Chodzimy czasem do Opery, czasem w dnie abonamentu księżnej Parmy, to wypada co tydzień; zdaje się, że to bardzo szykowne, co tam pokazują: sztuczki, opera, wszystko. Nasza księżna nie wzięła abonamentu, ale bywamy i tak, raz u jednej przyjaciółki naszej pani, inszy raz u drugiej, często na parterze w loży księżnej Marii, też Guermantes, zamężnej za kuzynem naszego księcia. To jest siostra księcia Bawarskiego... Więc pani wraca do siebie Pani Franciszka ma dobre zdrowie.	Ej, mój jegomość, żeby to my byli sami, we trzech, pewno bym ja ich nie opuścił, bo mi się serce krajało, aleśmy we czworo byli... więc oni rzucili się na ordę, a mnie sami kazali... ratować... Żebym to ja był pewny, że jegomości radość nie zabije... bo to my za Jampolem... znaleźli... ale że ksiądz...	Nic, nic! Po prostu nie chciała, aby inna kobieta, jakakolwiek inna kobieta była w domu, póki ona żyła. Powiedziała, że jeżeli jej tego nie przyrzeknę, umrze natychmiast, a ja będę jej mordercą. Więc przyrzekłem jej. A ona od tego czasu trzymała mnie za słowo, chociaż błagałem ją na klęczkach, żeby mnie od tego słowa uwolniła.	Ujdę, napewno. Ale ta możliwość nie jest tak odległą, jak ci się wydaje. Czytałem, że Barnes chce dziś właśnie wrócić do Nowego Jorku. Przypuśćmy, że notatka ta jest prawdziwa, natenczas miałby do dyspozycji trzy pociągi, o siódmej, o jedenastej i ten. Jeden na trzy, nie jest to zbyt małe prawdopodobieństwo.	Należysz do najstarszej szlachty w okolicy Gdyby król miał wolną rękę i mógł sprawiedliwie nagradzać urodzenie, zasiadłbyś z pewnością w Izbie parów etc. I ty, zajmując taką pozycję, chcesz dostarczyć zawiści plotek? Wspomnieć panu Valenod o anonimie, znaczy obwieścić w całym Verrières, co mówię, w Besançon, w całej okolicy, że ten łyk dopuszczony, niebacznie może, do poufałości z Rênalem zdołał go obrazić. Gdyby listy, które znalazłeś, dowodziły, że cię zdradziłam z panem Valenod, powinien byś mnie zabić, zasługiwałabym na to tysiąc razy, ale i wówczas nie powinien byś okazać gniewu. Pomyśl, że wszyscy wkoło czekają tylko sposobności, aby się pomścić za twą wyższość; pomyśl, że w 1816 przyczyniłeś się do pewnych aresztowań... Ten człowiek, który się schronił na dach...	Wykonaj ściśle, co każę, albo też bądź pewna swojej i mojej zguby. Owi zakonnicy niechybnie użalą się nad tobą, zapewnią o pomocy i zażądają drugiego spotkania, które przyjmiesz skwapliwie. Wywiedzą się o ciebie i twoją rodzinę, a ponieważ nie powiesz nic, co by nie było prawdą, nie będą mieli powodu cię podejrzewać. Po pierwszym i drugim widzeniu powiem, co wypadnie czynić za trzecim. Myśl tylko o tym, aby dobrze odegrać swą rolę.	Iii! To prości ludzie! U nich taki zwyczaj, że narzeczeni nie bywają u swoich narzeczonych!	No nie, czy wie o tem, że Trzewik spod Majdanowa, to pan?	To nie ma najmniejszego sensu Nie stanowią dla nas zagrożenia, przynajmniej tak mi się wydaje.	Zdaje mi się, że albo nie czytałeś szczegółowego opisu tego przypadku, albo nie doceniasz detektywa. By trafić na ślad Pettingilla posiadał tylko guzik.	Całkiem inaczej by ta bitwa poszła żeby nie to, żem właśnie poprzedzającego dnia do Baranowa, do tamtejszego kanonika, odjechał, i Czarniecki nie wiedząc, gdzie jestem, poradzić się mnie nie mógł. Może też i Szwedzi o owym kanoniku zasłyszeli, bo u niego miody przednie, i niebawem pod Gołąb podeszli. Gdym wrócił, było już za późno, król nastąpił i zaraz trzeba było uderzać. Poszliśmy jako w dym, ale cóż, kiedy pospolitacy wolą w ten sposób kontemptkontempt (z łac.)	Co chcesz!... pan kardynał ma jakąś słabość do tych ludzi, czego ja pojąć nie mogę.	Cóż to za jeden?	Jak ta dziewczyna rośnie. Ma dopiero dwanaście lat, a już jest prawie taka jak ty. W przyszłym roku będziemy jednak musieli oddać ją do szkoły. Mam nadzieję, że wreszcie księżna dostanie pozwolenie wyrębu i my wówczas staniemy na nogi.	Kapitan nie wyjawił nam tego, ale myślę, że jedna z kobiet pochodzi ze szlachetnego rodu.	Kto to jest? spytał żywo jenerała	Myślę, że się to da pogodzić!	Mój drogi ot i skazałeś mnie sądem doraźnym, nie wysłuchawszy. Czyś ty się zastanawiał nad tem, co znaczy wyrażenie: „mąż sprawiedliwy?”	Pogłoski podobne słyszałem na mieście, ale nie zwracałem na to uwagi.	Przyrządem Ruhmkorffa, panie Aronnax. Pierwszy trzyma się na plecach, a drugi przywiązuje w pasie. Składa się on ze stosu Bunsena, który wprawiam w działanie nie za pomocą dwuchromianu potażupotaż (ang. potash) tu: zaopatrzony; wyposażony. tak, oddycham i widzę.	Robotnik, Ojczyzna, Korzyść, Naród ciągnął Bodzanta co społeczeństwem. Wskutek tego nie jestem pewien, czy mógłbym się pisać na jego pojmowanie pożytku społecznego.	W jakiż atoli sposób objaśni pan, że guzik, który posiadam, jest portretem przyjaciółki pańskiej i odpowiada w zupełności kameom na kamizelce.	Że pan jesteś właścicielem strzykawek, których jeszcze nie nauczyły się używać nasze damy....	A jeżeli ja sama nie domagam się więcej, ty plotkarzu! Ciebie to przecie nie dotyka.	A płynie! Pazury jak u kota! Tfu, co to złości w tym mizernym ciele! I gdzie się to mieści? Chcesz jeść, mała?	Ale skąd ten nagły zamiar?... Po co to? Dopiero wchodzi pan w świat, więc skąd to rozczarowanie?	Najjaśniejszy Panie! Czy nie widzisz, że wzdłuż tego muru biegną pęknięcia tak proste i wyraźne, jakby umyślnie były zrobione, i że tworzą one rysunek drzwi?	Nie wiem Tego człowiek nie może wiedzieć. To wie tylko Bóg.	O, nie! Nic o tym nie wiem... ale chyba on znalazł pisarza, który umie dobrze pisać po angielsku, i tak napisał. Myślę, żeście mnie zrozumieli?	A co dalej?...	A jednak są to ludożercy, mój kochany.	Boże, Boże!... cóż wy robicie najlepszego?...	Co ja tu będę robił!	Co on dzisiaj wziął na wypytywanie?...	Czy mam pozwolić ludziom, by gadali, co chcą?	Diderot mówi: „Szczęście i obyczajność mogą się znajdować tylko w tych krajach, gdzie prawo nadaje powagę instynktowi”. I rzeczywiście to wielkie społeczeństwo.	I ty myślisz, że aby tacy łajdacy, jak wy, mieli chleb, zostanę waszym wspólnikiem? Że pomogę wam w tym oszustwie?	Jedną mam tylko wątpliwość Torbjörn jest trochę awanturnikiem!	Jest więcej niż inteligentny, jest nawet wcale dowcipny	Jeszcze jedno pytanie Powiadasz, przed śmiercią sir Karola kilku ludzi widziało to zjawisko na łące?	Jeśli spotkamy jaguara, to go zabijemy.	Ksiądz proboszcz nie pija przecież nigdy herbaty.	Mamy pięćdziesiąt szans na sto, że przejedziemy	Naturalnie, że arbuzem, którego dałaś Solskiemu Ach, jakże on się złapał, ten Don Juan w skórze Satyra... Cha! cha! cha!... Chciał mnie upokorzyć i upadł nosem w błoto...	Nic odparł chłopiec krótko i zimno.	Nie klnijmy mój ojcze, mój przyjacielu, nie klnijmy teraz. Jutro, ile zechcesz. Olaboga, och, och! Okręt pije wodę, topię się, och, och! Be be be be, bu, bu, bu, bu. Jużeśmy na dnie. Och, och! Daję osiemnaście set tysięcy intraty temu, kto mnie wysadzi w tej chwili na ląd, takiego ofajdanego i omaźganego jak jestem. Confiteor. Och, och! Bodaj słówko testamentu, bodaj mały kodycylek.	Nie mogę dziecko moje czeka na mnie.	Nie mogę...	Nie pleć, Abe	Nie potrafisz otworzyć?	Nie pozna. Widział mnie już pod Kalnikiem, pod Bracławiem i nie poznał. Patrzy we mnie, brwi marszczy, ale nie poznaje. On miał piętnaście lat, jak z domu uciekł. Ośm razy zima od tego czasu stepy pokryła. Zmieniłem się. Stary by mnie poznał, ale młody nie pozna... Z Raszkowa dam ci znać. Niech Kryczyński będzie gotów i blisko się trzyma. Z perkułabamiperkułab	Nie umiem po angielsku	Nie, nie tak! Tyś tak różna od innych, tak dobra, łagodna, cierpliwa, rozsądna. Ty, Agnieszko, zawsze, we wszystkim masz rację.	Niech już miłość wasza da dziś pokój wszelkiemu czytaniu a oczu i umysłu nie męczy.	Panna Kasia mnie nie lubi?	Panowie nie wolno pudłować, proszę was, bierzcie na cel każdy swojego człowieka.	Pewnie wyrostek być musi Tacy ludzie jak on, starzejąc, coraz na młodsze polują. Ja ich znam...	Powiadaj waszmość, jako to było, miodem w najżałośniejszych miejscach przepijając.	Przeżegnaj się, Femciu!... Ależ ja ani myślę iść za mąż...	Tak, panie wydałam moją tajemnicę! On wie wszystko!... mój Boże, jestem zgubiona!...	To ja je płacę!	To niemożliwe, sprawiedliwość ma także swoją formalną stronę.	To prawda Gdzie on się podział?	Wiem, wiem, przyznajesz się... Ale ten, kto przyznaje się dopiero sędziemu, kto przyznaje się w ostatniej chwili, gdy już nie można niczego się wyprzeć, w niczym nie może już umniejszyć kary, jaką mu wyznaczą!	Wiemy, że ciężko chory, toteż pierwej z panem Świrenkowiczem radzi byśmy się widzieć.	Więc oni, widzicie, chcą zobaczyć, czy to prawda.	„Jakże to, proszę pana?”	A jutro?	A tyś rosła jak dąb! W dziadkowej ciżmieciżma (daw.)	A tyż tu skąd? jak?... jakże wyrwałeś się z grodu?	A zatem na dwadzieścia kroków. Do pierwszej krwi.	Com ci zawiniła?	Czekają na mnie w Pałacu Burgundzkim.	Czy znasz pan także pewną kobietę nazwiskiem Róża Mitchel?	Dokonano okropnej zdrady	Fernanda, chciała pani zapewne powiedzieć? Skoro przypominamy sobie teraz nasze imiona, przypomnijmyż je sobie wszystkie.	Hallo, tu Pogotowie Elektryczne.	I ja...	Ja bym sama go zobaczyła.	Ja?	Jemu życie ciężarem, Bogowie winni mu spoczynek!	Lubecki...	Mamy przecież ojca, mamę i siebie nawzajem	Na pomoc!... na pomoc!... ratujcie!	Na tę mękę Chrystusa... przysięgam!	Naprawdę?	Natura, Religia oświadczył pan Wisienka nadziewając na widelec kiełbaskę z półmiska	No, było podziękować	No, mniej więcej.	O, bo my jesteśmy w przyjaźni!	Oj! Otcze atamane! Każe prosto cheruwym. Takoho my i ne baczyłyOtcze atamane! Każe prosto cheruwym. Takoho my i ne baczyły (ukr.)	Osiemdziesiąt osiem, dziewięć, dziewięćdziesiąt... Błagam was, uciszcie się na chwilę.	Spuściłeś łódź na morze?	Stamtąd, gdzie byłem.	Tak.	W godzinach?...	Władza, Robotnik, Pycha, Pogarda	Z ilu osób?...	Z woli zatem jego świątobliwości i najwyższej rady, masz, wasza dostojność, zebrać wojska z Dolnego Egiptu i zniszczyć buntowników.	Złe was na ten handel pokusiło...
Tak jest. To była... tak, to była jedyna kobieta, którą w życiu kochałem i to jest matka Iwonka. Jeżeli już nie ze względu na siebie, to ze względu na dziecko muszę za wszelką cenę uniknąć tego, co by pamięć jej sponiewierało... do reszty i dało wszystkim wiedzieć... Spodziewam się, że po usunięciu Borzyckiego proces się nie odbędzie wobec braku winowajcy.	No! no! raz wraz bo z dziewczętami się parasz... Dobra taja brednia... ale nie szczo dnia...  Jużby czas ją porzucić, a to zdrowie stracisz i na jakie licho trafisz, że ci kwaśnego piwa nawarzy!	Kto mówi, że gorsza? Uchowaj Bóg! Zaczekaj, rzucę okiem. Może znajdzie się miejsce w szafie.	Pan się nie chwal! Pan jesteś gruba symulacja człowieka	Przyznam ci się, że nie widzę, przyjacielu.	Śpieszcie się waćpaństwo z całą tą sprawą, póki zima, bo raz, że wtedy żadne czambuły nie wychodzą i drogi bezpieczne, a po wtóre, a po wtóre, wiosną Bóg wie co się może przygodzić.	Bóg waćpana będzie błogosławił jeśliś sprawiedliwość, jako się godzi, uczynił!	Czego się mam bać?	Kopalnie diamentów częściej przynoszą ruinę niż bogactwo Gdy ktoś nie ma głowy do interesów, a zetknie się z ukochanym i szczerym koleżką, niechże go Bóg uchowa od wszelkich kopalń złota, diamentów i innych skarbów, w których ów koleżka pragnie ulokować swe kapitały. Nieboszczyk kapitan...	Ma się rozumieć! Ma się rozumieć!	Poddaj się!	Prezesie zlituj się, zapominasz się, poniżasz sam.	Wołmontowicze się palą!	Sam mówiłeś, że lwy i pantery w dzień nie polują. Przy tym słyszysz, jak King trąbi z tęsknoty za nami. Jaki tam lew odważyłby się polować tam, gdzie dochodzi głos Kinga?	Głupi jesteś gdyby się zawalił, to byłaby z wierzchu dziura. Czy przypominasz sobie jaką dziurę na naszych polach?	Nie u nas nikt się tak nie nazywa!	Przyczem jeśli pan Maszko się nie utrzyma, to Krzemień albo się rozpadnie, albo pójdzie w lichwiarskie ręce, a to jednak byłoby mi przykro...	To się jutro umówimy.	Przechwalać się to pan umie Mówi pan o wędrówkach po całym świecie, i o wielkich czynach, i o braniu losu za łeb, ale naprawdę to siedzicie tu i babrzecie się w nędznej szulerce!	A czy Wasza Eminencja powie mi, w którym klasztorze ta kobieta się znajduje?	Czyż wszyscy diabli uwzięli się mnie prześladować?	Spotkamy jakiś statek! Ocalimy cię! Schodź! Ratuj się!	Tak, a zarazem twoja miłość własna. Dla twego dobra jedynie wymagam jak największej ostrożności, gdyż co się mnie tyczy, zwłaszcza po tym, co zaszło, mało mnie obchodzi, czy ktoś z wytężonym uchem czai się za obiciem twego pokoju.	Nie mogę w to uwierzyć, aby Wasza wysokość wiedział, że chodzi tu o lady de Winter...	Tak! Cóż to ja chciałem?... Ach prawda, ten malec prosi, by mógł pozostać tutaj. Otóż powiedz mi całkiem szczerze, czy nie sprawia wam to kłopotu... twojej siostrze nie dowierzam pod tym względem.	I cóż tam, kochany starosto? Daleko już posunęliśmy się ze sprawą?	Tak... a ten wybrany jest moim krewnym, i teraz pewnie już żonatym. Nie mogę być jego, nie będę niczyją.	Jeśli Hiszpanie nam na to pozwolą Nacierają od strony lasu, a od strony morza ostrzeliwuje nas karawela.	A nie oświadczył ci ja waszej miłości, panie kawalerze, zaraz przy pierwszej waszmościnej wizycie, że małżonek dla Hedwigi już jest wybranwybran	Nie jest to chyba bardzo wesołe, ale raczej nudne życie.	I jam katolik. I serce mam, i litość w sercu mam, ale jak nie można, to nie można. Chcesz, żeby ubraniami handlowały w Warszawie same Żydy? Nie chcesz? Dobrze. To nie można obdzierać swojego. Spróbuj. Idź do Żyda	Jaki pan ma na to dowód?	Witek, dałeś to już na wypominki?	Proszę pana Czy pan nie każe ugotować ze dwa razy na tydzień rosołu z przyczyny pańskiego...	Dajże mi pokój z Kasią!... Dziewczyna dobra z kośćmi, nieraz ukradkiem przyszywała mi oberwany guzik do paltota albo podrzucała mi kwiatek na okno, ale ona nie dla mnie, ja nie dla niej.	Niech bogowie bronią Egipt od takiego nieszczęścia!... Czyliż wasza dostojność nie wiesz o tym, że piorun zabije każdego, kto bez odpowiednich nabożeństw dotknąłby zasłony? Każ, książę, zaprowadzić do świątyni jakiego niewolnika lub skazańca, i niech tylko wyciągnie rękę, a natychmiast umrze.	Ależ wujaszek siedzi na koniu!	Gdy Bóg widzi istotę, cierpiącą niesłusznie, mającą do wyboru samobójstwo lub hańbę, wierz mi panie że Bóg przebacza samobójstwo, bo jest ono wtedy męczeństwem.	Gdziebym zaś z wami szła na wódkę!...	Nie wiem, jakie tam ono jest, ale jest to chyba prawdziwe trolowanie Palce mam pokłute jak rzeszoto.	Prawe płuco przejechane na wylot.	Zwyczajnie, kara boska na dziedzica.	Na wieki wieków. Do chorej córki na tydzień pojechał; ja go ino zastępuję. A do kogo wasza wielebność?	Bo mnie ta niespodziewana dla mnie samego sympatia ożywia trochę, podnieca, i doprawdy, zjawiła się ona bardzo w porę, kiedym już zwątpił o wszelkich urokach życia...	Panie! na Boga! weź mnie z sobą... Siadam na konia! daj mi konia! Ja za nim muszę! ja z nim muszę!	Do żadnej, pan nie jesteś naszym sąsiadem.	Nie licząc hr. Filipa	Nie rozmawiałem.	O, Anglicy nigdy nie łamią form	Och, my tam dużo o drugich nie myślimy! Nieprawdaż?	Tak, ale daj mi przykład z pani de Sévigné.	A ja bym głowę dał że ten psubrat wszystkiego tam namieszał, jak grochu z kapustą!	Wierzy pan, że jestem panu przyjacielem?	Nie co dnia teraz mają ludziska mięso	Nieżywy od siedmiu lat i przez cały ten czas w podróży!	Tak li mówicie o Cezarze?	Tak, papo.	Ale co powie Bagheera... i ten Byk, co był za mnie okupem?... Nie chcę.	Mężu mój teraz cię już tak nazwać mogę! Mam ci coś jeszcze do powiedzenia.	Oczywiście, kochanie, ale wolałabym jakoś inaczej to ułożyć.	Tak, jakieś pięć czy sześć miesięcy temu, w lutym chyba.	Za cóż to mi waszmość dziękujesz?	Wasza dostojność ukrywasz coś przede mną Chcę, ażebyś mi wytłumaczył: jaka to bieda grozi Fenicji czy Egiptowi...	Wiemy, wiemy! To credo słyszał pan Czertwan pewnie już dzisiaj kilka razy! Co to za dwór?	Kto jest twą matką?	Swoi! swoi to zawsze najgorsi	Już to miał w głowie Ja tylko...	Przecie to nasze!...	To długa historya, moja matko	Radźcie mnie co tu począć? a to on mnie zastrzeli!	Ale jeżdżą konno...	Był jeden, ale dawno pomarł.	Poczciwa kobietka, ale...	W takim razie po co w ogóle wracacie? Co was przyciąga do tej ubogiej, szarej krainy?	A do mnie napisał pan Laurence, z prośbą, żebym przyszła grać o zmroku, i pójdę	Albo co?	Jaka znowu ona?	Nic nowego?	Niestety bardzo wątłe posiłki Przyprowadziłem ci zaledwie dwunastu ludzi.	Posag mojej żony ma wynosić pół miliona liwrów. Czy wypada, abym go odebrał, czy też mam go zostawić u notariusza?	Przedewszystkiem. Czy mówiłeś mu co w mojem imieniu?	Was ist los? Das Schlimmste ist zu befürchtenWas ist los? Das Schlimmste ist zu befürchten (niem.)	Zdechliby z głodu, panie Borowiecki, jak psy.	A kotek znakomity on kocha swoję panią. A lekarstwo czy bardzo niesmaczne?	Ach! ach! ach!...	Cóż za pomysł!	Głęboko...	Kwestia istotna.	Marcinek.	Matuchna sama oznaczyła tę sumę.	Niby komu?	O dukat strzał!	Obiecywał.	Ona używa takich gminnych słów	Pan zna imię mordercy?	Panienko, adyć poproszę ślicznie o jedno	Pisałem.	Pochlebców zgrają otoczony.	Poczekaj!	W górę
Panie! włosy powstają na głowie, kiedy się patrzy na to, co się tu dzieje. Nie chcę ubliżać nikomu, ale taka, na przykład, pomoc lekarska odbywa się w sposób zupełnie pocztowy. W dniu oznaczonym lekarz, „mający pod sobą” z osiem fabryk, jedzie z miejsca na miejsce... Czy to panu nie sprawia czasem przykrości?	Mówię im tedy w końcu trzeba ten interes zagwoździć. Naznaczcie termin, jaki się wam podoba. My oceniamy jej pracowitość i oddane usługi więcej może, niż sądzicie, lecz gdy idzie o los jej, „Omer i Joram” gotowi uwolnić ją w każdej dobie. Jeśli zechce potem brać od nas robotę do domu, zgodzimy się na to z przyjemnością. Nie, to nie, nasza w tym będzie strata albo i nie strata, bo to widzisz pan nie wypada mnie, mającemu wnuki, astmatycznemu dziadkowi ubiegać się tak bardzo o jakieś tam błękitnookie dziewczę.	Mam już dość tej wsi, jednego dnia dłużej tu nie zostanę!... Ale wiem, co teraz będzie: ty ją zatrzymasz z pewnością, a mnie zostawisz w Paryżu. Więc dobrze! Przynajmniej w Paryżu będę się mogła zabawiać do woli w czasie, kiedy ty będziesz wodził po lasach panią de Fischtaminel. Miła rzecz taka willa Adolfini, gdzie się człowiekowi niedobrze robi, skoro się przejdzie w kółko sześć razy po łączce! Gdzie zasadzono w ziemię nogi od krzeseł i kije od miotły, które mają dostarczyć cienia! Siedzi się tu jak w piecu: mury są grube na sześć cali! A pan mąż spędza poza domem siedem godzin na dwanaście, jakie Pan Bóg w dniu stworzył! To cały sens moralny tej willi!	Panie Cyrusie nie sprawimy wam nigdy tego zmartwienia. Zresztą, pomówimy jeszcze o tej podróży, gdy przyjdzie na nią czas. Poza tym jestem przekonany, że gdy tylko ujrzy pan nasz stateczek ukończony, tak dobrze zaopatrzony w maszty, liny i żagle, gdy zobaczy pan, jak się sprawuje na morzu, kiedy będziemy opływać naszą wyspę jestem przekonany, powiadam, że nie będzie się pan wahał puścić mnie w podróż. Nie ukrywam, że pański stateczek będzie prawdziwym arcydziełem!	I cóż ztąd? Podobała mi się bardzo, i dla tego chcę ją poznać. Nie jesteś tak naiwnym, przypuszczam, abyś myślał, że podobała mi się tylko z piękności, bo napatrzyłem się już niemało na piękne kobiety; ale uderzył mnie wyraz jéj twarzy, kameleonowa gra jéj oczu, ogień, który zda się tryskać z całéj jéj osoby, to cóś, jedném słowem, nieokreślone, które przemawia niekiedy i do zmysłów, i do myśli naszéj zarazem, harmonią jakąś nieujętą, a jednak magnetycznie pociągającą. Przypatrywałem się jéj tak w teatrze, że gdybym nie znał opery Trubadura, nie mógłbym powiedziéć, czy miserere, owę według mnie pieśń nad pieśniami, na początku przedstawienia, czy przy końcu śpiewają. Przypatrywałem się jéj i dojrzałem, iż jest ona jedną z tych istot, u których więcéj się jeszcze domyślać można, niż widziéć. Ile tam ognia w oczach, gry w fizyognomii! Kto wié, może ona będzie właśnie tą, o któréj mówi przysłowie: śmierć i żona od Boga przeznaczona.	Doprawdy doprawdy nie chciałabym narazić się nikomu i byłabym bardzo nieszczęśliwa, jeśliby ktokolwiek miał stąd odjechać. Nie wymagam wiele, nie jestem tak szalona, chciałabym tylko, aby czasem i o moje spytano zdanie. Wdzięczna jestem, doprawdy, za każdą dobrą radę i chciałabym tylko czasem, choć dla przyzwoitości, wyrazić swe zdanie. Sądziłam, Edwardzie, że ci się moje niedoświadczenie podobało niegdyś... Teraz wyrzucasz mi je tak surowo...	Mogę patrzeć przez palce na psie figle, jak to już powiedziałem, ale nie mogę tolerować zuchwalstwa. Mason ma tu i tak ciężkie życie mimo mego poparcia. Prócz tego panowie z Golf-klubu słyszeli ich śpiewających „Aarona” i „Mojżesza”. Będą na to znów skargi od rodziców eksternistów. Przyzwoitość musi być zachowana.	Jesteśmy na pełnem morzu i nie prędko zawiniemy do brzegu	Pysznie! Czy jednak nie można by dowiedzieć się szczegółów bliższych?	Co ty mówisz, Huck! Ja nie miałem nic wspólnego z tą gospodą! Przecież w sobotę, kiedy pojechałem na wycieczkę, gospoda była jeszcze otwarta; wiesz o tym, bo sam miałeś stać pod nią na warcie.	Pani zaś pozostawałaś w altanie, oplecionej winogronem. Siedząc na białej kamiennej ławce, gdy nie było przy pani ani syna, ani panny Valentine, długo pani z kimś rozmawiała... Pamięta to pani?	Ale nie ta sama fantazja! Żal się Boże na niego patrzeć, bo on do pachołka niż do księcia z tak zacnej krwiekrwie (starop. forma D. i Msc. lp)	Stracimy niebawem de Marsaya a razem z nim uniknie ostatnia nadzieja losu dla diuka de Maufrigneuse; od czasu bowiem jak go tak dobrze wystrychnęłaś na dudka, ten wielki polityk rozkochał się w tobie na nowo.	Przepraszam stryja. Właśnie o tym chciałem mówić. Proszę tylko zechcieć mnie wysłuchać. Zacznę właśnie od tych skomplikowanych spraw firmy, od spraw, z którymi jestem na szczęście tej firmy znacznie lepiej obeznany niż ktokolwiek, nie wyłączając osoby stryja.	Nie chce mi się pracować.	Motruna nie może tego chciéć, kiedy wie, że ojciec nie pozwolił	Tak, mospanie koniuszy przyznam się wam szczerze, że postanowiłem już na dobre rzucić do licha to głupie rycerstwo, wrócić do domu i wychowywać dzieci, żyjąc sobie spokojnie; z łaski Boskiej mam ich troje.	Alboż nie? Niechby sobie człowiek myślał, że inna wiara jest kiepska, ale nie powinien myśleć, że ten, co ją ma, to koniecznie wredny, niegodziwy i drański człowiek. Tak jest w polityce i we wszystkim.	A tędy dojść nie można?	Nie wiem Podobno chodziło o różnicę przekonań politycznych czy coś w tym guście...	Tego nie twierdzę stanowczo.	Tylko nie Moszyńską	Zobacz, mój panie! Będzie czym zająć czas! Narobi się konserw, pasztetów i innych smacznych zapasów! Ale ktoś musi mi w tym pomóc. Liczę na ciebie, Pencroffie.	Nie, nie, Boga mi, nie!	Tym lepiej; bo zdawało mi się, że nie był zadowolony z naszego towarzystwa.	I wiesz, ciągle czeka Co kto na schodach się ruszy, on...	Jak matka chce! Ja inaczej pieniędzy nie dam!	Lecz ja nie jestem pańskim wspólnikiem	Tak jest dziwna historia! Człeczek ten robił wrażenie wyrzutka społeczeństwa, a osobistość, która czek wystawiła, była najprzyzwoitsza, jaką sobie tylko wyobrazić można, powszechnie znana i szanowana... Przypuszczam, że wchodzi tu w grę wymuszenie jakieś; zacny obywatel, który płaci za jakąś przygodę młodzieńczą... A jednak i to nie wyjaśnia mi wszystkiego...	Pan Borsuk poszedł do swego gabinetu, proszę pana Mówił, że dziś rano będzie ogromnie zajęty i pod żadnym pozorem nie pozwolił sobie przeszkadzać.	Dziś nie wiem nic. Straszliwe wstrząśnienie, jakiego doznałem wskutek śmierci Amelii, zachwiało we mnie dawniejszą wiarę. Jakiś kamień obsunął się w gmachu mej myśli i grozi ruiną. Otworzyły się we mnie nagle nowe perspektywy.	Naturalnie dzieciństwa... parafiańszczyzna... Bądź jak bądź trafiło się, że jakiś urzędnik pocztowy w Iksinowie zastrzelił się... Nazywał się oryginalnie: Cynadrowski...	Alle Wetteralle Wetter (niem.) klął na wstępie.	O, to jeszcze bardzo niepewne! To dopiero pomysł bliżej nieokreślony, musimy się zastanowić.	Któż to jest ta Szwejcowa? Gdzie mieszka? Czym zajmuje się?	Dlaczego nam nic nie mówiłeś o tym?	Nie mogę	Co robił? Dzikich ludzi uczyć, by się stali dobrzy, łagodni, dzikim ludziom mówić o Bogu i Jezusie Chrystusie, a oni by słuchali wszyscy jak Piętaszek.	One wracają pod wieczór do swoich siedzib na wysepkach Ach, gdybym miał strzelbę!	I może także miejsce, w którym on się znajduje?	Kajkaj (gw.) tu: włóczyć się.? Cięgiemcięgiem (gw.) pracowity.! Wygarniaj z pieca, a żywożywo (daw., gw.)	To ja Jaśnie Wielmożna pani, odparł stary głośniej, to ja, Sieniński; ale może przeszkadzam?	A... tego... hm, uważasz, trzeba koniecznie wsadzić do memoriału kilka komplementów dla Szuberta i Jaskólskiego, że to niby ich zasługi, owocna praca i takie rzeczy.	Zdaje się, że za dużo wypiłaś przy obiedzie	Ależ ta czarna dziewucha jest zuch dziś: linijka. W polskiej szkole jeszcze do II wojny światowej nauczyciele bili uczniów linijką po rękach, ponieważ wierzono, że kary i zastraszanie mogą być skuteczne w nauczaniu. Obecnie wiadomo, że takie podejście jest szkodliwe., targał za uszy i za kudły, i nic, jak głąby, a ona powiedziała tylko, że litery to muchy, i nauczyła.	Hej... A tam co się dzieje? Jasiek, zleź no ze strychu. Jasiek!	Jeszcze kłamiesz: ty pobierałeś jedynie cztery talary. Ale jeżeli będziesz dobra dla Mariety, zaangażuję cię, jak gdybym był impresariem; co miesiąc dostaniesz dwanaście talarów dla siebie i dwadzieścia dwa dla niej. Jeśli ją ujrzę z czerwonymi oczami, bankrutuję.	To znaczy ja i Jacek?	To było wgniecenie podstawy czaszki! Puls zanikł niemal zupełnie.	I nic więcej... To stary repertuar...	Brawo! Jesteś pan istotnie wielkim detektywem. To samo jest tutaj napisane. Zakład wygrany!	Jeżeli święty Beroes jest naprawdę cudotwórcą, to przede wszystkim jego zapytajcie: czy Osochor zdradził tajemnicę?...	Jak pan chce.	Jak pan mówi?	Jak stara, zamężna matrona	Do kroćset! Sądzić by można, że żądasz raczej kieski albo życia!	To jest gule-gule. Spójrz tylko, jeszcze jeden. I jeszcze, jest ich tu całe stado.	Sama ja jej powiem, ale po pana Michałowym odjeździe.	Tak, ale znika w jednej chwili, gdy tylko gdziekolwiek zawita jakieś zmartwienie lub nieszczęście. Jesteś w żałobie, unika cię. Jesteś chory, czeka zupełnego wyzdrowienia, aby cię odwiedzić: jego światowa otwartość i bezwzględność społeczna są wprost godne podziwu.	Ten sam. Stadninę mają jedną z pierwszych w kraju. Pokaże ci ją Szpanowski, bo ma słabość do koni.	Tak i ja myślę	Ty jesteś pieszczotką i niczym więcej	Ale niech pan hrabia raczy pomyśleć, jaka odległość dzieli jego domek od pałacu.	I owszem! Zrobię wszystko do końca!	O ósmej rano. Później jedzie do chorych...	Rad bym z duszy-serca, ale zważ tylko...	Ty dowodziłeś?	A tobie już będzie osiem lat?	Chcesz pani koniecznie być u nas?	Co takiego?	Co takiego?	Co? Znowu Pevensey? Czy tam, gdzie wylądował Weland?	Tak ci Boże dopomóż?...	Taki jest w Polsce tylko jeden. Profesor Dobraniecki z Warszawy.	Za kogo?	Za miesiąc powinien by już stanąć nasz folwark	A widzę już: od samych wzdychań odligaodliga	Ależ naturalnie!	Dam ją jasnemu panu	Dawno.	Handel, Żyd wybuchnął Wokulski.	I bardzo, Książe Bolesław widząc drugich z niewiastami dobrej przyjaźni zażywających, samby może innego żywota zapragnął.	Irlandzki!Aj-riszti (...) irlandzki	Jakto?	Jazda!	Jeden ze Słuckich może?	Komu?	Kto cię stworzył!	Kto tam?	Macie dowód?	Najzupełniej.	Niczem miljonerzy.	Pan był członkiem senatu w tym czasie?	Pieniądz	Podróżny	Publiczność była wprost olśniona i porwana trzecim aktem... wstawali w krzesłach.	Sanderus!	Twoja narzeczona, księżniczka Roksana!	W Combray.	Zośka, wołaj ludzi!...
Przyjdź pan jutro do nas na obiad, proszę pana w ojca imieniu. A teraz będzie pan łaskaw zobaczyć, która godzina, ja tego nie mogę zrobić aby nie myślano, że mi się gdzie spieszy.	Nie jesteś doświadczona To bardzo proste. Udaj zemdlenie. Będzie cię musiał wówczas ratować i zostanie. A wtedy będzie czas na powzięcie jakichś nowych decyzji. Ja ze swej strony podejmę próby odszukania tej kobiety. Przejrzę listy osób zamieszkałych w kilku większych hotelach. Nie jest to najlepszym sposobem, ale skoro nie ma innego... No, więc dobrze. Wieczorem do ciebie zatelefonuję, by się dowiedzieć, co się stało z Jackiem.	Teraz może już przeminęło, ale dopiero co był jakiś frasunek u pani; widziałem to doskonale. Powiedzże mi pani, może ja co na to poradzę.	Nie mówię tego panu bynajmniej dla wywołania sprzeczki Dzięki Bogu, zabijaką nie jestem, i będąc tymczasowym tylko muszkieterem, biję się jedynie, skoro do tego jestem zmuszony, a zawsze z niemałą odrazą; tym razem jednak sprawa zbyt jest ważna, bo przez pana skompromitowaną została kobieta.	Pewnie, że nie inaczej. Pan Jezus karze choćby za takie śmiertelne grzechy, jako to Antka z macochą. Nowe zaś przewiny idą, stają się na wszystkich oczach!...	A ja biegnę do oberży Landriota, gdzie spodziewam się znaleźć swego pisarza oraz kilku dzielnych ludzi, których wezmę ze sobą do pomocy.	Tak, to prawda, przepraszam cię, ojcze. Zresztą stan ludzkiego zmęczenia też bardzo mnie interesuje. Właściwe dawkowanie zmęczenia należy do najbardziej skomplikowanych prerogatyw sztuki rządzenia. Nie wolno dopuścić, aby ludzie byli zmęczeni w sposób niedostateczny, a równocześnie nie należy stwarzać takich warunków, żeby zmęczenie stało się nazbyt wielkie. W obu wypadkach człowiek może się stać niebezpieczny. Zauważyłeś z pewnością, ojcze, że pomiędzy zarozumialstwem ludzkiego umysłu i rozpaczą dadzą się przeprowadzić pewne paralele, mam oczywiście na myśli paralele następstw tych skądinąd odmiennych dyspozycji. Lecz cóż? Nas następstwa muszą przede wszystkim interesować, ponieważ większe na ogół napotykamy trudności przy przeinaczaniu skutków niż przyczyn, odmienianie tych ostatnich nie nastręcza zazwyczaj kłopotów. Jeśli jednak chodzi o twoje zmęczenie, czcigodny ojcze, to sądzę, iż nie posiada ono charakteru niepokojącego, natomiast jest chyba w sam raz. Właściwie jestem dla ciebie, ojcze, pełen podziwu. Przydarzają się od czasu do czasu niezrównoważeni ludzie, którzy raptem zaczynają się buntować po środku życia. O ileż ty, ojcze, jesteś od tych szalonych jednostek przezorniejszy! Chciałbyś naprawić świat, sam już niejako tylko jedną nogą na nim stojąc. To mądrze z twojej strony. Zdaje mi się, że w istocie bardziej cenisz dzieło swego życia, niż to w tej chwili, wśród przywidzeń mdłegomdły (daw.)	W każdym razie nie dałbym trzech groszy za jego patriotyzm	Bywaj zdrowa, Małgoś!... Żebym ja twemu tatulowi chciał dogodzić, to bym musiał chyba konie kraść albo wódkę szwarcować	Może to ciotka Honorata czy ja wiem? Może chce dopomóc Tomaszowi, ale zawieszając nad nim groźbę. Lecz bądź zdrowa, moje kochane dziecię, adieuadieu (fr.)	Na ząbki, mówisz? Powiedz mi, czy ja bardzo wtedy chorowałam?	Do licha, byłem u niego już trzy razy: ani śladu. Tymczasem jego siostra wcale nie była zaniepokojona, oznajmiła mi z całkowitym spokojem, że nie widziała go od paru dni, ale jest święcie przekonana, że nic złego mu się nie stało.	Mam go tu, w biurku Nikomu o nim nie wspominałam, bo byłam pewna, że przyjedziesz ty, mój najdroższy synku, i najlepiej będziesz wiedział, jak wszystko załatwić. Zdziś, sam wiesz, jest do niczego, a Hala poczciwa dziewczyna, ale o interesach pojęcia nie ma. Ludka zaś i jej mąż... nigdy do niego nie miałam zaufania. Zresztą oni wszyscy głowy potracili...	Nie ma! Dla wielu, dla bardzo wielu ludzi nie ma nic na świecie, prócz ukochanej kobiety. Ona jest im wszystkim! Jest żarem czynów, cierniem wytchnienia, gwiazdą nadziei, słońcem wiary w siebie; a przede wszystkim jest, jak cnota, sama sobie celem i źródłem najwyższej na świecie rozkoszy.	O nie, szanowna pani. On już jest stary. Brodę ma już całkiem białą.	Prawo łaski było jednym z atrybutów prawa boskiego. Król stosował je dlatego, że był ponad sprawiedliwością ludzką jako przedstawiciel Boga na ziemi. Przywilej ten, gdy przeszedł z króla na prezydenta Republiki, stracił swój charakter zasadniczy i swą prawowitość. Stanowi on odtąd funkcję sądowniczą stojącą poza sprawiedliwością, nie zaś ponad nią, ustanawia jurysdykcję arbitralną, nieznaną prawodawcy. Stosowanie jego jest dobre, gdy ocala życie nieszczęśliwym. Ale zauważcie, że stało się ono absurdem. Miłosierdzie króla było miłosierdziem samego Boga. Czyż można wyobrazić sobie pana Feliksa Faure wyposażonego w atrybuty boskości? Pan Thiers, który nie uważał się za pomazańca bożego i który istotnie nie był koronowany w Reims, przelał prawo łaski na komisję, której polecono być miłosierną w jego imieniu.	Pociesz się pan. Substancja podobna może istnieć, choć nie podpada pod zmysły. Odkryła ją nie psychologia i nie metafizyka, ale „ruchem” ciał materialnych, zawdzięcza swój byt specjalnym falowaniom eteru.	A juści, to un, co taki uczony, niby nie poradzi sobie; a zresztą, bo to jego panna nie ma pieniędzy?.. to ty będziesz moją pociechę, mojego jedynaka wyganiać, co?..	A niech słyszy! Niech wiedzą, jakiś to wałkoń i próżniak! Czekaj, wróci gospodarz, to ci da radę, obaczysz! Józka krasula ma twarde wymiona, ciągnij mocno, byś znowu pół mleka nie ostawiła! A śpiesz z udojem, na wsi już wyganiają krowy! Witek! bierz śniadanie i wypędzaj, a pogub mi owce, jak wczoraj, to się z tobą rozprawię! zapomnieć. nawet boćka, stawiając mu w ganku żeleźniak z wczorajszymi ziemniakami, że przyczajał się, klekotał, a kuł w niego i wyjadał. Była wszędywszędy (daw., gw.) wszystko. miała sposobną radę.	Cóż? Strach mnie do szpiku kości przejął... lecą! to... tamto... panie, pędzą... także do Korczyna... wprost do Korczyna... a tamci jeszcze nie wyjechali... Masz! myślę sobie... Przyjmowałem jednych, aby mi dworu z dymem nie puścili... a teraz to... tamto... i będzie mnie tu ostatni amen! Jak chcesz, człowiecze, kręć się i wierć się, nie wykręcisz się i nie wywiercisz. Z tej strony ci w skórę i z tamtej... także w skórę! O Jezus, Maria! Obudziłem się cały w potach i nazajutrz chodziłem jak struty.	Dla Boga! zła wam nie życzę, aleście mojego smutku nie umieli uszanować.	A nie będzie dziobów na polikach?	Dobrze pan to objaśnił ale u nas taka tęcza ogarnia Edwarda, lecz nie mnie.	Kawalarz! Urząd stemplowy wykazuje siedmiuset, a i to już ładna cyfra	Na pewno niesprawiedliwe, chociaż nie wiem, jakie. Kiedy wydajecie sądy o nas, biednych kobietach, nie możemy liczyć na pobłażliwość.	Nie rozumiem cię, Pawle Co może nam przyjść z tego, że wiemy o tym wcześniej?	To pomysł godny ciebie, moja droga! I cóż jej damy?	A może wstaje o świcie i dziwi się, że mu nie podają śniadania	Czy może nie mam pięknych oczu?	Mnie nie wyrżnęło!	Nie może być?...	Nie śmiej się, arcypasterzu. Nie zapominaj: rira bien qui rira par derrièrerira bien qui rira par derrière (fr.)	Nie, nie	Nie.	No, no, nie wpadnij no w niedobory! Pójdziemy do kościoła!	No, pewnie, że się nie dam.	Oczekiwałam pańskiego przyjazdu, ponieważ dziadek pana tęsknił i zaczynał już dostawać melancholii.	Proponowałem Tyburn czemuż nie chciałaś?	Za kwadrans dziesiąta.	A tu jest moje opowiadanie. Bohaterka moja bawi na balu, świecąc od stóp do głowy wielkimi diamentami najczystszej wody. Ale na cóż się zda uroda i bogaty strój? Ścieżki przepychu prowadziły tylko do grobu. Wszystkie bohaterki musiały być albo zamordowane, albo umrzeć z tęsknoty. Nie było dla nich ratunku.	Co to chcesz, gospodarzu?	Leży ono nieco powyżej Suezu, gdyż w owym czasie Morze Czerwone rozciągało się do jezior słonych. I bez względu na to, czy ta przeprawa była cudowna, czy też po prostu była korzystaniem w porę z odpływu morza, Izraelici w owym miejscu przeszli przez Morze Czerwone, żeby się dostać do Ziemi Obiecanej, i armia faraona także w tym miejscu zginęła. Sądzę też, że przyszłe poszukiwania w tych piaskach pozwolą wykryć znaczną ilość broni i narzędzi pochodzenia egipskiego.	Niech... Jeśli usłyszę jeszcze jedno słowo podziękowań, to słowo honoru daję, że, chociażby pieszo, w tej chwili uciekam.	To prawda. Co zaś do spotkania z „Abrahamem Lincolnem”?...	To wszystko co odnaleźć zdołałem.	Zamiast wrzucić ów list do skrzynki, co niezbyt pewne bywa, skorzystałem z tego, że jeden z moich posługaczy jechał do Paryża i rozkazałem wręczyć bilecik samej księżnej. Było to spełnieniem życzeń pana Porthosa, który nam list ten tak polecał; nieprawdaż?	Bez zastanowień, to zbyteczne! Przecież maszynista zapewnia, że przejedziemy.	Choroba go wie. Chodź stąd, bo się jeszcze będzie czepiał.	Cieszy mię to niewypowiedzianie, Wszakżewszakże.  to siostra twoja, Krysiu, i doprawdy bardzo miły jest ten doktorek nasz w różowej sukience.	Dawidzie powiem ci szczerą prawdę: jam je stracił.	Ekscelencja może na mnie liczyć.	Jedliście śniadanie, co?	Nic	Niech pan przyrzeknie lub rozmawiamy z sobą ostatni raz. Życie, do jakiego mnie pan zmusza, jest straszne: jest pan tu z mojej przyczyny, a każdy dzień może się stać ostatnim dniem pańskiego istnienia.	Owszem, rozumiem. I mnie byłoby smutno, gdyby mi kazano żyć w waszych kamiennych miastach. Tu się oddycha pełną piersią. I chatuna to kiedyś zrozumie, jak przywyknie...	Proszę mi darować, panie Morrel, ale choć to dla mnie ogromny zaszczyt, muszę najpierw powitać ojca.	Przeprowadzimy wam tędy kolej żelazną.	Ten, co przyjechał... On ma taki kańczug!...	To moja siostra!	Tu namiestnik popatrzył uważnie na leżącego męża.	Wszystko, co mógł odpowiedzieć taki szlachetny człowiek.	Z pewnością kapłani... O bodaj wam poschły ręce, gałgany!... I taki łotr jeden z drugim śmie nas upominać, ażebyśmy dawali nieboszczykowi wszystko w najlepszym gatunku...	A czym jest twoje człowieczeństwo?	A ty jesteś szczęśliwa?	Ale jabym przysięgać musiała.	Bardzo żałuję ale w tym stroju?...	Chcą pomówić o fajerwerkach.	Cóż mówiła Owsicka?	Dlatego że, podług mnie, niepodobna w nędzniejszych rymach wyrazić myśli bardziej przewrotnych.	Dobranoc, Peerze.	Dziękuję panu, kolego Muszę przede wszystkim obejrzeć gardło Donata. Czy mała sala operacyjna przygotowana?	Horrendum et absurdum! zawołali uczniowie.	I cztery mało!...	I cóż, będziem tak stali do samego wieczora! Niechże matka ma rozum! Muszę iść	Jadę tam tylko dla pani...	Jak chcesz, jam ci posłuszna.	Jakżem szczęśliwa!	Jubiler wziął pierścień, z kieszeni dobył stalową pęsetę i maleńką miedzianą wagę, następnie wyjął kamień ze złotej oprawy i zaważył go skrupulatnie.	Miła pani Sądzę, panie Copperfield, że ceni pannę Agnieszkę?	Mnie duszno, mamo.	Może bym mógł w czym dopomóc?	Niestrudzona sztuka!	No i cóż dalej?	No, no!...	O dla Boga! Rety! W CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Och! oto promień, pryzmat barw. Winszuję, winszuję.	Och, Jakubie! Ty przypuszczałeś...	Oszukaniec, psiamać!	Pod pruską granicę	Potem pobiegłem do komendy i zawiadomiłem komisarza.	Precz z nim!	Sakyk, broli Bernardai!	Tak jest	Tak tylko się domyślam.	Tak, pani, dzieci służby dworskiej, trochę biedaków ze wsi i bardzo dużo zupełnych sierot, nawet podrzutków. Uczą się tu i bawią do czasu pójścia do szkoły.	Takby powinno być!	Toż ty, kobieto, będziesz tutaj teraz naprawdę samotna i opuszczona	Więc idź do dworu...	Wokoło? Czyżby ziemia była okrągła?	Zalizali (starop.)
Ski powiada, że on miał łzy w oczach, czy ty to zauważyłeś? poprawiła w obawie aby nie uwierzono jej zaprzeczeniu. Co do naszego baronka, nie tęgą ma minę, powinienby usiąść na krześle, ledwo stoi na nogach, rozciągnie się	Póki nie wrócicie, to i Juranda pohamuję, aby się na was za Zygfryda nie pomścili	Nie rzucam mego życia zwierzętom na pożarcie!	Karol, ty się nie śmiej, ale ja ci powiem, iż twoją przyjaźń mógłbym obliczyć na ruble, bo ja przez nią, przez to, że razem mieszkamy, mam więcej kredytu o jakie dwadzieścia tysięcy rubli. Mówię ci szczerze.	Otóż to może najgorzej że co przypomina! Nie będziesz bowiem waszmość rozumiał, że ja mam nerwy słabe i dla nich znieść nie mogę, że kilkunastu, szlachty krzyka sobie przy kubkach i szablicami pobrzękuje; ano to mnie jest nieznośne, że dla prywaty się tu zlecieli, jako muchy do miodu, i krzyczą, a junakują tak srodze, jakby już z parę światów zburzyli w swym życiu i teraz znów szli na jeden. To mnie jest przykro i za to mnie serce boli! Prozopopejaprozopopeja (gr.)	Zapewne, zapewne, ot i ta Kachna, Boże odpuść, zaczęła powiadają od parobczaka księdzowego, potém był ekonom z Wójtówki, a naostatku Tomko... Czysto kiedy szukała i znalazła... Ale to słyszę taki niebezpieczny chłopiec, bo i niczego, i tak się układa, że gotów przysiądz, że się ożeni; aby mu nieboraczątko w pole wywieść. Strzeżno się i ty, bo słyszę wczoraj w karczmie zajechawszy w wieczór mocno pytał zaraz, kto to w chatynce mieszka, co to za dziewczyna tam siedzi; a że mu ludzie nic nie odpowiadali i śmieli się z niego, zmieszany umilkł. Dziś znowu chodził darmo na zwiady, a to już zły znak że drugi raz tu był. Abyno się to licho do ciebie nie przyplątało; zaraz ludzie zaczną Bóg wié co gadać, a sierocie dosyć jednéj biedy na ramionach.	Wyglądał bardzo mizernie; pewnie to już była ostatnia epoka jego życia, zapowiedź śmiertelnej choroby widniała wyraźnie w rysach wydłużonych i zwisłych ramionach, przecież każdy, co go zna z portretu, zawołałby od razu: „To Schiller!” Właściwy jego pokój musiał być gdzie indziej, bo tu tylko czasem jego postać się przesuwała; raz jednak widziałem, jak prawie całą noc pisał, a nawet wziąwszy mocną lornetkę, potrafiłem doczytać kilkanaście wyrazów, których osnowa, na wspak odwrócona, przedstawiła mi urywek z Dymitra, co był, jak wiadomo, jego ostatnim, nigdy nie dokończonym dziełem.	A, jest ten bisurmanin Jak się masz dobrodzieju, mój kochany! a co to, do kościoła nie chodzisz, o swoim proboszczu już zapomniałeś, he?	Wśród nadzwyczajnych przygód mojego życia, nie dziwię się niczemu co do mnie, wiem tylko, że oczu sobie nie odkrywałem; czułem wprawdzie obecność atmosfery średniej; strefy ognia, ale żebyśmy wyżej być mieli, wierzyć temu nie mogę. Nie mogliśmy dolecieć do nieba Plejad, czyli Siedmiu Kóz, gdyż spłonęlibyśmy niewątpliwie w ogniu, dlatego wnoszę, że mój giermek albo kłamie, albo marzył w ciągu podróży.	Pan się nie śmiej, to są porządne kobiety	To dlaczego się stąd nie wyniesie? Kto przeszkadza?	Sądzę że wyrzuty sumienia za złość i krzywdy, jakie wyrządzał przez czarnoksięstwo, do którego głównie pomagał Chevillard, były powodem tego postępku. Może też sądził, że rumak, którego dosiadał nieporównany Don Kichot z Manchy, nikogo na swoim grzbiecie nosić już nie może.	Nie, to by trwało za długo, a przy tym ja potrzebuję tego zmęczenia, którego chciałby mi pan oszczędzić. Dobrze mi to zrobi.	A nie, nie uwierzę, nie, bo pocóżby ona poszła do tych komedjantów? Ojca ma, pieniądze ma, porządna kobieta, nie, nie. Taka pani i poszłaby do takich małpów, i poco?	Jak na marnego Karasia, jest to za duża ryba, wielki szczupak zgryzłby cię.	Wiedziałam od razu, że to nie mogło być nic takiego	On jest jeszcze. Zapomniałam poznajomić z nim pana. Najważniejszy to dzisiaj szczegół odrzykońskich zwalisk. SzaleniecMachnicki jest, mówiąc krótko, wariat. O przyczynach jego obłąkania rozmaicie powiadają. Najpodobniejsza do prawdy powieść, że będąc urzędnikiem cesarskim, oddał się zbytnie pracy swojego urzędu i tym sposobem stracił jedną klepkę. Po tym przypadku naturalnie został bez domu; a że miał zawsze szczególny pociąg do zamczyska, tam więc zamieszkał dwa pozostałe pokoje, i był ich mieszkańcem, dopóki nie runęły. Nadto potrzeba panu wiedzieć, że się nazywa Królem Odrzykońskim i uważa się za samowładnego pana owych ruin, a stąd mamy nieraz pełno scen pociesznych.	W takim razie... w takim razie... nie trzeba więzić nikogo. Za wiele mam potęgi dla siebie, a pogardy dla nich. Padliny, którą człowiek spotkał na gościńcu, nie zamyka w okutej skrzyni, tylko ją obchodzi...	Czy powiedziałem rekinów? Chciałem powiedzieć, sto pięćdziesiąt pereł. „Rekinów” nie miałoby żadnego sensu.	Dziękuję pani, ale nie potrzebuję żadnych informacyi.	Nie.	Toż nie grzech, jakiż tu grzech?	On nie ma zamiaru nam szkodzić Czego się go czepiasz? Jest nieszkodliwy i w porządku.	To rzecz ojca. On wie, jaki jestem i że ustępstwa żadnego od honoru nie uczynię.	Jeżeli pani nie może... Ja już odejdę, gdyż... Przepraszam...	Czarny! Nie nudziłbyś ludzi swoim ozorem, bo to jest już głupie.	Aktora, nie wiem. Ale wiem, że żadnego aktora nie równa z Bermą, którą stawia ponad wszystko. Czy ją pan widział?	Dokąd? Na Czerlę?	O, raczej ten w kierunku na Châtillon?	Znam was, panowie znam was doskonale; wiem, że niezupełnie jesteście moimi przyjaciółmi, i przykre mi to bardzo, lecz wiem także, że jesteście dzielni i prawi szlachcice i że można wam zaufać. Panie Athosie, bądź łaskaw udać się za mną, jak i twoi dwaj przyjaciele, a wtedy będę miał eskortę, jakiej i najjaśniejszy pan mógłby mi pozazdrościć, jeżeli go przypadkiem spotkamy. Trzej muszkieterowie skłonili się jednocześnie, jak mogli najniżej.	Słowo honoru, że nie mam trzech rubli nawet przy sobie, załóżcie za mnie pięć rubli.	Teraz trzeba wyznaczyć punkt, od którego rozpoczynamy nasz pomiar. Ten punkt wskaże nam nitka obciążona ołowiem, a dotykająca zewnętrznego końca pierwszej sztabki. Ponieważ nie ma w pobliżu góry, przeto nic nie odciągnie ciężarka pionu od ściśle prostopadłejnie ma w pobliżu góry, przeto nic nie odciągnie ciężarka pionu od ściśle prostopadłej	Ale gdzie go ubezpieczyć? Tu go trzymać nie możem, bo tu, u licha, wojna domowa wybuchnąć gotowa	Proszę zauważyć że nachylenie całego masywu Góry Franklina sprzyja wylewaniu się mas wulkanicznych w kierunku dolin, które teraz badamy. Po to, żeby zmienić kierunek tego przepływu, jakieś trzęsienie ziemi musiałoby przesunąć środek ciężkości góry.	Ten rycerz był także z owych chrześcijan przygód szukających i zdaje mi się, że hojność przeważała w nim nad walecznością, jak możesz rozumieć, Sancho, po tym posągu, gdzie oddaje połowę opończy biednemu. Musiało to być w zimie, bo zapewne latem byłby mu dał całą opończę, miarkując po litościwym jego sercu.	Poważnie, Li. Zobacz, że to są prawdziwe perły!	Połóż na umowie z panem wczorajszą datę, aby Lousteau już był związany tymi warunkami.	Wojnę. Na wszystkich cykloramach przedstawiane są mianowicie bitwy. Żydów. Stąd pochodzi antysemityzm, bo dotychczas mieliśmy tylko pisma antysemickie.	Sir Karol był tak zdenerwowany, że ukazanie się psa mogło go zabić. Zdaje mi się, że ujrzał istotnie dziwne stworzenie w Alei Wiązów... Obawiałem się zawsze anewryzmu serca, bo byłem bardzo do niego przywiązany.	Ale kto to był?	Ależ to moje marzenie!	O, o! Kozieł to rzecz smakowita!	Pan hrabia serio to mówi?	Po ratunek, do mnie! Chcesz może, żebym i twoją żonę przyjął do siebie, jak tamtą wtedy? Servusservus (łac.: sługa)	Cóż to ty chcesz za wyspę? czy to jaki kąsek, myślisz, do pożarcia, ty niedopchany worze! ty żarłoku bestialski.	A! Tak, to rozumiem	No chyba, ale dasz jednemu, to cię cała zgraja pętaków obskoczy. Czy znasz jakie zaklęcia?	Słuchaj waćpan, gorąco zaczęła kasztelanowa, mocno mi się ta myśl uśmiecha, ułóżmy co! pokażmy, że i my potrafimy... A waćpan panie Borowiecki?	Oho, zwalił ją po karku... To ci wrzeszczy dopiero!	Mówiliście, że przywiązano mu do nóg kulę, a więc powinien był lecieć pionowo.	Co? jak by zapytał Oswald).	Dobrze! będę cierpliwy, jeno przystąp do rzeczy.	Jak gwiazdy.	Jak wiecie, moje dziewczynki kochana Sara ukończyła dzisiaj lat jedenaście.	Pan ma słabość do tego Maruszewicza?	A ten majątek jeszcze się niemal podwoi, gdy już umrze ten stary jakobin Noirtier.	Niech pan będzie spokojny, już ja pana obronię.	Ach, do mnie... Zapewne z listem?...	Ale co się z nimi stało?	Drogi przyjacielu, udzielę ci dobrej rady. Człowiek zabiegający o rękę panny powinien przestrzegać dwu zasad, a zdaje mi się, naruszyłeś obie.	Pani mi pozwoli przypatrywać się także razem?	W Burgos jest dość bezpiecznie. Samoloty rządowców rzadko tam docierają. Zresztą wojna prawdopodobnie niedługo się skończy. Sowiety coraz oszczędniej pomagają rządowcom i przewaga powstańców staje się coraz wyraźniejsza.	W dziadka się wrodził	Okrutnie się tam pan hetman o konie dla ciebie troszczy	Ani mowy! Już późno! Pójdziesz tam, wracając do domu.	Janie! jeszcze chwilka, a będę twoją i	Mój ojciec miał długą białą brodę, a przecież go kochałam, mój ojciec miał lat sześćdziesiąt, a przecież zdawał mi się piękniejszy niż wszyscy młodzi ludzie, jakich widziałam.	Coś sobie przypominam. Podobno ten ostatni pisał o eksterioryzacji wrażliwości?	Pozwoli pani odwiedzić siebie jutro? spytał znowu z wyrazistszem jeszcze spojrzeniem adorator pani Olimpji.	Cóż z tego, wiedziałem o tych zamiarach.	Każdy dla siebie; masz słuszność! Dobrze więc, zamknę cię w lamusielamus	Widzę. Cóż z tego?	Ale jakżeś ty robiła?	Niech będzie ale skończmy już.	Tak tylko brodę można i dozwolonym było widzieć	Więc ty wychodzisz?	Zrób w ten sposób: załam tak ręce i przejdź przez pokój chwiejnym krokiem, wołając przeraźliwie: „Rodrygu, ratuj mnie! ratuj mnie!”.	Doprawdy? Chodzi po dachach?...	Jestem twoim wujem	Już są! Lublin wzięty!	N. Panie, moja miłość dla was...	Więc dlaczego?	Więc onej zimy matusia pomarli.	A ino, jesce fcora, jakeście u Morskiego balowali.	Adyady a. dyć (daw.)	Ale gniady idzie...	Bardzo piękną!	Bucholc, Kessler, Müller.	I niech umrze!	I papierosy palić.	Napisałam	Odp.: Kipling.	Ogromnie wzruszające! ogromnie wzruszające!	Podania?! Ależ niech pana Bóg broni! Iść osobiście.	Przynajmniej szczerym jesteś	Skoro jednak istnieje i niekiedy z potęgą wielką, musi mieć prawo i przyczyny bytu...	Słucham pilnie	Tutaj, wszędzie.	Wojować wama znowuj przyjdzie!	Żywie syn jego, ta sama krew!
A tak! Czy według pana, komuś zależało na śmierci tego biednego sługi? Wcale nie. Jak Poloniusz u Szekspira, on zginął za kogoś innego. To dla pana Noirtier została przygotowana lemoniada i to on, a nie kto inny, według logicznego porządku, miał ją wypić jako pierwszy. Służący napił się jej przypadkiem, i chociaż umarł Barrois, umrzeć miał pan Noirtier.	Moja matuniu, rzekł chłopak po cichu, kiedy drudzy cierpią, albom to ja co lepszego od nich, żebym się miał tak bardzo szanować i ukrywać... co tamtym to i mnie...	Chcę przez to wyrazić iż trudno mi wierzyć, aby kiedykolwiek bądź byli na świecie, a tym bardziej teraz, rycerze tak doskonali.	Jaśnie państwo zechcą kazać mi gdzieś do diabła raz dojechać, bo jeżeli tak będzie dłużej, to was zawiozę prosto do cyrkułu.	Tak, może dlatego... Ale właściwie to wpadło mi tylko coś do oka. Śpij już, śpij...	Wciąż sprawiacie takie wrażenie, jak byście chcieli przy­byszowi stamtąd, z Zachodu, dać do zrozumienia, że w porównaniu z wami jest mało doświadczonym, głupiutkim dzieckiem. Czy nie tak?	To znakomicie! To znak, że leniwe woły kiwają rogami i przestępują z nogi na nogę udając, że idą. Może nawet ruszą z miejsca. A lock-outlock-out nieprawdaż? Parobcy nie mają wprawdzie zorganizowanego „stronnictwa”, ale to nie dowód, żebyśmy my „szlachta” nie mieli go mieć. Należy przytrzeć chamstwu rogów!? Więc wyrzucanie wszystkich parobków w zimie. To po polsku!	A juści, pozwolą to na co? Ozwałem się kiedyś, to ociec mię skrzyczał, żebym nosa pilnował, że to nie moja sprawa, a ich, gospodarzy! Juści, mają prawo do tego, bo wszystko w garści dzierżą i choćby na tę minutę, a nie popuszczą, a my cóż znaczymy, tyle co te parobki!	Prosimy, rzekł powolny nauczyciel logiki; a na to niespodziane dictum, uczniowie oczy przetarli, pająki prząść przestały i mysz uczęszczająca na ciche lekcje logiki, z wielkim przestrachem w drobną dziurkę się zaszyła, poglądając co to się stało. Baron z okiem zaiskrzonem, zażywszy tabaki tak mówił:	Na razie nigdzie. On pojechał do Jerozolimy. Przenocujemy tu. Ona zaraz odchodzi. Poza tym zna mnie jak zły szeląg. Będziemy mieli całą willę. To też coś warte.	Siadaj pan na moim miejscu, proszę, ja panu podyktuję. Nie mamy czasu, i tak już dosyć go straciliśmy.	Przeciwnie, to dlatego że mnie pan nie rozumie.	Jak spędziłyście dzień, moje drogie? Tak wiele było do roboty z przygotowywaniem wysyłek na jutro, że nie przyszłam na obiad do domu. Czy był tu ktoś, Elizo? Jak z twoim katarem, Małgosiu? Ludwisiu, zdajesz się na śmierć zmęczona. Dziecię, chodź mnie pocałować.	Ale ja nie mogę rujnować bytu rodziny nauczyciela... nie mogę odrywać dzieci od matki i ojca... Jakaż by to była sprawiedliwość, gdyby ginął człowiek po kilkunastu latach pracy...	Powinien wystąpić, bo i tak Maciuś przegra wojnę. Przecież młody król jest już koło stolicy. Jeżeli tyle drogi sam uszedł, i teraz sobie sam poradzi. I co wtedy? Wszystko weźmie dla siebie. Młody król wcale nie potrzebuje pomocy, tylko chce, żeby królowie po równo się podzielili, żeby nie było zazdrości.	Czy tak?	Czy to cała rodzina pani?	Czy to ty, Peerze nawsadzałeś matce w głowę te rodzynki?	Dwadzieścia rubli ma w kieszeni Dobrze to, bracia, być szynkarzem.	Farurej, Skarbek i Jaśko Nałęcz z rozkazu najmiłościwszego pana zostali w zajętych grodach, a Florian Jelitczyk w pięćdziesiąt człeka odstawił do granicy uwolnione branki krzyżackie. Bo to i sam, jako wielce poturbowany, potrzebował wypoczynku	I!... dyabli mi po sławie!... pieniądze to chciałbym mieć...	Ojciec dał słowo... będzie chciał koniecznie posłuszeństwa... co to będzie z tego?...	Tak jest.	Tak pan sądzi? W XV i XVI wieku kwiat rycerstwa we Francji i Włoszech musiał być bardzo drobny i wątły. Zbroje książęce z końca wieków średnich i z epoki Odrodzenia, artystycznie kute, z przedziwnym kunsztem cyzelowane, są tak wąskie w ramionach i cienkie w pasie, że człowiek dzisiejszy byłby w nich skrępowany. Robione były prawie wszystkie dla ludzi szczupłych i małego wzrostu. Portrety francuskie z XV wieku i miniatury Jehana Foucquet przedstawiają ludzi raczej skarłowaciałych.	To ci dam weksel w sobotę.	Zacznijmy od jego ojca Edmund tyle mi mówił o nim, tak głęboko go kochał...	Ano, to w przyszłości będzie pewnie mniej bijatyk Lepiej swych sił użyć na coś innego!	Tak jest, tutaj w Wiedniu, przed zamkiem cesarkim chciałbym stać na warcie!	Ach! Pan mnie chyba dobrze rozumie! Mam na myśli owe znane, żyjące w wysokich sferach górskich, czyste postacie, płynące w dal jak wiew ideału...	Jeśliś nie zebrał dotąd nawet na cały płaszcz, zasługi twe nie muszą być znakomite.	Nie, ja ino względem opieki, proszę przewielebności. Otulałam dziecko przez drogę, coby się nie zaziębiło.	A jak nam każą otworzyć?	A mnie też nieletko, nie...	Po pierwsze dlatego, żeś mnie pan jeszcze nie zaprosił.	Za pozwoleniem!... Bardzo... bardzo jestem wdzięczny... nigdy nie myślałem... Ale...	Zdaje mi się... że dosyć lubię towarzystwo, tylko nie bardzo umiem być człowiekiem miłej zabawy, gdyż pochodzę...	Ja nie mogę wziąć tego na wiarę, że oni mnie puścili żywego... Pewnie mnie będą jeszcze prześladować, ale mój naczelnik mnie obroni.	A, ba, jednemu brzytwa goli, drugiemu i szydło nie chce	A, trudno nie być szczerym	Ach, señor doctor jest pan człowiekiem bystrej inteligencji. Jesteśmy jak stworzeni dla siebie.	Ależ ja nic nie mam przeciw ulgom dla pospólstwa! Tylko jestem przekonany, że Ramzes nie zrobi nic dla ludu.	Czy był kto? Słyszałam, że mówiłeś do kogoś. Nie mogę czekać dłużej, wracaj do domu.	Nie wiem	Nieszczęśliwa ja jestem z tym człowiekiem! Nigdy w domu nie siedział, tracił majątek i teraz zostawia nas pod gołym niebem.	Ona nie jest oblubienicą Lulejki, ona jest oblubienicą Bulby! Ona będzie moją żoną, musi być moją żoną. Ona albo żadna!	Rekiny... i w ogóle Złe miejsce, panie. Batakowie nie chcieliby tam nikogo widzieć.	Spyt sładko jak detynasładko jak detyna (z ukr.)	Umieram, bowiem nie umieram.	Woziłem często do was dziczyznę do waszego pałacu przy ulicy Chaussée d’Antin, i nigdy nie miałem zaszczytności oglądać pana ani pani.	Zwyczajnie, jak zegar.	Ale, dziękuję ci za konia, którego przyprowadziłeś dla mnie.	Owszem Coś mi się zdaje, że mamy nieciekawe towarzystwo.	Czy mógłbyś teraz poświęcić nam pół godziny czasu? Chcielibyśmy z tobą pomówić.	Dusza, Przyroda nieożywiona, Wierzenia wszystko dzisiaj czuje, wszystko wie, że Pan się narodził.	Jeżeli do ciebie podobna, musiała być krasawicakrasawica	Moja mościa dobrodziejko... będę się starał... jeśli pani każesz...	Myślę, ciociu, że martwić się tym już za późno	Młody człowiek, który tu mieszkał przed panem, panie Copperfull, i umarł zakochał się był w szynkarce z przeciwka. Wnet zażądał uprania poplamionej winem kamizelki.	Na objatę Perkunowi!	Nareszcie: co znaczy ów rozkaz? Kto sprowadził ci na głowę ten cały kłopot?	Oto jest kamień	Przyjmie mnie dyrektor?...	Przynajmniej moglibyśmy trzymać się gościńca.	Trzeba nam twojej pomocy	Wiedziałem, że wcześniej czy później musi nadejść dzień, kiedy ostatecznie, już bez żadnych wahań, zastrzeżeń i wątpliwości, odnajdziesz swoją prawdziwą naturę. I oto dzisiaj ten dzień nadszedł. Bogu niech będą dzięki, mój najukochańszy synu.	Zgoda. Więc siadajcie, przyjaciele, a ja nauczę was tego, czegom się sam przed chwilą nauczył od Anglika Sirra.	A teraz napiszą, że pan zostaje, bo takątaką jest moja prośba prośba.	A ty, stryju, i Stefan, z waszem zamiłowaniem do gospodarstwa?	A więc zna ksiądz wiele języków?	A więc?	A ziemi też dla wszystkich dosyć Każdy u siebie doma ma, czego mu trzeba	Ależ i pół tuzina nauczycieli, musiałaś pani razem z temi osobliwościami sprowadzić, dla ich eksplikacji	Ar įrašė, kiek bulbių gavome?	Będę mógł przynajmniej wrócić?	Cicho, dziecko My tu o interesach.	Co powiesz?	Czego?	Fernanda, chciała pani zapewne powiedzieć? Skoro przypominamy sobie teraz nasze imiona, przypomnijmyż je sobie wszystkie.	Ja by chciałem iść razem z wami, bo samemu straśnie markotno.	Jakto?	Kassa zamknięta.	Kobieta, Samobójstwo mówił Geist	Kopanie skończone.	Może, może...	Musiała powędrować w przeszłość, jeżeli w ogóle dokądkolwiek poszła	Musiało panu być bardzo zimno!	Nic!	Niechże se też jaśnie państwo samo idzie...	Niechże tedy odda obie.	Owszem, dokończę.	Panie podporuczniku, panie podporuczniku!...	Pomidor.	Skądże on Grzesikiewicz! Grzesik, karczmarski syn, wszyscy wiedzą o tem.	Tylko przeniesiony do nas z dworów Ludwików francuskich bo tam chyba został wynaleziony.	W wodzie ryb mnóstwo... a chude rybobranie!... Wczorajszej nocy wraz z tobą przybyło ich około czterdzieści.	Widziałeś go pan?	Winszuję panu, drogie dziecko i życzę, byście byli ze sobą najszczęśliwsi.	Więc go spotkałeś, tego tapicera?	Zleziesz.	Że pan Debray mówił panu...
Bez wątpienia zwierzęciem Wprawdzie posiadam wszelkie znamiona zupełnie ludzkiego zjawiska, ale szczerze równocześnie pragnę mojego własnego, i to okazowego zezwierzęcenia na tle współczesnej ludzkości. Marzę wprost o tym, by stać się jakimś mamutem, ichtiozauremichtiozaur (gr.: rybojaszczur) dziś popr. forma N. lm: ścisłymi związkami.  z niezaprzeczonymi bydlętami nowego świata, czyli tak zwanej drogiej mej ojczyzny...	Lepiej byłby zrobił, ażeby o tym nie wspominał po co gmatwać rzecz drobnostkami wcale niepotrzebnymi do zrozumienia i przejęcia się całym tokiem dzieła historycznego, a mogącymi jedynie rzucić niekorzystny cień na głównego bohatera. Nie potrzeba tak się uganiać zażarcie za drobiazgową prawdą, żeby już nic a nic nie opuścić, zwłaszcza też takiego, co może rodzić niemiłe wrażenia. Alboż to Eneasz był taki święty, jak go Wirgilii wystawia, albo Ulisses był taki mądry i przebiegły, jak go Homer maluje? któż by temu wierzył?	Dzikich! I cóż się pan dziwisz, żeś spotkał dzikich, wstępując na ląd kuli ziemskiej. A gdzież ich nie ma? A wreszcie, czy ci, których dzikimi pan nazywasz, gorsi od innych?	Podpełznę pod mur od zachodu i stamtąd rzucę się na nie znienacka! Mimo ogromnej przewagi, nie poważą się uderzyć na mnie! Niestety, ty...	Ach, dostojny trybunie! Nawet bogowie nie zawsze bywają wdzięczni, a cóż dopiero ludzie. Tak! powinien mi być wdzięczny. Na nieszczęście jednak jest to starzec słabego umysłu, przyćmionego przez wiek i zmartwienia, z którego to powodu nie tylko nie jest mi wdzięczny, ale, jak dowiedziałem się właśnie od jego współwyznawców, oskarża mnie, żem się zmówił z rozbójnikami i że to ja jestem powodem jego nieszczęść. Oto mi nagroda za dwa palce!	A więc rozkazuję ci jechać zaraz jutro do Rzymu, zaślubić ją i nie pokazywać mi się na oczy bez ślubnego pierścienia.	Powiedziałem mu tedy że wcale nie potrzebuje płacić. Jeśli tylko wystawi świeży skrypt, to pieniądze mogą zostać u niego na procencie.	Niech czeka! jestem na konferencji.	Stefek! jakiż dobry duch cię natchnął, żeś przyjechał do nas na wieś! Witajże, drogi chłopcze.	Tak, pod Ilahabadem leżałem sobie spokojnie w czarnej wodzie, nie fatygując się zgoła robotą. Było w czym wybierać; można było dwudziestu pominąć, by pochwycić jednego. Co najprzyjemniejsze, to to, że Anglicy nie byli tak nadziewani klejnotami, bransoletami i nagolennicami jak dzisiejsze kobiety w tych stronach. „Kto lubuje się w błyskotkach, będzie miał stryczek za naszyjnik” powiada przysłowie... Wszystkie krokodyle we wszystkich rzekach spasły się wówczas ogromnie, ale los chciał, że ja spasłem się najwięcej. Wieści głosiły, że Anglików zaganiano gromadkami ku rzekom, i (klnę się na Lewą i Prawą Odnogę Wajngangi!) było to chyba prawdą! Im dalej posuwałem się na południe, tym bardziej upewniałem się co do prawdziwości tej pogłoski. Tak to z prądem rzeki dopłynąłem aż poza Munger, mijając wielkie mogiły, co patrzą w wodę...	Sądzę, że na święta. Obyśmy tego dożyli.	Tak za dziesięć minut rzuci kotwicę na wprost Granitowego Pałacu!	Niech się pan tak bardzo nie wzrusza, bo to panu może zaszkodzić. Ja pana zapytywałam o adres dlatego, żeby się dowiedzieć, gdzie pan zamierza wysiąść. Bo co do mnie, to wracam już do Montreux.	No to dlaczego się uśmiechasz?	Powiem ci tylko jedno: tam w rowach nie było pięknych kobiet. O więcej się nie dopytuj. Dośpiewaj sobie resztę, bo nic ci więcej powiedzieć nie mogę. To sekret.	To zupełnie zbyteczne Jeśli wygram ja, zobowiąże się pan wrócić do swej pracy naukowej i stać się lojalnym kierownikiem laboratorium do walki z dżumą w naszym proletariackim Paryżu.	Osobliwa rzecz iż, będąc biedakiem i po roku seminarium, znajdujesz jeszcze w sobie tak cnotliwe oburzenie. Musiałeś być tedy bardzo ślepy.	Rzeczywiście, ten autor podoba mi się bardzo, ale skąd pani domyśliła się tego?	Pomyślę, poszukam, popytam się, może się co znajdzie. Zresztą... przyznam się panu, że nie tylko o niego samego mi chodzi.	Bardzo, bardzo szczęśliwie! Ale, kto wie, z czasem znudziłaby może kochanego mego chłopca dziecinna żona. Z każdym rokiem mniej odpowiednią byłaby mu towarzyszką. Coraz byś więcej czuł, czego ci braknie w domu. Bo widzisz, ja bym pewnie się już nie zmieniła. Toteż lepiej jest tak, jak się stało.	Jeżeli on sam wróci tedy niczego się nie boję. Stanę za wierzejami i choćby kto od kwater nadszedł, powiem, że pułkownik nie kazał puszczać...	Jeżeli nie ciągle objawiają się te dwie siły fenomen ten przynajmniéj zdarza się bardzo często w ludziach myślących. Psychologowie tłumaczą go dwiema władzami jednego ducha, płynącemi ze wspólnego źródła. Wszakże w jednéj machinie elektrycznéj dwa przeciwne téż powstają prądy. Dlaczegóżby z duszy jednéj nie mogły płynąć dwa strumienie, których przeznaczeniem stworzyć ruch i życie, a potém się zlać znowu?	- Szczekasz ich żargonem, jak mitingowy agitator. Powiedz jeszcze: „Dosyć się naszej krwi nażłopali!”. Własnego ojcaś się wyrzekł. Chamom służyć poszedłeś. Za worek krupy, za deputat Sołominowie! Strach pomyśleć: brat	A zdychajcie tu sobie! To dawno wiadomo, że w waszem towarzystwie niema miejsca dla uczciwej kobiety!...	Ale to, proszę pana, skoro pan jest tak uprzejmy...?	Dziękujęż ja Tobie, Panie Wszechmogący! Tak się kniaź biednieńki pyta i dopomina, aż serce żałość uciska, nie mogąc chorego pocieszyć. Ołtarz gotowy? Dawajcie! Kniaź jeszcze nie śpi.	Nazywa się Sybilla Vane.	Nie idzie mi o to zupełnie.	Straciłbym te głowy, chcesz powiedzieć, i nie byłbym żyrondystą, jak mi to kiedyś dałeś do zrozumienia?... Odpowiem ci wówczas, kiedy zabijesz człowieka w pojedynku, co jest jeszcze mniej szpetne niż oddać go w ręce kata.	Tak by wyglądało, lecz to sprawy nie wyjaśnia. Tu go przecież nie wypaliłem.	Trzeba je będzie sprzedać! Aż mi się nie chce o tym myśleć! Takie zmartwienie dla Ploty!	Z tém przybyłem, nie znajdziesz go w. ekscelencya jakimś go odjechał. Zmieniło się wiele rzeczy: ja téj podróży zawsze byłem przeciwny, jam ją odradzał.	Z wody może się zrobić lód albo para.	Żeście to pośpieszyli tak rychło!	Nie zaszczyt wielki uciechą mi jest, miłościwy panie starym już, śmierci bliski, o światłości wiekuistej mi rozważać, a nie doczesnych blasków łaknąć. Ino mię to raduje, że w onym czynie waszej królewskiej miłości pełnię łaski i życzliwości dostrzegam. Przyjmuję i korne dzięki składam.	Prawdę gadam. Niejeden komornik albo łowczy, albo krajczy, to i Żyda zdoli ocyganić, a jakże. Kaletę nabija, o swoje dobro dba, nie o pańskie.	A z zameczkiem co się stało?	Cóż im się stało?	Dajmy pokój, co mnie to obchodzi	Ma pan rację. To zimna bestia	Nie może być. Nie pora leśnych pastwisk, widać wyraźnie kopyta, jużci, jacyś ludzie musieli tędy przejeżdżać. Dobrze by było choćby budę leśniczą znaleźć.	Nie, nie to, mniejsza tam o drobiazgi. Ale ja w ogóle nie zrozumiałem.	No mniejsza, stało się już i nie odstanie.	Pani! wezmę to tylko	Połóż się spać, Jojne	To mam przewagę: wiem, czyj to koń i czyj dżokej.	To pan inżynier ma urlop?	To prawda Każdy, jak może, korzysta.	Znam tę gorączkę i te marzenia, paliła się we mnie, ale już wygasła.	Rety! Słyszałam, że mocnachłop setny, półsiodmy stopy mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski. (...) Słyszałam, że mocna, ale żeby aż tak...	A jakże, pacholik mój przyniósł ją za mną. Wawrzuś!...	Dyrektorze!... mój złoty dyrektorze, róbcie teraz próbę beze mnie!... tak mnie jakoś głowa boli, że nie wiem czy będę mogła śpiewać	Tak, i z teatru, i z za kulis, i z domu	A ja... a ja... o, rany Pana Boga, a ja was psami poszczuć chciałem! O, Jezu miłosierny, toćżeś mnie jeszcze za letko skarał!	Cóż znowu za psisko!	Dokonywać swoją pracę całą siłą ale wiedzieć, że chociażbyś był Bonapartem, nie dokonasz więcej niż dżdżownice.	Nie powiedziała mi.	Niejeden miesiąc jeszcze upłynie, moja droga; chyba żeby zachorował. Póki tylko zdoła, będzie wiernie pełnił obowiązki, a my nie będziemy go prosić, żeby skrócił swój pobyt choćby o jeden dzień, kiedy tam jest potrzebny. Chodźcie teraz wysłuchać listu.	Tak, już mrok idzie. Niech pan tu sobie zostanie. Niech pan wspomni dziecinne lata, dawne spowiedziespowiedzie	Tak, matko. Siostra Beata jest dzisiaj bardziej cierpiąca niż zwykle.	A dużo tego zginęło?	A dyć Tereska co tydzień lata do Mateusza i jak pies dni całe waruje pod kryminałem, a zanosi mu, co ino może.	A jakie ślady znalazłeś pan przy furtce?	A! baba o niczém wiedziéć nie powinna.	Aha! skoro jednak pani wcale nie myśli już o Krzemieniu?	Ale po śmierci nie nastąpi nowe przebudzenie, gdyż organizm nasz ulega rozkładowi	Ale przecież...	Ba, wiele lepsi!	Bo też ona nie zabiła swego dziecka	Był pijany.	Co dziwne?	Do Soboty	Do widzenia zatem.	I stajennego rozszczepili?...	Jaśnie panie, on sam wyszedł!	Już pan zaczyna?	Lalka	Mam z panem pomówić o interesach.	Małżeństwo, Pozycja społeczna	Mnie odpowiada, świetna dziewczyna. Proponowałem ją w swoim czasie.	Muszę ja iść jutro do niego.	Mówię ci, Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja najwię­kszy poeta. Tylko uszy trzeba ci obciąć.	Naprawdę	Od trzech miesięcy.	Pamiętasz ty wszystko?	Pan Dyzma jest weredykiemweredyk zaopiniowała Kasia.	Pan jesteś odwiecznym przyjacielem mego bratanka żałuję, żem nie miała przyjemności znać pana dawniej.	Powiesz natychmiast, czy przygotowują w Weselu Orgaza dla mnie śmierć podstępną?	Przynajmniej w te-rain jesteś bezpieczny.	Pssst!	Ratuj!	Rozumna z ciebie kobietka, Janet	Sama?	Słusznie. Twój syn przecie.	Ty byś chciał, abym odjechał?	Wasz wuj Beetle wasz wuj Beetle jest Wielkim Człowiekiem!	Wolałabym raczej umrzeć!	Wysiadamy?	Zobaczmy, czy nie ma tu gdzieś moich rodaków	Zwykła konwalia.
Jak chętnie mówisz niebezpieczne rzeczy, Henryku! W tym wypadku mylisz się zupełnie. Bardzo lubię księżnę, ale jej nie kocham.	Nie podoba mi się, wyznam panu. Nie przeczę, że jest to dobry marynarz, lecz jest zanadto poufały z załogą, ażeby być dobrym oficerem. Starsi marynarze powinni trzymać się razem, a nie pospolitować się pijaństwem z ciurami okrętowymi.	Lepiej się tedy nie żeń	Nam o tobie sądzić Godne też ciebie masz tu zadanie, wezwany do Cezara, by drogie światu zdrowie jego pokrzepić; godne ciebie, bo zaprawdę ciężkie... Wiesz zapewne, że Tyberyusz lekarzy nie słucha i śmieje się z całéj nauki naszéj.	Nie! Wybaczaj waszmość, wolę u Michała się uczyć!	O wa! takiego, co się przez nie świeci jak przez sito.	O, nie, niechże Bóg broni!... to taka sobie luźna uwaga. Jak się masz, Piesiu!	Sam nie wiem, jak się przywlokłem	Czyby pan śmiał powiedzieć mi to samo, gdybym była w domu?... Nie, nie powiedziałbyś pan tego, nie kochając naprawdę, gdyż tam byłabym dla pana kobietą, a tutaj jestem tylko aktorką; bo tam wreszcie byłby za mną jakiś ojciec, matka, brat, albo jakiś konwenans, któryby zabraniał panu popełnić podłość względem młodej i może naiwnej dziewczyny... Ale tutaj nie zawahał się pan ani na chwilę, bo jakżeż!... tutaj jestem samą i aktorką, to jest taką kobietą, której można bezkarnie mówić kłamstwa, którą można bezkarnie wziąć, potem rzucić i iść dalej, nie tracąc nic ze swojej opinii człowieka uczciwego i honorowego!... O, możesz pan być pewnym, panie Kotlicki, że nie zostanę pańską kochanką, że nie zostanę niczyją, jeźli nikogo kochać nie będę... Dużo, za dużo już myślałam, żebym się dała uwodzić frazesom!	Przecież wiesz, że nie potrafię z ciebie nic zrobić, o ile nie będziesz pod moim bezpośrednim kierownictwem. Mogę tobą kierować, o ile będziesz sam, ale nie czuję się na siłach być wychowawcą jednocześnie twoim i mamusi. Niestety, żyjemy nazbyt krótko...	Ja zaś gnieżdżę się w domu prywatnym na Babuinie niestety, pod obłokami na trzeciém piętrze, bo miéwam fantazyą psucia płócien, więc tam jest niby studio moje. Ale, na Boga! proszę mnie nie brać za artystę z powołania! Nie jestem nim, lecz tylko przez miłośnictwo sztuki przekomarzam się méj ukochanéj. Ani na pokaz, ani na sprzedaż nie maluję nic. Choruję na sztukę... Włochy, jak się zdaje, wyléczą mnie z téj słabości, ale to pewna, że gdy ozdrowieję... o! będę bardzo nieszczęśliwy.	Ba, ale na czem się spuszczać? skąd rzemienia albo sznura? zamyślił się Siewros.	O! Tego wcale nie powiedziałem! Niech wielmożny pan robi, jak mu się podoba. Nie chciałbym w podobnych okolicznościach udzielać żadnych rad.	Jakże, ten się drapie, kogo swędzi!...	Oni to wiedzą pewnie i rozpaczliwej też obrony spodziewać się tu musimy.	Stało się nieszczęście, a przynajmniej to, co ludzie nazywają nieszczęściem.	W każdym razie ważne to wieści, nad którymi naradzić się wypadnie. Waszmość pozwolisz, że poproszę tu starszych ojców i kilku zacnej szlachty tu u nas teraz mieszkających, którzy nas radą w tych okrutnych czasach wspierają. Waszmość pozwolisz...	Życie jest śmiechu warte, więc się śmieję tu jednak śmiech brzmi inaczej.	Doprawdy nie wiem, kim on jest, ale na pewno nie pochodzi z rodziny chańskiej, bo ma ciemne włosy. Cechą rodziny Dżyngis-chana są szarożółte włosy, dziedziczone przez potomków. Jaki ma piękny pas! Ach, per Bacco!per Bacco! (wł.) bóg wina czczony w starożytnym Rzymie, odpowiednik greckiego Dionizosa. Same turkusy! Taki pas pewnie wart... No, mój stryj dałby za niego trzysta... może czterysta florenówfloren	Patrzcie widzicie tę grań, tu o pięćdziesiąt metrów niżej poczynającą się u stóp urwistej ściany? O ile można stąd ocenić, opada dość łagodnie aż ku płaszczyźnie; tędy zdołamy zjechać na dół...	Pójdę do chorej z doktorem, bo już się od rana wybierałam.	Zdaje się, że ludzie majętni, z obyczaju i wychowania to widać... a z charakteru znać szlachtę, bo fantazji wiele.	Chytry to jest pachołek jak lis. Waćpanu fortelów nie brak, ale on jeszcze chytrzejszy. Siłaśmysiła (starop.)	Ale, drogi panie nie wiem doprawdy, jak mam panu dziękować za tak hojną ofia...	Och, mój drogi, nie wiem, nic nie wiem i przebacz, że cię popędzam, ale nie mam chwili do stracenia.	Proszę bardzo, ale ostrzegam was, ze za drzwiami kazałem umieścić beczkę pełną prochu, i przy pierwszej próbie ich forsowania podpalę lont i wysadzę w powietrze dom razem z notariuszem, panem Conviexem, jego sługą i hrabią z Lermy. Jeśli nie brak wam odwagi, to śmiało!	Panie komendancie! Żołnierz nic nie winien. Noc była ciemna, choć w pysk daj, a on zdjął waszej mości hełm i opończę. Przejeżdżał tuż koło mnie i jam nie poznał. Żeby wasza mość nie była siadała na wóz, nie mógłby on tego dokazać.	Ja będę się starała być „małą kobietką”, jak mnie ojciec lubi nazywać, i przestanę być szorstka i dzika; będę pełnić tutaj obowiązki, zamiast ich szukać gdzie indziej	Kiedy ja nie wiem o niczem, monsiniorze; nigdy jej nie widziałem.	I któż zrozumie jego mowę, ci tylko, ci! wołał rozpaczliwie Chroniwos. Ach, on nie nasz!	Nie wiem, jakie są jej granice.	Nie wiem. Może to my przelatywaliśmy ponad nią! Minęliśmy Ziemię teraz widocznie i pędzimy znów w przestrzeni dalej, w cieniu jej pogrążeni.	Nie, dziękuję panu.	Nikogo nie wpuszczać bezemnie	Och, tego nie powiedziałem.	Sądzę, że jako aresztowany nie mam prawa chodzić po trotuarze.	Ten król nie jest szalony	Tą samą, która przeszyła pierś Harberta, i zaręczam panu, że nie chybi ona celu!	Ach, tylko nie mówmy o kobietach w ogóle. Na drugi raz „śmiej”	Ja też nie chcę z nimi zaczynać. Jeszcze by ten, co tu leży, wystawił nagle czaszkę i zagadał do nas...	Mówiłam, bo ciągle mi to powtarzasz; ale myślę co innego.	Tak. Ja byłem strasznie przygnieciony potęgą pana muzyki. Ale to są symbole, wyrazy o konwencjonalnym znaczeniu	Niech mi panicz wybaczy pewnie panu przeszkadzam, ale muszę pogadać z paniczem.	Mówi pani o tych tak zwanych uwiedzionych przeze mnie bubkach. O tych efebach, którzy zastępują mi całe moje zawiedzione życie? Tak Mgła potęgi lubieżnej przesłoniła mu twarz To mój jedyny tryumf, kiedy ja, wstrętny kaleka, bez cienia prawdziwego pożądania, plugawię jakieś czyste, piękne...	No, jakże ja mogę od pana!... I za co?	Tak będzie Gösto!	Tak mnie parzy sutanna!	Tylko smutno mi strasznie. I za siebie, i za Olę, i za ciebie...	Ach, poddaję tego zbrodniarza na ślepo srogości waszej; w czymże zawinił?	Bo ją o to błagał na klęczkach... groził, że odbierze sobie życie...	Jednak wiele z tym roboty: hydroliza, kazeina, gotowanie, amoniak...	Kanarek. Siądź na grządce i śpiewaj.	Miałem, a na co ci wiedzieć?	Przysięgajże stary gapiu! wrzasnął djabeł, a Suchy wziął książkę i czytał przysięgę, którą za nim w języku Chaldejskim powtarzał Majster drżącym głosem. Jak tylko skończył, djabeł zniknął i wiatr tylko za nim poleciał jak szalony, i dotąd niewiadomo czy go dogonił.	Tak jest, Clock	Tutaj będę?	Tylko hrabinie Mielżyńskiej. Może zresztą swe serce już komu oddał.	Wiem, Stasiu, wiem To znaczy, że musisz spełniać obowiązki i że na twoim słowie można polegać, jak na Zawiszy Misiu, żebyś wiedział: Twój pan jest skaut i przyrzekł ci obróżkę. I liczymy na niego, jak na ZawiszęZawisza (ok. 1370–1428)	Wiesz pan dobrze, że to wszystko blaga i że mógłbym był użyć Miss Remsen za świadka przeciw panu, co teraz, po ślubie, jest niewykonalne.	Za pięć, sześć dni.	Zbrzydnąć? piękniejszą jest niż kiedykolwiek była, ani śladu łez, ani bolu na téj marmurowéj twarzy. Od lat ośmiu najmniejszéj zmiany w świeżości, najlżejszego zmarszczka: promienieje młodością.	Zostańcie wszyscy na drugi rok w piątej klasie!	...którzy uprawiają kult literatury wedle reguły Abbaye-aux-Bois w obedjencji dla pana wicehrabiego de Chateaubriand, wielkiego mistrza dętolu, wedle ścisłej reguły humanistów. Pan wicehrabia de Chateaubriand...	A jakże cię to Szwedy puścili?	A kto o tem mówił?	A o której?	Ach, powodzenie!... jaka to względna rzecz powodzenie, nieprawda, panie doktorze? Wobec losu mądry czy głupi, uczciwy czy nieuczciwy... Wszak prawda, panie doktorze?...	Anarchistą	Babunieczku, jeszcze żadna.	Budzę cię, Mela! O czym marzysz?	Daj spokój; co będziesz z tym szachrajem rozmawiał.	Dobrze, pytaj pan.	Głupota, Mądrość mówił.	I co było potem?	Jako amen w pacierzu!	Kiedy pan go zakatrupił?	Klausti vėlyk tu manęs, kur aš nebuvau! Tankiausiai aš valkiojuosi prie Nemuno, ba tai mano gimtinė, ir Pilėnuose daug kartų buvau... Kiek aš čia suvinčevojau ir prisidainavau!	Kula rozbójnicka, jakom żyw! W Radomiu było co innego.	Marychno?...	Mieliśmy ogromne rozchody...	Może Gajda, a może i kto mądrzejszy od Gajdy.	Może jeszcze co potrzeba?... Mam śliczne rzeczy i do tyjatru.	My tam byli pięć dni temu, a potem w Browarkach słyszeli, że tam łycari prijszłyłycari prijszły (z ukr.)	Myśleliśmy, żeś zginął	Mówmy po francusku, mój ojcze Pan d’Artagnan więcej zasmakuje w naszych słowach.	Najpewniej.	Pan byłeś w kolegium w Angoulême w tym samym czasie co Dawid Séchard?	Posiadam znaczny majątek a wczoraj...	Przecież mówiłam, że chcę miłych gości	Sądzę, że rozumiesz.	Tam, panie w dziecinnym pokoju.	W drogę!	Widzi pan: podróżuję.	Wołałaś to, Jaguś? naprawdę?!...	Wygląd pana i pańskich ludzi	Z Albertem? Co z nim zrobię? Zabiję go jutro przed dziesiątą rano. To pewne jak to, że siedzisz tu ze mną.	Zmądrzeje jeszcze, ma czas.	Zostawiliśmy sir Henryka i podążyliśmy ku domowi Stapletona.	Złajnik!	Że co, powiadasz?
Na małą skalę interes taki może się wydać dziwny; ale na wielką skalę, to są wysokie finanse. Są akty samowoli, które są zbrodnią między jednostkami, a które stają się niczym, kiedy się rozciągną na jakąkolwiek zbiorowość, tak jak kropla kwasu pruskiego staje się niewinna w wiadrze wody. Zabijesz człowieka, zgilotynują cię. Ale w imię jakichkolwiek przekonań zabij pięciuset ludzi, uszanują zbrodnię polityczną. Weźmiesz pięć tysięcy franków z mojego biurka, pójdziesz na galery. Ale z pieprzykiem nadziei zysku, zręcznie wsuniętym w paszcze tysiąca giełdziarzy, zmuś ich do wzięcia papierów jakiejś tam zbankrutowanej republiki lub monarchii, wypuszczonych, jak mówi Couture, po to, aby zapłacić procenty od tych samych papierów, nikt nie może się skarżyć. Oto istotne zasady złotego wieku, w którym żyjemy!	A jednak mam rację Może mój system pojęć nie jest dość doskonały, aby jednoznacznie i adekwatnie to wyrazić, ale tym niemniej jest jedynym prawdziwym materializm biologiczny to jest luksus, nadbudowa. Łatwiej nam sobie wyobrazić stopniowanie wzwyż, niż w dół bo komórki też muszą być złożone. Tę ich złożoność wyrażamy w postaci chemicznych kombinacji w sposób przybliżony. Ale nawet jeśli tak nie jest, to obaj panowie nie możecie być dla mnie uosobieniem doskonałości. Nie widzę w was umysłowego rozpędu dawnych mędrców i proroków, nie czuję w was intelektualnego ryzyka. Dostrzegam tylko ostrożność asekurujących się w swych skrytkach ślimaków, które boją się, aby ich nie rozkwaszono w nielitościwej społecznej walce. Ja wiem dobrze, jak by to było przyjemnie uwierzyć tak, że nic nie ma ponad znaczki z mojego punktu widzenia. Oczywiście lepiej, aby pana uznano. Ale jak pomyślę, na jakie niebezpieczeństwa narażony jest człowiek uznany, chcący się utrzymać na tym samym standardzie, to widzę, że jednak może lepiej jest, że obaj jesteśmy na marginesie. Może nie użyjemy wszystkich życiowych frajd, ale stworzymy za to rzeczy głębsze. Ja nie umiem być złośliwym, ale umiem mówić przykre prawdy. A pan znowu, panie Bazyli: gdyby wszyscy uwierzyli w pana neo-pseudo-katolicyzm, straciłby pan sam dla siebie cały urok: bo kogóż wtedy można by nawracać? Ja wiem, że moja muzyka jest też ochroną siebie samego przed okropnością metafizyczną i tą nawet codzienną okropnością istnienia. Tylko to wiem jedno: ona wyrosła ze mnie tak, jak wyrasta skorupa razem ze ślimakiem wy raczej przypominacie mi gąsienice chruścika, które budują sobie futerały ze wszystkiego, co napotkają i to takie, których kolor przypomina ogólny ton podłoża.	Umiecie się bronić! Ja ich dobrze znam, ale na tę zaciętość rozpaczliwą nie pomoże nic; będą się tak bronili, jak dawniej, choćby do nogi ich wybito. To rozpacz...	Ze stanowiska handlu jest to zupełnie obojętne. Jeśli chce, niech sobie istnieje, na zdrowie. My się nawzajem nie wyłączamy.	Na papierze, tylko na papierze, szanowny panie! Nie ma na co łakomić się.	Bo on sławny ataman. Nam mówili, że na kogo on krzyknie, żeby za nim szedł, to jakby mu talarów w mieszek nasypał. Dlatego my poszli. No, Bóg nie poszczęścił!	Wszystko odebrać. Oddać im tylko bieliznę, i to tylko białą; kolorową, jeżeli jest, odebrać. Wszystko poza tym sprzedać na licytacji. Pieniądze zapisać do przychodu. Aresztant nie ma własności Pamiętajcie dobrze się prowadzić! Żebym nie słyszał! Jeżeli nie... ka-ra cie-les-na! Za najmniejsze wykroczenie	Jedno jedyne samobójstwo uważam za usprawiedliwione, a mianowicie samobójstwo z miłości, skutkiem czego namawiam się na nie od kilku lat	Nie pani, odparła ośmielając się dziewczynka, mama mówi że na doktora pieniędzy niema.	Pierwsza rzecz, szepnął bardzo ostrożnie jegomość z wąsami, potrzeba mi dać słowo że co między nami się powie zostanie jak na spowiedzi.	Zwariowałeś chłopcze! Ledwie się na nogach trzyma, kaszle jak suchotnik i już usiedzieć spokojnie na miejscu nie może! Nie zapominaj przy tym, że to ty go wiozłeś wówczas, gdy zbiegł. Dość tego, że raz jeden nazwisko twoje jest związane z jego aferą. Nie możesz się więcej kompromitować. I tak się dziwię, że dotychczas nie skombinowali, jak dziwnie się zbiega fakt jego pobytu w „twoim” domu z jego ucieczką z „twojego” auta.	Ach nie radzę ci mówić o dziekanie! Dokładałeś wszelkich starań, aby mu się nie podobać, a teraz żałujesz swej nieostrożności. Znalazłeś też sposób, by poróżnić się z rektorem. Spotkałam go w niedzielę na bulwarach, gdy byłam na spacerze z córkami: zaledwie mi się ukłonił.	Czego? Ot, tak sobie! Już ja nigdzie długo wybyć nie mogę. Żeby nie wiem jaka dobra służba była, na jednem miejscu znudzę się zawsze i adie! Na Berdyczów drobnemi literami do mnie pisujcie! Taka już moja natura! Ale ja bardzo wiedziećbym chciała, kto wy taki?	To bardzo grzecznie z pani strony, ale obawiam się, że nie przyjedzie.	Na szczęście dla sprawy zbawienia mego istnieje jedna przynajmniej kwestia, na której nie ćwiczyłem nigdy mej inteligencji. Nie stosowałem rozumowania do prawd i dogmatów świętej wiary naszej. Nieszczęściem jednak roztrząsałem czyny ludzi, zastanawiałem się nad ich obyczajami oraz organizacją państw i miast, a przeto nie zostanę nigdy uznany za godnego władania wyspą, jak Sanczo Pansa.	Zresztą słowa jej nie były pozbawione słuszności Służba nasza ma tak wiele zajęcia, że gdyby musiała każdemu z osobna usługiwać, nie dałaby sobie rady. Tylko poddaniem się dobrowolnie przyjętemu rygorowi osiągamy w gospodarstwie ład, z którego wszyscy korzystamy, i gdybyśmy się chcieli z niego wyłamać, wszystko by się powoli rozprzęgło; bo gospodarstwo, choćby najmniejsze, porównać można do machiny, w której każdy domownik gra rolę kółka. Jedno kółko, nieprawidłowo idące, może całą machinę zatrzymać. Godzin przeznaczonych na posiłek pilnujemy wszyscy bez wyjątku i jeżeli się kto spóźni, najczęściej nie je, dla nienaruszenia porządku domowego.	Wiem, że nie od niego, ale, wybacz, mnie już od tego wszy­stkiego mdli. U nas są winni tylko ci, którzy robią rzeczy napraw­dę wartościowe i usiłują coś zmienić na lepsze. A reszta? Sami niewinni!	Myślałam nad tym, Trotwood i zdaje mi się, nawet wbrew zdaniu przyjaciela, któremu tak wiele zawdzięczam, że to nie powinno nastąpić.	Cóż za łańcuch straszliwych klęsk nanizanych na jeden sznurek! Ale mam jeszcze trochę diamentów; wykupię z łatwością Kunegundę. Wielka szkoda, że taka brzydka.	Zrobisz pan, panie Grandet, jak zechcesz. Jesteśmy starzy przyjaciele, nie ma w całym Saumur człowieka, który interesowałby się bardziej wszystkim, co ciebie dotyczy, musiałem więc panu to powiedzieć. Teraz niech się dzieje co chce; jesteś pan pełnoletni, wiesz, jak postępować; rób co chcesz. Zresztą, nie to mnie tutaj sprowadza. Chodzi o rzecz może ważniejszą dla pana. Ostatecznie, nie masz ochoty zabić swojej żony, jest ci zanadto użyteczna. Pomyśl o położeniu, w jakim się znajdziesz wobec córki, gdyby pani Grandet umarła. Winien jesteś rachunki Eugenii, skoro żyjesz we wspólnocie majątkowej z żoną. Córka będzie miała prawo żądać podziału majątkowego, zmusić cię do sprzedaży Froidfond. Słowem, dziedziczy po matce, po której pan nie możesz dziedziczyć.	Nie wydam. Zarobione. Schowam na pamiątkę.	Pozwól, miłościwy panie, żebym ja naprzód do Żywca ruszył i przekonał się, czyli to prawda, co ów kawaler i ów rajtar powiadają.	Byłby to dziwny zbieg okoliczności. Sądzę jednak, że zdołamy wykazać związek pomiędzy jednym faktem a drugim. Chcę być z panią zupełnie szczery. Poczytujemy ten „wypadek” za morderstwo; podejrzanym jest nie tylko przyjaciel pani, mr Stapleton, lecz i jego żona...	Obraz świata, Państwo, Naród dobrze funkcjonujące kółko wielkiej maszyny ogólnej, tworzy tylko szare tło społeczne, to zero w postępie, a wielkość w utrzymaniu status quo, to w najlepszym razie konserwator cywilizacji, ale nie jej twórca.	Z pańskiego wyrazu twarzy wnioskuję, że nie uważa pan tego „złożenia się” za specjalnie korzystne dla siebie.	Czy wiecie, że nasz pastor ogląda się za inną parafią?	Jak to? Jak to nie ma? Voila!...	Kroćset diabłów! Stara wiedźmo, zostaw mnie, daj mi żyć, jak mi się podoba albo stąd zmykam! Już dość, że mi kopiesz dół co rano, przynajmniej nie kop mi go wieczór...	Powoli... powoli... uspokój się, kochany panie Stanisławie Więc nie cofasz się od kupna?...	Naturalnie dzieciństwa... parafiańszczyzna... Bądź jak bądź trafiło się, że jakiś urzędnik pocztowy w Iksinowie zastrzelił się... Nazywał się oryginalnie: Cynadrowski...	O, nie, a zresztą, to zależy od szczęścia.	Przeczytałam pamiętniki stryjenki z jej czasów szkolnych. Wynika z nich, że kochała się przez dwa lata, aż do ukończenia gimnazjum w tym Juliuszu. Trudno mi uwierzyć, że opisywany przez nią tam człowiek może być Jemiołem. Stryjenka charakteryzuje go jako istotę ponad ludzką miarę szlachetną, o idealistycznym światopoglądzie, o chrześcijańskiej etyce, o poetyckim usposobieniu. Wątpię, by tak dalece ktoś mógł się zmienić.	Przyznaj jednak pani że robimy co tylko możemy, by się z naszego barbarzyństwa otrząsnąć.	A ta duża misa z której tak obficie para wychodzi, jest to zapewne bigos z rozmaitych mięsiw złożony, dlatego sądzę, że wybiorę sobie z nich takie, które dla mego żołądka właściwe będą.	Ani ja! Bych się jeno Antkowi nie zachciało nowych jamorówjamory (gw.)	Małgosiu, jest tu do ciebie zapieczętowany list. Jakie to dziwnie! Teodorek nigdy nie pieczętuje	To nie strych, ino piętro. Strych jest jeszcze wyżej, pod dachem, jak u nas.	I pewne to jest z tym nadaniem?	I to przez bonapartystów.	Jakaż to? Cieszyć nas będzie, jeżeli potrafimy usłużyć waszmości.	Jest to prezent pana... pana Mielnickiego, wuja i opiekuna jednej z moich uczennic	Słyszeliście, urąga się wyznaje swą szkaradę?	To jakiś oficer wyższej rangi, objeżdżający obóz z patrolem nocnym co panowie czynić zamyślacie?...	To sutanna	Ale jesteśmy jeszcze razem Niech dzień jutrzejszy nie mąci nam radości dzisiejszego. Nie mogę znieść myśli, że wyjeżdżam sama... tak jestem zaprzyjaźniona z domem. Ty mi mówisz o samotności! Ja właśnie powinnam wzdychać. Ty zostaniesz tu w gronie starych przyjaciół	Panie... Jeśli, da Bóg, żaden z psubratów nie ujdzie, czybyśmy nie mogli nocą pociągnąć pod zamek, przeprawić się i zdobyć go niespodzianie?	Najchętniej bym się zalał.	Owszem: talerze, kurze, zazdrość wobec dziewczynek posiadających ładne fortepiany i lękanie się ludzi.	Ach, ty zabawna!... Ja pierwsza kocham cię tak, że za tobą skoczyłabym w ogień... Czy ty nie rozumiesz, że jesteś dobra jak anioł, mądra, zdolna, a nade wszystko... taka dobra, taka dobra... Przecież kto by nie kochał takiej jak ty, nie miałby rozumu ani serca... Najmilsza, złota, jedyna.	Skądinąd też żadnych wiadomości nie miałem Nie pytałem go o nic, więc też nic mi nie mógł powiedzieć. Nie jest u nas na służbie. Żadnej pensji od nas nie pobiera.	Nawet mysz nie znajdzie tu miejsca Nasze pociągi nocne nie są tak wygodnie urządzone jak dzienne, gdzie płeć męska i żeńska jadą w oddzielnych wagonach.	Zbudowałeś sobie już pomnik swymi wierszami, większy nie siedem, ale trzy razy po siedem od piramidy Cheopsa	Czyż nie mówiłem... czyż nie mówiłem, że on nie z tego świata? On jest Przyjacielem całego świata! on jest Przyjacielem gwiazd!	Nie, nie! Pani myśli, że mężczyźni zawsze kłamią!	Jeszcze właśnie nie wiemy, bo tylko znaleźliśmy podziemie i nie możemy sami tam zejść, i trzeba, żeby papo z nami pojechał i sam zobaczył.	Mam rodziców, panie, i mam także babkę, z której sobie nic nie robię i mam jeszcze dwie siostry, Anię i Elżunię, bliźnięta.	Nie sztuka, stary, uciekać przed niebezpieczeństwem.	Wariatem nie jestem!	Ale ubrany jest źle.	Co za przypuszczenie!	Nie dobrze...	Nie mam matki	Pozwólcie, że wam przedstawię mego przyjaciela i wspólnika, doktora Klemma, Doktór też chciał kilka dni odpocząć, więc go zabrałem z Warszawy.	Janie! a może by podesłać jeszcze Wołodyjowskiemu z garść ludzi?	No co? Kto ma rację?	Pobiegnę do domu i sam ci insze przyniosę.	Tak, pani; wiem teraz, kto jesteś: jesteś pani Bonacieux.	Tylko tego	Więc wyda pan ze trzy tysiące franków?	Ba! Przecie waćpana rozstrzelać chciałem!	Chodź, Pito gorąco... kurz nieznośny.	Ciekawy przyrząd!	Co powiedziałaś Grzesikiewiczowi?	Czy pszczoły z każdego gatunku kwiatów osobno słodycz zbierają?	Dobrze patrzałem.	Dobrze, moja córko, idźmy razem!	Duży interes.	Ej, ej, panie, panie...	Idziesz więc?	Idź!	Krawca Itczego.	Kto ci gadał?	Kto ty jesteś, dziewczyno?	Marcelka!	Może byśmy wrócili	Może kto podpalił?...	Może płastuga!?	Nad czem?	No, więc jakże?	No, więc postanowione	O jaunystė-paikystė Ne gana, kad pats save išgelbėsi; Kunigėli! Nori pulko, kad greičiaus sugautų ir visi pražūtumėm!!	Ot jest, masz!	Panie hrabio panie hrabio, oszukano nas jak dzieci.	Poeta spytał Petroniusz.	Przekonałem cię nareszcie?	Radziłem mu dobrze; wziąć starego pod kuratelę, obezwłasnowolnićobezwłasnowolnić	Szalona!	Tourneztournez (fr.) zawołano z sali.	Vyras, vyras!	W porządku
Idźże wściekły opętańcze, do diabła i każ sobie dać lewatywę z tłuczonego szkła: to ci odciągnie tę elokwencję. Do kroćset! Czemu mi jeszcze nie każesz trzymać szmaragdu albo kociego oczka pod językiem? Albo obłożyć się językami dudków i sercami żabek zielonych; albo zjeść serce i wątrobę jakiego smoka, aby z głosu i śpiewu łabędzi i ptaków, poznać moje losy, jako niegdyś czynili Arabowie w kraju Mezopotamii? Niechże trzysta par diabłów porwie tego rogala, nosorożca, poganina, znachora diabelskiego, Antychrystowego parobka. Wracajmy do króla. Jestem najpewniejszy, że nie pochwali nas, skoro się dowie, żeśmy tu zabłądzili, do nory tego wściekłego, zakapturzonego diabła. Żałuję, że tu przybyłem i oddałbym chętnie sto dukatów bitych, a czterdzieści głaskanych pod warunkiem, żeby jaki pachołek, nadmuchawszy mi wprzódy do zadka, zaraz potem plwociną swoją przyozdobił brodę tego cygana. Tam do kroćset! Jak on mnie upaćkał swoim świństwem i swoim diabelstwem, swoimi cygaństwami i znachorstwami! Niechże go diabeł porwie. Powiedzcież amen i chodźmy się czego napić. Nie będę miał smaku w gębie przez dwa, co dwa! przez cztery dni.	Ach, moja biedna Ludwisia! Urodziło się to już z tym kalectwem!... I pomyśleć, żem ani razu nie słyszał, żeby do mnie powiedziała: „Mój ojcze!” Nigdy w życiu nie rozumiała jednego ludzkiego słowa! Bogu i za to jeszcze dziękować, że ją do tego tam Instytutu wzięli darmo... Aleśmy się naczekali, naczekali! Że to musiała osiem lat wpierw skończyć, dopiero ją wzięli... Teraz trzy lata mnie nie było w domu, to osiem, a trzy... To będzie miała jedenaście lat teraz. Czy też urosła, paniczu? Panicz ją widział? Urosła? Czy też wesoła?	Ale nie jest pan w stanie poruszać się w czasie, wyjść z chwili obecnej...	Bo... miałam się trochę przejechać na rowerze. Cóż, my mamy tylko niedzielę...	Jej wuj miał przykre zajście z uczennicami i musiał opuścić pensję pani Latter... Zosię awantura tak przestraszyła, że już nie ma odwagi chodzić na żadną pensję, więc uczy się biedaczka sama, trochę przy pomocy wuja.	Pociesz się pan. Substancja podobna może istnieć, choć nie podpada pod zmysły. Odkryła ją nie psychologia i nie metafizyka, ale „ruchem” ciał materialnych, zawdzięcza swój byt specjalnym falowaniom eteru.	To jakże myślicie? Nie zwali ci się z konia przy pierwszym starciu rycerz, choćby najmocniejszy, ale taki, któren ma poderżnięty poprągpopręg	Z siarki i prochu chłop! Daj cię katu! Kiedy tak, to co innego, ale powiadaj, jak to było?	Nic wielkiego, jeno to, że się nażyje dobrego po grdykę; stroi się, po kumach spaceruje i święto se robi co dnia. Wczoraj na ten przykład widzieli ją z wójtem w karczmie, w alkierzu siedzieli, a Żyd ledwie nadążył donosić półkwaterki... Nie taka głupia, bych starego żałowała...	Nie bardzo. Nie myśl, że jestem taka płocha, chciałam tylko trochę się rozerwać, ale ten tryb życia nie podoba mi się i nuży mnie.	Wyjdź! Wyjdź stąd! Co najprędzej, o! Co najprędzej... bo lękam się własnych ust... o!...	Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	A cóż się ryzykuje w tym rzemiośle? Może połkniemy trochę wody morskiej?	A ojce jeno się we łby skrobią, wzdychają i zaradzić nie poredzą.	Ach, co za szkoda, że sypialnia pana magistra wychodzi na północ... przy waszym niemocnym zdrowiu...	Bieżyj w ten mig i dowiedz się, gdzie stanął!	Co?	Doprawdy, że to jest wyborny temat do artykułu. Zjedzie kilku mężczyzn i zamiast porozumieć się w różnych kwestjach, siadają do kart. Cóż z tego wynika? zupełny zanik towarzyskości, zgrubienie obyczajów, że później taki pan w salonie, pomiędzy kobietami, trzech słów powiedzieć nie umie, że dla niego nie istnieje nic, ani nowy wynalazek, ani nowa książka, ani idea Napisała kilkanaście słów na kartce i wsunęła ją pod przycisk.	Gdzie on teraz jest?	Jaki? Panowie sami zawiązaliście ze mną spółkę tylko na rok i sami żądaliście takiego prowadzenia interesów, ażeby w ciągu miesiąca po rozwiązaniu umowy każdy wspólnik mógł wycofać swój wkład. To było wasze wyraźne żądanie. Ja zaś przekroczyłem je o tyle, że zwrócę pieniądze nie w miesiąc dopiero, ale w godzinę po rozwiązaniu spółki.	Jakto? już? już wracać? to ci tak źle u nas?	Jeżeli tak chcesz dobry mój i spokojny Sancho, przykładny chrześcijaninie! to dajmy pokój tym maszkarom, a jedźmy szukać przygód lepszych i ważniejszych; zdaje mi się, że ta okolica powinna ich nam dostarczyć niemało.	Najjaśniejszy Panie pozwolisz bym pod jego ojcowską opiekę syna mojego przysłała. Sierota to i ostatni dobrego rodu potomek, godziło by się, żebyś Wasza król. Mość podał mu rękę...	Nie ma takiej komedii, którą by można odegrać wobec groźnych narzędzi, jakimi posługuje się prawo.	Nie mogę powiedzieć Ale przysięgam pani przysięgam... że nie pan Kazimierz...	Nie, nie z czoła waszego patrzy szlachetna dusza... jestem spokojną. Powiem wam: Sabiny tu niema, ale jest ona bezpieczniejszą, niżby tu była. Nie chciała u mnie przyjąć gościnności, ocaliły jej niewolnice trochę sprzętu i resztki mienia; na drugiej mili, za drugim kamieniem drożnym od Rzymu stoi nad drogą Apijską, sepulcrumsepulcrum	No, ja nie znam się na tych subtelnościach. Dziecko, SzkołaAle weźmy inny przykład: wychowanie dzieci. Najmilsze zadowolenie, gdy byłem w szkole, dawały mi „wagary”, rozkosz prawie jakieś szczytne oszukanie belfra, jakieś „nabieranie”, „ściąganie”...	Otóż to! Dla ciebie i tobie podobnych jedna jest tylko ważna rzecz na świecie: podoba się albo się nie podoba. Zresztą nic.	Pewnie, że Jerzemu nie równać się z Michałem. Toś to waćpan ten sam Wołodyjowski, o którym powiadano, że Bohuna usiekł?	Podniesienia zdrowotności w Cisach... Pięknie. Ale przecie my tu wszyscy myślimy, jak możemy, o tej samej sprawie. Twoje uwagi są cenne, ani wątpię, ale czyżbyś kolega miał powiedzieć jeszcze coś nadto więcej, niż wiemy wszyscy, na przykład taki Chobrzański, ci panowie z komisji, których słyszałeś mówiących ze znawstwem, no, wreszcie ja?	Prędko teraz Maćko wyzdrowieje, bo na rany nie masz nad niedźwiedzie sadło do środka, a bobrowy skrom na wierzch. Za jakie dwie niedzieleniedziela (daw.)	Pytałżeś się kogo o te twoje mary? wybąknął po chwili.	Słyszałam, że tak płoche czynią, ale jam nie taka.	Tak! Przedmiot zazdrości całej rzeki! Nawet on, jak mniemam, jest tego zdania, że od czasu zbudowania mostu coraz trudniej o dobrą strawę. Z drugiej strony przyznać muszę (choć nie zamierzam bynajmniej powiedzieć mu tego w oczy), że zacny nasz pan jest tak mądry i tyloma obdarzony zaletami, iż ja (niestety) nawet równać się z nim nie mogę...	Tego się podejmuję najchętniej.	W każdym razie terpentyna ma być surowcem, z którego zamierza pan kauczuk robić?	W tak poufałej kompanii możesz mi, panie Michale, mówić po dawnemu: „waćpan”... Nie ja będę pieczętował, ale mój kanclerz... To sobie naprzód zakonotujcie!	W takim razie, jeśli złodziej znajduje się na tym statku, wysiądzie zapewne w Suezie, żeby się inną drogą przedostać się do kolonii holenderskich lub francuskich w Azji. Wie zapewne, że trudno mu się będzie schronić w Indiach, które należą do Anglii.	Widzę, że to jest łatwa zabawa, ironizowanie wszystkiego, bo zbyt często pan się w to bawi	Więc i o tym pomyślałaś, gosposiu luba!	Więc kochasz kogo innego?	Zaprawdę, waćpan nie masz potrzeby na nikogo się powoływać Sam jesteś o wiele lepszym sędzią niż którykolwiek Maclaren w Balquhidder, bo, jak mi Bóg miły, na Stuarta jesteś tęgim kobziarzem. Daj mi kobzę.	A Newton, dobrze... Nie znam.	A może pan chciałby wypocząć?	A nic Bank już nie zobaczy swoich pieniędzy.	Allach! może ustąpi.	Brawo, panno Stefanio! Doskonale! Pani go lepiej zna, niż sądziłem. Hrabia istotnie arystokrację uważa za bogów, siebie bez wątpienia za Jowisza.	By tak z miseczkę kwaszonego mleka la ochłódy!	Być kanonikiem!	Cichajże, mazgaju! Widział kto coś podobnego? Cichaj, nie becz! Sprawię ci cztery pary za tę jedną. Sprawię ci czerwone, zielone, modre i żółte.	Coś ty Jędruś zrobił?	Cudna...	Czy ta różowa?	Cóż oni, u diabła, tak schlebiają diabłu	Cóż pani chce zrobić ze mną? Znowu odejść? Znowu gdzieś uciec?	Do obaczyska!	Istotnie, że to tak wygląda	Ja i owszem, słucham z wdzięcznością!	Jak każdy żywioł i każdy pierwiastek. Czy czytałeś Teofrasta ParacelsusaParacelsus (ok. 1493–1541) O istnieniu gwiazd. i Archidoxis magicaArchidoxis magica (gr.-łac.)	Jak to? Jakim sposobem?	Jeden z was.	Jestem tego pewny.	Jesteśmy wolnym ludem Bandar Log!	Juścić, żem go kapkę oszukiwał, to prawda. Jeno afekt mi stoi za ekskuzęekskuza (daw.)	Książę Sułkowski?	Kto przyniósł ci wiadomość?	Moje uszanowanie, panie baronie.	Może. Dlaczego?	Mówisz, że byłam blada?	Na, ot matai, jau ir ne suvis tiek. Po maištų uždraudė lietuviškas knygas, lenkiškų gi neuždraudė. Lenkai ir dabar meldžiasi sau ant savo kunigo, turi savo laikraščius, turi knygas, iš kurių pasimokyti visokių darbų ir išmislų gali, o mes nieko neturime ir negalime, tai jau, kaip matote, ir ne suvis tiek. Tiesa, galite pasakyti, jog kožnas lietuvis gali pramokti lenkiškai ir naudoties iš lenkiškų kūningų, bet, susimildami, atsiminkite, jog tik retas tai gali padaryti, o visi reikalauja prašvietimo, visi reikalauja žinių, kurios galėtų duoti jiems duoną. Mes gyvename savo šalyje ir esame vargšais. Visi pas mus kiti gerai gyvena, išskyrus mus: ir žydai, ir prūsai, ir rusai, ir lenkai. Tiktai mes skurstame, o dėl ko? Dėl to, jog neturime iš kur gauti tas žinias, kurias lengvai gauna kiti iš savo knygų. FrancijojeFrancija (lenk.) laikrodis., Vokietijoje termometrus, lėles.  Kodėlgi mes nieko nedirbame! Ar mes rankų neturime? Ar mūsų  rankos prie darbų nelinks?	Nie Nie, żaden biały człowiek nigdy nie widział dwugłowca. Możemy dać go Doktorowi.	Nie tyle jeszcze, kuzynie, godność jednego przedmiotu, ile zgodność obu przedmiotów.	Niech Jej Wysokość wraca do domu!	No, to mnie dają jednorazowo pięćdziesiąt tysięcy franków	O, nie głupia!	Och ta mania obcinania ręki jest tam bardzo dawna, wraca w pewnych epokach jak niektóre nasze kaczki w dziennikach, temat ten bowiem grasował w teatrze hiszpańskim już w roku 1570...	Opowiedzieli swoją historyjkę. I dopiero wtedy pojąłem, jakie są konsekwencje mego postanowienia	Osadnicy zapragną tutaj pobudować domy i założyć rodziny... Czyś i ty?...	Owszem, proszę pani.	Pan nie powie toastu.	Pani Frymet nie ma w domu	Pani jest bardzo wymagająca. Kuzynka moja była z opieki zupełnie zadowolona.	Powiedz pan, że jeśli pozwoli, jeszcze tego wieczora złożę jej moje uszanowanie.	Przypominam. Tak, tak. Otóż panie doktorze, zbadałem pańską skargę. Zbadałem, i przykro mi bardzo, że wprowadził mnie pan w błąd.	Szczęściem możemy liczyć na wojsko. Wasza Królewska Mość wie, że wszystkie raporty odmalowują jego oddanie dla Najjaśniejszego Pana.	Tak tu i stoi, o krowę ze dworem!	Tak, bo o ile wiem, ona panu gotowa przebaczyć.	Tego ci nie przyganię. Twoja śmierć albo jego!	To dla mnie za trudne; ja nie wiem, jak to będzie po francusku.	To pan, kapitanie Peterson?	Toś i grotów nie zapomniała?	Trzymaj!	Udaje opętaną, żeby dzieci podrzucać	Wasza miłość pozwoli odnieść to do marszałkowskiej kuchni.	Wcale nie czterech. Boć o Beroesie wiedziała starsza kapłanka Izydy, dwaj kapłani, którzy mu wskazali drogę do świątyni Seta, i kapłan, który go przyjął u wrót... Czekaj no!... Ten kapłan wciąż siedział w podziemiach... A jeżeli podsłuchiwał?...	Wrócę około czwartej, proszę pana	Zajrzyjcie pod poduszki w poranek Bożego Narodzenia, to znajdziecie książki, które wam posłużą za przewodników	Zapaliłam, ojcze. Wybiła właśnie czwarta.	Zatem milcz, sceptyku.	Zawszeć to tatarski był sposób.
A ty sądzisz, że będzie mnie podejrzewał? Flamandczyk to szczwany lis, wiem, ale nie sądzę, że przyjdzie mu do głowy, żeby mnie obarczyć za to winą. Karawela jest moja, załoga jest pod moimi rozkazami, nie opłaca mu się przeciwstawiać, to strata czasu i energii. Uwierz mi, sława wyniosłego okrutnika, która doń przylgnęła, nie przysparza mu zwolenników wśród członków załogi, moi rodacy odnoszą się do niego z dużą niechęcią. Być może źle robię, że cię uwalniam, zwłaszcza w tej chwili, kiedy Franciszek l’Olonnais lada chwila przypuści szturm na Gibraltar, ale jestem szlachcicem, a szlachectwo zobowiązuje ty będziesz czynił swoją piracką powinność, ja zaś stanę po stronie Hiszpanów. Będziemy walczyć jak zawzięci wrogowie.	Ani ja ale są wszędzie wyjątki, a ten właśnie zdaje mi się do nich należéć.	W każdej kadzi jest trzysta sążni tego interesu starczy nam roboty na całą noc. U-uch! Alem się capnął! Mówię ci, Harvey’u, że za żadne pieniądze w całym Gloucester nie nająłbym się do prawdziwego trolowania na żadnym okręcie... Może to się nazywa postępem, ale w każdym razie jest to najprzykrzejsze, najpaskudniejsze zatrudnienie na świecie.	Nie potrafię myśleć o niczym innym, tylko o moim praniu i dziwi mnie, że pani może mówić o królikach, mając przed sobą taką przyjemność. Znajdzie pani stos bielizny w kącie kabiny. Jeśli pani wybierze po parę sztuk najpotrzebniejszych rzeczy i przepierze je pani w balii podczas naszej przeprawy, będzie to dla pani przyjemność, jak to pani słusznie powiedziała, a dla mnie prawdziwa pomoc. Znajdzie pani przygotowaną balię i mydło, na blasze stoi kocioł, a jest i kubeł do nabierania wody z kanału. Będę przynajmniej wiedziała, że pani się bawi, zamiast siedzieć tu bezczynnie i patrzeć na krajobraz, i ziewać od ucha do ucha.	Gdzie dawno! Taże rozstawnymi końmirozstawnymi końmi z powodu, zgodnie z. rozkazania najmiłościwszego królewicza do was się kwapiękwapić się zjeść śniadanie. nie pośpiałempośpieć	Kali, zabierz Sabę do drzewa, zatkaj wejście cierniem i pilnujcie mi z Meą panienki jak oka w głowie, a ja pójdę zobaczyć, co to za ludzie są tam w tym obozowisku.	Jakżeby nie! Straszna to wprawdzie była chwila dla mnie, a was wrogiem moim i zdrajcą być mniemałam... lecz dlatego właśnie przyjrzałam się dokładnie osobie waszej, by zemstę jakową straszną na was wykonać. Usiądźcie, panie, proszę, a opowiadajcie mi dużo, dużo o matusi, o siostrze, o bracie, o ciotce Rafałce, o wszystkich... pismo nawet pono macie dla mnie?	Chcąc ocalić życie Maksyma, chcąc wreszcie ocalić całe moje szczęście poszłam do znanego ci lichwiarza, do tego piekielnego Gobsecka, którego nic wzruszyć nie może i sprzedałam mu wszystkie brylanty familijne, do których pan de Restaud niezmiernie jest przywiązany. Wszystkie sprzedałam! Rozumiecie? On został wybawiony, ale ja za to umarłam! Restaud o wszystkim się dowiedział.	Nie gadaj Maks głupstw. Tu chodzi o pieniądze. Tu chodzi, żebyś nie wyjeżdżał z tymi oskarżeniami publicznie, bo to naszemu kredytowi może zaszkodzić. My mamy założyć fabrykę we trzech, my nic nie mamy, to my potrzebujemy mieć kredyt i zaufanie u tych, co go nam dadzą. My teraz potrzebujemy być porządni ludzie, gładcy, mili, dobrzy. Jak ci Borman powie: „Podła Łódź”, to mu powiedz, że jest cztery razy podłą ryba.. A coś ty o nim powiedział do Knolla? Że jest głupi cham. Człowieku, on nie jest głupi, bo on ze swojej mózgownicy wyciągnął miliony, on te miliony ma, a my je także chcemy mieć. Będziemy mówić o nich wtedy, jak będziemy mieli pieniądze, a teraz trzeba siedzieć cicho, oni są nam potrzebni; no, niech Karol powie, czy ja nie mam racji	Zdaje mi się, nawet pani podkomorzyna.	I oboje przyszliśmy zawcześnie. Pociąg nadejdzie dopiero za pół godziny. Tymczasem radzę pani nie stać, ale chodzić, bo ranek chłodny, choć dzień zapowiada się śliczny.	To proste O zabiciu się myśli wariat, łajdak albo człowiek dużej wartości, któremu za ciasno na świecie.	Nie chce mi się pracować.	Paniczu, mnie się widzi, że ja wykrył prawdę.	Zjazd ho! ho! bez duchownych się nie obejdzie, a jak się oni zjadą, zgodę uczynią.	A tak! My zawsze po polsku, jakoś to będzie... Ale co by to była za pociecha dla nieśmiertelnego oka cioci patrzeć (przypuśćmy: z czyśćca), jak ja znowu wracam do Poola, do jedynego krawca na kuli ziemskiej, który gentlemana ubiera z zastosowaniem do każdej okoliczności jego życia odpowiedniego suit of clothessuit of clothes (ang.) cylinder. od Henryka Heatha, że rękawiczka od Denta, perfuma od Rimmela ze Strandu (oczywiście perfuma o zapachu koniczyny, bo co do orchidei, to prym trzyma niezmiennie Lenthéric z Rue de la Paix) jest to rozpusta. I czyby to cioci nie było przyjemnie, żebym odziany w najmodniejszy dresscoatdresscoat (ang.) trup.	Tak, przystępuję do sedna sprawy Chcemy mieć skarb i musimy go mieć. Taki jest nasz warunek! Wy, zdaje mi się, równie gorąco pragniecie ocalić życie. Taki jest wasz warunek. Macie tę mapę, prawda?	Panie bracie o tym będziemy rozmawiać później i zapewne szeroko i długo; ale teraz musisz mnie opowiedzieć, co się tam ze mną dzieje w Tarnowie i w Bóbrce, bo już ginę z niecierpliwości. Po twojej minie uważam, że coś nie bardzo dobrze.	O! jeszcze się pytasz!	Przeszło miesiąc. Wybierałam się dawno do pani, ale mąż ma tyle roboty, a potem, zanim się do tego nowego życia nieco przyzwyczaiłam...	Właśnie się umyją	Warto by zajrzeć do nowego ogrodu ciekawam, jak się sprawiają moje piniepinia	Wpadł mi w ręce niemiecki tygodnik „Filmia”, gdzie urządzono konkurs na amanta. Pomyślałem sobie: kupić nie kupić, potargować można i wysłałem fotografię.	Zdaje ci się że moje życie było jak różyczka w ogrodzie. Żebyś ty wiedział...	Ech! panienka jest zupełnie jak stara baba Czy to wszystko panienkę nic nie obchodzi?	Jak się nazywa ta panna?... Ta narzeczona Czyńskiego?	Bo nie pasuje mi to do moich wyobrażeń o panu.	Czy sądzisz że sześć listów pochodzących od rodziny Bastablów nie będzie wyglądało trochę... trochę...	Mój Boże, dłoga pani Oriano dowcip nie jest mój, powtarzam go jak słyszałem, trzeba go brać tak jak jest. W każdym razie był on przyczyną, że Cartier oberwał tęgą pucówkę od poczciwego La Trémoïlle, który (bardzo słusznie) nie chce, aby w jego salonie mówiono o tem, co nazwałbym „bieżące sprawy”, zwłaszcza że była tam właśnie pani Alfonsowa Rothschild. Cartier dostał od Lola de la Trémoïllee pławdziwe wciełanie.	Czy wolisz, abyśmy burząc, doszli do egipskiego zapomnienia, które na ruinach pradziadowskich dzieł nie wié o nich i przypisuje je duchom? We wszystkiém potrzeba miary; ani chińskiego bałwochwalstwa, ani egipskiéj ślepoty... Czyśćcie posągi, ociérajcie mchy, nie burzcie tylko ich i nie wywracajcie... Szanujcie choć dzieła sztuki.	Nie, pani, ale ręka wychodzi z wprawy. To jest tego rodzaju rzemiosło, że w niem nigdy nie wolno odpoczywać; straciłem już tyle dni na włóczędze, to do Przytułowa, to do państwa, a farby tymczasem schną.	O! nie ma mi czego winszować.	Dużo będziesz wiedzieć, szybko zestarzejesz... A zresztą nie, panowie, z was nikt się nie zestarzeje.	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	Stój! Czy nie wiecie, że ci, którzy wchodzą na trakt z tej bocznej drogi, płacą takkus (taksę) po dwie anny na głowę, co razem daje cztery anny? Taki jest rozkaz Sirkaru (rządu Indii), a pieniądze idą na sadzenie drzew i upiększenie dróg...	Ba! Jesteś z tych rekrutów, co to chcą być marszałkami Francji! Wierzaj staremu Giroudeau: w lewo zwrot, biegiem, idź pan zbierać gwoździe w rynsztoku, jak ten oto dzielny człowiek, który służył w linii, to widać po wzięciu. Czyż to nie zgroza, aby stary żołnierz, który tysiąc razy szedł w paszczę śmierci, zbierał gwoździe w rynsztokach Paryża? Panie na wysokościach, jesteś skończonym hultajem, skoroś opuścił cesarza! Otóż, mój mały, ten cywil, którego widziałeś dziś rano, zarobił czterdzieści franków w ciągu miesiąca. Czy potrafisz go prześcignąć? A wedle Finota to najsprytniejszy z jego pracowników.	Ach, tak? Czy pochodzi z Bostonu?	Czy twoja mądra wrona nie wyjaśniła ci tego?	Gdyby tak wszyscy robili za przykładem pana	Proszę mi ich wskazać.	To zjadliwa żmija, ja go znam	Mam wspólnika, który za miesiąc wnosi dwanaście tysięcy rubli na umówiony interes nie mogę i nie będę dłużej cierpliwy.	Doskonałe, ale to, które pan pali, ma inny jakiś zapach.	Dziękuję pani za radę i za... pozostawienie mnie samej z bydlęciem!...	Mama idzie! Schowajcie koszyk, prędko!	Więc pan nic nie powie? Bo zaraz wstaną.	Za nic	Tak, tak, chciałem ci dać coś, za różne usługi... tak, prawda...	Być może nie byłoby to tak dobre dla Harvey’a.	Wierzę temu, bracie Samie. Boski Osjan, gdyby chciał uwiecznić pieśnią jej cnoty, piękność i wdzięki, nazwałby ją niezawodnie Moiną, to jest kochaną przez wszystkich.	Ale cóż to znaczy? Cóż to znaczy, że cię spotykamy wśród tych biednych ludzi? A gdzież ojciec? Żyje? Opowiedz nam wszystko!	Co mnie to może obchodzić w tem tkwi przedewszystkiem zrzędzenie starego pedagoga na nowsze czasy.	Daleko to jeszcze do stolicy?	Mój mąż, pani, nie ustępuje nigdy od jednego planu, a Kazimierz bardzo chętnie sprzedał mu swą fortunkę.	Nigdy nie miałem tych złudzeń; dziś mniej niż kiedykolwiek.	O, niech Pan Bóg broni, takie straszydła!	Od kościoła nikogój jeszcze nie widno!	Panie Ursiclos jestem bardzo uradowany, że miałem sposobność uwolnić pana z tak przykrego położenia.	Pewnie, że będę.	To jest prawda	Zrobiłbym lepiej, nie ucząc rozsądku mej żoneczki? Co?	A ty, Mendel? dla ciebie Leniwa też jest odludnym grajdołkiem?	Ależ to koronowany król!	Było potrza, to juścijuści (gw.)	Będziesz tym, czym ci być każą i powinieneś być wdzięczny, że chcemy ci dopomóc.	Dla psów jedzenie takie, a nie dla moich dzieci!	Eh!... jużeś pan ze dwa razy odebrał swoje pieniądze...	Jaki jest adres pański w Paryżu?	Jestem tego pewny stał na schodach tuż pod drzwiami.	Jeszcześ mało w tym gniłym lochu siedział, kiedy tak mówisz	Nie wiem.	Nie, nie	Niech pan mówi wyraźniej.	Nigdy!... Wolę wziąć od Fenicjan.	Oglądali kopalnię. Czynili to w pewnym zamiarze	Pani wie że on jednodworzec?	Pozwoli pan sobie towarzyszyć?	Przecie waćpanu nawet i tego jednego nie wypalili?	Tak	Tak i koniecznie pojedziesz.	Tak myślisz?	Tak poza Warszawą.	Więc co? czeka mnie obłęd?	A panią Osnowską?	A te tysiące?	Czego tu chcesz?	Cóż tedy?	Danny jeszcze będą z ciebie ludzie!	Jednak!...	Jesteś, wróciłeś... jedyny, kochany	Mam dziesięć ludwików	Można wiedzieć, jaki?	Mów dalej!	Mówią o tobie i sam tego doznałem żeś biegły w sztuce Eskulapa?	Naturalnie!	O, zaraz będę mogła panu pokazać jego kwiaty	Taj cożetaj coże (gw.)	Względem czego?	Z tego, co i ty. Głupio....	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.
Widzisz, moje złoto, jak to człowiek na psy schodzi! Grywam po nocach jakimś tam zdechłym Węgierkom czy Cygankom, aby spać mogły! Szczęście, że mój ojciec daleko stąd pochowany, bo jakby usłyszał, toby się obrócił w grobie do góry tą częścią ciała, której za życia mnie, jako synowi, z przyzwoitości nie pokazywał. No cóż, pójdziemy się gdzie napić czego?	Dalibóg podoba mi się ta propozycja, nie dlatego, abym ją miał przyjąć, lecz że o milę czuć ją szlachcicem. Tak przemawiali i postępowali owi dzielni rycerze z czasów Karola Wielkiego, których dzisiejsi za wzór brać sobie winni. Niestety, nie czasy to wielkiego monarchy, tylko kardynała, za trzy dni rozgłoszonoby już tajemnicę naszą, choćby najściślej była zachowana, wiedzianoby, mówię, że bić się zamierzamy i przeszkodzonoby temu. Lecz cóż to, czy już nie przyjdą, te włóczęgi?	Bredzisz, mój drogi przyznaję ci, że kwiatek był ładny, ale nie był wcale idealny! Zamiast śpiewać jak ślepy przed próżną niszą, powinien byś pomyśleć o tym, aby umyć ręce dla pojednania z władzą i ustatkować się. Jesteś nadto wielkim artystą, aby być politykiem; byłeś igraszką w ręku ludzi, którzy ci do pięt nie dorośli. Pomyśl i o nowej roli, ale w innym teatrze!	Z osób wpływowych przy królu starym znam dobrze pana Seweryna Bonera, znany jestem panu Decyuszowi i innym. Jak skoro im kochanka króla pocznie ciężyć i przeszkadzać, sądzę, że mi pomogą do ożenienia.	Aha, co to ja panu chciałem powiedzieć Takie odczyty wygłaszał nam zawsze ten pan oberlejtnant Buchanek, gdy podczas marszów żołnierze padali ze zmęczenia, i podług mego skromnego mniemania podobne odczyty powinny być wygłaszane naszym żołnierzom. On nakazywał odpoczynek, gromadził nas wszystkich dokoła siebie jak kwoka kurczęta i zaczynał przemawiać: „Wy łobuzy, wy nie doznajecie uczucia dumy, że maszerujecie po kuli ziemskiej, bo jesteście jeden z drugim nieokrzesaną bandą. Rzygać się chce, kiedy człowiek na was patrzy. Na słońce należałoby was przenieść, żebyście tam maszerowali, gdzie człowiek, który na naszej biednej planecie ma sześćdziesiąt kilogramów, waży przeszło tysiąc siedemset kilogramów! Pozdychalibyście chyba, gdybyście w plecaku musieli dźwigać przeszło dwieście osiemdziesiąt kilogramów, a karabin ważyłby półtora korca. Stękalibyście i wywieszali jęzory jak zziajane psy”. Był tam między nami pewien nieszczęśliwy nauczyciel, który rozzuchwalił się tak dalece, że też zabrał głos w tej sprawie: „Z przeproszeniem, panie oberlejtnant, odezwał się, na księżycu człowiek ważący u nas sześćdziesiąt kilogramów, waży tylko trzynaście kilogramów. Na księżycu lepiej by nam się maszerowało, ponieważ nasz plecak ważyłby tylko cztery kilogramy. Na księżycu nie maszerowalibyśmy, lecz, że tak powiem, wznosilibyśmy się”. „To straszne, odpowiedział na to nieboszczyk pan oberlejtnant Buchanek, ty drabie wyszczekany, przymawiasz się, żeby dostać po pysku. No, bądź szczęśliwy, że dam ci tylko zwyczajnie po ziemsku w pysk, bo gdybym ci dał po księżycowemu, to zaleciałbyś aż gdzieś na Alpy i spadłbyś na nie jak jaki niemrawy placuszek. A gdybym ci dał po słonecznemu, to mundur zamieniłby się na tobie w kaszkę, a głowa twoja odleciałaby aż gdzieś do Afryki”. Więc mu dał w pysk zwyczajnie po ziemsku, wścibski nauczyciel rozbeczał się, a my maszerowaliśmy dalej. Przez całą drogę ten nauczyciel płakał, panie oberlejtnant, i ciągle gadał o jakiejś tam ludzkiej godności i o tym, że się z nim obchodzą jak z jakim niemym stworzeniem. Potem pan oberlejtnant posłał go do raportu i wlepili mu dwa tygodnie i musiał dosługiwać jeszcze sześć tygodni, ale nie dosłużył ich, bo miał przepuklinę, a w koszarach kazali mu się forsownie gimnastykować na ręku, a on tego nie wytrzymał i umarł w szpitalu jako symulant.	To nie mamy o czym gadać. Ja tu zwołałem panów nie na rozmówki. A komu się co nie podoba powietrze.! Nikogo nie trzymam za połę. Tylko radzę zastanowić się! O posadę dziś nie tak łatwo. A świadectwo to już dam takie, że no! A i stosunki też mam! Już tam nie radziłbym nikomu w Polsce być moim wrogiem! Do widzenia panom!	Czy to zemsta za to, że ośmieliłem się upomnieć o swoje prawa?...	Pierwszy raz nas tam nie będzie; z przyczyny reumatyzmów księcia pana, doktor zabronił mu tam wracać, zanim się urządzi kaloryfery; dawniej siadywało się tam aż do stycznia. Jeżeli kaloryfer nie będzie gotów, może nasza pani pojedzie do Cannes do księżnej de Guise, ale to jeszcze niepewne.	Moja prababka była z domu d’Arrachepel albo de Rachepel, jak pani woli, bo istnieją oba nazwiska w starych dokumentach Historja twierdzi, że w jedenastym wieku pierwszy Arrachepel, Macé, zwany Pelvilain, objawił przy obleganiu miast szczególną zręczność w wyrywaniu pali. Stąd przydomek Arrachepel, pod jakim go uszlachcono, oraz pale, które tu pani widzi, przetrwałe przez wieki w herbie. Chodzi o ostrokoły, które, dla umocnienia fortyfikacyj, wsadzano, wtykano (przepraszam za wyrażenie) w ziemię, spajając je z sobą. Dobrze je pani nazwała: tyczki; w każdym razie nie miały nic wspólnego z pływającemi kijami dobrego Lafontaine’a. Bo wierzono, że one czynią miejsce niezdobytem. Oczywiście, to budzi uśmiech wobec dzisiejszej artylerji. Ale trzeba pamiętać, że chodzi o wiek jedenasty.	Ba! nie zawsze się ma do czynienia z Niemcem tak tchórzliwym jak ten komendant Częstochowy. Wspomnijcie sobie tylko Tarnowskie Góry!	Ba, jakkolwiek miałoby to waści popsuć rachunek, musisz poświęcić nam  jedną z tych godzin. Zanim się rozstaniemy, wypada uczcić znajomość naszą wypiciem butelki wina kanaryjskiego.	Bezsprzecznie, sahibie. Przez Ewarystę i tylko dla niej zostajesz Orgazem. Nagrodę bierzesz sam sobie dla siebie, zanim dokonasz, co ci przypisano i na co się godzisz. Nie Ewarysta nagrodą za wyraz, lecz wyraz nagrodą za Ewarystę. Miłość zmysłowa nie przeczy świętości. Z miłości tylko świętość się rodzi i tylko po świętość miłość uporczywa idzie do ołtarza. Świętość miłowania jest sama w sobie skłonna do cudów i do promieniowania na niedolę ludzką. Na tym polega Wesele Orgaza, do czego zdąża również Yetmeyer, lecz nici pomysłu swego poplątał, zamoralizował po to jedynie, by pana złamać.	Trochę to nie tak było N. Panie, dodał jenerał. Kozłowski na nieszczęście głupi, kochał się tak szalenie w swojej żonie jak się drobnej szlachcie trafia tylko; gdy mu ją podskarbi odmówił, z żalu oszalał.	Dobrze większego ratlerka mogę panu sprzedać za pięćdziesiąt koron, a jeszcze większego za czterdzieści pięć, ale zapomnieliśmy o jednej rzeczy: czy to mają być szczenięta, czy też stare psy, i czy chodzi o psy, czy o suki.	No, a teraz wszystko będzie dobrze. Dostałyśmy się między poczciwych ludzi. Byle jeszcze dojść do Jeruzalem, tam może sobie wymodlimy powrót do naszej ziemi, do Polski.	A czy to pewny człowiek.	A cóż by, dał Bóg, że nic złego. Pomaluśku wszystko, pomaluśku a dookoła, kieby w tym kieracie, jak zwyczajnie w chłopskim stanie.	Czy daliście temu nieprzyjacielskiemu oficerowi coś do zjedzenia?	Cóż ty, mamo... Ty i tak zawsze jesteś w swoim pokoju. Pisywałbym zresztą listy do ciebie i przysłałbym ci skórę upolowanego tygrysa...	Moja wina, niech mi pani daruje, znam przecież tego djabła, onby poświęcił cały świat, ale pocom się ja zgodził. Doprawdy, myślałem, że pani już nie żyje.	Może poradzimy... jeśli można, powiedz pan, co się stało?.. każde serce ludzkie, to wszechświat zaludniony miljardami bólów. Straszne, straszne!..	Nie sądź, że z radością opowiadałam ci to wszystko. Wyrywałam sobie kawałkami serce z piersi.	No dobrze, rozlało ci się. Ale rozlać mogłeś tylko zupę albo sos, nie zaś frankfurcką pieczeń. Przecież przyniosłeś mi taki kawałeczek, co brudu za paznokciem. A gdzie podziałeś strudel?	Oho! Podobnoć sam uczył się kiedyś na doktora, a póki pana Lucyana w N. nie było, leczył często a dobrze.	Powóz wrócił pusty do domu. Konie zatrzymały się przed stajnią, służący wybiegli ze światłem, w pojeździe nie było nikogo.	Tak dla nas nie ma wątpliwości, ale przesłuchanie współwinnej, czy też ofiary jego lubieżności, zda mi się zgodnem z obyczajem sądowym.	Tak! Nie zatrułam niczyjego życia i składam za to dzięki Niebu! Nie, panie Murdstone! Nie zadręczyłam nikogo, nikogo do przedwczesnego nie wtrąciłam grobu.	Więc całkiem pomarły? Czy róże całkiem umierają, gdy się je zostawia samym sobie?	Zdaje mi się, że stamtąd	Zobaczysz potem teraz słuchaj! Zauważyłam, że kadzie i skopki dawno nie były szorowane. Musisz to zrobić, drogie dziecko, przed spaniem.	Ścierwa! a to kiej pies się łasił i skomlał, coby mu tylko wozić!	Tak, odpowiedział Gaczycki, i przypadkiem dowiedziałem się kto je od jubilera tego nabył, a potem zobaczyłem je na kimś, kto się bardzo rumienił, i mięszał i kłamał zapytany o nie przezemnie. A to wszystko połączone z innemi pobocznemi okolicznościami, stworzyło w oczach moich szereg faktów niemiłosiernej jasności, z której znowu występek wypełzał przedemną, i okrążył pewne bardzo dumne czoło, i w całej nagości ukazał mi serce, które świat za pełne szlachetnej dumy i cnoty uważa.	Jam jest żona Jowana, a raczej byłam jego żoną, a teraz jako ostatnia podła sługa w domu jego jestem, bo już pewno wiesz, choć z obcej ziemi jesteś, że Turczyni tyle żon brać sobie mogą, ile chcą, a Jowan dwie sobie jeszcze trzyma. Jowan jest moslim, to jest: wiarę Mahometa wyznaje, ale on żadnej wiary w sercu nie ma. Zły to człek, poturmak niegodny, nie wierzaj mu; po tom ja przyszła, aby ci to powiedzieć, bo mi żal ciebie, chłopczyno.	Albo co? Poznajomiłeś się z nią?	Ani się domyśleć	Co się stało?	Czy nie lubisz tańczyć, Ludko?	Czy pani Warska często bywa w Jodłowéj?	Cóż się z nią stało? Mówiła ci co o mnie?...	Do djabła!...	I człowieka, którego znasz dopiero od tygodnia, nazywasz przyjacielem? O, Maksymilianie, nie sądziłam, że jesteś tak rozrzutny w nazywaniu ludzi tym pięknym imieniem.	Jak wielmożny pan rozkaże.	Jeżeli wasza dostojność przeznaczysz tym synogarlicom ładny posag, znajdą się dla nich mężowie.	Kochan wszak prawda, wstydu sobie uczynić nie damy w Pradze! Potrzeba wystąpić tak świetnie jak na króla polskiego przystało, ty mi pilnuj! Ja głowę tracę z tej niecierpliwej miłości dla kobiety, której nie widziałem w życiu. Najlepsze konie, najwspanialsze opony, najkosztowniejsze suknie, zbroje...	Mimowolnie? A więc „Abraham Lincoln” ścigał mnie mimowolnie po wszystkich morzach? Czyż mimowolnie wsiedliście na pokład tej fregaty? A kule wasze, czy także mimowolnie odskakiwały od mego okrętu, a jegomość pan Ned Land mimowolnie uderzył w niego swoim oszczepem?	Nie jest to przyjaciel pani, ale swój jeno własny przyjaciel.	Nie takim ja głupi Królowa i młody pan będą ją pieścili, bo im potrzebna, ale stary król także też coś znaczy; ks. Samuel, hetman, podskarbi, także ręce mają... Oni pewnie się zechcą pozbyć Włoszki... hę?	Niech się pani nie wydaje, bo się pani źle wydaje. Odrzucam je, bo odrzucać mogę, bo tam, gdzie jałowiec może rosnąć i żyć, tam dęby schną i umierają.	Panowie odebrałem już raz przez pana de Cavois podobne zaproszenie od jego eminencji; nie stawiłem się, a nazajutrz spotkało mnie straszne nieszczęście! Moja Konstancja znikła; niech sie teraz, co chce, stanie, pójdę.	Powinieneś się uzbroić w cierpliwość, Trot.	Przepraszam waszmościów, nie chcę nikomu ubliżyć, bowiem, żeście cnotliwi ludzie i wielcy rycerze... Nie gniewajcie się, bo ja bym z serca chciał na przyjaźń waćpaństwa zasłużyć.	Słuchaj no, mój drogi pan hrabia powie ci, jak powiadają Włosi:	Tak Brühl podobno się żeni...	Tak to był, wyjąwszy bitwy, Napoleon naszéj doliny.	To wielki kawaler, porucznik pancerny spod chorągwi króla jegomości.	Zabili i ukradli, choć w izbie paliło się światło.	Zrozumiesz pan zaraz lecz zanim dam objaśnienie, chciej mi podać rękę.	Żadne nieszczęście poprostu woda zalała przewody tak, jak w zeszłym tygodniu. Gdzie są świece?	A co nie mam przejść?	A cóż więcej?	A na piętrze?	A o Tuhaj-bejowym synu słyszeli?	A o... tyle ślicznych karpi, karasi, nawet dwie szczuki...	A tobie wara z nami!	Betty!	Boże! Boże! Boże!	Bynajmniej.	Co takiego?	Co?	Czemuż by nie? Ceni cię bardzo, a twego Janka także kocha.	Da nuo manęs, Onutė, neslėpė nieko ką nereiks tėvams žinoti, tai jie ir nežinos. O jau jeigu reikia tave kur nor užstoti, tai ne kas bitas užstos, kaip tik aš.	Dajże spokój. Idalka śpi. Pożegnam ją od ciebie.	Dlaczego?	Dlaczego?	Dlaczegożbym nie miała mówić, co czuję?	Dlatego też gwiżdżę.	Dwa	Gdzie mnie chcesz wieźć?	Hu, hu, hu, hu!	Ja wezmę śmietankę i ciastka	Jakto?	Jakże mój syn, panie Wilhelmie?	Jenojeno (daw., gw.) głos jej zabrzmiał uroczyście.	Jest smutniejsza niż sądzisz kochany dziadzie, przerwała Laura, ale Bóg w was mi zesłał pociechę.	Krótkie jest istotnie	Kubany	Nie winujcie mnie, ojcze	Niema co mówić, dobre miejsce dla skończenia edukacji	No z tym oszukiwaniem, wyzyskiwaniem i w ogóle... Za co by go mieli napadać?	O moich proszkach też zapomniałaś?	Pewnie?	Po co?	Potępiają cię usta własne. A nie ja. I słowa twoje świadczą przeciw tobie... Jajeczny, nie bluźnij.	Smutno będzie teraz w Głębowiczach, co?	Srebrne	Tak było dawniej. Teraz jest Judenrein... Ja tu mówię o uchodźcach, którzy latem i zimą nocują w ruinach pod gołym niebem, a ty mi chcesz zaraz, na poczekaniu, wyłożyć sens doli żydostwa.	Tak tak, on żyje, nietykalny pan dusz i losów. Strach pomyśleć, o obłęd przyprawia myśl	Tam, w sypialni...	Wpuścimy	Z towarem. A co za nowina?
Nie Tu Zypcio opowiedział jej o spotkaniu z tajemniczym Hindusem w noc zbrodni. Eliza ani drgnęła. Niewrażliwość jej na wszelkie niespodzianki zaczęła go irytować. Ale było w tym coś z płciowego rozdrażnienia. To mu się w niej właśnie podobało: wzbudzało w nim zwierzęcą wściekłość, zmieszaną w absolutną (niegraniczną) jedność z nieznaną mu dotąd „czułością” i „tkliwością”. (Ach na przynętę. Czy sam generalny kwatermistrz nie jest także w ich ręku? A może to on kieruje wszystkim i ich też zużywa dla swoich niezbadanych celów? Uczuł nagłą dumę, że jednak nim, jakimś niedoszłym oficerkiem, zajmuje się tak potężna organizacja, jak ci wyznawcy Murti Binga teraz to sam zrozumiał tamten do takiego uczucia dla takiej osoby nie byłby nawet zdolnym. A jednak gdybyż to mógł kochać ją tamten chłopczyk. To byłoby właśnie „wymarzone” szczęście, które prawie wszystkich omija. Gdyby chociaż można było władać przestawieniem w czasie. Ale i to nie wszystko jedno: dobrze jest gdzieś przynależeć, a już najlepiej do jakiejś tajnej konfraterni. W każdym razie poczuł Genezyp, że on sam, gdyby był w tej chwili na przykład na bezludnej wyspie, nie mógłby dokonać ze sobą niczego. Był siłą, której kierownictwo nie leżało w nim samym. Myślał: „Muszę być igraszką tajemnych potęg, wcielonych w innych ludzi. Czyż wszyscy nie są dziś takimi, pod pozorami samowładczych gestów? Władają nimi siły wyższe, naprawdę wszechludzkie właściwie nieubłagane prawa ekonomii. Historyczny materializm nie był prawdą wieczną, ale zaczął być prawdą kiedyś może największe indywidualności naszych czasów też”. Zupełnie zgnębiony zapadł w prostrację, graniczącą z rozkosznym omdleniem. Chodziło tylko o brak odpowiedzialności.	Kto to może wiedzieć wygląda, że nie. Ale zawsze nazwisko obce. Nierasowi Polacy. Niech pan mi wierzy, że dużo mnie kosztowało, zanim zgodziłem się na małżeństwo syna z ich córką.	Pewno, że nie inaczej ale kto tam wie, czy się i Semenowi nie dostało, bo Żyd ów prawie że jeszcze trzymał w ręce wystrzelony pistolet.	Sto pokoi, do których nikt nie wchodzi To mi coś wygląda, jakby tajemniczy ogród. A gdybyśmy tak wybrali się i obejrzeli je? Dowiozłabyś mnie w fotelu i nikt by się nie dowiedział.	Małgorzata Devereux była jedną z najpiękniejszych istot, jakie kiedykolwiek znałem. Nigdy nie mogłem zrozumieć jej postępku. Mogła była dowolnie wybierać męża. Carlington przepadał za nią. Bez wątpienia była romantyczką. W tej rodzinie każda kobieta jest romantyczna. Mężczyźni do niczego, ale kobiety zachwycające. Carlington czołgał się u jej stóp. Sam mi to opowiadał. Śmiała się z niego, a przecież nie było w Londynie panny, która by o nim nie marzyła. Ale, Henryku, skoro mówimy o niedorzecznych małżeństwach, powiedz mi, co znaczy ten kawał twego ojca, jakoby Dartmoor żenił się z Amerykanką? Czyż nie ma już dla niego odpowiedniej Angielki?	Albo drugie. Między dwoma piecami jest pewne zagłębienie, obok którego przechodzi szala. Nikomu do głowy by nie przyszło, że tam wleźć można. Cóż panowie powiecie? Usiadł sobie w tej dziurze na połowie wysokości i gwizdał gapiąc się na dół. Szale idą cicho. Huknęło w czerep i na miejscu. Za to odpowiada fabryka! Tam daszka nie było, uważa pan, daszka nie było!	Powstrzymać się, synu, nie mogę widząc, jak na oślep lecisz na niebezpieczeństwo, zadzierając nosa. Ukorz się, ukorz, na lepsze ci to wyjdzie.	PoezjaMój drogi towarzyszu, sztuka średniowieczna jest czarująca, ale wzruszenia średniowieczne są już przedawnione. Można je wprawdzie zużytkować w poezji. Ale w poezji używa się tylko tych rzeczy, które w życiu wyszły już z użycia. RozkoszWierz mi, żaden człowiek cywilizowany nie żałuje doznanej rozkoszy, a żaden człowiek niecywilizowany nie wie, co to jest rozkosz.	Jeżeli go pani lubi, może go pani dostać Maria i ja postanowiłyśmy dzisiaj, że go nie wynajmiemy, gdyż nikt z ludzi, którzy go oglądali, nie podobał się nam. Nie jesteśmy zmuszone wynająć go. Możemy sobie nawet pozwolić na wyjazd do Europy bez wynajęcia domu. Wystarczyłoby nam pieniędzy, ale za żadne skarby nie zgodziłabym się, aby mój dom przeszedł w posiadanie takich ludzi, jacy tu przychodzili oglądać go. Wy jesteście inne. Wierzę, że go lubicie i że będziecie się z nim dobrze obchodziły. Możecie go dostać.	Dajże mi gwarancję, że podstawy naszej logiki są niewzruszalne, że dogmaty matematyczne nie zostały wyssane z palca, a wówczas uderzę przed tobą czołem i padnę na twarz. Nauka, stary pyszałku, nie jest niczym innym, jak wygłaszaniem niepewnych rzeczy z pewną miną. I nie nudź mnie proszę.	Nie wiem, ale jestem wiernym sługą Pana mego, i mam za przyjaciół tych których on widzi dobrze, za wrogów tych co mu są nie mili. W. K. Mość byłeś łaskaw umieścić przy swéj osobie dwóch moich braci, otóż gdyby jeden z nich miał nieszczęście zasłużyć na gniew króla, wyparłbym się brata.	Ja wróciłem bo mi rycerz Maćko kazali. Chciało mi się na wojnę, ale jak rozkaz, to rozkaz. Powiedzieli mi rycerz Maćko tak: „Wrócisz, będziesz panny zgorzelickiej pilnował i ode mnie na nowiny czekał. Być może, powiada, że ci przyjdzie ją do Zgorzelic odprowadzić, bo jużci sama nie wróci”.	Dziękujemy wam pięknie za dobre słowo Majster by strasznie swarzył, gdybym nie wrócił dzisiaj; dy znacie Glasera, łacno się gniewa, a gdy zły, to wali, czem popadnie.	Wiem, że dotąd nie byłam potrzebna niepotrzebnie mi to wyrzucasz. Opuszczona i samotna istota zawsze i wszędzie bywa niepotrzebna!	Aha! Teraz widzę, o co idzie! Niezła to przechadzka dla tego źrebięcia. Jużci, że powinien iść w świat jako nauczyciel. Na ten przykład bardzo by się przydał jako pisarz w służbie państwowej.	Powiem ci prawdę, wędrowniku. Od chwili, kiedy cię ujrzałam, coś mi się w sercu odmieniło. Rzadko się to zdarza u nas, aby rozwinęła się przyjaźń między naszym gatunkiem a istotą ludzką. A jednak tak się zdarzyło ze mną.	Powiem prawdziwy mężczyzna postawiłby kwestię tak: kocham panią i ożenię się z panią lub: kocham panią i chcę mieć cię za kochankę, albo: jest mi pani obojętna i proszę na mnie nie liczyć... Tak zrobiłby prawdziwy mężczyzna...	Ej! To tam mniejsza zresztą i o to nie chodzi; w pojedynku kto kogo rani czy zgoła zabije, za to nie odpowiada, bo przecie i swojej głowy nadstawia. Nie ma co o tym mówić; ale do rzeczy, do rzeczy. Więc jakież to masz plany względem skłonienia stolnikowej do swoich zamiarów?	Dlaczego my się mamy przebierać za Żydów? My mamy swoje króle i proroki. A oprócz tego w moim miasteczku to chodzi z nimi taki jeden, co jest przebrany za niedźwiedzia. I jak ja byłem mały, to ja się go też bałem i też się chowałem do matki pod pierzynę.	Ha! i temu nie radzę się spotykać ze mną!!	Zmieniłeś się istotnie, kochanie!	Ależ powiadam ci, biała glis-sto żyjąca w ciemnościach, że już nie ma ani króla, ani mias-s-sta! – fuknął Kaa. wszędzie. wokoło jest dżungla.	Ledwie się wojska trochę największym trudem wojewodzińskim zebrało, ledwie jest jakowaś siła na obronę Rzeczypospolitej, a już czyjeś warcholstwo chce chorągwie rozrywać, do nieposłuszeństwa przywodzić. Siłasiła (daw.)	Cicho! Zdaje mi się, że wiem, co ma na myśli Dwuogoniasty.	Ależ tak, tak! Mądre żelazo drżało i obracało się właśnie w ten sposób. Teraz już się uspokoiło... i, jakże, wskazuje południe!...	Ach, panie hrabio, nie warto o tym mówić To tylko zwykła strata pieniężna.	Nie. Nie chciałem ja. Tylko takie jest prawo.	W sądzie moim o pani, jaki tu przed trzema godzinami wyraziłem, omyliłem się bardzo i proszę o przebaczenie Chciałem to pani zaraz powiedzieć, skoro tylko panią ujrzałem wchodzącą, aleś mi pani przeszkodziła i powiodła myśl moją na inne tory. Proszę o przebaczenie i zapomnienie.	Więc zgadzasz się?... Wybornie!... To połowa kuracji... Co znaczy jednakże silny mózg!... Po niecałych siedmiu tygodniach ciężkiej mizantropii już zaczynasz tolerować gatunek człowieczy, i to jeszcze w mojej osobie... Cha! cha! cha!... Cóż by było, gdyby wpuścić do twej klatki jakąś szykowną kobietkę...	Ale! gdzie się to taka suka podbije. To idzie po śniegu czy po grudzie jak ten lis.	Nie.	Zła? Nie, nie zła. Poprostu ostatnia.	Bez wątpienia nie przejeżdżając przez Indie. Lecz gdybym nie był w Indiach, nie ocaliłbym pani Aoudy, nie zostałaby ona moją żoną i...	Dzieci, mówią, to plaga! Ale żeby kto wiedział, jaka to ciężka starość bez własnych dziecisków! Niechby i broiły, żeby ich mieć teraz. Moja Jadwinia nie zrobiła mi nigdy przykrości i za to ją Bóg wziął. A teraz?	Ależ wspólniczką moją pani będzie... Ja u pani będę nauczycielką Ach, jak się to dobrze stało... Co za szczęśliwy wypadek!...	To tedy waszmość na Sicz jedziesz?	Bądź mężna, pomyśl, że za kwadrans będziesz wolna, pomyśl, że wszystko to dla niego robisz.	Cicho pan. Włóczęgom, psom i ludziom od Szai wołał któryś, zwracając się do wysokiego chudego blondyna, melancholijnie siedzącego na środku pokoju, który błądził dużymi, jakby pożyczonymi oczami, po ścianach pokrytych oleodrukami.	A słowo stało się ciałem! Ptaszka mamy szukać? A którego? Ano dwa ich tu siedzi społem w kąciku!	Idź, synku. Ja podarki zbiorę i schowam! Bogatsi my, niż byli! Grenis, czyś w ziemię wrósł? A to pokuta! Zgłupiał od dymu. Zabieraj na wóz tobołki i marsz na plebanię; zrobili już chłopaki naszą robotę.	A czemu ty wełny nie masz do przędzenia?	Jakieś osiem do dziesięciu stóp. Nie więcej.	Pięć tysięcy ma na procencie u pana Benedykta. Cóż to za posag... Wcale posagu żadnego nie ma... a dumna przy tym jak księżniczka i zła jak szerszeń.	Sam jesteś pragmatysta. Twój stosunek do muzyki jest taki. Nie mając talentu, chcesz gwałtem zrobić z siebie artystę, aby ci było z tym lepiej.	Ale dlaczego przyszło ci do głowy przyczepić się do naszéj wioski?	E, ja nic nie zarabiam	O, nie, nie! Błagam, niech mi jej pan nie odbiera. Przecież pewnego dnia możesz nas pan opuścić. Bo opuścisz nas pan pewnego dnia, prawda?	To każ sobie zaprządz biedkę Bigiela.	Słyszałam o powodzeniach pańskich od męża, który znowu wie wszystko, co się w Wiedniu dzieje, wie, co tam pantofle skrzypią, co fraki szeleszczą, co mówią klamki i zgrzyty drzwi. Czy to może towarzysz waćpana pociągnął go na pole chwały?	Czy to ci, coście o nich śpiewali, wójtowa?	Do jakiegoż rzemiosła damy tego tu obecnego, pana króla, iżby już był wyćwiczony w swej sztuce, kiedy dostanie się do wszystkich diabłów?	Chłopiec nie może żyć z samymi tylko książkami	Panna Nicoleta. Teraz jest w teatrze warszawskim, to także omen.	Do stu hamburskich piorunów! To głos Katalończyka!	Cóż to za wykałaczki, Dan?	Proszę o to, a siostra z pewnością także umówi z panem jakiś dzień.	Tym bardziej że bez cyrulika i inna cnota chrześcijańska wejść tu może w praktykę...	Zwykłe przeczucie. A to ładnie tak niedotrzymywać obietnicy. Miał mnie pan odwiedzić!	Rząd zawsze wie, co robi, i teraz wie również, a nadto czyni, co do niego należy w takim porządku rzeczy. Nie trzeba było...	Więc ci powiem, dlaczegom tam napisał to, com napisał: oto dlatego, żeby coś było między nami, żebyśmy mieli odrazu jakąś wspólną naszą tajemnicę, a powtóre...	Ten dom duży, cichy, pełen kwiatów i światła, przywodzi mi na myśl bajeczne, czarnoksięzkie pałace...	To dobrze! Zsiąść mi z koni, ruszyć przez wodę ku onym beluardom, podsypać je prochem i zapalić. A cicho mi iść! Pan starosta krasnostawski pójdzie z wami.	Gdzie jest van Krist?	Pokaż go!	Pan go znasz?	Piętaszku, czy rad byś wrócić do swego kraju rodzinnego i swego ludu?	Wszakci bakałarstwo jest ślubem i przysięgą prawdzie, której sprawy bronić przeciw wszystkim obowiązkiem?	Co on ma?	Więc uważasz ten środek za niemożebny, Athosie?...	A cóż cię znowu tak bardzo niepokoić może?	Przywódca mówił do Jana Skrzetuskiego Wołodyjowski	Pręt, z jakiego zęby do bron kują.	Z przyjemnością Jestem porządnie głodny.	Co mówisz?...	Dwadzieścia lat twierdzy, jak Wasza Wysokość mi mówił.	I pan chcesz im odebrać jeszcze wiarę w obowiązki społeczne, w ideały. Trzeba im te zostawić, chociażby...	Za cóż pan człowieka obrażasz, panie Sobek?	Zaczekaj! zobaczymy po ślubie, jak odejdą od ołtarza, zaczekaj...	Ładne te kwiaty, lecz milsze mi róże od Elizy!	A co z jeńcem uczynić?	A zatem dziś wieczór, o dziewiątej, tutaj	I tę czarną koszulę?	Siadajcie prędzej. No, już. Niech mi pani poda rękę. Hop!	A zatem?	Aš jau nesmu krikščioniu!	D‘Artagnan i ja, a raczej mówiąc ściślej, ja i d‘Artagnan.	Ja również byłam kochana	Jakże panie znajdują owe produkty?	Margoś...	Mogłyby być skutkiem władzy magnetycznej.	Niedoczekanie!	O moją rękę?	Panie doktorze!	Przychodzę służby moje ofiarować, miłości waszéj.	Przypomniałem sobie Sarę...	Ty jesteś niezrównany, Koki! Boski, oszołamiający.	Vivat Billewiczówna!	Wszyscy wy tutaj?	Z okolic Nowego Jiczina	Z poetą Jaśniachem.
Nie mówię, że nie ale dlaczego u diabła tak się dziś pan podniecasz? Zły to znak; czyste sumienie nie powleka taką bladością twarzy ani nie wywołuje takiego drżenia rąk.	Na co tu świadkowie? wszyscy przecież wiedzą, że aśćka nie kłamiesz; no, ale moja jejmość, to nie ma nic gorszego, tylko, że boicie się, ażeby dostojny Don Kichot znów nie prysnął?	To nie może być! Gdzieżbyś się tak prędko zakochać mogła! Brednie! Nikogo nie znasz. Chybaś nie oszalała za Radliczem!	Mam tyleż samo w teatrze, nie licząc feufeu (fr. dosł.: światło)	Nie gadać tam!	Nie mam matki.	Niech pan z siebie nie robi durnia	Wybacz, ale nie rozumiem powodów Nie jesteś przecie jego siostrą.	Czyś pan nie słyszał, żem przyrzekł sekret swemu informatorowi Widzę, że ze skłonnością do ohydnego paplania łączy pan zwyczaj daremnych nalegań. Powinieneś pan bodaj umieć skorzystać z naszej ostatniej rozmowy i mówić po to, aby coś powiedzieć, a nie kręcić się w kółko dokoła niczego.	Nie będę świtania czekał, ale teraz przylegnę trochę. Nie ma jeszcze chyba północka.	My? nie! Nie byłabym chciała go znać za nic w świecie, ale raz przejeżdżałyśmy przez Passy, gdy on stał na balkonie i	Ależ tymi samymi końmi nie odważę się pojechać!	Należało oznajmić, że pan przerywa posiedzenie. Jednakże pan tego nie zrobił.	Phi!.. trzydziestu tysięcy, ładny grosz, juści, ale... jak Boga tego kocham, zginiecie w tylu pokojach... pięć, sześć... to przecież i biskup więcej nie potrzebuje.	Niestety, nie ma tu nikogo, z kim mógłbym rozmawiać po czesku i nawet nie jestem pewien, piąty przypadek liczby mnogiej słowa koń brzmi końmi czy koniami.	Jaka pani dobra, nigdy tego nie zapomnę, nigdy... Waciu! Hela! Weronika! Boże! jak zwykle niema nikogo, kiedy potrzeba. To niespodzianka! To niespodzianka!	Zaprawdę nie wiem. Człek jakiś nabija się do króla, chcąc go widzieć koniecznie... straże nie puszczają. Krzyczy umyślnie, aby się dał słyszeć...	Co nie mam brać?	A ot tak, jeździ się popatrzeć, co ludzie robią, jak żyją. Cóż to, nie wolno?	Oho, on pójdzie do kozy i posiedzi cicho przez parę lat. Nie potrzeba mówić więcej, niż to jest konieczne w danej chwili. Zresztą wtedy nie potrzeba mi było pieniędzy na frykasy.	Zapewne! Ale widzi pan hrabia, kiedy kto w domu ma tylko chleb z solą, to mu się na nic nie przyda, że usiądzie i zastanowi się nad tem, jakie pieczyste lepiej może smakować!	Informacje pańskie nie były dokładne i zrządziły panu Norskiemu wiele szkód moralnych. Z tego powodu pan Norski żąda od pana satysfakcji honorowej.	Moryc, czy ty już nie poznajesz znajomych!	Smorski: To nie są złośliwości. W tym wszystkim jest część prawdy. Sam jestem un demi-aristoun demi-aristo (fr.) miał ich kilkanaście, ale zawsze wychodził z nich cało. Kolekcjonowanie tych faktów było jego manią. Lubił pokazywać fotografie i wycinki z gazet, ale dotyczące jedynie tych jego przeżyć. Sławą muzyczną pogardzał, uważając wszystkich krytyków swoich, tak złych jak i dobrych, za skończonych kretynów i durniów).	Wasza świątobliwość nie chciej uważać nas za oszustów. Przepowiadamy ludziom przyszłość, bo ona ich obchodzi i, co prawda, tyle rozumieją z astronomii.	A mnie dacie zamorzyć na tym zamku przeklętym aby oczy moje zemsty nie oglądały.	Tak, o ile obecny właściciel nie rozporządzi kapitałami inaczej.	Tak... zapewne, że musi... ale widzisz, waszmość pan, on tu jest tak... on tu więcej niby to na dewocji niżeli w konwencie... jeszcze i ślubów nie złożył.	Pan Jan nie mógł się ze mną spotkać. Rozmijaliśmy się ciągle. Teraz karnawał...	Tak; ale można pokochać, albo nie pokochać...	Lousteau zrozumiał, pobiegł zamówić obiad. Lucjan, zostawszy sam, postawił całe trzydzieści ludwików na „czerwone” i wygrał. Ośmielony tajemnym głosem, jaki słyszą niekiedy gracze, zostawił wszystko na „czerwonym” i wygrał: uczuł w żołądku palenie jakby rozżarzonych węgli! Mimo głosu przesunął sto dwadzieścia ludwików na „czarne” i przegrał. Doznał wówczas rozkosznego uczucia, jakie następuje u graczy po straszliwych wzruszeniach, kiedy nie mając już nic do rzucenia na stół, opuszczają płomienisty pałac, gdzie się trawią ich ulotne marzenia. Znalazł Stefana u Véry’ego, gdzie, jak powiada La Fontaine, zanurzył się w rozkoszach kuchni i utopił zgryzoty w winie. O dziewiątej był tak pijany, że nie mógł zrozumieć, czemu odźwierna z ulicy Vendôme odsyła go na ulicę de la Lune.	Mikrusy sekują się strasznie Ale uczniowie wyższych klas obkuwają się podobno do egzaminów. Nie ma czasu na sekaturę.	Imponuje, moja pani, nie chce obok nas usiąść.	Nie martw się o mnie, będę sztywna jak talerz i będę się starała uniknąć biedy. Teraz idź, odpowiedz na bilecik i daj mi skończyć tę wspaniałą powieść.	Przysięgam panu na wszystko, co mi jest świętym i drogim, że mówię prawdę. Nie pojechałam, bo mi coś przeszkodziło.	Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw! Trzydzieści lat z domu nie wyjeżdżam, a teraz dopiero na kulig wyruszę, i to jeszcze aż gdzieś za Klimontów, we światy! Cóż ty gadasz?	Nie wolno ci mówić tak, Dorianie, o tej, którą kochasz. Miłość jest cudowniejsza niż sztuka.	Jak mu wiatrak postawią pod bokiem, to mu i radę dadzą.	Co się to stało?	Jak to pocieszająca rzecz dla ludzkości, przerwał Baron, nieprawdaż Tomku.	Postanawiam spróbować, mamo, szczerze postanawiam, ale musisz mi pomagać, przypominać i powstrzymywać od uniesień. Widziałam nieraz, że ojciec z palcem na ustach wpatrywał się w ciebie z bardzo życzliwą, ale surową twarzą i zawsze zaciskałaś wówczas usta albo wychodziłaś z pokoju. Czy to było napominanie z jego strony?	Ale koniec końców, radzibyśmy wiedzieć, co to takiego?	A z moim mężem trzymaj się ostro, bo to stary lis przebiegły, pomimo siedemdziesięciu sześciu lat.	A to z pół roku byłeś we świecie...	O, to źle...	Co mnie to obchodzi, chodź, pójdziemy na piwo, bo mi już w gardle zaschło od tej parady milionerskiej.	Dziwisz się? Pamiętasz, kiedy spotkaliśmy się w Rzymie w czterdziestym ósmym roku, opowiadałem ci dużo o Krzysztofie i jak bardzo go w czasie okupacji pokochałem.	Dobrze to ze mną com Waszej Miłości sługą, ale w innym turnieju, a w wojnie, losy niepewne. Daj Boże, aby tam was Niemiec jaki podtrzymał!	No tak. Teraz dopiero nasi przyjechali. Widzi pani? Ta w lila to pani Zajączkowska, a ta w białym to Orsetti, a ta...	Doskonale. To są nieduże paczki. Z łatwością je pani zmieści w kieszeni. Oto jest wszystko, o co panią proszę. Gdy pani wróci do domu z paczkami, będę tam na panią oczekiwał i będę służył dalszymi instrukcjami.	Jak miód, spróbuj tylko.	Jeśli postanowiłeś odnaleźć wroga, pomogę ci w tym. I znajdę go, bo mój honor zainteresowany jest w tej sprawie prawie tak samo jak twój.	Mnie się zdaje mnie się zdaje, że teraz już będzie wszystko inaczej, w Niżpolu i na całym świecie.	Ach tak! Mówił pan? Spodziewałem się, że znajdzie sposobność, aby...	Cicho, na miłość boską to mąż tej młodej osóbki, która siedzi koło mnie!	Korzę się przed waszą mądrością ale głosuję za podaniem skargi na następcę do rady najwyższej.	Cóż to tak szturmują, u licha?!	Zapewne, dlatego też nieraz się myli, bo przynosi nam dziewczynę kiedyśmy się spodziewali chłopca.	Ach, Toto już od dawna zrezygnował z zabiegów o moje względy. A tu jednak stryj zgadł, że zaczęło się od listu. Dowiedziałam się o Jacku strasznych rzeczy. Jestem wprost w rozpaczy...	Prędzej, Senderl, szybciej! Szkoda czasu! Im śpieszniej wyrwiemy się stąd, tym lepiej. Ruszaj się, Senderl! Wytęż siły. Gdy dotrzemy na miejsce, będziemy mogli rozprostować kości. Wtedy pooddychasz pełną piersią. Będziesz wówczas niczym wielki pan.	A teraz myślę, że najlepiej zrobimy, jeżeli będziemy spały	Czego się dowiemy?	Niepotrzebnie się bałeś Wystarczyło zdzielić go solidnie w łeb kijem.	Cieszyłbym się bardzo, gdybym mógł pogodzić najrychlej poglądy szanownego pana z naszymi tezami, aby Havemeyer na kongresie czynnie zdołał wystąpić...	Winienem, rzekł i jako winowajca zniosę wszystko; lecz stało się. Odepchniesz mnie	Co? Tutaj?	Co? o jakiej?	Broń Boże! Dom jest wasz, ja chcę tylko zabrać swój grunt.	Bóg karze pychę. Obiecał pan przodować na kuligu, a tymczasem oto na szarym końcu smutny nas spotkał wypadek. Proszę, ja konia potrzymam, zanim pan ekwipaż doprowadzi do porządku.	Ale! szukaj wiatru w polu!.. Jeszcze dwa dni temu byli w Rudeńskim lesie, terazby o nich ludzi pytać...	A wyście widzieli kiedy, żeby kto nago chodził?	Albo raczej na waszego narwala olbrzymiego.	Kobieta, Mężczyzna, Przemoc, Walka rzekła pani Wąsowska	Pumpnąłem ojca na trzy suwereny	Więc naprawdę?	Tak jest. O Jezu!	Dzień dobry, drogi d’Artagnanie; wierzaj mi, iż cię widzę z przyjemnością.	Mało jej dokoła.	Po czyjej stronie? Po czyjej stronie?	Przepraszam... może przeszkadzam... może ważne zajęcia...	Róbcie swoje	Zostanę.	Ależ pan pułkownik wie o niej!	Ależ...	Dlaczego?	Dziedzic siedzą u młynarza w izbie ode drogi, a konie stoją w podwórzu.	Dziękuję! O, dziękuję panu!	Francuz.	Idźcie z nami ręka w rękę	Interesy, grube interesy	Kogo panienka prosiła?	Ma talent	Miranda z którą	Nieprawdaż, panie Czertwan?	Nieszczęście!	No jakże? Zadowolony pan?	Pies	Przez kogo?	Zabranieczabraniec	Świnie drogie?
Tak i patrzy. A przyrzekł nam zemstę do ostatniego oddechu. Szczęściem, dostał ode mnie naukę, że z nami niełatwo. Przyznaj, żem się po radziwiłłowsku z nim obszedł, i gdyby jaki francuski kawaler mógł się podobnym uczynkiem pochwalić, to by o nim łgał po całych dniach, z wyjątkiem godzin snu, obiadu i całowania; bo oni, jak się zejdą, to łżą jeden przez drugiego tak, że aż słońcu wstyd świecić...	To z tego, że ja żądam, by lekarz, który decyduje się w naszych warunkach praktykować, był bardzo pokorny, kiedy widzi bezpłatnego pacjenta, bo ten bezpłatny chory w osiemdziesięciu wypadkach na sto jest ofiarą kamienicznika, fabrykanta, kapitalisty. Pan powinien się cieszyć, że masz czterech słuchaczów: wytłumacz, jaki istnieje związek między wilgotną izbą a wadą serca, między wadą serca a kaszlem sprawiedliwie, jak na to zasługują. A wreszcie...	A więc nic się nie stało Panna Helena z pewnością za mąż nie pójdzie, więc i tak majątek kiedyś przejdzie, jeśli nie na Ignasia, to na jego dzieci	Już i mama w liście zapytywała mnie o to, ale nie odpisałem, bo miałem sam po nią jechać... Ani przypuszczałem jednak, aby te plotki aż do ciebie dojść mogły! Niech dyabli wezmą... Człowiek, zdaje się, jak pchła mały, a na ludzkich językach cały świat objedzie...	To widzisz kiedy po wojnie zaczynają się jakoweś traktaty, tedy się wojska wzajem nawiedzają i w komitywękomitywa (z łac.) przyjaźń. dozgonną ślubują, która się pobratymstwem zowie. Im zaś kto sławniejszy, jako na przykład Michał, ja albo pan Ruszczyc teraz w Raszkowie komendę mający, tym bardziej jego pobratymstwo pożądane. Oczywista, że taki nie będzie ci go zawierał z lada chmyzemchmyz (z ukr.)	Co?... Jęczałem?... E, to jest złudzenie waszego senty­mentu. Albo macie nieczyste sumienia: daliście mi podłego wina z grubą marką. A że ja za nie gotówką przecie nie płacę, więc mi nie wypada się skarżyć; jęczę sobie po ci­chu konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: pan widziałeś. pewno dużo tchó­rzów w życiu?	Na pierwsze się zgadzam, ale drugie już podlega kwestii. Michorowski jest jak ogniotrwała kasa sztucznie zamknięta. Otworzyć go bez jego własnej pomocy nie zdołamy, tym bardziej zajrzeć, co on w sobie nosi.	Pewnie mama odebrała anonim. Ja co parę dni odbieram anonimy, w których nawet nazywają mnie kochanką Wokulskiego, no i cóż?... Domyślam się, że to sprawka pani Krzeszowskiej, i rzucam listy do pieca.	W takim razie czym jest to, co się odzywa zza krzaków u Boulterów?	Ale nie. Mógł przecież widząc dwie młode i ładne panienki, bo juściż obie w swoim rodzaju jesteśmy bardzo ładne, mógł zsiąść z konia, zarekomendować się i dłuższą poprowadzić rozmowę	Ależ nic się nie stało na pewno I nic między nami nie było. Przypomnij sobie historię hrabiego de La Roncièrede La Roncière, Emile François Guillaume (1804–1874)	Cicho Ukryj się, uciekaj, ktoś idzie! Maksymilian chwycił za motykę i jął bez litości kopać lucernę.	Cóż ci się najwięcej z tego podoba?	Ja nie będę się złościł.	Nie, bo już się nie błyska.	Niezbyt wygodna, ale przyzwyczaiłem się do niej.	Odwagi, moje jagniątko załatw się prędko z tym, a wnet postaramy się o nowe.	Owa, śniło się. Wariatka.	Patrz, Ajaccio!... Tam się w ciasnej uliczce urodził Napoleon, którego niedościgły Hoene-Wroński nazywa „człowiekiem całej kuli ziemskiej”. Pomyśl, ilu on ludzi zamordował, aby spełnić swe dzieło. Podnieśmy się ku niemu	Pilnuj no się pan. Oficer jest na dole. Trzymaj się pan, bo za byle co wali po mordzie.	Samem ją podpisywał i twardo będę przy tym stojał, że ni jednej chojki nie zetnie, póki się z nami nie ugodzi i nie odda, co nasze.	Ten Hirsch! Co za nadzwyczajne zdarzenie! A więc naprawdę ocalał, uczepiwszy się kotwicy? Nie miałem pojęcia, że pozostał w Sulaco. Sądziłem, że już ponad tydzień temu wrócił przez góry do Esmeraldy. Był tu kiedyś, by pomówić ze mną o swoim handlu skórami i jakichś innych sprawach. Dałem mu niedwuznacznie do zrozumienia, iż nic z tego nie będzie.	Teraz noce są okropne i wcale się nie kończą.	Ziemię przyjdzie żydu w arendę za dług puścić... choć potajemno, a samemu w parobki do jakiego dworu nająć się... Oj, horkaja dola przyszła mnie i ditkom moim...	Jak to nie będą wiedzieć! Ony by nie wiedziały o takim interesie!... Kto potrafi tak zrobić?	Ale jak pan to zrobi?	Czy waszmość sfiksowałeś? Na miłość boską, nie róbże takowych ekscesów! Niech panowie oficyjery zrąbią w mieście jedną cegiełkę, to zaraz będzie krzyk, że katoliki napadły na luterski dom, i całe miasto pójdzie na was ławąławą	Pomaga czy nie pomaga, a taki im dobrze kiedy hrosze mają, To i co z tego? Pies kudłaty, jemu ciepło; chłop bogaty, jemu dobrze... kowalu i żonce jego dobrze, a mnie od tego nie lżéj...	Tak. Przyjaciel to stryjków, a i Zawiślakom przychylny.	Tak? To znakomicie.	Dlaczego? Zostaw. To bardzo przyjemnie, jak tam coś pod łokciem poetycznie skrzeczy. Zresztą, jak chcesz.	A cóż ja z nim mam począć? Bo wy to pewno już wiecie...	Ba... ja chciałbym widzieć jak najwięcej gór.	Ciekawyś, to ci powiem: od tej niedzieli, co ksiądz proboszcz zapowiedzi z kazalnicy czytał Jana Śliwy z Maryjanną Skowronkówną!	Czy i wy mnie porzucicie?	Czy mnie chcesz bić, Piotrze?	Jak dotąd nie widzę...	Jak każda dobra reputacja, Gladys Każde wrażenie, jakie potrafimy wywołać, stwarza nam nieprzyjaciół. Tylko miernoty bywają popularne.	Jak wyglądał dziad?	Jakże to można zapomnieć!	Jeszcze trochę cierpliwości! Obaj razem dostąpimy wyzwolenia. Wtedy na przeciwnym brzegu Rzeki będziemy, i ja, i ty, poglądać wstecz na nasze żywoty, jak w górach spoglądaliśmy na drogę przebytą w ciągu dnia. Może i ja kiedyś byłem sahibem.	Na to, aż królowa obdarzy spadkobiercą koronę francuską.	Nie możesz wyjść poza obręb jednej myśli. To jest monomania.	Niech i tak będzie	O, tak. Opowiedz mi coś o Anglii. Stamtąd pochodził mój ojciec!	Okrutniem rad iżeś po naszej stronie, ale mi to dziwne, boś przecie u Krzyżaków służył.	Tak	Tak, masz piękne oczy.	Teraz przemówiła przez ciebie Anna... Czy palisz fajkę?	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	Więc... Duży to majątek, dużo przegrał?	Zdejmę teraz papiery, to zobaczycie masę maleńkich loczków	Zupełnie?	i jak Matkę rodzoną kocham, jesteś pan po prostu wzniosły	A pan, panie Cyrusie pan pozostanie gubernatorem wyspy... Hm, ile by też ona mogła wyżywić mieszkańców? Co najmniej dziesięć tysięcy.	A pani?	A, guten Tagguten Tag (niem.)	Ach! Nowięcynowięcy (gw.)	Ale i mnie téż niezmiernie jest pilno...	Ale pani Latter wróci?...	Ano, otóż i jesteśmy! Dudy? Było tam tego trochę, ale, chwalić Boga, niewiele, niewiele.	Co ci jest, Zosik? Co?	Co do znaczenia mój pan nikomu nie ustępuje, ale zawód jego nie pozwala mu wozić z sobą kucharza i służby. My sobie jemy bez ceremonii na łące, czasem tylko orzechy laskowe lub kasztany.	Co robić? i co z sobą uczynisz?	Co tam, Soroka?	Czemu nie jedziesz?	Doprawdy!	Eeeee.	Głupcze... „Trzeba zaczekać jeszcze czas”.	Harmon Rush mówił, że tym sposobem można ich rozruszać. Mnie w zupełności wystarczy zwykły język Stanów Zjednoczonych. Ale piekielnie brak nam tytoniu. Chłopaczku, a może ty umiesz mówić po francusku?	I przyszła cię odwiedzić?	Ile?	Izaura miała skromną sukienkę z białej gazy z zielonymi wstążkami, kamelię we włosach, kamelię u paska, jeszcze kamelię u dołu sukni, i kamelię...	Ja hetmanowi służyłem!	Ja? ja? ja? nie! poślijcie, macie prawo...	Jakżeby nie!	Kuntentność mam taką w sobie, że laboga!	Może wielmożny pan pozwoli przekąskę... klasztorna wódeczka nie zawadzi na drogę.	Najzupełniej. Przeczytałam całą książkę z dużą ciekawością, ale te dwie strony szczególnie mnie uderzyły, gdyż wyjawiały nadzwyczaj ciekawe rzeczy.	Nauczyć ptaszków moresu! Sąd „gorącysąd „gorący” wykonać karę śmierci.!	Niczego.	Nie miała pani listu od Kazimierza?	Nie. rzekł sługa	Niech otworzy, do choroby. Przecież sikorą za karty nie zapłacę.	Patrz pan swego nosa!	Powódź	Przijemni?	Prędko?	Rozumiem, ale zaręczam ci, że ja tylko mogę go drażnić. Wiesz wszystko, co dla niego zrobiłem; nie powinienby mieć powodów niechęci... a jednak!...	Skądże ja mogę wiedzieć!	Trucizna. Wiesz już? Połknij tylko, a zobaczysz!	U pana?	Vaikai Vincukas savo kiaušius atidavė panelei, kaip gi bus? Reikia jam duoti!	Warkę widać Ot, wieża kościelna błyszczy w miesiącu.	Wcale nie, jest mecenasem.	Widzicie więc, panowie że moja rada jest najlepszą. Ja wyjechać muszę i zniknąć mu z oczów.	Widzicie więc, że moje rady niewiele pomagają!	Widzę, że twój Zakon nie zabrania ci zwać mnie bogiem?	Więc znalazł pan swoją sposobność	Zabawa
Ach, jacyście szczęśliwi! jacyście szczęśliwi! Jakże bym pragnęła pójść do parku i przejechać się na osiołku. Ale mi nie wolno!	A pani mnie zabija! Wie pani, siedziałem w Paryżu, tłukłem się po świecie, robiłem coś, tworzyłem, myślałem i miałem w dniach znękania tę jedną pociechę, gdym myślał o pani. Kochałem pani duszę, czepiałem się nieraz jej własną duszą, czerpałem z niej nieraz siłę, bo czułem wtedy, że nie jestem tak strasznie samotny na świecie, tak zupełnie wyodrębniony z życia, które się toczy dookoła mnie. Przyjechałem i poco? aby zobaczyć panią w glorji rodzinnego, zapasionego szczęścia! Obcą mi, tak obcą, jak ten Bartek, jak pani mąż, jak reszta świata! Ja pani nie znam!	Nie, mego dobra, funduszu. Agnieszko, duszko, milczałam, dopóki sądziłam, że jest to dziełem twego ojca. Nie pisnęłam słówka samemu nawet Davy, wmawiałam, żem straciła na nieudanej spekulacji, ale teraz, kiedy wiem, komu to zawdzięczam, muszę się policzyć z tym niegodziwcem! Trot, pomożesz mi odebrać od niego, co się nam należy.	Oni to oboje w tajemnicy przed opatem czynili, a nie wiem, co było, gdy się dowiedział, bom wcześniej wyjechał. Opat jako opat! i powiada jej: „na!”	Ten mi córki nie weźmie. I zresztą on inny, lepszy, słodszy od tamtego zbója! Żebyś go widziała po tej awanturze z kartami! Wziął mnie za serce. „Miejcie ze mną trochę cierpliwości ja chcę być waszym, ale mi tak trudno, nikt dłoni nie poda”. Wtedy to posłałam ciebie z nim do tańca.	Ach, biedaczysko moje, biedaczysko! Taki dobry, taki poczciwy, a teraz Pan Bóg go nam chce zabrać! O Jezu!...	Odegrałem już twoją uprząż, potem konia twego, następnie mojego i znowu przegrałem. Potem znowu odbiłem twoją uprząż i moją. Na tem stanęliśmy. Pysznie się udało; to też nie puszczałem się dalej.	Sprawiedliwe słowa ojca wielebnego; takie toto było wczoraj osowiałe; wieczerzę mu sam z kuchni przyniosłem, ino kubek mleka duszkiem wypił, oczy mu się skleiły i byłby spadł z zydla, gdybym nie przyłapał. Położyłem go w kącie niczym kawał drewna i do tej pory leży jak nieżywy.	No! no! to coś bardzo zawiłego, czy ci się tylko nie przywidziało?	Żal, nie żal, a musisz się zostać. Jak pojedziemy gniazda z drzew wybierać, to i waćpana weźmiemy, ale teraz nie.	E, nie! Nie mogło o to chodzić. Nikt by przez rok nie trzymał u siebie trupa! Pokazuje się go prokuratorowi i składa zeznanie. A nic takiego się nie wydarzyło.	Nie mówiłbyś tak, Henryku, gdybyś ją zobaczył.	Odchowane, nie bój się, Jaguś, odchowane.	Panowie, wróćmy do sztuki i nie sprzeczajmy się. Hrabia Filip, po długiéj niebytności, spodziéwam się że nam wrócił mniéj wojowniczo usposobionym.	Jakto? I nic się pani nie boi?	Po matuli, nie poznajecie go to, co? A i korale wszystkie zawiesiła, i bursztyny te wielgachne też po matusi! Jeno chustkę na głowie ma swoją...	Poddajmy się jego świątobliwości?... Na to zawsze będziecie mieli czas!...	Ach! Taka profanacja takich arcydzieł!	Ach, doprawdy!	A tutaj, parę dni temu. Przychodzę sobie o dosyć wczesnej godzinie, było około czwartej... z rana, aż tu zbiegowisko, hałas, telefonują na stację ratunkową. Wiesz, że takich awantur nie lubię...	Wy pewno nie wierzycie w niepokalane poczęcie Przenajświętszej Panienki ani w to, że palec Jana Chrzciciela, który przechowują pijarzy, jest prawdziwy. Czy w ogóle wierzycie w Boga? A jeżeli nie wierzycie, to dlaczego jesteście kapelanem?	Zaraz okropnie! Przypuszczam, że chodzi o zwyczajne odbycie połogu. A że zapewne trafiło się jej to pierwszy raz, więc biedaczka robi wielką awanturę i wstydząc się obwoływać na rynku swój wypadek wynagradza sobie pisywaniem rozpaczliwych listów...	Nie mogę jeszcze teraz odpowiedzieć na to pytanie, ale nastąpi to później może.	Mężu! Czyż zasłużyłam na podobne wyrzuty, ja, która cię nie opuściłam, nie opuszczę nigdy, przenigdy?	Żebym tak zdrów buł, co to nie warto i dwadzieścia kopiejek. Co to warto, kto to kupi?	A kiedy dopiero zacznę wam, mój przyjacielu, mój kumie, serdeńko, godnie wychwalać członki wewnętrzne! Łopatki, dyszek, boczek, cynaderki, bruścik, wątróbkę, śledzionę, flaki, ozorek, pęcherz wyborny do gry w piłkę, żeberka, z których w Pygmii robią proce, aby strzelać pestkami wiśni do żurawi; głowę, z której, przy pomocy odrobiny siarki, robi się czarodziejski odwar, aby pobudzić do bejania psy cierpiące na zatwardzenie...	Niech wejdzie! Oto oto pani Sanseverina, która zamierza natychmiast opuścić Parmę, aby się osiedlić w Neapolu, i w dodatku gada mi grubiaństwa.	Zacznijmy od jego ojca Edmund tyle mi mówił o nim, tak głęboko go kochał...	Mam coś niecoś w żołądku, ale niewielki mi z tego pożytek. Jak myślisz, Bagheero, czy deszcze zapomniały o nas i nigdy już do nas nie przyjdą?	Nie tylko prawda ma dla nas znaczenie. Chodzi o to, dlaczego przyszedł opowiedzieć nam tę bajkę?	Nie przeczę, ale muszę wyznać, brałem to za żarty.	W niewieścich szatach, jak na pośmiewisko... nie żądajcie tego ode mnie, najmiłościwsza pani!	Nie próbuj nawet, bo nie zdolisz, ot, powiem ci od razu: jutro rano wyjeżdżamy do Krakowa.	To prawda To prawda, jesteś pan wiernym przyjacielem. Ale Maksymilianie, postępujesz tak zgodnie z własnym interesem; wiesz przecież doskonale, że niewolnik, który zaczyna stawiać żądania, traci wszystko. Przyrzekłeś braterską miłość mnie, która nie ma przyjaciół, o której ojciec zapomniał, a macocha prześladuje; mnie, której jedynym oparciem jest niemy, znieruchomiały i zimny starzec niezdolny do tego, by ręka jego mogła uścisnąć moją, choć serce bez wątpienia bije dla mnie resztką uczucia. Gorzki żart losu uczynił mnie wrogiem i ofiarą silniejszych ode mnie, dając jako podporę i przyjaciela żywego trupa. O, naprawdę, Maksymilianie, jestem bardzo nieszczęśliwa i masz rację, że kochasz mnie dla mnie, nie dla siebie.	Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	...nikczemne oszustwo z tak zwanym Absolutem... którym masoneria, Żydzi i inni postępowcy... bałamucą świat. Zostało naukowo dowiedzione...	A teraz kłócą się pomiędzy sobą Lepiej niech pan oddali się, panie kapitanie. My ich uspokoimy.	Kiedyśmy się spotkali z Dawidem, spytał, co się ze mną dzieje. Powiedziałem, iż skończywszy prawo w Poitiers, zostałem dependentemdependent (daw.)	Nie inaczej	O! jeszcze się pytasz!	Strasznie się boję pająków... chyba wiesz o tym	Tak	Tak, pani.	Łżą ludzie i koniec! I skąd to wszystko wymyślą i po co? A wszystko brednia.	Ale na krzyż Pański ano podumaj, ano pomiarkuj, jakże to sobie dasz rady?	Ale tu nie o was idzie moja matko ale o córkę, z którą źle być może, jeśli Bartosz bardzo do serca weźmie.	Moja Baucis, nie falsetuj, tylko dawaj świeże jajka.	Nie licząc, że miejsca są zapłacone	No bo prawda: tak cię nazywają.	Znam, panie, i szczerze pragnęłabym, ażeby się spełniły. Dlatego... niech pan przyjmie ode mnie radę...	Maciora! Ty tłomoku jeden, już nieraz widziałam, jak ty dajesz im jeść Powiem panu dziedzicowi, to jak cię kijem przeleje trochę, to zaraz będziesz uważała, gdzie kłaść, zaraz zobaczysz koryto. Próżniaki! szelmy! Bartek! zanieś starszemu panu do buraków, a żywo!	Dobrze ci wyrzucać mi latanie! Ty, latawcze jakiś.	A niech sobie ryczą, co to mnie obchodzi	Ja też głodny! wtórował Staś; to mój ser!	Jak to miło! Ale chciałabym, żeby darowała nam je nam teraz. Odkładanie jest nieprzyjemne	Skóra starta, nic to! Kula po wierzchu przeszła, ale przecie napuchło.	To mnie najmniej obchodzi, co oni sobie pomyśleli	A co było?	Czyje to konie?... Kto to jedzie?...	Jak to? wy byliście tam ze mną?	Któż to taki?...	Oszczędność to największa cnota!	Pan mi więcej zaszkodzisz, niż pomożesz! zawołała Laura.	To dla kogoż? Dla Wojnatów, czy Witolda?	Wam wolno... pyszny sobie!... I to mówi człowiek postępowy, w wieku emancypacji!...	Ale sam przecież powiedziałeś panu Stachowi, że Żydy są złodzieje i zawsze tylko czekają, żeby katolika oszwabić!	Ja także, takie były miękkie i ładne! Ale niedługo odrosną!	No! Ja sądzę, że mógłbyś cenzurę masz wcale przyzwoitą. Ani jednej dwói.	A skąd ty, Beppo?	Byłem już tam.	Ja?	Jakto, do waszej? zapytał Rawa, stojąc i gniewny już.	Tylko przyjacielskie	A... dzieci zdrowe?	Baśka! słuchaj no, Baśka!	Czarownice sam widziałem i powiem waszmościom...	Czy księżna Maria jest czymś więcej od księżnej Oriany?	Dom państwa Malinowskich?	Dwa złote pięćdziesiąt groszy.	Jeszcze wczoraj...	Jezus Maria!	Kobieta demoniczna	Krzysia ma rację! Słuchamy!...	Motin! visaip kiti buria: iš vėjo, iš vandens, iš alaus ir medaus. Aš prastas burtininkas, kartais viedreviedras (sl.)	No więc czym?	Od tej jaszczurzycy?	Poco referencje?	Popatrzyłbym. Jak dojść?	Potem nadejdą może inne czasy.	Przebacz, Tuanie... ale... ale...	Przesada, jak zawsze...	Rozumiem, wujaszku.	Skąd wiesz?	Straszne boleści.	Ta kwartalna dieta?...	W muzeum Carnavalet.	Wdzięczny, nieskończenie wdzięczny jestem... Każdy, panie, czyni, co może!... Spełniam po prostu swój obowiązek.	Więc cóż?	Zimna woda, jaśnie panie!	Znasz pana d‘Artagnan!
Ba! Musi to być jednakże prawda, mój dobry nauczyciel Edwiger nie chciałby mnie zawodzić; a potem słuchaj dalej, a przekonasz się, że najlepsi moi przyjaciele niestety poumierali i obiecywali, że się kiedyś z nimi połączę, zapewne na Księżycu. Po stracie mego dobrego nauczyciela dostałem zapalenia mózgu i o mało co nie umarłem. W majaczeniach moich ciągle utrzymywałem, że widzę braciszka Ignasia u starego Edwigera na Księżycu. Gdym wrócił cokolwiek do zdrowia, zacny przyjaciel i dawny kolega palestrowy mego ojca, pan Andrzej Poset, szlachcic kontuszowy, do korda i do hajdy, jak to mówią, uwiózł mnie z sobą na wieś i kształcić kazał swemu dawnemu towarzyszowi, staremu panu Swidwie, w jeździe konnej i w używaniu broni siecznej i palnej. Zmusił mnie do zupełnej zmiany trybu życia, książki poszły cokolwiek na bok, górą jazda, polowanie, kuligi, tańce, a nawet w potrzebie i toasty. Spodobał mi się na koniec ten sposób życia, wskutek którego siła, odwaga i nigdy niedoświadczona wesołość wstąpiły w ciało moje, dawniej tak wiotkie i słabe. Dzielny, bogobojny, a przy tym wesoły, dzieci nadzwyczaj lubiący, a na łacinie mocno kształcony, pan Andrzej był moim bożyszczem, w którego się wpatrywałem jak młodzian ateński w Platona. Swidwa zaś, stary, nieuczony, ale rzeźwy, przebiegły, do wszystkich psich figlów zawsze gotowy olbrzym, był moją wyrocznią, z którą dzień w dzień po parę godzin na polowaniu spędzić albo przynajmniej przegadać koniecznie musiałem. Z szlachetnym jegomością o historii kraju i o wojnach, i to najczęściej po łacinie, z starym towarzyszem o polowaniu, stawianiu sideł, o psach, koniach i jastrzębiach po polsku, ale taką polszczyzną, mospanie, jakiej już od dawna nie słyszę, jakiej się tajemnica może już na zawsze zatraciła...	Tak, od tego czasu, mój drogi, widziałem, och, ileż widziałem marionetek, lalek i pajaców! Znam trochę obyczaje tych pięknych pań, których pielęgnujemy ciało i to co mają najdroższego, ich dziecko (o ile je kochają) lub ich twarz, którą ubóstwiają zawsze. Spędzasz noce przy ich łóżku, zadajesz sobie nieskończone trudy, aby im oszczędzać najmniejszej skazy, mniejsza o to gdzie; udało ci się to, dochowujesz im tajemnicy jak grób, proszą cię o rachunek i znajdują, że to straszliwie drogo. Kto je ocalił? Natura! Zamiast cię popierać, obmawiają cię, bojąc się, abyś nie został lekarzem której z ich przyjaciółek. Mój drogi, te kobiety, o których wy mówicie: „To anioł!”, ja je widziałem rozebrane z minek, pod którymi kryją swą duszę, jak i ze szmatek, pod którymi skrywają swoje niedostatki; bez manier i bez sznurówki: [patrz:] Ojciec Goriot. w białych rękawiczkach, Poiretów w orderach, wielkich panów uprawiających lichwę lepiej od starego Gobsecka! Na hańbę ludzi, kiedy chciałem uścisnąć rękę Cnocie, znalazłem ją drżącą z zimna na poddaszu, ściganą potwarzami, żyjącą z półtora tysiąca franków rocznie i uchodzącą za wariatkę, za dziwaczkę lub za idiotkę. Słowem, mój drogi, margrabina jest kobietą modną, a ja właśnie brzydzę się tym rodzajem kobiet. Chcesz wiedzieć czemu? Kobieta, która ma duszę podniosłą, szlachetny smak, łagodny charakter, bogate serce, która prowadzi życie skromne, nie ma żadnych widoków zostania kobietą modną. A konkluzja? Sam ją wyciągnij. Kobieta, Mężczyzna, Pozycja społecznaKobieta modna i mężczyzna przy władzy, to dwie analogie; ale z tą różnicą, że przymioty, które wynoszą mężczyznę nad innych, podnoszą go i są jego chlubą, gdy przymioty, którymi kobieta dochodzi do swego jednodniowego panowania, to są okropne przywary. Wynaturza się, aby ukryć swój charakter; aby wieść bojowe życie świata, musi mieć żelazne zdrowie pod wątłymi pozorami. Jako lekarz wiem, że dobry żołądek wyklucza dobre serce. Twoja modna kobieta nie czuje nic, szał uciech ma swoje źródło w potrzebie rozgrzania jej zimnej natury; chce wzruszeń i użycia, jak starzec wysiadujący przed bramą Opery. Ponieważ ma więcej głowy niż serca, poświęca dla swego tryumfu prawdziwe uczucia i przyjaciół, jak generał posyła w ogień swoich najwierniejszych oficerów, aby wygrać bitwę. Kobieta modna nie jest już kobietą; nie jest ani matką, ani żoną, ani kochanką; to jest płeć w mózgu, mówiąc po lekarsku. Toteż twoja margrabina ma wszystkie cechy potworności, ma dziób drapieżnego ptaka, oko jasne i zimne, głos słodki; jest gładka jak stal w trybach maszyny, porusza wszystko z wyjątkiem serca.	Oto właśnie jestem! odpowiedział z uśmiechem nadbiegający Francuz. Przysłano tu z Głuszy z rozkazu nieboszczki pani starościnej i jej rozporządzenia, niektóre graty, które wedle jej testamentu mają do pana podczaszyca należeć i między innemi był ten obraz, do którego jak widać wielką przywiązywała cenę, z uśmiechem i ruszeniem ramion dodał Labe, ale ja w nim, przyznam się, nic prócz ciekawej pracowitości malarza nie widzę. Jednak to stary zabytek, sądzę że z końca XV. wieku pochodzić musi, świadczy o tem naiwność stylu. Starościna chciała żebyś go pan miał ciągle przed oczyma, bo wyraźnie to umieściła w swoim testamencie, że ma wisieć w jego pokoju, jako pamiątka po niej... przysłano także trochę innych sprzętów, widać poczciwa staruszka, chciała jak najdłużej pozostać w pamięci wnuka.	Pewnego razu jeden czarny szpic, który był mi potrzebny dla psiarni nad Klamovką, też nie chciał serdelka. Chodziłem koło niego trzy dni, aż wreszcie nie wytrzymałem i zapytałem tę panią, co prowadziła na smyczy, czym go karmi, że jest taki ładny. Pytanie pochlebiło niewieście, więc mi odpowiedziała, że najbardziej lubi kotlety. Więc kupiłem dla niego sznycel. Pomyślałem sobie, że to jeszcze lepsze. A widzisz, ten drań ani spojrzał na cielęcinę. Nałogowo żarł wieprzowinę. Trzeba było kupić kotlet wieprzowy. Dałem mu go powąchać i uciekłem. Pies za mną. Pani wołała: „Kropeczka! Kropeczka!” Ale gadaj zdrów! Kropeczka ani myślał słuchać. Za kotletem poleciał aż za róg, tam założyłem mu łańcuszek na kark, a nazajutrz znajdował się już w psiarni nad Klamovką. Na szyi miał parę białych kłaczków, przemalowali je na czarno i nikt go nie poznał. Ale dużo było takich psów, które poleciały na koński smażony serdelek. Zrobiłbyś najlepiej, gdybyś ją zapytał, co ten pies najbardziej lubi. Jesteś żołnierz, masz fajną postawę, to ci kobieta prędzej powie. Ja już się pytałem, ale ona spojrzała na mnie, jakby mnie chciała przebić spojrzeniem, i powiada: „Co komu do tego?” Nie bardzo ładna, taki małpiszon, ale z żołnierzem gadać będzie.	Żebyś ty tak myślał o skonaniu, głupi!... Niby ja jestem dziecko i niby nie rozumiem, że jak Hiram przyjeżdża do Memfisu, to przecie on nie dla handlu przyjeżdża. Oj, ty Rabsun!... Tyś powinien ze dwa lata być u mnie chłopcem do zamiatania stajni...	Otóż, wielmożny panie nie mogę narażać siebie, swych ludzi i pana, puszczając się w tak daleką podróż na statku zaledwie dwudziestotonowym, i to o tej porze roku. Poza tym nie przybędziemy na czas, bo z Hongkongu do Jokohamy jest tysiąc sześćset pięćdziesiąt mil.	Czy nie uważa pan, Cyrusie, że wulkan jakby się uspokajał? Wyrzuca jeszcze lawę, ale mniej obficie, jeżeli się nie mylę.	Kto to może wiedzieć. Może znajdą się i takie, co będą posądzać, że do jakiej dziewuchy jeździsz.	Nie bluźń, panie Michale bo z woza, byle pora sposobna przyszła, możesz dać nura, z Birż także, a z kulą we łbie ciężko uciekać. Ale ja wiedziałem z góry, że się na to ten zdrajca nie ośmieli.	Tylko mi się nie targuj i nie wykręcaj bo cię poślę do obozu. Nie lubię wykrętów. Jakoś ogromnie szybko zaaklimatyzowałeś się u nas w Austrii. Patrzcie go, on by chciał ze mną porozmawiać... Im człowiek grzeczniejszy dla was, tym natarczywsi jesteście... Dalej, bierz się do roboty. Masz tu papier i ołówek i rób spis!... Czego ci jeszcze?	O, nie każ mi śpiewać, Emerencio. Odkąd oczy moje zobaczyły tego obcego rycerza w naszym zamku, nie mam chęci do śpiewu, tylko łzy gorące kolą moje powieki. Wreszcie wiesz, że księżna łatwo się budzi, a za nic w świecie nie chciałabym, ażeby nas tu widziano. Na koniec, na cóż się przyda śpiewać, jeżeli ten niebezpieczny Eneasz, który przybył tu zakłócić spokój mego serca, śpi spokojnie, nie słuchając skarg i żalów moich?	Ale Koralia jest coś roztargniona. Nasz młody przyjaciel wziął Koralię, sam nie wiedząc o tym, i sprawi, iż popsuje nam ona wszystkie efekty; sypie się, dwa razy nie dosłyszała suflera. Panie, proszę pana, schowaj się pan w kącie Jeśli Koralia zakochała się w panu, pójdę jej powiedzieć, że pana nie ma.	Nie wiem dobrze. Jeden, sierota dziewięcioro małych dzieci chciał się uczyć, przyjechał do miasta, ale nic znaleźć nie mógł. Czwarty ma niedobrego ojczyma: prawie go wygnał z domu. A reszty nie znam.	Dalipan dziwno mi żeście mu jeszcze do oczów, panie, nie skoczyli i żeber nie połamali, widać, że na tamtym świecie zrobiliście się bardzo cierpliwi. Ja bym mu był hultajowi jednego włoska w brodzie nie zostawił.	Gdy w domu wszyscy wyginą i on będzie zmuszony wynieść się stąd precz, wówczas my zostaniemy z powrotem nieograniczonymi władcami ogrodu. Poczynaj sobie ostrożnie i pamiętaj, że przede wszystkim zabić trzeba wielkiego mężczyznę, który bił kijem karaita. Gdy wrócisz po pomyślnych łowach, weźmiemy się we dwoje do tego przeklętego ichneumona!	Albo ja wiem? Panna Dorota musi przecie znać to, że kogo się miłuje, tego się odgaduje. A co panna na to?	O, nie, proszę pani. Ja się w ogóle znam na ludziach. Człowiek, który się rozgoryczył, to go już nic w ogóle nie weseli. A pani zupełnie przeciwnie.	Ej, nie bardzo już się tam tego boję Byle go do podziemia nie zamknęli, byle zdradą nie ubili i byle jakoweś żelaziwo miał w garści dziś popr.: który. go w szrankachszranki	Hm... widzicie, kolego Jacku, właściwie to zaczątek mego zainteresowania się pracą literacką datuje się od chwili, gdy uwierzyłem, że mogę mieć zdolności wrodzone...	Wierzę, że mnie dziś kocha, ale czy ta miłość oprze się czasowi, ludziom	Dobrze już A teraz, moi panowie możecie już odejść, nie potrzebuję was; resztą zajmie się minister wojny.	Mała, jak opowiesz przy mnie, to ci już nigdy nic nie opowiem	A tak, miałem głowę ściśniętą, jak w kleszczach, ale teraz już się wyswobadza. Czy widziałeś moje córki? One przyjdą niezadługo, przybiegną, jak tylko dowiedzą się, żem chory, one mnie tak pielęgnowały, gdyśmy mieszkali przy ulicy de la Jussienne! Boże! Chciałbym, żeby mój pokój był czysty na ich przyjęcie. Był tu jakiś młody człowiek, który wypalił mi cały zapas torfu.	A to się wam przyda przy robocie ołtarza?	Jakim sposobem uczysz się tych pięknych manier? Ja w żaden sposób nie mogę! Słuchaj, jakaś wesoła muzyka!	Jakto, pani Molé bywa tam? A, to robota Mémé! Zawsze się tak kończy z temi domami. Pewnego dnia wszyscy zaczynają tam chodzić, i ja, która dla zasady uprawiałam dobrowolną abstynencję, nudzę się wreszcie sama w swoim kącie.	Czekajcie, słuchajcie, cyganie, poganie, psie plemie; nas dwóch, toć was nie pojémy... A ty głupi Lachu, co masz od szczęścia uciekać, jak długi do nóg ojca razem z nią...	Powiedz mi, Gotfrydzie, dlaczego się temu staremu murowi z taką uwagą przypatrujesz? Toć żadnego z moich najpiękniejszych klejnotów nie podziwiałeś tak długo!	Trudno bardzo o gotówkę obecnie, trzeba się poświęcić. Idź, nie czekając, d‘Artagnanie. Grimaud będzie ci towarzyszył wraz ze swoim muszkietem.	Czuję się słaba nie wiem, co mi jest, pewnie nie przeżyję tego...	Dobrze, z jednym warunkiem jeśli mi dasz słowo, że ją bądź co bądź zatrzymasz... On żadnej nie żąda wdzięczności, nie, nie!	Pochlebstwo rzekła Małgosia i mrugnęła na Ludkę, a uśmiechnęła się do Elizy.	Wiesz, to jest jeszcze wielki problem: kobiety uczciwe czy heteryzmheteryzm (z gr. hetera: towarzyszka; kurtyzana) wywodził, krocząc z rękoma w kieszeniach po pokoju. le moment approchele moment approche (fr.) obojczyki sterczą żałośnie i proszą widza o współczucie; zaś smętny zapach wody kolońskiej gotów wprowadzić młodego marzyciela w nastrój anemicznego kwietyzmu, skompromitować go pochwałą „szlachetnej dobroci” oraz narazić na propozycję „bądźmy przyjaciółmi”.	Więc pan chce przez to powiedzieć pan chce powiedzieć, że pan rzucił spokojną, dobrze płatną posadę dla takiego życia?	Właśnie. A że baronowa Krzeszowska chciałaby kupić tę kamienicę za siedemdziesiąt tysięcy rubli, więc anonim zapewne pochodzi od niej. Nawet założyłbym się, że od niej, bo to piekielna baba...	Na mnie teraz kolej Pojąłem za żonę tę kobietę, gdy była młodą dziewczyną, wziąłem ją pomimo woli całej mojej rodziny; otoczyłem dostatkiem, dałem moje nazwisko; aż pewnego dnia przekonałem się, że jest piętnowaną; ta kobieta ma wypalony kwiat lilji na lewem ramieniu!	Nie unicestwiłem, zaledwie popsułem. Sprężynkę filutkę zdołałem zoczkować i z drucikami elektrycznych prądów nieco skombinować. Prawie, że nie byłem na miejscu zdarzenia.	Dziękuję, że to pan raczył stwierdzić. Ale ja wiem, że w duszy pan mnie potępia.	Czemuż bym pamiętać tego nie miała? Ale dlaczego wtedy pan Anzelm tak skołowaciał?	Już chcę, mimo tego, że uważam to wszystko za rozpustę umysłową.	Nienawidzę urzędów i nienawidzę urzędników Ale masz zupełną słuszność. Sam wybrałem sobie życie. Wszystko, co chcę ci powiedzieć, to abyś strzegła Sybilli. Nie pozwól skrzywdzić jej. Matko, strzeż jej.	To dobrze, byle tylko zgodnie i cicho, a na rezurekcję przychodzić, o dziesiątej zacznę, mówię: o dziesiątej! A śpijcie w kościele, to Ambrożemu każę wyprowadzić!	Hę? Jak to? Wolałbym, żeby zamek zdobyli	Jak nazywa się wasz teatr?	Jeszcze go nie odkryli, ale wpadli na ślad.	Nie czekają na mnie w zamku. Zresztą jadłem już coś przed wyjazdem.	Chan przez Dzikie Pola pójdzie wprost na Ukrainę do Dorosza.	Co nie? co nie?	Co wygadujesz! Jakże mógłbyś to zrobić?	Dokąd go posłał? jasna rzecz na ten dwór, w którym on sam miał opiekę, do Henryka... Tamci jechać potrzeba, i uznać prawdę.	Mości panie starościcu, daję ci do herbu i nazwiska przydomek: Deestdeest (łac. desum, deesse)	Nie trzeba.	Nie widziałem.	Nie! Teraz pora iść na wały! Kto żyje! Czynić, co każą.	Pan się urżnie	Twój ojciec ma słuszność ten człowiek może być użyteczny. Zresztą za granicą podobne stosunki należą do dobrego tonu.	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Zamknąć go do wieży. Wy zaś, panie z Taczewa, świadczyć będziecie.	Żrej, stara, żrej; źróbka mieć będziesz, to ci mocy trza, żrej!	Niech ksiądz popatrzy na ten krucyfiks z poświęconego drzewa, tam w kącie, i na tę Ewangelię mojej żony; niech ksiądz otworzy tę księgę, a ja przysięgnę na nią i na krucyfiks, na zbawienie duszy, na chrześcijańską wiarę, żem opowiedział wszystko, jak było i jak mój anioł stróż ludzki szepnie do ucha Najwyższego w dzień Sądu Ostatecznego.	Ej, niech pani nie ręczy!	Słucham cię. Robisz przez cały dzień minę tak śmiesznie tragiczną, że aż mi wstyd za ciebie.	Przystojna i czuć, że ma temperament, że...	Uważam, że sprawa ta jest w związku z pewnymi innymi zagadnieniami, które pana właśnie mocno interesują.	Więc miałam rację, że pan jest Amerykaninem?	Ale dlaczegóż tak straciłaś nadzieję otrzymania wzajemności?	Ale główna, zasadnicza?	Jeszcze pan znalazł jakieś ale?	Ot, ludzie chodzą po ulicy, zaczaruj waszmość którego.	Tak.	W państwie całym mamy pięć milionów uczniów Jeżeli mają dostać czekoladę łobuzy i leniuchy...	Zatem po roku nabywa pan Skomonty i zakłada pan rodzinę!	Bo widzisz, dla Wołodyjowskiego...	Co pani każe	Kłamstwo niepotrzebne kłamstwo.	A naturalnie. Tylko pan.	A ty ile zarobisz?	A w wichurze jakoby jęki i płacz ludzki słychać.	Abym zajęła opróżnione przez nią miejsce.	Co ci one mówią?	Czwórka i szóstka! Jestem wygrany dwa punkty i mam prawo wyboru.	Długo waćpan myślisz zabawić w Warszawie?	Hale! No...	Handel	I zarobisz.	L. P.	Leszek powinien wiedzieć, żem ja mu braterstwo poprzysiągł, a com rzekł, wzywając na świadectwo Boga w Trójcy świętej jedynego, tego dotrzymam święcie.	Literat! Dramaturg! Powieściopisarz!	No!!	O prawdę absolutną. Wie pan, każdy naród chce mieć absolutną prawdę.	Odwiedza?	Oliwa na wierzch wypłynie...	Pan już jedziesz? spytała Julja.	Pieskie nasienie, pogany zatracone!	Radca przecież żonaty!	Skąd go więc wziąłeś?	Starszy pan wstał już?	Słyszysz?	Tylko na zewnątrz.	Umrzemy więc razem!
Dalibóg nie wiem, co panu powiedzieć. To pewna, że widujemy ciekawe rzeczy i że od dwóch miesięcy nie mieliśmy czasu się nudzić. Ostatnia osobliwość jest zawsze najgodniejsza podziwu i jeżeli ten postępowy stosunek dłużej potrwa, to nie wiem doprawdy, na czym się to skończy! Zdaniem moim, nie znajdziemy nigdy podobnej sposobności.	A może być, kiedy było. Ho! Nasz pan miłościwy to nie tylko był mądry KönigKönig (niem.) mistrz sztuk.. Inne królowie, kiedy się sfatygują, to wyprawiają sobie turnieryturnier (niem.) rodzaj kuligu, rozrywka polegająca na przejażdżce kilkoma saniami, odwiedzaniu wszystkich domów w sąsiedztwie i przyłączaniu sąsiadów do orszaku. i różne lusztykilusztyk (daw., z niem. lustig: wesoły) jeno siadał wonczaswonczas (daw.) srebro. to kubeczki, to łańcuchy, to monstrancyje, i to nie dla żartu, ale rzeczy feinfein (niem.) prawdziwy. MeisterMeister (niem.) otóż; tak więc (użyte na początku zdania). jednego dnia przyszła mu takowa chęć, aby sobie zrobić TrinkbecherTrinkbecher (niem.) zwierzyć się., jako wierny sługa i poddany.	Nie miałem odwagi podważyć kamienia, tylko słuchałem. Nie wiem... nie jestem pewien. Może to mnie tak w uszach szumi. Przez płytę kamienną źle słychać. Przed chwilą miałem wrażenie, że mam nad głową jakieś szumiące jezioro...	A juści, kiej Janowa mają klucze, zaraz polecę; a nie byłbym pacierza, ino Jędrek Rafałów, koniarek, wzion mi obleczenie i zaniósł na kępę; złapałem go, sprałem juchę kiej psa, a tu słyszę, że ktosik woła...	Ależ bynajmniej. Nie lubię tylko, gdy zbytnio zajmują się moją osobą.	Nigdy bym nie była pańską żoną. Za mało dobrze jest pan urodzony i wychowany. Pan jest nędzarz. Koło pana jest ta atmosfera biedoty, która na nic sobie pozwolić nie może. Mógłby pan być co najwyżej jednym z moich kochanków i to koniecznie jednocześnie z którymś z pana przyjaciół.	Hm, czy to nie francuski wyraz? Choć wie pan, że pisali ten list Anglo-Niemcy.	Jeżeli pragniesz zapobiec nieszczęściu, dziś o północy musisz Orgaza zwabić do siebie. Odbądźcie wesele i stańcie się odtąd już ciałem jednym, by was wasz zbawca w obrządku weselnym rozdzielić nie zdołał.	Wszystko mi jedno, pójdę dokąd tylko panowie chcecie gdziebym się mogła ukryć dobrze i nikt nie wiedział, gdzie jestem.	Pani tak niezwykle omszoną butelkę musiałem spostrzec od razu... Pani pojmuje... Lecz w tej chwili przekonywam się, że takiego wina nie mogła wybrać kobieta...	Ręczę panu, że nie. Zaręczyny to nie ślub. W tej chwili jadę do Głębińskiej, już ona ich rozerwie, choćby byli stalą spojeni. A, sprawiedliwość chodząca! Zedrzemy ci maskę, zedrzemy!..	A czy i tak, gdy ona przepadnie, nie będą oskarżali nas?	Czy nie szkoda kijów?	No nie gniewaj się, można to sprawdzić.	Ty w ogóle nie zajmujesz się niczym poważnym.	Tylko, Stefek, nie bałamuć Madzi. Ty, jak widzę, za często prawisz jej komplimenta.	Dorianie, czemu przestałeś grać? Siądź i zagraj mi jeszcze ten nokturn. KsiężycPatrz na ten wspaniały księżyc o barwie miodu, zawieszony w mroku. Czeka na ciebie, abyś go oczarował, i jeśli zagrasz, zbliży się do ziemi. Nie chcesz? Chodźmy do klubu. Był to czarujący wieczór i musimy go zakończyć w czarujący sposób. Jest ktoś u White’a, kto bardzo pragnie cię poznać	To się dziwię, że ryby nie pozdychały bo od takiej ognistej głowy musiała się woda zagotować.	A jak wy, Pańku, nie uciekali zaraz daleko, jeno w Ruszczuku zostali? Nie strach wam było?	A! to być nie może, wy musicie być z nami!	Ale tak nie jest, mowa dana nam jest po to, żeby wyrażać myśli	Ale ty w każdym razie skończyłaś uniwersytet, a Janka Andrews nie skończyła go i nigdy nie skończy	Któż z nas nie popełniał omyłek? Nie mówmy już o tym, Wasza Eminencjo.	Musi to być zrobione szybko. Jeśli nie znajdę przy Cyranie tego, co mi potrzebne, będziemy musieli wziąć szturmem jego mieszkanie.	Nie rozumiesz, Jerzy? Zanim przetnę związek z Halszką, połączę kukłę z araukarią.	No to ja wziąłem, a nie ty.	Powiedzże mi waszmość jakie powody gnają cię do owego piekła, do którego nikt po dobrej woli nie idzie.	Wcale nie osobliwość. Bukiet dla panny Rudeckiej i nuda za nią, kwintesencja zaś tego: panna Rudecka przyszłą ordynatową.	Zapewne byleby nie rzucano kamieni z procy, jak podczas owej z dwoma wojskami potyczki, w której tak straszliwie opatrzono panu szczęki i stłuczono, Bogu dzięki, słoik z poświęconym napojem, od którego zaledwie mi wnętrzności nie pękły.	Ale gdzież tam, moje złoto, zgadzam się. Możesz panią od razu jutro do mnie przyprowadzić. Cieszę się u niej tak paskudną opinią, że uwierzy na pewno, iż ja się wszystkiego podjąłem...	Przeczułem, że będziesz moim przyjacielem, panie hrabio a zresztą miałem już zaszczyt powiedzieć panu, że czy to było bohaterstwo, czy skłonność do poświęcenia, w tym dniu winien byłem złożyć ofiarę złej doli, aby odwdzięczyć się za łaskę, jaką nam niegdyś los dobry wyświadczył.	Ale jeżeli ja rozmawiałem z przewodniczącym, to tobie na pewno udało się pogadać z prokuratorem?	Zgoda. Mój drogi, przygotujmy się na desperacką walkę. Zgodnie z pirackim obyczajem, jeśli przepołowi mnie kula armatnia lub przyjdzie mi wyzionąć ducha na wrogim statku, ustanawiam cię spadkobiercą mojej skromnej fortuny.	Okręt, Obyczaje rzekł, odrywając plecy od ściany na parę cali, ażeby mi się przedstawić. Skłoniłem się lekko i powiedziałem, że dowodzę handlowym okrętem zakotwiczonym obecnie w Rushcutters’ Bay. Oświadczył mi, iż go zauważył, taki ładny, niewielki statek. Mówił o nim po swojemu, bardzo uprzejmie, a obojętnie. O ile pamiętam, zdobył się nawet na łaskawe skinienie głową i powtarzał, oddychając ciężko:	Miła pani Sądzę, panie Copperfield, że ceni pannę Agnieszkę?	Obawiałem się, że tak długa rozmowa z proboszczem może cię zmęczyć	Wolę o tym radzić niż o czym innym. Najlepiej do pana Sapiehy się udać. Byle sprawę wziął do serca, to jako wojewoda witebski i najznamienitsza na Litwie persona, siłasiła (daw.)	Wiesz co, że ukręcić łeb tej przeklętej milady, byłoby mniejszym grzechem, niż zabijać tych biedaków hugonotów, których cała wina na tem polega, że śpiewają po francusku psalmy, które my śpiewamy po łacinie.	Do ostatniej chwili widzi się to, czym się jest i co się tworzy, i tak już się będzie istniało na wieki.	A wiesz, że za to kula w łeb?	Boję się czegoś. Czemu on nam właśnie dziś przeszedł drogę?	Być może. Czy pozwolicie mi odejść?	Co cię do mnie sprowadza?	Idź, mój dzielny panie St. John; pieczęć ukryta jest w naramienniku mediolańskiej zbroi, która wisi na ścianie. Tam ją znajdziesz.	Ja tak samo. Zostań pan, chyba że wolisz odejść.	Jestem człowiekiem, który patrzy i rozumie, co się dookoła niego dzieje.	Kto ci dał ten róg? skąd go masz?	Malarz, uczy Linkę malować, a tatko pyta się, kiedy zaciągną nam podłogi, bo froterzy drogo kosztują...	Na pewno go ranili, bo widzę broczącą krwią ranę w prawej skroni, ale zabił go nietoperz.	Na waszmościn przemysł to zdaję.	Owszem, piłam szampana, dokazywałam, mizdrzyłam się, jednym słowem byłam ohydna	Owszem, wyobrażam sobie. Ale polski sztab myli się.	Podpisałeś traktat, i to na korzystnych warunkach. Winszuję	Pracy? Pracy? Przecie sami mówicie, że pracujecie. Wynosicie śmiecie.	Rafy na kursie!	Skaranie boskie! Calusieńka pościel! I pierzyna! I poduszka! Nawet ten jasiek, co leżał tak wysoko! I kapa, com ją dopiero teraz położyła! Jak ja teraz będę spała, czym ja łóżko nakryję? Tyle pracy! Taki majątek! Co to teraz mydło kosztuje!	To są moi bankierzy w stolicy świata chrześcijańskiego Czy mógłbym coś u nich dla pana zrobić?	Urbanku, a Woroba co też porabia, czy zdrów jest?	W imieniu króla, bez urazy Waszej Wysokości, przychodzę odbyć szczegółową rewizję w papierach pani.	Wiesz co? jedyny dla ciebie ratunek byłby w ożenieniu się z kobietą rozsądną, szlachetną i którą byś kochał...	Więc upierasz się przy tym, by przyjąć warunek Leszka?	Zaczekam tutaj Mam jeszcze długą noc przed sobą, to rozejrzę się należycie.	A! szkodać mi jéj niebogi! kiedy to takie poczciwe... ha! Ale może to i lepiéj!	Ach! Takiego szczęścia wyobrazić sobie nawet niepodobna!	Azali jeszcze knujesz zemstę?	Barkis!	Boże! cierpliwości, cierpliwości, cierpliwości!	Być może. Wszystko jedno.	Bądźcie panowie spokojni będziemy w La Chapelle przed południem.	Co prawda, to prawda: zapłaćcie za żyto, a dam wam w dodatku takiego gościńca...	Co to młoda? Mój Boże, to było niemowlę. Roczek miała, niecały roczek...	Co?	Do czego?	Gdzież to?	I kiedy pójdziesz? jutro?	Jak zwykle	Kto by pojechał?	Miejcież pomiarkowanie!	No tak! Odstępując z taką wspaniałomyślnością swego... adoratora.	O siódmej dwadzieścia trzy a następny przybywa dopiero po północy.	Owszem, owszem, Marceli wzywał mię do siebie, złote góry obiecywał...	Panna Marja chora albo zakochana, mówiła młodzież.	Pewnie miłość wasza lepiej wie co robić! Ale to tam z tego gadu człowiek niewiele wyciągnąć, ani w to wiele kłaść	PieniądzKrólŚwiętokradztwo	Pięć tysięcy franków	Przyjaciele! Pytałem Boga, czemu mi kazał tyle wycierpieć...	Rada juści dobra jak każda rada, jeno gdzie pieniądze?...	Rodzina, Śmierć Dalej, dalej, przeklęty żebraku.!	Rozumiem.	Tak gorsze są niż my.	Tak właśnie.	Tak, ale to co innego. Zbójca to zwykle coś znacznie lepszego niż pirat. W wielu krajach zbójcy pochodzą z najlepszej arystokracji, wiesz, książęta, hrabiowie i tak dalej.	Tak, mogę...	To dobrze. Ludzie bez pasji warci co najwięcej co najwięcej	W Głogowej.	Widzę wielkiego, a za nim trzech mniejszych.	Wiem. Pulpit do pisania, a przed nim ławeczka.	Wszyscy są złodzieje...	Wszystkiego	Znowu silny wyraz.
To ty miej litość nade mną, jestem jej godzien; i przebacz, jeśli w pierwszej chwili tak ciężkiej zgryzoty nie odpowiem tak, jak powinienem, na postępowanie takie, jak twoje. Wydajesz mi się bardziej godna szacunku i podziwu niż którakolwiek z kobiet, jakie były w świecie, ale też ja czuję się najnieszczęśliwszym człowiekiem, jaki był kiedy. Tchnęłaś we mnie namiętność od pierwszego spojrzenia; twoja oziębłość i posiadanie ciebie nie mogły jej ugasić, trwa jeszcze. Nigdy nie mogłem obudzić w tobie miłości i widzę, że obawiasz się pokochać innego. I kto jest, pani, ten szczęśliwy, który zrodził w tobie tę obawę? Jaką drogę znalazł do twego serca? W zgryzocie, żem go nie obudził, pocieszałem się poniekąd myślą, że może jest ono niezdolne do miłości: jednakże inny sprawia to, czego ja nie mogłem. Kąsa mnie wraz zazdrość męża i kochanka; ale niepodobna być zazdrosnym mężem po postąpieniu takim jak twoje. Zbyt jest szlachetne, aby mi miało nie dać zupełnej pewności; pociesza mnie nawet jako kochanka. Ufność i szczerość, z jakimi sobie poczynasz, są bez ceny: szanujesz mnie na tyle, aby wierzyć, że nie nadużyję tego wyznania. Masz słuszność, pani, nie nadużyję go i nie umniejszy ono mej miłości. Czynisz mnie nieszczęśliwym, dając mi największy dowód wierności, jaki kiedykolwiek żona dała mężowi. Ale, pani, dokończ, i powiedz mi, kto jest ten, kogo chcesz unikać.	Mościa pani! Ja się nie mam za żadnego mędrca nadzwyczajnego, ale nigdy jeszcze nie dostrzegłem tego na sobie, iżbym rzeczy proste pojmował inaczej, jak je pojmuje świat cały. Konkurencja moja, lubo przez niezwyczajne przechodzi koleje, jest rzeczą prostą i tak, jak ja ją rozumiem, rozumieją wszyscy; ale postępowania waszmość pani ze mną i sam Salomon, gdyby wstał z grobu, wytłumaczyć by nie potrafił!	Tym więcej, że jego królewska mość, dość świadom tych okoliczności, pragnął mu zrobić niespodziankę. Niespodzianka ta była zresztą zupełna dla wszystkich, począwszy od ministra spraw zagranicznych, któremu (wedle tego, co mi powiadano) nie przypadła ona do smaku. Komuś, kto go o to zagadnął, minister odpowiedział wręcz, dość głośno, aby sąsiednie osoby mogły słyszeć: „Ani się mnie nie radzono, ani mnie nie uprzedzono”, wskazując jasno, że się uchyla od wszelkiej odpowiedzialności w tej mierze. Trzeba przyznać, że incydent narobił ładnego hałasu, i nie śmiałbym twierdzić czy ci z moich kolegów, dla których najwyższym prawem zdaje się być prawo najmniejszego wysiłku, nie uczuli się zakłóceni w swojej inercji. Co się tyczy Vaugouberta, czy pan wie, że on był bardzo atakowany za swoją politykę zbliżenia z Francją i musiał cierpieć nad tym, ile że to jest człowiek bardzo wrażliwy, najtkliwsze serce. Mogę o tym zaświadczyć lepiej niż ktokolwiek, bo mimo że jest ode mnie młodszy, i to znacznie, stykałem się z nim często, jesteśmy starymi przyjaciółmi, znam go dobrze. Zresztą, któż by go nie znał? To kryształ. To nawet jedyna wada, jakiej by się w nim można dopatrzyć; bo nie jest konieczne, aby serce dyplomaty było aż tak przeźroczyste. To nie przeszkadza, że mówią o wysłaniu go do Rzymu, co stanowi nie tylko piękny awans, ale i ciężki orzech do zgryzienia. Mówiąc między nami, sądzę, że Vaugoubert, mimo iż tak wyzuty z ambicji, byłby z tego bardzo rad i nie żąda wcale, aby od niego oddalono ten kielich. Dokaże tam może cudów; jest kandydatem Consulty; co do mnie, widzę go bardzo dobrze, z jego artystyczną naturą, w ramie pałacu Farnese i galerii Carraccia. Zdawałoby się, że przynajmniej nikt nie powinien go nienawidzić; ale jest koło króla Teodozjusza cała kamaryla mniej lub więcej zaprzedana w lenno Wilhelmstrasse, strzegąca posłusznie płynących stamtąd inspiracji, starająca się na wszelkie sposoby szyć naszemu przyjacielowi buty. Vaugoubert miał przeciwko sobie nie tylko intrygi kuluarowe, ale zniewagi najemnych pismaków, którzy później, nikczemni jak każdy płatny skryba, wywiesili białą chorągiew, wprzód nie wahając się wytaczać przeciw naszemu przedstawicielowi bezmyślnych oskarżeń, godnych ludzi z rynsztoka. W ciągu wielu miesięcy wrogowie Vaugouberta tańczyli dokoła niego taniec skalpu Ale strzeżonego Pan Bóg strzeże; Vaugoubert odtrącił te obelgi kopnięciem nogi Jak powiada piękne przysłowie arabskie: „Psy szczekają, karawana idzie dalej”...	Nie wybrałabym tej kary ale kto wie, czy ona nie skuteczniejsza dla ciebie niż łagodna. Robisz się nadto próżna i zarozumiała, moja droga, i czas się poprawić. Masz dużo drobnych zalet i przymiotów, ale nie należy się nimi chełpić, bo chełpliwość psuje najpiękniejszą naturę. Prawdziwy talent lub przymiot nie mogą długo zostawać w ukryciu, a gdyby nawet i tak było, to nas powinna zadowalać świadomość, że je posiadamy i wprowadzamy w czyn. Największym wdziękiem każdej potęgi jest skromność.	Ja jej do tego nie namawiałam! Wszakże w artykule o wychowaniu naszych kobiet wyraźnie protestuję przeciw zmuszaniu dziewcząt do fortepianu, rysunków, nawet do tańca, jeżeli nie mają talentu albo chęci. A w artykule o powołaniu kobiety napiętnowałam te lalki, które marzą o zrobieniu kariery przez zamążpójście... Wreszcie z tą panią nie rozmawiałam, jakimi powinny być kobiety, ale o tym, jak one wychowują się w Anglii. Tam kobieta kształci się jak mężczyzna: uczy się łaciny, gimnastyki, konnej jazdy... Tam kobieta sama chodzi po ulicy, odbywa podróże... Tam kobieta jest istotą wolną i czczoną.	Wstrzymaj Tubingasie groźby swoje! przyzwać cię kazałem, więc rady twej nie przekleństwa żądam. Gdybym chciał jąć się kryżackich posłów i na wiarę ojców nastawał, nie wzywałbym rady kapłanów, tylko według mojej woli postąpił.	Żal nie wystarczyłby, Tadziu, musiałbyś ponosić skutki swego niegrzecznego zachowania. Czy pamiętasz jeszcze ową niedzielę ubiegłego lata, gdy nie poszedłeś do kościoła? Powiedziałeś mi wtedy, że nie opłaca się być niegrzecznym. Co robiliście dzisiaj z Emilkiem?	Nie powiedział mi kędy ma siedlisko swoje, a w moje progi nie wstąpił, mimo, żem go wzywał, aby przyszedł nakarmić się owocami mojego ducha.	Dziki mógłby dać sobie to prawo ale nie człowiek cywilizowany.	Przejeżdżał koło nas taki Węgier Zatrzymał się przed naszymi drzwiami. A miał kociołki, rondelki, garnuszki i przeróżne rzeczy, lecz matka nie miała pieniędzy, żeby móc coś kupić. Ale gdy już odjeżdżał, nasza mała Elżbietka zawołała: „Mamo, on ma skakanki z czerwonymi i niebieskimi rączkami”. A matka nagle zawołała: „Niech no się pan zatrzyma! Po czemupo czemu tu: wypłata; pieniądze otrzymywane za wykonaną pracę., boś przecie poczciwe dziewczę; mam ci ja do kupienia co prawda akurat cztery rzeczy po pensie, ale doprawdy wolę za dwa pensy skakankę kupić temu dziecku” i kupiła, i oto ona!	Od pewnego czasu, mówiła dalej panna, coraz mniej znajduję przyjemności w towarzystwach. Najczęściej nawet nudzę się między ludźmi, którzy mię otaczają. Nie śmiem i nie umiem może wydawać o nich stanowczego sądu; wiem tylko że mają pewne cechy, które mię rażą i nieraz zastanawiam się nad tem, dla czego ten świat, którego byłam tak ciekawa mając lat szesnaście, do którego tak mi było pilno, o którym marzyłam jak o czemś cudownem, dziś wydaje mi się płaskim i nie zajmującym, męczy mię często, czasem nudzi, a niekiedy nawet gniewa?	Nie. Jest wprawdzie wielką artystką i znawczynią, ale sama nie pisze. Uważa siebie za zbyt leniwą.	Aaa!... to się nie godzi, panie Wokulski Prawda, są wśród nas duże wady, są grzechy, ale żadnego z nich nie popełniliśmy względem pana... Miałeś naszą życzliwość... szacunek...	Ale on lubi za bardzo romanse z mężatkami, to nie wypada na fabrykanta.	Mój kochany! W Rzymie wszystko się zmienia. Mężowie zmieniają żony, żony zmieniają mężów, dlaczegóż ja bym nie miał zmienić zdania? Niewiele brakło, a Nero byłby zaślubił Akte, którą umyślnie dla niego wywiedli z królewskiego rodu. I cóż! Miałby uczciwą żonę, a my uczciwą Augustę. Na ProteuszaProteusz (mit. gr.)	Ba! Przecież to morze, nie ocean i w dodatku wcale nie ma wiatru, więc skąd się ma pienić?	Po prostu, nie było można. Widocznie brakowało czegoś w aparacie, który ja przyniosłem. A kiedy wyważono przemocą drzwi w pracowni Jacka, aby zabrać resztę, okazało się, że on zniszczył wszystko przed swoim nagłym zniknięciem.	Wróżby i sny to się ze sobą łączy Raz jeden prokonsul, wielki niedowiarek, posłał do świątyni Mopsusa niewolnika z opieczętowanym listem, którego nie pozwolił otwierać, by sprawdzić, czy bożek potrafi odpowiedzieć na pytanie w liście zawarte. Niewolnik przespał noc w świątyni, by mieć sen wróżebny, po czym wrócił i rzekł tak: „Śnił mi się młodzian, jasny jak słońce, który rzekł mi jeden tylko wyraz: »czarnego«.” Prokonsul usłyszawszy to zbladł i zwracając się do swych gości, równych mu niedowiarków, powiedział: „Czy wiecie, co było w liście?”	To niby ja ci zawadzam, jużbyś wszystko chciał zabrać, jak Boga tego kocham... poczekaj jeszcze, poczekaj dzieciątko... mnie ta niepilno do Abramka na piwo... oho, jeszcze długo musisz tylko wąchać mój majątek. To mnie żałujesz gorzałki, a całe tysiące rubli pakujesz na swoją grafinię!.. to se kupujesz jaksamity i sajety, a mnie nie chcesz dać gorzałki; a przecie to wszystko moje... a przecie ja tu dziedzic i pan, jak Boga tego kocham... a tobie od wszystkiego wara, jak psu!.. jak ci każę polizać, to liż! ale ugryźć nie wolno, bo nogą w zęby i za drzwi!.. pszoł!.. jucho jedna, pszoł!..	Bardzo?... Bo jak nie bardzo... to ja pójdę na jakie Liliowe albo Pomarańczowe i prasnę się łbem na dół...	Zgadzam się z wami, że lord powróci, i to wkrótce Ale w takim razie dokąd się uda? Na wyspę Tabor, a nie na Wyspę Lincolna.	Gdyby to prawo było między mieszczanami, zaraz bym rumacjąrumacja (daw., z łac.) oficjalne wprowadzenie w posiadanie nieruchomości. wyrobił, ale że to rzecz między dwoma, z których żaden nie jest mieszczaninem i żaden szlachcicem, tedy to ani w grodzie, ani w sądzie ławniczym nie pójdzie i chyba tu pan starosta samborski albo urząd ekonomii królewskiej pomóc może.	Bynajmniej. Zatrzymałem się u znajomego Nie było żadnych poszlak, wskazujących, że chcemy stanąć w tym właśnie hotelu.	Przecież mówiłem już pani Walentowej, że rodziny żadnej nie mam.	Pytaliście mnie długo o różne rzeczy, szlachetni panowie, i ja odpowiadałem na pytania, pozwólcie, bym je teraz zadawał. Czy nie widziałeś, cny trybunie, żadnych posążków, żadnych ofiar, żadnych oznak, żadnych amuletów na Pomponii lub na twej boskiej Ligii? Czy nie widziałeś, aby kreśliły między sobą jakieś znaki zrozumiałe dla nich tylko?	A ja panu tak wierzyłem, ja pana tak uważałem jak syna, co to jak syna, jak syna i córkę razem, a pan zrobił takie łajdactwo, takie łajdactwo, co pana Pan Bóg może skarać za to, bo tego się nie robi przyjacielowi, który zaufał na całe trzydzieści tysięcy...	Nie teraz, nie teraz! Muszę przez kilka dni wypoczywać.	Ja tu nie potrzebna, pójdę lepiej doglądać obiadu, bo już pół do piątej	Czy nie mają żadnej racji?	Myślałam, że mnie choć trochę kochasz, Tomku Gdybyś nawet nic nie zrobił, a tylko o tym pomyślał, to już byłoby coś.	Po raz ostatni wam ufam ale gdybym się zawiódł, biada wam, biada tym wilczętom. I to mówiąc, wskazał ręką na Wolfshöhle.	A to czemu? Przecież wyspa nie jest zamieszkana.	N. Panie! nawet z ust waszych nie uwierzę w to... Lecz... oczy wszystkich zwrócone na nas, muszę kończyć. Spotkałam starego koczkodana guwernantkę, idącą z ładnym młodym chłopakiem... Zaczepiłam ich...	Nie ma mowy o żadnej przyjaźni.	Nie mam pojęcia. Skądże mogę wiedzieć?	Panie marszałku niech zadowolą Sanchę, proszę nie odmawiać żadnemu jego żądaniu.	Za granicą! Opowiedz mi pan coś! Ja tak serdecznie lubię słuchać opisów podróży.	Nie widziałeś, proletariuszu, che-che, „jednostko z ludu”, ani dziesiątej części. Gdy zostanę jednym z królów Ameryki środkowej, na początek, dajmy na to, copperkingiemcopperking	Milordzie milordzie, strzeż się, cała Anglja znużona już twojemi występkami; milordzie, nadużyłeś władzy królewskiej, którą posiadłeś bezprawnie, wstrętny jesteś ludziom i Bogu; Stwórca ukarze cię później, lecz ja uczynię to dziś jeszcze.	Ale... wtedy... w śniegu?...	Jeżeli chodzi o doręczenie listu Jej Królewskiej Mości ja się tego podejmę; znam w Tours pewną osobę, bardzo zręczną...	Ach! Może byłbym głupstwo powiedział. Ale, widzi pan, mnie to boli po prostu. Ona jest taka nadzwyczajna, tak dziwnie cudna na ciele i duszy, a to przecie jest człowiek...	AntysemityzmWyprztyk: Helu, jutro na spowiedzi powiesz mi o tym wszystkim. Teraz milcz. Ja znam te konsekwencje: na dnie tego jest nienawiść do Ariów maskowana ogólnoludzkimi ideami.	A ja, ileż bym dał za to, dostojny panie, by być chociaż raz tak ubrany jak wy	Ja z panem skończę w dwóch słowach... Przyjdź acan jutro na obiad do Europejskiego Hotelu o dwunastej...	Pan mi chce coś powiedzieć?	Ano, co mi dali z domu, to wziąłem!	Każdy wie o jednej czy dwóch takich okazjach i stąd rodzi się utrapienie, wielkie utrapienie.	Nic, zmęczyłam się tylko!	Ratował chatę, wpadł pod belki, potłukł się i poparzył. Trzeci dzień dogorywa, tylko co pleban odjechał!... Chodź!	Przekona się pan w najbliższych dniach, Helderze Niech sobie Bell pracuje nad swoim własnym ocaleniem, a pan pracuj nad swoim.	Czy słyszałaś pani, szepnęła do Teresy, z jaką bajeczką wystąpiła ta mała nieznośna Rumiańska? Imienia Świętych Pańskich używa do swoich grzesznych żarcików! wszak to obraza pana Boga!	Doskonale rzecz załatwiona. Spodziewałem się morałów. Wyrabiasz się.	Kochane, rodzone wszy. Gdyby te moje „drobne” dało się obrócić w kapitał, byłbym kapitalistą.	O! Już to pan Konopka ma wielki geniusz rozweselania...	Przychodziła do mnie po radę, gdyż sława moja obiła się o jej uszy.	To wiem na pewno, że bracia są w Zołotonoszy.	Co tu robisz? I jakeś się do nas dostał?	Powiedz mi, o czym ty właściwie myślałeś, kiedy przyszłam i kiedy siedziałeś tak?	Tak, uczyłem się.	Czy mówił pan Turskiemu co o tym?	Ach, Joe, jesteś aniołem! Będę cię za to błogosławił przez całe życie!	Ależ to za mało...	Kochanek to owoc zakazany: słowo, które, dla mnie, streszcza wszystko	Za chwilę Tylko wezmę stare kapcie.	A to słuchacie kogoś?	A to w jaki sposób zdążę dziś popołudniu obrobić te wszystkie dziewki, które mają z sobą:	Ach, to lepiej!	Czy do lasu pójdziemy?	No, to mówcie	To bardzo smutno	To zorganizowana szacherka!	Tak jest.	Tu ci dobrze? Ty kochasz tych ludzi?	A jakie było pańskie wrażenie, panie ambasadorze?	Athosie, ty mnie przerażasz.	Ażebyśwa tak sami do niego pojechali?	Będzie nas trzynaścioro!	Będę służył, panie, Jemu i tobie.	Co będzie jutro, zobaczymy jutro. Dzisiaj jest powodzenie i sztuka jest pyszna.	No co, masz tę książkę?	Tak daleko!	Tak! Bardzo bym rad!	Ba, a ślubowanie?	Chociaż?...	Czyńcież z nim, co chcecie!	Dała jaką?	Dałeś?	Doprawdy?	Gdzie-żeś był przez całą noc?	Jakże zdrowie?	Niewątpliwie	No! Źle mówię?	Parę tygodni temu aresztowano pewnego Rosjanina jako podejrzanego o jakieś przestępstwo.	Potter zadrżał i zbladł.	Prawdę rzekł i mądrze powiedział!	Trzeba spróbować	W tym sęk!	Wybaczyliście?	Zupełnie! odpowiedziała Wanda
Nie gniewam się, mój Baptysto, to rozsądne; ale pragnąłbym jednak, by to się skończyło. Lepszego miejsca od tego, które ci zesłał łaskawy los, nie znajdziesz nigdzie. Nigdy nie biję moich ludzi, nigdy nie wymyślam, nigdy się nie złoszczę, przebaczam zawsze błąd, choć nigdy niedbalstwo lub zapomnienie. Moje rozkazy są zazwyczaj krótkie, ale jasne i wyraźne, wolę powtórzyć je dwa albo i trzy razy, aniżeli widzieć, że są źle zrozumiane. Jestem na tyle bogaty, że mogę dowiadywać się o wszystkim, co mnie interesuje; a uprzedzam, jestem ciekawy. Gdybym się więc dowiedział, że mówisz o mnie źle albo dobrze, że komentujesz moje sprawy albo zbyt w nie wnikasz, zostaniesz natychmiast odprawiony. Raz tylko pouczam moich służących; zostałeś poinformowany, możesz pan odejść.	Więc mu to napisz Najpewniejszy adres to piekło, tam to na pewno dostanie. A wiesz, co mnie wydaje się dziwne? Że stary Toch odwiedza czasem te swoje jaszczury w tych miejscach, gdzie je ulokował. Jak Boga kocham, Jensi. Każe się w nocy wysadzić na brzeg i wraca dopiero rano. No, powiedz mi, Jensen, do kogo by tam chodził. I powiedz mi, co jest w tych paczkach, które wysyła do Europy. Posłuchaj, paczka tej wielkości, a on ją ubezpiecza, powiedzmy, na tysiąc funtów.	Dziś jakoś roztropniej mówisz niż zwyczajnie. Prawda i to. Może się prędzej obaczy, widząc Zbyszka wciąż przy sobie. Potrafi ci on być dla niej jako ojciec i matka. Dobrze. A kiedy ruszysz?	Phi! To tylko fason jej bucików. Moja mamusia zawsze mówi, że nawet duże nogi mogą się wydawać małe, jeżeli szewc jest zręczny. Mnie się ona nie wydaje ładna. Jej oczy mają tak dziwny kolor.	Niestety! tak. Jeżeli natura cudu nie dokaże, nauka go nie uratuje. Profesorowie szkoły medycznéj w Paryżu mówili nam często o zjawisku, którego pan byłeś świadkiem. Pewne choroby tego rodzaju sprowadzają w organach głosowych zmiany, których skutkiem jest krótkotrwały dar śpiewania z taką doskonałością, jakiéj żaden wirtuoz dorównać nie jest w stanie. Smutny dzień przepędziłeś pan dziś ze mną wszędzie cierpienie, wszędzie śmierć, ale wszędzie téż poddanie się woli Bożéj widziałeś. Wieśniacy umierają filozoficznie i cierpią w milczeniu. Ale nie mówmy już o śmierci i popędźmy konie; trzeba nam przed nocą do miasteczka zdążyć, byś pan się mógł jego nowéj części przypatrzyć.	Niech się droga pani nic nie obawia, sędzia może umieć pogodzić to, co jest winien sprawiedliwości i... piękności.	Najpierw to żeśmy zmaleli, a oni urośli, że nas przez nas samych własnymi rękoma naszymi zwojowali, jako poprzednio zwojowali Niemców przez Niemców. Taka wola boża i nie masz potęgi, powtarzam, która by się im dziś oprzeć mogła!	Ciekawam czy ograniczyłby się pan do naszego układu planetarnego, czy też reszta galaktyki nie dawałaby panu usnąć?	Nie jestem tak szalony jak wy, ale za to więcej rozgniewany, lecz dajmy temu pokój, powiedzcie raczej, panie, co jeść będziecie dopóki nie wrócę? udacież się na drogę, jak Kardenio, wydzierać chleb biednym pasterzom?	Co dalej?... Buckingham oto dowiedział się zapewne o moim powrocie, mówił z lordem de Winter, który zawsze był źle dla mnie uprzedzony, i nagadał mu, że jego bratowa jest nierządnicą, kobietą piętnowaną... Lord de Winter uwierzył wszystkiemu tem łatwiej, że leżało to w jego interesie. Rozkazał mnie przytrzymać, sprowadził tutaj i oddał pod straż twoją. Reszta ci wiadoma: pojutrze skazuje mnie on na wygnanie, na deportację... pojutrze strąca mnie pomiędzy zbrodniarki. O!... spisek dobrze uknuty, podstęp zręczny, zabije cześć moją na zawsze!... Widzisz sam, iż winnam umrzeć... Feltonie!... Feltonie!... daj mi ten nóż!...	Nie potrzebuję zgadywać; wielki wikariusz, którego brat jest kapitanem, powiedział mi wczoraj: „Ojciec Landriani, wychodząc z bezspornej zasady, że arcybiskup wyższy jest od swego koadiutora, nie posiada się z radości, że ma pod swymi rozkazami prawdziwego del Dongo i że mu wyświadczył usługę.” Wszystko, co podkreśla urodzenie Fabrycego, pomnaża jego szczęście: taki człowiek jest jego adiutantem! Z drugiej strony polubił Fabrycego, nie czuje się wobec niego onieśmielony; a wreszcie, hoduje od dziesięciu lat serdeczną nienawiść do biskupa Piacenzy, który  objawia głośne pretensje zajęcia po nim arcybiskupiego stolca, a który, co  więcej, jest synem młynarza. Ze względu na to następstwo biskup Piacenzy  zawiązał ścisłe stosunki z margrabiną Raversi i obecnie stosunki te napełniają arcybiskupa obawą o powodzenie jego ulubionego zamiaru: mianowicie, aby mieć del Donga w swoim sztabie i dawać mu rozkazy.	Kraj wasz jest mało znany, ale trzysta lat temu pewien Włoch, imieniem Campanella, opisał waszą Republikę. Czy znacie to nazwisko?	Tak! cygańska dola nad cygańskiém zlitowała się dzieckiem Ale dość już tego życia tyś dziecko Romów, czas ci gadziów porzucić a iść z nami. Tyś piękna i młoda, lepiéj ci u nas będzie. Co to za życie? życie szukeli, życie zycaja (psa, kota), których głupi nałóg przykuwa do chaty, do progu, do kąta i robi kamieniem. Co dzień jedno przed oczyma, codziennie toż samo życie, ta sama nędza i praca! pójdziesz z nami, pójdziesz i zobaczysz, jak świat się córce Tumrego, krwi Romów rozśmieje! Tu na ciebie patrzą jak na obcą i brzydzą się tobą, a z nami będziesz królować, będziesz rani (pani) jak ja!	Czy coś się stało?	Kolski nie wygląda mi na człowieka łatwo ulegającego dramatom sercowym. To jest bardzo porządny człowiek z dużym charakterem.	Nie wiem. Zdaje mi się, że wyjadę. A pani, jeśli wolno zapytać?	Niech będzie i gorczyca Ale gdybyś przypadkiem znalazł gdzieś źdźbło tytoniu, mój chłopcze, to proszę, żebyś nim nie pogardził.	Ani trochę; pisze, zdaje się, do ciotki. Ale wiesz, ona nie lubi zbyt silnych zapachów, nie będzie zachwycona twoim bzem.	Tegom się nie spodziewał, żebym panny Krzysi nie miał dziś ujrzeć. Zali naprawdę chora?	Prawda że ludzie uważają za pierwszy obowiązek społeczny nauczyć się systematycznie zabijać swoich bliźnich i że u ludów cywilizowanych sława uzyskana za rzezie przewyższa wszystkie inne. Zresztą, niewielkie to we wszechświecie nieszczęście, że człowiek jest nieuleczalnie zły i szkodliwy. Bo ziemia jest kroplą błota w przestrzeni, a słońce bańką gazu, która się wkrótce wypali.	Zrób pan, aby dziś wieczór pan du Hautoy zgodził się uczynić Franciszkę swoją bezsporną dziedziczką, a za dwa dni podpiszesz spółkę z Séchardem. Ślub mój dopiero w tydzień po kontrakcie, jest zatem obopólna gwarancja: z rączki do rączki. Ale baczmy dobrze dziś wieczór, co się będzie działo między Lucjanem a hrabiną du Châtelet, w tym bowiem tkwi wszystko... Jeżeli Lucjan poweźmie nadzieję uzyskania czegoś przez prefektową, Dawid jest mój...	Czy pani wydał się taki sam?	Nie czytuję literatury jarmarcznej; w dzieciństwie czytałem Historię o Magielonie, Różę z Tannenbergu i podobne arcydzieła, to mi wystarcza na resztę żywota.	Rozumie się, że nie roztrąci.	To bestya naprawdę zdolna. Czyś ty uważała, że on jakby się trochę zmienił na twarzy?	Uszom nie wierzę!... Co wasza dostojność mówisz o jakimś Chaldejczyku?...	Dziękuję ojcu... Toż ja niczego więcej nie chcę... Tylko myślałem, myśleliśmy, że ojciec nie zgodzi się...	Myśl ta nie jest mi nowością! Oświadczam, że nie zbraknie zgody mojej, jeśli pan tylko zdołasz pozyskać sobie Dorę.	Po jej odejściu uczułam nieokreślony lęk, którego nie mogę opanować dotychczas.	Żadnego odniesienia mieć nie może! Gdybym miał sobie coś do wyrzucenia, chociaż cień na swojej przeszłości, tobym słowa nie miał prawa powiedzieć. Tymczasem postawiono mi za plecami zarzuty i uniemożliwiono obronę. Co ja zresztą będę pani o tem mówił, skoro pani sama od swego czcigodnego małżonka wszystko wie.	A... skoro pan administrator kazał, to wywalajcie, i spokój!	Gdybym mógł, gdybym cię mógł zrozumieć! Zabiłaś mię! Postąpiłaś z moją duszą jak owi straszliwi Żydzi z ciałem świętego Szczepana: ukamienowałaś ją! Już nie wstanę spod tych kamieni.	Myślę, że im także nie zbywa. Każdy z nas wyjeżdżając z Paryża, miał w kieszeni po siedemdziesiąt pięć pistolów.	O Jezu... jakoż inaczej mam gadać? Dydy a. ady (daw.) unosić się, latać. nad Panem Jezusem malućkimmalućki (gw.)	Pan nie ma prawa do krytyki.	Pan się urżnie	Proszę pana czyby pan nie chciał wejść na chwilę i pomówić z panną Dartle?	Różnie o tem możnaby sądzić. Głodem nie przymieram, ale...	Zapewniam cię, że nikt. Jest wprawdzie osoba, mieszka u pani Steerforth, z którą lubię rozmawiać niesłychanie, nie jestem jednak zakochany w pannie Dartle.	Zobaczymy wkrótce, co to być może	A co? Nie powiedziałem? Pyszna myśl!	Do nas on nie strzeli?	Gniewasz się na mnie?	I naprawdę Jagusia nie chce iść za mąż?	Interes, Książka, Poezja rzekł, zwracając się do trzech subiektów wyłaniających się spoza stert książek na podniesiony głos pryncypała, który oglądał tymczasem swoje paznokcie i ręce, istotnie ładne.	Jakże to?	Kto ich nie ma! Zresztą pensja zawsze robi na mnie wrażenie bardzo kłopotliwej fabryki.	Moje uszanowanie. Co tam, pana Szczerkowskiego znowu przywieźli nieprzytomnego?	Nie wiadomo, co ojciec bredzi!	Nie.	Przypuszczam, że nawet na nie zasługuje.	Tak. To wszystko mówiłeś.	To przybrane nazwisko.	To święta... W ramki ją oprawić, lampką z LoretuLoret z daleka...	W tej chwili dopiero; ciocia nie słyszała strzału, ani wycia?	Waluś, ruszaj się bestio!	Wcale tak nie pomyślałem.	Zgadzam się	Ty powiedz lepiej, co było, jak byłaś mała, opowiedz o ojcu i o babci, o mnie i o Helence.	Ale ty jesteś coraz ładniejsza, moja Zosiu!	Okazałym?... Hm... niech i tak będzie! Bądź co bądź jest wysoki jak tyka.	Dlaczegóż pan podstawił Żyda do licytacji?	Doktorze Dok-torze! Doktor jest nieszkodliwy pajączek, na bardzo drobne i chore muszki w uniwersytecie ułożony. Doktor ma angielski cynizm, jest sobie „matter of factmatter of fact (ang.) i u społeczeństwa... Bę­dziesz niepokonanym autorytetem w kwestiach kataru kiszek, impotencji obowiązującej, piękna, dobra i ideałów społecz­nych... Doktor ma głupią teraz minkę. Daj mi buzi, doktor...	Floryna ta aktorka?	Jestem zmęczony, głodny i potłuczony okropnie! Ale jakże okrutnie postąpiły bandar-logi z wami, drodzy moi! Jesteście oboje oblani krwią!	Po mnieście płakali?	Que dites-vous, mademoiselle?	Rety! Pewno jegomość ostatnią parę puścił! Rety, com ja uczynił!... lepiej mi było milczeć. O dla Boga! jegomość najdroższy, niech no jegomość przemówi... Dla Boga! słusznie ksiądz zakazywał... jegomość! hej, jegomość!...	A w mieście? co mówią w mieście?	Bardzo. Przypomina mi niemieckie dziewczęta, bo ma taką świeżą cerę, spokojne rysy i tańczy z dystynkcjądystynkcja	Bez wątpienia	Chcemy na Najświętszą Pannę ostatni raz popatrzyć!	Chciałbym.	Czekam na ciebie.	Dać mi rękę!	Dobrzeście uczynili! lepsza ona od innych i niechby jej który śmiał pozazdrościć!	Dziś?	Ileż słów niepotrzebnych! Z drogi, łotry!	Jasio przyjeżdża, przyjeżdża	Jesteśmy piratami z Tortugi, należymy do Bractwa Wybrzeża	Masz na biurku.	Niestety...	Och!	Oddane balsamistom...	Ot i on!	Otóż właśnie!	Poczekaj, idioto jeden ty tu na miejscu łatwiej kark skręcisz!	Powiedziałem przecie panu, iż mi ją porwano.	Skąd?...	Sto pięć funtów rocznie.	Tak! O mój Boże, czemuśmy go tu zostawili!	Tak, ty...	Taką ilość czekolady mogą przygotować nasze fabryki dopiero w dziewięć dni.	Toż samo wczoraj mówiliśmy w Upicie.	W imieniu firmy Thomson i French, tak mi przynajmniej powiedział kasjer.	W step?	Wczoraj rano, panie Hawkins, w porze psiej warugiwaruga mówi doktor że tak powiem	Wobec tego racz waszmość posłuchać, jaki sposób ja wymyśliłem.	Wysoki, suchy, opalony, wąsy czarne, oczy czarne, postawa pańska.	Z nieposłuszeństwa wszystko zło w tej Rzeczypospolitej płynie
Więc, ja nie wiem, kto pani; ale wiem, że każdy silny człowiek bierze swój krzyż na ramiona i idzie w świat, lub kładzie się gdzieś pod płotem i zdycha, jeśli mu się tak podoba.	Wynoście mi się zaraz i nie próbujcie po raz drugi żarcików!	Moja jejmość, odparł Salomon: tu nie o to idzie; u mnie taki zwyczaj był, jest i będzie, że się naówczas kobiety nie pokazują... Jedź najlepiej do Smołochowa; wszak oprócz tego lubisz się radzić tego gołowąsa Będziewicza..	Czy zatem nie wydaje się panu doktorowi, iż Antoni Kosiba, ustalając trafną diagnozę i pomyślnie przeprowadzając wysoce niebezpieczną operację, wykazał duży talent chirurgiczny?	Przyznaje pan więc, że sam by się pojedynkował? Dlaczego więc nie chce pan, żebym ja się pojedynkował?	Siódemka czerwień Każdy stawia piątkę, a karty rozdaje się po cztery. Ruszajcie się i nie marudźcie.	W samej paszczy, mój poczciwy Nabie Ale przecież nie boisz się, że się zamknie i nas pożre?	Bo widzisz, kobiecie nie można tak bardzo wierzyć... Na pewno byś gadała: „Nie wiem... Zobaczymy...” A jakbym się ochrzcił, to każdy kubek odejmowałabyś mi od ust.	Nie jest ojciec żaden jaśnie pan, tylko zwyczajny cham i parobek, a nawet i tacy jeszczeby więcej po ludzku się zachowywali.	Tego się właśnie obawiałam, Maksymilianie, twoja rada jest szalona i byłabym bardziej szalona niż ty, gdybym ci w tym momencie nie przerwała jednym słowem: niemożliwe, Maksymilianie! Niemożliwe.	Przestańmy o tym mówić, pani Rodriguez a ty, Sancho, nie turbuj się o swego stempaka, ja sama o nim pamiętać będę. Na koniec, mój przyjacielu Sancho, możesz odesłać swego ulubieńca na wyspę, której jesteś gubernatorem, a tam będą mu dogadzać, jak zechcesz.	Ja zostałem powiadomiony przez prezesa Jaskólskiego dopiero wczoraj rano. Rozmówiłem się z Ewarystem i natychmiast wyjechałem.	Prosiłam o widzenie się z nim... Kazano mi tu zaczekać.	Włosy mi się jeżą ze zgrozy.	Rosołku? A jakże, w tej chwilusi przyniosę... dobrego, a jakże; jest wyborny, dla panny Papacody, osobno się gotuje. Ale Bóg jeden raczy wiedzieć, czy się na co przyda, bo już tej biedaczce niewiele się należy.	Więc to pańskie skrzypce tyle razy słyszałem? Bardzo oryginalny z pana muzyk! Zdaje się, że to były fantazye! Masz pan zemnie prawie codzień nader uważnego słuchacza!	A gdybyście wróżyli ludziom z drzew, kamieni albo biegu wody, to także sprawdzałoby się?	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	Moją częścią jest dziewiętnastu więźniów, którzy musieliby zapłacić okup, by wykupić się z niewoli na Tortudze.	Nie mam co robić Nic nie mam własnego. Sama go sobie znalazłam i sama do niego weszłam. Byłam tam zupełnie jak gil, a jemu nie zabraliby ogrodu.	Dobrze, żeś przyszedł. Nie mogę ci nawet ręki podać na powitanie. Lekarz kazał mi leżeć tak bez ruchu co najmniej do jutra.	A zdałbym się takiemu młokosowi jak wy	Mam płachtę Zresztą, o, widzi pani, jak troskliwie się ładuje?	Pani krzywdzisz pamięć sir Karola On ten list spalił, ale można odczytać list nawet po spaleniu... Czy pani przyznaje się do tych słów?	Spojrzyj na mnie, panie Mam dziurawą płachtę i zgubiłem w drodze sandały, ale papirus i kałamarz ciągle noszę ze sobą jak własne serce. Albowiem wstając i kładąc się spać powtarzam, że lepszą jest uboga mądrość niż głupie bogactwo.	Zapewne, że żywot ma niesłodki. Ojciec jej przed pięciu laty ożenił się po raz wtóry z panią Tomkowską, bardzo bogatą wdową po tym Tomkowskim, u którego trzymał w dzierżawie folwark i zarządzał jego interesami. Głupstwo palnął, z płatnego oficjalistyoficjalista (z łac. officium: służba, urząd)	Nie masz słuszności, Siewierow Kto z nas może wybrać życie, wybiera cięższy los.	Tak jest. Ale trybunałów teraz nie masz, a pan Sapieha co innego też ma na głowie.	Tak! I krowy, i prosięta! A ty nie masz?	Oto oto jest znów polityka uczuć! Przecież ty chyba powinieneś wiedzieć, do czego ona prowadzi. Nie rozumiem doprawdy, co może cię skłaniać na stronę Greków. Zgoła nie są zajmujący.	Ja? Póki mi tchu w nozdrzach, nie będzie tego! Chybaby mi ręka uschła i topora zdzierżyćdzierżyć	Osiodłali, nie osiodłali tobie nic do tego, nie twoja sprawa.!	Żeby nie ten wzrost i żeby nie szabliska, można by ich wziąć za chamów	Co my tam wiemy, jak było dawniej. Może tak samo leżeli pod pierzyną, a że nikt nie pamięta, więc kłamią.	Czy nie na cementarz?	I ja nie wiem.	Nawet nie rozumiejąc?	Nie wie pani?	Nie, ale... mogę być znowu zły w inny sposób.	Panie nie pora na to, żebym miał pana nudzić moimi skargami. Gotów jestem zrobić wszystko dla wspólnego ocalenia.	Płazy tego nie lubią.	To potworne. I nie wiesz, jaki powód? Zmęczenie?	Źle robisz, bo gdybyś znał moje imię, nie śpieszyłbyś tak może.	To nie mógł być potop potop był tylko jeden, za czasów Starego Testamentu.	A bo to nie wrócicie do zmroku?...	A więc nim odejdziesz, wyprawię Artura. Będę katem dla nas obojga. Niestety, będzie myślał, że go już nie kocham. A ten list! Wierzaj, tam były słowa, które widzę wypisane głoskami z płomienia.	E, pijaczka, po całych dniach nie ma jej w domu. I chora.	Jakaś ty głupia. Przecież ja ładny nie jestem.	O! On mnie nie przeklął jak Samuel księżniczkę Elen w trumnie przeklina	Bynajmniej. Ty masz słodsze dotknięcie, a zarazem więcej siły. W tobie znać artystę, w nich	A!... wiesz Plersch, że to będzie wcale ładny obrazek. Greuza mi przypomina.	Masz waść przykład na sobie i na nas!	Moja dyrektorowo, a to co za jedna?	A cóż? cóż? cóż? może co mówił? może kazał mnie co powiedzieć?	Dom E, trzecie piętro, pięćdziesiąty szósty numer, mieszka tam Ernest Ramisz, majster z piątej sali tkackiej	Ile życia ludzkiego, ile ludzkich istnień idzie na jedną taką księżniczkę Jolantę?	No, panie Cyrusie co pan powie o naszym statku?	Przeciech coś by drzewa dostał z naszego lasu... juści, żeby tylko chyla tyla... a resztę dokupię... juści... chwaciłoby... W urzędzie prosić...	Teraz jak najciszej! Widać już namioty.	To wszędzie na wsi tak samo. Pamiętam, co mawiał Bukacki, że on lubiłby namiętnie wieś, ale pod warunkiem, żeby w domu był doskonały kucharz, duża biblioteka, ładne i inteligentne kobiety	Ty pewnie głodny?	W przyszłym tygodniu.	Za niecne intrygi i groźne knowania został na wygnanie kardynał skazany.	Ładna teoria! Czyli że kobiety uważacie jako zabawkę mniej więcej ładną lub kolącą albo za oswojone zwierzątko, które może ugryźć.	Że co?	A czemu kocha tych, których my najbardziej w świecie nienawidzimy?... Hiszpanów i Anglików?	Ani źdźbła	Bardzo dobry człowiek	Chodźmy rzekł Tomko	Chłopcy pan ochmistrz woła!	Czy rzeczywiście jestem blada?	Czy to prawda, że Bucholc zostawił wielkie zapisy na cele publiczne?	Cóż z nim uczyniono?	Da Bóg, poszukam i znajdę!	Gausma ir daugiau...	Gdyby to można wiedzieć cośkolwiek, wiedzieć na pewno!	I ta panienka, córka, to samo?	Jakiemu rozumowi?	Kali kazać, albowiem Kali jest mądry.	Kto wie?	Lubośluboś jest (daw.)	Mieszkać we Włoszech i żyć według swoich upodobań.	Mogą jednak przyjść lada chwila, bo powiedziałeś im przecie, iż czekam na nich?	Może i przyjeżdża!	Na nogach guzy jakieś czy narośle!	No... ależ tak... tak...	Opowiem wówczas wiele, wiele ciekawych rzeczy.	Pan mnie?...	Pani, panno Miko naprawdę warta jest wiele, bardzo wiele...	Petroniuszu! Petroniuszu! O Feniksie pogadamy kiedy indziej.	Pociągnę i ja z panem pułkownikiem, pewnie pociągnę	Rebelię waszmość przepowiadasz?	Ruszają z miejsca	Tak, ale...	Tak.	Tegul taip. Ar prižadi?	Widzę, że i na ciebie wpłynęła lekcja panny Brzeskiej...	Wielki szpitalnikwielki szpitalnik	Zaświecić oba reflektory! Tuż nad brzegiem powinna być szosa.	Żadnego śladu!
Niech Bóg broni. Wróg, Rozpacz, WojnaWedle bowiem prawdziwej mądrości wojennej, nigdy nie trzeba doprowadzać nieprzyjaciela do ostatecznej rozpaczy; jako że w takowej opresji mnożą mu się siły w dziesięćkroć i budzi się męstwo, które było już zemdlone i podupadłe. I nie masz skuteczniejszego środka ratunku dla ludzi złamanych i rozbitych niż zwątpić o wszelkim ocaleniu. Siła wiktorii wydarli tak zwyciężeni z rąk zwycięzców, kiedy tamci nie zadowolili się w miarę, ale zapragnęli wszystko wyniszczyć do nogi i wytępić całkowicie nieprzyjaciół, aby nawet poseł klęski nie ocalał. Otwierajcie zawżdy nieprzyjaciołom wszystkie bramy i drogi i raczej zbudujcie im most ze srebra, aby ich precz wyprawić.	Do Taurogów, na granicę pruską. Tam panna Billewiczówna mieszka... u księcia Bogusława... Dowiesz się, czy on tam jest... i będziesz miał na wszystko oko... Jej w oczy nie leź, chyba iżby się zdarzyło, żeby samo wypadło. Wonczas powiesz jej i zaprzysięgniesz, żem króla przez góry przeprowadził i że przy jego osobie jestem. Ona ci pewnie nie uwierzy, bo mnie tam książę oczernił, że na zdrowie majestatu nastaję, co jest łgarstwo psa godne!	Dosyć dobrze trochę się stłukłem upadając, ale to nic nie znaczy, co do reszty muszę powiedzieć waszej wysokości, że gdy przybyliśmy już w atmosferę ognia, przez ciekawość wrodzoną podniosłem troszeczkę chustkę z nosa i spojrzałem na dół... ziemia wydała mi się nie większa od ziarnka gorczycy, a ludzie jak muchy łazili po niej.	O nie! kiedy idzie o dziecko moje, ja z pokorą i poddaniem się nie mogę czekać na wyroki Bozkie. Gdyby pioruny Bożego gniewu na mnie samę spaść miały, w proch uderzyła-bym czołem i zawołała-bym: „niech się dzieje wola Twoja! ” Ale, kiedy widzę moje dziecię jedyne, mego syna, który mi szczęściem był i chlubą, zgnębionego cierpieniem, na jakie nie zasłużył, konającego z boleści w oczach moich; o, księże Stanisławie! wtedy nawet przed Bogiem nie mogę być pokorną. Mnie serce pęka z rozpaczy, bo jestem... matką!	Tak. Gdy mnie wszystko inne zawiodło, mam prośbę. Robiłem wszystko, co mogłem, aby do tego nie dopuścić: nie udało się. Może i lepiej. Gdyby mi się było powiodło, byłbym zdobył szczęście odzyskania ciebie wbrew twojej wiedzy i woli... Zosik, ja mogę je teraz jeszcze otrzymać z twoich rąk, z łaski twojej.	A jednak dla mnie nie poświęciłbyś tysiąca owych stosunków, gdzie nie cenisz i nie kochasz?	Chciałeś mi mówić o pannie Laurze? Jest to dla waszmości, o ile mogłem zauważyć, najniebezpieczniejsza osóbka. Gdyby chciała, mogłaby cię za daleko zaprowadzić; szczęściem, wybij to sobie z głowy, bo ona chcieć tego nie może... Dobkowie są majętni, familianci, a waćpan dotąd jesteś chevalier Georges tout court. Z czasem się to może zmienić, dziś tak jest!	Dajcież spokój, panowie Nie na to się tu zebraliśmy przecie!	Dla nas nie, panie Morrel.	I nie ja.	I po części dopięli celu Tak, w skrytości ducha, jesteśmy nie tylko zdumieni, ale i przerażeni.	Moje życie całe jest jawném! tajemnic nie mam: pragnę tego sądu mości książe.	Nie	Nie ma go na podwórzu.	Nie śpieszy się nam, póki co.	Nie, Ameryka!	Nie, ale zachowaliście się bardzo niegrzecznie. Coście robili cały czas w tym ukryciu?	Niech pan tak nie mówi. On wujenkę przecież bardzo kocha.	Niech pani zawsze siada koło Eugenii, a nie będzie pani potrzebowała zbytnio obrzydzać temu młodemu człowiekowi jego kuzynki; sam z siebie zrobi porównanie, które...	Oczywiście nie ma się czym przejmować. Ale pan jest dziś w ogóle bardzo zdenerwowany.	Oni mieszkają na Dziekance, bo to, według majora, najporządniejszy hotel w Warszawie Jeżeli jednak masz jakieś plany, to nie rachuj na pomoc Brzeskiego, tylko na majora. To dzielny starzec, a przy tym znał twego dziadka.	Pan Co pan doktór sobie wyobraża, ja nie wiem. Zaprząta pan swoją osobą województwo i ministerstwo, jakby wszystkie najwyższe instancje administracyjne nie miały nic innego do roboty, jak zajmować się pańską przeszłością polityczną.	Pragnienia pana będą dla mnie zasadą nie podlegającą żadnym modyfikacjom.	Skrzetuski! a czemu ty z nami nie pijesz? I wyciągnął doń przyjaźnie rękę.	To nie ma nic do rzeczy.	Tymczasem nic więcej nie możemy zrobić Musimy zaczekać, aż zacznie funkcjonować telegraf i poczta, wtedy zobaczymy, co się dzieje w całym kraju i za granicą.	Wasza dostojność, mości Rycerzu Posępnego Oblicza, może sobie spoczywać spokojnie nie ma już potrzeby zabijać wielkoluda, ani zwracać państw księżniczce, wszystko się już skończyło.	Zakwitła rózga, prawda, ale nie lala (gw.) rzekła zaraz na wstępie.	Dlatego, że mieszkam daleko stąd, a nie mam na fiakra.	Otóż, przyszedł mi do głowy nieszczęśliwy pomysł stanąć przed kominkiem i przypaliłam sobie tę suknię. Chociaż jest starannie naprawiona, to widać różnicę i Małgosia zaleciła mi siedzieć spokojnie, żeby nikt tego nie zobaczył. Możesz się śmiać, jeżeli chcesz, wiem, że to zabawne.	Widzę, ale pomimo to musisz pójść ze mną. Zbierz siły! Nie miałeś siły znieść sromu, on silniejszy od ciebie. Trzeba go zdjąć, bo cię złamie. I tak za długo leżał ci na duszy. Spóźniłem się o parę godzin. Chodź, chłopcze!	Nie pozbawię się życia, jak długo ta mała pozostanie w opiece pani! Wiedziałem, że pani majorowa jest ode mnie silniejsza i że mnie zmusi do życia.	I gospodarz ci mówił, d’Artagnanie że królowa przypuszcza, jakoby Buckingham zwabiony został fałszywem wezwaniem?	Co ci Janku?	Ma się rozumieć, że doktor Strong. Nazywam go starym, co na jedno wychodzi, sam pan o tym wie!	No właśnie. Sama pani przyznaje, że są ładne. Ale jak już rozmawiamy, to chciałbym powiedzieć, że Tojba mi się podoba. Sądzę, że i ja się jej podobam. Słowem, gotów jestem poślubić ją i to bez żadnego posagu.	Poznałam wszystkich panów z biura tylko na ślubie, potem zaraz wyjechaliśmy, ale teraz przyjdzie do bliższej znajomości. Mąż mi mówił, że chciałby, żebyśmy się zbierali jednego tygodnia u państwa Bigielów, a drugiego u nas. To bardzo dobry zamiar, tylko ja robię jedno zastrzeżenie.	Słuchaj pan oto zapinki djamentowe, po które przyjechałeś, a bądźże mi świadkiem, że wszystko spełniłem, co tylko było w mocy ludzkiej.	Takby ono było, gdyby korona dziedziczną się zwała ale tu już zawczasu przebąkują, że sobie króla wybierać będą, jakiego zechcą.	Wiem dlatego, że oddałbym za ciebie ostatnią kroplę krwi; dlatego, że gdyby piorun miał w tej chwili w jedno z nas uderzyć, to jabym ciebie osłonił, a swoją głowę nadstawił; że wziąłbym na siebie wszystko złe, jakie cię może spotkać; dlatego, że cię kocham nad życie	Wiesz? Duchy ci mówiły?	A czym jest twoje człowieczeństwo?	Ach, taki mądry człowiek, taki głuptas! Ustami!	Ależ i tu w domu jest pięknie,	Ależ naturalnie! Tylko musi się pan jeszcze odegrać.	Bardzo mi przyjemnie...	Bardzo poetycznie!	Bo gdyby wojsko pierzchło, to się na świecie zdarza ale tu wodze pierwsi obóz opuścili, jakby chcąc umyślnie nieprzyjacielowi wiktorię ułatwić i wojsko na rzeź wydać.	Bynajmniej. Lecz ponieważ jestem u nich w służbie, poszedłem za nimi.	Czy masz na myśli...	Cóż takiego?	Daj pokój obuszkowi A cóżeś to porabiał na książęcym dworze?	Duch, Pobożność mówił Kmicic idąc za swoją myślą.	Ech, znowu mistyczne terminy.	Głupiś!	Ja niepojmuję jak tu zbłądzić można, lasy nasze tak małe.	Ja siałem jeszcze na Palmową, a dopiero kły puszcza.	Jak najpewniejszy.	Jak? co się stało?	Jakież? Mów prędko.	Jaką?	Jeszczekjeszczek (gw.) aż. się cała wieś zleci.	Kiedy wrócisz?	Masz słuszność, duszko	Możeś zgubił na ulicy?	Mój ty kochany chłopcze!	Na jakąś nagłą potrzebę państwa...	Nieszczęście! szepnęła w duchu Sabina; jeszcze ich napędzić i złapać gotowi...	No i cóż kupujesz łąkę bez poradzenia się żony?	No, tak nawet on!	O, to zupełnie inna sprawa!	Od czasu, jak mnie Tatarzy pana Kmicicowi pod Warszawą w niewolę wzięli	Pamięta pan, co mi pan wtedy powiedział?	Pani daleko mieszka?	Podzielam zdanie mojego pana	Posłuchaj mnie i odpowiadaj: czegoś płakała w kościele?	Przeciwnie, udało mu się: coś zniknęło.	Skąd?	Taak... Pal, proszę!... No, i nastały zwykłe formal­ności, dotyczące pozostałego majątku, grubo zresztą nadwe­rężonego. ZamekPrzy dłuższym życiu ojca pochłonęłyby prawdopo­dobnie całą fortunę te walące się w gruzy ruiny zamku, które upór fanatyka sprzęgał w żelazne obręcze, niemalże wraz ze skałą, na której stały; bo i skała kurczyła się i pę­kała. W papierach na biurku znalazłem list jego wprost do mnie adresowany. Zachowałem dotychczas	Tak	Tak jako i wy? A wy, komu? odparł młody.	Tak jest, panie prezesie.	Tam jest Travancore	To jest, w razie stu mil rozdzielających, oprzeć się uczuciu?	To... to córka Van Goulda	Tu w drodze mu powiedziałem, żeby przy targu pomagał.	Tylko do widzenia, panie Wokulski, wszak prawda?... Dużo będziemy mieli interesów ze sobą.	Tylko trochę za głupi jak na mieszkańca Marsa.	Ulryka de Elner!	Uwaga tutaj jest jeszcze jeden mały chłopczyk! Sprowadźcie go tutaj.	Uważajcie, panie, ordynat wyjeżdża!	Voyons!Voyons! (fr.)	W istocie samotność w tym kątku, we dwoje... a! jakby była rozkoszną	Weź więc sześć takich Wysławiaj bogów i ugotuj w mleku trzy takie pastylki, a trzy w wodzie. Gdy wypije mleko, daj mu to i owiń go ciepło. Gdy się obudzi, daj mu trzy drugie rozpuszczone w wodzie i drugą połówkę tej białej pigułki. A tymczasem masz tu jeszcze inne brązowe lekarstwo, niech je sobie liże, wracając do domu.	Więc cóż może go ocalić?	Wobec wszystkich.	Wyszedł ze swoją kompanią: Ben Joelem i Zillą.	Za chwilę.	Za karę musisz pan być u mnie dzisiaj na obiedzie.	Źle robisz. Na twoim miejscu wymówiłbym dom. Śliczna jest twoja żona, a ty jesteś nosorożec.
Nie potrafię pana objaśnić w tym względzie.	Od przysięgi jeno namiestnik ChrystusówChrystusów (daw.) dziś popr. który. w Rzymie mieszka i któren nas nie uwolnił.	Nie wątpię Nazywam się Vasi i jestem z Genui; siostra moja, słynna z urody, wyszła za mąż za kapitana. Ponieważ mam dopiero siedemnaście lat, ściągnęła mnie, aby mi pokazać Francję i ogładzić mnie nieco. Nie zastawszy jej w Paryżu i dowiedziawszy się, że jest przy armii, przybyłem za nią i szukałem na wszystkie strony, nie mogąc jej znaleźć. Żołnierze, uderzeni moim włoskim akcentem, przytrzymali mnie. Miałem wówczas pieniądze; przekupiłem żandarma, który dał mi marszrutę, mundur i powiedział: „Zmykaj, ale przysięgnij, że nigdy nie wymienisz mego nazwiska.”	O, i owszem. Nie ma racji milczeć, bo nie ma czego słuchać!	To przeciek Lipce nie kupią, nikt groszem nie śmierdzi...	Nigdy dotąd nie widziałeś, jak podnoszą kotwicę?	Czy nie rozumiesz, że sam twój wyjazd może mi... może mnie rozstrajać...	Owszem, moja droga, idź i przynieś mi kawy. Taka jestem zmęczona, że nie mogę się ruszyć.	Wielu! ale przecie nie wszystkich? zapytała panna, a w głosie jej zadrgała obawa i smutek.	Właśnie tu się różnimy Zmarły nikomu nie może być bliski. Zmarły w znaczeniu zwłok. Bliski nam pozostaje człowiek, człowiek żywy. Dlaczegóż tedy wiązać swoje wspomnienia, wspomnienia o człowieku żywym z czymś, co jest po prostu antytezą życia, z trupem?... W mojej wyobraźni pamięć o kimś raczej kojarzy się z domem, w którym ten ktoś mieszkał, z przedmiotem, którego używał, z fotografią, nie z cmentarzem.	Mój Bóże, nigdy nie wiadomo Chciałbym zostać do końca sierpnia.	Potem? Alboż mi w każdym razie nie pozostanie moje własne nazwisko?	To ja wam powiem, panie podstoli, dlaczego Kryczyński mnie słucha i inni mnie słuchają. Bo oprócz tego, że oni proste Tatarczuchy, a ja kniaź, jest jeszcze we mnie rada i moc... No! Ani wy nie wiecie, ani sam pan hetman nie wie...	Cóż to było? wszak hrabina z łóżka nie wstaje...?	Głuptasku czy to nie ciekawe?	Och! nie, za to ci ręczyć mogę synem ojców moich.	Wracajże pan najbliższym pociągiem do Filadelfji i uczyń co się da by wymiarkować, kiedy wróci. Napewno wyjechał i będzie jutro leżał w łóżku... albo nie jestem Barnes. Przywieź mi pan dowody, a zapłacę pięćdziesiąt dolarów. Prędko!	E, to na pewno jakaś znowu zwierzyna... Z drugiej strony wiem jednak, że jadowite stworzenia nie odznaczają się uprzejmością i nie zwykły nam donosić, że zwierzyna znajduje się w pobliżu.	Nie pokazujmy się, dopóki się nie dowiemy, z kim mamy do czynienia Bardziej obawiałbym się tubylców, jeśli są na wyspie, niż życzył sobie spotkania z nimi. Gdzie Top?	Ale go wylewać nie potrzeba!	O ile się nie mylę, i pan, panie ordynacie, jest ekspertem.	Jacyście wy wszyscy głupi! Czyście nie widzieli nigdy galernika? Galernik w rodzaju obecnego tutaj Collina jest człowiekiem mniej nikczemnym od innych, człowiekiem, który protestuje przeciw kłamstwu ustaw społecznych, jak mówi Jan Jakub, którego uczniem mam zaszczyt się nazywać. Wreszcie ja występuję sam przeciw rządowi, który ma za sobą całą kupę trybunałów, żandarmów i budżetów.	Tak, nigdy nie będę kochała nikogo innego, tylko ciebie, Tomku i tylko za ciebie wyjdę za mąż. A ty nie ożenisz się z nikim innym, tylko ze mną.	Może być; ale wiedz, że wcale nie jestem szczęśliwa. No, dość tego, damy się już obudziły, a panowie wrócili do salonu. Chodźmy do nich!	Oczywiście. Kosztuje go tysiąc złotych miesięcznie. A korzysta z jej, że tak powiem, usług, rzadko, bo czasami po kilka tygodni nie pokazuje się w Warszawie. Przepraszam na chwilę, wstąpię do baru zobaczę kto tam jest.	O! niech pan o tem lepiej nie wspomina, bo to, proszę pana, jest figiel męża naszej księżnej.	Bodaj takich więcej! bodaj więcej... nie panoszyłby się nieprzyjaciel. Da Bóg, przyjdzie czas i na nagrody, a teraz powiadaj, coście z wojewodą wileńskim uczynili?	Słyszy pan? Pan major Bartolomeo Cavalcanti wywodzi się z jednego z najstarszych rodów Italii, Dante raczył wspomnieć o nim.... pamiętasz pan, a może nie, w dziesiątej pieśni Piekła. A jego syn, uroczy młody człowiek, mniej więcej w pańskim wieku i tak jak pan wicehrabia, wchodzi właśnie w świat paryski z milionami swojego ojca. Major ma dziś właśnie przedstawić mi swojego syna, il contino Andreę, jak zwykliśmy mówić we Włoszech. Powierza go mojej opiece. Wprowadzę go w świat, jeśli na to zasługuje. Pomoże mi pan, prawda?	Mnie w ogóle żadne morderstwo nie interesuje, czy w Pradze, czy w Wiedniu, czy w Sarajewie, czy w Londynie. Od tego są urzędy, sądy i policja. Jeśli gdzieś kiedyś kogo zabiją, to dobrze mu tak, po co jest bałwan i taki nieostrożny, że się da zabić?	Nie praca mnie zmęczyła Wolałbym być parobkiem w Strudze lub Mariampolu, jak panować w Niemczech. Nieprędko skażę siebie po raz drugi na podobne wygnanie. Na wyjezdnym opadli mnie wyborcy w Dülmen, żądając, bym im posłował w sejmie jesienią. Uciekłem.	Rozumiem, że są dwie kategorye ludzi: jedni nie robią sobie z niczego nic i sposób postępowania stosują przygodnie do każdej okoliczności, drudzy mają pewien system, którego się mniej więcej konsekwentnie trzymają. Ja należę do tych drugich. Przywykłem do ochraniania pozorów, i co więcej, przyzwyczaiłem się do tego tak bardzo, że w końcu zmieniło się to w moją naturę. Ale widzisz, gdy się naprzykład podróżuje samowtór w wielki upał	Oj, był i wziął dwadzieścia pięć rubli dał staremu. Oj, stary wziął i kupił sobie zegarek. Oj, nie wariat to, zegarek sobie kupować?	Mówię panu, bo pewny tego jestem Kiedy mu oznajmiłem, że wasza dostojność jest protegowanym pana de Tréville i że nawet posiadasz list do tego znakomitego męża, wielce się zaniepokoił, pytając, gdzie może list ten się znajdować, poczem niezwłocznie udał się do kuchni, gdzie leżał pański kaftan.	Ale powiedzże mi, co wiesz o nim?	A przecie powinieneś Wiadomo to wszystkim że masz kiedyś zastąpić Biskupa Iwona na tej stolicy. Patrzajże czy on zaniedbuje sprawy świeckie? Wcześnie się do nich gotować potrzeba.	Och, jak mogłeś...?! Jak mogłeś tak źle o mnie myśleć?!	Narodził się dziś w tej pracowni nasz brat, którymu danem będzie dokonać więcej, aniżeli komukolwiek ze świata rzeczy. Chcę go więc przywitać dobrą wróżbą, radą i przestrogą. Do ciebie mówię, Misiu.	Szkoda! A ja wątpiłem, czy panią zobaczę. W tej puszczy mógłby panią porwać jaki szczęśliwy wilkołak, połknąć żywcem lub unieść do swych komyszykomysz	A pewnie, ni mniej ni więcej jak siedemset tysięcy.	Ależ on właśnie zapłacił mi, bym przed panem udawał Mitchela.	Czyń, jak chcesz gdyż bogowie dali ci mądrość godną członka najwyższej rady.	Jak to z kucharzem?	Znaczy, pewnie, znaczy ale od króla jest droga do króla...	Otóż ja argumentowałem raz przeciw diabłom z piekła i zapędziłem ich w kozi róg i mysią dziurę. Dlatego może pan być pewny, że co się tyczy tego pysznego Anglika, jutro posika się szczerym octem w oczach całego zgromadzenia.	To zawsze tak z łakomstwa. Ma się rozumieć: „Chciało się Zosi jagódek!” A tu jegomość o mszy żałobnej rozmyślał! Skaranie Boże z dziećmi i kobietami.	To się wie. Jeżeli który z panów twórców życzy sobie zaznać nadzwyczajnych transów, radzę zakochać się w Polce. Pomyślcie tylko!	Ale co prawda, to prawda że krowa tego warta. Wydoiłam ją przed wieczorem i mówię ci, choć przyszła z drogi, dała więcej mleka niż Łysa...	Mama jest na parowcu Zawieźcie mnie zaraz do Nowego Jorku.	Wy także naznaczeni jesteście do pochodu	I cóż, będziem tak stali do samego wieczora! Niechże matka ma rozum! Muszę iść	Ale tam dziać się muszą szkarady?	Tedy chwała Chrystusowi, że wam dał nad nim zwycięstwo. Jakoże skończyła się ta wojna?	G. 2. (zrywa się nagle, turla się po śniegu).	Dlatego jedynie naraziłaś się na przebycie la Manche?	Dlaczego? a to dlatego, że przez to straciłem trzy osły, z których najmniejszy wart był chałupy.	Ale gdzież szukać takiej dziewczyny, o jakiej pan mówisz?	Bartek, czy konie już są?	Coś niby. Ale kto ty jesteś?	Kto? Ty sam, ty! Dopiero co mówiłeś, że daję zły przykład. O! Porównać mnie z nim!	Taki piękny pan i z taką piękną panną żenić się miał!	To jest siiła!	Więc, widzisz, na Topiel, wiesz nad ślusarzem, na facjacie, mieszka fanciarkafanciarz	A tak, są i listy od Maldona	Alboż wam ta żywność tak droga?	Co to! Muzyka?	Czy twoja tajemnica jest przyjemna?	Dewizą moją jest: ani Boga, ani pana	Dziadku... to prawda?	Dziękuję panu. Jeszcze jedno. Chciałbym wiedzieć, czy rana pana Dymitra jest bardzo ciężka?	I na tę konieczność każdy dzielny sadhus ma radę bezkrwawą...	To ona zamiotła nam wczoraj schody i sień ta księżniczka?	Więc jutro?	Zapewne posługacz podrzucił go w czasie naszej nieobecności.	A ty?	A zaś o czym?	Był urodzonym dziennikarzem	Co też panienka powie, żem panience przyniosła prezent	Czy znaliście stolarza Kuzyka?	Czyś ich widział?... Stójże spokojnie, diabelska mości!	Dziwny człowiek	Emilka!	Handel, Mąż, Żona rzekła drżącym głosem	I my z wami	Ileż ona winna pani?...	Jeszcze imienia Boskiego wzywa, zuchwalec jeden!	Kochałem.	Komu, nam?	Kozak strzelił.	Miss Daisy była osobą płatną.	Najprawdziwsza prawda	O, nic prostszego. Przyjechały w dwóch beczkach wysłanych jedna trzciną i wodorostami rzecznymi, a druga	Oleńko! Wstawaj!	Owszem, weź ze stolika.	Posiadasz pan dziewięćset tysięcy franków?	Przyjechałeś... przyjechałeś...	Ptaka, który uciekł nam w czasie pierwszej wyprawy i którego imieniem nazwaliśmy tę część lasu.	Słoń musi cię lubić, mój mały?	Służę panu.	W porównaniu z tamtą kwotą	Wczoraj był w pałacu Elizejskim.
Kiedy ja biedny człowiek jestem, sierota bezżenny, i nie ma dla mnie komu wieczerzy gotować!	Jak się im uda, dwa roki temu też tam stali, a Sosze maciorę wzięli... Nie trza się na to spuszczać! i kiej się dziewczyny rozeszły, pilnowała chłopaków, by za sobą dobrze pozamykali oborę i stajnię, zaś powracając zajrzała na ojcową stronę, czy już jest Jagusia.	Dziękuję waszmość panu bardzo za jego tak otwarte sentymenta i wielce sobie szacuję jego piękną pamięć dla koligacji; muszę mu nawet powiedzieć, że o ile mnie znajomą jest parantela śp. mojego męża, stolnika rzeczyckiego a pułkownika chorągwi husarskiej polskiego autoramentu, rzeczywiście pan Jakub Strzegocki, wojski sieradzki a rodzony ojciec nieboszczyka, miał Ślaskę za sobą. Ale zaraz my się tu przekonamy. Zosiu! Idź no, poproś tutaj dziadunia albo przynieś mi manualikmanualik (daw., z łac.)	Psychicznie może jest coś takiego, staram uratować się za jaką bądź cenę, ale w imię czego, nie wiem	Może nieprzewidziany, a może i przewidziany. Ja nie mam prawa w to się wtrącać. W każdym razie zakaz porozumiewania się z Ottmanem pan Paweł powtórzył trzykrotnie. Nawet wyjeżdżając, na peronie przypomniał mi to jeszcze: cokolwiek by się stało, Ottman nie istnieje i nie zapomnij pan tego, panie Blumkiewicz, bo to jest najważniejsze. Nikomu też o niczym ani słówkiem nie pisnąłem. Dowiadywałem się, ale dowiadywałem się bardzo ostrożnie i zebrałem wiadomości, że Ottman mieszka w Milanówku. Kupił tam sobie willę i urządził laboratorium.	Stałem u drzwi napróżno i rozmówić się nie mogłem zastałem ją nad biblią; czekałem dosyć długo; nie mogła przerwać czy modlitwy czy zadumy: przyjdę raz jeszcze.	Czy to być może? Więc tej jeszcze nocy?...	Wszystko jedno, czy prawda lub nie, ale mecenas mi musi koniecznie powiedzieć, mój złoty mecenasie! Obiecuję mecenasowi solennie, że nie wezmę tego, co usłyszę, do serca	A powiedz to jedno, wyznaj przed moją duszą czy całowałaś jego usta, czy jego usta?	Tyle tylko żem najrzał Dosię, która mnie połajawszy, uciekła Obszedłem szopy i stajnie, bo dziś nikomu wierzyć nie można, wszystko się rozprzęga.	Napaść co tchu, nim przekroczą Wisłę. Jeszcze jej nigdzie nie przeszli. Mostu nie mają. Jeśli tedy ją przejdą, to w bród albo na krypach, to znaczy garstką. Tę zgnieść napaścią. Nim most zbudują przejść Świder i całą siłą zagarniać Galicję po prawej stronie Wisły aż do jej źródła. Możemy po drodze zetknąć się z Cesarzem i księcia Ferdynanda wziąć we dwie kluby. Całą Galicję skrzyknąć i podnieść. Nasza to ziemia rodzona. Od wieków... Na głos twoich kroków, wodzu, cała się zatrzęsie po szczyt karpacki. Z tym żołnierzem, który stał nad błotem raszyńskim... Mocny Boże! widziałem przecie tymi starymi oczyma, co już nie na jedno patrzały... Idź w kraj nie jako oficer, lecz jako zwiastun!	Słyszałem w Wieluniu, że są tacy, którzy namawiają jego królewską mość Karola Gustawa, ażeby klasztor jasnogórski zajął... Czy to prawda?	Tak było to tak: wszedłem nagle z podwórza do sali wykładowej. Widocznie on właśnie wtedy wyszedł, by wziąć lekarstwo, gdyż drzwi do jego gabinetu były otwarte... Stał w sali wykładowej i szukał czegoś między słojami umieszczonymi na jednym ze stołów. Gdy mnie zobaczył, krzyknął i pędem pobiegł po schodkach do swej pracowni. Widziałem go tylko przez chwilkę; włosy zjeżyły mi się na głowie... Jeśli to był mój pan, to dlaczegóż miał maskę na twarzy? Jeśli to był mój pan, to dlaczego pisnął jak szczur i uciekł przede mną? Przecież służę u niego od przeszło dwudziestu lat...	Czy to podobne do prawdy? Weźmy pod uwagę to, co wiemy o jego życiu	A łup? czy także godny?	A, patrzałeś pan! Jestem zgubiony. Oni idą, już są tutaj.	Ale, co pan mówisz! To kobieta skruszona, żałuje za grzechy i niezawodnie poprawi się.	Bo też różnica wieku między paniami jest chyba bardzo mała. Ja sam początkowo wziąłem panie za siostry. Tylko w typie panie są zupełnie różne.	Dość już tego powtarzania dowiedz się, że zamiarem moim jest nie tylko znaleźć tego wariata, lecz zarazem dokonać tu czynu, który zjedna mi sławę pomiędzy ludźmi i uwieczni imię moje pomiędzy całym błędnym rycerstwem przeszłych i przyszłych wieków.	O! panowie umiecie politykować!... znalazłoby się w waszych głowach dużo rzeczy, o których nie wiemy, gdyby można tam czytać, jak to wy czytaliście ten list, schowany za mojem nadejściem.	Dosyć! dosyć boski śpiewaku; nie zdołasz nigdy odmalować nam wdzięków i powabów nieporównanej Altisidory, która nie umarła, jak pospólstwo mniema, ale żyje jeszcze w stugębnej sławie i ożyje pomiędzy nami, jak tylko Sancho Pansa powoła ją do życia próbą, którą wycierpieć musi. Więc, o Radamancie, ty, co rządzisz ze mną w ciemnych Lety otchłaniach, ponieważ wiesz, jaki jest wyrok niezmiennego przeznaczenia, żeby ta piękna osoba zmartwychwstać mogła, mów prędko, ażebyśmy nie ociągali się z chwilą, w której ją ujrzymy. Zaledwie Minos wyrzekł te słowa, Radamant powstając, zawołał:	Ale polować już nie będę. Skonfiskują mi bestie wszystko, a i tak teraz z tego nic nie mam. Mam tylko pałac, to jest tę ohydną budę zwaną pałacem, i ledwo żyję, odnajmując pokoje jakimś draniom. Ach, gdybym mógł wierzyć w ludzkość jak dawniej!	Bardzo dobrze, ja tu nihilizmu nie ścierpię. Pan kapitan u mnie zaśpiewa. Ale Wroński, Wroński nigdy dobrze nie skandował Sofoklesa.	Moja wyspa ma jedną wadę: leży trochę za blisko lądu. Ale za to obok jest mała wysepka z latarnią morską. Jak jest mgła albo w nocy wszystko widać. Na południu wyspy jest skała i siedzą w lesie w zachodniej części wyspy, bo uciekli przed odrą, sklepem i szkołą białych.	Be be be, bu, bu, bu bracie Janie, mój przyjacielu, mój dobry ojczulku, topię się, topię się, mój przyjacielu, topię się. Już po mnie, mój ojcze duchowny, mój przyjacielu, już po mnie. Już mi i twój kordelas nie pomoże. Och, och, jużeśmy się dostali ponad fis, poza wszelką gamę. Be be, bu, bu. Och, teraz znów jesteśmy pod gamą, niżej c. Topię się. Och, mój ojczulku, mój wujaszku, moje wszystko. Woda mi się nalała przez kołnierz do trzewików. Bu bu, bu, phu, hu, hu, hu, brr, brr, brr, topię się. Och, och! Hu, hu, hu, hu, be, be, be, bu, bu, bu, hu, huhu, och! O, patrz, stanąłem na łbie jak drzewo rosochate, nogi na górze, głowa na dole. O, dałby to Bóg, abym w tej chwili był na okręcie tych dobrych i błogosławionych ojców soboropetów, których spotkaliśmy dziś rano, tak nabożnych, tak pulchnych, tak wesołych, tak tłuściutkich i życzliwych. Hola, hola, hola, hola, och, och, ta fala diabelska (mea culpa, Deusmea culpa, Deus (łac.) spowiadam się (pierwsze słowa modlitwy, stanowiącej część łacińskiej mszy św.)., wasze święte błogosławieństwo.	Boś zdrajca i renegat boś żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to dziełem ta nieszczęsna kraina pod nowym jarzmem jęczy!... Krótko mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.	Masz tobie! musiałem go zgubić To całe szczęście, że świat jest grobem, ludzie, a rozumie się i kobiety tylko cieniem, a miłość uczuciem, które wstręt tylko budzi.	Nic mnie od ciebie piękna pani nie zadziwia, wszystkiego się spodziewam.	Nie będzie tu nikt zabijał Sprawiedliwe jest Koło życia. Grzech nad grzechy...	O, dziękuję, pokażę panu zaraz, gdzie ona jest. Sama nie zaniosę, bo narobiłabym sobie nowej biedy.	Tak, aby z niego takiego niezdarę uczynił jak sam jest Nie ujmuję ja czci szlachcie i panoszom, toć oni się biją i bronią nas a na świecie potrzebni są, ale i drudzy też ludzie, choć ziemię orzą i kupią wożą...	Wypaliła do mnie z krótkiej strzelby, jakiej ani przedtem, ani potem nie zdarzyło mi się już widzieć. Strzeliła pięć razy; owiał mnie dym, a ja rozwarłem paszczę i gapiłem się jak głupi. Nigdy w życiu nie widziałem nic podobnego. Pięć strzałów... tak szybko, jak teraz macham ogonem... o, tak!	A prawda, żeby nie Jankiel, to by nawet tych ziemniaków ze solą zabrakło. Juści, syty głodnemu nigdy nie zawierzy!	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Ha! ha! sławno, a to się nam udała szutka!	Hale, ón się ta nie dowie!... Będę baty brał.	Ja nic nie potrzebowałem obserwować, bo mi Jadzia sama powiedziała. Przecież ci pisałem.	Jeśli zapomni o tamtej, jeśli się nie złamie i jeśli wyzdrowieje.	Nic... nic... Proszę cię, mów co do mnie...	Nie wypada się o taką rzecz targować i jeszcze ze złodziejem.	Nie, pani hrabino! Chcę to usłyszeć od pani!	Nijak nie może!	Więc pana nie interesuje nawet to morderstwo w Sarajewie?	Wygnaliście nas, to gdziebym zaś śmiała przyjść.	A ja wierzę i nie rozumiem, dlaczego bym miał nie wierzyć, kiedy od niepamiętnych czasów cały świat katolicki w nich wierzy i ustawicznie swoją wiarę faktami potwierdzającą się widzi.	Niech mama nie daje! Jeżeli ojciec nie dba o swoje zdrowie, to myśmy powinni.	Aha! przecie teraz zgaduję chciałeś powiedzieć, że nie masz ducha kontradykcjikontradykcja (z łac. contradictio)	Ba! Bóg jest wielki, jak mówią wyznawcy Mahometa, a przyszłość jest w Jego rękach.	Bez wątpienia. Bez Zwycięzcy nic byśmy nie zdziałali.	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Cóż znowu! Ale niech pani nie krzywdzi karych.	Gdzieście się bili?	I bez tych obietnic sumiennie spełnię wszystko, ażeby usłużyć królowi i stać się użytecznym królowej rozporządzaj mną pani, jak przyjacielem.	I to ma być postęp! Do licha z tym wszystkim!	Jak to?	Klecha to zawsze drugiego chce zrobić klechą!	Któż się tam tak drze, do diabła?	Mamusiu A któż może być bardziej poinformowany niż Jacek?... Przecież oni w dyplomacji wszystko z góry wiedzą.	Milordzie fortuna sprzyja waszej wielmożności: oto nosorożec.	Nic a nic, mój czarny kamracie Żadnych ropuch, których donośny rechot dorównuje hałaśliwej pracy cieśli okrętowych naprawiających kadłub.	Nie czuję tego	Nie mam pieniędzy.	Nie przeczę! Nie tylko przebywałem, ale i hulałem tam. Lecz gdyby nie owe lata, nie miałbym dziś obecnego poglądu.	O, a mama właśnie przyszła!	On?... Mój dependent!	Ona się ciebie boi	Pani nigdy nie była szczęśliwa?...	Tak, lecz jako człowiek z krwi i kości wciąż musi ulegać prawom snu i spoczynku. A my, niestety, nie możemy czuwać nad nim w owych chwilach.	Tu w drodze mu powiedziałem, żeby przy targu pomagał.	Wszystko jedno! Mam dosyć tego pełzania na brzuchu. Mój skarb	Wy możecie, ale drugie nie mogą!	Za pół godziny.	Łzom pan nie wierzy?	A ja bym go słuchał i słuchał	A jak od razu piąstki w oczy wsadzi?	A mówił mi ten idjota, Bartek.	Ale zdołałbyś aż tam dopłynąć?	Byłeś uczestnikiem tej niegodziwości?	Chcemy wybudować złote pałace i twierdze obronne chcemy złota na różne drobne wydatki, suknie, wstęgi, pantofle, rękawiczki i...	Chciałbyś zapewne, żeby jak najprędzej wyzdrowiał. Otóż, najdroższy, już mu znacznie lepiej. Napomknęła mi o tym Rózia, służąca Angeliki, kiedy mi dziś z rana przyniosła do łóżka herbatę.	Dlaczego po cichu?	Do egzaminu...	Do jutra kochany podczaszycu.	Ja będę miała pierwociny twego pióra, a ty mego serca	Jadę na kilka miesięcy. Do Francji, do Włoch... Po całej Europie.	Jesteś pewnym tego?	Jutro zaraz pojedziem albo pojutrze. Trzeba i okolicę poznać Szczęśliwyś ty, Jędrusiu, że masz gdzie głowę przytulić!	Każę pana zamknąć!	Mówili tak:	Na wieki wieków	Nic?	O kim mówisz?	Opowiedz nam o tym! Ja tak lubię słuchać o dawnych czasach.	Pierwsza! Dobranoc, Róża, idę do domu.	Precz!	Szkaradny zazdrośnik.	Tak, kochanie.	Tak. A ty do domu?	W takim razie...	Więc niech stawia piątki.
Wywiózł ją, a z nią zabrał i kata. Nie wiedział, że to on Jurandówny bronił, myślał, że jakowaś siła niepojęta, zła albo dobra. A w Szczytnie wolał kata nie ostawiać. Bał się jego świadectwa czy co... Niemowa ci on jest, ale jeżeliby był sąd, to przez księdza mógł powiedzieć, co wiedział...  Więc ksiądz mówił w końcu rycerzowi Maćkowi tak: „Stary Zygfryd nie zgładzi już Jurandówny, bo się boi, a choćby komu innemu kazał, to póki Diederich żyw, nie da jej; tym bardziej że już raz obronił”.	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	Przyjacielu, moje życie już się skończyło. I nie mogę powiedzieć jak ty, że Opatrzność wymierzyła we mnie ten cios; muszę odnaleźć człowieka, który darzy nas nienawiścią; a kiedy go znajdę, zabiję go albo on zabije mnie. Mam nadzieję, że jako przyjaciel pomożesz mi w tych poszukiwaniach. No, chyba że pogarda zgasiła w tobie przyjaźń.	E! jestem pewny, że się ożeni, a to, co ja mówię, to są marzenia głowy ściętej. Ja się już nie ożenię.	Nie katowski to, mości namiestniku, ale krzyżacki, a noszę, bo zdobyczny i dawno w rodzie. Już pod Chojnicamibitwa pod Chojnicami (1454) tak i noszę.	Nie męcz mnie jestem zmęczony.	Uczę się tego tak samo, jak bym się uczyła po francusku To to samo, co gwara tubylcza w Indiach. Ludzie zdolni starają się jej nauczyć. Mnie się tutejsza gwara podoba i Colinowi również.	A odczepże się ode mnie, stare pudło! Ja kocham Rózię! Rózię! Cudną, słodką Rózię! Rózię uwielbiam nad życie!	Chciałabym ci powiedzieć: to sobie nie przyjeżdżaj.	Nie, nie pomagaj To moja pierwsza ryba. Czy... czy to wieloryb?	Głupie słowo! Ty sobie takie rzeczy gadaj w Berlinie, w Paryżu, w Warszawie, ale w Łodzi nie gadaj. To nieprzyjemne słowa, nam oszczędź ich.	Nam tyle nie potrzeba poprzestaniemy na parze kurcząt, pan mój jest bardzo delikatny, je mało i ja także nie jestem największym żarłokiem w świecie.	Na takie dzieci nie ma wcale u Boga rachunku. Topić by je powinni, a nie karmić na rządowy koszt, innym chleb odbierać. Podatek to kto płaci? My płacimy, aby jedna z drugą mogła sobie z kawalirami przyjemności swojej używać.	Co to za brat! To klecha. W Chyrowie się po łacinie spowiadał. Piję z tobą, a ten precz!	Hm! a kiedyż to spodziewasz się?...	Ja bym dał sto pięćdziesiąt ale swoją drogą Łęcki to niepewny interes.	Jak to?	Oleś i Alfons nie mają zdaje się dotąd poważnego rywala	Panie! ja nic nie wiem!	Nie, ale zachowaliście się bardzo niegrzecznie. Coście robili cały czas w tym ukryciu?	Zdaje mi się iż gwardja moja jest także gwardją królewską, i że kto tylko służy w armji francuskiej, przez to samo służy królowi.	Stwierdzili, że z nich zadrwiono, że rozkaz był fałszywy i że nie pozostało im nic innego, jak wrócić do Ambrumésy.	Nie łudź się. Nie chodzi jej o osobę męża, ona po prostu nie chce, bym wyszła za mąż.	Bez wątpienia; ale w gruncie on jest panem, która to właściwość w niecałe dwa tygodnie usuwa śmieszność. Tak więc, droga księżno, zróbmy jak w triktraku: spasujmy.	Lecz w głębi duszy miałem zawsze tę tęsknotę do zżycia się z jedną tylko kobietą. Lecz nie łatwo mi było spotkać taką kobietę. Musiałem brać, co było pod ręką ale jako element czysty, doskonały i bez skazy bez skazy!	Wiecie, panie, jeśli temu wyrostkowi uda się jakowym sposobem wykręcić, powinniście mu kaptur na głowę założyć, jako czynią sokołom. Inaczej nie skończy on własną śmierciąnie skończy on własną śmiercią	Barrois odprowadzi pana do drzwi I teraz niech pan, panie oficerze, nie zapomni jednej rzeczy, że mój dziadek zalecił panu nie czynić nic, co mogłoby nas skompromitować.	Ciężko mi to zmiarkować. Diabeł mi ten afekt dla waszej książęcej mości wszczepił. Jeśli w czym są czary, to w tym.	Nie. Nic mi nie jest.	Do Marsac! Skoro mnie zawiodłeś na tę drogę, spróbuję jeszcze ostatni raz odwołać się do serca ojca.	A chłopcy was nie zaczepiają?	Ano, wola wasza; mam czas, to przyjdę i w niedzielę.	Co to pana obchodzi!	Dobrze, a który to?	Dziecko, Opieka spytała mnie łagodnie.	Nie!	Nigdy bym nie pomyślał	Pani nie przyjmuje jeszcze ale dała mi list dla pana.	Sza! Nie chcę, aby kto wiedział o mojej przeprawie z lordem Byronem.	To dobrze, że pani mówi.	To i Bogu dziękować.	Ucho, ucho, łatwo to mówić...	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.	Bardzo słusznie, tylko że panienka nie do tego stworzona!	Albo ja wiem! Zabłąkał się!	Chodź do mojego pokoju, to zobaczysz	Cóż, wielebni bracia, pora nam udać się do kościoła. Podziękujmy Bogu za szczęśliwie odbytą podróż i pomódlmy się także za dusze heretyków i grzeszników, aby Najwyższy w swej niewyczerpanej dobroci dopomógł im do szczerego wyznania i wyrzeczenia się błędów.	Po wtóre musisz być przygotowany do zwrócenia wszystkiego, coś nieprawnie zagarnął, wszystkiego, do ostatniego pensa. Po trzecie, księgi, akta, dokumenty, waluty: wszystko to w naszych pozostanie rękach.	Chyba że ten właściciel dostał się do niewoli piratów...	Ciewyciewy (gw.) ozwał się wiarus do Kima. cisnął dziecku pais.	Czy twój pigularz umie się postawić przynajmniej?	Dlaczego?.. a ja myślałam, że Janową wezmę z sobą do Krosnowy...	Od tych, których wysyłam na zwiady!	Cyprianie choćby się nawet miała ziścić twoja przepowiednia	Jak mogłaś wprowadzić tu tych panów?	Tak. Ja postanowiłem, że będę słuchał rozkazu	Śmieję się z twojego uporu.	„Szkotem, tak jak pan, milordzie Jestem jednym z towarzyszy kapitana Granta, jednym z rozbitków »Britannii«”.	Pani Czertwan przybyła tu w interesie do ciebie, Marku. Niespokojna jest, co z nią będzie teraz, gdy Skomonty przechodzą na twoją własność.	Pojadę... jeżeli ty, panie, każesz...	Co?... Refektarz jest fortepian jest, wiolonczela jest... Wie pan co?... Naprzód będziemy rozsprzedawać bilety...	Do wszystkich djabłów! z taką stałością	Dobrze. Ale każże sobie cokolwiek przynieść. Co każesz?	Jużci, że o tym pomyślałem.	Miałyśmy wczoraj wieczorem wiele roboty na dziś musiałyśmy ją wykończyć, mamo.	Tak jest, kapitanie!	Tak, i ciągle mi jeszcze uciekają na staw. Tasiuchny! taś, taś, taś, taś! kasza jaglana..	Śmierć mojego brata. Dwa woły Dońca na pal naciągają.	A artyleria wyszła?	A choćby głowę położyć, też sława	A kiedyż wracasz! spytała żona.	A niech jego! Szkoda Milady... Taka dziewczyna	Ach, widzi ksiądz! Tośmy stracili cały rok!	Ale po co?	Cha, cha, cha!	Czego?	Franciszek l’Olonnais!	Geniusz!	I jesteś zadowolony z tego, coś stworzył?	Mam. Jeszcze mam.	Mateusz mi pomoże, przyobiecał!	Może ma rację?	Mów, co tobie, człowieku? Pić chcesz? Tyś i wczo­raj niewiele mówił.	Namiętność	Nic, nic...	No! no, o tem potem, zrobisz co zechcesz teraz idzie nam o rybkę naszę, baczność, celuj pan dobrze, życzę szczęścia!	Obyczaje zapytał Dan przezornie.	Pani?	Pourquoi employez-vous ce terme de „pervertir”?Pourquoi employez-vous ce terme de „pervertir”? (fr.)	Proroka nauka wsiąkła w twą duszę.	Pst! Krwawy dług już spłacony! Zanuć pieśń tryumfu, Won-tollo!	Tak.	Tak.	Tazio ma rację	W imię Boże tedy!	W jakiej cudzej szkole?	W sam raz	Według woli waszej królewskiej miłości.	Wiem, wiem	Święte moje prawo. Po chrześnicy kumoter najważniejsza osoba!
Ta! ta! ta! nie porównujcie z Nucingenem drobnego naciągacza jak du Tillet, szakala, który wygrywa dzięki swemu węchowi, który przeczuwa trupy i przybywa pierwszy, aby mieć najlepszą kość. Przyjrzyjcie się zresztą tym dwóm ludziom: jeden ma drapieżną minę kota, chudy, wysoki; drugi jest kwadratowy, tłusty, ciężki jak worek, nieruchomy jak dyplomata. Nucingen ma ciężką rękę i spojrzenie rysia, które nie ożywia się nigdy, głębia jego nie jest z przodu, ale z tyłu; jest nieprzenikniony, nigdy nie widzi się jego gry, gdy spryt du Tilleta podobny jest do wełny przędzionej zbyt cienko, trzaska.	Wstępowałem na chwilę do wójta, coby się o swego chłopaka nie trapił, jako Basi już w domu nie ma.	Alboż nie słyszę, jak mój ojciec, nasi krewni i znajomi szepcą o tym, trwożnie oglądając się, aby ich kto nie podsłuchał? Czyliż wreszcie ja nie znam Fenicjan? Przed tobą, panie, oni leżą na brzuchach i ty nie widzisz ich obłudnych spojrzeń, ale ja nieraz przypatrywałam się ich oczom, zielonym z chciwości albo żółtym z gniewu.	Już i mama w liście zapytywała mnie o to, ale nie odpisałem, bo miałem sam po nią jechać... Ani przypuszczałem jednak, aby te plotki aż do ciebie dojść mogły! Niech dyabli wezmą... Człowiek, zdaje się, jak pchła mały, a na ludzkich językach cały świat objedzie...	Co?... To, co ja ci mówię... nie dużo. Co ty w tym masz... żeby tak ciągle mówić o moim zdrowiu?...	I coś ty najlepszego narobił? Gdyby nie twoje gadanie, może by się zatrzymał. Słowa, słowa, pięknymi słowami wpędziłeś go do transportu.	No tak, ale niech mi pani wierzy, ten człowiek ma inne zamiary. Dlatego chciałem się z panią widzieć, dlatego poprosiłem o rozmowę, dlatego chciałem panią ostrzec przed wszystkimi, ale przede wszystkim przed nim. Powiedz mi, pani czyś nigdy nie mówiła nikomu o naszym związku?	A jednak taki z ciebie piękny, gładki mężczyzna i wielki pan, drogi Athosie! zaręczam, iż niema księżniczek, ani królowych, którychby nie dotknęły miłosne twoje pociski.	A zastrzeli! Co? nie? Pan myśli, że Horn nie umie strzelać? W niedzielę w strzelnicy trafiał z pistoletu w asa piętnaście razy na dwadzieścia, sama widziałam.	Chyba nie masz takiego drugiego miasta na świecie!	Królowie teraz na wojny nie jadą.	Na bok! Nie stójcie tu, psia mać!	Nie czuję ojcze dobrodzieju!	Nie gadajcie tak głośno, bo i was kiedy okradną	Nie miałabym nic przeciw temu ale doktor nie pozwala. Mówi, że firanki w sypialniach tamują przepływ powietrza.	Saro jesteś wolna... Nie ty zabiłaś dziecię.	Tak, ale nie myśl sobie za dużo, nie jest zbyt przystępny.	Tyle tylko wiem ze spotkania z nią u ciotki, odparł hrabia Artur, który nie bardzo innych chciał zaciekawiać, sam będąc nią mocno zajęty: tyle wiem, że panna piękna, śmiała, dowcipna... i oryginalna bardzo.	Do ślubów młodzież nie chce karet, autami jeździ elegancki świat.	Fakt Ale ich długie włosy wydają wtedy inny dźwięk. Ćśś! Ucisz z łaski swojej tego prosiaka! A teraz wszyscy wstrzymajcie oddech, bo chcę nasłuchiwać. Moje zadanie jest niełatwe, a drzwi są okropnie grube! Ćśś! Niech nikt się nie rusza. Zamknijcie oczy i przestańcie oddychać.	Ojojoj! Ładna historia! ależ o tej damulce, którą spotkaliśmy, przypomina sobie dziekan, od razuśmy sobie powiedzieli, że wygląda bardzo podejrzanie; ale nie wiedzieliśmy, że ona jechała do markizy. Kobieta z Murzynem, prawda?	To byłoby za wiele honoru dla mnie, sir Johnie. Nie obchodzi mnie wcale wasza uczona Europa, pragnę tylko przywrócić zgodę.	To waść drugi nie stawał?	Zupełnie nie masz racji, jest miła, ładna, inteligentna. Jest nawet dowcipna. Pójdę się z nią przywitać: zapytam się, czy jej mąż przypuszcza, że będziemy mieli wojnę i czy można liczyć na króla Teodozjusza. On to musi wiedzieć, nieprawdaż, skoro zasiada w radzie bogów?	Czy ja się urżnął, szczeniaku, czy nie, to moja rzecz, a że ty będziesz wisiał na szubienicy, to będziesz.	A! doprawdy, toby był prawdziwie miłosierny uczynek. Ta młoda nadewszystko, to bardzo dobre dziecko, a tak opuszczona zwalać się może.	Cóż dalej? Bo po takim prologu muszę spodziewać się dramatycznego zakończenia.	No... dość już tych tańców... Zmęczy się pani zanadto.	Tak, zaiste toteż i będziemy wszyscy zbawieni. Chodźmyż przeżegnać się wodą święconą, a potem do obiadu.	Więc Joanna zwróci się do syna pani	Jeżeli takie, jak owa śmierć białej róży, to pewna, że drobne, ale i takie, kiedy się sprawdzają, to dziękuj pani Panu Bogu, bo widać, że posiadasz łaskę Jego.	Widzisz tę skórę? To testament Salomona. Mam go, tego Salomona, króla spod ciemnej gwiazdy, jest mój! Mam Arabię i to skalistą, świat cały jest mój. Ty jesteś mój, jeśli zechcę. Och! jeżeli zechcę, strzeż się. Mogę kupić cały twój kramik z czcionkami, będziesz moim lokajem. Będziesz mi układał kuplety, liniował papier. Lokajem, tak...	A bogać, że uredzi wszyćkiemu, nawet Nastusia się dziwuje!	A ja acindziejowi ręczę, iż to najprawdziwsza prawda... imion cytować nic chcę... dodał Zarwański.	A pewnie. Bo jak wygram, to całą zasługę pan sobie przypisze.	Abo ja wiem! Ale słuchaj cóż mam mu powiedzieć? On się wścieka ze złości.	Ale gdzie! Tak się ubiera, jako insi panowie szlachta.	Bywajcie zdrowi, do widzenia!	Czyż godzi się w naszym wieku	I po co?	Ja wykonuję zadziwiające sztuki z kubkami. Moja siostra, Zilla, wróży po mistrzowsku. Towarzysz wreszcie nasz, Manuel, jest niepospolitym improwizatorem i wysoce utalentowanym lutnistą.	Jak to z kucharzem?	Kiedy się wstydzę.	Kneź wam pokłon śle i do siebie prosi, na koźle udo, na miodu czaszę, na drużbędrużba szyderczo ciągnął dalej smerda.	Musi kuzyn być głodny Proszę siadać do stołu.	Na ten kaptur, który noszę ja cię tu zaraz zrobię kardynałem. To wy będziecie brać na okup duchowną osobę? Dostaniesz czerwony kapelusz z mojej ręki.	No już! Co cię powstrzymuje?!	Po pogrzebie przyjdą.	Powiedziałem już.	Prawda; a przysiągłbym, że poszedł na prawo. O! Wino to wielki zdrajca.	Prowadziłbyś go do knajp, na hulanki, no i tak dalej. Fryc mi nieraz z obrzydzeniem opowiadał o waszym kawalerskim życiu.	Rozmówiłem się	Syn ma wielką ochotę zobaczyć niektóre tamtejsze kościoły, zwłaszcza kościół w samym Balbec. Bałam się trochę dla niego niewygód podróży, a zwłaszcza pobytu. Ale dowiedziałam się, że zbudowano tam wyborny hotel, co mu pozwoli spędzić czas w warunkach pewnego komfortu, jakich wymaga jego zdrowie.	To może być nasz korepetytor	To tylko początek dalej będzie lepiej.	Trud	Wielki to kawaler!	Zostawmy ten przedmiot Czym myślisz na następny rok obsiać nasze pole?	Życzę go panu, jeżeli z poczuciem samego siebie od śliskich uścisków wielkiej ośmiornicy, czyli współczesności, chcesz się wywinąć.	A ja waści powiadam, że Azja wielki człowiek!	A jednak, niech pani weźmie Swanna	A potem?	A więc widzieliśmy tę samą rzecz, tylko z innej strony. Ja w lustrze widziałem go z przodu, pochylonego ku mnie czarną jamą pustej szyi.	Ale ja mam	Andrzej Korczyński	Brat pani de Villeparisis?	Chodźmy zobaczyć miejsce	Czemuś zamilczał przede mną?	Człowiek jestem	Cóż, ładna, prawda?	Dla chorej krowy wrona, bramin dla chorego człeka!	Dobrze, panie.	Fernanda, chciała pani zapewne powiedzieć? Skoro przypominamy sobie teraz nasze imiona, przypomnijmyż je sobie wszystkie.	Hurra! Tą łódką możemy opłynąć dokoła...	Husary pana Czarnieckiego pod Żółtą Wodą starli. Teraz ja u Dońca z tymi, co zostali. Pan Czarniecki szczery żołnir, on u nas w niewoli, o niego komisarze prosili.	I cóż, panie profesorze co pan myślisz o tym wszystkim?	Jadę tam. O której godzinie odjeżdża te-rain?	Jeszcze kłamiesz: ty pobierałeś jedynie cztery talary. Ale jeżeli będziesz dobra dla Mariety, zaangażuję cię, jak gdybym był impresariem; co miesiąc dostaniesz dwanaście talarów dla siebie i dwadzieścia dwa dla niej. Jeśli ją ujrzę z czerwonymi oczami, bankrutuję.	Lepszą część wybiera sahib dla siebie. Jest nade wszystko zwycięstwa spragniony i chciałby z góry je sobie zapewnić.	Marynarz.	Masz rację	Mogę panu inspektorowi wskazać jedne tylko drzwi... na dole...	Mój panie mów pan wreszcie!	N. Panie, koléj podobno na Polskę?	Najprawdziwsza prawda	Naprzykład, miłość.	Nauka rzekł Geist.	No więc o cóż chodzi?	Oto przynoszę całą szklankę	Pewnie, lata idą... Byliście u kogo na Budach?	Pietrusia!	Proszę o wybaczenie, proszę pana Andy mi czyta, a ja zamiatam. A kiedy on zamiata, ja czytam jemu.	Przecież eter nazywa pan duchem powszechnym...	Pójdę na bal, z pewnością	Siete un birbante! Tace, basta!	Słuchaj, chłopcze. Jesteś w moich rękach.	Tak?!	Więc co będzie z nami?	Więc dlaczego? Dlaczego!	Za pomyślność wielkich zamiarów...
Chłopi z trudnością znoszą te trzy lata. Cierpią. Ale nikt o tym nie wie, bo wszystkie uczucia wyrażają jednakowo. Oderwani od ziemi, którą kochają miłością zwierząt, wloką swój smutek ponury, milczący i głęboki. W wygnaniu i niewoli mają za rozrywkę strach przed władzą i trudy zawodu. Wszystko jest dla nich trudne i obce. W mojej kompanii jest dwóch Bretończyków, którzy po sześciu tygodniach nauki nie potrafili zapamiętać nazwiska pułkownika. Co rano stojąc w szeregu przed sierżantem uczymy się tego nazwiska razem z nimi, nauka wojskowa bowiem jest jednakowa dla wszystkich. Pułkownik nasz nazywa się Dupont. I tak jest ze wszystkimi ćwiczeniami. Żołnierze inteligentni i zręczni czekają bez końca na tępych.	Ależ wobec tego wschodnie narody, wśród których spędziłeś znaczną część życia, wydają się tak fantastyczne jak baśnie, które do nas przychodzą z tych pięknych krain? A więc można tam bezkarnie zabić człowieka? Czy takie są w rzeczywistości Bagdad i Bassora pana Gallanda? Czyżby sułtanowie i wezyrowie, co rządzą tymi ludami i stanowią to, co we Francji nazywamy rządem, są istotnie Harun al Raszydami i Dżafarami, co nie tylko przebaczają trucicielowi, ale jeszcze go wynoszą na stanowisko pierwszego ministra, jeżeli tylko zbrodnia była zręczna, i każą napisać jej historię złotymi głoskami, aby służyła im za rozrywkę w chwilach nudy?	Bo z włóczęgów nikt nie chce porzucać swego rzemiosła. Mówią, że wolą żebrać, niż mieć stałe mieszkanie, dobrą strawę i jakie takie zajęcie. Każdy przyjdzie, zje, prześpi się i dalej znowu w świat. Mówiłam panu ordynatowi, że to chybiony cel, po co im dogadzać, kiedy oni wolą żebrać. Ale pan ordynat jest za dobry.	I to nie: ja tęsknię za włoskiém niebem, włoskiemi twarzami i sercem włoszki... ja tu usycham.	Kużden jest za sprawiedliwością, komu ją w kumy prosić potrza powiedział twardo, aż kowal zmiękł, że to z tej strony go napocząć nie napocznie, i jakby nigdy nic, najspokojniej i prosząco rzekł:	Niewiela możem, wszędy bieda, ale co przynieślim, bierzcie, bo ze szczerego serca dajem	Pożarnaja komandapożarnaja komanda (ros.) Obaj chłopcy biorą się za ręce i biegiem ruszają przez plac targowy, aby przywitać strażaków. W biegu Szolem dowiaduje się, że Eli jest synem pisarza Dodiego. Eli zaś usłyszał, że jego towarzysz nazywa się Szolem i jest synem Nachuma Rabinowicza.	W samej rzeczy myślę, że cały ród Pansów urodził się na świat z pełnymi brzuchami przysłów. Nie widziałem jeszcze żadnego z nich, ażeby za lada sposobnością tuzina ich nie przytoczył.	Widzisz więc że powinnaś mię mieć za usprawiedliwioną, jeśli życzeniu twemu zadość nie uczyniłam. Fakt wytrącania z dziedziny przemysłu kobiet ubogich jest zapewne smutny, ale na konieczność jego i nieuniknioność składają się tak kaprysy i niezupeł­nie jasne instynkty kobiet bogatych, żądnych rozrywki i Bóg wie jakich wrażeń, jak niedołężność, płochość, płyt­kość kobiet ubogich potrzebujących pracy, a pełnić jej nie umiejących. Kiedy pierwsze porozumnieją i wyszlachetnieją, a drugie okażą się lepiej przygotowanymi do peł­nienia zajęć ścisłych i obowiązkowych, wtedy odprawię moich subiektów, a ciebie poproszę, abyś na ich miejsce wybrała dla mnie z liczby twych protegowanych panny sklepowe.	Wróćmy lepiej, proszę pana Ale cóż to znowu? Te zasłony nie były przedtem spuszczone. Założę się, że ta chytra, przebiegła, knująca bestia szpieguje nas spoza nich.	Za łaską waszych miłościów i próżnym antałkiem migać w kółko, trzymając go w dwóch palcach, nie tak łatwo, jak się zdaje; a dopieroż pełnym. Kto mi zaprzecza, jakoby w baryłce piwa nie było?	A gdy ten Wojtek przyjedzie, zajmę się nim. Tylko czy aby przyjedzie?	A jakoż? Pan majster go zepsował. Widnowidno (daw.)	A tak Człowiek jest już dobrze stary. Nawet bardzo stary.	A tak, to co innego.	A tatuś wie, dlaczego ja tak muszę zrobić?...	Aha!... nie podobało się pani małżeństwo... No to poczekajcie... Bronek... jutro wyprowadzisz się z domu do fabryki... jest tam pokój... Zapędzę ja cię, kochanku, do roboty... dam ci dobry przykład... będziesz i ty stawał jak cietrzew, ale do kadzi...	Ba! Kiedy ja jestem, ja jestem już jawnogrzesznica.	Barometr idzie dogóry i wszyscy mi zapowiadają pogodę	Bałbym się, choćbym chciał. Ja nie mam weny.	Biją... z pewnością biją	Caban, zawołaj w takim razie reb Icchoka.	Chyba powiedzcie: „zaczynamy”, bo ja z wami koniecznie i jak znam pannę Krupską, to będzie błagała waszą miłość, by ją dopuścić raczyła do wspólnej modlitwy.	Co chcesz mówić?	Co?	Czyńcież z nim, co chcecie!	Dajesz słowo, Mary? W porządku, wkuwam od nowa.	Dasz jej pieniądze i ani ją tkniesz palcem, słyszysz	Dla czego?	Dla powszedniego chleba chybić powołaniu swemu! to rzecz okropna! zawołała Wanda z niezmiernym smutkiem w głosie.	Dobrze, babulo.	Dzień dobry, Albercie-z-przeciwka.	Ejże, chłopcze, a co z tobą? Tfu! aż złość słuchać. Nie grzesz. Idzie ci, jak z płatka. A bociana widziałeś?	Elizo, jeżeli nie będziesz trzymać tych szkaradnych kotów w piwnicy, to je potopię!	Geist?...	Hop! hop!...	I został, a Wasza Królewska Mość ma w nim tak walecznego stronnika... on to właśnie wpakował Jussacowi pchnięcie, które pana kardynała o tak straszny gniew przyprawiło.	Idź do dyabła!	Ino sześciu na noc chodzi... któryż ostanie?	Jak dotychczas...	Jej najzaciętsze nieprzyjaciółki dają jej dwadzieścia sześć.	Jest najcudniejszą blondynką pod słońcem.	Jest niesłychanie zacięty w swym uporze. Badałem go przed chwilą właśnie.	Jest ubiór mędrca Platona.	Jest w tym coś z prawdy, Maksymilianie Przybyłem z planety zwanej cierpieniem.	Już trafię, skoro mi pani wskazała drogę.	Kazimiera!	Kiedy nie mam.	Kobiety są zadziwiająco praktyczne znacznie praktyczniejsze od nas. W podobnych sytuacjach my często zapominamy o małżeństwie, ale one zawsze nam je przypomną.	Mam.	Myli się wasza świątobliwość Prawda, że bardzo często posągi bogów robią to, czego chcą ich arcykapłani, ale... nie zawsze!... W naszych świątyniach, panie, dzieją się niekiedy rzeczy nadzwyczajne i tajemnicze... Posągi bogów niekiedy same robią i mówią, co chcą...	Nam należy działa, a z nimi co można zabrać i do starego zamku się przenieść, bo stary na takich skałach fundowan, że i minami ich nie rozsadzą. Zawszem tak mniemał, że nowy posłuży tylko na to, żeby dać pierwszy wstręt nieprzyjacielowi, potem trzeba nam go będzie samym od czoła prochami wysadzić i prawdziwa obrona pocznie się dopiero w starym.	Nas nie będzie. Naszego śmierdzącego świata nie będzie. Kultura zginie. Niech ona ginie, ta wasza kultura. Ja w pokoiku dziewki ulicznej, bity przez sutenerów, dowiedziałem się, co to jest kultura. Ludzkość? Wy obliczcie, ile tej ludzkości na gnój idzie.	Nie trzeba mi było w gębę dmuchać, choć nie neguję, żem się do takiej persony mówić nie spodziewał.	Nie, muszę skończyć! Nie dostanę żyta od Eryka z Falli zanim skończę ten zagon, a nie mam już w domu ani szczypty mąki.	Nie, pani... ale prosi o swoją walizkę i o klucz od mieszkania.	Niech nie odchodzi. Każ mu być tu, proszę!	Niestety... Widziałam, jak przykre na panu wrażenie wywarła jego choroba. Może źle zrobiłam, że zaprowadziłam pana do Żorża.	Nigdy tego nie robiłem ale popróbować można wszystkiego. Teraz jest wojna, a na wojnie ludzie robią takie rzeczy, o których im się nawet nie śniło. Te jakieś tam „et cum spiritu tuo” na pana „dominus vobiscum”	O kim zapomnę?	O księdza się obciera, to myśli, że święty!	O, już mam! Czy aby nie mówili ci o moim ślubie?	O, o, o!..	Oto najlepsze hasło!	Pan Kurowski już śpi?	Pan dostałeś pomieszania zmysłów!	Panie jeżeli wydam jeszcze jaki rozkaz, będziemy mieli po uszy złorzeczeń całego okrętu. Sam pan widzi, co się święci. Każde moje żądanie spotyka się z grubiańską odpowiedzią! Jeżeli więc powtórzę rozkaz, zwrócę ostrze buntu przeciwko nam; jeżeli tego nie uczynię, Silver domyśli się, że się pod tym coś ukrywa, i cała sprawa przegrana. Mamy teraz jednego tylko człowieka, na którym możemy polegać.	Panie ona miała być moją żoną...	Panie prokuratorze Zapewne przypomina pan sobie, że kilka dni przed wylądowaniem Jego Cesarskiej Mości przychodziłem do pana, prosząc o względy dla pewnego nieszczęśliwego młodzieńca, marynarza, zastępcy kapitana na moim statku. Był on, o ile pan sobie przypomina, oskarżony o kontakty z Elbą, co w owym czasie było zbrodnią, a dziś jest źródłem szczególnych łask. Służyłeś pan wtenczas Ludwikowi XVIII i nie oszczędziłeś go pan, był to pański obowiązek; teraz służysz pan Napoleonowi i winieneś otoczyć opieką tego młodzieńca, to także twój obowiązek. Przychodzę więc dowiedzieć się, co się z tym nieborakiem stało.	Piąte z podwórza na prawo	Podobnie i ja się czuję, gdy ktoś w odniesieniu do mnie używa tego słowa... którego ja nigdy nie wypowiem... Zresztą to, co nosi u was ową nazwę, to wszystko istoty urojone, o jakich Ludkom Górskim nigdy nie zdarzyło się słyszeć: jakieś małe bąki o motylich skrzydełkach, spódniczkach z gazy, z gwiazdami we włosach i z różdżkami w rękach, przypominającymi trzcinkę, używaną przez nauczyciela w razie potrzeby ukarania złego ucznia lub nagrodzenia dobrego. Umiałbym coś o nich powiedzieć!	Pojedziemy! pojedziemy!	Posądzał mnie pan o to?	Rany boskie! A panu kto powiedział?...	Szkoda! Szkoda!	Sądzę że pan ma charakter, że pan jest mężczyzną potrafi pan mówić głośno i wyraźnie, chociaż on opowiada na prawo i lewo, że się pan nie ośmieli, że trzyma pana w ręku.	Tacy nie potrzebują zarobku	Tak, tak.	Tak, żeby mi tam znowu wpadła Bella, jak wtedy.	Tam na północy jest śnieg pośród sosen... śnieg jest wśród gór. Moja matka była z Kulu. Naści, kup sobie bilet. Poproś go o błogosławieństwo.	Tam stoi, rozmawia o polityce w gronie wielkich znakomitości.	To prawda. Ale co ja lepszego mogłem wymyślić we dwa lub trzy tygodnie, niż w tydzień? Miałem pewne skrupuły i z którym pożycie może być trudne.	Trzeba kogoś wyszukać we dworze!	Trzy ćwierci do śmierci, a po co ci doktór?	Tyżeś jest Ariaman, który naród tumani?	Ubogim żołnierz, alem szlachcic i człek uczciwy, i na to ci przysięgam, że ni na mojej tarczy, ni na moim sumieniu najmniejszej plamy nie znajdziesz. Grzeszę może pośpiechem, ale i to wyrozumiej, bo mnie ojczyzna woła, której dla ciebie nawet nie odstąpię... Nie pocieszyszże mnie? Nie dodasz otuchy? Nie rzekniesz dobrego słowa?	Upė gili, o mūsų žmonės kur negilu tai numano! Viską aprokavome. Tokiais dalykais mums Pilėnai teks.	W kierunku Orleanu.	W sensie najzaszczytniejszym dla pani, dla miasta Saumur i dla młodego pana	Wiem o tym mówią o pani, że jesteś, powiem, grzeczna?	Więc co mam robić? Co mam robić?	Więc wy tu byli już kiedy?	Wobec tego możemy już iść do domu	Wyśmienite, ale honorarium inkasuję z góry.	Z najwyższą przyjemnością. A... czy to będzie większe przyjęcie?	Zaczadzenie?	Zaintrygowała mnie pani	Zapominasz się, Lucette! Jesteś służącą, a jako takiej nie wolno stawiać pytań bezczelnych. Ale odpowiem. Zamknąłem, albowiem nie chcę, byś opuściła ten pokój.	Zrobisz sobie jak zechcesz, bo mnie słuchać nie masz zwyczaju, odezwała się Lassy, lecz od pierwszej kasztelanowej wątpię, byś się wykręcić mogła. Wpadłaś jej w oko. Najmilsza z niewiast... ale lubi młode towarzystwo, a byłaś takim ładnym chłopcem, że się jej gustowi nie dziwię.	Świętoszek odrzekł nieznajomy pękate naczynie z wąską szyjką. z winem, to daj mi dwa lub trzy łyki, a ja ci miesiąc czyśćca odpuszczę.
No, gdyby było inaczej, gdyby zachowywał się dyplomatycznie, chcąc się rządzić w naszym domu, zaszczyciłby mnie choć raz tym uśmiechem, który mi tak zachwalasz. Ale nie, zobaczył, że jestem nieszczęśliwa, zrozumiał, że na nic mu się nie przydam i postanowił nie zwracać na mnie uwagi. Kto wie, czy aby nie przypochlebić się ojcu, macosze albo mojemu bratu, też nie zacznie mnie prześladować? No, naprawdę, przecież nie można mnie nienawidzić bez powodu, sam tak mówiłeś. O, przebacz niedobra jestem, mówię ci o tym człowieku takie rzeczy, a nawet nie wiedziałam, że tyle mam na sercu. Słuchaj, nie mówię, że nie istnieje ten wpływ, o którym wspominałeś, może i na mnie on działa. Ale jeśli tak, to działa w sposób szkodliwy i jak widzisz, wykrzywia nawet dobre myśli.	A ojciec nie potrzebuje mi ciągle mówić, że to moje lasy, moja ziemia, bo ja bardzo dobrze wiem i nie czyham na to	A jeśli przypadkiem mielibyście nigdy nie wrócić? Podróż to bowiem długa i niebezpieczna. Nie lepiejż byśmy już teraz sobie wypoczęli, zamiast puszczać się na te azardyazard (daw.)	O, nie, musisz pani być świadkiem, jak płaci zdrajcom kobieta samodzielna... Jeżeli po tym, co mu powiem, ten człowiek przeżyje do jutra, będę miała dowód, że jest łotrem, którego nie powinnam zaszczycać nawet moją pogardą.	Oprócz klejnotów moich, sukień i sprzętów nie mam nic. Pieniędzy, gdyby mi je dała królowa, nie podzielę z wami, ani wam dać tknąć, muszę je mieć na wszelką przygodę.	Aha, po za murem, łatwoć to wyrzec, ale jak się dostać, a jak nas jeszcze raz złapią, to im się nie wykręcimy, żeśmy chcieli obaczyć, czy pod murem zamkowym gniazd nie ma, rzekły chłopak biadający nad swoją rozrosłą postacią, która mu się przecisnąć przez byle jaką szczelinę nie dozwalała.	Ale nie, już nie warto, to z pewnością panna Pupin. Moja dobra Franciszko, przykro mi, żem cię odrywała na darmo.	Czemuż by nie? Gdybym był tym innym, sam chętnie bym tu służył. Gdybym nie był znał tych dwojga, to niechajby sobie krople kapały ile wlezie... I gdyby to tylko sam Jörgen padł ofiarą, nic by mnie to nie obchodziło. Ale lubiłem Lizę, a ona lubiła mnie także, na Boga, lubiła mnie!	Na pewno nie. On ma najwięcej brodawek z nas wszystkich, a przecież nie miałby ani jednej, gdyby wiedział, jak należy stosować zgniłą wodę. Ja tym sposobem pozbyłem się już tysiąca brodawek. Ciągle bawię się żabami i dlatego wciąż robią mi się nowe. Czasami także usuwam je bobem.	A cóż mnie do tego?... Ja nie jestem jej ojcem. Stary błazen! słowo honoru, i przy tym łże, bo nago nie chodzimy.	Ale wy możecie mieć korpus kadecki! I jeśli mój głos w radzie nadzorczej posiada jakieś znaczenie, wy ten korpus mieć będziecie. Dawno już nic nie sprawiło mi takiej radości! Chłopcy, ożywieni takim duchem, jak wy, powinni całej szkole świecić przykładem.	Czy możesz mi przyrzec, że zachowasz w tajemnicy to, co ci jeszcze powiem, nawet w razie gdybyś nie chciała się przychylić do mojej prośby?	Nie! Już go nie kocham! Słyszysz? Słyszysz, co mówię? Słyszysz? Podłego, co mię porzucił i zepchnął w przepaść! Nie, nie kocham! Zapomniałam nareszcie tego szelmę, co mię wydarł ze świata, od mego ojca... Ciebie kocham...	Ja już nie drzemię jak pies	Powiedziano mi to właśnie, monsiniorze lecz przysięgam, iż nic o tem nie wiem.	Ja? Nie, proszę pani. Nie umiem.	Strasznie pani mnie sądzi... Strasznie... Może zasłużyłam na to... Ale zniosę wszystkie upokorzenia.. Wszystkie... Tylko niech pani mi nie odmawia tej łaski... Ja się muszę widzieć z profesorem...	Ale zemsta nie prowadzi	Człecze! nie łudź mnie! jam go opłakała!	Mówił Czech, że nie z drogi, a do Malborga to i bliżej.	Nie wiedziałem ale pojąć mi trudno, w jaki sposób pan ten jest w takim razie radnym miejskim, przecież...	Nigdy nie miałam tego zamiaru.	W istocie nie jest on owym dzikim, złym zabijaką, za jakiego Diana chciała niegdyś wyjść Alfred jest niezwykle dobry.	Ależ... w takim razie, o cóż panu idzie właściwie? Przecie również dobrze może pan i teraz nie wierzyć mnie na przykład. Niech pan pomyśli, że cała historia jest moim wymysłem, w pudełku od kapelusza, które mam w przechowaniu, znajdują się stare rękawiczki, a listy swoje otrzyma pan kiedyś z rąk Heli, która ich dotychczas z największą pieczołowitością strzegła. Voila!Voila! (fr.)	Nie może to być. Ale to jest dziwna rzecz. Czy waszmość wie, że są listy hetmańskie przykazujące Chmielnickiego łapać i in fundoin fundo	O!... ja ja go się nie boję i nie będę go oszczędzał!...	Ale ja nie mam przy sobie pięciuset franków w monecie, musiałbym chyba wynająć tragarza.	W każdym razie nie przedostaną się przez cieśninę Karabiny Ayrtona i Spiletta ich powstrzymają. Wie pan, że niosą na milę!	Bo Pan Jezus nam rzekł i święci apostołowie, co wszystko w łacińskich książkach jak wół stoi wypisane, że lepiej zabić niźli masz zgorszyć, bo jako te niewiniątka zgorszysz, to jakby mnie samego; tak stoi w Piśmie świętym bełkotał niewyraźnie, bo nie po jednym już był ni po dwóch...	To szczęście, bo gdybym była zgnębiona i smutna jak ty, w ładnym byłybyśmy stanie. Dzięki Bogu, zawsze upatrzę coś zabawnego, co mnie wprawia w dobry humor. Przestań narzekać i wróć wesoło do domu, to będzie najlepiej.	Cóżem miał gadać? Wżdy jasne jak słońce, że nas dwustu, a gości ani połowy przy stole, tedy łacno dwom, trzem, a nawet i czterem wymknąć się choćby na pół godziny.	Przecie powiedz mi, waszmość, przez łaskę swoją, co za dziwną styczność to ma ze sobą, że wasze klasztorne nazwisko równo brzmi jak herb Piotrowiczów?	A pewnie! Gdy są „zawszawione”, to znak, że szły tysięczną gromadą, a gdy biorą przynętę jak teraz, to muszą być głodne. Przynęta może być byle jaka... będą kąsały i sam hak.	Ach, więc wszystko jedno, jak to nazwiesz. Powiedzmy: liaisonliaison (fr.)	Moja droga, czy czujesz się w wenie urody, zalotności? przyjdź do mnie za kilka dni na obiad, a uraczę cię d’Arthezem. Nasz genialny człowiek jest co się zowie dziki, boi się kobiet i nigdy nie kochał. Zbuduj plan w tym duchu. Jest nadzwyczaj inteligentny, przy tym ma prostotę, która wprowadza w błąd, odejmując wszelką nieufność. Przenikliwość jego, na wskroś retrospektywna, działa wstecz i niweczy wszelkie rachuby. Zaskoczyłaś go dziś, jutro już przejrzał wszystko.	Piję zdrowie mojej Elizy! PrzyjaźńDobry z ciebie doktor i pocieszający przyjaciel! Teodorku, jak ja ci się odpłacę?	O, jeżeli tylko to stoi na przeszkodzie... gdyby pan dziedzic chciał mi zawierzyć... umiem powozić... służyłam przecie w spółdzielczej mleczarni, zanim przyszłam tutaj do młyna, a tam nieraz sama odwoziłam mleko.	Dowodzi to więc że w ciągu ostatnich trzech miesięcy na Wyspie Lincolna ktoś strzelał z broni palnej.	Tak ale on polował na tygrysy. Skórę jednego z upolowanych przez niego tygrysów Sara ma w swoim pokoju i ogromnie jest do niej przywiązana. Często kładzie się na niej, głaszcze łeb tygrysa i rozmawia z nim jak z kotem.	U nich tylko piechota ma włócznie, a tam kurzawa szybko się porusza. To jazda, to nasi!	I owszem, Conseil! Zupełnie tak samo, jak niegdyś w mym gabinecie w Ogrodzie Botanicznym. Przyjmuję twoje powinszowanie i dziękuję ci. Wytłumacz mi tylko, co w obecnych okolicznościach rozumiesz przez „dobry rok”. Czy rok mający położyć koniec naszej niewoli, czy też rok dalszego trwania tej dziwnej podróży?	Batia. Batia-wariatka lub Batia-malarka, to wystarczy.	Oj, co to, to prawda! Szkaradny chłopak!	To nudna dziura	A omijaj Rozłogi, bo tam Bohun. On także do rebelii chce się zapisać.	Cóż ty mi powiesz? Mówiono mi, że miałeś ochotę powrócić na Litwę?	„Cóż znaczy nazwisko?”, tłumaczył nam kiedyś „Wyobraźcie sobie państwo księcia de Bouillon, gdyby go oznajmiono po raz pierwszy: trzeba jedynie, aby publiczność oswoiła się trochę...”	A ja myślałam, że wszyscy o mnie zapomnieli, i jeno o śmierć Boga prosiłam!	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Wasza dostojność wiesz, że wysłali do WittenbergaWittenberg	Wyspa oddalona o dwa tysiące mil, na południe od równika	Filo proszę cię, odejdź i zostaw mnie na chwilę samą. Cały mój świat rozpadł się w gruzy. Muszę go odbudować na nowo.	A dalekoż tam jeszcze do pana Benassis’a?	A do tej panny... jakże ona?...	A gdzie ty mieszkasz?	Dokończę dzieło rozpoczęte ale uprzedzić cię mogę, że usiłowania będą bezskuteczne.	Królowe do kloaki!	Na wszystkie piwnice jest nas dziesięciu i musimy przecie spać.	No, no, żeby sam dziedzic przyszedł na chłopski pogrzeb.	Oba podobno jednéj sztuki jesteśmy uczniami jam Charicles, stary sługa Cezara...	Temu się najbarzej zdumieją nasze chłopy, co ludzie z Rzepek zjechali Lipcom pomagać!	Zawołajcie go więc, chcę z nim pomówić.	Ze mną będziesz pijał miód po obiedzie	Zuch z ciebie! Może się ustatkujesz kiedy. Możeś się zakochałmożeś się zakochał	A jakież prawo miałeś je tam trzymać?	A macie pieniądze?	A pani ma zmartwienie jakie?	A rozmawiałeś też z biedronką?	A tato!	A wasi obdarci i głodni.	A!...	Ale mniej więcej oznacz mi wiele...	Ale te rzeczy są już chyba nasze?	Ależ suknia!	Aż pół godziny?	Cicho	Co tam w kasie słychać?	Czy wiesz, kim jest Czarny Korsarz?	Frumet Lejzor tu jest.	Gadałeś i jegomość w młodszym wieku.	Gdzieże jest wasz Bogdaniec?	I owszem.	Jakie, drogi Cyrusie?	Kobieta, Mężczyzna, Miłość, Małżeństwo, Interes	Minęliśmy szybko Estramadurę i ponad garby Sierra Morena nad Guadalkiwir zmyślnie spływamy, skąd w radioskopieradioskop	No co?	No widzisz...	O jakichś tam, o jakichś tam... pewnych... długach, należnościach...	O świcie?	Okrucieństwo, Żołnierz, Przywódca	Po co?	Praca organiczna rzekł Ćwilecki.	Tutaj	Umiem czytać	W jakim celu?	Wielki Boże!	Wstawaj pan! Wstawaj! Świetna pogoda, jedziemy!	Z Nastusią Gołębianką.	Ziemniaki którejś komornicy, jakby w krowę przyorywała.	Zjedzże sam!
Więc ja mam być komendantem oddziału, w którym znajduje się jego dostojność minister wojny i taki wódz jak Patrokles?	Tutaj albo gdzieś w tych stronach zapracowywałem sobie na chleb powszedni na morskich głębiach i wymykałem się okrętom korsarskim. Szkoda, że nie mogłem ci dogodzić gorącą kulką, Tomie Platt... trudno!... Ale coś mi się widzi, że dostaniemy się pod wiatr, zanim ujrzymy Eastern Point.	Otóż ja nie chciałam iść zamąż, bo chciałam się poświęcić sztuce Zresztą mnie tutaj duszno i ciasno, nienawidzę przymusu, kłamstwa, konwenansów, pruderji, jakie panuję na prowincji.	Głuptasku, to jeszcze nic. Wiem nawet, jak się toczy wino ze ściany. Jak wytoczyć oliwę z sufitu.	Ściemniło się Może byśmy zaraz razem poszli.	Dziewczyno, cierpliwości! Czy wiesz ty o tym, że za kilka tygodni tu, w tym miejscu, gdzie się obecnie kłócimy, powstanie najweselszy zakątek na świecie, do którego podążą zewsząd tłumy pielgrzymów spragnionych upojeń radosnych? Urządzimy w wnętrzu tego domu salę rozkoszy wymyślnych, a bajaderąbajadera	Ach nie, jestem bardzo rada, że rozmówiłam się z nim, bardzo mi to pomogło.	Ee... musi to być któryś z wojewodziców i z wiedzą królowej to uczynił; panna dworska... gdzieżby się ważył bez pozwolenia!	Ale niech się pani nie spodziewa w pracy ze mną towarzyskich przyjemności. Z zasady nie lubię stowarzyszeń, a tym mniej stowarzyszeń damskich. Należałam do wielu i ze wszystkich się usunęłam.	Na koniku jedzie, tup, tup, tup, cały w żelaznym odzieniu... za nim wojsko... białe skrzydła furczą od wiatru, szumią, szumią, tatuś ino wąsy kręci... matusia z okna patrzy... tatuś się śmieje do matusi...	Nikt nie winien. Każdy jest tym, czym musi być. Niewinni gubią się wzajemnie. I na to nie ma rady.	Sama do ostatniej chwili nie zdawałam sobie sprawy. A z drugiej strony może nie wyraziłbyś zgody? A tak stało się i po wszystkim. Oby tylko szczęście nam tu dopisało.	Panie, przecież nic pan nie ryzykuje, widzi pan sam, że bynajmniej nie szukam sposobności ucieczki, ponieważ będę tu, w więzieniu, gdy udacie się w drogę.	O, nie! Niestety nie! Wolałbym, żeby tak było, ale to dziecko wszystko pamięta! Schnie i marnieje z tęsknoty. Podobno był to miły i wesoły chłopczyk, teraz stał się ponury, mrukliwy, siedzi w ciemnym kącie i płacze. Na nikogo patrzeć nie chce. Długo nie mogłem słowa z niego wyciągnąć, na koniec zrozumiałem, że on ma żal do wszystkich, do wuja, do mnie, do całego świata.	Posłuchaj mnie, Maksymilianie, nie trzeba mnie namawiać, abym oszczędzał pana de Morcerf. Z miejsca oświadczam panu, że pan de Morcerf będzie tak oszczędzany, że wróci jak najspokojniej do domu z przyjaciółmi, a mnie...	Zresztą niech mnie pan posłucha, panie Turski. Gdy mi się tak spodobało i gdy mnie okoliczności materialne do tego zmusiły, wolno mi być bez ujmy dla siebie płatnym i nawet nie cenionym... powiedzmy grzecznie: pomocnikiem człowieka, któremu sam dopomogłem niegdyś do objęcia stanowiska, jakie zajmuje, ale nie mam bynajmniej ochoty dla jakichś dawnych swoich zasług przyjmować od pana lub kogokolwiek ofiary...	To będzie za tych w czyścu ostających, a za swoich to już ja i tak się cięgiem modlę i Boga proszę, za żywych i umarłych, Jaguś, a nie przysyłali to z wódką?	A Orwidów niema i niema! I do Jazwigły nikt się nie zgłaszał. Robiliśmy rachunki. Dwakroć tysięcy leży w banku, a ileż przybędzie za dziewięć lat! I na co? Nie ma już na świecie tej sprawy i celu, o którym ojciec mówił, umierając.	Grzyb?... Ady wolałbym diabła na sąsiada niż tego chorobę! Stu Niemców tak nie dopiecze, jak ten stary Judasz.	Ja rzeczywiście pomyślałem, proszę pani, o kokainie, ale niech mi pani wierzy, że...	Tak. Paszporty uczciwym ludziom zwykle sprawiają tylko kłopot, a złodziejom ułatwiają ucieczkę. Zapewniam pana, że i ten paszport będzie w porządku, ale mam nadzieję, że mu go pan nie poświadczy.	Tak, lecz potem rozlała ją po stole na dowód, że w przyszłości nie będzie już potrzebowała tego środka.	Czego pan krzyczy, panie prezesie, co pan myśli, że mi pan język zawiąże? Teraz pańskie na wierzchu, ale zobaczymy jeszcze. Idę... Do widzenia...	Ja? na Herkulesa... nie, Cezarze boski... nigdy nie byłem ciekawym, a wiersz dla mnie rzecz obojętna, choćby był Homerowy	Tego już za wiele nie zapominaj, że biedny Indianin jest wujem mamy i że krewny nasz nie postąpiłby niehonorowo.	Pamiętaj, Karolu, że państwo stanowczo sobie życzą, by drzwi od ich części mieszkania do mojej były stale zamknięte.	Tak, mam wiadomość pewną, że do klasztoru.	Ty ty, właśnie ty. Nie przypuszczałam, że memoriał, przy którym ci pomagałam, będzie narzędziem takiego... takiego... postępku.	Bardzo panu dziękuję za sąsiedzkie odwiedziny, ale na prawdę jest mi pilno, bo moje wozy pojechały już dosyć dawno na stację i czekają na mnie.	Do nóg upadam waszej miłości! Ej! żeby to ja miał w drodze choć jeden takowy dukacik!	Nie wymawiam ci i ja...	Po co pani tu przyszła? To nie wypada. Ja leżę w łóżku...	I ja!	Zapomina pani że będziecie państwo mogli sprzedać drukarnię dopiero, spłaciwszy pana Métiviera, ponieważ cały inwentarz jest dotąd zajęty.	O, tak, panie hrabio Możemy tak powiedzieć, bo Bóg zrobił dla nas to, co robi tylko dla swych wybrańców: zesłał nam anioła.	Opuściłam wszystkie opisy oprócz zachodu słońca Tego jednego nie mogłam opuścić. Był najlepszy ze wszystkich.	Tak nóż znaleziono właśnie tutaj. Pochodzi on ze zbioru broni w salonie, skąd moja siostrzenica, panna de Saint-Véran, chwyciła strzelbę. Zaś co do czapki szoferskiej, należy ona najwidoczniej do mordercy.	A mnie to już biorą do wojska	A skąd jej wezmę? W sobie ci jej nie znajdę, a pożyczyć mi jej	Ale byłoby dość kiepsko, sam rozumiesz. Ale za... Za sto pięćdziesiąt żyłbym całkiem zadowolony.	Co ona pisze do mnie?... co ona pisze? Czytaj mi jej list.	Czemu pan wczoraj nie był w redakcji?	Głos to nie tylko rozumu, ale i obywatelskiej cnoty!	Na ucznia już pan za duży.	Zapewne chwilowo. Wahania i zawroty w tył są konieczne. Cały świat stoi na oscylacji. Ale jest też pewne prawo wzrostu energii społecznej	Buja, ale nie o własnej sile i nie może zalecieć wysoko, chyba...	Elzo ty moja! tak długo na tę chwilę szczęścia czekać nam było potrzeba... tak długo...	Nie gryź, zwierzę Ostatni raz mówię ci, Aziu. Już nigdy tego więcej nie będzie i nigdy już nie nazwę cię Kubą i Prepudrechem.	No, nie są jeszcze po słowie, ale z pewnością nie ona będzie winna, jeżeli to nie nastąpi prędko.	A masłem sobie ogień podpala!	A! Więc tak... z nudów	Ba! drwię sobie ze wszystkich nauk!	Brawo, panno Stefanio! Doskonale! Pani go lepiej zna, niż sądziłem. Hrabia istotnie arystokrację uważa za bogów, siebie bez wątpienia za Jowisza.	Czy ci ich żal?	Czy to jej córka, ta urocza osóbka obok niej?	Do której prawdopodobnie powrócili	Drwię sobie z ciebie, stara ropucho!... Mam już dosyć waszej szopki!...	Mam sprawę do kancelarii.	Nie mogę oglądać własnego obrazu! Nie mówisz tego poważnie. Dlaczegóż nie miałbym go oglądać?	Nie myśl, nie myśl! Przecież jesteśmy razem ze sobą i żadnego wczorajszego dnia nie było!	Niechże Pan Bóg zachowa! Umarłabym od samego wstydu za takim mężem.	Nikt go odtąd nie dotknie.	Tak będzie lepiej	Tak jjest... je... jeszcze... postscriptum.	Tylko nie Zeldzie błagam was, tylko nie Zeldzie!	Za Radziwiłłównę im zapłacić!	A artyleria wyszła?	A poza Châtillon?	A tu co?	Chwałaż Bogu! A to jakbym odżył. I jakżeś to wacpani takie miraculummiraculum (łac., r.n.)	Co ci ta o toco ci ta o to (gw.)	Cóż N. Pan każe?	Cóż? jestem biedną i mam dla dziadka obowiązki.	Daj mi święty spokój!...	Dobre czasy już minęły!	Dobrą milę ztąd, w N.	I w dwóch jest światełko... Ludzie tam jeszcze czuwają... Pewnie starszyzna.	Książę.	Kupiłem.	Mamy towarzysza.	Niech pan zostanie! To moja sprawa.	Och, tuż koło tego, którym zarządzał, pod nosem swego dawnego pana, to bardzo niedelikatnie	Połknęłabym chętnie, żeby z nią skończyć	Przynajmniej część	Pójdę z panem kawałek.	Spocznijcie, waszmościowie osiemdziesiąt kilka inwitacjiinwitacja (daw., z łac.)	Starość	Szkaradnik z mecenasa!... Jakto?... już, już mecenas idzie?...	Słuchaj	Tegu ir taip, bet kuo kalta lenkų valdžia, jog tokiose iškalose o draudė lietuvišką kalbą? Ak, tai patys žmonės samdydavo tokius mokytojus.	Ten sam.	To wyuczone!...	To zapewne mapa o wielkiej skali?	Umarła?	W to nam graj!	Wyspa?	Zamierzacie wysadzić dom?	Zatem?	Zgrozaby była!	Łżesz!
Czy się śmiały! Ani jedna. Siedziały cicho jak myszki, a Zuzia niemało łez wylała, widziałam dobrze. Nie zazdrościłam jej wówczas, bo czułam, że po tym co zaszło, miliony karneolowych pierścionków nie dałyby mi szczęścia. Nigdy, nigdy nie wytrzymałabym tak bolesnego upokorzenia.	Otóż to znowu! szlachetność stoicka, wyrzeczenie się i zaparcie No proszę bez wszelkiego dobra człowiek dopiero najlepszym być może zastanów się przecie, Ludwinko. czy ja bym nie był szczęśliwy? Szczęście!... Ludwinko, Ludwinko! gdybyśmy oboje pomyłkę naszą uznali i zaczęli życie inne, spokojne jak ten ubogi domek nasz, dobroczynne, jak dzień z życia matki naszej wzięty jej słowo w piękność zaczarowało ten światek maleńki... Wszak prawda, Ludwinko? nie straszyłbym cię już nigdy...	Masz zupełną słuszność. Trzeba koniecznie tęsknić do czegoś innego, przenosić się sercem z miejsca na miejsce, z zawodu do zawodu, odmieniać same pożądania, bo inaczej ziemia by nas obsiadła i pożarła. Widzisz, ja w tym czasie, gdy ty siałeś i żąłeś, nabrałem manii do czytania książek. Dawniej, ta żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało mi samo życie człowiecze, nasze obecne, a to, co jest w książkach, uważałem za strawę godną szczurów, robaków i łysych staruszków. A oto nagle przyszło i trzyma... Waszmość, mości cześnikowiczu, do książek nie masz gwałtownej inklinacji? Co?... powiedz szczerze...	Spać się chce, że to nosem się podpierasz, nie	Obaśmy żołniérze i uczciwi ludzie; na co się mam zapierać: straciłem głowę, patrząc na nią! Ani się wstydzę. Takich kobiét dwóch na świecie nie ma.	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	A tak kiedyś w wielkim niebezpieczeństwie uczyniłem ślub Najświętszej Pannie del Pie de la Grotta, że przez dziesięć lat nie będę ani strzygł włosów, ani golił brody. Dziś właśnie mija dziesięć lat od dnia, gdy złożyłem ten ślub, i o mało nie utopiłem się w rocznicę tej przysięgi.	Valentine, przez cały czas tego długiego czuwania jedyną rzeczą, na której skupiała się moja uwaga byli ludzie, jacy u pani bywali, jedzenie, picie i lekarstwa, jakie pani podawano. Kiedy jakieś napoje wydawały mi się dla pani niebezpieczne, wchodziłem, tak jak przed chwilą, wylewałem je ze szklanki, a zamiast śmiertelnej trucizny wlewałem napój o dobroczynnych właściwościach. Krzepił panią i przywracał do życia, które chcą ci odebrać.	Panie bracie żeby to, chowaj Boże, diabeł był i pana Urbańskiego z kretesem zgubić chciał, to byłby tylko dmuchnął na niego i jak świecę zgasił, ale nie bawiłby się tak, żeby go ranił, a potem te rany pogorszał.	Wara ci od Jagusi, słyszysz! Wara ci, żeby ją potem bez ciebie na ozorach obnosili po wsi, jak tę jaką ostatnią... ani mi się pokazuj na oczy!...	Jest ich dosyć! jest, nie potrzebujemy obawiać się, aby nam ich zabrakło.	Nie chcecie przyznać się do niczego Nie chcecie mi powiedzieć, za co tu siedzicie i za co was wzięli pod klucz? Mnie moglibyście o tym powiedzieć, bo jak nie, to powiem wam sam. Wzywam was jeszcze raz, żebyście się dobrowolnie przyznali. Dla was lepiej, bo to ułatwia śledztwo i łagodzi karę. Pod tym względem jest u nas tak samo jak u cywilów.	A to na co alboż ja się znam na takich rzeczach? To należy do pana Don Kichota z Manchy, który jednym machnięciem ręki, wypędziłby wszystkich nieprzyjaciół, ale ja nic temu nie poradzę.	Aaa... ja i to myślałam. Bo co znaczy mąż, którego nie było... nie było i naraz wylazł jak spod ziemi? Jużci, kiedy oni rozeszli się i pani aż musiała pensję założyć, więc nie musiało być między nimi kleju; a jeżeli teraz wrócił, i jeszcze bogaty...	Czy to pan, panie Mitchell? Uderzyłem głową o tę przeklętą ścianę z taką siłą, że przewróciłby się nawet byk. Gdzie pan jest?	Znała prawdopodobnie arkana tajemniczych przygotowań Maple’a. Wydaje się nieprawdopodobieństwem, by ona, mieszkając w tym samym domu i ciesząc się jego zaufaniem, nie znała dokładnie składu tego preparatu. W siedem dni po zniknięciu Maple’a Comstock Bell nieoczekiwanie i bez wytłumaczalnej przyczyny bierze ślub z dziewczyną znacznie niżej od niego społecznie postawioną.	Nie chciałam się wałęsać, ale iść do domu!	Otóż nie boimy się.	Ten Mitchel, to prawdziwy artysta. Cóż za zimna krew! Czeka do ostatniej minuty terminu, dokonywa rzeczy tak, że może zaświadczyć mnóstwo osób, iż czyn spełniony został w czasie oznaczonym. Przytem postarał się o wyśmienite alibi. Chory w Filadelfji! Ba... Trudno dziś zaufać komuś!	Tak Capataz kapitana Mitchella był jedynym człowiekiem w mieście, który stykał się z Hernandezem oko w oko. Ojciec Corbelan go do niego wysyłał. On pierwszy nawiązał z nim stosunki. Szkoda, że...	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	Szymek powiedział, co będzie, to musi być, na darmo słowa nie puści.	A czyjeż by, jak nie jej?	A waćpan to nigdy g’rzeczyg’rzeczy (starop.) o rudy warkocz; tj. o ładną kobietę.? Zachciało się Chmielowi Czaplińskiej czy też Czaplińskiemu ChmielnickiejZachciało się Chmielowi Czaplińskiej czy też Czaplińskiemu Chmielnickiej	Być może, muszę przypatrzyć się im raz jeszcze.	Uciekać, powiadam! O mur głowę rozwalić... w ziemię się zapaść... wstydem spłonąć!	Widzisz go, w domu łapciem kapuśniak łykał, a tu do herbaty się dobrał; pańskiego picia się zachciało	Żeś chyba oszalał u Tepera pieniądze umieścić! A toż bankructwo lada dzień, albo raczej lada godzina... To marnotrawcy! Ja tu siedzę dla pięciu kiepskich tysięcy dukatów i burzę tę Jeruzalem... a oni mi się jak piskorze wykręcają. Człowiecze! Panu Bogu dziękuj żeś mnie tu zastał, nogi za pas i uciekaj...	I wasze prawa są tak okrutne, że nie pozwalają ci kochać?... Ech, to są pogróżki!... Dla mnie zrobisz wyjątek...	Czy tu nikt nie mieszka?	Gdzież ta! On je obiady u Wajsów, tam u jednych z fabryki. Mieszkają na Czerniakowskiej.	Dlaczegóż się osłania jakąś tajemnicą, ukrywa? Mnie to niepokoi.	Tak się rozcina węzły gordyjskie niski i mocno zbudowany. brunet w złotych binoklachbinokle to ma ścisły związek z naszą godnością państwową.	Chyba nie mówisz pan o pani Jaszuńskiej?	Dlaczego tego nie robisz?	Ja chciałabym być... Ja nie wiem...	Mówią, że Kraków okrutnie urósł od króla JagiełłyWładysław II Jagiełło	Nie było jeszcze większego rycerza!	Nu! Oni nie rozumieją tego języka, którym pan gada!	Sądzę, że dla Luci jeszcze taki flirt zbyteczny	Waść sam cicho! Nie większyś od kiełbiakiełb	Zapewne ale cóż ci u  diabła po tej znajomości przy lichem twoim rzemiośle? Wierzaj mi, mospanie, pluń lepiej na te rycerskości, a kiedy mamy kęs chleba dom, po co nam go szukać indziej, gdzie go może nie ma? Ze mną już rzecz skończona, jadę jeszcze za panem do Saragossy, ale dalej ani kroku, a potem upadam do nóg, żegnam uniżenie.	Co mam robić muszę syna słuchać gdy męża nie mam! Ale ani on ani ja długiéj z tego pociechy mieć nie będziemy!	Jak to! To waszmość nie zabawisz u mnie przez jutro?	A powiedziała mu pani o tem, że tu jestem?	A! to prawda! zawołała starościna, że byłybyśmy wolne!	Ale ja nic nie wiem, ja... matka...	Ja myślę ja myślę, że skoro będziecie ich rozganiać, to właśnie oni wam co złego zrobią.	Nie wiedziałem o tem wcale, ale wiem teraz!	Ta z pewnością wyjdzie ci na pożytek, byleś ją chciała zrozumieć.	Sama mu powróci, sama, bo duszy widno jeszcze nie stracił całkiem.	Ciężką będziesz miał z nim przeprawę. Widziałem go też, jak sobie Czaplińskim drzwi otwierał. GoliatGoliat	Co ja mam uczynić. Dlaczego ja nie wiem, co mam czynić, ani gdzie jestem?	Podobno... Czy tak, panie prokuratorze?	Oczywiście! Gdyby był pan w Rzymie, Thomson i French wypłaciliby panu gotówkę od razu, bez żadnych oporów.	Oj! prawda pani Marcinowa! Ależ taki, gdyby stary powrócił, toby coś pomyślał.	Co ona właściwie chce ze sobą zrobić?	Po prostu to są cząstki ciała, w dodatku chore.	Tu już biegł szybko Palce jego nóg są rozwarte szeroko. Ale czemu w tym miejscu nagle skręcił w bok?	Ale teraz wyszłabyś...	Dowód będzie Lada dzień przyjeżdża do Pi-Bast wielki pan asyryjski, Sargon, przyjaciel króla Assara. Przyjeżdża tu pod pozorem pielgrzymki do świątyni Astoreth, złoży dary wam, książę, i jego świątobliwości, potem	Kazałem pana zawołać...	O ho! alboż to trudno choćby i pański styl i manierę skopiować?	Pana zabili.	Pilno dawać baczność. Źle wróży ten spokój.	Swoim niewolno, dworowi, tak	Tak.	A kiedyż panie wstają?	A te zwłoki?	Amen!	Boże!	Ciekawym usłyszeć ten twój plan pierworodny!	Co dzisiaj jadłeś?	Co on powiedział?	Gdzie?	I ustąpiłbyś mi miejsca?	Ile on panu płacił?	Lemoniady	Lepszy los! Ukradł mi siedem lat życia.	Mości panowie, proszę do tańca!	Może kiedykolwiek zapotrzebuje ich jakie muzeum...	Nigdym nieznał i dźwigam winowajcą.	No i co?	O kim on mówi?	Paradoks!	Pilno mi świtu i jutro doczekać!	Pomyłka. Grosman jeszcze dzisiaj będzie wolny!	Proszę	Przyprowadziłem waszego kamrata.	Strach, Kobieta, Mężczyzna, Pamięć nalegałem.	Tik, žinoma, nereikia tingėti. Tinginys ar koks girtuoklis verčiau teneinie į Ameriką. Bet darbščiam žmogui visados linkiu eiti.	Trestka ugodzony jakimś sztyletem, pewno zazdrości	Tutaj, moja mościa panno	W chacie jeszcze goręcej!	Wasza królewska mości...	Wszystko, co ma nastąpić.	Za życia byłem twoim wspólnikiem, Jakubem Marleyem.	Zaczynać!	Ziarnko zboża?	Zupa!
No Ciężki orzech ma mama do zgryzienia. Ale mama zgryzie, zgryzie. No mówił znowu do księżnej, która nie drgnąwszy z melancholią patrzyła w nieskończoność jak ci idioci w Rosji, co to nie wiedzieli, kim są. Takie czasy, że nawet my, takie wszechświadome gady, takie hyperinteligentne chrząszcze-trupniki, musimy się samookreślać. To taka intelektualna masturbacja. Jeśli ktoś bardzo mądry straci trochę rozumu, który mu jest od Boga dany, to mimo że tą resztą dziesięciu ludzi czynu mógłby obdarzyć, sam nie ruszy swojej maszyny: motor proporcjonalny musi być do całości mechanizmu. Także odwrotny wypadek jest niedobry: motor roztrzęsie wtedy swoją własną, za słabą karkassę. To zdaje się jest „cas” twojego nowego chłopczyka, mamo. Ale wolę już to, niż tego kuzyna Toldzia. Ta galicyjska wysoka szlachta to bardzo przykra warstwa  była kobietą „sztandarową” par excellence. A może czasem i marzyła o czymś podobnym, gdy już zabraknie wszystkiego...	W takim razie wygłoszę prelekcję o zbrodni. W życiu normalnem walczy jeden rozsądek z drugim. Dotyczy to zarówno uczonych, jak i rzemieślników. Mózg trze się o mózg, a w rezultacie powstają najświetniejsze myśli świata. Tak postępuje wiedza uczciwego zarobkowania na chleb. Ze zbrodniarzami, sprawa inna. Walczy z siłami potężniejszemi. Jego towarzysze zawodowi, że się tak wyrażę, nie stają przeciw niemu, ale raczej są jego pomocnikami. Ma tedy tylko za wroga detektywa, wyobraziciela społeczeństwa i prawa. Żaden człowiek, śmiało rzec można, nie zostaje zbrodniarzem z wolnego wyboru, a położenie przymusowe, w jakiem działa, sprowadza odkrycie.	Zastanówmy się: Buckingham nie żyje, lub ranny śmiertelnie; rozmowa twoja z kardynałem podsłuchana przez czterech muszkieterów; lord de Winter zawiadomiony o twojem przybyciu do Portsmouth; d‘Artagnana i Athosa zamknąć w Bastylji; Aramis kochankiem pani de Chevreuse; Porthos głupiec; pani Bonacieux odnaleziona; przysłać ci powóz jaknajspieszniej; mojego lokaja zostawić do twego rozporządzenia; zrobić z ciebie ofiarę kardynała, aby przełożona nie powzięła jakich podejrzeń; Armentières nad rzeką Lys. Czy wszystko?	Pomyślałam przez chwilę, że pan ją uwiódł i do małżeństwa jest pan zmuszony. Ale teraz widzę, że nie	Bardzo dobre epitafium Nie pragnęłabym dla siebie lepszego. Wszyscy jesteśmy pewnego rodzaju sługami i jeśli fakt naszej wierności może być uwieczniony na naszych grobowcach, wystarczy to już w zupełności. Spójrz na ten nędzny, mały, szary kamień, Prissy	Zdrowi, z wyjątkiem tych wilków, które poparzyłeś szkarłatnym kwieciem. Ale rzecz ważna dla ciebie to to, że Shere-Khan ruszył na łowy w dalekie strony. Chce, by mu odrosło futro przysmalone przez ciebie, a przy tym zamierza cię odnaleźć, bowiem złożył przysięgę, że kości twe zatopi w nurtach Wajgungi.	A więc pozbawiłbyś się snu dla swojej fantazji, a nie przez chęć sprzeciwiania się moim rozkazom?	Aha?... Niech pani zgadnie, od kogo to dostałem. To dopiero pan!... Bywali u nas nawet rublowi panowie, ale takiego jeszczem nie miał.	Idziemy do Malinowskiej Trzeba to raz skończyć... Wczoraj na sesji ostatecznie przekonałam się, że pani Latter nie ma już ani pomysłów, ani energii... Robi wrażenie osoby rozbitej... Muszę ją ratować...	Tak, aby nazajutrz potém bez sądu wyprawić mnie bezpiecznie do jednéj z fortec saskich Nie: dziękuję wam. Wolę przebywać na wiedeńskim dworze i ztamtąd genialne wasze podziwiać czyny!!	Wiesz co, Huck, niech sobie ta beksa wraca do mamusi, prawda? Biedne maleństwo, chce zobaczyć mamusię! A niech ją zobaczy! Ale tobie się tu podoba? Co, Huck? My dwaj zostaniemy tutaj, no nie?	Moja Lorciu! zawołał... jakżeby to było śmiesznie zlęknąć się kobiety bezbronnej! Dla czego? Cóż mi się stać może?	Oto artykulik, który nabazgrałem dla ciebie i który, w razie powodzenia, mógłby rozpocząć serię podobnych utworów.	Chciałem zapytać, czy jesteś pewna, że Chińczyk nie wślizgnął się do pokoju dziś wieczorem?	Zgadzam się Zostanę, póki pan profesor nie wróci.	Nie złe, Broniu, ale nieuczone, niezgrabne, naśladowane, nie wyczute, sztuczne. Zbiór frazesów sztubackich. Ale w tym jest dusza twoja, która roi, poszukuje, która wiele będzie cierpiała... Nie, Broniu młodzieniec, powiesz mu: „stań”; gromy nie umilkną, gdy im powiesz: „milczcie”. To tylko tak jest w wierszykach, ładnych wierszykach, ale nie w życiu.	Pan Adam umarł na anewryzm serca, spowodowany prawdopodobnie nagłym przestrachem, byłem tam... Idź pan do panny Anki, bo i ona na pół żywa!	Mylisz się, ponieważ nawet najśmielszą myślą nie potrafisz ogarnąć Królestwa Bożego. Nie widzisz go i nie rozumiesz. Zastanawiałeś się kiedy, czy twoja żarliwość jest wyrazem woli boskiej, czy też przeciw niej się obraca? Zwycięstwo prawdy przyśpiesza czy przeciw zasadom prawdy się buntuje? Nasza to, chrześcijańska żarliwość czy też obca nam z ducha, heretycka i wroga? Z żarliwością, mój synu, dzieje się tak, jak z każdą ludzką rzeczą, iż nie istniejąc sama w sobie, w oderwaniu od skłóconych spraw świata, może swoją gwałtowną siłę obrócić zarówno ku dobremu, jak i ku złemu, raz prawdzie służąc, a kiedy indziej przeciw niej kierując swoje działanie. Jesteś chrześcijaninem?	A od czegóż jest najwyższa rada?... Powiadacie, że składa się z samych mędrców... Więc niechby oni wzięli na swoją odpowiedzialność traktat, który ja uważam za hańbę i zgubę Egiptu...	Ale zostaniesz pan bez światła!	Co to jejmości jest takiego co się wam stało, że wyglądacie, jakby wam pół godziny do śmierci brakło?	Czy ma pan jakie wskazówki, że tam nie pojechał?...	Myli się pan To zrobili Turcy przez tę Bośnię i Hercegowinę.	Ostrygi wyborne! Nie skosztuje pan?	Po raz ostatni wam ufam ale gdybym się zawiódł, biada wam, biada tym wilczętom. I to mówiąc, wskazał ręką na Wolfshöhle.	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	Tak więc i teraz jeszcze używają tego pierwotnego sposobu?	Tak, zapewne ale mówią o nim, że ambitny bardzo, a to prawie na jedno wychodzi.	Tak... A więcej nikogo z mojej rodziny nie było?	Łzom pan nie wierzy?	Tak samej kobiecie bez opieki w takiem mieście! ludzie często uczepią się, odrą, oszukają, a niema się komu i ująć. Gdyby mi się tak stateczny człowiek trafił...	Ależ drodzy państwo! Bal i ja! Ja od niepamiętnych czasów nie byłem na balu. A nie tańczyłem od czasów studenckich. Na cóż ja wam się przydam?!	On! Nie kto inny! i pod buńczukiem! Już się na hetmana kreował. Poznałbym go po tej fantazji wszędzie... Ten człowiek takim umrze, jakim się urodził.	Są tacy! Niech pani spojrzy prosto przed siebie: tam siedzi panna Müller i panna Grünspan, dwie złote jałówki łódzkie. Mada Müller dusi się w swoich zbyt sztywnych jedwabiach, a że przy tym z trwogą myśli, że służąca może przegotować knedle, więc ciągle się poci ze strachu; przez pięć minut, liczyłem uważnie, wypiła cztery szklanki lemoniady! Panna Mela Grünspan wygląda na nadzianą entuzjazmem; umyślnie, trzy razy, pytałem ją o Neapol	Umiem napamięć to straszne słowo Jednak łudziłam się, chwytałam się resztek nadziei, wierzyłam w twoją dobroć, której wtedy nie umiałam ocenić...	A zwłaszcza, szepnęła z ironicznym śmieszkiem, że taki śliczny chłopak, toby się w nim panna Laura pokochać mogła.	Ach, o to pani chodzi?... Naturalnie, że musi być wspólnik, i właśnie o nim pogadam dziś z panią Latter.	Aj, gwałt! co to było? Gdzie ten rozbójnik? Zabili mnie! Gwałt! Ja na sąd podam! U mnie głowa pęknięta, u mnie serce odskoczyło! Ja zabity! Ja trup! Ajej! Ajej!	Ale cóż to jest właściwie za przysmak?	Ani trochę więcej, niż powinienem, pani.	Co to przeszkadza, można mieć dwie naraz narzeczone i w obu się kochać, a ożenić z trzecią, która będzie miała pieniądze.	Coś mi się zdaje, że mają już dość	Czy dlatego, aby w towarzystwie człowieka kapryśnego nie było ci smutno?	Cóż, w każdym razie nie zachęca. Ten Stawski to notoryczna szuja.	Dajcież te pieniądze, żeby między nami nie było znowu czego!...	I ja byłbym się tam przydał	Jak to spytał pan z Długolasu.	Kto mówi o cackaniu? Nie może mi przecież zabronić wyjazdu na zaręczyny.	Maszko mnie zatrzymał Co tu słychać?	Nad niczym nie potrzebuje pracować dość mu raz spojrzeć w książkę, aby umieć lekcję, a w krykiecie pierwszy gracz, może wygrać dziesięć partii z rzędu.	Naprzód przychodzili do nas ludzie tutejsi mianowaćmianować rzekł Zyndram	Nie odsiedziałem wszystkiego, księże dobrodzieju, zostałem przez kogoś uwolniony.	Nudzisz się, margrabio?	O JehowoJehowa krzyknęła przerażona, bez ruchu zatrzymując się na ścieżce. Powoli jednak uspokoiła się, a jej aksamitne oczy przybrały zwykły wyraz łagodnego smutku.	Pojadę do Strzemieszyc, a stamtąd drogą wiedeńską do Warszawy.	Postanowiłem, odezwał się po chwili, życie poświęcić poszukiwaniu prawdy.	Proszę pana ani doktor Craven, ani pielęgniarka, ani ja nie możemy go zrozumieć.	Sto trzydzieści siedem stopni i piętnaście minut długości na wschód od południka paryskiego i trzydzieści stopni siedem minut szerokości północnej, to jest prawie trzysta mil od wybrzeży japońskich. Dziś więc, 8 listopada w południe, zaczyna się nasza podróż podmorska!	To nie jest wcale drobiazg...	To od tej pani, co gra cięgiem	To samo i mnie rzekł! „Jak będzie wola boska, to ją dostaniesz”.	Zaraz znać: nieśmiały. Ot, wysyłają dzieciaka do miasta na poniewierkę.	Zdaje mi się, że jej zazdrościsz	Zobaczymy się jeszcze?	Zresztą ja nie mam przyjaciółek	Zważcie dobrze Zmuszony bowiem będę przeciwstawić się pewnym powszechnie uznanym pojęciom. Geometria, na przykład, której uczyliście się w szkołach, jest oparta na błędnym założeniu.	Złote słowa powiedziałaś. Ten gość musi się wyspać. Musimy dziś chrapać! To darmo. Chodźmy, poruczniku!	„To i dobrze rzeczy przybierają taki obrót, jaki przewidziałem: jestem tymczasowo kapitanem, a jeśli ten głupiec Caderousse będzie milczał, to nim zostanę naprawdę. Chyba że sąd uwolniłby Dantèsa... ale sprawiedliwość jest sprawiedliwością i mogę na nią liczyć”.	A cóż zrobicie z rogaczem?	A kiedy będzie go dzielić od jakiego berła tylko szerokość trupa, może sobie uczynić stopień z ciała Koralii	A rzeknę wołał zapalczywie porywając za kij.	A ty na to przystaniesz z miłą chęcią... Jakiś ty dobry!	Ach! Jaki głupi!	Byliście kochankami?	Być może.	Cha! cha! Poznał polskich kawalerów!	Chciałby mi związać ręce?	Czego chcesz od garsona?	Czy ja długo spałem?	Dużo.	Dziękuję mamusi, ja wolę siedzieć.	G. 1.	Gad przemierzły!..	Henryku, Henryku, to straszne!	Herezja, mości starosto, herezja!	Jak to?	Jaką Marjetkę?	Kogo?	Król? Króla gdyby pies ukąsił, zaraz by mu przebaczył i jeszcze by mu sperkę dać kazał. Takie już u niego serce!	Nawet przyjaźń?	Po co?	Przed kim?	Sprzyjasz białym, których ścigamy?	To okropne	To ładna dziewczynka ładne małe dziewczątko z malinką pod lewą brodawką.	Ty babo!	Wiem, wiem!	Więc co zrobić?	Więc co? Powiedz! No, Karolino, Linko, co będziesz robić?...	ZemstaPrzyjaźń
Niezadługo trafim na gościniec idący od przewozu przed wyspą do środka kraju. Tam się w gęstwinie położym i będziem na nich czekać.	Ponieważ piaski są bardziej niebezpieczne od skał, pochłaniają wszystko, co w nie wpadnie. Wystarczy kilka dni, aby statek mający kilkaset ton wyporności zapadł się w nich bez śladu.	Milczeć! Nie lubię grozić, lecz wiedz pan, że jeżeli teraz sprawi mi pan zawód, na całej kuli ziemskiej nie znajdzie pan grosza zarobku, a ja umiem dotrzymywać swoich obietnic. Jeżeli to panu nie wystarcza, to weź pan pod uwagę skutki pańskiej odmowy. Przez szereg miesięcy przygotowywałem dzisiejszy dzień. Prestiż przemysłu polskiego, ba, państwa polskiego, zostanie przez pańskie głupie skrupuły wystawiony na pośmiewisko. Jest pan małym człowiekiem i pańska uczciwość z punktu widzenia każdego człowieka o szerszym umyśle będzie przestępstwem nie do darowania. Kto powiedział A, musi powiedzieć i B. Wycofanie się obecnie jest niepodobieństwem. Spójrz pan przez okno. Nadjeżdża prezydent. Ci ludzie to potentaci finansowi z całego świata. Wszystko to przygotowałem ciężką mozolną pracą. Oczywiście możesz pan mnie i ich wszystkich wystrychnąć na dudków. Możesz pan jednym wierzgnięciem unicestwić całą skomplikowaną i precyzyjną maszynerię, której celów w ogóle pan nie rozumie. Już nie apeluję do pańskiego prywatnego rozsądku. Wolno panu wyrzec się bogactw, które panu obiecuję, i wybrać nędzę, lecz nie wolno być tak zarozumiałym, by obalać wielkie dzieło dlatego, że nie umie pan go zmierzyć kryteriami kramikarskiejkramikarska uczciwość	No, cóż się stało? Poszedłem potem za wami do izby jadalnej i usiadłszy samotnie na rogu, patrzałem jeszcze zamyślony na tę, która mnie tak obałamuciła, którą tak srodze kochałem, dla której tyle trudów poświęciłem, tyle kosztów poniosłem, dla której byłbym w razie może i gardło dał moje, a która mnie tak okropnie zdradziła, moje ofiary podeptała, żebym też choć wiedział, dlaczego! Wtem, kiedy inni zajęci byli jedzeniem, przystępuje do mnie pani stolnikowa i rzecze: „Panie Janie! Co waszmość wyrabiasz?” Powiedzże sam, czy nie lepiej by mi było wtedy być na torturze?...	Ale to posłuży nieprzyjaciołom, na których pani nie zbywa do nowego spiknięcia się na jéj zgubę, to da im oręż w ręce!	Pójdę, pani. Posłucham interesów, może się zdam na co. Nie głód mi dokucza, ani zmęczenie! Do rzeki niedaleko.	Jesteś, kochanko, jesteś... To właśnie stanowi twój największy wdzięk: znam się na tym, bo przecież i ja byłam w twoim wieku... Nie wiem, doprawdy, czym sobie ten birbant Ludwik na taką nagrodę u Pana Boga zasłużył!...	Pani przyjaciółki będą się czuły pokrzywdzone, jeżeli je pani tak zostawi	Za pozwoleniem... Jeżeli z tej beczki rozpoczynamy, to sprawa całkowicie inna. Czy teatr moskiewski, jak się waćpannie wyrażać podoba, czy teatr polski, to jest zupełnie ta sama strata pieniędzy. Wszakże gdy władza to urządza, gdy życzy sobie, ażebyś tam był, i na ten krok twój spoglądać będzie okiem życzliwym, a z drugiej strony gdy zastarzały szowinizm poduszcza cię do krnąbrnego uporu, do trwania w jakiejś paskudnej nienawiści, to radzę ci, a nawet rozkazuję na to widowisko!	A myślisz, żem ja nie zdawał sobie sprawy, żem szedł za ostro, żem się pchał za gwałtownie, że chciałem być czemś więcej niż byłem, żem za wysoko nos nosił... Tej sprawiedliwości mi nikt nie odda, ale ty wiedz o tem, żem ja to sobie mówił... Tylko mówiłem sobie jednocześnie: tak potrzeba i co? właśnie dlatego, że taki byłem, jak byłem... Gdybym był skromnym człowiekiem, nie byłbym dostał panny Krasławskiej... U nas trzeba zawsze coś udawać	A teraz, kochany Gerardzie, zdaję się na twoją ostrożność	Biedne kobiecisko! Biedne kobiecisko! Ale kiedy już cię będzie miała z powrotem, zapomni o całym tym frasunku. Na We’re Here jest nas ośmiu chłopa, a jeżelibyśmy teraz pojechali z powrotem (to przeszło tysiąc mil stąd), to byśmy zmitrężyli cały sezon łowu. Chociażbym ja się na to zgodził, to inni się nie zgodzą!	Cha! cha! a jak ja ci żonkę zbałamucę? A to się tego nie boisz, cyganie kochanku; taki piękny mężczyzna jak ja, to niebezpieczna sprawa.	Co się stało?	Dobrze, Szwejku, względem dam musimy zawsze zachowywać się z wielkim taktem	Jużci we trzech, czy tam wielu łatwiej się obronimy.	Każdy o dziedzinę się swoją przecie zatroska, co na łasce byle czyjej została, gdy my światami gonili, żeby w Sasa rogacinę ciskać, mieczem go w sztuki rąbać.	Namyśl się dobrze, Płaskogłowy, byś i ty nie zaplątał się w węzeł śmierci. Nie potrzebuję twego słowa, bo wiem dobrze...	Nie musisz tego wiedzieć, mogę ci jednak obiecać, że jeśli będziesz się zachowywać spokojnie, nie stanie ci się krzywda. Jeśli nie wydarzy się nic niespodziewanego, jutro będziesz wolny.	Nie, nie zdaje mi się.	Patrzcie! Zatrzymał się! Wraca! Łapać go, nie pozwolić mu uciec!	Po części dlatego ale głównie, że ta wycieczka staje mi się już niepotrzebną. Miałam tylko zaprowadzić tam Bronię...	Słuchaj-no mój drogi, odezwała się, dorosłeś dzięki Bogu, masz rozum, czas ci go użyć samemu	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Ziemia się rozstępuje.	Wszystko, co posiadam, po spieniężeniu równałoby się kwocie mniej więcej półtora miliona złotych.	Wstał od godziny. Mówiłam mu właśnie o Żydach, a on prosi cię, ażebyś napisała list do Wokulskiego...	Żebym tak nieszczęścia doczekała, nie mogę Niech delikatna pani sama powie, czy nie warte po półtora złotego?... Kaczki, z przeproszeniem, jak barany... trzeba chłopa do noszenia ich...	A panie obie są?	Ja także to wiem.	Może o Antku! rodzaj długiego fartucha wiązanego w pasie na sukience i osłaniającego ubranie od pasa w dół dookoła; część tradycyjnego stroju ludowego..	O domina! Pozwólcie mi iść z moją panią, abym jej służył i czuwał nad nią w domu cezara.	Pana nie mamy I pani jest panią tego zamku, lecz nie naszą panią	Po Jagusi to i nieśpieszno mu będzie do swojej.	Szczęście, Bogactwo Tu słuchaczki spojrzały na siebie spod oka, po czym zaczęły pilnie szyć.	Trzeba podważyć łopatą, a potem sztabą żelazną	Waćpan do mnie w jakim charakterze to mówisz?	Wuju! strofować, upominać kogoś; powstrzymywać kogoś od zbyt gwałtownego zachowania. go łagodnie siostrzeniec.	Z pamięci ją do słowa napiszę	Zatem chcę, aby moi poczciwi ludzie w Sacca mieli dobry dzień, o którym by długo pamiętali. Wrócisz do Sacca, czy masz co przeciw temu? Czy sądzisz, że ci to grozi niebezpieczeństwem?	A ginekolog mówił mi właśnie wczoraj, że nie ma najmniejszej nadziei na pomyślny poród.	A mnie co przeznaczasz?	A rok?	A ty, moje biedne dziecko?	Ach, przyjacielu, słuchałem wciąż skarg i krzyków. Jest Bóg! O, tak! Jest Bóg i jest świat lepszy, który On dla nas przygotował, bo inaczej ziemia nasza byłaby nonsensem. Tonąłbym we łzach, gdyby to było mniej tragiczne, ale coś mi okropnie ściska serce i żołądek.	Aha! poszedł na ustronie, dać buzi kochance!	Ale jakim cudem mógł pan wiedzieć że ja coś wyznałam panu de Clèves?	Ale kto ją poda? Czy ten dudek Conti?	Antek, ty nie zaczynaj ze mną	Aš po teisybei tą kūdikį išgelbėjau ir daug rokavau; Darykite su juo, ką norite!	Bardzo dobrze, Planchetku, jesteś królem lokajów; siadaj teraz na konia i dopędzimy karetę.	Biedaku,	Blask!	Boże mój!	Brawo! brawo! majster! Wiwat leżący! zdrowie leżącego!	Całkiem możliwe	Chciałabym zadać ci pytanie	Chodź tu!	Coś ty za jeden, bracie mój? Gdzie proboszcz...?	Cóż to było? Gniew? Ambicya granic nie znająca...	Dla mnie ważne.	Dymitr samozwaniec czy coś gorszego.	Husary pana Czarnieckiego pod Żółtą Wodą starli. Teraz ja u Dońca z tymi, co zostali. Pan Czarniecki szczery żołnir, on u nas w niewoli, o niego komisarze prosili.	I myślisz tam również tymi korepetycjami handlować?	Ja nie chcę.	Jak więc będzie z moim urlopem?	Jaki? właśc. brunszwicki..	Jakiś ty milusi, ti ti, mój chlopaćku	Jesteśmy kopacze z Sochem!...	Kto ty jesteś, dziewczyno?	Mam nadzieję, że z czasem zmienisz zdanie.	Mam nadzieję.	Nie	Nie, nie zrozumiałam. O co ci chodzi, mężu?	Nie, żona onego Schultza, niewiasta z naszych stron, była szczera katoliczka i po katolicku wychowała pannę Hedwigę...	Nie... Naprawdę byłaś? A gdzie siedziałaś?	Niech mi przyniosą lektykę. Jestem zmęczony jak kamieniarz.	Oni nie tworzą, lecz malują pilnie to, co stworzył kto inny.	Opowiadał mi to, powtarzam, człowiek, który nigdy nie kłamie.	Pewnie sztych wielki jakiś z panem Jaroszem robi	Po dybkach ciężą kulasykulas (daw., gw.) dorzucił urągliwie, zeźlony daremnym poszukiwaniem pieniędzy.	Pomyślał pan o tym, co mówiłem?	Posłusznie melduję, że pan feldkurat był tu w gościnie.	Przykro patrzeć, gdy tacy ludzie odchodzą z tego świata.	Przypuszczam.	Tajemnica	Tak, tak. I dlatego patrzysz wciąż na mnie, jak na zamkniętą w haremie. Brr... jakież to obrzydliwe! Że też wy wszyscy tacy podli, tacy podli jesteście!	To tamój	To ty myślisz tu zostać? sama jedna, ot tak jak palec! No!...	Tysiąc dolarów zaledwie przegrał	Wanda!	Widzisz na ciebie tylko mogę liczyć.	Wielki Boże! to go jaśnie panna wcale nie znała?	Wiesz o tym	Współczuję ci, cezarze, z całego serca, a ze mną ziemia i morze, nie licząc Winicjusza, który cię w duszy ubóstwia.	Wszystkie	Za chłopa to zjecie, ale i za dziecko nie zrobicie...	Zapamiętam.	Zarzutu nie. Zapewne. Jednak...	Zostajesz? Tutaj? Na środku ulicy? Kiedy wszyscy idziemy na dworzec?	Żyje zatem?
Tak jest istnieje taki przepis. Przedtem wszakże należałoby zanalizować nasz stosunek wzajemny. O ile mi wiadomo, nie mam jeszcze przydziału, tak że nie może być mowy o tym, aby pan był moim bezpośrednim przełożonym, panie podporuczniku. Najważniejsze jest wszakże to, że w kołach oficerskich odpowiada się na pytania przełożonych jedynie w sprawach służbowych. My dwaj, siedzący tutaj w aucie, nie reprezentujemy żadnej jednostki bojowej o określonym przeznaczeniu wojskowym. Między nami nie ma żadnego stosunku służbowego. Obaj jedziemy do swoich oddziałów i nie byłoby zgoła żadnym służbowym wypowiedzeniem się, gdybym odpowiedział, czy chciałem, czy też nie chciałem powiedzieć, że pan się obżarł, panie podporuczniku.	Opowiem panu zdarzenie. Pracowałem na północy, przy statystykach. Odbierałem telefony: że taki a taki odcinek kolei został zrobiony. Układałem raporty i na podstawie tych raportów wysyłano zaopatrzenia. Pewnego razu komisja z Moskwy. Oglądali obozy. Okazało się, że od roku w dwudziestu punktach nic się nie robi, że w ogóle nie ma żadnej kolei, że jest tylko tundra, a w tundrze obozy z ludźmi, którzy od roku śpią...	Ale nie wierzy pan, że rozpali ogień?	Już widzę, że profesor nie ma nabożeństwa do panny Norskiej.	Chłop, Idealista, Szlachcic, Przemiana mało nie pękła z jednej parafii, dali szeląg na most w innej parafii? Przenigdy by nie dali w dawnych czasach! Chłop dawny, chłop zimny ugór, chłop płona i martwa rola, którego duszę potworną, zimną i martwą, utopioną w liczeniu zysku, my niszczymy... Bo trzeba ci wiedzieć, że my niszczymy chłopów i stwarzamy obywateli. Precz ze szlachtą i precz z chłopami! słyszysz	Widocznie sądzili, że pan mnie nie będzie miał zaszczytu poznać. Czy pan wie, że oni mnie zabronili wstępu do pałacu? Że kazali jadać samotnie? Że nie wolno mi opuszczać parku, bo Kunik kazał służbie bić mnie kijami, jeżeli wyjdę?	Słowo honoru daję, że po raz pierwszy widzę takie dziwne ręce... Nie wiem doprawdy, czy...	Przebacz, panie rycerzu lecz Altisidora dotąd była w najlepszym zdrowiu. Nie pragnęła niczego na świecie, dopóki nie przybyliście do tego zamku. Niech Bóg potępi całe błędne rycerstwo, jeżeli wszyscy są równie niewdzięczni, jak ten, którego widzę przed sobą! Na miłość Boga, oddal się stąd rycerzu Don Kichocie! Ta biedna dziewczyna nie wróci do zmysłów, póki tu znajdować się będziesz.	Potrzebną nam była ta lekcja i zapamiętamy ją, a gdybyśmy zapomniały, słusznie byś nam mówiła jak stara Chloe w Chacie Wuja TomaChata Wuja Toma dodała Ludka, która nie mogła się powstrzymać od żartu, chociaż wzięła sobie to kazanie do serca na równi z siostrami.	Mój ojcze! Czy ty naprawdę sądzisz, że życie jest czymś godnym dbałości, niepokoju, zabiegów?... Wierzaj mi, że osobiście nie zależy mi na nim wcale.	No dobrze, ale tak można witać się z jednym albo dwoma królami, a nie z taką chmarą.	Nie wiadomo, co więcej podziwiać w tym człowieku: jego mądrość czy pokorę!... O, nie zapomnieli o nas bogowie, jeżeli mamy takiego...	Ja go nie widzę, nie rozumiem, co chcesz powiedzieć przez to.	A pan coś strasznie rozmowny?... Nie wyglądał...	A wesela nie urządzacie?	Aaa!... Czy nie tobie chciał dziedzic sprzedać za sto dwadzieścia rubli łąkę wartającąwartająca	Czy pani wie że Cruchotowie mają razem ze czterdzieści tysięcy franków renty?	Nie wszystko. Opowiedz historycznie.	No, nie. Prócz popielniczki i cygara był ten sam stół i identyczne obicia ścian.	Pewnie dlatego, że chciałam bić matkę.	Spodziewam się, że ojciec pani nas odwiedzi...	Wcale nie!...	Że niby w ciąży?	To je otwórz... tego ci nie bronię!	Tak jest cha! cha! Ale ja tu nie po owoc, a tém mniéj po zakazany, przyszedłem. Hrabina Cosel miała prośbę do królewicza pana naszego i kazała mi się stawić.	O!... ja ja go się nie boję i nie będę go oszczędzał!...	Otóż znaleźliście się państwo, na wspólnie ulubionym gruncie, zawołał pan Edward. Bo trzeba ci wiedzieć Auguście, że panna Wanda urodziła się też artystką, wiele czasu poświęca muzyce, i gra prześlicznie.	To mi i dziwno że Walgierz Wdały, o którym zakonnicy prawili, może się w Tyńcu pokazować, gdzie siedem razy na dzień dzwony bijągdzie siedem razy na dzień dzwony biją	Aha, to jeszcze chciałem powiedzieć ktoś mi mówił o panu Ariamanie, że zdobył dla Polski morze, la mer navigable	Któż ich wie? może ci, co się obawiali aby ich nie wydał, śmierć mu przyspieszyli!!	Ach, dzieciństwo!... To wcale nie nowa epoka, ale stare jak świat ceregiele kobiece...	Im wolno, one za to płacą Nam nie.	Że on przytomny... a teraz widzisz jasno rzeczy. Tak, tak, starszych trzeba słuchać. Twoja skrytość to coś okropnego! Niechby choć Jaś był jutro przy waszej rozmowie.	Ta ono prawda. Ale drzwi od ulicy na dwa spusty i na sztabę zamknione, klucz u... onego, od furtki tak samo, parkan wysoki, jeszcze i gwoździami najeżony. Którędyż się wydostaniemy z tego więzienia?	Panie margrabio więc to nie jest pańskie mieszkanie?	A czy ojciec wie, że ty masz dolara?	E... ja tak nie chcę...	I nie opuścisz ich nigdy?	Ja o tym nie słyszałem.	Nie zaczynaj, bo ci dołożę.	Panie, ja nie jestem zadowolony z siebie!	Wielką głowę czy małą, proś Pana Jezusa, cobyś jej o północku nie nadybał. Ino tyle ci gadam.	Jakże można tak żyć, nie mając niczego, co łączyłoby pana z życiem?	Ułożyłem ale ty nie możesz mi być już pomocny. Oto po jej śmierci wyznam, żem jest chrześcijaninem, i pójdę za nią.	Więc ja jej zapowiadam, że dobra sprzedam.	Nie napotkałem go w Warszawie, jeno w Ciechanowie, gdzie mnie oboje księstwo jako sługę Bożego gościnnie przyjęli i hojnie na drogę obdarowali. Ale i ja też zostawiłem im relikwie, które błogosławieństwo boskie muszą na nich ściągnąć.	Oboje jesteśmy na jawie Naprawdę, wygląda wszystko to jak sen; i jest teraz noc, i wszyscy w domu śpią, wszyscy, prócz nas dwojga. Oboje jesteśmy rozbudzeni.	Czemu? Bo kiedy ja się cierpliwością będę uwodził, to tymczasem pannę Lgockiemu dadzą.	Cały jestem w pasji, rzekł po chwili, niespodziewałem się tu zastać tego chłystka.	Przyszliśmy pobawić się trochę z wami, moi młodzi przyjaciele, ponieważ ukochany gospodarz domu wykurzył nas z naszej nory.	Głupstwo, ja panu pomogę, pan mi zapłaci procent zwykły, a wybuduje fabrykę jeszcze większą, ja pana kocham, pan mi się bardzo podoba, no co?	Bawią się dzieci!	Trudniłeś się wtedy profesją krawiecką?	Zaczniesz od dania szylinga portierowi. Oto masz dwadzieścia trzy szylingi.	Akurat mu tyle potrzeba, żeby się ożenić, ha, ha, ha!	O patrzcie na tego! Ma trzy cale nóg, a potem zaraz tyłek.	Wesoła historia! No, dogodził mu, jak się należało!	Gdy zamykam oczy, oglądam wszystko, co kiedyś widziałam. Mamy dwa rodzaje wzroku: wzrok ciała i wzrok duszy. To, co wzrok ciała może nieraz zapomnieć, wzrok duszy zachowa na zawsze w pamięci.	Moja Eufemio Pan Kerukowski jest szlachetnie urodzony, pięknie wychowany, a mimo to to, moim zedaniem, cel godny kobiety wyższej... Ale pan Cenaderowski, któremu wystarczyć by mogła tewoja pokojówka...	Cóż to jest zatem?	Jak zechcę, to ruszę.	Medyk powiedział, co za kilka niedziel pan Kazimierz siądzie na koń.	No to daj, zamiast stękać.	Więc wezmę i twoją koronkę na głowę.	A jakże mu na imię?	Aha, już spostrzegłaś kwiatki? To przyniósł pan Krukowski...	Kiedy to ma nastąpić?	No, to gadaj.	To bagnisty las, mój panie, najtrudniejsze miejsce podczas przeprawy przez dżunglę.	To znowu twój wpływ	Za pięć lat będzie to najładniejsza aktorka w Paryżu	A co tam chcecie Maryś?	A waćpan co uczynisz?	I jest tu przytém jeden nowiciusz, który ci oddaje swoją duszę.	Jest jastrząb przybity nad szopą.	Kto przeciw Krzyżakowi rękę podnosi, synem ciemności jest.	Potockiego ja wezmę.	Więc pójdźmy...	Więc umarła?	A cóż tam pan powiesz panie Frejer (a było ich dosyć!!).	A powinna byś już być jego żoną	A, kwiaty z owego czasu, śliczna myśl!	Ach, drobiazg! Czy pan już gotów? Niech nam dają śniadanie. Zaraz poślę po Urbana, a po obiedzie ten obraz ToggenburgaToggenburg	Brawo! Brawo!	Czas skręcać, już koniec okopu widać	Gdzie mieszkał?	Ile lat miał?	Jutro?	Karolina!	Kelner, bitte, zahlenkelner, bitte, zahlen (niem.)	Kolację	Kolor Mexique w białe ramaże!	Księże dobrodzieju...	Masz słuszność! Ocalimy biedne, nieszczęsne stworzenie! Nawrócimy go! Będzie najżarliwszym z nawróconych Ropuchów.	Mężem?! Mąż twój umarł przecie!	Niech przyjdzie	Pewnikiem u Nastki, cięgiem tam przesiaduje.	W barakach	Wciąż w Rzymie?	Ścigaliby pańskich ludzi, depcząc boleśnie po piętach!
Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Nie. Biedne dziecko! to cię urządzili!... ale znowu nie trzeba tak brać tego do serca... Chcesz być artystką, to musisz wiele przenieść, wiele przecierpieć... Moja droga, nie takie ja rzeczy przeszłam i dzisiaj przechodzę. Żebyś wszystkie przykrości brała do serca, irytowała się wszystkiemi plotkami, jakie będą robić na ciebie i płakała po każdej intrydze, w jaką cię oplączą, toby ci ani łez, ani oczów, ani sił nie starczyło!... To trudno, w teatrze już tak być musi! Nic zresztą straconego!... jeden zawód masz pani, toś o jedno doświadczenie bogatsza.	Kiedy pomyślę że tej groźnej sytuacji beze mnie by nie było...! Gdybym wtedy nie przyprowadził tego kapitana do pana Bondego, cała historia wyglądałaby inaczej. Inny portier nawet by go nie wpuścił do środka, ale ja sobie powiedziałem: „biorę to na siebie”. A teraz, popatrz, jakie z tym mają problemy takie państwa jak Anglia czy Francja! A jeszcze nie wiemy, co z tego może kiedyś wyniknąć. Tak to jest, moja złota. Gazety pełne są tych Płazów. O, tu znowu... Piszą, że w pobliżu miasta Kankesanturai na Cejlonie Płazy napadły na jakąś wioskę. Ponoć tubylcy zabili tam przedtem kilka Jaszczurów. Wezwano policję i oddział miejscowego wojska w efekcie czego doszło do regularnej strzelaniny pomiędzy Płazami i ludźmi. Po stronie wojskowych jest kilku rannych. To mi się nie podoba, mamuśko.	Dziękuję za radę. Nie umiem siedzieć spokojnie przez cały dzień i nie jestem kotem, żebym się lubiła wygrzewać przy ogniu. Lubię przygody, idę więc jakiejś poszukać.	Ja przyznaję się że byłam za tem. Czasem upadam pod brzemieniem kłopotów; ja jestem kobieta, która się na interesach nie zna, a która, jeśli je trochę poznała, to kosztem sił, zdrowia i dlatego, że chodziło o dziecko. Kromicki jest bardzo obrotny. On ma ogromne interesa w Odesie i robi jakieś dostawy i jakieś spekulacye na nafcie w Baku	Przepraszam za mój błąd Ośmieliłem się jednak przypuszczać, że w rozmowie, którą mieliśmy przed koncertem (ostatni wyraz zaakcentował), zrobiła mi pani jakby... cień nadziei...	To nic nie pomoże; zawlokę ze sobą to samo i na nowe miejsce. Musisz mieszkać ze mną, Tadziu. Oczywiście nie tu, przy Lipowej, lecz gdzie indziej. Upatrzyłam już dla nas piękną, dwupiętrową wilkę na „Dębinowej Kępie”.	Zbliż się tu, dobry człowieku a opowiemy ci wszysko. Pasterz zeszedł z góry i zbliżając się do Don Kichota:	Jak Bóg na niebie, tak ją zakatrupię. Cóż mi to ostaje, co? Grontu mi po ojcach zapiera, z chałupy me goni, spłaty nie daje, to cóż pocznę? Kaj się, sierota, podzieję, kaj? I żeby to me rodzona matka tak krzywdziła! Nie daruję, psiachmać, swojego, żebym miał za to zgnić w kreminale, a nie daruję!	Mój Boże, to dopiero pociecha się ojcom ściele! To dopiero radość, że oni księdzem ostaną, a może da Bóg, to i w naszej parafii!	Mój drogi ja jej sobie życzę, byle przyszła bez wielkiej męki. Pomyśl, że jestem teraz zupełnie bezbronny i gdyby który z tych mahdystów, których rozbiłem, zabłąkał się przypadkiem do tego parowu, mógłby mnie sam jeden zarżnąć jak owcę.	Nie czytuje romansów Upewniłem się o tym. Czy sądzisz, że jestem ślepy i że nie wiem, co się dzieje w domu?	Nie ma co już i mówić o wyborze - kto ludzi zbierze więcej, sam się kneziem ogłosi... i będzie na grodzie panował.	Nie zmienia to postaci rzeczy. Nie pojmujesz wcale mojej sytuacji jestem w nieznośnym położeniu, Uttersonie; jest ono bardzo, bardzo dziwne... Jest to jedna z tych historii, które nie stają się lepsze przez mówienie...	Paniczki miłe... gdzie tak pilno? A to biegną na złamanie karku... Stójcież! Okropności się dzieją!	Spodziewasz się więc wasza dostojność, że feldmarszałek pochwali oblężenie?	To może na moje miejsce Stepana obierzecie, i owszem mnie ciężko będzie i nie chce się...	Nie, to nie od ciotki To ja sama kupiłam; dzięki tobie, mogę robić grube oszczędności. Nie wiem nawet, do kogo należał. Podróżny, któremu zabrakło pieniędzy, zostawił go właścicielowi hotelu, gdzie stanęłam w Le Mans. Nie wiedział, co z nim robić i byłby go sprzedał o wiele poniżej wartości. Ale był jeszcze i tak za drogi dla mnie. Teraz, kiedy, dzięki tobie, robię się elegantką, kazałam spytać hotelarza czy ma jeszcze pierścionek. I oto jest.	Albo posyłam krasnoludków. Mówię: „Idźcie, służki moje, pomóżcie”. Nie zawsze się udawało.	Ale ja nie wiem o czem pani mówisz, odezwał się Honory.	Cofamy się?	Mój kochany, tobie to trudno zrozumieć, ale do ważnych, bardzo ważnych spraw czasem małe rzeczy są potrzebne i mała usługa a dobrze się płaci...	Nie; świętych nie ma. Jest ona tylko złą, jeżeli się kocha bez uwielbienia, a co najmniej bez szacunku, i jeżeli ci, którzy się kochają jeżeli ci, którzy się kochają, nie mogą być jak dwie strzały, o których mówiłaś, Idalko.	Niech więc czeka, a skoro zbadamy naszą stację pomiarową, postaramy się wyprosić stąd niewygodnego sąsiada.	Spytajcie Cheryona, ja nie wiem jam ostatkiem sił skakała do dnia, śmiała się choć płakać chciało... a teraz muszę odpocząć.	A ten drugi, co wedle niego jedzie, to znów cale odmienny. Młody i urodziwy, oczyma strzela na prawo i na lewo... Śmieje się... A kędzierzawy jak Żydowin... Wiem już, wiem! To będzie ten zza morza, król Cypru i Jerozolimy, co jeździ po chrześcijańskich stolicach i na krzyżową wyprawę rycerstwo zwołuje.	A cóż to poczniesz ze swoją kobietą?	A ot tu urządziłem taką polewaczkę mechaniczną, jakąśmy z panem przed wojną robili. Ot, proszę spojrzeć, na czerwono malowana.	Ale ja do nich straciłem serce Jestem przecie stary kupiec i mówię ci, że u nich wszystko stoi na bladze, szacherce i tandecie.	Jak to? Już wracasz ze szkoły? Od lat popołudnie nie zeszło mi tak prędko. Dobry wieczór, Pietruniu. Jakże tam z czytaniem?	Mówiła, że... że ty tak często bywasz w Jodłowéj...	Na gazie gotują herbatę. Kto gaz płaci? Ja płacę. Ja płacę gaz na to, żebyście panowie mogli cały dzień pić herbatę! Gdzie tu jest sens! Od dzisiaj będziecie panowie płacili.	A cóż u sto tysięcy diabłów więc i to odrzucacie?	Będziem szukać lepiej we dwóch	Co? co? Myśmy uciekli? Na rany Chrystusowe, co ksiądz mówisz! Myśmy uciekli, kiedy, my?	Czego on może chcieć z tym Marokiem? Wie dobrze, że Oriana nie może nic w tym zakresie.	Daj spokój, stary, ty chcesz z nas strugać wariatów, nie mogło być takie wysokie jak twoja walizka	Insza to rzecz słyszeć, a insza wiedzieć na pewno!	Ja nic nie wiem... ja jestem zwyczajny kupiec i twój niewolnik... Tyle dni, ile jest między nowiem i pełnią, wystarczyło, ażeby zrobić ze mnie proch i z mego majątku ślinę...	Nic nie przesadzam! Zobaczysz sama. A ja będę chodził dumny jak król. Wiem, że to próżność, ale bodaj każdy mężczyzna ma tę wadę. Cieszy go i napełnia pychą to, że ma kobietę, której mu wszyscy zazdroszczą.	Niestety! i ty tak będziesz myślał	O, o, co ja widzę! Ależ to jegomościa nikczemnie oszkalowano! Ja widzę, że jegomość jesteś szlachetnym i dostojnym panem!	Pani Rzesińska jest mi podobno daleką powinowatą; pan nie wiesz, gdzie mieszka?	Wasza książęca mość! czas na spoczynek, już drugie kury piały!	Za granicę?... Ależ ja na to czekam przeszło miesiąc.	?...	A Ludwika gotowa?	A co szkodzi, bat’ku, popróbować po spisach?	A gdzie te skały?	A jakby Nik zgadł!	A jeśli podczas naszej nieobecności ktoś ją zajmie?	A porządny.	Bardzo mało...	Bądź zdrów!	Chciałbym jednak wiedzieć, gdzie przebywa	Cicho!	Czego! aby wieś dała dwadzieścia wozów i ludzi do szarwarku, by w ten mig jechali naprawiać drogę w lesie...	Czy to termin stanowczy i czy to twoja, ojcze, niezłomna wola?	Czy wasz sławny rabin jest teraz w miasteczku?	Czy widziałeś pana Barrymore’a?	Czyżby znów miała powstać burza?	Dobranoc, Peerze.	Dobrze. Ino trza wiedzieć, kaj. Bo po śmierci starego pana już tam nie ma nijakich paniów.	Dognać go nie możemy, ale powinniśmy mieć wieści po drodze	Fix.	I nie miałeś ochoty pójść nad rzekę?	I ten już chodzi za świńmiświńmi	Istotnie, bardzo ładny pokój...	Jak to odsądzić?	Jakie?	Jużem u niego był.	Kary śmierci.	Krótki.	Masz... czy masz jakie obowiązki względem Joanny?...	Mało! Pięćdziesiąt tysięcy to gruby grosz. Pan mnie w rękę za nią pocałować powinieneś. Albo ona brzydka, kulawa, ślepa, żebym ja miał dawać więcej.	Mecenas lubisz to samo, ale w przednim gatunku	Nie mnie dziękujcie; zawdzięczacie te pieniądze panu Benassisowi.	No, no, co takiego?	Numerek! Pilnujcie tego przybłędy, gospodarze. Cicha woda brzegi rwie.	O! Niech już pan nie nudzi tym Napoleonem. Czy on mówił komplementy?	O, mój ojcze! A może jednak nie musisz odbierać sobie życia?	Odpowiadaj, kiedy pytają!	On głowę brata swego niebezpieczeństwu poddał...	Ot, jau ir matytis Vincų Vinco jtekmėįtekmė užpakalyje jų atsiliepė  netikėtai vyriškas balsas Škeredelnikučio, neseniai sugrįžusio iš  universiteto ant vakacijų.	Pan jesteś gaskończykiem?	Pojedziemy.	Powiedz, synku, rad byś umieć wyrzezać takiego świętego?	Proszę o głos	Przed kim? Przed królem szwedzkim?	Rozkażą nam brody golić i krótkie suknie nosić	Ta wasza lalka, od pani Krzeszowskiej?...	Tak pani, a raczéj od konwalescentki.	Tak!	Tak, moje dziecię.	Tegul sau ir lietuviškai, bet tai vistiek!	Uchowaj Boże o to tylko chodzi, abyś pan hrabiemu de Cerulli wrócił activitatem, a tamtego o strzał nie prosekwował, boś go sobie sam naprowadził krwią gorącą.	Uszom nie wierzę! Wielkiego Tuhaj-beja? A to on kniaź i chanom pokrewny! Nie masz przedniejszej krwi w Krymie nad Tuhaj-bejową!	Voyons, monsieur, vous avez de la chance!Voyons, monsieur, vous avez de la chance (fr.) zawołała jedna z pań.	W czyim imieniu, kapitanie?	Zerwikaptur
Nic mi Józef o tym nie mówił.	Dziękuję, jaśnie pani, nic mi się nie chce. A boleć, to wszystko boli. Chyba, że już umrę Nijak mi się żyć nie chce.	Prawda, czuję się bardzo nieszczęśliwa, ale nie dlatego, że mi każą pracować, tylko z powodu tęsknoty do rodziców i wyrzutów sumienia za krzywdę wyrządzoną Mariannie. Czy ona mi kiedy przebaczy? Czy zapomni?	Nie rozumiem, co cię tam pociąga?	Zapewniam cię, że nikt. Jest wprawdzie osoba, mieszka u pani Steerforth, z którą lubię rozmawiać niesłychanie, nie jestem jednak zakochany w pannie Dartle.	All right! Pojmuję. Życie jej przedłużasz o czas pielęgnacji. Będzie leżeć w łóżku, musi rany goić, nie może uganiać. Z chwilą, kiedy wstanie i poleci w miasto, bezzwłocznie zginie.	Jeżeli ich pan nie nosiłeś, czemu je dawałeś do czyszczenia?	Mają oczy a nie będą widzieli; mają uszy, a nie będą słyszeli!	Nie możemy tam przyjechać wśród nocy przecie. Osiem stacji kolei, potem dziesięć wiorstwiorsta symbole niewinności, cnoty i skromności..	Nie... nie... doprawdy nie!	Ba! ale przecież nie zmieścimy się wszyscy w powozie, a w dodatku wuj Ryś może przyjechał bryczką... nie wiesz, Tom?	Zwłaszcza że do téj świątyni i nam, maluczkim, wstęp nie jest odmówiony. My, cobyśmy sami nic stworzyć nie mogli, mamy tę pociechę, że łącząc się z twórcami myślą, odgadując ich, badając, wielbiąc, niemal jesteśmy do ich szczęścia przypuszczeni. Zrozumiéć poetę, odczuć artystę, jest-to prawie samemu być nim.	To mi nie pomaga.	Nie będę świtania czekał, ale teraz przylegnę trochę. Nie ma jeszcze chyba północka.	Nie gniewaj się, córuchno, na mnie. Widzisz, stara kobieta jezdem, prosta i prędka i nienauczna, to mi sie ta łacno jakie złe słowo wypsnie z gemby.	Nie zapomnę o nim nigdy, nigdy, przenigdy! I niech pan już do mnie nie mówi, bo pójdę!... Jeżeli pan ma zamiar jeszcze o tym...	Mamy do czynienia z wielkim wyjątkiem Jest to jakiś wyższy oficer, widać sztabowy. Sami chyba rozumiecie, że Rosjanie nie przyślą tu na szpiegowanie jakiegoś frajtra. Poślijcie do gospody „Pod Kocurkiem” po obiad, a gdyby tam nic nie mieli, niech gotują. Następnie niech zrobią herbaty z arakiem i niech to wszystko tutaj przyślą. Ale nie mówić dla kogo. W ogóle nic nie mówić, kogo tutaj mamy. To tajemnica wojskowa. Co też teraz robi?	Przecie panienka nie skarżyła się młodemu dziedzicowi?!	Ty, klecho, czarny jezuito won! Pijemy! Czyś ty wąchał proch, pomidorowy jezuito? Siedziałeś w mysiej dziurze u Pana Boga za piecem, a zęby ci szczękały ze strachu, kłap-kłap-kłap... Ja cię znam! Teraz się dopiero wylakierowałeś... To nie sztuka, bratku!	Bardzo rad jestem, żeśmy się tu spotkali, bo miałem prosić Stefana, aby na godzinkę dziś jeszcze ze mną do pana pojechał. Otrzymałem niedawno list od Marcelego, tyczący się pana, i nie mogłem dotąd zakomunikować jego treści, bo byłem chory i nie wyjeżdżałem z domu.	W kolanie. Nie bój się, mnie kula urwała przy samym zadzie, a żyję.	No, to od wesołego zacznę. Smutne niech będzie na końcu... Co tam! im później zmartwić się, tem lepiej.. Otóż, pan Bolesław słyszał od jednego swego znajomego, który jest bardzo dobrym znajomym braci pani, że młodszy brat pani, ten, który w wojsku, pan Józef podobno, żeni się... A co? ot i trzecie weselisko będzie! Ale jak on żeni się? z kim? ot sztuka! Słyszę z jakąś bogatą, bogatą mieszczką w jakiemś mieście, którego nazwiska nie pamiętam... Tam, jak mówią, wiele jest takich bogatych panien... Otóż ta, z którą on żeni się, zakochała się w nim słyszę, dlatego, że bardzo ładny, a rodzice nawet nic przeciw temu nie mieli, bo oficerem on przecież jest... porucznikiem, czy co? Jakieś takie wielkie pieniądze w posagu jej dają, że już nawet nie pamiętam ile, pojazd i konie, słyszę, kupują dla niej i brylanty, i futro z błękitnych lisów. Wszystko to pan Józef do swego znajomego pisał, że już na pewno, i że w przyszłym miesiącu ślub nastąpi, i prosił jeszcze tego znajomego, żeby jemu doniósł, gdzie teraz mama jego i siostra znajdują się, a ten znajomy mówił panu Bolesławowi, że pewno on, gdy będzie takim bogatym, paniom cościś przysłać zamierza... pieniądze może, a może piękny prezent. Ot, moja panno Jadwigo, żeby to braciszek futro pani jakie ztamtąd przysłał, albo jedwabnej materyi na suknię... Pewno i przyśle coś ślicznego! A co? zła moja nowina? Cóż? bardzo pani ucieszona?	Ale mój ojciec chyba nie jest wplątany w tę straszliwą intrygę?	Wyprztyk: Nikt temu rady nie da. Nazwałem to kiedyś zasadą Tożsamości Faktycznej Poszczególnej, w przeciwieństwie do prawd wiecznych i Boga	Pojedziemy wrzekomo na łowy któż nas śledzić będzie? W podróży sposobów jest dość, by się nie dać poznać.	Mój drogi, dziennikarz jest akrobatą, musisz się przyzwyczaić do trudności zawodu. Ot, jestem dobry kolega: podam ci sposób postępowania w podobnych okolicznościach. Uwaga, malcze! Zaczniesz od tego, iż pochwalisz piękności książki; wówczas możesz sobie zrobić przyjemność i napisać, co o niej myślisz. Publiczność powie: „To przynajmniej krytyk wolny od zazdrości, z pewnością będzie bezstronny”. Od tej chwili publiczność uważa twoją krytykę za sumienną. Zdobywszy zaufanie czytelnika, zaczniesz ubolewać, iż musisz potępić drogę, na jaką podobne książki wiodą nasze piśmiennictwo. „Czyliż Francja, powiesz, nie panuje nad inteligencją całego świata? Dotąd z wieku na wiek pisarze francuscy przodowali Europie na drodze analizy, filozoficznego badania za pomocą potęgi stylu i oryginalnej formy, jaką dawali myślom”. Tutaj wsuniesz dla zbudowania kołtuna pochwałę Woltera, Russa, Diderota, Monteskiusza, Buffona. Wytłumaczysz, jak we Francji język jest nieubłagany, udowodnisz, że jest on jak gdyby pokostem powlekającym myśl. Wyrzucisz z siebie parę aksjomatów, jak np.: „Wielki pisarz we Francji jest zawsze wielkim człowiekiem, język zniewala go do ustawicznego myślenia; nie tak w innych krajach” et caeteraet caetera (łac.) niemiecki satyryk i publicysta okresu oświecenia., satyryka-moralistę niemieckiego, z La Bruyère’emLa Bruyère, Jean de (1645–1696) niemiecki filozof oświeceniowy, twórca rewolucyjnej doktryny filozofii krytycznej, czołowa postać nowożytnej filozofii. jest piedestałem CousinaCousin, Victor (1792–1867) powieściopisarz i dramaturg francuski, zasłynął jako autor powieści Diabeł kulawy oraz Przypadki Idziego Blasa. tak treściwe, tak głębokie, przeciwstawiasz powieści nowożytnej, gdzie wszystko wyraża się obrazami i którą Walter Scott zbyt mocno udramatyzował. W takim rodzaju jest miejsce tylko dla wynalazcy. „Romans à laà la (fr.) Étienne Gosse (1773–1834): francuski dramaturg i dziennikarz; Alexandre Vincent Pineux Duval (1767–1842): francuski dramaturg, librecista i aktor, członek Akademii Francuskiej; Pierre Baour-Lormian (1770–1854): francuski poeta i pisarz, tłumacz Pieśni Osjana i Jerozolimy wyzwolonej, członek Akademii Francuskiej., Villemain, koryfeuszówkoryfeusz głupiec., którzy stanowią jej awangardę. Powiesz, że zdoławszy rozprzedać jedno wydanie, księgarz bardzo jest zuchwały, puszczając się na drugie; bolejesz, że tak sprytny wydawca tak mało rozumie ducha swego kraju. Oto główne linie. Posól to trochę konceptem, zapraw odrobiną octu, a Dauriat jest gotów. Ale nie zapomnij, mówiąc o Natanie, ubolewać nad omyłką człowieka, któremu, jeżeli opuści tę drogę, literatura współczesna zawdzięczać będzie piękne dzieła.	Nie jestem miła i cicha, ale przyjdę, jeżeli mama pozwoli. Pójdę się zapytać. Bądź dobrym chłopcem, zamknij okno i czekaj na mnie.	A jakże. Nie przejdziesz koło żadnej bazyliki, koło termówtermów (przestarz. forma D. lm.) pismo na drewnianej tabliczce, tu: utwór szydzący z cezara; por. kodycyl jako dodatek do testamentu. tego biednego Fabrycjusza Wejenta.	Durny paź? Ja wam pokażę durnego pazia! Jeszcze mnie dotąd nie znali!	Wolałabym nie mieć serca, bo tak boli	Mocni oni, juchy, są, ale jakoże myślisz? zali nie wyleci z siodła rycerz najmocniejszy, jeśli ma poderżnięty poprągpoprąg	No, no, panie Maruszewicz, bez czułości!... Znam ja was. Obsypujecie pieszczotami kobietę, dopóki wam nie zaufa, a potem trwonicie jej majątek i żądacie rozwodu...	Gdzie, gdzie? Gdzie ty się pchasz tutaj z tym rowerem? Podarł mi ubranie, cymbał!	Naturalnie! Takie pytanie nawet do głowy ci nie przyszło. Przecież ja jestem na to, abym, gdy ty zechcesz, wydawała twoje potomstwo na świat!	Owóż nie uwierzysz, mości książę, jakie to licho na Szwedów, ba! na wszystkich nieprzyjaciół Rzeczypospolitej zawzięte. Gdyby kogoś o zdradę, choćby najmniejszą, posądzała, już by abominacjęabominacja  (z łac.)	Co ty mi tu rozkazywać będziesz, kulę ci w brzuch wpakuję i tyle. Rozkaz jest Żołnierzstrzelać w każdego	Oddaj mi moje pieniądze i moją walizkę	Rozrywaj się z milady, drogi d‘Artagnanie, życzę ci z całego serca, jeżeli cię to jeszcze bawi.	Stokrotnie panu dziękuję Jest mi znacznie lepiej!	Wielki Boże! czy to być może, ażebyście wy, panie, brali za osły trzy przepyszne rumaki bielsze od śniegu? czy wam oczy co założyło, czyście jeszcze uroku dostali?	Ależ powtarzam ci że on mówił o tobie Mówił, że wspólnik Morrisona najpierw zabrał mu wszystko, co tylko się dało, a potem wysłał go gdzieś, gdzie tamten umarł!	Boś zdrajca i renegat boś żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to dziełem ta nieszczęsna kraina pod nowym jarzmem jęczy!... Krótko mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.	Kaj się to zbierasz tak rano?	To są te pieniądze, o których mówiła ciotka, że je ktoś w marcu wykupił?...	Czy adwokaci i proktorowie to jedno i to samo?	Baron postara się w jak najkrótszym czasie...	Co może być wesołego? Jeszcze się więcej tylko popiją.	Cyprianie choćby się nawet miała ziścić twoja przepowiednia	I dokąd się kieruje?	Nauczy się.	To tam właśnie się ukrył, panie sędzio śledczy! Do tego miejsca powinien pan ograniczyć swoje poszukiwania! To tam, nigdzie indziej, znajdzie pan Arsène’a Lupin.	A to sobie chodź jak czupiradło!	Bo też tak jest. Watson otrzymuje rozkazy.	Jak to?	Uciekajcie na drugie piętro, zostańcie na schodach i poglądajcie bez barierę.	A mnie króliki!	A... to dobranoc panu!	Albo tam, albo tam pan ich znajdzie A ty, Pawlak, znasz ludwikowskie srokate?	Ale pani udaremniła jej zabiegi?...	Ale przecież	Chciałabym, żeby to teraz była wiosna Pragnę widzieć wszystko, co rośnie w Anglii.	Ej!... Nikt... Ot! Tak; zła jestem i koniec.	Ja? Dlaczego?	Jak?	Jeśli doktor Robinson umrze, to kogoś powieszą.	My z ciocią byłyśmy już na dwu przedstawieniach.	Oleńka, a pójdź ino tu! Coś ci rzeknę.	Oto są	Spałeś pan tak niespokojnie Czuwałam cały czas!	Tak wyrzekłem.	Znam tego chłopca... Jużem o tym mówił.	11 kompania marszowa...	A co mamy czynić aż do nocy?	A dużo ich będzie?	A jego imię?	A ojca rodzina?	A waszmość widziałeś kiedy diabelskie harce?	Co?	Cóż powiesz o tym szlachetnym mędrcu?	Dlaczego przedostatni?	Do licha, póki będzie płacił...	Dwa miesiące	I choćby do trybunału pójdę!	Jakto cudze? taćmy przecież swoi, pani Pawłowa.	Jausmai, Pažadas Be jokių „bet”... Duoki man žodį, Petruti, pildyti viską, ką aš tau tik liepsiu, ir be rodos su manim nieko nepradėti priešai lenkstudentį iki tam laikui, kada Dievas pavėlys...	Jeśli głosować mamy, a zdania podzielone mówmy wprzód otwarcie...	Kiedy doktor utonie w książce, oho!	Kto kogo przeparł?	Mówisz, że ojciec małej bint i twój dadzą nam dużo pieniędzy?	O panie!...	O! wy cnotliwi!... pamiętajcie! każdy, który dotknie jednego włosa z mej głowy, będzie także mordercą.	Okna umyć też warto	Przedewszystkiem aresztuję pana za uprowadzenie dziecka, które było w opiece Róży Montalbon.	Szukać takiego drugiego, szukać!	Także.	Wesoła praca.	Więc jakże inaczej być może?	Wszyscy...	Wtedy miałaś może lat trzynaście... Obadwaj ojcowie nasi żyli...	Wyjeżdżam
To muszę sobie chyba dobrze prawą rękę w wodzie wymoczyć gdyż okrutnie mnie swędzi.... Wszelako to tylko powiem, że gdyby Radziwiłł mnie w swoją moc dostał, pewnie by z moją głową do zachodu słońca nie czekał. Wie on dobrze, kto w znacznej części to sprawił, że go wojska opuściły; wie dobrze, kto go ze Szwedami nawet poróżnił... Ale za to ja nie wiem, czemu mam być pobłażliwszy dla niego, niźli on byłby dla mnie?	Widzę że was do miasta wzięła pokusa, rzekł, jam to przewidywał!	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	Panie dyrektorze, kiedy tu nie o Dominiaka chodziło Dominiaka, wiadomo, niesprawiedliwie wylał, ale w ogóle wszystkim syn pański do żywego dojadł. Za pięć minut spóźnienia kazał po pół godziny strącać, do Kasy Chorych zaświadczeń nie wydawał, a do człowieka to jak do psa gadał. No i co dziwić się, że nerwy nie strzymali?... My sami nieraz chcielim do pana dyrektora przyjść, ale tak jakoś na rodzonego syna, choć to po prawdzie mówiąc, a nie uchybiając, to pan dyrektor nie bardzo tyż z niego, za przeproszeniem, zaszczytu ma. Niby z początku to nic, ale później, jak zaczął się do każdego czepiać, jak zaczął każdego traktować, jak zaczął wyrażać się, to ludzie znielubieli. A zwiedzieli się, że znaczy się pański syn, za przeproszeniem, w teatrze opery odśpiewywał, co to za łabędzia był, czy jak tam...	A cóż ja na to radzić mogę Król nasz w Wilnie, to nie ten co był w Krakowie. Tu się on musi na wsze strony oglądać, bo zewsząd na niego patrzą. Dobre jest miłowanie, ale całego życia oddać mu nie można.	Pan Dick dokazywał też cudów. W chwilach gdy mógł stracić z oczu Heepa, którego strzegł jak źrenicy oka, poświęcał się cały pielęgnowaniu pana Wickfielda. Jego starania, by zostać nam użytecznym, jego użyteczność, już to w poszukiwaniu potrzebnych papierów, już to w przepisywaniu takowych, była dla nas prawdziwym bodźcem.	Czymkolwiek Marcinek zostanie czy to obywatelem ziemskim, czyli też kapłanem, czy sekretarzem gminnym albo oficerem	Jak pani chce to zrobić?	Krzywda to moja, krzywda! a dzieciak jego, prześwietny sądzie!	To książę wie?	To moja ostateczna odpowiedź, mamo	To szczekanie Topa!	Wypuści na wolność! Chyba wyprawi na tamten świat. Czy to chciałeś powiedzieć?	Niech się panu odechce, panie profesorze Już i tego niech panu będzie dosyć, żeś pan dotarł do ławicy; dalej pan nie pojedziesz ani pański kapitan Nemo, ani jego „Nautilus”. I będzie musiał, chce czy nie chce, wrócić ku północy, to jest w stronę, gdzie są porządni ludzie.	Słuchaj Talwosz Dotąd sądziłem, żeś ty się tak mimochodem zadurzył w niej, jak to się codzień młodym zdarza, a jutro, gdy cię królewna na Litwę odprawi, wywietrzeje to z głowy, ale ty na prawdę szalejesz.	To się pokaże! Ale ksiądz ma paskudny zwyczaj przerywania; ust otworzyć nie można, bo ksiądz zaraz przerywasz. Oto, jak rzekłem, u Migurskich...	A cóż to ty smarkaczem jesteś, który sam nie wie czego chce?	Kto pani jesteś? to jest, co pani robisz?	Mój Jezu, za życia to ciasno mu było i na włókach, a teraz i we czterech deskach się zmieści	Mój panie Turski jeżeli ktoś ma talent, to tego talentu nic nie zniszczy.	To jest szczep skarbowy, najlepszy z całego krajuszczep skarbowy, najlepszy z całego kraju	Nie jest to chyba bardzo wesołe, ale raczej nudne życie.	Doprowadzę go do ładu w dwie minuty, trzeba tylko wymieść sprzed kominka, o tak; te rzeczy postawić prosto na wierzchu	Czy świadek wiedział, że Kosiba przybył do waszej okolicy względnie niedawno i że od wielu lat bardzo często zmieniał miejsce zamieszkania?	Do widzenia.	Ale... ale... siądę na ziemi. Byłoby to wbrew regule, gdybym usiadł na ławce Zresztą nogi mi cierpną.	Tylko jeszcze pieczone kartofle...! Herr Je! cóż za kartofle!... Tylko w Polsce, to jest w Zachodniej Galicji, ta amerykańska sierotka... Niemcy, jeśli w ogóle jedzą...	A pani nie jest do tego przyzwyczajona przez innych Dalczów?... Mój brat stryjeczny jest, zdaje się, bardzo poważny i wszystko traktuje serio?	No i nie znam się ale one takie były malutkie, a trawa wokoło nich tak gęsta i silna, że wyglądały, jakby miejsca nie miały i jakby im tchu brakło. Więc im zrobiłam miejsce. Nawet nie wiem, co to są te kiełkujące roślinki.	Nie każę, tylko radzę. Pewien bardzo mądry staruszek, Ralf Waldo Emmerson, tak mówi: „Nie szukajmy na zewnątrz wiedzy naszych dziejów; nauczmy się wyczytywać je w nas samych”. Twierdzi on, że historia powinna przestać być szpargałem i że trzeba koniecznie wygrzebać historię ze szpargałów. Historia, według niego, powinna chodzić wcielona w każdym człowieku. Wymaga on od człowieka, żeby mu dał uczuć, jakiego jest wieku, ile wieków przeżył. I mówi jeszcze:	Bądź posłuszny, Laporte!... czy nie widzisz, że nie mam czasu do stracenia?...	Spokojna, jakoby u siebie w domu. Obie z Baśką siedzą w jednej celi, a pan Zagłoba z nimi. Jest tam i Nowowiejski, któremu przytomność wróciła. Prosił się ze mną na zamek, ale na nogach jeszcze nie może długo ustać. Ketling, jedź tam teraz, a ja cię tu zastąpię.	Gwałtem mi go z ręki ściągnął Nie mogłam krzyczeć	Słucham, czy nie posłyszę wieści o Wentzlu. Przecie go ktoś z was musiał spotkać.	Trzeba go było dać dyrektorowej.	Weźmiesz go z sobą na balon.	Nie rozumiem nawet, skąd wieść o tej sprzedaży mogła się rozejść, bo ja nie mówiłem o tem nikomu i nawet zależało mi na tem, by się nie rozeszła.	Jednak, Oriano, spójrz na swego szwagra Palameda, o którym wspomniałaś; nie ma kochanki, która by mogła marzyć o tym, aby być tak opłakiwaną, jak on opłakiwał swoją biedną żonę.	Wzięłam od pana kilkadziesiąt rubli... Ale wówczas... Byłam bez sił. Teraz mogę robić. Nie jestem jeszcze tak podła, żebym się miała sprzedawać.	A jeżeli nie wyjdę z więzienia jeżeli wbrew wszelkiej sprawiedliwości będę musiał tu pozostać, jeżeli umrę i nie zdążę nikomu odkryć tajemnicy i skarb przepadnie? Czyż nie lepiej, aby i rząd z niego skorzystał i ja także? Dam sześć milionów, tak, zrezygnuję z sześciu milionów, i poprzestanę na reszcie, jeżeli tylko wyjdę na wolność!	A Sextusa już chyba niewolnik barczysty... bo jéj nikt nie zechce, tak stara i szpetna...	Ale pani ciepłej kolacji nie podaje?	Bo baba, a baby lubią stroić się.	Gdyby mi się chciało	Ja ci dam myśleć! Masz! „Ja myślałem”! Patrzcież, on myślał! Czemuś nie telefonował? Czemu nie zapytałeś, co masz pisać? A wy, panie Kosztial? Jak pan może zamieszczać coś podobnego? Pan także pewno myślał? Novotny!	Jeśli historja ta jest prawdziwą, może być wielce ważną. Czy mógłbyś pan rozpoznać tego Mitchela?	Temu, że jest dobrze nadłupana.	Wasza dostojność... Nie mnie uczyć najznamienitszego żołnierza i statystęstatysta (daw.)	Więc czemuś nie zapytał?	A cóż tam po mnie!	A gdzie jest wojewoda witebski?	A jaki ma rozkład?	Ale jednak...	Ale?	Bardzo jest śliczny i oryginalny.	Camera obscura jest Orgazowi twemu przeznaczona!	Czego tak ryczysz, Senderl? Z pewnością ugryzła cię pluskwa. Strach, ile ich się tu namnożyło. Dopiero com zasnął.	Ja idę od węgierskiej strony wprost na Kraków.	Jak ja!	Matuchna przypuszcza, że ja będę garściami rozrzucać pieniądze?...	Nie trzeba	Nie, nie pójdę.	Niewielka, bo przepija z miejsca, a potem dzieciska z głodu mrą.	Skąd pan wiesz o tym?	Spróbujże tej szynki, d’Artagnanie, wyśmienita? Szkoda, że chociaż czterech takich nie było w piwnicy! wypiłbym o pięćdziesiąt butelek więcej.	A mała?	A o, takim...	A sakiewka?	A widzisz moje biedne dziecię, możeby ci kolońskiej wódki, alboby ogrzanie pomogło.	Aby spisać testament?	Ano ta	Będzie je czytał Felek.	Charty! charty lekkie jak upiory!	Chleba? Trzy kilo.	Czemuś zamilczał przede mną?	Czy kaszle?	Daj no ją tu	Dlaczego?	Dokąd?	Dostałem niemal identyczny list.	I co?	I tu!	I ty już ostaniesz?	Jakiej?	Koń by mi padł na połowie drogi.	Los oświadczył.	Lub Ayrton?	Może już matka umarła?	Na cóż im wojna?...	Nic dziwnego	Oddałem	Ojczyzna, Patriota, Pycha rzekł książę.	Oto i on Jedzie konno, tak pędzi, że koń niemal szoruje brzuchem po ziemi, a za nim lokaj.	Pewnego dnia Duncan komenderował eskortą konwojującą kasę	Piękna trumna; czy cale srebrna, czy ino blachą powleczona?	Skończone	Tak	Tak, przysięgam na mój honor.	Właśnie.	Złość! nieszczęście! zgryzota! choroba! co on plecie?
Nie wiem czyś ty jest uczony, serdeńko. Widziałem wielu uczonych, powiadam wysoce uczonych, a przy tym rogali. Ojoj! Com ja to chciał powiedzieć? Aha, jeżeli jesteś uczony, musi ci być wiadomo, że w dolnych odnóżach tych boskich zwierząt, to jest nogach, jest jedna kość, to znaczy pięta, astragalus, jeśli wolicie. Tą kością (nie zasię z żadnego innego zwierzęcia, oprócz osła indyjskiego i gazeli libijskich) grywano za dawnych czasów w królewską grę w piętkę, w którą cesarz Oktawian August wygrał jednego wieczora więcej niż 50 000 talarów. Wy rogale, długo moglibyście trykać waszymi rogami, zaczembyściezaczembyście (...) wytrykali	A gdzie to Babinicz? Zalizali (daw.)	I kto to panu doradził?	Gdy puste, to nic nie ważą. Dla pasażera to akurat fatyga... ale trudniej, gdy się tak puścić na morze.	To tak jak ja I to nawet niedawno, od kilku tygodni jakoś inaczej patrzę...	Dziękuję, kochana Katty, lecz tylko za dobre serce, bo to, coś mi powiedziała, przyznaj sama, nie jest wcale przyjemne.	Jak chcesz sprzedać, to daj mi pierwszeństwo Teraz nie mogę, ale za parę lat zapłacę.	To ich otną! facjendarze podadzą im inwentarz przesadny, na grunt nikt nie zjedzie, pochwycą pieniądze i na tem się skończy... Waćpan powiadasz, że to tam jedna panna ma wszystko w ręku? Czyż nie ma opiekuna? czy nie ma krewnych? doradców? Około tychby chodzić trzeba, żeby	Panie Caderousse, nie uda się to panu.	Bóg z tobą, moje dziecko, to dla twego dobra. Przecież nie chciałabyś chorować?	O to mi zuch dziewka! naucz szlachcica rozumu... Jemu w głowie szlachectwo, ta może i ojcowskie grosze, i liczko gładkie, że sobie z niemi będzie broił bezkarnie; ale ty masz rozum!	Ja stoję po stronie ojczyzny, po której wszyscy stać powinni. W tym to i zło, że się nawet i żołnierze na strony dzielim, zamiast bić. A że Sapieha zacny obywatel, to bym i przy samym księciu powiedział, chociaż pod nim służę.	Czy to jest dobre?	Prawnik odparł Rassi z flegmą (wiedział, że to jest niezawodny sposób uspokojenia księcia)	Co do Legrandina, nic nie wiem, ale osoba, która mi o tym pisze, zapewnia, że pani de Cambremer jest zachwycona. Wątpię, czy nazwałbyś tę partię olśniewającą. Mnie się to raczej kojarzy z opowieściami o królach, biorących za żony pasterki, a w dodatku ona nie jest nawet pasterką, choć urocza. Twoja babka nie posiadałaby się ze zdumienia, ale raczej pochwalałaby ten związek.	Otóż to... teraz jesteśmy w domu!	Panu może nie, panu Wysockiemu to nie wiem, ale dla mnie potrzebną jest Łódź, mnie potrzeba fabryk, wielkiego miasta i wielkiego handlu! Co ja robiłbym na wsi? co ja robiłbym z chłopami	Mówiłem: także, bom w Łęgu widział wiele szlachty, którzy się przed nimi chronili, a co do mnie, niechby im się wszyscy przysługiwali, ile ja mam chęci im służyć, to tak myślę, żeby tu długo miejsca nie zagrzali...	No... więc. Czemu sobie życie zatruwać? To jakby ktoś mógł w piecu zapalić, a siedział w zimnie i marzł. Ja miałem bardzo miłe dzieciństwo. Moi rodzice strasznie się kochali. Widziałem ich zawsze całujących się i mających sobie coś do szeptania. Nie...! nie... oni nie byli z drewna ani względem siebie, ani względem mnie.	Dlatego, że nie wierzę w autentyczność małżeństwa, które ta pani usiłuje wmówić panu. Moim zdaniem cała rzecz polegała na mistyfikacji.	Wilków teraz niema, ale jeżeli ja z Romkiem iść nie zechcę, będzie do rana błądził po polu, bo żadnej drogi tu nie zna	Ale bo mi się zdaje, że gdyby nawet przybył i siadł do roboty, mimo pospiechu nie wydołałby jej pewnie.	Ależ nie. Kocham cię. Żyć mi się chce tak strasznie. Ale muszę przejść przez ten próg. Muszę stać się godnym ciebie.	Nie zeżrą cię: śpij.	A z Czerniowa jeszcze dwie mile do Krzemienia. Mówił mi ojciec, że pan tu nie pierwszy raz.	Boże uchowaj, tam nic nie ma i nigdy nie było. Zresztą dla zakochanego mężczyzny nie stanowi rezerwy inna kobieta.	Nie, na mą duszę! nie, nie teraz; nie, dopóki jest między nami kłamstwo lub maska. Wolę raczej nieszczęście niż tę wesołość.	Hans Löfler bierz moją fajkę, wsadź ją sobie w usta jak aportujący pies i na czworakach biegaj dokoła stołu, dopóki nie powiem halt! Prócz tego musisz szczekać, ale tak, żeby ci fajka z ust nie wypadła, bo dam ci słupka.	Nie pytaj! Cóżby mogło, jeźli nie bieda Zdało się, że co miał doma żelaza i broni, wszystko na się wziął.	Córka pana Pupin! Co ci się śni, moja dobra Franciszko! I myślisz, że ja bym jej nie poznała?	„Nie można się wyrwać z tego domu” dodawała wstydliwym i tajemniczym tonem, mimo bowiem iż była żoną lekarza, nie odważyłaby się wspomnieć bez omówień o reumatyzmie lub kamicy nerkowej	Nie swarzcie, nie gniewajcie się Z prędkości takem krzyknął, nie ze złego serca. Cóż się dziecku stało?	A właśnie że się nie ożenił.	Dlaczego nie mówisz dziadzio, jak dawniej?	Ja nic nie wiem... ja jestem zwyczajny kupiec i twój niewolnik... Tyle dni, ile jest między nowiem i pełnią, wystarczyło, ażeby zrobić ze mnie proch i z mego majątku ślinę...	Jednakże z tego diabła niezły człowiek i niezgorszy katolik, bo czart złośliwy tak by się nie zaklinał.	Jedźmy tedy nie mieszkając do Kiejdan! rzekł pan Stanisław.	Nie wiedziałem.	O naszą, czy heretycką, tego nikt nie wie. Że niby ma być tylko jedna wiara.	Och Boże! Więc wy nie wiecie, jak bardzo was kocham?	Ucha nie miał... lewego.	Może nawet prędzej niż się spodziewacie, przyjaciele jeżeli Wyspa Lincolna znajduje się w miarę blisko jakiegoś zamieszkałego archipelagu lub kontynentu. Przekonamy się o tym najdalej za godzinę. Nie mam przy sobie mapy Pacyfiku, ale pamiętam dość dobrze, jak wygląda jego południowa część. Z wczorajszego obliczenia szerokości geograficznej wynika, że na wprost Wyspy Lincolna leży na zachodzie Nowa Zelandia, a na wschodzie	Nie dziś o tym mówić	Utrzymasz ty mnie i wyciągniesz, gdy nie będę mógł sięgnąć uogami gruntu, zapytał Siewros.	Ale mi się zdaje, że czasem i straszyć mogą?	Nie inaczej. Lecz jam spojrzał na panią Aeluevę, stojącą pośród dziewek dworskich, oraz na jej brata, boć właśnie ludzie De Aquili wwiedli ich wszystkich do świetlicy.	No, dobrze już, dobrze. I ty coś dziś w gorączce. Marszałek prosił, żeby go zabrać po drodze. Może mały powóz? Czegóż stoisz pode drzwiami i głowę mi durzysz! Niech dają śniadanie.	Widzisz, ja cię tak okrutnie miłuję, a tyś taka niedobra!	Widzę, już widzę! Nasz dziaduś! Boga mi! Niejeden król pozazdrościć może urody i pańskiej postawy naszemu dziadkowi.	Stało się. Świat podlega odwiecznej Przyczynie i któż, stary czy młody, chory czy zdrowy, świadomy czy niewiedzący, może wpłynąć na działanie tej Przyczyny? Czy zatrzyma się koło, jeżeli kręci nim dziecko... lub człek pijany? Chelo, ten świat jest wielki i straszny!	Ani mi w głowie!	Pan chyba jest jedynym człowiekiem w tym domu, który może powiedzieć, że jest mu dobrze.	Słuchaj, Stasiu, czybyś ty rzeczywiście sprzedał tę sumę, którą masz na Krzemieniu?	Czy na pewno jestem na „Carnaticu”?	A ty, kpie, myślisz, że Altea dlatego porodziła głownięAltea (...) porodziła głownię (mit. gr.)	Sława Bohu! Sława Bohu! Pójdę ja teraz do mołojców, żeby konie do drogi gotowali. W nocy ruszymy.	Tak. Uciekając się do jego metod prowadzenia walki, zstąpiłeś mimo woli do jego poziomu.	A jak pani na imię?	Durzyciebo się darmo czyżto aby kogo głowa zabolała, zaraz i umierać? Ot, będziecie jeszcze zdrowi, powiedźcieno, co wam jest?	Dziękuję pani!	Dziękuję panu, odpowiedziała, już nam swój pan Gaczycki ofiarował i przyjęliśmy.	Florentin, czy twój koń mógłby odbyć jeszcze drogę powrotną do Paryża?	Gdziekolwiek i kiedykolwiek się spotkamy zastaniesz mnie pan zawsze równie kochającą, jak obecnie.	I książę wierzysz temu?	Interesuje się teatrem, ma ciekawe i ambitne pomysły.	Jak do tego doszedłeś?	Panie chciałem właśnie prosić o tę grzeczność.	Tak Przejdźmyżprzejdźmyż	Tak jest	Tak jest, stryjaszku.	Tak, wujenko.	Tak.	A czegój?...	A cóż pałac? Jakże pałac wśród takiej idylli?	A grybygryby (białorus.)	A widzisz?	Ale jak?	Ależ naturalnie, panie doktorze. Zaraz pomówię z narzeczoną.	Co pleciesz?!	Czyżby on ją utrzymywał?	Dobrego zdrowia!	Gdzie oni są?	Gdzie?	Już je zestawiono.	Już jutro skończymy!	Lepiej mu już ale wprzód zupełnie omdlał.	Możesz i zaraz, pójdę z tobą.	Niech pan odpowie!	Otóż Porthos nam w tem pomoże.	Panno Arletko, czego pani właściwie chce odemnie?	Pięćset talarów będzie dla ciebie, pięćset dla mnie.	Poznałeś Marynię?	Przed kilkoma laty.	Przijemni?	Rozpacz	Tyle, tylko tyle?	Umarł.	Wasza Książęca Mość wybaczy, ale podług rozkazu królewskiego muszę bez zwłoki uwięzić Waszą Wielmożność i oddać ją w ręce nadwornego kata...	Wiadoma rzecz.	Zafundujesz pan Dobkowi parę wódek, a on sztukę poprowadzi.
A tak! Ścigają ich tylko za to, że się komuś dobrali do skóry! Jakby zemsta nie leżała w naturze Korsykanina.	Moja dobra ciotka zachowa reputację osoby ancien régime, olśniewającej inteligencji i szalonego zepsucia. Otóż nie ma umysłowości bardziej mieszczańskiej, poważnej, szarej. Będzie uchodziła za protektorkę sztuki, co znaczy, że była kochanką wielkiego malarza, który nigdy nie zdołał jej wytłumaczyć, co to jest obraz. Co zaś do jej życia, nie tylko nie była osobą zepsutą, ale była tak stworzona do małżeństwa, tak dalece urodziła się połowicą, że nie mogąc zatrzymać męża, który był zresztą wielka kanalia, każdy ze swoich romansów brała równie serio, co gdyby to był legalny związek, z tymi samymi podejrzliwościami, z tymi samymi kwasami i z tą samą wiernością. Zauważcie, że to są czasem najszczersze związki; w sumie jest w świecie więcej niepocieszonych kochanków niż mężów.	Dlatego że on żadnéj długo nie może być wiernym. Cosel musimy się pozbyć, a w jéj miejsce dać mu inną. Król jest znudzony.	Ejże, nie żyw czarnych nadziei, konsyliarzukonsyliarz (daw.) zaśmiał się Hieronim. symptom, objaw. choroby. A tam co się dzieje?	Jeżeli chcecie, żebyśmy zdążyli wyjechać pojutrze, trzeba się o to postarać. Powinniśmy zgromadzić nasze rzeczy, zachować się przyzwoicie, pomagać starszym, a nie przeszkadzać.	Za Kownem nic, ale tu, gdzie jeszcze kraj spokojny, nie ustały dotąd funkcjonować. Możesz się wprawdzie nie stawić, ale wyroki zapadną i będą nad tobą ciążyły aż do spokojniejszych czasów. Kogo raz do trąby włożą, temu i w dziesięć lat przypomną, a już szlachta laudańska przypilnuje, by ci nie przepomniano.	To źle, powinieneś się rozruszać i korzystać ze wszystkich zaprosin, wówczas namnożą ci się znajomości. Nie martw się tym, że jesteś nieśmiały, bo jak zaczniesz widywać ludzi, to ci przejdzie.	Biegajże do karczmy i udawszy jak gdyby nigdy nic, popatrz, czy jest i czym się bawi, a kiedy go nie ma, to się dowiedz, kiedy odjechał, dokąd i jak często tu bywa?	Powoli, mości rycerzu nie unoś się i wysłuchaj, co ci powiem. Otóż wiedzieć musisz, że Don Kichot, o którym mówisz, jest moim przyjacielem i tak zażyłym, że sława jego nie mniej mnie obchodzi, jak własna. Po opisie, któryś mi uczynił, wątpić nie mogę, że jego samego pokonałeś, ale wiem również i z największą pewnością, że to jest rzecz niepodobna i w tej ciemnicy to jedno widzę tylko, że jakiś czarownik, prześladujący go i nienawistny jego sławie, przyjął na siebie podobieństwo jego i dał się umyślnie pokonać, aby zachwiać tę sławę po całej ziemi rozgłośną, i ażeby ci dać najlepszy dowód prawdy tego co mówię, oświadczam, że przed dwoma dniami nikczemnicy czarownicy rzucili urok na Dulcyneę z Toboso i zamienili ją w szpetną chłopkę. Jeżeli teraz jeszcze masz jaką wątpliwość, to stoi przed tobą Don Kichot sam, który ci dowiedzie na koniu, czy pieszo, zbrojnnie, czy nago, na noże, czy na lance, jak tylko ci się podoba, że jesteś w błędzie.	Ha, nie mogłeś ich utrzymać, bo poczuły stajnię... Ładny woźnica!	Nie	Nie	Nie!	On jeszcze zatopi swój statek Te liny nie wytrzymają w taką pogodę.	Nie inaczej. Zaciekawia mnie niezmiernie ten proces, nie dlatego, bym pożądał zemsty lub jakiegokolwiek osobistego zadowolenia, lecz że pragnę dojść, jakie pobudki kierowały w rzeczywistości tymi, co ten niecny podstęp wymyślili.	Zobaczę jeszcze, pomyślę, pan, hrabio, nie odmówisz mi rady, prawda? A jeżeli to możliwe, wyciągnie mnie pan z tego kłopotu. O, żeby nie sprawić przykrości mojej wspaniałej mamie, mógłbym poróżnić się z ojcem.	No, opat... juści mądry człowiek! Bywają między opatami, jako wiecie, całkiem świeccy ludzie, ale ten, choć między mnichami nie siedzi a ksiądz zawsze lepiej poradzi od zwykłego człeka, bo i na czytaniu się zna, i z Duchem Świętym jest w pobliskości. A wy, że dziewczynie zaraz Moczydoły puścicie tu: przekonać do odejścia., to odmówię. Po źrebiuźreb poddani Wilka. niech się na Boże Narodzeniena Boże Narodzenie teraz. na polowiczkopolowiczko przyzwyczaić się. się jedno do drugiego	Oj dużo, dużo dobrych ludzi na ziemi! lżej cierpieć, gdy się o nich pomyśli! Nazajutrz znieśli nam krup i słoniny, kto miał. Rok głodu nie będzie.	Ale bo to widzicie a cóż ja pocznę z gospodarstwem? Sądzicie, że mi tylko zebrać manatki i drzwi kołkiem podeprzéć? A toć mam i gęsi, i kury, i gołębie, i psa i kota, których tu nie porzucę, boby to zgłodu pozdychało marnie; jużcić tego nie zabierzecie.	Nie widziałem tego człowieka nigdy na oczy! Nie przyszło mi na myśl spytać, jak się zowie. Wyglądał jak stary żebrak.	„Mogę oćwiczyć batami chłystka i wypędzić go: ale cóż za skandal w Verrières, w departamencie! Po zamknięciu dziennika Falcoza, kiedy naczelny redaktor wyszedł z więzienia, postarałem się go wysadzić z miejsca przynoszącego mu sześćset franków. Powiadają, że ten pismak ośmielił się znów wypłynąć w Besançon; może mnie opisać tak zręcznie, iż nie podobna mi będzie go pozwać. Pozwać!... Bezczelnik na tysiąc sposobów da do zrozumienia, że mówił prawdę. Człowieka dobrze urodzonego, szanującego swoje stanowisko, nienawidzą wszyscy plebejusze. Wezmą mnie na języki te plugawe dzienniki paryskie; o mój Boże! cóż za ohyda! starożytne imię Rênalów w kałuży śmieszności. Gdybym gdzie wyjeżdżał, trzeba by mi zmienić nazwisko; jak to! rzucić to nazwisko, które stanowi mą chwałę i siłę. Cóż za otchłań!	A co? nie mówiłem? Byłem tego pewny! przeklęty list!	Właśnie, że nie pojmuję	Innego dostępu wcale już nie ma?	Nie. Antoś, weź je sobie.	Zresztą Krzyś teraz śpi, a nie chciałabym go budzić.	MiłosierdzieGłód odezwała się mała dziewczynka.	Niech pani zawsze siada koło Eugenii, a nie będzie pani potrzebowała zbytnio obrzydzać temu młodemu człowiekowi jego kuzynki; sam z siebie zrobi porównanie, które...	Wypluj no pan, tylko prędko, bo się strujesz taką furą blagi.	Religia, TajemnicaTajemnica jest istotą metafizyki Jedynie u nas tajemnica została uszanowana i wywyższona, i to nie w symbolach, ale w rzeczywistości bezpośrednio danej.	A tak, toteż to się nazywa „kołnierz z konfuzjąkonfuzja (z łac.)	E, ona przecie powinna się była przedtem z nimi potargować! Zawdy mówiłem to mojej kobiecie.	Niechże pani gospodyni mówi, co się stało?	Ale nie przyjmuje mnie, gdy chcę go odwiedzić	Ja też, bo nie mógłbym przecież odpłacić za otrzymane cięgi umarlakowi, ale...	Na cały koniec zimy... A ty, kuzynko, czy wcale Krasowiec tej zimy nie opuścisz?...	Tak, miemcom. Zamknął ich do takiej dziury, gdzie jeno nietopyrz wytrwa. Niby to z tej racji, że lepsze izby zajęte. Lamentują też, psiawiary, oj, lamentują, aż się na całą okoliczność rozlega...	Dotychczas płacę długi. Nie chciałeś mi drużbować, czy zechcesz być moim świadkiem?	Rabusie w moim mieszkaniu! Któż by się ośmielił?	Więc wojna nareszcie się skończy?!	A tak, tak. Wziąłem pannę Pitę na spowiedź i to biedactwo, płacząc, przyznało mi się, że one zawsze zadają jej rozmaite pytania, co do pani, co do domu, co do jej stosunków familijnych, i to, w formie bardzo przykrej.	Ja tam bywam! Jego żona jest z Danii, o ile mi wiadomo, ale umysł ma prawdziwie francuzki, dama wielkiego świata, nader miła i zajmująca. Na dzisiejszy wieczór proszony jestem do loży markiza w wielkiej operze. Jeżeli pan pozwolisz, to i pana tam wprowadzę?	Bo też różnica wieku między paniami jest chyba bardzo mała. Ja sam początkowo wziąłem panie za siostry. Tylko w typie panie są zupełnie różne.	Wszystko to przez pannę Ritę. Pan Waldemar pysznie jedzie, tylko pani tam niepotrzebna	Pewnie, że musi, ale co ma swojego, to zaraz zabierze, a ma przeciek krowę z cielęciem, a świnię, a gąski...	Co to znaczy sam? Jak rzecz powstaje sama z siebie?	Ten, co to uciekł do HamerykiHameryka (gw.)	Tylko go patrzeć!	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że ta woda ma naprawdę smak żelazisty. W Kamyku nad Wełtawą pewien szynkarz robił dla swoich gości żelazistą wodę w ten sposób, że do studni wrzucał stare podkowy.	Jest to nasz dawny znajomy.	Cóż to jest? Mam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż. Dyplomata bez pieniędzy to to, czym ty byłeś przed chwilą: poeta bez woliMam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż...	Stara pani nasza obiecuje ją wziąć do garderoby, i tybyś może znalazł służbę we dworze, naprzykład na strzelca.	Mniejsza o to Panie Smith, proszę pana o to jako o łaskę. Może w ten sposób nabiorę szacunku dla samego siebie.	A zatem jaki? Co zatem chcą nam powiedzieć?	Czy myślisz że jesteś jedynym żywym stworzeniem, które tęskni namiętnie za głosem kukułki?	Hm, to prawda. Dobra! Pójdę za nim, koniec gadania!	Matka pieściła cię?	Co najmniej dwadzieścia.	I podobno ludzi, w co chcą, przemieniają, nawet we zwierzaki.	Miły, niech Bóg cię strzeże!	Możecie wracać do swoich!	Pod tym względem wszystko jest możliwe, panie margrabio.	Rzeczywiście wypadek dość zawiły; możemy grubo za to zapłacić.	Szczęście jest oliwą, przytłumiającą burze wszelkie serc i mózgów.	Ta, co sama powozi wolantem. O! Staje i rozmawia z młodym Jóźwickim, redaktorem.	Tak jest	Widziałam... Obóz chana jest bliziutko. Może byśmy tam pojechali...	Wiesz, gdzie ona jest?	Ani ja! ani ja! to ktoś nowo przybyły.	Istotnie! Prawdę mówisz Na przykład, głupcy mówią o kociaku, gdy kobieta urodzi dziecko. Słyszałem to na własne uszy.	Amen! Amen! dokończył Mnich. Wojna ta i nas już kosztuje dużo. Klasztorów kilka złupili poganie, kościołów popalili niemało, braci naszych brodatych poginęło wielu!	Chodź pan, panie Janie, na kieliszek.	I prosił pana, aby pan... wpłynął na mnie?	Ja też bardzo o tem myślę	Powiedz: dziadek jakieś dziecko miał przede mną?	Ba, ba! Od Pesztu... Od... Czacy	Ja jestem kupcem, panie Jumart	Myślę sobie o snach, które bywają takie rzeczywiste dziś raczej: opryskliwie..	Nigdy!	Tak nam dopomóż Bóg!	Wszystko mi jedno.	Z początku nic.	Zrywam... zerwę... Hoyma ozłocę... ciebie... ją...	Czyje?	Głupi jesteś!	Hę?	Iiiii...	Jedziemy!	Miałem wielki kapelusz	Miss Campbell i wy, panowie Melvill, przyjmijcie i ode mnie oznajmienie mojego nazwiska. Jestem Olvier Sinclair.	Myślę o kapitanie twoich domowników, ojcze.	O tak! wrócić, wrócić!	Panie doktorze, panie doktorze!	Przeciech urzęda cosik wiedzą?	Skąd wiedzieliście o porwaniu Jurandówny?	Tak.	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego!	W więzieniu Mamertyńskim.	Z Goldmarkiem! Toć on ma tabestabes I ręką machnął pogardliwie.	Zacne jakieś miasto i dosyć ogromne
Natychmiast po śmierci księcia pan hrabia wydał rozkaz, aby żadna poczta nie ważyła się wydać koni obywatelowi Parmy. Wskutek tego dotarłem aż do Padu prywatnymi końmi hrabiego; ale kiedy wysiadłem z barki, powóz mój obalono i połamano, przy czym odniosłem tak poważne rany, że nie mogłem wsiąść na koń, jak to było moim obowiązkiem.	ZłoWszyscy wielcy ludzie są potworami; ten nazywał się kardynał de Richelieu dobroczyńca zaś jego włoski arystokrata i polityk, faworyt królowej Francji Marii Medycejskiej, odegrał znaczącą rolę polityczną w okresie małoletniości króla Ludwika XIII. Zginął zamordowany przez spiskowców młodego króla, który przy pomocy własnych faworytów chciał przejąć ster rządów w państwie.. Widzisz, że nie znasz jeszcze historii Francji. HistoriaCzy nie miałem słuszności, mówiąc, że historia nauczana w szkołach to zbiorek dat i faktów przede wszystkim nader wątpliwy, a potem bez najmniejszego pożytku? Na co ci się zda wiedzieć, że istniała Joanna d’ArcJoanna d’Arc (1412–1431) florencki ród kupiecki i bankierski, od 1532 książęcy; od 1434 jego członkowie rządzili Florencją, która w 1569 stała się stolicą Wielkiego Księstwa Toskanii; odegrali wielką rolę kulturalną i polityczną., prości kupcy, doszli do godności wielkich książąt Toskanii?	A ty jesteś babą, babą nikczemną, głupią i zbestwioną. A! tchórzysz! Więc dobrze, jeżeli nie jedziesz natychmiast, każę cię z rozkazu królowej aresztować i wpakować do Bastylji, której się tak lękasz.	Cezarze! klnę się na święte imie twoje i Augusta... nic nie wiem i jestem niewinny.	Nie pytaj, duszko; kiedy słyszę czytanie, natychmiast oczy mi się kleją.	Powiadam „chyba”, nie mówię, że na pewno. Ale zdawało mi się, że we Francji panuje wolność wyznania?	Przepraszam cię. Nie stracił, tylko zadłużył, ale przy kapitale żony wyrobi się. Żyjemy w epoce przejściowej, w której zachwiane zostały najznakomitsze fortuny...	A czy wiesz także, czy doświadczałaś kiedy, jak to bywa, gdy się na przykład do myśli pewny wyraz przyplącze albo imię, którego się pozbyć nie możesz, choćbyś po tysiąc razy spędzała je sprzed siebie	Co do mnie uważam, że właśnie położenie, w jakim znajdował się pan de Rubempré, dowodzi niewinności Nais. Człowiek nie pada na kolana, aby prosić o to, co już miał.	Kto wie? serce mu zapewne powie, żeby tu zajrzał przed odjazdem, a ja się sprzeciwiać nie będę.	Kłamiesz! Nie jestem taki samolub, jak twój piękny Dick. Zatrzymuje cię w ogrodzie, żebyś się w błocie z nim babrała, a wie, że tu jestem sam. Daruj, ale to on jest samolub najgorszy!	Otóż, panowie najlepsza rada, jaką mogę podać, jest bardzo prosta. Musimy, proszę was, mieć się na baczności i pilnie śledzić wszystko. Prawda, że będzie to próba cierpliwości i o wiele byłoby przyjemniej przystąpić wprost do uderzenia. Ale trudno tu coś poczynać, dopóki nie znamy swoich ludzi. Mieć się na ostrożności i węszyć, skąd wiatr wieje, oto moja rada.	Och, nie przechwalał się tym! Zdaje mi się, że to naprawdę dobry człowiek, ale taki głupi! Biedny CholoCholo (hiszp.)	Ale nie odnieśliśmy prawie żadnych strat.	Co będzie brakować dołożę, bo chociaż dzisiaj nie mam, ale mogę pożyczyć jutro No, Wilczek, dajcie no ze dwadzieścia rubli.	Nie wiesz? On jest po słowie z cioteczną siostrą doktorowej Downarowej. Łapali go przez trzy karnawały, teraz triumfują!	Nie. Palę tylko papierosy.	Prawie zawsze... nie	Tak wiadomość nie będzie pożądaną, ale trudno radzić na to...	Dajmy pokój!... zrobiłem to dzisiaj, bo na imieninach dyrektorowej być nie mogę.	Niestety! Nie mam nic. Nic! Pisałem do Paryża. Przepraszam... czy pani tu sama przyjechała?	Pozwól mi nie mówić To jest coś na czarną godzinę.	No to się je złamie Czy Napoleon myślał o zasadach, kiedy kazał rozstrzelać księcia d’Enghien?	To wszystko zasługa czarów... i bułeczek, mleka i innych przysmaków pani Sowerby Widzicie więc, jak się moje naukowe doświadczenie udało.	Nie może to być przecie i w szwedzkim obozie są Polacy; ale to znaczy, że tam już głodno być musi i obroków dla koni wcale brakuje.	Ach! te niesnaski rodzinne są zwykle najboleśniejsze, bo sączą w duszę rozdrażnienie i złość, niby z czary pękniętej, kropla po kropli i ani się spostrzeże człowiek, jak znienawidził ten swój dom, przystań jedyną... jak przeklina; a to wszystko z powodu braku pobłażliwości, wyrozumienia.	Co? Myślisz, że on tam się zda? Wyjechałbyś do Ameryki, Witoldzie?	Tak mi się zdaje!	Uciekłbym na cztery wiatry, gdybym wiedział, dokąd się udać, ale jak to ludzie pedająpedają (gw.)	Czego? Czego mam się strzec?	Hm zdaje mi się, że imię makarelimakarela	Lekarz takim znużony, że się trochę prześpię...	Miasto też inaczej niż wszystkie inne stawiane Siła tu ludu różnego za handlem przychodzi. Ta osada, cośmy ją z dala na uboczu po drodze widzieli, zowie się Serby.	Och! Czuję się bardzo zazdrosna! Masz dobry gust. Chcę mieć jutro łóżko takie samo jak ty.	Sądzę, że możesz. Ty masz na niego wpływ, a przy tym umysł twój posiada niewyczerpane sposoby. Gdybyś się rozejrzał w położeniu i pomówił z Plaucjuszem...	Zdaje się, że panu tam grozi niebezpieczeństwo.	Historię starożytną, czytanie klasyków, arytmetykę... i tak dalej! Siostra moja i ja mieliśmy głowy dość tępe, ale dwaj moi bracia (jestem średni pomiędzy nimi) lubili te zajęcia, a matka, trzeba ci wiedzieć, przewyższała nas sześciokrotnie swym wykształceniem. Była niemal tego wzrostu, co ja teraz, a przy tym podobna do nowego posągu DemetryDemeter (mit. gr.)	Gdzie sześcioletnie dziecko z największą przyjemnością idzie do wspólnego domu zabawy. Opowiadają mu tam cudowne baśni. Zawiera tam pierwsze w życiu znajomości i doznaje tajemnych pierwszych rozkoszy poznawania. Ale i z tej szkoły myśl idzie dalej.	To tylko ja, przyszłam oddać książkę	Ty tak lubisz Andromakę i Fedrę?	Żółw ma grzbiet twardszy, ale mniej wzorzysty Żaba, moja imiennica, jest bardziej nakrapiana, ale za to mniej twarda. Skóra twoja wygląda wcale ładnie; jej deseń przypomina kropki w kielichu płomiennej lilii.	A gdzie to jegomość chce jechać?	A ile trzeba dać pieniędzy? Ja teraz naprawdę jestem nędzarzem!...	A może... może ja puchnę i mam gorączkę Ludzie skazani na śmierć, bywają nieraz... różni.	Cóż by to kosztowało?	Ej jużem mówił, że to niemożliwe...	Gdzież tam; listy jeszcze do pisania.	Hań dalej jest mała rzeczka. Chodźmy zobaczyć pomiędzy rozjadłe psy pariaskiepsy pariaskie	Jak mogłam! jaka ja byłam ślepa	Obowiązki to głupstwo. A grunt żebyś była zdrowa, żebyś szczęśliwie urodziła. Za tydzień wyjeżdżamy.	Tak, Hudl.	Tak, jej we własnej osobie.	To bardzo pięknie z jego strony	To po cóżeś mię tu wezwała?	To tam Czengiery pociągnął, co tu koło nas wczoraj szedł...	Więc Petroniusz namówił cezara, by cię zabrał Aulusowi i oddał Winicjuszowi?	Więc i o tym wiesz?...	Więc, choć trochę mogę mieć nadziei.	Za miesiąc będzie zielono i ty już będziesz zdrowy wtedy, to zbierzemy sobie kolegów i pójdziemy na majówkę.	A teraz, mości panowie, wszyscy pachołcy w skok po wsiach po rydle, łopaty i motyki. Obóz warowny założym, Zbaraż drugi! Jeno, towarzysztowarzysz	Ale cóż on tam robić będzie?	Ano...	Byłeś pan przy tem obecny?	Chilonie Chilonidesie!	Co teraz zrobimy?	Czym?... Ot, pokochaj mnie troszkę.	Daj ci Matko Najświętsza pociechę!	Dla czegoż uciekacie z pod tego pięknego nieba?	Dużoście dzisiaj wykrzyczeli?	Hennicke da wam spis osób.	I niedźwiedzia sam jeden podeprze. Widzieliście, jak go ciął? Cały łeb z jedną łapą odwalił.	Jak pan sobie życzy.	Jest on jak palma na pustyni i jako zimna woda w dzień upalny, a słowa jego są jako dojrzałe daktyle	Jesteś ateuszem we wszystkiém!	Jezus Maria!...	Juści rozumiem.	Już prawie skończone.	Już.	Kapliczkę? Czy masz na myśli, siostro, tę w kącie muru ogrodowego u wylotu alei porzeczkowej?	Morrela? A był znajomym Villefortów?	Müller!... Jego mi żal:	Nieuniknione.	Ogłoszenia w dziennikach pociągają znaczne koszta	Panie Cavalcanti, wierzy pan w bajki?	Poczciwe serce! nieoszacowana kobieta!	Przeszło godzinę, ojcze.	Przysięgam na imię Boga naszego... Czyś zadowolony?...	Straż jest nieliczna, możemy nią łatwo zawładnąć...	Suchy, córuchno, co?	Szukasz swoich wioślarzy?	Słuchaj, Wilhelmie, zaniechajmy tej nudnej polityki i poprośmy raczej siostrę, aby nam coś zagrała.	Sługa, Pieniądz, Bogactwo, Zazdrość rzekła słabym głosem, wydobywając pieniądz z sakiewki, którą miała pod ręką	Testament	Wariatki.	Widzę, że równą mieliście chęć poznać wielkiego mistrza jak dopełnić ślubów zakonnych.	Wytrzyj oczy albo mnie zgubisz na tym samym miejscu po raz drugi	Zaczekaj. Zaraz skończę.	Zrobię co mi każecie!	Śliczności! Lepszy od młynarzowego!	„Och, jakże ten człowiek godzien jest mojej miłości!”
Jeśli nie zapłacą, to sam zapłacę Przyjechałem tu z pocztem znacznym i wozy mam ładowne, a tego, co na nich jest, wystarczy...	Na Boga! wielka to jest rzecz, ale bez księcia nie możemy nic stanowić. Tu nie ma się co spierać. Waćpanowie w służbie jesteście i ordynansówordynans (z łac.)	Wiadomo mi to, mościa dobrodziejko że tu tyle ich się znajduje, tego brzydkiego nasienia, ale cóż robić? Dziś już tylko modlitwa jedynym na nich lekarstwem, innego nie mamy. Ale właśnie używania tego skutecznego lekarstwa ja przerywać nie chcę; pozwoli zatem jejmość pani, że się do tej modlitwy przyłączę, bo lubo ja, nie chwaląc się, swoją już odprawiłem, jednak nigdy tego dość dla człowieka.	A więc, chociażby moja miłość własna mogła na tym cierpieć sądziłem przez trzy dni, że jestem obiektem zalotów maseczki, którą brałem za prawnuczkę Tulii lub Poppei	Czemu nie, jeśli o to chodzi, żeby pokazać, jaki z ciebie hołysz, skoro cię nie stać nawet na najem parobka!	Ja miałem na myśli, że aktorsko młoda.	Ja? Ja? Ty od pewnego czasu zupełnie pamięć straciłaś. Przecie jeszcze w karnawale mówiłam, że ciebie za wariata nie oddam. Nie na tom cię chowała. Czegóż chcesz? Powiedziałam: nie, i nie pozwolę. Nawet nie proś darmo. Jutro sama powiem Głębockiemu, żeby sobie szedł gdzie indziej. Chyba że się wykradniesz z nim!	Jakich niebezpieczeństw Niebezpieczeństwa uciekają przede mną, gdziekolwiek jestem, na siedem mil wokoło: tak samo, jak za zjawieniem się monarchy ustaje władza namiestnika; za pojawieniem się słońca pierzchają chmury, i jak choroby umykają pod ciałem św. Marcina z Kwandy.	Jakże chcesz ją ujrzeć, skoro ją powiozą na cmentarz?	Najmocniej przepraszam wszedłem tu naprawdę przypadkowo, no i zostałem, bo nie chciałem swoim wyjściem przerywać pańskiej mowy... pańskiej pięknej mowy... Ale teraz śpieszę się bardzo, pan prezes mnie oczekuje...	O, to ja chciałabym być drzewem. A mamusia jakie najlepiej lubi?	Po zostawieniu na schodach latarni.	Samże on mnie na dziś wezwał.	Starasz się być dowcipnym, co nie jest rzecz łatwaco nie jest rzecz łatwa	Sztuką kozły tłuką, mosanie, a Mazury kubkiem! o pojemności pół garnca; garniec: daw. jednostka objętości, stosowana w Europie od średniowiecza; w Polsce przedrozbiorowej stanowił 1/32 korca, dzielił się na 4 kwarty i stanowił odpowiednik od 2 do niemal 4 litrów (zależnie od regionu kraju i okresu), zaś jako miara płynów garniec stanowił 1/72 beczki; w XIX w. garniec liczył 4 l.  jednym oddechem. Więc Mazury tylko oczy wytrzeszczali na nas, bo i mnie było niczego, a wciąż mówili:	W takim razie jest to piekielnie przebiegła kobieta. Wierz mi, mała, że nie należę do ludzi naiwnych ani prostodusznych. Jeżeli zdołała wprowadzić mnie w błąd, dowodzi to, że jest kuta na cztery nogi i ma jakiś bardzo ważny powód, by kryć się ze znajomością polskiego języka.	W zimę piwo na nic, chyba grzane	Wywiozłem to paskustwo, krótko odezwał sięPoręba, i ręczę, że się jej nie zechce tu drugi raz przyjechać...	Wyznaję to teraz i widzę oczywiście, że ten brzydki wyraz wcale nie jest obrazą i że doskonale pasuje na pochwałę. Ale powiedz no mi, wasze, naprawdę, toć to jest wino z Cindad Real.	A cóż to ja koczur jestem, hajduczku, żebym za tobą po dachach łaził? Tak to mi płacisz za to, że cię kocham?	A może czegoś panu trzeba?	A pieniądze?	A tobie, złodziejski synu, co do tego? Bądź kontent, że ciebie nie ruszam.	A więc w drogę!	Aaa. Chyba do szpitala: niech dorzną.	Ależ, co on zrobił, proszę pani?	At! ludzie diabliby ich brali: niewiele lepsi od wilków!	Awantura! Więc prezes zwyciężył	Ażeby pioruny takie rządy, jak Boga...	Che-che!	Chłopiec nie może żyć z samymi tylko książkami	Co ma począć kobieta zdradzona?	Co to za nowe porządki Dlaczego mają rozkazywać? My mamy swój sejm i my się możemy nie zgodzić. Niech ich sejm postanawia, co mają robić dzieci; a nie mają prawa mówić, co my mamy robić.	Czarny Korsarz... Bezlitosny korsarz z Tortugi, nieprzejednany wróg Hiszpanów.	Czego żądacie?...	Czy nie było żadnej wiadomości od pana Pawła?	Dajże, kochanie, spokój jutro raniutko wyjeżdżam a roboty huk.	Dlaczego pani pyta?	Do celu: gdzie?	Dobrze mi, aż nadto dobrze... ale...	Doskonale! To i o tym była rozmowa.	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	Dziwna to jest, bo jeśli ta dziewka umyślnie waszej książęcej mości co zadała, to nie dlatego, żeby potem miała uciekać, a przecież z tego, coś mi wasza książęca mość mówił, pokazuje się, że oni oboje chcieli się po cichu wynieść.	Ewa	Gdzie pan to ma?	Gdzież to?	Godzisz się mi tak serce rozdzierać?	Głupia.	Hm! skoro pan mówisz o nim tak bez ogródek, to pozwólże, abym i ja tak mówił, choć to pański krewny.	Istotnie, winien jestem bardzo pana przepraszam za spóźnienie...	Ja będę miała pierwociny twego pióra, a ty mego serca	Jużeś zupełnie spokojna?!	Kto tam wie, co pies myśli.	Kto to ona?	Mogę cię upewnić, że w tym wypadku nie doświadczałem nawet pokus żadnych. Rozalia nie jest ulubionym moim typem kobiecym...	Moich bliźnich!... Nie mam żadnych bliźnich!	Moja? cóż ja... Nie lubię takich bankietów.	Mój chłopcze, czy ty nie znasz jeszcze romansów, jakie klienci opowiadają swoim adwokatom? Gdyby adwokaci mieli przedstawiać tylko prawdę, nie opędziliby kosztów kancelarii.	Mężczyzny? Znam jednego, który z całym poświęceniem ofiarowałby nam swą  pomoc, ale ten właśnie, jak mówiłaś, pani, jest nieobecny.	Naturalnie.	Nie ma drabiny!	Nie wyciągano mnie z żadnej rzeki Zapomniałeś, jak to się stało. Znalazłem ją dzięki Świadomości.	Nie, nie. Zabierzemy sami Chyba pan to udźwignie, panie Franciszku?	Niech pan tego nie mówi. O, niech pan tego nigdy przede mną nie mówi!	Niemożliwe Mógłbym przyjąć aż za dziesięć dni... wówczas, bardzo chętnie...	No, a jakie książki chcesz kupić?	No, a teraz wolno mi już wejść, stary?	No, przecież nie Francuzem. Nie zastrzegł się pan, że wstąpimy do DuvalaDuval wybuchnęła śmiechem.	O kobietach, pani	Oczywiście, cieszę się	Pacenko przyjechał!	Panie inspektorze uczniowie będą śpiewali tutaj, w kościele, hymn po polsku, i to nie tylko dziś, ale zawsze.	Panie sędzio, jestem panu winna tysiąc podziękowań...	Panno Stefanio, czy nie moglibyśmy znaleźć czegoś ciekawszego do rozmowy? Trestka, panna Rita i ich uczucia	Potem je przeliczono?	Prosiłem cię, żebyś był cicho!...	Przecież nie po to, żeby nosić koronę, a	Przybaczyłeś se dzisiaj! To se jeszcze poczekaj ze czterdzieści, kiej zamrę.	Przyobiecał mi pomoc, spostrzegłem jednak wkrótce, że mnie zdradza.	Rodzic waćpana w których stronach żywie?	Roztropnie gadał. Zaraz od pierwszego słowa widno było, że człek dorzeczny, niegłupi. Trochęśmy się nawet przemówiliprzemówić się (daw.)	Stój, do wszystkich diabłów! znów wpadłeś w te niegodziwe przysłowia! Czemu nie mówić po prostu, bez przesady, jakem ci to tylokrotnie mówił? To cztery razy lepiej będzie i dla ciebie i dla drugich.	Syn	Ten nie mógł przyjść jeszcze...	Tiesa, kunigėli, jog reikėjo jam kęsti iki galo kaip aš kenčiau. Bet, kunigėli, jus užmirštate, jog mane persekiojo dvi tris nedėlias, o tą vaikiną persekiojo ne metus, ne trejus... Bepig, kunigėli, kitiems pasakoti apie krikščioniškus jausmus ir apie krikščioniškus darbus, pačiam vienok paduoti paveikslą; dėl kitų sunku. Bartis ant Vincų Vinco mes visi mokame, bet nemokame apsvarstyti tą, ką jis gero yra padaręs...	Tiesa, tai ne kito jau, kaip paties lenkstudenčio darbas	To niech pani odłoży kupno do grudnia.	To niepotrzebne sądzę bowiem, że jeżeli nam zapłaci, to bardzo dobrze będziemy wynagrodzeni.	To się rozumie kobieta, o której względy się starasz, gardzi tobą.	Trzyma was?	Udadzą się jasełka! Figury jak ulane, ale nie widzę bydlątek. A przecież i to potrzebne...	Wierzę panu Za Robina dziękuję bardzo.	Woda ze zgniłego drzewa.	Wolę do pana Głębockiego	Wychodźmy!	Zapas żywności wyjdzie i co?... nigdzie nie dopłynąć... a jakże będzie z zapłatą?	Zatem nos jest organem!	Zawrzyj pysk, bym cię pierwej do kozy nie zapakował!	Znam cię od dawna, opowiadała mi o tobie moja była matka.	Śliczności fuzja
Dziwna to jest, bo jeśli ta dziewka umyślnie waszej książęcej mości co zadała, to nie dlatego, żeby potem miała uciekać, a przecież z tego, coś mi wasza książęca mość mówił, pokazuje się, że oni oboje chcieli się po cichu wynieść.	To jest naturalne i całkiem niewinne, jeżeli się upodobanie nie staje namiętnością i nie prowadzi do niemądrych lub niewłaściwych dla panienki postępków. Naucz się odróżniać i oceniać pochwałę, o którą warto się starać, wzbudzaj uwielbienie w zacnych ludziach, nie tylko urodą, ale i skromnością.	Bylebyśmy się nie wywrócili w takt. To byłoby mniej zabawne.	Pan się przypatruje miastu! Pan sprawdza, że Myszkowski racji nie ma, bo jakby robili, jak on chce, to by tutaj nie stały te domy, te pałace, te fabryki, te składy, tu nie byłoby Łodzi! Byłby ładny kawałek lasu, gdzie by sobie mogli obywatele wyprawiać polowania na dzikie świnie.	Więc cóż? A ty czyś się niczego nie nauczył na Górze Lindego i czy nie jesteś chrześcijaninem?	Więc w takim razie i nasza kopalnia jest własnością jednego z podobnych duchów. Ale nie wiem, czy doświadczyliście, że duchy są niezmiernie zazdrosne o swoje skarby, i górnikom, co kopią w nich, starają się psocić, nieraz bardzo dokuczliwie.	Bardzo to pięknie z twojej strony i co prawda, tom się tego nie spodziewał. Rozstaliśmy się w bardzo przykry sposób i to z twojej winy. Ale ponieważ poczułeś się do obowiązku odwiedzenia mnie, więc ja, jako starszy, otwieram ci znowu ramiona.	Ty byś też co wiedział, dryblasie! Warto było pieniądzem gotowym za ciebie w szkołach płacić. Nożem pruć pedelów toś się tam expedite wyuczył, niczym rzeźnik cielęta, ale co znaczy takie zagraniczne słowo, to nie twoja rzecz. Ślabizuj dalej!	Wszystko na to wskazuje, kapitanie Nie czujesz tego mdłego zapachu, który unosi się nad wodą?	Czy ta nagana jest warunkowa? Gdybym ułożył się z panem, zanim odpowiem, że nie wyniknie żadna przykrość dla pani d’Espard, w razie jeśli pańskie sprawozdanie będzie dla mnie korzystne, czy trybunał uwzględniłby moją prośbę?	Co się tu dzieje? A, to ty, Jerzy domyślam się, przychodzisz rozpuszczać moich dependentów.	A ile dni wam potrzeba, byście się znów zebrali?	My się zatrzymujemy w Weronie.	Niestety Zastępca prokuratora królewskiego wzywany jest zawsze wtedy, gdy zło już się stało.	Skończy się pół roku.	Zobaczymy się jeszcze?	Juści prawo prawem Ba! chciałem potem pozywać wszystkich, którzy byli w Szczytnie, ale powiadali ludzie, że Jurand narznął ich tam jak wołów, i nie wiedziałem, który żyw, a który zabit... Bo, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż, jako ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!	Panna Ratkowska? Ona nie jest piękna, ale ma słodką twarz, bladą cerę i ciemne oczy. Pani ją zobaczy, bo te panie mówiły, że mają chęć wpaść tu któregokolwiek dnia. A ja namawiałem, bo mi chodziło o to, żeby ją pani zobaczyła.	U nas Bóg jest tylko jeden, a temu zawsze się służy, gdy się jest dobrym	Udała mu się, jak najlepiej, mogę was o tym zapewnić Don Pedro jest moim bratem, żyje w swoim kraju bogaty i szczęśliwy. Ożenił się, ma troje dzieci.	O, ładnie, ładnie! Widziałże kto, by Czarna Pantera otwierała tak szeroko paszczę, kaszlała, wyła i tarzała się jak wariat po ziemi? Pamiętaj, że i ty, i ja jesteśmy dziś władcami dżungli!	Panie waszej przysiędze na miecz i na rycerską cześć nie ośmielilibyśmy się nie wierzyć, ale i wam nie przystoi składać przed ludźmi prostego stanu przysięgi, i nas nie po waszą przysięgę przysłano.	Cudownie deklamujesz, ale twoja gestykulacja tak podnosi wrażenie, iż ludziom zdaje się, że wymyślasz...	Nauczyłem się trochę żeby mieć prawo obywatelstwa w Mariampolu.	U! miałżeby on istotnie bać się tego chłopaka?	Mógł się pośliznąć. Czy ja wiem?	Tak. Jestem... i szczycę się tym. A ty co? Brak ci męstwa... i dlatego wymyśliłeś to oszukaństwo...	Albo to nie wiesz, panie, że Lykon jest podobny do księcia?... Podobni są jak dwa liście jednej palmy...	Wiem ja, kim jestem ale wiem także, kim być mogę, to jest nie tylko takim, jak dotąd wspomniałem, ale większym i dostojniejszym jeszcze od dwunastu parów Francji i dziewięciu bohaterów świata, bo to wszystko, co oni razem lub każdy z osobna zrobili, ani umywało się do wielkich czynów moich.	Nie uważaj na mnie, tak mi tu dobrze jak świerszczowi	Jeszcze by nie znali. Całymi dniami wysiaduje.	Nie oszalałam, nie! Ja nie dam wynająć tego pokoju!	Nie próbowałem nawet	Potrafię. Nie święci garnki lepią!	Prawie to niepodobne rzeczy Powiedzże, panie kawalerze, jakim sposobem żywot uniosłeś z tego terminu i jak przez Szwedów się przedostałeś?	Czego od pani chcą, mościa dobrodziejko? Oto jedynie tego, aby on miał spokój zupełny i aby nie widział tego, czego widzieć nie pragnie.	Zemsta dawniej. bywało. Darmoć nas nie hańbili i nie będą... Chodziliśmy do nich za waszych rządów, pójdziem i teraz, pod Tolimą alibo i bez niego. Już my Szczytno musimy dobyć i tę sobaczą krew z nich wytoczyć	I owszem, jeżeli mama pozwoli. Chciałabym się nauczyć kilku piosenek i oporządzić moją dziatwę na lato, bo strasznie obdarta i potrzebuje sukienek.	Co do Lourdes nie chcę ani mędrkować, ani wpadać w zbytnią łatwowierność, nie wydaję więc sądu w sprawie, co do której Kościół nie wydał orzeczenia. Ale już teraz w tym napływie pielgrzymów widzę triumf religii, tak jak pan sam widzi w nim porażkę filozofii materialistycznej.	Ależ nie, to drobnostka.	To nie czerń ani Tatarzy.	W zimie i to nie pomoże.	Tak samo ja Prawda, Huck? To samo ci mówiłem, no nie?	Ale inne narzędzia, których użytku nie pojmuję?	Bądź spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod dachem tego domu...	Książęcym troskom nie poradzi kobieta, nawet tak mądra i władna jak moja matka...	Nie, po prostu zbudzisz go.	Och, nie ani trochę.	Ojcze, mój małżonek prosi, abyście jeszcze wypili. Nie rozumiem, dlaczego nalega, pewnie z gościnności.	To co innego! To było dlatego, żeś ty zamknął na klucz swój kufer i myśmy prawie pół popołudnia stracili na odbijaniu go. Widzisz M’Turk, gdybyś się był zachowywał jak porządny człowiek, też byśmy zegarek zastawili.	Nie, ale źle go sądzisz.	I to wszystko, co mi dać zamierzasz?	Skąd pan wiedział, że ten pan mnie znalazł? Do czego to panu potrzebne?	A ty skąd wiesz, że ja miałam wrócić?...	Sto trzydzieści cztery dolary... wszystko mi skradziono! Oddaj mi je!	Jakże to szczęśliwie że nas los do siebie zbliżył panie Sieniński, to u mnie przecie panienka	Przyłożył? Nigdzie Powiedziałem tylko, że próbował. Kopnąłem go, aż wpadł do stawu dla kaczek.	Witaj, panie de Bergerac! jakżem szczęśliwa, że pana oglądam! Przez długie dwa tygodnie skąpiłeś nam swej obecności! Czyś chorował?	Czy był to zwyczajny szeregowiec, czy kapral?	Ach, Joe, jesteś aniołem! Będę cię za to błogosławił przez całe życie!	No, to jednak powiedziała stryjowi dość dużo.	No, to lada chwila i my go ujrzymy.	A tak... spółka!... To rzecz tych panów, ile zbiorą gotówki.	A to winszuję pani serdecznie, serdecznie.	A waćpan to myślisz, żeś mnie słodyczą napoił?	A, to wy! panie Henryku?	Czy ona naprawdę umiera, señor doctor?	Otóż to!	Tak, jakieś pięć czy sześć miesięcy temu, w lutym chyba.	To taak? To ty jemu wpierw powiedziałeś?	Ale, papo...	Bardzo ładne farby!	Jedynie marzenie o sztuce, nadzieja trzyma mnie na powierzchni tego życia okropnego. Pan, jako poeta, jako artysta...	Kocham go.	Tak, ale obecnie z powodu mego zdrowia mają mnie wysłać wcześniej.	Ty go zabiłaś...	Tyś ślepiec, tyś mój następca! wołał starzec. Chroniwos do boju, ty bogom służyć będziesz!	Wyjeżdżam do Bułgarii	Wykluczone Salamandry mają przecież przyrośnięty język.	Znasz-li go?	A naturalnie!	A po co oni przyszli?	Bo zmarzły.	Co byś jednak powiedziała, gdybym ja również dla jakiegoś ...izmu rzucił cukrownię?	Co?	Dobra	Drogi panie, doprawdy oburzająca jest pańska pyszałkowatość!	Gotów jestem iść za panem.	Jaki chłopiec, przyjacielu?	Kobieta ”upadła”	Masz pan moje słowo a w dodatku oddaję szpadę.	Milcz, głupi! Sobie bierz Samosiłka.	Och, panie dyrektorze	Ostatecznie dla niego folwark wart jest tyle.	Sanderus!	Tak, tak, Fagotin! Fagotin!	Ty dawno jesteś umarły.	W takim razie	Wojtek.	Wybieraj, Edie
Nie może, ale fakt. Pan coś tak jak moja żona. Nie macie do mnie zaufania. A ja wam powiadam, że wszystko zależy od przyzwyczajenia. Pan się przyzwyczaił i dlatego pan tak dobrze po górach chodzi. I ja, gdybym się przyzwyczaił... U nas, w biurze, jeden z moich kolegów dostał nowe biurko. Nie mógł się, panie łaskawy, do niego w żaden sposób przyzwyczaić. Mówi: „To na nic... ja nie mogę i nie mogę...”. A przecież!...	Tak tak, wasza eminencja ma słuszność. Nieraz ja jej mówiłem, że to dziwnie, aby kupcy płótna w takich domach mieszkali, gdzie żadnych nie ma szyldów, a ona wtedy się śmiała. O!... monsiniorze O! prawdziwie wielkim kardynałem jesteś, człowiekiem genjuszu, którego świat cały uwielbia!...	O, słusznie to, słusznie, proszę łaski pana gdy osioł zawinił, nie bij kulbaki. Ponieważ pan sam zawiniłeś, ukarz się pan sam i nie czepiaj się biednej zbroi, która tak długo wysłużywszy się, uczciwie podszarzana, ani biednego Rosynanta, któremu nie potrzeba większego zmęczenia, ani biednych nóg moich, bo i tak stąpają, jak mogą.	Ojoj! i jak jeszcze Ja moje wrzosowisko po prostu miłuję. A nie jest ono nagie, oj, nie! Całe ono roślinek cudnych pełne, a pachną ci one, oj, pachną! Toż ono śliczniuchne takie na wiosnę i latem, jak ono kwiecie zakwitnie, one wrzosy różowe. Pachnie, jakby miód rozlał! A tyle tam powietrza, że się upić można; a niebo to tak het, het wysoko nad nim, a pszczoły i pasikoniki taki miły rozgwar czynią, tak brzęczą a dzwonią! Za nic bym nie chciała żyć z dala od mego wrzosowiska!	Karze się zbrodnie po to, aby się nie powtarzały. Otruto nieboszczyka księcia? To bardzo wątpliwe; otruli go jakobini? Tego właśnie Rassi pragnie dowieść, gdyż wówczas staje się dla Waszej Wysokości na zawsze nieodzownym narzędziem. W takim razie Wasza Wysokość, który zaczyna panowanie, może się spodziewać wielu wieczorów takich jak dzisiejszy. Poddani mówią powszechnie, co jest rzetelną prawdą, że książę ma dobry charakter; dopóki książę nie każe powiesić jakiego liberała, będzie się cieszył tą reputacją i z pewnością nikomu nie przyjdzie do głowy zadać mu truciznę.	Biedak I proszę, ma tu ksiądz nowy dowód, że mam rację: dobry Bóg jest dobrotliwy tylko dla złych. Ach! Coraz się gorzej dzieje na tym świecie; gdyby tak z nieba dwa dni sypał się proch, a potem przez godzinę leciał ogień, byłby wreszcie spokój.	Wolałbym kapelusz mój zdmuchnęła mi kula. Całe szczęście, na honor, że list się w nim nie znajdował.	Nie tyle interes, ile propozycję... Właśnie kiedy dowiedziałem się, żeś chory, przyszło mi na myśl... Uważasz... tobie potrzeba dłuższego wypoczynku, usunięcia się od wszelkich zajęć, więc przyszło mi na myśl, czybyś nie zostawił u mnie tych stu dwudziestu tysięcy rubli... Miałbyś bez kłopotu dziesiąty procent.	Proszę pana ja nie tutejszy, niedawno przybyłem do wsi, gdzie służę u bogatego gospodarza; ale oto naprzeciwko tu mieszka pleban i zakrystian parafii, oni was najlepiej oświecą o tej księżniczce, bo oni mają spisanych na liście wszystkich mieszkańców Toboso. Wątpię wszakże, żeby tu była jaka księżniczka, ale może się i mylę, bo jest tu siła paniów, a każda może być księżniczką u siebie.	Matko, czyż mam iść do obcych? Jesteś więc równie okrutna jak ojciec? Jakże mogłaś pozwolić, by mnie wygnał? Jeśli nie otworzysz, położę się w śniegu!	Nie podobam ci się?	A ot, wyobraźmy sobie, że teraz wchodzi tu taki facet, co ma takie pismo i powiada nam: Niech tak pan powie, to co my na to?... Oczywiście, zapytamy, ile będzie kosztować, żeby dał spokój?	A zapowiedział, że się fortelem wydostanie.	Przysyłali z Wodoktów, pókiśmy nie powiedzieli, że wasza miłość zdrów będzie.	I nam ten kawaler życie ocalił, i konfederackie chorągwie przed księciem wojewodą ostrzegł Wobec takich zasług za nic dawne grzechy! Dla Boga! dobrze, że z tobą, panie Michale, nie sam do nas przyszedł, dobrze też, że chorągiew nasza za miastem, bo okrutna w laudańskich przeciwko niemu zawziętość, i zanimby zipnął, wprzód by go byli na szablach roznieśli.	Mamo, to jest jeszcze dziwniejsze, niż ci się wydaje. Bo Swannowie byli szanowaną rodziną, a ich syn, ożeniwszy się odpowiednio, przy swojej pozycji towarzyskiej mógłby dla córki czy syna znaleźć świetną partię. Ale to wszystko spaliło na panewce, kiedy wziął za żonę kokotę.	A cóż się z wami działo? Skąd wracacie?	A do stajni nie zaglądaliśta?	Brzydko się nazywają.	Czyż nie jesteś moim życiem?	Daruj, mamo, ale nie popełniłem żadnej zbrodni!	Kiedy ma się na kogoś apetyt.	Mogę panu jutro przedstawić pasywa i aktywa swojego interesu i akt spółki, jaką zawarliśmy dzisiaj z Grosglickiem. Ja nie potrzebuję pana oszukiwać. Moje interesy są murowane, moja gotówka nie jest z asekuracji trochę zakwestionowanej przez sędziego śledczego Niech pan powie swoje słowo...	Nic nie wiész?	Nie Nie mogę; chybabym znalazł coś takiego, co mogłoby go poruszyć. Już to panu mówiłem.	Nie ma potrzeby. Gdzie ten człowiek, co przyniósł list?	Nie rozumiem.	Nie!	Niechże pan nie pali papierosów przy bólu głowy. Może by pan wody sodowej wypił? rzekła życzliwie (...) podając mu flakon z wodą kolońską	O! w porę pan przychodzisz pięknych rzeczy dowiaduję się o pańskich muszkieterach.	Panie bracie, a do cesarza niemieckiego nie pisaliście?	Pożyczę panu trzy tysiące franków. Ale pan powie, dlaczego to już panu nie są pieniądze potrzebne?	Przenigdy!... Wczoraj już otrzymałem od nich pierwszy znak. Wkrótce spodziewam się dalszych... Będą niecierpliwić się i naglić... Jestem im potrzebny ich rodzic... Odejdź teraz stąd, proszę cię, odejdź!... Chcę pozostać sam, zupełnie sam...	Schody zaczynają się bardziej od przodu, niż sądziłem, prawie pod płytami u wejścia. Widzę tam, na dole, ostatnie stopnie.	Tak, choroba takie płacenie... trzeba każdego rubla z gardła wyciągać!..	Tak, panie.	Wszystko w tej Warszawie... ale ty przecież nie mieszkasz w Warszawie. Ty masz męża, dziecko...	Zaprawdę tak nasi kaznodzieje tak uczą.	Zgadzam się z góry.	Rybko ty moja jak ci na imię? Zapytała grubym swym zwykłym głosem, który starała się napróżno łagodniejszym uczynić.	Daruje pani, ale to chyba czynią kobiety, których nie można brać na serjo!	I to waszmość, który, jak słyszałam, miałeś w Wiedniu takie aspekta i takie mogłeś rościć nadzieje, puszczasz się na śliskie pola zdradnej Bellony! Bez żalu i skruchy rzucasz jednego cesarza dla innego...	Nie mogę schować głowy w śnieg, bo go niema, ale jednak wynajdę sobie jaką kryjówkę.	Nie wiem o tym, proszę pani.	No! a jak się uprą!	Zapewne wierszyki, wyperfumowane zapachem, jaki miał liścik służebnej pani de Chevreuse. Naucz Bazina prozodji, to go pocieszy. A co do konia, jeźdź na nim potroszę, to się przyzwyczaisz.	Wiem, że zapomnę, ale jak zobaczysz, że robię coś niestosownego, to mrugnij, dobrze?	Przeczytał, to juści, że pewne! Chwała ci, Panie, powrócą chudziaki, powrócą gospodarze!	Myślał, że zostanę kaleką na całe życie. „Odtąd”, powiedział, Ja będę na ciebie pracował!”	Prawo mamy takie że idzie tu o przywrócenie życia panu naszemu, a ojcu tego panicza, który po jego ucieczce rozpacza.	Wiesz zresztą że PicardPicard, Louis Benoît (1769–1828)	Ot chcecie wiedzieć, że niema jak my, jak lud, rzekł wieśniak od ubogich i od ludu!	Prawda twoja. Wstydno mi, żem sobie dworował z roztropnego dziecka.	To jest gadanie, tylko gadanie, mnie potrzeba faktów! Ja jestem człowiek realny, panie Wysocki, ja jestem pozytywista. Panienko, maszynka kawy, chartrezy!	Bawiła tu jakaś pani sędzina z Iksinowa z córką i przyszłym zięciem.	Biedna Atosa leżała spokojnie w swojej trumnie, rzekła pani Linde uroczyście.	Do usług, do usług! bardzo prosimy!	Jak matka moja	Jak to, ojczuś już wtedy był?!...	Jak wszyscy to przecież i ty z nami.	Nawet największa wyspa jest tylko wyspą	Och, teraz mogą śmiało powiedzieć, żem głupiec, a będą mieli słuszność.	Wara ci od niej, bo ci ten pysk o ścianę rozbiję, wara...	Więc dobrze, na rok	Znasz ją i pomaga ci lepiej, niżby zdołał ktoś inny	A do pana dobrodzieja?...	A jeśli pan ustanie w drodze?	A widzisz! byłem tego pewny, wisielcy, to moja zmora.	Ależ to okropne	Ciotula!	Co panu jest?	Cóż tu robić?	Dobry wieczór	Dobrze mówisz, panie bracie ot, dla kompanii uczyńmy to.	Dobrze wypadły tego roku.	Gdzie?	Gdzietam. Któregoś rana szedłem na via Condotti, wtem patrzę, jakieś dwie panie, jasne blondynki, widocznie matka i córka, rozpytują złą włoszczyzną o Kapitol. Mówiły: „Capitolio”, „Capitole”, „Capitol”	I pomarli?!	Izwidki ty Żydku?! Ja jestem Niomka, BeniomkaNiomka, Beniomka	Ja z ojcem, wymówiła Laura umyślnie wybitnie wymieniając ojca	Każdy z nas zatem błądzi.	Niech będzie jeden raz	Niechże Fortuna będzie wam łaskawą. A teraz uważaj, bo cezar bierze znów formingę. Zatrzymaj oddech, słuchaj i roń łzy.	Niezadługo, ja to wama powiadam, to wierzcie.	No, odetchnąłem bo to taka komiczna figura.	O, skoro szwed potrzebuje ruchu...	Przecież to szewczyk.	Przychodzę cię nawiedzić, Udały Walgierzu.	Przyjedzie na czas.	Przypomina więcej Dianę Vernon niż Florę Mac Ivor, wielką i wspaniałą postać Wawerleya.	Szmakuje panu mój cygar?	Testament! To oczywiste, pan Noirtier chce spisać testament.	To moja rzecz	To musi być wielki grzech W takim razie nasz brat byłby potępiony.	To najlepsza rozgrywka	To prawo pisane, a jest inne...	To wspaniała instytucja.	Uzdrowienie chorego jest zdobywaniem zasługi, lecz wprzód należy pozyskać wiedzę. Mądrześ postąpił, Przyjacielu całego świata.	Względem Kondusi.	Zakochany jesteś w morzu, kapitanie!
Wioska Beacon była w owych czasach w ciągłym pogotowiu, na wypadek gdyby Francuzi wylądowali w Pevensey; przeto lada chwila powinny były błysnąć światła. Ja jednakże wodziłem mu konia ciągle w kółko i w kółko przez całą ową krótką nockę letnią. Chłopek myślał, że go ktoś urzekł (co zresztą nie tak dalekie było od prawdy), przeto począł się modlić i przyzywać ratunku. Ja się tym nie przejmowałem, boć byłem równie dobrym chrześcijaninem jak on sam, czego dowody składałem na wszystkich odpustach w całym hrabstwie. Około czwartej nad ranem zaszedł nam drogę jakiś nowicjusz idący z klasztoru, co się tu dawniej wznosił na wzgórzu Beacon.	Braterstwo łacno przyjdzie skoro jeno zgodę i dary przyjmujecie; odrzekł Hochswald. To mówiąc, dał znak dwom potężnym pachołkom, którzy się pod owemi uginali darami. Pachołcy zbliżyć się chcieli, lecz zwrócone oczy niedźwiedzi powstrzymały ich znowu na miejscu. Gedymin skinął, Siewros i Jaśko podeszli czekając na rozkazy.	Tylko śmiało dalej! Panienka i tak dosyć dobrze skacze, jak na kogoś, co tam mieszkał z poganami. Ot, jak to się panience przygląda Wczoraj to za panienką poleciał i dziś pewno znów poleci. Będzie naturalnie chciał wymiarkować, co to jest skakanka. Nigdy przecież jeszcze jej nie widział. Ej, jak się nie poprawisz, to zginiesz przez ciekawość!	Odpowiem pani na to słowami, które wydadzą się pani jeszcze okrutniejsze: żelazo rozpalone jest lekarstwem bolesnym, ale najskuteczniejszym, bo leczy prędko i niszczy chorobę u źródła.	Bo też mogłaby mama ubierać się inaczej. Co mama kładzie na siebie! fi! Zapaska, beżowa suknia, watowany, barchanowy kaftanik, chustka za pół rubla na głowie, fi!.. mogłaby mama w tym kostjumie stać za szynkwasem. Co? i ciżemki na nogach za dziesięć złotych! hi! hi! hi! paradne, jak dzieci kocham. Moja gospodyni... ależ mamę czuć oborą i chlewami, to już chamstwo!..	Sam on się zgubił. CzehrynCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto i forteca nad brzegiem Dniepru na Połtawszczyźnie. wojska płynące pod Barabaszem i Krzeczowskim na Chmiela, a oprócz tego pan Stefan Potocki lądem z usarią pociągnął; ale Rzędzian w Krzemieńczugu dziesięć dni dla naprawy czajkiczajka	Proszę mnie też nie obwiniać o to, jakobym miała szemrać przeciwko woli Najwyższego Boga i Jego wyrokom, ale kto miał senatorów w rodzie, sam umarł stolnikiem i nawet syna nie zostawił po sobie, na tego potomków się Pan Bóg nie pogniewa, jeżeli westchną za dawną świetnością.	Doskonale!... Awantura będzie z mamą okropna, ale raz się to wszystko złamie. Przy tym jestem pewna, że ojciec mnie poprze Niech żyje emancypacja, prawda?...	Dlaczego nie mam się śmiać?... Cóż mogło stać się złego?... Przecież jedzie z nami pan Wokulski...	Bóg zapłać! W ręce twoje, a wytrząśnij do dna w gębę... Jeszcze się Zagłoba nie ze wszystkim zestarzał! Mości panowie! abyśmy co prędzej tego jaźwcajaźwiec	I że gdybym była na twoim miejscu doradziłabym tym panom, aby zamiast do jed­wabiów i koronek wzięli się do pługa, siekiery, młota, kielni lub czegoś podobnego. Daleko by z tym przyzwoi­ciej wyglądali...	Dzikich! I cóż się pan dziwisz, żeś spotkał dzikich, wstępując na ląd kuli ziemskiej. A gdzież ich nie ma? A wreszcie, czy ci, których dzikimi pan nazywasz, gorsi od innych?	A topole prawić będą stare baje o Sobieskimtopole prawić będą stare baje o Sobieskim zaśmiał się Radlicz.	Dzieje się coś strasznego. Pali się. Pożar!	Uciekłem i schowałem się we Francji.	Zajść do kawiarni Oto do czego sprowadziła się u was zagadka życia.	I dlatego pewnie tak podskakujesz. Chodź na herbatę mój panie, i zachowaj się, jak przystoi gentlemanowi.	Jest jednak i zła strona tego systemu Mój realny miliard nie wystarczyłby na pokrycie nierealnych czterech w razie czegoś nieprzewidzianego, jakiejś wielkiej katastrofy gospodarczej, zbyt nagłego wybuchu wojny, czy czegoś w tym rodzaju. Jednakże w przeciągu kilku lat tak rzeczy ugruntuję, że będę na wszystko przygotowany. Wymaga to tylko trzech rzeczy, że przekręcę słowa BismarckaBismarck, Otto von, właśc. Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen (1815–1898) trawestacja powiedzenia: „Żeby prowadzić wojnę potrzeba trzech rzeczy: pieniędzy, pieniędzy i pieniędzy”, przypisywanego najczęściej Raimondowi Montecuccolemu (1609–1680), cesarskiemu feldmarszałkowi i teoretykowi wojskowości..	Ależ proszęż bliżej może się czym posilicie, zmęczeni z drogi. Każę co zrobić ciepłego.	Ham tu pozostanie, ma on pracę i musi się opiekować moją biedną siostrą. Z nią zamieszka; stara zaś łódź ta...	Ba Chłopaki, już jako chłopaki, toć jeszcze, ale na co zabierać dziewuchy?	Na uszy mojego osła! już więcej nic powiedzieć nie można w tym względzie. Poprzestańcie na tym, mój waleczny panie, a ponieważ uczciwe księżysko nie wie, czy istniało kiedykolwiek błędne rycerstwo, należy mu wybaczyć.	Jego się boję.	Cóż się to stało?...	„Ale ten, którego serce już nie bije nie słyszy żalów i nie smuci się cudzą żałobą. Więc z rozjaśnionym obliczem święć dni wesołe i pomnażaj ich liczbę...”	Przyjemność? Nie ma nic rozkoszniejszego Wierz mi, młody przyjacielu, nie ma nic, naprawdę nic, co dałoby się porównać ze zwyczajną włóczęgą łodzią. Po prostu płynąć płynąć... łodzią... płynąć...	Nie spodziewałam się zobaczyć młodego. Ojciec mówił mi o starym przyjacielu. Wszak przeprosiłam natychmiast pana!...	Nie zerwę w żadnym razie, bo nic na tem nie zyskam. Jeśli moje małżeństwo nie przyjdzie do skutku, zbankrutuję i tak. Ale powiem wówczas jasno, jakie jest moje położenie finansowe i przypuszczam, że panna Krasławska ze mną zerwie.	A teraz już nie. Jak tylko pana zobaczyłam poczułam się swobodniejszą.	Ale wam nie pozwalam i basta! Będziesz mi tu dowcipkował?   Proszę tańczyć i wstydu mi nie robić! Niech hrabia raczy zapomnieć, że jest Niemcem i nie afiszuje się z hrabiną... przy tym nie zadymiajcie domu.	Będziesz go czcił i szanował... Bardzo słusznie. Jakże się zowie?	Nie jestem zabawką dla małomieszczańskiej inteligencji. Karmazyn udzielny karmazynowej myśli służyłem. Pazury zdarłem na karkołomnych, nocnych wyprawach w wąwozie zadumy. Biegałem na nartach ograniczonego rozumowania. Wynikami żyłem dowodowego postępowania przeciw mnie samemu, prowadzonego przez siebie, w sobie. Fragmentem nie byłem ani na chwilę. Całość, pełnia jestem, bez odchylenia i bez odstępstwa. Sam siebie stworzyłem i sam wycofuję. Z myśli pochodzę i z myślą konam, ja, Książę Omar, pieszczoch miliarderów i śliczuścacuś dla wszelkich głuptasków.	To kłamstwo! Zawołaj ojca. On mnie pozna na pewno.	Dzwoniła pani do państwa Chodyńskich? myślałem, że była pani na Wiśle.	No, usiądź, Ignasiu, i zjedz z nami obiad... bo u matki go dziś nie dostaniesz... Matka twoja u nas... Siadajże! przestańże tak patrzeć na mnie i chichotać! Siadaj i jedz!	Onegdaj tak strasznie się pogniewały, że myślałam, że pomiędzy niemi niemożebną jest zgoda...	Prawda, ale żeby mu kto godny przełożył, ile narodu przez to bieduje, to może by ustąpił.	Czy pan tu mieszka na stałe?	Mówię ci, wszystko przepadło. Spójrz no tam! Widzisz? Dziś wózek więzienny jest moim powozem i niemało łez wylałem, zanim sędzia pozwolił mi wysiąść tu i pomodlić się przy trumnie tego bogobojnego człowieka.	Winowajcy już niéma Najj. Panie, musiał się czuć do grzéchu: nocą uciekł do Polski.	Będzie w mocy naszéj, zależnym od nas; gdyby pomyślał o zdradzie, padnie jutro: na to aż nadto mamy środków.	Czy kochankowie zawsze są sobie wierni? Czy ich nie nuży ta jednostajność?	Nie mam nic przeciwko temu, aby było stare ale w każdym razie nie jest eufoniczne	Albo to pan jenerał gęby nie ma!	Po jakiemu im tylko to wszystko powiemy? Co ojciec radzisz?	A wy, Jaszka wam to też nie bardzo wypada Polakom o ojczyźnie mówić. KatkowKatkow, Michaił (1818–1887)	Nie, Pencroffie to nie tytoń, to gorczyca.	Nie wywiozą nie tylko Lubicza, ale i skóry własnej. Nie poznaję jednak Kmicica, który jest żołnierz doświadczony. Ani jednej straży!	Co dostanę, jeżeli dowiodę tego, co powiedziałem?	Bez co?	Co zamierzasz?	Słuchaj, kochanie, nie to chciałaś powiedzieć, inaczej dlaczegobyś urwała.	Tak ustąp pan więc z drogi, skoro nie do mnie masz interes.	Więc co zrobić?	Kto tam? co wy za jedni, czy należycie do smutnych, czy do wesołych?	Czy to jeszcze daleko?	Jaśnie pan jeszcze nie wstał	Trzeba będzie zawsze jeździć po wodę o północy i czerpać ją w pustych miejscach. Byle minąć pierwszą challal (kataraktę), to dalej wsie już rzadsze i prorokowi przychylniejsze. Pościg pójdzie za nami z pewnością.	Doprawdy? Nawet i mnie nie wolno?	I... nic... A to me znowuj kulas rozbolał... Cichoj, ścierwy	Jak to o mnie?	Nie będę.	Rzuć to!	Baba ci potrzebna. Może nie?	Dlaczego? Może to jaka pamiątka rodzinna?	Nie ze wszystkim	O, trzeba to zbadać. Podnieś no do góry! Wyżej! Wyżej!	Panie hrabio, ja pana dobrze rozumiem, oho! To niby względem ojca Léger?	To będzie ci trzeba skrobać.	A pewnie, że go lubię! On mnie lubi.	Tak, ze strony Ladislausa przybywają posłowie...	Czyżbyś zapomniał, że jeszcze w Europie zabiłeś najstarszego z moich braci?	Dlatego właśnie, że jest obcy, uważam za swój obowiązek czuwać nad nim	Niech mnie pan puści.	Pan d‘Artagnan, ciężko mnie obraził Pan d‘Artagnan umrze.	Cóż ma być w onym ołtarzu? A raczej, jakiż mieć chcecie?	On też mi ją odda	Pisz! Bo ze skóry wyskoczę!	Bo noo?	Bo panna Stefania wśród tych kwiatów przypomina bardziej niż kiedykolwiek łąkę.	Czemuż teraz milczy?	Dość, moje dziecko...	Głupi człowieku! Jak ją mam ratować?!	Miłował, a Perkunowi ją oddali!	Panny „w tym wieku” umieją być interesujące	Wasza królewska mość, najmiłościwszy panie?	A zatem przerwiemy partię?	A zdrajca, łotr, szubienicznik! Oczarował mnie z pewnością, psiawiara!	Ach, i takie serce!	Boże, jaka tu cisza! Jak w grobie.	Broda! Broda! Ten człowiek miał brodę!	Daj spokój, Pew, zdobyliśmy talary!	Jakim sposobem?	Księcia?	Któżeś ty jest?	Manuela.	Najf. Najf.	Od kogo ten list?	„Mogłabym zostać wdową, wielki Boże!”	„Po cóż kłamać?”
Nie umiem grać. Jestem za głupia, żeby się uczyć muzyki, ale ją z całego serca lubię.	Po to ja tu, ditki, przyszedł, żeby wam powiedzieć, gdzie Chmiela szukać. Pójdźcie wy, dzieci, do Zołotonoszy, a potem do Trechtymirowa pójdziecie i tam już Chmiel będzie na was czekał, tam się też ze wszystkich wsiówwsiów pojedyncze gospodarstwo, oddalone od wsi; przysiółek. ludzie zbiorą, tam i Tatary przyjdą, bo inaczej kniaź wszystkim wam by po ziemi, po matce, chodzić nie dał.	Widzisz to przecie, skoro dałem ci rozkaz osiodłać mego konia. Czy nie zrobiono tego jeszcze?	Tak, dla ciebie, moja droga! Czy to nie wspaniałe z jego strony? Czy ci się nie wydaje najlepszym w świecie staruszkiem? Masz klucz w liście. Nie otworzyłyśmy go, ale umieramy z ciekawości, co zawiera	Czy światło złe w tym pokoju, czy mi się zdaje, że panienka jest nie w humorze?...	Dałem to przyrzeczenie na odczepnego. Po prostu sądziłem, że wuj ma jakieś nieuzasadnione kaprysy. Próbowałem wydobyć z niego, co ma Betty do zarzucenia, i zbył mnie ogólnikami. Przez pewien czas nawet domyślałem się, że jego niechęć do niej powstała na skutek osobistego niepowodzenia. Wuj, nie ma co ukrywać, zawsze był kobieciarzem. Tak czy owak, od chwili gdyśmy się zbliżyli z Betty, ukrywałem to przed wujem starannie, nie chcąc go drażnić. O naszym wspólnym wyjeździe do Stanów Zjednoczonych również oczywiście nie wiedział.	A gdy ten Wojtek przyjedzie, zajmę się nim. Tylko czy aby przyjedzie?	A jakże, jabłka, wiśnie, śliwy... Chodź, zaprowadzę cię do Pawła, pójdziecie razem do ogrodu.	A nie umrze?	A to dopiero! czyż ja się spodziewałem, że będę jadł obiad z synem mego przyjaciela. Ależ ja mam w Paryżu fotografię pańskiego ojca i nie wiem ile listów od niego. Nazywał mnie zawsze „swoim wujaszkiem”, nikt nigdy nie wiedział czemu. To był uroczy człowiek, czarujący. Przypominam sobie jeden obiad u mnie w Nizzy, gdzie byli Sardou, Labiche, Augier... („Molier, Racine, Corneille” dodał ironicznie starszy pan Bloch, a młody dokończył: „Plaut, Menander, Kalidasa”. Pan Nissim Bernard, dotknięty, urywał nagle i pozbawiając się ascetycznie wielkiej przyjemności, wytrwał w milczeniu do końca obiadu.)	Ale przecież oni nic nie mówią nad chlebem Sam widziałem, że nic nie mówili.	Bądź pan spokojny! Jestem królem w moim państwie, wszystko już obmyślone. Nie każdemu bym to zrobił, nie zrobiłem tego nikomu dotąd, ale pan masz wszelkie prawo do mojej gościnności, pod jednym warunkiem:	Czekaj no jeszcze bo tu o ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie kawalerze, czy Radziwiłł przyrzekł ci, że nas oszczędzi, gdyś go o to w Kiejdanch prosił?	Czy pani wychodzi za Grzesikiewicza?	Czy wiesz, że musieliśmy zamknąć ulicę Mixa?	Czyż i za cenę krwi nic zrobić nie można? Poświęcę się dla tego, kto ciebie, Naściu, wybawi; gdy każe, człowieka dla niego zabiję. Zrobię jak Vautrin, pójdę na galery! Ja...	Dajcie mu się czego napić, niechże mu się język rozwiąże. Mów śmiele, nie masz tu zdrajców między nami.	Dajcież spokój przecież jej tam nie więżą...	Dobrze, dobrze; nie zapraszałbyś tak skwapliwie, gdyby co szwankowało.	Dobrze, nie mówmy o tym!	Ja nie, ale Bob Tanner próbował.	Mylisz się waść Nie we krwi ja smakuję ani też na reputację zarabiam, ale nie godzi mi się porzucać towarzyszówtowarzyszów bez wyjątku. ma stawać. W tym honor kawalerski, a to jest święta rzecz. Co zaś do wojny, potrwa ona niezawodnie, gdyż zbyt się już rozwielmożyło tałałajstwo; wszelako, skoro Krzywonosowi idzie na pomoc Chmielnicki, to będzie przerwa. Albo jutro Krzywonos pole nam da, albo nie. Jeśli da, to z pomocą bożą słuszne otrzyma ćwiczenie, a potem musimy iść do spokojniejszego kraju, by też tchu trochę piersiami złapać. Wszak to już dwa miesiące przeszło, jak nie śpimy, nie jemy, jeno się bijem i bijem dzień i noc, dachu nad głową nie mając, na wszystkie nawałności elementówelementów dziś popr. forma D. lm: żołnierzy. nowych pozbiera, szlachta się z całej Rzeczypospolitej do niego zbiegnie	Nie domyślam się.	Nie dziw się moim natrętnym może pytaniom bo widzisz, każda oznaka jakiegokolwiek twego cierpienia niepokoi mię i martwi.	Nie jesteś zdrów co ci dolega?	Nie możesz to przykazać?	Nie wywąchuj, bo możesz co oberwać! Krowy ano pój, siano zakładaj i sieczkę na noc zasypuj... Późno już! Kiedy to obrządzisz?...	Nie.	O nie, drugi raz nieprędko może nastąpić podobna chwila, trzeba z niej korzystać.	Pani tu chyba nie ma bliższej znajomości, niż pani Emilia?	Pij, psiakrew, Niemcze, żebyś wiedział, że Polacy niczego gościom nie żałują!	Przecież nie ma jeszcze dwunastej	Tylko zaproszenie na obiad. Czy chciałby pan zobaczyć również to pismo?	Wczoraj były wielkie doroczne igrzyska... Cezar sprawiał bogom ofiarę a ludowi zabawę... krew lała się jak woda... było w Cyrku sto tysięcy ludzi i tysiąc dzikich bestyj... kobieta walczyła z panterą, i nie dziw!! zwyciężyła	Więc dobrze. Ale czyż pani nie jest zadowolona ze swego małżeństwa? Ma pani przy sobie człowieka dobrego i mądrego, znanego dzisiaj już w całym świecie naukowym...	Z tego wynika że komu pierwsza chwałka, temu pierwsza pałka. Niedawno wydano w Wiedniu Pamiętnik jednorocznego ochotnika, a w tym pamiętniku są takie ładne wiersze:	Z warunkiem, że się nie powtórzy.	Zaiste szczególny jest ten wasz Paryż, szczególny naród, ci paryżanie; myślałby kto, że pierwszy raz widzą Nubijczyka. Spójrz pan, jak się tłoczą wokół tego biednego Alego, a ten sam nie wie, co to ma znaczyć. Zaręczam panu, że gdy na przykład paryżanin pojedzie do Tunisu, do Konstantynopola, do Bagdadu lub Kairu, nikt nie będzie się zbiegał, aby go zobaczyć.	A ja z góry was uprzedzam, że uczynię. Na fortel	A pan pewno do Radoliszek?	A to mnie bardzo coś na tym zależy, żebyś ty wiedział, jaką jest szlachta oszmiańska! tu: następujący. ciągnął opowiadanie:	A wszyscy	A, no tak.	Abo co?	Ale będziemy tu mieli huk roboty!	Ale onże był?	Ale sztukę wilgotnego sukna pod jedną pachą jeszcze dźwignę.	Ale waszmość sami sobie najszkodliwsi być możecie	Ależ... usiądź pan.	Ano z Dymchurch, spod Wału	Bardzo.	Baronową Lizę?	Boże!	Były tam były, gdyśmy podnosili kotwicę, lecz w chwili obecnej wzięła wszystko moja stara baba. Karczmę „Pod Lunetą” już sprzedałem razem z dzierżawą, klientelą i sprzętami, a moja stara już wyprawiła się w drogę, w to miejsce, gdzie ma mnie spotkać. Powiedziałbym ci, gdzie to nastąpi, bo mam do ciebie zaufanie, ale między marynarzami mogłoby to wzbudzić zazdrość.	Będzie czytał wieczór nową pieśń z Troiki i wzywa mnie, bym przyszedł.	Cichajta! Jagusia bieży!	Co masz na myśli, kapitanie?	Cóż ludzie gadają?	Do Jarmoliniec w łykach pójdziecie!...	Dziś gotowym!	Floryna ma słuszność kurację chorób społecznych zostawmy szarlatanom zwanym mężami stanu. Jak mówi CharletCharlet, Nicolas Toussaint (1792–1845)	Jak się nazywasz, papużko?	Jak to na nim wyciśnięte historie różne, Jezus!	Jak to pocieszająca rzecz dla ludzkości, przerwał Baron, nieprawdaż Tomku.	Janka!.. Janka!..	Jeśli zbyt długo będzie się ociągać...?	Koło Choroszczyna gdzieś, gromi kupy swawolnekupy swawolne	Mury milczą, mój synu.	Niby to ślepa, a niezgorzej obaczyła...	No, już dosyć...	O to mi zuch dziewka! naucz szlachcica rozumu... Jemu w głowie szlachectwo, ta może i ojcowskie grosze, i liczko gładkie, że sobie z niemi będzie broił bezkarnie; ale ty masz rozum!	O święty mężu!... moje horoskopy!... To co na piasku rysował kapłan w Umballi!... Przypomnij sobie, co mówił... Najpierw przyjdą dwaj... ferashowieferashowie	Panie komendancie, my temu takiemu synowi ślubowali. A może przyjdzie na nasze ręce!	Panie ministrze, ja najzupełniej jestem tego zdania...	Panie prokuratorze! Żadnej litości, bo zbrodnia jest oczywista. Panna de Villefort sama zapakowała lekarstwa, które zostały posłane panu de Saint-Méran i pan de Saint-Méran umarł. Panna de Villefort sama przyrządziła napar z ziół dla pani de Saint-Méran i pani de Saint-Méran umarła. Panna de Villefort wzięła z rąk Barrois, który musiał wyjść, karafkę lemoniady, przygotowaną dla pana Noirtier i starzec cudem tylko uszedł z tego z życiem. To panna de Villefort jest winowajczynią! To ona jest trucicielką! Panie prokuratorze, oskarżam pannę de Villefort winną zbrodni; niech pan czyni swoją powinność.	Peppino! Podaj mi pochodnię!	Plotka	Proszę pana, nam się chce jeść.	Przecież widzisz.	Pójdę	Ruiny, Zamek rzekła panna Izabela stanąwszy przy Wokulskim.	Same przez się? bez przyczynienia się mego?	Słowo szlacheckie!	Słuchajcie, panowie! SPOSÓB ZGŁADZENIA WUJA. Cichooo! (Słuchajcie! Słuchajcie!) Mieć najpierw grubego tłuściutkiego wujaszka, to są najlepsi wujowie. (Poruszenie). Nakarmić go pod jakimkolwiek pozorem pasztetem z gęsich wątróbek.	Tak, pani. Handel ludźmi jest rzeczą okropną, a jeszcze okropniejszą handel samym sobą. Ale dopiero transakcje zawierane w złej wierze są rzeczą haniebną. Gdy się taka sprawa wykryje, następstwa muszą być bardzo przykre dla strony zdemaskowanej.	Takżeście nieużyty, panie wojewodzicu?	Te okręty są mocne, matko... budowane z żelaza i dobrze urządzone. Przypomnij sobie, co ci czytuje siostra Phila, gdy dostaje od niego listy.	To jest podobizna papieża. Poznaję go po tiarze, po krymce, po płaszczu i po pantoflu.	To napijmy się jeszcze wódki!	Tu są Płazy.	Ty co za jeden?	Ucisz mi się natychmiast, ty bekso! Ucisz się natychmiast!	Umarła dzisiaj i lepiej zrobiła	W jakim dniu?...	Wiele przebacza się kobietom	Wszyscy wy tutaj?	Z polecenia szefa przyjechałem do Warszawy by pani przedstawić rezultaty naszych poszukiwań.	Zapewnie gdyż jego aktywa liczą się na miliony.	Ładnie by ta mucha wyglądała bez ciebie!	Łatwo się o niego za Zamościem dopytacie, bo tam o nim głośno. Kalinę, pułkownika kozackiego, obaj z Regowskim, do rąk sobie podając, ze szczętem znieśli. Później Skrzetuski na własną rękę dwa razy czambułyczambuł (z tur. czapuł: zagon)
Teraz będą żłopać kawę i grać w warcaby, dopóki „krowy nie wrócą do domu” Mnie się tak widzi, jak gdybyśmy tu wszyscy byli zaczarowani. Nie ma na całym świecie większych leniuchów jak Rewiaki, gdy nie łowią ryb.	A wracając do rzeczy nie opowiedziałeś nam jeszcze, jak spotkałeś się z tym dzikusem. Na razie wiemy tylko, że pewnie by cię udusił, gdyby się nam nie udało przybiec na czas z pomocą.	Nie, nie, na świętego Gałganusa, nie chcę, ty bowiem prędzej czy później będziesz wisiał.	Ach, nie... tak nie można. Ona taka rozumna, taka sprytna.	Nie będę w teatrze! Zostanę w Bukowcu. Pójdę za Grzesikiewicza!	Tak, nie był tu wcale i nigdy. Nikogo w Warszawie nie zna. Wszak prawda?	Ładne zajęcie dla dependenta kancelarii pana Desroches!... Nigdy nie pokonasz swojej próżności, smarkaczu?	Łżesz jak pies nie poruszając wargami.	Żaden za największą pensję nie przyjąłby funkcji obdzierania nędzarzy.	Ale przed wieczorem wrócą. Po nocy diabeł najgorszy, a wstydzić się dziewce nie potrzeba, bo ciemno.	Na siwym koniu, jakiś młody człowiek, tylko co ich nie roztratował.	Nie ma już potrzebnego skupienia Ale pan jakiś zmartwiony?	Nie mogę	Nie obawiaj się. Ja zapłacę.	Nie pannę Katarzynę chciałeś pocałować w żywe mięso, tylko kogo?...	To dlatego Bogusław bratu z pomocą nie przychodził?	Widzisz Adolfie, to wszystko twoja wina! Czemu mi nic nie powiedziałeś o Fryderyku?...	Macie słuszność cnota jest tak przepyszną szatą, że jej nic zastąpić nie zdoła. Anna wie to dobrze, ale gdyby przez zmianę cery nabrała śladów pracy w kopalni, ojciec poznałby jej zajęcie, zmartwiłby się tem niewymownie, co dla schorzałego mogłoby być zabójczem, ona zaś zostałaby sierotą. Tajemnicę Anny już odgadła star­sza siostra, i o mało co, że jej nie wydała przed oj­cem. Uniesiona szlachetnym przykładem poświęcenia młodszej siostry, chciała również zapisać się do robo­tnic naszego podziemia, ale Anna przekonała ją, że musi pilnować chorego, została więc w domu, i jest jego aniołem opiekuńczym. Przyznacie, że takie dzieci godne są naszej opieki... Gdy Anna zarabia w ko­palni, Marya zarobkuje praniem i naprawą zniszczonej bielizny. Praca ta mało jej przynosi dochodu, zawsze jednak coś znaczy, bo przynajmniej tyle, że w połączeniu z zarobkiem Anny broni je obie i chorego ojca od ostatecznej nędzy.	Ale Albert ma szczęście, że nie jest żołnierzem.	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Słyszeliśta!... Niechże ludzie z całej wsi powiedzą, że mi nigdy nie borgujecie, a kiedy piję, to muszę płacić gotówką.	To szkoda. Ja myślałem, że pułkownikowi nie zrobiłoby różnicy zamieszkanie w Katowicach. Mój znajomy ma tam przedstawicielstwo łożysk kulkowych i dałby panu dobre warunki.	A ja ciebie za męża nie chcę! Wyperswaduj sobie to absurdumabsurdum (łac.)	Bo może się pan o to nie starał?	Nie mogę uwierzyć, ażebyś naprawdę był ciężko chory Skąd ci to przyszło?...	Tak. Ale to znaczy chcieć zapomnieć. Co prawda w takich wypadkach chcieć nigdy nie oznacza móc...	Wiej, Trzewik, bo wsiąkniesz. Ciemno już. Nie złapią. Byle do Warszawy, a tam już kamień w wodę.	Niech się pan hrabia nie gniewa. Być może, iż się boję, ale znam swą rzecz i skuteczniej usłużę panu hrabiemu ze swym prostactwem niż niejeden zbir ze swą szpadą.	No, no. Przecie jest lewica, jest prawica. Jakże wy tego nie wiedzieli?	Wyprztyk: Robię tylko dla skrótu. Jest pan dość inteligentnym, aby mnie zrozumieć od razu. Fizyka jest fikcją przyznaję to. Jak może się wszystko przekręcić, dowodzi to, że fikcję uważa pan profesor za rzeczywistość wyższą od rzeczywistości bezpośrednio danej	Bo jeżeli pan chce zdążyć na pociąg, trzeba wyjechać przed dziewiątą.	Masz diable kubrak! Widzę, że się bez mojej pomocy pocieszysz, aleć to powtarzam: wróć do Anusi, bo z mojej strony żadnych impedimentówimpediment (z łac.)	Ale przy tym jest jakaś smutna dzisiaj, chodźmy do nich	Bo dzisiaj wiem, że pani kocha innego.	Mówiła mi Marynia, że chcecie jechać do Włoch po ślubie.	Owszem, zrób to zrób. Zwracam ci uwagę, że w ten sposób najłatwiej się mnie pozbędziesz!	Widać zaraz, że pani masz dwadzieścia lat, bo wołasz zdumiona: Niemożebne! i patrzysz się pani na mnie, jak na upośledzonego umysłowo, albo jak na barbarzyńcę.	Wątpię istotnie, aby ziemia mogła stać się kiedykolwiek rajem; ale pewny jestem, że stan ludzkości fizyczny i moralny ogromnie polepszyć się może...	To my w radę, co robić, a ten na kolana pada, po rękach całuje. Ratujcie, powiada, wieźcie do doktora do miasteczka, bądźcie, powiada, chrześcijanami...	Jeśli chcesz ja ci jego imię na ucho powiem,	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Och, daj spokój! Wiesz, że cię miłuję.	Odprowadzę tam państwo, bo i ja muszę go odwiedzić.	Rzeczywiście, kapitanie, niepodobna znaleźć miejsca równie bezpiecznego. Kto by mógł dosięgnąć pana we wnętrzu wulkanu! Zdaje mi się jednak, że jest otwór u wierzchołka.	Tak, ale każdy sieje z wiarą, że w dwójnasób mu zaplonuje.	To dziwna, jak tutejsi włościanie są łatwowierni: każdy z nich gotów przysiąc, że widział psa na własne oczy.	Więc chyba będziesz musiał czekać, aż się znów obaczysz ze swym tatą, ażeby mnie wynagrodzić?	Wstąpiłbym chętnie do Loreto	Zda mi się, że raczej Strasza niż mnie należałoby zapytać.	Zmieniłem rower, kupiłem teraz sobie Brensbora; jak dziedzic przyjedzie, to pokażę.	A jakbym do której z wódką posłał, to by się do Częstochowy ochfiarowała i wszystkie piątki suszyła z radości!	A karawela wciąż jest na kotwicy?	A tych to by się znalazło.	A! rzekł, to to z téj szajki miateżników co ich tu wczoraj z tym starym przypędzili	Cóż pan na to?	Dobranoc, Ludko, dobranoc.	Dziwna gałęź, która trafia akurat w policzek. Nawet gałęzie dają w naszych stronach po twarzy. Co za kraj przestarzałego honoru!	Głupi! Jakże to? Nieboszczyka zdrowie pijesz?	I owszem, ja chcę wszystko wiedzieć	I panią to obeszło?...	Miasto jest górą.	Nareszcie jestem u celu!	Niech pan się mnie chwyci pod ramię.	No to co?	Posłusznie melduję, że przyglądam się nieboszczykowi, panie kadecie.	Proszę cię.	To jedźmy wszyscy razem	To prawda.	Wiedziałeś przecież, że posiadasz moją duszę! Wiesz wszystko! Moja dusza była stworzona dla ciebie. Cóż więc może stanąć między tobą a mną? Co? Powiedz!	Zostaniesz dziś ze mną?	A ta historia?	A widzisz znowu znaleźliśmy się przy kwestii dogmatu.	Ach, widzi ksiądz! Tośmy stracili cały rok!	Cha, cha, cha!	Choć w tym nadzwyczajnym kostiumie wracać w progi rodzinne... Brr!	Co? Na cmentarz pójdziemy?	Dziękuję	I piesek też?	Już miałem przyjemność...	Kto was pobił?!	Lej rumuńskich?	Mianowicie?	Może odwieźć pana	Możesz oczekiwać, a potem każ się wypchać i na zielono pomalować. Bądź zdrów, ozdobo Czertwanów!	O, tak!	Oooo...	Podstęp, Pozory	Rzecz nawyknienianawyknienie	Słowo!	Tak. Może pamiętasz jakiś obraz, zdarzenie, czyjąś twarz?	Tak... oczywiście, musiał jej widać Bóg rozum odebrać.	U kogo się uczysz?	W pochód ruszasz?	Widzi pani...	Władza szeptał Ramzes drżącym głosem	Z Plogof... tam!	Zawsze, moja droga Heleno.	Zgadzasz się?	Zostawiłam kartki, panie... kartki na chleb!	Łaskę mi robisz.
Nie śmiej się, przyjacielu, nie śmiej się ze mnie. Przysięgam na najświętsze tajemnice mojej duszy, że w tym wszystkim nie ma nic śmiesznego.	Nie będę panów nudził długiem opowiadaniem, chcę tylko wyrazić pewien pogląd. Kulturalne społeczeństwo współczesne pomiata tak zwaną klasą zbrodniczą i karze winowajców, ale mało kto badał istniejące warunki i przyczyny, które powodują istnienie zbrodniarza wogóle. Życie takiego człowieka nie jest zgoła ponętne i nie obiera go z wolnej woli nikt, posiadający bodaj instynkty moralne. U zwyrodnialców sprawa przedstawia się, oczywiście, inaczej. Jeśli jednak przyjdzie na świat ktoś pozbawiony z natury moralności, czyjąż jest to winą? Danego człowieka, czy przeszłości, to znaczy przodków jego i warunków wśród których żyli? Litujemy się nad tym, kto cierpi na chorobę dziedziczną, a potępiamy człowieka niemoralnego z natury, mimo że stan jego jest wynikiem tych samych przyczyn. Ja jestem takim właśnie człowiekiem i byłem zawsze zbrodniarzem, to znaczy, zdobywałem środki do życia na drodze, jak się to zowie, niedozwolonej. Ale pan, panie Barnes, pan powiesz zapewne, iż pracowałem uczciwie w firmie jubilerskiej. Hm... tak czy owak, starałem się zawsze postępować artystycznie, co Mr. Mitchel przyznał niedawno. Czyniąc tak i zarabiając uczciwie na życie, ćmiłem bystre oczy policji paryskiej, która mogła mnie nieraz podejrzewać, ale zawsze byłem bezpieczny od dowodu winy. Widzicie, łaskawi panowie, że i teraz, jak zawsze właściwie niczego nie wyjaśniłem, chcąc wyjaśnić wszystko. Pragnąłem tylko umknąć dowiedzenia mi zbrodni zarzucanych i czynię to właśnie w taki sposób.	My to już jednak prorokujemy od lat trzech i dotąd nie spełniły się proroctwa nasze	Nie ma takiej sprawy, z której ja nie mógłbym się przed tobą zwierzyć. Przecież nie chodzisz kraść koni ani nie rozbijasz na publicznej drodze!	Czy pan słyszał hrabiego śpiewającego? Mnie się widzi, że to się nie zgadza z jego powagą.	Jak to? na Boga, kto wie, czy bym nie wolał, żeby mi rękę odcięto, aby nie prawicę. Widzisz, dziecko moje, usta bez zębów, to młyn bez kamienia, i nie masz zęba, co by nie miał większej wartości od diamentu, ale cóż robić? Taki los nas wszystkich, którzy wyznajemy twarde prawa rycerstwa. Idź, bracie, prowadź, gdzie chcesz, podążę za tobą.	No, nie dąsaj się na starych znajomych Nie poznajesz pani Clapart?	A włosy niemalowane, nie? Prawda, że nie? Bo nie znoszę malowanych włosów! Niektóre przyjeżdżają z malowanymi włosami. Jest to rude jak ił, jak muł w stawie, albo ordynarnie jaskrawe. Pani ma jasne włosy, ale melodyjnie jasne. Pani lubi rozmawiać?	Nie wiem. Mówiłem ci już raz, bracie, że wola ludzka nie posiada granic w swoim działaniu, ale wiedza jest ograniczona i świadomość nie wszędzie dotrzeć zdoła. Zasady poznaje najgłębsze, lecz wiele szczegółów jest przed nią zakrytych, bo z obcych wynikają źródeł.	Mam wrażenie że jesteśmy ślepi. Jutro brat nasz idzie zginąć za sprawę. Tak czy inaczej zapatrujemy się na to to nasza gromadka. Tu każdy z nas żyje nie jak katorżnik jutra, lecz jak człowiek. Tu odpoczywa. Dzisiaj ginie i to ostatnie. Sołowjew idzie na śmierć, jakby był sam. Jakby sam szedł przez tłum ludzi nieznających go. My dzisiaj sądzimy go tylko. I on stoi tu przed nami nie jak brat wobec braci, lecz jak przed sędziami. Ważyliśmy jego serce...	Byli tu dziś u mnie na polu dwa Niemce i dużo się wypytywali, alem nie zrozumiał, czego chcą	Czy nie Mowcher?	Nie mam już mojego złota.	Nie.	Oj, matusiu złocista!... Nie i nie!	A nie słyszałeś pan co na drodze o jmć panu Lgockim, który się tutaj do nas puścił z Mazurów i do dziś dnia go nie masz?	Trzpiot z ciebie! Ale proszęż cię, nie miałam czasu cię wypytać o to, kto jest ten twój oryginalny pan Wiktor, który u nas wystąpił jak bandyta, a dziś się nam przedstawił w tak zmienionéj postaci. Co to za nowa zagadka?	Wiele tu tego złego jest, panie bracie, więcej nawet niżeli, jak uważam, sam sobie liczysz. Bo i konkurencję taką trzeba prawie na równi kłaść z nieszczęściem, i lekkość umysłu twego nie brać za szczęście; o procesie tarnowskim to już nie ma co i powiadać. Chwała Bogu, żeś osobę twoją przynajmniej zeń wyratował, ale przyszłość twoja i fortuna uwięzła przy nim na długo, kto wie, może i na wieki.	Czekajże, jeszczem nie dokończyła! Wrócimy na czas, bo na podwieczerz dopiero spodziewają się najjaśniejszego cesa rza. My tedy zjadamy spokojnie obiad, matusi niczym na złość nie uczynimy, cichutko jak trusie idziemy „na niby” do ciotki Rafałki, jak to co dnia robimy.	Mylisz się Bronek nic złego nie zrobił, tylko on mnie zrozumiał...	Wiesz co, że gotówem to zrobić przez ciekawość. Po prostu dla dowiedzenia się w jaki sposób przekona mnie o swej miłości chrześcijanka piękna, młoda, dobrze wychowana, a nade wszystko z porządnej familii?... Tu już miałbym miliony zabaw. Bawiłbym się widząc jej konkury o moją rękę i serce. Bawiłbym się słysząc, jak mówi o swej wielkiej ofierze dla dobra rodziny, a może nawet ojczyzny. Bawiłbym się w końcu śledząc, w jaki sposób powetowałaby sobie swoją ofiarę: czy oszukiwałaby mnie starą metodą, to jest potajemnie, czy nową, to jest jawnie, i może nawet żądając mego przyzwolenia?...	Czyż to nie jest niesłychane że ktoś, kto ma pół miliona tajnych funduszy do dyspozycji, jest tak źle poinformowany?	Nie chcę by zabit był	A z tydzień już będzie, jak w domu nie byłem!	Co? chcesz żebym ja ci historyografem był tego co na wołowéj skórze nie spisać? Co się u nas dzieje? dobryś! Spytaj co się u nas nie dzieje?	Starego drzewa nie trza przesadzać, bo uschnie A mnie mniej się kwapi do śmierci, jak tobie dzisiaj do pomagania mi przy chmielu.	Tego nie jestem w stanie oznaczyć może za miesiąc, może za rok. Sądzę jednak że o rzeczywistości poszukiwań nie wątpi pan?	A więc przychodzę, bo chciałbym dotrzymać złożonej obietnicy. Dzisiaj to twoje życie jest w niebezpieczeństwie, więc pozwól, że ci się odwdzięczę czymś, co z pewnością docenisz.	Mówisz jak akademik ładny figiel nam opowiadasz; ale jedynie co dziesięć lat ma się sposobność płatania takich figlów. Człowiek niemal tępy, ale baczny, rozważny na co dzień, ma często przyjemność drwienia sobie z ludzi o żywej wyobraźni. Przez wyskok wyobraźni Napoleon wydał się w ręce oględnego Johna BullaPrzez wyskok wyobraźni Napoleon wydał się w ręce oględnego Johna Bulla	Nic więcej nie robiliście Clewerowi? Turkey, wyjmij im kneble, żeby mogli odpowiedzieć.	Powoli, powoli! Nie podnoście głosu! Ja was od dawna miałem na oku.	Właściwie przyjechałem z wizytą do pani Ostrowskiej i sądzę, że przyjęłaby mnie, gdyby jej dano mój bilet. Ale ten zwyczaj, jak widzę, nie jest tu jeszcze w użyciu.	Czemu to pan Łukasz zawsze smutne gra pieśni, że aż na płacz się zbiera?	Z całego serca! Tu ani o mnie, ani o niego nawet nie chodzi. Myśmy słudzy wielkiej sprawy, narzędzia, które bodaj się pokruszyły, byle ona zwyciężyła.	A miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! Pozwólcie waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć to dla niewiasty ciężki termin.	Czcigodny ojciec istotnie wezwał was, lecz osobiście nie będzie mógł, niestety, z wami rozmawiać, ponieważ cały swój czas poświęca modlitwie i rozmyślaniom.	Piękną macie tu wiosnę w Polsce Piękną i niezwykle silnie przemawiającą do tych uczuć, które podczas reszty roku, zagłuszone nadmiarem przyziemnych spraw i zajęć, budzą się nagle, by nam przypomnieć, że istnieje piękno.	Patrzajcie ino samo bydło wraca z pastwisk, jakby zbliżał się wieczór...	Pani! Tego jest nadto! Ja się staram już przeszło pół roku o rękę Zosi, pozyskałem sobie jej wzajemność, dałem niezaprzeczone dowody mojego przywiązania nie tylko dla niej, ale i dla samej pani...	A teraz zapytuję rodziców czy godzą się na życzenie córki i czy chcą, bym zawarł umowę kupna...	Pan mówi o morderstwach nie dokonanych?	Prawnik odparł Rassi z flegmą (wiedział, że to jest niezawodny sposób uspokojenia księcia)	To prawda; może pani Cornoiller będzie tak grzeczna pofatygować się za mną.	W górę jedź! długim, białym batem świsnął po grzbie­tach czterech siwków, a te zamiast. do przodu, aż się zachwiał na koźle typ z policji i wrzasnął głośno:	Może i wiem, mój bracie Serafinie, i nie chciałbym cię obedrzeć z tego, co ci najmniejszą przyjemność sprawić może na Księżycu. Lecz przede wszystkim opowiedz mi, kolego, chociaż w krótkości, życia twego na Ziemi spędzonego koleje...	Miło mi Jak się pan ma?	Mr. Barnes! Przedewszystkiem wiedziałem dobrze, że istnieją tylko trzy takie, ponieważ zaś miałem je, czułem się bezpiecznym. Atoli zachodzi pewna różnica pomiędzy guzikami. Czy masz pan swój przy sobie?	Jeszcze jedno słowo, a nie ręczę za siebie. Pani wybaczy ale on programowo chce mnie obrazić...	Hrabia więc jesteś optymistą czego mu winszuję najmocniéj, gdyż właśnie myśl ludzka pochyla się na przeciwną stronę i nauka robi co może, aby nam zatruć życie.	Chryste! Co panu? Słabo, czy co? Dalibóg, nie puszczę! W taki mróz, nocą! Śmierć pewna!	Tak. Odbędzie się rano, pocichu, a po śniadaniu, jakie będzie u nas, wyjazd do Krosnowy.	Zbrodni?... Skąd podobne myśli? Jeżeli nieszczęście i praca jest zbrodnią, no to tak, ale nic innego.	A co to warto?	Ha, no to idź pan.	To prawda!	Bardzo proszę. Mówiłam, że pan za wiele pije.	Ależ raz jeszcze pytam: skąd pan wie, że ona pana kocha?	Jeśli mam być szczery, ojcze, jak na spowiedzi...	Widziałem na własne oczy, jak zawisł na szubienicy wzniesionej na Plaza de Granada.	Zakazany jest bo panna Zuzanna już jest zaręczoną Konopce.	Tak... zapewne ma drzewo	Dalej, proszę pana, jest właśnie sprawa owego kosztownego aparatu.	Jeżeli jest tak, muszę uważać pana za szaleńca.	No, ale przecież jakąś dyskusję prowadzą.	Panna Marynia jest tego samego zdania?	Proszę na chleb-sól.	Widziałem, jak uciekał. W psa rzucił.	Zarząd majątku do mnie należy, jak sądzę.	Zostałeś oczywiście na kolacji?	Prędzej ty u mnie będziesz palta podawał, nim ja będę w twojem towarzystwie.	Ale ja widzę!	Ależ powiedz mi w końcu, Emanuelu, jakie niebezpieczeństwo mu zagraża?	Zatem zadaniem tego tygodnika ma być...	A co miały robić?	A jedź, jedź, owszém chociaż Brühl mi ręczy...	Noc bardzo widna	O, my byśmy sobie tego bardzo życzyły!	Tak, panie Cyrusie.	Pan kupi kwiatek dla tej pani.	Niech ci Bóg da zdrowie!	Ależ byłeś nienażarty! Ciągle masz taki dobry apetyt?	Cóż takiego?	I będziemy ich zabijać?	Jakie?	Nieszczęście Rzymu? jakie? mów wyraźniéj	Pan profesor wyszedł już przed godziną.	Przedewszystkiem aresztuję pana za uprowadzenie dziecka, które było w opiece Róży Montalbon.	Zrobię ci trzy pary skarpetek z najlepszej wełny.	Ach głupstwo, Henryku!	Ciociu! Ciociu!! Tomek umiera!!!	Dwa miliony?	Kazimierz Norski... Aha, daj znać pannie Magdalenie...	LinijkęLinijka	Musimy wprzód pokonać lwy	Najpierw spróbujmy uratować Valentine, potem pomyślimy o zemście. Chodźmy.	Niekoniecznie...	Spójrz, jaki los czeka zdrajców tajemnicy!	Wierawiera (daw.)	Więc zdjęli konie Aleksandra Wielkiego?	Zali myślisz u Pakosza córkę wysłużyć?
Żalu nie... Owszem, zdaje mi się, że ona cię bardzo kocha... Ale wiesz, jakie myśli niekiedy przychodziły mi do głowy, kiedy rozmawiałyśmy o tobie?... Wiesz, że ona... ona jest... ona jakby była zazdrosna o ciebie...	Smutny jesteś, panie mój?... Nie tyle ucieszył się Mojżesz widokiem ziemi obiecanej, ile ja, gdyś powiedział, że sprowadzasz się tu, aby ze mną mieszkać. Lecz już dobę jesteśmy razem, a jeszcze nie widziałam twego uśmiechu. Nawet nie mówisz do mnie, ale chodzisz ponury, a w nocy nie pieścisz mnie, tylko wzdychasz.	Co tu za hałasy robicie? Czy nie wiecie, że chory jest w domu?	Nie jest to przyjaciel pani, ale swój jeno własny przyjaciel.	Ponieważ jednak poruszyliśmy tę sprawę i to przypuszczalnie po raz ostatni chciałbym ci dać jeszcze pewne wyjaśnienie. Interesuję się, rzeczywiście, bardzo owym biednym panem Hyde. Wiem, że go poznałeś, mówił mi o tym; lękam się, że był wcale nieuprzejmy. Ale zważ: ten młody człowiek budzi moje najgłębsze zainteresowanie, a gdyby mnie już nie było, obiecaj mi, proszę, Uttersonie, że okażesz się wobec niego cierpliwy i dopomożesz mu w sprawach spadkowych. Jestem przekonany, że zrobiłbyś to, gdybyś mógł wiedzieć wszystko... Sprawi mi to wielką ulgę, jeśli mi to obiecasz...	Dziękuję. Jeszcze jedno pytanie: czy przyrzekasz, że będziesz tylko obracał pieniędzmi pana Cavalcantiego, ale ich nie naruszysz? Pytam nie przez egoizm, ale przez delikatność. Chciałabym przyczynić się do odbudowania twojej fortuny, ale nie chcę ci pomagać w rujnowaniu innych.	Tak. Najlepszy człowiek i tyle już wycierpiał przeze mnie, że nie wolno mi go narażać na nowe cierpienia, boby ich nie przeniósł.	Mój panie uprzedzam pana, że kiedy spotykam na swej drodze wściekłego psa, zabijam go, nie czując się wcale winnym, a przeciwnie, uważam, że wyświadczyłem społeczeństwu przysługę. Jeśli dotknęła pana wścieklizna i chce mnie pan ugryźć, ostrzegam, że zabiję bez litości. Czyż to moja wina, że pański ojciec został zniesławiony?	Nie może być, aby niedołędze temu takiej się rzeczy zachciało, która jest nad jego siły! zawołał Maciek. Chcą mnie tylko nastraszyć, ludzi mi rozpędzić, zmusić może do głupiej ucieczki, abym to stracił, na co lat kilka pracowałem; to zdrada! to podstęp!	E! e! nic nie chcę! tylko radabym wiedziéć, co wam jest? Stoicie już może z pół godziny, patrząc na ten mur brzydki. Cóżeście tam zobaczyli?	Niczego im nie pożałuję, bo to waćpańscy żołnierze.	Powiedziałem panu, i raz jeszcze powtarzam, że chusteczka ta nie pochodziła z mojej kieszeni.	Powiem jeszcze raz ojcu stanowczo, że nie pójdę za niego!	Jednakże czy celem społeczeństwa nie jest dostarczyć każdemu dobrobytu?	Zdaje mi się tylko, że jego świątobliwość zbyt wielkie robi przygotowania Ja bym wszystko zakończył greckimi pułkami, nie tykając pospólstwa...	Baum jest wół, jemu trzeba dać się wyspać i wygadać, a potem dać robotę, będzie robił jak wół, a zresztą on wcale nie jest głupi. Ty mógłbyś nam dużo pomóc i sam dużo byś zarobił. Nam już dawał oferty Krongold.	Gdybym was powiesił i biskup by mnie wyklął i głowy bym nie ocalił nam się obu trzeba ratować. Precz z niemi wnet, precz jeszcze tej nocy i zżedz do licha tę budę... aby po nich ślad nie został...	Pozwoli pani, że przede wszystkim zapytam: czy prawda, że pani nie chce przyjąć na pensję Mani Lewińskiej?	Siedm latek ja z tobą żył i aż póki na nas nieszczęśliwe czasy nie przyszły, jednego smutnego dnia nie przeżył, złości na twojéj twarzy nie widział, złego słowa od ciebie nie słyszał...	Dobrze mówisz, Kacperusiu, hałas na podwórzu nie ustaje	Nie	Nie boję się panny Renaty	Nie ma czarów, których by nie rozproszył topór!...	Nie, skądże; kontrabandziści nie są złodziejami.	Nie.	Nie... nie... doprawdy nie!	Przyszedł nasz stary Szczur Chodź nam pomóc, Szczurze, nie stój bezczynnie!	Witam pana. Nie ma dzisiaj Hermana, dlaczego?	Jeżeli starczy nam pieniędzy na przyjęcie zagranicznych gości, to będzie bardzo szczęśliwie.	Tak jak pan Eisenmanowi, ażeby ci nie przeszkadzał	Ale będzie pretekst... To dlatego, że się Niepołomski wyprowadził... „Jedno słówko Niepołomskiego i Kraft...”.	Nie kłóćcie się. Otośmy na rozstaju. Niech Giano gada teraz: w prawo czy w lewo?	Nikt nie może wiedzieć, czego chcą inni!	Panie Bertz, proszę nie obrażać mojej matki...	To Smain jest dobry?	Czy się bawią jeszcze... nie śmiem w zastosowaniu do nich tego wielkiego użyć słowa: czy się bawią jeszcze w religijność i pobożność?	Ja rozumiem, dlaczego ona to robi. Oto za ratunek Zawiłowskiego chce wyprosić u Pana Boga miłosierdzie dla tamtego.	Pomyślę o tym Choć widzę z tego, że i najczcigodniejszy Mefres, i ty, święty proroku, chcecie mnie wciągnąć w nabożeństwa, jak mego ojca.	A więc ponieważ Święci mają te prerogatywy, że im kaplice stawiają, pełne lamp gorejących, rąk i nóg woskowych i różnych malowideł, że królowie i biskupi na barkach noszą ich relikwie, na ołtarzach je wystawiają...	Interes! I to właśnie było moim błędem, moim grzechem! Ludzkość powinna była być moim interesem; dobroczynność, litość, wyrozumiałość i łagodność powinny były być moim interesem. To przede wszystkim powinienem był mieć na względzie. Sprawy osobiste, sprawy mego handlu, wszelkiego rodzaju spekulacje: to wszystko należało uważać za rzecz drugorzędnego znaczenia, za znikomą kroplę w olbrzymim oceanie obowiązku dla dobra ludzkości.	A przecież jest tu młyn. Więc musi być i młynarz. Posadę młynarczyka.	Jużci, że pójdzie. Jeżeli bękart naszego sąsiada może w ciągu lat kilku uzyskać F.AF.A (użyła terminu angielskiego, który często obijał się jej o uszy)	Można dowiedzieć się, cóż to za sposób?	Tylko w takim razie?... Ha, cóż robić, dziękuję i za to...	Aha! myślisz, że trzeba, aby księżna permisjępermisja (z łac.)	Co to było takiego?	Dostał jakiegoś strasznego ataku... Zdaje się, że zwariował... Boże!	Juści... ale z czyich pieniędzy to pani synowa daje, hę?	Panna Helena jest jeszcze przy Zawiłowskim?...	W lamusie!... to dopiero!... A potem co?	W słowach „nigdy” i „zawsze” jest dużo patosu, a rzadko tylko bywa w nich prawda.	Wiedziałeś przecież, że on przysłał swatów?	Winszuję! Fiksfiks (przest., z fr. jour fixe: ustalony dzień) w niedzielę może! No, mam nadzieję, że gospodyni pierwsza zaprotestuje.	Chciałeś, żeby cię do domu odprowadzić?	A za co cię będą niby tego...	Co ci cyganie przeklęty! gdzieś ty był w nocy włóczęgo, gdy żona jęczała wzywając twojéj pomocy, a choćby twarzy twojéj!	Tak, w Peshawar! W Peshawar pełnym jego krewniaków... pełnym szpiegowskich nor i kobiet, za których spódnicę szelma potrafi się schować. Taki Peshawar czy piekło byłoby nam jednakowo dogodne.	Ku pasztetowi, kotku. Ale, poprawił się zaraz, ja tak mówię tylko... tylko... au figuré!  Iruś, czy ja pamiętam jeszcze, co znaczy au figuré? a?	A dla mnie znajdzie się robota?	Ach, prawda!	Aj! Cóż tam? Dostałeś reumatyzmu na wyścigach? Mdli cię po wczorajszej kolacji?	Jaki pan dobry!	Nu, patrzaj, bo jeżeli co... kijem skórę z pleców zedrę!	Panie komendancie! Wedle rozkazu, tamci wyłapani.	Ręka do góry i przysięgnij!	Stul gębę, kadecie Biegler, gdy rozmawia z tobą Pan Bóg.	Tak, co zechcę! ale cóż chcieć? nauczcie mnie... Chyba Rzym spalić, zburzyć jak Troję i wznieść na nowo...	Trzeba by zaświecić lampę! Ściemniło się całkiem. Popołudnie i dla mnie minęło niepostrzeżenie.	Widzi pan Olszyca przy zielonym stole?	Wracajmy ku obozowi Możemy tam dojść za parę godzin, zanim ten, który uciekł, naprowadzi nam nieprzyjaciół.	Za szczęśliwą podróż!	A! Zgodziliście się	A?...	Ano były, jużci były procesje i stacje krzyżowe.	Bohunowi! miasto na środkowej Ukrainie, niedaleko Kijowa, w XVII w. ośrodek kozacki; w 1630 oblegane bez skutku przez polskiego hetmana Koniecpolskiego, w 1649 miejsce rokowań Polaków z Chmielnickim., wykrzyknął zaraz z udaną radością:	Dobrze.	Grzyb chce nogi wyprostować, bo se zasiedział...	I od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu,	Idę	Jesteśmy wszyscy razem, mogemy zrobić dwa stoły...	Jup!	Kto tam?	Kto tutaj chodzi?	Któż wie, jak ją otworzyć?	Mów mi: wuju!	Na teraz, uważasz... staram się o szambelanię...	Nazywał się Kabaczkin	No, ale gdyby tak było?	O Jezus!	Panowie czyście już gotowi?	Pewnikiempewnikiem (daw.) rzekł Zbyszko.	Pozycja społeczna, Szlachcic	Samobójstwo, Melancholia	Stanie się	Tak sądzę.	Tu sęk!	Wytworzywszy dla tej mechanizacji podstawę Dwadzieścia wieków już nad tym pracujecie.	Zatem co miałaś na myśli?	Zazule zawsze prawdę mówią	Zestawienie: twórczość
Nie zapomnę o tym! Ale dopuścił się przewiny, przeto kara ominąć go nie może. Czy masz coś na swoją obronę, Mauli?	Kto jego wie. Ślubowanie jakieś czy co, a na ślubowanie nie ma rady!	Nie mnie o to pytaj bom ja zdybał tego szlachcica w Lesku, dokąd dla odwiedzenia wojewody przyjechał, a że znał mego ojca, a nawet był powinowatym przez Mężykównę, tom go zaprosił do siebie i tu przywiózł za jego wolą; zresztą go nie znam, ale kiedy chcesz o nim co wiedzieć, to pytaj raczej samego gospodarza, który jeszcze przed laty żył z nim we Włoszech i jest z nim w przyjaźni.	Ach, moja choroba nie daje mi spokoju, a duch mój nie jest jasny. Nie chciałem powiedzieć niczego uwłaczającego o jego królewskiej mości.	Nie pamiętam, cztery czy pięć...	Bodaj go tak samo w piekle respektowali! Panna go jeszcze nie znasz, bo na waćpannę tak nie nastawał jako na tę dziewczynę. Arcy to szelma jest, a ów Sakowicz drugi! Dałby Bóg, żeby pan hetman Sapieha obu pogrążył!	A konie! I czy to pięknie, żeby stryj sam gościa w swojej chacie nie przywitał?... Proszęż już iść... prędzej... mój rodzony!...	Bo nie rozjaśniło ci się w głowie za tą granicą.	Chodź, Kreciku, chodź, nie marudź!	Czyż nie widzisz, że szaleję za tobą?	Nie	Nie gadam z panem!	Nie rozumiem.	No, o Ahaswerze przecież tego nie powiész	Skąd pan wiesz, że tego uczynić nie mogę?	Mój Stachu złoty! ja wiem, żeś ty to dla mnie zrobił. Ale czy aby to tobie nie zaszkodzi w interesach?	Jak on się nazywa? Jim! Jim! To nie jest żadne nazwisko.	Później da pan bukiet Stelli, kiedy będzie wychodziła na salę. Damy nie mogą występować na estradzie bez bukietu, przecież wiem...	A jednak duch jej wciąż nieugięty. Czyż nie godna podziwu?	Ba, to Bukowiec, a nie Włochy! Bukowiec!..	Hej! Tak to panienka ślicznie i po ludzku powiedziała, jakby panienka była prawdziwym dzieckiem, a nie starą, zgryźliwą babą. Powiedziała panienka tak, jak Dick przemawia do swoich zwierzątek na wrzosach.	Macie rację, panie bracie, bo w Janie Kazimierzu na garniec krwi tylko kwarta litewskiej, a we mnie nie masz innej... Jeżeli zaś dotąd kwarta garncowi rozkazywała, to od was, panów braci, zależy to zmienić.	Przecież ja nie wiem nawet, jak pan się nazywa	Spotkaliśmy tylko mętne egzemplarze ludzkie, które wypełniały pociąg, Ale odpowiadam na pytanie pana de Cambremer: reine nie oznacza tutaj małżonki króla, lecz żabę. Jest to nazwa, która zachowała się długo w tych stronach, jak o tem świadczy stacja Renneville, która powinnaby się pisać Reineville.	Tak; nie widzę jednak...	Wcale tu nie jest tak źle	Jest bryczka Gątowskiego, kocz Zazimskich, powozik Jamiszów i kilka innych. Jamiszów musisz także pamiętać. Ona niepospolita kobieta, on, niby wielki agronom i radca, ale safanduła, który nie rozumiał jej nigdy.	Przeczytaj, ja nie mogę, tak mi jakoś dziwnie. Ach, to za wiele dobrego!	Nie wiesz zatem, co się z żoną twoją stało po ucieczce?	Jesteś bardzo naiwna, moja złota. Czy ty serjo wyobrażasz sobie, że ja, właśnie ja, mogłabym się kochać w takiej... cielęcinie! Jesteś pyszna. Tyś chyba sama nigdy się nie kochała?...	Wtedy Polacy wyślą niezawodnie od siebie posłów do księży owa partia w klasztorze, która dawno się chce poddać, pod wpływem przerażenia ponowi swe usilności, i kto wie, czy nie zmuszą przeora i opornych do otworzenia bram.	To potrwa, to potrwa tak długo, począł zamyślony hrabia, uderzając palcami po stole, dopóki nie znajdę kogoś co mnie zbałamucić potrafi.	Nie, dopiero za dwa tygodnie. Jadę z Filą do Bolingbroke. Przed powrotem do domu złożę jej tam wizytę. Będziesz w Avonlea przed moim przyjazdem.	A co doktór postawisz na jego miejsce?	Czekaj no jeszcze bo tu o ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie kawalerze, czy Radziwiłł przyrzekł ci, że nas oszczędzi, gdyś go o to w Kiejdanch prosił?	Niestety!... starałam się zrobić jak najlepiej... Jeden z klijentów naszych jest handlarzem koni; zadłużył się on bardzo w kancelarji męża i nie chciał w żaden sposób zapłacić. Wzięłam w długu konia i muła; przyrzekł mi niegodziwiec dostarczyć wierzchowców królewskich...	Ach, gdyby pan mój był tutaj on by na to poradził!	Bo ciocia jest dla mnie ideałem. Ożenię się z ciocią albo z nikim.  To moje ostatnie słowo!	Antonia słuchała, przełożywszy ręce przez balustradę. Dłonie jej otwierały i zamykały z wolna wachlarz. Decoud mówił nieco nerwowo, jak gdyby się obawiał, iż odejdzie od niego, jeśli przestanie mówić. Ich częściowe odosobnienie, tkliwe poczucie zbliżenia, lekkie zetknięcie ich ramion napawały go błogością. W jego ironicznym szepcie odzywała się niekiedy słodycz czułości.	Z trosków o dobro pańskie... cha, cha... Ośmielę się zapytać nawzajem o zdrowie... choć to od jednego rzutu oka widać, że tyjemy na niemieckim chlebie...	Zresztą wszystko jedno czy się padnie w bitwie jako szarża, czy jako szeregowiec. Tyle tylko, że degradowanych wypychają naprzód.	Ależ to krzywda dla...	O pani! myślę, że takiej drugiej niema na świecie gadał i gadał niepowstrzymanie.	O!... nazwisko jego!... powiedz mi jego nazwisko!...	Papo pyta się, czy Bronek wrócił	Rozmawiałem z sahibem Creightonem i ręka przyjaźni po raz wtóry odwróciła bicz plagi. Powiada, że zmarnowałeś zupełnie sześćdziesiąt dni na wagarach, więc już za późno byłoby posyłać cię do jakiej szkółki w górach.	Staszku, rzekł spokojnie, na rany Chrystusowe, weź ty mi ich za plecy i grzecznie a pięknie wypchnij co najrychlej!	Wiem o tym Właśnie idę do domu na indagację.	A ci... Egipcjanie!	Czy pannie kto zrobił przykrość?	Jakież wrażenie zrobiła na pani Wenus z Milo?	Jego dostojność Tutmozis, najwierniejszy sługa jego świątobliwości i następcy tronu...	Przysięgam ci, Peer...	Wyobraź sobie, pani że ten osioł Norski miał wczoraj pojedynek z doktorem Kotowskim, no i dostał kulą w piersi... na wylot!...	Byłaby ze mnie zrobiła co chciała!	Co mnie to obchodzi, powiada pan?	Tak, byłoby załatwione Tak, wszystko byłoby załatwione, ale to podłość!	Wzięła mnie taka ciekawość, gdym usłyszał gwałtowne kołatanie do głównej bramy, żem chyłkiem podsunął się do furty.	Jakoż mam jaśniej mówić? Paź waszego króla dokładnie mi powiedział, co to są za wota i skąd pochodzą.	Pańska fantazja, śliczna pańska fantazja! Mojemu Zarembie to by się spodobało,	Pisałem o tym, com już kiedyś wspominał. Ja jestem prosty człowiek, panie von Borowiecki, to ja powiem raz jeszcze i prosto: dam panu tysiąc rubli więcej, wstąp pan do mojego interesu.	Trzeba by go doprowadzić do konkluzji, że pieniądze głupich są, z boskiego prawa, ojcowizną ludzi z talentem	Dobrze. Milczmy obaj. Chcesz mi być obcy? Zamykasz się przede mną jak przed wrogiem? Dobrze. Bądźże łaskaw uważać mnie od tego czasu za swego znajomego, który tym tylko różni się od wszystkich innych, że weźmiesz po nim sukcesję!	Trzeba, żebyś i tu zaraz przeniósł się do jakiego domu zdrowia pod stały nadzór. Świrski powinien wiedzieć, gdzie najlepiej. Tymczasem oddaj mi się w łapy	Wedle mego rozumienia to ino czerwona. Zwłaszcza że i kwiaty srebrne w szerokich niemieckich rękawach ślicznie się wydadzą. Bo zda mi się, że wczoraj była mowa o tym, że rękawy mają być niemieckie.	A co najdziwniejsze	Ale jeżeli przegram?	Co?	Głupstwo! Wyekwipujesz się zagranicą. W Wiedniu, w Paryżu.	Jak się zwykle żenią kierownicy teatrów. Z jedną z moich artystek.	Jedna rzecz będzie pociechą a przyznaję się że ta mi niepospolicie się uśmiecha	Któż to?	O kas naudos bus iš to? Tiesa, tu jam dantis išmuši, bet vis jis tave įkąs. Man rodos, geriaus davus jam malkų pagalį kokį kąsti, tegul jis ir dantis išsisuktų pats ir tegul gautų paskui kaip šuva.	Panie prezesie, miałem zaszczyt od początku uprzedzić pana, że podejmę się sprawy jedynie pod warunkiem uznania mego normalnego honorarium i wszelkich ubocznych kosztów.	Razem lecące w górę a także jak dwie gwiazdy, razem świecące w zmroku...	Tak.	Wiesz to, Jaguś?... Wracają nasi!...	A ja mam doskonałe ryby, mięso, placki i wino koszernekoszerny szybko wtrąciła Tafet.	A twoje długi?	Czegoś takiego...	Daj, rozumiem już! Ta ostatnia kulka jest zatruta.	Dlatego panna Murdstone wyjęła dziś z szafy moje odzienie.	Doprawdy?	I dźwięku...	Jakich drugich?	Jakim samochodem?... Cóż znowu, koleją. Przypuszczam, że koleją, bo i przyjechał...	Jeden kuzyn.	Jeść!	Mam rozkaz od jaśnie wielmożnego kasztelana...	Mieszkał... Miał własną wioskę... Był u Kraftów.	Naści wojaczkę, jeden z drugim!	O tem ani myśleć, odpowiedziała; prędzejbym sobie i ja z koniem rady dał, niż z wierszem.	Opiekunów też ma, w braciach nieboszczyka Miklasza! odparł Rawa.	Peter Brook...	Prawdu każePrawdu każe (urk.) rzekł głośno.	Siedźcie, za ciężka lala (gw.)	Szczególniej pieniędzy, dziś	Widzieli mię chłopi idącego ku dworowi.	Więc umarł?	Więc...
Panie Bertuccio Muszę ci wyznać, że machasz i wywijasz rękami, i do tego wywracasz oczami jak potępieniec, z którego diabeł za nic nie chce wyjść; a zdążyłem zauważyć, że najbardziej uparty diabeł, co nie chce opuścić człowieka, to jego tajemnica. Wiem, żeś Korsykanin, wiem, żeś człowiek ponury i że drąży cię jakaś stara historia vendetty; we Włoszech puszczałem to mimo, bo we Włoszech te rzeczy są bardzo zwyczajne; ale we Francji morderstwo uważa się powszechnie za rzecz w najgorszym tonie: zajmują się tym żandarmi, potępiają to sędziowie, a szafot dokonuje zemsty.	Zaczekaj. Więc przedewszystkiem dziecko to musi być sierotą. Musi nie mieć rzeczywistych rodziców dlatego, by nikt doń nigdy nie zgłosił pretensyj i by ono nie wiedziało, że jest tylko naszem przybranem dzieckiem. Przynajmniej do czasu aż osiągnie dojrzałość. Drugie, to kwestja pochodzenia tego dziecka. Chciałaś wziąć chłopskie dziecko i wychować je w środowisku swojem. Otóż... wiem coś o tem z bezpośredniej obserwacji. Znałem kilka podobnych wypadków. Zbyt często kończyły się źle... Bardzo źle.	Jak w podróżach Sindbada żeglarza Widać, mój Nedzie Landzie, że lubisz historyjki o nadzwyczajnościach. Co to musiały być za olbrzymie potwale! Nie przypuszczam, abyś temu wierzył.	Tak tak, pełno tu zdrajców dokoła; lecz przysięgam na święte imię Marji Dziewicy, że nikt nie jest tak oddany Waszej Królewskiej Mości, jak ja. Zapinki te, o które dopomina się król, dałaś pani księciu de Buckingham, nieprawdaż? Były one w owej szkatułce z różanego drzewa, którą niósł w ręku? Może się mylę? może nie o to chodzi?...	Wczoraj jedliśmy obaj z Hektorem obiad u księgarzy i za pomocą przebiegłych insynuacji przygotowaliśmy sprzedaż twego romansu. Jesteś w układach z Dauriatem, ale Dauriat leni się, nie chce dać więcej niż cztery tysiące franków za dwa tysiące egzemplarzy, a ty żądasz sześć tysięcy. Zrobiliśmy cię dwa razy większym od Waltera Scotta. Och! Masz na warsztacie nieporównane dzieła! Przedstawiasz nie jedną książkę, ale całą aferę; jesteś autorem nie jednego romansu, ale staniesz się całą kolekcją! To słowo „kolekcja” chwyciło. Dlatego nie zapominaj swej roli; masz w tece Wielki Lauzun, czyli Francja za Ludwika Czternastego; Kotylion Pierwszy, czyli pierwsze dni Ludwika Piętnastego; Królowa i Kardynał, czyli obraz Paryża z czasów Frondy; Syn Conciniego, czyli Intrygi kardynała Richelieu!... Romanse te oznajmi się na okładce. Nazywamy to zablagowaniem sukcesu. Tłoczy się książki na okładce, aż staną się sławne; autor wówczas ma o wiele większe imię przez dzieła, których nie napisał, niż przez te, które napisał naprawdę. „Pod prasą” to hipoteka literatury. No, dalej, pośmiejmy się trochę! Ot, jest i szampańskie. Wyobrażasz sobie, Lucjanie, że spekulanci wybałuszyli oczy wielkie jak ten spodek... Wy macie jeszcze spodki?	Przeciwnie, to wygląda bardzo kusząco U pani, pani Odeto, nigdy nie grozi śmierć głodowa. Nie potrzebuję pytać o markę fabryczną, wiem, że pani wszystko bierze od Rebatteta. Muszę wyznać, że jestem bardziej eklektyczna. W kwestii ptifurów i w ogóle wszelkich łakoci często zwracam się do Bourbonneux. Ale uznaję, że oni tam nie mają pojęcia, co to są dobre lody. We wszystkim, co tyczy lodów, kremów czy sorbetu, Rebattet to Sztuka przez wielkie „S”. To, jakby powiedział mój mąż, nec plus ultra.	Jeżeli mam być szczery, nie wierzę w to. Póki jednak zwłoki nie wypłyną, nie wolno mi zaniedbać i tej możliwości. Z tej samej racji nie zaniechałem też hipotezy o morderstwie. Chociaż mam niemal pewność, że może być mowa tylko o samobójstwie. To pewne. Wyszedł z domu oszołomiony nieszczęściem i dlatego nie powziął jeszcze żadnej decyzji. Chodził zapewne długo po mieście, może pił dla zalania robaka...	Nie, nie! Daj mi rękę, bym czuła, że jesteś jeszcze ze mną. Będzie to dla ciebie bardzo korzystne, chociaż ja tego nie przeżyję.	I owszem. Przed kilku dniami spotkał mnie na ulicy jakiś pan i zapytał: Czy to nie u was mieszka gruby jegomość, który czerni sobie faworyty? A jam odpowiedział: „Nie, proszę pana, on nie czerni faworytów. Gdzie by też taki wesoły człowiek miał czas po temu?” Otóż powtórzyłem wszystko co do joty panu Vautrinowi, a ten mi na to: „Dobrześ zrobił, mój chłopcze! Odpowiadaj zawsze tak samo. Bardzo to nieprzyjemnie, gdy ludzie poznają nasze słabości. To może przeszkodzić zawarciu małżeństwa.”	Juści, raz to mówiłam abo dwa, pysk na mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie, to ona ma gdzieś moje przykazy.	Więcej? Więcej? Gdyby się nam usta otworzyły i wszystko przez nie poszło, co w nas siedzi, na długo by stało. A kto tu na tym grodzie naszą brać popoił, odurzył, że się pozarzynali, i trupy ich jak psów do jeziora kazał rzucać? A mało u ciebie naszych w lochu pod wieżą gnije i zgniło?	Masz rację. Dajmy temu spokój i rozważmy sprawę na zimno. Nigdy się nie mieszałem do twoich interesów, chyba dla twojego własnego dobra; róbże tak samo. Mówisz, że nie obchodzi cię moja kasa? Dobrze	Mówił nam na śniadaniu, że to niewolnica; pamiętasz, Albercie?	No, i to dobre. A kwit na rzeczy, coś je wysłała do Wiednia, gdzież jest, w tym saczku?	Rada dobra, ale że to Michałowa, nieprzezpieczna: ma on tu coś w tym, ma... Ze sprzedaniem się nie śpieszyć: z grontu wyjeżdża się w ogiery, a powraca rakiem, na czworakach... Co inszego trzeba wynaleźć... Może by kto poręczył?... przewiedzieć się potrza między ludźmi... Juści, żeby pieniądze były...	A! panie pułkowniku, jestem równie zmartwiony, jak wszyscy ludzie w kantonie, ale żywiéj jeszcze od nich czuję, jak niepowetowaną jest strata, którąśmy ponieśli. Ten człowiek był aniołem. Szczęściem, że umarł bez cierpień. Bóg dobroczynną ręką rozwiązał życie, które było jedném ciągłém dobrodziejstwem dla nas.	A do mojej ubogiej chatki nie raczysz to waćpani dobrodziejka nóżką wstąpić?	Ale... proch to myśli, głupi, że darmo dają...	Bo też z wami inaczej nie można; chowacie pomiędzy sobą głupców, którzy niewinnych ludzi obrażają na gładkiej drodze, a i sami nawet nie bardzo dobre macie obyczaje. U was, jeżeli kto ma trochę większą nad innych fortunę, to już może być głupi jak but albo i zgoła niewart za hetkę pętelkę, wy go przecie nosicie na rękach i wozicie ze sobą jakby co osobliwego.	Jak chcesz, to se ją weź...	Pan de Tréville oczekiwał tego zwrotu. Znał on króla na wylot; zrozumiał, że wszystkie te skargi były tylko przedmową, rodzajem bodźca, dla dodania sobie odwagi, i że skończy on na tem, na czem chciał zakończyć.	Przychodź pan do mnie na obiad za każdym razem, gdy mamy operę włoską. Po obiedzie będziesz mi towarzyszył do teatru.	Tysiąc włącznie z patentem Nie kieruję się, jak to miałem zaszczyt mówić pannie Trotwood, materialnymi względami. Nie ma może człowieka, który by się nimi mniej ode mnie kierował, lecz wspólnik mój, pan Jorkins, ma w tym względzie zasady, które uszanować widzę się zmuszonym. Słowem, wspólnik mój, pan Jorkins, uważa sumę tysiąca funtów za niedostateczną raczej.	Na nieszczęście, nie posiadam go u siebie. Obawiając się jakiej złej przygody, powierzyłem go w ręce przyjaciela. Gdybym umarł, te ręce potrafią zrobić użytek ze skarbu, który im oddano do przechowania.	Tak. Wyświadczył mi łaskę i dajmy temu spokój. Na razie trzeba myśleć o wynajęciu jakiegoś pokoju, lub pokoju z kuchnią gdzieś na przedmieściu. Tutaj płaci się cztery złote dziennie. To jest bardzo dużo. Nie stać nas na to. A poza tym muszę znaleźć jakąś posadę. To co mam, starczy zaledwie na kilka dni.	Po co Sotillo torturował tego żałosnego nieszczęśnika? Czy pan wie? Żadna tortura nie mogła być dla niego gorsza od strachu. Zabójstwo mógłbym pojąć. Przykro było patrzeć na jego strach. Ale dlaczego go tak męczył? Przecież on nie mógł już powiedzieć nic więcej.	A no tak, jeżeli chcesz, Argonauta!... Czyż kiedykolwiek ludzie robili co innego, oprócz pływania po runa złote? Wszystko do tego dąży, mój kochany, wszystko! Runa złote pod postaciami rozmaitemi! Ztąd królestwa, wojny, wielkie miasta, odkrycia, wynalazki...	Miarkując z tego, co nieraz i nieboszczyk tatuś, i Maćko gadali, to często się w nim serce odmienia.	Sądzi pan, że ten proces może nam teraz przeszkodzić w uzyskaniu dostaw?	To można listem ułagodzić.	Że się niby mamy spotkać gdzieś tam u Filipy. Ci uczeni panowie miewają takie rozmaite gusta.	A tera ja taki sam pan jak inni, prawo swoje mam i nikt me palcem tknąć nie śmie! Tam mi Polska, kaj mi dobrze, kaj mam...	Co jak?	Co za sekret!... Przed rokiem dokończyłem pomiarów i rachunków odnoszących się do wielkości ziemi...	Czy powiedział, że ojciec podłożył ogień?	I chce pani, bym do niej wrócił? Chce pani, by wrócił do niej człowiek, który gotów jest ją zabić?!	Jakaż to? Cieszyć nas będzie, jeżeli potrafimy usłużyć waszmości.	Mela, ty prosto do domu potrzebujesz jechać?	Nie mam znowu specjalnego powodu do radości! Ale, może kupicie meble ode mnie?	Nie sposób się z nim dogadać to człek zupełnie wyzuty z rozumu i opuszczony przez Boga.	Nie, małpowała po prostu panią de Beauseant i panią de Langeais, które, mówiąc między nami, w epoce mniej pospolitej niż nasza byłyby, jak i ty zresztą, postaciami równie wielkimi jak la Valliere, Montespan, Diana de Poitiers, księżna d’Estampes i de Chateauroux.	Nie. A po co jemu się trudzić. Wojskami dowodzą młodsi, wnukowie Dżyngis-chana: Baty, Peta, Bajdar i jeszcze kilku innych, wszyscy wielcy behadyrowie, co już świat podbili. Słowo, ObcyWielki chan nie miesza się do wojny, siedzi sobie w stolicy, w KarakorumKarakorum	Spotkały pana przykrości? To niesłychane! Jakie?	Słać by do Czech o pomoc	Tak, że nie ma wątpliwości?	A zatem tajemnica twoja będzie twą deską zbawienia nie chcę jej znać; ale posłuchaj mnie dobrze: skryj się ze swoją pracą gdzieś pod ziemię, niech cię nikt nie widzi i nie może podejrzewać środków wykonania, inaczej deskę twoją wykradną ci spod nóg... Wynalazca bywa niekiedy bardzo naiwny! Nadto myślisz o swoich sekretach, aby móc myśleć o wszystkim. W końcu zaczną się domyślać celu twoich poszukiwań, otoczony jesteś fabrykantami! Ilu fabrykantów, tylu wrogów! Wydajesz mi się niby gronostaj wśród strzelców, baczże, abyś im nie oddał skóry...	Przeciwnie Tym razem podziwiałem tylko jej figurę. Na zły język może przyjść kolej później.	Więc ludzie, powiadasz pan, zawsze mieszkali na Księżycu? tutaj, tutaj zawsze mieszkali?!	A któżby był, jeśli nie ja? Gdyby nie poczciwy stary Żegota, nie ważyłabym się z jednego podwórza zamkowego na drugie sama po nocy, bo i na królewskim zamku bezpieczeństwa nie ma... ale Żegota mnie wziął w opiekę, a królewna...	Mości panowie! Choćby kto w niezbrodzonym chciał prawdziwą utopić zasługę oceanie albo niebotycznymi przysypać ją Karpatami, przecie ona, jakoby oleju przyrodzenieprzyrodzenie (daw.) zabiegać, starać się.? Wyście to sami zasług mych dopatrzyli, bom ja i teraz jeszcze je negować gotów i powiedzieć wam: są tu lepsi ode mnie, jako pan Żeromski, pan Kotowski, pan Lipnicki, pan Kmicic, pan Oskierko, pan Skrzetuski, pan Wołodyjowski, tak wielcy kawalerowie, jakimi sama starożytność chlubić by się mogła... Przeczprzecz (daw.)	Czy jadł dziś co, czy zamierza polować na czczo?	Krzywdzą ją! Panki! nabożnisie! Jeszcześmy nie skończyli; długo popamiętają krzywdę tego gołębia. Słuchaj, Szwarc! żeby maleńkie dziecko z tego rodu prosiło mnie o kawałek chleba z głodu, tobym go wolał psu rzucić!	Lepiej pływam niż jeżdżę konno, mi general Chciałbym...	No, ciociu! więcej zgody na wolę Boską! więcej pogody! Ignaś ani na cal nie mniejszy!...	Pan Józef nigdy nikomu żadnego prawa nie odmawia	Panie doktorze pańskie kwalifikacje na stanowisko naczelnika wydziału prawnego są doskonałe. Z kilkuset kandydatów wybrałem pana.	Sama jest głupia, choć aktorka na stanowisku. Lubię takie!...	Wypróbuj go, kochana, niech usłyszymy dźwięk tego pieścidełka	A co im szkodzi oszustwo?...	A co nowego?	A cóż wy w Tyńcu robicie?	A rysunek naszej matki?	A!	Ach, prawda! Ze strychu cudnie...	Chciałem jednak usłyszeć i pańskie zdanie. Radrad (daw.)	Co, dziecko?	Czekajno...	Czy zastałam pana S.?	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Cóżeś słyszał?	Dom twoich spełnień	Ej, woda ciepła, nie kapryście!	I Szwedów pod Klewanami poraził!	Ja nie znam tej kobiety	Kiedyż?	My zgromadzamy prowianty! Główna koncentracja zapasów jako i amunicji w Świrze. Ta sprawa już przez pół załatwiona.	Nic, moja droga	Nie wiem, nie chcę.	No i cóż? płakała. Ostatecznie lepiej niech ona płacze, niżbyś ty miał płakać.	No, teraz jeszcze raz i śpimy.	O, ja sama	Oto słowo, które ma całą wysokość szubienicy i całą głębię Sekwany	Piję i ja z tobą!	Po co? po co się ma odrywać? będzie nas tam dosyć bez niego.	Potrzebujemy natychmiast platform przewozowych!	Pozwoli pani przedstawić sobie pana Edmunda Prątnickiego... Panna Stefania Rudecka	Przepysznie, rzekł Baron, słuchajmy rozwinienia.	Przewodnik.	Próbowałeś u Bucholca, on wczoraj podparł Wolkmana.	Rekinów?	Rochu! Rochu!	Rotmistrzu! jam niewinna! zawołała Dobkowa. Za całą odpowiedź Poręba spojrzał, uśmiechnął się i ramionami zżymnął.	Swój Z przeproszeniem waszmości, może nie w porę?	Słyszeliście?	Takiej sprawy nie ma.	Tej, którą sobie za cel postawimpostawim (daw.)	Teraz przemówiła przez ciebie Anna... Czy palisz fajkę?	Trzech rubli	Wielkopolski patron nie dodał mu wielu cnót, a miliony nie dały szczęścia. Szkoda Wojtaszka.	Zapłaci pani... Dadzą pani osobny pokój... Ja wreszcie mam znajome zakonnice...
Trzeciego dnia swojej choroby wyspowiadał się Woroba, przyjął Najświętsze Sakramenta, pożegnał się z Panem Jaroszem, z panem Heliaszem i Dominikiem, a i ja byłem przy tym, bo Woroba posyłał po mnie; wszyscy płakaliśmy, a pan Heliasz najbardziej. Kiedy już odejść mieliśmy, on mi znak dał, abym został. Wyciągnął spod poduszki małą drewnianą deskę i dał mi ją, mówiąc: „To jest testament mój, Woroby Dmytra. Woroba świadom! Urbanku, oddaj to Hanuszkowi, kiedy wróci. Woroba świadom! Ale tu mi zaraz przysięgnij na Trójcę Świętą, że mu oddasz do rąk własnych. To jest testament Woroby; mój testament, dla Hanusza testament. Słyszysz? Woroba świadom!” Musiałem mu przysiąc, jako chciał musiałem przysiąc, chociaż widoczna rzecz była, że Woroba już nie był wtedy przy zmysłach i że w gorączce tak bredził. Wziąłem od niego tę deskę, na której znaki jakieś czarną farbą są porobione.	A widzęć przecie daj Boże tylko, żeby to nie był grób nasz, bo to na licha się zdało, tłuc się nocą po cmentarzach. Jak mi się zdaje i mówiłem to już panu, to dom tej pani stoi na bocznym zaułku.	Siostra moja na tej samej znajduje się drodze Dawno już, mój ojcze, mówić z tobą chciałem o niej, ale wahałem się... nie śmiałem... Teraz powiem. To mój obowiązek i moje prawo. Jestem jej bratem i kochaliśmy się od dzieciństwa. Kierujecie ją na lalkę, na taką samą światową srokę...	Ba! to się tak rzeczy miały?	Byleby mu się co nie stało!	Jak to bezrobotny? Znowu was wyleliwyleli Karliczek uczuł przypływ sympatii do Feliksiaka. Znał go dobrze, gdyż jego częste awantury były dość popularne w fabryce, a o szczególnej protekcji, którą ten ślusarz cieszył się u zwierzchników, różne chodziły wersje.	Jeżeli jest tak, jak mówisz, to musisz już odczuwać albo odczujesz wkrótce skutki jego obecności. Spotkał we Włoszech Alberta de Morcerf i ofiarował jej królewski podarunek; twoja macocha i brat przejeżdżają koło bramy jego domu	Szwejku kiedyście się meldowali na służbę u mnie, powiedziałem wam, że musicie spełniać każdy mój rozkaz. Gdy wam mówię, że dostaniecie pięćdziesiąt koron, to musicie je przyjąć i przepić. Co zrobicie, Szwejku z tymi pięćdziesięcioma koronami?	To ja winien? Butelka sama się poturlała.	Zaraz to pani powiem.	Diabli mnie brali na Podlasiu że musiałem tyle czasu bezczynnie siedzieć... Ale cóż miałem robić? Stanął układ między mną a księciem wojewodą, że póki w Prusach rzeczy się nie wyklarują, ja nie przejdę otwarcie na stronę szwedzką. I to słuszna, bo w ten sposób furtka zostaje otwarta. Król, KobietaPosłałem nawet sekretnych gońców do Jana Kazimierza oznajmiając, że gotówem zwołać pospolite ruszenie na Podlasiu, byle mi manifest przysłano. Król, jak król, dałby się może wywieść w pole, ale królowa widocznie mi nie ufa i musiała odradzić. Żeby nie baby, to dziś stałbym na czele wszystkiej szlachty podlaskiej, a co większa, konfederaci owi, którzy teraz pustoszą dobra księcia Janusza, nie mieliby innej rady, jak pójść pod moją komendę. Głosiłbym się stronnikiem Jana Kazimierza, a w rzeczy mając w ręku siłę, targowałbym się ze Szwedami. Ale ta baba wie, jak trawa rośnie, i najtajniejszą myśl odgadnie. Król to prawdziwy, nie królowa! Więcej ona ma dowcipu w jednym palcu niż Jan Kazimierz w całej głowie.	A skądże ja mogę wiedzieć? Nietrudno się domyślić. Ściągnęła go sobie sama, przez tych wszystkich żebraków, którymi tak często się otaczała. Pewno któryś z nich napędził jej złego ducha. Ci chrześcijanie to szaleńcy!	Nic mi się spać nie chciało, więc uprosiłam mamy i cioci, że mi pozwoliły czekać na ciebie. Mama sprzeciwiała się trochę, że to nie wypada, ale wytłómaczyłam, że myśmy przecie krewni ciotka.	Plaskę jużem wyprawił z powrotem. Okrutnie był zdziwiony, nie wiedząc, po co go przywieźli i po co każą precz. Chciał coś za fatygę, że to, powiada, „w handlu mam straty”, alem mu rzekł: w nagrodę skórę całą wywozisz!... Zali to naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie?	Sederynowi nie zazdroszczę Bądź co bądź, panowanie to Francuzów kiedyś się skończy, a nie będzie długie, widzi mi się, tymczasem on cały się im oddał.	A i ja tak sobie myślę, że to jest dobrze.	Ach, mój Boże, byłem mu winien 140 franków i mając wszystkiego 200 franków, które ci zostawiłem, oddałeś 140?	Albo to prawda? Jam patrzyła za tym weselem, co ciągnęło mimomimo (daw.)	Ależ moja mamo! jakże ja mogłam mówić o sobie, że gwiazdy zdejmuję! To było tylko przypuszczenie... tak samo o Władku i Józiu... Cóż ja mogę wiedzieć, gdzie oni siedzą i co robią? Mama wie sama, że nic o nich nie wiem...	Czekaj no jeszcze bo tu o ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie kawalerze, czy Radziwiłł przyrzekł ci, że nas oszczędzi, gdyś go o to w Kiejdanch prosił?	Czy tej?	Gdy moja matka odzyskała zmysły, znajdowałyśmy się przed obliczem seraskiera.	Ja się nie poczuwam do winy Mówiłem o sprawach i dziełach, o twórczości ducha. Poeta dodał do tego drugą szczęśliwość i postawił ją obok piérwszéj. Miał słuszność: szczęście twórczości i miłości równoważy się.	Jażem się tysiąc razy rozwodził.	Już chcę, mimo tego, że uważam to wszystko za rozpustę umysłową.	Nie potrzeba! Ja panu wierzę na słowo, panie Corkran. w Umbalii, jeśli się nie mylę...	Nie, Eminencjo, nie oddalę się bez doraźnego rozkazu uwalniającego tych dwóch zbłąkanych zakonników.	Nie. Chcę właśnie mówić z tobą... o nim...	Nikt się nie sprzedaje pierwszemu lepszemu dlatego tylko, że ten ma na utrzymanie!	No, jeżeli tak, to rzecz jest całkiem jasna	No, to na dostawy trzeba pogwizdać.	O panie mój!... o panie! jakże ja się szczęśliwie wykręciłem!...	To były słowa, jakich nigdy od nikogo nie słyszałem, jakich nawet nie chciałbym słyszeć od... nikogo... Zaklinałeś mnie, bym żył, zapewniałeś, że mnie kochasz...	To będzie zależało od twego pytania i od mego humoru	To co? Ślepy chyba jest i już. Nie dla ciebie on, panieneczko moja... Krzysieńko najukochańsza. Bo ty tylko przed ludźmi masz imię Krzysztofa, a przed Bogiem toś Krystyna. Na chrzcie twoim to co tylko ksiądz powie „Krzysztofie”, to ja cichutko: „Panie Boże, nie Krzysztof, ale Krystyna”, a Bóg wie lepiej, na oszukaństwo go nie wezmą.	Trzeba stosować się do ogólnego zdania, odszepnęła ciotka	Tylko mu nie wymyślaj.	Uczyniliśmy ludzi jeszcze gorszymi. Myliłem się.	W nudzeniu się?... Kto wie, czy nie byłoby nam weselej nudzić się w jednym pokoju.	Wybacz mi, matko. Wiem, że wspomnienie ojca sprawia ci przykrość, ale to dlatego, że tak bardzo go kochałaś. Nie bądź smutna. Taka jestem dziś szczęśliwa, jak ty przed dwudziestu laty. Ach, pozwól mi być zawsze szczęśliwą!	Zaraz pani będę służył!	... świętego?	...Kocio spasował, Duduś Koniecpolski powiedział pik, a Moryś Lanckoroński od razu cztery karo...	A czy ja wiem, gdzie oni mieszkają... pewno w Chinach.	A dla kogóż mógłbym szukać? Co ty myślisz, że zdurniałem?	A ja panu powiadam!...	A kto zaś zaręczy mi, że wrócę, gdy sam wlezę wilkowi w gardziel?	A może nawet sam diabeł we własnej osobie!	A tak, że o wpół do ósmej muszę być z naszym panem w teatrze...	A!... Jak tam musi być ładnie... A mnie tak nudno, ja taka chora...	Bez Gilberta?	Być może. Tak dawno. Dostałem wtedy pasem od ojca. Pamiętasz, jakeśmy w garażu koło benzyny palili papierosy?	Cicho!... Zgoda!...	Co? jak?...	Czemuż z żoną nie żyje?	Czy sądzisz, że możemy włożyć te kostiumy bez pytania?	Czy w sposób obrażający wiarę mówili i inni obecni?	Daj Boże! ale jmć pan Konopka...	Dlaczego?	Dobry pies, ładny pies, mądry pies	Dzisiaj.	Eminencjo, sztuka za sztukę, życie za życie, człowiek za człowieka; oddaj mi tego, ja ci tamtego oddam.	Frumet, bardzo cię proszę, żebyś z siebie durnia nie robiła.	I tęskniliście, co?	I w ciąży nie była.	Ja go znam doskonale, dziękuję ci tak, ja bym ich ukarał, nawet gdybym ich nie widział.	Ja.	Jakto? czyżby ci poleciła zawiadomić mnie o tem?	Kamerdynerem?	Kondycja ludzka, Potwór	Królewskie	Kłaniam do nóg.	Ma być bardzo ładna, czy prawda?	Myślał, że zostanę kaleką na całe życie. „Odtąd”, powiedział, Ja będę na ciebie pracował!”	Mów.	Młodego (król czasem tak zwał syna) nie widzieliście?	Nie mów.	Nie zawsześmy go bili!	Nie, powiadali ino ludzie, że tną ten przykupny las, przy Wilczych Dołach.	Niech umrę, jeżeli widziałam coś dziwniejszego na świecie! Ten fortepian zawrócił jej w głowie. Nigdy by nie poszła, gdyby była przy zdrowych zmysłach!	No, no, trochę nadziei	Opiekunów też ma, w braciach nieboszczyka Miklasza! odparł Rawa.	Panie Goriot!	Poszła Nagina pod rurę odpływową łazienki i wołała Naga! A Nag wyszedł z rury, ale na kiju... tak, na kiju. Ogrodnik wziął go na kij i wyrzucił na śmietnik. O chwała ci, wielki, potężny, płomiennooki Riki... chwała ci!	Prawo, Sąd spytał Jankla stojącego na progu.	Przychodzę do ciebie w podwójnym interesie ale zaczynam od pieniężnego, żeby ci zostawić swobodę powiedzenia: „Tak, lub nie.”	Sara? Przecież... przecież jest w twoim pokoju... razem z innymi dziećmi...	Szczęśliwą?	Słucham.	Tak jest.	Tak, z łaciną nie da sobie rady...	Także można.	Tysiąc dwieście!	Uciec przed tobą	Umarł!	Widzę	Wiesz, kto go zabił?	Wnuczko kochana, sama nie wiesz co pleciesz! zawołał wojewoda, jakto może być żeby kobieta młoda za mąż iść nie chciała. Musi.	Wolno, tylko nie dodawaj sobie zmartwień. Jak mleko wykipi, nie trzeba od razu robić rachunku sumienia.	Z Częstochowy, wasza miłość.
Biedna! Zbyt surowo, jak na twoje siły, bo o mało nie zemdlałaś, a jednak... zbierz pani całą odwagę, bo to jeszcze nie koniec.	Być może, ale przynajmniej będę się męczyła wpośród tego świata, o jakim marzę i bez którego jużbym dłużej nie wyżyła. Przecież pani wie, jakie życie straszne tutaj, bez celu, tylko byle dzień przepchnąć, a przytem my jesteśmy biedni, bo ta marna pensyjka mężusia zaledwie wystarcza dla niego, i gdyby nie pomoc kuzyna, to jeść nie mielibyśmy co, a liczę, że przy jakiem takiem powodzeniu jego na scenie a mojem na estradzie, będziemy mieli znacznie więcej dochodów, i zresztą już ten kuzyn nasz...	Komu? alboż to my dróg szlabanami nie możemy pozamykać, a tych, co za głośno się odezwą, nie mamy prawa dla spokoju pana, wsadzić do Königsteinu, posłać na Sonnenstein i zamurować w Pleissenburgu?	Ja nie mówię, że się dworu mazowieckiego boisz, jeno że zaraz ni też po trzech dniach z koniem nie odjedziesz, a pokaże się li, żeś zełgał, to i na własnych nogach nie odejdziesz, bo ci je Jego Miłość każe połamać.	Dziękuję ci! Jak miło musi być mieć pieniądze na drobne wydatki! Będzie to dla mnie wielka uczta, bo w tym tygodniu nawet nie skosztowałam cytrynki. Przykro mi było przyjmować, nie mogąc się odwdzięczyć, a doprawdy, że już mi tęskno.	Cha... cha... cha... no to wiernością jej zachwycać się trudno. Psiakość! Kobietom nigdy wierzyć nie można! Ależ odkrycie! Powinniście to jak najprędzej opublikować.	Wystawiłem na korytarz oba buty do czyszczenia. Nazajutrz był tylko jeden. Posługacz nie wiedział, co się stało z drugim. Kupiłem te buty wczoraj i nie miałem ich wcale na nogach.	Wielki Boże! Niechże pan też mnie nie bierze na świadka, mój drogi! Hartopp też zawinił. Jeśli się dowiedzą, że to ja ich wydałem, nasza przyjaźń gotowa na tym ucierpieć, a ja ją sobie cenię.	Mylisz się Eunana od tej pory nigdy nie dojrzy skarabeusza, choćby był wielkim jak wół. Co się zaś tyczy owego chłopa, czy nie sądzisz, że jemu jednak musiało być źle, bardzo źle... bardzo źle na świętej ziemi egipskiej!	Ależ wyspa, panie, wyspa Itongo. A to już najdziwniejsze, że nigdy o niej nie słyszałem. Znam na wylot całą Melanezję, zawijałem niezliczone razy do wszystkich portów i przystani MikronezjiMikronezja kaleczyłem sobie nielitościwie język na narzeczach Papuasów, zalecałem się z powodzeniem do pięknych MaorytekMaorytka Markizy, archipelag wysp w środkowej części Pacyfiku. i Wysp Hawajskich	A pani nie wie, jak to jest daleko?	Jaką my subtelną rozmowę prowadzimy jak na tego rodzaju zakład! Nie nudzę cię, jesteś może zajęta?	Jak to, na czczo?	Ach! nie wiesz, droga przyjaciółko, w jakim zamiarze wzięłam sztylet od męża; może, zamiast przyprowadzić go do skutku, lepiej zrobiłabym przeszywając serce w tej chwili, lecz przede wszystkim chcę wiedzieć, czy moja słabość i ułomność upoważniła Lotariusza do zuchwałej obrazy i krzywdy nad wyraz, którą wyrządził mnie i najlepszemu z przyjaciół. Wyjrzyj, czy nie przechodzi ulicą, sądzi zapewne, że to jest chwila przyjazna dla jego niecnej namiętności. Ale zawiedzie się, podły, przekona się, jak jego zamiary są różne od jego nikczemnych zamysłów.	Toż i jegomościa tutaj przymknęli; szkoda, szkoda! Ale to nic nie wadzi, kiedy nas więcej będzie, to nas prędzej wypuszczą.	Mówił mnie Zaćwilichowski, a on wie od Skrzetuskiego. Skrzetuskiemu dał Chmielnicki permisję, żeby w Kijowie szukał, i sam metropolita miał mu pomagać. Szukali tedy głównie po monasterach, bo co z naszych w Kijowie zostało, to w nich się kryje. I myśleli, że pewnie Bohun kniaziównę w jakowym monasterze umieścił. Szukali, szukali i byli dobrej myśli, choć wiedzieli, że czerń u Dobrego Mikoły dwanaście panien dymem wydusiła. Sam metropolita upewniał, że przecie na narzeczoną Bohuna by się nie rzucili, aż pokazało się inaczej.	Owszem. Widziałam ją. Zwróciłam na nią szczególną uwagę, gdyż była to jedyna istota, która wyglądała tak samo samotna i bez przyjaciół, jak ja się czułam. Ja miałam przynajmniej ciebie, ona zaś nikogo.	O, Edwardzie! Edwardzie! nie oskarżaj mnie tylko o niewdzięczność. Wierz mi, nie jestem niewdzięczna... Nikt mi tego dotąd nie zarzucał. Wiele mam wad, ale niewdzięczna nie jestem, o, nie!	Bo Dyzia by tego nie chciała, ani ja też nie.	Nie zwłaszcza jeśli się przedsięweźmie pewne środki ostrożności.	Tak, panie Te praczki, które przez cały dzień śpiewają jakieś wstrętne piosenki na dole, a wieczorem śmieją się nad moją głową u tych... studentów... Ci zbrodniarze, którzy na mnie rzucają z góry papierosy albo leją wodę... Ta nareszcie pani Stawska, o której nie wiem, czym jest: wdową czy rozwódką, ani z czego się utrzymuje... Ta pani bałamuci mężów żonom cnotliwym, a tak strasznie nieszczęśliwym...	Ni, nie chcę Żyda na moim gruncie. Niejednego już wy zjedliśta, pejsaki, co was przyjął w komorne.	Czemu? Jeżeli góry z każdym dniem wzmacniają cię na siłach?... Przypomnij sobie, jak czułeś się słabo i jak opadałeś z sił tam na nizinach, w Doon.	Trzeba spróbować drugiego wyjścia. Może Iłża jest jeszcze wolna? Może my tu próżno tracimy czas, który powinniśmy wykorzystać na ucieczkę? Byle dostać się w głębokie lasy, to już pół zbawienia.	Co ty mówisz? Ciemno? Prawda, to już wieczór! A ja myślałam, że to mnie w oczach tak ciemno, bo dziś kilka razy, kiedy chciałam wstać, to w głowie mi się kręciło, jakoś dziwnie... Już wieczór? Musiałam cały dzień przedrzemać...	Bynajmniej, ale to w niczym nie zmienia mego położenia. Ona wie, że jestem żonaty, że zostałbym skazany za bigamię, i tym trzyma mnie w ręku.	Różnisz się od pozostałych. Przez te kilka dni na statku dostrzegłam i doceniłam odpowiednio uprzejmość, szlachetność i odwagę pana z Roccanery, na Ventimiglia i Valpencie. Powiedz mi, proszę, jaka kwota została wyznaczona za mój okup.	Wczoraj pisałam do niego zapraszając sama, tego uczynić nie mogę; powodu nie dał.	Czytam w gwiazdach Podnieś głowę! To całe niebo, które widzisz, jest dla mnie ogromną, roztwartą księgą, w której na ciemnoszafirowych kartach znaczą się srebrnymi literami losy świata. Wiedziałem, że tu przyjdziesz, zanim jeszcze pomyślałeś o tym. Posłuchaj więc mojej rady: Czy widzisz tę lodową ścianę, która wznosi się naprzeciw nas, a której szczyt tonie aż w obłokach?	Ha, to rób, jak chcesz! Ja piszę do twego ojca i umywam ręce!	Nie bójże się, wszystko tak zrobię, jako chcesz.	To widzę, że cię jak cierń zakłuła?	Wytłumacz się pan jaśniej Nie rozumiem pana... zbyt dobrze...	Ciekawa rzecz, jakie to może być uczucie mówił Stalky, kiedy brnęli przez kałuże na ścieżce.	Ależ nigdy nie opuszczałam ogrodu. Zresztą raz, jako pięcioletnia dziewczynka, byłam. Nosiliśmy ryby do basenu.	Miło mi będzie uścisnąć twego syna Szkoda, żeś go nie przyprowadził...	Nie, pani... ale prosi o swoją walizkę i o klucz od mieszkania.	Ty się, Hamer, pilnuj, ja ci płacę za to, dobrze płacę	Nie uprzejma, tylko zaciekawiona, proszę pana... profesora.	Z tym wszystkim nie chcesz, abym twemu mężowi powierzył...	A nasz kto ciągnął przez przestworza? Może na Ziemi taki zwyczaj.	Na komisarski dwór!	Na której ławce?	Na wieczny czas!	Zaraz pewno i tamci chłopcy zjadą, ale czy też wszyscy staną znowu u nas, Bogu Wszechmogącemu wiadomo... Od Soraczka jakoś żadnej wieści nie ma...	Abo nie, co? Abośta nie skamłali, jako ten pies przed drzwiami, abośta mało obiecowali, co?	Ale nie przyrzekam ci, że coś wskóram u Jana Juliusza PopinotJan Juliusz Popinot	A cóż ja złego mówię?... Czy tak nie jest?...	Ale to musiało drogo kosztować!	Kochamy się jak siostry.	Ona nie dla ciebie...	A więc co to takiego?	Co to ma znaczyć?	O, redaktor!... to jakby już było piwo i papierosy.	A taka sama! Już i ślad tego, co było, przepadł... już tak, jakby nic i nie było!	No no, panie Krzepicki, tylko jeden jedyny warunek: sztama! Rozumiesz pan? Sztama! Sztama! To znaczy, musimy trzymać jeden z drugim. I ani pary z gęby o tym, czym ze sobą gadamy...	A z dala i dużom puszczami pobłądził, dni już trzy się po nich rozbijając. Odbiłem się od swoich, oman jakiś czy co po bezdrożach mnie wodził.	Do czasu Gdyż, o ile znam ludzkie serca, wszyscy wojskowi i urzędnicy jego świątobliwości, cała wreszcie arystokracja oburza się samowolą kapłanów. Wszystko musi mieć kres...	Ale mnie pani tyranizuje. Bałem się tu jechać przez cały tydzień.	Biłem się	Mnisi się poddadzą Dziś, jutro, poddadzą się!	Niech się stanie, czego żądasz.	Skądże się wziąłeś między tymi ludźmi?	Bardzo ważne. Łodzie krajowców otoczyły nas i zapewne za kilka minut najdzie nas kilkuset tych napastników.	Co też pan mówi! Do tego jeszcze daleko.	Chociażby. Symbolizowały one pewne uczucia. Ale pisać o mięśniach, kościach...	Pieniądze jest?	Tak cóż chcecie, Niemiec mądrzejszy jest od Słowianina, Niemiec małpę wymyślił! Ale my i tak ich pobijemy.	A któż ci broni! Opowiem ci przecież wszystko od początku do końca.	Do Brukseli	Do stu piorunów! Wysadzimy dom w powietrze?	Druty bardzo wysokie.	No, tak, ale...	Powiadał mi pan z Taczewa.	Wszystko, co mówi wasza wielmożność, jest prawdą, lecz poszło całkiem inaczej, niż myślicie.	Oto jest oto jest, widzisz ją pan.	Niech przynajmniéj okup da! naznaczyć ile ma dać grzywien, a potém niech z lichem idzie!	Cóż więc robiłeś u pana d’Artagnan, sąsiada twojego, z którym w ciągu dnia miałeś długą naradę?	Dobrze. A gdzie pan Borowiecki?	Kas čia tau pasidarė, Vinceli? Kam ta koja tokia kruvina?	Pieniędzy.	Wielka opera!	Więc djament pozostaje przy mnie?	Wyszedł ze swoją kompanią: Ben Joelem i Zillą.	Bych jeno prędko powrócił	Czytałeś Księgę tysiąca i jednej nocy?	Dobra noc?	Hum!... hum!...	Ja mam reumatyzm	Jazda	Który z was Trzewik?	Nigdzie	Pamiętam cię tak samo odzianym tam... w naszej dolince... O, gdzież te czasy!... Tak prędko przeszły, a tak dawno minęły.	Pan był pierwszy raz w Paryżu?	Perkun! Perkun! Tubingas!	Tak potrzeba.	Tyś wmówił!	Więc któż inny?...	Więc służę paniom.	Wszyscy!
A to szelmy te zapamiętałe czarowniki! żebym też kiedy doczekał widzieć was wszystkich na jeden rożen naszpikowanych i jak śledzie wędzonych! Czyż wam nie dość było, łajdaki! żeście perły moich oczu przemienili w kozie gały, a sploty jej srebrzystych włosów w krowie ogony, żeście nareszcie okrągłą jej figurkę tak spaskudzili, trzebaż wam jeszcze było cudowną balsamiczną woń zatruć, po tej woni poznalibyśmy skarby piękności, ukryte pod narzuconą szpetnością! Ale prawdę powiedziawszy, pani Dulcynea i tak wcale mi się brzydką nie wydała; przeciwnie, jak żyję piękniejszej kobiety nie widziałem, a szczególniej jakaż to śliczna ta brodaweczka, co ją ma na lewej wardze, a z której wyrasta siedem, czy osiem szczecinek rudych i na dwa palce długich, co jak złociste nitki lśnią z daleka.	Oho! Niegłupi ja już tam ją wsadzać, aby mi całe miasto z okienka stumultowała. Zamknąłem ją w jej komorze, a Korneliusowi przykazałem, aby stał na podwórku i patrzał ciągle w jej okno, czy ona tam jakich ekscesów nie robi, bo to licho umie z oknami dokazywać i gotowe jeszcze na łeb skoczyć. Ale ja każę tam dać kraty. Zaraz dzisia. Jużem posłał po tęgiegotęgi	Prawda, że Wokulski ma nasze pieniądze Ale mnie pisać o tym do niego nie wypada. Napisz ty, Floro, w imieniu ojca... O, tu jest papier, na moim biurku...	Jak to, nie rozumiecie, panie, co to ma znaczyć, robić grubo albo cienko? chyba drwicie sobie ze mnie? A toć to pierwsza rzecz, której dzieci uczą. No, to się was tak zapytam, czy się wam nie zachciało pójść tam, gdzie król piechotą chodzi?	Domyślacie się że Nucingen puścił mądrze i zręcznie pod kolumny giełdy mały granacik, który wybuchnął koło czwartej. „Wiesz pan ważną nowinę, rzekł du Tillet do Werbrusta pociągnąwszy go w kąt, Nucingen jest w Brukseli, żona jego zażądała sądownie separacji majątkowej”. „Czy ty maczasz palce w likwidacji?” spytał Werbrust z uśmiechem. „Bez głupstw, Werbrust, rzekł du Tillet, ty znasz ludzi, którzy mają jego obligi, posłuchaj mnie, jest dla nas interes do zrobienia. Akcje naszego nowego towarzystwa zyskały dwadzieścia od sta, podniosą się o dwadzieścia pięć z końcem kwartału, wiesz, czemu dają wspaniałą dywidendę”. „Filucie, rzekł Werbrust, jedź, jedź dalej, ty jesteś diabeł z długimi i ostrymi pazurami i zatapiasz je w masełku”. „Ale pozwól mi mówić, inaczej nie będziemy mieli czasu działać. Wpadłem na pewną myśl, dowiadując się o tej nowinie; na własne oczy widziałem panią de Nucingeu we łzach, drży o swój majątek”. „Biedna mała!” rzekł ironicznie Werbrust. „No i co?” podjął ten dawny Żyd alzacki, spoglądając na du Tilleta, który zamilkł. „To, że jest u mnie tysiąc akcji po tysiąc franków, które Nucingen mi powierzył do ulokowania, rozumiesz?” „Kupmy z dziesięcioma, z dwudziestoma procentami opustu papierów firmy Nucingen za milion, zarobimy ładną premię na tym milionie, bo będziemy wierzycielami i dłużnikami, będzie istniała kompensacja! Ale działajmy zręcznie, wierzyciele będą mogli myśleć, że my operujemy w interesie Nucingena”. Werbrust zrozumiał wówczas sztuczkę, która się nastręczała i ścisnął rękę du Tilleta ze spojrzeniem kobiety, która szyje buty sąsiadce. „No i co, wiecie nowinę, rzekł Marcin Falleix; bank Nucingena zawiesza wypłaty?”	A nie inaczej, zaręczam ci ale już nie przypominam sobie w którym miejscu. Wiem tylko, że jego Sancho jest niedorzecznym, złym żartownisiem, gdy tymczasem dość spojrzeć na oblicze szanownego Sancha, ażeby się przekonać, jak dalece autor jest oszczercą.	A tak, ma takiego psa... Swoja... Swój się nazywa... ale sam to zobaczysz, bo pewno lada dzień przyjedzie do Darnówki... teraz jeszcze skończę o sąsiadach...	Bardzo mądrze zrobiłaś. Pisał mi Hell, że mój szanowny ojciec zostawił ci Koborowo. Doprawdy nie mogłam tego pojąć. Skąd to bydlę zdobyło się na tyle szlachetności. Ale mniejsza o to. Przyjechałam tu, by cię zabrać. Musisz pojechać ze mną. To ci świetnie zrobi. Teraz na Sycylii jest wiosna...	Czy pan słyszał hrabiego śpiewającego? Mnie się widzi, że to się nie zgadza z jego powagą.	Czy pan zauważył że ona w jednem miejscu mówi: „Po tem, co się u nas stało, nie mogę pisać dłużej.” Czy pan nie domyśla się, co się tam mogło stać?	No to powinien go pan znać Dziewiąty rok? Business, co? Albo też pan tu ma takie malutkie schronisko, nie? Że niby nerwy, tak?	Szwejku, nalejcie panu kapelanowi jeszcze trochę koniaku, żeby się mógł opamiętać. Szwejku, opowiedzcie mu coś.	U mnie nie ma żadnych cudów, Albercie: tylko liczby i rozsądek. Niech pan posłucha: kradnie każdy intendent, ale dlaczego kradnie?	Ale cóż tam znowu! Ja się nie gniewam. To, panie, młodość. Ale bo też prawa teraz. Ojciec powinien mieć prawo posłać na policję z kartką: tyle a tyle gorących a świeżychgorących a świeżych konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: w bursie się chowałem, tj. w internacie. się chował. To mogę powiedzieć, więcej niż trzysta razy bity byłem, nie byle jak. Z solą i podniesieniem bili. A ojciec Atanas łozyłoza	Tak nie mam już dwudziestu pięciu lat i widziałem wiele zmian dokoła; nie poznaję już ani społeczeństwa, gdzie barjery trzasły, gdzie ciżba wyzuta z elegancji i przyzwoitości tańczy tango nawet w mojej rodzinie; ani mód, ani polityki, ani sztuki, ani religji jedna aktorka, druga dziewczyna z szynkowni. Mój kuzyn, książę Gilbert, obdarzony właśnie ową drażniącą inteligencją ludzi, którzy we wszystko za łatwo wierzą, rzekł mi pewnego dnia: „Ale czemu X... nie sypia ze swoim stangretem? Kto wie, czyby to nie sprawiło przyjemności Teodorowi (imię stangreta) i czy on nawet nie jest dotknięty, że mu pryncypał nie robi awansów”. Nie mogłem się powstrzymać aby nie zamknąć buzi Gilbertowi; drażniła mnie ta rzekoma przenikliwość, która, stosowana bez rozróżnienia, jest brakiem przenikliwości; a także drażniła mnie naiwna chytrość mego kuzyna, który by chciał, żeby nasz przyjaciel X... zaryzykował przejście po desce, po której, gdyby się okazała bezpieczna, onby się puścił z kolei.	Nie Nie, teraz to nie jest możliwe.	Nie, monsiniorze! nie, to nie on! nie, ja się pomyliłem: to ktoś inny, wcale do niego niepodobny! Ten pan jest człowiekiem uczciwym.	A jakież jest inne rozwiązanie?	A jużci! dla państwa tu jest bardzo złe powietrze...	A kto jest winien, wujek Grunem?	A mojaż ty drogieńka, złota, brylantowa! a jaż tak ciebie czekała, tak o ciebie wypytywała się... Wszyscy mówią: niema Marceli! jak przed Wielkanocą do miasta poszła, tak i nie powróciła. Już my myśleli, że ty może gdzie i umarła...	A ty nie potrzebujesz tego krzyczeć, mogąc po ludzku powiedzieć.	Ale nie tam, gdzie jej idzie o panowanie Nie pożałuje na nie.	Czasby mu było, ale poczekać jeszcze może...	Czy pani lubi się ślizgać?	Cóż, u diabła, nie słyszałeś pan, że macie strzelać do trzech razy?... Ale za drugim strzałem przerwiemy, bo obaj zachowujecie się dobrze.	Do plebanii właśnie najbardziej obawiałem się przybyć, nie uprzedziwszy wpierw księdza dobrodzieja o wszystkim. Proszę więc, aby mi wolno było w tym miejscu powód mego przybycia wyłożyć.	Dorianie! Dorianie! Nie mów tak. Nigdy nie miałem równego tobie przyjaciela i mieć nie będę. Nie możesz być zazdrosny o rzeczy martwe, nieprawdaż? Jesteś piękniejszy nade wszystko!	Dzień dobry... To jest właściwie: dobry wieczór...	Dziękuję panu za szczerość. Wiem teraz już dobrze, że wszystko, co robię, jest śmieszne, małostkowe, parafialne i niemądre, że to wszystko godne jest ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo to mnie tylko boleć może, a pana cieszy nieprawdaż?	E! Zdrowa ale ona teraz nie do ludzi.	Ja! kobieto nie bluźnij... on mi był jeden na świecie... ja nie mam nadeń nikogo	Nie bawisz się?	Nie mówiłem o sobie.	Nie narzekał na nic.	Nie spróbował pan nawet?	Nie!	Nie, na to dać nie można.	Nie. Pojedziesz wprost z Warszawy do Petersburga. Wystarczy, jeżeli listownie pożegnasz się z twoją matką i z jej rodziną.	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	Porucznik Lukasz jest bardzo dobrym oficerem. Kiedy odchodzi pociąg?	Powiadasz pan, że prokuratorowa brzydka jest i stara?	Stajni u nas i nie było nigdy, a w oborze drzewo schnie.	Tak jest, Zbilut Strzemieńczyk z Sanoka, Szukam brata zgubionego... Ten słyszę tu opływa w dostatkach a krew jego wszy jedzą. Taka sprawiedliwość na świecie...	Tak ustąp pan więc z drogi, skoro nie do mnie masz interes.	Wcale nie, mówiła o panu dużo dobrego. Kochanka księcia de Foix byłaby może zazdrosna, gdyby on pana wolał od niej. Nie rozumie pan? Niech mnie pan odprowadzi do domu, wytłumaczę to panu.	Więc jakże, nie uznajemy przyrodzonego biegu rzeczy?	Zazdrosny jest, ale ja się przed nim zaczynam już tłumaczyć, dlaczego?	A gdzie pozwolenie?	A nade wszystko doskonały marynarz, zestarzał się, patrząc tylko na niebo i morze, jak przystoi człowiekowi, w którego ręce złożone były interesy tak znakomitej firmy, jak Dom Handlowy Morrel i Syn	A ty stul gębę.	A... bardzo mi przyjemnie...	Ach od was chętnie bym się uczył grać. Od dawna tego już pragnę.	Ach!	Ach, straszne wydarzenie!	Bo tumantuman	Bóg wié! Jedni gadają że poszła gdzieś służyć do miasteczka: drudzy że ją zabrali i namówili cyganie, co to tu byli i niedawno nocką zemknęli...	Będzie, już dzisiaj pojechało do niego piąciupiąciu (gw.)	Będziecie Jestem pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię z wami rachunki w moim kantorze.	Co ty gadasz?!	Czego się boisz? Ja umiem z bronią się obchodzić.	Cóż ona naucza?	Dzisiaj się dopiero zaangażowałam.	Ekscelencja zrozumie, przeczytawszy list.	I jesteś zadowolony z tego, coś stworzył?	I zrobisz wszystko, o co cię poproszę?	Ja?... pani!... dlaczego?	Jak Wasza Wysokość...	Jak to! miłość, to rozkoszne uczucie, które zaczyna się tak pięknie...	Jako Litwie z koroną.	Jedźcie, Walenty, po pana na WiedeńskiWiedeński	Jego wielmożność pan miecznik Wolski uprasza o posłuchanie w pilnej sprawie.	Juljo, ty niewiesz co w sercu tem się dzieje.	Kad tai mūsų Kunigienė apie tai žinotų... O ji ir dabar smerties savo sūnaus negali užmiršti...	Mamo, dosyć!...	Moja Stasiu, po co panią fatygujesz, kiedy wiesz, że ja ci to doskonale opowiem!	Może utonął?	Mówili, naprawdę mówili, „tej ładnej wdówki”.	Natychmiast przynieś resztę.	Ne znajuNe znaju (ukr.) ja diddid (ukr.)	Niebardzo.	Niech będzie pochwalony.	Nigdym nieznał i dźwigam winowajcą.	Oczywiście wielki Holroyd ze San Francisco Sądzę, iż pani mnie doskonale rozumie. Kobieta, IdealistaKobiety są idealistkami, ale przy tym są bardzo przenikliwe.	Oczywiście, o ile to panu sprawi przyjemność.	Ojciec nadszedł i zaraz go obuszkiemobuch	Pewno, Ślimaku, postawicie dziś dla całej wsi traktamenttraktament	Pismo zmyślone!... pieczęć udana! Gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się)	Pociąg dochodzi!	Prawdopodobnie tyle, co przed tobą, ale z pewnością mniej niż moich następców w tej kronice buduarowej	Proszę się streszczać	Przestań pan!	Pójdź...	Ruszaj!	Schiocchi senza vergogna! Somari!Schiocchi senza vergogna! Somari! (wł.) drżąc z wściekłości, zapiszczała dama i pobiegła do swej komnaty.	Ten, mamule, pas viešą ponią ant bažnytinės ulyčiosulyčių (sl.)	Widzę, że jesteś prawdziwie pobożnym Egipcjaninem, choć rysy masz hetyckie	Znasz miasto?	Zwłaszcza teraz, kiedy powoli zaczyna nam brakować prowiantu	Łukasz?!
Wszystko musi być załatwiane drogą służbową, przez raport, posłusznie melduję, panie oberlejtnant Jeszcze w Brucku mawiał pan do mnie, panie oberlejtnant, że skoro jestem ordynansem kompanii, to mam na głowie inne jeszcze obowiązki, nie tylko jakieś tam rozkazy. Że niby powinienem być o wszystkim poinformowany, co się w kompanii dzieje. Na podstawie tego rozporządzenia pozwalam sobie zameldować panu, panie oberlejtnant, że pan lejtnant Dub spotkał swego ordynansa i obił go po twarzy bez wystarczającej przyczyny. Ja bym tego, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, może i nie mówił, ale skoro widzę, że pan lejtnant Dub jest oddany pod pańską komendę, więc myślę sobie, że to trzeba pociągnąć do raportu.	Nie wiem, po co ja z panem jadę? i tak tu mieszkać nie chcę. Ja łaski nie potrzebuję ani opieki. Jeszcze sam ojca utrzymywałem w Warszawie. Może pan sobie Mańkę zatrzymać, jeżeli jej się tu podoba.	Jednakże wszyscy ludzie z pozycją źle o tym mówią. Niedawno Rokicki przychodzi i prosto w nos mówi mamie: „Cóż, pan dziedzic dobrodziej oczywiście w knajpeczce z Horścikiem...”. Już mama nawet mówiła, że wolałaby go nie stołować, żeby tylko tatki nie wyciągał. Bo jakże mama to wszystko może wytrzymać? Nie ma na to nerwów... Szarpie się, żyły ze siebie wyciąga...	O! nie! nigdy nie myśl żebym już był tak złym i płochym; nie przestanę kochać, do kogom się przywiązał w dzieciństwie.	Co są gwiazdy, co jest morze?... Przestrzeń. Czy nie jest ona we mnie, w nas? Czy nie żył człowiek, który umiał gasić te myśli i stał bez niej, nad nią, w świetle czegoś, co jest, gdy ona zgaśnie? Czy nie żył i nie myślał Kant? Czy nie przyniósł nam wieści, że był na samotnym wierzchołku duszy? Tam, skąd ona w siebie samą patrzy, zna siebie.	Już nie pamiętasz? On jest bogaty, ma pieniądze po bracie, który bezpotomnie umarł. Może spłacić belle-mère’ębelle-mère (fr.)	Nigdy nie zapomnę tej nocy, gdy myślałam, że umrzesz, kochanie. O, wiedziałam... wtedy wiedziałam i myślałam, że jest za późno.	Tatusiu ja na barana, mnie weź, mnie. Fela nie była grzeczna.	Wyglądał bardzo mizernie; pewnie to już była ostatnia epoka jego życia, zapowiedź śmiertelnej choroby widniała wyraźnie w rysach wydłużonych i zwisłych ramionach, przecież każdy, co go zna z portretu, zawołałby od razu: „To Schiller!” Właściwy jego pokój musiał być gdzie indziej, bo tu tylko czasem jego postać się przesuwała; raz jednak widziałem, jak prawie całą noc pisał, a nawet wziąwszy mocną lornetkę, potrafiłem doczytać kilkanaście wyrazów, których osnowa, na wspak odwrócona, przedstawiła mi urywek z Dymitra, co był, jak wiadomo, jego ostatnim, nigdy nie dokończonym dziełem.	A mnie odwiedzić nie myślisz, niecnoto?	A mnie szczęśliwsza dola dała z niemego chłopięcia dostać języka Syn Henga straszne mi opowiadał rzeczy. Trzeba, abyś o nich wiedział, ojcze, coraz groźniejsze od grodu na nas wiatry wieją... posłuchaj! Chłopiec nie kłamał, drżał jeszcze cały ze trwogi mówiąc i płakał.	A więc to prawda, co mówią o nas nasi wrogowie: nic nie nauczyć się, to i nic nie zapomnieć! Pocieszyłbym się jeszcze, gdybym został zdradzony, tak jak on. Ale być otoczonym przez ludzi, których sam wyniosłem na ich stanowiska, którzy powinni strzec mnie jak źrenicy w oku, bo mój los stanowi o ich losie, i zginąć marnie przez ich brak umiejętności, przez ich głupotę! O, tak, masz pan rację, to fatum.	Albo się jest wewnątrz a wtenczas nie jest się tu, albo, jeżeli jest się tu, nie można być tam wewnątrz.	Ale zmiłuj się pani, tego się nie podejmuję Dziś ich zawracać, a toby dopiéro nosa do góry zadarli! Jutro się pomówi z niemi, bądź pani spokojną.	Ba, bom nie chciał was chorych odjeżdżać.	Dobrze mu tak! Dobrze mu tak! Nie zasłużył taki zdrajca na lepszy traktament!	Jakżeby ty przy tym nie miał być? Tu dzisiaj komisja będzie; panowie komisarze zejdą się w izbie i będziemy się z tym sułtańskim czauszem godzić o Oko Proroka. Deszcz złoty będzie tu padał; i na ciebie też kapnie! Toś ty przecież dobrze nabiedował się i natrapił przeze mnie; słuszna, że się teraz z nami ucieszysz. Pomagałeś w młynie przy mące, pomagałeś przy piecu, teraz, kiedy z tej mąki chleb jeść będziemy, jakoż ty nie masz go jeść z nami?	Już on mnie zna i o bojaźń nie posądzi, bom go pierwszy w Kiejdanach splantował i innych przykładem pociągnąłem.	Klątwą? nie bardzo zastraszony.	Kto zadrze ze swymi, ten idzie do obcych Anglik podobno naraził się we własnym kraju, tak że go swoi precz wygnali. W żadnym cesarstwie chrześcijańskim nie mógł sobie zagrzać miejsca, więc przystał do Tatarów i tam wybornie mu się wiedzie. Zna wiele języków, zaczął tłumaczyć, potem pośredniczył w różnych trudnych sprawach, teraz jest posłem.	Nie boisz się?	Nie chcecie? Szkoda. Wasze głosy muszą być bardzo odpowiednie.	Nie wcale nie... widuję waćpana co dzień na dworze, z twarzy jego wyczytałem żeś dobry człowiek i serce masz ludzkie.	Och, mój drogi, nie wiem, nic nie wiem i przebacz, że cię popędzam, ale nie mam chwili do stracenia.	Pan dziś nie w humorze; w podobnym nastroju zostaje się w domu.	Panie Grünspan, pan nie jesteś zupełnie zdrowy!	Powozić umiem, ale podoba mi się tak jechać. Los nie dał dziś pani przodować z „Orliką”, ale być na szarym końcu z nienawistnym Prusakiem.	Robota to nie lada wykopać mojego siostrzeńca	Spaliłem ją zanim jeszcze wiedziałem, o co w tym liście chodzi i od kogo pochodzi. Ale pamiętam, że na kopercie nie było markimarka (daw.)	To sędziów, nie moja sprawa!	Tumry A! to twój mąż być musi; był on tu wczoraj wieczorem. Cóż? nie powrócił do chaty?	Właśnie, że już wcale nie myślę... Sto razy... tysiąc razy wolę pana Romanowicza... Ach, pani, jaka jemu śliczna broda urosła od wakacyj...	Zapłacę panu dziesięć procent rocznie, ale kapitału nie zwrócę	Ale doktorze, czy zachodzi obawa śmierci pani Szczerkowskiej? Bo chyba to jedynie mogłoby wpłynąć na odłożenie ślubu.	Gdzie ja jestem?	Mąż będzie kochankiem, a ja przyjacielem; więc sługą wzgardzonym.	Panowie! Korespondencja naszego niedźwiedzia! Mis-Nied-wied-ki ma list od marraine’y z Paryża.	A któż jest jego panem?	A no! Gdzież on teraz siedzi, ten mizantrop?	A smycz?	A to ziąb, jakby już na mróz szło	A! ale gdzie jest teraz?	Abe mam świetny pomysł.	Adolfie jedziemy tak wolno, jakbyś chciał nas doprowadzić do morskiej choroby, a w dodatku, wleczesz nas, jakby umyślnie, w tych kłębach czarnego kurzu. O czym ty myślisz? Moja suknia i kapelusz będą zupełnie na nic!	Ale gdy więdnąć przyjdzie, to smutniej zwiędną to były także słowa mojego instynktu.	Ale?	Boję się, boję.	Chcesz to jutro bieżyć do Kłębów?	Cóż na to Gösta? Niech mówi Gösta. W tak ważnej sprawie musimy usłyszeć zdanie Gösty.	Do czorta z Marusią! O panu z Potoka, o panu z Potoka!	Dobierają się do krewnych panny!	Dumont, dziadziu.	Ech, gdzie te czasy dawnej taniości!	Ech, jeszcze stoję na nogach.	Franek śpi.	Gdzie bawisz tak długo?	Gdzie pani ich już słyszała?	Hands offhands off (ang.) pokryje się kłosami....	Hm	Hrabina Cosel.	I cóż? Zdaje się, że musiał się dobrze tłumaczyć z postoju w Portoferraio?	Jak morze	Jak to? zamierzasz... pani zamierza wyjechać?	Jaki Vantoch?	Jednego twojego włosa!	Jest tylko jedna rada: spokój, spokój, spokój a druga, zresztą połowiczna, żeby Dyrekcja dała mu pomocnika do ekspedycji. Będę się o to starał pocichu.	Jest w swoim prawie.	Jesteś kapitalny, Wojtku	Jeszcze pożyjecie z ćwierć wiekawieka z uśmiechem mówił bernardyn.	Jeżeli pani pozwoli, zaczekam tu na niego.	Jużci tak, jaśnie panie.	Kapłan zawsze bierze swą dziesięcinę!	Kto to?	Linka i Stasia Korkowiczówny.	Mogłeś wybrać milszy dla nich przedmiot rozmowy.	Może kiedykolwiek zapotrzebuje ich jakie muzeum...	Może mi go pani pokazać?	Musimy więc zaczekać do jutrzejszego wieczora?	Noc mocy nieczystych Ale dlaczego, panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: „w imię Ducha ŚwiatłościDuch Światłości	Obecnie, moje dziecko, wiesz, że równie dla nas, jak i dla ciebie, niebezpiecznie tutaj zostawać, zatem rozłączmy się... Znajdziemy się kiedyś w lepszych czasach.	Och, och, moi ojcaszkowie, staremu komisarzowi mówicie takie rzeczy! Któż wy jesteście?	Ostrzegam cię! Zaraz ugryzę cię w nos! Myślisz, że skoro Doktor cię przed nami chroni, możesz gadać, co ci ślina na język przyniesie!	Owszem, przybywa	Powiedz pan, co by się stało, gdybyś nieszczęściem odwrócił głowę akurat wtedy, gdy twój kolega z prawej nadawałby wiadomość?...	Powiedział prawdę.	Prawda! miłościwy panie!	Przecież jestem dorosła i wolno mi już rozporządzać sobą i czasem swoim.	Przekonuję się. Teraz bierz po dwie sztuki tego szkaradzieństwa i wyrzucaj przez okno.	Przez cały tydzień przezywali nas śmierdzielami! Będą się teraz mieli z pyszna.	Służę.	Słyszałem odgłos łamiącej się gałązki	Tak piękna rzecz.	Takiś mały, a gadasz jak stary. Skądże wiesz to wszystko? Tatuś tak powiedzieli? Hm hm... A jak ci na imię parobeczku?	U naszej królewnej, niby to dla usługi, a w rzeczy przez litość pobranych, zawsze sierot i wychowanic bywało dosyć, co je utrzymywała, uczyć kazała i wyposażała. Wszak i ta Zajączkowska... ale dać jej pokój.	Wierzę, wierzę znasz Glińską?	Wody sodowej.	Wydaje się spokojną, rozsądną dziewczyną! Jest nawet zanadto spokojna, gdyż wejście jej przeraziło mnie. Chodźmyż teraz. Mam dość czasu powiedzieć, o co cię chcę prosić na pojutrze.	Zresztą mogłoby to być...	Śpiew burknął uroczysty Trestka.	Święto jakieś, dziadku.
Ale kompanje wesołe i koncerty wspaniałe to nic jeszcze. Najdoskonalszy pasztet mieliśmy wtedy, gdym tej djabelskiej febry się nabawił i gdy mię trząść zaczęła w chacie tego leśnika ona, pamiętasz Swój? Leżałem na łóżku, na które padały deszcze karaluchów, a doglądała mię matka leśnika... Pamiętasz, Swój, jaka to była przyjemna staruszka, ta moja dozorczyni... cha, cha, cha! Nadzwyczaj przyjemna, czysta i roztropna staruszka...	Chodźże, siądziemy tu, pogawędzimy No, tak. Ciepło to cudowna rzecz. Ty jako młody nie umiesz jeszcze tego ocenić. Ale na moje stare gnaty... Cóż to, nie w lecznicy? Próżnujesz dziś?	I nie puszczę rychło, musi mi pani odświeżyć wrażenia Włoch, bo to już trzy lata, jak tam byliśmy po raz ostatni, trzy lata, jeszcze wtedy zupełnie dobrze widziałam	No, już więcej tego nie będzie. Dziś tu jemy ostatni raz.	Plan mam gotowy: ruszam z Sacca około dziewiątej, o wpół do jedenastej koń mój jest w gospodzie „Pod Trzema Ciemięgami”, na drodze do Casal-Maggiore i do mojego folwarku Ricciarda; o jedenastej jestem w swoim pokoju w pałacu, a o kwadrans na dwunastą „wody łajdakom w Parmie”, i więcej, niż zechcą, iżby się mogli napić za zdrowie „wielkiego zbrodniarza”. W dziesięć minut później opuszczam miasto gościńcem bolońskim. Po drodze składam głęboki ukłon cytadeli, którą odwaga monsignora i przemyślność jaśnie pani okryły świeżą hańbą; puszczam się polną  ścieżką, dobrze mi znaną, i wkraczam z paradą do Ricciarda. Lodovico  podniósł oczy na księżnę i przeląkł się: patrzyła uparcie w ścianę odległą o sześć kroków od niej i trzeba przyznać, spojrzenie jej miało coś dzikiego. „Och, mój biedny folwarczek! ani chybi, ona jest szalona!” Księżna spojrzała nań i odgadła jego myśli.	Tak, całą. Zdaje się, że całą szklankę. A może i co zostało. Tego nie pamiętam, proszę państwa. Rozmawiałyśmy. Czy to można...	Wierzę pani święcie Opowiadanie byłoby dla pani bardzo przykre, więc może lepiej ja powiem, jak się rzeczy miały, a pani będzie prostowała niedokładności lub omyłki. Wszak Stapleton radził pani napisać ten list?	Za jakiemi tam interesami on był z Zuzą, z Rudą Węgierką i ze mną przez całą noc w Krzywej Karczmie pod Tarczynem. On żyje z tą Węgierką. I właśnie przez nią ja wiedziałam, że tego dnia u niego w domu będzie tyle forsy.	A co byś chciała? Żeby sam sobie gotował?	A książę Bogusław tu jest?	A miałem, chłopcze. Miałem sporo cholernych przygód.	A na mieście spokojnie.	A nie, kumie to ja ryczałem.	A pamiętasz, ileśmy to umieli piosnek różnych... Czy potrafiłabyś jeszcze choć jedną zaśpiewać?	A teraz pisanie to znalazł młody Meir?	A to żmija! Ledwiem dał rady!Ledwiem dał rady!	A tu przecie oficerów i towarzystwa grzecznego nie brak!	A widzisz. Raz cię nawet obiłem. Może więcej razy.	Ach, umrzeć trzymając w ramionach tę siostrę duszy swej, drżącą i kruchą jak żółty motyl w rubaszną garść złapany! Umrzeć przy tak czujnym sercu nie uczyniwszy mu krzywdy... Czuć jedną młodą duszę, płomieniste zarzewie życia we dwu innych ciałach... Tchnąć własną duszę, umierając, w te usta... Czemuż ci się, siostro, zatrzęsła miękka ręczyna?...	Ale Witek upewniał, że zagnał wszystkie i przymknął drzwi, Józka poszła na drugą stronę i wynosiła z Pietrkiem cebratki z piciem dla krów, a potem przyleciała po skopki do dojenia.	Broniłbym się przed tym bardzo ostro, Henryku	Być nie może! Pan wrócił z drogi? To nie do wiary! I dlaczego? Przeszkody były za wielkie?	Co będziesz gębę darł? sprzedałeś i kwita.	Co to wam, Teresko?	Coś o wiele bardziej „bombowego”. Jeśli mnie wzrok nie myli, są to konie gubernatora i jego oddziału.	Coś wam srodze dolega, wyrzućcie tę gorycz z siebie.	Czegóż on, u diabła, chce ten pan Wtykała? Toć mi już całe oczy podmalował na czarno. Na Boga, da jurandi, ja cię uraczę, bratku, potrawką ze szczutków, szpikowanych solonym kuksańcem.	Cóż za pilna sprawa? Nie możesz poczekać?	Cóżeś z tym listem zrobił?	Dla czegoż klucz odnosisz? spytała go, czy nie myślisz dziś powrócić?	Dobry wieczór a jak tam obrodził wasz ogródek?	Doskonale, mój chłopcze, doskonale!	Droga babuniu! Chciałabym zobaczyć Białuszkę i Buraskę, a także Pietrka i resztę trzody! Co będzie, jeśli mamy codziennie wracać tak wcześnie, jak mówiłaś? Co za szkoda!	Gdyby moje! Ja czumakczumak (ukr.)	I we świecie coś niecoś stargować można, ino poszukać trza...	Ile pan ma lat?	Ja cię zawsze, Właduś, lubię, ale dziś idź już	Ja dzisiaj zobaczę, czy boisz się śmierci, czy nie.	Jak się Maciusiowi wszystko udaje	Jest to żądanie zbyt daleko posunięte, ale spełnię je, lecz pod pewnym warunkiem i proszę się przedtem dobrze namyśleć! Przed zrobieniem zakładu nie uświadomiłem sobie, że mogę wciągnąć w sprawę nazwisko kobiety, którą kocham nad wszystko. Posiada ona siódmy guzik i nosi go stale. Zobaczenie go nie będzie dla pana żadnym zyskiem, gdyż da ono tylko potwierdzenie słów, w które pan już i tak wierzysz. Jeśli atoli otrzymam przyrzeczenie, że nie będzie inkomodowana w tej sprawie, decyduję się zaprowadzić tam pana, a sam z jej ust usłyszysz historję tych guzików.	Jestem pewny że doktor ma jakiś plan. O ile się nie mylę, poszedł spotkać się z Benem Gunnem.	Juścić pewnie, że trzeba będzie do domu.	Kto to idzie?	Lecz zakład stoi pomiędzy nami, kulisty piorunie, o Havemeyera i Ewarystę? Pół miliona funtów, jako już rzekłem. Niech co chce będzie, niech idzie na bęben cały mój majoratmajorat	Leczcie je zatem! Na cóż czekacie? Czyż nie jesteście lekarzami dusz?	Mam nadzieję, że kiedy rzucałaś teatr, tej ewentualności nie brałaś pod uwagę? Nie było mnie jeszcze na świecie.	Mamy więc twoje słowo	Maryo, podaj mi rękę! W kopalni pożar, spaliła się Anna... Czyż to podobna?.. cóż-by ona tam miała robić?.. Maryo! podaj mi rękę, trzeba tam biedz, trzeba śpieszyć się... dawaj ubranie, kapelusz, laskę, chodźmy, chodźmy...	Masz własny?	Mniej podle byłoby uklęknąć po prostu	Muszę już jechać. Ciocia pisała jeszcze we środę, ażeby wracać, ale prezesowa nie pokazała mi listu, zatrzymała mnie. Dopiero kiedy wczoraj przybył umyślny posłaniec...	Mówmy rozsądnie, panie gubernatorze przypuszczam, że wasza wysokość pośle mnie do więzienia; tam mogą mnie zamknąć, nogi i ręce okuć w kajdany, ale spać mnie nie zmuszą i mimo całej waszej władzy, mogę nie zmrużyć oka przez noc całą.	Na pogrzeb mój przyjechać musisz. Wolno ci przecież będzie mnie do trumny ułożyć! Nikogo swojego nie mam. a blisko już mi do ziemi!	Nauczyciel, Chłop, Polak, Rosjanin, Urzędnik, Polityka, Słowo	Nic nie rozumiem	Nic pilnego Pan pewnie jest doktorem Murkiem?	Nie chce pan powiedzieć mi prawdy.	Nie czuję	Nie mów byle czego Różne nieszczęścia ludzi spotykają, a przecież żyją...	Nie pytaj teraz o nic. Nigdy cię już nie skrzywdzę. Jestem twój na wieki	Nie rozumiem w takim razie! Dziecka nie było u stróża, gdym zaszedł, i dotąd nie wróciła.	Nie wiem: córką królewską czy czymś podobnym.	Nie zemsta, tylko przypomnienie, że jestem wierzycielem kuzynki.	Nie żałuję, żeś je straciła, bo przekroczyłaś przepisy i zasłużyłaś na karę za nieposłuszeństwo	Niech mnie...	Niech się pan uspokoi, niech pan moje słowa bierze tak, jak powiedziane były, to jest, że rachunek jest za wielki, że wydano za wiele...	Nieprawda, nie podstawił!	No, a teraz chodźmy na śniadanie. Gabrynia jest bardzo ciekawa zobaczyć cię	Och!	Ociec w Prusach sprzedają.	On nigdy, jak widzę, nie robi nic bez planu	Oszalałeś! W zimie! W roztop... Drwić tu śmiesz z nas wszystkich, łotrze! Mów, coś tam robił!	Pan Jan szukał mnie trzy dzień	Pan przypuszczasz?...	Panie, pan tak dziwnie mówi.	Pomożemy pannie Nanon	Pomyśl jednak, że imię jego to moja tajemnica.	Powiedzcież mi co o sobie, o rodzinie, o tej okolicy, w której mieszkacie? spytało dziewczę chcąc zmienić rozmowę...	Prowadzim cię do domu.	Przecież to możebne, prawda?	Rad ta was oboje gwes nie obacy na wywłoce	Stary musiał cenić bardzo ten serwis, gdyż zapłakał, zgniótłszy kubek i półmisek. Widziałem to przypadkiem	Starzyśmy oboje, przerwał pan Bartłomiej	Tak się mówi, gotów. Ale jak mu się powie	Tak, odparł pustelnik, niebezpieczeństwa i zmienne losy wojny, duch poetycki, unoszący się nad wojskiem pancernym, skusiły mnie, wyrwały młodzieńcem ze świata marzeń i rozstrzygnęły o moim losie. Właśnie może długi pobyt wśród zgiełku, zwalczanie rozlicznych niebezpieczeństw i całe to, nie moje, otoczenie zaostrzyły jeszcze tęsknotę za ciszą. Liczne wspomnienia to ciekawi, interesujący towarzysze, a to tym więcej, im dalszy jest punkt, z którego na nie spoglądamy. Wtedy dopiero, innymi niejako patrząc oczyma, dostrzega się prawdziwy związek zdarzeń ze sobą, głęboką mądrość ich następstwa i co oznaczać miały w istocie. Zmysł, który nazwę historycznym, budzi się dopiero późno i rozwija raczej pod cichym wpływem wspomnień niż pod naporem natrętnej i zgiełkliwej rzeczywistości. Najbliższe nam wydarzenia wydają się tylko luźno związane z poprzedzającymi, ale gdy się je zestawi z rzeczami, jakie się wydarzyły dużo wcześniej, związek harmonijny występuje wyraźnie. Zaprawdę, wtedy tylko, gdy się jest w stanie objąć okiem długie pasmo dni, nie biorąc, z jednej strony, wszystkiego dosłownie, z drugiej znów, nie gubiąc się w dowolnych fantazjach i nie mącąc naturalnego porządku rzeczy, wtedy dopiero dostrzega się tajemne złańcuchowanie się przeszłości z przyszłością i wtedy dopiero uczy się człowiek tworzyć dzieje ludzkości, z nadziei i wspomnień. Ale tylko temu, kto całą przeszłość objął wzrokiem duszy, udać się może wyrazić proste i wielkie prawo życia ludzkiego na ziemi. Zwykle dochodzimy do niepełnych jedynie i niedokładnych formuł i możemy się uważać za szczęśliwych już wtedy, gdy uda nam się zdobyć miarę przydatną do własnego użytku, formułę, w którą zamknąć można własne, krótkie życie. Pewnie trafi wam to jednak do przekonania, gdy powiem, że samo staranne badanie kolei życia jest już rozkoszą wielką i pozwala wznieść się ponad wszelkie zło ziemskie. Młodzi czytają historię z ciekawości, jak bajkę, dla dorastających jest ona niebiańską pocieszycielką i przyjaciółką przygotowującą ich, za pomocą mądrych rozmów, do wyższych, ogólniejszych przeznaczeń i dającą im w obrazowej formie pogląd na zaginiony, nieznany osobiście świat. Kościół jest domem nietykalnym historii, a ciche podwórko jej kwiatowym ogródkiem. Historię pisać powinni tylko starzy, bogobojni ludzie, którzy własne przeżyli dzieje i nie mają innej nadziei, jak przekazać je potomnym. Opisy te nie będą napełnione goryczą i przejrzyste będą, bo promień padający kędyś od kopuły prześwietli prawdziwym i pięknym blaskiem, a ponad wzburzone groźnie wody uniesie się Duch Święty i nastanie cisza niezmącona.	Tak, tak, czekajmy. Nic nas nie nagli. Zawsze będzie dość czasu do podjęcia tych nudnych kwestii. Mam teraz zresztą na myśli sprawę nierównie ważniejszą.	Tak. Co zrobiliście z nimi?	Tam tam, gdzie ON teraz jest.	To się tak powiada w salonikach i przy pannach, bo taki frazes brzmi ładnie i do niczego nie obowiązuje.	To wszystko złośliwe psoty czarnoksięskie ci nikczemnicy wiedzieli dobrze, że wyjdę zwycięsko z tej walki i umyślnie przemienili owego rycerza w przyjaciela bakałarza, ażeby go zasłonić od słusznej wściekłości mojej i żebym darował życie temu, co tak podstępnie godził na moje. Mój przyjacielu, czyż trzeba lepszego dowodu złości i potęgi czarowników nad tę, jakieśmy mieli niedawno w przeistoczeniu Dulcynei? Po takim cudzie czymże jest ta bagatela? Ale ta mi została pociecha, że prawica moja silniejsza od tych czarów i że pomimo zawiści i całej potęgi cudownej sztuka, odwaga moja zapewniła mi zwycięstwo!	Tu nie ma się co i namyślać	Vivat Roch Kowalski!	W takim razie po co w ogóle wracacie? Co was przyciąga do tej ubogiej, szarej krainy?	Wcale żadnej fatygi nie czuję!	Wioślarz niepotrzebny, ja panu pomogę	Więc ty wychodzisz?	Za pomocą przyrządu Rouquayrol-Denayrouze wynalezionego przez dwóch pańskich rodaków, który udoskonaliłem do swego użytku; pozwoli on panu bez najmniejszej obrazy organów przebywać w nowych warunkach fizjologicznych. Przyrząd ten składa się ze zbiornika z grubej blachy, który napełniam powietrzem pod ciśnieniem pięćdziesięciu atmosfer. Zbiornik zawiesza się z tyłu na szelkach jak tornister żołnierski. Górna część jego tworzy pudełko, skąd powietrze utrzymywane przez odpowiedni przyrząd miechowy nie może uchodzić inaczej jak tylko pod normalnym ciśnieniem. W przyrządzie Rouquayrola takim, jak go powszechnie używają, wychodzące z pudełka dwie kauczukowe rurki łączą się z wypukłą pokrywą, zatykającą usta i nos; jedna z nich wprowadza powietrze do oddychania, drugą uchodzi zużyte	Znam tamtego kowala. Czy to nie Wołowik?	Zowią mnie Klementyna.	Śmiejesz się pan ze mnie?...
Aż nadto daleki dla mnie. Ale żądam, abyś tymczasem wezwał króla Artura, iżby przyjechał z wielebnym Gowenem, z Żyrfletem, kasztelanem Ke i stoma ze swego rycerstwa aż do granic tej ziemi, do Białej Równi, na brzeg rzeki, która dzieli wasze królestwa. Tam wobec nich chcę złożyć przysięgę, a nie jedynie przed twymi baronami: ledwie bym bowiem przysięgła, baronowie żądaliby jeszcze nałożyć nową próbę i nigdy nie skończyłyby się nasze męczarnie. Ale jeśli Artur i jego rycerze staną za rękojmię sądu, nie ośmielą się.	Nie jest to winą mamy intencje jej zawsze były najlepsze, wiem to, lecz widząc wymagania, jakimi obarczano cię w mym imieniu, twą wspaniałomyślność, która była powodem posądzeń najlepszego i mającego interes twój na uwadze pana Wickfielda, uczułam po raz pierwszy spadający na mnie ciężar zarzutu, jakobym zaprzedać mogła uczucia me, młodość, życie całe. Nie potrafię powiedzieć i mama nie potrafi wyobrazić sobie goryczy tego uczucia. Wiedziałam przecie, że, wychodząc za mąż, podobnie nędznym nie uległam pobudkom.	Moja mała twoje szyderstwo trafia w próżnię. Każdy znawca kobiet wie właściwie o kobietach tylko jedno: że kryją w sobie dowolną ilość niespodzianek. W tym zresztą leży wasz największy urok. Ale mówmy poważnie. Nie wiem, czy nie należałoby z lekka odsłonić karty. Czy nie należałoby powiedzieć jej przynajmniej tego, że maskarada z ukrywaniem znajomości języka polskiego jej się nie udała.	O moiściewymoiściewy (gw.: moiście wy) niewiele. wiedzą o świecie, prawdę rzec, a nie zełgać, nawet nie ciekawi; a już co nasza Poręba, to prawie jak za murem. Puszcza niezmierzona od zachodu słońca i od północy, rzeka nas opływa w półkole, w ciężkiej robocie rok za rokiem przemija, człek się rodzi, żyje i umiera, nieświadomy niczego. Jeszcze łaska boska, jeżeli zna imię najmiłościwszego króla. Ach, gadajcie, gadajcie... serce mi z ciekawości młotami bije.	Przecie nie tylko szkło tak się pielęgnuję. Naprzykład kwiaty... Jakiś rzadki storczyk. Tak, ty mi właśnie przypominasz jakiś egzotyczny kwiat. Nie cieplarniany, lecz wyrosły bujnie i dziko gdzieś wśród ljan, w dziewiczej puszczy...	Wiem. Twoja jest lepsza, ale nie umiemy z niej strzelać, a tobie nie damy jej w ręce.	Jego nie ma, a ja tu za wszystkich starczyć muszę. Życia nie stanie. Ta wasza Kraska, łomocze się tam po swych izbach, że ją choć wiązać... Wszystkiego jej mało, królową by się chciało być... Idźcie no popatrzeć jak szaleje... A tu ja jedna i na nią i na czeladź, i na dwór...	Jestem dureń! Jestem podły korzonkojad i straciłem całkiem rozum! Dopiero teraz przyszły mi do głowy słowa słonia Hati, który twierdzi, że nie ma na świecie nikogo, kto by się nie bał kogoś innego! Bandar-logi boją się węża Kaa, skalnego pytona, który pełza po drzewach podobnie jak one i porywa je w nocy, czyniąc zwłaszcza spustoszenie pośród ich dzieci. Na sam dźwięk imienia jego drętwieją od stóp do głowy, a nawet ogonem ruszyć nie są w stanie. Musimy udać się do węża Kaa.	Rąk i głów na wykonanie waszych rozkazów, marszałku, nie zbraknie O mojej wierności mówić nie potrzebuję, lecz jesteścież pewni, że w poselstwie na Litwę Robert von Wartburg i von Papenheim dzielnie wam dopomogą?	Na wychowanie twe, jeśli się nie mylę, wuj łożył?	Ja już dalej nie mogę Nie mogę już iść dalej, wolę tu zostać i umrzeć!	Prawdopodobnie wyspa nie leży na szlaku żeglarskim.	Może tak i bywa gdzie indziej... za co inszego... ale Antka nie tknęli	O cały cal! Jestem teraz akurat tego wzrostu, co Emilek Boulter. Jakże się z tego cieszę! Teraz nie będzie się już mógł przechwalać, że jest wyższy! Ale co to chciałem powiedzieć! Aniu, czy wiesz, że Gilbert Blythe umiera?	Wszystko jedno, Mania mi nie ucieknie, a ja skorzystam z czasu, ażeby po trochu wyrobić sobie, mościa dobrodziejko, interes. Ani twoje grymasy, ani mędrkowania, ani zagadywania nie pomogą, bo prędzej czy później ja sprawę wyłuszczę bez ogródek, nóżki na stół, mościa dobrodziejko, a pani	Po co tam chłopca przysyłać! Dam sobie radę. Na wojnie nauczony jestem obchodzić się po spartańsku. Nie mam żadnych wymagań. Ale jakże pani powróci do tamtego domu?	Przeczytaj drugi raz Może to nie tak...	Sądzę, że Bóg nie ogląda uszu człowieka	Nie pojmuję jak wy możecie pić tę wodę obrzydliwą!...	Okrutnie mi to nie na rękę! Słyszałem, że jakiś znaczny oddział jazdy wedle Babic się ukazał. Samże hetman kazał mi jechać i koniecznie dowiedzieć się, co to za żołnierze, a teraz na ucztę prosi? Co mam czynić?	Podobno w świętych papirusach są wzmianki, że dawnymi czasy bywali u nas prorocy posiadający dar wznoszenia się w powietrze, więc kapłanów nie dziwią chęci Mefresa. A że, jak ci wiadomo, u nas podwładni widzą to, co podoba się zwierzchnikom, więc niektórzy święci mężowie twierdzą, że Mefres naprawdę podnosi się w czasie modlitwy na grubość paru palców nad ziemię...	A więc... darujcie mi waszą Hanusię! Nie służebną, nie panną dworską, ale siostrzyczką umiłowaną mi będzie. Niech mam wspominek żywy z Krakowa, niech mowę polską co dzień słyszę, dajcie mi waszą Hanusię!	Ja bym przecież sądził, że należałoby się przekonać o tym, bo to w każdej plotce bywa zwyczajnie pół prawdy.	Żadnego ale, mój chłopomanie. Jeżeli chcesz, mogę cię jeszcze raz przekonać, że to są osły.	Juści, co za tobą stoję. Ale odmieniłeś się przez te czasy, no, no... Całkiem kto drugi z ciebie! stał. przed nią sielniesielnie (gw.) w kapeluszu. na bakier i w kapocie bieluśkiej kiebykieby (gw.)	Tak jest, mości królu.	Tak to był, wyjąwszy bitwy, Napoleon naszéj doliny.	Niech się pani uspokoi. Na pannę Natalię tego rodzaju dyskusje małe wywarły wrażenie. To była natura samodzielna, śmiała, bezwzględna.	Ale ślady są	Balon boi się francuskich aeroplanów. Ciska taki bombę z góry i po wszystkim!	Tak	Tak, uniewinnia. Jestem zły, bom nieszczęśliwy Mam pani wiele do powiedzenia, wysłuchać mnie musisz.	A zkądże pani wié, że to była pani Warska?	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Na co nas babunia tak ciężko straszy! co znowu? Świat owszem wyrósł, porozumiał	Siwuchę przekładaliśmy stale i niezmiennie, ale teraz przepij no, Nastek, do tego Czarusia...	To jest nieodzowny warunek, proszę szanownego pana czasami sublokator klucz zgubi, albo wraca w stanie zawianym. Słowo honorowe	Jak mnie porucznik z wagonu wyrzuci, to sam pieszo pójdę	Nam potrzeba pasterza w sile wieku, do tęgiej walki zahartowanego. Kościołowi zewsząd grożą książęta nawet wrzekomo najpobożniejsi, jak ten pan nasz Bolesław. Potrzeba nam na stolicę żołnierza! żołnierza!	Co, wiedział pan, że droga?...	Która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety, dokończył ze sztywnym ukłonem pan Edward.	To mi tan!	W poniedziałek przyjdźcie do kantoru pana Bucholca, to wam wypłacą. Zaczekajcie jeszcze ten dzień.	A gdzie on jest, ten stary Léger?	A jeśli stawia stajnię po tamtej stronie, to co?	Cóż to takiego?	Ja za to wiem i niewątpliwie.	Jaki z was towarzysz, kiedyście bombę zaprzedali? Tyż pepeesowiec, zaraz widać, że z was faja...	Kamracie myślisz, że są jeszcze daleko?	Monte Christo jest nazwą wyspy, nazwisko rodowe hrabiego jest inne.	Pierwszy podoficer kawalerii, którego spotka skonfiskuje je, aby sobie postawić szklaneczkę, a może i wezmą go w rekruty na rzecz nieprzyjaciela, kto żyje bowiem, zdradza. Pierwszy z brzegu każe mu iść za sobą, on pójdzie; lepiej byłoby wpisać go do naszego pułku.	Prawda i cóż na to Emilka?	Widzisz, już jest tylko kawałek. Chcesz odebrać?	Wszystko, panie hrabio, bo całość godna uwagi.	Wulkan jest téż zazdrosny	Rozstrzygną miliardy na gruncie Toleda. Ty twoją wklęsłość, ja moją wypukłość, dwie chęci przyrody pozbawionej słowa, musimy natężyć i rozstrzygnięcie dwóch wielkich konstrukcji zgrabnie sprowokować. Dla Yetmeyera mam okrucieństwo, książę zaś może poprzez śmierć przedwczesną z Havemeyerem zgrabnie pofiglować.	Znasz ją i pomaga ci lepiej, niżby zdołał ktoś inny	Czy koniecznie muszę przyjść, Henryku?	Do Rosji.	Kiej ksiądz pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.	Masz tobie! wszyscy więc spędzili wieczór u pana?	Nad Omelniczkiem, po prawej stronie Dnieprowej. Widno do SiczySicz Zaporoska	Oho! lubią tu, jak widzę, żarciki!	Rafał! Czy ty od niego krzywdę jaką miałeś?	Walić nimi w mgłę	Żegnam panią Do prędkiego widzenia, Madziu... do zobaczenia, moje dzieci...	A po co?	A teraz chyba mogę na pana liczyć?	A więc dobrze.	A więc wrażenia jednego dnia?	Ba, a gdybym na cześć i na włócznię św. Jerzegośw. Jerzy	Bom chciał księżnę AleksandręAleksandra Olgierdówna spotkać. i brać od niej drugie pisanie. A Jurand ze Spychowa prawiłprawić (daw.) powiada prawi	Co za ogłoszenie?	Czytywali książki.	Cóż miałoby wpłynąć na jego rozruszanie?	Dał ci co?	Dobrze rzekł Bogusławski	Dziki?	Gdzie stryj Rafał?	Idę już. Właśnie wychodzę.	Jestżeś pewny?	Nareszcie i Porthos podał myśl dobrą.	Nigdy! Wolę sprzedać chłopom.	No? Cofniesz?	Nudno tutaj, prawda?	O LaertiadesieLaertiades (mit. gr.) zakrzyknął książę Heski.	Polaczok!	Przysięga, Zemsta	Pułkowniku! te słowa...	Rozpalimy ogień?	Schodzi, wciągać!	Spróbujmy!	Szczo ty, zduriwSzczo ty, zduriw (z ukr.)	Szymon Vidal, syn ogrodnika z Fougerolles! Paradny koncept, ani słowa!	Sława, Książka, Interes odparł Dauriat	TiensTiens (fr.)	Tiesa ir tai	Ty wiesz!	W sobotę.	Zatem zabierzemy ich muszkiety, różki z prochem i naboje, zamiast czterech muszkieterów i dwunastu kul, będziemy posiadali strzelb najmniej piętnaście i ze sto pewnych wystrzałów.
Bo i szczera nieboga. Poniektóra i matki tak nie miłuje, jako ona ojca miłowała. I do tego nieprzezpiecznonieprzezpieczno (daw.) jeszcze śniegiem nie zasypało Zychowej mogiły, już Cztan i Wilk na zgorzelicki dwór nastąpili. Szczęściem dowiedzieli się moi ludzie przedtem, więcem z parobkami w pomoc skoczył, i Bóg dał, żeśmy ich godniegodnie (daw.) zameczek, niewielka twierdza. prawy uczynił. Następowalinastępować (daw.)	Nie znajdował się w ręku Żydów	Waćpanu niby na przemyślności nie zbywa, a sam się teraz za ucho skrobiesz!	Dobrze. Pójdziesz i powiesz, żeby przestali grać, bo ja spać nie mogę, że ja sobie nie życzę, coby oni się bawili. Każ konie założyć. Ernest Ramisz, musi za dużo brać, kiedy go stać na zabawy	Nie! Diabli cię biorą, dobrze!... I na twarzy się mienisz... Nie przychodź jeno za blisko, bo chociaż ludzi mi wstyd wołać... ale patrz tu! Zbytniś rezolut!	„Niedobra dziewczyno nie dość, że nie umiesz uszanować pracy ludzkiej, ale jeszcze ośmieliłaś się podnieść rękę na kobietę, co cię wypiastowała!... Popełniłaś zbrodnię, która nie może pozostać bez kary. Nie warta jesteś żyć w społeczeństwie ludzkim, więc pójdziesz w służbę do najpracowitszych istot w świecie, do pszczół, i tam w pocie czoła od rana do wieczora pracować będziesz dopóty, dopóki nie nauczysz się szanować pracy i nie zrozumiesz całej wielkości twego występku. Zamieniam cię w pszczołę roboczą!”	Po co? spytała Babetta. Panu się roi, że ją bezbronną spotkasz, że się wciśniesz do niej... to nigdy w świecie być nie może... Oto ta pani, wskazała na Lassy, która dygnęła, zostaje przy niej na straży... a wiem to, iż Laura nikogo widywać nie będzie...	Bo stopniowanie wyżyn sferowych nie równa się stopniowaniu różnic umysłowych. To już są dwie alternatywy o całkiem odmiennym brzmieniu i znaczeniu.	Nie mogę ci powiedzieć, Henryku Sam zresztą sądzę, że to tylko przywidzenie. Ten nieszczęśliwy wypadek wytrącił mnie z równowagi. Mam straszne przeczucie, że i mnie się zdarzy coś podobnego.	Nie, ale bardzo się martwił. Przypominał sobie różne okropne rzeczy...	Obawiam się, ażeby to nie była ospa	Kochany panie jedna tylko Europa jest możliwa, Europa chrześcijańska. Wojny będą zawsze. Pokój nie jest z tego świata. Obyśmy odzyskać mogli męstwo i wiarę naszych przodków! Jako bojownik Kościoła wojującego wiem, że walka będzie trwała do końca świata. I błagam Boga, podobnie jak Ajaks u waszego starego Homera, by walczyć w świetle dziennym. Nie przeraża mnie ani liczba, ani zuchwałość naszych wrogów, lecz bezsilność i wahanie panujące w naszym własnym obozie. Kościół jest armią; smuci mnie, gdy widzę pustki i luki w jej froncie bojowym. Oburzam się, gdy widzę, jak niewierni wciskają się do jej szeregów i jak czciciele Złotego Cielca ofiarowują się na strażników sanktuarium. Ubolewam, patrząc na nawiązaną wkoło mnie walkę, walkę w ciemnościach sprzyjających nikczemnikom i zdrajcom. Niech się stanie wola boża! Pewien jestem ostatecznego triumfu, porażki zbrodni i błędów w dniu ostatnim, który będzie dniem sprawiedliwości i chwały!	Lećmy na miłość boską w te pędy, bo mi się zda, że już wszyscy goście zauważyli, że nas na sali nie ma.	Bo pomiędzy panią a wiarą, której uczono cię w dzieciństwie, nie przemknęło się tyle teoryj i zwątpień, ile w życiu brata. On więcej stykał się ze sceptycznym duchem czasu aniżeli pani.	Nie! stanowczo nie! Bo wtenczas nie byłoby powiedziane: „W miejscu, gdzie o samym południu słońce pada na krzyż”, a tylko „pod krzyżem” albo za krzyżem i już! To nie może być mowa o takim zwyczajnym, małym krzyżu!	I zrobione opłacim nie jedną przykrością.	Jestem Kotowski, nie gorszy od Mielnickich... A w jesieni już będę lekarzem.	Nie wiem wiem tylko, że jestem osioł!	Nie, pani. Moje za Dąbrową, nie widać.	Nie... tego już za wiele! Widzicie?	Niewiadomo bo plenipotent od pana Oławickiego, a rządca od plenipotenta, nie mają jeszcze o tem rozporządzenia żadnego.	Nie, ja to inaczej rozumiem. Niech wyjedzie zupełnie i rozstanie się z panią.	U mojej żony Czyż pani de Beauséant nie wiedzie się z domu burgundzkiego? Po kądzieli, to prawda, ale ostatecznie to nazwisko pokrywa wszystko. Moja żona bardzo ma dużo sympatii do wicehrabiny, a biedna kobieta żyje tak długo samotnie, że...	Och, szatanie! czynisz sobie igraszkę z najdotkliwszych moich uczuć i usiłujesz wyzyskać moją dobrą wiarę. Nie uda ci się to jednak. Czyż możesz przypuszczać, aby mój ojciec postępował tak, jak twierdzisz!? Gdyby zaś było tak, to czyż możliwe jest, aby pozostawił piśmienny dowód swego oszukaństwa?	O, miłosierdzie boże, racz nam być ku pomocy Dokądżeż wy mnie odsyłacie, dobrzy ludzie? Do trybów warunkowych, do jeżeli, do dialektyki, kędy czyhają same sprzeczności i niemożliwości. Gdyby mój mułek latał, mój mułek miałby skrzydła. Gdyby ciocia miała wąsy, byłby wujaszek. Jeśli Bóg pozwoli, nie będę rogalem: będę rogalem, jeśli Bóg pozwoli. Gdybyż to jeszcze był warunek, który by zależny był ode mnie: tedy nie rozpaczałbym o tym. Ale wy mnie zdajecie na prywatne rozporządzenie Pana Boga, odsyłacie mnie do departamentu jego drobnych przyjemności. Ojczulku szanowny, kiż diabli mieszać do tego imię boskie! Zdaje mi się, iż lepiej wam będzie nie trudzić się na moje wesele. Rozgardiasz i harmider weselników zbawiłyby was całego konceptu. Wy lubicie ciszę, spokój i samotność. Wierzajcie mi, lepiej będzie zostać w domu. A przy tym wy tańczycie sobie dość nietęgo i wstyd by tak było otwierać zabawę. Poślę wam kołacza do domu i bukiet ze wstążkami także. Wypijecie za nasze zdrowie, jeśli macie ochotę.	Ino że w oczy nie patrzy prosto wczoraj na polowaniu i potem na uczcie, niby i wesoły był, gadał z panami, a one oczy to mu tak na boki uciekały, aż dziwno.	Nie rozumiem, jak przedmiotem poezji można robić taką rzecz jak kopanie piłki.	No, nie potrzebuje pan sam. Może pan komuś powierzyć wykonanie tej misji. Któż zabroni panu dać plenipotencję panu Iks, czy panu Igrek?	Każdy z nich jest tym samym zwierciadłem doskonałości, każdy gotów puścić się do Palestyny Możesz sobie wyobrazić coś nudniejszego? Więc to takie listy będę otrzymywała przez całe życie! Styl zmienia się co dwadzieścia lat, wedle profesji będącej w modzie. Za czasów Cesarstwa musiał być mniej bezbarwny. Wówczas cała ta złota młodzież widziała lub spełniała czyny, które naprawdę miały coś wielkiego. Książę de***, mój wuj, był pod Wagram.	Tak byłem roztrzęsiony, że nawet i tego się bałem.	Twoja brutalna dzikość jest wprost ordynarna, mój Marcinie ZemstaNie rozumiesz nawet, o co mi chodzi. Chcę się nim trochę pobawić. Spróbuj tylko wyobrazić sobie nastrój takiej gry! ten człowiek z kartami w ręku	Z czegóż się pan śmieje?	Ale on może przyjść do nas. Ja jego znajoma; żebym tylko mogła wysłać do niego list, jestem pewna, że by tu przyszedł, wprzód Sakowicza pobiwszy. On mnie trochę lubił, to by i nie odmówił ratunku.	Nasz znakomity profesor wyraża się, niech mi Bóg odpuści, we francuzczyźnie równie zaprawnej łaciną i greką, jakby to mógł uczynić sam molierowskiej pamięci pan Czyściel! Przybywaj, wujaszku, chcę powiedzieć nasz Sarceyu narodowy...	Panie jak ja go tak trzymam, to nie krzyczy, ale niechno go popuszczę, zaczyna na nowo. Widzę, że to Normandczyk, a to naród uparty.	Niechno się po mszy naradzim, jakoś to załatwim. Biedne człeczysko! Prawda że i żona w niemałym być musi strachu? Proszę! proszę! Muszę ją pocieszyć zaraz.	Tak, rozumiem to dobrze. Wiem jednak, że jeśli się czyta babce hymny, to ona czuje taką jasność, iż nabiera wesołości, jakby widziała wszystko.	Cha, cha, cha! Że niby pan łysieje? Cha, cha, cha! Ale komik z pana zawołany! Więc co to ja mówiłem? Aha. Do żeniaczki nie przychodziło. Bo i prawdę panu powiedzieć, tutejsza okolica nieurodzajna na panny. A co były, to już powychodziły za mąż. Człowiek przyjdzie do tego sąsiada, do innego	E tam, Anglia! Przemysł jest największym mocarstwem świata. I tak zwane „masy ludowe” są także największą potęgą świata. Odgadujesz już jego plan?	Narzeczonego? Któż to ma być? Kto to taki?	Tak, tak, to on	Litość małp... to cisza górskiego potoku, to chłód słońca w porze letniej, to absurd! I cóż stało się dalej? Mówże, chłopcze!	Bo jest aktorem w tym dramacie.	Jest tu i tu	Tak li mówicie o Cezarze?	Tak samo jak byłoby niewłaściwe, gdybyśmy włożyły wszystkie kapelusze, suknie i wstążki, jakie mamy, żeby pokazać je ludziom	Czy dlatego pan syna swego nazwał Ham, że mieszkacie w domu podobnym do arki?	Dobrze. Więc za dwie godziny mają być u mnie w sali tronowej. I powiedz, że jeżeli który powie, że chory, to niech pamiętają, że jestem potomkiem Henryka.	Ślub... Mieciu! Rozumiem. Janka idzie za ciebie Naturalnie, w tym liście, mam go tutaj, wczoraj przysłali z dyrekcji, piszą, żeś był jej kochankiem. Pamiętam, ale kiedy... moje dzieci... moje dzieci...	Czy wszyscy współpracownicy ustąpili?	Jej jedynaczka. A to ich pałacyk. Dalej pojechała, do Łazienek zapewne.	Zofja, Zośka. Pospolite, to prawda, ale...	Lecz te dwa słowa to potępienie moje, to rozwód, wygnanie!...	A to dlaczego?	Ale bez kawałów!	Coś niby. Ale kto ty jesteś?	Czasem Dziś taki dzień, że dam miski, postawicie je przed Niją.	Dobrze! będę cierpliwy, jeno przystąp do rzeczy.	Jak to?	Powiedz mi, księże Lantaigne, czy wielkopostne twoje kazania zostały wydrukowane?	Sprawdzimy to	To drobna zwierzyna. Żegnam jaśnie pana. Wkrótce mam nadzieję dać znać o sobie.	To jego żona!	A czegóż żąda pani twoja, cna powiernico?	A niecierpliwi! czekajcie.	A ten sygnecik niech na miejscu ostanie...	A, ujrzymy młodą markizę de Cambremer?	Aha!	Boże zapłać, dziękujemy!	Chodź, Sybillo!	Cicho, Jasiu, jeszcze kto usłyszy!	Co tam ciocia robi?	Djinsdjins (ang.) zajęczał Syngalez. Pocierał sobie pięściami oczy.	Dwu?	Dziwo!...	Dziękuję ci	Gdo icie?...	Gdzie poszła?	I mówił, że będę zdrów. W deseczki mi nogi zabandażował. Dwa miesiące leżałem, a jak zdjął...	I śliczne włosy.	Ja... broń?	Jacicęjacica zapytał Anzelm.	Jakie?	Książę Cavalcanti	Który tam w gębie najobrotniejszy? Kończewski! tyś spod Wielonia... Rozkręcaj język!	Leż dziecko, leż, ja na wieś pójść muszę.	Mamusia poszła na nieszpory, a nam kazała tatusia pilnować...	Może będziecie wieczorem w kawiarni na Zamku? Gra muzyka. Przyjdę.	Można?... dyrektorowa pozwoli?... Na minutkę, bo zaraz uciekam!...	Niech panowie wezmą	Pola Elizejskie 30	Poleć mnie względom kardynała.	Poszczęści, poszczęści! Wiesz, panie Michale, co ci powiem?	Prawda! Czekaj, niech pomyślę. Ha! A numer pokoju w gospodzie, co?	Sapristisapristi	Teraz dałby mi pan więcej?	Wiem.	Za wąska w biodrach	Zabrany, zabrany. Była jego stara i wachman w drodze wyjątku pozwolił zabrać jeszcze ciepłego z ulicy.	Znasz przyszłość?
Musztarda po obiedzie, mości doktorze starego wróbla na plewę nie złapiesz, dwa razy mnie nie okpisz i prędzej czarnoksiężnikiem niż gubernatorem drugi raz zostanę. Oho! nie znacie Pansów, moi panowie; kiedy który z nich raz powie „nie” to już nie, i sam diabeł go nie przekona. Dalej, nie ma gadania. Zostawmy w tej stajni te mrówcze skrzydła, co mnie na to w powietrze wyniosły, żeby jaskółki ze mnie śniadanko sobie zrobiły. Naprzód więc! Wzięli diabli krowę, niech wezmą cielę, nos do tabaki, do worka kłaki! Niech każda owca szuka barana, a każda pani niech szuka pana. Upadam do nóżek panom moim, żegnam was na zawsze, bądźcie zdrowi i trzymajcie się ciepło.	Nie, pani się myli. W stosunku do mnie... Na początku tej rozmowy powiedziałem: daję słowo honoru, że nie knuję podstępu. Pani na to nie raczyła zwrócić uwagi...	Czemuż także nie całemu wewnętrznemu ruchowi organizmu, rzekł Baron	Dotąd nie przyszły.	Nie puszczę tego płazem	Nie rozumiem pana	No, nie wiesz? O kooperatywie.	Przeciwnie chcę być umytym, ale w czystej wodzie. Nie można czynić tak wielkiej różnicy między mną a moim panem, aby jego woniejącą wodą, a mnie pomyjami oblewać. Zwyczaje krajów i pałaców wtenczas tylko są pożyteczne, gdy nie obrażają nikogo. Nie mam brody zabrudzonej i na życie moje przysięgam, że pierwszemu, który dotknie jednego mojego włoska, takiego dam kułaka, że mu pięść w pysku ugrzęźnie i rodzona babka się przyśni.	Mimo mej miłości, mimo rozmaitych interesów, które mi każą szukać oparcia w jej domu, powiedziałem jej, iż nie wrócę nigdy, jeżeli człowiek, który przewyższa mnie talentem i wiedzą, jeżeli Dawid Séchard, mój przyjaciel, mój brat, nie znajdzie tam przyjęcia. Mam zastać odpowiedź w domu. Ale mimo iż cała arystokracja zaproszona jest na dziś wieczór, aby wysłuchać moich wierszy, jeżeli odpowiedź jest odmowna, noga moja nie postanie u pani de Bargeton.	To samo mu powiedziałam, a w dodatku jeszcze i to, że na Głuchów byłabym pożyczyła pieniędzy. „Mogłeś (mówię) przed sprzedażą napisać słowo do Anielki, żeby ze mną o tem pomówiła, a Bóg widzi, czybym się była chwilę wahała... Ale to twój system, żeby nikt nic nie wiedział. Wszyscy wierzyliśmy w twoje miliony i dlatego tylko nie ofiarowałam pomocy.” On się począł śmiać ironicznie. „Anielka jest za wielka pani i za idealna istota, żeby się miała zniżać do takich marności, jak są sprawy pieniężne, albo też przemówienie w interesie męża. Dwakroć teraz ją prosiłem, by z ciotką pomówiła w kwestyi spólki i dwukrotnie odmówiła mi stanowczo. Co do ratunku Głuchowa, łatwo teraz mówić, gdy sposobność pomocy minęła. Wnosząc z odmowy, jaka mnie dziś spotyka, mam prawo wątpić, czyby i z ratunkiem Głuchowa nie było tak samo.”	Niewątpliwie! Piszę do nich co tydzień i opowiadam im wszystko o swoich tutejszych młodzieńcach. Jestem pewna, że ich to bawi. Ale istotnie, tego, który mi się najwięcej podoba, nie mogę zdobyć. Gilbert Blythe nie zwraca na mnie uwagi, co najwyżej patrzy na mnie jak na małego, ładnego kotka, którego chciałby pogłaskać. Powód tego znam aż nadto dobrze. Winna ci jestem zazdrość, Królowo Anno. Doprawdy, powinnam cię nienawidzieć, a tymczasem kocham cię szalenie i czuję się nieszczęśliwa, gdy cię nie mogę co dzień widzieć. Jesteś tak różna od wszystkich innych dziewcząt, które kiedykolwiek znałam. Gdy spoglądasz na mnie, czuję, jakim jestem niepozornym, małym, swawolnym zwierzątkiem, i pragnę się stać mądrzejsza i silniejsza. I skłania mnie to do dobrych postanowień. Ale pierwszy ładny chłopiec, który staje na mojej drodze, wybija mi te wszystkie postanowienia z głowy. Czyż życie akademickie nie jest wspaniałe? I pomyśleć, że pierwszego dnia nienawidziłam go! Ale gdyby nie to, nigdy bym nie zawarła z tobą znajomości. Aniu, mów mi, proszę cię, często, że mnie lubisz trochę. Tak pragnę to słyszeć!	Temu, że w tej chwili czuję się zdolnym umrzeć, nie narażając się zbytnio na śmieszność. A któż mi ręczy, czy za dwa miesiące, po długim pobycie w tej wilgotnej kaźni, będę tak samo nastrojony? Przeczuwam odwiedziny księży, ojca... Nie może być nic nieznośniejszego. Trzeba umierać.	Nie zdoła się oprzeć! Zbyt kusząca jest myśl, że pomoże biedakom w budowie ciepłych chat.	Bo pod ich sklepieniem, jak i w kościele, człowiek nie ma śmiałości odezwać się głośno.	Jak widzę pielęgnujesz twe ziółka, siostro, nie tylko przez wzgląd na ich symbolikę liturgiczną; przy doborze kwiatów kierujesz się też celami praktycznymi.	Obawiam się bardzo, że jednak tak nie jest. Czułbym się niemal że uszczęśliwiony, gdyby tak można przed wystawieniem Wesela Orgaza dziewicy popędy nieco pomącić i zbakierować, by przed skupieniem tych namiętności na beznadziejnym i obcym mężczyźnie nasz balet ochronić. Havemeyer groźny. Jeszcze nic sobie z nas nie przyswoił, a zdobywczo piękny. Dziewicę nam sprzątnie. Ona się dzisiaj ze swą cnotą pojedna, a gdy nadjedzie wspaniały Orgaz, tuż przed weselem gotowa tę cnotę jemu ofiarować. Zaś założenie mojego misterium wymaga dziewictwa! skomli..	Na moim statku jest jego bratanek Bardzo się boi, że piraci wyrzucili jego wujka za burtę. Czy możecie wyświadczyć mi przysługę? Dowiedzcie się, czy mężczyzna utonął czy nie.	O, to nic nie znaczy Gdyby pan hrabia w ciemności mógł zorientować się w położeniu wyspy, przekonałby się pan, że tego ognia niepodobna zobaczyć ani od strony lądu, ani z Pianosy, wyłącznie od pełnego morza.	Ojcze, a jeśli bronimy prawdy środkami niegodnymi, to czy nie musi się stać tak, że zło poczyna się lęgnąć w samym sercu prawdy?	A ja dopóki nie będę miał rajskiego ptaka.	Nie potrzebuję nakrycia z głowy zdejmować przed nikim, beret lub kapelusz okryje włosy.	Nie, do umieszczenia...	Teraz ja pani nie rozumiem!	A czyjeż by, jak nie jej?	To nie jest żadne małżeństwo. To jest jedna wielka zbrodnia z torturami. Ja nawet mam dzieci. Moja choroba nie jest dziedziczna w trzecim pokoleniu. Adolf Tengier będzie zdrowym człowiekiem i użyje życia za ojca, a nawet za stryja. Ninon będzie dobrą matką, bo moja żona jest też dobra. I to właśnie... obrzydliwa jak rozdeptany karaluch, zatargała okrutnie, bezlitośnie właśnie, jego wnętrznościami.	Tempe: To są właśnie te wszystkie frazesy, których myśmy się wyzbyli i w tym jest nasza wielkość. Jesteście obaj pseudoprometeiczne duszki. Chcielibyście dawać z łaski, a nie macie czego, a jak sami biorą, to was to oburza. Zmechanizowanie, czyli mówiąc po prostu: zbydlęcenie świadome a reszta to nadbudowa, ornament, który tak się rozpanoszył, że zjadać zaczął to, co miał zdobić. Doszliśmy do kresu burżuazyjnej kultury, która nie dała nic prócz zwątpienia we wszystko.	Ależ najchętniej; to bardzo ładnie, żeś o tem pomyślał. Ale ty mówisz: „u siebie w domu”; ten głupiec zatrzymał mieszkanie za drogie, to nie możliwe, trzebaby mu znaleźć jakieś dwa pokoiki. Zdaje się, że on wciąż ma apartament za jakieś sześć czy siedem tysięcy.	To by się dopiero przydało nam, Afrykańczykom, bo nie zawsze mamy co jeść, a rzadko kiedy co pić	Na co jemu ta wiadomość!... Bo przecie jest chyba o tyle szlachetny, że o awanturze nie myśli...	I takiéj sobie gościńca swego oddajcie choćby Kachnie ja pewnie nie pozazdroszczę.	Juści, czasu ci nie starczy, do tylu musisz co noc wychodzić...	Tylko co wyszedł i pewnie nie wróci prędzej niż za godzinę.	To jasne jak słońce tylko ty jesteś naiwny i zbyt prostolinijny, skoro od razu wszystkiego nie odgadłeś.	Jeśli nie przejdzie, to może przejedzie Tfu! Co za jakiś przeklęty kraj! Ale że przynajmniej na dobrej jesteśmy drodze!	Widzisz w dzisiejszych czasach pustelnicy to już przeżytek, nie mają żadnego znaczenia. A piraci zawsze są szanowani. W dodatku taki pustelnik musi spać na najtwardszej ziemi, takiej, żeby go wszystkie kości bolały, chodzić w worku, posypywać głowę popiołem, stać na deszczu i...	Dostarczysz mnie i moim towarzyszom podpisaną przez gubernatora przepustkę, która pozwoli nam bez szwanku opuścić miasto i zagwarantuje, że nie będą nas ścigać patrolujące okolice oddziały.	Nic mi! Aha! Widzę teraz, że mnie zamroczyło, bo koń się ze mną opsnął... Zali to już po bitwie?	A teraz posłuchaj, drogi Jakubie, czego od ciebie wymagam. Zatrzymasz ten pakiet u siebie aż do dnia, w którym albo ja sam upomnę się o niego, albo też dowiesz się na pewno, że umarłem.	Rzeczy, które się przemyca, są bardzo kosztowne	„....Abyśmy się stali godnymi obietnic Pana Chrystusowych. Amen.”	Jakże, raz to byłem u niej w komorze? Raz mi się to żaliła na niego?	Schowaj to, Marylko A co się tam dzieje z tym chłopcem, którego dziś kazałam z ulicy przywołać?	Skończy się to wszystko, skończy, przejdzie, zapomnimy, prawda?	Cesarze niemieccy nasi wiele kroć te kraje zająć chcieli orężem, bo się one im należą, tak jak i cała ziemia...	Jeżeli spóźnia się zegar ojca i mamy, dlaczego ja mam za to cierpieć?	Dajże spokój!... Pan Krukowski udaje dla mnie obojętnego, więc musi nas unikać, a pan Miętlewicz obawia się asystować mi w obecności tamtego.	No, trzeba spać. A dlaczego się zgodziłeś zaraz iść? Może tam będzie co wesołego?	Widział go parę razy, ale tamten jest skryty. W pierwszej chwili mój szwagier miał go za szpiega, ale niebawem przekonał się, że to gentleman i że działa na własną rękę w jakimś celu tajemniczym.	To inna rzecz. Pani ma słuszność dlatego, że jej z tem do twarzy, a kobieta zawsze wówczas ma słuszność.	Tak, najjaśniejszy panie! Zasłyszałem, że posiadasz kamienie, które ożywić pragniesz, i oto jestem na twoje usługi!	To przyjdź do mnie. Mam cały worek.	Pójdę ja na ZinkówZinków mówił Skrzetuski. wieś w centralnej części Ukrainy, ok. 20 km na płd. zachód od Jarmolińców., a pan Zagłoba dotrze do ZbruczaZbrucz miasteczko w centralnej części Ukrainy, ok. 40 km na zachód od Jarmoliniec..	Ja bym dał sto pięćdziesiąt ale swoją drogą Łęcki to niepewny interes.	W kościele odpust święty a na targu będzie narodu chmura. I z Suchéj Doliny gospodarze pojadą do kościoła i na targ.	Bo co?	Co ci na tym zależy?	To może już będziemy mieli dosyć	Dobrze, ale niech i dziewczęta opiszą swoje.	W najzupełniejszym. Pokazywałem wszak panu odpowiedź. Wszystko przygotowane. Dla całkowitej pewności wysłałem właśnie przed chwilą do mego sekretarza jeszcze jeden telegram.	A więc może niezupełnie fizyczna?	Ale kupowałem u ludzi po złotemu.	Hm... pewnie, że tak...	Jak największą, przyjaciele i dlatego będę was prosił, abyście ograniczyli swoje wycieczki myśliwskie do okolic Granitowego Pałacu.	Może w Prusiech takie prawa egzystująegzystować	Dorianie Dorianie, powinieneś był mnie zrozumieć. Ale teraz mnie rozumiesz, prawda?	Ja do was? Anibym śmiała wejść do waszej chałupy. Tylem razy...	A widzisz! Chwała bądź Bogu...	A więc, jaśnie panie, powracam właśnie od Bergeraka.	Co też pan mówi!	Co za prawdę?	Co?	Czy jesteś gotowa?...	Dobrze	Dobrze, dobrze...	Dobrze, zaczekajcie, pójdę ojcu powiedzieć o tem.	Jesteś pan nieubłaganym szydercą!	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	Mam.	Mówi, że ma ważny, osobisty interes.	Owszem, ale siedź cicho i przestań przeszkadzać!	Tak i uczynię!	Tak.	Za wygraną bitwę obstoi takie słowo!	Czy pani zawdzięczam zaproszenie, dzięki któremu będę miał zaszczyt obiadować pojutrze w prefekturze?	Czy podjazdy wróciły?	Cóż, kupowali?	Dlaczego? Pan już chce iść?	Doktór Klarissimus!	Doprawdy, bardzo szczęśliwą	Ile też, mniej więcej?...	Krzywda, Wina, Kara	Kto? Czego?	MorgenMorgen (z niem.: ranek) krzyknął przebudzony wreszcie Maks.	My zaś jesteśmy ponad wszelkimi kastami.	O młodych mówił.	Odp.: Kipling.	Puśćcie go, karbowy.	Regulamin zabrania.	Sprawiedliwość, Przemoc, Zemsta	Wstąpcie, kumo, przemiękliście ździebko!
Niegłupio mówisz, moja siostrzenico, i miałbym ochotę oświecić cię moją nauką we względzie rodów, ale nie będę nic o tym mówił, żeby nie mieszać rzeczy poważnych z fraszkami! Posłuchajcie tylko obydwie tego, co wam powiem, i niechaj moja nauka nie pójdzie w las. Szlachcic, Pozycja społecznaWszystkie rodowitości w świecie dadzą się sprowadzić do czterech następujących, które wam wymienię: Jedni idą z urodzenia niskiego, a powoli stopniami wznieśli się do najświetniejszej wielkości; inni urodzili się świetnie i blask swojego imienia utrzymali i zachowali po dziś dzień; trzeci znów, z wielkiego pochodząc rodu, nieznacznie zniżyli się do nicości, jak piramidy, co z wielkiej i wysokiej wznosząc się podstawy, zwężają się stopniami, aż w punkt przejdą maleńki; ostatni nareszcie, których liczba największa, zawsze byli maleńcy i takimi zostaną na wieki, jak lud pospolity. Co do pierwszych, mamy przykład w plemieniu ottomańskim, które ród wiodąc od nędznego pasterza, wzniosło swą władzę do najwyższego szczytu wielkości. Mnóstwo książąt, dzierżących kraje swe dziedziczne i utrzymujących w pokoju władzę swą nad nimi, w tym samym zawsze rozmiarze mogą służyć za przykład drugiej kategorii. Co do trzecich, co się kończą jak piramidy, mamy ich bez liku, jak na przykład faraonowie i Ptolemeusze w Egipcie, cezarowie w Rzymie i nieprzeliczone prawie roje władców i książąt medyjskich, asyryjskich, perskich, greckich i barbarzyńskich, po których ledwo imiona pozostały. O ludzie pospolitym nie mam co mówić, on zwiększa tylko liczbę żyjących, żadnego nie biorąc udziału w sławie ludzi wielkich i nie wiedząc nawet, co to jest zasługa. Z tego, co wam powiedziałem, moje robaczki, widzicie jasno, że wielka jest między rodami różnica i że te tylko są znakomite i świetne, w których zawsze przechowywały się bogactwa, wspaniałość i cnoty; powtarzam: bogactwa, wspaniałość i cnoty, bo pan wielki bez cnót występniejszym jest od każdego innego, a bogacz bez wspaniałości gorszy od nędznika. Nie bogactwa to czynią ludzi szczęśliwymi, ale dobre ich użycie. Rycerz biedny nie ma innego środka na zachowanie prawej rycerskości, jak tylko swe cnoty; powinien być grzeczny, uczciwy, uprzejmy, wspaniały i mężny, a nie znać dumy i złości. Takie praktykując cnoty, wspanialszym i szczobrobliwszym on będzie, niż ci, co się z takowych przymiotów nadymają; każdy go wtedy uzna za człowieka świetnego rodu, każdy go szanować i chwalić będzie, bo cnota zawsze nagrodzona być musi. Winienem wam jeszcze powiedzieć, że ludzie mają dwie drogi dla dojścia do bogactw i znamienitości, a tymi są: nauki i oręż. Co do mnie, czuję w sobie więcej skłonności do oręża, widać dlatego, żem się pod Marsem urodził, idąc więc za wpływem sił wyższych, tajemnych i za własnym popędem, pójdę moim torem, choćby wbrew światu całemu; próżne więc tedy wasze mozoły, żeby mnie skłonić do opierania się rozkazom nieba, do sprzeciwiania się losowi i rozumowi, a nade wszystko własnym moim życzeniom i popędom. Wiadomo mi aż nadto dobrze, że powołaniu błędnego rycerza towarzyszą trudy nieskończone, ale wiem równie dobrze, że znaleźć w nim można nieskończenie wiele błogości. Wiem, że cnota wąziuchną wiedzie nas ścieżką, a występku gościniec szeroki i gładki. Wiem jak różne te drogi; występek wśród tysiąca uroków i powabów prowadzi nas do śmierci, a cnota wśród cierni i trudów wiedzie nas do prawdziwego życia, do życia bez końca. Pięknie to wyraża nasz poeta hiszpański:	„Oto kobieta o niepospolitej duszy znalazła się w otchłani nieszczęścia dlatego, że mnie poznała, myślał. Godziny mkną szybko. Co mogę dla niej uczynić? Trzeba się zdobyć na coś. Nie chodzi tu już o mnie. Co mi ludzie i ich płaskie błazeństwa! Co mogę zrobić dla niej?... Opuścić ją? Zostawiłbym ją na pastwę najstraszliwszej boleści. Mąż, ten bezduszny bałwan, raczej zaszkodziłby jej, niż pomógł. Brutal zrani ją jakim twardym słowem, kobieta może popaść w szaleństwo, rzuci się z okna. Jeśli ją opuszczę, jeśli przestanę czuwać nad nią, wyzna wszystko. I kto wie, mimo spadku, jaki mu żona wniesie, ten człowiek byłby zdolny zrobić skandal. Gotowa wszystko powiedzieć, wielki Boże! temu drabowi Maslon, który, pod pozorem choroby sześcioletniego dziecka, nie rusza się z tego domu, i nie bez intencji! Ona w swoim bólu i lęku przed Bogiem zapomina wszystkiego, co wie o człowieku, widzi jedynie kapłana”.	Spróbujmy, Zośka, spróbujmy jeszcze być szczęśliwi, a może nam się uda! Nie kładź między nas tej krwawej rany, o której, wiem, że nigdy nie będę mógł zapomnieć. Ja cię naprawdę kocham tak bardzo. Nie zabijaj tego we mnie. Zobaczysz, jak ci będę wdzięczny i dobry. Co ci szkodzi zrobić próbę?	Ależ wcale nie Teraz znowu wpada w drugą ostateczność! Więc już człowiekowi nie wolno mieć przyjaciół? Och, młodzi, młodzi, wszystko mieszają. Trzeba będzie od nowa cię wychować, moje dziecko. Otóż przyznaję, że ten wypadek (a znam wiele takich), mimo iż staram się zachować umysł otwarty dla wszystkiego co niezwykłe, wprawia mnie w kłopot. Jestem może bardzo zacofany, ale nie rozumiem zwłaszcza w tym świecie robotniczym, gdzie to jest źle widziane, gdzie się kryją przez miłość własną	Nie, nie, panie profesorze Obiektywnie rzecz biorąc, zasługuję na potępienie i wiem, że nie może pan nadal korzystać z mojej współpracy. Narażać się na współpracę ze mną. Jestem na wszystko przygotowana. Chodzi mi tylko o to, by pan uwierzył mi, by pan nie wątpił... Moją winą nie jest ani niedbalstwo, ani nawet lekkomyślność... Może tylko nadmiar zaufania do dobrej woli i lojalności... profesora Dobranieckiego... Poniosę wszystkie konsekwencje... Jeżeli mi nawet prawo praktyki odbiorą, niech będzie!... Ale niech mi pan uwierzy...	Zdaje mi się, że trochę się go boję, ale nie wiem dlaczego. Mama pozwoliła mi przyjść i nie sądzę, żebyś się przez to czuł gorzej	„Teodor?” był o tyle tłusty, o ile ona chuda; ważył podobno przeszło sto pięćdziesiąt kilo i miał rybie oczy. Wogóle to byli ludzie przedewszystkiem próżni. Co tu się rozwodzić! Jak człowiek długo żyje na świecie i dużo ludzi widuje, a gada z nimi tak, jak ja gadam przy malowaniu, to się przekonywa, że istnieje prawdziwy wielki świat, który się wspiera na tradycyi, a prócz tego istnieje kanalia, która, mając trochę grosiwa, udaje wielki świat. Otóż nieboszczyk Bronicz i jego dzisiejsza wdowa zawsze mi trochę trącili tym gatunkiem, dlatego wolałem się trzymać z daleka. Ot, żeby Bukacki żył, tenby dopiero rozpuścił język ich kosztem. On wiedział, że ja się kochałem w Castelli, i co się ze mnie nadrwił, niech mu Bóg nie pamięta	Ciebie? Nie mogę, ale, wierz mi, tylko przez wzgląd na twoją reputację. Straciłbyś lekcje. Stałbyś się niemożliwy w salonach, bo byłbyś, pojmujesz	Hm... To dobrze. Nie wspominaj nikomu o istnieniu tej koperty. To jest konieczne. A teraz postaraj się, by mi nikt nie przeszkadzał. Muszę to przestudiować.	Nie, Bogu dzięki! Nie widziałem... ale i to jeszcze nastąpi... Tak, teraz pojmujesz, że młyn na wzgórzu nie jest odpowiednim miejscem, do którego ty mógłbyś bezpiecznie wysłać swoją siostrę.	Pan nie zna jeszcze naszej rodzinki Pod pokrywką, a nawet płaszczykiem cynizmu, jesteśmy najdoskonalszą rodziną na świecie. Kochamy się i cenimy i nie ma w nas tego drobnomieszczańskiego brudu, przypudrowanego zewnętrznymi przesądami. Jesteśmy naprawdę czyści, mimo pozorów ohydnych dla ludzi naiwnych. Zdrada jest u nas jawna i nie ma kłamstwa między nami	Być może, señor, chociaż jeszcze się trzęsę. Wygląda na bardzo okrutnego człowieka. I co to znaczy, żeby urzędnik Towarzystwa Żeglugi Parowej rozmawiał z salteadores na odludnym miejscu i sam zachowywał się jak rozbójnik. Cygaro to nic, ale kto by mu zabronił zażądać ode mnie sakiewki?	Jeżeli ona pójdzie, to ja zostanę, a jak ja nie pójdę, to Artur będzie niezadowolony. Przy tym bardzo niegrzecznie ciągnąć ze sobą Amelkę, kiedy zaprosił tylko nas. Nie sądzę, żeby się chciała tam wciskać, gdzie jej nie chcą	Drogi kolego to, o czym teraz mówić będę, wykaże panu z całą możliwą dokładnością, że nikt nie jest wolny od pomyłek i błędów! Jestem przekonany, że i wy, panowie, którzy gracie w „salonowca”, przerwiecie tę piękną grę, bo to, co mam do opowiedzenia, będzie interesujące i dlatego między innymi, iż wielu fachowych wyrażeń wcale nie zrozumiecie. Opowiem wam rzeczy ciekawe o „Świecie Zwierząt”, abyśmy zapomnieli o troskach i kłopotach wojny.	Nie należą do mnie	Nie szkodzi wyśpimy się w opactwie, a do Krakowa przyjedziem pod wieczór.	Nie, księżno To, co pani powiedziała przed chwilą, da się zastosować do pani własnej koncepcji. Baby zawsze panoszyły się w okresach dekadencji wielkich idei. Ale początki tworzyliśmy zawsze my. Wy na wielką skalę umiecie żyć tylko rozkładającym się ścierwem i wtedy przezwyciężacie wasze niewolnicze instynkty...	Zapewne wezwanie do uczty! Służę ci, Iry; radbym skosztować owego chleba, któryś mi w Kownie obiecała. Na Czertwana nie warto czekać. Sądząc z pośpiechu, ta ociemniała wdowa ma u niego szczególne łaski.	Cicho siedź, idioto! Kto się ciebie pyta o to wszystko? Nie zrozumiałeś nic z tego, co ci mówiono.	Nic. Poczty są na przedzie; nie widać ich	Udziel Planchetowi swoich wiadomości i przepisów, bo mogę i ja kiedyś znaleźć się oblężonym, a nie gniewałbym się wcale, gdybym wtedy używał wygód, jakiemi pana swojego otaczasz.	Jużto darmo ona taka bojaźliwa i skromna, że ledwie zasłyszy turkot na drodze, do chaty się chowa... Wybijcie to sobie z głowy.	O! na honor za wiele wymagasz, kochany d‘Artagnanie, dałem, co mogłem i uprzedzam, że nic lepszego już wymyślić nie potrafię.	Jeden tam jest królem, drugi księciem, inny znów rycerzem; ten kupcem, tamten żołnierzem; jest tam i sędzia i ojciec duchowny i inne różne stany, stosownie do przedmiotu; a jak się komedia skończy, to wszyscy oni są równi sobie. To samo, mój przyjacielu, dzieje się i w życiu; i tu są królowie, książęta, rycerze, sędziowie, żołnierze i jeszcze więcej różnych stanów, nie przymierzając, jak na teatrze. Wszyscy odgrywamy swoje role, póki tu jesteśmy, a jak śmierć nadejdzie i obedrze nas z tego wszystkiego, co nas między sobą wyróżniało, wszyscy zarówno idziemy do grobu.	Ja? Nie, nie. Ale widzisz, zapach róż, tuberoz i kwiatów pomarańczowych jest tak silny w początkach upałów, do których nie jesteśmy przyzwyczajeni...	Jak będę na mieście, to wyślę telegram, że twoja mama jest chora, i tak to ty poleżysz ze dwa dni.	To? To hiszpańska winda. Pan Salters pokazał mi, jak to się robi; ale i tak nie mogę jej ruszyć.	Lepiuk nie żyje, a on jeden mógł córce przebaczyć; ani gromada, ani bracia nie mają do tego prawa.	Prawdę mówiąc, to żadnego nie miałem zamiaru dziś, wczoraj, onegdaj... Myślałem o tym, żeby z głodu pod płotem nie zamrzeć...	Tego już nie wiem, proszę pana.	Mają z czego żyć, ale Maszko nie ma czem pospłacać długów, a to trochę i nas obchodzi	Nie wiemy, panie Cyrusie	Powiedziałem to bez namysłu i nie serjo.	Ach tak... A z czegóż to pan wnioskuje, że ma na mnie aż tak wielki wpływ?	A wino to nie alkohol? Obym ja i moja Rachela byli tak szczęśliwi, jak dobra jest szklanka wina.	Jeszcze by też nie były, jak pan przychodzi	Zapracowaliście je dawniej, służąc za mego stryjecznego brata w wojsku. Nie rozumiem waszych skrupułów.	Wierzymy, że doczekamy się jasnej wiosenki naszej...	Może być; trudno jednak nie mieć kompasjikompasja (z łac.)	Więc ubierz się, moja ty jedyna, i kiedy pani tak łaskawa, że cię zwolniła, jedź zaraz z nami...	Pater noster dało nam naszą sztukę, nasze pomniki, może naszą naukę i naszą nowoczesną formę rządu, w której wielka i twórcza społeczność znajduje cudowne przedstawicielstwo w pięciuset inteligencjach, gdzie przeciwstawiające się sobie siły zobojętniają się wzajem, zostawiając całą władzę cywilizacji, gigantycznej królowej zastępującej króla, ową dawną i straszliwą postać, rodzaj sztucznego Losu stworzonego przez człowieka między niebem a nim. W obliczu tylu spełnionych dzieł ateizm robi wrażenie bezpłodnego szkieletu.	Boję się tego człowieka	Byłem chory, jestem niezdrów, odezwał się chorążyc.	Co więc mam na siebie założyć?	Na pewno otrzeźwieję? Nic więcej?	Na to wygląda	Na zimę mam taflę szklaną!	Niech się stanie, czego żądasz.	Przestraszył mnie	Wróćmy na górę Na co przedłużać bezużyteczne poszukiwania?	Bardzo się oddalił? Mówcie, jeśli wam życie miłe.	Jestem Jędrzyk, kupiec tutejszy, znają mnie wszyscy musicie mówić ze mną.	Jestem już na glanc, proszę pana dyrektora.	Okazuje się, ponieważ je tu widzimy, a wątpię, iżby nasz przyjaciel d‘Artagnan dołożył co ze swoich pieniędzy.	Powinien pan namówić matkę, by zaraz wyjechała na dłuższy odpoczynek.	Spojrzyj pan na publiczność... Bardzo wiele osób pogląd mój podziela!	Wybornie! Będziemy czytali razem. A potem pójdziemy do teatru oglądać dzieło wielkiego starca. Właśnie komunikaty zapowiadają wznowienie całego cyklu.	Daleko jeszcze do Warszawy?...	Któż panu powiedział, że uważam pana za intruza?	Wolę być tutaj niż w rękach południowców! Zwłaszcza od kiedy pan Cyrus był łaskaw dołączyć do nas!	Do broni!	Jutro pojedziesz do miasta, to nakupisz, co potrzeba.	To dobrze. Winszuję wam. A teraz?	Ty sam milcz śmiałku milcz bo cię zgniotę, i oknem wyrzucę.	To wspaniałe tak umieć panować nad sobą.	Hej? hej? czyżby tak było? pewnali?	Ja tego człowieka darmo od waszej książęcej mości nię chcę.	Jeżeli go więc złapią, to niech go pan zostawi w więzieniu, choć jak słyszałam więzienia są przepełnione.	Nic z tego! Płynął długo pod prąd Wajgungą, aby zmylić ślady.	Ojciec mi opowiadał.	Swój, ze Dzbowa!... Przywiozłem dobrodziejom zwierzynę.	To może Bóg da jakową wyprawę pod księciem panem?	W takim razie będę.	Widziałem, jak uciekał. W psa rzucił.	A Stefci?	Ano, chodźże!	Cicho! Cicho!	Ciekawy sen!	Co to zrobił	Dziękuję panu, kolego Muszę przede wszystkim obejrzeć gardło Donata. Czy mała sala operacyjna przygotowana?	Greitai reikia vytis! Duokite žmonių	I to wszystko?	Jedni są w szkołach...	Jezus, co wy powiadacie!	Kowal poszli dopiero co!	Niepowodzenie!	O jakichś tam, o jakichś tam... pewnych... długach, należnościach...	O kim mówisz?	On ci powiedział coś?	Oto ta muszla	Powiadaj, bracie, miana gór, boć miejsce to nama obce.	Prawda	Proszę pani czy doktor Stogowski teraz przyjmuje chorych?	Przed Bogiem i ludźmi oskarżam tę kobietę o zamordowanie księcia Buckinghama.	Visa nelaimė, kad tavęs dar pasaulyje tada nebuvo	W jaki sposób?	Wchodziłem z nim w konfidencjękonfidencja (z łac.) odparł pan Andrzej.	Więc także spadłeś?	Właśnie, w wodzie.	Śmiałe bestie!
Dlaczegożeście panowie nie postawili na czele najboleściwszego i największego z poetów, Adama? Na tegom ja patrzył i znałem go. W nim męczeństwo Zygmunta jeszcze zwiększało się troską człowieka, ojca, goryczą chleba powszedniego, gdy duch piął się po chléb niebieski. Na barki jego spadają wszystkie brzemiona, któreby olbrzyma przygniotły; duch naciśnięty niemi nabywa siły nadolbrzymiéj, któréj wyboczenia nawet, jak marzenie Towiańszczyzny, mają w sobie coś nieporównanie wielkiego i obudząjącego poszanowanie. Pieśni mu nie starczy, języka jednego zamało: pisze, mówi, każe, zrywa się do czynu, kusi o niemożliwe; chciałby świat poruszyć z miejsca i rzucić nanowe tory; wierzy iż i to dla wielkiéj boleści nie jest niemożliwém... Wszystko to są mistrze z bólu narodzeni, w bólu zahartowani, wyrośli w nim, nim zbrojni...	Króla szwedzkiego nie ma już w Krakowie	Literatury nie znacie?	Nie	O! pan się chyba o siebie obawiać nie powinien	Przebaczam im Więc co, nie mówi Lolo, czy pojedzie z nami do Włoch?	Słuchaj, ty nie grałeś już oddawna?	Zanotujemy, jasny panie, każde wasze słóweczko! Ma się rozumieć! Rachunki się zejdą! Ho! ho! czemu nie? Potrzeba wam nagle kruszcu widać? No, no, trochę cierpliwości! Marek go dla siebie nie zatrzyma! Przyniesie!	A! więc panie jeszcze nie wiedzą! On tak jest... jakby to powiedzieć... chory na głowę, ale tylko trochę. Jeżeli panie chcecie go wspomóc, nie dawajcie mu dużo na raz, bo tam istne sito, co wrzucić, to i przeleci. Różni państwo już tu bywali, sto razy go zaopatrzyli, no i cóż? Wszystko przemarnował.	No, Bóg na naszego bat’kabat’ko (ukr.) tak nazywano lewy brzeg Dniepru, prawy zwano ruskim., nie wróci. U Chmielnickiego bohatobohato (z ukr. bahato) młody, dzielny mężczyzna, zuch; Kozak. ale i nasz bat’ko Chmielnicki szczery żołnir. A ty już nie u kniazia w chorągwi?	Nie, nie byłem; a zresztą, jak mnie wypędzili ze szkoły, uciekłem zaraz z domu i zaangażowałem się do Krzyżanowskiego.	Nie wiem, co ma wspólnego miłość z pijatyką! Państwo urządzacie wieczornice z Łysej Górywieczornice z Łysej Góry	Nie śmiem o to prosić	Wiadomość... wiadomość?... Ech, nie... Chciałem się tylko zapytać pani, bo jutro wracam do domu, a tu tak plotą...	A bo to już dzisiaj we wsi nie ciasno!	Ależ tak to jedyny okręg, gdzie biedny generał ani razu się nie poszkapił.	Żeby tatko przestał zadawać się z Horstem, ulegać mu, nie dał wyciągać się z domu po obiedzie. Prędzej by się i posada trafiła, bo Pan Bóg wszechmogący...	To jest tylko próżniactwo, pochodzące ze zbytku czasu i zbytku pieniędzy! Nuda jest chorobą bogaczów. Ty, Mela, nudzisz się, Róża się nudzi, Toni się nudzi, Fela się nudzi, no i z wami nudzą się te dwa bałwany, a poza wami połowa córek i żon milionerów nudzi się. Wszystko was nudzi, bo wszystko mieć możecie, co kupić można. Was nic nie obchodzi, chcecie się tylko bawić, a najszaleńsza zabawa kończy się również nudą. Z punktu socjalnego...	Jakże można nie wiedzieć, przed kim się ucieka? Czy mężczyzna, czy kobieta, czy młody, czy stary? Czyby go panie poznały?	Od czasu do czasu. Przed godziną właśnie odpoczywała tu u mnie mała księżniczka Joasia, przemieniona w pszczołę za niegrzeczne obchodzenie się ze służącymi. Służy ona teraz u królowej pszczół za popychadło i musi robić wszystko, co jej każą. Joasia jednak miała przy swoich wadach przynajmniej tę zaletę, że uczyła się dobrze. Teraz nie dziwię się, że wróżka tak surowy wydała na ciebie wyrok; próżniactwo bowiem jest jednym z najgorszych przestępstw i źródłem wszystkiego złego. Ale gdzie mieszkają twoi rodzice?	Owszem ale w ostatnich czasach dopiero upadłem tak nisko. Byłem dawniej rozbójnikiem morskim, następnie bandytą konnym. Koń zdechł. Nie miałem za co kupić nowego, a wynajęcie kosztuje bardzo drogo: pięć szylingów godzina.	Tak. Ale nie maltańskim.	Tu. No, ale miodowe miesiące minęły, trzeba już świata. Nie lubimy oboje cichego życia.	Proszę cię tylko bardzo o to, byś sobie zastrzegł u niego dyskrecję. Nie chciałabym, by sprawa nabrała rozgłosu i stała się tematem rozmów dla naszej plotkarskiej socjety.	To prawda, od wczesnej młodości miałam dwie ulubione nauki: botanikę i mineralogię; dowiedziawszy się później, że użycie ziół tłumaczy często historię ludów i całe życie mieszkańców Wschodu, podobnie jak kwiaty wyrażają u nich miłość; żałowałam bardzo, żem się nie urodziła mężczyzną, bobym niezawodnie była albo Flamelem, albo Fontaną, albo Cabanisem.	Wiem, wiem. W takim razie jako terapię radziłbym prostytutki. I to raczej zbliżone do pani Cin. Nie muszą być zewnętrznie tak obskurne. Ale wewnętrznie bardziej. Czasem trzeba klin klinem. Jak pan pozna, co to jest prawdziwe świństwo...	Co mi jest? mnie to ta nic nie jest, panienko, ale Rochowa już ino bokami robi, pewnikiem się chudziątku zamrze.	Czy chcesz żebym wstała i zamknęła ci oczy? ale już się odtąd malec na żadne nie odważył pytanie.	Jeśli nie, to cóż to może mnie obchodzić?	Prawda. Waszeć to gadałeś. Ale póki ksiądz nie związał stuły, to jeszcze można zmienić rezolucjęrezolucja (daw., z łac.)	To niewielka pochwała. No, proszę, i Feliksowie mogą się komuś podobać, i to jeszcze mojej Kazi. Tej sympatii z tobą nie dzielę.	A może rozkażesz mi, wizerunku księżyca, teraz zbadać wąwozy? Proszę cię, rozkazuj mi, bo gdziekolwiek jestem, serce moje goni za tobą, aby odgadnąć twoją wolę i spełnić ją.	Bo waćpan to myślisz, że już wszystko zło przeminęło jako ptak na powietrzu i żeśmy już całkiem bezpieczni, a tu dobrze trzeba jeszcze deliberować, żeby to jednego uniknąć, drugie ominąć. Droga jeszcze przed nami okrutna i Bóg wie, co nas spotkać może, bo te strony, do których jedziemy, muszą już być dotychczas w ogniu.	Tak było przez ciąg panowania osiemnastu dynastii... Prawo to jest stare jak sam Egipt	Bo to grunt, panie Myszkowski, a reszta dodatek.	Dla Boga! to pan Wołodyjowski jest w Szczuczynie?	Jest cierpiący Jest to nasz sublokator i zresztą bardzo rzadko mieszka z nami.	To w podziemnej świątyni Ale dlaczego oni modlą się o tej porze?	Czym ja ci się odwdzięczę za to, coś dziś dla mnie uczynił?	Och, żeby ciocia wiedziała, jak to ciężko!	No, gdzie?	O, to bandyta, przy którym Deseraris i Gasparone to niewinni ministranci.	Prawie nigdzie. U pani Emilii, u mojego wspólnika Bigiela, u Waskowskiego, który był niegdyś moim profesorem, a który teraz jest dziwakiem	Tego tu jest dosyć	Więc teraz ideałem pańskim jest Szlangbaum.	Tak, spaliłam! Powiedziałam, że cię zmuszę, żebyś żałowała wczorajszego zachowania, i zmusiłam cię	A pan, panie Cyrusie pan pozostanie gubernatorem wyspy... Hm, ile by też ona mogła wyżywić mieszkańców? Co najmniej dziesięć tysięcy.	Chciałem z wami, ale jak meme (gw.)	Dobrze mówisz. W tej grze nauczyć się trzeba przede wszystkim oceny odległości, znajomości liczb i sposobów używania cyrkla. Tam wysoko w górach mieszka ktoś, co cię z tym zapozna.	Tam do diabła Ale co i jak?	Ale serce ma dobre Romantyk z niego. Romantyk o złotym sercu. Bądź co bądź liczy się wnętrze.	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	Nas zatem obchodzi primum ensprimum ens (łac.)	No tak ale skąd oni o tym wiedzieli?	No, teraz wyglądasz jak człowiek, który ma jechać za morze i robić majątek Dobrze, bardzo dobrze.	O! Mnie się widzi, że i pani umie wzorki zbieraćwzorki zbierać (z kogoś) (daw. pot.)	Toby coś było dla Mistrza,	W KosemKosem mówił sędzia Sechem, gr. Letopolis, miasto na południu Delty, ok. 30 km na północ od Memfis, stolica 2. nomu Dolnego Egiptu. chłopstwo zabiło pisarza zbierającego podatki... W MelcatisMelcatis Per-Hebit, dziś Behbeit el-Hagar, miasto w środkowej części Delty, kilka km na północ od Sebennytos, w 12. nomie Dolnego Egiptu. także chłopi zburzyli domy fenickich dzierżawców... Pod KasaKasa	W tej chwili opuszczam tę karczmę!	Za godzinę może już być z powrotem. Będziemy go wyglądali.	Śmierć, Pogrzeb, Praca, Robotnik począł pan Omer, wpatrując się we mnie	A pani Agnieszka?	A więc wolisz pan, abym dał ludziom, których uważasz za niegodziwych i fałszywych, pieniądze przeznaczone dla wiernych przyjaciół?	Bardzo możliwe	Był ktoś u pana i rozpytywał się o pańskie stosunki i zajęcia.	Chyba jakiś człowiek!	Co, Właduś?	Co, kochanie?	Co? niepoddam się umrę a niepoddam się.	Cóż z tego, kiedy on katolik!	Dziecko, ty dziecko! Jakżeż mogłaś wyjść za tego głupiego Henryka Dohnę?	Głupstwo! jesteśmy przecież wprawni w spinaniuspinać się	Hm. Masz takie uczucie, jakbyś chciała zrzucić jedzenie?	I ja waćpanu.	Jakie? jakie?... Przede wszystkim zamknąć tych wszystkich kacykówkacyk nieformalna grupa osób wspierających się wzajemnie w dążeniu do stanowisk i kariery. kapitalistów	Jakiego koloru najlepiej je lubisz?	Jakto?	Jedną izbę?	Jemu doczynię, a jego pani zapłacze.	Kogo? Tego opryszka?	Mogę więc bez obawy, że znudzę pana hrabiego...	Może i masz rację.	Myśli światowca	No i cóż, jakże twoje prasy? Musisz zarabiać góry złota?	No?...	Odniesiesz ten list do Witowa i oddasz panu, idź zaraz.	On ma... on ma	Ona z przyczyny pana zerwała z panem Solskim...	Pauvre enfant... zawsze osłabiony, pomimo że wciąż bierze pigułki żelazne.	Paweł z Przemankowa biskupem! kapituły znaczniejsza część za nim.	Po północy wyjdę.	Postronka szkoda!	Rzecz dziwna Czy łaskawa pani wie, jakim był mój stosunek do śp. ministra?	Teraz na innej planecie może znalazła spokój, daremnie szukany na ziemi.	Trzymaj się naszej: cierpieć! Cierpieć mężnie i ufać pracy!	W naszych duszach	Wiadomo: kościół w Piasecznie okradł.	Właśnie najśliczniéj że niewiemy kto	Zbyteczne! Proszę, niech pan wysiada. Tam czekają na pana!...	Znów jakieś piekielne spiski, znów jakaś zmowa pomiędzy hrabią i tobą! Ben Joelu, kiedy ty się opamiętasz?
Zabobony kogut. jest sławnym złośnikiem; uchodzi za symbol czujności, a ja bym go raczej obrał za symbol gniewu. Cóż łatwiejszego niż podżegnąć te stworzenia do najwyższej zapalczywości? Anglicy dziś jeszcze brzydko się bawią walkami biednych kogutów. Bardzo więc łatwo przypuścić, że były między nimi gatunki albo osobniki, które dosłownie piorunowały wzrokiem, tak na przykład jak... jak drętwa piorunuje dotknięciem. Wszak wiecie panie, co jest drętwa? Francuska la torpille, Linneuszowska Raja torpedo, gatunek ryb węgorzowatych, których uderzenie wstrząsa i ubezwładnia człowieka, a inne ryby na miejscu zabija. Aha! Widzę, że porównanie z torpedami zaczyna panią przekonywać. A czemu? Bo dotknąłem przedmiotu znanego i dowiedzionego. Gdyby drętwy należały do istot przedpotopowych, kopalnych, gdyby pisał o nich tylko Herodot albo Wójcicki, rzuciłabyś pani książkę, mówiąc: Ot, stary bajarz, plecie sam nie wie co. Ale że Raja torpedo należy do fauny żyjącej, to pani wierzysz i nawet nie bardzo się dziwisz, chociaż podług mnie drętwa jest równie zadziwiająca jak bazyliszek; jedno i drugie posiada w sobie rodzaj straszliwego stosu Voltystos Volty	Sądzę tylko tyle, mój drogi, że temu autorytetowi winien jestem życie; nie powinienem go zbyt mocno krytykować. Pozwól mi więc, zamiast robić z tego sprawę gardłową, wybaczyć hrabiemu to wszystko; nie mówię już nawet, że mi ocalił życie, bo byłaby to może lekka przesada, ale na pewno dzięki niemu zaoszczędziłem cztery tysiące piastrów, co stanowi dwadzieścia cztery tysiące liwrów na nasze pieniądze, a to suma, na którą by mnie na pewno nie oszacowano we Francji; dowodzi to że nikt nie jest prorokiem we własnym kraju.	Według mnie, ci wszyscy dawni podestowie i kondotierzy, bo Cavalcanti dowodzili wojskiem, rządzili różnymi prowincjami; otóż jestem przekonany, że zakopali tu i ówdzie ogromne miliony, a kryjówki znają tylko najstarsi w rodzie, przekazując tajemnicę z pokolenia na pokolenie. Dowód, że są żółci i zasuszeni jak ich floreny z czasów Republiki: wciąż się w nie wpatrując, zarazili się od nich kolorem.	Wielce sobie szacuję ten dzień szczęśliwy, któren mi przynosi honor poznania dam tak znakomitych parentelą, jako też wdzięczną urodą i wychowaniem; chwila atoli ta tym mi pamiętniejszą snadź będzie dlatego, iż mi daje prawo, a nie wątpię, że i łaskawe pozwolenie, nazywania się odtąd waszmość panien po modnemu kuzynem, po staremu honorowym kawalerem i uniżonym ich sługą.	Na moje kiwnięcie palcem objechałby dwa razy cały świat dookoła Ten parowiec postawi nas na nogi, mój chłopcze. Czy to moja wina, że wszyscy szyprowie i właściciele statków z całej Australazji okazali się skończonymi durniami? Raz to gadałem przez trzy godziny do jednego człowieka w Auckland. „Wyślij pan statek wyślijże statek. Dostaniesz pan pół pierwszego ładunku gratis, za darmo, byle tylko zrobić dobry początek”. A on mi na to: „Nie zrobiłbym tego, nawet gdyby to było jedyne miejsce na świecie, dokąd można statek posłać”. Skończony osioł, naturalnie. I gada dalej, że tam naokoło rafy, prądy, kotwowiska ani śladu, chyba czepiać się gołych skał, że żadne towarzystwo ubezpieczeń nie chciałoby wziąć na siebie takiego ryzyka; że nie widzi sposobu, aby załadować statek prędzej niż za trzy lata. Osioł! O mało co nie padłem przed nim na kolana. „Ależ patrz pan jasno na rzeczy Pal sześć skały i huragany. Spójrz pan na to bez uprzedzeń. Przecież tam jest guano, plantatorzy trzciny cukrowej z Queenslandu będą bili się o nie, będą bili się o nie na bulwarze!” Ale cóż głupiemu po rozumie? „To jeden z tych pańskich kawałów, Chester” mówi mówię. mówi	Dam tobie te obrazy, Powiedz ojcu, żem ci je darował! Szkło i ramy zatrzymam dla siebie. Czy to nie śliczne obrazy! Czy mnie teraz kochasz? Możem ja nie dobry? Jak ci się zdaje?	Nie będziesz żebrać? Od kiedyż to odprzysiągłeś się od żebractwa?	Nie słuchajcie, moje dziateczki. Jegomość żartuje! Chodźcie-że do nas! A jakież to ziółko u ciebie w ręku, Haneczko? Może naco sposobne?	Plaska nie będzie się wzdragał, to szelma spod ciemnej gwiazdy!	Przejeżdżał koło nas taki Węgier Zatrzymał się przed naszymi drzwiami. A miał kociołki, rondelki, garnuszki i przeróżne rzeczy, lecz matka nie miała pieniędzy, żeby móc coś kupić. Ale gdy już odjeżdżał, nasza mała Elżbietka zawołała: „Mamo, on ma skakanki z czerwonymi i niebieskimi rączkami”. A matka nagle zawołała: „Niech no się pan zatrzyma! Po czemupo czemu tu: wypłata; pieniądze otrzymywane za wykonaną pracę., boś przecie poczciwe dziewczę; mam ci ja do kupienia co prawda akurat cztery rzeczy po pensie, ale doprawdy wolę za dwa pensy skakankę kupić temu dziecku” i kupiła, i oto ona!	Nie myślą o nas, mości panowie i bez pomocy nas zostawiają. Powiadają w Warszawie, że na Ukrainie i tak wojska za mało i że hetmani nie mogą sobie dać rady z Chmielnickim. Ha, trudno! Milsza widać Ukraina jak Wielkopolska... W niełasce jesteśmy, mości panowie, w niełasce! Jako na jatki nas tu wydali.	Tak. Ale to znaczy chcieć zapomnieć. Co prawda w takich wypadkach chcieć nigdy nie oznacza móc...	Nie będziecie tego jedli, wymówiła Michasia, owijając w papier prowizje, i chowając je znowu między poduszki; nie będziecie tego jedli, bo to nie wasze; bo wam tego nie dano. A kto bierze to co do niego nie należy, ten nazywa się złodziej. Czy chcecie być złodziejami?	Nie, nie! O, dobry Duchu, powiedz, że ono będzie żyło...	Podziwiaj mnie, Marku. Onegdaj rzekłem cezarowi tak: „Mój siostrzeniec Winicjusz pokochał tak pewną chuderlawą dziewczynę, która hoduje się u Aulusów, że dom jego zmienił się w łaźnię parową od westchnień. Ty (powiadam), cezarze, ani ja, którzy wiemy, co jest prawdziwa piękność, nie dalibyśmy za nią tysiąca sestercjisestercja (z łac.)	A wiesz, że to dość inteligentne, co mówisz. My z mamą rzeczywiście nie mamy wspólnego języka. Myślę, że to dlatego, że ona w dwustu procentach wykonała plan ideowy, a ja sobie już bardzo dawno powiedziałem stop, dosyć tej zabawy.	Proszę nie powoływać się na mego ojca! On wierzy...	Nie będzie mu ani tak, ani inak, gdyż to mój jeniec i przyjaciel. Razem nas książę Janusz pasował i jednym palcem tknąć ci go nie dam.	Z tego ciasta powstaje po dodaniu siarki od razu kauczuk wulkanizowany drogą polimeryzacji. Osiągam ją, poddając mieszaninę działaniu promieni alfa, jakie wytwarza lampa Roentgena w dostatecznej intensywności dopiero przy napięciu dwustu tysięcy wolt, a i to jeszcze jest mało, bo naświetlanie trwa bardzo długo. Może więc pan dyrektor sobie wystawić, co to za koszt. Wszystko byłoby niewykonalne, gdyby promieni alfa nie dało się zastąpić z tym samym skutkiem bardzo wysokim ciśnieniem przy użyciu odpowiednich katalizatorów. Musiałoby ono jednak wynosić od siedmiuset do dziewięciuset atmosfer.	Już ja sobie tak ułożyłem że gdy przyjdzie wojna, waćpan zabierzesz Baśkę i pojedziesz z nią do Skrzetuskich, do ziemi łukowskiej. Tam przecie czambuły nie dojdą.	Ja przechodziłem tylko przez plac wystawowy, siadać nie miałem czasu. Zatrzymałem się, dopiero ujrzawszy ciebie. Byłaś bardzo zajęta wyścigiem.	Camusot miej pan odwagę swojej nikczemności! No, powiedz wszystko. Uważasz, że buty pana de Rubempré podobne są do moich? Zabraniam panu zdejmować Tak, panie Camusot, tak, to najzupełniej te same, które owego dnia stały przed kominkiem: ten pan, ukryty w mojej gotowalni, czekał na nie, spędził noc tutaj. Czy to myślałeś, powiedz? Myśl, owszem, bardzo proszę. To szczera prawda. Oszukuję pana. Cóż dalej? Tak mi się podoba!	Coś mi tam mówił... Wiem... ona cię nałęczkąnałęczka (daw.) dziś popr.: pani. służył... Ale powiadał, że to nic dziś popr.: żonaty., a też jakowejś pani służy. A ta Danusia, Zbyszku, to co?	Nie, nie ukarano mnie jeszcze. Nic mi nie zrobiono.	Tfu, na złe języki rady nie ma. Gdzie mnie tam do dziewuchy. Do grobu bliżej. Mnie tam nie w głowie babskie rzeczy.	A czyliż nie napisanym jest w ustawach wielkich sanhedrynów naszych: „Sąd, który raz przez lat siedemdziesiąt wyda jeden wyrok śmierci, nazywany będzie sądem morderców!”.	A, nie wiedziałem.	Arsène Lupin nie żyje.	Gołąbek, nie dziecko!	Nie czuję tego	Nie trzeba będzie co noc spać w stodole Przecież chłop dzisiaj jeszcze opróżni chałupę.	Nie, nie! Jeux de société!	Nie, syn czarów... i zapytaj go, czy będzie odpowiedź.	Nieprawda nie pójdziesz nigdzie. Głupie baby.	Sam nie wiedziałem.	Winy nie oznaczono?	Trudno to wytłumaczyć Byłbym jednak skłonny przypuszczać, że przyczyną tej osobliwości jest położenie naszej wyspy na półkuli południowej, która, jak ci to wiadomo, mój chłopcze, jest o wiele chłodniejsza od północnej.	Ja wtenczas nie będę już żył.	Na trzy tysiące zachorować może nie dwóch, lecz trzystu Żydów.	Nic nie wymyśliłem, ani nic nie układam, prawdę tylko mówię najszczerszą.	Twój zastaw nic nie wart.	Głupiec. To naturalne, że został przyjęty, onaby wyszła za tragarza, byleby ją tylko ten tragarz chciał.	Ano, z przyczyny weksli zaskarżonych w Paryżu, o których widać zapomniał; uchodzi za człowieka, który nie bardzo wie, co robi	Organiściak jeno, a jak się to wybrał galancie.	Ale z chłopcem co?	Ardier des Issoires wybierał się do Paryża oddawna, można mu je powierzyć.	Każde jadło kamieniem, każde picie smołą diabelską się staje.	Ożeń się gdyś się wywlókł...	Państwo się znają?	Taki rozkaz Ale gdzie mam spać?	Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławił przecież. go znała kiejkiej (gw.) poradzić, dać radę, zdołać., w chałupie był popychadłem i pomiatał nim, kto jeno chciał, zaś teraz jawił się całkiem drugim, poczynał sobie przemyślnie, nosił się godnie i prawił kiebykieby (gw.)	Więc odwołam się do pomocy ciotki i u niej zaciągnę pożyczkę...	Ach, Madziu zastępuje mnie panna Żaneta, ale ty jej pomożesz, prawda?	U nas wszystko zupełnie inaczej. Wyjdziesz na ulicę, a chcesz przejść na drugą stronę, to stój pół godziny i czekaj, aż przejadą wszystkie omnibusy, powozy, elektryczne samochody, tramwaje i dorożki; a jeszcze są takie wagony do przeprowadzek, co większe od największego waszego domu. Każdy sklep to jak u was jarmark, a każdy dom	To go nazwiemy na przykład „Max”. Widziałeś, jak nadstawia uszy? Pójdź tu, Max!	Widzi pan to będzie koncert bardzo nieurozmaicony... wiolonczela i śpiew, cóż to znaczy, osobliwie, jeżeli postawimy wysokie ceny... Prawda?...	Jakże to już późno a trzeba jeszcze wydać tyle rozporządzeń przed wyjazdem. Réne, mon enfantmon enfant (fr.)	Co to jest milion, ojcze?	Mów pan, mów śmiało Ty jeden uprzedziłeś nas o nieszczęściu, pomóż więc teraz mu zaradzić.	Naturalnie! niech zabierze z sobą choć to jedno, co może przypomnieć jego córki.	Przeczytaj pani to!	Skąd to wnosisz?	To on! To on!! Sam tu idzie!	To potężny człowiek.	A jak pan trafił na morze?	Jak Bóg na niebie.	Bądź spokojna, jestem marynarzem.	Co? Za parę werbówza parę werbów (z łac. verbum: czasownik, słowo)	Czy na długo przyjechała?	Może by wydostać was wpierw, gospodarzu, spod gałęzi? Czy was bardzo przygniatają?	Na czym więc?	Otóż wchodzę właśnie in medias resin medias res (łac.).	Tak, tak, Fagotin! Fagotin!	Więc niby ja jestem megiera! Dziękuję!	A czego?	A mama, ojciec żyją?	Cóż niesiecie?	Doprawdy, Jacku? Zostaniesz żołnierzem!	Dziecko	Dziki jest...	Dziękuję waszej królewskiej mości!	Ha, cóż?... Czcigodni państwo doktorostwo oboje zdrowi, proboszcz i major także... Pan Zdzisław przysłał szanownym rodzicom dwa tysiące rubli...	He? kpi pan?	Ino nas kazał wołać? Nikogo więcej?	Jakiego pana Cavalcanti?	Jeszcze mamy pół wsi obejść, a czasu niewiele!...	Kiedy wyruszają, jaką drogą?	Lecz, o kim mówicie? zawołał książe.	Macie taką smutną twarz.	Nam tego Lacha z żołnierzami zabrać i uciekać.	Oto jest świadek	Rozumiem. Może zapalisz cygaro?	Spróbuję	Trochę pomagałem staremu, a zresztą siedziałem. Niegłupim chodzić po mieście, kiedy jest taka piwnica.	Tysiąc czterechsetny siedemdziesiąty dziewiąty.	W Egipcie zaślubię też Lunę, która jest wdową, i będę naprawdę bogiem.	Widziałeś dziś Ligię?	Więc ty wychodzisz?	Wyjdź ogrodem	Złuda.
Urzędnik jestem, miarkuj się, Antek, byś nie żałował.	Z panem Głębockim... Czyż się panowie nie obejdą bez niego?	Nie, nie jadę z niechęcią; mylisz się; kocham cię, Oktawie, przestań mnie dręczyć.	Przez czterdzieści lat starałam się go wyleczyć, ale zdołałam tylko nieco poskromić. Nie ma dnia, żeby mnie nie ogarniał gniew, lecz nauczyłam się nie okazywać go i mam nadzieję, że kiedyś zupełnie go wykorzenię, chociażby mnie to miało kosztować drugie czterdzieści lat.	Ale szybko przekonujemy się, że słowa nasze nie znaczą nic. Nędza stoi na przeszkodzie i nie dopuszcza do poprawy.	Nie! Byłem niezręczny, słusznie poniosę konsekwencje mojej niezręczności. Zostawcie mi mały zapas sucharów, strzelbę, proch i kule, żebym mógł sobie co upolować lub obronić się w razie potrzeby, i łopatę, może sobie zbuduję jakieś schronienie, jeślibyście nie mogli przyjechać po mnie zaraz.	Panie! cofać się to nie znaczy uciekać, bo oczekiwać wtedy, gdy niebezpieczeństwo przewyższa siły i doświadczenie, jest głupstwem, dlatego człowiek roztropny powinien strzec siebie z dnia na dzień, nie narażając się zupełnie od razu i wierzcie mi, panie, jakkolwiek wieśniak i głupiec jestem, zawsze miałem zdolność do dobrego rządzenia. Nie wyrzucajcie przeto sobie, że za moją pójdziecie radą, a teraz siadajcie na Rosynanta jeśli zdołacie, a jeśli nie, to pomogę wam, i oddalmy się stąd na miłość Boską. Serce mi mówi, że to nieosobliwe dla nas miejsce i że więcej nam potrzeba teraz użytku nóg, niż rąk naszych.	Nie musi być łatwy na codzień, ma minę strasznie nadętą Nie wie z pewnością, że we wszystkich miejscach kąpielowych, a nawet w Paryżu w klinikach, lekarze, dla których jestem oczywiście „wielkim mogołem”, uważają sobie za zaszczyt przedstawiać mnie wszelkiej arystokracji która się przydarzy i która ze mną nie dmie. To mi nawet dosyć uprzyjemnia pobyt w miejscach kąpielowych Nawet w Doncières, lekarz pułkowy, który jest domowym lekarzem pułkownika, zaprosił mnie z nim na śniadanie, upewniając, że moja sytuacja daje mi tytuły do obiadu z samym generałem. A ten generał, to był jegomość de coś tam. Nie wiem, czy jego pergaminy nie są dawniejsze od papierów tego barona. odparł półgłosem Ski i dodał coś dwuznacznego, czego nie dosłyszałem zajęty słuchaniem tego, co Brichot mówił do barona.	Ot, zjechaliśmy się wypadkiem z hrabiną Aurorą, moją starą znajomą... i... i... była hrabina z Poznania. Eh, plotka! Nie lubię rumienić się przed panienką. Niech pan milczy o Lidii.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że o żadnym takim wypadku nie wiem, i pozwalam sobie, panie oberlejtnant, zauważyć, że z Maxem wyszedł pan po południu na spacer, więc go ukraść nie mogłem. Mnie zaraz to zastanowiło, że pan wrócił do domu bez psa. Pomyślałem, że musiało się coś stać. To się nazywa sytuacja. Przy ulicy Spalonej mieszkał rymarz Kunesz, to on też nie mógł wybrać się z psem na spacer, bo go zaraz zgubił. Zazwyczaj zapominał go gdzieś w szynku albo mu go kto kradł, czy też pożyczył go sobie i nie oddał...	Tak jest usystematyzowany systematyczny system potrzebny jest koniecznie przy pisaniu dziejów batalionu. Nie można od razu zaczynać wielkimi zwycięstwami. Wszystko musi iść pomalutku, według określonego planu. Nasz batalion nie może przecie wygrać tak raptownie tej wojny światowej. Nihil nisi bene. Dla takiego historyka, jak ja, rzeczą główną jest zrobienie naprzód planu naszych zwycięstw. Tutaj na przykład opisuję, jak nasz batalion, dajmy na to za dwa miesiące, o mały figiel że nie przekroczył granicy rosyjskiej, mocno strzeżonej przez pułki, przypuśćmy, dońskie, podczas gdy kilka nieprzyjacielskich pułków okrążało nasze pozycje. Zrazu zdaje się, że nasz batalion jest zgubiony, ale w tej chwili kapitan Sagner wydaje rozkaz do batalionu: „Bóg nie chce, abyśmy tutaj zginęli. Uciekajmy!” Nasz batalion bierze więc nóżki za pas, ale nieprzyjacielska dywizja, która już była na naszych tyłach widząc, że właśnie pędzimy za nią, rzuca się do panicznej ucieczki i bez wystrzału wpada w ręce rezerw naszej armii. Od tego właśnie zacznie się cała historia naszego batalionu. Z tych skromnych wydarzeń, iż wyrażę się stylem proroczym, rozwiną się rzeczy doniosłe. Batalion nasz pójdzie od zwycięstwa do zwycięstwa. Ciekawe będzie, jak to nasz batalion zaskoczy śpiącego nieprzyjaciela. Do opisu takich wydarzeń potrzeba stylu ilustrowanego „Sprawozdawcy Wojennego”, który wychodził podczas wojny rosyjsko-japońskiej nakładem Wilimka. Nasz batalion zaskoczy więc śpiącego nieprzyjaciela. Każdy żołnierz upatrzy sobie jednego z nieprzyjaciół i z całej siły wbije mu bagnet w piersi. Bajecznie wyostrzony bagnet wjedzie w pierś jak w masło i tylko tu i ówdzie trzaśnie łamane żebro, śpiący nieprzyjaciele miotają się i wiją, wytrzeszczają zdziwione oczy, charczą i sztywnieją. Śpiącym nieprzyjaciołom pokazują się na ustach krwawe śliny, sprawa jest załatwiona, nasz batalion odniósł zwycięstwo. Jeszcze lepiej będzie za jakie trzy miesiące, gdy batalion nasz weźmie do niewoli rosyjskiego cara. Szczegóły tego wydarzenia opowiem wszakże nieco później, bo tymczasem muszę sobie przygotować na zapas nieco epizodów świadczących o bezprzykładnym bohaterstwie naszych żołnierzy. Będę musiał stworzyć zgoła nowe terminy wojenne. Jeden taki termin już sobie wymyśliłem. Będę pisał o ofiarnej dzielności naszych żołnierzy, naszpikowanych odłamkami granatów. Skutkiem wybuchu nieprzyjacielskiej miny jeden z naszych plutonowych, powiedzmy 12 czy 13 kompanii, straci głowę.	Nie zdarzyło się. Ale pokaż pan to	Jeżeli istnieją co do tego jakiekolwiek wątpliwości, powiem ci, że jest on zdrów Człowiek, który przebył trzy lata na bezludnej wyspie gryząc palce, nie może wydawać się człowiekiem do rzeczy jak jeden z nas; nie leży to w naturze ludzkiej. Mówiłeś, że tęskni za serem?	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	Zdecydowanie! Cóż, zrobię dla ciebie, co w mojej mocy. Będziesz jednak musiał wykazać się cierpliwością. Pewne specyfiki nie zawsze działają tak samo. Niewykluczone, że będę musiał próbować dwa lub trzy razy. Masz grubą skórę, tak? Doskonale. Podejdź tu, do światła... Jeszcze jedno! Zanim cokolwiek zrobię, musisz najpierw udać się na plażę, przygotować dla mnie statek i zaopatrzyć go w prowiant, który wystarczy na długą podróż. Nie piśnij o tym nikomu ani słówka. A kiedy już uczynię to, o co prosisz, wypuścisz mnie i moje zwierzęta z więzienia. Przysięgnij na koronę Jolliginki!	A! wistocie, liczyć go nie należy bo nie wiem czy jest kto, coby się w nim kochał, albo choć go znosił.	Pewno masz i w tem słuszność. A nawet widzę, że ona nie lubi Castelki. Może też gniewa się w duszy i na Kopowskiego.	Unikajmy słów zbytecznych Nie mam zamiaru odwoływać się do twej szlachetności, pragnę tylko po prostu oznajmić ci, jaki jest obecny stan twej sprawy, a zarazem ocalić od hańby nazwisko, które nosisz. Da się to jeszcze zrobić: jeśli, naturalnie, będziesz życzył sobie tego.	Wynoś mi się sprzed oczu, bałwanie! Gadulstwo twoje doprowadza mnie do obłędu! Stój! Dokąd się tak śpieszysz? Nie możesz ustać chwili na miejscu? Czy poszli w stronę Southwarku?	Więc posługujesz się mną, a jednak mi nie ufasz... Zdaje mi się, że zasłużyłem na zaufanie.	Czego pan nie zrozumiał? Zaraz panu wyjaśnię. Może ten ustęp o teatrologicznych formacjach przekroju myślowego?	Nie boli?	Prawda od najdawniejszych czasów ludzie byli źli i okrutni i mieli przyjemność w dręczeniu nieszczęśliwych. Ale póki nie było filantropów, torturowano ludzi tylko z prostego uczucia nienawiści i zemsty, a nie dla poprawy ich obyczajów.	Tak jest, ale czekajże waćpan. Wróciłem tedy do fortecy i zdałem sprawę panu Weyherowi z poselstwa. Była już późna noc. Nazajutrz dzień znowu szturm, jeszcze zajadlejszy niż pierwszy. Nie miałem czasu widzieć się z panem Skrzetuskim, dopiero trzeciego dnia mówię mu, żem Bohuna widział i z nim mówił. A było przy tym siłasiła (starop.) widok.. Ale o was, wiśniowiecczykach, więcej (powiada) mówią, niż jest.” Na to pan Skrzetuski jak spojrzy na pana Regowskiego nie pójdę.” Dopieroż inni w śmiech z pana Regowskiego.	Serce dziewki szesnastoletniej (bo naszej Baśce idzie dopiero na siedemnasty) tajemnicą jest dla wszystkich, a głównie dla niej samej. Czy w tym sercu mieszka Juraś, na to bym nie przysięgła, ale że nie ma tam Dziana, ręczę. Co do mnie, z duszy całej pragnę, abym jako druhna swej krewniaczki młodego Zawiślaka przed ołtarz powiodła...	Jakto! asindziej nie rozumiesz? nie rozumiesz? a to coś paradnego! krzyknął rotmistrz. Bywasz waćpan w Smołochowie u Sabinki, bywasz, jeździsz... w tem nagle, ani z tego, ani z owego, przestajesz.	Nie wiadomo, kogo to dosięgnie Kiedy było jeszcze ciepło i słońce grzało mocno, zdarzał się niekiedy wicher albo ulewa i wiele z nas już wtedy było zrywanych, chociaż były jeszcze młode. Nie wiadomo, kogo to dosięgnie.	Nie wiedziałem, alem go łzami rzewnymi opłakał, dobrodzieja mojego, gdym się o jego zgonie od owych szaraczków dowiedział, którzy z tych stron do mnie przybyli. Szczery to był przyjaciel, nieledwie brat mego nieboszczyka rodzica. Pewnie waćpannie wiadomo dobrze, że przed czterema laty aż pod Orszę do nas przybył. Wtedy mi to waćpannę obiecał i konterfektkonterfekt	A widzi pan, że i tu przydam się Zasłabłby pan z głodu.	To włóż-że perukę kiedyć to wadzi co oko widzi to gęba mówi! Nie dziw że ci wiek przypomnę, dobrze wiedząc kiedyś się urodził, anno jeszcze...	Boję się zrozumieć...	Chyba zabrać się, chatę i gospodarstwo rzucić i w świat iść...	Czego się napijesz, babuniu?	Piękną z niej czynicie ofiarę ale przy zdolnościach waszych, moglibyście łatwo wyżej się wzbić, a około młodzieży zastąpiłby was choćby i mniej zdolny nauczyciel...	Trafia się, owszem. Ale w ogóle my ich unikamy. Trudno by się nam porozumieć. Mamy i na tej wyspie podobnych.	Więc mówię ci, nie zważaj na jej zakazy i pogadaj z ojcem otwarcie.	Nie wiem. Sam mi radź. Nie wiem. Całe życie poświęciłem, żeby tę winę zatrzeć. Skąd mogłem wiedzieć? Radź mi, tyś młody.	Nie było mnie istotnie A dlaczego? Niech mi pan powie?	Maine? Phii! Oni się albo kiepsko znają na rzeczy, albo też nie mają dość pieniędzy nawet na pomalowanie swoich własnych domów! Ten człowiek z Eastport opowiadał mi (a jemu opowiadał kapitan francuski), że ten nóż był... był użyty raz w zeszłym roku na wybrzeżu francuskim.	Zatem na pierwszym miejscu stoi tu pociąg, czy jaśniej dla ciebie wyrażając się, sympatia. Do panny Justyny uczułem od razu sympatię... wyznaję nawet, że bardzo, bardzo żywą... Masz słuszność, że wiele, wiele piękniejszych kobiet znałem na świecie i nawet... zdrowie i majątek na całopaleniecałopalenie mniejsza z tym., ty tego nie zrozumiesz... ta dziewczyna ma temperament, upewniam cię, ma nawet wiele temperamentu...	A jak my sobie z matką słabą rady dawały? Biéda była, a z głoduśmy nie pomarli, biéda będzie... Taka już dola... a swoja chata takito swoja.	Tak czy nie?...	Wiem o tym, nie szukaj. Borowiecki mi wczoraj mówił, bo to on poradził ciebie Bucholcowi.	Czyż to nie jest niesłychane że ktoś, kto ma pół miliona tajnych funduszy do dyspozycji, jest tak źle poinformowany?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że to bardzo długa historia, a pan raczy się denerwować, gdy opowiadam o wszystkim szczegółowo. Tak samo jak wtedy, kiedy to chciał mnie pan sprać i podarł pan list dotyczący pożyczki wojennej, a ja mówiłem panu, że kiedyś czytałem w jakiejś książce, że jak dawniej była wojna, to ludzie musieli płacić od okien podatek, dwudziestkę od każdego okna, od gęsi tak samo...	ListMiałem ich pięć w życiu. Ilekroć mnie coś złego spotkało. Oj, ten dziadunio! Matka, ListPierwszy list przyszedł, jakem matkę kładł w trumnę. I wiecie, co w nim było? Żem to ja ją do grobu wtrącił, ja, com ją kochał i czcił jak świętą! Miałem wtedy lat czternaście, zostałem sam. Pochowałem matkę i przysięgłemprzysięgłem tu daw.: świadectwo maturalne.. Odwieźli mnie koledzy do mieszkania i gdyby nie Żabba, poniósłbym świeżutki patent świętemu Piotrowi jako certyfikat zgonu. Trzeci raz w Petersburgu to było. Rozmyślaliśmy z Żabbą, jaką drogę obrać, do których wrót wiedzy zapukać, jak krajowi najlepiej usłużyć; przychodzi list: „Zostań doktorem, chcę mieć swego medyka! Radzę ci to ze względów dziedzictwa; jak mi usłużysz, to ci co zapiszę”. Dosyć tego: poszedłem w drugą stronę	Wiesz co? Jeżeli zostawisz u mnie na pewien czas te książki, to ja je przeczytam... a potem tak ci opowiem ich treść, że sama też ją zapamiętasz.	Bądź, dziecko, zawsze niewinna, czysta, wiesz, ma foi... Tak jak dzisiaj... Ty za mnie i za siebie, za mamę, za nas wszystkich bądź czysta. Pan Bóg... Jak się ty za mnie pomodlisz, to na pewno, na pewno... i posada... i to wszystko, to wszystko...	Ładny kawałek, co? trzysta lat w jednej rodzinie! Wart parę fajgli? Co?... I ładnie na ręku wygląda. No, nie na każdym. Wyobraź sobie taki pierścionek na palcu Jagody. Niczym kwiatek przy kożuchu. Te krótkie palce i białe paznokcie. Ale na twoim ręku będzie pierwsza klasa. Masz, nałóż.	Ale kto temu winien, że kasztan przychudł? Gadaj!	On wskrzesza to samo, co ty przez niecierpliwość, czy przez pietyzm, już składasz do grobu.	O, droga przyjaciółko to pewne, powiedział mi o tym pan Debray, który przy tym był.	Zakochała! Masz tobie! Potrzebne jej to było!	Radbym go widział tego brata waszego, i mnieby był pożądanym.	Tak!... tak!... to to samo: mieli ją odwieźć do milady.	Chłosta raz na tydzień zrobiłaby wam znakomicie! A jak to sami mówicie, słuszność, mimo wszystko, była po waszej stronie.	Cóż, na długo zostawiacie mi to sympatyczne pudełeczko?	Mój ojciec! daw. miara długości wynosząca w różnych okresach i różnych krajach od 176 do 2,15 m., i zsiadł na ziemię.	Bo ja jestem spokrewniony ze Strzegockimi.	Dziękuję, ciociu, ale ja już wolę tu poczekać.	Niema jeszcze dwu godzin, jak Janka odeszła i	No, to tak samo w Ewanelię nożyce wbić...	Tak w istocie wygląda to, jakby tu ktoś często chodził.	Tak? Chce założyć pewno tygodnik?	Właśnie. Koło dziewiątej wieczorem. I wtedy powziąłem zamiar...	Chcę znać życie i śmierć tak z bliska, abym mógł obojętnie spoglądać na jedno i na drugie.	A gdyby tak było?	A ja, sire idę po mojego wysłannika.	A ot, do ojca, do swoich pojadę.	A! to coś okropnego w istocie! rzekł generał.	Ale do sądu trza wam iść.	Czytujemy przecież dzienniki!	Dlaczegóżby miało tak być?	I ja!	Na suchotysuchoty (daw.)	Natychmiast, do kroćset!	Nawet w wyborze opiekuna?	O tak, i ciągle panią wspomina.	O, tak. Kilku panów.	Tarasowski, Morawski, Grocholski i Aleksandrowicz, wszystko to dawni rotmistrze tatarscy i zdrajcy.	To bardzo pomyślna wiadomość	To mnie zaszczyca.	To zależy.	Ze Stołecznego?	A kiedy obiecał wrócić?	A przy tym Bronek coś zmalował Podobno uszczypnął pannę Katarzynę przy kolacji...	Bóg, Krew, Ofiara, Zaświaty	Cicho	Dlaczego?	I miał dzieci?	Ile?	Jestem tylko sprawiedliwy	Juścijuści (gw.)	Kamiński pracuje u nas od trzydziestu pięciu lat	My kilka pytań zadać chcemy...	Niczego.	Niepodobna.	No! no! dość tego! Wyż mnie prześladujecie, o Arystydesy!	Poszuka pan i znajdzie?	Przeciwnie. Ujrzy nas rad. Biedna Itobi!
Boję się, że teraz nie będziesz miała czasu na słuchanie ale jeżeli mi powiesz dokładnie, o jakiej porze przyjdziesz do mojego pokoju, ja zawsze postaram się być już tutaj i będę ci opowiadała po kawałku całą bajkę, póki jej nie skończę. Jest to bardzo długa opowieść... a ja będę do niej dodawała coraz to nowe szczegóły.	Trudno to określić inaczej, jak tylko, że zupełnie zwariował. Jak pani wie, kocioł i później pożar, zrujnował mu zupełnie pustą już wprawdzie fabrykę; otóż stary odstąpił wszystkie place Maksowi, oddał wszystek gotowy towar, jaki był jeszcze na składzie, sprzedał nawet warsztaty, które ocalały, rozdzielił wszystko pomiędzy dzieci, zastrzegając sobie tylko, że do jego śmierci nikt nie ruszy murów fabryki, że pozostaną jego wyłączną własnością. Zamknął się w nich i tam żyje. Zupełny wariat. Radziłem Maksowi, aby starego chociażby siłą przewieźć do jakiego zakładu leczniczego, bo te mury bardzo by się nam przydały, ale nie chce.	Powiedz jej że mam serce zawsze pełne łaski dla niej. Powiedz, że chcę, aby pilnowała swego zdrowia i dbała o dziecko, które ma przyjść na świat. Gdy zaś zbliży się czas rozwiązania, a ja spełnię rozkazy ojca mego, powiedz Sarze, że przyjedzie do mnie i osiądzie w mym domu. Nie mogę ścierpieć, ażeby matka mojego dziecka tęskniła w samotności... Jedź, uczyń, com rzekł, i wracaj z dobrymi wiadomościami.	Ja stanowczo trzymam twoją stronę. Ten hrabia S. jest niepoczytalny. Idalka sądzi inaczej. Ona mówi, że powinniśmy zawsze trzymać się naszej sfery i dopomagać jedni drugim, zamiast szukać obcych bogów. Po części mówi prawdę, ale w tym wypadku...	Nie, nam tam trzeba być pierwej ale najpierwej odprowadzić chorągwie, by mieć wolne ręce. Spodziewam się też, że książę będzie z nas contentuscontentus (łac.)	Bezwątpienia zostanie przyjęte, a prawdopodobnie poproszą cię, żebyś jeszcze coś nadesłała. Możesz się kiedyś stać tak sławna, jak pani Morgan, Aniu, a wtedy jakże będę dumna, że cię znam!	Ach, Tomku! Jak ty się wyrażasz? Czyż można do starszych mówić: „co wuj sobie myśli”?.	Niewiem, ale wiem, że jej łzy na moją duszę padają, jak rozpalony żar.	Uczynić to można, ale czy tylko o nich chodzi? Ludzie moi, nie dawniej jak wczoraj, słyszeli w tłumie, że cezarem powinien być taki mąż jak Trazeasz.	Ale możemy ich powstrzymać! Cóż znowu! Mieliżbyśmymieliżbyśmy pozwolić  (daw.) konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż; znaczenie: koniecznie wyrugujecie  (tj. usuńcie, wyeliminujcie). mi ich, generale, z tej pozycji!!	Ale to jest tak dziwnie ładne...	Tak, i wyglądasz znacznie lepiej. Lekarz mówił, że organizm tego typu, co twój, bardzo szybko powraca do równowagi.	Właśnie że nie, i jestem bardzo zmartwiona. Boże, gdyby on się kiedy dowiedział...	Wasza pasterska mość pewnie lepiej wiecie co począć, ale ludek pobożny, choć ślepy, poruszony bardzo trzeba dać ostygnąć zapałowi... porozchodzą się ludzie....	Hm! Śmierć łatwiej na polu bitwy znaleźć niż w klasztorze, gdzie życie tak idzie, jakoby kto z kłębka powoli nić odwijał.	Jeśli mnie pan podprowadzi, zobaczy pan jak mało się różnię od tamtych zmarłych. Chodź pan.	Przypuszczam, że pani nie zna prawdziwej sanny, bo konie Andrzeja, chociaż niezłe, ale człapaki, chodzą trochę szybciej od wołów.	A tak.	Do Plwacza nie idź ten się nie będzie śmiał do niczego wziąć.	Pan Moreau może umrzeć zresztą poróżnił się beznadziejnie ze swoim panem, hrabią de Sérisy.	Panie Bertz Jutro biję się z Bazakbalem...	Tak Trzeba zamknąć czaszkę.	Tak jest.	Więc sobie, ty łobuzie, zapamiętaj że mogłoby cię spotkać coś bardzo nieprzyjemnego, gdybyś w dalszym ciągu uprawiał tę swoją propagandę.	Ja? Służę. Służę chętnie tem, co posiadam, całym moim żywym inwentarzem. Będzie tego, ze trzy kopy. Ale państwo moich wszy nie chce. I cóż mnie po państwie? Że mnie obroni od Niemców, czy Rosjan?... Ależ mnie naplewać na to, czy będzie mnie zamykał w areszcie przodownik, czy krasnyj komisarz, czy niemiecki szupo!	Zgoda, lecz nie rozprawiajmy o teologji, jeżeli łaska, Aramisie; pewnie ci jej wystarczy na dzisiaj, co do mnie, zapomniałem nawet tej odrobiny łaciny, której nie umiałem nigdy; zresztą, muszę ci wyznać, że dziś od rana nic w ustach nie miałem, i głodny jestem, jak wszyscy djabli.	Ale gdy z lewej nie ma nic...	Nie wiem. Pewnie się przyzwyczaił. Bo ja ani pić, ani palić nie będę. Po co chlać truciznę? Nawet w ustach pali	Niechże się wasze moście nie boją, to może z podwórca jakie głosy dochodzą; przecie w korytarzu nie ma żywego ducha prócz nas.	To przecież proste; w teatrze zamyka się dla mnie wszystko.	Trudno. Jeżeli wcześnie pozbędziesz się go, to przyjedź do mnie.	Brrr... Co to za szczęście, że oni tu nie dojeżdżają! Paskudna rzecz taka wojna. Dobrześ waszmość uczynił, kiedyś wybrał służbę na wodzie.	To ci bardzo zdrowo! Pozbędziesz się trochę pewności siebie i pychy.	Aha, reumatyzm Oczywiście, bardzo ciężka choroba. I jaki wyjątkowy przypadek, żeby dostać reumatyzmu akurat wtedy, gdy jest wojna światowa i gdy trzeba iść na wojnę. Przypuszczam, że wam bardzo przykro z tej racji.	Nie tak to łatwo powiedzieć. Wszak umiem być wytrwały, prawda?	Tak, prosiłam, żeby mi pomagał w ten sposób. Nigdy o tym nie zapominał i bronił mnie przed szorstkimi słowami tym znakiem i życzliwym spojrzeniem.	Miejmy nadzieję, że nas śmierć nie dosięgnie i że osobiście powiesimy Van Goulda.	Ale jeśli on tu jest?	Ale nie z krzywdy ludzkiej...	Ale państwo nie znacie co jest przyczyną tej nienawiści?	Czyś ty oszalał?	Dziecko, ty dziecko! Jakżeż mogłaś wyjść za tego głupiego Henryka Dohnę?	Różne cebulki i słodko pachnące kwiatki, ale najwięcej róż.	Naturalnie, że pan nie rozumie. To trzeba wiedzieć.	Zły pies, szczeka na mnie i podarł mi zupełnie nowy fartuszek.	Ani myślę. Owszem, ta bezwładność mózgów daje mi najlepszą gwarancję bezpieczeństwa tajemnicy moich wynalazków. W przeciwnym razie pochwycono by je, prędzej lub później odkryto by metodę postępowania i znaleziono by to, czego bym im dać nie chciał...	Czy pani przypomina to sobie z całą pewnością?	Może na zawsze, jeśli nie znajdę czegoś lepszego.	Nie umiem na to odpowiedzieć, mój przyjacielu.	A więc, z ręką na sercu, z jakim uczuciem przyjęła panienka te bukiety i te wiersze?	Czy księżna przypomina sobie jakiś wielki grzech popełniony w młodości?	Czy pan ma jaką terminową robotę?	Nassi! A jak je trzeba odebrać?	Spójrz mi w oczy!	Istotnie Musimy oszczędzać rząd, który zwalcza socjalistów, pod którym idee religijne i konserwatywne zrobiły niezaprzeczone postępy. Prefekt nasz, pan Worms-Clavelin, choć Żyd i mason, okazuje żywą troskliwość o interesy duchowieństwa. Pani Worms-Clavelin kazała ochrzcić swą córkę i umieściła ją w klasztorze w Paryżu, gdzie odbiera ona doskonałe wychowanie. Wiem o tym z pewnością, bo panna Janina Clavelin jest w jednej klasie z moimi siostrzenicami, pannami d’Ansey. Pani Worms-Clavelin jest opiekunką kilku naszych instytucji filantropijnych i mimo swego pochodzenia i stanowiska nie tai sympatii arystokratycznych i religijnych.	Dwadzieścia pięć sążni Biorą dobrze i prędko. Któregoś dnia pokażę ci to.	Nafirze, przebóg! Co robisz! Król ofiaruje ci dwa miliony złotych, wielką wstęgę orderu węża brylantowego i szmaragdowej jaszczurki, i posadę ministra zdrowia publicznego za tę tajemnicę, będziesz jednym z pierwszych dygnitarzy kraju! Ja tobie chowałem tę niespodziankę.	Ci, którzy króla i Rzeczypospolitej odstąpili.	Masz rację, mnie jest bardzo dobrze	Naturalnie. On nam otworzył drzwi do tych krajów.	Nie pani, ja tylko bardzo chory byłem	Nie, mój kochany, to są fakta	Pan! Pan! To sam Sakya Muni!	Przede wszystkim zapłaciłbyś z pewnością w Bristolu, coś tam winien, i zaczęto by cię znowu wpuszczać za upragnione drzwiczki.	Te wypełzłe to pabianickie; mówię o tych amarantowych z zielonym deseniem, te nigdy nie wypełzną, można wygotować w słońcu i nigdy nie wygryzie.	Wiecie, a do cna przepomniałyśmy o tym papierze o Grzeli.	Wieprzu sprośny! Nie będziesz teraz już zapładniał naszych dziewcząt!	Zapewne! Powinien być przepych, aby odpowiadał szczęściu i podrażnił arystokrację.	A las czyj?	A potem każe pośrutowaćpośrutować	A też kiej trup, jeno przy niej przesiaduje. Nie pociągną oni długo, nie.	Bijże mnie! Bijże mnie!	Cicho	Czyli już żadnej broni, koniec rozpaczy?	Czytałem, Wasza Mił...	Frau Olowski ist ja... Sind Sie vielleicht ein sogenannter Kalwicki? Frau Olowski ist aber schön...	I co panu z tego przyjdzie?	I co?	Ja nic widzieć nie chcę! nic, nic!	Jakiś nieznajomy, nie chce wymienić swego nazwiska.	Ma rację	Macie tylko jedną salamandrę?	Nic nie zapomnieliście?	Nie gadajcie o tem!	Nie, on tylko został zabrany.	No proszę, i cóż z tego będzie?	No!... i nie panu także.	Nuda, Teatr	O, czyż trochę?	Pan Legrandin.	Pan Morrel jest w swoim gabinecie, prawda, panno Julio?	Proszę zabrać natychmiast tę wariatkę!	Przychodzę!	Prędzej!...	Smutna, dzika miejscowość	Szlachetnaszlachetna	Tu niedobrze.	Waćpan tu byłeś?	Wiatry niosą baśnie i kłamliwe języki Tyle teraz fałszu, iż w nim odrobiny prawdy nie rozeznać.	„La vie parisienne!” Zna ciocia tę operetkę? Jest w niej także admirał szwajcarski.
Dlatego, żeby jej nie dotknęły spojrzenia obojętne, złe lub zazdrosne. Ja nie pokazuję ludziom obcym nawet swoich brązów i obrazów najlepszych, bo się obawiam, że nie odczują całego ich piękna i że mi coś z tego piękna mogą zbrudzić i zabrać ich spojrzenia. A tym bardziej nie pozwoliłabym im zajrzeć do duszy własnej.	Dziwne. Nie wygląda pan na Nikodema. Ale mniejsza o to. Zresztą mój Brutus też nie wygląda na Brutusa, a ja na Żorża. Powiadasz pan, że ten łajdak wyjechał?	Ja dalipan nie żałuję że sobie odjechały Poczciwe te nasze kobiéciska, ale i księżna Teresa i moja siostra zanadto święte, aby z niemi było bardzo wesoło.	Na pewno tak, lecz wątpię bardzo, czy umiałby nam coś o niej powiedzieć. Najprawdopodobniej człowiek ten nigdy w życiu swym Kamy nie widział; przynajmniej w stanie swym normalnym na jawie. O tym zaś, co obecnie przeżywa jego jaźń poza obrębem ciała, albo całkiem zapomni po przebudzeniu, lub też wspomnienia będą tak mętne i powikłane, że zamiast pomóc, utrudnią nam tylko zadanie.	Toteż że nie mogliśmy czekać, straciliśmy, a Wokulski zyska, gdyż może czekać.	W tym, wasza dostojność, masz dowód, że nasze świątynie były wznoszone według planu, który nakreślili sami bogowie A jak drobna pestka rzucona w ziemię rodzi niebotyczne palmy, tak obraz skały, pieczary, lwa, nawet lotosu, zasiany w duszę pobożnego faraona, rodzi aleje sfinksów, świątynie i ich potężne kolumny. Boskie to są czyny, nie ludzkie, i szczęśliwy ten władca, który patrząc naokoło siebie potrafi w rzeczach ziemskich odkryć myśl bożą i w zrozumiały sposób przedstawić ją następnym pokoleniom.	Dwanaście tysięcy, panie Aronnax. Są to jedyne węzły, jakie mnie jeszcze łączą z ziemią. Lecz świat skończył się dla mnie w dniu, w którym mój „Nautilus” po raz pierwszy zanurzył się pod wodę. W tym dniu zakupiłem ostatnie tomy dzieł, ostatnie broszury, ostatnie dzienniki i od tej chwili pragnę wierzyć, że ludzkość ani myśleć, ani pisać nie umie. Te książki, panie profesorze, są na twoje usługi; możesz z nich korzystać, ile ci się podoba.	Pleciuch baba, tak dzisiaj najurzyła u Szymków, że sołtysowa sklęła się z wójtową, i żeby nie ludzie, do bicia by przyszło.	Wiem, wiem! Idziecie do teatru na Siedem zamków! Ja też pójdę, bo mama powiada, że mogę być na tej sztuce. Dostałam już pieniądze na drobne wydatki i bardzo jest brzydko, żeście mi wpierw nie powiedziały.	Twoja prawda, twoja, sam to przytwierdzam i nie ze strachu, a po dobrości... Aleś mnie przyrychtował, no, żywą krew oddawałem, ziobra mi popękały, do ciebie piję, Antek, co tam, poniechaj złości, ja ci już nie pamiętam, choć mnie jeszcze plecy bolą... aleś ty chyba krzepciejszykrzepciejszy (gw.)	Naturalnie. Ale w liceum musimy udawać, że jesteśmy za korpusem kadetów. Nie mógłbyś napisać jakiego morowego epigramu à la Catullus na to, że King jest korpusowi przeciwny?	A niech mi pan powie, drogi profesorze nie pamięta pan żadnego urwisostwa...	Bo ty nie wiesz wcale ty nie wiesz wcale, ile ja sił w pier­siach czuję! powiem: „tyle tylko?”. Daj mi boga­ctwa: zawołam: „ach Ale gdy mnie natomiast na bok weźmiesz i szeptem powiesz: „Synu, czeka na ciebie... gdzieś... coś wielkiego... coś, co...”.	Dlaczego nie. Bezrobotny jestem. Wolno mi.	Ja i nie napraszam się.	Jeszcze nie wiadomo. Tu rzecz idzie nie według starszeństwa, lecz według żądania ojca i całej rodziny. Ogotaj ma kilku synów i podobno już innemu przeznaczył po sobie panowanie.	Naturalnie; ale czy znasz pan człowieka w jakiemkolwiek położeniu, któremuby z żadnej strony niczego nie brakowało?	Nie jest to drobiazg.	Nie wylazę! Siadajcie, macie siadać, a nie, to sama pojadę!	Nie, bo może stali oni zbyt wysoko, aby się ośmielono aż tam ich szukać: nie podpala się Pałacu Sprawiedliwości dla byle kogo, Eminencjo.	Nie.	No, są wielkości fok, ale gdy drepczą na tylnych łapach, są tej wysokości Nie powiem, żeby były ładne. Nie mają na sobie żadnych łupek.	O ożenieniu, jak o ożenieniu boć niewiast po świecie grzecznych i bez tego dosyć, ale jemu trzeba syna... On chce koniecznie potomka męzkiego mieć... To jego jedyna troska, aby korona nie poszła po kądzieli, albo na Mazury, lub na jakie cudze ręce... Syna, syna mu trzeba, a tu...	Oho! chwila zwierzeń nie nadeszła jeszcze.	Samo się bawi. Jak chcę i muszę, to nie mogę.	Służąca jest właściwie u ciebie; ja się jej nigdy o nic doprosić nie mogę.	To waść nie wiesz?	To zależy od wielkości Wielkość gra tu ważną rolę. Bo ratlerek to nie cielę. U ratlerków odwrotnie: im mniejszy, tym droższy.	Wola boska; nie ma kącika, gdzie by nie było krzyżyka...	Aby do wsi nie szło, to wygonem	Ale on wcale nie był zły Spytałam go, czy mam odejść, a on mnie prosił, bym została. Pytał mnie o różne rzeczy, a ja siedziałam na dużym fotelu i mówiłam mu o Indiach i o gilu, i o ogrodach. Nie chciał mnie puścić. Pokazał mi portret swojej matki. Zanim odeszłam, śpiewem go uśpiłam.	Czemu nie poślesz do domu po inną?	Kąpałabym się i... tak dalej A przy tym zakochałyby się we mnie te morskie trytony... i przynosiłyby mi perły. Wiesz, tak jak było naprawdę. Mógłby to być film przyrodniczy i edukacyjny, nie sądzisz? Coś takiego jak Trader HornTrader Horn (ang.)	Masz rację! Jednak inni postępują inaczej. Nie dbają o słonie i nawet biją je.	Nie. Szlak mej wyprawy wiódł na południe. Dalej na południe, niżeli zapuścił się ktokolwiek przed nami! W owe to strony nieznane podążyłem samowtór z Hugonem, przyłączywszy się do Witty i jego pogańskiej drużyny...	Nikogo nie minie kara, obiecuję ci to... Benedetto zostanie ukarany.	Okpił, okpił! Sprzedałem za czterdzieści tysięcy, zarobiłem na tym trzydzieści osiem i pół, ale mnie okpił! Nie daruję mu tego do śmierci!	Prawda, NaukaNie mówię już o potwornych w swej bezczelności blagach BergsonaBergson, Henri (1859–1941) jest tylko wtłoczeniem rzeczywistości, z pewnym przybliżeniem, w schemat najdogodniejszy w danym punkcie rozwoju matematycznej fikcji. Przybliżenie to osiągnęło dziś maksimum w teorii Einsteina i wątpię, aby poszło dalej. Pogląd fizyczny jest konieczny, to inna rzecz, ale konieczny w ogóle, a nie w tej czy w innej swojej postaci. Ale stosuje się prawie tylko do kompleksów rzeczywistości bardzo różnego rzędu wielkości w stosunku do nas; w astronomii i budowie materii jest na swoim miejscu; a każdy dowolny ruch jakiejś żywej istoty przeczy całej fizyce.	Och, myślę że ostatnia podróż, którą odbędzie, to będzie podróż z Presles do Isle-Adam na moje wesele.	Bałem się o ciebie. Dlaczego chcesz siebie zgubić? Co to znaczy, że modliłeś się z nim razem?	Co za szkoda, że jesteś w masce! To był dla ciebie dobry moment, żeby sobie powetować niepowodzenia miłosne.	O to mniejsza Król się wszakże opamiętał, że żonę wziął i myśli o niej.	Stało się tak działy się i inne cuda liczne, które dzieło boskie ugruntowały. Największym zaś cudem było to, że owi rybacy, cieśle, lud prosty, potrafił nawrócić na tę wiarę królów, mocarzy i mędrców świata, że powywracano ołtarze fałszywych bogów, a wiara ta co dzień się szerzy i krzewi...	Doprawdy? A ja go chcę zabrać z sobą do Poświcia.	Oryginałów! Ależ wszyscy ci ludzie są do siebie podobni!	No, dzisiaj chyba już czas do domu ale wrócę tu jutro i pojutrze, i popojutrze.	Sam. Chodźmy do niego...	...a na ten pomost chwiejny wjadę z moimi koń­mi dwunastoma wjedziemy razem na te deski, na wodę...	A cobyś powiedziała, gdyby mnie bakterie zabiły?	A czyżbym ja się matki bać mogła!	A jak ona krowę wydoiła, było na co patrzeć.	A jeśli na siły przeważne trafim?	A kto im wydaje rozkazy?	A pan Foullepointe?	Ale znaleziono trupa. Generał został zabity, a na całym świecie nazywa się to morderstwem.	Ależ... ależ... kierownik pociągu chce mnie rewidować.	Bardzo mi jest przykro rozstawać się z tobą.	Brałem to pod uwagę i dlatego kawa już jest gotowa. Więc widzi pani, miałem najlepszą wolę oddać pani te listy. Niestety, zaszła okoliczność, która pokrzyżowała moje plany. Czy pani mówi po francusku?	Będziesz w niedzielę na muzyce u Kłębów?	Co pan chce przez to powiedzieć?	Co przez to rozumiesz?	Co, panie naczelniku?	Czyście opowiadali w domu o waszych zamiarach?	Dlaczego pani pyta?	Dobrze! Daleko nieprzyjaciel za wami?	Dobrze, dobrze wuj Cardot...	Fokowi je zabrałem, a co w nich jest, obaczcie.	Godnych za to tych związków kucharek, pomywaczek i szwaczek, w których sumieniach jesteś wielkim cudotwórcą i magiem, ojcze Wyprztyku.	Goły był?	I Szwedów pod Klewanami poraził!	I ta robocza masa to ludzie.	Idzie jak kaczątko na wodę	Innego kazałbym uwolnić na parolparol (z fr.) odrzekł Kmicic.	Ja! a dlaczego?	Jakże to mam rozumieć?	Kobieta rzekła matrona.	Kobiety miejsce u krzyża, odpowiedziała Marja	Mówisz pan o szampanie?	Nazywam się Feliksiak To ja służyłem za pana w wojsku...	Nic... nic.	Niedługo wyzdrowiejesz!	No	No już dobrze, dobrze. Napij się i ty trochę.	O AteneAtene (łac. forma W. lp.) zawołał Petroniusz	OjczyznaWiara, PokusaBóg	Po co?	Pochowałem! jakom ino na wyrobku, ale gospodarski pochowek sprawiłem; i ksiądz był, i chorągiew była, i bractwo ze świecami było, i państwo ze stacji było; i wódka, i chleb, i ser, i wszyćko, wszyćko! zaczął płakać cicho i kiwał się na wszystkie strony.	Prawdziwie byłby to dobry, miłosierny uczynek, gdyby jej kto podczaszyca schwycił! i figiel nieoceniony.	Przecież to sposób zupełnie prosty i bardzo rozpowszechniony na wyspach Pacyfiku.	Przecudna, biała ściana...	Przez pierwsze dni. Potem jakby zapomniał.	Straszne to przywodzić na stryczek ojca tego dziecka! Co za hańba! Co za hańba! Ale sprawiedliwość przedewszystkiem!	Tak, to moje nazwisko	To krewny Petroniusza, który wrócił niedawno z Armenii.	Tylko od Moryca z Hamburga. Ładna narzeczona. Niech Kama będzie grzeczna, to wyswatam za Moryca.	Wielki Boże! Któż je przejął?	Więc któż królowi wskazał chatę, powiedział o Bondarywnie?	Właśnie, z Dawida synem.	Złożona u stryja dla mnie gdyż niechodzi tu, o chwilę, ani o godzinę, ale o szczęście życia całego.	„Garrick, ten twórca dusz, taki potężny w Koryolanie!”
A! Nie o to chodzi. Choćbym chciała, to cię zdradzać nie będę, bo mam wstręt do was wszystkich, mężczyzn, brzydzę się wami! Brzydzę się, słyszysz? Ale to mnie gnębi, że mnie nie wolno tego, a choćby mi było wolno, że się na to nie zdobędę, na co ty śmiało możesz sobie pozwalać.	Dzięki temu odkryciu uczeni twierdzili, iż klęczącego Achillesa ugodziła strzała Parysa i zraniła w piętę prawą: bowiem zgłoski jego imienia są impares. Tutaj należy zauważyć, iż starożytni przyklękali na prawe kolano. Wenus zraniona była pod Troją od Diomedesa w rękę lewą: bowiem jej imię po grecku składa się z czterech zgłosek. Wulkan kulał na lewą nogę dla tej samej przyczyny. Filip, król Macedonii, i Hannibal ślepi byli na lewe oko. Tak samo moglibyśmy oznaczyć pedogry, przepukliny, hemikranie, za pomocą tej racji pitagorejskiej. Ale, aby powrócić do imion, zważcie jak Aleksander Wielki, syn króla Filipa, o którym mówiliśmy, osiągnął raz cel swego przedsięwzięcia jedynie za pomocą interpretacji imienia. Oblegał potężne miasto Tyr i dobijał się do niego wszystkimi siłami przez kilka tygodni; ale na próżno. Nic nie pomagały tarany i kusze oblężnicze: wszystko, zaledwo zniszczone, wraz było na nowo naprawione przez Tyrejczyków. Zaczem powziął myśl, aby zaniechać oblężenia, z wielkim wszelako smutkiem, widząc w tym odstąpieniu ogromny uszczerbek dla swej sławy. W takiej wątpliwości i strapieniu usnął. We śnie marzyło mu się, iż satyr był w jego namiocie, tańcząc i podskakując na swych koźlich nóżkach. Aleksander chciał go ująć: satyr wymykał mu się ciągle. Wreszcie król, przycisnąwszy go do jakiegoś kąta, pochwycił go. W tej chwili obudził się: opowiedziawszy swój sen filozofom i uczonym dworskim, usłyszał od nich, iż bogowie przyrzekali mu zwycięstwo i że Tyr niebawem zostanie wzięty: bowiem to słowo Satyros, podzielone na dwoje, brzmi sa Tyros, co znaczy: „twoim jest Tyr”. Jakoż za pierwszym szturmem, który przypuścił, wziął miasto siłą i we wspaniałym zwycięstwie ujarzmił ten buntowniczy naród. Na odwrót zważcie, jak przez wykład jednego słowa Pompejusz zwątpił o sobie. Zwyciężony przez Cezara w bitwie pod Pharsalus, nie miał innego sposobu ratowania się prócz ucieczki. Uciekając morzem, przybył do wyspy Cypru. Około miasta Pafos ujrzał na brzegu piękny i bogaty pałac. Zapytawszy pilota, jak nazywają ów pałac, usłyszał, iż nazywają go Κακοβασιλεα, to znaczy niedola króla. To imię napełniło go taką grozą i wstrętem, iż popadł w rozpacz, jakoby upewniony, iż nie uniknie bliskiej utraty życia. Tak iż obecni i żeglarze słyszeli jego krzyki, jęki i wzdychania. W istocie, w niedługi czas potem niejaki Achilas, wieśniak nieznany, uciął mu głowę. Moglibyśmy jeszcze tutaj przytoczyć, co zdarzyło się L. Paulusowi Aemiliusowi, wówczas gdy uchwałą senatu rzymskiego został wybrany imperatorem, to jest wodzem armii, którą wysyłali przeciwko Persesowi, królowi Macedonii. Tegoż samego dnia pod wieczór, wróciwszy do domu, aby się przygotować do podróży, całując swą małą córeczkę imieniem Tracja, spostrzegł, iż była nieco smutna. „Co ci jest moja Tracjo? Dlaczego jesteś taka smutna i stroskana?”. „Mój ojcze Persa umarła”. Tak nazywała małą suczkę swoją ulubioną. Na te słowa Paulus nabrał pewności o zwycięstwie swoim nad Persesem. Gdyby czas nam pozwalał roztrząsać tutaj święte księgi hebrajskie, znaleźlibyśmy sto znacznych ustępów pokazujących nam dowodnie, w jakim zachowaniu i czci były dla nich imiona własne i ich znaczenia.	Nie będę tak niemądra, żeby obrazić mamę, kiedy sobie zadała tyle trudu, by mi to wszystko kupić. To nierozsądne z mojej strony i nie chcę się tym kierować. Największą moją pociechą są jedwabne pończochy i para długich rękawiczek. Kochana jesteś, Ludko, że pożyczasz mi swoich. Zdaje mi się, że jestem tak bogata, a nawet elegancka, mając dwie pary nowych i jedną upraną na częstszy użytek.	Mężczyzna, Kobieta, Pozory, Gra, Zabawa, Nuda, Głupota, Dziecko o mężczyźnie! nic, absolutnie nic prócz tego: jak ubrany, jakie ma włosy i oczy, w kim się kocha, czy dobrze tańczy itp. Znasz moją zewnętrzną garderobę, a chcesz definiować mnie całego. Wołasz na mnie: Pozer! Dlaczego? Że rzucam czasem paradoks o marności życia, pracy i pieniędzy. Gdyby to mówił Wysocki, uwierzyłabyś, bo on nic nie ma i musi ciężko pracować; ja zaś pozuję, gdy na to wszystko pluję, bo jakżeby panna mogła zrozumieć, że mówię to na serio, ja człowiek bogaty, akcjonariusz fabryki Kessler et Endelman! Zupełnie tak samo na Müllera mówisz: błazen! bo widzisz go tylko, jak u ciebie wywraca koziołki, opowiada kawały i przygody miłosne, jest zabawnym, ale poza tym Müllerem błaznującym, jest jeszcze inny Müller, Müller, który myśli, uczy się, spostrzega, rozumuje,	Nowe nieszczęście i kto wie, czy nie pozbawiłaś mnie kawałka chleba na starość... Ale wiedziałem, że z tem nie będziesz się liczyła.	Nie. Nie mówiłem, chociaż tak należało zrobić. Zabrakło mi jednak odwagi. Nie proszę ani jego, ani ciebie o przebaczenie, gdyż wiem, że na nie nie zasłużyłem i że go nie otrzymam. Moje rachunki zresztą są skończone. Wielką cenę zapłacę za karygodny błąd mojej młodości. Ale zdaję sobie doskonale sprawę, że takie błędy muszą być najsurowiej karane. Dopiero dzisiaj zrozumiałem, dlaczego ta kobieta została moją kochanką, a następnie uwikłała mnie w małżeństwo. Już wtedy była szpiegiem i użyła mnie jako prostodusznego głupca, który ułatwił jej dostęp do ludzi z dyplomacji. Prawdopodobnie, wykorzystując sytuację, szperała również w tajnych papierach powierzonych mi do przewiezienia. Porzuciła mnie, gdy stałem się dla niej bezużyteczny, a teraz wróciła, gdy miała nadzieję wyszantażować ode mnie nowe tajemnice państwowe. Mniejsza zresztą o to... Powtarzam, że to moje rachunki i że ja je zapłacę... Chodzi o ciebie. Ta podła kobieta groziła mi bowiem, że i ciebie potrafi wciągnąć w tę brudną aferę. Oczywiście nie wierzę jej wcale. Istnieją jednak pozory, które mogą jej oskarżeniom nadać kształt prawdopodobieństwa. Wszystkiemu winien twój nieszczęsny wyjazd do Krynicy...	Niechże pan ochmistrz ulituje się ten ostatni raz, każe nam wlepić po dziesięć batów na kobiercu, pocałujemy go w rękę i sza!	Henryku, mówisz o śledztwie? Co masz przez to na myśli? Czy Sybilla?... Och, Henryku, ja tego nie zniosę! Bądź jednak zwięzły. Powiedz mi wszystko od razu.	A ty się skąd tutaj wziąłeś, Lulejko? Bój się Boga, jak ty wyglądasz! Co za ubranie włożyłeś na siebie! Wracaj natychmiast na górę i przebierz się!	Swój, ale nieprzyjaciel, którego do porachunku jeszcze wezwę, i póki się to nie stanie, mówić mi się o tym nie godzi.	A propos wie pan, że miałem ze sobą tylko dwa tysiące franków, które przekazał mi ksiądz Busoni. Wydałem sporo na podróż i...	Na kwaśne jabłko, powiadasz? Bodaj ciebie! Ot, kreseczka mu się mała dostała, której do dzisiaj pewno i znaku już nie ma.	Możesz na dworze faraona nie dopuścić traktatu z Sargonem?...	Panie Boże napełnij serca nasze miłością dla wszelkiego kapralstwa, abyśmy na nie spoglądali bez obrzydzenia. I niechaj panuje pokój w tej dziurze aresztanckiej na szynach!	Nic, cicho jak w grobie; sposobi się żałoba. Ojciec Guarini przemyka się od kurfirsta do kurfirstowéj, Sułkowski na straży stoi od rana, a Brühl nie wiem nawet, co się z nim dzieje...	Hańba nie chwyta się nazwiska takiego jak twoje. Będziesz wdową, wdową po szaleńcu, ot i wszystko. Pójdę dalej; zbrodnia moja nie będzie hańbiąca. Może do tej pory prawodawca-filozof zwalczy przesądy epoki i uzyska zniesienie kary śmierci. Wówczas jakiś życzliwy głos wspomni jako przykład: „Ot, pierwszy małżonek panny de la Mole był szaleńcem, ale nie był niegodziwym człowiekiem, zbrodniarzem. Niedorzecznością było strącać tę głowę...” Wówczas pamięć moja nie będzie bezecna, przynajmniej po jakimś czasie... Twoje stanowisko w świecie, twój majątek i, pozwól sobie powiedzieć, twoja genialna inteligencja, stworzą panu de Croisenois, skoro zostanie twym mężem, rolę, do której sam nie byłby zdolny. Ma jedynie urodzenie i odwagę, a dwa te przymioty, które tworzyły pełnego człowieka w r. 1729, dziś, o wiek później, stały się anachronizmem i rodzą jedynie pretensje. Trzeba czegoś więcej, aby dziś stanąć na czele francuskiej młodzieży.	Ale nie będziesz się tego więcej lękała, Ruby, prawda? Będziesz dzielna, będziesz wierzyła, że wszystko będzie dobrze!	A mógłbyś przysiąc, jeszcze raz cię pytam, że z tą występną sympatią pan de Hojeda jawnie się nie zdradził?	A skądeś to wiedział, że my chcemy żebrać u ciebie, o Mali Jedyną rzeczą, o którą nam chodziło, było przyjrzenie się tej rzece... tam za polem.	Musi, że jest. Przecie święta nadchodzą, to kużden się domu pilnuje... A jeszcze jak woda wylała...	Ale czemu nie chcesz wracać do Paryża? Co cię może zatrzymywać na wsi? Masz od jakiegoś czasu upodobanie w samotności, które mnie dziwi i które mnie martwi, ponieważ nas rozdziela. Znajduję cię nawet smutniejszą niż zwykle i boję się, czy nie masz jakiego zmartwienia.	Przede wszystkim muszę pani zrobić wymówkę za to, że mię pani nie zawiadomiła o zamiarze... o zmianie miejsca pobytu... o wyborze zajęcia. Jestem przecież opiekunem pani.	I nie masz już nadziei na przyszłość?	Zapewne bo nietylko potrzebujemy być dobrze obsłużeni, aby się nam udało, ale jeszcze musimy się zabezpieczyć od przegranej, bo idzie tu o głowy, i to nie o lokajskie...	Z kimże się to żenisz?	Jak to się Wołmontowicze świecą z daleka!	Tylko ze mną nie igrajcie! Ja wam dam raport. My się z sobą jeszcze spotkamy, ale miło wam nie będzie, bo mnie wtedy poznacie, jeśli mnie jeszcze nie znacie.	Smutek jest chorobą duszy; ty masz wciąż jeszcze chorą duszę, Agnes. Zapomnij o świecie, który pozostawiłaś po tamtej stronie furty, a zwróć się cała myślami ku Bogu i niedoli twych bliźnich. Trzeba się więcej modlić, siostro: gorąco modlić i umartwiać za własne grzechy i za grzechy cudze. Pamiętaj Agnes, że w szczerej modlitwie i umartwieniu cała klasztoru potęga. O innych myśl, siostro, o innych, a najmniej o sobie i o tym, co już bezpowrotnie minęło.	A sam pójdzie do nich na wycug, co?... Starzyście, Wawrzku, a do cna jeszcze głupi Ho, ho, Boryna jeszcze krzepki, może się ożenić, a głupi by był, żeby dzieciom zapisywał.	To być nie może.	Właśnie! To fakt, że oni mają tu dobre miejsca!	Jeżeli będzie skazujący będzie prawdopodobnie skasowany, bo w procesie, gdzie zeznania świadków są tak liczne, rzadko się zdarza, aby nie zaszły uchybienia formalne, które adwokaci mogą zaczepić. Co się tyczy wybryku księcia Henryka, bardzo wątpię, aby przypadł do smaku jego ojcu.	Pan się nie obrazi, prawda?	Chciałbym uścisnąć pana dłoń za okazaną mi niegdyś uprzejmość, nie miałem dotąd sposobności podziękować panu.	Gospodarzem se był, to i gospodarski pochówek miał będzie, a biedny człowiek to nawet nie wie, pod jakim płotem tę ostatnią parę puści. Bych ci światłość wiekuista! Bych ci...	Czemu nie powiesz mi wszystkiego?	Dla czego mi nie odpowiadasz? zapytał Szulc.	Przez nią zyskuje się wybawienie z Kołowrotu Wszechrzeczy Rzeka Strzały! Pomyśl jeszcze nad tym!... Może jakiś mały strumyczek, wyschnięty od upałów? Lecz Najświętszy nigdy by tak nie oszukiwał starca.	Och, znów proszę pana o wybaczenie. Po tych odwiedzinach muszę jeszcze do kogoś pójść, i tam również serce mi się wyrywa.	Chce pani zostać. Chce pani tu zostać jako moja żona. I uważa pani, że powinienem być tym uszczęśliwiony. Nie zdaje sobie pani sprawy z tego, że ja mogę mieć o tym wręcz odmienne zdanie.	I cóż ci to teraz przeszkadza? Zabrać nas nie zabiorą, choćby chcieli. Moi rodacy nas obronią, Węgrzy nas obronią. A przy tym trudno uwierzyć, by chrześcijanie chcieli naszej zguby...	A ojciec pani czym się trudni?	Czy może Heidi nauczyła się czytać?	Hm, chyba tak. I dlatego dziadek ustanowił się moim lekarzem, a ponieważ wie wszystko, ufam mu jak nikomu.	Nie. Nic nie będzie kosztowało, bo Kasia od niego nie wzięłaby grosza.	Tak jest, panowie w osiemdziesiąt dni, od chwili otwarcia odcinka kolei między Rothalem i Allahabadem. Oto jak się przedstawia marszruta ułożona przez „Morning Chronicle”:	Ale ja, wasze wysokobłagorodie, nic nie czuję. Z lekka mnie tylko ukłuł, wasze wysokobłagorodie.	Co się stało?...	Mało to ci było?	Mówię wam, że ten człowiek dogorywa	Nieuzasadnione było też to niezwykłe małżeństwo	Wcale nie za krótko	Mężu Czy trochę nie przesadzasz?	Nie... nie... nie umiem!	E, nie przesadzajmy. Pan Andrea używa tylko tytułu wicehrabiego.	Wiesz, w czasie twej niebytności Kromicki zaproponował mi, bym z nim weszła do spółki.	Ale możesz kazać wyciąć z bazaltu siebie powożącego kwadrygą.	Ale potrafiłaby pani każdego.	Jeszcze jeden ze mną.	Czyń, jak chcesz gdyż bogowie dali ci mądrość godną członka najwyższej rady.	Dziękuję za dobre słowo, pani.	Becky Thatcher. A ty? Ach, prawda, wiem: Tomasz Sawyer.	Co masz zamiar robić?	Co? Czyżby korsarze budowali kościoły? Czy naprawdę oni je budują?	Masz je pan, tam siedzi Mada Müller, Mela Grünspan i Mery Grosglick.	Tak jest, wagonem prywatnym.	Tak, bez posagu Gotów jestem zrezygnować z jej wyprawy.	A teraz najważniejsza rzecz: osłabienie i ból głowy. Nad oczyma czy w skroniach?	Bo tatko o nią zazdrosny	Co pani sądzi o naszym głośnym kaznodziei?	Do teatru, zapomniał pan czego.	Może Niepołomski jest w kraju. Przecież powinien pani szukać	No i cóż dalej?	Pani zawsze jesteś pełną miłości bliźniego i politowania nad nędzą! rzekł z wielką grzecznością, pod którą wprawne ucho dosłyszałoby jednak ironję.	Przestali śpiewać tę bezczelną piosenkę?	Stanęła u ujścia zatoki i wraz z dwoma statkami Harrisa broni do niej dostępu.	Trzy czy cztery metry... Stopnie są bardzo wysokie... i brakuje niektórych.	A czym by?	Charakter pisma był badany?	Czego?	Czy pani znała Litkę?	Dałem mu ostatnie namaszczenie	Grać będziesz?	Jaki?	Jakto? mężczyzna od baby? zapytała pani Kamieńska, a toć wstyd...	Kogóż! przerwał Wiaduch...	Kto tu był ostatni?	Kunige prabaščiau! Ak, tau jau ne pirmą kartą taip apie jį šnekant tenka girdėti, ir užpernai taip apie jį pasakojo lenkstudentis, o kaip parvažiavo namo, visi pamatėme, jog tai ne tiesa.	Kłamiesz, szelmo! Kłamiesz najpodlej w świecie!	Niczego, błotny słowiku!	Owszem.	Polityka?...	Słucham, mości książę, słucham uważnie.	Trud byłby zbyteczny, gdyż ukąszenia są dziełem moskitów.	Umarł przed wojną.	Weź spólnika z gotówką, albo z kredytem dużym, znajdziesz łatwo.	Wiatr gałęźmi rzuca.	Wierzę mu!	Z harapemharap burczał Niemiec.	Zechcą ustąpić.
Nie zasłużyłem na tyle łaski, ekscelencjo Tak, gdybym był zupełnie nieuczciwym, miałbym swoich pięćset tysięcy franków; zresztą mogę panu przedłożyć rachunki z mego majątku, mogę go panu wyszczególnić! Ale niech pan hrabia pozwoli sobie powiedzieć, że jeżeli rozmawiałem o nim z panią Clapart, to nigdy dla wyśmiewania się, ale przeciwnie, ubolewając nad jego stanem i pytając pani Clapart, czy nie zna jakich lekarstw nieznanych doktorom a popularnych u ludu... Mówiłem o pana uczuciach i przy małym, kiedy spał (okazuje się, że nas słyszał!), ale zawsze w formie pełnej przywiązania i szacunku. Nieszczęście chciało, że ta niedyskrecja wyszła mi na zbrodnię. Ale, przyjmując słuszny wyrok pańskiego gniewu, pragnę bodaj, aby pan hrabia wiedział, jak się rzeczy miały. Och, mówiłem o panu z panią Clapart z serdecznym wylaniem. Wreszcie, może pan hrabia spytać mojej żony, nigdy nie mówiliśmy między sobą o tych rzeczach...	Nie tak prędko, mój Marku! Ja twój wynalazek niezawodnie kupię. Oczywiście, sam rozumiesz, że poślę tu jeszcze swoich techników... Rzecz trzeba dobrze zbadać. Być może, iż jest to naprawdę tylko gaz trujący. Ale choćby to był nawet sam Absolut, nic mnie to nie obchodzi, jeśli Karburator pracuje, jak się patrzy.	Przepraszam N. Panie żyję z wielą w najlepszéj, ale z temi co się za boginie i królowe mają, nie umiem w istocie. Ta kobiéta rujnuje kraj! ma fantazye dziwaczne... i żadnéj zasługi uszanować nie umié.	Przyjaciele może ten statek chce tylko poznać wybrzeża wyspy? Może jego załoga wcale nie wyląduje? To możliwe. W każdym razie powinniśmy starać się ukryć naszą obecność. Wiatrak postawiony na Płaskowyżu Pięknego Widoku najbardziej zwraca na siebie uwagę. Niech Ayrton z Nabem pozdejmują z niego skrzydła. Zamaskujmy gęstymi gałęziami okna Granitowego Pałacu. Wszystkie ognie trzeba pogasić. Niech nic nie zdradza obecności ludzi na wyspie.	Tylko nie myśl o nim nic złego... proszę cię, nie myśl o nim nic złego! Ja wcale nie mówię, że jest on nieuczciwy czy coś podobnego. Wcale nie! Nic przecież złego nikomu nie zrobił, spytaj się wszystkich, a każdy ci powie, że nic złego nie zrobił i że to dobry człowiek, poczciwy...	Po cóż mnie pocieszasz, gdy władzę straciłem i wyczuć nie mogę, ani też dokonać rozkosznej pieszczoty? Ciągoty po żyłach, jak ćmy uganiają, zziajane, przegnane i zebrać się w hufiec waleczny nie mogą.	O biednym Morrisonie? Nie mogło to być nic złego, bo ten biedak był wcieloną niewinnością. A przy tym, widzisz, Morrison nie żyje i nic go już nie obchodzi.	Zdarzyło mu się szczęście bo ich nie słyszał, nie przeczę jednak, że mogło się ono skończyć nieszczęściem. Miedzianobrody chciał mu koniecznie posłać centurionacenturion	Czarownika? O bogi! I któż on taki? Wymień tego przestępcę, natychmiast ci go wydam. Ale strzeż się, żebyś nie powiedział oszczerstwa.	Och, nie to miałem na myśli Przeciwnie, uczyłem się chemii, gdyż wybrawszy Wschód na miejsce zamieszkania, chciałem pójść w ślad króla Mitrydatesa.	Przed chwilą. Nika nie można nigdzie znaleźć, a i po ciebie trzeba chodzić aż na folwark! No, chodźmy się bawić.	To ładnie... Bardzo ładnie... Wspomniałaś mi kiedyś, że tu na  radoliskim cmentarzu spoczywa. Tak, tak... Kiedyś tu, gołąbeczko, w tej izbie leżała między życiem i śmiercią, chciałem i ja pójść na jej grób, pomodlić się o twoje wyzdrowienie... Zawsze wstawiennictwo matki to nie tylko u ludzi, ale i u Boga musi najwięcej znaczyć... Ciężkie były to godziny... Tylko nie wiedziałem, gdzie jej mogiłka.	A! a! nie ma co mówić o szczęściu i doli mojéj. Próżno kto od niéj ucieka! Gadziowie zjedli mnie i żonę, powolném prześladowaniem ogryzając kości, i odstąpili odemnie jak od trupa, a ja walczyłem z niemi. Umarł ojciec Motruny, powiodłem go okiem na cmentarz; musieli mi oddać dziewczynę, ale żyłem nędzą moją i ich złością: bo prócz jednego, nikt z nich twarzy nie zwrócił ku mnie!	Ja rozumiem, że pan, jako uczony i jasnowidz nie bardzo dba o pieniądze. Ale jabym pękła z zazdrości, gdyby na moich wskazówkach ktoś dochodził do majątku, a ja żebym z tego nic nie miała.	Mamy jeszcze węgiel w piwnicy, ale nie starczy go na całą zimę, gdy teraz już zaczniemy. A co zrobisz w styczniu? A te czasy! Żebracy nachodzą nasz dom i są zuchwali teraz. Kiedyś napadną jeszcze na nas. Prawa przecież teraz nie ma! Merwig poradził mi, ażebym kupiła papiery. Co zrobię z papierami gdy przyjdzie wielki krach?	Prawda, powiedziałam, jestem szczęśliwa i nie będę utyskiwała. Ale zdaje mi się, że im więcej ktoś ma, tym więcej pragnie, prawda? Już wszystko upakowałam prócz balowej sukni, bo tę mamie zostawiam	A rozumie się, że nie. To może pan zacząć od mniejszego.	Nie wypowiadam się co do tego, Pencroffie To wszystko, co mogę powiedzieć.	Boże wielki! jeszcze gdzie na Dzikie Pola ruszy i nie ujrzę go więcej w życiu!	Ha! ha! nie wiedziałeś pan, to zabawne. Chyba pójdę w surducie, bo to wieczorna wizyta; tak, surdut dystyngowaniej wygląda, ale jakiego koloru rękawiczki?	Ho! ho! bez wiedzy! Mówcie to komu chcecie... a nie mnie. Trzymałżeby mnie bez rozkazu stryja Leszek?	Ja muszę wrócić przecież nie skończyli jeszcze czytania sztuki.	Nie sądziłam, że i ty, stryjciu Antoni, będziesz dopatrywał się tu czegoś złego.	Niech pan o tym więcej nie mówi! Cóż u licha podsunęło panu ten pomysł?	No, musiałem, bo nie chciał pożyczyć na mleko.	No, to nie jego wina	W niewieścich szatach, jak na pośmiewisko... nie żądajcie tego ode mnie, najmiłościwsza pani!	Ach, gdyby telegraf jeszcze funkcjonował, moglibyśmy go uprzedzić. Ale teraz to niemożliwe! A nie możemy też zostawić tutaj samego Pencroffa z Harbertem... Ha!... Więc pójdę do Granitowego Pałacu sam.	Ależ, kochany stryju, rozumowanie to wcale pocieszać nie może, że takie wdzięki i zalety jak kuzynki Ireny...	Dostać można, ale jaśnie pani nie posyłała do miasta...	Nie, urocza córeczka ma obiad u przyjaciółki	Nieżonaty człowiek jest i synów nie ma. Temu korona miła, kto potomstwu przekazać ją może.	O! Panią od dawna i ja w ogóle nie wiem, czy to można nazwać miłością? To jest uwielbienie uwielbień! To jest szczęście!	Niewiele, krótko mówiąc. Brakło mi wprawdzie parę łyków powietrza, alem się jakoś bez niego obywał. Zresztą widziałem, jak pan omdlewał, a to nie dawało mi najmniejszej ochoty do oddychania. Zamykało mi to, jak mówią, gę...	Fakt to Tak go pan Micawber osaczył, tyle miał nań gotowych sposobów, że się nie zdołał nam wywinąć. Najciekawsze, że, co do tej sumy, przekonany jestem, że ją zagarnął mniej przez chciwość, a bardziej przez nienawiść do Copperfielda. Powiedział mi to zresztą wręcz. Powiedział, że wydałby drugie tyle i więcej, byle mógł go zgubić.	Przeciwnie, będzie to strata o dwie trzecie mniejsza niż ta, jaką trzeba byłoby płacić w charakterze procentu od pożyczki. Niech pan minister weźmie pod uwagę, że za każdego dolara czy franka, który wpłynie do kas Banku Polskiego, wypuszcza się złotych za trzy dolary czy trzy franki! Nadto przychodzi przecie i ten drobiazg, że pożyczkę trzeba zwrócić, tu zaś pieniądze, które wpłynęły, raz na zawsze pozostają własnością państwa. Jedynie ważnym momentem w tym przedsięwzięciu, absolutnie pozbawionym ryzyka, jest utrzymanie ścisłej tajemnicy kapitałów Centrali Eksportowej. Oczywiście bowiem, z chwilą gdy dowiedziano by się, że jest to ukryta premia wywozowa, pociągnęłoby to za sobą nieobliczalne skutki w polityce ceł innych państw w stosunku do nas. Dlatego Centrala jest niezbędna. Uważam też, że cztery procent od obrotu, oczywiście pod ścisłą kontrolą rządu, należy się jej w zupełności. Zresztą w memorialememoriał	Co się stało? Czy co pannie Hedwidze? Ależ ona żyje? I zdrowa? Moment, jakem ją widział tam w okienku.	Cóż tam, Florvilciu, już wyleczyłaś się ze swej miłości? Mówiono, że cię wykradł jakiś rosyjski książę.	Może mię mama przestanie poniewierać przy służącej. Także!	Zdaje mi się żem tego głodysza van Tinena dziś tu widział	Że się spotkamy?	A, prawda Strzelaliście się kiedyś... o co poszło?	Ale skończywszy z jednymi, pójdziemy wnet na drugich. Muszą się tam ci posełkowie pocić.	Chłopaki, dobrodzieje moi kochani, a zaczekajcie no. A to smyrgacie jak jelonki, gonię i gonię, ażem się zakasał	Co też pan mówi, panie Dalcz? rzemieślnik zajmujący się odlewaniem przedmiotów z metalu. Czepiel, wzruszając ramionami.	Dym!... Zobaczyliśmy dym wznoszący się między skałami, o sto kroków od nas.	Hej, mocny Boże! tośmy się zminęli!	Nader często. W aktach sprawy znajduje się odpis mego memoriału złożonego władzom, gdzie podaję liczby. Osobiście zanotowałem siedemdziesiąt dwa wypadki w ciągu dwóch lat. W całym powiecie, według danych wszystkich lekarzy, znachorskie zabiegi przyprawiły o śmierć dwieście kilkadziesiąt osób.	Zaziębiłem się... miałem zapalenie płuc... zaniedbałem i	Przyjęcie skończone Junkier Kapen do szwadronu na miejsce. Pani pozwoli odprowadzić się do bramy. Miałem przyjemność być przedstawionym kiedyś w teatrze	Zechce zapewne czcigodna pani przyznać że musiałam znaleźć imię możliwe do wymówienia bez wstydu wobec samej siebie, choćby tylko ze względu na służbę.	Heraklit powiedział: „Wszystko płynie”, a czy możesz zaprzeczyć, panie, że wino jest płynem?	On długo chorował i doktor kazał mu zdrowo jadać. Ale on i tu jada tylko to, co tanio kosztuje. Mieszka w ciupie i hoduje ptaki, a obok ma dwa wielkie pokoje oto dzieci, które zbiera po ulicach.	Czy ja wiem? Rok, może więcej?	Czy zna pan jego zawartość?	Dobre, dobre! Kab tylko Pan Bóg dał, żeby zawsze tak było!	Gdyby był konającym to mi go tu przyprowadź niech obowiązek spełnia, potém skona kiedy chce.	Ilekroć będziemy sam na sam, mów mi po imieniu.	Jedź do domu! Odjedź, zanim ludzie spostrzegą, żeś przywiózł jeno piasek i kamienie. Inaczej mogliby ci zniszczyć łódź.	Skądże jesteś taki pewny, że go kocham?	To tak, jak pan był nieszczęśliwy, to pan do nas przychodził, żebyśmy pana pocieszały, żebyśmy kompresy przykładały panu na głowę, żebyśmy płakały nad panem.	Wymowny jesteś, mój drogi lecz ostrzegam cię, że mogą wyniknąć plotki. Sama słyszałam jakieś niedorzeczne domysły Lory.	A no jak zwykle, zarobimy na tym piętnaście procent.	A to jakim sposobem?	A więc uczyń z tymi dziećmi, co chcesz, błogosławiony!...	Ani trochę	Ba! jesteś zadowolony?	Boże nam pomóż!	Będę cię leczył.	Cie! jakbyście w lesie siedzieli...	Co będzie z biedną panną Sandal?	Co cię znowu opętało, Pietrusiu?	Drutować porcelanę!	Frumet!	I co, widzisz ich?	Jakież wrażenie zrobiła na tobie królowa matka?	Jakoże ją może widzieć oczu stradawszystradać (daw.)	Kiba sapnavai!	Mnie, tak! ale oni tam zresztą dobrze grają, zwłaszcza Kopowski.	Na mnie czekać!	Na to ty sam, jako lekarz, mógłbyś odpowiedzieć.	Nasz interes?	No, kiej wolicie, to trza czekać...	No, no... panie Mraczewski!...	Od Konopki! A cóż to, Konopka twój brat?	Ojciec wie?	Panno Zofio Jak pani uważa tego, co był?	Pies doprowadził.	Prosto ze studni!	Proszę panienki, to młody del Dongo wyciął policzek bezczelnikowi Barbone.	Tak myślisz?	Tak! To on nam rzucił drabinę!	Teatr	To bardzo proste Twoje człowieczeństwo.	To jednak dziwne	To jest rzecz niezrozumiała dla mnie takie same walki były i u nas.	Więc dobrze Pod jednym wszakże warunkiem...	Więc teraz ideałem pańskim jest Szlangbaum.	Za pół godziny powinienem być w wagonie bydlęcym	Złotych kapek?.... kropidłem?... Prawdę gadasz?
Właśnie, że pójdziemy do Sanawar, mój malcze. Taki jest rozkaz głównodowodzącego, który jest osobą nieco ważniejszą od syna O’Hary.	Tedy wiesz więcej od niego, panie on bowiem tylko przypuszcza, że tak było, co jednak nie przeszkadzałoby mu wezwać chrześcijan i pomścić się na mnie okrutnie. Uczyniłby to niechybnie, inni zaś również niechybnie by mu pomogli. Szczęściem, nie wie mego imienia, w domu zaś modlitwy, w którym spotkaliśmy się, nie dostrzegł mnie. Ja jednak poznałem go od razu i w pierwszej chwili chciałem się mu rzucić na szyję. Wstrzymała mnie tylko roztropność i zwyczaj zastanawiania się nad każdym krokiem, który zamierzam uczynić. Począłem się więc po wyjściu z domu modlitwy o niego wypytywać i ci, którzy go znają, powiedzieli mi, iż jest to człowiek, którego zdradził towarzysz podróży z Neapolis... Inaczej nie wiedziałbym przecie, że on tak opowiada.	A jakże, ten sam co dziś, panie mój kochany, od razu poznałam.	Czy oskarżony od dawna był kąpielowym?	To niemożebne, bo i tu, i tam pociągi odchodzą późno w nocy. Ja myślę, że skoro wyjechał przed wieczorem, to znaczy, że do Słodkowic, czyli że stamtąd do Rudowy. Ale co mu się stało, że tak pospieszył?	Co wziąłem, gdziem się obłowił, com ojcu ukradł? Daje mi ojciec chociaż grosz na pensję? Ile razy ojciec naciągał mnie na pożyczki? kiedy rachunków nie składałem? co?.. a odnawiam pałac, to ojciec dobrze wie, że za oszczędności, za konie, które mi wolno chować, mam to w kontrakcie. To zato, że robię i za pana i za parobka, że cały dzień, jak pies z wywieszonym ozorem, latam przy gospodarstwie; to zato, że zaprowadziłem gospodarstwo leśne, że zaprowadziłem płodozmian, że podniosłem dochód w dwójnasób, że pracuję jak wół	Mój Boże! Dopiero teraz dowiadujemy się, o co idzie. Dlaczegóż nie spytałeś od razu?	To prawda, panie profesorze. „Nautilus” jest światem dla siebie Tym samym są dla ziemi planety towarzyszące jej w biegu naokoło słońca: i nigdy praca uczonych na Saturnie lub Jowiszu nie będzie znana uczonym na ziemi. Ale ponieważ przypadek zetknął moje istnienie z pańskim, to panu udzielę wyników mych badań.	Wiemy, wiemy. Odpocznie sobie ptaszek, ochłodzi się od fajerówfajer (z niem. Feuer)	Ależ nie, panie Janie. Nie może być mowy o obowiązku tam, gdzie jest przyjemność. Ja to robię dla siebie. Sprawia mi radość fakt, że mogę się na coś przydać, że jestem naprawdę potrzebna tym ludziom, których nie stać na lekarza, na lepszego lekarza.	Ona nie jest ładna, jak to nieraz bywają ładne dziewczynki Ale jest w niej coś takiego, co ludzi pociąga. Ma rzęsy straszliwie długie, a oczy prawie zielone.	Byłoby naprawdę wskazane, żebyście państwo załatwiali sprawy między sobą u siebie w domu, a nie mieszali w nie osób trzecich. Tak muszę panu po prostu powiedzieć. Naprzód żona pańska przybiegła do mnie, rozpacza, prosi, błaga o ratunek, ja się męczę, szukam, chodzę, a kiedy nareszcie zrobiłam, czego chciała, pan mi przychodzi robić awanturę! Przyznam się panu, że to jest nadzwyczajne.	W papierach stryjenki znalazłam paczkę przeznaczoną dla człowieka, którego kochała będąc młodą dziewczyną. Na paczce jest napis dysponujący nią w ten sposób, że jeżeli się po jej odbiór nie zgłosi niejaki pan Juliusz Polański, należy ją spalić bez otwierania. I teraz sama nie wiem, jak postąpić. Mogę się domyślać, że owym Juliuszem jest właśnie nie kto inny jak nasz przyjaciel Jemioł.	To nie bzdurstwa! Kiedy ja i Staś przyjechaliśmy czasem do miasta, babunia nas utulała, głaskała i zawsze cokolwiek dla chorego ojca przez nas posłała...	Właśnie po wtóre nie znam cyfry pańskiego majątku, ale sądzę, że w każdym majątku taki dochód, jaki daje pański tygodnik, nie może być pozycją do pogardzenia. Nakład jak na nasze stosunki bardzo duży, a ma wszelkie szanse dalszego wzrostu. Poza tym powinny przyjść ogłoszenia, które obecnie Piotrowicz wystrasza.	Zaczekajże nie spiesz się tak bardzo, bo i tak nie zastaniesz jej teraz. Królowa wysłała ją po jakiś osobliwy pyłek z kwiatów wodnych, a to jest daleko. Będziesz miał jeszcze dosyć czasu. Chodź, zobaczysz tymczasem moją siatkę!	Dowiedz się, panie Porthosie, że kasa moja, jakkolwiek notarjuszowska, jest może lepiej zaopatrzona, niż tych twoich arystokratycznych brunetek.	Kiedy będziesz żonaty, zrobimy próbę na twojej żonie. Uczynimy to, dla miłości Bożej, skoro nam dajesz takie zbawienne przepisy.	Niezawodnie, szepnęła pierwsza, chociaż kapturowy być może, za to nie ręczę...	Szpiegowie pójdą twoim śladem Chodzi o to, aby móc uprzedzić Brygidę, nie chodząc do niej.	Właśnie. Z ust mi wyjąłeś. Nie możemy oddać w niewolę czyjąkolwiek naszych rodaków na Rusi. To zazębienie ludów ruskich, polskich, litewskich musi żyć w Rzeczypospolitej Polskiej. Gdy zbudujemy nasz dom, damy „bratu Rusinowi pokłon, braterstwo i równe we wszystkim prawo”bratu Rusinowi pokłon...	Zawsze mówiłem, że ten kadet gaskoński jest studnią mądrości	Nie mam nic przeciwko lodom, Albertynko droga, ale pozwól żebym ja sam zamówił, nie wiem jeszcze czy to będzie Poiré-Blanche, Rebattet, Ritz; słowem, zobaczę.	Czegóż można więcej wymagać? jak słodkiego przebudzenia? A to mnie właśnie spotkało z pani łaski! pozwólże mi kosztować tej przyjemności.	Hm... To źle! Bo tutaj Joasia proponowała inną kombinację.	Maciora! Ty tłomoku jeden, już nieraz widziałam, jak ty dajesz im jeść Powiem panu dziedzicowi, to jak cię kijem przeleje trochę, to zaraz będziesz uważała, gdzie kłaść, zaraz zobaczysz koryto. Próżniaki! szelmy! Bartek! zanieś starszemu panu do buraków, a żywo!	Mówiłem ci, panie, że on cię ubóstwia.	No to twoi koledzy, łobuzy	O, to tak mam zostać zamordowany!	Skąd pan wie, że mam być?	Słyszysz, przyjacielu Sancho, co to dziecię powiada	Uważałem to, jak mi Bóg miły!	A ja bym nie wiem, co dała, że nie zrobi.	I jakże się stało, że chcesz żenić się z nią?	„A, B, C, chleba chce” ale ja taki, jako i ty, ani dachu, ani chleba własnego nie mam, a przecież się uczę. Pan Heliasz mi pomaga i inni dobrzy ludzie we Lwowie, bom ja mendyczek.	Siedm latek ja z tobą żył i aż póki na nas nieszczęśliwe czasy nie przyszły, jednego smutnego dnia nie przeżył, złości na twojéj twarzy nie widział, złego słowa od ciebie nie słyszał...	Ale ja nie mam przy sobie pięciuset franków w monecie, musiałbym chyba wynająć tragarza.	Była pełną pokory, ale nie dość zręczną, więc rozgniewana pani uderzyła ją nogą między oczy...	Bóg, Religia, Historia, Wojna, Morderstwo, KaraMordownia... Ale nie każda jatka jest koszerna, nie każde nieszczęście karą za grzechy, nie każda zagłada Sodomą, nie każda wojna wyrokiem boskiej sprawiedliwości. W tej jatce byle kto może zostać rzeźnikiem i byle kto może iść pod nóż. Dlaczego rzeźnik ma być posłem Jego?	Ja bym dziś, babciu, cały świat ściskał i całował. Dusza mi się w piersi nie mieści.	Już nic niepowiem! szydzisz ze mnie! Ale wyobrażam sobie podziwienie dobrej babuni, gdy jej naszą awanturę opowiem.	Nie obchodzą się z nimi tak źle, jak wy tu myślicie; jeno stan ich ulega bardzo szczególnej odmianiestan ich ulega bardzo szczególnej odmianie (...) na liche i plugawe życie	Nie, alem się wytrzeźwił i myślę skończyć dobrze!	Przyjdź do mnie, obejrzyj, co jest, sam zrób kilka doświadczeń, a przekonasz się. Innego sposobu nie widzę	Tej panny już nie ma u nas	„Spraw sobie wesoły dzień, o książę gdyż niewiele ci ich darowano! Postaw maści i kadzideł dla nosa twego, a lotosowe wieńce dla członków, dla ciała siostry, która mieszkając w twym sercu siedzi przy tobie. Niech wam śpiewają i grają. Porzućcie troski i weselcie się, bo wnet zaświta dzień, w którym jedzie się do kraju, kędy panuje milczenie.”	A jeśli będzie: nie?	A o mnie ani słowem marnym nie zapytosz Gwes, kto ta stoi o ojczyma?	A ten blankiet ten blankiet pozostał w jej rękach?	Ale u nich miałeś powodzenie?	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	I co więcej, role się odwróciły dodał hamburczyk.	Ja tak nie lubię o tym mówić	Jeszcze nie wiem. Może?	Kłamiesz! Ja nie mam trzydziestu czterech lat!	Modlą się za nas	Nie znają mego nazwiska	Nie, a o co chodzi?	Niech będzie. Ale pokażecie mi drogę do kraju srebra?	Po przybyciu do Paryża pozostanie nam jeszcze całe czterysta nie licząc rzędów na konie.	Polciu, wymówiła, jak ty umiesz poznawać ludzi! Pan Paweł uśmiechnął się swoim dobrym poczciwym uśmiechem.	Popróbujemy się Kto kogo może. On mnie czy ja jego. Zobaczymy.	Tak... ale jeszcze raz... i jeszcze raz... i może raz drugi... i trzeci... Co, mój Szary Bracie?	Tsyt! ja już zęba ani jednego nie mam co mi po suchym chlebie? Nie ugryzę! Trzeba mi mleka, w którym bym go rozmoczyć mogła i kawałka mięsa, bo z tego posiłek najlepszy... a zjadłszy popić muszę... na dobry sen, juści nie wodą. Staremu ona niedobra.	Tym lepiej dla pani	A kobieta była młoda i ładna?...	A skórka musi w zębach wprost chrzęścić.	Ach!	Baśka! Baśka!	Biedna moja Naściu jam zawiniła, uściśnij mię...	Chałubiński dopiero w końcu września wraca do Warszawy. Zresztą pogadamy o tym później. Teraz muszę załatwić parę interesów	Co może nam grozić jeżeli zachowamy ostrożność?	Czego kpita? Przecie sam Pan Bóg nakazuje smutnego pocieszyć, nagiego przyodziać i umarłego pogrzebać.	Czy tak?...	Czyżbyś go wcześniej spotkał?	Dobrze.	Dobrze. A gdzie pan Borowiecki?	Doprawdy?	Dosyć	Gdziem jest? Gdziem jest?	Generale, dnieje!	Gitl-Hudl podarowała mi go.	I ja też myślę o niej, ciotko, a i o tym, co ci zawdzięczam	Jakże ci na imię?	Kolega mi aplikuje niniejszą sentencję w sensie admonicjiadmonicja	Moje ukochane dziwadła! Oto żmudnie zebrane przeze mnie najstarsze polskie książki i pisma czarnoksięskie. Przeczytaj!	Niby panna niesłyszy!	Och, około wpół do siódmej.	Odwilga będzie.	Ot, kvailus esi, žinoti lengva. Jeigu sutverę Keidošius atveš į miestą ir patupdys, tai ženklins, jog ant Keidošių neužsitikėjo ir jog man jokio pavojaus nėra. Jeigu jį neims, tai reikia bėgti, daugiaus nieko.	Poszedłbym żebyście mi paszy sprzedali...	Powiadamy waćpanu: dobranoc!	Puść mnie pan!	Słowo honoru	Tak jest. Czego sobie pani życzy?	Tak.	Tak...	Więc?	Wszystkiego	Żanetko!... Co tu robisz?
Wszystko wiem, znam zatarg z panną Heleną, a nawet trochę rozumiem i samą pannę Helenę, czego ona zdaje się nie przypuszczać... Mimo to proszę pana, ażebyś podjął się zawiadomić naszego plenipotenta, że zakończył uroczyście Solski, jak gdyby sądził, że prośba siostry powinna rozstrzygać wszelkie kwestie.	Pławię się w radości, boś podbił serce mojego wielkiego przyjaciela. Bergotte powiedział mamie, że mu się wydajesz nadzwyczaj inteligentny.	Doprawdy że się zdaje, jak gdyby się jeszcze było w Paryżu! Wszystko przypomina nasze salony; kto zaś w samym Rzymie chce mieć wyobrażenie o dawnych ucztach rzymskich, o wesołych bachanaliach między czterma ścianami, ten powinien wziąć udział w towarzystwach młodych artystów, którzy piją z wieńcami bluszczu na głowie i twarze sobie chłodzą świeżemi różami. Pomiędzy licznymi tu artystami Niemcy są najliczniejsi, dlatego też ta ich wesołość najwięcej ma na sobie piętno niemieckie. Francuzi, Anglicy, Polacy, Duńczycy i inni po jednemu łączą się z niemi:	Niech Wasza Ekscelencja daruje, panie margrabio to moja wina, że go zapytałem, ale nie wiedziałem, że...	No i zagroził mi, że obetnie z mojej pensji sumę, która mu będzie potrzebna, aby się mógł obejść beze mnie...	Gadał, że dziesięć rubli.	Znaczy to jeszcze lepiej bo pokazuje się, że co prawią o tych prochach, to wierutne łgarstwo.	Poczekaj; anioł oznajmił mi prócz tego, że z kościoła człowiek ten przyprowadzi mnie na powrót do więzienia i że musi być mi posłuszny, bo inaczej w tym roku umrze.	Ależ naturalnie, że miło... Właśnie dziś rano otrzymałem telefonogram z ministerstwa.	Doskonale tedytedy (daw.) nawiedzać, nachodzić; odwiedzać, składać wizytę. ją uczuciach nie wydaje mi się szczere. Żadna kobieta nagle, po kilku latach niewidzenia mężczyzny nie przypomina sobie, że go kocha.	I mówi pan, że panna Eugenia...	Do licha, nieprawdopodobne dlatego, że wasi ambasadorowie i konsulowie nic o tym nie mówią, bo im na to brak czasu, muszą przecież szykanować swoich podróżujących ziomków.	Prawdopodobnie bo rano zauważyłem zaprzężoną karetę jego eminencji, i mówiono mi, że jedzie do Saint-Germain.	I owszem, odparła Stasia, chciej pan przyjść, tylko w porze, gdy mąż mój z bióra powraca; bo w nieobecności jego tak jestem zajęta domem i dzieckiem, że nikogobym przyjąć nie mogła.	Mój drogi Albercie jeśli zechcesz się pospieszyć, zdążymy jeszcze na ten bal u pana Torlonia i będziesz mógł zacząć galopkę tam, gdzie ci ją przerwano; i dzięki temu nie zachowasz żadnych pretensji do imć Luigiego, który naprawdę zachował się w całej tej sprawie jak dżentelmen.	Doprawdy? Pan hrabia się mnie spodziewał?	Trzymaj się pan tej zaśmiał się Waldemar.	Tak. A pan powiedział, że także chciałby rosnąć blizko... Więc ja teraz naokół tych fotografii, na passe-partout, chciałam wymalować brzozy. O, tu, widzi pan, zaczęłam, ale nie bardzo mi idzie, bo naprzód dawno nie miałam farb w ręku, a powtóre, nie umiem malować z pamięci.	Pamiętajcie podziękować mu zrozumiale za wino; wiecie, że jest wyborne, a skrzynia jest olbrzymia	I cóż co robi Kunegunda? czy zawsze jest tym samym cudem piękności? czy zawsze mnie kocha? jak się miewa? Kupiłeś jej zapewne pałac w Konstantynopolu?	Nas nie będzie. Naszego śmierdzącego świata nie będzie. Kultura zginie. Niech ona ginie, ta wasza kultura. Ja w pokoiku dziewki ulicznej, bity przez sutenerów, dowiedziałem się, co to jest kultura. Ludzkość? Wy obliczcie, ile tej ludzkości na gnój idzie.	...aby nie wrócić. Ja wiem, że ty nie lubisz zakończenia biesiady.	Ja nie mam miłosierdzia dla Basi?! Bójże się waćpan ran Ukrzyżowanego!	Ja się tylko tem cieszę	Jak się spało pannie Zofii tej nocy?	Wybieraj się w podróż dwutygodniową i chodź ze mną.	Nie wiem sam, czy się zdecyduję na polowanie.	Nie. Powiedzenie o tem pani. Kochałem się będąc studentem. W pewnej dentystce...	Podaj mi kaftanik i ruszaj śpiesznie zająć się śniadaniem. Przybierz kartoflami pozostałą baraninę i podaj gruszki gotowane, tylko te, co kosztują po dwa liardy sztuka.	Być może ponownie zaatakowali stanowisko Hiszpanów, aby otworzyć sobie drogę pod mury miasta, a być może udało im się je obejść. Przed chwilą słyszałem ostrzał z dział na równinie.	Czekaj i milcz! Potem wróciliście do starego legowiska i poczęliście grasować w okolicy jako zbóje, konie i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj się, bo ja nie twój sędzia, a sam najlepiej wiesz, jeżeli prawdę mówię... Bierzecie konie ZołtareńkowymZołtareńkowi	Nie czyń tego. Puść ich wolno. To ludzie ukrainni spod chorągwi Bałabana, poślem ich, by dragonów na naszą stronę przeciągnęli. Będzie tak jak z Krzeczowskim.	Słabowałem, panie, przez tydzień; zimno mnie trzęsło. Dziś pierwszy raz polazłem w góry, naszej zguby szukać. Spatrzyłem wszystkie jamy, ani śladu żywego człowieka. Za to wyraźnie znaki widziałem, jako tędy niedaleczko niedźwiedzie przechodziły. Pewnikiem w której dziurze mieszkają. Umykajmy oba. Ja siły nijakiej nie mam, a wy bez oszczepu, jakoż pójdziecie na zwierza z gołymi rękoma? Lepiej zejdźmy im z drogi.	Boś mi na robocie przypiekał cięgiem, a potem i szczekał paskudnie, to mię rozebrało, żem już i nie baczył, co robię.	Ale co tam to pisanie! To za długo, pójdę i wywo­łam Adama z sesji...	Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Eeee... to, to nie. Ale wykonawca wyborny.	Ile ma?	Jak mówię pójdź, to pójdź!	Nie lękaj się pani ja téż żołnierskiéj dłoni nie myślę jéj narzucać: kłamać nie umiem, a przepraszać nie będę.	Tam go nie ma... rzekł Przepiórka.	Zobaczymy. Zaproszę Artura, żeby jej pochlebić, a potem będziemy z tego miały wyborną zabawę.	Dziecko Trzeba żeby dziecko jechało w świat i nie myślało o niczym, o niczym, co nie ma sensu...	Ależ to gotowy felieton!	Bardzo chętnie, jeśli nas zechce wziąć do spółki	Bo jest jakaś inna. Est-ce que je sais?Est-ce que je sais? (fr.) mój Boże., zawsze nie tak.	I to racja. Gadaj, coś sprawił?	Jakże to?	Szukałem Markhama, siedzi u Dąbskich. I po co on sobie tę gęś bierze?!	Podawać na ten sąd łatwo, ale wygrywać nierychło Mamy wdzięczność za te kompromisy. Majorze, bądźmy cierpliwi. Tymczasem, wracając do doczesności, wyjeżdżam na całą zimę. Pałac mój stoi na pańskie rozkazy. Wygodniej tam będzie jak w dotychczasowym mieszkaniu.	A taki tak. Naprzód piechoto poszedł na miasto, ja za nim, on do karczmy, ja w ślad. Siedzi, siedzi, i ja siedzę, czatuję Aż kiedy ja patrzę, a on zemknął.	Kiedy ci tak dobrze szło, toś pewnie ode mnie bogatszy, ale już trzymaj i ten trzosik.	Wie pan co? Jak już moja Marynia będzie wolna, trzeba, żeby dla pana znalazła żonę taką, jak sama.	Ależ, co pani mówi... Skąd znowu małżeństwo z wujem Mani?...	Czynu! Czynu! Jeden czyn nas może jeszcze zbawić! Wyrwać z zaklętego koła naszej wiedzy! Uwolnić od ciężaru naszej mądrości!	Jest pokój między nim i Zakonem: nie uderzy!	Żebyś tylko nie żałował!	Ja tak samo. Ale zbójcy tak nie robią. Zakopują skarb i zostawiają.	Ale zaprosiłaś go na obiad.	Czyliżbym nie poznała mego syna?...	Cóż robić? Wszyscy mówicie „zrobimy coś” i jak dotąd siedzicie z założonymi rękami.	Dobrze chodźcie do mojej celi.	I czy zechce zabić tego drugiego chłopca?	Idę za służbą	Ja nic widzieć nie chcę! nic, nic!	Och, zadzwonisz poprostu, Albertyna otworzy. Tymczasem może Franciszka wróci.	Pan Welt dopiero z pół godziny jak od nas wyszedł.	Panie prezesie, czy naprawdę...	Prawda?	Tak.	W czym ty widzisz wenę czy pech?	„Mnie wielce miłościwej pani i jejmości dobrodzice J. O.J. O.	A co, babulo?	A umie pływać?	Ależ, panie profesorze, któż ci mówił o obraniu drogi dokoła Przylądka Dobrej Nadziei?	Cicho tam!...	Co?	Dla Boga! Co powiadasz?	Dość dość tych głupstw. Jakie dowody macie w rękach?	G. 1.	Ho! ho!...	Już zesłał najlepsze	Najzupełniej!	Niech pan weźmie mój automobil. Czeka przed teatrem.	O, pan tutaj, panie ambasadorze?	Ona sama... Hudl...	Owszem	Panowie, musimy bronić ojczyzny, musimy bronić naszego honoru.	Prawdę mówicie... juści...	Przepraszam sam pan sobie przeczy.	Psst!	Siedzą od samego rana, do mszy służył i co potrza, obrządza.	Szafa gra. Śledź już podchodzi do lady.	Szlachcic, Pieniądz zakrzyczał. mruczał w przestankach dyktanda.	Taigi, taigi poniute! Tarpu mūsų žmonių nėra fabrikantų, nėra nė amatninkų, dėl ko? Juog neapšviesti žmonės. Vaisbąvaisba	Ubóstwa.	W nocy wysiędziemywysiędziemy	W starym parku.	Wlazłem do waszej kieszeni!	Zawsze!
Bardzo się dziwię, panie kadecie Biegler dlaczego pan nie zameldował mi natychmiast, że się nie fasuje tych 15 deka salami. Dopiero ja sam musiałem wyjść z wagonu i przekonać się, dlaczego to żołnierze wracają z magazynu z pustymi rękoma. A panowie oficerowie zachowują się tak, jakby rozkaz nie był wcale rozkazem. Powiedziałem przecie: do magazynu kompania za kompanią plutonami. To znaczy, że jeśli w magazynie nie dostało się nic, to wracać stamtąd trzeba także plutonami. Panu, kadecie Biegler, nakazałem pilnować porządku, ale pan wszystko puścił kantem. Byłeś pan kontent, że nie potrzebujesz się trudzić liczeniem porcji salami. Natomiast, jak widziałem z okna wagonu, poszedł pan popatrzeć na nadzianego deutschmeistra. A kiedy następnie kazałem pana zawołać, to nie miał pan w swojej kadeckiej fantazji nic pilniejszego do zrobienia, jak tylko ględzić o tym, że poszedł się pan przekonać, czy tam koło tego nadzianego żołnierza nie prowadzi się jakiej agitacji...	Religia, Prawo, CnotaMoralność, młody człowieku, zaczyna się z prawem Gdyby chodziło tylko o religię, prawa byłyby zbyteczne: ludy religijne mają mało praw. Polityka, PozoryPonad prawem cywilnym jest prawo polityczne. Chcesz wiedzieć, co dla człowieka politycznego widnieje na czole tego waszego dziewiętnastego stulecia? Francuzi wymyślili w tysiąc siedemset dziewięćdziesiątym trzecim wszechwładzę ludu, która skończyła się samowładnym monarchą. Oto historia waszego narodu. Co do obyczajów: pani Tallien i pani Beauharnaispani Tallien i pani Beauharnais dosłownie: bez (krótkich) spodni; w czasie Rewolucji Francuskiej nazwa nadawana rewolucjonistom, którzy nosili spodnie długie, zamiast modnych wówczas wśród szlachty krótkich spodni z koronkami (fr. culotte). w tysiąc siedemset dziewięćdziesiątym trzecim, wkłada w tysiąc osiemset czwartym żelazną koronężelazna korona stają się od tysiąc osiemset szóstego współtwórcami arystokracji ulegalizowanej przez Ludwika Osiemnastego. Za granicą arystokraci, którzy królują dziś w Dzielnicy Saint-Germain, zrobili gorzej: byli lichwiarzami, kupcami, pasztetnikami, ekonomami, pastuchami. We Francji zatem, tak w prawie politycznym, jak i moralnym, wszyscy i każdy z osobna zadali kłam punktowi wyjścia przez ostateczny rezultat; wszyscy wykazali rozbieżność przekonań i postępowania. Nie było logiki ani u rządu, ani u jednostek. Dlatego moralność jest dziś wam czymś obcym. Dzisiaj u was sukces jest najwyższą racją wszystkich postępków, bez względu na ich wartość i charakter. Fakt nie jest już niczym sam w sobie, cały jest w pojęciu, jakie drudzy sobie o nim tworzą. Stąd, młody człowieku, nowa nauka: miej piękne pozory! Ukrywaj podszewkę swego życia i pokazuj bardzo świetny wierzch. Dyskrecja, ta dewiza ambitnych, jest hasłem naszego zakonunasz zakon rzekł ksiądz, ujmując rękę Lucjana i klepiąc ją poufale.	To u nas nie jest w obyczaju	To prawda to prawda. Gdyby nie to, że Morcerfowie się wahali, Eugenia wyszłaby za Alberta. Generałowi na tym bardzo zależało, był nawet u nas i próbował przymusić mojego męża.	Często robi nam takie podarki, bo niezmiernie lubimy kwiaty, a mają ich tam mnóstwo. Moja matka przyjaźni się z panem Laurence’em, więc to jest zupełnie naturalne, że my dzieci bawimy się z sobą.	I ja nie słyszałem. Ale gdy pan zerwał się tak nagle, z tak dziwnym wyrazem twarzy, sądziłem, że pan może...	Tak, tak, przejdzie. I już nie mówmy o tem. Tyle jest na świecie rzeczy dobrych i pięknych. Mój Boże, czy pan wie, że ja codzień, codzień wystawałam tam, pod naszym daszkiem! Tak długo pana nie było!...	O, tak I trafiały jej się nawet doskonałe partie; ale że ty wkrótce kapitan, nikt ci tak łatwo nie da kosza.	To, co mówiłam ojcu wczoraj, że go nie kocham i nie pójdę za niego	Na uczciwość nie mam już nic przeciw rejteradzie; założyliśmy się o godzinę, siedzieliśmy półtorej; nie opieram się zatem; wychodźmy, panowie, wychodźmy.	Posądzam, i to bardzo! Miłość, PieniądzMy wszyscy tak intensyw­nie dzisiaj kochamy! Wie coś o tym Lili i towarzyszki, te skarbonki naszych uczuć.	Wara ci od niego!... może i powleką... jeno że i tak nie ogryziesz tych zagonów, byś latego i gorszym jeszcze judaszem stał się la narodu!	Nie śmiej się.	Opiekuje się nimi po trochu każda z nas. Ażeby im jednak zapewnić byt nieco pewniejszy, potrzeba z dziewięćset rubli rocznie, a takiej sumy obecnie nie posiadamy...	Ta wojna źle idzie i gdyby nie Korbulo, mogłaby się zmienić w klęskę.	Nie, to nie Idziemy sami.	Nie wiem sam dokładnie, co się stało, ale niewątpliwie stała się straszna rzecz.	A co do dziewki córki rodzonej więcej bym nie miłował, niźli ją miłuję. Za jej to przyczyną przyszedłem do zdrowia i tego jej do śmierci nie zapomnę.	Abo to wychody małe? Już nie wiada, skąd brać na wszystko...	Nie. Powiedzenie o tem pani. Kochałem się będąc studentem. W pewnej dentystce...	Jeśli nie masz czasu dla mnie teraz, to znajdziesz go więcej jutro pod kluczem przy ulicy Stromej. Hm... No, jakże? Będziesz ze mną teraz rozmawiał czy też wolisz rozmyślać za kratami?	Nie chce mi się! Możecie sobie iść obaj, jeśli wam się podoba	Nel! wiesz, że nie chciałem ci zrobić przykrości; przyjdzie czas, że i ty będziesz miała czternasty rok. Obiecuję ci to na pewno.	Hale, łaznowski proboszcz długo nie strzyma, powiadali, że mu gospodyni cięgiem porcenelę podawać musi!	Za to owo nieznane X zdaje się być punktem stałym.	Tak, jestem. I dalejże Kubuś zaczął wycałowywać go w oba policzki, pan uśmiechał się, psy zaś wyciągnęły się na łapach, węsząc nosem w powietrzu, jak gdyby oczarowane sceną, którą widziały po raz pierwszy. Kubuś, pomnożywszy objawy wdzięczności licznymi pokłonami, których dobroczyńca mu nie odwzajemnił, oraz mnóstwem życzeń przyjmowanych nader ozięble, wsiadł z powrotem na konia i rzekł do pana: „Mam najgłębszą cześć dla tego człowieka, którego imię spodziewam się usłyszeć z ust pańskich”.	Musieli go podebrać, nie sposób, aby tylatyla (gw.)	Nie potrzebują czego ode mnie?	Nie!	Rodzice zdrowi? ojca jakoś dawno nie widziałem.	W tym się myli przewielebność wasza i cesarzowi niemieckiemu zaręczał, i legatowi papieskiemu w Wiedniu na krzyż przysięgał, że ani mu w myśli postało od Rzymu odrywać się.	A pokój niezawarty jeszcze! Więcej powiem... gdyby zawartym był, ja i temu nie zaufam...	O miłościwy pułkowniku... zlitujcie się nade mną biednym... Gdzież ja się na noc podzieję? Co wam szkodzi otworzyć?	Tędy, kotku, pomiędzy temi drzewami będzie najbliżej... Co za drzewa! a? Co za bujność i żyzność! Patrzaj tylko, oglądaj się i, co tu robić, gębę rozdziawiaj! Takiej gleby, jak w Górowie, daleko na okół nie znajdziesz, nasza w Darnówce ani się do niej umywała. Człowiek, będący rolnikiem i gospodarzem, patrząc na nią, co tu robić, smakuje i oblizuje się. Raj ziemski, kotku, prawda, a? co tu robić!	Miło mi poznać pana doktora... My wojażujemy, jak pan widzi, we czwórkę, z kąta w kąt. Niewadzka... To moje dwie wnuczki, sieroty, Orszeńskie, a to ich i moja najmilsza przyjaciółka, panna Joanna Podborska.	A jaka interesująca twarz Czy wolno przyjrzeć się portretowi?	A pan Władysław gdzie jest?	A to jakim sposobem?	Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz. Ordyńcyordyniec	Kto to może być? Zkąd on ją wziął? Niepodobna ażeby Filip popełnił mezalians.	No! Aleś się waćpan wczoraj z Burłajem popisał! Burłaja tak ściąć	Tak. Czy masz jakiego przyjaciela, u którego zegar się spóźnia?...	A cóż on mnie obchodzi? Ty jeden obchodzisz mnie... o tobie jednym myślę... o ciebie się lękam...	Co ja się mam spowiadać! zrobiłem com chciał i jak było potrzeba...	Pan zawsze dziwnie odpowiadasz! Zupełnie jakby pan chciał uniknąć rozmowy. A to przecież ja pana pytam, i jeśli pytam...	Wszystko to włożył ci do głowy Stefan, prawda? Wydobył z niej pacierz za panią matkę, a włożył natomiast...	Przestraszyłeś mnie okropnie co ci jest?	Co to takiego?	I!... dyabli mi po sławie!... pieniądze to chciałbym mieć...	Tak, bo często marzy mi się rzecz niemożliwa.	Tak, łaskawy panie, i to na sumę dość znaczną.	Ten, ten... wariat! Umarł! O! Herr Je! Aż mi lżej oddychać! Z jego powodu znoszę wiele! Bo, widzi baron, on ostatnimi czasy nosił się z okropną myślą...	To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.	Wszystko jest względne Ogromnej wartości dla Edmunda; bo wyceniono go na pięćdziesiąt tysięcy franków.	To, co i ja! Pójdźmy co prędzej.	Ale z tobą Na ulicy czeka wóz, którym dojedziemy do Nilu, a tam moja barka...	Pozwolisz siostro, że ci pomogę przy pracy Doprawdy wstyd mi mego próżniactwa, gdy was widzę tak utrudzone przy drzewach.	Przypuszczasz pani, że...	Wiem, co mi przywróci pogodę duszy Przeczytaj ten hymn, w którym jest wiersz: „Gdyś czynił, co przystało i co nakazał Pan...”.	Ale i za starym też uciechy nijakiej dla młódki...	Dziwne, że drzwi są otwarte	Wychodzę oknem prędzej stanę na miejscu! a ty połóż taflę, gdzie należy, zamieć podłogę, wyjdź drzwiami i pędź, dokąd ci mówiłem.	A cóż zdaniem pani należało z nim zrobić?	A pani Emilia?	A teraz pozostaje mi do spełnienia rewizja najgłówniejsza.	Bordeaux, couleur sur couleur! Pani żąda czegoś lżejszego?	Daj mi pan karafkę z wodą	Dziękuję, moja złota! Grenis pomoże. Ty jedz jagódki i odpoczywaj po tych okropnych lekcyach.	Jeszcze mi wystarczy.	Pani miała dziś jakieś zmartwienie, panno Niro?	Przez cały ten czas?	Tout á fait comme voustout á fait comme vous (fr.) poderwał podstoli.	A ten blankiet ten blankiet pozostał w jej rękach?	Azba-bej usieczon?	Bez wątpienia. Cóż w tem dziwnego?	Chcę sprostowania.	Czy oblegany?	Cóż, mam inny jeszcze sposób	Daj spokój z twoimi specjalistami. Kazałam kupić słoninę. Przy bożej pomocy wyzdrowieje.	Dałem znać jaśnie panu.	Dobrze! a teraz do roboty.	E, pstro masz w głowie!	E, późna godzina, rzadko kto przechodzi. Zresztą zawżdyzawżdy (daw.)	Gadaj prosto z mostu	Gdzie?	Kto tam?	Kto?	Mogę służyć pięcioma	Och! Daleko pan zaszedłeś!	Odmówi panienka?	Paląc więcej, pomarzniemy jeszcze pewniej	Paszport mam przy sobie, a walizki już spakowane	Po wytarciu kilku setek cudzych łóżek.	Pokaż.	Stanowczo.	Tak, tak, tak!	Tak.	Tak...	Widocznie woli nadłożyć dwie mile, umęczyć konia i wrócić do domu.	Znajda chce być naszym profesorem.
Gdybyć na wióry, powiedziałbym: głupie dziecko, bawi się. Ale w tym właśnie widzę najpewniejszy znak urzeczenia, że jakiesi osóbki, ptaszki, pieski wyrabia i tak się zapamięta w onej głupocie, że o bożym świecie nie wie. O jadło nie prosi, gadać do niego, nie słyszy; dopiero jak zwalę pięścią w kark, to się nieco ocknie i pojrzy na mnie tak, jakby mnie pierwszy raz w życiu widział.	Bo widzisz... Byłoby wysoce niepedagogicznie ustąpić pod presją groźby. Z drugiej jednak strony musimy wziąć pod uwagę jego wiek. Jeżeli dotychczas nie zdołaliśmy go wychować, to i dalsza pedagogika nie pomoże nic.	Słuchaj no babciu i nie trwoż się, bo nie ma czem. Jak cię kocham, coś bardzo ciekawego i pięknego.	Co to jest nie?... A jak nie skończysz tam kursów?	Teraz mu, chłopcze, każdy plunie na to Żebyś słyszał, jak z sobą rozmawiają sąsiedzi w Skoczicach, gdy się zejdą na pogawędkę. Każdy ma kogoś w wojsku, więc rozmowy prowadzą aż miło. Po tej wojnie będzie wolność, nie będzie ani pańskich dworów, ani cesarzy, a dobra książęce zostaną zabrane. Niejakiego Korzinka też już żandarmi za takie gadanie zabrali, że niby buntuje naród. Juścić, dzisiaj prawo mają żandarmi.	To czemuż o tym nikomu nie wspomniał, ni mnie, ni waćpanu, ani Krzysi samej? Byłaby może dziewczyna nie uczyniła ślubu...	Głowa cię nie boli?	Nie doczekamy tego.	Nie ma Fenicjanki!... Zniknęła tej nocy...	Nie wiem... może...	Nie, powieści, dramata, krytyki...	Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu. Baczciebaczyć (daw.) tylko.: koń ArnoldówArnoldów (daw.) łatwo. wymiarkować, że cwałując w ucieczce, mocniej nogami bił w ziemię niż idąc powoli w tamtą stronę, a przeto i większe powybijał doły. Patrz, którenktóren wytropić. psubratów godniegodnie (daw.)	Nie, nie sądzę. Myślę raczej, że jej ciotka tego od niej zażądała, bo miała jakieś plany co do niej i tego drania; wiesz, o kim mówię, o młodym człowieku, którego przezywałeś Jużpomnie. Kochał się w Albertynie i poprosił o jej rękę. Widząc, że niepilno ci się z nią żenić, zaczęli się obawiać, że ta dziwna, przedłużająca się wizyta u ciebie zniechęci go w końcu do małżeństwa. Pani Bontemps, na którą on przez cały czas naciskał, wezwała ją do siebie. Albertyna była przecież zależna od wujostwa, więc kiedy zrozumiała, że musi wybierać między wami dwoma, zdecydowała się porzucić ciebie.	A gdyby i tysiąc! I gdyby przez ogień i piekło, pewnie się nie ustraszę i możesz jegomość liczyć na mnie jakby na syna.	Uchowaj mnie Boże od podobnych myśli! Nie na ludziach czynić trzeba tę próbę, lecz na zwierzętach.	Tak teraz tylko najgorszego wyszukać trzeba, żeby do uczynienia sprawiedliwości domagał... bo dobrzy tu nic nie mogą	A ino! ale pierwszy z mych oficerów zginął... asan sam najlepiej wiesz, jakim sposobem. Nikt z nas pozostałych przy życiu nie jest obeznany z tutejszym wybrzeżem, a jest ono bardzo niebezpieczne dla okrętów.	No, w miasto, w rynek a głupich pytań nie zadawaj, bo dobrze wiesz.	Ależ nic się nie stało. Panie Krzysztofie, może wody?...	Dobra bo obóz zlustruje, wodzów zobaczy i wyrozumie, co tam myślą, a tego by lada ciura nie uczynił.	Jak dotychczas, nie widzę powodu do sprzeciwu	Zląkł się potęgi krzyżackiej, murów nie nadgryzł i zabrawszy swoje niedobitki, do dom wrócił.	Czyż nie mówiłem po sto razy, że południe to dobry kraj? Oto tu przebywa cnotliwa i szlachetnie urodzona wdowa radży górskiego, udając się, jak mówi, w pielgrzymkę do Buddh Gaya. Ona to przysyła nam te potrawy, a kiedy sobie dobrze wypoczniesz, chciałaby z tobą porozmawiać.	Wręcz przeciwnie. Możliwe, że kiedy przyjdzie mi stąd odpłynąć, będzie mi żal bardziej, niż ci się wydaje. I wierz mi, że zachowam w sercu wdzięczność dla Czarnego Korsarza, a nawet może nigdy o nim nie zapomnę.	Fajna zagrycha! No, siup, pani Kuzyk! Jeszcze po jednym.	Jak to, pani?	Tak, na siedem procent miesięcznie wraz z zastawem nieurodzonego jeszcze cielęcia!	To wszystko patrzy, jakby się na Lipcach mściły za las!...	Wczoraj jeszcze, proszę pani.	My natomiast jesteśmy z niego bardzo dumni. Posiadało zawsze niemałe znaczenie historyczne. W dawnych czasach było siedzibą najwyższego trybunału kościelnego, rozpościerającego swą władzę na dwa wicekrólestwa	Tak, na Maltę.	Wróg zepchnął ich na mokradła, ponieśliśmy bardzo duże straty.	Chcąc to uczynić do czego mnie naglisz, odezwał się Władysław spokojnie potrzeba czasu.	Dobrze, dobrze! daj tylko panna na trumnę i miejsce na cmentarzu.	Iš tikrųjų! Ponia turėjo reikalą į šitą miestą, na, tai matote, mes visi ir susitarėme važiuoti: aš, Kurpiūnas, Onutė ir ponia.	Na Myczkowce, panie.	Szkoda, to by było jeszcze lepsze. Ale to się jakoś zesztukuje, tak że będzie i choroba z pobicia, i zdechła krowa. Niech dwór płaci.	A może i to być, albo ja wiem ale jeśli wielmożny pan chce, to najlepiej będzie, jak mu sprowadzę samego licencjata, zwinę się w lot.	A to jak?	Co pomoże zabawiać się nadziejami próżnemi, gdy nad głową wisi miecz	Co to jest?	Mów, jak wszystko się odbyło. Zawziętości tylko przybędzie.	Po sprawiedliwości tak i było	Widzisz, to tak:	Wolałem sam go przynieść. Pokażę ci go po obiedzie. Zajrzyjmy do karty.	A jakiejże odpowiedzi mógł się pan spodziewać od Polki, narzeczonej innego? Postaw się pan w roli pana Głębockiego. Za kogo byś mnie pan uważał, gdybym, słowem związana, litowała się nad kimś, kto dla mnie szaleje? Takich szaleńców znalazłaby się spora ilość, a ja bym musiała się nad każdym litować.	Ależ ja słyszę głos fortepianu, a nawet dwóch, i to przecudownie brzmiących.	Athosie, ty mnie przerażasz.	Będziesz w domu wieczorem?	Dziękuję...	Dziś mogę ci udzielić tej łaski. Weź to.	Jak Boga ko!...	Jest, ekscelencjo, tylko co powrócił.	Jeszcze jedna kwestia W jaki sposób ukryje pan przed wywiadem obcym fakt finansowania Centrali przez Skarb Polski?	Mam bilety.	Masz tylko tę jedną? Jakie śmieszne...	Można mu wytłumaczyć. Przydałby się Polsce czarodziej.	Mój Janczi, spraw się dobrze a ostrożnie.	Mój ojciec jest już w pustyni, w drodze do proroka	Nic	O co?	O, tak, była wściekle piękna!	Tak.	Wrony, gdzież się podziały?	Wstawać, ubierać się.	Śliczna to była kobietka	A widzisz ty tego mołojcamołojec (ukr.) rzekł kosooki ukazując jednego z czabanów.	A zresztą patrz pan nadjeżdża powóz.	A! pan jest bratem pana d’Espard?	Ale już ostatni	Bagatela!	Brühl.	Czasami stare żelastwo jest ogromnie wytrzymałe	Czy pan przypuszcza, że z tą moją znajomością mogłabym dostać miejscemiejsce	Dobrze.	Jechał kto tą drogą?	Jestem, panie	Konie panience zaprzęgać?	Kontraktujesz przecie pszenicę!	Lecz jeśli im powiem prawdę, ty będziesz zgubioną?	Lustro, Proroctwo zabrzękło	Maharadżo! Wielki, potężny władco!	Milczenie	Mów.	Niech go cholera	Nonsens.	Ot, widać straże!	Prawdziwy uczony...	Przestań trajkotać! Zaraz cię zrzucę ze schodów, razem ze swoim głupim mężem!	Rozraduj nasze twarze, ogrzej nas promieniami swej łaski, o światłe słońce naszych oczu!	Spółkę proponujesz i zamknięcie sporu?	Słyszysz, cezarze!	Tatko żartuje, a toćtoć (daw.)	Też.	Wedle rozkazu, panie inspektorze! Wszystko w porządku.	Wzieni Gołębiów...	Z twojej cioci Hudl i jej powideł! Cha! Cha! Cha!	Zbyt późno, niestety. Przed miesiącem. Gdyby...	Zostawajże waszmość w dobrym zdrowiu, mości chorąży.	Życie panią przekona Piękność słusznie nazywają paszportem, który jej właścicielowi czy właścicielce wyrabia stosunki między ludźmi.
Patrzcie, tożem dopiero głupi, żem o tym zapomniał! To dlatego, że mi się źle zrobiło, daruj mi, Naściu. Przyślij mnie zawiadomić, żeś się już swojej troski pozbyła. Albo ja sam przyjdę. Ale nie, nie pójdę: nie mogę już widzieć się z twoim mężem, bo zabiłbym go na miejscu. Ale nie bój się, przyjdę, gdy będzie mowa o sprzedaży twych majątków. Śpiesz, moje dziecko, i postaraj się, żeby się Maksym ustatkował.	To zależy od okoliczności. Powiadasz pan że tę kobietę zamordowano. To zmienia w znacznym stopniu mój stosunek do rzeczy. Miałem ważne, dla mnie przynajmniej ważne powody, by nie mówić o niej z panem, ale skoro nie żyje, powody te ustają.	Nie chcę wyższej płacy, bo nie chcę w ogóle służyć dłużej w tym krwawym młynie!	Valmont powiada, że to serce dostarcza nam największych rozkoszy. Niebezpiecznie jest atakować kobietę pograżoną w tkliwej zadumie; trzeba wtedy być sentymentalnym i nigdy, zwłaszcza sam na sam, nie obawiać się śmieszności. Przecież nie ma świadka!	Właśnie. Czy warto tyle czasu ze mną gadać, skoro chodziło pani tylko o dowiedzenie się, czy nowy współlokator nie jest z policji i nie wprowadził się tu do szpiclowania?	W tym wypadku zgadza się z prawdą Zdradziłem Willettsa i nie zrobiłem tego bez poważnych powodów.	Tłumaczyłam ci już sto razy... Musisz być więcej męski, aby mi się podobać. Ja nie chcę, żebyś był. Kropka.	Krzysztofku! Krzychu najmilszy! czemu to na innych napadasz, że trefnisiow trzymają, kiedy sam nie tylko mnie trzymasz, ale osobno za zagadki dopłacasz?... Dajże mnie jeszcze dukata, to ci powiem drugą zagadkę.	Wy, to młode pokolenie, macie rzeczywiście fantazję, bo jesteście śmiecie. O, gdybym ja mógł się tak wewnętrznie zmieniać! Ale wtedy musiałbym nauczyć się pluć sobie we własny pępek.	Słyszę głos głos młodzieńczy, ale człowieka nie widzę. Mój miły, młody przyjacielu, czy nie podasz mi ręki i nie wprowadzisz mnie do wnętrza gospody?	Oczywiście, będziesz musiała wziąć urlop z biura. Płatnego nie dostaniesz, ale mniejsza o to.	Rozumiem. Na to nie trzeba być psychiatrą.	Z odrobiną żalu na obliczu. Kolegom pańskim to wystarczy. A i panu chyba? Przecie pan, oczywiście, nie wierzy w nieśmiertelność?	O... i jak często! One mają temperament, nie liczą się ze światem i mają coś żywiołowego w sobie, gdy kochają się w nas, aktorach. Kłócimy się strasznie, ale i strasznie kochamy... Jedno za drugie zginie, naturalnie na razie.	A to plaga! Jestem Karłowski, mieszkania stałego nie mam, bom przed chwilą dopiéro przyjechał do Warszawy.	Nie	Nie stało obrońców. Ot, tam kurhan po nich!	Nie wątpimy.	Nie.	Och, no tak, wielki to on nie jest.	I nie ja!	Coś mu nie bystro z oczów patrzy, podobno nie wiele z niego będzie korzyści!	To znaczy, że jest królem, który zmienia prawa. Jak król powie: „chcę wydać prawo takie i takie”, to powiem: „nie wolno, bo już jest inne prawo”. A jak król powie: „chcę wprowadzić taką a taką reformę”, powiem: „dobrze”.	Pozwól, żebym miała tę przyjemność, ubierając cię modnie. Przepadam za tym i jak ci włożę tę i ową drobnostkę, będziesz całkiem piękna. Nikomu nie dam cię zobaczyć, póki nie będziesz gotowa. Wówczas wpadniemy jak Kopciuszek z matką wybrane na bal	Ach, szelmaż z ciebie! ach, djabełże ciebie skusił! Oj, głowa moja nieszczęśliwa! czegóż ja tu przyszła! na co ty mnie to powiedziała... jeszcze i na mnie bieda spadnie... ach, niegodziwa ty! czy w tobie duszy ludzkiej nie było!...	Bo oszczędzam. Stołuję się prywatnie, żyję jak filister, kocham się za darmo, a na ubranie zaabonowałem się w Wiedniu. Dlatego mi wystarcza.	Pozwól, pozwól, babo, tak mam dziś serce wezbrane, że muszę wszystko wygadać Jeno matka kochana zawsze powtarzała: „Sienicha swoich nie zdradzi, a że udawała służkę Krzyżaków, znać miała w tym myśl jakąś”. I jakby przeczuwając, żeś za Kubusiem poszła, mniej swego jedynaka płakała.	Kraje się z żalu... to wielkie, to szlachetne serce! Ach, jakiej dożyliśmy hańby! Ale wydaje mi się, że wszyscy ludzie są jednacy!...	Ach, panie! kiedy trafi się dobra niedziela, to jakbyś pan był na balu w resursie: zjeżdża się po kilkadziesiąt osób. A nawet dziś powinni byśmy znaleźć grono stałych gości. No, przede wszystkim bawi tam moja narzeczona. Dalej	Chwileczkę A jak nazwiemy ten potok, przyjaciele? Nie pozostawiajmy w naszej geografii żadnych luk.	Czy nie można ich zwiedzić?	Dobre były czasy, gdyśmy skarbczyk ogarnęli, ale nie musi tam tego już wiele być, bom też przygarstkę księdzu Kordeckiemu zostawił.	Jużci, żem go znał, bo to mój pan.	Na miłość Boską! Czy nie mogłeś wynaleźć sobie przyzwoitego zajęcia na lądzie?	Z chęcią, kuzynko. Objąwszy po śmierci ojca kierunek spraw majątkowych i familijnych, rozpatrywałem się trochę w papierach i rozmaitych dokumentach, tyczących mojej rodziny; otóż z tych dokumentów odkryłem, że rodzina pani nietylko jest spokrewniona z Pełskiemi, ale i jednego z niemi herbu.	Aš nieko geresnio nei išmislyti negalėčiau Dėl to už darbo!	Ba! gdybym wiedział Może zechce zostać profesorką w jakim amerykańskim uniwersytecie... Bo pan wie, że teraz kobiety chcą być deputowanymi, sędziami, jenerałamijenerał (daw.)	Hej, przyjacielu! Najwyższy czas, żebyś przyszedł się z nami przywitać.	Musiałem wam to powiedzieć A szczerze powiem, bez komplementów, wówczas, gdy będziemy w męskim towarzystwie. Przyjdziecie?	Najzupełniej serio! Najzupełniej! Ani pensa mniej. Nadmienię jeszcze, że płacę stary dług. Więc mogę się spodziewać?	Osa, mów wyraźniej. Jakaż to uzda?	Ta Leniwa to chyba jakiś odludny grajdoł...	To trup Serce ani drgnie.	Vis à vis Chile? Skąd to przypuszczenie?	Na Boga, panie hrabio, jak on to mówi!	A zatem godzi się ksiądz z tym, że nawet w matematyce można mieć dwa sprzeczne sądy, jeden boski, drugi ludzki?	Ach... tak się boję!	Głód odparł Panurg (na te słowa Homenas uściskał się z nim uprzejmie)	I dlatego, że znam, żałuję tych, którzy muszą mu ulegać Jest to chyba największe nieszczęście w życiu.	Jak to? i nic więcej?	Zabrała szkopek, to pewnie poszła do obory.	Wiem, rozumiem... Przepraszam pana i jego przepraszam Jest mi przykro, tak bardzo przykro! Postaram się naprawić mój błąd. Proszę mi wybaczyć! Jestem zmartwiony. Z duszy i serca żałuję. Bardzo żałuję.	Co za „pod jakim”?...	Oto jeden jeszcze, jako zapłata za trudy, które pan z mojego powodu poniosłeś.	Znam ja was A lubisz mleko?	A tak!	Ale w nieśmiertelność duszy...	Ale, nudziło zawsze	Ale...	Ależ, droga panno Łucjo...	Chciałbym pójść z panem do teatru, lordzie Henryku	Cie! Jankiel też na Miemców, no!	Do kogo wystosowanym?	Do widzenia! Niech panie pamiętają o przyjacielu.	Dziękuję panu sędziemu	Jeden jest tylko wojskowy, minister wojny.	Miałżeby przyjechać do Tebów przyrodni brat jego świątobliwości?...	Na ile?	Na ten przykład co?	Ostatecznie on jest winien wszystkiemu...	Powiadam, że cztery Rubensy na tej ścianie są fałszywe.	Wiadomo: zawsze pierwszy dzień markotnie na nowym miejscu	Wiem, że ma krótki wzrok, więc mogłoby jej być równie dobrze nosić okulary.	Zgoła jak ów Cincinnatus.	A ciebie?	A macie jaki kawałek gruntu?	A zatem myślisz że dziś pora?	Ano! dał Bóg piękną noc	Będziemy radzili jutro; dziś trzeba pomyśleć o oddaniu ostatniej posługi przyjacielowi.	Czapkę kupiono dziś rano.	Daj Boże pojutrze...	Dobrze; a potem co?	Gromada chrząstkowatych, rząd chrząstkopłetwych ze stałymi skrzelami, podrząd żarłaczy, rodzina rajów, rodzaj drętwików.	I my dopomożem krwią naszą!	Ile masz lat?	Już nas o jednego mniej	Kajkaj (gw.) stanęła w pąsach, pociemniałe oczy buchnęły płomieniami, a wargi zadrgały w przytajonym prześmiechu radości.	Kogo, Zosiu?...	Miłościwy panie jestem Marek Jaksa z Miechowa.	Mówisz zatem, że pozostaniemy w Omdurmanie?	Müller!	Młody?	Młódkamłódka (daw.)	No i co teraz?	Piastowskim obyczajem...	Setnia pretorianów	Spodnie i pelerynę!	Wiem, wiem. Ostańcież, a między tymi gołębicami, Bóg da, i waszą znajdziecie	Właśnie.	Zkądżeś tu znowu?
Ty klniesz się na honor, a ja na słowo moje, widocznem więc jest, iż jeden z nas kłamie. Słuchaj, Montaian, najlepiej będzie, gdy się nią podzielimy.	Smerda z tym powrócił z łowów Chwostek się uniósł gniewem wielkim, zaklął, że każe wasz dwór w perzynę obrócić, a was, ojcze mój, na pierwszym obwiesić drzewie. Na was ma się wywrzeć cała złość jego... Ludziom i koniom kazano się sposobić... Słyszałem, gdy dawano te rozkazy, rzuciłem się co tchu wpław przez jezioro, aby wam oznajmić o tym. Dziś, jutro... każdej chwili tu być mogą.	A teraz, panowie czekam na spełnienie obietnicy. Chciałbym się dowiedzieć o tym, co ukrywaliście przede mną.	Cyrano ma dużo miłości własnej. Nie chce przyznać się do tego, że był chrzestnym ojcem oszusta, i być może osądził za rzecz najlepszą czekać w ukryciu, aż go sądy uwolnią na zawsze od nieprzynoszącego mu zaszczytu pupila.	Przy sobie, oczywiście. Po co się obarczać bez potrzeby? A zresztą, taki stary żołnierz lubi podróżować na lekko.	Puszczaj się, mości rycerzu Don Kichocie z Manchy oby nas zawsze dochodzić mogły wieści o wielkich waszych czynach! Jedź, jedź, obecność twoja nie może być lekarstwem na rany, które miłość tym pannom zadała, co zaś do tej, potrafię ją tak wyleczyć, że nie będzie śmiała mówić nadal impertynencji.	Zaprawdę! pragnę ich tak, jak nowych butów, gdy stare chodaki nogi cisnęły i podarły się na nich nowość ma to do siebie, że umysły rozbudza i nęci. I to coś warto. Cóż dopiero, gdy jest prawdziwie piękną i pociągającą?	Świeca się zatrzymała i nie wisi już na sznurku	Jestem starą kobietą otępiałą w troskach i zgorzkniałą, a oto siedzę i wydaję się na łup żebraka, którego znalazłam na poły zamarzłego w zaspie. Dobrze mi tak. Idźże sobie acan i popełnij samobójstwo... ale nie opowiadaj przynajmniej nikomu o mojej głupocie!	Co to, jaśnie pan ma źle w głowie? Komu się pokazywać? Na co? Czy to ta Warszawa warta, żeby ona jaśnie pana oglądała na swoje oczy? Takie parszywe, niewierne miasto? Też ochota! Patrzajcie! Poczekają oni jeszcze dobrze, zanim będą warci oglądać jaśnie pana namiestnika! Pożałują oni, pożałują! Ja Polaków znam, ja sam Polak z rodu!	Señora jest w kancelarii señora administradora Señor administrador za godzinę odjeżdża w góry. Zdaje się, że obawiają się tam zamieszek robotniczych. Bezwstydna hołota bez rozumu i wychowania. I leniwa, señor! Leniwa!	A nużbym ich pozwał? Nużby się chcieli ze mną potykać?	A ty jesteś babą, babą nikczemną, głupią i zbestwioną. A! tchórzysz! Więc dobrze, jeżeli nie jedziesz natychmiast, każę cię z rozkazu królowej aresztować i wpakować do Bastylji, której się tak lękasz.	Acan masz mleko pod nosem i tyle akurat masz prawa mówić o znoszeniu, co... Nie chcę zresztą gadać ci otwarcie! Ze mną się będziesz spierał, com sześćdziesiąt lat temu...	Czego pan chcesz ode mnie? Tak opuściłam tę jamę, w której jednak znaj­dował się ostatni mój zarobek, ostatni kawał chleba dla mnie i dziecka mego. Uczyniłam to z powodu pana. Jakim prawem zachodzicie, panowie, drogę nam, którym i bez tego iść już tak ciężko? Macieżmacież	Dominikowa całą drogę popłakiwała i jak w obraz wpatrywała się w córkę, że nic nie słyszała, co do niej zagadywali.	Ironia?... Spodziewałam się tego	Ja się łatwo wytłumaczę: pan Adam jest to mój rodak i znajomy. Jestem nieufna i ostrożna z natury. Ale dlaczego babcia woli hrabiego niż mnie i Jasia, tego pewnie nie wytłumaczy.	Lojalność! pierwsze słyszę, żeby dla lojalności wyrzekać się kariery.	Masz słuch znakomity, panie Athosie, ale teraz znów posłuchaj, co powiem: nie przez nieufność żadną proszę, abyście za mną jechali, tylko dla mego bezpieczeństwa; jeżeli się nie mylę, to z pewnością dwaj pańscy towarzysze są panowie Porthos i Aramis?	Masz zachowaj to pismo. Przyda się nam ono w odpowiedniej chwili.	Miło patrzeć, jak on się do tego bierze! Założę się o mój part i moją płacę, że to dla niego w połowie zabawa... a on sobie myśli, że jest tęgim marynarzem. Przyjrzyj no mu się teraz.	Nie Oczywiście, nie będę ich mógł stąd prowadzić z taką intensywnością, jak dawniej, ale wyrzekać się ich nie myślę. W każdym razie dają dobry dochód.	Nie rozumiemy się. Widzi pan, według mojej hipotezy eter czujący jest substancją duchową, materiałem, z którego powstają dusze i który sam dąży do świadomości. Ale ten eter, ten ocean, w którym pływa sto milionów słońc, jest masą ograniczoną, może formy elipsoidalnej. Zaś poza obrębem tego oceanu, tego ducha, w którym żyjemy i którego jesteśmy częścią, może być miliony innych oceanów eterycznych zaludnionych przez miliardy innych słońc. Wśród owych oceanów może grają całkiem inne siły, rządzą inne prawa, o których nie mamy pojęcia.	Nie żądam nic więcej, nad trochę życzliwości i choć piękna Krystyna bardzo jest srogą, nie wyrzekam się nadziei, że bliżej poznawszy mnie, łaskawszą będzie...	Nie, nikomu zwierzać się nie chcę.	No, uspokój się, Krzysieńko, uspokój... Już dobrze, dobrze...	Posłuchajcie, Dawidowi-Frojce nie odpowiada spowinowacenie się ze szczotkarzem!	Widziałaś nas przecież razem, Armanda i mnie, wówczas gdy, jak to nazywają, „starał się o moje względy”...	Dwie mam służki wierne: jutrzenkę i gwiazdkę wieczorną, siostrzyce... Jutrzenka mi ogień o świcie rozpala, wieczorna mi gwiazdka na noc łóżko ściele... a dzieci mam dużo, rozsianych po niebie, a bogactw mam wiele, co się złotem świecą...	Daj no i mnie, córuś, herbaty! Starzeję się, coraz mi lepiej w domu, z wami!	I to by się na nic nie zdało Czyż nie widzisz, że ci ludzie mają swój odrębny język, język wymyślony na to, aby do rozpaczy przywodzić biednych ludzi żądających obiadu? Przecież we wszystkich krajach na świecie zrozumiano by mnie, skoro bym otworzył usta, poruszył szczękami, kłapnął zębami i wargami! Czy to nie znaczy, tak dobrze w Quebecu jak i w Paumotu, w Paryżu jak i na antypodach: „Głodny jestem, dajcie mi jeść”?	Teraz nawet podpisu nie potrzeba, Meciu! Dasz mi tylko na tydzień... dwa... twój naszyjnik...	Ależ tak, Oriano Przypominasz sobie ten obiad, na którym pan de Bornier siedział koło ciebie.	E! i tego nie potrzeba, proszę waszej książęcej mości samo wspomnienie okrucieństw tygrysa tego zdoła mnie wyleczyć, a z pozwoleniem waszej wysokości, odejdę teraz, ażeby nie patrzyć więcej na jego obmierzłą i szczapowatą twarz.	Jakżeby mogło być inaczej, kiedy patrzę na puste twe krzesło.	Jest Mieszka na trzecim piętrze od frontu.	Nie chcę skarbu, nie lubię kopać i idę na podwieczorek.	Prosiłem o najbliższy taniec moją narzeczoną Nie powinna na mnie czekać.	Rozum cię do tego zmusi, paniczu a gdyby on nie wskórał nic na tobie, my dopełnimy swojej powinności.	Tak, wszystko to sprawił twój Bonaparte Uczciwy człowiek, ot, do rany przyłożyć, liczący czterdzieści lat i  pięćset tysięcy franków, nie może spokojnie skłonić głowy na prowincji; jego księża i jego szlachta wypędzają go stamtąd.	Zakurzony był i obłocony, miał długą, czarną brodę i kapelusz głęboko nasunięty na czoło. Wszedł do karczmy; było to po obiedzie i w karczmie nie było nikogo prócz żony.	Niepodobna jesteś do siebie, ale dobrze wyglądasz. Zupełnie niknę przy tobie. Bella ma dużo smaku i wierz mi, że masz dziś wygląd Francuzki. Nie ruszaj kwiatów, niech opadają, nie poprawiaj ich ciągle. Uważaj, żebyś nie upadła...	Co tobie do tego, co ja z tym pocznę! Kiedy pieniądze mam, to mi kupić wolno, co chcę! A jak mi z tym nie pójdzie w ład, to sprzedam Kombornię i wszystkie tamte ziemie, a całe góry tutaj zakupię, to może wtedy pójdzie w ład! A choćby i nie poszło, to sobie lada komu w oczy ćwikać nie dam, żem więcej wziął, jak co jest warte!	Często, panie, ale nigdy takich wielorybów, których wypatrzenie przyniosłoby mi dwa tysiące dolarów zysku.	Dobrze, dam panu po cenie takiej, jaką Brauman deklarował. Nie zarobię prawie nic, ale idzie mi bardzo o tę dostawę. Mówiłem już o tym z panem Weltem, ale mi powiedział, że pan Borowiecki decyduje. Więc jakże?	I koszta podróży! Wszystko już załatwione. Rektor mi powiedział, że mnie od dawna już do tego przygotowywał, a ja nic nie wiedziałem	No tak, nie było to przyjemne; nie przeczę bynajmniej, że mróz przeszedł mi po kościach. Dlatego też nie zachodziłem tu później, chociaż nie braknie tu sarenek, jak widzieliśmy dopiero co.	Powiedział mi, że odtąd muszkieterów swoich zaciągać będzie z gwardji kardynalskiej.	A jeżeli białych nie znajdę?	Ach, panie! Zajrzałem oto dziś do jednego z wnętrzywnętrzy i znam je wszystkie już! Wychodzę pijany smutkiem aż do nienawiści życia. To uczucie musi być wam dobrze znane, hę? Aż do nienawiści samego siebie, gdy energia bez ujścia zło lub żółć w sobie tylko warzy i serce nią własne zalewa. Dosyć z wami wieczór jeden przeżyć, aby was zrozumieć.	Aha!... I oskubać ich, a potem zemknąć	Ale Dick umie tylko czytać drukowane. Jeśli panienka potrafi wydrukować list, to go będzie można poprosić, żeby poszedł kupić i narzędzia, i nasiona.	Ale czy ciężka?	Ale mnie radź!	Ale powiedz im, że jesteś moim chelą. Opowiedz im, jak przyszedłeś do mnie, gdy byłem słaby i zbłąkany. Opowiedz im o naszych poszukiwaniach, a oni z pewnością wypuszczą cię natychmiast.	Bardzo ładne!..	Bo tak nawet czasem jakby jakoś nacichł... Ale znowu padnie plucie albo i ze krwią...	Bonapartowie skończyli już karierę.	Chcesz, abych ci kości połomiłpołomić zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.	Chodźcie za mną	Choćby z krzywdą...	Co pani wie?...	Czemuś „dał nura?”...	Czy mogę coś o nich wiedzieć?	Cóż ci powiedziała?	Darowanemu koniowi w zęby nie zaglądają	Dlaczego ja mam czekać?	Extrema necessitas extremis nititur rationibusExtrema necessitas extremis nititur rationibus (łac.)	I tak oto samą jedną ojciec panią zostawił?	Jak zobaczysz, że nie, to wrócisz?	Jakto? koło, a w kole czarną plamę?	Jest to marzeniem mojego życia	Jestem Dyzma	Jesteś moim mężem...	Jesteś troszeczkę, o ile sobie przypominam, nastrojony... Czy cię, jak tamten przewidywał, strach nie zaczyna oblatywać z czterech stron świata? Może chcesz wrócić?	Kto?	Lepsze to niż czternaście dolarów miesięcznie i kulka w brzuch	Miała sześć, ale zostały tylko dwa.	Miałam nadzieję, że zostaniesz.	Nie wstawaj. Przyniosę ci wszystko tu.	Nie.	Niech pan przyjeżdża... często.	Nikt nie widział?... Może jakie ślady zostawiłeś? Trzeba bardzo uważać. „Gliny” to wiesz, oni po śladach palców nawet znajdą.	Oho! miłościwy pan klasnął w ręce... niech Montwiłł idzie, dobrze, by go uwidział.	Pan sędzia śledczy, Góralski, przyjmuje?	Panie Kotowski, słyszałem o panu wiele dobrego.	Piłeś?	Przyjdę... przyjdę...	Rzeczywiście byłby to już ostatni stopień niepowodzenia...	Stammer, ty co wiesz wszystko co słychać?	Sądzisz?	Tak.	Tak.	Terefere mosanie	To dopiero! wczoraj nie miała złamanego szeląga, a dziś ma kilka milionów.	To nie są żarty	Wola twoja, panie!	Wygrasz odrazu, słowo uczciwości daję.	Właśnie o to chodzi, że okazja nie jest najbłahsza. Sądzę, że zgiełk rozmów przeszkodził kuzynce słyszeć, że nie chodzi to o światowe grzeczności, ale o przestrzeganie rytuału właściwego prawdziwemu nabożeństwu.
Nie martw się. Tak często rozmawialiśmy o tobie, że wie dobrze, jak się z tobą porozumiewam On wie wszystko, co wiem ja.	Nie mów mi o szczęściu Ono skończyło się w dniu, kiedy twój mąż uciekł przed sądem, który dowiedział się o jakichś ciemnych jego stosunkach z lichwiarką. Że był niewinny, wiem, na to gotowa byłam przysiąc. Ale nie rozumiem ani ja, ani ty, po co on u niej bywał.	Odrzekłem, że pozostawiam to jego woli, tonem, którego dobrze wychowany człowiek nie może nie zrozumieć. Podniósł się na łokciu i rzekł:	Więc grosze mają u pani tak małą wartość, że można je wyrzucać za okno? Z groszy składają się złotówki, moja pani! Czyż pani o tym nikt nie powiedział?	Nie; niema w tem nic złego, nic a nic! Tylko boję się, że się zmęczysz.	Nie podniosę się stąd, dzielny i niezwyciężony rycerzu, dopóki grzeczność twoja nie przyrzecze mi łaski, która tobie chwałę przyniesie, a zarazem wybawi najnieszczęśliwszą i okropnie prześladowaną dziewicę, jaką kiedykolwiek oświetlało słońce. I jeżeli to prawda, że twoja waleczność i siła twojego ramienia odpowiada głośnej sławie, masz obowiązek w imię praw honoru i zakonu, do którego należysz, wspierać nieszczęśliwą, która na odgłos twoich wielkich czynów przybywa z drugiego końca ziemi wzywać twojej pomocy.	Panie bracie o tym będziemy rozmawiać później i zapewne szeroko i długo; ale teraz musisz mnie opowiedzieć, co się tam ze mną dzieje w Tarnowie i w Bóbrce, bo już ginę z niecierpliwości. Po twojej minie uważam, że coś nie bardzo dobrze.	Ale to wszystko, mój dobry Grandet, niech mi daruje pan prezydent, to jest rzecz czysto handlowa i wymaga doświadczonego pośrednika. Czyż nie trzeba się znać na rachunkach, spłatach, procentach? Ja wybieram się do Paryża za swoimi sprawami i mógłbym się podjąć...	Kolaska wygodna jest gotowa i zaprzężona, bo Kmicic ją ze sobą przyprowadził Idź waćpan, panie mieczniku, powiedz pannie, jak się rzecz ma i że nie można ucieczki zwłóczyć, niech siły zbierze. My musimy jechać, a do jutra rana mogą tu radziwiłłowscy nadciągnąć.	Czekajmy wypadków, mości Nedzie Landzie, a zobaczymy; tymczasem błagam cię, powstrzymaj twą niecierpliwość. Tu działać można tylko podstępem, a więc oględnie i chłodno. Daj mi słowo, że cokolwiek bądź zajdzie, nie będziesz się gniewał.	Atanazy: Tak, to jest właśnie zasada przypadkowości takiej, a nie innej rzeczy. To się stosuje też do istnienia indywidualnego. Gdzieś i kiedyś musiałem być jako konieczność, czy nie wszystko jedno jak. Ach, nie umiem tego wyrazić...	Nie przeszkadzaj mi. Widzisz, że wszystko tak urządziłam, żeby twój portret nie był skończony i żebyś mógł przyjechać do Przytułowa. Potem przyjedzie tam Stefcia Ratkowska, krewna daleka Józia. Rozumiesz? Musisz udawać, że ci się podoba, a ja w Józia wmówię, co chcę. W ten sposób będziesz mógł zostać w Przytułowie. Do panny Ratkowskiej już pisałam. Jest nieładna, ale miła.	Jeśli się to jeszcze raz powtórzy rozgniewam się na dobre. Któż to śmie niepokoić mnie w taką noc? Odezwać się!	Och! Och! Dwa nakrycia i niebieski aksamitny kapelusik ...odchodzę... Oto co znaczy żenić się, trzebaż się pożegnać z kawalerstwem! Jak człowiek czuje się bogaty w chwili, gdy się przeprowadza, hę?	Przeprawiają się?	Ramirez przechwala się w mieście, że zamierza cię uprowadzić z wyspy.	Tak Zatchnął się własnym tłuszczem, czyli inaczej mówiąc umarł na serce, a panowanie po nim objął Abdullahi.	A! nic, a nic... trochę mi tylko ojciec stary śni się i przypomina (nic już nie wspomniał o narzeczonej); trzebaby powracać do niego...	I stoi właśnie złamany patyk! Jakby się odpisała u rejenta, to by co znaczyło. La śmiechu go rzuciła!	A jakże. Ani chybi! Ale to mniejsza. On się mnie wyrzekł w godzinę chrztu. Odtąd prześladuje niezmordowanie, jakby spełniał obowiązek najświętszy.	Tego potrzeba nam dzisiaj Jeśli zawsze będzie się pan cieszył poparciem pani de Senonches, może pan na mnie liczyć	Prawda spostrzegła to: zdaje mi się, że słyszałam coś od niej w tym przedmiocie.	Ach, ty zabawna!... Ja pierwsza kocham cię tak, że za tobą skoczyłabym w ogień... Czy ty nie rozumiesz, że jesteś dobra jak anioł, mądra, zdolna, a nade wszystko... taka dobra, taka dobra... Przecież kto by nie kochał takiej jak ty, nie miałby rozumu ani serca... Najmilsza, złota, jedyna.	Możnaby... i właśnie chcę o tem pomówić z panią po koleżeńsku, bo panią my już liczymy za naszą. Dam pani dobrą gażę i role dublowane z Melą, bo wiem, że pani grać może... Ma pani wygląd, głos i temperament; to akurat tyle, nie licząc już inteligencyi, ile potrzeba na doskonałą aktorkę.	Nie. To obojętne. Dzisiaj już potrafię samotnym być w tłumie, tak jak ty nie zdołasz jeszcze być samotnym nawet wtedy, gdy jesteś sam.	Słyszałem już o tym Downar ma mieć kawalerskie mieszkanie, gdzie odprawia orgie. Panie w to nie wierzą, ja owszem! Żebym miał taką Downarową za żonę, miałbym nie jedno, ale trzy kawalerskie mieszkania i do domu wcale bym nie zaglądał.	Do licha! Wsadziłem sobie igłę pod paznokieć... Ale to nic to się zawsze zdarza przy szyciu... Ach, jak dobrze będzie nam w domu, malcze, przyrzekam ci to! A kiedy się skończy twoja nędza, opuści cię i szaleństwo...	No tak, a na początek przydałoby się z tysiąc na zakup materiałów.	Ano, jak to czysty „maciek”. Za długo by mi gadać. Zgoła musiały my go z Fruzią bez całą noc w domu kryć. Świtem tedy dopadł konia i pojachał, bo chciałam, aby chocia tego biednego trupa ktoś przecie po chrześcijańsku zebrał i pochował, Owóż jedzie, jedzie, a onego trupa nigdzie ani na oczy. Tak dojachał aż do samej Oliwy. Tam dopiero nalazł pana, alić nie w trumnie, jeno w celi oćca Błażeja na czyściutkim łożu. Koło niego oćcowie cystersy i różne panowie oficyjery.	To tam nie twoja rzecz. A niech ci zaś do główki nie przyjdzie, boby kuku... No, jazda!	A ja tak źle nie wróżę jeszcze	Któż więc zabił Jana Daval? Czy ten człowiek żyje? Gdzie się ukrywa?	Przepraszam panią, to nie sala bilardowa, tylko gimnazjum, i brałem lekcję fechtunkufechtunek (z niem.)	Dlaczegóż być nie miał, skoro go zaproszono	Nie było czasu!	Nie!	Niezbyt obfity będziem mieć popas niczego tu nie dostanie.	Pan, doktorze, nie jest współwłaścicielem tej firmy i nie posiada pan plenipotencji.	Ale im z pomocą z miasta nie pospieszą, bo całą zawziętość na Babinicza obracają Tak będzie, jakom tu żyw, tak będzie! I zaraz szturm nakażę, jeno jeszcze Babinicza przeżegnam.	Bo mnie mówi serce, że to musi być asyryjski wysłaniec czyhający na zgubę jego świątobliwości...	I chcesz, aby ci król JMć był swatem Ale, Dudyczu mój, to ci rychlej zaszkodzi niż pomoże. Stara pani nasza dąsa się na nas.	A to nie pojedziesz do Bogdańca? Zych tam jest.	Czemuż tak długo nie zaczęliście panowie starań co do spadku?	Nie chcą dać na kredyt, cóż teraz zrobimy?	Szkoda, że to już, jest tak prędko	Nie cieszy mnie to bynajmniej to był bardzo łagodny więzień, bawił nas swoim bzikiem, a i łatwo go było strzec.	A czemu ja ciebie nigdy nie widziałem?	Tak, na jej cześć zbudowana, ale to już dawno.	Doktór pozwoli, że i ja pojadę, mogę być użytecznym	Zapomnieliście o tém że N. Pan może zmienić prawo.	Co do mnie, jestem zdegutowany i jedynie tylko potrzeba skomparowania raportów ludzi zarządzających memi dobrami, mogła mnie zobligować do prolongowania mego tu pobytu. Podobna rekluzya nie może kontentować gustu człowieka, który strawersował całą Europę. Pani zapewne podziela moję opinią? n’est-ce pas, madame?	Jak to? na prawdę?	Tak jest, mości Landzie, to było jego oddychanie.	To dobrze. Dziś odjeżdżamy na nocny patrolaż.	I ty to mówisz, która sama jesteś dobrem, prostotą i porządkiem. W tobie wszystko jest ścisłe, dokładne, dociągnięte i dostrojone. Bóg mieszka w twym kobiecym sercu. Niebiosa są w twoich łaskawych oczach. To we mnie tylko wszystko jest łamkie, sypkie, lecące za wiatrem...	To wsiadaj prędko, bo ruszamy.	A na czym waszmość wrócisz doma?	Ależ panie, wszak to nasza pani Elżbieta! Wdowa po nieboszczyku, panu Sulisławie!	Dzisiaj tak jakoś zasłabłam...	Jakże, możemy go to dać, co? Rodzonego ojca, co?	Tak jak wszystkie samice...	Tak?	To kasztelan kijowski także teraz w Lubelskiem?	Cóż ci to jest?	Cóż to, co ci jest, mój Barrois?	Czy to był... duch?	Cóż to za Bazyli?	Prosiłam cię, panie doktorze, na naradę.	Z Monachium telefonują, że wczoraj wybuchła w Niemczech wojna domowa, czy religijna. Czy coś w tym guście. Czy warto zamieścić o tym wzmiankę w naszej gazecie?	Powtarzam: dzisiaj jeszcze przed obiadem. Najkrótszą drogą, bo napowietrzną przybyli obaj...	Zobaczysz pan, ponieważ u drzwi mnie opuścisz.	A cóż my będziemy robili?	A i stamtąd jeszcze daleko do Benares	Co ty wygadujesz!	Co za bziki? dla czego? spytała pani.	Cóż byś począł?	Gdzie cię tam diabli niosą!	A mama, ojciec żyją?	A moja złota paninko, a moja kochana!	A teraz?	Broń Boże.	Byłeś w Mariampolu?	Bóg zapłać!	Dlaczego?	Dobrze, dziecko. Tylko weź salopkę...	Hallo! A pan co tutaj robi?	I wysłać je z rozmaitych dzielnic Londynu	Jaka? co za przeszkoda?	Jakże... kto groch sieje w Wielki Wtorek odkrzyknęła.	Kobiety trzydziestoletniej!	Laudańscy pod Wołodyjowskim wyszli.	Może zmienić kierunek?	Napisano: Briumer.	Nigdy! Wolę śmierć.	No co? Pewnie nieprzyjaciel most wysadził w powietrze albo tor uszkodził.	Późno już...	Rozumiem. Musimy ten list dostać.	Warto by przed teatrem.	Więcej tego chłopca. Znałem go. Zdolny, pełen życia i tężyzny.	Zabiłam swoje dziecko...
A! usłyszałeś, com powiedział, tem lepiej Jak się masz, Tréville, gdzież są twoi muszkieterowie? Powiedziałem ci przedwczoraj, żebyś mi ich przyprowadził, czemużeś tego nie uczynił?	Ach, doprawdy niewiele tu do mówienia obawiam się, że trudno ci będzie mnie zrozumieć. Może nie uwierzysz nawet.	Ani razu Zbudowałem sobie drewniany szałas na wzgórku, tam sprawowałem sądy i tam sypiałem... De Aquila okręcił się w bok, a puklerz z chrzęścił mu na plecach. „Nie szkodzi, mój chłopcze Pofolguję ci na ten rok”.	Chciałem panią prosić by na przyszłość oszczędziła mi pani przykrości robienia jej uwag. Po co pani to wycięła?	Daj pokój tym głupstwom i zachowuj się spokojnie. Przebranie moje nie jest tak doskonałe, żebyś miał własnego ojca nie poznać!	Kochany hrabio puściłeś się tak daleko, iż mi cię żal, bo zabłądzisz. Musielibyśmy więc siedziéć z założonemi rękami około przeszłości, dać jéj porastać mchami i nie śmielibyśmy jéj dotknąć? Toby nas doprowadziło do chińskiego zastoju.	Mylisz się pan całkowicie Udzieliłem panu protekcji dopiero wtedy, gdy poznałem stosunki i majątek pańskiego ojca. Komuż zawdzięczam szczęście, że poznałem pańskiego ojca i pana samego? Dwóm moim przyjaciołom, lordowi Wilmore i księdzu Busoniemu. Co było dla mnie zachętą, abym nie tyle ręczył za pana, ile panu patronował? Nazwisko pańskiego ojca, tak znane i szanowane we Włoszech. Przecież sam nie znam pana zbyt dobrze.	A przy tym jesteś moim wierzycielem, który daje mi poznać, że mu nie spłaciłam zaciągniętego długu. Tak! nie przerywaj mi. Wychowując was zaciągnęłam dług wobec waszej przyszłości, a dziś nie mam... To jest, dziś muszę go spłacić...	Nie wierz temu! Wilki są w tym podobne do Skrzydlatych Kołpaków, iż pojawiają się wówczas, gdy ich się nikt nie spodziewa. Czyż u was nie urządzają polowań na wilki?	Przejeżdżał koło nas taki Węgier Zatrzymał się przed naszymi drzwiami. A miał kociołki, rondelki, garnuszki i przeróżne rzeczy, lecz matka nie miała pieniędzy, żeby móc coś kupić. Ale gdy już odjeżdżał, nasza mała Elżbietka zawołała: „Mamo, on ma skakanki z czerwonymi i niebieskimi rączkami”. A matka nagle zawołała: „Niech no się pan zatrzyma! Po czemupo czemu tu: wypłata; pieniądze otrzymywane za wykonaną pracę., boś przecie poczciwe dziewczę; mam ci ja do kupienia co prawda akurat cztery rzeczy po pensie, ale doprawdy wolę za dwa pensy skakankę kupić temu dziecku” i kupiła, i oto ona!	A gdyby mój ojciec namyśliwszy się chciał odkupić te przedmioty, za jaką cenę odstąpiłby je pan teraz?	A pan rotmistrz kędy się obraca? zapytał mostowniczy, który na niego ex re przekąski rachował.	Czy nie myślisz jednak, że to jest przykre, pokazywać się tak nago lub prawie nago przed publicznością?	Cóż się to stało?	Istotnie świadkowie byliby niepotrzebni, wszak tak dobrze się znamy!	Jeżeli to nie jest świństwo tukan; ptak południowoamerykański z rzędu dzięciołowatych o potężnym dziobie.” – to niech mi zaraz Goldbaum daje byka w ucho...	Kanał ten jednak z czasem zapełni się ziemią?	Maryo, chciałażbyś mnie zasmucić? Jeżelim zrobił głupstwo, to już teraz smutek na nic się nie przyda. Lepiej patrzmy na ten wypadek z wesołej strony; dziś wieczorem przyjdzie do nas sierżant z chrzestnym, więc poproś jeszcze rękawicznika i starego Heimerandta i poczęstuj nas wazą ponczu, tak jak niegdyś na naszem weselu.	Może by mnie się udało. Trzeba tylko, żeby pan Sapieha tu przyszedł, aby było się do kogo schronić.	Może. W takim razie schwytamy go na gorącym uczynku i przekonamy się o celu jego wędrówek. Ciekaw też jestem, jak by postąpił Holmes na naszym miejscu?	Nie da się Brama Aval zasłania nam całe wybrzeże Etretat i Yport. Ale niech no pan zobaczy, tam daleko, na pełnym morzu, ta czarna linia na wodzie...	Niech rabbi się dowie, że równocześnie u Antychrysta w szklanych jego zorzach jest moc pętająca ochotę Prochrysta. Jest równość w siłach, które na się dybią i przeciw sobie o zwycięstwo poszły. Stąd nie ruszą z miejsca i równość niemocy swym ludom okażą. Od czasu do czasu w chwilach kataklizmów „nic” dziecię „czegoś”, najdroższy jedynak, na świat przychodzi i rządzi, i zwodzi, i ofiar ludzkich pożera miliony, i tylko w powodzi krwi oceanów z życia uchodzi. I znowu na odwrót tak oto się dzieje, że „coś” z nicości powstaje na przemian. Raz taki okres słońc i księżyców, i doli człowieczej, a potem znów inny. Taki z wielkim niczym lub z czymś niestety aż nadto znikomym. Nie może być trzeci.	No, pomyślmy jak dam te sto tysięcy, będziemy kwita i najem się do woli?	Och, co za mocne słowo Aż odpowiedzialność! Sądzę, że nie pochlebiłoby to miss Normann, że tak gwałtownie i rozpaczliwe wypierasz się jej jak ducha złego. Osobiście uważam, że jest to naprawdę czarująca i bardzo przystojna osóbka. Wiem jeszcze jedno: że jest bardzo bogata. Cóż byłoby dziwnego, gdyby młody człowiek w twoim wieku zainteresował się taką kobietą.	Opowiadano mi cuda o Dalmacji jadę tam zatem, zostawiając mego malca w Wenecji w gospodzie.	Po co filarka? na jednej nodze miałem się zeprzeć, a tu, widzę, aż na dwie miejsca starczy. Dajecie ten pastorał aboabo (daw.)	Skoro się już jednak domyślił sprawa się stała dlań jasna. Cóż pani na to poradzi?	Tak jest i nieraz, bo nie unika ani katolików, ani duchownych; owszem, rad dysputować, tylko nie o teologii, ale o pierwszych chrześcianach, ich żywocie i miłości Zbawiciela, jako osi, na któréj świat się chrześciański obracać powinien.	W jaki sposób nie zabiłem ciebie, drogi baronie? a ty, drogi Panglossie, jakim cudem jesteś przy życiu, skoro cię powieszono? skąd znaleźliście się obaj na galerach?	W każdym razie dziękuję ci za komplement.	Więc przede wszystkim buzię na kłódkę. Nie śmiesz pan powiedzieć, że to, coś o mnie opowiadał o tym Oksfordzie i o Kurlandii, to nieprawda.	Zaczął się śmiać	Zgadza się	Zresztą jeśli już muszę wyjść za mąż, po dobrej czy złej woli, powinnam podziękować Opatrzności za wzgardę, jaką mi okazał pan Albert de Morcerf. Gdyby nie Opatrzność, byłabym dziś żoną człowieka okrytego hańbą.	Żeby jeno nie objadły robaczyska. Susza, to mogą się jeszcze rzucić.	A co na to powiedziała firma?	A czego?	A gdybym cię bardzo prosił.	A gdzież on jest?	A ja, pani?	A, to z pewnością cykl, o którym mówił nam Elstir, największy malarz współczesny	Ale mój panie złociutki, niech pan mówi prędko, jak to zrobić? Kiedy? Gdzie?	Ale odmieńmy rozmowę bo ona jest strasznie podejrzliwa. Musi mnie pan znajdować bardzo niemodną ja wiem, że to dziś uchodzi za słabość kochać w poezji idee, poezję, w której jest myśl.	Ale pan chyba widział hrabiego nago; czy pan jest jego kamerdynerem?	Bo wszystki człowiek zarówno potrzebuje obrony!	Chodźże tu; mamy gościa.	Co ja? co ja? A jaż kiedy nim byłem?	Co pan chciał zrobić?	Co tu szanowny wujaszek porabia?	Com miał oszaleć! Trzeba było rację zrobićrację zrobić	Czy ty masz mnie za smarkacza, Will?	Czy wiesz, że ich jest z jaki tuzin?	Dlaczego, panie szefie?... Dlaczego?...	Dlaczego?	Dlaczego? przecież ja idę.	Do usług, do usług! bardzo prosimy!	Dobrze. A drugi?	E! e! znajdziemy środki...	Eh! zawołał żołnierz.	Folałpym radżej żarszofadź paderię armad; dodź on nie ma zerdza, den bańzgi żanofny ojdziedz.	I jej?	Ja tu mam pieska dla pana! To specjał, nie pies!	Jakże zdrowie?	Jaszczurów?	Jestem niewolnik Boży. A ty czyj rycerz?	Jesteś ojcem	Korzystne to dla zboża, które jeszcze leży w kopach i musi wyschnąć!	Kształty ludzkie posiadają również heretycy i i poganie. Czy uznajesz, że nauka, którą głosi Kościół, jest jedyną prawdą i nie ma prócz niej i poza nią prawdy innej?	Maciek, dawaj linkę, już można.	Mój drogi, pan ambasador miał najzupełniejszą słuszność, mówiąc, żeś robił i gadał same głupstwa.	Na dziś przerwijmy próbę, bo jakoś nie idzie.	Nadaremna to trwoga boć pan nasz Petrek, Boży sługa, dla kmiecia i wszelkiego człowieka litościw wielce. Prędzéjby was pokarmić kazał, niż daléj gnać.	Naprawdę?	Nasz japoński	Nie wie pan, jak przyjęła wiadomość o samobójstwie?	Nie wiem!	Nie wiem.	Nieprawda! nieprawda! co giermkowie mają wspólnego z awanturami swoich panów? Panowie zabierają sobie całą chwałę, nam zostawiając zgryzoty. Gdyby choć historyk pisząc, powiedział: „Ten lub ów rycerz dokonał tej lub owej awantury, lecz z pomocą tego a owego giermka, bez którego nic by nie uczynił”, to co innego! Ale oni sobie piszą prościuteńko: „Don Paralipomenon o trzech gwiazdach pokonał sześć pokus, tyleż straszydeł” i nic nie wspominają o giermku, jakby go wcale na świecie nie było. Dlatego niech mój pan sam sobie pojedzie. Winszuję mu bardzo! Nie jestem zazdrosny i zostanę tu w towarzystwie księżnej pani. Być może, że za powrotem zastanie interes pani Dulcynei na dobrej drodze, bo jak tylko nie będę miał nic lepszego do roboty, obetnę sobie należycie skórę.	Nigdy bym w to nie uwierzył Nikt by nie uwierzył.	Poszedł z wojskiem na ratunek księciu wojewodzie.	Strasznie cię prowokował, ale zachowałaś panowanie nad sobą, co mnie bardzo cieszy.	Strój odrzekł, gestykulując żywo, jak gdyby słowami nie zdołał dostatecznie wyrazić uwielbienia.	Sza, panie Nikodem. Czy nie lepiej nam żyć w zgodzie? Pan mnie pomożesz, a ja panu szkodzić nie będę...	Są one zawarte w tem oto pudełku, które pani otworzy, ale dopiero po tamtej stronie kanału.	Tak sobie. Żeby tylko popatrzeć, jak szyją mundurki w Warszawie.	Tak, tak A pójdziemy na spotkanie wytrawnym, starym żołnierzom. Jeśli będziecie potrzebować wskazówek moich czy innej pomocy przyjdziecie do mnie, na kwaterę.	Taki rozkaz!	To i co, że zalatuje? Czy to ja perfum nie wąchałam?	Tu przerwał i po chwili powtórzył głośniej i uroczyściej:	Ty wiesz, panie Horst, że ze mną żartów nie ma. Pókim dobra, tom dobra...	Ty! Żebym ja widziała, jak ty będziesz zdychał w moich oczach, toby był najpiękniejszy dzień w moim życiu!	W lecie musi być w takim domeczku niczym w Baku na rynku podczas kanikuły.	Wielmożny pan sam to najlepiej oceni.	Wyśmienicie! Był prymusem w swojej klasie. Ale gdzie bliźnięta i pani Linde?	Z daleka.	Znajomość nasza jest wprawdzie niedługa. Pozwolą panie jednak, ażebym nie tylko ja, ile pan Wokulski użył swoich wpływów do odszukania małżonka pani...	Znana jest panu moja metoda badania. Zastosuj ją w praktyce.	Znowu komedya?...	Złota głowa i złote ręce u wacpani, dobrodziki mojej. Czemżeczemże (daw.)	Żyw król?
Po cóż się męczysz? Czemuż się nie rozejdziecie natychmiast?	Niewątpliwie Ale sądząc ze stanu, w jakim znajduje się ten warzywnik, należy się obawiać, że wysepka od dawna nie jest zamieszkana.	Oczywiście. Gdybym jej nie znał, tobym się nią nie zajmował.	O, do diabła, tego nie zrobię. Gdyby tylko rząd sprowadzał takie cygara, uznałbyś je zaraz za obrzydliwe. A przy tym to nie rzecz spraw wewnętrznych, ale skarbu; udaj się do pana Humanna, do wydziału podatków pośrednich, korytarz A, pokój 26.	Prawda, mój Felku, bądź cierpliwy, sam widzisz, że królowie nie mogą też tak od razu. Królowie muszą słuchać się prawa.	Ma się rozumieć! Przecież żadna pracowita i praktyczna za niego nie pójdzie! Albo ja nie wiem? Zresztą ten brzydki to jej narzeczony!	Powiedam szczerą prawdę, abo to nie młoda, nie urodna, nie bogata! Kijem się będzie musiała oganiać przed chłopami.	Czyście się przywitali?	Cóż się stało?	Musimy przede wszystkim postarać się o chleb!	Nieraz myślałem, czyby nie lepiej powiedzieć Skrzetuskiemu o wszystkim, ale to mnie wstrzymuje, że sam on nigdy o niej jednym słowem nie wspomniał, a bywało, jak kto wymówi, to się tylko wzdrygnie, jakby go co w sercu ukłuło.	Niestety, biję się w piersi, droga Matyldo. Ułożyłem je swego czasu dla kobiety, która mnie kocha, a którą byłem nieco znudzony... To mój nieszczęsny charakter, sam spowiadam się z niego przed tobą, daruj mi.	Co tu się dzieje?	Właśnie przed chwilą, odezwał się pan Edward, panna Wanda wyrażała swój zachwyt nad pięknością natury tutaj i zadowolenie, że dla niej opuściła liczne towarzystwo z jakiem przybyliśmy do tego borku na zaimprowizowaną majówkę.	Julciu droga, już ci się główka zapala!	Waść zaś najlepiej uczynisz, gdy z nami do pana Czarnieckiego ruszysz, bo w ten sposób prędko się z Bogusławem spotkać możecie	Nie sprzedam!	Szczególnie! Honor nie znosi obrazy i krzywdy. Jakżeż? Trzyma pani zakład?	Więc pan, oprócz szału i interesu, innych pobudek nie uznaje?	Zostanie! Zostanie! I wcale nie mało	Przecież to się stanie prędzej czy później.	Ministerium ma wiadomość o wszystkich młodzieńcach i pannach w kraju: zna doskonale ton i barwę ich dusz. Osobna statystyka prowadzi się w tym kierunku. Owóż ludzie są dwoiści: jedni raczej wolą tożsamość tonu i barwy, inni przeciwnie i w danym razie sprowadza ich na jedno miejsce: jest to piękny ogród zwany Radżiwa gody ślubne	No, właśnie. A mój ojciec w Czołnach był gorzelanym. I proszę nie myśleć, że chciałem panią obrazić. Poprostu nie sądzę, by panience z takiej niegdyś bogatej rodziny odpowiadała praca agentki. A że mnie stać na to by... ułatwić pani egzystencję...	Uf! Szkoda, żem o zakład nie poszedł. Zasłużyłem sobie na dobrą indemnizacjęindemnizacja (praw.)	A co, nie pasuje mi?	Więc to ona poświęciła się tak ciężkiej i mo­zolnej pracy, w zamiarze przyniesienia pomocy chore­mu ojcu?	Owszem. W tym wypadku chodziło mi bardziej o trafne odnalezienie prawdy niż w tysiącu innych. Zależało mi na tym, a omyliłem się kompromitująco.	Widzisz że nie mam ktoby mi był żoną.	Słyszeliśta!... Niechże ludzie z całej wsi powiedzą, że mi nigdy nie borgujecie, a kiedy piję, to muszę płacić gotówką.	Czy tak znowu po parysku, tego twierdzić nie mogę. Mówię z zupełną swobodą.	Może być... Twarz waćpańska pewno mi nieobca, chociażeś wtedy tej kresy nie miał. Patrz jednak waćpan, jako memoria fragilis estmemoria fragilis est (łac.)	Zawsze?... Czytałam wprawdzie o tym nieraz w książkach, nigdy mi jednak do głowy nie przyszło, by i w życiu stosowano podobne rzeczy. Myślałam, że to tylko tak dawniej było.	Jeślić tchórz nie oblatuje, to i będzie!	Kiedy ja nie chcę	Przecież Willetts nie żyje W jakim celu uczyniłeś to szaleństwo?	Zapisał swoje nazwisko do trzech tańców i pewnie po nie przychodzi, cóż to za męka!	Pewnie, że moglibyśmy to robić wojsko nie zależałoby pola.	Tylko ci, co nie umieją oszukiwać chłopów i obywateli.	Wara ci od Jagusi, słyszysz! Wara ci, żeby ją potem bez ciebie na ozorach obnosili po wsi, jak tę jaką ostatnią... ani mi się pokazuj na oczy!...	Wcale mnie to nie gniewało.	Tak, tak! Ale jeszcze mnie nie dostali w swoje ręce! Staniesz aśćaść (daw.)	To dla mnie za trudne; ja nie wiem, jak to będzie po francusku.	Jeżelim go miał, to i swój zostawiłem w Saudwilach. Na co mi on teraz?	Dobra. Ale zależy za co.	Może to być, że tam pójdziecie ale wprzód musicie Bogusława znosićznosić	Poczekaj, poczekaj... mam ja wprawdzie bogatą parafiankę, bardzo zacną... ale... czy znasz panią Klotyldę Warską?	Już widzę, że ci szwedzkie mięso zapachniało. Pewnie bitwa będzie, co?	A co rektor na to mówi?	To, co mi dał księciu Światopełkowi odniosę	To wszystko prawda, ale gdzie jest Nagina?	To właśnie! Gdyby czasu było więcej, niepodobna by było pozorów usprawiedliwić. Jakże? Tylko brakiem czasu wytłumaczysz wasza książęca mość, że pierwszy lepszy ksiądz przyjeżdża, jako w nagłych razach bywa, i na pytel ślub daje. Oni toż samo pomyślą: „Prędko, bo musi być prędko!” Rycerska to dziewka, więc wasza książęca mość i na wyprawę zabrać ją ze sobą możesz... Królu miły, jeślić Sapieha pobije, to i tak w połowie Wiktorem będziesz.	Trochę. Co przyjdzie z tęsknoty. Tak trzeba.	To już powiedz od razu że chcecie mnie oskubać żywcem. Zróbcie to zaraz, zamiast skubać kawałek po kawałku.	Oto, panie, młódź rozdokazywana! Jakie to były ładne te ich piruety. Ale ordynat i do tańca, i do różańca. Z panienek najładniejsza ta jasnozielona. Kto to taki? Pewnie także jakaś księżniczka.	Co ci do tego?	Czy to już Monte Christo?	A łup? czy także godny?	Co znowu! Szkoda byłoby tylu dobrych owoców!	Czy wy chcecie stracić posadę?	Dobrze	Dobrze, pamiętaj	Zabić czy zachować?	Ależ to podstęp! Prawdziwy podstęp. I tak postępują dżentelmeni, koledzy.	Jak to? Więc ten dziwak ma córkę?	Jestem w domu, u siebie, z rodziną!	Ar žinote ką? Pas jus aš eiti eisiu, bet mislyju, ot, ką padaryti. Numeriuose nė jūs da nespėjote apsigyventi, dėl to ant arbatos, man rodos, būtų geriaus pas mane susirinkus. Ak, tiesa, tai būtų truputį prieš etiketą, bet pakeleivingiems ir svetimoje šalyje vargu visus etiketus išpildyti. Dėl to pavėlykite man valandėlę tik atiduoti prisakius, ką turi pagaminti mano tarnas dėl arbatos. Ak, tiesa, tai bus per anksti ir, galbūt ponai ir Onutė nusutiks, bet man vis reikia pasirengti...	Dlaczego, wasza wielmożność?	Jakto? I to wasza przewielebność mówicie? Wy? książe kościoła? Dopuścilibyście, aby dla sprawy ziemskiej Boga samego używać i czynić świętość narzędziem.	Jest to osoba niemłoda, bezwładna. Jej mąż był niegdyś merem w Gloucester. Ona zawsze do nas zajeżdża.	Komu pragnie pan zostawić ten majątek?	Niech pani wierzy, iż ta nasza ekskursja sprawia mnie samemu żywą przyjemność, z pełną grzeczności lubo chłodną galanterją, odrzekł mężczyzna.	Poczekaj, pójdę w pole do roboty, to zarno będę jak przódziprzódzi (daw., gw.)	Powiada pan, szósty raz?... A od kiedy?	Proszę waszej wielmożności...	Tak.	Tak... do Bad Hall	A pan trzeci!	Aa, jaki miły chłodek!	Abe, Abe Abe, tam było jakieś zwierzę!	Chcę być czarnoksiężnikiem.	Chcę... do diabła, ja chcę jeść!	Ciotka, zdziwiona i wzruszona	Dwadzieścia rubli dam. O ludzie! ludzie!...	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	Ile żądasz?...	Istotnie. Widocznie kult Zła jest silniejszy u kobiety niż u mężczyzny.	Jak za wojsko.	Jesteśmy pełni wiary, jak wyznawcy Mahometa i niemi, jak groby	Kiepsko ma uszy przycięte. Widzisz, Szwejku?	Niech pan siada.	No, no!...	O, rety, rety! O, ja nieszczęśliwy!	Oni mają rządzić.	Oto dziewczynka	Panie Franciszku!	Pięć tysięcy rocznie.	Tajemnica rzekła niewdzięczna.	Teraz pod nami jest Mars	U niej?	Znasz pan bank Thomsona i Frencha?
Chciałbym, żeby już nastąpiło jutro	Wie pani, co mnie dobiło? tamten poprzedni list! W Krzemieniu podobała mi się! Zacząłem o niej myśleć. Mówiłem sobie: ta byłaby milsza i lepsza niż jakakolwiek. Ta jest taka, jakiej właśnie szukałem! Ale cóż? Ja sobie dawno powiedziałem: nie będę człowiekiem miękkim i swego nie daruję. Pani rozumie, że jak się z czego zrobi zasadę, to człowiek się jej trzyma, choćby przez ambicyę. Przytem w każdym z nas siedzi dwóch ludzi, z których drugi krytykuje to, co robi pierwszy. Ten drugi począł mi mówić: „Daj pokój, z ojcem nie wytrzymasz”. A to istotnie nieznośna figura! Więc postanowiłem sobie dać pokój. I dlatego pozbyłem się tej sumy. Oto jak było. Dopiero później spostrzegłem, że nie mogę pozbyć się myśli o pannie Pławickiej, i że wciąż mam to samo wrażenie: „Ta jest taka, jakiej szukałeś!” I poznałem, żem głupstwo zrobił. I było mi żal. Potem, jak przyszedł ten list, jak się przekonałem, że i z jej strony coś było, że ona mnie mogła pokochać i być moją, tak ją również pokochałem. I daję pani słowo, że albo tracę głowę, albo to jest prawda! Póki się samemu człowiekowi coś roi, to nic, ale gdy się zobaczy, że i tam były otwarte ramiona, co za ogromna różnica! Dobił mnie ten list i rady nie mogę sobie dać!	Pytasz, mój panie jak cudzoziemiec, nie znający ani miejscowych zwyczajów, ani ludzi, do których odzywa się zbyt poufale. Wiedz przeto, że jestem poborcą jego dostojności Dagona, pierwszego bankiera w Memfisie. A jeżeli jeszcze nie zbladłeś, dowiedz się, że dostojny Dagon jest dzierżawcą, pełnomocnikiem i przyjacielem następcy tronu (oby żył wiecznie!) i że ty dopuściłeś się gwałtu, o czym zaświadczą moi ludzie, na gruntach księcia Ramzesa...	Gdyby tak było, jak pani mówi to chodziłby smutny, a on nie, tylko taki poważny, aż nieprzyjemnie.	Nie wiem. Lecz moja córka i moja siostrzenica powiedzą panu z wszelką pewnością, że widziały, jak dwaj mężczyźni przechodzili jeden po drugim przez park i nieśli dosyć wielkie ciężary.	Ach mój drogi! Nie myślę tak, ale słyszę od ludzi, że pieniądze są taką pokusą! Czasem chciałabym, żebyś był ubogi, bo wówczas nie martwiłabym się.	A-to-tso wciąż straszy naiwną panienkę, która się boi, ale swoje robi.	Duża różnica, głuptasku. Rubin to taki kamień, który świeci w ciemności, zaś jaspis posiada w sobie siłę zdolną przekształcić czarne w białe, czerwone w żółte, zielone w niebieskie, mokre w suche, głodne w syte, stare w młode, martwe w żywe... Trzeba tylko potrzeć nim prawą klapę kapoty i powiedzieć: „Oby mi wyszło i wyszło dobre śniadanie!”. I zaraz pojawia się srebrna taca, a na niej dwie pary pieczonych gołąbków, świeże, z najlepszej mąki, placuszki, prima sort. Albo inaczej: „Niech mi się pojawi, pojawi dobry obiad”. I ukazuje się złota taca, a na niej najrozmaitsze potrawy i dania z królewskiego jadłospisu. Pieczone ozory i farszem nadziewane szyjki, których zapach napełnia cię rozkoszą. A przed twoimi oczyma naraz wyrastają świeże, ciut przypieczone, plecione kołacze. A wina, ile dusza zapragnie, i to najlepszego gatunku. Orzechy, chleb świętojański i cukierki w wielkich ilościach. Jest tego tak dużo, że ochota na to odchodzi.	Jest w tym jakieś zrządzenie losu. Na każdym kroku ocalasz nam życie. Czy możesz przypuszczać, że cokolwiek się zdarzy, pozwolimy na twoją zgubę? Byłaby to nikczemność z naszej strony, mój chłopcze. Ty odkryłeś sprzysiężenie, ty odnalazłeś Bena Gunna. Są to najlepsze uczynki, jakich dokonałeś w swoim życiu lub dokonasz, choćbyś dożył dziewięciu krzyżyków. A skoro już mowa o Benie Gunnie, na Jowisza! cóż to za dziwo wcielone! Silver!	Nie, chcę go tylko zastawić.	Piękny wiek, jeśli był tak cnotliwy, jak długi, o czym zresztą wcale wątpić nie chcę.	Poszedłem za nimi. Tak. Chciałem wiedzieć, co się dzieje... dlaczego oni tak się skradają... Śledziłem ich cały czas, aż do ogrodzenia wdowy. Tam się ukryłem i słyszałem jak ten obdartus wstawiał się za wdową, a Hiszpan zapowiadał, że ją oszpeci... Mówiłem już o tym panu i pana synom...	Ta sala nie samą jest tylko biblioteką; służy ona także i do palenia	W mocy to bożej, ale i mnie się tak widzi, że do tego nie przyjdzie.	Wobec tego ja proponuję, żebyśmy poszli do mamy Yeo na ostatnią ucztę. Jesteśmy jej winni około dziesięciu szylingów, a Mary będzie beczeć, jak się dowie, że już odjeżdżamy	Ależ... powiadam panu sędziemu iż nie ma najmniejszej wątpliwości. Pan d’Artagnan jest moim lokatorem, a że nie płaci mi komornego, tembardziej muszę go przecie znać. Pan d’Artagnan to młodzieniec najwyżej dwudziestoletni, a ten pan ma co najmniej trzydzieści lat. Pan d’Artagnan służy w pułku pana Desessarts, a ten pan jest z kompanji muszkieterów pana de Tréville. Przypatrz się, panie sędzio, mundurowi.	Przypuśćmy, że tak było istotnie. Ale mieliśmy mówić wyłącznie o zachowaniu decorum. Więc cóż?... Czy nie sądzisz, że byłoby wskazane, bym się pokazała przy kolacji z tobą i z całym twoim towarzystwem?	Alanie nie powiem, iż jest to, według mego rozumienia, postępek zalecony przez naukę chrześcijańską, bądź co bądź, jest to postępek chwalebny. Przeto po raz drugi proszę cię o przyjęcie mej ręki.	Bagatela, nie zrujnuje to nas!	Bo ja z nim nie mam nic do mówienia	Będę bił bez pamięci...	Cóż ci to?	Jak to?... co?...	Jak wszyscy to przecież i ty z nami.	Kupię ci, Józia, kupię...	Myli się pan Ewaryst bardzo boleśnie odczuwa to, że ludzie wciąż się odeń odsuwają.	Mój drogi, uprzedzasz się. Samo to, że przyjechała do nas, mówi o niej zupełnie co innego. Dla mnie jest ona sympatyczna: piękna, dystyngowana, delikatna i wygląda na dobrą.	Na miesiąc. Tu jestem od tygodnia dla interesów. Potem wpadnę do żony i dalej nad morze Czarne...	Na wypadek, gdybym nie był poznanym, przedstawiam się...	Nie gadaj!	Nie widziszże? Pod dziuplą, hen, dwoje oczów w dziurach świeci... jakby żbik patrzał na nas?...	Nie, nie wiedziałem.	Nie, pani!	Niech mi go ciocia nie wspomina. Staje mi w pamięci scena wyjmowania kuli! Co ten rzeźnik wyprawiał ze mną! Brrr!	Niech ucieka, proszę bardzo, lecz kiedy wrócimy na Tortugę, zorganizuję wyprawę, jakiej jeszcze nie widziano w Zatoce Meksykańskiej. Carmaux, Van Stiller, zajmijcie się naszym przyjacielem, powierzam go waszej opiece, Moko, chodź ze mną do miasta. Muszę się spotkać z Franciszkiem l’Olonnais.	Nogi ma całe. Sama nie położyłaby tak równo głowy.	O, tak, to jest konieczne w szkole, która w tak wielkich rozmiarach posługuje się pistoletami salonowymi	Opuszczony, od wszystkiego umyślnie usunięty, swoją nawet dywizją nie władał.	Otóż mam wszelkie powody, by przypuszczać, że ta karczma była główną kwaterą przyjaciół Lupina. Stamtąd nawiązali kontakt z moim ojcem.	Pan zmęczony, głodny i bardzo nieszczególnie wygląda! Nie chcę.	Po pierwsze słyszałeś, jak mnie przyjęła twoja rodzina...	Powiesz ojcu, że jesteś królewskim faworytem i zabraniam, by cię tknął bodaj palcem.	Pąsowa kurtka w tyle...	Sam chciałbym to wiedzieć	Tak przewidywałam. Już go nie zobaczę... Niech się stanie wola boska. Najbardziej boli mnie zgryzota Ludmiły. Na próżno tu wracała! Na próżno podjęła trud i ryzyko!	To ci właśnie między obcymi będzie najgorzej.	To dużo, nie?	To też zmiłujcie się, nie marudźcie. Mój drogi, powiedz Kresowskiemu, żeby od razu przystąpił do rzeczy.	Widziałeś jak się ten Jerzy brandenburski wystroił?	Za wiele ja już bliższych sobie nieżywymi w tych okropnych czasach widziałam, abym się miała bać widoku zamordowanych, ale przecie wolałabym krwi za sobą nie zostawiać, żeby nas Bóg za nią nie pokarał.	Zakładam się o pięćdziesiąt rubli, że wygra!... Trzyma pan?	A cmentarz!	Ale czy cokolwiek się zmieniło? Czy ksiądz poczuł się nagle winowajcą, od chwili, kiedy się spotkaliśmy?	Ale w jaki sposób zdołałaś pani uciec?	Ależ pojutrze zupełnie wystarczy	Ależ... Czyżby?...	Archaniołkiem!	Bo tumantuman	Bo... ano... bo mi się tak podoba!	Być może, zobaczymy	Chętnie Gram w wista, to wchodzi w zakres angielskiego wychowania.	Co ja mam w tym? Co mogę mieć? nic!	Co to: Wojnatów?	Co wasza mość tedy o owym poruszeniu się ordy ku Hajsyniowi rozumiesz?	Czy pozwoliłby pan swojej żonie na zmiany, gdyby je zaprowadzić chciała?...	Dziwne przygody Esplaudiana to rodzoniuteńkie dziecko Amadisa z Galii.	Grób skończony od dwóch tygodni	Hale, cała wieś by zaraz wiedziała. Naści dziesiątkę, kup se co...	I będzie tu nocował?...	Ja przepraszam, ale tak wyrwało się po dawnemu, po koleżeńsku... panie prezesie.	Juści tak, wielmożny panie. Bośwa zeszły na dziady, bo się spaliło wszyćko i chałupa, i obora, i całki lewentarz, nic, ino teraz iść po proszonym.	Kiejżekiejże (gw.)	Mamy przecie wrócić, nim noc zapadnie	Niech Fryc siodła! Pojedzie do majora. Dam mu list.	No i co pan powie o naszym zakochanym?	No, on tu pewnikiem w te pędy wyniesie...	Panno Dartle na Chrystusa rany...	Panowie mojem zdaniem, me należy wtajemniczać pachołków w sprawy tego rodzaju: szlachta nieraz zdradza tajemnice podobne, służba sprzedaje je zawsze.	Pisałem.	Polityka, Sarmata	Ponieważ u wariatów siedzi pod kluczem dużo panów oficerów Cesarz Franciszek Józef niech żyje! Tę wojnę wygramy!	Pracowaliśmy dla nich, stworzyliśmy te materialne interesy dla cudzoziemców	Siedem miesięcy.	Strzeżcie się panowie, namyślcie się dobrze nim strzelicie!...	Słyszałem, żeście zdrowsi i żeście się do grobu naszej nieboszczki królowej ofiarowali.	Tak, kocham innego.	Tak, wy dwoje.	Teraz, przyjacielu...	To się zobaczy.	To ślicznie!	Trudno było. Wciąż się tam teraz kręcą ogrodnicy.	W takim razie musianoby schwytać wszystkich zbrodniarzy?	Wariat! wariat! Jego przyrodni brat starszy już udaje małpę i pije z paraszytami, a on zacznie to robić lada dzień...	Witam waściów uprzejmie. Dla pana Czarnieckiego mam prawdziwą estymę, jako dla wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien dotąd spokojnie w Siewierzu siedzieć.	Właśnie, w tych głównie. A... to pani taka zacięta.	Z jakich okolic Tybetu?	Zepsował się?	Zgoda. Ale mógł pan zrobić lepszy wybór.	Zgryzota to ciężka dusiła ciebie, Pietrusia ty moja, zhryzota i żałość.	Zwariowałeś, Tomek?! Przecież to nam zajmie cały rok!
A może byś się tak nauczyła?	A zatem zamawiam sobie odwzajemnienie się.	On?... mnie... w łeb?... A masz!... a masz!... a wynoś się od tych pijaków!...	I pewnie Jak będzie nam trzeba przez Dniestr się przebraćprzebrać się (daw.)	Co za koniec! taki jak Templariuszów nas czeka! gorszy może! Królowie na nasze skarby się złakomią, Papież się wyrodnych dzieci wyrzeczewyrzecze	Ja też się bardzo śpieszę, bo mi się synek urodził: o, tu mam nawet fotografię.	Nie gorączkuj się waszmość Nie wywołuj burdy, zanim się przekonasz o jej potrzebie. Waćpan masz na grzbiecie kabat żołnierzy francuskich, a w gębie język szkocki, to wiadomo... ale w czasach dzisiejszych wielu ludzi zacnych chodzi w ten sposób, więc ja zgoła się tym nie gorszę.	A zatem już się nam nie wymkną. Do stu piorunów!	Dobrze niech zostanie w moim pałacu, niech się uczy, a gdy zostanie królową, będzie taką samą reformatorką wśród czarnych, jak ja jestem królem-reformatorem wśród białych.	Moj Boże! a w domuż? nie możnaż się jej było nauczyć z Ewangeliczki i Ołtarzyka?	Co do mnie, gotów jestem zaabonowaćzaabonować odezwał się Starski, wymownie patrząc na wdówkę.	Miłościwy panie! czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska mość między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi nie zgrzeszyli.	Mocny ale i kamienie się walą... Jak postoi, mocniejszy będzie, bo mu ludzkie czaszki za podwaliny staną...	Hej! Czemu nie obijecie, jak się należy, tego żebraczego pomiotła?	Nie, dziecino, ja cię nie zniechęcam... Ja może mylę się, ale dopóty nie będę podzielał twojej radości, dopóki nie zobaczę pomyślnego skutku. Widzisz, im kto mniej cieszy się ze swych zamiarów, a więcej przewiduje zawad, tym mniej będzie miał smutku, gdy mu się zamiar nie uda. Rozumiesz?...	Z wdzięczności, żeś mnie pan nie aresztował udzielę pewnej wskazówki. Zakład z przyjacielem moim Randolphem zawarty został wczoraj rano, to znaczy dnia 2. grudnia. Mam tedy do 2. stycznia czas popełnić zbrodnię swoją. Na wypadek, gdybyś pan nabrał przekonania, że jestem niewinny poprzedniej, która zajmuje obecnie uwagę pańską, natenczas byłoby dla pana pewnie jasne, że muszę jej dokonać i opłaciłoby się śledzić mnie. Czy zrozumiałeś pan, co mam na myśli?	Ja się przecie nie wymykam ale teraz na służbie jestem i z ordynansemordynans (z łac.) Tu pokorny z początku głos Wołodyjowskiego tak jakoś zasyczał jadowicie, że pan Charłamp spojrzał z mimowolnym zdziwieniem na małego rycerza i rękaw puścił.	Dosyć! Wystarczy już „Szczęścia! Powodzenia!”.! Na własne uszy przekonał się pan, że chłopak obkuty jest na blachę. Teraz możemy już chyba coś przekąsić...	Więc dobrze, prosimy nie słyszałam nigdy pana Nodier, nie potrzebuje się pan obawiać porównań.	O, na to pytanie mogę panu odpowiedzieć z całą stanowczością. Nie, mój panie, nigdy tu wcześniej nie był, bowiem pół roku temu zwrócił się do mnie o pewne wiadomości właśnie w związku z tym przyjazdem. A ponieważ nie wiedziałem wtedy sam, kiedy wrócę do Paryża, skierowałem do niego pana Cavalcanti.	Kaleka„Co tu robić, dla mnie to wszystko obce” Nigdy nie byłam na polowaniu, ale ty musiałeś je nieraz widzieć.	On powiada: „Bierzecie go ode mnie i nie umiecie powiedzieć, na co go wykierujecie”. On powiada: „Powiedz mi, zanim odejdę, bo rzecz to niemałej wagi wychować dziecko”.	Prawda, jeszcze coś... Wprawdzie to niemądre, ale wolę powiedzieć, bo nie chcę, żeby ludzie mówili i myśleli w ten sposób o nas i o Arturze.	Rudnicki pracą i zdolnością wybił się nad tłum, z niskiego urzędnika został szefem biura Goldmarka, jego prawą ręką. Nikt mu nic zarzucić nie może, ale przecie nie wolno uznać cnoty i zasługi, pochwalić, zostawić chociażby w spokoju. Ponieważ jego opinii nie sposób było zbrudzić, zbrudzono opinię jego żony, bo przecie nie ma i być nie może kobiety uczciwej, a już piękna kobieta musi być bez czci.	A cóż miałem mówić? Lekkie drgnienie. Zatrzymany parowiec. Stwierdzone uszkodzenia. Zaczęto spuszczać łodzie po cichu, by nie wzbudzać popłochu. Gdy spuszczono pierwszą łódź, parowiec zatonął jak kawał ołowiu wśród szkwału... czy mogło być coś jaśniejszego? i straszniejszego?	Do licha, nieprawdopodobne dlatego, że wasi ambasadorowie i konsulowie nic o tym nie mówią, bo im na to brak czasu, muszą przecież szykanować swoich podróżujących ziomków.	Ty, Iry, jesteś bardzo rozsądna i praktyczna osoba, ale masz jeden błąd: nie lubisz powolnego rozumowania! Każda prawda potrzebuje przekładu. Stosuję do tego moją bajkę, że, sądząc po tym domu, lud tutejszy zapewne pochodzi z Anglii, z poddanych Haralda! Co? Nieprawdaż? Ta stara mumia może nawet pamięta legendowy naramiennik.	Ale cóżto tam za dobry interes? Dacie mi robotę przy łuczywie u pana podsędka, czy dziegieć u pana Romualda? hę?	Przesadzono najpewniej, kochany Nedzie. Tamte zwierzęta nie są to prawdziwe wieloryby! Mają płetwy na grzbiecie i tak samo jak i potwale, czyli kaszaloty, mniejsze są od wielorybów grenlandzkich.	To nie ja chciałem zabić tego Żyda, ale Karkontka.	Ale!... kiedyście tacy dobrzy, to was jeszcze o jedną rzecz poproszę: nie ma też u was w domu niedźwiedziego sadła, bo stryjkowi na lek potrzebne, a w Bogdańcu nie mogłem dopytać?	A na niezdrowie, to znowu niema jak koń i świeże powietrze. To jak ręką ujmuje chorobę	Czy Wasza Ekscelencja nie ma krwi na ubraniu?	Słucham waszych rozmów i czerpię w nich niemałą przyjemność; wszelako proboszcz z naszego miasteczka przypisywał to obfite zachodzenie w ciążę niewiast nie potrawom postnym, ale niejakim koślawym kwestarzykom, ubłoconym kaznodziejaszkom, zasmarkanym spowiednikom, którzy przez ten czas swojego panowania skazują wszetecznych mężów na trzy łokcie głęboko w piekło, w pazury Lucypera: tak iż wystraszeni przez nich mężowie nie obracają już dziewcząt pokojowych, jeno wracają do swoich żon. Rzekłem.	Nie mogę tego waści przyznać, boś straży zaniedbał. Jeśliś taki do szabli jak do komendy, to i nie będę miał roboty.	Nie potrzebuję sądzić. To jasne jest dla każdego, kto tylko widział cię w interesach.	W garnczek wsadzałyśmy razem, ale sama ucinałam, to la mnie zakwitła!...	Zaczniemy od paru koniecznych informacji. Czy znasz nazwisko człowieka, którego miesiąc temu udusiłeś na moście Św. Floriana?	Ładnych rzeczy nabroiliście, Szwejku Co za hańba! Ale mnie boli głowa.	Nie inaczej. Zaciekawia mnie niezmiernie ten proces, nie dlatego, bym pożądał zemsty lub jakiegokolwiek osobistego zadowolenia, lecz że pragnę dojść, jakie pobudki kierowały w rzeczywistości tymi, co ten niecny podstęp wymyślili.	A gdybym puścił cię wolno, co byś wtedy zrobił?	I to sam król tak żył z chłopami?	Mniejsza o to. Niech mama mówi dalej.	O czym pani myśli czy o czym pani myślała?	To jasne.	Prawdę mówi pan podstoli w rzeczach każdej wiary, nie mówię już samej religii, wszystkie rozumowania nie są na swoim miejscu.	A nie wié...	A prawda, chrząka na umor, aże grzmi w całym korytarzu.	Byłam tedy jego szczęściem?	Chodź pan na wódkę!	Halny Dziadek powiedział, że został zmieciony przez wiatr!	Jak mnie pani nazywa!	Księstwa tak porzucić nie mamy prawa! Cóż pomyśli sobie mieszkaniec? Po jednej bitwie, po odstąpieniu Warszawy precz uchodzimy z kraju!...	Moja imienniczka?...	Mózg mi pęka	Nie powiadajcie! Będziecie zdrowi, niech jeno was wiater przewieje.	Nie znam twojego nazwiska.	No, sprawę zredukowania pana. Miał w ręku pańskie podanie o rehabilitację złożone na imię Prezydenta Rzeczypospolitej.	Pani pozwoli, że przedstawię... Pan Niepołomski, nasz nowy lokator, pani Barnawska.	Podjedziemy razem i wówczas powiesz im, że przybywamy jako przyjaciele.	Poszuka pan i znajdzie?	Przez pamięć dla brata może przez pamięć dla brata... i jakiegoż brata i człowieka!... Sierotę po nim pieściła i jak najwyżej wyniesionym widzieć pragnęła.	Rzucam panu kurtkę Toma, żeby pan miał na czym siedzieć, bo tam wilgotno. Jemu i tak za gorąco. Do widzenia.	Widziałem ją razy kilka przelatującą na spacer, do kościoła i do teatru	Wiedziałem ja z góry, iż z niemcami sprawa nie będzie łatwa. Tylko głodem ich wziąć możemy.	Za żadne skarby świata! Nie ma który z was dobrego rymu do „kanał”?	Zawdy lećcie bo ja z moją nogą nie nadążę, a tam cosik jest...	A skąd odbijem?	Bardzo dużo! Przyjaciel mój jest wprost anormalny, gdy idzie o drogie kamienie. Mimo rozsądku, jaki posiada, wystarczy wymienić jakiś słynny klejnot, a zaraz opowiada długą historję o nim, podkreślając zwłaszcza manjacko straszliwe zbrodnie, związane zresztą z każdym niemal wybitnym klejnotem.	Będziesz w domu wieczorem?	Będą tanio do sprzedania różne familijne brylanty.	Czegóż chcą?	Do jutra!	Dokąd?	Ja?	Jeżeli jednak są użyteczne...	Kapitanie widzę ośmiu ludzi uzbrojonych w halabardy i muszkiety.	Kiedy pani potrzebuje?	Liwicki	Ma, bo ma.	Nazwa ta jest napisana jej ręką!	O jakich faktach chcesz wiedzieć?	Obowiązek	Oprócz tych, które do wróżby przychodzą.	Pal!	Panicz przyszedł pożegnać stare kąty. Wypróżniłem je do szczętu.	Parę niedzielniedziela (daw.)	Po sprawiedliwości tak i było	Przed trzema dniami.	Pół rumbupół rumbu brzmiał ciąg dalszy komendy.	Robak, Sąsiad, Sąd zaczął w kącie ganku jakiś widocznie zgryźliwy i mocno przez życie gryziony sąsiad	Tak tak...	W porównaniu z tamtą kwotą	Widzisz zawsze mnie sądzisz gorzej niż należy.	Więc go złapią i powieszą.	Właśnie przed chwilą, panie prezesie...	Zachowamy wszelkie ostrożności. Spyżyspyża	Zaraz o tym pomyślimy. Quidnam pójdzie po Dolabelli.	Zawsze wiernie i szczerze, cokolwiek mogłoby zajść	Złymi słowami siecze po duszy, gorzej niżby rózgami po ciele siekł!...
O? A czy nie myśli pani, że mi to sprawi przyjemność?	Ba tego rodzaju bohaterstwa zależą od kobiety, która je budzi. To pewna, że nie dla mojej żony umarł ten biedny Artur!	Więc ci powiem pod sekretem, że bynajmniej. Wiem, że tobie tak wczoraj powiedziała, właśnie dlatego, żeś ją rozgniewał. Chciała ci dać przez to do zrozumienia, że twoim zdolnościom do interesów nie ufa. Ale bynajmniej. Ze mną nieraz o tem mówiła i ja, jako przyszły jej spadkobierca, mogę najlepiej o tem wiedzieć...	Faramuszki, moje złoto! Przecież ty wiesz równie dobrze jak ja, że to nieprawda. Pani była może bardzo zdenerwowana, ale to zwykły objaw. Po pewnym czasie nastąpiłby spokój. Ja sam początkowo z tego tragedii nie robiłem, ale teraz mi cię żal, gdy patrzę na ciebie. Wskazane! Wskazane! Znam ja Podkieckiego. Bardzo szlachetny i uczynny człowiek. Ma zasady. Pomaga kobietom i to bezinteresownie. Nikt mu nic zarzucić nie może. Człowiek uczynny i szlachetny. Wiem, jak to urządza: wszystko otwarcie i „legalnie”!	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	Dobrze się złożyło! Teraz on poszedł, by wysłać wiadomość o liście, który ukryłem. Opowiadano mi, że znajduje się w Peshawar. Mogłem był już się przekonać, że ma on w sobie coś z krokodyla... przebywa coraz to na innej mieliźnie. On mnie wybawił z obecnego kłopotu, ale tobie zawdzięczam życie.	A to dlatego, że teraz już jesteś rybakiem. Na twoim miejscu, gdybym powrócił do Gloucester, dałbym na ołtarz ze dwie lub trzy grube świece za to, że mi się tak udało.	Cóż zrobić? Trzeba się poddać konieczności, a mam nadzieję, że opóźnienie nie przyniesie nam żadnej szkody.	To jest naturalne i całkiem niewinne, jeżeli się upodobanie nie staje namiętnością i nie prowadzi do niemądrych lub niewłaściwych dla panienki postępków. Naucz się odróżniać i oceniać pochwałę, o którą warto się starać, wzbudzaj uwielbienie w zacnych ludziach, nie tylko urodą, ale i skromnością.	Miało się trocha przyrodzonych zdolności i ojciec od małego wkładał, któren nieraz mi mówił: „Dał ci Bóg nikczemną postać, jeśli się ludzie nie będą ciebie bali, to się będą z ciebie śmieli.” Potem też, u wojewody ruskiego w chorągwi służąc, douczyłem się reszty. Było tam kilku mężów, którzy śmiało mogli mi stawić czoło.	Tak jest, znam go. To znaczy posiadam przekonanie wewnętrzne. Wiedząc, że jestem niewinny, zyskałem wielką nad panem przewagę i śledziłem odtąd bez przerwy danego osobnika. Zebrałem dużo doskonałych poszlak, ale nie wystarczają one jeszcze do aresztowania. Jeśli pan pójdziesz tym śladem, dotrzesz napewno do odkrycia i ujęcia zbrodniarza.	Gdzie? co? sama jedna! pewno nie sama, musiał kuzynek Honory podjechać i pomódz, albo nie wiem tam już kto, a pewnie nie sama uciekła, bo by się bała. I asan tu siedziałeś, chodziłeś, bałamuciłeś, durzyłeś siebie i mnie... a byłeś jak w rogu! Otóż mi śliczny człek do roboty! Do półmiska i kieliszka...	Ech, nie powiedz pan, że będzie na dzisiejszej kolacji, że zrobi z nim, co tylko sama zechce, a będzie grała jak druga panna Marspanna Mars (pseud.), właśc. Anne Francoise Hyppolyte Boutet (1779–1847)	Bynajmniej przyjmij pan to cygaro, panie Aronnax, a chociaż ono nie pochodzi z Hawany, będziesz z niego zadowolony, jeśli jesteś znawcą.	Przecież powiedziałeś, że nie chcesz tam iść.	Albo powiedz mi, Pentuerze i zbadaj: skąd następca weźmie dwadzieścia talentów na dotrzymanie wojsku obietnicy, którą dziś tak nieopatrznie uczynił? Zresztą skądkolwiek weźmie pieniądze, wydaje mi się, a zapewne i tobie, rzeczą niebezpieczną, ażeby następca robił podarunki armii, właśnie w tym dniu, kiedy jego świątobliwość nie ma czym zapłacić żołdu wracającym ze Wschodu pułkom Nitagera. Nie pytam cię o zdanie o tej rzeczy, bo je znam, jak i ty znasz moje najtajniejsze myśli. Proszę cię tylko, ażebyś zapamiętał, co widziałeś, dla opowiedzenia tego w kolegium kapłańskim.	Właśnie że niezwyczajnie! Przysięgam ci, Marysieńko, że jesteś pod każdym, absolutnie pod każdym względem nadzwyczajna. A jeżeli chodzi o śmiech... każdy śmieje się inaczej.	Padre-sahib! Nie ma najmniejszego sensu tłumaczyć czegokolwiek Mr. Proutowi. On, jeśli nie ma jednego wrażenia, to ma drugie.	A co, nie mówiłem? wiedziałem, że tak będzie. On odszedł, a wiatr przychodzi.	Raczy pan pozwolić ja jestem ordynansem pańskiej kompanii, pan raczy być dowódcą kompanii 11. Ja wiem, że to jest rzecz bardzo dziwna, ale i to wiem, że pan podporucznik Dub jest pod panem.	Proszę się tym nie przejmować. Jak mi się zdaje, wynajęto dla mnie na placu del Popolo pokój. Każę tam przynieść stroje, jakie panowie mi wskażecie i przebierzemy się na miejscu.	A godziż się to? toć to tylko Świętych Pańskich malują, a nas grzesznych...	Alboż ja się śmieję?... mówię, że nie wszyscy tak kończą, bo tak jest przecież...	Płakałam, jak męża i dzieci kocham, płakałam, dowiedziawszy się o wszystkiem. Mój Boże, gdybyśmy mogły przeczuć! Ależ to z pani determonistka.	Właśnie uważam, ale to z gorąca. A powinnaś dziś powinnaś dziś, figlarko, dobrze wyglądać, bo ten Kazio, jak mówiła mi wczoraj ciotka, jest do wzięcia...	Nie, już nigdy nie wróci do życia. Odegrała swą ostatnią rolę. Ale ta samotna śmierć w jaskrawej garderobie winna być dla ciebie dziwnym, ponurym fragmentem z jakiejś tragedii z epoki Jakubatragedie z epoki Jakuba Desdemona, postać z dramatu Szekspira Otello, uduszona przez swojego chorobliwie zazdrosnego męża.. Nie trać jednak swych łez dla Sybilli Vane. Była mniej rzeczywista niż tamte.	Słuchaj no!... Wiesz, co ci się chcę spytać?	Ależ to wy tu wielkanocne święta, widzę, obchodzicie!	Bez pieniędzy nic rebelia nie wskóra.	I to, żeś podły?	Myślałam, że zgubisz nareszcie w Wiedniu swe furmańskie gusta...	Nie	Nie, panie.	Nie... Naprawdę byłaś? A gdzie siedziałaś?	Spostrzegłem to	Szczęśliwy tedy jestem udało mi się bowiem wyrwać wszystko!	Są. A ja przez ten czas nikogo nie pocałowałem... Nie spojrzałem nawet na kobietę!	Zgoda!! tak! trzeba, żebyście ją sobie ulepili. Róbcie jak ja: glina się rozpada, a wody domieszawszy, garnek się z niej ulepi. Poszukajcie tej wody.	Nawet w butelkę Ale nie wierzy w nią także drugi ulubieniec waszej wielebności. Mam na myśli capataza de cargadores. Nie pije. Znajomość mojej natury przynosi zaszczyt przenikliwości księdza dobrodzieja. Ale dlaczego nazywa mnie ksiądz poganinem?	Bardzo się dobrze stało! PaństwoWyspa pańska stałaby się jaskinią bandytów i wisielców, gdzie zbrodniarze ferowaliby wyroki na niewinnych, o ile by się tam w ogóle zaplątał który.	Co się stało?	Jak tylko będę mógł wyrwać się, zaraz przyjadę.	Czemu nie? Kiedy despotyzm tkwi w prawach, wolność żyje w obyczajach i na odwrót.	Że pan hodujesz całe stada tych koni?	Jakoż nie mam słuchać, kiedy mnie i stamtąd na wieki amen wygnali.	Czego chcesz, czego się drzesz?	Okryjmy się nim obydwoje.	Służący jego twierdzi, że przestał całą noc na gzymsie za oknem, aby ocalić honor kochanki, a mieliśmy w tych dniach wściekłe zimno!	Tak jest! Przeżegnałem się... Myślę: czary, omam czy co?... Dopiero jakem zobaczył trupy trzech żołnierzy, prawda stanęła przede mną jako żywa. Ten straszny człek pobił tamtych, tego powiesił i przypiekł po katowsku, a sam uszedł!	A nam dasz na żony gwiazdy, my zaś utworzymy nową konstelację, która będzie się zwała konstelacją Nerona. Witeliusza jednak ożeń z Nilem, aby płodził hipopotamy. Tygellinowi podaruj pustynię, będzie wówczas królem szakalów...	Takusińką ma ci głowę kiej moja...	Przeszli Sierocy Bród; potem kierując się na ryk wołów poszli ku Kałusikowi. Woły pobrali i stoją na Jurkowym polu.	Jeżeli masz mi coś do powiedzenia, mój człowieku, lepiej powiedz od razu	Proszę, niech mi pan opowie jej dzieje	Na Kastora! Być może. Ale miałbym jeszcze jeden sposób prędkiego wrócenia do łask.	Rad bym ja z duszy serca, ale co z listami będzie? Jeden wiozę od starosty wałeckiego do króla jegomości, drugi do księcia, a trzeci właśnie od pana Skrzetuskiego, takoż do księcia, z prośbą o permisję.	Z początku była bryndza, ale jak raz zaprowadzili tę gruszkę Bessemeragruszka Bessemera	A jeżeli tak... Ale w takim razie niech mnie odeszlą do Dzieciątka Jezus... Tam jest moja córeczka...	Tak mi jakoś nieswojo i tak dziwnie...	A czy zapomni wtedy, jak przygotować na drogę potrawkę z szafranem?	O fe! co za obrzydliwa szkapa!	A jak zginiesz?	Byłem między czernią Jutro na wieczór czekają nowej watahy zbójców, której dali znać o was. Jutro trzeba koniecznie stąd wyruszyć. Wszakże do Kijowa jedziecie?	A gdyby tak było?	Adyć zmartwychwstanie on, jeno za późno, bo aż na Sądny Dzień.	Ale który z nas pojedzie?	Czy tylko możliwym jest, by letarg trwał tak długo?	Daleko, przed nami, widziałem na wschodzie góry. Tam musi być woda.	I ja jestem tego zdania ale mów dalej, mój Sancho, dziś przedziwnie rozprawiasz.	Jakiś ty głupi, mój poczciwy malcze! Ale bardzo milusi!	Możem niepotrzebnie przyjechała. Mnie bardzo potrzeba spokoju, Stachu.	Czy panu mało wynagrodzenia?	Jakie istoty?	Kto by tam porywał dzieci!	No!	No, idziemy dalej.	Tak jest, kochanie!	Tak.	Tak.	Zatrzymam kolegę jeszcze na małą chwilę. Czy jesteście wolny jutro rano od obowiązków służbowych, inspektorze?	A jakże, od wiek wieka.	A niemcy?	Blondet	Będziemy łowili ryby w jeziorze	Chcę mieć z niej wielką wyrękę jeszcze zanim ona dorośnie!	Cicho, Jasiu, jeszcze kto usłyszy!	Daj pokój	Dobry wieczór, panie wójcie!	Dumont! Och, podejrzane.	Dziękuję	He?!	I pozwolił?	Jaki tam postęp choroba taka.	Kaip tai pusę?	Pijak?	Przynoś klucze!	Toć ona pochowana aż w FrederycyiFrederycyja	Wiesz teraz?	Wszyscy pójdziemy i losem ciągnąć będziemy, kto przy kozach zostanie.	Wyślemy mały oddział zwiadowczy.
Wszystko to na oślepienie nasze się mówi i czyni Wolno W. Król. Mości wierzyć mi albo nie, ale wiem o tem najpewniej, że Sederyn królowi i jego towarzyszom konie gotuje, i że, jeżeli nie dziś to jutro, nocą się wymknie.	O nie! W lecie, aby tylko pogoda, zawsze się jest na świeżem powietrzu, a w zimie zawsze jest nad czem dłubać. Aż mi tęskno teraz do dachu sąsiada i do krzywych jego okien, na które przez tyle lat nieprzerwanie patrzyłam z mej facyatki; ale nawet, gdym to oglądała, doznawałam jakiegoś uczucia przykrego, że samemi tylko obcemi ludźmi jestem otoczona, że mnie żaden z nich nie zna, a ja dla nich wszystkich jestem zarówno obojętną. Dziwna to myśl, ale jednak prawdziwa!	Nie Tu był naprawdę spokój. Bardzo grzeczni chłopcy, te Papuasy, czy jak ich pan nazywa. Dopiero w ostatnich czasach zaczęli trochę tego ten... Wie pan, ja nie bardzo rozumiem, o co im chodzi.	Słuchaj no pan; to, czego żądasz, jest niemożliwe; niech pan więcej nie prosi, bo nie zdarzyło się jeszcze, aby komendant przychodził odwiedzić więźnia na jego żądanie. Ale jak będziesz pan zachowywał się spokojnie, pozwolą panu wyjść na spacer, i być może kiedyś spotkasz pan podczas spaceru komendanta. Wtedy go zaczepisz, jeśli zechce ci odpowiedzieć	Ten który jest wedle naszej teologicznej nauki, to Bóg. Takim słowem nazwał się Mojżeszowi. Zaiste, nie widzieliśmy go i nie jest widzialny oczom cielesnym.	I ja ciekawy jestem ale nie ma po co głowy sobie łamać, dowiemy się wszystkiego, opowiedzą nam jak z pytla wszyściusieńko siostrzenica z gospodynią, alboż to one nie kobiety, nie darują i źdźbła jednego, wszystko nam wypaplą.	I nie myśl, żem spodlał. Nie! To, co ty śnisz, to jest złudzenie, błąd za długi. Ze wszystkiego najgorsze jest to, że się sam zabijasz. Jedno jest złe na świecie jest dobrem.	Ale kiedy ktoś się ukrywa kiedy w żaden sposób nie można się do kogoś dostać, pod pretekstem, że jest w kąpieli, przy obiedzie albo w łóżku, trzeba niepokoić go tam, gdzie można go spotkać.	Ależ bardzo niedługo dnia jednak dokładnie nie przypominam sobie, zapytam o to kardynała.	Ba! Powiedz no, Henryku, ciotce Agacie, aby dała mi już spokój ze swymi sprawami filantropijnymi. Mam tego dosyć. Poczciwa kobieta sądzi zapewne, że nie mam nic lepszego do roboty, niż wystawiać czeki na jej niemądre zachcianki.	Będzie panu rada. Więc jest pan zdania, że numer nie należy do najgorszych?	Rozumiem, niestety, rozumiem i to. Ale w takim razie nie pozostaje ci nic innego, jak zgodzić się.	Zdaje się że popełniłem duży błąd, ale słowo się rzekło. Zatem nie będziemy już trudzić pań, a was, panowie, poproszę na godzinę szóstą do mieszkania matki. Musimy omówić szczegóły.	Że prawdą jest wszystko co prawdziwe, co nie fałsz, co...	A widzisz. Mój też tam jest i z 13 kompanii też. Właśnie rozmawiałem z tamtym ordynansem przez telefon. Jakoś mi się ten gwałt nie podoba. A nie widziałeś czasem, czy się muzykanty pakują?	Ażeby was szlag trafił! Jakim prawem stajecie między nami a naszym gospodarzem klasy? Jak Boga mego, wy dwaj dajecie nam szkołę w tajemnicy doprawdy... doprawdy... nie wiem już, co mamy zrobić.	Ciebie ojcze? czemuż nie, pewna jestem bo cię zawsze kochał.	Dzisiejszego rana nie dostaliśmy nic do zjedzenia. Zali wytrzymamy do godziny modlitw o głodzie	Nie wątpimy.	Nie! Nie zastanawiałem się i zastanawiać nie myślę. Zostanę tutaj, w Patusanie.	Nie.	No i cóż z tego? Pytania nie słyszę, pytania nie stawiasz a ściuchajdyściuchajdy	Ojoj, jakiż ty niedomyślny! Taże Bajduny, wieś pana podstolego Borsuka, z dziadów pradziadów oni tam rodzą się, żyją, umierają... zali nie borsucze gniazdo?	Pomstę ostawcie Bogu! ona też człowiek i krzywdy czuje, a za swoje grzechy ciężko odpowie. Powiadam wam, nie krzywdźcie jej!	Przeciech i my Nastusi we świat gołkiem nie dajemy. Tysiąc złotych dostanie gotowymi pieniędzmi	Przysięgam Tylko mnie nie zdradź przed nim Boję się go. Daj mi trochę pieniędzy na noc.	Przywołaj pokojowca, niech mnie rozbiera, sam nie odchodź. A proposà propos (fr.)	Yeah. Duży interes. Ale musielibyście mi dać piętnaście... nie, poczekajcie... piętnaście, szesnaście milionów koron. Więc jak?	A poza tym nie mogę uważać za życzliwość, że dla dobra, dla korzyści instytucji mianował właśnie mnie. Pozwól też, że ja sam osądzę i zadecyduję, czy mam żywić dlań szczególniejszą wdzięczność.	Jest taki przesąd, że jeżeli się weźmie czyjąś chusteczkę, to się... z nim rozstanie.	To ci sami, o których miałem wiadomość, że po wołoskiej stronie plądrowali Perkułab musiał ich tam nacisnąć, więc się do nas wymykają; ale tam samej ordy będzie ze dwieście. W nocy się przeprawią, a świtaniem im zastąpim. Pan Motowidło i Mellechowicz będą od północka gotowi. Stadko wołów na przynętę podegnać, a teraz do kwater.	Ale odmieńmy rozmowę bo ona jest strasznie podejrzliwa. Musi mnie pan znajdować bardzo niemodną ja wiem, że to dziś uchodzi za słabość kochać w poezji idee, poezję, w której jest myśl.	Nawet niepocieszeni, że się to stało	No, tak. Proszę patrzeć pożyczyłam to specjalnie dla pana. I tak się cieszyłam, że panu pomogę!	Proszę powiedzieć hrabiemu że to my raczej prosimy, by pozwolił nam złożyć mu uszanowanie.	To jest rzecz niezrozumiała dla mnie takie same walki były i u nas.	No właśnie, i powinna pani tak patrzeć na te sprawy jak ja. Niechże mi pani powie, czy uważa pani, że trzeba otaczać pietyzmem na przykład palec albo rękę, którą pani komuś amputowała?	A bo mu w bitwie pod Długosiodłem kula urwała, akurat kiedy trzymał karabinek przy twarzy i celował. Tu ma dwa palce urwane i tu dwa. Jak się myje, to tak śmiesznie...	A to łotr ja w lasach budowałem domy dla dzieci, żeby mogły na lato wyjechać na wieś. A on robił w lesie kule i armaty, żeby napaść na moje państwo i zniszczyć, co ja zbuduję.	Biedna Atosa leżała spokojnie w swojej trumnie, rzekła pani Linde uroczyście.	Całkiem niepotrzebnie „it is silly to gild refined gold and paint a lily”. Cóż począć, kiedy na przekór Szekspirowi wolimy robić rzeczy bezużyteczne i za Wilde’m nazywać to Sztuką.	Chodzisz na koturnach. Robi to wiele stuku, ale krępuje swobodę ruchów.	Co się też pani wydaje!	Co waćpani na to?	Do djabła!... w Londynie byłeś? Czyż to stamtąd wywiozłeś ten piękny djament, błyszczący na twoim palcu? Strzeż się, drogi d’Artagnanie, dar nieprzyjaciela to rzecz niedobra; opiewają to pewne wiersze łacińskie... Poczekaj no...	Ja, a przecież życzę pani, jak córce rodzonej...	Jak to, więc pan sądzi?...	Jaki czarny człowiek? Kto to ten czarny człowiek?	Kto to ten on?	Po co tu przyszła pani przełożona?	Powiadam panu, że Czosnowska jest boska po prostu.	Wkrótce spostrzeżono ucieczkę Melisandry. Uwiadomiony król Mersile rozkazał dzwonić na trwogę, słyszycie? zdaje się, że miasto zapadnie od ogromnego dźwięku na gwałt bijących dzwonów.	Wybór to trudny, bo Cosel mało ma znajomych, coby się nawet zbliżyć do niéj ośmielili. Trzebaby użyć barona Löwendhal’a, który jako krewny i protegowany ma łatwy przystęp. Gdybym mógł jéj zdradę zarzucić, miałbym wyborny pozór do zerwania.	Z tego wynika że komu pierwsza chwałka, temu pierwsza pałka. Niedawno wydano w Wiedniu Pamiętnik jednorocznego ochotnika, a w tym pamiętniku są takie ładne wiersze:	Zgubiłeś bilet? Ależ to niemożliwe!	A co niby ma znaczyć?	A cóż chcesz, bydlę, ażeby ci powiedziano? zapytał Don Kichot.	A dokąd?	A któż by inny o tej porze? Może Jego Królewska Mość Ludwik XIV, któremu przyszła ochota złożyć ci pierwszą wizytę?	Ale przedwczoraj wieczorem był jeszcze?	Był, i właśnie...	Bójże się waćpanna tego Boga, którego wzywasz! Kto cię kleszczami będzie szarpał?	Będziemy pamiętać, mamo, będziemy!	Chmura?	Czy tylko ten szczegół powtarza ci się w tym pokoju?	Czynu! Czynu! Jeden czyn nas może jeszcze zbawić! Wyrwać z zaklętego koła naszej wiedzy! Uwolnić od ciężaru naszej mądrości!	Dajcie mi najprzód człowieka! powtórzyła Laura.	Dla czegożeś krzyknęła?	Dziękuję za pomoc.	Huck, czy potrafisz trzymać język za zębami?	I o chwale Pana Boga! dodała Antyfona.	Jeszcze dalej poślą.	Już się pan pożegnał ze Stabrowskimi?	Jużci ja	Kiedy pana aresztowali?	Komu?	Korona!...	Na wieki wieków jakże tam waszmości powitano w klasztorze bez przyrzeczonej ode mnie jałmużny, którą wziąć zapomniałeś?	Naturalnie trzeba pospychać te długi przed jej powrotem.	Norite žinoti, ko mes geidžiame ir ko mes ieškome? Gerai! Poniute, patėmykite, kas darosi Vokietijoje. Ten ūkininkas, turintis 15 margų, gyvena taip, kaip pas mus gyvena ant 60 margų, o žemė vis ta pati, kaip pas mus. Dėl ko gi taip?	O aš mislyjau, jog jūs norite jaunus lietuvius mokyti chemijos ypatingose mokslinyčiose.	O, bardzo proszę oddać mi ją zaraz.	Och!	Ogona mu tylko braknie.	Pan jest zbyt dobry.	Panna Stefania bardzo spoważniała.	Pewnie?	Po kim?	Prosto ze studni!	Ruszaj tam, skąd przyszedłeś.	Siadajcie Towarzyszka Kosicka opowiadała o was. Wyście byli pod Majdanowem?	Skądże takie przypuszczenie?	Stogi się teraz zajmują!	Tak... śmiali się!	Trzeba popracować	Weźmiemy się do niego	Z przyjemnością Jestem porządnie głodny.	Zbyt krótko jestem w Warszawie, zbyt mało ją jeszcze znam, żebym o tem śmiał nawet jakkolwiek sądzić, szybko odpowiedział podczaszyc	Zbój o prawo pyta! Nauczy was kat prawa, idźcie do kata!	Zebranie prefektów?
Pewność. Przed kilku tygodniami, gdy po śmierci księcia papiery w mej obecności porządkowała, zastanowiła się naraz i spytała mnie, czy nie wiem, co się z tymi listami stało.	Zdaje się, że się do tego przygotowują lecz mnie się o te sprawy nie pytajcie, bo mam wstręt do nich i nie rad się mięszam.	Byłam u drzwi! i dobrze się stało żem się tam znalazła przypadkiem. Ty jesteś aniołem dobroci, ale król takim być nie powinien. Ten zuchwalec obraził majestat królewski, mnie, ciebie; śmiał się zapomniéć do tego stopnia, aby ci radzić życie bezbożne. Auguście, jeżeli noga tego człowieka postanie na dworze, pioruny i kara boska ścigać nas będą.	Nie będzie gwałtu, jeżeli waszmość dobrowolnie usłuchasz i masz waszmość w tym dowód, żem dragonów we wsi zostawił, a przybyłem tu sam prosić cię jako sąsiada do sąsiada. Nie chciejże odmawiać, bo czasy teraz takie, że trudno mieć wzgląd na odmowę. Sam książę waszmości się z tego wyekskuzuje, i bądź pewien, że przyjęty będziesz jak sąsiad i przyjaciel. Zrozum i to, że gdyby miało być inaczej, tedy wolałbym sto razy dostać kulą w łeb niż tu po waćpana przyjeżdżać. Włos nie spadnie z żadnej billewiczowskiej głowy, pókim żyw! Pomyśl waćpan, ktom jest, wspomnij na pana Herakliusza, na jego testament i zastanów się, czyby książę hetman mnie wybrał, gdyby nieszczerze z waszmością zamierzał postąpić.	Tak. Nie zawiadamiałem stryja Karola wczoraj, gdyż byłem zmęczony po długiej podróży. Dziś jednak muszę się z nim widzieć i wytłumaczyć ten rodzaj samowoli, jakiej musiałem się dopuścić.	Przeciwnie. To bardzo inteligentny człowiek... On jest nawet artystą, tylko nie wiodło się mu... Powiedział, że tańczę jak Melpomena.	Dobra nasza! To nam się nie wymknie. Strzelby ile u was?	Otóż nie boimy się.	Postawił tu latarnię, nie zatrzymując się wcale, i pobiegł.	A to jeszcze twardszy orzech do zgryzienia od poprzedniego Nie będzie łatwo przedostać się przez równinę.	Jam tu darmo z Sanoka na piechotą nie przywlókł się!! Powiadali ojcu i mnie, że wy tu opływacie.	Więc Warszawa nie miała szczęścia podobać się pani? Szkoda! zawsześmy uchodzili za gościnnych, przykro nam będzie jeśli wrażenie jakie ztąd wywieziesz pani, naszym chęciom nie odpowie.	Zgoda!! tak! trzeba, żebyście ją sobie ulepili. Róbcie jak ja: glina się rozpada, a wody domieszawszy, garnek się z niej ulepi. Poszukajcie tej wody.	Nie miałem jak wy powodu walczyć o miejsce albowiem nie mam rodziny! Znalazłem wam za to miejsce ogromne i bezpieczne, gdzie bić się o każdy cal ziemi nie potrzeba!	Ktoś mi tu szepnął, że ona kocha młodego Anglika, artystę, który ciągle stara się zbliżyć do niej, ale stary hrabia go odsuwa	A ja się skąd tu wziąłem?	Dlaczego się chowasz?	Jest sześć tygodni ciężkiego więzienia za uchylenie się od służby Pamiętam, widziałem raz w Kardyfie załogę przeładowanego statku powiada palto miał niby wielki żagiel, a kapelusz jak żagiel mały górny. Chłopcy	Och! Mam nadzieję utrzymać się w dobrym zdrowiu.	Panie sędzio śledczy, nawet tu czuwa nade mną ktoś, kto się znajduje w samym sercu tego miejsca, kto mnie widzi, słyszy i kto minuta po minucie jest obecny przy moich działaniach i zna moje zamiary.	Skąd dowiedzieliście się o tym? Jaką macie pewność?	Więc ma na próżno dopominać się pamięć o drogie rysy.	Wynoś mi się zaraz! Widzisz, ile mam roboty!	Podniecają mnie. Najnieznośniejsze na statku są panie: aby trochę wichru, zaraz spazmy, płacze, histerie! Ciekawy jestem, jak by się pani zachowała w takim wypadku?	Chciałbym przynajmniej, Sancho, ażebyś mnie zobaczył nagim potrzeba nawet, ażebym pokazał ci jedno z dwóch tuzinów szaleństw, które wykonam wkrótce, abyś, widząc je, mógł przysiąc sumiennie i za te, których nie widziałeś, a zapewniam cię, że nie wymienisz i połowy z tych, jakie zrobić zamierzam.	Nieszczęsna pomyłka! Mówiono, że panna Helena wierzyła, do chwili wyprowadzenia się stąd panny Brzeskiej, że...	A to ci śpioch dopiero! Ludzie od niepamięci świata już pośniadali, a ten chrapi i chrapi... Nie głodnyś?	Jakby książe do lasu innych towarzyszów sobie nie znalazł! mruknął Dobek.	No, bo długo mnie nie było. Sądziłem, iż Egzekutywa albo was mianowała, albo delegowała kogoś innego.	Błaznuj z Petroniuszem, nie ze mną, i mów, czego chcesz.	Czy Marka zastałem?	Czy istnieje rysopis złodzieja?	Czyż nie jesteś odważny i żarliwy?	Drobnostka. Przeszło już. Cóż ci po szczegółach i medycznych nazwach łacińskich, które cię prawdopodobnie i tak nie interesują.	Dziecka nie trzeba mieszać w to-to. Ja wiem dobrze, co mi trza robić. Nie, i basta! Siwki dwa mam tylko, a lando stare, odrapane, liberie w dziurach.	Nie dogaduj!	No już nic, już nic nie powiem	O pieniądzach nie myślisz pan przytem?	Przecież nie poznał mnie?	Słuchajno głupi Janek nie widziałeś ty czasem cygana, kowala... Tego, tego, co to z pod cmentarza?	Tak bez wiadomości Boga włos z głowy człowiekowi nie spadnie Zwykły, żartobliwy uśmiech pełen życzliwości znikł z jego ust pod marsowymi wąsami.	Więc po co mówić o tak nieprzyjemnych rzeczach! Panna Betsey siedzi pewnie zamknięta w swym wiejskim domku nad morzem i pozostanie tam zawsze. W każdym razie na pewno nie odwiedzi już nas nigdy.	Śmieszne rzeczy Ja nie mam żadnych szkieletów w szafie.	„Ksiądz kanonik zna i teatr” Czy ojciec czytał Woltera?...	Jak chcesz ale pamiętaj, że masz co dzień przysyłać mi kilka słów: jestem zdrów, mieszkam tu a tu, i tyle...	Fatum wie tylko... dziś... jutro... za godzinę... Zobaczemy go u stołu, reszty życia uczta zabierze...	Nasi piraci kochają pieniądze, ale jeszcze bardziej kochają swego kapitana i oddadzą ci także więźniów z nadbudówki.	Przecie ksiądz widzi, że brama była zamknięta. Wszyscy od dawna śpią, biły już trzy kwadranse na dziesiątą. Nasza pani myślała pewnie, że ksiądz jest w domu.	A cóż, kochany dziadziu, jeszcze jedna cecha naszej sfery: robić sobie zabawkę z takich istot zabłąkanych wśród nas, mieć je za przedmiot żartów, ostrzyć na nich dowcip.	A cóżem ci brat, że mnie „ty” mówisz?	A może tylko flirtem z nowego repertuaru...	Jak panowie chcecie byle tytuł mi odpowiadał.	Jak to! Więc pan wyjeżdżasz?	Lepiej chodźmy do Bideford i popłaćmy długi!	Może jechać prędzej?	Mąż mój, który go pułkownikiem znał, jeszcze wówczas wielkość mu przepowiadał	Pan wolałbyś knajpę na Zapiecku, bo tam brudno	Tak, panie; mam wrogów, przed którymi powinieneś mnie bronić, bo zrobiłam ich sobie, służąc Waszej Eminencji.	Ty sługa Bohunów? Ty! poznaję cię! Ty mały, a ci, co za jedni?	Widzę, że panowie są bardzo zadowoleni	A cóż robicie w takim razie?	A jednak...	A! bardzo mi was żal!	Ależ pan sam, mój panie ależ pan także proszę, daj mi dowód, iż masz prawo mnie wypytywać?	Chyba	Cichaj, rycerzyku! Łebek, ośreniałyośreniały	Co, wygrał pan na loterii?	Co?	Cóż ty myślisz?	Daję słowo.	Dobrze, dobrze! pogadamy jeszcze, mamy czas...	Dobrze, panie dyrektorze.	Doprawdy? Chodzi po dachach?...	Gotów jeszcze rzucić czary na naszą wioskę!	I stracił?	Idę z panią.	Ja gadałem głupstwa!	Już ja mam dziennikarza.	Któż nas szpiegował?	Mogłeś mi to powiedzieć wczoraj	Na Mogiłę	Nic to! Gdzie ona jest?	No jakże? Zadowolony pan?	No to posłuchaj.	No, a teraz cóż z nimi?	Osłabienie śmiertelne...	Pan z nami...	Po cóż mi było żyć bez ciebie!	Racja!	Tak! I tą osobą jest pan!	Tak, jeżeli mieli w tym jakiś interes.	Tak, panie	Ten szlachcic rad klimkiem rzucirad klimkiem rzuci	Twoja skromność jest już dużą zaletą.	Więc co? Mów pan prędzej.	Więc jedźmy, jestem już gotowy	Więc wierzysz w powrotne wcielenia tej samej jaźni, matko?	Wróci pan... słabszy.	Zeżarłeś go, bratku, razem ze staniolem	Śmiałe bestie!
Nie przypuszczajże Olimpko droga, tłumaczyła się pani Teresa, abym ja Wandę kochać miała, albo stawić ją na równi z tobą naprzykład, tak szlachetnie dumną i tak wzorowo umiejącą utrzymać swoje położenie w świecie. Ale widzisz mam trochę nadziei, że wpływem moim zdołam ją nawrócić na drogę skromności kobiecej, z której nieszczęśliwa zeszła.	Dlaczego tak na mnie patrzysz?	No tak, ale ty Mieciek jesteś nudny!	Tak Znał ich pan?	Tak i postąpię, bo mnie do serca przycisnął, ale on jutro na łowy z królem jedzie.	Tak jest, Nabie Tylko nie bądź zazdrosny!	Tak mi ciebie strasznie żal!	Dobry, kochany chłopcze! Chodź, Doady, bliżej, otocz mnie ramieniem. Tak, dobrze. Widzisz, kochany, to nie czczy kaprys. Muszę ją widzieć, naprawdę muszę.	Tak To wszystko moje, a chcę już odejść.	Tak. Niech ich poczta Abdullahiego zabierze sobie do Faszody. Nam spadnie ciężar z głowy. A gdy Smain tu powróci, upomnimy się u niego o zapłatę.	Tak mówią Nic o tym naturalnie nie wiedziałem. Miał słabe serce. Skarżył się już jakiś czas przedtem, że źle się czuje. Był wzburzony, spracował się przy tej łodzi. Diabli go wiedzą. Cha, cha, cha! Jasne było, że nie chciał jednak umierać. Zabawne, prawda? Słowo daję, naciągali go po prostu na samobójstwo. Naciągnęli go	A który to Wielki mistrz was wysłał, rycerzu von Hochswald, czy ten, co jak beczka na ligarach leży dniem i nocą na ławie, czy ten, co rwie się by jak najprędzej po nim władzę zagarnął? ozwał się z uśmiechem Robert.	A ja wiem!... O, już będzie z tydzień, jak ze Stasią oglądałyśmy ten zegarek. Prześliczny!... nawet mama nie ma takiego... Stasia otworzyła kopertę i przeczytałyśmy napis: „Mojej najdroższej Madzi na pamiątkę lat 187... wiecznie kochająca Ada...”. Ada to panna Solska	Jak tylko krowy podoicie, zaraz przyjdźcie do izby pani gospodyni, ja tam będę. Teraz jeszcze pobiegnę do panny Hipolity.	Otóż to! Towarzysz Sławomir oświadczył, że papierów nie da bez forsy. Już za poprzednią przesyłkę musiał z własnej kieszeni wybulić. Teraz nie da.	Wiem, że nie na tańce, jeno na bitwę, i Bóg dał wam wiktorię. Ale kto wie, czy nie lepiej było nie chodzić, bo u nas powiadają, że wojsko obojga narodów, każde z osobna, może być pobite, ale w kupie i sam piekielny komputpiekielny komput jednostki wojskowe, zatrudniane i opłacane zgodnie z ustaleniami sejmu w XVII i XVIII w. mu nie poradzi.	Hale, raz na dzień! Młode i zdrowe, to i żreć potrzebują.	Kto idzie?...	Naprzód, z przeproszeniem jegomości, nie jestem ja żaden chłop, jeno szlachcic, choć ubogi, ale herbowny, co jegomości i pan porucznik Wołodyjowski, i pan Podbipięta, jako znajomi pana Skrzetuskiego, powiedzą, a po wtóre, ten proces to trwa już pięćdziesiąt lat...	Pan chodził po izbie, a panna za nim. On krzyczał, a panienka nic tu: powody postępowania.? Przemów, bo wreszcie pozwolę, a jak pozwolę, to mi opat łeb urwie!”	Wiem co mówię. On jeszcze z tej miłości nie zdaje sobie sprawy, ale już cię kocha.	To się rozumie głowa od tego, żeby o skórze myślała. A waćpannę takem już polubił, że za nią jako za własną córką będę obstawał. Najgorsze tylko to, że prawdę rzekłszy, sami nie wiemy, gdzie uciekać, boć i ta Zołotonosza niezbyt to pewne asilumasilum (łac.)	Przeczułem, że będziesz moim przyjacielem, panie hrabio a zresztą miałem już zaszczyt powiedzieć panu, że czy to było bohaterstwo, czy skłonność do poświęcenia, w tym dniu winien byłem złożyć ofiarę złej doli, aby odwdzięczyć się za łaskę, jaką nam niegdyś los dobry wyświadczył.	To już powiedz od razu że chcecie mnie oskubać żywcem. Zróbcie to zaraz, zamiast skubać kawałek po kawałku.	Bez wątpienia. Ten wieśniak zwróci się przeciw nam i będzie bronił księdza.	Bom słyszał. Muszę już ja dokumentnie wszystko jegomości opowiedzieć, a jegomość niech się tymczasem ubiera, bo też i śniadanie dla nas warzą. Owóż, jakem wyjechał tą czajkączajka popsuć. nam się czajka i trzeba było naprawiać. Jedziemy tedy, jedziemy, mój jegomość, jedziemy...	Brakuje nam rzeczywiście jeszcze tylko polowego ołtarza Na poligonie wszystko już jest przygotowane. Cieśle już zrobili podium. Monstrancję pożyczą nam z Brzevnova, kielich powinienem mieć swój, ale gdzież on jest?...	Bóg wam wynagrodzi, panie!	Chcę wykopać piwniczkę a nie mam łopaty. Bez piwnicy bardzo mi jest niewygodnie, bo jak upoluję zwierzynę, nie mam jej gdzie położyć.	Co, ten łysy rozpustnik! ten karciarz przebrzydły, śmiałby dotknąć Anusi?	Czegóż się pani dręczysz jakimże ją sposobem uspokoić mogę... Owszem, pozwól niech Cosel przyjedzie, odniesiesz tryumf nad nią.	Czytaj dalej! Czuję, że życie jest coś warte, póki można się śmiać.	Dziękuję ci, synu A teraz zostaw mnie tu na chwilę samego.	Ja? M-mam iść i... i powiedzieć jej to wszystko?	Jak się posłowanie jego skończy, będzie albo wojna, albo spokój	Jakoś to będzie.	Królowo, wiedz tedy, że żyje i że przywiedziemy ci ją zdrową i całą.	Może im pan powiedzieć, że telegrafowałam, już mi wszystko jedno	Nie mogłeś to przyjść do mnie! Przecież u mnie cały czas mieszkał naczelny inżynier...	Nie staraj się. Cały płonę, mój aniele; czegóż żądasz jeszcze więcej?	Pędzę do Luwru, wywołuję panią Bonacieux, powiem jej, że się namyśliłem, dostaję list i lecę z nim do kardynała.	To cóż?	To zwierz.	Trudno zaprzeczać oczywistości. Zapłaciłem już dwadzieścia tysięcy dolarów i zapłacę resztę. Ale w lutym nie mogę uruchomić takiej kwoty, jakiej oni żądają. Mam wprawdzie w Liverpoolu... Zresztą nie lubię być gołosłownym. Zechciej to przejrzeć.	Walek! gdzie ty jedziesz? Przecież mówiłem, że jedziemy do Bukowca!	Więc pani znajduje, że w ubraniu?	Z jakiegoż to powodu?	Zauważył pan, panie Spilett, jak głęboko ma osadzone oczy?	Zdaje mi się jednak jeżeli mamy wystąpić przeciw hrabinie, do mnie to należy: jest ona bowiem moją bratową.	Żydowskie bachory niańczy, to i tobie nos będzie umiała ucierać.	„W życiu swoim nie widziałam takiego niemiłego, zepsutego dziecka jak ta!”	A ja buduję dystansdystans odparł gość.	Ach, Boże wielki!	Ale jemu grozi niebezpieczeństwo. Śpi tuż obok małego salonu.	Bandera! Bandera!	Ciała. Bo z niego wszystek zamęt życia i sabaty wszelkie.	Czy pani słyszała o pani Latter?...	Czy prosiłbym, gdyby było inaczej?	Czy w domu pani ciotki nie bywa prezes Holbein?	Darowali życie, darowali życie.	Dawno pan wyjechał z Paryża?	Dać mu berło!	Dlatego, iżby pan wysiadł.	Do Kowalewa przejdziesz?	Dotyczące planu zmian w statucie Funduszu i w przepisach...	Dziękuję pani, nie będę ich przeglądała nie przyszłam tu dziś nic kupować ani obstalowywać. Celem mego przybycia jest suknia balowa, którą mi pani przysłała do M.	Firma Thomson i French jest jedyną, która ulitowała się nade mną. Jej wysłannik, który za dziesięć minut przybędzie tu, aby zrealizować weksel na dwieście osiemdziesiąt siedem tysięcy franków, przyznał mi	Hej, bracie, tyś zbiegły katorżnik?	I tu mieszkają?	I twarz, panie... imię diabła z legendy i utworów literackich o czarnoksiężniku Fauście..	Il l’adore!Il l’adore! (fr.)	Jadę na bezludną wyspę.	Jakżeż? Klucze zawdyzawdy (daw.)	Jest tu i tu	Jutro by było, żeby ode mnie zależało ale ot co, dobrodzieju! Mnie się permisja niedługo kończy, a służba służbą i wracać do Raszkowa muszę. No! Pan Ruszczyc da mi drugą permisję, wiem! Alem niepewien, czy ze strony niewiast zwłoki nie będzie. Bo co do matki sunę, ta mówi: „Mąż w niewoli”	Juścik, ojcowa krowa, ale i nasza strata	Już ja wolę mój oszczep	Już uchwalone!	Może i upijać się!	Mówiłeś z nim?	Na Chrystusa Zbawiciela...	Na takim trampie Wszystkie możliwe wyspy, tam na dole.	Nie pojadę tam	Nie, nie	Nie.	Niema! Odprowadza siostrę pańską, którą jest zachwycony! Będę na niego czekać nad rzeką, około czółna.	No... widzisz... ale bo mi się zatracił obraz...	Ojczyzna, Naród, Samolubstwo, Zwątpienie, Rozczarowanie	Panienko... laboga... adyć...	Przez schody łączące się z pokładem, po stronie wielkiego rudla.	Robią!	Swobodnie krąży krwiożerczy tygrys!	Słucham, panie profesorze. A mecenasowi Korczyńskiemu?	Te łotry mają dziwnie zimną krew	Trzymaj!	Van Gould zmierza właśnie w stronę nikaraguańskich wybrzeży.	Wcale nie Ta wyspa leży na 153° długości i 37°11’ szerokości geograficznej, zatem o dwa i pół stopnia dalej na zachód i o dwa stopnie dalej na południe niż Wyspa Lincolna.	Wybierasz się na koncert?	Za dwa dolary można dostać ołowianych żołnierzy.	Zbliża się pora południowa Na świecie jest dużo słońca... Zbliżamy się do pałacyku przy ul. Jasnej...
Bagatela! Ależ to rozległy przedmiot. Jest wyczerpany, powiadam, nadmiarem myśli, nieprawidłowym trybem życia, nadużywaniem środków pobudzających. Nadmierna czynność ciała i mózgu spaczyły tedy funkcjonowanie całego ustroju. Łatwo jest, moi panowie, poznać w symptomach twarzy i ciała nadmierne podrażnienie żołądka, newrozę wielkiego zwoju sympatycznego, przeczulenie jamy brzusznej oraz skurcz hypochondrów. Zauważyliście wielkość i wypukłość wątroby. Wreszcie pan Bianchon dłuższy czas obserwował trawienie pacjenta i powiada, że jest oporne, leniwe. Ściśle mówiąc, nie ma już żołądka; człowiek przestał istnieć. Intelekt zanikł, ponieważ człowiek nie trawi. Stopniowe schorzenie jamy brzusznej, centrum życia, spaczyło cały ustrój. Stąd rozchodzi się nieustające i widoczne promieniowanie, zaburzenia udzieliły się mózgowi za pomocą zwojów nerwowych, a rezultatem przedrażnienie tego organu. Stąd monomania: chory żyje pod uciskiem idee fixe. Dla niego ten jaszczur kurczy się istotnie. Może był zawsze taki, jak go widzimy; ale czy się kurczy, czy nie, jaszczur ten jest dlań ową muchą, którą pewien wielki wezyr miał na nosie.	Jam go nie zwalczał Jam pozwalał Sasom żyć wedle ich zatwardziałych nawyków; zasię gdy moi właśni normańscy wojacy, co ledwo szósty miesiąc popasali w Anglii, nabrali hardości i poczęli mnie uczyć, co jest obyczajem tutejszego kraju, tom się już rozgniewał nie na żarty! O, dobre to były czasy! Co za przedziwni ludzie! Jam ci ich wszystkich miłował niepomiernie.	Śmierć, Kondycja ludzkaWięc po co to wszystko? Po co? To przecież jest szaleństwo. Nic nie ma. Jest noc i ruszające się błoto. Z nocy ciemnej wyłania się coś. Jest i czuje. Czuje, jakby było wszystkim. I znowu nic. Nic, jakby nas nigdy nie było. Więc już teraz jest nic. Bo co jestem ja? Coś, co zniknie. A kto wie we mnie. Ale czy ja jestem? Przecież mnie nie będzie. Więc nic nie będzie. A to jest. I serce kąsa. Dlaczego ja cierpię w tej chwili? To nie ma przecież sensu. To nie może tak być. Co to jest wszystko? Czy wam nie żal samych siebie, waszej pięknej żony? Każdej chwili, w której wy nie jesteście szczęśliwi. Przecież to wszystko zniknie. Nic nie zostanie, nic na zawsze. No, ja przyjdę do trupa mojej matki i powiem: tak było trzeba. Czy ona zrozumie? Nie. Czy ona będzie gdzieś, gdzie można będzie widzieć i słyszeć? Nie, ona zniknie. Razem ze swoim bólem zniknie, z tą skargą, że ja jestem zły syn. Ona myśli, jak pieściła mnie, jak mi śpiewała piosenki, jak za ostatni grosz kupowała łakocie, ona myśli, jak się mój ojciec śmiał, kiedy był wesół i widział mnie. I ona myśli, jak to wszystko znikło. I ona zniknie. I cóż ja powiem jej chłodnemu ciału? Nic. Ja sam tak samo będę kiedyś leżał	Jabym wolał żeby wojnę miłował a Niemcem nie był Laskonogiemu zarzucić nic nie można ino to że choć niby krwią nasz a duszę Niemcom sprzedał. Wszakże dobre panisko było, bo gdy go na Kraków powołali nie chciał Krakowa brać ażby mu Leszek pozwolił, potem gdy po Zawichoście Leszka sobie upodobali nasi krakowianie, którym zawsze nowego sitka na kółku potrzeba, Laskonogi się nie spierał i poszedł precz... Możeż być lepszy człek? a złe broił, bo przy nim wszystko niemczało...	Jak to, nie chce pani, abyśmy go mienili szczęśliwym, iż posiada ładną żonę, która robi dlań tak ładne rzeczy na tym prześlicznym koszyczku? Jeżeli się kiedy ożenię, chciałbym, aby po dwunastu latach małżeństwa koszyczki, które będzie haftowała moja żona były dla mnie.	Już i mama w liście zapytywała mnie o to, ale nie odpisałem, bo miałem sam po nią jechać... Ani przypuszczałem jednak, aby te plotki aż do ciebie dojść mogły! Niech dyabli wezmą... Człowiek, zdaje się, jak pchła mały, a na ludzkich językach cały świat objedzie...	Dokuczyliście do żywego Mr. Proutowi Gospodarze klas nie są tu po to, aby im chłopcy dokuczali więcej niż trzeba. Ja również nie lubię, jak chłopcy dają mi się we znaki bardziej niż trzeba. Nie lubię, jak się mi dokucza takimi historiami. Wy dokuczyliście mnie	Boś sam dobry Ja źle wróżę! źle! Oczy moje tego już widzieć nie będą, ale padnie Zakon, jako muł obładowany złotem na puszczy, i krucykrucy	Nam należy działa, a z nimi co można zabrać i do starego zamku się przenieść, bo stary na takich skałach fundowan, że i minami ich nie rozsadzą. Zawszem tak mniemał, że nowy posłuży tylko na to, żeby dać pierwszy wstręt nieprzyjacielowi, potem trzeba nam go będzie samym od czoła prochami wysadzić i prawdziwa obrona pocznie się dopiero w starym.	Widzisz. Więc nie trzeba myśleć o śmierci, ale o tej radosnej epoce, kiedy zdrowi, na wieki młodzi, znowu spotkamy się na łąkach ze szmaragdu i złota i będziemy oglądać okolice, na poznanie których nie mieliśmy czasu ani środków...	Racja, królu mój, racja! Teraz berło Anglii jest znowu we właściwym ręku, a kto by się poważył zaprzeczyć temu, lepiej dla niego, aby się nigdy nie urodził. Pędź, lordzie St. John! Leć jak na skrzydłach!	Nie mam na to najmniejszej gwarancji.	Ja! fałsz, kłamstwo, nie myślałem nigdy nawet o tym. Moje nieszczęście to sprawiło, żeś uwierzyła i odebrała mi życie. Ale ponieważ wyzionę ducha w twoim objęciu, nie umrę bez pociechy i jeszcze jestem szczęśliwy, że mogę ci dać szczere oznaki stałości uczuć moich. Ściśnij mi dłoń, kochana Klaudio, i weź mnie za małżonka, nigdym w życiu innego szczęścia nie pragnął, ale radośnie mi przy śmierci, że mogę cię wyprowadzić z błędu, który cię zniewolił do zabicia mnie.	Bardzo niepewna bo za mało w niej Żydów, a za wielu magnatów. Ale pana i to nie obchodzi, bo... Tylko nie wydaj mnie z sekretu... Otóż pana to nic nie obchodzi, co się stanie ze sklepem i spółką, gdyż Wokulski zapisał panu dwadzieścia tysięcy rubli...	Nie, to nie! Tylko mi wstyd dawniejszego życia... Trzeba być hardym i splunąć na to głupie mamidło, które szczęściem nazywają. Wiesz, co Nietzsche powiedział?	Kochany Copperfieldzie! Człek pracujący pod naciskiem pieniężnych zobowiązań bywa zwykle ofiarą pewnych niedogodności. Konieczność ubiegania się o zaliczkę niedogodności tych nie umniejsza bynajmniejbynajmniej	Nie bój się, Li!	Idźcie z Bogiem, panie Nijakich gór, nijakich skał się nie boję. Skały mnie znają i ja je znam wszystkie, co do jednego zakamarka.	A jakże, i na własne oczy widziałam, jak w kościele chichotały się z tą Dembowską, co to już teraz nosa do góry zadziera, dla tego, że z wielką panią jeździ.	Tak lubię, najbardziej lubię. Mówisz to tak twardo. Jest wtedy w twoim głosie taka chropowatość, siła, nie: rozkaz jakby nie wiem, dlaczego, ale wydaje mi się, że taki głos muszą mieć marynarze o krtaniach przesyconych solą i jodem.	Co do uduszenia, kapitanie nie potrzebujemy się go obawiać, bo nasze zbiorniki są pełne.	Cóż zdaje mi się, że piratów nie ma w zagrodzie.	Proszę księdza, Opatrzność na szczęście naniosła nieco poprawek do tego gigantycznego planu, którego zdajesz się być dość żarliwym stronnikiem.	Wiadoma rzecz, żeście dobry człowiek i zawszeście tacy byli ale widzicie, mam-li umrzeć przez tę juchę zadziorę, co mi pod ziobrem siedzi, to wolę na własnych śmieciach. Przy tym w domu, choć ta człek i chory, to o niejedno się rozpyta, niejednego dopatrzy i niejedno zładziładzić (daw.) no, to nie ma rady! Czy przy większym starunku, czy przy mniejszym	Ponieważ jednak poruszyliśmy tę sprawę i to przypuszczalnie po raz ostatni chciałbym ci dać jeszcze pewne wyjaśnienie. Interesuję się, rzeczywiście, bardzo owym biednym panem Hyde. Wiem, że go poznałeś, mówił mi o tym; lękam się, że był wcale nieuprzejmy. Ale zważ: ten młody człowiek budzi moje najgłębsze zainteresowanie, a gdyby mnie już nie było, obiecaj mi, proszę, Uttersonie, że okażesz się wobec niego cierpliwy i dopomożesz mu w sprawach spadkowych. Jestem przekonany, że zrobiłbyś to, gdybyś mógł wiedzieć wszystko... Sprawi mi to wielką ulgę, jeśli mi to obiecasz...	Gorącą masz naturę, Lucyanie, i nic dziwnego... takiś jeszcze młody! I jam taki był w młodości mojéj. Przebyłem téż w życiu ciężkie próby i miewałem walki podobne twoim; dlatego to może zupełnie cię rozumiem. Popędy twoje, lubo szlachetne, za silne są i za ogniste. Hamować je należy, bo, gdy nie znajdą dla siebie materyału, strawić ciebie mogą. Namiętności ludzkie, mój Lucyanie, są pierwotnie jak rumaki czystéj krwi: jeśli człowiek włada niemi i kieruje, zanieść go one mogą szybko i daleko, tam, gdzie rozumną wolą swoją stanąć zechce; ale jeżeli puści im wodze, polecą na oślep i, w szalonym pędzie z nim razem, w przepaść runą. To téż panować należy nad młodzieńczym zapałem i wyrabiać w sobie stoicyzm.	Nie wiem. Tu nie mieszka. Chyba że to ta panna Marysia?	Ja się ich nie boję, pójdę więc zobaczyć, co się dzieje.	Wszelką jaką chcecie, oprócz tej żebym wam więcej przegrywał, bo tu noga moja nie postanie. Ogrywajcie sobie na współkę z Włochem całe miasto, życzę wam szczęścia. Słowa te wymówione wpół głosem, doszły uszu podczaszyca, który zagryzł wargi i grać przestał. Dogonił u drzwi Rybińskiego.	Tereskę mu wypomina! Głupia!... co mu ta żołnierka?... zabawa i tyla! A jak to ślepiami sypnęła! jak to harno pod bok się ujęła! jak to buchnęło od niej lubością!... Jezu, i w pysk wziąć od takiej nie wstyd, bele się jeno dostać do miodu...	Czemużeś mi waszmość pierwej tego nie powiedział czekałeś, żebym zgadł?	Rety! Nie rób tego drugi raz, doktorze. Nie jesteśmy do tego przyzwyczajeni.	Wprost przeciwnie nie sprawi pan Lusi przykrości. Nie sądzę, by prosiła mnie o zatelefonowanie do pana w celu samoudręczenia.	A tobie, złodziejski synu, co do tego? Bądź kontent, że ciebie nie ruszam.	Jak się panu podoba, jak, proszę łaski pana, samo panisko zechce, ale co do mnie, wolałbym tę sprawę jak najrychlej załatwić i kuć żelazo, dopóki gorące. Straconą sposobność niełatwo odzyskać i lepszy rydz, niźli nic i wróbel w ręku od żurawia na dachu.	Krótko, ale dobrze powiedziane! Tak teraz leży sobie tam jak ów stary Szwed... nie ten ale jak ów zuch, o którym opowiadał nam niegdyś nauczyciel. Chłop wiózł żołnierza ukrytego w wozie z sianem, a chociaż dragoni kłuli szablami ze wszystkich stron, dzielny wojak ani pisnął. Jak sądzę i moja strzelbina także ani piśnie.	Prawdopodobnie tu nie będę mogła pozostać. Czy zapomniałeś, że wrogi moje przybędą wkrótce?	A kiedy ich doma nie szacują	Czy nie rozporządzasz pan środkami, które pozwalają sięgnąć aż do samego dna jego sumienia? Zręczny to człowiek; odgrywa zapewne komedię czelności.	Dlaczego nie śpisz jeszcze?	Dość naiwna w gruncie rzeczy. Zacząłem z nim rozmawiać, używając wielu słów, których znaczenia nie może znać prosty chłop czy choćby półinteligent.	Naturalnie. Pomiędzy mną a panią Żebrowską nie ma nic prócz przyjaźni.	Ale im z pomocą z miasta nie pospieszą, bo całą zawziętość na Babinicza obracają Tak będzie, jakom tu żyw, tak będzie! I zaraz szturm nakażę, jeno jeszcze Babinicza przeżegnam.	Tak bym wolała zostać w domu! Tak mi się nie chce jechać!...	Ale to sen! to sen chyba! Prawda! Janek mi wczoraj prawił o cyganach; cały wieczór rwałem się aby pójść ich zobaczyć, alem się spać układł w chacie: jakaż mię tu siła przyniesła?	Ależ, mój Boże, jak pani uważa; ja i owszem, ale nie jestem może figurą zbyt zabawną dla tak młodych ludzi	Schowaj se panienka ten obrazik przenajświętszy. Ja tam nie Żyd, żebym takimi rzeczami handlował.	Ale będzie Już na niego u tego kupca czekają i po mieście go szukają także.	Czy to prawda, Władku, że podnosisz dziewczętom na ulicy suknie?	Ponieważ, mam wrażenie, że zerwanie lub urzeczywistnienie się tego małżeństwa jest w ścisłym związku z tematem naszej dzisiejszej rozmowy.	Głupia! A wydaje się taką rozsądną, nawet rozumną! Zostać starą panną dlatego, że jakiś tam narzeczony, Bóg wie, tam kiedy umarł! Chodząż to jeszcze po świecie takie sentymenty i romanse! Ale czyż to naprawdę przyczyna rzeczywista? a? powiedz prawdę?	Powiem tylko, że chcąc okazać wdzięczność za otrzymany zaszczyt i dla utrzymywania przyjaznych stosunków z sąsiednimi narodami urządziłem w płocie od ogrodu biuro pocztowe, z południowej strony. Jest to piękny i obszerny budynek z kłódką u drzwi i z wszelkimi wygodami. Niegdyś służył za klatkę zimorodkowi, lecz zatarasowałem drzwi i zrobiłem okno w dachu, więc pomieści się tam wiele rzeczy i oszczędzimy sobie dużo czasu. Możemy wkładać listy, rękopisy, książki i paczki, a ponieważ każdy naród otrzyma klucz, zdaje mi się, że będzie bardzo wygodnie. Teraz składam klucz klubowy, dziękuję za otrzymany zaszczyt i śpieszę zająć wyznaczone mi miejsce.	Idzie mi o ciebie, chcę, żebyś się ty bawiła.	Jaśnie pani położyła się... Głowa boli jaśnie panią...	Pan pewnie zły na siebie za podany projekt.	Widzisz pan, myliłeś się Przyjdź do mnie i proś konającą o przebaczenie za te podejrzenia.	Dziś trzeba, koniecznie dziś... Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie! Niech panna Jadwiga dobrze to sobie pamięta.	Ludzie dobrze o tamtym księdzu mówią I jeżeli kto co wie, to on.	To zna pan tego pana?	Jedź gdziem mówił! Słówko podczaszycu, zastanów no się... po co ty ją zaraz ojcu odwieziesz! wszak kochasz ją i masz w ręku, wieź do siebie!	Spotkałem na drodze wóz mojej żony. Miał defekt i szofer powiedział, że żona moja musiała podążyć tutaj. Czyżby zgubiła drogę?	Zleciały się kiej sroki, a pyskowały, że niech Bóg broni!...	Ale po co pan to sam robi? Gdzież Ignacy!	Był tu już przedtem chory był od dawna, złamany, strawiony chorobą. Gdy spostrzegł, że źle z nim, prosił, aby posłano po mnie. Żałował przeszłości, żałował.	Hej! dzieweczko! czy to wy może z téj chaty?	Do sądu pojadę... Zwieź ziemniaki, a jak ludzie skończą kopanie, to zagnać je do grabienia ściółki, a ty mógłbyś kołki pozabijać do ogaceniaogacenie	Gdzież to jesteśmy? Czy w muzeum w Quebecku?	Ludzie widzieli! człowiek twój! to dosyć! Krwią twoją muszę zmyć obelgę.	To nasza młoda pani	Zawsze i wszędzie to przyznaję	Tak, samych chłopców Kapłani skrapiali każde dziecko wonnościami, ubierali w kwiaty, a wówczas posąg chwytał je spiżowymi rękoma, otwierał paszczę i pożerał krzyczącego wniebogłosy... Za każdym razem z ust boga wybuchały płomienie...	Ale za co go biją?	Chodźmy więc do pańskiego przyjaciela. Gdzież on mieszka?	Co pan mówi? Miałabym porzucić teatr?	Dokąd, panowie granda?	Przepraszam pana prezesa, bardzo przepraszam	Spytaj sam kapitana!	Tak	Umarł! Powiedzcież mi, co wam mówił, kiedy kazał posełać po mnie?	Aha! Więc mamy zabrać nasz dom z waszego gruntu?	Bodajżeś olsnąłolsnąć (daw.)	Chcę Doriana Graya, którego malowałem	Cichaj, chłystku!... dałbym ci rady jeszcze dziś!	Do stu piorunów!	Dwieście tysięcy marek!	Gromada chrząstkowatych, rząd chrząstkopłetwych ze stałymi skrzelami, podrząd żarłaczy, rodzina rajów, rodzaj drętwików.	Kondycja ludzka	Kto dziś nocą jeździł?	Kto przewidzi, dokąd może zajść szaleństwo Ahenobarba?	Maluje także i faworytyfaworyt (daw.)	Prawda, trzeba by zajść Mówiłeś z nią o sklepie?	Rób, co chcesz.	Setka przeszło.	Skądże mam wiedzieć	Słyszałaś, Ada, o Zosi?...	Ty chcesz jechać? zapytał Dobek.	Złotych kapek?.... kropidłem?... Prawdę gadasz?	Żadnego strzelania, powiedziałem!	Żeby wziąć pieniądze?	„Wszystko jest w rękach mojej matki”.
Dobrze! lecz tamte twoje pieniądze przepadną. Przecież nie odważysz się po tym wszystkim ukazać w Bristolu?	Boś ty się wyparła ojca i jego woli	Z dziwną lekkomyślnością wyraża się pan o Weychertowej wyrzekła wyniośle.	Pani de La Baudraye wysztafirowała się jak na premierę	To poszło z tego, że jesteście skończonymi osłami i nie macie dość rozumu, żeby odróżnić uczciwe powietrze od zatrutego, a suchy ląd od obrzydliwego, zapowietrzonego bagna. Uważam za rzecz wysoce prawdopodobną że wszyscy pójdziecie do diabła, zanim przywykniecie do malarii. Obozować na trzęsawiskach... Słyszane rzeczy! Silver, tobie bardzo się dziwię. Jesteś rozsądniejszy od wielu, wziąwszy was wszystkich razem, lecz zdaje mi się, że brak ci podstawowego pojęcia o higienie. No, dobrze! Dobrze, na dziś wystarczy. A teraz życzyłbym sobie za waszym pozwoleniem porozmawiać z tym chłopcem.	Tylko proszę nie wychodzić poza obręb domu; nie chciałabym zostać samą w tej izbie. Boję się czegoś. O! Słyszy pan? Wciąż chodzi. Co za ciężki, wlokący się chód...	No, no, nie szkodzi. Nie unoś się zbytnio. Jesteś niezwykle przystojny mężczyzna. Mógłbyś od biedy Orgaza zastąpić, kiedyś w przyszłości, o czym dość poważnie sam ze sobą myślę. Czujesz, że suniemy już po murawie? Słychać najwyraźniej, jak powitalna dla nas orkiestra na marimbachmarimba	Jedzenie powiadam pani Kolacja, rozumie się, jak zwykle: ostrygi, homaryhomary	Nieraz zastanawiałam się jak smutny los czeka przyszłe pokolenia. Ludzie inteligentni będą musieli przestać w ogóle rozmawiać.	Dopraszam się łaski dobrodzieja, czym to ja wiedział? Wreszcie i chodzić na plebanię nie miałbym śmiałości.	A chłopak twój niech mi się nie włóczy na kolonię Nie dla was sprowadziłem tu bakałarza...	Jakże się miewa twój stary?... Bodajże cię!... Zapomniałem, jak mu na imię.	Nie cierpię go! Ale kto inny da sobie z nim rady. Zresztą, obejdzie się bez jego pozwolenia.	Czyż pan wyobraża sobie, iż twój syn byłby na tyle głupi, aby zaniedbać drukarnię, nie mając czego innego w głowie? Jest na drodze, zwierzył mi się, fabrykowania papieru po trzy franki ryza, gdy obecnie wypada ona dziesięć...	No, no! już mi nieco lepiej, ma się rozumieć! A powiedz mi jeszcze, brachu, czy ten lekarz powiedział, jak długo mam wylegiwać się w tych zapleśniałych betach?	...każdego czasu i we wszystkich okolicznościach mężnie i dzielnie walczyć, wojsk swoich, sztandarów i chorągwi oraz dział nigdy nie opuszczać, z nieprzyjacielem nigdy w żadne porozumienia nie wchodzić, a zawsze tak postępować, jak tego prawa wojenne wymagają i jak dzielni żołnierze czynić powinni, że takim obyczajem żyć pragnę i umierać. Tak mi dopomóż Bóg. Amen. A tej kury to ja, proszę pana, nie złupiłem, ale zachowywałem się przystojnie pamiętając o przysiędze swojej.	Głupstwo! Nie idzie wcale o to, czy rytownik był artystą, czy nie, faktem jest, iż przedstawił nagą kobietę, która za cały strój posiada jeno włosy. Toteż dotknęło mnie to boleśnie, iż człowiek w pewnych latach, jak pan, rozumny, jak widzę, wystawia na pokaz młodzieży, snującej się po ulicy Św. Jakuba, taki gorszący rysunek.	On przecież jest dobry w gruncie. Bardzo kochał dziecko: gdy była słabsza, znosił jej farby, uczył ją rysować, zajmował się nią. Gdy umarła, napisał do mnie list ogromnie serdeczny.	Miłościwy panie, skoro on takiej imprezy się podjął, to nie ma tych mąk, których by nie był godzien, bo wyrzutek to z piekła rodem.	Udało mi się nareszcie zbadać widmo astralne tej wody.	A pani co zrobiła?... Zgubiła niewinnego człowieka, chorego na serce... Niech pani zejdzie na dół... niech spojrzy, a do śmierci nie zapomni pani swego czynu... Bo komu on szkodził... komu zawadzał ten biedak?...	Dzikus z niej jeszcze wielki, proszę waszej miłości; ino gdy się mojej spódnicy chwyci, taka ją dzielność ogarnia.	To są marzenia... Tysiące, ażeby przekonać się o tem, dały życie, i tysiące przeklinały ten niedościgły majak...	Aha! Właśnie!... Przyjdźcie do mnie jutro na podwórze, to pokażę wam skok, jakiegoście nawet w cyrku nie widzieli!	Świadczę się wszystkiemi, co od wczoraj są ze mną żem ani myślał wyzywać, ani chciał znieważyć. Głupi opilec uczynił to z własnego zuchwalstwa.	Lubienie... Serca nikt nie zmieni. Mnie dobrze bez niego. Za to dziękuję. Czy ty wiesz, że mamy dostać nowe koszule? Będzie taka błękitna...	Pewnie, że nie masz, łobuz taki. Spokojnie przejść nie daje.	Jest gorsza od panny Elizy Andrews ale pomyśl: przeżyć całe życie z takim imieniem, jak Atosa! Każdy by od tego zgorzkniał. Powinna by spróbować wmówić sobie, że jej na imię Kordelia. Bardzo by jej to pomogło. I mnie to pomogło w czasie, gdy nie lubiłam imienia Ania.	Mówić, ze mną Ja nie mam nic do ludzi ani oni do mnie! Czego chcecie?	Nie kłam, stary człowieku, albowiem dziś byłeś z Winicjuszem na Ostrianum i pod naszą bramą.	Dotknął mnie Bóg! a! strasznie dotknął, może za karę... Śmierć, niczemby była śmierć, ale taka, jaką on poniósł, męczeńska, straszna, której obraz i pamięć nie wychodzi mi dotąd z myśli. Biedny ojciec! Przeczuwałam to dawno... ale do dna przepaści oko sięgnąć nie śmiało.	Nie traćmy czasu. Czy sądzisz, że jest ktoś pod bramą?	Ależ nie! Nie ma o czym mówić, chciałem to tylko powiedzieć, że jeślibym sam był tu zainteresowany, ale wspólnik mój, pan Jorkins...	To dziwne jednak, że tego ideału dotąd nikt ojcu nie sprzątnął	Miejscowość jest miła, chociażby tylko dzięki swojemu położeniu. A pan może nie wie, że przebywam tu już od dawna.	Gdyby nie twoja płochość, gdyby nie chęć wabienia każdego, którego spotkasz! inaczej by wszystko być mogło, a teraz jeno desperacja ci zostaje. Twoja wina! Twoja wielka wina! Nie ma już rady, nie ma już dla cię ratunku, jeno wstyd a ból, a płakanie...	A billewiczowski. Jać z Wodoktów, nie z Lubicza.	A jeśli on nie żyje?	Nie znam, nie wiem, nie ciekawym. Ojciec wybrał.	Jak to, nie złodziej, człowiek, który zabrał pięćdziesiąt pięć tysięcy funtówfunt (szterling)	Jakże pani dobrze zrobiła, że przyjechała do nas zaczerpnąć trochę świeżego powietrza, rozrywki!	Na czym opieracie swój akt oskarżenia?	Na księdza!	Jeśli o mnie chodzi, to możesz wygarnąć. Wal kawę na ławę Chcesz tak, niech będzie tak. Też mi zmartwienie.	Wiesz pan dobrze, że to wszystko blaga i że mógłbym był użyć Miss Remsen za świadka przeciw panu, co teraz, po ślubie, jest niewykonalne.	Później, oczywiście, mówiliśmy o malowaniu i portretach. Ja zauważyłem, że panna Castelli ujęła nieco głowy panu Kopowskiemu, ona zaś odpowiedziała mi: „To nie ja, to natura!”	Ale teraz nie masz rozkazu?	Do stu tysięcy! Niech spróbuje!	I cóż bym ci mógł zarzucić? Że jesteś miła, dobra, pełna wdzięku	Właśnie... Sądzę, że pani... powinna zostać...	Roch jutro przyjdzie do Krosnowy, to wam dam coś, co przywiozłam z Rzymu dla was	My old fellowMy old fellow! (ang.) obudził go do rzeczywistości głos kapitana.	Prawda, że to wspaniałe, możnaby z tego obraz namalować	Tak poważna, że właśnie przychodzę prosić pana o przysługę.	Że jesteś moją żoną, kochanie.	Tak, i dał mi właśnie ten list. Proszę, niech pan każe u mnie zaświecić.	Athosie, ty mnie przerażasz.	Zmykaj do kulisów Oni mają toboły. Papiery są w kilcie o czerwonej pokrywie, ale przeszukaj ją całą dokładnie. Zabierz ich papiery, a zwłaszcza muraslę (orędzie królewskie). Ruszaj! Drugi człowiek nadchodzi!	Ja jestem z natury nieuważny, ale wie pani, kto mnie nauczył trochę troskliwości? Litka. Ją trzeba nadzwyczaj ochraniać i pani Chwastowska musi o tem pamiętać.	Warjatka, jak i jej ojciec	Wstąpię i ja zobaczyć, jak cię powitają!	No dobrze, w każdym razie opowiadanie jest skończenie eleganckie, Aniu, i uczyni cię sławną. Jestem tego pewna. Czy masz już tytuł?	Wnoszę toast wiecznych rozrywek bez mozołów!	Wróć mi wolność, a Bóg ci wszystko odpuści i ja ci odpuszczę i błogosławić ci będę.	Proszę mi sprowadzić starszego kelnera. Jedynie on zdolny jest tutaj załatwić coś inteligentnie	Ale stale lubią tych, co mają dużo pieniędzy.	Tak, daj mi pan tylko ten list.	Niestety! wyznać to muszę: od was.	Co ty tu robisz?	Czy wiesz pan coś o dziecku, dziewczynce?	I... co powiedzieli?	Może je będzie miał	Ofiarował miliony, gdyby ktoś zechciał go stąd wypuścić.	Ty zaś, szlachetny panie racz przyjąć cudowną tarczę, którąm dostał od mego świętego dziada...	I to już coś znaczy	Potrzebuje nas, to bakę świeci	Tak by należało. Obawa tu wszakże zachodzi jedna	Chcę roweru! Chcę zaraz!!	Czegóżeśczegóżeś tak smutny (daw.) całkiem, całkowicie. oniemiał?	No, więc dawaj pięć franków i bierz konia	Tak.	A hrabina zostaje?	Ależ sprawa ta obchodzi syna pani...	Był, panie; dwa dni temu wyjechał.	Ciebie... Ciebie Laura.	Czekajcież... pokażę wam coś.	Czyś go widział?	Czyżby śmiał i dzisiaj?	Cóżeś pan postanowił?	Dlatego, iżby pan wysiadł.	Dosyć!	Hej, przyjacielu!	I spełniasz pan rolę...	Kiedy pan jedziesz za granicę?	Którzy kościół oblegają.	Merienhof!	Obaj życzymy sobie jednocześnie pomówić z panem	Taigi matai. Dviem jis brudasbrudas (brus.)	Widział ich pan zapewne oboje w lesie?	Wieści o księciu Bogusławie powinny wkrótce nadejść.
Jedna rzecz często mi na myśl przychodzi i jak nagle o tym pomyślę, to już naprawdę trudno mi się wstrzymać od śmiechu. Myślę sobie, przypuścić można, że teraz Colin będzie wyglądał niedługo jak księżyc w pełni. Jeszcze tak nie jest, ale on z dniem każdym jest tłuściejszy. No więc przypuśćmy, że pewnego pięknego poranku stanie się taki: co wtedy zrobimy?	Daruj mi, widzisz, nie mogłam wytrzymać, nie mogłam... Tyle dni czekałam na ciebie, tyle dni myślałam o tej chwili spotkania się z tobą, tak się cieszyłam... bo mnie jest źle, Karl, mnie jest bardzo źle w domu... Zabierz mnie stamtąd, zabij mnie jeśli chcesz, a nie pozwól mi wracać do nich!	Mój drogi, chciała mieć salon, a udało się jej otworzyć tylko restaurację. Za cóż miałbym się nią zachwycać? Powiedz mi jednak, co powiedziała o panu Dorianie Grayu?	Hii!... czy ja tego komedianta nie widziałem w jesieni w cyrku?... Moja pani o kamienicę, co naprzeciw, założę się, że to emigrant z cyrku.	Pryncypalnie mi się ów hajduczek udał. To powiadam ci, że kiedym przy niej podczas wieczerzy siedział, tak mnie od niej piekło jak od piecyka.	Tak... panno Magdaleno... bardzo przepraszam. Ale prawda, że Felunia jest nadzwyczajną kobietą?... Drugiej takiej ja przynajmniej nie spotkałam na świecie.	Bo ja umiem mówić tylko o tem, co się da wziąć w rękę	Oj nie, pani! trzeźwy to i poczciwy człowiek, tylko, że go sobie rządzca pana M. nie spodobał.	Podaj, co chcesz, i daj mi spokój. Zjem obiad na mieście, bo nie chcę się trudzić domowymi sprawami	Żegnam pana. Tracimy czas. Widzę, że pan rzeczywiście nie jest fachowcem w tych sprawach. Suma, którą mógłbym zaproponować... Ach, szkoda czasu. Za takie materjały nie płaci się wyżej niż kilka tysięcy.	Nie podpisuj Nigdy nie podpisuj tego! Ach! Ach! Panie de Restaud, nie umiesz zapewnić szczęścia kobiecie, ona szuka go gdzie indziej, a ty karzesz ją za swą głupią niedołężność?... Ale hola! Ja tu jestem, znajdzie on mnie na swojej drodze! Bądź spokojna, Naściu! A! Pan hrabia troszczy się o spadkobiercę! Bardzo dobrze. Ja mu pochwycę tego syna, który, do pioruna, jest przecie moim wnukiem! Wolno mi będzie przecie zobaczyć tego bębna. Będę miał o nim staranie, bądź spokojna. Upokorzę ja tego potwora, gdy mu powiem: „Teraz między nami sprawa! Jeżeli chcesz mieć syna, to oddaj mej córce cały fundusz i pozwól jej postępować, jak się jej podoba!”	Tak; ale to nic nie znaczy. Wasza wysokość wie dobrze, że ten biedny wartownik...	To samo, tylko inna nazwa. Główna rzecz wiedzieć, czym się jest i co można mieć na skinienie.	Jak możesz nawet zastanawiać się nad tym! Gdybyś nawet chciała spełnić prośbę tego szpiega, nie mogłabyś tego przeprowadzić, a sama wplątałabyś się w porządną kabałę.	Być może; ale ty teraz idź, rozsiodłaj konie, zabierz naczynia i worki i przynieś tu. A nie bój się, bo strzelba cię obroni.	Nie w głowie nam uciekać; łaska Boska, żeście, wasze miłoście, nadeszli, może się przecie doprosimy jakiej pomocy.	Nie. Chciałbym widzieć się z panem Czyńskim.	Początek każe mi wierzyć, że to jest list miłosny	Posłusznie melduję, panie lejtnant że nie jesteśmy należycie przygotowani, więc jeśli razi pana dysharmonia...	Ach tak? Ciekawym, jakie jeszcze zarzuty spadną na moją narzeczoną, bo sypią się już jaskrawe, na jakie nawet odpowiedzi nie ma.	A ja wam powiadam że po roku nie będzie w robocie ani jednego Karburatora.	Najlepiej mi podziękujesz, gdy się pożywisz i spoczniesz. Na Atenę! Odysej w największym nieszczęściu myślał o śnie i jadle. Całą noc spędziłeś pewno w więzieniu.	Synu mój na cień ojca... na nasze bogi zaklinam cię, wstrzymaj się parę dni z tym ogłoszeniem... Z darami Fenicjan trzeba być bardzo ostrożnym...	A zatoka, taka sama, co? co to jak patrzeć pod słońce, to daleko, przy Capri, aż czarna prawie, taka modra, nic, tylko jakby zasiał chabrami całe pole. Ślicznie, panie tego i owego, malować tylko.	Jak to nie usłyszała? Mówiłem do niej tak, jak teraz do ciebie. Przecież nie jest głucha ani pomylona.	Ja też, bo nie mógłbym przecież odpłacić za otrzymane cięgi umarlakowi, ale...	Waćpan jej dobrze nie znałeś. Dziw, jak zacna... Ale taką już miała naturę, że nikogo nie przepuściła, żeby mu zaraz serca nie przeszyć... Taką już ją Pan Bóg stworzył. Nawet niższego stanu ludzi nie omijała: exemplumexemplum (łac.)	Jak to, ty nawet nie wiesz, jak się nazywa Kto to jest? Mam prawo wiedzieć o tym.	Gadaj wyraźnie, biją się?!	Spodziewam się	Ciekawa jestem co się stało z ciotką Davy?	Masz jej dosyć, jestem pewny djabeł ci ją nadał, gotowa nam do licha zamknąć dom wesoły i jeszcze cię na prawdę z sobą ożenić, tego ja sobie nie życzę.	Ja, panie, rodem z Grenady i tam się udaję	Nazywam się Praca jam niewolnik, przyjaciel, towarzysz i wychowawca moich poprzedników. Pracą jestem, zawsze z nimi, przy nich.	Owszem, wiem Czy napiłeś się do syta?	To się robi na Wschodzie?	Ja nie wiem, co znaczy cywile.	Nie wytrącajcie, panoczku, bo z czegóż ja z dziećmi żyć będę...	Nie mogę. Mam rybę, którą muszę oddać w Stors o trzeciej na wielki obiad, a nie ma żartów z tymi klientami i z rybą także.	Ba! rzecz bardzo prosta, nie pytać o pozwolenie nikogo i jechać gdy potrzeba.	Gdyby Wasza Eminencja zechciał mi przytoczyć z historji choć jeden wypadek podobny może i ja podzieliłabym także zaufanie jego do przyszłości.	Jaki pan dobry. Nie chciałabym trudzić. Może ja...	To dziwne, bo przecież pan wie...	Chcesz mi powiedzieć, dokąd?	Czemu tak dziwnie mlaska pan językiem?	Dziwak to był, nie wierzył wcale we wdzięczność.	Któż u was hetmani gdy księcia nie ma?	Niby nie być skrupulantami?...	Nie żyje! nie żyje! Nie żyje zdrajca i sprzedawczyk!	Spojrzyj mi w oczy...	Dobrze, czemu nie dobrze?	Ale gdybyś chciała złapać męża, jak byś to zrobiła? Muszę to wiedzieć	Dopiero co... Tam jeszcze czeladź rżną... ja konia dopadł.	Ja poproszę o wytłumaczenie Thorpehomme Rozumiem homme (dodał podczas gdy rzeźbiarz i Cottard wymieniali porozumiewawcze spojrzenie). Ale Thorp?	Albo co?	Będzie nas może jeden na ich stu!	Co ci jest?	Co to za jedna?	Co zaś przywiozła?	Jesteś tego pewien?	Myślałam o tém czy téż mężczyzna może umrzéć przez nieszczęśliwą miłość dla kobiety?	Na posterunek policyjny, odbijemy więźnia.	Na, Žiūrėk!	Pojechał na wieś do... do znajomego.	Przyjechałem właśnie owego wieczora. Miałem właściwie zamiar jechać dalej, ale zobaczywszy pana, zrozumiałem...	Rzemieniem by ich złoić, co mają ludzi trwożyć po próżności!	Ta... moja panienko... co tu u nas zakłada pensję...	Zwiał? Ładny byłby z ciebie pustelnik! Skompromitowałbyś siebie i wszystkich pustelników!	A teraz jaki wypasiony	A widziałeś Chmielnickiego?	Biedny człowiek!	Cieszy mnie to.	Czego pan chcesz? spytała.	Czy może być?	Czy ty masz kogoś bliskiego?	Gdzież to?	Jest tu z jakie sto i więcej tysięcy franków	Jesteście tu gościem?	Już posłano.	Jużci, żebym wolał...	Krew	Miłaż to opieka!	Naturellement, sirenaturellement, sire (fr.) stanowisko.?	Niechże se też jaśnie państwo samo idzie...	Nieźle.	Pan doktor raczy poczekać tu przy kominku; a może mam zapalić światło w jadalni?	Poszedł kupować bilet.	Płynnie, wykwintnie, po parysku?	Rozkaz zaniosłem, panie hetmanie...	Różne są tłumaczenia, panie Aronnax. Chcesz poznać opinię jednego z kronikarzy XIV wieku?	Sprawiedliwość, Prawnik rzekł mocno Antek.	Słyszę. Żeby w nich diabli bębnili! Czysta desperacja!	Uciekaj!	W kamasze ich!	Więc robi pan zawód swoim wspólnikom...	Wrócił to już wasz?	Z kim?	Zabiję to bydlę	Zatem jesteś dziennikarzem? Rozgłos twego pierwszego występu doszedł aż do Dzielnicy Łacińskiej.	Zdrajco!
Tak. Ja nie widziałam, jak przyszedł. Wiem tylko, że wujenka ułożyła go w sypialni, a później on chciał, by mu dać wódki, i strasznie krzyczał, wywracał meble, i później chciał wyjść. Wtedy weszła tam wujenka... i on pewno rzucił się na nią... Nie wiem!...	I mój kuzyn także ale nie uważam przez to, aby to był poszątny człowiek. Nie, powinni byście się zbliżyć do nas, to jest najgorętsze pragnienie cesarza, ale on chciałby, żeby to wyszło z serca. Powiada: „Chcę uścisku dłoni, a nie machnięcia kapeluszem”. W ten sposób bylibyście niezwyciężeni. To byłoby praktyczniejsze niż sojusz anglo-francuski, na który dzwoni pan de Norpois.	Mówię: „teraz”, a myślę, że będziesz ich mogła widywać bezpiecznie wówczas, gdy będziesz moja. Tak!... Bo gdyby cezar dowiedziawszy się o tym zapytał, com uczynił z zakładniczką, którą mi powierzył, rzeknę: „Zaślubiłem ją, i do Aulusów chodzi z mojej woli”. On długo w Ancjum nie zabawi, bo mu się chce do Achai, a choćby i zabawił, nie potrzebuję widywać go codziennie. Gdy Paweł z Tarsu nauczy mnie waszej Prawdy, zaraz chrzest przyjmę i wrócę tu, odzyskam przyjaźń Aulusów, którzy w tych dniach wracają do miasta, i nie będzie już przeszkód, a wówczas zabiorę cię i posadzę przy moim ognisku. O carissima! carissima!	A to twoja Anka zrobiła wszystko. No, nie piecz raczków dziewczyno, nie wstydź się. Nic nie miałem, mój dobrodzieju kochany, ale to nic, niech Stach powie, żyło się czasem na bórgbórg (daw.)	Pogrzeb odbędzie się dziś po południu i wszyscy pójdziemy. Nie płacz Elizo. Szkoda go, ale wszystko się jakoś nie wiedzie w tym tygodniu, a Pipowi najgorzej dała się odczuć próba. Zrób całun i połóż go w moim pudełku, a po obiedzie urządzimy ładny pogrzeb	Nie. Jeśli byłeś pan zdolny popełnić kradzież w pociągu, podczas gdym przez całą noc obserwował przedział pański, i schować klejnoty tak dobrze, iż przy rewizji nie znaleziono nic, mogłeś pan z równą chytrością znaleźć sposób dostania się tutaj bez wiedzy Mr. Charles. Nie wykluczam także, iż Mr. Charles kłamie na pańską korzyść, będąc przekupionym. Jestem tak pewny, że są to kamienie skradzione, iż nie łatwo dam się przekonać o czemś przeciwnem.	O, prawda, to była nieostrożność Ale niech mi pan powie, czy pański ojciec, hrabia de Morcerf, nie bywa w Operze? Patrzyłem za nim, ale nie zauważyłem go.	Dziękuję pani za drugiego harbuza. Ten był cięższy do zgryzienia niż pierwszy. Za parę dni odjeżdżam do Berlina i długo mnie już pani nie zobaczy. Za powrotemza powrotem (daw.) konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: jak nie kochałem. w życiu, ani kochać będę kiedykolwiek. Rywalek pani nie ma i mieć nie będzie.	Prawda przysłowie mówi: z jakim przestajesz, takim się sam stajesz. Chodzisz pan do zaklętych, co nie jedzą ani piją, cóż więc dziwnego, że sam także nie jesz, ani pijesz. Ale wiecie, panie, z przeproszeniem waszym, niech mnie kaci wezmą, jeżeli znajdzie się taki głupiec, co by temu wszystkiemu uwierzył, coście teraz nagadali!	Tośtoś nie odebrał zdziwiła się pani.	Uspokój się, nie stracisz opinji człowieka prawdomównego: za kwadrans wyjeżdżamy.	Wygląda tak, jakbyś ich nie czytał. Dzisiaj rano, paterku, ukazał się przede wszystkim komunikat związku monistów, że Absolut jest właśnie tą Jednością, którą moniści zawsze uważali za Boga, że więc kult Absolutu w pełni odpowiada nauce monistów. Czyś to czytał?	Głupi smarkacz Gdyby nie on, hrabia byłby się ubawił. Ano trudno, dobra była lekcja. Jeżeli mnie kiedy przyłapią na rozmawianiu w dyliżansie!...	Jeśli łżę, niech mnie piorun zapali! bo to jest święta rzecz. Słuchajcie, co mnie Bohun mówił, gdy sobie chciał drwić ze mnie, nimem go do ostatka splantowałsplantować miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. przywiózł? Że to ja chłop (prawi), abym ją siłą niewolił? Czy to mnie nie stać, by mnie w Kijowie w cerkwi ślub dali i czerńcyczerniec (z ukr.) mnie atamanowi! hetmanowi”	Rozumiem pana. Chociaż sama, jako kobieta, nie umiałabym czuć się szczęśliwą wśród umierających i rannych, jednak zdaję sobie sprawę, że prawdziwy mężczyzna może znaleźć na wojnie środowisko pobudzające najbardziej męskie instynkty. Braterstwo, walka...	W takim razie nie ma milionów A w takim znowu wypadku po co zadziera nosa!... czego pnie się do arystokracji?	Ale przecie to niemożliwe, one stoją nie na jednej linii.	Ale z tej żałości waszej macie i pociechę stokrotną, że w służbie Najświętszej Bożej Matki śmierć go spotkała. Spadł ci z dachu, ale z kościelnego. Już mu tam w niebie nie pożałowali godnego miejsca	Byleś dobrze radził, a nie marudził, to mów, bo widzę, żeś człek obrotny.	Czy ty nie czujesz, że to jest wstrętne, co mówisz w tej chwili?	Dlaczego? Świat nie jest tak zły. Należy się z nim pogodzić, skoro już żyć na nim mamy.	Ja tam nikomu nie wierzę Złodziej na złodzieju.	Ja zaś bynajmniej, odpowiedziała księżna, bo W. K. Mość umiesz tworzyć ludzi, gdy ich nie ma; świadkiem ta plejada poetów, którzy tchem jego stworzeni, chwałę swojego pana śpiewają.	Jak to, nie pan?	Jesteśmy! A nie mówiłem?! To „Błyskawica” Czarnego Korsarza!	Jeśli pani nam, to jest mnie i Zośce choć trochę dobrze życzy, to niech jej pani o dzisiejszej rozmowie naszej nie wspomina...	Nie Bywamy tylko u państwa Maszków, u pani Broniczowej i u państwa Osnowskich.	Nie kochasz więc ojczyzny?	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	Nie wpuścicie? Ino rygiel odsunąć... co wam szkodzi?	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	Widzisz pan, że miałem słuszność Obstaję dalej przy moich hipotezach, że doktor Mortimer musi być uprzejmy, bo tylko człowiek uprzejmy dostaje takie upominki od swoich pacjentów; że nie jest ambitny, bo inaczej nie opuszczałby Londynu dla prowincji, i że jest roztargniony, bo w razie przeciwnym, zamiast laski, zostawiłby swój bilet wizytowy.	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	Opanowała mnie chęć przysłużenia się czymś ojcu Nie cierpię pożyczać, podobnie jak mama, i wiem, że ciotka March gderałaby: ona zawsze gdera, gdy ją prosić chociażby o parę groszy. Małgosia oddała kwartalną pensję na opłatę komornego, a ja za moją kupiłam tylko kilka sukien, więc czułam się winna i postanowiłam zdobyć pieniądze, choćby mi przyszło sprzedać nos.	A bo ja wiem?... Niewolić jej nie będę, cóż, Jaguś, odpijesz?...	Jak mam nie krzyczeć, kiedy gonię i gonię, a wy jedziecie, i to po złej drodze!	Oczywiście Wwóz do Ameryki trzech tysięcy Żydów jest bezsprzecznie najmniej ponętną stroną tej propozycji. Trudno jednak wysuwać w tym względzie jakiekolwiek zastrzeżenia. Nie trzeba zapominać, że, w gruncie rzeczy, to nie my zabieramy ze sobą Żydów do Ameryki, ale oni	Tego nie wiem.	A czemu ty, Meir, sam do swego domu nie idziesz? Twoja bobe i twój zejde dawno już rybę i łokszynęłokszyna	Kiej tak swędzi, mój Jezu! To mi już lepiej przywiążcie ręce, bo nie wytrzymam!	Niestety. Sądzę, że do naszego zarządu zawlókł tę zarazę stary Machat. Pan nie był na ostatnim zebraniu, panie prezesie. Po prostu zgroza, co się działo! Wszyscy rozprawiali o religii aż do samego rana. Hubka złożył wniosek oddania naszych zakładów robotnikom. Na szczęście zapomnieli o głosowaniu nad tym wnioskiem. Byli wszyscy jak postrzeleni.	Widzisz, Franek, to jest tak, że jak się chce, żeby na świecie było dobrze, to trzeba zawsze z tego swojego prawa gazdowania trochę ustąpić: trudno. Ale za to zyskuje się inne, większe gospodarstwo. Bo przecież stajesz się jakby współgospodarzem całego tego obszaru. A przez to znowu, że na nim pracujesz, bierzesz udział w pracy dla całego miasta. I jesteś nie tylko jego robotnikiem, ale i świadomym, zmieniającym jego oblicze i wygląd gospodarzem.	Ale się zgadzasz? Dobrze jest wiedzieć, z kim się będzie miało do czynienia. Żyć przecie będziesz pod jednym dachem, obcować codziennie? Brr!	Ja, Eminencjo, wiedząc, że pojedynki są zakazane, porwałem ławę jakąś i zwaliłem nią jednego ze zbójów... i jak mi się zdaje... krzyż mu przetrąciłem...	A gdzież to odbędzie się obiad? Na Polach Elizejskich?	A przecie jeszcze się na mnie gniewasz?	Dobrze, dobrze, byku! Kleiste są twoje słowa i wyciągają się bez końca. A ja tymczasem naga jestem i brudna.	Dziękuję ci, Bazyli Wiedziałem, że mnie zrozumiesz. Henryk jest tak cyniczny, że aż mnie przeraża. Ale oto i orkiestra. Straszna, ale gra tylko około pięciu minut. Potem podniesie się kurtyna i zobaczycie dziewczynę, której chcę oddać całe swe życie, której oddałem wszystko, co we mnie jest dobrego.	Ho!... ho!... widzę, że zmieniłeś się na dostojnych posadzkach! Masz gładką skórę, bielsze ręce i złoty łańcuch na szyi. Na taką ozdobę długo musi czekać bogini oceanu niebieskiego, matka Nut!...	Ja też cieszę się strasznie Ale gdzie jest „dom”?	Naprawdę pan prosi? Zawsze wydawało mi się, że jestem dla pana obojętna...	On życzył sobie, żeby akt odbył się w kościele katolickim.	Czy skończyłaś już robotę? Może byś została tu u mnie przez kilka minut?	Może by zaszedł do Stępkowskich?	Słonia, który należy do Hindusa mieszkającego o sto kroków stąd.	A może lepiej było wziąć połowę złota samemu i przerwać wojnę	Cha, cha, cha, własnemu biegowi! A czy wiesz, na czym ten własny bieg będzie polegać?... Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego, że przy ogłoszeniu bankructwa tych setek moich firm wyjdzie na jaw fikcyjność ich kapitałów, fałsze bilansowe, bezwartościowość wielu portfeli, fałszerstwo wielu depozytów? Czy myślisz, że na pokrycie pasywów aktywa wystarczą bodaj w czwartej części, zwłaszcza teraz, gdy większość moich papierów utraciła trzy czwarte wartości?... I ja mam odpocząć!	Dobrze, na okręcie, zaraz, jeżeli panu o to idzie. Kiedy? Jutro rano?	Jeśli to pani może zrobić przyjemność.	Misiu Niedźwiedzki, podniesiony do niebywałej w świecie niedźwiedzim godności. Pamiętaj, byś odpowiedział pokładanym w tobie nadziejom.	Na żebrę ino nam iść, we świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak te woły harowalim i dnie... i noce... za parobków... a teraz co?... A Pan Bóg was pokarze za krzywdę naszą!... Pokarze... Całe sześć morgów zapisali... a te szmaty po matce... te paciorki... to wszystko... i la kogo to? La kogo?... La takiej świni! A żebyś pode płotem zdechła za krzywdę naszą, a żeby cię robaki roztoczyły, ty wywłoko, ty lakudro jedna, ty!...	Niech cię Bóg ma w swej opiece, mój ojcze!	Tak, ale oni dzierżą tego mnicha.	A Chtawjan?	A ty masz?	Barkis!	Brawo!... brawo!...	Cicho, Jaguś, cicho!	Cicho, szczeniaki!	Co pani powiada?!	Co?! Zgoda z tymi wilkami?!	Czyn jeden jest tylko: w głębi ducha!	Cóż pan robi?	Cóż tam nowego umyśliłeś?	Dobrze ale gdzieżeś bejał?	Gdzie siedzą?	Ja tylko powtarzam, com słyszał	Jaki sposób?	Janek.	Kumie, czy to wszystkie wracają?	Las, Interes, Sprawiedliwość	Masz rację	Miałaś mi opowiedzieć sen!	Możemy zobaczyć twój język, Andy?	Możesz być ranionym...	Niechże waćpana Bóg prowadzi i nawróci na prawdziwą drogę, abyś zszedł z tej, po której błądzisz.	No! wracajmy	Pamiętam. Byczo jest.	Po staremu: jest dość!	Przyprawione we właściwy sposób są lepsze niż najlepsza dziczyzna	Próżno mi pochlebiasz.	Pójdę z panem kawałek.	Stulże gębę. Co cię ugryzło! Zawsze musi psuć mi humor. Chodźmy.	Słucham panią.	Tak jak moja, gdybyś mi czytał twojego ulubionego poetę	To ty pomóż mnie.	Upadnijmy na twarze!...	W porządku	W swoim pokoju, z notariuszem.	Żywie syn jego, ta sama krew!
No cóż, drogie dziecię zdaje się, że płaskonosa jejmość nie prędko sobie ze mną poradzi. Panie tu powiadają, żem zniósł bez szwanku takie uderzenie krwi, które by mogło byka zabić.	Ale obiecujesz, że nie będziesz się kąpał w morzu?	Choć to Kmicic mówi, choć Kmicic ostrzega, niechże mu wierzą, niech się poradzą z innymi pułkownikami i zastanowią, że w kupie będą mocniejsi. Powtarzam, że hetman już w drodze, a ja panu Wołodyjowskiemu nie wróg.	Pewnie że lepiej by pani zrobiła, zamiast się dręczyć jak przed chwilą; aż pani płakała, proszę pana! O, gdybym ja była mężczyzną, nigdy bym nie pozwoliła płakać kobiecie, którą bym kochała! Lepiej by pani zrobiła, zamawiając buciki z cieniutkiego safianu. Ale dyrekcja tak skąpi na wszystkim! Doprawdy, powinien by pan zamówić dla pani...	Nie odzywaj się	Niech pan chwilkę zaczeka Nie wymagam od pana natychmiastowej odpowiedzi. Chcę pana ustrzec przed szaleństwem. Musi pan mieć trochę czasu na rozważenie wszystkiego. Zwłaszcza na zastanowienie się nad faktem, że sprawa ta nie tylko dotyczy pana, lecz również pańskiej żony. Może się pan z nią naradzi.	Piękne maksymy mi pan skarbnikowicz ogłasza! Teraz się wcale temu nie dziwię, co mi ów baron niemiecki tyle o barbarzyństwie mężczyzn w Polsce nagadał i co mi pan Rychter i wszyscy ci panowie, którzy francuskie suknie noszą, zawsze powiadają.	A jakżeż, towarzyszu, przez kordon? Przez kordon ręką nie sięgnie. I przebić się, wiadomo, nie sposób.	Kiedyż to są przesądy damskie i nic więcej. Interes wymaga, więc nie ma i nie może być kaprysów.	À propos pani Verdurin czy pani wie, kto tam będzie u niej we środę... A, przypominam sobie teraz, żeśmy przyjęli jakieś zaproszenie na najbliższą środę. Czy nie zechciałaby pani przyjść do nas na obiad od środy za tydzień? Poszłybyśmy razem do pani Verdurin. To mnie onieśmiela tak wchodzić samej; nie wiem czemu, ale ta wielka kobieta zawsze mnie przejmowała strachem.	I na to zgoda Wszystkie zaś zyski wszystkie zyski wyższe nad dwadzieścia procent, proszę cię, ażebyś nie dawał mi ich do ręki, choćbym... błagał, rozumiesz?... ale żebyś dołączał do kapitału. Niech rośnie, prawda?...	Inaczej go odtąd sławić będzie nie tylko Litwa, ale cała Rzeczpospolita.	To sprawa jego i twoja. Ale niech uważa, żebyśmy go nie musieli ciachnąć po jajach. Byłoby mi przykro, stary, ze względu na ciebie. Cześć stary! poszukam panny młodej.	Dziecko! jakżeś ty exaltowana! Nigdym nie widziała nic podobnego! Ale ty jeszcze wszystkiego nie rozumiesz! O! przyjdzie ten czas, kiedy krwawemi łzami zapłaczesz nad tem, coś dzisiaj usłyszała!	Chwała Bogu! Byle o tej porze nie wpadł do nas Starski Jakiś znajomy mi charakter?... Czyje to pismo, Floro?...	Ech, proszę jegomościa, toć ja nie mam o to strachu!	Jak się masz, Marto! Cóż to za przyjemność siedzieć z królikami? Te głupie stworzenia zaraz znikają jak kamfora po różnych norach i dziurach.	Na Boga, że też odważyłeś się na to? Mógłby cię przecież strasznie pokaleczyć!	W takim razie pójdzie to też na waszą korzyść... Będziesz waćpani miała za sobą, że pierwsza pragnęłaś zgody, że od niej nie odbiegasz i że cię do kroków tych zmuszono.	Wasza książęca mość wybaczy śmiałości, ale... mnie się serce kraje i od żalu wielkiego śmiałość przychodzi: co waszej książęcej mości jest? Zalizali (starop.)	Że to nie wszystko	A czy wiesz pan już, kto porwał panią Bonacieux? nie zapomniałem bowiem, iż tej właśnie przykrej okoliczności zawdzięczam szczęście poznania pana.	Co pan pleciesz? Polski nie było jeszcze wtedy.	Co się mam bać?	Im nie wolno jeszcze mówić o wszystkim i mnie także nie! Klara Gulla prosiła chłopaków, by zachowali tajemnicę, a i nam także przystoi czekać i milczeć, tak też uczynimy, Katarzyno!	Mów pan dalej, mości Pastrini Z jakiej klasy społecznej się wywodzi?	Napiję, czemu nie	Nic nam po życiu, mości panowie, bo nie masz wdzięczności na tym świecie, jeno zatwardziałość sama!	Nie	Nie bądź pan głupcem!	Nie dawaj wódki mężowi inaczéj nigdy nie wyzdrowieje.	Nie poskąpił mi ich.	Nie widzisz? Święty Stanisław stoi z próżnymi rękoma, niczym żak szkolny, a pastorał leży jak długi na ziemi pod ścianą.	Nie, komora zamknięta.	No, droga Madziu, tylko nie udawaj Wszyscy wiedzą, że wyprotegowałaś Zgierskiego, potem narzeczonego Żanety... Aha... i jeszcze jakąś guwernantkę z prowincji...	Oho! panna Jadwiga pełniuteńki kosz roboty odnosi! A u mnie już z miesiąc wcale żadnej nie było!	Oj, coś widzi mi się, że kręcisz.	Pan tak mówi... ja się wstydzę...	Pewnie bić się będą	Takie drogie prezenty robi się tylko kokotomkokota (daw.) przygryzła wargi.	Zapytaj na stacji, czy nie ma listu do mnie.	O, jak ja jednak panią znam! jeszcze chwila, a będzie wiedzieć wszystko. To wiedzieć i potem wkręcić w to Abnola i wszystko inne dalej	Ale gdzież szukać takiej dziewczyny, o jakiej pan mówisz?	Ale w jaki sposób?	Cóż go tak opóźnić mogło?	I ja mówię to samo	I wiecznie z nim być!	Juści, wyrwij wilkowi z gardła, wyrwij! Sześć morgów grontu! To my u niego z kobietą za parobków prawie służym, a on obcej zapisuje, leda komu...	Odbiją sobie część kosztów pogrzebowych. Muszę to samo polecić testamentowo swoim spadkobiercom. Cóż Myszkowski tak dumacie?	Pan jest genialny zrobi mi pan prawdziwą radość, jeżeli pozwoli pan oblać to butelką szampana.	Po to ja i jadę, by jego znaleźć	Tak ma być że tych ludzi, co przy kolebce, nasi pachołkowie powiążą, wy, stryjku, chycicie starego Zygfryda, a ja na Arnolda uderzę.	To jutro.	To po co pytasz?	To, co zrobiłem, szanowny panie było zrobione z rozmysłem. Pan de La Baudraye ma sześćdziesiąt tysięcy franków renty i odmawia żonie pensji; chciałem mu dać uczuć, że jestem panem dziecka.	W każdym razie lepiej zostańmy tu gdzie jesteśmy, czekając, aż żołnierze nadejdą nam z pomocą.	Więc gdy kto chce użyć czółna, to musi powrócić na powierzchnię morza?	A Frączek co powie?	A chorągiew?	A cóż byśmy innego mieli do roboty? I rozdasz, miłościwy panie, ziemie ich i dziedziny tym, którzy ci wiernie służyli.	A ona ogień podłożyła.	A skąd go weźmiesz? Od twojego księcia?	Aleś zbielał!	Bah!...	Chciałbym! Jest może list do mnie?	Co ci jest?	Co za pytanie?	Czy wolno mi prosić o przykład?	Cóż ten pisze? i czego przychodzisz?	Dobrze, pamiętaj	Dobrze, przyślę pani jutro spis tytułów.	Drogi panie, w najprzyjemniejszej. Ojciec da panu pięćdziesiąt tysięcy liwrów rocznie, póki będziesz pan w Paryżu.	Dufamdufać (daw.)	Gadajże!	Ha, ha, ha!	Hm	I dla mnie Może pójdziemy pieszo?	Jakiemuś chłopu ukradł te czerwoną czapkę, panie?	Jakże ty możesz?	Jestem! Co trzeba?	Kiedy ja, proszę pana, mam kupić lekarstwo.	Krwawa służba...	Ludzie, a otwórzcie tam!	Mama już jest, moja droga, a ptaszka będziesz miała jutro, gdy zechcesz.	Mendełe? Dlaczego stękasz? Boli cię coś?	Mniejsza z tym, Pencroffie!	Mówią, że Kraków okrutnie urósł od króla JagiełłyWładysław II Jagiełło	No a ty, Gotfrydzie, jakiego czynu gotów byłbyś na cześć córki mej, księżniczki Roksany, dokonać?	Och! oto promień, pryzmat barw. Winszuję, winszuję.	Od kilku miesięcy.	Ostawajcie z Bogiem, matko badanie, wypytywanie..	Ot, jau ir matytis Vincų Vinco jtekmėįtekmė užpakalyje jų atsiliepė  netikėtai vyriškas balsas Škeredelnikučio, neseniai sugrįžusio iš  universiteto ant vakacijų.	Pan profesor ma zupełną rację	Panie dyrektorze, co obchodzi chorego, który tu przyjeżdża po zdrowie, zagajnik, a nawet tuja? Tam jest błoto! Łąka nasiąknięta jest zgniłą wodą, która stoi w nieruchomym kanale. Ten kanał trzeba zaraz zniszczyć, a łąkę przerżnąć kilkoma rowami. Osuszać, osuszać...	Proszę, powiedz: kocham!	Tak jest.	Tedy jeden zginął?	W tej chwili nadejdzie	Widzisz, mężu, u nas ludzie świątobliwi zadają sobie takie umartwienia.	Z której strony?
Przeciwnie!... Wasza wielebność jest stokroć lepszy dla mnie, niż zasłużyłem. Idziemy oblegać Roszellę, tam będę walczył pod okiem Waszej Eminencji, i jeżeli będę miał szczęście sprawiać się w sposób, który zwróci Jego uwagę, to po wojnie będę przynajmniej posiadał jakieś prawo do łaski, co zarazem usprawiedliwi odznaczenie, jakiem obecnie chce mnie Wasza Eminencja zaszczycić. Wszystko powinno mieć swój czas: może później zdobędę prawo oddania się sam na usługi, gdy dzisiaj wyglądałoby, jak gdybym się sprzedał.	Dobrze! Znalazła się czy nie?	Beniaminku po co pytać, gdzie to jest daleko kwiatki zawsze blisko i lekko zsunęła mię z kolan, lecz ja nie pobiegłem według jej rady, tylko sobie poszedłem brzeżkiem rzeczki i próbowałem, czy też ja się dostanę daleko za pole gdym ręką wyciągniętą iglastych krzaków jałowcu się dotknął, a nie dotknął ściany nieba i zrozumiałem co to jest „kiedyś w przyszłości”.	Nie bardziej niż teraz pan troszczy się o to, co się ze mną stanie	Ja nie będę się tyle zajmować lalkami i fortepianem, za to co dzień odrobię lekcje. Jestem głupiutka, więc powinnam się uczyć, nie bawić	Brzydzisz się mną?	Gniewam się?	Pytam, czym się zajmujesz, z czego żyjesz?	Ty się nie martw Oni się odczepią. Mnie też z początku dokuczali!	O!... Boże wielki!... i tak zostaniecie oszukani rzekł Athos, wielki pesymista, gdy szło o ludzi. Przyrzekną wam wszystko, aby dostać pieniędzy, a w drodze strach im rozum odbierze. Gdy ich złapą, zastraszą, wygadają najtajniejsze polecenia. Cóż u djabła?... przecież nie jesteśmy dziećmi!... Aby dotrzeć do Anglji trzeba przebyć całą Francję, zasianą szpiegami i kreaturami kardynała; trzeba paszportu, aby móc wsiąść na okręt; trzeba umieć po angielsku, aby dać sobie radę w Londynie. Przyznam się, że to mi się bardzo trudnem wydaje...	Jezu, ratuj! Ja mam dopiero na wiadomości czekać! Przed wiosną nie może nic być, a tymczasem uschnę, jak mi Bóg miły! Dobrodzieju! Wszyscy w wasz rozum i eksperiencję wierzą, wybijcie wy babom z głowy to czekanie! Dobrodzieju, na wiosnę wojna! Bóg wie, co się stanie; przecie ja się z Zośką chcę żenić, nie z tatusiem, za cóż mam do niego wzdychać?	Oddałem, bo cóż miałem robić? Zresztą mnie się tylko tak zdaje, że mnie pokazują i opluwają. Z Egipcjan, kto mnie zna, kłania mi się tym niżej, im sam jest wyższy. Przez czas, kiedy tu jesteś, nasz pan, Sezofris, mówił, że trzeba mi dom powiększyć; pan Chaires darował mi stągiew najlepszego wina, a sam najdostojniejszy nasz nomarcha przysyłał do mnie zaufanego sługę pytać: czy ty jesteś zdrowa i czy ja nie zostałbym u niego rządcą?	Jaszko uszedł! Nie obawiam się go, człek jest mały, lecz któż wie? jam temu winien może!	Stara szkoła! Stara szkoła! My się na tym rozumiemy! Ale gdzie oni się tego nauczyli?	Naturalnie, że słyszałem, panie dyrektorze. W kawiarni słyszy się o wszystkim.	To się rozumie, zacóżbyśmy pracowali w pocie czoła.	Ale kiedy ja się boję!...	Dawaj żywo! Czegoś się opóźnił?	Uciekajcie! Dlaczego trwonicie drogocenny czas? Uciekajcie i ratujcie się!	Ma pan słuszność pozornie Jednak zdaje mi się, że powszechny pokój świtać już poczyna.	Powiedziałam tylko, że mi się tak zdaje.	Mości Thomson, winszuję waćpanu; zręcznie brałeś się do rzeczy... atoli jeden szczegół był dla mnie nieco niezrozumiały. Czy na imię jest ci Jakub? Czy Karol? Czy też Jerzy?	Godzisz się mi tak serce rozdzierać?	Tak jest rzeczywiście, nie w tym jednak stopniu, jak pan sądzisz. Teraz oto udaję się do Romorantin, a może i do Louches.	Tak, ale nie na to, ażeby wołać na cały głos, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości (oby żył wiecznie!), rozpoczniesz wielką wojnę, po której zajdą zmiany w Egipcie... Jakie zmiany?... I kto, za życia faraona, ośmieli się mówić o planach jego następcy?...	Zdaje mi się, że wszystkim wolno pisywać do Janiny?	Nic mnie to nie obchodzi. Sztuka nie jest odbiciem łajdactw tej jakiejś rasy i tej jakiejś społeczności; nie jest trąbą, przez którą mogą krzyczeć rozmaite bałwany, że jest ciepło, albo mokro, że im się jeść chce, albo potańcować...	Między Bogiem a prawdą nie przypominam sobie tego napadu... Strach pomieszał mi w głowie. Ale dobrze pamiętam jedną rzecz, która się stała tegoż dnia i zostawiła mi ciężkie wyrzuty sumienia...	Nie wie pan, czy uposażenie na ślub już nadeszło?	Jakże to? Żaden z was nie pomyśli, czy nie ma jakowego środka ratunku? A przecie warto nad tym dowcip wysilić! Zali mamy gnić w tej piwnicy, gdy każda ręka ojczyźnie potrzebna? Gdy jeden cnotliwy musi za dziesięciu zdrajców wystarczyć?!	W tym cała trudność Różnie by można o tym mówić. Ale zdaje mi się, żem słyszał, iż waćpan tęgo władasz szablą?	Powiedzmy od razu: na trzy lata. Tylko jego świątobliwość mógłby oddać w ciągu roku piętnaście talentów, ale nie młody książę, który co dzień musi przyjmować wesołych szlachciców i piękne kobiety... Ach, te kobiety!... Czy prawda, za pozwoleniem waszego dostojeństwa, że książę wziąłeś do siebie Sarę, córkę Gedeona?	To prawda! Szukałem w skrytce mieszczącej się na lewej ścianie skrzyni. Ale Jan twierdził, że skrypt leży po stronie prawej. Naturalnie zacząłem szukać na nowo i znalazłem, rzeczywiście, na samym spodzie, po prawej stronie, zapomnianą zupełnie skrytkę, a w niej leżał sobie najspokojniej mój skrypt!	Poczekaj czy nie przyszło ci na myśl, że te meduzy mają w sobie zmagazynowane doświadczenie wielu wieków, a takie doświadczenie, ten kapitał intelektualny poucza, że wszelki pęd, wszelka aktywność, to tylko marnowanie sił i bezrozumne harce w zamkniętej klatce?... Zresztą... dajmy temu spokój. Pozwól, że zaproponuję, byśmy poszli na obiad.	Przysięgam na Boga, że nic nie rozumiem; ale tak mówisz pani do mnie, że wolałbym, ażeby mi nóż w serce wbili i jeszcze świdrowali nim... Do licha, przecie zbrodni nie popełniłaś?... Mówże, pani!...	Jak setki i tysiące innych! Piękna, rozpieszczona, ale bez duszy. Dla niej Wokulski tyle wart, o ile ma pieniądze i znaczenie: jest dobry na męża, naturalnie, w braku lepszego. Ale na kochanków to już ona wybierze sobie takich, którzy do niej więcej pasują.	Ja nie żartuję	Ale ja nie wiem...	Tak... tak... Trochę więcej... Myślę, że pięć do sześciu tysięcy... Poproszę poczciwego Wokulskiego, to mi to załatwi...	Tak, caballero. To tak zwany surrillo, czyli skunksowiec andyjski, oczywiście najsmrodliwszy z całej skunksowej rodziny. Nikt nie jest w stanie znieść wydzielanego przez niego odoru, nawet psy.	Hamburczyku, pokażmy im, że stać nas na więcej. Nie będą mieli wątpliwości, z kim mają do czynienia.	Ba! To byłoby proste. Ale oni wcale nie symulują. Wszystkie możliwe testy i zastrzyki na prawdomówność wykluczają symulację.	Ani ja! Moja jedyna radość, to KopycissumusKopycissumus Kopycissimus i King.	Cóż ja panu mam mówić, kiedy pan sam wie wszystko Ten pan powiedział mi, że należy do policji, że jest detektywem, i kazał milczeć.	I dobry, że nie znaleźć lepszego...	O nie!... Szkoda, że zginął mój list...	Tęskniłem więc, i coraz mocniej. Nie mogłem przemóc owej tęsknoty, zwłaszcza że przybył jej w pomoc niepokój smutnego przeczucia. Urwałem liche interesa i wróciłem. Nie darmo tęskniłem, nie fałszywie przeczuwałem.	A niby to nie wy spiliście Króliczego Bobka i podpłaciliście go, żeby zdemolował mieszkanie Kinga?	Wszystko jedno, mości książę, boć to kardynalny fundament Rzeczypospolitej... A cóż jest ojczyzna, jeżeli nie zbiór praw, przywilejów i wolności, stanowi szlacheckiemu przysługujących?... Pana i pod obcym panowaniem znaleźć można.	Czyż teraz nie czyściej tu i nie ładniej, stryjciu Antoni?	Mam taki sen, o którym nigdy nie mówiłem	W takim razie nie ma nieszczęścia...	Zapominasz w zapale, jak kruche szczęście ludzkie.	AntysemityzmWyprztyk: Helu, jutro na spowiedzi powiesz mi o tym wszystkim. Teraz milcz. Ja znam te konsekwencje: na dnie tego jest nienawiść do Ariów maskowana ogólnoludzkimi ideami.	Mam tyle lat, ile mam. Ważne jest to, że mama pana zaprasza.	Cierpiałem w nocy we dnie zawsze bole mi folgę dają. Jesień nadchodzi, jest to pora w której najwięcej cierpię, trudno senectus ipsa est morbussenectus ipsa est morbus (łac.)	Och! każda oberża będzie dla nas dobra na ten krótki przeciąg czasukrótki przeciąg czasu	Objętość tego statku wynosi tysiąc pięćset ton, a jedna tona znaczy tysiąc kwart; zatem „Nautilus” zawiera milion pięć kroć sto tysięcy kwart, co podzieliwszy przez dwa tysiące czterysta... otrzymamy na iloraz sześćset dwadzieścia pięć. Zatem powietrze zawarte w „Nautilusie” mogłoby wystarczyć dla sześciuset dwudziestu pięciu ludzi przez dwadzieścia cztery godziny.	A te gałgany budniki, to konie kradli. Dziś pan Pomocnik złapał ojca co prowadził je, a oto synalek, za którym nas posłali; sam w ręce wpadł.	Będzie tak około dwustu, może trzystu tysięcy... funtów szterlingów	Człowiek to srodze pokrzywdzony Pani musisz wiedzieć o tym.	A to co za lala zapytał, wskazując Maciusia.	A więc wolisz pan, abym dał ludziom, których uważasz za niegodziwych i fałszywych, pieniądze przeznaczone dla wiernych przyjaciół?	Ależ to geometria	Kto to była ta mała w różowym kapelusiku?	Mówię ci, że mam pieniądze. Wszystkie pieniądze.	To dobrze... Z koni, waszmościowie!	To on taki?	To, panie hrabio, najcenniejszy ze skarbów naszej rodziny.	Pani ma mi coś do powiedzenia	Prosiłem pana, żeby pan usiłował odwieść ją od tego zamiaru.	A przecież nad tą wodą stoją wasze wioski. Jakże ludzie będą bydło poili i korzystali z tej wody?	Gotowi wejść do wnętrza statku.	Jego na gwałt ożenić trzeba!	Jestem.	Jeszcze mało.	Kochasz ją?	Milcz, ty wole	Poszli do Wielunia!	Ależ chciałeś pan tyle samo za kurczę!	Ambicja dopytywali „mistrza” koledzy	Ciekawe! Cóż jej mogły zarzucić?	Dick panu otworzy	Grzech, Zbawienie	Idziemy.	Juści, kartofle kiej kocie łby i dużo pod krzami.	Królowo niebieska!	Mam nadzieję	Musi dużo sztuk umieć.	Mów...	Nic łatwiejszego!	Nienawidzicie miłości.	Owszem, dokończę.	Polska, Polak	Potem je przeliczono?	Ragnetę Cztery dni temu byliśmy pod Nowym Kownem i pobili nas.	Rety! Zbroiła co przeciw rodzicielom?	Sumienie, Kara	Więc o co chodzi?	Zaszła kradzież.
Zostawcie... nie... pewno nie... Skąd ma siła być. Takie życie. A ona nie przebacza równanie (matematyczne). ci zawsze wypisze: X = 0, i śmierć. Basta cosibasta cosi (wł.) dziś popr.: Hercen, Aleksandr Iwanowicz (1812–1870), rosyjski pisarz, myśliciel i działacz społeczno-polityczny, zwolennik poglądów rewolucyjno-demokratycznych, stworzył doktrynę socjalizmu rosyjskiego, który miał powstać z pominięciem fazy kapitalizmu; popierał ruch rewolucyjny okresu Wiosny Ludów oraz powstanie styczniowe w Polsce; autor książki autobiograficznej Rzeczy minione i rozmyślania.. Zazdrościłem zawsze Herzenowi. Jaki on szczęśliwy był. Pomiędzy takimi ludźmi żył. Takich miał przyjaciół. Morze, góry, muzyka. I ludzie jak morze i jak muzyka. Nie chciałoby się umierać. Na południe pojechać i mieszkać sobie w białym, czystym domku. Śpiew żeby był. Okna otwarte na morze. I myśleć, myśleć. NaukaWy nie wiecie, co to jest matematyka! Wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra matematyka, cóż! Że mnie by łopuchyłopuch Głowa jego płonęła. Miał silną gorączkę i zaczynał bredzić. równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. Cisza... I cóż ja tam sobie, zbłąkany dyferencjałdyferencjał (daw.)	Biedaczysko! Co za klimat! Żyją tam, jak na Saharze, pod rozpalonym kloszem. Biedny chłopiec! Pomimo wyglądu słabe to było stworzenie, porwał się na czyn ponad siły, upewniam was, nad siły. Annie, duszko, musisz przecie doskonale pamiętać, że silny nie był nigdy, nigdy! Od czasu jak on i córka moja, dziećmi będąc, chodzili z sobą pod ramię, wiem, że silny nie był.	A wiem, wiem Owoż nie dziwno, że waszmość za swoich kilka dni nie poznałeś wszystkich, którzy tam byli, i nie dziwno, że ja waszmości nazwisko pamiętam, bo przed bitwą, kiedy oficer z depeszami przyjedzie, toć o nim wiedzą w całym obozie.	O! co nos, to mam dobry, nie powstydzę się i ręczę waszeci, że kiedy idzie o wino, to się nikomu nie dam, a bylem tylko powąchał, to zaraz powiem skąd ono, jakie, czy dojrzałe, czy zielone, wszystkie złe i dobre przymioty zaraz rozpoznam. I  nie ma się co dziwić, bo w mojej familii mam po mieczu dwóch najdoskonalszych znawców wina w całej Manchy. Zaraz ci opowiem o nich historyjkę. Razu pewnego proszono ich, ażeby dali zdanie o winie w beczce stojącym. Jeden wziął go kropelkę na język, a drugi tylko powąchał, po czym pierwszy powiedział, że wino czuć żelazem, a drugi zaręczał, że je czuć skórą. Właściciel się zaprzysięgał, że to wino czyściutkie, że nic w nie nie włożono, co by taką woń dać mogło ale obydwaj smakosze obstawali przy swoim. W jakiś czas potem, kiedy sprzedano wino, wzięto się do mycia beczki i znaleziono w niej kluczyk z rzemienną przewiązką. A co wasze na to? co? wszakże kto z takiego rodu idzie, musi się znać dobrze?	Nie gniewaj się, proszę, nie mogę, widzisz, żyć bez przywiązania, w chłodzie, w obojętności... Tak mi ciężko! Wiem o tym, że mam tysiące przeróżnych wad, lecz ty jesteś tak dobry, że chcesz zahartować mój słaby, niedołężny charakter. Jane, nie sprzeciwiam się już niczemu, zranisz mnie śmiertelnie, odjeżdżając...	Nie ma o czym mówić bo ja się na to nigdy nie zgodzę.	Nie umiem pani tego zdefinjować krótko, ale dałem jeden przykład, dobrze ilustrujący przewróconą głowę; dam teraz drugi: pani Stabrowska, literatka powiatowa, zamiast pilnować gospodarstwa, męża, dzieci, bawi się w pisanie głupich wierszyków i jeszcze głupszych artykułów, mających zreformować świat. Albo to nie jest typowa, przewrócona głowa?	Nie potrafię tego wytłumaczyć, pani, ale bałbym się, widząc cię na pokładzie „Błyskawicy”. To przeczucie wiszącego nade mną nieszczęścia, którego nie potrafię nazwać, bez końca mnie dręczy. Zadałaś mi pytanie, a ja zamiast się ucieszyć, poczułem ukłucie w sercu. Spójrz na mnie! Czy nie zbladłem bardziej niż zazwyczaj?	A bo mu też potrzebne było wojenne rzemiosło. Gdyby nie oblężenie BełzaBełz	Ach, to nie są mewy!	Byliśmy gdzieindziej, tam nie było też wcale zimno	Hrabia da posadę młodemu Margueron, a pan nie masz posad do rozdania!	Królowa młoda nadto jest bogobojnie, skromnie i miłościwie wychowaną, aby się uskarżała na to co cierpi; znosi ona, ale cały świat wie, że pożycie młodych małżonków nie takie jest jakiem być powinno.	Nie należy narzekać	Nie, dziękuję!	Nikogo nie widziałem, sir	Panie Franciszku! Błagam pana, niech pan nie odchodzi!	Panie ministrze sprawiedliwości, to mnie nic nie obchodzi.	Panie redaktorze, dałem komunikat, nic ponadto nie wiem.	Wiem, do czego zmierzasz, Edmundzie. Ale nie mogę przyjąć nic, czego syn mógłby mi zabronić.	Tylko, widzisz, drzazgę można wyciągnąć, jeśli nie za głęboko wlazła i jeśli się da uchwycić. Zresztą, co są porównania! Z wyciągniętą drzazgą nic nie tracisz, a mnie się widok na przyszłość psuje.	Ależ mężusiu, nie jestem neuropatką	Cóż chciałeś, żebym ją gwałtem zatrzymał! Ty jej nie znasz!	Wszystko dobrze ale jak starego da Bóg uwolnią a do domu wróci, dalibóg nie wiem co będzie.	Wy, Kasjanow, jak byliście, tak i umrzecie, mówiłam wam, nie śmiejcie żartować.	Szkoda, że będąc we Frankfurcie, nie spytałam Klary, czy mogę zabrać swoje łóżko. Są tam trzy miękkie poduszki, tak wysokie, że się zawsze z nich zesuwałam i trzeba było ciągle poprawiać głowę, gdyż w mieście sypia się wysoko. Czy to by ci sprawiło ulgę, babko?	Byłem tam tylko trzy dni w mieście, a dwa tygodnie w więzieniu, nie widziałem nic, nawet pól, gdzie się hoduje maraskino	I tam Yetmeyer dziś ciebie odnajdzie, zmuszając sromotnie do rozegrania nieskończonej partii. Przejąłem dowody, że wpadli na ślady naszego transportu. Nie można dopuścić, by się przedostali na samą wyspę. Za chwilę wyruszam w daleką podróż, by szlachetne plany pokrzyżować zgrabnie.	Ale co pomoże płacz i tęsknota?... zaprawdę rzeczy to nie męzkie; potrzeba umiéć cierpiéć, lub myśléć jak się wyzwolić? Tyś ulubieńcem Cezara, tobie się łatwo wykupić z niewoli... za tobą i my pójdziemy...	Rzekłam!... Wydrzeć bym się mogła, a nikto by się nie pokwapił!... Kto ta stoi o sieroty?... Skrzywdzić to każden gotowy i sponiewierać!	Zaręczam, że tak jest i że zrobione będzie wszystko, co potrzeba, abyś znalazł ich, panie, szczęśliwymi, gdy i tobie kiedyś uprzykrzy się ziemski żywot.	Maks powiada, że majątek ojca, więc stary może go nawet zmarnować, jeśli mu się tak podoba.	Waćpanu dziw pewno, żem spod jego ręki żyw wyszedł? Sam też sobie przyznaję, że niemała to sztuka.	Zakład pana Fogga jest tylko pretekstem, na który daliście się złapać pan i koledzy z klubu „Reforma”, gdyż w jego interesie było zapewnić sobie pańską współwinę.	Bo wszyćkie takie święte, że niechby je kto tak przyniewalał, to samo by zrobiły!	Po prostu dlatego, że opierają się na czczym wymyśle. Na absurdalnym wymyśle.	Ja pytam się ich, gdzie jest ta... ta... jakże jej tam?... Ta, co zakłada pensję...	Jak w sedno utrafiłeś! Wolę glejty zachować na inny czas, jeżeli można inaczej się przedostać!	Żyją kiej dziedzice... Takim to dobrze... Po pokoju chodzą... na kanapach się wylegują... w cieple siedzą... słodko jadają, a ludzie na nich robią...	Cudów ponoć dokazywał w ostatniej wojnie, aż cenę na jego głowę nałożono, bo wolentarzamiwolentarz (z łac.)	Należymy do szlachty, wasza królewska mość. Ojciec mój jest baronetem Hendon ma na myśli klasę baronetów, barones minores, w przeciwieństwie do mianowanych przez parlament baronów nazywa się sir Ryszard Hendon z Hendon Hall, w pobliżu Monk Holm w hrabstwie Kent.	A teraz powiedz, jesteś gotowa podzielić mój los, jakikolwiek będzie?	Ale ten stary dziad ma miliony.	Ależ w sypialni; ja chcę to mieć przed oczami.	Bardzo uprzejmie!... po sąsiedzku!...	Bo te pokoje są zamknięte pod nieobecność lokatorki. Klucz u niej. Jeśli chcesz bardzo, to napiszę, niech przyśle.	Boże, jaka tu cisza! Jak w grobie.	Byłbym posłał starego Kiemlicza, ale on na tamtym świecie, bo w parowie usieczon, a synowie za głupi. Ci pójdą ze mną. Byłeś w Taurogach?	Będę.	Co się stało?...	Co wam do tego! znajdę obłogi, a pójdzie zając w żyto, no, to i my za nim.	Czy pan rozmyślnie używa czasu przeszłego?	Dużo też pan miał roboty z przetrąceniem tej płyty marmurowej? Czy może przetrącił ją pan od jednego zamachu?	Dzięki Bogu, tak. Gdyby inaczej było, w tych warunkach ładne piekło mielibyśmy wszyscy troje. Brrr!	Fe! Wstydź się topić!	I co bardzo?	Jak to?	Kapitanie komendancie, obowiązkiem to jest twoim, żebyś się nam wystarał o drugi bilard	Może będziemy zmuszeni schronić się do Granitowego Pałacu?	Niech pan spłaca długi w miarę zgłaszania się wierzycieli. Dziś zepchniemy tych, którzy mają późniejsze weksle. Więc to wyniesie dwa do trzech tysięcy?...	Szanuję go, ufam w jego rozum.	Tak!	Tak...	To napijmy się jeszcze wódki!	Walmy na ratusz!	Wszyscy mnie lubią i dobrze mi z tym.	A Ben Joel?	A co?	A to co takiego?	Ale u nas lepiej?	Ano, wracamy, boć nowy mistrz krzyżacki o zgodę przysyłał.	Boże, za co mnie karzesz!	Cicho no! Słychać turkot!...	Czy jesteś szczera ze mną, moje dziecko?	Cóż za absurdum! Jest to dama do towarzystwa, cerberCerber (mit. gr.)	Drukują. Wydałem farbę.	Dusza	Ex-piękność!	I cóż z tego	Janie	Juścijuści (gw.: już ci)	Kasiu! czy to ju drugi raz dzwonili?	Kto to jest?	Matka, Syn, Spotkanie biadała matka.	Może poprosić?	Mówi pan szczerze?	Niepodobna, moja poczciwa Anusiu, twoja cera okopcona wyda cię!	Niezupełnie, rada bym usłyszeć o celu tego zbierania.	Ojcu?	Pan bywasz w teatrze?	Po cóż tedy do Kijowa jedziesz?	Proszę pani Wystarczą mi trzy franki, niech pani zachowa resztę. Wystarczy, wystarczy.	Skąd pan wie o tym?	Stary swata?	To deszcz	Trzymałem go w ręku.	W tym koniu człowieczy dowcipdowcip (daw.)	Zadługo pan czekałby.	Zapamiętamy t,o mamo!	Znowu z tym Austriakiem...
Poczekaj pan Mówiłem, że nie wiem, co dla innych jest pobudką twórczości, ale mogę powiedzieć panu, dla czego ja piszę. Nie z literackiej próżności, bo jej nie mam i nie jestem literatem; nie dla ambicyi, bo niema ludzi, którzyby ją zaspokoić mogli; nie dla pieniędzy, bo pan wie, że moje książki zaledwie w kilkudziesięciu rozchodzą się egzemplarzach,	Owszem, prawie o niczym innym nie mówił. Ale tak umiał mistrzowsko władać słowem, że rozprawiając z niesłychaną obfitością i pozorną swobodą, nigdy się nie zapomniał, nigdy się nie zdradził; powoli wydał mi wszystkie skarby swojej wiedzy, wszystkie oprócz zagadki, co była ich kluczem. Kilka razy nawet zdawało mi się, że już się wygadał; wkrótce jednym słówkiem niszczył moje złudzenie, a wprowadzał na nowy domysł. I tak długo byłem przekonany, że cudowna siła leży w blaszce z jakiegoś nowego, nieznanego metalu, który zaścielał dno szkatułki; później mi się zdawało, że cały sekret polega tylko na niezwykłym kształcie i nastawieniu soczewek. Raz też z jednej rozmowy zrozumiałem wyraźnie, że szkatułka jest tylko narzędziem pomocniczym, a właściwa moc wyciągania obrazów ze zwierciadła zawiera się masie chemicznej, którą przesycona jest owa czarna tkanka. Może profesor umyślnie naprowadzał mię na fałszywe tory? Może we wszystkich tych przypuszczeniach była cząstka prawdy? W każdym razie całej nigdy nie posiadłem.	Cóż ci powiem? Ot, człek mierny, człek środka, tylko nie złotego, uczciwy, bo nie popełnił nic nieuczciwego i odwrotnie. A dajże mi z nim pokój! Mówmy lepiej o filozofii, albo śpiewajmy stare kontredanse, co wolisz?	Nie cierpię nieparzystych rękawiczek, ale mniejsza o to, może się znajdzie druga. To nie list, tylko przekład niemieckiej piosenki, którego sobie życzyłam. Zapewne dzieło pana Brooke’a, bo to nie pismo Artura.	Zatem dwa słowa tylko: spalić w tym oto kominku wszystkie papiery zebrane  przez tę żmiję Rassiego i nigdy mu się nie przyznać, że je spalono.  Dodała bardzo cicho i poufnie do ucha swej pani:	A tak, istotnie znane mi są pańskie rysy, tylko nazwiska przypomnieć sobie tak od razu nie mogę.	Nic innego, tylko piekielna jego bezczelność Pan nie wierzy przecież w tę bajkę o Chińczyku? To nieprawda.	Nie umiem grać Tworzę tylko i dyryguję.	Tylko, Stefek, nie bałamuć Madzi. Ty, jak widzę, za często prawisz jej komplimenta.	Może pan zechce sprawdzić stan rzeczy przy pomocy ślepej latarki? Tylko ostrożnie! Proszę uważać, by światło nie padło mu na oczy.	Cofnij pan ten uśmiech nieskończonej pogardy, bo, niestety, nie mnie się należy, nie jestem aktorem, jestem tylko dotychczas dramatopisarzem, uważa pan dobrodziej?..	Ja bym się wcale nie dała kusić i nie myślałabym więcej o tym.	Czemuż nie daliście koła naprawić?	Dobrze. Z góry pana uprzedzam, że rozumiem, iż warunki nie mogą być ułożone tak, by budziły śmiech ludzki, ale liczę też na to, że i pan Kresowski i pan, panie Połaniecki, nie zechcecie ich posuwać do ostateczności.	Inaczej się nie dało, dziadziu.	Nie obchodzi mnie. Zawarowałemzawarować (daw.)	Nie wiesz jeszcze o co poproszę.	Stanisławie Bargeton przybył z pewnością żądać wyjaśnień w sprawie tego, co mówiłeś o Nais. Idź do pokoju żony i zachowajcie się obaj jak przystało szlachcicom. Nie rób hałasu, okazuj niewzruszoną grzeczność, słowem, rozwiń cały chłód brytyjskiej godności.	Tego już pani nie będę mówić.	Wcale nie.	Ależ przysięgam ci, że nie mam pojęcia, kto to mógł być.	Mną się nie krępujcie! King twierdzi, że ja i tak przekroczyłem już wszelkie granice!	Przysięgam przed Bogiem, który mnie słyszy, że wzywać będę świat cały na świadka twej zbrodni, aż dopóki nie znajdę mściciela.	To Czy można przenieść je z zasłoną, razem ze wszystkim, tak jak jest? Nie chciałbym, aby przy przenoszeniu po schodach zostało uszkodzone.	Boję się, żebyś się tu nie nudziła.	I owszem, może nawet więcej niż na Mazurach, co się tym dowodzi, że Sanoczanie, ile że na owsie chowani, o wiele lżejsi są od Mazurów i łatwiej ich kapela poruszy; ja jednak, opleśniawszy, że tak rzekę, po smutnej śmierci śp. mojego ojca, prawie nie byłem w stanie się z domu wyruszyć i gdyby nie pan Konopka...	Nie, na honor, słowo szlacheckie daję, iż sam ją kupiłem za własne pieniądze	Mości książę tak mocno ufałem w twoją prawość, że nie chciałem innego obrońcy przed królem, prócz ciebie samego. Widzę, że nie łudziłem się bynajmniej i dzięki ci za to, że jest jeszcze we Francji człowiek, o którym śmiało można powiedzieć to, co o panu mówię.	Ależ słuchaj, Błażeju, wiesz, o kim ciocia mówi to przecie brat tej trawożernej olbrzymki, którą przyszło ci kiedyś do głowy wpakować mi na kark. Siedziała godzinę; myślałam, że zwariuję. Ale z początku sądziłam, że to ona zwariowała, widząc wchodzącą do mnie osobę, której nie znałam, osobę z miną krowy.	Dlatego, proszę pani, że handel opiera się nie na zyskach spodziewanych, ale na ciągłym obrocie gotówki.	Ale owszem, owszem, tylko pozwól niech się na	Ligio kimkolwiek jest twój Bóg, uczczę Go stuwołem dlatego tylko, że jest twoim.	Cóż żal nada, żal mi was wszystkich a pójdę dla tego.	O, i nieraz Płakała, gdy nasz dziadek, wróciwszy z dalekiego kraju, macał rękami ściany swojego starego domu, którego już nie mógł widzieć, płakała, gdy Jerzy umarł; płakała, gdy bliski jej krewny, człowiek pięćdziesięcioletni, który w jednej parafii przez trzydzieści lat pełnił obowiązki kapłańskie, musiał iść na tułaczkę z żoną i dziećmipłakała, gdy bliski jej krewny, człowiek pięćdziesięcioletni, który w jednej parafii przez trzydzieści lat pełnił obowiązki kapłańskie, musiał iść na tułaczkę z żoną i dziećmi jedną z form represji za dążenia niepodległościowe Polaków było zamykanie szkół., bo na piętnaście miejsc próżnych bywało pięćdziesięciu i więcej kandydatów nawiązanie do pogromu warszawskiego, który miał miejsce w Boże Narodzenie 1881 r. Zabito wówczas 2 osoby, 24 zostały ranne, 1000 rodzin straciło środki do życia, zniszczono mienie 10000 Żydów. i niszczyły ich mienie...	Niechże się pani zastanowi! Uroiła pani sobie, że spotkany na ulicy włóczęga jest ideałem uczciwości i szlachetności...	Na podstawie tych danych, jakie mogę mieć, myślę, że jest interesujący. Ma dziwny sposób bycia i tragiczne oczy. Mam wrażenie, że kocha się bez wzajemności.	Głupi jesteś. Mam na myśli to, co jest dalej, znacznie dalej.	O!... to dowód, że Bóg jest z nami, Feltonie zabili dziś otwór deską...	Ponieważ tak mnie kocha. Gdybyś ty, na ten przykład, kochał jaką osobę i zobaczyłbyś, że przyszedł ktoś obcy, a osoba, którą kochasz, woli jego niż ciebie... cóż byś wtedy uczynił?	A czy powtórzyłeś tę odpowiedź swemu gościowi?	A cóż pani powiesz o hrabi? Zdaje mi się, że to także przystojny mężczyzna?	A kimże on jest, u licha... by tak to odczuwać?	Ach, gdyby pan mój był tutaj on by na to poradził!	Co panu jest, panie Heyst?	I zryłeś się na frasunek jak bela.	Jak się nauczysz tyle, co ja, to będziesz wiedział, skąd ja wiem.	Kto gra? Aha, ja, pan Woliński, ksiądz dziekan i pan Rutowski.	Literalnie nikomu Zależy nam na tym ogromnie. Nawet pańskiej przyjaciółce, pannie Dufayel.	Na Madagaskar!	Sądzę, że pan życzysz sobie być wolny przez cały dzień jutrzejszy?	Tak jest, jaśnie panie.	To i dobrze na ten raz, trza by go jutro sprawić. Wołałaś Jagustynki?	Widziałem Ursusa, panie, i mówiłem z nim.	Wiesz chyba, że zawsze życzę ci jak najlepiej, Lizko	Więc niech zostanie. Zresztą i tak muszę pojutrze wyjechać na kilka dni.	Wracajmy na pokład, a jutro rozpoczniemy na nowo	Właśnie od kilku dni miałem cię o to samo prosić!... niepodobna trzymać się na zbyt etykietalnej stopie z człowiekiem tak użytecznym.	A Murzyna możemy być pewni?	A pani? Jeżeli wolno zapytać...	A toż znowu?...	Ach, panie de Villefort	Bądź spokojny, kochany przyjacielu, znajdą się same, kiedy wyznaczymy odpowiednią sumę.	Co się tknie Toporczyków, głównych sprawców, nad niemi sprawiedliwość być musi	Co w nich męzkiego? co szczerego?	Co za kibić!	Czytałem i domyśliłem się, żeście powierzyli mu piątkę.	Cóż więc?	Do czego to mówisz?	Dobrze mówisz, Anando, potopić. Zaszyć w worek albo zawinąć w czarny wojłok i wrzucić do Orchonu.	Dobrze!... Obejdziem się bez heretyckiej pomocy!	Dopadnę tego łotra!	Duok tai Dieve!	Dźwięk pani głosu mówi co innego!	Gdzie pociąg?	Ile pan ma z tej strony zębów?	Już dość długo gnębił mnie jeden tyran Niech mnie powieszą, jeżeli ty masz mnie jeszcze gnębić, Johnie Silverze.	Lepiej wypijmy za powodzenie naszej wyprawy, przyjacielu	Może poprosić?	Narzeczony to szczotkarz?	Niech Chrystus uzdrowi ją, albowiem będzie wolna.	Niechże nadciągnie Ruś! każdéj godziny się jéj spodziewam, rzekł książe.	Niedobrze pani zrobi Koniecznie musi się tam pani pokazać.	No, to chwała Bogu. Naprawdę życzę panu jak najlepiej.	Och!	Oczywiście	Od was się jej dowiem!	Odsiedziałeś wieżęodsiedziałeś wieżę u mnie zawołał prezes, wchodząc.	Ot i wykręcił się zauważył ktoś z boku.	Panna Ikś i panna Igrek	Skręć nazad!	Skąd wiesz o tym?	Słusznie.	Tak, i z teatru, i z za kulis, i z domu	To jeszcze zobaczymy, moja droga	Trzy!	W czym pana obchodzi wiek moich dzieci?	Widzę ale...	Węgla ziemnego?	„Coś w tym rodzaju Pilnuję tego”.	„Och! moje tysiąc franków”
Niemiec, Zdrada odpowiedział Zbyszko przydarzyć się., jako się Tolimie przygodziło, że i pieniądze zagrabią, i temu, co je przywiózł, nie przepuszczą, jeśli za nim jakowaś potęga nie stoi.	Wtedy gdy o wszystkich miasteczkowych awanturach nie powiedziała mi ani słowa. Przecie mogłem podejrzewać, że ów Sobek, który stanął w twojej obronie, miał do tego jakieś prawa. Ale ty pomyślałaś słusznie: „Nie będę się przed Leszkiem tłumaczyć, bo jeżeli zdobył się na takie ohydne podejrzenia, to niewart jest nawet wyjaśnień”.	Co? Matka dziesięć lat mieszkała tam przecież przy moim zarządzie. Zdaje mi się, że jej nic nie brakło. Nie zajmuję wiele miejsca, jak to sobie przypomina.	To ja dziękuję waszmości. Trąćmy się i wypijmy razem, bo mówią, że przyjaźń trzeba zaraz podlać, aby nie zwiędła w zarodku.	Nie, mój ojcze, na niego prawa nie ma. Powtórzę ci w krótkości jego mowę, odrzucając niepotrzebne dodatki, w które treść samą obwijał: „Musisz pozwolić, bym ukończył rozpoczęte spekulacje, albo wszystko przepadnie i ty sama zostaniesz zrujnowana, bez grosza przy duszy; ja zaś nikogo prócz ciebie nie mogę wziąć za wspólnika”. Czy to dość jasno? On nie przestał jeszcze dbać o mnie. Uczciwość moja jest dla niego dostateczną rękojmią; wie, że mi dosyć własnego funduszu, że się na jego pieniądze nie pokwapię. Jest to spółka nieuczciwa i złodziejska, na którą muszę przystać, bom zagrożona utratą całego funduszu. Nucingen kupuje moje sumienie, a za to pozwala, bym należała do Eugeniusza. „Możesz popełniać błędy, ale w zamian pozwól mi dopuszczać się zbrodni, pozwól mi wydzierać chleb biedakom!” Czy taka mowa jest dość jasna? Wiesz, ojcze, co on nazywa spekulacją handlową? On kupuje na swe imię kawał ziemi, na którym spekulanci podstawieni z jego ramienia zaczynają budować domy. Ludzie ci wchodzą w umowę z rozmaitymi przedsiębiorcami, którym płacą nie gotówką, tylko wekslami z bardzo dalekim terminem wypłaty; następnie mąż mój wypłaca im bardzo niewielką sumę i dostaje za to pokwitowanie, które czyni go właścicielem wszystkich domów; oni zaś ogłaszają się bankrutami, a biedni, oszukani przedsiębiorcy muszą iść z kwitkiem. Firma domu de Nucingen służy do przyciągania tych biedaków. Zrozumiałam i to także, że Nucingen, chcąc dowieść w razie potrzeby, że jest w stanie wypłacać sumy ogromne, posłał znaczne kapitały do Amsterdamu, Londynu, Neapolu i Wiednia. Jakże zdołalibyśmy je pochwycić?	Trwoga nie pozwala ci usłuchać mego rozkazu. Ale nie bój się, nic złego nie czeka cię za to. Wywołaj mi burzę przeciwnie, nie wymagam wcale wielkiej, która by wyrządziła szkody, wolę małą burzę	Da Bóg, mało się ich wymknie Ale kazałem jak najwięcej jeńców brać, a gdyby trafił się między nimi rycerz albo brat zakonny, to już koniecznie nie zabijać.	Ba! To łeb! Tylko myślałem, że do Moskwy przedostał się, bo wspominał, że ma zamiar. A już od bardzo dawna go nie widziałem.	W surowości może nam wyrównywają ale nigdy w użyteczności i sławie, bo dla nich dosyć modlić się spokojnie i cicho do Boga, dla dobra innych ludzi, a my rycerze i wojownicy urzeczywistniamy to, o co oni się tylko modlą, zapewniając ludziom pomyślność i sprawiedliwość dzielnością ramienia naszego i ostrzem oręża. Ale za to narażeni jesteśmy na wszystkie niewygody i utrapienia; latem ciągle na piekącym słońcu, a zimą na trzaskających mrozach. Mamy więc prawo nazywać się zesłańcami bożymi na tej ziemi i wykonawcami sprawiedliwości. Wojna i trudy żołnierskie ciągną za sobą tysiące innych mozołów, dlatego też, kto ten stan sobie obierze, wielkie ma zasługi, jeżeli cały się poświęca dla dobra bliźniego. Z tym wszystkim niechże mnie Bóg broni, abym miał twierdzić, że stan rycerza błędnego jest równie święty i bezpieczny, jak stan duchowny; ale to rzecz niezawodna i z doświadczenia dobrze mi znana, że przecierpieć w nim wszelakich udręczeń, głodu, pragnienia, bólu i niewczasu trzeba daleko więcej, słowem, że to stan daleko nędzniejszy, niż o tym przekonać się można z nieszczęść rozmaitych rycerzy, które historia opisuje. Byli wprawdzie między nimi i tacy, co dzielnością oręża korony sobie zdobyli, ale wierzajcie mi, dobrze oni to krwią i trudami przypłacili; a gdyby nie mieli przy sobie mędrców i czarnoksiężników do pomocy, to bądźcie pewni, że niewiele by wskórali.	Jak ja? smutno się śmiejąc podchwyciła wdowa. Ja! niewiastą byłam na chwilę tylko i to krótką, los mój uczynił mnie, ot czémś ni babą ni mężem. Ani się już znam do niewiast, ani mi się godzi mężem zwać. bo mu i lice kraśne potrzebne i usta śmiejące się i ręce białe.	Nie chcę się panu, oczywiście, narzucać, ale jeśli będziesz pan zmuszony jutro rano wzywać policji, proszę samemu sobie przypisać winę. Złodzieje zyskają na czasie i z pościgu nie będzie nic. Ostrzegłem, a teraz żegnam szanownego pana uprzejmie.	To nic Przyznałbym tylko, że omyliłem się, nie wiem już który raz w życiu...	Więc sądzisz, panie, że robić ich nie potrzeba, nie warto?	Sądzę, że nie. Weźmy przykład konkretny. Co dadzą zasady, przypuśćmy, Lusi Hejbowskiej? Jeśli spotka na swej drodze szczęście, wyrzeknie się go, bo zasady każą jej być wierną panu. Zatem będzie nieszczęśliwa, lecz pozostaną jej nienaruszone zasady.	Chwała Bogu, co nie twoje! A spij się, to obaczysz, co ci zrobię! gdzieś. na wieś.	Mam, i on sam się tego nie zaprze.	Będę szczerym Gdyście uciekali z domu waszego na Palatynie, dziecię unosząc, z całych sił was ścigałem. Nie wiem, jakim cudem wy i ja przebiliśmy się przez ten tłum w bramie Kapeńskiej.	Obecnie, mój chłopcze, masz prawo upomnieć się o swoje siedemset liwrów, lecz z tego widzisz, iż nie było niebezpieczeństwa, żeś miał przy sobie bilecik tej treści.	Artykuł nie jest podpisany. Felicjan, który nie jest taki nowicjusz jak ty, miał tę oględność, aby podznaczyć go literą C, którą możesz odtąd podpisywać artykuły w jego dzienniku, należącym do skrajnej lewicy. My wszyscy jesteśmy w opozycji. Felicjan okazał tę delikatność, iż nie chciał wiązać twoich przyszłych przekonań. W kramiku Hektora, który jest prawe centrum, możesz podpisywać L. Atakuje się anonimowo, ale można podpisać pochwałę.	I nikt, panie hrabio, nie ma zostać w domu?	Nie klekocNie klekoc emocja, daw.: skłonność, sympatia, miłość; dziś popr. M. i B. lm: afekty..	Nie mogę	Nie.	Niestety... Urodziłem się i kształciłem w Małopolsce	Stało się, panowie	Co znaczy niemożliwe! To wszyscy wiedzą. Ten jubiler Iwanowski obił go na ulicy po gębie nie dalej jak pół roku temu za szwindel z wekslem, a Brzęczkowski oblizał się i nawet nie pisnął. To przecież znana szuja. Może pan ciekaw wiedzieć, jak on doszedł do tej fabryki naczyń emaliowanych? Oszukał, panie, w najbezczelniejszy sposób wspólnika i sieroty po rodzonej siostrze. A pan go jeszcze broni?	Nie, rodzice nie pozwalają mi chodzić do teatru.	Hm! Nie każdy brat kochany bywa i nie każde kochanie... Ależ, Copperfieldzie, nie pijesz, jak widzę! Wychylmy kieliszek na cześć pierwiosnków, w twoje ręce! A drugi na cześć lilii, co nie sieją i nie przędą, w moje!	Jak to nie wpuści! Czy może nas ktoś nie wpuścić?	Ona nie powinna wiedzieć o niczem póty, póki dziecko nie przyjdzie na świat.	Teraz trzeba się krzątać i pracować podwójnie, żebyśmy jutro mogły się swobodnie bawić	To prawda a jednak ja głosuję za tém, abyśmy nie uciekali przed groźbą. Czekajmy, zobaczymy co pocznie, a to nam wskaże, jak bronić się mamy.	A nie skamienieje ci ten chléb w ustach kobiéto? chléb jałmużny jak psu rzucony, siostrze przez Pechral’a!  A będziesz ty go mogła jeść! a da ci on życie? Nie! o nie!	Życie ma coś zawsze dla ciebie, Dorianie. Nie ma na świecie nic, czego nie zdołałbyś dokazać przy swej nadzwyczajnej urodzie.	Gdy wytężam pamięć, majaczą mi się jeszcze przed oczami postacie jakichś starców i kobiet... dalej inne dzieci, starsze ode mnie... jedno zwłaszcza... szczupłe... z miną zawadiacką... z głosem pewnym siebie...	Tak i mnie się zdawało, a jednak ten lud?...	Ale to wszystko nieprawda wszakżeż już tyle lat, jak ojciec Zuzin umarł; czyż to z grobów powstają umarli? Doprawdy, że nie wiem, co wam wszystkim jest, że wierzycie tym baśniom.	Bo nie wiesz, jaki on już był w Reichenhallu nieszczęśliwy, a teraz jeszcze jest nieszczęśliwszy. On nie ma nikogo na świecie...	Gadaj, to mi otworzysz oczy, bo nie widzę.	Podziwiał też urządzenie galerji, gabinetu, numizmatyki i biblioteki, mam więc nadzieję, że Wasza ekscelencja, której teraz nie będę już potrzebny, gdy hrabia gdy hrabia już na świat wychodzi...	Nie znam tego pana.	Nie, proszę pana, sędziego pokoju.	To woły artyleryjskie! No, ładnego zamieszania musiałyście narobić wy, głupie wielbłądy, kiedy przestraszyły się nawet woły artylerii ciężkiej!	Dlaczego? Pragnąłeś pan może własnymi oczami upewnić się, czy jestem dobrze strzeżony.	A jednak bardzo panią proszę, by pani nie odmówiła nam swej pomocy. Zajmie to pani najwyżej pół godziny czasu.	Nie rozprawiam dłużej Pozostaje mi tylko wziąć strzelbę. Zresztą gdzie bądź pan pójdziesz, i ja z tobą pójdę.	Bardzo możliwe, że on jest teraz na dworze, że obserwuje nasze światło i mówi sobie zupełnie to samo o naszym czuwaniu	O tak, tak, jest pan wielki! Czytałam, w jak przedziwny sposób schwytałeś pan Pettingilla. Czy uda się panu także ująć owego mężczyznę, który okradł damę w pociągu?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że je przepiję według rozkazu.	Bo ja, proszę ojca, właściwie... Ojciec ma do mnie żal.	Zapewniam cię, że z całkowitą wzajemnością. Znam pewną blondynkę, która może na to przysiąc.	Ale ja tu pana więcéj jak półgodziny trzymam noc już prawie; chodźmy, proszę, do stołu.	Wspaniały raut, daję słowo!... A ledwie wyciągnąłem Kazia, który gwałtem zabierał mnie do hrabiego Sowizdrzalskiego...	Jezus, umarłabym, gdyby król do mnie przemówił!	Ale, Dino, stawiasz mnie w położeniu tak kłopotliwym...	Cóż to, czy i pana ogarnia antysemityzm?	Do stu zdechłych wielorybów! O tej porze, kapitanie?	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	Czy inni także proszą?	Juści, ale głupia i zła, i niesprawiedliwa!	Niech mnie Bóg zachowa!	A co to jest?	Ba! strzeli mi jakiego byka, jak ten Karol w przeszłym roku; wstyd miałem później... A może ty Pepa napiszesz?... masz ładny charakter.	Nigdy w świecie! Tam dałem sam kwiat i chlubę moich wychowanków; pierwej bym chyba ja, stary, łamane sztuki pokazował, niżby oni cośkolwiek nieprzystojnego uczynili.	On je panience sam przyniesie. Chętnie tu zajdzie.	Pan generał raczy mi pozwolić, żebym mu towarzyszył?	Ten magnat? On ma najwspanialszą stajnię na wystawie.	Świętą Ludmiłę kocham i świętego Bernarda uratował moc pielgrzymów na Św. Gotardzie. Ma na szyi butelkę koniaku i odgrzebuje zasypanych śniegiem.	A masz zamiar wracać tam kiedy?	A skądże masz konia? Warta bestia kupę pieniędzy!	A ty wrócisz?	Czyś był w zamku i czyś spełnił, co ci zleciłem?	Ja	Jak to go Skrzetuski szukał?	Lepiej pływam niż jeżdżę konno, mi general Chciałbym...	O dla Boga! Rety! W CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Oho! jegomość pan Ned zaczyna znowu szaleć.	A może teraz, niedawno?	A pańskie honorarium?	Ależ Karolino...	Apstosim visus Pilėnus,	Dlaczego, Antosiu?	Eee tam, po co?	Głupstwo!	I chcielibyście państwo wiedzieć, jak stoją jego sprawy?	I już znasz drogę?...	I roztropnie uczyni	Kobieta ”upadła”, Pokuta	Lotkę?	Myślisz o Dorze?	Po co?	Prawdę mówicie... juści...	Serce Marszałka bić przestało.	Tak widzę je.	Tak, droga pani.	Tak, niiii...gdy o tym nieee myyyy...ślałem	Tak.	W sklepie.	Z całego serca	Z przyjemnością. A o co chodzi?
Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że znam tę damę. Kto to jest?	Zastanów się, Valentine Zastanów się, bo łuski spadły mi już z oczu; to było szaleństwo, że tu przyszedłem. A ty, czy aby na pewno jesteś w stanie myśleć trzeźwo, najdroższa?	Reżyserze! miałem taki sen: Noc... studnia... potykam się... lecę w głąb... Strach mnie ścisnął... krzyczę... ratunku niema... chlup!... jestem w wodzie... Brr!... tak mi teraz zimno, że niczem się rozgrzać nie mogę.	Och! Śmierć nie przeraża mnie wcale... Czego bym się bała, to cierpienia...	Co do mnie, ani myślę się ruszyć, z przeproszeniem pani hrabiny a jeśli bez giermka obejść się nie możecie, weźcie sobie innego. Niech brodate damy poszukają takiego. Ja tam nie jestem czarownikiem, żebym po powietrzu latał. Proszę! proszę! co by powiedzieli mieszkańcy mojej wyspy, widząc swego gubernatora latającego jak wrona po powietrzu. Całuję ręce i brody tych dam. Świętemu Piotrowi w Rzymie, a mnie tu dobrze, karmią mnie doskonale, darowali mi wyspę i mam być taki głupi, by porzucić to wszystko dlatego, że babom brody porosły. Wielkie mi nieszczęście! przecież pustelnicy, święci, nosili aż do pasa brody.	Tegobym się nie spodziewał!	Pierwszy więc zarzut odpada. Drugi, dotyczący mego znachorstwa, jest wręcz śmieszny. Nie przypuszczam, by któryś z autorów tego memoriału rozporządzał większą wiedzą lekarską niż ja. A nie przypuszczam dlatego chociażby, że większość zatrudnionego tu personelu właśnie ode mnie tę wiedzę czerpała. Czerpała i czerpie. Otóż rzeczywiście podczas mojej praktyki znachorskiej poznałem kilka środków leczniczych nieznanych w oficjalnej medycynie lub przez nią zarzuconych. Środki te w praktyce okazały się dobre i skuteczne. Dlaczegóż nie mam ich stosować? Medycyna nie pretenduje do nieomylności. Ci panowie, którzy podpisali memoriał, widocznie uważają się za nieomylnych. Pozostają jeszcze dwa zarzuty. Pierwszy dotyczy złej organizacji lecznicy, wskutek czego traci ona swoją dobrą opinię. Panie prezesie! Tę lecznicę założyłem ja, ja ją zorganizowałem przed wielu laty i sądzę, że właśnie mam prawo twierdzić, iż jej dotychczasowa dobra opinia jest moim dziełem.	Doprawdy? Więc pan jej nie kochasz?... A w takim razie rozmowa o niej nie powinna panu robić przykrości. Bo ja muszę... pogodzić was albo... Niech się już biedna dziewczyna nie dręczy... Pan się do niej uprzedziłeś... pan wyrządzasz jej krzywdę... To nieuczciwie... tak nie postępuje człowiek honorowy, aby zbałamuciwszy kogoś rzucał jak zwiędły bukiet...	Ty bo niewiesz, że ja niezmiernie wiele podróżowałem, opłynąłem do koła całego człowieka i splondrowałem go wzdłuż i wszerz z kapitanem angielskim Wilmore. Płynęliśmy na fregacie Experta. Byłem na tej osobliwszej wyspie, która się sercem ludzkiem zowie. Najczęściej bywa ona pustą, rzadko bardzo zaludnioną, mieszkańcy jedni wypychają drugich. Na pozór i serce mężczyzny bardzo jest do niego podobne, ale daleko mniej przystępne dla nieświadomych żeglarzy, którzy do wybornych portów jego; jakich jest tam mnóstwo, trafić nie umieją. Kto się tu dostanie, dłużej czasem mieszka; lecz postrzegałem na obu sercach jedno to, że pospolicie jak niewiedzieć dla czego kto przyszedł; tak niewiedzieć czego odchodził. Nigdy przyczyny dociec nie potrafiłem. ale i to nie było prawidłem.	Szalenie Giorgione! Och, gdybym miał czas zostać w Paryżu, co za wspaniałe rzeczy byłyby do zrobienia! A potem, przechodzi się do innej. Bo miłość, widzisz, to jest skończona blaga, wyleczyłem się już z tego.	A bogać, że uredzi wszyćkiemu, nawet Nastusia się dziwuje!	Chcesz się bić?	Milcz! milcz! przebudza się!	Zgadzam się.	Nie powinien się pan opierać na moim zdaniu, bo to tylko moje osobiste przekonanie.	Nie widzę potrzeby, tymczasem wszystko co zwraca oczy na ten dworek i pańska tu bytność, naraża mnie. Dobra noc, rozejdźmy się.	Nie wiem; słyszałem tylko, że jakiś cesarz chiński kazał zbudować specjalny piec  i w tym piecu odlano, jedna po drugiej, dwanaście takich waz. Dwie popękały pod wpływem ognia, dziesięć pozostałych zatopiono na głębokości trzystu sążni w morzu. Morze, które wyczuło, czego od niego wymagają, oplotło je swoimi lianami i koralami, i wprawiło w nie muszle; wszystko to cementowało się w tych niesłychanych głębinach przez dwieście lat, gdyż cesarza, który chciał dokonać tego doświadczenia, uniosła ze sobą rewolucja. Został tylko protokół, który zaświadczał o wypaleniu waz i o spuszczeniu ich na dno morza. Po dwustu latach odnaleziono ów protokół i postanowiono je wydobyć. Nurkowie w specjalnych machinach przeszukali zatokę, ale z dziesięciu waz odnaleźli tylko trzy	Manuel, jak mi się zdaje.	Skoro się doszło do kolana, niewiele już drogi pozostaje do reszty.	Tak wybiła godzina sądu Bożego ale płakać się godzi nad losem dotkniętego!..	Zbroi się za sześćdziesiąt milionów guldenów?... Chce zabrać Bośnię i Hercegowinęzabrać Bośnię i Hercegowinę	Głupiś! Sami wezmą, a nie dasz z dobrej woli, to ci ostatnią krowę sprzedadzą i jeszcze do kozy pójdziesz za opór! Rozumiesz! To nie z dziedzicem sprawa z naczelnikiem nie ma żartów. Mówię wam, róbcie, co każą, i dziękujcie Bogu, że nie jest gorzej.	Do kroćset tysięcy diabłów! Że też mnie to nie przyszło do głowy!	Mościa Panno! mówił Majster Bartłomiej do synowicy, dziś z południa będziemy mieli gościa chomle, złote fereciki.... niezapominać, ażeby koło pięści obszyć piękne forboty, którem ci niedawno podarował ustroj się jak łątka.	Ciekawam czy by mu dobrze nie zrobiło wyjść do ogrodu i patrzeć, jak roślinki rosną. Mnie to dużo dobrego zrobiło.	Święty Antoni! Tedy nasz furtian nie może mieć głowy dobrze wypieczonej, ma bowiem gały czerwone jak królik. To udko zajęcze dobre jest dla podagryków. Ale, kiedy już o tym uradzamy, powiedzcie mi: czemu udka panieńskie są zawsze chłodne?	Nazywam się Pieszczota. A mieszkam... Ech, po co mam mówić. Jeszcze nieprędko przyjdziesz do mnie.	Co jeszcze? Otóż widzę siebie w cieniu sykomorów, nad jeziorem, a pośród listowia prześwituje drżące zwierciadło wody; mój ojciec siedzi na poduszkach pod najstarszym i najgęstszym z drzew, ja, słabe dziecię jeszcze, a moja matka leży u stóp ojca. Bawiłam się jego siwą brodą opadającą na piersi, albo kindżałem o rękojeści wysadzanej diamentami, który trzymał za pasem; od czasu do czasu podchodził jakiś Albańczyk i mówił coś ojcu, na co ja wcale nie zwracałam uwagi, a ojciec odpowiadał na to zawsze tym samym tonem: „zabij!”. Albo: „daruj życie!”.	Ha, wiedziałem! Co ja ci mówiłem w drodze, żonusiu? Grandet ceni honor ponad wszystko, nie ścierpi, aby nazwisko jego ucierpiało bodaj najlżejszą plamkę. Pieniądz bez honoru to choroba. Umieją cenić honor na prowincji. To ładnie, bardzo ładnie, Grandet. Jestem stary żołnierz, nie umiem ukrywać swoich myśli, mówię prosto z mostu: to jest, do kroćset bomb, wspaniałe!	Edwardzie! Edwardzie! nie mogę znieść twych wyrzutów! Wdzięczne mam i kochające serce, zapewniam cię, że kochające, spytaj Peggotty.	Czego? Albo nie wiem, że wilk nie będzie pilnował baranów... Naturalnie...	Właśnie, że założę! Jest doskonały, daje tyle cienia, jest taki lekki i duży! Mniejsza o to, że wyglądam jak straszydło, kiedy mi będzie wygodnie.	Nigdy w życiu nie przyszłoby mi na myśl, że trzeba to zrobić. Oniemiałem na chwilę.	Powiadam i mogę zapewnić Waszą Ekscelencję, że nie wyjdzie sam, tylko go wyniosą na marach.	A gdyby nie ten mariaż, byłaby pańską spadkobierczynią?	A skądżeś ojciec buńczuka wziął? Myśleliśmy z daleka, że to hetman.	Ucz, jegomość, pauprów ministrantury, a nie mnie, jak mam mówić!...	Czemuż nie stawiła pani oporu, nie wykrzyknęła?	Dlaczego mu nie zależy?	Jak pan widzisz, nie ma tego dużo.	Komu nie potrzeba dużo gotówki!	Nie brakuje ziemniaków?	Nie, nie brat.	Nie, panie Jesteś wolny niczym wiatr.	Wańka! biegaj do Lejby i powiedz, żeby pożyczył konia. Jeżeli nie zechce dać tobie, to niech sam mnie zawiezie na stację... Czekaj... i żeby wziął dla mnie pięćdziesiąt złotych.	Czy dlatego, że cię kocham? Czy dlatego, że każdą twoją troskę biorę w serce tak mocno, mocniej niż swoje własne, że chciałabym, abyś był zupełnie szczęśliwym?	Człowiek niezawsze rozum ma Nie pytaj.	Nie, dziękuję ci, dopiero co piłam w domu.	Pan nie masz dowodów	To dobrze, powtórzyła Stasia z zadowoleniem; cały więc wieczór przepędzimy we dwoje, i tylko Władzia przyjmiemy do naszego towarzystwa. Szarą godziną pogram ci na fortepjanie, a potem jak światło podadzą, będę sobie szyła tę suknię, którą mi niedawno kupiłeś, a ty mi będziesz czytał głośno. Czy dobrze?	Rubensy i jeszcze coś innego... coś, co zastąpiono rzeczą identyczną, jak to zrobiono z Rubensami. Coś bardziej wyjątkowego, coś rzadszego i cenniejszego od Rubensów.	Widzi pani tamte mury, to moja... to nasza fabryka!	A kiedyż to nastąpi?	Dziękuję. Proszę powiedzieć, że przyjdę.	Nigdzie... marsz był niedługi, a to wszystko jest dla mnie nowością.	To wojsko wchodzi do Tuillerii	Pewnie, że tak. Stąd zaraz ruszymy wedle ordynansuordynans (z łac.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 60 km na południe od Chmielnika..	To ja przepraszam za mój najazd.	Co to ma znaczyć? A ślub? A małżeństwo?	Kto miałby nas podsłuchiwać? Na jakiej zasadzie opierasz to podejrzenie?	Ot, kas Jonuti: ponia mane persergė nuo lenkstudenčio. Na, o tu žinai, jog ji ne kokia tuščiukė, kad be reikalo persergėtų. Ir persergė taip, kad šitas jos darbas būtų mažai kam žinomas, dėl to ir tu, Jonuti, ne išsitarki daugiau niekam, nei tėvams niavatniavat (lenk.)	Schowaj to na cukierki.	Tak, państwo to faraon i... jego najwierniejsi słudzy	Wprawdzie, mówiła pani Starowolska, słyszałam ja o niej i wprzódy to i owo	Ale pan wicesekretariusz Rylski jest już.	Wraca pan?... Czy jakie nieszczęście?...	Papa przywykł do trochę wykwintniejszego towarzystwa, niż jest na wsi więc dlatego lubi panią Jamiszową, ale i pan Jamisz jest bardzo zacny i rozumny człowiek.	Doprawdy, Klaro, tak prędko.	Mnie pan skarbnikowicz będzie hafty do krosienek rysował	Tymczasem mogą spać na podłodze. Przecież są jeszcze dzicy i im wszystko jedno.	Więc mówcie, do stu diabłów, co jest nowego i co ma być na dziewiątą?	A coś tak długo robił z Kuklinowskim?	Co, paniczu?	Gdyby pan wiedział wszystko! Może by pan wtedy...	Na obrzeżach mokradeł, jakieś dwieście stóp od nas.	Na przykład?	Tak jest	Tak!	Tak, życie lepsze.	W restauracji, obywatelu kapitanie. Całą restaurację nam przywiózł	Więc ludzie zastawiają pułapki i na ludzi?	Zostawcie sobie swoje rozumy na własny użytek	A list królowej?	A może byś chciał sobie coś zaśpiewać?	Ależ nic, jakaś prywatna sprawa.	Dobry wieczór	Fosfor!	I jam spokojny; słyszę i rozumiem.	Kochasz?	Kogo kochasz?!	No, widzą państwo! Jakże jej można przyjść z pomocą, kiedy ona wciąż ma fanaberje!	Oby był początkiem ostatniego!	Oczywiście.	Publiczność! cul de l’humanité! ha, ha, ha...	Pyszny widok!	Serdecznie dziękuję, serdecznie.	Spełniamy rozkaz komendanta placu.	Sprawiedliwości chcę ino.	Tutaj w młynie straszy!	Uuu!
Ha! bo to widzisz, mój drogi, należymy podobno w tym względzie do dwóch przeciwnych biegunów świata. Ja, w mojém swobodném i hulaszczém życiu, niejednę już ogniową przebyłem próbę i żadna jakoś nie oparzyła mnie bardzo. Kochałem, szalałem, zalecałem się, porzucałem, mnie porzucano, a z tego wszystkiego wyszedłem, jak widzisz, zdrów i cały, i gotów znowu jak motyl leciéć w płomień. Ale z tobą inaczéj być musi.	O pannę nie miałem czasu go zapytać, ale z Pławickim rozstał się, jak nie można gorzej. Chce sprzedać swój dług na Krzemieniu, co oczywiście pociągnie za sobą zupełne zerwanie stosunków.	Powiem panu tylko jedno, choć nie wiem, czy powinnam to powtarzać. Pani Osnowska mówiła mi, że... Ale nie! Naprzód muszę wiedzieć, czemu pan tak dawno u nich nie był?	A nie obłaskawię, bo i ten będzie jeszcze mój, niech się jeno ciepło zrobi, to już umyśliłem taki sposób na niego, że nie wytrzyma na plebanii, a przyleci!	Przyrychtuję ja cię, ścierwo, na taką kapustę, że cię psi nie zjedzą, zmięknie ci rura, nie będziesz się puszył i wynosił	Możesz pan być pewnym, że się nim zajmować nie będziemy.	Tak przynajmniej chce ciotka i ojciec. Mnie się jednak nie uśmiecha to, że kuzyn ma zamiar sprawdzać swoje etnograficzne spostrzeżenia.	Ja jestem człowiek ścisły w interesach, ale za kogo mnie pani ma, przypuszczając, że żądałbym jakiejś pewności na majątku pani. Odmówiłem jedynie przez lenistwo i ogromnie się wstydzę	Oj-oj! Nie widzę w tym nic ciekawego i obawiam się, że będzie bardzo nudno.	A nie pogniewa się pan prezes?	Czy wariat, nie wiem W każdym razie człowiek bardzo niebezpieczny. Asyria już dwa razy przypominała nam o ostatecznym traktacie, a dziś, jak słyszę, zaczyna niepokoić się zbrojeniem Egiptu...	Mówisz tak, mój drogi, ale najpierw zastanów się, czy przyjmiemy te trzy tysiące	Tak, mówiła gospodyni domu płaczące pod przykrem dotknięciem oblanej nocną rosą wysokiej trawy. Wraz ze służącą której zawołałam, wniesłyśmy dziecię do mieszkania, i między grubą a podartą bielizną która je owijała, znalazłyśmy małą kartkę z uwiadomieniem, że dziecię jest ochrzczone imieniem Anieli, ma jedenaście miesięcy, i urodziło się z nieślubnych rodziców daleko ztąd mieszkających. Żadnych więcej objaśnień nie było na tej karteczce, napisanej grubym i niekształtnym charakterem, z mnóstwem błędów ortograficznych, wyraźnie przez osobę niskiej społecznej sfery. Jak pan powiedziałeś, przyjęłam Anielkę za wnuczkę, hodowałam ją jak mogłam najtroskliwiej, aż do wczorajszego dnia będąc pewną, że pochodzenie jej zostanie nazawsze tajemnicą. Wczoraj dopiero nad wieczorem, nieznana kobieta jakaś przyniosła tu, i oddała służącej mojej dla wręczenia mi list, który chciej pan przeczytać.	Tak jak pan, o czym zresztą nie wątpię. Jest to pierwsza rzecz, którą zbadałem, ponieważ to zadanie wydało mi się łatwiejsze.	Proszę pana prawdą jest, że społeczeństwa ludzkie, doszedłszy do pewnej granicy obłaskawienia i wyrafinowania, zaczynają stawać się czymś w rodzaju menażerii i że postęp narzuca życie w klatce, a oducza od błąkania się smętnego bez celu po lasach. Ten stan jest jednak wspólny wszystkim ludom Europy.	To jest mój narzeczony. Zrobiliśmy amerykańską próbę. Jedynie on podobał mi się naprawdę. A kto wie, może ja go nawet w pewien sposób kocham.	Czego ja chcę? czego chcę? Otom ci umyślnie przyjechał powiedzieć bezwstydnico jakaś, że jak tu ten łotr więcéj do ciebie jeździć będzie, a ty go przyjmować; to jak mi Bóg miły!!..	Dzieci, pragnę was wszystkich okryć czcią i triumfem: dokonacie czynów wojennych jeszcze niewidzianych za naszej pamięci. A, do stu pełnych brzuchów! Czy nie za nisko świat szacuje serce dzielnych kucharzy? Chodźmyż się dobrać do tych sk...ycórek Kiełbasek. Ja będę waszym wodzem. Popijmyż w koło. Hej, na kurażna kuraż (z fr.)	Prawdopodobnie są to ludzie Trelawneya czyli ci, których dobrał sobie sam, zanim spuścił się naspuścić się na kogoś (daw.)	Rozumiem, ale nic z tego Narzeczeni pojadą z nami, a do powozu niech siądą, jeżeli chcą, pan Ochocki z panem Starskim.	Że tak bardzo nierówne mamy szanse. Jesteś tak duży, że gubię się w tobie, i... trochę mnie to przeraża.	Pamiętajcie, asanowie, że nie sługę mamy przyjmować. On tu panem będzie i jego wola ma być, nie nasza. On i w opiece musi waćpanów zastąpić.	Zobaczysz. No, chłopcy, brać łóżko; ino ostrożnie, powoli, żeby gdzie nie szturchnąć. Na początek dźwigniemy we czterech, dopiero tam dalej przypomożecie nam. A ty, Nastka, zasuń rygiel, okno otwórz, śpij i pamiętaj, co nie wiesz o niczym.	A czy nie za wiele to będzie?	Ale to bogaci ludzie podobno?	Ano tak. Czemu to, chłopcze, od razu nie mówisz swego nazwiska?	Jakto niewie? oburzył się ojciec. Szymon to waść bardzo dobrze wytłumaczył, czegóż u diaska chcesz jeszcze?	Jużci niby jego dopóki mu kto nie zabierze. Przecie ja wiem, że i wasze dzisiejsze grunta i chałupa były pańskie, a dziś są wasze. Tak samo z łąką. Co on lepszego, że chociaż nic nie robi, ma ziemi za stu chłopów?	Miałeś to na celu, gdyś się ze mnie naigrawał	Prześladowanie, krew, postrach, wszystko to dobre przeciwko barbarzyńcom ale bezsilne przeciw prawdzie.	Stach jest u państwa Maszków, ale myślę, że niedługo wróci. Ach, jaki będzie rad! Siadaj, odpocznij!	To dla mnie nowość prawdziwa! U nas zwykle nawet zwolennicy jakiejś doktryny czy stronnictwa nie znają dokładnie swego dekalogu	Ach, ach!... Pan Zgierski doskonale trafił. Muszę się z nim zapoznać.	Ali, powściągnij swoją radość i podnieś lepiej swoje zawiniątko, które upuściłeś na ten kamień. Niku, nie powiedziałeś nam jeszcze, co jest w tej paczce?	Broń Boże. Zresztą nie ma go w domu.	Był większy od nas wszystkich rycerz a nazwiska jego nikt nie wie i nie pamięta.	Czemuż nie został?	Jak się z nimi porozumieć?	Jak zwykle Jak zwykle! Dobrze się zatem czujesz?	Już ją wypędzasz? Jeszcze nie zdążyła przyjechać i już ją wyganiasz?	Kniaziów nie ma w domu.	Lepiej by było, żeby nasz statek nie podpływał już bliżej.	Nic nie wiem. On jest taki mały.	Nie.	Niema, pani. Od tygodnia nieobecny, ale wróci dzisiaj niezawodnie.	Poczekaj: na mój rozum, jeszcze nie skończone. Jeszcze Maciuś wróci.	To nie dziw są to czasy, któremi brzemienne chodziły wieki.	Od czasu do czasu proszę jej dawać łyżkę tego lekarstwa To przyniesie jej ulgę.	To cichy człowiek. Muszę do niego wstąpić, napisał list do mnie, więc chcę mu dać odpowiedź osobiście.	A potem warsztat do pracy. Panie! jaki to wspaniały warsztat i jakie mocne rzeczy wyrabiać na nim można!	Brałem to pod uwagę i dlatego kawa już jest gotowa. Więc widzi pani, miałem najlepszą wolę oddać pani te listy. Niestety, zaszła okoliczność, która pokrzyżowała moje plany. Czy pani mówi po francusku?	Chciałabym ją znać, może by mi pomogła, bo jestem tak nieudolna	To ty, mój biały przyjacielu!	Jestem zdania pana prokuratora A gdybym należał do pańskich przyjaciół, pozwoliłbym sobie udzielić rady: słyszałem, że pan d’Epinay ma wkrótce wrócić. Nakłoniłbym go wobec tego, aby doprowadził tę sprawę ostatecznie do skutku; czyli wykonałbym ten plan, którego pomyślne zakończenie przyniosłoby panu największy zaszczyt.	A dyć prawda! Grzesio! A po co ty tam wlazł?	A, panie Grandet to byłoby pięknie. Jest jeszcze poczucie honoru na prowincji. Gdybyś pan ocalił swoje nazwisko, bo to jest pańskie nazwisko, byłbyś pan...	Co to? Dlaczego? Odkąd to jajo kurą rządzi?	Czy ja dobrze usłyszałem? Drogi panie Scrooge, czy pan to mówi serio?	Jaki on podobny do matki	Jakże to?	Jankesi to daleko więksi oszuści, każdy to wie. Odejdź stąd!	Kiej prosisz, to pomówię, jeszcze dzisiadzisia (gw.) polecę..	Pierwszy raz mam zaszczyt widzieć panią.	Po pierwsze właśnie, że napisałam	Siadaj! Zatem w sierpniu pojedziesz do Paryża. Umiesz mówić po francusku?	To ino tak zrazu, boście niezwyczajni, niewłożeni...	To stara fabryka Meisnera!	To stary... stary pan Adam Zdrojowski, ojciec jej ojca... oficer napoleoński.	To wszystko, co mam uczynić?	Zechce pan, panie Holder, sprowadzić mego syna tutaj do sekretariatu. Zaraz.	Żaden. Ostajcie z Bogiem, a na zwiesnę do nas zajrzyjcie...	A cóż miałbym powiedzieć, przecież ciocia pozwoliła iść Kamie na spacer.	A mnie wolno!	A po co ojcu kancelaria?	A po wojnie co waćpan myślisz czynić?	Ach, panie Cyrusie	Aha, zapewne wiesz już o wylądowaniu Jego Cesarskiej Mości.	Ani ja	Bóg łaskaw! zło mija! Bóg łaskaw!	Czy mówiłeś o machinie Blankowi, Dashowi i Josemu?	Czym można was obdarzyć, moje zacne i urodziwe dobrodziejki? Czegóż wam brakuje? Macie wszystko, czego ciało i dusza zapragnie. Macie życie usłane różami... Słyszałyście kiedy o róży jerychońskiej?	Czym?... hm... czym zasłużyłaś?...	Dokąd jedziecie?	Dziś o półdniu...	Hm! Ostańcie z Bogiem, mołodycio.	Jest za panem	La toilette.	Musi być u siebie.	Mój koń! mój biedny koń!	Na przykład, przedmiotu kradzieży.	Ona tak prawi, jak rozgadana czupirnataczupirnata szydzi Podrygałow.	Pani sama... Gdzież ojciec?...	Panie prezesie, zapominasz pan, co winieneś temu domowi, co winieneś sam sobie.	Przeciwko komu?	Przygotowuje stół dla ciebie.	Słuchajcie!	Ta sprawa dotyczy mojego całego życia Gdybyśmy go zostawili w spokoju, można by go jeszcze ocalić?	Tak rzekł Lismanin.	Z kim?	Zegarmistrz:
Bardzo ważne gdyż jeśli woda przewierciła sobie odpływ przez granitowy masyw, to być może istnieje tam jakaś pieczara, którą można by wykorzystać na mieszkanie po skierowaniu biegu wody w inną stronę.	Służyć będę waszej świątobliwości na życie i śmierć. Ale... gdybym został doradcą tronu, oburzyliby się kapłani, którzy mnie nienawidzą.	Nie ma co, panie Rochu, podrwiłeś głową To, co mówisz, żeśmy mu pomogli, to głupstwo, bo naprzód, spaliśmy jako i ty, a po wtóre, każdy by pierwej sobie pomógł niż innemu. Ale aspan podrwiłeś głową! Niczyjej tu winy nie ma, jeno twoja. Pierwszy kazałbym cię rozstrzelać za to, bo żeby oficer rozsypiał się jako borsuk, a więźniowi pozwolił uciec w swoim własnym hełmie i opończy, ba, na swoim własnym koniu, toż to niesłychana rzecz, która się od początku świata nie zdarzyła!	Ale trzeba abyście byli bardzo grzeczni gdy mnie nie będzie. Ty Olesiu, jako starszy, powinieneś pilnować resztę dzieci, żeby sobie co złego nie zrobiły. Widzisz, ja jestem najstarszą z was, i dla tego was wszystkich doglądam.	Jaśnie wielmożny gubernatorze ten człowiek przybył do mego sklepu i, oddając kawałek sukna, zapytał, czy wystarczy na zrobienie jednego kaptura, odpowiedziałem, że dosyć będzie, lecz on, sądząc złośliwie wedle powszechnej o krawcach opinii, że mam zamiar dla siebie zachować część jego sukna, zapytał znów, czyli by z tego materiału dwóch kapturów zrobić nie było można. Zgadując jego podejrzenie, dałem potwierdzającą odpowiedź, wtedy zapytał mnie znów, czy by na więcej kapturów sukno nie wystarczyło, żądając wreszcie, ażebym mu pięć sztuk wykroił. Obecnie robota jest skończona, a ten człowiek zamiast zapłacić mi za nią, żąda, ażebym mu wartość sukna zwrócił.	Otóż to, że już poszli na pustynię Libijską i albo napadną Libijczyków, co nam narobi kłopotu, albo połączą się z nimi i razem uderzą na nasze zachodnie granice...	A kopę, kopę dobrze pani sędzina mówisz o kopie, bo właśnie moja jéjmość przysłała pani kopę jaj od swoich czubatych, a ja przyjechałem na ośmince kartofli, ho, ho, ho!...	A zresztą jutro go odprawię, bo żarłok z niego, u Villefortów ze strachu prawie nic nie jadł i teraz to sobie odbija. Otóż ów kochany chłopczyk zawładnął podobno flakonem trucizny i od czasu do czasu sięga po niego, żeby sobie użyć na ludziach, których nie lubi. Najpierw nie spodobali mu się dziadziusiowie de Saint-Méran nie gderała, ale był o nią zazdrosny; zaaplikował jej trzy kropelki	Ale też lepszego człowieka nie naleźć na świecie.	To nigdy nie zawadzi Ale moja praca niemniej będzie potrzebną, bo Mefres i Herhor nie zgodzą się na wydanie skarbu.	A jakiż on występek popełnił jeżeli na śmierć nie zasłużył?	Najwięcej kradną ludziska w Czerwonym Krzyżu Miałem w Brucku znajomego kucharza, który gotował dla siostrzyczek pracujących w baraku, i ten kucharz powiedział mi, że przełożona i starsze pielęgniarki wysyłają do domu całe skrzynki malagi i czekolady. Do kradzieży zachęca człowieka okazja; powiedziałbym, że takie już jest przeznaczenie człowieka. Każdy człowiek w ciągu swego nieskończonego istnienia przebył niezliczone przemiany, więc przynajmniej raz musi zjawić się na tym świecie jako złodziej w określonych fazach swej działalności. Sam już przebyłem jedną taką fazę.	Nie zawracaj mi głowy. Człowieku, to jest przepustka na jednorazowe przejście wachy w dzień słoneczny, wystawiona dla kobiety z dzieckiem przy piersi i do tego już dawno nieważna!	Oho! To w tę stronę wiatr dmucha? tu: zaraz, od razu. też szybkim ruchem położył dłoń na pistoletach.	Osiem, do cholery! Osiem, mówiłem już. Ani grosza więcej. Gdybym sam mógł tam być, zgodziliby się na sześć... Niech pani pisze: Jeżeli w przeciągu miesiąca nie otrzymamy od WPana rejentalnej zgody między Nim a Spółką Drzewną, będziemy zmuszeni wystąpić na drogę sądową... Tak. Z poważaniem. Teraz do Ministerstwa Rolnictwa. Powołując się na decyzję JWPana Ministra z dnia... nie pamiętam... znajdzie to pani w teczce... Zarząd Dóbr i t. d. ma zaszczyt...	Ja nie sądzę albo to taka jak ja gosposia, na nicby mu się nie przydała? toćbym za nasz chleb odpracowała; wprowadziłabym mu ład, oszczędność, gospodarstwo.	Kto wie, czy w tym człowieku nie drzemią gorsze, stokroć mocniejsze namiętności? Kto nam zaręczy, czy na parę godzin przed zaśnięciem nie nosił się z zamiarem popełnienia zbrodni?	Mój Boże, mój Boże! Jakim cudem stryj mógł mieć cztery miliony? Czy jest ktoś we Francji, kto mógłby mieć tyle milionów? Ale co się stanie z kuzynem Karolem?	Owszem, nieznośny chłopcze! Wiem, że jak tu będę, to nie zapomnisz o mnie, snując wszystkie te bajki, które wypisujesz! Czy się nie zagniewasz, gdy ci powiem coś bardzo, ale to bardzo niedorzecznego?	Dobrze. Nie sprzeciwiam się tedy i życzę dużo przyjemności, ale wiedz pan, że dziewczynkę przesiedlono dlatego tylko, iż szpieg pański Lucette wywęszyła jej miejsce pobytu, ja zaś nie chciałem, by doznawała przykrości.	O, ja to rozumiem i bardzo pani jestem wdzięczny za to.	Prawda jest. Ale co Krzyżakom po niej?	Pułkowniku, mniemam podobnie jak pan, że nasze osobiste nieporozumienia nie powinny bynajmniej szkodzić wielkiemu dziełu naukowemu, nad którym pracujemy wspólnie. Wyznaję również, iż niezmiernie pana poważam jako człowieka tak zasłużonego nauce. O ile to będzie w mojej mocy, dołożę starań, ażeby w przyszłości niechęci osobiste znikły z naszych relacji. Co zaś do zmian w naszym położeniu, o których pan wspomniałeś, nic nie rozumiem...	To, co słyszę od pani dziwi mnie niewymownie	Śmiej się, ale ja naprawdę myślę, że tak. I nie rozstanę się z tym bukiecikiem.	Oprócz nienawiści?... Widzi pan, jak pan to słusznie kiedyś zauważył, nie należę do kobiet banalnych, szablonowych. Właściwie mówiąc, byłoby to dla mnie zupełnie obojętne, jakie uczucia pan dla mnie żywi. Przecież ja również nie twierdzę, że pana kocham. A może pan sądzi inaczej?	A ja się stąd nie ruszę. Tu jest jej grób. Ja nie mogę. Niech pani jedzie. Ja tu skończę najlepiej i przynajmniej zniknie dla pani problem mojej egzystencji.	A kto winien?	A w inwentarzu macie jaką stratę? co? W inwentarzu, mówię!	Ach! moi kochani, gdy się z kim dwadzieścia pięć lat przeżyło, strasznie ciężko rozstawać się przychodzi Cóż, płacicie dwa sous?	Cichocie, Kłębie. Sam Najjaśniejszy Cysarz nadał ustawę i tam stoi kiej wół, co szkoły i sądy mają być po polsku! Tak przykazał sam Cysarz, to jego słuchać będziem!	Co takiego?	Co wtedy?	Czy pan jeszcze co każe zapakować?	Dobry wieczór, panno Łucjo Myślałem, że pani dziś nie ma w lecznicy. Dlaczego pani nie zajrzała do mnie?	Dziękuję cioci, ale nie.	I polenić się, co nowego posłyszeć i świeżych grzechów nabrać...	Ja bym od ptaka skrzydeł sobie pożyczył, aby tam, za ten las, daleko polecieć...	Jeszcze lepiej! Ale, Michał, skądże ludzi weźmiesz?	Ludka	Mnie też znacie, że w takich rzeczach ni sobie, ni komu nie folgujęfolgować (daw.) przydarzyć się., to miałbym dosyć. I to wam mówię, że najwięksi rycerze w Krakowie mi w tym przyświadczą. Sam ZawiszaZawisza Czarny z Garbowa	Musi naturalnie. Tylko uczyniłby dobrze, gdyby przed wyjazdem zapytał jakiej wróżki, czy mu Mirów przez Paryż nie ucieknie tak, że schwytać go napowrót nie będzie mógł nietylko on sam, ale nikt z Donimirskich, ani ze Zwirkiewiczów.	Nic z tego. W każdym razie nie zachwycam się nim, a po prostu zaciekawił mnie, jako... typ.	Niech się obędzie smakiem. Mogę mieć darmo, ile zechcę. Żeby mnie tylko wpuścili do ogrodu benedyktyńskiego.	Niechętnie wyznam Waszej Królewskiej Mości okrutną prawdę, ale usposobienie w Delfinacie różni się całkiem od ducha panującego w Prowansji i Langwedocji. Górale są żarliwymi bonapartystami.	Pan mi to wcześniej przepowiedział i do śmierci będę panu za to wdzięczny. Czy pan rozumie, że omal nie unieszczęśliwiłem kobiety, którą kochałem! Co za straszna rzecz: mąż warjat!	To przecież proste; w teatrze zamyka się dla mnie wszystko.	Wszystko, co jest, było już kiedyś, a to, co będzie, jest tylko powtórzeniem zdarzeń z jakiegoś dawnego, zapomnianego roku. Siedź cicho, bo teraz będę przeliczał zbiegłe moje lata.	A cóż to, czy książę jaki się żeni, że takiego wesela się spodziewacie?	A gdzież to?	A jakże mu tam?	Ależ to międzymorze składa się z samych piasków ruchomych.	Bardzom pani za to obowiązany. Właśnie tego pragnąłem!	Biedny hrabia! Zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie mu groziło?	Cena licha! jeszcze chcą, żeby im chłopską miarą dziesięcio-garncową mierzyć, te żydy niewiary! Ot... i żyto do domu wraca!	Czy rozumie pan tę szaradę?	Cóż? I w szkołach uczniowie nie lubią nowych zadań i ćwiczeń. I uczeni nie lubią rzeczy nowych, trudnych i niezrozumiałych. Jakże przyznać się, że wierzymy, że duch Kopernikaduch Kopernika wcielił się w Gwiazdora	Dla innego?...	Drgnij tylko, a już po tobie	Faktycznie a miejsca, w których klucz jest złamany, są również zardzewiałe.	Ha, więc zbudujemy przybytek dla Amona-Ra	Huck, to jakiś obcy pies!	Jak pan sobie życzy, ekscelencjo	Jak to, pan żartuje?	Jakże to?	Jeśli moja przyszła pani się zgodzi.	Jutro poślę ci moich sekundantów!	Kiedy?	Myślałam że tylko Włochy słodkie słowa prawić umieją. Widzę, że przylgłoprzylgło	Myślisz że już nic nie wiemy ho! ho! nie badaj nas, bo ci powiemy więcéj niż potrzeba.	Naturalnie, że nie.	Nie będzie to potrzebnem nie mogą to być inni tylko wysłańcy Zakonu, po których brat Pana naszego, Konrad Mazowiecki posyłał... Zboczyli pewnie z drogi, a jam rad że ich zobaczę i rozmówię się z niemi...	Nie domyślasz się?	Nie, señor Nie sądzę, żeby señorita zapomniała go w tym domu.	Niech poczekają, nie ostawię rozbabranego.	O której godzinie oddał Stanisław list panu Zgierskiemu?	Odejdźmy stąd! wróćmy do swoich.	Owszem, znam je i dlatego wiem, że nie wszystkie są takie, jak ta mała, która płynie teraz gondolą...	Pewno, że wszystko Jego łaska!	Pogróżek się nie ulęknę, a powiedziałem to, com był powinien.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że jeszcze brak daty.	Proszę odkryć karty!	Sternik umieszczony jest w klatce oszklonej, która wystaje w wyższej części „Nautilusa” i opatrzona jest szybami soczewkowymi.	Sto czterdzieści rubli No, to wcale niedużo...	Sto dukatów, tak. Rozumie pan, że nigdy bym czegoś takiego nie zrobił.	Tak	Tak	Tak jest!	Tak!	To był środek ryzykowny, objawiający dużą odwagę tego człowieka	To drobnostka N. Panie, odpowiedziała dumniejąc jednak pochwałami podczaszyna	To nie...	Tysiąc talarów!	Umarł!	Wcale nie powinien! Nic podobnego! Ty nie rozumiesz! Ropuch powinien...	Wedle rozkazu!	Wszystko jak najlepiej, jaśnie wielmożny panie...	Z największą przyjemnością, panie profesorze	Zbrodnia odrzekł Nero	Zbyszko miał nadzieję iże Witold do Prus wtargnie i tamtejszych zamków będzie dobywał.
Więc bądźmy szczerzy Kiedy pani nie widzę, mówię sobie: dobrze tak jest; ale kiedy panią zobaczę, myślę: a przecież tak jest lepiej. Oto powód, dla którego do tej pory nie byłem... Dodajmy, że wyjeżdżałem na święta, na wieś... Nie wybiera się pani na wieś?...	Może i przywidziało, oczy mam stare. Ale nie martw się. Tyś najlepszego warta, choćby samego króla. A pan Paweł zimny człowiek, serce u niego twarde, na człowieka patrzy, a o swoich sprawach medytuje, dobroci w nim nie ma. Inny by już sam nie wiedział, co zrobić za te twoje starania. Z grobu go, można powiedzieć, wyciągnęłaś, a on nawet na ciebie nie spojrzy. Wpadnie, dwa słowa powie i już go nie ma, tylko albo śpi, albo cięgiem przy robocie i na tym swoim grymafoniegrymafon	Sam widzisz że rzucam na papier czyny bohaterskich zbawców Austrii, ale nic mi się kupy nie trzyma i wszystko z przeproszeniem do dupy. Mamy do czynienia z samymi iksami i niewiadomymi, które dopiero przyszłość wyjaśni. Prócz dawnych moich zdolności odkrył we mnie kapitan Sagner niezwykły talent matematyczny. Muszę kontrolować rachunki batalionu i doszedłem do wniosku, że nasz batalion jest zgoła bierny i że czeka tylko na jakąś okazję, żeby zrobić jakie takie wyrównanie ze swoimi rosyjskimi wierzycielami, ponieważ po porażce i po zwycięstwie kradnie się najwięcej. Zresztą to wszystko jedno. Nawet gdybyśmy zostali pobici na głowę, to i tak mielibyśmy dość dokumentów o naszym zwycięstwie, ponieważ jako historyka batalionu darzą mnie na tyle zaufaniem, iż wolno mi pisać: „I znowuż zwróciliśmy się ku nieprzyjacielowi, który już mniemał, że zwycięstwo jest po jego stronie. Wypad naszych żołnierzy i atak na bagnety był dziełem okamgnienia. Nieprzyjaciel, zrozpaczony poniesioną klęską, ucieka, rzuca się we własne okopy, a my kłujemy go bez litości, tak że w nieporządku opuszcza swoje rowy strzeleckie, pozostawiając w naszych rękach rannych i jeńców. Jest to jeden z najsławniejszych momentów”. Kto takie chwile przeżyje, ten natychmiast pisze do domu kartę i wysyła ją pocztą polową: „Dostali po dupie, kochana żono! Jestem zdrów. Odstawiłaś już naszego smyka? Tylko go nie przyuczaj, żeby cudzych ludzi nazywał tatą, ponieważ byłoby to dla mnie bardzo niemiłe”. Cenzura przekreśli następnie zdanie: „Dostali po dupie”	Nie tak łatwo. Primo, nikt dziś nie ma pieniędzy na zbyciu, po drugie, mało kto zechce gotówkę zaangażować w najniepewniejszym interesie, jakim jest każde wydawnictwo przed założeniem.	Nie, señor Nie jest w mojej mocy odzyskać dla pana skarb, żeby go pan oddał Sotillowi, Monterowi czy Gamachowi. Czy ja wiem?...	No cóż, dobrze. Wyrzucajcie mnie panowie na bruk. Słusznie. Kiedyś to my byliśmy wam, warszawiakom, potrzebni, jak rzucaliśmy tysiącami, a teraz jeść nie mamy co, to won! Na śmiecie. Tak i powinno być. A za pańską trzymiesięczną pensję pokornie dziękuję. Żebrakiem żaden Kowalnicki nie był i ja nie będę.	A czy ty nie jesteś gościem? Sądziłem, że spodoba się Brooke’owi, ale on cały czas rozmawia z Małgosią, a Kasia właśnie wpatruje się w nich przez te swoje śmieszne szkła. Pójdę, ale przestań prawić morały o przyzwoitości, bo nie powinnaś.	To prawda. Czasem i głupiemu przytrafi się racja. Ale co tu robić? Przecie nie mogę czekać do rana? Ja już i momentu nie mogę czekać, bo jak straże zmienią, to i po wszystkim. Żebym ja miał choć kamień, tobym cisnął i łeb mu roztrzaskał. A, już wiem! Kawał muru oberwę, to nie gorsze od kamienia.	Ale gdyby Bóg tak zrządził, iżbym zaślubił jaką białą głowę cnotliwą, ale która by mnie biła, byłbym wówczas jako Hiob niebożątko, o ile bym się nie wściekł żywcem. Bowiem powiadano mi, iż te tak zacne niewiasty są zazwyczaj wściekle narowiste. Ale ja bym był jeszcze narowistszy i tak bym ją walił a grzmocił po fatałaszkach (to znaczy po plecach, udach, głowie, płuckach, wątrobie i śledzionie), tak bym jej trzepał odzienie, nie żałując kija, iż sam lucyper czekałby nieustannie na jej duszę przeklętą pod drzwiami. Owo takie batalie nie bardzo mnie tentują i na ten rok obszedłbym się bez nich lepiej.	Ja tego pana znam. To jest pan Krzepicki. On miał stajnię wyścigową, ale mu nie szło.	Ja pani słowu wierzę, jak męskiemu, choć wogóle u bab słowo jest tylko wyrazem, którym się operuje, ale którego się nigdy nie wypełnia. Do widzenia!	Satanus Diabolas! zaklinam cię w imię Boga i świętego Jana, uspokój się i nie przeszkadzaj, bo jeśli ręką albo nogą poruszysz, niech mnie diabli porwą, jeśli ci tym nożem nie rozpruję wnętrzności.	Nie ma celu robić pani próżnych nadziei Nogi przepadły. Ale poza tym wszystko jest dobrze.	Niech się pani nie dziwi, ale w takiej chwili człowiekby lampę połknął, nie zauważywszy...	Więc choćby nam Krzyżakom wolno było coś więcej, to nie wam którzy jeszcze niemi nie jesteście...	Nie przerywaj. Takiemu człowiekowi, naprawdę cywilizowanemu, muzyka nie wystarczy, bo nie mówi do niego całego, bo nie może wystarczyć schemat, który można wypełnić dowolnie, czem kto chce. Muzyka, to chińska łamigłówka, którą każdy rozwiązuje po swojemu, i zawsze dobrze, bo jest bez rozwiązania. Muzyka, to jak te głosy przyrody, w których poeci, histerycy, halucynanci słyszą hymny, czują słodycz, śpiewy aniołów, niebo, harmonje, a to jest tylko ryczenie krów na pastwiskach, krzyki ptaków w bitwie o żer i samice, szum drzew targanych wichrem, kwik osłów i świń; jednem słowem pierwotna bezrozumna kakofonja. Muzyka! nie mówcie, że to sztuka wielka, światowa, to kwilenie dzieci i warjatów, to...	Kiedy szanowna ciotka pańska, panie Copperfull najęła tu dla pana mieszkanie, pomyślałam sobie: dobrze, teraz to już mam kogo macierzyńskim otoczyć staraniem. Pan nic nie je, nie pije.	Nie ma cioci? Słuchaj, ancymonie, co ma do tego ciocia?	Nazywa się Gorajskim ale to jest un nome di combattimento.... to nie prawdziwe jego nazwisko.	Trafiło się ślepej kurze ziarno: jeszcze by nie, taka wywłoka!	To nie wchodzi w grę, panie Wystarczy duża suma pieniędzy, żebym odzyskał córkę, gdyby rzeczywiście miało się okazać, że została uprowadzona, w co osobiście szczerze wątpię, albowiem podróżowała incognito. Gdybym puścił wolno Czarnego Korsarza, musiałbym nadal obawiać się o własne życie. Jestem wycieńczony długą walką, którą musiałem toczyć z nim i z jego ludźmi, czas zakończyć to szaleństwo. Panie hrabio, każ swoim ludziom rozwinąć żagle i obrać kurs na Gibraltar.	Mylisz się pan bardzo Nie mówię tu wcale o mariażu. Zwróciłem się do pana Cavalcantiego tylko dlatego, że zdawało mi się, iż miał zamiar wtrącić się do naszej rozmowy. Ale patrz pan, poza tym masz pan rację: szukam dziś zaczepki z całym światem, ale proszę się nie obawiać, panie baronie, ma pan pierwszeństwo.	Ja muszę już iść, muszę prędko iść do żony, ona nic nie wie, ale zrobiłem jej wielką przykrość. Jestem teraz bardzo zdrów, bardzo mi dobrze, taki jestem dobry, że ja panu coś powiem na ucho, pod sekretem, niech się pan pilnuje Moryca i Grosglicka, oni chcą pana zjeść. Do widzenia, kochany panie Borowiecki.	Widzicie! To znaczy, że was jeszcze nigdy jak się patrzy nie tresowano. Chłosta publiczna to nic wobec małego posiedzonka, jakie was czeka. Załóżmy się o pięć szylingów, że będziecie płakać jak dzieci i przyrzekniecie wszystko, czego tylko zażądamy.	A więc, ponieważ nie siadamy jeszcze do stołu nalej sobie xeresu, baronie, tak jak myśmy to zrobili, i opowiadaj.	Ani mi do głowy nie przyszło, żeby miał sobie w łeb strzelić. Oczywiście, widziałem, że się ze sobą łamie. Przez chwilę, gdyśmy jechali, poczęła mu się broda trząść, jakby chciał wybuchnąć płaczem, ale to harda dusza. Pohamował się zaraz i pozornie uspokoił. Głównie zwiódł mnie obietnicą, że nazajutrz przyjdzie.	I dlaczego, dlaczego pan mnie nie wezwał?	Nie wiem jeszcze. Na razie na Riwierę, do Monte Carlo. Słońca chcę trochę zobaczyć.	No, Maciek!... idziesz ty dziś czy nie idziesz?...	Pan mnie nie rozumie?	Znaleziono go martwym bez żadnych śladów gwałtu, bez ran i skaleczeń. Obaj wiemy, że umarł z przestrachu, wiemy także, kto go wystraszył, ale w jaki sposób przelejemy tę wiarę w dwunastu sędziów przysięgłych?... Jakież ślady pies pozostawił na zwłokach?... Naturalnie, wiemy, że żaden pies nie ruszy martwego ciała; wiemy dalej, że sir Karol wyzionął ducha, zanim go dogoniło to dzikie zwierzę. Wiemy, ale powinniśmy tego dowieść	Jak to?... Nie wierzysz mi?...	Tak?... Więc mam być raniony, a może nawet i zabity?... W takim razie wolę od razu nie jechać... Niech diabli porwą takie rozprawy honorowe.	A jeżeli to nie epilepsja?	A niech sobie będzie i diabeł, jak was sześciu czy siedmiu nasiądzie na jednego, to żeby i SamsonSamson nie wytrzyma.	To oni! a teraz za późno już puszczać się za nimi w pogoń. Księżna jest w Tours, a książę w Boulogne. Dogonić ich należy w Londynie.	Czy jest już z nią tak bardzo źle?	Julek! położyłeś się już czy co? Bardzo słusznie! Leż sobie, a żyto niech gnije na ziemi!	Masz rację, mnie jest bardzo dobrze	To właśnie jest węzłem pomiędzy nami Jesteśmy już u kresu pielgrzymki.	Jak to, przyszedłeś! co za szczęście! co za niespodzianka!	Właśnie na to ja pracuję! byle mi się powiodło, rychło do tego dojść się spodziewam.	A od jak dawna leczy pan ludzi?... W jakich stronach pan był, zanim osiedlił się w młynie pod Radoliszkami?	Ady jestem! Gotowam od świętej pamięci! Pomóżcie mi wsiąść. Potrzymajcie, Wojciechu, dziewuszkę, niech się szeroko usadowię, coby i odrobinie dobrze było.	No! to się waści chwali, żeś jak widzę brata przyjął!	Po co im na wieś bielizna? Ja widziałem w moich dobrach chłopskie dzieci, to one chodziły prawie bez ubrania i było im bardzo zdrowo.	A trzeba swojego człowieka, bo cudzoziemca będzie się strzegł.	A! czyżby który z moich parafian zgrzeszył ciężko, że o tak wczesnej godzinie oskarżać się przybywa?	Pomarli! chwycić. za gardło i serce jakby się zakrzepło na lód, że ledwie dychać poredziłaporedzić (gw.)	Wolałabym się, kochany dziaduniu, ziemi wyrzec niż ślubować bez serca i iść za mąż z obowiązku... przerwała Laura.	Boisz się wspomnienia kulis?	Zapewne, zapewne Napije się wuj?	Niechże i tak będzie! Ha! Słyszę już ich z bliska. Bądź pewna, że to jacyś stateczni ludzie, bo łotrzykowie wypadliby znienacka z rowu.	A i to ci jeszcze powiem, że pokorne cielę dwie matki ssie.	Bardzo-m ci wdzięczny, żeś przyszedł. Ogromnie mi na tem zależało.	Bóg ci ją odmieni! Mnie tam niedługo już na świecie.	Cóż to za styl biblijny!	Dziękuję ci serdecznie. Pyszne! To turecka?	Natychmiast, natychmiast powracam mam tylko poprosić o coś Maksyma.	Prędzej ty u mnie będziesz palta podawał, nim ja będę w twojem towarzystwie.	Żyw był przed pół rokiem, kiedy go widziałem ale czy jeszcze żyje, Bóg wiedzieć raczy.	A więc?	Ależ mówiłeś mi przed chwilą powiada tonikiemtonik	O to jesteśmy spokojni. A teraz pozostaw nas samych.	Ona mnie łagodzi w inny sposób, uspokaja	Pan dawno zna księdza?	Piotrowicz! A toś ty...	Tak pędzi wiatr halny!	Tak, tak	To będzie trudnoTo będzie trudno	Trzeba panu Zagłobie o tym lekarstwie powiedzieć	Ty jesteś dziecko.	A czego tam?	A można.	Ach, prawda! W Cisach.	Ależ ja zawsze mówiłam, że on ma wiele smaku	Blacha ucztuje...	Boże kochany! Już wpół do piątej! Czy aby zdążymy?!	Będą mieli pięciuset, wartych pięciuset tysięcy	Czy powinnam?	Dawidowa Cypa słyszała? Kudykudy (ros.) ojczulek..	Dobrze i głośno dodała:	Dojeżdżacz Kalinowskiego...	Exposition!...Exposition!... (fr.)	I mogą postrzelić twoich komunistów.	Ja mu je do reszty wybiję!	Jadę do Poznania, kupuję w sąsiedztwie majątek i zaczynam starać według wszelkich form. W ostateczności gotówemgotówem	Jesteś przesądny, mój kochany.	Kali pójdzie z nami	Kim jesteście?	Lada jakilada jaki	Lej rumuńskich?	Lupin?	Niebezpieczeństwo	Niech żyje! niech żyje!	O cóż idzie? rzekł du Tillet	Och, desperacja!	Prawda! prawda! w las! w las!..	Przez wszystkich?	Przysiągł na pokój dysydentom!
Okręt, nie zdaje mi się, choć opowiadają, że w 1820 roku właśnie na tych samych morzach południowych, na których jesteśmy, wieloryb rzucił się na okręt „Essex” i odepchnął go z taką gwałtownością, że statek ten odskoczył z szybkością czterech metrów na sekundę. Woda dostała się do niego od tyłu i okręt zatonął prawie zaraz.	Czy pan nie zauważył że jeśli się człowiekowi bardzo śpieszy i bardzo na pośpiechu zależy, wówczas najniezbędniejsze do wyjścia rzeczy giną umyślnie, jakby w wodę wpadły. Służący szuka kapelusza niema kaloszy; szuka się portmonetki, niema portmonetki. O zakład, zawsze!	Na nic się to nie zda! Skoro tylko dojdziecie do sytości i bezpieczeństwa, zaraz zaczniecie na nowo różne wybryki. Spróbowaliście wolności zupełnej i to minąć bez skutków nie może. Walczyliście o wolność bez praw, niechże ona wam teraz wystarczy!	Jeśli się nie mylę, to ten pan nienawidzi pana, skoro się z pana tak śmieje Taki dozorca jest zdolny do wszystkiego, gdy się rozzłości. Niech pan siedzi spokojnie, skoro nie chce się pan powiesić, i niech pan czeka, co będzie dalej. Jeśli pan jest urzędnikiem, żonatym i jeszcze do tego ma pan dzieci, to zgadzam się, że to jest straszne. Jeśli się nie mylę, to pan jest przekonany, że pana wydalą z urzędu.	Bom się też nie wyspał.	Dlaczego pan dyrektor myśli, że mogłam się widzieć. Wczoraj nie miałam żadnej popołudniówki...	A tak. Życie cię nauczy, co to jest. Każdy z nas stara się zamieszkać tam, gdzie piekarz, zaznajomić się z nim i wyrabiać sobie kredyt. To nasz sposób; zaufanie mamy. Większość z nas nie jada nic ciepłego, ale bułek na kredyt dostaniesz tak długo, jak zechcesz.	Niestety nie wolno mi przychodzić na dłużej niż na czternaście minut.	Nie, „Saint-Johnem”, parostatkiem znakomitym, drugim światem, „Great Easternem” na rzece, jedną, z tych cudownych machin do przenoszenia, które skaczą z dobrej woli. Wolałbym panu pokazać Hudson w dzień, lecz Saint-John pływa tylko w nocy. Jutro o 5-ej z rana będziemy w Albany. O 6-tej weźmiemy New York Central Rail-roadNew York Central Rail-road	Ale jak się to stało, żeście nie zginęli w tym moskiewskim parowie?	To nic nie szkodzi, odparł ziewając ks. Andrzej, ja się w żadne interesa nie wdaję, a żeś asińdźka będąc panną była u mnie na wieczerzy, ja nie mogę za to przyjąć obowiązków plenipotenta...	Byłeś, ojcze, na tym statku?	Drogi wuju, powinien byś się cieplej ubierać, kiedy schodzisz do rozmównicy.	Jak mi Bóg miły, panie nie zełżę ani słowa. Te juchy Turki nadziały mnie na rożen, całego naszpikowanego jak królika, byłem bowiem tak wyschnięty, iż inaczej mięso moje byłoby bardzo niesmaczne; następnie zaczęli mnie piec żywcem na pieczyste. Owo gdy mnie tak pitrasili, polecałem się tymczasem łasce Bożej, mając w pamięci dobrego św. Wawrzyńca, i ciągle miałem nadzieję w Bogu, iż ocali mnie z tej męczarni, co też ziściło się w sposób bardzo osobliwy. Gdy bowiem polecałem się z szczerego serca Bogu, krzycząc: „Panie Boże, dopomóż mi! Panie Boże, ocal mnie! Panie Boże, wybaw mnie z tej męczarni, którą te psy niewierne nękają mnie za to, iż chcę przestrzegać twego zakonu”, stało się, iż ów smażyciel pośpił się, za wolą Boga, albo owego poczciwego Merkura, który uśpił podstępnie Argusa, mimo jego setki oczu.	Mój drogi! Nie trafię widać z tobą do ładu! Szkoda, że nie ma tutaj twojej matki. Z nią się można od razu i po prostu porozumieć i rzecz załatwić, podczas gdy ty wzywasz mnie już po raz trzeci dzisiaj, wiedząc z góry, co ci raz jeszcze powtórzę.	Co u djabła! przecież coś być jeszcze musi uspokój się, we dwóch nie wypili chyba całej piwnicy. Szpady do pochwy, panowie!...	Co się Kuba rzuci! Niech Kuba płaci i idzie sobie do diabła!...	Ja nic nie wiem. Obserwuj pan, przyglądaj się, chwytaj aluzje i postaraj się zrobić z tego własny użytek.	A teraz się schylcie i wsadźcie tego męża świętego do lektyki. Aż do waszego powrotu będę pilnowała wsi i waszych cnotliwych małżonek.	Z pewnością mógłbyś waszmość to uczynić! Do bitwy oni na nic. Szwedowie ich ze sobą do posług obozowych wodzą, a w części dla osobliwości. Za to czarownicy z nich exquisitissimiexquisitissimus (łac.) dziś popr.: każdy. najmniej jednego diabła, a niektórzy po pięciu do usług mają.	Tak więc, kapitanie Nemo, nie pierwszy raz zwiedzasz Morze Czerwone na pokładzie „Nautilusa”.	To ani chybi, na ciężką zimę znak.	Powiadają że szlachcicowi najprzystojniejnajprzystojniej chodzi o pole bitwy. umierać, ale tak jak Jurand kona, to i na łożu dobrze.	No, panku! Popróbujemy aścinej drogi. Ale zdaje mi się, że zarówno mógłbym zaufać ślepemu grajkowi. Proś Boga, byś nie był w błędzie.	Jużbym się była dawno zemściła, bez niczyjej pomocy, gdyby kardynał, nie wiem w jakim celu, nie zalecił mi dać spokój jeszcze...	Bynajmniej. Tylko proszę mi wytłumaczyć, poco miałbym zbliżać się do pani?...	To wielce prawdopodobne ale, na Boga, trochę oliwy i wina.	Kardynalskie widzisz przecie, że trzos ten przedstawia się dość przyzwoicie.	Niesłusznie. Właśnie wtedy powinieneś był wiedzieć, że popełniasz nie tylko błąd, lecz i zbrodnię. Teraz dopiero cię poznałam. Wówczas gdy małżeństwo groziło ci utratą pieniędzy i przeszkodą w karierze, rozpaczałeś. Wtedy zaś, gdy narażało na śmieszność i kompromitację mnie, byłeś szczęśliwy.	Jako żywo! Nie żal człeku i zginąć, gdy takie oczy na niego patrzą!	Nie ma nic okropnego! On będzie prawić to samo, co już pani ode mnie wie. Niech się pani nie przeraża, to minie jak zły sen. Przyszłość w pani ręku.	Rozumie się. Wszakże obowiązkiem moim będzie złożyć szczegółowy raport i opisać w nim wszystko jak najwierniej.	Oto jeszcze tej nocy oto jeszcze tej nocy on będzie, tak jak i ja, wolny od wszelkiej zmazy grzechu... i opuściwszy to ciało, będzie, tak jak i ja, pewny wyzwolenia od Koła Zjawisk. Mam znak że moje życie potrwa już niedługo, ale jego powinienem zabezpieczyć na całe lata. Przypomnij sobie, że pozyskałem Świadomość... jakem ci to opowiadał przed trzema dniami.	Tak waszmość myślisz?... Hm! może masz i słuszność, ale mi na waćpana mruczno.	Wcale nie, mój panie; ale, wskutek choroby, spłynęła nań łaska i postanowił wstąpić do stanu duchownego.	Robaczki moje!... bo jak Boga kocham, nie wytrzymam i pójdę.	Nie nie chcę i nie mogę przyjąć ani grosza. Choćbym umierała z głodu, nie przyjęłabym. Dając mi pieniądze, odebralibyście tym samym zaufanie i... i jedyny cel, który mnie zatrzymuje przy życiu.	Kiedy ON odrywa od siebie swoją rękę wtedy wybucha ogień i rozlega się huk jak grzmot. ON jest wewnątrz cały z ognia.	To mnie żal bardzo koniecznie mi się potrzeba było z nim widzieć.	To dobrze, bo jak nie, tobym zrobił z pana nadziewaną bananami pieczeń.	Nie, i zapuszczam kurtynę.	Nie, nie mówili „ładnej”.	Parol dla rycerstwa, nie dla zbójów. Chcesz nie wierz!	Dziękuję dziadowi! Skarby wasze to niewola. Macie zresztą dwóch wnuków, nie możecie krzywdzić Wojciecha, a ja nie chcę niesprawiedliwości!	To niemożliwe Żadna z tutejszych kobiet nie ma sukni w cenie stu dolarów. Przecież my...	I to może być. Aha, obiecuję, a sam nie wiem co. Po czymże poznam tego człowieka?	Otóż to najtrudniejsze! Czasem jednak małemi rzeczami bardzo szczęśliwym być można. Znałam biédnego starego kawalera, który był póty najnudniejszym i najbardziéj znudzonym z ludzi, póki nie zaczął zbiérać staréj porcelany. Filiżanki i talérzyki zapełniły mu pustkę życia.	A ja myślę że historia nie przebaczyłaby nam tej wieczystej hańby, gdyby jeden włos spadł z głowy tego biednego dzielnego dziecka.	U siebie, ulica Feydeau. Pomidor, mój stary, kiedy będziesz niósł papier do drukarni, zanieś mu dzisiejszą pocztę.	Nie wątpi pan zapewne...	Nie, panie, jeśli chcesz, będziesz musiał mnie zabić	Ee... co by ta rady nie było	Ależ ona nie ma złamanego szeląga	We świat, roboty poszukam, gnił tutaj nie będę!	Ja widzę, że taki, jak on, jest całkiem niepotrzebny.	Bo to prawda?	Jak to, czy piję?	Rzymską on ma duszę, nie ma co mówić	Od czasu, jak mnie Tatarzy pana Kmicicowi pod Warszawą w niewolę wzięli	I myśli pani, że wszyscy mężczyźni tak robią?	Także to Azba zniesion?	To Kali siąść nad wodą i z żalu płakać.	Już po niego posłałem.	Widzisz, to przychodzi w chwilach dusznego onie­mienia i bezwładu, kiedy myśl nawet staje, a instynkt krzy­czy: „ludzi! ludzi!” strach (lęk) przed pustką.	Takie to już moje nieszczęście!	Prawdopodobnie ktoś go ukradł	Tak. Coś tam zaszło w Ostendzie. Podobno powodem wszystkiego jest Kopowski.	Gdzie pracuje tutaj?	Źle go może szukałeś.	Wróć mi wolność, a Bóg ci wszystko odpuści i ja ci odpuszczę i błogosławić ci będę.	Każesz wynagrodzić szkody, które wyrządził mu ten szalony robotnik?	Tak, jesteś	A jednak, w pewien sposób jestem człowiekiem.	Karta, w którą cię zaopatrzę, usunie wszystkie jego wątpliwości. Czy umiesz jeździć wierzchem?	Chciałabym zadać ci pytanie	Jeszcze by czas o tym pomyśleć	Takżeś tu sobie upodobał?	By cię święta ziemia wyrzuciła!	Kobieto... ależ w tej puszce jest twoje bezpieczeństwo...	Coś zrobił wtedy?	Przy jakiej mieszka stacji?	Kazałem już spakować swoje rzeczy	Niech Marcysia już idzie	Biorą?	Cicho siedź, Maryna Masz...	Kochać, zapewne!	Niech pani zapyta męża.	Niepo, tego, rozumienie...	Bynajmniej. W jakimś kabarecie.	Błąd... albo zbrodnię	Cóż pisała?	Spróbujmy!	Syn	Słyszysz, cezarze!	Wiem, wiem	Wiesz?	Winą?	Właśnie.	Zmarzniesz, hrabio	Żyd, Antysemityzm
To, że mój hrabia de Monte Christo jest właśnie takim rybakiem. I ma nawet imię odpowiednie, nazywa się Sindbad Żeglarz i posiada jaskinię pełną złota.	Ekscelencja już raz wyraził to życzenie i konie są gotowe. Sam je kupiłem i porozstawiałem w najdogodniejszych miejscach, to jest po wsiach, w których nikt się zwykle nie zatrzymuje.	Tak, ten stary idiota, ma się rozumieć, narobiłby alarmu. Postąpiłaś, kochanie, bardzo inteligentnie, żeś ani mężowi, ani rodzicom nie pisnęła słówkiem o swoim odkryciu. Rzecz w istocie wymaga największej dyskrecji.	Właściwie to mnie powiedziano: „Jesteś panem d’Artagnan?” Odpowiedziałem: „Czy tak?” Stróże wasi zakrzyczeli mnie, że są tego pewni. Nie chciałem im przeczyć. Zresztą mogłem się mylić.	Bardzo rad jestem, żeśmy się tu spotkali, bo miałem prosić Stefana, aby na godzinkę dziś jeszcze ze mną do pana pojechał. Otrzymałem niedawno list od Marcelego, tyczący się pana, i nie mogłem dotąd zakomunikować jego treści, bo byłem chory i nie wyjeżdżałem z domu.	Klnę się na bawołu, który mnie okupił, że mam tego dość! Czyż do wieczora mam słuchać głupiego paplania tej starej małpy? Akelo... zrób z nim porządek... nudzi mnie!	Och, panie, jeśli kto z łowców pogniewał cię, żali się godzi tak brać do serca poswarki myśliwskie?	A ty! Nad tobą także nikt się nigdy nie znęcał. Gdzie byłeś przedtem?	Adeptka jakaś... chce się angażować.	Dlaczegóż nie odpowiadasz? Jezus, Marya! Ja półgodziny do niej mówię, a ona ani piśnie! Złość, męka, choroba, zgryzota! Czy to już matka rozmawiać z tobą nie godna? Czy może w języczek muszka jaka ukąsiła? Odezwiesz się ty dziś do mnie, czy nie? Śmierć, utrapienie...	Dziesięć dni! A czymże się pan żywił?!	Jakże się ojcu wydał dzisiaj Grzesikiewicz?	Mimo to trzeba się mieć na baczności	Może tylko troszeczkę, tyle, żeby można było na słońcu rozgrzać stare kościska. Nie możemy zawsze rozkoszować się miękką pościelą i obfitą strawą.	Przebierzecie się za Hiszpanów i spokojnie wyjdziecie z miasta.	To po cóż dzieciska rozrywać, kiej się ku sobie mają! Dać na zapowiedzi, pożenić i kwita.	Tylko trochę, ale po źdźbłach poznaje się, skąd wiatr wieje, więc porobiłem dziś różne odkrycia.	No pewnie! Przecież to ogromna liczba, mamuśko. Wyobraź sobie, siedemdziesiąt milionów! Ktoś musi na tym zarabiać kokosy. A jakie prace można będzie dzięki nim wykonać! Piszą tu o tym, jak błyskawicznie powstają wszędzie nowe lądy i wyspy. Teraz ludzie będą mogli nabudować sobie lądów, ile będą chcieli. To jest wielka rzecz, mamuśko. Powiem ci, że to jest większy krok do przodu niż odkrycie Ameryki. Nowa epoka w dziejach, wiesz? Co robić, mamusiu, żyjemy w przełomowych czasach.	Czy zapisałeś sobie, kto ci zwrócił?	„Wszyscy ci ludzie są w zmowie przeciw nam, to dobry uczynek pokrzyżować ich plany”	A jakże wy robicie, że takie straszne gęby macie?	A juści. Co ma być jenszego?	Ale kto o tym powie, Huck? My?	Bóg zapłać; nie zrobimy ci wstydu.	Henryku! Sybilla jest święta!	Hę? to nie może być! złożywszy ręce krzyknął stary. A chyba że tak to co innego. Na prawdę?	I to jakie! Zostaje pani osobistą sekretarką dyrektora Krzysztofa Dalcza. Niech pani powie Józefowi, żeby przeniósł pani maszynę do gabinetu dyrekcji technicznej.	Jakto, jeśli wyzdrowieje? Sam przecie mówiłeś, że to już niewątpliwe.	Nie ma.	Nie zapomniałem jeno umyślnie nie brałem, bom jej jeszcze nie był zasłużył.	Nie, niech pan zaczeka, drogi przyjacielu. Pański zegarek chodzi nadal według czasu Richmond, prawda?	Niewesoło, prawda! W rodzinnym jednak życiu Zofia zastępuje matkę i własnej matce matkuje tyle, co i dziewięciu pozostałym siostrom.	O! Panie Copperfield Czyż usiłowania moje zasługują na nazwę studiów? Czasem, wieczorem, dane mi jest spędzić jaką godzinkę z boskim panem Tiddem.	Proszę pana, z którego pisma jest ten redaktor, co przychodzi za kulisy?	Przestań zuchwalcze, powiedz pani. Proszę, powiedz pani: zuchwalcze. Zechciej pani powiedzieć... Proszę pozwolić, pomogę pani nakryć do stołu. Cóż, grzeczny jestem, wszak prawda?	Rozerwij kuny, bym ci uwierzył.	Signora, może jeszcze znajdziemy jakiś sposób...	Spróbujże tej szynki, d’Artagnanie, wyśmienita? Szkoda, że chociaż czterech takich nie było w piwnicy! wypiłbym o pięćdziesiąt butelek więcej.	W istocie, to przekracza zwykłe granice Kiedym ujrzał, że pociąg stoi na stacji, zatknęło mnie! A wszystkiemu zawinił Ski. Pan masz mocno karkołomne informacje, drogi panie! A ten Brichot, który czekał nas na stacji!	Wpierw ciebie jeszcze pokropię. Wina dajcie i niech żywie miłość miedzy chrześcijany!	A jeśli pana będę bardzo prosiła?	A o kimże,	A pani jaki był?	A to w jaki sposób zdążę dziś popołudniu obrobić te wszystkie dziewki, które mają z sobą:	A wasza krew będzie płynąć w podziemiach. Wołać będzie krew wasza: ryjesz, żyjesz, krecie.	Ależ zaręczam, księżno!... Zresztą nie mogę puścić szofera samego... W taką noc...	Bardzo dobra dla ciebie	Bohun?	Cicho!	Co? Koń?	Cztery. Miały długości po 18 stóp, a po 5 stóp szerokości. Były drewniane, obite blachą.	Cóż dalej?	Cóż? Co wy na to?	Cóżeś robił, słomiana lalko?	Dam panu tysiąc pięćset franków	Dlaczego ciebie boli krzyż?	Dobry dzień A co słychać?	Dobrze trafiłem! Chodźmy!	Dostaniesz synku, ale... delirium tremens...	Drażni mnie.	Dwa lub trzy dni najwyżej, szczególnie w tej porze roku.	Dziękuję pani. Wszystko dobrze.	Gdzie zamierzaliście rzucić kotwicę?	Hrabia...	I o naszych fortunach, które nieprzyjaciel igne et ferroigne et ferro (łac.)	Idziesz czy nie, łobuzie jeden z drugim!	Ile lat?	Ile masz do wyzwolenia?	Jak pan to rozumie?	Jakże mu to przyszło?	Już wiem Więc on miał parę sztuk u siebie. Czy był z nimi sam w pokoju?	Li.	Lubczyk trzeba zadać na zakochanie uparte, nieznośne i cud wielki zdziałać, by wszystko jak duzie zechciało harować na własną nędzę.	Na wozie stoją książęta Słuccy, przebrani na hetmanów z tyłu trzy kopie związane łańcuchem, a do łańcucha przykuci słudzy książęcy, niby to bojarowie i starszyzna moskiewska.	Nie mów nic, całuj mnie	Nie powiadaj byle czego! I tak mi markotnomarkotno	Nie więcéj jak ja i ty, komendancie.	Nie.	Nie... Tu mówi Domaszko. Moje uszanowanie panu doktorowi.	Nigdy pana nie widziałam.	Nikogo tu	No, to mi żegnaj!	Oczywiście, pani	Pan nie siada z nami?	Panno Remsen, to obraza!	Podpalone?	Precz! Morderco! Na pomoc!	Przepraszam!	Re-duta.	Siedzę w domu, bo mam młodą gospodynię.	Stanowczo.	Słońce już zaszło.	Tak, kapitanie.	Wyszedł na spotkanie w biały dzień, nie czekając nocy.	Właśnie! Mówię: dryniu, naszych koni łapą swoją czarną	Za wiele dla mnie zaszczytu!	Zaczął mówić, tak jakby nic, ale to absolutnie nic ważnego nie zaszło:	Zawrzyj pysk, bym cię pierwej do kozy nie zapakował!	Zostań!	Żebyście ino nie mieli jakich nowych kłopotów...
Mój drogi Uttersonie, to bardzo pięknie z twej strony, wprost wzruszająco; brak mi słów, by ci podziękować. Mam pełne do ciebie zaufanie, wierzę ci bardziej niż komukolwiek innemu, ba, więcej niż sobie samemu. Ale doprawdy jest tu coś innego, niż przypuszczasz; nie ma w tym nic zdrożnego i abyś był zupełnie spokojny, mogę ci powiedzieć: każdej chwili mogę się pozbyć pana Hyde. Daję ci na to słowo. Dziękuję ci raz jeszcze za twe zainteresowanie, ale powiem ci, Uttersonie, dwa słowa, których nie bierz mi za złe: to jest moja sprawa prywatna; bądź łaskaw nie wtrącać się do niej...	Nie mogłem... i basta! Nie miałem po co wracać Umrzeć tu czy tam, wszystko jedno... daj mi wina	Nie! Istotnie nie wierzę w to. Ale zachodzi możliwość, że dokonawszy kradzieży i przekonawszy się, iż okradziona mieszka w jednym domu z narzeczoną pańską, poszedłeś pan do niej, chcąc namową skłonić do wyjazdu. Dla własnego ratunku zamordowałeś ją pan, gdy słowa nie odniosły skutku.	To widać wy wszyscy, bandyci, macie takie oczy, bo skąd wy już nie kradniecie i czegoście nie splugawili! Powiedzże mi choć swe bandyckie imię.	Żeby choć jednego w życiu! Wiesz, Michałku, jak ty idziesz za mury, to ja nawet nie jestem niespokojna. Ja wiem, że ciebie nikt nie dosięże...	Wiosna, widzisz, to jest jak słońce świeci i deszczyk pada, więc na przemiany, a roślinki kiełki puszczają i pędy świeże, a pod ziemią pracują Gdyby ogród pozostał w tajemnicy, moglibyśmy do niego wejść i doglądać, jak wszystko z dnia na dzień rośnie coraz większe, i wiedzielibyśmy, ile róż jest żywych. Czy nie widzisz... czy nie widzisz, o ile by to było ładniej, gdyby to wszystko było tajemnicą?	Mam przed sobą srebrny imbryk ale powiedz mi, Watson, co myślisz o lasce naszego gościa? Skoro nie zastał nas w domu i nie wytłumaczył celu swych odwiedzin, ta mimowolna pamiątka nabiera wielkiego znaczenia. Chciałbym też wiedzieć, jakie pojęcie tworzysz sobie o tym człowieku?	Są to gwiazdy prawdziwe! Człowiek mieszkający w kraju Tęsknoty nie zadowala się rzeczami ziemskimi, ale musi ciągle szukać gwiazd. Nie może uczynić inaczej. I ty musisz teraz ruszyć na wędrówkę za gwiazdami!	To pojedyncza chmurka nie ma więc się czego obawiać.	Nowy rozkaz waszej świątobliwości bardzo zmienia plan pierwotny Jutro nie zajmiemy Labiryntu... A gdyby i w Memfis świątynie ośmieliły się stawić opór, nie mamy nawet taranów do wybicia bram...	A niechże pani nie zapomina o nas!	I nigdy pan nie zleciał?	Nie poznajesz w nim swego ideału?	Nie przeszkodzę ci?	Nie tak „komisch”, jak to się panu wydaje. Względne systemy wartościowania: indywidualny i społeczny, ujmuję w jednym, który jest absolutny: wykazuję konieczność obu poglądów.	Nie wiem Nie wiem.	Nie, czternaścioro przychodzę pilnować milorda Cardot („melort Kerdet”).	A jak się król w ostatniej godzinie zgodzi? Mówią, że nie chce wojny.	Nie, panie i muszę dodać, że mój gabinet jest bardzo ubogi w porównaniu z pańskim. Pan tu posiadasz sześć do siedmiu tysięcy tomów...	Skąd ja mogę wiedzieć? Może ziemianin, a może kupiec, a może ktoś bardzo ważny?... Ale prawdziwego pana to zawsze można poznać, choćby i nie wiem jak się ubrał.	Nie mają innej nazwy My jesteśmy ludzie prości, Bogu dzięki: figi nazywają się u nas figi, śliwki, śliwki, a gruszki, gruszki.	Ba! jest przecie prosty sposób. Dajcie mi jego katowską mać, a już ja go nie uronięuronić (daw.)	Sreber i kosztowności szlachcic nie zechce na gotowiznę zmieniać, ale można je będzie zastawić. Wdzięczenem ci, Paterson, bo w porę mi to przychodzi. Muszę z Billewiczem zaraz jutro pomówić.	To jest interes dla całej Fenicji, więc ja na nim zarobku nie potrzebuję	Brałem pod uwagę szereg szczegółów hipotetycznych. Więc przede wszystkim wiek. Skoro Jacek zaręczył się z tobą plus minus przed pięcioma laty, na pewno już wówczas był przekonany, że dawna żona nie będzie go szukała, że porzuciła go na zawsze. By utwierdzić się w tym przekonaniu, musiał wziąć pod uwagę czas od dwóch do trzech lat. Więc mamy minimum jakieś osiem lat. Zostać jego żoną mogła mając najmniej lat osiemnaście. Osiemnaście plus osiem i mamy cyfrę dwadzieścia sześć, czyli dolną granicę jej wieku. Musimy jednak ustalić i górną. Tu sprawa będzie trudniejsza. Przed ośmiu laty Jacek miał dwadzieścia cztery. Takim młodzieńcom często podobają się kobiety znacznie od nich starsze. Na przykład czterdziestoletnie. Ale mamy tu jedną wskazówkę, którą musimy wziąć pod uwagę. Otóż owa dama wkrótce po ślubie porzuciła Jacka. A sama się o tym przekonasz, gdy będziesz się starzała, że starzejąca się kobieta nie tak znów łatwo i nie tak chętnie porzuca mężczyznę w ogóle, a szczególniej mężczyznę znacznie od siebie młodszego.	Zawarłem z tym oto panem umowę, na co mam dokument opatrzony pieczęcią, że poprowadzę okręt tam, gdzie zechce mój chlebodawca Aż dotąd wszystko w porządku. Ale teraz przekonywam się, że pierwszy lepszy z czeladzi okrętowej więcej wie niż ja. Czy tak się godzi? Czy to pan nazywa właściwym postępowaniem?	Nie wiem. By o tym sądzić, musiałbym przeżyć wiosnę w Belgii obok istoty równie wiośnianej i równie koncentrującej w sobie uroki i sugestie wiosny jak pani...	Najprzód, moja pani nie kocha pana wcale...	Przyjaźń, Przekleństwo świniożercy; Tuhaj-Bej jako dobry muzułmanin nie jadł mięsa świń, które uważał za nieczyste, i gardził tymi, którzy je jedzą.! Precz, pijanice, bydlęta nieczyste! Gady plugawe! Wy mnie jasyr zabierać przyszli, a ot, ja wam tak!... capy! Na twarz, niewolnicy, bo was w jasyr zapędzę, bo SiczSicz Zaporoska	Tatarów nie ma, ale bywają ludzie gorsi od Tatarów.	Pójdę, panie! Ja się niczego nie boję. Żebym tylko matkę znalazł! Niech się pan ulituje nade mną!	Tak to, tak to... tak będzie każdej, czy żonie, co męża więzi, czy mężowi, co więzi żonę.	Zdaje mi się, że „prawda” jest bardzo głupią grą, zabawmy się w rozsądniejszych „autorów” dla odświeżenia umysłu	To bestya naprawdę zdolna. Czyś ty uważała, że on jakby się trochę zmienił na twarzy?	Sądzisz pan, że jest to możliwe?...	Tylko bez bujania, panie Nikodem, już ja wiem, że jak się pan postarasz, to niejeden taki znajdzie się, co da.	Czego waćpanowie tak pokrzykujecie?	Do czego? gdzie? miłościwy panie?	Przyszedłem cię prosić, oprócz zezwolenia na małżeństwo, o to, abyś mi wybudował drugie piętro i wystawił mieszkanko nad oficyną.	Co ją niedawno miłościwy król ufundował? Słyszałem. A czego oni uczą?	No, to ja spróbuję, inom jeszcze słaba. Musi mnie Pietrek prowadzić, bo się ano trzęsę cała.	Przede wszystkim, jak mi się wydaje, wiarę.	Przegryziemy trochę Jest po dwie bułki na osobę.	Co? może jej źle? Albo jest we szpitalu, albo gdzie na wsi.	Czyż jest w Anglji dwóch ludzi, godnych tego imienia?	Jak to? Same dzwonią? I tak co noc?	No, zbójcy... A co, myślałeś, że pastor?	O, widzisz tego zawsze bałam się w tobie... Jesteś gotów zbyt szybko działać i równie szybko porzucać...	Powinnaś go pani skarcić za to!	Proszę, pana naczelnika, co się tycze gratyfikacyj?	Przyodziej się pieknie i rozniesiesz po ludziach...	To co, Zocha?	Ach, teraz, teraz. Co znaczy teraz. Na mieście wszyscy mówią, że tylko patrzeć, a zostanie ministrem!	A jakże ci się dostały?	Jak to?	Musi to być bardzo miłe stworzenie	Niech natychmiast wynosi się z mego domu!	Ot tam to hroszy dużo!	Taka jest wola Boża!	To już mnie wasza mość powiedział, jakeśmy w tamtą stronę jechali.	W jaki sposób on mówi! To stanowczo wielki pan.	Zrób szóste i ożeń się.	Każdy dziś człowiek na tej ziemi powinien być żołnierzem. Widziałem, jak generał Sokolnicki po żołniersku stał piersią całą naprzeciwko wroga.	Spotkałem w lasach mszynieckich sporą watahę chłopstwa, na dwieście ludzi, którą starłem.	Kamieniami tego psa!	Nigdy! Wołaj tego człowieka.	No, no, no! Dosyć tego!	O co ci zatem idzie?	Skąd masz?	Z góry obiecuję spełnić wszystko co do joty.	Za tymi skałami, na wzgórzu.	Zresztą alboż wiem jeszcze jakie ztąd wrażenie wywiozę, czekam i patrzę, patrzę i czekam dotąd.	A pani?...	At!...	Bogowie obronią nas i swoje przybytki...	Bynajmniej, przecie Porthos zapłaci.	Choćby tutaj.	Czasami.	Gdzie?...	Idziemy i pan Wokulski z nami.	Kodėl nepasiseks?	Mam listy od niego.	Może papierosa?	Niechże asanasan (daw.) zawołała porywcza księżniczka.	O! panie.	O! tak, panie	Panie dyrektorze	Pierwszy dostrzegł cię pan Mellechowicz i pierwszy ratował, bo myśmy za nim pędzili	Pięćset sestercji za Galem!	Poczciwa dusza!	Pojadę jeśli W. K. Mość rozkażesz	Prawda!	Quand on a mange un million, on se sent un siecle sur le dos, n’est-ce pasquand on a mange... (franc.) z trochą koleżeńskiej poufałości szepnął do Różyca hrabia.	Smith długo siedział?	Spójrz, oto moje dłuto.	Tak, bo o ile wiem, ona panu gotowa przebaczyć.	Tak.	Tu mieszkam Za ten pokoik wraz z utrzymaniem oddaję im moją pensyjkę i pełnię funkcję zakładowego ogrodnika.	Was befehlen Sie, mein SchatzWas befehlen Sie, mein Schatz (niem.)	Żeby nam wreszcie porządnie skórę złoili byłby wreszcie z tą Austrią spokój.
Dobry wieczór, drogi i kochany przyjacielu! I co, w ten sposób pan się ulatnia, nie pożegnawszy się ze mną? No i co, jest pan zadowolony? Nieprawdaż, to było bardzo piękne? Andante, co? Nikt nie napisał czegoś bardziej wzruszającego. Pytam się czy kto potrafi wysłuchać tego bez łez. Kochany pan jest, że pan przyszedł, generale. Niech pan powie, dostałem dziś rano przemiły telegram od Froberville’a, który mi oznajmia, że trudności ze strony Wielkiego kanclerstwa są, jak się to mówi, wyrównane. Głos pana de Charlus wznosił się dalej, równie ostry, równie odmienny od jego zwykłego głosu, jak głos przemawiającego z emfazą adwokata różni się od codziennej dykcji: wokalny objaw nerwowej euforji, z rodzaju tej, która, w czasie obiadów księżnej, wzbijała tak wysoko djapazon głosu i spojrzenia pani de Guermantes.	Dalipan dziwno mi żeście mu jeszcze do oczów, panie, nie skoczyli i żeber nie połamali, widać, że na tamtym świecie zrobiliście się bardzo cierpliwi. Ja bym mu był hultajowi jednego włoska w brodzie nie zostawił.	Ty! I dlatego jesteś nasz. Nic nie mów, potem będziesz mówić. Nigdy nie rezygnujemy z tego, co nasze. Sądzisz, iż nie wiem, że dokoła Świętych Trybunałów gromadzą się, a i do nich samych przenikają, jednostki małe i nędzne, tchórzliwe, karłowatą mściwością i żądzą zysku przeżarte?	Kunie, juści że żadna pociecha, a wydatki tylko; ale żeby to kunie ino, a toć ten zapowietrzony kucharz tyla masła, jajków i śmietany bez tydzień bierze, co dawniej i bez miesiąc nie wyszło, a jeszcze się za gotowy grosz sprzedało.	A słuchać mnie nie chcecie? tobyście się przecież dowiedzieli, co jest. Od trzech dni już jakiś mi się tu człowiek podejrzany około domu kręci. Napatrzyłem go, stojąc przed bramą i przez płoty. Źle mu z oczu patrzy; siedzi ciągle pod murem; wczoraj suchy chleb kruszył i jadł. Ogromny drab, odarty, blady; mówię, że mu źle z oczów patrzy, na zbója wygląda...	Wstydno! Ja z moim wiek przeżyłam, synów pochodowałam, że wyrośli jak te dęby, a nigdy pomiędzy nami swarów i bitwy nie było, dalibóg nie było.	Zdaje mi się, że go nie będzie teraz, poszedł do domu Olku, przecież konno jeździmy na dużych koniach i to rasowych, a umiemy sobie z nimi dać radę, cóż dopiero taki kuc... Almanzor!	Ba, zobaczymy. Tymczasem spieszmy się. A najpierw pytanie o coś, co chciałbym od razu odrzucić. Nie mówił pan nikomu o tym dokumencie, który podniósł sierżant Quevillon i oddał panu w mojej obecności?	Trzeba znajdować się na ostatnim krańcu sceptycyzmu, aby nie wierzyć przenikliwości kobiecej...	N. Panie byłoby śmiesznością abyś W. K. Mość znając co go wyższym czyni nad innych ludzi, przypuszczał że ktoś inny moje oczy po nim zwrócić na siebie może!... Najpłochsza z kobiét nie popełniłaby nic podobnego. Jak możesz W. Kr. Mość miéć podobne podejrzenia...	Nie! jadę tylko z moją kochanką, a ty nie jesteś nią teraz. Dosyć walczyłem, dosyć cierpiałem, dosyć sobie zżarłem serce! Czas, aby zrobił się dzień; dość długo błądziłem w nocy. Tak albo nie; chcesz odpowiadać?	Niech się pan nie obawia! Ja uczę się od niego właśnie, jaką na scenie być nie wolno!	Pleciesz! póki ja go nie odprawię, ty sam sobie rady nie dasz, ale ja staremu trutniowi tak zaleję za skórę, że tu więcej noga jego nie postanie.	Myślałam, że mnie choć trochę kochasz, Tomku Gdybyś nawet nic nie zrobił, a tylko o tym pomyślał, to już byłoby coś.	To nie może się stać! rzekł Władysław	Gdyby to prawo zostało przyjęte, nasze kodeksy bardzo by się uprościły, a wtedy urzędnicy nie mieliby nic do roboty, jak pan przed chwilą powiedziałeś.	Wcale nie piję Mam cię uwieść na trzeźwo. Przynajmniej oczarować. Powiedz, czy nie czujesz już pierwszych objawów?	Ja czekać nie mogę! ja odkładać nie chcę! Ani na czas, ani na miejsce zważać nie myślę. Należy się zadośćuczynienie	Sporo musi wiedzieć od swojego, jeno się boja popuścić... Juści, że przyległe ziemie rodne, łąki dwukośne, juści...	Dziś, gdy mąż mój jest w przededniu otrząśnięcia się z pieniężnych, od tak dawna gnębiących go okoliczności, dziś, gdy staje on na progu nowej kariery, na gruncie odpowiednim swoim uzdolnieniom (głęboko bowiem przekonana jestem, że zdolności męża mego potrzebują pola... i rozpędu... tak właśnie: pola i rozpędu), rodzina moja pozbyć się może dawnych swych uprzedzeń. Pragnę tedy, aby nastąpiło spotkanie i pojednanie na pożegnalnej, kosztem rodziny mej, wydanej uczcie, gdzie by główni jej członkowie mieli możność wnieśćwnieść zdrowie	Nie chce książę zaufać mi, dobrze. Ja, na wasz rozkaz, mogę opuścić folwarki w Ses... Nie jest książę jeszcze pewny mego serca?... No, więc ja jeszcze ustąpię Sebt-Het... Ale po co tu dozorca? On księcia będzie uczył mądrości?... O Astoreth! ja bym stracił sen i apetyt, gdyby jaki dozorca, poddany i niewolnik, śmiał poprawiać mojego miłościwego pana. Tu potrzebny tylko pisarz, który napisze, że wy, najdostojniejszy panie, oddajecie mi w dzierżawę na trzy lata folwarki w tym, tym i tym nomesie. I potrzeba szesnastu świadków, że mnie spotkał taki honor od księcia. Ale po co służba ma wiedzieć, że ich pan pożycza ode mnie pieniądze?...	Co tam dziękować i na co częstować! mnie się jeść nie chce, bo wodę piłem! a taki w domu gdy przyjdę, choć łają i wypychają, coś mi w garnku zostawią. Ale u was tu goło, Motruno!	Założę się z tobą, że będzie się układał.	Myślicie, że się tu wrócą?	Rozumiesz teraz, że to, co mnie nurtuje, musi się na kimś skupić	Tyla odrobi, co pies napłacze. Niech se kaj indziej szuka, dosyć się łoni naszczekała przed całą wsią na ojca, że ją ukrzywdził.	Ciekawość, gdzie stoi, kiej nikogo nie widzę.	Doprawdy nie widzę powodu...	Gadajże wacpani prędzej! Nie pieczże mnie na wolnym ogniu!	Jam ci nigdy nie odbierała swobody. Byliśmy względem siebie szczerzy i prawiprawy (podn.)	Nic nie wiem o nim.	Nie wiem	Któż by nie pragnął żyć na tym pięknym Księżycu, między tak dobrymi ludźmi?	Nie widzę ciebie, dlaczego jest tak ciemno, zapal światło...	Zdaje mi się, że... czy pan Morrel?	Pan tak do mnie nigdy nie mówił.	Jak to? nie tylko dziewkę, ale i tego diabelskiego psa wypuścisz, aby znów kąsał?	Rzecz w tym... Rozumiem praktyczną, że tak powiem, stronę kwestii.	Tak. Wszystkie już czekają. Proszę przebrać się w habit.	A jakich to warunków nie dopełniłem, panie hrabio?	Nie wiem, czy potrafiłbym odróżnić rydza od muchomora	Niech będzie pochwalone imię Jego! Wiem, panie. Nie mogę cię wpuścić do więzienia, lecz jeśli napiszesz list, oddam go stróżom.	Pani zupełnie nie lubi psów?	Proszę o rolę... Zaśpiewasz pani sobie w chórach, kiedy partyi nie możesz.	Tak, panie krawiec. Podoba mi się. Z dziewkami dobrze jest spać.	Wszak i Kraków się spalił. Spalony ze wszystkim? I z tym prześlicznym kościołem, co się wznosił na chwałę Panny Maryi?	A wiecie, że w szeregach komunistycznych przestrzegana jest bezwzględna karność?	Mając wydać opinię o tej młodej dziewczynie, muszę na wstępie zwrócić uwagę czcigodnego pana na tę okoliczność, iż chociaż z jednej strony niedostateczny stan rozwoju, wywołany zaniedbanym wychowaniem, czyli lepiej powiedzmy, spóźnionym kształceniem i odosobnieniem, które, jakkolwiekbyśmy je sądzili, podkreśla raczej zalety dziecka, to jednak zbyt długi pobyt w Alpach, bardzo skuteczny, o ile nie przekracza pewnego określonego czasu...	Uważam, że jest jakaś niespokojna. Wieleśmy już o tym mówiliwieleśmy (...) mówili	W bardzo znanym miejscu kuli ziemskiej W swoim czasie ukazało się przynajmniej pięćdziesiąt tysięcy prospektów	Dobrze. Załatwię to. Tymczasem jednak muszę jeszcze napisać parę listów i proszę o chwilkę czasu. Punkt siódma spotkamy się w małej sali.	To i dobrze, że pracować musisz; to i dobrze!	Bez celu; dziwna rzecz jednak, jak wszyscy lgną do ciebie.	Na wszystko trzeba czekać Po kolei wszystko przejdzie. A jak śmierć, to co?	Tak, pani.	Jeńców chyba prowadzą, jak mnie Bóg miły!	Tak	Tak daleko? Za morze?!	Tak, panie	Trzeba wracać. Tak będzie najlepiej.	Ale któż pani towarzyszyć będzie, mężczyzna, czy kobieta?	A sprawiliście też sobie, księże biskupie onon (tu daw.)	Ale ją pan kocha?	Dlaczego na szczęście, przecież niektórzy z nich to bardzo utalentowani ludzie!	Nikt, na Boga! Ale matki mają instynkt. Odgadłam wszystko; poszłam za nim dziś wieczorem do Opery i z ukrycia widziałam wszystko.	To mi już wszystko jedno, byle rezultat był dobry.	Święto, Pieniądz gderał cierpko wuj mówił dalej Scrooge z zawziętością roślina krzewiasta, wiecznie zielona, z rodziny ilwowatych; w Anglii ma zastosowanie przy obrzędach Bożego Narodzenia. zatkniętą w serce... To byłoby prawo rozsądne i słuszne!	Ano mój ociec. Tedy powiem wiernie panu oćcu, a juści on będzie wiedział najlepiej, czy Krysia miała takowe przyodzianie i czy nosiła szkaplirzyk, co jest u dziecka rzecz niebywała i może stanąć zastanąć za coś (daw.)	A cóż to takiego panna Paulina pannie Szyszkównie opowiadała?	Ja niém gardzę	Ja?	Jesteś mi winien dwa tysiące sto szesnaście sztuk złota... Oto twoje rewersy.	Mógłby mi tego zakazać tylko ten, kto by mi był poprzednio dał siłę, żebym chciał...	Skądżeście są, niebożęta?	To wasza miłość. Sława Bohu!	A miałem, chłopcze. Miałem sporo cholernych przygód.	Co? Tutaj?	Co?!	Dobrze, na Wolę!	Dokąd mnie on zawiezie?	Doprawdy!	Dostaniesz jeszcze	Gdzie bądź. Dawać koncerty wraz z tobą.	Jedź prędzej, choćby konie paść miały!	Kažin, kaip būtų geriau	Kto?	Kto? Naturalnie ty, najdroższy, i twoja narzeczona, twoja słodka Gburcia!	Muszę już iść, a państwo przyjmijcie ode mnie szczere życzenia na nowe życie, szczere.	Nic	O, hań tam mają prosięta Kłęby, a i Szymek Dominików stoi przy wieprzku.	Och, ojcze!	Pan hrabia także!	Rozmawia tylko.	Skądżeś wzięła pieniędzy?	W Rozłogach pierwsze poręby kupował. Tam z lasem będzie około stu pięćdziesięciu włók, co?	Wiedajesz, Pilip wiedajesz szto?... on... znaczy Pauluk... twój dziewier... otruty!	Wydać im Lacha!	Zaprzęgamy, panie starszy?	Zaraz, zaraz...	Znowu dziadunia Pacenką nastraszyli?
Sam bym się był pomścił, gdybym był zdołał cImię, Upiórhoć nie jestem rycerzem; ale, dalipan, nie ode mnie to zależało, choć i poprzysiągłbym, że ci hultaje, co się bawili moim kosztem, nie są widmami, ani zaklętymi ludźmi, jak pan powiadasz, ale rzeczywistymi ludźmi z ciała i kości, jak my, i pamiętam dobrze ich nazwiska. Jeden się nazywa Pedro Murtinez, drugi Tenorio Hernandez, a dobrze słyszałem, że nazwisko gospodarza Juan Palomegne. Widma nie są chrzczone, panie, nie mów mi pan więc, że to czary nie dozwoliły panu wdrapać się na mur lub zsiąść z konia. Rycerz, SługaCo do mnie, widzę najjaśniej pod słońcem, że im więcej szukać będziemy przygód, tym prędzej napotkamy na taką, co nas życia pozbawi. Za łaską Boską nie rozeznamy wkrótce lewej nogi od prawej. Dalipan, najlepiej i najpewniej, według mego maluczkiego pojęcia, powrócić do naszej wioski właśnie teraz w porę żniwa; bo niedobre nasze żniwa na cudzych polach, wpadamy ciągle z deszczu pod rynnę, coraz to gorzej, miastomiasto	Nie wiem, czy łże. Zdaje mi się, że nie. Drażni mnie to jednak, aby być w ten sposób na usługach nieznanej sobie siły.	W istocie, to cokolwiek długo Wprawdzie kilkakrotnie już znajdowałem się w podobnym położeniu, zawsze jednak krócej. A teraz może byśmy zostawili tu mój zbawczy statek i zobaczyli, czy nie mógłbym nająć mieszkania w którym z tych szarych domków, widniejących tam, na pochyłości. Co znaczy ogień, błyskający spośród tamtych sosen?	E, Boże kochany, nie gorączkuj się tak, mój mały. A przecież powinieneś wiedzieć, co to jest nieszczęście. Człowiek nieszczęśliwy staje się zazdrosny. Myślałem, że jesteś w Piemoncie albo w Toskanii, pracujesz jako tragarz albo przewodnik, i żal mi cię było z całego serca, jak własnego dziecka. Wiesz przecie, że cię zawsze nazywałem moim dzieckiem. Aż tu nagle widzę, jak przejeżdżasz przez rogatkę Bons-Hommes, w tilbury, z groomem, w ubranku jak spod igły. Coś takiego! Odkryłeś kopalnię złota, kupiłeś stanowisko agenta giełdowego czy co?	To nie to. Niedawno zajaśniałaś tak pewnego wieczora, chociaż nosiłaś tylko niebieską bluzkę flanelową, którą uszyła ci pani Linde. Gdyby Roy nie stracił już dla ciebie głowy i serca, stałoby się to na pewno dzisiejszego wieczora. Ale nie lubię, jak nosisz orchidee, Aniu. Nie, to nie zazdrość. Orchidee nie wydają mi się odpowiednie dla ciebie. Są zbyt egzotyczne, zbyt tropikalne, zbyt wyzywające. Nie wsadzaj ich do włosów.	Nie chcę, żeby ktokolwiek bądź wiedział, dokąd się udajemy Chodzę tam, gdzie mi się podoba. Wszyscy otrzymali rozkaz, żeby mi w drogę nie wchodzili. Nie chcę, żeby mi się przyglądali. Dobrze pan o tym wie!	Nie o skromność chodzi. Ale wszyscy będą się starali podstawić mi nogę. Znam ja ich. A cały zarząd będzie wciąż mi patrzał na ręce. Poza tym robota trudna. Odpowiedzialność.	Temu rozkazowi, rzekł, uczynić zadosyć nie mogę. Ścigałem panią, bobym żyć nie potrafił w niepewności o los jej... a o ten spokojny nie jestem.	Nie spieram się z nim. Ja go wypędzam.	Mówię tu o panach szczęścia. Wiodą dziki żywot, pełen niebezpieczeństw, lecz jedzą i piją jak walczące koguty; a kiedy wyprawa się powiedzie powiesz mi na to. Ale żyłem wspaniale przez ten cały czas, nie odmawiałem sobie nigdy niczego, miałem, czego dusza zapragnie, spałem wygodnie i jadłem smacznie zawsze, nawet na morzu. A od czego zacząłem? Od prostego ciury okrętowego, jak ty teraz!	Wszystko jedno, czyj wpływ; dość, że Egipt już nie uważa ani posągów, ani kapłanów za istoty nadludzkie... A gdybyś jeszcze, matko, posłuchała szlachty, oficerów, żołnierzy, zrozumiałabyś, że nadszedł czas postawienia władzy królewskiej na miejscu kapłańskiej, jeżeli wszelka władza nie ma upaść w tym kraju.	A zatem możecie ich sobie zabić na wybrzeżu, skoro chcecie, ale nie na terytorium należącym do Arawaków. Biali ludzie, wracajcie albo przystąpimy do walki.	Dlaczego nie uważałeś?	Nie rękami, lecz... natchnieniem pewnie była współuczestniczką tej zbrodni. Któż może wątpić o tem? Co miała za interes ta jędza, jej posłannica, spełniając takie morderstwo na starcu bezbronnym?	Pazury nie obcięte.	Po kilku latach przywykłyśmy do życia na wózku Teraz, kiedy nam przyjdzie spędzić część roku w Karakorum, to nie możemy wytrzymać między czterema ścianami. Wyraźnie nas duszą; czujemy się tak, jakby dach walił się na głowę. Nocujemy w krużgankach, aby mieć więcej powietrza.	Potem opowiadają różne historyje o tym parostatku. Mówią, że jednego z pasażerów, co zbłądził w jego głębokościach, jak pijonier w lasach Ameryki, nie można było nigdy wynaleść.	Z tego widzę, że z dworem nie trzymacie.	Mamy chłopca w szkole, którego Pan Bóg widomie do służby swojej przeznaczył a tu ojczysko uparte uczyć mu się nie daje... Niema innego sposobu, tylko chłopcu, który uczyć się chce, drogę wymościć i do szkoły go lepszej niż nasza posłać. Do Krakowa mu trzeba, do Panny Maryi...	Mnie jest wszystko jedno Niech mnie złapią. Ja mam taką dziwną naturę, że mi czasem nudno bez starych kolegów; ale ty nie masz serca, najchętniej byś ich już nigdy nie oglądał!	A teraz nikt w nim nie mieszka?	Ale muszę cię prosić, abyś długo jeszcze czekała na mnie, Aniu Trzy lata potrwa jeszcze, aż skończę medycynę. A i potem jeszcze nie będziemy mieli brylantów ani marmurowych pałaców.	Bo mi nikt bramy nie otworzył	Głuptaku upierzony! Nie pora teraz śpiewać!	Jednym słowem profesor utrzymuje, że między Biblią i nauką nie ma zbyt rażących odskoków?	Mniejsza o nie. Zaciągam je z konieczności i płacę... Ale zaraz po założeniu tej pensji musiałam wykupić czyjeś weksle... spłaciłam dług zaciągnięty prawdopodobnie na zbytki... Ach, Kaziu, gdybyś ty wiedział, w jak ciężkiej chwili spadła na mnie ta niespodzianka... Chodziło o osiemset rubli, lecz ile one wtedy były dla mnie warte!... Myślałam, że zginiecie wy i ja... Na szczęście, los zesłał mi dobrych ludzi... Od tej jednak pory strasznie boję się niespodzianych długów...	Co mnie do niéj? tu nie ma co kłamać: ot, ja za nią oszaleję!	Mój panie Turski jeżeli ktoś ma talent, to tego talentu nic nie zniszczy.	Mój ojcze, wybąknął ośmielając się Tomko, wychowany w staroświeckiem uszanowaniu dla rodziców natchnionem też prawdziwem do nich przywiązaniem; ojcze mój drogi, nie gniewaj się na mnie.	Jużem cię podobno kiedyś widziała! a ileśmy razy spotykali się, zawsześ mi się kłaniał z uszanowaniem. Zawsze też dziwnie jakoś na mnie patrzałeś. Czy to wodę mu dajesz? Przynieś co lepszego!	Wystaw sobie, na gościńcu, na drodze, koło Castel-bianco... trafiliśmy na jakiegoś nadzwyczaj, ale to ci powiadam, nadzwyczaj dystyngowanego młodzieńca, jak się zdaje, uciekającego lub goniącego za czemś... Ukrywa się pod przybranem imieniem Dobka, lecz dosyć spojrzeć nań, by się domyślić, że to jest młodzian de qualité. Przytem miły i wdzięczny nad podziw. Oczarował nas kilku słowami... Proszęż cię, żeby go przyjąć... comme il faut.	Straszne? To jeno szczera prawda. Jesteśmy jak dzieci chowające głowę w suknię matki na widok obcego. Nauczyliśmy się kryć przed prawdą, wiecznie nam obcą, która teraz zamieszka pośród nas i zostanie poznana przez wszystkich!	Otóż, wyobraźcie sobie, w naszym pensjonacie mieszkał też jakiś Kurowski czy Karkowski, taki, wiecie, stuprocentowy mężczyzna, stuprocentowy dżentelmen, co to i tenis, i Byron, i Baudelaire, i Wilde, i Canale Grande, i Casino de Paris, i Monte, i obce języki, i gatunki win, i nazwy jedwabiów, i koligacje wyższych sfer czarował.	Słuchaj, panie a jakże po nocy i w tłumie poznasz ludzi, którzy dopuścili się zbrodni?	Panie Piekutowski taka suma, to zupełna niemożliwość, ale jeżeliby on wam dał jakąś umówioną kwotę, na którąbyście się zgodzili, to coby miał z tego za pewność, że zostawicie go w spokoju?	Co się stało?	Hale... szkodujecie się...	He, he odezwał się młody kapral	Zmizerowałaś się, Hanuś!	Zrobi się, co można uczynię wszystko, co mi sumienie i ustawy rycerskiego zakonu wskażą	Wamby rychléj tu spocząć należało, niż aż do Neapolis wlec się gospody szukać ja tu mam zapłacony kąt w gospodzie, gdziebyście nogi obmyć i trochę wczasu użyć mogli.	Konwersację... To niech pani mówi, jeśli jest co ważnego...	Gdyby mi to mówił kto inny niż ty, wzruszyłbym po prostu ramionami.	Tak, znam go.	Ano, widziała ją pani na dworcu.	Do licha, to prawda!	Jak to błąd?	Jak to? Nawet gdybym umrzeć miała? Gdyby to życiu mojemu groziło?	Kogo? mnie?	Lepiej teraz póki nieżywe, jak potem.	No cóż? Jestem ciekaw...	Od króla do króla? A jako to być może, miły panie? Jednego tylko króla mamy w Polsce i jedna tylko prawda być może.	Panowie, a możebyśmy tak partyjkę preferansa urządzili	Szaleństwo! To było amatorskie granie. Na scenie to zupełnie co innego.	Tak mi ciężko	Tak.	To z pewnością twoi przyjaciele!	W wagonie ani słóweczka, panie mój kochany, ale potém na foksalu widziałam, że rozmawiali ze sobą; a piękna z nich para była, choć malować.	Wrócę, oczywiście... Tak, oczywiście, wrócę do domu. A ty?	A Fred?	A cóż pałac? Jakże pałac wśród takiej idylli?	A skąd ty ratunek ten mieć możesz?	A szedł ty do pańskiego lasu drzewo kraść, kiedy świronek budować zapotrzebował, ha?	A ślub o której porze?	Absolutnie nic?	Bess!	Chyba dworuje sobie z nas wasza królewska miłość	Co takiego uderzyło?	Dla całego świata!	Gdzie Wawrzek?	Gdzie dziecko?...	Ha, Bóg wam zapłać, kiedyście na nas tacy łaskawi	Ja dwustu!	Jakże, przeciem z Turkami wojował. Pokorzylimpokorzylim (gw.)	Już można dzwonić, idę!	Kiedyż ów goniec przyszedł?	Kochana ciociu! przypominam, że jesteśmy sami.	Masz ci los! Nab krytykuje moją przystań akurat w chwili, kiedy zamierzam złożyć ją w darze Ameryce!	Nic, odparł Presler.	No.	No... mówię dlatego, ponieważ wszyscy wiedzą...	O PinkertoniePinkerton, Allan (1819–1884) wtrącił Fil.	Oho!...	Owszem, na podstawie własnego doświadczenia	Owszem, zaprosiłem, ale Albert odrzucił zaproszenie. Wyjeżdżał do Dieppe z panią de Morcerf, której lekarz zalecił morskie powietrze.	Poradzę sobie!	Potrafiłby Kucharzewski	Przeczytam trochę, żeby ci dodać odwagi	Przelezę. Zresztą, co wam do tego?	Psiakrew!	Pójdziemy do Żegnańca	Słyszałem	Toć możesz sobie wziąć na powrót swego krawca! poleciał sobie ze stoma talarami!	Ufasz ty temu powsinodzepowsinoga (daw.)	Vivat Zagłoba!	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Tyzenhauz! patrz!	W takim razie...	Wiggam	Z głębi kramikakramika	Z zamku idziesz?
Na miłość boską! To rzecz wielkiej wagi! Mam tutaj głowę Julji, przeto powinnaby być litera: K. Wydaje mi się, że usiłowano nawet wyciąć tę literę, ale dłuto ześliznęło się, odrywając część kamienia. Litera jest zniekształcona. Wątpię, czy mógłbym to dojrzeć gołem okiem.	Prawda że ludzie uważają za pierwszy obowiązek społeczny nauczyć się systematycznie zabijać swoich bliźnich i że u ludów cywilizowanych sława uzyskana za rzezie przewyższa wszystkie inne. Zresztą, niewielkie to we wszechświecie nieszczęście, że człowiek jest nieuleczalnie zły i szkodliwy. Bo ziemia jest kroplą błota w przestrzeni, a słońce bańką gazu, która się wkrótce wypali.	Prawdopodobnie żal za grzechy. Ale jak się to stało, że wybrali sobie Schombergową na powiernicę?	Tryumfy firmy Nucingen, to jedno z najosobliwszych zjawisk naszej epoki W roku 1804 Nucingen był prawie nieznany, ówcześni bankierzy drżeliby, gdyby wiedzieli, że jest w obiegu jego weksli na sto tysięcy talarów. Ten wielki finansista czuł swoją mizerię. Jak się dać poznać? Zawiesza wypłaty. Brawo! Nazwisko jego, dotąd ograniczone do Strasburga i do dzielnicy Poissonière, brzmi na wszystkich rynkach! Spłaca wierzycieli martwymi walorami i znów jest wypłacalny: natychmiast podpis jego ma obieg w całej Francji. Niesłychanym trafem walory odżywają, zyskują popyt, dają dywidendę. Nucingen staje się bardzo poszukiwany. Przychodzi rok 1815, ten zuch skupia swoje kapitały, kupuje rentę przed bitwą pod Waterloo, zawiesza płatności w momencie przesilenia, likwiduje akcjami kopalni Worszyńskich, które skupił po dwadzieścia od sta niżej kursu po jakim je sam wypuszczał! Bierze od Grandeta sto pięćdziesiąt tysięcy butelek szampana, aby się pokryć w przewidywaniu bankructwa tego cnotliwego ojca dzisiejszego hrabiego d’Aubrion, i tyleż od Duberghe’a win Bordeaux. Tych trzysta tysięcy butelek, przyjętych, przyjętych, mój drogi, po półtora franka, daje wypić Sprzymierzonym po sześć franków w Palais-Royal, między rokiem 1817 a 1819. Akcept firmy Nucingen i jej nazwisko stają się europejskie. Dostojny baron wyrósł na przepaści, w której inni utonęli. Dwa razy bankructwo jego dało olbrzymie zyski wierzycielom: chciał ich orżnąć, niemożliwe! Uchodzi za najuczciwszego człowieka pod słońcem. Po trzeciej niewypłacalności akcepty banku Nucingena zaczną mieć obieg w Azji, w Meksyku, w Australii, u dzikich. Ouvrard był jedynym, który przejrzał tego Alzatczyka, syna jakiegoś Żyda ochrzczonego dla kariery. „Kiedy Nucingen wypuszcza złoto, mówił, bądźcie pewni, że łowi diamenty”!	Jak to, więc i pan w to wierzy? Więc według pana ten las nie jest przeznaczony na pożytek ludziom, ale ma jakieś swoje własne interesa, nie gorsze od naszych...	Jak się miało udać? Spuściliśmy się ze sekretu przed jednym oficyjerem, o którym rozumieliśmy, że nam sprzyja, a pokazało się, że on gotów przeszkodzić, nie pomóc. Najstarszy nad nimi jest tu Braun, tego zaś i sam diabeł nie przejedna.	Ja, oszczepnik z rzemiosła, miałbym się bać rekinów! Moją rzeczą jest drwić z nich sobie!	To było tak. Ja wonczas wybrałam się do mojej pani matki, co mieszkała daleko za Lwowem...	Juściż to nie jest niebo	Oj, oj, niech Józef mnie nie nudzi. Przecież ja nie mogę się na tym znać. Poradzi się Józef tej pani w sklepie.	To powietrze stepowe taki panience dało apetyt Jaka panienka szczęśliwa, że jak ma apetyt, to ma i co jeść. Nas tam dwanaścioro w chacie i żołądki mamy zdrowe, a nie ma co w nie włożyć. Niech no panienka co dzień wychodzi pobawić się, to i przytyje panienka, i taka żółta nie będzie.	Jak mama ślicznie dziś wygląda!... musi mama być bardzo zdrowa?... Patrz, Józiu, twemu chłopczykowi zagięła się kurtka do góry	Owszem, jest to możliwe, gdyż bardzo wiele uczennic zapłaci mi dopiero w końcu czerwca.	Ej... co byście się trapili po próżnicy a niechże się dzieciak bawi, co wam to wadzi?	Chciałabym chciałabym, żeby panienka zbuntowała się i powiedziała: „nie!”. Ja, na miejscu panienki, nie namyślałabym się ani chwili!	I szala, jeźli się nie mylę	Będę ja przy niej od wypadku Widzisz, w bitwie cała trudność w tym, że trzeba o wszystkim pamiętać: o koniu swoim i nieprzyjacielu, o cuglach, o szabli, o cięciu i sztychu smarkacz., byle był praktyk, bieglejszego od się nowicjusza z konia zsadzi... Dlatego to będę ci przy boku.	Mój Boże, jakież to śliczne! Mam nadzieję, że pojadę kiedyś za granicę, ale wolałbym widzieć Rzym niż szereg	To i cóż! Będzie dosyć tego, co jest!	Ci się nawrócą nie obawiajcie się. Korzyści z wyboru członka cesarskiego domu są tak wielkie dla kraju, dla Kościoła, dla całego świata, że je w końcu wszyscy uznać muszą.	Dorian Gray? Więc tak się nazywa?	Co do nas, jesteśmy z nimi oswojeni a z czasem i pan zapoznasz się z nimi bliżej. Zresztą będziemy uzbrojeni i po drodze upolujemy może jakiego żarłacza. Polowanie to nader zajmujące. Tak więc do jutra, panie profesorze; wyruszamy przed świtem.	Zgierski łże... on ich także nie zna... Solski to jakiś narwaniec czy zajęty...	Nie ma go w tym pokoju, ale jest w trzecim, u mojej żony On teraz składa wizytę mojej żonie.	Wypłacił się nam za nasze dobre serce!	Ale mój panie złociutki, niech pan mówi prędko, jak to zrobić? Kiedy? Gdzie?	A jednak konwencjonalizm jest też wrodzoną siłą społeczną. Gromada zazdrośnie pilnuje, by nikt nie wyrósł głową ponad przeciętność, powyżej standardu. Nie wolno być innym. Doświadczyłem tego na sobie. W ogóle nie wolno być innym.	Ależ proszę pana Dlaczego ja to mam robić?!	A potem uznano by to za niedbalstwo i musiałbym zapłacić karę.	Muszą, panie Turski, muszą! Na to niech pan będzie przygotowany. Program pański i artystyczną działalność będą krytykowali bez litości więc. i tak dalej.!	Wiesz co są doskonałe, ale nigdy, jak widzę, nie były otwarte.	Jak ci się podoba; zaczekam.	Alboż pan twój taki  wariat żeby się miał bić ze lwami?	Kroćset fur beczek! Zastanowimy się nad tym, Cruchot.	Czy pan jest rzeczywiście człowiekiem dobrego wychowania?	Tak Jeśli ci się uda wpakować Dawida do więzienia albo wydać go nam w ręce aktem spółki, będziesz mężem panny de la Haye.	A głupiutkie to być musi	Czemuż to, panie bracie?	Jaki to Zawiłowski?	Któż to znów ten żółtodziób?	Najokrutniejsza z możliwych, mój panie. Zostać żywcem pochłoniętym przez to cuchnące i gęste namulisko. To musi być naprawdę straszny koniec.	To prawda...	To samo niedługo. Całej parady tydzień chodził.	Tomku, to przecież krzyż!	Ładny mi mąż! To zaprzęg, a nie mąż!	Już jestem zapewne paź dobrze się sprawił, widzieliście wszystko, co godne uwagi?	Och, w takim razie znajdzie się pan w swojem kółku.	Roch jutro przyjdzie do Krosnowy, to wam dam coś, co przywiozłam z Rzymu dla was	Ale nie, one wcale mnie nie potrzebują.	Panie! na Boga! weź mnie z sobą... Siadam na konia! daj mi konia! Ja za nim muszę! ja z nim muszę!	Jeżeli tak, to przestańcie go opłakiwać: pan Babinicz żywieżywie	Zechciej więc pan uświadomić mnie teraz o tym, czego nikt nie wie.	Więc cóż mam zrobić?	Jeszcze nie wiadomo. Tu rzecz idzie nie według starszeństwa, lecz według żądania ojca i całej rodziny. Ogotaj ma kilku synów i podobno już innemu przeznaczył po sobie panowanie.	Tak? A ciebie może nie ukłuł?	O nie... nie... wcale nie nadesłała nam mylnych informacyjinformacyj	Źle z nami zostawiłem torbę. Czy mam po nią wrócić?	Czteroletnią dziewczynkę, łagodną, spokojną, która nikomu nie wyrządziłaby nigdy przykrości żadnej...	Nie, nie pójdę.	Nie... nie zawsze. Będziemy ich trzymać w pieczarach, dopóki nie dostaniemy okupu.	Za mną, panie komisarzu! Pójdziemy razem!	I powie, że ja mamę kocham.	Nie wiem.	Na takim trampie Wszystkie możliwe wyspy, tam na dole.	Bo i prawda	Chodźmy! Chodźmy! Chodźmy na drugą stronę wyspy.	Siebie tylko słucha.	Więc przyjechał	Zielony. Z prowincji... Gruby jak beczka.	Jak widzisz! Miałem dwie wioski, byłem majętny, hulałem, świeciłem, żyłem... i chodzę z kijem po żebraninie... A wiész Adamie, żem dziś może szczęśliwszy niż byłem, a ty przy dostatku twoim, pono biedniejszy odemnie...	Ależ, moja pani! Zofia, której los tak cię wzburzył, była przede wszystkim młodszą...	Czy znał pan w latach 1814–15 marynarza nazwiskiem Dantès?	Co pan powiada?	Ach tak? No, cóż...	Macie interes do mego szwagra?	Proszę pana hrabiego do gabinetu.	Proszę raz jeszcze o posłanie kogo do celi.	Psiakość widzę, że z was szczery clericus vel adiscensclericus vel adiscens	My, fray Tomas Torquemada, dominikanin, przeor klasztoru Santa Cruz w Segowii, spowiednik Króla i Królowej, Wielki Inkwizytor królestw Kastylii i Aragonii, zlecamy wam mocą naszego urzędu, aby oskarżony o ciężkie występki przeciw wierze...	Dlaczego teraz?...	Ej, tam! Pierwsze piętro, Fremde, Lerch, Mordarski! Drugie piętro. Drabik! Czwarte, Papierny! Zaciemnić.	Niemożliwe? Pan Oskar!	O, nasze opowiadania będą zupełnie zgodne!	Pan?	Ależ dziewka!	Dobranoc, Nanon.	Gadaj, może wiesz?	Ho, ho!	Jesteś córką Sofry?...	Karaibowie są groźni.	Miłość	Może wbrew przekonaniu?	Mów od początku!	Najlepszy!	Podpisz, milordzie!...	Potoną!	Raczcie też czytać dalej, rycerzu być może, znajdziemy jaką rzecz, która nas więcej objaśni.	Szkoła zawołała Amelka.	Zupełnie źle!	Żyje panna Orwidówna!
Ale mnie waćpan do niecierpliwości przyprowadzisz, bo ja patrząc nań nic do ust wziąć nie będę mogła	Ale nie masz infamii na tych chudopachołkach, nie masz hańby na niczyim imieniu. Nikogo tu sądy ścigać nie będą prócz waćpana!	Złożona u stryja dla mnie gdyż niechodzi tu, o chwilę, ani o godzinę, ale o szczęście życia całego.	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Dobrze, dobrze, już tylko nie bujajbujać (pot.)	O mnie? Nie przypuszczałem, by moja osoba mogła być interesująca o tyle...	Chrystus Pan też był niewinny i też go ukrzyżowali. Nigdy nikomu nie zależało na jakimś tam niewinnym człowieku. „Maul halten und weiter dienen!”	No, skoro nie chce mi pan dać nic więcej, muszę się tym zadowolić. Ale jeszcze jedno słówko, hrabio.	Proste! być może dla ciebie, bo nikt inny by tego nie zrobił.	Wielki projekt, który nie urzeczywistni się nigdy, to aby mieć materiał na kilka numerów naprzód Oto dziesiąta i nie ma ani wiersza. Aby świetnie skończyć numer, podbechtałem Felicjana Vernou i Natana: machną ze dwadzieścia dowcipów na posłów, na kanclerza Crusoekanclerz Crusoe	Chce się takiemu gzić, to się gzi. Roboty dla nich na świecie nie ma. A ty mu znowuj dół kop!	Ależ to nie ja, jak Boga kocham, panie Krzysztofie, że nie ja! Ja na moment w to nie wierzę. To londyński agent pana Pawła tak się przestraszył.	Nie Czy pan wie, co by pan zrobił? Czy wie pan? A przecież nie uważa się pan za... e... e... tchórza?	Jeszcze nie czas, owoc nie dojrzał Królowi staremu nie dosyć dokuczyła kochanka, mało się o nią troszczy. Trzeba czekać aż poczuje, że mu zawadza i młodej królowej serce męża odbiera.	Nie i dlatego widzę nawet to, czego inni nie widzą.	Nie, drogi Wilusiu to by mogło w zbyt przykry i bolesny sposób dotknąć naszych szanownych mistrzów. Nie będziesz przecie odrzynał, Wiluś.	Nie pletlibyście bele czego.	Nie trzeba. Wierzę. I cóż dalej?	Słowa nie wypowiem, którym nagabujesz. Nie umiem i nie chcę.	Toteż lepiej nie spadaj, bo ci to może zaszkodzić. Zejdź sam - radził Pucunio i rozprostował się tak przestronnie, że Tiuzdej znalazł się na podłodze.	Tyli świat drogi w waszym stanie, jeszcze się pochorujecie... Nie może to Józka albo kto drugi?	Zbytki!... przysięgam Bogu, zbytki!... Zupa i jedno mięso, dosyć chyba dla samego nawet króla! Zrujnujecie mnie, przysięgam Bogu!...	Ja sobie tak myślę że przez tę przygodę Jennie Cushman jeszcześmy dzisiaj nic nie jedli...	Losy nasze zmieniły postać swoją, moja pani, odkąd widzieliśmy się po raz ostatni, i byłbym zdziwiony, gdyby od dziś za kilka miesięcy, położenie moje nie obudziło w wielu ludziach zazdrości.	Przecież ja nic takiego nie powiedziałem Tyle tylko powiedziałem, że się ten kapral nadział akuratnie i miał kiszki w spodniach... Przecież on mógł...	Wino, Podstęp mówił pan Wojciech pierwotnie krótki miecz a. długi nóż, ogólnie: broń sieczna. przy boku, nie da przystąpić do siędo się (daw.)	Ale bo to rzeczywiście co innego	Na miły Bóg! A cóż się pani we mnie podoba?... Czy ten brud i łachmany, czy to, że jestem fujarą i gruboskórnym?...	Cóż się z nią stało? Mówiła ci co o mnie?...	Nigdy, bo i po co?	To chwała Bogu! Już za darmo mszę świętą odprawię na intencję tej zgody!	A, już wiem, o co ci idzie.	Dziś, pani pan Lucyan był bardzo wesoły; opowiadając o czémś ojcu, śmiał się kilka razy; ale ja w tym śmiechu coś niedobrego przeczułam...	Jakom dla niego zginąć gotów, tak mi dopomóż Bóg!	Niech wszyscy czarci porwą jeśli tam zejdę ku tobie, pokażę ci w całej oczywistości, że twoje jajka wiszą u zadka cielaka głupiego, bezrogiego rogala. Mnia, mnia, mnia! Chodźże tu nam pomagać, cielaku stary, mazgaju przeklęty, do trzystu milionów diabłów, które tłuką ci się po bebechach. Przyjdziesz raz, ciołku morski? Pfuj, co za mazgaj obrzydliwy! Ciągle powtarzasz to samo. Dalej, ty pocieszna maszkaro, ja cię tu zaraz zaczeszę pod włos. Beatus vir qui non abiitBeatus vir qui non abiit	Tak ale położę pierw Tadzia do łóżka. On tego koniecznie chce.	Wytłomaczę się Ale pierwej pan powiedz mi: w jaki sposób wyobrażasz sobie materialnie proces myślenia? Co tam robi się w mózgu?	Ale zawsze oni tam włażą po drabinie	I ze mnie także?	Nigdy!	Proszę mi powiedzieć, z jakiego powodu zatrzymujesz mnie pan?	Z razu osłupieniem, ale po chwili bardzo mężném sercem i wielką dumą.	Pierwej my mu powariujemy pod Zamościem Ba! fiu! Co mnie tam! Hę? Kogo w gości proszę, temu drzwi otwieram! Co? ha!	Pragnąłem dwustu tysięcy franków renty, nieprawdaż? Otóż kiedy je będę miał, ujrzysz, jak się cały ten mój jaszczur skurczy.	Wybaczcie! wybaczcie tłumaczył się Rostowiecki. Przyjechałem tylko na jedną dobę... mam mnóstwo interesów... Olimpka tu gospodynią; ja gość, jak i wy.	Co mu się to przypomina, cycoń jeden noga., że zadarł ogona i skoczył w bok, on zaś orał dalej cierpliwie, tyle jeno przerywając skwarną cichość, co się ta niekajniekaj (gw.)	A czy wiesz, co to jest państwo, o którem rozprawiasz? Ciesz się, że jesteś zakutym mieszczaninem i zwróć się w tę stronę, skąd cię większą korzyścią obdarzą.	Bardzo bardzo, bo pan aż dziewięć minut dał na siebie czekać.	Cią-ą-gnij górą! Gó-ó-rą! Liny w garść. Hej! Gó-ó-rą! Baczność. Na pra-awo! Tak. Hej, dość. Uff!	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	Tak, będę pracowała. Wstąpię do teatru!...	Za łaską pana ochmistrza, mógłbym się zapytać, którzy wraz z nami na pokoje iść mają?	Będziesz ty cicho, Nanon. Żonie powiesz, że wyjechałem na wieś. Wrócę na obiad. Jedź dobrze, Cornoiller, trzeba być w Angers przed dziewiątą.	A poza tym chciałbym panią prosić, by pani skłoniła swoją przyjaciółkę do zaprzestania pisywania tych listów. Mam na ogół dużo zajęć i na ten rodzaj literatury brak mi czasu.	Bandar-logi zmieniły miejsce pobytu. O wschodzie słońca słyszałem ich wrzaski w koronach drzew, a teraz wszystko ucichło.	Czego się śmiejesz?	Dobrze, mój drogi Edmundzie, rób, co trzeba.	Jakże to ładnie z twojej strony	Jakże to? Mówiliście przecież, że bez krwi rozlewu?	Myli się pan, panie de Terremondre Ma on daleko szanowniejszy urząd kłusownika arcybiskupstwa. Jest dostawcą stołu Jego Eminencji.	Na podstęp, na zdradę, na hańbę.	No, na świętego Akcjonariusza opowiadajże raz.	Tak!	To sam Knut Nordhaug!	To, panie, że synagogisynagoga	Tylko co?	Urodziłeś się w pięknym roku 1910, roku jubileuszowym Grunwaldu.	Z nim mi daj pokój przerwał Marek. To	A ja ci odpowiedziałem: „Dobrze, będziesz ją miała”.	A ja znowu do was w gości! Toście mi być powinni radzi...	A pan trzeci!	A pan, czy ją masz jeszcze do podziału?	Ach! Takiego życia nawet wyobrazić sobie niepodobna!	Ależ schudłeś!	Bom szczęśliwa dzisiaj... kocham	Być może.	Czy mama jeszcze żyje?	Czymże jesteś?	Cóż więc?	Dziękuję ci	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	Hm!	Hm, panie drogi, gorączka silna, nawroty częste...	Idźcie, kto w Boga wierzy!... wygnajcie go... święcona woda przy drzwiach.	Ja również.	Józia, a gospodarz źli?...	Karolina!	Kto tam mieszka?	Mężuś pisał?	Owszem, bardzo dobrze	Pod księciem Krzysztofem, ojcem teraźniejszego pana hetmana.	Podróże są znakomitą szkołą poglądową	Słyszysz, Madziu	Wasze jelenie są dużo piękniejsze od naszych brzydkich bawołów	Widziałem. Tam obraz Matki Boskiej, cudowny obraz.	Wiem. Werona jest takie miasto we Włoszech.	Zaraz ja też myślałem że mi jegomość jakowąś nagrodę obmyśli.	Znana sztuka amerykańskich spirytystów	Zostanę w Warszawie.	Ładny wieczór! Powietrze ciepłe i świeże zarazem, kwiaty pachną, niebo wspaniałe.
Zupełnie zwyczajnie i po prostu, tak jak mówię. Przecież każdy człowiek ma pewne pragnienia i w fantazji przedstawia sobie spełnienie tych pragnień, jako coś bardzo pięknego i jasnego. A potem przychodzi życie i dzieje się wszystko na odwrót. Pokazuje się, że to wszystko jest w rzeczywistości wstrętne, ohydne, obrzydliwe!	To i jemu się nie poszczęściło. A zdawał się człek bystry i wszelaki obyczaj znajęcyznajęcy chętnie. was ugościm, bo szczerze powiadam, że jemu na rozumie, a wam na gładkości nie zbywa.	Ano jakoż się nie ma radować, gdy bez ten szpetny trafunek jasno się okazało, że Papacoda z całego fraucymeru najstarsza.	Czy nie mógłbyś się postarać o zeskontowanie tego akceptu na sto franków u tutejszego kasjera? Wiesz, że ucztujemy dziś razem: oblewa się nowy apartament Floryny.	Nic nie wiadomo. Tylko potrzeba go wysłać na wieś, jak tylko zrobi się ciepło. Myślałem o koloniach letnich, ale to nie dla niego. W każdym razie dwoje starszych, mogę się postarać, aby wysłano z innymi, kilka tygodni na wsi zrobi im doskonale.	Póki moje ręce będą miały siłę utrzymać żelazko, nie będzie ci zbywać na niczym! Gdy byłam starszą pracownicą u pani Prieur, zaprzyjaźniłam się z młodą panienką bardzo zacną, krewną Postela, Brygidą Clerget; otóż Brygida oznajmiła mi, odnosząc bieliznę, że obejmuje zakład po pani Prieur; pójdę pracować u niej...	Nie chcę rozstawać się z tobą obojętnie, moja droga, to byłby dla mnie zbyt ciężki wyrzut sumienia. Możesz rachować na mnie jak na siebie samą. Byłaś wielka dzisiejszego wieczora, ja poczułam, żem ciebie godna i chcę ci tego dowieść. Zawiniłam względem ciebie, nie zawsze byłam dobra; przebacz mi to, najdroższa, zapieram się wszystkiego, co mogło cię zranić, chciałabym cofnąć moje słowa. Jedna boleść połączyła dusze nasze i nie wiem, która z nas będzie bardziej nieszczęśliwa. Pan de Montriveau nie był dziś tutaj, czy ty to pojmujesz? Kto cię widział, Klaro, podczas tego balu, ten nigdy ciebie nie zapomni. Co do mnie, zrobię jeszcze ostatnie usiłowanie. Jeżeli mi się nie uda, to pójdę do klasztoru! A ty dokąd się udasz?	Nic panu nie szkodzi przejść kilka kroków pieszo? Przejdziemy się, aż znajdę fiakra, który by mi się nadał.	Tych, co obrażają, bije się po zębach, a przede wszystkim nie daje się powodów ani do żartów, ani do obraz. Musiałem się wstydzić za pana.	Czego chce? sam pono nie wie; chce rozwodu, chce krzyża... ten mu się należy.	Nie dobroczynność przy dźwiękach trąb wydaje mi się zbyt afektowana.	Nie może być inaczej, odezwał się lakonicznie Żyd.	A tak! Nie pomyślałam o tym. Proszę mnie sprostować, jeśli się mylę. Czy tak istotnie?	Co się stało? Ot, co się stało!	Dotąd nigdy. Dziś mi raz pierwszy coś podobnego się zdarza. Prawda, żem na czczo.	Mamo, chciałabym ci się wyspowiadać.	Przyjacielu czyżbym był zadżumiony? Zbiera mi się na wymioty, zupełnie jakbym cierpiał na chorobę morską.	Muszę się pogodzić z sobą. Nie dzwoń do mnie i nie pisz, póki się nie odezwę sama...	Nie przeczytam, jak ciotka wróci, a raczej poproszę ją, żeby sama przeczytała, ja zaś schowam się przez ten czas za ciebie, bo będę miał niemądrą minę, a przedewszystkiem nie chcę, żebyś ty moją niemądrą minę widziała.	Przebyć jej się nie da, bo nie ma przez nią żadnej drogi. Jedyny sposób objechać ze wschodu lub z zachodu.	A więc nim odejdziesz, wyprawię Artura. Będę katem dla nas obojga. Niestety, będzie myślał, że go już nie kocham. A ten list! Wierzaj, tam były słowa, które widzę wypisane głoskami z płomienia.	Bo mnie mówi serce, że to musi być asyryjski wysłaniec czyhający na zgubę jego świątobliwości...	Miejmy nadzieję, że to długo nie potrwa.	Czyliż pani nie widzi, jaki jestem szczęśliwy?... Odzyskałem siebie i znowu należę do siebie... Niech mi pani wierzy, że jest to cud, którego najzupełniej nie rozumiem, ale który porównać można tylko z przebudzeniem z letargu człowieka, który już leżał w trumnie.	Kieliszki choroba pozamykała. Musi pan po chłopsku szklaneczką pić a wie pan doktór, że ta nasza stara to mówi, że pan za przeproszeniem z chłopów. Przez złość tak mówi.	Twój dziadek opowiadał mamie, że z oddaniem dbał o matkę, póki nie umarła, i nie chciał wyjechać zagranicę jako nauczyciel do jakiegoś zamożnego domu, żeby jej nie opuścić; że dotąd wspiera staruszkę, która jej doglądała, i nikomu o tym nie mówi, że jest szlachetny, cierpliwy i dobry, jak tylko to w mocy człowieka.	A to i do lasów ma wręb, choć i rządowe dozorce będą drzewa pilnowały. A on już koźlątka nie popuści	Jużeście to zgadli żem przybył tu nie darmo	Oczywiście, niech pan każe zatrzymać pięć miejsc... Nie zależy mi bynajmniej aby być blisko kazalnicy, ale chciałabym widzieć pannę Marini, powiadają, że taka ładna.	Tak, to jednak szczególne.	Nie znajduje pani?... Zresztą dla pani mogę nie być poważny. Specjalnie dla pani. Widocznie jest to u nas rodzinne...	A kto to był Lermontow?	A wam to na co? odparł Jaksa.	A! a! ty to jesteś, com ja ci ranę goiła, co ci żonkę zabili! No	Ach, zapewne. Ale Tomek nie przyjdzie.	Czy nie lubisz tańczyć, Ludko?	Czy nie widział was nikt?	Czy to waćpanna?	Cóżto taka jakaś nowina, żeby od niéj półzłotka gębowego płacić, tfu jeszcze czego nie stało: a toście handel wymyślili!	Hrabianka dobrze mówiła, że płyniemy jak na Grand Canale. Oui, c’est très beauOui, c’est très beau (fr.) naczelnik państwa w Wenecji..	Jak to teraz?!	Jak? tak jako na ciebie	Lubię, gdy przystajesz na życia skrawku, na kruchym gzymsie tympanonu bytu, rozmyślając twardo: czy w tył, czy też naprzód, byle nie runąć w złowieszczą otchłań figlarnej zagadki, przezwanej śmiercią. Wówczas nabrzmiewasz Orgaza świętością.	Moja siostra Eliza ma dużo dowcipu, jak jej przyjdzie humor	Nie mamy żywności	Nie, ojcze. Pamięć, szczególnie w takich jak te okolicznościach, istotnie może być zawodna.	Nie.	Nikt nic nie pomyśli, bo nikt nas nie zobaczy.	O! to coś znaczy, to zapobieżyzapobieży (daw. forma)	Pani Wąsowska nie pozwala, bo pan wywróci!	Rzuć to!	Tak.	To jest proch, jestem o tym przekonany; co zrobić?	To niemożliwe.	To, chciałbym bardzo!	To... to córka Van Goulda	Z tem wszystkiem, panowie zapominamy zupełnie o królowej. Trzeba pomyśleć też o bezpieczeństwie ukochanego jej Buckinghama. Winniśmy to naszej królowej.	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!	Zapewniałeś, że walczyć będziesz.	Żeby nie Kraków, tobym dał waszeci rację.	Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy Pamiętamy.	A, rozumiem oczywiście	Ach, tym lepiej, Lawinio, strzeżmy tej tajemnicy razem, korzystajmy z niej razem, racz powiedzieć jedno słowo, a zezwolę być ministrem, rzeczywistym tajnym radcą zdrowia, dwumilionowym panem i wielkim mistrzem wstęg i orderu wszystkich wężów brylantowych i szmaragdowych jaszczurek.	Ależ przez swoją margrabinę, księżnę czy księżniczkę, ona pewnie ma wpływ u dworu.	Babulo!	Błogosławię ten traf, kuzynko.	Chciałbym natomiast zobaczyć, gdzie i jak...	Chcę, żeby poszedł za dziewięćdziesiąt tysięcy, i potrzebuję kogoś, kto by licytował do tej sumy.	Chodźta do karczmy. Niechta siarczyste zatłuką Wiecie, ludzie, czego wama naczelnik zapomniał powiedzieć? A tego, żeśta kundle i barany. I dobrze zapłacita za posłuch, ale niech was łupią ze skóry, kiejśta głupiekiejśta głupie (gw.)	Co oznaczają te symbole?	Co? Na sobie miałem przez cały czas. Prali mnie, a ja nic. Patrzajcie, jak mi pyski opuchły.	Czy nic więcej?	Dukat na głowę!	Dziś było mi tęskno za ludźmi.	I gruszki kradł.	Jaką wydajność może osiągnąć pańska fabryka?	Jantoś! Jantoś!...	Możliwe. Więc cóż z tego?	Mów, sahibie; twój czarny słucha.	No, żeby obejrzeć.	Nudny pan jest!	O, naprawdę za wiele	Odpowiem ci kiedy indziej. Teraz mów mi dalej o dziewczynie.	Ojciec musi być bardzo zmartwiony, żal mi go bardzo.	Panowie pozwolą: pan Dyzma, dyrektor Szumski Zaraz tu przyjdzie i nasz kochany Jaś Ulanicki.	Pewien zwycięstwa!	Pietrusia!	Rzeczywiście, blada pani i mizerna.	Samodzielność można bardzo źle zużytkować.	Sprawiedliwie mówisz... Niegodne były wasze nogi, żeby na ziemię tę wstąpiły. Bóg pewnie karze za takie czyny jak wasze na wyspie.	Tysiąc... dwa tysiące rubli...	Wiedźma!	Wiem.	Więc i Fenicjanie mają tego boga?	Więc, hm... Głośno było czy cicho?	Wuju! strofować, upominać kogoś; powstrzymywać kogoś od zbyt gwałtownego zachowania. go łagodnie siostrzeniec.	Wątpię, czy pielgrzymi nieznanym rozrywkom nosów odmrożenie, zupełnie pewne, poświęcić zechcą...	Właśnie! Właśnie	Znakomita!	Śmierć
To prawda. Nie usprawiedliwiał się przed nami i powiadał, że dzięki wieściom o jego zwycięstwach mieliśmy przez długi, długi czas zapewniony spokój na Wale. Piktowie wypaśli się jak ich własne owce na wrzosowiskach, a garstka żołnierzy, jaka przy mnie została, wyćwiczyła się doskonale w sztuce wojennej. Zresztą i Wał miał wygląd obronny i warowny. Ja jednak zdawałem sobie sprawę, jak słabi jesteśmy w istocie. Wiedziałem, że gdyby nawet fałszywa wieść o jakiejś klęsce Maximusa dotarła do Skrzydlatych Kołpaków, oni by tu na pewno zawitali z poważniejszą siłą, a wtedy... a wtedy... Wał musiałby runąć! Na Piktów nie zważałem wcale, ale w ciągu lat ubiegłych zapoznałem się po trosze z siłą Skrzydlatych Kołpaków. Siła ta rosła z dniem każdym, ja natomiast nie mogłem powiększyć liczby mych żołnierzy... Maximus ogołocił z ludzi Brytanię na naszych tyłach, a ja sam czułem się jako człowiek stojący ze spróchniałym kijem przed połamaną zagrodą i zamierzający odpędzać rozjuszone byki... Takie, moi drodzy, mieliśmy życie na Wale... oczekując, oczekując i oczekując posiłków, których Maximus ani myślał nam przysyłać. Nagle doniósł nam, że przygotowuje armię przeciwko Teodozjuszowi. Takie to słowa odczytał mi przez ramię Pertinax, gdyśmy byli razem na naszej kwaterze: „Powiedz ojcu, że fatum zmusza mnie do tego, bym poganiał trzy muły, bo inaczej one rozedrą mnie na strzępy. Mam nadzieję, że w ciągu roku uporam się raz na zawsze z Teodozjuszem, synem Teodozjusza. Wówczas ty dostaniesz w zarząd Brytanię, a Pertinax, jeśli będzie miał ochotę, zostanie namiestnikiem Galii. Dziś chciałbym mieć was przy sobie, byście zaprowadzili ład w moich wojskach posiłkowych. Proszę was, nie dawajcie wiary pogłoskom o mej chorobie. Wprawdzie jakieś tam drobne licho siedzi w mym cielsku, ale wyleczę się żwawą konną przejażdżką do samego Rzymu”.	Chyba nie widzicie że ten mój piękny rumak jest dla was w ogóle za wspaniały. To koń pełnej krwi. Tak, tak, częściowo pełnej krwi. Ta szlachetna krew nie płynie oczywiście z tej strony, z której go teraz oglądacie, tylko z innej. To koń, który w swoim czasie otrzymywał nagrody na wyścigach, nie znaliście go wówczas, pewno, ale to widać na pierwszy rzut oka, jeżeli ktoś zna się cokolwiek na koniach. Nie, ani mi w głowie go sprzedawać. Powiedzcie jednak, ile moglibyście mi ofiarować za tego prześlicznego, młodego wierzchowca?	Z absolutną pewnością Nigdy nie rozmawialiśmy o polityce czy o czymś takim, co może być ważne dla szpiegów. Mnie te rzeczy również nie zajmują. Oczywiście nie miałam pojęcia o tym, że on był szpiegiem. Robił wrażenie bardzo przyzwoitego i porządnego człowieka. I teraz mi trudno uwierzyć, że był szpiegiem. Wiedziałam, że ma przedsiębiorstwo eksportowe czy też importowe, które się mieści na Elektoralnej.	Ależ chyba nie wiesz, że górnicy są narażeni na największe niebezpieczeństwa?	Dobrze Conseil ale te dwa rodzaje: foki i morsy, dzielą się jeszcze na gatunki i, jeśli się nie mylę, będziemy tu mieli sposobność je poznać. Chodźmy dalej.	No, pewnie, że się nie dam.	Czy myślicie, panowie, że moje zwichnięcie nic mnie nie kosztowało? nie licząc już rany Mousquetona, dla której zmuszony byłem dwa razy dziennie sprowadzać chirurga, a ten kazał sobie płacić podwójnie za każdą wizytę, pod pozorem, że ten błazen Mousqueton pozwolił wpakować sobie kulę w takie miejsce, które aptekarzom tylko pokazywać można; zapowiedziałem mu też srogo, aby odtąd nie ważył się ranić w takie części ciała.	Nie wiem, czy łże. Zdaje mi się, że nie. Drażni mnie to jednak, aby być w ten sposób na usługach nieznanej sobie siły.	Ja nawet tak strasznie lubię dojeżdżać, a szczególniej do domu, że płakać mi się chce na myśl, że pewnie dopiero jutro będziemy w Niżpolu. Bo nim dojedzie posłaniec, dotychczas zdaje się niewysłany, nim papcio przyśle konie, to już będzie wieczór, a mama mówiła, że nie pojedzie z nami wieczorem, bo teraz pełno poborowych na drogach.	A no, tak! dostawiłem transport towarów, za co dostanę dobre porękawiczne. zawołał, widząc, że stara panna przygląda mu się z uwagą	Ale ocalenie zapisów nieboszczki prezesowej i uwolnienie barona od takiej żony to dopiero cząstka zasług Starskiego...	Bo nie możemy nie dać, choć nam Bohuna żal...	Byleś co złego nie obaczyła.	Cieszę się, że cię widzę, Konradku, pożegnaj ode mnie swoją śliczną żonę...	Cóż to wszystko ma znaczyć, na miły Bóg?	Daj jej pokój, Pantalejmonie! Jak świat światem, nie było jeszcze białej foki! To niezawodnie duch Zacharowa, który zginął zeszłego roku w zamieci.	I nie trzeba ci tego, dziecko, bynajmniej do szczęścia.	Iii... nie!... Mnie bardziej potrzeba zmiany klimatu i to lekarstwo już sobie zapisałem.	Jeśli pan tak każe nie mam nic więcej do dodania.	Kocha, kocha, dziecko moje ale miłość się musi ośmielać i objawiać powoli, to prawo rycerskie! Daje ci czas, abyś się z nim oswoiła, przywykła, spoufaliła.	Księże rektorze jak wszyscy, przerzuciłem i ja w bibliotece miejskiej Hortus i Thesaurus Rajmunda Wielkiego. Nadto czytałem świeżo wydaną książkę księdza Cazeaux o Doktorze balsamicznym. Otóż, co mnie w tej książce uderzyło...	Mój drogi ot i skazałeś mnie sądem doraźnym, nie wysłuchawszy. Czyś ty się zastanawiał nad tem, co znaczy wyrażenie: „mąż sprawiedliwy?”	Mówisz tak, bo ich nie znasz. Zresztą czyż jestem zmieniona?	Mówię ci, ślepa kura jesteś. Gówno widzisz. Towarzysze z kierownictwa dobrze wiedzą, jaki jesteś. Ale co z tego? Co im miałem powiedzieć, kiedy spytali, ile wesele twojej córki będzie kosztować! No!	Niby wklęsło, nie wypukło?... Co nie mam potrafić. Podjąłbym się pisania nawet na żelazie, a choćby na szkle i literami, jakimi chcąc: pisanymi, drukowanymi, niemieckimi, żydowskimi... Przecie ja tu, nie chwaląc się, wszystkie szyldy malowałem w mieście.	Nie jest rannym łosiemNie jest rannym łosiem mówił dalej Ned, usiłując być dowcipny, a tak mu się powiodło, jak się zwykle zdarza bardzo młodym ludziom.	Nie przecież, bo tamtem, to stół ekspedytora.	Nie wolno mu uczynić tego! Prawa dżungli zabraniają nachodzenia cudzych obszarów łowieckich bez zawiadomienia i pozwolenia właścicieli. Przepłoszy nam zwierzynę w obrębie przynajmniej dziesięciu mil i to jak na złość właśnie teraz, gdy ja muszę polować za dwoje.	Nie... coś gorszego... to jest	Niech mu wasza książęca mość nie wierzy jemu by nikt nie wytrzymał.	No, od takiego nie żal po łbie dostać. Dałby Bóg, żebyśmy przyjaciółmi mogli zostać. Waćpan to mnie wprawdzie zdrajcą okrzyknąłeś, aleś się w tym pomylił.	No, wie pan co że jesteś pan jedyny do rady... Czarno to czarno, biało to biało... Cóż z pana za mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być stanowczy, a przynajmniej wiedzieć, czego chce. Cóż, odniósł mi pan list Beli?	Pan ma coś dla mnie? Wiadomość?	Reszty dworu ztąd nie widać, zasłania go kościół i ten lasek... to jest dębowy lasek przy samym dworze. A ta wieś, co tam daleko, nazywa się Zwirówka, a ta bliższa, Horniczka... Naszej Wolinki ztąd nie widać, bo za lasem, tylko ot, widzi Romek, ten dym co podnosi się nad drzewami tam daleko, daleko... to z Wolinki... tam, między małym laskiem, a wielkim borem jest Wolinka...	Sam nie wiedział... Szukać... Pojechał ku granicy żmujdzkiejŻmudź	Starosta jej nie zdradzi, ja go znam Mów z nim szczerze, szanuje on królewnę i rodzinę całą, jemu zaufać możesz. Idź, a śpiesz.	Słucham jaśnie pana, ale właśnie panicz Zdzisław kazał...	To nie jest prawne rozwiązanie.	Wstawaj! Gdzie poszli ci, którzy tu dzisiaj nocowali... ten lama i chłopiec? Czy co nie zginęło?	Wydałaby mi się bardzo zabawna, gdyby zdarzyła się komu innemu, a nie biednemu Albertowi.	Zapomina pan że wieki średnie znały filantropię, najohydniejszą filantropię duchową. Na tę nazwę bowiem zasługuje istota świętej inkwizycji. Trybunał ten wydawał na stos heretyków z czystego miłosierdzia. Kiedy inkwizycja paliła ciało, czyniła to dla ocalenia duszy.	Zdaje mi się, że jestem po trosze lunatyk Twój brak zaufania do ojca zaburzył mi sen, śniło mi się, że się porozumiewałeś z diabłem, aby osiągnąć rzeczy niemożliwe.	Zdaje mi się... zdaje mi się, że on jest bardzo piękny!	11 kompania marszowa...	A gdzież te papiery?	A jaką zwierzynę można tam spotkać?	A mnie mnie pani przyrzekłaś...	A ona? a ona?!...	A syn?	A źle ci było?	Bardzo niedobre jadłem śniadanie; onegdaj był dzień postny, a zastałem jedynie mięso.	Bo ja widzę co nocy twoją mamę.	Byłeś przecie jego i cóżeś zyskał oprócz długów? Zresztą, o ile wiem, Solski trzyma się z daleka od tych panów, którzy rozdają posady...	Cały się trzęsiesz Co ci jest?	Co? znowu! krzyknął król.	Czy pani de Launay wiedziała, co zawiera szkatułka?	Cóż mu zarzucasz?	Dla panny Stefanii.	Dziad swoje	Dziękuję	Gdyby Przedwieczny zniechęcony walką wchłonął z powrotem w Siebie świat objawiony i zamknął się w Sobie na zawsze.	Grobowiec jego wzniesie się obok grobowca jego córki	Guzik za szybką?	Ha! Biedak! Wybierając tę zapomnianą a rzeczywiście genialną sztukę, czuł się zapewne Samuelem, który odchodzi w końcu w ciemność i w noc...	I cóż dalej, mistrzu?	I o beczkach cosik powiadał	I te panie także	I wy pozwalacie na to demoralizowanie pułków?...	Jacyż dziś ludzie pracują na moje dochody? Wycofałem się z interesów i zamieniam majątek na papiery.	Jak to?	Jest to, albo raczej był to człowiek! To wszystko, co możemy o nim powiedzieć, Cyrusie.	Kogo szukasz, Debray?	Kto?	Mniejsza o to pieniądze to jeszcze nic! Wolałbym tysiąc pistolów stracić, aniżeli to pismo.	Mogłoby być, gdyby tylko król odwagę miał taką jaką ja mam.	Napiję się	Obrotny masz waść dowcip i podobno od wstydu większy. Chcesz sobie Kozaków in poculisin poculis (łac.) przekonać, zjednać., by przyjaciółmi ci byli w razie zwycięstwa.	Och, dobrze masz pan właśnie półtrzeciapółtrzecia (daw.)	Odeszła.	Pani?... A jest. Gdzieżby miała być?	Parszywiec ścierwo! Biłby polski naród	Pluje krwią, pije i pisze.	Proszę	Rozkazujcie, miłościwa pani.	Spod trójki.	To jest ważne!...	To zależy Kto jest ten?...	Toście wczoraj nam z pola zbiegli niedotrzymawszy placu Szukano was nadaremnie...	Uważcie, mości panowie jakie tu chłopy rosłe; jeden w drugiego jak tur, a każdy wilkiem patrzy.	Walczyć! O co?	Weź no się do nich	Wiem, wiem to było bardzo niebezpieczne. Skoro aż z Wiednia sprowadzali lekarza...	Winowajcy już niéma Najj. Panie, musiał się czuć do grzéchu: nocą uciekł do Polski.	Wyłaź! Mówię ci!	Właściciel pan Wokulski!	Właśnie tak, panie kapitanie Otóż panem i władcą tego ziarnka piasku, jest ten, o którym wam opowiadam. Tytuł hrabiego kupił sobie gdzieś w Toskanii.	Z miłą chęcią będę opiekunem syna Dawida	Za księdzem do zakrystyi poszedł i podział się gdziesi.	Zanim zakomunikuję panom wiadomości zawarte w tym dzienniku, pragnę zrobić pewne uwagi.	Zobaczysz pan, ponieważ u drzwi mnie opuścisz.
To wcale nie był sen, bo w tym momencie wyciągnęłam rękę do dzwonka i cień natychmiast zniknął, a pokojówka weszła ze światłem. Duchy pokazują się tylko tym, którzy je mają zobaczyć; to był duch mojego męża. Jeżeli dusza mojego męża zeszła tu i wzywa mnie do siebie, dlaczego moja dusza nie miałaby tu powrócić, aby obronić swoją wnuczkę? Przecież między nami więź jest jeszcze bliższa.	I tego nie tyle, ile potrzeba, ale z paszą jeszcze gorzej. Jeżeli się oblężenie przez miesiąc przeciągnie, to chyba wióry a kamienie będziem koniom dawać.	Mój Boże, nie! Ale przykro mi, że człowiek taki jak hrabia zniżył się do tego rodzaju zysków.	Nie rozumiem tej waszej polityki ani tej waszej bojaźni, aby się nie wydało, że dziewka z naszego nakazu porwana. Mając ją raz w ręku, musimy przecie posłać kogoś do Juranda i powiedzieć mu: „Twoja córka jest u nas	Wstrzymaj Tubingasie groźby swoje! przyzwać cię kazałem, więc rady twej nie przekleństwa żądam. Gdybym chciał jąć się kryżackich posłów i na wiarę ojców nastawał, nie wzywałbym rady kapłanów, tylko według mojej woli postąpił.	Doskonały nie jest, wady posiada jak każdy człowiek, ale nie jest zarozumiały...	Pamiętasz jeszcze, jak pani Netla mówiła, że Gobo nie jest dużo wart, bo drżał troszeczkę na mrozie... Pamiętasz jeszcze, jak mi przepowiadała, że nie przeżyję z nim dużo radości?	Ale on będzie królem, a ty nim nie będziesz.	Mówiłeś waćpan, żeś stary żołnierz, a nie wiesz, że husarzy konserwujekonserwować (z łac.)	Nie dobrze mnie... oj, moja Marcelko, tak mnie nie dobrze, że już i żyć nie mogę... Jakie już moje życie na świecie! Ręce i nogi mam związane, boję się znowu licha jakiego narobić i tego życia boję się, co mnie przy nim czeka, i wszystkiego boję się... Nic mnie już niemiłe, niczego już nie chcę... Jak w grobie zakopana...	Ty miałbyś mi przeszkadzać? wcale nie, mój drogi, słowo najświętsze ci daję; a najlepszy dowód, iż czuję się szczęśliwy, widząc cię całego i zdrowego.	Daj Boże tylko, panno Zuzanno, żeby tam na niego żadna bestya nie wyskoczyła.	Jakkolwiek bądź, mało miałbym zaufania do pańskiego lekarza i dobrowolnie nie prosiłbym go o poradę!	Mój drogi, ty go tam bliżéj znasz, powiédzmi, czy nie wiész ty przecie co zacz jest? nie odcyfrowałeś téj zagadki?	Nie masznie masz (daw.)	Nie wiem jeszcze, kiedy pojadę.	Nie, jutro!.. przyjedzie pan do nas na obiad, a po obiedzie pojedziemy hulać po drogach.	Nie. Nie ma pani.	Owszem tylko pana prezesa to zupełnie nie interesuje...	To zresztą żadna zabawa to siano! Podrapiemy sobie twarze i ręce i cały dzień będziemy mieć pełno siana za koszulą. Nie pójdę na strych.	Czy zastanawialiście się kiedy nad religijną powagą, jaka jest w matematyce? Czy zastanawialiście się, że to, co człowiek w niej widzi, jest to tylko właściwie czysta forma działalności ludzkiej? Tu obcuje człowiek z własną swoją, pozbawioną jeszcze wszelkich ograniczeń energią. Widzi możliwość czynów. Matematyka i noc obłąkania. Człowiek w gruncie rzeczy pragnie tego. Czy wy wiecie, że ja, poważny człowiek, straciłem rok życia, wieczory całego roku na studia nad odwracalnością czasu? Pojmujecie. Znaleźć formułę odwracalności czasu. Czas jest szeregiem nieodwracalnym. Tak my to nazywamy. Gdy teraz widzę, że żona tu nie wejdzie, że nie usłyszę już nigdy śmiechu dzieci, że wszystko to przeminęło na zawsze i że czekać tylko trzeba, aż ja sam przeminę, to wszystko to znaczy tylko: czas jest szeregiem nieodwracalnym. Jak widzicie, nic w tym strasznego nie ma. Ot, prosta właściwość matematyczna, jak i tyle innych. Dlaczego tak jest? A gdyby znaleźć formułę matematyczną, redukującą nieodwracalne szeregi do innych postaci szeregowych, takich, które są odwracalne. Prawda. Znaleźć tylko formułę. Wzbogaci się słownictwo matematyczne o jeden mały znak i wszystko przedstawia się inaczej. Nie pojmujecie?	Uspokój się w akcie tym, po szczegółach wyjaśniających twoje stanowisko, powiedziano, że gdyby odnalazł się Ludwik, będziesz obowiązany oddać mu połowę majątku rodzinnego. Twój ojciec był człowiekiem sprawiedliwym; nie chciał on uczynić cię niewinną ofiarą podejścia, do którego wmieszany zostałeś nieświadomie.	Kiedy marszałkowa zaczęła się miotać na tę piosenkę zwróciłem jej uwagę, że kobieta na tym stanowisku nie powinna czytać wszystkich głupstw, które ukazują się w druku. Mimo postępów, jakie czynią w tym kraju nabożność i powaga, zawsze będzie istniała we Francji literatura karczemna. Kiedy pani de Fervaques sprawiła, że autorowi, spensjonowanemu oficerowi, odebrano posadę przynoszącą tysiąc osiemset franków rocznie, rzekłem: „Niech się pani ma na baczności, zaczepiła pani tego rymarza swoją bronią, może pani odpowiedzieć rymami: kropnie piosenkę na cnotę. Salony będą po stronie pani, ale ludzie, którzy się lubią pośmiać, będą powtarzali jego koncepty”. Wie pan, drogi panie, co mi odpowiedziała marszałkowa? „Dla religii zniosłabym męczeństwo w oczach całego Paryża; byłoby to dla Francji nowe widowisko. Byłby to najpiękniejszy dzień mego życia”. Nigdy oczy jej nie lśniły tak pięknie.	Kraków i Sandomierz też bezpańskie pono zostaną bo się o nie wielu chyba dobijać będzie po bezdzietnych. Łatwo przyjdzie ich dostać, a tak naszemu panu, jak nic, może przyjść królestwo do rąk i korona na skronie. A! Zaraz go w Gnieźnie ukoronujemy. Chowają tam w skarbcu ów sławny Szczerbiec Chrobrego, co mu go anioł przyniósł z nieba, i koronę starą Chrobrową.	Hieroglifami... a może hieroplitami... no, w każdym razie takimi obrazkami i tak dalej, które wyglądają tak, jakby nic nie znaczyły.	Jak to nic nie ma, przecież jeździliśmy całą bandą z Rygi jeszcze do jego majątków. Był pan na gruby sposób! I nic mu już nie zostało?	Już mi to i mama po siedlecku klarowała. Nic, starzy, nie rozumiecie.	Matka, Syn rzekła pani Wielosławska roztapiając się w uśmiechu szczęścia i nie spuszczając z Hipolita oczu rozradowanych.	Pan się nie chwal! Pan jesteś gruba symulacja człowieka	Więc już nic nie mamy?...	Zbytek uprzejmości bywa czasem rzeczą gorszą niż grubiaństwo; bo głosi przysłowie: „Można gościa udławić nawet miską zsiadłego mleka”. Bynajmniej sobie tego nie życzę, by twoje dzieci wiedziały, iż Mugger z Mugger Ghaut jedyną w życiu ranę odniósł z rąk kobiety. Zresztą one i tak będą miały myśl aż nadto zajętą czym innym, gdy będą zmuszone zdobywać z trudem byle ochłapy, jak to czyni teraz ich ojciec.	Czcigodny dobrodzieju to wam chyba sam ten rycerz odpowie, bo my nic nie wiemy.	Powiedz mi, Gotfrydzie, dlaczego się temu staremu murowi z taką uwagą przypatrujesz? Toć żadnego z moich najpiękniejszych klejnotów nie podziwiałeś tak długo!	Roboty nie mam znów tak wiele, tylko ciągle myślę, co zrobić, żeby się udało.	Ach, Heraklea! Znałem tam jedną dziewczynę z KolchidyKolchida słynąca z urody żona prefekta pretorianów Rufiusa Kryspinusa, potem Othona, a od 62 r. n.e. żona Nerona. Prowadziła wystawny tryb życia. Niektóre jej zabiegi kosmetyczne zyskały wielką sławę (np. kąpiele w mleku). To ona namówiła Nerona, aby zamordował swoją matkę, Agrypinę Młodszą.. Ale to dawne dzieje. Mów raczej, co słychać od ściany partyjskiej. Nudzą mnie wprawdzie te wszystkie Wologezy, Tyrydaty, TygranesyWologezes, Tyrydates, Tygranes kraje barbarzyńskie, czyli zamieszkane przez ludzi nienależących do cywilizacji grecko-rzymskiej., która, jak twierdzi młody Arulanus, chodzi u siebie w domu jeszcze na czworakach, a tylko wobec nas udaje ludzi. Ale teraz dużo się o nich mówi w Rzymie, choćby dlatego, że niebezpiecznie mówić o czym innym.	Zdaje mi się że na wasz szlachetny charakter i poświęcenie dla mnie rachować mogę.	Ach, rozumiem Cierpliwie znosisz własną nędzę, ale lękasz się znosić biedę u mego boku. A więc, Mercedes, gdybym posiadał twoje serce, popróbowałbym szczęścia, ty byś mi je przyniosła, zdobyłbym fortunę. Mógłbym pracować jako komisant w jakiej firmie, sam mogę zostać kupcem!	Ja panu hrabiemu powiem; jest to bardzo ładne, młode dziewczę, proste, nieokrzesane, ale mogące głowę zawrócić pięknością, więcej nic.	Widać, że każdy z nas ma swe słabostki! Panowie także przestraszyliście się mego trąbienia.	Zabijcie mnie... jeżeli w sercach macie choć odrobinę miłosierdzia!...	Posłuchaj zatem. Zwiodłem Cyrana i Manuela, to prawda, ale zwiodłem także hrabiego, pozwalając mu myśleć, że wszystko skończy się z chwilą, gdy jego brat powróci, skąd wyszedł. Gdy już panna de Faventines zostanie hrabiną de Lembrat i gdy Manuel, powróciwszy do nas, wyleczy się ze swej głupiej miłości do córki jaśnie wielmożnego margrabiego, zajmę się wówczas jego przyszłością i naszym losem.	Dowiedź zatem, że jesteś moją	Nierogacizna niech milczy... Lolka, subtelna fr. bohaterka narodowa, katolicka święta, twierdziła, że prowadzi Francuzów do zwycięstwa natchniona przez Boga, spalona na stosie w wieku 19 lat. jeszcze szampana..	Tak cię niepokoi teraz twój okup? Czyżbyś chciała jak najszybciej opuścić Tortugę?	Że to poniektórych tak cięgiemcięgiem (gw.) tak dużo. drzewa!	Przyjechałem dziś dyliżansem z Canterbury. Mieszkająca tam ciotka zaopiekowała się mną. Właśnie skończyłem szkoły. Ale ty, Steerforcie, jakim się znalazłeś trafem?	Bardzo jestem wdzięczny i będę robił, co zechcecie, bylebym tylko mógł tu zostać choć na chwilę, bo na dole jest nudno jak na Saharze. Mam szyć, czytać, zbierać szyszki, rysować, czy robić to wszystko naraz? Włóżcie na mnie swe brzemiona, wyręczę was chętnie	I mnie wszystko jedno, bo się będę lepiej i weselej bawił w Arkadii niż z Kamą.	Chciał się zemścić!	Czułeś się bardzo nieszczęśliwy, gdy popełniłeś te złe czyny, prawda?	Dotąd nic	Ja bym zdolił zrobić takie osóbki.	Jedną pieśń umiał wilk śpiewać i tę przejął od niego tulak! Chachłami nazywają Rosjanie Małorusinów [tj. Ukraińców; red. WL]. wymową.	Lekarz witam serdecznie, pozdrawiam.... zanim odjadę, raz jeszcze przychodzę do kolegi. Posłuchaliście, jak widzę, dobrej rady, kataplazmy się grzeją, benissimobenissimo (wł.) prawił dalej	Mnie! bardzo dziękuję panu.	Może się coś przytrafiło panu Jamesowi?	Naturalnie. Cóż komu do tego.	No, czy pan lubi napoje wyskokowe, czy pan upija się?	Uspokój się, Zizi; wróci, będzie uniewinniony, prawda wyjdzie na wierzch.	A cóż pan na to?	A kogożeście państwo obmawiali?	A potem do Malborga.	A twoja ziemia? a ja? a Marta? Pomyśl ty o tem?...	A z jakiej kancelarii, jak mniemasz, podchodzi ów dekret?	Aby zabrać flakonik z trucizną, który wyniosłeś wczoraj po kryjomu z mego mieszkania!	Ach, tak...	Albo to można co utrzymać z takimi zbójami! Ojca by zjedli. Jeszczeście tu?! Idźcie pnie odwalić. Tak to słuchacie tego, który was spłodził?	Amen!	Aniele Boży! Więc to prawda? Ona żyje? Tyś ją widział?	Babki i mazurki?	Bardzo dobrze, zawołała Laura, zatem jesteście wolni i jedziecie ze mną do Warszawy!	Czemuż to?	Daj zaraz!	Dawajcie tę Zosię Boską!	Do krewnych swych Dobków w Konopnicy.	Długi.	Hej, ludyludy (ukr.)	Ho, ho! To ciekawe!	I będę... będę chodzić?...	Ja?... zły przykład?...	Jak suseł.	Jaki pan ma na to dowód?	Jaśnie panienka wyjechała na miasto.	Kochany wujaszek!...	Kto miał powiadać? Bohun!	Mirowy każe (Sędzia pokoju mówi) sztraf za heto drzewo zapłacisz...	Niestety, tak jest	No, no, no!...	Ona? Ona?... Czy ja mogę wiedzieć...	Ordynat jest zastosowanyzastosowany do kogoś odrzekła prędko.	Ot, ludzie chodzą po ulicy, zaczaruj waszmość którego.	Otto! drobnostka! przerwał z zapałem Majster, piękna mi drobnostka	Pistolet?	Posiadasz pan dziewięćset tysięcy franków?	Proszę bardzo	Tak jest!	To i ja będę w geografii?	Tym więc dziwniejsze.	Z całą przyjemnością. Maks Baum dużo mi o nim opowiadał.	Z przyjemnością pomogę proszę zatem powiedzieć, jakiej kwoty panu potrzeba?
Niewesoła to rzecz, że kobiety w naszym kraju powszechnie są uważane za dzieci, z którymi się nie mówi o interesach. Uważają je za dzieci, a żądają od nich, żeby były ludźmi. Nic więcej pani radzić nie mogę, bo nic nie wiem; ale z tego, czego się mogłem dowiedzieć z listu, wnoszę, że rada byłaby nawet bezużyteczną. Sprawa jest jasna: pan Tecki pożyczył pieniądze od Ofmana za poręczeniem ojca pani; poręczyciel obowiązany jest zapłacić dług w razie niemożności dłużnika. Ojciec pani dobrze o tym wiedział poręczając. Zatem, jeżeli Tecki czy dla braku pieniędzy, czy z innych jakich powodów stał się niewypłatnymniewypłatny	A ja jej także pewno nie godzien, a przecież w daleką drogę się wybieram i nie tracę nadziei, że tam zajdę, gdzie idę.	Niech pan nie szuka przyczyn mojej śmierci w pospolitych racjach, które powodują większość samobójstw. Aby sobie oszczędzić odsłaniania cierpień niesłychanych i trudnych do wyrażenia w ludzkim języku, powiem panu, że znajduję się w najgłębszej, najplugawszej, najdokuczliwszej nędzy. I nie chcę żebrać ani pomocy, ani pociechy.	Ja się dziwię, Regino, ja się bardzo dziwię, że jesteś tak mądrą, a tych prostych rzeczy, na których się opiera nie tylko handel, ale i całe życie, nie rozumiesz...	Lepiej niech pozostanie tam gdzie dotychczas tam nie będzie miał miejsca, by posłużyć się bronią.	Porównałbym chętnie cesarza do starego archeologa którego mamy w Berlinie. Przed zabytkami asyryjskimi stary arszeolog płacze. Ale jeżeli to jest falsyfikat, jeżeli nie jest naprawdę starożytne: nie płacze. Zatem jeżeli się chce wiedzieć, czy jakiś arszeologiczny kawałek jest naprawdę stary, niesie się go do starego arszeologa. Jeżeli płacze, kupuje się tę rzecz do muzeum. Jeżeli oczy arszeologa pozostaną suche, odsyła się przedmiot kupcowi i  skarży się o fałszerstwo. Otóż za każdym razem, kiedy jestem na obiedzie w Poczdamie, ilekroć cesarz mówi mi: „Trzeba, żebyś to, książę, zobaczył, to genialne”, notuję sobie w pamięci, żeby się wystrzegać obejrzenia tego; a kiedy słyszę, że piorunuje na jakąś wystawę, pędzę tam co prędzej.	Teraz, panie hrabio przepraszam raz jeszcze i mam nadzieję, że nie zachowasz pan urazy do mnie za to, co się stało.	Odważę się wyrabiać Karburatory masowo Karburatory dla pociągów i okrętów, Karburatory do centralnego ogrzewania, Karburatory dla gospodarstw i urzędów, dla fabryk i szkół. Za lat dziesięć będzie się paliło tylko w Karburatorach. Proponuję ci trzy procent z zysku brutto. Za pierwszy rok otrzymasz pewno tylko parę milionów. Tymczasem możesz się wyprowadzić, żebym mógł posłać tu swoich ludzi. Jutro rano przywiozę tu pana biskupa. Zejdź mu z drogi, kolego. W ogóle dobrze zrobisz, jeśli znikniesz. Jesteś troszkę przykry. Nie chciałbym popsuć swoich stosunków z Absolutem zaraz na początku.	Nie, ojcze Mam przynajmniej nadzieję, że nie.	Wszystko przygotowane ale myślę, że do tego nie przyjdzie, bo naprawdę możemy się tu jeszcze trzymać bardzo długo i mieć wiele dni takich jak dzisiejszy.	Słusznie, baron Niech pan wejdzie, baronie, i opowie hrabiemu wszystko, co tylko wiesz nowego o panu Bonaparte. Nie kryj nic przed nami, choćby sytuacja była najcięższa. Przekonajmy się, czy wyspa Elba jest wulkanem, z którego wybuchnie wojna gorąca i sroga: bella, horrida bella?	O nie! Przeciwnie, posądzałam pana o czyn wysoce chrześcijański, którego jednak nie mogłabym nikomu przebaczyć. Przez chwilę myślałam, że nasz dom kupił pan... za drogo...	Nie mówię, że lepszy tylko taki sam.	Jak się im uda, dwa roki temu też tam stali, a Sosze maciorę wzięli... Nie trza się na to spuszczać! i kiej się dziewczyny rozeszły, pilnowała chłopaków, by za sobą dobrze pozamykali oborę i stajnię, zaś powracając zajrzała na ojcową stronę, czy już jest Jagusia.	Nie mam najmniejszej obawy o twoje prowadzenie więcej masz siły i cnoty, niż sama myślisz. Nie obawa też o przyszłość mnie nęka. Gryzie mnie jedynie to, że masz dla kogo innego uczucia, których nie mogłem w tobie obudzić.	Była sobie raz jedna wrona i leciała nad szerokim, szerokim śnieżnym polem. Leciała dzień i noc, i znowu dzień, i nie wiedziała, jak jeszcze daleko do końca. I spotkała lisa, który biegł również przez to pole i zapytała go: Mój lisie, czy ty nie wiesz, jak to daleko do końca? A lis przystanął i zdziwił się: Do końca? Ja nie wiem, czy jest koniec. Ja biegnę, biegnę, biegnę, biegnę... Więc wrona leciała znowu dzień i noc, i jeszcze dzień...	Będzie mi bardzo miło. Ale czy nie spóźnisz się na pociąg?	Bardzo ładnie! To znaczy, że ja nie jestem vis-à-vis.	Ej! nie! cały żywot i wszystkie nadzieje!	Gołąbek, nie dziecko!	Ho, ho, nie dorzuci pan tu	O, nie.	Wstęp bardzo uroczysty na nieszczęście nie dość jasny, aby obyć się mógł bez bliższego wyjaśnienia.	Wódz wielki, lecz wojewoda siedmiogrodzki nie zastąpi króla Polski i Węgier!	Ejże, chłopcze, a co z tobą? Tfu! aż złość słuchać. Nie grzesz. Idzie ci, jak z płatka. A bociana widziałeś?	Nie gniewam się. Zresztą postawmy na uboczu kwestię moich poglądów na różne rzeczy. Teraz chodzi o to, czym mogę ci służyć.	Choć nie doszliśmy jeszcze do takiej zażyłości, jak pani hrabina sądzi, nie mogę jednak zaprzeczyć żeśmy cały dzień nadużywali jego uprzejmości.	Znak Boży Ha! to już mimo łez naszego króla nic widać z pokoju nie będzie.	Mama lubi, żebyśmy przebywały jak najwięcej na świeżym powietrzu, więc przynosimy tu robotę i bawimy się doskonale. Dla żartu ładujemy prace w worki, bierzemy stare kapelusze i kije do wspinania się na pagórek i odgrywamy role pielgrzymek, jak przed laty. To miejsce nazywa się „Rozkoszną Górą”, bo można daleko sięgać okiem i widzieć okolicę, gdzie się spodziewamy kiedyś mieszkać	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Mój kochany, naprawdę, masz za dużą wyobraźnię... nie będziesz mnie długo kochał... Człowiek tak rozpoetyzowany nie będzie umiał gasnąć w tak monotonnej miłości jak nasza... O Boże! Wołają mnie, słyszysz?	Owszem tak, i niech nikt, proszę, nie odchodzi. Mężu mój, ojcze! Przerwij grobowe to milczenie, powiedz, co stanęło pomiędzy nami?	Bo na rowerze nie jeździł.	Pewno mu się z tej wody w brzuchu karasie wylęgły?	Kamo nad nędzą twoją ulitowali się najznakomitsi nasi arcykapłani, święci Sem i Mefres. Jeżeli odpowiesz prawdę, pomodlą się za ciebie i	Nie widziałem ognia bitwy! Widziałem go w ciemności... Najpierw nadszedł człowiek, mający wyjaśnić położenie... Potem przybyli jeźdźcy... Potem przybył on, stojąc w obręczy świetlnej... Dalej było tak, jak mówiłem. Starcze, czy powiedziałem prawdę?	Skąd ja mogę wiedzieć? Może ziemianin, a może kupiec, a może ktoś bardzo ważny?... Ale prawdziwego pana to zawsze można poznać, choćby i nie wiem jak się ubrał.	Ten człowiek byłby się zatrwożył i powiedziałby swemu zwierzchnikowi, a wtedy może byśmy utracili sporo nowych karabinów, które z Quetty docierają na północ. Gra jest tak wielka, że za jednym razem można tylko niewiele zobaczyć.	Tak ale ten bochenek waży sześć funtów; zostanie jeszcze. Zresztą te młode lalusie paryskie nie jadają chleba, zobaczysz.	Tak, mój chłopcze, tylko tyle. Ale baczność! Rozkaz. Jeżeli macie kogo z tamtych stron w dyliżansie, nie wymieniajcie pana hrabiego, chce podróżować kognitokognito	Tak jest Jej matka była Francuzką, a słyszałem, że Ralf pragnął, by córka kształciła się w Paryżu. Jest więc rzeczą wielce prawdopodobną, że ona tam przebywała.	I cóż tam, kochany starosto? Daleko już posunęliśmy się ze sprawą?	Jaka to rozsądna kobieta! Oczywiście, że panią tam umieścimy.	Na długą drogę, co przecina wszystkie rzeki Indii Chodźmy. Ale jak myślisz, chelo, odwdzięczyć się tym ludziskom, nade wszystko zaś kapłanowi, za ich wielką uprzejmość? Wprawdzie są to but-parast, ale w przyszłych żywotach może doznają oświecenia? Czy dać rupię na świątynię? Przedmiot, który znajduje się wewnątrz tej świątyni, jest niczym innym, jak tylko kamieniem malowanym na czerwono, ale powinniśmy cenić serce człowieka, gdy jest dobre.	Zawiodłeś się na mnie, ojcze	Czy wiesz pan, że nasze dwie ostatnie sprawy...	Może i wiem, mój bracie Serafinie, i nie chciałbym cię obedrzeć z tego, co ci najmniejszą przyjemność sprawić może na Księżycu. Lecz przede wszystkim opowiedz mi, kolego, chociaż w krótkości, życia twego na Ziemi spędzonego koleje...	Nikt jednak w świecie skuteczniej nad ciebie nie mógłby przemówić do mnie, Sabino droga ty wiesz, jak ciebie kocham.	Przysięgam przed Bogiem, że mówię prawdę	Przede wszystkim zaczekać do jutra Jako kapłan, wiesz najlepiej, że boski sen często przynosi dobre rady.	Tak? A no to co innego... I to pana...	To bardzo ładnie	To wpływ Porzyckiego!	Mogę mu dać słonej wody, ile mu tylko będzie potrzeba... aż zostanie szyprem.	Biedny chłopak To fakt, jest bardzo zacnym chłopcem.	O tym Hiszpanie. Ach! Powraca mi to wciąż na myśl, ilekroć...	To i dziękuję! Przed wyjazdem będę jeszcze u pani z pożegnaniem.	Kiedy zimno. Chodź kolega na kawę, to będziesz gadał, a ja posłucham.	Ach, to pewien sahib, co zna grubego księdza w koszarach. Właśnie kiwa na mnie ręką.	To nic!... Ale ona zna jaśnie pana... i bardzo go lubi...	To waćpan z całą chorągwią do nas przyciągnął?...	Ech, piecuchy! czy dostałeś co nowego w lasku?	A jakbym ci jednę rzecz powiedział, tobyś dopiero uwierzył w zaklęte miasta i skamieniałe królewny	Powiem dziś Auguście mniej więcej tak: „Uratuj Ligię dla Winicjusza, a ja uratuję dla ciebie Rufiusa”. I będę o tym myślał naprawdę. Słowo, WładzaZ Ahenobarbem jedno słowo, powiedziane w stosownej chwili, może kogoś uratować lub zgubić. W najgorszym razie zyskamy na czasie.	Ale weź, Prokopie, pod uwagę różnicę wieku. Ona jest młoda i ładna, a ja już stary dziad. Przed nią przyszłość. Cóż ja jej będę życie zawiązywał.	Dwadzieścia, tatku!... Będę pracowała od rana do wieczora i zarobię... chyba ze czterdzieści rubli na miesiąc...	A więc na juto, w poniedziałek?	Panowie tracimy czas na pustą paplaninę.	A ja za widzenie prorocze Dwie lecie i para miesięcy... a potem...	A jakże! a naturalnie! Natychmiast! za chwilkę, za chwileczkę!	A kiej proszę jaśnie pani, starszy dziedzic zlał me kijem i kazał zdjąć luberję.	A może jednak wezwać doktora Pompera?	Ale! panie rejencie, chcę mieć kopią aktu!	Ależ ja pana prosiłam!	Ba, przeprawimy go mamy przecież barkę Karola Józefa.	Dlaczego, Belciu, do Wokulskiego?	Och, Wasza Miłości, może by: zbrodnicza tępota i perwersyjna złośliwość wiadomych kół...	Pan tutaj? Czego pan żądasz ode mnie?	Więc... jaką pan ma specjalność i jakiego miejsca pan szuka	Wyzywasz mnie?	Byli.	Cha, cha, cha, cha!	Czego chcesz?	Czego? Takowego męża?	Cóż dalej?	Dziękuję, babciu.	Grywać w bilard.	I?	Idę, ino jeszcze drewek przyniesę, bo gospodyni kazała...	Jakto towarem?	Muszę.	O kim waćpan mówisz?	Okropność!	Pan Ursiclos!	Ptaszek wyfrunął z gniazda.	Ramųjį tavo, matai, statiniais glosto,	Ty!	W kościele świętego Alfonsa w Canterbury	Zobaczymy...	Zwyczajnie, jak dziecko w sklepie!
Rozumiem to, dobrze rozumiem Nie trzeba było tu przychodzić, Kreciku. Źle zrobiłeś. Szczerze pragnąłem oszczędzić ci tego. My, mieszkańcy Wybrzeża, prawie nie zapuszczamy się samotnie w Puszczę. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, chodzimy co najmniej we dwójkę, wówczas zwykle wszystko układa się pomyślnie. A poza tym należy znać zaklęcia, których ty jeszcze nie znasz. Mam na myśli hasła, znaki i skuteczne powiedzonka, i zioła, które trzeba mieć w kieszeni, i wiersze, które trzeba powtarzać, i fortele, i sztuczki. Wszystko to są rzeczy względnie proste, ale musi się o nich wiedzieć, gdy się jest małym zwierzątkiem, inaczej wpada się w tarapaty. Oczywiście, gdybyś był Wydrą albo Borsukiem, sprawa przedstawiałaby się całkiem inaczej.	Pewnie, że tak jest. Spraw się, panie kawalerze, dobrze, a będę ci wdzięczny i nie dam się w nagradzaniu księciu wojewodzie wileńskiemu prześcignąć.	Nazwanie jest niezupełnie ścisłe Tak samo moglibyśmy się nazwać aniołami. Nie jesteśmy ani jednymi, ani drugimi, jesteśmy... Któż wié? jesteśmy może ludźmi przyszłości Tak! gdy siła pięści, która dziś króluje światu, zostanie ostatecznie siłą ducha złamaną, gdy zwierzęca walka o byt, tocząca się lat tysiące, tryumfem ducha będzie rozstrzygniętą	A taki mądry na swój wiek Z ust tego dzieciaka usłyszeliśmy bowiem nagą prawdę. Pan ma słuszność, don José! Bogactwa naturalne Costaguany nie są bez znaczenia dla postępowej Europy, której przedstawicielem jest ten młodzian, podobnie jak przed trzystu laty skarby naszych praojców hiszpańskich były rzeczą nader ważną dla reszty Europy, reprezentowanej przez zuchwałych piratów. Przekleństwo nijakości ciąży na naszym charakterze: Don Kichot i Sancho Pansa, rycerskość i materializm, szczytnie brzmiące uczucia i ospała moralność, potężne wzloty ku idei i gnuśne zastyganie we wszystkich formach zepsucia. Wstrząsnęliśmy całym kontynentem, by odzyskać niepodległość, a staliśmy się bierną pastwą demokratycznej parodii, bezwolnymi ofiarami łotrów i rzezimieszków; nasze instytucje są błazeństwem, nasze prawa kpinami, a naszym władcą Guzman Bento! Upadliśmy tak nisko, iż kiedy taki człowiek jak pan obudził w nas sumienie, głupi barbarzyńca w rodzaju Montera staje się groźnym niebezpieczeństwem, a ciemny samochwał, Indio, Barrios, jest naszym obrońcą.	A więc jest to nowe żądanie, bo do tej pory nie domagał się pan dyrektor kontroli. Naszym jednak żądaniem jest, by Kompania raczyła mniej się nami opiekować i miast uzurpować sobie szczytną rolę Opatrzności, zadość uczyniła najpierwszym zasadom uczciwości i sprawiedliwości, to jest dała to, co się nam należy, nasz zarobek, miast tuczyć nim akcjonariuszów. Czyż to uczciwie, by miast ratować w porze kryzysu robotnika od śmierci głodowej, sztucznie bronić się od spadku dywidendy? Pan dyrektor może mówić co chce, ale nowa taryfa jest ukrytym sposobem obniżania płac i to nas właśnie oburza. Jeśli Kompania musi oszczędzać, to niech szuka dróg innych, a nie zwala całego ciężaru na robotników.	No... oczywiście w Puszczy mieszkają rozmaite zwierzęta Łasice... i lisy... i tak dalej. Pod pewnym względem są to porządne stworzenia... Ja z nimi żyję w przyjaźni... kiedy się spotykamy... Ale czasem zaczynają dokazywać, przyznaję, a wtedy... cóż, nie można im zaufać, to fakt.	Nie pytaj! Cóżby mogło, jeźli nie bieda Zdało się, że co miał doma żelaza i broni, wszystko na się wziął.	Oj, chłopcze, nie gadaj bezbożności. Szamanowie powiedzieli, że ten wykup sprzeciwia się woli wielkich duchów. Ty wiesz przecie, że woli wielkich duchów nie można się sprzeciwiać, to przynosi nieszczęście. Skończona rzecz, nie ma co gadać.	Hale? uciekłeś wtedy na ogrodach i jużeś się nie pokazał...	W każdym razie nie przedostaną się przez cieśninę Karabiny Ayrtona i Spiletta ich powstrzymają. Wie pan, że niosą na milę!	A czym ty się zajmujesz?	A wieszże waćpan, czym człowiek różni się od zwierząt?	Doktorze, proszę się nade mną ulitować, od kilku dni zdarzyło mi się tyle nieprawdopodobnych rzeczy, że tracę rozum.	Młyn teraz cięgiemcięgiem (gw.) ozwała sięozwać się (gw.)	Oni obaj kochają się w tobie?	No, pan się sezonu nawet najgorszego nie obawia	Robi się, co można. Maleństwo to ma nawet osobną mamkę, ale...	Znajdzie się. Nie trzeba wcale daleko szukać. Weźmiecie z młynu braci Plon. Załadujecie na galary tartaczne. Widzicie, że znamy waszą miejscowość nie gorzej od was. Nie zapomnijcie wziąć z młyna plandek do przykrycia galarów. Czy zrozumieliście mnie dobrze?	Dlaczego nie mam prosić? Sumnieniesumnienie (daw.) poddanie się; uległość, pokora, uniżoność.. Zabić mię przecież nie zabije.	Miałabyś we mnie towarzysza, jeżelibyś chciała, bo muszę odbyć dużo podróży, zanim przybłądzę do waszego niebieskiego grodu. Jeżeli się spóźnię, to powiesz za mną dobre słowo, Elizo, zgoda?	Wszystko to dobrze, panie Nedzie Landzie lecz dotychczas nic jeszcze nam nie grozi. Po cóż mówić o rzeczach przypuszczalnych? Powtarzam, że wypada czekać, więc czekajmy; a nie róbmy nic, dopóki nie ma co robić.	Nie mam pojęcia. To są dzieci dobrze wychowane...	Tak, bo tego portretu przecież nie ma.	I mnie to dziwno tym bardziej że mi także pośpiech zalecono i taką dano instrukcję, iżbym jeśli co znajdę nie w porządku, zaraz księciu Bogusławowi dawał znać, który Petersona inżyniera ma przysłać.	Ależ i tak dojdziemy do nędzy! Skąd ty dla nich weźmiesz tyle pieniędzy! I co ty myślisz, że nie skończą z nami? Jedyna rada uciekać.	To dziwne, że właśnie tam upatrzyłaś dla nas mieszkanie. Właśnie tam... na „Dębinowej Kępie”...	Szczególniej dla ciebie dziwna! Małoś to ludzi wyprawił na tamten świat?	Przebóg! Co słyszę! Impedimentów nie mogą mi tu stawiać, bom ja dotąd jakoby tylko na rekolekcjach... Grzech, ŚmierćPrzebóg! Prośba konającego święta rzecz! Tej ja odmówić nie mogę!	A jakie to są te różne rzeczy?	Ach! Już wiem, co to jest!	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi. A jak most sztorcem postawił i powywracał drzewa? Wiadomo, co takiemu wpadnie do głowy?	A to jakim prawem?	A więc to Ali?	Ale... ale jaki z ciebie biały człowiek, że potrzeba ci skrybenta ulicznego? Czyż w koszarach nie ma nauczyciela?	Ba, już i to zrobione!	Czemuż nie został?	Cóż to, babo trzebaż koniecznie złotego klucza, aby ci dziób otworzyć? Chcę pomówić z Zillą!	Myślę! ta książka to istna praca benedyktyna.	Nie masz czegoś łatwiejszego?...	O, to smutna opowieść Zna ksiądz pewnie jej początek?	To twój wujaszek, Scro-o-ge!	Twoje słowo złote, twoja przyjaźń to dobry weksel, ale ewikcję daj, to handel.	Zauważyłem to właśnie przed chwilą.	Nie A o czym? Czy myślałeś o mnie?	Mechanik jucha! Ale pięć rubli trza mu za taką zapłacić! Hale skąd wziąć?... na zimę idzie, kożuch trza kupić, buty też dłużej jak do GodówGody Splunął i zaczął z kieszeni w lejbiku wybierać okruchy tytoniowe i natrafił na ten pieniądz, o którym był zapomniał w czasie obiadu...	Mnie nie oszukasz.	Nie!? A czego ci trzeba?	No widzi doktor, co to za umęczenie być dziadkiem!	Rad bym, by pani hrabina nie kończyła.	Siedzi na sali. Mały stolik za drugim filarem. Jest sama, ubrana w ciemnozieloną suknię i w pelerynkę ze srebrnych lisów.	Słuchaj no, Lizo, jeżeli ona umrze, to ja dobrze wiem, kto zostanie żoną młynarza.	Słuchać nie mogę tej bezczelności. Ja mówię o panach, o restauracji...	Czy ona jest tu może u pana, w tym domu?	Ano, rób pan, jak chcesz. Dobranoc.	Jak komu? jak kiedy?	Jestem więc na usługi, panie baronie jakkolwiek nazwisko pańskie djablo trudno zapamiętać.	Jeśli ci na tym zależy...	Na mękę Bożą przysięgnę!	Z tym chłopcem, złodziejem! O, zły, okrutny, porównać z nim swą własną, rodzoną żonę. Trzeba było dawniej powiedzieć, co o mnie myślisz, dawniej, przed ślubem! O! Myśleć, żem tyle warta, co jakiś niegodziwy złodziej! Biedna ja!	Bo co?	Strasznie ciężka, zresztą, czy ja wiem? Dość, że leży!	Przypuszczam, że mam do tego prawo. Że wysyłając do mnie podobny list, musiałeś mieć jakieś powody.	A o co tatuś płacze?	Ale co będzie ze mną?	Co, ul?	Czy oszukiwałeś w krokiecie?	Ja widzę w dali tego człowieka	Kilka miesięcy temu poznałam go w teatrze, nawet grałam małą rolkę w jego sztuce.	Najjaśniejszy Panie, niemożliwe było dociec, jakie miał zamiary ów człowiek, ukrywał je przed całym światem.	O, pani drwi ze mnie!	Otóż chciałem, abyś mi wytłumaczył: co znaczyła ta heca w ogrodzie?	Otóż... ja tu... ja tu przyszedłem naprawić całą sprawę Jeżeli ktoś uratowany od zatonięcia...	Powiedzże, Sitko, co myślisz zrobić ze sobą po skończeniu szkoły?	Więc co? Kłamać?	Zatem do widzenia.	A skąd ty o tym wiesz?	Czekaj pan... bardzo proszę...	Czyj jesteś?	Czyżbyście chcieli odmówić, towarzyszu?	Cóż on w Łodzi robi?	Dawaj	Gdzież Brühl	Handel, Interes	Już idę.	Może księżna każe zapalić światło?	Niech go diabli wezmą.	O, niechże pan zobaczy w swojéj nejtyczance!	Onegdaj, siódmego lipca, o godzinie szóstej wieczorem życie zakończył.	Pan Kmicic ranny	Panno Rosiczko	Pilnuję wozu...	Podaj mi papier, pióro i atrament	Szelmy!	Tego życia.	Tylko smutno mi strasznie. I za siebie, i za Olę, i za ciebie...	W sypialni swojej.	Wszyscy pójdziecie?	Zbiłbym ją!	Šetoniškos? Lietuvoje, pas mus šetonų nėra, tiktai dievaičiai, tarnai didelio Dievo, kartais rūstūs, kartais geri, kaip dėl jų prisako. Tai tik tie latrai išmislijo šetoną. Mūsų Perkūnas jo nenukęstų, tuojaus devynis stuomenis į žemę įtrenktų, neduotų savo žmonių gundyt, ne ne!	Żegnaj! Tysiąckrotnie dziękuję, dobra Tripsitinko!
Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	Ty jej nie znasz Nie policzy żadnych kosztów, bo przecie wyrównałam je swoją pracą. Obraziłaby się śmiertelnie na samą wzmiankę o tym. To bardzo zacna kobieta. Boję się czegoś innego: że nie uwierzy w te zaręczyny.	Czasu nam, kobietom, w tych sprawach zawsze mało. A ty już musi być niedługo dwadzieścia lat skończysz. To i czas! Ja w twoim wieku już trzyletniego syna miałam. Tylko byle kim głowy sobie nie zawracaj i za wysoko nie sięgaj, bo sparzysz się. Ja ci mówię!... Na przykład z tym to paniczem na motocyklu! Jeździ to on, jeździ, ale ożenić się z tobą to ani mu w głowie. Znam ja takich! Znam! Oczy przewraca, za rączkę łapie, wzdycha, a potem... obraza boska! Nie napytaj sobie nieszczęścia.	Jeszcze żeby choć co dobrego dawali! wielkie mi dziwy, jakieś nędzne sto sous. Goriot na przykład już od dwóch dni sam czyści swoje obuwie. Ten obdartus Poiret obchodzi się wcale bez szuwaksu, a gdyby go miał, to wypiłby go pewnie, nie oczyściwszy swoich pantofli. Albo ten smyk student. Cóż on mi daje? czterdzieści sous, to mnie i szczotki więcej kosztują, a stare odzienie sprzedaje i nie wie sam, co za nie wypraszać.	Uzurpuje sobie pani boskie prawo osądzania. Jeżeli już jednak pani to robi, to trzeba jednocześnie przywłaszczyć i inną boską cechę: miłosierdzie. No, ale nie będziemy dyskutowali, bo nie mamy teraz na to czasu. Muszę się prędko ubrać.	Mniejsza o to, trzeba wystąpić tak, żeby się pan Vautrin nie powstydził.	Prawdę powiedziawszy paneńku, myśmy go tu nie zapraszali: siadł, bo chciał... A że gromada postanowiła go nie brać do roboty, to nie bez racyi...	Ja także mam klucz, ale nie wolno mi go wypróbować. Bodaj to kolegium!	Co, chcesz dziś jeszcze jechać ale ja na to nie pozwolę! Przyjechałaś i chcesz znowu odjeżdżać? Olaboga, laboga! Słyszysz, matka, Helcia chce już odjechać! Jakże pojedziesz, kiedy most jest zerwany?	To jeszcze zobaczymy. Zaproś ich dziś na wieczerzę, bym ją obejrzał i uznał, czy warto na ząb brać, a ja tymczasem sposoby na nią obmyślę. Na Boga jeno, nie mów jej tylko o Kmicicowym uczynku, bo to by go w jej oczach podniosło i w wierności dla niego utwierdziło. A przy wieczerzy nie kontruj mnie w niczym, co bądź bym mówił. Obaczysz moje sposoby i własne młode lata ci się przypomną.	A juści, chcesz się dopić królestwa niebieskiego? Doktór ci nie powiedział, cobyś ani wódki, ani żadnych jenszych tronków nie pijał, co? Już masz tyle, że ani kropli ci nie dam!	Jak gdyby westchnienie w radość i szczęście się zmienić nie mogło? Mnie zlecono tylko odnieść, że jesteście bosko piękna, czy równie okrutna?	Miłościwy panie! Gdy wilk nocą za stadem owiec idzie, łatwo mu jedną sztukę porwać, a zresztą, żeby prawdę rzec, to mi taka sprawa nie pierwszyzna.	Talent to nie wszystko, zresztą i z oceną talentu le­piej zaczekać.	Zawracanie głowy! Dziecinny i artysta, ale o forsie i o własnej wątrobie umie pamiętać. Przecie w tym liście niema słówka o pani, niema cienia współczucia, czy troski. Poprostu ohydne. On chyba wogóle nie potrafi myśleć o czemś innem, jak tylko o sobie!	Przebacz pani że jej towarzyszyć nie będę, bo chodziłam dziś po mieście, i zmęczoną się czuję.	Zawsze?... Czytałam wprawdzie o tym nieraz w książkach, nigdy mi jednak do głowy nie przyszło, by i w życiu stosowano podobne rzeczy. Myślałam, że to tylko tak dawniej było.	Nie odgaduję znaczenia waszej mowy, a lękam się pytać. Pisał mi przed miesiącem pan oboźny Karwicki, że najdroższy brat mój zaniemógł na bezsenność i brak smaku do jadła. Ufam, że ta lekka chorość ustąpiła bez śladu.	Zostań pan bez pana byłabym zupełnie samotna. Nucingen nie będzie na obiedzie, a ja nie chciałabym zostać sama jedna, potrzebuję dziś rozrywki.	Hale, ón się ta nie dowie!... Będę baty brał.	Aha!... Ale dlaczego ja nie mam wiedzieć, ja, następca tronu?...	Ubodzyśmy ludzie, dodał Kasper, dachu nie poskąpim, a zresztą spuszczamy się na wspaniałomyślność pańską! I schylił się do kolan podczaszyca.	Boga mego, nikt by się nie odważył, gdyby Maryśka tu była!	Nie pij, Właduś...	Służba nas zmusza chociaż mundurów nie nosimy, żołnierze my są...	To to bardzo bym chciała wiedzieć... może by jeszcze... Hm! Bo jak tu z braterskim gniewem na sobie pokazać się przed Panem Bogiem?	Ci, którzy byli u pana? Ludzie, jak inni: przewodnicy, wynalazcy, pośrednicy... Każdy pracuje, jak umie, i stara się swoją pracę zbyć najkorzystniej. A że lubią zarobić, jeżeli się da, więcej, niż warto, to już cecha Francuzów.	Tak jest. Będą księciu buławę ofiarować, bo żołnierze oświadczają, że pod innym wodzem nie chcą bronić miasta.	Czy ciebie, kotku, nie męczy ta rozmowa?	Błagam cię, Szczurku, stój! Nie rozumiesz, o co chodzi. To mój dom, mój dawny dom! Doleciał mnie jego zapach, jest tu niedaleko, naprawdę, całkiem blisko! Muszę tam iść, muszę! Wróć, Szczurku, proszę cię, błagam, wracaj!	Co nie mam znać. Tociemtociem	Nie jestem już potrzebna? To świetnie. Muszę telefonować do krawcowej.	I to trzeba wiedzieć, że panna Michonneau, która nawarzyła pani tej kaszy, będzie miała, jak mówią, tysiąc talarów rocznego dochodu	A widzisz! Nie mówiłam:	My tam nie obywatele, my bezrobotni.	Wiem ją mąż Miklasz przecie kościół swym kosztem zbudował. Ród dobry, choć mieszczański, niewiasta z urody słynna i nikt na nią złego słowa powiedzieć nie śmie.	A nawet w mieście taniej i tak nie ocyganiają!	Proszę przyjść o szóstej do mnie, a Mikołaj niechaj tu żadnych interesantów nie przyjmuje, kiedy pan chory.	Witam drogiego profesora Byłem u pana wczoraj dwa razy, ale powiedziano mi, że profesor niezdrów...	Radziwiłł idzie! Na twoją głowę wszystko zdaję, bo o tobie książę Jeremi mówił, żeś wódz urodzony. Ja sam będę doglądał, ale ty radź i prowadź!	Och! Gdybym miała trzydzieści lat, zabawiłabym się przednio. Czego mi brakowało aż dotąd, to genialnego człowieka, którego bym mogła wywieść w pole. Miałam zawsze tylko partnerów, a nigdy przeciwników. Miłość była grą, zamiast być walką.	To się rozumie. Ryba ma wielką oczewiście wyższość nad wszelkiem innem stworzeniem, żyje bowiem w elemencie który jest jedynym, zasadniczym.	Mówiłeś, że się woda cofnie.	Powtórny atak miłosnej furii tak bardzo przeraził, że ogarnęły mnie dziwne płomienie. Duszno, gorąco! Proszę to futro zdjąć mi teraz z ramion.	Chyć mi się za szyję, a nogami obejmij mnie w pasie. Teraz cię jeszcze przywiążę do się rańtuchemrańtuch (daw.)	Dziwny człowiek! Powieszą go jutro, a może dopiero pojutrze, a on już nie chce jeść. Wstyd!	Nie chcemy być natrętni, Grandet Może masz do pogadania z bratankiem, życzymy wam dobrej nocy. Do jutra.	Tak, tak właśnie o tym mówię. Jakbyś latał, albo w ogóle jak gdybyś się wznosił, prawda?	Ale dlaczego? co panu odpowiedziała?	Czy można, bez urazy waszej, dowiedzieć się, dokąd jedziecie?	No to chodź, jedziemy na obiad.	Panie hrabio czy to prawda, że wiele pan widział, podróżował i wiele wycierpiał?	A gdzie właściwie obracałeś się przez cały ten czas?	Prawda! ha! to nicość, to zniszczenie, to spokój bez życia, to zagłada, to śmierć może.	To ta młodość szelmowska, widzisz pani. Krew takiego kłuje cięgiem: idź, idź... Mierzi go, widzisz pani, miejsce...	Zgadzamy się chętnie	„Jakże to, proszę pana?”	Kto ich wie To pewne, że ich jest wielga gromada, a tyś jeden.	We władaniu tłumem... Ich dusza ma całą gamę uczuć. Te rozproszone oklaski, gdy wchodzisz, to naprężone milczenie, gdy zaczynasz, to westchnienie gromadne czasami, poszepty i te nagłe burze oklasków...	Jakże twój mąż ma się teraz?	Pewnie, że tak będzie!	Tak mi daj Panie Boże zdrowie, żem zapomniał na wieki.	Smorski: Czyżby pani wierzyła w możliwość rewolucji po strasznym przykładzie Rosji? Mówi pani, jak gdyby była pani członkinią jakiegoś tajnego komitetu najbardziej wywrotowej partii.	Ech, mój chłopcze bardzo ważne, na honor! Co mielibyśmy zrobić z jednym ziarnkiem zboża?	Cóż ja winna jestem? I ja też chciałam... Zresztą może on sobie wnet pójdzie.	Ja wierzę panu.	Czy dobrze zamknięte?	Na mnie?	O! Po cóż o tym mówić?	Bardzo chętnie, chodź do mego gabinetu.	Gdzie tylko pan chce.	Jednak wstręt ci pozostał, przynajmniej tak kiedyś twierdziłaś.	Ach! wuju! rzekł po chwili	Co takiego? Co takiego, księże prałacie?	Co wy mówicie?...	Co za mędrzec?	Co, prosz pampsora? Formę	KazimierzoweKazimierzowe rzekła księżna	Kto jeszcze widział ten kwiat lilji?...	Chcesz pani koniecznie być u nas?	Musimy opanować wóz tam, w Kraju Biegunowym...	Nigdy	Więc wolałem odejść ta sprawa musi być pogrzebana.	Ah! doprawdy! A śruba spiralna, jeżeliś pan łaskaw?	Codziennie, proszę pana.	Cóż takiego?	Dzień dobry, stryju	Ehej! chcieliśtachcieliśta (gw.)	I cóż, trzeba iść, nowy pobór!	Jaka zasługa!	Kto taki?	Mamo!	Miłosierdzie	My pana zrzucimy.	Nowa pani?...	Och!	Sapio pokawił! Z góry wiedziałem!	Sza!...	Słyszę.	„Mała Emilka”!
Wiosna, widzisz, to jest jak słońce świeci i deszczyk pada, więc na przemiany, a roślinki kiełki puszczają i pędy świeże, a pod ziemią pracują Gdyby ogród pozostał w tajemnicy, moglibyśmy do niego wejść i doglądać, jak wszystko z dnia na dzień rośnie coraz większe, i wiedzielibyśmy, ile róż jest żywych. Czy nie widzisz... czy nie widzisz, o ile by to było ładniej, gdyby to wszystko było tajemnicą?	Niech-że mi pani nie wymawia, przecież-to pierwszy rok pani na scenie, nigdzieby pani nie dali ról wielkich od razu.	Brühl ani Polski ani Polaków nie zna to nasza sprawa i nasza rzecz.	Nie, to nie! Wolę to, że szczerze mówisz, chociaż pierwej byłem twym wujem niż Radziwiłł twoim hetmanem. A czy ty wiesz, Rochu, co to jest wuj?	Godfryd przebiegając Europę, miał sposobność zgłębić do gruntu cudzoziemskie tańce. Bez owej głębokiej wiedzy choreograficznej, uważanej za błahostkę, nie byłby może pokochał tej młodej osoby; ale wśród trzystu zaproszonych gości, którzy się cisnęli w pięknych salonach ulicy przy Saint-Lazare, on jeden zdolny był zrozumieć obietnice miłości kryjące się w tym niedyskretnym tańcu. Zauważono wprawdzie sposób tańczenia Izaury d’Aldrigger, ale ot, jeden rzekł: „Ta młoda panienka wybornie tańczy” (to był dependent u rejenta); ktoś inny: „Ta młoda osóbka tańczy czarująco” (to była dama w turbanie); ktoś trzeci, kobieta trzydziestoletnia: „Ta mała wcale nieźle tańczy”! Wróćmy do wielkiego Marcela i powiedzmy, parodiując jego najsłynniejszy aforyzm: „Ile rzeczy w jednym paspas (fr.)	A tak, masz pan rację więcej niż o milę, tam, w pobliżu kościoła. Leżał przy drodze, na wznak. Czy wyleciał, czy wyskoczył, czując się niedobrze, nie wiadomo. Nie wiadomo też, kiedy skonał. Może i dyszał jeszcze, lecz już nie przemówił słowa. Pomoc lekarska była natychmiastowa, lecz niestety bezskuteczna.	Mądrześ to przemyślał. Nie ma co zwlekać z łowami, gdy zdobycz już upatrzona. Pobiegnij naprzód i zwołaj wszystkich na Skałę Narady, a oznajmię im, co leży mi na sercu. Ale może nikt się nie zjawi... w Czasie Nowej Gwary na pewno wszyscy o mnie już zapomnieli...	I tu masz prawdę poniekąd, a może i całkowicie, ale jeszcze zawsze mnie nie rozumiesz. Za tym, że ktoś wie, że jego uczynki ledwie po połowie się zdadzą na co, wcale nie idzie, aby już nic zgoła nie robić. Mój Boże! Przecież krom lat przeżytych w służbach Leszczyńskich, służyłem jeszcze lat kilka królowi chrześcijańskiemukról chrześcijański zawołał dziadek i wysunąwszy się znowu na przód krzesła, kazał sobie podać lampeczkę miodu, a kiedy mu ją podałem, wypił ją jednym oddechem i dziwnie mi się już zmienionym być zdawał. Twarz jego się zarumieniła, wzrok rozgorzał i zgoła krew się w nim tak ruszać poczęła, jak gdyby z trunkiem mocnym nowa dusza się w niego wlała. I tak było w istocie; dziewięćdziesięcioletnie to ciało tak już zdrewniało, krew stara tak przystygnięta była w tych wyschłych żyłach, a dusza ta tak się w głąb gdzieś zanurzyła i zbezwładniała, że tylko płomień mocnego trunku wlany w ciało i wspomnienia młodości, poruszone w duszy, wywoływały życie w tym starcu i rozdmuchiwały w nim ową iskrę, która niegdyś może gorzała jak słońce, ale dzisiaj już gasła i popielała.	O mnie?... Aaa... tak!... Pamiętam... Byłyśmy jeszcze u pani Latter, kiedy przyjechał jej brat i zwrócił uwagę na Helenę Norską. Wtedy właśnie Ada powiedziała mi, że jest zazdrosna o Helenę. Bo jeżeli mój brat zakocha się w Helenie, to już mnie przestanie kochać...	Ach mój drogi! Nie myślę tak, ale słyszę od ludzi, że pieniądze są taką pokusą! Czasem chciałabym, żebyś był ubogi, bo wówczas nie martwiłabym się.	Głownią od pistoletu dała mu między oczy, a że się wonczas przyzostali, nikt nie widział i nikt nie gonił. Jednego konia wilcy jej zarżnęli, drugi się utopił pod lodem. O Chryste miłosierny! Szło niebożątko samo przez bory, nic nie jedząc, nic nie pijąc!...	I powiedzcie mi, po kiego licha on to wszystko robi? Na co się to przyda?	Ogrodowizny, mój przyjacielu, to jest interes! Ogrodnicy pod Warszawą płacą po kilkadziesiąt rubli dzierżawy z morgi i mimo to mają się doskonale...	Wiem o tym, moja droga. My i to mamy... mamy istotnie. Zdaje mi się, że to tylko taka moda tutaj na wschodzie... Jakże się czujesz?	Ach, bo pani mię zawsze nie doceniała, a ja tymczasem jestem sobie daleko więcej wart, niżby na oko sądzić można.	I nie każden jeden jest taki żeby zaraz popijanemu z nożem na innego. Po większej części albo płakać zacznie, albo chojraka odstawia, a podobnież spać się uwali.	Pieniądz, Bogactwo ozwał się na to Midopak.	Gdybym miała syna, to sama wybierałabym mu żonę, bo już mój ś. p. mąż mówił, że i najlepiej wychowane panny mogą... uważa pani, no mówię, że mogą wyprowadzić w pole mężczyznę. Mój ś. p. mąż znał się na tem, idę... idę... no idę...	Nie, nie mogę... mam smutne obowiązki w tym czasie. Muszę...	A wy napadacie nas na schodach i robicie nam awantury w sprawach które w zupełności do was należą. Wiecie chyba, że my prefektami nie jesteśmy.	Arjanie? arjanie? ale proszęż cię, przerwała kasztelanowa, coś ja o nich słyszałam... a doprawdy nie wiem dla czego arjan prześladowano!	Czy od męża nie masz jakiej wiadomości, Szmulu?	Frejda Michał Senior pisania swego schować nie mógł w ziemi, bo on wiedział, że gdyby je schował w ziemi, robaki by go zjedli albo zamieniłoby się ono w proch. Czy te pisanie jest w ziemi?	Nie gniewasz się, stary?	Niech się pan niczego nie obawia	Teraz, niespodzianie spotykam ciebie. Nie odpędzaj mnie, posłuż się mną... myślmy co począć.. róbmy zgodnie.	Zwłaszcza kiedy zimno, odparł raźnie Styrpejko, bo czemżeby się człowiek rozgrzewał jeśli nie dobrą myślą? I cześnik pokręcił ogromnego obmarzłego wąsa.	Henieczku! nie gniewaj się, mój złoty! mój jedyny!	Jest ono bolesnym darem, którym zaszczyca Chrystus tylko jednostki wybrane, a polega na tym, że wybrańcy biorą na siebie cierpienia fizyczne lub duchowe innych, którzy nie dorośli do ich ogromu, ugięliby się pod brzemieniem i zeszli na bezdroża. Substytucja duchowa, która niegdyś stanowiła chlubę karmelitanek, powoduje przenoszenie się katuszy moralnych z dusz słabych i podatnych jak trzciny na jednostki silne i odporne, które śmiało stawiają czoło pokusom i atakom ducha przewrotności. I to jest właśnie chwałą zakonów kontemplacyjnych, że przez modlitwy i umartwienia, przenosząc na się cierpienia duchowne innych, chronią dusze chwiejne i niepewne przed upadkiem; na nich to wyładowują się przeważnie ciężkie, miazmatami piekła brzemienne chmury; są niby gromochronami społecznymi, które zwabiając na się przez modlitwę szatański fluid, rozbrajają zbyt silne chwilami napięcie potencjału zła i grzechu.	A arendarz z ich majątku czy może odwiedzić chorą?... To dobry Żyd... On tak pragnie zobaczyć ją...	Ale przecież nie ma pan maszyny do poruszania takiego urządzenia.	Co to jest „piszczyk”?	Jak to, wiedziałeś o tym Olivierze?...	Musiałem wam to powiedzieć A szczerze powiem, bez komplementów, wówczas, gdy będziemy w męskim towarzystwie. Przyjdziecie?	Myślicie że nie potrafię? spytał Skorobohaty	Nie chciałem, ojcze, świadomie kłamać.	Nie męcz mnie jestem zmęczony.	Nie, panie prezesie, pan dziedzic pewnikiem w Siwym Borku, bo tam kolejkę zakładają.	Niech zwołują: przeciek nie uchwalim!	No, to powróż mi!	Poczekaj, zobaczysz, czy ona ci nie sprowadzi czegoś takiego, co warto posiadać	Szpicle nie miewają takich pieniędzy, jakie ja mam. A ja mam pieniącha. Chcesz wiedzieć? Gram w karty, gram w ruletę, jeżdżę, wracam, znowu wyjeżdżam. Zupełnie jak hrabia Szczerbic...	To byłby dobry kawał	To jeszcze lepsze. Inni niech się zaopatrzą w grube kije, kosy, noże i mocne sznury do skrępowania więźnia. Garisac, Piotr Cornu i Lescuyer staną na czatach w pobliżu zamku i gdy tylko czarownik ukaże się, przybiegną natychmiast zawiadomić nas o tym. Będziemy czekali na prawo od figury.	Wcale nim nie jestem. Tylko bez uprzedzeń zestawiam teorię Laplace’a z Biblią, w której są jeszcze dwa orzeczenia ciekawe.	Wielga rzec!... A cóż mi za to będzie, że on zmarzł!...	Zośka, po co ty to robisz?	Skoro zadawalniacie się tym pobieżnym rozwiązaniem przedłożonych przez was wątpliwości, uczynię wam zadość. Na innym miejscu i o innym czasie pomówimy o tym szerzej, jeżeli wasza wola. Czas, Wino, Jedzenie, Ciało, DuszaPozostaje tedy roztrząśnienie pytania, które zadał nam brat Jan: „Sposób spędzenia czasu”. Czyśmy go należycie nie spędzili? Oto buja chorągiewka bocianiego gniazda. Oto szeleszczą żagle. Patrzcie, jak napinają się liny i postronki... Podczas gdy myśmy puszczali w kolej i wypróżniali kubki, toż i pogoda obróciła się pomyślnie, przez tajemne związki i sympatie w przyrodzie.	Matka pokazała mi je właśnie, są śliczne, nie chcę rozstawać się z nimi i zabieram je do Anzy choćby dlatego, aby im oszczędzić oglądania matki przebranej tak, jak się przebierają...	Ja na Fila? Za co?	Wskazano jej przygotowane od paru dni pokoje. Kazała oświadczyć, że za godzinę będzie na śniadaniu i spodziewa się spotkać Waszą Ekscelencję...	Że ja probostwem się zaspokoję!! Dobra prebenda starczy!!	Przy łaskawej protekcyi pani marszałkowej dobrodziejki i pani mojej... Żona moja z familii dobrej edukowana co się zowie, rozumek ma i na pokojach znaleść się potrafi. Polityczka wielka, ho, ho! po francuzku expedite szwargocze...	Albo co? Nuże! Na rany boskie! Jakie nowiny? Kogoście widzieli?	Ben-Cijon obejdzie się bez tego wina.	Cha! Cha! Cha! Wypędziłem Brytańczyków i zająłem ich warownię! Ale Rzym jest wspaniałomyślny! Pozwalam wam przyjść tu na górę!	Cóż ja mogę zrobić?	Ja też. Ale ona ma jeszcze przed sobą wiele, wiele milionów żywotów. W każdym z nich zapewne zdobędzie sobie nieco mądrości.	Ja wielmożnego pana widziałem kilka razy u dziada mego, Saula Ezofowicza, którego syn, Rafał, u wielmożnego pana zboże zawsze kupuje...	Jak ci się podoba; zaczekam.	Masz tobie! znowu nam mają podziurawić skórę!	Ożenić się z tobą	Tak. Mam zamiar panią tam odprowadzić.	Znów zaczynasz na ulicy.	Żyjcie w pokoju, ty i dziad twój, Abel i niech nad biednym domem waszym rozpostrze się prawica Przedwiecznego, który kocha i broni tych, co cierpią...	A Ragneta?	A więc, panie Kwiatkowski a więc, ponieważ pan znasz pana Karłowskiego, chciéj wyszukać jego mieszkanie i powiedziéć mu, że pragnę go poznać bliżéj.	A! pani tak mówisz?...	Biblijny!	Będziemy ją mieli.	Ciekawym, po co my w ogóle musimy walczyć?	Czy twoja tajemnica warta jest przynajmniej, abym ci życie darował?	Dlaczego?	Do twego mieszkania	Dobrze im kto znamienitszy, tym lepiej...	Dokąd tym zmierzasz?	Jakie?	Kto ty jesteś?	Mogęż śmiele mówić?	Może cytował jakie cudze słowa.	My z wami!	No	No, a czytać?	Pocoś pani złamała tę gałązkę?	Potem, przejeżdżając przez Lilliers, odeślesz mi powóz i rozkażesz służącemu, aby mi był posłuszny.	Proszę odkryć karty!	Przepraszam, że co?	Pójdziemy do niej, panie	Słuchaj, pójdziemy razem z tobą!	Tak jest a dla mnie i stąd miły, że mogę powitać w moim domu tak nam drogiego, a przecie tak rzadkiego gościa.	Ten człowiek oszalał!	Ty złodzieju świński! ty zbóju! ty!...	We świecie?... Był ci u grobu Jezusowego!	Więc cóż czynić mamy?	Więc gramy dalej. Po pięć, po dziesięć?	Z Krukowskim... tak...	Z pięknym młodzieńcem około dwudziestu trzech lat, łagodnym, miłym, przystojnym?	Za siebie!	Żyje zatem?	Żyje.
Jedno i drugie związane było z doniosłymi wydarzeniami... Otóż w ową właśnie noc, kiedy Penn ze swoją familią przebywał w hotelu, miasto Johnstown uległo zniszczeniu. Przerwała się grobla... ruszyła powódź... domy zostały uniesione prądem... gruchotały się jedne o drugie i toczyły. Widziałem to na obrazach... dalibóg, to było straszne! Penn, zanim zorientował się, co się dzieje, zobaczył potopioną całą swoją rodzinę. Odtąd już rozum mu się całkiem popsuł. Pamiętał, że coś się wydarzyło w Johnstown, ale przez całe swoje biedne życie nie mógł sobie przypomnieć, co to było... ino pływał tak sobie w kółeczko, uśmiechając się i dziwując. Nie wiedział, ani kim jest, ani kim był... Wówczas to spotkał stryja Saltersa, który właśnie zawitał do jakiegoś miasta w Alleghany. Połowa rodziny mojej matki tam żyje, a stryj Salters zimą jeździ tam w odwiedziny. Otóż stryj Salters, dowiedziawszy się, jakie nieszczęście spotkało Penna, zajął się nim prawie jak rodzonym synem... wziął go na wschód i dał zatrudnienie na swym folwarku.	Powiedział mi tylko tak: „Moja pani Dobrzysiu, albo się jest żebrakiem, albo się nim nie jest. Ci widać mają zamiłowanie do sportu. Trudno im bronić: mogliby się pochorować na nostalgię za włóczęgą. Niech już lepiej tylko jedzą i śpią zamiast się wywracać po rowach”.	Siewros, mano Wajks! krzyczała dziko kobieta, a uchwyciwszy leżącego młodzieńca, z tą samą zręcznością, z jaką na stos wskoczyła, zbiegła po palących się belkach, niosąc związane chłopię na rękach tak, jak się niesie dziecię maleńkie. Lud ze czcią rozstępował się idącej, sam Tubingas z wzniesioną dłonią odwrócił się za nią, jakby zagasłemi oczami chciał przypatrzeć się temu dziwnemu zjawisku. Ona tymczasem złożyła zdobycz swoją na trawie, a śmiejąc się i płacząc rozwiązywała krępujące ją węzły, całując poranione ciało wydartej kapłanom ofiary. Nikt nie śmiał się ruszyć z miejsca, wszyscy patrzyli z podziwem. Ci co byli dalej a nie widzieli co się stało, słysząc tylko dzikie okrzyki i zamieszanie powtarzali z pewnem poszanowaniem i grozą.	Doprawdy? Na Jowisza, stanie się tak, nie inaczej, jeżeli znajdę sposobność! Powinienem być zadowolony z losu, żeby dogodzić dziadkowi. Spróbuję, ale wiecie, że to przeciwne mojej naturze i będzie mnie wiele kosztować. Jego życzeniem jest, bym został indyjskim kupcem, jak on sam był, a ja wolałbym się raczej zastrzelić! Nienawidzę herbaty, jedwabi, korzeni i rozmaitych rupieci sprowadzanych na jego starych okrętach i nie dbałbym o to, czy pójdą na dno, gdybym je posiadał. Powinien poprzestać na tym, że wstąpię do kolegium, bo jeżeli mu poświęcę cztery lata, to niechże mnie za to uwolni od handlu. Ale się uparł i ja tak zrobię, aż na koniec zerwę z nim stosunki i będę żył według własnej woli. Tak samo uczynił mój ojciec. Zrobiłbym to jutro, gdyby ktoś mógł pozostać przy staruszku.	Ba, a jakże się przez Szwedów przedostać?	Dobre wspomnienia ma pan prezes z Koborowa A to ładny majątek! Cóż, niech pan rozwiedzie Ninę z Kunickim i ożeni się.	E, dajże pan spokój! Ten pan wyszedł stąd z pięcioma milionami? Ukłonił mi się, jakbyśmy byli dobrymi znajomymi.	Robotnik tu: zwykły, prosty, codzienny., o praktykach przeróżnych lekarzy kolejowych, fabrycznych itd., lecz zawsze o położeniu higieny. Mówię o tym, że gdy człowiek pracujący w fabryce, gdzie po całych dniach płukał sztaby żelaza w kwasie siarczanym, w wodzie i wapnie gaszonym, dostaje zgorzeli płuc i uda się do szpitala, zostanie wykurowany jako tako, to ów człowiek wraca do tegoż zajęcia. Jeżeli pracownik zajęty w cukrowni przy wyrobie superfosfatu przez oblewanie węgla kostnego kwasem siarczanym, gdzie całe wnętrze szopy napełnia się parą kwasu siarkowego i gdzie gazy po spaleniu pikrynianu potasu wdychane wywołują zgorzel płuc zapalenie opłucnej z wysiękiem ropnym....	Chyba mu to się bierze z jego własnej głowy To rzecz oczywista, że wszystko to wymysły. Nikt prócz Dana temu nie wierzy, a i on się z tego śmieje. Słyszałem go, jak bajał, gdy myślał, że go nie widzę.	Yeah, tak się rozmnożyły, że już tam nie będą miały co jeść. One jedzą takie mniejsze rybki i molluscs, i różne wodne owady. Ale mogą też jeść ziemniaki i suchary, i takie zwyczajne rzeczy. Więc można by je karmić w takich tanks na statku. A ja bym je w odpowiednich miejscach, gdzie nie ma dużo ludzi, wypuszczał do wody i urządził tam takie... takie farms dla tych moich jaszczurów. Bo ja bym chciał, żeby te zwierzątka mogły się jakoś wyżywić. One są bardzo miłe i mądre, panie Bondy. Jak je pan zobaczy, powie pan: „Hello, Captain, ma pan pożyteczne zwierzątka”. Yeah. Ludzie teraz oszaleli na punkcie pereł, panie Bondy. To jest ten wielki business, który wymyśliłem.	Uważasz, jak to on do mnie pisze: „Popraw się, a przebaczę ci”	Głowa za to, bracia, wiele warta, głowa! Kiedym się z Moskwą żegnał, tym się tylko pocieszałem, że i głowa razem ze mną pójdzie. Żegnaj, Moskwo, Bóg zapłać za łaźnię, za wolny duch, sławnie oćwiczyli! A na kożuch nie masz co patrzeć, kochanku...	Pokornie dziękuję pani aptekarzowéj dobrodziejce siądę, siądę, bo zmordowałam się porządnie, jadąc w taki upał i do tego prostym chłopskim wozem.	Niektórym w zimie się nie chce. Uzbecy marzną strasznie.	Rozsypcie się na wszystkie strony i szukajcie ich! Przetrząśnijcie cały dom!	Trzebaby nawet zajrzeć, czy powozy są zaprzężone, w razie gdyby pan koniecznie chciał dziś wracać do Balbec bo co do mnie, nie widzę konieczności. Odwiozłoby się pana jutro rano. Będzie z pewnością ładnie. Drogi są wspaniałe.	Na polowaniu. Jawił mu się w postaci odyńca, jego samego poranił, psiarczyka mu rozdarł na dwoje, a potem wylazł ze świni, przybrał własną swą postać, pokłonił się, zaśmiał się, aż cały las zadrżał, i smołą się rozlał na miejscu. Sam to Urbański powiada, dodając, że tamtemu właśnie tak oczy latały, jak temu; zresztą, śmiech ów kilka wsi okolicznych słyszało, a smołę na tym miejscu wszyscy widzieli, którzy na tym polowaniu byli. Ot! Pytaj Osuchowskiego.	I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się za ciebie modlił, ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra	Ależ mój yogi nie jest krową! Przydałoby się trochę polewki i pieczonego ciasta, a kęs smażonych owoców też by go ucieszył, jak sądzę.	Nie Gdy geniusz stworzy arcydzieło istotne, zakocha się w niém, jak Pygmalion.	No, nie dziwacz, moja Meciu. I twoja samotność, i choroba skończą się wkrótce, tylko	Niestety! Może nie będę mogła zrozumieć, Giovanni. Ojciec powiada, że nie jesteś jak inni ludzie, że dotychczas nikt właściwie cię nie rozumiał, że bogacze jeszcze się zadziwią... O, święci pańscy! Jaka ja zmęczona!	To niech się nie umizga, kiedy nie umie. W podobnych wypadkach niezręczność jest śmiertelnym grzechem. Czy nieprawda?	Wie pan co, mam myśl! Panie Dyzma, drogi przyjacielu, niechże mi pan wyświadczy łaskę i przyjedzie do mnie, do Koborowa, na kilka tygodni. Wypocznie pan, użyje pan wsi, powietrze wspaniałe, konna jazda, mam motorówkę na jeziorze... A i przyjrzy się pan memu gospodarstwu, tartakom, no, panie złoty?! Zrobione?	„Można by nawet powiedzieć, że to jest jego prawo ale co byś na to powiedział, gdybyśmy go wzięli do łodzi?”	Podstęp przykro, smutno, nieciekawie. porywać się z motyką na słońce. Tak co ja nie robiąc?Tak co ja nie robiąc (dial.) gadam do mego pacholika pojedziesz w gości.”. „Pojidu, pane” list od starosty.	Są w murze zewnętrznym niewidoczne furtki, które znam, a których mądrzy dozorcy Labiryntu nigdy nie pilnują... Na dziedzińcu warty w nocy są nieliczne i tak ufają opiece bogów czy trwodze pospólstwa, że najczęściej śpią... Prócz tego trzy razy między zachodem i wschodem słońca kapłani idą na modlitwę do świątyni, a ich żołnierze odbywają praktyki nabożne pod niebem... Zanim skończą jedno nabożeństwo, ja będę w gmachu...	Wola boska! W tym ja najgorszy jestem między naszymi chłopami, że mam gruntu niedużo; ale w tym lepszy od samego pana, że z mojej chudoby ziemia zlatuje na jego łąki i majątku mu przysparza.	Milcz pan!... Nie przeczę, że Bela postąpiła źle, ale... osądź pan sam siebie, jeżeli powiem, że ona pana...	Miała i ma do tej pory. Pan Jezus sprawiedliwy za biednego Jaśka na własnym dziecku ją pokarał... cherlawe toto, ani jeszcze nie gada po ludzku, ino mamroce jakosi nieskładnie, ciężko wyrozumieć, czego chce. Musicie tutaj wysiąść, bo ja do tracza jadę, drzewa se wybrać na stodołę.	A kto znamienity może zaświadczyć, że cię widział?	Jim! Jesteś tu jedynym człowiekiem, którego cenię, i wiesz, że zawsze byłem dobry dla ciebie. Nie było miesiąca, żebym ci nie dał srebrnych czterech pensów. Teraz widzisz, braciszku, że kiepsko ze mną i że wszyscy mnie opuścili... Jim, nie przyniósłbyś mi, brachu, kusztyczkakusztyczek	Myślę, że o tej swawoli w Lubiczu nie może ona jeszcze wiedzieć	Oczywiście Nigdy cię nie opuszczę, Szczurku. Tak będzie, jak ty postanowiłeś. Musi tak być. Choć trzeba przyznać, że projekt Ropucha wygląda bardzo... jakby to powiedzieć... bardzo zachęcająco i przyjemnie	No dobrze... dobrze... ale przecież ktoś musiał wyszperać, musiał mieć tę książkę!... Panie czy pan nic o tym nie wie?... Nie podejrzewa pan nikogo?...	Aaa... Cóż za oryginalni chłopcy! A co? Może byście chcieli do marynarki albo aeroplanów? W Moskwie wszyscy chłopcy chcą do wojska, a wy nie? Czemuż tak?	Co do mnie, jestem zdegutowany i jedynie tylko potrzeba skomparowania raportów ludzi zarządzających memi dobrami, mogła mnie zobligować do prolongowania mego tu pobytu. Podobna rekluzya nie może kontentować gustu człowieka, który strawersował całą Europę. Pani zapewne podziela moję opinią? n’est-ce pas, madame?	Ech, proszę pana, czyżby osiągnął pan swoją znakomitą pozycję, nie spotkawszy i nie zgodziwszy się na żadne wyjątki? Czyż nie ćwiczysz nigdy spojrzenia, abyś mógł w mgnieniu oka odgadnąć, jaki człowiek przed panem stoi? Przecież pański wzrok musi być przenikliwy i niezawodny... Wszak urzędnik powinien być nie tylko jak najlepszym wykonawcą prawa, najprzebieglejszym interpretatorem rozmaitych wykrętów prawa, ale także i stalową sondą, która może wypróbować serce kamieniem probierczym, który wypróbowuje złoto, z którego zrobiona jest dusza z mniejszą lub większą domieszką, czyż nie?...	Nie chcę. Nie mogę. Władku, nie pytaj mnie o wszystko, bo o wszystkim trudno mi mówić, ale to wiedz, że ja w tym dziecku widzę ostatni ratunek dla siebie, dla nas obojga. Zbyt daleko odeszliśmy od siebie, może nas to znów połączy...	No, to nie jest taka wielka podróż, ale za to najprzyjemniejsza z tych, jakie znam.	Spotykałem ludzi świętych, którzy by cię przeklęli od obory aż do ogniska Czyż on nie jest człekiem iście świętym? Ja jestem jego uczniem.	Mości książę łaska to wysoka waszej książęcej mości, że mogąc rozkazać, na moją wolę to zdajesz, której łaski nie byłbym godzien, nie przyjmując jej najwdzięczniejszym sercem.	Pani ja mam nadzieję, że zasłużę na jéj względy... ja...	Przednio wynalazł! Tu, tu, nasz łaskawcze. Siądź i rozpowiadaj, ale od samiuchnego początku, bo my wszyćcy chcemy słyszeć. Wszyćcy! Tu człeka widać po wszech stronach, jak onego bociana, co stoi wedle strzechy.	Słuchaj! Doradziliśmy Proutowi, aby was odesłał z powrotem do pracowni.	Umarły... rok temu ostatnie. Potem żona... nie mam nikogo, nic. Pojedzie pan do mnie.	Nie warto o tym mówić. O której ojciec wróci? Znów będziemy razem. Tak przykro, gdy was nie widzę.	A pamiętasz, ileśmy to umieli piosnek różnych... Czy potrafiłabyś jeszcze choć jedną zaśpiewać?	Czy pan pamięta tę lalkę, którą Maciuś kazał kupić dla Irenki?	Ja nie wiem jeszcze gdzie trzeba będzie. Może tylko powietrza chwycę i wracać będę.	Tego wymaga honor społeczeństwa!... Bo podczas gdy w Ameryce kobiety już są lekarzami, adwokatami, pastorami, u nas nie ma nawet kobiety-lekarza...	I którzy za nie płacą?	Jeżeli diabli przeszli, i ja przejdę.	My by czego nie wiedzieli... Tam gdzie nieboszczyków krają.	Nie lubię swego imienia, jest takie pospolite.	Wyznaję, panowie! zawiniłem, lecz dla każdego grzesznika jest zmiłowanie: jesteście jaśnie panami, a ja mizernym oberżystą, będziecie mieli litość nademną.	A siedźcie, przeciech ławki ni ognia nie ubędzie.	Albo uciekł...	Czegóż te drzwi zleciały? Dźwignij trochę, ja pomogę z dołu; no, cóżeś tak zesłabł, durniu jeden?	Dziękuję ci takich mężczyzn lubię. Jesteś prawdziwy szlachcic.	Jak na pierwszy raz, bardzo pięknie.	Moja baba zawdy mi to powiedała	Moje węże nie zrobią krzywdy przyjaciołom Zaczekaj chwilę, biały przyjacielu, tylko je uśpię.	Może Ramzes liczył na waszą dostojność?	Na wszystkie piwnice jest nas dziesięciu i musimy przecie spać.	Na zawsze.	Przepraszam nie mogę podać ręki... od kilku godzin jest już w ogniu...	To tam, w Warszawie... my... sami...	Trudno, musimy zaczekać a tymczasem powiedzcie, co zrobimy, jeżeli król umrze.	Zaraz... czekamy tylko na właścicielkę domu.	A wasan skąd przywozisz taką pręgę?	Aš apie jį ne daug žinau Tai privalo prie kunigų žinot apie jį. Turi būt galingu, kad savo galybe apteikė juos. Tiek jau žemių prisisavino.	Bet dabar, dukrele, kaip būti? Dirbti tu per silpna, ganyti jau sarmata...	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	Czego chcesz?	Czegóż?	Dziś przyjechałem	Ileż chcesz?	Im by tylko książeczkę czytać:	Jakiemuś chłopu ukradł te czerwoną czapkę, panie?	Jakoś powrócę.	Jesteś głupiec!	Jeszcze by też!	Kobieta	Kompresy z lodu wuj jest zupełnie nieprzytomny i wygląda jak nieżywy.	Mutus, nomen, dedit...	Myślę, jaśnie panie.	Nawet i to. Jest to zacne serce. Potrafi on ocenić jak należy twoją skruchę i twoje poświęcenie.	Nic szczególnego	No, więc?	Och!	Panie zawsze mieszkają tutaj?	Słucham cię	Tak, jego jedynaczka.	To możliwe	W matki zarządzie.	Więc cóż mam począć?	Wychodź, powiadam.	Wyobraźnia, Marzenie odpowiedział.	Właśnie.
Nie, zdaje się, że nie brakuje niczego.	Nie Przede wszystkim każdy agent należący do szajki ma nad sobą innego agenta, nieznanego mu, który wykonuje nad nim kontrolę. Ten drugi agent jest równie płatny jak pierwszy. W międzyczasie fałszerze dowiedzieli się, że Schriener został przyaresztowany. Nie ma powodu oczekiwać dalszego transportu.	Podnieś się, Zillo, i daj mi rękę. Wspólna boleść uczyniła nas siostrami, lecz nie spodziewaj się, że mnie przemożesz. Z rąk twych otrzymałam wielki skarb, bo... spokój; za żadną cenę skarbu tego ci nie oddam.	Jeżeli pan zastosujesz się do moich wskazówek i poleceń, nie pytając o ich przyczynę, to uda mi się może rozwikłać tajemnicę. Nie wątpię...	Co ty tam prawisz, baju przecież to się mnie nie tyczy, ja chodzę zawsze dobrze odziany, łat na mnie nikt nie widział, jeżeli się dziura na sukni czasem zdarzy, to od zbroi, nie od starości.	Nie, to nie siostra.	Mówcie, każcie, a co człek podoła to się zrobi, ale Bóg widzi, jeżeli możecie to mnie przez dobrych ludzi poratujcie, żebym naprzód głowę odzyskał, bo mnie bieda oszołomiła że sam z sobą rady dać nie umiem i na nic się wam nie przydam, póki mnie to moje nieszczęście jeść będzie, głupim od bolu.	Zwyciężyłem cię, rycerzu, i przypłacisz życiem, jeśli nie przystaniesz na warunki naszego boju. Don Kichot, nieprzytomny, potłuczony, nie mając dosyć siły podnieść przyłbicy, odrzekł głosem słabym i przytłumionym, jakby z grobu:	Ależ nie, ależ nie Nie brakowało żadnej strony.	Jeżeli nie byłem adiutantem Miny, proszę pana, jeżeli nie byłem na Wchodzie, to może jeszcze będę. Kariera, do której mnie przeznacza rodzina, oszczędzi mi, mam nadzieję, przykrości podróżowania w kukułce, kiedy będę w pańskim wieku. Skoro będę wybitnym człowiekiem i raz zajmę stanowisko, potrafię je utrzymać...	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Zapominasz, że nie wiedział, kiedy wrócisz, i czy...	Jeszcze nie gdyż urządziłem to tak, żeby to się stało dopiero po moim wyjeździe z Anglii.	Nie znam cię, mój przyjacielu nie wiem, kto jesteś.	Powieści tam nie ma prawie.	Znowu pleciesz niedorzeczności. Ja nie zabijam jej przecież!	Naturalnie, że dziś nie warto! Ale jutro! Jutro wszystko ci powiem, co myślę o tobie!	Ja pana coraz mniej rozumiem Uznajesz pan, że kobiety są równe mężczyznom czy nie?...	My wszyscy (zaczynając od Mickiewicza) weszliśmy w lud i staliśmy się ludem (z wyjątkiem, oczywiście, paru świadomych karierowiczów i wielu zupełnie niewinnych kretyniąt). Przeżywamy za lud dzisiaj, zanim on sam zacznie to przeżywać, wojny krzyżowe i wielkie rewolucje. I lud je przeżywa, ale nie wie. My to przeżywamy za niego ze świadomością. Ten, kto się świadomie zgina w hak i zamienia w pas transmisyjny, kto się dobrowolnie zarzuca na ogniwa i na zębate koła świata, żeby go ze wszech sił ciągnąć, musi przecie wszystko wiedzieć o ludzie.	Eksperiencja wojskowa przez waćpana mówi, nie można rzec!	Niech wachmistrz ruszy naprzód obroki przygotować. Karczma czy nie karczma, trzeba stanąć!...	Nigdy nie byłam nią...	I cóż z nim robić myślisz! Pewnie na klechę kroisz? No, toby jeszcze było pół biedy, ale i ci panowie kolegiaci nasi, profesorowie i doktorowie, choć kapłani i mądrzy ludzie, chleba siła nie mają. Pójdź na ulicę św. Anny, a choćby i do większego kolegium, zobacz jak mieszkają i jedzą!! a jak pracują... Bóg z wami, ja wolę sołtysią córkę i moje gospodarstwo.	To prawda! Grzech byłoby przeczyć! Zdatny jesteś i nie szkoduję sobie. Ale tu chodzi o mojego syna. Rozumiesz przecie. O ostatniego, jaki mi został.	Mnie się widzi, że do Waładynki.	Ja pana się pytam, co to ma znaczyć!	A! baśnie to są Był u mnie Krassowski, król się z tego śmieje i ani myśli śpieszyć.	Widzę statek oddalony o jakieś trzy strzały z pistoletu, ale nie umiem powiedzieć, czy płynie od strony TortugiTortuga	Bo do Wrocławia przewód mój był do dwora pana Petrkowego jakieś książątko jechało. Ledwiem z niém u wrót pod Sobótką stanął, konie wyprzągł, nie czekałem Bóg zapłać i w nogi do domu. Nużby drugi nazad przewodu potrzebujący pochwycił!	Kiedy mi nie wolno powiedzieć mój, muszę mówić nasz.	Przyjacielu Castillanie, dziś, jeśli pozwolisz, udamy się wcześniej na spoczynek. O świcie muszę być na nogach, czeka mnie bowiem wczesna msza w kościółku. Waść jednak będziesz mógł wysypiać się choćby do południa.	Tak, a zarazem twoja miłość własna. Dla twego dobra jedynie wymagam jak największej ostrożności, gdyż co się mnie tyczy, zwłaszcza po tym, co zaszło, mało mnie obchodzi, czy ktoś z wytężonym uchem czai się za obiciem twego pokoju.	O tak, zdaje mi się, że już cię kiedyś widziałem... że cię kiedyś znałem...	Jak to co? Pan dobra sprzedaje Niemcowi, a on zapowiedział, że mnie wygna zaraz z pachtu, a za rok z karczmy...	Za godzinę powrócę, a wtedy zobaczycie, co to jest udawać idiotę... Idźcie więc natychmiast do baraku, wyszukajcie jakiego plutonowego, na przykład Fuchsa, i powiedzcie mu, żeby natychmiast wziął dziesięciu szeregowców i żeby z nimi szedł do magazynu po konserwy. Powtórzcie, co ma zrobić?	Sam o nie pytaj Lelli Maryi, ona ci odpowie, ona ci je lepiej, niż ja, da poznać.	Bo złe wszędy się czai, jak ten wilk kiele owiec.	Kto? A może co gorszego. Stary mi mówił, że na wojnie mniej dokuczają kule, niż te zwierzątka.	Za jaką kupiłem. Rozumie się z doliczeniem procentu w stosunku... sześć... do ośmiu od sta rocznie...	Bo w domu coś się zmieniło!	Co się pisze? Paszkwilek?	Co do tego, to jesteście w błędzie! Indie są pełne rozmaitych Stalky’ch	Jak to pan rozumie?	Prawda masz zawód, ale mieć go i pracować nad nim są to jeszcze dwie różne rzeczy. Zresztą, czymże być może dla ciebie, mój drogi, siedemdziesiąt funtów honorarium rocznie?	Panie Horst, jesteś zabawny ze swymi aspiracjami do kobiet tak nisko upadłych jak ja.	Tego wieczoru, kiedyśmy wyjeżdżali z Marsylii, widziałem, jak wypływała na morze.	Widzę, że jest pan nieocenionym mentorem. A propos, dostałem list od Franza.	A i to wszystko przepadło?	To trudno określić...	To właśnie my nimi jesteśmy.	O! o! to za wiele ale to znowu w twoim wieku za nadto wielka ofiara.	Koń, Rycerz odpowiedział pan Wołodyjowski. koń żmudzki, rasa konia domowego, hodowana na Litwie i Żmudzi, głównie do prac rolnych i do zaprzęgu; mierzyn	Jestem wolna. Staraj się pan o moją rękę. Kto wie?	Po co jej gadać takie rzeczy i straszyć bez potrzeby Dostanie gorączki. Ledwie ją i tak uratowaliśmy. Ty bo masz dziwną ochotę do drażnienia.	Ale co to za mikstura, gdzież ona?	To nikczemne, co pan powiedziałeś!	Boże! Cóż to za dom dziwny! Cóż za dziwny dom! Wszystko jest otoczone tajemnicą. Poryglowane pokoje, poryglowane ogrody, teraz znów ty! Czy i ciebie zamykają?	Drugie nic. O, po co ja tę hołotę wpuszczałem do mego domu!	A czemuś to waćpan zawsze z niego dworował?	Kto to?	Co do mnie rzekł Don Kichot	Zaklinamy waszą miłość, wpuśćcie nas do miasta! Sprawa tak wielkiej wagi...	Tak cię niepokoi teraz twój okup? Czyżbyś chciała jak najszybciej opuścić Tortugę?	Aleś go dobrze ustrzeliła!	Ale co ci jest, ojcze?	Jestem Tristan, ten, który tak kochał królowę i który będzie ją kochał aż do śmierci!	Tak, wiem, jest straszliwa kutwa	Będę tęskniła I błagam, niechże pan do mnie pisze.	I zapewne należy też do najjaśniejszej pani	Tak, tak! Doskonale! Człowiek, co tak potrafi mówić, powinien lubić ostrygi... te pieszczotki, te figlarki...	Kuzynka pani udzieliła mi odprawy w sposób tak niedwuznaczny...	Jestem tylko zmęczony.	Jakiś ty dobry. Chodź, zagram ci coś, co grywałam zawsze, myśląc o tobie.	Brat mówiąc te słowa, podała mu rękę przyjaźnie, lecz nieśmiało.	Otóż, niech mi pani powie, co teraz z sobą pani robić myśli?	No... cóż? dalszy ciąg przekopu... Cóż takiego, czego wrzasnąłeś tak okropnie?	Ja mówię, a wy macie ochotę robić. I czymże jesteście? Oto mimowolnym narzędziem fatum, które każe wam być funkcją populacyjno-demograficzną. Zakładem chałupniczym przyrostu ludności. Koncesjonowaną fabryczką zakładaną w celu wyprodukowania kilku egzemplarzy sobie podobnych indigène’ówindigène (fr.)	Teodor jest młodszy od niej	Dawny? A któż w nim teraz mieszka?	Poświęciłam prawie wszystko dla niego.	Ach, ty zafajdana świńska bando nauczyłbym ja was moresu, gdybyście mi oddali klucze!	Dzień dobry, piękna pani He, he! Pani malec rośnie	Przepraszam pana, czy pan fotograf?	Aaa, Bosko czarnoksiężnik.	Czego wrzeszczycie, wariaty?	Czegóż oni chcą?	Czym przyjechała?	Dosyć skromna zabawa	O, państwo tam jadą brekiembrek	Oczywiście I w dodatku wzięłabyś męża!	Ona mnie kochała.	Pociechy? w czem?	Płacze po swoim ojcu	Rozumiem: kilka osób.	Starość	Tyś tu? po naszej stronie?	W średnim wieku...	Zaniechaj waść, proszę	Zkądże wiész o tém?	Żywiołom... Doprawdy?
Nie, to młoda de Cambremer Powtarzam, co słyszałam, nie mam najmniejszego pojęcia, kto to taki; mówiono za mną, że oni sąsiadują z panią de Saint-Euverte, ale nie sądzę, aby ktokolwiek ich znał. To muszą być „ludzie ze wsi”! Zresztą nie wiem, czy pan jest bardzo biegły w świetnym towarzystwie, które znajduje się tutaj, ale ja nie mam bladego pojęcia o nazwiskach wszystkich tych zdumiewających osób. Jak pan myśli, na czym oni trawią życie, poza koncertem u pani de Saint-Euverte? Musiała ich sprowadzić razem z grajkami, z krzesłami i z chłodnikami. Niech pan przyzna, generale, że ci wypożyczeni goście są cudowni. Czy ona doprawdy ma odwagę wynajmować tych statystów co tydzień? To niemożliwe!	A bo co takiego? Cóż ci oczy tak latają, rączki drżą i głosik tak się łamie, jakbyś płakać chciał czy co?	A jak się przejawia jego obłęd?	Na długą drogę, co przecina wszystkie rzeki Indii Chodźmy. Ale jak myślisz, chelo, odwdzięczyć się tym ludziskom, nade wszystko zaś kapłanowi, za ich wielką uprzejmość? Wprawdzie są to but-parast, ale w przyszłych żywotach może doznają oświecenia? Czy dać rupię na świątynię? Przedmiot, który znajduje się wewnątrz tej świątyni, jest niczym innym, jak tylko kamieniem malowanym na czerwono, ale powinniśmy cenić serce człowieka, gdy jest dobre.	I skąd wzięłaś się w Portugalii? jak dowiedziałaś się, że ja tu jestem? jakim zbiegiem okoliczności kazałaś mnie sprowadzić do tego domu?	Och, na przykład: wszystko co pan czyta, mam na myśli opowiadanie operacji wojennych: najdrobniejsze fakty, najmniejsze wydarzenia, to są tylko znaki idei, którą trzeba wyłuskać i która często kryje inne, jak w palimpseście. Tak iż całość staje się równie intelektualna jak w jakiejkolwiek innej nauce lub sztuce i daje umysłowi pełne zadowolenie.	No tak! Są pewne owady, które się trudnią dopełnianiem małżeństwa, jak u koronowanych głów, przez prokurację; tak że oblubieniec i oblubienica nie widzieli się na oczy. Toteż niech mi księżna wierzy, że zalecam służącemu, aby wystawiał tę roślinę, ile tylko może, w oknie, od dziedzińca czy od ogrodu, w nadziei że się zjawi nieodzowny owad. Ale to wymagałoby takiego trafu! Niech wasza wysokość pomyśli, trzeba by, aby właśnie wracał od osoby tego samego gatunku, a odmiennej płci, i aby mu przyszło na myśl rzucić bilet wizytowy u mnie. Nie zjawił się dotąd; zdaje mi się, że moja roślinka wciąż ma swój wianek dziewiczy; przyznaję, że wolałabym trochę więcej rozpusty. O, to tak jak to piękne drzewo, tam w dziedzińcu; umrze bezdzietnie, bo to jest gatunek bardzo rzadki w naszych krajach. U niego zadanie dopełniania związku bierze na siebie wiatr; ale mur jest trochę za wysoki.	Bo ci faraonowie dla kadzielnicy zapomnieli o mieczu	Chcę, żebyś się pan umiarkował w wyrażeniach i nie krzyczał tak, bom nie głuchy! Ta pani kazała mi waści wynieść z pokoju, boś był pijany!	Dobrze, baronie, ale co się tyczy Ludwika badeńskiego nie znajduję nic. Zresztą w owej epoce sądzę, że w ogólności sztuka wojenna...	Jak to! Pan twierdzisz, żeś nie otrzymał mego zlecenia, oświadczyn niemal, że pan ma o mnie pamiętać? Co zdobiło książkę, którą panu przesłałem?	Jeżeli rzeczywiście postawiono mi za mojemi plecami zarzut jakiejś politycznej nieprawomyślności, udowodnię, że to jest wyssane z palca. Ja nigdy nie należałem do żadnej partji, do żadnej organizacji politycznej. A zresztą to wszystko plotki. Prezydent Niewiarowicz zapewnił mnie, że w te banialuki nie wierzy...	Każdy z was po 800 czerwonych złotych weźmie, jakom już rzekł, ale każdy z was po 25 czerwonych dać ma temu oto chłopcu, Bystremu, bo, wierę, zasłużył na to, i każdy z was jemu dziękować za to ma, że on nie bez szwanku, a nawet z zagrożeniem życia wiary wam dochował. A ja tak stanowię, bo mi dobrze mówią o tym chłopcu; godzien się tego okazał, kiedy owo własną głową i tylko za boską pomocą ojca swojego z niewoli wywiódł.	Kto wie, panie Michale, dziś twój fortunny dzień... Może tu i żona dla ciebie pomiędzy tymi szlachciankami jedzie Obacz! ot, jakaś kolaska odkryta się tu zbliża, a w niej coś białego siedzi...	Lecz gdy miłościwy pan odejmie z jego posiadania ono księstwo Zakonowi dane gdzie się obróci i czym będzie?	Może pan mówić, co się panu żywnie podoba. Ja powtarzam tylko, że kto oskarża Comstocka Bella, że jest fałszerzem, jest albo wielkim wariatem, albo wielkim kłamcą.	Nie wiedziałam, czy się uda, więc robiłam starania na własną rękę.	Nie wiem, za co, ale na pierwszym przesłuchaniu dowiesz się pan niezawodnie.	Nie! nie przypominajmy Głusza i wszystko cośmy tam przeżyli nie powróci już nigdy! życie dziś tak ciężkie dla mnie, gdy błyśnie przy nim ta przeszłość, czarniejszem jeszcze się wyda.	Nie, żebym miał zmarnieć, żebym miał z torbami iść, pójdę, a pókim żyw, nie dam i tego zagona! Że mnie pobił i sponiewierał jak psa, darowałbym, choć ciężko i trudno	Niemożliwe, Moniko, nie czujesz się szczęśliwa? Dzisiaj?	No, no, żeby tak twój wybrany walał się po gabinetach restauracyjnych z baletnicami, nie byłabyś taka wielka!	Oj, chłopcze, nie gadaj bezbożności. Szamanowie powiedzieli, że ten wykup sprzeciwia się woli wielkich duchów. Ty wiesz przecie, że woli wielkich duchów nie można się sprzeciwiać, to przynosi nieszczęście. Skończona rzecz, nie ma co gadać.	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	Tego ci odmówić niepodobna Tylko jakiż dla mnie zysk z tego pietyzmu? Napewno wolałabym pocałunki, niż szramy na twarzy i sińce.	W takim razie możesz przychodzić, a ja cię nauczę robót na drutach, jak robią to Szkoci, a właśnie teraz potrzebne są skarpetki	Wszakto i słabość ekonomowej nie bez przyczyny, ona się biedaczka zmartwiła i zlękła o męża.	Wszystko to wyjaśni się później a teraz milcz, błagam pana.	Zapewne zapewne. Zdawało mi się nawet, żeś takowe sam powziął, mój przyjacielu!	Zdaje się, że ożenił się ze służącą od lady Radley i urządził jej w Paryżu angielską pracownię sukien. Słyszałem, że anglomania jest tam teraz w modzie. Wygląda to na głupotę ze strony Francuzów, nieprawdaż? Ale wiesz, to wcale nie był zły służący. Nie lubiłem go nigdy, ale nie miałem mu nic do zarzucenia. Nieraz wmawiamy sobie rzeczy zupełnie niedorzeczne. Był do mnie naprawdę przywiązany i zdawał się bardzo strapiony, gdy odchodził. Pozwolisz brandy z wodą sodową? A może wolisz czerwone wino z wodą selcerskąwoda selcerska (daw.)	A Mendel to nie twoje dziecko?	A cóż to diabeł? Śmierć to już widywałem, ale diabła nie...	A kim ma być ten wielki pan?	A ruszaj no żwawo.	Ależ przecie kotki po morzu pływać nie umieją!	Ano Zbyszek jawnym zdrajcą był!	Bo jako słyszałem, to jeszcze mistrz KondratKonrad von Jungingen	Bywa tak	Byłem na folwarku Orlin, wracam, ale tęczę już widzę dawno.	Co!?	Czekaj no, Fryc	Czy nie żyje?	Daruj waszmość. Wyszło mi z głowy, że człek obcy nie może wiedzieć rzeczy, o jakiej wie tutaj cała okolica. To nie moja rodzona córka, jeno sierotka przygarnięta od maleńkości, ale ja ją tak zawdy nazowamnazować (daw.) dziś popr. B. lp: synową..	Do rzeczy! do rzeczy!	Do widziska!	Drogi Piętaszku! Wszakże mówiłeś, że rad byś wrócić do swoich!	I ja!	I pozwolił?	Ja także, z pewnością!	Jabłko	Jestem zdania mojej kochanej Rodrigeuz lecz schowajcie na potem te wszystkie uwagi o służebnych, zaniedbajcie przysłowia złośliwego aptekarza, a Sancho skorzystać by mógł wielce z doświadczonych rad pani Rodrigeuz.	Jeszcze nie	Już mi czas!	Klęska!	Kto, serdeńko, kto taki dobry?	Kłamstwo	Musiałem nadepnąć na jakąś ukrytą gałąź czy korzeń Ojej! Ojej!	Myślałam dzisiaj o panu!	Myślałem o tobie dniami i nocami. Wszędzie, zawsze! W prosektorium, w ciągu pracy, przy pisaniu cyfr u pewnego urzędnika, na ulicy, w domu, przy muzyce, w knajpie, w teatrze, przy stole, w rozmowach, w dysputach, w awanturach, wszędzie, gdzie tylko byłem. Stałaś przy mnie. Czułem cię tuż, tuż za ramionami, czułem twój zapach, czułem cię w sobie, w mej krwi, w moich piersiach, w żyłach. Całowałem cię w nocy wyciągałem do ciebie ręce przez całą tę ziemię prześliczna, ty jesteś tak strojna, tak zgrabna, tak pachnąca, wykwintna, wyszukana	Na razie nic.	Nad wszystko. Ale nie zgłębiajmy tej tajemnicy. Patrz, ojcze, to drogie dziecko, to jeszcze on!	Nanon, zrób dobry obiad, kuzyn też będzie	Nie poznajesz mnie?	Nigdy! Nigdy!	O jakie też to ciężkie takie powolne gadanie! Adyady a. dyć (daw.)	O kad tave gi ir velniai su tavo kvailu darbu! prapuldei mane dabar... Bet palauk, ten numeriai su ištrintą pavardę... Vienok atsargumą gerai užlaikyti.	O znam!... Zupełnie taka sama była u pani tam w pokoiku...	Obiecywaliśmy	Och!	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Oszczędzam drogą krew proletariatu.	Pan wszystko umie wytłumaczyć.	Panie Unglücku, ja cię nie rozumiem, chcesz czegoś nienaturalnego: masz chléb i spokój a szukasz biédy...	Pewnie narzeczony.	Podzielam zdanie mojego pana	Polowanie	Pozwól...	Przepreszem pana hrabiego...	Skądże ich wyłowić?	Sprawiedliwość, Własność, Ojciec, Dziecko zaczęła cicho kowalowa.	Słyszałam, że moja matka była piękną! słyszałam, że była rozumną i że miała odwagę umierać, gdy ją obrażono zbyt boleśnie!	Tak.	Tamże to, gdzie konkuruje pan Konopka?	To co?	To może lepiej było nie odjeżdżać.	To w kilkanaście dni po bitwie pod Turskiembitwa pod Turskiem (1241) zagadnęła Ludmiła.	Ty tu jeszcze?	Tych ta panów z Warszawy, trzech, pana administratora i pana rządcę ze dwora.	Tym gorzej dla niego, Fredziu	Wezmę cię, bo jesteś piękna.	Winobranie skończone?	Więc daj mi, panie, żołnierzy, by mnie strzegli	Wszyscy jeszcze spali!	Wyprztyk: Nikt temu rady nie da. Nazwałem to kiedyś zasadą Tożsamości Faktycznej Poszczególnej, w przeciwieństwie do prawd wiecznych i Boga	Wywiódł ich z domostw rodzicielskich.	Zgubiłem go	Zmieniony jest i chory, ale nie należy rozpaczać: ufaj pani w Bogu...	Złotych kapek?.... kropidłem?... Prawdę gadasz?	Świece, nie panny!	Żadnych w lekarstwach... życie jego we własnéj mocy.
Redaktorze Miziu! Niezaprzeczenie jest sporo zagadek w tej całej sensacji. Lecz materialnych dowodów nie ma, by móc ludzi więzić i proces wszczynać! Takie przedstawienia są żerem dla gazet, a kosztują państwo. Istnieją ślady, że Dancing był w związku z międzynarodową bandą szmuglerów i że w Toledo różni przestępcy oraz aferzyści znaleźli przytułek. A-to-tso papież na przykład umknął. Mina bramina jest bardzo głupia. Wzbudził podejrzenia. Śledzimy go pilnie. Podrygałowowi źle z oczu patrzy. Kogoś przypomina. Konterfektu jego szukam w albumach zbrodniczych światowców. Mimo tego wszystkiego wolę ich wypuścić za kaucją na wolność, niźli uczynić to samo później, ale już niestety pod presją ministra sprawiedliwości, który aferę chce zlikwidować, albowiem wymusza na nim ustępstwa poseł sowiecki, ambasador Niemiec, a w wielkiej cichości i londyńska giełda.	Przybywam ze Żmudzi aby Najświętszej Pannie, utrapionej ojczyźnie i opuszczonemu panu służyć, przeciw którym dotąd grzeszyłem, co wszystko na spowiedzi świętej wyznam obszernie, i o to proszę, abym dziś jeszcze lub jutro do dnia mógł być wyspowiadany, gdyż żal za winy do tego mnie skłania. Imię, SpowiedźNazwisko swoje prawdziwe też powiem ci, ojcze wielebny, pod tajemnicą spowiedzi, nie inaczej, bo źle do mnie ludzi uprzedza i do poprawy przeszkadzać mi może. Przed ludźmi chcę się zwać Babiniczem, od jednej mojej majętności przez nieprzyjaciela ogarniętej. Tymczasem ważną przywożę wiadomość, której wysłuchaj, ojcze, cierpliwie, gdyż o ten przybytek święty i o klasztor chodzi!	Zostaw pan sobie swoją uczoność i idź pan zamieść izbę, bo dzisiaj kolej na pana. A nam diabli do jakichś tam bałwańskich plam na słońcu. Choćby ich tam było te dwadzieścia, to i tak za nie nic nie dostanę.	A! Pan Descoulis nie nosi już peruki; czyżby się chciał dobić prefektury blaskiem swego geniuszu? Patrzcie, jak wystawia to łyse czoło, brzemienne jakoby wielkimi myślami.	Alboście to zabili kiedy Krzyżaka? Pewno, że nie!	Dosyć ich będzie, obu dzisiaj mieć będziesz, poproś ich o to. Jak skoro skończysz z Rybińskim, a podczaszyc się uniewinni, nic mu nie będzie przeszkadzać do pokazania się na świecie, awanturę zatrzeć łatwo i skargi elliminować. Zresztą jeżeliby się wahał wyjść ze swojej dziury mój protegowany, o co mi wielce chodzi, znajdę na niego sposób...	Gdyby nam był koniecznie potrzebny, odparła Laura, prosilibyśmy o pomoc; ale tak jak stoją sprawy nasze, ja się podejmuję im wydołać... Wreszcie, możemy napisać później, dodała, nie chcąc zbyt stanowczo odpychać ofiary, Laura, chociaż najmocniej postanowiła, niedopuścić Honoremu tej podróży. Teraz, niepowinien jechać... mielibyśmy to na sumieniu.	Prawda że tego i u pana gubernatora nie kupić i to właśnie nadzwyczajnie bawi księcia i księżnę panią.	Ano tak. Poszli sobie i nie ma ich. Mówią, że już nie wrócą. Mnie się to wszystko znudziło. Niech diabli wezmą taką robotę!	Mój plan jest taki. Wystąpisz trzy razy w moim cyrku. Bo Paryż chce koniecznie cię widzieć. Każdy występ tylko dziesięć minut. Będą to łatwe popisy zręczności, nie siły. Na własny koszt posyłam cię do miasta Hollywood w Ameryce. Pojadą z tobą: lekarz, nauczyciel gimnastyki, nauczyciel muzyki i sekretarz. Będziesz miał tam domek w ogrodzie, własny samochód i konia. Wszystko kupię, zapłacę. Będziesz gwiazdą filmową, nie cyrkowcem. Gdy urośniesz i zechcesz, możesz wrócić do cyrku.	To bardzo dobry rewolwer siedmiostrzałowy i strzela bardzo precyzyjnie.	To jeszcze nie dowód, że wszystkie te zjawiska są tworami szarlatanerii. Objawom wątpliwym lub podrobionym można przeciwstawić setki i tysiące obserwowanych pod ścisłą, prawdziwie naukową kontrolą, wykluczającą szalbierstwo. O tych rzeczach nie można wydawać sądu na ślepo, Melu: trzeba je widzieć na własne oczy, jak ja je widziałem. Fenomeny naprawdę zdumiewające!... Miałbym wielką ochotę zabrać cię z sobą przynajmniej raz na seans, niewierny Tomaszu.	Nie, to będzie gorzej! Ja go namawiam, by sumy nie sprzedawał. Mam przytem nadzieję, że kupca na nią nie znajdzie.	Pan z niej nie będziesz miał ani jednego procentu? A jej wykształcenie? Ona w salonie wygląda jak królowa! a jak ona gra na fortepianie, a jakie ona ma maniery! To jest śliczna dziewczyna, to jest moje najdroższe dziecko, to jest czysty brylant	To źle, mój chłopcze. Młody człowiek powinien mieć i utrzymywać dobre stosunki towarzyskie, zwłaszcza, gdy ma do nich prawo. Kto się potrzebuje piąć, to co innego, ale ty, jako Połaniecki, możesz wszędzie bywać. Ja ci to powiadam. Z Marynią wiecznie mam te same historye. Dwa lata temu, gdy skończyła ośmnaście lat, zawiozłem ją w zimie do Warszawy. Rozumiesz, że tego się darmo nie robi i że to wymagało pewnych ofiar z mojej strony. No i cóż? Siedziała po całych dniach u pani Emilii i czytawały książki. Dzikus mi się urodził i dzikus pozostanie: możecie sobie podać ręce.	Czy nie zdumiewa on innych oficerów?	Hale, taki tam łachmytek miescki, wielga mi osoba, co ino gospodarskim kurom pod ogon uważa, czy la niej jajków nie niesą, abo i ludziom w garście, będzie się ta przekpiwała z rodowych gospodarzy! Wara ci od Jagusi!	Musi przez całą zimę chodzić do szkoły! Uczy się czytać i pisać, co nie jest rzeczą łatwą. Gryzienie rysika pomaga trochę, nieprawdaż, generale?	Tak, tak, ale proszę nie zapominać, że jest pan przynajmniej przypadkiem wieloznacznym. A czy miła jest ta Batia?	Trzeciego rzędu! Co pan przez to rozumiesz?	A gdzieżby to ją zobaczyć można? spytał kasztelan orator.	A jeśli Radziwiłł istotnie nadejdzie? to kto mu się wówczas oprze?	A to co jest?...	A zatem wykorzystajmy to i chodźmy zapolować.	A, moje uszanowanie panu Lisieckiemu! Zimny dzień mamy, prawda? Która też godzina w mieście, bo mój zegarek musi się spieszyć. Jeszcze chyba nie ma kwadransa na dziewiątą?...	Biedne dziecko Nie dałby mojemu ojcu umrzeć, nie trzymałby cię w takiej nędzy, żyłby inaczej.	E! mnie tam wcale o młodość nie chodzi, mówiła ciągle wzdychając Szwęsia	I ja także żegnam najlepszą, najszanowniejszą panię, wymówiła pani Teresa całując w ramię panią Starowolską z większą jeszcze słodyczą i uniżonością jak pierwej; śpieszę do domu, aby mój Felunio zbyt długo za mną nie tęsknił.	Ja nie mam miłosierdzia dla Basi?! Bójże się waćpan ran Ukrzyżowanego!	Jak ty to wszystko znasz!	Jakże mu to przyszło?	Jegomość pan Zagłoba cię odprowadzi aż na Podlasie do Skrzetuskich tam przecie Turczyn nie dojdzie!	Kapłan w Umballi mówił, że moją gwiazdą jest wojna Zapytam tych kpów... ale, prawdę mówiąc, jest to zgoła zbyteczne. Ucieknę jeszcze tej nocy, mimo że chciałbym się przyjrzeć nowym rzeczom.	Maseczko to przechodzi cóś granicę swobody karnawałowéj...	Nakoniec ponieważ nie słyszałem nic o panu od niejakiego czasu, zapragnąłem wiedzieć, co porabiasz. Nadto należy mi się niejaka wdzięczność od pana; zauważyłeś pewnie, jak we wszystkich okolicznościach miano wzgląd dla ciebie...	Nazwisko Gorajski nie mówi nic. Nie mogę sobie nawet przypomniéć, czym je kiedy słyszała. Jestem ciekawą, tak nieprzyzwoicie ciekawą, przyznaję się, że, Boże odpuść! gdybym go znowu gdzie spotkała rysującego, gotowam się przyczepić i zaprosić...	Nie miałeś racji	Nie, proszę pani Są dwa listy do panny Magdaleny i... i jeden do panny Eufemii	Niech posiedzi. Na drugi raz nie będzie się bił.	No cóż niech no mi teraz kto powie, że najstraszniejsze dramaty nie zdarzają się w życiu?	No właśnie. Więc teraz wytłumaczcie mi, panowie, co się stało, co to byli za ludzie, dlaczego mnie porwano? Gdzie ja jestem?	Pan nie wie? Domy idą w górę, i adwokat wytłomaczył pani baronowej, że kamienicy pana Łęckiego nie kupi taniej niż za siedemdziesiąt tysięcy rubli. Ona wolałaby kupić ją za dziesięć tysięcy, no, ale co zrobi?...	Pomówimy o tym później, ale jeśli do tego kroku zmusza was jaka gwałtowna potrzeba, to może bym wam co poradził, bądźcie szczerzy ze mną.	Przyjacielu Fulton, pokaż rachunki. Nie będę ukrywał, że grozi ci bankructwo. Tak, długi twoje wynoszą jedenaście dolarów sześćdziesiąt dwa centy. Tobie winni są koledzy dziewięćdziesiąt cztery centy. Więc pasywa wynoszą: cztery od dwunastu sześć. No tak: dziesięć dolarów sześćdziesiąt osiem centów. Pieniędzy nie masz?	Słowa te nic już dla mnie nie znaczą.	Tak, tak Ale jeśli ten bałwan zginie, to co?	Więc jakże się to stało?	Aha, eau de fée czy tam aureoline czy jak tam. Ale ta mała ma miękkie, jasne, długie...	Czy chciałabyś go na męża?	Czy tak?	No, no, piszcie dalej, Szwejku. Czemu się tak kręcicie? Coście napisali?	O czém myślicie? czy już żałobne Requiem piszecie dla nieboszczyka?	A Bohun długo się bronił?	Ba! Ale bo nas poznają.	Bezdzietnie!	Bo tak mi coś do duszy gada, że Danuśka jest w Ragnecie	Co za pojazd, niech go licho!	Doprawdy?	Dziwne z ciebie stworzenie! Ilu się pozbyłaś?	Dziękuję panu za komplement	E! e! znajdziemy środki...	Ekspertkami pszczelnictwa były panie.	Ha, potem! Dzisiaj jest sobota, więc schodzimy się u Hawełki na obowiązkowego „szekspira”...	Ho, ho! antałekantałek	I szacunek dla siebie.	Ja zaraz spróbuję!	Jakież twe rozkazy?	Już pan skończył, panie Wokulski?	Jużcijużci a. juści (gw.)	Kiedy panienka mówi, musi tak być	Kto tobie powiadał, że ona... koło Raszkowa ukryta?	Kto zmarznięty?	Masz jaki sposób ratowania mnie?	Małżeństwo, Wdowa syn cesarza Franciszka Józefa I, ówczesny austriacki następca tronu. i ten sam sposób uwodzenia kobiet. Jego spojrzenia, półsłówka, tajemniczość znam tak dobrze jak krój jego żakietu. Zawsze tak samo unika panien bez posagu, jest cynicznym z mężatkami, a wzdychającym przy pannach, które mają wyjść za mąż. Mój Boże, ilu ja podobnych spotkałam w życiu!... Dziś trzeba mi czegoś nowego...	Może Koposio już się oświadczył.	Na, ak tai pas mus didžiausius bajorus taip  vadina,	Najjaśniejszy Panie, sądzę... i mam wszelkie prawo, aby tak sądzić, że od południa zbiera się burza...	Niestety, z klepaniem zwykle tak bywa, panie prezesie.	O jakich faktach chcesz wiedzieć?	O sprawowanie młodych pytaliście, przewielebny panie Zygmunt spokojny, rozważny, może kiedy po najdłuższym życiu waszej przewielebności infułę po was odziedziczy.	O trzy! Cztery! Pięć dukatów!	Oddać?	Odpocząć kiedy dzień nadchodzi! ho! ho! dość będzie koło południa spoczywać; przyjdą do gospody ludzie, zajrzą podróżni, musisz być przecie na nogach.	Pani ja mam nadzieję, że zasłużę na jéj względy... ja...	Panowie, a możebyśmy tak partyjkę preferansa urządzili	Pięćdziesiąt koni, tak samo jak i w Mohilowie	Podmyło?	Potem będziemy już razem; boi się tego moje złote dziecko, co?	Poznaję.	Poświęciłam prawie wszystko dla niego.	Tak, doskonale zapakowany. Kupiłeś pan co?	Tak, trochę po domowemu...	Toż ci Wizun czyni sam!	Trzeba, żebyś i tu zaraz przeniósł się do jakiego domu zdrowia pod stały nadzór. Świrski powinien wiedzieć, gdzie najlepiej. Tymczasem oddaj mi się w łapy	Uwodzicielskie i nadymane prakomunały. Jak więc chcesz zaczynać?	Władza, Serce, Nauka odpowie Sancho	Z jazdy pod naczelnikiem Langiewiczem.	Zalizali (daw.)	Zdaje się, wczoraj.	Zdawało mi się, że leży tam jeszcze dwupensówkadwupensówka
SzantażSzantaż to wynalazek prasy angielskiej, świeżo przemycony do Francji. Rycerze jego to ludzie, którym stanowisko pozwala jakoby rozrządzać dziennikiem. Nigdy właściciel dziennika ani naczelny redaktor nie może ściągnąć podejrzenia, iż maczał palce w szantażu. Ma na to panów Giroudeau, Filipów Bridau i innych. Tacy majsterkowie udają się do człowieka, który dla pewnych przyczyn nie pragnie, aby się nim zajmowano. Wielu ludzi ma na sumieniu mniej lub więcej oryginalne grzeszki. Jest w Paryżu wiele podejrzanych fortun, zdobytych na drodze mniej lub więcej legalnej, często zbrodniczej, które dostarczyłyby rozkosznych anegdotek, jak na przykład owa żandarmeria FouchégoFouché, Joseph (1759–1820) włoski pisarz z czasów Odrodzenia, poeta, satyryk, znany ze skandalizujących dialogów; zarabiał na oszczerstwach i szantażu, m.in. opłacali go równocześnie król francuski Franciszek I oraz rywalizujący z nim cesarz Karol V., bardzo wielki człowiek we Włoszech, który opodatkowywał królów, tak jak za naszych czasów ten lub ów świstek opodatkowuje aktorów.	Jak Boga kocham, nie mogę! W głowie mi się trochę kręci. Mój drogi, jeżeli Świrko może spać, to już mnie choć na zawrót głowy pozwól.	Nie skorzystałem? Za kogóż mnie masz? Spytaj się, ile mamy z Borowieckim bawełny w składach, ile już na stacji, a ile jeszcze przyjdzie z Hamburga w tych dniach, to ci odpowiem grubą sumą pudów.	Cóż to być może? Proszę, niech pan Marcin mówi śmiało, co tylko będzie w mojej mocy, ani chwili się nie powstrzymam, aby mu dopomóc.	Pan masz w tej sprawie pogląd lisa na gołębnik. Nie podoba ci się to i psuje ci humor, że gołębie mieszkają zwykle wysoko, i że mają skrzydła lotniejsze od kurzych. Wszystko, co mówisz, wypada raczej na korzyść Polek.	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	Jak to? „Faraon”?! Postradałeś zmysły? „Faraon” zatonął.	Kto to?	Któż to taki?	No pewnie! Przecież to ogromna liczba, mamuśko. Wyobraź sobie, siedemdziesiąt milionów! Ktoś musi na tym zarabiać kokosy. A jakie prace można będzie dzięki nim wykonać! Piszą tu o tym, jak błyskawicznie powstają wszędzie nowe lądy i wyspy. Teraz ludzie będą mogli nabudować sobie lądów, ile będą chcieli. To jest wielka rzecz, mamuśko. Powiem ci, że to jest większy krok do przodu niż odkrycie Ameryki. Nowa epoka w dziejach, wiesz? Co robić, mamusiu, żyjemy w przełomowych czasach.	To idźcie po klucz.	To, co ja widziałem, tak; a skazaniec?	Wraża to krew!	Wyleci, jako to prawda, że tu stoję!	To ty naprawdę? Obrotny człek z ciebie, mój mości Rinaldo, i mistrzowsko umiesz postać swą zmieniać.	Nie! Polsce trzeba na gwałt wielkiej idei! Niech to będzie reforma rolna, stworzenie nowych przemysłów, jakikolwiek czyn wielki, którym ludzie mogliby oddychać jak powietrzem. Tu jest zaduch. Byt tego wielkiego państwa, tej złotej ojczyzny, tego świętego słowa, za które umierali męczennicy, byt Polski	Zapomina pan o jednym, panie Janku, że bywają uczucia, które szarą jednostajność potrafią zmienić w najbarwniejszą bajkę. Które to, co pan nazywa smutkiem i beznadziejną ciszą, przemienić potrafią w pogodną radość.	Zaraz wytłumaczę, albo raczej powtórzę tylko to, co w ciągu kilku chwil poufnej rozmowy powiedział mi kapitan Nemo.	W myśl owego ślubu, który szanuję, a który jest wszakże nieszczęściem  mego życia, skoro nie chcesz mnie widywać we dnie muszę żyć ciągle sam, bez żadnej rozrywki poza pracą, a jeszcze i pracy mi zbywa. Wśród smutnych i długich godzin, jakie pędzę, nasunęła mi się myśl, która mnie dręczy i którą zwalczam na próżno od pół roku: syn mój nie będzie mnie kochał, nie słyszy nigdy mego imienia. Wychowany w miłym zbytku pałacu Crescenzi, zaledwie mnie zna. W rzadkich chwilach kiedy go widuję, myślę o jego matce; przypomina mi jej niebiańską piękność, na którą nie wolno mi patrzeć. Fizjonomia moja musi się wydawać bardzo poważna, co dla dziecka znaczy smutna!	Dobrze, ale Boaz nie wychrzcił się.	Ja przez ten czas inną tropiłem zwierzynę. Zapytaj Buldea, czy mu się podobały wasze śpiewy. Ale gdzież jest czwórka mych braci? Chcę, by dziś nocą nikt z ludzi nie wychodził poza wrota.	Prawda, powiedziałam, jestem szczęśliwa i nie będę utyskiwała. Ale zdaje mi się, że im więcej ktoś ma, tym więcej pragnie, prawda? Już wszystko upakowałam prócz balowej sukni, bo tę mamie zostawiam	Zgodziłbym się z panią, lecz wydaje mi się, że snobizm ma bardzo niewiele odmian, a każda z nich stała się pospolita.	I będziem się bić, nie sejmikować ani kury po wsiach i twarogi wyjadać.	O, zapewne znałem go zresztą dawniej. O ile się nie mylę, jest ścisłą kopią tego, czegoś szukała.	Ośmielę się mniemać że tymczasem kobiecie tej nic nie grozi. Gdyby zaś była odważną, moglibyśmy użyć jej do zwabienia Greka i złapania go tu, w pałacach waszej dostojności.	Z zupełną swobodą... Czy nigdy nie zdarzyło ci się widzieć za granicą urządzeń kąpielowych? Na przykład hydropatycznychhydropatyczny	Ja bym rad jechał ale mnie serce zaboli widzieć tam siostrę rodzoną do ognia przykutą, gdy gdzie indziej by panowała doma... Nie pojadę... pozdrowicie ją ode mnie... A ty, Domanie?	Ja się tu zostanę, Mareczku; jeślim ci niepotrzebna, z niebogą tą posiedzę. Tyle tu roboty i troski, a ona jedna!	Może ojciec poszedł na rynek dowiedzieć się o cenach zboża; dziś jest dzień targowy.	Ozyrysie!... ulituj się i okaż oblicze swoje nieszczęśliwemu ludowi...	Panowie śmiejmy się tutaj, aby sobie wynagrodzić powagę, jaką zachowamy gdzie indziej, kiedy będziemy słuchali czcigodnych głupstw uświęconych przez klecone na kolanie prawa.	Więc, kawalerze, sądzisz, gdybym się pojawił...	Zatrzymamy się przy nim na nocleg.	No, nie lamentujcie tak bardzo, mój Szwejku Ja wydam rozporządzenie, żebyście znowu byli przydzieleni do mnie.	Niech pani idzie akuratnie za mną Gdzie ja nogę postawię, tam i pani. Nie gdzie indziej, tylko akuratnie tam.	Bo mnie nauczysz tej sztuki, a potem będziemy mogli grywać Hamleta. Ty będziesz Laertesem i pięknie przedstawimy scenę z bronią.	Bądź cierpliwym, sługo boży Nie tylko dochód jego świątobliwości uległ zmniejszeniu...	Dzień dobry panu. Widzę z przyjemnością, że pan nie potrzebował czekać na mnie z obiadem.	Ech, mój Boże, trzeba przecież jakoś żyć, panie hrabio.	Nic nie wiesz, rzekł odciągając na bok ku ławie stary. Z wielkiego żupana ot na com zszedł na starość, siedzę na łasce. Brzuch mnie zgubił. Rósł, rósł niepomiernie, napróżno go ściągałem, próżnom smarował czém radzono, i ot	Tak, tak! Kriestoobriadnikow wezwał mię do siebie przed dwoma tygodniami i zapowiedział, żebym sobie kosztów oszczędziła, bo on nam stancji trzymać nie da, niby katoliczkom. Od tego, powiadał, będą specjalne Moskiewki, a następnie jakieś tam internaty.	Ty jeden nie ogłupiałeś od boleści. Jak suponujeszsuponować (z łac.)	Proszę cię nie chciałbym, żebyś mię źle zrozumiał. Straciłem zaufanie do wojny nie z lenistwa, a nawet nie z tchórzostwa. Po prostu wygasła we mnie wiara w jej doniosłość.	A na wojnie... nie doznał jakowego szwanku?	Dobrze, panie bracie.	Nie ma!	Nie mam najmniejszego pojęcia.	Nie mogłem inaczej	Nie o tym mówię.	Nie, mam zamiar wydać dzieło statystyczne!	Niech Pan nie mówi tym tonem albo odejdę.	Niech pan pamięta, jak ja bo teraz już nie potrafię żyć bez pana. Wolę umrzeć.	Tak jest; wyjeżdża w przyszłym tygodniu. Miłym byłby dla waszmości towarzyszem, a podróż do ukochanego kraju mego, ojczyzny wszelkich nauk wyzwolonych, kolebki sztuki i poezji, odświeżyłaby i podniosła ducha waszego. Choćbyście nic więcej widzieć nie mieli, jak najnowsze dzieło mistrza Leonarda, malowidło przedstawiające Wieczerzę Pańską, tuszę śmiele, że od zachwytu dusznegoduszny	W Oban, nie ulega wątpliwości.	A czy jej pozwala spać?	A cóż w warsztacie tak cicho?	A kto o tem mówił?	A któż jest ten starzec jakby wczoraj uśpiony? spytała.	Ależ proszę pana.	Andy!	Ani słowa.	Bajki z tysiąca i jednej nocy!	Bankructwo!	Ciekawe, jakiego rodzaju kombinację planuje nasz czcigodny kolega, Lingslay	Często widujesz pan pana Wickfielda?	Cóż by go mogło przestraszyć?	Dobrze chodźcie do mojej celi.	Dokąd, z jakimi wami?	Dziękuję ci, babciu! I jestem teraz taki szczęśliwy! Babcia zawsze pamiętać omnie będzie... Nieprawdaż? Zawsze... pamiętać będzie babcia oswoim... Ferruccio...	Gadajcież raz!	Gdzie ta mysz, co by kotowi dzwonek przywiązała?	I będziesz wolny za chwilę	Ja zawsze trzymam że lepiej jest aby niewinny został ukarany, niż by winny uszedł kary. Niewinny na tamtym świecie znajdzie nagrodę, życie postrada doczesne a wieczne kupi, winny zaś gdy uniknie stryczka lub topora, rad że mu bezkarnie uszło, brnie dalej w nieprawościach.	Jest nadzieja, że dzisiejsza miłość jego będzie ostatnią	Jeśli cokolwiek o was usłyszę, pogadam z wami!	Kursa jednak spadają, a przed chwilą czytałem, że flota angielska wpłynęła na Dardaneleflota angielska wpłynęła na Dardanele	Małżeństwo, Ojciec, Syn, Własność powiada	Miarkowałem, że cię u Kłębów zastanę i razem wyjdziemy...	Mów.	Mówili, że i młynarzów Stacho księdzem miał być, a teraz jest pono we wielgich szkołach i na dochtora praktykuje...	Na nogach guzy jakieś czy narośle!	Najwyższy czas, ażebyś już spał, młodzieńcze.	O mości książę, wolałbym ją zmarłą widzieć!	Opat dał mi pozwoleństwopozwoleństwo (daw.)	Pani, jestem wiernym poddanym króla i spełniam wszystko, co on mi rozkaże.	Poczciwy był podobno?	Posiadam dobrą pamięć. Przypomnienie zbyteczne.	Prześladujecie nas cyganami a i wyście synowie Romów! Prześladujecie nas, a lepsiście sami, co odpychacie krew waszą na zgubę i głód, byle wam z oczu uszła!	Przysedłem was pożegnać, ide do domu. Bóg zapłać za wsytko.	Tak jak wszystkiego na swiecie, rzekł zawsze przerywać lubiący Baron German.	Tu nasz kraj Ja przecie tu urodzona za Wisłą.	W jakim bloku?	W lesie Adamek był, w lesie był twój braciszek mileńki, nim tu przyszedł.	Wiem i wierzę	Więc czegóż u licha odemnie chcecie?	Więc dlaczegóż?	Właśnie, że z dobrej krwi... Oni podobno dla zysku sprzedają nawet piękniejsze ze swych kobiet. Sprzedają je na południe... zemindarom (obszarnikom) i tym podobnym ludziom z Oudh.	Zobaczy Romek! Swój! Swój! Pójdź tu! Widzi Romek jaki on ładny! Taki duży, kudłaty, a łagodny, jak baranek!	Zupa!
Ach, ty małpo jedna, czy myślisz, że będę się z tobą bawił? Więc przyjmujesz telefonogram czy nie? Masz ołówek i papier? Co? Jeszcze mam czekać, aż sobie poszukasz? I to się nazywa żołnierz. Więc słuchasz wreszcie czy nie słuchasz? Że już się przygotowujesz? No to i tak jeszcze dobrze. Tylko nie wdziewaj paradnego munduru. A teraz słuchaj uchem, a nie brzuchem. 11 kompania marszowa. Powtórz.	Niewątpliwie tak było, ale nie mógłbym twierdzić, że widziałem to, aczkolwiek znajdowałem się dosyć blisko. Przez chwilę stali obok miejsca, gdzie leżałem w rowie pod krzakami jeżyny... cicho jak mysz, albowiem nie życzyłem sobie spotkać się z nimi.	Zdaje się, drogi Vampo, że masz krótką pamięć pod każdym względem. Nie tylko nie pamiętasz ludzkich twarzy, ale i umów, jakie zawierasz.	Nie wiem nic. Przed tobą przyznaję się otwarcie do tego, że nie wiem. Są ludzie, co twierdzą, że tak zwane ciało, bez względu na to, czym ono jest, nie zaczątkiem, ale ostatnią fazą jest ducha, który się weń ścina, aby się nareszcie uwolnić od prężności własnej i zginąć z nim razem.	Aha! teraz osiem już nie wystarczy?	I żadnego ruchu w pokoju panna Maryanna nie słyszała?	Boisz się Stefka?... Obraził cię?... Ależ ty go nie znasz... to najszlachetniejszy człowiek!...	Nie, nie!.. Jedź już ty sobie, jedź. Nie przywieziesz ty nigdy żadnej pociechy, tylko, jak djabeł, zmartwienie albo złość.	Więc powiadasz że nie ziemia naokoło słońca obraca się, ale słońce naokoło ziemi?...	Beniaminku po co pytać, gdzie to jest daleko kwiatki zawsze blisko i lekko zsunęła mię z kolan, lecz ja nie pobiegłem według jej rady, tylko sobie poszedłem brzeżkiem rzeczki i próbowałem, czy też ja się dostanę daleko za pole gdym ręką wyciągniętą iglastych krzaków jałowcu się dotknął, a nie dotknął ściany nieba i zrozumiałem co to jest „kiedyś w przyszłości”.	O asach, moja droga widocznie zapomniałaś. Asy. Co to za gra bez asów? powiedzenie. małżonka nie odpowiada. Rzuca na niego takie spojrzenie, że inny człowiek na jego miejscu schowałby się pod ziemię. Mojsze jednak nic sobie z tego nie robi. Podchodzi do swego młodego sekretarza, nachyla się nad nim i szeptem zapytuje, ile ma przy sobie forsy. Sekretarz sięga do kieszeni i pokazuje jej zawartość. Epelbojm przez chwilę zastanawia się, po czym wyciąga rękę i powiada:	To wysoki zaszczyt Nigdy akademik N***, który od piętnastu lat zasługuje się, jak może, nie zdołał go uzyskać dla swego siostrzeńca.	Owa sprawa pierwszej wierzytelności, na cztery tysiące pięćset funtów, nie wzięła pożądanego obrotu.	To Szalona Fregata, towarzyszu ze strądu: opętana fregata bez steru, bez załogi, co błąka się po tych wodach od wieków. Nikt nie zna celu jej drogi, nikt nie zbada jej kursu. Od niepamiętnych czasów zeszła z rumbu i tuła się jak widmo, jak zmora... Na ocalałym cudem jakimś bezanmaszcie płonie gromnicznym światłem zielona latarnia i sieje upiorne światło na spróchniały pokład. Wśród oplączy powęźlonych wantwanty rodzaj lin., wśród zgmatwanej na wieki sieci szkotów i halsów czernieją poszarpane płachty żagli, szczerzą się piszczele rej, bomów i gafówrej, bomów i gafów	Niestety nie mam żadnej możliwości, by pani udowodnić, że to nie jest bynajmniej uprzejmość z mojej strony. I że raczej, jeżeli chodzi o werbalizm, pokrywa on u mnie treść znacznie istotniejszą, niż to pani raczy przypuszczać.	Słyszałem i ja o księciu Bogusławie, bo to od nas do elektora niedaleko, u którego on ciągle przesiaduje. Pamiętam i to jeszcze, co ojciec wspominał, że jak się rodzic księcia Bogusława z elektorówną żenił, to ludzie sarkali, że tak wielki dom jak radziwiłłowski z obcymi się łączy, ale bogdajże lepiej się stało, gdyż teraz elektor, jako radziwiłłowski koligat, tym życzliwszy powinien być Rzeczypospolitej, a od niego teraz siła zależy. To, co waszmość powiadasz, że u nich chuda fara, to tak nie jest. Pewnie, że gdyby kto Radziwiłłów wszystkich sprzedał, to by za nich elektora z całym księstwem kupił, ale dzisiejszy kurfirst Fryderyk Wilhelm zebrał już niemało grosza i ma dwadzieścia tysięcy wojska bardzo porządnego, z którym śmiało mógłby się Szwedom zastawić, co jako lennik Rzeczypospolitej powinien uczynić, jeśli Boga ma w sercu i pamięta wszystkie dobrodziejstwa, które Rzeczpospolita jego domowi świadczyła.	Dlaczego pan przypuszcza, że potrzebuje się wymykać? Nie ma żadnego dowodu na to, że jest teraz w Iglicy. Tej nocy wyszło dziesięciu jego wspólników. Mógł być wśród nich.	Nie ma w tym żadnego ryzyka, panie Cyrusie	Smutna perspektywa. Babka stęka, a wnuczka coraz posępniejsza i chudsza. Czy pani nie ma innej pociechy?	Nie wie pan? Brandeis jest wielkim człowiekiem jutra. Jeden z owych mężczyzn, którzy przybywają ze Wschodu i tu zdobywają szczęście. Od pół roku jest właścicielem dwunastu kwartałów kamienic przy Kurfürstendammie. Zaczyna na całej prowincji zakładać sklepy bławatne i sklepy z towarem mieszanym. Mówią, że zamierza zalać Niemcy domami towarowymi. W każdym małym mieście	Niech diabli wezmą takie czasy! Szwagierek przynajmniej na ciężkie czasy wyrzekać nie możesz...	Jestem z góry przekonany, że pan zachowałeś w tej sprawie najściślejszą niezawisłość. I ja sam, na prowincji, jako prosty sędzia, wypiłem nieraz więcej niż szklankę herbaty z ludźmi, których miałem sądzić; ale wystarczy, że pan minister o tym wspomniał, że mogliby mówić o tym, aby trybunał wolał uniknąć dyskusji na ten temat. Wszelki konflikt z opinią zawsze jest niebezpieczny dla tego rodzaju instytucji, nawet kiedy ma słuszność za sobą, ponieważ broń jest nierówna. Dzienniki mogą wszystko mówić, wszystko przypuszczać, a nasza godność wzbrania nam wszystkiego, nawet odpowiedzi. Zresztą, porozumiałem się już z pańskim prezydentem; sprawę, której pan się zrzeknie, powierzono panu Camusot. Rzecz załatwiona niejako w rodzinie. Słowem, proszę pana o to zrzeczenie się jako o osobistą przysługę, a w zamian otrzyma pan krzyż Legii, który panu się od tak dawna należy; biorę to na siebie.	Przyjaźń, Przekleństwo świniożercy; Tuhaj-Bej jako dobry muzułmanin nie jadł mięsa świń, które uważał za nieczyste, i gardził tymi, którzy je jedzą.! Precz, pijanice, bydlęta nieczyste! Gady plugawe! Wy mnie jasyr zabierać przyszli, a ot, ja wam tak!... capy! Na twarz, niewolnicy, bo was w jasyr zapędzę, bo SiczSicz Zaporoska	Więc mi nie ufasz?	Całował? I tego nie uczono mnie w kapłańskiej szkole... A to o... co to masz?	Nic mi Józef o tym nie mówił.	Mówisz z góry jak prorok, co mi dość dziwno, bo jeszcze nie słyszałem, aby jaki Konopka w którym bądź testamencie prorokiem był.	Bom mniemała, że to ktoś nasłany. Czy ja wiem wreszcie? Wszystkiego się tu boję!	Zabrać mi zaraz te szklanki, do ciężkiej cholery! I więcej nigdy nie podawać. A panowie możecie żryć w domu. Zrozumiano?	Czego się pani obawia?	Dusi się	Trochę, gdy cię widzę smutnego lub niezadowolonego, jak to bywa czasami, bo z taką siłą chwytasz się zła, że mam obawę, iż byłoby cię trudno powstrzymać.	Przeciwnie, ona cię kochała, Naściu właśnie przed chwilą mi to mówiła. Rozmawialiśmy o tobie i Delfina utrzymywała, że ty jesteś piękna, a ona tylko ładną nazwać się może.	Cicho bądź nie wiesz sama, co pleciesz. Ten pan ma słuszność; czas płaci, czas traci. Póki ojciec był tylko Sanchą, ty byłaś sobie po prostu małą Sanchą, teraz jesteś panną, skoro on został gubernatorem. Pamiętaj to sobie.	Tamci się smażą jak na patelni	A on, czy zastanowił się, znieważając mojego ojca?	Tak tak, ośmielę się.	Od tego, w jakiej formie bytowania znajduje się Kama w chwili obecnej. Jeżeli znów opanowała astral Jastronia i jest kobietą, musi zginąć	Hersylia westchnęła tylko. Tobiasz chodził szybko po pokoju, rzucał ogniste spójrzenia i usiadł nareście, Hersylia zbliżyła się ku niemu, wzięła go za rękę i milczeli!	Ja chcę się pana o coś spytać	Za łaską pana mego najmiłościwszego miałbym ci ja niejedno dorzucić od siebie, głową bowiem i ręką w onych rzeczach narabiałem. Pamiętasz, mości hrabio von Bergow, rok pański 1520? „Wierny Korony Polskiej wasal”, Brunsberg miasto od biskupstwa warmińkiego urwawszy, swoim je ludem obsadził, jako zawsze korzystając, iż w tymże roku Moskwa ponowne zagony po całej Litwie rozpuściła, aż o Wilno się oparłszy. Dopiero wy, najmiłościwszy panie, wonczas mnie z wojskiz wojski	Cóżby to było! przebrana królewna? mężatka? rozwódka? garderobiana! Ale ostatnie niemożliwe... Co za galb arystokratyczny! co za wyraz zarazem namiętny i dumny! Na Boga, któż to taki? Est-elle de notre monde?	Wiecie co może byśmy go prosili o odkrycie dobrego źródła w naszej wsi. Teraz tak daleko musimy chodzić po wodę, dobre, obfite źródło to rzecz nieoceniona.	Jakże potrafisz to zrobić?	Sobota? To niemożliwe!...	To masz, proszę!	Więc powiedz panu od przyrody, że ma fiołki w głowie.	A nazajutrz potem, ranił Bernajoux. Tak, Najjaśniejszy Panie, tak, ten sam; dobrą pamięć ma Wasza Królewska Mość.	U Migurskich w Sieradzkiem, słyszeliśmy już i to, słyszeli, dobrodzieju mój kochany.	Powiedziałby, moja Leno, że ja wyprawiwszy przebiegle swego wspólnika i przyjaciela na tamten świat, zamordowałem ze strachu Bogu ducha winnych nieznajomych rozbitków. Oto historia, którą wszyscy szeptaliby sobie na ucho albo głośno rozpowiadali i w którą by wierzono, moja droga!	No, bo wrócił po ten list i był bardzo zaniepokojony	To mi przynajmniej fakt!	Które będziemy musieli uszanować Jeśli popełnił jakiś błąd, to ciężko go odpokutował i w naszych oczach jest rozgrzeszony.	Pani wybaczy, ale muszę koniecznie pójść do Maksymiliana. Muszę mu powiedzieć coś bardzo ważnego.	Ale już słyszałem u pana muzykę, w czasie śniadania.	Owszem, tak mi mówiono, Robinie. Sam BramanteBramante, Donato di Angelo del Pasciuccio (1444–1514)	Wezwij na pomoc Boga, miłość Józefa i tej opiekunki, która cię wychowała. Może i moją, jeżeli w twym sercu tę łaskę znajdę. Nakaż milczenie swemu sercu... Czas zagoi tę ranę, którą ja ci teraz zadaję... Córeczko moja, córeczko moja miła! Najdroższa! Najdroższa!...	Kaciż wiedzieli, że konno miał jechać, a ja bryczki lub powozu czekałem.	Niema, widzę, innej rady. Ale musisz pan być w kostjumie... Doskonale... urządzający maskaradę przysposobili pewną ilość przebrań dla tych gości, którzyby przybyli bez kostjumu. Proszę wziąć jeden z nich.	Dobrze. Napisz mi pan na kartce nazwisko tego człowieka, ja zaś dam panu drugą, gdzie go zanotowałem.	No, w brzuchu. A mama była raz w cyrku. A na weselu ciotki piła wódkę.	Co on ma?	Czyżbyśmy byli na wyspie?...	I ja także, na honor Zresztą czego nam tu brakuje? Niczego.	Na pohybel!	Na wieki.	Biskup sobie tego życzy?	Chciałabym widzieć, żeby ktoś spróbował!	Ojcze Blasco chciałbym, abyś mi powiedział, jak starszemu i kochającemu bratu...	Nic tu po nas Trzeba wracać.	Weź mnie ze sobą...	A mnie odniosą.	Bądź cierpliwy! Wyciśniemy tu jeszcze wspólnie nasze ślady... my i wasz młody naród. Tymczasem narysuj no jego portret.	I ja także!	Miałam wtedy pięć lat	Do Jarmoliniec w łykach pójdziecie!...	Do jaśnie wielmożnego niełatwo z byle jakąś prywatną sprawą przystępować.	Do usług waszej książęcej mości!	Jaka ja nieszczęśliwa, jaka ja nieszczęśliwa!	Jeżeli pan pozwolisz...	Niespokojności, być może	No, dawaj te pięćdziesiąt złotych, już chyba czas jechać.	A M’Kunje i M’Pua?	A!... Gadajże pytał Mielnicki chwytając Madzię za ręce.	Cóżto? ty, widzę, dziecko?	Dajże spokój...	Gdzie więzień?	Lud-Duch...	Musiano go zaniepokoić	Naprawdę?	No, pamiętajcie.	Nowożeniec	Obcy, Niemiec, Dobro, Zło mówił Piastun.	Och, jakie zawikłane porównanie!	Oddaj książkę!	Przesada!	Taigi!	Wierzę w diabła	Zdepczę babę!... zmaltretuję!... opiszę w gazetach!...	Ładne nieszczęście!
Pan nie wie? Naprawdę pan nie wie? ha, ha, ha,	Chwilkę jeszcze Chciałbym panu tylko jednę zrobić uwagę. Nie czytałem nic o wojnach Mahometa, nie mogę więc sądzić jego militarnych zdolności; ale gdybyś pan był widział cesarza, dowodzącego podczas kampanii francuskiéj, byłbyś go wziął za bożka z pewnością. Jeżeli upadł pod Waterloo, to dlatego, że był więcéj jak człowiekiem, zanadto ciężył ziemi i ta się pod nim ugięła. Ot, co jest! Zresztą, we wszystkiém zdanie pańskie najzupełniéj podzielam i do stu kartaczów! ta, co pana urodziła, nie zmarnowała czasu.	Zwyciężyłem cię, rycerzu, i przypłacisz życiem, jeśli nie przystaniesz na warunki naszego boju. Don Kichot, nieprzytomny, potłuczony, nie mając dosyć siły podnieść przyłbicy, odrzekł głosem słabym i przytłumionym, jakby z grobu:	Jeden zarżnięty, drugi skaleczon tak, że stajania nie ujdzie. W nocy odeszły nie dalej, jak trzysta kroków, i już po nich.	W górę głowa, książątko! Podróżujemy z czarodziejami, ale oni nie zrobią ci nic złego. Oj, nie becz!... Na cóż to leczyć dziecko jednego dnia, by nazajutrz zabijać je przestrachem?	Zaraz! A goście? Ty lepiej uważaj, bo coś ci nie wierzę... Zaczekamy, aż światła pogasną. Nie ma pośpiechu.	Ja też nie suponuję, jeno tak sobie powiadam... Ha! Zdrajco! Takżeś to im o amorach kwilił, że Krzysia trzeci dzień blada na gębie chodzi jakoby po lekarstwie. Ha! Nie dziwota! Sam młodym będąc z lutnią na mrozie pod oknem pewnej czarnuszki stawałem (do Drohojowskiej była podobna) i pamiętam, jakom śpiewał:	Nie może być! Tyś tu potrzebny! Bez ciebie i mieszczaństwo ducha utraci, i żołnierze z taką ochotą stawać nie będą. Żadną miarą nie może być! Kto tu ma więcej eksperiencji? Kto Zbaraż odbył? A jak do wycieczki przyjdzie, kto poprowadzi? Ty zgorzejesz w Żwańcu, a my tu zgorzejem bez ciebie!	Dlatego, że nie przyjechał.	Nie wyglądało to na bezprawie?	Być może ale w noc dzisiejszą nie myślę iść tą drogą. Zaczekaj tutaj, ale staraj się, by cię nie dostrzeżono.	Niech się mają na baczności, aby lud, którego dążenia powstrzymują, nie powstał i nie upomniał się o udział w bogactwach i we władzy	Nade mną ty, Szmulu, nie biadaj, niech już ze mną stanie się, co chce! Ale ty ulituj się nad swoim własnym dzieckiem i w domu przynajmniej nie bij jego. On dość już w chederze cierpi...	Nie wiem, o jakich dobrych rzeczach mówisz	Ba! gdybym sam wiedział! Wczoraj wieczorem o kilka stacyi od Warszawy, przesiadając się dla rozmaitości z jednego wagonu do drugiego, znalazłem ją w głębi powozu, zamyśloną, z zasłoną na twarzy, nie tak jednak gęstą, abym nie mógł dojrzéć, że jest prześliczna. Przez całą drogę nie mówiliśmy do siebie ani słowa i skończyło-by się może na milczącéj mojéj admiracyi, gdyby nie karmelki, tak, mówię wyraźnie: gdyby nie karmelki! Nie darmo ktoś mądry powiedział, że małe przyczyny rodzą często wielkie skutki; bo i tą razą jadła ona karmelki i dla téj czynności uznała widać za potrzebne zdjąć rękawiczkę; potém układała sobie różne graciki i przy tém zajęciu musiał zsunąć się z jéj palca piękny brylantowy pierścionek. Wysiadając, pociągnęła go fałdami sukni: ja zobaczyłem, podniosłem, oddałem i fakt ten doprowadził moje interesa do tego pomyślnego stanu, że raczyła mnie zapytać, czy jestem synem mojego ojca, to jest Michała Karłowskiego, o którym musiała słyszéć. Pytanie to ośmieliło mnie zapytać o jéj nazwisko. Pomyślała chwilkę, i odpowiedziała: nazywam się Kameleon! Sądzę, że gdy odeszła, zostałem niemniéj zgłupiały i zdumiony, jak nieszczęsny Papkin, skazany na wyszukanie krokodyla. Gdybym wierzył w metempsychozę, a raczéj w migracyą dusz zwierzęcych w ludzkie ciała, mógłbym zaprawdę uwierzyć, że Kameleon oblókł się w formy téj kobiety; bo wyraz jéj twarzy mieni się, jak barwy tego zwierzęcia. Zdaje mi się, że oczy jéj w mgnieniu oka kilka razy zmieniły kolor: były i piwne, i ciemno-zielone, i czarne jak węgiel. Kameleon! Kameleon! czy słyszałeś kiedy, aby się tak kto nazywał? Przecież myślałem sobie: jeżeli można nazywać się Żabą, dla czegóż-by nie można nazywać się Kameleonem? Miałem więc nadzieję, że dowiem się czego od ciebie.	Kto wie, czy w tym człowieku nie drzemią gorsze, stokroć mocniejsze namiętności? Kto nam zaręczy, czy na parę godzin przed zaśnięciem nie nosił się z zamiarem popełnienia zbrodni?	Doskonale i nie mów nigdy nikomu, że byłeś w bitwie, nie piśnij słowa o B... ani o żandarmie, który ci sprzedał marszrutę. Kiedy będziesz chciał wrócić do Paryża, udaj się najpierw do Wersalu i przejdź rogatkę od tej strony, ot tak, piechotą, jak gdybyś sobie szedł spacerem. Zaszyj swoje napoleony do portek; zwłaszcza kiedy będziesz miał płacić za coś, pokazuj ściśle tyle, ile wynosi kwota. To mnie trapi, że cię będą nabierali, że z ciebie wycisną wszystko, co masz. A co ty poczniesz bez pieniędzy, nie umiejąc sobie dawać rady? itd...	Idą na spotkanie nasze... widzi Romek? widzi pan Kazimierz te trzy osoby? To mama, Irusia... ale kto trzeci? Tak daleko, że jeszcze nie poznaję...	Który z panów ekscerpował „Trybunę”? Ona ma wiadomości, których my nie mieliśmy.	Witam pana. Nie ma dzisiaj Hermana, dlaczego?	Żarty, panie Karliczek, żarty. Czy ja wyglądam na usposobionego do żartów, panie Karliczek?... W ciągu kilku dni wiele osób może wylecieć poza bramę fabryczną. W ciągu kilku dni mogą nabrać takiego rozpędu, że znajdą się w innej bramie, która otwiera się bardzo łatwo tylko dla wchodzących, natomiast wychodzących wypuszcza niechętnie. W ciągu kilku dni wiele rzeczy się dzieje. Nie wszyscy mamy na to czas. Toteż myślę, że pan sobie zaraz, natychmiast, nie wychodząc z tego pokoju, zdoła przypomnieć cokolwiek ciekawego.	Niech wachmistrz ruszy naprzód obroki przygotować. Karczma czy nie karczma, trzeba stanąć!...	Och, on pojedzie dobrze Zresztą droga nie jest daleka.	Wkrótce to dla nikogo już tajemnicą nie będzie, Nieszczęście się stało! Bóg może nas od większego uchowa...	Ja bo już więcej nie wiem nic	Tego w Piśmie nie ma. Tam jest tylko mowa o Adamie, to niby Piotr, i o...	Uspokójcie się państwo. Zaraz otworzymy kasę ogniotrwałą i skarbiec. Kasjera jeszcze nie ma. Wiecie, że poplątały się zegary.	Musiałem się z wami koniecznie zobaczyć Brown, ta historia zaczyna mi się nie podobać. Zadrukujcie wszystek papier, jaki macie na składzie, i zniszczcie płytę. Chcę zamknąć już przedsiębiorstwo.	A co ze mnie? Ani komu, ani sobie. Tak i będzie. Leżę tu i wciąż myślę. I domyśliłem się: nie ma innej rady.	Ale że to człowiek dostatni i bardzo dobry, więc pozwolił mi sprowadzić dzieci do siebie. Wypłacił mi nawet pensją za kwartał, aby im kupić, co potrzeba...	Słowo kochana Hoym związki te zawsze się obiecują być trwałe, kobiéty są sobie winne same, jeśli się one zrywają. Napróżnobyś go usiłowała związać choćby przysięgą, bo z niéj go rozwiąże jego sumienie lub piérwszy lepszy księżyna. Rękojmią trwania da ci twój własny rozum, takt i wdzięki. Męża czy kochanka trzeba umiéć utrzymać u nóg i związać: to nasza rzecz.	Taki sam kręciek jak neokatolicyzm księcia Bazylego. Zatulanie się w rozkoszny kącik i wmawianie sobie przez łzy rozpaczy i zawodu, że jednak coś jest dobrego we wszystkim, że istota świata jest dobra, tylko zakryta jest chwilowo przez zło, wskutek naszej niedoskonałości. Nieprawda! Pomijając już krzywdę komórek, pracujących we mnie i tego, co ginie przeze mnie w tak zwanej materii martwej, która jest tylko konieczną kupą istnień w każdym układzie teoretycznie możliwym, stanowiącą podłoże dla innych. Bo jakkolwiek istnienie jest nieskończone, tu w danej zamkniętej przestrzeni musi być mniejszych istnień więcej niż większych. Nieskończona w granicy podzielność istnienia, oto źródło fizyki, opierającej się na przybliżeniu, na granicznym porządku, w ostateczności swej nigdzie nieosiągalnym...	Piękny strzał, panie Wokulski Zastanawia mnie, że człowiek pańskiego fachu... Ale może pana to obraża?...	Bo przysłali od księcia. Co było pierzyn w domu, to go nimi przykryli i powieźli.	Robotnik tu: zwykły, prosty, codzienny., o praktykach przeróżnych lekarzy kolejowych, fabrycznych itd., lecz zawsze o położeniu higieny. Mówię o tym, że gdy człowiek pracujący w fabryce, gdzie po całych dniach płukał sztaby żelaza w kwasie siarczanym, w wodzie i wapnie gaszonym, dostaje zgorzeli płuc i uda się do szpitala, zostanie wykurowany jako tako, to ów człowiek wraca do tegoż zajęcia. Jeżeli pracownik zajęty w cukrowni przy wyrobie superfosfatu przez oblewanie węgla kostnego kwasem siarczanym, gdzie całe wnętrze szopy napełnia się parą kwasu siarkowego i gdzie gazy po spaleniu pikrynianu potasu wdychane wywołują zgorzel płuc zapalenie opłucnej z wysiękiem ropnym....	Do djabła!... wszystko to bardzo niejasne!... Od kogo dowiedziałeś się pan o porwaniu żony.	Drogi hrabio Lękam się, czy kuchnia ulicy Helderskiej będzie ci smakować na równi z kuchnią placu Hiszpańskiego. Powinienem był zapytać, co pan najbardziej lubi i kazać przygotować kilka potraw zgodnie z pana upodobaniem.	Pożyczam pieniędzy od moich hrabiów i jadę do Rzymu. Mam duże szanse, że tam rozwód wyrobię.	Właśnie tajemnica. Każdy może mieć swoje tajemnice. Wyobraź sobie na przykład, że ten pan jest... moim pierwszym mężem, z którym potajemnie wzięłam ślub.	Myśli pani gospodyni, że się na tym skończy?	To znaczy żeś się znów pojedynkował!	Tu więc pańska załoga zamienia się w górników.	Uwierzyłbym, że sprawdzają się sny nawet najdziwaczniejsze.	O moja droga! jeżeli takiemi są wyobrażenia i przekonania twoje, radzę ci jak najprędzéj starać się o lekcye, a zarazem rozpocząć studya osoby swéj przed lustrem...	Okrutnie się z tego cieszę bo teraz pewnie można będzie bezpiecznie do Raszkowa jechać.	Kochany mój, daj, niech cię uściskam! Rozwiązałeś mi problem, bardzo trudny problem. Teraz powtarzam za tobą: „A co powie ona?”. Mam na myśli moją połowicę. Też mi zmartwienie. Pozostała wszak jeszcze jedna sprawa. Skąd wziąć pieniądze na podróż?	Czemuż to tak? Jest to człowiek, któremu byś waszmość z dumą podał rękę.	Tak, tak dosł. wiecznie się poruszające; hipotetyczne urządzenie, które raz wprawione w ruch funkcjonowałoby nieustannie bez pobierania energii z zewnątrz; w przeszłości wielokrotnie podejmowano próby skonstruowania tego rodzaju mechanizmu, jednak jego zbudowanie jest niemożliwe.	Ja cię pojmuję ale jak ją chcesz ratować?	A jaka interesująca twarz Czy wolno przyjrzeć się portretowi?	Cieszyłby się pan, co?	Od kogóż to?	Także miała się na co łakomić!...	A pewnie. Opowiadałem mu swój sen, a nadmieniłem też, jakim sposobem zdobyłem sobie zasługę, przyczyniając się do twego wykształcenia.	Ach, to?... Dawne dzieje.	Miałem straszny sen. Oby się na tym tylko skończyło.	Przyniosłeś to już gałązek z palmami?	To w sąsiedztwie cioci?	To z Głębowicz. Ordynat Michorowski.	Wyjawię pani tajemnicę. To był dalszy ciąg naszej walki.	Tak Mr. Barnes! Proszę siadać. Przystępując od razu do rzeczy, chciałabym pomówić z panem o zaginionym rubinie. Oczywiście, pragnę go odzyskać. Ofiaruję panu tysiąc dolarów za dokonanie tego.	Często przechadza się pan przed śniadaniem?	Jak to?	Synu, pamiętaj, coś winien ojczyźnie! Noś skórę wilczą, wślizguj się jak wąż, dowiaduj, a sercem bądź tym, kim być winieneś	Bo... bo... jak mi Bóg miły!... Dajże pyska!	A jakże pan myślał? Oddano mi je zresztą niezamknięte, w starym pudełku od kapelusza obwiązanym zaledwie tasiemką. Pełniuteńkie pudło...	A czy znasz pani pana de Tréville, ich kapitana?	Na pewno jest teraz mnóstwo małych kurcząt i żółtych kaczuszek, jak przyjedziemy, już będą duże!	Tomek czy już na zawsze będziemy musieli milczeć?	W imię Ojca i Syna!... czy ty zwarjowała, Franka, żeby takie rzeczy gadać?	Co?!	Dobrze, napiszę ci ten list jutro.	Młodzieńcze dam ci jedną radę.	Nic więcej?	Gdzie? jak?	Czekałam na ciebie.	Dziękuję w ciągu tygodnia napiszę stanowczo.	Każ mi zrobić mały kawałek befsztyku po angielsku...	Niech pani siada, niech pani dobrodziejka siada!	Wszyscy, jaśnie panie! Jednych zwabił niedźwiedź, a drugich prowiant wzięty na drogę.	Artykuł oddany?	Chce złodziej sto rubli.	Chciałby ja tam pójść i obaczyć.	Chciałem donieść pani pierwszy o ważnej nowinie...	Chorował?	Coście za jedni?	Czeremis, Czeremis! dziś popr. forma D. lm: towarzyszy. na karła.	Czyjaż ona?	Dawno pan wyjechał z Paryża?	Dla Boga! Bluźnił?	Dla pana doktora syfon wody.	Jaki Jędruś?	Jau jeigu senis Katilius išsidūrė, tai man ir Dievas liepė	Marysiu!	Nad naszymi głowami szumi kniejaknieja odrzekł Mowgli.	Osiemnastu?...	Po mężu	Tak!	Tylko, psiakrew, ten Blumkiewicz!	Zaraz.
Ach, stryju, trzeba trzeźwo patrzeć na życie. Nie lubię gry w chowanego. Rzecz może wyglądać tak, że po to przyjechałem do kraju, by wyzyskując sytuację wkręcić się na kierownicze stanowisko w firmie. Nie potrzebuję bronić się przed stryjem, który jest dokładnie poinformowany o wszystkim, który od początku wie, na czym polegała moja rola i w jakim kierunku szła moja ambicja.	Ho! ho! dlaczegóż by nie? Alboż nie wart jestem tyle, co i drugi? Trzeba wiedzieć, że ja już miałem honor być chorążym pewnej konfraterni i wszyscy zgodzili się, że miałem postawę tak okazałą i prezencję godną najmniej skarbnika parafii! A cóż to dopiero będzie, gdy zawieszę na ramionach płaszcz książęcy, cały oszyty złotem i perłami, jak u cudzoziemskiego hrabiego. Na moją duszę! o sto mil będą przyjeżdżali oglądać mnie.	Jeśli o mnie chodzi powiem panu, że ponieważ brak mi tylko cudownej lampy, aby się znaleźć w sytuacji Aladyna, nic nie stoi na przeszkodzie, abyś mnie pan nazywał Aladynem. Tym sposobem nie będziemy się oddalać od Wschodu, dokąd, jak chętnie uwierzyłbym, zostałem przeniesiony mocą jakiegoś dobrego geniusza.	A kogo ja tu mam zaufanego? Czyś zgłupiał! To ci powtarzam: uratuj mi po dwakroć życie, a jeszcze mi takowej przysługi nie oddasz, gdyż w męce żyję myśląc, co może się stać, i od boleści skóra na mnie potnieje.	Eminencjo, przysięgam, iż nie myślę bronić głowy mojej. Poniosę karę, jaką mi Wasza łaskawość przeznaczy. Nie dbam o życie, a zatem śmierci się nie boję.	Juści... cztery półkwaterki z arakiem i śledzia... i... juści, nie bydłem przeciech, to miarkuję... rychtyk prawda! Cztery półkwaterki z harakiem... i machorka, i bułków... i całego śledzia...	No, że pan nie będzie mi właził w paradę.	To by do klasztoru wtenczas nie szła Przecie wolna jest.	Ale to nie w tej przecie łodzi...	Pani daruje że właściwie nie znany, mieszam się w te sprawy, ale po co pani pozwala, a nawet każe tej panience bawić się z tymi błaźnicami w tych czerwonych spencerach?	A my ani draśnięcia?... O! co to jest! co ci w rękę, d‘Artagnanie? krew, jeśli się nie mylę.	Natenczas weźmiemy gdzieindziej, a waćpan mi dzieciństwem tem głowy nie kłopocz	Nie pójdę; brodu nie znam... pływać nie umiem...	Nie zostawił żadnego listu?	Nie, nie! Nie mów mu o liście, Nastuś, nie powiadaj...	O, tyle panu nie zabiorę.	Teraz nawet podpisu nie potrzeba, Meciu! Dasz mi tylko na tydzień... dwa... twój naszyjnik...	Nie rozumiem, co się stało pannie Adzie W Szwajcarii była dla mnie taka łaskawa...	Po co taka ostrożność? Dotychczas zwierzęta nie wyglądały zbyt groźnie. A co do ludzi, to na naszej wyspie ich nie ma.	Panie bracie, daliśmy sobie parol, abyśmy o twojej sprawie ze sobą nie gadali, ale o mojej sprawie przecie by nam wolno pomówić.	I owszem, odparła Stasia, chciej pan przyjść, tylko w porze, gdy mąż mój z bióra powraca; bo w nieobecności jego tak jestem zajęta domem i dzieckiem, że nikogobym przyjąć nie mogła.	Ja wasz, tylko nie wolno takiej napaści robić po nocy na porządny zakład. Jak Boga kocham, będę się skarżył przed samym centralnym komitetem łódzkim...	Ludzie, słuchajcie! Cóż to szkodzi twoim bogom, że sobie pogwarzysz z takim basałykiem? A śpiewka to ci się udała! Chodźmy dalej, a ja ci zaśpiewam pieśń o Nikal Seynie pod Delhi... bardzo to stara pieśń.	Szkoda, szkoda! taka młodość i zmarnieć! Nic nie pomoże, jak Bóg co sądzi! Murem się od śmierci odgródź, a przelezie, jak trzeba.	Dobrze ale czy nie jesteście przypadkiem trochę zadurzeni we mnie?	Ani ty nie będziesz go do tego namawiała.	Choćby był i najurodziwszy, nie chcę ja pocałowania od takiego, któremu siarką z gęby bucha.	I ja nie wiem! odparł podróżny Wszak pewnie od Świętego Wincentego jesteście, ojcze?	Ja? Dajżesz spokój, książę Cóż dla pana zrobiłem? Czyż pańskie nazwisko, pozycja i zalety osobiste nie były wystarczające?	Za przeproszeniem pańskim, czy go pan nie widział?	Chciałeś raczej powiedzieć, panie mój, wrócimy na Wschód, czyż nie?...	Prawdziwie to trzeba oszaleć, cieniuchnym ale wyuczono-spieszczonym głoskiem wołała żywo podczaszyna dodała mdlejące coraz bardziej spojrzenie rzucając na fertycznego francuzika, który się wciąż uśmiechał dla uspokojenia podczaszynej.	Zdaje mi się, że byłoby dość głupio puścić ich tak za bezdurnoza bezdurno doradzał Salters, macając się po kieszeniach.	Dawny, zapomniany bóg... Mithras! Władca, od którego woli zależy barwa młodych listeczków, kiście zbóż, kielichy kwiatów na tej całej cudownej ziemi... Boski ogrodnik! On, który sprawia, że owoc gruszki dojrzewa, że jabłka wonne wyciekają z żył prętów, że czerwienieją pod zwiędłymi liśćmi, zwiędłymi tak samo, jak więdnie piękna matka z nienasyconej miłości dla czerstwego synka... On sprawia, że ciemne śliwki okrywa cudowna, jedyna barwa, a winograd zwisa z wątłego szczepu i ciąży, jakby się kłonił do snu. U pelazgijskich, pono, plemion wykwitło inne widziadło, którym tylekroć poiliśmy się z księciem. Nieprawdaż?	Otóż ja się kocham dla innych przyczyn. Jest margrabiną d’Espard, jest z domu Blamont-Chauvry, jest modna, ma duszę, ma nóżkę nie brzydszą od księżnej de Berri, ma może sto tysięcy franków renty i wreszcie może się z nią kiedyś ożenię! Słowem, stworzy mi pozycję, w której zdołam może spłacić swoje długi.	Myślę że otacza nas świat bez końca, że się człowiek nieustannie budzi: idzie znów w nowy bój i walkę.	Ale kto temu winien, że kasztan przychudł? Gadaj!	A, pan zna Siedem księżniczek? Moje gratulacje! Ja znam tylko jedną, ale to mi odjęło ochotę do znajomości z sześcioma innymi. Jeżeli wszystkie są podobne do tej, którą widziałam!	To twój ojciec? A to co innego; teraz pojmuję, kochany Albercie, twoje oburzenie. Przeczytajmy jeszcze raz.	A jak się pan z nim rozstał?	A, a!... To dobrze...	Ano, to jasne. To cena postawiona dla konkurenta.	Chętnie podjąłbym się lekcji, gdyby pani kiedyś zawitała do nas	Cóż się stało Tumremu?	I cóż on na to odpowiedział?	Możemy przecież tego uniknąć, szukając nieco dalej, a mianowicie poza obrębem archipelagu hebrydzkiego, gdzie otwierałby się przepyszny, swobodny widok na cały Ocean Atlantycki.	Musiał się pan pomylić, Pencroffie.	Pozwolisz prezesie, że mogę przyjmować kogo zechcę	Prąd już się zmniejsza, panie! pan może się trochę z niego wyswobodzić.	Zbiegnij ze mną z pagórka na wyścigi, to całkiem przyjdziesz do siebie.	Zwrócę się do jego zięciów i córek z prośbą o pieniądze.	Tyle się waszych gróźb bojam, co tego psa...	Jak to ja będę musiał?	Muszę stąd wyjechać jak najprędzej. Mam dwie bardzo pilne sprawy. Jedną w Gdańsku, a drugą w Kopenhadze. Warszawę widzę po raz pierwszy. Z przyjemnością zostałbym tu dłużej. Zarówno miasto, jak i jego mieszkańcy bardzo mi się podobają.	Tak, wdowa; ale co po niej tam?	Tak sądzę Skoro jednak rzeczywiście wszyscy tak ubóstwiacie panią de Ferrol, muszę znowu wyjść za mąż, aby stać się modną.	Ale cóż znowu!	Cena licha! jeszcze chcą, żeby im chłopską miarą dziesięcio-garncową mierzyć, te żydy niewiary! Ot... i żyto do domu wraca!	Pewnie bo ja smak mam; ale ta piękność uboga jest, a ja, dzięki Bogu, węzełek sobie przysposobiłem.	A któryż naród ma ChromegoChromy	A więc czy mnie kochasz?	Bądź co bądź, wyszłaś pani z tej sprawy obronną ręką Miałaś go pani w swej mocy, a jednak żyjesz. Przez kilka miesięcy szłaś skrajem przepaści. A teraz pożegnamy panią. Do widzenia niebawem!	Co?	Czy Tonnor znał również pani męża?	I milczysz, jak ten kamień?	Jestem twoim dowódcą, rozumiesz teraz?	Wiele sobie z tego robię!	Zaczekajcie, panowie Muszę najpierw powiedzieć dwa słowa panu hrabiemu de Monte Christo.	A jesteś jeszcze?	A więc użyliście siły moralnej?	Biedactwo! umarł!	Bo prawda!	Confuse et distributive.	Ewka! daj pokój, daj pokój... Czego drażnisz człowieka!	Gdybyśmy chociaż mieli jakieś działo...	I stajennego rozszczepili?...	Kto jest tamten łotr?	Kto?	Którym będzie?	Lucyanie, spójrz w lożę piątą od sceny na prawo: kobieta w aksamitnéj sukni	Mam i inne zatrudnienia	Niech tatuś pozwoli, proszę bardzo.	Niezupełnie. Było mi trzy ćwierci do śmierci.	No.	Pan Mielnicki tam mieszka?	Panie Michale, czemu my płaczemy! Bohun zabit!	Panowie, sztuka, którą mieliśmy zaszczyt wam przedstawić, jest pióra Raula i Cursy’ego.	Prosił cię tylko o pamięć, a do najwyższej rady powiedział te słowa: „Zostawiam wam następcę, który jest lwem i orłem w jednej osobie: słuchajcie go, a podźwignie Egipt do niebywałej potęgi.”	Przesadza pan.	Przyrodnia siostra.	Rozumiem	Szkoda. Byłaby pewnie ładną, nieśmiałą, jasnooką dziewczyną, chciałbym ją znać. Dobranoc.	Słuchaj, powiedz nam wreszcie prawdę.	Tylko go patrzeć!	Zamrę, powiadacie?...	Zaniedbuje interesy	Zarobiłeś przynajmniej trochę pieniędzy u Iwana?	Zboże podrożeje.	Zbrodnia, Interes	Złośliwe staruchy!
To się znaczy, iż zdumieniem mnie przejmuje wiadomość, iż ktoś mógł się na śmierć zakochać w mojej narzeczonej, która jest, jak mi to kiedyś w złości dałeś do zrozumienia, zimna, sztywna i tak mechaniczna w ruchach, słowach i myślach, jakby była nakręcana kluczem. To wszystko jest zupełną prawdą i jakoś idzie! Takich małżeństw jest większość, bo większość ludzi woli chodzić po ziemi, niż wspinać się na szczyty. Często nawet insze małżeństwa są gorsze to niema widoków na porozumienie. Co do mnie, napracowałem się jak wół. Pochodząc z rodziny podupadłej, chciałem wypłynąć więc chciałem sam mieć nietylko pieniądze i dlatego biorę pannę Krasławską, która znów dlatego idzie za mnie, że, jeśli nie rzeczywiście, to pozornie jestem wielkim panem, a raczej udaję wielkiego pana, bawiącego się w adwokaturę... Partye są równe, niczyjej krzywdy niema i nikt nikogo nie oszukuje, albo, jeśli wolisz, oboje oszukujemy się w jednakiej mierze. Oto jest cała prawda, a teraz, jeśli chcesz, to mną pogardzaj.	O! nie! jam jeszcze dziś swobodniejszy od ciebie! Chciała ta byńk’a ciaj, chciała gromada, żeby Puza dowodził: niech poprobują, zobaczymy co będzie daléj. Męczą mnie jak mogą, alem ja do pracy przywykł; łają, ale ich nie słucham i śmieję się. Cóż mi tak złego zrobili?	Beze mnie?! Jak to tak?	Co ty wiesz? Nie jesteś człowiekiem zdolnym mnie torturować; zmiażdżyłbyś mnie, nie dając mi cierpieć, w razie, gdybym była winna.	Gdy tylko zdobędziesz się na odwagę wyjawienia prawdy Rolandowi, jak ja postanowiłam wyznać ją swemu ojcu.	Zdrowie jak zdrowie Pan Bóg jakoś łaskaw; ale są inne zgryzoty, które dobierają się do żywego, i ot, prawdę powiedzieć, gdyby nie to trochę ufności, którą człowiek jeszcze ma w Panu Bogu i łasce Jego, toby już przyszło zdesperować z kretesem.	Jeżeli po kilku miesiącach nie okażesz się użyteczny, wrócisz do seminarium, ale już na innej stopie. Będziesz mieszkał u margrabiego, jednego z największych magnatów Francji. Będziesz się ubierał czarno, ale jak człowiek w żałobie, nie jak duchowny. Żądam, abyś trzy razy na tydzień uczęszczał na kursy teologii w seminarium, gdzie cię polecę. Co dzień w południe stawisz się w bibliotece margrabiego, który zamierza posługiwać się tobą w korespondencji tyczącej procesu oraz w innych sprawach. Margrabia zaznaczy w paru słowach na marginesie listu, w jakim duchu ma być odpowiedź. Zaręczyłem, iż za jaki kwartał nauczysz się sporządzać te odpowiedzi tak, że na tuzin przedłożonych margrabia będzie mógł podpisać osiem lub dziewięć. Wieczorem o ósmej uporządkujesz biuro, o dziesiątej będziesz wolny.	Jak to, bez instrumentów, bez sekstantusekstant zapytał Gedeon Spilett.	Oczywiście; Hayde jest bardzo rzadkim imieniem we Francji, ale dość pospolitym w Albanii i Epirze; oznacza ono... w przybliżeniu: czystość, wstydliwość, niewinność. Jest to rodzaj imienia chrzestnego, jak mawiacie w Paryżu.	Chciałem więc poprosić o schronienie Caderousse’a; ale że zwykle, nawet przy normalnych okolicznościach nie wchodziliśmy do niego przez główne drzwi, od traktu, postanowiłem, że nie naruszę tej zasady. Przelazłszy do ogrodu przez płot, przeczołgałem się między oliwkami i figowcami, i w obawie, by Caderousse nie miał właśnie jakiego gościa, dotarłem do schowka, w którym nieraz wcześniej spędziłem noc równie wygodnie, jak w najlepszym łóżku. Schowek ów dzieli od sali jadalnej tylko ścianka z desek, w których zostały dla nas wywiercone otwory, abyśmy mogli czekać swobodnie na właściwy moment, w którym można było zawiadomić karczmarza o naszym przybyciu. Liczyłem, że jeśli Caderousse jest sam jeden, dam mu znać, że tu jestem, dokończę posiłek, który nam przerwali celnicy, a potem, korzystając ze zbierającej się burzy, wrócę nad Rodan i dowiem się, co się stało z łodzią i moimi towarzyszami. Wśliznąłem się więc do schowka i dobrze zrobiłem, bo oto do karczmy zbliżył się Caderousse z jakimś nieznajomym.	A do tego co przystąpiło?	A ja ci nie wybaczam, że spóźniłeś się na obiad Chodź, siadaj, a zobaczymy, co umie tutejszy nowy kucharz. Później nam wszystko opowiesz.	Co to robisz?	Mości giermku mówiono nam tu, że tak bardzo masz lubić blamanżeblamanż	No tak... Planchet cóż w tem dziwnego?... Obiecał powrócić o ósmej a właśnie ósma bije. Brawo, Planchet!... jesteś słowny i, jeżeli kiedykolwiek opuścisz pana swojego, przyjmę cię do służby.	Pani Zośko, na tak postawioną sprawę nie można krótko odpowiedzieć. Trzeba by naprzód rozważyć przyczyny.	Ech! nie to miałam na myśli... Rzec chciałam po prostu, że do pieśni nabożnych najlepsza łacina, a do pieśni... świeckich język włoski. Cudne tworzył rymy Kochanowski	Między Warszawą a Krakowem spotkałem się w wagonie z jakimś młodym człowiekiem, który jechał na ślub pana Cypryana Karłowskiego. Młody ów człowiek widocznie wielki gaduła, lubiący opowiadać historye swoich przyjaciół, mówił, że pan Karłowski przed kilku laty przyjechał bardzo smutny. Powodów smutku nikt nie wiedział. Utrzymywano wprawdzie, że miał się żenić z kimś, i że narzeczona zdradziła go, czy umarła; ale były to tylko pogłoski i domysły, bo on sam nigdy nikomu ani słowa o tém nie powiedział. Nie mógł jednak wysiedziéć w Warszawie ani na wsi, lecz pojechał w podróż. Był w Stanach Zjednoczonych, na wyspie Kubie, bił się z Beduinami w Afryce, polował na lwy i tygrysy i powrócił do kraju z ogorzałą twarzą, hartowny, poważny, ale już zupełnie spokojny. Ojciec mu umarł, odziedziczył więc wielki majątek, którego zacnie i rozumnie używa, a teraz żeni się z młodą jakąś i pełną zalet osobą.	Bo co? Bo pstro. Zapomniałeś, że Herszko buduje po tamtej stronie stajnię?	Bynajmniej! Jeżeli przychodzą do mnie po radę, to niech jej słuchają! W przeciwnym razie nie leczę, nie leczę wcale! Jeśli nie niszczę źródeł śmierci...	Co to za hałas?	Co tobie kobieto?	Do miasta?	Dobrze. Teraz pójdę do ambulatorium i powrócę zaraz.	I nie trzeba ci tego, dziecko, bynajmniej do szczęścia.	Ja powracam do Paryża.	Jakto? pan nie widzisz w tem nic złego, żebym ja, kobieta, sama chodziła do mieszkania mężczyzny?... I za cóż on mi da ten tysiąc czy dwa tysiące rubli?...	Lecz z kimże was zastałam na rozmowie? dorzuciła Laura śpiesznie składając suknie męzkie i mieniając je na kobiece z uczuciem dziecięcej radości.	Na całe lato?	Naturalnie. Cóż córka na to?	Niech da głowę! Więcej już słyszeć nie chcę i nie potrzebuję... Na tym dosyć...	Niech pan przyjdzie do mnie Jestem sama. Byle prędko.	O, bynajmniej Tylko z polskimi nazwiskami jest mi trudno. Wszystkie wydają mi się podobne do siebie. Jeżeli chodzi o pana Romana, pamiętam go doskonale. W Warszawie jednak go nie widziałam. Zdaje się, miał zamiar wyjechać do Szwajcarii.	Owszem. Nie odkładam nigdy do jutra.	Serwus, co słychać?	Tak Oko tego człowieka pali, urzeka mnie.	Tak u was? to	Urzędnik do cię mówi, pomiarkuj się, kobieto!	Więc trzeba dążyć do tego. Syna zabiorę i wywiozę ze sobą...	A dawno państwo nie widzieliście się z sobą?	A miała miejsce Proszę, tędy, panowie, tędy, panie prokuratorze. Aby zeznanie było ważne, muszę je uczynić wobec właściwych czynników.	A toż dekret królewski już macie?	Ale zdołałbyś aż tam dopłynąć?	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Babuniu kochana, jeśli już o tem mowa, naturalnie, że	Bo nie zaklinaj. Sama ci ofiaruje.	Boję się, że narozrabia.	Cały dzień? A gdzież cię to chowano, mój żaczku, i w jakiej szkole gościnności uczono? Cały dzień. A to by mi się podobało! Pokąd weselne gody się nie odprawią, a rycerstwo i insze pany nie odjadą, ma się lać wino jako ta rzeka. Niech lud pije za zdrowie i pomyślność najjaśniejszych i miłościwych gościł	Chciałem właśnie zapytać pana, czy nie ma jakiej o nich wiadomości?	Czasu jest więc dość	Czy ciotka nie przypuszcza, że kaczkę przywieźli ze wsi?	Czy ja wiem? Zapytaj leśnego zwierzęcia: dlaczego ucieka z parku, albo sosnę, dlaczego usycha w oranżerii? Nie jestem w swoim otoczeniu, więc boli mnie każdy drobiazg... każda plotka...	Cóż ma żołądek wspólnego z nosem?	Damy samymi niderlandzkimi talarami.	Dlaczego podwójną?	Dorosłość	Dziękuję ci za jałmużnę.	Długo spałem?	Fi! To taki brzydki zwyczaj	Handel odezwał się	Harde to słowa dla pirackiej braci! Morski złodziejaszek! Nie wiesz, pani, ilu z nich mści się w słusznej sprawie! Czy Montbars „Tępiciel” nie prowadził wojny po to, by pomścić biednych Indian, wyniszczonych przez niezaspokojoną chciwość hiszpańskich poszukiwaczy przygód? Kto wie, może pewnego dnia będzie ci dane dowiedzieć się, z jakiego powodu szlachcic z rodu książąt sabaudzkich żegluje po wodach wielkiej Zatoki. Twoje imię?	Jemu może nie, ale innym.	Jesteś pan bogaty?	Jezu! cóż to było!	Kurara jest niewątpliwa. Paraliżuje mowę, oczywiście... krzyk... Paraliżuje nerw błędny. Również ruchy. Nie zostawia absolutnie żadnego śladu. Ani kropli krwi. Przypadek... Niech się pani uspokoi... Zaraz skończy...	Mam ci coś powiedzieć, Trot Czy ci nie przeszkadzam?	Mnie się nigdy nic nie przywiduje	Muszę.	Młody panicz już jest	Nie mogłeś to pracować?	Nie myślę, że i ja go nie będę zdradzać. On by nie zniósł tego.	Nie widzę nic.	Nie... nie... nic mi nie dolega!	Niechby się spalili ci bogacze, prawda, Władku?	No, dobrze, ale...	No, idźcie z Bogiem, a we wtorek przyjdźcie.	Oho!...	Otóż to jest! Lwem się urodzić, to nic nie kosztuje, bo to dar boski i rodzicielski; ale lwem się utrzymać ledwie dziesiąty potrafi.	Owszem, bardzo piękne. Komuż to baron wiezie taki prezent?	Pani Linde jest...	Panie prezesie, czy zechce pan przyjąć pewnego interesanta? Interesanta bardzo ciekawego.	Pobożanin głową potrząsł.	Pozycja społeczna mówił książę. brak inicjatywy...	Proszę	Radziłeś mi pan sam przecież trzymać się mocno.	Sakramencki klecha!...	Stłumię głos jego.	To jest skąd?	To nie jest kazanie arcybiskupa Grenady!To nie jest kazanie arcybiskupa Grenady wykrzyknął Lucjan, widząc, iż kolasa zatrzymuje się przed stacją.	To prawda! Widzisz, moja poduszka w ogóle nigdy nie była gruba, a teraz całkiem stwardniała i po wieloletnim leżeniu stała się płaska.	Tę kobietę, uratowali?!	Wicie, jako w Białce kościół zjedli?	Wola dwojga kochanków zwycięża wszystko	Z tym fajtłapowatym Murkiem pewnie też nie bawiłaś się w ciuciubabkę, lecz w...	Zabito go?	Zejde! Mów dalej!	Zimna, panie... aż zęby cierpną...	Zmów pierwej paciorek.	Zupełnie.	Zurückzurück (niem.)
Będzie miał książę dwa rożny do kuchni: jeden z waćpana, drugi z jego miecza, albo najmie waści za mistrzamistrz umundurowanie lub element stroju, świadczący o przynależności noszącego; tu mowa o suknie na mundury. będzie waspanem mierzył! Tfu, jak się waćpan nie wstydzisz, będąc człowiekiem i katolikiem, być tak długim, jak serpensserpens (łac.)	Masz słuszność, Szczurku! Jaki ty jesteś zawsze rozsądny! Tak, byłem zarozumiałym osłem, widzę to. Ale od tej chwili stanę się porządnym Ropuchem, tamto się więcej nie powtórzy, do samochodów już się tak gwałtownie nie palę od ostatniego nurkowania w tej twojej Rzece. Gdy wisiałem na krawędzi twej nory i ledwie mogłem pochwycić oddech, przyszedł mi nagle pomysł, świetny pomysł, co do łodzi motorowych. No, no, nie irytuj się, mój stary, nie tup łapkami, nie przewracaj wszystkiego, to był tylko pomysł, o którym nie będziemy teraz mówili. Wypijemy kawę, wypalimy papierosy, porozmawiamy, a potem pójdę pomaleńku do Ropuszego Dworu, włożę własne ubranie i puszczę wszystko w ruch tak jak dawniej. Dość już miałem przygód. Będę teraz prowadził spokojne, stateczne, rozsądne życie. Zajmę się ulepszeniem gospodarstwa i od czasu do czasu ogrodnictwem. Znajdzie się u mnie zawsze jakiś obiad, gdy przyjaciele przyjdą mnie odwiedzić. Kupię sobie konia i wózek, którym będę trząsł się po okolicy, jak za dawnych dobrych czasów, nim opanował mnie niepokój i zachciało mi się dokonywać jakichś czynów.	Tak... lecz pogróżka ta przeraża mnie; ja, panie, nie jestem wcale rycerzem i boję się Bastylji.	Bardzo, bardzo przepraszam ale jakże? To przecie Józef jest biednym chłopcem. Jeszcze póki mój brat żyje, ale, Boże kochany, niech oczy zamknie, to żyć nie będziemy mieli z czego. Pewno, że to bardzo pięknie być literatą, ale te mizeraki do gęby, za przeproszeniem, nie mają co włożyć. Jakże to...	Pozwoli jej opiekować się sierotami, doglądać chorych, pomagać nieszczęśliwym bez narażenia się na obelgi i krzywdy... Ona zawsze czuła do tego pociąg, no i dziś znalazła pole.	A kawalerya? Cóż to mój stary! zapominasz o czerwonych ułanach Poniatowskiego, o kirasyerach, o dragonach! Gdy Napoleon niecierpliwił się, że zwycięztwo to w tę, to w drugą stronę się chwieje, mawiał wtedy do Murata: „Przetnijcie mi to na połowę”, a my biegliśmy naprzód kłusem, potém galopem, raz, dwa i armia nieprzyjacielska padała, rozkrojona niby jabłko nożem. Szarża kawaleryi, mój stary, to grunt!!	Wielmożny sądzie, cały świat wiedział, jak to było, całe Lipce mogą przyświadczyć, co prawdę mówię. Służyłam u nich, to mi cięgiem spokoju nie dawał. O biedna ja sierota, biedna!... O dola moja nieszczęśliwa!... Abo tom się mogła obronić przed tylim chłopem?... Krzyczałam, to mę sprał i zrobił, co chciał... A gdzież ja się podzieję z tym dzieciąteczkiem, gdzie?... Świadki powiedzą i przyświadczą!	Bo tam, proszę pani, mieszka jego matka, staruszka, któréj smutno-by było rozstać się albo z synem, albo z miejscem, w którém całe życie przepędziła. Pan Lucyan bardzo kocha swoję matkę i dla niéj pozostał w N.	Czyż tak bardzo zła?	Więc to tak teraz jesteś ślubną żoną Barwickiego.	Ta myśl nieraz korciła umysły ludzkie Źle znamy postać tej planety. Wydaje się ona zmienna i nieustannie wzburzona. Widać na niej kanały, których pochodzenie i istota są nam nieznane. Nie jesteśmy więc pewni, czy ten sąsiedni świat jest trapiony i zbezczeszczony istotami podobnymi do ludzi.	Za co by się tam która miała na mnie zawzinać, skorom żadnej nigdy w życiu nie zahaczył!	Nie zazdroszczę mu, miłościwy panie, nie chcę nawet o zdradę go stanowczo posądzać, ale przysiągłbym, że nie nazywa się Babinicz. Czemu tedy prawdziwe nazwisko ukrywa? Czemu jakoś mu niesporo mówić, co robił przed oblężeniem Częstochowy? Czemu zwłaszcza tak napierał na to, by dragoni naprzód wyszli i by wasza królewska mość bez eskorty jechała?	Biedny młodzieniec on tak jak dzieweczka nie zna jeszcze, co to jest nadużycie.	Cha... cha... cha... no to wiernością jej zachwycać się trudno. Psiakość! Kobietom nigdy wierzyć nie można! Ależ odkrycie! Powinniście to jak najprędzej opublikować.	Bardzo szkodzi. Jestem marzycielem, a oni ośmieszają marzenia. Chciałby człowiek pomarzyć, przypomni nominację na gubernatora i wybucha śmiechem. Życie brzydnie. Jak to mówi nasz przyjaciel Malinowski?... A propos: dlaczego nie byłeś u nich wczoraj?	Czy zdarzyło się coś ważnego, matko, że trudzisz się o tej godzinie?	Nie, nie, co ty robisz, pocałuj mnie tylko, ja nie chcę teraz, dlaczego, poczekaj, mama by się zmartwiła, za dwie godziny, po ślubie, och, jakiś ty niedobry ach jesteś pijany, to okropne...	Dziwnie piękną się wydawała gdy czasu wjazdu po męzku była przebraną.	Jeśli moja przyszła pani się zgodzi.	Syn mój nie żyje?... Sara oskarżyła się o dzieciobójstwo?... Czy szaleństwo padło na jej duszę?...	Tak jest, proszę waszej wielmożności, Jan był moim bratem.	Tak od rekinów i od ludzi!	Tak, prawie!	Tak.	To nie do uwierzenia zawsze był taki spokojny, trzydzieści lat patrzę na niego.	Toć krzyknął, żeby poczekać. Pewnikiem przyśle kogo po jagody, może nam się uda dowiedzieć, co znaczą te dzwony. A może...	Więc przypuśćmy, że mi się uda. I co dalej?	Powiedzże mamo, ojcu, że go mimo to nie kocham. To był żart. Nie myślę wychodzić za Berlinga!	Bo my do niego chcemy jechać z pokłonem, aleć to podobno jeszcze z UpityUpita (lit. Upytė) mówił Pakosz	Kiej pomarł, to wam jego część przychodzi do działu.	Spróbuję i jeżeli pozwolisz, kuzynko, w twoim towarzystwie. Gdyż podobno mamy razem spędzić wakacje. Czy tak?...	Gdybym był ze dwadzieścia lat młodszy, Łucyo, a ty gdybyś była o jakie dziesięć lat starszą, kto wie? możebyś i na prawdę została jeszcze panią Wikową! Mój Boże, w końcu człowiek wychodzi na starego psa morskiego, nim podrosną najładniejsze dziewczęta! Ale Esben niech pobiegnie na ląd i obstaluje trzy porcye rosołu i pieczeni, bo będziemy tu jedli obiad na okręcie. Potem Esben ugotuje takiej kawy z cykoryą, że możnaby nią samego króla uczęstować; jam go nauczył klarować ją karukiem. Chodźcie teraz do kajuty. Ja z moją grubością muszę się wykręcić na bok, bobym inaczej nie przeszedł; nigdy się w życiu z nikim nie kłóciłem, tylko z jednemi drzwiami mojej kajuty, które mnie wiecznie szczypią po żebrach. Toć i ja kiedyś byłem cienki, jak kakerlak!	On mi powiedział, że zawiezie mnie do krewnych, do Berlina, na cały ten czas... wiesz...	W każdym razie na wodach Pacyfiku, w skrajnej pustyni wodnej. Co do czasu, wedle moich orientacji przebujaliśmy na fali jedno popołudnie, całą noc i ranek aż do chwili obecnej.	Jakoż to? Onym oczkiem? Nie może być.	Ale uprzedzam, że stracisz pan bardzo ciekawy spektakl	Ależ jestem na rozkazy wszystkich z Mariampola. Co prawda, karnawał to gorączka.	Kapitan Leclère nie poruczył ci przed śmiercią żadnego listu do mnie?	Kiepska sprawa Dlaczego właściwie to zrobiłeś?	Mimo to nie widzę dla nich dość wyraźnej sytuacji.	No, to mi zreperuj młocarnię!	To prawda. Zatem dlaczego zostałeś?	Za nikogo nie pójdę	A Trzeba bardzo kochać kobietę, aby dla niej czynić takie poświęcenie...	A my, co nam należy co Bogu, to Bogu, co panu to panu, a co poborcy to poborcy.	Brzmi to łatwo	Co to? skąd to?	Pan jest sloszliwy ja pytała, czy to trudno wymiślić cosz, taki pomysł?	Uwięziono? Jakże? To waszmość był pod kondemnatąbyć pod kondemnatą (łac.) zapytał on szlachcic siedzący przy dziadku i pijący miód z kubka.	Wyjeżdżam dziś wieczorem do Ameryki	Ja nie wchodzę w subtelności; chodzi mi o wielkie rysy. FilozofDalej: co dała nowa logikanowa logika (...) Bertrand Russell (...) mając do rozporządzenia cały potworny aparat, który wytworzyli obaj z Whiteheadem angielski filozof i matematyk., chyba jedynie w tym celu, aby umożliwić ludziom operującym znaczkami lekceważenie każdej myśli wyrażonej inaczej jako nie dość ścisłej. I słusznie powiedział PoincaréPoincaré, Henri Jules (1854–1912) logik, człowiek uprawiający logikę matematyczną, czyli logikę symboliczną (daw. zwaną logistyką).: „Macie skrzydła, powiadacie, czemu więc nie latacie?”.	Panie nie mogę opuścić fortu, który mi powierzono.	Ja o żadnym strasznym sekrecie wiedzieć nie chcę! Po co ty masz mi o nim mówić? Ja nie ciekawy!	Źle nie wyjdzie gdy mnie posłuchasz! Śmiało, z góry, nie zwłocząc uderzyć na nich potrzeba.	Ależ ja nie mam wytrwałości ani silnej woli Jip! Ty wiesz, że nie! Pocałuj Jipa i nie mówmy już o tym.	A gdzie król?	Ba! i jak jeszczemjeszczem (...) nie widział	Czasem Dziś taki dzień, że dam miski, postawicie je przed Niją.	Czemu? Oto nie chciałam... nie chciałam, by został kochankiem zamężnej kobiety!	Cóż zdrajca Angelo?	Ej, panie Beautrelet, pan przesadza. Przecież nie ukradł całej kaplicy. Nie tknął przecież żadnego kamienia z tego muru.	I nie ma pan powodu	I nikt, panie hrabio, nie ma zostać w domu?	Jakżeby nie? Mam...	Jesteś nim, o panie! jesteś nim, odkąd noga twoja na Księżycu stanęła!	Nic nie wymyśliłem, ani nic nie układam, prawdę tylko mówię najszczerszą.	Przy jej kolebce	Stryjek mój consulconsul (łac.) adwokat, prawnik; tu: wójt.. Wiem, że cyrulik, który opatruje rannego, donieść ma o nim marszałkowi pod winą czternastu grzywien.	Wiadomo: zawsze pierwszy dzień markotnie na nowym miejscu	Wytresowane są, a zresztą jest sposób: Nie	A ja mam doskonałe ryby, mięso, placki i wino koszernekoszerny szybko wtrąciła Tafet.	A ja, wiem.	A moje wdowy?	Aha! Podrzuciła jakaś miejska lafirynda. Pański bękart. Ha, trudno. Lepszy znajda niż nic. Boża w tym wola.	Borowiecki, kto woła?	Chcę pracy.	Chcę tego, czego chce Bóg.	Czego pan chce?	Czwórka i szóstka! Jestem wygrany dwa punkty i mam prawo wyboru.	Czy zrozumiałeś, przyjacielu Ned?	Dzień dobry, mój drogi Popinot	Dziękuję ci, dobre dziecko	Dziękuję...	Jedna ona zazulazazula (z ukr.)	Jestem Roda	Jeszcze czego!	Juści, u Kozłów se dochodzi sierota.	Księżniczka dawno już zdjęła z głowy koronę i umie pracować jak prosta robotnica. Pokochaj ją, mateczko!	Matce, żonie wielebnegowielebny	Moja godność?	Może pan.	Oto przy tym świadku panią przepraszam, jeżelim co przeciw niej zawinił.	Siądź... Ile ty masz lat? Poczekaj!...	W czym?	Zacna z wacpani białogłowa, co praktykuje święte przykazania: „Więźniewięźnie pokrzepiać, pocieszać.”.	Zaraz przyjadę	Zatem poproszę mego ojca i wuja, którzy pełnią służbę przy królu, aby wspomnieli kanclerzowi o panu.	Zwycięstwo Pąsowy bierze Yunga...	Ładnie tam u cioci Noemi?
Słowo honoru! I muszę panu powiedzieć, że matka jeszcze nigdy się tak nikim nie zainteresowała, jak panem.	Nie udawaj głupszego, niż jesteś i nie śmiej się, i nie pluj w kawę, bo to oznaka złego wychowania. Ja chcę oczywiście powiedzieć, że bankiet odbędzie się wieczorem, ale zaproszenia muszą być napisane i wysłane natychmiast, i to ty musisz je napisać. Siadaj więc przy tym stole; leżą tam stosy papieru ze złoconym i niebieskim napisem „Ropuszy Dwór”	Mój Jurku, ja tu zaatakowałem karnet panny Stefanii i twoja pozycja w kotylionie bardzo mi się nie podoba. Nie chcę z tobą batalii, mając nadzieję, że sprawę załatwimy polubownie.	Patrzajcie! wydrwigrosz! Już mnie teraz nie złapiecie; syn w domu, prawda że coś niedomaga; ale to młode, to się wychoruje i diabli go nie wezmą.	„Może się wydawać brzydka tym, co jej nie znają, ale przyznaję że ma duszę” rzekł du Tillet „Ale ile ma?”	Jesteś pewien że wolno tak po prostu zaproponować tej kobiecie trzydzieści tysięcy franków na komitet wyborczy jej męża? Jest aż tak podła? Jeżeli się nie mylisz, to trzy tysiące powinny w zupełności wystarczyć.	Przyszłość objawiają nam bogowie i od bogów dana nauka... są chwile w których się ona przed nami odsłania, są dnie ciemne kiedy ją dójrzeć trudno... i Sybille nie codzień wróżyły...	To bardzo nieprzyjemne, ale jej nigdy nie uczynimy comme il faut marszczony kołnierz; falbana noszona dawniej przy kobiecych kołnierzach i czepcach., uczesana w pięknie upięte warkocze, z kórych to dwóch powodów uważała się za bardzo elegancką i dorosłą osobę.	Kapitalna sprawa, o której mówiliśmy kiedyś stała się ciałem! Finot, ten człowiek bez cienia talentu, jest dyrektorem i naczelnym redaktorem tygodnika Dauriata, właścicielem szóstej części, która go nic nie kosztuje, i ma sześćset franków pensji miesięcznie. Ja, mój drogi, jestem od dziś rana „naczelnym” naszego dzienniczka. Wszystko się odbyło, jak przewidywałem owego wieczoru; Floryna była wspaniała, zakasowała księcia de TalleyrandTalleyrand, właśc. książę Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1754–1838)	Milczeć! Byłem pijany. A zresztą ( ) bądź moim przyjacielem. Ja odpowiedzialności żadnej nie biorę Będę ci mówił „ty”. Przy tym nie zapraszałem cię zupełnie byłeś pijany Umilkł, namyślając się jakby nad czymś niezmiernie przykrym, wpatrzony w pogmatwane desenie wschodniego dywanu na ścianie. Genezyp uczuł się dotkniętym.	Stanowczo nie widzę. Jego obfite kształty rysują się przed oczyma mej duszy wygodnie rozpostarte na tym oto łóżku i pogrążone w krzepiącym śnie.	Owszem i są one bardzo uzasadnione: czemu go nie chcesz widzieć, jeśli ci nic nie wyznał? Ale on wyznał ci swą miłość: gdyby jedynie milczenie zdradziło jego uczucia, nie zrobiłaby ona na tobie takiego wrażenia. Nie mogłaś mi powiedzieć całej prawdy, ukryłaś mi z niej wiele; pożałowałaś nawet tej trochy, którą mi wyznałaś, i nie miałaś siły iść tą drogą dalej. Jestem nieszczęśliwszy niż mniemałem, najnieszczęśliwszy z ludzi. Jesteś moją żoną, kocham cię jak kochankę, i widzę, że kochasz innego. Ten inny to najmilszy człowiek na całym dworze i widuje cię co dzień, i wie, że go kochasz. Ha! Jak mogłem myśleć że ty przezwyciężysz swą miłość? Musiałem chyba rozum stracić, aby wierzyć, że to jest możliwe.	Tak, ja! Rzucasz się na mnie, odwracasz ode mnie, który ci byłem prawdziwym przyjacielem, ale powtarzam: dla zwady potrzeba dwóch wrogów, a ja twym wrogiem nie będę i pomimo wszystko, pomimo twej woli pozostanę przyjacielem. Wiesz teraz, czego się masz spodziewać.	Chwilkę cierpliwości! Nie zmusisz dębu, by wyrósł w rok jeden... a przecie Stara Anglia więcej sobie lat liczy, niżby ich mieć mogło dwadzieścia pokoleń dębów. Usiądźmy znowu i podumajmy trochę. Co do mnie, to nie potrafię objąć myślą więcej jak jedno stulecie naraz.	Tylem się wody w Pilicy ożłopał, że rychło patrzeć, jak mi się ryby w brzuchu wylęgną, ale to lepsze od wody.	Masz to jeszcze śmiałość pytać, co? Nie ciągnij mnie za język, bym ci czego nie rzekła!	Bo przecież to nie jest występek, że Helenka nie chce iść za pana Solskiego, jeżeli go nie kocha. Bez miłości...	Co się tu takiego stało?	Dowiedziałem się tego od jednego z towarzyszących mu żołnierzy, który później zjawił się tutaj: Van Gould na karaweli hrabiego z Lermy popłynął ku wschodnim brzegom jeziora, omijając tym samym waszą flotę, i przybił do Coro, gdzie, jak wiedział, rzuciła kotwicę hiszpańska fregata.	Tyle mórz przebyć aby zabawić tu zaledwie parę tygodni! Ale znam się od dawna ze słonymi tymi wodami, serce rwało się do starych przyjaciół i oto przybyłem.	Nie! Powziąłem zgoła inną myśl. Ludzkie stado nie powinno wiedzieć, że maczam palce w tej całej sprawie. Poluj na własną rękę. Ja nie pragnę ich oglądać!	Tak Przyjechali tu dla interesów, a ja z tego skorzystałam... Jednakże miałam na celu nie tylko odwiedzenie was i zadośćuczynienie żądaniom przyjaźni. Nie lubię, Trot (może to uprzedzenie z mej strony), ale nie lubię puszczać ojca samego z nim.	Co się wykonywa głową i ręką. Na przykład:skan 68 zrobić w Niemczech porządek, zmusić rząd do ustąpienia, przepędzić bolszewików i Żydów wszystkich partii, zapalić ogień radości i wypowiedzieć wojnę.	Dziękuję, z całego serca dziękuję. Nigdy panu tego nie zapomnę.	Naprawdę? Nigdy mi o tym nie mówiłeś, ojczulku.	Otóż chcę być szczery. Dla pańskiego dobra, a nie przeczę, że i dla mojego. Dziś tylko ten traci, kto jest głupi.	To nie, ale ja sądzę, że życzliwość ludzi zyskujesię w najprostszy sposób: przez własną życzliwość dla nich	Wiesz co? Przed chwilą myślałem właśnie o tobie. I akurat zjawiłeś się.	Żeby wszystko młode, gdy słabe duszą... Boże!... samo się wyniszczyło, pełło jak chwasty.	A więc pan nie wierzy w olbrzymie mątwy?	Ale czyby nie można przeciw temu wystąpić?	Boisz się?	Czemuż to ma z tych murów kamień na kamieniu nie pozostać?	Dlaczego się chowasz?	Jesteś wciąż tym samym dzieckiem, jakim okazałeś się w obrazie swego życia Młodzieniec powiedział sobie: „Jeśli król waży się aż na zbrodnię, mój dobroczyńca jest zgubiony; trzeba udać, żem otrzymał list za późno!” I spał do godziny, w której zabijano faworyta...	Może za prędko idziemy, pani się zmęczy!...	Nie mam zeszytu, ach, dziaduniu!	Nie mogę. Ani jednego listeczka!	Nie.	Przeszli Sierocy Bród; potem kierując się na ryk wołów poszli ku Kałusikowi. Woły pobrali i stoją na Jurkowym polu.	Temu nie mogę negować!	To jakby ktoś powiedział: dzień zaczyna się razem z nocą. Czy ty masz zamiar porwać Ligię?	Z Kwinty, do Turenii; bez wypadku; alchemii, ile się zmieści w zadku.	Słyszałeś?... Już się skończyło! Czas ci odejść... ale wpierw podejdź ku mnie!... O mała, mądra Żabuniu, podejdź ku mnie na chwilę!	Ja wiem, że wy co tydzień tak robicie... to ja i pilnował, żeby was kiedy tu złapać... ot i dopilnował... Nu, gejgej (jid.)	Oto jest cała historia moich nieszczęść, pozostaje mi tylko jeszcze dodać, że ze wszystkich, którzy opuścili ze mną królestwo; aby mi służyć, tylko ten jeden brodaty giermek mi pozostał, reszta zginęła podczas wielkiej burzy w porcie. Tylko my dwoje ocaleliśmy, płynąc na desce, i ta okoliczność utwierdza mnie w mniemaniu, że niebo zachowuje dla mnie dni pomyślniejsze.	Czyż życie moje ma jakąkolwiek dla pani wartość, że żądasz tego ode mnie?	Otóż to. I to przewidziałem. Jeżeli trudno namówić kogokolwiek do zaryzykowania większej sumy pieniędzy, to przyzna pan, że nic łatwiejszego, jak mu to odradzić, prawda?	Panno Janino, kto jest ten pan Głogowski? Bo mężuś mówi, że bardzo rozumny...	Wiesz równie dobrze, jak ona i my wszyscy, kto najprędzej otrzyma ową palmę.	A to co jest?	Bo stanowczo za dużo pijesz.	Dantèsa! Czy go znałem, mój Boże, tego biednego Edmunda! I to jak! Był to nawet jeden z moich najlepszych przyjaciół!	Dawać je tu.	Ku niemu szliśmy prosto. Ukląkłem mimowolnie przy jego kolanach; z uprzejmym wyrazem położył mi rękę na ramieniu i, pamiętam jak dzisiaj, w te mówił słowa:	O ile pamiętam, to zanim nas zmorzył śpik, opowiadałeś mi, że ożenek i płodzenie potomstwa są zaćmieniem prawdziwego świata, są zawadą na Drodze. Czy w twoim kraju dzieci spadają z nieba? Czy ową Drogą ma być śpiewanie takich piosenek?	Pan dobrodziej, jak widzę, żonaty?	Są u mnie.	To masz prawdę! Jać niedawno żyję na tym świecie i więcej może lat stoi przede mną niż za mną, ale przecież coś jeszcze dawniejszego światu zarwałem. Inny świat, inni ludzie. Z czynów pozostały wspomnienia, z mężów hałaśliwi żakowie, z czynnego ducha, jak to dobrze waszmość powiadasz, czcza tylko prozopopeja! Tak to jest u was, tak u nas, tak podobno i w całym świecie.	Wykurzymy was stąd jak jaźwcówjaźwiec	A czego wy z gościńca zjechali?	A czy to jest dla ciebie ważna wiadomość?....	A jaki to Żyd?	A więc postanowione?	Ale słuchaj, z serca!	Ale ten budynek rejentalnie będzie opisany jako wasza własność i wasza szkoła...	Ale waszmość sami sobie najszkodliwsi być możecie	Cóż ten Żyd, jest?	Dobranoc. Dziękujemy panu, Crandall. Strasznie dziękujemy. Dobranoc.	Dosyć. To prawie jedyna moja znajomość w Warszawie. I przytem bardzo lubię panią Emilię.	Dużo ludzi chciałoby być na jego miejscu	Dwa złote, ciociu	Hm, panie drogi, gorączka silna, nawroty częste...	I do jakiegoż wstąpiła klasztoru? zapytał z trochą ironji hetman.	Jaki blady	Laudetur Jesus ChistusLaudetur Jesus Chistus (łac.)	Mieszczanin, Pozycja społeczna	Niech żyje szanowna utopia!	O!	Obie? Ileż ma córka?	Od synów Mów, mów mi o nich długo, wiele...	Osiemnaście.	Pan mówisz?	Panu powinno bardzo na tym zależeć, panie Gray.	Pewno, pewno... zaraz zrobię kawkę...	Precz! Morderco! Na pomoc!	Przechylony przez parapet loggii widnieje z daleka...	Są jednak okoliczności, w których uczciwość nakazuje...	Tak nieraz sypiałem na gołej ziemi.	Tak, Wasza Dostojność. Wyszedłem sam z seminarium jedynie raz w życiu, aby pomóc księdzu Chas-Bernard w przystrojeniu katedry w Boże Ciało.	To ja jestem ja, hrabia de Wardes.	To jedź, trutniu, na ostatku!	Tylko dwie tylko Don Cirongilla i Feliksa Marsa.	Więc...	Wobec tego może wstrzymać dalsze popieranie rozwodu?	Wszystko, panie hrabio Absolutnie wszystko.	Za wszystkie moje zasługi o tę jedną proszę nagrodę!	Zawsze jestem wesoły...	Ze spojrzenia oczu.	Żeby to najjaśniejsze pioruny zatrzasły!
Tak gdyby jej nie spalono, nie uwierzycie, w jaki okropny sposób obchodziliby się z nią jej krewni. Obcięto by jej włosy, dano zaledwie garść ryżu jako strawę, odpychano by ją od siebie. Byłaby uważana za istotę nieczystą i umarłaby gdzieś w kącie jak nędzny pies. Dlatego obawa przed tak strasznym losem znacznie silniej niż miłość lub fanatyzm religijny skłania do ofiary te nieszczęsne istoty. Czasami jednak ofiara jest rzeczywiście dobrowolna, nieraz rząd musi użyć swej władzy, aby temu przeszkodzić. Przed paroma laty, gdy mieszkałem w Bombaju, młoda wdowa prosiła gubernatora, żeby pozwolił na spalenie jej wraz ze zwłokami męża. Łatwo się domyśleć, że gubernator odmówił. Wtedy wdowa opuściła miasto, schroniła się pod opiekę niezawisłego radży i tam spełniła ofiarę.	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	Ale, panie Czepiel, tknął mego syna. A przecież to było takie proste: uznawaliście, że mój syn niesłusznie Dominiaka wydalił, należało do mnie przyjść i powiedzieć, zamiast doprowadzać do takiego skandalu. Nie spodziewałem się tego, że na starość doczekam się takich od was dowodów życzliwości.	Ja znowu mam pretensje do sędziego kryminalnego. Pozwala Żanetce muzykantce wałęsać się z tłumem gachów po całym placu i gzić się pod portykiem Św. Benedykta Beturneńskiego. Łazi z kąta w kąt w brudnej koszuli i zabłoconej spódnicy i moczy nogi w każdym ścieku. To wstyd. Place publiczne winny być zarezerwowane dla dziewcząt tak ubranych w środku i na wierzchu, by się tam warto było pokazać każdemu w sposób nie ubliżający honorowi.	Nic nie rozumiesz Przecież to koniec. Koniec świata. Teraz morze dotrze i tutaj, skoro są tu te Płazy. A ja się do tego przyczyniłem. Nie powinienem był wpuszczać tego kapitana... Ludzie kiedyś powinni się dowiedzieć, kto był temu winien.	Niech się pan mer nie żenuje, niech mnie nazwie łotrem, złodziejem, oszustem. W interesach to się mówi takie rzeczy, bez niczyjéj obrazy. W interesach, widzi pan, każdy za sobą trzyma.	No, nie groziło mi właściwie niebezpieczeństwo. W owym momencie nazbyt zajmowali się sami sobą, aby zwrócić na mnie uwagę! Zresztą zachowywali się strasznie przyzwoicie i uroczyście. Dziewczyna mówiła o Bogu i o grzeszności ludzkiej woli... niby proboszcz z kazalnicy... a on odpowiadał „tak” i „amen”... niby zakrystian. Prosił ją także, aby po powrocie do domu zagrała mu znowu ten piękny psalm, który przygrywała mu już poprzednio... tak, tak... po prostu nabożeństwo, bardzo budujące dla mnie, ponieważ tak rzadko chodzę do kościoła.	Ja z ufnością do pana przychodzę bo nie każdemubym nawet zwierzyć się mogła o co idzie. Mój ojciec oskarżony jest o tajemny arjanizm, był uwięziony... uszedł z więzienia... majątek nam zasekwestrowano.	Mój królu! mój klejnocie!... Nie gniewaj się na mnie...	Patientiapatientia (łac.) zaśpiewał tamten przez nos. Sięgnął pod zydel i z kufla glinianego z cynową nakrywą tęgi łyk piwa pociągnął. Zaraz potem, nos czerwony pomiędzy papiery wetknąwszy, wziął się na nowo do czytania.	Te zalety przebijają się zawsze w rozmowie i w zachowaniu, pomimo skromności, ale nie ma potrzeby się przechwalać	Bo jak się urodziłeś, wtedy to drzwi ogrodu zostały zamknięte, a klucz zagrzebany. I dziesięć lat był ogród zamknięty.	Ten pan nie rozumie po angielsku?... Czy on nie obrazi się, żeśmy z nim nie rozmawiali?...	Potępiasz go pan zapewne za to że katastrofę tłumaczył jako naukę daną przez Boga niedowiarstwu i pysze. Zarzucasz mu, że wskazał, jak naród, dotąd wybrany, teraz jest karcony za bunty i odstępstwa. Czyż miał się wyrzec wyjaśnienia tej tragedii?	Kto mieczem wojuje, od miecza ginie, bo taka to już jest fortuny odmienność To jest szalony Kozak i tym szaleńszy, że desperat. Okrutna wrzawa podniosła się z jego powodu między nami i między hultajstwem. Myśleliśmy, że do wojny na nowo przyjdzie, bo książę pierwszy zakrzyknął, że układy złamali. Chmielnicki chciał, było, Bohuna ratować, ale chan się na niego zawziął, że to powiada: „Moje słowo i moją przysięgę na hańbę podał.” I Chmielnickiemu chan wojną zagroził, a do naszego księcia przysłał czausaczaus i z prośbą, żeby książę sprawy z tego nie czynił, a z Bohunem postąpił jak ze zbójem. Podobno też i o to chodziło chanowi, żeby Tatarzy jasyr mogli spokojnie odprowadzić, którego tyle nabrali, że za dwa hufnalehufnal	A, ja to bardzo dobrze rozumiem. Cóż? żałuję, że wam pomódz nie mogę. Plersch do portretów ma wiele zdolności, szczególniej do kobiecych. Dla fantazyi kazałam mu raz piękną chłopiankę malować, i tak mi ją na boginię Florę wystroił...	Dzięki Bogu nie żyjemy w czasach, w którychby ofiary krwawe były potrzebne. Syn pani niech mi tylko obyczajem przodków da serce swe, a innej ofiary, da Bóg nie będę wyciągał od niego.	Ha, ha, ha, wiesz Berta, że to jest pyszny witz. Fryc i obrzydzenie wesołego życia! Ty jesteś znakomita, to ty niewiele znasz swojego męża	E! przecież to nie mogą już być dzieła rycerskie to pewno jacyś poetkowie. Otworzył teraz pierwszą lepszą pod ręką małego formatu książeczkę i znalazł w niej Dianę de MontemayoraJorge de Montemayor (ok. 1520–1561) E! to tam biedactwo może ujść wszystko ognia To maleństwo nie może tyle złego narobić, co te giganty rycerskie. To przynajmniej trzyma się jako tako zdrowego rozumu i nikomu go nie wykoszlawi.	Bo i życie moje teraźniejsze zawiera to samo, a nawet jest tylko wielkiem nic.	Ciekawyś, to ci powiem: od tej niedzieli, co ksiądz proboszcz zapowiedzi z kazalnicy czytał Jana Śliwy z Maryjanną Skowronkówną!	Czy to tak wygląda sprawiedliwość?	Czy świadek, jako komendant posterunku w Radoliszkach, otrzymywał jakieś zażalenia od ludności na Kosibę?	Lecz jak to być może, pani że wylądowałaś w Osunie, gdzie wcale morza i portu nie ma?	Przepraszam że nie mówię po polsku, język to który polerowniejszych myśli teraźniejszego wieku wyrazić jeszcze nie jest w stanie; rozumiem go, ale używać nie lubię, czekając aż go ci panowie (wskazał na literatów dworskich) ostatecznie wykształcą; mówmy po francuzku podczaszycu. Pan jak widzę nie przypomina mnie sobie?	To dobrze brzmi, czytaj	Wiele by o tym mówić potrzeba Bóg tylko wie, czy Dulcynea egzystuje lub nie, na świecie. Ja nie chcę zgłębiać tej tajemnicy; uważam zawsze Dulcyneę za damę najdoskonalszą, godną szacunku świata całego, dowcipną, grzeczną, skromną i przyjemną, na koniec za osobę wysokiego rodu, ponieważ tak znakomita piękność nie może być niskiego pochodzenia.	Jakbym to ja za miłosierdzie nagrody potrzebowała? zawołała. Ciężar to będzie wielki, bo cudzy w domu, to swój z nim już jakby obcym był. A Ja mam i tak na głowie dużo, do snu im śpiewać nie będę.	Panie Henryku Marjanie Zaleski! wytrwaj pan w tak wielkim zamiarze, nie zważaj pan, że filisterja i ludzie, którym trochę brak tutaj drwią z tej kołowacizny, nazywają to bezcelową zabawką, marnującą czas i zdrowie, że niektórzy doktorzy higjeniści wystąpili przeciw temu sportowi w imię zdrowia, że kobiety są przeciwne temu z jakichś swoich tajemnych racyj, drwij z tego, panie Henryku Marjanie Zaleski, i idź prosto przez przeszkody do szampjonowania, na sławę kraju i rodaków.	A czy tam... czy tamtejsi mieszkańcy nie są przyjemni?	A więc, panie Kwiatkowski a więc, ponieważ pan znasz pana Karłowskiego, chciéj wyszukać jego mieszkanie i powiedziéć mu, że pragnę go poznać bliżéj.	Ale to oni nas tu o głodzie trzymać będą! zawołał chłopiec Francem zwany.	Anno świat mną wzgardzi i ty mnie kochać nie będziesz... Szczęście opuściło Augusta, jestem zwyciężony... pobity... wyzuty ze wszystkiego.	Bardzo mi miło...	Czy słowo uczciwości?	Juściż nie zawsze, ale trafić na wyjątek trudno i rachować na takie szczęście, to Pana Boga kusić. przez sieni	Kiedyś cię znałem ale któż za was zaręczy i powié co jutro będzie?	Mały Przyjacielu całego świata co to ma znaczyć?	Mniejsza o to, wejdźmy w każdym razie do pana, bezpieczniejsi będziemy, niźli tu na progu.	Musiałeś wykraść Sperlingowi żonę przecież to ona cię uczyła.	Na Szweda, miłościwy panie!... Nic tu już więcej nie wysiedzę, bo czegom chciał, to już mam: to jest, łaskę twoją i grzechów dawniejszych odpuszczenie... Pójdę do pana Czarnieckiego razem z Wołodyjowskim albo i z osobna będę nieprzyjaciela podchodził, jako dawniej ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Nie, nie. Tylko... jest tam teraz moja żona. Jeżeli ją pan spotka...	Niech sobie pohasa... niech sobie pohasa! Któż wymaga od źrebięcia, by od razu dźwigało wielkie ciężary? Niech sobie pobiega z karawaną, jak nasze wielbłądzięta... ot tak, na los szczęścia. Wziąłbym go z sobą, ale...	No, pani może z tego coś mieć	Ot, i masz zegarek z brylantami, jołopie!...	Posłusznie melduję, panie generale, że nie byłem.	Tak ty jej szukaj	To chyba sobie dworować chcesz ze mnie?	Tylko tyle! Odrobina!	Uchodzi za człowieka bardzo miłosiernego. Ojciec Święty zrobił go rycerzem Chrystusa; tego zaszczytu dostępują zazwyczaj tylko książęta; otrzymał go za znakomite usługi, jakie oddał chrześcijanom na Wschodzie. Ma też kilka wysokich orderów za przysługi wyświadczone różnym władcom i państwom.	Ważne są listy od zagranicznych królów, od różnych fabrykantów, od różnych wielkich pisarzy.	Wysłał mnie rycerz Zbyszko z Bogdańca, za którym kopię noszę, a który od tura na łowach pobit sam nie mógł ku wam.	Za to.	A ja pana kocham, bo pan jest porządny szlachcic, prawda ciociu?	A kompatriotkom?	A pieniądze?	A tak, co dalej... No, dalej sprawy zaczynają śmierdzieć.	Ale co z powozem i końmi?	Ależ... ja nie rozumiem...	Bardzo dobry człowiek, bardzo!	Byle nie na naszym...	Carissimo perdonnaCarissimo perdona (wł.) rzekł Jezuita	Chodźmy!...	Damy samymi niderlandzkimi talarami.	Dziękuję ci! Dobry z ciebie bursz!...	Gród mocny	Ja panią tam zaprowadzę	Ja z Vodnian	Ja?...	Jak długo zabawi pan w Londynie?	Jakże tam idzie ci w szkołach?	Już idę mamo	Kobieta, Ksiądz wzdychał wikary z politowaniem.	Mości panie cóż dziwnego! Ja bym oto te moje pięć palców za nią oddał, chociażem nimi chorągiew zdobył.	Muszę...	Nawet teraz nie chcesz mię oceniać.	Nie co dnia teraz mają ludziska mięso	Nie mamy ani chwili do stracenia. Zapakuj w moją walizę wszystkie moje przybory podróżne, suknie, koszule, obuwie itd., nie przebierając, byle jak najprędzej.	Nie nie trzeba mówić o umarłym. Ale ja jeszcze żyję.	Nie wiem, Ewuniu...	Nie, pani, tego nie twierdzę, zwierciadło nie ma duszy ani osobistości, żona...	Niepodobna, pani, niepodobna dopókiś uwięziona, nie otrzymasz przeze mnie wolności; dopóki żyjesz, nie stracisz przeze mnie życia.	Nieprawda! Wincenty jest bardzo porządny i miły! Robi nam śliczne wiatraczki z drzewa, wózki i wszystko, co chcemy!	O głodzie	Obaj siebie warci, a i pan nie lepszy	Osuszać...	Pamięć jego z życiem zgasła!	Pan sędzia nie wierzy?	Panie pan twierdzisz, iż zastałeś panią de Bargeton w dwuznacznej sytuacji z panem de Rubempré?	Symbole siedmiu planet. Ten tu, w kształcie kółka, z krzyżykiem u spodu	Tak pan sądzi? Mam świadków. Raczcie panowie wejść.	Tak, stryjaszku, źle bardzo słychać... za kilka dni mają nas zlicytować	Więc gadaj, dlaczego uciekłeś z domu?	Więc jednak nie chciałaby pani, by ojciec porzucił interesy i został urzędnikiem, lub poprostu bezrobotnym?	Wszystko dobrze, Iwanie Wasiljewiczu. W kazańskiej guberni do głodnych chłopów kartaczamikartacz	Wy, siestrica, jedziecie jutro?	Wówczas będziemy działać stosownie do okoliczności	Z czym?	Znam typy tego rodzaju takie bawidamki. Nie znoszę takich.	Zyrun! Patrz ino na stary dąb... na stary dąb...
Panie ochmistrzu... tędy, tędy, prosto nad rzekę przeczucie mi mówi, że ich tu gdzieś znajdziemy. Pewnikiem polecieli wykąpać się, bo to i ręce, i twarze muszą mieć uwalane jak nieboskie stworzenia.	Nie. To by nie była wzgarda... Ja wiem, że pani dla żartu tylko spytała, ale ja odpowiadam poważnie... Czy pozwoli mi pani mówić?	Mój drogi panie umyślnie traktowałem wobec pani całą sprawę bardzo lekko, bo nie chciałem jej przerażać; zresztą to raczej pana dotyczy i to bardziej niż pan myśli... Nie radzę panu zbytnio żony zaniedbywać; jest to temperament bardzo bujny i zdrowie zastraszająco silne... To wszystko oczywiście musi na nią oddziaływać. Natura ma swoje prawa, które, jeżeli się je zapoznaje, umieją same nakazać posłuszeństwo. Pani może dojść do stanu chorobowego, w którym gorzko byś pan żałował swego zaniedbania... Jeżeli ją pan kocha, trzeba ją kochać nieco wyraźniej; jeżeli pańska miłość już wygasła, ale zależy ci na tym, aby zachować matkę swoich dzieci, środki zaradcze należą wprawdzie do zakresu higieny, lecz decyzja w tym względzie może wyjść tylko od pana...	Zamydliłem im nieco oczy bo chociażby gnał bez wytchnienia, to nie będzie tu wcześniej niż jutro rano. Ale osiągnąłem swój cel. Zapewniłem kilka godzin spokoju pokonanemu stronnictwu. Nie wspomniałem im jednak ani słówkiem o Sotillu z obawy, żeby znowu nie zachciało się im opanować portu, co mogliby uczynić bądź to żeby go powitać, bądź też żeby mu się opierać	Biedny Tomko! odezwała się Słyszałam raz w Ewangelij, którą czytał organista w wielkim tygodniu, że jakiś pogański czy żydowski książę pytał się Chrystusa prawda to nasze wiejskie życie, prawda to żywot spokojny w kwiecistych sadach, na złotych łanach naszych! Myślicież, że co lepszego znajdziecie gdzie nad prawdę miłości, wiary i nadziei?	To jest dość przyzwoite ale mnie to nie uspokaja co do Pławickich i co do mnie.	Głód, Wojna mówił, przeciągając się w kulbace dawny, starożytny; tu D. lm antiquorum: starożytnych.: wielkiego Pompejusza i Cezara, ale pan Czarniecki nową modę wymyśla. Przeciw wszelkiej jest to regule trząść brzuch przez tyle dni i nocy. Z głodu już imaginacjaimaginacja (z łac.) buntować się. we mnie poczyna i ciągle mi się zdaje, że gwiazdy to kasza, a księżyc sperka. Na psa taka wojna! Jak mi Bóg miły, tak z głodu chce się własnemu koniowi uszy obgryźć!	A cóż ja mogę więcej zobaczyć nad to, co już widziałem?	Jaka podobna do tamtej... Zrozumiałaś go dobrze, moje dziecko. Niechcący wypowiedział się wyraźnie. Ale jakież było zakończenie waszej rozmowy? Musiał coś więcej powiedzieć nad to, co powtórzyłaś. Prawda?	Jeśli rzeczywiście dotknęła ich ręka boska znaczy to, że Bóg, który jest najwyższą dobrocią, nie znalazł w ich przeszłości nic, co mogłoby im wyjednać złagodzenie kary. Widocznie byli już potępieni.	To znaczy, że odmawia mi pan przysługi, o którą proszę?	W Maracaibo byliśmy okrążeni w domu notariusza, a mimo to udało nam się wyjść z tego bez szwanku.	Zrobiłem to z litości nad nim, bo nie ma cioci.	Mówiłam mu tak: „Skądże waćpan wiesz, żebym mu była wzajemną?” A on odpowiadał: „Ja bym nie pytał!” I rób tu, co chcesz, z takim!... Głupia tamta, która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. „Lepiej tego nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!” I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej jamy się schować. Po prostu bałam się go!... Zabobony, Wierzenia, ReligiaFlirt, Kobieta demonicznaAle co tam! nie dla mnie on, nie dla mnie!	Jak to już po nim cóż mu jest, czy się skaleczył, czy go paraliż ruszył?	Pani nasz drogi Dawid jest w więzieniu; znalazł się w sytuacji, którą przewidywałem od początku. Radziłem mu wówczas stowarzyszyć się, dla eksploatacji odkrycia, z jego konkurentami, braćmi Cointetami; ci ludzie posiadają środki urzeczywistnienia tego, co u pani męża jest jedynie pomysłem. Toteż wczoraj wieczór, ledwie doszła mnie nowina o aresztowaniu, cóż uczyniłem? Poszedłem do panów Cointetów z zamiarem wydobycia z nich ustępstw, które by was mogły zadowolić. Jeśli zechcecie bronić tego odkrycia, życie wasze będzie w dalszym ciągu tym, czym jest: pasmem procesów, w których będziecie pobici. W końcu, wyczerpani i dogorywający, skończycie na tym, iż zrobicie, może ze swoją szkodą, z jakimś kapitalistą to, co, gdybyście posłuchali mej rady, zrobilibyście dziś jeszcze, ku swej korzyści, z braćmi Cointetami. Oszczędzicie sobie w ten sposób prywacjiprywacja wkład niepieniężny wnoszony do spółki, mający postać wartości niematerialnych (np. patentów) lub rzeczy, wyceniany jako określona wartość majątkowa. Dawida będzie jego patent; będzie miał prawo do czwartej części zysków. Pani jesteś kobietą zdrowej rady i bardzo rozsądną, co nie zawsze jest przywilejem pięknych kobiet; niech pani pomyśli nad tymi propozycjami, a uzna pani, że zasługują na przyjęcie...	Tak! tak! a nie będzie to pewnie ciche rozstanie jak z tamtemi, bo ta nosi pistolet nabity i papier z królewskim podpisem. Zgubi się niechybnie, bo się będzie opierać i bronić.	Właśnie się to w ten sposób robiło, odparł stary. Jak tylko się dowiedziałem o kapitale, na który szukano pewnej lokaty, natychmiast przez trzecie osoby poddałem myśl lokowania u Tepera... rzucając nawet wątpliwość, czy Teper przyjmie... Tymczasem ktoś inny poddał im kupienie majątku...	Jak to, panna Dziudzia pojechała do Czerniachowa? Kiedy?	Kto to napisał?	Mniejsza o to. Dziś dopiero widzę, że trzeba być litościwym.	Przeciwko takiej niegodziwości wiemwiem w oryg. p. de Basche. Opowiadanie to, tryskające werwą i humorem, stanowi ciekawy komentarz do ówczesnych stosunków prawnych..	To jest interes do zrobienia.	To ty, hrabio?	Kiedyż ja ich nie mam i nigdy nie miałem! Zrozumiejcież, panowie, że choćbym nawet miał tamte papiery, to i tak nie ugryzłbym ich!	Ależ Peppino nie należał nawet do mojej bandy, to biedny pasterz, który nie popełnił żadnej innej zbrodni prócz tej, że dostarczał nam żywność.	I głupi. Siadajże pan. Ja lubię Polaków, ale z wami wcale gadać nie można, zaraz się byle słówkiem obrazi i bądź zdrów. Langsamlangsam (niem.)	Może zobaczyłbym wodza który w stanowczej chwili rzuca wojsko i ugania się po krzakach za izraelską dziewczyną. Ale ja o takich błahostkach nie chcę wiedzieć.	Najwyższa mądrość mówi przez twoje usta, erpatre Kazano mi znaleźć najwinniejszych, więc wybrałem tych, jakich znalazłem. Ale nie w mojej mocy jest powrócić im wolność.	Ach, wiem doskonale, o czym pan teraz myśli. Zastanawia się pan nad tym, w jaki sposób oddać mnie w ręce waszego Drugiego Oddziału. Nie boję się tego. Ponieważ jednak w chwili zamroczenia umysłu, pod wpływem wzburzenia, może się pan zdobyć na tak nierozważny krok, chcę pana przed nim ustrzec. Nic by pan w ten sposób nie wskórał. Tak samo nie dałoby to rezultatów, jak wysyłanie uroczej małżonki do Krynicy w celu śledzenia mnie. Biedactwo, napracowała się wiele, by przeszukać moje rzeczy, i nic nie znalazła. Nie udało się jej nawet zdobycie mojej fotografii. Niepotrzebnie narażał ją pan na tę ryzykowną ekspedycję.	Ale ja, prawda, ja się nigdy nie dostanę na Ziemię? Co?	Drogi przyjacielu, udzielę ci dobrej rady. Człowiek zabiegający o rękę panny powinien przestrzegać dwu zasad, a zdaje mi się, naruszyłeś obie.	Nie chciałam się wałęsać, ale iść do domu!	Nie chcę jej widzieć ani z nią mówić. Zostanie w pokoju o chlebie i wodzie, aż spełni wolę swego ojca. Co, u diaska, ojciec rodziny ma prawo wiedzieć, dokąd idzie złoto z jego domu! Miała jedyne rupie, jakie są może we Francji, dukaty genueńskie, holenderskie.	Nigdy tu nie zastałem tego pana Hyde...	On mi się najwięcej ze wszystkich podoba	Szczęście, że nie zginęli ale myślałem, żeś lepszy pachołek. Zali godziło ci się opuszczać ich w takiej opresji?	A, wyborne! wyborne! Za twoje myto jeszcze cię obito. Na samym wyjściu ładny cię spotkał komplement za twoje poczciwe zajęcie się tym półgłówkiem...	Szczególniej ostrożnym okazuje się hrabia Liciński. Nie rozumiem, co się z nim stało...	By i największa siła nie zawadzi.	Czyżto już niewinnego poratować nie można?	Hach! Nie lubię takich rozmów.	I niech się wynosi!	Kiedy się Waszej Królewskiej Mości podoba; zawsze jednak szczęśliwy i dumny będę, poświęcając się dla zgody, którą utrzymać pragnę pomiędzy Waszą Królewską Mością i królową Francji.	Musiałby ten ktoś być bardzo a bardzo naiwnym i mnie nie znać...	Nic strasznego nie powiedziałam.	Nie Zapach musi dochodzić ze statku z czerwonym żaglem.	Nie chodźcie do karczmy i kobiet tam nie prowadzajcie, tyle zakazuję, piersi zrywam, proszę, nic nie pomaga, macie więc za swoje, ale jednak Bogu gorąco dziękujcie, że grzechu większego tam nie było, mówię wam, nie było!	Nie mam prawa o tym mówić lecz Malbork jest źrenicą oka Zakonu, jedynym zakątkiem, z którego spokojnie Plauen mógłby misję nawracania ludów prowadzić.	Nie znasz ani ludzkiéj natury, ani charakteru króla	Nie zniósłbym, gdyby mu ktokolwiek inny o tym powiedział Myślę sobie o różnych sposobach codziennie. Teraz myślę, żeby wbiec do jego pokoju.	O, nie, nie!..	Pamiętam jak raz w przytułku dziadowskim różne dziady i urwipołcie wieczerzały sobie wesoło, i jeden się chwalił, że zarobił przez dzień sześć złotych, drugi dwa soldy, trzeci siedem karolusów, a zaś gruby dziadyga chwalił się, iż zarobił trzy bite talary. „Hm bo też ty masz bożą nóżkęboża nóżka	Przyniosły mi orzechów i innych przysmaków, potem zaś wzięły mnie w ramiona i zaniosły na sam szczyt drzewa. Tam oświadczyły, że jestem ich krewniakiem, a brak mi tylko ogona. Przyrzekły mnie uczynić swym naczelnikiem i wodzem.	Rokiczana zwie się, diabelska pokuśnica. Z Czech ją biesi przynieśli.	Różo! Jak się ten dżentelmen zowie? Zapomniałam zupełnie.	Ty, Sitko! tylko bez „smarkacza”. „Balonikiem” pozwalam się nazywać, ale za „smarkacza” możesz oberwać.	Wiem: czarodziej. Mam jego adres. Plotka, głupstwo, ale go jutro zbadam. Zamiast uganiać się za czarodziejem, postaram się pochwycić przestępcę.	À propos... gdzieżeście się panowie zetknęli?	A jeźliby Aaron chybił?	Ach, dzięki Bogu!... naprzód spojrzała na nią z niedowierzaniem, a następnie	Ach, przepraszam!...	Ale one same szyją...	Ależ proszę.	Ależ wierzymy! Mój Niku, powiedz gdzie?	Ani szeląga	Ano dobrze! Ale dotrzymaj słowa!	Chcesz pan abym cię zadziwił?	Cóż znowu?... idziesz już sobie?... którędy?... w jaki sposób?...	Dla mnie.	Doprawdy, wolałabym poczekać w sankach.	Gdzieżby, Józieńku, na wsi, na wychowaniu.	Hop!... hop!... a chodźcie już, państwo, bo obiad wystygnie...	Jakie ale?...	Jestem tylko sprawiedliwy	Już musisz jechać, najdroższy?	Muszą odzyskać czas stracony	Natychmiast po spotkaniu?	Niech pan trzyma	Nigdy! nigdy!...	No, choćby do pani.	No, no... Hiramie!...	O, biedna Levaque dostaje swą porcję!	Obiecaliście zapis zrobić, co?	Opuszczamy szkołę na zawsze...	Piję za waszą pomyślność. Niech wam Nieba wszelkim błogosławią powodzeniem.	Pragnę ją zwyciężyć, pragnę zastąpić rywala mojego.	Precz ze szpiegami!	Przyjdzie podziękować panu za wielką przysługę, o jaką chcę prosić w jej imieniu	Pójdę, drzwi cichutko odewrę, bo już wszedł do bramy.	Sakiewka ta zawierała sześćdziesiąt pistolów... gdzież ona jest?	Stać ani kroku dalej! Być może, że tutaj są złoczyńcy.	Są, panie!	Tak	Tak.	Tęsknię...	Uczynim! uczynim!	Więc Krzysztof był przeciwny temu?	Zobaczymy!	Zostałeś więc obity, biedny chłopcze, jak ci nauczyciel zapowiedział?
O, nie, nie... to jest, właściwie lubiłam ją kiedyś bardzo... Nawet dziś lubię, tylko siebie w niej nie lubię.	To byłoby za wiele honoru dla mnie, sir Johnie. Nie obchodzi mnie wcale wasza uczona Europa, pragnę tylko przywrócić zgodę.	To i niema wyjścia. Wszystko to bardzo głupie, ale niema wyjścia!	A prawda! To te będą.	Bardzo ładne czyjeś araby, cała czwórka siwych	Boja sięboja się (gw.) byle. czego, to i niełatwo się wezwyczai.	Bądź pani spokojna. Zaślubisz Manuela. Ja pani za to zaręczam.	Cie... komu sygnaturka sprawia, że bije się pięścią pokutnie, a drugiemu zaś flaszkowy pobrzęk to czyni, że w podle za kieliszkiem maca...	Czemuż by nie? Ceni cię bardzo, a twego Janka także kocha.	Dobre, dobre! Kab tylko Pan Bóg dał, żeby zawsze tak było!	Dobrze! Obiecuję to pani. Chcę, abyśmy w Głębowiczach byli w zgodzie, chcę panią widzieć wesołą, tak jak obecnie. Ja jestem szalenie wesół i szczęśliwy.	Dobrze, dobrze Borsuk zjawi się tu któregoś dnia. Zawsze się od czasu do czasu pojawia, wówczas cię przedstawię. To byczy chłop. Tylko że należy brać go takim, jaki jest, a także widywać go wtedy, kiedy chce się ukazać.	I żeby czarne były, to je kąpią we wywarze z olszyny, że i rodzona matka potem nie rozpozna, zaś cegłą ścierają jaże do kości te miejsca, kaj przy chrzcie Oleje święte kładli na nie, i prosto w diablęta przemieniają.	Jak to?	Każ się własnemu lokajowi wypoliczkować, to cię orzeźwi; jest to środek radykalny, bo apatia jest najstraszniejszym wrogiem życia.	Kiedy powiadam religia, nie rozumiem pod tym kazania wiejskiego proboszcza, rozumiem to słowo jako polityk	Kosicką, moją przyjaciółkę, u której tu mieszkam. Bardzo dobra i bardzo uczynna dziewczyna. Tylko nie wiem, czy....	Kto to mówił?	Myli się pan Płaci się za pracę, a nie za to, że ktoś ma udziały. Tak... Mój nieboszczyk ojciec miał o panu najlepszą opinię. Te spostrzeżenia, jakie ja zdążyłem porobić podczas mego kierownictwa, w zupełności ją uzasadniają. Dlatego chciałbym dać panu dowód, że umiemy docenić zasługi położone dla naszej firmy.	Mylisz się, Copperfieldzie to nie jest pies, tylko chłopczyk. Zlecono mi właśnie zawiesić ci na plecach tę tabliczkę. Przykro mi jest ogromnie, lecz muszę zlecenia dokonaćzlecenia dokonać	Myślałem o tem i zrobi się to, zrobi, ale teraz jeszcze nie można. Dopóki siły są, potrzeba coś robić i być czemś, zresztą, jestem potrzebny tutaj, bo kolej to społeczna instytucja, to krwionośne naczynie kraju, od jej prawidłowego funkcjonowania zależy cały organizm, zdrowie jego i siła; otóż ja znam, rozumiem i kocham swoje powołanie, a ludzi oddanych pracy, ludzi, którzyby służbie chcieli się poświęcić w zupełności, jest coraz mniej. Taki Zaleski, naprzykład, to mydłek, któremu rower tylko po łbie jeździ, który był w pięćdziesięciu służbach, takiemu idzie tylko o zapłatę i nic więcej. Stasio, to idjota. Świerkoski Zaczął się śmiać z własnego porównania.	No tak! Ale nie chcę mówić o tym, bo miałabym się z pyszna, gdyby to do niego doszło.	Przepraszam bardzo za moją ciekawość ale... dlaczego panowie bierzecie się do tego? Czy grzebanie umarłych jest zwykłym waszym zatrudnieniem?	Przewyższy cię! bo jednak ty, mój Nabie, gadasz, a on nie!	Rozumiem wreszcie, o co ci chodzi, mój romantyku, bardzo rachunkowy. Chciałbyś, bym działał, jak burzy majowej świetlisty gzygzak, który z elektrycznej stacza się chmury pośród łomotu i w jednej sekundzie zabija, oślepia. Czy widziałeś kiedy kulisty piorun?	To aż tak o panience myślał!	To brzmi dumnie. Zawsze byłeś maksymalistą. Wszystko! Czy chcesz przez to powiedzieć, że i zmienić trzeba wszystko? Ależ nie, nie sądź, mój ojcze, że czuję się tym zaniepokojony. Zmiany należą do natury tego świata. Trzeba je tylko we właściwy sposób interpretować. Moim, na przykład, zdaniem omyłka jako taka w ogóle nie istnieje. Cóż to jest omyłka? Jest to pojęcie niesłuszne, któremu przeciwstawiam pojęcie słuszne. Cóż więc jest rzeczywistością? Oczywiście pojęcie słuszne teraz, w tej chwili. A dlaczego? Ponieważ pojęcie słuszne, w prawidłowy sposób kształtując rzeczywistość, samo jest rzeczywistością. Zatem tylko aktualna słuszność może stanowić rzeczywistość, natomiast ta sama słuszność z chwilą, gdy zostanie określona jako niesłuszna, traci substancję właściwą bytowi i z tych względów, co jest rzeczą aż nadto jasną, w ogóle jej nie ma. Nie wiem, mój ojcze, czy leżało to w twoich intencjach, lecz dotknąłeś zagadnienia, które mnie od dawna pasjonuje. W tym prawidłowym obumieraniu szczątkowych albo zgoła martwych treści i w rodzeniu się nowych dostrzegam, muszę ci wyznać, pryncypialną zasadę dziejów. Wszystko zależy, jak wspomniałem, od właściwego nazywania. Posunąłbym się nawet w tym względzie krok dalej i powiedział, że wszystko zależy od właściwego dekretowania. Pojmujesz, co chcę wyrazić przez to rozróżnienie. Transfiguracjatransfiguracja (z łac.)	To dla pana, panie młody, są godziny urzędowe, nie dla mnie, a w ogóle proszę grzeczniej, kiedy nie wiesz pan, z kim pan gadasz.	To może Bóg da jakową wyprawę pod księciem panem?	To prawda. Co zaś do spotkania z „Abrahamem Lincolnem”?...	To trzeba wejść do mnie.	Wasza świątobliwość miał dziesięć pułków... Dostojny Nitager na granicy wschodniej ma piętnaście... Dziesięć jest na południu, gdyż zaczyna niepokoić się Nubia... Zaś pięć stojąpięć [pułków] stoją garnizonami	Widzisz to taki przypadek! Dzisiaj rano przyszło mi na myśl, że już dwadzieścia lat się nie widzieliśmy! Pomyśl, przyjacielu, dwadzieścia lat!	Wiesz, zagrozili mi, że jeśli się nie zgodzę, to dadzą mi rozwód i wywiozą do małego miasteczka! Słyszysz, wywiozą daleko od ciebie i już bym cię nigdy... nigdy nie zobaczyła...	Ładnie postępujecie, moi panowie Wykradacie się z domu jak złodzieje. Potajemnie, chyłkiem. Puszczacie się w daleki świat. A ja pytam was, dlaczego? Po co? W jakim celu? Dalibóg nie wiem. Każdy postępek musi mieć przecież swoje uzasadnienie. Wszystko, co się dzieje, powinno mieścić się w jakichś ramach. Co to ma znaczyć? Zostawić, ot tak sobie, żony i nic? Czy mają nieszczęsne uschnąć we wdowieństwie? Dalibóg, nie wiem. Odkładam teraz na bok wszystkie inne kwestie i po raz wtóry pytam: dlaczego? Albo inaczej. Powiedzcie mi, co wy tu robicie? I ciebie, Senderl, mam na myśli. Twoja połowica, Senderl, da ci za swoje. Poczęstuje, uhonoruje jak się należy. A wściekła jest jak osa. Gotowa cię rozedrzeć na kawałki. Serce jej nie oszukało. Serce jej mówiło, że powinniście tu właśnie być. Chciała od razu tu przybyć. Twoja kobieta zamierzała przyjechać tu razem ze mną.	Ale któżby ich pytał!	Ależ stajnia, pięć koni, trzy powozy, karoca, powóz, kabriolet.	Ano, miarkujcie sami, czy krotofile. Akuratnie w ten dzień, co się dziewuszątko narodziło, zapukał ktoś do drzwi wieczorem. Wpuszczamy. Podróżny zmęczony, przemokły, zziębnięty chciał się zagrzać u naszego komina.	Ano, rozumie się.	Aš po teisybei tą kūdikį išgelbėjau ir daug rokavau; Darykite su juo, ką norite!	Aš prie sviedikųsviedikas (lenk.)	Chodź, Felek. Nie bój się. Teraz jestem już prawdziwym królem i nie potrzebuję się przed nikim tłomaczyćtłomaczyć	Co będzie z biedną panną Sandal?	Co? Przyjechali z Krakowa?	Czuję że byłbym inny, gdybym miał choć ze trzy tysiące rubli rocznie... Nikczemny świat, na którym tacy jak ja ludzie muszą się marnować!...	Dokonywać swoją pracę całą siłą ale wiedzieć, że chociażbyś był Bonapartem, nie dokonasz więcej niż dżdżownice.	Dziękuję. Pani pozuje na nieużytą, ale już się na tym poznałam!	Gdybyś nie miał obu nóg na tej czarującej Akwilinie, której chrapanie ma coś z pomruku nadciągającej burzy zawstydziłbyś się swego pijaństwa i swego gadulstwa. Twoje dwa systemy mogą zmieścić się w jednym zdaniu i sprowadzają się do jednej myśli. Proste i mechaniczne życie wiedzie do jakiejś niedorzecznej mądrości, dławiąc naszą inteligencję pracą; podczas gdy życie strawione w pustce abstrakcji lub w przepaściach świata moralnego wiedzie do jakiejś mądrości szalonej. Słowem, zabić uczucia, aby żyć długo, lub też umrzeć młodo, przyjmując męczeństwo namiętności, oto nasz wyrok. A i ta sentencja walczy z temperamentami, jakie nam dał ów tęgi kpiarz, któremu zawdzięczamy kształty wszystkich stworzeń.	Gdzie?...	Głupcze kwestię, którą podnosisz, rozstrzygnął już fakt.	Głupiutka z ciebie dziecina! Do mnie także pierwszego dnia strach wyglądał z każdego kąta; ale jak wyszłam za mur, wszystko się skończyło. Kogo ja się tu mam bać, gdzie wszyscy padają przede mną na kolana? Przed tobą chybaby stawali na głowach!... Wyjdź do ogrodu, jest piękny jak raj... Wyjrzyj w pole, gdzie zbierają pszenicę... Siądź w łódkę rzeźbioną, której przewoźnicy usychają z tęsknoty, ażeby cię zobaczyć i przewieźć po Nilu...	I oni tak samo, przykuci do Koła, przechodzą z żywota do żywota... z jednego zwątpienia w drugie zgorączkowani, znękani szarpią się w bezsilności...	Ja nie należę do drugich.	Ja odgadłam! Odgadłam!! Ach, moja Ludko, taka jestem dumna!	Jak wicher, bułanki moje nie lubią człapać wolno.	Jakże... cóż robił?	Jestem Jędrzyk, kupiec tutejszy, znają mnie wszyscy musicie mówić ze mną.	Jeżeli ktoś nie ma innych zainteresowań.	Jutro nad ranem.	Kraśna wiedźma	Kto taki, proszę pana?	Mam nadzieję że władze wstrzymają działalność Karburatora.	Masz tu, książę, twoje dokumenta, jako wódz i namiestnik. Cóż, podobno pierwsze dni władzy zmęczyły cię?...	Musi pan!	Na Ewangelię! Dam ci glejt i rozkaz na piśmie.	Nie takie szkło! Baryka produkuje szkło belkowe. Za pomocą olbrzymiej siły, którą ma darmo od prądu zachodniego, zwłaszcza wobec wiatrów zachodnich, które tam trwają niemal stale, otrzymuje niezmierną masę popędu elektrycznego, z którego pomocą topi piasek nadmorski...	Nie zadenuncjowałzadenuncjować zapytał nieufnie.	Nie żeni się z panną Pławicką?	Nie, ja nie chcę... ja nie chcę...	Niech jeno dadzą, a obaczycie!	Niech pani zachowuje zupełny spokój. Dla niepoznaki	Nigdy?!	No i cóż ta nieszczęśliwa?... Gdzież ona jest?...	Nuncjusz, panie prefekcie, spogląda na mnie życzliwie jako na uległego i pokornego syna Ojca Świętego. Ale nie pochlebiam sobie, żeby mnie szczególnie wyróżniał na tym skromnym stanowisku, które zajmuję i na którym pozostać pragnę.	Od rzeki szwedzką piechotę widać!	Odprowadziłam na górę moje panienki i chcę prosić, ażeby pani pozwoliła im jeszcze jutro pożegnać się ze mną.	Ojcze Okularników! Dobierz sobie któregoś z młodszych a co tęższych i roztropniejszych plemieńców i we dwójkę pilnie strzeżcie królewskiego skarbca, by żaden człowiek nie wydostał się stąd żywcem.	Panie Świerkoski! Pozwoli szanowny pan dobrodziej, ale ja wiem, w co wyjść powinienem.	Pewno, że wolno, ale uważaj, żeby ludzie czego złego nie pomyśleli.	Podjął pan tedy jaką szlachetną akcję?	Prasidėjo!... Supranti?	Religia, Zabobony, Ksiądz, Omen, Śmierć	Rzeczywiście?	Sama mu powróci, sama, bo duszy widno jeszcze nie stracił całkiem.	Sama przecież je wybrałaś.	Stachu, a nie wybijesz, jak będzie syn?	Tak, ojcze.	Tak, słuchamy!...	Troszkę i na furmance... Ale niedużo. Jak mię poturbowały te czapy, a Baryka obronił. W każdym razie: baczność!	Tylko pewna osobliwa odmiana. W dzień robi usadkę na ryby, a nocami poluje na grubszego zwierza.	Uspokój się, Zizi; wróci, będzie uniewinniony, prawda wyjdzie na wierzch.	W ganku oparzycie?	Według lekarzy umarł na... katar żołądka, jeżeli się nie mylę; ci, co bliżej go znali, utrzymywali, że umarł ze zgryzoty... ale ja, co byłem z nim niemal do ostatniej chwili, myślę, że...	Wiem, bo właśnie od niego idę, stary twój mu pomógł.	Z chustką tą byłoby ci wybornie do twarzy, Maryo! Bierz ją, bierz, bośmy teraz bogaci!	Zaraz przyjdę, zajrzę do ojca.	Ze wszystkim.	Zmarł tego wieczoru, gdyśmy jeździli do Canterbury?	Zupełnie zaschło mi w gardle. W ostatnich godzinach nie chciało nam się nawet szeptać do siebie. Pragnienie dusi. Mogliśmy zemrzeć pod tym pomostem, zanim by pan nas znalazł.	Życie by za mnie oddała.
Nie rozumiem pana Nasz kodeks wojskowy, przygotowany, zdaje mi się, za Restauracji, datuje się dopiero od drugiego Cesarstwa. Około 1875 roku przerobiono go i zastosowano do nowej organizacji armii. Nie może więc pan powiedzieć, że zrobiony jest dla armii z czasów dawnych rządów.	Ranni w potrzebie raszyńskiej mają prawo po wyleczeniu się iść do swych brygad. Gdy się wyliżesz, pójdziemy obadwaj. A po drodze jeszcze ze sobą porozmawiamy. Teraz masz jeszcze gorączkowe w gębie i może dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.	Znam ja ich! Pokaż któremu koronę i róg gronostajowego płaszcza, to możesz go pod włos głaskać jak charcie szczenię, jeszcze ci się ugnie i sam krzyża nadstawi. Żaden kot nie będzie się tak oblizywał, choćbyś mu prospectusprospectus (łac.) szperka, słonina. pokazał. Najpoczciwszemu oczy z pożądliwości na wierzch wyliżą, a trafi się szelma, jako był książę wojewoda wileński, to i ojczyznę zdradzić gotów. Co to ta ludzka próżność! Panie Jezu! żebyś mi dał tyle tysięcy, iluś kandydatów do tej korony stworzył, to bym i sam kandydował... Bo jeśli który z nich myśli, że mam się za gorszego od niego, to niech mu od własnej pychy żywotżywot (daw.) dziś popr. forma 3 os. lp cz.ter.: żyje., nikt w pole nie wywiódł. Rozsmarowałem go jako masło na grzance dla pana Czarnieckiego... Daj Boże naszemu królowi jak najdłuższe życie, ale na wypadek elekcji sobie wolałbym dać kreskę jak jemu... Roch Kowalski dałby mi drugą, a pan Michał oponentów by wysiekł... Boga mi, zaraz bym cię hetmanem wielkim koronnym uczynił, pana Michała po Sapieże litewskim... a Rzędziana podskarbim... Ten by dopiero Żydowinów podatkami cisnął!... Mniejsza wreszcie z tym; grunt, żem Lubomirskiego na hak ułowił, a sznurek wsadzę Czarnieckiemu w rękę. Na kim się skrupi, na Szwedach się zmiele, a zasługa czyja? co? O kim innym kroniki by pisały, ale ja nie mam szczęścia... Dobrze jeszcze, jeśli Czarniecki na starego nie parsknie, że listu nie oddał... Taka to wdzięczność ludzka... Ha! nie pierwszyzna mi, nie pierwszyzna... Inni na starostwach siedzą i słoniną jako parsiukiparsiuk (reg.)	Taka dola, moja panno Marto: ani ja komu miły, ani kogo swego mam na świecie! Od dziecka smutek mnie tłoczy. Takie Boże sądzenie! Nie lubią mnie ludzie, w chacie niema do kogo zagadać, a do czego się wezmę, to mi idzie, jak z kamienia. Śpiewam smutno, bo mi trochę lżej, choć wiatrom się poskarżę na swe troski.	Nic, nic, zamknij okno. Połóż się spać, lub przynajmniej połóż się do łóżka w ubraniu; jak skończę, zastukam w szybę. Lecz czy będziesz w stanie iść z mną?	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Nie da się.	Prawdaż to, że młodszy wasz królewicz do Czech się wybiera przeciw Albrechtowi?	Schowaj się w cieniu. Nikt nie dostrzeże ciebie spoza światła ognisk	Wiem, wiem... Wszystko ci się podoba, co robi panna Brzeska... I gdybym dziś zeszła do grobu...	Nie terminować, ale uczyć się idę	Przeciwnie, ale sprzątanie odbywa się z rana, zanim nadejdzie czas pójścia na nabożeństwo. Jeżeli która z nas chce spać dłużej, sama potem sprząta.	Ty jej nie znasz! Opowiem ci krótko. Na wiosnę oświadczył się jej Grzesikiewicz, znasz go, człowiek zupełnie porządny i bogaty.	Ja to wiem ale właśnie się tak rzeczy składają, że moje ożenienie królowi staremu będzie bardzo na rękę, więc myślałem że mi do niego pomoże.	Nie gniewaj się, panie, ja tylko tak na żarty powiedziałem	Bo, widzi pan, mnie z tym Brzęczkowskim nic nie łączy. Znamy się wprawdzie, ale oni nie bywają u nas, ani my u nich. Podobno to bardzo zacny człowiek, ale czy to można w dzisiejszych czasach za kogokolwiek ręczyć pod każdym względem?...	Nie mogę czekać i obawiam się, że nie bardzo ufam atramentowi i glinie, lecz wdzięczna jestem za dobre chęci.	Komiczne figury. Tym idiotom się zdaje, że świat przerobią. Co za miny, co za cnota! A głupi jeden w drugiego! Oni tyle w tej rewolucji robią, że czytają mądre książki o urządzeniu świata i swojej cnoty pilnują. No i biorą ich jednego za długim, gołą ręką, przez tę cnotę, zanim który co zrobi! „Principy”! W gruncie to są tchórze. Nie takich trzeba na te sprawy. Takich tęgich facetów, jak są u nas, nie spotykałem.	To niczego nie dowodzi, o to ci się nie pytają. Prowadź mię do mojego mieszkania!...	Musiałbym się znajdować w szczęśliwszym położeniu, aby pani śmieć na to odpowiedzieć niestety, mój los zbyt mało ma podobieństwa z tym, co bym powiedział. Wszystko, co mogę rzec, to iż byłbym gorąco pragnął, aby pani nie była wyznała panu de Clèves tego, co mi skrywałaś, i abyś mu skrywała to, co byś mi okazała.	Mój ojciec przepłacał, żywił, rozpajał swoją bandę, to prawda, ale w jakimże celu? Żeby walczyć w sejmie o dziedzictwo tronu. Zaiste czynił to wbrew własnemu interesowi. Boć jeżeli kto, to pan mógł się czuć dobrze na tej drodze otwartej, która go wiodła, jeśli chciał, aż na tron.	Ależ ja chcę foksa! To jest pinczer, nie foks!	Kodeks policji stołecznej jest to repertoriumrepertorium	Panna Howard! Od iluż ona osób odwraca głowę, choć i sama nie jest piękna. Zresztą Dębicki nie jest brzydki: jaką on ma twarz łagodną, a czy ty zauważyłaś jego spojrzenie?	W tym pośpiechu jest też twoja słabość. Musisz być silny, inaczej stracisz mnie. Pamiętaj...	Ale co w takim razie mamy robić? Pani de Saint-Méran w ostatnich słowach nakazała, aby jej wnuczka jak najszybciej wyszła za mąż; mam biernie czekać, aż będzie po wszystkim?	Dla czego?	Śmiem zwrócić uwagę panu hrabiemu, że jest druga	Ale to jeszcze nie wszystko.	O, to nie na nim, panie hrabio, na kim innym.	Słyszałem ja o tym, Sirotkin, ale nie wierzę. Gdzież ty mogłeś kogoś zabić?	To bardzo niewiele jak na moje wymagania	Nu, po co było tego hałasu? Ja wiedział, co wasza miłość bardzo zgodliwy człowiek, ino sobie czasem lubi pożartować z Abramkiem. Żebym tak zdrów był, ile ja już lat z panem Bartnikiem handluję!	Zupełnie zdrowe. Przedwczoraj była obawa, że nie wytrzyma. Ochrzciliśmy je wobec tego. Daliśmy mu pańskie imię. Nic pan nie ma przeciw temu?	A nie złapał go to stary?...	Bo to ciebie nie obchodzi	Nie cierpię tych żebraczych kawałów Daje ona ludziom niepiękne wyobrażenie o nas.	Tak Widziałeś to zapewne u Gilberta.	Tak to idziecie do chramu bez obiaty?	Zastrzegam, że dziękuję nawet za radę, jeżeli pan chce mi wyświadczyć usługi. Nie potrzeba mi wcale „człowieka”. Człowieka!	Śliczności my wojnę zwojowali, ani słowa!	Ty, kochany bracie, jesteś uczonym, nie żołnierzem. Jakimś Kwintylianem, della Mirandolą... Czyż to żołnierza mieszkanie te góry książek?... Jestem pewien, że w apartamencie Buonapartego książek nie ma...	A bo i nie wiem, po co go było trzymać, jeno ludzi krzywdził!	A to przewybornie!...	Bardzo potrzebne!	Bo mnie mówi serce, że to musi być asyryjski wysłaniec czyhający na zgubę jego świątobliwości...	Brędgo, brędgo, brędgo dzo mam sropidź? Mam iśdź to sameko tjapła?	Czego Wolskie nie wymyślą!	Czy to ty jesteś tą muzykalną dziewczynką?	Ja sam Dowódca Farragut?	Ja widzę w dali tego człowieka	Jako żywo, to łuna!	Jeśli trzeba, to trudno	Jeżeli sekret, nie chcę słyszeć!...	Libretto do operetki; dać tytuł: Krytyki teatralne, podłożyć muzykę i heca taka, że naród będzie chodził, jak na odpust...	Nasi państwo zawsze lubią mieć coś nowego na stajni...	Nie jeszcze.	Nie obrażaj mnie!	Nie! Nie! Nie!	Nie, proszę pana, więzienie ugięło mnie, złamało, unicestwiło. Już tak długo tu jestem!...	Pito, czy to prawda?	Przypominasz mi Waskowskiego. To, co mówisz, to niedalekie od jego poglądów na misyę najmłodszych z Aryów.	Pytam, czy masz „Constituteonnel”? Sprzedają go tu po trzydzieści su za numer.	Słucham, panie oberlejtnant. Kawa zupełnie zimna.	Tak, trzeba nam nowej padliny	Tego właśnie nie wiem. Wiadomo mi jedynie, że otrzymał go w depozyt Cyrano i że tenże Cyrano powierzył go z kolei komu innemu.	W takim razie nie przyrzekam pani początkowych lekcji rysunku	Widzicie, to są chore nerwy...	Wypędziłeś ją, musiała coś zrobić z sobą.	Właśnie, co jeno przyszli. Rochu, a chodźcie no do nas!	Śniadanie będzie go kosztowało dwadzieścia franków! To już trzydzieści kilka franków.	Aha! toć poszczę już od wilii św. Jana.	Albercie	Apage!	Będzie już późno. Przejrzę notatki na jutrzejszy wykład i pójdę spać.	Będziecie żyli	Czy pan jeździ konno? Może Bóg mi pana zesłał.	Czy sir Karol otrzymywał poprzednie listy, pisane takim charakterem?	Dwadzieścia tysięcy funtów! Dwadzieścia tysięcy, o których stratę może pana przyprawić lada przeszkoda!	Gdzie Maks?	Jenerale! waszej miłości, któryś tyle znamienitych fortec zajął, że słusznie niemieckie miasta PoliocertesemPoliocertes właśc. Poliorketes (z gr.)	Już jedzie!	Miałeś przykrości?	Mówię, że pojadę z panem.	Na górę?	Neviltis, Nežinia, Paguoda I, katyt, mūsų krašte tiek dabar kazokų ir lenkų priviso, kad ir praeiti negalima. Visais keliais valkiojasi; sutikę, nei vieno žmogaus ramiai nepraleidžia. Vieniems įtiksi, kitiems nusidėsi: taip kad nežinai, žmogus, kokio galo ir tvertistvertis	O mój Boże! Toć ulokowałem u nich dwieście tysięcy franków!	Obroniłeś mego syna, chłopcze?	Pomnicie też, księże kanoniku, obietnicę?	Prawda, bo Trawińskiego uratował.	Proszę, żądam, chcę mieć kurę, co znosi złote jaja.	Pytał juści, kolejno powiadałem.	Sam psia mać!	Tak! Idę do roboty do kopalni.	Tak.	Tak.	Trawińscy być mieli, bo on wczoraj był u mnie i mówił.	Vive valequeVive valeque (łac.) wołał Zagłoba.	Zostałam odprawiona!	šita šneka nieko nemaino asmuo. pereiga stoti už lenkus.
Właśnie że teraz będę mówił. Cała ta wasza polityka to jest farsa. Jeden Kocmołuchowicz coś jest wart, o ile pokaże, co umie Jest farsą jeszcze od czasów rewolucji francuskiej, która na nieszczęście do nas nie dotarła. Były tam próby, ale co to. Wtedy był czas jeszcze stanąć na czele ludzkości i my bylibyśmy to potrafili, gdybyśmy zaczęli się rżnąć porządnie wtedy, gdyby był człowiek, który by miał odwagę to zacząć i to na wielką skalę. Refleksem tych niedorobionych rzeczy były mesjaniczne brednie ach! Wolę już Żydów po stokroć i wolałbym żeby ta Polska żydowska nawet była, niż taka ślachcicka.	Ja chcę powiedzieć, że kto się dostał do piekła, nie może już wyjść stamtąd co nie przytrafi się panu, gdyż ja będę machał piętami, poganiając Rosynanta, który dowiezie mnie do Dylcynei z Toboso, a opowiem tam tak dziwne rzeczy o waszym szaleństwie i o waszych impertynencjach (ponieważ myślę, że to na jedno wyniesie), że choćby była twardszą od łańcucha, zmiękczę ją tak, że można by rękawiczkę z niej zrobić, i wziąwszy odpowiedź słodką jak miód, powrócę piorunem jak czarownik i wybawię was z tego czyśćca, który wygląda jak piekło, choć nim nie jest.	Niech się pan nie obawia, profesorze. Najbliższa duża stacja zaopatrzona w bufet, gdzie pociąg na dłużej się zatrzymuje, będzie dopiero o jedenastej. Upewniam pana, że do tego czasu niewiele z tej spiżarni zostanie.	Od tego, w jakiej formie bytowania znajduje się Kama w chwili obecnej. Jeżeli znów opanowała astral Jastronia i jest kobietą, musi zginąć	Bo to jest delikatny prezent... Musimy Zgierskiemu wywdzięczyć się w jakiś sposób za jego serce dla nas... nawet dla ciebie...	Jeżeli je, mistrzu, będziesz pisać dla mnie, jeżeli mnie nie będziesz obrażać brutalstwami i będziesz się liczył ze mną i pisał tylko dla mnie, żebym się mogła bawić i rozrywać, dam ci powodzenie!	Mojego ojca? spytała z obawą zawsze zbliżając się Lorka i wpatrując się z niezmierną uwagą w nieznaną istotę... mojego ojca? Ja, ja nie wiem! Lecz jakże tu pani wejść mogła?	E, mamo, mamy przecież trzy tysiące franków. Twierdzę, że za tę sumę uda nam się we dwoje prowadzić bardzo przyjemne życie.	O! niech-że ci się raz jeszcze przypatrzę Niestety! tyś już martwy, a ja cię rozgrzać nie mogę. Ach! nic-bym nie chciała, tylko módz cię pocieszyć tém zapewnieniem, że póki mi życia stanie, ty zawsze w sercu mém mieszkać będziesz, że będę szczęśliwą wspomnieniem doznanego przy tobie szczęścia, że wspomnienie twoje przetrwa tu do końca. Słuchaj mnie! mężu mój najdroższy! Przysięgam zachować twoje łoże takiém, jakiém jest teraz. Nigdym do niego bez ciebie nie weszła, niech więc pustém i zimném zostanie. Tracąc cię, tracę zaiste wszystko, co może posiadać kobieta: pana, męża, ojca, przyjaciela, towarzysza! Wszystko!	Może dałyby się jeszcze wynaleźć jakie środki ratunku... Czy nie można zmusić Teckiego do oddania?	Tak się cieszę! Nie byłem pewny, czym ją zostawił tutaj, czy w biurze portowym. Gdybym ją zgubił, sprawiłoby mi to wielką przykrość.	To się bardzo gniewali, a pański znaczy się kuzyn powiedział, że mogą skargę do policji wnieść, a teraz żeby wynosili się, bo wie dobrze, że oni, niby znaczy szanowna rodzina pana, tylko czyhają na śmierć i że pan zakazał im tu wchodzić..	Gdybyś był szatanem poznałbyś rycerza, którego szukasz, wszakże on wśród nas się znajduje!	Jak może mnie wasza królewska mość narażać na niebezpieczeństwo I tak już mam za swoje. Byłem ministrem, teraz jabłka sprzedaję. Tu nawet imienia króla wspominać nie wolno; a gdyby się tylko dowiedzieli... Proszę, błagam waszą królewską mość, żeby więcej do mnie nie przychodził, bo inaczej, szczerze przyznaję, będę zmuszony donieść o wszystkim policji. To trudno: mam żonę, dzieci	O to się nie bój. Zaraz jutro lub pojutrze wpadnę do was i pomówię z twoim dyrektorem.	Piękną macie tu wiosnę w Polsce Piękną i niezwykle silnie przemawiającą do tych uczuć, które podczas reszty roku, zagłuszone nadmiarem przyziemnych spraw i zajęć, budzą się nagle, by nam przypomnieć, że istnieje piękno.	I dlatego tyle ich się nienawidziło wzajemnie i wymordowało Wiecie, im większą ktoś ma wiarę, tym wścieklej gardzi tymi, co nie wierzą tak samo jak on. A przecie największą wiarą byłoby wierzenie w ludzi.	Nie widzi mi się to prawdopodobne, by taka rzecz miała ujść jego uwagi.	Po cóż to zgadywać i tak za chwilę się dowiemy.	Po skrzyniach poznasz, panie. Niejeden oddałby trzos nabity dukatami, byle posiąść to, co się w nich znajduje, ale ja tobie darmo z nich udzielę, byleście mnie i moje skrzynie zabrali.	Pan Bóg pomógł, jak zawsze Słuchajże, to ci powiem. Przyjechawszy do Tarnowa, zaraz odszukałem Konopkę i Stojowskiego, od nich bowiem chciałem się najpierw dowiedzieć, azali twojej ucieczki z kałauzu nie ma jakich złych skutków, ale prócz tych, którzy tę rzecz podejmowali, nikt nawet właściwie nie wie, co to i jak to było. Dosyć, że co się tyczy tego aktu, władza tarnowska sama nie wie, co ma rozumieć i kogo o to oskarżać, i dlatego nic poczynać nie może.	Ba! więzień tęskni za ciemnicą i łańcuchem z któremi się zbratał. Wielką tajemnicą nałóg	Jakaś ty niedorzeczna, moje dziecko, ma się rozumieć, że ciebie miał na myśli.	Już teraz nie taki... troszkę poprawił się.	Nie wiecie o której godzinie ta schadzka w lasku ma się odbyć?	O, Tadziu! Czyżby to była dla ciebie zabawa widzieć, jak mała Tola spadła ze schodów i poraniła się?	Och, boję się o to Lucjanie, będziesz staczał w duchu wzniosłe dyskusje, w których będziesz wielki, a których owocem będą uczynki naganne... Nie będziesz nigdy w zgodzie z sobą.	On się nie nazywał Babinicz	Pojedziem! odpoczywać! kiedy on tam siwy włos rwie sobie z głowy co ci się stało panie Michale? natychmiast! natychmiast!!	Nic znowu tak osobliwego... są nawet ludzie, którzy przypisują Władkowi spryt nadzwyczajny i bogactwo mu przepowiadają. Ale ja za taki spryt i za takie bogactwo bardzo dziękuję. Wolałbym ulice zamiatać, niż takim sposobem skarby zbierać.	Cicho, milcz, nie wrzeszcz... idź do łóżka i nie mieszaj się do niczego...	Tak jest.	I jest pan towarzyszem podróży hrabiego?	Ilu ich tam jest?	Och, panie Morrel! On jest niewinny!	Ot ja wam powiem co myślę; żyłam na świecie nie od dziś, widziałam wiele: czarowniki cygany, oj! czarowniki! Niechby tak które z dzieci naszych zostało same; do trzech dniby przepadło... To diabelska w tém sprawa.	To jest łgarstwo!	I jeszcze jedno. Wkładam na ciebie obowiązek milczenia o tym, co tu będziemy pisali, czytali, mówili i robili, obowiązek milczenia zupełnego. Nie powiesz o tym nikomu ani jednego wyrazu. Dasz mi na to uroczyste szlacheckie słowo. Czy możesz mi dać takie słowo?	Liczę, że upłynie jeszcze około sześciu miesięcy, zanim będę dostatecznie zdrów na pomyślne odbycie oględzin komisji lekarskiej, z drugiej znów strony prawdopodobne jest, że BoneyBoney	Chcesz wiedzieć coś o Ligii, to chodź ze mną. Nie! Tu nic nie powiem! Chodź ze mną, powiem ci moje domysły w lektyce.	Czy masz mi, ojcze, coś jeszcze do powiedzenia?	Jak to? Więc nie można go przenieść do Granitowego Pałacu?	Jakto za was wszystkie? Czy i ty?	Mogę, ale wolę nie.	Wszystko jedno, wszystko jedno! Dobrze, że jesteś! Tak chciałam, żebyś tu był w tej chwili. O, kwiaty! To dla mnie, prawda?	To słowa sakramentalne; znam je dobrze. Kiedy policja nic nie wie, to powiada, że trafiła na ślad, a rząd spokojnie czeka, aż mu ci głupcy powiedzą, z uszami po sobie, że go stracili.	Ale to przecież chyba nie zmienia postaci rzeczy?	Emancypowana pani pupilka, co? Pewno, że po Zoli blado wygląda Mickiewicz, jak moralne jasełka po pikantnej operetce.	O! nie może być!	Wasza dostojność daj mi przynajmniej pismo do księcia pana.	Bardzo nie bardzo	Ciekaw jestem, czy będę wracał z pierścionkiem czy harbuzem?	E! Dla mnie są zawsze skąpi; nie zostawią mi nigdy ani cząstki swych plonów! Oni, jak głosi przypowieść, nie zmarnują nawet połysku z rogów bawołu. Zresztą, któż by tam dogryzał resztki po Malwaju?	Nie potrafię panu tego dokładnie powiedzieć. Byłem w jakimś obcym kraju, wśród nieznanych ludzi... Wszystko widzę dzisiaj jak przez mgłę... A może... a może to był naprawdę tylko sen, długi, dziwny sen?...	Tak, proszę pana. Czy w tegorocznym derby wygra Pelham-Beauty czy Gobernador?	A to gdzie on mówi: przebaczaj, kochaj, nie krzywdź i wrogów kochaj. Ach, jak pięknie on mówi!	Bogna mówiła o swatach, ale tam były pieśni i dary, a tu same tylko dary... Czemu?	Czy zostawimy go w więzach?	Dyć bez ten gorąc! O, przystał do człowieka	Jak myślisz Olku, a gdyby tak wzięć Almanzora zamiast mucki?	Masz co do odebrania...	Nie przeszkodzę ci?	Nie.	Nie.	Opowiadał mi o tym.	Zapomniał pan, że stoję przed zwierciadłem. To tylko chciałem powiedzieć.	Ładna historia! A toś nam nawarzył piwa, Tulke!	Że i młócić bez kożucha i rękawic trudno	A ciotka?	A co zrobię, jak muszę?	A ile było wilków?	A po jakiego diabła?	A! co to takiego?	Ach, Najjaśniejszy Panie! Okropne nieszczęście! Zasługuję tylko na politowanie!	Aniżeli u nas	Bo mam czyste sumienie	Będziesz dziś, Zdzisławie, na raucie u Oktawji?	Cicho, gapiu!	Co?	Dlaczegóż to cię niepokoi? Jeździ, ma swoje sprawy i koniec.	Dobranoc!	Ech, jak łza...	Hospody pomyłujHospody pomyłuj (ukr.)	I wasza niezgorsza, a już co korpielekorpiel	Jesteś to?	Jeszcze zobaczysz!	Kobieta powinna być przede wszystkim pikantna	List	Naprzeciw! po mojemu Polaki... naprzeciw!	Od pana de la Porte.	Po co, kiedy już umiem?	Przeprowadzimy wam tędy kolej żelazną.	Rzeczywiście, nic	Skręcił kark, spadając z tej skały. Spacerowałem właśnie z moim przyjacielem, gdy doleciał nas krzyk przeraźliwy.	Szczególnie jeden, którego zatłukłem własnymi rękoma.	Weźmiesz go z sobą na balon.	Wielki Człowiek! Wy uważajcie na krawatkę	Z jakiego kraju?	Zaraz, tylko trzewiki zdejmę...	Znam go od dnia urodzenia, a nawet i przedtem. Znałem ojca. Miał pięć stóp i dziewięć i pół cala, teraz zaś wystarczy mu pięć stóp i dwadzieścia cali.
I uważa profesor, wszystko byłoby w porządku, ale w zeszłym roku diabeł go opętał. Przychodzi do mnie, całuje mnie w rękę i mówi, że się chce żenić. Uważa pan: chce się żenić! Zdurniałeś, powiadam. Po co tobie się żenić?... Przy córce mieszkasz, baby nie potrzebujesz. Stary pryk z ciebie. I z kimże się chcesz żenić?... A, powiada, z Małgośką od Lawończuka. A Lawończuk, trzeba profesorowi wiedzieć, to biedak nad biedaki. Ziemi dziesięcin dwie czy trzy, a chałupa pełna dzieci. Głodem przymierają. Ta jednak Małgośka była niebrzydką dziewczyną. Nieraz ją tam matka do roboty w ogrodzie brała, to zauważyłem, że niebrzydka. Tylko zmizerowane to, zachudzone... No, ale pobrali się. Dałem im tam krowę i myślę sobie: co to z tego będzie?... Aż i niedługo czekałem. Patrzę, na folwarku parobki i  dziewuchy wciąż się śmieją i śmieją, palcami polowego wytykają. Aż i on sam do mnie przychodzi. Prosi, by go nocnym stróżem zrobić. Zacząłem wypytywać o powody, a on mi do nóg. Rady nijakiej znaleźć nie mogę Jak mnie  wielmożny pan nie wyratuje, to sczeznąć przyjdzie. Zacząłem się dopytywać. A okazuje się co. Że żona mu, gdy tylko się odpasła, na prawo i na lewo z parobkami się puszcza. On w pole, ona do parobków. A wie profesor, co ja mu na to powiedziałem?	Zostawałem w seminarjum od roku dziewiątego mego życia: trzech dni brakowało mi do dwudziestu, miałem zostać księdzem i już miało być po wszystkiem. Pewnego wieczora udałem się, według zwyczaju, do jednego domu, który odwiedzałem z przyjemnością; co chcesz, jest się młodym i słabym. Wtem pewien oficer, który okiem zawistnem patrzał na mnie, gdym czytywał Żywoty Świętych pani tego domu, wszedł nagle, nie opowiedziwszy się wcale. Właśnie tego wieczora tłumaczyłem jej ustęp z Judyty i wykładałem wiersz po wierszu tej damie, przesadzającej się dla mnie w grzecznościach. Pochylona nad moim ramieniem czytała razem ze mną. Postawa jej, zbyt swobodna, przyznaję, obraziła oficera: nie wyrzekł słowa, lecz skoro wyszedłem, pobiegł za mną, a dopędziwszy mnie, powiedział:	Matka jestem Prawo matki jest święte. Ja dałam do szkół zdrowego chłopca. A tu co! Żadnej pociechy. Pieniądze nauczył się puszczać. Spodnie dziesięć rubli kosztowały.	Co, ja nie utrzymam się na nogach? Załóżmy się, że wyjdę sam na dzwonnicę, i to bez żadnej pomocy i nawet się nie zachwieję!	A co! Przepowiadałem, że się jaśnie pan doigra.	Co ty bredzisz?... Przestań mi natychmiast!... Ty byś w tej chwili i wróżką być mogła Tylko naokoło takich wieszczeń musiałyby się chyba odbywać dzikie poszczęki mieczów i tarcz.	Czyż pani myśli naprawdę, że my możemy zatrzymać Chińczyków i ostać się w tej parszywej, umiarkowanej demokracji wśród tego morza bolszewizmu?	Miłościwa pani złocista... nie swarzcie! Tak mi pilno było pochwalić się...	Boisz się, żeby we mnie przypadkiem słowa nie pogniły jak w nieboszczyku Sanszo Pansy... Jeść mi się chce.	Dziura by się w niebie nie zrobiła. Oczywiście jest to słaba strona tego systemu, który przeznaczyłem tylko na własny użytek. Co gorsza, sposób, w jaki wybuch następuje, jest stale słabą stroną naszych bomb. Usiłuję wynaleźć zapalnik, który by się dostosowywał do wszystkich warunków akcji i nawet do nieoczekiwanych zmian tych warunków. Mechanizm giętki, a jednak idealnie precyzyjny. Zapalnik prawdziwie inteligentny.	A co, gospodarzu miły, odezwał się jak by odzyskując swobodę, gdy zostali sami	E, ci wielcy panowie zza Alp żenią się przeważnie ze zwykłymi śmiertelniczkami. Lubią krzyżować rasy jak Jowisz. O, ale czyżbyś pan chciał ożenić Andreę, panie baronie, że mnie tak wypytujesz?	Myślałem, że pomówimy z sobą trochę. Jest jeszcze tak wcześnie. Nie widzieliśmy się od tak dawna.	Ojciec chwalił go nieraz, że zmyślny nad wiek ano, prawdziwie mówisz, wierzyć się nie chce. Ileż on ma lat, ten kunsztmistrz?	Wszystko przepadło, kotuśku Cardot nie chce się pokłócić z żoną o zięcia. Dewotka zrobiła scenę... pierwsza klasa! Koniec końców, obecny pierwszy dependent, który był od dwóch lat drugim dependentem, bierze córkę i kancelarię.	A idzie moja Jewka z Maciusiem. Latoślatoś (daw., gw.) niezbyt wiele; niewiele. się ze wsi wybiera.	Ba! ale jak się tam dostać teraz, gdyż drogę Krzywonos zagradza Jampol to też, jak słyszałem, gniazdo rozbójnicze.	Bądź cierpliwy, Przyjacielu całego świata! Chciałbym ci ja mieć te lata, na które tak się dąsasz. Wypróbowałem cię w kilku drobnych okolicznościach. Nie będzie ci to zapomniane, gdy będę zdawał raport sahibowi pułkownikowi.	Dopóki się nie zbierze potrzebnych informacji.	Grota Clam Shell wystarczy nam przez kilka dni Mamy dostateczną ilość zapasów i nie potrzebujemy obawiać się głodu.	Ksiądz, Pozory, Kłamstwo, Małżeństwo, Podstęp, Religia, Obyczaje nawrócić się., luterstwo przyjął, ożenił się i pod protekcję elektora się schronił, a teraz wędzoną rybą ze ŻmudziąŻmudź	Nawet nie potrzebuję domyślać się. Widziałam to samo w roku zeszłym we Włoszech...	To się wie! Przeznaczone do królewskiej stajni, paniczu.	Wielka, wielka strata Tylko dawniej rodzili się tacy kawalerowie.	Zlituj się!	Nie pora już na to, co tak ordynarnie zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko z tego względu, że podpisano konwencję: Warszawa będzie ustąpiona Austriakom.	Spaliłem ją zanim jeszcze wiedziałem, o co w tym liście chodzi i od kogo pochodzi. Ale pamiętam, że na kopercie nie było markimarka (daw.)	Tak, znużony jestem drogą nie mogę więc tej łaciny pochwycić.	Proszę pani, osiem rubli... A za umieszczenie dziecka, a felczerowi, który wart jest dziesięciu doktorów, a moja fatyga, co latam za panienką już dwa dni...	Rzeczywiście... wolę już sama dźwigać brzemię moich nieprawości, niż najmować współtragarza. Widzi ciocia, że jestem szczera.	Tak Siądę tu a pan może mi przyniesie szal z pokoju... Przepraszam...	Widziałam jednak że pani Warska pojechała już konno na spacer.	A ja z góry was uprzedzam, że uczynię. Na fortel	A jakież oddasz tym korzyści, jakie osiągniesz zaszczyty, Gösto?	A któż tu jest?	A na onych łowach tyś mi dziecko ratował!	A ty co? Kto sam jest samolub, ten zawsze tak mówi. Każdy dla niego samolub, kto nie robi tego, czego on chce. Tyś gorszy samolub ode mnie. Jesteś najsamolubniejszym chłopakiem, jakiego znałam.	Abym ja sam niewolnikiem nie był. Co mnie inne pokolenia? Za siebie walczę, o siebie walczę.	Ach, to nie ma żadnego znaczenia Ważne jest tylko to, że w ogóle jest, że istnieje.	Co takiego?	Co też to waszmość pan!... Wstyd doprawdy...	Jakże ja tego dokazać mam, rzekła, kiedy nie wiem gdzie jest?	Już mi to pan Sobieski konfidowałkonfidować rzekł Zagłoba.	Kto tam?... Co tam?...	Któż by, jeżeli nie Wokulski Suzin jedzie do Paryża i chce go gwałtem zabrać, bo ma tam robić jakieś ogromne zakupy towarów. Nasz stary nie zapłaciłby grosza za podróż, miałby książęce życie, bo Suzin im dalej od żony, tym szerzej rozpuszcza kieszeń... E! i jeszcze zarobiłby z dziesięć tysięcy rubli.	Nie wiedziałam, że moje oczy zdradzają tak karygodnie wszelkie tajemnice.	Nie... Jadę z Częstochowy.	Niech pani zawsze siada koło Eugenii, a nie będzie pani potrzebowała zbytnio obrzydzać temu młodemu człowiekowi jego kuzynki; sam z siebie zrobi porównanie, które...	Niestety! Zeznania pani uznane zostały za niewystarczające.	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	To jest właśnie pani Krotyszowa. Słynna pani Barbara Krotyszowa.	Znasz pan więc Leroy Mitchela, który tutaj mieszka?	28 lutego 1815 roku, o godzinie drugiej po południu.	A i owszem.	A jakże. Ale on nie łgał i nie oddawał mnie na powrót w niewolę.	A teraz słyszałem przecie wyraźnie, jak pan jęczał.	Ale nie naturalista i nie pornograf	Ale ryb dla tylu gęb nie starczy zresztą lutrzy nie lubią postnego jadła. Niedawno mieli całą Polskę, teraz mają ten klin; niechże siedzą zdrowi albo znów do Jarosławia wracają.	Ale warto przeczytać urzędową gazetę	Bo takie życie jest dla mnie torturą! Czyż tego nie widzisz, czy nie odczuwasz, Ew!	Chyba nie znasz Jima?! Prędzej zabije twojego de Lappa! Och! Edie jak mogłaś przyczynić nam tyle wstydu i tyle cierpienia?	Czego ode mnie chcesz?	Czy to ma być egzamin?	Do stu tysięcy rekinów! Jeśli zobaczę choć jednego na swojej drodze, to ucieknę trzy mile dalej, obiecuję ci to, kapitanie. Wolę już mieć do czynienia z kuguarami i jaguarami.	Doprawdy!	Doprawdy?	Hop! hop!	I po trzykroć masz słuszność, albowiem oczy, które cię widziały, powinny raz na zawsze oschnąć z łez. Panie, broń mnie od moich nieprzyjaciół.	I ręce, i włócznie, i krowy?	Ja i rubelkiem nie pogardzę...	Jezu miłosierny!	Kaftaników, których nikt nie kupuje...	Kaj to psy, Witek? Wyniesłam im jeść, wołam i ni jednego!	Kawaler de Saint-Ouin.	Kiedy dziękuję.	Milcz pan u diabła! Zmora nocna!	Mój mały paluszek	Na św. Marcin!	Nassur jest królewiczem, przyszłym maharadżą	Naturalnie! I w innych stronach także, ale nigdy nie spotkałem kobiety, która miałaby włosy tego koloru.	Nie rozmawiałbym z tobą, mój synu, gdybym tego nie wiedział.	Nie wiem, jak to jest. Bogacze... widocznie jej nie pasowało.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Nim rok minie, pan twój porzuci cię, a inni mu dopomogą. Gdybyś była Egipcjanką, wziąłby cię do swego domu, ale Żydówkę...	O Jezu wszechmogący... dwanaście lat!	O kim mówisz?	Ostryga!	Pana Adama, naturalnie!	Proszę. Służę nimi w każdej chwili.	Przebaczam ci otrucie brata, zabójstwo księcia Buckinghama; przebaczam śmierć nieszczęśliwego Feltona i wszystkie zamachy na moją osobę. Umieraj w pokoju.	Ta lala, ta tyczka, ten farmazonik! Tak głupim może być tylko Prusak.	Tak jest N. Panie.	Tak jest, a zatem w drogę!	To być nie może...	To całkiem możliwe. Kto by to pomyślał? Ale wiesz, teraz, gdy Joe leży pijany, można by spróbować zgarnąć tę skrzynię...	To wulkan	Wasza królewska mości...	Wziąłeś jezioro?	Zdrada	Żydzi, oni was pędzą do... Aaa... Bandyci, bandyci!
Eugeniuszu, ojciec mój nie jest może tak chory, jak ty mówisz; ale chcę być w twych oczach bez zarzutu i postąpię według twej woli. Wiem, że ojciec umarłby sam ze zmartwienia, gdybym ja, wyszedłszy z domu, naraziła się na śmiertelną chorobę. Pomimo to pójdę, tylko muszę zobaczyć się wpierw z doktorem. Ach! Dlaczegóż to nie masz zegarka? widząc, że na piersi Eugeniusza nie ma złotego łańcuszka.	Nie jestem tak szalony jak wy, ale za to więcej rozgniewany, lecz dajmy temu pokój, powiedzcie raczej, panie, co jeść będziecie dopóki nie wrócę? udacież się na drogę, jak Kardenio, wydzierać chleb biednym pasterzom?	Zależy od tego, w jaki sposób i w jakim miejscu jej zażywa. Nie lubię Neda i jego towarzyszy i chciałabym, żebyś się trzymał od nich z dala. Mama nie życzy sobie, żeby u nas bywał, chociaż on chce przychodzić, więc jeżeli wyrośniesz na takiego jak on, to nie pozwoli nam bawić się z tobą.	To samo i mnie się przygodziło, a dlatego nie płaczę. Nie neguję waćpanu dobrodziejowi, że książę zdrajca i heretyk, ale dworny kawaler i płeć naszą respektujący.	Rzuciłam ostatnie spojrzenie, gdy szukał przyrządów, i nic więcej. Nigdy się nie zastanawiam nad takimi drobiazgami. Jednak muszę wyznać, że było mi dziwnie, gdy ujrzałam te drogie włosy na stole i poczułam tylko ostre i krótkie końce na głowie. Doznałam prawie takiego uczucia, jak gdyby mi ucięto rękę lub nogę. Ta pani, spostrzegłszy, że na nie spoglądam, zostawiła mi jeden długi pukiel. Tobie go dam, mamo, żebyś pamiętała moją dawną świetność, bo czuprynka jest tak wygodna, że wątpię, czy wrócę kiedyś do grzywy.	Nie dało się zaświecić Prawda, Fred, że się nie dało?	Po co? A bo ja wiem! Szły wszystkie, to i myśwa poszły. Na wiosnę poszedł Jadam, ostawił kobitę i poszedł. Przyjechał po żniwach taki wystrojony, co go nikt nie mógł poznać, cały w kortach i zygarek miał śrybrny i piestrzonek i tyla piniędzy, coby na wsi i bez trzy roki nie zarobił. Ludzie się dziwowali, a ten zapowietrzony cyganił, bo mu za to zapłacili, żeby ludzi wiejskich sprowadził, obiecywał Bóg wie nie co. Tak zaraz poszło z nim dwóch parobków, Janków syn i Grzegorza spod lasu, a potem to już kto ino mógł, to leciał do tego miasteczka Łodzi. Kużdymu się chciało kortów, zygarka i rozpusty! Ja mojego strzymywałam, bo po co nam było tutaj iść, do obcych w tyli świat, to me sprał kiej bydlaka i poszedł, a potym przyjechał i zabrał ze sobą. Mój Jezu kochany, mój Jezu!	Musisz jednak przyznać, mój drogi, że Bronek od kilku tygodni zmienił się na awantaż... Prawie nie wychodzi z domu i regularnie siada z nami do obiadu.	Tak, to prawda! Ale mimo to dziwię się czemu, Balu, nie zabezpieczyłeś przeciw nim chłopca?	Mówią, że chłopcy sami się wychowują lepiej i surowiej, niż my możemy i śmiemy. Gdybym ja użył połowy argumentów, jakieście wy zastosowali, czy nie...	O, nie! Chcesz się wykręcić od następnych widowisk! Nic z tego!	W pień nas wycięto, może kilku ostało, których w łyka, jak nas, wzięto. Są tacy, którzy mówią, że i pułkownik uszedł; ale że ranny, to sam widziałem. My z niewoli uciekli.	Nie będę cię trapił nauką, mój chłopcze. Wszelakoż dziwna to rzecz pomyśleć, że ten kościółek został odbudowany, nakryty dachem i wsławiony dzięki kilku zacnym odlewaczom żelaza z Sussexu, pewnemu chłopcu okrętowemu z Bristolu, pewnemu zarozumiałemu durniowi, którego zwano Halem Rysownikiem, bo jak widzicie, zawsze coś rysował lub szkicował, a wreszcie dzięki dzięki pewnemu szkockiemu korsarzowi.	Dalibóg, proszę pana to słońce pani Dulcynei strasznie było ciemne, kiedym je widział, i żadnych promieni nie rzucało; ale to pewno dlatego, że, jakem wam już mówił, harfowała ona wtenczas zboże i straszny kurz grubą mgłą ją otaczał.	Dlaczego te Amerykanki nie zostają u siebie w kraju? Wciąż nam przecież opowiadają, że jest to raj dla kobiet.	Nie, tymczasem w Zarządzie po dawnemu będzie mnie zastępował Blumkiewicz. Krzyś jeszcze nie chce wchodzić w sprawy ogólne. Oczywiście po pewnym czasie on obejmie prezesurę, a ja się zrzeknę...	To, co pan słyszy. Rozwodzi się i wychodzi za mnie.	Tak, ale myślałam... Zresztą nie mówmy o tym, bo mi wstyd... Może mi kiedy wybaczysz i uwierzysz, że ja tylko mimowolnie jestem zła i przewrotna...	W takim razie nie będzie się zgadzał ze słońcem.	Zdrów jestem i Annie zdrowa. Ucieszy się twym widokiem! Zawsze cię lubiła, mówiła mi to jeszcze wczoraj wieczorem, gdym jej pokazał twój list. Pamiętasz Jacka Maldona? Przypominasz go sobie?	Ależ, panie hrabio tu znajduje się olbrzymia suma, a przepisy...	Nie chcesz?	Nie potrzeba, powtarzam wam raz jeszcze.	Proszę do mnie nie mówić na ty	Nie dostanie pan nigdzie tyle Ci panowie ogłoszą bankructwo przed upływem kwartału; ale ja wiem u nich o dwóch dobrych książkach o sprzedaży twardej, ale pewnej; oni nie mogą czekać, wezmą je w cenie gotówkowej i zwrócę im ich własne akcepty: w ten sposób zdobędę dwa tysiące opustu na towarze.	A więc odpowiem pani na to.	Chodźmy na górę, kochanie takie sprawy wcale do nas nie należą.	Pijta, chłopaki, zmówiny to Jagny, pijta...	Skąd pan to wie?	A co tobie do tego? Niech twoje oczy nie widzą i twoje uszy nie słyszą tego, co tutaj reb Jankiel robi! On wielkie interesy robi i ty jemu nie przeszkodzisz... A na co tobie przeszkadzać? Czy ty będziesz z tego korzyści jakie miał? Czy ty co przeciw niemu możesz?	Jeśli Janowej za mała pensja, to mogę płacić więcej.	Wykonawczyni i, że tak rzekę, pomocnico prawa! Znów powracamy do niemiłego tematu.	A co twoja za dola? Ot! młodość przesiedzieć na mogile! Kto ciebie zechce? kto cię przytuli? kto pokocha? Sponiewierasz młodość swoję, sprzedasz się za chléb i za strach może; a potém pójdziesz o kiju żebrać obelg i szyderstwa... Szczenięta psa twego nogi ci będą obrywać!	Ach, co za szkoda, że sypialnia pana magistra wychodzi na północ... przy waszym niemocnym zdrowiu...	Wielkie szczęście, że nikt nas niesłyszy.	Myślałem o legendach, krążących wśród wieśniaków... Podobno słychać szczekanie wśród nocy... Byłem ciekawy, czy i teraz rozlegały się podobne dźwięki...	Nic tu nie masz do myślenia. Myślę ja, a ty masz robić, co ci każę.	Czy nigdy nie myślałeś o ożenku?	Był za czasów pogańskich grabia możny, którego dla wielkiej urody zwano Walgierzem Wdałym. Cały ten kraj, jako okiem sięgnąć, należał do niego, a na wyprawy prócz pieszego ludu wodził po stu kopijnikówkopijnicy tu: pan, władca., na zachód aż po Opole, a na wschód po Sandomierz, wasalamiwasal	Zresztą ja nie mam przyjaciółek	Niestety! wyznać to muszę: od was.	Co mi przynosisz? nadewszystko proszę nic nie ukrywaj przedemną. Co mówią? czy Rybiński żyje?	Przyjdzie za późno, za późno... Czuję, jak cała krew ze mnie uchodzi.	Mówisz jak gdybym była panną Larkins.	Ja nigdy jej nie kładłam żadnego szkaplirza.	Czy pani rozumie dobrze, co pani mówi przez to, moja piękna pani...	Co? niby, że to ludzie mogą widzieć? No, więc co? Co to komu zaszkodzi? Czy odbierze mu sławę? Czy wpędzi go w gruźlicę? Czy zrujnuje majątkowo? Czy odbierze mu wiarę? Czy... Co? Prawda, panno Pito?...	Juleczku! co téż ty mówisz? Są to przecież ludzie możni i tacy rozumni...	Ludzie odpisują ciągle wszystko ze starych książek i to coraz gorzej!	Z powodów osobistych. To wszystko, co mogę panom powiedzieć.	Źle spałam! a! jak mnie głowa boli! dla czegoś tak rano wstał? chodziłeś gdzie?	Ja zaś ja cię upiekę na wolnym ogniu, jak dziki człowiek.	Żywie, bo coś ze dwie niedziele temu, jak przyjechał.	Jak więc będzie z moim urlopem?	Rozumiem: wasza królewska mość pragnie pogwałcić prawo. Gotów jestem podać prawo, które to przewiduje. Jest § 105.486.	Proszę pana, tylko na parę godzin. Ja go zaraz wezmę do domu.	Uczynię, co mogę, by walki uniknąć radźcie mi?	Przecieżże w pierwszym powozie, z panem de Villefort, który go już traktuje jak członka rodziny.	Tak, do widzenia Murray!	Od Annasza do Kaifasza, co tu robić, a Annasz o tysiąc mil	Zali ja mogę odgadnąć, co mnie tam czeka, gdzie jadę jakie sprawy i jakie przygody?... Wrócę kiedyś, jeśli będę mógł; zostanę tam na zawsze, jeśli będę musiał.	Na przykład ja	Co wy za jedni i skąd?	A ja czy mogę wymyśleć?	Bo co?	Co ciocię tak zajmuje major i jego familia?	Tak chcą komturowie a z nimi Markwart i Szomberg.	Tak, czci swej, poczciwości, obowiązków świętych..	Tak, jaśnie panie.	Tak.	Weź mnie z sobą, pójdę wszędzie, gdzie zechcesz...	Tylko dla ciebie, szwagrze	Michał Chrestien był aniołem	Uczono mnie wszystkiego po trosze umiem mówić dosyć biegle po francusku, po niemiecku, po angielsku, grać, śpiewać, rysować z natury.	Właśnie o tym myślałem	A ten pan?	A zatem dzisiaj...	Co musisz?	Idź, zadrzyj z Kmicicem! Stań mu!	Nawet w nieszczęściu?	Także Sapio powiadał?	Widziałaś ją?	Zatem czterysta	Zawsze.	A imię?	A! a!	Ambicja wymaga	Boże! Jaki powód choroby? Kto leczy?	Dusza	Jakich królów, jakiéj ziemi? ty?	Jakoże?	Możliwe	Najzupełniejszą	No, a teraz cóż z nimi?	O głodzie	O! każdej! o! wszystkie!	O, dzielna! doskonale! Dzielna kobieta!	Polak, Niemiec, Polityka odparł Wołodyjowski.	Widzisz go student, a gdzież twoja czerwona kokarda?	– Wrócił
Idźże tedy spytać się na ulicę du Mail, do hotelu du Mail, czy nie przywiozła go tam bez życia piękna kobieta, z którą jest w stosunkach od roku. Listy twojej rywalki są ukryte pod twoim nosem, w twoim domu. Jeżeli chcesz dać Natanowi dobrą lekcję, pójdziemy wszyscy troje do ciebie: tam udowodnię ci dokumentami, że, jeżeli zechcesz być poczciwą dziewczyną, możesz uchronić go od spaceru na ulicę Clichy, do więzienia za długi.	No wstawaj, mój aniołku; wszystko już wczoraj sama ci przygotowałam... No, mój drogi, przecież masz jechać; czy chcesz się spóźnić? Adolfie, wstawaj, wstawaj; już dzień jasny.	Powiem, że dał ci plan tego domu, w nadziei, że hrabia cię zabije. Powiem, że uprzedził hrabiego, wysyłając mu list. Powiem, że ponieważ hrabiego nie było, to ja odebrałem list i czekałem tutaj na ciebie.	Nie... powiedziała, że nie ma teraz pieniędzy ani pewności, czy mój rachunek jest dokładny.	Nie, ale czas ci tu powiedziéć, tybyś mnie jak Raja (pana) tego spaliła na węgiel oczyma; ty nie masz serca!	Oho, widzę Cycerona co się tyczy tego wielkiego człowieka, sądzę iż odczytywanie go nigdy pana nie nuży.	Zanadto pan jest skromny, panie Horscroft Mówią, że tacy ludzie są najwięcej warci. Co to za radość, kiedy pan stanie u celu! Śladami pana kroczy zdrowie, cierpiącym powraca pan moc i dawną siłę. Czy może być cel piękniejszy niż dobro ludzkości? Ja wiem, że pan tak myśli.	Zdejmij pani swą maskę. Zbyteczna jest teraz. Znaki twych przeznaczeń czytałam raz już na tej dłoni... tam u ojca pani. Po nich panią poznaję.	Otóż właśnie o to mi chodzi, panie profesorze. O to mi chodzi, że pan się czuje niepotrzebny. Chcę pana przekonać, że to jest tylko chwilowy nastrój, który wkrótce minie. Chcę pana przekonać, że w niczym nie osłabła pańska żywotność, że nie umniejszył się wcale pański geniusz ani energia. To chwilowa depresja.	Tak, ale ja nie mogę go tu przywieźć Jestem zamieszany w sprawę jego zniknięcia. Gdyby go tu wykryli, od razu byłbym posądzony i rozstrzelany. Jestem w wojsku: rozumiesz, nie mogę, Marto. Trzeba, żeby w Niżpolu nikt się nawet nie domyślał, skąd on jest i że ma coś wspólnego ze mną. Trzeba, żeby przyjechał do was zupełnie naturalnie, jak ktoś, kogo się spodziewacie, żeby zajął u was jakąś posadę.	Ale pani nie pójdzie, bo ja się boję.	Co za paskudztwo zrobiłeś, u djabła? Fe! czterej muszkieterowie pozwalają aresztować w obecności swojej nieszczęśliwca, który woła o pomoc. Szlachcic trąca się kieliszkiem z pachołkiem więziennym.	Cóż pan chce nie może przecież panu powiedzieć, że mu ucięto głowę.	Ja nie mam pretensyi do znawstwa, ale mnie się sztuka podobała ogromnie, bo taka szczera...	Nareszcie! Nareszcie mam cię w ręku, drogocenny dowodzie! Doprawdy, Zillo, twój postępek godzi mnie z tobą ostatecznie. Gdzież jest to miejsce, w którym ojciec twój zapisał szczegóły odnoszące się do porwania Manuela i do śmierci małego Szymonka?	Nie widziałam nawet mojej siostrzyczki Cóż u was?...	Tak jest, mój dzielny Pencroffie lecz tylko wtedy, gdy pan mi pomaga, w każdej naszej pracy trzy czwarte części zasługi panu się należą!	To wysoki zaszczyt Nigdy akademik N***, który od piętnastu lat zasługuje się, jak może, nie zdołał go uzyskać dla swego siostrzeńca.	Widziałem już dziwne rzeczy, które robiłeś. Przewracałeś oczyma czarę pełną wody i przechodziłeś przez drzwi zamknięte... Jeśli potęga woli nie ma granic, powiedz, czy mógłbyś tak samo ten Księżyc na niebie w inną pchnąć drogę lub przebyć bez ochrony i środków pomocniczych przestrzeń, która nas od niego dzieli?	Za pozwoleniem waszej dostojności, ja zaraz zmiarkowałem, że wy moglibyście dowodzić pułkiem, pomimo młodej twarzy. Ale w służbę do nikogo nie pójdę. Jestem wolny rybak; dziad mój był (za przeproszeniem) pastuchem w Dolnym Egipcie, zaś nasz ród pochodzi od Hyksosów. Prawda, że wytrząsawytrząsać się	Och, pani, za wiele zaszczytu!... Bianchon jest wielkim człowiekiem, ale ja jestem zbyt mało znany!... Za dwadzieścia lat nazwisko moje będzie trudniejsze do wytłumaczenia niż nazwisko pana prokuratora, którego myśl wpisana w pani albumie zdradzi niezawodnie jakiegoś nieznanego Monteskiusza. Zresztą trzeba by mi co najmniej całej doby, aby zaimprowizować jakąś bardzo gorzką medytację; umiem malować jedynie to, co czuję...	Eh, nie, panie dziedzicu! Młynarz nie zgodziłby się na to. Nie, powrócą także piechotą.	Po starym obyczaju nie godzi się to chata nie gospoda... Krzywdy nie czyńcie. Kmieć jestem i choć Neorża kłamie, żem jego, byłem i będę wolny...	Właśnie dlatego należy ją odrzucić. Jest to tylko coś niedoskonałego. Religia nie jest niedoskonałą filozofią, jest czymś samym w sobie, nieporównywalnym z czymkolwiek bądź, czymś najwyższym.	A co państwo robią z ziemią?	Albo to jéj dużo potrzeba? ot, cokolwiek, aby ludzie nie gadali, a sumienie było spokojne.	Ale ojca uwięziono!	Będę czasami patrzył na twoje śliczne włosy i myślał, że twoja piękność wydarta została z gnoju miejskiego, że twoja piękność jest jakoby... wrócona Bogu...	Czas to pokaże. Wyzyskać was nie chcemy.	Czyż ja się kiedy unoszę? Jestem kobietą i umiem wiele przecierpieć.	Dlaczego nie?	Dobrze ale powiedz mi, kim właściwie jesteś? Przecież zupełnie cię nie znam.	Gdy Emilka przypatrzyła się lepiej spłakanymi swymi oczyma tej kobiecie, poznała w niej jedną z tych, z którymi zwykła była rozmawiaćzwykła była rozmawiać	Ja nie mogę wyjść za mąż.	Kto tam wie, co pies myśli.	Który? Ojciec czy syn?	Las działa jak narkotyk; można się upić jego duszą.	Może to i lepiej dla ciebie, że sprawa tak się skończy.	Na poniewierkę takiemu Jagny nie dam.	Nie gadajcie tak głośno, bo i was kiedy okradną	Nie lubię na ogół tajemnic, zwłaszcza z ludźmi nieznajomymi Jeżeli jednak panom na tym bardzo zależy, daję panom słowo dżentelmena, że o rozmowie naszej nie wspomnę nikomu.	Nie postępujecie tak, jakbyście były mądre	Nie. Pamiętam, że po wyjściu z Faszody przeszliśmy przy dużej osadzie, zwanej Deng, jakąś rzeczkę.	No, o Ahaswerze przecież tego nie powiész	Panie, świeć jej! Pamiętam, pamiętam... kiedy to się w boki wzięła, a poczęła cudować, to się parobcy w siano chowali. Ale do gospodarki była sprawna! I z sosny jej się zleciało?... Widzicie ludzie!...	Skądże się tu wzięłaś, Beryl?	Szczęściem niéma żadnego podobieństwa ażeby kiedykolwiek z królem spotkać się mogła	Tak Czy go pan zna?	Tak, ale chciałem uporządkować swoje rzeczy. Więc dobrze, chętnie zjadłbym coś, jakiś kawałek drobiu, skrzydełko kuropatwy.	Ten, który stracił wolność, tobie ją powraca. O koniu! równie znamienity wielkimi czynami swymi, jak nieszczęśliwy w posępnym losie, idź, gdzie cię nogi poniosą. Poznają cię wszędzie, bo nosisz napisane na wzniosłym czole swoim, że nawet hipogryf Astolfa, ni sławny Frontin, tak drogo zapłacony przez Bragamanta, nie dorównałyby nigdy twojej lekkości i sile.	Twój zastaw nic nie wart.	W celu przypatrywania się, jak to mam zwyczaj, biegowi rzeczy ludzkich.	Więc potrzebowałem aż trzech godzin...	Więc pójdę obudzić ją na nowo wraz z witeziami.	Z jak największą uwagą. Pragniesz pani może dowiedzieć się czego o swym niezrównanym braciszku?	Zawsze się ze mną drażni	Znajduje się w kancelarji sądowej, jaśnie panie, powiedziano, że to fałszywa moneta.	A ja ne choczu!ne choczu (ukr.) zawołał zuchwale Midopak.	A to czemu?	Borowicz za gadanie po polsku zostaje na dwie godziny w kozie...	Bracie! zdumiewasz mnie! jestli to wszystko prawdą?	Brać go!	Byłem na folwarku Orlin, wracam, ale tęczę już widzę dawno.	Consentiorconsentior, consentire (łac.)	Dajcie spokój!	Dobra, dobra	Doprawdy? mógłżebym kogo sobą przestraszyć?	E, opowiadaj nam pan lepiej coś o wędrówce dusz jakeś pan opowiadał pannie w kantynie wtedy, coś to sobie potłukł nos.	Gal būti, Onute, jog aš paklydau ir pažvilgyjepažvilgis	Gdzie mógłbym ich znaleźć?	I na plecach je noszą?	I z tobą, ojcze.	Jesteśmy sąsiadami, żyjemy nawet bliżej ze sobą.	Jeżeli zginie w kraju szernów, on i jego ludzie?	Laudetur Jesus Christuslaudetur Jesus Christus (łac.)	Ma winnice i łąki...	Masz rację, też mi zmartwienie. Niech będzie prędzej. Mnie przekonałeś. Jak jednak przekonać moje nogi?	Miasto, Pożar	Moje... moje włosy!	Nasz lud?	Niech mu pan da wody kolońskiej.	Niech na to zasłuży... z żydówką żyjąc, exkomunice podlega.	O, Jerguteliau! Ar ir su žvaigždele ant kaktos, kaip motina?	Otóż, kiedy byłem sobie skromnym urzędniczyną, Morcerf był tylko zwykłym rybakiem.	Owę to sławną Anusię, o której przed niejakiem czasem tyle mówiono?	Poszłabym do braci...	Pustelnicy!	Rūstybė, Piktumas, Griežtumas Nesipriešink valiai dievų,	Słusznie i sprawiedliwie... święta racja!	Tak będzie najlepiej	Tak, dziś rano.	Tak, proszę pani, z Warszawy.	Ten może o sobie powiedzieć: Si fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinaeSi fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinae (łac.) rzekł ksiądz Wydżga, który lubił autorów przy każdej sposobności cytować.	W domu...	W rurę!	W tych „innych”.	Wieczorem będziesz wspaniała.	Wszędzie biją Fenicjan Domy nasze są burzone, sprzęty rozkradane i już kilkudziesięciu ludzi zabito.	Łzy, Żałoba	Śmierć, Danse macabre mówił dalej Sancho
Tak, wielmożny panie. Taka najpierwej przysyła mu list, potem bukiet, a nareszcie sama przychodzi za woalką, bo myśli, że jej nikt nie pozna... To, panie, śmiech dla całej służby!... On nie każdą przyjmuje, choć która da jego lokajowi ze trzy ruble. Ale czasem, jak trafi mu się dobry humor, to nieraz dobiera sobie chłopisko jeszcze dwa numery, każdy w innej stronie korytarza, i w każdym inną rozwesela... Taki, bestia, zajadły.	Nigdy mnie, ojcze, do niczego złego nie namawiał. Jeśli ci jednak czynię to wyznanie, to dlatego, iż zdaję sobie sprawę, że będąc tak blisko ciebie postawiony i takim przez ciebie zaufaniem obdarzony, nie powinienem zaniedbać żadnych środków, aby nawet cień szkodliwej i krzywdzącej mnie teraz obmowy mógł na mnie paść. Gdybym tylko do siebie należał, mój ojcze, nie niepokoiłbym się tak o swoje imię.	Wywabić go z domu? To nie będzie łatwe do zrobienia.	Ale, proszę pani, to nie jest żadna dama, to taka sobie prosta kobieta.	Szlachetna i piękna damo! dowiaduję się od obecnego tu mojego koniuszego, że z królowej stałaś się zwyczajną kobietą. Jeżeli to się stało za wolą wielkiego czarnoksiężnika, ojca twego, który może nie ufa w ramię moje; to wyznać muszę, że ojciec twój, pani, w grubym znajduje się błędzie, i nie dość zna dzieje rycerstwa. Gdyby je czytał uważnie, jak ja, wiedziałby, że są przepełnione więcej jeszcze zdumiewającymi wypadkami i że mnóstwo rycerzy mniej ode mnie sławnych (mówiąc bez chełpliwości), dokonywało dzieł nieskończenie trudniejszych; nie jest cudem zwalczyć olbrzyma jakiej bądź siły i wzrostu: niedawno doświadczałem sił swoich z wielkoludem... więcej mi powiedzieć nie wypada, bo by mi może nie wierzono.	Ależ zmiłujcie się, gazdo Bolszewizm był przeżytkiem w zarodku. Może idea była teoretycznie ładna, tak jak chrześcijaństwo nie miała danych ogólnej nędzy. I to nie tylko w krajach rolniczych, ale nawet w najbardziej uprzemysłowionych. Można się już obejść nawet bez idei narodu...	Z Różą, to dwie wariatki. Rozie się nie chciało pisać do Szai, to ona cały list telegrafowała, cały list, ze dwieście wierszy.	Ach, niechże pan nie robi z głupstwa tragedii! Przecież to rzecz taka zwykła i dzisiaj niemal codzienna... Niech pan zapyta lekarza.	Niech Bóg za to dziewce błogosławi, bo lepszej na świecie nie ma!	Więc pamiętaj złapać, udusić, ale na śmierć; niech już raz mam życie spokojne. Jakbyś nie miał pewności, to nożem popraw.	Pani Jak sama powiedziałaś, jestem egoistą i jako egoista, nie zastanawiam się, co zrobiliby inni w mojej sytuacji, myślę tylko, co sam mam zrobić. Myślę, że znam cię od roku, że od kiedy cię poznałem, uzależniłem moje szczęście od twojej miłości, że nadszedł dzień, w którym powiedziałaś mi, że mnie kochasz, że tego dnia uzależniłem moje szczęście i moją przyszłość od małżeństwa z tobą. To było moim życiem. Więcej już nic nie myślę. Mówię sobie tylko, że szczęście się odwróciło, że wydawało mi się, że mogę zdobyć niebo i przegrałem. Zdarza się przecież każdego dnia, że jakiś gracz przegrywa nie tylko to co ma, ale i to, czego nie ma.	Pan to był, prawda tam w kuchni, wówczas, gdy się zlitowała nade mną i była tak dobra, i nie odwróciła się, nie odepchnęła jak inni? Zlitowała się, pomogła! Pan to był?	Co ty tak stoisz ponury? Co tobie? Nie wstyd ci mieć strach w sercu, a łzy w oczach? Nie każdemu dano siedzieć w chacie i spoczywać, różne losy, różne dole. Dobrej myśli bądź! Czasem ja widzę, widzę daleko, widzę jasno, czasem ja jutro odgadnę... Nie smuć się, Sambor. Złego ci się nic nie stanie.	Ta jest różnica, że ja nie kocham Buonapartego. Nie jestem również jego poplecznikiem.	Przepraszam panią, ta fortuna należy do pani. Gdyby pani nie powzięła myśli o małżeństwie, mój służący nie poszedłby do pastora, a ja nie przekonałbym się o pomyłce i...	Nie musi się wszystkich zapraszać; czy on mnie zaprasza? Nie znam jego żony.	Zrobiłaś mi wczoraj nie miłą scenę w teatrze nie znoszę takich publicznych swarów, które mnie i wam nie przystały.	Ale od czegóż dowcip? Azaliż nie ma już głów na karkach między Sarmaty! Stary, jeszcze z Naczelnikowskich czasów kapitan strzelców, imci pan Stanisław Wosiński, który prowadził garsteczkę pospolitaków z ziemie Wielońskiej, nie chwalęcy się, spędza w nocy chłopstwo okoliczne pod mury forteczne, każe temu pospólstwu rozpalić mnóstwo ognisk i uwijać się pejzanom koło ognia, żeby się wydawało, że liczne pułki piechoty oblegają Częstochowę. Dechamps znowu ze swojej strony strzelcom konnym rozdał znaki i epolety grenadierskie i partię ich wysłał do Niemca, żeby, prawi, twierdzę poddawał bez namysłu a zwłoki, bo w przeciwnym razie natychmiast szturm przypuszczony będzie i wtedy załoga co do nogi w pień wycięta.	Dobra rada nie jest zła. Zwłaszcza że nie mam najmniejszej ochoty zdechnąć nafaszerowany trucizną.	A mam ci tego trocha, bom zawdy adorowaładorować (z łac. adorare: błagać, czcić, wielbić modłami) syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, od 1530 król Polski.. Nalewka przyszła mi z miasta italskiego FirencyFirenca owoce smażone w cukrze, słodycze. to jest morski rarytas, NautilusNautilus (biol., łac. z gr.: żeglarz)	A o ile grubszą z tego, czego nie wiedzą	Ciemne, to jest, czasami, niebieskie są ładne.	Czyż na to można znaleźć odpowiedź?	Jak Bóg mi pomoże, to każę zainstalować miedziane klamki.	Nie wie o niczym	Nie, do ostatniej krwi!	Nie, nie traciliśmy czasu. Pracowaliśmy we dwoje, a pani Gummidge...	Niech mi pan przebaczy Nie mówiłbym panu o tym wszystkim, gdyby nie był pan dżentelmenem. Powinienem wiedzieć... Jestem... także jestem dżentelmenem.	Pamiętajcież tylko że i tej straży, gdy się zawieruszy, nie możecie być pewni. Gdy Hocz górę weźmie, pierwsi viertelnicy pójdą pod jego rozkazy.	Pewnie, iść na służbę do oprawców nie pamiętasz. Mały byłeś. Zapomniałeś. Jula też pewnie zapomniała. Krótką macie pamięć, szczenięta.	Pięciu było w zeszłym roku, moja pani. Trzech Daleszowskich, obywatelscy synowie spod Grzymałowa, jeden tam Szwarc, mały, z pierwszej klasy, to chłopak sztygarasztygar (z niem.)	Prawda!... Ileż to razy, kiedy rozmawiałeś z Madzią, a choćbyś tylko patrzył na nią, wstydziłam się za ciebie... Ach, jacyż wy jesteście wstrętni z waszą miłością...	Masz, dziecko, nie kłóćmy się o szkatułkę. Bierzże A ty, Nanon, leć po doktora Bergerin.	Może dałyby się jeszcze wynaleźć jakie środki ratunku... Czy nie można zmusić Teckiego do oddania?	Powiedz mi jakim sposobem wy, ludzie mądrzy, możecie składać hołdy zwierzętom, które w dodatku, gdy nie ma widzów, okładacie kijami!...	A to po co?	Bóg ci zapłać za dobrość, w porę to choćby odrobkiem odpłacę.	Co to za miejscowość?	Czy to prawda, że jest szlachcicem?	Cóż to za okropne słowo?	Nie, tak w sam raz.	O tak nigdy pewnie tego nie zapomnę.	Tamtego ranka wróciłem z ćwiczeń wojskowych i widziałem wózek, ale on nie przejechał przez rzekę.	To trzymaj się ściany.	Trzeba przeprowadzić doświadczenia na większą skalę to bowiem, co udaje się w małym garnuszku, może zawieść w fabrykacji na wielki kamień. Wykup pan syna.	Zaprowadźcie go do księcia. Może jak jego zobaczy, to się ocknie!	Ehe! Myślisz, że tym wszystko naprawisz Zdaje ci się, że ci się nikt oprzeć nie może, prawda?	Potrawa ta wydaje naprawdę przyjemny zapach. Ostatnim razem, gdy kazałem przygotować u siebie ten przysmak, półmisek pękł z gorąca i arak wylał się na obrus. Rozgniewało to mnie, a najbardziej zmartwiłem się, widząc osłupienie na twarzy księdza Tabarit, który był wtedy u mnie na obiedzie.	Jest tak dobry, że cię prowadzi na spacer.	Wtedy, podczas przejażdżki na Nilu, dziewczyna ta śpiewała nasz najświętszy hymn, którego ma prawo słuchać tylko faraon i arcykapłani. Biedne dziecko mogło ciężko odpokutować za swoją umiejętność śpiewu i nieświadomość o tym, co śpiewa.	Ależ, mała niewdzięcznico! czyś zapomniała, że cię kocham!	Dlaczego tak prędko?...	Obawiam się, przyjacielu Rinaldo, że przedsięwzięliśmy rzecz wielce ryzykowną.	Po prostu bałam się.	Proszę się okryć.	Pójdę ja patrzeć, co się dzieje od onego podwórza, bo nas tu zejdą i wyduszą jak gniazdo myszów. A pal celnie, bo ostatnie ładunki nama wychodzą.	Ta poprawa już się spełniła	Tak... dziękuję... było już niepotrzebne.	Winien jestem panu jeszcze czterdzieści tysięcy franków	Wszystko jedno. Pokaż inne towary, może jeszcze co mi się przyda.	Ale jutro? Co jutro?	Drogi kolego, zjawiasz się w momencie zaciętej walki, trzeba się szybko decydować. Literat, PolitykaLiteratura w ogóle rozpada się na rozmaite strefy, ale nasi wielcy ludzie dzielą się na dwa obozy. Rojaliści są romantykami, liberały klasykami. Rozbieżność pojęć literackich łączy się z rozbieżnością przekonań politycznych, skąd wojna na wszelki rodzaj broni, potoki atramentu, docinki wyostrzone jak stal, potwarze, jadowite epitety między sławami w zalążku a sławami na schyłku. Dziwnym zbiegiem, romantyczni rojaliści żądają wolności literackiej i uprzątnięcia praw określających przyjęte formy w naszej literaturze, gdy liberali chcą utrzymać trzy jednościtrzy jedności forma wierszowa, w której szósta sylaba wersu i szósta sylaba po średniówce stanowią ostatnie sylaby akcentowane półwersów; dodatkowym wymogiem w pisaniu aleksandrynem bywa zgodność z formą heksametru jambicznego. Aleksandrynem pisze się utwory o charakterze heroicznym, np. tragedie czy epopeje. i tematy klasyczne. Opinie literackie są tedy w każdym z obozów w niezgodzie z opiniami politycznymi. Jeśli zostaniesz eklektykiemeklektyk	A jakoże ma być? smutno. Zbyszko. szybko. i cicho sprawićsprawić się (daw.)	Bynajmniej, bawiłem się żeglugą.	Chciałbyś widzieć jego babalkę Ja chciałabym ich zobaczyć wszystkich	I ja go kocham; weź list i oddaj mu go sam!	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	Nic prostszego. Masz pan kredyt otwarty u panów Thomsona i Frencha na via dei Banchi w Rzymie. Proszę mi dać bon na cztery tysiące dziewięćdziesiąt osiem ludwików, płatny u nich, a nasz bankier podejmie dla nas pieniądze.	Niepodobna, moja poczciwa Anusiu, twoja cera okopcona wyda cię!	Tak, tak przypuszczałem.	Tu, w Saxonii zapewne tu w Saxonii, ale w Polsce...	Z jednej ręki strapienie i z tejże otrzymacie pociechę! Gdyśmy z ogrodu wracali po niefortunnym śledztwie, królowa jejmość kwaśna i nachmurzona, panny złe, jak jędzonki, a król i my wszyscy rozmiłowani w Montwille na umór...	1829, panie hrabio.	A jaki był hojny!	A pomsty szukasz, co?	A, króla! Dawniej przecież ziemianie sobie królów wybierali, a jak im byli krzywi, zrzucali ich.	A, ty spałeś, filucie?	Ba!...	Bo mi sam gadał.	Bo ściana ta cienka jest...	Chce pan, żeby stąd poszedł?	Czarną sukienkę? Czarną?	Dalej tam! Fok-żagiel, dolny hals puść! Fok-reje w kant, wy tam, warta bakortu!	Gurdy są napełnione wodą i w biesagachbiesagi (przestarz.)	Jaka Mańka?	Jedź, do licha!	Kiedy indziej ci powiem.	Ma go!	Mam taki zamiar	Może będziecie wieczorem w kawiarni na Zamku? Gra muzyka. Przyjdę.	Nadprzyrodzona	Przedwczesna radość. Dopiero kongres urobi Orgaza, a Orgaz następnie konstrukcję ujawni.	Testa! towarzyszył jej razem i Biance. On też litość miał nad opuszczoną przez wszystkich, boś i W. K. Mość w Wilnie ją nieludzko przyjął, choć mu dawniej była bardzo drogą.	Twojej mamie...	W tej chwili w Paryżu.	Wyglądasz jak stara pokojówka!	Z Warszawy. Mieszkam stale w Warszawie.	Zawsze zgoda.	Zdążymy na obiad. Może tatuś zmęczony?	Zobaczmy
Dobry Boże! zaledwie od dwóch miesięcy gonimy za przygodami, a ty mówisz, że już będzie temu dwadzieścia lat, jakem ci obiecał oddać pod zarząd wyspę! Mój przyjacielu, wiem ja dobrze, co to znaczy; ty nie masz chęci oddać mi reszty moich pieniędzy. Mniejsza o to, z całego serca pozwalam ci je zatrzymać, a nawet gotów jestem oddać ostatni real, aby się tylko pozbyć tak niegodziwego giermka! Ale powiedz no mi, ty pogwałcicielu praw błędnego rycerstwa, gdzieś widział lub czytał, aby kiedy bądź giermek targował się i sprzeczał o zapłatę ze swoim panem? Szukaj, łotrze przeklęty! szperaj, ty zażarty a głupi chciwcze! zanurz się w niezmierzonym oceanie historii; jeżeli znajdziesz tam coś podobnego, jestem najostatniejszym z rycerzy, którzy mieli, mają lub będą mieli zaszczyt nosić oręż przy boku! Idź! ruszaj! wracaj do domu! bo od tej chwili postanowiłem ani minuty dłużej nie trzymać cię przy sobie. O! chlebie niezawdzięczony! przyjaźni niewywzajemniona! o! obietnice rzucone w błoto! o nędzniku bez serca, podobniejszy do bydlęcia, aniżeli do człowieka! marzysz o opuszczeniu mnie, kiedym już prawie zbliżył chwilę wyniesienia cię do najwyższej godności! oddalasz się ode mnie, kiedy już mam przygotowaną dla ciebie najpiękniejszą wyspę, jaka kiedykolwiek mogła ukazać się z łona oceanów! oddalasz się, kiedy lada moment mógłbyś być otoczony szacunkiem i hołdami całego świata! Podły! bez honoru i ambicji! miałeś słuszność, mówiąc: że nie dla psa kiełbasa, ani miód dla oślego podniebienia; bo ty w samej rzeczy jesteś osłem, urodziłeś się osłem, żyjesz jak osioł i umrzesz osłem, nie poznawszy nawet, że jesteś tylko osłem!	Cóż, doprawdy trudno mi opowiedzieć, jak się to stało Byłem właśnie, jak mi się zdaje, zajęty zbieraniem roślin, gdy nagle usłyszałem jakby łoskot lawiny spadającej z wysokiego drzewa. Ledwie zdążyłem się odwrócić... Ten nieszczęśnik, który zapewne siedział ukryty na drzewie, rzucił się na mnie. Wszystko to razem nie trwało tak długo, jak tu opowiadam, i gdyby nie pan Spilett i Pencroff...	Niech się pani spyta, ile on razy wywrócił; twarz ma dziś całą posiniaczoną. Nie wiem, jakim cudem się nie zabił; połamał dyszel.	To niedorzeczne. Czyż zwłoki nie zepsują się do tego czasu?	Już koniecznie tego bowiem męża znam, nauczyłem się go zawczasu szanować, zawczasu jego argumentom wierzyć i ufać, że jakąkolwiek mi poda radę, ta będzie dobrą i zbawienną. Ale dlaczegóż to waszmość dobrodziejowi tak to nie na rękę? Czyż to on nie jest podwładny tak jako inny? Czy nie musi wypełnić rozkazu?	Oho! Jużci zaraz i pół miliona! Co to ludzie nie nagadają! A tu nie wiem, czyby się i do trzechkroć sta tysięcydo trzechkroć sta tysięcy (daw.)	To z pana taki rodak, Polak i katolik, żeby rodzonego ziomka gubić, krzywdę bliźniemu robić?! Tfu! Nie spodziewałem się tego po panu.	Dalibóg, nie pogniewałbym się jeszcze o dwóch pasażerów.	Pretensji nie!... Ale nie stało się tak, jak być mogło, a mogło być dobrze	Wojsko aż się do szturmu rwie, że trudno ludzi utrzymać Wczoraj Stankiewiczowa chorągiew bez komendy i bez drabin ruszyła, bo powiadają tak: jak z tym zdrajcą skończymy, to Częstochowie na odsiecz pójdziem. I co który Częstochowę wspomni, to zaraz wszyscy poczynają zgrzytać i w szable trzaskać.	On się urodził w tym kraju. Ma przyjaciół. Pójdzie, gdzie mu się spodoba. To chabuk sawai (chłopak rozgarnięty). Wystarczy mu tylko zmienić odzież, a w mig przeobrazi się w chłopaka-Hindusa z niskiej kasty.	Niech się trzyma.	Nie, prose jaśnie pani Nie  podsłuchiwałam... ino se myślałam, że będę mogła się wymknąć, zeby jaśnie pani mnie nie uźrzała... ale mi sie to nie udało, więcem tu ostała... Ja nie podsłuchiwałam, prose jaśnie pani... kajzebym śmiała... ale cóz na to poradze, zem ta cosik i słysała?...	Najjaśniejszy Panie Uzurpatora nienawidzą na Południu, zdaje mi się zatem, że jeżeli odważy się zapuścić właśnie na Południe, łatwo będziemy mogli poruszyć przeciw niemu Prowansję i Langwedocję.	Było tak mokro i takie błoto więc trudno mi było iść, bo buciki mam zdarte i potykałam się ciągle.	Jeden zwał się pan Deyma, drugi pan Ubysz! Obaj godni ludzie i komilitonikomiliton (z łac., przestarz.)	Spotkajmy się lepiej w operze. Czuję się, Henryku, zbyt zmęczony, abym mógł jeść. Jaki numer ma loża twojej siostry?	Och jak to trąci kramikiem pytać każdego o adresy! Chcesz nosić modne buciki, dobre dla młodego? Ładny będzie z ciebie chłoptaś! Zachowaj swoje buty z cholewami, odpowiednie dla obywatela na stanowisku, który ma żonę, dzieci i kochankę.	Juści, że nie więcej. Przecież to i Józka, i kowalowa, i Grzela, i my	Jest i ma gości, z któremi się rozmową zabawia.	Nie tak to łatwo powiedzieć. Wszak umiem być wytrwały, prawda?	Nie, babciu, mówię prawdę, to moje postanowienie już nieodwołalne.	Nie, za żonę już dziękuję, co mi po niej, do rozwodu idę, nie chcę.	Jak to w górę, dziadziu?	Nie wypuszczę pana, musi pan wysłuchać tego, co powiem!	Oto nowina! A Boże, Boże! Mówisz waćpan: we dwóch! Jak to we dwóch?	Toś ty był z panem Wołodyjowskim i panem Zagłobą? Nic mi o tym nie wspominali.	Inom kogutowi trochę z ogona wyrwał, bo mi potrza la mojego ptaka. Ale nie nasz kogut, nie, Józia! Gulbasiak skądciś przyniósł... swojego...	Ja się zowię Mikołaj z Długolasu, a przezywają mnie Obuch. Przy napadzie byłem. Widziałem, jako matkę Danusiną jeden Niemiec z pawimi piórami na hełmie chciał do siodła troczyćtroczyć i jako w oczach mu na sznurze zbielała. Samego też mnie halebardąhalebarda	A jakże będzie on brzmiał, Giorgio?	Mam dwadzieścia dwa lat, a siedm, nie wymawiając, ojczyźnie służę, bo w piętnastym roku w pole z infimyinfima (daw.) odpowiedział młodzieńczyk.	Mnichem przecież nie jesteś!	Na honor, nie.	Nie	Nie, panie wicehrabio.	Nie.	Nie. Trochę gimnastyki nie zawadzi.	Więc w takim razie nie jesteście pokłóceni?	Wszyscy grają w tenisa i są zadowoleni. Nie widzę racji im przeszkadzać.	A, wiem co zrobię, wyrzekła po chwili, z determinacją podnosząc głowę; pójdę do tej pięknej pani w różowej sukni, którą kilka dni temu, pamiętacie, spotkaliśmy na ulicy, i która pytała mnie kto ja jestem, czemu mam taką bladą twarz i smutne oczy, a potem całowała mię i pieściła? Pójdę do niej, bo wiem gdzie ona mieszka, i poproszę ją dla Andzi o lekarstwo, a dla was o jedzenie! Czy dobrze?	A jak ja pana poproszę?	A to ty, Anton! Co wy tu robicie? Gdzie wasz ataman?	A z Polek nie ma ani jednej?	Nie stać mnie w ogóle na Porajskiego, a zwłaszcza na takie futro.	Rany! To straszne. A skąd twój ojciec wiedział, że ona chce na niego rzucić czary?	Żyją i rosną na tęgich marynarzy. Gdy wasza dostojność zostaniesz świątobliwością może niejeden z nich będzie prowadził twoje okręty.	Niech dyrektor każe milczeć tej awanturnicy, bo w tej chwili opuszczam towarzystwo!	To cię zdechłego za łeb wywleczem. Wszystko nam jedno!	Postanowiłem zakończyć życie... Ciężka to chwila, ale trudno. Honor...	Co ma mi pan o sobie do powiedzenia?	Zapomniałem o tym Zresztą ja i tak poznam, kiedy nadejdzie Czas Nowej Gwary, bo wówczas ty i reszta towarzyszy uciekniecie precz i każecie mi chodzić samopas.	A jakże, jakże! Ja jestem tylko biednym skromnym letnikiem, a ty...	Dagonie miej ty rozum.	Powiada sam, że zdrów...	Prawda, że my miewamy słuszność tylko wtedy, jeśli panie raczą nam ją przyznać.	Właśnie, cięgiem już deliberuję, do której by przepić.	Ale mówno mi o sobie bukuni (domku) o egaszi (żonie), o życiu!	A o mnie co pan napisze?	Ech, ode mnie trudno pożyczyć, szczególniej w tym czasie...	Kupić brylanty dla Stefci. Chcę, aby miała ode mnie, prócz rodowych klejnotów. A kiedy ślub pani?	Mogłem odpuścić krzywdy własne lecz usłyszawszy o waszych chciałem ją nożem pchnąć. Niestety, przeszkodził mi szlachetny Winicjusz, który ją miłuje.	Usłuchamy cię, mamo, usłuchamy!	Wielmożny pan wielmożny pan kupił nasz majątek?...	Więc twój Adolf jest zazdrosny?	A gdyby był?	A król?	Bardzo sympatyczny	Bo miał zmartwienie. Słyszał pan o Zawiłowskim?	Byliśmy prawdopodobnie świadkami sceny wiarołomstwa małżeńskiego	Co takiego?	Co wziąć?	Czy tu mieszka?	Dla chłopców i dziewczątek.	Donosicielem?	Doprawdy?	Gdzie? Kto?	Jacek mu było, znałem go dobrze!	Kazałbym mu zamiast trzysta	Kilka drogich kamieni!	Kobieta, Mężczyzna	Kobieta, Mężczyzna, Miłość	Kogoż? waćpana, panie szambelanie, Froscha i Storcha?	Kto wie...	Masz pięć tysięcy ludzi!	Mój Nieczuja wszystko już gotowe, jeno na ciebie czekamy.	Na Podlesie pewnikiem ciągną	Na mieście mówią, słyszał ojciec?... o jakimś no­wym zarządzeniu w sprawie pogrzebów.	Na miłosierdzie boskie! Co czynisz?	Nieduży statek z załogą angielską, z kapitanem, zupełnie mi oddanym, oczekuje na ciebie przy ujściu rzeki Charente, obok warowni La Pointe; rozwinie on żagle jutro przede dniem.	No i cóż?	No, proszę, dowiedź mi swojej przyjaźni i mów.	No, więc co zrobisz?	Pal!	Pan pracował u Bucholca? Pan syn Horn et Weber w Warszawie?	Przeciwnie, przeciwnie.	Stulta pyski, kiej sąd mówi, bo waju wyciepnę na osobność! drewniany kołeczek spełniający funkcję guzika. oberwał.	Tai teisybė pasakyta, tai gryna teisybė, tai liudija ir atsitikimai paskutinių metų mūsų kampe,	Tak.	Wiem o tym od dawna.	Wybaczcie, moiściewy, moiściewy, ja ino niechcący. Adyady (gw.)
A ja dufam pewnie, że i pani gospodyni do nas się przyłączy. Jest nas siedem, to szczęśliwa liczba, a pani gospodyni ósma, to znów nieźle, bo do pary.	Otóż to mi dopiero dobrodziej, mylisz się grubo wielu ludzi w ten błąd popada i nie wierzy, że tacy rycerze na świecie byli. Nieraz ja już musiałem o to odbywać dysputy; prawda, żem nie zawsze zdołał przekonać przeciwników, bo są ludzie tak niewierni i uparci, że z nimi ani rusz; ale wiele razy zdołałem przecież wyjść zwycięsko i niejednego przekonać dowodami jak słońce jasnymi o tej prawdzie tak oczywistej i jawnej, że mógłbym prawie przysiąc, jako na własne oczy widziałem Amadisa z Galii. Był to, panie, chłop rosły, co się zowie, a na twarzy bieluchny, rumiany, z brodą czarną, piękną, a w oczach miał coś razem słodkiego i surowego; gadać wiele nie lubił, a do gniewu był skory, jak siarka do ognia, tylko, że prędko się znów opamiętał. Mógłbym wam tak samo, jak Amadisa, opisać i innych wszystkich rycerzy błędnych, co żyli w świecie, bo z ich dziejów, czynów i charakterów łatwo sobie utworzyć wyobrażenie rysów, cerę ich twarzy, wzrost, postawę i całą osobę.	Nie mówcież tedy nikomu to wam zdradzę sekret. Otóż, widzę, że tryndyryndy białogłowskie tańsze są w tym kraju niźli kamienie; z nich tedy trzeba by zbudować mury, układając je wedle statecznej proporcji i architektury, kładąc co największe wprzód, następnie pięknie dopasowując średnie, a na końcu małe. Potem należy taki murek naszpikować pięknie, niby diamentami w szpic szlifowanymi (jako jest w dużej wieży w Bourges), wszystkimi sztywnymi puginałami, jakie mieszkają po rozporkach klasztornych. Kiż diabeł naruszyłby taki mur? Żaden metal nie byłby tak oporny na ciosy. I niech próbują walić w nie z kolubryny; ujrzelibyście, do kroćset, jak bez ustanku będą sączyć z siebie owo błogosławione nasienie szczerej francy, drobne jako deszczyk. Hej, do stu par diabłów! I co więcej, piorun nigdy by w nie nie uderzył A dlaczego? Bo wszystkie są duchowne i poświęcane. Jedną tylko widzę niedogodność.	Hale, żeby im uciekł! Tak przez niczego nie puszczą! Wiecie, przyszedłem dzisiaj do was całkiem po przyjacielsku. Co tam pomiędzy nami było, to było; obaczycie kiedyś, żem był praw... Nie wierzyliście mi... wasza wola... ale teraz wysłuchajcie, co rzeknę, a jak księdzu na spowiedzi, tak prawdę powiem... Z Antkiem jest źle! z pewnością ciężko go zasądzą, może na dziesięć lat. Słyszycie to?...	Panowie generałowie-sędziowie Człowiek ten odpowiada za trzy zbrodnie: jego pierwsza zbrodnia, że ukradł rządowe pieniądze. Druga, że jest szpiegiem. A trzecia, że chciał, żeby była wojna, w której znów zginęłoby tylu niewinnych. Żądam dla niego kary śmierci zgodnie z paragrafem 174. Oskarżony nie jest wojskowy, więc nie ma potrzeby go rozstrzelać, a wystarczy zwyczajnie powiesić. Co się tyczy sekretarza stanu, on też odpowiada za swojego pomocnika. Ja sam lubię chodzić do cyrku, ale na takie ważne posiedzenie powinien był sam przyjść, a nie przysyłać szpiega. To jest duże zaniedbanie i za to należy mu się pół roku więzienia.	Pozwólcie działać d’Artagnanowi raz jeszcze powtarzam, że to najtęższa z nas wszystkich głowa. Ja obowiązuję się słuchać go we wszystkiem. Rób, jak chcesz, d’Artagnanie.	Mości panowie! jawnie i wyraźnie przekonać się możecie, w jak grubym błędzie zostaje ten giermek, kiedy miedniczką do mydła nazywa to, co było, jest i będzie do skończenia świata nagłówkiem i hełmem Mambryna, który zdobyłem na nim w boju, uczciwie i należycie i którego panem jestem niezaprzeczonym. Co się tycze kulbaki, nie mieszam się wcale do tego, tyle tylko powiedzieć mogę, że giermek mój, Sancho, prosił mnie, żebym pozwolił mu zdjąć rząd z wierzchowca tego nikczemnego tchórza. Ale jakim sposobem rząd ten na oślą kulbakę się zamienił, tego wcale nie rozumiem, wiem tylko, że podobne rzeczy zdarzają się często w dziejach błędnych rycerzy a na dowód tego, co mówię, Sancho, mój kochaneczku, idź jeno zaraz i przynieś tu hełm, który ten ciura miedniczką nazywa.	A! Pani już tu, panno Marto! I wszystko do obiadu przygotowane! Jakże to dobrze! Pani Emilia była bardzo niespokojna.	Spotykałem ludzi świętych, którzy by cię przeklęli od obory aż do ogniska Czyż on nie jest człekiem iście świętym? Ja jestem jego uczniem.	Wypić bym wypiła, ino że to wdowiec, a staremu prędzej z brzega do Abramka na piwo, to potem co?... Dzieci macochę wyżeną i...	A jużciż tak by być powinno ale kiedy mnie biedną cząstkę ciężko zużywali, podrzucając jak piłkę, to głowa wtedy była het za murami i żadnego nie czując bólu, przypatrywała się sobie, jak ja w powietrzu kozły wywracam, a kiedy części ciała mają cierpieć, skoro głowa cierpi, to by przecież należało, ażeby i głowa powąchała tego, co członkom pachnie.	Jak pan pozna, co to jest prawdziwe świństwo, rozkład psychiczny, gdy pan będzie u takiej na górze lub na dole, to może, może.	Nie. To ja sama wybrałam. A raczej...	Mego wielkiego wikariusza, biednego del Dongo, który winien jest śmierci łotra Gilettiego tyle co ja, porwano z Bolonii, gdzie żył pod nazwiskiem Józefa Bossi; zamknięto go w waszej cytadeli; przybył p r z y k u t y do bryczki, na której go wieziono. Któryś z dozorców, nazwiskiem Barbone, ułaskawiony swego czasu po zamordowaniu brata, chciał znęcać się nad Fabrycym; ale mój młody przyjaciel nie jest człowiekiem, który by ścierpiał zniewagę. Rzucił o ziemię bezczelnika, za co wtrącono go do lochu dwadzieścia stóp pod ziemią, nałożywszy mu kajdany.	Kto to jest Dick? Co za dziwaczne imię!	Woroba nim się dzień zrobi, mnie tu już nie będzie. Tak Bóg dał, że choć nic złegom nie zrobił, przed złymi ludźmi uchodzić muszę. Ale pana Heliasza muszę widzieć, koniecznie muszę. Mam bardzo pilną sprawę do niego. Czy pan Heliasz w domu?	Wybornie. Zatem nie będę dotykał kwestii pana Kazimierza, chociaż... jakkolwiek jest to młodzieniec zdolny i sympatyczny, niemniej może bardzo wpłynąć na przyszłe stanowisko pani.	Byłoby to wielką nieostrożnością. Jeżeli są niewinni, stałaby się im krzywda; jeśli są winni, ułatwiłoby im to zatarcie śladów. Nie! trzeba ich zatrzymać, ale nie spuszczać z nich oka. Jest tam jeszcze groomgroom (ang.)	Na Boga, Borsuku! skąd miałeś czas i skąd czerpałeś siłę, aby zrobić to wszystko. Przecież to zdumiewające!	To jest straszne, to straszne!	A więc pana obrona będzie właściwie przyznaniem się do wszystkiego?	Co znowu! Ale znam Saint-Sernin, a tym razem to nam wystarczy.	Jak się panu podoba, byle nie do mnie. Zechce pan uwolnić mnie od dalszej swej arogancji. I moja cierpliwość może się wyczerpać!	Jesteś nadzwyczajny, Stefanie... Skądże ci to wszystko przyszło?...	Muszę, miły brat. Mnie dzieło ziemię tutaj kopać, kiedy tam czekają miliony, byle brać! Ot ja tobie powiem sekret: My we trzech założyli towarzystwo handlu z Kirgizami! Prowadzim w stepy perkale, a bierzem bydło i szerść wierbludaszerść wierbluda (z ros.)	A daleko do tej mogiłki?	A ja proszę, przebacz pani, że przez zarozumiałość i podejście, niegodne szlachcica, wywołałem twoją zawziętość; ja w zamian przebaczam ci śmierć ukochanej i okrutną zemstę nade mną, przebaczam i płaczę nad tobą... Umieraj w pokoju.	Czy ja mam być obrażony?	Do stu hamburskich piorunów! Trzeba go zastrzelić, żeby uśmierzyć jego głód!	I to przy świadkach? niebaczna!... po trzykroć niebaczna!...	I to tak u was przez cały rok?	Jakież to, Eminencjo?	Miło mi to usłyszeć Tak mi się zdaje, że twoja lina o coś zaczepiła.	Mogłaby mama tego „juści” nie mówić; to dawniej uchodziło jeszcze, ale dzisiaj...	Moja panno Felicjo! tylko proszę nie bawić się w uszczypliwość, bo się to pani nie udaje.	Na to Hoyma rozum, piszcie mu niech sam się o akcyzę rozprawia, niech śledzi, bada, jeździ, exekwuje, byle nie wracał.	Najprzód, rzekł, rozbieraj pani fakta... potem przystąpimy do interesu...	Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Nie, nie! niech się dola spełni, nie ucieknę ja od niéj.	Pan miał rację, bo to faktycznie była partnerka nie dla mnie. Pan miał rację, że pan mi położył rękę na ramieniu.	Pani Krotyszowa to powieściopisarka?	Szczęście to że Bohun z sokołyz sokoły	Tknięty czymś tam, przeniósł się do lepszego trustu, zostawiając jedynaczce studnię pieniędzy. Usamowolniona sierota, bo matka umarła dawno, przyjechała tutaj na studia. W głowie tej najrozmaitsze pomysły uszczęśliwienia świata	Ot, co! Jeszcze by nie kciał... Chybaby głupi! A któryż to niedźwiedź nie kce miodu z barci? Ale po co się spieszyć? Czy to nie lepiej zobaczyć, co zacz człowiek jest? Ojcze Kasjanie, taż już powiedzcie, co macie na języku, nie drzemcie jako zając o południu pod skibą!	A więc, miss Calder Otośmy dwaj przed tobą, obaj uczciwi ludzie, przyjaciele, szczerzy w myślach i wzajemnych czynach i obaj znamy już twoją przewrotność. Ja wiem, co pani powiedziałaś wczoraj wieczór, Jock wie, co oznajmiłaś dzisiaj. Teraz niech pani mówi, tylko szczerze! Jesteśmy więc obaj przed tobą. Musisz wybrać nieodwołalnie, raz na zawsze! Jim Horscroft czy brat twój cioteczny, Jock Calder?!	...I dobre Mzimu powie Wielkiemu Duchowi, by przysłał wam wiatr, który wywieje z waszej wsi tę chorobę, co zmienia ciało w plaster miodu. Czy chcecie, by on ją wywiał, o, ludzie?	A co będzie jadł?	A żadne, tak nas uczyli we szkole, że teratera (gw.) nikt. nie rozbierzerozebrać (gw.) odpowiedział Antek.	Ach, ach! Przyznajesz zatem, że księga istnieje!	Ale o co chodzi? Proszę!	Gintułta! Tam, w tym pałacu pustym jak trupiarnia?	Herhor jest strasznie zuchwały... Dziś ośmielił się włożyć infułę świętego Amenhotepa... Rozumie się, kazałem mu ją zdjąć i usunę go od rządu... Jego i kilku członków najwyższej rady...	Niby jak já?	No, teraz jesteś dostatecznie zła, więc możemy rozmawiać.	Panie chorąży orszański, żal mi, że Radziwiłłowie tracą takiego człowieka jak waćpan, bo z takimi ludźmi siła można dokazać. Gdyby nie o mnie chodziło... Hm! nie żałowałbym niczego, by cię skaptować...	W imię Ojca i Syna! Wściekła się czy co?	We dwoje... czyżbyście już byli po słowie?	Wszystkiego, wierzaj mi. Kardynał nie jest człowiekiem, któryby zapomniał, że wywiedziono go w pole i nie omieszka załatwić rachunków z winowajcą, a zdaje mi się, że jest nim pewiem znajomy mój, gaskończyk.	Z tej samej kasy, która utrzymywała mnie w gimnazjum i w uniwersytecie...	Zdaje mi się, że niepokój jest bardzo zajmującą rzeczą	Świetnie, ale co ma wspólnego ten bandyta z drogą, jaką wskazałem woźnicy?	A cóż było w Baranowiczach?...	Ależ, pani!...	Ba! Prawie na dzwona pocięty.	Był kto?	Czy chce pan żebym poszedł i przyniósł ją tutaj, doktorze?	Dlatego śpiewasz Powiadają przecież: Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny.Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny (z gw. ukr.)	Dobrze, że niema tu tej swawolnicy Bronki...	Doprawdy, doprawdy nie rozumiem	E, ty ciągle z polowaniem. Już czytał.	Fabryka idzie jeszcze?	Gdzie i kiedy?	Gdzie świece, panie magister?	Na miły Bóg!	Na, sakyk! Sakyk!	Nie darowanato rzecz osobie wyższej sfery, kompromitować w podobny sposób swe położenie w świecie, i pomiatać formami przyjętemi w wyższych towarzystwach!	Nie możesz się żenić z panną Rudecką.	Nie rozwlekaj opowiadania, a mów gdzie są! ozwał się niecierpliwie Dietrich, który oparłszy się na stojącym przed nim stole, chciwie chwytał każdy wyraz, kiedy tymczasem Wielki mistrz, rozparłszy się na ławie, zdawał się nawpół drzemiąc słuchać opowiadania. Na uczynioną przerwę przez Dietricha skinął tylko ręką, jakby tym ruchem mówił.	Nie.	Nie. Bywa u mnie!	Nie. Któż są ci panowie?	No, więc masz pan, panie Murek, tę forsę tu?	O czem?...	Owszem!	Potter zadrżał i zbladł.	Powiedz ją, powiedz! Dawno na nią czekam...	Powiedz mi: czego ty chcesz właściwie?...	Stój! Wyżej nad sto dziesięć...	Słyszałem.	Tak, panienko Wiedziałam, że mi nie kozali słuchać, ale... ale bajka była tako piekno, ze... nie mogłam wytrzymać...	Taki miał rozkaz	W piżamie?	W podróży byłaby pani najpotrzebniejszą bratu...	Wczoraj obliczałem, że te sklepienia Moniera będą nas kosztowały o dwa tysiące rubli więcej niż zwyczajne.	Wolno pani towarzyszyć?	Z księżniczką de Rohan	Za pozwoleniem pańskim! złodziejami nie byliśmy i nie będziemy nigdy... Teraz my na pana podamy skargę za ubligę...	Za żadną cenę?	Zapewne jedziecie zwiedzić skarbiec królewskiskarbiec królewski zapytała nas.	Że spotka mnie boleść i szczęście.
Powiem, co ci Athos kiedyś powiedział: ty jadasz ze wszystkich żłobów. O! nie gniewaj się, proszę... byłoby to daremne, wiesz przecie, jaką umowę mamy między sobą, ty, Athos i ja. Ty chodzisz do pani d’Aiguillon i umizgasz się do niej; bywasz także u pani Bois-Tracy, krewnej pani de Chevreuse, i powiadają, iż bardzo posunięty jesteś w łaskach u tej pani. O! nie przyznawaj się do swego szczęścia, nikt tajemnicy twojej nie żąda, bo znana jest twoja delikatność. Skoro jednak posiadasz tę cnotę, czemuż, u djabła, nie robisz z niej użytku i względem Jej Królewskiej Mości. Niech kto chce i jak chce zajmuje się królem i kardynałem; lecz królowa jest świętością, i jeżeli mówić o niej, to mówić dobrze.	Gdzie jest wielki strach, tam musi być wielki głód, a gdzie jest wielki głód, tam muszą być brudne interesy. Judenrat zafundował miastu chudą kozę, kuchnię gminną dla nędzarzy, ale wymię schnie i rąk, które wyciągają się do dojenia, z każdym dniem przybywa. Ci sami, co chodzą tam z garnczkiem po polewkę, biegają i na każdej ulicy podnoszą gwałt. Oni muszą już wierzyć we wszystko! Przed Wielkanocą zwariował z głodu człowiek i zaczął wołać, że jest Eliaszem prorokiem. Żyd z Leszna. Uparł się, został Eliaszem i mamy nowego proroka. A ilu od Wielkanocy zmarło na Lesznie z głodu? On żyje, podobno z jałmużny. Wszyscy wiedzą, a pogłoska krąży dalej. Zbliża się koniec świata, kiedy chodzi wśród żywych prorok Eliasz. Kogo ucieszyć ma pogłoska o końcu świata? Niemcy raz-dwa sfotografowali wariata z Leszna i puścili kawał do prasy. Nazajutrz wszyscy wyrywali sobie gazetę z rąk. Żydowski prorok na obczyźnie. Nieźle, co? Dali mu buty, więc na jednym obrazku jest w butach. Im WinterIm Winter (niem.) latem.. Żydowski prorok zimą i latem, tak wygląda. Za te buty... Nic darmo! Za te buty biegał i pokazywał miejsca, gdzie Żydzi nielegalnie się modlą. A czego więcej Niemiaszkom trzeba? Teraz, co złapią Żyda na modlitwie, polewają wodą i każą mu tańczyć na śniegu. A nie, to biją.	Czekajno! czekaj! nieraz ja o podobnych rzeczach słyszałam! Motruna była charakternica; zawsze miała słyszę mleko, choć krowy nie było; mąż jéj był charakternik, to wszyscy wiedzą, że zły mu pomagał nocami do budowania chaty... Oni pewnie upiorami być muszą i do swojéj Doni wracają, żeby na nią naglądać, odziewać ją i karmić. Już mi wierzcie, to nie może być inaczéj.	W téj chwili nie odpowiem na pytanie lecz dodaję tylko, że małżeństwo to jest niemożliwém. Znajdzie się któś, co tego jegomości zdemaskuje.	To już moja rzecz, mamo, nie obawiaj się. A na czeku postaw datę o dwa tygodnie późniejszą. Do tego czasu znajdzie się pokrycie. No, cóż tam mówiło moje kochane rodzeństwo?	Nie, nie, to by znaczyło wydać nas w ich ręce, stałybyśmy się zależne od nich. Zresztą ja jestem gotowa na wszystko. Zrobiłam dobrze, nie żałuję niczego. Bóg mnie wesprze. Niech się dzieje jego święta wola. Ach, gdybyś czytała jego list, myślałabyś tylko o nim, mamo.	Dalej, przyznaję się, że i mnie spotkał zaszczyt, iż mogłem był wykonać kilka pomniejszych cudów. Sądzę, że to nie sprzeciwia się mojemu Stopniowi i mej Godności.	O majątek nie ubiegałem się nigdy ale jeśli Opatrzność w niezbadanych swych wyrokach tak pokierowała, żeby choć część tej wielkiej fortuny przeszła w nasze ręce, to nie chcę jej dróg krzyżować... Mnie z tego wiele już nie przyjdzie, mnie potrzebne wkrótce będą cztery deski i cicha łza dziecka, dla którego żyłem, ale tu idzie o Marynię.	Nie będzie potrzeby Słuchaj waszmość: króla od złej przygody w drodze i od zdrad, i od sideł nieprzyjacielskich nie waszmość będziesz strzegł, nie Babinicz ani dragoni, ani moce ziemskie, ale Opatrzność boża, której oko ustawicznie na pasterzów narodów i pomazańców bożych jest zwrócone. Ona to go będzie pilnować, ona go uchroni i szczęśliwie doprowadzi, a w razie potrzeby ześle mu taką pomoc, jakiej się nawet nie domyślacie, wy, którzy w ziemską tylko moc wierzycie.	Co nam do tego? Wizytę złożyli, chcecie tam bywać, bywajcie, nie, to nie. Ja na winta do starego pójdę, bo mnie zaprosił, a teraz dawajcie obiad, bo muszę jeszcze wieczorem wstąpić do biura.	Dlaczegóż nie, panem jest wszystkiego oprócz domu i rodziny, które do Boga należą... Cóż mi uczyni?	Mańka, nie pchaj się, siedź spokojnie.	Zdaje mi się, ale nie rozumiem związku...	No to powinien go pan znać Dziewiąty rok? Business, co? Albo też pan tu ma takie malutkie schronisko, nie? Że niby nerwy, tak?	Tak, tak! Nie ma takiej istoty, która by była szczęśliwa od dzioba aż do ogona! I czegóż to jeszcze brak wielkiemu Muggerowi?	Jak się masz Michasiu jak że się masz dziecko moje? A! Chryste Panie! cóżeś tak wystrojony, czy to dopiero z festynu? czyście tam do białego dnia szaleli?	Przecież co? Widzisz, że nie wiesz co odpowiedzieć. Ja myślę owszem, że to jest bardzo, bardzo przyjemne.	Anno, włóż kaptur! nie lękaj się niczego, burza przeminęła, i wszystko obróciło się na twoją korzyść!	Nie, panie Adamie, Lula ma dużo dumy kobiecej, i gdyby nawet poszła za Pełskiego, to tylko przez ową dumę, przez gniew na obojętność Szwarca. Zresztą, co prawda, jej nikt prócz niego nie kocha... z wszystkich panów on jeden jej pozostał, na kogóż może liczyć.	Doskonały środek bardzo mi się spodobał; lecz, jak się do niej dostać?	Czemu... czemu nie daliście temu przeklętemu Beetle’owi lania, zanim zaczął urągać?	Milczę, bo nie mogę znaleźć słów. Przeszedłeś sam siebie.	Moryc, czy ty już nie poznajesz znajomych!	Nie zechcę.	Pan Grzesikiewicz nie jest moim narzeczonym	Proszę też pani nic nie wiadomo, kiedy egzamina?	Przeciech tej ziemi nie ugryzę, a gotowego grosza w zapasie nie ma.	W istocie nic teraz nie słychać.	O tak Teraz mogę się modlić. Teraz nie lękam się powiedzieć: „Gdybym miał umrzeć, zanim się zbudzę”, jak lękałem się, gdy mnie korciło to słowo.	A jednak bardzo panią proszę, by pani nie odmówiła nam swej pomocy. Zajmie to pani najwyżej pół godziny czasu.	Ale, mimo że jesteśmy tu między sobą i możemy wszystko mówić, ja i tak wracam do mojego	Tak, skradzione; nie przez ciebie, boś na to za młody, ale przez kogoś z twego plemienia, może przez ojca twojego.	Słuchaj Cnicnić się (daw.) więc, zatem. jutro zaraz do dnia do Płocka ruszę. Ale po co ty masz tu ostawać? Nibyś to u mnie w niewoli, więc jedź ze mną, a obaczysz króla i dwór.	Kardynalskie widzisz przecie, że trzos ten przedstawia się dość przyzwoicie.	Ja nie jestem zwolennikiem skandalów, owszem, jestem ich zajadłym wrogiem byłem i jestem wrogiem zdecydowanym, powiadam, o tym radca wiesz najlepiej, ale...	No, więc, co to jest, jeżeli nie naiwność?	Żeby nie Hanka, to byśwabyśwa (gw.) zaszeptała łzawo.	Idę na to! To milion razy lepsze niż korsarstwo! Będę siedział u wdowy, choćbym miał nogi wyciągnąć. A gdy zostanę kiedyś prawdziwym zbójcą i moje imię stanie się sławne, wtedy i ona będzie dumna, że wyciągnęła mnie z błota.	Przypomina mi to że napomykałeś coś o głodzie. Należało już wcześniej tę sprawę poruszyć. Zostaniesz oczywiście i zjesz ze mną drugie śniadanie, prawda? Moja nora jest bardzo blisko, a tu już minęła dwunasta. Czym chata bogata, tym rada!	Czy pani dawno odwiedzała panią Starowolską? zabrzmiał nagle obok pani Rokowiczowej głos pana Gaczyckiego, który niewiedzieć jak się tam znalazł. Teresa drgnęła zrazu; lecz obróciła się ku niemu ze zwykłą sobie słodyczą, i odrzekła:	A ja, Agnieszko, jakże się cieszę!	Bo mnie ta niespodziewana dla mnie samego sympatia ożywia trochę, podnieca, i doprawdy, zjawiła się ona bardzo w porę, kiedym już zwątpił o wszelkich urokach życia...	Spodziéwam się iż to go uraduje, gdy oznajmię blizki powrót księżny Ahaswery	A kto ci każe biegać? Masz przecież konia i wóz.	Gwes. A te Heda pódź tera se mnom do checze!	Kamracie myślisz, że są jeszcze daleko?	Przyjechał się wam pokłonić, matymaty (ukr.)	Tam do diabła! Dotykasz pan delikatnej struny.	Winienem, rzekł i jako winowajca zniosę wszystko; lecz stało się. Odepchniesz mnie	To moja jedyna pociecha na sposób, w stylu. Artur, poszła dalej, czując sięw ten wietrzny dzień jak ostrzyżona owca.	Na żebrę ino nam iść, we świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak te woły harowalim i dnie... i noce... za parobków... a teraz co?... A Pan Bóg was pokarze za krzywdę naszą!... Pokarze... Całe sześć morgów zapisali... a te szmaty po matce... te paciorki... to wszystko... i la kogo to? La kogo?... La takiej świni! A żebyś pode płotem zdechła za krzywdę naszą, a żeby cię robaki roztoczyły, ty wywłoko, ty lakudro jedna, ty!...	Co tam! Niech pani takich kaftanów zrobi więcej, tylko trochę ozdobniejszych, to już ja je wtrynię naszym.	Muszę... muszę powiedzieć złe słowo, Aniu Słyszałem, jak w zeszłym tygodniu powiedział je chłopiec, którego przyjął pan Harrison, i od tego czasu korci mnie ciągle, żeby je powiedzieć	To u mnie inaczej zawsze jest moja godzina. Chodźmy tedy pić.	A Bożeż ty mój! Takiego człowieka! To pani chyba będzie tą doktorką, co to z nim razem leczy?	A gdybym chciał opowiedzieć coś bardzo ciekawego, na przykład o pani dyrektorowej Smolińskiej, która w tej chwili wychodzi?	A jeżeli to nieprawda?...	Co to, wino?	Dwóch obcych anarchistów przybywających z tej miejscowości Trudno to sobie wytłumaczyć.	I ten sam zdrowy żołądek. Witam panią, jakże żołądeczek, t. j. chciałem powiedzieć zdróweczko, chociaż to zupełnie znaczy to samo	Ja chcę właśnie, aby dziecko żyło!	Jacento! ten pan będzie ze mną obiadował.	Jakaż na to rada?	My za gotówkę tylko handlujemy... Jakże to? co to?... Furto niebieskaFurto niebieska	Patrz, poznajesz go, to jest pan Davy	Pojedziem z waszą miłością wszędy, przeprowadzim przez Szwedów i przez hultajów, bo prawdę waszej miłości rzec, to nas tu źli ludzie okrutnie prześladują, a za co? za co?... Za nasze ubóstwo	To prawda. Wiadomo panu może, iż jestem zaręczona z przyjacielem pańskim?	Wygląda to raczej na bankructwo!	A cóż ona mówiła?	A niechże pana, doprawdy! Dość już tego.	A wy ich rzućcie, a nas kochajcie; u nas są pieniądze...	Ale skądże, panie komisarzu!	Ar tu žinai ką, rūpi man dabar tas, jog Onutė prie darbo, prie triūsotriūsas	Bim bim!	Czyją?...	Cóż mu zarzucasz?	Cóż za uciecha niewczesna?	Dziękuję. Ale pamiętaj! Podstępnie gościnności twej...	Granatowygranatowy	Jakiego ogrodu?	Jeśli pozwolisz...?	Kondycja ludzka rzekł Kandyd	Masz pan te papiery u siebie?	Masz waćpan i daj mnie pokój!	Na przykład... trzydziestu tysięcy talentów...	O, tak, Bóg panu sprzyja w zamiarach.	Owo zgoła.	Owszem. Później. Jutro.	Panią d’Aiguillon?	Reszta napisu też w minuskułach gotyckich; treść znamienna: „Vigilate ergo, quia nescitisVigilate ergo, quia nescitis (łac.)	Rodzic waćpana w których stronach żywie?	Sygnał! sygnał!	Słońce stało wówczas w zenicie?	Słyszałem od kilku piratów.	Ten... ten?... Mógł być moim ojcem	Ty sam opuszczasz stanowisko.	Zatem spiszemy protokół.	Zostanę tu przy tobie.	czekaj pan, na pana spoglądam, panie Euzebiuszu	Śmiech, Podstęp, Żart
Ha, siedzę na warcie, upatruję i czekam Gdybym nie znał Chwaliboga od dziecka, posądziłbym go, że mu się to wszystko śniło albo przysłyszało. Ale chłopak roztropny, nie gadałby na wiatr, jeszcze i przed miłościwą panią. Za łaską waszej królewskiej miłości idę na czaty, bo już zmierzch zapada.	At, kto tam zbada twoje amory! Ale co Głębockiego, to sobie wyperswaduj. To wariat i basta! Niech tu nie jeździ, bo może stać się nieszczęście. Ja nie rozumiem twojej odwagi. Żebyś przeczytała w podręczniku lekarskim... ale zresztą to nie dla ciebie te szczegóły. Wolę twój zawód i strapienie teraz niż potem. Niech mi kto wytłumaczy twój gust do furiata. To istna anomalia. Z tego się trzeba spowiadać.	Sprawiedliwy gniew krzywdzi ślepo, ale niesprawiedliwy gniew krzywdzi umyślnie. Świętym nie zostaniesz Patrzyłem na ciebie od małego i mówię, że nigdy na to się nie zanosiło. Jakow, nie ciebie moje oko wybrało. Nie ciebie moje serce umiłowało. Owszem, tapicerem... Wiedziałem, że będziesz znośnym, ale więcej nic. Dlatego ty sobie nie wyrzucaj. Pies z nim tańcował, z tym przechrztą.	Głupie plotki! Jak się okazuje, nie można bywać w domu, gdzie jest młoda dziewczyna, bo od razu wszystkie stare baby rozpuszczą języki!... Zresztą nie rozmawialiśmy z sobą dotychczas o małżeństwie.	Aj, babciu jakby to jeszcze trzeba pytać... i to... tego mruka. Od niej i Wacław nic się porządnie nie dowie. Proszę ich pobłogosławić i kazać szyć wyprawę.	Nie mogę się tu doliczyć trzech...	Płaci się często nie tylko pieniędzmi.	Z czegóż się pani śmieje?... to wcale nie śmieszne!...	Nic już Szczepan nie pomoże. Skończone! Ty mi tego strzeż, Bazyli, nie przemilcz niczego!	Dałam mu sama wódki, żeby po wirchach nie latał.	Ot i to poznam że kupione na jarmarku w miasteczku, bo to robota nie tutejsza, tylko bednarza, co wozi furami na targ, het! od Piątkówki aż...	Czemuś go nie przywiózł?	Gdyby nią było wypłać Estherze z żup ratę, dopóki nie przyzna ją za swoją, ja oczy zamykam.	Nie mów tak. Przecież istnieje Ekeby i pełno w nim kawalerów.	Nie, nie, nie przyprowadzaj jej tu Nie, nie chcę, to taka nudna, zła, stara musi być baba! Nie chcę jej widzieć, Doady...	Nie, sam wziąłem je z maszyny i wysłałem je.	Aparat jest bardzo prosty. Dzwonek, lampka, numer i szkło matowe. W razie niebezpieczeństwa lampka się zapala, dzwonek dzwoni, wyskakuje numer ulicy, a na szkle widać, czy to pożar, czy napad, czy zbiegowisko. Jeden człowiek czuwa nad całym miastem. Nie bardzo chętnie daję już mój aparat do użytku; chciałem wprowadzić jeszcze niektóre ulepszenia; zupełnie gotowy będzie dopiero za rok; ale teraz może się przydać.	Mam do pań prośbę Bardzo nam tu dobrze i miło w tym saloniku na Via Sistina; każdemu z nas wieczory tu spędzone na całe życie zostaną drogą pamiątką; chciałbym (bo bardzo być może, iż będę zmuszony wkrótce Rzym opuścić) okazać pani wdzięczność moję za jéj gościnność. Nie mam na to innego środka, jak chociaż raz zaprosić państwa do siebie... Niniejszém więc mam honor wszystkich tu obecnych prosić, aby mnie raczyli zaszczycić pojutrze odwiédzinami w Villa Adriana. Długo myślałem nad wyborem miejsca i zdaje mi się, że wśród tych majestatycznych ruin, wśród tych gąszczy i zarośli spędzić kilka godzin, może być bardzo miłém.	Ale ja rozdałem cały mój majątek dzieciom, które nie mają już czego spodziewać się po mnie Podzieliłem między nie dwa miliony, które miałem, bo chciałem je widzieć szczęśliwe i cieszące się całym majątkiem jeszcze za mego życia. Zachowałem sobie jedynie dożywocie, a w moim wieku człowiek ma swoje przyzwyczajenia... Czy pani wie, na jaką drogę trzeba pchnąć tego chłopaka? Niech go pani pośle na prawo, zapłacę za niego wpisy i egzaminy. Niech go pani umieści w jakiej kancelarii, niech się tam wyuczy wszystkich kruczków; jeżeli się będzie dobrze prowadził, jeżeli się odznaczy, jeżeli będzie lubił swój zawód, jeżeli będę żył jeszcze, każde z moich dzieci pożyczy mu czwartą część ceny kupna kancelarii; ja mu pożyczę na kaucję. Do tego czasu potrzebuje pani tylko go wyżywić i ubrać; będzie musiał nieco przyciągać paska, ale nauczy się życia. A, ba! Ja wyruszyłem z Lyonu z dwoma ludwikami, które mi dała moja babka, przyszedłem pieszo do Paryża i oto jestem. Post to rzecz bardzo zdrowa. A więc, młodzieńcze, dyskrecja, uczciwość, praca i dojdziesz do czegoś! To wielka satysfakcja zrobić samemu majątek; kiedy się zachowało zęby, można się najeść do syta na starość, śpiewając jak ja od czasu do czasu „Alleluja!”. Pamiętaj moje słowa: uczciwość, praca i dyskrecja.	A ja jednak będę mówił. Ten ostatni promień słońca ślizgający się po powierzchni morza, jeżeli jest zielony, nie jest to jego wina, przeciwnie, promień ten jest naturalnej barwy słońca, ale zlany z odbiciem się światła zmienia swą barwę na zieloną. Jest to zatem tylko wynik katoptryki!	Udasz się więc do jakiegoś porządnego lichwiarza, jeśli w ogóle istnieje lichwiarz taki na świecie, i oddasz mu na przechowanie klejnot, dobrze się jednak zabezpieczywszy, gdyż nie życzę sobie bynajmniej, aby miał on zginąć.	Bywałam co dzień, ale najmłodsze dziecko jest słabe i nie wiem, jakby mu radzić. Humlowa chodzi do roboty, a nad nim czuwa Karolinka, ale coraz jest słabsze i słabsze. Zdaje mi się, żeście wy powinny pójść albo Anna.	Ależ nie, ty pracujesz.	Do diabła, no kto, jak nie hrabia Monte Christo, pański przyjaciel.	Dziękuję waćpannie. Kiedy tak, to nie mam po co dłużej śpiewać i lutnię w godniejsze ręce oddaję.	Już też niepodobna aby taki pan i tak wysoki senator nieszczerze ojczyźnie życzył; albo więc nie mógł inaczej postąpić, jak postąpił, albo arcanaarcanum (łac.)	Króla i królowej, bo czyż nie jesteśmy sługami ich królewskich mości?	Wezmą, ale jeszcze nie zaraz. Teraz wybierają innych kupców: mydlarzy, powroźników	Mam wrażenie, że każdego dnia czegoś się uczę.	Niech on sobie gada, co chce a ty, Albercie, żeń się. Poślubisz etykietę worka, nieprawdaż? No i świetnie, co cię to ma obchodzić? Lepiej, żeby na takiej etykiecie było mniej o jeden herb, a więcej o jedno zero. Masz w swoim herbie siedem kosów	„Powróciłaś więc znowu, drogie dziecię? to dobrze, śniłem ciągle o tobie. Myślałem ciągle, że przyjdziesz, zanim za ciężka stanie mi się ziemia i powieki na oczy opadną. Pewnie długo spałem”.	Co to znaczy, dowie się pan sam, kiedy pan pójdzie tam na górę. I może zejdzie pan na dół tak samo prędko jak ja. Spadłem ze schodów i potłukłem kolano tak mocno, że ledwie stoję na nogach.	Na to właśnie znalazł się sposób sądzę, że skutecznym będzie.	Racja! To wam się należy. Takie czasy, że złodzieje rządzą.	Domyślam się Pani podsędkowa poznała się tu z niejaką panią Korkowiczową, u której znowu bywa niejaki pan Zgierski... Ach, moja Cesiu, jak mi się teraz inaczej świat przedstawia!... Zaczynam wierzyć, że jest w nim dużo ludzi złych... Naprawdę złych...	I ty? I ty, Gedali, nic nie rozumiesz?	O nie, szanowna pani. On już jest stary. Brodę ma już całkiem białą.	To jest gadanie, tylko gadanie, mnie potrzeba faktów! Ja jestem człowiek realny, panie Wysocki, ja jestem pozytywista. Panienko, maszynka kawy, chartrezy!	Ale waszmość powiadasz się być z Prus Książęcych, toś sam może luter?	Jakiś ty kochany! Jeżeli się zrobię inteligentna, to dzięki tobie.	Wiesz, ojcze, cud się stał! Kardynał zaniemiał... Tryumf odnieśliśmy niespodziany...	Czym? Tym, że żyjesz ku mojej krzywdzie!	Doprawdy? Poczciwe matczysko!... I musi tak leżeć bez ruchu. Podczas lata mogła jeszcze wywlec się z domu, nakarmić świnię, a nawet zaprowadzić Blis na pastwisko.	Hm. W każdym razie znakomicie ukrywacie się z tą miłością. A czyście się też zastanawiali nad tym, kto przede wszystkim wyrzucił was z waszej pracowni?	Mały! biedny! i brwi się jej zmarszczyły, a usta dumnie wydęły.	Miejmy nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze.	Myśli pan, że przyjdą inne?	Mów, błagam cię, widzisz przecie, że umieram z niecierpliwości.	Odmieniłaś się, widzę.	Tęgoście podkurzyli, cały rój się wyniósł.	Kiedy indziej opowiesz mi to ale teraz musimy myśleć o rannym.	A czemu właśnie jedno z tych trzech imion miałbym nosić, mości panie?	Bo ten jegomość na fotografii miał wąsy i hiszpańską bródkę.	Bo to grunt, panie Myszkowski, a reszta dodatek.	Chodź pani... może ja coś znajdę dla pani...	Co mi pan chcesz powiedzieć, na Boga?!	Dajcie mi spokój!	Gadanie nasze tyle zrobi, co umarłemu kadzenie!	Ho! ho! coś niesłychanego prawie... alt!	Już miałem przyjemność...	Skoro zapadnie noc, muszę wyjść z tego domu.	Ty zkąd tu! Jakso? zawołał.	W ogrodach kwiatek ten dochodzi do rzadkiej piękności. Niemcy zowią go macochąNiemcy zowią go macochą...	Zawiąż mi oczy... niech no tylko pomacam palcami, a nawet i wtedy zakasuję ciebie, choć będziesz miał oczy odsłonięte!	Bądź spokojny, to przejdzie.	Co to był za list, który miałeś czytać panie Aramisie, a który schowałeś?	Co? chciałby pan?... A, mój Boże!... jaki pan poczciwy.	Czary	Cóż Wentzel i Schöneich?	E, pan ma.	Faciamus experimentum in anima viliFaciamus experimentum in anima vili (łac.) wtrącił Lucjan.	Hm Zwołać radę!	I nawet zrywasz pan z miłością?...	Ja poniosę	Jak pan minister każe.	Jak to, chce pan nas opuścić tak prędko?	Jaki list?	Jasiek ci brat	Kocham cię! kocham!	Mamy więc jedynie kłopot z wyborem!	Może popłyniemy łódką?	Na ołtarzu, jako kobietę niedościgłą, a więc doskonałą, inną, niż wszystkie.	Niech wejdą te dwie urzędniczki. Siadaj, Antosiu. Czy znasz te panie?	No, no!	Odmroził je na Syberii	Pan miecznik był ludzki i calecale (daw.)	Pchnąłeś kulę, widziałam. Teraz moja kolej	Pewnie to był nietoperz!	Pijaństwo	Przecież u nas była tylko jedna wiara.	Tak myślę.	Tak, tak! To coś zupełnie innego! To sala biesiadna!	Tak.	Tak... z panem, z panem... Karbowskim.	To po co między nami siedzisz?	To źle! źle!...	Ważne to są rzeczy zali istotnie deputacje od wojsk hetmańskich przychodziły pod Częstochowę?	Wioska Garrigue, w pobliżu Fougerolles.	Wykupi	Z drogi!
Dajże ty mi pokój, bezrozumna a uparta niewiasto czego ty mi w drogę włazisz i że ci się tak ubrdało, bronisz wydać córkę za takiego, z którego bym miał wnuki jaśnie wielmożne? Ale bez gniewu, słuchaj Juano: pamiętasz ty, co mój dziad gadał, że Szczęście, Loskiedy do drzwi kołacze fortuna, to i na ścieżajna ścieżaj	Przed tobą nie mam sekretu. Widzisz, ja już dawno myślałam prosić Helę, ażeby... pojechała ze mną za granicę. Wiem, że pani Latter pozwoliłaby nam wyjechać z ciocią Gabrielą, ale strasznie się boję, że gdyby Hela dowiedziała się o tych... pieniądzach, to obrazi się i nie pojedzie... Ona zerwie ze mną.	Nie jestem wcale w ciąży i kwituję z tego, chociażby mi książęcia nawet w żywocie moim nosić proponowano; jestem biedny, ale poczciwy, prawy chrześcijanin, i w niczym nie krzywdzę sprawiedliwości. Jeżeli pragnę wyspy, to drudzy więcej jeszcze żądają, boć na to kura grzebie, żeby ziarnko wygrzebała, a zresztą każdy człowiek może być papieżem, dlaczegóż bym ja nie miał zostać władcą jakiej wyspy, kiedy ich pan mój tyle podbić może, że nie wiedziałby, co z nimi zrobić? Powiedzno co mądrzejszego, mój mości cyruliku, jeśli możesz, bo to jeszcze nie rozum umieć brody golić, człowiek a człowiek to diabelna różnica! Znamy się, Bogu dzięki, bardzo dobrze; wiesz, że niewiele ze mną wygrasz. Co się tycze zaczarowania mojego pana, Bóg to najlepiej wiedzieć raczy, ale nie naruszajmy smrodu, bo jeszcze bardziej śmierdzieć będzie.	Do kogo!... Domyślam się. Ale sądziłem, że po ugodzie z Herhorem, po długim pobycie w świątyni...	Jak Boga kocham, panie oberlejtnant żadnych pisarzy niemieckich osobiście nie znam. Znałem osobiście tylko jednego czeskiego pisarza, niejakiego Hajka Władysława z Domażlic. Był redaktorem „Świata Zwierząt”, a ja sprzedałem mu ładnego kundelka jako rasowego szpica. Bardzo miły był ten pan i wesoły. Chodził do jednej knajpy i czytywał tam swoje powiastki, takie zawsze smutne, że się wszyscy zaśmiewali, a on potem płakał i za wszystkich w knajpie płacił, my zaś musieliśmy śpiewać:	Kapłan, który śledzi gwiazdy odezwał się do jednej ze służebnic, że jeżeli dzisiaj... jeżeli dzisiejszy dzień upłynie ci szczęśliwie, będziesz żył i panował sto lat...	Mnie to boli	Teraz muszę mówić o sobie, choć wolałbym milczeć... A jeżeli coś powiem, co na pochwałę wypadnie, Bóg mi świadek, nie uczynię tego dla nagród, bo ich nie potrzebuję, gdyż największa nagroda dla mnie za majestat krew przelać...	Przechwalać się to pan umie Mówi pan o wędrówkach po całym świecie, i o wielkich czynach, i o braniu losu za łeb, ale naprawdę to siedzicie tu i babrzecie się w nędznej szulerce!	A cóż to był za wulkan dawniej?	A mnie się podobało to, co on mówił, a najbardziej zdanie: „Stosunki między ludźmi komplikują się szybciej niż nauka o tych stosunkach”.	Ach, więc to Jerycho? Sławne w Biblii z trąb Jozuego! Sławne w Ewangelii z uzdrowienia ślepego!	Chybaś waść z daleka przyjechał, że nie wiesz, kto to jest?	Fach w rękach rzeczywiście masz, ale żona to, jakby nie przymierzając, koń. Trzeba go bez przerwy karmić. W przeciwnym razie padnie z nóg.	Ho, ho, to ino patrzeć, jak do której z wódką poślesz	Jeśli tak, to nie pozostaje mnie nic innego, jak ustąpiwszy pola panu Bychowcowi, zejść z oczu panny Anny.	Mówiliśmy tu o nieszczęściu waszmości, które zarazem jest i nasze gdyż Bóg świadkiem, niczym się pocieszyć nie możemy. Ale jałowy byłby to sentyment, gdybyśmy waćpanu łzy jeno wylewać pomagali, przeto postanowiliśmy i krew wylać, by oną niebogę, jeśli chodzi jeszcze po ziemi, z niewoli wyrwać.	Oczywiście, oczywiście! Dzisiaj trudno o dobrą służbę i trzeba chwytać rękami i nogami, jeżeli się nadarza coś dobrego	Przyjaciele czy przypominacie sobie, że przed zatonięciem bryg wzniósł się do góry na szczycie trąby wodnej?	Tak że to ono z wieku bywało!	To weź do łóżka.	Zapewne. Z drugiej wszakże strony ambicja chłopaka została podrażniona. Jestem zdania, że ostatecznie...	Przebacz, panie rycerzu lecz Altisidora dotąd była w najlepszym zdrowiu. Nie pragnęła niczego na świecie, dopóki nie przybyliście do tego zamku. Niech Bóg potępi całe błędne rycerstwo, jeżeli wszyscy są równie niewdzięczni, jak ten, którego widzę przed sobą! Na miłość Boga, oddal się stąd rycerzu Don Kichocie! Ta biedna dziewczyna nie wróci do zmysłów, póki tu znajdować się będziesz.	Choćby mi najmilszym był i choćby jeszcze jedno miał tak wielkie królestwo, jak to, które posiada... cóż z takiej miłości? Ja na miłośnicę nie jestem stworzoną i płocho nie pójdę ze spokojnego mojego domu na jakiś dwór, z któregobym ze sromem powróciła. Wy to sobie powiedzcie zawczasu. Podarki, namowy, podejścia, obietnice... wszystko to się na nic nie przyda.	A cóż ja tyran jestem, czy co?	A do pana dobrodzieja?...	A ja owszem I wiesz, o co prosić będę? O... o... odwiezienie wuja Misia wraz z mamą do Helsingforsu.	Ale jakże będziemy tańczyli, kiedy stół pośrodku pokoju?	Ale wy możecie mieć korpus kadecki! I jeśli mój głos w radzie nadzorczej posiada jakieś znaczenie, wy ten korpus mieć będziecie. Dawno już nic nie sprawiło mi takiej radości! Chłopcy, ożywieni takim duchem, jak wy, powinni całej szkole świecić przykładem.	Ależ ja nie ośmielę się napisać tak do Najjaśniejszego Pana.	Bardzo lubiłem Bazylego Mówią jednak, że został zamordowany?	Czemu to?	Jestem starym wilkiem morskim wystarcza mi kabina kapitana.	Jędrek... mojeś ty, pójdziesz ze mną do miasta jutro rano? Tyś mądry i sprawny do wszystkiego, a ja bym sobie nie dał rady.	Któż odgadnie, co się w téj lalce dzieje? czy tam jest serce? czy tam może mieszkać miłość? czy on kogo kocha, czy się może przywiązać? Do Sułkowskiego ma nałóg jak do trefnisiów nadwornych; więcéj nie wiém.	Maks nie zapominaj, że mówisz o moim mężu.	Mniejsza o to, bylebym nie spóźnił się.	Nie, panie Głogowski, wszystko, co potrzebne mi w obecnem życiu, jest i pozostanie, bo to wszystko...	On? Nigdy! Floryna do tego nie dopuści.	Pan Morrel był dla mnie zawsze szczególnie życzliwy.	To teatr. Jutro grają.	To „prawie nic” może mieć swe znaczenie. Wyjaśnij mi je.	Trudno. Więc Karolka zgadza się?	Trzeba było jechać po nią, przebaczyć i zabrać do siebie	Wiem. I dlatego robię wszystko, aby przedłużyć to krótkie życie, póki się da.	Wszyscy mężczyźni mają coś w tym rodzaju; czegoś muszą koniecznie używać.	Z ołtarza, wy, zbóje, ściągacie, wdowy, sieroty nie pożałujecie, ale żeby takimi rzeczami szachrować, tego ja się nie spodziewałem. Poszły won, bo śmierdzicie, judasze!	gotów do samego siebie i do woli swej najskrytszej: łukiem strzały swej żądnym, strzałą gwiazdy swej żądną:	„Ruszajmy. Weź go do łodzi”.	?...	A cóż w tym dziwnego, panie Spilett? Znajdujemy się w tej części Pacyfiku, którą rybacy angielscy i amerykańscy nazywają Whale Field, czyli Wielorybie Pole, i właśnie tu, pomiędzy Nową Zelandią a Ameryką Południową, spotyka się najwięcej wielorybów półkuli południowej.	A kto wam kazał dziwnie chodzić?	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Ano, byłem w Rosji. Studiowałem na Uniwersytecie Petersburskim, później tłukłem się po froncie w Ziemskim Sojuzie, wreszcie w Pierwszym Korpusie...	Bał się wracać z powodu Hernandeza, który znajdował się w pobliżu	Blumkiewicz?	Bo nie wiesz, jaki on już był w Reichenhallu nieszczęśliwy, a teraz jeszcze jest nieszczęśliwszy. On nie ma nikogo na świecie...	Byłyśmy zawstydzone i zalęknione.	Czego się mam przewrócić?	Czy on nie jest piękny? zachwycający.	Czy powiedziałem rekinów? Chciałem powiedzieć, sto pięćdziesiąt pereł. „Rekinów” nie miałoby żadnego sensu.	Dlaczego nie kładziesz się spać?	Dobranoc, kochanie	Filozof, Mędrzec	Hmm... Raczej nie, bo oni są daleko przed nami.	I egoizmu	I o tym wiem, co czujesz, bom przeżyła życie i także byłam zakochaną dziewczyną.	Ja również o panu słyszałam.	Ja!	Jakie warunki higieniczne zastał pan w tej izbie?	Juści, kto wymiarkuje, kiedy prawdę powie, a kiej scygani!	Już wam mówiłem, żebyście stulili pysk. Słyszeliście?	Mogą rzucić potwarz na nią.	Może była mowa o wypadku z Patną?	Na wszystko się znajdzie sposób, oprócz śmierci Okręt będzie czekał w przystani, czy nie będziemy mogli wsiąść nań, choćby się temu cały ląd sprzeciwiał?	Napadł... i porwawszy panią stolnikową, wywiózł ją gdzieś het!... Bóg wie dokąd.	Nie mam matki.	Nie rozumiemy... Nie chcemy...	Nie szkółkę elementarną?	Nie zaczeka pan na ciocię?	Nie żadne eee... tylko popularność. Jutro cała Warszawa tylko o tym będzie mówiła. Zobaczysz. Ludzie lubią mocne słowa.	Nie, dziecko, cała armia defiluje.	Nie, nie Wolałbym z lichem prostą poczciwa dziewoję. Przy tej byś przynajmniej nie zrobił się piecuchem.	No, różnie bywało...	Oczywiście	Odpocznę trochę i zaczekam na nią.	Owszem są! Co się stało?	Pana dobrodzieja dużo bili	Panie Bertz markizów we Włoszech jest jak psów...	Popowa pilnujcie w Moskwie	Proszę podać adres dentysty.	Proszę wziąć żakiet Będzie upał nieznośny w cyrku, a w nocy chłodno.	Raczej dokładność i gruntowność. Czy wiesz, czyje te paznokcie?	Ratujcie tego człowieka! zdejmijcie mu ubranie!	Sam jesteś, nauczycielu?	Słucham tatkę.	Tylko ordynat może być takim nowoczesnym dożą	Wszystko jedno. Przyglądał mi się.	Wybacz zwłokę, panie lecz byliśmy zajęci.	Zatem mamy więcej długów niż parę tysięcy?...
Oto jest to, co zdobyłem. A teraz przechodzę do tego, czego jeszcze nie zdobyłem. Może tego nie pojmiesz, ale powiem ci szczerze, że nie chciałbym, ażebyś dopiero w wieku tak późnym zaczął zdawać sobie z tego sprawę. Prawda, że umiem kierować ludźmi, i zdaje mi się, że mam głowę na karku, jednakże... jednakże... nie mogę iść w zawody z ludźmi, którzy pobierali naukę! Ja zgarniałem tylko to, co mi się nawinęło po drodze, i zdaje się, że to wszystko ze mnie wyłazi.	A! to cała historya Nie ma ona już ani ojca, ani matki, ani nikogo z krewnych. Gabrynia urodziła się w miasteczku. Ojciec jéj, wyrobnik z Saint-Laurent du Pont, nazywał się Grabiec zapewne przez odmianę grabarza, bo od niepamiętnych czasów smutny obowiązek chowania umarłych dziedzicznym był w jego rodzinie. Wyrobnik ten ożenił się z miłości z pokojówką, nie wiem już jakiéj hrabiny, któréj posiadłość o kilka mil od miasteczka leży. Tutaj, jak wszędzie po wsiach, uczucie przy zawieraniu małżeństw gra bardzo podrzędną rolę. Zazwyczaj wieśniak żeni się dlatego, aby miéć dzieci i gospodynię w domu, która-by mu gotowała obiad, nosiła go w pole, przędła i naprawiała odzież. Oddawna téż podobny wypadek nie zdarzył się tutaj, gdzie często młodzieniec porzuca swoję narzeczoną dla drugiéj bogatszéj od niéj o jakie parę morgów gruntu. Los Grabca i jego żony nie był tak szczęśliwym, by mógł odzwyczaić naszych Delfińczyków od wyrachowania w żenieniu się. Grabcowa, która była bardzo piękną, umarła przy urodzeniu córki. Mąż tak się zmartwił tą stratą, że tegoż samego roku w grób się położył nie zostawiając swemu dziecku nic zgoła prócz życia, a i to bardzo wątłe i niepewne było. Jakaś litościwa sąsiadka zajęła się biedną Gabrynią i chowała ją do lat dziesięciu. Gdy jednak coraz trudniéj przychodziło jéj żywić podrastającą dziecinę, wysłała ją żebrać na drodze, bo właśnie była-to pora, kiedy najwięcéj podróżnych snuje się w tych stronach. Pewnego dnia, sierotka poszła prosić o kawałek chleba do pałacu hrabiny, gdzie ją przez pamięć matki zatrzymano. Tam przez długi czas biedna mała, mająca zostać pokojówką córki pani domu, która w pięć lat potém za mąż wyszła, była ofiarą fantazyi magnatów. Dobroczynność tych ludzi po większéj części żadnéj rękojmi nie przedstawia; zmienną jest i kapryśną jak oni, którzy naprzemian miłosierni, przyjacielscy, despotyczni i wymagający pogorszają i tak opłakane położenie nieszczęśliwych dzieci, łasce ich powierzonych, i bawią się z ich życiem, sercem i przyszłością uważając je za rzecz małéj wagi. Gabrynia stała się z początku prawie towarzyszką młodéj dziedziczki; nauczono ją czytać, pisać, a przyszła pani nieraz dla zabawy uczyła ją grać na fortepianie. I tak naprzemiany będąc pokojówką i panną do towarzystwa stała się jakąś niekompletną, do życia nieurobioną istotą. Nabrała upodobania w zbytku, w strojach, przyzwyczaiła się do warunków, zupełnie z jéj rzeczywistém położeniem niezgodnych. Wprawdzie, późniejsze nieszczęścia przekształciły ją w ostréj swojéj szkole, ale nie zdołały zatrzéć w niéj nieokreślonego poczucia, że jest do lepszéj stworzona doli. Wreszcie, pewnego dnia, dnia bardzo smutnéj pamięci dla biednéj dziewczyny, młoda hrabina zastała Gabrynię, która już wtedy tylko jéj pokojówką była, jak ustrojona w jéj balową suknię tańczyła przed lustrem. Biedna sierota, podówczas szesnastoletnia, została wydaloną bez litości, a nie umiejąc sobie poradzić, cierpiała nędzę, błąkała się po gościńcach, żebrała i pracowała naprzemiany, jak to już panu mówiłem. Często chciała się rzucić do wody, lub oddać pierwszemu lepszemu; zazwyczaj kładła się na słońcu pod murem i leżała tak nieruchoma, milcząca z głową ukrytą w trawie; wtedy podróżni rzucali jéj trochę drobnéj monety być może dlatego, że ich o to nie prosiła. Rok cały przeleżała w szpitalu Annecy, odchorowawszy ciężko żniwa, podczas których pracowała w nadziei, że sobie tém śmierć przyśpieszy. Potrzeba słyszéć, jak ona sama opowiada swoje uczucia i myśli w téj epoce życia; naiwne jéj zwierzenia wiele mają w sobie wdzięku i żywe budzą zajęcie. Wróciła do miasteczka właśnie wtedy, gdy zamierzałem się w niém osiedlić. Pragnąłem poznać moralną stronę mojéj gminy, Gabrynia była jéj dzieckiem, zacząłem więc badać jéj charakter, który mnie niepospolitością swą uderzył, a przekonawszy się o wadliwości jéj fizycznego ustroju, postanowiłem wziąć w opiekę to biedne stworzenie. Być może, iż z czasem przyzwyczai się do jakiéj pracy, choćby do szycia; ale w każdym razie los jéj już jest zapewniony.	Chcę wiedzieć o wszystkim, co się zdarzy, choćby to na pozór nie miało żadnego związku z naszą sprawą; pragnę zwłaszcza poznać stosunki młodego Baskerville’a z sąsiedztwem, oraz wszelkie szczegóły, odnośne do śmierci sir Karola. Jedno wydaje mi się pewne, a mianowicie, że pan Jakub Desmond, najbliższy spadkobierca, jest człowiekiem bezinteresownym i że nie on był sprawcą morderstwa. Możemy go zupełnie pominąć. Szukajmy wśród najbliższego otoczenia sir Henryka.	Albert nie powiedział, że jesteś pan kłamcą, kochany panie Pastrini Powiedział tylko, że ci nie uwierzy, to wszystko. Ale ja panu uwierzę, proszę się uspokoić i mówić.	Musisz mieć z tym do czynienia. Zaczekaj, zaczekaj chwilę; wysłuchaj mnie. Tylko wysłuchaj, Alanie. Wszystko, czego od ciebie żądam, to abyś wykonał pewne doświadczenie naukowe. Chodzisz do szpitali i kostnic i okropności, jakie tam robisz, nie wzruszają cię. Gdybyś znalazł tego człowieka w jakimś ohydnym pokoju prosektoryjnym albo w śmierdzącym laboratorium na ołowianym stole, z którego rynienkami ścieka czerwona krew, patrzyłbyś na niego jak na doskonały przedmiot doświadczalny. Nie drgnąłby ci ani jeden włos na głowie. Nie przyszłoby ci nawet na myśl, że popełniasz coś niesłusznego. Na odwrót, mniemałbyś prawdopodobnie, że czynisz to dla ludzkości, że powiększasz zasób naszej wiedzy, że zaspokajasz ciekawość umysłów albo coś podobnego. Nie żądam od ciebie niczego więcej nad to, co niejednokrotnie już robiłeś. Zniszczenie zwłok musi być nawet mniej straszne od doświadczeń, które przywykłeś wykonywać. Wiedz o tym, iż te zwłoki to jedyny dowód przeciwko mnie. Jeśli zostaną odkryte, jestem zgubiony; a na pewno zostaną odkryte, jeśli ty mi nie pomożesz.	Ja zaś sądzę, że mogą być dwa zdania, a nawet powinny. Częstokroć, i to już szczególniej u nas, klęską społeczną, niedolą narodową nazywa się, na przykład, podrożenie robocizny. Wszystkie gazety biją na trwogę, że klęska zagraża ojczyźnie, ludzie się trwożą i martwią, a tymczasem po zbadaniu sprawy okazuje się, że chodzi o podwyżkę kilkunastu kopiejek z kieszeni bogaczów dla tych rodaków, co nie mogą własnym nazwać nawet miejsca, na którym barłóg ich leży, co nie mają własnej łyżki, co nie mają nawet własnego grobu. Wszystko tedy zależy od tego, co umieścimy w tym słowie „społeczeństwo”. Czy, na przykład, według szanownego pana, parobcy należą do społeczeństwa?	Z dowodem czego? Chyba tego, że handluję materiałami wybuchowymi bez pozwolenia. Nie będą się kwapili mnie zaaresztować. Wątpię, aby któryś z nich zgłosił się po rozkaz aresztowania. Choćby i najdzielniejszy. Nikt się nie zgłosi.	Bo się ciebie boi. Na moją przyjaźń nie może liczyć Drugi król zadowolony, że ustępujesz mu żółtych królów.	To na nic się nie zdało, bo tak górnicy, jak i ich dzieci, wcale nie umieją czytać?	To ładnie... Bardzo ładnie... Wspomniałaś mi kiedyś, że tu na  radoliskim cmentarzu spoczywa. Tak, tak... Kiedyś tu, gołąbeczko, w tej izbie leżała między życiem i śmiercią, chciałem i ja pójść na jej grób, pomodlić się o twoje wyzdrowienie... Zawsze wstawiennictwo matki to nie tylko u ludzi, ale i u Boga musi najwięcej znaczyć... Ciężkie były to godziny... Tylko nie wiedziałem, gdzie jej mogiłka.	Zachowajcie tylko waszmościowie tajemnicę. Dragoni niech dziś wyjdą do Raciborza... i wraz puścić jak najszerzej wieść, że i my znajdujem się między nimi... a na potem czuwajcie, bo nie wiecie dnia ani godziny... Tyzenhauz! idź, wydaj rozkaz kapitanowi dragonii.	Ino musisz tajemnie się sprawiać; nikomu nie wspominaj ani o mnie, ani o tym, com ci wyjawił. Źli ludzie wszędy się trafiają; może on we wsi ma wspólników... niechby się który dowiedział, że go szukają, zaraz by go powiadomił.	Nie. Pojedziemy do mnie. Mam doskonały gramofon, przy którym świetnie się tańczy.	Widzi pani... Mnie jest niewypowiedzianie trudno zdobyć się na zwyczajne i od wieków powtarzane przez miljony mężczyzn zapytanie w podobnej sytuacji: Czy zechce pani zostać moją żoną?... Zdaję sobie sprawę z mego położenia. Nie tak dawno usłyszałem z pani ust, może słuszną, nawet napewno słuszną ocenę mojej etyki. Była to ocena zdecydowanie ujemna. Tedy właściwie... Skoro już zdobyłem się na śmiałość zwrócenia się obecnie do pani, powinienem właściwie zapytać: Czy pomimo to nie zgodzi się pani zostać moją żoną?...	To się wie, że dam, i jak się należy!	Przyznaj jednak, ciociu, że dzisiejsza nasza pustynia weselej wygląda od wczorajszego klasztoru Żyliśmy tu jak mnisi albo więźniowie; doszło do tego, że ja sam bałem się głośniej mówić. Słowem	Idę swoją drogą na to nie ma już rady.	A jakże, a jakże; czyżbym mogła zapomnieć o tak ważnej sprawie Właśnie jej miłość pani Świdnicka ma w robocie adamaszkową szarą wąziuchną, bramowaną złotogłowiem. Jagna rękawy zeszywa. Będzie także czarna atłasowa, pod gardło hiszpańską modą, i teletowa drzewianego koloru. Ale niech się miłościwa pani nie gniewa, umyśliłam sobie jeszcze dwie i choćby mnie kara miała spotkać, nie ustąpię, ino uszyję.	Nie zatrzymuję cię więc dłużej powiedz mi tylko jeszcze, czy znajdowałeś się wówczas we wsi naszej, gdy szwagier wywoził stamtąd żonę i córkę moją?	A zatem nie są daleko.	Ależ ja nie mam pojęcia! Nie chcę wiedzieć. Ja nie mówię tym językiem.	Mamżemamże przezwisko żołnierzy angielskich.? Nie, mospanie! Jeżeli chcesz zarobić sześćdziesiąt gwinei, to zawieź mnie do własnej mej okolicy!	Nie wiem	Domyślam się To dla pana de Rastignac. Ach, zatrzymaj się, biedna Delfino! Spójrz, dokąd to mnie zaprowadziło.	Pewnie, że pora by ci się żenić.	Już więc nie kochasz mnie!	Ja bo nie idę na odpust, odparł Tomko zafrasowany.	Z przeproszeniem pańskim, to dziadek mojego chłopa. Jak go pan tutaj widzi, ma sto dwa lata. I ot, niedawno zaprowadził piechotą naszego malca do Clermont! O, to był silny mężczyzna; teraz nic tylko śpi, pije i je. Bawi się zawsze z naszym małym. Czasem malec wyciągnie go w góry; pomalutku, ale idzie.	Właśnie. Jeżeli pierwszej kobiecie i mężczyźnie zależy na ukryciu faktu popełnionej przez niego bigamii, to owej trzeciej zależy na ukryciu swoich skandalicznych przeżyć. W takich warunkach już znacznie łatwiej o niezbyt zaszczytny wprawdzie dla stron obu, lecz tym niemniej przez obie strony pożądany kompromis. Już widzę swoją bohaterkę (tę trzecią), jak z nienawiścią w spojrzeniu godzi się na zatajenie bigamii, jest bowiem niewątpliwie kobietą z towarzystwa, której musi zależeć na jako tako dobrej opinii. Mężczyzna rzuca się w ramiona tej pierwszej i następuje happy end.	Do czego to panu odemnie, pamięta się i bez pamiątki, często i z nią zapomina, a pożegnać czyż mi wolno?	Widno od granatów jak w dzień nie żałują nam ognia!	W takim razie zawiodłam się na panu.	Ciekawe! Ciekawe! Opłaciło się z daleka przywędrować, ażeby coś podobnego zobaczyć!	Patrz, tamten znów się tu kręci.	Przeciwnie wierzę teraz, że on owych zdrajców rotmistrzów na powrót do Rzeczypospolitej skaptuje.	Skąd się wziął między obdarowanymi ów dróżnik Wysocki?...	Tak, panie Aronnax, morze; a środków mi nie zabrakło. Mógłbym przecież przez zetknięcie drutów zanurzonych w różnych głębokościach otrzymać prąd elektryczny wywołany przez różnicę temperatur, jakiej te druty podlegająprzez zetknięcie drutów zanurzonych w różnych głębokościach (...) przez różnicę temperatur, jakiej te druty podlegają	Bezpotrzebne pogróżki wasze, krew sobie ino psujecie a krew wasza powinna być spokojna, boć nową szykujecie wyprawę, nie warto jej na takie małe sprawy zażywać.	Powiedziałbym jednak, że czegokolwiek od nas żądają, dały nam przedtem One w nas tworzą miłość. Mają więc prawo żądać jej z powrotem.	Trzeba panu wiedzieć, że wszystko jest na sprzedaż, jeżeli ktoś umie wyznaczyć cenę.	Córkę? jam ci jej nie odebrał!	To było zmyślenie jedynie ciekawość zobaczenia miasta skłoniła mnie do tej nieszczęsnej wycieczki.	Drogi panie Pisałeś mi, że chcesz małą wydać za mąż?	Możliwe ale nieodmiennie wymagają natychmiastowego zwrotu w drobnej monecie. W tym cały błąd. KobietaKobiety, jak to powiedział jeden dowcipny Francuz, wzniecają w nas żądzę arcydzieł, ale wciąż przeszkadzają w ich urzeczywistnieniu.	Co się panu stało?Szaleństwo	Niech stoi. Wszyscy stawiają pałace i ja kazałem postawić, mają salony i ja mam salony, mają powozy i konie i ja mam powozy i konie. Kosztuje drogo, niech kosztuje i niech sobie stoi, niech ludzie wiedzą, że Müller może mieć pałace, a woli mieszkać w starym domu.	Choroba mówił sytuacja jasna: bylem się szpilką zadrasnął, muszę posyłać po trumnę i rejenta.	Dziesięć tysięcy rubli jest to fundament dobrobytu dla dwudziestu rodzin co najmniej...	Farurej, Skarbek i Jaśko Nałęcz z rozkazu najmiłościwszego pana zostali w zajętych grodach, a Florian Jelitczyk w pięćdziesiąt człeka odstawił do granicy uwolnione branki krzyżackie. Bo to i sam, jako wielce poturbowany, potrzebował wypoczynku	Ile to lat już będzie, jak Cyprian tak samo w wigilię Bożego Narodzenia wrócił?	To przejdźmy do frigidariumfrigidarium (łac.)	Mam go dostawić pocztową rybą pod dobrą strażą do żony, ot wszystko; tam zapewne sam lama wyznaczy mu przykładną karę.	Jakże? sam Czarniecki to powiadał?	Masz sprawę, to pierwszy przystąp	O to... tego... Biorę zwykle po trzy ruble za godzinę. Mam tutaj kilkunastu chłopców, których również przygotowuję. Od nich biorę w tym stosunku...	To musi być jakiś krewny państwa	Ależ pani jeżeli łaska, niech pani wytłumaczy się jaśniej, skoro już pani raczyła przyjść tutaj...	Prawda, jak tu pięknie? patrz no dobrodzieju mój kochany, jak to Pan Bóg umalował wszystko śliczniutko, o!	Bardzo! Kiedy przyjedziesz do Polski?	Do mnie, Dziwo?	Hola! To ty, Szczenię Ludzkie?	Rozumiem. No cóż, to poproszę pana o coś.	Tak, państwo to faraon i... jego najwierniejsi słudzy	Tak, to zgoda	A kto mówi o projektach ten ma na myśli ewentualność.	Czemu? na rany Pańskie! czemu?	I zaprzysięgną na mieczach, jeżeli waść chcesz.	Na rano można by stanąć?	Żeby choć mama była w domu!	A waści co do tego! Odebrałem i właśnie dlatego rozkazuję: jazda!	Bracie po osiem rubli na twarz pękło.	Tam do diabła! Dotykasz pan delikatnej struny.	Ty, kulasie, jak ci tam?!	Niewątpliwie ta sama Czy pan także ją pił, panie Noirtier?	Od kogo?	Durniu! Mów zaraz co znaczy amo!	Abo co?	Ależ naturalnie. Niechże pani usiądzie.	I cóż pan wymyślił?	Któż go tak nazwał?	Za cztery godziny, o szóstej.	A czy ja mam przyjemność panią znać?	Czy masz jeszcze matkę?	Czytaj!	Daj Panie Boże!	Ha, trudno.	I jedno, i drugie a ponadto jestem plenipotentem jego żony.	Ja niém gardzę	Jutro?	Kto utrzymuje te groby?	Któż cię tego nauczył?	Niemiłe przechodziłeś chwile w tej łodzi	Panie Porthosie, bądź wspaniałomyślny!...	Poznali pana	Wojna	Wojna, wojna!	Wątpię, zanadto był zmieszany owego czasu.	Z kim?	Zabito go?	Zamierzacie wysadzić dom?
Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Poniechajcie jej: szczere złoto, nie kobieta! Nie wiada, czyby się nalazla od niej lepsza i mądrzejsza. Co dnia z nią siedzę, a oczy i rozumienie mam. Nacierzpiała się ona i przeszła krzyże, że niech Bóg broni...	Ja jestem felczer Ale na dworze jest pani, która już trzeci dzień przyjeżdża dowiadywać się o pana.	Nie tylko wystarczyło na bilet, ale nawet się okroiło na kęs jadła Wcinaj teraz, Najświętszy. Patrz, już dzień nadchodzi!	Proszę się nie zakładać, panie prefekcie, proszę się nie zakładać. Jestem pewny, że kandydatem Jego Eminencji kardynała arcybiskupa jest jego wikariusz generalny, ksiądz de Goulet.	To przecież śmieszne, żebyśmy się słuchali tego ordynarnego dzikusa. Może mu się naprawdę zdawać, że go się boimy. Jakże Maciuś może uciec, jeżeli go straż będzie pilnowała, a w nocy latarnia morska oświetla polankę?	A co? Udało się pannie Anecie?	Cieszę się, że cię widzę w dobrym zdrowiu	Gdy puste, to nic nie ważą. Dla pasażera to akurat fatyga... ale trudniej, gdy się tak puścić na morze.	Nie moja rzecz intrygę zwalczać intrygą stan mój na to nie pozwala, charakter się tem brzydzi. Ktoś innyby to powinien dokonać i uwolnić nas od niej zawczasu.	Poproszę. A tymczasem... mój drogi... (Ja ciągle czegoś się boję; Aha! powtó­rzył kapryśnym głosem upartego dziecka.	Wiesz, idę się kąpać, a ty? Aha, zapomniałem, że ty wolisz pracować...	I nasz też będzie za tydzień. Papa wraca pojutrze. Zrobimy to tego samego dnia, a rano będę się chrzciła oficjalnie z papą	Jezus Maria! A to dobre! A gdzie też się to się panu arcyksięciu przytrafiło?	Księżnęby to bawiło, gdybym ja, zamiast czasem się nudzić trochę, męczył się i trapił?	Naprzód należy nam Panu Bogu podziękować, iż tak niecne praktyki się odkryły, a potem sześciu draganów wykomenderować z Mellechowiczem i kulą w łeb!	Nie rozczulam się i ja nad nim. Niech tak będzie.	Niemiec się pierwszy do miecza porwał	Sułkowskiego obalić potrzeba Więcéj nie żądam nic, ale tego dla dobra króla i państwa wymagać muszę. Naówczas ja się potrafię utrzymać sam, a we mnie miéć będziecie najwierniejszego sługę cesarskiego domu.	Tajemnica, o której mówią wszyscy w Memfisie!... Cha... cha... cha!... W cyrku widziałem chaldejskiego kuglarza, który  unosił się w powietrzu...	Polak, ładny Polak, co jak zaczął drukować swoje bojki, to mi połowę towaru zwrócili z Rosji, powiedzieli, że paskudztwo, że Bucholca lepszy. To Polak tak robi! on psuje handel, on tym głupim chamom daje takie desenie i kolory, coby je wzięła każda hrabina, po co to? na co? Co ja straciłem przez niego! co straciłem, co stracili nasi. Przez niego co stracili te biedne tkacze! on zjadł starego Fiszbina, on zjadł trzydzieści innych firm. Ty mi nie mów o nim, bo mnie wszystko w środku boli, jak sobie ich przypomnę. On jest gorszy od najgorszego Niemca, bo jeszcze z Niemcem można pohandlować, a on jest pan, on jest wielki dziedzic!	Na co ty sobie pozwalasz! Jak rozmawiasz ze mną i co to znaczy?	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	I owszem, wejdź pan na piętro, zapukaj do numeru I-go. Proszę tylko oznajmić, że to pan.	Mówię, że na koncert...	Żyw? Żyw! O moja ty dobrodziko! Czy to tylko prawda? Żyw, ale czy na długo? Czy ta rana go nie zje? Kto to wacpani mówił?	To ja o niczym nie wiedziałem! Niech mnie usieką, jeślim wiedział! Szlachcic, Pozycja społecznaA przyznaję, że ta bosa szlachetczyzna jakoś mi nie idzie do głowy. U nas: kto chłop, to chłop, a szlachta wszystko familianci, którzy po dwóch na jedną kobyłę nie siadają... Dalibóg, że takim szerepetkomszerepetka	A ty daj spokój moim córkom	A więc?	Ach, nie. Widzę tylko nieznaczne zmniejszenie ich kolosalnych dochodów, co zresztą mnie nie obchodzi. Ja mam obowiązek dbać tylko o własny zysk i o taniość dla nabywców; nasz zaś towar będzie tańszy.	Co uprawiają profesję artysty	Dlatego, że jutro jest niedziela!	Grefinia! Ja cham, ja? Cham jesteś jaśnie Pietrze dziedzicu, cham i parobek! A ścierwo, bo dam w pysk! Cham jesteś! Ja! cham, ja! Nie szczekoj, bo ubije jak psa marnego! To mnie chamem nazywać! Wygonię, pszoł... jak Boga tego kocham pszoł wszyscy...	Hej, Janek, twoje zdrowie! Jać tam gadać nie umiem, ale jako najstarszy wnoszę ex officio i ex amore a więc ex officio wnoszę zdrowie tego, tego... no, jakby to powiedzieć... Dajcie mi tylko chwilkę czasu...	I jesteśmy uszczęśliwieni, panie Ursiclos, że znajdujemy pana w zupełnym zdrowiu	Jak to? Więc to?...	Myślałam, że pan Chaumontel jest w Szwajcarii.	Na zbójców mam rewolwer zawsze, a dla przeciwnika pistolety i szpadę. Żegnam pana!	Nie cieszy cię, że wróciła twoja żona?	Nie gęsior przeciech, to nijak mu na oczach wszystkich!	Nie może być, bo będzie za późno.	Pozwólcie mi odetchnąć bo to, com widział, imaginację przechodzi...	Płyńmy na tajfun, pogna nas we właściwym kierunku	Szkoda, że cię nie mogę widzieć! Noc tak ciemna, choć w pysk daj. Własnych palców byś nie poznał. Słuchaj no, mości Rochu, a gdzie to te wojsko miało wychodzić z Kiejdan, gdyśmy wyjeżdżali?	Sądzę, że nie. Ale mniejsza o to. Choćbym jej dostała, byłabym słusznie ukarana za samolubstwo, kiedy ciebie tam puszczałam, sama przez ten czas gryzmoląc brednie	To Dwuogoniasty! Nie cierpię go, zwłaszcza gdy mówi. Mieć ogony z przodu i z tyłu, to stanowczo za dużo na porządne zwierzę.	To opowiedziałby wam swoje wspomnienia, które by was niezawodnie zajęły...	Trafiłeś w sedno, Lucjanie Rysopis dokładny co do joty. Tak właśnie	Wasza wielmożność jesteś jednakże małżonką znakomitego gubernatora i na dowód tego raczcie przeczytać list, który wam przywożę z podarunkami.	Wieprzu sprośny! Nie będziesz teraz już zapładniał naszych dziewcząt!	Więc mówmy serjo: ile pan żąda?	Więc nie ma ratunku? spytał Dobek.	Wracasz z golfa, Oktawie? Czy dobrze poszło, jesteś w dobrej formie?	Wy wszystko wiecie naprzód i prędzej niż ja więc i o koronacyi pewnie już wam mówiono.	Za zdrowie króla, proszę pana; chciałem łyknąć właśnie małą szklaneczkę, lecz Fourreau mi przeszkodził, mówiąc, że mnie wołają...	Żyd je wczoraj przyprowadził i postawił u mnie, żyd Bramko, mam na to świadków.	A kompania takoż szlachta?	Ale tylko poniekąd. Zabezpieczenie bowiem można znaleźć zupełnie pewne i ja je znalazłem.	Aż nadto, wuju.	Bóg go zesłał.	Bóg to tak zrządził	Chodź za mną.	Czemuż pani tam nie wpadnie?	Cóż tu sądzić?	Djabli tam! Ze mną. Rozumiesz, te amerykańskie małpy chcą mnie do kryminału. Już tu w ambasadzie, i wogóle niebo i ziemię poruszyli.	Dlaczegóż to kolega miał mi współczuć?...	Dziwne zrządzenie boże!	Głupiś!	I jest pan towarzyszem podróży hrabiego?	Ja mężem Lawinii!? Uszom moim nie wierzę! Ach! Powtórz mi to tysiąc razy.	Jakich objawów, u licha?	Jednak znając pana, nie mogę uwierzyć, by nie wiązała pana z ową kobietą jakaś nieduża bodaj doza sentymentu.	Juści, wyrwij wilkowi z gardła, wyrwij! Sześć morgów grontu! To my u niego z kobietą za parobków prawie służym, a on obcej zapisuje, leda komu...	Kocha mnie pani?... Kocha?... Niech pani to powtórzy, panno Niro, proszę powtórzyć!...	Kto to jest?	Którędy mogli przejść? Nie widzę żadnych prześwitów w tej gęstwinie.	Kukuryku!	Kłamstwo!	Moja mała siostrzyczka.	Może przycisnąć pętlę drabinki kamieniami?	Nie rozumiem cię, Belciu...	Nie schodzić, panowie!	Oczywiście. Mów dalej.	Pana Żerańskiego, który był partnerem pani w wycieczkach narciarskich. Och, miss Normann, ma pani, jak widzę, krótką pamięć, jeżeli chodzi o pani adoratorów.	Pannę Wandę Rodowską z panem Augustem Przybyckim	Pokryłem to płótno sztukami złota	Pozory, Próżność, Lustro	Prawda, jutro Boże Ciało. Gdzież to go stawiacie?	Precz z burżujskiemi pachołkami!	Przeczuwam!...	Religia zostaną usunięte...	Robiłbym ja za ciebie, Jaguś, robił...	Słuchaj, mała jakby cię dławiła kość	To dziwne, ale ja też tego nie pamiętam	To nie miejsce dla was	To właśnie chciałam mówić	Umowy telefoniczne?	Właśnie tam, u Panny Maryi.	Za późno! w pierwszych chwilach, może za kilka najdalej godzin żyć nie będzie.	Żeby dostać, trzeba być obywatelem rzeczypospolitej San Marino i szlachetnym człowiekiem... wówczas można proponować!
Nie przez siebie samą. Ale jest tak. Woła straszliwym głosem krzywda, woła cała krwawiąca olbrzymia masa ludzka: ocal mnie. I czuje się to i widzi. I nie może się dźwignąć. Wciąż się jest przeszkodą. Nie wolno żyć, depcząc po krwi. Już nie wolno rozumować, a raczej królewicz mykeński, syn Agamemnona i Klitajmestry, który zgodnie z nakazem Apolla pomścił swojego ojca, zabijając jego morderców: własną matkę i jej kochanka. nie wybierał losu. A to nawet nie to. Bo to nie zemsta. Biada tym, co żyją, a nie umieją stworzyć prawa. Muszą zginąć. Pod oknami tego domu stoją karety i czekają stangreci, lokaje na mrozie. I przemija tak niepowrotnie ich życie. Czekają, aż tu się skończą bawić, i nieustannie zbliża się do nich śmierć, która ich strąci w nicość. Czas ich ginie na wieki i nic nie pozostanie: ot, spada po prostu mętna i zimna fala w pustkę. Tu muzyka i taniec. Przed czym uciekają ci ludzie, co gonią, czas ich ściga, widmo ślepe i wystygłe. Zdaje im się, że już uszli, wyrwali mu się. Własnego życia tylko kilka godzin znów samym sobie wydarli, strącili w jałową pustkę. Muzyka gra, a właściwie tu i tam to jedno, dmie śmierć, wieje wicher, porywa zmarzłe listowie.	Tak jest, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, rosół z kury. Kupiłem cebulę i pięć deka makaronu. Wszystko, proszę pana, mam. W tej kieszeni cebula, w tej makaron. Sól mamy w kancelarii i pieprz także. Potrzebna była jeszcze tylko kura. Więc poszedłem za stację, do Isatarczy. Właściwie jest to taka sobie wioska, a nie żadne miasto, chociaż zaraz na pierwszej ulicy jest tam taki napis: „Iszatarcza városz”. Idę jedną ulicą z ogródkami, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą, ósmą, dziewiątą, dziesiątą, jedenastą, aż na trzynastej ulicy na samym końcu, gdzie za małym domkiem zaczynały się łąki, łaziło sobie stado kurek. Podszedłem do nich i wybrałem najlepszą, najcięższą i największą, niech pan spojrzy, panie oberlejtnant, sam tłuszcz. Nie trzeba jej nawet obmacywać, bo to się widzi na pierwsze spojrzenie, że kokoszka dostawała ziarno. Więc wziąłem ją do rąk publicznie i na oczach wszystkich mieszkańców, którzy coś tam po madziarsku wykrzykiwali. Trzymam tę kurkę za nogi i pytam się kilku ludzi, po czesku i po niemiecku, czyja to jest kura, żebym ją mógł kupić od właściciela. W tej samej chwili z owego domku na skraju wybiega chłop z babą i zaczyna pyskować po madziarsku, a potem po niemiecku, że w biały dzień ukradłem mu kurę. Mówię mu, żeby nie krzyczał, bo zostałem wysłany, żeby kurę kupić. I mówię mu, jak się rzeczy mają. Ale kura, którą trzymałem za nogi, zaczęła się raptem trzepotać i machać skrzydłami, a ponieważ trzymałem ją lekko, więc mi uniosła rękę i chciała widać usiąść na nosie swego pana. A ten zaraz z pyskiem na mnie, żem go tą kurą siepnął w zęby. A jego baba w pisk i ciągle woła na kokoszkę: puta, puta, puta, A tu jakieś cymbały, nie wiedząc wcale o co chodzi, przyprowadziły honwedów, których też poprosiłem, żeby mnie odprowadzili na Bahnhofskommando, żeby niewinność moja wypłynęła oliwa na wodę. Ale z tym panem lejtnantem dyżurnym nie można się było dogadać, chociaż go prosiłem, żeby się sam przekonał, że mnie pan posłał po coś dobrego do zjedzenia. Jeszcze na mnie zaczął krzyczeć, żebym stulił gębę, bo i tak, powiada, patrzy mi z oczu dobra gałąź z porządnym postronkiem. Musiał być w bardzo kiepskim humorze, bo mi nawet powiedział, że takim opasem może być tylko żołnierz, który kradnie i łupi. Mówił jeszcze, że do komendy stacji wpłynęło już wiele innych skarg: onegdaj gdzieś tam zapodział się na przykład indyk. Ja mu na to, że onegdaj byłem jeszcze w Rabie, a on swoje, że takie wykręty nic nie znaczą. Więc mnie posłali do pana i jeszcze się tam na mnie rzucił jakiś frajter, którego nie zauważyłem; czy, powiada, nie widzę, kogo mam przed sobą. Powiedziałem mu, że jest Gefreiter, gdyby służył w pułku strzelców, to byłby Patrollführer, a przy artylerii Oberkanonier.	Czy on zły, gołąbeczko?... Nie wiem, czy zły. Twardy jest. A za twardość nikogo winić nie można. Charakter już taki. Może jemu nikt serca nie okazał, to i jego stwardniało. A i to jeszcze pamiętaj, że jemu ciężko pogodzić się z myślą o tym, że on już na ciebie machnął ręką, a ja przy pomocy boskiej odratowałem cię, gołąbeczko. Umyślnie nie mówiłem ci dotychczas, jak było już z tobą kiepsko. Chorym nie trzeba mówić takich rzeczy, bo przejmują się, a to przeszkadza w powrocie do zdrowia.	Chciałabym sprawić przyjemność Arturowi. Pana Brooke’a się nie boję, bo on taki dobry, ale z innymi nie chcę się bawić ani rozmawiać, ani śpiewać. Znajdę sobie zajęcie, żeby nikogo sobą nie kłopotać, a ty, Ludko, się mną zaopiekujesz. Wtedy wybiorę się z wami.	Uspokójcie się, nie płaczcie!... cóż poradzić?... wola Boża... no, mówię: wola Boża!	Czy przyszło ci to kiedyś do głowy, że moglibyśmy się wcale nie spotkać? Ja bym dłużej pozostała w tej mętnej mgle...	A tak. Szedłem sam z polowania. Było to jakoś na jesieni. Słońce zachodziło jak teraz. Patrzę: na buku coś się rusza. Nie chciałem oczom wierzyć... Miałem lufę nabitą lotkami. Złożyłem się i palnąłem.	Nie bluźnię jeno ufam w moc Bożą. Wszelako, jeśli się boicie, to można borem objechać.	Otóż, panie Busigny, zakładam się z tobą że moi towarzysze, panowie Porthos, Aramis, d‘Artagnan i ja, zjemy śniadanie w bastjonie świętego Gerwazego i pozostaniemy tam przez godzinę, z zegarkiem w ręku, nie zważając na usiłowania nieprzyjaciela, aby nas stamtąd wysadzić.	Gdyby nie moja popędliwość, nie stałoby się żadne nieszczęście.	Co, nie wierzy pan! Babciu, ten pan formalnie wyznał, że nie wierzy w czystość Izary.	Waćpan powinieneś się rozmówić z Ewką Waćpan zgoła za mało z nią rozmawiasz, aż jej dziwno to bywa. Niedługo przed obliczem pana Nowowiejskiego staniecie... Mnie samą niepokój chwyta... Powinniście się naradzić, jak sobie począć?	Jam także poznał, co to jest uderzenie ogona wielorybiego rozumie się, że w moją łódź tylko. Ja i moi towarzysze wylecieliśmy w górę na sześć metrów. Ale to chyba był maleńki wielorybek przy tym wielorybie, o którym mówi pan profesor.	Nie rozumiem ciebie I ty sam gorszysz mnie silnie, stosując opacznie do fratres żebrzących to, co ten poczciwy poeta mówił o bestiach czarnych, burych i innych. Wedle mego zdania, nie miał on na myśli takiej sofistycznej i fantastycznej alegorii. Mówi wyraźnie i jasno o pchłach, pluskwach, kleszczach, muchach, komarach i innych takich bydlątkach; które są jedne czarne, drugie bure, inne popielate, inne nakrapiane i cętkowane; wszystkie uprzykrzone, dokuczliwe i natrętne nie tylko dla chorych, ale także dla ludzi zdrowych i krzepkich. Być może hoduje on w kiszkach jakoweś glisty, tasiemce i robaki. Być może doznał (jako to jest w Egipcie i w okolicach Morza ErytrejskiegoMorze Erytrejskie	Wy mówiła Madzia klękając i opierając się na kolanach Ady...	Ach, tylko nie wspominajmy sztuki. Zanadto nią pogardzam. A poza tym ostrzegam księdza, że dla Corneliusa jedność osobowości nie jest bezpośrednio dana.	W osobnym domu. Jest to prześliczny budynek, który znajduje się po prawej stronie od wejścia. Trzymają tam drabiny, na piętrze są pokoje dla służby i dzwonki do każdego pokoju.	Nie bardzo dobrze. Mój ojciec, który mnie uczył, wyjechał, a sama nie mogę robić postępów, bo nie ma komu poprawiać wymowy.	Ziemi nie dam nie dam, choćbym tu zgnić miał. Ziemia to nie moja.	Nie nie rozumiem i zrozumieć nie potrafię. Jeżeli czegoś pragnę, idę ku temu, nie zaś w przeciwnym kierunku.	Posłuchaj pan Albo ja jestem głupiec, albo tyle jest powodu prawnego powiesić owego przechodnia, ile uwolnić go zupełnie, a ponieważ bardziej chwalę sędziów za ich łaskawość, niż za surowość, radziłbym puścić winowajcę. Gdybym umiał pisać, podpisałbym ten wyrok własną moją ręką. A nie sądźcie, abym to mówił sam z siebie, słyszałem od pana Don Kichota ostatniej nocy przed przybyciem na to gubernatorstwo moje, że w wątpliwych wypadkach, sędzia głosu miłosierdzia raczej niż surowości prawa słuchać powinien, i dzięki niech będą Bogu, że w tak stosownej okoliczności przypomniał mi te słowa zacnego rycerza.	Ja cię nie skazuję na wygnanie, ale ty wiesz dlaczego...	Zapewne wiesz że Kazio nie ma posady na kolei, o której mówił z tobą...	Idę też. Ale muszę się uczesać i zrobić.	Mówię pięcioma językami żywymi ale mówię tym językiem jeszcze źle, i właśnie teraz się go uczę.	I nie chce zejść?	Nie drwij.	Nie zawsze należy mówić myślami.	Bałamucicie mnie tylko Nie wiecie nic, dla tego i powiedzieć nie możecie.	Co dam za te skrzydła? Cóż ci dać mogę? Wpadłem do ciebie ubrany i bogaty jak nowo narodzone dziecko, nic ci dać nie mogę, niestety!...	Ja skończyłem Dałem twoim inżynierom szczegółowe wykresy Karburatora. Ten łysy, jak to on się nazywa.	Ma się rozumieć, że Ludkę.	Czy ja wiem! jak postarzeję! Powrócę wtedy do Kaniówki... która już jest prawie zupełnie moją, bo dwóch braci spłaciłem... Ale to na starość... Spokojność, swobodę, gniazdo rodzinne, życie rodzinne, na koniec życia... pour la bonne bouche. Tymczasem, trzeba pracować, trzeba pracować...	Przepraszam, ale tak mi się kręci w głowie... ja już...	Nie mogę przestać myśleć o biednej Ruby! Jeżeli to prawda, że ona musi umrzeć, to gotowam uwierzyć we wszelką smutną wieść.	Otóż raczej dopatrywałbym się tu próby szantażu.	A czy nie ma takich duchów, które pokazywałyby ludziom ukryte skarby?	Ach, Gösto. Nie uczyni tego nigdy. Mówi tak tylko, by ojca drażnić. Jest zbyt rozpieszczona, aby wychodzić za człowieka biednego, i zanadto dumna. Idź i powiedz, by zaraz wracała, gdyż inaczej straci całą ojcowiznę. Stary sprzedaje wszystko za bezcen i nic chyba nie zostanie.	Dowodzi to, że zwierzę posiadające takie nogi, musi mieć co najmniej dziewięć stóp wysokości w kłębie.	A! więc pan także, rzekł wesoło Bogusławski, wierzysz jak ja, że co mogą mieć Anglicy, Francuzi, Niemcy po trosze, to i my przecie u siebie stworzyćbyśmy potrafili?	Czemużeś mi nigdy o tym nie mówił?	Królu złoty! Co pan mówi? Czy to już postanowione?	A ja myślał, że to „złe”.	Daleko, bardzo daleko, aż do Czarnego Morza.	Proszę nie odchodzić Z drugiego końca świata przyjechałam tylko po to, by ciebie... by pana zobaczyć.	A gdybyś pan je nawet przypiął, to co?...	Myślisz, że byłoby to nieprzyjemne?	Wiem, wiem. To też jestem przekonany, że wkrótce zostaniecie przyjęci do partji.	Ja spełniam mój obowiązek w téj chwili żołnierze ich trzymają w ganku za kaplicą i kapitan Henryk co mnie po pyskach trzepał gdy zły był, głowę da!	Otóż to, otóż to ja mówiłem, to wszystko Czernyszewski. Kobietę odstąpić można przyjacielowi jak rzecz. W Grecji były wypadki, ale to w innym okresie, a Plato tylko radził. Zresztą heteryhetera (gr. ἑταίρα: towarzyszka) przesąd. Żona czy to także tylko klimat? Czy wolno w naszym klimacie burzyć rodzinę...	A co chciałaś, żebym napisała?	Ale dla tego napiszemy do Darskiego?	Sądzisz pan, że machina powędrowała w przyszłość?	Dosyć dobrze, do usług waszmości	Poczciwa z ciebie dziewczyna! Powiedz Małgosi, że jej usłuchasz	Mówcie panowie co chcecie Ja krytykę we wszystkiém, a w dziejach najwyżéj cenię. Ona trzebi i wymiata.	O! na Boga, toż to mój konik żółty Aramisie, spójrz na tego człapaka.	No tak ale jednak to coś innego.	Ja, dziecko, ja! Będę ci odtąd wierzył na słowo; pojedziemy razem.	Występowała zawsze, kiedy rum podziałał na niego Siność! tak, bywał naprawdę siny! Użyłeś trafnego wyrazu!	Na koń i szukać!	Na zdrowie.	Zasłużyli na nią uczciwie.	Jeśli pragniesz odzyskać wolność, tak, to ważne, bym wiedział, kim jesteś.	Może tak prześpi cały dzień.	Jakże? To już pan Marcin odjeżdża?	Musiała cię urzec ta Laszka	To, widzę, loszek pod pniami masz ukryty, panie Kiemlicz?	Z czegóż to pani wywnioskowała?	Byle nas tylko oblegali bo gotowi zaniechać... Mości panowie! jakem Zagłoba, pierwszy wycieczkę poprowadzę!	Tak ją pasą, aże krowa ryczy i z głodu słomę spod siebie wyjada.	A kto by to filmował?	Ja tu za robotnika służę Już szósty rok służę. Dobry młyn. A ty z fachu kim będziesz?	Tak... oczywiście, musiał jej widać Bóg rozum odebrać.	Trzeba by czegoś mocniejszego, by zwalić mnie z nóg!	Ale miłości waszej doręczono listy cesarskie?	No, panie Lubaszek, jakże będzie z tym prochem?	Po części to, po części intensywność jego zasięgu.	Lepiej pływam niż jeżdżę konno, mi general Chciałbym...	Zapewne jakże niéma nią być? Cosel królowa musi być odmienną w pamięci od Cosel niewolnicy, a jednak panią ona i dzisiaj.	Jest mi pani winną odpowiedź	Grozi mi cokolwiek?	Jakoże jest?	W domu?	Wszystko, Jaguś, wszystko.	Śpiew rzekł cicho Szczur, który wciąż miał oczy zamknięte.	A caliznę wyrabiamy między chodnikami.	A piętnasty.	Ach! Wystawwystawić sobie coś (daw.)	Bynajmniej	Czego pan żałuje?	Gdzie zechcesz...	Jezus, Maryja... był złodziej!	Nic łatwiejszego!	Owszem, wspominałeś o tym.	Poznasz inny świat Inaczej zbudowane miasta, inaczej uprawne pola, inne zwyczaje, nawet inne zasady...	Przezemnie!	Radziśmy waszmości	Sumienie!	Łohoyski: Dawniej było dawniej, trzymajmy nowy dystans.
To jest właśnie coś irytującego! Pozwala się badać i patrzy na nas z takim pobłażliwym uśmiechem... Gdy się go o co spytać, odpowiada z gotowością, ale nie podobna oprzeć się wrażeniu, że pytania nasze uważa właściwie za zbyteczne i pozbawione zgoła sensu. Raz wprost nam powiedział: „Panowie, badając mnie, nie rozwiążecie zagadki ani dla siebie, ani dla mnie. Czy przez badanie człowieka zrozumieliście panowie kiedykolwiek, jak najprostsza myśl jego do skutku dochodzi”. Nie mogliśmy mu odmówić słuszności.	To jest naturalne i całkiem niewinne, jeżeli się upodobanie nie staje namiętnością i nie prowadzi do niemądrych lub niewłaściwych dla panienki postępków. Naucz się odróżniać i oceniać pochwałę, o którą warto się starać, wzbudzaj uwielbienie w zacnych ludziach, nie tylko urodą, ale i skromnością.	Musi być, co tam o tem w liście stoi, alem widział, że sielnie bledziuchna na gembie, kiej miesiąc na nowiu, i tak miętko gada, com ledwie usłyszał. Pytała się mnie, czy dawno służę u państwa? śmiał się cicho, bo mu się dziwnem wydawało, że ona nie wie Pytała się, czy starsza pani, to niby gospodyni, zdrowa? Pedziałem, że zdrowa. Kazała się kłaniać i przyszedłem.	Nie ośmielą się... Kara bogów...	To mi pan hrabia opowie o tym później, a jestem przekonany, że opowiadanie w pańskim wykonaniu wywrze na mnie tak głębokie wrażenie, jak widok egzekucji. Zresztą już kilka razy usiłowałem zmusić się do obejrzenia egzekucji, ale nigdy nie mogłem się na to zdecydować. A ty, Albercie?	Język dramatu musi się wyrobić, mówił król, giętkim się stać, nie tracąc szlachetności i majestatu... Nie pisał nim nikt, oprócz Kochanowskiego, który uroczystą grecką naśladował tragedję... Nawet tłómaczyć jeszcześmy nie zaczęli, bo księżnej Radziwiłłowej prób dobrej woli a małego talentu, nie liczę.	Nie łudził się pan głos mego obowiązku nie przemawiałby może tak silnie, gdyby nie ta skłonność, o której pan wątpi; ona to właśnie każe mi widzieć nieszczęścia wiszące nad naszym związkiem.	Biedaczysko! Co za klimat! Żyją tam, jak na Saharze, pod rozpalonym kloszem. Biedny chłopiec! Pomimo wyglądu słabe to było stworzenie, porwał się na czyn ponad siły, upewniam was, nad siły. Annie, duszko, musisz przecie doskonale pamiętać, że silny nie był nigdy, nigdy! Od czasu jak on i córka moja, dziećmi będąc, chodzili z sobą pod ramię, wiem, że silny nie był.	Prawdziwe słowa wyrzekłeś, druhu serdeczny To jest dworski język Latarneńczyków. Po drodze sporządzę ci mały słowniczek, który nie będzie trwał dłużej niż para nowych butów. Nauczysz się go, zanim dzień zaświta. To, co mówiłem, przełożone z Latarneńskiego na język pospolity, brzmi tak:	Domyśliłem się tego, bo nic ze mną nie mówił i unikał mojego wzroku. Nie wiesz jak wysoko?	Co do tego, nie ma obawy W sprawach dotyczących zaufania do ludzi, możesz zawsze polegać na mojej intuicji. Ten pan, pomimo bardzo młodego wieku (to jeszcze prawie smarkacz), sprawia wrażenie najuczciwszego człowieka i wzoru dyskrecji. Na pewno zachowa wszystko w tajemnicy. Pochodzi zresztą z bardzo nobliwego środowiska. Czy pamiętasz zamek Hobben, któryśmy razem zwiedzali w Belgii?... Otóż zamek ten był kiedyś rodową własnością przodków tego detektywa. Umyślnie prosiłam brukselskie biuro, by przysłano tu człowieka najlepszej klasy. Miałam zresztą możność stwierdzić osobiście, że jest pod każdym względem correct. Sam się o tym przekonasz.	To go trzeba obudzić. Aż mi dziwno, że jednoroczny ochotnik sam na taki koncept nie wpadnie. Trzeba przecie okazywać swoim przełożonym więcej usłużności. Jeszcze wy mnie nie znacie, ale gdy mnie poznacie...	O, nie! On nie taki głupi! Ale pewna bardzo zgrabna dziewczynka załatwiła to bez trudu. Ja oddawna wiedziałem, że tego durnia dziewki zgubią. To istny królik. Piekielnie leci na baby. No nic, teraz mu w ciupie wychłodnie!	Widziałam się z Helenką...	Zlękli się naszych toporów!	Niegodna jest pani, by przestąpić próg tego domu. Każde pani dotknięcie jest brudem i obrazą. Na próżno pani tu przyjechała, bo brzydzę się nawet tym, że widzę panią upokorzoną. Nie zobaczy pani profesora!...	I to stanie się u nas?	To rozumiemy i dlatego nie myślimy zaczepiać Asyrii. Ale Fenicja...	Czy pani życzy sobie widzieć się z nim?	Mówisz że się opierają?	Nie kochasz mnie?	Łatwo to powiedzieć, mościa dobrodziejko ale oni podobno troszeczkę się boją i ani myślą wyjeżdżać.	Nie rozumiem...	Nie!	Swemu królowi byłem powinien, nie waszej królewskiej mości.	Chcesz się zabić, aby uniknąć hańby lub dlatego, żeś zwątpił o życiu? Więc dobrze, zabijesz się równie dobrze w Poitiers, jak w Angoulême, w Tours równie dobrze, jak w Poitiers. Ruchome piaski Loary nie zwracają łupu...	Naszą wiarę, owszem ale inne wiary nie są w zgodzie z rozumem.	Mam tu za Świdrem, w Galicji parę wiosek. Byłoby tam łatwo utworzyć jaki batalion, a może i pułk nie najgorszy, gdyby tylko jakiś oddział przekradł się za kordon i zwołał lud młody. Chciałem właśnie rady zasięgnąć...	Nie tak bardzo, bo ona ma kilkanaście dziewcząt jeszcze na miejsce tej, którą wezmę.	Krzycki sprawiedliwie powiedział: Bóg ześle natchnienie, ino przychodzi mi na myśl, czy odwiedziny nasze u króla nie były właśnie owym natchnieniem z woli Bożej zesłanym. Obaj radziliśmy mu jedno, obaj w usunięciu Albrechta z Prus widzimy dobro państwa.	Wiemy przecie, że niewolnictwo jest formą życia, do której wracać nie należy. Pan wiesz to samo i tak samo jak ja. I każdy człowiek...	Panie doktorze, proszę odwiedzić mego męża ciągle go bolą nogi, czuje się słabym...	W tym tylko sęk że nikt nie zna jego nazwiska.	Czy nie o malwersację w nabyciu domu ojca pani za pośrednictwem Żydów?	A jeżeli nie wyjdę z więzienia jeżeli wbrew wszelkiej sprawiedliwości będę musiał tu pozostać, jeżeli umrę i nie zdążę nikomu odkryć tajemnicy i skarb przepadnie? Czyż nie lepiej, aby i rząd z niego skorzystał i ja także? Dam sześć milionów, tak, zrezygnuję z sześciu milionów, i poprzestanę na reszcie, jeżeli tylko wyjdę na wolność!	Dyć już nie wstrzymam	Zniszczyłaś moją miłość do Bogny. Zrujnowałaś moje szczęście, ale nie żałuję tego, jeżeli uwierzysz mi, że do szaleństwa cię kocham.	Słyszałem, że jakiś pan codziennie jest w teatrze, przychodzi do niej i rozmawia z nią. Czy to prawda? Co to znaczy?	A, wyborne! wyborne! Za twoje myto jeszcze cię obito. Na samym wyjściu ładny cię spotkał komplement za twoje poczciwe zajęcie się tym półgłówkiem...	Przecież czegoś takiego właściwie nie słychać! A ty jesteś po drugiej stronie drzwi! Niemożliwe!	No, doskonale ale teraz idź już do domu. Jestem zmęczony, a w sleepingu brzęczało coś przy oknie i nie mogłem zasnąć.	Będziecie zdrowi. Biludowi z Ostroga wbili ogniwa od kolczugikolczuga tylko., jak się rana otworzy, trzeba skromemskrom	Chciałam się od pana dowiedzieć, jak wygląda sytuacja tego oszusta.	Nie rozmiem tylko, co mogło pana skłonić do tej przykrej przygody.	Jak będzie wesele, to nie będzie żałoby. Ostro, Jędrusiu!	Kiedy ja doprawdy nie wiem...	Tylko władca taki musi mieć władzę i duży majątek nie zaś zależeć od kapłańskich przywidzeń...	Ale to jest bardzo przyjemne. Jeżeli o mnie chodzi, pragnęłabym takich chwil mieć najwięcej.	Dokąd mnie wieziesz? gdzie ona? co to za porwanie? mów, proszę cię... zaklinam.	Dopiero po ślubie państwa! A czekam dosyć niecierpliwie, pomimo, że Ada chce mnie powstrzymać, jak można, najdłużej.	Ot tak... może, może... trzeba będzie nie wiem, mam sprawę u pana.	Ależ na miłość boską! Żono, gdzie jest lekarz? Wszedł przecież do ciebie. To jakiś apoplektyczny atak, trzeba upuścić krew, żeby go uratować.	A podobieństwo Ludwika do ojca? a piśmienne dowody? Cóż na to powiesz?	Oboje prędko rosną i oboje prędko wracają do sił i zdrowia. Takie dzieci to jak młode wilczki, a pożywienie to dla nich krew i ciało	Ale, przyjdź pan do kantoru Borowieckiego podpisać kontrakt na dostawę węgla.	Dajmy na to! Wobec tego powiem ci jeszcze więcej, Przyjacielu całego świata, choć tym wyznaniem oddaję swoją głowę w twe ręce.	Świnina była na obiad, to miód będzie grzeczniejszy.	To niemożliwe Co pan chce przez to powiedzieć? Członek klubu?	Cóż to za łaska?	Stąd, że dopiero co wypalił cygaro za trzydzieści soldów.	To obciążacie szpital.	To wy, tatulu?	Juści prawda, Socha on jest, a ja jego żona i przyśliwa prosić wielmożnego pana niziniera o robotę  na fabryce, o...	Ciało tak, ale duszę komu innemu	A więc i ja ci przysięgam, że będziesz najsławniejszym faraonem, wobec którego zblednie Ramzes Wielki!	Bardzo dobrze postępuje, jak na chłopca	Myślisz, że odpuszczą?	Na wodę szlam puszczacie?	Dobrze, a teraz pędź szybko do łóżka, jak grzeczny chłopiec.	Ja odgadłam! Odgadłam!! Ach, moja Ludko, taka jestem dumna!	Toż widzisz chyba swój stan, że zabiłbym cię od jednego sztychu.	„Rozjaśnij oblicze, wielki mocarzu egipski Przychodzimy do ciebie jako poddani, ażeby imię twoje było wielkim w Libii i ażebyś był naszym słońcem, jak jesteś słońcem dziewięciu ludów.	Ach, ty idioto. A więc podpis: Oberst Schröder, bydlaku. Masz już? Powtórz.	Co ty gadasz?!	Możebym ja nastręczyła mieszkanie?... Ja znam jedną wdowę, co una...	Ja?... Ależ ja jestem chora... taka chora...	I was tylko dwoje w jarze?	Ja?	Kto przebywa tego lata w Shamlegh?	Któż zabił tego szlachcica?	Przy misce	Wyliczyłem ci już pięćset.	Żeby dawali pachnące mydło.	A! panowie łaskawi czego żądacie?	Boli?	Cóż słyszałem?	Jego wielmożność pan miecznik Wolski uprasza o posłuchanie w pilnej sprawie.	Jeszcze jeden krok w górę... podajcie mi drugą rękę.	Kawaler de Saint-Ouin.	Le-e-wo!	Mniej.	Mojego mordercy.	Mów.	Niemożliwe!	Obyś wasza świątobliwość żył wiecznie i dziełami swoimi napełnił oba światy	Pan tu? Pan, mędrzec, uczony, w tym wesołym gronie trzpiotów i lekkoduchów?	Poznaję.	Przyjdę	W lupanarzelupanar (z łac.)	Łowczanko
Nie odrodziliście się jeszcze z ducha gdy nie w Bogu i prawdzie, ale w przymierzu z pogany i opiece ich zbawienia szukać chcecie. Nie siłą ich, ale Bożą zwyciężym państwa ich, stolice, wojska. Wszystko runie i obali się za skinieniem Bożem, a pracowitą mrówką, co ten dąb podgryzie, my będziemy. Ale nie w spiskach moc nasza... w pokorze i cierpieniu. A jeśliby kto napadł na Nerona, stańcie i zasłońcie go piersią waszą, bo wszelkie mężobójstwo zakazane nam jest. Nikt z nas nie wie, ażali on nie jest biczem Bożym, nikt nie wie, ażali ten, co nas zabija, nie pomaga nam, czy ten, co męczy, nie żywi, czy ten, co prześladuje prawdę, nie służy jej mimo swej woli. O, ludzie ślepi i małego serca, czyż nie widzicie, że Bóg wszelakiemi drogami iść do swych celów może, a rozum wasz zawodzi... Padnie Neron, ale wówczas, gdy go dotknie palec Boży, i usta Jego wyrzekną: I skruszy się siła nieprawości, jako trzcina wiotka, i rozproszą ludzie jak cienie, i runie potęga, jak podmyta przez wody skała... a wy zdumiejecie się potędze Boga... Niechspiskują ci, co wierzą w siebie, kto w Boga wierzy, niech Bogu ufa...	Atanazy (do Tempego): RewolucjaSłowo komunizm w moich ustach jest to blada idea ze sfery idealnego bytu socjalista. z dziewiętnastego wieku. Zbydlęcenie programowe trzeba trochę dla uroku umetafizycznić: wykazać jego transcendentalną konieczność. Żadna religia znana tu nie pomoże	Nie swarzcie, nie gniewajcie się Z prędkości takem krzyknął, nie ze złego serca. Cóż się dziecku stało?	Ojciec mój przeczuł świetną przyszłość osady. W początkach skupił za bezcen obszary ziemi, potem połowę rozprzedał, zarabiając sto za sto. Połowę zostawił sobie dla dorobku. Najstarszemu bratu, kupił kilkaset akrów z żyłą cyny, ożenił go i osadził. Średni nie chciał w domu pracować, z amatorstwa marynarzem został, ja otrzymałem wykształcenie techniczne i kapitał. Założyłem przędzalnię bawełny, ojciec został na fermie, matka dawno umarła, zaraz po mojem narodzeniu. Oto masz pan nasze dzieje!	Sam nie wiem dobrze, a może to przesąd tylko. Tworzymy sobie często zbyt pospiesznie zdanie o danym człowieku, a jemu od pierwszej zaraz chwili niedowierzałem.	Te wiedźmy, to prawdziwe czarownice! Tfuj! Najwidoczniej mają jakąś nieczystą w sobie siłę. Ledwiem je zmógł!	A cel jej wyjazdu?	A co to waszmość tak się zapamiętywaszzapamiętywasz się (daw.) tu: taniec.?	A kogóż by się mógł obawiać?	A teraz poślij no kogo, by mi kupił materiału na turban. Niedoloż moja! Łepetę mam nieogoloną, a on z pewnością ściągnie mi zawój z głowy.	A teraz, mój chłopcze, zaprowadź mnie do kapitana.	A to dlaczego?	Ach!... mecenas jesteś dziś niegodziwym!	Ach, gdyby tak było... gdyby on chciał się leczyć i zaczął tak myśleć jak pan profesor, wie pan co?... Wyszłabym za pana!	Ale nie u mnie	Ba wszyscy, z których się będzie drwiło, gotowi w takim razie uwierzyć w swój triumf.	Chcesz abym gościa mojego tu wprowadził ale kazałem ci już powiedziéć, jak jest ubrany. Wraca pewnie z przechadzki, a nie wiedział że nie sam tu mieszkam. Rozpowiadałem ci o mojém spotkaniu z tym oryginałem w Colosseum, jak dziwacznie wygląda i mówi ten turysta-Diogenes... Jakże chcesz...	Chwileczkę! Ja my wszyscy przez blisko dziesięć dni zachowywaliśmy absolutne, rozdzierające serce milczenie. Ale teraz chcielibyśmy się czegoś dowiedzieć. Niech pan powie otwarcie	Ciekawam?...	Ciekawym, czy Markham reflektuje na serio co do tej starszej?	Ciociu, naprawdę tak było! Słowo daję! Mogę nawet przysiąc!	Ciociu, no!	Co do mnie	Co my tam wiemy, jak było dawniej. Może tak samo leżeli pod pierzyną, a że nikt nie pamięta, więc kłamią.	Co pan chcesz, to dobry aktor, wcale niezły komik.	Co się z tobą działo? O, ja wiem dobrze, co się z tobą działo. Nie kłam, Janek, nie kłam ja wiem wszystko, nie potrzebujesz okłamywać siebie.	Co takiego?	Co widzę?	Czy mogę mówić z panem Jackiem Piotrowiczem?	Cóż, takich jest więcej! Różne bywają przyczyny...	Do tego bym dążył a ja o tym nawet nie myślałem gdy „skoczyłem”	Dobrze!	Dziękuję! Mają tylko wódkę i serdelki. Dobre przyjęcie, ale tylko dla... ulicy.	Fedra nie ma nic do roboty w mojem gniewaniu się, skoro ja sam cię prosiłem, żebyś na nią poszła.	Głowbicz...	Hanko, Hanko moja! Tyżeś to, Hanko, tyżeś to naprawdę?	Heidi! Wydaje mi się, jakbym jechała do nieba na wielkim, otwartym wozie.	I pijakiem Wstydziłabym się panu profesorowi powtórzyć to, co on mi nagadał... Czy rzeczywiście pan profesor z nim pił?	I w życiu nie jest złą...	Idź precz! Tu nie wolno przychodzić chłopcom!	Ja jestem...	Jak się nazywasz?	Jaka to katastrofa stała się z Kaziem?	Jako żywo! Niech tak czarni porwą wszystkie gładyszki z całej Litwy i Korony! Już mi one niepotrzebne.	Jeszcze w zapusty bąkała o tym tu i owdzie Jagustynka...	Jezus Maria!	Juścićjuścić niewystarczającego rozmiaru; krótki, mały. chłopię, jakom ja był wonczas, nie baczybaczyć (daw., gw.) strój (ubiór i ozdoby)., jeno za batem i konikiem się ugania. Ale ja powiem wacpaństwu tak: jutro wracam doma. Tedy opowiem wszystko panu miecznikowi...	Kiedy tak, więc idę z panem.	Kto jest ten Anglik?	Kto tak mówi?!	Kubę? A niechże Bóg broni! Wygada się.	Los tego chciał, panie. Przynajmniej... nie będę musiał patrzyć... jak flaga Hiszpanii... spada na ziemię...	Mama, mama! Vincų Vincas parvažiavo! Man parvežė jisai porceliano lėliukę, Vincų Katriai kaspiną...	Marii wzywał! słyszeliście, choć kalwin	Masz słuszność sam nie wiem teraz, co to być może, ale czekaj, bez wątpienia znajdziemy w tym album objaśnienie tego wypadku. Jakoż otworzywszy je, rycerz znalazł pięknie napisany sonet, który głośno czytać zaczął:	Mów	Mówię o tym, że i tak wszystko jest w porządku. O to tylko chodzi, czy rzeczywiście tak było. Bo skoro tak było, to o cóż się kłócić, spierać?	Nic, Stasiu, tylko mi się bardzo chce spać.	Nie słyszał o niczem.	No! No! Niech się pan nie sili! W każdym razie sądzę, iż Rena hołduje zasadzie: Gloria victis!... przeto...	No, i cóż o tym wszystkim myślicie?	No, to lada chwila i my go ujrzymy.	Ocaleni!	Och, czekałem, byś nazwał mnie Dorianem.	Och, och!	On... on się rozbił i... nie można go już naprawić!	Oooo!...	Oto mi letkoletko (daw., gw.) mówiła podniesionym głosem, a oczy dziko jej błyszczały.	Pan? myślał. poufałość, zażyłość. nagła?”	Panie Robercie, pokażcie mi to nowe urządzenie	Panie! jesteśmy kapitanami w piechocie, kompanie nasze stoją w Neapolu, jedziemy właśnie do Barcelony, gdzie chcemy wsiąść na okręt, bo podobno stoją w porcie cztery galery, mające odpłynąć do Sycylii. Mamy około dwóchset lub trzechset talarów, co dla nas już się wydaje bogactwem, bo jak pan wiesz zapewne, w rzemiośle naszym skarbów nie da się zebrać.	Prawda, że to pani nie zajmują te wiejskie kłopoty.	Prześliczne! Szczególniej jest tam jedna ogromna lalka, która ma ciemne włosy, a kiedy nacisnąć ją... tu, pod gorsem	Przyjmując, że nasz towarzysz poniósł śmierć, dziwi mnie i zastanawia że Top także zginął i że morze nie wyrzuciło dotychczas zwłok ani psa, ani pana!	Rycerz, Honor, Przysięga nie ma. Danuśki, nie masz i ślubowania. Śmierć cię od przysięgi zwolniła.	Rycerz, Sługa, Odwaga odpowiedział Sancho	Sekre!... A niechże cię!	Tak wie pan, że w latach 25, 26 i 27 zebrała za więcej niż za milion osobliwości, które robią z Anzy istne muzeum...	Tak, ale otwórzcie, bo oni idą!	Tak, bo tego portretu przecież nie ma.	Tak, wszystko jest w porządku.	Ten człowiek obracał milionami i nie pojmuję, że mu się chce przychodzić tutaj, aby znosić docinki mego ojca, nieraz bardzo dotkliwe. „Ile razy zdradziłeś przyjaciół, mój dobry Descoulis?”, pytał go raz na cały głos z końca stołu.	To nieprawda...	To pewna, że oczu się nie uratuje	To strata czasu Jeśli kogoś zabili, to teraz jest już opiekany na rożnie.	To zastanawiające jak niesłychanie szybko mechanizacja wywraca wszelkie tradycje. Takie na przykład dożynki dziś straciły rację istnienia.	Trudna rada robimy, co możemy. Nie wszyscy znają tajemnice Medyceuszy i Borgiów.	Umiesz liczyć?	Uwidziałam idących i szłam za nimi... sama nie wiem po co.	Wtedy wszystko stracone	Wynoś mi się sprzed oczu, bałwanie! Gadulstwo twoje doprowadza mnie do obłędu! Stój! Dokąd się tak śpieszysz? Nie możesz ustać chwili na miejscu? Czy poszli w stronę Southwarku?	Właśnie, i to jest gruntem, z którego następne wyłaniają się pytania. Czy w stronach tamtych okoliczności będą sprzyjały rozwojowi przyrodzonych i nabytych zdolności mego męża? Czy przedstawiają się dlań szanse zostania, jak na początek, chociażby gubernatorem którejś z wysp Oceanu Spokojnego? Czy będzie tam miał sposobność rozwinięcia przyrodzonych swych i nabytych zdolności?	Z więzienia. Nnno...	Zbyteczne; załatwię to sama. Dziękuję!	Zdrówże był? nic mu?	Zlituj się... Przecie u nas jest nauczyciel elementarny i wiesz, że jego żona... sama piele w ogrodzie i... pierze bieliznę!...	Zlękłaś się, ażebyśmy cię nie zatrzymały u siebie, a może i nie zamurowały w jakiej komórce! Bądź spokojna. Tyle zgłasza się do nas kandydatek, że ledwie mogłybyśmy przyjąć czwartą część, gdyby były miejsca. Nie my wciągamy, ale nas proszą.	Zmuszę cię do tego.	Zobaczysz jacy będziemy szczęśliwi	Śniło mi się, że ta suknia, cośmy dziś kończyły, to mi się śniło... że jak ją obszywałam, to mi się lampa przewróciła
Uczułem się dotkniętym, że mnie pan traktuje, jak zwykłego zbrodniarza. Upokorzyło mnie, iż przyszedłszy tutaj, pozwalasz sobie pan przetrząsać wszystko pod nosem moim. Gdyby nie to, że stałem przed lustrem, nie obróciłbym się do pana tyłem. Zamiarem pańskim było obejrzeć guziki kamizelki mojej.	Sam mi powiedział. Przed chwilą był u mnie, za szyję mnie objął, pocałował i oświadczył, że martwić się o niego nie potrzebuję, bo tam jest mu zupełnie dobrze...	Nie! Pan sam nie dopuściłby się czegoś podobnego. Ani pan, ani dziedzic, ani kapitan, a tym bardziej ja. Silver mi zaufał, dałem słowo, więc powrócę. Ale, mości doktorze, pan nie dał mi skończyć. Jeżeli zechcą mnie męczyć, mogę zdradzić mimo woli, gdzie znajduje się okręt. Bo zdobyłem nasz okręt, po części dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, a po części dzięki zaryzykowaniu. Statek znajduje się w Zatoce Północnej, na wybrzeżu południowym, a obecnie zalany jest przypływem. Podczas odpływu musi być widoczny na powierzchni.	Elstir będzie z pewnością na Wielkanoc w Balbec; wiesz, że on spędza teraz prawie cały rok na tym wybrzeżu. Bardzo bym pragnął widzieć ten obraz przed wyjazdem do Balbec. Nie wiem, czy ty jesteś w dość bliskich stosunkach ze swoją ciotką, czy nie mógłbyś poprosić, żeby mi pozwoliła zobaczyć obraz bez ciebie, skoro ciebie nie będzie w Paryżu.	A i teraz nudzisz się, bo żadnej przyzwoitej zabawy nie umiesz wymyślić.	Cóż ja ci powiem, mój Marku. Znam Aula Plaucjusza, który lubo nagania mój sposób życia, ma do mnie pewną słabość, a może nawet szanuje mnie więcej od innych, wie bowiem, że nie byłem nigdy donosicielem, jak na przykład Domicjusz Afer, Tygellinus i cała zgraja przyjaciół AhenobarbaAhenobarbus (łac.) jestem na twoje usługi.	Chce, abym opuścił więzienie a na to nie zgodzę się nigdy.	Głupiś, Wawrzecki! a nie chwal się z tem, bo i tak ludzie to dosyć prędko spostrzegą.	Nie. W tobie jest moje wszystko. Wszystkie moje namiętności. W twej duszy jest to, czego ja nie mogę poznać, a czego nie znam, bo jest tylko w tobie jednej. To jest wiecznie a niezmiennie nowe! We mnie tego nie ma ani cienia, a ja to jedno lubię, och, lubię do szału! Ty jesteś zupełnie jak ta muzyka. Jak muzyka jest z zewnątrz, a jest moja własna, tak samo ty. Czy wiesz, że ja do samego siebie mam odrazę, nawet do swej miłości dla ciebie mam odrazę, a kocham twoją miłość dla Łukasza... Gdybyś mogła uwierzyć, jak kocham twoje kaprysy! Bo wtedy najbardziej poszepnął w uniesieniu, z uśmiechem	Przyznaję się, żałowałem obu tych przedmiotów, a przy licytacji nie mogłem wykupić, gdyż widząc, jak mi o nie idzie, nałożono na nie wysoką cenę, zresztą w tym czasie nie posiadałem ani grosza. Mam to jednak na oku, u tandecierzatandecierz (daw.) zobaczyć, zauważyć., zaraz cenę podnosi. Będąc zaś w tej chwili przy pieniądzach, chciałem cię spytać, czy nie namówiłbyś dobrej swej piastunki, aby mi towarzyszyła. Pokazałbym jej sklep tandeciarza, sam odszedł na bok, a kupiec odstąpiłby najpewniej.	Ależ proszę pana cóż znowu!... Tym bardziej że ze stanowczą propozycją przyjdzie do panów adwokat baronowej. Zresztą nie o mnie chodzi... To, co mam, zupełnie mi wystarcza... Ale znam pewną ubogą rodzinę, której na moją rekomendację panowie zechcecie coś...	Podobno straszny z ciebie pyszałek, kłamca i klniesz co drugie słowo! Nie będziesz mógł dostać pozwolenia na przyjście, zanim się od tego nie odzwyczaisz!	Stary człowiek, jak pani widzi, który łapie ryby i lubi gawędzić. O tak, jestem bardzo stary. Przychodzę tutaj codziennie latem, jeśli jest pogoda, na kilka godzin i łapię rybki, jeśli się pozwolą łapać. Na cóż to pani? Nazwisko nic panią nie objaśni. Jestem tylko jednostką w ogólnej cyfrze, która ma swój numer wejścia na świat, i będzie go mieć przy zejściu. Jestem komóreczką czucia, dawno już zapisaną i zaklasyfikowaną przez bliźnich w rubryce „niedołęgi”	Nie, toby było nieporęcznie zdejmować tutaj tę suknię. Rozbiorę się u siebie za chwilę.	Zresztą to są wstrętne burżuje, które tylko pasą się cały dzień i o niczym nie myślą, tylko o żołądku i o swoich... obowiązkach! Wstrętne płazy, wstrętne! wstrętne!...	Stefcia chciała cichego ślubu, ale przekonałem ją. Urządzę najuroczyściej, to jest najwspanialej, bo uroczystość będzie dla nas sama przez się wielka.	No, są wielkości fok, ale gdy drepczą na tylnych łapach, są tej wysokości Nie powiem, żeby były ładne. Nie mają na sobie żadnych łupek.	A teraz nikt w nim nie mieszka?	Głowa cię nie boli?	Ja zaś nie chcę być zamknięta z panem. Jestem dziewczyną uczciwą.	Nie ma tu nic, słyszysz?	Nie wie o niczym	Nie znasz wasza dostojność, kapłanów egipskich: żaden z nich nie przyjąłby takiego układu.	Nie, nie brat.	Nie. Ja sam, będąc w Krzemieniu, nie wiedziałem jeszcze, dokąd pojadę.	Noga żywa z tego pościgu nie wyjdzie!	Proletariat nie prosił pana, aby pan go cenił miarą własnego tchórzostwa.	Rabbi! My przekleństw takich więcej słuchać nie chcemy!	Wiesz przysięgnę, że w gabinecie jest Lolo Szmurski; poznałam jego śmiech; ale z kim, mój Boże, z kim? Będę tu nocowała, żeby się dowiedzieć.	Nie! Jam to winna Bogu dziękować naprzód, a waszmości zaraz potem...	To pozwólże się zapytać, czy ty ją znasz	Wcale nie. Wstąpiłem tam do nich raz wieczorem nieoficjalnie i widziałem, jak M’Turk pożerał cztery stare numery „Fors ClavigeraFors Clavigera	Dziękujem ciągle są tu okazje, bo umyślnych się posyła.	Papo sobie mieszkał w gabinecie, w kancelarii, na toku! A zresztą papo to nie mama.	Pytaniem mi na pytanie odpowiadasz, ale to nie jest to samo Ja szkodę bym tym sprowadził, zniszczenie...	Jacek podszedł jak mógł najciszej do samej baszty, stanął przy furtce, i zapukał lekko dwa razy po trzy razy. Baczne ucho żołnierza na warcie dosłyszało to podejrzane stukanie. W okrągłym otworze u góry drzwiczek ukazała się twarz jakaś wąsata.	Nie ryczcie, babo, wstańcie, przystąpcie do krzyża, podnieście dwa palce prawicy do góry. Będziecie przysięgać. Mówcie za mną.	A pewnie, że i do niego przyjdzie dotrzeć.	Ale sama, sama jedna naprzeciwko cmentarza! Gdy przyjdzie noc, wytrwaszże ty ze strachu, kiedy mnie nieraz, gdy wiatr poświśnie, ciarki po plecach przechodzą?	I ja powiedam: szkoda! Ha no, co robić, kiedy pan ociec każe?	Oho! widzę, że profesor wpadł na ulubiony temat: jak wygląda Królestwo Niebieskie?...	A jaka interesująca twarz Czy wolno przyjrzeć się portretowi?	Bardzo mało A ty?	Bo, bo... ja sprzątałam!	Boisz się, Jaguś?	Czego oni tak wypytywali się o grunta?	Doskonale panie Fix, ja również czuję się wyśmienicie. Mam olbrzymi apetyt. Morskie powietrze wybornie działa.	Tak, nazywam się John Bunsby i jestem właścicielem „Tankadery”.	Uspokójcie się, Szwejku.	Ma to sens Ma to sens. Rozumiem, co masz na myśli. Czy... chciałeś mi powiedzieć coś jeszcze?	Co mama na to powie?	Co to znaczy?	To jest Lidia. Lidia Markowna!	Łeb ma... jak Batak, panie, ale całkiem łysy.	Albo to sokolnik co złego? Skoro wolicie mruczeć niż mnie słuchać, to mruczcie.	A waćpan to myślisz, żeś mnie słodyczą napoił?	Co pan mówi?	Co?...	Dobrze, w takim razie chodź ze mną.	Ihre Dokumenten, wasi tokument? Ja fidzieć, jak siedzieć nicht fahren, tylko siedzieć, pić, furt pić, Bursch!	Któraż z tych bied was tu do nas szczęśliwie zagnała, piekna Frascatello?	Moje życie! Co ono warte? Mniej niż nic!	O to już mniejsza.	Otóż to!	Stryjek po prostu wrzucił mnie do Wisły	Tak, pani czemu mnie o to pytasz?	Także doktor i na jakąż to pomrzemy chorobę?	Także to wszyscy Szweda porzucają?	A inni?	Ach, Maroto, kochasz mnie zatem?!	Ach, panie, my chcemy, bardzo, bardzo chcemy.	Albinos, idziesz?	Ależ, panie profesorze, któż ci mówił o obraniu drogi dokoła Przylądka Dobrej Nadziei?	Cichaj, chłystku!... dałbym ci rady jeszcze dziś!	Duma, Pozycja społeczna	Dzięki wpływom pańskiej rodziny	Francuz?	Idź sobie, straszydło!	Jakiś czas musisz poleżeć	Józia!	Książka, Sąd rzecze ksiądz	Kto ciotce mówił?	Natychmiast.	Nic łatwiejszego nad potwarz!	Oby!	Pochylonym w lewo.	Przyjdą! Już ja im powiem!	Skąd jesteś?	Sowińska!	Słucham księcia pana.	Słyszeliście.	Tak, proszę pana.	Takąż samą dobrą?	Temu, którego bolał brzuszek?	Ten napój musi szkodzić panu na zdrowiu	Un russeUn russe (fr.) trafił ktoś kulą w płot.	Więc naprawdę?	Więc wezmę jakąś posadę.	Zapewne.	Zobaczysz je już.
Przyjaciele nie zajmujmy się tą kwestią, dopóki nie będziemy wiedzieli, czego się mamy trzymać. Sądzę, że ten nieszczęśnik wiele wycierpiał, że ciężko odpokutował swe winy, jakiekolwiek one były, i że chęć zwierzenia się z nich pali mu piersi. Nie naciskajmy na niego, by nam opowiedział swoją historię. Sam bez wątpienia to zrobi, a kiedy ją poznamy, zdecydujemy, co robić dalej. Zresztą tylko on sam może nam powiedzieć, czy ma coś więcej niż nadzieję, czy ma pewność, że kiedyś będzie mógł powrócić do ojczyzny, w co zresztą wątpię.	Taka moja dola niechże będzie i twoją, ale poczekaj, zaręczam ci, wkrótce będę miał miecz tak kunsztownie ukuty, że tego, co go nosić będzie, nie zdołają nigdy żadne czary oczarować. Mogło się zdarzyć, że szczęśliwy traf dałby mi w rękę miecz, którym władał Amadis, kiedy się mianował rycerzem Ognistego Miecza, najlepszego, jaki się mógł w świecie znajdować, bo oprócz ognistości, ostry był jak brzytwa; najtwardsza zbroja, najbardziej zaczarowana, nie oparła się mu nigdy, kruszył je jak szkło.	Ja nie mam najmniejszéj nadziei lecz gdy małżeństwo jest tak w górze postanowione i ma być nieuchronném... dobrze byśmy się z góry przygotowali do tego, co nas czeka.	Hayde, jesteś godną córą Epiru, nosisz w sobie wdzięk i poezję; widać, że pochodzisz z rodu bogiń, które wydała twoja kraina. Bądź więc spokojna, córko moja, postaram się, aby twoja młodość nie poszła na marne; jeśli ty mnie kochasz jak ojca, ja kocham cię jak dziecko.	Nie cierpię pana! Nie ma pan serca i delikatności. Myśli pan, że to lekko i przyjemnie znosić tę całą górę obowiązków, jakie się wam zebrały u mnie przez ćwierć wieku?!...	Nie spieszy się panu zbytnio?	No cóż? Panny Luci nie ma z nami, a panna Stefania chyba się nie zgorszy. Czy pani bardzo niewinna?...	Twoja nędza będzie dla mnie rajem. Będę żyć tutaj, nie ruszając się na krok...	Ma cokolwiek słuszności ludzie pracujący w garbarniach, co się krokiem nie ruszają z ZocodoverZocodover	A mam. Jakże, na drugą stronę do matki się wprowadzę. Szukał po ludziach komornego nie będę. Niech mi jeno mój gront odpiszą, to radę sobie dam!	Cóż ci na tym zależy. Przecież widzę i tak, że się nie bawisz.	Gorzej jeszcze męczyłabyś się patrząc, widząc i nie mogąc nic...	Jagna się ta osławy nie boja, jutro gotowa to samo robić.	Na wypadek, gdyby tamci ubiegli cię w tej prośbie. Ach, wy kostery i rozrzutniki! Ale tyś jeszcze nigdy nie brał udziału w szarży kawaleryjskiej. Tam potrzeba dobrego konia, a juści! A w marszu też się przyda dobry foryś wraz z dobrym kucem. Zobaczymy... zobaczymy.	Wyście go nie zrozumieli! Widzicie, dlategoście się tak głupio znaleźli! Wysłaliście po mnie, a jam nigdy z nim dawniej nie mówiła! Wcalem go nawet nie znała! Jużby was za to okropna spotkała przykrość, gdyby się o tem dowiedziano we dworze! ale ja wam przyrzekam, że nic nikomu nie powiem, abyście wy tylko język trzymali za zębami! Powiedzcie sołtysowi, że ten człowiek umarł.	Była to wielka postać w bieli, z zasłoną na twarzy i z lampą w wychudłej ręce Skinęła głową, przesunąwszy się przed nim cicho po korytarzu ciemnym i zimnym jak grób. Ponure postacie w zbrojach stały z jednej i z drugiej strony wśród śmiertelnej ciszy i przy płomieniach jednej lampy, a upiór ciągle się zwracał ku niemu, ukazując blask strasznych oczu przez białą zasłonę. Doszli do zasłoniętych drzwi, za którymi brzmiała przyjemna muzyka. Skoczył naprzód, żeby wejść, lecz widmo, pchnąwszy go w tył, groźnie potrząsało...	Owszem. Nie poznaje nas, nawet nie mówi o stadach zielonych gołąbków, jak nazywała zazwyczaj liście na ścianach. Niepodobna jest do siebie, a tu nie ma znikąd pomocy: rodzice odjechali, a Bóg zdaje się tak daleko, że nie mogę go znaleźć.	Z biedy się niekiejniekiej (gw.) inni. zaświadczą Biedocie to kużdenkużden (gw.) ulżyć, popuścić. se Jezusiczek we złości, pofolgował, no, żeby się tak zawziąć na jednego głupiego chłopa. I za co? Cóż to złego zrobił?	W lecznicy bardzo często miewamy pacjentów, którzy się kiedyś leczyli u pana. I prawie zawsze profesor poleca im stosować nadal te środki, które pan im zapisał. Profesor uważa pana za bardzo dobrego lekarza. Gdy budowano lecznicę, sam mi mówił, że ma nadzieję, że kiedyś i pan nią się zainteresuje.	Ee, bo zrobiłem się grymaśny. Chcę z czego innego śmiać się rano, a z czego innego wieczorem. Co innego mieć w piątek, co innego w świątek. A samolotem najprędzej przeniosę się z miejsca na miejsce.	Dziś rano umrę, jeśli zechcesz... dam się w ręce dragonów. Grób zachowa tajemnicę... Na wieki, na wieki!	Jakże ci się powodzi?	Mówcie swoje, a ja postaram się przypomnieć sobie niektóre okoliczności.	Towarzyszy miss Campbell, która przechadza się w parku.	Twoja żeś mu dała list; jesteś jedyną kobietą w świecie, która zwierza się ze wszystkim mężowi.	Wyrzeczesz się przeminionej sławy i snu o sławie.	Mam dla pani głęboką wdzięczność. W jednej godzinie dowiedziałem się od pani więcej aniżeli przez całe życie.	No proszę! Don Turillo nagle stał się tak bogaty, że pozwolił sobie na luksus najęcia dwóch sług?	Zgodzi się, mówisz, na to?	Jeszcze Stefek mówił mi, że Dębicki ma nadzwyczajne spojrzenie. Stefek bardzo pięknie to określił. Powiedział tak: „Kiedy Dębicki patrzy na człowieka, to się czuje, że on wszystko widzi i wszystko przebacza...”.	To nie karpie To szewcy, czyli okunie. A wy, panie Hudec, nie rozpaczajcie nad swymi grzechami. Spojrzyjcie na mnie: mnie nic nie obchodziło, tylko ta polityka. A ja wam powiem, że i to jest grzech. A wy, gajowy, nie beczcie. Nie chciałem was urazić aż tak znowu. Kto raz pozna łaskę, widzi wszystko na wylot. No gadaj, Brychu, że widzisz każdego na wylot aż do głębi duszy?	Już ja wiém, co ja wytrwać mogę! To moja sprawa. Polano drew i czasami suchy chleba mego okrawek przyniosę Motrunie... Bądź spokojny, idź do Rudni, idź cyganku, tylko wszystko mi strach, żebym ci żony nie zbałamucił!	Mów, młodzieńcze, mów śmiało. Zwrócę jednak na jeden szczegół twą uwagę: to jest, proszę cię, wojna, nie manewry na placu Marsowym, pod okiem narzeczonej w błękitnej przepasce. Jesteś, pochlebiam sobie, pierwszy raz przy zdobyciu miasta...	To babcia nic nie ma przeciw zerwaniu słowa?	Ale i nie jest twoim bełkotem... Laska! ludzie dajcież mi laskę!	Czyż nie ma, wujaszku, życia wiecznego?	Jestem pewien tego, że drugiej pokochać nie potrafię tak, jak ciebie Miłość moja wielką być musiała, gdy mnie zmusiła z tronu zstąpić do Esthery	Nie pójdziemy dalej gościńcem, bo moglibyśmy podeptać święte żuki. Pentuerze, czy tym wąwozem, na prawo, można okolić szosę?	O nie! Ziemia dokoła niego jest rozkopana, został wyrwany ręką ludzką.	Przepraszam panią, panno Trotwood Nie wiedziałem, że pani tak nerwowa.	Późno czy nie późno: idziemy!	Więc to nie firma, tylko jakaś instytucja społeczna?	Wcale nie musisz chodzić do szkoły, ale gdy ci wytłumaczę, zrozumiesz, że tak trzeba i że tak jest dobrze. I będziesz sam chciał.	Dość już wykrętów... nie na gadanie do was przyszedłem; marsz na górę! Król jegomość wie o wszystkim i będzie was sądził.	Jeszcze nie, panie notariuszu.	Nie gadaj, mam narzeczoną, którą kocham.	Nie.	Tego już nie pamiętam, choć wszystko inne tkwi wyraźnie w mej pamięci.	Trudno, łachmanów przecież nie nosi.	Uważaj waść! Daru boskiego nie umiesz uszanować	Co ci jest, moje śliczne bóstwo	Jak to! więc zbrodnią jest bronić ojczyzny?	Tak jest! Ja cię także proszę!	To choroba.	A kto to był, Dubielu?	A taż choroba. Ją ktościś jemu zrobił.	Co pani robi?	Czy jesteś tego pewna, Aniu?	Ee, mój Boże! Cóż oni winni, że są bandytami, to wina władz...	Ej! gdybyście mi to do waszej chaty zanieść pozwolili, lżéjby wam było...	No! To stara facecja. Maszżemaszże (daw.)	Och! za to pani ręczę	Prawdaż to że kościół katolicki budować myślą?	Skąd ci to przyszło do głowy?	Tak, chcę! Lubię kawalerów!	Tak.	Wciąż obowiązki! Ale gdzież znajdę uczucia, które nam dają siłę ich spełniania? Księże! Nic z niczego, albo nic za nic, oto jedno z najsłuszniejszych praw zarówno moralnych jak fizycznych. Żądasz, aby te drzewa wydały liście bez soków, które je rodzą? Dusza ma również swoje soki! U mnie wyschły one na zawsze.	Zapewne, lecz można wpłynąć nań w stosowny sposób, można wejść z nim w pertraktacje. Można by np. zaproponować mu, by przez pewien czas mieszkał pod naszą opieką, choćby tu u mnie, w tym domu.	A on?	A skądże, przepraszam, taka konfidencja?	Aha!	Będę jutro u niego.	Błogosławię was, dzieci moje, i życzę, abyście tyle doznali pociechy w życiu, ile ja smutku i utrapienia.	Chętnie.	Coś wiem o tym	Cóż za łańcuch straszliwych klęsk nanizanych na jeden sznurek! Ale mam jeszcze trochę diamentów; wykupię z łatwością Kunegundę. Wielka szkoda, że taka brzydka.	Dlaczego pan sądzi, że falsyfikat?	Gdzie tu Klimatyka?	I widziałeś, Albercie, tę jaskinię?	Księżna masz tu tyle znakomitości znajomych, poetów, artystów, dyplomatów	Kto pani mówił o dębie?	Niech pan wobec tego złoży pisemne zażalenie. Podanie, metryka, dokładny życiorys i znaczków stemplowych za trzy pięćdziesiąt.	Nieszczególnie, ale jeżdżę.	No, biegajcie po parku a rozruszajcie Alego, łobuzy.	O Chryste! takiém zdziebełkiem jadła miałabym go zabić!	Owszem, słyszałem słyszałem i właściwie powinienem złożyć pani życzenia.	Owszem, z bitej.	Panie doktorze, zapomniał mi pan przepisać dawki!...	Pewnie, że chciał mnie zabić	Powiadam: oddać!	Powinien by pan zacząć apostołować swoje nowe poglądy.	Rzeczywiście byłoby trudno. Wykształcony, posiadający stopień naukowy uniwersytetu w Oksfordzie i Edynburgu.	Sami mamy języki w gębie i możemy za siebie odpowiadać!	Trzy! A ile od pańskiej strony, panie Trelawney?	Usiądź	Widziałeś go?	Więc jesteśmy zwyciężeni!...	Więc przyślij mi kogo innego do uczesania!	Zobaczymy...	Zresztą pojedziemy prędko Pańscy dzierżawcy dali dla pana najlepsze konie.
Widzę, że zauważyłeś. Nic mi nie mów. Posłuchaj najpierw, co ci powiem. Miłość platonicznaDorianie, od chwili, kiedy cię spotkałem, twoja osobowość wywarła na mnie nadzwyczajny wpływ. Zawładnąłeś mą duszą, moim umysłem i moim natchnieniem. Stałeś się dla mnie widomym ucieleśnieniem tego niewidzialnego ideału, którego wspomnienie nawiedza nas artystów jako cudowne marzenie. Ubóstwiałem cię. Byłem zazdrosny o każdego, z kim rozmawiałeś. Chciałem mieć cię wyłącznie dla siebie. Byłem szczęśliwy tylko razem z tobą. Gdy nie byłeś ze mną, byłeś wciąż obecny w mej sztuce... Oczywiście, nigdy ci o tym nie mówiłem. Było to niemożliwe. Nie byłbyś mnie zrozumiał. Sam siebie z trudnością rozumiałem. Wiedziałem tylko, że spojrzałem oko w oko doskonałości i że świat stał się dla moich oczu cudem, możliwe, że zbyt wielkim cudem, gdyż w takim ubóstwianiu tkwi niebezpieczeństwo, niebezpieczeństwo utraty, nie mniejsze niż niebezpieczeństwo zachowania... Mijały tygodnie, a ja coraz więcej byłem tobą zajęty. Potem nastąpił nowy zwrot. PortretRysowałem cię jako ParysaParys (mit. gr.) nic więcej. Wydaje mi się często, że sztuka raczej ukrywa artystę, niż miałaby go objawiać. Kiedy więc otrzymałem z Paryża to zaproszenie, postanowiłem wystawić twój portret jako moje główne dzieło. Nie przyszło mi nawet na myśl, że mógłbyś tego odmówić. Widzę teraz, że masz słuszność. Tego obrazu nie powinno się pokazywać. Nie gniewaj się, Dorianie, że powiedziałem ci to wszystko. Jak już raz powiedziałem Henrykowi, jesteś stworzony, aby cię ubóstwiano.	Nie odmawiam bo lepszego przywódcy trudno by mi dla nich znaleźć. Trzeba tam kawalera wielkiej fantazji i rezoluta, aby ich w ryzie umiał utrzymać, gdyż inaczej zaraz i naszych zaczną palić a mordować... Choroba, SiłaTemu się jeno stanowczo przeciwię, byś jutro miał ruszać, nim ci się skóra po szwedzkich rapierachrapier	Jedzże waćpanna „kiedy w brzuchu pusto, w głowie groch z kapustą...” „Chcesz nie podrwić głową, jedz pieczeń wołową.” My zaś już raz podrwili, bo pokazuje się, że lepiej było do ŁubniówŁubnie zdobione ławki w prezbiterium, blisko ołtarza, przeznaczone głównie dla duchownych., bo mam głos bardzo piękny. Ale cóż! Z młodu podobały mi się podwikipodwika (starop.) dziś popr.: trzasnął.. Żeby mi tak dwadzieścia lat mniej, miałby się z pyszna pan Skrzetuski. Bardzo foremny z waćpanny kozaczek. Nie dziwić się młodym, że wedle ciebie zabiegają i że się o ciebie za łby biorą. Pan Skrzetuski z przeproszeniem waćpanny szerokie, bufiaste spodnie, typowy element stroju polskiej szlachty w XVII w.; szarawary., kiedy nie grzmotnie nim o drzwi	Tak jest, córeczko słusznie mawiał mój mąż, że przyjdą dla nas dni szczęśliwe i że mnie nazywać będą panią hrabiną. Dopiero to początek wprawdzie, ale powiadają, że „najtrudniej zacząć, pójdzie się dalej”. A słyszałam także od Sanchy, który umie więcej przysłów niż doktor jaki, że darowanemu koniowi nie zaglądają w zęby. Gdy dadzą hrabstwo, nie opuszczać pory i być do ujęcia skory. Co się dziś przymyka, jutro się często wymyka, a gdy szczęście przede drzwiami, zaraz drzwi otwierać obiema rękami. Niechaj mówią wiele mało, aby nam się dobrze działo, toteż jak będę jeździła karetą, niech sobie gadają, co im się podoba.	Obawiać się nie macie czego, żołnierze mnie znają i jestem z niemi dobrze. Zaprowadzicie mnie do sali w téj godzinie, gdy kobiét nie ma przy hrabinie, gdy ona sama; zapukamy do drzwi... rozmowa długa nie będzie.	Wołownia się pali, nie uratują wiele, bo jedne drzwi.	Owszem, usiłuje; ale ona nie kocha tyle Elizę i nie będzie tęsknić tak jak ja. Eliza jest moim sumieniem i nie mogę jej się wyrzec, nie mogę, nie mogę!	Mogę mówić, bo to prawda Zaciąży ludowi tak samo nieznośnie i wywoła niechęć, rozlew krwi i mściwość, ponieważ ludzie się zmienili. Czy pani sądzi, że górnicy poszliby teraz na miasto, by ratować swego señora administradora? Sądzi pani?	Otóż było to tak. Od dzieciństwa wpajano we mnie poczucie hierarchii. Miałem czcić wszystkich, którzy byli nade mną, a przede wszystkim matkę, której głupotę poznałem już bardzo wcześnie, i ojca, którego despotyzm budził we mnie bunt. Powiedziałem sobie już wówczas, że jedyny sposób zrzucenia z siebie ciężaru hierarchii to znalezienie się na jej szczycie. Próbowałem drogi rewolucji. Gdy ojciec dopuścił mnie do współpracy w fabryce, każdy moment jego nieobecności starałem się wyzyskać dla zagarnięcia władzy w swoje ręce. Wówczas to nabrałem przeświadczenia, że środki, którymi się do władzy dochodzi, są zupełnie obojętne. Czułem w sobie siłę, czułem pewność, że mogę dokonać rzeczy wielkich, że do szczytu drabiny dotrę pewniej i prędzej niż inni. Ojciec był pierwszym z tych, którzy paraliżowali moją działalność, spychali mnie w dół, krępowali każdy rozmach. Znienawidziłem go. Wówczas jeszcze zdolny byłem do nienawiści. Zerwałem z ojcem. Wyjechałem z niedużym kapitalikiem, który rzucono mi jak ochłap, bym tylko nie wracał. Znalazłem się na obcym, nieznanym sobie terenie. Wspomnienie kraju było mi równoznaczne ze wspomnieniem zgrai miernot, które mi do pięt nie dorastały, miernot w guście Zdzisława, Jachimowskiego i innych, tych miernot, które z olimpu swej przeciętności odsądzały mnie od czci, od praw, nawet od zdrowego rozumu. Ogarnęła mnie żądza zdeptania ich, zgniecenia swoją wielkością, żądza silniejsza ponad głód, ponad obawę o własne życie. Czaszka pękała mi od nadmiaru pomysłów. Wokół siebie widziałem błędy popełniane przez ludzi wielkich interesów, widziałem ich niedopatrzenia, ślamazarność i tchórzostwo przed ryzykiem. Postanowiłem zacząć. Może dlatego, że zajęty wielkością swoich planów, nie zwracałem uwagi na drobne szczegóły, może dlatego, że brak mi jeszcze było doświadczenia w znajomości ludzi, a głównie dlatego, że kapitalik, którym rozporządzałem, uniemożliwiał mi wejście w sferę wielkich interesów z głosem decydującym	A o cóż by, jak nie o gront. Wadzili się już z pół roku, aż się i dzisiaj w połednie porachowali.	Ona nie ma pieniędzy na lekcje z profesorami, więc uczyłaby się tylko ode mnie...	Zresztą to są wstrętne burżuje, które tylko pasą się cały dzień i o niczym nie myślą, tylko o żołądku i o swoich... obowiązkach! Wstrętne płazy, wstrętne! wstrętne!...	To by można zrobić, rozumie się ale trzeba pamiętać, że oni chodzą razem do szkoły już sześć lat. Ja bym tego nie robił.	Lękam się aby winowajca nie był zbyt wysoko położony. Król wielu ze swoich Francuzów oszczędzać musi, nie nad wszystkimi ma władzę.	Onać się o nic nie pytała wprawdzie ale ja za to opowiedziałem jej wszystko, to jest: jak pan pokutowałeś dla jej miłości, goły od pięt do pasa, śpiąc na ziemi, jedząc trawę, nie czesząc nigdy brody, becząc jak cielę i przeklinając losy.	Kochałem ją, ale wierz mi: inaczej niż ciebie. To było potworne. Wszedł tamten drab. Ona uciekła przedtem. Czy tu rozumiesz? To wszystko było przygotowane. Jestem splugawiony. I ja ją kochałem! Inaczej, ale także mimo wszystko. Ale to nie była zazdrość. On nie był jej kochankiem. To niemożliwe. Już jej nie kocham, ale coś strasznego jest we mnie, czego nie pojmuję...	Ach, Lucyanie, Lucyanie! Jak miłość dla zacnéj i rozumnéj kobiety podnosi i uszlachetnia! Odkąd ją kocham, stałem się innym człowiekiem. Młodzieńcze niedorzeczności i szały, jak dym, wyszły mi z głowy; zacząłem na seryo myśléć i pracować; czuję, że świat, ludzie, wszystko, co dobre i piękne, żywiéj mię zajmuje. A potém... potém... wystaw sobie, jakie to śliczne będzie życie nasze wspólne! Posiadamy wszystko, co świat najpiękniejszego dać może: młodość, gorące serca, wzajemną miłość, bogactwo zresztą, które pozwoli nam używać wszystkich towarzyskich i umysłowych przyjemności... Spodziewam się, że będziesz na naszym ślubie, Lucyanie.	O! Co tak, to nie! Waszmoście chyba nie macie Boga w sercu? Jakoż to? Chcecie odbierać żywot człowiekowi, co Marysię uchronił od pogan? Boć tak czy owak, zawdyćzawdyć koszt, wydatek. chował. Władku, słuchaj: róbcie rzecz politycznie. Co prawda, Szwab i luter, i srogi na nią ciemiężyciel, a wżdy jeśli można odbić Marysię bez rozlewu krwi, to będzie mi lżej na sumnieniu.	Chryste!... i cóżeś ty zrobiła?... A... wszystko stracone... Teraz rozumiem... Naturalnie, że się obraził... No ale kto mógł przypuścić, że jest tak obraźliwy?... Taki sobie zwyczajny kupiec!...	Tak, ale ma doskonały akcent angielski, francuszczyzny wcale niemal nie słychać.	Ależ tak. Proszę tylko, żeby pan o nich nikomu nie mówił. Ludzie pomyśleliby, że pan zwariował... i ja też.	O, nie! Nikogo. Kogo trzeba było, już sam poinformowałem. A czy wasi czeladnicy tu nie zajrzą, do komórki?	Abo to wychody małe? Już nie wiada, skąd brać na wszystko...	Ino mnie nie wydajcie, to wszystko będzie dobrze.	Mnie się zdaje, iż rzecz nadzwyczaj łatwa... najtrudniej byłoby to bałamuctwo trwałem uczynić, odezwała się ciotka.	Ja nie chcę, nie chcę	Mieszkam z siostrą moją, która ma u siebie kilka osób znajomych Nie chciałem panu czynić subiekcyi.	Nie powiadajcie! Będziecie zdrowi, niech jeno was wiater przewieje.	Nie wiem tego.	Nie wiem.	No, to wszystko, co mi pan pokazujesz... I pan nic a nic nie pojmujesz z tych znaków?	O tym nie wątpię Ale co wasza dostojność	Tyle nie. Ale nie można go było złapać, tego szczura.	Widzę ziemię w postaci małych cieniutkich sznureczków nie dłuższych od was	Ajajaj taka osoba i bezrobotny... Ale pewno nie dziś, to jutro, pan doktór w jakim urzędzie znowu co dostanie?	Ale i nie jest twoim bełkotem... Laska! ludzie dajcież mi laskę!	Żebym się przeniósł na folwark? któreż czworaki mi wyznaczasz?	A Iglica? Legenda o Wydrążonej Iglicy? Nie znacie jej?	Przykrość ci to sprawia?	Odwagi, dzieci fala zaczyna opadać. Hej tam, prostować maszty! W górę, w górę. Naciągać reje. Rozpinać żagle. Gó-ó-ra. Gó-óra. Teraz wszyscy razem: cią-ą-gnij! Tam do kroćset, musiałeś złamać, sk...ysynu! rzekł brat Jan do majtka Jeszcze! Wyżej, wy-y-żej! Tak. Hej tam, teraz żagle: cią-ą-gnij. Naciągaj prosto. Le-ewo, le-e-wo.	To fakt że Aramis ma postawę i ułożenie pięknego księcia; lecz zdaje mi się, że ubiór muszkieterski...	Nie, to by trwało za długo, a przy tym ja potrzebuję tego zmęczenia, którego chciałby mi pan oszczędzić. Dobrze mi to zrobi.	Tak, zapewne ale mówią o nim, że ambitny bardzo, a to prawie na jedno wychodzi.	Tak jest i zaprowadzić na odwach lub wprost do ekscelencji...	Bitwa jutro. Nieprzyjaciel groblę poszerza, mosty na Styrze i na Słuczy stawi, chcąc się do nas dostać koniecznie.	Tak Czy go pan zna?	To ja nią jestem czego chcecie odemnie?...	Panie oficerze, jestem Parsem, a ta kobieta Parsyjką. Rozporządzaj mną.	Tak, tak, tak, natychmiast, błagam!	Ach, to ty	Co z tego, że twoja? Tobie inna droga, a jej inna...	Kpisz, bracie, czy o drogę pytasz? Już w końcu czerwca nasz piąty korpus przeszedł granicę.	Od razu łupią na całego... to policja!	Proszę waszej mości, toż to tam na górze pan Charłamp z kimś drugim jedzie.	To chwała Bogu. Wielcy to jegomości przyjaciele... Jeno mi ksiądz mówić zakazał...	A to co za rozległa budowla, do szopy murowanej podobna?	Buba jest koszernym blondynem płci męskiej.	Będę służył, panie, Jemu i tobie.	Cholera! Czego ten drań jeszcze chce?!	Co to znaczy?	Cóż u diabła To dopiero maniery! Syn każe wystawać ojcu w przedpokoju! To chyba jakiś zwyczaj marsylski!	I cóż to złego?	Ja też będę zapracowany.	Jak to?!	Jakież to fakty?	Nic mi z twojej nauki...	Nieprawda, bo to Lange!...	Pan to pojmuje?	Przybyłem tu z listem do pana Ebenezera Balfoura z Shaws. Czym go zastał?	Toś szczęśliwy; ja zaś od wczoraj na próżno po całym mieście jeżdżę!	Ułatw mi pan wstęp do Châtelet. Chcę pomówić z Manuelem.	Więc po coś leciał na ulicę, kiedy było wymówione?	Za rozkazem waszej książęcej mości pojadę, byle Chmielnicki chciał mi stanąć	A dla nas a dla nas?	A ja bym jeszcze spał.	A któż go zamianował?	A po co żebrzecie?	Ba! Ale Turkom i Tatarom także do niego niedaleko.	Bardzo być może... przeciw lepszemu spodziewaniu	Bardzo rozsądnie!	Byłeś w dzień przychodził.	Dałem słowo	Desperacjadesperacja (z łac.) rzecze Wołodyjowski.	Ja także jadę do Zakopanego.	Juści, Borynowy	Monstremonstre (fr.) trąciła go znowu pantofelkiem.	No więc?	No, zostaniesz narzeczonym.	O, pani...	Ohydne!	Pierwej znajdź rycerski pas.	Piętnaście tysięcy franków!	Przestań pan...	Roda, kiedy wyruszamy do Kraju Biegunowego?	Sama.	Siostruniu!...	Takie piękne nazwisko! Jedno z najpiękniejszych we Francji!	Wielkich dla mnie, ale w rzeczywistości bardzo skromnych.	Więc wy postanowiliście zgubić faraona!...	Zdrajca Marankagua! Fałszywy czarodziej!
Tak ale szala na to jest, aby wyważyła karę, nie żeby ją usunęła. Na szali ważym czy ściąć, powiesić, kołem bić lub ćwiertować...	Jeżeli nie otrzymam co dzień listu, to nie wytrwam tu na stanowisku i przyjadę do miasta. Sądzę, że ta groźba jest dostatecznie wymowna, by skłonić pana do pisania.	Odpisałem Maximusowi, że choć na razie mamy na Wale spokój, jednak byłbym wielce rad, gdybym miał nieco więcej ludzi i kilka nowych katapult. On mi na to odpowiedział: „Musicie jeszcze czas jakiś poczekać w cieniu mych laurów, póki nie zmiarkuję, co zamierza młody Teodozjusz. Może powita we mnie kolegę-cesarza, ale być też może, że zbroi się przeciwko mnie. Tak czy owak, nie mogę w chwili obecnej dać wam ani jednego żołnierza”.	Co prawda, to i ja. Staś przy swoich rozmaitych wadach ma prawy charakter i nigdy nie kłamie, albowiem jest odważny, a kłamią tylko tchórze. Energii też mu nie brak i jeśli z czasem zdobędzie się na spokojną rozwagę, to myślę, że da sobie radę na świecie.	O! nie, biedaczysko drogi, wiem, że nie jest do tego zdolny, ale mógłby nam być do czego innego przydatny, chciałam go więc uprzedzić.	Tak, wyjeżdżając, spieszyłaś się bardzo i nie schowałaś ich: leżały na konsolce pod lustrem. Waldy siedział z głową opartą na jednej ręce, w drugiej trzymał korale i przewijał je sobie przez palce, pieścił się nimi. Był tak zamyślony, że ledwo mnie spostrzegł. Widziałam, że się rozgniewał na mnie za to, że weszłam, ale nie okazał mi tego. Wstał, położył korale na stoliku, ucałował mnie, a potem rozejrzał się po pokoju i powiedział: „Trzeba ten pokoik ubrać kwiatami na przyjazd panny Stefanii”. Te kamelie i białe rododendrony, co u ciebie stoją, to on kazał przynieść. Tę palmę przy lustrze sam ustawiał. Oglądał ciekawie twoje malowidła pastelowe i kredkowe szkice, a ten duży karton, który szkicowałaś w Głębowiczach, fragment z parku z widokiem na rzekę, zabrał ze sobą. Bardzo mu się podobał. Widzisz, Stefa, i Waldy tęsknił za tobą.	To już nie należało do pana. O ile się nie mylę, wydałem panu wczoraj polecenie przekazania spraw podatkowych właściwemu referentowi. Tymczasem był pan łaskaw nie zastosować się... Tak... Zlekceważyć moje zlecenie. Ani pan Lassota, ani pan Kubinowski nic od pana nie dostali. To jest przeciwne mojemu pojęciu o porządku.	Biedna dziewczynko, zmęczona jesteś! Taka rozpacz nie leży w twoim charakterze. Przestań płakać, ja cię czymś wzmocnię.	Kiedy, sumiennie, nie mogę, bo to niezupełnie tak było: czytywałam książki z Emilką, prawda, ale bywaliśmy z papą dużo i wytańczyłam się na całe życie.	Niechże go Bóg ma w swojej opiece, bo on się już nigdy nie pocieszy	To moja rzecz, ale ojciec tak się upił, że nie wiem, jak się ojciec śmie pokazywać; są przecież obcy ludzie, to wstyd doprawdy.	Tak czyniłem, gdy sahib Yankling zwichnął sobie nogę z tamtej strony Astoru. Aha! Ja już przejrzałem zawartość ich koszów... lecz podzielimy się tym, jak należy, dopiero w Shamlegh. Daj mu jeszcze trochę. To dobre lekarstwo. Pomacaj! Serce mu już teraz lepiej bije. Połóż go głową na dół i nacieraj mu z lekka pierś. Gdyby był czekał spokojnie, aż policzę się z sahibami, nigdy by się tak nie stało. Ale nuż sahibom przyjdzie ochota polować tu na nas? Wtedy nieźle byłoby puknąć do nich z własnej ich broni, hę?	Widzę już panią po raz trzeci. Pani może na mnie nie zwróciła uwagi. Nie wszyscy mają takie szczęście jak Wicek Jurkowski...	Cóżeście się uwzięli tak warować koło mnie? Nie potrzeba mi tak licznej straży, w każdym razie zachowam w pamięci waszą wierność i wytrwałość. Zaiste psiska jesteście, rude psiska... ale na mój rozum, to was tu trochę za wiele nalazło z jednego gatunku! Wszystkie jednej maści, ani którego odróżnić! Mając to na względzie, nie oddam ogona grubemu zjadaczowi jaszczurek. Cóż, nie cieszysz się z tego, stary burku?	Bo ci się rozum ze strachu miesza; ani pół godziny cała robota nie trwała.	Chmielnicki ich się wypiera i mówi, że wbrew jego rozkazom łupią. Inaczej by nikt w jego wierność i posłuszeństwo dla króla jegomości nie uwierzył.	Dowiodę pani, że owszem, kiedy będzie potrzeba. Pani rozkoszny śpiew byłżeby tedy tajemnicą? Niech się pani uspokoi, nie chcę się w nią wdzierać.	Ja... ja myślę, że on mnie będzie potrzebował, gdy już wyjdę ze szkoły, ale nie rozumiem, jak on może ubierać się rozmaicie i mówić wieloma językami.	Lekarz jest w błędzie a paraliż księdza nie przeszkadza mi; wezmę księdza na plecy i popłynę.	Mam nadzieję, że będziemy z siebie zadowoleni. Prosiłbym panią, by miała do mnie zaufanie i by zbytnio nie dzieliła się z przyjaciółkami tym, co robimy i o czym ze sobą mówimy.	Mówiłem, że o tem sądu wydawać nie chcę królowa się cieszy...	Nie drzyj się po próżnicy, słyszymy wszyscy.	No tak, nic nas nie przymusza do niezwłocznej decyzji. Chciałem tylko powiedzieć ci o tym. Może się namyślisz.	Parobka mam, to mi nie nowina, czego im się zachciewa, ale godzić się na wszyćko muszę, bo pójdzie se we świat w największą robotę i cóż pocznę przez niego w tylim gospodarstwie!	To wyślij trzodę i stadninę przodem. A my trochę zostaniemy. Straszliwie się wynudziłam na stepie, chciałabym zobaczyć cesarzową Siurkukteni, chatuny... Skarżysz się wiecznie, że cię o nic nie proszę. Otóż teraz proszę...	Wójt jeszcze z miasta nie przyjechali	Ale to mój dom, nie chcę go stracić.	Byliśmy zawsze przyjaciółmi, dobrymi sąsiadami. Żebyśmy się zaś nie podarli... Więc	Ja jego nie wołam, jeno się jego urodzie dziwuję. Ty jego nie odjedziesz, on twój mąż.	Jesteś troszeczkę, o ile sobie przypominam, nastrojony... Czy cię, jak tamten przewidywał, strach nie zaczyna oblatywać z czterech stron świata? Może chcesz wrócić?	Jeśli to twój utwór, chętnie! ale jeśli nie, wolę rozmawiać. Poeci łapią dziś ludzi na wszystkich rogach ulic.	Mój doktorze jeżeli Żydzi są takie gałgany, jak pan mówisz, to im nawet i ostrogi nie pomogą.	Mój kochany tyś się zawsze męczył tem ciągłem nawijaniem myśli na byle motek. Nie czyńże tego teraz.	Nie ma gwałtownej potrzeby.	Nie mogę ruszyć.	Nie, nie mam.	O, nie mów tego o nim, zwłaszcza teraz gdy zginął	O, niech was błogosławi Astoreth... Nie, niech was błogosławią wasi bogowie wszechmocni i litościwi...	Po pańsku, nie po pańsku,	Precz z nim! precz z nim! Nie chcę gubić duszy... Co ty mi takie pokazujesz rzeczy...	Rany wszystko płytkie. Tłuszcz cyruliczy goi je ledwie nie na poczekaniu!	Tego nie wiem.	Ty nie jesteś... to widzę, ale nie znam tego drugiego. Bądź co bądź, maszeruje raźnie.	Widziałem go wyraźnie na tle nieba. Miał na sobie długą wilczurę i futrzaną czapkę na głowie. Teraz znikł w ciemności. O, patrz, stoi pod piecem, tuż przy Chrystianie, ale Chrystian nie dostrzega go. Schyla się i rzuca coś w ogień. Uff! Jaki obrzydliwy! Baczność! Baczność!...	Winszuję, ale nie zazdroszczę. Nie lubię z zasady trudnych rzeczy.	Zapewne Ale zdaje mi się, że najwyższy czas, abyśmy zaczęli działać; nadszedł czas, byśmy powstrzymali ten strumień śmierci. Co do mnie, nie potrafię już dłużej w żaden sposób ukrywać takiej tajemnicy, nie mogąc mieć nadziei, że sprawiedliwości stanie się zadość i że społeczeństwo pomści śmierć ofiar.	Dosyć, Bazyli. Mówisz o rzeczach, o których nie masz pojęcia Pytasz, dlaczego Berwick opuścił pokój, do którego wszedłem. Dlatego, że wiem o nim wszystko, a nie dlatego, że on wie cokolwiek o moim. Z tą krwią, jaka płynie w jego żyłach, czyż żywot jego mógłby być czysty? Pytasz o Henryka Ashtona i o młodego Pertha. Portret. Czy to ja uczyłem pierwszego występków, a drugiego rozpusty? Jeżeli głupi syn Kenta bierze sobie żonę z ulicy, to cóż ja mam do tego? Jeżeli Adrian Singleton fałszuje na wekslu podpis przyjaciela, to czyż jestem jego opiekunem? Wiesz dobrze, jak się robi w Anglii plotki. PlotkaMieszczaństwo uprzyjemnia sobie swe obfite obiady przesądami moralnymi, objawiającymi się w opowieściach o tym, co nazywają rozwiązłością wyższych sfer, a chodzi im o to, aby pochwalić się, że bywają w najwyższych kołach i że są w stosunkach z tymi, których oczerniają. W tym kraju wystarczy być jednostką wybitną i z głową, aby stać się pastwą wszystkich pospolitych języków. A jakież życie prowadzą ci ludzie, co odgrywają rolę stróżów moralności? Mój drogi przyjacielu, zapominasz, że przebywamy w ojczyźnie obłudy.	Bo u mnie rozum w głowie jest! Ja wiedziałem, że u ciebie, Abramie, zgoda na interes taki trudna będzie! Ale jak ja sam interes ten załatwię...	Bo on jest mądry i myśli o przyszłości.	Prawda. Tak pani pragnie, że stać się musi prócz litości.	A propos! jakże tam jest z tym twoim procesem, panie Benedykcie, który ci ta szlachta... jakże się nazywa?... wytoczyła?	Aby pan margrabia zechciał sam wpisać to zlecenie w regestrze; na mocy tego zlecenia otrzymam trzy tysiące franków. Zresztą cały ten system rachunkowości jest pomysłu księdza Pirard.	Ależ upewniam panią, że żadnych. Wyświadczyłem mu kilka grzeczności, kolegowaliśmy, oto wszystko.	Ani bliższej, ani tak kochanej.	Był na polowaniu na kaczki w błotach nad Padem, o dwie mile od Sacca. Wpadł w dziurę pokrytą gęstą trawą; był spocony i przeziębił się; przeniesiono go do jakiegoś domku, gdzie umarł po kilku godzinach. Inni twierdzą, że panowie Catena i Borone zmarli również i że cały wypadek pochodzi z miedzianych naczyń u chłopa, gdzie wstąpili, które zawierały grynszpangrynszpan	Czy on jest tutaj, w Warszawie?	Czy wiesz, kto to jest taki, co wydaje rozkazy?	Cóż ty na to, ty, który w Płoszowie karmiłeś nas nadzieją, że pani na zawsze z nami zostanie?	Dobrze, kardynale, dobrze; lecz tymczasem poślij po wielkiego kanclerza; ja zaś idę do królowej.	Mój panie panu jest koniecznie potrzebna zmiana powietrza. Tu jest zbyt duszno.	Mówiono mi jednak... poufnie... że panowie...	O tak.	Poczekaj, już ja ci się odwdzięczę. Sprzedam cię Kajkułowi, to miły człowieczek. Słyszałem, że co trzy dni zabija niewolnicę. Będziesz miała trzy dni pięknego życia, a potem piękną śmierć. A ja, swoją drogą, wezmę za ciebie sutą cenę.	Tak! O mój Boże, czemuśmy go tu zostawili!	Tak. No, a waćpan po pogrzebie dokądże masz zamiar udać się? Czy do domu?	To jest kołnierz od mojego munduramundura	Wolałbym, żeby się pan był udał do kogo innego.	Żal mi biednej Dżjafirki! Wielki strach mnie bierze o jej przyszłość	A to w jaki sposób?	Ale Egipcjanie!...	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Chcę... korony!	Choćby wszystko oddał, w rok dwa razy tyle złupi.	Co się stało?	Czego?	Dawniej mówiłeś mi wszystko...	Dobrze! a teraz do roboty.	Dzień dobry, panie poruczniku!	I z miasta przyszłoby więcej ludzi, i z okolicy Alboż mi to jeden dziś powiedział: Panie, zastawiłbym co, ażeby znowu usłyszeć pańską deklamację... Ale cóż	Jak to, wasza wysokość, alboż ta laska warta dziesięć sztuk złota?	Jakież wypadłoby wziąć bataliony?	Kiejkiej (gw.) zawołał Grzela, wójtów bratwójtów brat (daw., gw.) gdzie. stał Antek, Mateusz, Kłąb i Stacho Płoszka, poredziwszyporedzić (gw.) skupiać się, gromadzić się. zarazem coraz ciaśniej.	Mala ducis avi domum	Mamo, dosyć!...	Musisz mu podziękować	Na Polluksa!	Na co ci?	Och, nigdy! Ja dobrodzieja respektujęrespektować (daw., z łac.) tu: uczucie, miłość. jak oćca i nazywałam go zawdy „faterkiem”faterek zniszczenie; rozpacz., kiedy mąż innej wiary, a żona innej.	Oczywiście, mówił mi o tym.	Pistolet?	Rozkazałeś, najjaśniejszy panie! Znam skuteczne leki: czerwony pieprz dziki i gorzkie zioła „rostaramu”...	Straszni są. Sam ich, panie, zobaczysz.	Szukam tu kogoś...	Słucham, synu Tuhaj-beja!	To dopiero Lupin będzie dumny! Torpedowiec!... Ale widzę, pan wszystko przewidział. Pozostaje tylko wyruszyć. Kiedy przypuszczamy szturm?	Wie pani co? Musimy wyjść, i to zaraz. Zabiorę panią do Botanicznego Ogrodu, choćby i gwałtem...	Z daleka, pane, spod ZwiahlaZwiahel	Zaklęcia? A którego z ludów? W dżungli ludy mówią różnymi narzeczami, a ja znam wszystkie bez wyjątku!	Zaprosiłeś go tutaj na kolację pojutrze?	Święty
Ni-ni bracie Janie, mój kusiu zezowaty, wierzę ci. Ty umiesz trafiać w sedno. Bez żadnych wędrówek i kołowań, od razu rozproszyłeś wszelką obawę, jaka by mnie mogła niepokoić. Niechże ci niebiosa użyczą łaski, abyś mógł zawsze działać równie krzepko a korzennie. Tedy daję ci słowo, że się ożenię. Ani chybi. I będę miał zawsze ładne pokojówki dla ciebie, ile razy mnie odwiedzisz, i ty będziesz opiekunem ich siostrzeństwa. Tyle co do pierwszej części kazania.	Słuchaj, Haneczko co ci zawiniłem?... Przyznaję, że nie chciałem tańczyć, i gdybyś nie wstała, prosiłbym, byś wybrała innego tancerza. Ponieważ jednak już wstałaś, nie wypadało mi zrobić nic innego, jak wstać również.	Tam trzeba setek tysięcy rubli, których ja nie mam Zresztą, choćbym je miał, musiałbym pierwej przekonać się, co to jest naprawdę?... Bo owe zmniejszanie ciężaru gatunkowego ciał wygląda mi na bajkę.	A o tym skąd pan wie?... Do czasów Gilberta sądzono, że elektryczność istnieje tylko w bursztynie, dziś wiemy, że może istnieć w całym wszechświecie. Zwyczajni ludzie sądzą, że w tym miejscu, gdzie marznie woda, a jeszcze bardziej jest ciepło. Stąd wniosek, że aczkolwiek duszę dzisiaj upatrujemy tylko w mózgu, nasi następcy mogą dojrzeć ją w roślinie, w kamieniu, nawet w tym, co nazywa się	A ja bym sądził że gorsze są obietnice porobione chłopom. Dochody państwa i nasze stanowczo zachwieją się, jeżeli pospólstwo zacznie świętować co siódmy dzień... A gdyby jeszcze faraon nadał im grunta!...	Boże mój! a więcej niż sześć godzin trudno ci obejść się bez...	Ej! Szkoda mówić, panie; to takie niedobre pannisko, że prędzej co komu złego zrobi, niż pomoże.	A co? czy znowu do Smołochowa? zapytała śmiejąc się jejmość. Po co się waszmość włóczysz darmo?...	Co to można dzisiaj wiedzieć.	Mój synu, co się stało?	Nie brakuje mi nic, ale obuwie mam takie, że co stąpnę, to noga idzie naprzód, a but, psiakość, zostaje na drodze.	Widzisz więc że powinnaś mię mieć za usprawiedliwioną, jeśli życzeniu twemu zadość nie uczyniłam. Fakt wytrącania z dziedziny przemysłu kobiet ubogich jest zapewne smutny, ale na konieczność jego i nieuniknioność składają się tak kaprysy i niezupeł­nie jasne instynkty kobiet bogatych, żądnych rozrywki i Bóg wie jakich wrażeń, jak niedołężność, płochość, płyt­kość kobiet ubogich potrzebujących pracy, a pełnić jej nie umiejących. Kiedy pierwsze porozumnieją i wyszlachetnieją, a drugie okażą się lepiej przygotowanymi do peł­nienia zajęć ścisłych i obowiązkowych, wtedy odprawię moich subiektów, a ciebie poproszę, abyś na ich miejsce wybrała dla mnie z liczby twych protegowanych panny sklepowe.	Jeżelibyś pozwolił, kochanie, napisałabym projekt takiego memoriału. Ty powinieneś już położyć się, jutro wcześnie musisz wstać, a mnie wcale spać się nie chce. Posiedzę i spróbuję napisać. Może ci się to przyda.	A co?	A zatém chcecie żebym wam powiedział o co chodzi. Słuchajcież.	Czekaj. Pierwej wóz trzeba obejrzeć. I wewnątrz także. Wszak Zwycięzca wyjaśnił ci jego urządzenie?	Nie sprzeczam się moje dziecko, ale ja wolę znajomego mi lepiej świętego Michała. Otóż i obraz ten, który go reprezentuje, jest mi bardzo drogi.	Przepraszam, że co?	Ty co?	Ja się państwu na nic nie przydam pójdę do mojej córki.	Jeśli mam słuszność, to mu dam i wody, aby sam nie latał do Nilu i nie pokazywał się w wioskach.	Telegrafowałem wczoraj po mamę, a Brooke odpowiedział, że niezwłocznie wyjedzie i będzie tu dziś wieczorem. Teraz już wszystko dobrze pójdzie. Czy się nie cieszysz, że tak zrobiłem?	Czy to możliwe! Ten smarkacz! Ciemny jak tabaka w rogu!	Ha skoroś biedny czort, możesz iść swoją drogą, wszelki bowiem biedny czort wędruje po świecie nie płacąc cła ani myta; ale nie masz obyczaju, aby biedne czorty jeździły na tak zacnych szkapach; zaczem, mości czorcie, złaź, abym ja wziął twego mierzynka; a jeśli mnie nie uniesie, tobie siądę na kark, niebożę, abym zajechał na czorcie do stu czortów.	Ho, ho! Nie boję się! Sam mówiłeś, że już szablą robię daleko lepiej od wujcia Makowieckiego; nie da mi żaden rady!	Ja? Wcale się nie boję, proszę pani! Jeżeli tylko pani pozwoli, a pannie Lusi nie sprawię tym przykrości, przyjadę natychmiast.	Ojej! Czy to nie wtedy urodziła się komuś córka...	Prawda, winienem panie! rzekł jęcząc Presler, tak jest! jam winien, ja, nie on	Różo! Jak się ten dżentelmen zowie? Zapomniałam zupełnie.	Tak, korepetytor albo sekretarz Augusta. Trzeba, żeby siedział w domu i jak najmniej miał styczności z ludźmi. Postaram się potem wyprawić go zagranicę. Na razie nie sposób. Musi gdzieś przeczekać.	Wina zaczęła cicho, by na izbie nie dosłyszeli, bo się już srodze frasowała, że ani słowa nie powiedział o wczorajszej sprawie.	Wszystko na to wskazuje, kapitanie Nie czujesz tego mdłego zapachu, który unosi się nad wodą?	Myślałem sobie tak: skoro wasza miłość króla odprowadzał, to musi przy nim być, bałem się wszelako, że wasza miłość już może w pole wyruszył i że się spóźnię.	Tak, ale my podróżujemy tak prędko, że zdaje mi się, że to wszystko odbywa się we śnie. Jesteśmy teraz w Suezie, nieprawdaż?	Tu obecnego prawnika raczej to jest, myśmy to wespół z Wickfieldem ułożyli. Mówiłem zawsze „w kraju czy za granicą”.	A czy ozdrowiejesz zaraz, gdy się ogrzeje na świecie?	A cóż się z wami działo? Skąd wracacie?	Ach, Saro! Jaka ja jestem głupia, że o tym nie pomyślałam!	Ach, jakież to ciekawe!	Ale nie mam na to ochoty.	Boś nam tu najgładszą dziewkę z fraucymerufraucymer (z niem. Frauenzimmer: komnata kobiet, pokój dla dam)	Bój się Boga! Więc po cóż do mnie przychodzisz?	Chwała Chrystusowi Panu! Gdzie zaś jest?	Dziękuję spałem wybornie. A jakże się ma pan Steerforth?	Maryla kładzie Tolę spać a ja płaczę, bo TolaTola	Nie, jesteś przecież w gruncie rzeczy dobrym kompanem. Nie zatrzymuję cię dłużej i postaram się wyleczyć z moich ambicji.	Niestety, najdroższy, muszę przyznać, że ta nienawiść jest właściwie zupełnie naturalna. Macocha ubóstwia swojego syna, mojego brata, Edwardka.	Niewinny!... Kto z nas jest niewinny w ziemi niewoli? Oto spojrzyj	Sądziłam, że p. Natan zbyt jest zajęty, aby mieć kochankę. Czyż autorowie mają czas kochać?	Ten hajb mówi, że tu już do ciebie przychodził	Teraz budujemy nowy i to statek tak duży, abyśmy mogli na nim popłynąć do najbliższych lądów; ale jeśli prędzej czy później zdołamy opuścić Wyspę Lincolna, powrócimy na nią. Zbyt wiele wspomnień nas z nią wiąże, abyśmy mogli kiedykolwiek o niej zapomnieć.	To prawda. Cyrano ma nietęgą głowę, ale złote serce. Nie można mieć do niego zbyt długo urazy. Chciałbym, żeby był na uroczystości weselnej.	To pójdzie raz, dwa, trzy... Będziesz przymocowywać hak do worków, a to chyba, na Boga, nieciężka praca.	To stary żołnierz, który walczył we Flandrii i brał udział w wielu bitwach. Nosi jedno z najbardziej znanych nazwisk wśród flamandzkiej szlachty. Niegdyś był odważnym kondotieremkondotier	Zły to ksiądz który ma litość dla heretyków!	A cóż byś zrobił na moim miejscu?	A teraz w drogę! Konwojowi! Sprowadzić w dół więźniów!	Ależ pozbawiono ją życia!	Bardzo dobrze, moi panowie, zadanie nasze można uważać za spełnione. Zmierzyliśmy łuk południka na przestrzeni ośmiu stopni, za pomocą sześćdziesięciu trzech trójkątów, a skoro ostatecznie sprawdzimy nasze obliczenia, będziemy mogli oznaczyć wartość stopnia, a zatem i długość metra w tej części kuli ziemskiej.	Bestia cynik!...	Czekam.	Czubata przychodzi do mnie a i Burek zawsze przy mnie.	Cóż tam nowego?	Dlaczego sądzisz, generale, że nie przyjdzie do tego?	Dziękuję, przyjacielu. Kiedy wyruszamy?	Gaśnie już, gaśnie...	Goły był?	Hej, wy na dole! czy nie znaleźliście tego przy Billu?	Jestem do usług.	Jeszcze paniczek nie wyrozumiał, że o upiorach gadam?	Jeżeli pan sobie życzy...	Już od czterdziestu lat	Kocham cię. Muszę cię zdobyć naprawdę. Ty, ty!	Masz je pan, tam siedzi Mada Müller, Mela Grünspan i Mery Grosglick.	Na jaką sumę?	Na miły Bóg, czemuż nie bierze dyrekcyjnegodyrekcyjny	Następnie zaś pójdziemy na inne podwórze świątyni, gdzie książę zobaczy bardzo piękną szkołę, a w niej	Nie brak i tu gładkich, nie masz jeno takich, które by waszej książęcej mości fortuną i urodzeniem wyrównać mogły.	Nie mogę wyjść za Billa	Nie wiecie?... pomaga sprzątać na drugiej stronie!...	Nie żyje....	Niestety, mościa księżno nademną téż ludzie litości nie mają.	Nikto mnie nie uczył, ino mam rozum ze siebie, a wyście głupi.	Oczywiście, rzecz jasna, kontrakt nie został odnowiony! Do piekła z tobą, wiedźmo! Sami cię za drzwi wypędzimy!	Pan wysoko angażowany w tym interesie?	Pomylił mnie pan z moją babcią wiedziałam od razu, że mnie pan pomylił z moją babcią. Moja babcia mieszkała tam w górze, kiedy pan był jeszcze dzieckiem, książę Bambi. Często mi o panu opowiadała. Tak... ale potem została zabita przez kunę... bardzo dawno... zimą... nie przypomina pan sobie?	Prawda!... Nie widziałem jeszcze podobnego bydlęcia, chociaż znam dużo bydląt.	Robert Kessler!	Sumę pańską mogę umieścić w lepszym interesie. Będzie pan miał dziesięć tysięcy rocznie...	Teraz kochana babciu, paplała Julka całując ją w ręce	Twój list!	Tymi pan pozostanie zawsze.	Tyś chłop mowny ty powitasz od nas wszystkich.	W oko! wołał ktoś z boku. Arnulf począł mierzyć kuszę oparłszy, i puścił bełt, który poszedł utkwić w prawo po nad głową i czapką narysowanego pana Petrka.	Widzę	Wielmożni panowie Prawdziwie wielmożni panowie! bo fortuna w rzeczach publicznych dobrze użyta całemu narodowi adjuvatadjuvat (łac. adiuvo, adiuvere) błagał i trzaskał palcami suchotniczy pan.	Wtedy...	Z czym?	Za gra-ni-cę!	Zostawiliśmy dla was. Słowo daję.
Nie obrażaj się. Krzyś jest trochę odludkiem. Z ludźmi i z życiem w ogóle stykał się mało. Wiesz, że był wychowany przez matkę, a Terenia zawsze unikała ludzi.	Nie, dziękuję ci, zrobię to przez zastępstwo, jak przyjdzie twój dziadek. Zamiast mnie dręczyć, idź do domu i połóż się, bo się nie położysz aż późno w nocy. Niech cię Bóg błogosławi, Teodorku... niech cię Bóg błogosławi!	Nie chcesz, żebym spotykał się z nim?	Pozory, Obrzędy, Bóg, Ofiara nie dziwota, bo trudno najeść się do syta, łykając jeno obrzydliwy swąd palonego włosa! Gorzej niżli na herbatce dla lalek!... W każdym razie postanowiłem do czasu nie pisnąć ani słowa (byłoby nieładnie z mej strony, gdybym mu dokuczał!), więc zaszedłem ponownie do Andover dopiero po upływie kilku stuleci. Nie zastałem tu już ani Welanda, ani jego świątyni; na jej miejscu stał kościół chrześcijański, rezydencja biskupa. Żaden z Ludków Górskich nie umiał mi opowiedzieć, co stało się z Welandem; przeto przypuszczałem, że opuścił Anglię.	Klnę się, żem nic nadzwyczajnego nie słyszał Kupcowi trzeba subiektów, a kobiecie bijących przed nią czołem, choćby dla zasłonięcia tego zucha, który nie bije pokłonów. Rzecz całkiem naturalna. Tylko ty, Stanisławie Piotrowiczu, nie wchodź między czeredę, a jeżeliś wszedł, podnieś głowę. Pół miliona rubli kapitału to przecie nie plewy; z takiego kupca nie powinni naśmiewać się ludzie.	Tak. Zresztą nie omyliłem się, bo przecie nie uciekł.	A nic. Szczęśliwa. Ale jest tam panna Ratkowska: ogromnie miła panna! Bez mała, żem się w niej nie zakochał.	Nie oglądaj się za siebie, tam już nic nie ma do oglądania.	O, nie! Gdy zapada zmierzch, wszelkie stworzenia skrzydlate układają się do spoczynku. Zabawię się z psami o zmierzchu, bo one lubią polować w dziennej porze. Teraz idą za krwawym śladem Won-tolli.	W to wierzę. To wam z oczu patrzy. Bronia od wczoraj nauczyła się kłamać. To smutny nabytek! No, nie licz kwadratów posadzki, dziewczyno! Nie marnuj chwil szczęścia! Ono się wam obojgu całe, wielkie należy. Nie rozrzuciliście go po świecie, jesteście warci dobrej doli.	O, nie! Nic z tego! Nie wymkniesz się!	A! przecież Oriana ma kuzynkę, której matka, jeżeli się nie mylę, jest z domu Grandin. Tak, tak, wiem doskonale, to są Grandin de l’Epervier.	O czym mówili, to mówili, w każdym razie wystarczało to, by mnie, Muggera z Mugger Ghaut, nakłonić do opuszczenia wody i wyruszenia w drogę pieszo. Szedłem nocami, korzystając nawet z najmniejszego strumyczka, jaki mi się nawinął. A że właśnie zaczynała się pora upałów, więc stan wody we wszystkich strumieniach był niski. Przechodziłem w poprzek zakurzonych gościńców, przedzierałem się przez wysoką trawę, wdrapywałem się na wzgórza zalane księżycową poświatą. Wdzierałem się nawet na skały... pomyślcie sobie, dzieci! Przebywać musiałem bezwodne obszary Sirhindu, zanim udało mi się odnaleźć więź małych rzeczułek płynących do Wajngangi. Cały miesiąc spędziłem w podróży... z dala od mego ludu i od dobrze mi znanych wybrzeży. To iście rzecz podziwu godna.	Nie, nie wróci, znam go bardzo dobrze. To człowiek niewzruszony, jeśli jego postanowienia wypływają z jego osobistego interesu. Gdyby ocenił, że mogę mu się na coś przydać, zabrałby mnie ze sobą. Zostawia mnie w Paryżu zakończyła pani Danglars z prośbą w głosie.	Była farsa. Pewnego dnia wpada do mnie kuzynek, wyprasza Józefa z pokoju, nie podobała mu się świątobliwa mina skrzeka, i nuż mi prawić jakąś zawiłą, erotyczną historię. Małom jej słuchałMałom jej słuchał rejon położonego nad Prypecią miasta Mozyrz w ob. Białorusi; w czasach caratu: powiat mozyrski w guberni mińskiej., kazał zachować dla niej nieskalane serce. Aż tu Wojciech raptem się zakochał. Owoc zakazany smaczny, ale boi się dziadunia. W prośby do mnie o firmęfirma	Nie przerywam ja, kmotrze Eyertreter, tylko tak myślę, że i on radrad (daw.) małe zwierzęta, robactwo bądź szkodniki., który się w wiórach rodzi, spać nie daje, więc mamy czas na wszystko.	To jedno, ale powiem ci i drugie bo złe jak hiena nigdy nie chodzi w pojedynkę. Czy wiesz, że między chłopstwem śpiewają o tobie pieśni, jak uwolniłeś napastników z więzienia, a co gorsza, znowu mówią, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości, będą zniesione podatki?... Trzeba zaś dodać, że ile razy między chłopstwem zaczynano gadać o niesprawiedliwości i podatkach, zawsze następowały rozruchy. I albo zewnętrzny nieprzyjaciel wpadał do osłabionego państwa, albo Egipt dzielił się na tyle części, ilu było nomarchów... Sam wreszcie osądź: czy jest rzeczą stosowną, ażeby w Egipcie jakieśkolwiek imię częściej było wymawiane aniżeli faraona?... I ażeby ktokolwiek stawał między ludem a naszym panem?... Gdybyś zaś pozwolił, opowiedziałbym ci, jak na tą sprawę zapatrują się kapłani...	Zatem dwa słowa tylko: spalić w tym oto kominku wszystkie papiery zebrane  przez tę żmiję Rassiego i nigdy mu się nie przyznać, że je spalono.  Dodała bardzo cicho i poufnie do ucha swej pani:	Panie Fröhlich zdziwisz się mocno gdy się dowiesz, że ja do was przychodzę w sprawie bardzo poważnéj.	Niech się pan ożeni ze mną!	No, dobrze. Wygłupił się. Ale jak długo można się gniewać?	Nie, nie!... tylko myślałam, że ty... od narzeczonej swojej nie odjedziesz...	Ja? A to na co? Ja się dziś oświadczam. Czy pani myśli, że tego nie zrobię? Pod słowem, że dziś jeszcze	A! to bałamuctwo przemijające coś nakształt romansu króla z Duval, o któréj dziś tak dobrze zapomniał, że nie wiem czy sobie jéj imię przypomina. Pani Denhoff jest zamężną, mąż jéj na wsi, o niczém nie wié, nie ma najmniejszego podobieństwa ażeby przybyła do Drezna. Król zaś powrócić musi; zobaczysz go pani i łatwo odzyszczesz wpływ swój nad nim.	I w tym właśnie, według mojego zdania w tym właśnie główny twojej pomyłki splątał się węzełek. jednej pomocą, drugiej przeszkodą bywa Prometeuszów, dla zbawionych i uświęconych i póki ci kto nie złoży tego dowodu, póki tej próby w życiu swoim nie przejdzie, póty, ja ci radzę	Zdaje mi się, że mój poprzednik brał po dwa ruble za godzinę?	Nie, panie Stefanie. Tak nie można. I to nieprawda.	Myślałem się wymknąć wielkim kanałem; miałbym wody po szyję, ale wydostałbym się...	Nie idzie mi o to zupełnie.	I naprawdę Jagusia nie chce iść za mąż?	Nie jadłem.	Nie miałem szczęścia go widzieć, nawet w kolebce będąc	Nie widzieliście Tumrego?	Zapewne nie żyje	Powiedziałeś pan, kapitanie, że w łodzi znajduje się trzech uczciwych marynarzy, a przeto życie ich musimy uszanować. Gdyby wszystkich dziesięciu było drabami, sądziłbym, że sam Bóg ich wydaje w ręce nasze. Wiedz pan bowiem, kapitanie, iż ktokolwiek dotknie stopą tej wyspy, popada w moc naszą, a jego życie lub śmierć od nas jedynie zależy.	Zaraz! A goście? Ty lepiej uważaj, bo coś ci nie wierzę... Zaczekamy, aż światła pogasną. Nie ma pośpiechu.	Nie tylko na rycerską cześć, lecz na krzyż Chrystusów przysięgam wam, żem tej niewiasty prawie nie widział, żem nie wiedział, kto ona, i żem do jej męki w niczym i nigdy ręki nie przyłożył.	Ale jak się pan dowiedział o moim adresie?	Róbcie tak, żeby z ostrokołów patrzący myśleli, iż nocą ztąd precz jechać macie... Zbierajcie się jak do drogi.	Wszystko to jest godne podziwu ale przyznam się, że największe wrażenie robi na mnie prędkość, z jaką jest pan obsługiwany. Przecież kupił pan hrabia ten dom zaledwie pięć czy sześciu dni temu?	Powiem prawdę, jak na sądzie Ozyrysa. Było to wieczorem tego dnia, kiedy Nil miał zacząć przybór. Moja żona mówi do mnie: „Chodź, ojcze, pójdziemy na górę, skąd prędzej można zobaczyć sygnał w Memfisie.” Więc poszliśmy na górę, skąd łatwiej można zobaczyć sygnał w Memfisie. Wtedy do mojej żony zbliżył się jakiś żołnierz i mówi: „Pójdź ze mną w ten ogród, to znajdziemy winogron albo i co jeszcze.” Więc moja żona poszła w ogród z owym żołnierzem, a ja wpadłem w wielki gniew i zaglądałem do nich przez mur. Czy jednak rzucali kamienie do domu księcia, powiedzieć nie mogę, gdyż z powodu drzew i ciemności nic nie widziałem.	A ginekolog mówił mi właśnie wczoraj, że nie ma najmniejszej nadziei na pomyślny poród.	Muszę już iść... ale pamiętajcie, panowie, że ja o niczym nie wiem.	Notabene; w takim razie nawet bym koledze o tym nie wspominał jako o sprawie nie z jego resortu.	Bom był głupi W moich oczach Wokulski zrobił fortunę, Szlangbaum robi ją, a ja siedzę na paru groszach jak kamień na miejscu. Kto nie idzie naprzód, cofa się.	Twoja luba we własnej osobie; rozpowiada to całemu światu równie wesoło, jak my opowiadamy tobie jej własną historię. Twierdzi, że jeszcze ją kochasz, że wystajesz na czatach pod bramą, słowem... co ci się podoba; niech ci wystarczy wiedzieć, że mówi o tym publicznie.	Och! Mam nadzieję utrzymać się w dobrym zdrowiu.	Ten człowiek się rozchoruje. Widziałem, jak drży.	Zgadzam się. Raz kozie śmierć.	Szkoda to jest niewypowiedziana bo siłasiła (starop.) chluba i obrona.. Czemuż on jednak do mnie po prochy nie przysłał? Byłbym mu był z piwnic łubiańskich udzielił.	Co? To pan nie żartuje?	Ci dzisiejsi panowie tyle warci co i on. Gdzie by to dawniej w hrabskim domu przyjmowali eks-kupczyka, który przez ożenek dorobił się majątku... Śmiech powiedzieć!...	Mówię pięcioma językami żywymi ale mówię tym językiem jeszcze źle, i właśnie teraz się go uczę.	Moje dziecko, jestem cierpiący i nie mogę zostać.	Nie ścierpiałbym tego.	Tam ja nie książe a król! mówił Władysław daleko! póki puszcz nam stanie! Tylko paszy nabrać dużo dla koni i dla nas.	Nie popełni już tego błędu, aby uciekać przez mur wyjdzie po prostu bramą, skoro go uniewinnią.	Dowodzi to tylko, że jako tako ukulturowanemuukulturowany	Wybierz spośród darów, które mi złożono, wybierz kilka najpiękniejszych naczyń, sprzętów, tkanin, a nade wszystko bransolet i łańcuchów, i zawieź to Sarze...	Mąż jej dostrzegł, że ma kwiat lilji na ramieniu?	Ale cóż poradzić na to?	To wszystko twoja wina, ty bydlę jedno! Wyście pierwsi zaczęli. Myśmy dostali po dwieście wierszy, a was Kopytko szuka. Popatrz, co ta świnia Malpas zrobiła z moim okiem!	A któż to żył tysiące lat?...	Czy ona to panu mówiła?	Wierzysz mi?	Kapitanie! Schodź z nami! Zginę na stanowisku!... To powinność moja!	Tak, tak, ale wróćmy do spisku.	Chcesz zyskać na czasie Ile ci trzeba? Jakieś trzy, cztery miesiące?	Mówiła ci coś?	Niech pan doktor już jedzie, o, jest koń!	Panie Weinberg, pan jesteś... no już pan wiesz i my wiemy, co pan jesteś, ha, ha, ha.	Ale Egipcjanie!...	Ale mamy rzekę!	Dosłownie powtórzę wszystko, jak było. Otóż na Orgaza, jak pani orzekła, posiadam rzekomo wspaniałe warunki. Maskę świętości, dla pantomimy tak pożądaną, osiągnąć mogę przez sfingowanie nieprzytomności.	Obetniemy ci... włosy	A co, widzisz choć krzynę?	A cóż było w liście?	Ciekawe, czy ta pomyślna faza długo potrwa.	Nigdy.	Pan umyślnie mnie zasłaniasz!	A jest... jest...	A może jeno dopust Boży za złość ludzką i grzechy!	Boże!	Cóż tam będziesz robiła?	Dobrze, coco (gw.)	Doprawdy? Czy wiesz o jakich ważnych przeszkodach?	Jak mogłaś wprowadzić tu tych panów?	Jakto, poco?	List od kobiety! papier, pieczątka zanadto ładnie pachną...	Musi tak być albo pierwej zginiem!	Natychmiast wracam	Niezgorzy, chwała Panu Bogu, niezgorzy juścić.	Ojciec bardzo ceni związki rodzinne, choćby najdalsze	Pan profesor tak dyktował.	Posiodłane.	Powariowali!	Pożądanie, Miłość spełniona	Wojna!	Wyobrażam ją sobie dosyć „Giorgione”?	Zbiegłym więźniem... mordercą... Seldon.
To dziwny dom Pewno ci wiadomo, że Pomponię Grecynę podejrzewano o wyznawanie wschodniego zabobonu, polegającego na czci jakiegoś Chrestosa. Zdaje się, że przysłużyła się jej Kryspinilla, która nie może darować Pomponii, że jeden mąż wystarczył jej na całe życie.	Ciamcialamcia! Zatkaj się, grzybie spróchniały, bo tu nie miejsce na rozmówki.	Ja nie mam najmniejszéj nadziei lecz gdy małżeństwo jest tak w górze postanowione i ma być nieuchronném... dobrze byśmy się z góry przygotowali do tego, co nas czeka.	Jeżeli pan nie jesteś zmęczony to może przeszlibyśmy się przed obiadem po ogrodzie.	Kiedy nim był Teraz nigdy bym się nie ośmieliła użyć tego słowa. Wiesz dobrze, i on to już czuje, jak obraźliwą jest ta nazwa tu u nas. Cenię go od dziś jeszcze wyżej.	Nie ciesz się tak bardzo Pamiętaj, że tu chodzi o gardło.	Jest najbliżej Brzewnowa. Trzysta tysięcy zapłaciłem, człowieku. Zaproponowałem go Absolutowi tam w piwnicy, ustnie i na piśmie, aby się do niego przeprowadził. Jest to całkiem ładny barokowy kościół. Prócz tego z góry oświadczyłem się z gotowością każdej potrzebnej adaptacji. I rzecz dziwna, o parę kroków od kościoła pod policyjnym numerem 457 zdarzył się onegdaj bardzo ładny przypadek ekstazy z pewnym instalatorem, ale w kościele nic cudownego, nic i nic! Jeden przypadek zdarzył się aż w WokowicachWokowice, czes. Vokovice miejscowość przyłączona do Pragi w 1922 r., dziś dzielnica Pragi.. W radiostacji petrzyńskiej wybuchła wprost epidemia religijna: wszyscy radiotelegrafiści, którzy tam pracują, rozsyłali, ot tak sobie, do całego świata ekstatyczne depesze, niby jakąś nową ewangelię. Że niby Bóg schodzi znowu na świat, aby go odkupić i tam dalej w tym guście. Pomyśl, co za kompromitacja! Postępowa prasa bije w ministerstwo poczt i telegrafów, aż paździory lecą. Krzyczy, że klerykalizm wysuwa rogi i głosi podobne dyrdymałki. Nikt dotychczas ani się domyśla, że ma to związek z Karburatorem. Wiesz, Marku coś ci powiem, ale to wielki sekret: tydzień temu przytrafiło się coś naszemu ministrowi wojny.	Ależ ja nigdy nie śniadam przed południem, to znaczy zaraz po wstaniu. Jednakże tak licho karmiono mnie w drodze, że poddaję się chętnie. Zresztą... Oho! Ależ to dopiero jedenasta. Wstałem tak wcześnie...	Och, jaki mi sekretarz!... Ode mnie wydobywa wszystko, co mam pod sercem, a sam droży się. Któż by mógł dać dukata, jeżeli nie pan Solski? Pewnie przyjechał oświadczyć się o panienkę... Chwała Bogu!	Potem usiadł i sapał. A ja leżałem i ani się ruszyłem. Potem obejrzał mnie i powiada: „dobrze”. I wylał na mnie wiadro. Potem znów usiadł i kazał mi odpocząć. A potem ubrał mnie i wyprowadził z ogrodu, a już przy furtce to dał mi jabłko i mówi: „a jak znowu będziesz chciał, to znowu przyjdź”. I jak nie lunie mnie w pysk, aż mi jabłko wyleciało z ręki, i nie podnosiłem go nawet.	Przyszłam się z tobą pożegnać, bo zaraz wychodzimy z klasą do Botanicznego Ogrodu, a później możemy się nie zobaczyć...	Trzeba będzie posyłać Paulinkę, bo przecie na tem odludziu za żadne pieniądze się nie znajdzie. Już przyznam się, że obrzydło mi mieszkanie na końcu świata. Tyle kosztowała ta willa!... Mój Boże! Ale czy to twemu ojcu można przemówić do rozsądku?... Zakrzyczy, wydrwi, narobi hałasu...	Ależ, moja droga, nie potrzebujesz się unosić.	Cóż to takiego? czy się panu chleb nie podoba?	I cyganka się już do mnie jakaś dwa razy przywlokła, dziwy mi prawiąc... Nie śmiem wyjść już na cmentarz.	Idziecie gdzieś z Arturem, wiem dobrze. Szeptaliście ze sobą i śmieliście się na sofie wczoraj wieczorem, ale umilkliście, gdy weszłam. Może nie idziecie z nim?	Niech pan zamknie ten parasol, bo mi pan oko wykłuje! Już nie miał co zabrać w drogę. Też coś!	Powinno się okazać polepszenie; co by to była za chorość? Ni stąd, ni zowąd; czy nie zawianie, a prędzej jeszcze malocchiomalocchio (wł.)	Schowaj je sobie na szklankę piwa! Mój Boże, co ja pocznę? Sześć dni jeszcze, to okropność. Maigrat pokazał mi wczoraj drzwi, winniśmy mu już sześćdziesiąt franków. Ha, cóż robić, pójdę do niego jeszcze raz, ale jeśli się uprze i odmówi nam kredytu?	Tak jest, wykonano je dla mnie i jest to niezwykła próba cięcia kamienia. Ale kamee są mniej rzadkie, niż pan sądzi, chociaż noszą je zazwyczaj kobiety. Był to istotnie kaprys pewnej damy, któremu zawdzięczają istnienie swoje. Ja sam nie byłbym nigdy...	To właśnie! Gdyby czasu było więcej, niepodobna by było pozorów usprawiedliwić. Jakże? Tylko brakiem czasu wytłumaczysz wasza książęca mość, że pierwszy lepszy ksiądz przyjeżdża, jako w nagłych razach bywa, i na pytel ślub daje. Oni toż samo pomyślą: „Prędko, bo musi być prędko!” Rycerska to dziewka, więc wasza książęca mość i na wyprawę zabrać ją ze sobą możesz... Królu miły, jeślić Sapieha pobije, to i tak w połowie Wiktorem będziesz.	Zdawało mi się dawniej, że ty i Gilbert pobierzecie się kiedyś Jeżeli nie będziesz się miała na baczności, wszyscy twoi adoratorzy wymkną ci się z rąk.	O tak! Obyczaj Starej Anglii żył tu jeszcze przed wtargnięciem waszych normandzkich wojaków... no i przetrwał ich, chociaż zwalczano go tak nielitościwie.	Tak tak, opuszczam strony, gdzie zapomniała o mnie nawet ta, którą najbardziej kochałem; opuszczam je, aby nigdy nie wrócić. Jadę do Paryża...	A z Jagatą się jej nie udało: stara miasto umrzeć pozdrowiała galanto i wyniesła się od niej. Wyżala się teraz po wsi, że Kozłowa co dnia jej wymawiała, iż ze śmiercią zwłóczy, by ją poszkodować.	Nie, doprawdy ta płacząca Magdalena ma czoło wezbrane nadzieją; ta blada i chorowita ręka, na której wspiera głowę, jeszcze nasycona jest wonnościami, jakie wylała na stopy Chrystusa. Czy nie widzisz na tej pustyni całego tłumu myśli, które się modlą? To nie jest melancholia.	A to czemu się buntujecie? Przyjdzie król, bójcie się króla. Kniaź Jarema także był wam jak ojciec...	A, tak, wiem, to pan w tej sprawie do mnie pisał, panie Massiban. Chodzi o książkę dotyczącą jakiejś iglicy, którą powinienem był odziedziczyć po przodkach, czy tak?	Ale milczeć, kiedy twojego przyjaciela, nie przyjaciela, ale świętego, mędrca, zabiją	Antek wziął się za Szymkiem!	Baron chyba jest dziś mocno zasępiony Czyżby przypadkiem chciano go posadzić na stołku ministra?	Chcesz go zamordować, by pomścić śmierć Czerwonego Korsarza?	Cicho Maks, on ma rację. Zrobimy zaraz piśmienną umowę, którą się później dla upoważnienia urzędowego przeciągnie przez regenta.	Czemu nie? Nasz Mendelek i nasz Lejbełe już szyją.	Czyś go kochała?	Diego ty tego nie powiedziałeś, a ja tego nie słyszałem.	I nie ma pan do mnie żalu?	Im nie, ale nam bardzo! To musi być zerwane! Niech pan wpłynie na niego!	Ja wiem: bo pan jest dobry... Na czym to ja stanęłam?	Nie	Nie mam żadnych. Dziękuję panu.	Nie mogła już wysiedzieć. Mówiła, że aż jej samej dziwno, ale musi iść spać.	Nie wiem.	Nie.	Nie. Trochę po Rosji... Poza tym przejeżdżałem przez Szwecję, Danię i Niemcy.	Niech babcię moje słowa nie obrażają: odpowiedziałem w tonie jej słów. A teraz proszę o motywy.	Nikt o tym z pewnością nie wie.	O tem nic nie wiedziałem Jak widzę, pan kardynał przesadzał.	Potrzebujęż przysięgać i na co się zdała moja przysięga wam, gdy innemu przysięgłaś przed ołtarzem.	Późno jest a mnie czeka żona pewno z kolacją. Więc, choć się panu ode mnie już od dawna należy wizyta, niech pan raczej zawróci i pójdziemy ze mną. Zjemy, co będzie, a potem pogadamy. Mam dzisiaj wieczór wolny.	Tak.	To go złapcie i wydajcie!	Ttttak, nie, proszę pani.	W pudełku była dziura Nie zauważyłam jej pierw. To jest powodem, że kot nie zdechł. Musimy teraz zacząć wszystko na nowo.	Że o godzinie dwudziestej trzeciej widziałem onych zuchwalców śpiących w antykamerze, o piątej stawili się na zawołanie waszej królewskiej mości, lecz pozostaje nam jeszcze sześć pełnych godzin, w których mogli broić, jako im się żywnie podobało?	A kiedy pojedziemy w piątą podróż?	Ajej, ajej, ajej! Jedna była, nowiutka. Teraz mi słońce mózg przepali!	Ależ ja mam kompletne zaufanie...	Ani cię nikajnikaj (gw.) powiedział Płoszka.	Armentières	Co przez to rozumiesz?	Co?...	Do widzenia O której mama każe być na obiedzie? Mnie najwygodniej byłoby o trzeciej. Mam teraz konferencje w dwóch bankach. Do widzenia.	Do widzenia! do widzenia!...	Dokąd pan chce jechać?	Dyrektorze! ubliża mi ta jakaś...	Eh! Do diabła! cóż my tu jeść możemy? Wątróbkę żółwią, polędwicę z rekina i befsztyk z psa morskiegopies morski	Fogg.	Gdzie? w Jeziornej, w pojedynku?	Głupiś, Szmulku	I co jeszcze mówił?	I mówisz, że wysysają krew?	I pan ją zarekomendujesz?	I sam mam wątpliwości	Ino nas kazał wołać? Nikogo więcej?	Jörgenie!	Kto taki? Chyba Hassling?	Kwadrans po dwunastej	Mimo mej woli może?	Moja droga, gdybym wam w czem mógł być pomocnym...	Mówi pan o nich, jakby ich pan już znał.	Niewiem, ale wiem, że jej łzy na moją duszę padają, jak rozpalony żar.	O Boże!	O czym mówisz?	Od wuja	Panie, czy ty sądzisz, że wnuczkę Malahudy można komuś przysłać?	Prawie ciągle; wczoraj wyjątkowo spędziłem popołudnie bez sir Henryka w muzeum chirurgicznym	Sprawozdanie z nich podano w diecezjalnym tygodniku kościelnym. Wzruszony jestem zainteresowaniem, jakim Jego Eminencja zaszczyca moje prace apostolskie. Och! Już od dawna przemawiam z ambony. W 1880 odstępowałem kazania, gdy miewałem ich za dużo, księdzu Roquette, teraz wyniesionemu na tron biskupi.	To od jadalnego pokoju.	To są komplementy, szanowny kolego, komplementy!	To trwoga	To znaczy?	Trlombka! Dziadziu, dać Jasiowi trlombkę	Trud dodała zrozpaczona Ludka.	W jaki sposób?	Wezmę panią pod rękę, to będzie wygodniej...	Widzieliście, państwo, coś podobnego?... Jaki elegant!...	Wie pani! tam, w lesie, zdaleka tylko, niechby szła orkiestra i grała szopenowskiego marsza, tylko cicho, a przejmująco. Co za tło! śpiew chłopów, trumna, chorągiew, las uschnięty, świece zapalone Byłby cudowny efekt, cudowny! prawda?	Więc panią ta osoba interesuje?	Zażądaj stu tysięcy funtów renty dla mnie!
Drgnął na to Drgnął na to i oblał się krwią. Znajdowałznajdować (daw.) rzekłem nawet schwytany szczur może ugryźć. Odciął mi się natychmiast: „Toteż nie trzeba się zbliżać do pułapki, póki szczur jest żywy”. Odparłem, że tego rodzaju igraszki byłyby godne jego przyjaciół krajowców; sądzę jednak, iż on, człowiek biały, nie postąpiłby tak nawet ze szczurem. Przyznaję, że chciałem z nim mówić. Ale nie po to, aby żebrać o życie. Co się tyczy moich ludzi, są to... jacy są, tacy są, ale w każdym razie są to ludzie jak i on sam. Żądamy tylko jednego: zacząć walkę i już raz skończyć z tym wszystkim: „Do diabła ciężkiego chyba pan nie zamierza co dzień tu z lornetką przychodzić i liczyć, ilu z nas trzyma się jeszcze na nogach. Więc dalej! Albo niech pan naprowadzi na nas swoją, psiakrew, bandę, albo niech pan nas wypuści i pozwoli nam zemrzeć z głodu na pełnym morzu. Na Boga! Pan przecież był niegdyś białym człowiekiem, mimo swej napuszonej gadaniny, że to jest pański lud i że pan z nim stanowi jedno. Czyżby tak było naprawdę? Co pan, u czorta, dostał tu za to, co pan tu znalazł tak wściekle cennego? No? A może pan nie chce, abyśmy zeszli tam do was? Jest was dwustu na jednego. A jednak pan sobie nie życzy, żebyśmy wyszli na otwarte pole. Oho! obiecuję panu, że damy wam szkołę, nim się z nami załatwicie. Pan mi zawraca głowę, że jak tchórze napadliśmy na niewinnych ludzi. Co mnie to obchodzi, czy są niewinni, czy nie są, kiedy ja dla głupstwa ginę z głodu? Ale tchórzem nie jestem. Niech i pan tchórzem nie będzie. Dawaj tu pan swoich ludzi, bo inaczej, klnę się na piekło, potrafimy jeszcze posłać z dymem do nieba pół tego niewinnego miasta razem z nami!”	Niestety, nie powiodło mi się z Wangiem Nie potrafiłem wzruszyć serca tego syna niebieskiej krainy i to jeszcze z białymi! To są spokojni, dobroduszni ludzie i bardzo by się ucieszyli, gdyby mnie zabito. Wang musiał uznać mój upór za bardzo głupi i nietaktowny. Ale tonący słomki się chwyta. Mówiliśmy obaj po malajsku	Zaprawdę słusznie to mówią, że podróżowaniem i czytaniem człowiek się dużo uczy. Któż by teraz uwierzył, że są małpy, co zgadywać umieją? Co do mnie, nigdy nie dałbym wiary, gdybym na własne oczy nie widział. Panowie, ja jestem istotnie ten Sam Don Kichot z Manchy, jak powiedziało to zwierzę, wyjąwszy może, że tyle jeszcze zasług nie mam, ile mi przyznano; ale w każdym razie dziękuję Bogu, że mi dał serce dobre i gotową chęć służenia wszystkim.	Ale!... Nie widzisz to, głupi, jakie rury przy sobie noszą? Jeszcze by cię zabił, nim byś się zamierzył!	O, to się panu nie uda	Panicza znosi się w krześle za każdym razem, gdy wychodzi A on gniewa się na służącego Jana, że go nie wiezie dosyć uważnie. Taki się niby robi bezsilny, o ile tylko może, a głowy nigdy nie podnosi, dopiero jak już sami zupełnie jesteśmy. A piszczy, a narzeka, gdy go w tym fotelu sadowią! I panicz, i panna Mary tak się bawią; a jak on narzeka i skarży się, to panienka mówi: „Biedny Colin! Czy cię tak bardzo boli? Mój Boże! Takiś strasznie słaby? Biedny Colin!”, tylko w tym bieda, że się czasem ledwo wstrzymać mogę, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Jak już potem bezpieczni jesteśmy w ogrodzie, to się aż duszę ze śmiechu. Nieraz muszą głowy chować w poduszki panicza, żeby ich ogrodnicy nie usłyszeli, jeżeli przypadkiem są w ogrodzie.	Znowu cię nie rozumiem. Co do Trestki to zawsze ci mówię, partia niezła: człowiek bardzo dobry, trochę dziwak, ale to nie szkodzi. Przy tym ładny majątek, rezydencja zupełnie możliwa, a nade wszystko	A o co? Ścierpieć my się nie mogli i dość. Mówi, że ja nie na robociarza, że w kamaszkach, w żakiecie chodzę, w krawacie... To, mówi, nie tego... A jemu psiąkrwi co do moich kamaszków! Idę do roboty jak każdy inny facet, w takiej, o, koszuli i w takich portkach...	A więc koniec i dziś zabieram cię ze sobą na kurację Na jutro obiecują awanturę wyższej marki, a ja w tym udziału brać nie mogę ja nie wiem. Może wszystko tak właśnie musi się zaczynać, ale ja nie mogę, nie będę i koniec. No? Przyrzekasz?	Nie pamiętam już dobrze, jak się to stało... Dość, że mię... te... puścił. Rzuciłem się we drzwi, między domostwa, wypadłem w pola i dopiero co mocy w nogach! Gwałt uczynili żołnierzykowie, dalej sypać za mną w ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka Boska odegnała... Lasami przyszedłem do tych moich Wyrw bosy, obdarty do naga, głodny. A stanąwszy w tych progach, takem sobie rzekł: „Teraz Ci, Panie Jezu, ślubuję, że już nie wyjdę!”. Otóż i siedzę jak leśny wilk. Widzisz waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie chleba, na poły z plewami spieczonego... Zważ waszmość, że działa się ta sprawa w roku Pańskim 1768. Gdzież mnie teraz do Krakowa? Co bym tam ujrzał?	Nie przyszło mi to na myśl. Czy doniosłeś mu, że zabieram cię do Lucknow?	Zdaje mi się, że w walce z nim nie mogłeś się uskarżać na brak powodzenia.	Jedną rzecz ksiądz potrafi. Wszyscy my, etnologowie, jesteśmy wzajemnie zazdrośni jak kawki co do swych odkryć. Pewnie, że nie obchodzi to nikogo prócz nas samych, ale ksiądz wie, do jakiej manii dochodzą zbieracze. Otóż, niech ksiądz nie wspomina słówkiem ani pośrednio, ani bezpośrednio o azjatyckich przywarach charakteru tego chłopca... o jego przygodach, przepowiedniach i tak dalej. Ja sam później wygrzebię je z tego chłopca i... ksiądz rozumie?	Czyż o to trzeba prosić? Jak to, więc kiedy się kocha kobietę, pozwala się jej brodzić w błocie lub naraża się ją, aby łamała nogi, idąc pieszo? Jedni chyba rycerze łokcia radzi widzą zabłocone falbanki.	Wyznaję waszmościom żem podobnego fenomenu w życiu nie widział. Całkiem to jest przeciwne naturze, i chyba to czary papistów...	Ja nie chcę, żeby strzelano z pistoletów koło mego domu Chcesz pan powystraszać sąsiadów i sprowadzić mi na kark całą policję?	Ze zbójami godzi się i na parol nie zważać.	Na jakiej podstawie pan to mówi?	Nie, na to nie dam słowa honoru! Są i inne względy. Piękność pani powinna zasiadać na tronie, nie wśród kelnerów i lowelasów modnego szynku. Myślę sobie, że dobrze czynię, wydobywając panią z tego odmętu pospolitości. W zysku, wyznaję, miałbym to szczęście, że mógłbym... z oddali patrzeć na panią, czasem rozmawiać, myśleć, że jestem czymś... że jestem...	O, jakie ty masz włosy! Nie posypię ich złotym pudrem, one same przeświecają gdzieniegdzie złotem na skrętach... Ledwie że może tu i ówdzie dodam złotego połysku, lecz lekko, lekko, jakby rozjaśnił je promień... Cudny musi być wasz kraj ligijski, gdzie takie się rodzą dziewczyny.	A może Ameryka wcale nie została odkryta Twierdziłbym niemal, że to tylko urojenie.	To bardzo źle, bo ja miałam inny zamiar.	E tam, to niemożliwe.	Hm! rzekł, juściżby to dobrze było zarobić tak wiele złota	Nie oglądam się za nikim!	Byłoby ślicznie, doskonale, i chętnie urządzę kącik, jeżeli panienka zechce. Nie trzeba mówić madame, tylko jak śpi, może panna tam pójść, posiedzieć sama, oddać się dobrym myślom i prosić Boga, żeby ocalił siostrę.	Przypuszczałbym raczej, że to są skutki nadto poufnej, czy też poufałej rozprawy na uszko z donną Ewarystą	Zostawmy mamę w przekonaniu, że to wszystko kupujemy dla siebie, a potem zrobimy jej niespodziankę. Musimy przejrzeć sklepy jutro po południu, Małgosiu, i mamy mnóstwo jeszcze przygotowań do zabawy na wieczór Bożego Narodzenia	Kto wy jesteście?... Zeszliście tu z gór, jak podróżni, którzy chcą wody i chleba... Ale mówicie do mnie jak najwięksi panowie... Coście wy za jedni?... Twój miecz jest wysadzany szmaragdami, a na szyi masz łańcuch takiej roboty, jakiego w swoim skarbcu nie posiada nasz pan, miłościwy Sezofris...	Nie, z biedronką Bambi nie rozmawiał. Nie znał jej wcale, nie wiedział, co to jest.	Serwus! Gdzie cię djabli noszą! Ja muszę z tobą natychmiast widzieć się!	Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	Z dziś na jutro niemożliwémby było rok, może dwa, może więcéj pracować będziemy musieli, poruszyć wszystkie sprężyny; ale zwycięztwo tak pewne, przy łasce Bożéj, jak tylko w ludzkich sprawach rachuba pewną być może.	Królowo ty moja kto tu ma być winien? Ani ty, ani ja, tylko ten zuchwalec... Niełatwo się babom od takiego człeka wyzwolić... Niełatwo! Boże miłosierny... zna on wszystkie sposoby! zna!	Panno Magdaleno przysięgam, że nie chciałem zmartwić pani... Ale powiedz sama: czy mogłem obojętnie słuchać o wybrykach pani Korkowiczowej i patrzeć na fontanny łez mojej siostry?... Przecież ona zmizerniała w ciągu kilku dni, rozpaczając...	A jużci. Jak zaś przyjdą nowe łaski i nadania, to i dziewczyna więcej dostanie, niżby dostała teraz.	Dajcie pokój poruczniku! na ten chleb ja nie pójdę, ani bym go jadł, ani bym strawił, bo by mnie jęki nieszczęśliwych zadławiły.	Ja ojciec jestem, a nie żaden „ty”! Ja artysta je­stem, a nie kabotyn!... Bodaj ci język za te bluźnierstwa usechł.	Jak to? Uciec od mego benefactorabenefactor (łac.)	Nie wiem. Może ja taki głupi.	Nigdzie nie chodzę, ja sama jestem guwernantką.	Zlituj-że się, co on ci winien?	A ta gruba niewiasta pod łokieć mu się wpycha, chce w pierwszy rząd.	Chce pani, żebym się widział z Niepołomskim? Dobrze. Daję pani słowo, że się z nim zobaczę, wszystko powiem, co pani każe, oddam mu listy...	Dobrze! Pisz pan co jakiś czas do obu kapitanów, żeby nie pozasypiali.	Dziękuję panu, dam sobie radę. Ale dobrze, żem pana spotkał! Mam coś, co pana zainteresuje. Wstąpimy... ot tu do handelku, mają doskonałe tanie wino austriackie, pokażę panu przy sposobności...	Kto wie: jeżeli czarodziej, może się wyratować; teraz dopiero mścić się zacznie.	Może rozgniewa się...	Niepospolity honor to dla mnie że, mnich ubogi i nic nieznaczący, sprawiam waszmości ukontentowanie.	Onego czasu elektor saski, nim jeszcze poznał piękną Aurorę, pokochał córkę Schöninga, wspaniałą Rechenberg. Dokuczyła mu ona wkrótce, trzeba się pozbyć jéj było. Naówczas elektor saski prosił o przyjacielską usługę kanclerza Beichlinga. Beichling rozpoczął romans z Rechenbergową i króla ze szpon puściła...	Wolałbym, żebyś się ze mną osobno przywitała	Nie tak bardzo, jak pani myśli. Straszny los czeka tych czworo w tej kombinacji, o ile zmiany społeczne, ku którym nieuchronnie zdążamy nie zmienią zasadniczo ich psychologii.	Moja rada, Beniaminie, jest ta, że przede wszystkim powinieneś być szczęśliwym zbrzydniesz tak okropnie, że nawet Ludwinka, która wszystko smutne lubi, nie pozna cię wtedy i minie ze wstrętem.	Bo widzi pani gdyby to chodziło o mnie, mogłaby pani być pewna, że ugrzęznę gdzieś po drodze z racji odkrycia jakiejś wyjątkowo tentującej knajpy. Natomiast on nie hołduje Bachusowi. A trzeba pani wiedzieć, że oprócz Bachusa tylko Wenus rządzi światem. No, dodajmy jeszcze do tego Merkurego. Więc niechże pani sama osądzi, któremu z nich dwojga, Merkuremu czy Wenerze, mamy zawdzięczać płochą eskapadkę naszego przyjaciela.	Nie... nie... Nie szydź tak ze mnie.	Swoje odebrałem. Pedziałem, co nie daruję, i odebrałem... Po tom go pewnie łaskawił, żeby drugie uciechę miały, juści!...	Wierzę pani, że wolałabyś dodać jeszcze siedemset rubli, byle cię nie obdarowano tym stosem rupieci, który nas do rozpaczy doprowadza	Ekscelencja był człowiekiem o zmiennych nastrojach. Kiedy otrzymał łapówkę, wielka łagodność spłynęła na jego nieskomplikowaną duszę. Nadspodziewanie wydał głębokie westchnienie.	Na Hekate TriformisTriformis (łac.) zawołał Petroniusz	Pewnie, panie łaskawy Wszystko na bok, gdy chodzi o konia.	Ach, pani hrabino Sami do ogrodu nie pójdziemy.	Jeszcze nic określonego. W każdym razie mądrość polityczna mówi mi, że twoją małżonką powinna być córka kapłana...	Masz zniżyć głowę do stóp. Na znak.	Na czyim, pani?	Przewielebny Ojcze! Przenikniona gorącą i serdeczną tęsknotą ku Bogu, w związku z Panem naszym, Jezusem Chrystusem chcąc resztę życia mego spędzić na adoracji Przenajświętszego Jego Sakramentu, przy zachowaniu reguły św. Franciszka, proszę cię kornie, Ojcze Przewielebny, o łaskę i przywilej zakonnego habitu.	Tu jest wspaniale, co?	Już jest u ciebie w domu o tajemnicę, prosić cię nawet niepotrzeba, bo nierostropne słowo, głową przypłacisz.	Pewnie, że jest lepiej.	A co panu po Kurowie?	Biedny człowiek! ta miłość tak go podnosiła i tak uszczęśliwiała!..	Bóg zapłać. Przyjechałem z boru, tom se już dobrze podjadł...	Tak, masz słuszność zamiast dać sobie ucinać palec po palcu, wolę raczej całą głowę zaraz.	Zapewniano mnie, proszę pani że dewotki posyłają swe życzenia do świętego Antoniego w zamkniętej kopercie i że płacą należność dopiero po otrzymaniu żądanej rzeczy.	Często i trucizną, do której nawyka! rzekła pani Kossakowska.	Olku, ten zamek zawsze do nas należał? Nawet jak jeszcze był?	Z polecenia szefa przyjechałem do Warszawy by pani przedstawić rezultaty naszych poszukiwań.	Czy są jakieś przeszkody hermetycznehermetyczny zapytała tajemniczo brunetka.	I cóż z tego?	Kobieta, o której pan z pewnością niejeden raz rozmawiał, bądź chwaląc ją, bądź obmawiając; kobieta-samotność, istna tajemnica.	Niech pan zapyta brata; objaśni pana lepiej ode mnie.	Wolałem sam go przynieść. Pokażę ci go po obiedzie. Zajrzyjmy do karty.	A mianowicie?	A no	A właśnie!	Dlaczego?	Dziękuję za kazanie!	I pańskimi uczniami zapewne...	Itonguar! Itonguar!	Jeździec.	Kokią algą, širdele, aš nesuprantu?	Majątek matki stanowiła jej inteligencja i uroda.	Mam talent.	Namiętność	Niechże Korona myśli o sobie, a my o sobie.	Nieprawda!	Nigdy i nikomu.	Panienka w kościele.	Panią d’Aiguillon?	Pewnie ukradł...	Rozpalimy ogień?
Ona opieki nie potrzebuje, bo rozumniejsza jest od nich wszystkich Właśnie to osobliwe, że oni przez pamięć na Aarona i poszanowanie w niej wielkiego rozumu, z którego słynie, dają się jej rządzić samej...	Ich pieśń o morzu, o skałach, o żołdzie możnych panów z Lukki! A wyobrazić sobie kawalerów, którzy żeglują z daleka na swych galerach schłostanych pianami, żeby się nocą wedrzeć na skały i wydusić tamtych za pomocą stryków, wyrżnąć nożami, wytracić do nogi! Wmyślmy się, pani złotowłosa, w to słowo pirata, zbój morski! Wpatrzmy się w to morze chluszczące na ścianę brzegu. Czyliż to nie jest widoma dusza pirata, zbója morskiego? Zanim spalił łodzie nadbrzeżne rybaka, zabrał sieci napełnione, musiał czyhać po nocach i ciężko pracować za dnia. Zanim podpalił chatę, musiał się wspiąć po tej stromej skale. Jakże nędznym jest zbój dzisiejszy, wygrywający przy stole w Monte-Carlo w przeciągu kwadransa wartość życia setki umierających i własność stworzoną przez tysiące żywych...	Z tym zielonym tłumem jest tak samo, jak z szarym: dopóki nie znamy żadnej z pojedyńczych jego twarzy, wydaje się on nam nieznanym i zarazem tak znanym i ciągle widywanym, że aż stał się nudnym. Lecz im więcej rozpoznajemy w nim postaci pojedyńczych, tem więcej spostrzegamy, że całość składa się ze szczegółów bardzo zajmujących i że monotonję płaszczyzny sprawiały tylko wady naszego własnego wzroku.	Rzecz wkrótce stanie się aktualna. Przedewszystkiem zaznaczam, że ja nic z tem nie mam wspólnego. Występuję tylko jako adwokat w imieniu klijenta, do którego... wolę się nie przyznawać. Dlatego też proszę pana o słowo, że nasza rozmowa zostanie w absolutnej tajemnicy. Bez względu na to, czy przyjmie pan propozycję, czy odrzuci.	Z głodu! Z głodu! Najlichsze stworzenia nie zdychają z głodu! Nawet psy włóczące się po ulicach trafią czasem na litościwą rękę, która im rzuci kawałek chleba! A człowiek, chrześcijanin umarł z głodu między innymi ludźmi, co również mienią się chrześcijanami? To niemożliwe! Nie, to niemożliwe!	Ej! nie! panie merze, nie przegram go Widzi pan, to ten z Saint-Laurent winien mi jęczmień, to ja go od niego kupiłem, a on mi teraz dostawić nie chce. Chciałem być zupełnie pewnym, że wygram, zanim-bym się na koszta narażał.	On! Nie kto inny! i pod buńczukiem! Już się na hetmana kreował. Poznałbym go po tej fantazji wszędzie... Ten człowiek takim umrze, jakim się urodził.	Istotnie A ja nie doznałbym przykrych obaw, które mi sprawiła pańska rana. Przeszedłem z tego powodu, przysięgam panu, bardzo ciężkie godziny i dziś jeszcze pańska bladość jest dla mnie bolesnym wyrzutem. Nie gniewa się pan już na mnie?	A ty czego się łudzisz? Tobie to winno być wszystko jedno, tyś nie dziecię, ani niewiasta; wiedziałeś, coś robił, idąc do Heleny w oświadczyny!	Ależ zastanów się, wasza dostojność, że nasi kapłani mają więcej złota aniżeli ty, choć jesteś bogacz nad bogacze!...	Dwie, panna Hanna Harvey i panna Ada Harvey. Urodziły się jako bliźnięta mniej więcej przed pięćdziesięciu laty.	Nie, Tadziu, spodziewam się, że nigdy nie będziesz palił.	Zajmij się w kantorze Kazimierza	Forma, która musi się zdeformować sama, aby sobie wystarczyć. Gorzej (Genezyp dziwił się coraz bardziej sobie. Igły objawień przeszywały mu mózg. Ale już czuł nadchodzącą ciemność. Aparat pojęć był za mały, za mało sprawny. Tamten zatłamsił ten ogień brutalnie, ale trochę jakby nieszczerze).	Wolne żarty jaśnie oświeconemu panu, ale za nic w świecie nie będę profanować eliksiru życia na taki cel. Od ciebie chcę zacząć, mój książę, i tak jestem pewny skutku, że się ofiaruję pozostać jako zakładnik tu przy tobie i spędzić w tym samym pokoju resztę nocy, aż do twego przebudzenia i odmłodzenia.	Jak Boga kocham, nasz Feliks się kocha!	Musisz asan jechać do Konopnicy, odezwała się.	Tadziu, nie gadaj głupstw! Aniu, nie przejmuj się tak	Vivat Joannes duxvivat Joannes dux (łac.) zakrzyknęły wszystkie głosy. Uczta się rozpoczęła i trwała długo.	Mięsiwo suszone na słońcu, suszoną rybę i mielony bób, którego spory zapas Witta wziął z sobą. Mieliśmy też koszyki pełne słodkich i miękkich owoców, spotykanych w kraju mauryjskim, które mają miękisz podobny do fig, tylko że w środku znajdują się długie i twarde pestki. Aha! Zwano je daktylami!	Tak, ale nasz atrament tak prędko nie wysycha! Co będzie, jeśli on się pozna, że to weksel świeżo napisany?	Tak Mr. Barnes! Proszę siadać. Przystępując od razu do rzeczy, chciałabym pomówić z panem o zaginionym rubinie. Oczywiście, pragnę go odzyskać. Ofiaruję panu tysiąc dolarów za dokonanie tego.	Hę że miałem szablę? A kto waćpanu powiedział, że miałem szablę? Nie miałem, jenom żołnierską pochwycił, co leżała na stole. Bo to było w karczmie w Szypińcach. Położyłem w mgnieniu oka dwóch napastników. Ci do bandoletów! Krzyczę: „Stójcie, sobakisobaka (ukr.)	A jakże! Pani i wiary dać nie może, jak pamiętam. Siedem lat podtenczas skończyłem, ósmy mi szedł, to może i nie dziwno, że pamiętam.	Ale on jest też okrutnie sprawiedliwy! Nie należy do tych, co to rano dadzą w skórę, a po południu wsypią jeszcze kazanie.	Aż... no, proszę ciebie, powiadaj dalej bo tyleśmy sobie już wzajemnie naopowiadali, że grzech by był śmiertelny, gdybyś o sprawie twojego serca, która jest najważniejsza, milczał.	Ja nie pracuję dla historji życie mi wystarcza; jest dostatecznie interesujące, jak powiadał biedny Swann.	No, kiedy tak, to go niedługo będziemy cenić. Z rąk Głębockiego żyw nie wyjdzie!	To chyba ja w panu! Wszakże to moje, a nie pańskie nazwisko będzie figurowało na stemplowym papierzestemplowy papier	A jakże jej na imię było?	Dobrze. Więc zabieraj swój czarodziejski bukiet, bo już wysiadamy. Do widzenia	Głupiś, boś młody Ino wyjdę z lochu, to wam dam po worku dukatów, że je ledwo udźwigniecie.	Mam nadzieję, że nie będziesz pan patrzył podejrzliwie na wszystkich, którzy otrzymali legaty od sir Karola, bo i mnie zapisał tysiąc funtów	Moje dziecko, na wsi ludzie widzą przez ściany nawet i to, czego wcale nie było!	Męża nie ma w domu, ale to nie przeszkadza, abyś pan zjadł obiad.	Nie, ale to nic nie szkodzi.	A oto jej walizka Otwórzmy ją i zobaczmy, co zawiera.	A waszmość to nie?	Bo zdobyczny...	Czy te meble pozostały po ostatnim lokatorze?	Gdy ty mnie zaskarżysz! ty	Gdyby wasza królewska mość zechciał to napisać.	Jak długo jeszcze można siedzieć i wyprawiać sobie uczty z myśli, tak długo wszystko dobrze! Potrawy takie smaczniejsze są od rzeczywistych!	Myślę, że to prawda	Mój Boże! przyjmować gości, kiedy mąż w biurze; to dla mnie niepojęte! jęknęła Teresa.	Nie mogę, moja droga, bo nie jesteś zaproszona!	Pamiętaj, że gdy obaj odjedziemy z Faszody, dzieci, choćby ich nie zabiła febra, umrą tu z głodu.	Powinieneś był odejść, kiedy prosiłem cię o to	Tak myślisz? Ach, będę barankiem, byle bym tylko miała ten ładny pierścionek! O wiele piękniejszy od brylantu Kasi! Jednak kocham ciotkę March	To było śmiałe, co Pani zrobiła.	Że pani jest taką, jaką pani jest. To musi przecież zmęczyć.	Co najmniej dziesięć franków ale cóż! Ziarnko do ziarnka.	Gdzież jest ten doktór Węglichowski?	Nita jest bardzo ładną dziewczyną.	Tak, ale patrz, już po dziesiątej, a nie słychać psów w ogrodzie.	Jestem na pańskie rozkazy chce pan, abym sam zaniósł listy do Parmy? Czy też mam panu towarzyszyć do Ferrary?	Wiem że ta siła nie jest z Boga, a co nie jest z niego, upaść musi...	A więc są jeszcze węzły... które pana łączą z „burżuazją i wyzyskiwaczami”.	Dajże tak, Boże!	Dobre czasy... tylko bieda była u tego Grabcia, jak cholera!	Ha! szczęść Boże! tęgi z was chłopak, co za szkoda że cygan!	Idź do domu, Janie, i sprowadź ludzi i konia z saniami, by mnie zabrać z lasu.	Jak tam w porządku?	Myślałam... Jeszcze pani nie widziała zapewne ani ogrodu, ani fermy, ani oranżerii, ani biur? Nie?	Nie bardzo. Spowoduje roztargnienie.	Nie, moje dziecko, ale paczki możecie otworzyć. Są dla was.	Poczekaj, a pójdziemy wszyscy razem do Shamlegh!	gdzie wszystko skażone, osławione, zmurszałe, owrzodzone, spiskujące, w ropień wielki zbiera:	Żal jest dwojaki: doskonały i mniej doskonały.	A czerwony piastuje białego!	A właśnie, że nie!	Artyleryjski ogień celem pokrycia odwrotu piechoty ...kawalerii, chciałem powiedzieć, bowiem szambelan przyjechał konno... ha, ha, ha!	Artysta, Praca, Zwątpienie	Bogu dzięki, nie dla mnie	Boska prawda płynie z ust twoich, panie Istotnie lud wygląda, jakby był zmęczony, co jednak pochodzi ze strasznych upałów...	Cały nasz komplet burszów.	Co ty?	Cóż tam? będziemy dziś niedźwiedzia szczuli, co go łowcy żywcem wzięli?	Dobrze.	Dość służby!	I tutaj!	Ja? ani odrobinę.	Jaki ojciec dobry, jaki dobry!	Jam tedy nie więcej wart niż drudzy w oczach waszych, panno Doroto?	Jesteś chyba ślepy!	Kocha kogoś?	Książę nie wspominaj tego wieczoru.	Nie mogę przyjąć, panie oberlejtnant.	Nie rozumiem...	Nie.	Pan zapominasz o mojej spółce z Borowieckim.	Parter	Pleć zboże, póki chwasty nie zagłuszą...	Pójdźmy!	Służym mu.	Tatele już śpi i mamele już śpi...	Tedy ognia, w imię boże!	Tu? W Warszawie? I dawno?	W interesie pańskiego chlebodawcy.	Wy będziecie mieli grunt.
Takie to było jego skarbnikostwo! Obwołali go zakroczymscy skarbnikiem, kiedy się starał o Mężykównę, powróciwszy z wojny tureckiej, ale podobno się skarbu ani ręką nie dotknął. Jakże mu się powodzi? Czy zawsze jeszcze siedzi w Sandomierskiem?	Gösto! Jeśli chcesz komuś wypłatać figla co się zowie, połóż się i umrzyj! Nic nie przekreśla fatalniej rachunku poczciwca jak śmierć niespodziewana. To figiel najbardziej wymyślny! Powtarzam, połóż się i umrzyj!	Bardzo niewielu, wiem o tym, chociaż więcej chętnych niż odpowiednich. Nasze średnie obywatelstwo nie nadaje się zbytnio do tego, głównie z przyczyn materialnych. Oświecanie ludu wymaga pewnych kosztów. Trudno żądać od ludzi, którzy sami borykają się z majątkiem, aby kształcili chłopów. Ale proszę wyliczyć domy magnackie w naszej guberni i zamożne obywatelstwo: ci są podstawą do czynów społecznych, gdyby tylko chcieli! Potrzebna pobudka? Więc dajmy ją! Może niejeden się ocknie i przyzna słuszność wspólnej sprawie.	Owóż stało się tak, że mi matka i panna dały słowo i dziadek potwierdził; ślub jednak odłożono na czas niepewny, z czego wszystkiego, jak dotąd, ja byłem dość kontent, bo nic mi w tym tak bardzo pilnego, a przez ten czas zwłoki mam nadzieję wywindykowaniawywindykować jednak ja sobie tych słów nie brałem tak bardzo do serca, bom się zawsze sprawował dobrze, i rzeczywiście tak było, że kiedym tu ostatnią razą był, to mi Zuzia pod sekretem przyrzekła, że o wiośnie zamienimy pierścionki. Tymczasem stało się tak, że za to ja jej znowu przyrzekłem, iż za cztery dni, to jest w niedzielę, przyjadę do Źwiernika. Przyjechać nie mogłem, bom miał termin na sądach w Krakowie, i dopiero wczoraj stamtąd wróciłem, ale zaraz napisałem do niej list z piękną ekskuzą	Skądeś się wziął? Domyśliłeś się, gdzie jestem?	Mniejsza z tym. Gdyby sprawa dostała się w ręce prefektów, wybuchłaby nowa burza domowa. Jedną mieliście przecie niedawno. Nie śmiejcie się. Posłuchajcie. Ja proszę was zróbcie z tym po cichu koniec. Chcę, żeby mały Clewer był znowu czysty i przyzwoity...	Może jest odwrotnie... Może to pani się zmieniła i dlatego wydaje się pani...	Cóż ty się we łzach tak kąpiesz gdy właśnie wszystko się jak najlepiej składa!	Ale dlaczego nie ma mi się udać?... Dlaczego?...	Doprawdy, nie potrafię panu należycie się odwdzięczyć.	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	Dobrze nam się składa, bo jutro niema próby; pojedziemy na Bielany w południe. Niech pani czeka u siebie, wstąpimy i zabierzemy panią...	To warjactwo z mojej strony, że obudziłem panią i wogóle... Ale musiałem... Widzi pani, musiałem panią zobaczyć. Proszę się nie gniewać...	To mi i dziwno że Walgierz Wdały, o którym zakonnicy prawili, może się w Tyńcu pokazować, gdzie siedem razy na dzień dzwony bijągdzie siedem razy na dzień dzwony biją	Hayde, jesteś godną córą Epiru, nosisz w sobie wdzięk i poezję; widać, że pochodzisz z rodu bogiń, które wydała twoja kraina. Bądź więc spokojna, córko moja, postaram się, aby twoja młodość nie poszła na marne; jeśli ty mnie kochasz jak ojca, ja kocham cię jak dziecko.	Niechże pani zaczeka. Wiem, że stało się to bez pani wiedzy. Mam nawet na to dość zabawny dowód.	No więc cóż z tego? Zaraz pójdę i kupię womaco to jest?? tak w tekście? bilet do Sosnowca. Siedźcież tu spokojnie i martwcie się, ile wlezie w tak mały przeciąg czasu, a ja skoczę do kasy.	Słuchaj, pani Bonacieux, słuchaj, ja stanowczo odmawiam: przerażają mnie intrygi. Ja widziałem Bastylję. Brrrrr! straszna ta Bastylja! Dość o niej pomyśleć, a dostaję gęsiej skórki. Torturą mi grożono. Czy ty wiesz, co to są tortury? Kliny drewniane, które ci między nogi wbijają, dopóki nie potrzaskają kości! Nie, nie pojadę stanowczo. A czemuż do licha, sama tam nie pojedziesz? bo, doprawdy, zdaje mi się, że myliłem się co do twojej płci! ty jesteś mężczyzną; to najzapamiętalszym!	Jak się wasza królewska mość czuje?	Tobie się nie dziwuję, bo tyś sam teraz świeży fakt znalazł: stanąłeś za plecymaplecyma (daw.)	A co mamy robić przez drogę, jeśli nie gadać? Przyznaj się, kawalerze, do jednej rzeczy: żeś mnie porwał w chwili cholery i desperacji... i teraz sam dobrze nie wiesz, co ze mną czynić.	Czy nie bywał nigdy pijany, nie wydalał się, nie „znikał” nagle na dni kilka?	Nie za Wołodyjowskiego my dziękujemy, ale żelazne lub też zgoła nieczłowiecze serce musiałby mieć ten, kto by się tą gotowością waćpana nie wzruszył, która w przyjacielskiej potrzebie na fatygi nie dba i na wiek względu nie ma. Inni w tym wieku o przypiecku ciepłym jeno myślą, a waćpan tak sobie o długiej drodze mówisz, jakbyś moje albo pana Skrzetuskiego miał lata.	Otóż względna zamożność mojej narzeczonej jest dla mnie raczej przeszkodą do małżeństwa. Ale pokonałem ten problem na tle rzeczywistości uczuć. Na małżeństwo dla pieniędzy jestem za ambitny. A do tego nie wiedziałbym nawet, jak ich użyć.	Byłam jako i dzisia u tego Niemca, ale ten zapowietrzony kazał me ze schodów ściepnąć i pedział przez lokaja, że me wsadzi do kryminału kiej go będę nachodziła jak un ma swoje święto. Ażebyś zmarniał psubracie za moje siroctwo i poniewierkę.	No, a gdzież on będzie mieszkał, jak go stąd wybronują?	„Trąbienia żadne, oprócz stołów i wjazdów przednich panów senatorów, także i na surmach grania, osobliwie w nocy, aby nie były”.	Nie mam czasu, muszę natychmiast lecieć do domu, bo tam już wszyscy czekają na mnie.	Wiesz, ile mama przeznacza mi na drogę?... Trzysta rubli... Słyszysz, trzysta rubli!... Puszcza mnie za granicę jak podrzutka, bo za te pieniądze nie kupię nawet dwu sukien, no	A ja to ciebie pchnął? Albo cię myślę pchnąć? Nie! ty dla mnie lubczyk-kochańczyk; ja ciebie będę strzegł jak oka w głowie.	Gdybym mógł liczyć na Ngahuego... Gdybym mógł...	Jednego! a jakże jeden wystarczyłby na cały świat i ziemię...	Na pewno pozwoli. Wiesz, co powiedziała o tobie kierownikowi?	Na podziękowanie!	Na Śródziemne!	To nie jest odpowiedź wcale! Kto idzie? powtarzam. Odpowiadajcie, albo damy ognia...	A jakżeby inaczej! Co za pech! Straciłeś okazję, żeby go powiesić, a ja żeby odpłacić mu za dwadzieścia pięć bolesnych razów.	Prawdę rzekłeś. On podał ją w twoim imieniu. Ale jeżeli nie przyjdzie na sąd, nie będzie pokrzywdzonego; a gdzie nie ma pokrzywdzonego, nie ma przestępstwa.	Och, bynajmniej. Ale widzi pan, dotyczy to prawdopodobnie jej siostry. Ona ma taką marnotrawną siostrę. Nie mogę zresztą panu dać bliższych wyjaśnień, gdyż sama wiem niewiele. Niechże pan mi nie odmawia.	Jak to? Gdy Zośka sobie życzyła?...	Radziśmy, bo nie możemy inaczej. Z mieczami nam nad karkiem stoją. Ale ty powiadaj tak, jakbyśmy byli nieradzi.	Wszystko, coś mi powiedziała dowodzi, że masz wrodzone przeczucie piękna, nie znając jego warunków. Ale zkądże ci, moja Magdziu, przyszła myśl o śmierci i mogile?	Czy nie pozwolisz jej przyjąć miejsca w mojej loży w Operze?	Dobry był obiad bardzo dobry... Polędwica trochę, nie te... ale kurczęta i szparagi... caca! Jadłaś, Justynko, a?	Jak to, wasza książęca mość chciałbyś?...	Jak żyję, nicem podobnego nie słyszała, przerwała kasztelanowa.	Pan mnie nie chce angażować?	Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...	A gdzie to moi ludzie?	Ależ to Żydówka!...	Nie	Nie może?	O mój Boże... a gdzie? W jego pułku chciałem służyć.	O o, to trudno To trudno!	To jego kołdra?	Z początku chciałam ci była podzię­kować.	Niezupełnie ot, kazał może wrzucić do rzeki ze trzydziestu bogatych właścicieli, którzy uchodzili za liberałów.	Testament rzekła Amelka, gdy zamknęła szafę i wyjęła papier z kieszeni.	Owszem, ja nawet lubię bardzo słodko, ino ja herbatę piję tak, a cukier chowam dla wnuków.	A gdybym ja był tutaj?...	Być może. Otóż kiedy leżał w lazarecie, zauważyłem, że Stalky i M’Turk znacznie gorzej tłumaczyli Roman d’un jeune homme pauvreRoman d’un jeune homme pauvre (1858)	Co nam do tego?	Co za olbrzymy? gdzie?	Czy Agnieszka...	Czy ona jeszcze siedzi we Florencji?	I w Warszawie później, miłościwy panie, byłem też w zamku z dzisiejszym panem kasztelanem kijowskim.	Jest ubiór mędrca Platona.	Kochana, śliczna królowo moja!	No, wierzę panu, chociaż zarówno nazwisko, jak i wygląd świadczą, że pochodzisz z gminugmin	Pan Michał tak jeno mówi, by mnie skaptowaćskaptować	Pani Latter wróci za parę dni	Panie!	Spasi Bih! spasi Bihspasi Bih (ukr.) z ukr. Lach: Polak; tu w pogardliwym zdrobnieniu. koło ciebie?	Tak jest, Cyrusie.	Tak, panie Cyrusie, ale tylko jedno, jedyne!	Tak, panie...	A po co pan tam musi jechać? po co musi? spytał Aron.	Ach, naucz, proszę cię!	Aha-a!... aha-a!... aha-a!	Ale miał z sobą kochankę?	Będzie wszystko gotowe.	Ciechanów niedaleko.	Gdyby zdrowszym był	Ha, w takim razie...	Jeszcze?...	Józef Domaszko.	Kali pójdzie z nami	Klępusia!	Lala (gw.)	Mów pan, ale prędko, mam mało czasu.	Mówcie dalej	O tej samej.	Odwiedzą cię trzy duchy.	Pavėlykite, jūs ne tą užimate kalbėti; pabaikime vieną, o jau paskui pareikime ant kitos kalbos.	Sam przepadnie.	Siadać proszę	Tai da didesni dyvai, kur galėjo taip greitai pabėgt, taip kaip į žemę įlindo	Tak.	Tak.	Widzicie, że umiem tę piosenkę
Uczciwości?... Zgoda, ale uczciwość też bywa różna. Przed wojną, jak kupiec dopuścił weksel do protestu, to mu już ręki nie podawano, a dziś? Kto dziś zważa na to. Taki Olbiński zrobił fikcyjną plajtę, okradł setki ludzi i mnie między innymi, a wszyscy mu się kłaniają, bo ma forsę i jak zechce, to temu i owemu odda. Może pan sam nie wita się z nim najuprzejmiej?	Zrozumie gdyż jako wilczę chowane do jamy powraca, tak i on gdy go szum naszych lasów, dym naszych ognisk owieje, powróci i stanie jako krew z krwi a kość z kości naszej. Bogi nam wróciły! nie chciały krwi jego! I szorstką dłonią dotykał głowy wnuka, a dłoń ta co z taką siłą garść zarzewia brała, stała się lekką jako dłoń wlewająca uczucie miłości dla swego plemienia.	Dobrze uczynisz, panie gdyż cały Egipt jest zaniepokojony. Już dziś nie ma u kogo pożyczać pieniędzy, a gdyby te pogłoski trwały dłużej, ustałby handel. Dziś już nasza arystokracja wpadła w biedę, z której nie widać wyjścia, a i twój dwór, panie, odczuwa niedostatek. Za miesiąc może to samo zdarzyć się w pałacu jego świątobliwości...	Niech giermek siada za siodło a rycerz niech będzie pewny, że Malambrun od wszelkich przygód w drodze ich osłoni, i że jedynie miecza jego obawiać się powinien. Zresztą, tylko zakręcić kołek na czole konia, a on zaniesie sam w miejsce, na którym olbrzym oczekuje. Ażeby zaś chmury powietrza i długość podróży nie odurzyły jeźdźców, niech odprawią podróż z zawiązanymi oczami, a gdy koń zarży, będzie to znakiem, że stanęli na miejscu. To rzekłszy, zniknęli. Doloryda, spoglądając na konia, ze łzami radości rzecze:	Oo! To był-ło błahostką... skoro mnie już zaprzestali bić. Ale gdybym zgubił papiery, byłaby to sprawa nader poważna. Mahbub o mało co też mnie nie obił, a potem poszedł do lamy i bez końca świecił mu bakęświecić bakę (daw.)	Popatrzcie tylko na te cudne stworzenia, na te piękne istoty. Oby jeden grom ich obu naraz spalił. A gdzie to mój wyrodek? Dajcie mi tylko na chwilę dojść do niego. Już ja mu pokażę. Przekona się, jakiego to Boga mamy!	Został nim w 1822 To było śmiałe na syna biednego urzędniczka, który nigdy nie miał więcej niż tysiąc osiemset franków; matka jego trzymała traficzkę ze stemplami! Ale on twardo pracował od 1818 do 1822. Wszedł jako czwarty dependent do Derville’a, a był już drugim dependentem w 1819!	Istotnie To już coś, jeśli można powiedzieć, dokąd się idzie lub skąd przychodzi. Wtedy się wie przynajmniej, że się gdzieś jest.	A któż panu mówi, że nie mam do czynienia z zakochanym?	Aha, to on z tamtych! No, ale ty przynajmniej nie luter?	Ale nic mu się nie stało.	Bardzo dobry chłopak Czekaj no, będzie z niego człowiek, Danny. Wcale mi się nie widzi, żeby on miał być takim wariatem, za jakiego z początku uważał go twój tato... A co-o-o? Hę?	Co takiego?... o kim pan mówisz?... spodziewam się, że nie o mojej żonie?...	Dzieła sztuki, a raczéj dzieła ducha Ale niewielu natchnionym daném było podnieść się do takiéj wysokości, by dzieła ich ocenione zostały przez współczesnych i przeszły na spuściznę przyszłości. Tak jest, zaprzeczyć temu niepodobna, że gdy pisarz, artysta, poeta w życiu i w społeczeństwie jest niemal pogardzoną, a przynajmniéj lekceważoną istotą, gdy ludzie, wśród których żyje, spychają go na stanowisko bardzo podrzędne	Ja się z panem nie kłócę.	Jak to kogo? Ma się wiedzieć, księcia Władysława.	Przepraszam was, panie ale jakżeż u  diabła, żebym tak jak w dym zaraz trafił do mieszkania naszej pani, kiedym je raz w życiu tylko widział i kiedy tak ciemno, że choć w papę daj i kiedy sami nie możecie znaleźć go, coście musieli tam być ze sto tysięcy razy?	W każdym razie ten kapitan Nemo to mistrz w swoim rodzaju i nie będziemy żałowali, żeśmy go poznali.	Że głodem zniszczejem Właśnie mam wiadomość, że i Żeromski, i Kotowski, i Lipnicki mają rozdzielić chorągwie po kilkadziesiąt koni i po całym województwie rozłożyć, bo w kupie nie mogą się wyżywić.	A, tak! chcielibyście, żebym się wygadał, a moje myśli jutro już będzie wiedział pan gubernator Kastylii i cała zasługa mnie wydarta, a komu innemu przyznana zostanie. Znam ja się na tym, nie głupim.	Wiesz pan, co myślę o mojej matce: to istny anioł; zawsze piękna, zawsze dowcipna, zawsze dobra. Wracam z Tréport. Boże, synowie towarzyszą zwykle swoim matkom przez uprzejmość albo traktują to jako pańszczyznę. A ja spędziłem z nią cztery dni, mówię panu, tak przyjemnie, tak swobodnie, w atmosferze takiej poezji, jakbym zabrał do Tréport królową Mab lub Tytanię.	Cała ta sprawa dogadza mi z tego względu że jest takim doskonałym punktem wyjścia dla pewnego zadania, które mi leży na sercu, mianowicie dla pozbycia się z kraju wszystkich tych cudzoziemskich szpiegów politycznych, policjantów i w ogóle tego rodzaju... tego rodzaju... psów. Moim zdaniem są okropnie szkodliwi, a przy tym stanowią czynnik niebezpieczny. Ale wyszukiwanie każdego z nich oddzielnie przedstawia pewne trudności. Jedyny sposób, jaki nam pozostaje, to obrzydzić posługiwanie się nimi tym, którzy ich zatrudniają. Obecny stan rzeczy staje się wprost nieprzyzwoity. A przy tym niebezpieczny dla nas, Anglików.	O niskiej kaście nie mówiłem, bo jakoż może być coś, czego nie ma? Później on żałował swej nieuprzejmości, więc zapomniałem o urazie. Zresztą i on jest, jako my, przywiązany do Koła Wszechrzeczy... tylko że nie kroczy drogą zbawienia.	Pożal się Boże! Czterdziestu ludzi! Ledwie jest komu fortalicji ustrzec, i gdyby się ci tylko Tatarzy ruszyli, którzy tu w Mohilowie mieszkają, nie wiem, jako bym się obronił.	A do kogo?	A zowie się Sakowicz?	Ale ja muszę się bić z tym panem!	Ależ ja nie chcę pozostać wiecznie westalką, mój Nafirze.	Być może, być może!... W każdym razie strzelano dzisiaj o świcie w odległości niespełna dziesięciu minut drogi od domu... i to był ten Peer Vibe...	Będzie pani miała powóz pojutrze, panno Koralio; nigdy mi pani o tym nie wspominała.	Czy były w nim jakie dokumenta?...	Dlaczegoż nie wyrzucacie Juljuszowi waszemu, że jest przyjacielem równie płochej Epicharis?	Do sklepu z ubraniami.	Dopisz więc, że pragnę, by mi obcięto wszystkie loki i rozdano znajomym. Zapomniałam wymienić to życzenie, ale proszę je spełnić, chociaż mnie to zeszpeci.	I dla Ali nie tata, tylko Maciuś.	I ja tak myślę Jakże król będzie mógł robić rachunki, jak będzie mógł rozkazywać, ile trzeba wydrukować nowych pieniędzy, jeżeli nie umie tabliczki mnożenia?	Ideałem nie, ale dzielnym człowiekiem.	Jeśli tylko zechcę, to wyjadę... Cóż mi pani może zrobić?	Kiedy bo radca wpadasz, u diabła, w przesadę! Pewno, że tacy ludzie... kto ich tam zresztą wie... no juści pewno, że wy to lepiej rozumiecie ode mnie. Ale przecież są inni wrogowie, u kaduka! Kiedy mój Ignacy...	Ma się wiedzieć Głupi śpieszy się, mądry czeka.	Maharanee (królowo)... matko, zawdzięczam ci życie. Jakże ci się wywdzięczę? Dziesięć tysięcy błogosławieństw na twój dom i...	Nawet morski rozbójnik wie, co to dobre maniery	Nie wie pan? Brandeis jest wielkim człowiekiem jutra. Jeden z owych mężczyzn, którzy przybywają ze Wschodu i tu zdobywają szczęście. Od pół roku jest właścicielem dwunastu kwartałów kamienic przy Kurfürstendammie. Zaczyna na całej prowincji zakładać sklepy bławatne i sklepy z towarem mieszanym. Mówią, że zamierza zalać Niemcy domami towarowymi. W każdym małym mieście	Nie znam twojego nazwiska.	Ojciec mój przeczuł świetną przyszłość osady. W początkach skupił za bezcen obszary ziemi, potem połowę rozprzedał, zarabiając sto za sto. Połowę zostawił sobie dla dorobku. Najstarszemu bratu, kupił kilkaset akrów z żyłą cyny, ożenił go i osadził. Średni nie chciał w domu pracować, z amatorstwa marynarzem został, ja otrzymałem wykształcenie techniczne i kapitał. Założyłem przędzalnię bawełny, ojciec został na fermie, matka dawno umarła, zaraz po mojem narodzeniu. Oto masz pan nasze dzieje!	Otożeś się zlatała! łagodnie głaszcząc ją po czole, odezwała się staruszka.	Pismo zmyślone!... pieczęć udana! Gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się)	Po mej bytności u ciebie w więzieniu jestem na zawsze dla całego Besançon i okolicy pastwą języków Przekroczyłam granice, honor mój stracony; prawda, że to dla ciebie.	Proszę jej tak nie nazywać!	Płazy to płazy	To dumna sztuka ta Marit!	To jeden z tych Basków, którzy nas napadli. Zdradzi nas.	To jedziesz z nami? A co powiesz?	To wolę...	Toć krzyknął, żeby poczekać. Pewnikiem przyśle kogo po jagody, może nam się uda dowiedzieć, co znaczą te dzwony. A może...	U nas tak mało się zmienia	W istocie będziesz szukał numeru „Timesa”, w którym kilka słów zostało wyciętych nożyczkami. Oto jest jeden egzemplarz. Na tej stronicy. Czy poznasz ją?	Walka z przesądem jest trudna więc uważam za najwyższy triumf dla siebie, jeżeli czytelnicy choćby tylko zastanawiają się nad mymi artykułami.	Więc mów! To bardzo ładnie z twojej strony... Będę cię kochała za to jeszcze więcej!...	Więcéj niż się pani zdaje	Wyleczyłbym ją z tego, byłaby to wielka przysługa dla jej przyszłego zięcia.	A ja podżegacz, inicjator, pomysłodawca. nieszczęsnej wyprawy	A moje uszanowanie, szer mosjeszer mosje (zniekszt. fr.: cher monsieur)	A papo?	A żonaci mężczyzni słuchają!	Ale bądź jak bądź istoty wyższe niż ludzie.	Bo co?	Co pan masz?	Co takiego?	Czemu tak dziwnie mlaska pan językiem?	Cóż ja mam tu mówić	Cóż uredzili?	Honneur aux dames! a zatem spytał po przestanku	I prawda, i nieprawda! My ze Zbyszkiem znamy ich, bośmy razem z nimi wojowali. Jużci, zbroja u nich gorsza i chmyzowatechmyzowaty odważny, śmiały. albo i mężniejsze niż Niemce.	Jaka krzywda?	Jaki blady	Jakążeście tam ponad inne przekładali?	Jausmai, Pažadas Be jokių „bet”... Duoki man žodį, Petruti, pildyti viską, ką aš tau tik liepsiu, ir be rodos su manim nieko nepradėti priešai lenkstudentį iki tam laikui, kada Dievas pavėlys...	Jeden biały, drugi czerwony!	Jedna zwłaszcza sprawa w najwyższym stopniu zajmuje mnie i zaciekawia w tej chwili.	Krótki, panowie. Przypomnę wam tylko: „Gdym sza­tana mego ujrzał, był on poważny, ponury i głęboki. Naprzód, zabijmyżzabijmyż Panowie niech, żyje...	Na rozkaz.	Na tropie nieznajomego?	Niż ją załatwić.	Otóż, z pewnością wie pan, że mieli wydać córkę za mąż...	Poniechaj tych myśli Tyś nam tu gotowa jeszcze jakim atakiem zakończyć... I co ty tam widzisz ciągle pod tą powieką drgającą?	Powinnaś była nas wprzódy zapytać	Rety! Stryjku! Zych ze Zgorzelic tu jest!	Rozumiem: etykieta	Tak, i tatuś jeszcze mnie tam zabierze, jak będę grzeczna.	Tak, panie sędzio, ale wszystko na próżno. Bardzo jest ciężko dla matki być pozbawioną przywiązania dzieci, zwłaszcza kiedy mogą dać słodycze tak drogie wszystkim kobietom.	Tak. Mandolinista. Nazywają mnie Pyzdraj.	Tak... proszę pana... dyrektora. Chciałam prosić... możeby...	Teraz następuje okres najsmutniejszy. Muszę tu obwiniać mego dziadka. Kochał swoją Stenię bardzo, ale...	W razie przeciwnym dla; w celu. przyzwoitości)	Wanert:	Wcalewcale (daw.) decyduje jeden z oficerów.	Z panną?	Zatem zapłaćcie jego długi	Zmęczyłaś mnie cudna, sponiewierała histerycznymi, złymi fochami, które uprawiasz od nocy pamiętnej.
Panowie, faktem jest, że te znaki zwane „zachciankami” ograniczają się do małej liczby typów, które klasyfikować można według barwy i kształtu na poziomki, porzeczki, maliny, plamy z wina i kawy. Należy może dodać do tych typów rodzaj plam żółtych, rozlanych, w których usiłuje się rozpoznawać części tortów i pulpetów. Zabobony, Klejnot, CiążaKtóż by uwierzył, że kobiety w ciąży mają jedynie chęć pić wino lub kawę z mlekiem, jeść czerwone owoce i, jak powiadają, pulpety? Podobna myśl obraża filozofię przyrody. Pożądanie, które według pewnych filozofów samo tylko stworzyło świat i utrzymuje go, działa u kobiet ciężarnych jak i u wszystkich istot żywych, lecz z większą jeszcze rozmaitością i z większą siłą. Daje im ono tajone zapały, ukryte namiętności, dziwne niepokoje. Nie poszukując nawet wpływu ich wyjątkowego stanu na zachcianki wspólne wszystkiemu, co żyje, nawet roślinom, przyznajemy, że ciąża nie powoduje obojętności, lecz raczej wypacza i potęguje głębsze instynkty. Gdyby niemowlę miało istotnie nosić ślady pożądań matki, widziano by niewątpliwie na jego ciele inne obrazy niż te niewinne poziomki i plamy kawowe, którymi zabawia się głupota kumoszek.	Będzie i traktat z faraonem, nie bójcie się! W Tyrze wiemy na pewno, że jedzie do Egiptu z wielką świtą i darami poseł asyryjski Asyria płaci daninę faraonom. Ale naprawdę to on jedzie zawrzeć traktat o podział krajów leżących między naszym morzem a rzeką Eufratem.	Ale Czy nie miałem już zaszczytu spotkać obu pań? Zastanawiałem się nad tym i gdy panna Valentine weszła, jej widok rzucił dodatkowe światło na to mętne wspomnienie; proszę wybaczyć mi takie wyrażenie.	Otóż to a rządy się wciąż zmieniają, może i znajdzie się taki. I co wtedy będzie? Kokaina spadnie w cenie, a mądrym okaże się ten, kto już od dawna wziął się do koksu. Więc o co chodzi?... O to, że pan Domaszko nie chce rąk maczać w całym interesie? To nie będzie maczał. Może nawet o niczym nie wiedzieć. Zrobi się cichutko. Tylko kapitał obrotowy trzeba przerzucić z perfum i innych towarów na koks. Reszta wspólników nawet nie przewącha. Obroty zmniejszyły się i tyle.	Ciężka sprawa! Boję się czy pan Wiktor, który się zapiéra tego, nie zbałamucił jéj wprzódy. Z nim jest za pan brat, a mnie nawet palca dotknąć nie pozwala.	Co też mogliście zrobić takiego, że Bóg was tak karze? W przeszłości waszej musieliście popełnić jakiś wielki grzech. Czy nie dopuściliście się czasem świętokradztwa? Czy nie skradliście proboszczowi szynki, gdy się wędziła? Czy nie dobraliście się do jego mszalnego wina w piwnicy? Czy jako pacholę nie właziliście na grusze w plebańskim ogrodzie?	To niech się nie umizga, kiedy nie umie. W podobnych wypadkach niezręczność jest śmiertelnym grzechem. Czy nieprawda?	Jest to w istocie nieszczęście, tylko nie nas tyczące się, ale jej...	To nieprawda Jest ich wielu. Tylko widzisz, trudno ich dostrzec. Są mniej aktywni od złych. Nie zwracają na siebie uwagi. Zajęci swoją spokojną pracą zadowalają się zwykłym kawałkiem chleba, a tamci walczą o byt per fas et nefasper fas et nefas (łac.)	A jednak, mój drogi Beetle możliwe jest, że gospodarze domów będą również coś mieli do powiedzenia w tej materii. Życie, zwłaszcza życie młodzieży, to nie sama tylko broń i amunicja. Czasami zajmujemy się także przypadkowo nauką.	Zapal światło i wprowadź tego człowieka. Ale jeśli okaże się, że bez powodu mnie niepokoi, biada jemu i tobie!	Dobrze, lecz bardziej wierzę w kącik dużego gabinetu. Noś ten pierścionek, moja droga, i postępuj, na ile będziesz mogła najlepiej. Sądzę, że ci się powiedzie, bo mając szczerą chęć doskonalenia się, w połowie zyskałaś już zwycięstwo. Muszę teraz wrócić do Elizy. Bądź mężna, moja córeczko, bo niedługo będziemy już razem w domu.	Choćby mnie jegomość zabił, nie pojadę. Co to jegomość sobie myśli, żem jest Judasz jaki czy co, żebym jegomości miał na śmierć wydawać?	No, to ja zacznę o sobie. Nie ciekawyś, com ja tam robił za kratą prawie przez rok? Nie dziwisz się, żem się wydostał z potrzasku, jako ten mądry szczur?	Ciężar spadł mi z duszy, ale... ta oto rzecz? Nie znam Gobinda Sahaia ani też jego banku, który może jest tylko dziurą w murze.	Dobrze, dobrze! Jedź pan na tyle, na ile zechcesz! Wyładowanie statku zabierze najmniej sześć tygodni, więc dopiero za trzy miesiące będzie mógł wyjść w morze... Ale trzeba, żebyś pan był z powrotem przed upływem tego czasu. „Faraon” nie może wypłynąć bez kapitana.	Mnie niegodna! Boję się, Agnieszko, czy nie za wysokie masz o mnie wyobrażenie?	A gdybyście wiedzieli, jakie jest jego zatrudnienie, nie staralibyście się w sposób tak nieludzki temu przeszkodzić.	Nie mówmy już o tem, bracie, odezwała się żywo; przyśpiesz twój wyjazd... Byłam ci rada, chciałam okraść chwil kilka z życia twojego, teraz się wstydzę tego i jak grzechu żałuję. Ty jedź!	To dziwne. Nie być stworzonym na żołnierza! Dla mnie wprost niepojętą jest taka natura. Ja jestem tylko żołnierzem.	Ale to widzisz, nie wypadałoby opuszczać go w takim stanie, jak jest dzisiaj.	Nie żyje? Co? Kto powiedział, że Valentine nie żyje?	Oto on sam nie robił wszystkiego; nie ciosał belek i kamieni, nie wygniatał cegły, nie nosił jej na rusztowania, nie układał i nie spajał. On tylko wymalował plan, a jeszcze i do tego miał pomocników.	Doskonale wiem na co się narażam	Przyzna, ale nie weźmie udziału.	Ale to nie może nastąpić bez wiedzy panów senatorów	Ejże, to ty? Myślałem, że się kto o ciebie upomniał i zabrał.	Nie widzę w tym żadnej uprzejmości. Samochód nie jest jego własnością.	Pozwólcie działać d’Artagnanowi raz jeszcze powtarzam, że to najtęższa z nas wszystkich głowa. Ja obowiązuję się słuchać go we wszystkiem. Rób, jak chcesz, d’Artagnanie.	Właściwie to nie. Zwierzyna, którą ścigam, podobniejsza jest do psa morskiegopies morski	Ale nie znasz takiego, jak ten.	Czy pan ma młode? Nie? Więc ja gram tego starego Dawida.	Tak jest, bylebyśmy kamieniem nie dostali po karku	Ależ nie... Zosiu...	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! odszepnął pan Paweł.	Nie rozumiem, panie dyrektorze.	On dałby się zniemczyć, on?	Otóż nie wiem	Tak, ale czy syn, uwolniony, przyjmie mnie za wspólnika?	Zgadzamy się chętnie	Cóż to? Stara wilcza swoboda wam w głowie? a Niemców ino nie widać i jednego zrzuciwszy, posadzicie drugiego kneziem.	Nie ma pani? To dziwne! Może pani zapomniała? Pewnie leży w toalecie!	Rzecz tak się miała, jaśnie panie bo teraz poznaję pana: pan odjechałeś wtedy, gdy miałem ten nieszczęsny zatarg, ze szlachcicem, o którym mowa.	Zaczekajże... Zaraz Marianna wyniesie się z kuchni, to ty tam...	Czegóż ty płaczesz, dziecko? Przecie ci serce zabiło! Chwała Bogu! Zobaczysz, jak to miło kochać! Nigdyś nie kochała pewnie?	A ja ci mówię że to jest człowiek niebezpieczny... Udaje mieszczanina, choć ma postawę kapłana.	On? Daję panu słowo, ilekroć go sobie przypominam, tylekroć widzę go, całującego jej ręce. Czynił to tak ciągle, że inaczej nie umiem go sobie wyobrazić...	A skąd ty wiesz, że dany facet jest z partyjnym interesem?	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	Jak długo zatrzyma się w Suezie?	Podobno ma oświadczyć się jej Krukowski.	Każdej chwili możemy położyć rękę na wszystkich tutejszych anarchistach Teraz pozostaje nam tylko skończyć raz na zawsze z prowokatorami, aby osiągnąć pełne bezpieczeństwo.	O, wtedy ja waćpana wystrychnę na dudka! Próbuj aśćaść (daw.) tu: od razu, zaraz. będą wiedzieli, co to za pieniądze.	Ale przez ten czas siłasiła (daw.) rzekł pan Wołodyjowski.	Żalińska moja! możeszże ty mi to wyrzucać?	Ja chciałabym być... Ja nie wiem...	Ale po pańskiej śmierci testament zostanie zakwestionowany.	Myśli, że ty jesteś spokojna. Córka powinna nieograniczenie ufać ojcu.	Śmiałżebyś podnieść rękę na swoją królową?	Co to jest? spytała słabym głosem Eljasza... Kto to jest? Co znaczy ta ręka? o mój Boże!...	Teraz widzę, ale okrutny dziś blask.	To dla niego już jest wszystko jedno	Dla mnie to prawda.	Czekajże więc!	Czy tam uczą gimnastyki i ortopedii ducha?	Czy i Aramis winien tak samo, jak ja uczynić?	Ja czuję... jak tam jest strasznie cicho...	Ach! Kasia... to kobieta...	Gdzie to było?	Można by poddać jakąś dobrą myśl najdostojniejszemu wielkiemu mistrzowi Plauenowi ku naprawieniu złego, które bez złej woli uczynił.	To prawda!	To trup Serce ani drgnie.	Ja bez niego dałbym miliony! Dziękuję panu!	Gdzie ja bym tam komu mogła wpaść w serce.	Jak chcesz.	Jego ekscelencja życzy sobie zobaczyć katedrę Świętego Piotra?	Pan zwariowałeś! Pan jesteś chory, zmęczony drogą i interesami, odpocznij pan trochę.	Zagramy sobie z panią, pani Grandet	A no, te Żydy familianty	A siano?	Bo co?	Chcesz...?	Co pani takiego opowiada?	Co, nassi?	Cóż on zrobił?	Dobrze! Już niosę kawę.	Komu meldowaliście?	Kopalnie diamentów!	Kto tam?	O czym myślisz?	Och, obwieś zajdzie daleko	Osobliwa fantazja!	Podobno ma kochanków!... Przede wszystkim inżyniera...	Pramigau ir taip jau skubinuos! Gerai da, kad Petras ilgai nepareina	Robota, panie dyrektorze.	Tak sądzisz?...	Tak, pani.	W Krakowie.	W stajni.	Wyraźnie napisano: „Nelly Rawlison i Stanisław Tarkowski.”
Zdaje się, że to nie ja upierałem się przy Monice? Twier­dziłeś...	Nie, bo może stali oni zbyt wysoko, aby się ośmielono aż tam ich szukać: nie podpala się Pałacu Sprawiedliwości dla byle kogo, Eminencjo.	Ma się rozumieć, to byłoby idiotycznie! Wiedziałam, że się coś złego święci, czułam to, ale jest gorzej, niż sobie wyobrażałam. Żałuję, że sama nie mogę poślubić Małgosi i w ten sposób zatrzymać jej w domu!	Co się stało Tojbo, dlaczego nie pokazujesz się?	Rewolwery! Zemsta! Bonzowie! Tobie tylko to w głowie! Czy nie zastanowisz się nad naszą stratą? Nasze pakunki! Pakunki! Wszystko, cośmy przenosili! Wszystko, czegośmy tak pilnowali! Ośmiomiesięczne zachody! Wiesz, co to znaczy? „Ma się rozumieć, tylko my wiemy, jak postępować z ludźmi Wschodu!...” Niechże cię!... Ładnieś się spisał!	A czy to, że ja, pan i wszyscy ludzie myślą i czują, nie jest faktem co najmniej równie dobrym jak wzajemne przygaszanie się promieni światła?	Dałby mu Bóg i szczęście wojenne odziedziczyć... Wielki to dla mnie honor, że mam zaciąg czynić, i zaraz się do tego wezmę... Ludzi wojennych tu nie brak, byle było za co ich na nogi postawić. A pieniędzy siła przywiozłeś?	Nie potrafię tego wytłumaczyć, ale czuję, że gdybym mógł spędzić jeszcze jeden wieczór z tobą, byłbym o wiele szczęśliwszy. Przebywanie w twoim towarzystwie łagodzi moje cierpienia, które ciągną się za mną aż z zamorskiej ojczyzny.	Jakże! nie słyszałaś, co mówiłam? Nie opuściłabym żadnego za nic w świecie. Powiadają, że on jest chory na piersi i że niebawem skończą się te kazania.	Jesteś, moja kochana, imponująco podzielna. Nie mówię tego, by ci dokuczyć. Inne kobiety pod tym względem zdystansują cię na pewno. Chciałbym tylko, byś mnie poinformowała, czy Krzysztof nie domyśla się, że między nami coś jest?	Na nic się nie przyda przedłużanie tej sceny. Stanowczo odmawiam jakiegokolwiek współudziału w tej sprawie. To szaleństwo, czego ty żądasz ode mnie.	No, a teraz musimy się bronić! Jesteśmy, jak zwykle, uciśnioną niewinnością. Nie mamy najmniejszego pojęcia, dlaczego nas tu wysłano, nieprawdaż?	Ale ci się przecie nie ruszą?	Ja nie wiem, może żeby się odciąć?	A gdybyś wśród pięknych młodych ludzi, jakich poznasz, znalazła takiego, który by ci się podobał, nie mogę być tak autorytarny i...	Doskonale. Otóż ta Róża Mitchel, uchodząca za córkę moją, została przez Miss Remsen przesiedlona z jednego domu do drugiego. Nie możesz pan tego udowodnić, a gdyby zresztą i tak było, gdzież tu się mieści jakieś uprowadzenie? Poprostu przyszła żona moja zabiera dziecko, będące rzekomo córką moją, z jednego miejsca i umieszcza w drugiem.	W takiej budzie na Chmielnej. Pewno pan nieraz tamtędy przechodził. Nazywa się Dancing-Club.	Szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Paryżu nie jest to samo, co szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Blois Ci, co na tej zasadzie piorunują na niestałość zasad, to szalbierze lub ignoranci. Nowoczesna medycyna, której najpiękniejszym tytułem chwały jest, iż od roku 1799 do 1837 przeszła z fazy przypuszczeń w fazę wiedzy pozytywnej, a to dzięki zdobyczom paryskiej szkoły analitycznej, wykazała, że w pewnym okresie człowiek odnawia się całkowicie...	I czy to dobrze, czy to dobrze namawiać tego samotnego człowieka do wydatków tak wielkich? On jest wprawdzie zamożny, ale nie milioner, nawet nie krociowy pan. Co zarobi, to rozda. Jeszcze tak być może, że na stare lata nie będzie miał gdzie głowy położyć.	Czy ja wiem?... Zdaje się, że tak...	Uczta, Śmiech imaginować sobie, wyobrażać sobie. sobie waćpan, co tam pan Zagłoba wyprawiał, jako o niezaradności Sapia i swoich zasługach opowiadał. Dość, że królowi aż ślozy od ustawicznego rzechotania sięrzechotanie się	No, no, przecież jestem wilkiem! Jestem z tej samej sierści i skóry, co reszta Wolnego Plemienia! Ani mi się kiedy śniło być człowiekiem!	Jak chcesz... To jest... idź z Bigielami, ja po obiedzie muszę jechać do miasta. Muszę się widzieć ze Świrskim. Może go tu przywiozę.	A jednak panie się kochają.	No, nie, nie! Nie mówił tego. To mój wymysł. Doprawdy niegrzecznie odmawiać Żdżarskim. Wyglądać to będzie na demonstrację.	Schowaj to, Marylko A co się tam dzieje z tym chłopcem, którego dziś kazałam z ulicy przywołać?	Są wszyscy i wszyscy się nudzą, oczekując na ciebie.	Niepotrzebnie, kochanie, uprzedzamy wyroki Opatrzności. Jeśli mam przywdziać perukę, to istotnie, fizycznie mówiąc, przygotowany jestem do tego należycie. Nie opłakuję też zbytecznie utraconych kędziorów. Przyroda najlepiej wie, co robi. Przejdźmy do innego przedmiotu. Syna mego, kochany Copperfieldzie, przeznaczam do stanu duchownego. Wyznam, że marzę dla niego o purpurze lub fioletach.	Cóż więc się stało?	Nie chcę!	Nie puszczać!	Nie wątpię.	Powiedziano, nie będzie żadnej roboty. Rozerwij barkę i idź do domu. Zaczynać!	Pukające?... Nie!	Lejbke to mężczyzna. Może spać, gdzie chce, zaś moja Cypele, to nie twoja Tojba.	Ależ wszystko to jedno; gdybyś i złapała kogo z robotą, mąż twój teraz przyjąćby jej nie mógł.	Takiej nie masz. Jest natomiast inna, która ci dumę daruje. Przeczytasz	Nie uczyni tego. Prędzej by na waści sług swoich nasłał, gdybyś barwybarwa ale z księciem zadrzeć straszna rzecz nawet dla sługi Koniecpolskich.	Gdyby był inny, nie byłoby walki.	Żadna tajemnica. Dziecko jest ślubne. Przekonasz się o tem z metryki, gdy będziemy załatwiali formalności związane z adoptacją. Oczywiście tylko w tym wypadku, gdy zaakceptujesz mój zamiar i mój wybór.	I dlatego, że znam, żałuję tych, którzy muszą mu ulegać Jest to chyba największe nieszczęście w życiu.	Bezwstydna! tak jest pewną siebie, że byle skinęła, weźmie kogo zechce! Głupi ci mężczyźni!	To właśnie jest ów piątoklasista. Macie go we własnej osobie.	Gdzie? kto? A tak, to oni... Żółty brek i gniada czwórka... Ciekawym, kto jedzie? Niech no pan spojrzy...	Jak to, waćpani chcesz poślubić mojego narzeczonego?	Dlaczego? Czy możesz o to pytać?	Żeby choć wieść, że on żyje, żeby choć we śnie!	Ależ to pan musi być zmęczony zapiała po kresowemu.	To wszystko jedno.	Przede wszystkim podaj mi swój adres, na wszelki wypadek.	To ja byłam zła i przepraszam... mój drogi	No, dosyć tego, tu o rzecz chodzi, a oni... Jakiż to lewizor bracia?	Spytaj go pan... zobaczymy...	I stanął, i zaczął na mnie patrzeć.	Niestety, przykro mi bardzo ale mam weksleweksel	Och! Wystarczy mi połknąć ją, aby przez resztę mych dni, do końca życia, być prześladowanym przez legion złych duchów mojej własnej fabrykacji... Głupstwo, powtarzam! Wierutne, kapitalne głupstwo!	Nic wielkiego ściana przygniotła mi palec, ten oto z pierścieniem i kamień zranił mnie do krwi...	Myśliwymi Top już jest na tropie.	Tak jest. Własność czynienia wszystkiego przyjemnym.	Tak.	Tak...	I bardzo pomocny. Swoją drogą, radzę ci: pomyśl o pani Stawskiej, bo...	W takim razie, skoro pan wspomniałeś o przejściu Izraelitów i o katastrofie Egipcjan, zapytam pana, czy dostrzegłeś pod wodami ślady tego wielkiego faktu historycznego?	Co takiego?	Powinieneś całować mnie po rękach.	Ale! Kiedy?	Bo teraz Davy ma braciszka	Co pan?!	Idę o panie! kiedy mnie wołasz do siebie. Idę!...	Jest ci jeszcze Stachowa Weronka.	Ta jedna, bo z tyłu stawy i bagna.	Tym sposobem zamknąłem w nim całą przeszłośćcałą przeszłość	Wolne żarty! Jestem tylko starym, a często nawet nierozważnym nauczycielem prawa w seeoneeńskim stadzie wilków. Bagera zaś...	A wos, stara, po kiego tu licha nadniosło? Pomuchle odstraszać od botów?	Mąż jéj, który, jeśli pani pamięta, był leśnikiem u pana M., stracił miejsce i teraz w biédzie oboje, a już i dziecko jest.	Cóż takiego?	Dziecko moje, wnuczku umiłowany... śpij spokojnie, wszystko będzie dobrze!	Dzień dobry panom!	Owszem Coś wspominała o listach państwa...	Czyś pan całkiem pewny?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dwa morza!	Gdzieżeś nocował?	Halo, 11 kompania marszowa?	Jakoby w grudniu.	Janie! a może by podesłać jeszcze Wołodyjowskiemu z garść ludzi?	Jutro wieczorem jechać do Łodzi muszę	Ksiądz Szymon przyjechał?	Kto mię wołał? zapytał hajduk	Nagroda będzie książęca!	Niech wejdą.	O piątej, przed obiadem	Poczekaj.	Podobno zarobiłeś mnóstwo pieniędzy?	Re-zydent.	Urżnęliby?	Z osiemnastego wieku.	Zawsze wiernie i szczerze, cokolwiek mogłoby zajść
Nie uwierzyłbyś, jeślibym powiedziała, że wrócę do dawnego życia i zacznę pracować. Umiem już tylko modlić się. Nie muszę też na siebie pracować. W miejscu, które mi wskazałeś, znalazłam pieniądze. Ludzie tutaj będą zapewne pytać, kim jestem i będą chcieli dowiedzieć się, co robię, ale nie ma to już znaczenia. Wszystko pozostanie między Bogiem, mną i tobą.	Tak jest, mniej więcej. Na jedną stopę wysokości góry lodowej ponad powierzchnią morza, trzy stopy znajdują się pod powierzchnią; a ponieważ te góry nie są wyższe ponad sto metrów, przeto nie zagłębiają się ponad trzysta. A cóż to jest dla „Nautilusa” zanurzyć się na trzysta metrów?	O milordzie!... nie pocieszę się nigdy...	Nie i nigdy się nie skończy w okolicach wulkanicznych ognie podziemne nieustannie nurtują i podważają ziemię. Już w roku dziewiętnastym naszej ery, według Kasjodora i Pliniusza, nowa wyspa, boska Theja ukazała się właśnie w miejscu, gdzie świeżo utworzyły się te wyspy. Później wpadła pod wodę jak w przepaść, wysunęła się powtórnie w roku sześćdziesiątym dziewiątym i znów zniknęła. Od owego czasu do dni naszych praca plutoniczna była zawieszona. Dopiero dnia 3 lutego 1866 roku nowa wysepka, którą nazwano Wyspą Jerzego, ukazała się śród wyziewów siarkowych przy Nea-Kammeni i tam osiadła dnia 6 tegoż miesiąca. W tydzień później, dnia 13 lutego, wypłynęła wyspa Aphroessa, zostawiając między sobą i Nea-Kammeni kanał dziesięciu metrów szerokości. Byłem na tych morzach, gdy ukazało się owo zjawisko i mogłem śledzić wszystkie jego przemiany. Wysepka Aphroessa, okrągłego kształtu, miała trzysta stóp średnicy, a trzydzieści stóp wysokości. Składała się z lawy czarnej i szklistej, pomieszanej z odłamkami feldspatowymi. Na koniec 10 marca mniejsza wysepka, nazwana Reką, ukazała się w bliskości Nea-Kammeni i od tego czasu trzy te wysepki zlepione razem tworzą jedną i tę samą wyspę.	O nie! przyjacielu Sancho Pansa nie pozbędziesz się nas tak łatwo i jeżeli nie powiesz nam, gdzie zostawiłeś seniora Don Kichota, posądzimy cię, że zabiłeś go, aby ukraść mu konia; krótko mówiąc, musisz wyznać, gdzie twój pan, albo gotuj się iść do więzienia.	Tak, ale gdyby to zrobił inny, nawet nie przyszłoby ci na myśl dopatrywać się w zostawieniu dla mnie samochodu jakiejś specjalnej uprzejmości. Ponieważ jednak zrobił to Paweł...	Znam ja mołojca któren by przemówił w tej chwili i od tej wyprawy się nie wybiegał, ale go nie masz między nami...	Widzę, że pani ośmiela się nie wierzyć w moje nadprzyrodzone uzdolnienia.	Nie jest to tak okropny pensjonat, Aniu. Oto nasza dorożka. Wsiadaj, woźnica zajmie się twoją walizą. O, tak, nasz pensjonat jest w istocie bardzo miłym miejscem w swoim rodzaju; przyznasz to jutro sama, gdy po dobrze przespanej nocy odzyskasz rumieńce. Jest to wielka, szara, staroświecka kamienica na ulicy św. Jana, łączącej się bezpośrednio z Redmondem. Była ona dawniej „rezydencją” wielkich ludzi, ale moda opuściła ulicę św. Jana, a domy jej dzisiaj marzą tylko o lepszych dniach. Są one tak wielkie, że ludzie, którzy w nich mieszkają, muszą dzisiaj przyjmować pensjonarzy, aby je wypełnić. Tę przynajmniej przyczynę gospodynie nasze gorliwie nam wmawiają. Wspaniałe są te nasze gospodynie, Aniu!	Nie jest to zaprawdę moim zwyczajem uchodzić przed wrogiem! Powiedz mi raczej, kto cię skrzywdził, że płaczesz tak żałośnie, a bądź pewna, że potrafię cię obronić i nie ulęknę się żadnego nieprzyjaciela!	Poczekaj chwilkę! Tato nie pozwala mi się zaklinać, ale myślę, że tobie wolno to zrobić. Zanim pogadamy o dalszych sprawach, masz powiedzieć, że... bodajbyś zginął, jeżeli łżesz.	Nie chcesz, Jędrusiu! nie chcesz, mój jaśnie panie synku! aha, to niby ty chcesz, żeby ja nie pił...	Przyśpieszmy więc biegu! Nie myślmy już, czy zatopimy łódkę. Jeżeli nie zdołamy wydostać się na ląd, wszystko przepadło.	Zdaje mi się, że nic panu nie przeszkadza, tylko zgryzoty sumienia i rozpacz w pierwszej swej sile mogą od tego widoku oderwać, i to uczucie przeważyć.	Zdaje mi się, że tutaj nie garderoba chórzystek!	Byliście tutaj, moja babo, i jesteście wtajemniczona w całą sprawę. Jest to tajemnica urzędowa. O tym nie wolno wam ani pisnąć. Nawet na łożu śmiertelnym trzeba trzymać język za zębami, bo was nie pochowają na cmentarzu.	Gdyby mamusia była żyłabyła żyła skarżył się.	Ot, plotłam brednie po swojemu; a teraz położę się. Chodź i ty, Małgosiu	Ech, nie zdaje mi się przeciwnie, wydała mi się tak piękna, gdym ją ostatni raz oglądał.	Nasz okręt to cacko! Zobaczysz, jak to będzie pięknie, gdy nasz grotżagiel poda się wiatrowi i statek z całym swym ładunkiem ruszy do domu. Ale wpierw trzeba popracować!	Modlą się za swoję dobrodziejkę.	Czemuż by nie? Gdybym był tym innym, sam chętnie bym tu służył. Gdybym nie był znał tych dwojga, to niechajby sobie krople kapały ile wlezie... I gdyby to tylko sam Jörgen padł ofiarą, nic by mnie to nie obchodziło. Ale lubiłem Lizę, a ona lubiła mnie także, na Boga, lubiła mnie!	Owo, przyjacielu, powiedzże mi punkt po punkcie swoją sprawę, wedle prawdy: a do kroćset bomb, jeśli zełżesz słowo, zdmuchnę ci tę głowę z ramion i pokażę ci, że przed sądem i wobec sędziów nie godzi się mówić co insze, jeno samą prawdę; dlatego strzeż się dodać co albo ująć. Teraz gadaj.	Czy już wiecie? Pod OłomuńcemOłomuniec (czes. Olomouc) wiosną 1241 r., po spustoszeniu Polski i wygranej bitwie pod Legnicą (9 kwietnia 1241), wojska tatarskie dowodzone przez Bajdara ruszyły w stronę Czech. Król Wacław I (1205–1253) starał się ich odeprzeć w okolicach Kłodzka, a następnie pokonał ich w bitwie pod Ołomuńcem. Po tej porażce Bajdar wycofał wojska i poprowadził je na południe, aby połączyć się z głównymi siłami.!	Och, nie, panie kapralu! Wygodniej na koniu! Zresztą ja nie umiem nabić karabinu, a widzi pan, że umiem jeździć konno.	Na dwór ci się chce to darmo	Jeżeli się gniewacie na mnie, to wychodzę, dobranoc!	To jest zając On mieszka w leśniczówce, u gajowego, który go sobie oswoił i trzyma go w chlewiku. A pan Andrzej stara się go namówić, tego gajowego, żeby wypuścił go na wolność, tego zająca, rozumie się. Bo przecież każdy rozumie, że zającowi lepiej w lesie niż w chlewiku. Zupełnie osowiał	Czuję że byłbym inny, gdybym miał choć ze trzy tysiące rubli rocznie... Nikczemny świat, na którym tacy jak ja ludzie muszą się marnować!...	Nie mogę przestać myśleć o biednej Ruby! Jeżeli to prawda, że ona musi umrzeć, to gotowam uwierzyć we wszelką smutną wieść.	Ach tak? Ciekawym, jakie jeszcze zarzuty spadną na moją narzeczoną, bo sypią się już jaskrawe, na jakie nawet odpowiedzi nie ma.	Ej, jakto? Ale cóż poradzę? Piechotą nie zajdę, a koni nie dadzą. Ot, stary grzyb ze mnie! Trzeba siedzieć cicho, by kto nogą nie potrącił. Raz byłam w twojej dąbrowie po zioła w dzień świętego JakóbaJakób	Juści, wójt trąba, głowy do niczego nie ma i wyprawia takie historie, że posłuchu mieć nie może w narodzie. Żeby choć Antek wrócił!...	Nie. Dwa lata najmniej.	Zetlałe do cna, samo próchno, nic z tego nie postawi, to darmo...	Nie wątpię, ale nie czuję żadnej potrzeby sprawdzać tego osobiście.	Posłusznie melduję, że ja w ogóle nie myślę.	Jest ich tam kilka tysięcy, tych jaszczurów, ale one je strasznie pożerały, cholera, te... jak one się tu nazywają... sharks.	Gadaj prawdę bo ta relacja tak misternie haftowana, iż rzeczy dojść nie mogę... Jeno... gadaj prawdę... nie koloryzuj: wojska rozproszone?	Zbliż się, mój synu Czekałem na ciebie. Niewiele czasu mi zostało, muszę się śpieszyć, a mam ci do powiedzenia rzeczy niezmiernie ważne. Niektóre trzeba będzie zapisać, aby natychmiast podać je do wiadomości publicznej. Gdzie jesteś?	Co się księdzu dzieje?	Rzeczywiście uważajmy, żeby do niego nie wpaść.	Ja, powiadam ci, Beniaminie, byłbym po prostu wniebowzięty. To przecież nie byle co, taki gość, taki szanowny gość. Każdy zechce cię gościć, wyrywać sobie będą ciebie. Król Amarkalo chyba też. Zechciej przekazać im ode mnie najserdeczniejsze pozdrowienia. Gdybym mógł, powiadam ci, to bym tam wyruszył wraz z tobą.	Zimne dziś rano powietrze, Powietrze jakoś nie bardzo bezpieczne!	A to jakim sposobem?	I dlaczego to?	Nie rozumiesz tego, że pan d‘Artagnan był moim przyjacielem i miał we mnie powiernicę?	Ależ nie mogło być inaczej! przybyło do nas właśnie dwóch panów angielskich.	Mówił, że pan kocha bardzo piękną i wykształconą panią, mężatkę, ale że pan obiecał matce ożenić się, że pan jest dobry i delikatny, że ojcu pana pusto i samotnie w domu, że potrzebuje opieki i starań, i towarzystwa na starość i że mnie polubił	Gdzie tam wujenka Szczerkowska od dawna i dobrze zna stosunki jarzębowskie i twierdzi, że to tylko polityka cioci Jarzębowiczowej.	Nie mogła znieść tej kompromitacji i poprosiła mnie, bym pozwolił jej wyjechać w podróż.	Źle pani robi. Pozatem nie pamięta pani tego, co jej mówiłem wówczas w Koszołowie.	Cicho! Nic o tym. Powiesz Fredrowi, żeś mnie zdybał w Lesku, gdziem przyjechał do wojewody wołyńskiego, nie zastałem go w domu, tyś zabrał tam ze mną znajomość, a żem znał twego ojca, żem krewny Mężykówny, pierwszej żony jego, przyjechałem do ciebie w gościnę.	Właśnie to chciałem ci zaproponować	Tak, milady, zwyczaj ten zachowujemy nie dla galanterji, lecz przez ostrożność, i w czasie wojennym przybywających cudzoziemców odprowadzamy do hotelu dla nich przeznaczonego, ażeby, do czasu zasięgnięcia o nich pewnych wiadomości, zostawali pod nadzorem rządu.	Posłuchaj dalej. Otóż listy zostały tutaj, ponieważ do pokoju weszła Michalewska. Leszek zapytał ją, na którym cmentarzu pochowano ową dziewczynę, o której tak rozpaczliwie pisze w swoich listach. Oczywiście Michalewska była zdziwiona i wyjaśniła mu, że dziewczyna żyje. Powiedziała mu też, gdzie ją może znaleźć. Możesz sobie wyobrazić, jakie wrażenie ta wiadomość na nim wywarła. Dostał ataku nerwowego czy czegoś w tym rodzaju. Potem jak nieprzytomny pobiegł do stajen zaprzęgać konie. Nim odjechał, ledwie zdążono przynieść mu futro i czapkę. Pojechał w stronę Radoliszek, oczywiście do owego nieszczęsnego młyna, gdzie jak ci wiadomo, mieszka owa Marysia.	Mój synu służę prawdzie, tylko prawdzie i z niej czerpię siły. To wszystko.	O to, czy mają waszej dostojności pokazać dary, przeznaczone dla faraona, czy tylko oddać przesłane dla was	Poszedł sobie, jak tylko zobaczył, że wchodzę do sali balowej, by pana zawiadomić.	W tym jeno trudność, jak by ją w tamte strony w dzisiejszych niespokojnych czasiechw czasiech słowo honoru., że ją bezpiecznie doprowadzisz.	Właśnie, że z dobrej krwi... Oni podobno dla zysku sprzedają nawet piękniejsze ze swych kobiet. Sprzedają je na południe... zemindarom (obszarnikom) i tym podobnym ludziom z Oudh.	Bo... bo ze wstydem wyznaję, cierpiałem na morską chorobę.	Na chwilkę. Niech pan sobie wyobrazi że dopóty dokuczałem naszym panom bratomnaszym panom bratom... jedziemy do mnie.	Powiedzcież mi czyj chłopiec jest?	Swoim własnym kosztem i mam nadzieję zyskać tysiąc dukatów za pierwszą edycję, której każę wybijać dwa tysiące egzemplarzy po sześć realów.	Mój kochany Przecież przed chwilą hrabia powiedział nam, że największą mądrością są słowa:	Ale właśnie w tej chwili pan Noirtier pragnie pomówić z panem Franzem d’Epinay o ważnych sprawach.	Tak, tak, obojętna tłusty, pachnący środek kosmetyczny używany dawniej do smarowania włosów dla nadania im połysku i miękkości. ujarzmioną czuprynę.	Co? On? Ten Szwab z procederemproceder (daw.)	Niech go Krzysia kocha!	Czy ja wiem?... Poproś panny Malinowskiej... może pozwoli...	Czy wie pan, Pencroffie, ile kłosów może wyrosnąć z jednego ziarnka?	Dobrze Eminencjo! a co potem?	Teraz trudno mi mówić, może pan zadzwoni później...	Baron obraził go publicznie.	Czy widziałeś wnuczkę Malahudy?	Dla kotów, milordzie.	Zimno mi, zimno, zimno...	A niech cię szlag trafi! Kto ci każe zaczepiać dziewczyny? Kto?	A co powiedział?	Pocałowałeś mnie, Tomku?	Przed światem.	„Pokorny sługa, James Laurence” rzekła Amelka bardzo przejęta listem.	11 kompania marszowa...	A ile kosztuje bilet?	A któż mu zabroni?	Będę czekał.	Dlaczego nam?	Dlaczego? powiedzcie no wyraźnie Wilczek.	I cóż?	Ir kas mane baugina, tai šitai, jog turbūt pavojus yra tikras, jeigu mane poni persergsti, nors aš ir negaliu suprasti kame tas pavojus.	Jezus Maria! Tomek, masz rację!	Mais qui risque trop, aussi n’a rienMais qui risque trop, aussi n’a rien (fr.) odrzekł Trestka zły.	Morze, rzeczywiście	Niku	O Maria Częstochowska, ratuj!	O bankructwach ostatnich.	Ogórkowe widocznie czasy	Pan dziedzic? Jaki pan dziedzic?	Podsłuchiwałeś, szpiegu?
Kroćset diabłów! Stara wiedźmo, zostaw mnie, daj mi żyć, jak mi się podoba albo stąd zmykam! Już dość, że mi kopiesz dół co rano, przynajmniej nie kop mi go wieczór...	A bo te oszukańce dają mi tylko piętnaście złotych, a wełniak całkiem nowy! Tak mi potrza pieniędzy, że dziw się nie skręcę...	Nie ma potrzeby To przesąd; i wszystko, co o tym pisali Serapian askalonita, Antyfon, Filochorus, Artemon i Fulgencjusz Plancjades, to jeno szczery zabobon. Toż samo powiedziałbym o lewej łopatce krokodyla i o kameleonie, z przeproszeniem starego Demokryta. Toż samo o kamieniu Baktrianów, nazwanym Eumetrydą. Toż samo o rogu Hamona. Tak nazywają Etiopczycy kosztowny kamień o barwie złota i kształcie kła dziczego, jakoby róg Jupitera Hamońskiego, twierdząc, iż sny tych, którzy go noszą, są prawdziwą i nieomylną wyrocznią bogów. Być może ów róg mają na myśli Homer i Wirgiliusz, wspominając dwie bramy snów, którym się polecałeś. Jedna jest z kości słoniowej, którą dostają się sny zmącone, zwodne i niepewne, jako przez kość słoniową, choćby była nie wiedzieć jak wyszlifowana, nic nie można widzieć: jej zbitość i nieprzejrzystość przeszkadza wniknięciu duchów widzenia i przyjęciu widzialnych przedmiotów. Druga brama jest z rogu: przez którą wchodzą sny pewne, prawdziwe i nieomylne: jako poprzez róg, dla jego odblasku i przezroczystości, ukazują się wszystkie przedmioty jasno i wyraźnie.	Cieszę się, bo on taki samotny. Dobranoc, droga mamo. Jakże to niewypowiedzianie miło mieć cię tutaj	Jakby to było dobrze, gdyby tu, u nas, był ktoś żywy! Naprawdę żywy! Nie tak na niby jak Krakowianka albo inne lalki. Tak bym chciała mieć kogoś, z kim można by się bawić! Naprawdę bawić! Chciałabym, żeby ten ktoś żył, biegał, skakał!	Kazałbym go powiesić, alem sam żołnierz i odwagę a fantazję cenić umiem... Przy tym to szlachcic wysokiego rodu... Każę go rozstrzelać dziś jeszcze.	No tak, nazywamy go przecież w ten sposób	Zapal go płomieniem!...	Znasz go pani zatem?...	Ha, nie wszystko w życiu jest różowe Zrobiłeś tak brutalnie „w prawo zwrot”, że musiałeś stracić poparcie prasy liberałów, o wiele silniejszej niż dzienniki ministerialne i rojalistyczne. Nie trzeba nigdy przechodzić z jednego obozu do drugiego, nie usławszy sobie dobrze łóżka, w którym by się można pocieszyć po przypuszczalnych stratach. W każdym wypadku roztropny człowiek naradza się z przyjaciółmi, przedstawia swoje racje, doprowadza ich do tego, że doradzają mu jego zaprzaństwo; stają się wówczas wspólnikami, ubolewają nad nim i wówczas można się porozumieć jak Natan i Merlin ze swymi kolegami, co do wymiany usług. Wilki nie zjadają się wzajem. Ty okazałeś w tej całej sprawie niewinność baranka. Musisz pokazać zęby nowemu stronnictwu, aby wydobyć zeń jaki kąsek. Obecnie z konieczności poświęcono cię dla Natana. Nie będę ci ukrywał hałasu, zgorszenia i krzyków, jakie podnosi twój artykuł przeciw d’Arthezowi. MaratMarat, Jean-Paul (1743–1793)	Nie, Najjaśniejszy Panie, bo to zapowiadałoby tylko siedem lat żyznych, a siedem głodu, a za panowania tak przewidującego króla, jak Najjaśniejszy Pan, nie musimy lękać się głodu.	Jeśli groźby nie posłuchają! podpalić! Gdy zobaczą ogień, serce im zmięknie, bo się przekonają, że nie pofolgujemy!	Wypędziłem... ale ona poszła, ani się obejrzała, poszła i ani mi słowa jednego nie powiedziała na pożegnanie, poszła do teatru, na komedjantkę, pomiędzy bandę łobuzów i ladacznic, rzuciła mnie, ojca, dla nich... A niegodziwa, niegodziwa, niegodziwa! Wypędziłem... a ona przez cały czas nie napisała do mnie nawet słowa jednego! Cztery miesiące! Dobrze, że jesteś kawalerem, dobrze, że nie masz dzieci, nie znasz więc tych cierpień, jakie sprawiają one ojcom... Cztery miesiące sam, w trwodze ciągłej o nią, otoczony upokorzeniami, a!.. a!..	Pomyślałem, że mogę wam się przydać i wróciłem najszybciej, jak mogłem.	Poruczniku, czy dobrze mi się wydaje, że chcesz wiedzieć, kim jest człowiek w czarnej pelerynie?	Co powiem, a czego nie powiem, to moja rzecz. I to nie należy do sprawy. Teraz chodzi o was. Otóż przyjmujemy do wiadomości, że zgadzacie się ułatwić nam zbadanie waszej prawdziwej czy fałszywej niewinności w tej sprawie. Sprawdzimy wasze alibi, zetkniemy was z tymi, którzy mogą coś wiedzieć, a tymczasem wy musicie znowu zapuścić zarost. I zastrzegam, że obowiązani jesteście stawić się na każde wezwanie. A jeżeli przyszłaby wam ochota... wyjechać, to pamiętajcie, że partja ma dłuższe ręce, niż wy nogi.	Juści... powiadali o tym... hale Niemcy naród inszy, uczony i zasobny, handlują wespół z Żydami, a krzywdą ludzką se pomagają... a niechby tak po chłopsku z gołymi palicami chytały się ziemie, to by i trzech siewów nie przetrzymały... i co do jednego wykupiły... W Lipcach ciasno, duszą się ludzie, a tamten ma tylachna pola, że ugorem prawie leży...	O! gdyby nie to, że się tak śpieszę gdybym za kimś nie gonił!...	Teraz wiemy już dlaczego Comstock Bell ożenił się Tajemnica obandażowanej ręki również nie jest więcej tajemnicą. Comstock Bell nagle przestał pisać listy i zabrał się do maszyny do pisania, tak że w czasie jego nieobecności mógł się posługiwać agentem, który prowadził nadal korespondencję za niego. Musiał znaleźć agenta, któremu mógłby bezwzględnie zaufać. Ożenił się z Verity Maple, która też do dziś dnia pisuje mu listy z różnych stron Europy, przelotnie podróżując tu i tam, być może, że nie siedząc w hotelu dłużej aniżeli parę godzin przy śniadaniu, natomiast korzystając ze sposobności, aby zabrać ze sobą parę arkuszy papieru listowego z nagłówkiem hotelu.	Zastanów się, Valentine Zastanów się, bo łuski spadły mi już z oczu; to było szaleństwo, że tu przyszedłem. A ty, czy aby na pewno jesteś w stanie myśleć trzeźwo, najdroższa?	Ach! żebyś pani wiedziała! Na popisach to nic uderzyła pierwsze takty. zdawało mi się, że Hela krzyczy... Krytyka, pokażę pani, co napisali o mojej grze. Cóż z tego? zmuszono mnie wyjść zamąż, środków nie miałam do dalszego kształcenia, a brakowało mi tylko techniki. Teraz ją mam, zdobyłam sześcioletnią pracą, czekam tylko sposobności Zapomniała o dzieciach, o mężusiu, nawet kuzyna nie wspominała, wstrząśnięta zapałem. Miała oczy pełne łez, grzywka się jej rozwiała, podkreślenia oczu rozmazały łzy, nie pamiętała o niczem, marzyła głośno o triumfach i sławie. Zniknęła jej dziecinna wesołość, oczy błyszczały ogniem, rosła jej dusza i obnażała się, pokazywała swoje wnętrze. Rzucała pioruny oczyma, jakby stały przed nią całe tłumy słuchaczów. Uśmiechała się omdlewająco, upojona muzyką, którą słyszała dusza, olśniona brawami, wstrząsana dreszczem ekstazy.	Ach! paneczku złocisty! biedne człeczysko wołał jeść, a gdy się od piętnastnu dni nic w gębie nie miało...	Ależ kiedy się nie daje	Byle, wiadomo, chrześcijanin Nie powiesz przecie, że pomogłaby Żydu!	Byłoby to bezcelowe. Zresztą jest z nim stangret. W oczekiwaniu na twój powrót nie powziąłem żadnej decyzji. Zastanawiałem się jednak nad sytuacją i doszedłem do pewnych wniosków. Jeżeli pozwolisz...	Każda kobieta może wyjść za mąż, a przynajmniej ma wielbicieli. Miała ich i panna Cecylia, nie dawniej nawet jak przed dwoma laty.	Nie bój się: ja ci pokażę.	Nikt nie pisnął Za taką panią musiały służki iść i czeladź i kapelan i rzemieślnicy, i zbrojni... Na dworze wszyscy dla miłości jej poczęli bełkotać i szwargotać. Urodził się książe, pierwsze słowo co rzekł do matki a ona do niego,	No, jak to? Że nam stancję zamknęli...	Ona nie kocha się w nikim?... Istotnie byłoby to ciekawe! Ale na czym profesor opiera swoje przypuszczenie?	Wspaniale. ImięJak się nazywasz?	Wszyscy obywatele Devonshire dzielą pańskie zdanie Nauka, ZabobonyŻadna okolica nie wzbudza tak wielkiego przywiązania w swoich mieszkańcach, jak ta właśnie.	A ja. Codzień ranieńko ją budzę, pacierze z sobą mówić każę, a potem do wszelkiej roboty gnam. Tylko po wodę do rzeki nie przykazuję, bo do tego ona już nie silna... ale do czego tylko silna, to i musi robić...	A pilnuj się z Bogusławem! pilnuj się, bo z nim niełatwo!	Piłem ci ja wodę z Gungi (Gangesu), co się zmieści, aż mi brzuszysko napęczniało. Nabawiłem się ino biegunki, a nijakiej tam siły mi nie przybyło.	Teraz wychodzą aż dwa „Robotniki”, ale jeden rzadziej od drugiego i już ich nikt prawie nie ciekawy. Przychodzi tu chłopczyna, co sprzedaje, powiada, że żadnego obrotu nie ma, choć tę bibułę teraz za darmo dostaje. Nie ma kto kupować!	A bez nich jesteście niczym Nie pozwolą wam...	A do stajni nie zaglądaliśta?	A oważ dzieweczka, która cię nałęczkąnałęczka (daw.)	A teraz pełzaj powoli ku schodkom... płachtę odepnij... cicho... któreś się rusza.	Ach! Jaki ty jesteś niecierpliwy! Zrobiłem to, co najlepsze było w tym wypadku. Ty wiesz, że zawsze miałem poszanowanie dla władzy prawowitej...	Acha! Dobrze! Baśka! Baśka! A na czyjej głowie były konie przez całą drogę?	Ale... ale... Brawo Yung!... Brawo Wokulski!... Klacz idzie jak woda!... Brawo!...	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Da Bóg, nie będzie imć pan Rzędzian na moją niewdzięczność narzekał	Dobrze. A twoja żona niech zobaczy, co jej potrzeba z bielizny i odzienia, i da mi znać.	Fachowcem nie jestem	Gdzie ty się gapisz, kiedy z tobą rozmawiam?	Ihre Dokumenten, wasi tokument? Ja fidzieć, jak siedzieć nicht fahren, tylko siedzieć, pić, furt pić, Bursch!	Ja nie wymawiam. Ale on, Wasilka, ciągiem nad tym rozmyśla. Mnie mówił i innym. Zapytaj Zoni albo i Agaty.	Jak powiadasz?	Kiedyż i gdzie mogę się z nim rozmówić?	Nie ma tam po co jechać Medyk książęcy zaręcza za jego zdrowie; jest tam pan Suchodolski, pułkownik księcia DominikaZasławski-Ostrogski, Władysław Dominik (1618–1656) maligna, brak przytomności. nie opuszcza, to dla niego lepiej.	Nie pójdziecie jutro do szkoły	Nie.	Nudzę się.	O, Bazyli jest najlepszym człowiekiem pod słońcem, ale wydaje mi się nieco filistremfilister (pogardl.)	O, już będzie z pięć niedziel, jak pojechały.	Przekona się pan w najbliższych dniach, Helderze Niech sobie Bell pracuje nad swoim własnym ocaleniem, a pan pracuj nad swoim.	Przez litość! postaraj się o trochę wina i oliwy; umieram.	Przypuszczam, że skłonił panią, dowodząc, że sir Karol chętnie poniesie wydatki na rozwód.	Tego nie można powiedzieć!	Teraz musisz się wykąpać, a ja pójdę do obórki po mleko. Potem spotkamy się w izbie, zjemy kolację i odpowiem ci na to, o co zapytasz.	To je otwórz... tego ci nie bronię!	Zapewne pani namyśliłaś się i chcesz odjechać. Czy zgadłem?	A mimo to miało miejsce włamanie, miał miejsce mord, a do tego trzeba jakiegoś powodu.	Ale strasznie posiwiał	Co? Prawdziwy?	Czego tam chcecie?	Cóż mu jest? hm?	Cóż to znaczy: zbytnią gorliwość? Czyż my grzeszni ludzie możemy w ogóle...?	Daj kurze grzędę, ona: wyżej siędę!...	Dlaczegóż to, jeżeli łaska?...	Drugą połowę procentu otrzyma pan w połowie stycznia	Dwie nieduże i kuchenkę. Ciasne, ale niczego.	Herbata dla lalek	I to wystarczyło?	Jakich wam znowu gołębi?	Jakiém prawem?	Jakże teraz? Zostaniesz sama w domu?	Jedz spokojnie, Grandet Pogadamy. Czy wiesz pan, co warte jest złoto w Angers, dokąd zjechali bankierzy, aby je kupić dla Nantes? Posyłam tam złoto.	Nic wielkiego, można spać przy takim kłopocie, kto mu dowiedzie?	O ni! Ile razy będzie wielmożnemu panu potrzebna, ja ją sam zawiodę; ale żeby kto zaś z miasta	Otóż to właśnie!	Pan komendant przy łożu.	Pan tutaj? Czego pan żądasz ode mnie?	Pokaż no pan ten zegarek	Polityka	Religia zaczęła nagle. Wyprztyk drgnął i wrócił do rzeczywistości. zespół wierzeń i rytuałów oparty na mistycznym związku jednostką a. grupą z mitycznym przodkiem zwierzęcym lub roślinnym, czasem zjawiskiem przyrodniczym. do BuddyBudda (sanskr.: oświecony), właśc. Siddhattha Gotama (ok. 563–483 p.n.e.)	Rychłego powrotu...	Sahibiesahib (ar.) przemówił	Swoją drogą to diabeł jest... i niebezpieczny całą gębą przeciwnik!	Tak, panie kapitanie.	To nowa twa stolica, królowo Azji	Trochę wina! Tym lepiej. Chcesz białego czy czerwonego?	Umarła. Przed czterema laty... na gruźlicę.	Uuu!	Wypoczął pan, panie Stefanie?	Zatem pani odrzucasz moją opiekę, którą ofiaruję jej pod wpływem próśb księcia i dbałości o honor nazwiska?	Zgadłeś waszmość.
I przyszło wreszcie do tego że pasterz odszedł, pędząc swe kozy przed sobą i skierował się przez pola Estramadury prosto ku portugalskiemu królestwu. Ale i Toralvie nie brakło sprytu, domyśliła się wszystkiego i zaraz tedy za nim w pogoń bosa, w jednej ręce trzymając trzewiki, a w drugiej kij podróżny; na szyi zawiesiła woreczek, gdzie, jak powiadają, to kawałek zwierciadła, to pół grzebienia, więc i pudełeczko z różem i inne cacka do upiększenia miała. Ale co miała, to miała, mnie to nic nie obchodzi. Koniec końcem, pasterz Lopez Ruiz ze swoją gromadą kóz przybył nad brzeg Guadyany w czasie, gdy rzeka ta ogromnie wezbrana była, duża jak ojciec i matka razem, a w stronie, gdzie pasterz znajdował się, właśnie nie było ani statku, ani czółna nawet, ani żywego ducha, aby przeprawić jego i trzodę. Umierał więc biedak z niepokoju, bo czuł Toralvę tuż za sobą, która by go do wściekłości doprowadzić mogła płaczem i krzykiem swoim. Na koniec jednak, patrząc się na wszystkie strony, dostrzegł przecież rybaka, który miał małą łódkę, ale tak małą, że w niej tylko jednego człowieka i jedną kozę pomieścić było można. Pomimo to jednak, w pośpiechu zawarł z rybakiem umowę o przeprawienie siebie i swoich trzystu kóz. Rybak tedy przyprowadził statek i przewiózł jedną kozę, powrócił i przewiózł znów drugą, powrócił znów i przeprawił trzecią. Wreszcie, panie liczcie dobrze, bardzo proszę, ile rybak przeprawia kóz, gdyż ostrzegam was, że jeśli choćby o jedną tylko pomyłka zaszła, cała historia się kończy i diabeł wie tylko, gdzie jej wątku szukać by potrzeba. Otóż ponieważ przeciwny brzeg rzeki był bardzo śliski i pełen błota, każda przeprawa rybaka i kozy trwała dość długo, ale jednak, że szło jakoś tam powoli i rybak przewiózł znów jedną kozę i jeszcze jedną, a potem jeszcze jedną znów...	Sahibowie nigdy się nie starzeją. Gdy są dziadkami, tańczą i bawią się jak dzieci. To chwackie plemię!	Widzisz, Haneczko, chciałem ci coś wyznać. Odgadłaś od razu, że nie bez powodu skierowałem rozmowę na te sprawy. Chciałem ci się przyznać do czegoś, co jak cierń tkwi w moim sumieniu...	Baliśmy się, aby jaśnie pani nie powiedziała o tym panu ministrowi Mosca. Biedny Ferrante jest taki dobry! Nigdy nie zrobił nikomu nic złego, a na śmierć skazali go za to, że kocha naszego Napoleona.	Źle byłoby, gdyby tak sądził Ale pan, który jest, jak właśnie powiedziano, jednym z wodzów partii katolickiej w departamencie, pan powinien wiedzieć, że wasz Bóg niegdyś w wiekach biblijnych miał żywe upodobanie do ofiar w ludziach i że woń krwi była mu miła. Cieszył się rzezią i lubował w pogromach. Taki był charakter jego, panie de Terremondre. Był chciwy krwi, jak pan de Gromance, który, jak rok długi, stosownie do pory roku, strzela sarny, kuropatwy, króliki, przepiórki, dzikie kaczki, bażanty, cietrzewie i kukułki. Brał na ofiarę winnych i niewinnych, wojowników i dziewice. Zdaje się, że bardzo smakowała mu córka Jeftego.	Widzisz, hrabio, że ze mną żartów nie ma. Powiadam, że ożeniłem się z pańską siostrą. Przedwczoraj odbył się nasz ślub. Co hrabia o tym sądzi?	Ach, widzę, niestety! że nie możesz pan nam przebaczyć mimowolnego współudziału w ostatnim wypadku. Musimy więc z żalem wyrzec się przyjemnego towarzystwa i życzyć panu szczęśliwej drogi! Niech Bóg ma pana w swej opiece!	Czemu byśmy nie mieli skończyć tak, jak należało zacząć: ukryć oczom wszystkich naszą miłość i widywać się potajemnie?	Sądziłem że po naszéj ostatniéj rozmowie będziesz tak łaskaw, w interesie własnym téj nieszczęśliwéj, z nią pomówić. Ona tu nie ma co robić, a przyznaję się, że mnie zawadza i pobyt w Rzymie mi zatruwa.	To prawda Mówiłem, że tajemnica nie moja i że nie mam prawa jej zdradzić. Ale teraz sir Henryk przekonał się, że to nie był spisek przeciw niemu...	Jędruś jest... Jędruś, żeby chciał, to mógłby się ożenić nie z taką, jak Orłowska. Młody jest przecie, wykształcony, bogaty.	Myśli są niby ptaki; zrywają się z gałęzi, aby usiąść na drugiej, ale padają daleko, daleko, daleko... bo już w locie spostrzegłszy wynioślejszy wierzchołek, wirują dokoła niego, nim spostrzegą, że i tam odpoczynku niema... Kiedy mnie pan zaznajomi z narzeczoną?.. chciałabym ją poznać jak najprędzej. Stef mówił, że taka piękna!..	Podstęp, Zdrada, Świętoszek ozwałem się po długim milczeniu nie chciałem jąkać się, lecz słowa grzęzły mi w gardle	Czekałem patrząc w lufy uniesione, którymi najeżony był jego pancerz. Na salwę czekałem w tłum, który w osłonę rozbitych tramwajów, wozów, aut, do góry kołami leżących na grzbietach jak chrząszcze, cofał się, bez popłochu, czujny i, jak mi się zdało, gotowy do skoku w chwili, gdy zabłyśnie w lufach uniesionych ogień. On czekał. Jakby się zadumał...	E, to nic wielkiego. Możemy się obejść bez Pedra. Interes mojego szefa da się załatwić w ciągu dziesięciu minut rozmowy z... z drugim prawdziwym Panem. Przez spokojną rozmowę!	Historię ducha opowiadam, który wędruje kędy chce i postać bierze coraz inną, kryje się, milczy, ale wraca, jak marnotrawny syn lub ojciec, co syna rzucił niemowlęciem, światami błądzi jako żebrak, żołnierz czy kupiec albo błazen, a wróci kiedyś, poda znak, zapuka w szybę, prześle list, snem wzruszy ciemnym lub podpowie słowo, lub czyn, lub tylko gest, i tak w nieodgadnionych głosach sierota znajdzie swój rodowód.	Ależ cóż znowu, dzieci tam chodzą. Niech się pan nie boi... ze mną się nic złego panu nie stanie.	Jak kto chce Co na tym świecie jest prawdziwe? Czy zastanawiał się pan nad tymi materiałami?	Daj Boże! jakim ty tonem to „daj Boże!” Jezus Marya! Ty tak mówisz, jakby kto inny powiedział: „Niech ich dyabli wezmą!” Złość, choroba, męczarnia! Na kolana tobie upaść, ręce złożyć i z płaczem modlić się, aby Pan Bóg ich serca nam przywrócić raczył. Na kolana padnij! Na kolana...	Jak to, Karolino, tyś jeszcze nie ubrana?...	O, to dobrze będzie nam weselej we troje, a panna Orecka odetchnie trochę naszym powietrzem. Postaramy się, żeby w ciągu tego tygodnia, przeznaczonego na wakacje, nabrała rumieńców.	Wzbraniam się przyjąć od ciebie obronę mego jestestwa. Nie jestem lękliwy. Kimkolwiek jest Mangro, mogę porwać go i mózg mu rozbić na skałach... jeśli tego zajdzie potrzeba.	Ba! Pan hrabia bardzo go lubi, waszego pana Moreau Ale wiesz pan, jeżeli chcecie, abym wam dał dobrą radę: każdy za siebie. Dosyć mamy roboty z tym, aby myśleć o sobie. Róbcie, o co was proszą, tym bardziej, że z jego ekscelencją nie ma żartów. A potem, rzecz pryncypialna, hrabia jest dobry pan, nieskąpy. Jeśli mu usłużycie tyle on wam odda tyle	Nie. Od całego tego wypadku z Benedettem czuję się ośmieszony i nie wychodzę z domu.	Babka ma bardzo bujną wyobraźnię Co prawda, podobne przejścia nie należą do najprzyjemniejszych, szczególnie z takim człowiekiem. Czy wie pan, co on teraz robi? Po całych dniach strzela z pistoletu. Podobno, że niklowe pieniążki rozbija kulą w powietrzu.	A jakże. Prócz tego dziś spodziewamy się jakichś wielkich gości, bo pokoje górne wyprzątają, a wieczorem ma być bankiet w zamku. Wątpię, Michale, czy się dziś do księcia dostaniesz.	Cóż się stało?	Jadę dziś do Włoch i Bóg wie, kiedy wrócę chciałem wam powiedzieć: Bądźcie zdrowi! Śmierć tego dziecka dotknęła mnie więcej, niżem się spodziewał...	Mój ojciec wie, że każda kopiejka to jest ciężko zapracowana kopiejka...	Pani się ze mnie śmieje?	Wszakże doktór Poleski przed dwoma laty się zastrzelił!	Kiedy chłop nie zdąży przed wylewem zebrać z pola, żona mu pomaga. Ona pomaga mu też doić krowy, nosi mu jadło za dom, myje go, gdy wróci od pracy. Stąd urosła wiara, że kobieta może ulżyć kłopotów mężczyźnie.	Małgosiu, jest tu do ciebie zapieczętowany list. Jakie to dziwnie! Teodorek nigdy nie pieczętuje	Nie bądźże złośliwą, tym bardziej że nieoceniony Władek oddał mi wielką przysługę w pewnym interesie. I gdybym znalazł pieniądze...	Nie rozumiem mości książę jak gdybyś mówił po polsku: (C’est du polonais pour moi).	Nie umiem ci dziękować, moje dziecko Rano i wieczór będę się modliła za ciebie, odmawiając modły za podróżnych. Gdybym umarła, Eugenia zachowa ci ten klejnocik.	E... rozsuń się ta!... Niechże idą, aby chyłkiem po podcieniu, a wedle pałacu...	Jak to? Przecież on ucieknie.	Nic! Popatrz na swoje ręce! I na buzię! Co się tak lepi?	O! boś ty już nie syn erumanselów tyś gadzio jak oni krwią i sercem, tyś także nasz nieprzyjaciel, kiedy nad niemi masz litość!	To jeszcze nie wiadomo, mój jegomość!	Za sobą samym idź, lordzie! Byłeś niegdyś władcą, od wieków najpotężniejszym: zechciej nim stać się jeszcze i teraz...	Na rozkazy... ale pozwól, że nie stanę, bo nie mogę.	W świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być z daleka od Europy i cywilizacji fabrycznej, mam tego bagna już dosyć, duszę się w nim, tonę, umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem, a chcę żyć i dlatego wyjeżdżam. Zaczynam życie na nowo, po ludzku.	Co to było twoim zdaniem?	To mi przypomina jedno zajście. Było to u Migurskich w Sieradzkiem...	Mnie łaski wyświadczyć nie można. Stoję daleko poza tym wszystkim, co wy łaską, litością albo krzywdą nazywacie. Chcę być wolnym przez wolę swą, której ty jesteś narzędziem.	Nie masz święceń, bom słyszał, żeś sam o tym mówił, jakoże więc odpuścisz mi miesiąc czyśćca?	Zaczynają gadać że pan musi mieć bardzo zatwardziałe serce, aby odrzucać duchowną pomoc tego świętego człowieka.	A kajże to Michał?	A to Stanisław, rotmistrz kaliski który spod Ujścia wprost jedzie.	A z Zosią? Bo jak mnie Bóg miły, lubomlubom (...) obiecał (daw.)	Hola a cóż ty sobie wyobrażasz, serdeńko? To są barany o długiej wełnie. Jazon z takiego ściągnął swoje runo. Godło domu Burgundzkiegogodło domu Burgundzkiego	Jak chcecie	Juściż, taki pałacu by spalić nie powinni, trochę obojętnie rzekł Sieniński	Mówią tak prawdopodobnie bywa u niej jeszcze. Ludzie przestali już wierzyć, że konkury te doprowadzą do czegoś.	Mówiłem wam, że tak będzie.	Nawet nie rozumiejąc?	Nie jestem więc wszechwładnym? zapytał.	No to można ich wypuścić.	No, sam chleb to prawie na Wielki Piątek; zjedzże krupniku razem z nami, na zdrowie ci.	No, to musiałeś sobie nieźle podjeść u tego księcia!	W życiu nie strzelałem.	Dziwna rzecz, jak ja mało wierzę w szczerość ludzką... Tak mi trudno uwierzyć, żeby ktoś, prócz cioci, był mi prawdziwie życzliwy.	Niech ksiądz chwilkę zaczeka. Ktoś mógłby nam przeszkodzić w najbardziej zajmującym miejscu, a szkoda byłoby; zresztą po co ma kto wiedzieć, żeś tu był.	Co ten człowiek może wiedzieć, doktorze, niech pan ratuje mi syna!	Tak cóż chcecie, Niemiec mądrzejszy jest od Słowianina, Niemiec małpę wymyślił! Ale my i tak ich pobijemy.	A czy jadłeś pan co przez ten cały czas?	A skąd wiecie, co ja znam?	Choćby jutro. Jest on już od dwóch tygodni w Grenobli.	Ha, złodzieje, ludojady, ha! basałyki! Do nogi was wytłukę, szelmy parszywe! Poznajcie rycerską rękę!... Ludzi uczciwych po nocy napadać! W chlewie szlachcica zamykać... ha! łotry! W pojedynkę ze mną, w pojedynkę, albo i po dwóch! Chodźcie no sam! ale łby zostawcie w gnoju, bo poucinam, jakom żyw!	No i co?	Panie mój czemu piszesz o takiej porze? Czemu zapisujesz mi cały majątek? Czyżbyś mnie opuszczał?	Panienka jest okropnie dumna! Sie ist verlobt mit Herrn von Glembocki aus StrukaSie ist verlobt (...) Struka (niem.)	Tak jest. A teraz od księcia.	A macie pieniądze?	A on?	A więc przyjmuje pan	Bez przerwy, bez przerwy	Chwała na wysokości Panu!	Dawniej często obierałam kartofle	Dokąd, panowie granda?	Drogie dziecko! Cesarz Portugalii zaliczony być chyba musi do pierwszej partii biesiadników!	Dziwny gust!	Frejda!	I pewniebyś krasawico całe życie pragnęła zostać nad jego brzegami?	Kali do nich powrócić.	Kto zrobił?	Moje dziecko, ja cię proszę, żebyś pojechała.	Nieprawda, mówię wam przecież!	O, z pewnością!	Słuchajmy pomysłu pana Porthosa!...	W Księdze Hioba!	W takim razie jesteście oboje potwory! gwałtownie. Tunia.	Wyrzuty sumienia ciągnął Comstock Bell	Właśnie.	Właśnie. Więc pan hrabia jedzie na dwa dni do Presles.	Z panem Bohuszem?	Znam...	Zobaczymy.
Nie mogę jeszcze teraz odpowiedzieć na to pytanie, ale nastąpi to później może.	O co się tu gniewać? Takie rzeczy się robią, wiele to naszych ludzi spod sądu wojennego cało wyszło, a politycznych też niemało, jeno że tam nie bardzo mają czym zapłacić. Ale dziedzic z Mraczyńców nie pożałowałby i dwudziestu tysięcy. Zgubi on syna! Że mnie nie wierzy, to jest jego zaślepienie, ale on też nie wierzy, żeby sąd można było kupić? Zanadto on tych złodziejów szanuje. To mnie dziwi. Zgubi syna, jak nic...	Czy to była też sztuka czarnoksięska?	Do stu par diabłów! To ja na musztrę mam jeżdżać pod Grodno? Ja musztry nauczny. Lepiej chyba Żydom gnój spod kóz wyrzucać... Abo babę pojąć, żeby człowiekowi znaki obdarła i kopyścią po łbie praskała.	Kto by to rzekł, że komisarzami pokojowymi jesteśmy!	Przed katem Wiedz zatem, że jestem zaręczony z inną. Cóż, zadowala cię to?	Tak tu! bliżej ciebie Juljo! I za to cierpienie Tentala, taką otrzymałem zapłatę.	Tak? Więc aśćaść (daw.) (chciał przez to powiedzieć „Czy jesteś jakobitą?”, gdyż w razie obywatelskich niesnasek każde stronnictwo przywłaszcza sobie miano zacnego).	To już koniec, Pedro... ci przeklęci Indianie, ranili mnie śmiertelnie.	To niby znaczy, żeś to waćpan powalił Gustawa Adolfa?	W każdym razie jestem twoim wrogiem, a jeżeli trzeba będzie, to i wojnę wypowiem!	Jak to, co się stało? Wyszła za niego za mąż. Bawi, o ile wiem, teraz na Uralu. Jest inżynierem.	A wszystko na to tylko, aby się dać potem poćwiartować przez tych podłych Afganów! Nie zdaje mi się, żeby do tego było zbyt dużo kandydatów.	Mój nieszczęsny brat umiera z głodu, tam, na bagnie... Nie możemy go opuścić... To światło jest sygnałem, że przygotowaliśmy dla niego pożywienie... a tamto światełko wskazuje, gdzie mamy je przynieść...	Tak jest, bawiliśmy się i chodziliśmy w odwiedziny do znajomych. Na Vectis nie ma wilków. Za to mieliśmy tam wielu przyjaciół i tyle kucyków, ileśmy tylko chcieli.	To prawda, ale nie macie takich schodków Spójrzcie państwo i powiedzcie, co o nich sądzicie?	Macie drugą stronę, ojcową, tam dużo miejsca, staremu to nie przeszkodzi... ino prędzej, bo nim ostygnie, łacniej mu szerść puści!	Może jest odwrotnie... Może to pani się zmieniła i dlatego wydaje się pani...	To pana Rzewuskiego nie ma w Mohilowie?	Zachowuje się tak, jakby była piękna. Wiele Amerykanek postępuje podobnie. Jest to tajemnicą ich wdzięku.	Panu może nie, panu Wysockiemu to nie wiem, ale dla mnie potrzebną jest Łódź, mnie potrzeba fabryk, wielkiego miasta i wielkiego handlu! Co ja robiłbym na wsi? co ja robiłbym z chłopami	Och, niechże się papo nie przejmuje. Jest źle, ale nic nie grozi temu... temu beniaminkowibeniaminek Czyż on nie jest szalony?	Atanazy: Nie potrzebujesz nam tego objaśniać a tu są panie...	Ja, ja nic nie zrobiłam! Co ona mówi?	Jest zbyteczna. Jej zajęcie ja sama załatwię w godzinę z wielką radością, że coś mogę zrobić. Może pan temu nieradnierad (daw.)	Masz mnie pan za lekkomyślnego młodzieńca? Co?... Wstydziłbyś się, panie Blumkiewicz! Przypomnij pan sobie, coś sam klarował Ottmanowi. Ten jest znacznie głupszy od pana, a jednak dał się przekonać.	Niech ci będzie wspaniałe, jeżeli chcesz ale ja nadal nie wiem, jak się dostaniemy do domu!	Ojciec pański może kiedy zechce rozmówić się ze mną, zresztą nie ma tu żadnych sekretów wszystkie lęgną się w zbyt bujnej wyobraźni pana! Ach! Irytują mnie tylko te głupstwa!	Nie napadam ja na śpiewanie, jeno na sens dla wojskowych okrutny Co do śpiewania, muszę przyznać, żem i w Warszawie tak wybornych gorgów nie słyszał. Waćpannę tylko w pluderkipludry	A, nie, nie! Znaleźliby się inni, trzeba ich tylko umieć poszukać.	Bo w karierowiczu owa wola pchnięcia własnej kariery jest czasem tak silna, że znalazłszy się w konflikcie z poczuciem obowiązku, musi zwyciężyć.	Cha! Cha! Cha! Wypędziłem Brytańczyków i zająłem ich warownię! Ale Rzym jest wspaniałomyślny! Pozwalam wam przyjść tu na górę!	Co uznam za konieczne do ozdobienia ołtarza, dodam bez waszej rady	Czemu pan się nie żeni?...	Czy może zakradają się, pełzając jak węże?	Czyż niegodni jesteśmy tego zaszczytu?	Cóż wodorosty jako chleb, surowe małże jako mięso i orzeszki sosnowe na deser – oto obiad ludzi, którzy nie mają w kieszeni ani jednej zapałki.	Ja zrobię tak jak ty	Jak się zda Szmigielsi, która barwa lepiej odbija?	Na nowym kontynencienowy kontynent odpowiedział młody chłopiec południowoamerykańskie stepy. koło Buenos Aires. A ponieważ Wyspa Lincolna leży na prawie tej samej szerokości, co krainy La PlatyLa Plata	Najpewniejszy w świecie. Już go próbowałem niezliczone razy. Gdy na morze spadnie jako motorówka lub jako żaglowiec, dzielnie fale pruje. I w łódź podwodną zgrabnie się przemienia. Również i po śniegu, jak kute załubniezałubnie	Nie wiem.	Nie śmiej się z elegantów wiedeńskich, bo zostaniesz starą panną i będziesz wtedy przed zaśnięciem ziewała siedemnaście razy grubo i trzy w wiolinie.	Nie śmiem. Ale oddawna już imię twoje, z tem brzmieniem, jakie miało w ustach kochanej matki naszej, wróciło mi do serca i pamięci.	Nie. Ten moment operacyjny zaszedł znacznie wcześniej. Gdy wchodziłeś, wyglądałam już wyników na powierzchni wody; szukałam w niej wizerunku twej twarzy.	O tym nie wątpię	Potrafiłabym. Pamiętam wszystkie, choć już od niepamiętnych czasów nie śpiewałam. Ale często, kiedy w nocy sama jedna przy robocie siedzę, na pamięć mi one przychodzą, a wtedy powtarzam je w myśli i o was wspominam..	Prawdę rzekłeś, bracie, ty lepiej ode mnie moje własne sny pamiętasz bez ukorzonych współzawodników marzyłem tylko, że wszystkie serca tętnem krwi mojej biły że byłem ze wszystkimi i wszyscy byli ze mną	Pyta się, czy tu jest globus?	SzczęścieSzczęście jest zawsze tam, gdzie je człowiek widzi. Niech FloraFlora (mit. rzym.)	Tak, chcę tego!	Tej filozofii ja nie rozumiem.	A cóż ja zrobiłam?	A ot! wspomniana., który zaraz przystąpił do mnie, mówiąc:	A, pan się zajmuje zbieraniem pewnych śmieszności.	Aha, na latarnię! Si, obowiązek.	Ale i ty miałaś moment bardzo szczęśliwy.	Ależ panie, chciéj mi powiedziéć nazwisko téj pani, bo wnet rozpocznie się akt ostatni.	Ależ stryju! Czyż Jacek zdobyłby się na tyle przebiegłości!	Amen!	Ba, śpi, jakby był królem całego świata	Bo i „Nautilus” osiadł na mieliźnie.	Bóg widzi, że bylem wolność odzyskał, pragnę zgody.	Będę leżał.	Czy jutro przyślą puchar?	Czy mógłbym coś doradzić, kapitanie?	Dawniej byłam uczennicą... nawet szczególnie wyróżnianą... ale teraz...	Dlatego, że może pana nawrócę!	Dosyć! rzekł z cicha wzdychając Tobiasz	Extrema necessitas extremis nititur rationibusExtrema necessitas extremis nititur rationibus (łac.)	Głupiś, u Boryny starczyłoby i la pięciu	Ha! w Bogu! więcéj żadnéj.	Ich liebe dichIch liebe dich (niem.) Kochasz mnie.?	Ja i zaraz wolę odejść	Jakbym była kocia matka, tobym ją na śmietnik rzuciła.	Jedź, do licha!	Kogo miałem na myśli?	Mów pan, mów śmiało Ty jeden uprzedziłeś nas o nieszczęściu, pomóż więc teraz mu zaradzić.	Nadziei	Nigdy! Złoty na miesiąc może płacić każda kobieta, a przecież jesteśmy towarzystwem demokratycznym...	Nigdy! nigdy! chwytając się za głowę zawołała kobieta.	O! Już o czym się ty przekonasz!	Ojciec jej, Rafał, daje za nią sześć tysięcy rubli!	Opuszczasz ją pan?	Pies.	Prawda! Jedynak, syngieltonsyngielton (z ang.) krzyknęła stara, przyciskając głowę Marcinka do swej piersi i wygniatając mu na policzkach kształt trzech dużych rogowych guzików swego kaftana.	Przypomniała mi się Tourbillonka, ha, ha! Ta, której po nocach grywałem...	Przyznaję.	Tak, znam troszkę	Telefonowałyśmy wszędzie...	Teraz ano przezprzez (tu gw.) rozmowa, gadanie. do roboty!	Ujęci morcy wskażą ci je niechybnie. Znają te miejsca aż nadto dobrze, bo mury pod uderzeniem fal psują się ciągle i wciąż je trzeba wzmacniać i naprawiać...	W charakterze?	Widzę, widzę	Więc napij się	Wtedy słucham i patrzę...	Z taką zasadą ożeniłeś się?	Znamy ją, wykapana DianaDiana (mit. rzym.) księżyc. we włosach brak!	Żegota?	Żydu? Na Żyda Ona jeszcze by cholerę zesłała. I taki skutek.
Zaiste szczególny jest ten wasz Paryż, szczególny naród, ci paryżanie; myślałby kto, że pierwszy raz widzą Nubijczyka. Spójrz pan, jak się tłoczą wokół tego biednego Alego, a ten sam nie wie, co to ma znaczyć. Zaręczam panu, że gdy na przykład paryżanin pojedzie do Tunisu, do Konstantynopola, do Bagdadu lub Kairu, nikt nie będzie się zbiegał, aby go zobaczyć.	Tak, szanowna pani, mówił ciągnąc rozpoczętą rozmowę; wiem że szlachetne serce pani musi doświadczać zdziwienia dowiadując się o rzeczach tak nizkich, tak niezgodnych z naturą człowieczą. Co do mnie nie zdziwiłem się wcale usłyszawszy o tem wszystkiem od pani Rumiańskiej. Niewiedząc szczegółów domowego życia pani Kuderskiej, które zresztą umie ona przed całym światem zręczną pokrywać tajemnicą, wiedziałem z góry co o niej sądzić. Jeżeli bowiem klęczenie przed ołtarzami, i noszenie różańców na ręku łączy się w kimkolwiek ze skłonnością do szarpania sławy cudzej, i wystawianiem na pokaz własnej cnoty; to tworzy się z tego zawsze potworność moralna, której podstawą próżność i złość serca, i dla której granic w niegodnych postępkach naznaczyć niepodobna...	Ja pomyślał o tym, że gdyby mi pan hetman wolę a prawo dał, tak ja by nie tylko tych rotmistrzów wrócił, ale pół ordy na usługi hetmańskie postawił. Mało to pustej ziemi na Ukrainie i w Dzikich Polach? Niech hetman jeno ogłosi, że który Tatar przyjdzie do Rzeczypospolitej, ten szlachcicem zostanie, w wierze ucisku nie będzie miał, a we własnych chorągwiach będzie służył, że wszyscy własnego hetmana będą mieć, jako Kozacy mają, a moja głowa, że wnet się cała Ukraina zamrowi. Przyjdą Lipkowie i Czeremisy, przyjdą od Dobrudży i Białogrodu, przyjdą z Krymu	Pocóż miałbym je zrywać? Ale, co prawda, są one cieniutkie jak włoski. Kiedy się ludzie z sobą nie widują... Myślę czasem, że możebym już mamy nawet nie poznał! Bo co sióstr, to najpewniej... jedna postarzała, druga wyrosła, trzecia podrosła bezemnie... Co robić? Na to życie! A ty tam masz jeszcze kogo?	Patrz oto są komórki, w które królowa matka przed trzema dniami poskładała jajka. Z nich wylęgają się gąsieniczki, ale nie wychodzą z komórek, bo pszczoły robocze karmią je smacznym, pożywnym mleczkiem, przyrządzonym z przetrawionego we własnych ich żołądkach pyłku kwiatowego, wody i miodu. Po ośmiu dniach gąsieniczki oprzędzają się cieniutką i jak śnieg białą tkaniną, w której wyglądają jak w koszulkach, i w poczwarki się zamieniają	Do swoich odległych celów. Teraz wieś polska jeszcze nie jest dobrze zabudowana. Każdy domek szklany jeszcze się w zimie ogrzewa, a w lecie oziębia przy pomocy swego własnego, indywidualnego kotła i własnej kuchni, przypartej do budynku. Już teraz bardzo mała ilość paliwa ogrzewa kocioł, rozprowadza rurami ciepło i tworzy z małego domu wiejskiego pewien rodzaj termosu, który trzyma własne ciepło. Ale to nie jest ideał. Każda wieś powinna mieć wspólną ogrzewalnię i wspólną chłodnię. Do tego jednak potrzebna jest powszechna elektryfikacja kraju. WodaTo samo stosuje się do pompowania wody. Dziś zużytkowuje się domowe studzienki, nieraz zabrudzone i źle urządzone. Jednak wzrost spożycia i użycia w domach wody przegotowanej już dziś wpłynął na zmniejszenie chorób zaraźliwych.	Chcę, żebyś się pan umiarkował w wyrażeniach i nie krzyczał tak, bom nie głuchy! Ta pani kazała mi waści wynieść z pokoju, boś był pijany!	Nie, nie! Daj mi rękę, bym czuła, że jesteś jeszcze ze mną. Będzie to dla ciebie bardzo korzystne, chociaż ja tego nie przeżyję.	Istotnie nowy ten autor nie opisuje tak wasana, jak zdajesz się na to zasługiwać. Robi z ciebie żarłoka i prostaka wcale niepociesznego, słowem, zupełnie to inny Sancho, niż w pierwszej części historii twojego pana.	Muszę ci wyznać, drogi przyjacielu, że rozmowa o miłości nudzi mnie i wydaje mi się czymś nieobyczajnym. No odwagi! Bądź człowiekiem rozsądnym, przytomnym, zdającym sobie sprawę z sytuacji. Bądź ze mną tym, czym jesteś istotnie w oczach ludzi obojętnych: najzręczniejszym człowiekiem i największym politykiem, jakiego Włochy wydały od wieków.	Zdaje się, że przedwcześnie poczęstowałem cię komplementem o twojej inteligencji.	A do mnie przybiegł służący pani Emilii w czasie, gdy jadłem obiad. Wyobrazi sobie pani łatwo, jakem tu leciał; nie byłem pewny, czy ją znajdę jeszcze przy życiu. Co jest przytem dziwnego, to, że w czasie obiadu rozmawialiśmy prawie ciągle o Litce z Bukackim i Waskowskim, zanim przyszedł Maszko z oznajmieniem o swojem małżeństwie.	Jim! Jesteś tu jedynym człowiekiem, którego cenię, i wiesz, że zawsze byłem dobry dla ciebie. Nie było miesiąca, żebym ci nie dał srebrnych czterech pensów. Teraz widzisz, braciszku, że kiepsko ze mną i że wszyscy mnie opuścili... Jim, nie przyniósłbyś mi, brachu, kusztyczkakusztyczek	Tak, panie. Sód z rtęcią tworzą amalgamat, który zastępuje miejsce cynku w ogniwach stosu Bunsena. Tylko sód się zużywa, a morze samo dostarcza mi go. Przy tym dodać muszę, iż stosy sodowe muszą być uważane za najsilniejsze i że siła ich elektroporuszająca jest dwa razy większa niż stosów cynkowych.	Tylko tyle, że jestem za młoda na coś podobnego, że nie chcę mieć wobec was tajemnic, że się musi rozmówić z ojcem i że jestem bardzo wdzięczna za jego dobroć, ale jeszcze przez długi czas będę dla niego tylko przyjaciółką, niczym więcej.	A ten świat, ten świat dookoła, czyż ma się dalej toczyć taką drogą, jaką dotąd się toczy?	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Jak się nazywasz, ojciec?	Ach, jaki pan dobry!... Niech pan jeszcze mówi jak wczoraj, a jestem pewna, że Zdzisław nawróci się...	A ja ciebie za męża nie chcę! Wyperswaduj sobie to absurdumabsurdum (łac.)	Toteż mnie procesami gnębią. Leżą już u mnie terminy do sądów. Choremu przyjść do zdrowia nie dadzą. Spaliłem Wołmontowicze, prawda, i ludzi coś się wysiekło; niechże mnie jednak Bóg sądzi, jeślim to ze swawoli uczynił. Tej samej nocy, przed spaleniem, ślub sobie zrobiłem: żyć ze wszystkimi w zgodzie, zjednać sobie owych tutejszych szaraczków, załagodzić nawet łyczkówłyczek (daw., pogard.)	To, jak wiecie, jest rycerski obyczaj... Który by z młodych swojej paniej nie miał, tego inni za prostaka uważają... Ślubował on pawie czuby i te musi ze łbów pozdzierać, gdyż poprzysiągł na rycerską cześć; Lichtensteina też musi dostać, ale od innych ślubów może go opatopat	Po drugiej stronie ulicy. Jabym go o wiorstę poznał po jego szczęce. Powiesz mu pan wszystko zaraz? Jeśli tak, to odchodzę. Nie potrzeba wam świadków.	Wiem o tym tak, jak gdybym przy tym była Teraz, gdy patrzę na pana i słucham pana, co wyznaję, najmniejszej nie sprawia mi przyjemności, teraz rozumiem doskonale. Któż na pozór może być bardziej gładki, miękki niż pan Murdstone! Biedaczka nie znała ludzi! Słodki był jak miód, wielbił ją, szalał za nią, pieścił nawet jej chłopca, same słodkie na ustach miał obietnice, że zastąpi mu ojca, pokieruje w życiu i tak im dobrze będzie żyć razem w tym różanym gniazdku... Pfe! Gadzina!	Czy miałam prawo, powiedz, ojcze, zrobić z nim, co mi się podobało? Czy było moje?	Ty! Wit... musicie ją znaleść! Posłać ludzi Jedna taka nędznica, żeby mi się urągała i groziła.	Co to jest, co się stało?	To i chwała Bogu, że pan ma! Ale to taki interes, że i pan Kazimierz powie, że ma, i starsza pani powie, że ma, i panienka powie, że ma. Nu, jak to zrozumieć?	A któż mówi o damie z parasolem? Ona się wabi Adelgunda podobno, czy coś równie dzikiego.	Istotnie pan wierzy w swe słowa? zobaczymy, przekonamy się., kochany przyjacielu.	Toś go nie mógł bronić, łajdaku!	Świętego jej się zachciało?	Ale przecież rok temu chciała się wyrzec świata i wstąpić do klasztoru.	Chodź, nie pytaj. Drałuj z nami.	Nie żartujesz?	Wstyd by mi było nie uznawać tego!	Mój drogi, czy możesz mi sporządzić napój lekko zaprawny opium, który by mnie utrzymywał w nieustannej senności, ale tak, aby stały użytek tego środka nie wyrządził mi szkody?	Nie budzić atamana, bo będzie bieda!	Też mi zmartwienie. Skoro chcesz jechać, Beniaminie, to jedziemy.	Twierdzi, że musi z panem pomówić. Coś tam gadała, że jest pan na błędnej drodze i że szkoda takiego człowieka. Obiecałam jej, że was poznajomię. Tembardziej, że wspomniała o możności pracy dla pana.	Robią w Ameryce, gdzie właśnie jest największa wolność. Tam policaja, co broni burżuazji, nie tknie świadomy towarzysz, a do tego milionera strzela... Niejeden zginął taki, co jego lokaj większą pensję bierze, niż szajblerowski dyrektor.	Ach! Nic nie umknie pańskiej uwagi. Daję słowo, zuch z pana i stary Ganimard składa przed panem broń.	Niech pani będzie spokojna, panno Łucjo. Jedna butelka nie grozi mu żadnymi konsekwencjami.	A od kogo to kupione?	Dlatego, że powodują gorączkę?	Ile pokojów jest w sumie i ile to ma kosztować?	Prawda jest! to dobry sposób.	To oszustwo! Nadużył pan mego zaufania!	Allach! Nie dość ci drogi z Fajumu do Chartumu? Przyszedł czas na odpoczynek.	I widzisz, co jeszcze prócz tego myślę: że trzeba jednak, by okna domu wychodziły na słońce, inaczej będzie w mieszkaniu zimno.	Pan mnie nic nie miał do powiedzenia, więc musiałam ja panu...	Wszystkie instytucje dobroczynne w mych dobrach są dla użytku służby bezpłatnie. Mogę sobie na to pozwolić, więc korzystam. Lekarz miejscowy i felczerzy są również uposażeni przez kasę dworską.	Ach, więc wszystko jedno, jak to nazwiesz. Powiedzmy: liaisonliaison (fr.)	Co to? Nieżyczliwość?	Ha, skoro nie można zabić ich w locie, spróbujemy chwytać je na wędkę.	To co innego! Dokądże mamy iść?	Wyznaję panu, panie sędzio śledczy, że pańskie zdumienie mnie dziwi. Cóż stoi na przeszkodzie, żebym był uczniem klasy maturalnej w liceum Janson? Może moja broda? Zapewniam, że moja broda jest fałszywa.	A skąd to ona pochodziła?... Bom ci już zapomniał, mój Ralfie.	Niech mnie pan nie gubi! Niech mnie pan nie robi nic złego!	Sama, a dyć każde dziecko we wsi to potrafi.	Będziesz mnie pan widział przy tej czynności, panie Aronnax. Proszę tylko o chwilę cierpliwości, ponieważ masz czas być cierpliwym. Pamiętaj pan to tylko, żem winien wszystko oceanowi; on wydaje elektryczność, daje „Nautilusowi” ciepło, światło, ruch, życie jednym słowem.	Gdy pewnego ranka zamknął w tym pokoju służącą, a pani pojechała do pewnego domu, by przeprowadzić małą dziewczynkę gdzieindziej.	Oddawaj mi moją własność!	Co ja mam w tym? Co mogę mieć? nic!	Ojciec mi mówił. Zresztą, rzeczywiście, wygląda pan na... Aha, pan gra w bilard?	Przestań! Przestań, bo chociaż słabą jestem... ale... albo na sługi zadzwonię. Czego chcesz w moim domu?	Gdzie mnie tam do spania!	O, Herr Je! Croy-Dülmen jest socjalista! Czego ja dożyłam. Żeby moi przodkowie wstali z grobu!	Za kilka chwil zostanie z niego kupa gruzów.	Co robi Kmicic?	Co? Waćpani chcesz zostać moją żoną?	Pewnie chodziło mu o opinię ludzką?	Ja tak utrzymuję, mój przyjacielu.	Weź szpadę i ruszaj na kolej; bierz bilety na stację Kirschmühl i czekaj na mnie.	Na poszukiwanie społeczeństwa zbudowanego na zasadach komunistycznych.	Na, tai visi pražūsit nė vienas ne išeis gyvas.	Niech żyją! Niech żyją!	Owszem, dokończę.	Łeb ci rozbiję!	A gdzie jest Zbyszko?	Baryka! Cudnie tańczy kozaka Baryka. Czaruś, bracie, stawaj! Najcudniejsza Kozaczka z dzikich póldzikie pola	Butrym przystanął, zdziwiony niespodziewanym pytaniem.	Bynajmniej.	Czy wiesz, kogo przywiózł?	Dobrze patrzałem.	I cóż, Lucjanie czyżbyś był zakochany w pani de Bargeton?	Julja pękała od śmiechu.	Jutro, w poniedziałek	Jutro?	Moja imienniczka?...	Niezwykłe wypadki w Łazienkach! Dodatek drugi!	O dziesiątej albo jedenastej.	O wa, wózkiem.	Oświadczyny, Serce rzekł	Poniute, ak niekam valdžia neuždraudžia turėti gryčinę mergaitę dėl lengvo patarnavimo. Tegu mūsų Onutė bus pas jus už tokią gryčinę mergaitę. Jūs mums galite išduoti ir raštą nuo savęs, jog kaipo tokią imate ir algą apsiimate mokėti.	Prawisz, jak detyna durna, nierozważna. Igor jest hymyhymy mówić półgłosem. mogła wielką, prawdę, która jest w hrudiachhrudi porzucić. nieporadnenieporadne	Przywiódł ich? skąd?	Taki suchy, śniady brunet, opalony jak cegła?	Zerwikaptur	Zjesz pan ze mną śniadanie?
Nie masz go tu, bo poległ. Tak przynajmniej oficerowie Sapieżyńscy powiadali. Ja osobno z Tatary Bogusława podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale miarkując z twojej alteracjialteracja (z łac.)	Tylko bez pouczania! Znam te wasze pouczania! Ja nie chcę, ażeby Oswald i Dick, pod pretekstem jakiegoś tam pouczania, nudzili mnie i rządzili mną!	Ach! Tego tylko pragnąłem. Nie będziecie zwracali na mnie uwagi, nieprawdaż? Ja będę przychodził i wychodził, niby jaki duch dobroczynny, którego nie widzimy, choć jest tuż przy nas. No cóż? Delfineczko, Nineczko, Dedelko! czy nie miałem słuszności, gdym ci mówił: „Jest piękne mieszkanie przy ulicy d’Artois, urządźmy je dla niego.” Tyś nie chciała. Ach! jam ci dał radość tak, jak dałem życie. Ojciec musi zawsze dawać, żeby być szczęśliwym. Dawać zawsze, to znaczy być ojcem.	Okrutniem rad, że waszmości widzę i sławnych przyjaciół Jakobym brata zobaczył! Możesz w to waszmość wierzyć, bo ja symulować nie umiem. Prawda, żeś mnie szpetnie przez łeb przejechał, aleś mnie potem na nogi postawił, czego do śmierci nie zapomnę. Przy wszystkich to mówię, że gdyby nie waszmość, to bym się teraz za kratą kołatał. Bodaj się tacy ludzie na kamieniu rodzili. Kto inaczej myśli, ten kiep, i niech mnie diabeł porwie, jeśli mu uszów nie obetnę.	Wcale nie tak! Nie wzdycham wcale, żeby się rozstać z tobą. Ty to nie masz czucia i nerwów, tobie wszystko jedno, żyć czy umrzeć, zostać ze mną czy pozostawić mnie samego na świecie! Jak na złość, nie chcesz jeść, o co cię proszę, ani przestać chodzić do instytutu. Ty byś rad skończyć, wierzę!	A teraz to pewno doktor będzie musiał wracać do Warszawy, bo i miejsca dla niego tu nie ma. Chyba żeby w sieni tu spał albo w operacyjnym. Tak widzę, że i z tych imienin nic im nie wyjdzie	To wcale nie był sen, bo w tym momencie wyciągnęłam rękę do dzwonka i cień natychmiast zniknął, a pokojówka weszła ze światłem. Duchy pokazują się tylko tym, którzy je mają zobaczyć; to był duch mojego męża. Jeżeli dusza mojego męża zeszła tu i wzywa mnie do siebie, dlaczego moja dusza nie miałaby tu powrócić, aby obronić swoją wnuczkę? Przecież między nami więź jest jeszcze bliższa.	Jezu miły! Wesele ci już w głowie! Wesele! małoś pierwsze opłakał? Ano mi zaraz powiesz: trzeba matki dziecku! Parobczak gdy się chce żenić, nigdy dla czego innego, tylko że mu niema komu bielizny uprać, a wdowiec nie dla siebie ino dla małych dzieci! Co ci to w głowie?	Yeah. Te muszle, co się trzymają kamieni tak mocno, jak silna jest żydowska wiara, i trzeba je odciąć nożem. No i wtedy te jaszczury przyglądały się tym Singhales, a ci myśleli, że to są morskie diabły. To bardzo prymitywny lud, ci Singhales i Bataks. Gadali, że ponoć tam są diabły. Yeah. Nie dało mi to, człowieku, spokoju. Nie wiem, czy to tylko my, Czesi, jesteśmy takim ciekawskim narodem, ale gdziekolwiek spotkałem naszego rodaka, wszędzie musiał we wszystko wetknąć nos, żeby niby poznać, co się za tym kryje. Myślę, że to się bierze stąd, że my, Czesi, nie chcemy w nic wierzyć. Więc wbiłem sobie do mej starej, głupiej łepetyny, że muszę się tym diabłom bliżej przyjrzeć. Swoją drogą byłem też pijany, to prawda, ale to dlatego, że wciąż miałem w głowie te głupie diabły. Tam na dole, na equatorequator (ang.)	Nie mówmy o tym, panie. Rad jestem, że krew nasza nie na próżno była rozlana. A obawiałem się już, że zechcesz nas odwieść stąd...	Nie, nie znam. Chrześcijan jest tysiące w całym Rzymie i nie wszyscy się znają. CmentarzAle jutro w OstrianumOstrianum	Człowiek jest sympatyczny, a właśnie ta okoliczność że pani Liza się nie tai z tém, iż go ocenia, iż się jéj podoba, zdaje mi się dowodzić, że to niczém nie grozi. Znasz ją zbyt dobrze, byś ją posądzić mógł o płochość.	Cóż my poradzim, kiedy ojciec tego nie chciał!	Ja was nauczę!... Za to już odpowiecie!...	Nie chciałbym znaleźć się na tym stateczku, choćby w najmniejszą bryzę. Taka budowa psa warta!	Oj Tomaszu, Tomaszu... powały sięgacie głową, a... ot, nie dopowiem, bobyście się snadnie pogniewali.	Stary Krabatius, człek roztropny i uczony, w nijakie uroki nie wierzy; nawet wczoraj, gdy sama królowa o tym napomknęła, ośmielił się zaprzeczyć jej słowom. Chorobę dał w siebie wmówić, poszło jak po maśle, ale teraz ciężka będzie sprawa.	Tak. Pytam pana, czy wymyśli pan proch?... Nie?.. No więc i w porządku.	To są ohydne plotki, w których nie ma ani jednego słowa prawdy!	Więc poradzę ci: po prostu zapytaj ojca. Nie zdaje mi się, by Prokop nieżyczliwie na nią patrzył.	Zatem daje mi pani odprawę. Jak się podoba. Żeby tylko pani nie została bez pary!	Myli się wasza świątobliwość Prawda, że bardzo często posągi bogów robią to, czego chcą ich arcykapłani, ale... nie zawsze!... W naszych świątyniach, panie, dzieją się niekiedy rzeczy nadzwyczajne i tajemnicze... Posągi bogów niekiedy same robią i mówią, co chcą...	Przynajmniej wydajesz się być taki z wyglądu. Ale on nie zmieni się nigdy To ma wartość.	A o tym, co był doradcą, nic nie powiesz?	A wtedy wszyscy mówią: „Któż by był przypuścił coś podobnego! Obrzydliwi smarkacze! Wstrętni malcy!”. A ja bym przysiągł, że powodem wszystkiego są żonaci nauczyciele.	Co tam wyzdrowieję, nie wyzdrowieję Zdrów jestem, ale głowy nie mam do tego. Mam ważniejsze sprawy na karku.	Co? Niech ci Bóg błogosławi, jak ja błogosławię. A teraz ruszam, bo czas na śniadanie, a wieczorem koncert w Dolinie.	Ja, który widziałem w moim życiu rzeczy dość osobliwe, byłem w Hiszpanii nieomal świadkiem przygody w tym rodzaju.	Jaka ja... będę.	Jakże? I kochając nie masz żadnej nadziei?	Kto ja?	Lekceważenie przepisów... ruina zdrowia... bezeceństwo!... Nie można... stanowczo nie można.	Nie teraz	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a mnie też ta biednego nie napędzicienapędzić (gw.)	Nikt z moich domowników, żaden z tutejszych braci nie wypowiadał niewłaściwych uwag?	Pluję na taką przyjaźń! Czy pani miłość poprzednia do mnie i demoniczne sztuczki były również wynikiem jakiejś, czy tej samej politycznej kombinacji? O, jakże upadłem strasznie... o wyciągnięciu połamanych nóg mowy być nie mogło, a skrzydła brzęczały rozpaczliwie w powietrzu, dając złudzenie swobody. Malał aż do zaniku z niemożliwego wstydu do siebie i do całej sytuacji.	Skądże. Widziałam go zaledwie trzykrotnie i nie zamieniliśmy ponad dziesięć słów.	Widzisz pan używam stosu Bunsena a nie cewki Ruhmkorffa, bo jest ona za słaba. Stosy Bunsena nie są liczne, ale wielkie i mocne, co jest lepsze, jak uczy doświadczenie. Elektryczność wydobyta przechodzi na tył, gdzie za pomocą elektromagnesów dużego rozmiaru działa na właściwy system drążków i trybów, które nadają ruch śrubie. Jej średnica wynosi sześć metrów, a krok siedem metrów i pół; może więc robić do stu dwudziestu obrotów na sekundę.	Więc on o tym gada? O Boże, jakaż ja nieszczęśliwa!	Na wschód i na południe od Babilonu, nad wielkim morzem, mieszka ze sto milionów ludzi, którzy mają potężnych królów, kapłanów mędrszych niż egipscy, stare księgi, biegłych rzemieślników... Ludy te umieją wyrabiać nie tylko tkaniny, sprzęty i naczynia, równie piękne jak Egipcjanie, ale od niepamiętnych czasów mają podziemne i nadziemne świątynie	No więc... on czeka na ciebie Słuchaj, Adolfie, czy to nie jest któryś z tych ludzi z ambasady, co to przyczynili ci ostatnio tyle kłopotu?	Panie Tristanie, niech Bóg cię wspomoże, zgubiłeś się bowiem i na tym świecie, i na tamtym. Kto zdradził pana, takiego powinno się rozerwać dwoma końmi, spalić na stosie; gdzie jego popiół padnie, tam trawa nie wyrasta i praca zostanie daremna; tam drzewo, zieleń umiera. Tristanie, oddaj królowę temu, kto ją zaślubił wedle prawa Rzymu.	Zapewne tak, jeżeli z tego punktu się pan na to zapatruje	Basta! Bo się udławisz frazesami. Wiesz ty, co to wszystko znaczy? Dokąd cię to ciągnie?	I taka krzywda mi się stała, to i ty powstajesz na mnie jak wszystkie, i ty, i ty!	Na moją dobroć, na moje dobre serce, to on tak gada, co!	O, niech mnie pan tego nauczy! Obeszłabym się wtedy może bez kucharki, która jest przekleństwem życia tak zwanej gospodyni.	Tak, proszę pana śpieszy się pokończyć interesa, by mógł być w domu podczas mojéj słabości.	To wasz mąż tak lubi myśleć?	A jakoś uciecze, kiedy to jest pływająca forteca! Jowan, co mam, to oddam, ale na miłość Bożą, radźcie, co by czynić!	A czym ty się zajmujesz?	Daj dolara, to cię zaprowadzę, gdzie trzeba.	Dosyć tego, Ludko, postaram się tu uspokoić Małgosię, a ty idź po Artura. Zgłębię tę sprawę i raz na zawsze położę koniec takim figlom.	Idę o panie! kiedy mnie wołasz do siebie. Idę!...	Jakiż wstęp rozwlekły! Można by sądzić, że zabierasz się do wygłoszenia wyroku na mnie.	Jakże! pod Częstochową! Waść to największą armatę burzącą wysadził i MillerMiller	Mości panie, wielcem z tego nierad Zaprawiło się trocha ręce na hultajstwie pod KonstantynowemKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Mości panowie! Dosyć tego będzie, chodźmy do tańca, bo to nasz obowiązek.	No, toby się je zmusiło, Nabie, zmusiłoby się	O czym pan tak dumasz? Miałżebyś jaki powód do smutku?	Obawiałam się tego Biedny wuj!	Tak myślę istotnie, łaskawy panie	Teraz, w lecie? Człowieku, witaminy to jest odległy temat, to pasuje raczej na jesień.	To nasza droga, nasza biała, szczęśliwa droga... Tam pojedziemy. Ta jest droga prowadząca do szczęścia...	Uczy się w Anglii w szkole wojskowej i podobno kocha się w jakiejś aktorce...	W takim razie, jeśli złodziej znajduje się na tym statku, wysiądzie zapewne w Suezie, żeby się inną drogą przedostać się do kolonii holenderskich lub francuskich w Azji. Wie zapewne, że trudno mu się będzie schronić w Indiach, które należą do Anglii.	Wiem, pewnie Doris.	Wierz mi pan, że to na próżno	Wszystko złe, wszystko najgorsze!	Wątpię, czy jest taki strachliwy. Straciłby wszystko w moich oczach.	A gdzie nasz młody Edmund?	Ach, ty wstręciuchu!	Adyady (gw.)	Akurat moje?	Atsitinka tokia nelaimė ir geriausiems kirtėjams	Czy mówił pan Turskiemu co o tym?	Dwunastu? A gdzie pozostali?	Dziękuję	Już?	Kupiłaś więc drugi garnuszek?	Mama umarła.	Meir! Meir! Co ty robisz? Ty gubisz siebie! Patrz na lud! Uciekaj!	Możliwe, bo zamknęli.	O dla Boga... ktoś wszedł do antykamery... sprzątnijcie czym prędzej wino, wynieście garnek.	O kogo? O co?	O, że dojdzie, mogę ręczyć honorem!	Poszedł po wódkę	Przede wszystkim, czy ty jesteś Floryna?	Robią!	Skąd?	Słowo...	Służącego?... chciałeś pan powiedzieć Pracuję, panie, aby żyć i zabezpieczyć sobie rentęrenta	Tu, w Warszawie.	Więc po wódeczce mogę służyć ostrygami. Cały tuzin?...	Wy jedna paczka ze złodziejem Sandersem!	Za godzinę można będzie wejść w otwór...	Zaintrygowała mnie pani	Zaraz ją rozebrali, a jakże, do łóżka położyli, no... i w Bogu jedyna nadzieja. Ale na tym padole ziemskim jednemu piołun, a drugiemu miód, a jakże. Panna Arcamone ino przed zwierciadłem siedzi, głową sobie przytakuje, a piosenki włoskie z cicha nuci.	Zdrada	Ze trzydziestu, bom na nieprzygotowanych uderzył.
Duchy, czy nie duchy ręczę ci, że ci ani włos z głowy nie spadnie. Jeśli ci ostatni raz figla spłatały, to winą tego, że nie mogłem przeskoczyć przez mur od podwórka, ale teraz przecie jesteśmy na czystym polu i z całą swobodą będę mógł władać mieczem.	Tak jest, bardzo! Kochałam jego stryja, przez całe życie byłam nieszczęśliwa dlatego tylko, że oderwano mnie od niego, i to z tych samych pobudek, dla których twoja ciotka usiłuje dziś lekceważyć Wokulskiego. Ale on nie da sobą pomiatać, o nie!... Kto z takiej nędzy potrafił wydobyć się, kto bez cienia zarzutu zrobił majątek, wykształcił się tak jak on, ten może nie dbać o opinie salonów. Wiesz chyba, jaką on dziś gra rolę i po co jeździł do Paryża... Otóż zapewniam cię, że nie on do salonów, ale salony do niego przyjdą, a pierwszą będzie twoja ciotka, jeżeli zdarzy się interes. Ja znam salony lepiej niż ty, moje dziecko, i wierz mi, że one bardzo prędko znajdą się w przedpokoju Wokulskiego. To nie taki próżniak jak Starski ani marzyciel jak książę, ani półgłówek jak Krzeszowski... To człowiek czynu... Szczęśliwą będzie kobieta, którą on wybierze za żonę... Na nieszczęście, nasze panny mają więcej wymagań aniżeli doświadczenia i serca. Choć nie wszystkie... No, ale przepraszam cię, jeżeli wypowiedziałam ostrzejszy wyraz. Zaraz będzie obiad.	A więc i ja nie powinnam jeść Przepraszam panią bardzo za moje spóźnienie się, ale nie uczyniłam tego rozmyślnie. Zegarek mi stanął i nie wiedziałam, która godzina.	Ależ tak to jest coś niby pierwszy osamotniony egzemplarz gatunku, który jeszcze nie istnieje, a którego będzie pełno, osobnik obdarzony pewnym zmysłem, którego rodzaj ludzki w jego epoce nie posiada. Nie bardzo mogę cytować samą siebie, bo ja, przeciwnie, zawsze kochałam od początku wszystkie interesujące objawy, choćby były nie wiem jak nowe. Ale świeżo byłam z wielką księżną w Luwrze; przechodziliśmy koło Olimpii Maneta. Teraz się nikt temu nie dziwi. To wygląda na Ingresa! A przecież Bóg wie, ile ja musiałam kopij kruszyć o ten obraz, w którym, nie powiem, żebym lubiła wszystko, ale którego autor to jest jednak ktoś! Jego miejsce nie jest może całkiem w Luwrze...	Szkaradnie postąpiłem i zasługuję, żebyś się do mnie nie odzywała przez cały miesiąc; ale nie będziesz tak okrutna, prawda?	Zrobiłem, co mogłem Dawid zamknął się sam w więzieniu, którego nie znamy, i szuka tam w spokoju jakiegoś ulepszenia. Jeśli nie osiągnąłeś pan celu, to nie z mojej winy; czy dotrzyma pan obietnicy?	Poddać się! pan nie znasz mojej matki. Gdybyś wiedział, jak jest dumną... A ja czy nic dla nich zrobić nie mogę?	W żaden sposób nie można go było udusić. Zrobił już pod siebie, oczy wylazły mu na wierzch, ale ciągle jeszcze był żywy jak nie dorżnięty kogut. Więc trzeba było rozerwać go jak koguta. Dwaj trzymali go za nogi, dwaj złapali go za głowę i skręcili mu kark. Potem włożyliśmy mu na plecy jego tobołek razem z papierosami i wrzuciliśmy go do Driny. Kto by tam palił takie papierosy! Rano szukali go, dopytywali się o niego.	I pozwólcie sobie powiedzieć, że nie przybyło wam oleju w głowie od tego małego spadku, co to mówią, żeście się go dochrapali. Siedzicie nad piwem jak mumia. Do widzenia.	A! na miłość Boga i jego, i mnie i siebie zgubisz! Maxym gdy się dowié, pokoju mu nieda i zagryzie; a za dobre serce odpłacim mu biédą! Ja na to nie pozwolę!	Czemuż jej dotąd nikt nie wziął?	Jakże by to mógł być nieczysty, kiedy mnie takie piękne dawał nauki? Nie może być.	Na pewno nie wymieniają nikogo prawie.	Nie słyszę nic	Nie zimno pani?...	No, ale posiedzenie tej Rady panów w turbanach, du Conseil de cinq-cents, musiałeś widzieć? Tego się pewno nie zaprzesz...	Ona nie dla ciebie...	To jest dzieweczka z dworu księżnej. Nie brak ci u nas rybałtów, którzy dwór rozweselają, ale z niej najmilszy rybałcik i księżna niczyich pieśni tak chciwiechciwie	Trot, kochanku nie trzeba.	Wcale nie chcę być zdobywany.	Zaciekłość partyjna! W XIX wieku nie ma już prawdziwych namiętności; dlatego Francuzi się tak nudzą. Praktykują największe okrucieństwa, ale bez okrucieństwa.	„Śpi oczu nie otwiera”.	Nie życież to, wołał podskakując na półtora łokcia w górę, Porównaj że to proszę ze wsią, gdzie wśród głuchej pustych dni ciszy, klekot bociana i wieczorny krzyk gęsi budzi cię tylko; gdzie każda chmurka przesuwająca się po nad głowami zwraca oczy; gdzie każda drobnostka wypadkiem, a tak szeroko się ziewa!	Och, nie, proszę pana, ja myślę dobra restracja. Weber, to jest przy ruerue (fr.)	Absolutnie. Aha, jednak nakładam mały, malutki waruneczek. Rozumie pan, że nie mogę wypuścić na wolność człowieka, który podaje środki odurzające, wymyka się przez okna, a potem zostaje przyłapany na włóczeniu się po terenie prywatnym, że takiego człowieka nie mogę wypuścić na wolność bez jakieś rekompensaty.	Cóż za niewysłowiona i niczym nie zasłużona łaska, że czcigodna pani ochmistrzyni raczy nawiedzić marnych paziów o tak rannej dobie?	Dlaczego mu nie zależy?	I hetmanem zostanę, i kniaziównę za żinkużinku (ukr.) mnie nie chłopkę brać.	Naczelny Wódz wyobrażał sobie, że besztając młodego, ledwo mianowanego kapitana trzymał w swych rękach ster rządów całego cesarstwa, równocześnie zaś von Lennaert podjudzał go. Kto wie nawet, czy nie von Lennaert podsunął mu tę myśl.	Oświadczam się, słowo daję! W najgorszym razie dostanę odkosza. Jeśli pani powie: „nie”	Weźmiesz od swego Czabana. Nie martw się.	Jakoż to wasza dostojność nie wie? A ja myślałam, że to właśnie z onej racji pan burgemeister nawiedza naszego pana młodego.	Wyprztyk: Nic nie rozumiesz fizyki, Jędrusiu. (Mała informacja zbyteczna: Łohoyski, na równi z Atanazym i Sajetanem Tempe, byli uczniami księdza Hieronima z czasów gimnazjalnych). Teoria Einsteina, nazywając się teorią względności, ubezwzględnia nasze poznanie, czyniąc je dokładniejszym. Pozorna bezwzględność Newtona staje się tylko pierwszym przybliżeniem w stosunku do wypadków, w których występuje ruch dość szybki, zbliżony do szybkości światła, największej, praktycznie nieskończonej.	Trochę jestem, ale to przyjemne zmęczenie. Napijesz się?	Widziałam go raz i wydał mi się parobkiem przebranym. To musi być okropny człowiek, słyszałam o nim dużo!	Przyniosły mi orzechów i innych przysmaków, potem zaś wzięły mnie w ramiona i zaniosły na sam szczyt drzewa. Tam oświadczyły, że jestem ich krewniakiem, a brak mi tylko ogona. Przyrzekły mnie uczynić swym naczelnikiem i wodzem.	Może tam gdzie i złoto jest to by jeszcze lepiej. Ale mniejsza; tylko że to w takich górach, że tam świat jest deskami zabity, a gościa chybaby aż na łyku pociągnąć.	O, tak... mów tak zawsze!... Ale zaraz mnie wezwiesz, jak przyjedziesz do Meranu?	Och, zastanowiłam się. Dość się nasłuchałam o przelewach, obrachunkach miesięcznych, hossie, bessie, o pożyczce hiszpańskiej i o akcjach haitańskich. Zamiast tego Luizo, rozumiesz to?	A bodaj waszmościów ubito! Napędziliście mnie strachu niemało!... Ażem zdrętwiał, że to pan regent.	Ale nasz dom jest twoim, przerwał Honory... a Laura usłyszawszy to, potrzęsła głową i rękami.	Bardzo lubię tego sławnego doktora z Londynu za to, że ci kazał zdjąć ten przyrząd żelazny Czy i on powiedział, że umrzesz?	Co to znaczy? o jakiej kobiecie mówisz?	Gotów się jestem na to podpisać.	I chcesz mnie zabić dlatego! Och! Jakżeż ja cię strasznie nienawidzę, jak gardzę tobą!	Jakto? zadziwił się, co?...	Niech sobie idzie jeść, gdzie się jej tylko podoba	Oczywiście, pójdę z panem, gdyż domagam się tego wyjaśnienia.	Przypatrz no się jak ta pani bez całą drogę ciągnie chorego ojca na wózku. A ty byś, hyclu, tak zrobił?	Są tacy, którzy wierzą. Ale są i tacy, którzy wręcz odpowiadają, że to jest intryga kapłańska przeciw waszej świątobliwości.	Uciec? Łatwo gadać, ale jak to zrobić?	Wiele złego narobiłeś, Felku. Ale ja przebaczam.	Co tedy czynić? Niech będzie mea culpa, ale co czynić? Jak złe naprawić?	Rozumiem przez te słowa wszystko, co wynikło u nas w ostatnich czasach i tyle szkody krajowi przyniosło. Anarchią i destrukcją nazywam ów cały nierząd społeczny, który tworzą u nas socjaliści, więc strajki, niszczące nasz przemysł i lud doprowadzające do nędzy, więc dzikie gwałty na spokojnej ludności, kraju, słowem, te wszystkie akcje szkodliwe...	Tak Tak się mówi we Francji na stopień, w jakim pan służyłeś we Włoszech.	- Narobiłeś bigosu, możesz mi wierzyć.	Cóż tu Antek ma do rządzenia? jego to?	I tybyś się wyrzekła wszystkiego?	Mój drogi, zdanko to znaleźć można u Saint-Simona.	No, Walek, oślepiło cię czy co, prosto na ludzi walisz?	Oblig to jest towar, który może stać wyżej albo niżej. To wypływa z teorii Jeremiasza Benthama o lichwie. Publicysta ten dowiódł, że przesąd, który okrywa hańbą lichwiarzy, jest głupstwem.	Ot, tu jest na to lekarstwo!	Otruła się? Dlaczego? Czy ona była też szpiegiem?	Otóż, zamiast ubolewać nademną, pomóż mi lepiej do zemsty nad swoją panią...	Panie Dawidzie, ktoś do nas się zbliża...	Rozgość się!... Pito, dopomóż ojcu otworzyć kuferek.	Skąd wiesz to wszystko?	Słuchajcie Herhora i na wszelki sposób starajcie się, ażeby napad miał miejsce dwudziestego Paofi, od rana.	Tak ludzie wróżą!	Tak, spełnij!... Uwolnij twój lud od niewiernych!...	Ten w Kaniówce siedzi tymczasem. Katastrofa go spotkała, o której pewno sam ci opowie. Wszakże się z nim zobaczysz...	W niéj się urodziłem.	Więc cóż dalej?	Włóczyłem się po świecie cóż się tu u was dzieje?	Zawsze to samo.	Ach, ekscelencjo, woda jest jeszcze większą rzadkością niż wino, jest taka susza!	Albo ci spieszno do kogo drugiego!	Bo jestem biedna.	Czy jest tam jakieś okno?	Czytałem dzisiaj w „Gońcu” bardzo pochlebną wzmiankę o dyrektorowej.	Cóż Pita?	Daleko idą?	Gdzie one są?	Halo, Szwejku!	Inny ogród warzywny. Po tamtej stronie muru jest jeszcze jeden, a z tamtej strony sad.	Jak poprzednio: na Boga, na krzyż, na honor, na nazwisko?	Jestem Tomek Paluch, Wyrwidąb, żołnierz zwyczajny, panie generale	Jutro o tej samej godzinie trzeba będzie otworzyć klapy dla odświeżenia powietrza w „Nautilusie”.	Kcie mam gierofadź?...	Konflikt	Kto?	Morderstwo, Zdrada	Mój doktorze gdyby każdy żołnierz myślał o skórze swego sąsiada, a może nawet i nieprzyjaciela, pięknie wyglądałaby armia!... Niech każdy dba o siebie...	Mów, sahibie; twój czarny słucha.	No! wiécież czego was zawołano do dworu?	Odp.: Pięć	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	Wierzę w naszą rasę	Za Jasiem organistów lata pono kiejkiej (gw.) dodał z rozmysłem.	Zawdy taką mówicie
A więc tak! mój wodzu!... tak!... prawdą jest, iż sześciu przeciw sześciu nas było, lecz napadnięci zostaliśmy znienacka i zanim zdążyliśmy wydobyć szpady, dwóch z nas padło zabitych, Athos zaś ranny, nie więcej wart był od tamtych. Znasz przecie Athosa, kapitanie. Dwa razy powstać usiłował i po dwakroć upadł bezsilny. Nie poddaliśmy się jednak, o nie! wzięto nas przemocą. O Athosie myślano, że nieżywy, i zostawiono go na polu walki. Oto cała historja. Ale, do djabła, panie kapitanie, nie wszystkie wygrywa się bitwy. Wielki Pompejusz przegrał pod Farsalą, a król Franciszek I-szy, który jakem słyszał, nie ustępował mu w niczem, został jednak pobity pod Pawią.	Pani margrabino, bogaci należą do nas jedynie wtedy, gdy cierpią, a cierpienia kobiety zamężnej, młodej, pięknej, bogatej, która nie straciła ani dzieci, ani rodziców, łatwo odgadnąć. Są rany, które złagodzić może jedynie religia. Twoja dusza, pani, jest w niebezpieczeństwie. Nie mówię pani w tej chwili o przyszłym życiu, które nas czeka. Nie, nie jestem w konfesjonale. Ale czyż nie jest moim obowiązkiem oświetlić pani jej przyszłość tu, na ziemi? Wybacz pani tedy starcowi natręctwo, którego celem jest twoje szczęście.	Albo „kochanką”? Nie, pani. Ja się w pani nie będę kochał, nawet się nie będę umizgał. Może (a nawet z pewnością!) napiszę jaki misterny sonet na wieczną cześć włosów pani, ust, oczu, ale stąd do miłości olbrzymi kawał drogi. Będzie to może ładne jak u Owidiusza albo Petrarki, ale zimne...	Jakże, widziałam wszystkich, spólnie se siedzą, a pokoje mają dworskie zgoła, wysokie, widne, z podłogą, jeno że z tą żelazną pajęczyną w oknach, bych się im na spacer nie zachciało. A przekarmiają ich też niezgorzej. Grochówkę im przynieśli w połednie, spróbowałam: kieby na starym bucie zgotowana i smarowidłem od woza omaszczona. Na drugie zaś prażonych jagieł im postawili... no, Łapa by kulas na nie podniósł, a nie powąchał nawet. Za swoje się żywią, któren zaś nie ma grosza, pacierzem se to jadło doprawia	Aha! Ale bo widzi pan, położenie nasze jest tak skromne, wiemy o tym, wiemy, toteż zmuszeni jesteśmy czuwać, by nas kto czasem nie uprzedził. Zresztą w miłości, jak w polityce, wszystkie środki są dozwolone.	Bóg nie umiera i czeka, człowiek wstrzymywać i przewlekać może dzieło swoje, wydłużać może drogę bez końca.	Grozicie. Do sądu podamy! Znajdziemy na was sposób, nie odsiedzieliście jeszcze za las, to wam przyłożą i razem odrobicie!	Jazgocz se, pani wójtowo, jazgocz, pieski cię nie przeszczekają!	Nie mąć nam wody...	Nie, Nikodem, wiesz, kto powinien został premierem?	Nie, to jej nie pomoże... i tak zrobi klapę...	O-och, nie mów lepiej.	Panie prezydencie. Bardzo przepraszam, ale sądziłem, że to nie jest aż tak pilne. Pozatem myślałem, że... zdawało mi się, że pan był zadowolony z mojego...	Pytam się: czy nie masz w tych czasach... jakiego kłopotu, który należałoby powierzyć matce, w braku ojca?...	To jednak osobliwość! Przez cztery miesiące Wentzel nie zrobił głośnej awantury. Ani jednego pojedynku.	W imię Ojca i Syna... Żebyś nie wymówił w złą godzinę.	Może sprawa jaka jeżeli tak jest, to mów śmiało i bez ogródki, u mnie serce nie bardzo płochliwe.	Doprawdy, że nie wiem. Dlaczego nikt nie chce mieszkać?	Oto masz, pani, rękę, której żądałaś, masz, podaję ci tę krwawą plagę na niegodziwych, co świat niecnymi burzą gwałtami; podaję ci, powtarzam, tę rękę, której dotąd żadna niewiasta nie miała szczęścia dotknąć, nawet ta, co samowładnie ciałem moim i duszą włada. Podaję ci ją nie dlatego, ażebyś ją ucałowała, ale dlatego, ażebyś przypatrzyła się jej nerwom, zwięzłości i krzepkości muskułów, potędze żył i ze składu tej dłoni wnieść mogła, jakie musi być ramię, do którego ona należy.	Co? Ja mam siedzieć w pokoju i pisać nudne listy w taki rozkoszny poranek, kiedy chciałbym obejść moje dobra i zaprowadzić porządek we wszystkim i ze wszystkimi, i puszyć się, i bawić! Ani myślę! Niech mnie... To jest... Poczekaj... Ależ oczywiście, drogi Borsuku! Czymże jest moja przyjemność czy wygoda w porównaniu z przyjemnością czy wygodą innych! Życzysz sobie tego, niech i tak będzie. Idź, Borsuku, wydaj, jakie chcesz, rozporządzenia co do bankietu, a potem przyłącz się do naszych młodych przyjaciół, dziel ich niewinną wesołość, nie pomnąc na moje trudy i troski. Poświęcę ten piękny ranek na ołtarzu obowiązku i przyjaźni!	Boże wielki!... serce mi tak bije, nie mogę się z miejsca ruszyć.	Nie mam Vańka pod ręką, melduję posłusznie, panie oberlejtnant. Przed chwilą został zawołany stąd, z kancelarii, będzie jaki kwadrans, do kancelarii pułku.	W takim razie proszę za mną wprost do mego „biura”. Dlaczego nie lubicie jej, siostro wikario?	Nie wyzywaj mnie do walki! Bo jeszcze i teraz mogę się oprzeć, i cofnąć dane, raczej wymuszone przez ciebie pozwolenie.	Chateaubriand jest o wiele żywszy niż pan sądzi, a Balzac jest i tak wielki pisarz dodał p. de Charlus z tym drażniącym zwyczajem niepotrzebnego „pan”, jaki mają ludzie światowi, tak jakby uważali, że tytułując wielkiego pisarza per pan, wyświadczają mu zaszczyt, może zachowują dystans i stwierdzają jasno, że go nie znają.	Tego nie mówię. Tutmozis jest piękny, jest pierwszym elegantem w Egipcie, ładnie śpiewa i bierze nagrody na igrzyskach. Jego zaś stanowisko dowódcy gwardii waszej świątobliwości należy do najpierwszych w kraju.	Przecież co? Widzisz, że nie wiesz co odpowiedzieć. Ja myślę owszem, że to jest bardzo, bardzo przyjemne.	Ja się ich nie boję, pójdę więc zobaczyć, co się dzieje.	A czy nie zechcielibyście obejrzeć machiny czasu? przykład użycia czasu zaprzeszłego, wyrażającego czynność wcześniejszą niż opisana czasem przeszłym; inaczej: rozwiał nam się wcześniej, uprzednio. w oczach. Jedne części wykonane zostały z niklu, inne z kości słoniowej, inne znowu niezawodnie wyciosane z górskiego kryształu. Machina była już prawie gotowa, tylko kryształowe pałeczki leżały jeszcze niewykończone na ławce obok kilku rysunków; wziąłem jedną z nich do rąk, aby się lepiej przyjrzeć. Zdawało mi się, że był to kwarc.	Pan bo się musisz wdawać, i musisz robić jak ja każę zawróć tych ludzi i staraj się ich ująć łagodnością, datkiem, pieniędzmi, czém chcesz, ależ przecież nie kijem!	Studjujesz politykę. Czy będziesz kandydować, rewindykując w ten sposób prawa kobiece jako człowieka?	No więc niech będzie, że były tam anemony na wiosnę, a nasturcje w lecie. Dość, że jednego razu był straszny deszcz, ale po prostu straszny... potop!	Jest ono dla was tym niebezpieczniejsze, że w istocie jesteście bardzo podobni do zmarłego.	Możeś ty tylko wielki filut ale jeżeli z ciebie tak doskonała aktorka, tośmy ci wszyscy winni ogromne brawo! I poklasnął w szerokie dłonie.	Tak ale powiedziałeś tak, żeby mi zrobić przyjemność, i tyle!	Tak by było najrozsądniej... Ale ty wobec rozwagi zawsze byłeś w opozycji.	To jest zupełnie jak grób.	Być to może, być może! Ruszajże w swoją drogę, gdzie się podoba, bo ja mam dość o swojej skórze myśleć.	Otóż, mój zacny wielorybniku, jeśli zwierzęta długości kilkuset stóp i odpowiedniej objętości przebywają w podobnych głębinach, to gdy powierzchnia ich ciała wynosi miliony centymetrów kwadratowych, wytrzymywać one muszą miliardy kilogramów ciśnienia. Oblicz więc, jaki musi być opór ich szkieletu kostnego i jaka potęga ich organizmu, aby takiemu ciśnieniu oprzeć się zdołały.	Wiem o tym Właśnie idę do domu na indagację.	Więc jakże będzie?...	Niewinna! Cha, cha, cha! A któż mnie raj pokazał na ziemi, a potem drzwi do piekieł otworzył? Kto przyrzekał i zawiódł? Kto na nowo głowę zapalił, a potem truciznami ją gasił, żem owariował na nic, żem się na wieki już stał wyrzutkiem i trądem między ludzkością, że ja, pan pięćdziesięciu wsi, dzisiaj w habit się ubrał i jakby żebrak...	Bo książę hetman prosi...	Chociaż z drugiej strony	Co chcesz kochanku! Przecież w ostatku en bons confrères powiedzieliśmy sobie to, co w Moljerze mówią dwaj lekarze	Co mianowicie?	Co odkryto?!	Co teraz robić?	Czego to się dowiaduję Przepędzę tego niecnotę.	Ho, ho! tym już groch powschodził...	I dziecko, dziecko, którego głos mnie tu, w tym grobie, gdy je posłyszę, poi i koi... zawołał stary, i to dziecko ci zbrzydło, Salomonie? Grzeszny jesteś. To jedyna miłość na świecie prawdziwa, ze krwi i wnętrzności płynąca... to jedyna pociecha życia... a ty, odpychasz co karmi i chcesz tego co truje? Tyś oszalał, Salomonie.	Ja! Gdzie pan, u diabła, to spostrzegł?	Kłamca, pochlebca i szakal z jednego wykluli się jaja!	Lecz czyżem się terminalnie do bywania zobowiązał?	Nawet niepocieszeni, że się to stało	No, bo coś trzeba robić... Trzeba trochę panować nad sobą Taki upadek ducha...	On?... mnie... w łeb?... A masz!... a masz!... a wynoś się od tych pijaków!...	Sprzeciwisz się jemu!	To po co płaces?	To rzecz pewna! Przekonacie się niebawem, imć panie Leonardzie, że ławników wybierać będą sami gospodnicy i czeladnicy.	Więc po cóżeś tu przyszła?	A... Sznapsia?	Aa...	Ano dziadka Furmanów muszę wysztyftować, konie wyczesać, wyrychtować po­wozy i karety, a pan mi tu kasarniękasarnia (daw.; z niem. Kaserne)	Bardzo lubiłem Bazylego Mówią jednak, że został zamordowany?	Bez ludzkiej ambicji i głupoty ty byłbyś zerem.	Biorę za... wizytę	Bóg widzi, że bylem wolność odzyskał, pragnę zgody.	Będziesz miała pyszną zabawę z tą Julcią czarodziejską!	Czekajmyż na nią!	Czemuż pan pyta?	Do jutra.	Doady!	Dobrze Twoje rozkazy, mój panie, będę spełnione. Zapomnę o twoim imieniu i będę szczęśliwa.	Doskonale	Gałęzie mogą zranić Panią!	Gdy kto raz tak kocha jak ja, to przestaćnie może, ani sobie wyrozumować, że kocha daremnie	Gdybyś zaś ciotka dobrotliwa stygnącą rączką wszystko mnie powierzyła	Głowa Zagłoby w tym, żeby ich ominąć albo okpić, a on to potrafi.	Hrabia jesteś zawsze dobry i grzeczny.	Kobieta, Mężczyzna	Ką ten dės visokius niekus! Užmiršau ir pasakyti.	Natychmiast jak uzyskam stopień.	Niebieski ptak?	No, przecież do spółki, mój kapitał...	O! Masz imię i podpis.	Panowie, przecież to wariat!	Powiedział pani prawdę	Proszę pani proszę pani, sądzę, że jeżeli nawet profesor Wilczur cierpi na ów niedowład ręki, mógłby jednak przeprowadzić operację.	Przeciwnie.	Przychodzimy z miasta żydowskiego jako delegaci.	Puścił pan węgiel?	Siadajże waszmość i bądź sobie rad, jakom ja ci rada.	Sprowadzimy doktora!	Szkoda Kuby, sam ksiądz, jak mi opowiadał o jego śmierci, to aż płakał z żalu.	Wczoraj tamten, dziś ten... Boże! Boże! Boże!...	Wszystko zrobię, by tego uniknąć. Gotówemgotówem	Z twarzy i z działalności bardzo dobrze. Widywałem go w Paryżu.	Zaraz będą Może pozwolisz herbaty?	Zaraz, gdy wrócicie z merostwa.
Ależ proszę pana któż by się nie litował nad biednym chłopczyną, który śpi jak zabity, nie znając swego losu?	Pojedź, czemu by nie? Ty sprawisz niespodziankę ojcu, ja rozruszam mego starego Brooke’a i zabawimy się wybornie. Zrób to, Ludwisiu! Zostawimy list zapewniający, żeśmy zdrowi, i puścimy się w drogę. Mam dosyć zebranych pieniędzy. Wycieczka ci posłuży i nie będzie nic złego, że odwiedzisz ojca.	Czy obawiasz się, aby panna Malwina nie wydała w sklepach za wiele pieniędzy, jeśli opiekować się nią nie będziesz?...	Matusia miała jakowyś zeschnięty kwiat i nie pozwalała, abym się nim bawił. Otóż ja właśnie onego dnia wykradłem go i schowałem.	Żona moja i ja stanowimy jedność! Proszę się nie wahać mówić w jej obecności.	I mnie jej żal, ale cóż na to poradzić... Tyś wyszedł na ludzi, a my zostali w swoim stanie. Żałujesz... „mojej kobiety”... Ja to samo... Ale choćbyś żałował i przeżałował, to się psu na budę nie zda. Już nie trzeba, jak ja się staram, żeby się wybić na ludzi...	Nie oszalałam, nie! Ja nie dam wynająć tego pokoju!	Wiesz, Naomi, ja jestem słaba! Nie męcz mnie dłużej, bo ani chcę, ani mogę uczynić, czego żądasz! Zresztą nie są to rzeczy na twój wiek! Nie, za jakie parę lat, kiedy już ja naturalnie oddawna będę w grobie, syn mój zapewne rozpowie ci, co potrzeba. Teraz idź do przedpokoju i przynieś mi bronzową salopę	No... piękny świat, gdzie człowiek człowiekowi nie rzuca się do gardła, gdzie jest przyjaźń i litość, i wszystkie inne tego rodzaju luksusy i świecidełka...	Bóg tedy dał korzyść między rozbójnikami. Jeno tym się trapiłem, żem nie wiedział, co się z jegomością dzieje, i tym, że Bohun pannę zagarnął. Aż tu dają znać, że on w CzerkasachCzerkasy zaufanie, zażyłość. przyszedł. Dowiedziałem się też od niego, że Rozłogi spalone, że kniaziów dwóch zabił, a inni zasłyszawszy o tym chcieli naprzód do naszego księcia iść, ale że nie mogli, więc do wojska litewskiego uciekli. Ale najgorzej, jak tego grubego szlachcica wspomniał, to tak zębami, mówię jegomości, zgrzytał, jakby kto orzechy gryzł.	Nie, proszę łaskawej pani, on sypiał na przodzie okrętu, a gdyby nie to, że wraz z moim synem wykradał pierożki z kredensu i że baraszkowali we dwójkę, gdy powinni byli spać, nie miałbym temu chłopakowi nic do zarzucenia.	Nie, Karolino, jest jeszcze nadzieja.	Nie, jutrzenko. Ani jednego!	Nie.	Ja nie wiem, ja głowę tracę, pojęcia nie mam, co robić. Prezes zostawił tyle spraw w stadium najgorszym, wali się na mnie niemal co godzinę jakiś pasztetpasztet (pot. przen.)	Dzieje się tak źle iż gorzéj, gorzéj już być nie może. Wygnano nas z pałacu, z domu, z Drezna a teraz idzie o to, żeby nas pono i z Pillnitz wypędzić... jeżeli nie gorzéj. Nieszczęśliwą tę ściga zemsta nikczemnych ludzi... trzeba ją ratować.	N. panie dopóki przy nim niéma tak silnego człowieka, któryby każdego czasu mógł go pochwycić i któregoby się obawiać musiał, niéma téż pewności że nie zbiegnie. N. pan sam być był dlań najlepszym stróżem lub człowiek coby miał równą siłę Herkulesową... ale takiego drugiego na świecie niéma...	Ależ kochany Kaziu nie masz o co się gniewać. Żartowałem. Sam wiesz, że żartowałem. Jeżeli jednak dotknęło cię to	Właśnie o Nostromie chciałem z panią pomówić. Niepodobna mu odmówić pewnej wytrzymałości i siły. Nic go nie złamie. Ale mniejsza o to. Dzieje się coś niejasnego, a może aż nadto jasnego. Wie pani zapewne, iż Linda jest praktycznie strażniczką latarni morskiej na Wielkiej Izabeli. Garibaldino jest już za stary. Do niego należy czyszczenie lamp i przyrządzanie strawy, nie może już chodzić po schodach. Czarnooka Linda sypia za dnia i czuwa nad latarnią całymi nocami. Nie spędza jednak całego dnia na spaniu. Wstaje około piątej po południu, zaś Nostromo, ilekroć jego szkuner zawinie do portu, odwiedza ją, podpływając do wyspy łodzią.	Alboż to się nie trafia? Albożeś nie szlachcic? SzlachcicAlboż to nie wszystka szlachta sobie równa? Mało to każden magnatus ma dalekich krewnych i krewniaczek między szlachtą, które to krewniaczki później za swych zacniejszych dworzan wydaje? Przecie podobno i Suffczyński z Sieńczy ma też jakąś daleką krewną Wiśniowieckich. Wszyscyśmy bracia, panie Michale, wszyscyśmy bracia, choć jedni drugim służym, gdyż wspólnie od JafetaJafet różnice. znaczne między szlachtą, ale parszywa też to szlachta! Rozumiem dyferencje między psami, jako są legawcelegawce a. psy legawe	Jak to to jest jej brat? Jeszcze go nie zlokalizowałam. Ale, w gruncie, to jest rzecz do pojęcia. Ona ma tę samą płaskość dywanika sprzed łóżka i te same zasoby intelektualne okrężnej biblioteczki. Jest równie nadskakująca i równie nudna. Zaczynam się oswajać z ideą tego pokrewieństwa.	Nie, panie wachmistrzu, jeno między pnie, co ich wedle studni siła leży naciętych, i w karczowe doły. Puściłem konie, bo choćby się rozbiegły, to tu są drugie, i skoczyłem za nim, alem w pierwszym dole utknął. Noc, ciemno, jucha miejsce zna, tak i pomknął... Żeby go mór trafił!	Ale jaki pretekst wymyślić, by Jacka odprowadzić? Nigdy tego nie robię.	To jeszcze byłoby mniejsze Ale pan Solski ma za dużo rozumu i uczucia, ażeby od swej żony nie żądał jakiejś wiary, miłości dla ludzi, ideału... Tymczasem dla Heleny podnioślejsze sprawy nie istnieją, ona drwi z nich. A ponieważ jest za dumna, ażeby chciała udawać, więc z panem Solskim postępuje nieledwie w cyniczny sposób. „Ja dam ci moją piękność, a ty mi dasz twój majątek i nazwisko”	Krzemień to i krzesiwo, choć dziewka niby trusia. Pójdą z nich iskry, nie bój się! Przywarł ci do niej jak kleszcz do żywej skóry!	I na to może mu przyjść. Ale tymczasem jeszcze pomedytujmy. Żeby to kiepskie okienko nie było tak het wysoko i żeby nie było tak haniebnie małe... aleć to nikt żywcem tamtędy nie przejdzie.	Nie, ale Indianin wie, skąd wziąć łódkę.	Na miłosierdzie boskie!... Na rany Ukrzyżowanego!... To się chyba świat kończy?... Co ja słyszę?... Jeszcześmy wczoraj z Janem mówili o tej groźbie od Szweda, bo były wieści, że idą, ale obaj byliśmy pewni, że to się na niczym skończy, a co najwięcej na wyrzeczeniu się tytułu króla szwedzkiego przez naszego pana, Jana Kazimierza.	Zresztą co on tam dba o Presles! I taki bogaty! Ja go nigdy nie widziałem na oczy.	Nie dla mnie, jak dotąd w tym przynajmniej widzę więcej jak rozum pospolity.	Wżdy ich nie wrzucimy na powrót do wody	I o tem dokładnie nie wiem.	Co słyszę, to ty, ukochany mistrzu? ty, w tym okrutnym stanie! cóż za nieszczęście cię spotkało? czemu nie jesteś już w najpiękniejszym z zamków? co się stało z panną Kunegundą, perłą dziewic, arcytworem przyrody?	Ja i tak nie zabijałem rozmyślnie	Pamiętam, wcale przyzwoity człowiek i podobno nie bez talentu... Żona jego ładna, mała blondynka... Cóż więc?	Nie, Rumi. Pozostanę na ziemi ojców moich. Jedź z nim, dziecko najmilsze, jeśli wierzysz w moc jego tak silnie, i bądźcie szczęśliwi.	Do kroćset inaczej za to on gada ze swymi dziewuszkami, tam jest bardzo polysylabiczny. Powiadacie, że poziomka starczyłaby mu na trzy kąski: owóż, na świętego Wsuwantego, ja bym przysiągł, że z udźcem baranim załatwiłby się najwyżej w dwóch kłapnięciach zębami, a z garncem wina w jednym łyku. Spójrzcie nań tylko, co to za mizerne niebożątko.	Ale on może przyjść do nas. Ja jego znajoma; żebym tylko mogła wysłać do niego list, jestem pewna, że by tu przyszedł, wprzód Sakowicza pobiwszy. On mnie trochę lubił, to by i nie odmówił ratunku.	Będziemy się bronili. I cóż, Mokumie?	Dziwnie się zmieniłeś	Zgadza się	Tak sądzisz, mój synu? Czyżbyś się zatem pomylił mówiąc, że znasz mnie bardzo dawno?	To zapewne ojciec i pan Radlicz wnet się zjawi. Czego pan szuka?	Chwileczkę, niech się najpierw ruszę.	Mówiłeś pan że chciałbyś bardzo wydobyć mnie z biedy, a na końcu rzekłeś „ale”...	Właśnie ojciec mówili, że w tym tygodniu dadzą na mszę, cobycoby (gw.)	Chyba by któren poległ, jak pan Muszalski! Ano, trudna rada! Szkoda mi okrutna pana Muszalskiego, choć kawalerską poległ śmiercią!	Ludzie to wiedzą, przerwał Gromaza,	Oj, to stanowisko! djabelnie kosztowna rzecz! szepnął pan Jan.	Wierzysz w to?	Pan Charłamp?... Ej nic, wyzwał mnie na rękę.	Więc zostaw mnie, idź.	Jakież litery były wyhaftowane na tej pieluszce?	Proszę o pomadę na porost królewskich wąsów.	A cóż, kochany dziadziu, jeszcze jedna cecha naszej sfery: robić sobie zabawkę z takich istot zabłąkanych wśród nas, mieć je za przedmiot żartów, ostrzyć na nich dowcip.	Antoś! Więc co będziecie robili?	To dobrze! A też dzieciaki, nad którymi dwa lata temu tak ślęczałaś?	Kapitanie! Przecież dobrze wiesz, że ten statek wart jest tysiące piastrów!	Na pewno zatruł! Bandyta! Po mordzie widać!	I ja też.	Pani hrabina chce mnie pozbawić zasługi w życiu przyszłym, chwaląc postępki, które zresztą mogłem spełniać w widokach zysku.	Istotnie, pozostaje mi tylko raz jeszcze z całej duszy podziękować panu za pomoc.	A gdzież mają siedzieć, kiedy im bożnicebożnica	Co ten kozak plecie?	Jestem gotów spłacić je, od dawna... Ale skąd pani wie o nich?...	Ado, Ado, co ty mówisz?... Ty jesteś najszlachetniejsza...	Co dalej? Czego wy chcecie?	A jednak widzę tu dwóch skazańców...	Hej, chłopak, czego tu chcesz?	Czy będziemy mogli mówić swobodnie?	Dziękuję panu prawie suchy!	Dziękuję, panie.	Możeby teraz Topolski opowiedział nam swój tajemniczy plan	Myślę przede wszystkim o tym, jaki ogrom inteligencji był księdzu potrzebny, aby dotrzeć do takich rezultatów	Niech wejdzie	Pamiętasz mamo, złapałem go w końcu. I nawet wyrwałem mu z ogona trzy pióra.	Cierpliwości, cierpliwości, Boże mój, cierpliwości!	Dokąd jedziecie?	Gdzie leży ta Brzozowa?	Gdzie mieszka?	I bez kapelusza	I miał słuszność, mówił król	I nasi przyszli z pustymi rękoma.	Ileż liczysz naszą dawną zażyłość?	Która wie o tem... od kogo?	No, może dla Wasyla.	No, sądzę, iż przede wszystkim z jednego pałacu Berlina. Biedaczysko schnie z zawiści.	Pragnęłabym, aby był brzydszy Poza tym odpowiada w zupełności moim życzeniom: jest synem Żyda tandeciarzatandeciarz	Przybyłem, by przeszkodzić temu małżeństwu!	Prędzej!... prędzej, psiakrew, prędzej!...	Siadać proszę	Sztama!	Słyszałeś?	Taka mała kobiecina. Zapomniałem jej nazwiska.	U czerwonoskórych i innych dzikich, stopień poważania zależy od ilości posiadanych bawołów i piękności tatuażu pokrywającego skórę.	Wyzdrowiałem.	Wzieni Gołębiów...	Zaważą dodatnio?	Zniknij!	Zwierzyna, pan myśli?
Powiem ci, bo chcę, żebyś wszystko wiedział. W dniu, kiedy twoja nominacja na kawalera Legii Honorowej została publicznie ogłoszona, byliśmy wszyscy u dziadka, pana Noirtier, i był tam jeszcze pan Danglars, ów bankier, ten, którego konie przedwczoraj o mało co nie stratowały mojej macochy i brata. Czytałam dziadkowi na głos dziennik, oni zaś rozmawiali o przyszłym małżeństwie pana de Morcerf z panną Danglars. Gdy doszłam do ustępu odnoszącego się do ciebie i który sama już znałam, bo poprzedniego dnia doniosłeś mi tę radosną nowinę, otóż kiedy doszłam do tego ustępu, byłam tak szczęśliwa, a równocześnie tak bałam się wypowiedzieć na głos twoje imię, że z pewnością ominęłabym je, gdyby nie obawa, że moje milczenie zostanie niewłaściwie zrozumiane. Więc zebrałam całą odwagę i przeczytałam.	Ach, moja biedna Ludwisia! Urodziło się to już z tym kalectwem!... I pomyśleć, żem ani razu nie słyszał, żeby do mnie powiedziała: „Mój ojcze!” Nigdy w życiu nie rozumiała jednego ludzkiego słowa! Bogu i za to jeszcze dziękować, że ją do tego tam Instytutu wzięli darmo... Aleśmy się naczekali, naczekali! Że to musiała osiem lat wpierw skończyć, dopiero ją wzięli... Teraz trzy lata mnie nie było w domu, to osiem, a trzy... To będzie miała jedenaście lat teraz. Czy też urosła, paniczu? Panicz ją widział? Urosła? Czy też wesoła?	Medyk powiada mi że jeśli wyżyje, to po skutecznych krwie upustach rozum mu się nie pomiesza i potem lżejszym sercem będzie nieszczęście znosił.	Znowu wracasz do pozornego rozgraniczenia: ty i ja, a to są tylko myśli wyrażające prawdę. Jeszcze się lękasz samego siebie? Czyż nie pomyślałeś, że człowiek odważny przyjmuje posłuszeństwo dobrowolnie, natomiast tchórz słucha ze strachu?	Kiedy nas brano do niewoli w Iłży, to była najokropniejsza noc w moim życiu, pewien człowiek zmusił mnie, abym skosztowała kumysu. Odtąd nie mogę patrzeć na ten piekielny trunek. Sam zapach mnie przeraża... zaraz mi się zdaje, że jestem znowu w tej czerwonej izbie, czuję krew...	Żałuję, żem nie ożenił się z tą bogatą panią	Obawiam się tylko że obco ci będzie, przywykłemu do samotności, słyszeć gwar życia...	Do bakałarzówny zachciało mu się umizgać!... Będzie się umizgał za kratą!...	Może pani zajrzy do nas... Mama jest chora; od kilku dni nie podnosi się wcale z łóżka...	Wyobraź pan sobie że ja, który pochodzę z roli, nie mam żadnego pociągu do rolnictwa. Wiem, że ono będzie zawsze, bo być musi, ale w tej formie, jak jest dziś, nie widzę dla niego przyszłości. Wy wszyscy musicie zginąć.	Tak nie może pozostać, nie powinien się zasłaniać obietnicą dziewcząt o miękkich sercach. Jeżeli zrobił coś złego, musi się przyznać, przeprosić i ponieść karę. Mów prędzej, Ludko, nie chcę być trzymany w niewiedzy.	Bez to on i teraz gryzie, nie bój się, Wawrzon, myślał on, co robić!	Zdaje mi się, że on jest ciężko chory.	Bagatela! Nie z takimi miał ordynat do czynienia i nie myślał o żadnych zobowiązaniach. Miałby się zastanawiać nad panną Rudecką? Jest ładna, wytworna, to tym lepiej, jest z temperamentem, to podnieca mocniej, a że jest cnotliwa	Domyślasz się książe jéj charakteru?	Vivat Joannes duxvivat Joannes dux (łac.) zakrzyknęły wszystkie głosy. Uczta się rozpoczęła i trwała długo.	My we dwoje my się przynajmniej od niej nie mamy czego obawiać, a wszystkośmy jej winni. Przyrzekła mnie bronić od przyszłej małżonki, z którą żyć nie będę zmuszony.	Ha! chcą mnie od szturmu zachować, bo wiedzą, że stary pierwszy ruszy, niech jeno trąby zagrzmią. Dobry pan, pamiętny, nie chciałbym go zmartwić, ale czy wytrzymam, nie wiem, bo jak mnie ochota zeprze, tedy o niczym nie pamiętam i prosto w dym walę... Taka już natura!... Dobry pan!... Wojna, Piekło, RajSłyszycie, już i trąbki przez munsztuk grajątrąbki przez munsztuk grają kiełzno, element uprzęży, zakładany na pysk koński i służący do kierowania szczególnie nieposłusznym wierzchowcem., by każdy na stanowisko ruszał. No! jutro! jutro... Będzie miał i święty Piotr robotę; już książki przygotowywać musi... W piekle także dla Szwedów kotły ze świeżą smołą na kąpiel nastawili... Uf! uf! jutro!...	Prędzej, że to nieodwołalne postanowienie	Tak, tak, już wiem... to tak jak wszystkie wytworne damy... i tak jak panienka Metta. Nie obawiała się natrzeć na rozjuszonego odyńca... ale przed myszą lub pająkiem uciekała z przerażeniem.	Ten satyr wciąż tak samo się śmieje	Źle Ale można się było tego spodziewać. Może nawet i lepiej.	No, a teraz wszystko będzie dobrze. Dostałyśmy się między poczciwych ludzi. Byle jeszcze dojść do Jeruzalem, tam może sobie wymodlimy powrót do naszej ziemi, do Polski.	Zlitujcie się! Kata sobie chowacie!	Nie przeczę, ale pieniędzy to jutro nie da.	Tak, ma pan słuszność, on chodził z tym dziadem. Znam nawet tego ślepca. Nazywa się Pew.	Nie tak źle trafiłeś, jak sądzisz Wy nie wiecie, co to jest Nucingen, biorąc finansowo.	Na honor, nie wiem tak bardzo... w ramię mnie uraził; a ty Porthosie?	Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.	To nie zwykłe okrzyki!	Ach, Boże wszechmogący! co téż za niezdara z ciebie! nigdy niczego nie dopilnujesz, jak trzeba. I gdzieżeś to latała, żeś nie mogła śmietanki dopilnować?	Nie, nie, niech pan tak nie mówi, właśnie pan tak mówić i myśleć nie powinien. Ludziom potrzebna jest nadzieja.	Znaczy... nie... ma, tak, co ja to chciałem powiedzieć? Tojbo, bądź taka dobra...	To być nie może.	Owo do stu diabłów ten, widzę jasno, żeśmy popadli w siedlisko zarazy morowej, owo do stu diabłów ten, skoro niewinność nie jest tutaj bezpieczna i diabeł tu odprawia mszę, owo do stu diabłów ten. Proszę was, pozwólcie, bym ją zaraz za wszystkich zapłacił, owo do stu diabłów ten, i dajcie nam odejść w pokoju. Już nie mogę dłużej, owo do stu diabłów ten.	Oni! mnie! Ani nawet ta ich świętość niemiecka, którą wy szanujecie, nie zniewoli mnie do miłości ku nim...	Nie będziemy mieli dość czasu lecz przeciwnie, jest to bardzo nagłe.	My nie mamy wobec siebie tajemnic	Nie mogliśmy też i my niczego dociec!	Nie szkółkę elementarną?	Ot zaraz bo naprzód trzeba wiedziéć, że pani umarła gdzieś daleko, i jegomość sam, słyszę, powrócił.	Tego towaru nie kupi tak łatwo.	Tak, na strzelaniu królewicz potrzebuje rozrywki. Bądź co bądź, należy mu ich dostarczyć... namiętnie strzelać lubi. Przecież to tak niewinna zabawa...	Nie wiem, ale coś musi być o jedzeniu.	Będzie do dwóch tysięcy, i zacnego!	Ja wiem, ale ja strasznie wściekły byłem. Wlazłem po tego szczeniaka w ogień i nie znalazłem go. Wstyd mi było.	O! jak my ciebie dawno, poczciwy Janku nie widzieli	Już nic niepowiem! szydzisz ze mnie! Ale wyobrażam sobie podziwienie dobrej babuni, gdy jej naszą awanturę opowiem.	Ale ja przez tyle lat służyłem rodzinie Dalczów, zdrowie straciłem, siły, a jeszcze teraz na starość w więzieniu mam siedzieć...	Biegnij szybko do aparatu A kiedy powiem ci „teraz”, zacznij kręcić.	Coś ciebie ciągnie do Radoliszek	Przecież go zabiłeś; do ciebie zatem należą te łupy pośmiertne.	Jesteś tylko rozgoryczony i skutkiem tego niesprawiedliwy nawet dla siebie. Niezdolny byłbyś do zabawy, o jakiej wspominasz.	O Manuelu! O tym Manuelu, którego kochałam i którego pani odebrałaś mi po to, aby go zgubić.	To byłoby zabawne	To ja! dziecko moje przyszłam już po ciebie.	To niech pani kupi teraz.	Wy uświęcone niby to styrczydłostyrczydło bluźnierstwa., cmanićcmanić	Taki piękny majątek i tak zmarnować. Co to za ogród, jaki dom, co za śpichrze!	A nasz kto ciągnął przez przestworza? Może na Ziemi taki zwyczaj.	To była przysługa?	Pójdę sobie! Ale wpierw proszę mi zapłacić za kapy i firanki.	Dlaczego? Ja chcę, ja cię proszę o to!	Tak. Strasznie.	Juści, tak je niby we zwyczaju, co dopiero w oktawę	Możesz mnie oddać w ręce policji, jeżeli chcesz. Brałem w tym udział!	Czy księżna Maria jest czymś więcej od księżnej Oriany?	Czy mówisz pan o niebezpieczeństwie ze strony ludzi, czy też ze strony czworonożnego wroga Baskerville’ów?	Wszystko w porządku Odkręcone kółko zakopałem pod palmą. Czy przynieść?	A jeśli ja ją kocham także?	Chwała Chrystusowi Panu! Gdzie zaś jest?	Co ci jest?	Bo matusia uwarzylimatusia uwarzyli	Idź po nią zaraz, mój dobry człowieku!	Wiecie, chłopcy, tu dawniej był most	A kługer mensz! Erłycher mensza kluger mensz, erłycher mensz (jid.)	A pani słyszała?	A więc te projekty są nadal aktualne?	Barkis! Mój drogi	Chciałeś pomówić? Dlaczego pomówić?	Idź, idź, Olesiu...	Imię	Jako zwyczajny widz...	Jesteś jeszcze bardzo młoda	Konie panience zaprzęgać?	Kłamiesz pan, wszystko pan kłamiesz, panie Szprot!... A oto mój adres...	Mamele, žiūrėk, be ne mūsų Kazė ta, kur stovi po egle?	Niech żyją! Niech żyją!	O czemżeście mówili?	O czym myślisz?	Od pani Karolowej.	Pycha, Zazdrość, Pozycja społeczna, Chłop	Student.	Tobiem winien całe moje nieszczęście... tyś jego sprawcą...	Trup, Grób trumienka. możemy i Juranda ciało zabrać.	Tęsknię...	Woda	Zabawne	Zmęczony jesteś	Ślimak.
Nie będę pani przepraszał, ani się tłumaczył Znane są pani moje uczucia dla niéj, to mnie uniewinnia.	Nic to! Godzi się potańcować! Spójrz waćpanna po tej izbie: jest nas tu kilkadziesiąt kawalerstwa i bodaj żaden swoją śmiercią nie umrze, jeno od strzał pogańskich albo w łykach. Temu dziś, temu jutro! Każden też tu na tych kresach kogoś ze swoich utracił, a dlatego się weselim, żeby Pan Bóg nie mniemał, że się na służbę skarżym! Ot, co! Godzi się potańcować! Uśmiechnij się waćpanna, pokaż oczka, bo pomyślę, że mnie nienawidzisz!	A co ja mu poradzę? umywam ręce! umywam ręce! jutro by mnie jeszcze do indagacji pociągnęli. Upadam do nóg... Jedna jest rada a krótka, wziąść pieniędzy jak najwięcej i nie powracać do domu, póki sprawa się nie rozgłosi, uciekać jak najdalej. Rybiński krewny blizki biskupa kujawskiego, człowieka możnego, który poruszy wszystkich, a krwi swej nie daruje... Niema co myśleć, potrzeba uciekać.	Chodź tu, Gösto! Nie gniewaj się za to, co powiem, ale sądzę, że ty, który...	Co do mnie, nie mam do niego żalu Żal mi go, ale nie mógłbym gniewać się na niego, gdybym nawet chciał. Któż bowiem cierpi przez jego kaprysy? On sam, tylko on sam. Uroiwszy sobie na przykład, że powinien nas nie lubić, nie chciał przyjąć naszego zaproszenia. Jakiż z tego rezultat? Taki, że uniknął niesmacznego obiadu.	I przytępia, przytępia wrażliwość, milordzie. Nie tylko fizyczną. Czyś zastanawiał się kiedy, czcigodny eskulapie, nad kwestią dostrzegalności zjawisk?... To jest sprawa rozmiarów świata. Rozmiarów i bogactwa. Z czego składa się, na przykład, świat takiego perzu, zwykłego perzu, który tu rośnie pod oknem? Z gleby mniej lub bardziej soczystej, zawierającej mniej lub więcej soli odżywczych i wody, oraz z powietrza plus światło. To wszystko. Można by tu dodać jeszcze moment epilogu: pysk krowy i kilka ruchów jej dolnej szczęki. I weź teraz swój świat. Już w samych realiach i l’embarras de richessel’embarras de richesse (fr.)	Zdaje mi się, że tutaj nie garderoba chórzystek!	O nie! Czasami bywasz pan zbyt dobry i tylko wówczas trochę się unosisz, gdy wystawi twą cierpliwość na próbę. Czy nie tak?	Ja ci powiem: stul gębę, rozumiesz? W policji służył, niedołęga. A dlaczego nie służysz? Bo cię wygnali. Inni się majątków dorobili, a ty co? Do śmierci będziesz kiełbasą handlował. No, ruszaj się: pokaż, co przywiozłeś.	Byłem tam tylko trzy dni w mieście, a dwa tygodnie w więzieniu, nie widziałem nic, nawet pól, gdzie się hoduje maraskino	E, mój Vodiczko, przecież nawet tyle nie piłeś, żeby gadać takie rzeczy. Ja wypiłem o dwie ćwiartki więcej niż ty. Pomyśl tylko dobrze, że nie możemy przecie wywołać jakiego skandalu. Ja za to odpowiadam. Przecie tu chodzi o kobietę.	Na swój sposób. Zgodził się on przyjąć na siebie fałszerstwo popełnione przez pewnego młodzieńca, którego kochał niezmiernie. Był to prześliczny Włoch, trochę szuler, który wstąpił później do wojska, gdzie zresztą sprawował się bardzo chwalebnie.	Nie dlatego ale nie lubię długo trzymać języka za zębami, bo się obawiam, żeby mi nie spróchniał.	Z największą pewnością. Dopełniwszy zaś tego, udam się do władzy, jak przystało nawróconemu grzesznikowi. Oświadczę, gdzie należy, że pan de Lembrat wymusił na mnie przekupstwem fałszywe zeznanie i że Manuel jest rzeczywiście jego bratem. Zażądają dowodu, który im natychmiast przedstawię. Zechcą też zapewne ukarać mnie za poprzedni fałsz	Cierpienie, Praca, Prawda niech pan posłucha tych słów przedziwnie mądrych: „Przez ofiarę ducha rozumiem czyn człowieka, który otrzymawszy prawdę, utożsamiwszy się z nią, roznosi ją, objawia, służy jej za organ, za twierdzę i za wojsko, nie zważając na spojrzenia, na głosy i rysy nieprzyjaciela”„Przez ofiarę ducha...”	Co się tak przejmujesz, Marychno? Myślisz, że on się z tobą zaraz ożeni? Czy może pośle cię do fotografii?	Nie wiem jak się nazywa. Ale to ona, panie hrabio! To ona! Kobieta z ogrodu! Ta w ciąży! Ta, która spacerowała, czekając na!... Czekając...	Ach, Dorianie, bardzo jestem zadowolony, że tak się na to zapatrujesz! Obawiałem się, że zastanę cię pogrążonego w zgryzocie i targającego piękne pukle swych włosów.	Dziwny to jakiś więc czy zły jest człowiek, jeżeli się tak zamyka...	Ty klniesz się na honor, a ja na słowo moje, widocznem więc jest, iż jeden z nas kłamie. Słuchaj, Montaian, najlepiej będzie, gdy się nią podzielimy.	Powiedziałem ci już raz, że nie chcę i nie chcę; przyrzekam tylko nie zdradzić twojej tajemnicy. Bywaj zdrów, mój bracie, idź swoją drogą, a ja pójdę swoją, bo często pieniądze źle nabyte, gorzej bywają użyte, a maleparta idzie do czarta.	A jednak jest zupełnie oczywisty dla mnie	Jezu, co się marnuje narodu, Jezu! A kajże to Szymek?	Juści, co za tobą stoję. Ale odmieniłeś się przez te czasy, no, no... Całkiem kto drugi z ciebie! stał. przed nią sielniesielnie (gw.) w kapeluszu. na bakier i w kapocie bieluśkiej kiebykieby (gw.)	A czegóż ty chcesz? Rozumiem także, że mnie trochę kochają, więc żenię się i koniec.	A ja podzielę się z panem moją nagrodą dwóch tysięcy funtów obiecanych przez Bank Angielski.	Ach za to o panu, panie prezesie, wyrażał się z wielką sympatią, z prawdziwym uznaniem. Aż mi serce rosło, bo myślę sobie...	Ależ trzeba, natychmiast! Nim się marszałek wybierze!... Jan tam klnie pewnie i płacze.	Bardzo dobrze, stawię się.	Beetle! Jesteś skrzywdzony, znieważony i wykpiony przez Kinga. Czy tego nie widzisz?	Co ci się stało, Leszku?	Dokumenta rodzinne, prawa własności, dowody przynależności lasów na Hajwie do dóbr niżpolskich i papiery dotyczące spraw rodziny Charlęskich znajdują się zakopane w skrzynce żelaznej, w miejscu, gdzie o samem południu, w miesiącu Semptembrze, słońce pada na krzyż.	Jeżeli sobie nie życzysz...	Królewna wydała rozkazy, aby się gotowano do podróży	Przepraszam cię bardzo za to całopalenie w twoim domu, ale nie chciałem tego brać z sobą. Koperty każ służącemu usunąć. Niech je wrzuci pod piec w kuchni.	Ręczę wam że radby mowy naszej się nauczyć.	Więc ty nie pomyślałaś nawet o tym że oni idą, będą szli tygodnie, miesiące, lata może pod twoimi oknami w przemarszach głuchych	Wszelako król mu się wyrwał i zbiegł	A to w spencerku chodzić nie może?... to darł bedziesz takie ubranie poczciwe, co kosztuje całe dwadzieścia pięć rubli.	Zabrałabym ją, niechby już była prawdziwa uczta ewangeliczna, rzekła Kossakowska... Chybiło mi dziś wielu... jedne pojechały na hecę, drugie do pani Krakowskiej... trzecie do dworu... a jam została sama... Dla miłości twej, kochana kasztelanowo, wezmę już i resztę...	A czy za temi gońcami słońca i ty nie pociągniesz na południe?	Jeszcze nie wiem. Może?	Nie byłem.	Nie chcę pieniędzy brać.	Tak. Dziękuję panu. Źle się stało.	Więc pan nic nie powie? Bo zaraz wstaną.	Królu złoty, dziękuję, bardzo dziękuję. No to chodźmy na śniadanko. Może do „Bachusa”, co?	Zaś by tam co dnia w koronie chadzał! Żelaznej by na to trzeba głowy. Korona sobie w kościele wypoczywa, od czego i powaga jej rośnie, a król jegomość kapelusz czarny nosi, brylantami zdobiony, od których światłość na cały zamek bije...	Nu, to i dobrze. Zaufanie zaufaniem, a interes interesem. Co oko widzi, to pewniejsze. A zresztą musimy jeszcze o innej rzeczy pomówić.	To dobry kraj... cały kraj południowy jest dobry... świat wielki i straszny...	Czy wie pan, że bryg jest pięć o milę i ćwierć od brzegu?	Czy wiesz, co to proktor?	Ja myślę że ten ładny chłopczyk to może jaki kompan od komediantów; ot golec.	Ostatni raz to robię; jestem już za stara na takie rzeczy	Otóż właśnie, że mogę panu pomóc. Mogę nawet zrobić jeszcze więcej. I zrobię to. Ja panu ufam...	Panienka zrobiłaby na pewno to, co mówi Niechże pan będzie rozsądny, przynajmniej raz w życiu.	Paśli trzody na stokach gór, osuszali bagna, wyrabiali broń i sprzęty z kamienia. Tak, to bagno jest ciekawą kartą dziejową. Ale przepraszam pana...	Prawdziwie ; lecz jeźli pani starościna zezwoli na to, spełnię jej rozkaz.	Wnuczek pana żupnika i wielkorządcy miasta... ino tyle rzekęrzec (daw.) dopóki. był maluśki, to za panem dziadkiem bieżał a połypoła trzymać, chwytać.; skoro zaś podrósł, wszędy go pełno, a ot, trzeci rok mija, jak paziem ostałostać (daw.)	A potem co było? Co było?	A powiedz to jedno, wyznaj przed moją duszą czy całowałaś jego usta, czy jego usta?	A... a potem co?...	Gorzej, jeżeli i inni ją czują żartowniś; por. facecja: żart. Léger.	Idź do diabła, stergnij.	Istotnie tak sądziłam. Tss! Agnieszko! I dlatego to właśnie milczałam.	Oczywiście, proszę pana Podczas świąt nasze sklepy bywają otwarte do późnych godzin.	Oj, biegasz ty, jak żółw rychtyk	Owszem, znoszę To bardzo zabawne, ale ciebie, to ja nawet bardzo lubię.	Pełne zaufanie mam do pana, profesorze	Przybyliśmy w bardzo naturalnym celu zabawienia przez niejaki czas	Tak, tak Podobno śliczna jest tłumaczona z polskiego powieść historyczna: Ogniem i mieczem.	To niemożliwe!	To niezawodnie zabłąkana łódź	Wszystko zrobię, co każecie, sołtysie, choćbym miał śmiercią nałożyć.	A jakże i owszem, pani	A teraz odejdź! Przyjdź znowu jutro rano.	A ty od Czerwonego księcia	A więc mam jej okazywać nieufność?	Dajże Boże i waćpanu szczęście!	Duszą! no! no! zaczynajciesz robotę.	Dwadzieścia dwa tysiące franków...	Dyć i o tym rad bym z tobą pomówił. Wyjdź, Jagno, wieczorkiem za smętarz. Powiem ci cosik, przyjdź!	Eufemii?...	I z panną Orszulą!	Ij, stuliłbyś gębę, bo doprawdy...	Ile panu potrzeba?	Jakże panna Helena, czy wciąż jeszcze zajęta RopsemRops, Felicjan (1833–1898)	Koniecznie jeux de société! Koniecznie... Jeux d’esprit	Kończ już, bo dusza ze mnie wyjdzie!	Ku pasztetowi!	Możesz odejść.	Panowie! Toast na cześć dzisiejszych zdobywców nagród, ordynata w pierwszym rzędzie!	Przeklinam go wraz z wami!...	Przemijanie odpowiedział Zagłoba.	Sroczka kaczkę warzyła, aż nawarzyła piwa	Tak samo.	Tu będziemy jedli	W góry?	Wetknij go tam, skąd go wyjąłeś	Zrozumiałaś
Powiedziałam mu tak: „Co to waćpan sobie myślisz? Niewdzięcznością mnie nakarmić czy co? Umyślnie zatrzymałam Ewkę, abyś mógł korzystać z okazji, ale jeśli nie skorzystasz, to wiedz, że za dwie, najdalej trzy niedziele odeślę ją do Raszkowa i może sama z nią pojadę, a waćpan na koszu zostaniesz”. Jemu twarz się zmieniła, gdy usłyszał o tym wyjeździe do Raszkowa, i aż mi czołem zaczął bić do nóg. Pytam go tedy, co myśli, a on na to: „W drodze (powiada) wyznam, co mam w piersi. W drodze (powiada) będzie najlepsza okazja, w drodze się stanie, co się ma stać, co przeznaczono. Wszystko (powiada) wyznam, wszystko odkryję, bo mi nie żyć dłużej z tą męką!” I aż mu się wargi poczęły trząść, ile że poprzednio był strapiony, bo jakoweś listy niepomyślne dziś rano z Kamieńca odebrał. Mówił mi, że do Raszkowa i tak by musiał iść, że jest na to dawny u mego męża hetmański rozkaz, jeno pory w rozkazie nie ma wskazanej, bo to zależy od układów, które on tam z rotmistrzami lipkowskimi prowadzi. „A właśnie (powiada) pora się zbliża i ja muszę aż za Raszków ku nim podejść, więc za jedną drogą i waszą miłość, i pannę Ewę odprowadzę”. Powiedziałam mu na to, że nie wiadomo, czyli i ja pojadę, bo to będzie zależało od Michałowego pozwoleństwa. Usłyszawszy to zląkł się bardzo. Ha! Oj, głupia ty, Ewka! Mówisz, że on cię nie kocha, a on mi do nóg padł i jak mnie zaczął prosić, żebym także jechała, to powiadam ci, skomlał po prostu, aż mi się płakać nad nim chciało. A wiesz, dlaczego to uczynił? Zaraz mi powiedział: „Ja (mówi) wyznam, co w sercu, ale bez instancji waszej miłości nic u panów Nowowiejskich nie wskóram, jeno gniew i nienawiść i w nich, i w sobie rozbudzę. W ręku waszej miłości mój los, moja męka, moje zbawienie, bo jeśli wasza miłość nie pojedzie, to wolejwolej (daw.)	Ja tam, co prawda nie mam żołądka strawnego na cebulki i korzonki. Niech tam nasi panowie żyją sobie, jak im się podoba, wedle tych głupich reguł rycerskich, ale ja bym się nie obszedł bez uczciwego kawałka mięsa i tej butelczyny, która zawsze musi być pełna, to moja wierna towarzyszka, to przyjaciółka i prawdziwa pociecha, kocham ją tak serdecznie, że całuję ją za każdym razem, gdy się z nią zobaczę.	Biały człowieku Jestem nieszczęśliwym księciem. Wiele lat temu wyruszyłem na poszukiwania śpiącej królewny, której historię znałem z bajki. Podróżowałem po świecie przez wiele dni, a kiedy ją wreszcie odnalazłem, złożyłem na jej ustach delikatny pocałunek, żeby się obudziła, tak jak napisano w książce. Zaiste: obudziła się. Potem ujrzała jednak moją twarz i wrzasnęła: „Och, on jest czarny!” Zamiast wyjść za mnie za mąż, uciekła i znów położyła się spać, tyle że nieco dalej. Więc wróciłem, przybity, do królestwa mojego ojca. A teraz doszły mnie wieści, że jesteś wielkim czarodziejem i posiadasz wiele cudownych eliksirów. Więc postanowiłem poprosić cię o pomoc. Jeśli sprawisz, że stanę się biały i będę mógł wrócić do śpiącej królewny, oddam ci połowę królestwa i wszystko inne, czego tylko zapragnieszJeśli sprawisz, że stanę się biały (...) oddam ci połowę królestwa i wszystko inne, czego tylko zapragniesz	Co mi po twojej szlachcie!... Szlachta to nie żołnierze. Dla półmilionowej armii trzeba co najmniej stu pięćdziesięciu pułków, a my, jak sam mówisz, mamy ich czterdzieści... Gdzież więc ci ludzie, którzy dziś pasą bydło, orzą ziemię, lepią garnki albo piją i próżnują w swoich dobrach, gdzie nauczą się wojskowego rzemiosła?... Egipcjanie są lichym materiałem na żołnierzy, wiem o tym, bo przecież widuję ich co dzień... Libijczyk, Grek, ChetaCheta	Panowie Proszę was, abyście się nie zajmowali tą sprawą. Ojciec jest panem u siebie. Dopóki mieszkam w jego domu, winna mu jestem posłuszeństwo. Postępowanie jego nie może podlegać uznaniu lub naganie świata; odpowiedzialny jest za nie tylko przed Bogiem. Żądam od waszej przyjaźni najgłębszego milczenia w tej mierze. Wdzięczna jestem panom za życzliwość, jaką mi okazujecie; ale dowiedziecie mi jej lepiej jeszcze, jeśli zechcecie położyć koniec obrażającym pogłoskom obiegającym miasto, o których dowiedziałam się przypadkiem.	Nie chcecie przyznać się do niczego Nie chcecie mi powiedzieć, za co tu siedzicie i za co was wzięli pod klucz? Mnie moglibyście o tym powiedzieć, bo jak nie, to powiem wam sam. Wzywam was jeszcze raz, żebyście się dobrowolnie przyznali. Dla was lepiej, bo to ułatwia śledztwo i łagodzi karę. Pod tym względem jest u nas tak samo jak u cywilów.	Panie Wokulski W tej chwili dowiaduję się... Jestem Krzeszowski... Dowiaduję się, że ten biedny Mraczewski z mojej winy otrzymał dymisję. Ależ, panie Wokulski, ja wczoraj bynajmniej nie miałem pretensji do pana... Ja szanuję dyskrecję, jaką okazał pan w sprawie mojej i mojej żony... Ja wiem, że pan jej odpowiedział, jak przystało na dżentelmena...	Straszne rzeczy! I niech Bóg broni, żeby się kiedy sprawdziły; ale to nawet nie może być.	Nie, nie mam zamiaru stawać między ojcem i synem. Zostawię was samych, panie majorze. Ale proszę się nie martwić, gdyby głos krwi zamilkł na chwilę, nie pomyli się pan. Wejdzie tymi drzwiami. To piękny blondyn, może trochę zanadto jasny, o ujmujących manierach, zobaczy pan.	Nie miłościwa carowo, nie, hoża Maryno! Na pierzach wiatru przyleciały do mnie szelesty, które są gońcami tętentów. Lecz ażeby je schwycić, kiedy drobne cichaczem przelatują wokoło uszów, trza wprzódy przez całą młodość przysłuchiwać się nieprzyjacielskim podkowom. Dostaniemli się do rzeki, nim oni ukażą się z boru? Jeślim się nie oszukał na kupnie moim w Krymie, tośmy bezpieczni ale, miłościwa hospodarko, ostatnia to ich gonitwa. Dolecą rzeki, bo wiedzą, iż taka ma wola, wdzięczne za owies i napój, za bogaty rząd, którym zawsze ich grzbiet stroiłem i głowy. Dalej i kroku nie postąpią, rozciągną się na murawie. Na czajkach, miłościwa pani, spuszczałem się Dnieprem i Wołgą, i Dniestrem, sułtan z seraju mnie widział, klął mnie, żem mu tak wsie palił, rozwalał pałace. Na moskiewskiej wojnie wzrosłem za króla Stefana i pięć ran w upominek od niej noszę na piersi. W Niemczech z rycerzami, posągami z żelaza, rwałem się za pasy, więcem napatrzył się dosyć mordu; nad człowiekiem nigdy łzy nie wylałem na polu bitwy, a te konie, że zdechną, to mnie boli. Sam ich hodowałem, uczyłem napaści, odwrotu, ucieczki, w dzień i w nocy latałem na nich po stepach, one były moimi orlimi skrzydłami.	Postaaa...aramy się ułożyć wszystko między sobą w odpowiednich proooporcjach, nie zobowiązuuując się do rzeczy, których nie chciaaaałbym się po...podjąć Bo widzi pan, pan prezydent żądał ode mnie oczywiście zwrotu kosztów podróży.	Mylisz się on rządzi naprawdę. On ma władzę, on ma wolę, a ja... tylko wiadomości... Mnie wreszcie nie biją ani ciebie, jak owego chłopa...	Ma w banku dziewięćdziesiąt tysięcy rubli, ale na tym baron położył areszt. Piękną napisali intercyzęintercyza zaśmiał się adwokat. rozłączenie małżonków z utrzymaniem ważności małżeństwa.... Ja, co prawda, takich intercyz nie pisywałem, cha, cha!... tj. z bursztynowej fajki..	To przestań mruczeć... Tęgi z waszmości żołnierz! No! a dawaj no gęby, byśmy się w nienawiści spać nie układli.	Złośliwą jesteś, kuzynko, o czem zresztą dowiaduję się nie po raz pierwszy, więc powinnaś i innym przebaczać trochę złośliwości.	Co nie mamy wierzyć!... Mnie zdarzyło się jeszcze lepiej, jak matkę kocham. Pompuję ja raz, pompuję, pompuję a tu ani kropli. Naraz jak buchnie... Coś upadło na kamienie. Schyliłem się, patrzę, palec trupi, jak kość bielusieńki, a na palcu	On nie przyjdzie, bo ma żal, że mu pan nie ufasz. Uważam, że jest bardzo zniechęcony.	Ale z tej żałości waszej macie i pociechę stokrotną, że w służbie Najświętszej Bożej Matki śmierć go spotkała. Spadł ci z dachu, ale z kościelnego. Już mu tam w niebie nie pożałowali godnego miejsca	Kiedy?? Leszkaście tak mocno posadzili że on tu wiekować będzie, a póki jego tu i Iwona, dla mnie miejsca nie ma.	O nie! Siądę na końcu, bo babcia nie pozwala mi siadać przy narzeczonych.	Ale nie przyrzekam ci, że coś wskóram u Jana Juliusza PopinotJan Juliusz Popinot	Jak się nazywa mama?	Jesteś pan w łasce mówią o panu w mieście jak o wielkiej figurze... Wszczyna się sprzeczka między Angoulême a Houmeau, które z nich ma ci uwić wieńce...	Przepraszam pana to prawda, nie jestem na górze, ale zszedłem stamtąd tylko co.	Ty, dzierlatko jakaś co ty oczyma strzelasz na takich ludzi. On nie z takich, co garnki robią, ale z tych, co je tłuką, tobie do niego nic.	A jeśli nie usnę?	A nie chcesz?	A więc... darujcie mi waszą Hanusię! Nie służebną, nie panną dworską, ale siostrzyczką umiłowaną mi będzie. Niech mam wspominek żywy z Krakowa, niech mowę polską co dzień słyszę, dajcie mi waszą Hanusię!	Ach, zachwycił pana Paryż!... Spodoba się panu jeszcze bardziej z okien mego salonu. Przyjmuję co wieczór.	Ależ ty nie umrzesz przecie!	Ani godziny słońce nam ucieka, a szernowie mogą się opamiętać!	Ba! Ale ja nie potrafię!	Co? Co mi o to? Za sto lat, za dwieście, za trzysta ołtarz stał będzie w kościele; moje kości dawno w proch się rozsypią, a chwała mistrza Wita wieki przetrwa. A ten jakiś pyta, co mi o to! Tyle mi o to! Wiesz? Tyle mi o to! Robota z mego warsztatu moją jest; a kiedy niegodna mnie, to ja jej...	Czy czasem nie dzięki swemu wspólnikowi?	Czy wiesz, co w nim się zawiera?	Jakżebym go miał nie znać	Jeżeli w pasie ich nie ma, to nigdzie nie ma. Musiały zginąć w czasie jazdy.	Mylisz się pan, gwałtowne uczucie ma swój właściwy rachunek; one się lęka zdrady i bojaźliwe zewsząd od niej zastrzega.	Nie kupcy, ino wielkie państwo, co jeżdżą z szałasem i z kucharzem, a on im w polu jeść gotuje.	Nie skrzywdziłem męża, kobiety ani dziecka... Rąk moich nie splamiła krew... Nie jadłem potraw nieczystych... Nie zabrałem cudzego mienia... Nie kłamałem i nie zdradziłem wielkiej tajemnicy	O! panie, panie, zabijesz się jeszcze!	Osiem, łącznie z „Błyskawicą”, i sześciuset ludzi rekrutujących się z piratów i bukanierów. My będziemy dowodzić tymi pierwszymi, a Michał Bask drugimi.	Panie, wracaj do siebie. Poznałem cię, ale będę milczał nie chcąc cię gubić. Puścić cię nie mogę, ale wracaj i niech bogowie ześlą ci ukojenie.	Taka drobna usługa dla zmarłego... Przecież musimy pamiętać o zmarłych obcych, ażeby inni... robili to samo dla naszych... Tylko proszę cię, zaklinam ani słowa nikomu... Miałabym dużo przykrości, gdyby się o tym dowiedziano.	Tylko nie udawaj! Przyjemność czy miałaś dzisiaj w nocy ze mną?	Wycieczka swoją drogą pójdzie... ja sam poprowadzę; ale teraz mówimy o czym innym. Ichmościowie podejmują się przekraść przez nieprzyjaciela i dać znać królowi o naszym położeniu.	Jak na diabłów, choć między nich jechał.	Bardzo kopno na prostakina prostaki (gwar.)	Co byś powiedział, Henryku, gdybym ci wyznał, że to ja zamordowałem Bazylego?	Jak to?	Jaśnie wielmożny wojewodo! Bóg mi świadek, żem jeno o czasiecho czasiech	No, jeżeli tak, to możesz u mnie zimować. A kiedy przyjdziesz do roboty?	O! wiedziałam to od razu, że zacnym młodzieńcem jesteś!	Prawda, jak ci życie miłe?	Przysięgnę nawet na Ewangelię, na księgę mojej wiary.	Sądzisz, że koniecznie trzeba?	Tak to łatwo wielmożnej pani powiedzieć: jedź... Takie czasy okropne nastały z tą stagnacjąstagnacja (z łac.) rzekł, wchodząc prawie forsąforsą (z fr.)	Tak, najdroższy panie Porthosie! wszak potrzebujesz najpierw konia?	Tak. A przynajmniej pański przyjaciel ma taką nadzieję.	Tak? To ciekawe, niech mi pan powie... Przepraszam	Wiem, że to owi bezwstydnicy, owi zbóje do wszystkiego waćpana podmawiają...	Źle przyjmują na dworze proroków nieszczęść, ojcze.	A co? A co? Jeszcze teraz będziesz świętego udawał?	A żona moja w dobrym humorze?	Agato! Agato!	Albo ja wiem!	Ale przychodził przecie do nas w Combray.	Bo przez mezalians twego małżeństwa z nią możesz ordynację utracić.	Chciałbym z tobą porozmawiać obszerniej. Może wieczorem	Co zechce	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Czy ksiądz jaki przychodzi do szkoły?	Czy ten rodzaj życia nęci cię jeszcze, Maroto?	Cóż ja mam paniom poradzić, co?...	Do Słodkowic? Przecież są dwie.	Do czego zmierzasz? jaka jest rada? i co chcesz przedsięwziąć?	Droga żono, mówisz to przy dzieciach Dzisiaj przy tym mamy święto Bożego Narodzenia!	Dzisiaj.	Et, co sobie wasza królewska miłość głowę zaprząta włóczęgą jakąś! Wlazła, dostała po łbie, umknęła, niech ją tam!	Ewarysta cudna chce mnie upokorzyć...	Gdziem jest?	Jesteś nieocenionym towarzyszem moj drogi, wesołością nieprzebraną podnosisz z upadkuumysł, pogrążony w rozpaczy. Dobrze, zastawmy ten pierścień, lecz pod jednym warunkiem.	Masz słuszność! Ocalimy biedne, nieszczęsne stworzenie! Nawrócimy go! Będzie najżarliwszym z nawróconych Ropuchów.	Myśmy tylko najdoskonalszemi zwierzęty. I patrzcie no! uważcie! od polypa do nas, jaki szereg nieprzerwany stopniowań; dla czegoż ostatnie ogniwo łańcucha miałoby być z innego metallu? Wszystkie fenomena duszy, są to fenomena materji i sił nad nią panujących.	Niesłusznie pan naczelnik nas sądzi; oszczędzamy zwykle więcej niż mężczyźni.	Ojciec chce mojego podpisu pod kontraktem ślubnym, ale w zamian zostawia mi ojciec całkowitą wolność?	Panie, panie! Kiedyż to, o czym ja mówię, zaiste podane jest duszy z zewnątrz, spada z wysoka idzie z nieba.	Plany więc nasze?	Prawda święta	Przysięga mi pan?!	Skrót? Komitet Intelektualnej Więzi Ogniska Niezależnych... KIWON.	Słyszeliście już?	Ten, co go Czarnym zowią. Jego książę Bolesław za syna przybrał.	To nowa twa stolica, królowo Azji	Vežiau,	Vieno nesuprantu tankiai Jonas su Onute kelia ginčus. Viens sako vieną, kitas kitą ir abudu knygose randa patvirtinimą savo žodžių. Kaip tai dedasi? Ak, viena teisybė?	Zamrę?	Złośliwy jesteś, Mietku	Ładnie chwilowe.	Życie Wentzla!
Ekscelencjo: mam honor powitać pana pierwszego w naszym sztabie po świetnym czynie, dokonanym przez Niego w imię uczuć obejmujących ludzkość całą. Jednak, ceniąc jak nikt zasługi pańskie, nie mogę nie uznać pana za jednego z najniebezpieczniejszych indywidualistów, należących raczej do epok minionych, niż do naszej. Dlatego, dla dobra całej ludzkości, dla którego pan, panie Kocmołuchowicz, poświęcił był ambicję wodza jako takiego i prosty honor pierwszego oficera swego kraju („the ambition of the commanding officer as such and the plain honour of the first officer of your country”) jestem zmuszony skazać pana na śmierć przez ścięcie dlatego, że dalsze pańskie istnienie, w związku ze znajomością pańskiej intymnej natury, obnażonej dla nas w tym właśnie epokowym czynie, zagrażałoby tym celom, w imię których czyn ów był spełniony. Jednak nic się nam nie śpieszy z wypełnieniem tego nieodwołalnego wyroku i możemy dalej weselić się, spożywając dary bogów i pijąc, i pijąc, i pijąc za pomyślność szczęśliwej ludzkości, dla której, tak czy inaczej, poświęcamy nasze marne istnienia osobiste. maska była zupełnie spokojna. Było to zjawisko prawie aż przykre, tak piękne. Nie można było pojąć, jakim cudem to żyjące bądź co bądź stworzenie wytrzymało taki cios. Podobnie jak człowiek chory na morską chorobę podczas burzy cierpi, gdy patrzy na kogoś spacerującego spokojnie po pokładzie. Wydaje się, że tamten męczy się nieludzko z tego powodu, że nie może rzygać. „Ta bestia ma trzon pomyślał Genezyp z prawdziwą admiracją. Poczuł, że ma jednak wodza i że może mu zaufać nawet w samą godzinę jego najstraszniejszej śmierci. Bo cóż jest gorszego jak być skazanym? A wiadomo było, że Chińczycy nie żartują nigdy. Coś jednak drgnęło w jego martwych głębiach, pod wpływem tej emanacji czystej Wielkości. Tylko teraz pytanie, co odpowie ten demon i jak. Ale Wang mówił dalej, wychlawszy całą wódę jednym haustem. chodzi o naukowo zorganizowaną i uregulowaną wytwórczość. Urządzimy was i będziecie szczęśliwi. Nie chodzi o cofnięcie kultury, jako takie, tylko o trampolinę do skoku. Jakie będą możliwości dobrze gospodarczo urządzonej ludzkości, nawet my nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Może tylko zostanie uszczęśliwiona, a wszystkie wyższe formy twórczości będą musiały zaniknąć nie tak jak wy, ale przecie (not as you are, but nevertheless). Musimy się odświeżyć rasowo, musimy was połknąć i strawić, i stworzyć nową rasę żółto-białą, przed którą, jak to dowiodły nasze instytuty badań socjologiczno-biologicznych, otwierają się nieznane możliwości. Dlatego zaprowadzamy obowiązkowe małżeństwa krzyżowane białe lub żółte Zapił znowu to zdanie i siadł, obcierając łysinę jedwabną białą chusteczką. Kocmołuchowicz milczał. rzekł Wang, zwracając się już nieoficjalnie do Wodza, który miał minę taką, jaką by miał wysłuchawszy mowy Huśtańskiego na przykład, na jakimś pułkowym święcie. A przeszedł przez następujący szereg stanów: w chwili, gdy posłyszał wyrok śmierci, podany mu w tak oryginalnej formie, doznał dziwnego uczucia, jakby we wszystkie zakończenia nerwów wbito mu nagle rozżarzone szpilki ognie świętego Elma, czy coś takiego. Tryśnięcie to było bolesne. Na rękach zobaczył najwyraźniej fioletowe ognie. Spojrzał przed siebie i ujrzał przez wielkie okna słoneczny, jesienno-południowy widok parku to sam ekstrakt uroku wspomnień niepowrotnej przeszłości przedstawiał mu jakiś zły duch w zaczarowanym zwierciadle. Patrzył na to jak na przeszłość... Straszliwy sentyment pejzażowy targnął mu jelita bolesnym skurczem. Nigdy... Ho, ho tym frontem była maska. Nie drgnie i drgnąć nie może. Na ruch brwiami może sobie pozwolić. może dać coś poznać. Obraz ten zakrył mu zaraz inny obraz żony i córki. Zobaczył małą Ileankę, jak je kaszkę na wysokim krześle, na tle ciemnego wnętrza sali jadalnej, a nachylona nad nią „Święta Hanna, Męczennica” mówi coś do niej szeptem. (Tak było właśnie o tej porze). Nie tam była słabość ta udająca jego żonę przed Chińczykami. Właśnie w tej chwili zemdlała i dwóch sztabowców chińskich, zupełnie do siebie podobnych, cuciło ją z naukowym zrozumieniem rzeczy. Kocmołuchowicz jeszcze raz „spiął mózgi ostrogą woli” i zatrzymał uciekające ciało na skraju śmierdzącej przepaści, gdzie czaiły się: strach i dyshonor. „A może lepiej było zginąć w ogniu?” Okropna wątpliwość ale tu inna była sprawa ścięcie jedno warte drugiego. I nagle, na miejscu, gdzie siedziała przed chwilą Persy, ujrzał Wódz najwyraźniej przeźroczystą brodatą, niechlujną postać Niehyda-Ochluja kwatermistrz patrzył na widmo, tak jak na krzesło stajennemu chłopcu, młodszy od niego Chraposkrzecki młodość. (Już dawno dusił śmiech ten w sobie c’est le comble! Postanowił nie wyprowadzać biedaka z błędu, „pust’ rozbierùt potòm”. Będzie z tego dzika uciecha). Wszyscy spojrzeli na niego. Persy ocknęła się i podtrzymywana przez chińskich oficerów, szczękając zębami, wróciła do sali. W ciszy słychać było dzwonienie tych okrutnych ząbków o dźwięczny kryształ pucharu, który podawał jej szef sztabu Ping. Kocmołuchowicz wstał i powiedział głosem swobodnym i lekkim	Niech mnie pani wysłucha Pani kochasz swe dziecię, ja moje, i gdyby tysiąckroć rodzoną była moją córką, nie mógłbym kochać jej więcej, ale pani nie wiesz, co to jest tracić dziecko! Ja wiem i gdybym posiadał skarby całego świata, użyłbym ich na odzyskanie straconego dziecka, lecz wyrwij ją pani z tej jej obecnej nędzy, a nikt z nas nie zbliży się do niej nigdy, nikt z tych, pomiędzy którymi się urodziła, wzrosła, którzy ją z całego kochamy serca, nikt już jej nigdy w drogę nie zajdzie. Z dala będziemy myśleć o niej, kochać ją, tak samo, jak gdyby była na drugiej półkuli świata, a wiedząc, że jest z mężem, może z dziatkami swymi, cierpliwie wyczekiwać będziemy chwili, aż się znów wszyscy złączymy tam, równi przed obliczem Pana.	Wszystko jedno... gdziekolwiek... do Częstochowy, do Piotrkowa, do Siedlec... Nie jadę na długo, na parę dni, ale... choćby przez jedną dobę nie chcę widzieć pensji i jej ludzi... Powiadam ci: gdybym została jeszcze parę godzin, zabiłabym się albo oszalałabym. A tak, wyjadę na dzień... dwa... oderwę się od tej tortury... zbiorę myśli...	Może i mnie zginąć przyjdzie BezdomnośćDość mam tego kołatania się po świecie. Nigdy waściom tego nie zdołam wypowiedzieć, jak zacna jest i urodziwa panna ta Billewiczówna. Byłby ją człowiek miłował i hołubił jakby co najlepszego... Nie! musieli diabli przynieść tego Kmicica... Chyba on jej coś zadał, nie może inaczej być, bo gdyby nie to, pewnie by mnie nie przepędziła. Ot, patrzcie! Właśnie tam zza górki Wodokty widać, ale w domu nie masz nikogo, bo ona pojechała Bóg wie gdzie... Moje to byłoby schronisko; niechbym był tu żywota dokonał... Niedźwiedź ma swój barłóg, wilk swoją jamę, a ja, ot! jeno tę szkapę i tę kulbakę, na której siedzę...	Żeby tak kot płakał, jak ja szczęśliwy jestem... Przyjechałem tu po kawałeczek szczęścia, ale nie wiem, czy mi go dadzą... Cóż robić? Naukę i jej stosowanie poczytuję za rzecz wszechświatową, przed którą muszą ustępować wszystkie względy osobiste i zakątkowe. To jest potęga numer pierwszy...	Czy mam eksperiencję? Jeszcze żaden bocian nie myślał o tym, aby z waści prezent ojcu i matce zrobić, gdym ja już większe podjazdy, jako ten cały jest, wodził. Wiek życia w wojsku przesłużyłem i dotąd bym służył, gdyby nie to, że jak mnie raz spleśniały suchar w brzuchu stanął, to mi trzy lata siedział. Musiałem za bezoarembezoar dziś dzielnica Stambułu, położona po europejskiej stronie cieśniny Bosfor, dawniej osobne miasto tureckie. jeździć, o której peregrynacjiperegrynacja (z łac.)	Popatrz, no, popatrz... nie wypada... czego mam się wstydzić? Czy to nie moje?	Pan nie rozumie?... To jest proste, to jest takie proste, jakby zwyczajny rabuśnik wziął pana za kołnierz i powiedział: dawaj pieniądze, bo mnie się robić nie chce i nie mam. To jest ordynarny geszeft! Jak się pan ma, panie Cohn	Co ja nie mam być zadowolony?! Dziewczyna jak złoto, chętna, robotna, wesoła, a najważniejsze, że zdrowa już. Nie cherlaków będzie rodzić. Toż prawdę powiedziawszy ja ją z tą myślą z miasta przywiózł. I nawet martwił się ja z początku, że między nią a Wasylem nijakiej skłonności nie ma. Jak mężczyzna i kobieta obok siebie żyją, to i skłonność musi się zjawić. No i zjawiła się.	Spiszesz pan akt sprzedaży dóbr Głuszy z przyległościami na rzecz szlachcica Neapolitańskiego czy jakiego tam, nie wiem, JWp. de Cerulli. Odstępuję mu klucze Głusza, Ordy, Przemęty, w długu...	Ho, ho, mój przyjacielu, serdeńko, jak ty umiesz pięknie dworować sobie z ludzi. Doskonały z ciebie odbiorca. A to mi tęgi kupiec na barany! Dalibóg, toć ty masz gębę nie kupca na barany, ale czystego rzezimieszka. Do kroć set kiszek baranich, dobrze by było spotkać cię z pełną kieską wpodle flaczarni na odmrozku! He, he, kto by cię nie znał, ten by cię kupił. Patrzcie mi go, dobrzy ludziska, jak on tu piaskiem w oczy ciskajak on tu piaskiem w oczy ciska	Co ten nawyrabiał, ten wasz generał brygady ale musieliśmy doręczać te idiotyzmy, ponieważ z dywizji jeszcze nie przyszło rozporządzenie, że depesze jego nie powinny być wręczane adresatom. Wczoraj przejeżdżał tędy 14 marszbatalion 75 pułku, a dowódca batalionu otrzymał depeszę z rozkazem, aby wszystkim szeregowcom wypłacono po sześć koron, jako osobne wynagrodzenie za Przemyśl; w depeszy było również podane, żeby każdy żołnierz z tych sześciu koron złożył w kancelarii dwie korony na pożyczkę wojenną... Według pewnych wiadomości ten generał brygady ma paraliż postępowy.	Ja bym jednak nie zrezygnował W wolnym czasie pisałbym nadal opowiadania, ale nie narzucałbym się z nimi wydawcom. Pisałbym o ludziach i miejscowościach, znanych mi, a bohaterom swoim kazałbym mówić językiem potocznym; i pozwoliłbym słońcu wschodzić i zachodzić w zwykły sposób, nie robiąc z tego powodu wielkiego hałasu. Gdybym w ogóle miał do czynienia z ludźmi złymi, dałbym im możność poprawy, Aniu	Więc prawda prawda! Posądzałem ją, że nie jest wierna swym obowiązkom, i bolało to mnie, że córka moja przyjaźni się z nią, skorom widział... a raczej skoro mi błędne moje teorie nasuwały nieusprawiedliwione zapewne posądzenia. Lecz wierzaj mi, nigdy przed nikim nie wspomniałem, a teraz jeśli ciężko ci słyszeć, co mówię, wierzaj, ciężej mi jeszcze mówić, wierzaj i ulituj się nade mną.	Już, już, idę, ale odtąd nie chcę już na obiad nic, tylko to co będziemy słyszeli. To takie zabawne. Pomyśleć, że jeszcze trzeba czekać dwa miesiące, nim usłyszymy: „Groszek zielony, słodki, groszek, groszek zielony”. Jak to ładnie powiedziane: „słodki groszek”, wiesz, że ja lubię taki delikatny, delikatny groszek, skąpany w winegrecie; nie ma się uczucia że się je, takie to świeże jak rosa poranna. Och, albo te śmietankowe serduszka, to jeszcze bardzo daleko: „Dobre serki śmietankowe, śmietankowe serki dobre”. A winogrona z Fontainebleau: „Wino, wino, winogrona”.	Nie skończy się.	O, teraz wiem, co to miało znaczyć. Jestem w domu. Oto, do czego prowadzą wyjaśnienia. Teraz nie zgodzę się nigdy już na to, aby życie uniwersyteckie miało być jednoznacznikiem rozrzutności i lekkomyślności.	Służę waszej książęcej mości!... Tam oto dziewczyna siedzi pod opieką pani Wojniłłowiczowej, naszej krewnej. Jeno błagam o przebaczenie, jeśli się skonfunduje, bom też jeszcze nie miał czasu jej ostrzec.	Tak, widziałem chłopca na własne oczy; z jego zachowania się można poznać, że spełnia jakąś misję potajemną.	A, Boże!... Więc mnie państwo tak zachęcacie?... Tatko żartuje, a mama nic nie mówi...	Nie ma jeziora, ale jest staw i wolno mi po nim pływać. Biorę więc was wszystkich na swoją odpowiedzialność.	To na nic Nie zależy mi, żeby wrócić. Zresztą po co? Jest mi tu całkiem dobrze.	Zatrzymaj broń, mości hrabio, zadowolę się przyrzeczeniem, że nie użyjesz jej przeciw nam aż do jutra.	No, już nie będę, nie, tylko nie becz. Dlatego pan Adam dobrze mówi, że arystokracja to nicpotemnicpotem (daw.)	Gdzie jest? Pisze, że nie była w stanie w tak krótkim czasie odłożyć tak wielkiej kwoty. Ale znalazła służbę u pewnej dobrej pani, która dała jej pieniądze naprzód. Musi je teraz dopiero odsługiwać.	Tak, tak, pamiętam go dobrze. Ale jakże pan mógł nakazać Nubijczykowi, i to niememu, aby kupił panu i umeblował dom? Przecież biedak wszystko musiał zrobić na opak.	Byle już głupstw nie robił.	Dziękuję. Nie jestem głodna.	I ten twój wspólnik nie żyje?	Nic nie rozumiem!	Nie bez tego, byście w puszczach nie spotkali jakich miejscowych albo zbiegłych chłopów z babami. Weźmiecie pierwszą lepszą, a już każda będzie lepsza od tej. Tymczasem pana Zbyszkowa opieka wystarczy.	Nie do nas sarn...	Nie pójdziesz ze mną?	Nie sądzę.	Nie sądzę. W każdym razie w rodzaju pana. Otwarte.	Nie widzieliśmy jej, Eminencjo.	Więc sami nie wiedzą, co mają czynić.	Ja?... Ależ nic nie rozumiem! Dlaczego?... To taka niespodzianka doprawdy?...	To nie ja. Zauważyłeś kogoś?	To znaczy sześćdziesiąt tysięcy na rok. Domyślałem się że ci Cavalcanti to ostrożnisie! Co ma ten chłopak zrobić z pięcioma tysiącami na miesiąc?	Co by powiedzieli? Życie by oddali, żeby być razem z nami, no nie, Huck?	I nie wiedziałaś pani, że w nim mieszka człowiek młody?	Matko Boska... za ołtarzem... nie dojdziemy!	Nie klep głupstw! Mieć miliard! Ha, ha, ha! Turski, co, kochany chłopie, gdybyś ty miał miliard	O ileż tedy jeszcze mniej da się powiedzieć o wielkiej tajemnicy najwyższej niepodzielności! Czy pouczyć można głuchego, czym jest muzyka?	Rozumie się! Oczekują tu na wielmożnego pana już od południa.	Zbytnią powolnością ich rozzuchwaliłeś sam Miałeś przykład na włoskich książętach wielu, którym miasta i patrycyusze z ludem także stawili opór nieraz; kilka głów spadło... i panowanie się ustaliło.	Potrzeba mi tylko pół godziny Wiem, po co przyszedłeś, i bardzo to ładnie z twojej strony. Oto kilka miesięczników. Jeżeli zostaniesz na śniadaniu, złożę ci dowody tej podróży w postaci wszelkich prób i okazów. Darujesz, że cię teraz zostawię samego?	Taki piękny dzień na dworze Może by Mendel wyszedł na spacer? Niech się przyzwyczai do powietrza.	Idąc za radą naszych mistrzów Lewatywiarzy, w epoce, w której ma zwyczaj tu przybywać, umieściliśmy w młynach mnóstwo kur i kogutów. Za pierwszym razem, kiedy je połknął, o mało że nie umarł. Bowiem śpiewały mu we wnętrznościach i fruwały po żołądku, z czego popadł w lipothymię, ucisk serca i konwulsje gwałtowne i niebezpieczne, jak gdyby jakiś wąż wlazł mu przez usta do żołądka.	No, bo on musi skończyć konserwatorjum i jeszcze przynajmniej dwa razy pojechać do profesora Prohazki do Pragi czeskiej. Był u niego przez dwa miesiące ubiegłego lata. Prohazka zachwycał się nim. Pobierzemy się, gdy Tomek skończy naukę i zacznie koncertować.	Brawo! jest cały i nietknięty. Norma brzmi: IV, J. 2 wydanie. IV, łaskawe panie, oznacza czwarty tom; J, dziesiąta litera alfabetu, dziesiąty arkusz. Zdaje mi się tedy stwierdzonym faktem, iż ten romans w czterech tomach in 12-o cieszył się, oddalając na bok finty księgarskie, wielkim powodzeniem, skoro doczekał się dwóch wydań. Czytajmy i odcyfrujmy tę zagadkę.	Jak się masz, Donko? To ja.	Przepraszam bardzo za natarczywość, ale tak chciałbym wiedzieć...	Czy ty to myśląc, odmienisz?	Tak, tak... to właśnie!	Co do mnie, niepokoję się trochę z powodu starszego chłopca mego...	Cóż ja winien? Przez głosowanie postanowiły tak dzieci.	Jak się masz, Ignacy!...	Pan Paweł Dalcz? Wuj pozwoli, że się przedstawię, Jan Jachimowski.	A wiesz asińdźka, co się z jedną z tych trzech jej i moich przyjaciółek stało? dołożył śmiejąc się, poszła z jakimś szarlatanem co proroka udawał! a takie miała śliczne oczy czarne!	Aż tak daleko?	Napijmy się czego ciepłego	No i tobie się ogromnie podobała; wiem coś o tem.	Panowie! Toast na cześć dzisiejszych zdobywców nagród, ordynata w pierwszym rzędzie!	Według prawa księgi XII tomu 814 na stronicy piątej, w wierszu czternastym, czytamy:	„Najoryginalniejszy z siostrzeńców, jakiego kiedykolwiek szanujący się skaut chrzcił i ozdabiał obrożką z własnoręcznym napisem.	Pójdziemy teraz, wiciądzu, na nowy bój, na żywot nowy. Nowe w puszczy na wysokościach wyrąbiem toporem polany. Nowe osiedla założym. Nowe gniazda dla ludu gminnego. Nowe zamki strzeliste wzniesiemy ponad cyplami stromych skał.	Nawet gdy je będę wypowiadał wolno i uroczyście, jak pastor?	Cóż o to? Żyłem dwa lata w boru zielem, korzeniami i dziczyzną; i wiedzcie, że miłe mi było to życie. Nakażcie, by otwarto bramę.	A ja dam dwa... trzy razy tyle, co... kochany książę. Jak Boga kocham!...	Ach, Boże! Co to waszmość może obchodzić?	Dzień dobry, Marku! Umiesz ty po angielsku?	A cóż wy wiecie przeciw mnie?	Chyba by któren poległ, jak pan Muszalski! Ano, trudna rada! Szkoda mi okrutna pana Muszalskiego, choć kawalerską poległ śmiercią!	Irytuje mnie widok takiego mebla, przeszkadza patrzeć swobodnie.	Ja muszę operować ślepą kiszkę.	Kto mógłby to zrobić?	Może ten twój Zaciereczka uczyłby cię darmo?...	Niby jaki?	Są panie?	To jest „kodycyl” mojej „płci”	W razie czego przyjedziecie tu przed nimi. Mają przez kogo innego nowinę przysłać, to prześlą przez was	Wiem o tym, panie, lecz chcę, by w ten sposób został poświadczony mój przejazd przez Suez.	Więc to... Więc jakim prawem katujecie w podobny sposób książęcego chłopa?	Za niskie progi!	A jaka?	A może byśmy razem odmówili nieszpory, co?	A potem?	Danke!	Dziecko, Chłop, Pan, Pozycja społeczna mówił Ślimak.	I dopiero jutro?	Jakto? jakto? więc...	Jeszcze jeden ze mną.	Najzupełniej pewien.	Pani Bogno, przerwijmy tę rozmowę	Podtrzymać głowę!	Powiedzże choć gdzie, i jakeś je odebrał.	Przestań pierdolić!	Zawinęli do portu dziś rano; podobno zaszło tam parę wypadków tyfusu. Lecz oto i nasza „Rybitwa”.
Tylko że spał pan tak niespokojnie Ja także nad panem czuwałam.	A ja czyż mogłabym powiedzieć inaczej!	A ja teraz będę musiał wyjechać na jakiś czas, żeby, rozumiesz... No, bezpieczniej.	A, panie Fröhlich nie żartujcie sobie z biédaka... dla mnie wy prędzéj będziecie Ekscelencyą niż ja dla was.	Ach, ciężki krzyż zostawił mi wasz ojciec. Każde z was wzięło gotowe, a ja muszę myśleć za wszystkich. Interesa zastałam w opłakanym stanie, majątek bez kapitału i ciężary znaczne...	Ja państwa pogodzę Niech pan Trestka odbierze lejce z rąk ordynata i będziecie wprawdzie nie vis-à-vis, lecz à côtéà côté (fr.)	Ja?... Nie, kochanie, przeciwnie. O... bardzo ci ładnie w tym futerku, ale przecież zdejmiemy je, prawda?	To szkoda, bo ja pana znakomicie rozumiem.	Czyż nie uzgodniliśmy że nie tylko ja, ale i moi przyjaciele mają być dla was nietykalni?	Małżeństwo, Wdowa syn cesarza Franciszka Józefa I, ówczesny austriacki następca tronu. i ten sam sposób uwodzenia kobiet. Jego spojrzenia, półsłówka, tajemniczość znam tak dobrze jak krój jego żakietu. Zawsze tak samo unika panien bez posagu, jest cynicznym z mężatkami, a wzdychającym przy pannach, które mają wyjść za mąż. Mój Boże, ilu ja podobnych spotkałam w życiu!... Dziś trzeba mi czegoś nowego...	Przy tej książce jestem zawsze głodna Tyle tam jest dobrego jedzenia! Wszystkie osoby stale się raczą szynką, jajkami i ponczem. Gdy czytam Klub Pickwicka, idę zawsze potem do kredensu posilić się. Na samą myśl o tym przypomina mi się, że konam z głodu. Czy jest coś do zjedzenia w śpiżarniśpiżarnia	Nie wymagam tego, byś tak z nimi tańczył jak wilk z kozą. Śpiewaj im tylko, ot tak troszkę, żeby im się nie cniło w drodze, ale, proszę cię, Szary Bracie, nie dobieraj nuty zbyt czułej. Ty, Bagheero, idź też z nimi i wtóruj im w tej pieśni. Gdy się ściemni zupełnie, spotkamy się przy wiosce... Szary Brat będzie wiedział, w którym miejscu...	A co! Kupy się trzymajmy! Wraz odgadłam, że jegomość stanie po mojej stronie! wraz odgadłam! Jedziemy do Chreptiowa, Michale! Choć raz mię weźmiesz na Tatary! Jedyny razik! Mój drogi! Mój złoty!	Jakieś fory ma ta nauczycielka, skoro ordynat tak się nią zajmuje.	Na wystawie rozpocznie się nowy turniej. Do jej pierścienia przygotujcie, panowie, kopie	Cicho! Moim przeznaczeniem jest panieńska skromność i muszę się do niego stosować. Przyszłam tu prawić morały, nie zaś słuchać takich rzeczy, że skaczę do góry, gdy o nich pomyślę.	O JehowoJehowa krzyknęła przerażona, bez ruchu zatrzymując się na ścieżce. Powoli jednak uspokoiła się, a jej aksamitne oczy przybrały zwykły wyraz łagodnego smutku.	Powinieneś wiedzieć, panie podprokuratorze, że możesz być usunięty. Jeśli w normalnym przeciągu czasu nie potrafisz spodobać się pani Pélisson, ale to spodobać się zupełnie, popadasz w niełaskę.	Kochany Tomku, a nie żal że wam odchodząc nikogo? niczego? Spojrzała na niego ukradkiem, chłopiec spuścił oczy, zarumienił się i odpowiedział.	Nie mogę pojąć jakim sposobem, jakiemś czarodziejstwem potrafił to chyba dokonać... Przebudziło mnie przed chwilą silne, niezwyczajne rżenie konia. Jakiemś przeczuciem tknięty zerwałem się z łóżka... Miałem ciągle to na myśli, że on nam ujdzie...	Pojedziesz na CzehrynCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) duża rzeczna łódź żaglowo-wiosłowa. do KudakuKudak (nazwa z tur.) naturalna zapora skalna na rzece, uniemożliwiająca swobodną żeglugę; kraina poniżej porohów Dniepru nazywała się Niżem albo Zaporożem i była zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich. każe przeprawić i przewoźników potrzebnych dostarczy. W Siczy też nie bawbawić	Tak, ale wy się na tym nie rozumiecie.	Wiesz, że... nie mogę go nazwać przyjemnym Wydaje się dumną, zamkniętą w sobie, rozdrażnioną...	A nużbym ich pozwał? Nużby się chcieli ze mną potykać?	Ale kto nadesłał tamtą pierwszą wiadomość, która ukazała się w twoim dzienniku? Za tym wszystkim kryje się czyjaś ukryta nienawiść, jakiś nieznany wróg.	Cicho siedź, Cruchot. Zrobione, zrobione Eugenio, nie zrzucisz się, jesteś uczciwa dziewczyna, prawda?	Licha myśl To nie moja rzecz grzebać się w elukubracjachelukubracja	Niech więc stanie na progu. Zamień z nią chociaż kilka słów. Ty nawet nie wiesz, jak się ona o to dopomina.	Niechby się spalili ci bogacze, prawda, Władku?	Ot, zamiast lamentów i wyrzekań, radować się ano powinieneś ale nie każdego Pan Jezus roztropnością obdarował.	Wże prawdu każeWże prawdu każe (ukr.) ozwały się głosy w gromadzie.	Nigdy by do tego nie doszło, gdybyście przyszli na moje wezwanie	A do licha!... Taki był dobry gospodarz z tego Wokulskiego (PS. Stach nie widział od nich ani grosza za lokal) i sprzedał dom... Więc Krzeszowska może nas wylać z chałupy?	Ach, tak...	Bez obrazy pani dobrodziejki, dlaczego panie tak ciągle siedzicie w oknach?... To niedobrze...	Boże, Boże... To będzie coś strasznego... Więc już nie ma ratunku dla pani Latter?...	Chodź do mnie.	Cóż to wszystko ma znaczyć, na miły Bóg?	I nas chcą doprowadzić do tego ale póty dzban wodę kosi...	Już dawno powinieneś tu być I uważaj, żebyś nie wpadł do wody!	Już? Napiszesz do mnie zaraz po przybyciu?	Między Krzyżaki pojechał do Malborga.	Nikt nie wie! Łódki nie znaleźli na brzegu, ale może ją fala gdzie poniosła. Rozesłałem konnych po folwarkach, a sam przybiegłem po pana...	No tak, dotychczas jeszcze jestem, niestety.	Pan Michorowski poszedł po Lucię i jej nauczycielkę	Podobno... Czy tak, panie prokuratorze?	Proszę przebaczyć Mr. Barnes, że odmówię na to odpowiedzi. Dałem już kilka odpowiedzi, ale nie wiem dotąd, czemu mam zawdzięczać dzisiejszą wizytę pańską?	Sam fakt, że podsłuchiwał, wystarczy dla mnie	Tak sądzę.	Thèzard, komisarz policji pierwszego okręgu. Mam rozkaz zaprowadzić pana do pana Dudouis, do prefektury.	Widziałem dobrze, że jego jasne czoło chmurne było w czasie modlitwy:	Widzisz więc, że bez wiedzy i przeciw woli prezesa zapraszać w dom młodego Darskiego, jest to przygasły zaledwie ogień rozdmuchiwać. Bóg widzi	Wyśmienity! do niego W. Kr. Mość żalu nie masz?	Za grubo, dyć ino na pół, przeciek u młynarza co drobniejsze ziemniaki całe sadzą. Rocho powiedział, że takie są dwa razy plenniejsze.	A co z nim?	A dlaczego nie mógłby naprawdę być moim narzeczonym!	A mam ci tego trocha, bom zawdy adorowaładorować (z łac. adorare: błagać, czcić, wielbić modłami) syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, od 1530 król Polski.. Nalewka przyszła mi z miasta italskiego FirencyFirenca owoce smażone w cukrze, słodycze. to jest morski rarytas, NautilusNautilus (biol., łac. z gr.: żeglarz)	A może to pańskie imieniny!	A od czegóż Abana i Farpar, Padre rzekł nie bez pewnej goryczy M’Turk.	A przyjdziesz?	A! i ofiary składać bałwanom!!	A, panie Angliku! To pan chciał grać w piki!	Aa! a!	Ale tobie może potrzebne te pieniądze.	Ależ najzupełniej.	Ba! Jesteś z tych rekrutów, co to chcą być marszałkami Francji! Wierzaj staremu Giroudeau: w lewo zwrot, biegiem, idź pan zbierać gwoździe w rynsztoku, jak ten oto dzielny człowiek, który służył w linii, to widać po wzięciu. Czyż to nie zgroza, aby stary żołnierz, który tysiąc razy szedł w paszczę śmierci, zbierał gwoździe w rynsztokach Paryża? Panie na wysokościach, jesteś skończonym hultajem, skoroś opuścił cesarza! Otóż, mój mały, ten cywil, którego widziałeś dziś rano, zarobił czterdzieści franków w ciągu miesiąca. Czy potrafisz go prześcignąć? A wedle Finota to najsprytniejszy z jego pracowników.	Bo Zakon to taki rycerz!	Chleba? Trzy kilo.	Co mam powiedzieć?	Co powiadacie? Jak człowiek?	Cóż Konrad Wallenrod, hę? odmiana gruszek..	Cóż znowu!	Daj pokój! Jego nienawiść jest sprawdzaniem naszej siły.	Damy radę dotrzeć na czas Byłoby dużą nieostrożnością wyruszyć teraz w dalszą drogę.	Dowodów?	Ha!... a tobie, kardynał dałby dyplom szlachecki....	I cóż ty na to?	Jak to eksponat?	Jaką usługę, co ty pleciesz?	Mamy w tej chwili za dwadzieścia tysięcy talentów wartości w spichrzach, oborach, składach i skrzyniach. Ale podatki co dzień wpływają...	Masz pan słuszność; kilkakrotnie już wytropiłem tym sposobem płynącego konia rzecznegokoń rzeczny	Matko Jedynego Syna! szukać mi Babinicza! Niechaj mu choć pogrzeb wyprawimy!... i tego to człowieka za zdrajcę poczytano, który pierwszy krew za nas wylał!	Musiał.	Na śmierć zakatrupić za taką krzywdę!	O nie! niech pan ucieknie przez kuchnię.	Od jak dawna oskarżony był szpiegiem?	Przyrzeczenie ożenienia na piśmie.	Sami mamy języki w gębie i możemy za siebie odpowiadać!	Tu jest mieszkanie Wiktora Judyma?	Tu?	Tylem wziął, co i ty!	Ugi ar rasis partneriai lošti?	W słowach pańskich była wzmianka, jakobym chciał kraść.	W tej chwili, sir?	Wiem. Bo tamte są zawsze w balowej tualecie we wszystkim, co mówią, czują, myślą, bo tamte są fałszywe, wszystkie bez wyjątku	Więc cóż?	Więc skoro za drogie, nie trzeba ich używać wcale.	Wszystko w tej Warszawie... ale ty przecież nie mieszkasz w Warszawie. Ty masz męża, dziecko...	Z Pawłem?	„Długo błądziłem po szerokim świecie”
Lucknow znajduje się, bądź co bądź, bliżej Benaresu niż Umballa. Być może, że pojedziesz tam pod moją opieką. Mahbub Ali wie o tym i bardzo by się gniewał, gdybyś teraz znów poszedł na wagary. Pamiętaj: opowiadano mi wiele rzeczy, których nie zapomnę.	Czy ta nagana jest warunkowa? Gdybym ułożył się z panem, zanim odpowiem, że nie wyniknie żadna przykrość dla pani d’Espard, w razie jeśli pańskie sprawozdanie będzie dla mnie korzystne, czy trybunał uwzględniłby moją prośbę?	Czy nie wiesz co to za drab, do którego wdzięczy się kapłanka?...	Oto jedno! Pamiętam czasy, kiedy ta ręka była biała, gładka, i kiedyś najwięcej zajmowała się jej pięknym utrzymaniem. Bardzo była wówczas ładna, ale w moich oczach dużo ładniejsza jest teraz, bo z zewnętrznego oszpecenia wyczytałem całą historię. Złożyłaś ofiarę z próżności. Ta stwardniała dłoń zdobyła coś lepszego niż bąble i jestem pewien, że szycie, wykonane przez pokłute palce, będzie bardzo trwałe, kiedy tak wiele dobrej woli było w każdym ściegu. Małgosiu droga, więcej to cenię w kobiecie, gdy umie zapewnić szczęście domowi, niż kiedy ma białe ręce lub salonowe wdzięki. Z dumą ściskam tę zacną, pracowitą rączkę i mam nadzieję, iż nieprędko zażąda ktoś, bym mu ją oddał.	Jakim sposobem staję przed tobą w postaci widocznej, którą możesz rozpoznać, tego nie wolno mi powiedzieć. Wiedz, że zbliżałem się do ciebie niewidzialny często, bardzo często...	Zdaje się, że postąpił pan źle, nie dotrzymując danej sobie obietnicy.	A ja się pytam, sąsiedzie na co to wszystko, niby co się dzieje?	Nie żartuj, proroku Prędzej uwierzyłbym, że woda płonie, a powietrze gasi, aniżeli w to, że Ramzes dopuszcza się bluźnierstw...	To dworska sprawa, bo pono borowy wygnał z zagajów. Najlepsza krowa! Ze trzysta złotych wartała, zegnała się, bo ciężka była, zapaliły się w niej wątpia, żem dorznąć musiał... Ale dworowi tego nie daruję... Podam do sądu.	Ano ja, kapitan z dziećmi, no i chyba Klu-Klu, bo z kim by się tu zostałazostać się (daw. a. reg.)	Chciałabym bardzo poznać wierszyki, które doprowadziły Nais do zguby ale po sposobie, w jaki przyjęła prośbę Amelii, nie ma, zdaje się, ochoty uczęstować nas próbką.	Też dziwi się i też nie ma pojęcia, w jaki się to mogło stać sposób.	Z mojego kapelusza nic się nie leje! Bo kapelusz nie śnieg! Z gorąca się nie topi!	Jeszcze dawniej ziemia była pusta i próżna, a Duch Boży unosił się nad wodami...ziemia była pusta i próżna, a Duch Boży unosił się nad wodami...	Nie masz się asani czego gniewać.	Rozlało mi się	Strach, Trup tłumaczył się Sprężycki	Z człowiekiem bez woli można zrobić, co się chce! Jemu wszystko jedno! Dobranoc, Broniu!...	Pan wiesz, panie Horn, dlaczego my nie dajemy miejsc panom Starżom Starzewskim, a dajemy je panu, bo my jesteśmy demokraci. Taki hrabski kuzyn, to jest wielki arystokratyczny kapcan, to jest ładny kawałek człowieka do obwożenia w powozie, do parady! A w fabryce trzeba robić i jest różnie, a jakby takiemu panu się co stało, niech by on sobie złamał paznokieć z własnej winy, ale przy naszej robocie, to zaraz za nim gotowe reklamować wszystkie dwory europejskie. Po co nam taka dyplomatyczna afera! My lubimy ludzi skromnych, ludzi, którzy nie mają hrabiów kuzynów...	Powiedziałem, że nie wierzę w obojętność, bo jestem pewien, że mnie pani nie cierpi. Na to nie trzeba ani zarozumiałości, ani wiary w siebie, niestety!	Robiłem, co mogłem, żeby się jako tako urządzić w tym barbarzyńskim kraju	Ach, panie czy było koniecznym takie postępowanie pana Lescota z biedną żoną więźnia? Przecież to hańba?	Niech będzie ta Włoszka Ale niech pan pamięta, panie Pastrini, że ja i mój przyjaciel przywiązujemy wielką wagę do tych kostiumów na jutro.	Dam ci także list do Jędropola do księdza karmelity, Benignusa, który tam teraz jest i o wielu więźniach chrześcijańskich wie; może co o ojcu twoim zasłyszał, to ci pomoże. I pieniądze, i list podam ci jutro wieczór przez Worobę, a jak pana Harbarasza znaleźć, także się od Woroby dowiesz. A przez jutrzejszy dzień siedź w ukryciu, aby cię, broń tego Panie Boże, nikt nie obaczył, bo o gardło twoje chodzi.	Czy ja tobie Ulanko, kiedy nasze baćki pomarli i ciebie maleńką na moich rękach zostawili, złym bratem był?	Może pan być pewny że będę pilnował Nel tak jak rodzonej siostry. Ona ma Sabę, a ja sztucer, więc niech kto spróbuje ją pokrzywdzić...	Nowe rzeczy gada! Myślałem, że powiecie co nowego, a jeśli chcecie mówić tak dalej, to już lepiej przestańcie.	Stefciu, powiedz, że tylko żartowałaś, powiedz, że zostaniesz z nami	Prawego chrześcijanina, któremu Rocho na imię przy chrzcie świętym dano, przynosim wam, matko. Niech się zdrowo chowa na pociechę!	I powiedz jeszcze teraz, że ja coś przed tobą kryję!	Tak, tak... A jednak może pani będzie łaskawa pokazać nam ten słoik czy flakon, z którego nasza krewna nalewała sok, na którego wysmażenie pozwala jednak uposażenie administratora dóbr nawłockich...	A my ich Panie jenerale, kończmy układami z Częstochową; przystańmy na wszelkie warunki... Nie o twierdzę chodzi, ale o panowanie jego królewskiej mości w tym kraju.	Czy widzicie?	Mieszkaliśmy tam z mężem cały rok.	Szczególna myśl szczególna myśl... Czy słyszałeś co o naszym niedoszłym spotkaniu?	To pochlebne dla Mary To widoczne, że ci dużo lepiej, lecz nie wolno ci zapominać...	Rupercie, źle zrobiłeś. Trzeba przecież było od razu, na pierwsze hasło napadu, ukryć tu wszystkich. A tyś ich tam zostawił na rzeź! Dlaczego tylko nas ratujesz i dlaczego tak późno?	Nie tylko pańska rzecz, ale i nasza To tak samo jak w grze w karty: moja ciotka	Najprawdziwszą; nie zostaje nam nic, jak tylko sobie powinszować wzajemnie, iż w jednym i tym samym czasie zgasło w nas kruche i zwodnicze uczucie, jakie nas łączyło.	Od początku byłam o tym przekonana, panie pułkowniku. Mój mąż jest przesadnie skrupulatny na punkcie odpowiedzialności nawet w tych wypadkach, gdy cała odpowiedzialność spada na mnie.	Bo mu nie dajesz pieniędzy, więc siedzi	Chciałabym. Nigdy jeszcze nie widziałam chłopca, którego by lubiły młode liski i wrony. Bardzo pragnę go zobaczyć.	Jak ci na imię?	Ona tęskni za starką! Sprzedano ją przedwczoraj do Mayenfeldu i już nie chodzi z trzodą na tę halę.	Ten pan Borowicz, proszę pani, to jakiś zakazany. Wciąż myśli i myśli, aż straszno.	Tylu ich idzie na wojnę i tylu wraca... Czemużby on, najlepszy spomiędzy wszystkich, nie miał powrócić?	Nie przyjechałem do Rzymu po to, żeby oglądać! Przyjechałem po pieniążki.	To straszne! To straszne! Ja po prostu oszaleję!	A ciebie kto nauczył czytać po polsku?	Ach, Boże!	Adonai, słowa modlitwy mojej nie uczynią śmierci Żydów lżejszą ani bardziej godną Ciebie. Nie masz bowiem kary na wrogów naszych.	Bo nie chciałam	Gdzie ich znajdziesz?	Ja gwiżdżę na ostrożność Trzeba tak zrobić, żeby nawet nie miał czasu na otwarcie gęby.	Jak pan dobrodziej ma węgierskie dukatywęgierskie dukaty	Jak to? za nic?	Na-sy-pa-li zapytał Beetle.	Nie należą do mnie	Nienasyconą do ciebie, luba, odczuwam tęskność. Minionej nocki uroczystość ślubną ochotę mam wielką przedłużyć znacznie, choćby na następne wszystkie dnie powszednie.	O, tak Podróże to moja pasja.	Ojcze!	Po żonę.	To do waszego pana.	A co wy tu robicie?	A czemu?	A pójdź no tu bliżej, towarzyszu!	A tak! podchwycił Jędrzyk król!	Annie! Dobra moja, poczciwa Annie!	Byłbyś asan istotnie zmartwiony? tak nazywano zwolenników pozbawionego korony Jakuba II oraz jego syna..	Chcesz co powiedzieć?...	Co nie będzie?	Doprawdy!	Dostałem fotografię!	Dyćdyć (gw.) jąkał płaczliwie.	Eej, Kometa.	Gdzież on?	Hm! kur ne gąsdins, gąsdino.	I cóż dalej?	Jakaś ty komiczna, Ludko!	Komu? spytał regent.	Niezupełnie. Zjadać ostatki potrafi byle dureń. A przyjść ostatnim...	O tych, którzy umarli i nie zostali pomszczeni.	O valiza kaip matai, ot kur guli!	Och! co za rozpacz!	Oto moja odpowiedź!	Poczekam, byś siadł w podle, kuternogo!	Poród będzie mozolny	Przez niedźwiedzia?	Psiakrew	Szanghaj.	Słyszałeś ten krzyk, bracie?	Tak często jestem teraz sama	Tak są nieco suche.	Tak. Wtorek u pani Ramszycowej.	Ty	Tyle, co będzie trzeba.	W pracowni Dawida, w podłodze... zejście... pod żelazną kasą...	Wystrzelają?... A sąd, a kryminał?... Panom nie wolno krzywdzić chłopskiego bydlęcia, a ma być wolno Szwabom?...	Yra čia ko ilgėtis! Juk visur tokia pat žemė, tokie pat medžiai ir vanduo!	Ładna dziewczyna!
Nie tylko ja też nie neguję jego świątobliwości ale myślę, że i samego chana potrafiłby nawrócić. Oj, mości panowie! Musi się tam jego chańska mość sierdzić, aż wszy na nim koziołki ze strachu przewracają! Jeżeli przyjdzie z nim do układów, pojadę i ja z komisarzami. Znamy się z dawna i niegdyś wielce mnie miłował. Może też sobie przypomni.	Nie wiem, czy mogę ci na to pozwolić Lękam się, że będzie to bardzo nierozsądne.	Juści... powiadali o tym... hale Niemcy naród inszy, uczony i zasobny, handlują wespół z Żydami, a krzywdą ludzką se pomagają... a niechby tak po chłopsku z gołymi palicami chytały się ziemie, to by i trzech siewów nie przetrzymały... i co do jednego wykupiły... W Lipcach ciasno, duszą się ludzie, a tamten ma tylachna pola, że ugorem prawie leży...	Bo ja wiem, że się panu ja właśnie nie podobam! Wiem z całą pewnością. Bo gdybym się panu podobała, toby pan nie zapomniał, jak wyglądam i poznałby mnie pan!	Wcale nie, mówię szczerze. Nic nowego mnie nie wzrusza, a nawet czuję tam, w głębi serca mego, coś, co za tobą przemawia. Lecz, jak wiesz, a może i nie wiesz, za dwa tygodnie zaczyna się wojna złowieszcza; strasznie będę zajęty wyekwipowaniem się mojem. Potem czeka mnie podróż do Bretanji, dla odwiedzenia rodziny i zrealizowania sumy, potrzebnej na wyjazd.	Otóż właśnie nie. Charakterystyczną cechą ich mowy jest zdumiewający eklektyzm. Pomieszały się tu wszystkie języki Oceanii, ha! żeby tylko Oceanii! Czy uwierzysz pan, że zdołałem w ciągu tej pogawędki wyłowić w tym wyspiarskim volapükuvolapük	Ach, jakie to wszystko zabawne, ta wasza wiara i niewiara. Powiedziałem ci już przecie, iż słabe rozwinięcie waszych zmysłów nie dozwala wam widzieć i rozumieć mnóstwa najprostszych rzeczy. Próżno bym więc czas tylko tracił, chcąc ci wytłumaczyć, w jaki sposób dostaniemy się na Ziemię. A zresztą może byś mi w końcu nie uwierzył. Powiedzże mi, jak to czarownicy na waszym świecie chodzą wybornie po powietrzu i prowadzą nawet za sobą całe zastępy wojska? Jakimże sposobem sprowadzają oni na wasze niwy grad, deszcz, śnieg i tym podobne klęski? Zaufaj mi tylko, a ręczę ci, że źle na tym nie wyjdziesz.	Ba! rozumiémy się, obojeśmy pobożnie kłamali! Nagadaliśmy sobie siła że niechcemy dzieci, bośmy się ich niespodziewali, a serca sobie rozraniać nie chcieli; ale uboje zarówno ich żądaliśmy. O! złota moja Handziu jakim ja szczęśliwy, jak panu Bogu memu dzięki składam.	Choćby miał bary jak niedźwiedź, to mnie i z takim nie pierwszyzna się potykać!	Cóż ja winna, że ten pan Charłamp mię prześladuje? Ja go nie cierpię i patrzyć na niego nie chcę.	Bardzo trafna odpowiedź po uczynkach widzi się usposobienie serca.	Co znaczy, że nie było wódki?	Czy nie należy obawiać się jakiegoś osłabienia wzroku?	Ja się też nie cofam, do licha!... Zresztą, słowo uczciwości Bonacieux...	Rozumie się, że wymagam.	A niechby ta i nie, aby tylko była. Tak, niech ta se siedzi cały dzień w pałacu, czyta po francusku, abo i gra na fortepianie, od tego przecież ona pani. Jużbym ja jej rączków nie dała umorusać robotą, nie. A taka szlachcianka, taka pani synowa, to nie honor, co?	No tak. To dziwak, i tyle. Tylko jedno mnie uderzyło: podczas tej wspaniałej uczty, jaką dla nas wydał, sam nie tknął niczego, nie skosztował żadnej potrawy.	Ojcze, rozumiem teraz wszystko. Pojmuję, jak musisz mną pogardzać i jak bardzo na tę pogardę zasłużyłem. Przebacz mi jednak, nie odpędzaj.	Tak. Czekałam tylko na pana profesora, bo mi woźny powiedział, że pan niedługo wyjdzie.	Urządzę sobie legowisko! Musisz jednak przyjść i przynieść mi prześcieradło, bo na łóżku musi być prześcieradło, zanim się ktoś położy.	E, nie trzeba Skoro już znaleźliśmy ten dom, niech tak zostanie.	Gdzie to było? Chyba nie między nami.	I nic mi pan nie ma do powiedzenia?	Jak im się podoba.	Następnie zaś pójdziemy na inne podwórze świątyni, gdzie książę zobaczy bardzo piękną szkołę, a w niej	Pamiętaj że to nieszczęście może jeszcze powrócić.	Patrz, co mojemu wypłacili! Czyż to nie kpiny z człowieka?	„Staramy się właśnie rozpoznać, czy tamten przedmiot to łódka, czy kłoda?”	Dlaczego? Bo się nudzę, bo mi zbrzydła tyrania praw, obyczajów, stosunków, instytucji, bo mi zbrzydła ta stara łajdaczka Europa, obmierzły fałsze, obmierzły wszelkie przepisy, które mną rządziły i nie pozwalały nigdy być sobą	Ona kobieta była z tych, co zgadują sny. W noc jedną, gdy leżała w łóżku, schorowana, nękana gorączką, nagle przyszła do niej senna zmora, zastukała do okna i zawołała: „Wdowo Whitgift! Wdowo Whitgift!” Kobieta, słysząc szelest piór i głos piskliwy, myślała, że to czajki nawołują, ale w końcu wstała, ubrała się i otwarła dźwierze w stronę trzęsawiska... A wtedy posłyszała wokół siebie jęk i troskę, trzęsące światem jako mocna frybra, więc poczęna wołać: „Co to takiego? Ach, co to takiego?”	A Cystersi są w naszej mocy.. Nakażecie im milczeć. Oni łąki i pola nie spasają, ni uprawiają, co im po nich. Dam dziesięcinę z wiatru co po polu chodzi!	A może, czy nie sądzi pan, byłyby lepsze spinki w formie podków?	Ale w jakimże celu pan się uczyłeś tego wszystkiego?	Będzie miał szczęście, jeśli go nie zastrzelą po drodze	Ja ich nie odbierałem	Lękam się...	Moi kochani, musimy trzymać się razem. Eleonoro, Mieczysławie, pilnujcie dzieci. Beniuś, Reginka, bliżej, weźcie się za rączki. Idziemy.	Mówił ci, że tu będzie?	Nie mówię, żeby próbować nie było można	Nie słyszeliście nazwiska żadnego z jeźdźców?	Nigdy nie biorę tabaki od obcych.	Panie de Villefort hrabia de Blacas mi donosi, że pan masz mi coś ważnego do powiedzenia.	Słyszę, ale swojego nie odstąpię.	Właśnie chcieliśmy się naradzić nad sposobami wydobycia panny Magdaleny...	Z panią dobrze zrobił ale ufarbował się niepotrzebnie.	Dlaczego ty mnie nienawidzisz!? Dlaczego chcesz się mnie pozbyć!?... Pawle!... Pawle!	To prawda!... U nas wcale tych rzeczy nie znają. Co robić? W powieściach do podważania takich kamieni używają zawsze oskardów. Niepodobna brać ze sobą łopaty. To byłaby śmieszność zabijająca.	Źle spałam! a! jak mnie głowa boli! dla czegoś tak rano wstał? chodziłeś gdzie?	A cóż ma wspólnego śmierć doktora Sorbony z książką, której sobie życzę? Czyżbyś pan tamte dwie zaczerpnął z jego biblioteki?	Aj! aj! ktoby to powiedział, żem to ja ją znała dziewczyną, dzieckiem, a matka jéj nawet była młodszą odemnie. Ot! dziś stara jak ja, a gorzéj słaba odemnie... To tobie cygan! to tobie kochanie!	Niechże pan traktuje to, jak pożyczkę.	O! wiem, słyszałem, jak o niej mówiono, czekaj... to dziwne... o mój Boże!... ciemno mi przed oczami...	Czytałam dziś w Wędrówce pielgrzymaWędrówka pielgrzyma (ang. The Pilgrim’s Progress from This World to That Which Is to Come) odrzekła Eliza, po czym dodała, idąc z wolna do fortepianu:	Zajrzał tylko i zaraz wyszedł, musiał iść na obiad, bo już po dwunastej, fabryki dosyć dawno gwizdały na południe	A cóż powiecie na Mieszaniny archidiakona TrubletTrublet (1697–1770) rzekł księżyk.	A kiedy już przybijemy do lądu jak później ściągniemy okręt z powrotem!	A tak ci zależy, żeby ten list doszedł?	Ależ mężu, Eugenia jest naszym jedynym dzieckiem i choćby je nawet rzuciła do wody...	Chodź ze mną. Odwiedzimy kniazia Bazylego w jego pustelni. To będzie pewnego rodzaju próba.	Co? A kimże ty jesteś, na miłość Boga?	Czy pan tak lubi podróżować?	Jacyż to są wrogowie?	Król to wszystkiemu winien!	Mogę cię wynagrodzić tylko tym, co i mnie za ówczesne straty daje rekompensatę	O tak! Proszę opowiedzieć nam rzecz całą... od samego początku!	Panowie, na Wolę! na Wolę!	A ja wam zwiastuję pokój i skruszenie więzów i braterstwo wszystkich	Ani ja	Bez wątpienia.	Chwała Bogu!	Co?	Czy znane jest nazwisko mordercy?	Cóż takiego?	Daj mi rękę.	Dlaczego?	Dziecko	I cóż król, zrobił ten kielich?	I przez nas!	Ja bym miała chcieć samotności!	Ja jemu do pomocy.	Jaki tam żołnierz pod tymi chorągwiami?	Krawiec.	Mamy najrozmaitsze drogi i sposoby, których kolejno próbujemy. Drogą Noela jest poezja. Wielcy poeci są podobno dobrze płatni.	Niezupełnie. Bądź łaskaw przejść do saloniku, za dwie minuty przyjdę.	Nigdy!	O ile zrozumiałem, jest wejście przez furtkę?	Od jakiegoś czasu.	Owszem.	Panna Rylska... Rosjanka?	Perkowski zwiał, proszę ciebie, a w końcu zostaliśmy we trójkę: ja, Borkiewicz i Sulimczyk, i wiesz co?	Socyologią	Sługa	Tato	Todos. Si, señor Ludzie o wielu zębach.	Trzeba żeby dowody były	Usmażcie ich żywcem!	Wiesz czemu dziś takam niespokojnatakam niespokojna	Wysiądziemy?	Ze mną? Mój narzeczony jest niesłychanie zazdrosny.	„Głuptasy”
No, no, niech pani nie gada głupstw Niech pani zaczeka, powiem to Tomaszowi. Strasznie się zawsze cieszy, kiedy dostaję komplement. Wio, czarna kobyło! No, jesteśmy na miejscu. Mam nadzieję, że się pani będzie dobrze powodziło w szkole. Niedaleko do niej na przełaj przez bagno za domem Janiny. Ale jeżeli pani pójdzie tą drogą, musi pani być bardzo ostrożna. Gdyby się pani zatrzymała w tym czarnym błocie, pogrążyłaby się pani od razu i nigdy by już pani nie ujrzała świata, aż do dnia sądnego. Wio, czarna kobyło!	To niedobrze; ale jeżeli lekkie, mam nadzieję, że prędko przejdzie. Nie uwierzysz, Klotyldo, jak miłe wrażenie wywiera na mnie Jodłowa. Mało podobnie pięknych miejsc widziałem. Patrząc na te stare drzewa, śród téj ciszy głębokiéj, mimowoli człowiek poważnieje i myślą wznosi się nad błahe drobnostki naszego światowego, salonowego życia. Nie dziwię się, że to śliczne i poważne rodzinne miejsce twoje wykołysało ciebie, tak piękną i dobrą.	A, mentalność, muszę to zapisać, podam to dalej Mentalność udała mi się. Są takie nowe słowa, które ktoś puszcza w kurs, ale które nie trwają długo. Niedawno czytałem w tym rodzaju o jakimś pisarzu, że jest kongenialny. Zrozum kto mądry. Później nie spotkałem już tego.	Przykaż, panie, jeszcze raz Gebhrowi, by nie ważył się głodzić i bić Nel	Słuchaj, jeżeli poprosi pić, to dasz mu tego Jeżeli zacznie się skarżyć, a żołądek będzie gorący i twardy, to wezwiesz Krzysztofa do pomocy i dasz mu... wiesz. Gdyby popadł przypadkiem w wielkie rozdrażnienie, gdyby mówił wiele lub dostał trochę obłędu, to nie potrzeba mu przeszkadzać. Będzie to niezły znak. Przyślesz w takim razie Krzysztofa do szpitala Cochin. Lekarz naczelny, kolega mój lub ja, przyjdziemy przypalić mu plecy moksą. Z rana, gdy spałeś jeszcze, zrobiliśmy wielką naradę z jednym uczniem doktora Galla, z naszym doktorem naczelnym i z lekarzem z Hôtel-Dieu. Panowie ci upatrują ciekawe symptomy, mamy więc śledzić przebieg choroby, żeby wyjaśnić kilka kwestii naukowych dosyć wielkiej wagi. Jeden z tych panów utrzymuje, że krew, naciskająca na jeden organ więcej niż na drugi, mogłaby wywołać szczególne objawy. Słuchaj więc dobrze, gdy zacznie mówić, żebyś potrafił określić, jakiego rodzaju wyobrażenia będą przemagały w jego mowie: czy to będą objawy pamięci, przenikliwości lub rozwagi; czy będzie się zajmował rzeczami materialnymi czy uczuciami; czy będzie rozumował lub zwracał się myślą do przeszłości; jednym słowem, uważaj, żebyś mógł zdać nam dokładne sprawozdanie. Może być, że atak będzie silny i jednorazowy, w takim razie, stary pozostanie aż do śmierci w zupełnym osłupieniu. Przebieg podobnych chorób bywa tak dziwaczny! Gdyby nieszczęście tu się skierowało to bywają przykłady dziwnych zjawisk: mózg odzyskuje niektóre władze i śmierć nie tak rychło następuje. Krew może odstąpić od mózgu i obrać sobie drogi, których kierunek sekcja chyba może wykazać. W szpitalu chorób nieuleczalnych znajduje się pewien starzec idiota, u którego odpływ nastąpił wzdłuż kości pacierzowej; cierpi on straszliwie, ale żyje.	Nie widzi to panienka? To gil z czerwoną szyjką, a gile to najmilsze ptaszki pod słońcem. Przywiązują się też jak psy, o ile się umie z nimi postępować. Niech no panienka spojrzy, jak on dziobie, a kręci się, a na nas ciągle spogląda. Wie, bestia, że o nim mowa.	Nie przeszkodziło ci to jednak wezwać mnie do siebie, pewnie chodzi o jakieś nowe machlojki.	Dużo nie ma, bo teraz to już wszyscy paprzą, ale się jeszcze trafi, Bogu dziękować. Na Józefowej górce jest ten stary zając, co go to pan zeszłego roku postrzelił w wątrobę. Stary już, zdrowia wielkiego nie ma, pod górę na ostre, jak to dawniej umiał, już teraz z ledwością idzie, ale ta jeszcze łazi. Na smugu było ich dwu. Jeden to nawet był kotek śwarnykotek śwarny wielki. hałas jak w powstanie...	Dziecię moje, są obcy, jest ksiądz... Prędzej się to wytłómaczy, gdy na ślubie nie będziesz, ale na obiad wyjdź proszę... Ojcu uczynisz przykrość.	Nudzi go to już a poza tym nie będzie się tu przecież pokazywał, w końcu i jego obaj Cavalcanti zrobili w konia. Przedstawili mu fałszywe listy kredytowe	Więc dobrze O ile niejedzenie im tak służy, to nie ma się czym trapić. Przecież to inny chłopak teraz.	Nie jestem tak nierozsądna i słaba, jak myślisz. Wiem, co powiedzieć, bo sobie wszystko ułożyłam, żeby nie być niespodzianie zaskoczoną. Trudno wiedzieć, co nas czeka, więc się lepiej przygotować.	A jeśli nie to?	Nie bluźnij, wasza dostojność Lekkomyślnie szperasz w najświętszych tajemnicach, a to bywało niebezpiecznym nawet dla większych od ciebie!	Nie zjedliż nas połowcy, ani drugich prusacy, a i Jaćwa, choć nieraz tysiącami u nas bywali! Wszystkich nie pożrą i ci.	To ja powinienem pytać, co pani robi w Warszawie? Słyszałem, że ma pani urlop i szaleje w Zakopanem. Już wraca pani? I tak nie będzie pani miała nic do roboty, bo Wyzbor-Dalcz przyjeżdża dopiero za tydzień.	Twoje życie? Wielki Boże! Co to za życie! Szedłeś od występku do występku, aby skończyć na zbrodni. Robiąc to, do czego mnie zmuszasz, wcale nie myślę o twym życiu.	Nie jestem zazdrosny!	Nie. Wyszedł!	To razem stanowi „wydrążona iglica”. Do kroćset! Przypuszczam, że pańskie rozwiązanie jest słuszne, a przypuszczam tak, bo inaczej być nie może, ale w czym nas to posuwa naprzód?	Nie rozumiem cię, kochanie.	Pan przodownik może napisać do tych, gdzie pracowałem. Nikomu nic nie ukradłem.	Między większymi robią się i mniejsze. Ale z tobą będę otwarty. Wiesz, że ani moja pozycya, ani mój kredyt nie należą do ostatnich, ale i jedno i drugie wzmocni się, gdy będę miał za sobą kawał ziemi, i to taki duży. Słyszałem sam od Pławickiego w swoim czasie, że byłby gotów Krzemień sprzedać. Otóż przypuszczam, że teraz jest jeszcze bardziej gotów, i że można będzie cały ten majątek nabyć tanio, na jakieś spłaty, za jakąś marną na razie gotówkę, z dodatkiem rente viagère. Zobaczę wreszcie! Później, oporządziwszy go trochę, jak konia na jarmark, można go będzie sprzedać, a tymczasem będę miał tytuł własności, o który, entre nous, mocno mi chodzi.	Przychodziło mi do głowy by wysłać dziesięciu naszych ludzi na brzeg oceanu z depeszą, że jest wiadomość o dzieciach. Ale rad jestem, żem tego nie uczynił, gdyż ludzie prawdopodobnie zginęliby w drodze, a gdyby nawet doszli, to po co budzić na próżno nadzieję...	Widzisz pani! poznała we mnie przyjaciela koni, a przeczuła może przyjaciela domu... rzekł Honory gładząc piękne stworzenie. Teraz już spodziewam się, będziemy i my dobrymi przyjaciółmi.	Czcigodny dobrodzieju to wam chyba sam ten rycerz odpowie, bo my nic nie wiemy.	Będą oni probowali różnych sztuk ale zaprawdę sił im nie starczy... W każdym razie dziękuję bogom, że postawili mnie w królewskim obozie... No, idźmy spać...	Nam się tak zdaje nam się tak zdaje. Ale w gruncie rzeczy nie jest tak źle. Jestem pewien, że prezes, który się na sprawach ekonomicznych lepiej od nas rozumie, nie widzi jeszcze tak wielkiego niebezpieczeństwa, by osobiście musiał śpieszyć na ratunek.	Mówiła mi coś o tym ale nie widzę, co ten list ma wspólnego ze sprawami mego wuja, i mogę pana zapewnić, że go tam nie wymieniono.	Jak to, pobiegł? No, no! Prawda że już późno, zwykle wraca znacznie wcześniej do swojej żony z plemienia Alfuro; ale pokazać się w biegu, to coś w rodzaju poniżenia dla Wanga, który opanował po mistrzowsku sztukę znikania. Może coś go tak przestraszyło, że zapomniał o tej swojej doskonałości?	Nie możecie o tym wątpić	Wykaraskałem się. Wiesz, że lis odgryzie sobie nogę, gdy uwięźnie w żelazach? Ale jestem po tym wszystkim paskudnie słaby. Po prostu ruina, kolego. Jak po tyfusie. Dlatego przyjechałem tutaj, żeby się zebrać w kupę... Czy tu czysto?	Nasze myśli tylko bywają ogromne, ale same czyny niczem To co my nazywamy nieśmiertelnem, wielkiem, to kiedyś innemu pokoleniu wyda się tylko, jakby nabazgranym węglami napisem na ścianach więzienia; ciekawi zwiedzają takie miejsca i czytają te napisy! rzekł i spójrzał prawie wesoło	Nędznicy ci byli pijani a, widząc, że do oberży przybyła wieczorem kobieta, pragnęli drzwi wywalić i dostać się do niej.	Ubieraj się, mój drogi pójdziesz ze mną; muszę się dowiedzieć, czy istnieje sposób wydobycia się z tego piekła.	I jaka, aż się lśkni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz wzejdzie...	Sny pani dobrze pamiętasz, ale to, co na jawie się dzieje...	To dobrze, ale gdzie ja się na noc podzieję?	Bardzo trudno... Ja sam temu nie wydołam...	I tyle zachodów dla jakiegoś tam Campbella! O ile mi wiadomo, nie jest ich znów tak mało!	Co za głupie pytanie. Przecież o tym nie wie nawet nasz dziadyga. Dobranoc. Pcheł u was dużo?	O! jakże ci pilno! Kochasz ją! przyznaj się?	Jutro jutro Jędrka powołają do sądu za to, że pokaleczył Hermana...	W imię zdrowego rozsądku, odejdź ode mnie, szatanie, z dyabelską mową twoich przepowiedni! Szkoda, że niéma tu wody święconéj, abym cię mógł odżegnać.	No, to już lepiej ratlerka	To już powinno być zostawione pomysłowości wykonawcy. Beletrystyka rozporządza w tej dziedzinie niezliczoną kolekcją chwytów, zaczynając od wytrychów i podrobionych kluczy, a kończąc na przekupieniu służby. Wszystko zależy od warunków lokalnych i od tego, kto ma dokonać ekspropriacjiekspropriacja (z łac.)	Niech ona ma do niego słabość, niech go przyjmuje, niech z nim jeździ na spacer, jeśli to ją bawi, ale po co my mamy jeszcze dokładać gotówkę do tego.	Gdybyśmy mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.	A! to prawda! zawołała starościna, że byłybyśmy wolne!	Dasz! To i dzieło skończone. Ty gospodarz sławny! Zagospodarujesz, to będzie co sprzedać potem.	Miej lepszą nadzieję, to ci sprawi ulgę, Ludko. Mama niedługo przybędzie, a wówczas wszystko dobrze pójdzie.	Cóż ty na to, Herhorze?	A któż to ten pan Regowski?	A to w jaki sposób zdążę dziś popołudniu obrobić te wszystkie dziewki, które mają z sobą:	No tak, ale syn królewski to jest mały Maciuś	Jedziecie pono do Dukli, a może i do Starego Sąndcza	Połóż na umowie z panem wczorajszą datę, aby Lousteau już był związany tymi warunkami.	Słusznie Tam do licha! Gwardzista Karola Dziewiątego, dobry tytuł. No, młodzieńcze, opowiedz mi w dwóch słowach treść.	Patrzcie no, waszmościowie czy to tam świt, czy co?	Dajże pokój tym bredniom! Któryś mój dziad musiał być w szynku parobkiem do korkowania butelek i stąd nasze nazwisko...	Ja mam tresowanego słonia. On występował w cyrku, kiedy był młody. On jeździł na rowerze, tańczył i chodził po linie. Teraz jest trochę stary, więc mogę go taniej sprzedać. A dzieci będą miały wielką uciechę, bo może je wozić; a dzieci bardzo lubią jeździć na słoniu.	Przystępujemy do edukacji niedźwiedzia w tańcu. Czy może niedźwiedź służyć?...	Jak pan może coś podobnego mówić, doktorze Monygham?	No, bo dziś wszyscy panowie umieją.	A pan wkracza pomiędzy nas jak tryumfator na zwycięskim rydwanie	Chodź-że, chodź, panno Zuzanno, siadaj tu z nami, będziemy zaraz pili herbatę	Pani niewiesz jak ich nienawidzę.	Powiadam wam, że ino o Kubę pytał i o te strzyżki!	A tak chciałabym z panem jeszcze obszerniej porozmawiać w wiadomej sprawie...	Czy ona wasza, ta, co ją dali Perknnowi?	Ale u pani bajecznie!	Ale à propos sekatursekatura zaczął znów wielebny John.	Cóż tu robi ten pan Starski?	I nieszczęścia, których warto uniknąć w ten sposób	Ma je pan zawsze w naszych sercach	Najciekawsze są węże Ja mam najniebezpieczniejsze węże i krokodyle. Moje krokodyle są wielkie i długo żyją.	O, tak!	Tak tedy umarł król Atalanga, wyznaczając przed śmiercią rolę częściowego swego następcy tobie, John. Tragikomiczny testament.	Użył pan silnego określenia, a teraz proszę o fakta...	W łeb sobie strzelić, o ile ktoś kwestię swego przyjścia na świat wziął zbyt poważnie.	A cóż jeszcze?	A nieprawda!	Chwała Bogu, który serca pogan zmienić umie i z wrogów uczynić przyjaciół.	Dlatego iż pierwszy zdążył na jarmark z nosami. Wybrał największy i najładniejszy.	Dzięki, szczodry panie. Będę teraz umiał z wiernymi gadać.	Hej... któreż tam płachtę odpięło?	Hm! może być źle!	Kto?	Mercedes	Michała?	Osobliwa fantazja!	Oto rozumem i mową.	Otóż moja!	Panna Janina zaraz przyjdzie	Przenosimy proch	Si, señor. Koni jest pod dostatkiem	Trzymamy mężczyzn przez ich przyjemności dyplomaci biorą ich jedynie miłością własną; dyplomaci widzą ich w pompie, my w negliżu; jesteśmy tedy mocniejsze.	Ty cuchnąca...	Wieś powiedziała Eliza w zamyśleniu.	Właściwie...
Właściwie nie ma wiele do opowiadania Szczęście bywa proste. Kiedy wczoraj wieczorem pożegnałem się z tobą, Henryku, przebrałem się, zjadłem jakiś obiad w tej małej włoskiej restauracji przy Rupert Street, gdzie mnie wprowadziłeś, a o ósmej poszedłem do teatru. TeatrSybilla grała Rozalindę. Inscenizacja była oczywiście obrzydliwa, a OrlandoOrlando określenie niewielkich figurek z terakoty przedstawiających dziewczęta i kobiety, wytwarzanych w okresie hellenistycznym, początkowo w Tanagrze w Grecji, później również w innych regionach; odznaczały się starannym modelunkiem i wdziękiem. figurki z twej pracowni, Bazyli. Bujne pukle włosów okalały jej twarzyczkę jak ciemne liście blady kwiat róży. A jej gra, zobaczycie ją dziś wieczorem. Ona jest wprost urodzoną artystką. W brudnej loży siedziałem zupełnie oczarowany. Zapomniałem, że jestem w Londynie w dziewiętnastym stuleciu. Byłem z moją ukochaną w lesie, którego nigdy nikt nie widział. Po spuszczeniu kurtyny poszedłem za kulisy i rozmawiałem z nią. Pocałunek, ZaręczynyGdy siedzieliśmy obok siebie, oczy jej przybrały nagle wyraz, jakiego jeszcze nie widziałem. Moje usta zbliżyły się do jej ust. Pocałowaliśmy się. Nie potrafię opisać wam, co poczułem w tej chwili. Wydawało mi się, że całe moje życie ześrodkowało się wokół jedynego punktu różowej radości. Ona drżała całym ciałem i słaniała się jak biały narcyz. Potem upadła przede mną na kolana i całowała mnie po rękach. Czuję dobrze, że nie powinienem wam tego opowiadać, ale kiedy muszę. Oczywiście, nasze zaręczyny są wielką tajemnicą. Nie powiedziała o nich nawet swej matce. Nie wiem, co powiedzą moi opiekunowie. Lord Radley będzie na pewno wściekły. Nic mnie to nie obchodzi. Za niespełna rok będę pełnoletni, a wtedy zrobię, co zechcę. Nieprawdaż, Bazyli, że mam rację, iż szukałem mej ukochanej w poezji i że znalazłem żonę w dramatach Szekspira? Usta, które Szekspir nauczył mówić, wyszeptały swą tajemnicę do mego ucha. Czułem na mej szyi ramiona Rozalindy i całowałem usta Julii.	Nie. Ponieważ spędziłem noc całą na rozsyłaniu listów: wyekspediowałem dwadzieścia pięć depesz dyplomatycznych. Gdym dziś rano wrócił do siebie, chciałem zasnąć, ale rozbolała mnie tak mocno głowa, że musiałem wstać, by się przejechać godzinę konno. W Lasku Bulońskim napadła mnie nuda i głód więc jestem; jeść mi się chce zabaw mnie.	Nie tylko się nie sprzeciwiam ale tak powiadam: że im prędzej, tym lepiej... A toć poddaństwa ani kos mi nie brak. Spalili mi rezydencję, mniejsza z tym! to z innych wiosek chłopstwo ściągnę... Wszyscy Billewicze, którzy już są w polu, staną przy nas. Pokażemy ci, panku, pokrewieństwo, pokażemy, co to na honor Billewiczówny nastawać... Tyś Radziwiłł! Nic to! nie masz hetmanów w billewiczowskim rodzie, ale nie masz i zdrajców!... Obaczym, za kim cała ŻmudźŻmudź	Ależ, jak dotąd, to jeszcze nic osobliwego się nie wydarzyło!	Nie rozczulam się i ja nad nim. Niech tak będzie.	To niedorzeczne. Czyż zwłoki nie zepsują się do tego czasu?	Mniejsza z tym. Zdaje mi się, że nie masz mi nic do zarzucenia. Zawsze pytałem cię o radę, wiedząc, że działałeś na tym gruncie przede mną. Ale teraz, gdym się przekonał, że nie możesz znieść nikogo obok siebie, pocznę działać na własną rękę. Więc przede wszystkim racz przyjąć do wiadomości, że zgromadzenie odbędzie się, choćby Pluchart nie przybył, i że górnicy przystąpią do Międzynarodówki, choćbyś stanął na głowie.	A cóż wy myślicie, że ja w domu jadam? do pulpetów nie nawykłem, bigos, kiełbasa, kasza, kapuśniak, barszcz... to moje najulubieńsze, a mam takiego kopcidyma w domu, że często tylko na dwie osoby gotuje: dla psa i dla siebie... Ale ja tam o to nie dbam. Jeśli macie jaki kawałek mięsa, to mi dajcie; nie, to taki kędyś trzeba szukać, żeby grzeszną duszę posilić.	A tak, ona nie chciała, bała się plotek, jak gdyby dla świata warto było szczęścia się wyrzekać! Zresztą wszystkie kobiety marzą tylko o tYm, żeby postępować tak, jak ona postępuje...	Dobrze więc obwarujemy się tu przed dzikimi czworonogami i dwunogami. Ale czy nie byłoby dobrze, panie Cyrusie, zbadać najpierw całą wyspę, zanim coś postanowimy?	Nie widzę zmiany Był to zawsze człowiek czynu, który, co mu przyszło do głowy czy do serca, wykonywał natychmiast. Postanowił wejść do uniwersytetu i wszedł, postanowił zrobić majątek i zrobił. Więc jeżeli wymyślił jakieś głupstwo, to także się nie cofnie i zrobi głupstwo kapitalne. Taki już charakter.	Hę, dawnośmy się nie widzieli; rok jak skończyliśmy szkoły Rok, kawał czasu. Cóżeś robił przez ten cały rok?	A prawda; gdzież to się nasz pan podziewa?	Prawdaż to, że młodszy wasz królewicz do Czech się wybiera przeciw Albrechtowi?	To potwarz, nikczemne oszczerstwo! Jego nikt nie uwiózł! Kłamał nędznie, kto to waćpanu opowiadał! Porwany! Tego nigdy nie było!	Co w ludzkiéj mocy, zrobimy. Zaklice pot kroplami na czoło wystąpił, widać było że niepokój go dręczył, że się lękał a nie chciał wydać z bojaźnią.	Jeżeli dziedzic się zgodzi, a odda wam Podlesie, to niemała praca was czeka, niemały trud	Staraj się pozyskać jej serce. To chyba potrafisz	Gastaldi zabiega, aby mógł się widzieć i mówić z miłością waszą.	Ja mężem Lawinii!? Uszom moim nie wierzę! Ach! Powtórz mi to tysiąc razy.	Poddaj się!	Trzeba się będzie z nim strzelać.	Przekonam się dopiero. Bywajcie mi zdrowi.	To nie jest duszność a frigore	Gódźta się, póki czas! Każdy będzie miał swój kawałek ziemi, a tak co wam z tego, że wasze bydlę po cudzym harcuje?... Lepszy swój zagon...	A ponieważ to, co powiedziałeś, jest jasne aż nadto i nie potrzebuje objaśnień, będę pana prosił, abyś poszedł ze mną.	Ależ przecież to nie przeszkadza żebyśmy zasiedli do śniadania... Château-Renaud opowie nam wszystko przy stole.	To nie do ŁubniówŁubnie	Nie, panie. Niedługo już będę żył, więc pragnę przeprowadzić choćby jedną zasadę: jeżeli społeczność chce, ażeby jednostki szanowały umowę względem niej, niechaj sama wykonywa ją względem jednostek. StarośćJeżeli ja mam komuś płacić za komorne, niech inni tyle płacą mi za lekcje, żeby mi na komorne wystarczyło. Rozumie pan?...	Mój Boże, bywa czasem u Hawełki, czasem w kawiarni lub na jakim posiedzeniu... Zdarza się także, że go z miasta niespodziewanie do chorej wzywają.	Szwejku, nalejcie panu kapelanowi jeszcze trochę koniaku, żeby się mógł opamiętać. Szwejku, opowiedzcie mu coś.	Zdaje się, że wyjechał. Ale na co te pytania?	Gadasz głupstwa Po pierwsze wszystkie ich udziały nie starczą na to, a po drugie termin za dwa miesiące. W tym czasie niepodobna sprzedać udziałów inaczej, jak za psie pieniądze. Zresztą na pewno nie zechcą. Znam ich dość dobrze.	Ależ on kamedułą nie zostanie, choćbym miał na Montem regium zajazd uczynić i siłą go odjąć! Dla Boga! Jutro zaraz do niego się udam. Przecie może mojej perswazji posłucha, a nie, to do księdza prymasa pójdę, do jenerała kamedułów! Choćbym też do Rzymu miał jechać	Ano, idź, jeśli zdążysz, oberwiesz i ty tam co, około panów gdy się im znudzi...	Jam ci nigdy nie odbierała swobody. Byliśmy względem siebie szczerzy i prawiprawy (podn.)	Mój drogi, czy możesz mi sporządzić napój lekko zaprawny opium, który by mnie utrzymywał w nieustannej senności, ale tak, aby stały użytek tego środka nie wyrządził mi szkody?	Nie, dlatego, że przed nią chronią!	Nie! Już go nie kocham! Słyszysz? Słyszysz, co mówię? Słyszysz? Podłego, co mię porzucił i zepchnął w przepaść! Nie, nie kocham! Zapomniałam nareszcie tego szelmę, co mię wydarł ze świata, od mego ojca... Ciebie kocham...	Nie, powiem mu, że takie jest moje postanowienie, i z godnością wyjdę z pokoju.	Nieraz zastanawiałam się jak smutny los czeka przyszłe pokolenia. Ludzie inteligentni będą musieli przestać w ogóle rozmawiać.	I ty nigdy jeszcze ust moich nie całowałeś...	Ja się stawię Obiad w ruinach willi Adryana będzie przynajmniéj czémś oryginalném; ale jak hrabia sobie z nim dasz rady, tegom ciekawa.	Mocny Boże tom ja jeszcze sprawy nie wygrał?	Nie było żadnej innej.	Pan trzyma stronę Collina i nie trudno zgadnąć dlaczego.	Przykazywałem ci, psiakrew, byś do ojca nie chodziła!	Proszę mię zostawić w spokoju! Nie przyszłam do mamy, tylko do ojca. Przyszłam zobaczyć się z ojcem. Mam do niego interes.	Na dziś przerwijmy próbę, bo jakoś nie idzie.	Tak, to niepospolity człowiek Któż jeszcze bawi u prezesowej?...	A, to pan, panie Ursiclos! Na przemian jesteś pan to mineralogiem, to geometrą.	Napisz mu, że wola „boskiego” cezara jest najwyższym prawem i że pierwszy twój syn będzie miał na imię Aulus. Trzeba, żeby stary miał jakąś pociechę. Jestem gotów prosić Miedzianobrodego, by go wezwał jutro na ucztę. Niechby cię zobaczył w triclinium obok Ligii.	Cóż to znowu ma być?	A więc każ waszmość do szturmu, bom strudzona podróżą wśród piasków i w pałacu odpocząć mi trzeba.	Cięższy on latoślatoś (daw., gw.) poprzedniego roku.. Wszędzie bieda aż piszczy, zaś u komorników to już prosto głód	Miłościwy panie! Niegodzien jestem łaski, o którą proszę, ale tyle mi na niej co właśnie na samym życiu zależy. Pozwól, miłościwy ojcze, abym nad tymi ordyńcamiordyniec	Wezmę ją do Insburka i uczynię z nią to, czego dobro Zakonu wymagać będzie.	Tak, na własne oczy; tak wyraźnie, jak teraz widzę pana.	Ja i moja suivanta, tak jesteśmy we dwie, a ogrodnik który tak nieroztropnie waćpana wpuścił, za co dostanie odprawę... trzeci...	Ale, ale czy myślisz, że ziemia była pierwotnie morzem, jak zapewnia wielka książkawielka książka	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że sprawa idzie do raportu.	Tym więc dziwniejsze.	Jeśli tak, toś dobrze waćpan uczynił, ludzi owych zostawiając.	Przyszedłem spytać, kiedy mi jechać?	Co? Tam? Przecież tam jest tylko stara kuźnia... gdzie kiedyś kuto żelazo!	Ile dni trzeba panu na zrobienie tego kruszejącego kauczuku?	Bom tego Niemca widział na wsi w Podborzu, kiedy popioły u nas wypalać zaczęto.	Doskonale, paradnie! Ale wracając do „Węglicha”...	No, przecież musiał pan do swoich lat trzydziestu mieć chociażby kilka romansów?	Umarł w więzieniu w większej rozpaczy i nędzy niż galernicy przykuci do kuli w tulońskich galerach	Ja, babciu! Szalały za mną kobiety, jak sama mówisz, teraz ja szaleję za jedną.	A co będzie, gdy konie zjemy?	Ale jakiej?	Ale młody Cavalcanti zostaje. Przyprowadziłby go pan?	Do stołu usługiwać by umieli?	Dziękuję, przeczytam z ciekawością, ale wątpię, czy pan zyska we mnie adepta.	I na kamieniu potrafisz pisać?	Jak jedziesz, chamie?	Owczarz!... a wygląda, jakby miał do czynienia ze słoniami!...	Poprosisz do mnie pana Łady.	Spod Sambora a jak panna Marianeczka poznała?	Ty czego? Ty po co?	Valentine! Kolej na Valentine.	W tym ostatnim widzeniu.	Żadnych wstępów, proszę cię! Mów od razu wyraźnie.	A cóż może być niebezpiecznego?	Bardzo źle.	Będzie gawot. Czy tańczysz go waćpan?	Czterdzieści jeden.	Dajże pokój. Z powodu takiego głupstwa!?	Maleńko, najświetlejsza panienko.	Powstaniec.	Pójdę z panem kawałek.	Ten nowy system jest bardzo prosty Osobiście otrzymałem od pana pułkownika nową książkę i informacje.	TęsknotaŁzy	W czym?... Choćby w walce z nami. Wy jesteście pogromczyniami rodu męskiego i przedstawiacie niebezpieczeństwo poważne, choć ukryte... takie pazurki w aksamitnej rękawiczce.	Zejde! Mów dalej!	Zjedzże sam!	Zlynczować go!	Święte słowa waszej królewskiej mości!
I nie masz pan potrzeby mnie znać. Czy mogę wejść do pokoju?	To pan Zagłoba, zgaduję! Człek to nie tylko mężny, ale dziwnych fortelów pełen.	Nie chcę cię trwożyć, pragnę tylko się dowiedzieć, czy cię obchodzę trochę, Małgosiu? Ja cię tak bardzo kocham, moja droga	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Istotnie, potrzebuję pana do rachunków. Co to znaczy, że mi Żyd przedstawił weksel o dwadzieścia pięć tysięcy wyżej niż jest w rozchodach? Nie zapisałeś pan czego?	Zaprawdę, doskonale pan mówisz autorowie jednak książek tym podobnych jeszcze więcej zasługują na naganę, że nie zważają wcale na żadne przepisy sztuki, których zachowaniu dwaj najznakomitsi poeci starożytni sławę swą winni.	Ależ niech się pani zastanowi... Co pani chcesz, żebym zrobił? Skądże wezmę pieniędzy dla Ofmana, kiedy nie mam ani grosza.	Ja nie potrzebuję żadnych oznak wdzięczności... dla siebie nic ja pragnę waszego dobra. Nie powinniście się dać upokarzać królowi Ferdynandowi i pozwalać narzucać żonę.	O naszą, czy heretycką, tego nikt nie wie. Że niby ma być tylko jedna wiara.	Czy podoba mi się! On nie po to tu jest, ażeby mi się podobał, lecz aby pilnował twego dobra... Nic mnie zresztą nie obchodzą ci ludzie... Śpiewaj, Saro.	Nie prosiłam o wyszukiwanie. Prosiłam tylko o wskazówkę, dokąd się zwrócić.	E, to głupstwo w tydzień się nauczy. Tylko czy to na długo będzie tej posady i czy korespondencya nie będzie zalegała... Z poetą sprawa!	Gryjut, według mnie za ostry. Cieszę się, że przynajmniej ojcu smakował. A z napojów, czym mogę wam służyć? Kumysu nawet nie proponuję, bo pewno nie będziecie chcieli...	Jest to wielki i sprawiedliwy monarcha a w państwie jego rolnicy i kupcy zażywają wiecznego pokoju, gdyż żaden nieprzyjaciel nie ważyłby się walczyć przeciw Gotfrydowi Zwycięzcy, który nie ma sobie równego między rycerzami.	Nie chcę ja bynajmniej tej służbie ubliżyć ale takie służby bywają przemijające, będąc zaś poddanym naszego miłościwego pana, gdziekolwiek waszmość byś był, komukolwiek byś służył, nie możesz kogo innego za przyrodzonego zwierzchnika uważać.	O, tak to nie pójdzie! W żaden sposób nie moglibyśmy zachować swej powagi, kochany Orrinie, gdybyśmy puszczali płazem takie uwagi.	Ale nie wyśniło się pani, że to miejsce kto inny zabierze?	Do wczorajszam się nie bał...	Dobrze je nazywasz, Sancho pełno jednak ludzi na świecie z wielkim trudem i mozołem doszukuje się rzeczy, które ani przyjemności, ani pożytku nie przynoszą.	Fe wstydziłby się pan udawać karierowicza.	Jeżeli tak możesz pan być spokojny. To mój przyjaciel.	Nie. Tylko reumatyzm zostawiła mi wojna na pamiątkę.	No, no, co się to nie wyrabia z ludźmi... I mnie by trza jechać do Antka.	Słuchaj! A jeśli Hlawę dogonisz, to co do Zygfryda, bacz, byś hańby i na się, i na mój siwy włos nie ściągnął. Jurand	W takim razie będzie mi za to chyba wdzięczny. Liczę na to, że nie okaże się sknerą wobec mnie.	Dla czego mam pokój dać dla czego? butnemu chłopcu nosa trzeba utrzéć, aby go nie zadzierał.	A dam! a dam! Co do szczerości intencyi, nie byłbym szczerszy, gdyby o własną moją skórę chodziło.	Ach, Dawidzie nie o takiej śmierci ja marzyłem!	Ale panicz? Gdzie on jest? Nic nie wiesz o paniczu?	Bo nie należą do mnie	Brawo! i trzeba mieć zapaloną romantyczną głowę, aby wierzyć w to, co nie istnieje. Adam do Ewy także wzdychał platonicznie, dopóki mu z żebra nie wylazła; później podobno zmienił zdanie.	Hrabia to chyba wcale nie bywa u Stępka?...	Lecz i ty sam, kochany Trotwood, nie wiesz, czym jest i była, ile przeżyć, ile przewalczyć, przeboleć musiała. Kochane dziecko!	Nie chcę o tém słyszéć więcéj; dość	To nie może być Jeszcze onegdaj przysięgała mi...	Za nic w świecie nie ostanę! Z każdego kąta pogląda na mnie... pod ławą leży... przez okno zaziera... już on mnie chyci, chyci, zobaczysz!	Sam za siebie mów, Porthosie, kiedy masz się tak grubijańsko odzywać Co do mnie, słowa tych panów uważam za właściwe i godne takich szlachetnych, jak oni, ludzi.	Wiedziałem, jak niedołężnie maszeruje oddział z Memfis, gdy następca gromadzi pułki pod Pi-Bailos. No i dla śmiechu chciałem przyłapać was, paniczyków... Na moje nieszczęście znalazł się tu następca i popsuł mi plany. Tak zawsze postępuj, Ramzesie, naturalnie, wobec prawdziwych nieprzyjaciół.	Czy macie coś do powiedzenia? Taki dziś był przykry dzień, że umieram z tęsknoty za rozrywką	Czuję że byłbym inny, gdybym miał choć ze trzy tysiące rubli rocznie... Nikczemny świat, na którym tacy jak ja ludzie muszą się marnować!...	Czyż więc mam podać waćpanu i resztę nazwiska?	Dla twego wybawienia? cóż ci grozi?	Dlaczegóż byśmy mieli dla niej robić wyjątek?	Dobrze postąpiłeś, zrzekając się dwu pułków greckich, należy ci się bowiem korpus Menfi, którego od dzisiaj jesteś wodzem...	Jakaś krucha i łatwo tłukąca się cywilizacja.	Mamo zdaje się, że kot jest przy oknie.	Nienasyconą do ciebie, luba, odczuwam tęskność. Minionej nocki uroczystość ślubną ochotę mam wielką przedłużyć znacznie, choćby na następne wszystkie dnie powszednie.	Ociągałam się z uregulowaniem naszych rachunków...	Przepraszam pana, czy doktór Murek?	Póty będziesz wojował, aż... a potem za miesiąc będziesz się wykrzywiał, jakby to było z mojej winy.	Tak mi jest na imię...	Taki rozkaz Ale gdzie mam spać?	A teraz, gdzie zamyślasz pójść?	A widzisz, że wyszło na moje. Trzeba, żebym poszedł do proboszcza.	A zaraz polecę, zaraz!	Ale może pozwoliłaby ją podnieść	Biorę dwieście rubli miesięcznie.	Bogu chwała, Bogu chwała! A jacyż to pułkownicy są z panem Wołodyjowskim?	Bom sobie ślub do Częstochowy uczynił, co tym łatwiej waszmość zrozumiesz, gdy ci powiem, że nasza Ostra Brama była przez SeptentrionówSeptentrionowie (z łac. septentrio, septentrionis: wielka niedźwiedzica, północ)	Chłop, Szlachcic, Współpraca	Co takiego?	Co za karteczkę?	Czego żąda ta pani?	Gdybyś hrabia kazał mi sobie pomódz?	I cóż, dzieciaku bądźże spokojny, bierz ludzi za to, czym są, za środki. Chcesz mieć odwet?	I to nastąpi. Tymczasem zawarli układ kapłani.	Ja?...	Jak to? W moim domu?	Jak? a toż nasza chata, po cóż mi szukać cudzéj?	Janku, daj mi umrzéć spokojnie!	Juści, że nauczny, kaj cieni beknąć, a kaj grubiej i jak wycyganiać.	Już czas, Mistrzu!	Kto? co?	Loboga, aże mnie zatknęło, myślałam, że mojej...	Małżeństwo	Może właśnie dlatego, że głupszy	Najął nas Fryc Hamer do wożenia piasku, to i jesteśmy.	Naturalnie. Bo żeby mieć taką kobietę i uciec przed nią i pozwolić sobie zabrać ją innemu...	Nic a nic, mój czarny kamracie Żadnych ropuch, których donośny rechot dorównuje hałaśliwej pracy cieśli okrętowych naprawiających kadłub.	Niech jenojeno (daw., gw.) pojmować, rozumieć....	No to twoi koledzy, łobuzy	No, a ten co krzyknął: „precz z królem”.	Otrzymaliśmy ją...	Pani dobrodziéjka dawno już w podróży?	Pozycja społeczna, Kradzież	Poślą go do szkoły, dadzą ciężkie buty i obleką go w mundur. Wtedy zapomni wszystkiego, co umie. No, a teraz powiedz, który z baraków jest twój?	Prawdę mówi Maciek Borkowicz o! święte to słowa... Ta nas jedność zgubiła...	Przecie to widać...	Przeciech...	Później, później! Teraz chodźmy, Spilecie. Najważniejsze, że piraci zostali wytępieni do nogi!	Rzuciłbyś do biesabies (daw.)	Temu chłopu zniszczono jego dziesięcioletnią pracę...	Teraz będę mówił językiem krajowym. Siądź bliżej, panie O’Haro... Chodzi o rodowód białego ogiera.	Uciekł ci?! Może to diabeł wcielony? Na mą brodę! To prawda?	Wczoraj? Wczoraj opuściłem dom, rodzaj sanatorium, rodzaj domu starców. Wczoraj to właśnie było. Wyszedłem na balkon, a tam płacze stara Żydówka.	Wiadoma rzecz.	Wszystkie?... To znaczy ile?	Wszystko w rękach losu.	Zabity może będzie szczęśliwy.	Śliczna to była kobietka
Prezentuję, nazywa się Munia Radziwiłłówka, zawołało dziewczę, czyż nie piękna? Patrz pan jak mu się przygląda i wącha... czy nie obcy. Nie bardzo się pan zbliżaj, mnie ona całuje, ale nieznajomych kąsa.	PrzyjaźńPowiedziałem, że iść nie chcę, ale nie powiedziałem, że nie idę. Kiedy mnie raz Bóg pokarał ich kompanią, to już do śmierci muszę w niej wytrwać. Jeżeli nam będzie ciasno, szabla Zagłoby przyda się jeszcze, nie wiem tylko, na co by się przydała śmierć nas czterech, i ufam, że wasza książęca mość zechce ją od nas odwrócić, nie dając pozwolenia na szalone przedsięwzięcie.	Bo i mnie też niczego nie uczyli i wcale przez to nie czuję się głupszy. Jeśli mają głowę na karku, dadzą sobie rady jak ja; jeśli są osły, wszystko czego bym ich nauczył, pomnożyłoby tylko ich osielstwo...	Miłościwy panie! ciężko zawinił nasz naród, grzeszny jest i słusznie chłoszcze go ręka boża, ale przecie, na rany Chrystusa! nie znalazł się w tym narodzie i da Bóg, po wieki nie znajdzie się taki, który by rękę na świętą osobę pomazańca boskiego śmiał podnieść!	Nie bardzo to przystoi rycerzom spod górnych znaków na pojedynkę z takim nieprzyjacielem się bić; nie czyni tego, kto powagę kocha. Ale w tych czasach nikt nie ma względu na godność.	Jakto nic? To nie te łzy co płyną za przeszłością, ja się znam na tem. Babunia nic mi nie utai.	Nie, nie dlatego, ale dlatego, że bez względu na możliwy katar, chce ci się ze mną mówić przez okno, prawda, że to i przy księżycu, i przy śpiewie słowika.	Rozkaz to rozkaz! a kto żołnierz, ten słuchać musi. Waćpan strzeż się, aby złego przykładu nie dawać, a przy tym niedobrze by było dla waćpana ściągnąć na się nieżyczliwość hetmańską.	Musztarda po obiedzie, mości doktorze starego wróbla na plewę nie złapiesz, dwa razy mnie nie okpisz i prędzej czarnoksiężnikiem niż gubernatorem drugi raz zostanę. Oho! nie znacie Pansów, moi panowie; kiedy który z nich raz powie „nie” to już nie, i sam diabeł go nie przekona. Dalej, nie ma gadania. Zostawmy w tej stajni te mrówcze skrzydła, co mnie na to w powietrze wyniosły, żeby jaskółki ze mnie śniadanko sobie zrobiły. Naprzód więc! Wzięli diabli krowę, niech wezmą cielę, nos do tabaki, do worka kłaki! Niech każda owca szuka barana, a każda pani niech szuka pana. Upadam do nóżek panom moim, żegnam was na zawsze, bądźcie zdrowi i trzymajcie się ciepło.	Ejże! Znasz Afrę, to już tam ze spokojem krucho. No, no, nie zapieraj się! Przyszła kreska.	Spraw armii dotykać można tylko z niezmierną przezornością Armia jest bezpieczeństwem, jest nadzieją. Jest też szkołą obowiązku. Gdzież zresztą, jak nie w niej znaleźć zaparcie się siebie i poświęcenie!	To drobnostka. Ja cię czasem szarpię, a się nie gniewasz	Tak Tylko że wy patrzycie na Europę od drugiego jej końca. Jednakże obce rządy nie mogą się skarżyć na niedołęstwo naszej policji. Na przykład ten zamach; wypadek szczególnie trudny do wyśledzenia, ponieważ chodziło o prowokację. W niecałych dwanaście godzin ustaliliśmy tożsamość człowieka literalnie rozerwanego na strzępy, odnaleźliśmy organizatora zamachu i uzyskaliśmy pojęcie, kto jest podżegaczem. A mogliśmy się posunąć jeszcze dalej; tylko zatrzymaliśmy się u granic naszego terytorium.	Do Perejasławia, jak ci to powtarzam. I pewnie byłby tu razem z nami przybył, gdyby nie to, żeśmy czasu posyłać po niego nie mieli, chcąc zaraz iść ci z pomocą. Nic on jeszcze nie wie o twoim ocaleniu i za duszę twoją co dzień się modli	Przyznam się, że bardzo byłbym rad temu, odpowiedział podczaszyc, bo zdaje mi się, że sobie pozwala jakichś ze mnie żarcików.	Słuchaj, Michał, macieli w zamku takowe obrony, byście i w tył od Ruskiej bramy bili? Gdyby bowiem (uchowaj Boże!) Turcy tamę przerwali, to się do bramy dostaną. Ja ze wszystkich sił pilnuję, ale z samymi mieszczany, bez żołnierzy, rady nie dam.	Proszę bardzo, nie dworuj sobie ze mnie... już kończę dziewięć lat!	Prawda to wszystko prawda i cale nie zaprzeczam; ale powiedzże mi jegomość, jak tu nie być wariatem, kiedy człowieka gorzej psa dzisiaj traktują! Gdzież ma szlachcic dzisiaj po żonę uderzyć, gdzie? Do kramarza, do szewca czy do chłopa, kiedy mu jej w równym domu szlacheckim odmawiają?	W porządku. Ręczę ci, że nie pogardzę diamentami. Czasami jeden taki kamyk warty jest dwadzieścia dolarów, a nie ma ani jednego, za którego nie dostałbyś przynajmniej pół dolara.	Przypuszczałbym raczej, że to są skutki nadto poufnej, czy też poufałej rozprawy na uszko z donną Ewarystą	Zdaje mi się, że ma pan bardzo szczęśliwą rodzinę	Nie mam na to ochoty.	Tego nie mówię. Tutmozis jest piękny, jest pierwszym elegantem w Egipcie, ładnie śpiewa i bierze nagrody na igrzyskach. Jego zaś stanowisko dowódcy gwardii waszej świątobliwości należy do najpierwszych w kraju.	Tym lepiej, gdyż i mnie się ten zamiar podoba Zresztą naturalną jest rzeczą, że cię to raduje, naturalną i słuszną, a mam nadzieję, że cokolwiek byś przedsięwziął, pozostaniesz zawsze naturalny i rozsądny.	Uspokój się, mości Horst, uspokój, wszystko się to jakoś ułoży.	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	Hm! A nie boli cię gdzieś? W głowie albo w plecach?	Ja? I czarów nie znam, i Domana znać nie chcę...	Nie mogę być ani chwili, ani chwili;	Nie sądzę. W każdym razie w rodzaju pana. Otwarte.	Nie widać tam nikogo? Bryczki jakiej?	Nie, nie wie pan, czemu król karowy jest zwolniony	Nie, w domu żadne nie zaszły zmiany	O nie, nie trzeba	Oczywiście, że nie!	Papiery moje nie są wcale fałszowane.	Przed obserwatorium rzeczywistego radcy zdrowia Gerwida, gdzie się od tygodnia zwykle odbywa, czasami nawet dwa razy	Rzućmy się oboje!	O ty potworze! Rozumiem cię: więc ty się dąsasz, aby mnie przekonać o tym, że mnie kochasz!	Zrobiłbym to przed laty, ale nie dziś. Dziś zrozumiałem, że jako Żyd jestem tylko nienawistny dla chrześcijan, a jako meches byłbym wstrętny i dla chrześcijan, i dla Żydów. Trzeba przecie z kimś żyć. Zresztą mam pięcioro dzieci i bogatego ojca, po którym będę dziedziczyć...	Co do tego nie ma wątpliwości. Słyszałeś te odgłosy, Diego?	Czy w istocie obraz ma to oznaczać?	Rozumie się... Dlatego wyjechałem za granicę.	Wieczny jej pokój, jakkolwiek się nazywała!	Nie w starożytności, ale, brateńku, ten, który króla Gustawa Adolfa pod Trzcianną razem z koniem obalił i w jasyrjasyr (z tur.) rzekł Litwin.	Tera pójdziesz z nami do wsi. A potem, to się dowiesz.	Nie wątpię o ścisłości pańskich informacyj, drogi pułkowniku ale ja mam znów swoje, z dobrego źródła. Książę de la Tour d’Auvergne powtórzył mi wszystko.	Hej, to wyprawa, nie podjazd, ale kiedy tak, to czas nam w drogę.	To źle, Stachu. Pięćdziesiąt tysięcy rubli to majątek; szkoda go stracić... Jeżeli dowiedzą się, że wypuściłeś z rąk taką sposobność...	Otóż biorąc pod uwagę, że rząd angielski jednakowo proteguje i opieką swą ochrania wszystkie religie ludu hinduskiego, Obieżyświat za przestępstwo polegające na tym, iż świętokradzką stopą dnia dwudziestego dziewiątego października przestąpił próg świątyni na Malabar Hill w Bombaju, skazany zostaje na dwutygodniowe więzienie i karę pieniężną trzystu funtów szterlingów.	Tak, i ciągle mi jeszcze uciekają na staw. Tasiuchny! taś, taś, taś, taś! kasza jaglana..	Oho! Cóż za kolebkakolebka na pasach wrzasnęła piskliwie Jagna, zapominając o obecności królewny. Ewa szturchnęła ją w bok.	Tak. Więc to pani... No, tak, zawiadomiłem panią, bo ten wariat kwiczał mi bez przerwy...	Przystępuję na początek z pięćdziesięcioma tysiącami rubli Na rok przyszły zaś... zobaczymy...	Trzeba rozciąć, kości na nowo rozłamać i z powrotem złożyć. One są źle złożone.	Ale bo! ale bo! Podczaszycu, każ mi dać kieliszek wina... w gardle mi zaschło z gadania i gniewu... Rybiński warjat!	Jesteś gorzej niż dzieckiem straciłaś zdolność rozumienia własnej sytuacji. Niewiele brakuje, a będziesz przekonana, że to my chcemy cię unieszczęśliwić, a ten osobnik uwielbia cię i szanuje.	Juści z Niemiec do nas osadnicy napłyną byleśmy kraj ten od dziczy pogańskiej oswobodzili,	Kto go wsadził, ten i zesadzić może.	Mój dobry panie, po odwiedzinach rodziców przynoszę zawsze moim klientom flaszkę szampańskiego. Trochę to drogie, sześć franków butelka, ale skrzepią człowiekowi serce.	To gdzie ono może być?	To ta, w tym zielonym kapelusiku?	Ale dlaczego tak rozpaczasz, dlaczego widzisz przyszłość w tak czarnych barwach?	Co zrobić? mówił w sobie, co zrobić porzucić ją ! Niemogę, zapóźno! Lecz co za przyszłość! co za męki! ile przecierpieć potrzeba! To dla niej!	Za pozwoleniem!... za pozwoleniem Jeżeli słówko powiesz komu o naszym układzie, cofnę prezent, uważasz, Oberman?... Inaczej wszyscy zechcą gubić pieniądze. Idź więc do domu i milcz...	A tak	Ale u nich miałeś powodzenie?	Dajcie mi spokój!... mam dosyć waszych szopek.	Dobrze! będę tam dziesięć minut przed dwunastą.	Dziś idziemy do Mieszka. Ma szynkę i placek.	Ja wrócę do Polski, zabiorę dziecko.	Jego Ekscelencja hrabia Mosca prosi o ten zaszczyt, aby mógł wejść.	Kunige prabaščiau, kaipgi jie eis į bažnyčią, jeigu ten isžkeikia juosias iš ambonos.	Mamy to, kapitanie. I to żywe.	Może siostruni podać cukier?...	No, no!... A ja sądziłem, że to wielka nowina.	Proszę cię, chciejże Małgosiu. Ja lubię uczyć, a to łatwiejsze od niemczyzny	Tak podobno mówią uczeni. Albo GwiazdorGwiazdor	Tak. „Kiwon”. Dobre jest.	To dostaniesz.	Winszuję! Fiksfiks (przest., z fr. jour fixe: ustalony dzień) w niedzielę może! No, mam nadzieję, że gospodyni pierwsza zaprotestuje.	A dalej co?	A zleźże już raz z tych obłoków!	Aha!	Daleko?	Doprawdy?...	Ducange musi być w opałach: przegrał proces!Ducange (...) przegrał proces	Ja?...	Któraż z nich chce malować?	Lub tajemniczej protektorce	Mateusz, panowie dawno wyszli?	Naturalnie! Żywożywo (daw., gw.)	Nikt.	Opowiem wówczas wiele, wiele ciekawych rzeczy.	Posłać by parlamentarza z żądaniem poddania szańca?	Przysięga.	Więc cóż?	Więc jakże pogodzić te sprzeczności, matko? Jak wyjaśnić tę zagadkę?	Wojna!	Z czym?
Nie. Biedne dziecko! to cię urządzili!... ale znowu nie trzeba tak brać tego do serca... Chcesz być artystką, to musisz wiele przenieść, wiele przecierpieć... Moja droga, nie takie ja rzeczy przeszłam i dzisiaj przechodzę. Żebyś wszystkie przykrości brała do serca, irytowała się wszystkiemi plotkami, jakie będą robić na ciebie i płakała po każdej intrydze, w jaką cię oplączą, toby ci ani łez, ani oczów, ani sił nie starczyło!... To trudno, w teatrze już tak być musi! Nic zresztą straconego!... jeden zawód masz pani, toś o jedno doświadczenie bogatsza.	Dlatego, że nie wierzę w autentyczność małżeństwa, które ta pani usiłuje wmówić panu. Moim zdaniem cała rzecz polegała na mistyfikacji.	Dziękuję ci Nie wierzę ci... niezupełnie... ale dziękuję ci, że jesteś taki dobry... zawsze byłeś dla mnie dobry... teraz dopiero rozumiem w całej pełni, jaki byłeś dla mnie dobry...	Mam wyraźne, chociaż tajemne instrukcje; waszej ekscelencji tylko ich nie zatajam, bo cesarzowi, panu memu, zawsze chcę wiernie służyć. Mogę jednak waszą ekscelencję w tym uspokoić, że świętemu miejscu żadna profanacja się nie stanie. Jam katolik...	Nie samych tylko chorych wysyłają tam na mieszkanie, wiesz pan przecie, że są prezerwatywyprezerwatywa (daw., z łac.)	Voyons, nie byłeś u Barskich? Gdzież byłeś tak długo?	Z wdzięczności, żeś mnie pan nie aresztował udzielę pewnej wskazówki. Zakład z przyjacielem moim Randolphem zawarty został wczoraj rano, to znaczy dnia 2. grudnia. Mam tedy do 2. stycznia czas popełnić zbrodnię swoją. Na wypadek, gdybyś pan nabrał przekonania, że jestem niewinny poprzedniej, która zajmuje obecnie uwagę pańską, natenczas byłoby dla pana pewnie jasne, że muszę jej dokonać i opłaciłoby się śledzić mnie. Czy zrozumiałeś pan, co mam na myśli?	Przyznaję że para niejako wygnała uczucie wdzięczności z serca marynarzy. Ale, kapitanie, zdaje się, żeś szczególniej studiował to morze; czy więc nie mógłbyś mnie objaśnić, skąd powstała jego nazwa?	Albert nie powiedział, że jesteś pan kłamcą, kochany panie Pastrini Powiedział tylko, że ci nie uwierzy, to wszystko. Ale ja panu uwierzę, proszę się uspokoić i mówić.	Zapewne. Ale mężczyznom więcej trzebaby płacić. A my dostajemy po sto czterdzieści złotych miesięcznie. Niech pan nie myśli, że pracuję tak sama. Jest nas przeszło dwadzieścia kobiet. Przeważnie młode panienki. Są dwie studentki medycyny i te przynajmniej niejako są w swoim fachu, ale inne nic z tem wspólnego nie mają. Jedna naprzykład studjuje inżynierję lądową, druga jest w Konserwatorjum, a ja mam koleżankę, rzeźbiarkę, z którą kiedyś uczyłyśmy się w Szkole Sztuk Pięknych. Cóż począć. Trzeba. Spoczątku brzydziłam się okropnie i wstydziłam się, ale do wszystkiego widocznie można się przyzwyczaić. Może i nie zdecydowałabym się na te hormony, ale Marjetka zakrzyczała mnie, że żadna praca nie przynosi ujmy i że trzeba gwizdać na przesądy.	Panie Smith nie mam w tej sprawie zdania. Tak jak pan zrobi, będzie dobrze. Jeżeli zechce pan wziąć mnie ze sobą na poszukiwania, jestem gotów w każdej chwili.	Pewnie, pewnie... a i honor jest, i to, jak powiadają, że kto ma księdza w  rodzie, temu bieda nie dobodzie...	Tak, od tego czasu, mój drogi, widziałem, och, ileż widziałem marionetek, lalek i pajaców! Znam trochę obyczaje tych pięknych pań, których pielęgnujemy ciało i to co mają najdroższego, ich dziecko (o ile je kochają) lub ich twarz, którą ubóstwiają zawsze. Spędzasz noce przy ich łóżku, zadajesz sobie nieskończone trudy, aby im oszczędzać najmniejszej skazy, mniejsza o to gdzie; udało ci się to, dochowujesz im tajemnicy jak grób, proszą cię o rachunek i znajdują, że to straszliwie drogo. Kto je ocalił? Natura! Zamiast cię popierać, obmawiają cię, bojąc się, abyś nie został lekarzem której z ich przyjaciółek. Mój drogi, te kobiety, o których wy mówicie: „To anioł!”, ja je widziałem rozebrane z minek, pod którymi kryją swą duszę, jak i ze szmatek, pod którymi skrywają swoje niedostatki; bez manier i bez sznurówki: [patrz:] Ojciec Goriot. w białych rękawiczkach, Poiretów w orderach, wielkich panów uprawiających lichwę lepiej od starego Gobsecka! Na hańbę ludzi, kiedy chciałem uścisnąć rękę Cnocie, znalazłem ją drżącą z zimna na poddaszu, ściganą potwarzami, żyjącą z półtora tysiąca franków rocznie i uchodzącą za wariatkę, za dziwaczkę lub za idiotkę. Słowem, mój drogi, margrabina jest kobietą modną, a ja właśnie brzydzę się tym rodzajem kobiet. Chcesz wiedzieć czemu? Kobieta, która ma duszę podniosłą, szlachetny smak, łagodny charakter, bogate serce, która prowadzi życie skromne, nie ma żadnych widoków zostania kobietą modną. A konkluzja? Sam ją wyciągnij. Kobieta, Mężczyzna, Pozycja społecznaKobieta modna i mężczyzna przy władzy, to dwie analogie; ale z tą różnicą, że przymioty, które wynoszą mężczyznę nad innych, podnoszą go i są jego chlubą, gdy przymioty, którymi kobieta dochodzi do swego jednodniowego panowania, to są okropne przywary. Wynaturza się, aby ukryć swój charakter; aby wieść bojowe życie świata, musi mieć żelazne zdrowie pod wątłymi pozorami. Jako lekarz wiem, że dobry żołądek wyklucza dobre serce. Twoja modna kobieta nie czuje nic, szał uciech ma swoje źródło w potrzebie rozgrzania jej zimnej natury; chce wzruszeń i użycia, jak starzec wysiadujący przed bramą Opery. Ponieważ ma więcej głowy niż serca, poświęca dla swego tryumfu prawdziwe uczucia i przyjaciół, jak generał posyła w ogień swoich najwierniejszych oficerów, aby wygrać bitwę. Kobieta modna nie jest już kobietą; nie jest ani matką, ani żoną, ani kochanką; to jest płeć w mózgu, mówiąc po lekarsku. Toteż twoja margrabina ma wszystkie cechy potworności, ma dziób drapieżnego ptaka, oko jasne i zimne, głos słodki; jest gładka jak stal w trybach maszyny, porusza wszystko z wyjątkiem serca.	Cicho, Józia!.. ożeni się Jędrek, sprowadzi żonę, zobaczymy, co będzie. Nie bój się, już ona Jędrka nie będzie za nos tak wodzić, jak ty swojego Głębika.	Cholas! Nie ma go, ilnijapailnijapa (zniekszt. fr. il n’y a pas)	Dobrze, ale dlaczego nie chcesz?	Kochany panie Nikodemie co pan wyprawia! Przecie pan wcale nie spał! Pracowitość pracowitością, a zdrowie zdrowiem.	Nie chce powiedzieć nazwiska. Jest w salonie.	Nie! Waszmość zostań przy niewiastach. Jeśli Ketling żyw, dam wam znać.	Nie, pani, tylko pod innym.	Tak, to prawda tak, jestem rozpieszczony przez los, to prawda. Syn najlepszego ojca i namiętnie mię kochającéj matki, od dzieciństwa bogaty, kochany przez jedyną siostrę, kochany przez krewnych i przyjaciół domu, wzrosłem wśród dostatku i miłości. Wszystko mi przyszło łatwo: nauka, stanowisko w świecie, wszystko zawsze uśmiechało się do mnie: przyszłość, przyjaciele, kobiety. Byłem w główniejszych stolicach Europy, bawiłem się, uczyłem, używałem. Jestem więc rzeczywiście dzieckiem szczęścia, Lucyanie. Ale ty, mój najdawniejszy i najlepszy przyjacielu, zanadto mnie znasz, abyś sądził, że, pod lekką powierzchownością, niéma we mnie myśli i pragnień, przekraczających granice łatwego użycia. Nad wielu rzeczami boleję nieraz szczerze, może trochę i nad sobą... mimo całego mojego szczęścia. Mais il faut faire bonne mine au mauvais jeu; w braku więc czego innego, zalecam się do panny Heleny, panny Julii, panny Klary i t. d. Powiem ci jednak, mój drogi, że od pewnego czasu przestają mnie już bawić te łatwo zrywane kwiatki, i niekiedy, gdy przyjeżdżam do rodziców i widzę ich święte, zgodne, zacne życie domowe, bierze mię chęć wstąpienia w ślady praojców i, ni mniéj ni więcéj, poprowadzenia do stopni ołtarza jakiéj pięknéj osóbki, z serduszkiem mnie wyłącznie oddaném. Lucyanie, i cóż ty myślisz o tych moich matrymonialnych zapędach?	Co ty wygadujesz! Nie czujesz się lepiej?	Mają pistolety i szable Nie, to kiepski pomysł. Muszę porozmawiać z ich hersztem. Słuchaj no, Benie Ali!...	Nie mogę, nie mogę!	Nie myśl pan o mnie wcale. Proszę o to	Pan mnie jeszcze bardziej niepokoi robiąc pewne aluzje do spraw, których pan nie chce skonkretyzować.	Tak, kapitanie. Choć był uzbrojony zaledwie w sztylet, bronił się jak lew. Wolał zginąć w walce, niż dać się powiesić, ale Flamandczyk, gdy tylko go rozpoznał, zamiast przeszyć go szablą czy kulą, wyznaczył mu inną śmierć. Zawlekli nas do Maracaibo i skazali na śmierć przez powieszenie. Po drodze żołnierze znęcali się nad nami, a miejscowi nie szczędzili obelg. Wraz z moim przyjacielem Van Stillerem mieliśmy więcej szczęścia od naszych kamratów. Wczoraj rano udusiliśmy stojącego na warcie strażnika i uciekliśmy. Znaleźliśmy schronienie w chacie pewnego tubylca, skąd widzieliśmy śmierć twojego brata i jego ludzi. Późnym wieczorem, dzięki pomocy naszego czarnego przyjaciela, wsiedliśmy do łodzi z zamiarem przepłynięcia Zatoki Meksykańskiej i dotarcia do Tortugi. Oto cała historia, kapitanie.	Jestem zaskoczony... Nie spodziewałem się tego...	Od czterdziestu blisko lat jestem księgarzem pod „Obrazem Św. Katarzyny” i zawsze radością mnie nową napełnia przysłuchiwanie się rozmowom ludzi uczonych, przychodzących do mego sklepu. Ale nie bardzo gustuję w enuncjacjach na temat spraw publicznych. To podnieca zanadto i powoduje jałowe spory.	Tak, tak, oni obaj mi to samo powtarzają... ale mnie się już sprzykrzyło słuchać. Jadę. Powietrze tutaj szkodzi mi... gdzie indziej będzie lepsze.	Tak, cześć i sława wielkiemu obywatelowi	A tak, być może, bo ja mam u siebie w pracowni, na via Margutta, kopię własnej roboty.	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Tak jest Miałem zaszczyt być znajomym szanownego pana Ludwika i pochlebiam sobie...	Tyle się tylko zmieniło, że rano gotowałam kawę, a teraz zupę.	Prosto z fajki. Człowiek tak się zwiąże, tak się zrośnie z jedną myślą, a potem przyjdzie lada przeszkoda i ot, z tych pałaców tyle się zostanie, co z tego dymu, który puszczam w tej chwili.	A ja dufam pewnie, że i pani gospodyni do nas się przyłączy. Jest nas siedem, to szczęśliwa liczba, a pani gospodyni ósma, to znów nieźle, bo do pary.	Zgoda na jutro. Ja ze swej strony postaram się, aby ów Manuel został osądzony w skróconym terminie; gdybym zaś uważał, że sprawiedliwość starosty posuwa się zbyt opieszale...	Znasz ją pan przecie. Ta piękna, co to ma córeczkę... Co to się tak podobała panu...	Tak... ale jeszcze raz... i jeszcze raz... i może raz drugi... i trzeci... Co, mój Szary Bracie?	Czy mogę już odejść?	Czy mogę pani w tym dopomóc?	Czy to Jan Haugen?	Owszem człowiek jeszcze potrzebuje skakać w morze, staczać się ze spadzistych gór, pojedynkować się...	A... bo moją matusię Tatarzy wzięli do niewoli, jak ja był jeszcze dzieciak.	Cóż to za okropne słowo?	To się pokaże... Prędzej! Prędzej!	Używałaś, to nażrej się teraz wstydu, posmakuj zgryzoty!	Ja, proszę pana, gdy go zobaczę ja jestem już na cały dzień szczęśliwą... Schyliła głowę i ze szczególną szybkością szyć zaczęła.	Ja? ja? cóż ty myślisz Tumry?	Na razie to tylko o tę kulę, ale za to całą. Niech mi ją pan daruje.	A ja mam doskonałe ryby, mięso, placki i wino koszernekoszerny szybko wtrąciła Tafet.	A w razie oporu? Bo to u Wołodyjowskiego laudańscy ludzie, którzy okrutnie mnie nienawidzą.	Bo to prawda	Drugie nic. O, po co ja tę hołotę wpuszczałem do mego domu!	Kochany Wojciechu, ludzieć to jak my! pracowici, poczciwi	Posługuje się nim jak przynętą.	Przecie to u was pod-biuro?	Przeciwnie, niech mi pan o nim nadal mówi, i to często, jak najczęściej: byle tylko w taki sam sposób.	Słusznie będzie ukarana... za kłamstwo	To może Zonia wie?	To nic, dziecko moje. Jutro przyjdzie doktór...	Zawsze ci sami! Czcze błazeństwa w chwili, kiedy kariery wasze, jakie by one tam już były, ważą się na szali. Oczywiście! Ach, rozumie się! Stara szajka zatwardziałych grzeszników Corkran...	Bierz.	Bo też rzeczywiście są wykonane ludzką ręką.	Chciałabym ci coś powiedzieć, mamo!	Ciszej! Ciszej, księże Hieronimie!	Co panu w rękę?	Dix neuf ansdix neuf ans (fr.)	Dla rozmaitości, my dear!	Don Kichot z Manchy błędny rycerz, jeden z najdzielniejszych, jakich kiedykolwiek widziano.	Dosłownie zlecenie wasze spełnię, milordzie.	Droga pieszczotko, mam już tylko kilka godzin, chodźmy tam dziś wieczór, w tej chwili	Gdybym ciebie w nią złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.	Hukm hai! (taki rozkaz) Hukm hai!	Hę! hę! hę!... Któż by inaczej robił, szanowny panie Wokulski?	I ty pytasz? podrzędny lokal gastronomiczno-rozrywkowy, oferujący swej publiczności wyszynk, przedstawienia estradowe, kabaretowo-rewiowe (z popisowym kankanem) i solistyczne (często silnie zabarwione erotyzmem), a niekiedy także usługi seksualne. macie?	Idę na ciemno	Jakiegoż tedy?	Kondycja ludzka rzekł Kandyd.	Na semaforze. Aha!	Naturalnie. On nam otworzył drzwi do tych krajów.	Nic, nic potrzeba mi tylko świeżego powietrza.	Onegdaj dałeś dymisję jednemu z twoich... urzędników, niejakiemu Mraczewskiemu...	Pani Zostawiam pani wolne pole.	Panie podporuczniku, panie podporuczniku!...	Patrokles umarł w nocy	Prawnik	Roztropnie powiedziane Ostro, dzieci, ostro. Dobrze.	Skąd go więc wziąłeś?	Skąd weźmiesz pieniędzy?	Słyszałem coś o tym no, i znam nabywcę, i pan go zna.	Taczki... Wózki.	Teraz mnie obcinajcie, jeśli chcecie!	Teraz, zwleczesz, człeku, z ramion, z bioder a z nóg żelazne blachy, zawiesisz na kołku ciężki szczyt, odpaszesz długi miecz od siodła i drzewo sulicy w kącie postawisz.	Tu, sire?	U Balcera w bogatym kramie zapłacilibyście dwa razy tyle abo i więcej	Zaatakujemy od strony lądu?	Zatem zgoda; ale podajcie każdy rękę. Teraz idźcie!	Żeby wam ten paskudny ozór pokręciło
Jeszcze nie. Mam ci coś powiedzieć i zrobię to natychmiast. Wyznaj mi, czy masz zamiar poślubić tego Brooke’a? W takim razie nie dostaniesz ode mnie ani grosza. Pamiętaj o tym i bądź rozsądna	Żałuję tego spotkania Ten d’Argencourt, dobrze urodzony, ale źle wychowany, dyplomata mniej niż mierny, mąż opłakany, dziwkarz, intrygant jak z komedii, jest z rzędu ludzi niezdolnych zrozumieć, ale bardzo zdolnych zniszczyć rzeczy naprawdę wielkie. Mam nadzieję, że nasza przyjaźń, jeżeli ma się kiedyś ugruntować, będzie taką i mam nadzieję, że pan zrobi mi ten zaszczyt, aby ją, na równi ze mną, chronić od kopnięć osłów, którzy, przez próżniactwo, brak taktu, złość, depcą to, co zdawało się mieć szanse trwania. Na nieszczęście ludzie światowi są przeważnie z rzędu takich.	Nie chcę ja cię od tego odwodzić, owszem, chwalę rezolucjęrezolucja (daw.) powołanie.. Pięćdziesiąt lat temu zacząłem już nawet nowicjat; szelmą jestem, jeśli łżę! No! Bóg inaczej pokierował... Podstęp, SzantażTo ci tylko powiem, Michale, że teraz musisz wyjść ze mną choć na parę dni.	Jak chcesz, nie pali się. Tylko, że jak ty się ożenisz, to ja już zostanę zupełnie sam na świecie.	Spotkaliśmy się najwyżej dwa razy od jego powrotu. Nie mogło być inaczej: ja tkwiłem w kancelarii lub w sądzie, w niedzielę zaś lub w święta pracowałem nad dopełnieniem wykształcenia, wszystko bowiem budowałem na samym sobie...	Becky, Becky! Co za bałwan ze mnie! Nie myślałem, że będziemy wracać tą samą drogą. Nie, nie mogę się zorientować. Wszystko się tu jakoś poplątało!	Winicjusz jest to pan możny i przyjaciel cezara. Często on jeszcze słucha podszeptów złego ducha, ale gdyby choć włos spadł z jego głowy, cezar pomściłby się na wszystkich chrześcijanach.	Nie, to nie ja! Kapitanem naszym był Flint: ja z tą drewnianą nogą byłem jedynie kwatermistrzem. W tej samej bitwie, w której postradałem nogę, stary Pew utracił wzrok. Nie lada majstrem był ten łapiduch, który odciął mi moje gnacisko; skończył uniwersytet i jeszcze tam coś, nałykał się łaciny. Ale powiesili go jak psa i uwędzili na słońcu, jak i innych, w Corso Castle. Ludzie Robertsa to zrobili, tak, tak! Ich okręty przezwano „Królewskie Szczęście” i tak dalej. Skoro ochrzczono który okręt, zaraz powiadam: wio na morze! Tak było z „Kassandrą”, która przewoziła nas cało z Malabaru do domu, gdy kapitan England pojmał wicekróla Indii; tak też było ze starym „Koniem Morskim”, wypróbowanym statkiem Flinta, który widziałem zbryzgany krwią czerwoną i omal nie zatopiony wraz ze złotem.	Przekonałem cię przynajmniej, jak dalece gardzę tobą. Nie boję się niecnych twych pogróżek. Nie możesz już nawarzyć nic gorszego nad to, coś nawarzył.	Tak, sir Johnie Jest to, jak pan widzisz, wspaniałe zwierzę, które, jak mi się zdaje, ma ochotę przeciąć nam odwrót. Nie pojmuję, dlaczego to stworzenie roślinożerne zawzięło się na nas, lecz koniec końców trzeba je stąd wyprzeć.	E! panie czy nie przypomina pan sobie tej twarzy, która się tam gapi na wrony?	Taką mam nawyczkę, panie Balfour Jestem człowiekiem zimnego usposobienia; krew mam zimną, mości panie. Ani futro, ani flanela... nic, mosterdzieju, nawet gorący rum, nie rozgrzeją tego, co się zowie temperamentem. Dzieje się to samo, mości panie, z bardzo wielu ludźmi, którzy zwęglili się, jak to powiadają, na morzach podzwrotnikowych.	Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie, czy nie wracają, dziecko mi zagłodzą.	Widzisz tego błazna. Ładny, co? Szkoda go, cwaniak był. Już tak nam nikt na harmonii grać nie będzie, co?	Chwała Bogu! Pańskie żądanie i to, co pan na wstępie powiedziałeś, przyprawiło mnie o obawę, że coś wstrzymało ich użyteczną działalność. Bardzo mnie cieszy, że tak nie jest. Zachwycony jestem moją omyłką.	Zwróciłem uwagę bratu, że nie w trzeciej części gotajskiego almanachu, ale w drugiej, aby nie rzec w pierwszej, powinnaby figurować nasza rodzina	Hm nie żaden wcale nowy; ale powiadają, że gdzieś poza tym światem jest jakiś inny nowy, gdzie mają słońce i księżyc, i pełno innych pięknych rzeczy: ale ten tu jest dawniejszy.	Jakże nie brać, kochani moi wy, jakże nie brać! Sami osądźcie: podatek zapłacić trzeba, popa też, jeść też trzeba, a jak jeszcze i na siew ziarna nie starczy, to skąd wziąć, jakże nie brać? Mizerna zapłata, ale zawsze grosz jakiś, drugi, trzeci, zostanie. A jak ono, niebożątko, ma umrzeć, to już je Pan Bóg miłościwy wszędzie znajdzie.	Dodam że nigdy nie było takiego cheli. Wstrzemięźliwy, łagodny, rozsądny, nieżywiący zawiści, wesoły w drodze, pamiętający o wszystkim, uczony, prawdomówny, uprzejmy. Wielka będzie jego zapłata.	Drogi hrabio Lękam się, czy kuchnia ulicy Helderskiej będzie ci smakować na równi z kuchnią placu Hiszpańskiego. Powinienem był zapytać, co pan najbardziej lubi i kazać przygotować kilka potraw zgodnie z pana upodobaniem.	Owszem, mówił pan, że może to i dobrze będzie.	Pan, widzę, nie lubisz jeść, tylko oblizywać.	Rzekliście! Ale po prawdzie, co poniektóre, choć lata mają, rozumu nie nabyły!	A bo teraz starzejesz się, dobrodzieju, łysiejesz. Strzyżenie przy samej skórze nie pomoże, mizdrzenie wąsiąt, wyszczypywanie siwych włosów, podczernianie z lekka baczków, czyszczenie starych marynarek od najbardziej angielskich krawców nie pomaga. Ewa nie chce widzieć twych łajdackich uśmieszków i powłóczystych spojrzeń. Tak, tak	Przepraszam panią, rzekł wstając, ciotka dopuszcza się na mnie mistyfikacji, nie chcąc mnie pani zaprezentować, ani mi powiedzieć jej imienia. Wyrzucałbym to sobie wiekuiście, gdybym tak czarującą spotkawszy postać, nie złożył jej hołdu. Jestem rodzonym siostrzeńcem kasztelanowej... Dołożył imię, tytuł i nazwisko.	Wyprztyk: Nic nie rozumiesz fizyki, Jędrusiu. (Mała informacja zbyteczna: Łohoyski, na równi z Atanazym i Sajetanem Tempe, byli uczniami księdza Hieronima z czasów gimnazjalnych). Teoria Einsteina, nazywając się teorią względności, ubezwzględnia nasze poznanie, czyniąc je dokładniejszym. Pozorna bezwzględność Newtona staje się tylko pierwszym przybliżeniem w stosunku do wypadków, w których występuje ruch dość szybki, zbliżony do szybkości światła, największej, praktycznie nieskończonej.	A mnie wcale na tym nie zależy Nie jadę i koniec. Będę się trzymał mojej starej Rzeki, będę mieszkał w norze i będę pływał łódką, jak dotychczas. A Kret mnie nie opuści i postąpi tak samo jak ja, prawda, Krecie?	A gdybym się udał do Vampy, pojechałbyś pan ze mną?	A któż by, jak nie Antolka? Tylkoż siestra i mogła tak śmiele postąpić	A ten mówił, że mu Jaśnie Pani kazała czekać!...	Ale czyż nie ma swoich pełnomocników, swego adwokata?...	Co? Wiesz, jak będę chciał, żeby ten przeklęty mieszaniec mnie załatwił, to wtedy się wygadam. Inaczej nigdy!	Cóż dziwnego? Fenicjanki mógł poznać w Sydonie, tutaj zaś woli Egipcjanki. Głupi jest ten, kto na Cyprze nie kosztuje wina cypryjskiego, tylko piwo tyryjskie.	I że jedno ziarnko śrutu trafiło, choć nie śmiertelnie, to małe zwierzątko.	Nie wiem! Straciłam głowę!	No biednie, ale jakoś się żyje.	Panie Michale, już on nie powinien nam ujść!	Przede wszystkim muszę zrobić wymówkę... to jest, uwagę, że spotkania na wystawie należą do rodzaju bardzo shockingshocking (ang.)	Słuchaj jenerale, ale ty jutro roztrąbisz po całem mieście co ci powiem?	Słuchaj, Beniaminie Możliwe, że ten oto młodzieniec udaje się w tym samym kierunku, co my. Jeszcze gotów, uchowaj Bóg, nas wyprzedzić. Gotów wystrychnąć nas na dudków.	Jakże to, proszę łaski pani! To nie na migi? Nie na znaki? Nie na palce? Tylko tak wprost? Jakże to może być?...	A jednak duch jej wciąż nieugięty. Czyż nie godna podziwu?	A teraz jakie trzeba napisać?	A za co ja mam być wdzięczny?	Ale na co tyle?	Ale to na naszym biednym światku?	Ani my uciechy, ani tamci pożytku z przybyłych nie będą mieli.	Co za dziwne pytanie. Przyjechałem tu przecież dla ciebie.	Czy jeszcze co nowego?	Drogi wuju, powinien byś się cieplej ubierać, kiedy schodzisz do rozmównicy.	Jużci, taki on skory do myszy, jako ty do kądzieli. Ale powiadaj, jakożeś nadybała kanonika?	Mam jeszcze prośbę do ciebie, Józieczku.	Nic nie powiedziałam. Daj spokój!	Pana Żerańskiego, który był partnerem pani w wycieczkach narciarskich. Och, miss Normann, ma pani, jak widzę, krótką pamięć, jeżeli chodzi o pani adoratorów.	Parafia poświcka za rzeką. Nie miałem czasu przyjechać do siebie.	Rzeczywiście Przypominam sobie, że zostawiłem opuszczony.	Tak... ale moje poglądy uległy pewnej modyfikacji...	Wierzę, że zostaniesz ministrem sprawiedliwości.	Zbliżyć się do nich, ośmielać...	Śmieszny pan jest, panie Wacławie...	Święci patronowie, ratujcie!... A Krabatius w drugiej izbie... ino drzwi dzielą; usłyszy nas...	A Denhoffowa!	A to dlaczego?	A waćpan? spytała kasztelanowa Laury...	A, rzeczywiście.	Co takiego?	Co?! Czego!?	Dobrze! Proszę, niech Badowicz idzie, ja zaraz nadejdę.	Dobrze.	Dzieciaku!	Gdyby zdrowszym był	Gdzież napisali ten donos?	Głupota, Ojciec, Rodzina, Starość, Dziecko, Korzyść	Hula dziś, bracia, Gazin, pije bez pamięci; cały worek przepija.	Jakże to?	Może, może.	Na Myczkowce, panie.	Niech pana Duch Święty natchnie, abyś ich wykierował	Niegodziwa?	No, hrabia de Sérisy	No, to jasne	One mnie uprzedziły o szczęściu.	Pani hrabina przyjechała	Podróż i pomagaj Bóg!	Prawdę rzekłeś to jest Tehenna, syn Musawasy, nasz wódz, który godzien był zostać nawet egipskim księciem.	Przyjechała?	Przyszedłem z Czumki w surskim powiecie.	Sprawiedliwość, Prawnik rzekł mocno Antek.	Sprzedać? A któż to kupi?	Szczepan!	Tak jest... i dziś spłacę ten dług... Uratuję cię z groty Fingala.	Tak, od dzieciństwa!	Tak. To mój syn, Mendel. Najmłodszy, oby zdrowy był.	To ci kokot z wójta, no! to chwat!	To wy, tatulu?	Vivat Deest-Grudziński!	W Bombaju?	Wojciechu! Piliśta wy kiedy za swoje?...	Zobaczę.	Šalin traukis!
Jaka jest szlachta oszmiańska! Hm! Drugiej takiej na pewno nie masz na świecie. Bo czy kto słyszał o tym prócz w bajkach, czy praktykował kto tego, aby się cały powiat hurmem zajął losem sieroty? Żeby przez lat siedmnaście administrował fortunę kogoś takiego, o którym cały świat mówił, że już kości jego pogniły w grobie? Żeby sierota, odtrącony od swojej wioski, z dworu swego wyrzucony za bramę i psami wyszczuty, w lat dwadzieścia wróciwszy, zastał wieś całą i nieruszoną, dwór w niej tak odbudowany, że ani jedną belką się nie różnił od spalonego? Matkę Boską nawet tę samą, która w ogniu ocalała, nad gankiem i dwa worki gotowizny we skrzyni? Słyszał to kto kiedy w tych czasach?... Moja macocha żyła jeszcze trzy lata, a po trzech latach nie umarła, ale w Dzień Zaduszny ze swoim gachem, który był diabeł sam z Łysej Góry, pojechała precz... het! Gdzieś do Niemiec. Tak powiadali ludzie. Kolega mój nawet, który służył ze mną królowi chrześcijańskiemu, a który jeździł był z Francji do swoich, powiadał mnie, że powracając sam na żywe oczy gdzieś ją widział w Niemcach. Karetą i czterema końmi karymi, z harbejtlowym obok siebie amantem, jechała na bal do miasteczka. Wszystka służba koło niej była czarno ubrana, w harbejtlach i kusych sukienkach nie mogłem i wszystko przepadło! Działo się to...	Więc czego nam włazicie w drogę? Sądząc po tym, coście sami powiedzieli, do tego stopnia zaniedbaliście się w dozorowaniu domu, że Prout uważa go za gniazdo lichwiarzy. Ja osobiście powiedziałem mu, że pożyczyłem coś tam Stalky’emu, a nie nikomu innemu. Nie mam najmniejszego wyobrażenia, czy on mi wierzy, ale moja sprawa na tym się kończy. Reszta	Nie wstrzymywałem bom nie mógł. Straciłem wiadomość rzeczy. Nic już teraz nie wiem... Nic nie wiem! Zawiodły mię wszystkie lekarstwa, wszystkie nadzieje rozbiły się i oszukały duszę. Widziałem spodlenie wszystkich instynktów, powolne znikanie zmysłu plemiennego bytu. Poczucie hańby zżarło mię całego. Wspomnij, jak z pruskich banków brali pieniądze na ziemię, wiedząc, że ją zaprzedają na wieki. Niemiec drwił z nas czynami, instytucjami, pobudzaniem do rozpusty. Za pięćdziesiąt lat nogi by polskiej w tych Prusiech Południowych nie było: chłopów by zniemczyli szkołami, kulturę, szlachtę wysadzili z ziemi licytacjami, miasta zalali przemysłem i handlem. Młodzież złajdaczała, gałgaństwo i głupota padły na cały naród jak morowe powietrze...	Doskonale Układają się bez zapytania nawet, czy ja się na to zgadzam, czy życzę sobie, aby taka pani przestąpiła próg mego domu... Tego dopuszczać się mogą tylko aktorzy.	Jak mi Bóg miły, skandal! Dlaczego miałem być nieszczery? Wilusiowi wolno porównywać panią do kryształów, błękitów, złota, a ja nie mogę wypowiedzieć tego, co czuję? Dlaczego Wiluś może?...	Przyjemna perspektywa. Ja chcę być metafizycznie szczęśliwa i koniec. Obowiązkiem twoim, ojcze, jest dać mi to.	Ręce i nogi mnie palą, mrowie chodzi po krzyżach, w gębie czuję gorycz i ogień. A! do wszystkich rogatych diabłów, co to jest?... Nigdy mi się to nie trafiało!...	A co, jak usiadł w sadzie rano, tak i dotąd tam siedzi kiejkiej (gw.) boję., żeby mu się rozum nie popsuł.	A wiesz, kiedy to przyjdzie? Na wszystko są znaki, ostrzeżenia.	Przede wszystkim muszę pani zrobić wymówkę za to, że mię pani nie zawiadomiła o zamiarze... o zmianie miejsca pobytu... o wyborze zajęcia. Jestem przecież opiekunem pani.	Stajenny! pilnuj się mnie i pokaż mi go!	To się wynoś.	To taki jakiś niezwykły dom.	To właśnie należy wyświetlić! Są poszlaki, że już był wylękniony, zanim począł uciekać.	A, wyborne! wyborne! Za twoje myto jeszcze cię obito. Na samym wyjściu ładny cię spotkał komplement za twoje poczciwe zajęcie się tym półgłówkiem...	Nie moja w tym wina! Lars nie zalicza się do ludzi, z którymi się bratam, ale przez wzgląd na ciebie byłem we Falli i zaprosiłem go.	Przez czterdzieści lat starałam się go wyleczyć, ale zdołałam tylko nieco poskromić. Nie ma dnia, żeby mnie nie ogarniał gniew, lecz nauczyłam się nie okazywać go i mam nadzieję, że kiedyś zupełnie go wykorzenię, chociażby mnie to miało kosztować drugie czterdzieści lat.	A co to jego obchodzi?	Ale ja muszę się bić z tym panem!	Ba, ty się śmiejesz Nie śmiej się. On nas pokonał.	Bahnicki wisi na włosku. Marszałkowa umarła. Dowojna się żeni. U pana Floriana dzieci chore na szkarlatynę.	Co to?	Czy Mitchel złożył w ostatnich dniach podarek narzeczonej?	Czy na pewno nie grozi jej niebezpieczeństwo?	Czy pan ma na myśli, żeby pana poślubić?	Dwa sprzeczne zeznania mogą być prawdziwe, pod warunkiem, że je dzielić będzie pewien okres czasu. W chwili gdy mówiłem, że jestem w mocy tej kobiety, wierzyłem w to zupełnie, a przeto powiedziałem prawdę. Gdy teraz powiadam, że nie byłem w jej mocy, mówię również prawdę, bowiem w międzyczasie poznałem lepiej charakter damy, która jest obecnie żoną moją. Wiem teraz, że cała historja Montalbon nie była zdolna podkopać jej zaufania do mnie.	Ha! może i racya! Mało na świecie dobrego zostało! Pocierp jeszcze trochę, a potem po radę do księdza pójdź! Może cię zwolni z przysięgi!	I cóż z tego?	Któż to?	Lecz dla kogo pracujesz? Po coś przybył do mnie?	Lepiej było trzymać się nas!	Mam wrażenie mam wrażenie, że nie jest to prawdziwy koniec przekopu. Czyż byłby tak bezcelowy i krótki?	Moja droga wiesz, że niezbyt lubię pozować w domu na patriarchę i że nigdy nie sądziłem, że losy wszechświata zależą od mojego skinienia. Niemniej jest dla mnie ważne, aby rodzina szanowała moje decyzje. Zdziecinnienie starca i kaprys dziecka nie zniszczą projektu, jaki ustaliłem już wiele lat temu. Baron d’Epinay był moim przyjacielem, przecież wiesz pani o tym, i trudno o lepszą partię niż związek z jego synem.	Moja droga! Moja miła! Moja jedyna! Przedstaw mię jej, gdy tu wejdzie! Powiedz: oto jest brat mój, wzór wszystkich przymiotów i doskonałości, chłopak poczciwy...	Mówią, że pokazywali. Bóg raczy wiedzieć. Może nieprawda, a może pokazali mu inną. To jeno prawda, że ludzi pobił i że oni gotowi przysiąc, że panny Jurandówny nigdy nie porywali. I to jest okrutnie ciężka sprawa. Choćby mistrz dał rozkaz, to mu też odpowiedzą, że jej nie mają. I kto im dowiedzie? Tym bardziej że dworscy w Ciechanowie mówili o Jurandowym liście, w którym stoi, że ona nie u Krzyżaków.	Na jego żonę, która go pochowa Hrabina jest jeszcze wcale wcale, jak na kobietę pięćdziesięcioczteroletnią, jest zawsze bardzo wykwintna i na odległość robi jeszcze efekt...	Nie pozna. Wyście także nie poznali. Powiecie mu, że to  nie ja, jeno Jaśko, a Jaśko przecie całkiem z gęby do mnie podobny. Powiecie mu, że urósł i tylatyla	Nie pragnę bynajmniej, by mnie znów obito. Ale i tak dam sobie jeszcze z nim radę.	Nie robiłam babulo, pobożę się, że nigdy w niedzielę nic nie robiłam...	No to proszę kiełbasę z kapustą.	No, no!... A ja sądziłem, że to wielka nowina.	Przesadza pani. Nie trzeba przesadzać, panno Łucjo.	Słuchaj no, miły mój, rzekł ks. Janik zwracając się do niego	Tak, panie kapitanie Tak samo, jak zabili Zielonego Korsarza.	Wielkie nieszczęście. Niech mnie pan nie zatrzymuje, bo chodzi tu o rzecz dużo cenniejszą niż moje życie. Proszę o nic nie pytać, błagam tylko pana o konia!	Wierzę ci, Zillo. Możesz odejść w zupełnym spokoju. Manuel będzie jutro wolny.	Zgadzam się natychmiast, pod jednym warunkiem: inicjatywa do niekoniecznych, zdawkowych karesówkares	„Gdzie by też kto, na którymkolwiek przy bytności naszej miejscu, zwadę zaczął, policzek komu albo razy sine zadał, broni dobył, choćby nie ranił, ma być karany winą”.	A bodaj cie choroba... Śpij, córuś.	A chodź no sam! Nie będziesz z chaszczów gardła darł. Bliżej! bliżej!	A może nie? Uuch, ty twardy łbie.	A teraz go w grzbiet, a teraz z drugiej strony, a teraz w głowę. Ot i jeszcze raz, i jeszcze jeden razik, dobrodzieju mój kochany.	A teraz hymn do lata.	A! po waszéj siostrze Motrunie!	Ależ nie, mój chłopcze Były w mosiężnym pudełku, szczelnie zamkniętym! I co teraz zrobimy?	Bić taką dużą dziewczynę!	Bodaj waści język odjęło! Dobra nowina!	Był pan pod Waterloo?	Chciałbym też nią oczy ucieszyć.	Chętnie, panie hrabio	Gdzie przebywa?	I afrykańskie lwy, kamracie.	I exulom!	I mnie z panem dobrze	Jaki Wasyl?	Jest wysadzana dwoma rzędami wiązów i opasana żywopłotem wysokości 12 stóp. Sama aleja ma 8 stóp szerokości.	Jestem przy dworze ks. Agnieszki nie jest tu tak źle bardzo. Naprzód, że ma przy sobie dosyć naszych dziewcząt niemieckich, a potém	Jestem.	Księżyc świeci	Kto? Niech pan mówi!	Mianowicie?	Nad Omelniczkiem, po prawej stronie Dnieprowej. Widno do SiczySicz Zaporoska	Naturalnie. Odwołała pani telegraficznie koncert wczorajszy i musi pani teraz zapłacić olbrzymią karę Towarzystwu...	Nic	Nie	Nie karz... ich... Wal... dy...	Nie mam... nie mam waćpana, wcale nie mam przyjemności...	Nie wiem.	Nie większe od tych, jakie niektóre osoby znajdują w dużych domach	Nie, mój przyjacielu.	O, ja wrócę tam i założę choć dwie klasy: wstępną i pierwszą	O, wy ohydne gaduły!	Obu rękami pisać nie umiem.	Od czego?	Ogromnie jesteś do niej teraz podobny tak, iż nieraz sobie myślę, że może jesteś jej duchem zaklętym w chłopca.	Opowiedziałbym, co mówił ten ktoś.	Pan zostań z nami!	Pewnie czyjeż te okopcowane role?	Pierwszy dzień kiedy byłam miła dla niego!	Pod warunkiem, że nie będą więcej grzeszyli Z przyjemnością widzę, że skrupulatnie dotrzymali słowa.	Rób, co kazałem!	Sam?	Tak jest, panowie bracia.	Uchowaj Boże, co złego?	W tej chwili ją znajdę! Moglibyśmy wtedy...	Więc „Conqueror” zatonął wczoraj?	Zabobony, Śmierć, Proroctwo	Zapewne cena tych pereł zależy od ich wielkości?	Zatem zamierza pan wkrótce przystąpić do odbudowania dworu?	Złość! nieszczęście! zgryzota! choroba! co on plecie?
A co, panie Kmicic?... Mówiłem, że dwóch jest pułkowników w Rzeczypospolitej, dwóch tylko: ja i ty! A tyś się właśnie do kompanijki z Kuklinowskim nie chciał przyznać i kopnąłeś go?... Dobrze, robaczku, miałeś słuszność! Nie dla ciebie kompanijka Kuklinowskiego, bo Kuklinowski lepszy. Ejże, sławny pułkowniczek pan Kmicic, a Kuklinowski ma go w ręku i Kuklinowski mu boczków przypiecze...	Jakiej obrazy najjaśniejszego pana dopuszczają się ludzie po pijanemu? Rozmaicie bywa. Upij się pan, każ sobie zagrać austriacki hymn, a zobaczysz, co będziesz mówił. Wymyśli pan sobie tyle różnych rzeczy o panu cesarzu, że gdyby choć połowa z tego była prawdą, to miałby biedak wstydu na całe życie. Ale ten starszy pan naprawdę nie zasługuje na takie traktowanie. Weź pan na przykład taką rzecz. Syna Rudolfa stracił w młodocianym wieku, w pełnej sile męskiej. Małżonkę Elżbietę mu przebili pilnikiem, potem zginął mu Jan Orth, brata jego, cesarza meksykańskiego, zastrzelili w jakiejś twierdzy przy jakimś murze, a teraz na stare lata zastrzelili mu stryjaszka. I raptem schla się jakiś pijanica i zacznie na niego wygadywać. Przecież takie rzeczy działają na nerwy. Gdyby się dzisiaj miało coś zdarzyć, to z dobrej woli pójdę i będę służył panu cesarzowi do ostatka sił.	Powiedziała, że kłamiemy. Biedactwo. No więc, pozostawmy to Losowi sprzymierzonemu z Czasem, którego naglić nie można, a którego wrogiem jest Śmierć, co nie chce czekać. Wycofałem się z tej rozmowy, muszę to wyznać, trochę zalękniony. Usiłowałem się zmierzyć ze strachem we własnej osobie i oczywiście, zostałem pokonany. Osiągnąłem tylko to, że do udręki dziewczyny przyłączyło się poczucie jakiejś tajemniczej zmowy, mętnego, niepojętego spisku, który dążył do utrzymania jej wciąż w nieświadomości. A było to tak naturalne i nieuchronne, wynikło po prostu z postępowania ich obojga! Miałem wrażenie, iż odsłonięto przede mną mechanizm nieubłaganego Losu, którego jesteśmy ofiarą i narzędziem. Strasznie mi było pomyśleć o dziewczynie, którą tam zostawiłem stojącą bez ruchu; kroki Jima rozległy się złowieszczo, gdy przeszedł blisko w swych ciężkich, sznurowanych butach, nie widząc mnie wcale.	Tak samo gdy Anchizes umarł na Drepanina Drepani w Sycylii wesz., zjedzony przez wszy i robactwo, jako przed nim tak samo pomarli L. Sylla, Pherecydes Syryjczyk preceptor Pitagorasa, poeta grecki Alkman i inni) i przewidując, iż po jego śmierci Żydzi rozpalą ognie weselne, kazał do swego seraju zgromadzić ze wszystkich miast, grodów i zamków Judei wszystką szlachtę i urzędników, pod podstępnym pozorem i wybiegiem, że chce im zakomunikować ważne rzeczy tyczące się zarządu i bezpieczeństwa prowincji. Skoro ci przybyli i pojawili się w swoich osobach, kazał ich zamknąć w hipodromie seraju. Następnie rzekł do swej siostry Salome i męża jej Aleksandra: „Jestem pewien, iż Żydzi będą się cieszyć z mej śmierci; ale jeżeli zechcecie usłuchać mnie i wykonać, co wam powiem, będę miał wspaniały pogrzeb i żałość na nim będzie niezmierna. W chwili, w której wyzionę ducha, każ przez moich strażników, którym wydałem już stosowne zlecenie, pozabijać całą szlachtę i dygnitarzów tutaj oto zgromadzonych. Skoro to się stanie, cała Judea, wbrew chęci, będzie musiała pogrążyć się w żałobie i lamentach, i obcy będą myśleli, że to jest z przyczyny mego zgonu, jak gdyby dusza jakiego bohatera odeszła od ciała”.	Widać że na owę żonę przeznaczoną, jak mówi nasze przysłowie, nie trafił jeszcze Pan mówiłeś iż nie każdy, co jest zrodzony na artystę, zostać nim może. Tak samo są i upośledzone istoty, co na bratnie dusze, z któremiby szczęśliwe być mogły, nie umieją trafić. To jest podobno losem hrabiego Filipa.	Ciekawam kogo, proszę panny? Jest nas wszystkich kobiet tylko trzy: ja, praczka i kucharka, i one obie poszły do kościoła. A choćby i były w domu, to wiem, że takiej delikatnej rzeczy nie potrafią, bo mają ręce bardzo grube i narobione. SłowoZ przeproszeniem panny, ale to pewnie był tylko żart? Gdzie by zaś panna uczesać się nawet nie umiała! Nasze panienki mają bardzo ładne włosy, ale nikt ich nie czesze...	Sahibie! Ponawiam skromne upomnienie: konstrukcja, konstrukcja! Yetmeyer ma rację, że bez niej nie warto, choćby mimochodem, pomyśleć o dziele. Pan sam przyznaje konieczność skuwania pomysłu w pomysł, zanim się przystąpi do wykonania powziętych zamiarów. Trzy są działania najściślej spętane szkieletem konstrukcji: technika, szpiegostwo i sztuka. Technika dotąd przeważnie sama swoją drogą zdąża, sztuka jest najczęściej z techniką zbratana, szpiegostwo w trójkącie z techniką i sztuką żywot swój wiedzie. Poza tym uważam, że jeżeli ma czym osiągnąć można pewne wyrównanie, a w konsekwencji i pojednanie, dwóch waszych systemów, twego i zbawcy, to przede wszystkim na samej konstrukcji, jako podstawie nowoczesnego, wszelkiego myślenia. Otwarcie wyznaję, że do zgody zmierzam, do zaprzyjaźnienia dzielnych przeciwników. Poprzednio jednak zbyteczne wyrostki konstrukcji usuwam, zwłaszcza niezdarne i w zapalnym stanie, a przez to groźne. Od ciebie, sahibie, pobieram zapłatę, hojną i dostojną, więc tobie zachcianki przeważnie ułatwiam lub perswaduję rozkosznie, jedwabnie. Yetmejerowi zaś bezinteresownie, czyli za darmo, pomysły jego przerysowane lub niedociągnięte jak najchętniej psuję. Dancingu władca pochopnie oświadcza: kolekcjonera myślowo trenuję, by mógł być Orgazem z właściwym wyrazem, za co w nagrodę przecudną dziewczynę na własność poślubi. A ja zaraz z miejsca odwracam program i konstruuję: Wyraz (na ludzkiej twarzy) jest albo wspomnieniem rozkoszy doznanej, wesołej czy chmurnej, ale już odległej, a wobec tego aktem oczyszczenia i wygładzenia wszelkiej niepewności, albo spodziewaniem uczucia pełni czyli nabrzmieniem żądzą przyszłości, nadzieją własności, której szukamy zawsze poza sobą, na otoczeniu, a więc procesem podpatrywania i zachwaszczania sąsiedzkiej miedzy, którą zagarniamy szczęściem spanoszeni. Od tych wyrazów skrajnie przeciwnych: uduchowienia i drapieżności, istnieją tylko rozliczne odmiany, kilka subtelnych, bardzo wiele chamskich i mnóstwo nijakich.	Otóż, uspokoiwszy się z ust Konopki i Stojowskiego o to, co nie tylko ważnym było w sobie, ale stanowczy wpływ wywierać mogło na twoją sprawę, długo rozpatrywałem i ich, i inną szlachtę tamtejszą, która wszystka dobrze ci życzy, jak stoi twój proces i co  by w nim z twojej strony uczynić można. Ale to wszystko było daremne, nikt nic nie wiedział, nikt też żadnej rady dać nie umiał. Tedy wypytywaliśmy oficerów tamtejszej załogi, co oni rozumieją o tej rzeczy. Oni zaś powiadali, że po twojej ucieczce już wszystko przepadło, a nawet, że z tego kontenci są twoi sędziowie, bo podobno się pośpieszyli cokolwiek i bez wyższego rozkazu rozpoczęli śledztwo z tobą; jakoż jeszcze przed twoją ucieczką mieli być w kłopocie z przyczyny niepotrzebnej swej gorliwości... Nie zdało mi się to podobnym do prawdy i bądź co bądź postanowiłem sam pójść do prefekta i plackomendanta. Ale tymczasem nawinął mi się ów baron Holmfels, o którym mi powiadałeś, że cię nawidzał w więzieniu, a który, mówiąc nawiasem, co drugi dzień prawie bywa w Strzegocicach i formalnie konkuruje o pannę Zuzannę...	A bo ja wiem, również w ogóle nie wiem, po co ojcu chce się Łodzi?	Chodzi to po ludziach. Tak, musieliście już co i słyszeć?	Co powiedziałaś Grzesikiewiczowi?	Co się to wyrabia?	Co? o jakiej?	Jest to nazwisko zręcznego i nieustraszonego myśliwca któremu Europejczycy, pomimo swej zarozumiałości, nie zdołają zaimponować.	Masz słuszność, Conseil. Jest to głupia sprawa, w którą wdaliśmy się zbyt lekkomyślnie. Straciliśmy wiele czasu i daremnie ulegaliśmy wzruszeniom. Od sześciu już miesięcy mogliśmy byli być we Francji...	Nie tylko ja, ale ogólne to jest mniemanie w obu wojskach. Powiadają też, że pod Warszawą serenissimus rex Sueciaeserenissimus rex Sueciae (łac.)	Oczywiście, że jest!	Ojcze jużciż szatan jest prostym wymysłem?	Przypadek w ogóle nie istnieje Nigdy nie można z góry wydawać sądu o bezcelowości pewnych zdarzeń. Kto wie, czy nasza znajomość nie jest potrzebną w równej mierze dla nas obu?	Tak, bardzo rozumnie mówisz i dlatego że taka bieda, czynisz co możesz, aby postarać się o nowe dziecko, jak gdyby ich nie było dość.	To nieprawdopodobne żeby podczas krótkiej nieobecności żandarmów, kiedy porwano pannę de Saint-Véran, żeby wówczas wspólnicy mieli czas wyciągnąć ciało z tej krypty. A zresztą, po cóż by to robili?... Nie, moim zdaniem, on tam jest.	Więc odpowiedź, której mi pan udzieliłeś dla Marcelego, jest ostateczną i stanowczą?	A Kobolda?	A bo ino tego by wartał taki człowiek, bo ino głupie szukają sprawiedliwości we świecie. Kużden ma prawo dochodzić swojej krzywdy.	A drogę miałeś spokojną?	A jak zginiesz?	A no, to trudno.	A we Wólce! Ja ta zawdy za pan brat z dziedzicami i z dworskimi pieskami: znają me i nie ukrzywdzą! Dały mi ciepły przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił i Boga chwalił. Człek się wyporządził i pieskowi też niezgorzej boki wydobrzały! Ho! ho! dziedzic mądry: z dziadami trzyma i wie, że torbę i wszy za darmo miał będzie... he! he!	A...	Ach gdybyśmy mieli własny port i własne okręty, toby nam Bum-Drum przysłał złota, ilebyśmy tylko zechcieli.	Ach...	Ah, ca!...Ah, ca!... (fr.)	Aha-a!... aha-a!... aha-a!...	Ale czy płyniemy w dobrym kierunku?	Bardzo piękną!	Bardzo żałuję, ale muszę się wyrzec towarzystwa tak miłego i wyjść.	Bez namowy, ale nie sama przez się.	Chcesz mi coś powiedzieć?	Cieszę się z tego!	Dlaczego?	Dlaczegóż nie ma z czego?	Dlaczegóż ty ich sobie nie weźmiesz, kiedy one tobie potrzebne?	Dlatego, ażeby zyskać, kupiłem.	Dlatego, że to był najulubieńszy mój kąt. Tu najczęściej chodziłam.	Dobrze a czerń rozeszła się już?	Dorian zaręczony! Niemożliwe!	Dostałem fotografię!	Dowiedziałem się o tem od Aramisa	Dziękuję pani za jej dobrą wolę dla mnie, ale, niestety! korzystać z niej nie mogę...	Gotowe	Głupstw, kochanku? Nie. Ta skóra kurczy się za każdym moim pragnieniem... to coś przekręcone... Braman ten braman to musiał być tęgi figlarz, bo pragnienia, widzisz, powinny by rozszerzać...	I czyżby to jegomości nie lepiej zostać takim rycerzem i siedzieć u dworu, niż włóczyć się i biedzić tak srodze?	I dziwo, i wygoda, bo obie ręce wolne. Nieraz tak było, żem w jednej miał szablę, w drugiej pistolet, a koń szedł wolno.	Jedno i większe od tego mnie minęło	Jedź ale i my ruszymy nieco naprzód, bo zimno.	Jutro je zawieziemy Cesi i ogadamy detalicznie ceremonię. Ślub cichy, obiad u niej, wieczorem przeprowadzenie nas do Olszanki. Boże, Boże, i do tego jeszcze pięć dni! Ty drużbujesz ze Stefanem, a Jadzia z małą Tesią, moją szwagierką.	Koni trzeba żałować, bo choćby się nam i udało, to potem w nich zbawienie nasze	Któż im dobra stręczy? zapytał niecierpliwie elegant; to chyba nieprzyjaciel. Któż teraz kupuje ziemię?	Któż to?	Lepiej o tym nie mówić! No! Mości pułkowniku, wracajże nam zdrowo... promocje cię tu czekają...	Masz słuszność. Lecz jeśli przyczyny jej lęku nie były wytworem halucynacji ani skutkiem objawów telekinetycznych jej własnej jaźni, tylko miały podłoże rzeczywiste...	Mniej więcej siedem mil wliczając w to wszystkie zygzaki i zakręty rzeki, które zaprowadziły nas na północny zachód.	Moryc, masz tutaj wiadomość dla siebie	Morze suszone śliwki spożywane jako lekarstwo na chorobę morską., pracowałem albo z majtkami przy linach, albo przy busoli, lub z kapitanem dyrygowałem naprawieniem uszkodzonych miejsc.	Możny pan i dobry żołnierz, ale trocha niedbały.	Mówiłam do doktora Watson, jak do stałego mieszkańca tych stron, nie zaś do gościa. Ale może pan zechce nas odwiedzić w Merripit-House?	Na wsi, Henryku. Zatrzymałem się w małej oberży.	Nie może być, bo zwierz umyka od wschodu, od Piławiec, więc pewno Tatarzy szeroką ławą idą.	Nie tylko przedstawisz mi jutro świeżego barona, ale zaproszę go na pojutrze na obiad. To będzie jeden z naszych prefektów.	Nie, nie! Tam...	Nie.	No przecież o to, czy Słowacki napisał Smutno mi, Boże ulegając wpływom klasyków, czy też nie.	Ot, gadanie! Będzie cud, jak wyżyje.	Pod warunkiem, że ja będę zabezpieczona od dowodów pańskiej tkliwości. Felu, usiądź na moim miejscu	Pozycja społeczna mówił dalej Sancho	Prawdę mówisz w każdym jednak razie trzeba mieć dziesięć tysięcy talentów na ów pierwszy rok. Ja zaś myślę, że i dwadzieścia tysięcy talentów nie zawadziłoby...	Przecież od dwudziestu czterech godzin już jej nie ma cała Warszawa się tem zajmuje. Piękna Ukrainka znikła razem z matką i jakimś, mówią, dawnym swym kochankiem, chłopem czy Kozakiem. Natura ciągnie wilka do lasu, a Kozaka w step. Szkoda tylko, że nie wcześniej się namyśliła.	Przesadzasz chyba, skąd by Trawiński wziął taką!	Raczcie, wasza przewielebność, mnie dać zlecenie, a ja powtórzę, komu rozkażecie.	Sveikatą tavo, Onute! dėkui tau, jog tu man senam akis praplėšei ant naujų idėjų kampo, kurias ikšiol aš mačiau tik dūmuose ir klydau gal. Dėkui, jog man davei pažinti, jog tas kelias, kuriuo aš ėjau, ne taip tiesus, kaip man rodės. Duok Dieve, kad aš stodamas nuo šios dienos draugu lietuvių, negirdėčiau jau daugiaus tokių navinų, kaip svodba Vincų Vinco!	Słucham	To chyba mówił o Angielce, tej właśnie, o której ci wspomniałem.	To cię dziwi, mój chłopcze?	To jednak szczególne!	To niech se będzie. Jo dla nich nie zginę dobrowolnie.	To znaczy mnie jak stoję pośród tych trytonów.	Ty się może też z nim spotkałeś?	Ty tu zostać nie możesz!	Uczucia są mimowolne i człowiek nad nimi nie panuje.	W kościele katolickim?	Wart on tego! Bo że tam niektórzy starzy żołnierze, którzy wiek życia pod Radziwiłłami przesłużyli, z hetmanem trzymają, to im się mniej dziwić, ale ów warchoł służy tylko dla własnej korzyści i z rozkoszy, jaką w zdradzie znajduje.	Więc czujesz się nieszczęśliwym?	Wszystko to być może ale trzeba już temu jakiś koniec położyć.	Wycieczkę morską?	Wówczas tym bardziej	Zawsze to twierdziłem! I nie śmiałby też chyba iść do proboszcza, gdyby był zupełnie zły. Ludzie zawsze przesadzają.	Zna mnie pan niemal od dziecka i wie dobrze w jakich warunkach ułożył się projekt mego wyjścia za mąż za świętej pamięci Józefa. Uwielbiałam jego umysł, szanowałam jego charakter, prawość, uczciwość, wysokie aspiracje duchowe, ale... ale... nie kochałam go. Byłam zbyt młoda, bym rozumiała potrzebę miłości. O, niech pan nie przypuszcza, bym myślała o jakiejś egzaltowanej ekstatycznej miłości. Chodziło o zwykłe ludzkie uczucie. Chyba jasne, że w tych warunkach z wiekiem, mam już przecież prawie trzydziestkę, musiał rosnąć i ten głód.	Zrobiłem to dla własnego serca i przyjemności, rzekł Honory; później któż wie, czybym się mógł ruszyć od gospodarstwa... Spadną na mnie kłopoty i ojcowskie, i żony, która ma znaczny majątek w ziemi z naszym sąsiadujący. Znaliśmy się od dzieciństwa...	Żadnej. Masz tylko moje słowo honoru, że zrobię wszystko, by stryja ułagodzić.	Żartujesz, stryju
Jużci tak. Ale kużden rozumie, że to nie z waszej winy. Nie dopilnował koni, wy w złości wygnaliśta go, ale przecie nikt mu nie kazał schodzić z gościńca między jary. Upił się czy co i nieborak zginął bez własne głupstwo.	Ja także sądzę z pierwszych wrażeń i prawda, że mnie równie panna Castelli wydaje się mniej powierzchowną, niż pani Osnowska. Wogóle to są ładne i miłe kobiety może ja nie umiem tego określić, bo nie znam dość świata, ale oto, wyszedłszy od nich, miałem takie uczucie, jakbym jechał w wagonie z ogromnie miłemi cudzoziemkami, które bawią się, rozmawiają bardzo sprytnie także. Tak!... i w niej niema nic swojskiego. Z niemi nie ma się uczucia, że się wyrosło z jednego pola, na jednym dżdżu i pod jednem słońcem...	Jutro tedy wojska moje zajmą świątynie. Zapowiedz jednak pułkownikom, niech wiedzą, że wolą moją jest, aby święte przybytki były nie tknięte i aby nikt nie podnosił ręki na kapłanów...	Ciotko March, jak śmiesz mówić takie rzeczy. Jan jest ponad nikczemność i nie będę cię słuchała, jeżeli się chcesz tak odzywać Mój Jan nie poślubiłby nikogo dla pieniędzy, tak samo jak i ja. Oboje chcemy pracować i będziemy czekali. Ja się nie boję ubóstwa, bo mi nigdy nie tamowało szczęścia, i wiem, że je znajdę także przy nim, ponieważ mnie kocha.	Zresztą któż zna granice i cały ogrom wpływów i oddziaływań duszy na duszę; któż wie, kto winien? kto ma odpowiadać za nieszczęścia, jakie się stają? Wszyscy są winni i wszyscy pokrzywdzeni, ot co. No, uspokój się pani, już się stało i nic tego nie odmieni; fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł. Możesz pani myśleć o tem nieszczęściu i to myśleć głęboko, bo myślenie wypala odczuwanie... ot co!	No, już nie będę, nie, tylko nie becz. Dlatego pan Adam dobrze mówi, że arystokracja to nicpotemnicpotem (daw.)	Niewątpliwie, miss Campbell, nie podobna nawet porównać tamtych z naszymi przestrzeniami archipelagu hebrydzkiego. Jest to prawdziwy archipelag, z niebem dużo jaśniejszym niż niebo wschodu, z poezją dużo piękniejszą niż wszystkie ich wody. Archipelag grecki stał się przytuliskiem wszystkich bogów i bogiń greckich. Zgadzam się z tym. Ale pani to dobrze rozumie, że owe bóstwa były niezmiernie podobne do zwykłych mieszczan, bardzo pospolitych, obdarzonych zaledwie życiem materialnym, urządzającym swe interesy i sprawy w sposób bardzo ludzki. Wedle mego zdania Olimp przedstawia się mniej więcej jak bogaty salon, w którym zbierają się bogowie i boginie podobni zupełnie do ludzi, ponieważ ulegają ich wadom i ułomnościom. Tak nie jest na naszych Hebrydach. Jest to miejsce pobytu istot niezwykłych, nieziemskich. Bogowie skandynawscy to istoty nadnaturalne, eteryczne, trudne do określenia piórem lub pędzlem. Taki na przykład Odyn, Osjan lub Fingal są to wszystko duchy poetyckie zaczerpnięte z odwiecznej tradycji sag. Jakże  cudowne są te istoty pojawiające się w mgłach morz północnych, pod biegunami, pośród nieprzebytych lodów i śniegów! Oto Olimp prawdziwie boski, nie taki jak Olimp grecki. Ten nie obejmuje w sobie nic ziemskiego i jeżeli rzeczywiście wyznaczyć należy miejsce pobytu dla tych istot niezwykłych, to najodpowiedniejszym dla nich są nasze Hebrydy. Tak, miss Campbell, to tu właśnie przebywam, by wielbić to, co prawdziwie boskie, i jako prawowite dziecię starożytnej Kaledonii nie zamieniłbym naszego archipelagu, jego dwustu wysp, szarego nieba, burzliwych prądów ogrzewanych Golfstromem na wyspy wszystkich mórz Wschodu!	Tutmozisie mógłbym nie tłumaczyć się z moich rozkazów... Ale chcę przekonać was, że serce moje głębiej ocenia bieg wypadków...	Ach, wiem coś o tym!... Matka, brat, nawet ojczym zawsze zalecali mi tę świetną partię... Im się nie dziwię, ale matka!... Prawie jedyną rzeczą, jaką odziedziczyłam po niej, jest to	Nie należą oni do przeszłości Mam ich jeszcze teraz. Trzej starzy wdowcy przez pewien czas rzucali na mnie baranie spojrzenia. Nie myślcie, dzieci, że do was należy cały romantyzm świata.	Mateusz też niewinowaty, nie wiecie to, że jak suczka nie da, to i piesek nie weźmie!	Bezwątpienia; powiesz mu także, że ogłoszę doniesienia Bois-Roberta i margrabiego de Beautru o spotkaniu się księcia z królową u pani konetablowej owego pamiętnego wieczoru, gdy ta pani wydawała bal maskowy. Powiesz mu, że wcale nie wątpię, iż był tam przebrany za Wielkiego Mogoła; kostjum ten miał przywdziać kawaler Gwizjusz, a książę odkupił go od niego za trzy tysiące pistolów.	Jestem wściekle zaintrygowany... i będę u ciotczynych drzwi stał, siedział, leżał, dopóki tajemnicy nie odkryję...	W powietrzu coś niedobrego czuję, Gdybyś mi kazał powiedzieć com widział i słyszał, nie umiałbym się tłumaczyć... a boję się. Plwacz ma tu jakieś związki, spiski... coś knują!	Wprost przeciwnie. Powiedziała mi: Albercie, jestem przekonana, że hrabia jest człowiekiem głęboko szlachetnym, staraj się pozyskać jego przyjaźń.	Nie możesz być tak strasznie realistyczny, Abe! Z tobą w ogóle nie można rozmawiać o sztuce! A ten naczelnik by mnie całą owinął sznurami pereł.	Zjedzą licho, Odonicz w mniszej sukni uciekał, ja i tej nie włożę. a ja jeden coś zrobić mam odwagę. O głowę już nie stoję...	A dlaczego nie chcesz iść?	Ależ ja tego nie chciałem!...	Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego Sądzę nawet, że byłaby z was dobrana para. On demoniczny brunet, a ty wiośniana blondynka o takiej ślicznej różowej buzi...	Nie czytałem.	Nie róbcie szutekszutka (ros.)	O! jeżeli kocha i jest kochana, nie może nazwać się nieszczęśliwą.	Trudnoż stawiać tamę tak świątobliwej podróży toż przynajmniej wypraszam sobie łaskę, iżbyś jegomość nie zaniedbał wstąpić z powrotem!	Bo tatulo, jadąc na wojnę, powiedzieli im tak: „Jeśli się pobijecie, to żadnego na oczy nie chcę widzieć”. To i cóż mieli robić? Jak są w Zgorzelicach, to na się sapią, ale potem piją razem w gospodzie w Krześni, póki pod ławy nie pozlatują.	Ale ja mam dla ciebie serce ojcowskie, Eunano i pamiętając na wielką usługę, jaką oddałeś armii przez wypatrzenie symbolów świętego słońca, skarabeuszów, wyznaczam ci, nie jak surowy minister, ale jako łagodny kapłan, bardzo małą karę. Otrzymasz pięćdziesiąt kijów.	Czemuż to nie wolno mi otrzymywać listów od tego właśnie gentlemana?	Nie, nazbyt się przeraziłem.	Pan chyba ma na myśli aptekarza	Pani żartuje!... Skąd urlop! Jak to! Dziś zaraz urlop? Czy pani nie zna przepisów?	Siadajże przy mnie, niech na ciebie patrzę, mów, niech cię słucham, tłumacz się, niech cię zrozumiem... Policzno lata, ile ich upłynęło od czasu gdy cię ten giez ukąsił, bo ja tego inaczej nazwać nie mogę	Uspokój się bo jak nie...	Nie bądź mu jeno krzywa, a dla waćpanny wszystko on uczyni, bo mu twoje śliczności głęboko w serce zapadły. Już on tam chodzi i wzdycha...	Amon, który zna moje serce wie, jak mi podobny traktat jest obmierzły... Tak jeszcze niedawno nędzni Asyryjczycy płacili nam daniny!... Lecz jeżeli ty, ojcze święty, i najwyższe kolegium mówicie, że losy są przeciwko nam, musimy zawrzeć traktat...	Wszystkiemu winna była ta przeklęta baba! Wszystkiemu. Na co się matki mieszają w małżeństwa swych córek? Nie ich to rzecz. Zbytek macierzyńskiej tkliwości! Szukają w tym, o ile się zdaje, zadosyćuczynieniazadosyćuczynienie	Uważam, że jest jakaś niespokojna. Wieleśmy już o tym mówiliwieleśmy (...) mówili	I słusznie! Cóż ty znaczysz dla mnie, żebyś mi śmiał radzić lub się mieszać w moje plany! Wojciech ci mówił, że na ciebie przyszła kolej moich łask. Możeś myślał, że tak jest istotnie?	Czy pani wie że Cruchotowie mają razem ze czterdzieści tysięcy franków renty?	Czy to jest takie ważne?	Myślałem, że to może do mnie z poczty...	Jest nas tylko dwoje. Na nas ciąży cały obowiązek	Sądził pan, że moglibyśmy zapomnieć?	To twój debiut jest nieco pospolity.	Czemuż ty płaczesz, Hanusz Posłuchaj, nauczę ciebie ładnej pieśni na zabicie smutku, takiej skutecznej, że jeno chyba modlitwa nad nią skuteczniejsza. Posłuchaj:	Dziś znajdę... jest dopiero trzecia...	Napiszesz do Koziołkowej list, że wyjechałeś.	Oto jest, drogi panie	Przytomny jest?	Tak. Oczywiście. Tak jest, z wojny.	Wola Jego! jeno trzeba nam teraz i miłosierdzia.	Jesteś wasza dostojność cudzoziemcem i poganinem więc tak mówisz. My zaś, Egipcjanie, rozumiemy, że gdy lud i żołnierze przestaną szanować skarabeusza, synowie ich przestaną się bać ureusa. Z lekceważenia bogów urodzi się bunt przeciw faraonowi...	Spodziewam się go w połowie marca, najdalej za miesiąc.	Wolę ja już poprzestać na źrebakach bo to licho jeszcze wie, jakie będą te pierwsze łupy.	Skąd mam wiedzieć? Krzywicie się, to i przestaniecie. Dziewucha jak malina, robotna, zdrowa. Jak se dwie pełne konewki na nosidłach zawiesi, to ci leci śpiewający, aż radość patrzeć. Zawdyzawdy (daw.)	Co robić?! Prezesie, co pan o tym sądzi? Czy słyszał już pan o tym wszystkim?	A tamten któż to taki?	Może na sejmiku jakim. Często mnie nieboszczyk rodzic brał ze sobą, bym się praktyce publicznej przypatrywał.	Nędza! Gdyby ojciec twój miał bodaj dwadzieścia cztery tysiące funtów renty, czy mieszkałabyś w tym pokoju zimnym i nagim? Tam będą moje skarby	Pospólstwo jak jęczmień na polu, idzie za wiatrem	To mi się podoba. Opowiadaj dalej	Zaraz zapewne się zjawi.	Znam To pan Edmund i panna Mercedes.	A czemuż to tak koniecznie tutaj?	Bo lepiej sobie z nim poradziłem	Chciałbym żeby pan Lejzor również posłuchał.	Co? Jak?	Czy sama?	Czyje to konie?... Kto to jedzie?...	Domyślasz się książe jéj charakteru?	Dziewczęta, dziewczęta! Czy wzięłyście ładne chusteczki do nosa?	Jak chcesz. Słuchaj zatem. Opowiadanie moje zmieni niewątpliwie cały porządek twych myśli i projektów.	Lekki rosołek i dwa jajka, to wszystko, co do ust biorę wieczorną porą.	Pewnie go zatrzymano w Skomontach na noc.	Skąd to wszystko wiesz?	Więc to mężczyzna oczekuje na panią? mężczyzna!	Więc, hm... Głośno było czy cicho?	Wszyscy jeszcze spali!	Zwracam uwagę tych wszystkich, komu na tym zależy, żebym miał miejsce tak krwawo zdobyte...	A ileż kosztuje dzierżawa morgi najprzedniejszej roli uprawnej w tej okolicy?	A tak...	A wy? słyszeliście?	Ależ, panie, ależ przepraszam!... dziś: tłumaczył. odurzony gość.	Brawo!	Bum-Drumie, gorące!	Choroby organicznej w żadnym organie nigdzie, a we wszystkich osłabienie, brak siły żywotnej; roztworzenie górę bierze nad tworzeniem, oto cała rzecz.	Dziękuję cioci!	Interes, Cnota	Iście całuje...	Księży.	Na wsi.	O czem właściwie rozmawiacie i co was tak żywo zajmuje!	Ot, ludzie chodzą po ulicy, zaczaruj waszmość którego.	Przysięgam!	Stanka Stwosza z Jadwisią, Macieja Stwosza jedynaczką.	Są aż tak potrzebne?	Tak, tak, tak	Widzi ich pani?	Wina, Ojczyzna, Grzech, Przemiana, Przyjaźń	Więc?...	Świadek widział?
Nie. Popyt ogranicza się teraz do spółek naftowych, ta branża właśnie się odbiła od dna. Akcje Royal Dutch jak dotąd zdrożały o niespełna trzy tysiące franków. A przewiduje się, że dojdą do czterdziestu tysięcy. Myślę, że nie byłoby rozsądnie czekać ze sprzedażą aż do tego momentu. Ale teraz nie potrzeba się śpieszyć, bo tendencje rynku wydają się nadzwyczaj obiecujące.ta branża właśnie się odbiła od dna (...) tendencje rynku wydają się nadzwyczaj obiecujące	Nie chora! Ale wysłuchaj mnie, panie sędzio!... Ja nie mogę patrzeć na tego drugiego... bo on ciągle robi miny jak nieboszczyk... Ja niedawno straciłam córkę!...	Otóż Zuzia że nie jest ładna, idzie za pana Konopkę, nic w tym osobliwego, ale i pan Konopka jest potomkiem dobrego i starożytnego rodu, przy tym kawaler piękny, mający zachowanie i posesjonat. Ale Zosia! Czyż Zosia i dzisiaj niegodna jest i najpierwszej w kraju partii? Czyż nie mogę na to liczyć na pewno, że kiedy przyjdzie do lat swych i pokaże się światu, to będzie miała pomiędzy kim wybrać przynajmniej? Zresztą, krótko mówiąc, pan starościc Lgocki...	Ba, to natura, która jest piękna tylko w swoim środowisku, w swojej sferze, w swoim niebie. Lucjan nie jest stworzony do walki, ja mu oszczędzę walk. Ot, patrz! Zbyt blisko jestem rezultatu, aby cię nie wtajemniczyć w swoje prace.	Nie, nie byłem; a zresztą, jak mnie wypędzili ze szkoły, uciekłem zaraz z domu i zaangażowałem się do Krzyżanowskiego.	O, proszę mi nie przerywać otóż lokal na ulicy Freta jest. Urządzenie zaś introligatorni można kupić używane, sądzę, za jakieś dwa do trzech tysięcy. Co zaś dotyczy kapitału obrotowego, jest on zbędny. Skoro będzie pan miał firmę, dostanie pan kredyt. Czy nie znajduje pan, że mam rację?	Rzecz arcy potrzebna! nic nad stosunki w życiu, kawalerze! to daje konsyderacją, powagę, a złym razie, czego Boże uchowaj, nie raz poratuje. O stosunki proszę się nie troszczyć, porobiemy je łatwo. Przypadłeś mi do serca kochany podczaszycu, od czasu jakem miał przyjemność widzić cię gospodarującym w Głuszy; radbym ci być użytecznym, proszę mną dysponować. Podczaszyc skłonił się w milczeniu, a jenerał podał mu rękę do uścisku.	A co, mili barankowie? Nie księżna?... A co, Kokoszko? To mnie, mówiłeś, osiodłała, a czemu to jako żak przed nią stałeś?... Gdzieś taką widział?	Jeno mnie nie wyręczaj i ludziom przykaż, aby mnie nikt nie wyręczał bez potrzeby.	Nie, najmiłościwszy panie Karol von Leuwarden otrzymał uwolnienie od przysięgi danej Krzyżakom, z warunkiem, że przez lat trzy odbywać będzie pokutę w jednym z najsurowszych klasztorów. Wybrał sobie klasztor ojców cystersów w Jędrzejowie, a tam odbywając pokutę, uczy się jednocześnie polskiej mowy.	W takim razie zgotuję im nowy ślad krwawy z własnej krwi, jeżeli mi się uda... i nakarmię ich gnojem. Czy będziesz tu na mnie czekał, Kaa, póki nie powrócę z nimi?	Gwałt! Ja nie chciał temu wierzyć! Ja ludziom tym, co to gadali, w oczy pluł, ale teraz ja sam już widzę, że ty, morejne, złym Izraelitą jesteś i że tobie święty Zakon nasz i obyczaje pradziadów naszych niemiłe!	Bo jako ten grób otwarty widzi się cała wieś, że jeno kamieniem przywalić i krzyże postawić... że nawet pacierza nie będzie miał kto zmówić ni na mszę dać...	Nie rozmawiałbym z tobą, mój synu, gdybym tego nie wiedział.	A tak, ona nie chciała, bała się plotek, jak gdyby dla świata warto było szczęścia się wyrzekać! Zresztą wszystkie kobiety marzą tylko o tYm, żeby postępować tak, jak ona postępuje...	Bo na rowerze nie jeździł.	Bodaj was zabito! Ty, stary, o wszystkim myśl, a te szelmy za szeląg rozumu nie mają! Zapomnieliście, zbóje, o pierścieniach?... Łżecie jak psy!	Bogowie to złe duchy a gdzie nie ma Rzymian, tam nie ma i zwierzchnictwa.	Będzie już prawie sześć miesięcy. Jeszcze parę niedziel upłynie, zanim skończę pracę. Ach, gdyby człowiek miał więcej czasu, mógłby się nacieszyć robotą. Ale w tym szalonym pośpiechu to i nie dośpi, nie doje. Nieraz po całych nocach kujemy. Ani ja, ani mój syn nie mieliśmy czasu odwiedzić naszego kochanego księdza...	Chamis wyjechał onegdaj wieczór i w El-Wasta złapał pociąg idący z Kairu, w Medinet jest zatem dziś rano. Dzieci zapakują się w godzinę. Wyjechawszy wszelako w południe, musiałyby czekać na nocny pociąg idący wzdłuż Nilu, a ponieważ nie pozwoliłem Nel jechać nocą, więc wyruszą dziś rano i będą tu zaraz po zachodzie słońca.	Gdyby to była prawda! tedy... różne mi tu maści na rany przykładają... ale nie byłoby lepszego balsamu od słów waszmości.	Ja przystojna! Patrzcie go! Wcale nie jestem ładna, kochanku! Skąd ci się wzięło to zamęście?	Nawet na to zgoda, tylko niech co innego robią i nie skarżą się na los swój.	Nie	Nie mam żadnych posad. Wszystko zajęte.	Nie nasze dzieło. Taki przykaz	Nie od niej on pochodzi: to zasadzka, żebyś nie stawiała oporu, gdy przyjdą po ciebie...	Nie spytasz, dlaczego?	Nie wiem, czego mógł pan chcieć więcej	Nie, chyba do walca z panią.	Nie, nie. Coś, co ma pewne formalne podobieństwo do sonaty, ale nie jest sonatą. Pierwsza część to wrażenie miasta, które milknie i z wolna usypia. Rozumiesz, wielka cisza przesycona łagodnymi szmerami, które robią skrzypce, a na tym tle flet zaczyna przejmującą pieśń, jakby jęk drzew marznących, ludzi bezdomnych, maszyn spracowanych, zwierząt, które jutro będą zabite.	Nie, pan chyba żartuje; zgubiliśmy tylko kufer.	Niestety, mościa księżno nademną téż ludzie litości nie mają.	Oj, prawda Ja i brat Jan nie możemy w żaden sposób przywyknąć do kumysu, bo to ćmi w oczach i dławi w gardle...	Prowadzę panią dalszą drogą, ale za to nikogo nie spotkamy.	Słuchaj, Błażeju, nie warto sobie żartować z Gilberta po to, aby mówić jak on	To waść nie znasz regularnych żołnierzy. Tu ci nikt bez rozkazu gęby nie otworzy. Szkoda gadać!	Trudno, żeby się mogło co odmienić tu na gorsze a choć to wszystko dziwne, to jednak dla niejednego teraz łatwiejsze jest spełnianie obowiązku. Niech się tylko pan nie dziwi, panie Boach, jak się pan znajdzie naraz wśród menażerii i ujrzy brata Marty Sowerby, Dicka, rządzącego się jak we własnym domu i śmielszego niż pan albo ja.	Z powietrza! tu nie ma czém oddychać! nie ma czém żyć; tu trzeba umierać!	„A to świństwo nie mógł paru tygodni poczekać”. Rachunek zawierał pozycje, których za żadną cenę nie chciałby zademonstrować rodzicom. Zwłaszcza owe rozbite lustra i zbyt wiele, naprawdę zbyt wiele butelek szampana...	Nie muszę odchodzić, mogę zostać i używać szczęścia? Czy pozwalasz, droga moja?	Zresztą tobie powiem, tylko nie zdradź tajemnicy przed ojcem	No, widzi pan, nie ma czego się martwić Teraz wszystko pójdzie dobrze. Gdybym wcześniej dowiedział się o przykrościach, które pana przez nas spotkały, zająłbym się pańską sprawą. Teraz już niedługo będzie pan tu siedział. Zrobimy wszystko, by przyśpieszyć apelację, a po apelacji, jestem przekonany, wypuszczą pana. Jakże się pan czuje?	E... to już jutro może... powiadacie, że tyla tam narodu, wolę po dniu, śnieg pada, ćma!...	Jestem chora, widzicie to sami. Będę chorą Sądzę, że wam potrzebaby innej żony... Ze mną smutek do domu weźmiecie...	Mówi zawsze, że dla niego kobieta zaczyna być kobietą dopiero od tej, która choćby raz upadła.	No cóż! Że umarł z głodu!	Powiesz, że ją kochasz, że ją chcesz poznać...	Słychać, że X. Biskup niebespiecznie jest chory.	A więc zarabiała dwadzieścia dwa talary w Parmie, gdy miałyśmy nieszczęście pana poznać; ja zarabiałam dwanaście, każda z nas oddawała trzecią część Gilettiemu, naszemu protektorowi. Z tego, mniej więcej co miesiąc, Giletti kupował Mariecie jakiś prezent wartości dwóch talarów.	Więc niechże idzie do... krawca i zamówi sobie nowe ubranie. Każ Mrukiozie wpisać jego rachunek na koszt państwa. A niechże go Bóg skarze... to jest, chcę powiedzieć: niech go Pan Bóg kocha, tego lubego Lulejkę! Niech mu tam zresztą Mrukiozo dołoży parę dukatów na drobne wydatki. A jak pojedziesz po naszyjnik, wybierz sobie przy tej okazji i parę bransolet, moja Jejmość Pani Walorozo!	Dziękuję wam	Jakże mi dowiedziesz kto się Bogu oddaje, powinien żałować świata? Posłuchaj przecie tego ze wszech stron niezbitego rozumowania: Bóg jest Bogiem, a świat jest djabłem. Żałować świata, znaczy żałować djabła, taki stąd wniosek wypływa.	Tak to bywa na świecie: dzisiaj się jest na wozie, a jutro pod wozem. Takie to dziwne los z nami, biednymi ludźmi, stroi igraszki! Ale cóż robić? Trudnożtrudnoż (daw.) całkowicie, zupełnie; wcale. zapierać tego, co lubolubo (daw.)	A cóż to ja koza, żebym się wilków miał bać? Wilk żołnierzowi przyjaciel, bo często się z jego ręki pożywi. Wzięło się też i bandolecikbandolet	A długo ręka ten klucz trzymała?	A niechże waści Bóg sekundujesekundować (z łac. secundare: wspierać, popierać) zawołał Skrzetuski.	A! cóżeś pan zrobił na Boga! Komu! gdzie?	A! mój starosto mój los dla wszystkich ostatnią będzie rzeczą, o której pomyślą. Jam na sieroctwo bez opieki skazana.	A, Madzia... Jak się masz?	Ale znaleźli tylko jego trupa.	Bracie mój, bracie!	Bądź zdrowa!	Co? Pan detektyw? Wielki Barnes, czy tak?	Dlaczego na parę godzin?	Dlaczego pani te pogłoski nazywa niedorzecznymi?	Dobrze A teraz jeszcze jedno: czy Hyde podyktował ci w testamencie owo postanowienie tyczące się wypadku, gdybyś ty „znikł”?	Doprawdy?	Dzień dobry waszeci... A co? może znowu z żytem?	Dzisiaj pewnie będziecie radzili o działach, co?	Gdzie bądź. W świat pójdę	I Macieja uwolnili.	Ja!	Jacy podróżni?	Jak daleko jest ta grota od raf?	Może choć od października zacznie pan płacić?	Musimy bacznie sprawę śledzić. Trzeba mieć nosa!	Niech się pan krajczy przypatrzy, co to za koza; nabroi, nabroi, jeszcze i nagrody żąda.	No i o cóż ci chodzi?... Z ojcem masz jakieś przykrości?	Och, chłopcze, muszę ja ciebie ukarać.	Od ciebie zależeć będzie czy ciałem i duszą mam zginąć w wiekuistem potępieniu.	Ojciec kazał.	Owszem, zapalę, bo jestem diablo zmęczony.	Patriota spytał Anton.	Przeciwnie zostań, panie d‘Artagnan, miłe twoje towarzystwo pozwoli mi zapomnieć o cierpieniu.	Przybłęda,	Rafał! Czy ty od niego krzywdę jaką miałeś?	Sopran?	Spadniesz!	Tak jest!	Tak zapewne z tej strony tunel jest bez wyjścia.	Tak, każdego, kto jest moim przyjacielem albo chce nim być	Tak, panie nadinspektorze. Zameldował.	To brat zamordowanych!	To drewniane tabliczki, które przybijają na rogach ulic w przeddzień egzekucji; wypisuje się na nich nazwiska skazanych, przyczynę wyroku i rodzaj tortury. Ma to zachęcić wiernych, by błagali Boga o szczerą skruchę u skazańców.	To ona!	Urzędnicy...	Wasza siostra!	Zatem siedem tysięcy?	Zemsta, Morderstwo odparł pół-Indianin, podchodząc do doktora, który wstał z miejsca. wygrażał doktorowi pięścią przed samym nosem.
Muszę ci wytłumaczyć, Cezary, że panna Szarłatowiczówna, tu obecna Karolina a no, trudno! utraciła dobra swe ziemskie na Ukrainie, skoro tylko bolszewicy się narodzili. Była bowiem na pensji w Warszawie, uczyła się geografii, algebry i stylistyki, kiedy jej dobra zabierano. Teraz zarabia na kawałek chleba. Karolina Szarłatowiczówna kury maca w Nawłoci.	Byłabym się może od niego wykaraskała! Byłabym może znalazła środki, żeby interesy moje rozplątać, rozwikłać. Byłabym się zapracowała na śmierć, a wreszcie bym wylazła. Tyś to narobił, że musiałam wziąć ślub bez zwłoki, natychmiast! Musiałam albo się uratować w opinii albo zginąć. Ty wariacie, napastniku, moskiewski wychowanku! Mogłam być twoją, a teraz muszę być z Barwickim, muszę być jego żoną!	Do stu piorunów! Przecież na własnej skórze, a raczej brzuchu, tego doświadczyłem. To istny cud, że nie przekręciłem się z bólu.	Umie pani. Ja tak poprowadzę, że się pani naumie.	Dzieci, miasto jest już niedaleko; zanim ruszymy dalej, dobrze byłoby naradzić się, co należy czynić, abyśmy nie byli podobni Ateńczykom, którzy nie zastanawiali się nigdy pierwej, aż dopiero po dokonanym uczynku. Czy jesteście gotowi ze mną żyć i umierać?	Do Jędrusia, przyjaciela zacnego! Przed nim się poskarżym.	Mylisz się, mój przyjacielu tylko trzy tysiące sześćset.	Masz, dziecko, nie kłóćmy się o szkatułkę. Bierzże A ty, Nanon, leć po doktora Bergerin.	Ojcze mój! Nie pojadę. Zostanę z tobą. Daruj mi. Przebacz, nie wiedziałam, że ci sprawię boleść taką. Nie zostawię cię samego, nie rozstaniemy się nigdy. Słyszysz, ojcze, tylko mi przebacz Tak, nie pojadę, zostanę z tobą, ojcze.	Obawiam się, mój synu, że to, co ja w swym omylnym sądzie mógłbym ci powiedzieć teraz, kiedyś, już nieomylnie, powie Bóg.	Biegłam tak, żeby się schronić od plotek i gawęd! Brr! Tom użyła. Wpadłam jak między podkurzone osy.	„Dlaczego pan mnie zawołał? Czemu pan się tak przypatruje, panie Ricardo?”	Ależ przeciwnie. Ona zawsze była dziwaczką, ale w gruncie dobra kobieta. Tylko te jej dwie pomocnice. Boże!... Ale, ale wiesz, Madziu, że gniewam się na ciebie? Jak mogłaś prosić obcych pań o poparcie dla twojej przyjaciółki nie wspomniawszy mi o niej ani słówka? Przecież my mamy w Jazłowcu takie stosunki, że ją natychmiast przyjmą. A tu, słyszałaś, jak ci odpowiedziano...	Jużci, że ty, kiedy mówię do ciebie. A nie ma do was lepszej drogi?...	Nie w tej chwili jeszcze, ale niebawem trzeba będzie się zabrać i po zabawach powrócić znowu do pracy swojej, którą tam może dobrze słudzy moi roznoszą.	Może myślisz, że nie mam pieniędzy?	Ach! Jakże się miewasz?	Nu, powiedz, kiedy Boga kochasz, powiedz, co z tobą działo się, gdzie była, co robiła, jak tutaj powróciła i z Pawłem pogodziła się?	Sanderus! Hej! Pamiętam i te dawne czasy, i ciebie! Cóżeś od onej pory porabiał i gdzieś się obracał? Zalizali (daw.)	Aha, widzi pani! Przypomnienie stanie się jeszcze wyraźniejsze, kiedy zajrzymy do tekstu. W mojej księdze mam pełno wyciągów z dzieł, a raczej arcydzieł tego prawdziwego mędrca.	Poznaję z fizjognomii, że czyta pani coś zajmującego. Czy nie Dumania Gołuchowskiego, które pani rekomendowałam?	To prawda! Szukałem w skrytce mieszczącej się na lewej ścianie skrzyni. Ale Jan twierdził, że skrypt leży po stronie prawej. Naturalnie zacząłem szukać na nowo i znalazłem, rzeczywiście, na samym spodzie, po prawej stronie, zapomnianą zupełnie skrytkę, a w niej leżał sobie najspokojniej mój skrypt!	A ja myślę, że to nie tyle chleb tak działa ile słowa, jakie nad nim wymawiają, zanim go puszczą na wodę.	Rozumiem że ma pani wielki obowiązek społeczny. Jak zaś ja to rozumiem, nie potrzebuję tłomaczyć... No, ale mój Boże, każdy człowiek ma trochę praw do osobistego szczęścia, a pani ma więcej aniżeli ktokolwiek inny...	A właśnie, że ptaszek.	A skądże się biorą te jednostki? Spadają z księżyca z gotowymi już tablicami praw, postępu, odkryć, wynalazków, co? Czy też są produktem tej szarej masy konserwatorów, tego tła społecznego. Tak? A jeśli tak, to skończyłem	Proszę pani do mnie o to nie można mieć pretensji. Ja prawie nigdzie nie wychodzę i nie mam zwyczaju wypytywać o cudze interesa... Ale pieniądze dla pani Latter są...	Całkiem nie mogę. Sam waszmość widzisz.	Dziękuję mamusi, mnie nie zimno...	Nie! Cylinder, żakiet, krawat	Kto mówi o śmierci?... Nie żartujcie, ja mam wuja.	O! Nieszczęśliwy! Toż to dlatego on się w zimie na to odważył.	O, wa. Co jest? To nic nie jest Za rok, dwa Niemcy pokażą ci.	Polityczne?... O, to nie gra roli. Zresztą, taki spryciarz, jak Stawski, przeprowadzi rzecz w Warszawie, gdzie o panu nikt nic nie wie.	Ja nie mam w sobie nic ze Scypiona żadnego... Jestem proch i popiół...	Niech ojczulek napisze do niego list z prośbą, żeby mi nie odmówił rad i wskazówek, o jakie go poproszę.	Do nauki... Do czego pan chce... Nic mnie to nie obchodzi... Ale da mi pan spokój, żądam spokoju.	Ale skąd. Ja w ogóle nie jestem niczym, poza takimi sprawami. I w tym dwuznaczność pańskiej sytuacji. Wyleczą pana może kurwy. Czasem wysyłam pacjentów do nich, aby sobie oglądnęli. Zeszedł pan na dno. A nawet głębiej.	Czy nie widział pan mojej matki?	Jak to ulepszyć, co jest, to ja nie wiem, bo żeby wys­tępować, to trzeba wiedzieć. Nie mam żadnych koncepcji, więc jak mam protestować?	On jej już nie potrzebuje	Podchwyciłeś, co do ciebie nie należało?	Ale ten nie wygląda na Amerykanina?	Jeśli mnie niebędącego tobą lepiej znasz niż siebie, to może nie jesteś sobą w takim sensie, jak sądzisz. Może twojej naturze właściwe jest to przede wszystkim, co znasz dokładnie i wszechstronnie, nie zaś to, co sam oceniasz jako niejasne i mgliste. Wiedza, Kondycja ludzkaCóż według ciebie znaczy być sobą?	To są ci ludzie Wszystkie ich książki są w wielkiej kilcie z czerwoną przykrywką... są tam książki, raporty i mapy... a widziałem też list królewski pisany albo przez radżę Bunàr, albo radżę Hilàs. Pilnują tego bardzo starannie. Nie odesłali nic ani z Hilàs, ani z Leh, to pewna.	Dlaczegóż by nie? Naturalnie! Czyż miłość polega tylko na tych rzeczach? Byłaby bezwstydna, nędzna, podła... Czy... czy ona?	Jeśli go podniesiemy, to go upuścimy za burtę nie czujemy rąk z zimna.	A gdybym go wziął zaraz, czy i tak miałbym do niego prawo później?	Balsam mi wlewasz...	Bardzo mi żal tej łodzi, mości panie	Lepiej chodźmy do Bideford i popłaćmy długi!	Tak, a przynajmniej przypuszczam. Obrali sobie siedzibę, jedną przy ulicy Vaugirard Nr. 25, drugą przy ulicy la Harpe Nr. 75.	Zapytać mi wolno, o czym ojciec myślał?	Ot, wycieczkę by wyprowadzić ale niepodobna, ludzie zbyt fatigatifatigati (łac.)	Dobrze Możemy teraz oddać ostatnią usługę Patroklesowi.	O, widzisz, już jest domek stolarza... Przejdziemy przez to podwórko...	Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?	To był nasz człowiek... Trzeba mu było dopomóc!...	Ale zkąd tyle złota weźmiemy!	Cierpliwości, Pencroffie Jak pan sądzi, drogi Spilecie, jak prędko będzie można przetransportować Harberta do Granitowego Pałacu?	Czemuż to żywcem?	Czy waść na zmysłów pomieszanie cierpisz?!	Cóż za wcieranie czeka tego malca od państwa Moreau!...	Do stu tysięcy diabłów! Zrobił to, żeby mnie wprowadzić w błąd	Mamo, a co ja będę robił z tymi siostrzyczkami?	Pan obiecywał dziesięć rubli za odnalezienie rodziców tej małej, co siaduje na progu chaty, gdzie pan mieszka.	To może my najlepiej innym razem	To trudno	To znowuj siedzicie z dziećmi?	To, widzę, dołki kopiecie pode mną!	Waldy, czy jedziesz z Głębowicz?	Żegnam panią Do prędkiego widzenia, Madziu... do zobaczenia, moje dzieci...	A Pola?	A jednak pan jest typem niezwykle silnego charakteru...	Ach, panie Utterson, nareszcie dobre słowo!	Asyryjczycy	Bankierem	Dalej spirytyzm pozwala utrzymywać stosunki ze zmarłymi...	Gdzie Ali?	Gotówką!	Gra, WładzaTak, boskość, bo rządzenie ludźmi, żonglowanie nimi jak kukiełkami z celuloiduceluloid	I koń pod nim tatar zacny, jak lepszego u chanachan odpowiedział wachmistrz.	Iii, za takie pieniądze psy i koty mięso jedzą.	Krwi nam trzeba!	Kto przyjechał? Od kogo?	Ktoś ty jest?	Maluśkiego? Tam do kroćset! Jeśli taka twoja wola, każże tu przynieść noża.	Na cóż przysięga? jeśli mogę.	Nogawicęm rozdarł, proszę waszej miłości.	Oho	Owszem.	Pan dziedzic? Jaki pan dziedzic?	Pan jest jasnowidzący!	Sabmuru uciec przed panem wielkim, przed Kingiem i przed Kalim.	Ta sama, siostro Agnieszko, ta sama. Bardzo dzielna pracownica.	Tai kur šito ne patėmysi...	Ty będziesz tylko czekać, a ja pracować	Wątpisz o nim, ojcze!	Zaczekaj więc, zaczekaj.	Zbroja mój kumoter?
Nie uczyłam się wcale	Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	A kiedy tak, to ja nic przeciw temu nie mam ale Bóg widzi, że rad bym był z serca, gdyby wielmożny pan użalił się trochę przede mną, kiedy go boli. Bo co ja, to bym się tego nie trzymał, i aby mnie co drasłodrasło	Nie zgłaszał się o to do nas nieszczęśliwy Palatyn Nierozumem téż byłoby dlań, tam się chcieć ukrywać, gdzie go pewnie naprzód szukać mogli, ci co zguby jego pragną.	Ej! nie godzi się umarłego nie pogrześćpogrześć	Trudno to będzie, dwór ma długie ręce i wszędzie poradzi się zastawićzastawić się	To wiadomo aż nadto dobrze. Łotra w człowieku trzeba siłą wydusić, a gdy się nie poddaje	Zemstę, wierz mi, zostaw Sułkowskiemu a w ogóle dopóki musicie panowanie dzielić z nim, starajcie się, aby na jego ramiona spadało wszystko, co drugich boli, na siebie bierzcie, co miłe. Spodziewam się wszakże, iż długo téj spółki z nim nie będzie	Co ja z nim zrobię?... O Katty, bądź spokojna popamięta on mnie, jest między nami sprawa, której się nie domyśla nawet... On mnie o mało nie pozbawił zaufania i łaski kardynała... O! ja się zemszczę.	Jak to, znacie się panowie?	Wrócili. I nie wiedzą co się z tobą stało. Posądzają cię, żeś odebrał temu gościowi walizkę i zwiał.	Nic, nic zupełnie; jak pan widzisz, po prostu rozpoczął się karnawał, ubierajmy się prędko.	Co to znaczy, że siedzisz tutaj, a młyn się jeszcze obraca? Czy nie słyszysz, że grzmi?!	Firma Scrooge i Marley, jeżeli się nie mylę? Czy mam przyjemność mówić z panem Scrooge czy z panem Marleyem?	Wżdy nie na niby u niej siedzimy do wieczora, ino naprawdę.	Jednak, Oriano, spójrz na swego szwagra Palameda, o którym wspomniałaś; nie ma kochanki, która by mogła marzyć o tym, aby być tak opłakiwaną, jak on opłakiwał swoją biedną żonę.	Obiecano mi trzy uteny, ale nie zapłacono nic ani mnie, ani żonie i córce. Również całemu pułkowi nie dano nic do jedzenia przez dwa miesiące.	To nie miało żadnego znaczenia. Postanowiłem po prostu mieć w Paryżu dom, rozumiem przez to dom własny. Wysłałem więc wcześniej służącego, który już na pewno kupił mi jakiś i umeblował.	Tak, mój drogi, w dewocję najcięższego kalibru. Powiadają, że odbywa pielgrzymki. Ale, na wiekuisty wstyd księdza Maslon, który tak długo szpiegował biednego księdza Chélan, pani de Rênal odprawiła go z kwitkiem. Spowiada się w Dijon albo w Besançon.	Wyjść za niego. On się tem martwi, mamusiu? prawda?	Kowal wyrzeka, co były i pono się kajś podziały.	A ja nie, bo mogłabym zobaczyć coś smutnego, a teraz wszyscy tak radośnie wyglądają, że nie przypuszczam, żeby im było o wiele lepiej.	Nie słyszałem	Kocham cię bezinteresownie, to wszystko, i umiem myśleć. I cóż! Czegóż stoisz jak figura woskowa? Nie ma co medytować. Małżeństwo to gra w cetno i licho; ot, wyrzuciłeś cetno.	Niech pani nie pyta miałem pewne przeżycie. Ale to już minęło	A to już wiem to jest kupiec bardzo znaczny, wenecki, który wczoraj wieczorem do Lwowa przyjechał; w ważnej sprawie on z panem Jaroszem rozmawia; nie dziw, że ci za drzwi kazano.	Czy nie byłoby tedy sposobu powiedzieć mu, aby tędy nie przejeżdżał?	A ja ciebie za męża nie chcę! Wyperswaduj sobie to absurdumabsurdum (łac.)	Jeżeli się domyśliłeś, że to ja to pozwól sobie powiedzieć, kochany Gerardzie, że to nieładnie kazać mi tak czekać.	Na miłość Boską! Czy nie mogłeś wynaleźć sobie przyzwoitego zajęcia na lądzie?	Przecie całej Rzeczypospolitej nie zwojują. Mało to miał potęgi Carolus Gustavus: pod te czasy były wojny i z Septentrionami, i z Kozaki, i z Rakoczym, i z elektorem, a dziś gdzie oni? Jeszcześmy do ich domowych pieleszy ogień a miecz ponieśli...	Co do liczby owych błędów, to pozwoli pani, ażebym miał własną opinię; a co do niewinności... Boże miłosierny! w jak nędznym jestem położeniu, skoro nawet nie mam pojęcia, dokąd sięgała ich niewinność.	Moje całe nieszczęście, to to, że jestem twoją żoną. Och! Czemuż nie jestem żoną kogo innego!	Nigdy, chyba że się pan stąd wydostanie	Nie wiem, lecz mój ojciec wpadł w pułapkę. Powiedziano mu i uwierzył, że jestem w okolicy, że chcę się z nim widzieć i że wyznaczyłem mu spotkanie w karczmie Lion d’Or.	Terefere! Zostawcie piekło słabym, którzy je wymyślili dla silnych. Ossipon, czuję do was życzliwą pogardę. Nie potrafilibyście zabić i muchy.	Co? ten „sposób”? Ten „sposób” taki maluczki, a ja bym go schować nie umiał! Diabeł go nie znajdzie!	Cóż chcecie moda taka nastaje; wiem, że to głupstwo, ale modne. Zresztą trzeba przecież użyć na coś pieniędzy z rodzinnej sukcesji.	Nic tu nie było słychać A o co ci chodzi?	Masz bardzo zimny stosunek do tych spraw, albo udajesz, czy sam sobie wmawiasz taki stosunek. Jednak i z tego punktu widzenia nie masz racji.	I to jak! Dotyczy osób, które znasz, i taka zabawna! Powinnaś ją poznać i od dawna pragnąłem odkryć ją przed tobą. Zacznij.	Czy na pewno jestem na „Carnaticu”?	Doskonałe tyle tylko, że je trzeba połykać, co dla osoby zemdlonej jest zazwyczaj nie do wykonania. Wolę mój eliksir.	Owszem, osiągnąć pan może złoty medal, ale później. Hodowlę prowadzi pan zaledwo od paru lat. To za mało!	Wszystko możesz mu zarzucić Nie jest młody ani dystyngowany; jest zanadto sentymentalny i czasami nudny, ale chciwy?... Już dosyć, kiedy nawet papo nazywa go zbyt hojnym...	Bo wyprawę na Tatarów gotujegotuje (daw.)	Owszem. Nawet uważałem to za mój obowiązek...	Tak mi potrzebny dziś poprawny język, jak zającowi dzwonek	A ja byłem w czarnym pożyczonym garniturze i rękawy miałem za krótkie i koszulę przynajmniej o dwa numery na dużą.	Cóż to znowu ma być?	Niema o to obawy jedynym potomkiem zostanie dziecię Maryi Touchet.	Słuchaj, na miłość Boga, panie ministrze Dziś miałem być na balu u księcia wicelamy, jego córka, owa miła wdówka...	To znaczy?	Czy to pilne?	Co przez to rozumiesz, wujku Wilhelmie?	Cóż to znaczy? Tamb’ Itam jest tutaj...	Gdzież to jest?	„O, to jest niemożliwe!”	To znaczy, że już postanowiłeś?	Zresztą podczas owacji zgotowanych wielkim ludziom trzeba około nich, jak około triumfatorów rzymskich, koncertu zniewagpodczas owacji zgotowanych wielkim ludziom trzeba około nich, jak około triumfatorów rzymskich, koncertu zniewag	Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka!	Pan profesor tak dyktował.	Coś powiedziała, Fenicjanko?... Czy chcesz, ażebym cię wypędził?...	Jeżeli pan odgaduje niekiedy myśli innych, proszę powiedzieć coś o mnie. O czym myślę?	Bardzo miło	Trafiłeś w sedno, Lucjanie Rysopis dokładny co do joty. Tak właśnie	Niech chłopaki zaniesązaniesą (gw.) przyjąć do pracy. ci dziewkę, bo Jagustynka tyla ci pomaga, co ten pies napłacze. Kajżekajże (gw.) dzisiaj.?	Dzień dobry! Proszę o łapkę... Ślicznie mi dyrektorowa wygląda!... Ja tylko w przelocie...	Jest w szpitalu więziennym. Znaleziono go zupełnie nieprzytomnym ze wstrząśnienia przy zwłokach. Będzie odpowiadał przed sądem przysięgłych.	Cóż tam? będziemy dziś niedźwiedzia szczuli, co go łowcy żywcem wzięli?	Jestem zmęczona, Aimo.	Sam mi o tym powiedział.	A gdzież pójdę? Żeby mama zaraz myślała Bóg wie co!	Błogosławiony bądź, Zwycięzco, który szerna poraziłeś i dałeś moc w ręce człowieka! Płaczą serca nasze, że już odchodzisz! O-ha!	Któż ci o tym powiedział?	Podejrzewam Florynę, że mu go podszepnęła!	Tylko dla głupich...	W takim razie będę.	A jakże ja ją od chramu porwać mogę?	A teraz... co poczniemy z sobą? dokąd mam panią zaprowadzić?	Co?...	Dobrze	Dobrze!... dobrze, mój drogi Aramisie, znamy twoje powołanie i uczucia religijne.	Jej najzaciętsze nieprzyjaciółki dają jej dwadzieścia sześć.	Muszę już jechać. Muszę koniecznie. Zbyt długo tu siedzę.	Mógłbym ci wystawić weksle z sześciomiesięcznym terminem.	Najjaśniejszy Panie, depesza obejmowała tylko tę krótką wiadomość i drogę, jaką obrał uzurpator.	Przysięgam, że je zajmiesz!...	Winszuję pani, będziesz pani doskonale grać tę rolę!	Będziecie teraz pewnie z Dianą gadały przez całą noc	Dlaczego?	Mogłożby być inaczej?	Po mojej śmierci?	Pożądanie, Miłość spełniona	Skąd wracasz?	Tam mieszka nieczysta Żydówka, która powstrzymuje przybór Nilu... Biada nam!... nędza i głód wisi nad Dolnym Egiptem.	Widocznie.	Wierzę.	Żądamy Karoliny Backson, która najpierw nosiła nazwisko hrabiny de La Fere, następnie lady de Winter, baronowej Scheffield.	„Księga pierwsza: Postępek prawa czartowskiego z roku Pańskiego 1570. Księga trzecia: Thesaurus MagicusThesaurus Magicus (łac.) Księga czwarta: Czarownica Powołana z r. 1639. dodatek., czyli przepisy i recepty czarodziejskie zbieranej drużyny”.
Pogróżek się nie ulęknę, a powiedziałem to, com był powinien.	Nie! możesz mi pani wierzyć, że nie!	Nie wiem. Najlepiej zostawić ją tutaj, tak jak zawsze. Nie ma sensu włóczyć się z tym, dopóki nie wyniesiemy się całkiem na południe. Sześćset pięćdziesiąt sztuk srebra, jest co dźwigać.	Nie ma mowy o zjadaniu we właściwym znaczeniu! Darci, jeśli masz odrobinę rozumu, to podleć ku stajni, udając, że masz skaleczone skrzydło i daj się gonić Naginie aż do tego krzaku. Koniecznie muszę zwiedzić te grządki melonowe, a gdy pójdę wprost, Nagina zobaczy mnie na pewno.	Mniejsza o to Nie będziemy się sprzeczali o terminologię. A teraz słuchaj pan. Nie należę do ludzi uprawiających żarty i kpić z siebie nie pozwolę...	O tym, co ty stworzysz we mnie. Ale muszę cię wpierw zdobyć. Jeszcze nie jesteś moja. Wiem wszystko. Nikt nie mógł ci tego dać, co ja, bo ja ryzykuję wszystko, całego siebie: nie boję się wewnętrznych niebezpieczeństw. Tylko dla mnie twoja miłość jest tak niebezpieczna, bo jestem tym jedynym, który musiał być tylko twoim. Nonsens, to jest niewyrażalne. A może wtedy życie moje nabierze wreszcie sensu. Zatracając się w tobie, może odzyskam siebie na nowo. Ja cię nie okłamuję, że jestem kimś bez ciebie: tylko razem stanowimy jedność bez treści, której istnienie jest samousprawiedliwione wobec najwyższych nawet kryteriów. To wiedziałem już tam w kościele podczas twego chrztu.	Nie rozpowiadajcie! Powróci, to się i tak dowiedzą, zaś potem trzeba mówić, co go puścili przez zastawu: kowal nie będzie się was czepiał.	Ach, głupstwo. Nie jest z cukru, nie roztopi się, droga niedaleka... Janku!	Nie mogę. Napiłam się za dużo kawy i wzięłam nowidrynę.	Dziś chyba uspokoiła się pani.	Tak, dziękuj. Bo ja nie będę znęcać się nad panem tak jak pański pierwszy szwagier. Przeniesie się pan do pałacu i będzie pan miał zupełną swobodę. Będziemy żyć razem, we trójkę, jadać razem, w gościnę jeździć i gości przyjmować...	Panie Michale, na miłość boską, przebijem się czy nie przebijem?	Powiadam „chyba”, nie mówię, że na pewno. Ale zdawało mi się, że we Francji panuje wolność wyznania?	Tu nie można czekać do jutra. Trzeba działać zaraz, natychmiast, tej nocy jeszcze. Aby śmierć Cyrana korzyść mi jaką przyniosła, musi on zginąć wpierw, zanim się uda do Châtelet, wybiera się zaś tam o świcie.	Niech mi pani wybaczy ale nie słuchałam.	Ach, Małgosiu, chyba nie odpowiedziałaś!	Brat by tyle dla mnie nie uczynił, ileś już waszmość uczynił! Dajże, Boże, czymkolwiek się wywdzięczyć!	Chyba mnie do kąta nie postawisz?	My by czego nie wiedzieli... Tam gdzie nieboszczyków krają.	Nie	Nie.	Bój się Boga, chłopaku! roboty tyla, że niewiadomo, co wpierw robić, ludzi nawet na lekarstwo dostać nie można, a ten, jak Boga tego kocham, parobków na spacery wysyłać będzie!	Czułem twoją miłość upalną, przewrotną. Dowiedz się, istotko zbałamucona i zakłamana, że ani chwilkę omdlały nie byłem, ani też pijany, że wobec wybryków twoich i dąsów użyłem podstępu i że oczyma zupełnie trzeźwymi obserwowałem lubieżne twoje praktyki ze mną.	Nie! To paradne! I takie stworzenie chce być młynarką!	To waćpan zakochał się w kniaziównie?	Wszystkiemu temu bałamuctwu winni źli doradzcy nie on. Chcieli mu życie osłodzić babami, a niemi je zatruli. Niech Bóg przebaczy krajczemu i podczaszemu, i innym pomocnikom, którzy mu miłośnice wynajdowali, stręczyli i przywodzili. Zaczęło się od tej mieszczanki Basi Giżanki, która dziś karetą jeździ o czterech woźnikach; poszła za tem Zuzia Orłowska, aż napatrzyli Hannę Zajączkowską między fraucymerem królewnej Anny, która teraz pokutuje za nią i łzy wylewa.	Że i w niebie lepiej by jej być nie mogło. Dla jej gładkości wszystkie corda cor, cordis (łac.)	Ba! ba! nie jest pieprzem piérwszy lepszy liść bobkowy Być pieprzem społeczeństwa równie trudno, jak solą.	Ja się zamęczę domysłami, ja roić będę... i łzami się zalewać Będąc przy niej, będę patrzyła, będę się poiła trucizną, ale ona nigdy tak gorzką być nie może, jak moje marzenia. Któż wie, przy boku królowej potrafię może odstręczyć was od niej.	Aa! nagadał tam tym, co się wyśmiewali z ciebie tyle przyjemnych rzeczy, że zaręczam ci, iż nieprędko zapomną. Wiesz, jak on to umie! Myślałem, że ich licho porwie.	Ciotka, widzisz nawet w razie przegranej, będzie miała jedną wielką pociechę. Moje zbiory za jakie kilka tygodni będą już w Warszawie, a to było jej marzenie od lat kilkunastu. Jeszcze ojca namawiała na przeniesienie ich do kraju bardzo usilnie. Już wszystkie gazety rozpisują się o tem to trudno wypowiedzieć.	A o tej porze... już bym nie żył.	Nie mam przyjaciół...	Ty bezwstydnico, nieuczciwa dziewczyno! Kucharka mi się skarży, że wciąż jej coś ginie!	Myślę, ciociu, że martwić się tym już za późno	Nazywam się Ermengarda St. John	Toć i mnie z waszych rąk opatrunek się dostał pod Grunwaldem	Jean! może odmienisz toaletę? szepnęła przestrzegająca forma wyższej sfery towarzyskiej pani Olimpja.	To zabawne, że on bywa u starej Saint-Euverte Och, ja wiem, że on jest inteligentny ale i tak, Żyd u siostry i bratowej dwóch arcybiskupów!	Pan Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi i słusznie, bo kapusta z sagana najlepsza. Obłowił się okrutnie w Warszawie, zdobył się na poczetpoczet	Teraz właśnie podróżuje z lekkim sercem. A nie pisze, bośmy mu już widać wszyscy obrzydli... Zresztą, gdyby tam zginął, pozostałby jakiś ślad...	Barrymore próbował wtajemniczyć mnie w rodowody i zdaje mi się, żem zapamiętał jego wykład.	Kurowski, chodź do nas, napijemy się	Trzewiki, głównie trzewiki, w dość odległych jedna od drugiej chwilach przytomności, najczęściej bowiem robił po pijanemu awantury, gdzie się dało.	On! Ma widać za dużo; trzeba się z nim zobaczyć.	Śpiewaków muzyków, poetów, astrologów, wierszokletów, geomantów, alchemików, zegarmistrzów: wszystko wasale Pani Kwinty i mają od niej piękne i obszerne listy polecające.	A to jakim sposobem?	Czemu to ma być sekret?	Czyż to pomoże, taka kąpiel w wodzie zapomnienia, przeciw wspomnieniom zebranym w ciągu lat dwudziestu sześciu?	Możliwe! Ale ludzie też są winni, jeśli człowiek staje się zły! Powiadam: chcę mieć raz święty spokój!	Tak Zacna to krew.	I ja też go biorę na siebie pomimo że jest pułkownikiem.	A niechta i ona pyskuje! A niechta! Mam gdzieś te szczekania. Cóżem to takiego zrobiła? Ukradłam? Zabiłam kogo, co?	Z tego wynikałoby, że uważasz jej towarzystwo za nader interesujące.	Wyleczyłbym ją z tego, byłaby to wielka przysługa dla jej przyszłego zięcia.	I bardzo, Książe Bolesław widząc drugich z niewiastami dobrej przyjaźni zażywających, samby może innego żywota zapragnął.	Gdzie jest van Krist?	Droga babuniu! Chciałabym zobaczyć Białuszkę i Buraskę, a także Pietrka i resztę trzody! Co będzie, jeśli mamy codziennie wracać tak wcześnie, jak mówiłaś? Co za szkoda!	Myślę, żeś do nich wcale niestosownie przygotowany, ze swojém amatorstwem wszystkich na świecie czarnych i błękitnych oczu.	A naturalnie! Cóż mi brakuje?	Ale ci w Whitechapel są tacy nieszczęśliwi	Czy pańska siostra wszechmogąca u staruszki?	Na miły Bóg! Toś i językajęzyk	Niech ci Bóg da zdrowie, chociaż mówisz głupstwa	No, przecie dość na pana spojrzeć.	Tai matai, sveikas sakei, jog visi bus karaliais, na, o Balandinskutis kur dings?...	Zapomniałem! Otwórz okna, bo duszno i astma mnie dusi. Charłampowi powiedz, żeby do UpityUpita (lit. Upytė)	Tylko co trzy łyżki ja wypiłem	A jednak, Najjaśniejszy Panie...	Co powiesz o tej młodej damie, Morgan?	Dwa tygodnie temu.	Ja go zgubiłem!	Kiedy wyjechał?	Kto temu winien, sam powiedz, płakso?	Nic tu po tobie możesz jechać.	Pisano o tym. Czytałem.	Zamyka jednak dostęp do skarbu subtelności	Zaraz zaraz, od czego krzesiwo?	A nam wolno zobaczyć?	A nazwisko?	A widzisz.	Bliżej	Dzień dobry, dzień dobry!	Hrabia!	I drugi zaraz będzie...	Jużcijużci a. juści (gw.) odparł Kim	Któż ją wyzyskuje?	Mało kto tą drogą jeździ	Miłość, Zazdrość, Żona ciągnął żartowniś	Nagi, nagi parodykite da?	Oszalał.	Panna Stefania ma pierwszy głos	Porzucić	Skąd wiecie?	Tak.	Teschen przepadła!	Zabawne!	Zmianę we mnie?... Doprawdy?...	Zwycięstwo Pąsowy bierze Yunga...	Śle mnie do waszej królewskiej mości pan mój, jaśnie oświecony książę Albrecht pruski, gwoli porozumienia w sprawie hołdu lennego, który wam winien złożyć, najjaśniejszy panie.
Muszę wiedzieć.... muszę na własne oczy widzieć, do kogo tatuś idą. Może... ach tak, pewno pod las, do Bartoski. Zawdy się nad staruchą litują. Matusia uwarzyli co do smaku, a tatuś jak raz w tamtej stronie orzą. Co tu rozważać po próżnicy... do Bartoski idą. A skrycie dlatego... coby... juści dlatego, coby się nie chlubić przed ludźmi. Będę patrzył z dala, aby się ino przekonać.	Ty wiesz, co robi Maciuś? Maciuś jedzie w gości do kró-la lu-do-żer-ców. Rozumiesz? Do najdzikszych Murzynów z całej Afryki. Tam jeszcze żaden z białych królów nie był. Rozumiesz? Jego tam zjedzą. Z pewnością go zjedzą. Jestem w rozpaczy.	Brzydota jest więc jednym z siedmiu grzechów śmiertelnych? Cóż będzie z twym porównaniem do orchidei?	Do kogo wystosowanym?	Dobrze. A więc do jutra!	Masz diable kubrak! Widzę, że się bez mojej pomocy pocieszysz, aleć to powtarzam: wróć do Anusi, bo z mojej strony żadnych impedimentówimpediment (z łac.)	Nasz okręt to cacko! Zobaczysz, jak to będzie pięknie, gdy nasz grotżagiel poda się wiatrowi i statek z całym swym ładunkiem ruszy do domu. Ale wpierw trzeba popracować!	No, a do kogo podobni? Do kogo jest podobny Piotruś?	O, aż do Paryża? Pierwszy raz tam pan będziesz?	Zdaje się, że to może człowiekowi nadać zupełnie zawodowy wygląd. A tu geologiczny młotek Claya młodszego. To może wziąć Beetle. Turkey, ty pewnie rwiesz się do jakiejś siatki na motyle?	Więc wiesz co? Chodź do mnie. Każę służącemu zrobić kawy albo herbaty. I tak już wnet czas będzie na śniadanie.	A czyby nie było dobrze, gdybyś waszmość wyjechał na południe? Często zmiana powietrza gubi chorobę. Ot, wysyłam w tych dniach zaufanego a wielce uczonego męża do Italii, by zakupił dla Akademii Krakowskiej dzieła autorów greckich i łacińskich, świeżo wydane w typografii weneckiej. Moglibyście się wybrać razem.	A teraz przed Wiedniem jeszcze troszeczkę podrzemię i życzę sobie, abym został przebudzony, jak tylko dojedziemy do Wiednia.	Daj ci, Boże, szczęśliwie! A do Berlina się nie wybierasz?	Nieźle, wcale nieźle, i spodziewam się, że niebawem wróci do sił zważywszy zwłaszcza okoliczności, w jakich się to odbyło... Dziwnie szczęśliwie wszystko poszło. Możesz ją pani odwiedzić choć zaraz, nie zaszkodzi to jej wcale.	No więc? Więc mówi się do mnie „panie prezesie”. Rozumiecie?	Mahdi ma jedną tylko wolę, a Abdullahi, jego kalif, a mój pan, nie zmienia nigdy rozkazów. Brata twego będzie pilnować niewolnik, ty zaś pojedziesz do Faszody.	Ja zbyt śpiesznie ludzi nie sądzę ale ostatecznie Pławicki jest starym egoistą, który dla własnej wygody poświęcił przyszłość dziecka, a prócz tego człowiekiem lekkomyślnym. W tym wypadku renta jest niby oparta na Krzemieniu, ale Krzemień, jako majątek zrujnowany, w który trzeba wkładać, ma wartość fikcyjną. Jeśli Maszko doprowadzi go do porządku, to dobrze, jeśli nie, to w najlepszym razie będzie zalegał z wypłatą, a przez całe lata Pławicki może grosza nie widzieć. Co wtedy zrobi? Odbierze napowrót Krzemień. Ale Maszko pozaciąga do tego czasu nowe długi, choćby dlatego, żeby spłacić stare, i Bóg wie ilu wierzycieli wyciągnie po Krzemień ręce. Ostatecznie wszystko polega na uczciwości Maszki, który może być sobie porządnym człowiekiem, ale prowadzi interesa ostro, którego zatem jeden fałszywy krok może zrujnować. Kto wie, czy samo kupno Krzemienia nie jest takim krokiem, bo, chcąc uporządkować majątek, musi wyciągnąć swój kredyt do ostateczności. Widziałem takich, którym się długo udawało, póki nie rzucili się na kupno wielkich majątków ziemskich.	Panie mówiąc między nami, jest to za wiele i za mało. Naprawdę teraz nie wiem, co pana skłoniło do tego, żeby opuścić warownię i dać mi tę mapę? A jednak z zamkniętymi oczyma wykonałem pańskie polecenie i nie otrzymałem ani słowa nadziei! Ale nie, to zanadto! Jeżeli pan nie chce powiedzieć otwarcie i wyraźnie, co pan ma na myśli, niech pan od razu tak powie, a dam za wygraną.	Onegdaj przysięgała ci na onegdaj, ale nie na dzisiaj. Baba nigdy nie przysięga na odległy termin, chyba w kościele. Nie należy jej też podsuwać zbyt długiej roty przysięgi, bo nim dojdzie do końca, zapomni, co było na początku.	Czy tak? Więc i jutro... nie będzie pani?	Na serio? Ale ja wcale nie twierdzę, by twoja przyjaźń z miss Normann była czymś aż tak bardzo serio.	Nie tak, jak był przed pewnym czasem, gdy go trochę kokietowano.	Nie wiem... może... Tak często teraz słyszę o nich, że kiedyś mogę uwierzyć w ich potęgę.	Dajże Boże! tylko że to dziś trzeba będzie podobno bić z wierzchu na zamek, nie tak jak pierwej, wymknąć się tylko ze środka.	Gdyby tak było czy myślisz, że pozwoliłbym znów na to? Zrobiłbym fugas chrustasfugas chrustas	Phii... jeszcze się będą potem tak długo gotować!	Tak! tak! ale się boję, boję się! Miej litość nademną!	Wieczorem, w Operze, oczu nie spuściłam z balkonu. Za każdym razem, kiedy drzwi się otwierały, serce biło mi tak, że mało nie pękło.	I zabierzesz mnie, jak tylko Eliza będzie zdrowa?	Nie ma strachu! Niech no tylko jegomość lepiej nasunie kapelusz na nos, bo bez urazy jegomościa, trochę zanadto on wystaje.	Jakże mógłbym tego dokazać, kiedy sam jej mąż nie może? Znasz charakter baronowej, nikt na nią nie ma wpływu, robi tylko to, co jej się podoba.	Panowie Proszę was, abyście się nie zajmowali tą sprawą. Ojciec jest panem u siebie. Dopóki mieszkam w jego domu, winna mu jestem posłuszeństwo. Postępowanie jego nie może podlegać uznaniu lub naganie świata; odpowiedzialny jest za nie tylko przed Bogiem. Żądam od waszej przyjaźni najgłębszego milczenia w tej mierze. Wdzięczna jestem panom za życzliwość, jaką mi okazujecie; ale dowiedziecie mi jej lepiej jeszcze, jeśli zechcecie położyć koniec obrażającym pogłoskom obiegającym miasto, o których dowiedziałam się przypadkiem.	A co nie mam krzyczeć, kiedy mi dziecko zabili.	A cóżeś to, hetman? Nie tobie się będziem sprawiali.	Ale w takich nóg se człowiek nie urazi!	Ależ, Kaziu, przecie nie mówisz tego na serio?	Doprawdy! Stendhal ma słuszność, twierdząc, iż w przekorze miłości własnej nie chodzi o cel, ale o zwycięstwo.	I aby jeden nigdy drugiego nie okradł?	Iż wpadł w dołek, który sam wykopał Rozumie się, Prout. Toteż panu nikt nie zarzuca, żebyś pan z czczej próżności podjudzał jedną klasę przeciw drugiej.	Jak on się nazywa? Jim! Jim! To nie jest żadne nazwisko.	Myślę, żem to już powiedział. Poprostu nie chcę, byś załatwiła ów mały sprawunek.	Na wieś? po co? to mnie poślijcie.	Nauczyciele mają tam nie mniej ciężkie życie, wiem o tym na nieszczęście. Najlepszym miejscem dla pracowników jest Ameryka, miss Małgorzato!	Nie jestem ani niemieckim, ani żadnym innym! Nie jestem wcale hrabią! Wiesz sam dobrze, że to ojciec mój życzył sobie tego tytułu, no więc, przyznasz... musiałem... Ma, czego pragnął.	Nie zmieścimy się wszyscy.	No, za malców z ulicy że się schodzili u mnie.	Zeby się ino twój naczelnik przy tej obronie sam nogami nie nakrył... Powiem ci prawdę, czemu cię puścili. Dziś u nich wielkie święto, takiego największego patrona, tego dnia nakazane u nich każdemu przebaczyć.	Święci niebiescy to ja już się nie boję; ukąpałem się w niej po samą szyję i każdy kawałeczek ciała mam ubezpieczony.	A kiedy ślub?	A na co chora mama pańska?	A zowie się Sakowicz?	Ale ale teraz a inaczej nogą tu niepostanie a gdzież P. Wojewodzic.	Ależ z pewnością wyjechała.	Bo jesteś uparty. Trzeba powiedzieć, coś widział.	Co powiadacie, panie?	Co się stało?	Co to znaczy sarny?	Co za pana?	Co, ten łysy rozpustnik! ten karciarz przebrzydły, śmiałby dotknąć Anusi?	Czy mówisz o Nostromie?	Czy to prawda, że ta... Stefcia jest wnuczką tamtej... historycznej Korwiczówny?...	Cóż to znaczy?	Dlaczego?	Dopiero co... Tam jeszcze czeladź rżną... ja konia dopadł.	Gdzieżeś był?	Hańbą stało się to dopiero z chwilą, kiedy wyszło na jaw! Przedtem było drobiazgiem. Jeśli ktoś życzy sobie posiadać rząd, co jedynie wznosi człowieka ponad zwierzęta, to musi dać rządzącym środki wykonywania tej władzy. Pierwszym z nich jest tajemnica. Dlatego też rząd ludowy, najmniej tajny, jest jednocześnie najsłabszy. Czyż sądzisz, księże Hieronimie, że można ludźmi kierować za pomocą cnoty? To urojenie, to sen!	Ja sobie już sam znalazłem.	Jacek może?...	Jakichże tedy sposobów radzisz mi wasza mość się chwycić?	Jakuba z Wąwozów...? Czy myślisz, że on gromadzi swych ludzi?	Jaśnie wielmożny panie, szedłem prosto przed siebie.	Jestem zgubiony!	Juści na dziesiąty, albo od Zielnej, albo na samą Siewną.	Któż to?	Miał dużo towaru?	Na czem opierasz ten sąd?	Natura, Religia oświadczył pan Wisienka nadziewając na widelec kiełbaskę z półmiska	Niema dziury	Nowa historia Ale cóż z tym panem Fajkowskim?	O ósmej, panie dyrektorze.	Otworzyć!	Powiedzże mi waszmość, któż on jest z rodu i światowej niegdy pozycji?	Przypuśćmy tedy, że rzeczywiście udało się Kamie wytworzyć w ten sposób ów szczególny związek między łątką a Halszką	Szlachcic	To tam więcej osób będzie?	Tym lepiej! to dobry znak.	Tymczasem, odparła Laura, choć u Anglików i Francuzów zapożyczyćbyśmy się mogli, nim swojego coś stworzymy!	Więc jak się ten pan nazywa?	Więc zdaniem twojem?...	Wracam od Reicha.	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	Wybornyś mi, mój kolego, z tą apteką dynamiczno-psychologiczną	Wychodź, powiadam.	Z panem Beauchamp.	Z łatwością ci to przychodzi	Zawsze się spieszę... I gdybym była woźnicą, to te grube gniadosze inaczej by chodziły.	Ziemia, Własność	Zrobi się ale za przeproszeniem, pan to kto jesteś?	Źle pani czyni. W tej chwili, rodzina, słusznie zaniepokojona, skarży margrabiego...
Widzę to, Józku. Tylko nie kochasz mnie tak, jak bym może pragnęła. Nie umiem tego wyrazić jaśniej, ale wiem, że czułabym się szczęśliwa, gdybyś był bardziej... stanowczy, gdybyś miał więcej własnego zdania, gdybyś bardziej był... czy ja wiem... panem naszego domu.	Myślę, Julio, że ty masz jakąś tajemnicę. Ty kochasz Och! łudziłem się, że pozostaniesz wierna staremu ojcu aż do jego śmierci, spodziewałem się zachować cię przy sobie, szczęśliwą i świetną, podziwiać cię taką, jaką byłaś dotąd. Nie znając twego losu, mógłbym roić dla ciebie spokojną przyszłość; ale obecnie niepodobna mi wierzyć w twoje szczęście, bo ty bardziej jeszcze kochasz w nim pułkownika niż kuzyna. To dla mnie jasne.	To mi pan hrabia opowie o tym później, a jestem przekonany, że opowiadanie w pańskim wykonaniu wywrze na mnie tak głębokie wrażenie, jak widok egzekucji. Zresztą już kilka razy usiłowałem zmusić się do obejrzenia egzekucji, ale nigdy nie mogłem się na to zdecydować. A ty, Albercie?	W porządku, ty też odpowiedz miauczeniem, jeżeli będziesz mógł. Ostatnim razem miauczałem tak długo, aż stary Hays rzucił we mnie kamieniem i krzyknął; „Przeklęte kocisko!”. Wtedy ja wrzuciłem mu cegłę przez okno. Ale nie mów o tym nikomu.	Zrobię tak, jak pragniesz, mamo! Ja mam tę samą nadzieję. Gniew nieba nie będzie nas ścigać, bo ty jesteś nieskazitelna, a ja niewinny. Ale jeśli już postanowiliśmy, co mamy czynić, działajmy szybko. Ojciec wyjechał z domu pół godziny temu; możemy więc uniknąć scen i wyjaśnień.	Ciekawam czy by mu dobrze nie zrobiło wyjść do ogrodu i patrzeć, jak roślinki rosną. Mnie to dużo dobrego zrobiło.	Mieszczanin, Obyczaje, Szlachcic cóż stąd?... Już nie pracuje w sklepie, ale nudzi się w Łazienkach. Uważałaś, jaką on ma znudzoną minę?	Wszędzie go już szukałam, ale nadaremnie.	I ja ciekawy jestem ale nie ma po co głowy sobie łamać, dowiemy się wszystkiego, opowiedzą nam jak z pytla wszyściusieńko siostrzenica z gospodynią, alboż to one nie kobiety, nie darują i źdźbła jednego, wszystko nam wypaplą.	Aha! to nic... Na to ty dziewka, żeby do ciebie kawaliry udawali się. Ale galonu od nich nie brałaś, ani paciórek, ani hroszy, ani nic? Nie brałaś	Valentine, miłość nasza jest dla mnie czymś świętym i jak każdą świętość okryłem ją szacunkiem i zamknąłem w sercu. Nikt na świecie, nawet siostra, nie domyśla się tej miłości, nikomu się z niej nie zwierzyłem. Czy pozwolisz, abym powiedział o tej miłości przyjacielowi?	A tymczasem nie o grze i teatrze na dziś mowa, rzekła Laura, mam ważne sprawy, dla których tu przybyłam, tyczące się nie mnie, ale ojca... Nie mam nikogo, coby mi chciał dopomódz.	Nie jestem, panie hrabio, fanatykiem sferowym. Cenię swój ród, lecz nie kłaniam mu się bałwochwalczo. Stygmat wyższości widzę w czynach, nie w herbie, bo taki sam noszą inne rody w kraju.	Musztarda po obiedzie, mości doktorze starego wróbla na plewę nie złapiesz, dwa razy mnie nie okpisz i prędzej czarnoksiężnikiem niż gubernatorem drugi raz zostanę. Oho! nie znacie Pansów, moi panowie; kiedy który z nich raz powie „nie” to już nie, i sam diabeł go nie przekona. Dalej, nie ma gadania. Zostawmy w tej stajni te mrówcze skrzydła, co mnie na to w powietrze wyniosły, żeby jaskółki ze mnie śniadanko sobie zrobiły. Naprzód więc! Wzięli diabli krowę, niech wezmą cielę, nos do tabaki, do worka kłaki! Niech każda owca szuka barana, a każda pani niech szuka pana. Upadam do nóżek panom moim, żegnam was na zawsze, bądźcie zdrowi i trzymajcie się ciepło.	Panie mówiąc między nami, jest to za wiele i za mało. Naprawdę teraz nie wiem, co pana skłoniło do tego, żeby opuścić warownię i dać mi tę mapę? A jednak z zamkniętymi oczyma wykonałem pańskie polecenie i nie otrzymałem ani słowa nadziei! Ale nie, to zanadto! Jeżeli pan nie chce powiedzieć otwarcie i wyraźnie, co pan ma na myśli, niech pan od razu tak powie, a dam za wygraną.	Brat mój, Gwilelm, poszedł do chorych. Nie ma go teraz tutaj.	Doprawdy? Wielkie nieba! Pieniądze to doprawdy utrapienie! Cóż, mniejsza z tym. Może jeśli pójdę na wybrzeże, uda mi się wypożyczyć łódź, która zabierze nas do Afryki. Znam w mieście pewnego żeglarza. Przyszedł do mnie, kiedy jego dziecko zachorowało na odrę. Wyleczyłem je, więc być może teraz użyczy nam łodzi.	Góra czy ja wiem. To może władza, tron...	Ja niczego nie chcę tylko informuję, bo przecie wiem, że zrobi pan tak, jak będzie najmądrzej i najlepiej.	Niech więc tak będzie do diabła! Przecież ja także pochodzę ze starych chrześcijan, alboż to nie dosyć, aby się wylegitymować na hrabiego?	Słusznie robi, bardzo słusznie, od czuwania wy jesteście, starczy. A tam u was na wsi więcej już pewnie czuć wiosnę niż u mnie, pomiędzy murami? Kwiecień, piękny miesiąc na rosyjskiej ziemi.	Tak jest. Skorzystałaś pani bardzo wiele i mogłabyś już sama książki prowadzić.	Ty jesteś właścicielem jednego z handlów trucizny, bądźże tedy w strachu, ale ja sobie kpię ze wszystkich waszych kramów, mimo że z nich żyję!	Tylu ich idzie na wojnę i tylu wraca... Czemużby on, najlepszy spomiędzy wszystkich, nie miał powrócić?	A teraz ja odejdę na chwilę... żeby... żeby kupić na rynku coś do jedzenia. Nie oddalaj się stąd, dopóki nie wrócę.	Mniejsza o to, Janie Nie przeszkadzaj sobie w dalszym ciągu. Staraj się tylko być nieco ostrożniejszy. Nie lubię bić, a zmusiłbyś mnie do forsowania ręki.	Nie pytaj mnie o to, co wiem, a czego nie mogę powiedzieć. Najważniejszą rzeczą dla was jest utrzymać dziesięcioletni pokój z Asyrią, a to leży w granicy waszych sił.	Gdybyś lepiej rozumiał kobiety, tobyś się cieszył z tego, żem do małżeństwa nie dopuściła. Ty jej nie znasz. Ona jest cała jak patyk, a przytem ma zły charakter. Czy i tego nie rozumiesz, żem ci kazała starać się o nią, przez wzgląd na ludzi i na Józia. Inaczej, czembyś mógł usprawiedliwić codzienne prawie bywanie?	A cóż to ma jedno do drugiego? Hanka jest moją córką i losem jej ja tylko rozporządzam!	A napijmy się no jeszcze!	Ale ci, którzy to robią, muszą być chyba chrześcijanami?	Ciszej waść mów, na rany boskie! bo służba co usłyszy i jeszcze Krzysi doniesie, a ona i tak ledwie żywa.	Czy to pilna sprawa?	Dlaczego nie wydają jej za mąż?	E, nie. Rozumiesz pan, jedno z dwojga: albo spadł na płask, a że leciał z wysokości pięćdziesięciu stóp, to i zabił się od razu...	Jak przez mgłę pamiętam jeno onę chwilę, boćem lat pięciu nie miała, kiedy ojca Krzyżacy zabili, że bronił zamku i nie chciał powiedzieć, jaką drogą poszli Jagiełłowi rycerze, Kubę krzyczącego wniebogłosy zabrali, a matce grozili, że ją ubiją	Jak to? Więc nie chodzi o szpiegów?	Kizia byłby wydrapał Pilatusowi oko, a ty gniewałabyś się na mnie z tego powodu	Mająli już dosyć tej, którą przelali?	Może by mnie się udało. Trzeba tylko, żeby pan Sapieha tu przyszedł, aby było się do kogo schronić.	Nic jednak to wszystko nie pomoże trzeba będzie się przyznać, bo najpierw do wszystkiego zawsze przyznawać się mamie trzeba, po wtóre zaś ubranie wygląda jak psu z gardła wyjęte, więc nie uda się ukryć.	Nie poniżaj się, Doro rozmową z takim człowiekiem. Idziemy do domu.	Nie spodziewałam się tego... wstydź się.	Nie trzeba teraz wciągać łodzi Weźmiemy się natychmiast do oprawiania ryb. Ustawcie stoły, chłopcy!	Nie wiemy.	Nie, przyznaję.	Nie. Nie ma pani.	Panie Fröhlich zdziwisz się mocno gdy się dowiesz, że ja do was przychodzę w sprawie bardzo poważnéj.	Panie, po mojej śmierci odda pan to królowej i powie pan jej: „Od króla... dla Waszej Królewskiej Mości i dla jej syna”. Jeśli nie zrozumie...	Przezacny księże komisarze działali imieniem Króla Jegomości, który jest właścicielem wszelakich dóbr w państwie i może dysponować nimi wedle woli, używając ich na wojnę, stawianie gmachów lub cokolwiek bądź innego.	Przysięgamy na Krzyż i Ewangelią dlaczegoby nie na Hostyę?Przysięgamy na Krzyż i Ewangelią [...] dlaczegoby nie na Hostyę?	Słuchajcie Mam nowe wieści. Ale naprzód... Daj no mi, Pescary, kieliszek. Chcę wypić zdrowie starego Wosińskiego.	Tak! są dnie Cezarze	Zmarnuje się na tych głupstwach próżniak! Nie graj, nie śpiewaj, aż zostaniemy sami.	Znudzoną? Mnie on wydaje się przede wszystkim zabawnym.	...na środek rzeki, która...	A masła młodego dużo macie?	A obiad?	A ty?	A zatem niech pokój będzie z tobą, Urbanie.	Ar moki skaityti?	Bóg dodałby mi siły; a teraz wszystko stracone.	Chodź na chwilę, oddamy ci twoje papiery.	Co mi pan opowiada!	Czego?	Dobra! Więc bierzcie	Jak mi się podoba.	Jak się panu podoba Stefa?	Jakże, dwór stawiał we Woli.	Jestem	Kiedy?	Kobieta	Kogo to chowają?	Lepiej chodźmy do Bideford i popłaćmy długi!	Niech pan mówi... To musi być olbrzymi widok?... Jakich uczuć doznawał pan?...	Niezmiernie źle jeżeli chcesz dać mi dowód swego przywiązania, to wstąpimy do niego.	No, Oriano, na koń	Od mego przyjaciela, doktora Mortimera.	Oho! pan Julian znowu wkracza do nas jako triumfator	On z Czehryna prijichaw. Tam Lachiw riżutOn z Czehryna prijichaw. Tam Lachiw riżut (ukr.)	Oszaleć!	Panie przyjdę na konferencję z Koralią w tych dniach, porozumiemy się.	Przystaję na to, Alanie Pójdę z tobą.	Robiło się, co mogło. Każdego, widzisz, Szweda, którego udało mi się rozciągnąć, znaczyłem sobie węzełkiem na rapciachrapcie	Setnia pretorianów	Skąd o tym wiesz?	Spróbuj pan ruszyć.	Szkoda mi was	Tak	Tak. To cudowny projekt!	To powiedz Ruchci, że chcę się z nią zobaczyć.	To zależy, jak to będziemy rozumieć!	Trzeba wierzyć, kiedy pan profesor mówi	Uczyłam się buchalterii...	Umiesz pan może co na pamięć?	W „Sumienności” niema zmian?	Weź obie, weź!	Wielki Boże! Ona ma bzika!	Właśnie, pisałam mu to.	Złożycie wizyty, będziecie przyjmować. To będzie uciążliwe.
Musisz wyznać jeszcze że rycerz, którego niegdyś pobiłeś nie był Don Kichotem z Manchy, ale tylko podobnym do niego; tak jak ja z mej strony wyznaję, że ty nie jesteś bakałarzem Samsonem Karasko, choć całkiem podobny jesteś do niego; wiem ja, że to sztuka czarowników!	Nie! Mylisz się! Wcale tak nie wyglądasz. Wprawdzie twoje sukienki są kuse i podarte, ale mimo to nie wyglądasz na żebraczkę... nie możesz wyglądać. Twoja twarz nie jest twarzą żebraczki.	Leniwie Ale w tym okresie trzeba się i tym zadowolić.	Niczego... Ale jeden z nich powiedział: „Nie ma czasu do stracenia... jutro rano o ósmej przywódca tam do nas zatelefonuje...”	Oferta wspaniała, ale do tej licytacji nie stanę, za mało mam pieniędzy...	Uważam Ale o czymże mówił przyjaciel twego ojca, że wyglądasz jak piwonia? Tu coś złego zaszło i chcę wiedzieć o wszystkim	Ano, chciałby mieć dużo pieniędzy, a wtedy obiecuje, że cudów dokaże. Albo to on jeden? Każdemu tak się wydaje. Każdy mówi: Oho! żebym ja był bogaty, zrobiłbym to i tamto! Tymczasem widzimy ludzi bardzo bogatych, i ci najmniej robią. Otóż ja paniom powiem, co według mnie musiało naszemu biedakowi napędzić tej choroby: i on podobno dawniej miał miliony, stracił wszystko, desperacja pomieszała mu zmysły i nie dziwota, że teraz śni mu się o milionach. Tak to, kto za młodu nie przywykł do biedy, nie umie jej potem znosić. Ale zawsze jeszcze będzie mu lepiej niż drugim, bogaci o nim nie zapomną, a o tych, co nigdy nic nie mieli, to i pamiętać kto nie ma.	Mniejsza o to rozkaz wasz spełnię, ale to nie odmieni rzeczy.	Poczciwiśta Jakeśmy wam wieprza uratowali, to żaden strażnikowi nie powiedział, że to my. Ale jak Hermana chłopak przez figle ciapnął patykiem, już lecita do sądu...	Ja bym i dwadzieścia listów napisał, byle ci dogodzić, chociaż nie wiem, na co się to przyda, bo tu i sam hetman nie poradzi, a z protekcją wtedy dopiero może wystąpić, jak będzie pora. PocałunekMoja Basiu, panna Nowowiejska spuściła ci się z tajemnicy, dobrze! Aleś z Azją nic nie mówiła i tego nawet dotychczas nie wiesz, czy on wzajemnym afektem dla Nowowiejskiej płonie.	Potępieni będziecie i jeden, i drugi, jeśli zapomnicie i pierwszy was za to przeklnę. Ja krzywdy waszej nie chcę, boście moi krewni, i dlatego wymyśliłem sposób, żeby to, co po mnie zostanie, było i Jagienkowe, i wasze	Zanadto ciekawy jesteś, ale przyjdzie czas, to i dowiesz się. O to i chodzi, żeby to dla ciebie tajemnica była.	Co to? Co ci to, chłopcze? Dlaboga, nie ma desperowaćdesperować (daw.)	Idealista, WalkaTak. Czuję, że od tego zależy moja przyszła postawa do życia, może w ogóle moje dalsze istnienie. Chcę wiedzieć, kto z nas miał rację: ja czy on? Czy śmierć jego mam uważać za wyraz sympatii okazanej mi przez siły wyższe, których jestem sprzymierzeńcem, czy też była ona tylko dziełem tzw. przypadku. Pragnę dociec, czy wysiłek całego życia był potrzebny, czy to, o co walczę, o co w gruncie rzeczy walczymy obaj, i ja, i ty, jest dobre i ewolucyjnie dodatnie czy też względne i problematyczne. Przypuszczam, że ty, jako stojący dalej od kotłowiska zdarzeń i wypadków życiowych, a za to głęboko zanurzony w świecie metafizycznych dociekań, zdołasz łatwiej ode mnie pochwycić niewidzialne fale, płynące wciąż stamtąd ku naszym brzegom. Ufam twej intuicji.	Ja nie wiem, ja nie wiem! Ja przecież mam dużo w sobie energii, życia a czasem taki jakiś przestrach... Co się ze mną dzieje, może się już stało... ja nie wiem.	Jak oaza, to oaza. Spóźnienie o godzinę i pięć minut. To nic strasznego. Mamy zapas na trzy godziny więcej, niż potrzeba, bo wiatr nam nie przeszkadza. Ano, napijemy się teraz razem. Lotnik nalał kubek wody dla siebie, stuknął nim o oliwiarkę.	O, co to, to nie, szanowna pani Albo wyjdziemy stąd kompletnie oczyszczeni, albo...	A więc, pytam teraz: co tu robicie?	Bo co?	Bądź co bądź, wyszłaś pani z tej sprawy obronną ręką Miałaś go pani w swej mocy, a jednak żyjesz. Przez kilka miesięcy szłaś skrajem przepaści. A teraz pożegnamy panią. Do widzenia niebawem!	Bądźmy za jedno, chłopcy „Kto się boi? Kto się boi?” Inny majtek o rozognionych oczach wstał raptem, wyzionął potok klątw bez związku, po czym siadł najspokojniej. Dwaj uczestnicy poufałego jakiegoś sporu trącali się nawzajem w pierś, wbijając jeden drugiemu swoje rozumowania. Trzej inni, zetknięci głowami, zwierzali się sobie jednocześnie i na cały głos. W tym burzliwym chaosie niektóre zrozumialsze urywki wypryskiwały na wierzch i wpadały w ucho. Słychać było:	Dajże wam, Boże, zdrowie! Prawdęście rzekli, wesoły to widok.	I piliście trochę, to zaraz widać A taksę znacie?...	Jak to uspokoili?	Jeden z najgorszych napadów, jakie miał to był, gdy go raz zawieźli tam, gdzie są te róże przy fontannie. Czytał on gdzieś w jakiejś książce, że ludzie dostają „różanej gorączki” i zaczął kichać, i powiedział, że jej dostał, a potem nowy ogrodnik, który nie znał zwyczaju przyszedł i ciekawie mu się przyglądał. Wtenczas wpadł w furię i powiedział, że na niego patrzą, bo mu garb wyrasta. Tak krzyczał, aż dostał gorączki i całą noc chorował.	Kochany panie Nikodemie co pan wyprawia! Przecie pan wcale nie spał! Pracowitość pracowitością, a zdrowie zdrowiem.	Może być, że to i wojna...	Nazwisko waści?! To śmiesz żołnierza polskiego do takich dzieł!...	Nic, nic, moja droga. Powiedz mi, dlaczego pan Dolewski wybrał sobie miejsce pobytu w takiéj mieścinie, jak N.?	Nie czas nam teraz rozmyślać nad tym, co się stało, kiedy już obozy popalone, lecz czas, aby spodziewane układy jak największą korzyść przyniosły.	Nie wiedziałeś nawet jego właściwego nazwiska, więc go nie znałeś. Co masz przeciw niemu?	Po co ci adwokat?	Przecież on temu nie winien, prawda? Kiedy kładłem go do łóżka, nie był cięższy od pustej baryłki po mięsie	To nie wada. Jeśli tylko takie pan widzi, jestem spokojna. Zresztą ta rasa koni zawsze bywa anglezowana.	To się rozumie głowa od tego, żeby o skórze myślała. A waćpannę takem już polubił, że za nią jako za własną córką będę obstawał. Najgorsze tylko to, że prawdę rzekłszy, sami nie wiemy, gdzie uciekać, boć i ta Zołotonosza niezbyt to pewne asilumasilum (łac.)	Wszakże to siostra mojej matki mieszka o mil kilkanaście, i tej nigdym nie widziała.	A czym?	A juści... są, ja wiem, że są, nie potrzebujesz mnie uczyć, gdzie są lasy moje, gdzie są moje poręby!... Jak Boga tego kocham, moje!... rodzone!...	A kiedyż jego ślub?	Albo przyjmiesz te warunki, albo obejdziesz się smakiem	Albo trzy tysiące	Baczę dobrze, Kuba... przeciem i dachów nie dojrzał... a tyla powozów... okna do samej ziemi... juści... całe ściany widzi mi się ze szyb... i takie cięgiem dzwonienie...	Bo i pewnie	Bo też złym byłeś uczniem, twardego byłeś karku i zmysłowych oczu.	Bo żaden z nich cię nie kocha	Boję się.	Będziem jechać, póki nie przejedziem	Cena tysiąc funtów	Czcigodny panie a jakżebyśmy nawracali i prawdę krzewić mogli, gdybyśmy się nie zbliżyli i nie zbratali z innowiercami? Chrystus nie stronił od Faryzeuszów i niewiernych, a łagodnością i miłością ich nawracał.	Czyli, że zostanę taką samą histeryczką	Czyż jest możebnym do osiągnięcia ten stan bezczucia zupełnego?	Dla kogo?	Drobnostki Niejakiego Willettsa aresztowanego przed paru dniami oskarżono o sfałszowanie banknotu 50-funtowego.	Gdybym wiedziała, że tak będzie...	Głupiec	I znajdziecie ślady trucizny?	Idźcież w pokoju, dzieci moje a tak jak się dziś trzymacie za ręce, tak się zawsze dzierżcie miłością braterską, w miłości pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.	Ja tylko tobie chciałam opowiedzieć...	Ja, ja Wilhelm nie lubi książek, on jest dobry burszbursz (z niem. Bursche)	Jakich księży?	Jeszcze nie wiem. Może?	Jeżeli nim jestem...	Miłościwa matuchno!	Moje dziecko, jestem cierpiący i nie mogę zostać.	Musieliście im coś mocnego zadać	Mówisz wszakże, bracie Diego, w taki sposób, w jaki zwykli się zazwyczaj wypowiadać ludzie trawieni wielką gorączką albo dręczeni ciężkim grzechem obarczającym ich sumienia.	Mądrze i słusznie, Mikołajku!	Niceście nie rozmawiali?Niceście nie rozmawiali?	Nie zgadujcie darmo, bo ani my sami nie wiemy, jak się ten człowiek zowie.	Nie!	Nie.	No, nie można nigdy przewidzieć, jak się wszystko ułoży Czy tak niechętnie widziałbyś mnie na stanowisku gospodyni?	No, tak nie przerażaj się. Tchórz zabił mysz.	Oczywiście, proszę pani, tylko dlatego mogę część swego życia poświęcić nauce, że resztę poświęcam interesom.	Oczywiście. Kobieta nie żyje, a spuścizna znajduje się w miejscu, skąd mogę ją podjąć dla człowieka który mi udowodni prawa swoje.	Ożenisz się z Sybillą Vane! Ależ, mój drogi Dorianie...	Pan hrabia właśnie wyszedł, jakieś pół godziny temu	Pan, Chłop, Mąż, Żona mówił znowu po francusku dziedzic do swego szwagra	Pensja.	Pod jakim numerem mieszka pan Traddles?	Powiemy że giermek zamordował de Fourcy’ego.	Proszę księżnej pani... stangret powiada, że dziś przed wieczorem	Przede wszystkim sam się muszę wyuczyć, nie lepszym od ciebie, droga moja, jestem gospodarzem.	Przemku Poznański.	Stoi we drzwiach.	Tak jest, panie starosto.	Tak. Wyszedłem z domu, do którego zawitała śmierć, i pobiegłem do pana.	Tek!...	We środę... może w czwartek...	Wedle rozkazu waszej książęcej mości.	Widocznie przyznajesz się asanasan (daw.) rzekł Robin	Wiem i jestem wdzięczna. Zawsze byłeś dla mnie wielką pociechą, Teodorku	Wpadniecie w ręce mahdystów, których oddziały włóczą się po całym pograniczu.	Wstawaj, Szwejku, pali się.	Wytępienia! zagłady... Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi w Stokłosach? A no, owszem, niechże przychodzi ze swoim planem i zamysłem. Chłopów, których ja pracować, żyć, myśleć nauczę...	Zaklęcia? A którego z ludów? W dżungli ludy mówią różnymi narzeczami, a ja znam wszystkie bez wyjątku!	Zaraz dojdziemy na halę. Musisz się tylko jeszcze trochę namozolić, stawiaj duże kroki, a za godzinę będziemy w domu!	Zdaje mi się, iż on czeka na mnie	Zdechł pies!	Zupełnie szczęśliwi
Kocham morze, poza tym, siedząc tu bezczynnie, nie dorwę nigdy mojego śmiertelnego wroga.	Bo my nikogo nie zabijamy	Czy nie byliście później u Kuzyka?	Nie wiem, dlaczego.	No, czy mam!... Któż ich nie ma. Znajdzie się tam jakaś drobnostka, którą jeszcze dziś ureguluję.	A jak, z przeproszeniem, nic jaśnie panu nie zapisze?...	A jeżeli wyrwiesz, któż powie, że to nie z mojej winy?	Abyś odpowiadał. Tajemnic w tobie nie ma żad­nych, tylko nieposłuszeństwo możesz przeciwstawić światu, który zewnątrz ciebie i wewnątrz jednej jest natury. Ty jesteś tylko punkt krytyczny, w którym materia psychiczna ze stanu symboli w akt prze­chodzi. Stanie się to mimo ciebie lub z twoją pomocą. Twoje przyzwolenie nic nie zmienia, tobie tylko daje złudzenie wolności, a w nim całe twoje szczęście oso­biste.	Ale mnie się nie chce siadać na kozioł. To panu nie przeszkadza, że ja zostanę w dorożce?	Dlaczego przedostatni?	Gdybym go nie był wziął ojciec Léger, który nie jest głupcem, jak pan wnosisz z jego pytań o uprawę roli, bo dowiódł tym panu, że zawsze trzeba myśleć o swoim zawodzie, ojciec Léger mógł go wziąć i przejrzeć mój projekt... Zrobi mi pan również tę przyjemność, aby zjeść ze mną obiad, ale pod warunkiem, że nam pan opowie egzekucję mucelim w Smyrnie i dokończysz nam pamiętników jakiegoś klienta, któreś zapewne przeczytał w rękopisie.	Głównie brak książek, profesorze! Bo zresztą robimy i my tutaj, co się da. Wydajemy encyklopedie...	Jak nie przyjdzie, to znajdę odwieziesz do gminy. Ale ja nie chcę w izbie takiego dziecka, nawet na jedną noc	Kiedy? Kiedy? Nie traćcie czasu, może zdołam go jeszcze dogonić? Kiedy wróci?	Leży se ten chudziaczek, leży i o Bożym świecie nie wie!	Mamy do czynienia z wielkim wyjątkiem Jest to jakiś wyższy oficer, widać sztabowy. Sami chyba rozumiecie, że Rosjanie nie przyślą tu na szpiegowanie jakiegoś frajtra. Poślijcie do gospody „Pod Kocurkiem” po obiad, a gdyby tam nic nie mieli, niech gotują. Następnie niech zrobią herbaty z arakiem i niech to wszystko tutaj przyślą. Ale nie mówić dla kogo. W ogóle nic nie mówić, kogo tutaj mamy. To tajemnica wojskowa. Co też teraz robi?	Michale! Co my tu będziem robić bez tego kociaka?	Naturalnie. Mnie samej nikt by nie zaprosił. A z tego, co zarabiam w budzie, nie mogłabym sobie kupić kolacji.	Nic nie wiem Musiałem w piérwszéj chwili biedz za tą biédną, która jak obłąkana uchodziła.	Nic nie znalazłem, panie ministrze, i niczego nie szukałem.	Nie wiem... może to być...	Nie!	Nie, ale dzień ważny...	Nie, małpowała po prostu panią de Beauseant i panią de Langeais, które, mówiąc między nami, w epoce mniej pospolitej niż nasza byłyby, jak i ty zresztą, postaciami równie wielkimi jak la Valliere, Montespan, Diana de Poitiers, księżna d’Estampes i de Chateauroux.	Nie. Ale myśleć. Duch stwarza sobie otoczenie, którego chce. Pomyślenie jest prawdą jedyną.	Niech nie odchodzi. Każ mu być tu, proszę!	Niepoprawiony! kiedy się to ten fajerwerk wypali, przebąknął król nareszcie, zwracając zaraz rozmowę. rzekł, żeby się tu dziś stawił podczaszycowi i natrę mu uszy za waszego synowca mości księże biskupie. nie słychać o nim?	Pyszna pogoda, ale chłodno Czy aby Nel wzięła ze sobą ciepłe ubranie?	Sprawa ta jest w rękach E-23 Jego nie powinno się tam posyłać. Zresztą on nie umie po turecku.	Stulcie pysk! Już o was słyszeliśmy. Der Kerl meint, man wird glauben, er sei ein wirklicher Idiot. Nie jesteście idiota, Szwejku, ale przebiegły jesteście, sprytny gałgan, ulicznik jesteście, wszawy łajdak, rozumiecie?	Słuchaj! to grób, w którym nikt żywego nie podnosi głosu. Tu wszystko zdaje się spać z niememi usty, bez ruchu, ni walki, bez dążenia naprzód. Tu nikt nie dąży do niczego więcéj, jak do możności spokojnego zasypiania codzień pod jakim kawałkiem dachu i do bezpiecznego spożycia kęsa chleba, za który nieraz oddać musi rozum swój, swobodę i ludzką swą dumę. Dla czego tak jest? Mniejsza o to. Stare to dzieje, które nas, nowych ludzi, nie obchodzą wcale, i łamanie sobie głowy nad pytaniem tém byłoby daremną stratą sił. Ale tak jest. Miéjsce więc tu nie dla nas....	Tak jest. Taka była powieść o dziejach Othere’a, jakom ją słyszał śpiewaną przez załogi duńskich okrętów. Jeno słowa nie były tak wspaniałe, chociaż nieco im podobne.	Teraz się to okazało i było to dla mnie niespodzianką. Któż by to mógł przypuszczać? Wprawdzie nieraz z lecznicy i spoza lecznicy dobiegały liczne pogłoski uwłaczające jej opinii. Prostowałam to z oburzeniem. Byłam przekonana, ach, nie mniej niż pan, że jej stosunek do Wilczura polega wyłącznie na admiracji. Wziąwszy chociażby pod uwagę jego wiek. Przecież to już niemal starzec. Kto by to przypuszczał! Młoda, ładna, niezależna, na pozór nieskazitelna, bezinteresowna... I nagle jak piorun z jasnego nieba pada takie odkrycie...	Ty Albert nie bądź głupi i nie gadaj takich rzeczy. Moryc jest nasz, Moryc wie, jak sprawy stoją, ale jak mówisz, to on może uwierzyć, że co w Łodzi mówią o nas jest prawdą	Zaczynam pani nie rozumieć	A juścić ręką.	A staremu królowi największą zawadą?	A, szkoda zachodu!...	Ach, nic Czyście przyszli pieszo?	Ach, ty tak, panie tak! Ty własne NameName (niem.)	Aha, cieszcie się, błazenkowie! Po pierwsze, takie dorosłe i przerosłe panny ani patrzą na nas, a po drugie, ich pokoje położone są w głębi, od strony zaś naszego korytarza ino komnaty signory Izabeli Papacoda i Mariny Arcamone.	Ale do spółki, ojcze, potrzeba pieniędzy	Bo dzisiaj wiem, że pani kocha innego.	Cichaj, to człek stary; idzie z bardzo daleka i jest obłąkany Słuchaj no! trzy kos (sześć mil angielskich) na zachód stąd ciągnie się wielki trakt wiodący do Kalkuty.	Co mam czynić?	Co pani robi?	Co się dzieje?	Co takiego?	Co zrobiłeś?	Co, ładne, prawda?	Daj mi go Bóg spotkać bo ja osobną mam z nim sprawę.	Doprawdy... Voyons! Myślałem, że pani pasjami lubi fraki	Dziękuję panu!	Ha?	Ja źle? Hej.	Ja, pani, często o tém myślę.	Jakto? dokąd?	Jam to jest dusza twoja.	Jaśnie pan odchodzi?... Co mam powiedzieć panu Molinariemu?...	Jednak temu rycerzowi jak wojewoda go zowiesz, już się to błędne jego rycerstwo naprzykrzyło, i radby do spokojniejszego życia powrócić...	Jis kas nedėlia mūsų bažnyčioje meldžiasi...	Klasyczny przykład rozdwojenia osobowości	Kot chodzi cio bomoe pzur fsu poduczki lapk...	Mam duszę chorą	Miałem właśnie być wcielony do marynarki wojennej, kiedy nastąpił jego upadek.	Możecie wyjechać gdzie na lato!	Mężczyzna, Samotność	Najjaśniejszy Panie, odpowiedziała równie cicho gospodyni	Nic wielkiego, można spać przy takim kłopocie, kto mu dowiedzie?	No tak. Ale co pan o tym myśli?	O niego samego.	O tyle, o ile człowiek może znać drugiego człowieka... Michał Kański. Uczniowie nazywali go tapirem. Na starość musiał się spaść. Wygląda pewno teraz jak nosorożec, tyjąc i pochrząkując w ciepłym oparzelisku mieszczańskiego gniazdka.	Och, jego współpracownicy mają dużo talentu.	Ostawajcie z Bogiem, matko badanie, wypytywanie..	Pan jako pan ma swoje sprawy w ŁubniachŁubnie	Panowie rzecz sytuacja staje się groźniejsza. Bryg szykuje się, żeby ruszyć!	Podzielam pańskie zdanie. Wrócimy do naszej sprzeczki za chwilę i poprowadzimy ją w inny sposób.	Poszukacie sobie roboty gdzie indziej. Pozostaną tylko ci, którzy dawniej u nas pracują.	Prawdą jest materja, fałszem jest duch. Ducha skomponowali sobie ludzie przez próżność, aby się wynieść czemkolwiek nad zwierzęta, od których są tylko doskonalsi nieco, w pewnych wględach organizacją. Wszystkie idees przychodzą nam od zmysłów i zewnętrznego świata; dusza nasza jest to siła organiczna, siła w pewien sposób związanej materji. Myśl jest sekrecją mózgową, płynem niepochwyconym.	Prawem! patrzajcie ją! Stuknął laską,	Przyjechałam na dworzec po ciebie...	Prędko wybieraj, a w druhny me proś, Mateusz	Rodzina, Śmierć Dalej, dalej, przeklęty żebraku.!	Róża Mitchel została zamordowana, a sprawca zeznał, że został przez pana wynajęty.	Spełni najprzykładniej on swoją rolę.	Stamtąd, kapitanie.	Słuchamy pana, panie Cyrusie	Tak sądzicie?	Taka byłam niespokojna o ten pojedynek	To niechaj poślą; byle był tylko Pan Bóg i pieniądze, a wszędzie będzie dobrze.	Ty sam opuszczasz stanowisko.	Tylko mu się przypatrzcie! Takiemu to wiadomo, co w trawie piszczy perorował od czasu do czasu, wymachując ręką twardą i kościstą jak łapa bekasa. Jimmy leżał na wznak, uśmiechając się z pobłażaniem i powściągając się od najmniejszego poruszenia. Udawał ostatnie wyczerpanie z sił, chcąc nam udowodnić, że zwłoka w wydobyciu go z owej strasznej kryjówki i potem cała noc spędzona na rufie pośród nas że go to wszystko całkiem „połamało”. Lubił rozpowiadać o tym i, rzecz prosta, zawsze potrafił nas zająć. Mówił kurczowo, gorączkowymi napadami, po których następowały długie pauzy; podobne to było do chodu pijaka.	Tę samą drogę i ja przebyłem w ciągu czterdziestu godzin, a jutro o dziesiątej rano muszę być w Londynie.	Ulryka de Elner!	Weź jeszcze ten węzełek, będziesz miał trzy koszulki do zmiany.	Wrzuć!	Wszystko mi jedno...	Z żydem? on?	Zamiast gadać, zawiń się waść koło której panny i wyskocz. Wszakże cię prezentowałem mojej synowicy?	Zemsty? za co? Mścij się na sobie
A tak, bo też ze mnie taki nieuk, że wszystkich oburzę na siebie, jeżeli pani odmówi mi swej pomocy. Zdaje mi się, że w Paryżu niezmiernie trudno znaleźć kobietę młodą, piękną, bogatą i wykwintną, która by przy tym wszystkim była niezajęta, a mnie właśnie potrzeba takiej, co by mnie nauczyła żyć, bo kobiety najlepiej umieją wykładać tę naukę. Przeczuwam jednak, że wszędzie znajdę jakiegoś pana de Trailles. Chciałem prosić panią o rozwiązanie pewnej zagadki i o wytłumaczenie, jakiego to rodzaju głupstwo zdarzyło się mi popełnić dzisiaj. Mówiłem o jakimś ojcu...	O nie! ale to nie wiem zkąd ściągnięte i dobyte stworzenia! jednego nie mamy, któryby się na co przydał, mało nawet rozumieją języka, rozmówić się z niemi trudno inaczéj jak biczem.	Zaiste szczególny jest ten wasz Paryż, szczególny naród, ci paryżanie; myślałby kto, że pierwszy raz widzą Nubijczyka. Spójrz pan, jak się tłoczą wokół tego biednego Alego, a ten sam nie wie, co to ma znaczyć. Zaręczam panu, że gdy na przykład paryżanin pojedzie do Tunisu, do Konstantynopola, do Bagdadu lub Kairu, nikt nie będzie się zbiegał, aby go zobaczyć.	Uf! Nie wiem jeszcze, czy nie rozerwały mnie na sto małych niedźwiadków! Jestem, jak się to mówi, zbity na kwaśne jabłko! O ile mi się zdaje, poczciwy Kaa, tobie to wraz z Bagerą zawdzięczamy ocalenie życia!	Ach! nie wiesz, droga przyjaciółko, w jakim zamiarze wzięłam sztylet od męża; może, zamiast przyprowadzić go do skutku, lepiej zrobiłabym przeszywając serce w tej chwili, lecz przede wszystkim chcę wiedzieć, czy moja słabość i ułomność upoważniła Lotariusza do zuchwałej obrazy i krzywdy nad wyraz, którą wyrządził mnie i najlepszemu z przyjaciół. Wyjrzyj, czy nie przechodzi ulicą, sądzi zapewne, że to jest chwila przyjazna dla jego niecnej namiętności. Ale zawiedzie się, podły, przekona się, jak jego zamiary są różne od jego nikczemnych zamysłów.	Ależ, panie Fogg, przecież to spóźnienie może fatalnie wpłynąć na pańskie zamiary.	Co za okropna sprawa! Jakże on umarł?	Frekwencja gości, proszę pana, niczego nie dowodzi. Jeden artykuł uczonego lekarza, udowadniający, że Cisy nie są zdrowe dla tych, od kogo się przecie bierze pieniądze za powietrze mające ich jakoby uleczyć, może całą sprawę obalić. Zakład może upaść w ciągu jednego roku. Ja także źle nie życzę temu kochanemu miejscu i dlatego to mówię.	Gotowiście na śmierć?	I ja nie wierzę ale inna to rzecz pisać poezje, a inna znów pisać historię; poeta nie potrzebuje być tak ściśle wiernym, i dość, kiedy wystawi rzeczy, jak być powinny, a historyk musi je malować koniecznie, jak były, na krok nie odstępując prawdy dla żadnej a żadnej przyczyny.	Ja? Wszakżem ci mówił, że dziś nie wrócę, aż wieczorem. Byłem na drugim końcu miasta.	Już ja teraz ufam, że waszmość i siebie, i mnie ocalisz.	Kajdasz wam ani brat, ani swat co wy o niego stać macie?	Mnie, przeciwnie, bardzo się podoba; po pierwsze, ma cudowne oczy, do tego umie patrzeć na kobiety; czuć, że je musi kochać.	Mówiła ciocia, że pojedziemy na preferansa, tak, przypominam sobie, że mówiła.	Na pewno niezadługo leżelibyśmy w rowie	Na targ... by kupić słodyczy... dla ciebie	Nie chcę o tym słuchać! Samo wspomnienie dreszczem mnie przejmuje. Uciekam, ile razy zobaczę to paskudztwo, oczywiście, o ile Dick nie siedzi na mym grzbiecie!	Niech cię Bóg błogosławi, panno Magdaleno! Odwiózłbym cię tam, ale muszę gnać do chirurga, a z nim na Bielany... Zaś mojej synowej nie zawiadomię o nieszczęściu, bo zepsułbym Bronkowi miodowy miesiąc, a to taka bestia, że ze zmartwienia narobiłby nowych długów... Bądź pani zdrowa... całuję rączki!	Niestety, my to z ojcem za bardzo często musimy brać pod uwagę, że Fryc jest twoim mężem, że należy do naszej rodziny, bo inaczej...	O czym mówisz i co to za jeden?	Oj! siadła szlachta na koń i jedzie, jedzie! Boże wam błogosław, ale powoli, powoli! Jeszczeć ten nieprzyjaciel w granicach!	Pani przyszła zapytać, czemu pan doktor do pań­stwa Borowskich wcale nie zachodzi. Oboje z mężem są nie­spokojni, czy pan doktor nie chory. Pani bardzo rozpyty­wała o pana doktora... Niech mi pan za złe nie weźmie, ale ja się przy niej wstydziłam po prostu mej brzydoty. Jakaż ładna! Jaka świeża!...	Słuchaj, stary moja żona od trzydziestu godzin rodzi i nie może urodzić. Co ja mam robić?	Tak jest... Tyś mnie nie poznał, a ja i twoich rodziców i ciebie panie Adamie dobrze znałem za młodu... Mój Boże! na jaką ci to nędzę zejść przyszło!	Tak. No, a waćpan po pogrzebie dokądże masz zamiar udać się? Czy do domu?	To prawda ale jeżeli kto na świecie nic do robienia nie ma?...	Widzi pan to, co pan mówił, niby jest dowodem, ale... nie robi wrażenia dowodu silnego...	Zależy od tego, w jaki sposób i w jakim miejscu jej zażywa. Nie lubię Neda i jego towarzyszy i chciałabym, żebyś się trzymał od nich z dala. Mama nie życzy sobie, żeby u nas bywał, chociaż on chce przychodzić, więc jeżeli wyrośniesz na takiego jak on, to nie pozwoli nam bawić się z tobą.	A jeśli nie powróci?	Ale on odpowiada, on brał, partia z niego za to trzy skóry zedrze...	Ale to cały dzień trzeba tam iść! Jesteś zmęczony... Musisz odpocząć do jutra. Jutro pójdziesz z rana.	Ależ nie mam wcale tego zamiaru! Chcę tylko rzecz doprowadzić do ładu. Tylko do tego zmierzam. Jeśli Jan do terminu jesiennego jarmarku zapłaci sto talarów bitych..... wówczas....	Ależ od ciebie jedynie zależałoby wydobyć mnie z matni.	Ani ja. Ale to nie jest logiczne. To jest właśnie potworność.	Bóg ci zapłać za dobrość, w porę to choćby odrobkiem odpłacę.	Ciociu, no!	Czyż nie spłaciła już długu naturze?...	Dalibóg! Ta dziewczyna ma zawsze słuszność Strach, jaki dziś jestem roztargniony. Hm... właśnie zaczynają bić w bęben... Cóż to jednak za głupia historia!	Dałem, dałem.	Dwa mogą być wyjścia wojna i bankructwo.	Dyrektorze! ubliża mi ta jakaś...	Dziękuję ci, Garrone!	Dziękuję ci, stary przyjacielu, żeś przybył, chociaż miałbym się prawo i gniewać. Nie o sto mil Billewicze od Kiejdan, a z ciebie rara avisrara avis (łac.)	Dziś wieczór jest Imogeną a jutro wieczór będzie Julią.	Gdzież tam! Do samej Szwajcarii!!!	Ja nic innego wymyślić nie mogę Może Oswald będzie miał lepszy pomysł	Ja pójdę	Ja teraz iść.	Jak każesz, kuzynko.	Jak mi Bóg miły! toż to pan Charłamp pułk musztruje.	Jak to nie wszystko?	Jak uważasz, tak zrób, twoja w tym głowa.	Jakiego płaszcza?	Jednakże podczas rewolucyi patryotyzm...	Jestem bardzo niedomyślna.	Jutro z Tataryz Tatary	Komuż Prometeusz miał powierzyć promienie wiecznego słońca, jeśli nie najpiękniejszej westalce całego Księżyca? to był hołd oddany twym przymiotom, o cudna istoto!	Lewe nic nie mówi. Prawe jest cokolwiek zajęte...	Masz. Darowałbyś mi za to tę maszynę, niezwyczajny jestem chodzić z pustymi rękami...	Mniejsza o to, bylebym nie spóźnił się.	Moim zdaniem czwarty wymiar o tyle jest dostępny dla człowieka, o ile wysyłanie i odbieranie depesz telegraficznych dla ostrygi...	Moje!	Mój Starżów leży obok majątków kuzyna; jest to złote jabłko, ale... że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa... Pan wie, jaką konkurencję robi nam Ameryka?... Muszę wtrącić, że Starżów był w posiadaniu naszym lat czterysta.	Nic pana nie rozumiem.	Nie myślisz o niczym, tylko czujesz, że ci źle, źle, strasznie źle. I tak ci czegoś żal, i tak za czymś tęsknisz, i tak sobą pogardzasz, i tak ci wszystko obojętne, i tak kogoś nienawidzisz, i tak coś kochasz, i czegoś oczekujesz, i lękasz się, i czujesz, że powinno być inaczej, żeś ty niewinna, że już nie możesz dłużej?...	Nie, moje dziecko u nas to nie bywa.	No! a w lesie!	O moich latach. Dodałam sobie powagi	O nie!... jest to prezent od mojej pięknej Angielki, a raczej od mojej pięknej Francuzki; ponieważ, choć jej o to nie pytałem, przekonany jestem, że się we Francji urodziła.	O tak, pod bardziej ostrym kątem.	O! „Farys” pobije nasze konie chyba mu sprosta „Orlika” pana Adama.	O, pan tutaj, panie ambasadorze?	Pamiętam.	Plamę to widzę, ale bardzo ogromna.	Pochwalony Jezus Chrystus!	Prawda to była po inne roki, ale nie latoś!	Przeczytaj no Antoś o Scyzoryku	Rada bym, ale nie może to być, bo ja w Kamieńcu przy mężu zostanę i żadną miarą go nie odstąpię.	Tak To już postanowione.	Tak to należy do Grimaud‘a.	Tak wacpani powiedasz? Ano, to ja zrobię lepiej. Tego momentu ruszam do wszystkich waszych wójtów, do wszystkich burmistrzów, do wszystkich Stu Mężów Rady. Opowiem im całą rzecz, będę wniebogłosy krzyczał o justycjęjustycja (łac. iustitia)	Tak?... Tak?...	Teraz? Po dwa tysiączki.	To było ze szczerego serca	Troszkę lepiej, niż myślisz, Sancho i sam najlepiej przekonasz się o tym, gdy zawieziesz ode mnie list, cały wierszem napisany, do pani Dulcynei z Tobozo. Dowiedz się, Sancho, że wszyscy błędni rycerze dawnych czasów byli poetami i muzykami, gdyż te dwie piękne sztuki są jakby głównymi przymiotami błędnego rycerza. Wprawdzie w poezji dawnych rycerzy było więcej życia niż sensu, a reguł wcale nie było.	Trzeba było mu wytłumaczyć.	Twierdzisz, że pan de Monte Christo jest naszym nieprzyjacielem? Kto ci naopowiadał takich rzeczy? Dlaczego? Oszalałeś chyba. Od pana de Monte Christo spotykały nas zawsze tylko uprzejmości. Ocalił ci życie i to ty sam nam go przedstawiłeś. Błagam cię, dziecko, wybij sobie z głowy tę myśl, porzuć ją i jeśli mogę ci cokolwiek poradzić, a nawet nie radzić, a prosić, to pozostań z nim w jak najlepszych stosunkach.	Uważ, panie Michale, jak mu się latarnia rozjaśniła i ślepie przewraca jak w deliriumdelirium (łac.)	Wasza miłość nie sądzisz, aby on był gotów tak uczynić, jak pisze?	Wiem, pani.	Więc zdaniem twojem?...	Wolałbym z tobą mieszkać, Mahbubie.	Wstydzić	Z pewnością artysta, a tego się wypiéra.	Zalizali (daw.)	Zapewne z klubu?	Zapewne. Niektóre z nich prowadziły podwójne życie...	Zdaje mi się, panie że rycerze, czyniący te szaleństwa i pokuty, mieli do tego powody, ale wy z jakiejże przyczyny chcecie zostać wariatem, któraż dama pogardziła wami? jakiż dowód macie, że pani Dulcynea z Toboso zrobiła jakie głupstwo z Maurem lub chrześcijaninem?	„Held”!
Co to jest łąka?	Dobryś mamy poezję, a chodzi o interes! Jesteś dzieckiem. Słuchaj: co się tyczy pamiętników, publiczność je osądzi; co się tyczy naszego literackiego rajfura, czyż nie stracił ośmiu lat życia i nie opłacił swoich stosunków księgarskich okrutnymi doświadczeniami? Jeżeli nierówno dzielicie pracę nad książką, czyż w zamian zysk twój nie jest większy? Dwadzieścia pięć ludwików to dla ciebie o wiele więcej niż tysiąc franków dla niego. Et, możesz pisać pamiętniki skoro Diderot mógł napisać sześć kazań za sto talarów.	A wie ona: co kocha?... Czy ty nie widzisz, że ja już jestem tylko ruiną, najgorszą, bo moralną... Zatruć komu szczęście potrafię, ale dać!... I jeżeli mógłbym dać coś światu, to chyba pieniądze i pracę, ale... nie dla dzisiejszych ludzi i jak najdalej od nich.	Chcesz mego nieszczęścia? Oczywiście, przyglądał ci się, może cię nawet zagadnie. Powiedziałam mu, że jesteś krewny mojej matki i że przybywasz z Genlis. On jest z Franche-Comté i nigdy nie wyściubił nosa poza Dôle; możesz mówić, co ci się podoba, nie lękaj się o nic.	Co przez to rozumiesz, Jakubie?	Jakiś tam rządca!... Tymczasem Femcia jest kobietą wyższą... Czy uwierzy pani, że ona w tajemnicy przede mną i ojcem od dwunastu lat prenumeruje „Przegląd Tygodniowy”... No, i to ciągłe odebieranie pisma z poczty naraziło ją na stosunki z panem Cenaderowskim.	Tym bardziej godna jest współczucia, że ściąga na siebie straszliwą śmieszność; ostatecznie mogłaby być matką pana Lulu, jak go nazwał Jakub. Ten poecina ma co najwyżej dwadzieścia dwa lata, a Nais, mówiąc między nami, dobrze sięga czterdziestki.	Ale co za diabeł opętał tego mistrza Mruczysława, żeby tak bez racji, bez przyczyny, bez powodu wyklinać tych poczciwych jakobinów, minorytówminoryci W oryginale âne i âme; i tę niewinną grę słów uważał Rabelais za bezpieczniejsze w późniejszych wydaniach skreślić. W tym wypadku nastręczająca się w polskim języku gra słów wypadła ostrzej niż w oryginale; w innych za to nieraz łagodniej: niech to starczy tłumaczowi za uniewinnienie., musi teraz wędrować do trzydziestu tysięcy par diabłów.	To nie jest sprawiedliwe. Skąd wiesz, czy inne narody się na to zgodzą?	Ależ to zuchwalstwo... Ależ to niesłychane!... i jeszcze, wyobraź sobie, ciotka jest nim oczarowana, książę nieledwie mu się narzuca, a wszyscy chórem uważają go za jakąś znakomitość... I ty nic na to?...	A no, kochany panie Michale, spowiadaj że mi się szczerze, to coś widzę zakrawa na niewolę Babilońską, jeśli tak potrwa, wypadnie zakasawszy poły uciekać.	A! Ta pani to słynna pani de Sérisy, która miała tyle przygód, a którą mimo to przyjmują wszędzie!	Ale co znaczą te słowa?	Ale spytaj się swego ojca, w jakie położenie popadł był kiedyś, kiedy to zamierzał zstępować... dźwigać.	Ciekawym, co wacpani z nim zrobisz?	Co, mamo?	Czarny Korsarz to człowiek honoru, weź to pod uwagę. On nigdy nie złamał raz danego słowa	Człowiekiem, który zabija tych, co mu wchodzą w drogę	Daj mi lubczyku! Dam, co chcesz!	Dobrze. Przyjdźże jeszcze jutro na pożegnanie i błogosławieństwo. Chciałbym też i twojej kniaziównie jaki upominek posłać. Zacna to krew. Bądźcieże szczęśliwi, boście siebie warci.	Dziękuję, jaśnie pani, nic mi się nie chce. A boleć, to wszystko boli. Chyba, że już umrę Nijak mi się żyć nie chce.	Gdzie jest chora, panna Stella?...	Ja? Nic. Mówiłem, że sporo kosztuje założenie takich dzwonków; a powiedz mi, na co im one?	Jestem za to wdzięczny panu prezesowi	Niech pan to napisze, ale obszernie, z nazwiskami, z datami. Wszystko. A ja poproszę Marjetkę, by przepisała to na maszynie.	Nikomu jej dziś nie dadzą nadto jest potrzebną. Musiałbym o nią rozpocząć wojnę.	No jak, mój bratku Widzę, że przestajesz się już dąsać na swojego dawnego ochmistrza. I co, smakuje ci, łotrze?	O, tak, tak! dobrze to pamiętam.	Odp.: Tak, proszę pana. Czyśćcie zęby pastą Flit. Jest oszczędna, jest najlepsza, jest angielska. Chcecie mieć pachnący oddech? Używajcie pasty Flit.	On mówił coś tam o wytrwaniu do samej śmierci i o pokładaniu ufności w Bogu. Zdaje mi się, iż po prostu się przeraził. Ale on jest, wie pan, bardzo daleko, a Bóg, jak powiadają w tym kraju, bardzo wysoko.	Pokażę panu drogę, panie Hubbard, proszę iść za mną. Lub raczej proszę iść przede mną. Przykro mi, ale to na samą górę. Pójdziemy schodami frontowymi, bo szersze.	Prawda to że cię Leszek posłał z Krakowa?	Skądże to rodem, proszę?	W istocie, i to dość smutno.	Żal mi cię mój bracie, ale może jest jeszcze jeden ratunek. Udawałeś się do moskali, gdybyś sprobował uciec się do towarzyszów swego syna? do naszych? Przecież ich wszystkich razem nie wybrano!	A skądże wiecie o tym? przecież pierwszy numer wychodzi dopiero za dwa dni?!	A waszmość widziałeś kiedy diabelskie harce?	Ach, dajże pokój, moja kochana!... Dziewczyna uboga, żadne nazwisko i jeszcze córka guwernantki... Cóż by robiły panny dobrych rodów, gdyby ludzie z towarzystwa żenili się z takimi?...	Ale mamusia przyjedzie za nami?	Ale właśnie, kolego w tym właśnie sęk. Poczekaj, ja ci powiem wszystko. Czytałeś kiedy Spinozę?	Aleście się i tak już dziś zmęczyli.	Bogdajbym nie był prorokiem!	Byłeś?	Czego chcesz i poco wchodzisz?	Czy pan do niego należy?	Czy ranny zachował przytomność?	Dasz ewikcjęewikcja	Dla kogo?	Dopełnia się miara i klęski będą jako morze nieprzebrane.	Doprawdy nie wiem, do kogo on podobny, ale jestem pewna, że niepodobny wcale do pana Arystobula Ursiclosa.	Doprawdy?... A znane są przyczyny tego zerwania?	Dziękuję pani!	Gdybym nie wierzył w Boga tak jak pan, byłbym z nimi.	Gdzie są Wyspy Gilberta?	I...?	Ja nie myślę ja już zarabiam. Wczoraj adwokat pani baronowej Krzeszowskiej pożyczył ode mnie dziesięć tysięcy rubli do Nowego Roku i dał osiemset rubli procentu.	Jaki pomysł?	Jakim sposobem on, człowiek niewątpliwie rozumny, mógł wybrać sobie za żonę...?	Janie! pocałujwa się. Żeby mi tak ręce i nogi połamało, jeżelibym powiedział taką rzecz na ciebie... Ale jak zaczął mi grozić przysięgą, takem musiał. Pocałujwa się... Odcierpiałeś swoje w kryminale, więc pamiętaj, że i Pan Jezus cierpiał, choć nie kradł... Pocałujwa się, bracie!...	Ktościś odłączy się!	Kłopot taki...	Mieliśmy kwarantannę. Na granicy padł byk Grala!	Milcz i natychmiast zawołaj mi Dagona.	Możemy się od razu pożegnać Podprowadzę pana do domu.	Musieli cię tam w SiczySicz Zaporoska znieważać, źle traktować., jeść i pić nie dawać?	Mów dalej proszę cię, niech się dowiemy, jakeś urządził swego baszę.	Mężczyzna, Kobieta, Miłość, Naród, Małżeństwo	Na dwór.	Nie ma i nie będzie	Nie pleć, dyćdyć (gw.) zesromałazesromać się (daw., gw.)	Nie rozmawiałem.	Nie usiedzimy	Nie widzę, Hipie, żebyś zbyt znowu wyraźnie przypominał steranego inwalidę! Raczej wypasłeś się jeszcze bardziej. Czyż mnie wzrok nie myli? Ależ tak	Niechże i tak będzie! cóż mogę dla ciebie zrobić, kuzynie?	O kim mowa?	Oczywiście, wszystko wydaje się głupstwem mieszkańcowi równin, który nie zna niczego prócz wnętrza chaty swojej. Spróbuj tedy nie spętać tej nocy słoni, a przekonasz się, że mówię prawdę. Powiadam ci, sam na własne oczy widziałem obszerne miejsce w dżungli, gdzie tańczyć mają podobno słonie... Cóż u licha! Ileż zakrętów ma ta przeklęta rzeka Dihang! Trzeba znowu iść brodem i zmuszać słonięta do pływania!	Od dawna już wiadomo, że dusza ludzka posiada tajemne siły, zwłaszcza gdy rozłącza się z ciałem... w chwili śmierci...	Pan dyrektor żartuje.	Pan nie masz dowodów	Przecież dopiero wyjechaliśmy z Warszawy...	Przyłączyć resztę Costaguany do ładu i pomyślności Sulaco Nie ma innego sposobu.	Reszta napisu też w minuskułach gotyckich; treść znamienna: „Vigilate ergo, quia nescitisVigilate ergo, quia nescitis (łac.)	Rozumie pan napewno. Przed chwilą zapytał pan, skąd znam jego nazwisko. Jak rzekłem, nie znałem go, chociaż miałem przeczucie. Czy mam powiedzieć z jakiego powody?	Spodziewam się, że jesteście przy apetycie	Tak	Tak dalece nie zerwane, żem ją zastał dwa dni temu w garsonierze Roberta; nie robili wrażenia ludzi pokłóconych, ręczę państwu	Tak.	Teraz rozumiem i niektóre słowa, jakie słyszałem, stały mi się jasne. Otóż ten pan pozował, a młode panie malowały go: pani Osnowska olejno wprost, a panna Castelli akwarelą z profilu. Obie były ubrane w perkalowe fartuszki na wierzchu sukien i obie były śliczne. Pani Osnowska widocznie dopiero zaczęła się uczyć, ale panna Castelli ma dużo wprawy.	Tylko przeniesiony do nas z dworów Ludwików francuskich bo tam chyba został wynaleziony.	Tylko tydzień!	Valentine, jesteś aniołem! Ale powiedz mi, jaką korzyść odniosłaby pani de Villefort, gdybyś została starą panną?	W swojej komnacie.	Wasza książęca mość! nie chcę słuchać pochwał i wolałbym sto razy z nieprzyjacielem ojczyzny walczyć niż z żołnierzami, którzy by się jej przydać mogli. Człeku się zdaje, że sam sobie krwi upuścił.	Wiele przyjaźni, wiele sympatii. Wstańmy.	Więc cóż takiego?	Woźnica?	Wyrzuciłam je za okno nie mogłam znieść jego przykrej woni.	Zagryzła wargi.	Znam przynajmniej, kapitanie, rezultaty głównych sondowań.	Żąda pan ode mnie rzeczy niemożliwej.
Wreszcie, w tego rodzaju przedsięwzięciach nie istniała konkurencja Fabrykanci masy papierowej, drukowanych perkalików, przerabiacze cynku, teatry, dzienniki, nie rzucały się jak sfora psów na ledwie zipiących akcjonariuszów. Piękne interesy akcyjne, jak powiada Couture, tak naiwnie ogłaszane, wspierane orzeczeniami biegłych (książęta nauki!) załatwiało się wstydliwie w ciszy i mroku giełdy. Pijawki giełdowe wykonywały, w finansowej transkrypcji, arię o potwarzy z Cyrulika Sewilskiego. Intonowali piano piano, zaczynając od lekkich plotek o doskonałości interesu, szeptanych z ucha do ucha. Operowali pacjenta, akcjonariusza, jedynie w domu, na giełdzie, ewentualnie w salonie, owym tak zręcznie stworzonym rozgłosem, który rósł aż do tutti czterocyfrowego udziału...	E! nie bałamuciłbyś próżno, mój mężu, gadam jak Bóg dał i dobrze mi z tym. Ale chcę mówić, jeżeli tak koniecznie masz być wielkorządcą, to dobrze byłoby, żebyś wziął z sobą syna naszego, Sanchka, bo by się zawczasu włożył do tych rządów, to najlepiej, jak się dzieci od rodziców rzemiosła wyuczą.	Boisz się Stefka?... Obraził cię?... Ależ ty go nie znasz... to najszlachetniejszy człowiek!...	Dosyć tego! Niech mu mama da spokój! Robi mama, jak pijana baba w karczmie, a nie jak dziedziczka, to wstyd przecież.	Mości panowie! Niechże ten trzeci kielich będzie dla przyszłej konsolacji. Walne to gniazdo. Daj Bóg, aby jabłka nie popadały daleko od jabłoni. Niech z tego JastrzębcaJastrzębiec	Nie, mój dzielny chłopcze, ja umrę z pewnością, a ty mnie przykryjesz dobrze kamieniami, żeby hieny nie mogły mnie wygrzebać. Umarłemu to może wszystko jedno, ale za życia niemiło o tym myśleć... Ciężko umierać tak daleko od swoich...	Fachu, uważa pan, jeszcze nie wybrałem, ale mam wielkie zdolności i mogę podjąć się każdego zajęcia.	Głupi być mógł, ale to inny interes! przystojny chłopiec! Tak jest! podczaszycu	Hm... nie jest pan przesadnie uprzejmy. Ale to leży w pana typie.	Aha, przypominam sobie! Ludzie zabijają i polują nie dla potrzeby, lecz dla zabicia czasu i przyjemności. Zbudź się, Bagheero, bo chciałbym się dowiedzieć, do czego służy ten kolczasty przedmiot.	Ja też wcale się nie lękam niczego	Nie należy mi się tyle!	Weź kapelusz i wyjdź przed dom. Możesz pospacerować naokoło domu, tylko nie oddalaj się na drogę, nie chodź po słońcu i uważaj na buciki. A... weź mitynki... A oddychaj ustami, nie nosem Autentyczne (przyp. autorki).. Nie potrzebujesz go sobie żałować.	Dopóki śpię między Grekami, nie lękam się zemsty nocnych bogów... A gdy czuwam, nic mi nie zrobią dzienni...	Ja wam daję słowo, że to jest jeden z tutejszych, przebrany za tragarza. Jak na białego, za dobrze mówi naszym językiem.	Poczekaj Mówiłeś: godność, mówiłeś: sumienie, dążność do ulepszania się. Spójrzże na mnie i puknij się w czoło. Gdzieś ty w tem mojem ścierwie umiejscowił ową aptekę?...	A ten najstarszy chłopak, na co się kieruje?	W tem leży chytrość jego, właśnie. Jest kuty na cztery nogi i wie, że nie należy przedwcześnie mówić wyraźnie.	Bo widzisz, ona, ta śpiewaczka, była wczoraj u mamy z prośbą o pożyczenie fortepianu. Ponieważ mama nie znała jej, więc pojmujesz, nie mogła dać stanowczej odpowiedzi. Ale ja dziś przychodzę oświadczyć ci, że owszem... pożyczymy im fortepianu.	Milczałbyś! I mnie szkoda, pomimo żem podrapany i pokąsany przez tę małą osóbkę! Cóż robić? Skończyłeś robotę? Nie? Siadaj, zgryziemy ją we dwóch! Za tydzień jedziemy do Petersburga. Grocholski kwili gdzieś z naczelnikową. Mamy i jego część. Daj no cyrkiel i nie myśl o błaźnicybłaźnica (daw., reg.)	Od sufitu co chwilę spuszczają się niby dwie nogi pajęcze, straszliwe... Grube jak palmy, kosmate, zakończone hakami... Czuję, że nad moją głową unosi się potwornej wielkości pająk i osnuwa mnie siecią z lin okrętowych...	Co bo mówicie! wam się śni.	Co to za jeden? spytał trącając łokciem księdza Sycynę, przybyły Protojerej.	Dlaczego? Ja chcę, ja cię proszę o to!	Jak weźmiemy waszego do niewoli, to taki głodny jak wilk.	Jeszcze o tym nie słyszałem.	Ocaliłem to życie a więc należy do mnie.	Więc słuchaj! Ja wyjdę najpierw sama, a ty stój tutaj i czekaj. I ciągle patrz na mnie. Ani na chwilę nie spuszczaj ze mnie oka. Kiedy zobaczysz, że biegnę z powrotem na to miejsce, gdzie teraz jesteśmy, wówczas zawrócisz natychmiast i uciekniesz, jak będziesz mógł najszybciej. Już ja cię dogonię.	A cóż innego, panie bakałarzu już po moim panu! już go niezawodnie nie zobaczę,  nie ma żadnej rady!	A ja już myślałem się zemścić i najechać cię w Billewiczach, a przecie myślę, że przyjąłbyś wdzięcznie starego kompana obozowego?	A to czemu? Będę jadł i pił z kulbaki	A, Rzymianie to jadali? Jadali koszatki?	Dziękuję. Doskonały, ale już mam go dosyć. Jakże on się nazywa?	Muza i poeta ależ to istna homeopatyczna kuracja.	Nie chcemy nic wiedzieć o polityce!	Nie mam pojęcia	Nie odpuściłbym ani o krok	Nie potwierdzam i nie zaprzeczam	Nie, monsiniorze, ludzie moi nie mogli mi nic pewnego powiedzieć.	O, może ksiądz być spokojny, nie zamierzamy wkraczać w kwestie związane z sumieniem księdza.	Ot, moja myśl! Naprzód wiwendy tyle zgromadzić, jakobyśmy mieli oblężenie wytrzymać, potem obóz warowny założymy, a wówczas niech przychodzi Radziwiłł ze Szwedami czy z diabłami. Szelmą jestem, jeżeli tu drugiego Zbaraża nie uczynię!	Sukni nie mam	Tak właśnie zamierzałem zrobić, razem wychodzimy. Czy wciąż pan chce, bym przysłał tu jego ojca?	Tak, słusznie!	Tak.	To poczekaj...	To prawda Ja też tam byłem.	Więc dlatego, że baron trwoni pieniądze, a jego żonie podoba się mieć mój dom, ja mam tracić kilka tysięcy rubli. Z jakiej racji?	Idę do Chavala! Jest moim mężem i u niego wolno mi tylko spać.	Batia wyjeżdża... Ona myśli, że jeszcze coś zwojuje na tym świecie. Ja czasem też myślę.	A ja mam właśnie sprawę do pana prokuratora.	A za co mnie pani kocha?	A, jadła dziś z nią pani śniadanie Pani jest naprawdę wierna!	Do garnituru pani? Czy może zginęła jedna? Ileż ich było?	Hrabia bardzo mało je i pije.	Kula rozbójnicka, jakom żyw! W Radomiu było co innego.	Litwa umie z nimi wojować i znaczną ich część podbiła, z której przyczyny musieli na tę wojnę przyciągnąć. Ale zachodniemu rycerstwu ciężko z nimi, gdyż oni w ucieczce straszniejsi niż w spotkaniu.	Miłą jest Bogom ofiara człowieka krew ma w sobie siłę wielką, ona ich ściąga i zwycięża... Cezar myśli coby najdroższego mógł ofiarować Słońcu; da mu pewnie Hypathosa...	No, stary Czechły, wezmę i ciebie z panienką. Już też jej służ do śmierci.	Po co?	Słyszałem coś o tym na mieście... z Müllerówną?	Wasza wygrana, jak amen w pacierzu. Jeszcze by! Krowa zdechła i chłopak choruje z przestrachu! Dobra nasza!	Wrócisz zaraz do Paryża i sprowadzisz tu wszystkich moich służących. Dziś wszyscy będziecie mi potrzebni w Auteuil.	Wzrusza mnie, kochany Copperfieldzie twa serdeczność. Spotkanie nasze w tym miejscu świadczy o szlachetności serca ludzkiego. Chciałem właśnie powiedzieć, jak głęboko wzruszony jestem, spoglądając na miejsca, w których spędziłem najprzyjemniejsze godziny mego życia.	Z komisarzami aż do Huszczy, a stamtąd do Ostroga. Dalej już ja sam szedł.	Za drogo! Brauman o siedem i pół kopiejki daje taniej na korcu.	A ona ogień podłożyła.	A potem?	A wy?	Ani myślę.	Boże, bądź miłościw...	Broni ognistej? w której stronie?	Byłeś winien Zgierskiemu?...	Czary zapytał Wokulski	Czary, Czarownica, Diabeł, Grzech rzekł	Cóż mam z tym zrobić?	Cóż zamierzacie uczynić?	Ja piętnaście!	Jaką scenę pamiętasz?	Kto?	Lubisz warszawskie en detaileen detaile (fr.)	Mów, Wilhelm, wyjdę za ciebie za mąż w nagrodę	O pięknych damach! No, no, te sąsiedzkie studia musiały cię słono kosztować.	O! Dla... Alfonsa.	O, panie, gdybym trud mój chciał obliczyć...	Obroniłem i obronię w każdej przygodzie, bo polubiłem królewicza Nassura i mój słoń Birara także polubił go!	Od pani Karolowej.	Ojciec spytała Eliza drżącym nieco głosem.	Pan generał raczy mi pozwolić, żebym mu towarzyszył?	Pan przecie wie!	Postaw im waszmość kufę...	Przez powstanie!	Przyjemność?	Rocho obiecali, że jutro tam z książki będą czytać historie o królach.	Słowo przerwie mu Don Kichot	Wyobraźnia, Marzenie odpowiedział.	Z całej duszy życzę panu szczęścia we... wszystkim... a chyba... pan... wierzy... że mu szczerze... życzę...	Zechce pani pokwitować pełnym imieniem i nazwiskiem.	Zostań	Żartujesz ze mnie
Już z wolna statek przybijał do przylądka, na którym stoi Ajaccio. Zanim skołataną nawę przymocowano linami do kamiennego bulwaru, widać było zgromadzonych tam mieszkańców głębokiej, zapadłej prowincji. Zeszło się pół miasta patrzeć na przybyszów. Oglądano ze szczegółową bacznością każdą osobę kroczącą przez pomost, a szczególniej każde odzienie, niesione przez danego reprezentanta Europy na samotną wyspę Korsykę.	Każesz mi zwątpić o wszechmocy Boga, jesteś bowiem bardziej głupi niż on potężny Nasz kochany Rabelais rozwiązał tę filozofię słówkiem krótszym niż Karymary, Karymara; mianowicie owym: Być może, z którego Montaigne wziął swoje: Cóż ja wiem? A i tak te ostateczne wyrazy naszej wiedzy moralnej są wszakże jedynie owym wykrzyknikiem Pyrrona zawieszonego między złem a dobrem jak osioł Burydana między dwiema miarami owsa. Ale zostawmy tę wiekuistą dyskusję, która kończy się dziś na tak i nie. Cóż za doświadczenia chciałeś dokonać, rzucając się do Sekwany? Czy byłeś zazdrosny o machinę hydrauliczną z mostu Nôtre-Dame?	Dobrze, druhu... Może on i nie ma bzika. Ale w takim razie to ja już na pewno zbzikowałem, wierz mi.	Moi panowie strzeżmy się jak jadowitej bestii człowieka, który, czując rodzącą się miłość do jakiejś kobiety, strzela palcami lub rzuca cygaro mówiąc: „Ba! są jeszcze inne na świecie!”. Ale rząd może użyć tego obywatela w ministerium spraw zagranicznych. Blondet, zwracam twoją uwagę, że ów Godfryd porzucił dyplomację.	Cieśle idą! Świętego Józefa na chorągwi mają!	To wystarczy, kapitanie Mogę poprzestać na pańskim słowie. Znam tego pana i możesz mi wierzyć.	To prawda Jednakże zdaje mi się, że jest to dość naturalne. On chyba zdawał sobie z tego sprawę, że odegrał rolę niepiękną. Ci, którzy byli wtajemniczeni w całą historię, zaczęli odnosić się doń wzgardliwie; ci, którzy jej nie znali, widząc, że jeden z braci gdzieś się zapodział, a drugi objął jego dziedzictwo, rozgłosili wieść o rzekomym zabójstwie. Tak więc obaczył, że ze wszystkich stron poczęto go unikać. Pieniądze były jedynym zyskiem, jaki przypadł mu z onego układu; otóż począł on myśleć o przysporzeniu sobie pieniędzy. Samolubem był za młodu i samolubem pozostał dziś, gdy jest stary, a ostatecznym rezultatem wszystkiego są te piękne obyczaje i tkliwe uczucia, których aspan doświadczyłeś sam na sobie.	Nigdy nie polowała na chłopców ale chętnie by wyszła za mąż, jak każda inna. Cóż by ją inaczej ciągnęło na Zachód, w opuszczone miejsce, którego jedyną zaletą jest, że jest pełne mężczyzn, a mało ma kobiet? Nie przekonasz mnie!	Ale... jeżeli ja wypędzę ją z domu na cztery wiatry?...	No tak, bo gdym usłyszał, co doktor mówi, zaraz pobiegłem do naszego kamienia i tam wykonałem ślub: że jeśli ty będziesz miał nogę odjętą, ja również pozbędę się swojej.	Aha!... trzymacie go koło siebie na uwięzi, a on kiedyś będzie miał dosyć i zrobi wam tak, ja ci zrobili z gazdą w lesie.	Reprezentanci dwu stolic na mnie jednego. Eheu me miserum!	Zdaje się że on i ludzi uważa za idee. Jedno mnie tylko niepokoi: jak Franz poradzi sobie z dziadkiem, który nie może obejść się bez jego przyszłej żony. A właściwie gdzie jest ten Franz?	Dobrocią nie należy przenigdy handlować. Dobroci również nigdzie nie nabędziesz i od nikogo. Z samego siebie trzeba ją wydobyć, długo pomnażać, by nagle potem rozofiarować i nie pamiętać. Dobroć zaledwie przechodzi przez ludzi, lecz w nich nie mieszka. Nie służy jej ziemia. Najchętniej umyka w zawieje obłoczne, które są powszednim oddychaniem Bogów. Nie będzie dobra tam, gdzie je trzeba dopiero wygadać. Jeśli dobroci wziąłeś nieco z sobą, w milczeniu z nią osiądź gdzieś u wnucząt boku i próbuj zatrzymać aż do życia zmroku. Ja zaś łanami złego i dobrego dalej sobie pójdę w kierunku nieba, dźwigając świadomość, że Duch Niczego tron sobie zbudował na ziemskich rozłogach, że się wyłonił, objawił i rządzi i że próżna dola robaczka ludzkiego, gdyby się chował przed wszechmocą Jego.	Hans w dwóch słowach: chcesz mi być pomocą, ręką prawą, chcesz poprzysiądz mi wierność i posłuszeństwo bez granic, niezłomne; chcesz na złamanie karku bodaj iść ze mną? mów...	Dlaczego pan tak na mnie patrzy?	Widział. Tam się dopiero kotłować musi w New Yorku!	A ja mówiłem co innego Tygellin śmiał się, gdym twierdził, że oni się bronią, a ja teraz powiem więcej: oni zdobywają!	Ja myślę że wieść o zmianach w losie Zawiłowskiego rozeszła się dostatecznie szeroko, a powtóre, myślę, iż ten list, przesłany pod twoim adresem, przeznaczony jest rzeczywiście dla Ignasia.	Panie Trelawney Ja pojadę z panem i ręczę, że i Jim tego samego sobie życzy; bądźmy więc dobrej myśli co do naszego przedsięwzięcia. Boję się tylko jednego człowieka...	Dobrze juchom tak dostali dziś rano od pana Hermana w podarku każdy najmniej po... grzywien czerwonych pięćdziesiąt... To jeszcze i dziesiątej części im nie wypłacono tego, co oni na drugich wyekspensowali. Niebożątka, nieprędko resztę długu odbiorą...	Każda kobieta wabi wszystkich mężczyzn Lecz na to dany jest rozum człowiekowi, aby nie popełniał grzechu...	Mieniasz? Na cóż? A cóż z tej dziczy i nędzy wynieść można? Złota ni srebra, ni żadnego kruszcu nie mają... jak zwierzęta po lasach żyją... Miast u nich nie ma ani wsi nawet... a ludzie...	Fatygi z nóg mnie obaliły i w głowie mi się kręci. Żegnam waszą książęcą mość, przed odjazdem przyjdę się jeszcze pokłonić.	Co za sprawę ma? Pan Siedmiradzki, jako jest złotnik na całą Polskę sławny, a i poza Polską także, bo go i w Turczech, i w Moskwie, i w Niemczech dobrze znają, przecie od tylu lat sam drogimi kamieniami handluje, i czy to on jeden taki brylant naszemu Królowi Jegomości albo rozmaitym innym monarchom i książętom sprzedał? Carski skarb w Moskwie to mu jeszcze całe krocie tysięcy winien za drogie kamienie, diamenty, szafiry, rubiny, szmaragdy... ale co to mówić, kiedy ty na to głupi.	Co za człowiek! Poskarżę się panu de Villefort, że ma niegrzeczną służbę.	Było rozkazanie chanowe, żeby tatusia wydał, ale Murza-bej srogi, okrutny, tatusia ukrył, a panu Piotrowiczowi powiedział, że go już dawno do Azji przedał. Ale inni brańcy mówili panu Piotrowiczowi, że to nieprawda i że Murza umyślnie jeno tak mówi, żeby się mógł dłużej nad tatusiem znęcać, bo on ze wszystkich Tatarów dla jeńców najokrutniejszy. Może być, że tatusia wtedy nie było w Krymie, bo Murza ma swoje galery i do wioseł ludzi potrzebuje, ale sprzedany tatuś nie był; wszyscy to mówili, że Murza woli zabić jeńca niżeli go sprzedawać.	To zabawne, że on bywa u starej Saint-Euverte Och, ja wiem, że on jest inteligentny ale i tak, Żyd u siostry i bratowej dwóch arcybiskupów!	A pan poddał się bez żadnej próby obrony?	Kiejkiej (gw.) zawołał Grzela, wójtów bratwójtów brat (daw., gw.) gdzie. stał Antek, Mateusz, Kłąb i Stacho Płoszka, poredziwszyporedzić (gw.) skupiać się, gromadzić się. zarazem coraz ciaśniej.	Milcz! milcz! przebudza się!	Tereso, nigdy się nie zdarzyło, żebym ci nie dał tego, co przyrzekałem Wejdź do groty i ubierz się.	Zatrzyma się!	Zupełnie poważnie, Bazyli. Uważałbym się za nędznika, gdybym kiedykolwiek mówił poważniej niż w tej chwili.	A! panie, zawsze pragnę i pragnęłam powrotu twojego, choćby godzinę tylko trwało oddalenie, ale nigdy może nie tęskniłam tak do twego powrotu! Wybaw mnie od prześladowania. Jestemże jeszcze panią twego serca, czyś mnie już z niego wyrzucił, aby ci ludzie mogli się pastwić nademną!	Ba, kto to wie? Kto wie, czyli nie znajdujemy się bliżej jakiegoś zamieszkałego lądu, niż sądzimy?	Jak to, do kogo? Do pana tego domu, do przewielebnego kanonika Długosza. A prawda... próżno się dziwuję, calecale (daw.)	Otóż to!... Cała rzecz w tym, ażeby pani Stawska nie opierała się.	A słowo stało się ciałem! Ptaszka mamy szukać? A którego? Ano dwa ich tu siedzi społem w kąciku!	Nie, miss Campbell miał natychmiast odjechać, ale podobno widział go Partridge.	Piękny kapitanie! załatwimy nareszcie nasze rachunki! Naprzód, wy tam! A nie dawać pardonu elegantom!	A ty skąd wiesz, że nieprawda?...	Ale niewiele mi powiedziała	Gdzie tam victor, chyba victusvictus (łac.)	Niech mi panicz wybaczy pewnie panu przeszkadzam, ale muszę pogadać z paniczem.	Przecież już wiem, że Dancygerowa posiada dużą beczkę.	Ale pocóżby mnie wzywał osobiście, gdyby szło tylko o napis, który lada dworzanin mógł zamówić u mnie?	All right! Tak będzie najlepiej. A ty, mój kochany Jerzyku, zostaniesz przez cały ten czas tutaj ze mną.	Tak, ale prokurator królewski wyjechał, i list ten doręczono jego sekretarzowi, który ma pełnomocnictwo otwierania listów. Otworzył i ten, a potem posłał po mnie; nie znalazłszy mnie w domu, wydał nakaz aresztowania.	A zatem jak mamy to zrobić?	Czuję wielką godzinę, która dla świata wybija... ale oczy mam jakby powleczone zasłoną i nic nie widzę w ciemnościach, które mnie ogarniają.	Czy ona jest tu może u pana, w tym domu?	Dla mnie nader ważki. Pan musiał myśleć wtedy o tym człowieku w sposób bardzo intensywny.	Dziękuję ci, mój drogi!	Jak to?...	Proszę pana to jest skóra osła.	Tak, to Noirtier.	Bo przysłali od księcia. Co było pierzyn w domu, to go nimi przykryli i powieźli.	Cóż to za poganin?	Dużoby mówić jakie mnie tu wiatry przyniosły	Eli będzie la boîte à mouches...	Któż to taki?	Nie Zostawił sekretarzyk pełen złota i banknotów nietknięty.	Nikogój głowa nie zaboli o nas, sieroty...	Odp.: To są bolszewicy i Niemcy. I Włochy.	Tak	Tak.	Takie to nasze pasożytów i szamanów rozkosze	To moja dziedzina To dom moich spełnień.	A nasi ludzie są wykończeni.	A niepoczciwy! zawołał	A teraz odejdź! Przyjdź znowu jutro rano.	Ach, ty fujaro! Zawieś słuchawkę!	Ależ owszem, tatku! Pantomimapantomima	Biedny chłopiec teraz go oddadzą do szpitala.	Chcę wiedzieć.	Dawno tu siedzisz?	Dobranoc	Dziś.	Ej, jeszcze go ona w karby weźmie. Herkules był mocniejszy, a przecie białogłowa go usidliła.	Hoch! Hoch!	Mamy przeciw niemu wyrok...	Masz rację. A baron?	Może mało pan im płaci?	Młody chłopak woli przestawać z młodymi.	Naprawdę?	Niechże asanasan (daw.) zawołała porywcza księżniczka.	No, kimże on był? Dajże chłopakowi święty spokój!	Nożem.	Pani Frejdce Etce	Po cóż trąbi Dwuogoniasty?	Potomstwo mieć!	Straszny! Ale takie natury zwyciężają, chociaż... po największych zwycięstwach następuje... Waterloobitwa pod Waterloo (18 czerwca 1815)	Szkoda	Terazby pora wziąć dziewczynę do dworu?	Toć i lew przed walką pomrukuje żeby w sobie tym większą abominacjęabominacja (z łac.) wódz wojsk Kartaginy podczas II wojny punickiej 218–201 p.n.e., zaatakował Italię od północy, przeprawę przez Alpy przypłacił utratą słoni bojowych, po latach walk w Italii i Afryce ostatecznie pokonany przez Scypiona zwanego Afrykańskim. podobno kości rzucał, Scipio AfricanusScipio Africanus wiersze. recytował, pan KoniecpolskiKoniecpolski, Stanisław (1591–1646)	Wobec tego skreślenie z rejestru więźniów.	Włóż zaraz czapkę i mów głośno	Za co skrzyczała?	Żadnych
Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	Słuchaj! to grób, w którym nikt żywego nie podnosi głosu. Tu wszystko zdaje się spać z niememi usty, bez ruchu, ni walki, bez dążenia naprzód. Tu nikt nie dąży do niczego więcéj, jak do możności spokojnego zasypiania codzień pod jakim kawałkiem dachu i do bezpiecznego spożycia kęsa chleba, za który nieraz oddać musi rozum swój, swobodę i ludzką swą dumę. Dla czego tak jest? Mniejsza o to. Stare to dzieje, które nas, nowych ludzi, nie obchodzą wcale, i łamanie sobie głowy nad pytaniem tém byłoby daremną stratą sił. Ale tak jest. Miéjsce więc tu nie dla nas....	Właśnie, zanim pośpieszyłeś się ze swą krytyką, chciałem powiedzieć, że tekst musiał ulec w drukarni jakiemuś nieszczęśliemu przypadkowi i że drukarz poprawił go według własnego widzimisię. Nie! Co się tyczy Cycerona lub Horacego, to nasz Randall nie jest żadną powagą.	Nie śmiej się, arcypasterzu. Nie zapominaj: rira bien qui rira par derrièrerira bien qui rira par derrière (fr.)	Przestań kłapać jadaczką Gadać każdy potrafi. To łatwe. Trudniej znaleźć kogoś, kto może być teraz zupełnie wszędzie! Możliwe, że rybak, którego szukamy, tak bardzo martwił się o bratanka, że całkiem osiwiał, i dlatego orły nie dały rady go wypatrzeć. Nie pozjadałeś wszystkich rozumów. Tylko siedzisz i gadasz. Nawet nie próbujesz pomóc! Wiesz, że nie dorastasz orłom do pięt i nie poradziłbyś sobie nawet w połowie tak dobrze jak one.	Nie wszyscy, kochany ojcze, mają szczęście w swiętą taką prawdę wierzyć, rzekł Tomko. Każdy ma swoją wiarę, swoją prawdę, a cudzą fałszem zowie. Po szerokim świecie tysiące mniemanych prawd chodzi; mnie się zaś widzi, że powinna by być jedna tylko wielka prawda, jak jedno jest słońce co nam przyświeca i Bóg co nas stworzył.	Zrobiliście mi wielką krzywdę Nie spodziewałem się, że zasłużyłem u robotników na takie postępowanie.	Jak ci się tak bardzo nie podoba, to mi go zdejmij. Ale nieprędko się potem wyliżesz.	Stawi się, co się nie ma stawić! Wiadoma to rzecz, że pospolite ruszenie zawsze marudzi. Ale ze szlachtą damy sobie radę?	Wielka rzecz! To się przecie tak brać nie damy, jak owce.	Sam się on ważyć nie może na Bolesława, mówił Toporczyk, i dla tego się waha. Gdy mu posiłki zapewnicie, pójdzie chętnie.	Mecenas jest wychrzczonym Żydem, to nie rozumie, dlaczego, ale gdyby nie był wychrztą, też by nie chciał zrozumieć, dlaczego... Na własnym dziecku ubić interes? Jak to można? Nie, nie, za pieniądze i Abraham nie złożyłby Izaaka w ofierze!	Nie gniewaj się! Każdy może przestraszyć się w nocy rzeczy nieznanej sobie. Pamiętam, że kilka razy zrywaliśmy się w nocy z uwięzi, a było nas czterystu pięćdziesięciu, dlatego tylko, że jakiś rekrut naopowiadał nam niestworzonych rzeczy o tak zwanych wężach-biczach, napotykanych w Australii. Drżeliśmy ze strachu na widok własnych lejc, zwisających nam z karków.	Tu już nic nie ma do roboty Ale ją, tę panienkę trzeba natychmiast ratować.	Czemu nie? To wyborna rzecz! Jest u nas we Francji prowincja nazwana Szampanią, sławna ze swoich winnic. Otóż wydaje mi się, że wasz kumys jest bardzo podobny do naszego szampańskiego wina. Tak samo się pieni, z początku trochę szczypie w język, ale potem zostawia smak słodkawy, jakby po mleku migdałowym, i „rozwesela ludzkie serca”, wedle słów Salomona. Mówiono mi nawet, że upija. Czy to prawda?	Podstęp, Śmiech mówił pan Wołodyjowski uratować się.. Gdzie męstwem i siłą nie poradzi, tam się fortelem wykręci. Inni tracą fantazję, gdy im śmierć nad szyją zawiśnie, albo polecają się Bogu czekając, co się stanie; a on zaraz poczyna głową pracować i zawsze coś wymyśli. Mężny on w potrzebie bywa jako AchillesAchilles Odyseusz, bohater Iliady i Odysei Homera, znany ze sprytu. iść śladem.	Masz rację! Jednak inni postępują inaczej. Nie dbają o słonie i nawet biją je.	Nic nie rozumiem!	Nie słyszałeś pan o J. ekscelencyi hrabi Sułkowskim, który dziś miał przybyć właśnie.	Nie tyś winien, że zamiast głowy masz pęcherz	Nie.	Pan nie jest zamknięty?	Szkoda, żeś mi waćpan wprzód tego nie mówił. Jeden mam język w gębie i raz danego rozkazu nie cofam.	Wie pani, że biedna Mania Lewińska nie skończyła szóstej klasy?...	Znajdziesz go pan zapewne po powrocie do hotelu. Nie warto trudzić pana Holmes takimi drobiazgami	A ja znów jak patrzę na panią Warską, to mi wszystkie uśmiechy z serca na usta lézą, mosanie tego. Taka śliczna! taka miła! Ej, Boże odpuść... nie dziwić się tym ludziskom, co to tam za nią, na wielkim świecie, łby tracą!	Sprzedać Birarę, starego przyjaciela, uczciwego, pracowitego i mądrego?! Jeżeli wy go nie lubicie, to ja go lubię i nie oddam Birary nikomu... nikomu!... Bassa jest oszust, zwykły oszust!... Ja dam wam za słonia 600 rupii... zapłacę je za miesiąc... kupicie sobie wtedy pole i nowy pług!... 600 rupii!	Wątpię Przede wszystkim ani Nab, ani pan Smith nie palą, a co do pana Spiletta, obawiam się, że prędzej zachował swój notatnik niż pudełko zapałek.	Ach, nie, wujaszku. Ale ja jestem nawet zazdrosna o jego przeszłość.	To zgaduję, żeś i waszmość żadnej nagrody nie otrzymał, bo my, Litwini, już przywykli do tego, że nas niewdzięcznością karmią... Dla Boga! gdybym waszmościom to dał, co im się słusznie należy, tedy by dla mnie samego nic nie zostało. Ale taki to los! My niesiem krew, życie, fortuny i nikt nam za to głową nie kiwnie. Ha! trudno! jakie ziarno sieją, taki plon będą zbierali... Tak każe Bóg i sprawiedliwość... Waćpanże to usiekłeś przesławnego Burłaja i ściąłeś trzy głowy pod Zbarażem?	Jak to? Więc nie można go przenieść do Granitowego Pałacu?	Nie, pani wie, że ja jestem wyznawczynią Rauthnitza. Zresztą to przerabiane.	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	W Wersalu byłem dwa razy tym właśnie tramwajem, który wydał mi się bardzo dogodny. Idzie wprawdzie wolno, pewnie dwa razy wolniej niż wagon kolejowy, ale za to daje możność obserwowania okolicy i Sekwany.	A fe, tak się odzywać o biskupie męczennikubiskup męczennik	Bom z Kiszkami spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki.	Co się stało?	Cóż wam wypadło że się krowy pozbywacie?	Już ksiądz od Augustynów był po południu z panem Jezusem, ledwie ino zipi inom tyla mogła zrozumieć, co mówiła, żeby lecieć po panienkę, chce się widzieć koniecznie.	Wydaje się spokojną, rozsądną dziewczyną! Jest nawet zanadto spokojna, gdyż wejście jej przeraziło mnie. Chodźmyż teraz. Mam dość czasu powiedzieć, o co cię chcę prosić na pojutrze.	Mów sobie, co chcesz, a ja jestem pewna, że on jest bardzo rozumny i że się zaraz oswoi.	A co, jeśli taki nietoperz się na nas rzuci?	Chcę i ja być coś wart w twoich oczach. Dobrzem się swego czasu przespał u Panien Jerozolimskich pod strażą tej szpady.	A jak to się robi? Czy to coś podobnego do tatuowania?	Zanadtoś ciekawy, młokosie! Należałoby ci się za to kopnięcie. Wystarczy, jeśli będziesz słuchał człowieka, wydającego ci rozkazy, reszta, to rzecz zbyteczna!	Rozumiesz, pani że kiedy mówię „nikomu”, proszę mi darować tę natarczywość, to znaczy „nigdy nikomu na świecie”, czy tak?	Kiedy pan odjeżdża?	Radziłem ci już i jeszcze raz radzę jeżeli ci o nią chodzi, to ją bierz, z jej wolą lub bez woli. Każę wam ślub dać. Będzie trochę krzyku i płaczu... Nic to! Po ślubie weźmiesz ją do swojej kwatery... i jeśli nazajutrz jeszcze będzie płakała, toś ba-i-bardzo!	Tylko, pani baronowo, bez żadnych pogróżek!	Bo ja to wszystko wiem. A żeby ona wyszła za niego, czyby go kochała?	Zapytaj morświny, czy wuj chłopca utonął. Na pewno będą to wiedziały.	Cóż, mój chłopcze i ty zrobił byś to samo.	Prędzej niż wejrzeniem na kamień uleczyć lecz smutna to treść rozmowy... rzućmy ją lepiej.	A ja wysłałam prośbę do dyrekcji.	A zatem to przemysłowiec	Ah! doktorze to jesteś pan chyba materyjalistą?	Co ty pleciesz? Mój Hawryłku, właśnie trzeba trzymać bardzo równo.	I pięć karczmów na rozjazdach!	Ja proponuję panu przyjaźń.	Jakże to? A ona mówiła, że u ciebie znajdę!	Ktoś rozpuścił plotkę, że gdy wasza dostojność wstąpisz na tron, Fenicjanie zostaną wygnani, a ich majątki zabrane na rzecz skarbu...	Mówiłam już mamie, byłam na wsi pod Piotrkowem u znajomej.	No to w drogę.	Sprawdzony przez tubylców Dzięki nim ominiemy wszystkie napotkane na naszej drodze przeszkody.	Słyszysz pan, panie Cohn, co mówią za nami?	To co? Tobyś mnie pewnie pokąsała?	To prawda	Więc jak ma być?	Zwykłe zjawisko To, co pani słyszysz, jest hukiem wychodzącym z odmętów Corryvreckan.	A może. I Jaśko jeszcze silniej w stojącą przed niemi kadź nogą uderzył.	Bieda, Walka	Była mowa o mnie?	Do usług pani...	Dobrze! pytaj waść!	I cóż?	I niechby tak, broń Boże, po pijanemu takiemu czemuś przyszło do głowy pani zrobić jaki afront.	Idź, bo ubiję!	Jesteśmy, rzymianinie, chrześcjanami!	Kogo?	Kto nią dowodzi?	Kłamstwo rzekł Mikołaj z Długolasu	Może Chaber?	Niania mi poradziła	Nic mi, nic, prędko przerwała Konradowa.	Niech i tak będzie! Data porwania?	O, tak. Kilku panów.	Pan dziś będzie u babki?	Powiemy że giermek zamordował de Fourcy’ego.	Szkoda mi pań bardzo. Stracę jedyne towarzystwo!	Słowo!	Tak.	Także można.	Ten pies, panie pułkowniku...	W co wtajemniczyć?	W takim razie trzeba płacić siedemset rubli...	Widzisz tę niezmierność i te miliony świateł bożych?	Więc pójdę teraz	Wobec takiego wydarzenia wszystko jest możliwe	Wyjadę.	Żeby ocalić pana Andrzeja i nas wszystkich.
No to idź naprzód My pójdziemy grzecznie za tobą, żebyśmy mieli w tobie ochronę, skoro już jesteś taki olbrzym. Jak cię postrzelą, to nam zamelduj, żebyśmy mogli upaść na ziemię. Ładny z ciebie żołnierz, że się boisz, iż do ciebie będą strzelali. Przecie każdy żołnierz to właśnie najbardziej powinien lubieć, jako że każdy żołnierz wie, iż zapasy amunicji nieprzyjacielskiej maleją tym bardziej, im częściej do żołnierza naszego strzelają. Z każdym wystrzałem wymierzonym przez nieprzyjaciela przeciwko tobie zmniejsza się jego siła bojowa. Zresztą on też kontent, że może strzelać do ciebie, bo potem nie potrzebuje dźwigać patronów i łatwiej mu uciekać.	Może. Z nim byle po dobrej woli, to jeszcze ze swego dołoży. Rycerski to opat, któremu nie nowina hełmem głowę nakryć. A przy tym pobożny i bardzo pięknie odprawia nabożeństwo. Musicie przecie pamiętać... Jak ci huknie przy mszy, to aż jaskółki pod pułapem z gniazd wylatują. No, i chwała Boża rośnie.	Co to jest? To gwałt, to złodziejstwo! to rozbój w biały dzień!	Zgubią jego te czarnobrewy! I ja jemu to dawno przepowiadał. A czy to mu nie lepiej było poigrać z dziewczyną po kozacku, a potem kamień do szyi i w wodę, jak my na Czarnym Morzu robili?	A to co? Czy u was tak mówią? Czy słyszałaś to w domu?	A teraz, panowie wszyscy za jednego, jeden za wszystkich, to nasze hasło, nieprawdaż?	Chłop powiada, że coś wóz podważyło i zrzuciło na dół, i koniecznie to utrzymuje, mówiąc, że choćby był i wywrócił, to jeszcze daleko było do brzegu. Ale to tylko ekskuzaekskuza (z fr.)	Ciotuniu, prawda, że dziewce to strasznie źle na świecie?	Jeszeli baronofa saprasza pana to upefniam, że bandziesz pan u nas gościem posządanym.	Kiedy tak, to się cieszę, że mi tu dano żyć. Nie lubię swoich obowiązków, ale mam poza nimi bardzo wiele przyjemności, więc przestanę narzekać. Chciałabym tylko uczyć z takim upodobaniem jak pan.	A to Józia kazała przynieść cebratki, bo świniom trza żarcie narządzać.	Nie miałbym na to czasu gdyż mi do króla szwedzkiego i do pana Lubomirskiego pilno.	To tylko dowód, jak ona umie sobie z ludźmi postępować.	Bo sami powiedzcie, czego napadacie na biednego barona za to, że mu się podobała taka właśnie, a nie inna?	Co to jest prochownia?	Zamydliłem im nieco oczy bo chociażby gnał bez wytchnienia, to nie będzie tu wcześniej niż jutro rano. Ale osiągnąłem swój cel. Zapewniłem kilka godzin spokoju pokonanemu stronnictwu. Nie wspomniałem im jednak ani słówkiem o Sotillu z obawy, żeby znowu nie zachciało się im opanować portu, co mogliby uczynić bądź to żeby go powitać, bądź też żeby mu się opierać	Wiem, jak spędza każdy dzień Wiem, kiedy wychodzi i kiedy tu powraca. Wiem o jej zmartwieniach, o jej drobnych rozrywkach, o jej głodzie i chłodzie. Wiem, jak siaduje po nocach nad książkami, ucząc się zawzięcie. Wiem, jak się cieszy, gdy przybywają do niej po kryjomu jej przyjaciółki... gdy może się z nimi trochę pośmiać i pogwarzyć szeptem. Gdyby zachorowała, wiedziałbym o tym natychmiast i przybyłbym tu jej usługiwać... o ile by mi na to pozwolono.	Nie zrozumiałeś mnie, Henryku Sam to wiem najlepiej, że nie jestem do niego podobny. Nie chciałbym zresztą być nim. Wzruszasz ramionami? Mówię prawdę. Na wszelkim wyróżnieniu fizycznym lub umysłowym ciąży jakiś fatalizm, który w dziejach idzie śladem chwiejnego kroku królów. Uroda, RozumDobrze jest nie różnić się wcale od współczesnych. Dlatego brzydcy i głupi są na świecie uprzywilejowani. Mogą żyć wedle woli albo przyglądać się zabawie. Jeśli nic nie wiedzą o zwycięstwach, zaoszczędzono im też wrażenia klęski. Żyją tak, jak pragnęlibyśmy żyć wszyscy: cicho, obojętnie i spokojnie. Nie przeszkadzają nikomu i nikt im nie przeszkadza. Ale ty, Henryku, z twoim tytułem i majątkiem, ja ze swoim umysłem, jaki by on nie był, i ze swoją sztuką, choćby najbardziej niedoskonałą, Dorian Gray ze swoją urodą, musimy cierpieć za udzielone nam dary bogów.	Mnie nic nigdy nie boli, wracam też do kwestii spadku. Po najdłuższym życiu... Bo co się stanie z kapitałem, z zaległymi procentami, z pakami rewersów, listów ispołnitielnychlisty ispołnitielnyje (z ros.) proszę wybaczyć, że użyję słowa; przepraszam za słowo., lichwy, gdy ciocia, oddawszy żałosne westchnienie, bladolica, z wywróconymi oczami, z palcami rękawiczek raz na zawsze splecionymi, przez czterech bezimiennych drabów (a może i przez dwóch dla oszczędności) odniesiona zostanie pod kogutka?	Z dobrego serca. A juści, pewnikiem chce zrobić na złość matce, dyć się żrą ze sobą kiej te psy. Torba zapowietrzona, nie potrzebuję jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję ci taką chałupę, że i okno będzie, i komin, i wszyćko, co ino potrza. Obaczysz, że jak ament w pacierzujak ament w pacierzu (gw.) za trzy tygodnie. stanie gotowa, żebym se miał kulasykulas (gw.)	Możesz nie wierzyć, jeśli tak ci się podoba, ale ja jestem pewna; widziałam białą postać, a Bóg, jakby w obawie, że podważę świadectwo jednego tylko z moich zmysłów, sprawił, że usłyszałam, jak poruszyła się szklanka na stoliku.	Tak jest, przyjechał jaśnie pan z drugim panem z kolei, co już tu ma być na stałe.	Tak. Widocznie jakaś poczciwa dusza użaliła się nad dolą tego Manuela i wiedząc, jak nędznie karmią więźniów, zapragnęła pożywić go czymś smaczniejszym.	Ts... nie płacz, no nie płacz nie byliście, widzisz, dobraną parą. Jak gdyby były dobrane pary! Dlatego pytałam. Sierotą byłaś, co?	Nie wiadomo, co robić, kiedy się rozmawia z wielkimi dyplomatami Mają manię poważnych dyskusji. Skoro się ograniczyć do  komunałów, uchodzi się za głupca. Skoro sobie pozwolić na coś szczerego i świeżego, są jakby spadli z obłoków, nie wiedzą, co odpowiedzieć i nazajutrz o siódmej rano każą oświadczyć nieborakowi przez sekretarza, że się zachował nietaktownie.	Ten obraz należał niegdyś do babki mojej, świętobliwej niewiasty, modliłem się nie raz przed nim w dzieciństwie do mego patrona, a na dziecku jeszcze tak wielkie robiło wrażenie, że mi się we snach roiła ta potwora. Później strach przeszedł, ale wstręt pozostał.	A na jakiż dwór się oni nie wcisną? jakiéjże oni sukienki nie wdzieją? N. Panie, jam żołnierz i rąbię po rycersku; w bawełnę nic obwijać nie umiem. Są źli ludzie, a ci co najsłodsi, najpokorniejsi, najusłużniejsi, ci właśnie najniebezpieczniejsi. Panie i królu mój! nie chcę innych wymieniać, ale Brühl... Brühla się pozbyć potrzeba lub owładnie wszystkiém i odbierze W. Kr. Mości prawdziwych przyjaciół, aby sam tu władał i rozporządzał.	...musisz mi przyrzec, że artystą nigdy nie będziesz się nawet starał zostać. Dobrze?	Albo kto się tak dziś czesze?...	Ale jest ksiądz pewien tego, co mówi?	Ale... boi się pan tych miljonowych przedsięwzięć?..	Czasem... A wy nie bijecie się nigdy w Solbakken?	I wiesz co? Nie nazywaj mnie odtąd Kozłowskim...	Nie będzie wcale wiedziała o tem, jak o wielu innych	Nie! Strzegę się być na widoku. Pragnąłbym znaleźć w bliskości plebanii jaki punkt mniej widoczny: do czynienia spostrzeżeń.	O, baronie a jak się miewa pan Morrel?	Och, znów proszę pana o wybaczenie. Po tych odwiedzinach muszę jeszcze do kogoś pójść, i tam również serce mi się wyrywa.	Rzecz ciekawa. Zastanawiałem się nieraz już nad celem tych pseudoprzypadkowych spotkań i nie mogę go zrozumieć.	Trochę umiem, ale nie nazbyt dużo, tyle, żeby się rozmówić. Nauczyłem się, sam nie wiem kiedy, jakem był we Włoszech.	Zrobi co mu się poleci...	Mówiono mi na mojego Afra, że się z Nazarejczykami pobratał. Stary mój dozorca niewolników nic nań jednak złego wynaleźć nie może, a ja sama nie widzę w nim jeno większą od niejakiego czasu chęć do pracy i posłuszeństwo.	Przyjacielu Ten skarb nie należy do mnie, jest wyłącznie twoją własnością, nie mam doń żadnego prawa, nie jestem żadnym krewnym księdza.	Cudaki! Boże się zmiłuj!	Czekaj no, Fryc	Gdyby trwał przy swojem... Gdybyś przekonać go nie zdołała, w takim razie położę nadzieję całą w wypadku, w zdarzeniu, zmieniającem zwykle postać rządów...	Giano, pieszczoto wenecjanek! Przyjaciel tobie mówi: wróć się!...	Jeżeli nie można znaleźć innych, którzy by go lepiej znali...	Mamo, ktoś stuka od frontu	Nie ma Fenicjanki!... Zniknęła tej nocy...	On mówi prawdę, mówi prawdę! Ale też ona trzyma się swego pana!	Piękne macie powietrze w tej Warszawie Jestem pewna, że za dwa dni będę miała czarne płuca... Ach, Boże, jak wy tu żyć możecie?...	Prawda, że nie ma ani odrobiny zalotności w tej pannie?	Przecie nie uczesany nie pójdzie pan tańczować...	Tak, bez posagu Gotów jestem zrezygnować z jej wyprawy.	Tak.	Tak.	Widzisz. Nie wiesz, a gadasz.	Więc i pytać nie wolno? Ja w tego stryja wierzyć nie chciałem, a panna Dorota nie stworzona do tego, aby gdzieś na kresach w lichym dworze z dziewczętami kądziel przędła.	Więc pan jest komunistą, panie baronie	Yeah. Nie pijesz pan piwa, panie Bondy? Od wyjazdu z Surabaja męczy mnie straszne pragnienie. Posłałbym kogoś po piwo. Może tego stewarta, który przyprowadził mnie do tej kabiny.	Śmieszny pan jest. Doprawdy, że człowiek w pańskim wieku i na pańskim stanowisku...	A będziesz miał papier glansowany do obłożenia kajetów?	A jakoż ja pona dogunię, kiejkiej (gw.)	A teraz spróbuj zgiąć kolana...	A ty?	Aha, dla służących jesteś pan jaśnie wielmożnym panem; dla dziennikarzy	Barbet mamy pięć tysięcy Fendanta i Cavaliera na sześć, dziewięć i dwanaście; chce pan?	Caban, zawołaj do mnie doktorka.	Chutliwa. Daje mi w kość.	Czego?	Czemuż chciała umrzeć w lesie? Była głodna czy nieszczęśliwa?	Cóż pan tu będzie robił sam w tej alei?	Deposita cappadeposita cappa (łac.) rzekł Gymnastes	Dobrze	Dokąd idziesz, Gustawie?	Dwadzieścia fenigów.	Farsa!... Gdzie Krym, gdzie Rzym, gdzie Indie, a gdzie Zasławek?... Tym bardziej że prawie jednocześnie inny Żydek, handlujący węglami, widział znowu Wokulskiego w DąbrowieDąbrowa	Francuz.	Jestem trochę zmęczona.	Kto tu?	Kto? kto?	Mało przeszło cztérdzieści	Musisz go znać, gdyż i on był twym ojcem.	Mój rozkaz! Mój drogi, idź, proszę do kuchni; wiara czeka na wieczerzę.	Mówiła ci coś?	Naturalnie, jakże może być inaczej? Jakimkolwiek byłby rezultat naszej rozmowy dzisiejszej...	O!	Ojciec jego strzelił sobie w łeb.	Panie ordynacie, proszę o parę szczegółów.	Pobiegnę po nich.	Potrafiłbym być rozsądny, gdybyś wyjechała na kilka dni, ale liczyłbym godziny.	Trzech tysięcy, prawda?	Ty mi przebacz wzajem, rzućmy wszystkie urazy w niepamięć.	Uhm, na czczo. Po bezsennej nocy.	W niej też cała nadzieja.	Widzi pan dobrodziej	Wiesz... rozmawiałem z nim!	Wróćmy zatem i czuwajmy	Za Olesia czy za Alfonsa?	Zośka, w Stokach, w pałacu Kesslera...
Słowem, jeżeli nie dam ośmiu tysięcy, to się pan z nią nie ożeni? Zostawi pan kobietę z dzieckiem?	A pamiętacie, tatusiu, jakeście rzemień strzępili na mnie? Jak was ten mój kozik mierził, a markociliście się, że nic uczciwego nie wyrośnie z „niedojdy”?	Nie wezwałby nas, gdyby nie było możliwości, żeby się do niego dostać.	Karolino, nie daj się! Broń się, dziewczę z buzią jak malina! Jeżeli go teraz nie oszołomisz, znowu zapanuje nad tobą.	Niechby się mnie czepiła, nie darowałabym! żona żołnierza..	Mąż! mój pan mąż tak jest zajęty, że czasem po miesiącu się z nim nie widujemy, mieszkając w jednym domu. Jam zmuszona o nim się od obcych dowiadywać.	Nie było to bardzo potrzebne głupcom, możesz dodać... tak, nie inaczej Ale posłuchaj i zastanów się: jesteś młody, gracki	Powiada że go za nic nie sprzeda.	Żeby się odżywiał normalnie, to by można myśleć, że utył, ale lękamy się, że to może rodzaj obrzmienia. Czasami tak dziwnie się śmieje, jak są sami z panną Mary. Dawniej nigdy się nie śmiał. Jeśli pan pozwoli, to doktor Craven sam przyjdzie tutaj. Nigdy w życiu nie był jeszcze taki zdumiony.	Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami wykręciliśmy do Dalnowa i Kroków, stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma tam żadnych chorągwi, bo wszystkie, co były, ściągnięto ku Kiejdanom, aby je mieć pod ręką.	Przez ten czas jestem do usług pańskich, panie Morrel Wiesz pan przecież, że na dowodzeniu statkiem znam się tak przynajmniej jak pierwszy z brzegu kapitan. Powierzając mi to miejsce, będziesz miał pan tę korzyść, że jak Dantès wyjdzie z więzienia, nie będziesz pan potrzebował nikogo zwalniać, on obejmie swoje miejsce, a ja wrócę do własnego.	Ty, ale się z tobą przecie nie mogę ożenić, a z nią mogłem, bom to widział doskonale, że jej się też podobałem.	Dlaczego musiała? Czyżby nie miała ochoty?	Kiedy psie głosy nie idą pod niebiosy.	Nie podarłeś go tylkoś go zmiął i rzucił w kąt, ot, i tyle.	Nie rozumiem pana	Nie wiecie, wspominał Mateusza?	Nie!... ja muszę z pana wydobyć zdanie stanowcze...	Pytam, czy nie ma w tym opowiadaniu zabarwienia osobistego...	Szkoda, żeście państwo od razu nie zaprosili naczelnika straży ziemskiej, jeżeli on ma decydować o przyszłości Madzi	Pewnie, oszalejesz pan. To zawsze się tak zaczyna, mamy już jeden przykład. Jest tu ksiądz, który obiecywał komendantowi milion, żeby tylko go wypuścił, tak że w końcu mózg przewrócił mu się zupełnie; mieszkał tu właśnie, w tym pokoju, przed panem.	Nie ma już tej książki: ojciec ją w piec rzucił i spalił. Tam był taki doskonały przepis na fajerwerki. Wszystko można samemu robić: perfumy, atramenty różnych kolorów	Oskarżacie mnie, że zabiłem Kazika! A ja go na oczy nie widziałem! Jakbym umiał zabijać, to i wówczas tego łysegobym ukatrupił! Przystałbym do was, jakbym umiał!	Aha, aha! teraz już wątpić nie można, rycerzowi czegoś w głowie brakuje.	Ale cóż ci ludzie chcieli ode mnie?... zrazu wzięłam ich za złodziei; a! dlaczego nie ma tutaj pana Bonacieux!...	Ale... boi się pan tych miljonowych przedsięwzięć?..	Jest to nie tyle oburzające, ile smutne.	Takie już moje szczęście! Nie trzeba było mnie o to prosić. Ja wszystko psuję. Bardzo mi przykro, przypaliłam, bo żelazko było za gorące	E nie! Ale one zwykle dają wenę do oświadczyn. Ich uczucia, gdy są wyraźne, ułatwiają zakochanym sięgnięcie po szczęście. Jest to taka pieśń bez słów.	Prawda, nie przyszło mi to do głowy... Już wiem! Wiem, co jest grane! Ale z nas osły! Przecież najpierw trzeba sprawdzić, gdzie pada cień drzewa o północy, a dopiero potem kopać w tym miejscu!	Oj, to! oj, to! Przyschło już niemało krwi szwedzkiej na moich rękach i jeszcze niemało przyschnie... Niewielu już tych starych żołnierzy żyje, którzy mnie pod Puckiem i pod Trzcianą pamiętają; ale ci, którzy dotąd żyją, nigdy nie zapomną.	I ja się cieszę cieszę się z całego serca i dlatego to, wiedząc, że ci równie jak mnie miłe było to niespodziane spotkanie na Ely Place, dałem ci ten adres, zamiast adresu kancelarii.	Jestem na pańskie rozkazy chce pan, abym sam zaniósł listy do Parmy? Czy też mam panu towarzyszyć do Ferrary?	Niech pan więc idzie, Ayrtonie	Mnie się zdaje, że ma pani apetyt na to samo danie?	Tak jest Idą widać nocami, by się upałów uchronić, a w dzień spoczywają; konie zaś wysyłają aż do wieczora na pastwiska.	Cóż się tak zataczacie, Feliksiak, urżnęliście się?	Doskonale, chciałeś mnie szantażować, zabezpieczyłeś się z góry. Typowy potomek Marsantów, Mater Semita, czuć rasę	Jak się nazywasz?	Stało się co?	Chodziłem za wojną. Bo gdzie się wilki gryzą, tam jest zawsze co zbierać... Wiesz ty o tym?	Mężny to rycerz ale za wcześnie mi się rządzić poczyna.	Bo trzeba panu wiedzieć, że jestem dzisiaj po raz pierwszy w życiu na łące Matka powiedziała mi...	Czego pan sobie życzy?	Jakże chcesz pan Wilhelm był już wówczas studentem.	Pan Wokulski pewnie jeździł	Ach, pan jest tu?! Tak mi dziwnie, że pana jeszcze widzę.	Jakże ten pan Sherlock Holmes wyglądał?	Ciekawa rzecz, co innego mógł zrobić? Podług mnie sprawa w danej chwili przedstawia się tak. Trzeba dla niego zdobyć papiery obywatela szwajcarskiego, trzeba go odpowiednio ucharakteryzować, trzeba mu wyrobić pozwolenie na wyjazd i w końcu trzeba go dostawić do HelsingforsuHelsingfors	Wezmę je, jak też te ołówki i biały zeszyt jako znak przyjaźni dwóch kapłanów... a teraz... To na pamiątkę ode mnie... ten piórnik. Jest on nieco stary, jak i ja sam.	Ach, dobry panie Rzecki, jak możesz o to pytać?... W swoim domu zniżył nam komorne, wydobył Helenkę z takiej hańby, dał jej posadę na siedemdziesiąt pięć rubli, Heluni przysłał tyle zabawek...	Asyryjczycy!... Więc to są Asyryjczycy?... A co oni tu robią?...	Ten ze złotą osadą z rubinem w licu zdobi rękę adepta w niedzielę. Ten z chryzolitem i jego sąsiad z berylem sieją złoto-zielone blaski w dzień Luny... Agat Władczyni piątku, słodko uśmiechnięta Wenus, rozmiłowana jest w turkusie i lapis-lazuli. Pierścień z onyksu przeznaczono na dzień Sabatu.	Gdzież więc jesteśmy?	Mam, niech mnie Bóg sądzi!	Na Kiercelak.	Więc po obiedzie Jan spyta. Ja też jadę dopiero po obiedzie.	Właśnie, że poproszę!	Choćby też i tak było, to skoro ona do innego kuka, nic ci z tego. Słusznie mówią, że serce jest to wolentarzwolentarz dziś popr.: który. pod jakim chce znakiem służyć, pod takim służy. Zważ przy tym, że dziewka to jest wielkiej krwi, bo Kurcewicze, słyszę, od książąt ród wywodzą... Wysokie to progi.	Owszem, jest w tej chwili przytomny, lecz trzeba by go zostawić w spokoju.	To jest ładna kombinacja!	Ale o kogoż idzie?	Czy jest tam?... Czy jest tam?...	Janina jest miłą kobietą	Kto tam siedzi?	Mieszczanin, Pozycja społeczna, SzlachcicEt, to bogaty nuworysznuworysz	O! Proszę!	Ostrożnie! pełno ludzi! może kto zobaczyć!	Są, ale zwyczajne.	Tak, to niepospolity człowiek Któż jeszcze bawi u prezesowej?...	To prawda	W Chinach zrobił kuzyn to odkrycie?	Świat jest nikczemny	A prawda! Toż dopiéro ciocia musiała być uszczęśliwiona, że panią poznała.	A umiałżebyś mi powiedzieć, co stamtąd widać? O tam! Chmury kurzawy, błyszczące bagnety, konie?...	Boże, ratuj, Boże, ratuj... Boże, ratuj...	Był.	Co, Nel?	Czy kobiety biorą udział w takich zawodach?	Dla chorej krowy wrona, bramin dla chorego człeka!	Do Londynu.	Do mnie?	I...?	Kmieć Wisz z sąsiadem Domanem.	Kobyle syny!	Les morceaux en sont bons!	Mamyte, aš nenoriu tos Pleikienės! Nė ji išmano ką, nė nieko! Iš kur ji gal ką mokėti? Prasta boba, nė ji skaityti moka, nė ji žino, kaip reikia gydyti. Verčiau nueik pas panelę ir paprašyk vaistų. Ji duos gerų, tuojau pagysiu. Nueik, mamyte!	Ne, nieko nežinau?!	Nietrudno było poznać powóz; zresztą, jechałem w pani ślady. W Sèvres pocztylion, który panią odwiózł, powiedział mojemu adres. Czy pozwoli mi pani być jej kwatermistrzem? Prześlę niebawem wiadomość, gdzie panią ulokowałem.	Oprócz ciebie, mój bracie, ja jeszcze drugi i ostatni wiem, żeś powinien.	Przeciech!...	Przepraszam, Nedzie, rybacy i uczeni.	Słucham	Tak, tak	Tak.	Tegul sau eina, arbatos yra ikvaliai, o su atsisėdimu, tai jau pusė dar bus. Gyrėtės, ir gerai!	Tłum zwie ją Kameleonem, ja nazywam ją bóztwem.	Uniewinnia?	Widziałem, synu Wenery, widziałem dziewicę, dobrego Liga, świętego Linusa i Piotra Apostoła.	Znaleźliśmy święte sprzęty, wielebny panie!
Tak? I ma taką poważną twarz, taką zamyśloną. Ale mimo to był dla mnie bardzo uprzejmy. A jak on umie skakać! To musi być bajecznie trudne. „Hop!” mówi i skacze tak wysoko, że wcale go już nie widać.	Dziwne mi to było, że on, tak młody, ma taki mir u Tatarów. Ale teraz rozumiem: przecie i Kozacy, ci nawet, którzy wierni Matce zostali, Chmielnickiego za jakowąś świętość uważają i nim się szczycą.	Tak? Przykro mi, ale na przyszłość racz pan zaniechać poruszeń tego rodzaju, o ile jesteś tak wrażliwy. Zaprosiwszy pana do sypialni, nie spodziewałem się przeszukiwania odzieży za plecami.	Widzę starca z siwymi włosami, stojącego obok łoża mego, widzę niewiastę u stóp moich, widzę młodą osobę klęczącą przy tym łóżku. Ach Boże! Jakież cierpienia na ich twarzy wyryte! Czy nie można im pomóc, Gerwidzie? Czemuż mnie tak obchodzi los tych osób?	Wierz mi, że tak... wierz mi... I bardzo ją martwiło, kiedy dowiedziała się o zerwaniu...	Puszczenie w ruch tak wielkiej maszynerii wymagało wielkiej ilości marionetek. Przede wszystkim firma Nucingen świadomie i rozmyślnie wpakowała swoich pięć milionów w jakiś interes w Ameryce, którego zyski były obliczone w ten sposób, aby wpłynęły za późno. Wypruła się z rozmysłem. Wszelka likwidacja musi być umotywowana. Firma posiadała w prywatnych kapitałach i w wypuszczonych walorach około sześciu milionów. Między prywatnymi kapitałami znajdowało się trzysta tysięcy baronowej d’Aldrigger, czterysta tysięcy Beaudenorda, milion d’Aiglemontów, trzysta tysięcy Matifatów, pół miliona Karola Grandet, męża panny d’Aubrion, etc. Stwarzając sam akcyjne przedsiębiorstwo, którego akcjami zamierzał spłacić wierzycieli w drodze mniej lub więcej sprytnych manipulacji, Nucingen mógłby się wydać podejrzany, wziął się tedy zręcznie do rzeczy: kazał stworzyć komu innemu... tę machinę przeznaczoną na to, aby odegrała rolę Missisipi z systemu Lawa. Właściwością Nucingena jest, iż zaprzęga najsprytniejszych ludzi z całej giełdy do swoich planów, nie uświadamiając ich. Nucingen puścił tedy w obecności du Tilleta piramidalną, wspaniałą myśl: stworzyć przedsiębiorstwo akcyjne, skupiając kapitał dość duży, aby móc dawać akcjonariuszom duże dywidendy w pierwszym okresie. Kombinacja ta poczęta pierwszy raz w chwili, gdy kapitały dudków były w obfitości, musiała wywołać zwyżkę na akcje, a tym samym zysk dla bankiera, który je wypuszcza. Pamiętajcie, że to się dzieje w roku 1826. Mimo że uderzony tą myślą, równie płodną jak bystrą, du Tillet pomyślał oczywiście, iż jeśli przedsięwzięcie się nie uda, będą z tego nieprzyjemności. Toteż poddał myśl, aby wysunąć na front jakiegoś widomego dyrektora tej machiny. Znacie dziś sekret banku Claparonasekret banku Claparona	Daj pokój tym głupstwom i zachowuj się spokojnie. Przebranie moje nie jest tak doskonałe, żebyś miał własnego ojca nie poznać!	Nie mów tego tatkowi On nie cierpi nijakich trunków, a... no tak, on mi powiedział, że ty masz kiełbie we łbie. Co cię podkusiło, żeby przezywać go złodziejem? Przecież to mój tato!	To być bardzo może chociaż co do powieści, to jestem pewny, że ta zawsze się przerwie, gdy zabraknie liczby kóz.	O, nic a nic! Już teraz rozumiem. Onby chciał, żeby ona jego kochała, a ona nie kocha, i chciałby być zawsze przy niej, a ona mieszka z ojcem i nie chce się z nim ożenić.	Panie sędzio śledczy, jest pan okrutny. Kpi pan z biednych licealistów, którzy bawią się, jak umieją. Ma pan zresztą słuszność i już więcej nie dam panu powodu do wyśmiewania mnie.	Nie, Bogu dzięki! Nie widziałem... ale i to jeszcze nastąpi... Tak, teraz pojmujesz, że młyn na wzgórzu nie jest odpowiednim miejscem, do którego ty mógłbyś bezpiecznie wysłać swoją siostrę.	Czyż ordynat aż tak jest podniecony?	O nim nic ci nie powiem, bo znasz go lepiej. A, mecenasowa sztuk pięknych a tanich ze swoim dworem, muszę iść do niej...	Tak, ja wiem... ty zaraz uciekasz. To najwygodniej.	Graj komedję komu innemu I nie udawaj takiej prawdomównej. Kłamać to i ja mógłbym się od ciebie nauczyć. Umiesz łgać, jak z nut.	Tak	Z rozporządzenia starosty wolno mi wprowadzić tu osobę przeze mnie wybraną, która przybędzie dla wybadania więźnia, w razie gdybym osobiście dopełnić tego nie mógł.	Zachowajcie tylko waszmościowie tajemnicę. Dragoni niech dziś wyjdą do Raciborza... i wraz puścić jak najszerzej wieść, że i my znajdujem się między nimi... a na potem czuwajcie, bo nie wiecie dnia ani godziny... Tyzenhauz! idź, wydaj rozkaz kapitanowi dragonii.	Nie wiem, skąd mi przyszła ta śmiałość ale skorom zaczęła, to już skończę... i nie dbam o skutki. Sara była dziewczynką roztropną i dobrą... i odpłaciłaby ci się za wszelką uczynność, jakiej doznałaby z twej strony. Jednakże ty nigdy nie okazałaś jej serca. Nie lubiłaś jej, bo była dla ciebie zbyt inteligentna. Ona przenikała nas obie na wskroś...	Nie przerywaj. Takiemu człowiekowi, naprawdę cywilizowanemu, muzyka nie wystarczy, bo nie mówi do niego całego, bo nie może wystarczyć schemat, który można wypełnić dowolnie, czem kto chce. Muzyka, to chińska łamigłówka, którą każdy rozwiązuje po swojemu, i zawsze dobrze, bo jest bez rozwiązania. Muzyka, to jak te głosy przyrody, w których poeci, histerycy, halucynanci słyszą hymny, czują słodycz, śpiewy aniołów, niebo, harmonje, a to jest tylko ryczenie krów na pastwiskach, krzyki ptaków w bitwie o żer i samice, szum drzew targanych wichrem, kwik osłów i świń; jednem słowem pierwotna bezrozumna kakofonja. Muzyka! nie mówcie, że to sztuka wielka, światowa, to kwilenie dzieci i warjatów, to...	Co złego? A to złego, że mnie całe miasteczko palcami zacznie wytykać, że pozwalam na takie rzeczy! Co złego?... A to, że w moim interesie takie sprawy się odbywają!...	Ach, panie nie mogę panu wybaczyć krzywdy, jaką wszystkim wyrządzasz, pozbawiając nas najprzyjemniejszego wariata w świecie. Nie uważałeś pan, że cała korzyść, jaka się da wydostać z rozumu Don Kichota, nie zdoła wyrównać przyjemności z bzików rycerza. Nie dlatego to mówię, żebym miał wątpić o skuteczności środków pańskich, choć prawie niepodobna przywrócić rozumu człowiekowi, który go zupełnie stracił, ale może się to zdarzyć i gdybym nie obawiał się grzeszyć przeciw miłości bliźniego, życzyłbym sobie, żeby Don Kichot nigdy nie wyzdrowiał, bo tracimy nie tylko jego bziki, ale i bziki Sancha, które najsmutniejszego zawsze rozśmieszą. Mimo to wszystko, obiecuję panu, że nic nie powiem, choćby tylko dla przekonania się, czy też panu Karasko udadzą się jego usiłowania.	Buszmen Mokum! Buszmen Mokum! Ależ to nazwisko jest mi znane.	Na wszystko jest rada, moi panowie, nie bądźmy niezdary. Wolę ślub cywilny i zaraz go wezmę	Nie, słyszeliśmy tylko, jak chyba grała na guzli, ale była cały czas niewidzialna.	Wolałbyś ich prochu nie wąchać. Znamy się na takich rycerzach, co buty mają zajęczą skórką podszyte!	Wszystko, co mogę powiedzieć to, że traktowano mnie z największymi względami. Moi trzej towarzysze byli najmilszymi ludźmi, jakich spotkałem, niezrównanej grzeczności, inteligentni i rozmowni, czego nie należy lekceważyć, zważywszy długość podróży.	Ale niech się pani nie spodziewa w pracy ze mną towarzyskich przyjemności. Z zasady nie lubię stowarzyszeń, a tym mniej stowarzyszeń damskich. Należałam do wielu i ze wszystkich się usunęłam.	Pozwól mi, książę, słowo jeszcze powiedziéć, nie na uniewinnienie moje, ale dlatego, bym przemilczenia nie miał na sumieniu.	Ja jestem moc! Nie boże królestwo na mgłach wam przynoszę, nie o nieśmiertelności dusz ja wam chcę prawić, ale wam daję królestwo wasze własne: nieśmiertelność rasy wielkich utwierdzam! Z drogi niechaj mi zejdą ci, co życiu chcą przeczyć.	Oho! co do lekkiego noszenia, nie ma jak mój osioł Niech żyje mój szarak! Po powietrzu nie lata, ale po ziemi wyzwałbym nawet drewnianą szkapę Malambruna.	Pani ja nie mogę nic zrobić, nie mam żadnego wpływu na niego, pani może...	Słuchaj no, Żabba, a gdzież to ci bezpieczni koledzy pod lasem? Prowadź, bo doprawdy zgłupiałem ze snu i paniki. To nie moja specjalność wodna komunikacja.	A cóżem ja gorszego od innych?... Pani Latter bankrutuje, wszyscy ratujecie się... Dlaczego ja mam zostać bez chleba?... Przecie służyłam wiernie, oj, oj! i nie tylko pensjonarkom, ale pannie Helenie i panu Kazimierzowi... Za cóż mam ginąć?	Ależ ja mógłbym posłać po to, nie trudząc pana	Ależ to nasz bujacz z mojej pierwszej podróży do Presles! No i co, robił pan nowe wyprawy do Azji, Afryki, Ameryki?	Co? może pan myśli, że ja na pierwsze zaręczyny Wacka inaczej patrzyłem?	Czy pan czasem nie jest klezmerem?	Czymże jest maszyna? Czyż nie środkiem tylko, za pomocą którego wola twoja wywołuje zmiany w położeniu twego ciała i w obrazach, które widzą twe oczy?	I co? Jakże się to walczy, leżąc? Gadaj.	Kużden się na was ogląda.	Na przechowaniu tu są?	Naturalnie! Jest taka jak ty!	Odwiedź mię znowu niedługo, kochana Janino O wiele za rzadko przychodzisz. Ale za to później Jan sprowadzi cię tutaj na zawsze.	Terminatorze, mówię ci, że mistrzowstwo nie jest krzykiem.	To samo, co mówiłem Wojciechowi, że zrobił kapitalne głupstwo i nie ma żadnej mocy poprawienia mu w czym losu.	Ubóstwo nie jest hańbą należy szanować uczciwych biedaków.	Więc przyjeżdża jutro? Proszę, proszę, dlaczegóż by to jednak miało wpłynąć na mój humor?!	Oni nie uciekną jak tamci ani nie ukradną bagażu. Tych dwóch znam jako ludzi słabowitych. Stańcie przy tylnych drągach, Sono i Taree.	Spostrzegłem, że nadstawiają uszu i spoglądają po sobie a wachmistrz mówi do nich: „Nie zważajcie na nią, sama nie wie, co plecie”.	Szedłem śladem, dognać nie mogłem, gdyż po trzech dniach było za późno. Wieścim po drodze zbierał; uciekali z powrotem ku CzehrynowiCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa., połowa ku Zołotonoszy i Prochorówce.	Ach! Gdybym to mogła...	Ale pani teraz mi powie. Przecież tylko o imię chodzi.	Che, che, che! Rozumiem pana prezesa. Te panny Czarskie to fin-fin... W zeszłym roku...	Ciewy! Cie-ewy! Strajk w fabryce ubrań! A może najęli dziewuchy do roboty?	Co ci jest moje złoto? O co ci chodzi?	Co pani jest? czego płaczesz?	Comment vous va, mon chercomment vous va, mon cher? (fr.) rzekł tenże, wchodząc po schodach na ganek i podając rękę gospodarzowi.	Czołem, wielmożny panie... Po ciemku nie można godności rozeznać.	Jeszcze się stokrotnie przydam najjaśniejszemu panu.	My na lewo w jednym kącie, a czwarte drzwi na prawo fraucymerfraucymer (z niem. Frauenzimmer)	Na przykład?	Nie podziwno starom i schorzało; ślepia me bielą zachodzą.	Nie strzelamy, bośmy rzucaniem ręcznych granatów byli zabawni, które też znaczne szkody w górnikach uczyniły.	Nie, prosz pampsora, nie zawsze.	Nie?	Och! kapusta, marchewka, pomarańcze! Wszystko chcę! Powiedz Franciszce, żeby to kupiła. Przyrządzi nam marchewkę ze śmietanką. To będzie takie milusie, jeść to wszystko we dwoje, wszystkie te wywoływania wcielić w dobre śniadanko.	Pan tam był?	Przyjechałam, aby podziękować pani za łaskawie udzielone mi przyrzeczenie pomocy w wychowaniu mego syna...	Przypuśćmy że bomba rozszarpała kogoś na kawałki. Przy którym z nich mieści pani swoją adorację?	Siadajcie na konie musimy pośpieszać.	To wola królewicza, królewiczowéj.	A Koborowo? Ona tam pewno ma jakąś część?	A gdzie wasza rodzina?	A ludzie?	A więc jedziemy tramwajem!	A więc mamy czas. Znacie kogoś w Maracaibo?	Ani wątpienia choćby już dlatego	Biedaku,	Cicho Żydy!	Czy naprawdę kupiłeś, panie Stanisławie, klacz Krzeszowskiego?	Despota...	Dziwna rzecz...	Hola! Mahbubie Ali! Cóż tu porabiasz? Sprzedajesz szkapy... hę?	Jestem tą, która pragnie zastąpić ci matkę.	Jesteś nieznośna, Anno!	Klotyldo!	Natychmiast zamelduję o waszym przybyciu, panie.	Nieszczęście?	Odejdźmy stąd! wróćmy do swoich.	Ognia!	Panie stolniku! W ręce twoje.	Pójdę do niej	Później muszę jeszcze załatwić niektóre sprawy.	Ranny deszcz i starej baby taniec niedługo trwają.	Syn...	Szczęśliwości publicznej...	Turskiego?	W takim razie, skoro pan wspomniałeś o przejściu Izraelitów i o katastrofie Egipcjan, zapytam pana, czy dostrzegłeś pod wodami ślady tego wielkiego faktu historycznego?
Nic, oprócz tych ksiąg, z któremiśmy się nie taili... bo je pan nasz za pamiątki uważał. Archiwum i kaplica dotąd ocalały, lecz wiele na wszelki wypadek spalić musieliśmy... Dobek nasz uwięziony był.	No, będziesz pan na stacji?	Przecież pan zna się na prawie, i na urzędach, i na podatkach, i na rozporządzeniach. Pan mógłby być jak adwokat?	Czy nie zechciałby pan opuścić mię? Do brzegu nie jest tak znowu bardzo daleko. Niech pan to zrobi! Albo	Ależ naturalnie! Niech Mistrz rozkazuje! Chociaż wiemy od pana Terkowskiego, który jako wtajemniczony twierdzi, że pan posiada tajemniczą moc, a zatem...	Zupełnie słusznie A więc, panie sędzio, niech mi pan wskaże sposób, w jaki mam się zachować...	Och, nie, Albertyno, proszę cię, skoroś mi zmarnowała wieczór, zostaw mnie przynajmniej w spokoju przez najbliższe dni. Nie będę wolny wcześniej aż za dwa lub trzy tygodnie. Słuchaj, jeżeli ci jest przykro zostawiać mnie pod tem wrażeniem w takim razie wolę już, skoro noc jest stracona, skorom czekał do tej pory a ty jeszcze jesteś na mieście, abyś przyszła zaraz; napiję się kawy aby się rozbudzić.	Choćby i dziesięć wojen było, w bitwie jeno możesz łup brać, a jeśli go na gościńcu szukasz, toś hultaj!	Co to jest, na miłość boską?	Gram. A szczególniej lubię grać w księżycową noc na łódce. Wtedy przychodzi natchnienie. Noc, księżyc, horyzontem pachnie...	Jest was trzech na jednego, więc przypuszczam, że zabralibyście łup bez trudu.	Kiedy? a zanim pan dostał miejsce u Szai.	Lucette, nie próbuj krzyczeć, inaczej byłbym zmuszony zakneblować cię, a byłoby to niewygodne na przeciąg dwu godzin.	Niechaj Fortuna rozsypie na was po równiepo równie (daw.)	Oj, Ludko, Ludko, na pewno nie dotrzymałaś obietnicy i wczoraj wieczorem wypiłaś albo zjadłaś coś niezdrowego!	Pan jest jedynym potomkiem mego ukochanego wieszcza pan Horyński, praprawnuk rodzonej siostry księdza Skargi, pan redaktor Swojski.	Pan starosta żartuje sobie. Musiałbym odbyć aplikanturę, a za co?...	Widzisz, widzisz, moje dziecko, rzekł kładnąc mu rękę na ramieniu, do czego cię to zapomnienie o Bogu i świętych prawach jego przywiodło! Do zguby własnego dziecka, a kto wie czy nie dwojga twoich dzieci!	Wolisz brnąć z rozpusty w rozpustę, szukając sposobu na zabicie nudy.	A tak. Taka, jakie widziała mama w Miechowie, co to jeździły na koniach i przewracały koziołki; pamięta mama, te w koszulach tylko.	Dajże spokój, to się na nic nie zda... Czy ja mu raz dawałam do zrozumienia, że Ewelina dziś jest tylko zepsute dziecko i lalka? Może kiedyś coś z niej wyrośnie, ale w tej chwili!... akurat Starski dla niej dobry.	Nie masz pojęcia ilu nieszczęść uniknąłby świat, gdyby Nirwid nie był zginął przysięga. składała Legio fulminata. Ale zgodnie z jej nakazem myślałem o niej zawsze i nieustannie. Widziałem ją w takich barwach, w jakie ją przystroiły natchnienia wieszczów jasnowidzących. Jednakże od dawna już przeciw tym jasnowidzącym wystąpiły „ślepe mazury”, a jak obawiać się należało nietykalny; taki, którego nie można zranić.. Nikt mi nie może z tego uczynić zarzutu, że mając dostęp do takich środków, myślałem o jednej tylko rzeczy: o niepodległości Polski. Przygotowałem cały plan; niemal wyznaczyłem dzień. Miało to się rozpocząć w sierpniu 1914 roku. Byłaby to wojna potężna, owocna i bezkrwawa. Gdybym miał pięćdziesiąt tysięcy takich mieczów dziś: wyżywienie. ludzi, a umiał też przetwarzać elementaelementa tu: pierwiastek. chemiczne jedne w drugie: wszystko to więc wprowadziłem do swego rachunku. Chciałem za pomocą tych wszystkich środków rozwiązać różne zagadnienia polityczne i socjalne, nie naruszając równowagi dusz i stosunków. Nadeszła wojna, ale jej inicjatywa wyszła z innej strony i charakter tej wojny był po prostu szatański. Wynik tej zawieruchy był częściowo zgodny z ideją główną Fulminatów, ale teraz zarówno w Polsce, jak i na całym świecie nastąpi okres długotrwałego chaosu pod względem gospodarczym, psychicznym, moralnym i nerwowym. Mogę śmiało powiedzieć, że chociaż Nirwida mało interesowała sprawa praktyczna jego techniki	A więc wszystko w porządku, panie gospodarzu Zawoła pan swą żonę, przekaże jej wszystko, a wieczorem przyjdziemy po pana.	Ależ każdego dnia przed tamtym, jak Boga kocham! Ale wtenczas to były inne kawałki... duże kamieniska, a nawet mniejsze, podłużne, które pozawijali w gazety i przenosili jak sakrament. O! Tych to nie wolno było tknąć... Ale co to panu? Tak pan zbladł.	Czyż już śpiewaków nie stało? by się rycerstwo rzymskie na nich miało przerabiać?	Na pana?	Nic o tym nie wiem Chciałbym jednak, by nie rzucano podejrzeń na mych czcigodnych przodków. Proszę mi zawołać do jadalni Sebastiana, pomówię z nim.	Pan się nie śmiej, ale ja bardzo daleko widzę. Jak Kurowski zakładał fabrykę przeczułem co z tego będzie i mówiłem Glancmanowi, załóż taką samą, załóż zaraz, bo on cię zje	Tak, na dziś mi wystarczy.	Tak, to wszystko Będę bowiem nosił lśniącą zbroję i stalowe rękawice, jak inni książęta. I będę jeździł na koniu.	Znam ją, oczywiście. Już za moją pierwszą bytnością w teatrze, po przedstawieniu przyszedł do mej loży ów obrzydliwy Żyd z propozycją, że zaprowadzi mnie za kulisy i przedstawi jej. Byłem na niego wściekły i powiedziałem mu, że Julia zmarła przed wiekami i że jej prochy spoczywają w marmurowym grobowcu w Weronie. Sądząc z jego rozbawionego spojrzenia, podejrzewał mnie, że piłem za dużo szampana lub coś podobnego.	Ja też nie patrzę różowo. Pomijam, że ogólny stan rolnictwa jest w całej Europie zły, bo to rzeczy znane, ale pomyśl pan tylko: ma szlachcic czterech synów, więc każdy z nich odziedziczy tylko czwartą część ojcowskiego majątku. Tymczasem cóż się dzieje? Każdy, przywykłszy do ojcowskiej normy życia, chce żyć jak ojciec to zdolniejsi obierają rozmaite zawody,	Ostatecznie niech będzie ale nie długo.	Piąty z braci... do tronu się chyba nie dociśnie; a z przyrodzenia sensat, niech się ima nauki i ołtarza. Bo co się Frydrusza tyczy, to...	No, bo gdybym już mógł stworzyć to, co jest moim obowiązkiem, stworzyć dom dla pani, zapewniony byt... To moja wina. Tylko, że czasy są tak ciężkie. Wszędzie redukcje, kryzys... Jednak moja wina.	Ale przecież to już zerwane	Co, ja się mam bać? A więc dobrze. Wsiadam... pokażę wam, że Francuz umie tak samo ryzykować jak Amerykanin.	Drwale już skończyli robotę, panie Cyrusie a jeżeli potrzeba panu będzie murarzy....	Miła, trzeba już uciekać, niedługo bowiem odkryją mnie. Trzeba mi uciekać i nigdy pewno nie wrócę. Śmierć moja bliska: z dala od ciebie umrę z mego pragnienia.	„Tak jest, dostojny panie, ze mną już koniec”	Wasza królewska mości, za życia króla dziadka przychodziło dziennie sto listów. To były dobre czasy. W całym państwie umiało wtedy pisać tylko sto tysięcy mieszkańców. Od czasu, jak król Paweł Rozumny zbudował szkoły, umiało już pisać dwa miliony mieszkańców. I wtedy zaczęło przychodzić dziennie od 600 do 1000 listów. Wtedy sam już nie mogłem nadążyć i wziąłem pięciu urzędników. A od czasu, jak miłościwie nam panujący król Maciuś podarował córce kapitana straży ogniowej lalkę, zaczęły pisać listy dzieci. Przychodzi dziennie 5000–10000 listów. Najwięcej listów przychodzi w poniedziałki, bo w niedzielę dzieci nie mają szkoły, więc mają dużo czasu, a że króla lubią, więc do niego piszą. Właśnie chciałem prosić, żeby wziąć jeszcze pięciu urzędników, bo ci co są, rady sobie dać nie mogą, ale...	Ale władza stworzy ustawy karne już je gotuje.	Bóg tedy dał korzyść między rozbójnikami. Jeno tym się trapiłem, żem nie wiedział, co się z jegomością dzieje, i tym, że Bohun pannę zagarnął. Aż tu dają znać, że on w CzerkasachCzerkasy zaufanie, zażyłość. przyszedł. Dowiedziałem się też od niego, że Rozłogi spalone, że kniaziów dwóch zabił, a inni zasłyszawszy o tym chcieli naprzód do naszego księcia iść, ale że nie mogli, więc do wojska litewskiego uciekli. Ale najgorzej, jak tego grubego szlachcica wspomniał, to tak zębami, mówię jegomości, zgrzytał, jakby kto orzechy gryzł.	Chętnie. A czemu to jestem pyszałkiem?	Kobieta! szepnął regent, zawsze kobieta, począwszy od raju; jestem pewien, że Judasza poduszczyła zła niewiasta.	Kupiec miał przy sobie duże pieniądze, myśmy to zawczasu wiedzieli. Uradziliśmy za te pieniądze rok przeżyć we trzech spokojnie, bośmy się już zanadto zmordowali.	Można będzie posłać za nimi cały regiment, wreszcie pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna rzecz, jeżeli Podlasie za pieniądze tego regalistyregalista	No, tak. Miałeś taki zamiar. Ale nic cię nie zmusza do tak nagłego powrotu.	Słuchajże, co ma być: dwunastu pastuszków, starszych i młodszych, Przenajświętsza Rodzina, trzej królowie, wół, osioł, podarunki dla Dzieciątka, i co ci się zdawać będzie ku ozdobie; czy jakie drzewko, czy zwierzę, jednym słowem, piękne jasełka. Pomyśl, rozważ, obrachuj, a w niedzielę przyjdziesz mi powiedzieć, jakiej zapłaty żądasz za tę robotę.	Tak.	Tedy i Żyda Mordacha widzieć musiałeś, a może już i wiesz, po co tu przyjechał?	Tylko za własny skarb cło się opłaca!	Więc nie boisz się mnie pani, tak?	Zawszem do waszej książęcej mości należał ale racz mi wasza książęca mość powiedzieć, racz mnie objaśnić, co się dzieje? Dlaczego wasza książęca mość wątpiłeś o tym? Czyli grozi co dostojnej osobie? Azaaza (starop.)	A on co tam robi?	A to gdzie i po co?	Aha! a jeżeli Mahdi wpadnie przedtem do Port-Saidu i mnie zje?	Albo powiedz nareszcie, albo odchodzę...	Ale w dniu, w którym będziemy się starali skierować jej myśli ku temu celowi, skoro zapytamy się, czy nie ma co przeciwko mężowi lub przeciwko małżeństwu...	Ani okiem nie mrugnę, panoczku.	Ano! diabli wzięli!	Bydlę!	Co by zaś, uważam ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...	Co ci się uwidziało? Ani za godzinę nie będziemy gotowi, Rylski nam się wymknie i czekajże dopiero Bóg wie pokąd, zanim go ściągniesz w to miejsce, gdzie potrzeba.	Co ciebie dziś napadło?	Co robić teraz?	Do tego domu nie wolno wchodzić	Droga moja... jabym ci coś powiedziała.	Dziecino, dziadziuś chce cię widzieć.	Dėl ko gi taip?	I cóż, o czym tam mówiłeś?	I to jest niepodobne Wiesz dobrze o słabym zdrowiu i dziwactwach stryjenki... częstych wizyt składać jej nie wypada...	Ja pani powiem! Od kiedy wyszłyśmy z pensji	Jak to niedobrze kiedy syn robi postanowienia, nie naradziwszy się z matką. Właśnie, pamiętając o twoim wieku, chciałam ci dać niewolnicę fenicką, którą przysłał mi Tyr, z dziesięcioma talentami posagu. Ale ty wolałeś Żydówkę.	Jak to, to ty?...	Jaki książe?	Jakże to? U księcia Bogusława?	Juści. Pójdź z nami. Ja tu sołtys.	Kardynał Cesarini!	Kożuch ma jakisi ze znaczkiem.	Literacki, naukowy.	Męztwo?	Napiszę zaraz do mego męża...	Nie lubię tych przycinków. Czyż nie można dyskutować bez brzydkich wyrazów?	Nie pozwolił!	Nie...	Niemniej jest to prawdą, niestety!	Nnoo, jak przyjdziesz, to ci pokażę.	Och!... czy on wiedział, co robi.	Od dawna przeczuwałem że przy pomocy tego człowieka uwolnię się od troskliwości mojej familii i znowu stanę, jak powinienem!	Po białości, po smaku.	Po całych dniach ona, nieboga, teraz jeno płacze i płacze...	Powtarzam: dzisiaj jeszcze przed obiadem. Najkrótszą drogą, bo napowietrzną przybyli obaj...	Próżno mi pochlebiasz.	Rozumiem, stryjaszku. To znaczy, że należy pójść do wojska.	Sapio pokawił! Z góry wiedziałem!	Szósty...	Ta nasza doktorka to uzbrojona w naukę siostra miłosierdzia...	Voilà c’est le motVoilà c’est le mot  (fr.) zaśmiał się baron Weyher.	W takim razie będę.
Pan, panie Franku, nie wie, co to jest perspektywa sławy dla artysty. Przyznaję, że Tomek nie postąpił może szlachetnie, że nie zdobył się na ofiarę ze swej karjery, ale jest przecie tylko człowiekiem, a czyż można od człowieka wymagać tak wiele? Niech pan sam powie?	Ja nie mam wstrętu i nie mam czasu na niepotrzebną paplaninę. Gdzie jest pokój ojca?	Nie powiadajcie, złość na dzieci was ślepi, byście nie zgrzeszyli!...	Ojcze! nie o własne gardła nam chodzi, nie o żony nasze i dzieci, ale drżymy na myśl o tych despektach, których obraz może doznać, jeżeli nieprzyjaciel twierdzę szturmem zdobędzie.	Pan, doktorze, nie jest współwłaścicielem tej firmy i nie posiada pan plenipotencji.	A nie kwiliż w niéj dziécię?	A! Młokos! Młokos! Przecież się od tego nie umiera.	Bezemnie nie pojedziesz tatku, odezwała się Laura	Boję się, czy nie chora.	Czemu ma nie żyć? Siedzi sobie w sądeckim klasztorze. Ludzie nawet gadają, że święta, bo tam cuda się dzieją.	Eee... skądże ja mogę wiedzieć ja tam po cudzych walizkach nie szperam.	Ja tak oto pytam... Nie mam tu stosunków, bo mieszkam właściwie za granicą dla studiów.	Jak Boga kocham, panie oberlejtnant żadnych pisarzy niemieckich osobiście nie znam. Znałem osobiście tylko jednego czeskiego pisarza, niejakiego Hajka Władysława z Domażlic. Był redaktorem „Świata Zwierząt”, a ja sprzedałem mu ładnego kundelka jako rasowego szpica. Bardzo miły był ten pan i wesoły. Chodził do jednej knajpy i czytywał tam swoje powiastki, takie zawsze smutne, że się wszyscy zaśmiewali, a on potem płakał i za wszystkich w knajpie płacił, my zaś musieliśmy śpiewać:	Jak ci się zdaje, czy ten podprokurator nie miał w tym własnego interesu, aby list zniszczyć?	Jakże nie!	Nie pójdę! nie pójdę! nie chcę, nie mogę, mam swoję chatę i w swojéj chacie choćby umrzeć!	Nie widzę tu nigdzie warząchwi	Nie śpię. Rozmyślam.	Nie. Jaskólski zrobi wszystko, by do tego nie doszło.	O nie! nie trzeba! więc jutro ja sama dam ci dyscyplinę, która zgodzi się z delikatnością twojej skóry, tylko proszę cię o rzetelność w egzekucji.	O, nie powinien był pan go puszczać Zna pan Rzym lepiej od niego...	Plan uważam za dobry i nic nie mam przeciwko niemu.	Tak... lecz pogróżka ta przeraża mnie; ja, panie, nie jestem wcale rycerzem i boję się Bastylji.	Uważaj waść! Daru boskiego nie umiesz uszanować	Wiesz przecież, że nigdy nie są zamykane. Odejdź!	Za późno przyszło ostrzeżenie. Zło stało się już. Nie mogłeś pan telegrafować?	Powinien iść, powinien! Ma święty obowiązek nie tylko względem własnej przyszłości, ale nadto względem nas wszystkich.	Przyznaję, że stary Norpois „celebrował” trochę, jak wy to nazywacie. Kiedy powiedział, że byłoby „niezbyt przystojne” zadawać pytania hrabiemu Paryża, bałem się, abyście nie parsknęli śmiechem.	Szkaradny człowiek z pana, Mr. Barnes! Czyż nie miałam mnóstwo sukcesów?	Zdaje mi się, panie Kwiatkowski, że jeżeli ludzie w rzeczywistych barwach świat widzą, nie przeszkadza to, aby prawdziwa poezya...	Ben Ireson... był szyprem na okręcie Betty. Pewnego razu wracał z Ławic do domu... było to jeszcze przed wojną 1812 r., ale dopóki świat istnieje, sprawiedliwość zawsze powinna być sprawiedliwością... W drodze napotkał statek Active, gdzie szyprem był Gibbons z Portlandu. Statek ten rozharatał sobie bok koło blizy na Cape Cod i poczęła się do niego wlewać woda. Właśnie nadciągała okrutna nawałnica, więc biedni ludziska dobywali ostatnich sił, żeby dowlec Betty do domu... gnali jak opętani. No... i wtedy to Ireson zaczął namawiać załogę, żeby pozostała w bliskości koło Active, póki morze trochę się nie uciszy. Ale oni nie chcieli na to przystać, by przebywać w taką pogodę koło przylądka... Rozpięli sztakżagiel i popłynęli; oczywiście wzięli z sobą Iresona. Mieszkańcy Marblehead byli na niego źli, że nie zaryzykował... bo na drugi dzień, gdy morze już się uciszyło (o tym to nigdy nie przestali myśleć) kilku z załogi Active zostało wyciągniętych na ląd przez jakiegoś człowieka z Truro. Ci przyszli do Marblehead, bając, co im ślina na język przyniosła... jako że niby Ireson przyniósł hańbę swemu miastu... i tak dalej i dalej... Ludzie Iresona mieli pietra widząc, jako wszyscy są przeciwko nim, więc zaklinali się, że to on winien wszystkiemu. Kobiety go wprawdzie nie obsmarowały mazią i nie oblepiały pierzem (kobiety marbleheadzkie nie mają tego w zwyczaju), ale wyręczali je w tym chłopcy i mężczyźni; obwozili go dokoła miasta w starym czółnie, póki dno nie odpadło... Ireson zapowiedział, że kiedyś tego pożałują. Otóż później wyszło na jaw, jak było naprawdę, ale stało się to nazbyt późno, by z tego mógł mieć pociechę ten uczciwy człowiek... tymczasem znalazł się ten Whittier, powiązał jako tako całą tę kłamliwą opowieść i jeszcze raz oczernił Bena Iresona, który już był nieboszczykiem. Był to jedyny raz, że Whittier czymś się odznaczył... a i to niepięknie! Natarłem porządnie uszu Danowi, gdy mi przyniósł ze szkoły tę śpiewkę. Ty, ma się rozumieć, niewiele wiesz o tej sprawie; ale opowiedziałem ci szczerą prawdę, którą odtąd winieneś na całe życie wryć sobie w pamięć. Ben Ireson nie był takim człowiekiem, za jakiego podaje go Whittier; mój ojciec znał go dobrze i przed tym, i po tym zdarzeniu... a ty, mój smyku, strzeż się sądów nazbyt pochopnych. Dalej, następny!	Hale, głupi, rychlej nie można, niźli poradzi. Wlazła gapagapa (gw.) mruknął ze złością, ale musiało mu się cosik zrobić na wnątrzu, bo częściej odpoczywał, wzdychał i za południem się oglądał.	Wszystko jedno To nie jest ładne.	Hm, to jest, odparł nauczyciel młody Praca dopiero poczęta! Ale już wiemy dotąd co nie jest prawdą; wywracamy fałsze stare.	Na miłość Boską! Czy nie mogłeś wynaleźć sobie przyzwoitego zajęcia na lądzie?	Oczywiście, Huck, jak chcesz. Ale to, co zrobiłeś, to powód do dumy, nie musisz tego ukrywać.	I nie patrz tutaj. Spoglądaj sobie na pułap albo przez okno na chmurki na niebie.	Otóż więc napiszcie teraz z drugiej strony rozkaz wydania mi oślątek i podpiszcie go pięknie, ażeby poznano waszą rękę.	Pod dobry humor królowi traficie co teraz rzadko się zdarza.	Jak to inaczej? Już tyle razy była na świecie wojna: i za Aleksandra Macedońskiego, i za Napoleona, i za innych wojowników, a przecież ciągle jest tak samo.	A! wszystko się trafia na świecie!	Abdullahi, mój wódz, to miecz Mahdiego.	Byłam bardzo szczęśliwa a ponieważ myślę, że do tego jest tylko jedna droga, więc chciałabym, żeby moi blizcy nią poszli.	Gniew odrzekła Ludka i przygryzła wargi, zapalczywie spoglądając na Freda spod wielkiego kapelusza.	Ja to mam mieć za odpowiedź pańską?	Jakiż czarny musi być szakal, który o sobie mówi, że jest szary!	Jestem za to wdzięczny panu prezesowi	Na dwór.	Na krok!	Na miły Bóg... pókiżpókiż krzyknął zniecierpliwiony Szydłowiecki.	Na wieczny czas!	Patrz pan dobrze, tam, po prawej stronie „Nautilusa”, prawie na wprost latarni. Czy widzisz pan ciemną masę, która zdaje się poruszać?	Przewąchał cosik i na zwiady przyleciał.	Sumienie się w tobie budzi... A jakżeś to mógł własną krew Szwedom odwozić?	To policja odprowadzi ją spowrotem.	A co mnie tam do tego, co ona pisze do ciebie! No, rzecz skończona. Zosia będzie twoją.	A gra u pana Ambroziak, harmonista Ambroziak?	A ja, jako poseł, musiałem żądać kary.	A pański tom wyjdzie już podobno w tych dniach?	A ty, hrabio, ani się domyślasz siły i szermierskiej wprawy pana Ventimiglii. Broń się!	A właśnie, że mądrze!	Ale kto pan jesteś. Nazwisko pańskie!	Ależ, panie... niech pan wróci... One tak proszą... bardzo proszą!...	At! plotą, że ojciec umierający zakazał im dawać tę dziewczynę za cygana, że się jéj wyprą: głupstwa plotą. My zrobimy jak pani każesz...	Boście słowem nawracać chcieli jak ludzi, gdy ich mieczem trzeba tępić jak zwierzęta!	Boże, bądź mi ku pomocy i przy skonaniu!	Chory? Chory?	Ciekawam, jakie?	Czym był? Zobacz...	Cóż tedy?	Dlaczego?	Do której prawdopodobnie powrócili	Dobry wieczór, panno Marysiu, co dobrego słychać?	Dziewiąta	Dziękuję! O, dziękuję panu!	Gal koksai maistininkas?! eik į ten	Gdzie pan Borsuk?	Gdzie?	Gniew, Choroba rzekł Radziwiłł.	I cóż ty tam w tym śmiechu przeczułaś, marzycielko?	Jakież tu panią sprowadzają interesy? Czy aby pomyślne?	Jezus, Maria! Umarł?...	Nieszczęsny ojcze	Od tej chwili możesz waść uważać go za nieistniejącego.	Pietruś!	Pokaż go!	Przecież ja tylko pytałam	Sami wiecie, że jesteście diabły!	Szczęść mu Boże! Dla mnie, przeciwnie, dzień smutny. Dziś wyjeżdżam ze Strugi. Niemiec mnie wypędza z ojcowizny.	Słyszałaś, co mówiła Rita? Ciągnęli węzełki.	Tak, mamo Ale pod pewnymi warunkami.	Tak, panie. Tamci poszli.	W czym mogę panu być pomocnym?	Wiem, wiem dla dobrych uczynków...	Więc trzeba je znaleźć.	Wróć pan do obozu, dowiesz się tam o wszystkiem.	Wszystko, oprócz czci méj	Wytłumaczcie właścicielowi! Możecie wytłumaczyć, sierżancie!	Śmieje się pani ze mnie	Żegnam faraona i proszę bogów, ażeby pozwoliły mi jutro powitać cię jeszcze jako faraona...
A ja na to, że jak coś przechodzi moje pojęcie, nie lubię kłopotać sobie tym głowy i wolę zająć się czym innym. Kolacja już gotowa, mistrzu Pastrini?	Właściwie to chcę sobie coś kupić, ale mam w tem pewien cel, że kupię na rozpłaty.	To prawdziwy John BullJohn Bull rzekł Artur, a Ludka skinęła głową Fredowi na znak zgody.	Jakoż mam gadać? Do naszego domu przecie. Wszyscy tak mówią. Niania zbudziła mnie w nocy, zawiniątko na plecy, mnie na ręce i uciekła. Gadała, że czarny pan to gorszy od diabła.	Suweren nie myli się nigdy! a maksymy pańskie, księże dobrodzieju, godne są buntownika. Ci, co takie mają poglądy, zasługują na to, by w ogóle żadnego nie posiadali rządu.	Tak, tak... Chciała oddać swój pokój w skrzydle na pomieszczenie malaryków, żeby od nich szpital uwolnić. Ona tam zresztą ma jakieś swoje mrzonki, na czym się nie znam. Ale że to jest przecie jasne jak płomyk i czułe jak powój, więc nie mogę temu nie ulegać. Samo chciało w pasażyku, uważasz, doktorze, obok stancyjki gospodyni... Otóż uradziłyśmy tu, żeby jej na urodziny, w listopadzie, zrobić siurpryzęsiurpryza (z fr. surprise)	Ja? To rzecz bardzo trudna. Jakże znalazłbym signorę Elisabetę? Czy to jedna Elisabeta jest między brankami? A gdybym się pomylił, inną wykupił i skarby wasze zmarnował? No, przypuśćmy nawet, że ją znajdę i wykupię, oczywiście bez wiedzy stryja, który mnie okropnie pilnuje, co potem? Gdzie ja ją odwiozę, gdzie was odnajdę, signora? Szukać po dalekich krajach, jeździć przez miesiące, a może i lata, dla mnie to znaczy tyle, co stracić łaskę stryja i zniszczyć całą przyszłość, którą muszę sobie ciężką pracą budować.	Co? Jak to do domu? Chcesz uciekać? O, gdyby to wiedział pan Sesemann! Uciekać z jego domu? Biada ci, jeśli się dowie! Czegóż ci tu brak? Wszyscy cię traktują znacznie lepiej, niż na to zasługujesz! Czyż nie masz tu, czego dusza zapragnie? W całym życiu nie żywiłaś się tak, nie mieszkałaś i nie miałaś takiej obsługi! Prawda, że nie?	Spytał mnie potem, czy pisuję do jakiej gazety. Odpowiedziałem mu, że nie czytam żadnej. Wydawał się bardzo tym rozczarowany i zwierzył mi się, że wszyscy krytycy teatralni uwzięli się na niego i że każdego z nich można przekupić.	Na wschód i na południe od Babilonu, nad wielkim morzem, mieszka ze sto milionów ludzi, którzy mają potężnych królów, kapłanów mędrszych niż egipscy, stare księgi, biegłych rzemieślników... Ludy te umieją wyrabiać nie tylko tkaniny, sprzęty i naczynia, równie piękne jak Egipcjanie, ale od niepamiętnych czasów mają podziemne i nadziemne świątynie	Pal licho Wybrzeże i kolację! Mówię ci, że odnajdę twoją chatkę, choćbym miał na tym poszukiwaniu strawić całą noc. Pociesz się więc, stary, weź mnie pod łapkę, niedługo będziemy na miejscu.	Kazio Głuchowski, mój zacny compadrecompadre folwark [dziś popr. w tym znaczeniu: hacjenda; red. WL]. posiadał, wcale przyzwoitą, gdzieś tam w Brazylii, na pograniczu stanu Contestado, w pobliżu obszaru terenos dos Indiosterenos dos Indios dziewiczy las.. Na werandzie siedział swojego domu pewnego południa, w skwarze marcowym drzemiąc niedbale. Tuż obok stodoły kaboklikaboklowie najemny robotnik rolny w folwarku, szczególnie zajmujący się końmi. oraz koloniści zginęli na miejscu. Maciuś ocalał, suka została ciężko porażona, Indianie czmychnęli.	Ależ to cudny fiołeczek ukrywający się w cieniu! zawołała Szwęsia, po przywitaniu siadając koło Anusi, która czegoś skłopotana i jakby przeczuciem odepchnięta, odsuwała się trochę od dewotki.	Co gadacie! Byłoby to żywe w tylachnej skrzyni! Zadusiłoby się.	Co to jest?!	Nie, to chodzi o pana.	Otóż wróciwszy napadłem na Jadzię: „Słuchaj, dziewczyno, ratuj ukochanego, bierzcie się, ślubujcie piękne rzeczy i płaćcie długi!”. Myśli pan, co się stało?	Sahibowie nigdy się nie starzeją. Gdy są dziadkami, tańczą i bawią się jak dzieci. To chwackie plemię!	Zaprawdę i ja tak trzymam. Ciału żaden lekarz nie poradzi, gdy dusza choruje i radaby uciec z niego. Wszak ci to męczennik!	Łżesz! Łżesz jak pies! Panie pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie! Dla Boga, oczom jeszcze nie wierzę!	A jaki to Żyd?	A skąd to ona pochodziła?... Bom ci już zapomniał, mój Ralfie.	A więc spotkamy się o godzinie 10-ej minut 30 na dworcu Waterloo	Ach! To dopiero oryginalne!	Aha... młódka... na luteńcelutnia (muz.)	Albo jutro lub pojutrze! i z więzienia prosto na pieniek. Kat już miecz szlifuje.	Czy to prawda, rycerzu, że uznałeś się za zwyciężonego i że naglony wyrzutami sumienia, oświadczyłeś się z chęcią zaślubienia tej dziewicy?	Czy to słuszne określenie?	Kocham cię... Na śmierć, do zatracenia duszy! Umieram z żalu za tobą... księżniczko!	Kto to?	Miałbym ochotę przypomnieć N. Panu stare dzieje; służą one czasem na pożytek nowym.	Myślę, że to jest coś	Na hańbę wieczną, niezmazaną!	Opowiem wam historię o Matce Boskiej, to wnet szczezną przewidzenia	Pani na serjo odjeżdża? Myślałem, że chociaż na przedstawieniu zostanie pani. Przenocowałaby pani u nas, nacieszylibyśmy się dłużej panią.	To ja ją zmienię! Przysiągłem sobie, że się z nią ożenię, i ożenię!	To prawda, że hiszpańska flota patroluje okolicę?	To ten?	Wogóle Wogóle to wyjątkowy człowiek. I tak bardzo mnie kocha! Bardzo mnie kocha. Bardzo... Niech tylko skończy konserwatorjum. To najważniejsze. A jest troszeczkę leniwy Trzeba go czasami zapędzać do pracy.	Winni czy nie, a skrupić się na was może, boście nadto widzieli. Jestem pewny, że się te marjonetki nie pokażą więcej, ani ich potrafią dośledzić... król będzie markotny.	A ty patrz w wodę i mów, co ujrzysz. Mów prawdę, a nie łżyj, choćby ty mnie nieżywego ujrzała.	Przepraszam, oczywiście, ale tak dziwnie pytasz, nie rozu­miem, o co ci chodzi?	Rozumiecie, co rycerska cześć. Z wami nie będę się potykał, bom wam przyjacielem, ale w Ciechanowie, da Bóg, przyczynę przeciw Niemcom znajdę.	Powiedziałam: nie kocham i nie chcę wcale wyjść za mąż.	Ale sam przecież powiedziałeś panu Stachowi, że Żydy są złodzieje i zawsze tylko czekają, żeby katolika oszwabić!	Chcę zobaczyć, jak wyglądasz żonaty, i powinszować.	Co takiego?	Dwadzieścia groszy? Niby one, co mi je pán dał?	I co dalej?	Jest pan łotrem i szantażystą i choćby dlatego, żeby nie mieć przykrości powtórnej rozmowy z panem, zapłacę całe pięćset.	Może być; ale wiedz, że wcale nie jestem szczęśliwa. No, dość tego, damy się już obudziły, a panowie wrócili do salonu. Chodźmy do nich!	Myślałam... Pan tam nie ma krewnych?	Nie, ciociu, ale ja go kocham. Kocham i wcale nie żałuję, że zostałam jego żoną. I zostanę przy nim, cokolwiekby się stało.	Nie, dziecko. Tylko	Nie, pani. Zaproponuję, ażebyśmy wracali do domu.	O!... I żaden nic ci złego nie zrobił?	O, nie! Jadę zagranicę.	Oto nasza relikwia Niech pan nie sądzi, że od kiedy znamy już naszego wybawcę, będzie dla mnie mniej cenna.	Owszem są! Co się stało?	Po co mamy woma sprzedawać tanio, kiedy nam dziś, jutro zapłacą lepiej.	Także powód! I cóż będę robiła? Mam może i dla twej fantazji wstąpić do klasztoru? Śmieszny jesteś!	W Rzymie państwo byli, bo widzieliśmy listy...	W tym rzecz, droga moja pani	Waćpanna... ej! gdyby nie książę!... Waćpanna przed księciem odpowiesz!...	Ze sztuką? A kto cię tam będzie lansował? Macie u siebie porządnych dziennikarzy?... Ale przede wszystkim, co zrobisz z żoną?	A pamiętałaś o moim istnieniu?	Biédny Hoym! jeśli będzie miał rozum...	Chcesz zabić gubernatora, panie?	Czeka w antykamerzeantykamera (daw., z wł.)	Czołem, panie Lgocki	Czy tylko wczesnym rankiem można tam chodzić?	Cóż wtedy robicie?	Dajcież mi choć chwilę namysłu!	Dajże dziecku spokój... cóż takiego nabroił?	Doprawdy? Czy wróciłem kogo do życia?	Fiu-fiu! Księżyc ładnie przyświeca.	Głupiec!	I pospolite	Ja bardzo wieś lubię.	Jedziemy natychmiast. Pani wydaje mi się zmęczona	Jesteś tego pewien?	Jeszcze w Zasławku wspomniałam o pozbyciu się tego sklepu (tu oblał ją rumieniec), który też ma być sprzedany najpóźniej w czerwcu.	Już idziesz?	Kiedy?	Kto umarł?	Mogę więc działać?	Myślałam, że będziecie zabawniejsi	Mówił, jakoś Bączek czy coś...	Nieprawda!	O czém moja pani tak się zamyśla?	Powiedz, kto cię tak podrapał?	Prawda powiedział w końcu	Sceny świata całego stały przedemną otworem. Dyrektor „Komedyi francuskiej” umyślnie przyjeżdżał, aby mnie widzieć i zaangażować...	UpitaUpita (lit. Upytė)	Uradzilim przypuścić wajuwaju (gw.)	W dębowej szafie za łóżkiem.	Więc jeszcze jedno pytanie: czyś został już chrześcijaninem?	Z konieczności, jakże mam powiedzieć? Jesteś Szwab, opite bawarembawar	Z temżeto my tu i przyszli.	Zagłoba wraz z Heleną wyszli z ukrycia.
Otóż, moje dziecko, dlatego właśnie musimy teraz pozostać tutaj, gdzie jesteśmy. Tutaj jesteśmy bezpieczni. Tak! A teraz połóż się znowu i śpij.	Ej! to się tylko tak zdaje... przed ślubem, a potem samo przyzwyczajenie miarkuje zbytek czułości.	Mościa dobrodziko, długo by to gadać... Chora nie. Owszemowszem człowiek łakomy, łakomczuch; chciwiec. Schultz to widzi i jak teraz owdowiał, tak ją chce za żonę...	Tak, ale Murzyni nie puszczają latawców, więc skąd się tu wziął?	Tak.	Tak.	Ten, który stracił wolność, tobie ją powraca. O koniu! równie znamienity wielkimi czynami swymi, jak nieszczęśliwy w posępnym losie, idź, gdzie cię nogi poniosą. Poznają cię wszędzie, bo nosisz napisane na wzniosłym czole swoim, że nawet hipogryf Astolfa, ni sławny Frontin, tak drogo zapłacony przez Bragamanta, nie dorównałyby nigdy twojej lekkości i sile.	Hm, to dosyć sztywno i zimno. Nie wierzę, żebyś to powiedziała, i wiem, że nie byłby zadowolony. Jeżeli zachowa się tak, jak wzgardzeni kochankowie w książkach, to będziesz wolała przystać na jego prośby niż zranić mu serce.	Nie, nie to, przed tym! Że wolałbyś, żeby Raszewski mniej cię cenił i mniej dbał o linię Partii. Powiedziałeś tak?	Przychodzi taki biały duch i się nachyla nade mną. I czuję ja chłód, i wiem na pewno już, że to jest twoja mama. Przekłada rondle, tak jak to ona zawsze robiła, wyjmuje spodki, wkłada je z powrotem i zawsze zapomni choć jednego spodka włożyć.	Uchowaj Boże! Lubię być widzem tylko, a masz tak godnego następcę, że mi nie zbraknie studiów. Jakiż toast, panowie?	Choćby, to tembardziej dowodzi, że ona go kocha. Co do jego interesów, bieda, że nikt dobrze nie wie, jak rzeczy stoją i stąd ciągłe obawy Celiny. Ale tak naprawdę, czy to majątek daje szczęście? Zresztą ja ci już mówiłam, że nie zapomnę o Anielce i ty na to pozwalasz? co? pozwalasz? My oboje mamy dla niej pewne obowiązki, mój Leonie, nie mówiąc już o tem, że to jest kochane stworzenie, które zasługuje na naszą opiekę.	Tak, moim zdaniem, należy Lingslay’a mieć na oku. Niewątpliwie coś się w tym kryje. Sam Lingslay jest z pochodzenia Żydem. Byłoby niezmiernie głupio, gdyby się nagle okazało, że wystrychnięci zostaliśmy na dudków i że przegapiliśmy taką wyjątkową okazję.	Wiesz, że trochę lepiej, niż w prawdziwym życiu. Przy tym coś dziwnego zaczyna się we mnie budzić. Wychodzę jakby z siebie Genezyp nagle zgasł. Piwowarskie dzieciństwo przemknęło mu w pamięci złoto-czerwoną łuną niepowrotności: smak cierpki jakichś gruszek, wieczorne bójki i matka, ta inna, święta męczennica ze swoją cichą wiarą w nieznanego katolickim dostojnikom Boga. (Wzrok Chrystusa zwiedzającego mennicę, gdzie się biją monety Państwa Kościelnego, lub patrzącego na ostrze halabardy (!) gwardzisty, strzegącego tronu Jego Namiestnika aha tak jakby miały one być wieczne nie w nim, tylko w samej bezimiennej, obcej już teraz i dalekiej, w każdym razie nie-ludzimierskiej naturze. Tu byli tylko ludzie, oblepieni, ociekający wstrętnością nazbyt ludzkich spraw. I poczuł obrzydzenie do wszystkiego, do siebie i nawet do tej Nieznanej, co miała wejść tu lada chwila. Ona była też „nieczysta”, jak wszystko ludzkie, na tle niedosiężnej piękności wiosennej burzy.	Nie małpujcie, Szwejku Podług mapy z tego miejsca ruszyć musimy, jak już powiedziałem, w prawo.	Wy jesteście w lepszem położeniu od innych, bo siedzicie na Krzemieniu. W danym razie ty weźmiesz wszystko w swoje twarde łapy i coś tam wyciśniesz. Gorzej z tymi, którzy mi wierzyli na słowo, i powiem ci w oczy, że mi więcej o nich chodzi. Miałem, a nawet mam, ogromne zaufanie... To dziś moja bolączka. Ale jeśli mi dadzą czas, to jakoś wyłatam... Gdybym zaś miał trochę szczęścia w domu, a w niem sprężynę do roboty...	Co mnie to obchodzi? Mnie się zdaje, że z czasem to przyjdzie samo przez się w sposób naturalny Nie chcesz przecież, żebym ja go pocałowała.	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Pustynia byłaby bardzo dobra lecz trzebaby ją znaleźć. Niema na świecie takiej pustyni, gdzieby ptak nie przeleciał ponad głową, ryba nie wyskoczyła ponad wodę, a królik nie wybiegł z kryjówki, a ja przypuszczam, że ptak, ryba, królik	To nie jest sprawa waszego Domu, tylko prywatna, dlatego wolę mówić o niej prywatnie. Wiesz, że się żenię, potrzebuję pieniędzy. Wydatków mam, jak włosów na głowie, a przytem spłat co niemiara. Przychodzi termin wypłacenia ci pierwszej raty z owej sumy na Krzemieniu, którą od ciebie nabyłem. Czy nie możesz odłożyć mi terminu jeszcze na kwartał?	Wszystko jedno... Dawać go tu prędzej, bo Izyda za godzinę musi iść do miasta...	Mam wielu nieżyczliwych. Głodni i bezrobotni myślą, że to moja wina; a bogaci zazdroszczą mi, że mam więcej od nich; chcą mieć jeszcze więcej, a ja im przeszkadzam.	Powiem ci że ten twój Niemiec wtyka nos w nie swoje sprawy, rozumiesz. I powiem ci jeszcze, że nie radzę mu tego robić.	A jakże, pani. Ciotka moja, Owsicka, w wielkiéj przyjaźni żyje z panią Dolewską, a ja, nim dostałam się do pani, mieszkałam u ciotki.	A skądże mu wytrzasnę konia? Czyż miałem go ukraść?	Co za dobry człowiek! Jeśli na niego trafimy w Gibraltarze, to go oszczędzimy, prawda, Van Stillerze?	Coś mi się zdaje, że waćpan masz nieco za długi język	Ha! może i słuszna pani obawa. Niejeden pewnie zawołałby z Owidiuszem: Peccatumque oculos est habuisse meumPeccatumque oculos est habuisse meum (łac.) i wszystkie powierzchnie gładkie albo świecące będą musiały je oddawać, jak tylko nasz magiczny przyrząd zacznie działać, jak zacznie zrywać zewsząd odbicia na kształt owych kartek sklejonych, które zdzieramy z kalendarza. A wtedy już nie przyjdzie żałować, że Egipcjanie i Grecy nie znali naszych zwierciadeł, wszystko się odnajdzie, wszystko	Mnie! bardzo dziękuję panu.	Może zabierzemy się do tego starego drzewa na wzgórzu Cardiff, za domem wdowy Douglas?	Nie wiadomo jeszcze, ale ja myślę, że się będzie układał, no, bo co za interes robić zwykłą klapę?	Przecie przysłaliście po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!	Przysięgaliśmy, że uczynim, co w mocy naszej, i uczyniliśmy wszystko!	Rety! Nie rób tego drugi raz, doktorze. Nie jesteśmy do tego przyzwyczajeni.	Z pewnością będziemy szczęśliwi, jeśli zechce pan nas, profanów, wprowadzić bodaj na moment w tajemnice swojej sztuki. Wiemy, że przepis, to jeszcze nie wszystko, że i w sferach służących radościom oczu, a przede wszystkim subtelnym uciechom smaku i powonienia, o efekcie końcowym decyduje sprawność duchowa, element inwen­cji, nowości, natchnienia...	A może byś przestał śpiewać te swoje piosenki?	A więc Dawid o wszystkim opowie	Ale Lucia sama. Może mnie potrzebować.	Ale cóż moje obchodzą pana?	Ale mamy już gotowych trzysta pięćdziesiąt kaftaników, co znaczy siedemset rubli kapitału.	Antek wróci, to i gospodarz będzie	Arystoteles powiada nam w rozdziale II...	Bez mojej rady kupiliście, to i bez mojej rady sobie sprzedajcie. Nie mój wóz, nie będzie mnie wiózł... Kto nawarzył, niech pije.	Bo pani jest naiwna. Rodzice nie powinni wypuszczać pani na ulicę bez niańki.	Bądź pan spokojny, w chwili przyjaznej przypomnę sobie o wszystkiem. A teraz, odejdź pan, na imię boskie! Spóźniłam się już, czekano mnie o samej północy.	Chcesz wiedzieć coś o Ligii, to chodź ze mną. Nie! Tu nic nie powiem! Chodź ze mną, powiem ci moje domysły w lektyce.	Ciastko czekoladowe z kremem.	Co się ze mną stanie za godzinę? Nikt tego nie wie! Nikt żywy...	Co też i uczynię. Te kobiety jak owce! Za jedną skoczy tysiąc.	Czego chcemy? Chcemy oznajmić ci wolę Jego Wysokości. Czy widzisz ten firman?	Czekamy twoich rozkazów!	Cóż to za krotochwile?	Dają, naturalnie. Ale ja swój sprzedałam. Pan nie ma pojęcia, jaka ja jestem chciwa na pieniądze!	Doskonale.	Dziękuję ci, dziękuję bądź spokojna, mam pieniądze.	Ee, pamięć ludzka... Różnie z nią bywa, a z interesami też... Na świecie wszystko łatwo się zmienia, ale ja mam... Mam jeden projekt!	Fernand? To jeszcze inna historia.	Gotowe! Postaw dyrektor na Desdemonę.	Hej! Bierz kupą! Nie rozsypuj! Stryj Salters jest najlepszym płataczem w całej maszoperii! Przypatrz no się, jak medytuje nad swą książką.	I oni się naprawdę rozstali?	I z mojej! A Niewiarowskiego ludzi w pień podobno wyciął.	Jakie? W każdym razie nie trudno się z nich wyleczyć.	Książka, Pozycja społeczna	Mości panie! wszakże ta walka toczy się o to, czy ja mam żenić się z tą damą, czy nie?	Mr. Prout ma tyle wrażeń, Padre! I cóż to znowu za wrażenie?	Nei be juoko aš tavęs klausiu mane labai rūpina tas jų ilgas pašnekis ir apsiniaukimas prabaščiaus. Iš tokio pašnekio nieko gero negali išdygti, aš tai žinau iš datyrimodatyrimas	Nic mnie zdruzgotać nie jest w stanie	Nie czekając, co kto o nas postanowi!	Nie wiem. Był poraniony...	Nie, dziękuję panu.	Nie, wasza orkiestra robi za wiele hałasu. Aby cieszyć się snem, o jakim mówiłem, potrzeba ciszy i spokoju, a ponadto pewnego preparatu...	Niech babcia pamięta... I uściska... mamę i... ojca... i... Ludwisię... Bądź zdrowa... Babciu!	O dla Boga! dwóch chłopów więcej! A z jakiego narodu?	O, chłopcze ty mój, chłopcze!	O, ni...	Oh! oh! toć w trzcinie szumiało, a krzyki były!	Oni mogą mnie zmusić!... Nie mogę się przecież opierać, bo się nikt za mną nie ujmie... Muszę...	Oooo, nie martw się. Pełny friżiderfriżider (z ang.)	Oto znów zjawia się na koniu okryty płaszczem szerokim z kapturem Don Gaiferos.	Otrzymałeś jakąś złą wiadomość?	Powiesz czy nie, co cię za mucha ujadła, szkaradne dziecko?	Przysięgnij!	Rozumie się.	Salceson.	Szybko pływa nasz „Speedy”speedy (ang.)	Słucham, słucham!	Słyszałeś to, biały kamracie?	Tego nie wiem. Ale widziałem najwyższe towarzystwa, w których o niej zapominano w pewnych warunkach.	To chyba jaki alchemik pieniędzy mu narobi, bo ich w tym kraju skądinąd nie dostać.	To niemożliwe Nigdy nie byłaś w PiemonciePiemont	Toby się zdało	Uspokój się kapitanie nie trudnię się praktyką w podróży!	W domu?	Wcale nie żarty. Pojadę z panem.	Wiem o tym , ale czy robotnicy nie ucierpieli, bo słyszałam krzyk...	Wierzę, wierzę, wierzę...	Więc cóż za pretensje?	Zbyt dobrze umiecie oboje je pisać, aby je z sobą przeżywać naprawdę Artysta, MiłośćCzyż para autorów może naprawdę się kochać? Zawsze przychodzi chwila, w której zbierają wzajem z siebie wzorkizbierać wzorki (z kogoś) (daw. pot.)	Zmianą usposobienia, widocznym przygnębieniem i niepokojem. Zmieniłeś się zupełnie we wszystkim, zmieniłeś treść swego życia i cel jego. Gdybyś dawniej nie dał mi słowa, powiedz szczerze: czy teraz zechciałbyś mnie pojąć za żonę? Z pewnością nie!	Złota moja, najdroższa, dziecko moje! Poznałaś mnie, poznałaś?...
Jak mi Bóg miły, otoć siarczysty brat Buksa: słyszeliście, jaki on jest stanowczy, treściwy i zwięzły w odpowiedziach? Nie można z niego wydobyć więcej ponad jednę sylabę. Myślę, że takiemu poziomka starczyłaby na trzy kąski.	Oto więc, czym jest wiedza! Moje uleczenie buja pomiędzy różańcem a półtuzinem pijawek, między nożem Dupuytriena a modlitwą księcia Hohenlohe! Na linii, która dzieli fakt od słowa, materię od ducha, znajduje się Maugredie ze swoim sceptycyzmem. Ludzkie tak i nie prześladuje mnie wszędzie. Wciąż Karymary, Karymara Rabelais’ego; jestem chory duchowo, Karymary! Albo chory fizycznie, Karymara! Czy będę żył? Nie wiedzą. Planchette przynajmniej był szczery, mówiąc: „Nie wiem”.	Ani tyle upojenia dla każdego człowieka Ja od wielu lat jeżdżę tam co rok, jesienią, szukać sobie schronienia na ostatnie dni. Długi czas wahałem się między Perugią a Assyżem, ale ostatniego roku przeważył Rzym. To jest jakby sień do innego świata, w której widać już jego światło. Pojadę tam w październiku.	Owszem, mało jest wiadomości równie pożytecznych Nowy szmat lądu to powód do nowych waśni i procesów. Wie o tym Mugger... Oho! Mugger zna się na rzeczy! Ledwie więc woda opadnie, on już przemyka się małymi parowami, w których, zdaniem ludzkim, ledwo psina zdołałaby się ukryć, i zaczyna czatować. Jakoż niebawem nadchodzi jakiś wieśniak, miesi gołymi stopami grząski muł i ogłasza, że będzie sadził dynie i ogórki na gruncie podarowanym mu przez rzekę. Wnet nadchodzi drugi wieśniak i ogłasza, że w tym miejscu będzie sadził cebulę, marchew i trzcinę cukrową. Nagle ci dwaj ludzie spotykają się z sobą jak dwie łodzie zniesione prądem i poczynają łypać na siebie oczyma spod wielkich, błękitnych turbanów. Stary Mugger patrzy na to wszystko i przysłuchuje się ich rozmowie. Oni mówią sobie „bracie” i idą wytyczyć granice nowych posiadłości. Mugger idzie ślad w ślad za nimi, brnąc po cichu w błocie. I oto naraz wybucha sprzeczka! Dalej przymawiać sobie ostro cmoknął z uznaniem.	Pan Jones pokazał się na pokładzie, a szedł równie niedbale jak wtedy, gdy schodził na dół. Kapitan zaczął coś bredzić o łódkach i pływających kłodach, a ja, stojąc za nim, zapytałem pana Jonesa na migi, czy nie lepiej palnąć go po łbie i spuścić cichutko za burtę. Noc mijała i musieliśmy się wynosić. Niepodobna było czekać do następnej nocy. Nie! to było wykluczone. A wie pan dlaczego?	Co? Jak? Gdzie? Wylać? Za co? Cóżeśmy zrobili? Graliśmy tylko na bębnie i za to King już nas wylał z pracowni!	(G. 1. i G. 2. patrzą na G. 3. W końcu G. 2. chowa srólki do kieszeni i turla się po śniegu).	A na czym waszmość wrócisz doma?	Ba! czasem na obiad nie mamy czterdziestu groszy	Tak, ale w Polsce panie Brühlu, są pewne prawa, które więcéj znaczą od ministrów, a może i kogo starszego jeszcze. W Polsce raczéj się Brühl mnie niż ja jego obawiać może. Szlachta wielkopolska pójdzie za mną, bom ja téż niedawno ze szlachcica urósł na austryackiego księcia.	Teraz rozumiem i niektóre słowa, jakie słyszałem, stały mi się jasne. Otóż ten pan pozował, a młode panie malowały go: pani Osnowska olejno wprost, a panna Castelli akwarelą z profilu. Obie były ubrane w perkalowe fartuszki na wierzchu sukien i obie były śliczne. Pani Osnowska widocznie dopiero zaczęła się uczyć, ale panna Castelli ma dużo wprawy.	Toteż nie cieszą się oni ogólną sympatią, że zaś każdego, kto im nie wtóruje, skazują na wieczne zatracenie, potępieńców nie brak w naszej okolicy. Żona moja utrzymuje właśnie, że czym kto wojuje, od tego ginie. Wszyscy się od nich odwrócili, zostali sami ze swą żółcią i nieubłaganą srogością. A teraz wróćmy do uprzedniej rozmowy. Jakże tam z tą umysłową pracą? Nuży pana, kochany panie Copperfieldzie? Musisz ciągłej potrzebować podniety?	A co ty sobie myślisz, kiedy na nich patrzysz?	Daj im pokój, mój przyjacielu zasługuję na to słusznie, ażeby zwyciężonego błędnego rycerza muchy zjadły i wieprze z prosiaka	Lud co innego Z moich obserwacyi wnoszę, że musi być leniwy, ociężały, nieroztropny i ponury! Cóż dziwnego, że narzekają na biedę!	Różne na to złożyły się okoliczności	Tak jest, ale uczyć, a wiedzieć to w cale co innego.	Teraz wiemy już dlaczego Comstock Bell ożenił się Tajemnica obandażowanej ręki również nie jest więcej tajemnicą. Comstock Bell nagle przestał pisać listy i zabrał się do maszyny do pisania, tak że w czasie jego nieobecności mógł się posługiwać agentem, który prowadził nadal korespondencję za niego. Musiał znaleźć agenta, któremu mógłby bezwzględnie zaufać. Ożenił się z Verity Maple, która też do dziś dnia pisuje mu listy z różnych stron Europy, przelotnie podróżując tu i tam, być może, że nie siedząc w hotelu dłużej aniżeli parę godzin przy śniadaniu, natomiast korzystając ze sposobności, aby zabrać ze sobą parę arkuszy papieru listowego z nagłówkiem hotelu.	To pójdę, pójdę w świat! przymknęła oczy, wir myśli rozprzężonej zakłębił się w jej mózgu, czuła, że się stacza i nie ma ani sił, ani woli do zatrzymania się na pochyłej drodze, że ta pamięć bólów przeszłych, wszystkich, jakie kiedy bądź przecierpiała, przesyca męką niewysłowioną; zaciskała zęby, mocowała się z sobą, żeby nie krzyczeć i żeby nie oszaleć, żeby to słabe tętno świadomości, jakie czuła jeszcze, nie przerwało się. Otworzyła oczy po długiej chwili tak ciężko i tak zdziwiona, jak hipnotycy, i ostre światło myśli i zupełnej przytomności orzeźwiło ją natychmiast.	Chodź pan do nas, panie de Rastignac	I pozwolisz mu się tak dręczyć? Nie powiesz mu nawet: „Dziadku, przecież nie jest aż tak źle, świat nie zginie z powodu Płazów i ludzkość ocaleje, niech pan tylko zaczeka, a dożyje pan tego”? Proszę cię, nie możesz nic dla niego zrobić?	Po raz ostatni wysłucham modlitwy moich kapłanów, bom jest miłosierny...	Takiej nie masz. Jest natomiast inna, która ci dumę daruje. Przeczytasz	Cicho! Cicho, mówię! Ty, Wasil, wybij to sobie z głowy. Nie bądź durny. Nie dla ciebie ona, a ty nie dla niej. Sam pomyślisz, to i oprzytomniejesz. A ty, Zonia, idź do niej i poproś. Niech przyjdzie. A patrz patrz, żeby zechciała przyjść. I to jeszcze ci powiem, Zonia, że źle jest tak sierotę, biedaczkę krzywdzić! Bóg za to karze.	Nie wierzę, aby to był mój obraz.	Oczywiście, Huck, jak chcesz. Ale to, co zrobiłeś, to powód do dumy, nie musisz tego ukrywać.	A jak? Kiedy spał. Wypił za wiele. Nie zrozumielibyście, co gada!	A to z ciebie widzę mały awanturnik! Znam go także! bawiliśmy się z sobą!	Ale ja nie chcę Zresztą, co pomyśli Krzysztof.	Ależ proszę cię, proszę, moja droga! Będę bardzo rada patrzyć, jak się to będzie odbywać!	Anielciu! za skarby świata nie ożeniłbym się z panną Zawiłowską, ale wyrozumiej mnie. Nie dość mi zmartwień, jeszcze i z tej strony nie mam spokoju. Ty jednak wiesz najlepiej, że to się nigdy nie stanie.	Co najmniej dwadzieścia.	Czekam, co mi pani powiedzieć może.	Dlaczego?	Dlaczego? czcigodny panie	Gdyby te przeklęte patyki były poucinane, to okręt płynąłby sobie teraz równo, jak się patrzy i mielibyśmy jaką taką szansę	Hm! Boże mój! Ja tu ani koni nie mam takich ze sobą, ani powozu, ani Węgrzynka... A! No! Jakoś to będzie; niech jegomość będzie spokojny.	Jak to! Nawet ogłoszenia?	Leżałem tutaj i spałem sobie! Zbudziłeś mnie wrzeszcząc i bijąc bez pamięci biedne zwierzę.	Miałem to szczęście, a nawet... nierównie większe: zdawało mi się, że podzielam smutek pani.	Może i ja bym stawił, gdyby nie to, że nie pora dziś konie w zawód puszczać. Chętnie go przechowam, chociaż jeśli mi się uda, wolałbym kupić. Ale gdzież się owo dziwo znajduje?	Nic to! odzyszczeszodzyszczesz	Nie wiem, doprawdy Może zapisał swoim wspólnikom... To tylko wiem, że ja nie będę jego spadkobiercą.	Nie, albo czemu cię to tak dziwi?	Nigdy, nigdy! Ale waćpan się jego strzeż, bo to straszny człowiek.	No, niech pan powie: kto u diabła może wiedzieć we Francji, że Fernand i hrabia de Morcerf to jedna i ta sama osoba i kto wreszcie zajmuje się dziś Janiną, która zdaje mi się, padła w 1822 czy 1823 roku?	Panie, pan wiesz coś o tym?! Zaklinam cię: wyjaw mi to!	Słyszałeś co o kanale, który ma połączyć Morze Śródziemne z Czerwonym?	To może syn pani mógłby być użytym w kopalni do innego zajęcia?	To nie chmura To żywy obłok, szarańcza!	To prawda Mam wspaniałego opiekuna.	To ładnie widzieć dwóch braci w takich czułościach	Używałaś, to nażrej się teraz wstydu, posmakuj zgryzoty!	Wezwij go; powiem mu, co widziałem, co zauważyłem i dokonamy sekcji.	A tak.	A umarłych nie było	A, ty nie wiesz jeszcze, mamo! Dostałam nagrodę za wypracowanie z historii. Siostra Józefina powiedziała, że ja jedna potraktowałam temat gruntownie.	Ach!... mecenas jesteś dziś niegodziwym!	Ale gdzież się podział Borowiecki?	Ależ proszę pana któż by się nie litował nad biednym chłopczyną, który śpi jak zabity, nie znając swego losu?	Bo głupi i będzie zawsze bez portek chodził. Wiele mu z tego przyjdzie?	Być może, mój drogi. Jednakże rozumiesz, że twój list mnie obraził i że po prostu żądam od ciebie satysfakcji pod postacią wyjaśnienia, którego nie możesz mi odmówić.	Byłam, ale mnie do niego nie puścili.	Całe szczęście, że ani tych pieniędzy nie masz w ręku, ani nie masz prawa rozporządzać nimi. Gdybyś była tak majętna jak Ada... ha!...	Cały więc rozum wnijść, gdy się nie spodziewają, zaskoczyć tam, gdzie nie ma obrony.	Chodź, usiądź tu przy mnie opowiem ci o tym.	Dawid Balfour? A skądże aść przybywasz, mości Dawidzie Balfour?	Dwadzieścia lat twierdzy, jak Wasza Wysokość mi mówił.	Dzikus z niej jeszcze wielki, proszę waszej miłości; ino gdy się mojej spódnicy chwyci, taka ją dzielność ogarnia.	Ja chciałabym być... Ja nie wiem...	Ja chciałbym się uwolnić nie od Filarów, lecz od Błędnego Koła	Ja... ja myślę, że on mnie będzie potrzebował, gdy już wyjdę ze szkoły, ale nie rozumiem, jak on może ubierać się rozmaicie i mówić wieloma językami.	Jestem przekonany, że pozwoli Według pierwotnego zamiaru wszyscy marynarze mieli otrzymać pewną część skarbu.	Kopanie skończone.	Kupiłbym może jedno. Rozumie się, jeżeli szczenięta są naprawdę ładne!	Musimy tedy sobie poczynić obustronne zwierzenia Czy mamy zaraz zacząć?	Mój dobry Schmuke idzie w tej sprawie o śmierć i o życie, każda minuta oszczędza krew i osusza łzy.	Mój przyjacielu Hipokrates, udając się jednego dnia z Lango do PolystyloPolystylo	Nie potrzeba Moja kareta została się w Warszawie, a tu mam tak ordynarnyordynarny	Niechże będzie imię boskie pochwalone!	Niepodobna!! Kopano dołki pod nami, wpadliśmy w nie... wprowadzim z kolei kopaczy...	No i cóż jeszcze?	No?	Obyczaje, Pozycja społeczna	Obydwaj nie należymy do tchórzów.	Panie ordynacie, czy pan uwolni mnie dziś od swego towarzystwa?	Polityka?...	Proszę mnie zaprowadzić do komendanta	Przecież pierwszego kroku zrobić nie mogę	Siedem... sześć...	Sielnysielny (gw.) zawinął go w róg kapoty i pohuśtywał.	Szczurów zatrzęsienie w tej piwnicy.	Także nie	Więc ci się podoba?	Więc po wódeczce mogę służyć ostrygami. Cały tuzin?...	Z pewnością, niech pan przyjdzie do mnie, panie Józefie.	Z pięciu członków.	Zdrada	Śpię.	Że jestem bardzo niespokojny, Najjaśniejszy Panie.
Rzeczywiście, ta zatoka to istna otchłań Ale biorąc pod uwagę wulkaniczne pochodzenie wyspy, nic dziwnego, że dno morskie ma tu takie głębie.	Niesłychanie; ale cóż to ma za związek z hrabianką?	No to masz! I wypij za zdrowie Magdy, która cię uderzyła rybą.	Tak, tak, zdarza się raz tak, raz owak Wiesz przecież, moja droga, że i dawniej już miewałam dzieci.	On zgłupiał do reszty, to potrzeba mieć pieniądze, żeby kupować! to potrzeba mieć za co, żeby kupić, co potrzeba? To Wulff pewnie co ma, kiedy stawia fabrykę, to Bernstein dużo ma, kiedy za całe sto tysięcy mebluje sobie dom?	Człowiek zręczny i umiałby być użytecznym, ale... on tak prędko nawrócił się, że aż się waham... A pani Edyta, która mieszka u ciotki państwa Solskich, czy nie jest osobą interesowną?	Jeżeli mi tylko powie, to z największą gotowością uczynię; ale co bądź będzie, porzuć to, kiedy się dobra pora wydarza.	Daj spokój, Tomek! One wszystkie są takie same. Ty się lepiej poważnie zastanów. A jak się nazywa ta twoja dziewucha?	Mógłbym być! A więc nie wydarła mi wszelkiej nadziei! O piękna, śliczna, złota, brylantowa pa­ni Karolciu, zlituj się nade mną! Jestem naprawdę szale­nie rozkochanym! Mógłbym być tym szczęśliwcem, jeżelibym... powiedz pani, błagam, zaklinam, jeżelibym co?!	A czemuż ma być dobrze? On, widzisz, choć dobry, ale delikatności mojej szanować nie umie, ani gadać, tak jak lubię, nie umie i w takiem odzieniu grubem chodzi, i taki jakiś... ja i sama nie wiem, jaki...	Ależ to niemożliwe! To chyba sen, mój Boże! Jakiś zły sen! To okropne słyszeć coś podobnego od takiego człowieka jak pan! Ale na litość, błagam, doktorze, powiedz mi, że możesz być w błędzie!	Czy żył długo, tego nie wiem. W każdym razie wówczas nie zginął, mimo że nikt nie czekał nań tam w dole, by siłą swego ciała zabezpieczyć go od prądu wody... jak czekałby na małe Człowieczątko pewien stary, opasły, głuchy, żółty Płaskogłowiec... choćby tam wszystkie dhole z całego Dekanu szły jego tropem. Cóż to się z tobą dzieje?	Pani, zdaje się, jest bardzo na mnie zagniewana. Żywi pani do mnie urazę o to, że namówiłem profesora do wyjazdu.	To ty się w to niepotrzebnie mieszasz, kobieto Ksiądz żąda ode mnie pewnych wiadomości, a grzeczność nakazuje, abym mu ich udzielił.	To dziwny dom Pewno ci wiadomo, że Pomponię Grecynę podejrzewano o wyznawanie wschodniego zabobonu, polegającego na czci jakiegoś Chrestosa. Zdaje się, że przysłużyła się jej Kryspinilla, która nie może darować Pomponii, że jeden mąż wystarczył jej na całe życie.	A bo tu ziąb i wilgoć kiej na dworze. Wstańcie i przyjdźcie do nas, dzieci przypilnujecie, bo wieprzka bijemy. Jeść się wama nie chce?	A! proszę, daj-że mi pan z tém pokój! Nic podobnego nie przypuszczam, a moje zaproszenie, moje natręctwo pochodzi poprostu z tych pustek w Rzymie i ciekawości córek Ewy. Zapraszam koniecznie! Przyjdziesz pan?	Dziękuję ci za uznanie i proroctwo. Obyż się prędzej ziściło! Jestem daleko od ślubu!	Przecież i pan ma także rewolwer Ale ja sobie tym głowy nie zawracam.	Przybywamy mówimy, napominamy, uczymy i zdaje nam się, że gmina rychło wkroczy na lepsze tory.	Spróbuj... o ile potrafisz. Ty jesteś mądrą dziewczynką! Tak, jesteś rozsądna we wszystkim. Zapewne uda ci się uzyskać wpływ na nią. Wejdź do pokoju.	To smutne. Podziel się tą troską zamiast jęczeć jak w melodramiemelodrama (daw.)	W mieście mówili, że Dorosz się ruszył niespodzianie	Widzisz, Jelsky, bo ciebie tam nie ma boś ty w wielkim morzu niemieckim rozwodnił duszę i...	Właśnie dla tego lubię ją, że rozbudza i niełatwo się dostaje	Z Murdelionem? Nie masz go w domu dzisiaj, właśnie się go spodziewamy.	Zuch chłopak, panie dobrodziejki, trzeba było Szwaba przytrzymać za czuprynę i potem tak i owak, z jednej i drugiej strony nafasonować.	A tobie co do tego, Sancho, i po co mieszasz się w niepotrzebne rzeczy?	Jak to to państwo nic nie wiecie?	Juljuszu naucz go kochać tego Boga, za którego ja umieram... wreszcie niech tobie będzie podobnym... obydwa módlcie się za mnie. Ciało lub proch, jeśli można, złóżcie w krypcie obok innych współwyznawców...	Lepiej by się gdzie obejrzeć za wiązczyną słomy. Chciałbym z wami pogadać przez drogę. Dawnośmy się nie widzieli.	Mam za wielki garb, a za mało pieniędzy. Gdybym był ślepy, głupi, rakowaty, a był choćby Bucholcem, to każda z waszych Polek na kolanach przysięgałaby mi miłość do śmierci!	Pomagałem w nabijaniu przynęty jeszcze na lądzie, gdym jeszcze nie umiał dobrze chodzić. Bądź co bądź, jest to trudna robota!... Tato Ileż to rekinów, wedle twej rachuby, będzie nam potrzeba?	Przypisują ci niepodpisane paszkwile w dziennikach ministerialnych i rojalistycznych na tego d’Arthezika. Obecnie co dzień szpileczki w „Jutrzence” kierują się przeciw owym panom z ulicy des Quatre-Vents, a koncepty są tym krwawsze, iż są zabawne. Istnieje poza tygodnikiem Leona Girauda cała koteria polityczna, poważna i niebezpieczna, koteria, w której rękach znajdzie się wcześniej czy później władza.	Za pozwoleniem waszej dostojności, byłem tylko za tym, aby nie rozpoczynać oblężenia... To wcale inna rzecz.	Zdrada jawna; tu nie ma nad czym deliberować Po prostu wąchają się z Mellechowiczem, aby i naszych Lipków na ich stronę przeprowadził, a on się zgadza.	A co pani czyta?	A co? A co? Jeszcze teraz będziesz świętego udawał?	A mówiłeś waćpan, iż to Wołosi mu oczy wypalili?	A ty jej używałeś?	Aha, to pan niby tego, kołuje...	Ale warunek, a raczej prośba!..	Boś już przypomniał, o taki synu! Prawdziwy z ciebie lupus insatiabilislupus insatiabilis (łac.)	Będą musieli podłogę rozebrać, jak ją zechcą znaleźć Jak to było, kiedy w numerze dziewiątym zdechł szczur. Zużyto całą kupę środków dezynsekcyjnych.	Co?	Czy nazajutrz po naszym ślubie nie dręczyło cię to samo?	Gdyby nie to byłoby gorzej.	Gwałtu, rety! co ja słyszę? Panna umarła?	I nie obejrzy się! Ani razu, bracia, nie obejrzał się, wciąż bieży naprzód.	Idę z Kulu... z tamtej strony Kailasu... lecz cóż ty możesz wiedzieć?... od tych gór, gdzie powietrze i woda są świeże i chłodne.	Jakże się miewa szanowna twoja matka? Czy w dobrym zdrowiu? A czcigodny ojciec? Oświadcz im głębokie uszanowanie od dawnego gościa.	Jedenaście, nie licząc tych, które przechadzały się po bulwarze.	Kiedy zacznie się rozmowa?	Masz sińce pod oczami.	Może będą mieli dla niego jakieś względy; przecież to osoba duchowna.	Musimy się zatem szybko wycofać, nim się ktoś zjawi	Nazywa się Suriawastu.	Nie moim, lecz piratów. Jeśli chodzi o mnie, oddałbym ci moją najlepszą łódź i moich najbardziej zaufanych marynarzy i kazałbym im odwieźć cię do najbliższego portu, ale nie mogę łamać praw ustanowionych przez Bractwo Wybrzeża.	No, brylant.	O!... słyszy pan, panie mecenasie?... Gdyby się dopilnowano”dopilnowano” rozstrzelonym drukiem...	Oho polecam i nakazuję wszystkim być dobrej myśli. Widzę oto Kastora po prawej.	Stosuje się do wyznaczonych jej funduszów	Słowem, uważa mnie pani za fujarę ostatniego rzędu?	Uda mi się, uda... wio!	Utonął nomanoma (gw.) szepnął chłop i zmartwiał na myśl, że Zośka zapyta go o Owczarza i córkę.	Więc sądzisz, że czekał na kogoś?	A gdyby Gotfryd cofnął swe wyzwanie?	Ahi! Aco!	Ależ bywają niekiedy pomiędzy nimi ludzie nieźli i dobrzy....	Bodajbym zginął na miejscu jeżeli każde słówko, jakie powiedziałem, nie zawiera najszczerszej prawdy.	Chciałbym zasnąć, zanim stąd odejdziesz	Czy mam go samego przyprowadzić?	Czy widzisz ten jasny promień słońca?	Czy znasz pan także pewną kobietę nazwiskiem Róża Mitchel?	Dobry także i uprzejmy	Ja nie chcę doktora.	Jak widzisz wszystkie ostrożności są zachowane. Wczoraj doktor Hurbowicz wyrzucił mi prawie pełną butelkę starego „BoulestinBoulestin	Jesteś tego pewien?	Kiedy nie rozumiem.	Komedja!	Książka, Marzenie krzyknął gospodarz	Może ciepła kąpiel?	Może też te same mgły i im strzelać przeszkodzą a my tymczasem szkody jakoś naprawimy.	Muszle?	Młodzieńcze dam ci jedną radę.	Na śmierć, nie na niewolę	Nie bardzo. Spowoduje roztargnienie.	Nie cierpię psów, a sarny bardzo lubię na rożnie... Byłoby pięknie, gdyby brat pani przysłał nam w jesieni zwierzynę.	Nie damy Jaśnie wielmożny wojewodo, toż my wcale żołnierzy nie mamy.	Nie folgujcie sobie bo zniewieścieją w was ciała i dusze, i kolano tamtego twardego plemienia przyciśnie kiedyś pierś waszą tak, iż nie powstaniecie więcej.	Nie, dziękuję!	Piąte z podwórza na prawo	Podobno okrętowi lepiej by było pod sztakżaglem, Salters	Rzecz niezmiernie pilna	W BarzeBar	Wasza królewska mości, ode mnie począwszy do ostatniego żołnierza	Więc niech pan usiądzie.	Więc zabawimy ile?	Wynajdź więc pan coś	Znowu pani zaczyna!
Nie, mościa dobrodziko. Imci pana starościca nie znam, w tym kraju nigdym nie bywał. Proszę mi odpuścić miłościwie, że nieproszonnieproszon nieochędożony (daw. krótka forma przym.); taki, który nie jest ochędożony (daw.: zadbany, schludny, czysty). stawiam się w tym zacnym domu, i to w jakiś dzień festynowy, ale ja z daleka jadę na umysłna umysł (daw.) mocno, bardzo. ważnej, z którą nie godzi się lenić.	A ja w najlepszej wierze chciałem już to bydlątko powieść za sobą lub przynajmniej wymieniać za mojego osła, który nie zdaje mi się być dogodnym; do kata, wielmożny panie! jednakże te prawa i ustawy rycerskie są zbyt surowe, jeżeli nie dozwalają nawet osła za osła zamienić, ciekawy też jestem, czy dozwolono jest przynajmniej zamienić siodło.	Do pewnego stopnia. Nie wiemy wszakże, czy już nie zdążyła zebrać tu jakichś ważnych wiadomości. Nie mam prawa dla ratowania siebie, a nawet dla ratowania twojej opinii biernie patrzeć na szkodę wyrządzaną państwu. Nie, kochanie. Co do tego, nie może być dyskusji.	Niestety, nie jestem kobietą to jednak dziwne”. Nie wiadomo, czemu skłamał, że nie myślał tego w tej chwili.	O, przeciwnie, tylko nie mogę nie widzieć jej śmieszności. Prawda, że prócz Głogowskiego, nie znam bliżej żadnego literata, ani literatki, ale myślę, iż osoby zarozumialszej niema pod słońcem. Przy tem wszystkiem talent ma.	Bóg jeden widzi, jak mnie to męczy... No, ale, panie Blumkiewicz, trudno. Kto raz zgodził się wziąć jakiś ciężar na swoje barki, ten już musi donieść go do końca... Powiedział pan, że mowa moja była piękna... Cha... Cha... Niestety, rzeczy nie tylko nie wyglądają tak pięknie...	Kwestia ta nie jest jeszcze jasna dla anatomii i fizjologii, nie wiemy, jak się to robi, tylko odgadujemy...	Nie ma o co się bić nic nie jest stracone	I nie tylko wygląda ale i smakuje zupełnie jak nasze wino. Gdyby nie pachniało piwem, to trudno byłoby poznać.	A cóż? odezwał się cicho gdy wyszły, nie mówiłemże wam, iż do téj cudnéj Beatryksy modlić by się można??	Cóż ma być i z czego? odparł posępnie, wstając z krzesła Dobek. Nie ma nic i przywiduje ci się	Doprawdy, że choć mi żal odmówić, nie śmiem jednak nadużywać uprzejmości pani...	Jeśli nie przemknie się pomiędzy pańskimi dwunastoma barkami jak ryba między sieciami.	Ma go jeden z redaktorów, zapieczętowany, w podwójnej kopercie. Jeśli o północy nie wrócę do dziennika, każe go złożyć.	Nie bardzo.	Nie ma strachu! Zbadają oni tę rzecz dobrze, bo przecie burżuje są najsprytniejsi, pomimo iż jako klasa są już do niczego. Jeżeli tam zwąchają swój interes, zafundują sobie u naszego kuzynka Baryki wille i pałace, jakich rzeczywiście oko nie widziało.	Nie mówiąc już o tym że będziemy mogli wykarczować płaskowyż i przesadzić tam rozmaite dziko rosnące rośliny...	Nie mówić?	Nie wiedziałam, że moje oczy zdradzają tak karygodnie wszelkie tajemnice.	Nie, panie Czego pan sobie od niego życzy?	Są, psiajuchy, w Lublinie! Nieprawda, że wyszli. Szczerze waszmości radzę, nie wyprawiaj naprzód Tatarów, bo w większej kupie zawsze bezpieczniej.	Ach! Ach, księżniczko, jakże dobra, jak anielsko dobra jesteś Spójrzcie tylko, Najjaśniejsi Państwo Spójrzcie na tego uroczego aniołka, na to wcielenie dobroci. Właśnie spotkałyśmy tutaj tę brudną małą nędzarkę, nie wiem, dlaczego straże dworskie nie ubiły na śmierć tego szkaradzieństwa, nie wiem, jakim sposobem przylazło to aż tutaj, i mój mały, słodki aniołek, moje cudne kochanie daje temu brudasowi swoje własne ciasteczko!	Chyba mnie nie zaprosisz! Mam i wieczór wolny, i nowe konie czekają u bramy. Pojedziemy o zmierzchu.	Hola! baronie: wiedziałem o Monsieur, wiedziałem o Brissacu z Saint-Simona; Vendôme oczywiście, zresztą wielu innych. Ale ta stara kanalja Saint-Simon często wspomina o wielkim Kondeuszu i o Ludwiku badeńskim i nigdy tego nie mówi.	Myli się waszeć! Sknarzyćsknarzyć ułagodzić. między nami zadry. Cel pański przyspólny moim zamiarom: obaj wykaraskać musimy kulturę, która w powojenne zapadłszy wertepy, cierpli na rupturęruptura (med.) żołądek. i przestrzelone wszystkie cztery łapy. Dancing czy wyspa szaleniec. (na myśli mam dancing) nie chciałby się wklepać w wyspę biadolącą (twój pałac lodowy!) oraz czy ożenek konstrukcji myślowych pożycie stworzy trwałe i wzorowe? Dancing w związki wejdzie z rozpędem jurnym, wyobraźniowym, a więc i rozpłodnym, wyspa natomiast z posagiem godnym (własny dach nad głową, pełna niezależność, wierni poddani, olbrzymia flota, chmara samolotów, zalotne galerie, a nade wszystko pierwszorzędny sprycik). Przebudowa mózgów przez myśli spłodzone w mariażu wytwornym i w rodzinnym cieple. Prawdziwa kołyska dla noworodka cywilizacji wielkoksiążęcej, twórczości kosmicznej i religijnej. Jeżeli już mamy borykać się ze sobą, to chyba w małżeństwie, jako przystoi na amerykańskie, pierwszorzędne firmy. Wesele Orgaza przemienić się może we wszechświatowe, huczne weselisko. Po przedstawieniu Tańca trzech uśmiechów wyruszym gremialnie z całym inwentarzem, lądami, morzem, powietrzem, pod ziemią w strefy lodowe, by uruchomić wspólny nasz biznes metafizyczny...	Nie mnie głowa, ale tym paniom serca z żalu gorą!	Nie wolno takich rzeczy pamiętać! To było może głupstwo...	Niechaj już za ciebie wrogowie mówią. Patrzcie tylko, jak się dziś rozgadał. Rebe Szymie-Josefie, niech go pan nie słucha. Przecież to wariat.	Panu jednemu powiem szczerze, że znikąd nie było mi tak żal wyjeżdżać... Przy tej krętaninie, w chwili odjazdu, niema nawet na to czasu, żeby coś wypowiedzieć	Zabierz tę walizkę. Dziecko przez ciebie wcale przejść tędy nie może.	Istnieją przestępstwa, które uchodzą bezkarnie, bo nie można wykryć zbrodniarza, a strach poświęcić niewinną głowę zamiast winnej. Ale gdy zbrodniarz zostanie odkryty gdy zbrodniarz zostanie odkryty przysięgam pani na Boga, że kimkolwiek jest, zginie. A teraz, gdy złożyłem przed panią tę przysięgę i oświadczyłem, że przysięgi dotrzymam, wciąż chce mnie pani prosić o łaskę dla tego nędznika?	Któż odgadnie, co się w téj lalce dzieje? czy tam jest serce? czy tam może mieszkać miłość? czy on kogo kocha, czy się może przywiązać? Do Sułkowskiego ma nałóg jak do trefnisiów nadwornych; więcéj nie wiém.	Jaśnie wielmożny panie, upraszam waszą dostojność o błogosławieństwo i odprawę, wolę powrócić zaraz do mojej żony i dzieci, z którymi przynajmniej rozmawiać i kłócić się mogę, bo to straszna rzecz, ażebym towarzyszył panu i dniem, i nocą wśród tej pustyni, nie otworzywszy gęby, wolałbym, żeby mnie pogrzebano żywcem. Gdyby Bóg pozwolił zwierzętom mówić, jak to było za czasów Ezopa, rozmawiałbym z Rosynantem o wszystkim, co mi przyjdzie do głowy, i słowa nie gniłyby we mnie. Na moją duszę! to rzecz nieznośna, chodzić ciągle, szukać przygód, a znajdować tylko ludzi, którzy nas podrzucają, biją kułakami, kamieniami i na domiar wszystkiego mieć gębę zamurowaną jak niemowa.	Jakoż to wasza dostojność nie wie? A ja myślałam, że to właśnie z onej racji pan burgemeister nawiedza naszego pana młodego.	Po co zwracasz uwagę na tych kretynów? Ja rozmawiałem z nim w sypialni, jak się przebierał. Pomagałem mu wkładać sweter. Całe ramiona ma posiekane	Trzeba być cierpliwymi, moi drodzy; trzeba być cierpliwymi! Zośka przyjdzie zaraz, to wam zgotuje jedzenie, a tymczasem usiądźcie tu przy mnie, i poczytamy trochę razem...	Trzeba spróbować drugiego wyjścia. Może Iłża jest jeszcze wolna? Może my tu próżno tracimy czas, który powinniśmy wykorzystać na ucieczkę? Byle dostać się w głębokie lasy, to już pół zbawienia.	Zrobi pan to, o co prosiłam	Posłuchaj mnie, panie i potęp, jeżeli zasłużyłam. Sargon chce mnie pojąć za żonę, za swoją pierwszą żonę. Według naszych ustaw, kapłanka, w bardzo wyjątkowych wypadkach, może zostać żoną, ale tylko mężczyzny pochodzącego ze krwi królewskiej. Sargon zaś jest powinowatym króla Assara...	A co, jeśli taki nietoperz się na nas rzuci?	A ja, wiem.	Co daj Boże, amen! wierzę temu, bo mi tak mówicie, ale poprawcie się no trochę, wielmożny panie, na siodle, bo już całkiem na bakier siedzicie; musiał was tam diablo ten wiatrak poturbować.	Jak to nikt?... Niech powie członek Wyskoczyńska, ile w tym tygodniu sprzedaliśmy kaftaników?...	Mieszkanie już wynajęte, więc jutro niech sobie pani idzie z Bogiem, a że się nam należy piętnaście rubli, to wszystkie łachy zatrzymam, jak mi pani wróci, oddam dopiero.	Mniejsza o to, wejdźmy w każdym razie do pana, bezpieczniejsi będziemy, niźli tu na progu.	Może ja panu opowiem i nowsze bajdy...	Naprawdę? Kraska była dla ciebie taka niegrzeczna?	Nietylko mogę mówić, ale je napiszę Maszce. Przytem on mnie zawiódł w najniegodziwszy sposób.	Pański doradca prawny? To jakieś nieporozumienie. Przybyłam tu w sprawie, nakazanej mi przez mój obowiązek. Dowiedziałam się, że jedna z moich uczennic... trzymana tylko z łaski w mej szkole... ośmieliła się nachodzić szanownego pana w jego własnym mieszkaniu. Przyszłam wyjaśnić, że ona tu wtargnęła bez mojej wiedzy.	Powiedz mi jeszcze, czy Danglars znał Fernanda?	Taniec, Patriota zapytał mnie.	To coś tak wygląda, jak gdybyś pan obawiał się być mi dłużnym?	To doskonale. Zaraz, zaraz. To niepodobieństwo, by pan tułał się, jak pies po stajniach i szopach. Niech pan chociażby kątem gdzie zamieszka.	Widać zaraz, że pani masz dwadzieścia lat, bo wołasz zdumiona: Niemożebne! i patrzysz się pani na mnie, jak na upośledzonego umysłowo, albo jak na barbarzyńcę.	Właśnie panna hrabianka wczoraj dała słowo, że będziemy dziś spłaceni wszyscy, i co do grosza...	A czemu?	A ile tej emerytury?	Ach panie, pańskie dowodzenia fizyczne...	Ale?...	Asystuje Luci. Więc cóż z tego?	Awantura z Barskim.	Bić Niemca!	Boże najwyższy! tak się publikować z żonatym człowiekiem! zawołała i splasnęła rękami Apolonja.	Czy Ski opowiadał pani, że nam się zdarzył paradny kawał?	Czy te zwierzęta są drapieżne?	Cóż już pani odwykła od swego łóżeczka?	Daj pokój, wszystko zrobimy!	Do kogo!... Domyślam się. Ale sądziłem, że po ugodzie z Herhorem, po długim pobycie w świątyni...	Huuuuu!	Jak tatuś określał?	Jakaż więc inna czeka nas plaga, kochany panie Blacas?	Jeśliby ucieczka się powiodła cóż mam czynić?	Już wypełzłe	Jędruś!	Ka! ka! ka! tai, kaip matau, ponia dėl manęs prirengė visą pamokslą. O tuom tarpu turėčiau aš poniai kitą pamokslą pasakyti apie tai, jog ponia per porą metų nemokėjai įkvėpti lenkišką dvasią šitai jaunai savo mokytinei. Pagal mano mislį, toks darbas tai jau ne sarmata, tik stačiai prasižengimas priešai tautišką lenkų darbą.	Krew	Krzyczą znowu!	Mogą być wypadki	Mówią	Niech pan wybaczy... Kiedy się tak panu przyglądam, muszę się zawsze śmiać.	No, ależ Hela wyjdzie za Solskiego?...	No, dobrze. A w jaki sposób stryj ją pozna?	No... tak... ta w czerni... aktorka.	O, mojaś ty biedna!...	O, ni...	Przebaczyła mu pani, że panią opuścił?	Przenocuję u Susy Harper, dobrze, mamusiu?	Roztropnie powiedziane Ostro, dzieci, ostro. Dobrze.	Sami wiecie, że jesteście diabły!	Tak pan myśli?	Tak, pan.	Tak.	Uchylone zatem, Eminencjo?	Von Kyritz z ośmiuset ludzi. Reszta tak fatigatifatigatus (łac.) ukraiński bohater narodowy, hetman Kozaków zaporoskich, organizator powstania przeciwko polskiej władzy w latach 1648–1654.: „szkoda howoryty!”	Wojna!	Wstańcie i wy, przyjaciele Serafina	Właśnie szliśmy na przechadzkę, prosz pampsora!	Z kim?	Zaraz zdejmę te szmaty i zbadam go	Zostanę tu przy tobie.
Na Dzikie Pola przecie jej nie zaprowadził, więc wedle mojej głowy, musiał ją ukryć gdzieś między Jampolem a JahorlikiemJahorlik dziś popr. forma M. lm: sędziowie. zjeżdżali, bo w Jahorliku, jak waćpaństwu wiadomo, pograniczne sprawy się sądzą o zabrane stada, których spraw nigdy nie brak. Pełno tam jest nad całym Dniestrem jarów i zakrytych miejsc, i różnych komyszy, w których żyją w chutorachchutor a. futor	A to źle jest kiedy tego chłopca nie macie jeszcze.	Wśród przyjaciół? Właśnie dlatego, żem się znalazł śród przyjaciół, nie mogę dłużej wytrzymać. Pytacie mnie panowie, co mi jest? Pytajcie raczej: w czym rzecz? Rzecz w podłości, rzecz w nikczemności, oszustwie, fałszerstwie, knowaniach niecnych, a wszystkiemu temu na imię: Heep.	Wasza książęca mość! Oni to chcą wyjść, a ja nie; Bóg mi świadek, nie przyszedłem się tu chwalić ani swych zasług przypominać i jeżeli o nich wspomnę, to jeno dlatego, żeby nie było supozycjisupozycja (z łac.) mniemam przeto, że w dziele rycerskim nie jestem gorszy od innych. Jednakże co innego jest męstwo, a co innego szaleństwo. Skrzydeł nie mamy, a ziemią się nie przedostaniem	Towarzyszyć mi do Ferrary to przysługa, o którą nie śmiałem prosić. Trzeba by wylądować i dostać się do miasta bez pokazania paszportów. Przyznam ci się, że mam wstręt do podróżowania pod nazwiskiem Giletti, a nie widzę prócz ciebie nikogo, kto by mi się wystarał o inny paszport.	Nie, nie! Nie pomoże nic! Ja to czuję! Boję się go! Gdy ręki jego dotknę, dreszcz mnie przechodzi, serce bić ustaje.	Nauczę cię tak czy owak, czy będziemy grać Hamleta czy nie, bo to bardzo zabawne i znakomicie wzmacnia siły. Ale nie sądzę, żebyś tylko z tego powodu powiedziała w tak stanowczy sposób: „Cieszy mnie to”. Przyznaj, nie miałaś innego?	Nie myślałem wcale tak źle Nie wiedziałem tylko, co o tym sądzić. Skądże bierze się tutaj strzelba twojego brata? Czy już dawno tu leży?	Panowie, panowie nie traćmy czasu na drobnostki; rozbiegnijmy się na wszystkie strony i szukajmy żony gospodarza, w tem jest klucz całej intrygi.	Tak, ale struła tylko jednego męża jejmości dobrodziejki, odparł generał. Łajdaki te adwokaty mają przysłowie, którego szczęściem asindźka, nie rozumiejąc po łacinie, nie znasz: Is fecit cui prodest. Ten to zrobił, komu służy... Mogliby z tem daleko zajść.	Widzisz, dziadka interesują tylko książki i mało zwraca uwagi na to, co się wokół niego dzieje. Mój nauczyciel, pan Brooke, nie mieszka tu, więc nie mając z kim wychodzić, siedzę w domu i radzę sobie, jak mogę.	O! to ostatni pohybel! nie chcę, nie chcę! napatrzyłam się ja sierot, wychowanych we dworze... Marysia będzie ładna... twarz ją zgubi: wolałabym żeby z głodu zginęła a poczciwie. Ot, wiécie co Sołoducho... wy ubodzy jak ja, swoich dzieci nie macie, bądźcie wy matką Marysi.	Ach, to tylko dlatego, że chciałem z nim rozmawiać i tylko troszeczkę mnie ukłuł. Nie bardzo bolało.	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	Nie, nie. Wiem, o co panu chodzi. Tak jak KafkaKafka, Franz (1883–1924)	Trzeba mi czegoś czteronogiego, panie profesorze te gołąbki dobre są tylko na przekąskę do pobawienia zębów. Toteż dopóki nie będę miał z czego zrobić kotletów, nie powiem, żem zadowolony.	Dziś mniej niż kiedykolwiek myślę o tym. Będę mówił przed sędziami nie dla przyznania się do zbrodni, której nie popełniłem, lecz dla odparcia oszczerstw hrabiego Rolanda de Lembrat.	I wiesz co? Nie nazywaj mnie odtąd Kozłowskim...	Ja nie jestem z powieści LermontowaLermontow, Michaił Juriewicz (1814–1841) rzekł Pobiedonoscew	Nie wiem.	Nie, proszę pana, sędziego pokoju.	On już nie zapoluje nigdy w życiu Ale i Akela jakoś zamilknął już od dłuższego czasu.	Pan de Cadignan nie uważał za potrzebne żądać ode mnie tajemnicy. Chcesz pan tedy więcej niż mojej duszy? Tyranie! Chcesz tedy, abym pogrzebała w tobie mą uczciwość	Sądzisz, że gdybym wiedział, nie wołałbym na cały głos o tym?	Znieważyłeś mnie, nasyłając twego służalca Janasza, aby kopię moją wyrwał, ja ci tego nie mogę darować.	Nie widzieliście? To popatrzcie na niego! O, o, o, ten paser!	Odpocząć? Ależ ja na to nie mam czasu.	Właśnie zupełnie się tego nie da zrozumieć! Zachowanie tej istoty może chyba tłumaczyć fakt, że ma chwilami zupełne pomieszanie zmysłów.	A ja ci mówię, że ty Kmicica nie znasz!	A teraz a teraz o tobie pomówmy, mój drogi. Jasnem jest, iż powrót twój szczęśliwy przyczynił się do rozradowania króla, triumfu królowej i pognębienia kardynała. Otóż musisz się mieć na baczności.	Ależ nie może być najmniejszego porównania!	Gdzie to jest?	Le docteurle docteur (fr.) tu: panie. Kolen­da, gdyby był pan roządnym człowiekiem, sprzedałby pan czym prę­dzej mieszkanie i kupił gdzieś w ładnie położonym miasteczku nie­wielką kafejkę, żonie kazał interes prowadzić, a sam ryby łowił, na małe spacerki chodził, z sąsiadami gawędził, a wieczorami te­lewizję pooglądał albo ze dwa, trzy robry rozegrał.	Owszem, chwalebne jest dążenie Waszej królewskiej Mości, by zdobyć wiadomości wojskowe. Dlaczego jednak ma to być plutonowy?	To ja Wyszarpał znowu z tej buły numer „Brytana” i wskazał jej fatalne miejsce: swój jedyny wycinek. Znowu wszystko: i bitwę, i dowód odwagi, i odwagę samą, i honor zabrało mu w mgnieniu oka tamto plugastwo. Czytała, a on patrzył dosłownie przez palce w jej twarz. Nie drgnęła. Złożyła spokojnie gazetę i spytała:	To nie mógł być potop potop był tylko jeden, za czasów Starego Testamentu.	Z nim trudno się tera zetknąć. Czasem to i trzy dni, trzy noce w domu go nie ma.	Koło Santlache... o tam, za wzgórkiem spotkaliśmy się z wojskiem Harolda. Rozpoczęła się bitwa. Pod wieczór wrogowie pierzchli w popłochu. Moi ludzie wraz z drużyną De Aquili ruszyli w pościg za nimi, bijąc i łupiąc wszystko po drodze. W tym pościgu był ubit Engerrad herbu Orzeł, a chorągiew i drużynę przejął po nim syn jego Gilbert. Jam jednak o tym dowiedział się dopiero znacznie później, gdyż moja Jaskółka dostała cięcie w bok, przeto zatrzymałem się nad strumykiem, koło ciernistych gąszczy, by obmyć jej tę ranę. Naraz słyszę, alić jakowyś zbłąkany Saksończyk krzyczy na mnie po francusku, wyzywając do walki. Coś mi się wydawało, że skądciś znam ten głos, ale przyjąłem wezwanie i skrzyżowaliśmy broń. Broń, RycerzPrzez dłuższą chwilę żaden z nas dwu nie osiągał przewagi, aż ci w końcu mój sąpierzsąpierz (daw.) rzecze mi on na to.	Dobrze, wypędź mnie, jeżeli kłamstwo wyszło z ust moich... Ale jeżeli rzekłam prawdę, wypędź tamtą... Żydówkę wraz z jej pomiotem i mnie oddaj pałac... Ja chcę, ja zasługuję na to, ażeby być pierwszą w twoim domu... Bo tamta oszukuje cię... drwi z ciebie... A ja dla ciebie wyparłam się mojej bogini... narażam się na jej zemstę...	Tak ciemno, tak ciemno! A oni się od czasu waszej nocnej wycieczki strzegą. Może na cały szereg wpaść, ani się obejrzy...	A to przecież człowiek, któremu genealogię wypisywał sam Dante, jego korzenie sięgają do Boskiej Komedii!	Czy pan tu mieszka na stałe?	Myślisz, że jesteś taki wielki elegant, co? Mógłbym sobie jedną rękę przywiązać na plecach, a drugą cię sprać, gdybym tylko chciał.	Z całym respektem Wszystko w porządku; jeno zdaje mi się, że, jak niegdyś w czasie wojennym był zwyczaj, w dniu bitwy albo też szturmu, przyrzekać wojakom za ten dzień podwójną płacę (jeśli wygrali bitwę, było z czego zapłacić; jeśli przegrali, wstyd było żądać, jako uczynili zmykacze grujerscyzmykacze grujerscy tryb przypuszczający daw. czasu zaprzeszłego; znaczenie: zostałyby ci wcześniej (przed wydarzeniemi a. czynnościami wyrażonymi zwykłym czasem przeszłym). w kalecie.	Ha! Sanderus! Mówił mi, że mu spiż na dzwonach zbrzydł i że do żelaza zbudziła się w nim chętka, co mi i dziwne, bo zajęcze zawsze miał on serce.	Ale czy jutro będzie pan miał dość sił, żeby znieść trudy takiej wyprawy?	Co to ma znaczyć?	Hiszpania to osobliwy kraj zostało tam coś z obyczajów arabskich.	I ja rada jestem bo to coś pewnego, a w naszem położeniu, to ważna rzecz. Zresztą chciałabym być jak najbogatsza.	Macie tutaj pięć rubli i zróbcie tak, jak wam mówiłem.	Może by my się czego napili? Pietia?	Myślałem, że w Polsce żenią się tylko z miłości	Na Boga żywego, odpowiadaj! zabity?...	Na scenę wszyscy!... Lud na scenę! kapłani na scenę! wojsko na scenę!...	Nic, nic...	Nieosobliwa kariera, jak dla takiego, co się odgrażał, że musi dojść do miliona.	Od tego są łodzie chyba że się mylę.	Ostatecznie i ja tak sądzę.	Powiedzże to jemu samemu.	Pozywałem różnych kilkakroć na udeptaną ziemię, a raz otoczyli mnie w bitwie	Są mi potrzebne! Jestem strasznie zadłużona, a dopiero za miesiąc otrzymam pieniądze na drobne wydatki.	To ja byłam zła i przepraszam... mój drogi	To są drobne zjawiska W naturze istnieją czynniki mogące wywołać potop mniej więcej taki, jak opisuje Biblia...	Wykrył wszystko... naprawdę?	Właśnie, że uczyłby mnie darmo bo ja mam poczucie natury...	Z daleka z bardzo daleka...	Zdaje mi się, że powracam do życia	A co tam będziecie robili?	A ja bym go słuchał i słuchał	A jak ci się zdaje: ile przywiozłem?	A kiedyś ten list odebrał?	Ant ko gi jūs pažįstate jo dievobaimingumą?	Antoś, patrz	Bo, bo... ja sprzątałam!	Bodaj go Bóg skarał!	Ciszej, do cholery, czego pan wrzeszczysz!	Cukier krzepi	Do szpitala?!...	Gdzież więc jesteśmy?	Halicki?	Jakichże żądasz dowodów?	Jakie?	Jakim sposobem?	Jaką?	Jeżeli chce pan obdarzyć ją jakimś komplementem, niech pan przynajmniej pochwali jej głos	Kazałeś szukać Malahudy, panie...	Mówiono mi, żeś pan wyjechał.	Niech papa złoży dostateczny kapitał dla ojca pana Ignacego.	Niech żyje! Niech żyje książę hetman, wojewoda nasz!	Od wielu lat wujowi memu pomaga i ciężko pracuje	Pan Spenlow...	Panie komisarzu, ci panowie powiadają szczerą prawdę.	Poczekaj. Wytłumacz mu. Wszystko po kolei.	Powiedział prawdę.	Skłaniam głowę przed sądem jego... musi być sprawiedliwy! Opowiedz jak umarł?	Ta kobieta... ta kobieta!	Twego mistrza?	Ty mnie?	Ujrzymy go jeszcze, ujrzymy A kiedy powróci, trzeba, żeby zastał tutaj mieszkanie przynajmniej znośne. Doprowadzimy do tego, jeżeli nam się uda w lewym korytarzu urządzić ognisko i pozostawić otwór, przez który będzie wylatywał dym.	Wciąż ta medycyna absolutystyczna, monarchiczna i religijna!
Nie ulega żadnej wątpliwości Bardzo się cieszę, że pana spotykam, ale co pan tu u nas robi?	Oni przy nas nie zostają tylko niekiedy...	Ale je pani lubi, co tu gadać! Ode mnie one nie robią wrażenia. Gdyby tak Napoleon...	Całował? I tego nie uczono mnie w kapłańskiej szkole... A to o... co to masz?	Co by było przyszło? Pewno że nic. Nie mieliśmy żadnych przeczuć. Ta wyspa wydawała się niezdobytym schronieniem, gdzie mogliśmy żyć w niezamąconym spokoju i uczyć się poznawać siebie nawzajem.	Co mówisz smarkata? Dlaczegóż to ojciec nie lubi, gdy przychodzą listy do mamy?	Co to kogo obchodzi? Spróbuj na którym z nas, czy...	Co?.. ładne?.. aha!.. mówiłem sam, że się to pani będzie podobać, latem to tylko ptaszysków bywało za dużo, darły się całe noce, że nie można było spać, ale jak je Jędruś przestrzelał, to ich teraz mniej.	Jego sumienie i moje idę uwolnić od tej zbrodni, która ciąży na nas; odpowiedzialni jesteśmy za życie rosyjskie...	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Więc dobrze. Ale czyż pani nie jest zadowolona ze swego małżeństwa? Ma pani przy sobie człowieka dobrego i mądrego, znanego dzisiaj już w całym świecie naukowym...	Właśnie, właśnie. Miłość! Mało też zrobiliście nadymani przez waszą „miłość”. Ja chciałem udowodnić lekarzom, co powinni czynić pod naciskiem nie miłości bynajmniej, lecz wskazań zimnego rozumu.	Och Nie żałowałem ani przez jeden moment. Czyż moje oczy nie mówią tego pani codziennie?	Powiedziałem sahibsahib Bóg. obcy, odziedziczony po dziadach pradziadach lub dla porządku ze znanego obrządku przyjęty na wiarę, nie ma tej mocy, co samodzielne umieszczenie Boga w niebiańskich rozłogach czy w samym sobie. Od tego zacząłem, że właśnie Słowianie nie mają odwagi podudłaćpodudłać	Otóż, widzi pani, ona go tak zasłania, że go prawie nie widać, a co gorzej, to i ona go nie widzi, tymczasem jest to najpoczciwszy w świecie chłopiec, ogromnie dobrze wychowany, niesłychanie delikatny, bardzo bogaty i wcale nie głupi, a w dodatku kocha ją do szaleństwa.	A do Geista nie pojechałbyś pan?	A ty byś się nie bał?	Bajki Ot, krowę można poznać, bo ona zawsze je to samo, nic się w niej nie zmienia. A człowiek zmienia się, i to tak, że czasem sam siebie nie poznaje.	Chcesz ze mną zerwać?	Co to znaczy?	Coś bym ci rada opowiedzieć, może mi zelży na sercu. Miałam tej nocy sen osobliwy: widziałam jakby na jawie brata mego; szedł jakąś kamienistą ścieżką pod górę, a góra była aż pod niebo. Żal mi go było, bo się słaniał od zmęczenia, tedy mu rzekę: „Zeprzyj się na mnie, lżej ci będzie”. A on tak odpowiedział: „Muszę iść sam, twoja droga insza, nie wolno ci ze mną”. „A dalekoż to jeszcze na szczyt?” powiada. „Ino kto by mi podarował dziewięć piątków, tobym rychlej zaszedł”. „Jak to podarował?”	Do mnie tak gadasz? a czego chcesz, robaczku malućki?	I nic ci go nie żal?	I zadłużony... Ale cóż to szkodzi. Kto dzisiaj nie ma długów!	I... nie na biedaka trafiło.	Ja przechodziłem tylko przez plac wystawowy, siadać nie miałem czasu. Zatrzymałem się, dopiero ujrzawszy ciebie. Byłaś bardzo zajęta wyścigiem.	Jak chcesz... jak chcesz...	Jestem zgubiona, prawda? nie mam nic do stracenia! Tak ludzie powiadają; nie stoję o to, jestem wolna od tego upiora...	Jeżeli mam prawdę powiedzieć...	Kiedy mówię ożenić się, znaczy zrobić dobrą partię. Nie masz przesądów, nie potrzeba więc owijać w bawełnę; oto interes. Młoda osoba popełniła błąd, matka nie wie z tego ani całusa. Ojciec to uczciwy rejent pełen honoru; miał ten rozsądek, aby nic nie rozgłaszać. Chce wydać córkę za mąż w ciągu dwóch tygodni, daje w posagu sto pięćdziesiąt tysięcy franków, ma bowiem jeszcze troje dzieci; ale... to wcale niegłupie, dokłada sto tysięcy z rączki do rączki, aby pokryć mankament. Chodzi o starą mieszczańską rodzinę paryską...	Kilka godzin? Nie, nie! Najwyżej na godzinę.	Może ja? Prawda, że nie mam futra, by okryć gnaty, ale... gdyby z ciebie, Baloo, ściągnąć skórę...	Nie dziwię się wcale, bo jest też za czym.	Nie koniec na tem. Biorąc coś w rękę, przeprowadzam rzecz samoistnie. Czyż miałam wytropić tego człowieka poto, byś pan potem puścił nań Wilsona? O, nie! Nazajutrz pojechałam tam i zadzwoniwszy, zapytałam o właścicielkę. Ponieważ służąca chciała wiedzieć więcej, zełgałam coś i uczyniłam ją rozmowniejszą. W domu był pensjonat dla dziewcząt. Dowiedziałam się, że mieszka tam dziewczynka lat około czternastu, Róża Mitchel, której ojcem jest nasz przyjaciel. Cóż pan na to?	Nie przerachuj się Wilczek? Ja panu dobrze życzę.	Nie rozumiem... nic nie rozumiem!... Wskażże mi jakiś rozsądny powód twojej ucieczki...	Nie wiem... może ona zechce pana zobaczyć. Niech pan chwilę odpocznie, a ja pójdę tam i wspomnę, że pan przyszedł. Litka tak pana kochała, że dla tego samego może Emilce będzie miło widzieć pana.	Nie, byłem we dworze jednym i drugim, przewiadywałem się i u ludzi, a nie nalazłem...	Nie, księżno. To jest naprawdę tak okropnie nudne, że ja na miejscu pani byłbym już dawno wyjechał z Krakowa.	Nie.	Nie... Tylko nie wierzę w ubóstwienie pieniędzy.	Nigdy nie lubiłam kotów	O co chodzi?	Owszem. Wspomnę tylko o tym drobnym szczególe, że mąż pani mnie nie lubi. Jest to drobiazg, który w obecnych okolicznościach nabiera wprost śmiesznego znaczenia. Śmiesznego i ogromnego, gdyż mój plan, rzecz jasna, wymaga pieniędzy. A tu mamy do czynienia z dwoma sentymentalnymi ludźmi.	Panie inżynierze to już jest moja sprawa. Zechce pan teraz uważnie wysłuchać, o co mi chodzi. Postawimy niewielką fabryczkę. W jednej części budynku zainstalujemy aparaturę do wyrobu kauczuku tego lepszego...	Panie policjancie, złociutki, wróci pan ze mną? O, tam. To potrwa chwileczkę. Zupełnie zapomniałam zamknąć drzwi na klucz i teraz mam poważne obawy... Co? Od kuchni i od frontu.	Po co?	Prowadź do chałupy, może ci co poredzę, służebnico wierna.	To ten zwierzak, co?	Widzisz, Franek, to jest tak, że jak się chce, żeby na świecie było dobrze, to trzeba zawsze z tego swojego prawa gazdowania trochę ustąpić: trudno. Ale za to zyskuje się inne, większe gospodarstwo. Bo przecież stajesz się jakby współgospodarzem całego tego obszaru. A przez to znowu, że na nim pracujesz, bierzesz udział w pracy dla całego miasta. I jesteś nie tylko jego robotnikiem, ale i świadomym, zmieniającym jego oblicze i wygląd gospodarzem.	Wiedzą one i o lepszych, nie bójta się. Teraz nastał czas taki, że już i gęsiarce nie mówią o bocianie, bo się w oczy roześmieje... nie tak to przódzi bywało, nie...	Że on nie ujdzie.	A cóż? zapytała wdowa nieśmiało.	A gdzież mieszkacie?	A nieprawda!	A teraz weź pierwsze litery każdego z tych wyrazów i złóż je tak, aby stworzyły jeden wyraz.	Ach, panie Cyrusie	Byli.	Bynajmniej. Lecz ponieważ jestem u nich w służbie, poszedłem za nimi.	Będę...	Cała wieś tam dzisiaj.	Chłopi pod przywództwem księdza, ale są i partie szlacheckie, szczególnie wedle Laudy.	Cicho cicho! i wychodź, którędy przyszedłeś.	Coś szepce...	Cypryan!	Czy widział kto z was niejakiego Torbjörna Granlien? Podobno był tutaj niedawno.	Cóż tu myślisz robić?	Daj pokój, to bardzo bogate kobiety.	Dzieciństwo, głupstwo wszystko!	Dziwi to pana? Wszak pan wie, że od dłuższego czasu biorę u niego lekcje. Jest nieoceniony jako nauczyciel.	Emilka!	Głupi jesteś. Czekam do piątej na telegram Morgana. Do widzenia. Ukłony dla małżonki.	Ho, ho, sprytni oni są tam w nuncjaturze!	Leży w takiej okolicy, że daj Boże nam wszystkim. Jest tam las, woda... A ser, masło i jajka za pół darmo.	My do szpitala będziemy potrzebować doktora, ja bym go wziął, jak on taki uczony.	Mój drogi na miłość Boską chodź do Skomontów dziś jeszcze. Burza się tam gotuje na ciebie.	Naturalnie, historia miłosna W każdym razie zrobił ktoś złośliwego figla hrabinie i prezesowej wprowadzając tego jegomościa.	Nic. Cud, PieniądzWidocznie Szlangbaum musiał między Żydkami ogłosić nagrodę za dowiedzenie się o Wokulskim, więc teraz każdy będzie upatrywał Wokulskiego bodajby w mysiej jamie... I święty rubel tworzy jasnowidzących!...	Niech poza wszystkimi twymi pięknymi przymiotami znajdzie się siła semper virenssemper virens (łac.) rzekł ksiądz, ostentacyjnie pokazując, iż umie nieco po łacinie	Norską...	O Turku!	Od królowej! o! o!... W istocie to klejnot prawdziwie królewski, wart tysiąc pistolów, jak jeden grosz. Przez kogóż kazała ci go doręczyć?	Pan z Balic przysłał konnego.	Panie Michale po służbie jedziesz!	Pas ponią buvo apie tai kalba	Powiedziałem panu, że list jest podłym fałszem	Prześliczne! Szczególniej jest tam jedna ogromna lalka, która ma ciemne włosy, a kiedy nacisnąć ją... tu, pod gorsem	Prędzej, rozbierać się!	Skąpiec odpowiedział mu pierwszy tajemniczym szeptem do ucha.	Sprawiedliwości i kary.	Tak, ustaliliśmy, że zamieszkasz w Marsylii, a ja pojadę do Afryki. Zrzeknę się mojego nazwiska i wsławię się pod innym.	Także powód! I cóż będę robiła? Mam może i dla twej fantazji wstąpić do klasztoru? Śmieszny jesteś!	Ten wszystko kupuje. Żywym towarem nawet handluje. Wyznanie wiary u Havemeyera nabyłeś sobie za Ewarystę. Pierwszorzędny sukces. Szczerze gratuluję.	To jest największy kłopot... to jest największe zmartwienie... ja jestem bardzo słabysłaby (tu daw.)	W czem? jak?	W którym miejscu?	Więc są nawet i wróżby?...	Z mojej ochronyochrona (daw.)	Zypcio tak strasznie się panią zachwycał pęknąć w prawie-nieskończoności tej chwili, wyrzekając się w zamian za to całego dalszego życia. Ale śmierć za nic. Tym by się uczyniło ją jeszcze straszniejszą...” (ją	Ęty y.
A teraz w kwestji morderstwa. Dziwne to, że obaj mają środki dostania się do tego domu a także, iż przyjęli z taką obojętnością i niewiarą wzmiankę moją o możliwości zamordowania tej kobiety przez złodzieja, chcącego w ten sposób odebrać klejnoty. O ile Thauret był mordercą, to zachowanie się jego przy zwłokach było wprost niesłychane. Przyznał, coprawda, że studjował medycynę. Na medykach nie czynią zwłoki żadnego wrażenia, a co więcej, jako medyk umiał łatwiej znaleźć tętnicę i przeciąć ją scyzorykiem. Chociaż, aby tego dokonać nie potrzeba specjalnych wiadomości lekarskich.	Czemu nie? To nie moje pieniądze! Chce pan płacić, będzie pan miał konkurentów do licytacji... Żebym ja miał tyle tysięcy, ile tu, w Warszawie, można wynająć do każdy interes bardzo porządne osoby i katoliki, to ja bym był bogatszy od Rotszylda.	A cóż? zawsze jedno! Mnich ten zuchwały Baryczka, nie darmo Amadejów pokrewny... węgier też, choć ojciec z polką się ożenił, Baryczka się odgraża, że gotów z kazalnicy piorunować na króla... Nawet arcybiskupa i biskupa nie szczędzi za to, że oni was nie zmuszają z żoną żyć, a... inne niewiasty porzucić.	A jaka przywiązana do męża, to JW. pani nie uwierzy.	A to co za pokraka?	A-to-tso rozumie człowieka aż nadto, dzięki czemu nawet od dłuższego czasu bardzo licho trawi. A-to-tso pojmuje, że rozum w człowieku osiada wówczas, gdy go coś przeraża. A-to-tso panience dobitnie przedkłada, że lepsza utrata buntownika myśli, podstępna, szkaradna, aniżeli pogrom mrowia niewiniątek zabłąkanych w słowie, niewiedzą steranych. Zapytuję ciebie, piękna Ewarysto, który z miliarderów jest bardziej zbliżony ludzkiemu sercu i tuziemskiej doli?...	Ach, inne! O, to też ładne figle, nieprawdaż? Mówicie, że ta wyprawa była partacka. Ach, u licha, gdybyście mogli zrozumieć, jak naprawdę była partacka, wtedy byście dopiero zobaczyli! Jesteśmy tak blisko szubienicy, że szyja mi cierpnie, kiedy o tym myślę. Może będziesz widział ich skutych i powieszonych. Ptactwo krąży nad nimi, a żagle pokazują palcami na nich, płynących z falą. „Kto to”? odpowie drugi. A ty słyszysz, jak dzwonią kajdanki, gdy sam idziesz na stracenie i już, już masz zadyndać. Oto, co nas czeka dzięki niemu i Handsowi, i Andersonowi, i innym głuptasom z waszego grona. A jeżeli chcecie dowiedzieć się czegoś w sprawie punktu czwartego, to jest o tym chłopcu, owszem, do kroćset! Czy nie jest on zakładnikiem? Czy mamy się pozbawiać zakładnika? Nie, nie, żadną miarą! On może być ostatnią naszą deską ratunku	Ależ nad przyszłością, mój drogi. Pomyśl tylko, co zrobimy, gdy Czertwan wypowie swe usługi? A uczyni to niezawodnie!	Byle tylko Radziwiłł zaraz nie nadszedł bo to wódz, jak drugiego nie masz w Rzeczypospolitej, a nasz pan Zagłoba dobry do prowiantowania obozu, ale nie jemu mierzyć się z takim wojennikiem.	Chcę cię nieco wyćwiczyć w antropologii. Wstydliwość kobieca jest według mego mniemania wynalazkiem, i to... mężczyzn. Otello wymyślił szczelne szatki dla szanownej Desdemony. Pan jej, małżonek jedyny i władca. Dziedzicznie się to później przekazało córuniom.	Dalipan, panie to za tanio, do stu diabłów, niech pan przynajmniej podwoi cenę, bo tak to niepodobieństwo!	Ho! ho! wielki mi cymes, teatr warszawski i tamci ich aktorzy!... wielka mi rzecz!... Powiedzcie to tym, co nie znają go dobrze!...	I, nic... chłopak któryś przyciął psu ogon drzwiami i bez to tak wył!	Jak to w książkach?	Jest to świadectwem dojrzałości umysłu	Ma pan słuszność ale zarówno dla pana, jak i dla mnie małą to stanowi różnicę.	Marek! Co to znaczy? Teatr pokazujesz? Chodźnochodźno	Na strzelanie z bandoleciku to i ja bym się popróbowała	Nie rozumiem, co się stało z motetamimotet (muz.) wybitny niem. kompozytor i organista epoki baroku, jeden z największych artystów w historii muzyki.. Był taki tom in octavoin octavo (łac.: w ósemce)	No, to za Bauma.	Nu! dobrze! dobrze! pożałujecie! To mówiąc, rzucił się do drzwi i zniknął. Bartosz spojrzał za nim z uśmiechem, ale Bramko już nie zawrócił nawet. Nie słysząc tententu koni, myślał że zwyczajem Izraelitów zawróci się jeszcze, usiadł spokojnie na ławie i mokre obuwie zdejmować począł, gdy tymczasem Pawłowa przygotowywała wieczerzę. Żyd już się nie ukazał. Wkrótce Maciej wracający z podwórza z nieodstępnym Burkiem, doniósł, że konie zostały przywiązane do płotu, a żydzi znikli.	Po obiedzie. Były to jakieś wrzody mózgowe... przyczyniły się rozmaite inne powody...	Przyznam się panu, że licząc ufnie na podpis księdza Busoniego, nie zaopatrzyłem się w fundusze, no i gdyby omyliło mnie to źródło, znalazłbym się w Paryżu w nielichym kłopocie.	To i ciebie obchodzi. Wejdziesz pierwsza, zadzwonisz do jego mieszkania. Lokaj nie otworzy z łańcucha. Przez szparę podasz lokajowi ten bilet i poczekasz. Ten Niepołomski zaraz cię przyjmie, a jest teraz w domu, na obiedzie. Skoro lokaj spuści łańcuch, ty wejdziesz we drzwi. Staraj się jak najdłużej stać we drzwiach, dopytywać się, rozmawiać, bajać, żeby my mogli draba nagle zakatrupić i wejść sami.	To jest Samuel, syn Ezdreasza, także mój krewny. Wzięłam go na miejsce Murzyna, któremuś, panie, dał wolność. Wszak, pozwoliłeś mi wybierać sługi?...	To przejdzie... przejdzie... wyzdrowiejesz... będziesz moja.	A Paulus mój? składając ręce.	A jej dzieciątko ma zaledwie trzy tygodnie...	A jeśliby mu przyszła taka, żeby cię kazał powiesić?	A niby po co? I tak byś nie zrozumiał.	A no stoimy tu już ze dwa tygodnie w tym Siewierzu i musztrujemy się na błoniu. Raptem przyszła wiadomość do tych panów dowódców (tu wskazał nieznacznie głową na hałasującą kompanię), że jeden batalion Prusaków został wykomenderowany z Wrocławia dla wzmocnienia załogi w Koźlu. Od razu zabrali nas około stu człowieka wraz z pocztowymi i pośli my na Niemców nocą. Zabrnęli my lasem aż pod Tarnowskie Góry. Rzeczywiście śli forsownym marszem.	A ty wiesz?	Ale czy cokolwiek się zmieniło? Czy ksiądz poczuł się nagle winowajcą, od chwili, kiedy się spotkaliśmy?	Ależ stało się już, jak pan sobie życzy: właśnie przed chwilą został pan uprzedzony i teraz jeszcze raz pana uprzedzam.	Antek!	Bogactwo, Pieniądz, Pozycja społeczna, Szczęście, Miłość romantyczna	Byłem na posiedzeniach, ukryty w tłumie „obywateli” na jednej z galeryjek, słuchałem, gdy przemawiali z gestami zarazem srogich Rzymian jak również cnotliwych handlarzy cielęciny, gdy dawali l’essor à leur imagination. I nic dziwnego: „la carrière est ouverte au génie”, więc korzystają.	Co nie trzeba?	Co? Od jutra zmniejszamy dzień roboczy o dwadzieścia pięć procent. Sezon zupełnie martwy, nic się nie sprzedaje, magazyn zawalony, weksli nie płacą, a w dodatku ojciec zamiast dawno zmniejszyć ilość godzin roboczych lub oddalić z połowę robotników, płacze, że ci biedacy nie będą mieli co jeść i żyruje rozmaitym łajdakom weksle. Za rok sam nie będzie miał co jeść. Niech sobie zdycha jeśli mu się tak podoba, ale po co ja mam na tym cierpieć!	Czy nie pisała do pani, dokąd jedzie?...	Czytaj!	Dobrze że się mu pokłonisz	E, coby ta czekać niedzieli; ugadajmyugadać (gw.) odparł Wawrzuś i wyszczerzył zęby w rozradowaniu wielkim.	Furdafurda (daw.)	Gdy wszystko będzie gotowe, twoi synowie na pewno będą o tym zawiadomieni. Ale od twoich synów daleka droga do człowieka, w którego rękach spoczywa wszystko.	Gdzie Antka?	Gruby pan w czarnych okularach pochylił się ku sąsiadom i rzekł półgłosem:	I mnie byłoby przykro stracić swoje	Ja, jestem ubrana! rzekła, kapelusik męzki kładnąc Laura.	Jak się nazywasz?	Jakim sposobem?	Jest pan prezydent?	Jest u siebie gdyby wyszedł, wiedziałbym o tym. Jeden z moich pomocników (komornicy nadają swoim szpiclom uczciwe miano pomocników) stoi na posterunku na placu du Mérier, drugi na rogu przy trybunale, a trzeci o trzydzieści kroków od mego domu. Jeśli ptaszek wyściubi nos z domu, gwizdną; nie zdążyłby uczynić trzech kroków, a jużbym wiedział o tym za pomocą mego telegrafu.	Jestem sam na świecie.	Jesteś młody i gwałtowny.	Już idę, proszę pani.	Kostiumy zaraz jutro z Madrytu...	Niania się sypie!	Nie będzie już nic z Urbańskiego.	Nie liczcie zbytnio, panie ojcze, na moją stateczność, bo byście doznali zawodu. Ot, jeszcze coś niecoś zostało...	Nie, właściwie wcale, tyle tylko, że nie ma moich książek, no, i mnie też. Ustalił się, wiesz, taki sposób bycia, który tro­chę przypomina stosunki pomiędzy skłóconymi kochankami, oni nie dostrzegają mnie, a ja staram się nie widzieć ich.	Niech mają, niech mają. A nafty do jedzenia, jak mi się uda	Niech się pan o mnie nie troszczy Dam sobie radę.	No więc ruszaj tam póki nie usłyszysz, że cię wzywam; wtedy biegnij tutaj. Rozkaz! Precz! wynoś się przez frontowe drzwi. Bez fochów!	No, Mańka, dasz mi kwiatek na kredyt?	O wiorstę stąd.	Och, ty dzieciaku!	Od naszej matki!	Ojciec, Pieniądz, Syn marnotrawny	Oto co zrobimy, przyjaciele, i co powinniśmy zrobić: skontaktujemy się ze statkiem, wejdziemy na pokład i opuścimy tę wyspę, wziąwszy ją uprzednio w posiadanie w imieniu Stanów Zjednoczonych Ameryki. Później powrócimy tu z ludźmi, którzy zechcą się razem z nami ostatecznie skolonizować wyspę i ofiarować republice amerykańskiej pożyteczną placówkę w tej części Pacyfiku.	Owdowieć? Nie może być!	Pan doktor...	Pan znałeś moją rodzinę?..	Pani mnie czasem tak drażni, że nawet nie mogę spokojnie mówić! Dlaczego pani nie odpowiada, panno Stefanio?	Panie Witoldzie nie traktujmy tego przedmiotu z gniewem i obrazą. Nie chodzi tu, aby pan zmarniał, ale żeby pan się podniósł. Marek panu nie żałuje chleba, ale żąda pracy i rehabilitacyi. Rozważmy seryo i spokojnie kwestyę tej pracy. Poszukajmy jej wspólnie.	Pierwszy batalion	Piękne jest imię twoje, kochanko Zdrado. Obejmę cię uściskiem,	Probowałam już, proszę pana, ale drzwi wewnątrz zamknięte.	Proszę odgadnąć, a nie patrzeć.	Przeciem ci u was jedynak... jakże mogą mnie wziąć?	Rabbi! Czy ty i wszyscy, którzy z tobą stoją, będziecie zawsze odpychać nas od tych cudzych płomieni, bez światłości których schną ze smutku serca nasze, a podłym prochem czernią się nasze ręce...	Robi wodewile	Rozkaże najjaśniejsza pani spytać go?	Skądże w tej chwili jedziesz, braciszku?	Sługa waszej książęcej mości.	Tak	Tak Czy go pan zna?	Tak nienawidziłam, że po całych dniach myślałam tylko o panu.	Teraz gdym została sama i opuszczona na tym świecie, teraz wiem, że w istocie tak było	Ty bezwstydnico, nieuczciwa dziewczyno! Kucharka mi się skarży, że wciąż jej coś ginie!	Ty powinieneś się ułożyć, ty powinieneś zarobić na tym pięćdziesiąt procent.	Widocznie pan Michorowski uważa za ulubiony sport dokuczanie nauczycielkom	Wiem. Bo tamte są zawsze w balowej tualecie we wszystkim, co mówią, czują, myślą, bo tamte są fałszywe, wszystkie bez wyjątku	Wychodzę Gorzko zawiodłem się na was, kolego!	Zapewne Czy było tak, mamusiu?	Zrobił się z niego ortodoksyjny żyd. Uprawia talmudystyczną mistykę i kabałę. Dał dziesięć milionów na syjonizm. Onegdaj strasznie pokłócił się z doktorem Hubką. Bo, wie pan, Hubka przystał do Braci Czeskich.	Zrobiłeś tak?...	Zrozumiesz, gdy ci dodam że Brzeska namawia mnie, ażebym najpierwej pogodziła się ze Stefkiem, a po wtóre wyszła za niego... Słyszysz: tak mi radzi Brzeska, przed którą oni prawie nie mają sekretów...	Zwariować przyjdzie!	Łacniełacnie a. łacno (daw.)
Nie, Bogu dzięki! Nie widziałem... ale i to jeszcze nastąpi... Tak, teraz pojmujesz, że młyn na wzgórzu nie jest odpowiednim miejscem, do którego ty mógłbyś bezpiecznie wysłać swoją siostrę.	Nie masz czego jest to nowy, wielki ciężar na słabe moje ramiona.	O! zabawisz się pan pewnie już mnie proszono bardzo o ten rękopis, lecz nie chciałem pożyczać nikomu, gdyż właściciel tego tłumoka może powrócić lada dzień tędy, a ja muszę mu oddać wszystko, jak zostawił; nie bez żalu pozbawię się tych książek, lecz cóż robić, nie należą do mnie, trzeba strzec swego sumienia.	Wypadków czy maszyn? Choć właściwie dla Ropucha to jednoznaczne Ma już siódmy samochód. Co zaś do tych poprzednich... Znasz jego wozownię? Pełno tam, dosłownie pełno aż po sam dach, szczątków samochodów, a żaden odłamek nie jest większy od twego kapelusza. To resztki sześciu aut Ropucha, jeśli ten szmelc można nazwać autami.	A już to prawda ja i nie wiem, jak wy tu wytrzymujecie; tak tu straszno i cicho być u was musi.	Mówił to i nieboszczyk dziaduś... Szczęście, żeś waćpan nie zginął.	Nie mogę zapalić. To by ci zaszkodziło...	O, to prawdziwie królewskie słowa Prezes ministrów prosi o poduszkę, materac i pierzynę, bo nie może spać na słomie, bo kości go bolą...	Widzicie, towarzyszu, sęk właściwie tkwi nie w tym. Przypuśćmy, że udałoby się wam nawet przedostać przez kordon i wrócić z żywnością, chociaż mało mi się to wydaje prawdopodobne. Tak czy tak, nie mamy prawa, towarzyszu, nawet dla ratowania od głodowej śmierci całej komuny, przenieść zarazę za kordon. Co innego pogróżki, a co innego wykonanie. Gdyby wyprawa wasza się wam udała, w poszukiwaniu żywności musielibyście wysiąść na brzeg, po tamtej stronie kordonu, i zetknąć się z tamtejszą ludnością, to znaczy	Nie A zresztą, gdyby się nawet przypadkiem znalazł w tym czasie jakiś wybawca, to dlaczego wydarłszy pana falom, miałby potem pana opuścić?	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	A co tobie do ziela? to nie wasza sprawa... lubczyk tobie żaden nie pomoże, boś szpetny... Choćbyś go dziewce dał i bez wrotyczu, czar nie poskutkuje... Widzisz, co koło mnie leży... bylica... dzięgiel... lisie jajko... biedrzeniec... dziewanna... rosiczka... Hej! hej! różne dobre rzeczy...	Nie, nie boję się...	Nie mam tak czarnych myśli. Zobaczymy jeszcze mohwę obsypaną kwieciem oraz młode sarniuki wypasione świeżą trawą. Zejdźmy ku Skale Pokoju i posłuchajmy nowin. Hops, na mój grzbiet, Mały Bracie!	Nigdy przedtem nie skakałam To dopiero początek. Doszłam tylko do dwudziestu razy.	Wprawiasz mnie pan w zdumienie, Mr. Randolph, dotąd nie przyszło mi na myśl zgoła, by Mr. Thauret konkurował o mnie. Mogłabym powtórzyć wszystko, co mi powiedział, a nie potwierdziłoby to chyba zapatrywania pańskiego.	Nie, panny Grünszpan nie może kto inny odprowadzić	Wczoraj, nie, pozawczoraj na gościńcu kozaka zastrzeliliśmy, drugi zemknął, zabił mi konia i ot, ręka Nie uwierzył nam: Czernyszewski tam został jak w mogile.	Cóż, dla Foxy’ego to tylko wesoły sport! Kopyciarski, to prawdziwy szpicel! I nie dziwię się, jeśli myśli, żeśmy się wstawili...	Mimo iż nie da się wyrównać weksla uczuciami, przyjmę, ostatecznie, pański szacunek	Cóż to jest za kobieta? Jak mnie Bóg miły, ja tego nic a nic nie rozumiem.	A „ten” już nigdy tu nie przyjdzie?	Ach Nie sądzi się ludzi z powierzchowności.	Tak, ale nie tu	Wstrzymajmy się jeszcze krzynę dajmy im zajść na miejsce; jeżeli, jak powiadacie waszmość, wszyscy przed chwilą byli jeszcze w sypialni, to widno albo są niewinni, albo też czekają sposobnej, czyli późniejszej godziny.	Czemuś nie napisała? co? gdybym był wiedział, gdybym...	Ja przez dwadzieścia siedem lat nie brałem urlopu.	Kościół...! Ach, gdyby to był przynajmniej statek Komisji Rybołówczej, a nie taki stary drewniany gruchot! Gdybyśmy mieli choć jaki taki porządek i przyzwoite odzienie, i chłopaków, co by tej pani usłużyli. Ona będzie musiała włazić jak kura po tamtej drabinie, a my... my powinniśmy obsadzić ludźmi reje!	Nosiła zawsze sztylet u pasa, jam nic nie winien	Więc się ucisz tak Stamtąd zamęt życia. A niepokój duszy, to zgoła skądinąd. To jakby dzwon jaki daleki... Miałam ja przed chwilą rozmowę dziwną z tym, komuś ty czoło dziś opatrywała. Każde słowo zapadło mi w piersi. I wiem, że to złe życie ludzi stanęło u końca dziś właśnie: na rozstaju, nad przepaścią może. Zbliża się coś wielkiego, idzie, przyjść musi... Gdy fatum zwiastowało się ludziom dawniej, to zanim ptaki pokazały się na niebie, kobiety zrywały się po nocach, jedne do dzieci, która za wrota, inne	To źle Może dałoby się zawrzeć z Absolutem jakąś umowę. Bardzo ścisły kontrakt, mniej więcej taki: Jak uważasz, czy zgodziłby się na to?	Pójdziesz natychmiast do Wizbergowej i powiesz Luli, że się żenię, że za miesiąc mój ślub i że nigdy do niej nie wrócę. Nigdy, rozumiesz?	Czy to już to miejsce, tatusiu?	Iść do Warszawy? To tu kniaź Wiśniowiecki przyjdzie, żony i dzieci wasze jako piorun pobije, ziemię a wodę tylko zostawi, a potem i on za nami do Warszawy z całą potęgą szlachecką, która się do niego przyłączy, pociągnie	Powiem panu, że z panem de Charlus to było trudno. On jest straszliwy dreyfusista.	Widzi mi się, co są jeszcze jabłka u Kłębów...	Tak, to ja	To morowe chłopy! Jeszcze go poranią, i co z tego?	Oszalała cóż to! brat twój?	Pański wisielec kpił sobie chyba z ludzi te jego cienie, to ohydne plamy.	Wie pani, że to dobre porównanie, zanotuję. Literatura to ciężka praca, która potrzebuje szalonego przygotowania.	Prawda Ostatecznie, panowie to bardzo pocieszny naród, i mam nadzieję, że pan Moreau wyskrobał sobie omastę na chlebuś.	Niewiemy jeszcze! w krótce! w krótce! ludzkość wielkiemi idzie krokami, coraz szerszemi a szerszemi i dościgać się zdaje celu.	Jeśli się będziesz tak wymykał, ojciec spostrzeże się...	Na lepszym pożytkowaniu ról zbywa... Żadne drogi tu są, osobliwie w kieleckim krajzamcie. Ach, co za drogi! Ja myślałem, że tylko w Karpackich Wielkogórach takie drogi bywają.	Dlaczego mieliby nam zrobić coś złego jeżeli są naszymi krewnymi?	A gdyby był przyjacielem, czy cofnąłbyś się wtedy?	Słyszałem, że piechoty w twierdzy są grzeczne, ale jazdy im brak.	Widzisz kochana mamo powitanie, kantata, przyjęcie, król był wesół i zostawił nam dotykalne dowody swojego ukontentowania, mogę się więc spodziewać jak najpomyślniejszych w Warszawie sukcesów!	Bo pani Latter była i jest pierwszą u nas emancypantką. Pracowała, rozkazywała, robiła majątek, jak mężczyzna.	Była zupełnie jak staruszek któremu się czasem dziwnych rzeczy zachciwa, poty, póki mu ich niedadzą.	Cóż, Antoś? Jak ci się w szkole powodzi?	Jak tylko sprawy załatwię. Chciałbym się z Kurlandii ćwierci dzierżawnej doczekać, a dworek ten, w którym mieszkaliśmy, sprzedałbym chętnie, gdyby się kto ochotny do kupna trafił.	Jeszcze i ciężéj i na cudze dobro patrzéć, kiedy człowiekowi samemu na świecie gorzko...	Niezadługo... może jeszcze przed wakacjami.	Panowie, a gdyby tak ośmieszyć cnotliwych mężów z prawicy? Gdyby napisać, że panu de Bonald czuć nogi?	Poczekaj pani Omyliłem się, mówiąc, że odwiedzali więźnia tylko starosta i szlachcic...	Połóż się teraz... kochany...	Pożegnajmyż się, rzekła cicho, bo Bóg tylko wie kiedy i z czem powrócicie	Tak więc bohater, którego historię mamy poznać, ma tylko dwadzieścia dwa lata?	Jakiś ty dobry. Chodź, zagram ci coś, co grywałam zawsze, myśląc o tobie.	Więc co ja mogę dla pana zrobić?	Ach, Nanon, czemu on wraca przez Paryż, kiedy wyjechał przez Saumur?	Chciałbym przewieźć tu, do grobowca, zwłoki matki; jeśli dziad pozwoli, będę mu bardzo wdzięczny!	Co? znajdzie drugą!	Czekaj... Czy warty pilno rozstawione?	Czy pan jeździ konno? Może Bóg mi pana zesłał.	Dam ci co zechcesz!	I co ten trzeci ma zrobić?	Miałem, a na co ci wiedzieć?	Mąż mówił mi, panie ambasadorze, że pan go może porwie gdzieś na wybrzeża Hiszpanii; bardzo jestem szczęśliwa za niego.	O co?	Odprowadzisz mnie do Róży?	Ty? W tych strasznych przepaściach?	Więc co z tego, ciupa?	A gdzie on?	A gładka, bestyjka, oczy jak tareczki, pysio jak malowanie, a szyjka	A hulanka bezustanna, i między panami i między sługami.	A pan wygrywa?	A u młynarza radzą cosik z dziedzicem i z drugimi!	Byłem chory... teraz mi lepiej	Chwila ta nadeszła dawno i jedna ją odtąd tylko straszna omroczyła godzina.	Dlaczego?	Dzień dobry, drogi przyjacielu	I Ducha Świę...	Komisarz policji!	Kto taki?	Kto tam? duch?	Kto z was umie czytać?	Miałbym prawie ochotę życzyć wam wszystkim śmierci	Modlitwa, Zwątpienie spytał kapłan	Może siostruni podać cukier?...	Na Boga żywego!	Na kominie wygasło.	Napewno?	Okna umyć też warto	Skąd pan wiedział?	Vinceli! atmeni, prižadėjai man padirbti kardą? Pasakojai vieną sykį, kaip Gediminas karalius, tas, kurs apie tą vilką geležinį sapnavo, su kardu eidavo į karą prieš neprieteliusneprietelis	Więc macie tu kuchnię?	Zobaczysz!
Już są! Halabardnicy! Węgrzyni na szable ich biorą! Ach! Boże! że nie możecie widzieć! Co za żołnierze!	A dlaczegoście nie zawiadomili nas o tem?	Być może ale pamiętaj, że ludzie mogą przeszkodzić. Stryjowie Ludmiły właśnie teraz wybrali się do Krakowa. Onegdaj odebrałem od nich pismo, w którym donoszą o wyjeździe. Chcą od króla co prędzej otrzymać pozwolenie na to małżeństwo i otrzymają, nie wątpię. Pamiętaj, że będą mieli za sobą głos księcia Konrada. Nie znam nikogo na świecie, kto by miał powód albo ochotę przeszkadzać w tej sprawie. Jeśli dostaną pozwolenie, to już wszystko przepadło.	Słusznie. Nie sądź, mój synu, iż nie wiem, że z racji moich obowiązków właśnie na mnie spoczywa szczególny nakaz, abym wszystkie siły swego umysłu i ciała poświęcił budowie fundamentów pod dzieło Świętej Inkwizycji. Boże Wszechmogący, trzeba niestety powiedzieć, dzieło tak jeszcze w świecie chrześcijańskim nie umocnione, iż śmiało i bez obawy posądzenia nas o pychę możemy twierdzić, że my tutaj, w naszym Królestwie, stanowimy wzór jedyny i największej doniosłości, przekazując wszystkim innym katolickim narodom naukę naszych doświadczeń, jak ustanawiać porządek na ziemi oraz jakimi sposobami należy niszczyć opór wrogów.	Niech się pan o nich nie troszczy Niech mi pan wierzy, że tak jest najlepiej. Krewni nigdy nie są tak dobrzy jak przyjaciele. Widzi pan, my dwaj wcale nie jesteśmy spokrewnieni, ale jesteśmy serdecznymi przyjaciółmi, a to jest bardzo miłe.	Czy ty nie jesteś czasem ów Sancho Pansa, o którym historia mówi, że ma od pana wyspę obiecaną w zarząd?	Powoli... Uszanowałem twoją przysięgę aż nadto, teraz ty uszanuj moją... Temu staremu szlachcicowi... zapomniałem, jak mu na przezwisko... temu ryczącemu diabłu, który tu ze Skrzetuskimi przybył, zapisałem śmierć w duszy. On to pierwszy nazwał mnie zdrajcą, on o wzięcie korupcji posądził, on podniecił innych, bo może nie przyszłoby do tego oporu, gdyby nie jego zuchwalstwo! (Tu książę uderzył pięścią w stół.) Pierwej śmierci, pierwej końca świata bym się spodziewał, niż żeby kto mnie, Radziwiłłowi, śmiał do oczu zakrzyknąć: „Zdrajca!” Do oczu wobec ludzi! Nie ma takiej śmierci, nie ma takich mąk, których by dość było za taką zbrodnię. Nie proś mnie o niego, bo to na nic.	I to nie jest do pogardzenia. W piciu jest zupełnie ta sama mądrość, co i w życiu: złudzenia. Oczywiście nie każdy pije na to tylko, aby z Bachusem wywracać koziołki.	Pan prezes miałby rację, gdyby nie to, że i tak od razu następcy nie będą mieli. Zresztą na pewno nie zechcą takiego człowieka jak pan tak zaraz puścić. I tak przeciągnie się, a profit moralny dla pana duży.	Miałby ze mną do czynienia, gdyby było nie dosyć!	A bo jeszcze nie zaczęli.	Czemuż nie mają wierzyć?	Czy mama nie wie Czy mama jest tak naiwna	Himmeldonnerwetter! Patrzcie go, on nic nie myśli! A czemuż to nic nie myślicie, wy słoniu syjamski?	Królowie teraz na wojny nie jadą.	Mój Leszku Musisz to sam rozumieć, że twoje stałe przebywanie, demonstracyjne przebywanie w sklepiku nie mogło nie wywołać komentarzy...	Stefek, nie pleć!	Nie miano czasu ich obedrzeć, wszak prawda? było tam coś pilniejszego do roboty.	Nie widzę w tym nic dziwnego, jeżeli robi tak dobrą partięrobić dobrą partię (daw.) rzekła pani Linde z naciskiem.	Wiadro próżne nie ma wody, nie ma zgody. Mało się już za włosy nie pobierzemy. Każdy by kneziem chciał być, a słuchać by się nikomu nie chciało.	Słuchajcie, moi panowie! Ja nikogo nie obwiniam! Ale ile razy któryś z was uczynił jakiś bezpośredni krok przeciw pracowni Nr 5, wynik był dla strony zaczepnej zawsze mniej lub więcej upokarzający.	Bóg mnie ubij na ciele i duszy, jeżeli nie to samo zawsze myślę! tylko jak podczas nieścierpliwe już bóle zdejmą, to człowiekowi trzy po trzy naplecie się w gębie...	Czy z panią można nie być? Ja to widziałem od pierwszej chwili w Krzemieniu. Ale potem, pani wie: wszystko się popsuło. Myślałem, że pani wyjdzie za Maszkę, i com się nagryzł!...	Ależ ja tego nie potrzebuję, ja nie jestem taka wybredna Zresztą ja nie mam tych samych praw co pani A przy tym ja robię chętnie wszystko, co może być pożyteczne profesorowi.	Tak? Zatem słuchajcie! Żądam tego stanowczo. Macie wybór. Albo zastosujecie się do mego żądania, albo nie zobaczycie mnie nigdy więcej!	Raz mówisz tak, raz inaczej i sam nie wiesz, czego chcesz. Zwaliłeś kłopot z głowy, ciesz się. Świętym być w dzisiejszych czasach? Nie ma tak dobrze.	Co się stało? Nie miał mu kto ugotować jedzenia?	Czemu nie powiesz mi wszystkiego?	Jeżelibyś została moją żoną... Trzeba by przełamywać milion trudności... A gdybyś nią wreszcie została, to okazałoby się, że nie możemy żyć razem, bo ty kochasz Niepołomskiego...	Nie udało ci się pochwycić imienia tego przyjaciela?	Posłusznie melduję, panie majorze że już parę razy przychodzili tu ludzie ze straży, żeby się przekonać, czy pan jeszcze żyje. Dlatego pozwoliłem sobie zbudzić pana w tej chwili, bo nie wiem, jak długo sypia pan zazwyczaj, i boję się, żeby pan czasem nie zaspał czego. W browarze w Uhrzinievsi był pewien bednarz, który sypiał zawsze do godziny szóstej rano, ale gdy zaspał, choćby tylko o kwadrans, to już potem spał do samego południa i powtarzał to tak długo, aż go wyrzucono z browaru, w którym pracował. Otóż ten bednarz ze złości, że został wyrzucony z roboty, dopuścił się obrazy Kościoła i jednego z członków naszego domu panującego.	Kurara jest niewątpliwa. Paraliżuje mowę, oczywiście... krzyk... Paraliżuje nerw błędny. Również ruchy. Nie zostawia absolutnie żadnego śladu. Ani kropli krwi. Przypadek... Niech się pani uspokoi... Zaraz skończy...	I nie tylko plotek. Owa dziewczyna została publicznie zelżona przez jednego z mniej szczęśliwych... twoich współzawodników, w następstwie czego inny... adorator tej... popularnej panienki w ulicznej bijatyce uważał za stosowne stanąć w obronie jej czci. Dzięki temu twoje... zaloty i twoja osoba nabrały w okolicy rozgłosu.	Jestem dość nierozsądna, aby sobie w tej chwili życzyć tego samego Bez względu na to, jakie głębsze radości mogłyby się jeszcze stać naszym udziałem, nigdy już nie będziemy wiodły tak wspaniałego, nieodpowiedzialnego życia, jakie miałyśmy tutaj. To minęło na zawsze.	O, bardzo, bardzo nieoględny jest to temat, którego nie chciałbym z nikim innym, oprócz pana, poruszyć. Z panem nawet, panie Copperfield, zaledwie tylko dotknę. Każdy inny, na moim miejscu, w ostatnich leciech kilku miałby pana Wickfielda, och, jaki to uczciwy, zacny człowiek, w ręku. W rę-ku, powtarzam	Sam przecież mówiłeś, że nie uznajesz różnicy między czarnymi i białymi. Czemuż mi dokuczasz taką mową, o święty? Pozwól, że ci rozetrę drugą nogę. To mi sprawia przykrość. Ja nie jestem sahibem. Jestem twoim chelą i czuję, że głowa cięży mi na ramionach.	Spędza dzień z żoną tego pana, który nas powitał.	Letnie dnie, Bazyli, są długie Może prędzej sprzykrzy się on tobie, niż ty jemu. WiedzaJest to smutne, ale geniusz bez wątpienia trwa dłużej niż piękno. Tłumaczy to, czemu zadajemy sobie tyle trudu, aby zdobyć sobie wyższą kulturę. W dzikiej walce o byt potrzeba nam czegoś, co trwa, i dlatego w karlej nadziei zachowania światowego stanowiska zawalamy nasz umysł rumowiskiem faktów. Ideałem nowoczesnym jest człowiek wykształcony wszechstronnie. Umysł takiego człowieka jest czymś przerażającym, wygląda niczym tandetny stragan, pełen dziwactw i kurzu, gdzie wszystko ocenia się powyżej wartości. Sądzę, że właśnie ciebie znudzi on pierwej. Pewnego dnia spojrzysz na swego przyjaciela, aby dostrzec, że jest przerysowany albo przejaskrawiony w kolorze, lub coś podobnego. W duszy będziesz wymawiał mu to z goryczą, z tym przeświadczeniem, że wyrządził ci krzywdę. Gdy opanujesz się znowu, będziesz dlań zimny i obojętny. Będzie to smutne, gdyż zmieni ciebie. Opowiadałeś mi cały romans, nazwałbym go romansem sztuki, a najgorszą stroną każdego romansu jest to, że robi ludzi tak bardzo nieromantycznymi.	Ale Abdullahi jeszcze od Mahdiego okrutniejszy.	Za co? Za Murdeliona... Nie ma o czym mówić. Ona go jeszcze kocha!	Jadę prosto od Zaleskiej.	Hm Pani potrafi być tak uroczo roztrzepana. Przecież może zdarzyć się pani pomyłka, że zabierając z portierni klucz zamiast swego, weźmie pani klucz od jej pokoju.	Do dziury	Do niego samego.	Ja też się cieszę Będę przychodziła, jak tylko będę mogła, ale będę musiała co dzień szukać drzwi.	Czuję się silniejsza, gdy się bawię na dworze, a wiatr od stepu wieje	Zawsze ordynat! Zawsze mnie pani do niego odsyła. Czy to wyrocznia?	Dobry człowiek jestem, zgodliwy, wszyscy o tym wiedzą, ale jak mnie kto chlaśnie batem, gotówem oddać kłonicą.	I jak pani mówi, panna Pławicka podoba mu się przytem naprawdę a ja sobie przypominam teraz, że Pławicki także mi o tem coś wspominał.	Ja? No, co tam mówić! Siedem lat jeszcze się przemęczę...	I ja to umiem i rozpoczęła się gonitwa. Wiewiórka skacze z gałęzi na gałęź, a Klu-Klu za nią. Wiewiórka hop z drzewa na drzewo, a Klu Klu za nią. Z pięć minut trwała gonitwa, aż wiewiórka zmęczona skoczyła na ziemię, Klu-Klu za nią. Myślały dzieci, że się zabije, ale ona tak zręcznie spadając to chwytała się, to odpychała gałęzie, że spadła na ręce	Ale gdzież tam było wyraźnie o dziewczynie, a to jest pewnie nazwisko damy, na którą uskarża się autor sonetu.	Ale stale lubią tych, co mają dużo pieniędzy.	Jak? ja wiem wszystko i źle że pan tu jesteś!	Poczekaj no Napisz taki artykuł wstępny: Zostało naukowo dowiedzione... Napisałeś? A więc, dowiedzione, że ja, pater Joszt, jestem osioł, fujara, niezguła... Napisałeś?	Sir Karol był tak zdenerwowany, że ukazanie się psa mogło go zabić. Zdaje mi się, że ujrzał istotnie dziwne stworzenie w Alei Wiązów... Obawiałem się zawsze anewryzmu serca, bo byłem bardzo do niego przywiązany.	Albo ja wiem.	Ale któż ci zaręcza, że ona kochać cię będzie.	Ani ja! ani ja! to ktoś nowo przybyły.	Bo ich może jedyną wadą bywa zbyteczna słabość	Tak, jemu potrzebne jest oczyszczenie. Ale potem, staruszku, cóż potem?	Dobrze Chcę wiedzieć tylko, czy się z nią widujesz.	W rzeczy samej i jeśli posiada on w sobie jeszcze siłę piorunującą to jest niezaprzeczenie najstraszniejszym zwierzęciem, jakie wyszło kiedykolwiek z rąk Stwórcy. Dlatego też, panie, mam się na ostrożności.	A odwróć się pan teraz, bo będę się przebierała.	Czy pannie March podobał się niemiecki poemat?	Gdybym miał Matkę! gdybym miał Matkę! O pewnie, z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może...	Lecz co by powiedział, gdyby pan wydał sprawiedliwości Arsène’a Lupin?	My z PołonnegoPołonne	Staremu się ręce trzęsą!	To wszystko chrześcijańscy niewolnicy, którzy się z jurt powymykali, by zobaczyć świątobliwych posłów i choć słówko usłyszeć z rodzinnych okolic	Tu będzie ci ciepło. Podaj ręce. No? Prawda, że ciepło?	Uczynię to, choćby tylko dla twojej miłości	Widzisz, mnie tak potrzebny scyzoryk, a tobie na nic.	A Szwedzi?	A czy pani, panno Wando, osłodziła tę wodę dla naszej kuzynki, czy to zrobiła ona sama?	A ty?	Ach, miły Boże! Przestań wreszcie rezonowaćrezonować	Boskiego Platona!	Buda jak buda...	Co pani jest?	Coś w ten deseń	Dwadzieścia	Ha! ha! ha, szanowny starcze! powiedz nam teraz według kalendarza datę twojego urodzenia.	I pole jest Panajezusowe. Hale, jaki mądrala, powtórz „Wierzę”.	Komu życie ciężkie, ziemia będzie lekka.	Lach! Diw! Ubij!	Lekarz, Szaleniec	Miałem właśnie to samo na myśli.	Nalej na miskę i daj.	Owszem, węgiel jest strasznie drogi	Raczą panie usiąść albo może na górę...	Siadajcie se pod chałupą wokół. obiadu.	Słucham.	Tak!	Tak! Tak!	W jaki sposób?	Wojna! wojna!	Z domu	Zapadł na wysoką gorączkę, panie.	Zdrowie wuja!
Ale handel nasz, przemysł, rolnictwo i odbyt były tylko miejscowe. Doszedłszy pewnego stopnia, daléj-by się rozwijać nie mogły. Postarałem się więc o otwarcie biura pocztowego, o koncessyę na sprzedaż tytoniu, prochu i kart; skłoniłem poborcę podatków, by zamiast mieszkać w jakiéjś innéj gminie przeniósł się do naszego miasteczka, które jest zarazem stolicą kantonu; rozbudziwszy potrzebę jakiéjś nowéj produkcyi, starałem się ją zaraz w czyn wprowadzić, wpajałem we wszystkich poczucie własności; to téż w miarę jak wzrastała zamożność, wykarczowywały się grunta, zakwitała uprawa roli, wznosiły się posiadłości. Biedacy, którzy przed mojém przybyciem nosili pieszo sery do Grenobli, jeżdżą tam teraz porządnemi furmankami, wożąc owoce, jaja, drób, jarzyny. Wszyscy nieznacznie zamożnieli. Do najbiedniejszych należeli ci, którzy się na uprawie ogrodu, hodowaniu jarzyn i owoców ograniczać musieli. Ale nie chcąc dać zgasnąć temu domowemu ognisku, trzeba go było bezustannie podsycać. Przemysł miasteczka nie był jeszcze tak wielki, by mógł utrzymać ruch handlowy, spowodować konieczność założenia magazynów, targu. Nie dosyć na tém, jeżeli kraj nic ze swego kapitału nie traci; dobrobyt jego nie wzrośnie, gdy ta suma pod postacią produkcyi i konsumcyi przejdzie choćby przez najwięcéj rąk. Nie, nie na tém rzecz polega. Skoro kraj jest już na téj stopie, że między jego zapotrzebowaniem a produkcyą istnieje zupełna równowaga, wtedy chcąc podnieść zamożność ogółu, trzeba wejść w stosunki zamiany na zewnątrz, które-by mogły trwały stan czynny w jego handlowym bilansie zaprowadzić. Ta myśl przewodniczyła zawsze państwom pozbawionym terrytoryalnéj podstawy jak Tyr, Kartagina, Wenecya i skłaniała je do prowadzenia wywozowo-przywozowego handlu. Ja-m również chciał coś podobnego dla trzeciéj ery pomyślności mojego kantonu utworzyć. Pomyślność ta, ledwo widoczna dla oczu przechodnia, bo miasteczko nasze podobne jest do wszystkich innych, była zadziwiającą tylko dla mnie samego. Mieszkańcy, biorąc czynny udział w tym postępowym ruchu, nie mogli go także ocenić. Po siedmiu latach traf zesłał mi dwóch cudzoziemców, którzy są teraz dobroczyńcami téj miejscowości i mogą ją z czasem w prawdziwe miasto zamienić. Jeden z nich jest-to Tyrolczyk, człowiek niesłychanie zręczny, który robi obuwie dla wieśniaków, a buty dla elegantów Grenobli, a robi je tak, jakby żaden szewc paryski nie potrafił. Był on zarazem wędrownym muzykantem, prawdziwym typem tych zabiegliwych Niemców, co to sztukę i rzemiosło jednocześnie uprawiać umieją. Przeszedł tak całe Włochy pracując i śpiewając i z powrotem zatrzymał się w naszém miasteczku. Gdy się zaczął rozpytywać, czyby kto nie potrzebował obuwia, przysłano go do mnie; jakoż obstalowałem u niego dwie pary butów, a zdziwiony zręcznością, z jaką zrobione zostały, wszedłem z nim w rozmowę; a jego jasne i rozsądne odpowiedzi, obejście się i powierzchowność, wszystko to złożyło się na potwierdzenie dobrego wyobrażenia, jakie o nim powziąłem. Zaproponowałem mu, by się osiedlił w miasteczku, przyrzekając, że go wszelkiemi siłami popierać będę i na początek zaliczyłem mu dosyć znaczną sumę. Zgodził się bez wahania. Ponieważ skóry nasze, skutkiem staranniejszéj hodowli bydła ulepszyły się, jak to już zresztą nadmieniłem, przyszło mi więc na myśl, że niezadługo będziemy je mogli na własny użytek obracać, wyrabiając z nich obuwie po cenach umiarkowanych. Wypadek nastręczył mi nadzwyczaj zdatnego i pracowitego człowieka, który mi miał posłużyć za narzędzie do zaszczepienia w miasteczku jednéj z najobfitszych i najstalszych gałęzi handlu. Na szczęście nie omyliłem się w moich rachubach. Dzisiaj mamy już pięć garbarni, które zużytkowują wszystkie skóry z całego departamentu, a nawet często się po nie do Prowancyi udają. I cóż pan powiesz! garbarnie te nie mogą nastarczyć skór Tyrolczykowi, w którego warsztacie pracuje przeszło 40 robotników..... Co się tyczy drugiego, którego historya, acz nie mniéj ciekawa, może-by pana znużyła, jest-to prosty chłop, trudniący się wyrobem kapeluszy z szerokiemi rondami, jakie tu powszechnie noszą. Doszedł on do tego, że sprzedaje je taniéj niż inni i handluje niemi nie tylko w okolicy, ale i w sąsiednich departamentach, a nawet w Sabaudyi i Szwajcaryi. Dwa te rękodzieła, mogące się stać niewyczerpanemi źródłami dobrobytu dla kantonu, gdyby się tylko w dobroci gatunków i nizkości cen utrzymały, nasunęły mi myśl utworzenia tu trzech jarmarków do roku. Prefekt, zdziwiony szybkim rozwojem naszego przemysłu, poparł mnie w staraniach o uzyskanie na to koncesyi. Jakoż w zeszłym roku odbyły się w miasteczku trzy jarmarki i znane są już w Sabaudyi pod nazwą jarmarków obuwia i kapeluszy. Na wieść o tych przeobrażeniach, pomocnik jednego z notaryuszów z Grenobli, młodzieniec ubogi lecz wykształcony i pracowity, zaręczony przytém z panną Gravier, udał się do Paryża, by prosić o miejsce notaryusza w naszém miasteczku, które téż i uzyskał. Nic go ten urząd nie kosztował; teraz wystawił sobie dom naprzeciwko domu sędziego pokoju. Co tydzień jest targ w miasteczku, na którym się dość znaczne interesa na bydle i zbożu robią. W przyszłym roku będziemy mieli zapewne aptekarza, potém zegarmistrza, skład mebli i księgarnię i dojdziemy może do tego, że nasza skromna mieścina będzie w stanie dostarczyć wszystkiego, co ludziom rozwiniętym moralnie i fizycznie jest koniecznie do życia potrzebném. Cywilizacya tyle już tutaj zrobiła, że nie spotkałem najmniejszego oporu ze strony rady municypalnéj, gdym podał projekt naprawy i upiększenia kościoła, zbudowania plebanii, obsadzenia drzewami rynku i budowania domow pod linię, by miéć z czasem porządne i proste ulice. Takim-to sposobem stało się, że zamiast stu trzydziestu siedmiu dymów gmina ma ich teraz tysiąc dziewięćset, zamiast ośmiuset nędznych sztuk bydła rogatego dwa tysiące mieszkańców w miasteczku, a tysiąc w dolinie. Z tych, dwanaście rodzin można śmiało bogatemi nazwać, sto innych do zamożnych się liczy, reszta się dorabia i pracuje. Wszyscy umieją czytać i pisać, a nawet różne gazety mają tu siedemnastu prenumeratorów. Nie ulega wątpliwości, że spotkasz się pan i z nieszczęśliwemi w naszym kantonie; ja ich, niestety, aż za wielu widzę, ale nikt tu nie żebrze; dla każdego znajdzie się praca. Na jednym koniu niepodobna mi wszystkich chorych objechać, muszę miéć drugiego pod siodłem na zmianę i mogę bezpiecznie o każdéj porze chodzić po okolicy, nikt już do mnie nie strzeli, a kto-by miał ten zamiar, sam-by przy życiu nie został. Skąpe w objawach, ale rzetelne przywiązanie mieszkańców jest-to jedyny osobisty zysk, jaki dla mnie z tych zmian wypłynął i poprzestaję na nim chętnie, mając jeszcze i to zadowolnienie, że każdy, kto mnie spotka, wita mnie wesoło i przyjaźnie. Pojmujesz pan, że majątek, jaki mimowolnie z moich wzorowych ferm zebrałem, jest dla mnie nie celem, ale środkiem.	Jest ono bolesnym darem, którym zaszczyca Chrystus tylko jednostki wybrane, a polega na tym, że wybrańcy biorą na siebie cierpienia fizyczne lub duchowe innych, którzy nie dorośli do ich ogromu, ugięliby się pod brzemieniem i zeszli na bezdroża. Substytucja duchowa, która niegdyś stanowiła chlubę karmelitanek, powoduje przenoszenie się katuszy moralnych z dusz słabych i podatnych jak trzciny na jednostki silne i odporne, które śmiało stawiają czoło pokusom i atakom ducha przewrotności. I to jest właśnie chwałą zakonów kontemplacyjnych, że przez modlitwy i umartwienia, przenosząc na się cierpienia duchowne innych, chronią dusze chwiejne i niepewne przed upadkiem; na nich to wyładowują się przeważnie ciężkie, miazmatami piekła brzemienne chmury; są niby gromochronami społecznymi, które zwabiając na się przez modlitwę szatański fluid, rozbrajają zbyt silne chwilami napięcie potencjału zła i grzechu.	A! a! słyszałam właśnie u N. pani na cercle, że hrabia nas osierocasz. Niezmiernie mnie to zdziwiło.	Ależ naturalnie, że byłam przy tym Drżę przecież jeszcze na całym ciele.	Do widzenia, mamuniu Idę na bulwar podziwiać pana Marty w Mont-Sauvage. Jest to wielka sztuka przerobiona z Pustelnika. Jeżelibyś pani życzyła, tobyśmy poszli razem z tymi paniami.	Tak a gdy zestarzeją się, wiedzą o tym na pewno. Ale ja nie potrzebuję pieniędzy. Potrzebują ich, wuju Jerzy, tylko ci, którzy płacą długi, ja nie płacę swoich. Kredyt jest kapitałem młodszych synów i żyje się z niego doskonale. Zresztą, mam stałe stosunki z dostawcami Dartmoora, a ci nigdy mnie nie niepokoją. Chciałem prosić wuja o pewne objaśnienie, i to nie o objaśnienie pożyteczne, ale właśnie o zgoła nieużyteczne.	Chwila objawienia, albo, jak się to teraz mówi, początki bzika Miałem ci ja takie chwile, miałem Genezyp wił się) i już wszystko zamienia się w dźwięki ani nawet po śmierci bo do cholery ja za dużo wiem, aby mieć takie złudzenia [Genezyp miał bezwzględne poczucie tego, że życie, które zakrzepłe w monotonii, dotąd jakby wcale nie trwało, wpadło na nowy tor, jakąś równię pochyłą i że teraz zacznie się to przyśpieszenie, którego oczekiwał i pożądał. Już migały się okoliczne znane stany ducha, zostając w przeszłości, jak widoki rodzinnych stron w oknach coraz szybciej pędzącego pociągu, unoszącego go w dalekie, niezbadane kraje]. Tengier mówił dalej: tego prawa że jeśli gdzie jest sztuka, w jakimkolwiek świecie, to musi przebiec tę linię rozwoju form, co u nas, musi być związana z religią i metafizyką, które są taką samą koniecznością istot myślących, jak i ona. Ale tylko w czasie właściwym. A potem musi zginąć, zjedzona przez to, co ją stworzyło, przez społeczną miazgę, która, krystalizując się w doskonałe formy, wyprzeć musi z siebie wszystko, co jej w tym procesie przeszkadza. Ale czemu ja właśnie jestem tym przeklętym? Jakkolwiek poczucie prawdziwej konieczności swojej indywidualności, tej a nie innej właśnie to wielki zbytek. mam tę wyższość nad innymi, że się nie ugnę jakaś siła ponade mnie wyższa: ambicja, ale nie w stosunku do świata: do nieskończoności... na całe istnienie mogło być 40–50 takich, odpowiadających jakimś ważnym istnościom: muzyce, innym sztukom, wiatrom, w ogóle żywiołom, pogodzie, klęskom... A jednocześnie pomyślał: „On jest koniecznością dla siebie, tylko dlatego, że jest artystą. On nigdy mnie nie zrozumie i tego mi nie wytłomaczy, dlaczego dla mnie dziwną do bezmiaru jest właśnie ta moja takość, a nie inność”. I nagle wstrząsnęła nim wątpliwość: „I o cóż to chodzi? O te jakieś brzdąki nikomu w gruncie rzeczy niepotrzebne? Nie ja wolę myśl ale któż zaręczy, że to, które napotykam, czy które na mnie spada, właśnie jest prawdziwe?” Poczuł, że tylko wytężenie się do krańców możliwości, ofiara siebie, askeza bezwzględna, wyrzeczenie się tego właśnie, co go dziś nieodwołalnie czekało i tak piekielnie nęciło złą rozkoszą (zdawało się to nie wiadomo jakim sposobem zaprzeczeniem spuszczenia psa z łańcucha), może mu otworzyć tamten świat. Ha, to było ponad siły. W tej chwili zrezygnował z poznania na całe życie. Są natury, które nie mogą żyć w rozpuście i jednocześnie dostępować szczęścia poznania najwyższych prawd Ale czyj dzień? Czy warto zajmować się przypadkowym pyłkiem w otchłani niewiadomego, pyłkiem takim, a nie innym, wśród alef w granicy innych pyłków? [Alef = pierwsza ponadskończona liczba Cantora]. [Istnień poszczególnych (i to w granicy) może być w całym nieskończonym istnieniu tylko alef a broń Boże nie continuum. Czemu tak jest, udowodnić tu się nie da]. Istnienie pyłka tego nie da się wyrazić w ogólnym prawie, w którym za zmienne dałyby się podstawić dowolnie wysokie w hierarchii istnień poszczególnych wartości. Jak to mówił Husserl? (Słowa jego powtarzał na lekcji matematyki gimnazjalny profesor: „Jeśli jest Bóg, to jego logika i matematyka nie może różnić się od naszej”). O takie rzeczy by chodziło, a nie o to, jak się tam czuje jakiś bałwan, czy nawet pseudo-inteligent, a nawet (o blasfemio!) geniusz! O prawa chodzi, a nie o ten tam lub inny wypadek. Tak się kłębiło w Genezypowym łebku. Błagalnie mówił do Tengiera: (od takich chwil, od jednego słowa w porę zależy czasem całe życie, a ludzie nic nie wiedzą i wdeptują jeden drugiego (czasem w imię ideałów) w bagno rzeczywistości wykoszlawianej, zdeformowanej przez fałszywie zarzucone na nią siatki pojęć. Rzeczywistość puszcza sok najistotniejszy pod wpływem pojęć. Ale od ich gatunku zależy, czy będzie to trucizna, czy też najpożywniejsza witamina).	Dziękuję pani za to opowiadanie! Jestem tedy z norwegskiej szlachty, nie z duńskiej! To też Hakon Jarl Öhlenschlägera zawsze lepiej mi się podobał, niż jego Palnatoke! Czy też pójdziemy pograć w wolanta?	Rozumiem Ja pójdę do czeladzi, może nawet do więzienia, a ty przez ten czas będziesz spędzał noce u swojej Żydówki!... Za to, żem dla ciebie wyparła się bogów... ściągnęła na moją głowę przekleństwo... Za to, że nie mam godziny spokojnej, że zmarnowałam dla ciebie młodość, życie, nawet duszę, ty tak mi płacisz...	Ale czy ty jesteś pewny, że Charlus miał tyle kochanek? dodał z tajemniczą miną. Jest tam pewna panna de... zdaje mi się d’Orgeville, powiem ci dokładnie, córka ludzi bardzo, ale to bardzo przyzwoitych, matka jest mniej lub więcej z domu La Croix-l’Êvêque, sama śmietanka, podobno nawet trochę krewni ciotki Oriany. Zresztą wystarczy ujrzeć tę małą, zaraz się czuje że to jest panna z najlepszego domu (czułem przez chwilę rozpościerający się na głosie Roberta cień ducha Guermantów, który przeszedł niby chmura, ale bardzo wysoko i nie zatrzymał się). To mi robi wrażenie jakiejś cudownej przygody. Rodzice są zawsze chorzy i nie mogą się nią zajmować. Ba, mała pociesza się jak może, i liczę na ciebie że znajdziesz rozrywki temu dziecku!	A mało go to już woziłem na źróbce! Przeciek trzymał go będę, chłopak jaże piszczy do konia.	A to czemu?	Ach, daj go, daj!	Albo to mnie jegomość wypędzał?	Ależ co to znaczy? Oczywiście, nie będę patrzył na obraz, jeśli tego nie chcesz Ale doprawdy, wygląda to zupełnie niedorzecznie, że nie mogę oglądać mego własnego obrazu, zwłaszcza, iż na jesieni mam go zamiar wystawić w Paryżu. Przedtem zapewne będę go musiał na nowo powerniksować, więc i tak będę musiał popatrzeć nań któregoś dnia, czemuż więc nie dzisiaj?	Bardzo dobrze to dowodzi, że siły wracają nie nagle, lecz stopniowo... Jakże się czujesz?	Bo zauważyła od razu, że jesteśmy ludźmi z wyższym wykształceniem to się nie daje ukryć.	Co komu Pan Bóg przeznaczył, to go i tak nie minie	Co mnie to obchodzi? Nie marudź!	Cóż to dziecko ma u mnie do roboty? A ty, urwisie znowu się spóźniłeś, idź mi natychmiast z kozami, a zabierz i moje!	Cóż, zdaje mi się, że wasz rząd mógłby wybrać ze swojej przeszłości coś lepszego niż te dwie tabliczki, którem widział na waszych pomnikach, a które nie mają żadnego sensu z punktu widzenia heraldyki. Ale pan, Albercie masz więcej szczęścia niż twój rząd, bo herb twój jest naprawdę piękny i przemawia do wyobraźni. O tak, przecież pochodzisz pan jednocześnie z Prowansji i Hiszpanii; to mi wyjaśnia, jeżeli portret jest rzeczywiście podobny, tę piękną smagłą cerę, która mnie tak zachwyciła u Katalonki.	Ech! panie kochany nieraz i ja téż udawałem śpiącego, by lepiéj słuchać, co prawią biwakujący żołnierze; na honor nigdy się tak nie uśmiałem na teatrach paryzkich, jak raz przy opowiadaniu starego wachmistrza, który nowozaciężnym, bojącym się wojny, nabajał raz niestworzonych rzeczy o odwrocie z Moskwy. Mówił, że umarli zatrzymywali się w drodze, że zamiast zgrzebłem zębami chędożyliśmy konie, że lubiący się ślizgać używali téj przyjemności do syta, a lubownicy zmarzłego mięsa raczyli się niém aż miło, że kobiety były wogóle zimne i że jedyną rzeczywiście przykrą rzeczą był brak wody ciepłéj do golenia. Jedném słowem, wygadywał tak cudackie historye, że nawet stary palacz z odmrożonym nosem śmiał się z nich do rozpuku.	Jak się gra w oczko wystarczy wziąć tylko asa i siódemkę i nikt ci nie każe brać więcej. Dalszych kart brać nie musisz. To już sam ryzykujesz.	Jak to zdrajcy?... jak to zdrajcy? Ani pan podskarbi Gosiewski nie zdrajca, ani pan Judycki nie zdrajca. Toż ich cała Rzeczpospolita zna jako zacnych ludzi i ojczyznę kochających.	Jakiż to ma być człowiek: od szpady czy od noża?	Kakoj tiebie kociałkakoj tiebie kociał (ros.) tu: Rosjanin; Rosjanie.. Ja jadłem na mieście.	Kawałka chleba! co też ty wygadujesz, kotku. Sobie i wszystkim takim, jak ty, ubliżasz! Kawałek chleba! wielka rzecz! wielka sztuka. Kawałek chleba, co tu robić, może mieć każdy, kto nie jest kaleką, ani, z przeproszeniem, głupcem ostatnim. Kawałek chleba ma, jak w Biblji pisze: „ten, który drzewo rąbie, i ten, który wodę nosi”. W miastach, co tu robić, buty i odzież szyją, pieprz ważą, różne tam inne rzeczy robią, po wsiach orzą, sieją, młócą, mielą i kawałek chleba mają...	Krawiec to człowiek, zaś szczotkarz to tylko szczotkarz.	Kto? tu: hipnotyzer..	Którędy! Którędy! Wszyscy to samo! Którędy? Ano tamtędy!	Może to jaki zagraniczny poseł?	Nie jestże to przepyszne, co? Czcigodna Nechem jako jedyna niezłomna strażniczka wozu świętego!	Nie pragnie pani wrócić na scenę?	Nie. Na szczęście spóźnił się. Niechże mnie pan teraz słucha. Niech pan nie mówi, żem ja panu przyjść kazała i niech pan nie wychodzi ode mnie, dopóki on tu będzie.	Powiedziałem to	Rząd! Toż krzyczę to do upadłego. We Francji dowcip silniejszy jest niż wszystko, dzienniki zaś, oprócz dowcipu wszystkich inteligentnych ludzi razem, mają i hipokryzję Tartufe’aTartufe	Sam pan widzi, że to pan, a nie ja, wymienił jej imię. Pan, jej ojciec!	To co? zawsze ruszaliście cudzą własność, a Pan Bóg tego robić zabronił. Jabym i wstydził się cokolwiek cudzego poruszyć.	To może i lekki, ale i frant, który każdego w pole wywiedzie i ze wszystkich niebezpieczeństw się wykręci. A jako tobie ksiądz prorockim duchem przepowiedział, iż ci ją Bóg powróci	To niewiele A nic nie wiecie o jego prywatnym życiu?	To pójdźmy obaczyć.	Trudno to przyjdzie panu udowodnić.	Trzeba mu niewidzialną wartę postawić i tu i w Uebigau. Wypadnie aby się kilku lokajów odprawiło; nie wielu on ich tam ma, a natomiast mu się nastręczy sług z naszéj ręki, którzy czuwać będą i donosić.	Wcale nie. Wskazałeś, że w portret zbyt wiele włożyłeś samego siebie. Nie, to byłoby dziecinne.	Widzisz, o mało się z nią nie ożeniłem. Nie odważyłem się jednak na to; nie ośmieliłbym się skazywać młodej kobiety na życie z kimś, kto jest tak cierpiący i nudny.	Więc jak to? Nie zamierzacie reagować na te oszczerstwa?	A co, nie mówiłam, że nieszczęście!...	A cóżby! Jestem panną na wydaniu!	A jak pokaże się, że wygon nie cudzy, tylko nasz? A Bóg mnie ubij na duszy i ciele, że pokaże się tak, a nie inaczej...	A potem też nic nie dał poznać po sobie?	A w wiosce nie szukali?	Boś miał litość dla mnie, boś mnie przygarnął i ujmował się za mną, i takimi słowysłowy	Co daj Boże, amen! wierzę temu, bo mi tak mówicie, ale poprawcie się no trochę, wielmożny panie, na siodle, bo już całkiem na bakier siedzicie; musiał was tam diablo ten wiatrak poturbować.	Co poczniemy we dwu przeciw kapłanom, którzy mnie nienawidzą?...	Co sobie myślisz? Dziedzic jest człowiekiem szlachetnym, a jeżeli pozbędziemy się tylu innych, będziemy potrzebowali twojej pomocy, gdy pożeglujemy do ojczyzny.	Coś takiego! Czyżby znów ktoś zachorował?	Cud cud, cud! Clerice, poświeć tutaj. Piję do wszystkich. Jesteście prawi chrześcijanie!!	Czuję, jakby mi wchodził w głowę ciepły powiew... oczywiście strumień magnetyczny... A ból ustępuje...	Czy masz ochotę pozostać na zawsze ze mną?	Czy nie poznajesz? Krzeszowskiej...	Dawid Balfour Z Shaws.	Dopókiż tak mój los pozostanie nierozstrzygnięty?	E, pan świat ma w kieszeni. On pana nie przestraszy.	Ech, zawracanie głowy tą miłością! Ona chce wyjść za mąż, zrobić partię...	Felton nic nie powiedział zatem nie wszystko stracone...	Głowa nie boli?	Jakaż zatem przyczyna tych utrapień?	Jednakże JW. panie, trzeba by coś radzić, mogą być natrętni.	Może i prędzej, niźli miarkujecie	Może się pan czegoś napije?	Możemy i przysiężem, rzekł blondyn, spojrzyjże na nas czy my wyglądamy na szpiegów i zdrajców?	Mów!	Naprzykład.	Niby naszych dziedziców dzieci? Jużci są.	Nie bój się Lama mówił mi, że przyjdzie mnie odwiedzić w madrisssah...	Nie będzie: wytarło się na dobre i chłód zawiewa.	Nie wiesz jeno że on nie Mellechowicz, tylko ów nasz Azja, który się z tobą chował.	Nie zabijaj! Syneczku! Nie zabijaj!	Nie, nie mówili „ładnej”.	Niestary, gruby, oczy miał jak u ryby, na jednym bielmo.	No przecie, może byś się przejechał? Ruch ci służy.	Pięciu ich leciało jak wicher od Zwierzyńca, gdzie ich czekały gotowe konie; mieli je rozstawione co dwie mile. Toć i dognać niełatwo było. Nam cztery wierzchowce padły, Tarnowski i Wiśniowiecki ledwie żywi dojechali, a jednak... złapaliśmy ich... już za Pszczyną.	Po co?	Pogodziłbym, ale ja mam swoje warunki.	Przyniosłem wam pewnien dziennik indyjski, który mi przysłała jego matka. Mogę powiedzieć	Pyszne stanowisko! można kpić z niego ze wszystkich do syta.	Rzecki	Stefcia otrzymała anonim	Są gotowi jeno konie kiełznaćkiełznać	Są jeszcze inne osoby na pokładzie, kapitanie.	Tedy pójdę z innymi, polegnę i każdemu radzę polec, bo potem przyjdą takie czasy, na które lepiej nie patrzeć...	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	Widzisz. Jest także bardzo energiczna, jest uosobieniem działalności i siły...	Widzę, że pan przejął się tą stratą. Jak ją pan sobie tłumaczy?	Węszą za mną.	Z ŁubniówŁubnie	Zaraz polecę, ino zjem	Zaraz się dowiemy	Zło i dobro... rzeczy względne i pod wpływami stref lub czasów rozmaitych sądzone rozmaicie. Ostatecznie, jeżeli się nikogo nie zabije, ani ograbi...	Śpieszcie się nie zabierajcie czasu innym.
Pozwól mi rozproszyć skrupuły, jakie w tobie budzi mój rzekomy majątek. Jestem biedny, droga Ewo. Tak, ojciec uczynił sobie przyjemność z tego, aby mnie zrujnować; uczynił przedmiot spekulacji z mojej pracy; zrobił tak, jak wielu mniemanych dobroczyńców ze swymi obdarowanymi. Jeśli stanę się bogaty, to dzięki tobie. To nie jest frazes zakochanego, ale refleksja myślącego człowieka. Muszę ci dać poznać moje wady, a są one ogromne jak dla kogoś, kto ma stworzyć swój los. Charakter mój, przyzwyczajenia, zajęcia, które mi się podobają, czynią mnie niezdatnym do wszystkiego, co jest handlem i spekulacją, a wszelako jedynie chwycenie się jakiegoś przemysłu może nam dać bogactwo. Może jestem zdolny odkryć kopalnię złota, ale osobliwie niezręczny, aby ją eksploatować. Ale ty, która przez miłość dla brata zniżyłaś się aż do najdrobniejszych szczegółów, która masz geniusz oszczędności, cierpliwą umiejętność czekania, tak cenną dla prawdziwego przemysłowca, ty zbierzesz ziarno, które ja posieję. Nasze położenie (od dawna bowiem czuję się członkiem waszej rodziny), ciśnie mnie tak bardzo, iż trawiłem dnie i noce na szukaniu drogi do majątku. Znajomość chemii i obserwacja potrzeb handlu naprowadziły mnie na drogę zyskownego odkrycia. Nie mogę ci nic jeszcze powiedzieć, przewiduję zbyt powolną drogę. Będziemy cierpieć, być może przez kilka lat; ale w końcu uda mi się odkryć metody techniczne, na których tropie nie jestem ja sam, i jeśli dojdę do celu pierwszy, staniemy się panami wielkiego majątku. Nie powiedziałem nic Lucjanowi, jego bowiem gorące usposobienie zepsułoby wszystko; przekształciłby moje nadzieje w rzeczywistość, żyłby jak wielki pan, zadłużyłby się może. Dlatego zachowaj sekret. Twoje słodkie i drogie towarzystwo samo jedno zdoła mi być pociechą w ciągu tych długich prób, tak jak pragnienie uczynienia cię bogatą, ciebie i Lucjana, doda mi wytrwałości i hartu...	Siedemnaście, tak mi się widzi. Umarł w tym samym roku, w którym został zbudowany Caspar M’Veagh. Wszyscy byli na Ławicach... więc Counahan najął jako załogę wszelką zbieraninę. Hej, byłoż tam rumu! Można było pływać na Marilli jak u Pana Boga za piecem, tyle mieli zapasów. Wypłynęli z bostońskiej motławy w stronę Wielkiej Rewy... gnał ich huczący wiatr północno-zachodni... Dalibóg samo niebo czuwało nad nim... póki nie zobaczyli dna piętnastogalonowej beczki. Trwało to, ile sobie Counahan przypomniał, cały tydzień (o, gdybym potrafił opowiedzieć to tak, jak on to opowiadał!). Aż do tego czasu wiatr dął wspaniale, a Marilla, że to było lato i że jej dodano foktopmaszt, waliła prosto przed siebie. Potem Counahan wziął kwadrant, trząsł się nad nim przez chwilę i tak sobie wykalkulował według tego kwadrantu, według mapy i według tego, co mu w głowie szumiało, że się znajdują na południe od Wyspy Sobolej, płynąc naprzód jak się patrzy; ale nic nikomu nic powiedział. Wtedy odszpuntowali nową beczkę i znów nie dbali o nic. Od czasu gdy minęli blizę bostońską, Marilla kładła się na morzu i aż do tego czasu ani razu nie podniosła się wzwyż od lejowej strony... parła prosto przed siebie, wciąż jednakowo nachylona. Ale oni nie widzieli ani kidzeny, ani morskiego ptactwa, ani szonerów... naraz zobaczyli, że to już upłynęło dni czternaście... i myśleli, że to z Rewą to jakiś kiepski interes. Więc zapuścili sondę i wymierzyli sześćdziesiąt sążni głębokości. „Oto, co ja znaczę! Ja zawsze tak! Przygnałem wasz okręt prosto na Rewę, a gdy będziemy mieli trzydzieści sążni, to pójdziemy spać, jak małe dzieci. Counahan to chwat! Counahan, to żeglarz!” Zapuścili znów; było dziewięćdziesiąt sążni. Counahan rzecze: „Albo sznur się wydłużył, albo też Rewa się zapadła”.	Wiecie, a to trzeba, abyście jeszcze przed spisem którego wieczora przepędzili do mnie ze dwie krowy. Maciorę można zawierzyć stryjecznemu, a co się jeno da, pochować u ludzi... Już wam powiem kaj... O zbożu powiecie przy spisie, że dawno przedane Janklowi, on przytwierdzi ochotnie, da mu się za to jaki korczyk. Źrebkę weźmie młynarz, podpasie się na jego paśnikach. A co z porządków można by schować w dołach, to po żytach. Ze szczerej przyjaźni wam radzę! Wszystkie tak robią, które jenojeno (daw., gw.) jak. wół, to sprawiedliwie należy się wamawama (gw.) nikt. jeszcze nie dołożył do mojej rady... Sam dziedzic a radrad mnie. słucha. No, cóż powiecie?...	A ja ci, Lejzorze, powiadam, że trzeba się z niego wyprowadzić. To jest prawdziwe więzienie.	Myślałaś o mnie! Ja wiem. Nie wyrywaj się na próżno. Jesteś w mej mocy... Prócz nas dwojga nie ma więcej nikogo w zamku. Zostań!	Narzeczoną... Ale ja jeszcze żadnego pierścionka dać nie mogę... Nie mam. Ostatni, mamusiny, został sprzedany na... koszty pogrzebu. Też był z szafirami i mama bardzo go kochała, chociaż był tani, o wiele skromniejszy od tego.	Pan d’Espard, który znał tę sprawę, zaprowadził mnie do Oratorium, dokąd ta kobieta chodzi na kazanie, bo to jest protestantka. Widziałam ją, nie ma nic pociągającego i podobna jest do rzeźniczki; bardzo tłusta, straszliwie zeszpecona ospą, ręce i nogi jak u mężczyzny, zezuje, słowem potwór.	Ale kiedy ja chcę przejść się.	Kiedy... ja... z przewodnikiem się boję.	Zwarjowałeś pan, panie Więcek? Ja mam się meldować?!	Jednym słowem jest tak, jak gdybyśmy źle mełli zboże, jak gdybyśmy omełli delikatną górną warstewkę ziarna, a resztę byśmy wyrzucili, jak wyrzucamy popiół. Przy dokładnym przemiale nie pozostaje z ziarna nic, albo prawie nic, prawda? I tak samo przy dokładnym spaleniu materii nie pozostaje z materii nic, albo prawie nic. Wymiele się całkowicie. Zużyje się. Powróci w swoje pierwotne nic. Wiesz, materia potrzebuje straszliwą masę energii na to, aby istnieć. Odbierz jej istnienie, przymuś ją, aby przestała być, a wyzwolisz ogromną masę siły. Tak się rzeczy mają, przyjacielu.	Albo ja ci bronić mogę? poczęła stara. Bóg z wami!	Cha, cha, cha! Niech ci się, Ralfie, nie wydaje, że mam pod czapką ino kołtuny i nic więcej! Gdy odprowadzę tych dwoje malców do domu, to my sobie we dwóch przypomnimy dawne dobre czasy i będziemy sobie przez noc całą opowiadali różne stare bajdy. Ale czy panicz daleko mieszka? A jak panienka myśli? Czy tatuś poczęstuje mnie kufelkiem piwa, gdy was zaprowadzę do domu?	Dobrze mi tak z państwem i bardzo mi żal, że to już moja fabryka. Dziękuję i mówię: do widzenia.	Ja także!	Nafirze, przebóg! Co robisz! Król ofiaruje ci dwa miliony złotych, wielką wstęgę orderu węża brylantowego i szmaragdowej jaszczurki, i posadę ministra zdrowia publicznego za tę tajemnicę, będziesz jednym z pierwszych dygnitarzy kraju! Ja tobie chowałem tę niespodziankę.	Niech pachołek jedzie z bobrem za tobą, a ja nawrócę do Zgorzelic.	On sokół ja joho lublu, ja ne dla hroszi tutki priszowja joho lublu, ja ne dla hroszi tutki priszow (z ukr.)	To nie może być śmiać się ze mnie będą ludzie.	To pani go nie zna?...	Już tego to wam dobrze nie opowiem. W moich wspominkach leży gęsta, czarna plama. Coś okropnego się porobiło w naszym domu. Pamiętam krzyki, ciemności, to znów czerwone łuny. Kryli my się w jakichś grobach, uciekali, ale gdzie i przed kim? Nie wiem. Według tego, co mi ludzie gadali w późniejszych czasach, to był napad tatarski.	Niepotrzebnie stękacie! mówiłem to królowi, powtarzam wam, niech Kaźmirz sobie znajdzie żonę, Ja! słyszysz. Jak mnie oto widzisz żywego. Nie lękam się... Papież po namyśle tamto małżeństwo z Adelaidą uzna za nieważne. Co za związek, gdy lat piętnaście z sobą nie żyją! Narzucili mu gwałtem babę brzydką i nieznośną, nie zbliżył się nawet do niej, mężem jej nie był i nie jest.	Nic. Naturalnie, że to niemożliwe. Jakie ty nazwisko wymieniłeś? Nie dosłyszałam nazwiska.	No to, to rozumiem. Kto takie śliczności urobił, temu jasełka nie dziwne. Powiedzże mu, niech do mnie przyjdzie w niedzielę, to sobie dokładnie obliczymy, ilu pasterzy, jacy mają być trzej królowie, jednym słowem, trza się umówić. Pewno Jacuś, bo go mistrz chwalił raz przede mną.	Och, bracie Janie mój ojcze duchowny, mój przyjacielu, nie klnijmy. To grzech. Och, och, be be be, bu, bu, bu, topię się, umieram, moi przyjaciele. Przebaczam wszystkim ludziom. Żegnajcie mi, in manusin manus (łac.)	Bo wiedziała, żem był jej życzliwy i usług jej kilka oddałem. To się z dalszego opowiadania pokaże, a teraz trzeba od początku zacząć. Waćpanowie może nie wiecie, że nie byłem w Kiejdanach wówczas, gdy książę koniuszy przyjechał i pannę ową do Taurogów wywiózł? Owóż, dlaczego się to stało, nie będę powtarzał, bo różni różnie mówili, to tylko powiem, iż ledwie przyjechali, wszyscy zaraz spostrzegli, że książę okrutnie zakochany.	Pewnie, ale na księcia tego za mało W domu też i czasu pokoju głowy potrzeba. Nie dość utrzymać co się dostało, zdobywać musi kto chce panować. Ziemianie nasi jak jednego tak drugiego nie lubią. Oba niemcy są.	Nie! Dotąd nie zdarzyło się jeszcze! Przynajmniej nie miałem dotąd tak silnego ataku.	Bardzo go lubię	Biedną kobietę! Żądasz więc pewno, abym jej w czym pomogła? O, nie zawiodłaś się na mnie, Maryniu! Ręka moja otwarta jest zawsze dla tych, którzy cierpią!	Czy nie należałoby przede wszystkim pozbyć się małżonków Barrymore?	Jest się czym chwalić Nie ma pan czasu! A cóż pan robi, ciekawam?...	Nie, powóz jest zajęty przez pewnego para Francji, zięcia pana Moreau, barona de Canalis, jego żonę i teściową. Zostało mi już tylko jedno miejsce w środku.	O Boska Opatrzności! Stwórco potężny wszystkich rzeczy! Teraz już niczego nie brakuje na naszej wyspie!...	Ostrożnie, bo go zepsujesz Siedmiu oblubieńców miała Sara, siedmiu śmiercią pomarło, lecz ten jej się dostał, który ją miłością bożą i czystą pokochał.	Synom zapowiesz, czeladzi także. Choćby z nich pasy darto, nazywam się Babinicz. Gardłem mi za to odpowiadacie!	Ot nie można powiedzieć, aby poszpetniała, jest równie ładna, jak była, ładniejsza jeszcze. I nie to, że się opuszcza w robocie. Nie. Wyborna, doskonała robotnica, lepszej nie znaleźć, ale brakuje jej czegoś. No, cierpliwości, wytrwania, sam nie wiem czego, ale czegoś brakuje.	Ach, nie, nie Jacy to szczęśliwi ludzie.	Ale Kubuś nie spał poza domem, przynajmniej nie tej nocy, jestem tego pewny.	Co za koniec! taki jak Templariuszów nas czeka! gorszy może! Królowie na nasze skarby się złakomią, Papież się wyrodnych dzieci wyrzeczewyrzecze	Zmarła nagle w Ruczajewie... Nic nie rozumiem. Babcia bawiła ciągle za granicą. Muszę zaraz jechać, inaczej nie zdążę: telegram spóźniony.	Znać żeście się z waszych ksiąg uczyli medycyny a nie z tych które my znamy, bo prawicie o lekarstwie niesłychaném, w które my nie wierzym... Lada ziarnko helleboru silniejsze jest od waszego leku!	Acha! A możesz pan dowieść, że tak jest?	Ależ to krzywda dla...	Bo on przybłęda, proszę pani.	Co to za włosy?	Cóż to za gromada?	Dzieciństwo! wola twoja, pani, jest tu wszechwładną.	I bardzo... bardzo ryzykowna.	I nie jest panicz kulawy?	Jak to! Czy być może?	Jeden niech jedzie do księcia wojewody, ale nie potrzebuje samego widzieć. Niech jeno list odda w pierwszej książęcej chorągwi i wraca, nie czekając odpowiedzi.	Jezu miłosierny... strawę onemuon, onemu (daw.) pomyślał Waluś. Upuścił nożyk i tyczkę na ziemię, rozchylił chruściany płot i wymknął się z zagrody.	Kazałeś Stanisławowi zaprosić do nas Borowieckiego?	Którą odbędziemy w osiemdziesięciu dniach, nie mamy więc chwili do stracenia.	Któż to taki?	Na prześpiegiprześpiegi (gw.) mnie. ni parzy, ni ziębi, ale są, które widują co dnia, jak się schodzi w boruw boru (gw.)	Nie pierwszy, panie profesorze.	Nie rozumiem. Więc pan Szczerkowski wrócił sam?	Nie wiem, czego Kama chce?	No... niczego mu nie udowodniono...	O tak. I akt zejścia może być im wydany, gdy tylko zażądają.	Oj, to bieda Będą państwo mieli profesora i tę biedaczkę... Jacy wy jednak jesteście dobrzy ludzie!	Spędza dzień z żoną tego pana, który nas powitał.	Szwagier może pamięta, że tam jest... to... tamto... mogiła...	Są to potwale, straszne zwierzęta! Spotykałem niekiedy ich gromady po dwieście lub trzysta sztuk liczące. O! Te należy tępić, bo to są okrutne i złośliwe stworzenia.	Tak, panie...	Tak.	To zorganizowana szacherka!	Tomek się nazywam.	Trwasz więc pani silnie w swym postanowieniu?	W siedem dni później powróciliśmy z naszych dworów... z dworów, które drzewiej do nas należały...	Widzisz wszędzie obraz tego człowieka, jak żeby on się tu mógł znaleźć?	Z Krukowskim... tak...	Zgoda na całej linii; pieczętuję to uroczystem słowem honoru! Moje warunki są takie: szczerość zupełna i bezwzględna, zaufanie nieograniczone... Amen!	Aha!...	Czego jeszcze żądasz?	Czy on jest spadkobiercą?	Cóż miałem robić?... Fałszywe pieniądze, długi, ręczne robótki?...	Do czego przylega twoja cela?	Dokąd? Hm! Place de la Nation 12. Trzecie piętro. A więc Łukasz Niepołomski był na naszym trzecim piętrze, w mieszkaniu, w Warszawie?	Dosyć!	Julja pękała od śmiechu.	Kiedy tylko pan zażąda.	Kiedy?	Koniec swój. spłynął za życia z duchem wszech­świata Gdy prorok łańcuch przyczyn dwunastu i osiem dróg wyzwolenia światu odnalazł, przekwitła jego ekstaza. Sakija MuniSakija Muni a. Siakjamuni (ok. 563–483 p.n.e.)	Kto wie...	Ognista krew, coś atawistycznego, fantazya i t. d.	Pan rzeczywiście przypuszczał, że on przyjdzie do pańskiego domu?	Panie obaj sądzimy, że mamy sobie coś do wyrzucenia, sam więc przychodzę, abyśmy wspólnie wyświetlili tę sprawę.	Pewnie? spytała Laura poważnie.	Podobno Włoch dostał mocne lanie	Proszę ażeby przeciwnicy podali sobie ręce.	Więc?	Zapłaci siedemset rubli i na pół roku zapewni byt naszym pracownicom	Zwaryowałeś!	Żadne bzdury, kapitanie. Niku upija ryby, u ludzi zaś wywołuje straszne bóle brzucha.	Żartujesz, panie Wilhelmie. Ale przeszkodziłam wam? Chciałam tylko przypomnieć Karolowi, by wziął proszek. On zawsze zapomina.	Żegnam cię, kochany panie, i życzę: przynieś mi jutro zgodę.	„A i cóż toto za koń taki, mój Jezus kochany Chylośnachylośny tu: zwierzę; potwór....”
Bardzo żałuję że nie będę mógł skorzystać ze spotkania pana w Londynie, mister Willis, gdyż bardzo chciałbym z panem pomówić o różnych interesach dotyczących wschodniej Europy, lecz właśnie gdy dowiedziałem się o pańskim pobycie w Anglii, interesy wzywają mnie do Hamburga.	Tym się nie rozbałamuci, bo trzymam ich w pewnych karbach, można pogodzić jedno z drugim. Służba i robotnicy są sprężyną, za pomocą której puszczam w ruch moje dochody, więc naoliwienie jej do mnie należy.	Dajże mu spokój Mężczyźni lubią tylko jeździć, ale nie pieścić się.	Szkoda, że ja tego zrobić nie mogę. Ale chłopcy tam w dole stroiliby sobie ze mnie żarty.	Nie lękaj się pani	Skały nie nazywają się nijak!	Nie zdradzałaś mnie nigdy? Naprawdę? Nie byłbym cię nigdy o to pytał, ale gdyś zaczęła sama...	Sprawiedliwości! téj dla nas nigdy nie będzie. Nie ma takich, którzyby się o naszę należność upomnieli. A że człowiek, aby żyć, jeść musi więc czasu czekać nie mamy. Ja téż widząc, że słowa tych, co się całe życie po biurach wygrzewają, nikogo nie nakarmią, wróciłem tu i żołd mój z tych oto ogólnych funduszów pobieram	Któż co starcowi bezbronnemu miał uczynić? Zatrzymywali mnie Wilcy po gościńcach nie jeden raz, ale puścili wolno... Do Radegasta też niełatwo się dobić... Leży kontyna na wyspie zewsząd wodą otoczonej jak Lednica nasza, długa haćhać świątynia. stoi na podwyższeniu, z trojgiem wrót w tynach, co ją otaczają, z których dwoje się tylko otwiera, a trzecie tajemne do wody prowadzą... Bóstwo stoi całe złocone w koronie na głowie, na rogach jeleni i kozłów, misternie wywyższone pod dachem purpurowym, ze słupy malowanymi, a obok niego łoże jego królewskie purpurą zasłane... I wkoło bogowie drudzy we zbrojach, z mieczami... Tamem ja naprzód szedł o wyrocznię pytać...	Z prośbą o angaż do Opery. Naprawdę, nigdy jeszcze nie widziałam, aby ktoś się tak pasjonował muzyką. U osoby z naszej sfery to śmieszne!	I on... ciągle mi się widzi... że nie nazywał się Babinicz.	Ale broń Boże komuś! Tak samej sobie o zmroku. Zresztą, może bym już nie potrafiła. Od klasztoru nie grałam nigdy.	Parobkiem ni wyrobnikiem nie był, to i nie dziwota, że się do tego nie rwie.	Co do cholery, powymieraliście tutaj! Dodzwonić się nie można!	Mówię jak do kobiety rozumnej, która wierzy w życie przyszłe. Kiedyś modliliśmy się z jednej książeczki, dziś razem odzyskaliśmy nadzieję, więc odjechał do szczęśliwej krainy, miałabyś serce zatrzymywać mnie tutaj?...	Poczekaj trochę! Z dawnym kolegą spotkałem się i rozmawiam. Nie co dzień spotyka się ludzi, których się o wschodzie życia znało i kochało. Powinieneś to rozumieć, Swój, bo sam kochać umiesz...	Ph! Nie pragnę bynajmniej wdawać się z pierwszym lepszym powsinogą. Nie mam długich uszu ani nie jestem babą, by podsłuchiwać sekrety	To jednak wasi czarownicy się go nie boją?	Bądź co bądź łagodnie z nim obchodzić się trzeba, aby dzikiego zwierza nie drażnić. Gwałtowny jest i gniew go zaślepia...	Nie tak to broniliście się przed poufałościami dawniej, towarzyszu Jędrzeju	Zapewne, proszę pana profesora, ale to nie to samo. Oni wywierają pewien wpływ. Mają dar przewracania wszystkiego do góry nogami w taki sposób, że im ani słowa za to powiedzieć nie można. Przynajmniej, jeśli się chce...	A ja, skoro pierwszy raz w życiu podjęłam się roli swatki chcę także, żeby się to na coś zdało. Trzeba tylko pomyśleć, co teraz wypada zrobić.	Przyjaciele, czuję się w obowiązku zwrócić waszą uwagę na pewne wydarzenia, które zaszły na naszej wyspie i o których chciałbym zasięgnąć waszego zdania. Wydarzenia te są, że się tak wyrażę, nadprzyrodzone...	Bom się bała, że mnie odpędzisz.	Oczywiście! ale ja też nie straciłam czasu. Spotkałam u pana Vinteuil starego uczonego, który dobrze zna pana Maubant. Maubant objaśnił mu bardzo szczegółowo, w jaki sposób opracowuje role. Szalenie interesujące. To sąsiad pana Vinteuil, nie wiedziałam nic o tym; bardzo miły.	Kto z wężami wojuje, od węża ginie! A przy tym bardzo możliwe, że Nag w ciemności pomyli się i mnie weźmie za ciebie!	Co się wykonywa głową i ręką. Na przykład:skan 68 zrobić w Niemczech porządek, zmusić rząd do ustąpienia, przepędzić bolszewików i Żydów wszystkich partii, zapalić ogień radości i wypowiedzieć wojnę.	I komu przyszło na myśl rozrywać tę barkę! Trzasek się zachciało, czy co?	Nie rozumiem, co świat na tym korzysta	A czyni się chorą?	A ten drugi medyk nic wam nie zalecił?	Ach, pani czym możesz się pani lękać nadto mi pochlebić po tym, coś mi oto powiedziała?	Ależ nie ma nikogo!	Jak to... szczęście? Nie spadł nam przecież z nieba!	Na pewno nie był dumny!	Nie wiem.	Ogromnie się zmieniła, prawda?	Szkoły nam takiej nie potrzeba!	Cóż się stało?	Któż ją może wiedzieć. Pewno zjadła coś nie takiego.	Myślę, że nie, bo strasznie zawzięty do onej łaciny.	Niech cię o to głowa nie boli!	Posłusznie melduję, panie lejtnant że nie jesteśmy należycie przygotowani, więc jeśli razi pana dysharmonia...	To się załóż.	Ależ skąd, we Włoszech widziałem, że jadł wszystko; może nie jest dysponowany.	Co się to wyrabia?	Czyliż nie widzicie, panie, że biją nędznego chłopa?... Musiał coś zbroić, więc chodzi mu ból po kościach.	Nie wiedziałam, że ty taki...	To znaczy, żebyście mu przyjaciółmi byli, jako on chce być wam przyjacielem. Przecie on tu własnego dobra strzeże, którym każdy wedle upodobania rządzi. Zali nie prawda, ojcze Pakoszu?	Żeby nie Hanka, to byśwabyśwa (gw.) zaszeptała łzawo.	To chyba paradoks... Zdaje mi się, że w istocie jest to najboleśniejsza ze wszystkich ofiar.	Niech mnie pan zostawi.	Poznajesz mnie pan?	Co mnie to obchodzi, mów Kipman o tym do Stanisława.	To wiele znaczy... bardzo wiele! Raz nauczmy się szanować zyski groszowe...	Tak, tak, bo to wcale nie zabawne!	Tak długo trzeba na to czekać, tak ciężko pracować! Ja bym chciała wzlecieć zaraz, jak te jaskółki, i wejść w te wspaniałe podwoje.	Ale młody Cavalcanti zostaje. Przyprowadziłby go pan?	Bo mu lepszy swój trep niźli buciary, co na każdy kulaskulas (gw.) rzekła z prześmiechem Jagustynka.	Co mogli ułożyć? wrąc i tupiąc nogami jak dziecko, zapytał podczaszyc.	Ja przejdę wolną nogą między ich okopy, mimo wszelkie czaty i straże; przejadę im po brzuchu i połamię im ręce i nogi, choćby byli tak mocni jak sam diabeł: jako iż jestem z pokolenia Herkulesa.	Literatura młodych jest jak młode wino	Ale wy będziecie jedli.	Na ulicy de la Fontaine pod dwudziestym ósmym.	Jak to? Głuchoniemy mówił to wszystko?!	Michale! pomyśl, ile to dziewek co rok do klasztorów wchodzi. Zwyczajna rzecz. Są takie, które wbrew woli rodzicielskiej idą dufającdufać (daw.)	Och, to zupełnie co innego!	Tak, muszę tam coś obejrzeć.	Wiecie, co to będzie?	Z tą różnicą, że jest to cmentarz zalany wodą Czuję, że ta wilgoć przenika mi kości.	Czemu? Przecież to nic takiego!	Nędzny to haracz, mój panie Prawdziwe skarby znaleźlibyśmy dopiero nad Eufratem, gdzie pysznym, choć jeszcze słabym królom bardzo potrzeba przypomnieć czasy Ramzesa Wielkiego.	A kartofle z organistowego dołu to kto?... A cięgiem cosik komuś we wsi ginie, to gąska, to kury, to sprzęt jaki	Bo była ona tylko marszałkowa d’Ancre, awanturnicą florencką, i nic więcej, gdy dostojna małżonka Waszej Królewskiej Mości jest Anną Austrjacką, królową Francji, czyli najpierwszą monarchinią w świecie.	Co takiego zaszło?	Głupiaś, stara, a gdzie to pojedzie, hę?..	I któż by to Hankę do pana Sapiechy odprowadził?	Jakież to hymny, Heidi?	Może, odpowiedział August.	Oczywiście	Odpokutuje jeszcze za te jamory: kobieta łeb mu obedrze!	Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora...	Prawdę mówiąc, to i ja bywałem w Norwegii. Musi to być chyba jakaś starodawna pieśń	Tak.	Chcesz mojej rady?	Cóż słychać, panie Szlangbaum?	Ir tai netiesa, Kokia ten laisvė, jeigu žmonės turėjo poterius ir prisakymus lenkiškai kalbėti ir spaviedotis lenkiškai.	Kiedy?	Mam dwa słowa...	Możemy zapłacić po złotówce kary.	Musimy!	Pan?...	Signora Bisantizzi?	Siostruniu!...	Spałam.	Tą reikia pamokyt, kad tik ergelo padarė!	Wiem o tym.	Wszak mogę zostać raniony niebezpiecznie, nawet zabity...	Zniżę głowę.	Święty Jakub?
Czy podobna abyś mógł podejrzewać jakiś fałsz w wyznaniu takim jak moje, do którego nic mnie nie zmuszało! Ufaj moim słowom; dość drogo okupiłam zaufanie, o które proszę. Wierzaj mi, zaklinam, że nie dałam mego portretu; prawda, że widziałam, jak on go brał; ale nie chciałam okazać, że widzę, aby się nie narazić na usłyszenie rzeczy, których nie śmiał mi jeszcze powiedzieć.	Niech pani temu nie wierzy ojciec to sobie gorzej wyobraża, niż jest. Te rzeczy się tak prędko nie robią. Niech pani będzie spokojna, wszystko będzie dobrze.	Nie! Nie mam prawa powiedzieć nic nadto. Widzisz, Silver, nie jest to moja tajemnica, inaczej bym ci powiedział, daję ci słowo! Ale posunę się wobec ciebie tak daleko, jak daleko się ośmielę, a nawet krok dalej, bo o ile się nie mylę, kapitan zmyje mi porządnie perukę! Otóż po pierwsze dam ci promyk nadziei! Silver, jeżeli my obaj wyjdziemy cało z tej wilczej pułapki, dołożę wszelkich starań, żeby cię uratować, przyrzekam ci to święcie!	Don Ludwiku nie ma co robić, musisz się nam poddać i wrócić z nami do ojca, jeżeli go do grobu wpędzić nie chcesz; tak go utraktowałeś tą ucieczką, że mało już do tego brakowało.	Ej, albo-by to pani Warska wyszła za niego? Prawda, że jest piękny, dobry i rozumny, ale biedny, i to tylko ma, co zapracuje, a ona bogata i mówią ludzie...	Nie, nie, nie, nie Ja bardzo cię lubię... jeszcze sobie przypadniemy do serca; a przez wzgląd na cześć naszego domu nie mogę cię odprawić tą drogą, którą tu przybyłeś. Pozostań tu spokojnie, bądź dobrym chłopcem; skoro pomieszkasz tu troszkę spokojnie, przekonasz się, że zgodzimy się z sobą.	Wyobraź sobie, że ja wcale nie mam łaskotek, mogłabyś mnie łaskotać godzinę, a jabym nawet nie uczuł.	Bo nie umiesz patrzeć objektywnie. Ale to nic dziwnego. Taki, któremu wszystko idzie, jak po maśle, nigdy nie potrafi zdać sobie sprawy z psychologii bankruta, chyba byłby filozofem	Mam wszelkie szanse, że nie jest skończony.	A to oczywiście nie nazwisko, ale pseudonim.	O nie! ja i tak ciągle o panu Stachu myślę. Ale niech mamusia nic o tem Maryni nie mówi.	Nie. Absolut jest czymś sztucznym i nienaturalnym; to jedna z licznych abstrakcji mózgu ludzkiego, nie poparta życiem ani jego przejawami i on ma Swoje wzloty i Swoje upadki. Stwórca nie może być czymś heterogenicznym w stosunku do stworzenia. Duch świata tu: objawienie się.. Czerpie wciąż pełnymi garściami i odwdzięcza Mu się, wzbogacając Go w doświadczenia bytu fenomenalnego i rzeźbiąc poprzez wieki rozwoju Jego nigdy nie wykończony posąg.	Chce sobie zrobić naszyjnik z zębów, żeby móc grać wodza Indian! Ma już piętnaście, a że i inni chłopcy już mu swoje zęby przyrzekli, nie ma sensu konkurować z nim i zbierać także. Powiadam ci, że Boulterowie to doskonali kupcy.	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	Hach! Nie lubię takich rozmów.	Jakże pani zdrowie?	Nic nie przypomnę.	Nie, mości pułkowniku; jeździłem do samego chanachan	Nie, nie. Wezmę to.	Nie, u moich nowych znajomych. Poradzę im, żeby obie zamąż poszły.	Panurgu, mój przyjacielu nie lękaj się nigdy wody, proszę cię. Zgoła przeciwny element zakończy twoje życie.	Próżny? Nie zauważyłam! Więc mi go pan poleca?...	Nie, nie sądzę, abyś to kiedykolwiek musiał powtórzyć, Tadziu	Ona nie powinna wiedzieć o niczem póty, póki dziecko nie przyjdzie na świat.	Idź, idź, Leonello nie obawiaj się; poprzysięgłam zemstę; umrę, ale pierwej pocieknie krew Lotariusza na zagładę krzywdy mojej.	Jeszcze nie, Jakubie! Jeszcze jest czas!	Młody król był mi wrogiem, nie przyjacielem	Jedna tylko matka nie dała nic synowej! a stało się to wobec posłów, którzy jutro, jeśli nie dziś doniosą o tem cesarzowi i królowi ojcu. Pomszczą się oni, nie daj Boże na Izabelli, na waszych księztwach.	Tak jest Dziś być musi. Znacie mnie, ojcze, iż nie jestem trwożliwą, lecz gdyby się opóźnił, niespokojną bym była. Czyhał i łapał Przemysława Henryk. Zagęścił się u nas zwyczaj ten chwytania ludzi i wymagania na nich męczarnią, aby się swoich praw zrzekali. Mieliśmy tego przykłady. Przemysława, przyszłego króla, lękają się.	W każdym razie moje jest mniej potworne niż zestawienie pani z Marią Ludwiką.	Nie mylę się. Któżby mógł koniądza zabić bez kary? Nikt. Ja zaś mógłbym cię zabić bez kary, a tejże chwili mógłbym rozkazać trupa twojego wywlec za próg i rzucić w zgniłą fosę. Jakież twe życie? Skinę i być przestaniesz...	W tym sęk żeby człowiek był przebiegły, wtedy mu nigdy nic nie dowiodą.	Przebóg! Co słyszę! Impedimentów nie mogą mi tu stawiać, bom ja dotąd jakoby tylko na rekolekcjach... Grzech, ŚmierćPrzebóg! Prośba konającego święta rzecz! Tej ja odmówić nie mogę!	O, tylko pozbądźmy się tremy, wówczas będziemy mogli rozejrzeć się swobodnie, bez chloroformówchloroform lecz niezaprzeczoną wyższością na punkcie psychologii i humanitarnych, ideowych dążeń. Nasza wyniosłość rodowa, wyrosła na zamierzchłej tradycji, stawia nas na wyższych piedestałach, popychanych w górę przez miliony i tytuły, rzadziej przez osobiste cenne zalety. Na takim tradycyjnym, uświęconym przez sferę monumencie stoi często osobnik bez wartości, niewytrzymujący porównania z członkiem sfer społecznie niższych. I niechże tych dwoje ludzi zbliży się z sobą poczytane to zostanie za mezalians, ale orzeczenie to stosować należy do sfery społecznie niższej z powodu kultury osobistej, nie tradycyjnej. To nie jest bagatela, to już kwestia, która nasuwa tysiące porównań	No, jak się masz, jeżeli nie żartujesz	Pewno nie pójdzie. Do dworu tego pójść jemu trzeba, z którego tę dużą robotę ma wziąć.	Teraz na ciebie kolej! Nam nie pozostało już nic prócz walki!	Więc mnie zatrzymasz? Nie wypędzisz?	To ci dopiero taki był jeszcze zdrowy! Kto by się spodziewał, że tak prędko nogi wyciągnie!	E, zdaje mi się, że pański purytanizm wyolbrzymia sytuację Ślady, o których pan mówisz, zostawia po sobie każda płomienna młodość. Na dnie namiętności ponad rozkoszą unosi się zawsze nieco wyrzutów sumienia. Dlatego właśnie Ewangelia, to trwałe źródło pociechy dla nieszczęśliwych, dała nam, biednym kobietom, w charakterze wsparcia duchowego, cudowną przypowieść o jawnogrzesznicy i wiarołomnej żonie. I przyznam się panu, że ilekroć wspomnę szaleństwa mojej młodości, myślę sobie, czasem, że Bóg mi je wybaczy	Owóż taka jest rzecz. Wiadomo ci jest, że Lgocki młody, którego znasz, a który tutaj jest ze mną, stara się od dawna o pannę Zofię Strzegocką. Zaszalał się nieborak do tego stopnia, że już wariuje na czysto.	A drzewiej, kiej jeszcze krowy pasałam tatusiowe, to baczę, że takie ze wsi wyganiali	I pan myśli, że one wszystkie zapomniały?	Jedni mówią, że zapił się, drudzy... że to kara bogów... Twarz miał siną, a usta pełne piany...	I co prawda niewielu znajdzie, którzy by mu chcieli negować a najlepszy dowód, iż się dziwujesz, żem cię na hak przywiódł, ja, którym chanem krymskim tak kręcił jak kukłą. Cóż to sobie, chmyzie, myślałeś, że ci się pozwolę do BirżBirże (lit. Biržai) chluba, ozdoba. tej Rzeczypospolitej?	Przychylność tego zacnego dżentelmena podcina mnie, że pozwolę sobie użyć wyrażenia utartego pomiędzy sportowcami. Podobne dowody przychylności, podobna gościnność do głębi wzruszać muszą przywalonego niedolą, walczącego z losem człowieka.	Zupełnie nic, tato Przeczytałem tylko, że te Płazy już są niedaleko Drezna.	O, tak... mów tak zawsze!... Ale zaraz mnie wezwiesz, jak przyjedziesz do Meranu?	Ale bo też ty go onieśmielasz; kpisz sobie ze wszystkiego co powie, a potem chcesz, żeby odpowiadał! No Saniette, powiedz pan kto to grał, dostanie pan galantyny do papierka	Potraficież zniszczyć co w życiu z natury jego jest znikomego, zmiennego, uległego stratom podlegającego wypadkom?	W takim razie chciej mnie wyręczyć, lepiej je powiesz zapewne ode mnie.	Pan był w Żegiestowie?	Tak jest! myślałem, żeś waść w ręku księcia.	To jest wpieranie. To jest szpiclowanie cudzej duszy. Niegodziwość!	Dużobyśmy ważyli Po co się krwią mazać mamy, kiedy go wygnać można a Odonicza w jego miejscu posadzić... Zejdzie sam ochotnie, tak jak Laskonogiemu ustąpił, byle przewagę widział.	Gdy wytężam pamięć, majaczą mi się jeszcze przed oczami postacie jakichś starców i kobiet... dalej inne dzieci, starsze ode mnie... jedno zwłaszcza... szczupłe... z miną zawadiacką... z głosem pewnym siebie...	Ba! on mówił o swych córkach, których pragnie, jak człowiek wbity na pal pragnie wody...	Może na trzy miesiące?	A co nowego?	A kto Krakowską Bramę expugnavitexpugno, expugnare (łac.) Arvid (a. Arfuid) Wittenberg von Debern (1606–1657), szwedzki hrabia i feldmarszałek, uczestnik wojny trzydziestoletniej i potopu szwedzkiego. spojrzy na Wrangla, to powiada: „Zagłoba nas tu wsadził!”	A mnie dziesięć pistolów	Anna powie, co mamy robić, i wszystko zastaniecie w porządku	I skąd właśnie na niego padło takie nieszczęście?	Jak Boga kocham, zaraz daję dziesięć tysięcy rubli!...	Jak to? Wszystkie?	Już idę! Mam coś dla ciebie, Li! Coś ci niosę!	Masz tu dwadzieścia su na kolędę i sza! Zmykaj Nanon odwiezie ci wózek. Nanon, czy dzierlatki są na mszy?	Na Głubiem.	Naraz, mężczyzna wysoki, brunet, gładkiego obejścia... wiesz co? zupełnie w rodzaju twojego, d’Artagnanie.	Oni tam po co?	Powiedz nam, gdzie teraz jesteśmy i jaka ziemia leży za tą rzeką?	Rzekliście mądre słowo, Macieju; jutro po kościele mają się gospodarze zabrać u mnie, by cosik postanowiła gromada, tośwa przyszli wajuwaju (gw.)	Rób, jak chcesz.	Spółka którąśmy z panią zawarli dla korzyści bliźniego, powinna teraz działać z całą mocą, z uśmiechem zaczął Gaczycki. Idzie o to, aby dzieci Kuderskiej wyzwolić ze złej rodzicielskiej opieki jaką mają teraz, a dać im lepszą, troskliwszą o ich teraźniejsze i przyszłe dobro. Trudność cała w tem leży, aby się oni na to zgodzili...	A w lasach kwiaty kwitną	A! Tu więc bywałaś, ciotko, ostatnimi czasy?	Ach tak... znaczy się ten żydowski dziedzic to twój wuj?	Bajki! Z Joasią wina pana Kazimierza, a z Dębickim	Bet tie mūsų mierai dasiekiami?	Biédny Aelius! lecz po cóż mu się zachciało udawać Cezara?	Boże mój toż to nagle? Wszakże się to przeszło kwartał już wlecze.	Bóg wam zapłać! Przyjadę jutro alibo pojutrze do Zgorzelic pokłonić się Zychowi i wam za somsiedzkąsomsiedzki	Będziemy więc musieli pościć dzisiaj	Czy ty śpisz Ludwinko?	Generalski tabor.	Hennicke da wam spis osób.	I zostaniemy sowicie wynagrodzeni za pośpiech?	Ką, mamele? Parodyk!	My koloniści, aże zza Wisły Nasi kupili tu ziemię, więc idziemy za nimi.	No... więc...	O kurczę! Zupełnie mi to wyleciało z głowy!	Powiadano tak	Prawda. Mogę mieć od niego informacje. Siła on między szlachtą znaczy. A ty za kim myślisz dać kreskę?	Prawdziwie	Słowo	Uzbrój się prędko wasza wysokość lub poginiemy wszyscy.	Wiesz, łobuzie, czego chcę.	Zaliściezali (daw.)	Zapewne, byle pomyślny.	Zośka, czegóż ty chcesz nareszcie?
Dosyć tych życiowych roztrząsań Ani ksiądz, ani ja nie zrozumiemy nigdy istoty afer mojego ojca. Zostawmy go w spokoju. Jako człowiek życia jest ksiądz naiwny jak małe dziecko. Ja chcę mówić o tym, w czym naprawdę objawia się twoja siła. Wiem, że jako kobieta nie istnieję dla ciebie zupełnie. To już imponuje mi bardzo...	Nie przestajecie palić ani na chwilę! Im gorszy będziecie mieć „trening”, tym lepiej dla nas. Zdemontowałem pierwszą piętnastkę nadliczbowymi lekcjami.	Życzę ci powodzenia, ale mnie to już nie obchodzi Mnie zależy tylko na jednym: na uniknięciu publicznego skandalu. Stryj powierzył mi przeprowadzenie dochodzeń i obliczenie kwoty nadużyć, którą trzeba będzie wymienić w skardze do prokuratora...	Każde, najmniejsze nawet stworzenie w dżungli może zostać zabite. Dlatego musi się bronić chłopak i dlatego uczę go wszystkiego, a karzę, oczywiście bardzo delikatnie, gdy na to zasłuży.	A czyż myślisz, że mogą być rycerze nie zakochani takich  nie ma na świecie; ale uciszmy się i posłuchajmy go, z piosnki poznamy tajemnicę jego serca, bo ustami się wyraża, co serce uraża.	Biedak! Cóż chcesz? Czyż Fernand spodziewał się, że Dantès tak prędko powróci? Myślał może, że już nie żyje albo że się sprzeniewierzył ukochanej, kto wie? Takie rzeczy odczuwamy tym mocniej, jeśli dotykają nas niespodziewanie.	Moja imość, ino się nie gniewaj. Ady tam taka bieda te niech ręka Boska broni! Wszystko się spaliło. Siedziało to biedactwo na bruku i płakało; jakże ich miałem tak zostawić! Że też imości wszystko się nie podoba! Olaboga, laboga!	Kochany hrabio, ja już niczego nie pragnę, zdaje mi się tylko, że w Marsylii byłoby mi mniej ciężko czekać.	Otóż mówiłam jej, aby przyszła dzisiaj. Podoba mi się dziewczyna; coś ma takiego w twarzy, co pociąga. Kaczkowska mówiła, że doskonale gra na fortepianie, więc przyszła mi myśl...	Pilnuj się, żeby cię jaka maszyna na przywitanie nie wzięła w tryby.	Wiesz pan, że będziemy się bić, póki jeden z nas nie zginie?	Wolał cię zbyć reumatyzmem niż się chwalić, że całe plecy ma w bliznach po wojennych ranach. Oceń to, jak uważasz za właś­ciwe.	Nie Przede wszystkim każdy agent należący do szajki ma nad sobą innego agenta, nieznanego mu, który wykonuje nad nim kontrolę. Ten drugi agent jest równie płatny jak pierwszy. W międzyczasie fałszerze dowiedzieli się, że Schriener został przyaresztowany. Nie ma powodu oczekiwać dalszego transportu.	Przestań, Bazyli! Nie chcę tego słyszeć! Nie wolno ci o tym mówić. Co się stało, to się stało. Co przeszło, minęło.	Znasz d’Artheza? Nie ma nic niebezpieczniejszego niż ci samotnicy, którzy myślą, jak ten chłopak, iż zdołają świat do siebie przyciągnąć. Fanatyzując młode wyobraźnie wiarą, która schlebia, zrazu dając poczucie olbrzymiej siły, ci kandydaci do pośmiertnej sławy przeszkadzają im ruszać się w świecie, wówczas gdy mogliby coś zdziałać i coś zdobyć. Ja jestem za systemem Mahometa, który kazawszy górze, aby doń przyszła, wykrzyknął: „Skoro ty nie przyjdziesz do mnie, przyjdę ja do ciebie!”	To był z pewnością on, panie hrabio To z pewnością on, proszę wierzyć, padł wśród ruin od kuli, którą ugodziła go panna de Saint-Véran. To z pewnością jego widziała, jak się podniósł i upadł ponownie, i powlókł się do wielkiej arkady, żeby się podnieść po raz ostatni żeby się podnieść po raz ostatni i dotrzeć aż do tej kamiennej kryjówki, która miała stać się jego grobowcem.	Aha! Elucescebat mówił Beetle, kiedy, wyślizgnąwszy się przez okno, stanęli w dobrze znanej sobie alei na tyłach domu i rozpoczęli trzymilowy bieg do liceum. Korekta klasyków zatrzymała ich zbyt długo. Gdy wyczerpani i bez tchu dopadli wreszcie krzaków i gazometru, w oknach liceum płonęły już światła i było co najmniej dziesięć minut po dzwonku na herbatę i na apel.	Bo ja oddam. Procenty panu będę płacił, a jak czego się dorobię, to ratami spłacę.	Brawo, brawo, niezły koncept Dlaczegóż do nas nie należysz, mój drogi? Z takim dowcipem mógłbyś w lat parę zrobić karierę.	Byka bierz za rogi, a nie popuszczaj, jaże się zwali...	Nic ciekawego. Są pytania o panią. Na te nie mogłem odpowiedzieć wcześniej, bo tam, gdzie pani mieszkała, powiedziano mi...	No, no! Patrz waćpanna, aby się przez nią krew nie polała. Podbipiętę choć do rany przyłożyć, ale w rzeczach sentymentu żarty z nim niebezpieczne.	Tak, mój panie. Potknąłem się i upadłem na niego, był zimny jak głaz.	Tyś to powiedziała, że ci ludzie umieją cierpliwie czekać, usidlać, nawet wszystko ryzykować i łamać...	Zazdroszczę mężczyznom swobody; możecie panowie robić, co wam się podoba, nie potrzebując z niczego i przed nikim składać rachunku.	Ale to nie była żadna kobieta. To był tylko chłopiec!	Duży paradoks, ale i duża prawda; człowiek to przede wszystkim zwierzę liryczne, jeśli nie sentymentalne. Nowy Linneusz powinien je zaklasyfikować pod rubrykę: „Gatunek mazgajowatych”. Pomijając to, czy Karol tutaj będzie dzisiaj?	Hm, a więc nie myliłem się gdy utrzymywałem, że domy, jak ludzie, mają swoją duszę i oblicze, i że w ich wyglądzie odbija się ich wnętrze. Ten dom wyglądał smutno, bo miał wyrzuty sumienia, a miał te wyrzuty, bo taił zbrodnię.	A gdzież on siedzi, ten nowy system?	A jeżeli to czary?	A to ciekawe! Co to za fakty? To chyba niemożliwe.	A to ja pana objaśnię, bo i mnie to zajęło, i zaczęłam z nim rozmowę. Heinego wertuje!	A!... Cóż to takiego?	Ale szpiegowałeś mię! Więc już mię skompromitowałeś. I z jakiej racji?	Babuniu kochana, jeśli już o tem mowa, naturalnie, że	Bo widzi pan, drogi panie, włamywacz najpierw starałby się zabrać te gobeliny i te obrazy, których sława jest powszechna.	Byłbym za nimi pojechał a w każdym razie byłaby bezpieczna, teraz zaś, jeśli tamto dziecko umrze, Poppea i sama uwierzy, i wmówi w cezara, że to z winy Ligii.	Bóg zapisuje każdy miłosierny uczynek, ale czy mam i od was spodziewać się zapłaty?	Czy rozumiecie, co to znaczy? zniszczeniem i tajemnicą.	Czy to daleko?	Głód rzekł Kacperek, który się lubował w kaczych przysłowiach.	Ja to prędzej zrobię!	Jeżeli panowie zechcecie zawiesić na chwilę wyrok śmierci, opowiem swoje przygody.	Który to?	Nie chciałby pan, panie Cyrusie, żebym tutaj został z Ayrtonem?	Nie masz tu pana Konopki?	Nie puszczę pana!	Plenipotent mego ojca. Od czegóż to zależy?...	Poznałem te damy u państwa Korkowiczów i dowiedziałem się kilku szczegółów...	Pułkowniku!... Niech mi pan daruje. Uważajmy całą rozmowę za niebyłą. Bardzo pana proszę. Wszystko jest w porządku, wszystko się ułoży.	Tak, doskonale... Uszy do góry!... A jak ci moja kucharka przyniesie pigułki, zażyj wszystkie... Tylko nie zaczep jej samej, bo tego nie lubię. Smutek smutkiem, a co nie twoje, nie ruszaj. Bądź zdrów.	Tak, pani. W naturze każdy byt jest egoistycznym... Człowiek, rozpędzony do swego celu, tak dobrze rozbija bliźnich jak kula wyrzucona z działa... Ale gdyby kochał tych bliźnich, powstrzymałby się...	Ten ma naprawdę szczęście.	To ci dotrzyma, wyszedłszy.	To twarz pana de Monte Christo	W domu przy Alejach Meilhańskich, pod piętnastką, na kominku w ubogim mieszkaniu na piątym piętrze.	Zdawało mi się, żem znalazł sposób.	A jest tak właśnie?	A więc zaczekajmy.	Ale ja mam męża i dzieci.	Ale my mamy gdzieś naszą starą babcię, hę? małe ladaco?	Brat Benedykt opowiadał nam, jak Tatarzy pędzili was do Karakorum. Czy chcieli zagłodzić was, zamęczyć?	Ciastek owocowych!	Cudowny dzień!	Czasem milczenie więcej waży niż słowa, ale przecieś pani słów kilka powiedziała.	Czegoż jeszcze czekasz?	Czy ładna?	Córka, Matka	Dajże waść pokój powiadałeś kiedy indziej, że ci ją kuflem w Radomiu wybito.	Dobrze.	Gdzie jest ukryty skarb?	I byłeś waść u Skrzetuskich?	I w nogi!	Jaki?	Jakiś ptak śpiewa w taki sposób?	Kobieta zakończył ze śmiechem.	Marta...	Moje uszanowanie!	My nic... my tego... ja tylko tak...	Mężczyzna, Praca żywo podjęła gospodyni domu	Nieporuszony?	Oczywiście, oczywiście Do widzenia.	Odp.: Poniedziałek. Ładna pogoda, proszę pana. W tę sobotę w Epsom pobiegnie Gibraltar.	Osiem	Otóż ja biorę konia.	Panie kapitanie niech pan przyprowadzi całą szkołę jednorocznych ochotników.	Patrz pan	Pod Magentą, panie...	Ponieważ, święty proroku, jesteś przy mnie zastępcą najczcigodniejszego Herhora, proszę cię więc, ażebyś mi wytłumaczył jedną rzecz, która serce moje napełnia troską.	Precz z Italiańcami!	Przecież same padają: a Cosel? Cosel w Stolpen.	Schnell, Hundschnell, Hund (niem.)	Tak	Ty go zabiłaś...	W „samych siebie”	Wszyscy jeszcze spali!	Właśnie.	Z początku chciałam ci była podzię­kować.	Zaczekam, aż dyrektorowa założy ten Korynt... ze swoich córek!	Zapewne jesteś głodny
A kiedy się wielmożny pan tak gniewa, to już gęby nie otworzę i nic o tym nie powiem, co, jako giermek i wierny sługa, myślałem, żem powinien panu powiedzieć.	Otóż to. Takich rzeczy nie wolno zapominać. Ja w pańskim wieku miałem do tego specjalny notesik. Nie radzę panu, co prawda, bo po ślubie, licho wie jak Jeżeli dziś przegram, to, jak Boga kocham, kart już do rąk nie wezmę. Wczoraj dostałem tak w główkę, że proszę siadać. Trzydzieści rubli bez małych kopiejek diabli wzięli. Cały ten tydzień. Panowie, prędzej, bo czasu szkoda.	Na szczęście wszystkie nasze zatargi ustały Pan d’Epinay podczas śmierci swego ojca był jeszcze dzieckiem, niemal nie zna mego ojca, więc zapewne powita go jeśli nie z radością, to przynajmniej nie z odrazą.	Może i mnie zginąć przyjdzie BezdomnośćDość mam tego kołatania się po świecie. Nigdy waściom tego nie zdołam wypowiedzieć, jak zacna jest i urodziwa panna ta Billewiczówna. Byłby ją człowiek miłował i hołubił jakby co najlepszego... Nie! musieli diabli przynieść tego Kmicica... Chyba on jej coś zadał, nie może inaczej być, bo gdyby nie to, pewnie by mnie nie przepędziła. Ot, patrzcie! Właśnie tam zza górki Wodokty widać, ale w domu nie masz nikogo, bo ona pojechała Bóg wie gdzie... Moje to byłoby schronisko; niechbym był tu żywota dokonał... Niedźwiedź ma swój barłóg, wilk swoją jamę, a ja, ot! jeno tę szkapę i tę kulbakę, na której siedzę...	Och, nie! ja powiadam o małej restracyjce. U tego Henry jest bardzo dobrze, pewno, ale to nie jest restracja, to prędzej bar.	Oj, co nie, to nie!... zaprotestował gorąco Cabiński.	Cóż tu Wasza Miłość u nas robicie, my tu już, krom powinowatych nie wielu, mało kogo od Krakowa widujemy,	A jednak byłaś jakby z czegoś nie rada: tego mi nie wytłómaczysz. Ja tak uważam na to, co się z tobą dzieje, że widzę najmniejszy cień na twojej twarzy.	Gorzej nie może być ręce i nogi chiragra i pedogra trapią, wewnątrz boleści cierpi, a najgorzej z umysłem. Troski go jedzą, sam już nie wie co czyni.	Jak to, wcześniej nie będziesz?	Nie mam już córki! Nie chcę cię znać, nie chcę słyszeć o tobie!... zgiń... Zabiję!... zabiję!...	Ej, nie gadaj! Pszczółek ci nahoduję, bo one mnie lubią, na leki lnu trochę zbiorę, w ogródku na jesieni pogrzebię, ot i wszystko. Kiedy twoja wola i ochota, to zabierz sobie grata.	Kochana panno Grzybowska, dobrodziejko, przyjaciółko jedyna, wiem i to, że moja miłość nie zdała się na nic, chyba na to, aby mi przyczyniła męczarni, ale... kocham się.	Powiadam ci, Jasiek: stękaj; pewnie kitę odwalił. Szkoda go, bo pijaków nie stanie: nowi się nie rodzą... Fater, jeszcze szklankę! Na Bogato u nas: obraliśmy gorala... A oni, frajery, mówili, że się z oćcem upieścisz i wrócisz.	A przecie byłaby to dla mnie najmilsza nowina.	Byłam, nie widziałaś mnie?	Cezar ich nie lubi.	Co ze mną! Guz mi coś przebodło, pewno zadziora! Trzymam ci ją, ale wydobyć nie mogę! czuję jeno, jako mi pod pazduramipazdury brzęczeć (z gwary góralskiej, za pomocą której Sienkiewicz naśladował staropolszczyznę)....	Czy to naprawdę twoje spostrzeżenie, czy jest to tylko jeden z sądów twojego ojca?	Dlaczego nie wolno?	Gdzie zbudowany, nie wiesz?	Jakiż to urząd rzuciłeś?	Jeślić wola, to pieszo, w zamkniętych szrankachszranki	Jeżeli nie żyje...	Nie mówmy o tym! Uczyń mi waćpan tę łaskę!	Nie żartuję nigdy!...	Niestety, nie jestem domyślny.	Panie Józku nic mi pan nie pomoże, a tylko sprawi kłopot. Dobranoc.	Panie poruczniku, nie wierzą, iść nie śmią.	I co prawda niewielu znajdzie, którzy by mu chcieli negować a najlepszy dowód, iż się dziwujesz, żem cię na hak przywiódł, ja, którym chanem krymskim tak kręcił jak kukłą. Cóż to sobie, chmyzie, myślałeś, że ci się pozwolę do BirżBirże (lit. Biržai) chluba, ozdoba. tej Rzeczypospolitej?	A jeśli to jest miasto umarłych, przez zmarłych zbudowane	Bo na rowerze nie jeździł.	I budzi to też zbyt wielki smutek	Na pewno nie.	Pójdziesz, czy nie?	A pan Sherlock Holmes czy wyraził już swój pogląd na tę sprawę?	Ach, Ludko jakże ja żałowałam, że ciebie tu wcześniej nie było! Ojcowie opowiadali takie ciekawe rzeczy o swojej podróży, zupełnie jakbym czytała żywoty świętych. Gdyby ojciec chciał choć trochę opowiedzieć mojej przyjaciółce...	Jak przypuszczasz, co to jest?	Nie wiem, co począć... Mamy bowiem w skarbie dwa tysiące talentów, a na pogrzeb zmarłego pana trzeba co najmniej tysiąc...	Do dnia, a niedługo już świtać pocznie.	Jak to wiesz? Skąd wiesz? Dzwonił może Eryk?	Jakże zdrowie? Ja bo po sześciu tygodniach odpoczynku świetnie się czuję. Nie uwierzy pan prezes, ale ubyło mi siedem kilo. Niezła porcja, co?	Mówiono mi, że nie dotrzymują placu	On o nic nie prosi, bo wyczytał w 745 tomie praw, że uwięzieni ministrowie dopiero po trzech dniach pobytu w więzieniu mają prawo składać prośby do łaski królewskiej, a oni siedzą dopiero trzy godziny.	O tak pani Osnowska mówi, że ona ma właśnie niedobrą figurę i to jest dowód, że ma dobrą. Ale! Marychna, powiem ci coś o pani Osnowskiej.	Super Ciekawe, co by powiedzieli chłopcy, gdyby mogli nas tak widzieć?	A ja albo siedzę w mojej komnatce, albo z nianią chodzę po ogrodzie. Niania nie umie biegać ani skakać... a ty umiesz?	Na próżno byś nadsłuchiwał, kiedy spadnie. Ta czeluść dosięga dna ziemi	Tak, miejscami	Tak.	Cóż czy jesteś pewny, że urodził mi się syn?	Zdaje mi się, że jest bardzo dobrze.	Dlatego iż pierwszy zdążył na jarmark z nosami. Wybrał największy i najładniejszy.	Na miły Bóg... cóż ty tam robisz?	Na sławę i szczęście!	No, bo jeszcze panią raz zobaczyłem.	Pewno chcecie Pismo święte, leży u panny Sandal na biurku	Trzydzieści tysięcy marek, na Lipsk.	Więc pójdę obudzić ją na nowo wraz z witeziami.	Cicho! Siwcze! Patrzcie tylko, jaki on siwy! Zresztą od czasu, jak Mallarmé napisał swe Divagations, stały się dywagacye formą literacką...	Pan Leon Stawski wspominał właśnie, że pan doktór obejmuje jakieś poważne stanowisko w naszej skarbowości.	Aleś się waćpan widocznie rozpoczął starać o Sabinkę?	Bóg mi zabrał szczęście i ojczyznę i musiałem jeść chleb obcych ludzi! Od tego czasu nauczyłem się szanować biedę.	Bóg z nim! radźmy teraz, co czynić.	Hayde? A cóż się z nią stało?	Modlą się za swoję dobrodziejkę.	Można by wziąć Samo... Samosiłka...	Przepraszam pana bardzo, że przychodzę o tej porze, ale chciałam pomówić z panem w pilnym i ważnym dla mnie interesie.	W każdym razie rozumiesz pierwsze słowo Pierwszy wyraz depeszy... oznacza miejsce, z którego ją wysłano... Patrz... „Cherbourg”.	Zali stary Zych wie, że cię panna do mnie wysłała?	A gdzie ukryłeś ciało?	A jaki ma rozkład?	A mnie co przeznaczasz?	Ach, Elizo, on ci przysłał!	Ależ tyś naprawdę stary, o święty!	Baran!	Bardzo...	Boże uchowaj, Mości dobrodzieju! I owszem, słucham z wielką atencją.	Chmielnicki... Chan ze wszystkimi ordami.	Co pan myśli o mnie?	Daj hasło!	Dojedzie, pane. Milę stąd rzeka do gościńca skręca.	Gdzie ja sierota znajdę takiego opiekuna?!	Gdzie masz zegarek?	Hrrumf!	Ja muszę ją widzieć.	Jego?	Lekarz	Ludzie, a otwórzcie tam!	Miejcież wy litość nad nim!	Nieprawda!	O, ja mam dosyć czasu	Panie Michale, a co tam nowego?	Panie więcéj od nich warte	Panu Bogu oddajem.	Prawdopodobnie nogami.	Widziałże ją?	Wszyscy zdrowi, chwała Bogu! aleśmy dwudziestu kilku dobrych żołnierzy stracili.	Wysłał po radę... i z pokłonem, z pozdrowieniem.	Zabijcie mnie!
Albo to koniec? SiłaWidząc, co się dzieje, my wszyscy w śmiech, król miłościwy z nami i w te słowa do niej się odezwie: „Kiedyś taki wyrwidąb, rad cię będę pasował na rycerza. Ino nie przystoi rycerzowi w niewieścich szatach. Hej! Przynieś no ten mały pancerz, co w mojej sypialni wisi na ścianie! Nosił go mój siostrzansiostrzan (daw.)	Co jest na dole?	Co? Pewnie, żem nie gorzej wyglądał! Skądem buńczuka wziął? Oto razem z deputacjami od opornych chorągwi przyjechał i od hetmana pan Szczyt z rozkazem do laudańskich, by do Kiejdan szli, i z buńczukiem dla większej powagi rozkazu. Kazałem go zaraz aresztować, a buńczuk nad sobą nosić, żeby Szwedów na ten przypadek omylić.	I ja się tego spodziewam. A teraz, kiedy wszystko ułożone, żegnam cię...	Ja ci nic kazać nie mogę. Ale powiedz mi, dlaczego jesteś zawsze tak poważna? Podobno pogniewałaś się o coś na wycieczce. Tak mi mówił mój syn? Czy to prawda?	Najciekawszego nie wykrztusiła, schowała dla kogoś innego, na deser. Boże, Boże, że też wy sobie beze mnie rady nie umiecie dać! Oświadczże się jutro.	Oczywiście. Wiadomo panu, że podsłuchałem zakład, zaraz potem nastąpiła kradzież i morderstwo. Nieco później skradziono rubin, a wszystko to odbyło się w terminie przez pana oznaczonym. Jedną z tych zbrodni musiałeś pan chyba popełnić i to prawdopodobnie kradzież rubinu, za co, w danych okolicznościach, nie podlegasz pan karze. Czy wnioskowałem niesłusznie?	Podniosła się jednakże i głosem niepewnym: moje panie za dziesięć minut powrócę, poczekajcie na mnie. Otworzyła drzwi alkowy i wyszła.	Spytaj raczej: czyja godzina? Godzina Ropucha. Jego godzina. Obiecałem, że wezmę się za niego, jak tylko zima minie na dobre, i dziś zamierzam spełnić swoją obietnicę.	Tylko tyle? No, a na przykład mnie co by pan powiedział?	Zapewne jeżeli nade wszystko cierpliwość ma tu jakieś znaczenie; bo przekonałem się, że lada złośliwy żarcik pozbawia rozumu najsławniejszego Manchy rycerza; ale wierzcie mi, panie, że na przyszłość, pomimo największej chęci do śmiechów, śmiać się nie będę ze spraw waszych, a jeżeli otworzę usta, to tylko, aby powiedzieć coś na chwałę i uczczenie mego pana i władcy.	Zapewne tak, jeżeli z tego punktu się pan na to zapatruje	Oj! bodaj, że lepiej byłoby żyć na pustyni, jak wśród okoliczności takich, z jakimi ja ciągle ubijać się muszę. Chłop, Szlachcic, Konflikt, Lud, WłasnośćIle mnie kosztuje na przykład to ciągłe prawowanie się z chłopami! Człowiek przecież nie urodził się na tyrana i ludożercę... ŁzyKiedyś mi do tego naszego ludu serce młotem biło. Ale cóż? Ciemnota to jest, a ja na to nic nie poradzę. Las mi rąbią, zboże spasają, na pastwiska włażą... Czyż mogę własności swojej nie bronić? Gdybym magnatem był, jak Boga kocham, nie dochodziłbym niczego i niechbym tam już mniej miał, byle tych sporów nie zawodzić... Ale samemu ciężko... Tu załatasz, tam dziura; tu zszyjesz, tam się rozporze	Lepiej, bym go zbił całego na kwaśne jabłko ja, który go kocham, niżby skutkiem nieuctwa spotkać go miało nieszczęście w kniei. Właśnie teraz uczę go zaklęć, które go ochronią przed napaścią ptaków, ludu węży oraz wszystkich czworonogów, oczywiście z wyjątkiem jego własnego ludu. Gdy sobie je przyswoi, będzie w stanie przywołać na pomoc w potrzebie całą dżunglę. Czyż dla pozyskania takich korzyści nie warto poddać się lekkiej karze?	Proszę pani Mąż pani na pewno ma tę szczepionkę tu, w swoim gabinecie. Jestem lekarką. Znam się na tym. Niech pani mi pozwoli poszukać w gabinecie swego męża.	Że o godzinie dwudziestej trzeciej widziałem onych zuchwalców śpiących w antykamerze, o piątej stawili się na zawołanie waszej królewskiej mości, lecz pozostaje nam jeszcze sześć pełnych godzin, w których mogli broić, jako im się żywnie podobało?	Na śmierć wszystkich Basków! Kolejny twardy orzech do zgryzienia! Ten przeklęty dowódca Gibraltaru naprawdę chce nas zetrzeć na miazgę! Co ty na to, przyjacielu?	Obawiam się, że będzie bardzo trudno znaleźć rzeczywiście odpowiedni dom. Nie spodziewaj się za wiele, Aniu. Piękne domy w pięknych okolicach z pewnością będą o wiele za drogie dla nas. Będziemy się prawdopodobnie musiały zadowolić jakimś brudnym, małym domkiem, na jakiejś uliczce, gdzie mieszkają ludzie z innej niż nasza sfery.	Ano, to czekajże, zacznę od początku. Trzeciego marca to było, wszystko mi stoi przed oczyma, jakby się wczoraj działo. Trzeciego marca tedy, czyli nazajutrz po przyjeździe do Wilna, roztwieramyroztwierać (daw.) tu: w pośpiechu. ołtarzową szafę zbijają, aż tu drzwi służba na rozcież otwiera i wnoszą królewica Kazimierzaświęty Kazimierz Jagiellończyk (1458–1484) rozweselić się, rozbawić się., śmiał się nawet. Kazał paziowi przynieść ze sypialnize sypialni (gw.)	A nie wstydziłaś się temu Wojtkowi powiedzieć żeś... tam... żeś żyła ze mną	A to nie widzisz, że się mroczy?... Światła!	Ach! nie... Cóż mi do niej? Jakkolwiek taka kobieta ze świata, która żyła już w prawym małżeństwie, będzie się czuła zawsze nieszczęśliwą w takim...	Ale proszę powiedzieć wszystko i absolutnie nic nie ukrywać. Widzi mecenas, choćby się śmiano ze mnie, ale powiem, że prawie wierzę w takie wróżby, jak wierzę w sny niektóre i przeczucia... Może to śmieszne, ale wierzę.	Byłam tak małą w 1815 roku, że tylko kapelusz jego dojrzéć mogłam. I jeszcze o włos, co mnie nie zgnietli w Grenobli.	Co musisz?	Co też pan mówi!	Co?	Ech, co tam. Przecie pana to nic nie obchodzi.	Głodna? Co to znaczy głodna?	Hem! jakże nam odpowie na to kronikarz Anonimus? czy odpowie w ogóle?	Idę sobie aleą, kontynuował pan Feliks nie zważając na czułą przerwę, aż spotykam Karolka N. Tedy poszliśmy razem... bo to on, państwo wiecie razem ze mną w biórze pracuje... Więc więc chodźmy! odpowiadam, i poszliśmy tedy Wiejską ulicą. Idziem więc i słyszym muzykę. Karolek mówi: to panna Rodowska gra prawda, okno otwarte, i pan August siedzi przy niem i słucha jak panna Wanda gra. Tedy że panna Wanda gra, a pan August słucha. Oboje więc przy otwartych oknach, jedno na pierwszem piętrze drugie na dole	Jak się masz Michasiu jak że się masz dziecko moje? A! Chryste Panie! cóżeś tak wystrojony, czy to dopiero z festynu? czyście tam do białego dnia szaleli?	Muszkiet nam się przyda.	Mylisz się.	Na jaką posadę?	No, nie jest tak znowu świetne stanowisko starej panny, którą zostałabym za rok lub dwa... Dotychczas ślepo słuchałam mamy i co z tego?... Skończyłam dwadzieścia pięć lat...	Phii! My, Troopowie, żywi czy umarli, tłukliśmy się nieraz po lądach i morzach...	Róża Montalbon została przed kilku miesiącami zamordowana w Nowym Jorku, ja zaś sądzę, że jestem na tropie zbrodniarza. Racz mi pan dopomóc.	Szliśmy ofiarować się temu świętemu od morowej zarazy.	Tak, doskonale... Uszy do góry!... A jak ci moja kucharka przyniesie pigułki, zażyj wszystkie... Tylko nie zaczep jej samej, bo tego nie lubię. Smutek smutkiem, a co nie twoje, nie ruszaj. Bądź zdrów.	To jest, w razie stu mil rozdzielających, oprzeć się uczuciu?	Tomciu by się chciał pewnie zobaczyć jak najprędzej z Wiktorem?	Uspokójże się waćpan choć w dragonach służę, przeciem jest towarzysz i to nie lekkiego, ale poważnego znaku pana wojewody towarzysz spod poważnego znaku nie mógł iść pod komendę nawet generała wojsk cudzoziemskiego autoramentu; przeciwnie nawet: często generał bywał oddawany pod komendę towarzysza; aby tego uniknąć, generałowie i oficerowie regimentów cudzoziemskich starali się być jednocześnie towarzyszami w polskich. Takim towarzyszem był i pan Wołodyjowski.	A no, chciałby pójść ze mną.	A to Lichtenstein wyjechał?	A więc Dick przyjdzie tu do ciebie jutro rano i swoje zwierzątka przyprowadzi z sobą.	A! a!... przypominam sobie czego chcesz ode mnie, mój panie?	A! słucham...	Ale ty nie pójdziesz!	Brawo! brawo! majster! Wiwat leżący! zdrowie leżącego!	Chociażby...	Choroba, Pozory, Żart	Cudowne, cudowne. Niebywałe!	Cudownie! Więc gdybym pana zapytał, jakie przedmioty skradziono z tego salonu?	Czekajże więc!	Czy znaczy to, że byłaby pani gotowa dzielić jego, wątpliwej jakości sławę i czy on wie o tem?	Czyżby ludzie?	Czyżbyście chcieli odmówić, towarzyszu?	Darowanemu koniowi w zęby nie zaglądają	Dała mi do zrozumienia, że wie, iż ją kocham, i w imię tej miłości zażądała pewnej ofiary...	Dlaczego?	Do gry!	Ej, wasa miłość, chyba nie.	Hej, panienko! Czy to pani jest nową nauczycielką z Valley Road?	I nasze	I tatusia, i Anulkę, i babcię także, ale babcia do nas nie przyjechała.	Ja za to pójdę, panie radco	Jest i koń!	Jeszcze nie dziś!	Jędruś!... księdza!...	Kobieta zakończył ze śmiechem.	Kocmołuchowicza?	Mianowicie?	Musiałem.	My wszelako jesteśmy u Mazurów, nie u Polaków?	Niechże mama o tem przy niej nie mówi.	No, słowo honoru daję...	Och! Pani de La Baudraye jest jeszcze młoda, nie ma nic straconego.	Otóż te zielone konfitury są ni mniej, ni więcej tylko ową ambrozją, którą Hebe podawała przy stole Jowiszowym.	Pani to chyba jest święta	Pojadłyśmy już chleba.	Pojutrze rano.	Powiedz mu, że dostanie pełną kapsę aureusów	Prosiłbym waszą książęcą mość aby rozkazał wyrzucić za próg tego paplę, gdyż pewny jestem, że usłyszymy tysiąc nieprzyzwoitych wyrazów i niegrzeczności.	Spróbuj więc pan ją odbyć.	Spróbujmy więc	Szalenie! To dowodzi, że jestem coś warta.	Tak, chciałem powiedzieć dwa miliony franków, a jednak kapitana nic ona nie kosztuje; po prostu poszedł i wziął.	Tak, dziś rano.	To jest syn owego patrona, który już lat parę służy u cesarskich, a którego wszędy ojciec bierze ze sobą, gdzie darmo pić dają.	To nie czerń ani Tatarzy.	Uciekniemy, panie.	W imię Ojca i Syna... Iluż ludzi ma zamiar zgubić ta kobieta?... Bo, o ile wiem, a zapewne i dla pana nie jest to tajemnicą, że jeżeli Stach wpadł w nieszczęście, to tylko przez nią...	W jakim celu?	Wcale tego nie wiedziałem.	Widzę	Wiedziałem.	Z prawdziwą przyjemnością. Niewiele umiem, ale początków muzyki mogę udzielać córeczce... nie wiem tylko, czy mi starczy czasu?...	Zakład wszelki sens utraci.	Żebyś ty tak myślał o skonaniu, głupi!... Niby ja jestem dziecko i niby nie rozumiem, że jak Hiram przyjeżdża do Memfisu, to przecie on nie dla handlu przyjeżdża. Oj, ty Rabsun!... Tyś powinien ze dwa lata być u mnie chłopcem do zamiatania stajni...
Nie, nie nie troszcz się tylko o mnie, Danielu! Dość będę miała zajęcia, utrzymując w porządku dom dla ciebie i tych, co mogą tu wrócić. W pogodę wyczekiwać będę na progu jak dawniej, zupełnie tak samo, a wracających przyjmę kochającym, wiernym sercem.	Nie rozumie pan? Patrz-no, Majster, jaki niepojętny się zrobił! Ale wszystko jedno. A my byliśmy ciekawi. Szukaliśmy pana, panie Murek, bo przecież to pan ostatni na żywe oczy go widział, naszego przyjaciela. Szukaliśmy i znaleźliśmy. A pan nas pewno nie szukał, bo zajęcia dużo... Bogatym ludziom trudno, wiadomo, czas znaleźć. Ot, interesy, zabawy, remontu auta nowemu przyjacielowi dopilnować...	Basenu niszczyć nie możemy gdyż na wiosnę w nim się utrzymuje nadmiar wody. Gdy przyjdą roztopy, wtedy pan doktór zobaczy, co to jest. Jeśli podnieść dno rzeki, to woda z brzegów wystąpi i zaleje park...	Tak, tak to wszystko wydaje mi się prawdą i jeżeliś pan w czym zawinił, to przez nierozwagę; a nierozwaga ta usprawiedliwiona jest rozkazem pańskiego dowódcy. Dajże mi pan list, który ci wręczono na Elbie. I proszę mi jeszcze zaręczyć, że stawisz się na każde wezwanie, po czym możesz pójść do swoich przyjaciół.	Ale co pan profesor mówi! Widzę pana, dzięki Bogu, zdrowym, czerstwym! Nie trzeba tak mówić!	Bo... ano... bo mi się tak podoba!	Nie fatygujcie się; wróci niedługo.	Nie sposób się z nim dogadać to człek zupełnie wyzuty z rozumu i opuszczony przez Boga.	Nie trudź się.	O, tak nie można! Ja panią odprowadzę.	Nie, nie! nie było to tak nieokreślone, albowiem Chrystyna powiedziała także, że bywają ludzie, którzy okazują w przekonaniach pewną surowość i zbytnią gorliwość, a mówiąc to, miała was na myśli.	O nie! Wcale nie! Tak, przyjechał Littimer!	Odziejcie się ciepło i wynijdźcie. Miłościwy pan zagniewany, niech się wasza miłość nie przeciwi.	Póki się rzecz nie rozgłosi i nieprzyjaciel baczności nie podwoi	A co? Jak z waszecią spokorniała? Jak się pięknie zasubmitowała? Dajże już waszeć pokój tym głupim kratom i tyraniom. Do kogo już ona teraz ma uciekać, kiedy tamten zabit? I po co złe języki budzić? Już i tak całe miasto krzyczy na pana konsula, że katujesz dziewczynę.	A niech to diabli! Nie ma tu nawet żadnego muru, na który można by się wspiąć i przeskoczyć na drugą stronę	Nie słowa. Gdy teraz spojrzę w świat, w mój świat, ogarnia mię duma, że do niego z krwi, z mięsa, z kości, z każdego włókna należę. Co za ludzie! Każdy inny, każdy odmienny, każdy sam w sobie jedyny na świecie, każdy zaiste	Czy łagodniejszymi środkami nie można by osiągnąć tego samego celu? Czyż sam przykład nie podziałałby na biedną księżniczkę dość skutecznie? Po co jej mówić przykre rzeczy?	Nie wiem jeszcze, co mam rozumieć bom nie oglądał jeszcze tych ludzi, z którymi mamy uderzyć na zamek.	Nie. Nie teraz...	Nic nie wiesz chyba ojcze! a ja ci powiedzieć nie mogę, przegrał ostatek! rozpacz go ogarnęła! a! czemuż nie przyszedł do mnie, byłabym mu choć na tę grę nieszczęsną wszystko do ostatniego oddała pierścionka! niechby żył, ja bym miała	Józiu, jeszcze nie zielono na polach?	Nie mamy pieniędzy na wykup.	Tak, ale mam też i interesy. Straciłem na panu dużo pieniędzy dajże mi pan coś zarobić.	Właśnie Jej Książęca Mość zajęta była rozsyłaniem zaproszeń na bal jutrzejszy, więc nie mogła mówić ze mną, proszę Waszej Wysokości.	A ja sto razy Fabianu mówiłem i sto pierwszy powtórzę, że mucha naje się tym, co my od pana Korczyńskiego wygramy	Ależ, panie Henrysiu, zdaje mi się...	Bo kto się z nimi brata?	Bo te życzenia zbyt daleko zaprowadzić mogą więc im nie dowierzam.	Chciałam się zapytać... chciałabym wiedzieć...	Chcę, ale moja natura jej nie znosi.	Hm... może rzeczywiście byłaby to zła wróżba... Ale przecie nie będę jej przepraszać...	I ja napiję się herbaty	I to ten naczelnik kazał panu tak mnie traktować?	Jakże to? nie wzywać, kiej to nasa Pani i Królowa, i wsyćko...	Kogo takiego wuj spotkał koło Starego Mostu? podobno kogoś, kogo wuj wcale nie zna?	Moja matka nie jest nieszczęśliwa, ale jest podła i ja jej nienawidzę. Ja bym... ja bym ją... ją... zamordowała. Ona...	Mój Bóże, nigdy nie wiadomo Chciałbym zostać do końca sierpnia.	Nauczę cię jednego środka, przy pomocy którego żona nigdy nie uczyni cię rogalem bez twej wiedzy i zezwolenia.	Nic Nie rozumiem tego.	Nie bywa pychy nie bywa pychy u tych, co idą Drogą Środkową.	Nie każdy uwierzy, że czyste.	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	Przystąpmy jednak do rzeczy Otóż przede wszystkim muszę pani zakomunikować, że miss Elisabeth Normann i tancerka kabaretowa Sally Ney są jedną i tą samą osobą. Szereg osób rozpoznało ją w Buenos Aires. Nie może być co do tego najmniejszej wątpliwości.	Tak, panie, popłynie do bieguna.	Tak.	To ja! ojciec z tobą, nie zbójcy i nie łotry, jakiemi cię tu otoczyli bezemnie. A! nie ujdzie im to! Bóg świadek! O! nie przebaczę! Ale ty, tyś niewinna!	Umarł... Szkoda chłopa, oficer był co się zowie, z instrukcją, choć pedant i kaznodzieja. Stał w mojej okolicy. Żyliśmy. Febris go trzęsła z indygnacji, kiedyśmy, młodzież okoliczna, sprowadzała sobie guziki modne do fraków, szlaczki do kamizelek, sprzączki do trzewików, paryskie trzewiki i worki do włosów od Carpentiera, kiedyśmy o tym gadali, sprzeczali się, dysputy wiedli. Bywał u mnie w Oleśnicy, kiedy to pod Połańcem leżeli.	Zabawne! Tobie się wydaje zabawne pakować w buty więcej pieniędzy, niż jest ich wart ten, który je nosi.	Dałbym i ja za to chętnie swoją, ale nieszczęście teraz na świecie jak dżuma grasuje. Lepiej już milczmy i na wolę bożą wszystko zdajmy.	A teraz przed Wiedniem jeszcze troszeczkę podrzemię i życzę sobie, abym został przebudzony, jak tylko dojedziemy do Wiednia.	Ale ciocia to widzi i pozwala na to.	Ciężko tu wam bardzo?	Czy my także będziemy kiedyś na siebie tacy źli?	Jakże gadać? Ociec tyla dzisiaj sprzedaje, to muszą uważać, komu pieniądze na precenta dać...	Może woli czekać na bogatego, młodego fabrykanta.	No, chodziło więcej o zamknięcie, niż o połapanie nas; gdyby jednak ktoś teraz przyszedł, złapaliby go niezawodnie.	Pomyśl na przykład, że dwa konie ciągną z całej siły dwa końce liny w przeciwnych kierunkach. Wiesz, co to znaczy?	Taka strzelba jest na nic.	To pomyśl sobie, że królowie mają ich na pęczki, dosłownie całe worki.	Za grubo, dyć ino na pół, przeciek u młynarza co drobniejsze ziemniaki całe sadzą. Rocho powiedział, że takie są dwa razy plenniejsze.	Zatem będziesz pani na balu?	A jak inaczej miałem porwać ciało brata?	A woje! woje!	Akurat To co, żem głodny?	Arewidercziarewiderczi (zniekszt. wł. arrivederci)	Chwała Bogu i Pannie Najświętszej! Kraków ocalon!	Czyś ty oszalał?	Dobryś mi ty, dobry mi i on, dobry mi każdy, któren rzetelnie pracuje.	Duch światłości to Bóg A przy ciele Danvelda są księża?	Ee... nic. Dworujecie se zawdy ze mnie...	Ej! Ty bo wszystko zbywasz krotochwiląkrotochwila (daw.) odpowiedział Konopka z niechęcią.	Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie nam i królowi szwedzkiemu utrzymać.	Jak to?	Jakieś dziesięć, dwanaście mil od Maracaibo.	Jest to niemożliwe, zgubiłby siebie. Niższa odeń urodzeniem.	Kiedy rozsyła pan zaproszenia?	Kiedy wasz ślub?	Kiedy widzę okazy, wierzę kiedy pana słucham, rozumiem. Ale gdy wyjdę stąd... Rozłożył ręce w sposób desperacki.	Kto to ten on?	Kwoka	Mów dalej... mów!...	Mów waszmość dalej zaprawdę szczególne rzeczy mi mówisz.	Niezabawna pozycja, to prawda.	No i cóż?	O!...	O, wiedziałam, wiedziałam i wiem jeszcze więcej.	Prawda jest! Mówił mi o tym pan Zagłoba	Przemówię za tobą	Sam siadaj i pilnuj, co do ciebie należy!	To biedni Żydkowie u pana.	To wieloryby południowe Statki wielorybnicze majątek by tu znalazły.	Trzy miliony.	Uniewinnia?	Wiem z najlepszego źródła, że jej ojciec ma olbrzymią fabrykę towarów łokciowychtowary łokciowe (przestarz.) rzekł pogardliwie pan Tomasz Burdon.	Wychodzę chcesz tego, a więc do jutra wieczorem!	Wyobrażam ją sobie dosyć „Giorgione”?	Wypędzić ją ze wsi!... Wypędzić!...	Wężu...	Właściwie mówiąc, po coś ty ten nieszczęśliwy Głuchów sprzedawał?
To wszystko jasne i rzec się godzi, zupełnie prawdopodobne Prawda, że wiele ryzykujemy, jednak nie jesteśmy tak nieprzezorni, jak się panu zdaje. Ale pan powiedział, że mu się nie podoba nasza załoga. Czyż to nie dzielni marynarze?	Twoja kuzynka czyta telegram, martwi się, po czym natychmiast, nie tracąc przytomności umysłu i powiadając sobie, że nie potrzeba zbytecznych szyków dla faceta bez znaczenia jak ja, odwołuje lokaja: „Powiedz kucharzowi, żeby wstrzymał kurczęta”, krzyczy. A wieczorem słyszałem, jak pytała kamerdynera: „No i co, a resztki wczorajszej wołowiny? Nie podajecie ich?”.	Jezus, Marya, Józefie święty! zmiłujcie się nade mną! a toż to nieszczęście!... Jakto? i nikogo już nie leczy?	Ot, ja naprzykład, pracuję niby dla tej naszej sztuki. Dwadzieścia pięć lat mażę tam i mażę tym pędzliskiem po papierze, albo po płótnie, i Bóg jeden wie, com się napiłował, nimem z siebie coś wydobył; tymczasem czuję się samotny na świecie, jak palec. A czegóż chcę? Oto żeby mi Pan Bóg za całą tę piłę dał jakie poczciwe kobieciątko, któreby mnie trochę kochało i było wdzięczne za moją miłość!	Jeśliś się waćpan tak skonfundował usłyszawszy moje nazwisko zrozum, jak nieprzyjaciele w polu muszą się konfundować.	Tak, ustaliliśmy, że zamieszkasz w Marsylii, a ja pojadę do Afryki. Zrzeknę się mojego nazwiska i wsławię się pod innym.	Ale ja nie przyszedłem, by wzruszać pana ministra moją nędzą. Nawet nie narzekam na nią. Powiedziałem sobie: Trudno, ale przecierpię. Chodzi tylko o to, że nie widać końca tej nędzy. Jestem młody i zdrowy. Od najcięższej fizycznej pracy nie umrę, nie spadnie mi korona z głowy od wynoszenia śmieci, od posługiwania pańskiej kucharce, panie ministrze. Ale przyszedłem do pana, jako do człowieka rozumnego z pytaniem: Czy społeczeństwo, czy państwo nie może lepiej zużytkować kwalifikacyj wykształconego, uczciwego i chętnego do pracy obywatela?	A jakże! Pani i wiary dać nie może, jak pamiętam. Siedem lat podtenczas skończyłem, ósmy mi szedł, to może i nie dziwno, że pamiętam.	Nie jest pewne, proszę pani czy apelacja skasuje wyrok, który ogranicza do mebli mieszkalnych cesję, jaką ze wszystkiego, co posiadał, uczynił na pani rzecz mąż, aby zabezpieczyć jej pretensje. Pani przywilej nie może służyć jako parawan. Natomiast, ponieważ będzie pani dopuszczona w charakterze wierzycielki do podziału ceny zajętych przedmiotów, ponieważ teść pani również będzie miał prawo wkroczenia tytułem należnych czynszów, wyłoni się, już po wyroku, materia do innych kontestacjikontestacja	Dalibóg, nie wiem wiozę go pierwszy raz; ale to mógłby być ów książę, do którego należy zamek w Maffiers; mówił mi właśnie, że wysiada w drodze, nie jedzie do Isle-Adam.	A cóżeś się dowiedział?	Moje najniższe uszanowanie jakże się cieszę z tego spotkania.	Tyś nie winien i nikt z nas nie winien. Ale niechże się ma na baczności ten, który winien! Ja wiem, gdzie go szukać, a kiedy znajdę!... Stary jestem i obydwiema nogami stoję już w grobie!... ale kiedy go znajdę!...	Z pewnością artysta, a tego się wypiéra.	Mówże tedy jasno i nie mieszaj, bo zrozumieć nie mogę. Toś ty u Kozaków, u Chmiela, przesiadywał czy jak?	Pan mnie jeszcze bardziej niepokoi robiąc pewne aluzje do spraw, których pan nie chce skonkretyzować.	Aby dobrze wykarmione sprzedać w Łodzi. Mniej się to panu podoba, co?	Anoć lubię, i bardzo. A nauczyła mnie tego pewna młoda pani, u której byłem ogrodnikiem. Miała ona moc róż w jednym miejscu, które lubiła bardzo, a kochała je tak, jakby to były dzieci albo... gile. Nierazem widziałnierazem widział Znów wyrwał chwast i zamyślił się.	A wy już lepiej pobijcie się, niżeli tak drzeć gardło	Do tego starego gnoja nie pojadę! między nami rozrzezany obrus, nie siądziemy do jednego stołu, a w Krakowie dwa razy byłem, dopiero co ztamtąd powracam. I tam nie pojadę...	Dziękuję, nic mi na razie nie dokucza.	Ach, nogi cię bolą. To Paryż, bracie. Przyzwyczaisz się.	W każdym razie to nie jest pióro radcy stanu	Czego od pani chcą, mościa dobrodziejko? Oto jedynie tego, aby on miał spokój zupełny i aby nie widział tego, czego widzieć nie pragnie.	Bardzo dobrze Zdobyć list nie będzie chyba rzeczą trudną; pisarek nie jest z ludzi, którzy by bronić go potrafili.	Dawnoście u nas nie byli ja już myślałam, że o nas król na wiek wieków zapomniał.	Odłóżcie kpiny na potem, ale ja dzisiaj muszę się widzieć z kimś z „wydziału”.	To myślisz, żeś już pan, jak będziesz na trakcie? Lepsza ci tu kula rozbójnika niż tam stryczek.	Co tobie do Julka? trutniu ty jakiś, odpowiedziała żona. Jakie ty masz prawo pytać o dziecko o które nie dbasz?	Czemu nie? zgoda, jeżeli panna Michonneau zechce pozować na Wenerę z Pere-Lachaise	Gadajże po ludzku! Nie mówiła, kiedy wróci?	Na odwadze mu nie zbędzie, bo umęczony jest i bezdzietnością tą, i życiem bez rodziny, w pustym domu, a miłostki mu już obrzydły.	Na tym wehikule zamierzam przebyć czas. Rozumiecie? Nigdy w życiu nie mówiłem bardziej poważnie.	Choćby cię królowa tu przysłała... to ci powiem jeszcze raz: idź do djabła!	A ci kupcy to chrześcijanie?	Jak to, czterdzieści franków!	Za ten zgiełk dla mnie?	Na młodych to spada, Ci też w ślady rodziców wstępować będą.	Mniejsza o to! Gdy będzie trzeba, sąd potrafi otworzyć ci ręce.	Cóż mi tam? uczyniąż mi co więcéj nad to, co robią? Żalby mi było młodego człowieka. Wy, tak, macie słuszność, wy powinniście zostać w odwodzie.	Kiedy? Kiedy? Nie traćcie czasu, może zdołam go jeszcze dogonić? Kiedy wróci?	Ludwisiu droga, co ci jest? Czy z powodu ojca płaczesz?	Przepraszam cię, mówią, że to zupełnie uczciwa osoba...	Słusznie robi, bardzo słusznie, od czuwania wy jesteście, starczy. A tam u was na wsi więcej już pewnie czuć wiosnę niż u mnie, pomiędzy murami? Kwiecień, piękny miesiąc na rosyjskiej ziemi.	Zostanie mu po Żydach jak najgorsze wspomnienie!	Tak jest i to z całą pieczołowitością, na jaką zasługuje, gdyż ukrywa w sobie nasze przyszłe żniwo.	Mistyku, kiedy wwiercać ci będę z wolna ten świder do oka, zalizali (daw.)	Według rozkazu, panie lejtnant, pan sam raczył mnie napominać, abym patrzył na jego usta, gdy przemawia. Ponieważ każdy żołnierz winien spełniać rozkazy swoich przełożonych i pamiętać o nich, więc spełniam swój obowiązek.	Więc po co zaniepokoiliśmy ich zwołaniem delegatów?... Ten królewski czyn bardzo wzburzył i rozzuchwalił pospólstwo, które jest dzisiaj jak wzbierająca woda...	Ale tę kobiétę ja kocham i wymagam dla niéj poszanowania.	Może jest na to jaka rada?	A, to co innego.	Cóż jeszcze, staruszku? Tylko żywo, bez elokwencji!	Wszystko zpowrotem do ziemi! tak, wszystko tych robaków ludzkich, którzy kładli w te rytmy odwieczne proste swoje dusze.	Wiesz, jeżeli ten błazen cię zadraśnie, to ja mu zrobię coś okropnego... ja, ja...	Bo myślała, że ją chcesz okpić	Co to jest votum separatum, aklamacja, dyskusja?	Co to jest?	Co to znaczy?	Przebacz mi	To wasza sprawa.	Wybacz mi, panie notariuszu. Od niedawna służę w Maracaibo. Gdzie zmierzasz, jeśli można wiedzieć?	Wyjechał, myślę, że w pogoń! rzekła jejmość.	Ach! Takiego szczęścia wyobrazić sobie nawet niepodobna!	Bardzo być może... przeciw lepszemu spodziewaniu	A na dachach!	Być może	Ja znam ich obyczaj, umiem ich mowę... pójdę.	Kto?	Lepiej pana zmienić niżeli Rzeczpospolitą pogrążyć.	Obowiązkiem było pracować! Dosyć tej gadaniny!...	Pomiary skończone i wbite paliki. W tym całe wesele. Rzemieślników armie wezmą w swoje łapy i dźwigną na bary twórcze pomyślenie. Ich pośpiech, ich sprawność z konstrukcji wypieli łopiany i chwasty. Wiemy dziś dokładnie, gdzie w dancingu zbawcy miejsce najwłaściwsze na kolekcjonera gałkę wybuchową.	Wyśmieje cię każdy, powie, żeś szołowierzszołowierz	?...	A pani jest komunistką?	Ależ... Czyżby?...	Bernard wyjechał do Paryża.	Chybabyś pan chciał zerwać całkiem stosunki z przyjacielem i obrazić go śmiertelnie?	Cóż N. Pan każe?	Daję.	Daleko od Łodzi?	Gdzie? Co chcesz powiedzieć? Łódź przyniesiona prądem?	Ha!... a tobie, kardynał dałby dyplom szlachecki....	Jau taip kaip pabaigtas, kad tiktai dugną reikia išsmaluotišsmaluoti	Już jestem.	Jużci.	Kapitanie Paryżanin słyszał o panu. Pan jest, powiada, jedyny człowiek, który zna dobrze strefę Antyli i wybrzeża Brazylii. Czy chce pan...	Kunige prabaščiau, kaipgi jie eis į bažnyčią, jeigu ten isžkeikia juosias iš ambonos.	Ma kuzyn ładny pierścionek Czy wolno go obejrzeć?	Milczże	My z PołonnegoPołonne	Nadzwyczajne! Pokażcie.	Nanon, jesteśmy same...	No dobrze, idź już.	Ojcze!	Przyszedłem pożegnać panią	Pójdziemy, gdzie chcesz mam parę godzin czasu.	W domu powiem.	Warto.	Za taką błahostkę do samego króla!
A! Takiniusz pyszny, powiadała księżna Parmy z oczami z góry rozszerzonemi podziwem, błagając o dodatkowe wyjaśnienia, których nie odmawiała jej pani d’Epinay. „Przyznaję, że Takiniusz pyszny nieskończenie mi się podoba jako redakcja” na wiarę Courvoisierów bardzo w tem różna od Courvoisierów mówiła pani d’Epinay do osób będących u niej na obiedzie; mąż nie pozwoliłby mi z powodu jej życia (dodała, czyniąc aluzję do pewnych najzupełniej urojonych wybryków księżnej Parmy). Ale nawet gdybym miała męża mniej surowego, wyznaję żebym nie mogła. Nie rozumiem, jak Oriana może z nią wytrzymać. Ja tam chodzę raz na rok, i z trudem mogę dotrwać do końca wizyty”.	Czy panu nie wiadomo że tylko sułtan może robić paszą, a że mój przyjaciel Teleben (bośmy się zaprzyjaźnili tak jak guzik z pętelką), zbuntował się przeciw Padyszachowi! Wiadomo panu, albo nie wiadomo, że istotne nazwisko monarchy tego kraju jest Padyszach, a nie Chan albo Sułtan. Nie wyobrażajcie sobie, że to coś wielkiego seraj: to to samo co mieć stado kóz. Te kobiety są bardzo głupie, wolę sto razy gryzetki z Montparnasse.	Och, drogi panie, sądzę, że pan sam sobie czynisz krzywdę, obwiniając się, żeś powiedział, iż jesteśmy „w przyjaźni”. Nie  spodziewałem się wielkiej ścisłości słownictwa od kogoś, kto wziąłby łatwo mebel Chippendale za rokokową ambonę, ale, ostatecznie, nie sądzę nie sądzę, abyś pan powiedział i wierzył, że jesteśmy w przyjaźni! Co do tego, żeś się pan pochwalił, iż byłeś mi przedstawiony, żeś rozmawiał ze mną, że mnie znasz trochę, żeś uzyskał niemal bez natręctwa nadzieję stania się kiedyś moim protegowanym, to uważam, przeciwnie, z pańskiej strony za bardzo naturalne i inteligentne. Znaczna różnica wieku między nami pozwala mi uznać bez ironii, że ta prezentacja, te rozmowy, ta mglista przynęta stosunków były dla pana, nie moją rzeczą jest powiedzieć, zaszczytem, ale ostatecznie co najmniej korzyścią. Uważam, że głupstwo pańskie leży nie w tym, żeś to rozgłosił, ale żeś tego nie umiał zachować. Dodam nawet że kiedyś pan zostawił bez odpowiedzi propozycję, jaką panu uczyniłem w Paryżu, wydało mi się to czymś tak niesłychanym ze strony pana, tak dobrze zdawałoby się, wychowanego, z dobrej mieszczańskiej rodziny że byłem gotów naiwnie uwierzyć we wszystkie bajeczki, które nie zdarzają się nigdy, w zgubione listy, w omyłki w adresie. Uznaję, że to była z mojej strony wielka naiwność, ale święty Bonawentura wolał raczej uwierzyć w to, że wół może latać, niż w to, że jego brat mógł skłamać. Ostatecznie, wszystko to jest skończone, propozycja nie nadała się panu, nie ma już o tym mowy. Zdaje się jedynie, że pan mógłbyś napisać do mnie, bodaj przez szacunek dla mego wieku. Miałem dla pana na myśli rzeczy nieskończenie ponętne, których panu bynajmniej nie wyjawiłem. Wolałeś pan odmówić na nieznane: to pańska rzecz. Ale, powtarzam panu, zawsze można napisać. Ja, na pańskim miejscu, a nawet na swoim, byłbym to zrobił. Wolę nawet z tego powodu swoje miejsce niż pańskie; mówię: z tego powodu, ponieważ sądzę, że wszystkie miejsca są równe, i więcej mam sympatii dla inteligentnego robotnika niż dla niejednego księcia. Ale mogę powiedzieć, że wolę swoje miejsce, bo wiem, że w całym swoim życiu, które zaczyna być dosyć długie, nigdy nie zrobiłem tego, coś pan zrobił. Mówiłem, żem zrobił sto kroków ku panu; to miało ten skutek, żeś pan zrobił dwieście kroków wstecz. Teraz na mnie kolej oddalić się: i koniec znajomości! Nie zapamiętam pańskiego nazwiska, ale zapamiętam postępowanie, aby, w dniach, kiedy byłbym skłonny przypuszczać, że ludzie mają serce, delikatność lub że mają bodaj na tyle inteligencji, aby nie wypuszczać szansy niełatwo powtarzającej się w życiu, aby sobie przypomnieć, że kto tak mniema, ten szacuje ludzi zbyt wysoko. Nie, to, żeś pan powiedział, że mnie znasz, kiedy to była prawda (bo teraz przestanie być prawdą), mogę uznać jedynie za naturalne; uważam to za hołd, to znaczy za rzecz miłą. Na nieszczęście, gdzie indziej i w innych okolicznościach mówiłeś pan rzeczy zupełnie inne.	Czemu? nie wiesz to bezbez (gw.) zaskarżyła się cichuśko.	Opowiedz mi to ze szczegółami, Ludko. Niezupełnie jestem zadowolona, lecz nie mogę cię ganić, widząc, jak chętnie poświęciłaś próżność dla przywiązania. Ale to było niepotrzebne, moja droga, i boję się, że kiedyś pożałujesz	Cynadrowski Zresztą wszyscy zauważyli na koncercie, że pan Krukowski zaniedbywał pannę Eufemię, a ciągle zwracał się do pani.	O! panie, czy to nie lufa muszkietu błysnęła tam w dali? Możebyśmy głowy schylili?	To dobrze tak, i książę opowiadał to samo. Biedny kardynał! siedmiu ludzi w przeciągu dwóch dni, i to najdroższych swoich: ale dosyć już tego. Panowie, słyszycie! dosyć: zapłaciliście sobie za ulicę Feron i powinniście już być zadowoleni.	Widzisz, Marychno, że to może i lepiej odłożyć ten teatr. Zresztą przypomniałem sobie, że widziałem już tę sztukę w Berlinie. Jest to bardzo smutna rzecz. Jeżeli chcesz, mogę ci opowiedzieć?	No, jeżeli to jest śnieg w takim razie usiądę trochę.	Daję co mam zresztą mało widziałem chorego, nie znam ciała, które mi leczyć każecie, a człowiek człowiekowi nie jest podobnym i co jednego żywi drugiego umarza.	Ale nie! śni ci się chyba! łzy wdzięczności i ukontentowania może, po dniu tak dla nas pamiętnym.	Proszę się nie martwić. W moim domu nigdy nie zaniedbuje się konwenansów. Valentine może wyjechać na trzy miesiące do swoich dóbr w Saint-Méran; mówię do swoich, bo przecież od dziś już do niej należą. Tam, po tygodniu, jeśli pan pozwolisz, odbędzie się ślub cywilny	Taki list nie może iść na pocztę. Trzaby samemu oddać, ale tu w Warszawie, do jakiego partyjnego człowieka, albo najpierw nie wiem gdzie, a po wtóre ja bym wam nie zawierzył...	Jesteś niegrzeczny i nie mówi się „bezmyślowe”, tylko bezmyślne.	Nie potrzebuję, przecież człowiek pójdzie i tak po gazety.	Nie pytaj już. Śpij.	Patrzcie! Zatrzymał się! Wraca! Łapać go, nie pozwolić mu uciec!	Przestrzega ojciec aby Leszka nie gniewać, do czasu pokorę grać i Światopełka obiecywać... aby się go spodziewano. Inaczej pójdą na Nakło. Wszystko przepadnie!	Więc zauważyłeś i ty, że nie podziękowano mi tak, jakem zasłużył?	Nic nie wiem ale wszystko przeczuwam, wszystko rozumiem... Ten człowiek chce zbliżyć się do nas...	Nie wiedzieć co! Chociaż on istotnie miewa miny okropne. Ja bym go się bała.	A jakoż? Ten włóczek Kulis go zabił, własną ręką. Piękny widok, nie ma co gadać, pieszy z konnym, człek bezbronny z uzbrojonym Tatarem	A panienki nie ma?	Cicho, Olesiu, nie mów tego; napominała go siostra półgłosem.	Co wiadomo, nie z wiatru wziąłem ani z pomyślonku, nie od siebie przyszedłem...	Czy jestem twoim chelą, czy nie? Czyż nie jestem podporą twych starych nóg w podróży? Daj mi pieniądze, a oddam ci je o świcie.	Mogę kupić, czemu nie	Nie dla mnie coś dla Dżemmy bym wyjednać chciała.	Nie masz pan tedy podejrzenia na mnie?	Nie mogę... choćbym chciał... nie mogę.	Nie zawracaj swoimi snami. Pijesz od rana do nocy.	Nie zjem jej przecież	Nie, nie pójdę...	Nie, panie.	On nie da	Gadaj, co chcesz, już ja tam wolę nie mieć słoności w gębie, a dychać naszą aurą, co jest mocna i słodka jakoby GoldwasserGoldwasser (niem.: złota woda) miasto w płn.-zach. Holandii na zach. od Amsterdamu, ośrodek handlu cebulkami tulipanów., a ja powiedam: pierwsze miasto w świecie	Wy zawsze wszystko tak jakoś, a ja potem będę odpowiadał za to? pierwszy raz to dziecko podajecie?	Ale dziś nie pomoże.	Nie oszalał, ale został chrześcijaninem	O! będziemy go mieli! przerwała kasztelanowa, idąc powoli i prowadząc z sobą ciągle Laurę. Król J-mość mocno myśli o tem... wszyscy mu pomagamy, znalazł się nawet człowiek, który to może doprowadzić do skutku.	He, he, jak to ksiądz rozumiesz?	Jak to?	O! to nasza kochana Sznapsia.	Panie czy to ma być królik?	Wariata z ciebie, dziadku, zrobią, boś jest już stary. Bądź nim zatem. Bo wariat może rządzić świa­tem, byleby głupstwo zgrał z metodą. Mówią, żeś bigot rozdaj wszystkie; na dno opadnij, gdy cię topią	Ależ w tej części Pacyfiku już jest wyspa!	Tak umówiliśmy się Miejsca w dyliżansie zamówione.	Ale bo jak ona na mnie patrzyła, to ach!... Jestem pewny że za parę dni otrzymam wonny bilecik. Potem	Jako żywo! Znam ja Krzyżaków i wszyscy ich znamy Bóg już tam wagi przyładował, na których położy krew naszą i nieprzyjaciół naszego plemienia.	Zaśpiewajcie wy, bo już widzę, że z dawna macie ochotę, ale może panna Jagienka zaśpiewa?	Znam takich, co robią rzeczy złe. Ale szkodziłbym sobie, gdybym o tym mówił.	Tak, a ja pójdę z tobą.	A bez mego zezwolenia zaręczyła się z jakimś fryzlandzkim książątkiem bez znaczenia i ziemi	Ano tak, wstąpiłem tam wieczorem.	Była wprost zamorzona głodem Nieraz potem mi opowiadała, że gdy tam siedziała na zimnie, zdawało jej się, jakby jakiś wilk wydzierał z niej wnętrzności.	Dostajędostawać (daw.) przerwałem oburzony. poprawiłem się natychmiast.	Działami się na prędki pochód trudno było obciążać	Grzela! Grzela się pcha na pierwszego, a głupi naród bałamuci i do złego jeno prowadzi...	Jak się masz, kochany Copperfieldzie! Co porabiasz?	Jakaż tu cisza kto by powiedział, że jak tu nas jest trzydzieści osób, każdy czeka tylko okazji do śmiechu.	Mistrz zakonu miał przyjść tam z całą siłą, a przysłał nam, jak na urągowisko kilku braci i knechtów garść lichą, bez której byśmy się obeszli!	Pan Blondet zrobił mi nadzieję, że będę miała przyjemność widzieć pana u siebie Spotka pan kilku artystów, pisarzy oraz kobietę, która pała najwyższym pragnieniem poznania pana, pannę des Touches, jeden z talentów rzadkich wśród naszej płci. Zapewne zechce pan tam bywać. Panna des Touches, Kamil Maupin, jeśli pan woli, osoba bardzo bogata, posiada jeden z najwybitniejszych salonów w Paryżu: powiedziano jej, że pan jest równie piękny, jak utalentowany, umiera z ochoty poznania pana.	Pogorszyło mu się od owego zasłabnięcia?	Posłano już po niego	Są prawdziwe rzeczy u tego gościa. Miał dobrego nosa. A poza tym należy wroga wpierw poznać, zanim się go zaczyna zwalczać.	Tak.	Dlaczego ja mam leżeć na moim brzuchu przed tym chłystkiem?	No, urządź wszystko sprytnie!	No, więc jakże?	A cóżby! Jestem panną na wydaniu!	A gdybyś kochała, Malinko?	A pościel zmieniona?	Aj, do diabła!...	Co robi więzień?	Co?	Czyż nadążycie dwie was wyżywić, kiedy na jedną z ledwością starczy?	Cóż więc chcesz robić?	Dawno wyszedł?	Dziedzic siedzą u młynarza w izbie ode drogi, a konie stoją w podwórzu.	Gotów?	Jau jeigu senis Katilius išsidūrė, tai man ir Dievas liepė	Kiedy?	Mam do pana interes.	Mniejsza, komu towarzyszyłeś. Więc ta dama była w Ems na kuracji? Kto ona? Włoszka?...	Mój zawód wymaga narzekania.	Na chwałę Boga!	Nauka rzekł Geist.	O, pan tutaj, panie ambasadorze?	Panie Mitchel, czy możesz mi pan powiedzieć, kto zamordował Różę Montalbon?	Phi!... Rozłożysta kobieta	Po co?	Po cóż budzić odźwiernego?	Prawdopodobnie.	Proszę...	Przyjdź jutro po odpowiedź.	Ryszarda? A jak on ma na nazwisko?	Stamtąd, kapitanie.	Więc nieodwołalnie wysyła nas pan we środę?	Zegarek zatem...
Żandarmi mieli prawo i dawniej Pamiętam, że w Kladnie rotmistrzem żandarmów był niejaki pan Rotter. Ni stąd, ni zowąd zaczął on hodować te, jakże im tam, psy policyjne, z wilków się wywodzące, co to wszystko wytropią, jak je przyuczyć. I miał ten pan rotmistrz z Kladna tych pieskich swoich urzędników więcej, niż potrzeba. Trzymał ich w osobnym domku i dogadzał im jakby jakim hrabiom. Strzeliło mu raptem do głowy, żeby z tymi psami robić doświadczenia na biednych ludziach wędrownych, niby na nas. I wydał rozkaz, żeby żandarmi po całej okolicy Kladna starannie zbierali wszystkich wędrownych i dostarczali ich do jego własnych rąk. Wyciągam ja razu pewnego kulasy drogą z Lan i migam się dość głęboko borem-lasem, ale wszystko na nic. Do leśniczówki, do której się wybrałem, już się nie dostałem, bo już mnie mieli i odstawili prosto do pana rotmistrza. Ludzie kochane, nawet sobie tego akuratnie rozważyć nie możecie, czegom ja u tego pana rotmistrza z tymi psami nie wycierpiał. Najprzód kazał mnie tym psom obwąchać, potem musiałem włazić na drabinę, a kiedym był już dość wysoko, to puścili za mną jedną taką bestię, ta jucha ściągnęła mnie z drabiny na dół, powaliła na ziemię, stanęła na mnie i prosto w oczy wyszczerzyła na mnie zęby. Potem tego psa zabrali, a mnie powiedzieli, żebym się niby schował, gdzie mi się podoba. Puściłem się w dolinkę Kaczaku na lasy, wlazłem w szczelinę skalną, a za pół godziny przyleciały za mną dwie takie bestie, powaliły mnie i podczas gdy jedna trzymała mnie zębami za kark, druga poleciała do Kladna, a za godzinę przyszedł do mnie sam ten pan rotmistrz z żandarmami. Psa przywołał, dał mi pięć koron i pozwolił mi przez całe dwa dni żebrać swobodnie po całym Kladnie. Ale ja od razu nóżki za pas i z miejsca truchtem do Berouna i już nigdy noga moja w Kladnie nie postała. Omijali tamte strony wszyscy ludzie wędrowni, bo na wszystkich chciał pan rotmistrz robić te swoje próby. Te mądre psy okropnie lubił. Po posterunkach żandarmskich sobie opowiadali, że jak przybył gdzie na inspekcję i zobaczył tam wilka, to żadnej inspekcji nie robił, tylko z wielkiej uciechy chlał przez cały dzień z wachmistrzem.	Dalibóg, nie wiem wiozę go pierwszy raz; ale to mógłby być ów książę, do którego należy zamek w Maffiers; mówił mi właśnie, że wysiada w drodze, nie jedzie do Isle-Adam.	Niby dlaczego? Kopyciarz znalazł jedną chatę. On i Foxy będą jej pilnowali. To nas przecie nic a nic nie obchodzi; idzie o to tylko, żebyśmy się w tych stronach przez jakiś czas nie pokazywali.	Nic z tego wszystkiego nie rozumiem. I, co prawda, nic mię to nie obchodzi.	Ukochanie natury to jedyne uczucie, które nadziei człowieka nie zawodzi. W niém nie masz rozczarowań. Patrz pan na te topole. Dziesięć lat już sobie liczą. Prawda, że trudno piękniejsze zobaczyć?	To znaczy, że pierścień wart jest trzy razy tyle. Ale nie o to chodzi. Ile ci pozostało?	O nie! Łotrze, nie myśl, że stary Kunicki pozwoli się wystrychnąć na dudka. Jest jeszcze sprawiedliwość w Polsce, są sądy! Są świadkowie, którzy widzieli, że ci klucz dawałem. Z wolna, bratku! Nina też będzie musiała pod przysięgą zeznać, że podpisała mi weksle.	Jakoś to dla mnie zbyt tajemnicze. Nic nie rozumiem.	Pozwolę sobie zauważyć że nie doradzam bynajmniejbynajmniej	Pan się pyta o to? On się domyślał, że pan... ma do tego prawo.	Jakim sposobem? Szukaliśmy tu przecież pani po całym świecie. Szukaliśmy śladu, cienia, poszlaki. Udało mi się przypadkiem posłyszeć o egzystencji tej damy. Byłem u niej, myszkując, czy się czego nie dowiem o miejscu pobytu jej męża, bośmy przecież nie wiedzieli, gdzie on się podział. Już jeżeli Barnawska nie mogła trafić na ślad pani...	Niech pan pomyśli, Pencroffie że nie może pan udać się sam na wyspę Tabor.	A to szkoda, bo panna Hejbowska dziś nie przyszła. Czy to coś pilnego?	Panie Borowiecki, ja pana zaklinam na wszystkie świętości pańskie, czy to jest prawda czy nie, co tu napisane w tym liście?	Boże drogi, ależ panu do twarzy w tym stroju, księże Sorel Zaraz panu przygotuję smaczny obiadek; i będzie pana kosztował tylko dwadzieścia su, a nie pięćdziesiąt, jak wszyscy płacą! Trzeba oszczędzać pańską sakiewkę.	Gdyby nie los, który mi we wszystkim psuje szyki, byłbym teraz na posadzie rządowej. Mam stopień naukowy otrzymany w wyższej szkole kalkuckiej, dokąd zapewne pójdzie kiedyś i infantinfant	I pies stworzenie boskie, i czuje krzywdę jako i człowiek... Pan Jezus miał też swojego pieska i nie dał nikomu krzywdzić...	Ja pana... nie kocham... nie kochałam nigdy... Nie! Nie!	Mój Mareczku, moje dzieciątko pewnie nic nie jadłeś? Mam dla ciebie jagódki. Za chwilę wieczerza. Siądźże, spocznij.	Nie zaprzeczam.	Ale na dworze jest okropnie. Musiałem przyjechać powozem, żeby nie zmoknąć.	Stanie się to, że przyjedzie tu ze dwanaście tysięcy osób co uczyni sprawę jeszcze trudniejszą.	Gdzie tam wujenka Szczerkowska od dawna i dobrze zna stosunki jarzębowskie i twierdzi, że to tylko polityka cioci Jarzębowiczowej.	Swoich zaś doświadczeń życiowych panna Ewa nie chce ryzykownie ekspensować tylko dla mego szczęścia...	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	Pogadajmy spokojnie Stal mocniejsza jest, jak widzisz, od żelaza, więc choć z twego jednego ramienia można by moich dwa uczynić, nie potrzebuję się ciebie bać. Natomiast boleję nad twym grubiaństwem, a gdyby niewdzięczność ludzka mogła mnie jeszcze dziwić, dziwiłbym się twej niewdzięczności.	A tak, ona nie chciała, bała się plotek, jak gdyby dla świata warto było szczęścia się wyrzekać! Zresztą wszystkie kobiety marzą tylko o tYm, żeby postępować tak, jak ona postępuje...	A gdyby się zdarzyło coś niezwykłego, z taką samą zimną krwią wzięliby pod klucz i pana i tego Pańskiego dżentelmena	Ale mówią, że koniec będzie?	Cha! cha! cha!... Kuzynka Solskich... A to się mamie udało z tym ciemnym pokoikiem!...	No, to dzięki Bogu. Tedytedy (daw.)	To jest infuła dziada waszego, świętego Amenhotepa Najwyższa rada nakazała mi przywdziewać ją w ważnych okolicznościach.	To mój mąż Piotrze pan jest przyjacielem Lodovica; zdarzył mu się dziś wypadek z tamtej strony rzeki, pragnie się schronić do Ferrary.	A mówiono, że wyjechała.	Co to za papier?	Grosman, to szwagier pięknej panny Meli?	Króla oczarowałaś w codziennej sukience i w koralach, które mi są droższe od całego tego sezamu	Mniejsza o to. I cóż ta dziewczyna?	Od razu łupią na całego... to policja!	Oj! A co to znaczy?	Ponoć to już waszmość odróbkęodróbka	Przecież rozumiemy to oboje, panno Łucjo.	To idziemy.	To ten guzik, nieprawdaż?	Zauważyłaś pani, że mocno cierpi?	Skoro mi taki rycerz jak wasza miłość mówi, iż się to godzi zostać. i stryk mu odpłaci, gdy się jego poselstwo skończy...	Więc się ucz. Przed końcem sierpnia przyjedziesz tu do mnie, otrzymasz wskazówki i pieniądze na drogę. Jeszcze jedno. Czy pisałeś kiedy wiersze?	O panie mój!... o panie! jakże ja się szczęśliwie wykręciłem!...	Rzym tak jest ponętny dla artysty!	Ale który po śmierci Amenhotepa IV został dziedzicem jego tronu	Ale pewnie będzie wolał zapłacić niż dopuścić do licytacji?	Gdyby połowa tych zarzutów była prawdziwa, chłopak powinien by leżeć w lazarecie; a tymczasem wygląda znakomicie. Prawda, ogolił się. Sam zauważyłem.	Jakże pan tu doszedł?	Jaśnie wielmożna panno łowczanko, a nam wielce miłościwa dobrodziejko! Wybacz waćpanna, jeżelim się w godności pomylił...	No dobrze, a ile pan ma lat?	O Zawiłku, niech nam pan powiada o Zawiłku!	O, egoisto. I dlatego chce pan mnie skazać na samotność?	Przecie tu się coś stało.	Przecie tym się zajmują dojarki, pastuchy i kluczniceklucznica	Rety! Stryjku! Zych ze Zgorzelic tu jest!	Służę ci, najchętniej	Tak, a ja pójdę z tobą.	Tak, operowy efekt!	Tak, po drugie, a teraz trzecie. Pijecie wódkę?	Takie jest moje zdanie.	A swoją drogą, ty mnie dziwisz, Mela.	A ty w ziemię!	A Żelabow myśli z gniewem jak ten Bóg może istnieć.	A! pieszczoch pięknych pań z ciebie, panie Porthosie	Aby te, które już istnieją, zbankrutowały	Bodaj cię!	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Co tu robiłeś?	Cobyś wasza ekscellencja znaczył bez Hennickego?	Dėl ko gi?	Gdzież ten welon?	I zabija bażanta w powietrzu	Ile panu potrzeba?	Ja pójdę	Jeść!	Już ja wam jego rękawicę i pas do Bogdańca przywiozę	Już mu niewiele brak, więc wolno	Książę Bogusław pod Beresteczkiem pięknie sobie poczynał i poczet piękny niemieckiej piechoty wystawił.	Mów dalej!	O Leona Donata.	O, mójeś ty biedny!...	O, nic prostszego. Przyjechały w dwóch beczkach wysłanych jedna trzciną i wodorostami rzecznymi, a druga	Olszyc w rynsztoku! Tableau!Tableau! (fr.: obraz)	Pan hrabia właśnie wyszedł, jakieś pół godziny temu	Po co dziad tu przyszedł?	Torbjörn, Torbjörn!	W banku.	Warunek za silny!	Wstyd, panie prezesie	Wygnieciemy ich w tych zakrywkach jako krety a ja waszą książęcą mość proszę, aby mnie pierwszemu pozwolił iść z wycieczką. Znają oni mnie już dobrze, poznają jeszcze lepiej.	Wypijże waść jeszcze.	Wytrwałość?	Zapach rzecze Don Kichot	Zatem nieodwołalnie postanowiłem ożenić Stacha w tym jeszcze roku, nawet przed świętym Janem.	Zostaniemy na obiedzie. Zgoda!
Niech pani wybaczy To, że ON jest wewnętrznie cały z ognia, istotnie jest prawdziwe. Ale co do ręki to wyjaśnia wiele. I umiera się właśnie od jego ukąszenia.	Trzeba w takim razie przebrać się co najprędzej za murzyna. Naturalnie. Ale przebierać się i ratować... to wielka fatyga i nie przychodzi mi na myśl przedmiot, dla którego zadać ją sobie chciałbym. Jeżeli ktoś jest tak kapryśnym, że woli utonąć niż być wyratowanym przez człowieka białego, niech sobie tonie.	Cóż, wtedy, proszę pana... trudno mi to powiedzieć... ale kiedy już przywykłem do nieszczęścia, trzeba się oswajać i z hańbą... wtedy... tak! Chyba będę musiał zawiesić wypłaty.	I owszem, może nawet więcej niż na Mazurach, co się tym dowodzi, że Sanoczanie, ile że na owsie chowani, o wiele lżejsi są od Mazurów i łatwiej ich kapela poruszy; ja jednak, opleśniawszy, że tak rzekę, po smutnej śmierci śp. mojego ojca, prawie nie byłem w stanie się z domu wyruszyć i gdyby nie pan Konopka...	Pojutrze będę miał przyjemność odebrać u pana jakieś cztery tysiące franków; hrabia jednak zrozumiał moje położenie, i to, że w tym miesiącu moje wydatki mogą się trochę zwiększyć, a moja kawalerska pensja mogłaby nie wystarczyć, dał mi więc bon na dwadzieścia tysięcy franków, zaznaczając jednak, że nie pożycza mi ich, ale darowuje. Podpisany jego ręką, jak pan widzi. Chyba nie ma pan zastrzeżeń?	Ze wszystkim mogę współczuć, oprócz cierpienia Nie mogę z nim współczuć. Zbyt jest brzydkie, zbyt straszne, zbyt przygnębiające. Jest coś straszliwie chorobliwego w nowoczesnym współczuciu dla niedoli. Można się wzruszać barwą, pięknem, radością życia. Im mniej się mówi o mrokach życia, tym lepiej.	On to frant na cztery nogi kuty. U Kozaków łup wykupował, a co ma, tego byśmy obaj z waćpanem nie kupili, choćbyś waćpan wszystkie swoje posiadłości w Turczechw Turczech	Ten sam właśnie Miło mi, żeś zachował to w pamięci. Byliśmy wówczas tak szczęśliwi!	Och, Tomku, Tomku, z całego serca byłabym wdzięczna Bogu, gdybym mogła w to uwierzyć. Ale wiesz dobrze, że tak nie było, i ja wiem także.	Tak, nie policzyłem się z tem Przepraszam cię.	Tak, panie! Będąc mieszkańcem tego przybytku sprawiedliwości, śmiało każdemu patrzałem w oczy i urwałbym głowę temu, kto by się ośmielił obrazić mnie. A teraz!...	Właśnie. To jest nie osoby jego, ale księgi. Wiesz waść O pogardzeniu światem. albo inaczej: De imitatione ChristiDe imitatione Christi (łac.)	To mnie nie wiadomo, ale jeżeli waszmość panu co na tym zależy, to łatwo by się o tym dowiedzieć od księdza gwardianagwardian	I właśnie dlatego widzisz mnie tak rano.	Jeżeli już teraz wyprawiają takie hałasy, to cóż będzie, kiedy się kotka naprawdę ożywi i ruszy z miejsca?	No, a patryotyzm, księże proboszczu, czy on w rachubę nie wchodzi?	Skończył szkoły i żałował bardzo, że jego drogi wujaszek nie był obecny przy rozdawaniu nagród Henryka IV, bo i on zyskał tam wzmiankę. Nazwisko Hussonów, które, mam nadzieję, będzie nosił godnie, było wymienione...	Tak!	Tak, lecz ty nie posiadasz prawa żądania jej.	Tak, właśnie, du Bac, 43. Pan go zna?	Tak.	Nie potrafi, póki Szakal Księżyca nie wyłoni się jasno z wieczornej mgły. Noc ta niekiedy przypada podczas skwarów letnich, niekiedy zaś w mokrej porze deszczowej. W każdym razie, gdyby nie Pierwszy z Tygrysów, nie zdarzyłoby się to nigdy, a nikt z nas nie wiedziałby nawet, co to Strach...	Nie pytaj! Ja widocznie nie umiem żyć inaczej, jak tylko w bajce. Może to nawet całe nieszczęście, że ty tego nie rozumiesz. Nie powinnam była wcale wychodzić za mąż. Spodobałeś mi się, więc trzeba mi było spędzić z tobą rok czy pół roku, a potem iść sobie.	Ty anioł jesteś, Stasiu, szepnął, a oczy jego błysnęły w tej chwili, napełniły się wyrazem wielkiej miłości, i nagle popiękniały. Stasia uśmiechnęła się do męża, żwawo powstała, i podsunąwszy mu rękę pod ramię, ze śmiechem i podskokiem pociągnęła go ku gronu panienek.	Albert ma małe robaczki w głowie, jak się to nazywa, Moryc?	Jakiż to plan? Masz prawo czynić, co ci się podoba, księżniczko.	Skądże mogę to wiedzieć? Czy ty nie... Nie, prawda, to było zaraz potem, jak ciebie zabrało to wojsko, co wyrosło spod ziemi. Przepędzałem tam czas na rozmyślaniach w izbie naprzeciw gołębnika... o ile mi nie przeszkadzała ta wieczna gadulska...	A ty, Ostroróg, co się tu kręcisz przez potrzeby? Czemu nie w szkole? Bardzo mi się nie podobasz.	Jak ci się zda, Michał, miłościwy pan musi być srodze umęczony dzisiejszym dniem? Takie długie, nudne oracje w Rabsztynie, w Balicach i do Krakowa nim się dostał... ja, gdybym był królem, dawno bym konia wypuścił, aby co najrychlej do izby i do łóżka.	Ano, idź, jeśli zdążysz, oberwiesz i ty tam co, około panów gdy się im znudzi...	Co tu radzić?... Ty, mój Solski, nie radź się ojca ani tego drugiego niedołęgi	Cóż to za przedstawienie?	Dobrze. Otóż wiesz także, co wam powiedziałem o mojej żonie, że moja nieboszczka żona w ostatniej godzinie swego życia myślała o twojej siostrze, myślała z wielkim skupieniem ducha.	I od czego to losy ludzkie zależą! Gdyby pan Romuald Zdrojowski o kilka miesięcy nie przeżył syna, Krasowce byłyby dla panny Seweryny stracone...	Nie raczej, lecz koniecznie i to jak najprędzej.	No! no! Mów sobie co chcesz. Dosyć na was spojrzéć, aby poznać urodzonego z Bożéj łaski artystę i męczennika, boć to na jedno wychodzi. A toż przecież corpus delicti!	O sobie jeszcze co takiego usłyszy, że mu się odechce.	Potem mi to powiesz, bracie pierworodny, a teraz szukajmy.	Przyjdę na pewno. Do widzenia, panno Lusiu. Jak to góra z górą... Miałem dziś szczęśliwy dzień.	Wie pan jakiego doznałam uczucia na widok pana? Oto żalu. Przypomniałam sobie, że mieliśmy we troje jechać do Paryża: ja, ojciec i pan, i że z naszej trójki los był dobry tylko dla pana. Bawił się pan przynajmniej?... Za nas troje?... Musi mi pan odstąpić trzecią część doznanych wrażeń.	Zapewne, majątek ładny, ale zawsze taki kapitał! Kiedyś jeszcze zbankrutujesz z mego powodu. Parękroć... Jak to łatwo powiedzieć! Nigdy nie zarabiałeś i nigdy nie rachowałeś.	Zdawało się, żeś nie jesteśmy u siebie w domu	Właśnie i o tym chciałem mówić Chodzi o to, że pan Piotrowicz będzie mógł założyć pismo, jeżeli znajdzie kogoś, kto da na to pieniądze.	A niechże to kadukkaduk zawołał pan Zagłoba.	Albo co? Czy Józio widział coś takiego z jego strony względem Castelki?	Bo to była godzina zemsty, a nie sądu odpowiedział Opat śmiało.	Bynajmniej przyjmij pan to cygaro, panie Aronnax, a chociaż ono nie pochodzi z Hawany, będziesz z niego zadowolony, jeśli jesteś znawcą.	Co pan tam ma w kieszeni?	Co zamierzasz czynić?	Co?	Co? ten „sposób”? Ten „sposób” taki maluczki, a ja bym go schować nie umiał! Diabeł go nie znajdzie!	Cóż tu gotować? zkąd ja tu wezmę przyprawy? a i wody nawet ledwie męty!	Do Granitowego Pałacu? To niemożliwe	I cóż, kuzynie, zadowolony jesteś z interesów?	Jeżeli pani będzie o mnie myślała, proszę, kiedy będę przechodził, byś miała w ręku bukiecik fiołków.	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	Mnie zaś do sądu podali, że się sadze zapaliły!...	Nic nas to nie obchodzi, nieprawdaż?	Nie cieszy cię to, widzę?	Nie godzi się tego kłaść na karb jego...	Nie widziałżeś, że każde ziarno dotknięte jej ręką zamieniało się w perłę i było zapewne z czystej pszenicy.	No mniejsza, stało się już i nie odstanie.	Nu! A kto mówi o krzywdzie? Ja nigdy nie krzywdzę nikogo... ja handluję uczciwie i wszyscy, z którymi handluję, kontenci ze mnie są i przyjaźń dla mnie mają... Ja, dziękować Bogu, wszystkim ludziom śmiało w oczy patrzeć mogę i na majątku, co go dla dzieci moich zbieram, nie ma łzy ani szkody cudzej...	Och! Rastignac co ty robisz w tej jaskini?	Od pensjonariuszy hotelu Charing Cross...	Słyszałam wielkie legendy o tych wieczorach. Co wy tam robicie?	Wolnoż spytać w którą z tych stron księżna się wybiéra? bo nie wątpię iż wybiérać się musi.	Wybacz, Moniczko ale rozmowa po prostu się zaimprowizowała. Wiecie oczywiście, towarzyszu Raszewski, że kolega Wanert ma u mnie robić Makbeta?	Wyście i tyla Antkowi nie dali, nawet tych jego morgów matczynych, a robimy wam za parobków, jak te woły.	Zapewnie gdyż jego aktywa liczą się na miliony.	A następnie?	A robisz burzę w rodzinie!...	Ale panie jenerale, ja nie mam honoru znać księcia.	Altringer darował je umierając twemu mężowi, gdyż byłaś jego kochanką.	Czegóż ty płaczesz, chłopcze?	Czy ty myślisz, że ja mogę?	Dobry wieczór!	Dokąd idziesz?	Dziś mam znacznie więcej, ale wydaję bardzo mało.	I o naszych fortunach, które nieprzyjaciel igne et ferroigne et ferro (łac.)	Już niedaleko... Chorągiew za miastem stoi, a my tu... i Charłamp z nami.	Już tedy nie pierwszy raz tam będziesz?	Kto miał powiadać? Bohun!	Mam obudzić Katalończyka i Van Stillera?	Mateusz Gołąb, cie?...	Mężczyzna, Kobieta, Miłość, Naród, Małżeństwo	Nie cierpię płóciennych... dla mnie najpiękniejsze z wyzłacanej skórki... tylko trzeba koniecznie, aby miały wąskie nosy...	Nie wiem, czy jestem godna zaufania	No przecie! Pani Szkopkowa niby dobra kobieta, a o takiej rzeczy nie pomyśli	No, bo dziś wszyscy panowie umieją.	O kim mówisz?	Och!	Proszę	Proszę przeczytać.	Przysięgnij jeszcze raz!	Teatr, Rycerz, Szaleniec, Marzenie mówił dalej chłopiec.	Ty zkąd tu! Jakso? zawołał.	W tem grunt... rozumiesz?	Z przeproszeniem, ja tego nie powiedziałem. My kredyt mamy zawsze, tylko nie mamy ewikcji i dlatego nikt nam nie pożyczy.	Znam cię bardzo dobrze jesteś Don Pedro Noriz.
Tak, bardzo rozumnie mówisz i dlatego że taka bieda, czynisz co możesz, aby postarać się o nowe dziecko, jak gdyby ich nie było dość.	Na samym sobie Mój Perfect Carburator tym właśnie, że dokładnie spala materię, wyrabia produkt uboczny: czysty, wolny Absolut, bóstwo w stanie chemicznie czystym. Można by rzec, że z jednej strony wydziela mechaniczną energię, z drugiej istotę bóstwa. Zupełnie tak samo, jak gdy rozkładasz wodę na wodór i tlen, tylko że w mierze ogromnie większej.	Przecież ci dałam mleka... czy sobie przypominasz, Nathoo? Boś ty był moim syneczkiem zabranym mi przez tygrysa i jam cię kochała tak gorąco. A oni powiadają, że ja, twoja matka, jestem matką diabła, a więc zasługuję na śmierć.	Psu na budę taka sprawiedliwość! Hale, pójdzie sese (gw.) młody byczek. na całe rokiroki (gw.) przytrafić się, przydarzyć się., to gotów ją choćby zakatrupić! A wszystkie też bij zabij na nią! Kajżekajże (gw.) nikt. mu za to nie rzeknie nawet marnego słowa! Do cnado cna (daw., gw.) kiedy, jak. już musi odpowiadać, to niechże i gachgach (daw., gw.) przecież. pospólniepospólnie (daw., gw.) dla. niej samo płakanie, co?	To pochlebne dla Mary To widoczne, że ci dużo lepiej, lecz nie wolno ci zapominać...	Wracać jak najprędzej; sądzę, że wiadomości, jakie wieziesz, warte są pośpiechu.	Bo nie jest téż geniusz czém inném, aniczémś więcéj, tylko arcytypem epoki, którą wyraża Choć szczęśliwéj organizacyi jednostki, sile w niéj spotęgowanéj wiele przyznać potrzeba, nie stanowi to wszystkiego. Geniusz karmi się i czerpie z przeszłości i teraźniejszości, musi je wiedzą lub intuicyą przyswoić sobie, aby się stał płodnym. Co w nim jego własném jest, a co spadkowém, rozeznać trudno. Spuścizna wieku, choć mniéj widzialna, tworzy znaczniejszą część zasobu. Geniusz sam niezawsze ma samopoznanie tego, co winien skarbnicy z któréj czerpał; ale jest zawsze owocem pracy zbiorowéj wieków, którą wyjaśnia, nadaje jéj widomą postać, wciela, wyciąga z niéj dla innych niedostępne wnioski.	Jak to zamknięci?	Lecz, panie rycerzu zapewniam, że podług obietnicy twojej, nie możesz przedsiębrać nic, dopóki mnie na tron nie przywrócisz.	Miłościwa pani... ani w niebie nie rad bym co inszego czynić, ino wojować. Człek żyje siedmiogrodzkim życiem! To jedno bieda, że nie ma czasu myśleć o niczym... chyba rano i wieczór przy pacierzu.	Mówię ci, że później! Nie mam teraz.	Najjaśniejszy Panie, zebrałem te informacje, przesłuchując pewnego mieszkańca Marsylii, którego kazałem śledzić już od dłuższego czasu i którego aresztowałem w dniu mojego wyjazdu; człowiek ten, marynarz i niespokojny duch, podejrzany dawno o bonapartyzm, był potajemnie na Elbie. Widział się z marszałkiem, odebrał od niego ustne zlecenie do jakiegoś bonapartysty w Paryżu, którego nazwiska nie mogłem od niego w żaden sposób wyciągnąć. Treść tej wiadomości zalecała przygotowywać umysły na pewny i rychły (Najjaśniejszy Pan zwróci uwagę, że są to słowa oskarżonego) powrót Napoleona.	Nie w tem, że ta myśl już jest znana, widzę niemożebność urzeczywistnienia projektu tylko w tem, że publiczność nasza nie dorosła jeszcze do takiego teatru i nie odczuwa potrzeby takiej sceny. Tymczasem dawajcie im dalej farsę, gdzie będą kozły i fikania, na pół nagi balet, kankanowe wycia, trochę zdawkowej, kuchennej czułostkowości, kupa frazesów na temat cnoty, moralności, rodziny, obowiązków, miłości i...	Nikodem to tęga głowa Jaszuński powiada o nim, że zajdzie jeszcze wyżej, niż komu zdawać się może.	No przecie to proste. Cóż ty myślisz, że pani Nina zechce przestawaćprzestawać (daw.)	On błaga cię, panie, ażebyś przyjął go w namiocie, wśród wojskowego obozu, i twierdzi, że mury pałaców lubią podsłuchiwać...	Optymista, zgadzam się, bo zdaje się mu, że trafił na naiwnego.	Owszem.	Pewnie, że wiemy. Całą kupę, Foxibus!	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Przed katem Wiedz zatem, że jestem zaręczony z inną. Cóż, zadowala cię to?	Tak myślę.	Tak, morderstwo, nic więcej... Ale wina nam braknie, jak mi się zdaje.	Twoje Twój jest też ten duży ser i chleb. Gdy wypijesz, dostaniesz drugą miseczkę mleka od Białuszki. Potem ja się napiję.	Wstydzę, gryzę się, jestem nieszczęśliwa Nie wiem jak do tego doszło, co się stało ze mną. Winnam ja, winien mój los, przeznaczenie... lecz co się stało, powtarzam, odstać się nie może. Lituj się, łaj, ale nie czerń mnie przed ludźmi. Ty kiedyś może przebaczysz, albo przeklniesz mnie...	Zanosi się na burzę. Jest parno jak w piekle	A bo nie?	A co? Taki silny?... Szemrany facet czy zielony?	A cóż ma być babuniu, prezes będzie mruczał według zwyczaju, zagryzał usta, złościł się, a my zrobim swoje.	A jednak jest i ten Chińczyk.	A najwięcej musi temu, co winien	A ten! Nos mu odpadł skutkiem sprawek miłosnych w Wulkanie.	A wotował dlań posągi?	Aha!	Alabastrowych JMpanny Julji.	Ale jaki?	Bo Emilka ma tam z kimś coś do pomówienia.	Bo co?	Bo się pierwej muszą dobrze upewnić, co się u Dorosza dzieje, a to im ze trzy albo cztery niedziele zabierze.	Bom go puścił i już.	Bronię każdego niewinnego, każdego.	Bukiet, który ta obrzydliwa kokietka, dla oszukania mnie, kazała natychmiast wyrzucić za okno...	Był raczej łagodny niż surowy.	Bądź pan spokojny, już jesteśmy na dole.	Co bym zaś nie miał umieć.	Co pani każe?	Co to jest Luela?	Codziennie tak jest! To zresztą nie jest ogień!	Cóż to ma do Baśki?	Dałem słowo	Dlaczego?	Do jesieni daleko. Może pan uporządkuje swoje sprawy. Zresztą na troski najlepsza praca.	Gdziekolwiek bądź Tak! A teraz idź, dziecko, zmęczony jestem! Do widzenia. Całe lato mnie tu nie będzie.	Hej, wy na dole! czy nie znaleźliście tego przy Billu?	I nic więcej.	Jakie uczucia?	Jesteśmy na rozkazy Waszej Eminencji.	Jutro ci wszystko opowiem, a teraz nie zatrzymuj mnie, bo mnie zgubisz.	Już około dziesiątej!	Już rozumiem: skończy się na sukcesie literackim	Kim lubisz być, zbójem czy policjantem?	Kochana moja!	Ksiądz	Książę!	Kto by ta miał dobra a i grontu dosyć	Macie na to monopol?	Mam trzy rozmaite: jeden z nazwiskiem i tytułami Waszej Ekscelencji; drugi jedynie z nazwiskiem, a trzeci na fałszywe nazwisko Józefa Bossi; każdy paszport podwójny, wedle tego, czy Wasza Ekscelencja zechce przybyć z Florencji, czy z Modeny. Chodzi jedynie o podjęcie małej przechadzki za miasto. Pan hrabia radziłby jaśnie panu zamieszkać w gospodzie „Del Pelegrino”, której gospodarz jest jego przyjacielem.	Mnichem przecież nie jesteś!	Mnóstwo.	Najpierw do Paryża; tak będzie najlepiej... Wyjdź pierwsza i zobacz, czy tam kogoś nie ma.	Nie będę pani przepraszał, ani się tłumaczył Znane są pani moje uczucia dla niéj, to mnie uniewinnia.	Nie fatyguj się.	Nie lubi pani, na przykład, mędrców?	Nie puszczajcie go! Z tego gotowe wyniknąć nieszczęście!	Niechże pani zobaczy Pani malec drży przecież!	No właśnie, bo ja tam byłam i to cię zaślepiało, kochany.	O święty! Czy odbywałeś kiedy drogę samopas?	Obecność twoja, Rumi, była mi bodźcem do męstwa. Nie chciałem w oczach twoich uchodzić za niedołęgę.	Och, czyż możesz pytać? Ty jesteś moja stara małpeczka, miłe ojczyste kretynię, kochany Bandlowski szpicelek. Ale widzisz, Pochroń	Ona istotnie ma pasję do pracy!	Pani sama!	Piękny!	Po co ten pośpiech? Czy oni oszaleli? Ja mogę zaczekać na jutrzejszy transport.	Po co?	Prawda, to Hertenstein!...	Rozumiem	Rozumiem, ale sądzi pan?	Słucham cię, panie profesorze.	Tak, odpowiedział Gaczycki, i przypadkiem dowiedziałem się kto je od jubilera tego nabył, a potem zobaczyłem je na kimś, kto się bardzo rumienił, i mięszał i kłamał zapytany o nie przezemnie. A to wszystko połączone z innemi pobocznemi okolicznościami, stworzyło w oczach moich szereg faktów niemiłosiernej jasności, z której znowu występek wypełzał przedemną, i okrążył pewne bardzo dumne czoło, i w całej nagości ukazał mi serce, które świat za pełne szlachetnej dumy i cnoty uważa.	Tak, ojcze.	Tak, pani.	Tak.	Tak.	To dobrze	Ty, Zillo!	W imię Ojca i Syna, kto?	Wiem, ojcze.	Wolnyś jest! wracaj, dokąd chcesz, choćby do Radziwiłła, lubo bolesno to jest widzieć kawalera z zacnej krwi, zdrajcy przeciw ojczyźnie pomagającego.	Wróciwszy z Wiednia... Czy ty stale w Wiedniu mieszkasz?	Zostawić rzeczy własnemu biegowi, na pewien...
Otóż szła ona brzegiem Wisły, najpierw tą stroną, co prowadzi od kanałów malborskiego zamku, a potem skręciła nad łachą rzeki, a że tam moc trzciny porosła, węszyła więc jak wyżeł, czy gdzie jakiego śladu nie wytropi. Nieraz nawet wchodziła w wodę i dotarłszy do trzciny szukała w niej legowiska drogich wilcząt: ale gdzie tam, nigdzie nic nie było. Aż jakoś na trzeci czy czwarty dzień spotkała kobiety, które skradając się nieśmiało szły również nad brzegiem, a oglądały się dokoła, jakby je co straszyło; Kobolda też zaraz pomyślała sobie, że to może one skryły wilczęta, kiedy się tak czegoś strachają. Zbliżyła się więc do nich, lecz owe niewiasty zobaczywszy ją, poczęły uciekać, krzyż święty czynić, pluć za siebie i garście rozmiękłego błota z trawą rzucać. Wtedy ona poczęła wołać, że i ona też krzyż święty wyznaje, złego im nie życzy, a w imię Boga wzywa, aby jej dały pomoc, bo jest strasznie strapioną i zabłąkaną podróżną. Na jej wołanie najśmielsza z uciekających zatrzymała się, a wtedy Kobolda jęła płakać i narzekać jako jest z wioski oddalonej, a oto dwóch jej chwackich synaczków gdzieś się podziało. Śladu po nich nie znaleźć, a ona strapiona matka, już błąka się, nawet nie wiedzieć dni ile, aby choć ślad, choćby strzęp odzienia znaleść po swoich najdroższych. Nie gdzieindziej, tylko ku rzece musiał je zły człek lub zwierz uprowadzić, boć na rozmiękłej ziemi spostrzegła stopeczki ich ukochane, ba nawet ślady krwi dojrzała. Niewiasty widząc, że najśmielszej nic się nie stało, zbliżyły się, a wzdychając wysłuchały opowiadania Koboldy. Aż nareszcie jako wszystkie słuchały, wszystkie też naraz i mówić poczęły, a przypominać sobie owo chrapanie.	JaJa (niem.) odrzekła i rozwarła tak szeroko drzwi, że uderzenie ich o ścianę odbiło się przeciągłym echem po sieni nadzwyczaj długiej, wyłożonej piękną, polewaną cegłą. Pod sklepieniami wisiały rogi jelenie i różne obrazy, którym jednak trudno było się przypatrzeć, bo choć owo złoto-kraciaste okno wpuszczało tam sporo światła, jednak sień była taka głęboka, że już od połowy tonęła w półcieniu.	Wiesz, co się stało Ten szkaradny Kotowski o mało nie zabił pana Kazimierza!... Myślałam, że umrę, ale już jesteśmy zaręczeni... Nie wiem nawet, które z nas oświadczyło się: on czy ja? Zresztą wszystko jedno.	Kapitanie! będę mówił o sobie. Już i tak kilka razy zadałem sobie gwałt, opowiadając panu o ulepszeniach, jakie tu poczyniłem, ale wszystko to tyczyło się gminy i jéj mieszkańców, z których sprawami i moje z konieczności się łączyły. Teraz, chcąc panu historyą mego życia skreślić, będę musiał wyłącznie sobą uwagę jego zająć, a to rzecz nie ciekawa.	Na domiar złego mój mąż nie wraca z Wiednia. Miał już być... Wprawdzie on na nic by się w tej sprawie nie przydał jako czynny pomocnik, gdyż innych jest pryncypiów, a Napoleona za cesarza dotychczas nie uznał... No, ale w razie poważnego wypadku musiałby użyć jakiegoś szczegółu ze skarbnicy swych stosunków i wpływów, których ja...	No cieszę się, że nie mam już dzieci. Gdyby ten malec był moim dzieckiem, obawiałabym się, czy przetrzyma zimę.	Prawda, drogi chłopcze! Wojna jest jedną z potrzeb ludzkiej natury i nie sposób wyobrazić sobie ludu, który by się nigdy nie bił, to znaczy, by jego członkowie nie mordowali, nie grabili, nie podpalali. Podobnie trudno spotkać księcia, który by nie był poniekąd uzurpatorem. Czyniono by mu ciągłe wymówki i wszyscy by twierdzili, iż nie troszczy się o sławę. Wojna jest tedy ludziom potrzebna, a nawet konieczna. Jest im ona bliższą niż pokój, który też uważać można za odpoczynek pomiędzy dwoma wojnami. Stąd to pochodzi, że książętom starczy najbłahszy pretekst, największe głupstwo, by rzucić swe armie przeciw sobie wzajem. Powołują się na swój honor, którego drażliwość przechodzi wprost granice przyzwoitości. Jedno tchnienie i już powstała straszliwa plama, którą zmyć może jeno krew dziesięciu, dwudziestu, trzydziestu czy nawet stu tysięcy ludzi, oczywiście stosownie do zaludnienia danego państwa.	Słuchaj! i podziwiaj mądre urządzenie świata. Jak grudka śniegu staczając się z niebotycznej góry wyrasta w olbrzymią lawinę, tak w domu naszym drobne cnoty rodzą wielkie czyny. Panna Magdalena darowała ci parę kanarków ważących ledwie kilkanaście łutów. Była to owa grudka śniegu, która trafiwszy na ciebie już urosła w Cezara ważącego z pięćdziesiąt kilogramów. Cezar zaś trafiwszy na mnie przerodził się w teatr, który waży dziesiątki tysięcy centnarów.	To musi być przydomek i nic więcej. Hrabia kupił wyspę w Archipelagu Toskańskim, a z tego, co mówił dziś rano, wynika, że ufundował komandorię. Wiesz, że tak się teraz robi: we Florencji można kupić komandorię Świętego Szczepana, w Parmie Świętego Jerzego, w podobny sposób można zostać kawalerem maltańskim. Zresztą nie ma on wcale pretensji do znakomitego rodu i sam się nazywa hrabią z przypadku, chociaż w Rzymie uważa się go za prawdziwego wielkiego pana.	A tak!... Miałem przyjemność zauważyć pana w sklepie... Piękny sklep! Z takich sklepów rodzą się kamienice, a... a z majątków ziemskich	A toż on jechał na Myczkowce, nie na Berezkę?	Ale pocałuj mnie za to, że tak dobrze sprzedałem majątek. Aaa!...	Bawiłabym się dwa razy lepiej z wami i z Arturem! Weźcie mnie ze sobą. Tak długo siedziałam w domu z powodu kataru, że umieram z tęsknoty za rozrywką. Weź mnie, Małgosiu! Będę odtąd taka grzeczna!	Bo gdzież on się tutaj wyleczy? Powiedzże, co myślisz!	Co się stało? Oto tymczasem Mahdi zdobył Chartum, a Gordonowi ucięto w czasie szturmu głowę. A że Anglikom tylko o Gordona chodziło, więc dowiedziawszy się o jego śmierci wrócili z powrotem na północ. Allach! widzieliśmy znów statki z ogromnymi żołnierzami płynące w dół rzeki, ale nie rozumieliśmy, co to znaczy. Anglicy dobre tylko nowiny rozgłaszają natychmiast, a złe tają. Niektórzy z naszych mówili, że Mahdi już zginął. Ale wreszcie prawda wyszła na jaw. Kraj ten należy jeszcze do rządu. W Wadi-Halfa i dalej, aż do trzeciej, a może i do czwartej katarakty, znajdują się jeszcze żołnierze chedywa, wszelako teraz, po odwrocie Anglików, my wierzymy już, że Mahdi podbije nie tylko Nubię i Egipt, nie tylko Mekkę i Medinę, ale i cały świat. Dlatego, zamiast was schwytać i wydać w ręce rządu, idziemy razem z wami do proroka.	Czemu pani nie kończysz od razu? Miałabyś trzysta franków dożywotniego dochodu	Dobrze, dobrze, już tylko nie bujajbujać (pot.)	Gdzież tam! Już próbowałem ją podnieść. Nawet się dotknąć nie da, zaraz szaleje.	Ja go nie znam? A któż go zna lepiej? Ale właśnie dlatego, że go znam, suponuję, że do bitwy nie przyjdzie. Zebrał on tam trochę hołoty, ale to wszystko hołota nie tylko bez broni, ale nawet bez ubioru; zamek nieopatrzony i o obronie z murów ani myśleć nie może, a do tego Piotrowicz to tchórz koronny, jak każdy łotr z obciążonym sumieniem. Na bezbronnych napadać, kobiety i dzieci straszyć po nocach, włóczęgów wieszać, o! do tego diabelska u niego odwaga, ale bronią na broń, piersią na pierś, nie widziałem go, aby kiedy uderzył.	Jak to? Przecież on ucieknie.	Komu się teraz dobrze wiedzie? Jestem i tak wdzięczny losowi, że udało mi się uniknąć tych strat, jakie spotkały większych ode mnie i bardziej doświadczonych bawełniarzy. No, kiedyż oni przyjdą? Tu, widzę, ludzie jeszcze nie nauczyli się cenić czasu.	Na elekcję z wszelką pewnością powrócę i powiem waści czemu: hetman chce mieć tu w tym czasie jak najwięcej ludzi, w których się szlachta kocha, aby ci ją dla jego elekta kaptowali. A że, dziękować Bogu, imię moje ma dość miru u współbraci, więc mnie tu pewnie ściągnie. Liczy on i na waćpana.	Nie pomawiajże mnie waszmość o nieszczerość, bo Bóg mi świadek, że kawałka chleba do ust nie wezmę ni nędznego ciała snem nie pokrzepię, żebym wprzód o niej nie pomyślał, a już to w sercu moim nikt stalszej nad nią rezydencji mieć nie może. A żem waszmości z responsem nie wyprawiał, to dlatego, żem sam chciał jechać, aby kochaniu folgę dać i nie zwłócząc, ślubem się wiekuistym z nią połączyć. I nie masz takowych skrzydeł na świecie ani takiego lotu, którym bym tam lecieć nie chciał, do tej niebogi mojej...	Nie, czy wierzysz, że Bóg nie będzie Bogiem bez Polaków, oni są jak konieczny ton w jego piersi.	Nieznany pojazd widziany był dziś rano o świcie, za miastem, na drodze do Norwich Lokaj ów podchodził doń, wracał, znów się zbliżył... tym razem z Emilką... tamten czekał w pojeździe... On to.	Oo! To był-ło błahostką... skoro mnie już zaprzestali bić. Ale gdybym zgubił papiery, byłaby to sprawa nader poważna. Mahbub o mało co też mnie nie obił, a potem poszedł do lamy i bez końca świecił mu bakęświecić bakę (daw.)	Rozumiem, rozumiem! Jesteś jeno dobre dziecko i nic więcej. Płaczesz wraz ze smutnymi, a śmiejesz się z wesołymi. Zjawia się pierwszy lepszy ze słowami: „Kocham cię!”, a ty przystajesz. Tak... tak! Idź pani, idź dalej tańczyć. Tańcz, droga hrabino, i raduj się. W pani nie ma śladu zła!	Tak	Tak jest aleć to cnót wielkich działem jest na tej ziemi że one cierpieć muszą za innych i to ich tryumfem że męczeństwem kończą... Ty się zaś złego końca nie masz co lękać, bo silną podporę mieć będziesz we mnie.	Tak, nasze poszukiwanie jest niezawodne. Pozbyłem się wielkiej pokusy.	Tak.	Tak.	Z uwagi na Basię, tak. Waszmości nie znałam, byłeś mi przeto obojętny.	A co z nich będzie?	A jakże pan to zrobi?	A niech jeno popróbuje! O wa! Dałem parolparol (z fr.)	A potrafisz ministrować?	Ach, najdroższy panie bakałarzu! Wżdy nigdy nie jesteście srogim dla nas!	Ach, z tym „gubi”! Gubi...	Ale oni czarownicy,	Ależ nie, przeciwnie, jeszcze nie kwitną, nie będą kwitły wcześniej niż za dwa, może trzy tygodnie	Ano, pojutrze zostaną na bruku. Jam się do tego nie przyczynił, bom pięć lat nie widział procentu.	Azja Mellechowicz, Lipek? Znam go, to dobry żołnierz!	Bardzo to chwalebna z jego strony odwaga!	Bylebyś jeno srogo nie okupiła zbytniej swojej śmiałości	Chciałbym, żeby cię odpaliła.	Chodź, Alanie, musisz w końcu się zgodzić.	Cóż z tego, kiedy by cię to niewątpliwie uratowało.	Dlaczego? MiłośćCzy nie zakochałeś się wypadkiem w Pomponii? W takim razie żal mi cię: niemłoda i cnotliwa! Nie umiem sobie wyobrazić gorszego nad to połączenia. Brr!	Dobrodziej w domu?	Hennicke da wam spis osób.	I sameś to umyślił mi pomagać?	Jaki?	Jaką?	Jeden oficer i siedmiu zaufanych żołnierzy. Tylko mała grupa jest w stanie przedrzeć się przez gęstą dżunglę porastającą wybrzeże.	Jednakże gdyby... nie zmieniż czas tego serca, które mnie taką napawa rozkoszą?	Jest to bardzo marna wymówka, ale jeśli mi pan powiesz wszystko, uwierzę może.	Jest w niej treść, której brakło.	Jeszcze cię co napadnie.	Jezus Maria!	Jeżeli moje towarzystwo nie będzie panu nieprzyjemne...	Jutro po radzie wojennej.	Kiedy nas brano do niewoli w Iłży, to była najokropniejsza noc w moim życiu, pewien człowiek zmusił mnie, abym skosztowała kumysu. Odtąd nie mogę patrzeć na ten piekielny trunek. Sam zapach mnie przeraża... zaraz mi się zdaje, że jestem znowu w tej czerwonej izbie, czuję krew...	Kto jeszcze widział ten kwiat lilji?...	Kto nie ma środków, powinien ustąpić tym, którzy je mają	Kto tam?	Kto zaniesie pismo?	Kto? a gdyby ja?	Który?	Masz pani we mnie sprzymierzeńca, rzekł, nie nieprzyjaciela.	Mgliście ją sobie tylko przypominam z okresu dzieciństwa.	Moja droga pani! mój aniołku śliczny! nie będziesz się gniewała na mnie za to, co powiem?	Może jednak zaszło coś, co było zdumiewające i piękne, i wspaniałe Mam to samo uczucie co ty, Krecie: jestem śmiertelnie zmęczony, ale to nie jest zmęczenie fizyczne. Na szczęście płyniemy z prądem, który niesie nas do domu. Jak to przyjemnie czuć znowu słońce przenikające aż do kości i słyszeć jak wiatr gra na trzcinach.	Mąż pani zachorował w handelku śniadankowym. Przywieziono go do Sanatorjum.	Na rozkaz podprokuratora królewskiego?	Nie To rekruci, Jamesie. Potrzeba im próby.	Nie myślisz tego, co mówisz, duszo moja droga!... a gdyby wypadkiem hrabia de Wardes nie był tyle winnym, jak sądzisz?	Nie mówże jej, że Ketlinga pogrążyła.	No idź pan spać	No, daj spokój, Maruszewicz Kocham cię, ale przecie wszyscy wiedzą, że jesteś hultaj.	No, to wszystko, co mi pan pokazujesz... I pan nic a nic nie pojmujesz z tych znaków?	O, temu wierzę w zupełności!	Pewnie, że nie masz, łobuz taki. Spokojnie przejść nie daje.	Po co pani tu przyszła? To nie wypada. Ja leżę w łóżku...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że rewolwer nie jest nabity.	Przecież nie mówiłem, że właściciel tego statku jest przemytnikiem.	Rozumie się.	Skądże ja mam to wiedzieć? Panowie wybiorą dla siebie, a potem z sumy ja sobie wybiorę, co mi się podoba. Teraz służę wszędzie.	Słucham cię, bracie.	Ta pewność może być zawodna.	To i cóż?	Tym bardziej godna jest współczucia, że ściąga na siebie straszliwą śmieszność; ostatecznie mogłaby być matką pana Lulu, jak go nazwał Jakub. Ten poecina ma co najwyżej dwadzieścia dwa lata, a Nais, mówiąc między nami, dobrze sięga czterdziestki.	Wilki, jaguary albo małpy!	Więc jakże będzie?...	Wolę raczej krzyż Św. Pawła, bo daje szlachectwo.	Wszystkie te okropności, które zawładnęły teraz moimi myślami, czynią mi pański dom obrzydłym i strasznym. Żegnam pana!	Wszystko?... a cały zad to gdzie?...	Wypadek niezwykły, wprost alegoryczny. I skweres znaczny, zwołać trzeba ludzi, siłaczy wybitnych, by w portantinieportantina	Zapewne i takie mogą się zdarzać wypadki; jednak pan skarbnikowicz w nich pewno nie jesteś.	Zobaczymy się w Gibraltarze, panie, obiecuję ci to.
A żeby was, głąby jedne, siarczyste pieruny rozniesły! To kiej sroki na deszcz krzyczą i krzyczą. Dyć to ciele prędzej zrozumie ludzką mowę niźli kobieta mądre słowo!	A od czego topory? Kto chce zachować głowę na plecach, niech słucha najwyższego wodza.	A sanna przetarta?	A skąd wiedziałeś, że on tu jest?	A ty spod Sambora?	A wotował dlań posągi?	Ach, miły Boże! Przestań wreszcie rezonowaćrezonować	Ach, ty głupiutka dziewczyno!... Ona mnie wodą częstuje w chwili, kiedy odbieram wiadomość, że Solski porzucił Helenę... Nędznik!... Chociaż dlaczego on ma być lepszym od mojej własnej córki?... To potwór, to... Wychowałam, nie... wypieściłam ją na moją niedolę, okradłam się dla niej z majątku, a ona rzuca pod nogi człowiekowi, którym pogardzam i nienawidzę, jak nikogo na świecie... Czego się ty na mnie patrzysz?...	Ale tak, czy nie?	Aleś się waćpan widocznie rozpoczął starać o Sabinkę?	Ależ hrabio, ja przedstawiam republikę dzisiejszym strojem.	Ależ my nie jesteśmy...	Było wiele nieszczęść, ale dzisiaj jest za co dziękować Bogu. Przede wszystkim za to, że nasz skarb uratowany	Bądźcie zdrowi!	Będzie czytał wieczór nową pieśń z Troiki i wzywa mnie, bym przyszedł.	Chce defilady, niech ją ma.	Chyba... Nie wiem... Raczej nie...	Co za sprawę ma? Pan Siedmiradzki, jako jest złotnik na całą Polskę sławny, a i poza Polską także, bo go i w Turczech, i w Moskwie, i w Niemczech dobrze znają, przecie od tylu lat sam drogimi kamieniami handluje, i czy to on jeden taki brylant naszemu Królowi Jegomości albo rozmaitym innym monarchom i książętom sprzedał? Carski skarb w Moskwie to mu jeszcze całe krocie tysięcy winien za drogie kamienie, diamenty, szafiry, rubiny, szmaragdy... ale co to mówić, kiedy ty na to głupi.	Co? Idziemy? A ja zapomniałem na śmierć kupić musztardy. Oj-oj! Teraz wszystko przepadło.	Czegoś taki zły?	Czy czujesz się na siłach, Dymitrze, porozmawiać z nami o pewnej ważnej kwestii?	Czy myślicie, sąsiedzie, że nie ma środka doprowadzenia was do rozumu i złamania uporu? Zwiedziłeś pan przecież kawał świata, nabierając różnych wiadomości. Sądziłem, że znajdę u was, sąsiedzie, więcej rozwagi.	Czy pani nie wysłała depeszy?	Czyż w tych stronach tak trudno o emocje?	C’est décidé. Choćbym się miał kazać zanieść!...	Darowała mi ten rewolwer	Dlaczego ona wyprowadziła się od nas?	Dlatego ja się w nim urodziłam	Dobrze Masz oto przed sobą jego syna. Podobniuteńki byłby do ojca, gdyby nie to, że i matkę przypomina bardzo.	Dobrze, dobrze! Dlaczegóż nie miałbym dać ci pierwszeństwa, skoro od trzech lat dzierżawisz już gorzelnię moją... ale po co tak śpieszyć... miesiąc czasu jeszcze...	Domyśliłam się tego już wtedy.	Dziękuję Nie wiem, czy znajdę to miejsce, ale dziękuję panu stokrotnie.	Gdyby chłopcy nie byli zanadto podnieceni, my sami wynieślibyśmy pana na rękach Ale, Bates, jakże pan mogłeś! Mogłeś się pan sam zarazić i cóż byśmy wówczas poczęli!	I przyniosło mu tysiąc pięćset franków	I z jakiegoż to powodu raczyła was inkomodowaćinkomodować (z łac.) spytał M’Turk.	Ja!... Ja zabiłam moje dziecko za to, że zrobiliście je Żydem...	Jak się masz, Wojtaszku!	Jak to prawdopodobnie? Śmiesz o mojej matce mówić podobny frazes!	Jak to? I w drugim nieporządek?	Jakimże to sposobem wina mej siostry?	Jeszcze nie. Na to zawsze mamy czas. No, Becky, głowa do góry! Idziemy!	Jeśli jaki jest myśmy niewinni.	Jeżeli przyszłość nie zmieni tego widzenia to już żaden z moich następców nie zastanie tutaj tego dziecka. Ale o co ci chodzi? Skoro musi umrzeć, to lepiej, żeby umarło zaraz i zmniejszyło przez to nadmiar ludności.	Kto to wie? Zastanawiałem się tylko nad tym, co się stanie ze mną. Teraz wiem. Śmierć miała najść mnie niespodziewanie. Przepadł! Zdradził mnie. A pani myśli, że ja go zabiłem! Wszyscyście jednacy, wy, jaśnie państwo. To srebro mnie zabiło. Trzymało mnie. Trzyma mnie jeszcze. Nikt nie wie, gdzie ono jest. Ale pani jest żoną don Carlosa, który oddał mi je w ręce i powiedział: „Ratuj je, jakbyś ratował swe życie”. A kiedy powróciłem i wszyscy byli przekonani, że zatonęło, cóż usłyszałem? Że to nic ważnego. Mniejsza o nie. Nuże, wierny Nostromo, wsiadaj na konia i goń, żeby nas ocalić, goń, jakby tu chodziło o twoje życie.	Lecz nigdy mi nie powiedziałaś także, że nie kochasz mnie pani wcale i doprawdy wyrzec takie słowa za wielką byłoby niewdzięcznością ze strony Waszej królewskiej mości. Bo powiedz mi, gdzie znajdziesz miłość podobną do mojej, miłość, której ani czas, ani oddalenie, ani rozpacz nie mogą ugasić; miłość, która się zadowala wstążką zgubioną, wejrzeniem przelotnem, słówkiem nieobliczonem. Trzy lata temu, pani, po raz pierwszy cię ujrzałem i odtąd w ten sposób cię kocham. Czy chcesz, abym ci powiedział, jak byłaś ubrana, gdym po raz pierwszy cię ujrzał? Chcesz, abym opisał szczegółowo każdą ozdobę twojego ubioru? Racz słuchać, królowo, widzę cię jeszcze: siedziałaś na ziemi, według obyczaju hiszpańskiego, miałaś suknię z zielonego atłasu, złotem i srebrem haftowaną, rękawy rozwarte i djamentami podpięte na pięknych ramionach, na tych ramionach cudownych; pod szyją kryzę miałaś, maleńki birecik na głowie tegoż koloru, co suknia, a na nim wspaniałe pióro czaple. O! słuchaj, zamykam oczy i widzę cię taką, jaką byłaś wtenczas; otwieram je i widzę cię taką, jaką jesteś teraz, czyli stokroć piękniejszą jeszcze!	Masz pan słuszność. Dzielę też najzupełniej pańskie zdanie i pod innym względem, znajdując, że pan powinieneś wyruszyć natychmiast do Devonshire. Ale nie możesz pan jechać sam.	Miewam uderzenia do głowy, o, patrz pan, jakie mam ciągłe drganie w powiece.	Mnie się zdaje że musiał pewnie sprowadzić parę paczek kontrabandy.	Morejne! Jakie brzydkie słowa z ust twoich wychodzą! Morejne! Czy ty chcesz wszystko w Izraelu do góry nogami przewrócić?	Może przybywać tylko z Paryża. W istocie jest dziewiąta. Dalibóg, dyliżans paryski nie spóźnia się nigdy.	Może wszedł, bo tu przecie nie mało ludzi się przewija. Płoty porozgradzane, budynki spalone. Gdzie tu kto może co wiedzieć?	Musiałam wykupić pańskie weksle.	Młódka jeszcze jesteś, to pewnie la Nastki ślub wróży!	Na tym wehikule zamierzam przebyć czas. Rozumiecie? Nigdy w życiu nie mówiłem bardziej poważnie.	Nie mogę, łaskawa pani, przez galanterięgalanteria (z fr. galanterie: grzeczność) zaśmiał się.	Nie napiszą...	Nie wiem, mój pułkowniku.	Niechże wasza miłość komendę bierze, jako godnością najstarszy	Nigdy! Wolę śmierć.	No, stary zbóju jużeś wszystko wybił co do joty? Jest tam gdzie jeszcze jaka zajęczyna żywa?	O Boże! Nie mam ze sobą flakonika!	O!	Otóż teraz wszystko jest dla mnie jaśniejsze od tego promienia, tak świetlistego i przejrzystego. Biedne dziecko, biedny młodzieńcze! I ten urzędnik był dobry dla ciebie?	Pamiętaj, że ta pukawka kopie tęgo. Podwójna czwórka! Z takim kalibrem nie ma żartów!	Pan wójt nie pomoże i moje świadectwo nie pomoże, kiedy chłopca nie ma.	Panna Felicja ma przyjemność w zbieraniu rydzów, ja wolę słuchać wykładu pani o lesie.	Pewnie, że tęgie. Na kościele są arabskie ozdobności, o których powiadali Krzyżacy, że się takiego murowania od SaracenówSaracenowie umocnienia. też wszędy okrutne, jakiego nigdzie nie masz. Takich murów i kula kamienna, chociażby największa nie ugryzie. Wierawiera (daw.)	Pleciuch to jestem, któremu pilno z nowinkami po kumach?...	Pogrzeb odbędzie się dziś po południu i wszyscy pójdziemy. Nie płacz Elizo. Szkoda go, ale wszystko się jakoś nie wiedzie w tym tygodniu, a Pipowi najgorzej dała się odczuć próba. Zrób całun i połóż go w moim pudełku, a po obiedzie urządzimy ładny pogrzeb	Pomieniajmy się, panno Anno! Weź pani Göstę i wyjdź za niego, a właścicielom Bergi daj trochę pieniędzy. Odstąpię go pani, gdyż jest mój. Niech pani sobie wyobrazi, że nie Bóg wysłał owej nocy wilki i przystanie na zamianę.	Pomysłowych?	Proszę mi wybaczyć długość tego listu, drogi Panie Redaktorze, i przyjąć wyrazy najgłębszego szacunku.	Przyznaj choć że ta para jest szczęśliwa. Dotąd na całej zamieszkałej ziemi, z wyjątkiem Eldorado, widziałem jedynie nieszczęśliwych, ale założę się, że ta dziewucha i teatyn, to para istot doskonale zadowolonych z losu.	Raczy pani zauważyć, że, niestety, w trumnie pani jeszcze nie leży.	Strzały... napad... ogień to wszystko były blagi, żeby nas tam zwabić. Tymczasem obezwładniono naszych dwóch ludzi i sprawa gotowa.	Swoją drogą to diabeł jest... i niebezpieczny całą gębą przeciwnik!	Słyszeliście, że na maskaradzie wczoraj Schöneich przebrał się za damę i uwziął na Herberta?	Tak jest i kuropatwę! Przekonałem się, że najlepiej jadać codziennie to samo, a ten porządek potraw sobie ułożyłem, bo to mojemu żołądkowi odpowiada...	Tak mocno pragniesz pieniędzy?	Tak, hrabio Czy widział pan kiedykolwiek na dworze Ali-Tebelina, któremu tak chwalebnie służyłeś, równie piękny strój?	Tak, to ja jestem Ben Gunn, to ja...	Tam lecą!	Tego też nikt nie wie. No kotły. I ponoć Pan Bóg objawiał się ludziom, że niby mają wierzyć. Bo widzisz, ciotka, podobno było już bardzo dużo niedowiarstwa. Jest takie prawo, że każdy ma wierzyć. Nic na to nie poradzisz. Gdyby ludzie akuratnie wierzyli, to by się im Pan Bóg nie pokazywał. Więc przez to niby niedowiarstwo Pan Bóg znów się pokazał.	Tem lepiej! wyswataj-że jej kogo!	Teraz już... Teraz już	Teraz opowiedz panu, co wiesz.	To było w tym mieście, gdzie robią maraskinomaraskino rzekł Schinner, jakby szukając nazwy.	To mój dziadek go przysłał.	To słoń!	To właśnie stanowi moją siłę	Trzeba być zawsze mężczyzną, zawsze... zawsze... nie trzeba się obawiać mamy, trzeba mnie kochać i słuchać; dobrze, panie Stachu?	W istocie nie robi wrażenia zbytniej pogody ducha. Z nimi trzeba być dobrym, ale nie za dobrym.	Widzi pani jak oddycha równo i spokojnie. Jutro będzie zdrowsza i silniejsza.	Wojna! wojna!	Z tym wypędzaniem! Myślę co tu dalej robić...	Za Bernardynami?	Zgoda; i te same stawki co kiedyś; ty księgę, ja pierścień.	Znów sam chcesz prowadzić?	Łuna od niego bije Kiedy wszedł, myślałam, że królewicz.	Śmierć Ben Joela nie uwydatnia bynajmniej winy hrabiego. Zobaczę się z panem de Lembrat.
Proszę pana... co to?... Przecież my się nie gniewamy.	Więc dobrze niech pani ucieka z dziećmi. Uważam to wprawdzie za bezcelowe, ale nie chcę się później spotkać z wyrzutami.	Przecież zwierzęta nie zawsze mówią paszczą czy dziobem Mówią za pomocą uszu, łap, ogonów... wszystkiego! Czasem wcale nie potrzebują wydawać przy tym dźwięku. Widzisz, jak pies marszczy jedną stronę nosa?	Ależ wierzę, kotku, bez bliższego poznania wierzę i nawet wiem o tem wiem, wiem... co tu robić, praktyczny jesteś, nad możność nie wydajesz, przyszłości swojej na szwank nie wystawiasz... wiem i pochwalam, co tu robić, bardzo pochwalam, bardzo mię to cieszy... tylko, że, kotku, gruntu rzeczy to wcale nie zmienia...	Czyż nie prawda? przecie krewniaka macie książęciem na Pomorzu, co się odgraża że co Krzywousty poodrywał od niego, ma nazad zdobywać... Kto wie i was może czeka stołek jaki książęcy.	Zaraz to wam wytłumaczę Lat temu kilka przebywałem na dworze przez miesiąc cały i pewnego dnia zobaczyłem małego człowieka, o którym mówiono, że jest wielkim panem, przechadzającego się z wolna; za nim postępował jeździec, który naśladował wszystkie poruszenia swego pana, ni mniej, ni więcej, jak gdyby był jego cieniem; pytałem się kogoś, dlaczego ten jeździec podobnie czyni, odpowiedziano mi na to, że to jest koniuszy i że jest zwyczajem grandów kazać za sobą postępować w ten sposób. Matko Boska! do dziś dnia nie mogę zapomnieć o tym i kiedy zostanę grandem, uczynię podobnież, bo przecież potrzeba koniecznie, aby jedni naśladowali drugich.	Tak jest. Waćpan człowiek przemyślny i pełen fortelów; myślałem, że chętnie podejmiesz się tej imprezy, ale jeśli nie, to czwarty oddział weźmie Kosmacz, wachmistrz.	Nie rozumiem was Widziałem tylko dużego pytona podrygującego w śmieszny sposób, dopóki się całkiem nie ściemniło. Jakże miał zabawnie podbity nos... ha ha ha!	Niech się członek nie zapiera Wreszcie nasze towarzystwo nie przyjmuje darów od mężczyzn...	Słuchaj, Vodiczko tu nie chodzi o Madziara, ale o jego żonę. Przecież opowiedziałem ci o wszystkim, kiedyśmy siedzieli u tej czeskiej kelnerki, że zanoszę list od swego oberlejtnanta i że to jest sekret absolutny. Mój oberlejtnant napominał mnie bardzo surowo, że o tym nie wolno pisnąć ani słówka przed nikim, a ta twoja kelnerka też mówiła, że oberlejtnant ma rację i że to jest sprawa dyskretna i nikt nie powinien wiedzieć o tym, że pan oberlejtnant pisuje listy do zamężnej kobiety. Ty sam przyświadczałeś i kiwałeś głową. Wytłumaczyłem wam obojgu jak się należy, że ściśle wykonam rozkaz swego oberlejtnanta, a ty się zawziąłeś i chcesz raptem iść razem ze mną na górę.	Dzieciom się rewolwerów nie daje	Mówili o tym tylko jakby mimochodem Tyle tylko, że mi kazali chodzić na plac ćwiczeń i nic podobnego już potem nie słyszałem, bo potem zostałem już pucybutem... Żeby najjaśniejszy pan kazał nam przynajmniej dawać lepiej jeść!...	No, przecież nasza luneta na tę odległość wystarczy.	O, już mam! Czy aby nie mówili ci o moim ślubie?	Och! Śmierć nie przeraża mnie wcale... Czego bym się bała, to cierpienia...	Powiedziałem panu, że nie mam broni	Zdrów jestem nie było tu jednak tym razem żadnych bachanalii, chociaż istotnie miałem gości.	A cóż pan myślał? Jakżebym nie lubił?	A nogi i ręce funkcjonują?... Porażenie nie wystąpiło nigdzie?	Ależ nie, ekscelencjo, to pan chce popełnić samobójstwo. Zapłaci pan, to i pan zje.	Bogdajbym nie był prorokiem!	Dlaczego pan skłamał? Ja panu kotyliona nie obiecywałam.	Nie posądzam cię, byś mówił to szczerze.	Nie wie pani?	Nie zdradzi	Nie zdradzą, bo na Mazowszu każdy dawno na łamanie kołemłamanie kołem porządny. szaty, aby ich za prawychprawy (daw.) i główna rzecz: list z pieczęcią od Juranda.	Nie! Bo gdzieżby znikła?	Nie, kochanko, życie moje jest zanadto ujęte w karby, ażebym znalazła w nim miejsce na przeczucia. Ale jest miejsce na tęsknotę...	Nie. My stali w Kalenkach, a teraz dostali rozkaz, jak i wszystko wojsko, żeby do Łubniów ściągać, skąd książę całą potęgą wyruszy. A wy dokąd idziecie?	Niech pan im nie dokucza	Tereso, zanieś to sama do pana de Marsay i oddaj mu do rąk. Jeżeli go nie zastaniesz, to odniesiesz mi list.	Ja pomyślał o tym, że gdyby mi pan hetman wolę a prawo dał, tak ja by nie tylko tych rotmistrzów wrócił, ale pół ordy na usługi hetmańskie postawił. Mało to pustej ziemi na Ukrainie i w Dzikich Polach? Niech hetman jeno ogłosi, że który Tatar przyjdzie do Rzeczypospolitej, ten szlachcicem zostanie, w wierze ucisku nie będzie miał, a we własnych chorągwiach będzie służył, że wszyscy własnego hetmana będą mieć, jako Kozacy mają, a moja głowa, że wnet się cała Ukraina zamrowi. Przyjdą Lipkowie i Czeremisy, przyjdą od Dobrudży i Białogrodu, przyjdą z Krymu	Pan, zdaje się, zapomina, panie kolego, że to ja jestem redaktorem i ja decyduję o tym, co ma być w piśmie.	No, ukraść W więzieniu poznałam dwie złodziejki, ale młode i naprawdę miłe. O, te się nikogo nie bały, każdemu odpowiadały hardo i z każdego drwiły. Raz się pobiły z dozorcą. Och, jak się pobiły! Potem poznałam jeszcze, wie pani, tynglówkętynglówka (daw.) zaśmiała się oto Wanda po raz pierwszy serdecznie, całym ciałem	A co, czy ładna para?	Oni zawsze tak mówią byle co, że aż zrozumieć trudno.	Skoro potrafili wetknąć ją na królewski dwór, a milczą, widno się pomsty lękają; ale gdy się sposobna chwila nadarzy...	A jakże też pan hrabia myśli brać się do roli, jeśli spytać wolno?	Bo u mnie rozum w głowie jest! Ja wiedziałem, że u ciebie, Abramie, zgoda na interes taki trudna będzie! Ale jak ja sam interes ten załatwię...	Dobrze. Do widzenia! Pomyśl rozumnie i spokojnie o tym wszystkim. Kiedyż się zobaczymy?	Dworskie pomietła, do psów się im godzić, kiej taki dobry wiatr czują!	Jakby na ścianę się skrabał!	Jeden to stary głuchoniemy Hiszpan, który ostatnio kręcił się po miasteczku, a drugi to taki obdartus o zbójeckim wyglądzie...	Można by dziewczynę w ręce mu i w opiekę oddać. Mając ją na oczach, prędzej by dla niej co uczynił.	Myślał żeś lis i niewiele się omylił.	No powinnyście być teraz szczęśliwe. Tak-eście pragnęły zostać babkami.	No tak, ale tak samo dobre jak moje.	Panie Auguście! znajdujesz się u progu domu pana Edwarda Gaczyckiego, a ja... jestem jego żoną! August zadrżał; głuchy jęk wydobył się z jego piersi, a księżyc który w tej chwili świetnie z za drzew wypłynął posępny blask rzucił na zbladłą twarz jego. Stał chwilę niemy, z pochyloną na piersi głową, z ręką bezwiednie naciśniętą na żelazną ozdobę furtki u której stali.	Takie ci się ogromne oczy zrobiły, Colinie Jak tylko myślisz, to ci się robią takie ogromne oczy, jak dwa koła. O czymże tak rozmyślasz?	To dobrze Może by jednak w zamian moja siostrzeniczka...	Z sukni widzę, że i wy jesteście duchownym.	A mogę!	A pensja, jeśli wolno zapytać?	Ach, mamo!...	Ależ, ojcze...	Artysta, Sztuka	Cicho, Pismo jest inne. Pismo także on przyniósł stamtąd...	Czerwonaki! Czerwonaki!	Cóż zrobimy z nimi?	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	Grał duda, grał	Ho, ho, kupię choć z pół łokcia.	HospodyHospody (ukr.) rzekł drugi głos.	Jaki piękny!	Jaki smak miała?	Kiedy tak, to już po mnie	Kiedy to naprawdę jest bezsensu.	Kto siedzi we dworze? Wstyd w nim siedzi. Ulubienica miłościwego pana	Kto tak mówi?!	Kur nepatiks!	Motłochu?	My Niemcy	Mówili, ale kiej Antek przykazują zabić, to jego teraz wola pierwsza po ojcowej	Na Karmelickie mogiłki.	Niech żyje Trapszo!... To mi deklamator!...	Pewno! A jakże! To już i ja sam sobie myślałem!	Po żonę.	Powóz stoi Pan margrabia wyjdzie tutaj, zaczekam na niego.	Pójdź obok, do tamtego pokoju... Tam jest okno weneckie...	Skażyte ditki, wże je DemianiwkaSkażyte ditki, wże je Demianiwka (ukr.)	Skąd jesteś?	Tak jest, Mistrzu...	Tak ty jej szukaj	Tak, wielmożny panie, pilotowy numer czterdzieści trzy, najlepszy z całej flotylli.	Taka młodziutka!	Takie, tylko tamte mocniej pachniały. Dziękuję. A z drugiej strony latem były cząbry, pamięta pan? Cały dywan.	Takutka sama kiej księża	Te napaści świetnie wpłyną na nasz nakład	Ten umarł.	To najlepsza rozgrywka	To „Siewjer” z Archangielska, panie kapitanie.	Toż to chyba najwspanialsza rzecz, jaką świat oglądał!	Trochę	Trzeba nam szanować nawet kopertę Ale wiesz, Swann ja, który jestem tylko biednym, bardzo prozaicznym mężem, najbardziej w tym wszystkim podziwiam to, żeś ty mógł znaleźć kopertę podobnych rozmiarów. Gdzieś ty to wyszperał?	Trzydziesta siedm obrotów!	Ty?	W pracy	Wiem, Józia, wiem.	Zaczekajmy wkrótce będzie musiała wypłynąć, żeby nabrać tchu.	Złodziej mógł ją wyrzucić oknem.
Ależ skąd, szanowny panie Nie miałbym wtedy żadnego usprawiedliwienia, bo dałem słowo, znając to wszystko dobrze. Nie, niech pan się więcej nie doszukuje, bo wstyd mi doprawdy, że robi pan przede mną ten rachunek sumienia; zostawmy to. Za chwilowe rozwiązanie sprawy przyjmijmy teraz zwłokę, nie będzie to ani zerwanie, ani składanie zobowiązań. Nic nas przecież nie nagli! Mój Boże! Moja córka ma siedemnaście lat, pana syn dwadzieścia jeden. Poczekajmy jeszcze, a czas zrobi swoje, pokieruje wypadkami; sprawy, które dziś wydają się nam niejasne, dnia następnego stają się zbyt oczywiste, często, w jeden dzień, obalane zostają najokropniejsze pomówienia.	Posłusznie melduję, że ja dlatego nic nie myślę, ponieważ żołnierzom w wojsku jest to zakazane. Kiedy przed laty służyłem w 91 pułku, to nasz pan kapitan zawsze mawiał: „Żołnierzowi nie wolno myśleć. Za niego myśli jego przełożony. Jak tylko żołnierz zacznie myśleć, to już nie jest żołnierzem, ale marnym, wszawym cywilem. Myślenie nie prowadzi...”	Zapewne, panie ministrze. Ale u mnie żadnych, literalnie żadnych, przyczyn nie było. Niema najmniejszej plamki na mojej przeszłości. Jeżeli zaś pan minister raczy przejrzeć moje świadectwa, przekona się pan minister, że z mojej pracy zwierzchnicy byli zawsze zadowoleni. Awansowałem szybko w każdej instytucji, a jeżeli przechodziłem z jednej do drugiej, to tylko dlatego, że w drugiej dawano mi wyższe stanowisko i szersze pole pracy.	Jednakże... na wszelki wypadek... To nie jest nawet brak zaufania do pani, ale łatwo zrozumiała drażliwość w tych okolicznościach...	Słuchaj, Jagna, nie mówię ja o Cztanie i Wilku, bo to grube chłopiska i nie dla ciebie. Tyś teraz dwórka!... Ale wedle tegowedle tego tu: myśleć.?	Tak, układy. Nie powiedziałem tego słowa na wiatr i powtarzam je, choć mnie to dużo kosztuje. Pierwszy raz używam go wobec przeciwnika. Lecz także, mówię to panu od razu, po raz ostatni. Proszę z tego korzystać. Nie wyjdę stąd bez pewnej obietnicy z pana strony. Inaczej: wojna.	Alkohol, RozpaczPróbowałem już i pić z nim w tej nadziei, że mu trunek dawny wigor powróci: i to na nic! Pić, pije, ale nie zmyśla po dawnemu, nie prawi o swych przewagach, jeno się roztkliwi, a potem głowę na brzuch zwiesi i śpi. Już nie wiem, czy i pan Skrzetuski w większej desperacji od niego żyje.	Wiemy przecie, że niewolnictwo jest formą życia, do której wracać nie należy. Pan wiesz to samo i tak samo jak ja. I każdy człowiek...	Kochany mój panie prawdziwe męstwo powinno mieć tyle cierpliwości w niedoli, ile czułej radości w szczęściu. Bierz pan ze mnie przykład, z przeproszeniem. Jeśli bardzo byłem uradowany w czasie wielkorządztwa mego, teraz, będąc tylko pieszym giermkiem nie poddaję się smutkowi, bo słyszałem, że to stworzenie, co je Fortuną nazywają, jest kobietą dziwaczną, prawie zawsze pijaną i na wpół ślepą; toteż nie widzi, co robi, nie wie, kogo powali na ziemię, ani kogo podniesie.	A matuniu nibyto ja rozumu nie mam! Gdyby się to i stało, a coby mnie tam w chacie czekało?	Wy zostaniecie ze mną, a ty, mój dzielny Afrykańczyku, wejdź do góry i zobacz, czy nie ma tu czasem poddasza, przez które możemy uciec na dach.	Byłam u chorego. Jezu, a to leży, jak leżał... Zagadywałam: ani spojrzał na mnie. Słońce mu świeci na łóżko, to je palicami zagrabia, jakby w garście chciał ująć i kiej to maluśkie dzieciątko w nim grzebie! Prosto płakać, co się to z człowieka zrobiło! Jada to teraz, bo widzi mi się potłuściał?	Tak, panie tak... A ponieważ trzy miesiące już mieszkasz u mnie i, zatopiony pewnie w swoich ważnych zajęciach, zapomniałeś zapłacić mi komornego, a ja wcale cię o to nie niepokoiłem ani na chwilę, myślałem, że będziesz miał wzgląd na moją delikatność...	Co się nie ma udać? Dołoży się wszelkiego starania; no już moja głowa w tym, że go i rodzona matka nie pozna.	Ale mi się nic złego nie stało i jestem zdrów i cały. No... ale jakże będzie z Kuźnicami?	Ale z ciebie tancmistrz nie lada...	Więc nie przyjmiesz żadnego odszkodowania, Gburio-Furio, i nie zwrócisz Lulejce sfałszowanego dokumentu? Strzeż się, bo pytam po raz ostatni!	Niech im da czas swój tylko na początek ja więcej nie wymagam bo praca dla bliźnich, Felicjo, nie tylko jest samym wydatkiem, ona także ogromny, jedyny może przychód nasz stanowi więcej przyjmujemy, niż nam dać jest podobnym dajcie pracować Beniaminowi Sami wkrótce się przekonacie, jaki nam z niego wyrobnik przybędzie.	Pójdę, pani. Posłucham interesów, może się zdam na co. Nie głód mi dokucza, ani zmęczenie! Do rzeki niedaleko.	Dziwna rzecz Niby pani Osnowska jest ładna, a ja wolę, jako urodę, panią Maszkową. Co do Castelli, to naprawdę ładna, choć za wysoka. Czyś ty uważała, że się tam ciągle o niej mówi, a ona ani mru-mru!	Dobrze tobie i Winicjuszowi nie umiałbym niczego odmówić.	Gdzież masz to rendez-vous?	Herhor jest moim wiernym sługą, a twoim przyjacielem. Jego to wymowa sprawiła, że jesteś następcą tronu. To ja	Ja?... Dlaczego mecenas pyta?... Wcale go nie znałem.	Jak to: nic?	Nie było przystępu do niego!	Nie wiem. Prawdopodobnie umrę	Ojciec mój!... Wiesz wiesz, to był wielki, szczery artysta! Ogromnie kochał sztukę... I dlatego zadusił go ten potwór!	Pan starszy jest w fabryce i kazał zapytać, czy panicz nie zechce tam wstąpić.	Prawda, że to wspaniałe, możnaby z tego obraz namalować	Skądże tak nagle? Czyżby z powodu błahego sporu o koszta niezwykle reprezentacyjne, o wyszastanie tysięcy dolarów, do czego poselstwa mego paryskiego nie upoważniłem? Któż widział zmieniać twarde przekonania pod wpływem dąsów?	To jej krewny! odparł pan Salomon.	To widzę, że lepiej było od razu traktem jechać	„Tym razem nie chybił go”	Już ja im dam taki bejcz, co go im nikt nie spierze	A! Pani nie jesteś więc sama, masz dziecko...	Jak się masz! Nie poznałem cię po głosie.	Jeszcze dziś rano, lordzie Henryku, bardzo bym się o to gniewał.	Nie, mam czas. Gdyby mnie pan nudził, powiedziałabym. Przeciwnie, lubię, jak pan rozmawia.	Trafiło się ślepej kurze ziarno: jeszcze by nie, taka wywłoka!	Za pana d’Epinay... czy małżeństwo nie doszło do skutku?	„Rybaka”? nie przypominam sobie...	A dość mi tego pana Kmicica! gdzie się tylko ten człowiek pokaże, trupy za sobą jak mór zostawuje. Dość tego! Kwit za kwit, gardło za gardło... Ale teraz nowy rachunek... Ludzi mi napsuł, dobrych pachołków napadł... To mu się do pierwszego widzenia zakarbuje...	To jest więc nasza mała Szwajcareczka! Zbliż się, moje dziecko, i podaj mi łapkę. Tak, dobrze! Powiedzże mi, czy się lubicie z Klarą. Źle jest jeśli się ktoś kłóci, gniewa, płacze, potem godzi i zaczyna wszystko na nowo od początku.	Kasiu moja wierzaj mi, i ja się nie czuję stworzoną do tego życia. Cięży mi ono.	Ale, ale, może byście wyjechali na prowincję?	Nie bój się waćpanna... Kto się bije?	Jak dla kogo! Dla zaczepiających niewiele obiecujące, ale dla prawnych posiadaczy cenne! Niech będzie Bronisława! Co, mała, zgoda?	Jestem pewny że Samentu wszedłby do świątyni Ptah, bogom spaliłby kadzidło, ale ukarałby zdrajców i morderców...	Tak, ale za jaką cenę!	Daję słowo, pomysł jest tak zabawny, tak wariacki, że mało brakuje, abym się zgodził na wszystko. Ale kawalerze, mówiąc szczerze, wolałbym raczej odłożyć tego psikusa na którą z następnych nocy.	Jak wiedajesz... jak znajesz... ale kiepsko będzie...	Ma rację, jeżeli pełny teatr jest dla niego najwyższym szczęściem.	Możesz się przewrócić. Daj lepiej spokój.	Zmądrzeje jeszcze, ma czas.	Ależ, na miłość Boską, czegóż ty się tak dręczysz!	Kamienie dobrze idą, zarobię dosyć. Wygram choćby jedną główną, ożenię się z Orłowską, zsumujmy razem. Piękna cyfra. Hipciu, postaw na niej. Tak, ona może wygrać.	Powiedział mi, że pani Medlock musi go słuchać. A on chce, żebym co dzień przychodziła z nim rozmawiać. A ty mi masz mówić, kiedy mam przyjść.	Z duszy serca paneczku, robiąc natychmiast miejsce, odparł chłopek. Siadajcie tu sobie pod moją gruszą staruszką, jeźli się wam podoba, a gdybyście pozwolili podzieliłbym się z wami chętnie chlebem czarnym i słoniną.	Chciałbym widzieć się z komendantem.	I już ciągle będę z tobą?...	Prawda, że wyjeżdżał pan do Paryża bardzo obrażony na mnie?...	Więc cóż ci przeszkadza zrobić sobie taką samą	Zaraz pani zrozumie. Otóż w parę dni potem, kiedy mnie doszła wieść o zabiegach pana Solskiego około panny Heleny, jeden z moich przyjaciół wspomniał mi, że pan Dębicki wypytywał go...	I opłakiwać niewiernego FloryzelaFloryzel rzekł lord Henryk, śmiejąc się i wyciągając się na fotelu.	Ty mnie wydasz? Ty? Niech cię dostanę w swoje ręce...	Do samego księcia wice lamy Snogrodzkiego, zasłabł na cholerę, która tam prawie ciągle panuje	Kto tutaj był?	Mój Widziu idee czasu są rzeczą bardzo piękną...	Na rzecz kogoś z rodziny?	Oho, dobrze on rozumiał, co mówił! Cale był przytomny!	Ojciec, zdaje się, jest zamożny...	Przecież wiem	W każdym razie dziękuję ci za komplement.	Więc do Gdyni?	Zgadła pani. Sprowadziła mnie tu niedola osoby trzeciej, będąca zarazem wielką sprawą czy wielką niesprawiedliwością społeczną.	Adeptka.	Biedne stworzonko kona z głodu Kości niemal mu przebijają skórę.	Boże! No tak, tak tego znakomitego księcia! Niech diabli wezmą tych włoskich książąt!	Byle był po naszej myśli!	Czarny Korsarz.	Czy masz wygodne pomieszkanie?	Czy radium jest cięższe od ołowiu?	E, żartuj z tego, kochany bracie zaraz sporządzę sławny balsam, a on nas wkrótce wyleczy.	Ejusdem farinae	Idealista, RewolucjaŁohoyski: Ja wierzyłem w esdeizm, bo myślałem, że celem jest prawdziwe wyzwolenie ducha, swoboda i wielka twórczość dla wszystkich	Ino kużden głowę miał pod stopami.	Jakie dowody? Oto one: są fotografie, są zezna­nia i listy, które pisał.	Jedna z nich jest znacznie krótsza od drugiej.	Kochany panie Cavalcanti ile ci płacą, abyś był moim ojcem?	Matce, żonie wielebnegowielebny	Miło nam poznać waszmość pana... Właśnie jego opieka i pomoc...	Mówi pani tak jak Malinowska...	Niedługo będziemy w Rabie Meine Herren! Szeregowi dostaną dzisiaj po 15 dekagramów salami. Pół godziny odpoczynku.	No i cóż z tym konkursem?	No?	Pochowałeś żonę, Rochu? Matka, nalej gorzałki sąsiadom Walek! do domu.	Prawda! Jeśli ten młody pan pozwoli, będzie można nakryć panu dobrodziejowi obok niego.	Siedm krów chudych pożarło siedm krów tłustych!... Siedm krów tłustych pożarło siedm krów chudych!... Siedm krów chudych!... Siedm krów tłustych!...	Wyprztyk (z wyrzutem): Helu!
A to lochy podziemne drogi zamczyska! Mówią, że pod całą dąbrową ich pełno! Ale całkiem zasypane! Takich dziur jest klika. Głębokie tam są kurytarzekurytarz	Czy nie powie mi pan zatem, z kim należałoby mówić o udziałach sprzedanych przez mego ojca?	Mogę to panu ułatwić, ponawiając pytanie: odwoła pan czy nie?	Nikt nie wie. Powiadają, że zaczął Chińczyk czy też Turek. Mówią, że w tych kotłach wieźli swojego Pana Boga. Że niby bardzo są pobożne ludzie, te Turki i Chińczyki. I chcieli, żebyśmy i my wierzyli tak samo, jak oni.	Mości hrabio! należy wcale odwrotnie powiedziéć, tak jak historya kiedyś zapisze, że N. Pan był i jest wykonawcą jego fantazyi...	Naturalnie. Całkowicie podzielam twoje zdanie. Nigdy przecież nie wiadomo, jakie straszliwe czy po prostu nieprzychylne okoliczności złożą się na czyjś zły postępek.	Powiedz mi, drogie dziecko, czemu nie jesteś wesoła? Czy masz ciągle jeszcze to samo zmartwienie?	Płomień tam dotychczas nie doszedł, lecz z niepowstrzymaną siłą ogarnia coraz nowe dzielnice. Ludzie giną od żaru i dymu i wszelki ratunek niemożliwy.	Słuchaj jeno i ja przecie jestem wygnańcem, ale dobrowolnym, i jam się tu nie rodził, i ja dzieciństwa lata nad dalekiém przebiegałem jeziorem, którego skały, wody i krzewy jeszcze mi się w sercu odbijają... piérwszy raz nogi moje depczą tę ziemię... Za morzami, w skalistéj krainie kołysała mnie matka moja... od kości jéj sam się wygnałem.	Tak jak pan, o czym zresztą nie wątpię. Jest to pierwsza rzecz, którą zbadałem, ponieważ to zadanie wydało mi się łatwiejsze.	To prawda. A ja tego dnia dałbym dziesięć tysięcy rubli, ażeby je zobaczyć. Głupstwo jeszcze większe!... Czy nie tak?...	Może zajść okoliczność, iż będę potrzebował kilku wierszy w jego felietonie Słowem, mój drogi, w literaturze sekret powodzenia jest nie w tym, aby pracować; chodzi o to, aby wyzyskiwać pracę cudzą. Właściciele dzienników to przedsiębiorcy, my jesteśmy murarze. Toteż im człowiek bardziej mierny, tym szybciej dochodzi; taki wszystko strawi, pogodzi się ze wszystkim, potrafi schlebiać podłostkom sułtanów literackich, jak ten świeżo przybyły z Limoges, Hektor Merlin, który już robi politykę w dzienniku prawego centrum, a zarazem pracuje w naszym świstku; widziałem go, jak podnosił kapelusz upuszczony przez naczelnego redaktora. Nie zrażając sobie nikogo, chłopak ten przejdzie pośród rywalizujących ambicji, podczas gdy będą się biły z sobą. Ot, żal mi ciebie. Widzę cię tym, czym byłem niegdyś, a jestem pewien, że za rok lub dwa ty będziesz tym, czym ja dzisiaj. Będziesz przypuszczał jakąś ukrytą zazdrość, jakiś osobisty interes w tych gorzkich radach; dyktuje je po prostu rozpacz potępieńca, który nie może już porzucić piekła. Nikt nie śmie powiedzieć tego, co ja tu krzyczę z bólem człowieka ugodzonego w serce i podobnego biblijnemu Hiobowi na śmietniku: „Oto moje wrzody!”.	Ach, grzesznego w tym nic nie ma; zaraz ci to wyjaśnię. Starożytni Persowie, Medowie, Egipcjanie znali już tę naukę, którą magią zowiemy, stąd sobie imaginujimaginować sobie (daw., z łac.) tłumaczyć, wyjaśniać., że nie lada mędrcy zgłębiali swymi umysłami tajemnice niewidzialnego świata.	Czy byłeś w klubie?	Czy masz między swymi ludźmi kogo, co by znał tego olbrzymiego Liga?	Da się widzieć czy darmo	Dawno już temu, bardzo dawno, miałem u siebie twego ojca. Był on podówczas młodzieńcem, jak ty. Miałem wtedy sposobność zapoznać go ze skarbami wieków minionych, ze spuścizną drogocenną, zbyt wcześnie niestety zaginionego świata. Dostrzegłem w nim zadatki wielkiego talentu malarskiego. Już oczy jego budziły się, poczynając spostrzegać prawdę, poczęły stawać się narzędziami twórczymi, twarz wyrażać poczynała wnętrzną moc i pilną wytrwałość... ale zbyt silnie zakorzeniły się w jego duszy ponęty tego świata, przestał zważać na głos swej właściwej istoty, przy tym mglisty, surowy klimat ziemi ojczystej zwarzył pędy delikatnej rośliny kiełkującej w jego wnętrzu, został zręcznym rzemieślnikiem, a natchnienie zmieniło się w upór.	Doprawdy? odrzekła zwolna, nie wiedziałam dotąd że miewam słuchacza...	Dziwisz się zapewne waćpani widząc mnie w Rozłogach, a przeciem słowa nie złamał, gdyż to sam książę do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Jak to nie taki?	Naturalnie, Cathcart, nie w ciemię bity, mimo że istotnie służył w Departamencie Politycznym, pozwolił Stalky’emu przez następnych sześć miesięcy polować w promieniu piętnastu mil dokoła fortu Everett. Wiedziałem dobrze, że oni, Rutton Singh, a także jeniec Stalky’ego	Nic nie wiem.	Nie	Nie chcę tej sukienki! Chcę niebieską.	Nie inaczej. W końcu zetknąłem się z jakimś Białym Kapturem, który zaczął opowiadać o różnych, nieznanych mi wpierw dziwach i pokazał wiele rzeczy, jakich nigdy przedtem nie miałem sposobności oglądać.	Nie jadłem.	Nie ma, braciszku! Poszły Nieporęcice.	Nie mam innej.	Nie mogę Nie, nie mogę.	Nie popędzaj mnie, bo nie powiem nic	Nie przeczę, dałam się złapać pozorom, bo też to nie żaden melancholik ani furiat, ale tak zwany fiksat. Z podobnymi ludźmi można czasem cały dzień mówić i jeszcze się nie spostrzec. Dopiero kiedy trącisz o ich strunę fałszywą, nagle ci wystrzelą z konceptem. I ten długo się nie zdradzał, ale jak się też zdradził, to porządnie.	Nie, panie	Niech śpi... Zmorzyła go, widać, rozmowa z tym głupim komendantem, do którego krewieństwa się przyznawał. Widać chciał go sobie skaptować, ale to na nic. Kto dla ojczyzny Radziwiłła nie opuścił, ten go pewnie dla dalekiego krewnego nie opuści.	No, niech się pan przyzna, że był to tylko lapsus!	Obyczaje, Zwierzęta, Zabobony ludzkim głosem odpowiedzą; równe są dzisiaj ludziom i społecznie z niemi czujące, więc i opłatkiem trza się z niemi podzielić...	Po co psujesz swoją piękną myśl, dodając to ostatnie zdanie Nie lubię myśleć o złamanych sercach i innych niemiłych rzeczach.	Pod kondemnatą? Uchowaj Boże! Dopiero miano wypisać dekret na mnie, ale uciekłem przecie.	Raczej dokładność i gruntowność. Czy wiesz, czyje te paznokcie?	To stary nie wiedział, żeśmy mieli musztrę za karę?	Widzisz to taki przypadek! Dzisiaj rano przyszło mi na myśl, że już dwadzieścia lat się nie widzieliśmy! Pomyśl, przyjacielu, dwadzieścia lat!	Wiem. Ale wiem też, że dyplomowany lekarz, który według prawa ma obowiązek ratować, tu ratować nie chciał.	Wójt, gumienny, ekonom i cała gromada nic nie robili tylko gadali a gadali o panu, który powrócił.	Znowu złudzenie bo nie możemy pozbyć się myśli, że natura została stworzona przez siłę podobną do człowieka, który ma jakieś cele, lubi swoje dzieła i lituje się nad ich zagładą.	A dyć moja to, moja żywicielka jedyna!	A trafił na zebranie niby masonów... a te farmazony zaczęły go wodzić po piwnicach... Kazali mu dotykać z nabożeństwem głów kapuścianych i wymawiać przy tym jakieś głupie słowa, zanurzać ręce po łokcie w garnkach kwaśnego mleka i rysować końcem palca krzyże na połciach słoniny. Trzymajcie mię!... umrę ze śmiechu...	Ale to mi niewiele mówi o tym, kim jesteś	Ale w nieśmiertelność duszy...	Ba! apelacja do Jeziornej!	Biedny grajek z orkiestry, wdowiec, suchotniksuchotnik (daw.)	Co kobieta może innego dawać Albertynie?	Co osoba chce? Niech ładna osoba powie?	Co rozumiesz przez dobieranie się do skóry? Zabicie człowieka?	Co waćpannie jest?	Czekać, wytrwać, rozbudzać, pogłębiać świadomość, wyzyskiwać to, co można, i wywołać przeogromny masowy ruch...	Czyż muszą być niepowodzenia?	Cóżeś się tak zapamiętałzapamiętać się	Daj no i mnie, córuś, herbaty! Starzeję się, coraz mi lepiej w domu, z wami!	Do czasu do czasu. Póki ludzie otrzaskają się.	Dobrze, dobrze musimy zrewidować całą łódź.	Doprawdy?	Dzieci, dzieci, uściśnijcie się! Wyście obie dobre jak anioły.	I to wszystko?	I... i... cknićcknić	Ile ma?	Jadę do Azji	Jak to a skądże ojciec się dowiedział, że poszedłem tą drogą i tak się przebrałem?	Jakto gdzie? polecę zaraz, za służbę podziękuję, rzeczy zabiorę i za minutkę nazad przylecę...	Jakże się wabi?	Jeżeli takie byłyby gęsi, to na ziemi byłoby mnóstwo aniołów	Kiedy to nastąpiło?	Kiedy?	Kobiet?	Któż im o mnie powiedział?	Mam, panie sędzio.	Mieliśmy.	Miłość, Obowiązek, Samotnik	Najchętniej bym się zalał.	Napadł! I cóż uczynił?	No cóż, jakże ci, ojcze?	No...	No... jużci chyba tak... Choć pytanie to wydaje mi się zawikłanym...	O, słuchają. Wilhelm przychodził, gwizdał im ciągle i ponauczał śpiewać.	Obecna pani Murdstone?	Och, mój Boże, poprostu chciałam mieć towarzystwo przy kolacji.	Oddać?	Panie miły, jesteś posłańcem Tristana?	PokusaGniew	Powiedziałażeś to istotnie waćpanna? Aha! Co?	Prawda, bo Trawińskiego uratował.	Raczej zapytać...	Stryj miał relację. Więc?...	Tak, będę cię bił, tłukł, mordował, aż... aż...	Teraz maleńka drzémka i...	To się nauczysz.	To znaczy, że te jaszczury żyją w morzu?	Trzydzieści lat! I tylko z obyczajów i z habitu pozostałeś dominikaninem.	Wasza mość, słyszę, z Krymu powracasz?	Więc kochasz?	Więc się musimy spotkać, gdyż i ja uczynię z Kairu to samo.	Za mną, caballeros.
Nasza sprawa zaczyna się zaokrąglać Jest to najdziwniejsza zbrodnia, jaka się zdarzyła w naszym stuleciu. Badacze kryminologii pamiętają podobny wypadek w roku 1866 w Grodnie, a drugi w północnej Karolinie w roku 1878, ale obecny fakt ma swoje odrębności. I teraz nawet, po wykryciu szczegółów, nie wiem jeszcze, w jaki sposób Stapleton przyczynił się do śmierci sir Karola. Mam jednak nadzieję, że to się wyświetli przed północą.	...panowie, przed nami stoi przed nami siedzi człowiek, któremu słuszna pycha wzdyma krawat i rozpiera kamizelkę... W porę przynoszą szampan! Autorowi Przeznaczenia nie dość widzieć nas trzeźwymi, on chce nas upić: podobnie, jak kazałby nas pławić w kałuży, gdyby to było w jego mocy	A na jakiż dwór się oni nie wcisną? jakiéjże oni sukienki nie wdzieją? N. Panie, jam żołnierz i rąbię po rycersku; w bawełnę nic obwijać nie umiem. Są źli ludzie, a ci co najsłodsi, najpokorniejsi, najusłużniejsi, ci właśnie najniebezpieczniejsi. Panie i królu mój! nie chcę innych wymieniać, ale Brühl... Brühla się pozbyć potrzeba lub owładnie wszystkiém i odbierze W. Kr. Mości prawdziwych przyjaciół, aby sam tu władał i rozporządzał.	A! nic, nic! bardzo prosta rzecz. Nie można bezkarnie dozwolić, aby ta hałastra, gryzipiórki jakieś co papiér zasmarowują, śmieli się porywać na sądzenie ludzi klass wyższych i mówienie o nich bez należnego uszanowania.	Ale kiedy mnie ojciec nie poznaje!	Baba ci potrzebna. Może nie?	Byłem zajęty wojskiem więc nie mogłem odwiedzać cię...	Hm... Jesteś źle ubrany. Póki byłeś gimnazistą nie miało to znaczenia. Ale człowiek przyzwoity powinien być zawsze dobrze ubrany. Jutro rano pójdziesz z Piotrem do mego krawca... Masz notes?	Imaginacya! Pij-no do mnie koniak... Nie myśl o chorobie, a będziesz zdrów.	Jak raz Jurandowi oznajmią, że dziewka u nich, to się nie będą mogli zaprzeć Wierzę, że jej na pograniczu nie trzymają to się przed mistrzem nie zaprą.	Na Głubiem... miłościwy panie, nie ma po co jechać tam...	Nie inaczej ze mną postąpił sobie; na hołotę wpływów pozbawił wzrokowych i na panowanie skazał w tej alkowie.	Nie mów tak, Wasza Wielmożność, jestem tylko biedną służącą	Nie smuć się, chłopcze! Bądź dobrej myśli. Zaraz tu przyjdzie doktor.	Nie!	Nie, proszę pani.	No ładnie ja tutaj wpadłam! Tak się cieszyłam, że nie potrzebuję się już zamęczać opieką nad dziećmi, a tymczasem teraz mam od razu dwoje pod swoim staraniem. Dziękuję za taką przyjemność!	Oho, nie chciałbym rywalizować z tobą! Cicha woda z ciebie!	Panie, czyście nie chorzy?	Pisanie dam i wy z nim pojedziecie Nie damy dziecku zginąć, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż. Mistrz boi się wojny z królem polskim i chodzi mu o to, by sobie i SemkaSemko i nakaże ją oddać.	Poczekaj. Nie spiesz się. Więc Kado ogon podwinął, odskoczył. Stoi jak głupi i woła na pomoc.	Tak że pani nic innego nie robiła, tylko przeniosła tacę z kuchni do tego saloniku i tu pani na stole tacę postawiła?	Tam, gdziem i tę znalazł, na jakowym innym Niemcu Ale już ja się śmierci nie wywinę. Żeleźceżeleźce (daw.) słowniki podają znaczenie: wiano panny młodej. Sienkiewicz prawdop. skontaminował to ze słowem „brzeszczot”. ostał we mnie. Com go zmacał i chciałem pazurami wyciągnąć, tom go jeno głębiej zapychał. A teraz nijakiej rady nie ma.	Tu go przestaję rozumieć He! he! zupełnie go nie rozumiem!...	Zanieś te paczki tej panience, do której one należą Nie przypatruj się im tak długo!	Ale jest więcej obcą dla ludzi i nie tak konieczną do życia, jak miłość. Bez sztuki świat mógłby istnieć, ale bez miłości... nigdy!... zresztą, sztuka daje boleśniejsze zawody...	Ani Polak, ani żaden inny. Człowiek jestem, a urodziłem się w Warszawie. Potem w Ameryce byłem lat kilka i po innych krajach, gdzie się nie gada po polsku.	Czy czasem nie dzięki swemu wspólnikowi?	Lecz czyż nie było tam również Anglika z białą brodą... świątnika pomiędzy obrazami... który jeszcze mnie bardziej utwierdził w przekonaniach co do Rzeki Strzały?	Nie chcę też cię zmuszać, a swoje zmartwienie idę ofiarować tam, gdzie każda łza starego będzie policzoną.	Nie wiem na pewno, ale się domyślam; podobno Murdelio.	Nie wiem.	Uczciwy powód i pobożny powód Gdybyć było inaczej, nie uręczałaby za mną miłościwa księżna. Ale prócz ślubów pobożnych, chciałbym też i mistrza waszego poznać, któren pokój na ziemi czyni, a jest najsławniejszym na świecie rycerzem.	Zastanów się jednak, czy nie szkoda tak pięknych pamiątek.	Mamy książki, mamy nasze zajęcia naukowe, mamy sąsiadów. Doktor Mortimer jest człowiekiem uczonym w swoim zakresie, biedny sir Karol był miłym towarzyszem. Widywaliśmy go często i jego śmierć była dla nas ciosem. Jak pan uważa, czy bez natręctwa mógłbym złożyć dziś wizytę sir Henrykowi?	Ino wam się zwiduje czy co? Jakież oznaki macie na owo urzeczenie?	Matka się też puszy kiejkiej (gw.)	Niemożliwe!... To jest, przepraszam was, chciałem powiedzieć, zdumiewające!	Tak, zbyt jest głośno, a muzyka lubi ciszę.	To już moja rzecz.	Wiem, wiem!...	Znamy miejsce, gdzie możemy bezpiecznie przybić do brzegu i ukryć łódź w nabrzeżnym gąszczu.	A co zostanie?	A figury?... figury!...	A jednak wasze poszukiwania musiały spełznąć na niczym skoro wracacie we trzech, tak jak wypływaliście?	A! przecież!	Aj!... To jedno było niepotrzebne...	Ale... cobym się miał zabijać! Ino ciżmy zezujęzezuć a. zzuć tu: przeszkadzać..	Bojam się...	Boję się jej...	Co nazywasz pan wszą kałamarzową?	Czytał kto z państwa romans imć GauchatGauchat	Cóż mi tu opowiada pani małżonek? Co to za niezrozumiała przykrość...	Cóż się stało?	Dla dwóch powodów.	Dlatego, że pan dotknąłdotknąć się	Do miasta cię musimy odstawić.	Dzieciaki... dzieciaki!...	Gdybym się opierał temu, co być musi!	Ha!	I barwę tę przypisujesz pan mikroskopowym porostom wodnym.	Jak pan woli. A jeżeli państwo chce pan zobaczyć, to na plebanię proszę wstąpić.	Jak się nazywa jej naród?	Jak tego będą warci, pierwszy to zrobię, dobrodzieju mój kochany, Jasiek, ognia.	Jak to	Jesteśmy kopacze z Sochem!...	Juścijuści (gw.) rzekłem chłodno	Kapitanie!	Kobieta demoniczna	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny	Konflikt, Lekarz, Niemiec, Polak rzekł administrator	Lucjan de Rubempré, autor recenzji z Alkada	Miłościwy pan?	Męztwo?	Niechże król jegomość każe w takim razie skórę z Wrzeszczowicza ściągnąć i jako wotum do tego klasztoru ją pośle, bo to on instygowałinstygować (z łac.)	No to skąd ten tytuł hrabiego?	No więc wszystko w porządku. Czego się boisz?	No, to w takim razie zostanę, koniecznie mi dziś trzeba trochę rozrywki.	Obejdziemy się bez niego	Objechać kraj cały! Napisać strategiczne dzieło!	Och! paneczku kochany, toć-bym wolała sama umrzéć, niż się wam w czém przeciwić.	Oto cnota nagrodzona. Małżeństwo jakby z zakończenia powieści pani Sand.	Pan doktor powiedział przed chwilą, że nader często bywa wzywany do ofiar znachorskiego leczenia?	Pani! Tyle sił zużywa Pani w walce z wiatrakami, które już tyle kobiecych egzystencji zmełły na proch!	Panią Weychertową...	Pewno mu się z tej wody w brzuchu karasie wylęgły?	Powiedzcie, że przyjdę.	Prawdaćprawdać rzekł Riach	Północ	Rada byś wrócić na Łobzów?	Rządzi on tu i tak niemało	Ta sama idea, w odmiennych kolorach. Praktyczniejszy będzie ten pomysł z obu, którego konstrukcja od praktyczności najdalej odbieży.	Tak mi jakoś nieswojo i tak dziwnie...	To jak w romansie! ale ja zawsze wolę, kiedy na końcu ich życia spotyka ich wielkie nieszczęście. To jakoś daleko więcej zajmuje!	To się wie. Jeżeli który z panów twórców życzy sobie zaznać nadzwyczajnych transów, radzę zakochać się w Polce. Pomyślcie tylko!	Tu tik pasakyki man, aš jau pataikinsiu ir neklausęs.	Wspomnienia ciężar, ładunek dźwigany na plecach albo przed sobą., dałam kapelusz, kij i zwitek papieru i pozwoliłam wędrować po całym domu	Wszystko się zdarza	Zostałem mianowany podprokuratorem mając lat dwadzieścia dwa Wtedy moje długie, jasne kędziory i twarz rumiana bez zarostu nadawały mi wygląd młodzieńczy, co mnie niepomiernie martwiło. Żeby wzbudzić szacunek, musiałem przybierać minę poważną, okazywać pewną surowość. Urząd swój sprawowałem z gorliwością, która została wynagrodzona. Mając lat trzydzieści trzy zostałem prokuratorem generalnym w Puy.	„Mis Nied ki” Mis pytał z iście francuskim językoznawstwem.
O, jakież to urocze! Jakbym chciał, by nasze Francuzki nazywały się, dajmy na to: panna Dobroć, panna Milczenie, panna Miłosierdzie Chrześcijańskie! Niech sam pan powie, gdyby tylko panna Danglars, zamiast nazywać się Klara Maria Eugenia, nosiła imiona Czystość Wstydliwość Niewinność, do licha, ale zrobiłoby to efekt przy zapowiedziach.	O! czyś pan przypuszczał, że ja się naprawdę nazywam Kameleon? A to wybornie! to oryginalnie!	Chrabąszcze... chrabąszcze i poczwarki... Widzi pan, tak się to robi!	Mnie się zdaje, że młyn do spania to zły wynalazek nie można się umyć ani uczesać.	Cóż być może? Spostrzegłem się, odzyskałem siebie, a dziś mam tę tylko satysfakcję, że triumf moich współzawodników, przynajmniej co do mnie, nie był zupełny.	Na imię mu Henryk a ma tak smutne spojrzenie, kiedy się zamyśli, że nieraz drżę o niego i pytam się: skąd ten smutek i co on może zapowiadać?... Ale to chwilowe... Bo zwykle jest wesołym dzieckiem. Ach, jak umie być wesoły!...	Zamek, Upadek W wydaniu z r. 1870 w ostatnich dwóch  zdaniach, widocznie przez omyłkę, opuszczono niektóre wyrazy, i powstał  taki dziwoląg: Ale też odtąd jeszcze mocniej zacząłem wchodzić w znajomość z nim jeszcze bliższą.. Dusza coraz wyraźniej ku niemu lgnęła; przeznaczenie ciągnęło mnie ku niemu coraz częściej. Po całych dniach przypatrywałem się jemu, całe nieraz noce w nim przepędzałem, i nie miałem już ze strony ludzi żadnych przeszkód. W końcu zaznajomiłem się z najskrytszym zakątkiem. A kiedy nie mogłem być w nim albo nań patrzeć, to miałem obraz jego w głowie, jak wyciśnionywyciśniony (daw.) zobacz Wstęp III: Wpływ poezji mickiewiczowksiej.. Każdy szczegół dziejów, każda chwała, każda klęska, zmierzały do mojego zamku, jak promienie do jednego ogniska. Cokolwiek było pięknego w przeszłości, to go ozdobiło; co było okropnego, to zawisło jak zasłona żałoby na jego wdziękach.	Gdyby ten podły kutwa chciał ochronić swoje rzeczy od zmarnowania po jego śmierci mógł uczynić to bardzo łatwo, postępując jak wszyscy uczciwi ludzie. Dlaczegóż nie postarał się, żeby w chwili śmierci mieć przy sobie jakąś dobrą duszę, która by się nimi zaopiekowała? Nie chciał tego, nie postarał się o to, więc też zginął marnie w kącie, gorzej psagorzej psa	Ja, szanowny panie trzymam się roli przez jakieś dziedziczne instynkta, przez to coś, co człowieka, który z ziemi wyszedł, do ziemi ciągnie	Jakiż wstęp rozwlekły! Można by sądzić, że zabierasz się do wygłoszenia wyroku na mnie.	Więc powiem nie zamierzałam robić z tego przed panem tajemnicy. Tylko oczekiwałam sposobności... Bo widzi pan, jakkolwiek to dla mnie krok ważny, bardzo ważny, nie sądziłam, by pana mógł tak obchodzić, że aż będzie pan żywił do mnie jakiś żal za niepowiadomienie go o...	Nie godzi mi się syna przeciwko matce jątrzyć, i niech Bóg mnie od tego uchowa, lecz królowa czuje się obrażoną, iż jej nie usłuchano... to wszystkiego przyczyną.	To chwali się. Póki będziesz dobrym uczniem, będę cię kształcił, nie żałując funduszów. Tylko pamiętaj, żebyś i w szkole zachowywał się przystojnie, byś nauczycieli słuchał i szanował, a z kolegami żył w zgodzie. Rozumiesz?	Do czego ta maszyna? Po co to? Jak się to porusza?	A myśmy się zakładali, czy wrócisz... Skomlałeś nad pijaczyną... „Biedny Juraś” Uuu, psiacie...	Jeszcze się nim nacieszycie, jeszcze się wama da we znaki	Książę wie, co w tej chwili dzieje się w Fenicji?	Ogarnij się, a to wyglądasz kiejkiej (gw.)	On starego ojca mego spod woza, który na niego przewrócił się, rękami swymi wydobył...	Pani się go domyślisz.	Ja... ja się obawiam, czy te wszystkie zaczynki nie są aby szkodliwe? Czy... czy nie zanosi się na to, że one mogą nam zabić chłopaka? W razie czego uchylam się od stawania za świadka w sądzie. Jakiegoż to domniemanego diabła wspomniała na końcu?	Co, jeszcze tutaj? Ile razy mówiłem, że masz zjeżdżać na tamten chodnik, łachudro. Już, już, nie oglądaj się za siebie.	Nie mamy potrzeby ukrywać przed panem i określimy położenie, w jakim się znajdujemy	Wysłuchaj mnie, panie nasz Naród, SztukaPrzypatrz się ślimakom, z których każdy ma inną skorupę: jeden zwiniętą, ale płaską, drugi zwiniętą, a podłużną, jeszcze inny	O, niech ciocia się nie boi. Prezes Nikolski jedzie z żoną i z córką.	Mówią ludzie i tam u Niemców, i tu u nas, że będzie. Żebrzą już ponopono (daw.) palić się, płonąć. jako zwyczajnie na złodziejach, boć to przecie potęga królewska nie żart, a ponoć rycerstwo polskie, byle kto Krzyżaka wspomniał, zaraz w garście popluwa.	Prawda ale nie dadzą nam więcej niż na dwa dni powietrza. Otóż dopiero trzydzieści sześć godzin jesteśmy zanurzeni w wodzie, a już zgęszczona atmosfera „Nautilusa” wymaga odświeżenia. Za czterdzieści osiem godzin nasz zapas zupełnie się wyczerpie.	Od czasu do czasu prowadziliśmy już i przedtem krótkie rozmowy w czasie podróży. Wyczytał ze mnie wszystko jak z książki. Niewiele tam miał do wyczytania oprócz tego jednego, że nigdy nie byłem oswojony; nawet i wówczas, kiedym spacerował po trotuarze trotuar (daw.) no i obcym także. Lubiłem patrzyć jak na mój koszt podnoszą w górę łokcie, albo jak pękają ze śmiechu z moich żartów jak Boga kocham!...	... No dobrze, dobrze... A jakże zdrowie siostrzyczki? Wie pani, i ja też, ale o tym przez telefon lepiej nie mówić... Co, do teatru? Eee... wie pani co, czy nie chciałyby panie pójść ze mną do cyrku?... O nie, dziś walczy najsilniejszy człowiek świata... Jak?... Wacek, jak się on nazywa?	Pewnie się boją, że ich pozgniatamy jak robaki Być może nasza kamienna artyleria jest groźniejsza od tej, którą dysponuje karawela. A już na pewno nie jest tak kosztowna.	A gdzie twój pan?	Pan myśli, że jestem czarodziejką?	Gdzież znowu, dziś, natychmiast, nie odejdę póki mi jej nie dasz! Pisz, a zlituj się żywo bo pierwsza dochodzi.	To ty mi stul gębę, żebym ci na powitanie czego zaś nie ofiarował. Jak ci się nie podoba, to siadaj w kolej i rznij, gdzie ci wypada.	Słowo honoru, że ta pani ma halucynacje Kto tu jest podobny do nieboszczyka?... Patkiewicz?... taki przystojny chłopak!...	Chcesz wrócić do matki? Przecież ciebie nie pozna?	Nie, proszę pani Są dwa listy do panny Magdaleny i... i jeden do panny Eufemii	I cóż?	Paniczu! A gdyby panicz pojechał ze mną na parę tygodni w odwiedziny do mego brata, do Yarmouth? To by dopiero był bal!	Właśnie o nią chciałam prosić, o moją córeczkę... Czyby państwo Solscy, tacy bogaci, nie przeznaczyli coś na jej wychowanie?... W takim razie można by ją odebrać od Dzieciątka Jezus... Ach, pani, nie dla siebie proszę... dla niej... Przecież ona niewinna temu, że nieszczęśliwa matka nie może jej dać opieki... Niech pani to zrobi... Pani podobno ma taki wpływ na Solskich...	Otóż to!... Nie tylko takiej, ale wprost tej samej... Jej samej, pani Heleny Stawskiej, trzeba nam za żonę.	Albo zuchwałości... albo po prostu nieświadomości. Mogliby powierzyć to zadanie komuś, kto nie wie, że nosicie w kieszeni dość materiału wybuchowego, aby wysadzić w powietrze siebie i wszystko naokoło w promieniu sześćdziesięciu jardów.	Czytałem o podobnych przedsiębiorstwach. I to na samym Zachodzie? Pewnikiem jeździ na koniu i ma przy boku pistolet jak to można widzieć w cyrku... o takich ludziach mówiono, że są z Dzikiego Zachodu... a słyszałem, że ostrogi i wędzidła mieli ze szczerego srebra.	Nic wam tam nie zrobią. Najwyżej odsiedzicie za włóczęgostwo i puszczą.	No może chciałeś powiedzieć: „ani jej tak kocham!”	Pośpieszajcie, bo nie dogonicie waszego Jagiełły.	Prawie. Chcesz zobaczyć?... Tu jest porcelana. Zwracam ci uwagę...	Żeby nie zełgać, mój jegomość, tom tu dwie polanki owsem obsiał jeszcze z wiosny.	Nie, nie... Przyszłam... przyszłam, bo... mi bardzo źle... na świecie...	A jakie to są te różne rzeczy?	A tymczasem wstydliwość, podobnie jak szata, jest wynalazkiem, uchwałą.	Będzie to zapewne coś z rzędu owych błahych obaw, owych mglistych podejrzeń, które pani stawia powyżej największych spraw życia; ma pani sztukę przeważania szali świata, rzucając na wagę ułamek słomki, źdźbło.	Czego tu chcesz?	Dlaczego nie możesz?	Dzięki! O, dzięki panu, panie Copperfield! Dobroć pańska wzrusza mnie, lecz znam dobrze me położenie i za pokorny jestem, aby przyjąć podobną łaskę.	Ja, szczęściem, nie mam w miłości twego usposobienia.	Kurier też nie?	Nawet nie dawniej jak dziś rano. Dlatego oddaję pani ten amulet. Odtąd, oprócz pani, już nie mam innego szczęścia na świecie; została mi pani albo śmierć.	Nie bardzo lubisz Wysockiego?	Nie słyszałem, żeby ktoś dał sobie radę z tatkiem. Ale że wytłukłby cię znowu, to rzecz pewna. Wytłukłby cię tym mocniej, im większa była jego pomyłka. Ale kopalnie złota i pistolety...	O Astoreth!... Czemuż zawdzięczam najwyższą łaskę?... I co przeszkodziło ci, dostojny panie, że nie raczyłeś zawołać twojej niewolnicy?...	Powiedziałem Troopowi, że pójdę. Mam być przy wadze. Przyniosłem ze sobą rachunki.	Powietrze Europy dziwnie na ciebie działa, Iry! Tam, u nas, byłaś zawsze silna, zdrowa i spokojna! O! jakież oryginalne meble!	Tak.	Tak?	Więc pani odjedzie, może na zawsze?	Wszystko gotowe, najjaśniejsza pani! Jest piękna szata ze szkarłatnego aksamitu, złotem bramowana, jako przynależy monarchini piekielnych podziemi. Na wypadek pomyślnej odpowiedzi przysposobiła ją moja Marychna.	A rodzice? a Hala?	A teraz siedzi czterdziestu!	Ach, dzięki Bogu!... naprzód spojrzała na nią z niedowierzaniem, a następnie	Archaniołkiem!	Aż kompromitująco?	Co? Szwab? Luter? Jeszcze może i ją zlutrzyli?	Gdzie pani przełożona?	Głupstwo.	I co, effendi?	I zabezpieczasz sobie wszelkie przewagi postępowania bez zarzutu.	Ja opowiem dyrektorowi...	Już tam chorążętom orszańskim tęskno z nieba na ziemię!	Kto idzie?	Któż to uzupełnił?	Mówiłeś, buldog...	Na podstęp, na zdradę, na hańbę.	Nawet i oni!	Oj Waluś, Waluś, wiesz ty, coć rzekę?	Podobno ani ty, ani nikt, chyba diabeł, rzekł chmurno Tumry.	Powinienem usunąć cię z fabryki. Spróbuję jednak zostawić cię. Inżynier Turski zajmie twoje stanowisko, a ty obejmiesz kierownictwo magazynów.	Przybywasz?...	Przyszła rano we łzach cała i powiada: sen mia­łam, Teofilu, sen dziwny dziś miałam. Szłam przez ogród, płacząc, i o syna prosiłam Panienkę Najświęt­szą, opiekunkę naszą... Aż nagle nad sobą łopot usły­szałam, jakby skrzydeł ogromnych, i sęp albo orzeł	Skądże mogę wiedzieć?	Sprawiedliwie mówisz, czekajmy na Aramisa.	To może pani zechce zostać moją żoną, żebym mógł zająć wakującą posadę.	Truphat wody namagnetyzowanej przez Kamę zdradza rozgałęzienia.	W więzieniu Mamertyńskim.	Wszystkiego	Za co będą ich karali, panie? To ludzie dobrzy i cisi.	Zjawisko zdumiewające! Zatem mag ginie w tym wypadku zatruty własnym jadem?	Żałoba	Żeby mnie tutaj źle było żyć, poszła-by ty za mną gdzieindziéj?	Żydzie, całą kwaterkę krzepkiej!
Wielmożny panie, pomylił się pan.	Nie cierpię pana! Nie ma pan serca i delikatności. Myśli pan, że to lekko i przyjemnie znosić tę całą górę obowiązków, jakie się wam zebrały u mnie przez ćwierć wieku?!...	O, nie powinien był pan go puszczać Zna pan Rzym lepiej od niego...	Proszę mi powiedzieć, z jakiego powodu zatrzymujesz mnie pan?	Doktorze, to pewno pan albo Hawkins!	A bo to przez tę dziewczynę, z którą pan Leszek romans uprawia.	Nie wiedziałam, że pan już jedzie...	Moja Róża, dlaczego nie wypada? Ja wiem, co mężczyźni opowiadają o nas, mnie wszystko Bernard mówi, on mi opowiadał taki jeden zabawny kawał, że umierałam ze śmiechu.	Proszę pana Nazywam się Faria, jestem księdzem. Urodziłem się w Rzymie. Dwanaście lat byłem sekretarzem kardynała Rospigliosi; zostałem uwięziony, ale nie wiem nawet dobrze za co, na początku 1811. Odtąd zanoszę ciągłe prośby o wypuszczenie mnie na wolność do rządu francuskiego i włoskiego.	Ja nie często się śmieję, mój panie możesz to odgadnąć z mej twarzy; ale śmieję się wtedy, kiedy mi się podoba.	Co do mnie ja się zupełnie w to wdawać nie myślę i ignoruję, ale dosyć żeby o tem wiedział starosta mielnicki, cały świat się dowie. Będzie królowi dopomagał i króla wyśmiewał, a w ostatku siostrze doniesie. Żal mi króla. Ale jeśli ty wiesz, powiedz mi, co to jest?	Zapewne! Chcielibyście abym ja niepamiętny krzywdy jaka mi się stała, guzów, które mi nabili, wioząc mnie jak bydle związanego ci zbóje.... puszczając w zapomnienie krzywdę kościoła i dostojeństwa, wyszedł sobie ztąd, pokłonił się i powrócił na dwór milcząc.	Ach, tak: mówiliście państwo o tym tego wieczoru. Ale ja nie rozumiem...	Posądzam, i to bardzo! Miłość, PieniądzMy wszyscy tak intensyw­nie dzisiaj kochamy! Wie coś o tym Lili i towarzyszki, te skarbonki naszych uczuć.	Przepłakałam tyle lat, ale nie temi łzami, któremi dzisiaj płaczę. Tak mi w duszy jasno! Pozwól mi zamknąć oczy i zobaczyć tę światłość. Ileż to szczęścia w jednem słowie! Józefie mój, Józefie! ja nawet nie umiem o tem myśleć!	Ja bym od ptaka skrzydeł sobie pożyczył, aby tam, za ten las, daleko polecieć...	Nie, kochanie, czego mogłabym chcieć? Po prostu chcę już sobie pójść. A kto tam stoi w drzwiach?	Prawda! Nie pomyśleliśmy jeszcze o tym.	Tak, właśnie przyjechała Ale zapal światło. Można sobie oko wykolećwykoleć	Dlaczego? MiłośćCzy nie zakochałeś się wypadkiem w Pomponii? W takim razie żal mi cię: niemłoda i cnotliwa! Nie umiem sobie wyobrazić gorszego nad to połączenia. Brr!	Nic mi nie będzie jak coś zacznę robić, nie lubię sobie przerywać.	Nie, pani, ale ręka wychodzi z wprawy. To jest tego rodzaju rzemiosło, że w niem nigdy nie wolno odpoczywać; straciłem już tyle dni na włóczędze, to do Przytułowa, to do państwa, a farby tymczasem schną.	A juści, znam. Zatracona to Wola. Ja tam z panami nie pojadę.	Ale ona nie wyjeżdża za granicę dlatego, ażeby dłużej być z tobą.	Ale, mewo moja głęboki? Tamten ocean! Jak przyjdzie tajfun w szyi La Pérouse i pocznie ludzkie pudło do piekła i do nieba frygać! A w niebie bure obłoki, jak te myśli szalone tęgiego człowieka! A nad nimi mewy we wichrze! Wiesz ty... pojedziemy razem we światy. Z tobą	Pamiętasz? Powiedział raz, że nie ma na świecie szczęśliwszej istoty nad rosyjskiego mużykamużyk (ros.)	Przednio wynalazł! Tu, tu, nasz łaskawcze. Siądź i rozpowiadaj, ale od samiuchnego początku, bo my wszyćcy chcemy słyszeć. Wszyćcy! Tu człeka widać po wszech stronach, jak onego bociana, co stoi wedle strzechy.	Rozumie się, że staruszek. Czyż nie, panno Jadwigo?	Wiedz waść, żem starszy od ciebie rangą wojskową, latami służby i tam dalej.	Sen, Młodość, Zwycięstwo nie takim poetą z piórem w ręku, z palcami w atramencie uwalanymi, nad drewnianym stolikiem, a do tego jeszcze w szlafroku i pantoflach czuł i śmiał się, i płakał A pieśń twoja Beniaminie bo dla tłumu wielu śpiewało, lecz ty sam zwyciężyłeś No, cóż myślisz? snem takim, czyżby śnić nie warto dziś popr.: oniemieć. na wieki...	Wiesz przecie, Andrzeju że u nas w całym domu nic podobnego nie ma; nasza mama, choć jej minęło lat pięćdziesiąt, trzyma się prosto i nie używa nigdy ani fotela, ani podnóżka.	A co groch ze sperką, to nie rosół na osikowym kołku!	A może wolisz go powiesić na jednej z gałęzi tego tam olbrzymiego drzewa.	A ty to nie pijesz?	Ach, wasza miłość, ani sobie figurujeszfigurować sobie (daw.)	At! durzycie mi na złość głowę!	Danglars tak samo, jak inni?	Gdy odróżnia przeciętną inteligencję od wyższego stopnia rozumu i geniuszu.	Ja też wielu rzeczy nie wiem.	Kiedy pytałem profesora, co się z Angelem stało, odpowiedział: „Nemezis go dosięgła	Mój drogi jeżeli nam będziesz skrzeczał nad głową, zamkniemy się w piwnicy we czterech i zobaczymy sami, czy naprawdę spustoszenie jest tak wielkie, jak mówisz.	Nie udało się go złapać	No tak.	Ot, tak!	Oto mi przynajmniej godny kandydat do stanu małżeńskiego. No, a miss Daisy?	Owszem, może w przyszłym tygodniu.	Po co?... To tak dla panny Łęckiej...	Przypomnij sobie, może jaki szczegół?	Staś! wyjmiesz ty z garnka kartofle, czy nie wyjmiesz? Złość, choroba, zmarnowanie daru boskiego! Rozgotują się na nic! Jezus, Marya!	Tak, to zupełna prawda, jestem twojego zdania. Pragnienie rozszerza...	Tak... a po niej osiedlił się tutaj mój ojciec	Wszystko się zmienia w tym domu, panie Boach	...który jestem wygnanym proboszczem, pijakiem, rezydentem, mordercą Ebby Dohny... o, znam dobrze całą listę mych zasług...	A bom się wyrwał z matczynego stojaka.	A niechta! a jak me spierą, to już całkiem do ciebie przystanę.	A ta ostatnia? Jaka?	A więc Dawid o wszystkim opowie	Allach! może ustąpi.	Będą psuli roboty, buntowali robotników, podstawiali złe materiały, burzyli przeciw niemu sąsiadów i w rezultacie	Cie!... spekulant jaki! Do złodziejstwa namawia, a pacierze mówił będzie...	Co ci jest, Zosik? Co?	Czy wyjdzie z tego?	Czy zawsze kompot z bruśnicbruśnica	Czyż wszyscy kochankowie mówią prawdę w wierszach?	Gadałeś i jegomość w młodszym wieku.	Hej! Niełatwo wykonać rzecz podobną!	Ile masz lat?	Jakim sposobem?	Już siódma	Ma pani słuszność	Milczę, odezwała się Laura.	Na punkcie psa...	Najzupełniej.	Natychmiast.	Nazywał ją milady.	No to idźcie. Jutro po nocnej stójce mam cały dzień wolny, to was odwiedzę. Oj, szkoda Maciusia.	No, co to pomoże?	No, no! powoli Masz na to dowody?	O czem?	O kim?	O wszystkim można zwątpić wobec człowieka, który słucha rad szaleńców i zdrajców!...	Obyczaju	Oho polecam i nakazuję wszystkim być dobrej myśli. Widzę oto Kastora po prawej.	Pieniądze jakby były w kieszeni.	Po igrzyskach? Jakie to były igrzyska?	Podobno sprzedaliście plac Grünszpanowi?	Przede wszystkim to!... Nasz skarb potrzebuje danin...	Przy tylu obrotach można mieć szybkość?...	Siadam w miejsce odpowiedzi.	Tate, daj troszkę karbidu. Jankiel czeka.	To, co wam wart	Trzeba mu było przypomnieć...	Trzeba zostawić ten nieszczęsny wózek i biec czym prędzej	U wdowca to kiej między wilkami owca	Uważaj, tu się przesiadamy.	Waćpanu w zaufaniu powiem: ochotka na szwedzką juszkęjuszka	Wy z nami! kneziu!	Wygrasz odrazu, słowo uczciwości daję.	Śpiewaj no, stary... śpiewaj!	Żono ma wieczna, odkręć śruby zardzewiałe. Oto ręce pragnące uścisku...
Wtedy kazałem mu powiedzieć, że skoro porozumieć się nie możemy co do zapłaty, nie tracę nadziei, że zechce przynajmniej wyświadczyć łaskę mojemu koledze z pod „Złotego orła” i jemu także da co zarobić. Ale pan Porthos odpowiedział mi, że moja oberża jest najlepsza i życzy sobie w niej pozostać. Odpowiedź ta była zbyt dla mnie pochlebna, więc nie mogłem nalegać, ażeby się wyniósł; poprzestałem tylko na prośbie, aby ustąpił mi swego pokoju, który jest najładniejszy ze wszystkich, a zadowolił się milutkim gabinecikiem na trzeciem piętrze. Na to pan Porthos odpowiedział mi, że oczekuje lada chwila przybycia swojej kochanki, jednej z najznakomitszych dam dworu, powinienem więc zrozumieć, że pokój, zaszczycony jego pobytem, aż nadto mierny jest dla takiej osoby. Pomimo całkowitego uznania dla prawdziwości słów jego, czułem się w obowiązku obstawać przy swojem. Ale nie mogło być o tem ani mowy. Położył pistolet przy łóżku, oświadczając, iż za pierwszem słowem o jakichkolwiek przenosinach, palnie w łeb temu, kto poważy się wtrącać. I odtąd już nikt nie postał u niego, prócz jego pachołka.	Jaka jest szlachta oszmiańska! Hm! Drugiej takiej na pewno nie masz na świecie. Bo czy kto słyszał o tym prócz w bajkach, czy praktykował kto tego, aby się cały powiat hurmem zajął losem sieroty? Żeby przez lat siedmnaście administrował fortunę kogoś takiego, o którym cały świat mówił, że już kości jego pogniły w grobie? Żeby sierota, odtrącony od swojej wioski, z dworu swego wyrzucony za bramę i psami wyszczuty, w lat dwadzieścia wróciwszy, zastał wieś całą i nieruszoną, dwór w niej tak odbudowany, że ani jedną belką się nie różnił od spalonego? Matkę Boską nawet tę samą, która w ogniu ocalała, nad gankiem i dwa worki gotowizny we skrzyni? Słyszał to kto kiedy w tych czasach?... Moja macocha żyła jeszcze trzy lata, a po trzech latach nie umarła, ale w Dzień Zaduszny ze swoim gachem, który był diabeł sam z Łysej Góry, pojechała precz... het! Gdzieś do Niemiec. Tak powiadali ludzie. Kolega mój nawet, który służył ze mną królowi chrześcijańskiemu, a który jeździł był z Francji do swoich, powiadał mnie, że powracając sam na żywe oczy gdzieś ją widział w Niemcach. Karetą i czterema końmi karymi, z harbejtlowym obok siebie amantem, jechała na bal do miasteczka. Wszystka służba koło niej była czarno ubrana, w harbejtlach i kusych sukienkach nie mogłem i wszystko przepadło! Działo się to...	Prosi pan hetman aby Mellechowicz żadnej tu przeszkody w swojej robocie nie miał; ile razy zechce do Raszkowa pojechać, tyle razy niech jedzie. Prosi też pan hetman, żeby onemu we wszystkim ufać, gdyż pewien jest jego dla nas miłości. Wielki to żołnierz i wiele dobrego może sprawić.	Fremde, u was jest chłopak, a ja mam nieszczęście w domu. U was jest chłopak, który chodzi na tamtą stronę, a ja muszę się tego nieszczęścia z domu pozbyć... Mówiłem z jednym tam, przez telefon. Do czasu może mi wszystko ukryć w bezpiecznym miejscu. Żonę już wysłałem. Ona u mnie pierwsza. I zanim się z nią połączę, jemu, temu człowiekowi, mam posłać zaliczkę. Dam za niego głowę. Ale przez kogo dostarczyć pieniądze i list? A czas nagli, żona dzwoni. Miesiąc jej nie widziałem na oczy i zmysły tracę.	Jeżeli go pani lubi, może go pani dostać Maria i ja postanowiłyśmy dzisiaj, że go nie wynajmiemy, gdyż nikt z ludzi, którzy go oglądali, nie podobał się nam. Nie jesteśmy zmuszone wynająć go. Możemy sobie nawet pozwolić na wyjazd do Europy bez wynajęcia domu. Wystarczyłoby nam pieniędzy, ale za żadne skarby nie zgodziłabym się, aby mój dom przeszedł w posiadanie takich ludzi, jacy tu przychodzili oglądać go. Wy jesteście inne. Wierzę, że go lubicie i że będziecie się z nim dobrze obchodziły. Możecie go dostać.	No tak, ale pan dał na to pieniądze.	Tak. Ale to smutna historia. Nie mówmy już o tym.	To mało, ale ja i tego nawet nie miałem, kiedy układałem wystawę w sklepie mister Tafta. Poczekaj no: a kiedy skończyłeś, jego matka częstowała cię kawą?	Owszem. Nie wiem dokładnie ile, ale musi tam jeszcze być ze dwa tysiące.	Nie odmawiam. Poza przyjemnością, jaką mam z pańskiego towarzystwa, lubię pański dom, bo jest spokojny, cichy, jasny i znać, że jest dobrze ludziom, którzy w nim mieszkają. Jeślibym kiedy w życiu popełnił to, epidemicznie zresztą grasujące, szaleństwo i ożenił się, to chciałbym trafić tak jak pan i znaleźć kobietę do pańskiej żony podobną.	Zaledwie wymówiłam twoje imię, mój ojciec odwrócił głowę. Byłam tak święcie przekonana (widzisz, jaki ze mnie głuptas), iż twoje nazwisko wywoła wszędzie piorunujące wrażenie, że zdawało mi się, że mój ojciec zadrżał, podobnie zresztą jak i pan Danglars, choć tutaj jestem niemal pewna, że się mylę.	Ach przed miesiącem złapała go sowa. Tak. A teraz ja właśnie mieszkam tam w górze. Jestem z tego bardzo zadowolona, bo musi pan wziąć pod uwagę, że przecież urodziłam się właśnie tutaj w górze.	Dwanaście tysięcy, panie Aronnax. Są to jedyne węzły, jakie mnie jeszcze łączą z ziemią. Lecz świat skończył się dla mnie w dniu, w którym mój „Nautilus” po raz pierwszy zanurzył się pod wodę. W tym dniu zakupiłem ostatnie tomy dzieł, ostatnie broszury, ostatnie dzienniki i od tej chwili pragnę wierzyć, że ludzkość ani myśleć, ani pisać nie umie. Te książki, panie profesorze, są na twoje usługi; możesz z nich korzystać, ile ci się podoba.	O rety! Przecież w ten sposób nie spuszcza się łódki na wodę! Jeżelibym nie umiał zarzucić cumy, lepiej byłoby mi zostać na lądzie... A cóż, gdybym tak się nie zgodził?	Moja droga pani! mój aniołku śliczny! nie będziesz się gniewała na mnie za to, co powiem?	Nie wyzywaj mnie do walki! Bo jeszcze i teraz mogę się oprzeć, i cofnąć dane, raczej wymuszone przez ciebie pozwolenie.	Pijcie do mnie, Macieju, nie pora teraz uradzać! Po pijanemu łacno wygrażać choćby i Panu Bogu!	To jest filozofia patrzenia, a ja na świat patrzę bardzo dawno, panie Wysocki. Panie dyrektorze, co pan myśli o Myszkowskim?	Ależ ręczę ci, że: tak Idź, oświadcz się, w karnawale się ożenisz, no i basta. No idź, nie marnuj czasu...	Czcigodny ojciec istotnie wezwał was, lecz osobiście nie będzie mógł, niestety, z wami rozmawiać, ponieważ cały swój czas poświęca modlitwie i rozmyślaniom.	Czy nie dziwi cię miłość, jaką dwie dziewczyny z krainy Uszaków pałały do małp, jak ci to opowiadałem?	Lepiej zrobisz, nie wspominając tej historii	Nie przeczę. Toteż badamy coraz ostrożniej. Teraz też się często mylimy.	Nie wolno takich rzeczy pamiętać! To było może głupstwo...	O, widzę to dobrze, panie gospodarzu! I będę pana chwalił przed każdym, kto tylko zechce słuchać, możesz pan być tego pewien. A teraz chciałbym przeczytać taką tavolettę.	Tylko ty mnie o swoim nie wspominaj...	A to przepraszam... Teraz rozumiem zdumienie i pozwolę sobie objaśnić panią, że te wszystkie kłótnie, hałasy, intrygi, zazdrości, bójki nawet, to tylko nerwy, nerwy i nerwy! które wszystkim grają, jak fortepian rozklekotany, za najmniejszem dotknięciem. Łzy są chwilowe, gniewy chwilowe, nienawiści chwilowe, a miłości co najwyżej tygodniowe. Jest to komedya życia rozdenerwowanych, grana stokroć lepiej, niż ta sceniczna, bo instynktowo. Pozwolę obie określić tak: że wszystkie kobiety w teatrze, to histeryczki, a mężczyźni, mniejsi lub więksi szepnął ciszej, pokazując spojrzeniem po wszystkich.	Ale jeszcze mogłyby powrócić!	Atanazy: Ależ nie można programowo narzucać artystom tematów. Sztuka upada na tle uspołecznienia w ogóle. Przyczyny są ogólniejsze, powiedziałbym, kosmiczne w znaczeniu Spenglera.	Do jutra, zuchwalcze młody obiecujesz być jedną ze światłości kościoła; daj Boże, by światłość ta nie zamieniła się w ogień trawiący!	Ja? nie!	Jakiém prawem! ale ja ją kocham! wybąknął Georges, odkądże to miłość potrzebuje innego prawa nad te, które sama nadaje?	Jakto, wyrzekła się pani myśli o sztuce, nie pragnie pani sławy, oklasków, tego boskiego upojenia sztuką, tego zdenerwowania występu, tego szału, tego...	Napisałeś pan, wiedząc doskonale, jaka przyjdzie odpowiedź.	Nie chcę Femci!... Nie chcę jej znać... nawet słyszeć o niej nie chcę... Przecież ta kobieta nie tylko ma odwagę mówić, że	Nie mogę! Muszę już iść, wracać! Muszę!	Nie mówił nic panna Ratkowska mieszka zwykle u swojej starszej krewnej, pani Mielnickiej. Jeśli pojedzie, to chyba dla towarzystwa pani Osnowskiej, której anielska natura dostała palpitacyi serca na widok tego, co się stało.	Nie znaczy to, bym miał przy nim pozostać.	Nie, nie, czekajcie Muszę zobaczyć.	Oj, ty... czerwoną kredą zapisać to święto, gdziebyś się nie okaleczyła albo czego nie stłukła.	Przenigdy! Ja nie chcę!	Słuchaj, kochanie, nie to chciałaś powiedzieć, inaczej dlaczegobyś urwała.	Ona sobie nawet nie zadaje ceremoniinie zadaje (sobie) ceremonii roześmiał się prezes.	Panie Eugeniuszu wynikła u nas gwałtowna scena między panem i panią z powodu pieniędzy, których biedna moja pani żądała dla swego ojca. Pani zemdlała, sprowadzono doktora, trzeba było krew jej puszczać, a ona ciągle krzyczała: „Ojciec mój umiera, chcę go zobaczyć!” Serce pękało słuchając tych krzyków.	Na tak kruchej, jak jest życie	Spytałem, czy ojciec żądał, żebyś rzuciła scenę, co w tym dziwnego?	Ach tak?	Ależ tak.	Bardzo chętnie, jeśli nas zechce wziąć do spółki	Czy to już dawno?	Czy to panicz jedzie z Blunderstone?	Dał powód, mówił mi niegrzeczności.	Gdzie?	Ja?... Cóż mi to złego?... Jestem lektorką u jednej staruszki, mam trzysta rubli rocznie, wszystkie wygody, mnóstwo prezentów...	Któż to jest ta dziewczynka, która pali u nas w piecu?	Pierwsza depesza musiała zostać wręczona, chociaż treść jej była zgoła niespodziewana dla oddziału znajdującego się na stacji Raba: „Szybko skończyć gotowanie i marsz na Sokal”. Adres był nieszyfrowany do marszbatalionu 91 pułku z odpisem dla marszbatalionu 75 pułku, który był jeszcze daleko. Podpis był właściwy: „Dowódca brygady Ritter von Herbert”.	Tak	Tak i koniecznie pojedziesz.	Tak, zdaje się w dobrym.	Wszystko gotowe, najjaśniejsza pani! Jest piękna szata ze szkarłatnego aksamitu, złotem bramowana, jako przynależy monarchini piekielnych podziemi. Na wypadek pomyślnej odpowiedzi przysposobiła ją moja Marychna.	Złożyłem podanie, aby mnie translokowano do 91 pułku do Budziejowic. Pojadę tam niezawodnie, jak tylko skończę robotę w szkole jednorocznych ochotników. Potrzebujemy masę oficerów, a dzisiaj spotykamy się często ze smutnym objawem, że młodzież mająca prawo do odbywania służby jednorocznej rezygnuje z tego prawa. Woli taki zostać zwyczajnym piechurem niż stać się kadetem.		A dżuma skąd?	A kota! A kota!	A skądże, przepraszam, taka konfidencja?	Antysemityzm pocieszał się Ragis po każdym piorunie.	Boże uchowaj, Mości dobrodzieju! I owszem, słucham z wielką atencją.	Boże! Boże!...	Bronił się w polu.	Carmaux, Van Stiller! Pomocy!	Cha! cha! cha!... Ta lalka kosztuje piętnaście...	Chcę... korony!	Co kupisz, dziadziu? Powozy? Konie?	Coś w tym rodzaju chodzi o sposób przemycenia pana Andrzeja poza granicę Rosji.	Cośbym wam rzeknął, a nieradbym, żeby się matusia strachali niepotrzebno.	Czasami pytamy...	Cóż oni tu robią?	Dajże, kochanie, spokój jutro raniutko wyjeżdżam a roboty huk.	Dieve padėk!	Dobrze, odpowiem O co panu chodzi?	Ee, pomieszanie z poplątaniem!	I inni książęta wszyscy za tem głosują, bo im się już tu stać naprzykrzyło.	I tyś go słuchał? Znowu kradłeś?	Idźże! Przeczytaj te kolumny w formie, jeśli myślisz, że jesteś taki mądry.	Ile tam masz?	Jak najprędzej jechać tam.	Jak to... miało język? Widziała pani Serczykowa?	Jeszcze za wcześnie. Opuszczają swoje schronienia dopiero, kiedy ludzie i zwierzyna smacznie śpią i głośno chrapią.	Ksiądz	Lekko przyszła... lekko odeszła!	N. Panie, to była próba!	Natychmiast przynieś resztę.	No, i rozmyślił się?	Obejrzyj lepiej swe jaja pod murem! Idź i zobacz je!	Przyszła wiadomość, że babunia chora i wszyscy jadą do Ostępowiec.	Raz ręka wzięła klucz i zegar bił na śmierć dziadka. Raz przed pożarem. A ostatni raz sama widziałam i słyszałam.	Tędy widzisz, koledzy na górce.	Z Pragi.	Zapewne już w domu.	Zażyjcie, gospodarzu.
Przecież ja, panie oberlejtnant, zaraz się pana pytałem przez telefon, czy chce pan oba tomy od razu, a pan mi też odpowiedział tak samo jak teraz, żebym sobie swoje rozumy zostawił dla siebie. „Kto by się tam, mówił pan, objuczał książkami”. Więc pomyślałem sobie, że jeśli takie jest pańskie mniemanie, to inni panowie będą mieli zdanie podobne. Pytałem także naszego Vańka, bo on ma już doświadczenie frontowe. Odpowiedział mi, że początkowo wszyscy panowie oficerowie myśleli, że wojna to taka bujda na resorach, i każdy z nich wiózł z sobą całą bibliotekę, jakby się wybierał na letnie mieszkanie. Od arcyksiężniczek otrzymywali w prezencie całe zbiorowe wydania różnych poetów, a książki były takie ciężkie, że pucybuty uginali się pod nimi i przeklinali dzień swego narodzenia. Vaniek mówił, że z tych książek w ogóle nie było żadnej pociechy, o ile chodzi o skręcanie papierosów, bo wszystkie były drukowane na papierze grubym i ładnym, a znowuż w latrynie, panie oberlejtnant, to by sobie człowiek takimi poezjami zdarł z przeproszeniem cały zadek. Na czytanie nie było czasu, bo stale trzeba było uciekać, więc książki wyrzucano, gdzie popadło, a potem nastał już taki zwyczaj, że jak tylko dała się słyszeć kanonada, pucybut od razu wyrzucał wszystkie książki rozrywkowe. Gdy to usłyszałem, postanowiłem jeszcze raz zwrócić się telefonicznie do pana, żeby wiedzieć dokładnie, co trzeba zrobić, a pan mi odpowiedział, że jak mi coś zasiędzie w moim idiotycznym łbie, to nie ustąpię, dopóki nie dostanę po pysku. Więc do kancelarii batalionu zaniosłem tylko pierwsze tomy tej powieści, a egzemplarze drugiego tomu zostawiłem tymczasem w naszej kancelarii kompanii. Myślałem, że jak panowie oficerowie przeczytają tom pierwszy, to im się wyda potem drugi niby z czytelni, ale raptem przyszedł rozkaz, że jedziemy, i telefonogram, że wszystko niepotrzebne ma być złożone w magazynie pułku. Więc jeszcze zapytałem Vańka, czy uważa, że drugi tom tej powieści jest niepotrzebny, a on mi odpowiedział, że od czasu smutnych doświadczeń w Serbii, na Węgrzech i w Galicji żadnych książek na wojnę się nie zabiera i że tylko te skrzynki po miastach, do których odkładano stare gazety dla żołnierzy, to jedynie dobry pomysł, bo z gazety można ładnie skręcić papierosa z tytoniu czy siana, co się akurat pali w okopach. W batalionie porozdawali już te pierwsze tomy owej powieści, a resztę kazałem zanieść do magazynu.	Piękna, od dawna się go nauczyłem! Na mą głowę, która niegdyś była jasnowłosa, jeśli rozum uleciał z tej mózgownicy, to ty, piękna, jesteś tego przyczyną. Czy nie ty miałaś strzec napoju, którego napiłem się na pełnym morzu? Piłem go w wielki upał, w srebrnym pucharze i dałem pić Izoldzie. Ty jedna wiedziałaś o tym, piękna: żali już nie pamiętasz?	Prawdę mówisz, panie bracie, ale ja po szpitalach polowych przeleżał tę ciężką zimę. A od wiosny wlekę się z miejsca na miejsce, z miejsca na miejsce...	Naturalnie. I dlatego nie zajmujemy się w tej chwili jego wyznaniem, ale postępkami. W imieniu pana prefekta policji wzywam księdza, aby ksiądz powiedział, co o nim wie.	Pamięta pan jak pan za mną krzyczał: „Żydzie, Żydzie, czart po ciebie przyjdzie”?	Pan chodził po izbie, a panna za nim. On krzyczał, a panienka nic tu: powody postępowania.? Przemów, bo wreszcie pozwolę, a jak pozwolę, to mi opat łeb urwie!”	Anno, na cóż ty czekasz, wiesz, że mamy być na golfie.	Jeżeli panowie zechcecie zawiesić na chwilę wyrok śmierci, opowiem swoje przygody.	Kochał on obu synów jednakowo, pragnął zatem, aby na każdego przypadł równy dział majątku i zaszczytów.	Koło pierwszej waza na stole.	Ksiądz Biskup was na jutrzejszy dzień do stołu zaprasza Wie on, że mu nie wszyscy są chętni, ale, bez różnicy, wzywa całą kapitułę. Kazał mi was prosić.	Na co dzień dobry, ale przy dzisiejszej uroczystości wolałabym jaką zmianę.	Tak, razem z bukanierami Franciszka l’Olonnais. Podczas gdy flota będzie ostrzeliwała fort z morza, my napadniemy na Maracaibo, by odciąć gubernatorowi odwrót do Gibraltaru. O świcie szalupy mają być gotowe do opuszczenia na morze i wyposażone w spingardyspingarda	Ten, co ciągnie za nos na sznurze.	Już koniecznie tego bowiem męża znam, nauczyłem się go zawczasu szanować, zawczasu jego argumentom wierzyć i ufać, że jakąkolwiek mi poda radę, ta będzie dobrą i zbawienną. Ale dlaczegóż to waszmość dobrodziejowi tak to nie na rękę? Czyż to on nie jest podwładny tak jako inny? Czy nie musi wypełnić rozkazu?	Dobry Boże! jakaż to łaskawa pani, a jaka skromna i uniżona! to nie tak jak tutejsze panie, co chodzą jak pawie nadęte i nie spojrzą na biedną wieśniaczkę. A tu prawdziwa księżna nazywa mnie swoją przyjaciółką i jak równą sobie traktuje! Niechże jej Pan Bóg da wszystko dobre w życiu i niech ją wyniesie w dostojeństwa wyżej niż czubek dzwonnicy w Manchy. Co do żołędzi, powiedz jej, panie posłańcze, że poślę pół korca najpiękniejszych. Tymczasem, Sancho, miej staranie o koniu tego pana, również jak o nim samym. Poszukaj świeżych jaj i wziąwszy kawał słoniny, usmaż jajecznicy. Jego dobra mina i wiadomości, które przywiózł, warte, abyśmy przyjęli go jak księcia. Ja tymczasem pójdę uwiadomić sąsiadki i sąsiadów o pomyślności, jaka nas spotkała. Ksiądz proboszcz i Mikołaj cyrulik będą bardzo zadowoleni.	O, tak. Lecz właśnie to pociąga. To i przewidywania. Gdy tylko dostanę jakąś sprawę, przede wszystkim, wzorując się na Sherlocku Holmesie, buduję sobie szereg hipotez. Z nich wyłania się koncepcja śledztwa. Wtedy dopiero zabieram się do roboty. Gdy mi szef polecił zająć się powierzoną nam przez panią sprawą, przyznam się, że bardzo się nią zainteresowałem. To nie jest rzecz tuzinkowa. Spodziewam się, że pod nazwiskiem miss Elisabeth Normann kryje się ktoś zupełnie niebezpieczny.	Nie, to twój ojciec w dwudziestym roku życia, w dzisiejszym wieku twoim. Zrozumiałeś zatem, dlaczegom cię poznał od pierwszego spojrzenia? Twoje oczy, twój uśmiech, chód, wszystko, aż do dźwięku twej mowy, wołało do mnie wielkim głosem: „Stary Lembrat odrodził się w swym synu”! Oto powód, dla którego kazałem śledzić cię i dla którego poddałem cię badaniu. Nawet przy największym zewnętrznym podobieństwie ostrożnym być trzeba. Przemówiłeś, wyspowiadałeś się, z ust twych wybiegło moje imię: teraz już wszelkie wątpliwości muszą ustąpić!	A cóż mnie do teatru! gdy do niego chodzę to za miejsce płacę... jakoś to będzie!	Ale pomyślałaś, że nie ma dymu bez ognia! Cóż za siła musi być w słowach gdyż nie przysłuchiwałaś się ze specjalną uwagą, prawda? Co to były za słowa? Jakiż złośliwy wysiłek wyobraźni wpędził je w usta tego idioty z jego kłamliwego gardła? Gdybyś mogła je sobie przypomnieć, może by i mnie przekonały.	Bynajmniej. Ale zastanawiam się, dlaczego to pani uczyniła?	Co to jest?	Co to jest?	Dlaczego mu się należy? skąd pani to wie, że człowiek powinien być szczęśliwym?	E, to mu ta stary łaskę wyprosi!	Jak się masz, Stachu? A cóż to smyku nie byłeś wczoraj u mnie, he?	Jakto? Co to?	Jeszcze jedno. Gdy staniemy u celu, obudzisz mnie.	Pamiętaj, że do stanu księżego zostałem zmuszony przez rodzinę i nie żałuję tego. Cześć za to mojej nieboszczce matce A teraz dosyć! Mówisz, że jesteś samotna, ja nie będę dla przekonania ciebie o słuszności moich metod odsamotnienia używał słów niegodnych twego rozumu, łagodnych powiedzeń o miłości i poświęceniu...	Pst! Pst! Wiele bym dał za to, żebym umiał mówić językiem krajowców. Rzeka, która obmywa grzechy! A jak dawno już jej szukacie?	To byłoby prawie perwersyjneperwersja (z łac. perversio: przekręcenie)	To czemu gwałtu używa, czemu pod przymusem mam jechać?... Jakże to mam mu zaufać, gdy cała Litwa mówi o opresji, w jakiej obywatele zacni w Kiejdanch jęczą?	To dla mnie wielka uroczystość Kawa mi, niestety, szkodzi. Zatem nie odmówi mi pan towarzystwa. Stęskniłam się za młodością. Oni tu wszyscy tacy starzy. Cóż, miał pan jakieś wiadomości od narzeczonej?	To niechcący, raczcie wasza miłość darować; pośliznąłem się ino wyzbieram co do okruszynki.	To nowina? Takie urwisy, a jednak widać coś tam w cichości robiły...	To się wie. Do widzenia, John.	W jakimś celu? Przecież ludzie wygnali mnie od siebie. Czegóż jeszcze im ode mnie potrzeba?	...Jest właśnie szczerością.	A Magnuszew jużeśmy minęli?	A co najdziwniejsze	A jak wygląda panna Ratkowska?	A może i niebezpieczne!	Ach, Jadziu, Jadziu!	Ale nie rybacy. Uczeni... może.	Ale przysięgam Bogu, że nikt tego nie słyszał.	All right! Tak będzie najlepiej. A ty, mój kochany Jerzyku, zostaniesz przez cały ten czas tutaj ze mną.	Ani mnie życia pani	Będą się oni palili, jak Rzym z ich przyczyny się palił Lud się uspokoi, i bogowie przebłagają...	Carissimo perdonnaCarissimo perdona (wł.) rzekł Jezuita	Cały nasz komplet burszów.	Co ty sobie myślisz klecąc ten chlew, słyszysz?	Co, droga?	Czy nie ma innych kandydatów do spadku?	Czy ten statek nie płynie?	Czy wiesz pan coś o dziecku, dziewczynce?	Do plebanii właśnie najbardziej obawiałem się przybyć, nie uprzedziwszy wpierw księdza dobrodzieja o wszystkim. Proszę więc, aby mi wolno było w tym miejscu powód mego przybycia wyłożyć.	Et, pewno coś zmyślił i zadowolony!	Gdzie panienka?	Ha, jeżeli pani sądzi, że pan Dębicki jest taki dobry człowiek...	Ja?...	Jak gdyby westchnienie w radość i szczęście się zmienić nie mogło? Mnie zlecono tylko odnieść, że jesteście bosko piękna, czy równie okrutna?	Jakże ja do nich pójdę?	Jego wielmożność pan marszałek Kmita!	Jest pan bardzo miły	Kad jau taip viską padirbi, tai ko sėdi namie? Eik į dvarą už berną!	Kapitanie!	Któż jeździł?	Któż przeczy, ale najlepsze serce woli tę pierś w któréj bije, od każdéj innéj.	Kłamstwo rzekł Zagłoba	Możesz spać spokojnie	Musimy się zatem szybko wycofać, nim się ktoś zjawi	My chcemy rządzić światem, tak jak gdyby cała słuszność była w rozumie, myśli, a świat był tylko materią, czymś martwym. A jeżeli on ma swój własny rozum, jeżeli my jesteśmy tylko jego cząstkami, tego większego rozumu, zbuntowanymi przeciwko niemu?	Naturalnie, ma się rozumieć. Zawsze idąc do szkoły albo wracając do domu, musisz iść ze mną, gdy nikt nie będzie widział. We wszystkich grach i zabawach będziesz wybierać mnie, a ja ciebie	Nie widziałeś go nigdy?	Nie wiedziałem o tym.	Nie wstyd ci tak gadać? Taki zuch byłeś.	Niech pan mówi, niech pan prędzej mówi	Nigdy.	Pani dawno w klasztorze?	Pani.	Panie Zaleski, pan mnie poderwałeś, wyszedłeś pan w dziesiątkę, a powinieneś był w ósemkę.	Panie konsyliarzu, ja mam zatkanie, ja mam wielkie zatkanie w piersiach.	Pauvre enfant... zawsze osłabiony, pomimo że wciąż bierze pigułki żelazne.	Poirrrrette pobity!	Profesor widziałeś się z panną Brzeską?...	Proszę pójść z wizytą do pana hrabiego i przyprowadzić go tu do nas.	Sam?...	Tak mnie i Goba!	Tak?...	Tym więc sposobem zbieg utopił się.	Tėvai, Vaikai, Mokslas Keidošiau, kaip matau, tu ne tik dievobaimingai, bet ir išmintingai vedi savo vaikus. Duok Dieve, kad ir kiti sektų tavo pėdomis, ir pradėdami pirmiausiai nuo Dievo.	Uderzyłeś?	W dzień?...	Widzi tatko? motylki... o! jakie motylki... ale w ogrodzie ładniejsze... Julek mówił, że za miesiąc będą już rybacy łowić jacicęjacica	Widziałem ją dziś rano i już ją pożegnałem.	Wyprawiła! Nie potrzebuję być aż wyprawiany, sam tam idę chętnie.	Wówczas tym bardziej	Z niepokojem... o tym spotkaniu?! Coś takiego! Chybaś zwariował, mój drogi!	Za godzinę wrócimy z nimi... Tylko rękę wyciągnąć...	Zapasy przygotowane, ładunki rozdzielone, więc należy tylko objuczyć zwierzęta i możemy ruszać choćby jutro.
Gdyby nie ona spałbym teraz w wieczystych lasach! Czyż mam dla niej ważyć życie za to, że mnie zrobiła rezydentem w Ekeby? Zaprawdę, nie jest to zbyt dostojne stanowisko.	Mnie tak pochwalił, że nie śmiałem się odezwać	No, idźmyż, kuzynie Ale weź mój koszyk i sam zbieraj rydze, bo mnie to, przyznam się, nie bawi.	Zapytałem go, czy naprawdę przypuszcza, że zgodzę się pracować wspólnie z notorycznym kłusownikiem, i to jeszcze z takim, o którym mówią, że był obecny przy zamordowaniu mojego poprzednika! Zapytałem, czy to jest sprawiedliwe dawać chleb złoczyńcy, a odbierać go uczciwym ludziom, którzy go szukają! Zapytałem, czy ze związku ze złym człowiekiem może wyniknąć coś dobrego! „Uczyń pan, jak uważasz za stosowne ale nie mieszaj pan w to Wilhelma Christensena”.	Tak, wiem. I oprócz mnie nikt o tym nie wie. Chyba ty jeden, bo nikt mnie więcej na świecie taką, jaką jestem, nie widział. Ale i ty dawniej nie widziałeś mnie, boś mnie nie kochał, teraz nie widzisz mnie, boś się do mnie przyzwyczaił, któż patrzy na żonę!	Trzeba by zaświecić lampę! Ściemniło się całkiem. Popołudnie i dla mnie minęło niepostrzeżenie.	Nic tak nie napędza odwagi jak takie dobre racje Zwłaszcza że w międzyczasie niebo się rozjaśniło i wiatr opadł; ale wody przybywało nam ciągle, po trochę, po dwa cale na godzinę. Zdaje się wam, że dwa cale na godzinę to mało, ale przez dwanaście godzin robi się cali dwadzieścia cztery, a dwadzieścia cztery to dobry łokieć. Wcześniej było trzy stopy, teraz mieliśmy pięć. A gdy statek ma pięć stóp wody w brzuchu, to już jakby chorował na wodną puchlinę. „No, dosyć dosyć tego. Pan Morrel nie będzie miał nam nic do zarzucenia: uczyniliśmy, co można, aby ocalić statek; teraz trzeba ratować ludzi. Do szalupy, no już, dzieci, nie marudzić!”.	Ach! Panie de Villefort Zaproś nas pan na jakiś zajmujący proces, póki jesteśmy w Marsylii. Nie byłam jeszcze nigdy w sądzie, a mówią, że to bardzo ciekawe.	Oj, źle z nami! Założę się o szylinga, że Foxy czeka na spóźnionych pod latarnią na podwórzu.  I to świństwo, bo w dodatku sam rektor pozwolił nam wyjść, a myśmy nie przyszli na czas.	Pierwsza nowina, że ten Azja, któren to miał rotmistrzów lipkowskich i czeremiskich nazad do służby naszej przywieść, nie nazywa się Mellechowicz, ale jest synem Tuhaj-beja!	Powiedziała mi raz, gdym ją pytała: „To biedny chłopiec, proszę pani”.	Zabawna rzecz, od kogóż to? Nie wiedziałyśmy, że masz wielbiciela!	Że nie wiem, co robię?	Ojciec pański może kiedy zechce rozmówić się ze mną, zresztą nie ma tu żadnych sekretów wszystkie lęgną się w zbyt bujnej wyobraźni pana! Ach! Irytują mnie tylko te głupstwa!	Pani baronowa Krzeszowska (jestem przyjacielem obojga baronostwa) pragnie zbyć klacz wyścigową. Zaraz pomyślałem, że pan przy swoich stosunkach może życzyłby sobie posiadać podobnego konia... Jest ogromna szansa wygranej, gdyż biegają prócz niej w wyścigu tylko dwa konie, znacznie słabsze...	To szkoda. Bo widzi pani, ja jestem głodny, lecz nie mniej spragniony widoku pani, i tak sobie pomyślałem, że dobrze byłoby zjeść kolację razem. Hm... Nie zlituje się pani nad samotnikiem?	Czy przyszedłeś rozmyślnie po to, żeby mi to powiedzieć?	Nie, panie Franku. To dzieciak. On jest bardzo dziecinny, a przytem artysta. My, ludzie zwyczajni, nie zawsze potrafimy poznać się na tem. To jest zupełnie inna konstytucja psychiczna.	Ja na to nie pozwolę	Jakże? To to już zaraz będzie?	Ale powiem ci, jeśli jeszcze tego nie wiesz, że w Indiach jedzą bambusy zamiast szparagów.	Czy to już?	Czy to prawda?...	Czy w takich warunkach przy poważniejszych zabiegach może pacjentowi grozić zakażenie?	Miałem ci ją, miałem! Więc to już wojna z Witoldem o ŻmujdźŻmudź	To nie. Bierzemy worek, drąg i łopatę. Jazda.	Wziął to do serca?	Zostanę tu wejdzie kto, lepiej, że się nie znamy.	A zkąd to moje serce? spytał razem prawie p. Darski i Kasper.	A! to miasto w którym i miliony stracić łatwo.	A, to oczywiście można się wstrzymać; ale za godzinę koniecznie.	Czyni to pewno z miłości dla nas, niech go Bóg zdrowym trzyma na opiekę i błogosławieństwo państwu temu...	Myślisz pan, że go zaproszą?	To samo.	To wielki magnat!... To powinowaty króla, Sargon, który pięć talentów ofiarował naszej bogini...	Nie przybyliście tutaj, aby podtrzymywać ich w owym szaleństwie i nie po to was tu wysłano: tedytedy (daw.)	Pojechał szukać ziemi innej, nie mojej ani twojej, tylko naszej, gminnej, gromadzkiej. Młodemu śni się ta wielka ziemia, która do nikogo nie należy, staremu śni się mała, która należy tylko do niego... Choćby też najmniejsza, byle do niego tylko... Aż przyjdzie taki wiek w życiu człowieka, że go już żadna nie nęci.	Nie, ja muszę porządek w domu zrobić.	Gnije, droga Alicjo.	Hrabina Aurora wyjechała do Poczdamu. Nie będzie dziś na balu u ministra.	Istotnie dobre wychowanie szwankuje nieco tutaj na bagnisku... chociaż wierzbowych rózeg wcale nie brakuje.	Jak się nazywał twój ojciec?... Powiedz!	Jeszcze słówko, przyjacielu. Jeżeli zdecydował się pan żyć samotnie, dlaczego wrzucił pan do morza ten dokument, który naprowadził nas na pana ślad?	Nie mogę przecie narzucać tam ciebie. Nie wypada!	Nie nie, ty będziesz żyła i będziesz pomszczona!	Nie o brata tu chodzi Chodzi o Manuela.	Nie, ten nas dorznie trzymajmy się już wina i... zdrowie gospodarskie!	Nie, tylko dwie.	Nie. Chciałbym widzieć się z panem Czyńskim.	Onegdaj przysięgała ci na onegdaj, ale nie na dzisiaj. Baba nigdy nie przysięga na odległy termin, chyba w kościele. Nie należy jej też podsuwać zbyt długiej roty przysięgi, bo nim dojdzie do końca, zapomni, co było na początku.	W gruncie nie chce się nam jeść, możnaby wstąpić do Verdurinów	Wracać! Wracać i czekać! Człowiek nie zjada ludzi!	A pan?	A-be Chodź tu!	Ależ suknia!	Ależ urósł!	Bambi z zachwytem pomknął znowu za nią jak strzała.	Bądźcobądź ma dar przyciągania ku sobie.	Całe miasto gada a zresztą niech obecny tu pan Szprot pana objaśni.	Co jemu jest?	Co się stało, kochana ciociu?	Czarno rzeczy widzisz	Czarodziej z tego jegomości!	Cóż chcecie zrobić z dziecka?	Daleko, przed nami, widziałem na wschodzie góry. Tam musi być woda.	Do pola też takie lepsze od zwyczajnych ceterów.	Dzisiaj w nocy, za tydzień będę z powrotem.	G. 3.	Gdzie jest klucz od biblioteki, Jadziu?	Hańba, Honor	Jadł coś przed chwilą?	Jak będę miał nocną służbę u króla.	Jak?	Jaki Murdelio?	Jakich objawów pani doznaje?	Jakto? Miałaś jechać w tym tygodniu?	Macie dowód?	Może jaśnie wielmożny pan zechce jeszcze Michcika... coś z arytmetyki, z gramatyki?	Na próbie byłam okropna?	Na wszystkie piwnice jest nas dziesięciu i musimy przecie spać.	Nieboszczyk Latter.	Niekoniecznie go spotkamy, a spotkawszy pozbędziemy.	No dobrze! Ale w Poznańskiem lud jest więcej cywilizowany, a u nas dzicz.	O jakichś tam, o jakichś tam... pewnych... długach, należnościach...	Organizm, Tajemnica, Polityka	Ostrzec ludzi, żeby zbiorniki wody i krany były w porządku, bo Harvey Cheyne się śpieszy... śpieszy... śpieszy Trzeba oczekiwać czterdziestu mil na godzinęczterdziestu mil na godzinę	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Po co odkładać szczęście? Ma pani iść zaraz.	Podbipięta.	Robotnik, Rewolucja	Ruszaj za drzwi.	Słyszymy o obywatelach galicyjskich, gotowych złożyć nowe pułki...	Tak było, wielebny ojcze	Tak, owszem...	Uroda	W wianeczku i w białej sukni.	Wedle rozkazu.	Za Sarajewo!	Za dwa tygodnie!	Zgu... zgubiłem mój bi... bilet!
Wywiózł ją, a z nią zabrał i kata. Nie wiedział, że to on Jurandówny bronił, myślał, że jakowaś siła niepojęta, zła albo dobra. A w Szczytnie wolał kata nie ostawiać. Bał się jego świadectwa czy co... Niemowa ci on jest, ale jeżeliby był sąd, to przez księdza mógł powiedzieć, co wiedział...  Więc ksiądz mówił w końcu rycerzowi Maćkowi tak: „Stary Zygfryd nie zgładzi już Jurandówny, bo się boi, a choćby komu innemu kazał, to póki Diederich żyw, nie da jej; tym bardziej że już raz obronił”.	Niezawodnie... żałoba jest wszystkim do twarzy, lecz jeśli myślisz że tém rozczulisz Augusta i dworaków poruszysz, mylisz się mocno... Śmiać się będą! Oni tragedyi nie lubią...	Nie inaczej i to wedle możności bez wytaczania sprawy przed sądem. Bo zważ sam, panie Dawidzie; nie ulega wątpliwości, iż uda nam się znaleźć paru ludzi ze Zgody, którzy poświadczyli przysięgą pańskie uwięzienie; ponieważ jednak oni byli na okręcie, nie moglibyśmy sprzeciwić się dalszym ich zeznaniom, przy czym z pewnością wymknęłoby się im jakieś słówko o pańskim przyjacielu panu Thomsonie... co (wnosząc z pańskich opowiadań) nie byłoby, moim zdaniem, pożądane.	Mnie się zdaje, że nie wszystkie kamienie lecą z ulic. Toć tak wygodnie rzucać także kamykiem z okienka sąsiada; te burze lądowe daleko bywają gorsze od morskich! Mnie się zdaje, że najlepiej byłoby, gdybyś jaśnie panna na ten raz kontentowała się towarzystwem moich kobiet, a jabym tymczasem wystarał się o najęcie karety.	Chętnie chłopcu zrobię tę przyjemność, Dla niego też chyba tylko mogłaby kiedyś zrobić takie głupstwo i raz jeszcze pójść za mąż, chociaż niezawodnie tego nigdy nie uczyni; a jednak jeszcze w następnym roku młoda trawka nie wypuściła kiełków z ziemi, kiedy już się wahała pomiędzy przyjęciem a odmową.	Jakiej obrazy najjaśniejszego pana dopuszczają się ludzie po pijanemu? Rozmaicie bywa. Upij się pan, każ sobie zagrać austriacki hymn, a zobaczysz, co będziesz mówił. Wymyśli pan sobie tyle różnych rzeczy o panu cesarzu, że gdyby choć połowa z tego była prawdą, to miałby biedak wstydu na całe życie. Ale ten starszy pan naprawdę nie zasługuje na takie traktowanie. Weź pan na przykład taką rzecz. Syna Rudolfa stracił w młodocianym wieku, w pełnej sile męskiej. Małżonkę Elżbietę mu przebili pilnikiem, potem zginął mu Jan Orth, brata jego, cesarza meksykańskiego, zastrzelili w jakiejś twierdzy przy jakimś murze, a teraz na stare lata zastrzelili mu stryjaszka. I raptem schla się jakiś pijanica i zacznie na niego wygadywać. Przecież takie rzeczy działają na nerwy. Gdyby się dzisiaj miało coś zdarzyć, to z dobrej woli pójdę i będę służył panu cesarzowi do ostatka sił.	Ależ to nie jest kara Merlin nie będzie z niej zadowolony; spraw sobie dobrą dyscyplinę z troczkami, albo każ zrobić tęgie pomietełki i staraj się, ażeby cię trochę bolało, nie można oszukiwać Pana Boga w pokucie.	Karolu zdaje mi się, że mógłbyś obrać sobie mniej posępny przedmiot do żartów.	Mogą ją na później odłożyć Proszę was, starajcie się, aby do żadnego wybuchu nie przyszło.	Wszystko mówi samo to, że tu jestem, odezwał się hrabia; missja moja niefortunna skończona, powracam i siedzę w Warszawie... myśląc cioci służyć, bawić się i okrutnie bałamucić.	Ee... zaraz bym się ta żenił... ciekawość, z kim i za co? Nie zgadłeś, więc ci powiem: od świętego Jana jam ci jest podstarościm albo, jeśli wolisz, gospodarzem w Niegoszowicach!	Nie wiem zobaczy ją pan, żona moja jest przy niéj. Boję się, czy pańskie starania co tu pomogą, widać śmierć weszła już do mnie, aby mi wszystko zabrać.	Kardynalskie widzisz przecie, że trzos ten przedstawia się dość przyzwoicie.	Przyznam się waszeci, że się bardzo dziwię, jak możecie żyć samem powietrzem? Takie to czcze, nikłe, nudne i nieposilne! I my go tam po troszę używamy, ale żeby w niem żyć całkiem i ciągle, przyznam się asindziejowi to absurdum!	Wasza książęca mość na mnie łaskaw, a przecie tak mi źle, iż i wypowiedzieć nie umiem. Prawdę mówiąc, myślałem, że inaczej wszystko pójdzie... Myślałem, że będziem się bili, że żyć będziem w ogniu i w dymie, na kulbacekulbaka	I tak dostała bardzo dobre miejsce towarzyszki u jakiejś starszej damy i rzuciła je. Potem dostała się tu do nas na trzyletnią naukę. Po dwóch już latach nic jej nie brakuje. Prawda, Minnie?	Nie, Bogu dzięki! Nie widziałem... ale i to jeszcze nastąpi... Tak, teraz pojmujesz, że młyn na wzgórzu nie jest odpowiednim miejscem, do którego ty mógłbyś bezpiecznie wysłać swoją siostrę.	Więc mówię do Reginy: „Regina, dolej wody”. I wtedy się dopiero okazało, że nie ma do czego dolewać. Aj, co za kłopot. Aj, co za wstyd. A za to uszyję małemu nowe spodnie. Żeby miał i żeby nosił, na zdrowie.	A zgadliście, matko, ten się najwięcej boją, zarno waju wyłożę...	Cóż się teraz dzieje z wojskiem?...	Mógłby pan spodziewać się...	Et! Głupstwa! Losy nasze są ułożone z góry. W Hiszpanii jeszcze nauczyłem się wierzyć w Przeznaczenie. I przeznaczenie zsyła mi ciebie dziś rano.	Już panu mówiłem, że go nie ma.	Myślę, że i ty byś nie zniósł nazwy pruskiego szpiega! Zgoda byłaby tylko możliwa w razie przeprosin pana Głębockiego.	Uczynimy wszystko, co będzie leżało w naszej mocy, byleś się czuła szczęśliwa w West Inch	Jak Nowowiejski wyjedzie, będzie im lepiej bo przy nim nijak byłoby się im widywać, zwłaszcza że Azja starego nienawidzi. Ale gdyby mu stary Ewkę oddał, może by przepomniawszyprzepomnieć (daw.)	Nie. Przysięgam, że nie.	Chyba ciocia nie wątpi, że w towarzystwie pana nie spotka mnie nic złego...	Ja jestem moc! Nie boże królestwo na mgłach wam przynoszę, nie o nieśmiertelności dusz ja wam chcę prawić, ale wam daję królestwo wasze własne: nieśmiertelność rasy wielkich utwierdzam! Z drogi niechaj mi zejdą ci, co życiu chcą przeczyć.	Lubisz Turków? Lubisz tych psów pogańskich? Prawda, że nie lubisz?	Cichaj! To zamiast o własnej głowie myśleć, będzie tu jeszcze zwady szukał! Wolejwolej (daw.) idź sobie., gdzie chcesz, bo tu takich nie trzeba...	A bo się to co urodzi na takich zdziarach i mokradłach!	Dobrze, dobrze, już wiem, tylko skończ już na miłosierdzie boskie, bo to tak strasznie nudne! Dręczysz mnie i siebie nie wiadomo za co, dlaczego i po co?	Hm, więc jednak przywiązała się pani do męża...	Sprzeciwisz się to całej gromadzie?	Wiesz, po czem poznaję, gdy Józio poczyna się bałamucić?	Przepij no do mnie, do cna mi zaschło w gardzieli! Psiachmać sobacza z babami, niektóra chuchro takie, co kieby dmuchnął, nakryłaby się nogami, a często i największego mocarza wodzi kieby to cielę na postroneczku, mocy pozbawi, rozumu pozbawi i jeszcze na pośmiewisko światu poda! Diable nasienie, ścierwo, mówię ci, pij do mnie!...	Nie, Ronno to ja ci radzę! Odejdź stąd!	A więc gdzież jest to dziecię? spytał pan Spirydjon, którego twarz oblekła się niezwykłą mu powagą i smutkiem.	Do Gardinerów. Salusia opowiadała mi o weselu Belli Moffat: odbyło się bardzo wspaniale i pojechali na całą zimę do Paryża. Cóż to musi być za rozkosz!	Nie jeszcze	Nie! głową potrząsając, rzekł zajadający.	Nie, panie konsyliarzukonsyliarz (daw.) odparłem.	Zrobi się ale za przeproszeniem, pan to kto jesteś?	Wszystko to być może ale ja to między bajki włożę, bo widziałem wtedy, że to było podwórko oparkanione, a przecież jeszcze pamięci nie straciłem.	Ej! pane poruczniku żeby my chcieli do Chmiela, tak by my nie byli z tej strony Dniepru.	Nie masz pan pieniędzy, ale pan masz majątek.	Nie można, bo wystaje i podbity deskami.	Siadajcie, Bóg zapłać, żeście przyszli choć słowo przemówić; wy nie wiecie, jak to ciężko być saméj!	Przybył z Malborga, a po drodze był w Szczytnie, dokąd zaś wyjechał, nie powiadał.	Z czasów ostatniej wyprawy! Nie mogłem w niej udziału brać, bo mi pan Sobieski inną funkcją powierzył, choć później tęskno mu beze mnie było... A waszmości klejnot Miesiąc Zatajony? Proszę!... Skądże on jest, ten Mellechowicz?	Po próżnicy by wzywała, bo ja sobie inną panią obiorę, której do śmierci będę służył, a potem i żonę znajdę.	A mnie to nie, żem to łoni len suszyła za stodołą?	Tym gorzej, że pijesz.	Dobrze, panie łaskawy ale wobec tego wszystkiego jakież jest moje stanowisko?	Myślę, że nigdy.	Wiem o tym Spojrzyjcie waszmościowie na majdan. Wszyscy u wałów siedzą i z tęsknością w stronę Starego Zbaraża poglądają, inni zaś aż na wieże w mieście włażą, a krzyknie który z pustoty: „Idzie!” pragnie wody., jako my jego. Oby tylko przed Chmielnickim zdążył, bo już tak myślę, że tam musiały zajść impedimentaimpediment (z łac.)	Jeżeli i mnie wolno podnieść głos w tym miejscu to i ja proszę, abyś nam opowiedział tę ciekawą historię.	Słusznie, Pencroffie. A jeżeli następny zbiór przyniesie podobną proporcję co dzisiejszy, będziemy mieli cztery tysiące buszli.	To będziesz świnia.	„Rozjaśnij oblicze, wielki mocarzu egipski Przychodzimy do ciebie jako poddani, ażeby imię twoje było wielkim w Libii i ażebyś był naszym słońcem, jak jesteś słońcem dziewięciu ludów.	Co teżto panie wygadujecie! zawołała z wyraźnem niezadowoleniem pani Starowolska.	Panie Rockstrong w jednym i tym samym wieku i jednym kraju możliwa jest jeno jedna forma rządu, podobnie jak jedno zwierzę może mieć tylko jedną skórę i sierść od razu. Trzeba tedy pozostawić czasowi, który jest istotą bardzo rozumną, jak to ktoś powiedział, cały trud zmieniania form rządu i przeistaczania praw i instytucji. Pracuje on powoli, ale z niestrudzoną, cierpliwą wytrwałością.	Widziałaś jak ten pułkownik wywracał do ciebie oczy?	Jak to: kto jego wie? Kiedy ci mówię, żebyś go zawołał, to go zawołaj.	Więc może z Jackiem na współkę?	Po coś mnie, po coś do siebie wpuściła?	A ówże straszny rycerz jeno za młodą małżonkę pomsty szuka, zabitą przez was czasu pokoju?	Brat mój obłąkany	Będę nad nimi czuwał, tak jak czuwam nad tobą.	Com czyniła? I wczoraj, i przedwczoraj, i tydzień temu tęskniłam za wami, panie.	Doprawdy tak jest, tak jest!	I jest to pokwitowanie jego ekscelencji hrabiego de Monte Christo.	Ja muszę ją widzieć.	No, a doktor Pawlicki w Radoliszkach mieszka?	Przypomina więcej Dianę Vernon niż Florę Mac Ivor, wielką i wspaniałą postać Wawerleya.	Tak jest.	Tak.	To można.	Uzbrojony po zęby?	Za pomyślność wielkich zamiarów...	Aleś go też, słyszę, zmachał!	Brat.	Cha!... cha!... cha!...	Dziecię moje	I zjadł?	Jak fryzjerczyk, którego uzuchwalono	Jesteś większy niż cezar!	Masz rację. A baron?	Najzupełniej.	Naprawdę?	O!...	Oboźny!	Pani?... Hm...	Panie prezesie, przyjechała hrabina Koniecpolska.	Parol.	W kościele świętego Alfonsa w Canterbury	Widzieliście Faustynę?	Wy w hotelu mieszkacie?	Łże jak pies
Wszystko na to wskazuje, kapitanie Nie czujesz tego mdłego zapachu, który unosi się nad wodą?	Oczywiście. W parku jest teraz cudownie. Zdaje mi się, że takich bzów nie było od tego roku, gdy cię poznałem.	Kiedyż tak nie idzie Powiedz pan sam: do czego podobne, ażeby starozakonny odnosił trumnę katolicką? Przecie ja bym rozgrzeszenia nie dostał.	Nie! to nie jest głupie.	Tłumaczę sobie doskonale stan, w jakim pani dotrwała. Pani umiałaby się poddać jedynie miłości wyobraźnią, która często prowadzi do miłości sercem, a z pewnością żaden z tych ludzi nie jest zdolny przesłonić tego, co zmysły mają odrażającego w pierwszych dniach pożycia w oczach szlachetnie czującej kobiety. Dziś dla pani miłość staje się koniecznością.	Chodź pod drzewo, gdzie nie jest tak mokro, i opowiedz.	Nie czuję ojcze dobrodzieju!	Nie weźmie, już ćwiczy konia...	Nie, pani albo naiwnym, albo nader obcesowym.	Oj, rety! Miej litość nade mną, Beniaminie Nie mam już sił biegać za tobą. Ty, bez uroku, pędzisz jak kozica w górach, niby cap przed stadem.	Po pierwsze, nie ja podpisałem, a ojciec. Maciuś podpisał na Fufajce dwa traktaty.	Swoje powtarzam: myślowe rozprawy nie powinny nigdy ludzkiej ofiary pociągać za sobą. Uśmiercić człowieka tylko dla pomysłu	Tfu, nie wymawiaj w złą godzinę	Co? Już? Ach, to muszę iść do pawilonu, bo mi później kolacji nie dadzą. Żegnam. Szkoda, chciałem jeszcze panu wiele rzeczy opowiedzieć. Niech pan jutro przyjdzie tu o tej porze. Przyjdzie pan?	Ale się nią długo nie cieszył, dokończył jenerał szybko, nie dając się z plotką uprzedzić	Czyż nie ma, wujaszku, życia wiecznego?	Nic ci nie pomogę. Postanowili, to cóż znaczy jeden sprzeciw, nic.	Nie warto! Stary bije po plecach, a to by był hałas okropny Dobranoc, Padre. Nasz rachunek jest wyrównany.	Nie. Przyszłam do garderoby. Jestem w towarzystwie	Przecie znam ojcowskie prawo, bicia mu nie żałuję. Tyle go ino ominie, co matka mnie czasem przytrzyma za rękę. Wszystko na darmo: ja swoje, on swoje.	Tam także nie warto się chronić Nasi panowie są mądrzy. Oni jadą na Węgry od takiej strony, skąd się ich nikt nie spodziewa	W tej sekundzie właśnie sam sobie tę chwilę przypomniałem jakem sobie spojrzał na rękę trzymającą motykę i musiałem powstać, żeby się upewnić, że to nie sen. A to wszystko prawda! Zdrów jestem! Zdrów!	W porządku, niech ci będzie. Zabierzemy się do tego nawiedzonego domu, chociaż to dosyć ryzykowna sprawa.	Tym iż każdy z nas chciałby nim być... i każdy się lęka, aby, gdy równy mu wczoraj nim zostanie, jutro go nie nękał.	Zdaje mi się, że w walce z nim nie mogłeś się uskarżać na brak powodzenia.	Potępieni będziecie i jeden, i drugi, jeśli zapomnicie i pierwszy was za to przeklnę. Ja krzywdy waszej nie chcę, boście moi krewni, i dlatego wymyśliłem sposób, żeby to, co po mnie zostanie, było i Jagienkowe, i wasze	A teraz, panie Holmes może mi pan wytłumaczy, co znaczą te słowa i kto interesuje się moją osobą?	Drogi wuju, powinien byś się cieplej ubierać, kiedy schodzisz do rozmównicy.	No, to chodź do stołu!	Ostrzegam też waćpanią, abyś się na baczności miała, gdyż lada chwila przyjdzie do porachunku kilkasetletniego z tą rodziną. Utajony arjanizm wiadomo co ciągnie za sobą...	Skąd ci to teraz przyszło na myśl?	Takiż to z niego osiłek?	To bardzo prawdopodobne, że ona zajmuje się przemycaniem narkotyków.	Widzisz, jak ja zacznę flaszką, to dociągnę do półtuzina, a jak półtuzina wypiję, zaczynam półgarcówką i potém ze mnie trup.	A to... to gospodarz czegoś krzyczą!	A złe postępki nasze to tylko bluźnierstwo uczuciom, bo zmysły...	Bić się!	Chcieliście właśnie powiedzieć, że pan Comstock Bell ma podwójny klucz?	Co tam o tym gadać, mamo! chodźmy lepiej do roboty.	Czy to sławnego rycerza mam przed sobą, który listy z oblężonego ZbarażaZbaraż	Dla złych może piękną być, ale sprośna to piękność! westchnął Eljasz.	Ha! myślę, trzeba się od razu pokazać!... i choć drżałem ze wzruszenia, stanąłem w tragicznej postawie i zaczynam... no cóżby?... Czarny szal, który wtedy był modnym... Przebiłem się przez tremę i z miejsca uniósł mnie patos, łamię się, wykręcam stawy, krzyczę, wybucham niby Otello, syczę nienawiścią jak samowar i skończyłem, oblany potem...	Jakim to prawem, mości książę, na moje podwórko?	Krokodyl, sahibie. Największy okaz, jaki spośród płazów może kiedykolwiek w wyobraźni ludzkiej pojawić się nagle.	Ma pani może w mieście krewnych, u których mogłaby pani zamieszkać?	Młodzi ludzie pełni namaszczenia, którzy zbierają się w tinglutingel (z niem., daw.) rzekł Blondet.	Ożeń się z Magdą od Jankla, ta ci pasuje w sam raz.	Piękne krupy. To wy sami robicie?	Przeciek to ino w krzyżowe dni bywają procesje!...	Słusznie waszmość mówisz ale przecie Wiśniowieccy królewski to prawie ród.	Wasz wróci, to se odpoczniecie.	Więc całkiem pomarły? Czy róże całkiem umierają, gdy się je zostawia samym sobie?	Wstawaj. Czas do szkoły.	Zrobię to bezwarunkowo	A czego asan szukasz w Ancharn?	A dziadek?	A no...	A te perły mogę tu zostawić?	A ty, Mściw! Ty, Wydrzyoko! Ty, Nosal! Dałem wam miasto wilczych szłyków zbroje rycerskie. Otworzę ja te zbroje nanowo! Znam ja nienasycone wasze gardziele! Znam piersi, pełne szału kłótni, a ślepia chciwe jak u sępów!	Ależ, kapitanie!...	Balony?...	Bo ciebie miłuje.	Chowamy je na pamiątkę. Muzeum tu nasze fundujemy w tym przybytku. W Manzanares piechury śpią, a my tu za nich na szpicu czuwamy dzień i noc.	Chyba że tak!	Cierpliwości	Czy morze wyrzuciło inne jeszcze zwłoki?	Czy wasza świątobliwość wątpi o tym?...	Czy ślady były po tej samej stronie, co furtka?	Dobranoc, najdroższa.	Dostałem wczoraj.	Dy twoje własne, uczciwie zapracowane, bierz.	Hale! gospodarz taki człowiek jak i drugie! hale!	Idziemy.	Jaki tytuł książki?	Jakiego majestatu?	Jakto? a ta Denhoffowa?	Kaziu, mój drogi, jeśli ty mnie kochasz, zrób o co cię prosić będę, przysiąż!!	Królewiczowa?	Mizoginia, Małżeństwo odparł lord Henryk, biorąc papierosa z papierośnicy i wyjmując złote pudełko z zapałkami	Moje dzieci wszyscy popieraliśmy i wspomagali początki naszego amfitrionaamfitrion (daw.)	Może słyszał.	My, lekarze! My, sól ziemi, my, rozum, my, ręka kojąca wszelką boleść...	Niedaleko cmentarza, pomiędzy drzewami coś błyszczy... Coś jakby bagnety...	No, panie Lubaszek, jakże będzie z tym prochem?	Nudne?... Mamo... on powiada...	Pan Baker wyciął kulasowi za coś tam pater noster.	Pani przyszedłem i wyjdę ostatni.	Patrzcie no państwo, jak ten nieborak namiętny Widocznie kobieta owa umie pogłaskać go po sercu.	Poszedł precz!	Prawda jest że zbóje mi dziecko porwali i od zbójów muszę ją wykupywać...	Stryjka spacer po nocy sfatygujesfatygować zauważył Jan.	Szaleję.	Taka dobra?	Tedy żegnam uprzejmie.	Trzeba wyraźnie pisać, kochanko... bardzo wyraźnie...	Ty na mnie czekałeś?	Więc cóż ty.... więc cóż pani będzie robiła?	Więc osoba ta, przepraszam panią, osoba ta miałażbymiałażby	Wygrasz.	Zaraz i szampańskiego dla panów.
Ależ nie! Tylko zdaje mi się, że pan Danglars...	Boję się, że teraz nie będziesz miała czasu na słuchanie ale jeżeli mi powiesz dokładnie, o jakiej porze przyjdziesz do mojego pokoju, ja zawsze postaram się być już tutaj i będę ci opowiadała po kawałku całą bajkę, póki jej nie skończę. Jest to bardzo długa opowieść... a ja będę do niej dodawała coraz to nowe szczegóły.	Do diabła! To pan Danglars gra tak ryzykownie, że stawia na jedną kartę trzysta tysięcy w jednym dniu? Ależ musi być chyba jakimś krezusem?	I zawszony kożuch po nieboszczyku. Kobieta, Dusza, MizoginiaA mnie co po kobiecie! Z dawna mi już obmierzło to babie nasienie, z dawna! A to nic jeno krzyczy, wrzeszczy, lata, jako te sroki na płocie, wy słowo, a ona dwudziestu kiej grochowinami trzęsie... wy macie rozum, a ona ino ozorem zamiata. Mówisz kiej do człowieka, a ta ni wyrozumie, ni rozważy, jeno bele co klepie. Powiadają, że Pan Jezus dał kobiecie ino pół duszy i musi być to prawda... a drugą połówkę diabeł miał narządzić...	Ja nic... nie wiem. Pan Bodzanta obiecał mi miejsce u siebie na wsi.	Niechże nam pani opowie o Fajkowskim, który tak chybił powołania	O... nie mógłbym się wyrazić tak ordynarnie. Atoli sprawa była taka. Gdyś pan poszedł za Randolphem do garderoby, powziąłem podejrzenie i ruszyłem pańskim śladem. W chwili, gdy kierownik pociągu chciał mnie zrewidować, odmówiłem, oczywiście, pozornie, by widzieć jak to na pana oddziała, a skutek potwierdził przypuszczenie moje. Wiedząc już, że jesteś pan detektywem, nie miałem powodu sprzeciwiać się rewizji.	Oni gadają każdy swoje. Jeden o polu, drugi o chorobie, trzeci o dzieciach, czwarty o pomorze bydła. W każdej chacie wy, paniczu, zapisali się dobrodziejstwem i ojcowie wasi. A ja za wszystkich odpowiem. Żyli wy z nami, jak brat z bratem, szanowali siebie i nas, ratowaliście nas w chorobie, i w głodzie, i w pożarze radzili dobrze. My milczeli, ale pamiętali; teraz nasza kolej wam zapłacić, to my i przyszli.	Panie Fix gdyby nawet to, co pan mówi, było prawdą, gdyby pan mój był złodziejem, którego pan poszukuje, czemu stanowczo zaprzeczam... ja byłem... jestem u niego na służbie... widziałem, że on jest dobry i szlachetny... Jego zdradzić... nigdy... za żadne skarby świata. Jestem z kraju, w którym takiego chleba nie jedzą.	Pytajcie się w Zamościu. Pan Weyher musi wiedzieć, bo on z nim koresponduje i jeńców mu pan Skrzetuski odsyła. Niech was Bóg błogosławi!	To zejdź pan sam i zobacz! Może omdleli z braku powietrza.	A gdzież on, gamoniu?	A głupiutkie to być musi	A jednak powinno to pana interesować.	A kto mówi i co tu robicie?	A mieli to nieszczęśliwe dziecko porywać i na wczorajszy wieczór naznaczony był termin... czemuś pani pewnie obcą nie była.	A powiedzcież mi też, panie licencjacie czy jest tam mowa w tej historii o przygodzie z Jangwezami, kiedy  Rosynantowi zachciało się w konkury?	A zatem, kochany hrabio, mów, podziel się z nami? Któż ona? kto? zapytywano do koła.	A! Młokos! Młokos! Przecież się od tego nie umiera.	A..? Tu nie śmiejąc wyrzec o co mu chodziło, Aron wydobył ręce i w dłoni pokazał, jakby liczył.	Ach, mamo, chciałabym być choć w połowie tak dobra jak ty!	Ach, więc szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie? Minęły te czasy, a w rzeczywistości nigdy nie istniały.	Ale i za starym też uciechy nijakiej dla młódki...	Ale jeśli mnie nie zawezwą?	Ano! diabli wzięli!	Ba, to natura, która jest piękna tylko w swoim środowisku, w swojej sferze, w swoim niebie. Lucjan nie jest stworzony do walki, ja mu oszczędzę walk. Ot, patrz! Zbyt blisko jestem rezultatu, aby cię nie wtajemniczyć w swoje prace.	Chce, abym opuścił więzienie a na to nie zgodzę się nigdy.	Chmurno, czy jasno odpowiedział Połaniecki.	Cicho! cicho! cicho!... nie trzeba nic, to tylko chwilowo zrobiło mi się niedobrze, rozepnij mi kołnierzyk. Dobrze, o lżej mi trochę. Dobrze.	Co?	Co?! nie słuchasz moich rozkazów! Czy wiesz, jestem generał hrabia B..., komendant waszej dywizji itd., itd.	Czy nie ma wieści o Chmielnickim?	Cóż Biskup?	Dobranoc, Will!	Dobrze obliczyłem. Wystarczy.	Dokąd mnie on zawiezie?	Doprawdy? możesz to być	Drżała jak listek chwyciła się ogrodzenia, płakała. Ale co więcej czego zrozumieć nie mogę, to że mu, widziałem to przy księżycu, dawała pieniądze.	Duszko, kochanie	Dzisiaj rano. Przyszły od Świętej Katarzyny. Napchało ich się pełne podwórze, pełny dwór.	Fin de globefin de globe (fr.) odparła pani domu.	Gdybym się tylko mogła wyrwać, to godziny bym tu nie była!...	Hoooo. Jak gwiazdy...	I tam masz ferajny, żyjące tylko w sobie. Życie uczuć i myśli, przynajmniej u nas, winno być zgodne z praktycznem, dlatego różność pierwszego rodzi różność w drugiem.	Ja nie powiem... Ale czy oficerowie nie będą trąbili, nie zaręczam, boś przecie książę prezentował go u swoich butów, jako chorążego orszańskiego.	Ja zawsze uważałem, że on nie był pani godzien Należał się pani lepszy los.	Jak tu dobrze!	Jakoś ta cała cywilizacja idzie u ciebie, ojcze, sposobem cokolwiek fajerwerkowym.	Jesteś tego pewien?	Jeżeli tak jest, jak utrzymujesz, zmuszony będę prosić cię o zwrot jej, drogi mój Aramisie, bo wiesz przecie, że jestem w ścisłych stosunkach z Bois-Tracy i nie życzę sobie, aby rzeczy żony jego za godła komuś służyły.	Juści, śmigajmy; a nowe ciżmy? Takeśmy ich strzegli tu idący, skakaliśmy po kamieniach niczem pchły.	Kiedyż to tu był ten most? Nigdy o nim nie słyszałem	Kto ci to powiedział?	Kto zaniesie pismo?	Kłamstwo, Tajemnica, Łzy	Mam i ja tę nadzieję co Jegomość, ale czemuż choć nie nakazał do nas? wiadomości nawet nie dał o sobie?	Masz prawo czynić tak.	Mnie?	Mogę posłuchać, co tam bzdyczycie jeden po drugim utartymi na proszek do zębów frazesami, nie kontrolowani przez żaden rozum postronny. Mózg klasy robotniczej! Paradne!	Może zazdrości, że bywasz u pani Stawskiej, że jej płacisz dobrą pensję.	Musiałem wam to powiedzieć A szczerze powiem, bez komplementów, wówczas, gdy będziemy w męskim towarzystwie. Przyjdziecie?	Musisz mi to pożyczyć, Bazyli Muszę się tego nauczyć. Jest wprost czarujące.	Nad samą ziemią.	Najlepsza dla niego nagroda będzie Danuśka, a ja też myślę, że ją dostanie, a to przez tę przyczynę, że jak się baby na co zawezmą, to przeciw nim i taki Jurand nie poradzi.	Nie będzie: wytarło się na dobre i chłód zawiewa.	Nie potrza zgody, nowe nadziały przyjdą, to i tak wszystko będzie nasze. Niech psiachmać z torbami pójdzie za krzywdę naszą.	Nie uchyli się od tego w przyszłości, nie uchyli, tak, jak i wy nie umiecie się uchylić!	Nie wiem. Najlepiej zostawić ją tutaj, tak jak zawsze. Nie ma sensu włóczyć się z tym, dopóki nie wyniesiemy się całkiem na południe. Sześćset pięćdziesiąt sztuk srebra, jest co dźwigać.	Nie wątpię. I jak tam, jesteś podobno na dobrej stopie z panem Morrelem, filucie?	Nie!	Nie! Wolę wierzyć panu Połanieckiemu.	Nie-e! Przebywa tam wprawdzie jedna dziewczynka, którą się interesuję... ale ona nie jest uczennicą. Jest to mała, zasmolona i zaniedbana istotka, zupełnie niepodobna do nieboszczyka Crewe.	Niezłe pytanie!	No i cóż? Czy tak bije jak u wariata?	No przecie do twojej knajpy nie przyjdę.	No, no!	Obawiać się mogę tylko złodziei.	Odejść? Owo tedy, jeszcze nie zdarzyło się od trzystu lat, owo tedy, aby ktoś wymknął się stąd nie uroniwszy sierści, owo tedy, a najczęściej i skóry, owo tedy. Bowiem, co? owo tedy, to by znaczyło przyznać, iż zostałeś tu przed nas niesłusznie wezwany, owo tedy, i przez nas niesprawiedliwie potraktowany, owo tedy. Nieszczęsna twoja godzina, owo tedy, ale jeszcze nieszczęśniejsza wybije ci, owo tedy, jeśli nie odpowiesz na daną zagadkę. Owo tedy, co to ma znaczyć, gadaj, owo tedy?	Odwaga, Pojedynek, Rycerz, Dwór Ha! Zuchwały szczeniaku! Broń się tedy!	On już umiera	Panny „w tym wieku” umieją być interesujące	Powtórz mi ją.	Poznałem go na własną zgubę Sprowadził nieszczęście na moją rodzinę. To jemu zawdzięczam mój piracki stan. Ale nie rozmawiajmy o tym. Zawsze, gdy poruszam ten temat, czuję, jak krzepnie mi krew w żyłach i dopada mnie grobowy nastrój. Napij się, hrabio. Carmaux, co robią Hiszpanie?	Prawdopodobnie wyspa nie leży na szlaku żeglarskim.	Przede wszystkim, łaskawy panie winienem pochwalić waszą wspaniałomyślność.	Raczej pani powinna żałować. Pani Weychertowa jest doskonałym typem kobiety pełnej	Tam piachy, ale latoślatoś (daw., gw.) szybszy..	Ten potępieniec kapitan musi być bardzo pewny swej drogi; bo oto widzę tam koralowe sterty, które by rozerwały na tysiąc sztuk jego pudło, gdyby się choć cokolwiek o nie otarło.	To co innego to był wczesny ranek.	Traddles jest młodzieńcem przygotowującym się do adwokatury. Ta-a-k! Poczciwy chłopiec, tylko że sam sobie jest wrogiem.	Trup tam leży przy trupie! a przy wyłomie stosy takie, że choć drabinę przystawiaj. Ketling! Twoich to armat robota!...	Uparta dziewka!	Uważasz to ksiądz za zbrodnię?	Widzi pani...	Widzisz zastajesz mnie, nawróconego do pojęć, stanowiących moje podstawowe zasady.	Wiem.	Więc do widzenia...	Z jakiego podarunku?	Zobaczmy, ja bardzo lubię Madonny. Ja swojej Mery kupiłem Murrilowską Madonnę, jej to sprawia przyjemność mieć w swoim pokoju taki obraz, to czemu ja nie miałem kupić?	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.
Nie sądzę jednak, by pan przypuszczał, że ulegnę pańskim kaprysom i będę spokojnie, z pokorą oczekiwał, aż mnie pan przywróci do łask i względów?	Cóż to, nie ma pana Solskiego... (tu obejrzała się po pokoju i rzuciła okiem na drzwi sąsiednie). Podobno ma być fatalnie brzydki, ale to nic nie szkodzi... Wyobraź sobie, zostawiłam mamę u pani Korkowiczowej (bardzo się te panie pokochały), a sama przyfrunęłam do ciebie na skrzydłach niecierpliwości... Wiesz, wychodzę za Miętlewicza... Nieszczególna partia, ale dobry chłopak i tak mnie kocha, że beze mnie żyć nie może. Ach, ci mężczyźni! formalnie tracą głowy wobec nas... Wyobraź sobie, że i u państwa Korkowiczów trafiliśmy na sercową epidemię... Ten młody pan Korkowicz, jakże mu tam?...	U szyi pięknej kobiety, chciałeś pan powiedzieć Idź już pan sobie, panie Poiret. Nasza to rzecz pielęgnować was, gdyście chorzy. Pan powinien byś pójść teraz na przechadzkę Pani Vauquer i ja dopilnujemy dobrze kochanego pana Vautrin.	A ja myślałam, że wszyscy o mnie zapomnieli, i jeno o śmierć Boga prosiłam!	Jakże się twój dawny pan nazywał?	Tak. Teraz już jaśnie pan rozumie?	Uczono mnie tego od dziecka.	Zaraz, chwileczkę. Więc nie chce pan ze mną pomówić otwarcie?	Niestety! wiem o tem; powiadają, że nie trzeba ufać fizjognomji; lecz czemuż wierzą ludzie, jeśli nie temu najpiękniejszemu dziełu Stwórcy? Co do mnie, może całe życie będę oszukiwana, lecz zawsze zaufam osobie, której twarz budzi we mnie sympatję.	Pewnym moim znajomym zależy bardzo na zapoznaniu się z treścią niektórych dokumentów i pan mógłby mi to ułatwić.	To pan, panie kupiec?	Nic więcej Niestety, nic więcej nie chciało powiedzieć, ale gdyby pożyło (święta niech będzie pamięć tego dziecka) jeszcze godzinę, to dowiedzielibyśmy się niesłychanych rzeczy.	A! a!... to zmienia postać rzeczy zupełnie. Na honor! zważywszy wszystko, bardzo ci tu dobrze, niczego ci nie braknie, a jeżeli umrzesz z głodu, to będzie twoją winą jedynie.	To swoją drogą, ale... że Iksinów staje się wielkim miastem. Proszę panów o chwilę uwagi: skandal na koncercie, zerwanie pana Krukowskiego z panną Brzeską, oświadczenie się pana Krukowskiego naszej najsympatyczniejszej pannie Eufemii, samobójstwo Cynadrowskiego i... dzisiejszy wyjazd.	E, nie o to! Ja bym ino chciał gdzie bliżej jaśnie pani być. Z końmi to ja lubię żyć, ale tu ino na nie patrz, a nie używaj. Co to warte? Walenty mówił, że Janowie ino kwartału czekają. Ja bym do pokoju poszedł na młodszego. W tej stajni, to ja nawet mego pana nie zobaczę, jak z Górowa do pani przyjedzie!	A jednak mógłbyś to, bracie, zrozumieć tak łatwo, gdybyś tylko chciał...	Był, kto żyw: i Hanka nawet, choć jej matka nie puszczała, i Sawgard z parobkami, i chłopi ze Skomontów. Było komu ratować, i woda o krok, cóż, kiedy zbrodniarz podpalił w czterech miejscach, a tu co? słoma i smolne drzewo! Cztery godziny czasu i po wszystkiem!	Dwie gwinee! To ma być twoje siedemset tysięcy funtów! Toś ty prowadził te konszachty, nieprawdaż? Toś ty był tym człowiekiem, który nigdy nie pokpił sprawy? Ty łbie kapuściany!	No, to pójdziemy razem. W komnatach miłościwej pani chyba go nie będzie.	Powiadam ci że to nie ona.	To sędziów, nie moja sprawa!	Usprawiedliwień pewnie że nie znajdę, ale przebaczyć mi musisz, tymczasem. Panna Orłowska, mój mąż Jedź z nami do stacji, to pomówimy o tem.	To źle! cha! cha! to bardzo źle, Motrunko! Jak wy sobie pozwolicie, to i mąż nie da rady domowi.	A może wolisz, aby w ogóle o tym nie mówić? W takim razie dajmy pokój.	A nie służyłże twój ojciec w wojskuw wojsku	Ale spójrz na tych gondolierów czyż nie śpiewają bez ustanku?	Ależ, panie dyrektorze, to jasne!	Ciągle udawać i za to nic.	Drodzy rodacy, ukochani koledzy chciałbym mieć całą Francję za świadka tej sceny. W ten sposób wychowuje się ludzi i zdobywa dla naszego kraju wielkie dzieła i wielkie czyny. Ale zważywszy to niewiele, co zrobiłem, i ten wielki zaszczyt, jakiego za to doznaję, mogę się czuć tylko zawstydzonym i zdać się po trosze na przyszłość z usprawiedliwieniem dzisiejszego przyjęcia. Pamięć tej chwili doda mi sił wśród nowych walk. Pozwólcie mi przypomnieć waszej czci tę, która była mą pierwszą muzą i protektorką, a zarazem wypić toast na cześć rodzinnego miasta: zatem, zdrowie pięknej hrabiny Sykstusowej du Châtelet i zdrowie szlachetnego miasta Angoulême!	Główna rzecz by nie więzić ni zdolności w głowach, ni kapitałów w kasach, bo kto tak czyni, ten wprost grzeszy przeciw społeczeństwu.	Ja mam wątpliwości!	Ja myślę, że wszystko skończy się na gadaniu Przecie to dzicz niesforna, dobrze im wojować z PieczyngamiPieczyngowie	Ja, ja to samo mówił pannie Mada	Jak mi Bóg miły, prócz beku baranów, nic nie słyszę.	Jam jest, nie inaczej: Don Jacinto de Gouzdrala Gouzdrez. Oczekiwałem waszej wysokości z niewymierną niecierpliwością. Służyć mogę doskonałym pucheropuchero	Nic i nikogo. Niechaj dalej grają. Wspaniale, wspaniale, że nic nie miarkują! Mah-jongg i samolot, próżnia w powietrzu, zapowietrzone próżniaków mózgi, szajka drapichrustów, czyli biznesmenów ideologicznych, jakże doskonały, zachwycający sztafaż na wezgłowie cichego konania, wprost wykrojona z niemieckiego filmu śmierci okoliczność, troskliwie dobrana przez reżysera dla wątrobianego degenerata...	Nic nie mówiłem.	Nie chciałem was podpalić. Co też pani krawcowa wygaduje!	Nie przyznaję sobie, bym jej zapas miała, rozśmiała się Kossakowska; lecz nie zaszkodziłaby sól na te czasy, gdy tyle kwasu wszędzie..	Nie słyszałam. On moich przyjaciół poznał gdzieś przypadkiem i przyciągnęli go tutaj. Nie wiesz, czy ma jakąś rodzi­nę, przyjaciół, gdzie on mieszka?	Nie zgaszą pożaru Bo tak się dziwnie stanie, że akurat pęknie główna rura wodociągowa i w całej fabryce nie będzie ani kropli wody. Wasza królewska mość będzie spokojny.	Niech się więc stanie według twego żądania	Protekcja boża nie zawadzi Nie będę też czuł inwidiiinwidia (z łac.)	Z kim? Z Łohoyskim może? Mówię ci, że kokaina... Jak możesz nawet pytać o to. Masz brom albo chloral? Dawaj prędko.	Zakonnikom nie wolno jest w pojedynczej walce się potykać, chyba za osobnym mistrza i wielkiego marszałka pozwoleniem, ale my tu nie pozwoleństwa na walkę żądamy, jeno by de Bergow był z niewoli wypuszczon, a Jurand na gardle skaran.	A Kamieniec i Podole?	A gdzie rzeźnik?	Ale mniejsza z tem. Po obiedzie i przy czarnej kawie można znaleźć weselszy temat.	Bardzo je lubię, widywałam je w Amsterdamie	Charolais, w drogę.	Choroba go wie. Chodź stąd, bo się jeszcze będzie czepiał.	Chwała Bogu! Gdyby znajdowali się na powierzchni wody, musielibyśmy im pomagać.	Co wy robicie?...	Co wy tam robicie, gdzie jesteście?	Czy ja tu pozostanę?	Czy jest u ciebie?	Czyżby żywiły się dziczyzną?	Dlaczego podwójną?	Dzięki tobie, panie puszczono nas do tego miasta, które Bóg nam teraz wydaje!...	Dziękuję	Długów jest więcej i te muszą być zaraz spłacone.	Hrabia?	I ja zatem chodźmy.	I ostateczną...	I wy na nią adwokatować pojedziecie?	Idę do niej, señora	Jak co dzień.	Jak napisać: „zmarznięta woda”?	Mama kazała przeprosić panią przełożoną, że za ten kwartał odda dopiero po świętach...	Mości książę...	Możliwe.	No!	No, Babetto! zawołał, słowo honoru! jeśli mi się z tego wytłómaczysz, masz moją rękę, żenię się...	O co chodzi?	O kogóż byłbyś znów zazdrosny?	Ochotnik angielski podczas Wielkiej Wojny John BarckerJohn Barcker (...) który doszedł do rangi pułkownika i zdobył wszystkie możliwe ordery (...) był kobietą...	On mówi, że skona. Usuńcie go. Dalej Sefton. Och, byłbym zapomniał! Sefton, dlaczego znęcaliście się nad Clewerem?	Pani Bogno!	Panowie! chciejcież płeć uszanować.	Pewno, że o kanapie. Toż w sklepie lada wąska, no i twarda. We dwójkę, zwłaszcza z panem Czyńskim, trudno się na niej wygodnie ułożyć.	Po co?	Pochwalasz więc mój projekt? Zatem rzecz postanowiona.	Pokój temu domowi!	Powrócisz więc pani sama?	Prawda! Szkoda o tym mówić Wracam do sprawy: czy waćpan masz jeszcze jakie listy?	Skąd?	Taip jog šitame ir yra didžiausioji nuodėmė lenkų prieš Lietuvą, o jūs da klausiate.	Taką sobie... Na dwieście tysięcy dolarów.	Trzeba jej dać w skórę Zaraz dostaniesz w skórę, niegrzeczna dziewczyno!	Tylko że nasza droga porusza się w tej chwili w przeciwną stronę, niż potrzebujemy, bo zaczyna się przypływ.	U nas też się zdarzył wypadek podobny. We wsi sąsiedniej chciałem kupić jałówkę. Już była stargowana, a rzeźnik z Votic zabrał mi ją sprzed nosa.	Warumwarum (niem.) rzucił ktoś od sąsiedniego stolika.	Wielką mi panowie zrobicie przyjemność jeśli zechcecie mi je pokazać, bo wyobrażam sobie, że posągi, z taką starannością przenoszone, bardzo piękne być muszą.	Więc?	Więcej natomiast mógłbym ci powiedzieć o śmierci jej męża.	Zabić czy zachować?	Zaniechaj! zbyt wielką mękę temu rycerzowi zadajesz!	Zapewne, przytem tu wszystkich znajomych zobaczyć można.	Zawszem tak czuł, bo dawnom już przejrzał.	Świat tak zmienił się w ostatnich pięciu latach, że co my możemy jeszcze zmienić?
Potem niby to gdzieś jedziemy. Raz na koniach, to znowu na wozach, a ja zawdy na kolanach u matki. Co się obudzę, spojrzę, to przy nas kręcą się jakoweś czarne strachy. Wszelako z całej ucieczki pamiętam jeno to, że mi było zawdy głodno. Nawet płakać ja nie śmiał, bo matusia precz gadała: „Jasiu, cicho... cicho, jak będziesz płakał, to źli ludzie nas zabiją”. Ach! Między Bogiem a prawdą ja wtedy nie miał czego płakać, jeszcze byłem z matką! Ale i to się skończyło... Matki już nie widzę... Jeno moja ciotka czy jakaś krewniaczka wiezie mnie gdzieś przez ogromne pola. A na czym wiezie, to iście śmiech powiedzieć... A prawda czyściuteńka dobrze pamiętam	W takim razie nie będzie się zgadzał ze słońcem.	Ano, to cicho, dosyć! Jest o czym mówić tyle! Żebym ja tyle o was mówił, tobym dostał astmy. Chodźmy do sali!	Bo wszyscy przypuszczali, że umrę Ale ja nie umrę!	Chciałam pana prosić, byś poszedł prosto do hotelu i nie starał się odnaleźć dzisiaj tego człowieka. Istnieje jakiś związek pomiędzy osobami, które opuszczamy i tymi, do których następnie przychodzimy. Niechże pan nie będzie tą nicią pośredniczącą między mną a nim. Jutro możesz pan za nim biegać do woli; ale proszę mi go nigdy nie przedstawiać, bo umarłabym ze strachu. A teraz dobranoc, staraj się pan zasnąć, a ja i tak wiem, kto dziś na pewno nie zaśnie.	Dobrze, dobrze Pozwólmy tym poczciwcom zajmować się swoimi sprawami i nie myślmy już o nich.	Jak to? w tym miejscu takim szerokim był most? Musiał być strasznie długi?	Oj! bodaj, że lepiej byłoby żyć na pustyni, jak wśród okoliczności takich, z jakimi ja ciągle ubijać się muszę. Chłop, Szlachcic, Konflikt, Lud, WłasnośćIle mnie kosztuje na przykład to ciągłe prawowanie się z chłopami! Człowiek przecież nie urodził się na tyrana i ludożercę... ŁzyKiedyś mi do tego naszego ludu serce młotem biło. Ale cóż? Ciemnota to jest, a ja na to nic nie poradzę. Las mi rąbią, zboże spasają, na pastwiska włażą... Czyż mogę własności swojej nie bronić? Gdybym magnatem był, jak Boga kocham, nie dochodziłbym niczego i niechbym tam już mniej miał, byle tych sporów nie zawodzić... Ale samemu ciężko... Tu załatasz, tam dziura; tu zszyjesz, tam się rozporze	Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	Ten człowiek jest szkodliwy dla całej okolicy. Dużo jest domków odludnych na łące i trzęsawisku, choćby na przykład willa pana Stapletona: stoi na uboczu. W razie napaści, któż przyjdzie z pomocą?... SprawiedliwośćDopóki ten łotr tutaj grasuje, nikt nie jest pewnym życia.	To dobrze! Ruszaj, po coć posłano!	Więc dobrze O ile niejedzenie im tak służy, to nie ma się czym trapić. Przecież to inny chłopak teraz.	A Kręska...	A cóż pan chcesz, żeby to było, u licha!...	A dziad był z nimi?	A ja bym go jednak nie zabijał.	A niech to! Ani chybi nie odpuści Hiszpanom	A pani nie wie, jak to jest daleko?	A teraz, czy powiesz mi pan, kim jesteś?	A ty na wiec czy z wieca? może byś się nań przydała?	A!	Ach! To pan No i cóż? Powiodło się polowanie, nazbieraliście roślin?	Ach, mój Boże, kiedy pomyślę, jak starał się mnie pocieszać: „Pójdź pani, moja droga pani Andersen!”, powiedział poczciwy pastor, „kropelka wina pokrzepi panią”.	Akte... Jeśli ci życie miłe, jeśli nie chcesz stać się przyczyną nieszczęść, których nie potrafisz sobie nawet wyobrazić, odpowiedz mi prawdę: czy nie cezar ją odbił?	Bo niegdyś brał zanadto żywy udział w „ruchu”. Zesłali go przeto między swoje „bohatery najmłodsze”, które, jak wiadomo, w oczekiwaniu „czynu” leżą na zapiecku. Tam też odzwyczaił się od siedzenia i spoziera na świat, jakeś pan słyszał: no, nie à vol d’oiseauà vol d’oiseau (fr.)	Był i już nie jest? Co za wietrznik! Patrzcie! Lubi obrywać kwiatki! Co? Na imię jej Polly, co?	Bądźcie, bracia, zdrowi, a przebaczcie, jeżelim któremu w czym zawinił.	Ciężki był dziś dzień Powiadam ci, że musiałem odrabiać lekcje po kąseczku, po tycim... Ledwom zaczął pisać zadanie, przybyli ludzie kupować. Ledwom się zabrał znowu do roboty, aż ci masz, zajeżdża ten z wozem. Dziś rano byłem już dwa razy na placu Weneckim, tam gdzie jest targ drzewny. Nóg nie czuję, powiadam ci, a ręce, jakby mi popuchły...	Co powiesz o tej młodej damie, Morgan?	Co za pomysł! Niechże pan tam idzie.	Czemużby teraz właśnie miała przebaczyć?	Czy panieka chce powiedzieć, że był dla panienki grzeczny?	Czytałam w książkach, a od czasu, jak jestem zaklęta w pszczołę, przylatuję tu często po pyłki lub słodycze i przez wodę jakby przez szybę szklaną przypatruję się życiu tego ciekawego zwierzątka.	Człowiek jestem	Do klozetu nie można wrzucić dzieciaka; toście pewnie jeszcze go nie widzieli.	Doskonale.	Dziękuję ci, dobre dziecko	Dziękuję cioci!	Faktem jest, że jeżeli moja nieznajoma będzie równie miła, co piękna, oświadczam, że zostanę w Rzymie na co najmniej sześć tygodni. Uwielbiam Rzym, a zresztą zawsze miałem szczególne upodobanie do archeologii.	Góra były pierwsze słowa dziecka, ledwie stanęło we drzwiach i spojrzało przed siebie.	Głos publiczny na całym dworze, domaga się przykładnej kary...	Honor, Zdrada bo to niejeden chłop bywa płochy: obiecuje wiernie miłować, a zaraz ci potem dębadać dęba	I cham zupełny, chociaż zewnętrznie ogładzony wykształceniem	Jeszcze ci czas ganiać za parobkami i wystawać na przełazach, starszym przódzi pora, starszym! cicho no, Józia. Kobieta ”upadła”, Poród, Ciąża, ObyczajeWiecie, a to w nocy Magda od organistów zległazlec (gw.)	Już też tak dalece się waćpan nie gryź. Nie miał on nigdy do waści żadnego rankorurankor (daw.) wstrętny, przykry, obrzydliwy., serce złote!”	Już wynieśli znajomą pani...	Kochasiu Kochasiu nieszczęsny, po co drypczesz na tę stronę, kiedy forsy nie masz?	Któż tam?	Mam powtórzyć słowa moje?	Może!... Pyszna rzecz leżeć na łóżku... Gdybyś była ze mną w czasie tego podłego zapalenia płuc, nie miałbym dziś awantury...	Muszę podkręcać i przygaszać światło, bo gotów tu jeszcze wrócić.	Myślę, Belciu że należałoby pomówić o tym z ojcem albo z ciotką.	Na co, przyjacielu?	Na początek coś ci znajdziemy, głowy o to nie łam.	Nie chcę ja jej.	Nie do mnie należy pani robić uwagi ostrzegam jednak, że z tymi panami z arystokracji trzeba się bardzo rachować. Jeżeli więc panna Solska nie odda pani rewizyty, nie wiem, czy wypada...	Nie gniewaj się! Każdy może przestraszyć się w nocy rzeczy nieznanej sobie. Pamiętam, że kilka razy zrywaliśmy się w nocy z uwięzi, a było nas czterystu pięćdziesięciu, dlatego tylko, że jakiś rekrut naopowiadał nam niestworzonych rzeczy o tak zwanych wężach-biczach, napotykanych w Australii. Drżeliśmy ze strachu na widok własnych lejc, zwisających nam z karków.	Nie ona ma pochodzenie czysto wulkaniczne.	Nie wolno!	Nie... wolno! Będziesz szedł za mną... krok za krokiem...	Niewielki kraik	Nikt o tym z pewnością nie wie.	Nóż...	O to poważne zamiary! żona albo kaczki! Pan Zawiłowski takby się nie wyraził.	Obawiam się...	Ogromnie, mój panie.	Pan Norski!...	Pani de Nucingen ma trzydzieści sześć lat, mój drogi.	Panom zapewne gorąco? Może byli-by łaskawi napić się trochę wina lub mleka? Panie Benassis	Pewnieś głodna?	Pięćset franków.	Po Polach Elizejskich!... Aha, ciepło, ciepło, gorąco... Po Polach Elizejskich!... No, to pogawędźmy trochę o moim ojcu, co pan na to?	Po co?... Pomódz mu tylko... dać pole...	Poczekam.	Przecież za mąż nie wyjdziesz, nie kochając.	Puść mnie, ja sobie już pójdę. Mnie będzie lepiej samemu. Głowa mnie boli od trzęsienia. Stańcie, Figiszewski, bracie kochany, już ja was proszę...	Rzucam panu kurtkę Toma, żeby pan miał na czym siedzieć, bo tam wilgotno. Jemu i tak za gorąco. Do widzenia.	Skąd wiesz o gościńcu?	Skądże znacie tego starego wariata?	Tak, jakoś nigdy przedtem nie mogłem się wybrać.	Takusińką ma ci głowę kiej moja...	Tchórzysz?	Tedy nie nazywam się Kmicic, jeno Babinicz, rozumiesz? Nikt nie ma mego prawdziwego przezwiska wiedzieć. Gęby mi nie otworzyć, pary nie puścić. A będą pytać, skąd jestem, to powiesz, żeś się po drodze do mnie przyłączył i nie wiesz; natomiast rzekniesz: kto ciekaw, niech się samego pyta.	To jedynie dlatego, że przypomina panią, lady Narborough, gdy była pani małym dziewczęciem Ona jest jedynym ogniwem łączącym nas z pani krótkimi sukniami.	Uczynię to chętnie.	Urosłem? Doprawdy?	W lecie i tak parlamenty mają wakacje. Pieniądze są, trzeba je tylko przywieźć. Port jest, okręty są. Domy w lasach wybudowane. Resztę zrobią urzędnicy i ministrowie. A Maciuś pojedzie sobie na dwa miesiące i odpocznie.	W swoim domu. Numer ma pani na wyciągu hipotecznym wypisany; ulica Zielona.	Widzisz, chciwość zawdy na zły koniec przywodzi.	Widzę go	Wielkie są powody twojej ku niemu nienawiści. Przyznaję...	Wiem, że wczoraj nie chciała ze mną mówić, a dziś nie przywitała się, co mnie zresztą mało obchodzi	Witaj, ukochany synu	Więc mam się może cieszyć?	Wszyscy nic nie wiemy.	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	Wygląda mi to na lichą klejentelę To coś nie dla mnie, nie zna to czystości, nie zna szacunku, trzeba by mi potem godzinę szorować po takiej damuli. Nie żałuję jej dwóch su.	Za pracą.	Zachowajcie ostrożność Mogą się czaić w okolicy.	Zaklinamy waszą miłość, wpuśćcie nas do miasta! Sprawa tak wielkiej wagi...
No powiedz, co myślisz, ile ja już widziałem wielkich okrętów rozbitych? a ilu chłopców, dzielnych i żwawych, sczerniałych od słońca na placu kaźni? a wszyscy zginęli przez tę gorączkowość i jeszcze raz gorączkowość! Co nagle, to po diable, słyszysz? Już widziałem niejedną rzecz na morzu, tak, widziałem! Jeżeli będziesz pilnował tylko kierunku drogi i wiatru, a o nic więcej się nie troszczył, będziesz jeździł powozem, zobaczysz. Ale to nie dla ciebie. Znam cię jak własną kieszeń. Nazajutrz urżniesz się rumem jak bydlę i pójdziesz na szubienicę.	Wierzę temu jak i temu, że niekiedy wieloryb równa się stu słoniom. Pomyślcie tylko, co za potęga, taka machina rzucona z całą szybkością.	Pyszny jesteś... Zamiast wydać obiad na znak radości, to ten się boi... A cóż ty myślisz, że wówczas byłeś zdrów, kiedyś wariował za jedną kobietą? Dziś jesteś zdrów, kiedy ci się wszystkie podobają, i nie masz nic pilniejszego jak postarać się o względy tej, która ci najlepiej przypadnie do gustu.	Ach, proszę pana, czyż nie wiemy dobrze, jak to się dzieje z podaniami; minister odbiera ich ze dwieście na dzień, a nie przeczyta nawet i czterech.	Cóżeś ty nic nie mówiła, że Stasiek od zimy chorował? Nie mógł latać, a jak się zmęczył, to go dusiło i mroczyło?	To musi być chyba ludożerca, bo już ojciec na mnie za to napadł. Stało się to jednak bardzo naturalnie. Czytałam w gabinecie, on wszedł, nie uciekłam, nie przeczuwając niebezpieczeństwa, no i rozmawialiśmy. Uczynił na mnie zrazu wrażenie wariata, oglądałam się za dzwonkiem na służbę. Potem się uspokoiłam, że to tylko próżniak chorujący na oryginała i koniec.	Ho! ho! ... to dosyć nie źle. Widocznie milady i ja troszczymy się zarówno o zdrowie jednej i tej samej osoby. A co! Planchecie, jakże pan de Wardes się miewa? czy żyje?	No! no! istotnie ekstraordynaryjnie miła kobiecina, coś nawet zdaje się tak potulnego, poczciwego! ale to nie dla waści, młoda jeszcze, co się zowie młoda!	Czyż nie wolno przyjacielowi odwiedzić przyjaciela?... muszkieterowi z mojego oddziału bratać się z kadetem z oddziału pana Desessarts?	Nowy pan nasz nie chce by mu tu jego mienie przepadało, by ludzie jego gnili w podziemiu a dom walił się i rozsypywał... potrzeba cóś począć.	Patrzcie, panowie, na krańcu widnokręgu chmurzy się; nie najlepsza to wróżba dla nas.	Tobie dam pierwszy znak życia, gdy już będę się czuł bezpiecznym, że malarya mnie nie dosięgnie.	Z szyderstwem, kuzynie, nie ma rozprawy! przodkowie jego i hrabiego; tylko że hrabia zapierał się ich. Czyżby istniała w nim jaka przymieszka krwi?...	Żądają od nas wpłacenia w lutym sześćdziesięciu tysięcy dolarów, a resztę zgadzają się rozłożyć. Nie rozumiem. O ile wiem, zapewniałeś ojca, że sam pokryjesz dług. Ty i twoje rodzeństwo.	I na tym świecie dobra żadnego nie zaznasz i duszę zgubisz Czemu poczciwą nie być? poczciwym być dobrze. Kiedy człowiek żadnego grzechu na duszy nie czuje, to taki robi się lekki, jak ten ptak, co pod same niebo lata. I śmierci wtedy niestraszno. Choćby i dziś umrzeć, wszystko jedno, kiedy dusza czysta...	A co się stało z Pauliną?	A co stanie się z jego myślą?	A potem? Samopas, gdzie wola, prawda? Piękna subordynacja! Ciekaw jestem, co król na to powie? A ja cię opłakałem jak prawego żołnierza, mniemałem, że w powrocie padłeś od kuli...	Bardzo wierzę, tam jest cudownie to nawet za piękne, zanadto żywe dla mnie w tej chwili; to kraina dla ludzi szczęśliwych. Może to dlatego, że tam wzrosłem, ale wszystko tak przemawia tam do mnie. Z chwilą gdy się zerwie wiatr i zboża zaczną falować, zdaje mi się, że ktoś ma przybyć, że dostanę jakąś wiadomość; i te domki nad wodą... byłbym bardzo nieszczęśliwy!	Co się stało, panie? Właśnie przed chwilą się dowiedziałem...	Czy ci się to podoba, Doady?	Do spowiedzi Jutro będą mnie wieszali. To się zawsze tak robi i to się nazywa pociecha duchowa.	Jak Boga mego, jeśli ty po sześciu latach pobytu tutaj myślisz jeszcze, że znajdziesz tu sprawiedliwość, słowo daję, jesteś skończonym idiotą.	Muszę zastosować się do twojej woli	Takie drogie prezenty robi się tylko kokotomkokota (daw.) przygryzła wargi.	Trzysta diabłów zkąd się ona tak pięknie mówić nauczyła?	Wyciągasz mnie pan na kompliment Ja się boję obcych tylko, a my, panie hrabio, jesteśmy sobie przecie dawno i dobrze znajomi.	Właściwie to powinien już tu być. Ale dobrze znasz jego chciwość, pewnie podążył za Hiszpanami, którzy uciekli z miasta i pochowali się w lasach.	„Matuszka”, prawda, bardzo mnie kochała. Kiedy mnie wzięto w rekruty, z żalu zasłabła i słyszałem, że nie wstawała... Żołnierz, Samobójstwo, MorderstwoCiężko mi już bardzo pod koniec zaczęło być w rekructwie. Komendantowi się nie podobałem, za wszystko mnie karał nie wypaliło! Obejrzałem karabin, przeczyściłem panewkępanewka myślę sobie. Wziąłem but, naciągnąłem, bagnet przypiąłem, milczę i przechadzam się. Wtedy to postanowiłem zrobić coś takiego: gdziekolwiek się dostać, byle nie być rekrutem. W pół godziny potem jedzie komendant i prosto na mnie: „Czy tak stoją na warcie?”. Wziąłem karabin do ręki i wsadziłem w niego bagnet po samą lufę. Cztery tysiące pałek przeszedłemCztery tysiące pałek przeszedłem	A choćby ta i nie była od ran! Nie będzie się śmiał na nią skrzywić byle święty, a skrzywi się, to jeszcze sam od Pana Boga oberwie, boć to przecie nie żadna zwyczajna nawojkanawojka	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Nie chce się w to wierzyć, abyśmy mieli być na gardle skazani. Żeby za każde słowo w prędkości i po pijanemu wymówione szyję ucinać, tedyby ani jeden szlachcic w tej Rzeczypospolitej z głową nie chodził. A neminem captivabimus? Czy to furda?	Już to nie śmiejąc kontrować jaki on tam jest to jest, a takiż to koronowana głowa i pomazaniec Pański.	Był w kryminale Ale jaki on piękny!... ach, pani, czyste bóstwo, czysty Napolion!...	Dlaczegóż by nie? Naturalnie! Czyż miłość polega tylko na tych rzeczach? Byłaby bezwstydna, nędzna, podła... Czy... czy ona?	Dobrze. Będę milczał, i teraz, i zawsze. Ale myśleć mi pan zabronić nie może... Wszystko jedno! Ja jeszcze dowiodę... Myślałem zawsze, że gdyby było można zacząć wszystko na nowo, od czystej karty... A teraz pan... do pewnego stopnia... tak... od czystej karty.	Moiście, przeciek dzisiejsi ludzie nie głupsi wczorajszych...	Mój drogi, nie róbże chłopów idiotami	Najgorszy złodziej z Bałut jeszcze by takiej rzeczy nie ukradł.	Nie, i nie dbać, do czego doprowadzi, byle nie doprowadziło do nudy.	Nie, panie, od chwili, gdy chciał zabić dozorcę, który mu przynosił codziennie żywność.	No panie Rzecki, nie będziemy rozprawiali o tej materii. Gdyby to zrobił kto inny, nie miałbym nic przeciw temu, ale Wokulski!... Obaj przecie znamy jego przeszłość, a ja może lepiej niż pan, bo nieraz świętej pamięci Hopfer robił u mnie przez niego obstalunki.	O, nie! Nigdy!	Pan, poczciwino, jesteś moim ojcem przybranym... Ale nie sądzę, żebyś to pan roztrwonił na mnie sto tysięcy franków, które wydałem w ciągu kilku miesięcy. To nie pan sprawiłeś mi ojca	Przecież kto tutaj ma żonę, w hotelu nocować nie będzie.	Tegom pewna Jeśli o czym nie wątpię, to o tym właśnie.	To są błache nawyknienia rycerstwa, które mnie nic nie obchodzą zapłać mi pan tylko, coś mi winien, i dajmy pokój tym baśniom.	Wielu z was jeszcze nie było na świecie, gdy brałem udział w buntach okrętowych ale nigdy z takiego powodu.	Z kogo kpisz? Szwagier ci nie odpowiada?	„Kręć, kręć, przeklęta intrygantko” „Spróbujcie tylko mieć jaki proces, nigdy wasza sprawa nie będzie dobra”.	A będzie teraz z pięć kwadransów	A co?	A cóż to bajka matuniu?	A tak, z pogrzebu.	A taka zabawa była, że bezbez (gw.) wykrzyknęła Józka.	Ależ, Karolino, co tobie znów do głowy wpadło?	Byłeś? Mów.	Chodźmy tam	Co uprawiają profesję artysty	Czy myśli pan, że coś słyszał?	Do Azji?!	Dobrze strzelacie obaj i zwierzyny mnóstwo	Dobrze, ale pan ogrodnik ma złość na mnie.	Dzisiaj.	Dziękuję	Ino cię do młyna odprowadzę, Jaguś, bo tam w drodze woda wyrwę zrobiła.	Ja waszmości nic; to ty mnie. Więc zaglądałeś do księgi? Pojąłeś jakowe tajniki?	Jakżeż! Jędruś stoi.	Jedźcie tylko.	Jeszcze go kochasz?	Kochanie, czy możesz mi dać papierosa?	Któż to wie?	Można i dziś.	Mój stryj wygląda go też niecierpliwie!	Najmij więc ludzi, którzy go zatłuką kijami, ja ich zapłacę.	Niech będzie.	Niechże cię kaduk porwie! krzyknął wybiegając młodzieniec, trzasnąwszy drzwiami za sobą.	No i cóż, drogi Dawidzie, co myślisz począć?...	Obszukać go!	Ostatecznie wygodniejsze to od pryczy.	Otóż ja biorę konia.	Owszem. Jeden raz.	Posłaniec przybył z Krakowa muszę.	Południowiec!	Przyjdę, jeno jeszczech na wsi cosik sprawię...	Przyniosłem paniczom coś zjeść!	Później de Bergow będzie wolny, a Zakon będzie także uwolnion od Juranda.	Pławickim zostanie zawsze gotowizna za Magierówkę	Spojrzyj jeno na tych ludzi	Szczur znalazł kawałek imbiru i powiada: „Założę sklep korzenny!	Szlachcic i dyplomata.	Ta nasza doktorka to uzbrojona w naukę siostra miłosierdzia...	Tak	Tak!	To całkiem niemożliwe	Wszystko mi jedno, dokąd ojciec zechce, tam pojadę.	Wypijmy, wypijmy! Niech nam żyje!	Zabiorę mu go, a węże wyślemy na wycieczkę po dżungli.	Zadziwia mnie jedynie, żeś był zawiadomiony o mojem przybyciu.	„Raczcie wsiąść do tej karety, bez oporu i najmniejszego hałasu.”
Co wtedy?	To jest właśnie największe nieszczęście, że ani przyczyny zrozumieć, ani symptomatów poznać dotąd nie mogłem. ChorobaJak piorun to na mnie nagle spadło... wczoraj w południe zdawało mi się, że ja jestem zdrów jak jedna ryba.	Dziwi mnie to, co mówisz nieraz słyszałam z twoich ust, że nie ma na dworze kobiety, którą byś cenił wyżej.	Wyjdzie z choroby, ale dopiero po dwóch obrotach księżyca. A ty ją zobaczysz po dziesięciu obrotach księżyca. Wtedy sama przyjdzie do ciebie i niespodzianie zgubę ci przywróci.	Więc tak, być może, tak, masz słuszność; ale, na imię Boga, umiem cierpieć. Trzeba, abyś mnie kochała, nieprawdaż? a więc trzeba także odpowiedzieć, skoro pytam. Gdybym cię miał stracić na zawsze, gdyby te mury miały mi się zawalić na głowę, nie wyjdę stąd, póki się nie dowiem tajemnicy, która mnie dręczy od miesiąca. Powiesz wszystko albo odchodzę na zawsze. Być może jestem wariatem, opętańcem; może psuję sobie z umysłu życie; może pytam o to, czego powinien bym z umysłu nie widzieć; może to wyjaśnienie zniszczy na zawsze nasze szczęście i wzniesie odtąd między nami nieprzezwyciężoną zaporę; może uniemożliwię ten wyjazd, którego tak pragnąłem; ale co bądź by to mogło kosztować nas oboje, albo powiesz, albo wyrzekam się wszystkiego.	A to, co o Antku powiadali że się tam z Jagusią dobrze znali, nieprawda, wiem najlepiej. Sam słyszałem, jak skamlał u drzwi komory niby ten pies, aż go mietłą musiała odganiać. Przyczepił się do niej jak rzep do psiego ogona, ale go przeganiała...	Głupiś... biegać nie umiem. A choćbym nawet zdolił, nie przystoi poważnemu człowiekowi. Ot, stało się... próżno żałować przeszłorocznego śniegu! Gdyby nie to, że dziś jeszcze musimy wyjechać, jutro do południa odnalazłbym trutnia i zrobił mu wieczne odpoczywanie. No chodź. Toboły trza zapakować. A kiesekkieska	I czy się nie bardzo zdziwisz, gdy powiem, że mi się wówczas już zdawało, że wszelkie raz powzięte przywiązania, wbrew wszystkiemu, do grobowej przechowasz deski? Czy się myliłem, Agnieszko?	Jużci niby jego dopóki mu kto nie zabierze. Przecie ja wiem, że i wasze dzisiejsze grunta i chałupa były pańskie, a dziś są wasze. Tak samo z łąką. Co on lepszego, że chociaż nic nie robi, ma ziemi za stu chłopów?	Jestem lekarzem, doktorem medycyny. I nie wyobrażajcie sobie, że będę przez palce patrzeć na to, jak wy zatruwacie ludność.	Przeklęta oszukanica! Ona to okradła mnie! Ale dlaczego? Nic nie rozumiem.	Weźmie, ale pod moją komendą! Jeślim się pytał dlaczego, to, że mi się żal było z wami rozłączać.	A nie chciałbyś tego samego zrobić dla mnie w Paryżu?	Już mnie opuszczasz?	Lofer dzieucha, że tego pacierza w chałupie nie usiedzi.	Mówił mi o tym Rzecki i pozwoli pani, że postaram się o sprawdzenie tej wiadomości...	Nie tyle jednak co mnie, nie tyle	Nie, mówią, że dla oblężonych gromady ciągną.	Pan został obrażony. To znaczy, że strzelasz pan pierwszy.	Słyszysz, Leno? Wang mówi, że zobaczył jakąś łódź	Uważam, że mimo wszystko dobrześ go określił Baron popełnił głupstwo podwójne nie było dla kogo.	Właśnie to samo mówiłem wczoraj Jaszuńskiemu. Zapowiedziałem, że najostrzej wystąpię przeciw wnioskowi ministra skarbu.	Bardzo nawet dobrze.	Dobrze, ale za co?	Rocho me zastępuje w zakrystii, Wałek księży zakalikuje organiście, a Magda kościół podmiecie. Narychtowałem wszystko, by ino wama zawodu nie zrobić! Księża dopiero po śniadaniu wezmą się do spowiedzi. Ale też ziąb dzisiaj, jaże kości truchleją!	Bardzo bym chciał ich zobaczyć! Bo mimo wszystko, coście mi powiedzieli, nie rozumiem, do czego oni dążą.	Dla syna gisera takie biuro i naczelnikostwo to szczyt aspiracyj jak on to mówi:	Hm. To zależy od... nastroju, sądzę.	I głupi. Siadajże pan. Ja lubię Polaków, ale z wami wcale gadać nie można, zaraz się byle słówkiem obrazi i bądź zdrów. Langsamlangsam (niem.)	Ma on swobodę słowa dziś popr.: idea. oraz metody, aby go zwalczyć należycie.	Miałeś pojechać po pannę Jadwigę	Mogę to zrobić, ale tylko jako eksperyment, bez żadnej wiary w jego skuteczność. Pewne uczucia można zabić, zabijając jednocześnie siebie.	Niezmiernie. Wyobraź pan sobie... ale czyżby pan wiedział, kto to taki?	Pan żartuje, a ja doprawdy mam broń przy sobie i jestem gotów...	Po szturmie, jeżeli noc będzie ciemna, najlepsza pora do wyjścia.	Proszę pana kto powołuje się na autora, musi pamiętać, o czym on mówi i czego chce dowieść. Otóż Taine, o ile go rozumiem, w książce O inteligencji chciał pokazać, w jaki sposób z drobnych wrażeń, pochodzących bądź ze świata zewnętrznego, bądź z naszego wnętrza	Same by się wzięły do roboty, a nie penetrowały po chałupach!	Tak, bardzo był niecierpliwy w ostatnich czasach.	Trzy czy cztery metry... Stopnie są bardzo wysokie... i brakuje niektórych.	W świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być z daleka od Europy i cywilizacji fabrycznej, mam tego bagna już dosyć, duszę się w nim, tonę, umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem, a chcę żyć i dlatego wyjeżdżam. Zaczynam życie na nowo, po ludzku.	Widziałem nie konieczność, ale upór despoty i Huniada a teraz widzę wiarołomstwo wasze względem papieża. Przyrzekliście, ale i złamaliście słowo wasze...	Wybawiłaś nas, jedyna, z wielkiego kłopotu! Może Ameryka zrobi cokolwiek z tej lalki, bo Europie on stracony	A gdzie byłeś przez ten cały czas?...	A toż trzeci dzień, jak mego ojca pochowano, zawołała.	A widzi pani?	Amelka wzięła przed chwilą, żeby obwiązać wstążeczką, czy coś takiego	Chyba	Czyż koniecznie ma kochać męża?	Cóż ja....	Cóż pisał?	Do ostatka, póki zechcesz!	Dokądże się udał? Czy wiecie panowie?	Doprawdy! Nigdy byś się nie domyślił! Otóż ci właśnie Stuartowie, Maccollowie i Macrobowie (którzy musieli płacić dwie daniny, jedną przymusową królowi Jerzemu, a drugą dobrowolną Ardshielowi) ofiarowali mu lepszą cenę niż jakikolwiek Campbell w całej Szkocji; a posyłał na wszystkie strony, by ich wynaleźć... aż nad brzegi Clyde i na bruk Edynburga... szukając, namawiając i prosząc, by przyszli tu, gdzie mieli zagłodzić Stuarta, a uradować ryżego psa Campbella!	Dyćdyć (gw.)	Dziwna metoda! I piekielnie skomplikowana.	Francuskie?...	Gdzie znajdzie środki do tego? Châtelet jest silnie strzeżone. Któż mu otworzy bramy więzienia?	Gdzieście się bili?	I baby swojej nie masz?	I przeciwnik arystokracji	Ja, co najwyżej, poczytałbym go za narwanego.	Jak to! tak często pan bywa w Presles, a nie zna pan Franconville?	Kto był?...	Kto ciotce mówił?	Mam złe poszlaki potrzeba czuwać przynajmniej, wiedzieć, badać, aby nas nie pochwyciło niebezpieczeństwo nieprzygotowanych...	Można do obu, można do jednej.	Musi wierzyć panu, panie prezesie, inaczej wszystko diabli wezmą.	Na wieki.	Nie wiem.	Nikt nic nie oszczędza. Przy takich zarobkach jest to zbiorowisko bankrutów...	O, to nie jest jego największe osiągnięcie Czy nie zarobił w tym roku miliona na obligacjach hiszpańskich?	Och! nie wiem.	Oczywiście Zypcio zostanie. Prawda, Zypek?	Oprócz ciebie, mój bracie, ja jeszcze drugi i ostatni wiem, żeś powinien.	Ot, to posłuchaj! Byłby z ciebie człowiek, żebyś miał własną ziemię, własną żonę i własnego brata. Kto tego nie ma, ten, bracie, opadnie, jak liść jesienny, omszeje bezużyteczny, jak dziki kamień! I z tobą tak będzie!	Oto jest relacja wojewody witebskiego	Panie ładny Zjazd stąd, bo zęby będą w robocie.	Panowie sposób podsunięty przez maszynistę, wydaje mi się nieco ryzykowny.	Pociejów milionerski	Porzućcie wy sobie prorokować.	Powinna byś go zobaczyć!	Przybłęda.	Rety... jak się burmistrz dowie!	Słucham panią.	Ta wasza rozpusta! Wszystko byście zrobili dla tej rozpusty! Dla tej krótkiej, potwornej chwili zabilibyście przenajświętszą czystość miłości! Ohydni rozpustnicy! Tylko Jaśniach.	Tak jest.	Tej filozofii ja nie rozumiem.	To dosyć gdy pan spamięta, o co proszę.	Tylko co wrócił ze saduze sadu (gw.) późniejszy król Polski (w latach 1506–1548). Za jego panowania odbył się hołd pruski i rozbudowano Wawel. i FrydruszFrydrusz przypatrywać..	W całym ciele siedzi, profesorze.	Waszmość od tego język odzwyczaj! Dziś panuje nam miłościwie Karol GustawKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660)	Wydaćby ją za mąż wyposażywszy znajdzie się nie jeden, co się o ładną lalkę pokusi...	Z powietrza!	Za pół godziny muszę się śpieszyć.	Zginął również od bambusowego kija Przypatrz się! Tym białym pyłem żywią się ludzie. Oni zabrali zdobycz temu człowiekowi, który dźwigał ich pożywienie, a jego samego oddali na żer Chilowi.	Źle tu pani?	Żeby też choć drogi, któremi człowiek chadzać ma, wyraźniej były narysowanemi!	Żebym widział, tobym nie pytał. Co ja widział? Żółte ściany i koniec. Czy i na wsi są takie żółte ściany?	Żołnierz, Powstaniec, Historia rozszerzyły się pułkownikowi oczy.	„Co się stało, panie Ricardo?”
Ale ponieważ już je pan wypowiedział odpowiem panu, że nie miałem tego na myśli.	Przypadkiem a to urocze. Nie jadłem już całą dobę. Ależ tak, proszę pana jestem głodny i to bardzo.	Już... już za duża jestem na bonę A proszę... proszę nie dawać mi jeszcze nauczycielki.	Ano, roboty rzetelnej nie ma. Co z tego wszystkiego, kiedy najważniejsze się nie robi? Jest broń, są ludzie zdrowe, jak te konie, i z ochotą, a tu u nas precz cicho. Chłopcy się rwą. Jak kazali, tak robię i na nic nie pozwalam, ale jak wy chcecie i partia tego chce, żeby tu było cicho, to każcie im zaraz dzisiaj broń mnie oddać, bo mnie samego nie posłuchają. Bez tego pójdą samowolnie. Tak jest.	A zatem, młody człowieku, weźmy fakty, które stały się już banalne Historia, PolitykaPewnego dnia Francja stała się niemal cała łupem Anglików, król ma już tylko jedną prowincję. Z łona ludu podnoszą się dwie istoty: uboga młoda dziewczyna, właśnie ta Joanna d’Arc, o której mówiliśmy; następnie mieszczanin, nazwiskiem Jakub CoeurCoeur, Jacques (1395–1456) pomylone dwie postacie: za zasługi w bitwie pod Valmy (1804) do stopnia marszałka Cesarstwa Francuskiego został awansowany przez Napoleona generał François Christophe Kellermann (1735–1820), natomiast dowódcą ciężkiej kawalerii w bitwie pod Marengo (1800) był jego syn, François Étienne Kellermann (1770–1835), wówczas generał brygady, awansowany po bitwie na generała dywizji, który jednak nigdy nie otrzymał nominacji marszałka.. Wiesz czemu? Kellermann ocalił Francję i Pierwszego Konsula pod Marengo śmiałą szarżą, której dano brawo wśród krwi i ognia. W biuletynie nie było nawet wzmianki o tej bohaterskiej szarży. Przyczyna oziębłości Napoleona dla Kellermanna jest także przyczyną niełaski FouchégoFouché, Joseph (1759–1820) francuski dyplomata i polityk; zasłynął jako inteligentny, cyniczny i bezwzględny pragmatyk, pełniąc funkcje agenta dyplomatycznego lub ministra spraw wewnętrznych kolejnych rządów: Dyrektoriatu, Napoleona, Burbonów i Ludwika Filipa I.: to ta sama niewdzięczność króla Karola SiódmegoKarol VII Walezjusz (1403–1461)	Ale ksiądz ma takie zapasy, że nie powstydziłaby się ich i najlepsza gospodyni.	Brzydota, Gladys, jest jedną z siedmiu cnót śmiertelnych. Jako dobra toryska nie powinnaś jej lekceważyć. Piwo, Biblia i siedem cnót śmiertelnych zrobiły z Anglii to, czym jest.	Cha, cha, cha! Naturalnie, że jej nie potrzebujemy szukać	Dlaczego? Składam hołd kobiecie, której wdzięk i piękność oczarowały mnie. To moja osobista sprawa. Co jej do tego, skoro mnie nie kocha?	Ja tam stary, oczu nie wypatrzę, ale zaraz tu wszystkich zawołam, niech się dziwują!	Jeszcze milsze. O!... na przykład pani... proszę pani powiedzieć, czy pani nierada, że...	Jeżeli tak bardzo dbasz o bogactwo, to nie pójdziesz za ubogiego	Nie o to chodzi. Czy możesz rozporządzać Ben Joelem lub kilkoma innymi pieskami tegoż samego gatunku?	No i kugiel i szabasówka tak ci smakowały, żeś się nie spieszył na katolicką kolacyę...	On wskrzesza to samo, co ty przez niecierpliwość, czy przez pietyzm, już składasz do grobu.	Panie Pastrini Czy nie ma się dziś przypadkiem odbyć jakaś egzekucja?	Spójrz pomyśl, jak dziwnie: tak niedawno jeszcze tam na pokojach błyszczało wszystko od barw i świateł wśród zwierciadeł, a teraz? mówiła, idąc ku półkom i kładąc nieśmiało rękę na którejś książce	W Kurowie nie potrzebowałby się pan tak męczyć.	Postaram się. Jeno w tym rzecz, czy skryptu gdzie nie wysłał albo czy go dziewka w koszulę nie zaszyła. Wasza książęca mość nie życzyłbyś sobie sprawdzić?...	Nie rozumie pan? Patrz-no, Majster, jaki niepojętny się zrobił! Ale wszystko jedno. A my byliśmy ciekawi. Szukaliśmy pana, panie Murek, bo przecież to pan ostatni na żywe oczy go widział, naszego przyjaciela. Szukaliśmy i znaleźliśmy. A pan nas pewno nie szukał, bo zajęcia dużo... Bogatym ludziom trudno, wiadomo, czas znaleźć. Ot, interesy, zabawy, remontu auta nowemu przyjacielowi dopilnować...	Tak jest, pani marszałkowo, tak... ale...	Niech się pan nie obawia. Nie może się panience nic zdarzyć; kiedy nie siedzi w mojem aucie, oko moje biegnie za nią wszędzie. W Wersalu, nic nie pokazując po sobie, zwiedziłem miasto, aby tak rzec, razem z panienką. Z „Réservoirs” udała się do pałacu, z pałacu do Trianons, a ja wciąż jechałem za nią niby to nie widząc, a co lepsze, że ona mnie nie widziała. Och, gdyby nawet widziała, nie byłoby nieszczęścia. To takie naturalne, że mając cały dzień przed sobą, a nic do roboty, zwiedzam także pałac. Tem bardziej, że panienka musiała zauważyć że ja mam oczytanie i że się interesuję starożytnościami. (Była to prawda, zdziwiłbym się nawet, gdybym wiedział że on jest w przyjaźni z Morelem, tak dalece przewyższał skrzypka finezją i smakiem). Ale koniec końców, nie widziała mnie.	Nie, panienko! praca łatwa, ale niezmiernie nudna i przykra. Ja nic więcej nie robię, tylko całe dwanaście godzin, od szóstej rano do szóstej wieczorem, siedzę skulony we framudze, tak wielkiej, jak kominek pokojowy i trzy­mam sznurek od klapy. Jest to rzecz niezmiernie ła­twa i każdy potrafi to zrobić, ja też sznurek ciągle trzymam, a gdy usłyszę głos człowieka, wiozącego ma­łym wózkiem węgle, odmykam klapę, i po przejściu jego znowu ją przymykam. Nad tą robotą nie namę­czę się, tylko nudzi mi się straszliwie, bo w ciemnicy nie widzę nic, nawet własnej ręki, i nawet jednego słówka nie mam do kogo przemówić. Nieraz zdaje mi się, że nie mam oczów, i dopiero dotknąwszy się ich ręką, przekonywam się, że je posiadam.	A poza tym nie rozumiem...	Ach, pani chorowała, jeśli się nie mylę.	Ale poczekaj	Ależ wierzę, kotku, bez bliższego poznania wierzę i nawet wiem o tem wiem, wiem... co tu robić, praktyczny jesteś, nad możność nie wydajesz, przyszłości swojej na szwank nie wystawiasz... wiem i pochwalam, co tu robić, bardzo pochwalam, bardzo mię to cieszy... tylko, że, kotku, gruntu rzeczy to wcale nie zmienia...	Ba gdyby Koborowo było jej, to w trymigaw trymiga (pot.)	Bo tam dłużej nie wytrzymałbyś, umarłbyś z nudów. Ach, jak tam nudnie, szaro, pusto, to nie masz pojęcia. Gdyby nie Anka, to dwóch godzin nie wytrzymałbym pod tym dachem ojców moich.	Czy jedziemy na kulig?	Czy zrobił pani kto przykrość?...	Dziwiłem się właśnie, dlaczego nie zajechałaś prosto do domu.	I nic się nie wiedziało na pewno	Idź waść do diabła, bo ci gnaty połamię! Stój... czekaj! Uwarz polewki piwnej choćby garniec, ale duchem!	Ja też nie mówiłem o tym wielmożnemu panu, aby go odwodzić od zamiaru; pytał mnie pan, więc odpowiedziałem i tyle.	Któż tam jest jeszcze?	Nic Pani ma słuszność: zaniedbałem się w nauce. Nie przypuszczałem, że kooperatywa zajmie mi tyle czasu. Chociaż...	Nie mogę spać, taka jestem niespokojna	Nie.	O!... tak się panu zdaje.	Poczekaj pan... Lecz na Boga, panie rycerzu, czyżbyś jeszcze i tę kobietę kochał?	Proszę panów zupa podana, wszyscy już siedli do stołu.	Przecież już niedarmośmy szli, gdy Szumen i Petrecz zdobyliśmy po drodze.	Tak.	Teraz nie ma co dłużej popasać, drała nad rzekę!	To ci się chyba rozum pomieszał. A tego, kto ci łeb rozbił, pewno też nie wiesz?	To znaczy, parę razy mówiliśmy o tym z Morcerfem, ale pani de Morcerf i Albert...	Wszakże to rodak pański, adiutant Buonapartego, pierwszy nam przyniósł zapowiedź zniszczenia, deklarację wojny lub tak zwanego pokoju? Sam jeden wszedł na olbrzymie i na złote schody, do sali cedrowej, gdzie zasiadała wszystka dziedziczna arystokracja Wenecji.	A Herhor?	A cóż dacie za groch?	A pani wątpi?	A to byś na to przyzwolił?	A u was tu co słychać?	A, kanalio! W samo serce! Więc brałeś lekcje? Król mag ubity! W samo serce! Strzaskany jak fajka na jarmarku...	Ani jednego.	Broń mnie Bóg, abym ja tu wymówki jakowe dawał, jeno że jest consiliumconsilium (łac.)	Chory jest, ekscelencjo.	Ciekawym, co tobie, albo Pławickiemu do tego? Mam u niego, muszę odebrać i skończyło się.	Cisza jak makiem zasiał	Co powiész, mój stary?	Co to znaczy? o jakiej kobiecie mówisz?	Czarwaka na jutro zwołał zebranie, na którym chce wyłożyć swe ideje. Będzie zapewne spór, gdyż ma on dzielnych przeciwników. Ja sama postanowiłam wystąpić przeciw niemu. Będę na tym zebraniu	Dajże go, Boże, jak najprędzej! Wszakże pan podczaszy koronnypodczaszy koronny	Dobrze... przebacz... jednak było coś, co cię ku nam z powrotem zawróciło?	Dość, by Seneka coś poradził, aby Nero postąpił inaczej.	Dusza złota! Takie to jak nowo narodzone dziecko, jeno że tym językiem lepiej obraca. Moja kochana, żebyśmy się chcieli, ja i Michał, ze wszystkimi żenić, które całować się przygodziło, tedy trzeba by nam zaraz Mahometową wiarę przyjąć i mnie być padyszachempadyszach	Gdyby pozostał pan moim przyjacielem, odpowiedziałbym: „Bądź cierpliwy, przyjacielu”, dziś staje pan przede mną jako wróg, odpowiem więc: „Co mnie to obchodzi?”.	Gdzie ona jest?	Herbatę, wypił?	Idę natychmiast.	Ile lat miał?	Jak to czyżbym ja jeden tylko pielęgnował tego starca przez przyjaźń?	Jakże wiesz o tym wszystkim?	Jedzenie, Czas, Cnota rzekł Odźwiernik konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż; inaczej: użyjmy więc, użyjmy zatem. go tedy do zacnych uczynków.	Kopalnie diamentów	Miał pan przy niej minę skruszoną	Może kiszkę kaszaną? Tu drooogo!	Muszę natychmiast iść do niej! Pójdziecie ze mną?	Mój drogi idźże ty sobie, ja się muszę ubrać coprędzej; mam tysiąc rzeczy do zrobienia rano.	Nic wielkiego: maleńki paraliżyk lewej części ciała.	Niemniej król się przestraszył, a czułe jego serce musiało na tem ucierpieć ucierpi i kieszeń, bo król do zbytku jest dobroczynnym. Kto wie, jaki to wpływ wywrze na jego zdrowie...	No jak?	Ojciec, Interes, Szaleniec	Panno Dartle na Chrystusa rany...	Po cóż takie rzeczy przypuszczać!	Podyktowaną przeświadczeniem o słuszności bronionej sprawy	Przedmiot zachwycający!	Przekonasz się gdy tylko zechcesz i skiniesz...	Siedem pik Zajączkowski, jesteś na ręku.	Słowo mogę dać	To dobrze. Cóż ojciec?	To niech ojciec sprzeda kamienicę.	To prawda! Któż ci to powiedział?	Toś waćpan utrafił. Siostrą afektem jestem dla pani stolnikowej, będę i waćpanową.	Umywam ręce!	W tej chwili, od momentu Podniesienia byłoby czarujące słyszeć naszego młodego przyjaciela, wykonującego Palestrynę lub Air Bacha. Oszalały z radości, nasz zacny proboszcz także, i to jest największy hołd jaki mógłbym oddać memu świętemu patronowi. Co za zbudowanie dla wiernych! Pomówimy o tem zaraz z naszym młodym Fra Angelico smyczka, żołnierzem jak święty Michał.	Wszak jestem co do minuty?	Wybrałam się na spacer dzisiaj pieszo i łódką, bo na promie taki ścisk z pana drzewem, że ani marzyć o przedostaniu się tamtędy. W trawie na Dewajte znalazłam to zwierzątko i zabrałam, uradowana, że zastąpi może spalonego faworyta.	Z jakiejś dziwnej ciemnicy, do której zostałam strącona ach, na krótko mogę się wydobyć...	Zatem jeżeli dzieło samo nazwaliśmy bohaterstwem, to jaka nazwa należy się jego twórcy?
Na dworze leje z nieba deszcz, aż wszystko pływa. Ale w izbie nie pada ani kropelka i jest się zupełnie suchym.	I tak, i nie Ale raczej nie. Ujście Rzeki Dziękczynienia nie jest dogodnym miejscem dla statku, morze jest tam zanadto burzliwe.	Gil jest Bena Weatherstaffa, ale zdaje mi się, że i mnie już trochę zna	Zanadto się wypycha naprzód, uważam, że u tak młodej osoby to nie jest sympatyczne; bo nie przypuszczam, aby ona była z mojego rocznika	Co to jest, takie ładne w tonie, co my jemy?	Gilberta jest energiczna i stała w postanowieniach.	Po co tu o tym gadać? Co było, a nie jest, nie pisze się w rejestr. Ot, pomówmy lepiej o twej podróży. Wybrałem się właśnie do portu, aby zaopatrzyć się w brązowe sukno, wtem spotykam kochanego Danglarsa.	To Smain jest dobry?	Niech na to odpowiedzą dzieje, nie ja Złotego wieku Augusta poeci są najpiękniejszą literatury ozdobą; dalej gdy państwo za cezarów pod ich purpurą krwawą chyli się do upadku... z obyczajami język się psuje... Jak w chorym człowieku ciało się wydyma, żółknie i marszczy, tak w chorym narodzie mowa się staje zgrzybiałą.	A tak, mój jegomość; wpadłem na podjazd kozacki Dońca, brata onej Horpyny, u której panna w jarze siedziała. Szczęściem znałem go dobrze, bo mnie przy Bohunie widywał. Pokłoniłem mu się od siostry, pokazałem piernacz Bohunów i opowiedziałem wszystko: jako mnie Bohun po pannę posłał i jako mnie czeka za Włodawą. A on, że to był Bohunowi przyjacielem i wiedział o tym, że siostra panny strzeże, więc uwierzył. Myślałem, że puści i jeszcze opatrzy na drogę; ale on powiada tak: „Tam (powiada) pospolite ruszenie się zbiera, jeszcze wpadniesz w ręce Lachom; zostań, powiada, ze mną, pojedziemy do Chmielnickiego; w obozie będzie dziewczynie najbezpieczniej, bo jej tam sam Chmielnicki będzie dla Bohuna strzegł.” Jak mi to powiedział, ażem zmartwiał, bo co tu na to odrzec? Mówię tedy, że Bohun na nią czeka i że szyja moja w tym, żebym ją zaraz odwiózł. A on na to: „To damy znać Bohunowi ej! czyś nie zdrajca!” Dopiero zobaczyłem, że nie ma innej rady, jak nocą umykać, bo już zaczął mnie podejrzewać. Siódme poty na mnie biły, mój jegomość. Jużem tedy wszystko gotował do drogi, gdy pan Pełka od wojsk królewskich w nocy nadszedł.	Dla mnie najmilsze wody Adriatyku i Oceanu WielkiegoOcean Wielki dwa kontrasty, jak baletnica w błękitnych gazach obok siłacza. Na Adriatyku lubiłem pływać łodzią żaglową samotnie lub tylko w towarzystwie sternika. Ale na ocean wolałem się uzbroić w potężny statek, który kpi sobie z groźnych fal. Nie była to jedynie ostrożność wywołana obawą, lecz i chęć zaimponowania temu kolosowi siłą rozumu ludzkiego. Przetrwałem na oceanie dwie burze i straszliwy tyfontyfon (daw., z gr.)	Ano, tedy chciałam rzec, żebyśmy na łące i w sadzie narwali kwiatów, ile tylko unieść zdołamy. Ale to musi być strasznie dużo! A skoro przyjdziemy do dom...	Czuję się szczęśliwy z tego powodu ale to nie precyzuje mego stanowiska. Widzi mama, lubię sytuacje wyraźne. Bardzo  wyraźne. Pod względem prawnym również. Otóż dotychczas czerpałem z waszej kieszeni tyle, na ile na pewno nie zarobiłem. Obecnie chcę pracować i chcę mieć pensję. Stałą pensję. Nie proponuję wam, byście mi oddali całkowity zarząd. Ale powiedzmy, powierzycie mi kierownictwo produkcji.	Nie spodziewajcie się wszakże aby wam tu bardzo u nas było wygodnie. My sami tu obozem... co chwila się Laskonogiego spodziewamy pod zamkiem, będziemy się musieli bronić. Nasz książe ma wiele męztwa i wytrwałości, na swojem postawi, ale przecierpieć musiemy i głodem przymrzeć. Clericus curiae, gdyż taki sobie tytuł nadawał Medan, mówiąc to uderzył nogami, aż mu ostrogi zabrzęczały i rycersko się postawił.	Sekretarz cofnął się w róg pokoju i śledził mnie spode łba jak czujny kot. Obaj najwidoczniej mieli się na baczności.	Lepsze dolary i centy Ale o tym nie myśleliśmy wcale, jakeśmy obracali kołowrót na Miss Jim Buck, kiedy to z Fort Macon prano pociskami armatnimi w naszą rufę, a na dobitkę szarpała nami wściekła wichura. Gdzieżeś bywał wtedy, Disko?	Powiadam na Wschodzie, skąd wracam kurz pachnie bardzo ładnie, ale tutaj pachnie czymś tylko wtedy, kiedy się natknąć na skład pudretypudreta	Słuszném, piękném i sprawiedliwém tak, tak! musimy miéć ludzi, którzyby oko mieli na wszystkich....	Tak, mój panie, ludzie z automobilu umówili się ze mną tego ranka na spotkanie o piątej na skrzyżowaniu. Dali mi cztery wielkie sztuki, takie wysokie. Jeden z nich pojechał ze mną i zanieśliśmy te rzeczy na barkę.	A nie chodź do kwarantannykwarantanna kołek zatykający otwór w beczce; pić ze szpuntu: pić bezpośrednio z beczki., nie graj na balandrasiegrać na balandrasie (reg. ros.)	A tak, nie inaczej. Potem niektóre jeszcze familie pododawały tu kupę różnych emblematówemblemat jeden z niższych rangą tytularnych urzędów ziemskich., mój ociec:	Bogowie! już noc nadchodzi, a ja jeszcze nie narwałam sałaty na obiad...	Cichojcież chłopak już duży, nie  krzyczałby, jakby nie miał o co. Trzęsie się ano jak listeczek. Cóż ci to, synku? Powiedz, nie bój się.	I zdaje i nie zdaje, jak to on: zawsze oryginał. Niech pani spyta męża, jak go przyjął.	Już się do niego przypił jak końska pijawka	Katedry profesorskie nie zostały stworzone dla filozofii, ale filozofia dla katedr! Weź okulary, czytaj budżet.	Kto napisał do Janiny z prośbą o przysłanie wiadomości na temat mojego ojca?	Mieli podobno wszyscy pobici koszule długie ze zgrzebnego płótna aż do stóp, a pod szyją kokardy trójkolorowe jeden w drugiego. I tak przed pochowaniem leżeli w szopie pokotem. A Ksawery między nimi.	Można, ale nie z tobą. A wiesz asan o tym, że jakeś to do mnie wybałuszał swe paskudne ślepia, że już wtedy...	Nic... byłem u nich... Tylko, na miłość boską, nie mów o tym nikomu...	Nie bójcie się, nie będę waju zawalała miejsca ni cisnęła się do miski, nie, wydychne se ino i pójdę... chciałam jeno obaczyć wszystkich... popytać... ale se pójdę...	Nie po raz pierwszy jestem w tej okolicy. Chodzę po wsiach i reperuję buty. A że nie jestem prorokiem, więc nie mogłem przewidzieć, że znajdę tu Żyda. Ale proszę mi wierzyć, że bardzo się cieszę.	Nie wiem czuję tylko, że spokojną być nie powinnam i nie mogę. Posądzam go że się domyślał, iż ja mu ujdę i ustąpię; wolał więc może sam pozornie zniknąć, niż szukać mnie i moich po świecie. Panu Wiktorowi, równie jak mnie i Ferdynandowi, bezpieczniéj gdzieś innego szukać kątka...	Nowiutki fraczek, trzewiki aż lśnią. To pochlebne dla nas, że mamy takich grackich kolegów. A ci łajdacy żandarmi to dopiero bandyci! Zazdrośnicy! Takie ubranie tak podrzeć...	Pewnie tak musi być Tylko że potęga turecka niezmierna, a nasze wojsko w przygarść można by zmieścić.	Przede wszystkim tu idzie o skrzydła, mój drogi i dostojny przyjacielu; dalej smaruj mnie swym balsamem skrzydłodawczym i stawiaj mi bańki ciągle ssące. Skrzydeł mi potrzeba, skrzydeł i to jak najprędzej!	To nas pan go nased. Ścierwa go zabili. Ożenił się dwa roki temu z takim strzygoniem z somsiedniej wsi, latawicą, co ij beło sesnaście roków... a jemu bez mała pięćdziesiąt i pięć... Tak za niom zaceli się uganiać chłopy, a on stary ośpihował i nieraz strętnął ją z jakowym gachem... No, i ten gach musiał go dzie ciupagom prasnąć...	Trzeba będzie coś obmyśleć, ale w tej chwili nic mi do głowy nie przychodzi.	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	Zostawił mi kilka słów na tabliczce, z których zobaczysz, że wiedząc, iż Ligia została zabrana z jego domu przez cezara na twoje i Petroniusza żądanie, spodziewał się, iż zostanie tobie odesłana, i dziś rano był w twoim domu, gdzie mu powiedziano, co się stało.	A buty za osiem tysięcy.	A gdzież są te niewiasty, które nas ostrzegły? To chyba byli aniołowie, których Pan Bóg zesłał z cudownym ostrzeżeniem!	A kto tam o zakonie przy uczcie wspomina? Hej! to pan Wołodyjowski!	A niechże cię najjaśniejsze!... Poproścież tu pannę Magdalenę... Bodaj diabli...	A pani... Maryniu, będzie mi mówić po imieniu?	A po cóż tamtego zrzucać było? wszak i on takim prawem siedział.	A rzeczywiście...	A to jeszcze sobie zjedz	Ach, siostruniu...	Amen!	Amis! Amis! piesku mój Franek! śniegu prędzej, okłady mu zrobić!	Chcę, żeby tu przyszli.	Czy to przypadkiem nie Sar Peladan?	Czém-że to?	Dobrze. Zostawię waszmości z pięciu ludzi do pomocy, a jakby chciał umykać, to mu w łeb palcie.	Feliks, ośle.	Gdyby pan był lepszym obserwatorem byłby pan od razu wymiarkował, że nie mam przy sobie żadnej broni.	I w tej sam jesteś niezrównanym mistrzem, rzekł Stanisław August,	Idę z panią.	Istotnie... to po rycersku. Szczerze podziwiam... ich męstwo...	Ja nie widzę jeszcze wygranej. Chyba że waszmość przyprawisz jej skrzydła.	Jestem królowa Kampanella	Jestto mój dawny przyjaciel człowiek, którego niepospolite talenta szacuję.	Każecie odejść?	Kiedy pojedziesz?	Kościół pewnie jej tej zasługi nie zapomni Dziś chrześciański świat wyrządza wam tę cześć, że waszego króla wybiera za wodza, a wy...	Kresowski przyjdzie po ciebie jutro o dziewiątej.	Księżniczkę znajdziemy	Kto temu winien, sam powiedz, płakso?	Kto wie? Może w tym wulkanie znajduje się jakaś cenna i pożyteczna substancja, którą będzie łaskaw wyrzucić, a my z niej skorzystamy.	Kto?	Którego sobie wybierzesz: żadnemu z nich nie daję pierwszeństwa.	Może pan czegoś potrzebuje?	Muszę to pokazać: kasztan przychudł, a jednakowoż „Angielka” także przychudła.	Naturalnie była woda?	Nicże nie krąży po Rzymie, o tym biednym Sejanie?	Nie potrafię. Och, ucho! ucho!	Nie rozumiem pana.	Nie, powieści, dramata, krytyki...	No, a co twój malarz?	O siódmej spotkamy się w Alejach.	O, liceum rozleciałoby się w ciągu roku z całą pewnością!	Od kobiet?	Otom ci przywiózł, mój klejnocie, komilitonówkomiliton (z łac.)	Pewno nie pójdzie. Do dworu tego pójść jemu trzeba, z którego tę dużą robotę ma wziąć.	Pibrac!	Powróci do nas	Proszę, z większém uszanowaniem to P. Wojewodzic.	Przecież on temu nie winien, prawda? Kiedy kładłem go do łóżka, nie był cięższy od pustej baryłki po mięsie	Skąd je wziąłeś.	Spojrzyj, milordzie ta kobieta, oddana pod moją opiekę, życie sobie odebrała!	Teraz.	To była prawdziwy księżniczka i pomyśleć, że tutaj mieszka.	To ta waryatka szewcowa, chłopaki się do niej przyczepili!	To ten pan, który już kilka razy pytał o panią margrabinę.	Ty jesteś pieszczotką i niczym więcej	Umył.	Uwaga pani bardzo trafna, cóż, kiedy w owym czasie fotografia właściwa jeszcze nie istniała, dopiero dagerotypdagerotyp	We mnie?	Wydaje mi się bardzo nudny
Pozwolę sobie być innego zdania. Dokąd by mógł uciec? A przy tym trzeba pamiętać, że Verloc musi także się strzec niebezpieczeństwa grożącego mu ze strony kolegów. Tam w sklepie jest na swym stanowisku. Jak by mógł wyjaśnić opuszczenie tego stanowiska? Ale nawet gdyby miał zupełną swobodę ruchów, nic by teraz nie zrobił. Brak mu dostatecznej energii, aby powziąć jakiekolwiek postanowienie. Niech mi też będzie wolno zaznaczyć, że gdybym go był uwięził, musielibyśmy trzymać się pewnej linii postępowania, co do której pragnę najpierw usłyszeć pana zdanie.	Z panną Léger wnuczką pana de Reybert. To hrabia de Sérisy był tak dobry, że zapewnił mi to małżeństwo; zawdzięczałem mu już dużo jako artysta, przed śmiercią zechciał się zająć moim losem, o którym nie myślałem sam...	Być może lecz nie o to mi chodzi. Czy nie uważa pan, że ten flegmatyczny dżentelmen jest łudząco podobny do złodzieja z rysopisu?	Proszę Jest tak, jak powiedziałem. Nie truje cię już brucyną, ale zwyczajnym narkotykiem. Poznaję alkohol, w którym go rozpuszczono. Gdybyś wypiła to, co ci nalała pani de Villefort, byłabyś zgubiona.	Jakbyście to nie wiedzieli? Choć wy w lesie siedzicie, ale już kąta nie ma na tej ziemi, gdzieby nie jęknęło i nie zadrgało trwogą. Alboście to nie słyszeli o tej tłuszczy, o tej szarańczy, o tej chmurze, co na nas, jak potop, się leje, Ruś już zawojowawszy całą?	Muc to zwyczajny, nic więcej jak muc! Ba, ale jak gładkiego oficera zobaczy, to aż ją podrzuca. Z tej przyczyny wolałem ją ze sobą zabrać niż zostawić, zwłaszcza że samej dziewce w domu niebezpieczno. Ale jeśli mi przyjdzie bez niej do Raszkowa jechać, niechże ją jejmość pani na sznurku każe przywiązać, inaczej bryknąć gotowa.	To nic, nie daruję żeby świat nie powiedział, że  diabeł uszedł cało ręki mojej, nie daruję, choćby cały ród ludzki miał stanąć w jego obronie. Stójcie! cybulusycybulus	Zatem, Saint-Simon opowiada, że Maulevrier ośmielił się podać rękę jego synom. Wie pan, ten Maulevrier, o którym mówi: „Nigdy nie znalazłem w tej grubej butli nic poza kwasem, pospolitością i głupotą”...	Śmieszny nie, uważam tylko, że musi być bardzo kosztowny.	Cicho, Józia!.. ożeni się Jędrek, sprowadzi żonę, zobaczymy, co będzie. Nie bój się, już ona Jędrka nie będzie za nos tak wodzić, jak ty swojego Głębika.	Mnie się zdaje że wystarczy po tysiącu na każdego; coprawda, mówię nie jak Spartanin, lecz jak notarjusz...	Nie mogę, moje życie, nie mogę! odpowiedział Rostowiecki; przyjechałem tylko na jedną dobę; mam mnóstwo interesów i biegnę, lecę dziś jeszcze na miasto, aby je w części załatwić... oj! te interesa!	To jest absurd Bell jest człowiekiem niezmiernie bogatym. Być może, że dla jakiegoś szalonego kaprysu w młodości bawił się tym, lecz obecnie nie ma najmniejszego powodu do grania roli zbrodniarza. Skąd panu wiadomo, że Willettsa mają aresztować?	Tak powiadasz? Ano, to obaczysz! Dziś jeszcze pójdę między chorągwie i krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę iść, nie tu sobie łokcie i kolana o tykocińskie wapno wycierać, to proszę za mną! Kto mnie regimentarzem kreował, kto mnie władzę dawał, kto dufał, że co uczynię, to ku pożytkowi ojczyzny i wiary będzie, ten niech obok mnie stawa. Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć piękniejsza Najświętszą Pannę, patronkę tej Korony i Matkę naszą, spod opresji i jarzma heretyckiego ratować.	Ale ty się wyrażasz: „o ile to dziecko jest tym, którego szukamy”. To „o ile” świadczy, że nie mamy zupełnej pewności. Zresztą w nazwisku była jakaś różnica.	Kto zadrze ze swymi, ten idzie do obcych Anglik podobno naraził się we własnym kraju, tak że go swoi precz wygnali. W żadnym cesarstwie chrześcijańskim nie mógł sobie zagrzać miejsca, więc przystał do Tatarów i tam wybornie mu się wiedzie. Zna wiele języków, zaczął tłumaczyć, potem pośredniczył w różnych trudnych sprawach, teraz jest posłem.	Ależ tak, od bardzo długiego czasu, który mi się wydawał bardzo krótki; długi chyba dlatego, że opóźnił chwilę ujrzenia pani.	Księże dobrodzieju Księże dobrodzieju, ja nie wiem... proszę, niech mi ksiądz uwierzy... przysięgam...	Pies by się nie chycił za taką kaszę: jak uwędzona!...	Tak mi dobrze pod Żwańcem poszło, że rad bym się w zameczku zawrzeć bylem miał pewność, że mi waszmość od czasu do czasu na pomoc z Kamieńca wyskoczysz. Niechby potem było, co ma być!	Nie wiesz! Na zmycie plamy, którą ponoszę, na nasycenie pragnienia, które mnie pali. Tyś mi odebrał córkę, ja tobie życie.	Ech, ty, la Rochelle miłość jest jak wiatr, nie wiemy, skąd przychodzi. Zresztą gdyby cię dobrze kochało miłe bydlątko, nabrałabyś wstrętu do inteligentnych ludzi.	Nie wiem. On nie jest podobny do innych chłopców. Idź i zobacz. Opłaci się.	Stary Frankland płaci jej pewną kwotę miesięcznie, ale nie dużo, bo jego własne interesy są zagmatwane. Niepodobna było jej opuścić i dać jej się zmarnować zupełnie. Kilka osób z sąsiedztwa postarało się dostarczyć jej uczciwego zarobku. Stapleton, sir Karol, no i ja wreszcie zrobiliśmy dla niej, co się dało. Kupiono jej maszynę do pisania i w ten sposób zarabia.	Zaraz! A goście? Ty lepiej uważaj, bo coś ci nie wierzę... Zaczekamy, aż światła pogasną. Nie ma pośpiechu.	A i to godne uwagi że pogoń się puściła na wszystkie strony nocą na dzielnych koniach... że zarośla i lasy dokoła przetrzęsiono... ani śladu!	Ale memu synowi nie stanie się nic złego?...	Nie masz się asani czego gniewać.	Nie, idźcie panowie sami. Mnie głowa boli.	Niechże cię nie znam z taką nowiną!	Starym, dzieci dorastają... a pierwszej z brzegu nie wezmę...	Zna pan CoquelinaCoquelin, Alexandre (1848–1909) pytał pan Turkuł, nie zmieniając głosu ani o pół tonu.	Jakże miałem robić inaczej, jeżeli między proszącymi znajdowali się niewinnie pokrzywdzeni albo zasługa nie wynagrodzona? Przecież fundamentem państwa jest sprawiedliwość	Już ja teraz ufam, że waszmość i siebie, i mnie ocalisz.	Nie wiem, o co panom chodzi	Mówił, że śmierć jest tajemniczą i że mogliby mnie podejrzewać o zabójstwo. Wystraszył mnie takim argumentem i zmusił do milczenia.	Dziękuję panu, dobrze. Zakomunikowałem jej, że pan przyjechał, i wyraziła nadzieję, że ją pan zechce wkrótce odwiedzić.	Tak, biedna pani Netla szkoda jej.	Ależ niegrzecznie jest z twej strony że nas tak porzucasz, ozwał się ktoś żartem.	Co u diabła! Przecie pisze wyraźnie, że zaraz.	Przyrzekasz mi to, dostojny panie?...	To małe nic jest dla mnie wszystkim.	Wróć mi wolność, a Bóg ci wszystko odpuści i ja ci odpuszczę i błogosławić ci będę.	A gdyby pan zechciał dać jakie niepotrzebne resztki bawełniane na bieliznę dla dzieci, byłybyśmy bardzo wdzięczne	Jeszcze się mądrzy! Mało mu zmartwień?	Mam przecież pozwolenie na pensję...	Na Podlesiu znowujznowuj (gw.)	Precz z Włochami! Struli nam jednego pana, dybią na drugiego.	Przepraszam pana na chwilę, skończę z pacjentem i pójdziemy razem do mamy. Borowiecki usiadł pod oknem i rozglądał się po małym gabinecie, zapchanym sprzętami i przepełnionym zapachem karbolu i jodoformu.	Przyrzekamy ci to, mamo.	Wstań pan. Do czego to podobne?	Zdaje mi się.	Odprowadzisz mnie, bo czuję się tak niedobrze.	Pewnie co tak, pewnie!	Tak jest masz hrabia słuszność. Słowo zagadki leży po za tym światem, jest w ręku śmierci. Nam pozostaje w naszych pragnieniach absolutnéj wiedzy rezygnacya dzieci, które się napiérały gwiazdki z nieba.	A ty cnotliwy jesteś, wszak tak, Planchecie?	Ach! ach!	Może się przyczaił i chce nas niespodzianie zaskoczyć.	Mógł pan osądzić o tym z mego postępowania ale rada bym wiedzieć, co pan o tym rozumiałco pan o tym rozumiał	Stryj jest aniołem!	Stryj jest geniuszem	Tak.	Żonę on sam sobie znajdzie Ja mu dam co innego.	A matka?	A oczy jakoby z nieba! Od konfuzjikonfuzja	A pan jaki ma interes do niego?	A strzałę w oko kto ci posłał?	A teraz czem zarabia?	A w Pietro Caruso?	A, moja najdroższa ja potrzebuję walizy dobrze naładowanej!	Aha! Kto tego chłopca chce zrobić żołnierzem?	Bardzo dobrze, stawię się.	Boisz się?	Będę myślała o Maksymilianie.	Chce mnie namówić, ażebym wyjechała do świątyni Astoreth babilońskiej.	Cichoj, ludzie ano posłyszą i roznieść gotowi.	Do widzenia	Do widzenia, dziękuję prezesowi za zwrócenie uwagi.	Grzywny grzywny dla mnie, a dla niego ziemi szmat. Za wolność warto zapłacić!	I do godności!	Jaki koniec?	Jaki obrzęd, kochany Traddlesie?	Jakie rzeczy?	Jesteś gorszy od Heroda!	Kto tam napalił w piecu?	Można do obu, można do jednej.	Nic.	Niech pan przybije do brzegu, Pencroffie	Niezawodnie.	Od dawna.	Odmówimy ci błogosławieństwa!	Pan Stach...	Pan się boi O cóż panu chodzi?	Pan?...	Toć prawda, ale drudzy zań...	Wolałbym, żeby się pan był udał do kogo innego.	Zabierzże pan swoje weksle.	Zazdrość	Zgodnie z twoją wolą, kapitanie.	Świnia
Anno! gdyby to było podobne, gdyby było za co ująć się w pustem sercu mojem, tybyś to może jedna potrafiła! Patrząc na ciebie, odżywa dla mnie wspomnienie młodości, które mnie rozczula i orzeźwia razem nie wrócić wygnanym do raju! Raz tylko w nim bywa człowiek!	Na razie nie jest to możliwe Już będzie blisko cztery lata, jak, przejeżdżając tędy i przez Wyspę Krecią, postawiłem sobie za zadanie doprowadzić do skutku pokój pomiędzy nimi, albo przynajmniej długie zawieszenie broni: i byliby odtąd dobrymi przyjaciółmi i sąsiadami, gdyby, tak jedni jak drudzy, ustąpili coś ze swego uporu w jednym punkcie. Popielec nie chciał w traktat pokojowy objąć Dzikich Kiszek ani też Kiełbasek Górskich i ich dawnych dobrych druhów i sprzymierzeńców. Kiełbaski żądały, aby wydano Fortecę Śledziową, równie jako i Zamek Słonogrodu pod ich zarząd i panowanie, i aby z nich wygnano niejakich hultai, obwiesiów, złoczyńców i rzezimieszków, którzy je dzierżyli w ręku. Tego nie dało się ułożyć i warunki zdały się niesprawiedliwe tak jednej, jak i drugiej stronie. Jakoż nie przyszło do zawarcia ugody. Odtąd wszelako pozostali mniej zawziętymi i nieubłaganymi nieprzyjaciółmi, niżeli byli w przeszłości. Ale od czasu orzeczenia soboru narodowego w Szezilusobór narodowy w Szezilu	Gdybym słuchał jeno głosów afektu i słusznej koleriikoleria, właśc. kolera (daw.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Bo dom onego majstra, mości panowie, to nie dworek na wsi, co go można rozrzucić i spalić, i pojachać sobie het z wiktorią. Tam cała respublika gdańska przyjdzie majstrowi na odsiecz, a ten Gdańsk to bestia harda, co nieraz i królowi jegomości do oczu skakała. Tedy, kto tam chce wygrać, niech ma za sobą senat miejski. Póki ja, człek obcy, chciałem onemu tutorowitutor (daw., z łac.) podopieczna, wychowanka., a słuszniej mówiąc, wiktymę, to te wszystkie łyczkowełyczkowy (daw., pogard.) we własnej osobie, osobiście. po swoję rodzonęswoję rodzonę żeby nie wiadomo, jak się starali., to z jenszej. Tylko niech pan starościc weźmie wszystkie potrzebne pargaminypargamin (daw.) prawdziwy, rzeczywisty. starościanka. Pójdziem do burmistrzów i wszystko to zaświadczym, a wonczas już nie my, jeno sam urząd miejski weźmie pannę starościankę za rękę i solennitersolenniter (łac.)	Tego by jeszcze brakowało żeby nam ten Madziar miał dać czymś w łeb. Złapię go za kark i zrzucę z piętra na dół tak elegancko, że poleci jak szrapnel. Z tymi łobuzami madziarskimi trzeba postępować ostro. Pieścić się z takimi nie warto.	Wie pan nigdy nie spotykałam takich mężczyzn jak pan. I wydaje mi się, że znamy się już od lat. Wydaje mi się, że potrafiłabym już dziś powiedzieć ściśle, co pan w każdym wypadku zrobi, co powie. I to jest zastanawiające, że jednak za każdym razem odkrywam w panu nowe rewelacje, nowe niespodzianki. A przecież pan jest monolitem...	Sługa najniższy! już się rrrobi, służę panom, żądany obrazek rrraz! Baczność, Finot, nadstaw głowę, żebym trafił do niej łopatą. Pani Małgorzata Teodora Wilhelmina Adolfus (z domu Adolfus i Spółka z Mannheimu), wdowa po baronie d’Aldrigger, to nie była poczciwa gruba Niemka, nabita i flegmatyczna, biała, o twarzy złotawej jak piana w dzbanku z piwem, bogata we wszystkie patriarchalne cnoty, jakie posiada Germania, mówiąc utartym stylem. Miała lica jeszcze świeże, czerwone na kościach policzkowych jak u lalki norymberskiej, zalotne loczki na skroniach, wyzywające oczy, ani śladu siwych włosów, szczupłą talię, której pretensje uwydatniały się w sukniach z gorsetem. Miała na czole i na skroniach parę mimowolnych zmarszczek, które byłaby rada, jak Ninon, wypędzić na pięty; ale zmarszczki upierały się kreślić swoje zygzaki w najbardziej widocznych miejscach. Koniec nosa zaczynał czerwienieć, co było dla niej tym przykrzejsze, iż nos harmonizował wówczas z kolorem policzków. Jedynaczka ta, psuta przez rodziców, psuta przez męża, psuta przez cały Strasburg i wciąż psuta przez córki, które ją ubóstwiały, baronowa pozwalała sobie na różowy kolor, na krótką spódniczkę, na kokardkę u gorsetu rysującego jej kibić. Kiedy paryżanin widzi baronową przechodzącą bulwarem, uśmiecha się krytycznie, nie dopuszczając, jak dzisiejsze sądy przysięgłych, okoliczności łagodzących w bratobójstwie! Kpiarz jest zawsze istotą powierzchowną i tym samym okrutną; ten cymbał nie bierze zupełnie w rachubę cząstki, jaka przypada społeczeństwu w śmieszności, z której się śmieje, natura bowiem stworzyła tylko bydlęta, a głupców zawdzięczamy cywilizacji.	Wcale nie. Jedną sprawę rozstrzygnąłem, nie zasięgając twej rady. Przez tę kobietę, która dała nam dziś rano koziego mleka, posłałem parę słów do kobiety z Kulu, donosząc, żeś trochę zasłabł i że przydałaby się lektyka. Sam siebie biczuję w duchu za to, żem tego nie uczynił wtedy, gdyśmy wchodzili do Doon. Pozostaniemy na tym miejscu, póki nie nadejdzie lektyka.	Dla mnie ma znaczenie tylko to jedno, że pana kocham, że pana uwielbiam, że wprost nie wyobrażam sobie, jak mogłabym żyć z dala od pana...	W tych łubach. A gdybyście wszystko ujrzeli, co mam, padlibyście na twarze nie tylko wy, ale i wszystkie sosny w boru razem z dzikimi zwierzęty.	Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. Co robić? Dzisiaj strata, jutro zysk. Pan dał, Pan wziął i nie ma o czym mówić, drogi człowieku.	Niech pan posłucha Byron przysięgał mi, że wierzy w istnienie wampirów, mówił mi wyraźnie, że je widział, opisał mi ich wygląd... i... naprawdę wszystko się zgadza: czarne włosy, wielkie oczy palące się dziwnym blaskiem, ta śmiertelna bladość; a jeszcze proszę zauważyć, że znajduje się w towarzystwie kobiety odmiennej od wszystkich; to cudzoziemka... Greczynka... z pewnością czarodziejka jak i on... błagam, niech pan tam nie idzie. Jutro pan go poszuka, jeśli się panu tak podoba, ale oświadczam, że dziś musi pan zostać przy mnie.	Słusznie Jestem marynarzem, a port, z którego pochodzę, zwie się Konstantynopol, choć i tam uważam się poniekąd za cudzoziemca, jeśli się tak można wyrazić. Musiałeś słyszeć o Konstantynopolu? Piękne to miasto, sławne, starożytne. Może słyszałeś także o SigurdzieSigurd I Krzyżowiec (ok. 1090–1130)	Nie wart go jesteś precz, nędzniku, precz, łotrze, nie zbliżaj się do mnie póki życia.	A co, nie mówiłam? Jeśli nie przerósł, to przerośnie lada dzień. Są już zupełnie równi, a w roku zeszłym sięgał jej po brwi. Trzymaj się Réne, pamiętaj, żeś starsza o rok.	Panie jeżeli wydam jeszcze jaki rozkaz, będziemy mieli po uszy złorzeczeń całego okrętu. Sam pan widzi, co się święci. Każde moje żądanie spotyka się z grubiańską odpowiedzią! Jeżeli więc powtórzę rozkaz, zwrócę ostrze buntu przeciwko nam; jeżeli tego nie uczynię, Silver domyśli się, że się pod tym coś ukrywa, i cała sprawa przegrana. Mamy teraz jednego tylko człowieka, na którym możemy polegać.	Gdy wszystko będzie gotowe, twoi synowie na pewno będą o tym zawiadomieni. Ale od twoich synów daleka droga do człowieka, w którego rękach spoczywa wszystko.	Może ojciec którego dnia pojedzie ze mną do Kielc?	Na to nie można po prostu dać odpowiedzi.	Właśnie tu na nas czekała! Chodźmy do niej.	Zabawne! My właściwie, nawet kiedy nie jesteś­my sami, uprawiamy formę monologu, i ty, i ja. Ale przepraszam cię. Za mantis religiosa również.	Czy co tyczącego się mnie? z obawą odezwała się Dobkowa.	Nie wiem, proszę pani, ale pan Moreau nie jest już rzondcą w Presles, powiedają, że to syn panin jest tego przyczyną, i jego wysokość kazał go państwu odesłać. Zresztą oto list od biednego pana Moreau, który jest zmieniony, proszę pani, że strach patrzeć...	Nie zdaje mi się, nie widziałam znaku. Ale idź go odszukaj, miła przyjaciółko, przemów doń, zobaczysz, czy go poznasz.	Rozumiem, choć bardzo boli, tu w nodze. Tylko już o tym tytule książęcym będziemy wiedzieć raz na zawsze, że był i nigdzie nie ucieka, więc trudzić się ciągiem wywoływaniem go z niepamięci nie ma powodu.	To najmniejsza. Statek nasz jest arcydziełem warsztatów Learda i Spółki w Liverpoolu, rozbiera się na drobne części i składa z największą łatwością. Klucz i pewna ilość nitów aż nadto wystarczy ludziom, którzy się zajmą tą robotą. Czy pan masz jaki wóz przy wodospadzie?	Jakie to dziwne się wydaje, Wilhelmie, kiedy się myśli o tym! Gdybym był miał wówczas telefon, nieszczęście nie byłoby się wydarzyło: oboje żyliby po dziś dzień... To jednak ciekawe, jak wiele znaczy przypadek.	A za co banit?	Dlaczego ma się podobać, wuju Sibie?	Ja wiem, że wy co tydzień tak robicie... to ja i pilnował, żeby was kiedy tu złapać... ot i dopilnował... Nu, gejgej (jid.)	Jak ci się udało nas wytropić?	Joasi jeszcze nie ma?	Mgła jest ciałem! Ha, ha, ha!... To pewnie człowiek składa się z mgły i duszy?... Ha, ha, ha!	Może i mnie?	Otóż i Ennia ma już kochanka! broniła się długo siedząc nad wełną domową i kolebką syna, ale Lucius ją uwiódł nareszcie.	Panna Orłowska, ta, co to mortus! Psiatwarz. Pani żyjesz? naprawdę, pani żyjesz?	Powiedzieliście wszelako, wielebny ojcze, że położy ręce na głowie córki. Zaliby mu prawica odrosła? bo wiem, żeście o to Pana Jezusa prosili.	Stanowczo się przeciw temu zastrzegam To raczej	Tak, ale komedii dość nudnych. W tym miejscu całuje mnie już ósmy chłopak. Wracamy.	To ratuj go ty! Nikt ci nie przeszkadza!	Trochę nieba chcę sobie kupić. Ksiądz Skarga do pielęgnowania rannych nawołuje i nagrody wielkie przyrzeka. Spróbować nie wadzi.	Wszystko jedno To nie jest ładne.	Zmykaj do kulisów Oni mają toboły. Papiery są w kilcie o czerwonej pokrywie, ale przeszukaj ją całą dokładnie. Zabierz ich papiery, a zwłaszcza muraslę (orędzie królewskie). Ruszaj! Drugi człowiek nadchodzi!	Nie, nie, jeden z moich przyjaciół za nią przepada. Athos, którego tu widzisz.	A może pan polecisz wygrzać sobie łóżko i pantofle.	A teraz nakryj się i leż. Tydzień poleżysz. Później zaczniesz wstawać.	Albożeś nie wykopał?	Ależ ciociu, dziękuję za tę łaskę!	Będziem go ścigali choćby na kraj świata!	Będziesz mi jeszcze pozował?	Czego sobie życzysz, kochanie? O czymże to rozmyśla moja Sara?	Hm, może z kancelarii pana de Saint-Florentin.	I rad by się uwolnić od rozmowy...	Jest tak pięknie na świecie, że panią odprowadzę. Pan Karol z nami pójdzie?	Ma się wiedzieć, żołądek każden ma jednaki.	Na bok hultaju!	Nie wiedziałam, że moje oczy zdradzają tak karygodnie wszelkie tajemnice.	O co idzie, Tadziu?	O! widziałam się odpowiedziała dziewczyna	Patrz, patrz, on przybył stamtąd! widocznie, prawdopodobnie. na Ziemię.	Skąd się tedy bierze że są cali owrzodziali i stoczeni srogą francą?	Stało się nieszczęście Małżeństwo Ignasia zerwane.	Są sposoby na upór. Zobaczysz!	Tak, tak było istotnie. A nawet myślała specjalnie o pani... inaczej aniżeli o innych... z pewnym celem... jakby to powiedzieć... dlatego duch jej mógł powędrować ku pani, aby jednocześnie z ostatnią wolą przekazać pani niejako pewną spuściznę.	Tej nie, szczególniej jeżeli będzie miała syna.	To salwy ognia armatniego	To tajemnica	W każdym razie trzeba trochę dopomóc losowi, żeby pary były dobrane. Komu, na przykład, dać twego pięknego hrabiego, Jadziu?	Więc naucz mnie	A M’Kunje i M’Pua?	A podział tych dwu klas?	A pozdrowiejesz, dziecku mojemu pomóż, poradź, obroń.	A teraz przelicz.	A ty, Dmytruś, wierzysz?	A wy od Chmiela?	Ależ oni są niewinni!	Aniu Shirley! Czy jesteś przy zdrowych zmysłach?	Biedny Manuel, cierpi bardzo, nieprawda?	Bo muszę...	Będziesz zatem oczekiwała?	Dajże spokój jest po prostu stary i zdziwaczały.	Dziedzice, pół wsi jedną krowę doi!	I Nelson miewał morską chorobę	I ja tak myślałem. Tymczasem nasz plenipotent zna niejakiego Zgierskiego, któremu pani Latter płaci sześćset rubli procentu.	Ich matki były przekupkami	Ir tai mes jau su Jonu tarstomės važiuoti, o dabar, kada atsirado ir kompanija, tai ir atliktas dalykas. Tik kodėl jūs be sesers?	Jaka kara spotyka w tym kraju dzieciobójcę?	Jakto? dokąd?	Kto?... Ano Zenon, ten notowany osobnik, syn rymarza Wojdyłły.	Obraz świata, Chłop bąknął Jędrek.	Ojcze!	Otwieraj!	Pani lubi dzieci?	Piękno jest wszędzie zawsze podziwu godne I zawsze pozostaje w ludzkości. Gdziekolwiek bądź żyje piękny, podziwu godny człowiek, w książęcym pałacu czy w mansardziemansarda	Przed kim? Przed samym lewizoremlewizor	Rzeknę wam dzisiaj o królach, kiejście ciekawe!	Słowo, Książka rzekł Don Kichot	Trzeba było takiego durnia jak ty, żeby mi uwierzyć!	Więc pracujesz.	Wyjedziesz dziś, Trot?	Wystraszona! Doro!
Tak, jestem tego pewien lubi pana bardzo i dlatego przypuszczam, że mogę się odważyć zdradzić panu, gdzie on teraz jest...	Pan Ofman mówi, że Polacy są narodem skazanym na zagładę, i ma słuszność. O! to jest mądry człowiek! Ty nie wiesz, Berta, co on za kolosalny zrobił interes; kupił od jednego szlachcica hurtem las, same stare dęby zdatne na maszty i na budulec	Zapewne pański okręt wyprzedza o sto, a może i o kilkaset lat swoją epokę. Co za nieszczęście, że tak ważna tajemnica umrze ze swoim wynalazcą!	Ach, alboż one zaschły? i czy jest możność powiedzenia jej: „Nie jedź!” Ja sama myślałam, że to będzie niedobrze, ale przekonałam się, że przeciwnie. Na Powązkach płakała bardzo, ale było jej lepiej. Wracając, przypomniała sobie, co jej mówił profesor Waskowski jedyna!	Babcia wie, że gdyby nie ojciec, zniosłabym stokroć więcej jeszcze. Ale patrzeć nie mogę na jego wyrzuty i zgryzotę. Muszę zejść z oczu pani Tomkowskiej. Wiem, że to, co mnie czeka, jeszcze będzie gorsze, ale przynajmniej ojciec nie będzie codziennym świadkiem.	Lepiej mieć wesołego somsiada, bo z wesołym nie może być zwady A teraz posłuchajcie, co wam po dobremu i po krześcijańsku powiem. Doma dawnoście nie byli i porządków nijakich w Bogdańcu nie zastaniecie. Nie mówię: w gospodarstwie albo i wiązka grochowingrochowiny (daw.) a choremu potrzeba wygody. Więc wiecie co? sens.: to będzie zgodne z tym, co czuję., a bez ten czas Jagienka o Bogdańcu pomyśli. Tylko się na nią zdajcie i niech was głowa o nic nie boli... Zbyszko będzie dojeżdżał gospodarki pilnować, a księdza opata też wam do Zgorzelic sprowadzę, to się z nim zaraz porachujecie... O was, Maćku, będzie dziewka miała taki starunekstarunek (daw.) a w chorobie babski starunek od innego lepszy. No! Moiście wy! uczyńcieże tak, jako was proszę.	Ach, właściwie nie jest to wcale takie niebezpieczne To byli nasi wielcy krewni... tak... są oni wielcy i bardzo wytworni... jeszcze bardziej wytworni niż my...	Czegóż jeszcze on chce ode mnie? Czego chce od nas? Nasza sprawa jest jasna. Wezmą nas lada chwila. O ucieczce nie ma już co myśleć. Czy pan nie zauważył nikogo przed domem?	Pewno. Satysfakcję daje, ale nie daje poczucia prawdziwego życia. U mnie jest tak: idę do jakiegoś celu, cel osiągam i znowu idę do nowego. Na radość miejsca tu nie ma i samej radości nie ma, bo tak sądzę, że radość istnieje tylko wtedy, gdy można się nią dzielić. Ja, widzicie, nie umiem mówić, ale wy i tak mnie rozumiecie, bo macie cienką skórę. Otóż to jest nie pełne życie. Mnie osobiście, mnie nic ze światem nie łączy. Ja wszędzie jestem sam. Ponad rodzinę wyrosłem, wżyć się w towarzystwo ludzi odpowiadających mi pozycją społeczną nie umiem, a czasami nie chcę. Nie dlatego, że są bardziej ode mnie ogładzeni, kulturalni, czy wychowani. Niedlatego też, że bywają głupsi i gorsi. Po prostu to inna parafia. Obcy. Nie pasuję do nich. Nieraz zastanawiałem się nad kwestią, czym do nich nie pasuję i do niczego nie doszedłem. Chyba wszystkim.	Czy sądzi pani, że każda przełożona pensji może ponosić ofiary, że ma środki?...	A czy chociaż przekonałeś ją, że przez cały czas zamierzałem ożenić się z Albertyną?	Aha! A ja poznałam go u pani Krotyszowej. Pewno pan słyszał.	Ależ, Braciszku!... Wyznam ci szczerze i rzetelnie, iż nie godzi się mówić do Hathiego: „przyjdź!” lub „odejdź!”. Pomnij, że on jest Władcą Dżungli i zanim współżycie z ludźmi odmieniło wyraz twej twarzy, on ciebie nauczył pewnego Czarnoksięskiego Zaklęcia.	Bo mnie o to chodzi, że jeśli powiedział im, iż z niewoli ucieka, to może pościgu się za nim bali i zaraz ruszyli.	Co się tu dzieje?	Czy mógłbyś mi co powiedzieć o tym nieznajomym? Co o nim myśli Seldon? Czy odnalazł jego kryjówkę? Czy dowiedział się, co on tu robi?	Czyż nie przyrzekłeś mi tego, Jakubie? Czemuż tam jedziesz z pożegnaniem? Czy dlatego, że chcesz poślubić Lizę? Przyrzekłeś mi przecie, że nie uczynisz tego! Dwukrotnie chcesz złamać słowo, które dałeś umierającej żonie.	Dla czego!! Marja spuściła ręce i dopiero postrzegła, że się tłumaczyć nie mogła, zarumieniła się,	Dokończ pan śmiało!	Ha, tego nikt nie wie. Ja myślę, że i Prusak także zaczął. A Szwedy to samo.	I stamtąd szedłeś pan za nimi aż do domu?	Mógłbym, gdybym był kim innym, ale Maszce dyablo nie wypada. Nie! Znajdą się inne środki, na które może i panna Pławicka, którą zresztą bardzo cenię i wysoko stawiam, chętnie się zgodzi.	Nie. Pan Norski dwudziestego piątego marca wykupił ostatni.	Niech Jurek abo Krystek... a może Jacuś przyjdzie do klasztoru wolną godziną rozmówić się ze mną co do jasełek.	Oczywiście, bardzo.	Pan Bujanower idzie, pan Bujanower.	Pewnie, że nie robiłam sobie ceremonii.	Pij pani po prostu co dzień herbatę w godzinę po obiedzie, jak Anglicy, a będzie pani zdrowa, to bowiem, czego pani doświadcza, to choroba angielska	Racja, racja... Wynajmę sobie pokoik w jakimś porządnym domu, sprawię sobie przyzwoitą garderobę, będę się co dzień golił i chodził do kawiarni poczytać gazety. Wieczorami będę bywał w teatrze	Skąd pan o tym wie?	Stanko biegał wczoraj na Prądnik. Powiada, że ino się mieni łąka od kwiecia, a pachnie... Oj, matusiu, dajcie nam iść do sadu!	Tak	W jaki sposób pan uważasz prawe płuco? Czy to, które u chorego leży po prawej stronie, czy to, które lekarz znajduje naprzeciw swojej prawej ręki?	Zdaje mi się, rzekła, że wkrótce będę zupełnie zdrową; dziś nawet czuję się już znacznie rzeźwiejszą i silniejszą, i gdyby nie te moje nogi...	Śliczna noc... tak tajemniczo szumią drzewa w sadzie, a białe promienie przedzierają się przez gałęzie...	A cielęta się nie witają	A gdzie teraz jest twój tatuś?	A gorączka?	A oto gospoda, nazywa się „Pod Czerwonym Lwem”	A podział tych dwu klas?	A teraz, dobrodzieju...	A, gdzie! Tomatys, Bacciarelli, Lullier, jak dawniej było... wszystko to w kąt, jak Bóg miły rzekłem do starej	Ach, te brednie!...	Ależ to jest tylko zabawka	Anioł, Zwierzęta	Bo kapitan Nemo wie doskonale, iż nie wyrzekliśmy się nadziei odzyskania wolności; będzie się więc strzegł, zwłaszcza w bliskości brzegów europejskich.	Bo się wstydziłem.	Boga biorę na świadka!	Bośmy cię kochali. Ty inoino (gw.)	Boże, jaka ty jesteś w tej chwili podobna do Krzysia!	Będziemy jeść chleb.	Chyba nie.	Cud cud!	Czyż mają tylko po jednej sukni?	Cóż pani chce zrobić ze mną? Znowu odejść? Znowu gdzieś uciec?	Dla siebie?	Dobro rzekła Małgosia, zamyślając się	Dobrze	Doskonale, jedźmy gdzie.	Ech, ty, la Rochelle miłość jest jak wiatr, nie wiemy, skąd przychodzi. Zresztą gdyby cię dobrze kochało miłe bydlątko, nabrałabyś wstrętu do inteligentnych ludzi.	I broni się, i będzie broniła. Szwedzi już na odstąpieniu!	I oboje zmarnowali ją	Jak mój ojciec i dziad	Jaki?	Już przynajmniej w tem wszystkiem winy mojej nie ma, odezwała się, samaś sobie strój ten wdziała, sama wyjść życzyłaś... resztę los zrządził.	Już słyszałam, ktoś mi opowiadał, koniak to jest trunek, zapomniałam jak jest dalej...	Kiedyż pani jedzie?	Muszę W biurze nie było pracy, zaproponowano mi to zajęcie, cóż miałam począć? I za to powinnam być wdzięczna.	Na miesiąc. Tu jestem od tygodnia dla interesów. Potem wpadnę do żony i dalej nad morze Czarne...	Naturalnie.	Naturalnie.	Nie jedzie do Warszawy, nie wspominała mamie?	Nie!	Niech będzie	Niech cię Bóg błogosławi, synaczku! Gdy wszystko uczynim jak należy, tedy nie tylko nie zatrzymają cię, ale się muszą wyprzeć Juranda, abyśmy zaś nie mogli rzec: Oto jak oni z nami postępują!	Nigdy!...	Obecność pańska musiała okrutnie ją krępować	Pani Zukierowa.	Panie panie, na imię boskie, na honor żołnierski, w imię uczciwości szlacheckiej, oddal się; słuchaj, północ już bije, to godzina, o której na mnie czekają.	Pańskie zdrowie, panie Dyzma	Peer? Twój brat?	Po egzekucji?	Podstęp, fałszerstwo, kradzież. On i inni, lecz ten właśnie pociągnął tamtych. Spisek, mówię panu, formalny spisek. I nie o lada jaką szło sumę. Zapadł wyrok skazujący ich na deportację dożywotnią. Ten ptaszek wszystkim kierował, wszystkich współwinnych wydał, a sam o mało się nie wykręcił... Cha, cha! Ale przytrzymano lisa za ogon!	Pojadę.	Powiedzcież, wilki! Czy Shere Khan jest naszym wodzem? Czemu ten kuternoga wtrąca się do obrad wolnego ludu?	Pozbyli się zbędnego balastu z pokładu. Raz, dwa, raz, dwa, Van Stiller! Ci szubrawcy są już niedaleko	Pu...	Ten drugi Acta Tomiciana: akta dyplomatyczne Piotra Tomickiego (1464–1535), biskupa krakowskiego i podkanclerzego, zebrane przez jego sekretarza, Stanisława Górskiego. przeprowadzona w szkołach pijarskich w r. 1740–1753 była pierwszą i ważną próbą przebudowy systemu nauczania i wychowania w duchu świeckim i patriotycznym w Polsce. Krzemiński przez wiele lat zbierał materiały do wielkiej monografii o Konarskim, której jednak nie napisał., pisał jednocześnie o najnowszych sztukach i figlach dyplomacji współczesnej. Pracował bez przerwy, bez wytchnienia, jako kanclerz bezsenny nieistniejącego państwa. Błogosławiony warszawiak! W ubogim swoim mieszkanku, wśród ukochanych książek i pism, do ostatniej chwili nad wielką dawną i nową Polską	To panien trzysta masz koło siebie.	Twój, matko? Jak to? Przecież ty się nigdy nie gniewasz!	Więc będę jeszcze zwięźlejszym	Więc proszę mnie uśpić i powtórzyć na mnie sztukę z chustką.	Wuj musi tę konfuzję zatrzeć!	Wy, Kirsanow w duszę człowiekowi zawsze chcecie napluć. O tym tylko myślicie, aby zawsze mieć taką sposobność.	Z jakiego podarunku?	Z początku to przychodził, ale ostatnimi czasy to się czegoś na pannę Łucję boczy i tu nie zagląda.	Zaprą się!	Łagodna ona jest, ale sobie znów po nosie jeździć nie da... Wiek stateczny i doświadczenia wiele. To moja przyjaciółka, a nawet nauczycielka, ja do niej już pisałam...	„Duncan” Ach, Boże Wszechmogący! A więc chciałeś, żebyśmy zostali ocaleni!	„Ochfiarną krwią i trudem trza posiewać człowieczą szczęśliwość, a któren posiał, wzejdzie mu i czas żniwny miał będzie.”
To co innego. Został mi polecony przez bardzo zacnego księdza, ale przecież i on może się mylić. Niech go pan sam zaprosi, proszę bardzo, ale niech mi pan nie każe go do was wprowadzać. Gdyby później ożenił się z panną Danglars, mógłbyś mnie pan oskarżyć o jakąś intrygę i doszłoby do rozlewu krwi... Zresztą sam nie wiem, czy przyjdę...	Tak jest, chociaż należy się panu pełne uznanie, bowiem chociaż nie rubin, jest to kamień skradziony. Posiadam imitacje cenniejszych kamieni moich, a czyniąc swą małą próbkę, nie chciałem używać za przynętę drogiego klejnotu, tylko imitację, która jest tu oto. Ale jakżeś to pan zdobył?	Ach! to pan kupił Rozłogi; mówili mi faktorowie, że jakiś pan z Lubelskiego i przytem kiwali głowami na rodzaj gospodarstwa, jakie tam pan podobno zaprowadza.	Bądź pan zdrów.	Pan do kraju?	W takim razie pan Norski będzie miał zaszczyt zmusić pana	Co prawda, to nie. Miałabym też o co dbać! Może waćpan myślisz, że zaraz będę płakała? Pan Bychowiec grzeczniejszy...	Niestety, wpisał się już pod nim pan Żnin.	Gdzie jest? Pisze, że nie była w stanie w tak krótkim czasie odłożyć tak wielkiej kwoty. Ale znalazła służbę u pewnej dobrej pani, która dała jej pieniądze naprzód. Musi je teraz dopiero odsługiwać.	W księgach naszych jest o tém podanie, ale to nie władzca wedle ciała i miecza tylko wedle ducha. Nie będzie on panował legiami wielkiemi i potęgą ziemską, lecz słowem i prawdą.	Nie o to chodzi, panie Karliczek. Sprawa polega na tym, że prezes pragnąłby rozstać się z panem Jachimowskim. Zapytywał mnie też, czy jestem zdania, że pan byłby odpowiedni na stanowisko dyrektora handlowego. Oczywiście mówię to panu w przeświadczeniu, że ani jedno słowo tej rozmowy nie wyjdzie poza drzwi mego gabinetu.	A, pan myśli, że to może interesować pana de Charlus?	Co tam szlachetność Nie szlachetność, a zwykła pogarda. Niech go!...	Ależ on jest niczym dla ciebie, jest takim samym niczym w moich najwyższych rachunkach. Notoryczny tchórz, z najgorszą opinią plutokratycznego lizogonka o podejrzanym tytule. Ja myślałem, że ty podtrzymasz wielkość domu Bertz.	Wszakże nie mogła być wątpliwą szyderstwem jest pytać odartego z sukni o pozwolenie zatrzymania jéj, grożąc mu pałką nad głową. A więc naturalnie kochany szwagrze, zaniesiesz odpowiedź N. Panu, że jestem mu nadzwyczaj wdzięczen, iż raczył mnie od ciężaru téj kobiéty uwolnić, że zgadzam się na wszystko, żem rad, szczęśliwy, wesół i całuję pańską rękę jego. Przecież to honor niepospolity ofiarować N. Panu od ust nadgryziony owoc... cha! cha!	Sądziłam, że p. Natan zbyt jest zajęty, aby mieć kochankę. Czyż autorowie mają czas kochać?	W każdym razie moje jest mniej potworne niż zestawienie pani z Marią Ludwiką.	Nie tylko prawdopodobne, ale jestem przekonana, że tak było!	Ty jesteś dobry chłopak. I sam nie wiesz, że dokazałeś cudu, boś dokazał, że jeszcze czegoś chcę... Tak, ogromniebym chciał do Warszawy	To ma się prawo sprzedać nawet żonę? A nie! Nie wolno dla jednych obowiązków deptać drugich, kto wie, czy nie świętszych...	Kto to jest ta pani?	Papo, nie mów za pana Dyzmę Wątpię, czy dla każdego podkłady kolejowe i odpadki drzewne są rzeczą najistotniejszą i jedynie ważną. Prawda, proszę pana?	Ja też nie mogę tego słuchać. Boże, ludzie gadają, że takiego drania jeszcze nie widzieli, i że dawno już powinien wisieć.	Raduje się serce moje widząc was niezachwianemi. Zakon wasz tu urośnie w siłę i spotężnieje. Ziemi mieć będziecie dosyć, nasypiemy wam srebra, pobudujemy grody, panami staniecie się, ale nie opuszczajcie nas. Jam tu życie przepłakał nie mogąc uczynić nic, ledwie kilku Kunigasów ich nawrócić potrafiłem...	Cóż ty sobie myślisz, Athosie, ja nie potrzebuję nawet czwartej części tej sumy, a sprzedawszy siodło, będę już ją posiadał. A przytem, zdaje się, nie pamiętasz, że i ja mam pierścionek kosztowny.	A cóż tam z twoją spółką handlową z Kirgizami?	A gdybym ja nie był przyjechał?	Czyjaż wola, jeśli nie własna wypędza ztąd pana?	Cóż, nie lepiej mu?	Dziękuję Nie wiem, czy znajdę to miejsce, ale dziękuję panu stokrotnie.	Nie.	Nie.	No, no, nie dziękujcie; człowiek powinien pomagać drugiemu. Wełna już gręplowana, a będzie jej ze sto funtów.	Żdżarskiego koń uniósł. Nie spotkał was?	Król jest najlepszych nadziei Biada tylko, że mu od siodła wrzód na nodze nabrał, bo na koń ciężko wsiąść będzie, przy Bożej pomocy jednak, zważać na to nie myśli.	Nie inaczej. Zaciekawia mnie niezmiernie ten proces, nie dlatego, bym pożądał zemsty lub jakiegokolwiek osobistego zadowolenia, lecz że pragnę dojść, jakie pobudki kierowały w rzeczywistości tymi, co ten niecny podstęp wymyślili.	A jaką, łatwo się domyśleć... Ale nie pisnę słówka przed policją i pana proszę o sekret. Ani słowa, pamiętaj!..	Ależ biedna panna nie jadła jeszcze obiadu	Dziś z tobą o tym nie gadać, kiedy leżeć i lizać się musisz.	Sam nie wiem, jak to mogło być?	Bo znowu wyjechałby na stół Australczyk. Istotnie: pytam i pytam! Cóż chcesz? Tak długo, tak bardzo byłem oddalony...	Nie, nic, przepraszam panią... Zamyśliłem się. Widzi pani, pracuję teraz nad pewnym wynalazkiem, nad bardzo ważnym wynalazkiem, i to mi zaprząta głowę...	Ach tak! Jakub był zawsze nieco bojaźliwy, wiemy to wszyscy	O! Po cóż o tym mówić?	Tak, ale...	Jest to, albo raczej był to człowiek! To wszystko, co możemy o nim powiedzieć, Cyrusie.	A ten ci, niemieckie nasienie, wyleciał z kuchni i dre się: „Co tu podpatrujesz dom, złodzieju?” ja mówię. „Jeszcze nic ale pewnie ukradniesz”. I zaraz woła: „Poszedł stąd, bo ci dam w zęby!”. A jo mówię: „To spróbuj!”. A on: „Jużem spróbował”. A jo: „Może spróbujesz jeszcze raz?”. A on: „Masz jeszcze raz...”.	Hej, kiedy to ja będę grzebał swoje kawalerstwo i jaka też będzie przyszła hrabina Brochwiczowa? Ciekawym! Miłość platonicznaWaldy, jak ty kochasz swoją Stefcię? Czy bardzo „tniesz Platona?”	Proś go niech cię uwolni	Na darmo się trudzi Balcerkowa, na darmo!... jeszcze co oberwać może od Tereski... A na złość Dominikowej Szymek musi się ożenić z Nastką: już ja tego dopilnuję! Ścierwy baby!	A jednak a jednak ludzie są bardzo uczeni. Co by to za grubą księgę można było złożyć, panie Cyrusie, z tego, co ludzie wiedzą.	Jesteśmy wolni? Jak to się stało, panie? Czyżby ten nikczemny gubernator nagle odnalazł w sobie jakieś nieznane sobie wcześniej pokłady dobroci i postanowił zwrócić nam wolność?	Owszem, lecz wyglądałaś, jakbyś to chciała powiedzieć. Ale przyznaję, że myśli moje graniczyły z bluźnierstwem. I mam taki katar! Królowo Anno, powiedz mi coś na rozweselenie!	A i ja gadam na serio. Było to w pewnej cyrkumstancjicyrkumstancja (daw., z łac.)	Co to parę razy!... Kto ma szczęście posiadać przyjaciółkę z tej sfery, powinien do niej ciągle pisywać... Ja bo jestem zakochana w pannie Solskiej... Co za rozum, skromność, dystynkcja...	Czyń zatem, co chcesz. Od tej chwili zdaję się na twą łaskę i miłosierdzie. Dokąd jedziemy?	Mnie to ani parzy, ani ziębi	Na czymżeśmy to stanęli?	Od pewnego czasu jestem w istocie trochę chory, ale to mała rzecz...	Wiem i to mnie właśnie niepokoi.	Bo mnie się tyle przypomina	Czyż to możliwe?	Gdzie i z kim przebywał wówczas?	Ha, to wtedy trzeba poddać się konieczności.	Ja na chłopów jestem znająca	Obrazili się prorocy!... W takim razie musimy wezwać pogan... Przyślij do mnie Dagona.	Szlachcic, Sługa zawołał, wskazując na Rzędziana.	Za to, żem przy kolasce panny Anny Borzobohatej jechał.	Zdaje mi się, że z tej konferencji prefektów niewiele nam przyjdzie.	Zrobił to bezprawnie!	A skądże się tu wziąłeś?	Atsitinka tokia nelaimė ir geriausiems kirtėjams	Być może że twoja żona będzie pijaczką.	Carrai! W samą porę! Co za szczęście!	Chciałem wyświadczyć mu łaskę	Chodźmy do Ekeby!	Co? panna Bulkowska?	Czego chcesz?	Czemu przyjechałaś sama?	Człowieku, tu są grube tysiące!	Dlaczego?	Dokąd?	Gdzież ona teraz?	Istotnie, była dzisiaj jakaś cierpiąca... opowiadała mi takie smutne historye...	Jakimże sposobem poznałaś ich, kuzynko?	Jedenasta dwadzieścia dwie	Jestem!	Kto?	Miejscowi doktorzy i profesor z Warszawy.	Mniej więcej, przyjacielu.	Moja córka jej szukała, szukała od wczoraj.	Mości panie, co się stało?	Nazwisko pańskie?	Oj, potrzebuje!	Pochwalił mi się dżokej, ledwiem wysiadł w domu. Wygrał 25 000 w Baden.	Ty mi wzbronisz, ty!	W panią wierzę	Widać zaraz, że dumna sztuka...	Wierzę.	Zawsze, moja droga.
Dlaczego nie zwróciliście uwagi wachmistrzowi w Putimiu, że to omyłka?	Przecież słyszałaś tysiąc razy, jak mówiła, że pragnie oszczędzić mi kłopotów i pracy, będącej, jak sądzi, nad moje siły. Może i ma słuszność... wstaje wcześnie, kładzie się późno, dzień cały biega tu i ówdzie, pełno jej w spiżarni, w kuchni, wszędzie... Niełatwa to rzecz i wcale nie przyjemna. A ty mówisz, że to nie jest poświęcenie. Co? Może nie mam racji?	Miałem miałem najsilniejsze przekonanie, że tylko taki, a nie inny system edukacji może mu być pożyteczny. Przekonanie to zasadza się w części na dokładnej znajomości jego charakteru, w części na równie dokładnej znajomości moich własnych środków, za które odpowiedzialność na mnie samym ciąży. Tyle tylko powiem. Chłopca powierzyłem czujności przyjaciela, umieściłem go w miejscu pewnym, uczciwym, lecz to mu się nie podobało, nie wystarczyło mu, uciekł, stał się najpospolitszym włóczęgą, obdarty udał się do pani, panno Trotwood, o pomoc i opiekę. Oto, co chciałem przedstawić pani i zwrócić jej uwagę na następstwa popierania chłopca w jego złych nawykach.	A ja myślę, że chociaż Pan Bóg ludzi pokarze, to jednak ich nie opuści.	Poezja odparł baron z miną znudzoną, trzymając się w roli sędziego, któremu nic nie imponuje. bohaterowie epickich, rzekomo starożytnych poematów celtyckich Pieśni Osjana, opublikowanych w 1760 przez Jamesa Macphersona jako tłumaczenie z języka gaelickiego; mimo że w 1805 starożytny epos okazał się falsyfikatem, a rzekomy tłumacz autorem, tekst zyskał ogromną popularność w dobie romantyzmu i był tłumaczony na liczne języki w całej Europie., mgliste zjawiska, rycerze którzy wstawali z grobów z gwiazdami płonącymi nad czołem. Dzisiaj tę poetycką tandetę zastąpił Jehowa, sfery, anioły, pióra serafinów, cała rajska garderoba odświeżona i połatana za pomocą słów takich jak „nieskończoność”, „bezmiar”, „samotność”, „jaźń”. Mamy jeziora, słowa boże, rodzaj uchrystianizowanego panteizmu, wzbogaconego rymem rzadkim, a mozolnie szukanym, jak „szmaragd” i „katarakt”, „kirys” i „Irys” etc. Słowem, zmieniliśmy szerokość geograficzną: zamiast bawić na Północy, jesteśmy na Wschodzie, ale ciemności zostały równie gęste.	Przez całe życie nie skończę. To tak, jak litanja, czy jeszcze lepiej: nowenna do pani. Wie pani, że nieraz czytałem o miłości, ba, widziałem ludzi, którzy się kochają, ale nigdy nie wyobrażałem sobie, że w tem niema krzty przesady! O, ja i panią nauczę kochać tak mocno, tak szalenie, jak ja. Panno Niro! Zobaczy pani, jakie to olbrzymie szczęście...	Czy ja sama podałam? Zaraz! Sama pobiegłam do kuchni, jak panna Karusia objawiła swą wolę, że napiłaby się wody żeby zaniosła tackę do pokoju i żeby podała pannie Karusi, bo sama poszłam zamknąć spiżarkę. Nieraz się tak zostawi spiżarkę na dwie minuty, a potem tego brak, tamtego nie ma. Kto wziął, kto ruszał nie wiadomo.	Nie wierzę. Powiem panu, że nie wierzę w ten pański cynizm. To jest maska, którą zakrywa się pan przed samym sobą.	Ale pan nie chory, prawda? A może pan nie ma pieniędzy?	Bo tak trzeba! Pan się też decyduje na coś, co nie jest dla pana szczęściem.	Niech pan będzie łaskaw przypomnieć jej, że obiecała zatrzymać się u nas	Pani raczy żartować! Ha, trudno! Miałem w swym życiu wiele niedorzecznych pojedynków, przybędzie jeszcze jeden! To mi jest pociechą, że będę się bił za kobietę bardzo piękną, bardzo wykształconą... i bardzo niedostępną.	Sprawa nasza jest krótka. Może pan przystać na nią albo nie	Toś nie poznała, że to Zbyszko?	Wydaje mi się, że pan kalkuluje zbyt rozrzutnie. Po pierwsze, lokal jest. Mieszkanie na ulicy Freta można zająć...	Kochana kuzynko, moja narzeczona dobra i łagodna istota, wcale nie celuje nadzwyczajnemi wdziękami... lecz mimo to, nie wątpię, że poznawszy, kochaćbyś ją musiała...	Nie mogę czekać i obawiam się, że nie bardzo ufam atramentowi i glinie, lecz wdzięczna jestem za dobre chęci.	Nie nie! Czuję, że to prawda!	Nie zmilczę, bom tam przed tymi ludźmi oczami za waszą książęcą mość świecić musiał! Ciągnęli mnie, żebym do nich przystał, a jam nie chciał i powiedziałem im: „Radziwiłłowi służę, bo przy nim słuszność, przy nim cnota!” Na to pokazali mi ów list: „Patrz, jaki twój Radziwiłł!”	Nie, mały, uparty i nieznośny. Niech pan nie dolewa... Cicho.	Zdaje mi się napisze prawdopodobnie do kardynała, że jakiś potępieniec muszkieter, nazwiskiem Athos, wydarł jej przemocą list bezpieczeństwa, i poradzi mu, ażeby pozbył się jednocześnie z nim, dwóch przyjaciół jego, Porthosa i Aramisa. Kardynał przypomni sobie, że tych ludzi ciągle na swej drodze spotyka... i pewnego pięknego poranku każe aresztować d‘Artagnana, ażeby zaś nie nudził się bardzo w samotności, pośle nas dla jego towarzystwa do Bastylji.	Bo i nie trzeba dawać żadnego wrażenia Nie znasz ludzi. Już sam fakt, że taki jegomość widzi ponętny objekt w roli agentki, wystarcza. Będzie przeświadczony, iż kosztem ubezpieczenia się zyska jej skłonność. Każda kobieta, którą warunki ekonomiczne stawiają w zależności od mężczyzny, wywołuje w nim najdalej idące nadzieje. Nie potrzebujesz robić w tym kierunku specjalnych wysiłków. Wystarczy, jeżeli po niejakich certacjach przyjmiesz propozycję przejażdżki samochodem lub kolacji w dobrym lokalu.	A widzisz! Nie mówiłam:	Bal na cel tak święty, jakżeby na nim nie być?	Bardzo słusznie, mój panie! nie do pana, lecz do pani mam interes...	I nie ja.	Ja byłam przypadkiem... ukrytą gdy król tam był. Nigdym go tak odmłodzonym nie widziała. Biedny król! Dajcież mu choć pomarzyć trochę, aby o rzeczywistości zapomniał.	Jakto! asindziej nie rozumiesz? nie rozumiesz? a to coś paradnego! krzyknął rotmistrz. Bywasz waćpan w Smołochowie u Sabinki, bywasz, jeździsz... w tem nagle, ani z tego, ani z owego, przestajesz.	Jaśnie wielmożny panie hetmanie Wieści potrzeba. Spuśćcieże mnie ze smyczy z moimi Tatary, a ja wam wieści przywiozę.	Każ je pan poświadczyć przez naczelnika przystani	Najpotrzebniejsze byłoby mi teraz pewne i bezpieczne schronienie; wszak mnie już i tu podobno chcą szukać, tylko co o tem odebrałem wiadomość.	Nie byłem tam Byłem przy ulicy Walentyna, barykada tam była: biliśmy się trzy dni. Dowodził nami jakiś młody Rosjanin, parę słów tylko umiał po francusku.	Nie będzie mu ani tak, ani inak, gdyż to mój jeniec i przyjaciel. Razem nas książę Janusz pasował i jednym palcem tknąć ci go nie dam.	Nie mów tak!	Nie nudcież, mówcie prędzej.	Nieprawda Chcę sto tysięcy i nie odstąpię od nich.	No, to jednym więcej nie zawadzi.	Odpocznij u mnie chwilę Anusiu pojedziem zaraz do ojca!	Oj nie, już nie wątpię! I zrobię, co anioł rozkazał, nie ma rady.	Po jej odejściu uczułam nieokreślony lęk, którego nie mogę opanować dotychczas.	Po to ja tu, ditki, przyszedł, żeby wam powiedzieć, gdzie Chmiela szukać. Pójdźcie wy, dzieci, do Zołotonoszy, a potem do Trechtymirowa pójdziecie i tam już Chmiel będzie na was czekał, tam się też ze wszystkich wsiówwsiów pojedyncze gospodarstwo, oddalone od wsi; przysiółek. ludzie zbiorą, tam i Tatary przyjdą, bo inaczej kniaź wszystkim wam by po ziemi, po matce, chodzić nie dał.	Pomarli! chwycić. za gardło i serce jakby się zakrzepło na lód, że ledwie dychać poredziłaporedzić (gw.)	Tak i ja myślę, że tu się najprędzej wojna rozpocznie!	W rzeczy samej. Kule elektryczne bezsilne są wobec tych miękkich ciał, w których nie znajdują dostatecznego oporu do wybuchu. Ale uderzymy na nie siekierami.	Widziałeś pan te ślady?	Yeah, masz rację Czterdzieści lat, chłopcze. To możliwe, że ten Gustl już będzie duży. A kim on jest?	Zwariował pan! Mam konno trząść się, i to bez siodła?!... A zresztą samochodem będę prędzej na miejscu.	A ja proszę	A kimże on jest, u licha... by tak to odczuwać?	A no tak, rozumie się... Ja bo siedzę tak na uboczu...	A owe długie próby, owe	A teatr?...	A teraz druga kwestia: kto pójdzie ze mną?	A ty skąd?	Ale i każdemu wolno się z tego śmiać, co jest głupie.	Ale mniejsza z tem. Po obiedzie i przy czarnej kawie można znaleźć weselszy temat.	Ależ ona go ujęła!	Au revoir! odpowiedziała pani.	Boli mię tu, mamo!	Bóg zapłać!	Chcesz się bić?	Co ty gadasz, głupi?... uprzytamniać komuś coś. go żona.	Co za sekret?	Crimen lesae majestatis!crimen lesae majestatis (łac.) wołał Wapowski, ze łzami ręce wyciągając.	Czarnoksięgu Polskiego ręką Andrzeja Wierusza, adepta Wiedzy Tajemnej, sporządzonego ksiąg pięcioro, czyli Polski Pentateuchpentateuch (gr.)	Do kogo?	Grzegorz	I im należy się życzliwa opieka...	I jeszcze coś więcej.	Ja jestem...	Jest ich dosyć.	Jest tam ktoś, co za nich wszystkich stanie.	Kogo?	Konkurent!	Może być nawet syn plutonowego	Mówisz?	Nic	Oczywiście! Masz wszystko, ale jesteś niewdzięcznym dzieckiem, a dobrobyt przewrócił ci całkiem w głowie.	On tu jest?	Poproś Annę o coś dobrego do jedzenia i zanieś im sama, Elizo, powietrze ci posłuży Poszłabym, ale chcę skończyć powieść.	Proszę o ciastko z kremem.	Przybiegłam z Ekeby w cienkich trzewikach po śniegu, stoję tu już od godziny, zmarznę na śmierć! Czemuście odjechali?	Rogocki mówi z taką pewnością, jakby był na jego pogrzebie...	Rozumiem	Spróbujmy	Tak jest!... zawołała Laura.	Tak mi się zdaje.	Tak.	W każdym razie wybuch, jeśli to rzeczywiście był wybuch, wywołał dziwne skutki. Roztrzaskał dolną część kadłuba zamiast wysadzić pokład i nadbudówki. Te wielkie otwory wyglądają raczej na powstałe wskutek uderzenia statku o skałę niż od wybuchu prochowni.	Więc pani pierwszy raz?... Prawdopodobnie rodzina... opór... niezłomne postanowienie... zabita deskami prowincya... pierwszy występ amatorski... trema... powodzenie... poczucie w sobie Bożej iskry... marzenia o prawdziwej scenie... łzy... noce niespane... walka z otoczeniem... wreszcie pozwolenie... a może potajemna ucieczka w nocy... strach... niepokój... chodzenie do dyrektorów... angażowanie się... zachwyt... sztuka... boskość!	Więc żadnej nadziei?...	Więc?	Wystrzał z muszkietu?	Właśnie	Właśnie, gówniarz za dużo sobie pozwala.	Z tym Zabacułem wytrzymać już trudno!	Zakochany jesteś w morzu, kapitanie!	Zapewne	Zgadnij, wasza dostojność, co trzymam?	Zostały w chacie podobno.
Waldy, słuchaj, jeśli mnie kochasz i chcesz udelektować Barskiego, to właśnie wracaj. Nie rób sobie z niego nic, ale to nic na owinięcie palca, to będzie najlepsza kara dla tego mamuta. Nie wiem, czym ci dokuczył, i w ogóle dziwię się, że to zrobił, bo diablo podkopał szanse swej córki, nawet w zwykłych warunkach niekiełkujące pomyślnie. Ale nie poznaję ciebie, Waldy! Dawniej sam pokazałbyś plecy Barskiemu. Z twej irytacji wnoszę, że zaszło coś ważnego.	Ależ zmiłuj się! Czyż to jest godny rozumnego człowieka argument? Czy godzi się tam sądzić z samego podobieństwa, gdzie są pewne datadata (łac.) dziś popr. forma M.lm: fakty.?... jednak. zdawało mi się, że Michałowskiemu tak od razu nie podobał się dom ten, że nawet byłby wolał, aby mnie jeszcze raz odmówiono i abym przecierpiał takie nieszczęście, niż abym się wiecznym węzłem wiązał z taką familią. Ja zaś, lubolubo (daw.) stały, niezmienny. przywiązaniem przylgnąłem do Zosi, że gdyby i dziesięcioro tyle złego było mi się zjawiło w tym związku, ile go było w istocie, to byłbym się już z drogi mojej nie cofnął. Cofać się nie kazał mi i Michałowski, o to tylko chodziło pomiędzy nami, że on chciał, abym deklarację uczynił zaraz, ja zaś, wlazłszy już raz na drogę kunktatorską, a do tego nie będąc pewnym w rzeczyw rzeczy (daw.) całkiem, zupełnie. jeszcze nie miałem ochoty do tego. Spieraliśmy się tedy o to długo i szeroko, ale na koniec, chcąc nie chcąc, ja ustąpić musiałem i przyzwoliłem na zrobienie oświadczenia najdalej do dni kilku, a już z chęcią na ofiarowanie się Krzysztofa, iż on będzie mi w tym pośredniczył.	Niech pan nie płacze... Jeszcze wszystko będzie dobrze. Ja przyszedłem dziś do pana dlatego, żeby mi pan rozwiązał wszystkie zagadki. Pan musi to wiedzieć, bo pana muzyka jest wszechwiedząca. Ale ja muszę to wiedzieć w pojęciach, a to całkiem co innego. Ale pan i to potrafi, bo pan wtedy już mówił coś takiego, co przekracza to, że wszystko jest takie, a nie inne. Ja nie umiem tego wyrazić. Wczorajszy wieczór, choroba ojca i dzisiejsze przebudzenie się z popołudniowego snu przekręciło mnie zupełnie. Nic nie rozumiem, bo wszystko, co dotąd wydawało mi się najzwyklejsze w świecie, stanęło dęba nad jakąś przepaścią i tak trwa, nie mogąc się w nią stoczyć. Tam nie ma nic prócz czystej tajemnicy samej w sobie. Ale ja nigdy nie myślałem tak, aby móc to ująć, więc...	Brawo, brawo, niezły koncept Dlaczegóż do nas nie należysz, mój drogi? Z takim dowcipem mógłbyś w lat parę zrobić karierę.	Cóż to u diaska znaczy? Siedzisz tu, człowieku, i czekasz, ona nie przybywa, a powiadasz, że nie dała mylnych wieści o swym powrocie?	Cóż to, nie wolno?	Gadasz waszmość faramuszki. Ani Juraś tu nie wejdzie przed powrotem pana Balcera, ani też odwrót waszmości nie będzie tak prędkim, jak mniemasz.	Gotowa jestem zawsze schylić głowę przed opinią Liszta w muzyce, ale nie w malarstwie. Zresztą on już był ramol i nie przypominam sobie, aby to kiedy powiedział. Ale to nie ty mi go przyprowadziłaś; jadłam z nim dwadzieścia razy obiad u księżnej de Sayn-Wittgenstein.	Ha! to nie ma innej rady, jeno trza będzie w boru poszukać.	I Pan Jezus się do takiej ziemi śmieje i błogosławieństwo Boże jest nad nią; ale jakoż ma być inaczej, kiedy tu, gdy zaczną bić dzwony, to nie masz takowego kąta, do którego by odgłos nie doszedł! Wiadomo przecie, że złe duchy znieść tego nie mogąc muszą aż na granicę węgierską do głuchych borów uciekać.	I naprawdę Jagusia nie chce iść za mąż?	Ja też za grzech sobie tego nie mam i nie żałuję ich.	Jakto? I nic się pani nie boi?	Jest ich dosyć! jest, nie potrzebujemy obawiać się, aby nam ich zabrakło.	Jeśli co stanie, to nie wola moja.	Kiedy to on miał czas przeklinać ciebie? Przecież ciebie tu nie było.	Nie ma sobie zeń co robić! Widziałem się z Tabakim o wschodzie słońca i powiedziałem mu parę słów, a on teraz rozmawia z sępami. Nimeśmy się rozstali, zagrożony połamaniem kości, wyznał mi, że Shere Khan zamierza czatować na ciebie dziś wieczorem przy samej palisadzie wsi, a tymczasem odpoczywa, śpiąc w wielkim wąwozie, pozostałym po dawnym łożysku Wajgungi.	Nie masz, wielmożny panie, innej jak tamta a to pijacy, to posiedzą do późna w noc, zwłaszcza że ta szlachta to dzierżawcy książęcy i mają jakiś proceder z księciem, w czym zasięgają rady owego patrona, a ten patron lubi piwo, to pewnie radę swoją będzie przedłużał choćby i do północy.	Nie, czyni się to wbrew mej woli.	No tak... Ja też nie stawiam zarzutów... Zresztą wypadek ten nie wpłynie na nasze stosunki... Owszem, pan będzie miał teraz osiemset rubli pensji...	No! Tak troszeczkę, co? Nie? Złażę z rusztowania. Chyba ten wąsik... co?	Sądzę, że dość dokładnie, i mam prawo przypuszczać, że nie odmawia sobie tej przyjemności w dalszym ciągu.	Uciekać! Nie mógłbym nawet o tym pomyśleć	Zaprawdę zaprawdę, niebo to zesłać nam chyba musiało tego przyjaciela, gdyż żadna ludzka pomoc dotrzeć do nas nie zdoła.	Zobaczymy. Szczerze chciałabym ci pomóc, ale nie mam... Czyń więc, jak ci wypada, ale pamiętaj, że Fenicjanie w naszych majątkach są jak szczury w spichlerzach: gdy jeden wciśnie się przez szczelinę, inni przyjdą za nim.	Czy uważasz mnie za nikczemnika? Nie, d’Arthezie, ja jestem biedne dziecko pijane miłością.	Och, ja wcale nie dbam o ten tytuł Mianowali mnie baronem i zrobili kawalerem Legii Honorowej za parę przysług, ale...	Ha! cóż robić!... Boję się, panie, niewdzięcznego serca; jak Boga kocham, tak się boję! Znajdź mi pan taką drugą, jak pani Połaniecka, to nie będę się i dnia namyślał. Ale!... Czego mam życzyć? syna czy córki?	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	Tak przynajmniej chce ciotka i ojciec. Mnie się jednak nie uśmiecha to, że kuzyn ma zamiar sprawdzać swoje etnograficzne spostrzeżenia.	To są moi bankierzy w stolicy świata chrześcijańskiego Czy mógłbym coś u nich dla pana zrobić?	Ale i za starym też uciechy nijakiej dla młódki...	Jones dał mu jakiś znak i wtedy niezwykły ten wspólnik o twarzy kota zaproponował mi, że wraz ze służącym pomoże mi złapać czy zabić Chińczyka.	Który? Ojciec czy syn?	Mnie? przykrość?	Zwłaszcza dla nieszczęśliwych.	Ale będziemy wszędzie mieszkać razem. Będę uchodziła za twoją żonę, dobrze?	Ale jestem jeszcze bardzo słaby, mój biedny Pencroffie.	Ależ kraj stacza się ku przepaści!	Bardzo dziękuję gdzieżbym się ośmielił... Jak ja się odwdzięczę...	Biegnę, lecę kontraktować pszenicę! Ciężkie czasy, panowie! Opłaty rządowe, procenta kredytorom, a i domowe potrzeby są! Przerobienie gorzelni djable mię kosztuje w tym roku! oj! te interesa! te przeklęte interesa!	Brat mój mi mówił, że pan się zajmujesz sztuką	Był Danveld i stary de Löwe, i dwóch braci: Gotfryd i Rotgier Skarżyli się i chcieli, by książę wam rozkazał de Bergowa z niewoli wypuścić. Ale książę, dowiedziawszy się od Fourcy’ego, że Niemcy to pierwsi was napadli, zgromił ich i z niczym odprawił.	Caban, zawołaj w takim razie reb Icchoka.	Chodźmy i my!	Cicho, głupi bo jeszcze w ciebie strzeli.	Co mówisz?...	Cóżeś mu powiedział?	Dawaj zaraz!	Do pana?...	Dobrze. Czekam w Bristolu o ósmej i przyprowadzę Bazylego.	Dėl to! O kad taip man išvažiavus į tą Ameriką?	Etykę, co to jest za towar? Kto w tym robi?	Gdzieście byli na spacerze?	I będziesz.	Ile będzie, gdy dwadzieścia tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt siedem pomnożymy przez trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt trzy?	Ja się tylko tem cieszę	Jak to? i nic więcej?	Jakże ojciec?.. słyszałem o wszystkiem i było mi bardzo przykro, ale, droga pani, myśmy to przewidywali, niestety! przykry był w stosunkach, często niesprawiedliwy, no, ale to trudno, człowiek starej daty, rutynista...	Jest bardzo miły.	Jest to rzeczywiście manometr. Gdy wprowadzę go w związek z wodą, której wskazuje ciśnienie zewnętrzne, pokazuje mi tym samym głębokość, w jakiej się mój statek znajduje.	Już ja wiem, dlaczego.	Koniecznie? I patrzała mu w oczy, probując siły swego wzroku.	Któż zatem może dokonać takiej racjonalnej dystrybucji?	Ma się wiedzieć, żołądek każden ma jednaki.	Małżeństwo westchnął profesor. słowo.!	Małżeństwo zerwane? Dlaczego?	My też możemy przyłączyć się do łowów! Ale czemuż mamy sobie teraz zaprzątać głowy człowiekiem, Akelo?	Na szubienicę	Napiłbym się herbaty, ale wstyd mi prosić: my z ambicją!	Naturalnie Przyjechałem wczoraj wieczorem i przede wszystkim zająłem się odszukaniem tej pani. Mieszka w hotelu „Bristol”, nieprawdaż? W ciągu dnia dzisiejszego postaram się ją obejrzeć. Byłoby bardzo wskazane w jakiś dyskretny sposób przeszukać jej rzeczy. Przypuszczam jednak, że jest zbyt sprytna, by na to pozwolić.	Naturalnie, bo ty w tej chwili pamiętasz wciąż o tym, że to mówię ja, twoja żona. Ale pomyśl: przecież ja jestem piękna. No powiedz, co? Jestem piękna?	Nic... nic... podobno u Trawińskiego stał się jakiś wypadek	Nikodem roześmiał się. Wydało mu się czymś dziecinnie głupim, że ta przysadkowataprzysadkowaty	O, nigdy, nigdy, nigdy! Kiedy powraca pan d’Epinay?	On sam.	Ot, ir lietuviška besiedabesieda atsiliepė Kurpiūnas besigerėdamas svečiais.	Panie Porchon!	Panie! samo to pytanie już jest obelgą.	Polacy robią wynalazki wojenne i próby niebezpieczne. Zdobyli potężnego sprzymierzeńca.	Ponad wszelkie? No, proszę!...	Powinien pan później odpocząć czas dłuższy.	Powinszować znajomości!	Przecieżeście przyszli! Ależ to gruba kłoda toczy się za tobą Rupercie	Rozumiem: etykieta	Słucham	Tak nas coś kusiło dzisiaj na rybki...	Tak, kocham innego.	Tak, po tej samej.	Ten skrzypek?...	To ja przyszedłem naprawić uchybienia twoje i znaleźć lekarstwo na moje troski. Muszę cię ochłostać, Sancho, i uwolnić od pewnej części długu, który sam zaciągnąłeś. Nikczemny! Dulcynea ginie, ty żyjesz bez troski, a ja umieram z rozpaczy i tęsknoty. Rozepnij się więc dobrowolnie, bo mam niezłomne postanowienie dać ci przynajmniej dwa tysiące batów w tym samotnym i ustronnym miejscu.	To są ropuchy.	Typ niższy!...	Umiem.	Widzę to, otóż u nas panuje teraz Ptasznik z TyroluPtasznik z Tyrolu	Wątpisz pan?	Włąąąącz	Z Devon i Walii. Przynajmniej większość z nich Wiatr wieje właśnie stamtąd.	Zapominasz, kochany Bambi zapominasz, że ON jest jego przyjacielem. Gobo może sobie pozwolić na więcej niżeli ty albo my wszyscy.	już płoniesz i marzysz, już pijesz spragniona u wszystkich głębokich dźwięcznych studzien ukojenia, już zległ twój smętek w błogości przyszłych gędźb!
Bez wątpienia ale postaram się o to, aby mnie tak więcej już nigdy nie nazywano. Panie rycerzu jeżeli chcecie nam dać cokolwiek, uczyńcie to zaraz i ruszajcie z Bogiem, ta ciekawość poznania życia drugich, którą okazaliście, nudzić mnie zaczyna, lecz jeżeli chcesz znać moją historię, Więzień, Książkadowiedz się, że jestem Gines de Pasamonte i że życie moje opisane jest pięcioma palcami tej ręki.	Ale przybyłem. I koniec końców, widząc, że mnie potrzebujecie, gotów jestem... Nie wiem, czy zrobić potrafię, czego wy się po mnie spodziewacie. Kto są ci szernowie? To pierwobylcy tutejsi, nieprawdaż?	Nie, moja droga, wiedz bowiem, że nigdy nie potrafię cię ujrzeć obojętnie. Oby ten, któremu cię zostawiam, któremu cię oddaję, okazał się godnym ciebie! Smith jest dzielny, dobry i uczciwy; ale mimo całego twego uczucia dla niego widzisz sama, że jeszcze mnie kochasz; gdybym bowiem chciał zostać albo cię zabrać z sobą, zgodziłabyś się.	W bożej jestem mocy ale że waćpan się przy mnie hamujesz, dziękuję i za to.	To lepiej. Niteczka będzie wolała, że pan go nie znał! Bóg w miłosierdziu swojem może mu przebaczyć, pomimo, że dla mnie nie był nigdy sympatyczny, a Niteczka nie mogła go znosić. Ale mała będzie rada z pierścionka, a jak ona rada, to i ja rada.	To mi mężczyzna! Co za wąsy! Co do nóg zaś, to nikt nie może z nim rywalizować. Próbował obejść się beze mnie... Gdy służył w gwardii... wiesz?	Tak mi się zdaje O, Filo, nie łaj mnie! Nie rozumiesz nic.	Zwariowałeś?! A jeżeli stanie się coś takiego, że tego Indianina nie powieszą, to co wtedy? Wtedy on nas prędzej czy później zamorduje. Zatłucze na śmierć. To pewne, jak amen w pacierzu.	Tak, śliczne dziecię moje... wzdychając poczęła Babetta, która się na oknie wsparła i zapomniała, że ją ktoś podpatrzeć może... twoja rachuba wiejska myli cię pewnie! Tobie się zdaje, że możemy żyć zamknięte o suchym chlebie, a ja! jestem popsuta! ja jestem wybredna, ja choruje na fantazje, dla których się wszystkiegom wyrzec gotowa. Ileż razy nie mając koszuli, kupowałam koronki! Wziąść mnie!! tobyś dopiero wzięła kłopot sobie i męczeństwo... Wszak Pobożanin, który ma pełne kieszenie czasem, gdy wygra... a sypie nie licząc... wydołać nie może kaprysom moim.	W kilku słowach taki. Najpierw pan nie jest wcale Izydorem Beautreletem i tak samo nie chodzi wcale o Arsène’a Lupin. Jest pan i zostanie ulicznikiem z Etretat, który włócząc się, wypatrzył ludzi wychodzących z podziemi. Przypuszcza pan, że istnieją schody, które przecinają urwisko wybrzeża z góry na dół, czy tak?	Dla Boga! Czas! Czas! Nic tu już nie wskóram! Miłujeszże mnie choć na obwinięcie palca?	Od czasu jak wiszę u dworu... życie mi obrzydło... ludzie mnie omijają, przyjaciela nie mam, opieki... nikogo...	Radością dla mnie jest umrzeć, karząc tyrana; o wiele większą radością umrzeć dla pani. Raz to zrozumiawszy, raczy pani nie wspominać już o pieniądzach, widziałbym w tym jedynie obrażającą nieufność.	Mówił mi, że sklep założy w Kownie. Wódki do ust nie bierze i zrozumieć można, co gada.	Mnie tak śpiwasz jedynaku!... mnie, jaśnie dziedzicu	Bardzo się pan o mnie bał?	Możliwe, ale niech mnie diabli porwą, jeżeli sobie przypominam...	Mama chciała, ale Wojtek powiada, że szkoda czasu i atłasu, że obejdzie się. I pewnie ma rację, boć to zawsze dużo pieniędzy kosztuje.	Masz pan słuszność. Właściciel, który pracuje nad wykorzenieniem pomyłki w eksploatacyi swojéj posiadłości, oddaje krajowi takie same usługi, jak najlepszy lekarz; i jeśli ten uśmierza cierpienia pojedyńczych ludzi, tamten goi rany ojczyzny. Ale, wyznaję, iż mnie pan szczególnie zaciekawiłeś. Czy mogę ci być w czém użytecznym?	Mój, proszę państwa! Ale niech się państwo uspokoją! W tym koszyku nie ma pomidorów!	Że też w głowie tej kobiety mógł narodzić się tak przewrotny plan! O Boże, Boże!	Żona mi wspominała, że jej to pan wczoraj mówił; ale ona się śmiała z tej groźby.	Jeżeli Lucjan jest poczciwy nie pójdzie do pańskiej hrabiny. Na co mu potrzebne wycierać frak po salonach? Znudziłby się.	Tak, lecz żeby wydobyć te pieniądze, trzeba by ponosić wydatki większe od spodziewanych korzyści. Tu, przeciwnie, dość mi jest tylko podnieść to, co ludzie zgubili, i nie tylko w zatoce Vigo, ale i w tysiącach miejsc, które były widownią rozbicia okrętów i na mojej mapie podmorskiej są starannie zanotowane. Teraz zapewne pan pojmuje, dlaczego jestem niezmiernie bogaty?	To pewna, że zaszedł zwrot w całej sprawie A nie można zaprzeczyć, że teraz znacznie mu lepiej.	Jaki początek, taki bywa koniec. Człowiek pokazuje swoją wartość w każdym swoim czynie i z jednego można wróżyć o innych. Pani w pierwszym dniu swojej służby okazałaś się niesłużbistą, niedbałą; dałaś dowód lekceważenia mnie samego i spraw mających pani być powierzonymi.	I fantazji ci, widzę, nie braknie, której by się szlachcic niejeden nie powstydził Nie same bestie między wami, nie same bestie! Ale mniejsza z tym! To tedy pan Skrzetuski jest w Kijowie?	Czyż nie byliśmy żołnierzami jednego strzeleckiego rowu! Poznałem cię do dna i nie mieliśmy obadwaj tajemnicy przed sobą. Jeden za drugiego szedł jakby za siebie samego. Słowo	Aleś ty Cezarze niebem i Jowiszem, a jam najmniejszego prochu z gwiazd jasnych nie godzien przywdziać imienia!	Do chrzanu mi potrzebny ten Nowy Jork... a choćby i Boston! Gdziesikgdziesik (gw.) powiadasz, mówisz.. Kto wie, może wtedy nawet mi ich nie da!	Gdyby nie to podobieństwo ze starą, można by sobie i tak, i owak myśleć...	I nie trzeba. Chcesz dobrej rady posłuchać, szczerej rady, to  posłuchasz i nie będziesz wdawać się z nim w gawędy. To i przestanie cię nachodzić. Nie zechcesz, to już na to nic nie poradzę.	Z tobą nie boję się niczego, kapitanie. Jesteś wart więcej niż stu ludzi.	A skąd wiesz, czy się tam nie wydała za Cztana z Rogowa albo za Wilka z Brzozowej?	Jestem z osobą, do której ten list był napisany, a której chciałem dowieść, że Luigi Vampa jest człowiekiem słownym. Niech pan baron zechce tu podejść Luigi Vampa sam panu powie, jak głęboko żałuje tej pomyłki.	Nie, miłościwy panie. Zaczekaliśmy na powrót Kuklinowskiego. Wówczas ja go kazałem do tej samej belki przywiązać i lepiej ogniem przypiekłem.	Po co? Ja pobity, ruszyć się nie mogę...	A czy mogłem się nie pojedynkować, no powiedz, wasza królewska mość?	Tak, młody milicjancie ale ty liczysz tytuły i „białe”białe (żarg. drukarski)	Ale tak jest, ja go znam od dzieciństwa, ja w jego twarzy czytam jak w książce otwartej; król się nudzi!	Pani tak się za nim ujmuje, jakby był narzeczony. A ty czego tak patrzysz?	To nic, wojny nie będzie. Zresztą co nas obchodzi wojna, w której nie przyjmie udziału Bonaparte.	Nie tego sobie nie mogę przypomnieć.	A zatem dobrze Czy udaje się pan do Nowego Jorku?	Mają oczy a nie będą widzieli; mają uszy, a słyszeć nie będą.	Nie jestem potrzebna nikomu!	Nie!	Nie; nie mam domu i z teatru nie wyjdę	Słyszeliśmy konie pod szopą, to musi być i owies; smołą ich nie żywisz.	Zawiodła cię tym razem pamięć. Według mego obliczenia pan de Bergerac powinien w tej chwili dojeżdżać do Colignac lub nawet już się tam znajdować.	Mr. Barnes, proszę przybyć wcześnie, byś był ubrany, zanim zaczną napływać goście. Na wypadek, gdyby panu wypadło mi coś powiedzieć, zawiadamiam, że będę odgrywał rolę sułtana.	Nie masz tam innych jeno same obłudniki, ojczenaszki, godzinkarze, eremici i filuty. Wszystko biedni ludzie, żyjący z jałmużny wstępujących tam podróżnych.	To się zabawisz! Ja bym także chciała pofrunąć	Akurat mu tyle potrzeba, żeby się ożenić, ha, ha, ha!	Już się pan chcesz kłócić?...	Mam, pomimo wesołości tych panów, którzy mogliby swój humor do lepszych czasów zachować.	Pan Maldon Ma słówko do powiedzenia.	Tak	Ze sprawą przyszliśmy do was	Być może, iż poniosłem. Dużo pakunków noszę do składu. Być może, iż napisałem i przylepiłem numer. Dużo numerów piszę i przylepiam. Takie moje zajęcie. Ech, towarzyszu, takie moje zajęcie...	Bo jeśli parę słów, skreślonych ręką wspólnika Domu Bigiel i S-ka, może zrobić więcej wrażenia, niż najpiękniejszy sonet, to lepiej jest być chłopcem młynarskim, niż poetą.	Chcesz pani koniecznie być u nas?	Biceps na wylot, kość nienaruszona. Szarpnęło ścierwo, bo małe. Koniec. Jeżeli, to tylko z dużego kolta mówiła, gładząc narzeczonego po głowie.	Czyż ciocia jeszcze mało robi, albo nasz Ragis poczciwy? Ciekawam, ktoby mógł więcej?	Cóż ja....	Dobrze.	Jak mi Bóg miły! toż to pan Charłamp pułk musztruje.	Kto tam?	Któż wie, jak ją otworzyć?	Piszemy, proszę pani Jest pani gotowa?	To Panu Bogu na chwałę... stuła na twój ślub, chłopaku.	Zawiodły pana jedne, a teraz zemsta na wszystkie.	A cmentarz!	A gdyby cezar kazał?	A jużci.	Adaś! Schodzisz?	Biedny niewolnik! szepnął Baron.	Chciałabyś, żebym przychodził w innej?	Chwała Bogu i Najświętszej Pannie! Żyw chłop, to go i wydostanę. Chwała Bogu!	Co pan robi w Kurowie?	Czemu to tobie oddano pismo, zamiast wysłać je przez niewolnika?	Czyż dla ciebie jestem nieszczery?	Cóż to?... chcesz mi dawać nauki?... Porthosie!	Dam!	Dokąd?	Głowy najgorsze!	I wszystko robi z rozmysłem.	Jakim sposobem?	Kochana Sara!	Nic więcej	No, prawda, to ten sam!... A sprzedajesz nam twój grunt z górą pod wiatrak?	Papież to firma.	Przyjdę osobiście.	Skąd pan przybywa?	Tai teisybė pasakyta, tai gryna teisybė, tai liudija ir atsitikimai paskutinių metų mūsų kampe,	To leć, próżniaczko... a prędko!	Trud dodała zrozpaczona Ludka.	Trzeci batalion!	Wiem o tym.	„Przyjaciel Młodzieży” przyjął krótkie opowiadanie, które posłałam mu przed dwoma tygodniami
A już nie o gonienie tera rzecz, jeno trza im się wypsnąćwypsnąć się (daw.) dziś: na spytki; pytka (daw.): przesłuchanie, tortury śledcze., to ci będzie ciepło.	A mam. Jakże, na drugą stronę do matki się wprowadzę. Szukał po ludziach komornego nie będę. Niech mi jeno mój gront odpiszą, to radę sobie dam!	A nie koloryzujesz waść trocha o owych majętnościach?	A prawda, że mnie stamtąd wzięto, że mamy nie mam, a tyś sam jest moim ojcem przy... jak?	A ty umiesz czytać! No, patrzcież, ja znam takich, co w aksamicie chodzą i w bławatach, a czytać nie umieją, a ten pachołek wiejski czyta! A co ty więcej umiesz?	Ale co pomoże płacz i tęsknota?... zaprawdę rzeczy to nie męzkie; potrzeba umiéć cierpiéć, lub myśléć jak się wyzwolić? Tyś ulubieńcem Cezara, tobie się łatwo wykupić z niewoli... za tobą i my pójdziemy...	Ale w każdym razie wolałbyś nie słyszeć mojej gry na fortepianie	Bądź spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod dachem tego domu...	Co Pana to już chyba nikt na Maga upozować nie może!	Cóż wy nam powiecie nowego? Dziś ośmieszyliście wszelką władzę, a nawet stało się rzeczą pospolitą przeczyć istnieniu Boga! Nie ma już wiary! Toteż nasz wiek jest niby stary sułtan strawiony rozpustą! W końcu wasz lord Byron, jako ostatni etap poetyckiej rozpaczy, opiewał zbrodnicze namiętności!	Drogi panie Skoro już nie jesteśmy na ty; jeżeli przyszedł pan tu żądać ode mnie satysfakcji, trzeba było od tego zacząć, a nie mówić mi o przyjaźni i innych tym podobnych rzeczach, których wysłuchuję cierpliwie już od pół godziny. Jeśli się nie mylę, na taki grunt i ton teraz przechodzimy, czy tak?	Dziękuję ci! Jak miło musi być mieć pieniądze na drobne wydatki! Będzie to dla mnie wielka uczta, bo w tym tygodniu nawet nie skosztowałam cytrynki. Przykro mi było przyjmować, nie mogąc się odwdzięczyć, a doprawdy, że już mi tęskno.	Dziękuję, Kama, bardzo dziękuję, ale pieniędzy mi nie potrzeba, mam!	Głupiś, bracie. Ty nie rozumiesz na czem polega sztuka robienia interesów.	Ja nic nie mam, skądże kaucja?...	Już ja jemu tak zrobiła... że nie będzie...	Ks. Bodzanta o układzie tym nic wiedzieć nie chce, mówił dalej duchowny,	Nie chcę	Nie chcę o tém słyszéć więcéj; dość	Nie jeszcze, nie miałam odwagi, ale w tych dniach zwrócę mu pierścionek i słowo. To tak ciężko, tak ciężko...	Nie myślałam nawet o śmierci	Nie rozumiem.	Nie sposób się z nim dogadać to człek zupełnie wyzuty z rozumu i opuszczony przez Boga.	Nie wiedziałam, że tyle myślisz o podobnych rzeczach i że myślisz z taką goryczą.	Nie wszystko złoto co się świeci	No, no, dobrze już, dobrze, panie dziennikarzu Udaje pan wybrednisia? A siedem miesięcy temu, gdyśmy wylądowali na tej wyspie, nie posiadałby się pan z radości, napotkawszy taką zwierzynę...	Ostanie, żeby się naród marnował, a zły cieszył, ale ja to bym postanowiła inaczej: wzionwzion (gw.) który; któryś. cudzą kobietę, to niechże sese (gw.) zawsze., a nie zechce, bo mu już nowa lepiej zasmakowała, kijem ścierwę i do kreminałukreminał (gw.)	Pan Albert nie stchórzył.	Pewnie, że się wam krzywda stała... Wasze konie króla by nie objadły, ale to jeszcze nic... Gorsze się zwiastują rzeczy. Kamień na kamieniu nie zostanie.	Pięć razy od czasu, gdy jestem strażnikiem, podnoszono kamień, ale zawsze w tym celu, ażeby dosypać skarbów, nie zaś ujmować. Nie ma bogactw, które by się mogły mierzyć z tymi oto bogactwami, z tym skarbem stu królów. Atoli wiele, wiele czasu upłynęło, odkąd ostatni raz poruszono głaz nade mną, przeto mi się wydaje, iż w moim mieście wygasła pamięć o skarbie.	Prowadź mnie wprost do niego, a gdy mnie spostrzeże, zawołaj: „Oto twój przyjaciel, Billu!” Jeżeli tego nie uczynisz, zrobię ci tak	Solistka! twoja żona, Konrad, interesuje się tylko sobą, a mnie to nie intere­suje.	Starając się o dzieło kompletne nie mogłem dostać obu tomów jednego wydania. Ten tom drugi jest starszéj pierwotnéj edycyi: editio princepseditio princeps (łac.)	To być może, ale nie pierwsze!	To jest, jak potrawa wszelka o której trudno sądzić z pierwszego kąska, trzeba się w niej rozsmakować. Zgadzam się wreszcie na zdanie pana Bukatego, że Anglik w domu, dla tych co go intime znają, ma być kąskiem smacznym i posilnym, a za granicą jak ostryga rychło się psuje dumą i ubieganiem za oryginalnością... Trzeba go też jeść dobrze wygotowawszy, a nie surowo...	To księżniczka Matylda Wie pan, przyjaciółka Flauberta, Sainte-Beuve’a, Dumasa. Pomyśl pan, bratanica Napoleona I! Oświadczali się o jej rękę Napoleon III i car rosyjski. Czy to nie interesujące? Niech pan do niej zagada. Ale wolałbym, żeby nas nie trzymała godzinę na nogach.	W takim razie jak ja się dostanę, właśnie dziś nie wziąłem klucza.	Wszystko jedno. Dziś nie potrafiłbym myśleć o czym innym aniżeli o armii.	Wygrana Miałaś dobre przeczucie. Karta mi szła, jak umarłemu kadzidło. Obębniłem wszystkich. Nawet tego twego marnotrawnego stryjaszka. Odtąd nie siądę do gry bez wzięcia od ciebie jakiejś kwoty na szczęście.	Za to, że pan mnie sobie nie przypomina, musi pan być ukarany. Zgoda?	Zaraz po śmierci królowej, do Malborga. Byłem tedy u kasztelana, ale on powiedział tak: Prawo„Nie dlatego waszemu bratankowi głowę utnę, aby się Lichtensteinowi pochlebić, jeno że taki jest wyrok, a czy Lichtenstein tu jest, czy go nie ma, to wszystko jedno. Choćby też Krzyżak i umarł, nic to nie zmieni, bo prawo jest wedle sprawiedliwości dziś popr.: który. możesz do góry podszewką przewrócić. Król może łaskę okazać, ale nikt inny”.	A kto tu siedzi?	A teraz, czy wiesz gdzie się ukrywali księżna de Chevreuse i książę de Buckingham?	Ach, Toto już od dawna zrezygnował z zabiegów o moje względy. A tu jednak stryj zgadł, że zaczęło się od listu. Dowiedziałam się o Jacku strasznych rzeczy. Jestem wprost w rozpaczy...	Artysta, Zabawa odrzekł śmiejąc się Petroniusz.Taniec pantomima; nieme widowisko sceniczne., naprzód w Ancjum, a potem w Rzymie.	Aż jednego dnia ujrzałam, pomimo i wbrew woli, wszystkie rany jego duszy, które mu zadałam, i wszystkie jeszcze niewykonane zamachy moje na niego. Zadrżałam ze zgrozy.	Bez łaski.	Bo co?	Bosman Van Horn.	Boże!	Boże, cóż się to dzieje!... Ależ Cynadrowski...	Będziesz się bawił, jak wyjdą i poodbierają pieniądze z kasy!	Co tam Żydzi...	Dobrze...	Grozi niebezpieczeństwo!	Heleno, raczej zniosę twoje wyrzuty, jeśli chcesz mi je czynić, niżbym miała patrzeć na to, że idziesz za człowiekiem, od którego świat ucieka ze zgrozą.	Hm! Aha! A jak pan zamierza... Czy pan się za kogoś przebierze?	I mnie, w którym senatorska krew płynie!	Jest to, mój kochany Sawiniuszu, triumf mojej Joanny. Nieczęsto jada się taką rybę.	Jestem zbulwersowana! Stefanie, mówisz jak zakochany... Jak wówczas, kiedy wróciłeś z pierwszego spaceru z tą panną... no z panną Norską.	Jesteś zazdrosny o Tolleda?	Jutro będę u niego.	Kuo gi negeras lenkstudentis, kuo gi kvaili tokie kaip jis, jūs ir iš jų juokiatės? Ak, jie siekiasi užlaikyti mūsų karalystę Lenkus, sekiasi atgaivinti ją	Maruszewicz chce dla barona pożyczyć pieniędzy, a dla siebie chciałby jakiejś posady, bo już gadają na mieście, że Wokulski odstępuje mi swoją spółkę. Za to obiecuje mi, że baron będzie odwiedzał mój dom z baronową...	Może je zapomniano przykręcić?	Mów dalej.	Na pewno.	Na to my tu i potrzebni, żeby był miecz nad szyją kozacką zawieszony. Czym Dorosz stoi? Tatarami! Niech Tatarów ja wezmę w ręce, wówczas Dorosz musi hetmanowi czołem uderzyć.	Nauka szepce starzec	Nic. Lekarz powiedział, że za parę tygodni będzie zdrów. Ja tak samo myślę.	O dla Boga! Rety! W CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	O nas?...	Och! Nieziszczalne!	Owszem.	Panie sędzio śledczy, mamy dziś sobotę. Muszę wrócić do liceum w poniedziałek wieczorem. Otóż w poniedziałek rano, jeśli pan będzie łaskaw zjawić się tu punktualnie o dziesiątej, postaram się pokazać panu klucz do tej zagadki.	Panowie, baczność! Uważam, że Trestka chce ściągnąć każdemu z nas po jednym zajączku dla zwiększenia swego tryumfu	Pewnie co tak, pewnie!	Phi!... A ludzie?	Podobno są po słowie.	Potrafiłbyś bez obaw pokochać kobietę?	Potrzeba mi tylko pół godziny Wiem, po co przyszedłeś, i bardzo to ładnie z twojej strony. Oto kilka miesięczników. Jeżeli zostaniesz na śniadaniu, złożę ci dowody tej podróży w postaci wszelkich prób i okazów. Darujesz, że cię teraz zostawię samego?	Pozycja społeczna przerwał dyrektor głosem szorstkim i patrząc mu w oczy tak prosto, jakby w tym wzroku i brzmieniu mowy istotna prawda zamknięta była.	Proszę na chwilę wstąpić do mnie. Mam interes.	Przemokłeś napij się.	Siadajcie, siadajcie do stołu!... Jutro będziecie mieli dosyć czasu na plotki wiedeńskie i olszyńskie. Patrz no, Krzyś, co to tu podają...	Stałe stanowisko, etatowa posada, to wielka rzecz.	Tak mi się wydaje.	Tak więc moje dziecko, kiedy lud Izraelski stanął u stóp góry Synai, ten który go wyprowadził z niewoli Egipskiej i wiódł przez pustynię wstąpił na wierzchołek, i śród grzmotów a błyskawic ogłosił ludowi dziesięć przykazań bożych...	To już rzecz moja! Na każdego przychodzi kolej... ale to źle... to zły znak... skoro zaczyna się rewja...	Tutaj jest niebezpiecznie! Wróć do kajuty, pani!	Wlezie!	Zajrzał tylko i zaraz wyszedł, musiał iść na obiad, bo już po dwunastej, fabryki dosyć dawno gwizdały na południe	Zapomniałem powiedzieć, że ten majster Piotr miał na lewym oku wielki plaster z zielonej materii, zakrywający mu pół twarzy, co dowodziło, że z tej strony musiał jakiś szwank ponieść.	Zgoda. Termin	Znajdzie się tam dwóch obywateli jutro co porękę za ciebie złożą, ale choć ci lżéj będzie, stękaj tak i zawsze, bo nam tak potrzeba.	Znalazłeś stróża?	Zobaczmy więc	Łotry! Poganie! Jak mnie wczoraj jeden za rękę szarpnął, to aż mi w kościach trzasło...	Żeby to wszystko duchowieństwo było takie! Ale nasz Muchowiecki to jeno ręce ku niebu wznosi, a płacze, że się tyle krwi chrześcijańskiej leje.	„
No, co tam tego jestem przynajmniej pewny, że Nab się dziś popisze. Popatrzcie. Ta parka pekari ma zaledwie trzy miesiące. Będą delikatne jak przepiórki... Chodź, Nabie, chodź! Ja sam dopilnuję ich upieczenia.	Teraz jedz, a potem idź spać! Ciotka Deta zostawiła dla ciebie zawiniątko, są tam koszule i inne drobiazgi. Znajdziesz je w razie potrzeby w szafie. Ja się zajmę kozami. Dobranoc!	Więc on tam mieszka?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że ciągle jestem głodny. Jeśli czasem zbywa komu kawałek chleba, to od niego kupuję ten chleb za papierosy, ale to wszystko mało. Ja mam już taką naturę. Czasem zdaje mi się, że już jestem syty, ale gdzie tam! Za chwilę po jedzeniu zaczyna mi kruczyć w brzuchu i mój drański żołądek znowuż domaga się żarcia. Bywa i tak, że mi się zdaje, że się przejadłem i że już by się w żołądku nic nie zmieściło, ale to się tylko tak zdaje. Jak tylko zobaczę, że ktoś je albo poczuję zapach jedzenia, to mi się w żołądku robi tak pusto, że aż się na płacz zbiera. Żołądek zaczyna domagać się swoich praw, a ja połykałbym w takiej chwili kamienie. Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że już prosiłem, żeby mi wydali podwójną porcję. W Budziejowicach zachodziłem z tego powodu do pułkowego doktora, a doktor zamiast mi pomóc, kazał mnie zabrać na trzy dni do lazaretu i dawać mi raz na dzień garnuszek czystej polewki. „Ja cię, powiada, ty kanalio, nauczę być głodnym! Jak mi tu przyjdziesz jeszcze raz, to wyjdziesz ode mnie jak tyczka chmielowa!” Mnie nie potrzeba, panie oberlejtnant, jakichś dobrych rzeczy, bo nawet najzwyczajniejsze pobudzają mój apetyt, aż mi się śliny robią. Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, iż proszę grzecznie, żeby mi została przyznana druga porcja. Gdyby nie starczyło mięsa, to przynajmniej te dodatki, jak na przykład kartofle, kluski, trochę sosu... Tych rzeczy zawsze sporo zostaje.	Wypraszam sobie Jasne, że możliwe. Mówię ci, że po drugiej stronie drzwi jest ktoś, kto wkłada sobie dłoń do kieszeni. Niemal każdy ruch wydaje jakiś dźwięk... jeśli tylko ma się wystarczająco czuły słuch, żeby go wychwycić. Nietoperze słyszą nawet ruchy kreta, ryjącego głęboko pod ziemią. Dlatego są bardzo dumne ze swoich uszu. Ale my, sowy, potrafimy stwierdzić, jakiego koloru jest futro siedzącego w ciemności kociaka. Starczy, że jednym uchem usłyszymy, jak mruży oczy!	Ależ, mój drogi, nie powiadasz mi nic nowego; ja wiem, że księżna Parmy jest inteligentna Jestem bardzo dumna, że jej wysokość aprobuje moje skromne redakcje. Zresztą, nie przypominam sobie, abym to powiedziała. A jeżeli powiedziałam, to po to, aby pochlebić kuzynce, bo skoro ona powiedziała siedem bouchéesbouchée (fr.)	Nie mówię, że wiedziałem, i nie mówię, że nie wiedziałem, mówię tylko: zastanów się, jak postępuję od czterech lat, jak przestałaś być moją żoną, a ja twoim mężem w pewnym sensie tego słowa, a zobaczysz, jak bardzo byłem w tym konsekwentny. Niedługo przed naszym zerwaniem zapragnęłaś postudiować muzykę z tym słynnym barytonem, który miał taki wspaniały debiut w Teatrze Włoskim; a ja zapragnąłem wtedy uczyć się tańca u tej tancerki, co tak wielką zyskała sławę w Londynie. Nasza wspólna nauka kosztowała mnie sto tysięcy franków. Nic nie mówiłem, ponieważ harmonia to ważna rzecz w małżeństwie. To niedużo, sto tysięcy franków za to, aby mąż poznał dogłębnie taniec, a żona muzykę. Wkrótce jednak znudziła ci się muzyka i przyszło ci do głowy, aby postudiować dyplomację u sekretarza ministra. I pozwalam ci się uczyć. No, rozumiesz: co mnie to obchodzi, jeśli płacisz za te lekcje z własnej kasy? Ale dziś stwierdziłem, że skorzystałaś z mojej i że te twoje lekcje mogą mnie drogo kosztować. Basta, moja pani, tak dłużej być nie może. Albo dyplomata będzie ci dawał lekcje... gratis, a wtedy będę go tolerował, albo też jego noga nie postanie więcej w tym domu, zrozumiałaś?	Wolałam działać na własną rękę. I, jak się okazało, postąpiłam słusznie. Zdaje ci się na przykład, że nie masz żadnego dowodu na to, że ona jest szpiegiem. Ale za to ja mam te dowody. Więcej niż dowody. Mam świadka, który słyszał na własne uszy, gdy przyznawała się do szpiegostwa. I gdy żądała od ciebie dostarczenia tajnych dokumentów. Ja zresztą wysłuchałam również tej rozmowy w całości.	A ja. Codzień ranieńko ją budzę, pacierze z sobą mówić każę, a potem do wszelkiej roboty gnam. Tylko po wodę do rzeki nie przykazuję, bo do tego ona już nie silna... ale do czego tylko silna, to i musi robić...	Doskonale! A teraz posłuchaj mnie. Jeżeli przyjdziesz do mnie jeszcze raz w pojedynkę bez broni, to postaram się zakuć cię w kajdanki i zawieźć do Anglii, ażebyś tam stanął przed prawowitym sądem. Jeżeli sobie tego nie życzysz, pamiętaj, że nazywam się Aleksander Smollet, rozwinąłem tu sztandar mojego króla, a was posyłam do morskich diabłów. Nie znajdziecie skarbu! Okrętu nie zabierzecie, pomiędzy wami nie ma nikogo, kto by się znał na prowadzeniu okrętu! Nie pokonacie nas; ten oto Gray wydarł się z rąk pięciu waszych ludzi! Wasz okręt jest uwięziony, panie Silver, znajdujecie się na brzegu wystawionym na przeciwny wiatr. Musicie tu pozostać. To ci mówię, jak stoję przed tobą. Są to ostatnie życzliwe słowa, jakie słyszysz ode mnie, bo jak Bóg na niebie, wsadzę ci kulkę w plecy za następnym spotkaniem. Umykaj, bracie. Zwijaj się, proszę, co rychlej i przyśpiesz kroku.	Majątek należy do waćpana, co do tego dwóch zdań być nie może Mniejsza o to, co tam podpisał twój ojciec, na mocy praw spadkowych waćpan jesteś jedynym prawnym dziedzicem. Ale stryj pański lubi walczyć z bezbronnym, a rzecz wielce prawdopodobna, iż będzie podnosił wątpliwości względem twej osoby i nazwiska. Dochodzenie prawne zawsze pociąga za sobą wiele wydatków, a proces rodzinny zawsze nabiera cech skandalu; poza tym jeżeliby wyszły na jaw jakieś konszachty waćpana z imć panem Thomsonem, moglibyśmy porządnie się sparzyć. Zaprzedanie waćpana w niewolę byłoby oczywiście atutem w naszych rękach, gdybyśmy tylko zdołali fakt ten udowodnić. Ale udowodnienie może być niełatwym zadaniem; toteż moja rada, ażeby na razie zawrzeć dogodny układ ze stryjem, dajmy na to, zostawić go w Shaws, gdzie zakorzenił się już od ćwierćwiecza, a samemu poprzestać chwilowo na znaczniejszym zaopatrzeniu pieniężnym.	Albo pobawić się moim rzekomym cierpieniem jak kot poranioną myszą?... Nie, pani, ja nie potrzebuję pocieszycielek, ponieważ wcale nie cierpię, a już najmniej z winy dam...	Czy to w Ameryce? Mówią, że tam ludzie chodzą głowami na dól?	Dlatego, że on na interesach takich nie zna się	Dobrze, Pauluk, ot, tak to dobrze! ja tobie i wprzódy mówiła, że tak trzeba robić, panowania jej nijakiego nie dawać...	I ja.	Ja nie chcę, żeby strzelano z pistoletów koło mego domu Chcesz pan powystraszać sąsiadów i sprowadzić mi na kark całą policję?	Ja tobie zbiję ładny kawałek pyska, ja ci z niego czerwony barchanbarchan (z arab.)	Lepiej było, gdy on stał na czele!	Mój ojcze na utrzymanie mojego ojca łożę ja, więc nie ma mi prawa ojciec wymawiać.	Rano rano droga Moina śpi. O czwartej droga Moina jest w Lasku. Wieczorem droga Modna idzie na bal albo do teatru... Ale to prawda, że pani d’Aiglemont ma szczęście oglądać córkę, kiedy się ubiera lub przy obiedzie, o ile przypadkowo droga Moina je obiad ze swą drogą matką. Nie ma jeszcze tygodnia, drogi panie jak zastałem tę biedną matkę smutną i samą przy kominku. „Co pani?” spytałem. Spojrzała na mnie z uśmiechem, ale widziałem, że płakała: „Myślałam, odparła, że to dziwne być tak samą, kiedy się miało pięcioro dzieci; ale to jest nasz los! A przy tym ja jestem taka szczęśliwa, kiedy Moina się bawi!”. Mogła się zwierzyć mnie, wszak niegdyś znałem nieboszczyka jej męża. To było wielkie zero, miał szczęście, że znalazł taką żonę; to pewna, że jej zawdzięczał parostwo i stanowisko na Dworze.	Są to szczęśliwi ludzie, którzy nie zatapiają się w logikę, w myślenie ścisłe, w rozważanie swego stosunku do wszechświata, do czasów płynących, do gwiazd wiecznych i do nieskończoności przestworów. Wystarcza im pierwotny ruch czucia i pierwotny pęd myśli, które ja również posiadam, ale które mi nie wystarczają. Jest przecie, proszę pani, mnóstwo ludzi, którzy nie zajmują się wcale, dajmy na to, matematyką, a jej wszystkie sztuczki, formułki, koziołki i znaczki mają za ba i bardzo. To jednak nie dowodzi, żeby matematyka była nonsensem, a tamci nieczuli na jej wdzięki mieli zupełną słuszność, od dzieciństwa aż do starości ją ignorując. Na przykład ktoś, kto ma w umyśle swym, wskutek stałego zajmowania się matematyką, pojęcie nieskończoności i rozumuje stale za pomocą pojęć tego rodzaju, ten, doprawdy, nie potrzebuje zupełnie, a nawet nie może zmieścić w mózgu swym pojęcia o „początku świata”. Tymczasem są umysły, dla których „początek świata” jest koniecznością myślową.	Masz pan słuszność. Dzielę też najzupełniej pańskie zdanie i pod innym względem, znajdując, że pan powinieneś wyruszyć natychmiast do Devonshire. Ale nie możesz pan jechać sam.	Wielki czarownik, gdy ilustruje Gil Blasa lub Don Kiszota gdy przedstawia sceny z życia Londynu lub Paryża, gdy objaśnia bajki Perraulta lub La Fontaine’a, Doré nie ma dosyć powagi, ani dosyć uczucia, by porwać się mu godziło na poetę takiego jak Dante, na taką księgę jak Biblia. Żaden z ilustratorów Dantego nie pojął wieszcza Weźmy na przykład to, co dla mnie najdostępniejsze, sam krajobraz dantejski. Doré go nie pojmuje, nie przywiązuje wagi do niego. Zaraz na piérwszéj karcie stać powinien ten las czarny, ciemny, grozę obudzający, o którym mówi poeta. Co za zadanie dla malarza, las olbrzymi, wiekowy, wpół-zeschły, z drzewy dziwnie porozdziéranemi piorunem, z głębią czarną i tajemniczą. Na ciemném, szafirowém niebie włoskiém, puszcza tajemnicza, dzika, na któréj widok serce truchleje, w któréj głąb oko sięgnąć się lęka. Na piérwszym planie wpół-uschłe, mchami okryte pnie, pokruszone głazy, które przyniosły i rzuciły potoki, daléj starce pokrzywione, z konary obnażonemi; daléj jeszcze ledwie widne kolumny drzew i nieprzeniknione mroki... Na przedzie mała postać obłąkanego poety, który z trwogą wstępuje w ten świat dziwów i grozy... Co za obraz! Ale spójrz-że pani na ilustracyą Doré’go, taką mdłą, konwencyonalną, tak nic niemówiącą. Jest to cóś tylko nakształt lasu, a przecie las w téj pieśni gra najważniejszą rolę. Na chwilę w nim tonie poeta.	Ach, to już wiem! Mówił mi pan Ragis, kiedyś, pod dębem. Ustąpił pan narzeczonej i desperowałeś potem okropnie.	Ale proszę cię panie jenerale gdzieś mi się tu bilet pewien zawieruszył, że go znaleść nie umiem, racz mi z łaski swej powiedzieć, pan co znasz wszystkich bywających u podskarbiego	Byłbym bardzo niepocieszony, gdyby to oni go zabili.	Czy istnieje kobieta, która by nie żyła nigdy z nikim prócz męża, jeśli jest mężatką, a z jednym mężczyzną, jeśli jest jeszcze panną?	Kiedy ty nie chcesz jej po kozacku zniewolić, to może i lepiej, że sobie pojedziesz.	Nie mogłam. Zaczepił mię ten jakiś... A mam, wie pani, ciężkie zmartwienie. Jeden człowiek jest bardzo chory... Kto to są ci panowie, nie wiadomo pani?	Nie rozumiem pana majora... Po pierwsze, mogę pana zapewnić, że żaden kochający mężczyzna, mając jakiś wybór, nie narażałby kobiety, którą, platonicznie wprawdzie, ale tak bardzo kocha. Po drugie, w jakiż sposób może być w Warszawie, skoro paczka przyszła z Kowla.	Tarli go tu śniegiem, ledwie nie do kości i wino mu wlewali w gębę, a potem parzyli go w łaźni, gdzie też począł i dychać.	To, co pan zrobił, to szaleństwo, a opieka, której mi pan udzielił, jest raczej zniewagą.	A głupie mu pomagają! rzekłem! a komu to nie w smak, niech stanie, to mu w oczy przywtórzę, głupie! Bo nie wiedzą, iż zawdyzawdy (gw.)	A z Pasterzem z Fildy co zrobić?	Bardzo prostym Każ, władco, wypędzić z państwa Fenicjan...	Bądź pan spokojny będę jej używał oszczędnie, skąpo, z jutrem!	Chodź!	Ciekawam, dlaczego każdy sądzi, że powinnam wyjść za Gilberta	Co to? co to?	Coś podobnego nigdy się nie przygodziło... To niepodobne do wiary!	Czas pokaże.	Czyś zapomniał, czyś nie zapomniał, to wszystko jedno, zawsześ parolu nadłamał.	Cóż by innego, jeżeli nie kłopoty! Wiesz pan, że umarł Łęcki...	Daj no waćpan pokój. Nieprzyjacielowi nie życzyłbym próbować.	Daleko	Doprawdy?... A znane są przyczyny tego zerwania?	Edukacja jeszcze się nie zaczęła Ten chłopak, jak sam mi mówił, dostaje dwieście dolarów miesięcznie na drobne sprawunki... a nie ma jeszcze szesnastu lat...	Ej! rozumu nie mam ojcze, ale mi Pan Bóg i matunia z nieba dopomagają... Sierota, jużem powinna była sto razy przepaść z głodu, chłodu i nędzy, a ot mnie przecie trzyma łaska Pańska na nogach i sytą i okrytą i wesołą; to poratuje i daléj.	Gdzie rozkaz?	Ha! cóż? Odwiozę ją na powrót do domu i dziej się wola boska!...	I owszem obietnicę stryja  przyjdzie mi wypełnić tym chętniej, że lubię ten taniec.	Ileż chcesz?	Jakże to? nie masz jeszcze nikogo?	Kapitan nie wyjawił nam tego, ale myślę, że jedna z kobiet pochodzi ze szlachetnego rodu.	Kochany Stuarcie uspokój się, tego przecież nikt nie bierze na serio.	Ludzka zgraja dopiero dzisiaj w południe odważyła się wyjść ze swych nor wiejskich. Podjedli sobie, a potem co tchu umknęli z powrotem.	Mały jeszcze: nie wiadomo, co z niego wyrośnie.	Mylisz się, Jerzy. Dziś dzieje się to samo, lubo rzadziej i w zmienionej formie. Czy nie słyszałeś nic o doświadczeniach wybitnego psychiatry francuskiego Boiraca i jego Psychologie inconnuepsychologie inconnue (fr.)	Mój kuzynie przed poznaniem się z tobą nie wiedziałam, że ze szpetnych garbusków można urządzać takie zabawne arlekiny.	Nie bluźnij, wasza dostojność Lekkomyślnie szperasz w najświętszych tajemnicach, a to bywało niebezpiecznym nawet dla większych od ciebie!	Nie zmieścimy się wszyscy.	Nie, Józefie. Pójdę pieszo. Spacer dobrze mi zrobi.	Nie, tego nic zmienić nie może. Będę pana kochała zawsze, pana jedynego, aż do śmierci!	No, no! porucznik nominowany w husarskiej chorągwi! W takich młodych latach jeszcze się to chyba nikomu nie zdarzyło.	O jakie też to ciężkie takie powolne gadanie! Adyady a. dyć (daw.)	O nieobecnych tak samo jak o umarłych nie mówię nigdy.	Obuj się, badylu!	Och, zobaczymy	Od dwudziestu lat czekamy na nich! Czy to pan, syn Kazimierza?	Odwzajemnione?	Owszem, proszę pana	Pani de Dubois.	Panna Orłowska, ta, co to mortus! Psiatwarz. Pani żyjesz? naprawdę, pani żyjesz?	Panowie bracia! fugas chrustasFugas chrustas	Podobno są cudne.	Podstęp, Oświadczyny mówił Sakowiczowi	Proszę mamusi, to ten pan tak ślicznie imituje trąbę?	Przede wszystkim, łaskawy panie winienem pochwalić waszą wspaniałomyślność.	Samolubstwo, Złodziej, Krzywda ozwał się Stefan, zajadając swą porcję.	Sny ciągle sny.	Sądzisz więc, że to wszystko jeszcze się nie skończyło?	Ta jeszcze nie była w klasztorze!	Tak	Tak, tak	Tak.	Toteż kapłani nie wydają wszystkich ofiar, ale je zgromadzają i powiększają fundusz...	Twardy z pana człowiek	U mnie postronka nie ma...	Walą w naszych truposzów	Wczoraj.	Wiedziałem o tym Umarła dziesięć lat temu.	Wszyscy więc oni żyją w związkach nieprawych?	Za dwa miesiące.	Za pańskie pieniądze	Zaraz, powiem wszystko. Niech pan zaczeka. Tęskniłam bardzo. Było mi źle... Tak źle. Nawet... płakałam...	Zmęczony jestem W mieście upał, a w naszem mieszkaniu można się udusić. Nie mogłem spać, bo i Buczynek zalazł mi do głowy.	Znajdujesz więc, że pieśń twoja i moja są tak bardzo różnemi?	Znaleziono w fosie Jaśka, tego co uciekł z moim chłopakiem z Wilczego Gniazda, rzekł Chroniwos.	Że moje zajęcia nie są zabawne?...
Cóż ja winna, że ten pan Charłamp mię prześladuje? Ja go nie cierpię i patrzyć na niego nie chcę.	Nie mogę. Za rok dwieście, nie opłaci mi się taniej czekać.	A to dopiero rzecz doskonała! żeby książki drukowane za przywilejem królewskim i pozwoleniem zwierzchności, czytane i rozrywane chciwie przez wszystkich, wielkich i małych, uczonych i prostaków, słowem, wszelkie stany i powołania, ażeby takie książki, powiadam, miały być tylko zbiorem kłamstw i wymysłów, kiedy w nich prawda tak jest widoczna i wszystko tak punktualnie opisane, że podają nawet imiona i przydomki ojca i matki, oznaczają kraj, wiek i krewnych rycerzy, czyny ich i miejsca, gdzie były dokonane, a to wszystko z taką dokładnością dzień po dniu, godzina po godzinie, że aż miło! Na miłość boską, zamknij gębę na zawsze i nie wymawiaj bluźnierstw takich, i wierz mi, że ci radzę jak prawdziwy przyjaciel. Zresztą czytaj sam te książki, a obaczysz, ile ci sprawią przyjemności. Przyznaj bo proszę, czyż zaprawdę może być co rozkoszniejszego, jak widzieć przed swymi oczyma, że tak powiem, niby wielkie jezioro wrzącej smoły, pełne wężów, żmij, jaszczurek, padalców i innych jadowitych i strasznych? Nagle spośrodka tych wrzących i dymiących się przepaści wychodzi głos żałosny i mówi: „O mężny rycerzu, kto bądź jesteś, co patrzysz na tę otchłań straszliwą, jeżeli pragniesz posiąść skarby niezrównane, ukryte pod tymi czarnymi odmęty, pokaż wielkość swej odwagi i wskocz w te nurty gorejące. Jeśli tego nie uczynisz, niewart będziesz oglądać nieporównanych cudów siedmiu zamków do siedmiu wieszczek należących, które na dnie tych mętnych głębin stoją!” I zaledwie głos ucichł, rycerz zagrzany męstwem, nie bacząc na śmiertelne niebezpieczeństwa, rzuca się natychmiast w płomieniste nurty, Bogu i swojej damie duszę poleciwszy, a kiedy ani wie, co się z nim dzieje i co się dalej stanie, wpływa nagle na przecudną łąkę kwiatami umajoną i tysiąckroć od pól Elizejskich piękniejszą. Powietrze tu zdaje mu się czystsze i słońce jaśniejsze; z jednej strony prześliczny lasek z milionem drzew najpiękniejszych oko mu zachwyca; po gałązkach skaczą niezliczone roje ptasząt milionem barw lśniących i słodkimi świergotami uszy mu czarują, z drugiej znów strony kryształowy strumyk płynie wężykiem, sącząc srebrzyste fale po złocistym piasku. Dalej przepyszna fontanna z jaspisu różnokolorowego, cudnie zbudowana i mnóstwem posągów strojna; dalej jeszcze druga fontanna w guście sielskim, milionami muszli świecąca, kosztownymi kamieniami sadzona, na kształt groty zamorskiej, pełnej trytonów i syren, tak cudnej roboty, że kiedy człowieka strach największy przejmuje, na widok tych potworów z jam dziko wyglądających, to znów zarazem taka nim rozkosz owłada, że wyjść nie może z tych miejsc czarownych. Opodal nagle uderzy go pałac wspaniały, cały ze złota szczerego, gzymsy z diamentów, a drzwi z hiacyntów, reszta ozdób z drogich kamieni, a tak przecudnej budowy, że rubiny, szmaragdy, karbunkuły i perły najmniejszą w nim wartość stanowią, bo misterna robota tysiąc razy więcej warta. Z tego pałacu widzi wychodzących jednymi drzwiami mnóstwo dziewic najcudniejszej urody w tak pysznych i bogatych strojach, że w tej chwili, kiedy do pana mówię, blask od nich przyciemnia mi oczy. Nigdy bym nie skończył, gdybym waćpanu chciał wszystko dokładnie opisać. Wtenczas jedna z tych bogiń piękności, która się zdaje być panią wśród innych, bierze za rękę śmiałego rycerza i słowa doń nie mówiąc, prowadzi go do złotego pałacu, gdzie dziewice z szat go rozdziewają i w wannę z wód pachnących wsadzają. Potem go namaszczają kosztownymi wonnościami, olejkami i balsamami i gdy wyszedł z łaźni, wkładają nań koszulę z lnu jak jedwab cienkiego, rozkosznymi wonności syconą. Kiedy tak już stoi, inna dziewica wkłada mu na ramiona płaszcz niezrównanej piękności, przynajmniej dwa miasta i kilka wsi warty. Tu jeszcze nie koniec, prowadzą go do innej sali, gdzie bogactwo sprzętów wszelkie pojęcie przechodzi, tam zastaje stół nakryty, dają mu do umycia miednicę złotą, rzeźbioną, diamentami wysadzoną, z wodą bursztynem i aromatycznymi ziołami przejętą; sadzają go w krześle ze słoniowej kości i wszystkie dziewice służą mu na wyścigi w uroczystym milczeniu. Któż opisze nieskończoną różność potraw, niezrównaną ich wytworność, które mu ciągle podają. Jakież wyrazy dadzą wyobrażenie o wybornej kapeli do stołu przygrywającej, a on nie widzi ani grajków, ani śpiewaków? Po skończonej wieczerzy, kiedy stoły zabrano, a kawaler wyciągnął się w krześle, dłubiąc sobie w zębach, niespodzianie wchodzi dziewica nieporównanej piękności nad wszystkie, co dotąd widział, siada obok niego i rozpowiada mu o tym pałacu, że jest w nim zaklęta, i o wielu a wielu różnych rzeczach, które zachwycają rycerza tak, jak zachwycą każdego, co je będzie czytał. Nie będę więcej rozszerzał się nad tym; myślę, żem dość już powiedział, ażeby dowieść, że najmniejszy ustęp z historii błędnych rycerzów może przejąć każdego rozkoszą i podziwem. Wierzaj mi, panie, weź się sam do czytania tych książek, a obaczysz, jak one błogo na duszę wpływają, jaką radością serce przejmują i jak złe nawet usposobienie na szlachetne przerabiają. Po sobie waćpanu mogę zaręczyć, że odkąd Bóg mnie błędnym rycerzem zrobić raczył, jestem walecznym, miłym, słodkim, szlachetnym i wspaniałym; jestem miłosierny, mężny, cierpliwy, niezmordowany i dzielnie znosić umiem tak ciałem, jak i duszą trudy, cierpienia, więzienia i czary. A chociaż mnie widzisz w tej chwili zamkniętego w tej klatce jak fiksata, nie rozpaczam przecież i cieszę się nadzieją, że za dni wiele siłą mego ramienia i łaską niebios nieograniczoną zostanę królem nad jakim wielkim państwem, gdzie będę mógł pokazać szczodrobliwość i wdzięczność moją w sercu teraz zamkniętą, bo zaprawdę, panie, ubogi choćby najlepsze miał serce, wspaniałym i uczynnym być nie może, a wdzięczność, w uczuciu tylko zawarta, jest cnotą martwą, jak wiara bez uczynku. Dlatego tylko jak najprędzej pragnąłbym zostać rycerzem, aby pokazać moim przyjaciołom, jakie mam serce; o! dopiero bym ich bogato wyposażył! a przede wszystkim tego biedaka mojego giermka, co tam stoi, poczciwe człowieczysko, do rany przyłożyć; muszę mu koniecznie dać jakie hrabstwo, dawnom mu je obiecał, chociaż się boję, czy na tym stanowisku przyzwoicie się zachowa.	Ba! Zachowujecie się, Halny Dziadku, tak jakbym wam gadała brednie, a nie ma przecież w całym Prättigau człowieka, który by nie dziękował Bogu, gdybym mu przyniosła taką wieść.	A nie.	A no, wyznaję, nie wiedziałem.	Czy nie z panem Lucjanem Chardonem mam zaszczyt...?	Nie można, matko. To zabronione. Miejsca nikomu pokazywać nie wolno...	Teraz ja cię ostrzegam, George! Jeszcze jedno zuchwałe słowo z twojej strony, a wyzwę cię i będę z tobą walczył. Jak? To ja mam wiedzieć? Tyś powinien mi na to odpowiedzieć, ty i inni, którzy zaprzepaścili mi okręt przez swoje wtrącanie się, żeby was choroba! Ale ty byś i odpowiedzieć na to nie umiał. Nie masz nawet tyle rozumu co plugawy karaluch! W każdym razie jednak mógłbyś i powinieneś mówić nieco grzeczniej, George Merry, a jakże!	Oj, oj, niech Józef mnie nie nudzi. Przecież ja nie mogę się na tym znać. Poradzi się Józef tej pani w sklepie.	Nie! Nie chcę ściągnąć na Rzym gniewu Merkurego, którego zawstydzilibyście złodziejstwem. Potrzeba mi jakiegoś stoika, jak Seneka lub jak mój nowy przyjaciel-filozof, Chilo.	Ani centa więcej... dopóki nie zasłużysz na podwyżkę... a przez kilka lat i tego nie tkniesz.	W naszych krajach północnych kobiety nie przebierają się!	Wasze i dla psów się nie godzi.	Niegodziwa dziewczyno! źle sobie postępujesz zemną słabą kobietą! Spełnię twoje życzenie, ale sama sobie gwałtem wpędzasz żądło do serca! Nie pochodzisz z mojej krwi, ani z krwi mego syna! Z jego strony jest tylko niedorzecznością i słabością, że niekiedy sam w to wierzy. Stary żyd w Swendborgu był twoim dziadkiem! jego córka była piękna, daleko piękniejsza od ciebie. Była to guwernantka w naszym dworze, służyła u nas, czy mnie rozumiesz? służyła! Mój syn Wilhelm zakochał się w niej zapamiętale, nieboszczyk mąż mój dowiedział się o tem, a matka twoja wróciła do ojca. Wilhelma wysłaliśmy w podróż, lecz oni pisywali do siebie, przepadali za sobą, jakkolwiek niektórzy ludzie nienajlepiej mówili o twej matce. W Swendborgu był jakiś muzyk, Norwegczyk, który tam bywał u nich w domu i w wielkiej był z niemi zażyłości. Wilhelm wrócił z podróży, a myśmy sądzili, że już zapomniał o wszystkiem; często wychodził na polowanie, ale każde polowanie było wizytą w Swendborgu. Jam się o tem dowiedziała, a nie było mi tajno, jak grzeszne prowadzili życie, gorsze, niżelibyś zdolna była pojąć! I tak już podobno źle robię, że z tobą o tem mówię. Powiedziałam tedy Wilhelmowi, wszystko com wiedziała, lecz on ufał miłości twojej matki, aż nareszcie sam raz zastał rywala przy kochance! Już to z duńskiej szlachty nie pochodzisz, może z norwegskiej! Mój Wilhelm teraz był przekonany i został rozsądnym człowiekiem. Kiedyś ty się urodziła, twoja matka pisywała o tobie listy elegiczne, a w końcu, widząc że Wilhelm bajeczkom jej wiary nie daje, odebrała sobie życie. To zrobiło swój efekt! to pomogło! ona poszła do grobu, a ty przyszłaś do nas! Ja sama przywiozłam cię z Swendborga.	Nie mogąc wynajdywać rzeczy zdaje się, że jesteście skazani na wynajdywanie nazw.	Ale we własnym twoim interesie ostrzegam cię, mości Land, żebyś nie chybił tego zwierzęcia.	Na to, nie zgoda.	Niby nie, ale całkiem jesteś jakiś zgoła inakszy.	A czy nie tak było, panie Grygier? ironia; tu: ironiczna mina..	Nie jadę na wakacje. Mam tu pewne interesy.	Z pewnością wyniknie z tego zebranie prefektów Dotknięty honor szóstej klasy i tak dalej. Tulke będzie przez całe popołudnie pisał zaproszenia, a Carson zawezwie nas po herbacie. Tym razem płazem tego nam nie puszczą.	Wszelką jaką chcecie, oprócz tej żebym wam więcej przegrywał, bo tu noga moja nie postanie. Ogrywajcie sobie na współkę z Włochem całe miasto, życzę wam szczęścia. Słowa te wymówione wpół głosem, doszły uszu podczaszyca, który zagryzł wargi i grać przestał. Dogonił u drzwi Rybińskiego.	Niby prawda, pani dobrodziejko, tak... juści, ale kiedy sobie wspominam, to mi się tak jakoś robi na sercu, że mi dobrze. Było tam i źle i głodno i smutno, ale coś mnie ciągnie do tej włoskiej jasności; ja, panie dobrodzieju, nieraz w polu, w żniwa szczególniej, patrzę się w niebo i widzę, że tu wszystko ciemno, chociaż słońce doskwiera. Pamiętam Włochy. Jak się wylazło nieraz w Neapolu na wierzch, na góry, to jak się spojrzało na morze, na miasto, na drzewa, to się płakało niewiadomo z czego, niby mazgaj ostatni, panie tego i owego. Tak, pojadę na wiosnę z pewnością, niech tam co chce się stanie!	Mój obyczaj jest kłaść się o wieczornym udoju, a wstawać o rannym, jako czynili starożytni ale na wojnie trudno! Śpisz, kiedy możesz, wstajesz, kiedy cię budzą. To mnie jeno gniewa, że dla takiego tałałajstwa musimy się inkomodowaćinkomodować (z łac. incommodum: niedogodność, nieprzyjemność)	To dobrze. Zdziwił się pan, że siedziałem na drzewie?	Musisz mi to pożyczyć, Bazyli Muszę się tego nauczyć. Jest wprost czarujące.	To jest pan Zagłoba, szlachcic, mój przyjaciel.	Była chwila że chciałem postawić kwestyę jasno, ubrawszy ją oczywiście w możliwie delikatne formy. Ale bałem się. Ostatecznie, dlaczego ja wątpię o posagu mojej narzeczonej? Tylko dlatego, że te panie obchodzą się ze mną przyzwoiciej, niżem się spodziewał. Jako humor, to jest bardzo dobre, ale boję się za daleko posuwać, bo nuż moje obawy okażą się płonne, nuż one mają rzeczywiście pieniądze	Przeklęte to miejsce. Niech się z nim, co chce, dzieje.	I dlaczegóż dlaczegóż purpura spaść by miała na barki tego biedaka bardzo miernych obyczajów, niezbyt wykształconego, śmiesznego przez ociężałość umysłu? Wszak za nim przemawiało jedynie to, że na uczcie masonów w towarzystwie prezydenta Republiki zajadał cielęcinę. Roquette, gdyby mógł wznieść się ponad siebie, zdziwiłby się sam, że jest biskupem. W tych czasach próby, wobec przyszłości pełnej to złudnych nadziei, to strasznych gróźb, należałoby wyszkolić duchowieństwo silne charakterem i wiedzą. A oto właśnie, Eminencjo, o księdzu niezdolnym dźwigać brzemię swych obowiązków, o drugim Roquette, pragnę pomówić z Jego Eminencją. Profesor retoryki w seminarium, ksiądz Guitrel...	Ach pani! panią najbardziej wzrusza panna Ratkowska, ale niech pani pomyśli, co to za, dalibóg, tragiczna postać taka panna Helena. Zawiłowski przynajmniej żyje, a Płoszowski lepiej wymierzył. I wedle jej pojęć, niema dla niego miłosierdzia nawet na tamtym świecie. A ona go kocha. Oto położenie! Wreszcie po takiem jednem samobójstwie przychodzi to drugie, rozdziera wszystkie rany, odświeża wszystkie wspomnienia. Panna Ratkowska może być sobie wzruszająca, ale tamta ma życie złamane raz na zawsze, żadnej nadziei, tylko rozpacz.	Jakże się pani podoba seżurnowanie na wsi?	To niemożliwe Co pan chce przez to powiedzieć? Członek klubu?	Ja się też kąpię, ale swoją drogą zmieniam też skórę. Jakże ci się podoba moja nowa odzież?	A gdzie jest obecnie pani brat?	A, nareszcie! Spóźniasz się, mój drogi. A właśnie czekamy na ciebie z przedstawieniem.	Ojoj, straszne cuda, to niech się zbudzi.	Siadajcie. Z radości w głowie mu się pomieszało, całe dnie tak przesiaduje przy drzewie. Słuchajcie no.	Skażą go, co?	A jak się mają dzieci Gitl-Hudl, oby zdrowe były?	I udawało ci się?	Jak chcecie. W takim razie jeszcze dziś zwrócę wam wasze parszywe pieniądze i...	Przecie proszę tatki... przecie... ja mogę się oświadczyć Magdzi...	Zrobi się	Do Calais jest to droga najprostsza do Londynu.	Wina zacnym ludziom w Sacca, wody łajdakom w Parmie! Jaśnie pani wie z  pewnością lepiej ode mnie, że kiedy przed dwudziestu laty opróżnił ktoś  niebacznie zbiornik, na wielu ulicach w Parmie było na stopę wody.	A gdybym chciał opowiedzieć coś bardzo ciekawego, na przykład o pani dyrektorowej Smolińskiej, która w tej chwili wychodzi?	A kat cię bierz z twojemi nowinami co je po pół złotego sztuka w sztukę płacić każesz; może i tę masz na sprzedaj?	A tak, Fiszman... który niejednokrotnie pożyczał nieboszczce pieniędzy na pański podpis, no... i jej...	Krople da kto inny. Pani będzie spała. Dobranoc.	Proszę pani, ciociu... jestem twoim siostrzeńcem.	W każdym razie proszę mnie uprzedzić, kiedy będzie ta stacja, bo muszę kazać służbie zapakować moje liczne kufry.	Wracaj do zabawek, młody panie. To nieładnie męczyć tak starego.	Bo... bo ze wstydem wyznaję, cierpiałem na morską chorobę.	Do stu piorunów!	I cóż z tego będzie?	Maks, po co masz psuć jej złudzenia	Mamy przeczucie, że to jutro będzie szczęśliwsze...	Około dziesiątej, proszę księżnej pani.	Piękny jak niepodobieństwo!...	Rzeka bardzo opadła od nocy ubiegłej! Hathi, czy widziałeś kiedy taką suszę?	Sama mówiłaś, że odpowiadasz mu na ukłony.	A jak wygląda parter?	A jaki ma rozkład?	A jeżeli portier to zauważy?	A widzę już: od samych wzdychań odligaodliga	Ach, panie, cóż to za pyszna historia! Cóż za cudowne odkrycie!	Biedny...	Ciszej, ciszej, najdroższy Czarna Wróżka mówi to tylko z życzliwości dla ciebie. Wiesz przecież, jak nas kocha i ile zrobiła dla nas.	Czemu więc w siebie zwątpiłem?	Cóż dalej?	Cóż tam goście?	Dozorca chowa koty...	Gdzież oni są?	Gdzież to wczoraj byleś?	Jak to?	Jaśnie panie, on sam wyszedł!	MatkaOjciec	No powiedzże teraz bez żadnych wykrętów, powiedz, że mnie kochasz!	No... to od ciebie zależy.	O mój Boże! Mój Boże	Od dziecka.	Panie hetmanie...	Paradny obraz!	Pojąłeś waść teraz?	Przecież on nas potraktował jak sołdatówsołdat (z ros.)	Przybywasz?...	Przyjdziemy zaraz!	Rozumiesz, jakie skutki ta awantura dla mnie pociągnie?	Syn dozorcy więzienia?	Te kontrakty powinny być korzystne	To padnie	To zwierzę mówi!	Trlombka! Dziadziu, dać Jasiowi trlombkę	Ury...	Wielka opera!	Wiem.	Wszędzie, wszędzie	Zrobimy!
Chwilkę jeszcze Chciałbym panu tylko jednę zrobić uwagę. Nie czytałem nic o wojnach Mahometa, nie mogę więc sądzić jego militarnych zdolności; ale gdybyś pan był widział cesarza, dowodzącego podczas kampanii francuskiéj, byłbyś go wziął za bożka z pewnością. Jeżeli upadł pod Waterloo, to dlatego, że był więcéj jak człowiekiem, zanadto ciężył ziemi i ta się pod nim ugięła. Ot, co jest! Zresztą, we wszystkiém zdanie pańskie najzupełniéj podzielam i do stu kartaczów! ta, co pana urodziła, nie zmarnowała czasu.	Tak, ale to już będzie nie ten sam sznurek. A jam zawsze go tak pilnowała jak oka w głowie. Taka wielka świętość! Jedyna rzecz, co mi ostała z dawnych czasów, i to mi zepsowali! O! Patrz wacpani i modlitewka stamtąd się wypsnęła.	Bywałam co dzień, ale najmłodsze dziecko jest słabe i nie wiem, jakby mu radzić. Humlowa chodzi do roboty, a nad nim czuwa Karolinka, ale coraz jest słabsze i słabsze. Zdaje mi się, żeście wy powinny pójść albo Anna.	Niechże sobie będą; ale co ty teraz porabiasz?	Takich, jak naprzykład, że moje uczucie nie jest tem, czem było na początku. Myślę, że tem będzie, przyznaję, że do tego idzie. Żenię się mimo tych spostrzeżeń tak, jakby one nie istniały, ale je robię.	To prawda To prawda, jesteś pan wiernym przyjacielem. Ale Maksymilianie, postępujesz tak zgodnie z własnym interesem; wiesz przecież doskonale, że niewolnik, który zaczyna stawiać żądania, traci wszystko. Przyrzekłeś braterską miłość mnie, która nie ma przyjaciół, o której ojciec zapomniał, a macocha prześladuje; mnie, której jedynym oparciem jest niemy, znieruchomiały i zimny starzec niezdolny do tego, by ręka jego mogła uścisnąć moją, choć serce bez wątpienia bije dla mnie resztką uczucia. Gorzki żart losu uczynił mnie wrogiem i ofiarą silniejszych ode mnie, dając jako podporę i przyjaciela żywego trupa. O, naprawdę, Maksymilianie, jestem bardzo nieszczęśliwa i masz rację, że kochasz mnie dla mnie, nie dla siebie.	Ale gdzie tam! Ty to lepiej przyjdź do nas.	Co? Nie jesteś jego bratem?	Dobrze drogi panie, oto moja ostateczna odpowiedź: nie ja zamieściłem tę notatkę i nic o niej nie wiedziałem, ale pan swoim zachowaniem zwrócił na nią moją uwagę; nie zostawię więc tej sprawy, dopóki nie sprawię, aby ten, kto zamieścił tę wiadomość, odwołał ją lub potwierdził.	Jużci niby jego dopóki mu kto nie zabierze. Przecie ja wiem, że i wasze dzisiejsze grunta i chałupa były pańskie, a dziś są wasze. Tak samo z łąką. Co on lepszego, że chociaż nic nie robi, ma ziemi za stu chłopów?	Stryju byłeś mi zawsze ojcem, bądźże dobrym i łaskawym! Mnie już wnętrzności goreją, aby raz w pole wyciągnąć!	Tak. Jestem... i szczycę się tym. A ty co? Brak ci męstwa... i dlatego wymyśliłeś to oszukaństwo...	Wierzę ci, że będziesz mnie kochał zawsze.	Więc pójdziesz do Ady...	Więc żebyście mi byli na miejscu, jak was zawołam. Przypomnijcie jeszcze raz Vańkowi, żeby dla mnie wyszukał nowego pucybuta. Halo, Szwejku, gdzie jesteście?	Zgrzeszyłbym, jakbym obiecował, że się żaden śmierci nie boi, albo choćby ja. Po mojemu grzych się tak całkiem śmierci nie bać. Ale jest bojenie i bojenie... Z naszych żaden się nie cofnie, jak każą pójść.	Ach, przybywa do mnie szczęście! Lecz skąd panu przyszło do głowy...	Co? Pewnie, żem nie gorzej wyglądał! Skądem buńczuka wziął? Oto razem z deputacjami od opornych chorągwi przyjechał i od hetmana pan Szczyt z rozkazem do laudańskich, by do Kiejdan szli, i z buńczukiem dla większej powagi rozkazu. Kazałem go zaraz aresztować, a buńczuk nad sobą nosić, żeby Szwedów na ten przypadek omylić.	Nigdy nie widzę powodu do odwoływania moich postanowień Jeżeli w tym wypadku mogłoby to mieć miejsce, nie radziłbym panu zmuszać mnie do tego.	A co cię tam najbardziej interesuje?	A tak.	Ale masz znajomych.	Chcesz koniecznie? Więc powiem: behadyr Ajdar.	Co też jegomość mówi? Zalizali (starop.)	Czy mogę cię prosić, księże proboszczu, abyś mi towarzyszył na cmentarz? Chciałbym go, że tak powiem, pożegnać.	Cóż tam słychać panie cześniku? odezwała się, ostrożnie taflę u karety podnosząc podczaszyna, do najbliżej stojącego na koniu, wąsatego i rumianego pana Styrpejki.	Ja mam Trzos ten zawiera trzysta pistolów; każdy z nas weźmie po siedemdziesiąt pięć; to wystarczy, aby zajechać do Londynu i powrócić stamtąd. Zresztą, bądźcie spokojni, nie wszyscy my tam dojedziemy.	Ma pan słuszność Czuję, że mi wiele, bardzo wiele niedostajeniedostawać (daw.) odczucie pustki i jałowości. duchowej i pustki, jaka od czasu do czasu rozwiera się przede mną w godzinie samotnych rozmyślań. Pan mi nie odmówi swej pomocy w razie potrzeby, nieprawdaż?	Niech pan zgadnie, co to jest?	O, tak, nawet jak bardzo żółta cytryna.	Och ty, ty! Jak ja ciebie nie znoszę za to komediaństwo twoje, za tę nieuczciwość, obłudę za tę złość twoją wobec mnie!	Och! No... no jednego ogrodu, który twoja matka lubiła Czy zawsze tu byłeś?	Odłóż, księże Hieronimie, wykonanie pięknego projektu swego aż do czasu, kiedy zabiorę cię z sobą do Holandii i wyrobię ci w Amsterdamie posadę u jakiegoś fabrykanta limoniady czy właściciela łaźni parowej. Będziesz tam w spokoju ducha mógł po całych nocach pisać swą Menippeję na jednym końcu stołu, ja zaś na drugim pisał będę paszkwile. Będzie to dzieło zbożne i kto wie, czy nie przyczynimy się do zmiany ustroju państwa. Paszkwiliści mają więcej, niż się zdaje, zasług w obalaniu rządów; przysposabiają katastrofę, której dokonywują potem ludy.	Owszem. Raz ciągnęło mnie dwóch facetów, żebym się ożenił z ich siostrą.	Pan Borsuk poszedł do swego gabinetu, proszę pana Mówił, że dziś rano będzie ogromnie zajęty i pod żadnym pozorem nie pozwolił sobie przeszkadzać.	Panno Magdaleno przysięgam, że nie chciałem zmartwić pani... Ale powiedz sama: czy mogłem obojętnie słuchać o wybrykach pani Korkowiczowej i patrzeć na fontanny łez mojej siostry?... Przecież ona zmizerniała w ciągu kilku dni, rozpaczając...	Pomysł bardzo dobry, jeśli wody tak wielki gmach uniosą.	Przeszkodzę temu Ale przede wszystkim proszę aby Wasza Najdostojniejsza Wysokość raczyła przyjąć hołd całej mojej wdzięczności i mego głębokiego szacunku.	Rychtyk, podobni do Olendrów z Grünbacha.	Tak	Tak jest. Proszę, czytaj pan.	Tam do djabła!	Tatarzy! Więc już są blisko.	To jasne jak słońce tylko ty jesteś naiwny i zbyt prostolinijny, skoro od razu wszystkiego nie odgadłeś.	To oszust muszę dobrze domu pilnować, i niepuszczę, chociażbyś o mur bił głową	Tobie ćwiekiem to zwierciadło w głowie utkwiło. Bój się Boga, przecież te twoje romantyczne kategorie nie mogą mieć dla mnie wartości	Tylko ten starszy złodziej przymawiał się wyraźnie, że oni honorowi partii zawierzyli, że nigdy oni tak żadnych interesów nie robią, tylko z nami, bo oni szanują partię.	Uczę się prawa, panie Copperfield, i oto właśnie podręcznik Tidda. Co to za genialny pisarz ten Tidd! Tego wyobrazić pan sobie nie możesz, panie Copperfield!	Widzicie wy?... Ja mu gadam, żeby nie pił, a on mnie częstuje!...	Właśnie, że pójdziemy do Sanawar, mój malcze. Taki jest rozkaz głównodowodzącego, który jest osobą nieco ważniejszą od syna O’Hary.	Z imienin pani Pawlickiej. Mieli tam pojutrze jechać do jej majątku. Pani Pawlicka tu sama była i zapraszała jeszcze w poniedziałek. Tam będzie duży bal. Panna Łucja nawet sobie nową sukienkę szykuje. Taką niebieską, przybraną tiulem. Ach, żebym to ja sobie mogła taką zrobić!	Za to teraz jestem istnym aniołem	Świętym chrześcijańskim podobna z wejrzenia, a posągom klasycznym z postawy. Czystość jej duszy da się porównać tylko ze śniegiem szczyty Alp pokrywającym; dobroć serca z wonią kwiatów mistycznych, które przed Franciszkiem z Asyżu zakwitały. Na lutni gra jak święta Cecylia, w tańcu nimfą zda się grecką, a gdy do rozmowy weźmie się poważnej, doża mógłby ją obok siebie i na tronie weneckim posadzić!...	Żyjemy w epoce, pani, gdzie nic nie jest pewne Trony wznoszą się i padają we Francji z przerażającą łatwością. Piętnaście lat to okres czasu zdolny uporać się z wielkim cesarstwem, monarchią, a także rewolucją. Nikt nie odważyłby się ręczyć za przyszłość. Zna pani moje przywiązanie do prawej monarchii. Te słowa nie mogą dziwić w moich ustach. Niech pani przypuści katastrofę: czy nie byłabyś rada mieć przyjaciela w stronnictwie, przy którym zostałoby zwycięstwo?	A jednak jedwabną chusteczkę nałożyłaś.	A on był moim mężem.	A to oni są głupie	Ach, panie dałby Bóg, aby Oskar usłuchał pana. Wciąż mu powtarzam: „Naśladuj pana Godeschal, słuchaj jego rad!”.	Bo dobrze patrzę.	Byłaby szkoda!	Chociażby przez sympatję dla pani.	Cichajcie!...	Czego chcieli?	Czegóż ci potrzeba?...	Czy będzie dziś u państwa hrabia de Monte Christo?	Czyż musiałem w Rzymie znosić jakieś niewygody?	Dobrze Zrobimy z nich miechy kowalskie.	Jak wszyscy?	Jakie?	Jesteśmy dopiero na jednej trzeciej wysokości	Jeśli chodzi o dowody będziemy je mieli.	Jeśli tylko Hiszpanie nam na to pozwolą. Widziałem, że na ląd zszedł czterdziestoosobowy oddział.	Kiedy mi łzy ciekną... nie widzę...	Kubuś! Kubuś!	Ma caluteńkie plecy poszarpane, jakby ją kto przez cztery dni z rzędu prał ekonomskim batem...	Miałam przewodnika Czy mogę widzieć doktora Pawlickiego?	Nadto zaś moim zdaniem... należałoby powtórzyć panu Solskiemu dzisiejszą rozmowę...	Nie odgaduj, bo oberwiesz. Marsz stąd!	Nie wiem. Zniknęła i tyle. Jakby ją kto zdmuchnął.	Nie, wasza książęca mość! Puściłem ich wolno.	No, to oddasz uprząż.	Odp.: Nie. Jak wam się podoba Mae WestMae West, właśc. West, Mary Jane (1893–1980)	Paląc więcej, pomarzniemy jeszcze pewniej	Pan z Królestwa pochodzi i nie tęskno panu za swoimi stronami?	Panie Andrzeju!	Przeciwnie, bardzo, bardzo chcę. Proszę cię, pokaż!	Prędzej!	To coś dla ciebie Hej tam! chodź no się napić kieliszek wódki. Gdzie jest szósty szwoleżerów?!	To ja byłam zła i przepraszam... mój drogi	Tu trzeba radzić!	Uhm, na czczo. Po bezsennej nocy.	Uparta dziewka!	W imieniu Lgockich i całego pani stolnikowej domu bardzo dziękujemy waszmości; nigdy nawet nie spodziewaliśmy się inaczej.	Witaj... witaj...	Wsypcie no mi z garniec w woreczek, to wam oddam, jak będę tu drugi raz.	Wyszła.	Właśnie o nią chciałam prosić, o moją córeczkę... Czyby państwo Solscy, tacy bogaci, nie przeznaczyli coś na jej wychowanie?... W takim razie można by ją odebrać od Dzieciątka Jezus... Ach, pani, nie dla siebie proszę... dla niej... Przecież ona niewinna temu, że nieszczęśliwa matka nie może jej dać opieki... Niech pani to zrobi... Pani podobno ma taki wpływ na Solskich...	Z daleca ja, kulhawiec, idę, bracia rodacy, z bardzo dalekiej strony.	Šalin traukis!	Żeby się to już raz skończyło! Te sześć tygodni próżnowania zdają mi się bez końca. A przy tym mam taki chaos w głowie z tej Warszawy, że jestem wciąż jak w gorączce.
Niech więc będzie dumą, o której ojciec Corbelan powiedziałby pani, że jest grzechem śmiertelnym. Ale ja nie jestem dumny. Jestem po prostu za bardzo zakochany, żeby uciec. A przy tym chcę żyć. Po śmierci już się nie kocha. Dlatego jest rzeczą konieczną, żeby Sulaco nie uznało władzy zwycięskiego Montera.	Jestem... Idę!	Ano, musieliśmy się rozstać. Ja mu chciałam płacić, a on się uparł, że tylko darmo może leczyć biedaków. Oboje mieliśmy rację, ale ja nie chciałam ustąpić, więc on mi zarekomendował Rajewskiego. Z tym o płacenie nie ma kwestii, przeciwnie, leczy tak, jakby robił to z łaski! O! Downar to śliczna dusza. Bywa czasami u mnie i lubię te wieczory. Ja mu gram Szopena, on słucha i milczy, bawimy się bajecznie.	A jeżeli tak, nie mam się po co spieszyć będziesz teraz moją!	Czy ja się na tym rozumiem, kiedy ze wszystkich stron idzie samo bałamuctwo, a rzetelnej prawdy nikaj się człowiek nie dowie? Nowięcej to się rozumieją Żydy; ale raz gadają tak, drugi raz inak, a chłop wierzy w to, z czym mu lepiej.	Tak. Jeszcze nowina się nie rozeszła, ale on sam oznajmił nam ją uroczyście. Żeni się z panną Krasławską, pamięta pani? z tą, która to była wówczas u Bigielów. To dobra partya dla Maszki	Warszawski teatr! Boże kochany! przecież tam, oprócz dwóch, trzech osób, to nędza sama, której nikt nie chciał już na prowincyi!...	Henryku, jesteś straszny! Nie wiem, za co cię tak lubię.	Ja bym ją zabiła, kokietkę. O niego już nie dbam, jeżeli dał się uwieść tej zalotnicy, ale jej nie daruję, nie daruję, nie daruję!...	Ja cię nie potrzebuję.	Jakże nie mam wątpić, skoro mówisz, że mnie porzucisz! Ach! Maroto, będziesz przyczyną mojej śmierci!	Nic nie zrobisz, bo lekarze powiedzą, że to dla mnie konieczne.	Nu, daleko czy niedaleko, ja nie wiem! U niego dobra kasa swoja jest	O dla Boga! Widzę, że muszę jechać, ale mi tak jegomości żal, że choćbyś mi jegomość ten kropiasty pas darował, zgoła bym się nie pocieszył.	Oto mamma Vauquerrr, piękna jak gwiazzzda, wysznurowana jak marrrchew. Czy nie dusimy się troszeczkę, mammuniu? Jeżeli się rozpłaczemy, to może być eksplozja; ale ja pozbieram szczątki z troskliwością antykwariusza.	Sam król był... nie wiem... jeżeli uszedł...	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę, że namawiała mnie do zabicia barona de Wardes, a ponieważ nie mam na to świadka, osobiście zaświadczam. Skończyłem.	Więc dobrze, czy będziesz zadowolona, skoro sam przyjdzie ci powiedzieć, że nie odprowadzi cię dziś rano do domu?	Wolę zawsze, żeby mówiono, żem winna pieniądze panu de Marsay, niż żebym sama miała wyznać, że pan de Trailles kosztuje mnie przeszło dwieście tysięcy franków	Właściciel to ja. Statek należy do mnie.	To wcale nie żarty! Czyż nie widzisz na własne oczy tej płyty? Czyż nie czujesz sam doskonale, że tam muszą być skarby?	A może panna Magdalena tamtego miejsca nie zechce przyjąć?... W takim razie nie potrzebowałaby jechać	Bez uwag, nianiu; mówię ci ciągle, nie wtrącaj się...	Być może opowiadam, co czu­łem, wtedy, gdy ten czołg się toczył wprost na mnie. Więc stanąłem...	Bóg ci zapłać, wolę nie.	Będzie źle Tacy ludzie jak on albo wszystko naginają do siebie, albo trafiwszy na wielką przeszkodę rozbijają sobie łeb o nią. Dotychczas wiodło mu się, ale... nie ma przecie człowieka, który by w życiu wygrywał same dobre losy...	Czemuż ująłeś pan sobie zasługi, nie czyniąc tego od razu?	Głupiś? Co ty tam znasz się na tym! Dlaczegóż przynajmniej kuzynek swoich bawić się nie starałeś? One chyba żadnych jeszcze ciężkich grzechów nie popełniły, za które czułbyś się w prawie wysyłać je do piekła?	Ja mam matkę!	Jak dotąd nie widzę...	Kunik wreszcie zmiękł. Noc w ciemnej i nieopalonej celi pomogła. Żądał tylko widzenia się z żoną i upierał się przy tym. Ustąpił dopiero wówczas, gdy Reich przeczytał mu i pokazał ten list pani Niny, który ostatnio pan otrzymał. Zgadza się na sto tysięcy, ale pod warunkiem wydania mu kompromitujących dokumentów.	Muszę być sam	Mylisz się, przyjacielu Wydaje się często, że Bóg zapomina, gdy tylko odpoczywa jego sprawiedliwość; ale prędzej czy później nadchodzi zawsze chwila, gdy sobie przypomni. Proszę, oto dowód.	Myśli nic nie robić, przerwała Lassy, siedzieć w kącie i nudzić się!	Mój drogi towarzyszu, teraz sobie przypominam.	Odpocznij u mnie chwilę Anusiu pojedziem zaraz do ojca!	Oto dlaczego ryba stała się godłem chrześcijan	Pan de Lustrac odznacza się egoizmem iście królewskim, lecz przy tym jest zalotny, mizdrzący się pomimo swojej peruki, czarnej jak smoła.	Paweł nie dałby się oszukać. Nie pakowałby w to pieniędzy. Zresztą przecie tu wszystko jest zrobione z tego syntetycznego kauczuku. Te meble przecie są ebonitowe i to trzyma się świetnie. Jezdnia była najdawniej zrobiona, nie ma w niej żadnych uszkodzeń.	To drobiazg, stryjenko, nie boję się.	To wspaniałe tak umieć panować nad sobą.	Wiem, wiem i współczuję z panem. Usługi, jakie pan oddał Kościołowi i swemu zakonowi nie będą zapomniane. Wybrańcy Pańscy byli we wszech czasach wystawieni na prześladowania: umieli je ścierpieć; trzeba naśladować ich męstwo. Licz pan na łaskę i poparcie króla. Ach, mnichy! mnichy! jadłem ich chleb i wiem z doświadczenia, do czego są zdolni.	Z francuskim, bo to przecie nie polski pułk.	A czego pan sobie życzy?	A to i u nas także!	A wy tu mieszkacie?	Bardzo, bardzo płakała.	Blisko połowa jeszcze nam w drodze od fatygi padła.	Bliżej niż pani sądzi	Bo jest za małe i za ciemne.	Bon jour, dyrektorze	Być może	Cha, cha, cha! Aza! Cudo! Śpiewaczka, tancerka, którą się zachwycają obie półkule... Opiekuj się nią, Jacku, gdy odjadę!	Cicho Żydy!	Cieszę się, że pan widzi w tym rację. Ale, jakem powiedział, ten zamęt wypadków przechodzi moją pomysłowość. A jak to on prorokował naszemu pułkownikowi, siedząc na moim łóżku, w tej koszulinie rozchełstanej, przez którą było widać jego białą skórę!... I jak to proroctwo się sprawdziło! Czy go wyleczą z tych wszystkich zabobonów u św. Ksawerego, hę?	Co to za brwi! Co za wejrzenie królewskie, aż respekt bierze... Skąd w takiej dziewce taki nieledwie królewski majestat?... Widziałem raz w Antwerpii DianęDiana (mit. rzym.) myśliwy z Teb, przypadkowo zobaczył Artemidę w kąpieli (w mit. rzym. Diana), za to świętokradztwo został zamieniony w jelenia i rozszarpany przez własne psy. szczującą... Kubek w kubek ona!	Czy w sposób obrażający wiarę mówili i inni obecni?	Cóż przypuszczasz? Przecież oddzielają ściany.	Dlaczegóż się pan z nią ożenił?	Gdy Huanako kazał sobie oddać zebraną tongę, okazało się, że jest jej o wiele mniej, niż się spodziewał. Zasiek w spichrzu przeznaczony na święte ziele wypełnił się zaledwie do połowy.	Historia, Pozycja społeczna	I cóż pan myśli?	I cóż się z nimi stało?	I dlatego mu się oddawałaś?	I wzajemnie!	Jak to wziąłeś? Przecież muszę umówić się o cenę z gospodarzem.	Jako wierny sługa króla!	Jest mnóstwo dorożek na stacji	Lepiej, szpicle wprawdzie mają ostre oczy, ale zawsze lepiej. Czy może trzeba zawiadomić kogo, że tu jesteście?	Mówił jakby po to, żeby nas obrazić!	Mądrzejszy	Najpoczciwsza jest szlachta oszmiańska!	Nazywa się Augustynowicz. To dobra głowa, ale w tej chwili jest pijany, słowa mu się plączą: wie jednak, czego chce i dalibóg ma racyę!	O, chcesz jałmużny.	Od paru dni.	Owszem! Ale narodowi uciskanemu, jak nasz, przede wszystkim o ilość musi chodzić, w masie wybitne jednostki znajdą się zawsze. Cofanie się od tego obowiązku wobec społeczeństwa, od wydawania potomstwa, jest zbrodnią, która powinna być najcięższymi ścigana karami!	Pani zna pannę Helenę... Helenę...	Proszę pana, niech pan go schowa! Taki był zmarznięty.	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Siódmy rok.	Smutno ci tu? czego? Masz wiedzieć, kotku, że Górów to rzecz wcale wesoła, wcale wesoła dla właściciela swego. Dobra wielkie, co tu robić, prawdziwie pańskie. Kilka tysięcy morgów ziemi prawdziwie bożej, kotku, łaskawej, hojnej, miłosiernej, kotku... do tego, co tu robić, lasy i wody, pastwiska i młyny, wszystko, czego trzeba, kotku, a pośrodku państwa rezydencja taka, co tu robić...	Społecznik spytałem.	Super! Ale będzie zabawa! I zaprosisz wszystkie dziewczynki i wszystkich chłopców?	Szantaż i co będzie?	Teisybė, Keidošiau, ar tik ne bus per vidurį.	To prawda, ale mam nadzieję skłonić Hiszpanów do opuszczenia twierdzy.	Tomek, zmiatajmy	Widziałem, lecz sądziłem, iż za jednym razem wyszafowałeś całą swoją odwagę.	Więc cóż?	Więc kiedy jesteś taki ślepy, Achillesie, patrz!...	Więc mimo obietnicy pana Villefort...	Wtorek, pięć dni temu.	Wybornie!... A uczennice masz?...	Z Drohiczyna.	Zamieniam się w słuch.	Zatem chcę, aby moi poczciwi ludzie w Sacca mieli dobry dzień, o którym by długo pamiętali. Wrócisz do Sacca, czy masz co przeciw temu? Czy sądzisz, że ci to grozi niebezpieczeństwem?	Zatem dobrze swoją rolę odegrał?	Zdaje mi się że u nas znajdzie się taka właśnie lalka. I gdyby pani raczyła wstąpić do sklepu...	Zdaje mi się, że pani Frumet?	Znam go lepiéj od was
Tak, tak tylko trochę? Dawniej przerażał się pan zawsze okropnie. Prawdziwą przyjemność miało się, widząc pańskie przerażenie. Jaki może być powód, że teraz przestraszył się pan tylko trochę?...	A czy pan wie, jakie mam troski?	Nie dobrze, że go łudzisz, ale zdaje mi się, że rozumiem, skąd to wypływa. Z niechęci i urazy dla kogoś innego	Oczywiście że nie ma ich dwóch, trzech ani czterech. Przyznam się, że ludzie z waszych stron zadają dosyć osobliwe pytania.	Pochłania... tak jest serce porusza, dozwala zapomniéć nawet o tych cierpieniach, które nigdy nie ustają; lecz szczęście to trwa, jak pani powiedziałaś, jednę króciuchną chwilę. Zaledwie myśl wzięła na siebie ciało, gdy wyobraźnia porównywa je do tego, co nosiła w sobie, w złotych snach wypieściła. Niedołęztwo tego co przyszło na świat przywodzi do rozpaczy. Szczęście krótkie zmienia się w zgryzotę. Następuje zniechęcenie, gorycz, zwątpienie o sobie, tém boleśniejsze, że przychodzi niespodzianie i rozpromienioną duszę ciemnościami zaléwa.	Pojedziesz na rok cały i nie będziemy się widzieli.	Przerzucił się. Mówi, że woli. No i łatwiej mu będzie... te... Ale to Tomciu winien, nie kto inny...	Pustych łbów ino fraszki się trzymają Tu śmiechu nie ma: człek jakiś w śmiertelnym grzechu żywot zakończył.	To mu odpowiesz, że chciałaś się do niego przekonać i nie mogłaś. W każdym razie jest to jedyna droga...	To prawda, interes to interes Przyyyjąwszy to za pewnik... Bądź co bądź, rozumie pan, że tooo jest truuudne. Jaaa nie mam pieeeniędzy ani czaaasu, ani...	Uważa pan dobrodziej, ja nic nie myślę, ja piję piwo	Zaczekaj, mała Najpierw ustalmy chronologię i hierarchię twoich pytań. Więc przede wszystkim jesteśmy z nią jeszcze (mam nadzieję, że wolno mi użyć pocieszającego słówka „jeszcze”), jesteśmy z nią jeszcze na stopie bardzo oficjalnej. Jak się pani podoba Warszawa?... Czy pani dużo podróżuje? I tak dalej w tym guście. Toteż na jakieś wspominanie o Jacku co najmniej za wcześnie. Chociaż nastręczała się do tego wspaniała i całkiem niespodziewana okazja. Czy ty wiesz, że Jacek jest w Warszawie?	Zaświecić wszystkie reflektory! Oświetlić mi dobrze to miejsce! Dobra! Widać jak na dłoni. Jeszcze trochę bliżej! Stać! Wystarczy! Towarzyszu Monsignac, chodźcie tu bliżej. Widzicie ten węzłowy słup telegraficzny, od którego druty rozchodzą się na trzy strony? Ile też może być od niego do nas?	Nie chcieli mnie dać starostwa lityńskiego, a teraz sam nie jedno, ale dziesięć wezmę. Wypędzimy precz panów Koniecpolskich a Kalinowskich, a Potockich, a Lubomirskich, i Wiśniowieckich, Zasławskich i wszystką szlachtę i sami się ich majętnościami podzielimy, co też i po bożej musi być myśli, gdy nam już dwie tak znaczne dał wiktoriewiktoria (z łac.)	Powtarzając to wiele razy, póki się nie dojdzie do wprawy... Trud się opłaci.	Szanuję pana Stefana, podziwiam go, życzę mu szczęścia, bo to najszlachetniejszy człowiek Ale wszystkie przymioty, jakie posiada, nie zasypałyby przepaści leżącej między nami. Boże!... a toż dla ubogiej dziewczyny lepszą jest śmierć aniżeli wdzieranie się do towarzystwa, które już dziś odwraca się ode mnie.	To nieważne We wnętrzu góry wciąż płonie ogień, a woda morska może tam wtargnąć lada chwila. Jesteśmy w sytuacji podróżnych na statku pochłanianym przez pożar, którego nie są w stanie ugasić, i wiedzą, że prędzej czy później ogień dotrze do prochowni. Do pracy, Spilecie, do pracy! Nie traćmy ani chwili!	Co znowu Dawidzie człek niewinny ma przecież zawsze możność oczyszczenia się wobec sądu; ale co się tyczy chłopaka, który posłał kulkę, sądzę, że najlepsze dlań miejsce będzie pośród wrzosów. Ci, którzy nie umaczali rąk w żadnej sprawce, powinni mieć wzgląd na los tych, którym się to przydarzyło. Albowiem jeżeliby drugim razem było na opak, to jest, gdyby ten chłopak, któremu nawet nie zdołałem dobrze się przypatrzeć, był na naszym miejscu (a my w jego położeniu, co łatwo mogło się trafić), przypuszczam, że bylibyśmy mu bardzo zobowiązani, gdyby on ściągnął na siebie żołnierzy.	A jednak zmysły nas nie łudzą Słychać przecież wyraźnie głuche pomruki w samym wnętrzu wulkanu.	A nuż zbudzi się i wstanie?	A to co! Chcecie się stać złodziejem na stare lata?... A przecież jeszczeście na czczo... Opowiem to zaraz, jak stoję, naszej pani.	A! uchowaj Boże lecz nie nawykłem za granicą do takich objawów sympatyi dla nieznajomych ziomków.	Ale do czego prowadzi ta mania? Zdaje mi się, że czasy niszczycieli posągów już dawno przeminęły.	Ależ on był pijaniuteńki, jak układał to zadanie! Spodziewam się, że to dałeś do zrozumienia	Boś wasza miłość nie nalegał ostro...	Chwałaż Bogu Od razu wiedziałem, że się z sobą doskonale porozumiemy.	Chyba potknęła się i wpadła?...	Daleko się chowa, daleko. U jednej starej babci, u dobrej babuleńki, we wioseczce za góreczką...	Dopiero Gedroyć dwie konewki przyniósł, reszta jeszcze nie.	Interes, Polak, Niemiec to twierdzenie i dalsze myśli są inspirowane merkantylizmem, sposobem myślenia o ekonomii, wyznawanym w XIX w. (a powstałym w wieku XVII). Merkantylizm głosił, że państwa europejskie są dla siebie wzajemnie konkurentami i mogą się bogacić kosztem sąsiadów, a kluczem do bogactwa i potęgi jest dodatni bilans handlowy, czyli wytwarzanie i sprzedawanie za granicą większej ilości towarów, niż się sprowadza.	Ja ich nie odbierałem	Ja siedzę zamknięta i nic niewiem, ale przecież to nowe panowanie zwiastowało się nam inaczéj niż Cajusa i Claudyusza. Przy młodym Neronie są Burrhus i Seneca, a że lubi igrzyska i lata z wozem po watykańskim swym cyrku... to płochość, która przejść może...	Jak możesz tak mówić? Przyznaję, że wyżej stawiam piękność niż dobroć. Ale skądinąd nikt nie przyzna z równą gotowością, jak ja, że lepiej być dobrym niż brzydkim.	Mylisz się, Planchetku, a na dowód masz talara i wypij za moje zdrowie.	Na to bym się zgodziła	Nie czytuję literatury jarmarcznej; w dzieciństwie czytałem Historię o Magielonie, Różę z Tannenbergu i podobne arcydzieła, to mi wystarcza na resztę żywota.	Nie miałbym czym Sapieżyńskiej wiktorii głosić!	Nie poznajesz mnie, nieszczęsny chłopaku?	Nie wiem	Nigdy jeszcze nie plotłeś takich głupstw...	Panie Crandall! Czy mógłbym pana o coś zapytać?	Rozpieszczony i zuchwały Dla niekarnych nie ma miejsca na świecie.	To dobrze. Teraz idźmy porządkiem. Czy kochasz pannę Gilbertę de Faventines?	To ładnie nawet, ale jakoś... Nie ma zwyczaju topić zwłok. Protokół tego nie przewidział. Tu będą goście zagraniczni. Oczekujemy kilku królów, i wo­dzów paru, i marszałków... Na oczach świata, że tak powiem, utopić naczelnika państwa? Powiedzą, żeśmy barbarzyńcy. To w interesach nam zaszkodzi, a my tu budujemy COP, i w Gdyni mamy nowy port. I na wystawy posyłamy nasz drób wzorowy i maszyny. Myśmy są nowoczesne państwo, nie żadne tam pra tego...	Toby była okropna rzecz, ale ja w to nie wierzę. Każdy może na czas jakiś zdrętwieć.	Usiądź, Krzysztofie... Właściwie mam z tym duży kłopot. Nie wiem, jak mam cię nazywać. Muszę chyba skobiecić twoje imię... Krystyna, prawda?	Zdzisławie, albo się natychmiast uspokoisz, albo wyjdziesz.	A Jelsky?	A nam co czynić przystoi?	A u nich jednak to wariacja.	A! dobrze powiedziałaś mimo woli	Aaa...	Ach! Ale co rozumiesz przez dobroć?	Ale dlaczego księdza tu trzymają?	Ba!	Bodaj ci kula w pysku stanęła!	Byłeś uczestnikiem tej niegodziwości?	Będziesz musiał mi tego dowieść, Copperfieldzie	Chodziło o matkę dziecięcia.	Chrzczone?	Co chciałeś powiedzieć? mów!	Co mi po nich?	Co znowu! Ale znam Saint-Sernin, a tym razem to nam wystarczy.	Czemuż to?	Czyżbyś była, mamo, zadowolona, że mnie spotkał wstyd wobec całej szkoły?	Dawid Balfour? A skądże aść przybywasz, mości Dawidzie Balfour?	Dać mi rękę!	Diabelskie psikusy!...	I zamęczycie mi ich robotą?...	Jakto JW. pani? w lesie?	Jeśli o mnie chodzi, to możesz wygarnąć. Wal kawę na ławę Chcesz tak, niech będzie tak. Też mi zmartwienie.	Każ sobie dać płaszcz!	Kto lubi ciszę...	Masz talara.	Meteorologii?...	Mina tego kota jest nieznośna!	Mnie tak śpiwasz jedynaku!... mnie, jaśnie dziedzicu	Musi dużo sztuk umieć.	Na ile kroków?	No, cóż tak nadzwyczajnego?...	O co chodzi, towarzyszu?	Oby wszystkie błogosławieństwa nieba spadły na pana, lecz prawdą a Bogiem, że ten list...	Och dziecko moje!	On, on!... czuła tylko jakieś straszne i rozkoszne razem unicestwienie i spokój, spokój nagłą cichą falą skądś spływający...	Otóż, com chciał rzec. Na hasło waszego imienia odda majątek tamtym, co dość już dawno targują. Zapomniałem nazwiska.	Pamiętaj, że licząc pięć minut, o które prosiłeś, pozostało już tylko dziesięć.	Panie komendancie!	Po cóż w takim razie zezwala na sprzedaż sreber?	Poszła do siebie. Cóż, wysłała pani do Głębowicz?	Posłusznie melduję, że rozumiem.	Potrzebuje nas, to bakę świeci	Proszę już raz z tym skończyć, bo wysiądę!	Przecież dawniej lubiłaś bywać w Obronnem	Tak, przyznaję zawołał drwiąco pro­kurator.	Tak.	To pani ma uczyć nasze dziewczęta?... Bądź dla nich miłosierna!... Głupiutkie to, ale poczciwe...	To willa pani Krasławskiej.	Uwiężą go chyba, co?	W sam raz tyle co trzeba; nabijmy broń.	Wróciliście tam wszyscy, kochana pani?
Żeby tak za dobrych czasów tobym do niego wzięła guwernera; a teraz, to gdyby nie pan Lucyan, zmarnowało-by się dziecko.	Widzita, kumy! Ostaszeskiej wydaje się, że do dziedziczki to można tak chodzić jak do położnicy... Przecie to pani całą gębą, co wy se myślita? Jakby do was zaczęła gadać po francusku, to byście ino oczy wytrzeszczyły...	I ofiara na odpuście i piasek, a wszystko Pan Bóg przenajświętszy zrządził; bo, jeżeli piasek ma taką świętą siłę, to mu ją Pan Bóg dał. Ot co.	To nie przeszkadza, że gdyby ktoś krzyknął na ulicy: „O, jedzie król szwedzki!”, wszyscy pognaliby go oglądać aż na plac Zgody, a kiedy kto powie: „O, pan de Guermantes”, nikt nie wie, kto to taki.	Siedź pan cicho, kiedy panu dobrze. A nie, to marsz na koniec breku.	Czy ja się na tym rozumiem, kiedy ze wszystkich stron idzie samo bałamuctwo, a rzetelnej prawdy nikaj się człowiek nie dowie? Nowięcej to się rozumieją Żydy; ale raz gadają tak, drugi raz inak, a chłop wierzy w to, z czym mu lepiej.	Nie wiem, co to łąka	To czarująca kobieta. Zechce pan złożyć jej ode mnie uszanowanie.	Ot prawdę ja tobie powiem, Pietrusia, że mnie już i gospodarstwo obrzydło. Dla kogo człowiekowi starać się i pracować? Czy u mnie chata pełna dzieci? jedno tylko, a i to takie, że tylko tchu w nim słuchaj, czy jeszcze żyje. I więcéj już nie będzie. Żonka mnie nie żonka. Ja na nią i patrzéć nie chcę, nietylko co. Przyjdę do chaty z pola, taj położę się jak pies, do nikogo słowa nie przemówiwszy. Dobrze jeszcze, jeżeli ta milczy, ale jak przyczepi się do mnie ze swoją złością, albo ze swojém lubieniem, to zaraz i wyjemy oboje jak to dwa wilki, żeby ich razem zamknąć. Ot jakie moje szczęście! Ludzie ze mnie naśmiewają się, jak gdybym już ja był ostatni i gospodarstwo prędko czort weźmie... bo człowiek do niczego ochoty nie ma, tylko-by świat przeklinał	Dobrze wiesz, stary, że towarzysze z kierownictwa nie lubią takich historii. Jak mnie pierwszy raz powiedziałeś o Ja­błonnie, ja na to nic, ale pomyślałem sobie, że to może nie przejść.	A co? i to professor? spytał Tomko.	Ach, tak właśnie mówi	Warta jej ta rada. Nie dawniej jak wczoraj mówił mi pan Billewicz, że ma zacne kwoty zakopane w sadzie w Billewiczach i że właśnie chce je tu w bezpieczne miejsce przenieść, aby je waszej książęcej wysokości na skrypt oddać.	A nie, racja! Nie był. Tak, właśnie. Tak... tak... dwa dni go nie było, a trzeciego dnia dowiedzieliśmy się o zabójstwie.	Także wam się to dziwne zdaje? Czwarty rok dobiega, jak się tu uczę. Co bym za matoł był, gdybym do tej pory ino do zamiatania wiórów był dobry.	Toby jego koń został a jak konia nie ma, to Semen pewnie zdrowo uszedł. Znam ja tego konia dobrze; nie odstąpiłby on swego pana na krok; tak by przy nim wartował, jak pies, i prędzej by zdechł, niżby go odbieżał.	Wszystko się wyrównuje podczas egzaminów. Beetle nie pisze zadania i liczy na to, że go uratuje angielski. Na mojej godzinie pisze przeważnie wiersze.	Ach, to i moja wina W ostatnich dniach zaniedbywałem lecznicę. Solennie przyrzekam poprawę. Ale to szkoda, że pani się źle czuje, bo zaraz będzie kotylion.	To przechodzi moje możliwości Nie rozumiesz, co mówisz, sądzę. Mam rocznie dwa tysiące czterysta rubli, jeżeli znajdę po skończeniu tutejszego mostu posadę, jeżeli nie będę bez chleba za miesiąc. Com zebrał, oddaję.	Tak... hm... Nie wiedziałem, że Żejmor ustępuje. Ale szlagier! Czcigodni koledzy popękają! Cha... cha... cha... Powiadam ci, popękają. No cóż?... Nie każdy awansuje skokami. Ten idiota Żejmor spoglądał na mnie z góry i teraz dostanie po nosie. Prawdę powiedziawszy, zasłużyłem sobie na ten awans. Zawsze wiedziałem, że prezes musi wreszcie zwrócić na mnie uwagę. Nie wielu jest takich urzędników, którzy by tak pracowali, jak ja. A poza tym na stanowisko w dyrekcji musi być ktoś, wyglądający reprezentacyjnie. Nieraz trzeba do ministerstwa pójść, czy jakaś konferencja, bankiet. Do licha! Nasz piernik nie jest taki głupi, na jakiego wygląda.	Do stu diabłów! Cóż to znowu za plotki? Czy nie dość ma każdy do roboty ze swą własną nędzą? Daj mi spokój albo stłukę cię na kwaśne jabłko! Któż to oczernił mą żonę? Kto mówił, że to powiedziała?	Czasem może dlatego, żeby powiedzieć, że nie rozumie. Ale w tym wypadku, oczywiście, doskonale rozumiem, że mogła pani czuć do mnie niechęć, nawet nienawiść.	Co?... Wyleciałeś przez nią ze sklepu, więc może i przez nią dostałeś się do Moskwy?...	Umiera! To złote dziecko! Pragnęła cię widzieć przed śmiercią. O to jedno błaga i błaga. Ruszaj, bo możemy jej nie zastać.	A jak pan znalazł te jaszczury, kapitanie?	Ale ja za to Porządki na moim biurku, po których niczego na właściwym miejscu znaleźć nie mogę, są po prostu moją zmorą!	Czekam, czekam i nikt mi nie przychodzi powiedzieć, czy już wróciło to dziecko. Zapomnieliście o starym! No, jakże, czy jeszcze ją głowa boli? Gdzie ona jest, ta mała?	Mister Marley umarł już siedem lat temu Właśnie dziś w nocy upłynie siedem lat, jak Marley umarł.	Przecież jesteśmy krewnymi nie wiem, doprawdy, czy blizkimi, lub dalekimi, ale zanim to na drzewie genealogicznem sprawdzonem zostanie, niechaj mi wolno będzie nazywać panią kuzynką i tenże tytuł z ust pani otrzymywać.	A jak spotkacie pana Jacka to mu za krowę nie dziękujcie, bo was jeszcze kijem przeleje, nie lubi dziękowań!	A to dlaczego?	A więc kapitanie, jakim sposobem, zerwawszy wszelkie stosunki z ziemią, posiadasz pan lasy na wyspie Crespo?	Ach, owszem... owszem... Syn... To dziwaczne! Mój syn!	Co chcesz powiedzieć?	Cóż to znowu ma być?	Dobrze, to i ja pójdę.	Jest jeszcze inny sposób Można zapytać Jemioła, czy to jego nazwisko.	Rzuć to!	Tadziu! Jeżeli to zrobisz!	To jeszcze pytanie.	Czyż nie powinniśmy, proszę pani, starać się być mili jedni drugim? Pozwoli pani, że utrę nos. Zapewniam panią że on patrzył na panią z miną nieco bardziej rozanieloną, niż kiedy patrzył na mnie; ale przebaczam mu, że wolał piękność od starości...	Nie, panie, to jest łaskawość. Jesteście moimi jeńcami wojennymi. Ocaliłem was, choć mógłbym jednym słowem zanurzyć was w przepaść oceanu! Wyście mnie napadli! Wyście mi przyszli wydrzeć tajemnicę, której żaden człowiek znać nie powinien, tajemnicę mojego bytu! I mniemacie, że ja was odeślę na tę ziemię, która już więcej znać mnie nie powinna! Nigdy! Zatrzymując was, nie was, ale siebie samego ochraniam.	Prawda, nic nie zrozumiałaś z tego, co między sobą gadali panowie. Behadyr Ajdar pamiętał o twojej prośbie. Powiedział do brata: „Słuchaj, Toktysz, my we dwóch te niewiasty zdobyli, więc jeśli chan ich nie zabierze, rozdzielimy je między siebie. Ja wezmę młodszą dziewkę. Ty szukasz niewiasty cichej i łagodnej do niańczenia Kałgi, weź drugą. Ona umie chodzić koło dzieci, sam widziałem, jak o swojego malca się troszczy”. Ajdar chciał ci zrobić przyjemność. Byłabyś zawsze blisko Elżbiety, bo Ajdar i Toktysz jako bracia się nie rozłączają, ich namioty zawsze stoją obok siebie. Otóż Toktysz wolał nie podejmować decyzji bez żony, żona nie chciała decydować bez szamana, więc przyjechali wszyscy razem, aby obejrzeć Elżbietę. Czary miały przesądzić, czy będzie niosła szczęście ich dziecku. Szaman, wielki czarownik, wyczytał z jej oczu i dłoni bardzo dobre rzeczy, więc przystali. Ale Jasia Arguna nie chciała wziąć w żaden sposób. „Niańka nigdy nie przywiąże się do naszego syna, jeśli zostawimy jej własne dziecko”. A mnie się wydaje, że tam była jeszcze inna przyczyna. Jaś zanadto ładny. Arguna nie lubi ładnych dzieci, bo jej Kałga brzydki...	Ben toccatoben toccato (wł.) pochwalił doża, który nagle znalazł się, nie wiadomo jak, za moimi plecami.	W jej ręce może każdy złożyć z ufnością honor domu. Potrafi stworzyć ognisko, zająć się porządkiem, nie zhańbi nazwiska, a mężowi da szczęście, spokój, dzieci uczyni dobrymi chrześcijanami i patriotami...	Zmarła, oczywiście zmarła, bo się zabiła z twego powodu, ale tego ci nikt dotąd nie powiedział.	Nie Nigdy w życiu nie ubierałam się sama. Ayah zawsze mnie całą ubierała.	A tu jest moje opowiadanie. Bohaterka moja bawi na balu, świecąc od stóp do głowy wielkimi diamentami najczystszej wody. Ale na cóż się zda uroda i bogaty strój? Ścieżki przepychu prowadziły tylko do grobu. Wszystkie bohaterki musiały być albo zamordowane, albo umrzeć z tęsknoty. Nie było dla nich ratunku.	Ale Albert ma szczęście, że nie jest żołnierzem.	Czy ja wiem? Może i ja zdecydowałabym się na jakie szaleństwo...	Jak się masz, Nineczko!	Nie, panie, od chwili, gdy chciał zabić dozorcę, który mu przynosił codziennie żywność.	Ona sama rozum ma a ja jej znowu dla mojej dogodności szczęścia i losu zawiązywać nie myślę. Stryj jej dwie wsie obiecuje pono posagu, może ją dobrze wydać za mąż.	Widzisz, jakiś niedobry, jeszcześ mi nie powiedział, jak cię wołają.	Stał źle w interesach, był zachwiany, jak się u nas mówi, więc żeby się poprawić, urządził pożar fabryki i składów, które były wysoko zaasekurowane w kilku Towarzystwach. Odbierze asekurację, która mu w czwórnasób pokryje straty i będzie kpił sobie ze wszystkiego.	A dlaczego ożeniłeś się?	A ty nie widzisz żadnego wyjścia?	Ale ci świadkowie przecie już nie żyją.	Czy ja wiem. Trudno określić. Na przykład robi wrażenie mamusinego synka, takiego grzeczniutkiego, rozumiesz, wylizanego, dobrze wychowanego i skromnego, a ma pasję używania najordynarniejszych słów i wymyślania od takich synów na przykład. Przy tym ma głos taki cichy... Nie lubię go.	Czyż potrzebuję mówić? czyż pani tego nie widzi?...	Do licha! Złapany jak szczur w klatkę...	Dobrze, Zośka. Tylko nie wiem, do jakiego końca moglibyśmy dojść.	Jedziemy, znaczy się, do Białej Cerkwi!	Kochany de Cerulli, mówię ci że mi pilno.	Mały, biedny... i śmiał oczy podnieść na mnie!	Niczego bardziejbym nie pragnął...	Nie. Dziękuję Sama sobie dam radę.	Pójdziesz do niej za godzinę... Daj mi słowo, że dopiero za godzinę... Franiu.	Wierzę ci, wierzę o mój jedyny przyjacielu! Czemu nie jesteś ojcem Stasia! Wówczas nie byłoby straszliwym grzechem kochać cię więcej niż twego syna.	Więc pani nie do niego przyszłaś?	Wszelako przespać się będzie nam wolno?	A jakże sobie sam rady dać potrafisz?	A teraz do dzieła Każda chwila jest droga. Mamy już dowód zbrodni, chodzi jeszcze o schwytanie zbrodniarza.	Ach! chętniebym robił wszystko! Wszystko, czegoby tylko żądano!	Acha! I te opasy wymyśliły coś... proszę... proszę!	Ależ dobrze, mogę pani służyć i Skargą, i Rejem, i Kołłątajem, i kim pani zechce. Moja biblioteka na rozkazy pani.	Bo śmierdzisz trupem.	Bądź pozdrowiony	Cóż ty tu będziesz szkalował kobiety ty galancie zatracony, ty mnichu z łysym zadkiem?	Dobrze ale gdzież kreda?	Dobrze mówicie! pojadę i ja!	Dokąd?	Dziwne kostjumy!	Ha! wskórajcie u Krzyżaka, by skargi zaniechał...	Jest Borowiecki?	Mam jeszcze dziesięć, bo tu jest już jedenaście, a wszystkich było dwadzieścia jeden	Naprawdę?	Nauka szepce starzec	Nazwisko waści?	Nebus nieko Veseilės nebuvo... O ji Vaideliotka turi būt.	No i mam jeszcze dwa pióra, gumę, cztery nowe stalówki i jedną raz używaną.	Przychodzę cię odwiedzić po czternastu miesiącach okrutnej rozłąki.	Siostrzan królewski i zięć na samym końcu? Obraza!	Tyle już i ja wiedziałem	Uhm... musi mieć racyę	Waćpan przecie za parę dni wyjeżdżasz?	Wiele by można powiedzieć na ten temat	Wiesz teraz?	Wszędy dam waści pole, choćby tu zaraz.	Śmierć wewnętrznym wrogom!
Mnie on i od rodzonego bliższy, tym bardziej że rodzonego nigdy nie miałem. Nie czas się o afekta spierać! Widzisz, Janie, żeby to nieszczęście świeżo w Michała uderzyło, może sam bym ci powiedział: daj katu kaptur i jedź! Ale policzmy, ile to już czasu upłynęło, nim Charłamp z Częstochowy na Żmudź zdążył, a pan Andrzej ze Żmudzi do nas. Teraz nie tylko trzeba do Michała jechać, ale przy nim zostać, nie tylko z nim płakać, ale perswadowaćperswadować Ja! I pojadę! Tak mi dopomóż Bóg! Znajdę go w Częstochowie, to go tu przywiozę; nie znajdę, to choćby na Multany za nim się powlokę i póty go szukać nie przestanę, póki o własnej mocy szczyptę tabaki sobie do nozdrzechdo nozdrzech (forma D. lm)	Nie pytaj! Ja widocznie nie umiem żyć inaczej, jak tylko w bajce. Może to nawet całe nieszczęście, że ty tego nie rozumiesz. Nie powinnam była wcale wychodzić za mąż. Spodobałeś mi się, więc trzeba mi było spędzić z tobą rok czy pół roku, a potem iść sobie.	Więc to by było niebezpieczne. Trzeba by operować tymi pieniędzmi w specjalny sposób. Bardzo specjalny. Musielibyśmy pewno stracić więcej niż połowę całej sumy, aby zmienić te banknoty w pewnym bezpiecznym miejscu w Paryżu. Natomiast w drugim wypadku, to znaczy jeśli miał konto pod jakimś przybranym nazwiskiem można z zupełnym bezpieczeństwem posługiwać się tymi pieniędzmi. Rozumiesz? Bank nie ma sposobu sprawdzić, że pan Verloc i, powiedzmy, pan Smith, są jedną i tą samą osobą. Rozumiesz, jakie to ważne, żebyś się nie pomyliła? I czy w ogóle możesz mi na to odpowiedzieć? Może tego nie wiesz. Co?	Ma słuszność, szczęśliwy jestem, że już nic nie jestem winien du Tilletowi.	Bądź spokojny, chłopczyku, nie mamy żadnych złych zamiarów, chcemy tylko zamordowanego ptaszka pochować.	Gryź klamkę, bo nie otworzę!	Nie	Nie ma nic do opowiadania. Po kiego diabła powyłaziliście z łóżek i kucacie na takim zimnie?	Nie ma, panie Gray, czegoś, co można by nazwać dobrym wpływem. Każdy wpływ jest niemoralny, niemoralny ze stanowiska naukowego.	Nie mam dość swobodnej myśli teraz Żeby nawet Bismarck był w mojej skórze, nie dałby sobie rady, a tym mniej poselskim obowiązkom.	Nie, nie	Oni? Jeszcze nas, panie magister, nie znacie: zabawę rzucą, a do was przybiegną.	Tu nie ma żadnego płaszcza, proszę pani.	Było inaczej. Nie ja wyszpiegowałem, gdzie jest prochownia, a ten właśnie oficer mnie zaprowadził, pokazał mi wszystko i kazał iść zobaczyć, gdzie jest u nas prochownia	Ha, nie datkiem, to obietnicą rozszerzenia wiary i potęgi państwa, ująć ich można. A gdy zawrzemy z nimi ugodę, wtedy łatwiej pokonać nam będzie dumnego Gedymina, który, słyszę, zamek nad Wilją buduje obronny i gród nowy zakłada.	Nie mylę się. Któżby mógł koniądza zabić bez kary? Nikt. Ja zaś mógłbym cię zabić bez kary, a tejże chwili mógłbym rozkazać trupa twojego wywlec za próg i rzucić w zgniłą fosę. Jakież twe życie? Skinę i być przestaniesz...	Nie wie, skoro się pyta	O, sam nie wiem, czy wolno mi wyjawić komuś taką tajemnicę, ale los, konieczność mnie do tego zmusza...	Powiedźcie, Pietrow czy wasi na nas nie gniewają się?	Szlachetny mistrzu Odwaga, Niebezpieczeństwo, Śmierć bohaterskaczy nie sądzisz, że rzemiosło żołnierskie cenione jest tak wysoko z powodu niebezpieczeństw, na jakie naraża, oraz odwagi, której wymaga koniecznie i bezwzględnie?	Teraz nie tylko nie naglę, ale po rozpatrzeniu się dokładniejszym w tych rzeczach, sam jestem tego zdania, ażeby się jeszcze powstrzymać.	Święci nie każdego dnia się rodzą	Gniewają się na mnie, że nie przychodzę?	Przepraszam panią, ale ja tych przepisów nie stworzyłam. A jeżeli one stosują się tylko do kobiet, to zapewne z tej racji, że tylko kobiety zostają matkami.	To ty go nie znasz. On w ogóle pieniędzy nie przyjmuje. Przecie leczy przeważnie darmo. A poza tym powiedziałeś, że to prosty chłop. Otóż wyobraź sobie, że ja mam co do tego poważne wątpliwości.	Zaczekaj, Ludko, musisz się wpierw wytłumaczyć. Spłatałaś już tyle figli, że boję się, czyś i do tego nie przyłożyła ręki.	Szony, wyrecytował p. de Charlus, tak jakby jeszcze wydawał lekcję nauczycielowi. A czemu Pascal jest wzruszony: bo jest wzru... bo jest wzruszający. Bardzo dobrze, zdasz egzamin, a księżna pani kupi ci słownik chiński.	Jest tu gdzieś blisko chatka pustelnika, który dawniej był podobno żołnierzem, jest to bardzo zacny człowiek, a tak miłosierny, że własnym kosztem kazał wybudować domek przy swojej pustelni dla podróżnych i gości, których tam podejmuje całym sercem.	Powiedziałem, że jeszcze jest jedno a tymczasem jest jeszcze drugie. Otóż sam nie wiedziałem, jak powiedzieć Hamowi o wszystkim, co zaszło. Napisałem do niego i oznajmiłem mu, że jutro sam przyjadę wszystko uporządkować i pożegnać się z nimi w Yarmouth.	Co pisałam, to się nie liczy. Dowiedziałam się później takich o nich rzeczy, iż uznałam za stosowne zerwać z nimi.	Do stu piorunów! Nie mogę się połapać: czy to się dzieje naprawdę, czy może wciąż śnię. Przed chwilą byliśmy uwięzieni w ładowni statku i o świcie słońca mieliśmy już wisieć, a tymczasem jesteśmy wolni. Kto by pomyślał! Doprawdy trudno w to uwierzyć. Co zatem się takiego stało, kapitanie? Kto pomógł uciec temu staremu ludożercy?	Wasza dostojność! Chciałem go prywatnie do naszego obozu namówić... On zaś, korzystając z tego, żem moje poselstwo odłożył na stronę, znieważył mnie, Kuklinowskiego, tak jak nikt w życiu mnie nie znieważył.	Jak to wyrosła, już się poniektóre skłębiają na główki.	Kiedy pościele ma już tam, w budzie	Pan z policji czy co?	Posłałeś pan po niego?	Jeno bez tych przyśpiewków i jubilacjijubilacja (daw., z łac.) zapominać; pomijać. wacpanna, że pan Kazimierz zabit i że masz po nim płakać.	A mnie mama powiedziała, że wy, Żydzi, dodajecie do macy krew.	Gdyby tak mnie konia wyprowadzili, a złapałbym, to bym ubił na miejscu jak psa wściekłego!	Jezus! A miałbym to śmiałość, w ten gnój, do mnie?...	Lecz jeżeli on odpowie na to grubiaństwem? Ja... ja się boję.	Ojcze, ty najlepiej wiesz, że to, co zdążyłem poznać i zrozumieć, jest tylko drobną cząstką pełnej prawdy.	Tak, proszę wielmożnej pani, ale jakoś się to uładzi	Babciu, napastliwie powtórzyła ze łzami Julja, jeżeli mnie kochasz Uczyń to dla mnie!	Na pohybel że wam, czortowy syny! Szczob was Sierpiahowa smert! Jasno wielmożny syny!Na pohybel że wam, czortowy syny! Szczob was Sierpiahowa smert! Jasno wielmożny syny! (ukr.) watażka kozacki, ogłosił się hospodarem wołoskim, za co Stefan Batory skazał go na ścięcie. A wy po co do atamana?	A dla mnie? mój drogi! Ojciec tu był przed chwilą?	A ja powtarzam, że ty jesteś najgorszy zdrajca!...	Ale on mnie obraził.	Co to jest! Jak śmiesz napastować państwo! Precz!	I ja zapuszczam się teraz dalej w świat niż dawniej	I skąd on się tu wziął? Czy przyjechał razem z nimi?	I ty sądzisz, że my ją przyjmiemy?	I z filii Bech telefonował o to samo. Czy będziemy robić?	Jak to? mości książę, gotujesz wycieczkę?	Kazał się koniecznie tam wieźć, bo tam chce umrzeć.	Mamy. Jeśli zasie świeżego będzie trzeba, to pójdziem ze Zbyszkiem do żeremiówżeremie przeszkadzać. także, żebyście jakiemu świętemu co przyobiecali, takiemu, który jest patronem od ran.	Miss Campbell jestem niezmiernie szczęśliwy, że zostałem pani pomocnikiem, a jeżeli pani pozwoli, wytłumaczę pani teorię uderzania...	Przecież to od panny Janiny	Rad bym być świadkiem związku, jaki istnieje między pańskimi pragnieniami a kurczeniem się skóry	Szczapa! to wasz niedźwiedź. Dacie go taborytom na wóz Dziadka?	Tak u was? to	Tak, tak. To ja.	To jakże będzie?	To powinno niezmiernie pochlebić królikom, którym wbija szpilki w głowę; kurom, których kości maluje na czerwono, i psom, którym wpycha fiszbiny.	Więc po co się długo dręczyć? Zaczynajmy w imię Boże!	Łacno to dojść Gdy król nieboszczyk Krzywousty umierał, radzili mu biskupi, i wymogli na nim, aby państwo swe na równi między synów podzielił.	A chcesz czekoladę może?... Kwaśnik zapłacił ci?	A pani?...	Ach, panie Utterson, nareszcie dobre słowo!	Ani ja	Czego sobie życzysz, przyjacielu?	Czy być może, przezacny myśliwcze?	Cóż myśli Wasza Ekscelencja?	Cóż, panie Cyrusie Kilka pływających pni i damy jakoś radę przepłynąć rzekę!	Daj Boże najprędzej!...	Do pana prezesa.	Gadaj! Znasz tego człowieka?	Gdzie Antka?	Gdzież jest? idzie?	I pozbierać nasiona z których będziemy kiedyś mieli wszystkie warzywa Starego i Nowego Świata.	Ja bym na miejscu Teodory popędziła go trochę	Jutro o świcie, pani.	Kaprysy rozpieszczonego dziecięcia	Mam tylko obowiązek panu pomóc	Moi drodzy	Może by zadzwonić, jak na Sebastiana?	Naczelnika! Naczelnika!	Niebieska brudna	O co chodzi?	Od czasu kiedyście, panie, ruszali na Almirodów.	Ot, tai pataikei į laiką!	Panowie! idźmy o zakład.	Prawo	Spotkałem go właśnie na obiedzie u pani de Villeparisis	Słyszeliście? dawna ręczna długa broń palna, używana od XV do pocz. XVII w.; wyparta przez muszkiet, który początkowo był jej cięższą wersją. w ręku.	Tak. Ty, pani Meliton i ten... zabawny bohater... Wokulski...	Tam atsirado spasabas aš misliju, kad tai bus geriausia.	Więc i ty żałujesz mi tej jednej małej-czarnej...	Wątpię, bo chcą coś kupić.	Zaraz! Jestem...
Tedy mi nic nie kazują robić, cale nic. Ani izby zamiatać, ani na polepie palić, a skoro słonko dobrze już wysoko, to mi kożuszek zawdziewają, w postoły nogi obuwam, chleba ze serem dadzą mi matusia do garści i pędzą z domu: „Idź na łąkę.” To i łażę, gdzie oczy niosą, wszędy mnie pełno. Ani stary Mikołaj, choć pono ma sto lat beze dwóch, nie zna tak Ojcowskich skał jako ja. Gdzie jamka, gdzie nora, abo jaka większa jaskinia, wszystkiem spatrzył, znam każdą. Wszędy trafię, na każdym szczycie dziesięć razy byłem; choćbyście mi oczy zawiązali, i zawiedli do najgłębszej dziury, od razu się opamiętam, i tak się pięknie wrócę do domu, jako nie przymierzając z tej łąki.	O, pani, to niekoniecznie. Owoc z drzewa wiadomości może pójść równie na zdrowie, jak na zgubę duszy. Wiedza jest władzą czysto bierną, której można użyć tak na złe, jak na dobre. Toteż starożytność zawsze rozróżniała magię czarną od białej. Czytaj pani mistyków, a wykażą ci, jak siły piekielne umieją doskonale naśladować i przedrzeźniać działanie sił niebieskich. Hierofanci egipscy walczyli z Mojżeszem, Szymon Magik walczył z Apostołami. Wprawdzie dobra siła w końcu zwycięża, ale nim ten koniec na dejdzie, tymczasem zła siła nacieszy się i obłowi, i wielu przekłada tryumf natychmiastowy choć nietrwały nad ów tryumf wieczny, lecz daleki. Tacy trzymają się zdania, że lepszy wróbel w garści niżeli trzy na dachu. Faust albo Twardowski są właśnie upoetyzowanym typem takich ludzi. A w naszym czasie czyż się nie dzieje podobnie? Mądrość, WojnaWeźmy uczonego, co używa rozumu na wydoskonalenie armaty albo jakich innych zabójczych narzędzi; gotów on sprawić niesłychane dziwy, na przykład, że będą się piorunowały dwa wojska, które się nawet nie widzą, dojdzie do skutków prawdziwie magicznych, ale to będzie czarna magia. Może i on potrzebny, może i on mimowiednie Boskim planom służy, nie twierdzę zresztą, aby to wszystko czynił z nienawiści do ludzi, nie można jednak powiedzieć, aby działał z miłości, ani nazwać jego dzieła chwalebnym. Byłoby lepiej, gdyby użył tego samego rozumu na wydoskonalenie jakiej machiny przemysłowej albo przyrządu chirurgicznego do gojenia ran. Ale nie, on woli robić armatę, albo karabin, a dlaczego? Bo to dziś najwięcej popłaca, najwięcej daje znaczenia. Zawsze historia Fausta, zawsze sprzedawanie wieczności za doczesną korzyść.	Poczekaj, córeczko, w zasadzie zgadzam się z tobą, ale wprowadzasz takie zamieszanie nadmiarem koncepcji, że nigdy z niego wybrnąć nie zdołamy. Za dużo chcesz powiedzieć od razu. Wiara, SzczęścieDziś chodzi o jedno tylko: abyś uwierzyła w konieczność twego nawrócenia, i to właśnie nie z pragmatycznego punktu widzenia. Musisz uwierzyć nawet wtedy, jeślibyś z tą chwilą miała, antycypowaćantycypować	Bo oni mnie pod wielkim sekretem wołają i robotę dają. Ber i żona jego, Sara, są bardzo litościwi ludzie, ale nie chcą, żeby kto dowiedział się, że oni zejdę i mnie znają i nam pomagają. Ja do nich przychodzę wtedy, kiedy nikogo w domu nie ma, chyba jedna Lijka, twoja siostra stryjeczna, Meir, i zawsze tak idę, żeby mię czarny człowiek nie zobaczył...	Gdzie? co? sama jedna! pewno nie sama, musiał kuzynek Honory podjechać i pomódz, albo nie wiem tam już kto, a pewnie nie sama uciekła, bo by się bała. I asan tu siedziałeś, chodziłeś, bałamuciłeś, durzyłeś siebie i mnie... a byłeś jak w rogu! Otóż mi śliczny człek do roboty! Do półmiska i kieliszka...	Czy tylko nie mylisz się, pani? Helena ma kilka tysięcy rubli złożonych w banku, a pan Kazimierz nie ma wprawdzie nic, bo stracił, ale znowu spodziewa się jakiejś sumy po matce. Tak przynajmniej mówi memu mężowi, od którego pożycza pieniądze. Więc majątek został...	Dzień dobry panu. A! coś mi się ochapia Pan był przyjacielem świętéj pamięci naszego pana mera. Ot! czemu to Pan Bóg zamiast jego nie wziął do swojéj chwały takiego niedołęgi jak ja? Cóż ze mnie na świecie? Nic, a on tu był radością całego kantonu.	Więc zagraj teraz powitanie Tylko proszę cię, niech to będzie ostatnie powitanie bo już nie jesteś tak młody. Pamiętaj, jeżeli się w tym roku nie ożenisz, znać cię nie chcę... To nawet niezdrowo...	Jeśli go jednak nie popełnisz wszyscy cię podłym mienić będą!	Nie gniewaj się, panie, ja tylko tak na żarty powiedziałem	Wasza prawda, jak zawsze wasza prawda. Nie będę się bał. Już teraz mogę sobie drwić z Italczyków i Tatarów	Mam pretensję do znajomości włoskiego języka, czytałem kilkakrotnie Ariosta. Powiedz mi pan z łaski swojej, pytam się przez ciekawość, a nie dla zbadania pańskich wiadomości, nie znalazłeś pan przypadkiem w książce tej wyrazu pignata?	Niechże ci będzie. A po tej przysłudze (...sam powiedziałeś...) przyjdzie zapłata. Jestem kobietą z Shamlegh i wasalką radżów, nie zaś ot taką sobie, co tylko rodzi bachory. Do ciebie należy Shamlegh i cały jego dobytek: kopyta, skóry, mleko, masło. Bierz lub nie bierz, jak ci się podoba.	Powstanie kłoda., a swoim porządkiem, jak ta oni strzelili, to już się było po co schylić. Przyszło powstanie, Polaki stały w lesie. Szedł se raz ten Kostur drogą od Cieplaków, a swoją fuzyjczynę miał pod sukmaną, i przyszedł akurat w to miejsce. Patrzy: rodzaj przekleństwa, wyzwisko.! Ano i akurat rypnął go jeden nahają za to, że upadł gębą na ziemię. Kostur wzięli na oko i plunęli. Zaraz rabuś machnął kozła pod konia, a drugi w try migaw try miga kozak. leżał nieżywy, ale i powstaniec uświerkłuświerknąć na jodle, świerku.? Ona ta nad nim stoi...	Więc go pozostaw tutaj aż do ślubu, który się odbędzie tajemnie, mimo woli i wiedzy starego księcia. Potem go sprowadzimy do Jasnogrodu, skoro się dowie ojciec, że ani dla niego, ani dla syna Lawinia nie może być żoną.	Ależ ja tego nigdy nie powiedziałem.	Ej! Nie! Pomyliłam się! Widzi pan tę główkę dziada? Czy podobna?	Nic o tym nie wiem	Nie chcę spotykać się z nikim.	Nie, pani wie, że ja jestem wyznawczynią Rauthnitza. Zresztą to przerabiane.	Nie... ale powiedz mi... a pytam z czystej ciekawości; obudziły ją we mnie pewne poglądy, jakie sobie wyrobiłem o pannie Danglars.	O! jeszcze nie miałbym wiedzieć. Ale pan słyszał...	To źle. Wszyscy zgodnie świadczą, że ten samochód pędził prosto na was. Czy samochód to igła, której można nie zauważyć?	Zechciej więc pan uświadomić mnie teraz o tym, czego nikt nie wie.	To samiuteńko mówił wam Clewer. Sam słyszałem. Ale my wam dopiero teraz pokażemy, co to znaczy prawdziwe znęcanie się. Co mi się w tobie nie podoba, Sefton, to to, że przyszedłeś do liceum w wysokim kołnierzyku i lakierkach i wyobrażasz sobie, że możesz nauczyć nas czegoś nowego, co się tyczy tortur. Czy istotnie myślisz, że możesz nas pod tym względem czegoś nowego nauczyć? Wyjmij mu knebel z ust, niech odpowie.	Atanazy: Żadne warstwy nic nie stworzą w formie kooperatywkooperatywa (daw.) związek zawodowy we Francji i niektórych in. krajach. czy komunizmu państwowego	Cezar ich nie lubi.	Najwyższa rada poleciła mi na krok nie odstępować waszej dostojności.	Nie gadajcie tak głośno, bo i was kiedy okradną	Nie ma tu Wentzla?	Tak. Nic im nie dałem, a mimo to odpłynęli.	Jedziem do Malborga a kiedy ja wrócę, to w mocy boskiej... Może prędko, może na wiosnę, może za rok, a może i wcale, rozumiesz?	Do kogo!... Domyślam się. Ale sądziłem, że po ugodzie z Herhorem, po długim pobycie w świątyni...	Przeciwnie. Jest to nader wzięty specjalista, przy tym człowiek młody, przystojny i bardzo miły. Na jej prośby podjął się rzecz załatwić i zrobi to otwarcie, bez niepokojących tajemnic, przez konsylium...	Ale czemu ty wracasz?	Brzydziłabym się nim!	Chytry masz rozum i widzę, że mi się przydacie. Choćby też Szwedzi te konie zabrali, to znajdzie się taki, który zapłaci.	Coś mi się zdaje, że mają już dość	I co się stanie?	I ja ciebie.	Musiałam coś robić, a przy tym ta praca daje mi tak wiele zadowolenia, że staram się o pozwolenie na otwarcie drugiej.	No Chciałbym, proszę mi wierzyć, panno Niro, że chciałbym jak najczęściej... Ale mam moc zajęć.	No... ale że też to pan jest naprawdę!	Odezwij się, hej, Davy! Cóż to za list otrzymałeś przy śniadaniu?	Owszem Coś mi się zdaje, że mamy nieciekawe towarzystwo.	Tak się panu tylko zdaje. Z czasem i w odpowiednich okolicznościach wywietrzeje on panu z głowy, tak jak wywietrzały te przeżycia, które pana w Warszawie gnębiły. Bo wydaje mi się, że już wywietrzały doszczętnie.	Wiedziałem o tym, panie gospodarzu. I dlatego właśnie przełożyłem pański zajazd nad inne, aby przebywać w sąsiedztwie swego mistrza w Apollinie. Chcę też zapytać, czy będę mógł dostać pokój dotykający bezpośrednio jego mieszkania? Ciągnie wszystkich do słońca!	Zachciało się waszej partii bojówki, to niech sobie sama robi bomby...	Zapytam Ady, choć prawie jestem pewna, że zapisze się do towarzystwa.	A co tu stoi na samym początku? To najważniejszy znak jest, bo to początek całego szukania.	A jednak jest niejakie podobieństwo między korwetami d’Urvilla i pańskim statkiem.	A można panią pocałować?	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	A... lubię! Daje mi na książki, na kajety; szkołę za mnie... a... opłaca.	Anonim?... Skąd pan wie?	Baron Kapen de Vahaz, Genezyp	Bob, czy słyszysz? Popełniono wielką kradzież w pociągu!	Byłeś to, Mateusz, przy wójtowej wojnie?	Chilonie Chilonidesie!	Co wy mówicie?...	Czy który z nich widział je potem?	Dobrze, będę odważna.	Gdybym ci mogła wierzyć...	Helena śpi.	Honorowi?...	I macie za co?	I szampańskiego dla panów.	Iblis przyniósł tu tego psa! i jakim sposobem trafił tu za dziećmi, skoro do Gharak przyjechały koleją?	Ir aš!	Jak? Więc waszmość jesteś już zaproszony na drużbę?	Jeżeli siedzenie na trawie i chłód mają nam dopomóc, to chodźmy	Już jedzie!	Konie siodłać!	Król mi permisjępermisja (z łac.) mówił Kmicic.	Kto to napisał?	Macie interes do mego szwagra?	Miałeś słuszność. Cudze tragedie mają w sobie zawsze jakąś niezmierną pospolitość.	Musi być przy ludziach albo w karczmie.	Niech i tak będzie. Poczekasz waść na pismo u pana Oskierki.	Niech pani zechce usiąść na tej ławce i posłuchać. To jest bardzo interesujące. Proszę powiedzieć mi imię swoje.	Niech serce twoje będzie spalone, a proch wyrzucony na pustynię...	Niewiele mnie to obchodzi	Opieka	Owszem	Po co ci kawaler? Kogo jeszcze?	Podła gadzina.	Powiedz mi... Albo wszystko jedno.	Przecież to jest łajdactwo!	Przepaszcie mnie byle tam krajkąkrajka	Przysięgnę!	Rybakiem z Ławic... Rewakiem całą gębą!	Skąd pan jest?	Tak, w samo południe.	Tak. Ty, pani Meliton i ten... zabawny bohater... Wokulski...	To nic, to powietrze. Dziękuję, mamusiu.	To pięknie!	To prawda a więc, Barrymore...	Wierzę, że pan oszalał; to ściślejsze określenie.	Więc „pan” utrzymuje, że Polska może zastąpić świadomą i celową akcję proletariatu zorganizowanego i czynnego?	Wykonawczyni i, że tak rzekę, pomocnico prawa! Znów powracamy do niemiłego tematu.
Nie wstydźże mi ksiądz dziewczyny.	Podziałało. W każdym razie spuszczajcie czółno na wodę Nie mamci ja wprawdzie świadectwa z francuskiego, ale znam inną gwarę, która, jak mi się zdaje, zrobi swoje. Chodź no, Harvey’u, i tłumacz im.	To mnie rzeczywiście cieszy. Podobno w domu mówiłam tak, ale myślę, że mnie tym tylko drażniono. Nie chcę mieć akcentu amerykańskiego. Nie mogę co prawda powiedzieć ani słowa przeciwko jankesom, panno Shirley. Są oni rzeczywiście cywilizowani. Ale kochana Wyspa Księcia Edwarda jest mi zawsze droższa.	I czy to dobrze, czy to dobrze namawiać tego samotnego człowieka do wydatków tak wielkich? On jest wprawdzie zamożny, ale nie milioner, nawet nie krociowy pan. Co zarobi, to rozda. Jeszcze tak być może, że na stare lata nie będzie miał gdzie głowy położyć.	Nie, nie!... spensjonowanoby mnie jako reakcjonistę Ale pan też bywa w Féterne	Tak. A teraz jedziemy dalej przez tę ogromną pustynię, której końca wcale nie widać. I nie wiemy, co nas tam czeka.	W piecu palił nie będę, nie do tegom się godził!	Nie, panie, nie, i nie bez racji nazwano mnie Ludwikiem Sprawiedliwym. Do jutra zatem, panie, do widzenia.	A nie pytał się pan później o ten ponury dom bez okien?	Ano tak to jak nie ma potrzeby ani szans, to się nie walczy, po prostu. Byliśmy okrążeni, pomocy nie można było się spodziewać znikąd, więc nie było sensu walczyć. Kiedy walka nie ma sensu, zamienia się w zwykłą rzeź, wiesz?	Darski! zawołała Julja ojca pańskiego nikt niezna, ale słyszeliśmy o nim. Widać żeś się pan nie wychował w tych stronach.	Dla czego mam pokój dać dla czego? butnemu chłopcu nosa trzeba utrzéć, aby go nie zadzierał.	I wasza książęca mość nie zważałbyś na stan nasz chudopacholski?	Nie naglą W. Kr. Mości?	Nie! Nie! Nie!	Nie, boję się tam iść. Bardzo się boję.	Pan nie ma prawa	Panna Castelli podoba się lepiej kobietom, niż mężczyznom, zresztą nic o niej nie wiem, prócz tego, co mówiono, że tenże Kopowski starał się, czy stara o nią, a pani Broniczowa...	Pewnie, że tak. Wam i nie z drogi nawet. Na Stanisławów jedziecie...	Uciekajcie, bo czasu nie ma.	Więc czemu masz pretensje, że nie postępują jak dorośli.	Że ty nie możesz odgrywać tej roli, którą ja odgrywam.	Dokładnie pani powiedzieć tego nie potrafię, gdyż sam nie wiem. Przyjaciel mój pisze w ogólnych wyrazach, że Niepołomski, który dostał się jako płatny dietariusz do ambasady austriackiej i był używany do kopiowania starych dokumentów, niektóre najcenniejsze akta zdołał wynieść z archiwów i posprzedawać antykwariuszom amerykańskim...	Ekscelencja już raz wyraził to życzenie i konie są gotowe. Sam je kupiłem i porozstawiałem w najdogodniejszych miejscach, to jest po wsiach, w których nikt się zwykle nie zatrzymuje.	Nie mogę	Niech cię to nie wstrzymuje, droga Altisidoro cały zamek w uśpieniu, tylko w oknach rycerza miga bladawe światło. I on może w tej chwili, odrzuciwszy kołdrę, marzy rycerskim sercem o czystych uczuć krainie.	Wyprztyk: Banał. Sztuki rodzą się i giną i sztuka w ogóle też zginąć może. Tazio ma rację. Ale co pana to obchodzi, panie profesorze: dla pana nie ma przecież nic prócz komórek, sprowadzonych do procesów chemicznych w pierwszym rzędzie, a następnie jakichś pojęć obowiązujących w danej chwili rozwoju fizyki. Te przyjmuje pan za ostateczne	Życie moje jest w tobie! Nie umiem sobie już nawet wyobrazić, jak mógłbym istnieć, oddychać bez ciebie.	A no właśnie i ja sobie tak pomyślałam. Tym bardziej, że my tu ze Szczepanem niczym innym przyjąć pana nie możemy. Więc proszę wybaczyć, bo czym chata bogata no, odrobineczkę cukru, mleka... Nic! Kasza i kasza. To by się przecie i kurom sprzykrzyło	Ale jednak uważa mnie pani za... szuję. Mniejsza zresztą o epitet. Taki czy inny... To nie ma już znaczenia.	Egal... Ingalli? To była co się zowie prawdziwa diva, to było marzenie, Carmen taka jakiej się już nie zobaczy. To była wymarzona kobieta do tej roli.	Nieprawdaż? Ze sto razy powtarzałem sobie, że byłaby z niéj najmilsza w świecie żona, ale nie mógłbym kochać ją inaczéj jak siostrę lub córkę, serce moje już zamarło.	A mam ci tego trocha, bom zawdy adorowaładorować (z łac. adorare: błagać, czcić, wielbić modłami) syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, od 1530 król Polski.. Nalewka przyszła mi z miasta italskiego FirencyFirenca owoce smażone w cukrze, słodycze. to jest morski rarytas, NautilusNautilus (biol., łac. z gr.: żeglarz)	Poszedłbym żebyście mi paszy sprzedali...	Mordować kotów za każdym razem, kiedy się chcą wymigać od kąpieli. I tak trudno już odgadnąć, kto bardziej śmierdzi. Jak Boga kocham, ja już wolę kota. Jego woń nie jest tak przenikliwa. Co myślisz robić dziś popołudniu, Beetle?	A ty, przerwał ojciec, ruszaj w las ze strzelbą i do dworu za chlebem co się nam tam należy. Kwitek znajdziesz zatknięty za obrazkiem.	Ach, wówczas dręczy mnie zawsze obawa, gdy Wilhelm wyrusza w nocy na obchód lasu.	Ależ, Karolino, co tobie znów do głowy wpadło?	Bośmy cię kochali. Ty inoino (gw.)	Gdyby przynajmniej Ayrton był z nami! Biedak! Jak krótko trwało jego ponowne życie wśród ludzi!	I ja po dziadowskku z teorbanemteorban doświadczenie., a że mnie teorban z ostatkiem obrzydł, więc wezmę dudy.	Ja zawsze jestem do dyspozycji pana dyrektora.	Jak to, do mojego gabinetu? A to po co?	Jestem tak przywiązana do ciebie, Doady a tyś taki okrutny.	Jutro pójdę do niej. Czy ona naprawdę jest naszą kuzynką.	Kiedyż nareszcie dojedziemy do Głębowicz? Szalony kawał.	Tak dobry, że dawno już powinien by wisieć	Tak! napiszę hymn na jej cześć i ułożę do niego muzykę.	Tak, należy od czegoś zaczynać, i ja to czuję, zawołał Bogusławski... a no, sam jestem do tego...	Tak, sir Trudno było się pomylić: miał bliznę na podbródku. Był pijany, zdaje się. Szedłem za nim od Soho do stacji Great Central. Tam spotkał się z Amerykaninem.	Zostawię pana samego, bo muszę pomagać do podania kolacji.	Złapaliśmy go rzekł Stalky, zmusiwszy ciekawych do ucieczki.	A ciepło u ciebie?	A pewnie!	A po cóż to znowu może być panu potrzebne?	A to ci wysocyzny dopiero!	A ty moje dziecko? czy umiesz pacierz?	Bez żadnej wątpliwości.	Brat go przywiózł mimo woli,	Byleś się wywczasował dobrze!	Co? coś zabawnego?	Czego sobie życzę? Czcigodnej, straszliwej i eleganckiej czaszki umarlaka. Bitte schönbitte schön (niem.)	Dasz! To i dzieło skończone. Ty gospodarz sławny! Zagospodarujesz, to będzie co sprzedać potem.	Dlatego, iż wierzenia religijne mały mają wpływ na obyczaje. Ale, moja przyjaciółko, przysięgam ci, iż pędzisz całą siłą w stronę konfesjonału.	Duchem jesteś czy żywą istotą?	Ech! Moja droga pani ja znów uważam, że lepiej, aby mężowie trochę się polampartowalilampartować się (daw.)	Eee...	I co ciekawego? Że w beczce znalazłam ropuchę?	I raz na zawsze?	Idę w te pędy. Moiściewy, obaczę ino, co się z nim dzieje, i zaraz wrócę...	Jak to?	Jakto?	James, straciłeś doskonałe bydlę	Jesteś pewny swojej sprawy?	Kto wie, może przeciw Clewerowi spiknęła się cała banda mikrusów? Oni tak czasem robią.	Może weźmie pan proszek od bólu głowy?	Mógłbym ci wymówić choćby tego redaktora, ale że lubię przedewszystkiem spokój...	N. Panie! Radzca Pauli.. radzca Pauli...	Niech mama z nią więcej przesiaduje i rozmawia, bo ona tak ciągle sama, to może się jej nudzi.	Niemniej jest to prawdą, niestety!	Niewątpliwie, Nabie	Pagal mano numanymą, leisti į šalį ir leisti į mokslą, tai vis viena. Nes leisti po senovei kur nors į namus i svetimą svietą nesinorėtų. Namuose dabar sunku gyventi ir geriausiai elgdamos nieko neužvarai...	Panie, pomścij się!	Pewien pan tego, a?	Pisze Pani Zofjo! zaziębi się pani!	Po co mu pani nadeptuje na odciski!	Siedem miesięcy.	Spójrz sam.	Tak i podzielił zapatrywanie moje, że Thauret oszukuje. Widziałem zresztą także, iż czasem przegrywa, krzywdzę go tedy może.	Teraz to chyba gorzéj jak kiedy	To co?	To dziw tylko, że jeszcze żyje.	Trochę, lecz wkrótce spadnie znowu!	Ty, Halszko?	Widziałem ducha...	Wątpisz o tym, matko?	Zaczekaj, Fryc. Ale widzicie, gospodarzu, nam potrzebna jest wasza góra, bo chcemy postawić wiatrak...	Zaraz i szampańskiego dla panów.	Zażądałem, generale, w twoim imieniu poddania szańca bez zwłoki.	Zna was doskonale! Ha! Ha! Samiście się o to usilnie starali.
?...	A bezwstydnica!	A czemu nie?	A któż jeżeli nie sam pan Don Kichot z Manchy, który dowiedzie bardzo dobrze tego, co powiada i kiedykolwiek powiedzieć może.	A miałem robić co? Może mu darmo dam kamienie, abo je wezmę do chałupy?	A to przecie tak piknie grajom nie na trąbce i nie na skrzypeckach, ino na gębusi.	A wedle naszego lasu, mają go rąbać po Trzech Królach!	A, zły patrjota	Ach, kobieto, zrozumżezrozumże i król musi podpisać papier i musi być uroczyste otwarcie pierwszego sejmu. Kto podpisze manifest, kto otworzy sejm, jak Maciuś będzie zjedzony, w brzuchu tego dzikusa? Za rok już mogą go zjeść, ale teraz on jest potrzebny koniecznie.	Ach, rzeczywiście przepraszam, panie Franku... Tak, tak, bolała mnie głowa. A... a cóż pan?... Dużo było dziś roboty z tym kontrolerem?	Ależ ja nie mam głosu	Ali, powściągnij swoją radość i podnieś lepiej swoje zawiniątko, które upuściłeś na ten kamień. Niku, nie powiedziałeś nam jeszcze, co jest w tej paczce?	Anieli ją ustrzegą!	Biedny chłopiec! nie chcesz tedy jechać?	Bo go znam. Ale mniejsza o to. Chodzi tu o panią. Najlepiej byłoby, gdyby natychmiast wyjechał...	Bo, widzi mamusia, ja jeszcze w Reichenhallu, pamięta mama? w Thumsee, słyszałam, że pan Stach kocha pannę Marynię, i teraz wiem, że on musi być nieszczęśliwy, chociaż nigdy o tem nie mówi.	Chcę wiedzieć, co pan mówił o Mecenasie. To mnie bawi, no tak!	Czekajcie niespieszcie... Niżeli ja wasze usługi przyjmę, lepiej was chcę poznać.	Czemu zaś waćpan to mówisz?	Czy o tak późnej godzinie będę mógł dostać żywności i obroków? Od ostatniego wypoczynku w południe nie jedliśmy nic...	Czy pan Głębocki zdrów?	Czy pozwolisz, abym spędzał z tobą cały ten czas, jaki poświęcałem twojej pani?	Cóż ty, świnio, Maleski, kpisz sobie ze mnie w publicznym miejscu?	Dla mnie.	Dlaczego nie pójdziesz na spacer?	Dlaczego niepodobieństwo?	Dlaczego?	Dobrze... matkę biorę na siebie, już ja ją uprzedzę o wszystkiem, no, mówię, że uprzedzę, że wszystko będzie dobrze.	Doprawdy?	Dorosłe dzieci, dobrego słowa nie dadzą i prawa do swoich części mają.	Dużo masz tych pierścionków, Albertyno. Na jaki palec włożysz ten, który dostaniesz odemnie? W każdym razie, ten jest bardzo ładny; nie mogę dobrze dojrzeć cyzelowań dokoła rubinu; rzekłby ktoś wykrzywiona twarz ludzka. Ale to nie na mój wzrok.	Dzień dobry, matko! czy mnie poznajecie?	Dziękuję pani! nie czas gościć. Pogorzelisko trzeba uprzątnąć, za drzewem się obejrzeć, na jezioro wieczorem pojechać. Chrzestny niech idzie do proboszcza o pogrzeb się umówić i wypocząć nieco. Mnie się nie chce ani wczasu, ani jadła! I cioci warto odetchnąć...	E, do licha, daj pan temu pokój zabijasz mnie pan taką mową. Cóż to znów, czy pan chcesz się żywcem pogrzebać? Kura z pypciem zawsze kura. Do kata, nie zawsze się przecie zwycięża, nie, każdy po kolei. Dziś mnie, jutro tobie, tak się dzieje na świecie. Nic pewnego nie ma w tych walkach, kto dziś upada, jutro powstać może, chyba, że koniecznie chce w łóżku leżeć. Wstań, kochany panie, pójdźmy zobaczyć Don Gregoria, już musiał przyjść, bo słychać jakiś hałas.	Ej, jakto? Ale cóż poradzę? Piechotą nie zajdę, a koni nie dadzą. Ot, stary grzyb ze mnie! Trzeba siedzieć cicho, by kto nogą nie potrącił. Raz byłam w twojej dąbrowie po zioła w dzień świętego JakóbaJakób	Gdy już kupisz mi tę posiadłość, każ rozstawić dla mnie konie co dziesięć mil, na trakcie południowym i północnym.	Hale... No! Cie...	Ja odgadłam! Odgadłam!! Ach, moja Ludko, taka jestem dumna!	Ja?!	Jaka „Ona”?	Jaki pan jest niedomyślny. Ona przegrała z panem i to we śnie. We śnie. Rozumie pan?	Jaśnie wielmożny pan Norski...	Już dosyć dawno.	Lucia zdumiona, ale kocha Stefcię, więc się cieszy. A Idalka?... Oburza się, lecz już nie oponuje, bo pan Maciej całkowicie nawrócony. Stefcia przypomina mu tamtą. Czy pan zna całą historię o babce Stefci, zmarłej Rembowskiej?...	Może choć od października zacznie pan płacić?	Myli się pani. Wcale nie moje dzieło. Dzieło wielu rzeczy przypadkowych. A poza tym nie jestem nim zachwycony. I przypuszczałem, że pani, właśnie pani, łatwiej to odczuje niż ktokolwiek inny.	Mówi prawdę wasza miłość Zawsze jednak jego świątobliwości zostaje ze dwa tysiące miast bardzo bogatych...	Mówi, że uda nam się koncert...	Nie chodzi tu wcale o ministra Grladstone lecz jest mowa o depeszy meteorologicznej.	Nie ma i powiedzcie panowie, co teraz będzie?	Nie mogłem i nie chciałem!	Nie wierzę w pański pesymizm, panie Franku! Pan nie może tak źle myśleć o ludziach.	Nie, nie. Musi pan jechać. Nie chodzi mi wyłącznie o towarzystwo.	Niech się pan zastanowi, co pan mówi: „jest ładna, jest miła, można się z nią ożenić” Przecie to się nie trzyma!	No, to weź mnie za rękę i chodźmy, bo nie mamy chwili do stracenia.	Obejrzym, gdzie tkwi grot.	Och! Oczy wy moje i członki! Co to, to nie! Goroo! Osiemnaście pensów, goroo!	Odstępca!	Oho! Tak energicznie! Po siedmiu latach służby!	Oj, Ludko, Ludko, na pewno nie dotrzymałaś obietnicy i wczoraj wieczorem wypiłaś albo zjadłaś coś niezdrowego!	Panie komendancie to znaczy, com rzekł: to jest mój człowiek imieniem Azja	Panie rady moje dobre dla pospolitego tłumu ludzi, co twojéj władzy i bóstwa nie mają	Panie tu się nie wolno kąpać!	Panienka to musi wcale niezdrowa. Wciąż leży...	Paradoks!...	Pańskie nazwisko?	Pi!... jak ta dziewczyna gada... jak ona gada!...	Pięćset franków, aby je oddać Finotowi, aby oswobodzić mój język i podrzeć moją wdzięczność.	Polityki ani za szeląg?	Poszło na wagę i tyle wypadło...	Powiedz, coś zdołał uczynić dotąd dla mnie?	Powinien pan pannie Ricie ofiarować jego portret.	Prawda twoja. Ciekawość, co Majster na to?	Przed godziną.	Skąd się wzięło... jest to bardzo skomplikowana historia. Gdybym chciał uczynić wywód tego zjawiska, jako mającego źródło zgoła przyrodzone	Słowo honoru?	Tak, ale nie chce mi się wierzyć żeby jego strata bardzo zubożyła don Carlosa Goulda. Jest jeszcze więcej tych bogactw w górach. Po skończeniu pracy w porcie nieraz jeździłem do pewnej dziewczyny w Rincon i słyszałem, jak dudniły wśród ciszy nocnej po rynnach. Od lat bogate głazy staczają się z hukiem gromu, a górnicy powiadają, że w samym sercu gór jest ich aż nadto, by grzmiały tak jeszcze przez długie czasy. A jednak walczyliśmy onegdajonegdaj (daw.) dawna jednostka wagi, licząca 1/32 funta, tj. w różnych miejscach i czasach od 10 g do 50 g.; tu przen.: odrobina. srebra na ziemi, za który można kupić chleba dla głodnych. Ha, ha! Dobrze. Chcę, żeby to było najsłynniejszym i najrozpaczliwszym dziełem mego życia, i wszystko mi jedno, czy jest wiatr czy go nie ma. Małe dzieci podrosną, a dorośli się zestarzeją, nim pamięć o nim zaginie. Powiedziano mi, że monteryści nie mogą dostać srebra bez względu na to, co stanie się z capatazem Nostromem, i powiadam panu, że nie będą go mieli, bo Nostromo uwiązał je sobie u szyi.	Tak, dla ludzi, ale nie dla Syngalezów...	Tak, pisałam do niej parę razy...	Tem lepiej! tem lepiej! odpowiedziało zaciekawione towarzystwo.	To będzie pan głodny.	To będzie przecież taka gra. Omnibus ojca będzie polem, a leżąca w nim słoma będzie służyła za kłosy. Kapujesz?	To nic nie znaczy, my się złożymy i oddamy pani pieniądze	To nie wszystko brat mój, który ją uczynił spadkobierczynią swoją, umarł nagle na dziwną chorobę, po jakiej na całem ciele zostają plamy sine. Siostro, powiedz, skutkiem czego mąż twój umarł?	Trzeba stosować się do ogólnego zdania, odszepnęła ciotka	Tylko nie naróbcie mi zamieszania	Tym razem nie mylę się, niestety! I tamte pomiary były dokładne, zapomniałem tylko, że wówczas Ziemia nie mogła się znajdować w zenicie ponad środkiem księżycowej tarczy. Wszak wiesz, że Księżyc podczas obrotu naokoło osi podlega małym wahaniom, tak zwanym libracjom, wskutek czego Ziemia nie wydaje się całkowicie nieruchomą na niebie, lecz zakreśla maleńką elipsę. Otóż ja zapomniałem wziąć poprawki z tego jej wychylenia od zenitu i dlatego oznaczyłem według jej położenia fałszywie długość i szerokość księżycową punktu, w którym robiłem pomiary. Teraz możemy za to wszyscy zapłacić życiem!	Więc my będziemy pierwszymi cała Ziemia będzie do nas należała.	Więc zachowuje je dla siebie!	Więc zagraj teraz powitanie Tylko proszę cię, niech to będzie ostatnie powitanie bo już nie jesteś tak młody. Pamiętaj, jeżeli się w tym roku nie ożenisz, znać cię nie chcę... To nawet niezdrowo...	Więc, zamiast pisać, zatelegrafuję dziś do niego. On nie może w Krzemieniu długo jednym ciągiem bawić i musi w Warszawie odebrać moją depeszę.	Wróg, PokójO moiście wy! Zawarły niedźwiedzie pokój z bartnikamibartnik zamęt. okrutny? Zajmą-li sobie bydło, trzody, to się za jeden krowi łeb po kilka wsiówwsiów śrdw. ród wielkopolskich możnowładców, który dał początek herbowi Nałęcz., który czterdziestu rycerzy do Krzyżaków jadących chwycił, w podziemiu osadził i póty nie puścił, póki mu pełnego woza grzywiengrzywna	Wszystkim	Wszystko po dawnemu, nieprawdaż, Sebastianie?	Wątpisz o kasztelanie?	Z tego widzę, że z dworem nie trzymacie.	Za wiązami, które rosną tuż nad grobem...	Šlovės jokios dėl savęs neieško, Tegul Liuderis da jo gerai nepažįsta, o kada pažins, tada kitaip su juo apsieis.	Żeby wam, psiekrwie, poodpadały jęzory! wahać się., więc westchnął jenojeno (daw., gw.)	Żebyś sprowadził do swojej stolicy 50 dzieci czarnych, żeby tak jak ja mogły się uczyć, a potem wróciły do Afryki i nauczyły wszystkiego wszystkie czarne dzieci.
Mój drogi krytyka to szczotka, której nie da się używać do lekkich materii, wydarłaby z nich włos do szczętu. Ale słuchaj, dajmy pokój rzemiosłu. Widzisz ten znaczek? Zrobiłem maleńką kreskę przez sznurek i papier. Jeśli Dauriat przeczyta rękopis, nie zdoła oczywiście zawiązać sznurka dokładnie tak samo. Zatem rękopis jest jak opieczętowany. Nie będzie to bez pożytku dla doświadczeń, które chcesz podjąć. A zauważ, że nie zjawiasz się sam, bez ojca chrzestnego w tym kramie, jak owi młodzi panicze, co to obchodzą dziesięciu księgarzy, nim znajdą jednego, który im ofiaruje bodaj krzesło...	Tak, najwyższy czas, bo już jest prawie gotowy, a jak tylko odejdzie, wstąpię do wojska.	Bo widzi jegomość, jak nas orda wsparła, tak już nie było żadnej rady; więc oni się we dwóch całemu czumbułowiczambuł (z tur.)	Czyż to taka sztuka machać szablą? A kiedy się im to zdarzyło, opowiadają o tym tak często!	Kiedy, sumiennie, nie mogę, bo to niezupełnie tak było: czytywałam książki z Emilką, prawda, ale bywaliśmy z papą dużo i wytańczyłam się na całe życie.	No... tego Ale i tak teraz już wujaszek nie umrze	Przyznam ci się że sprawiłeś mi dość dużą niespodziankę. Gorzej cię sądziłem, niż na to zasługiwałeś. Widocznie mniej uległeś wpływom i wychowaniu twojej matki niż reszta jej dzieci. Nie umiem darować ci tylko tego, że w samowolny sposób, bez uprzedniego porozumienia ze mną postąpiłeś tak sobie.	Tak	Tak sądzę	A co jest... gruntem rzeczy?	Co?... Wsiądziemy na okręty z rodzinami i skarbami, a tym psom zostawimy gruzy miast i gnijące trupy niewolników... Alboż nie znamy krain większych i piękniejszych od Fenicji, gdzie można założyć nową ojczyznę, bogatszą aniżeli ta?...	Czy pan się bardzo spieszy?	Czy posłałeś za nim kogo?	Dziś ciepło i wiatru nie ma. A gdzie to Jan, córuchno?	Emilku, on musi iść przynajmniej o dwunastej spać. A ja widzę, że on będzie siedział do drugiej. Przyjdź, dziecinko, w niedzielę.	Gdzie?	Już jest w trzeciej klasie.	Mogę panu służyć psami każdego gatunku Życzy pan sobie zwierzę rasowe czy też zwyczajne?	Nie rób tego na drugi raz W koszyku jest coś dla ciebie Upiekłam placek, bo ojciec wybiera się do miasta.	Pleśniewski, sługa starościński z Czehryna? A ty tu co robisz? Gdzie lecisz?	Przede wszystkim, czy ty jesteś Floryna?	Słyszałem swego czasu, jak Montalbon twierdził, że roztropny złodziej powinien nosić przy sobie przedmiot skradziony, by go mieć ciągle pod ręką i pewny byłem, że będzie się trzymał tej metody. W chwili gdy było jasnem, że wszystko zostanie wykryte, człowiek ten, obecny tutaj, wpuścił rubin do szklanki burgunda, gdzieby go napewno nie szukano, on zaś mógł odzyskać z łatwością łup, albo połknąć go w razie najgorszym. Spróbował to nawet uczynić, ale ja wypiłem jego szklankę i dostałem rubin na język. A teraz, panie Montalbon, aresztuję pana w imię prawa!	To on... Boże!	To prawda. Ale nie mogę słuchać, jak ludzie wyklinają go niczym ostatniego diabła, a przecież on tego nie zrobił!	To, co asińdźka mi powiadasz, niczem jest jeszcze; ja gorszą rzecz mam... na nich, dowodzącą, że tu nas spisek otacza. Pamiętasz pani te papiery, które złożyłaś w moich rękach, wyniósłszy je z owego loszku? Zawierały one dowody najdobitniejszej winy; całe życie Adama, zeznania jego zabójstwa, nauki dla syna i współwyznawców. Sam przecież papiery te czytałem i złożyłem komissji. Otóż tych papierów, nie ma.	W Rzymie przynajmniéj tęsknoty nikomu za grzéch poczytać się nie godzi Dla mnie tu najmniéj jest zrozumiałym karnawał, szał, wesele, pusty śmiéch na tym grobowcu, który uszanować trzeba.	A cóż mnie to obchodzi! Kupić postęp społeczny za cierpienia, choćby najokropniejsze, jednostki, to dalibóg! tanie kupno...	A z czego to nabierze mocy? Nie doje, nie dośpi, a co rok rodzi.	Absurd polega tu na tym, że zarówno pan, jak i ja doskonale wiemy, że nie jesteśmy przeznaczeni dla siebie.	Ach, panie proszę, broń pan dobrze naszych interesów, masz całą naszą przyszłość w rękach.	Albo to nie mogą mię ustrzelić?	Ale słowo honoru, że zgłupiał. Bo przecież wiem, że jedzie na wystawę do Paryża, i to lada tydzień...	Alfierze, odezwała się do syna, posyłaj po karety, nie będę czekać na te panie, które się ubierają bez końca, niech mnie doganiają pod austerją	Anastazja była u ciebie?	Babcia przyjechała	Bardzo słusznie. I nie obawiasz się scen zazdrości?	Bez szwankuszwank (z niem.) badałem.	Bez zastanowień, to zbyteczne! Przecież maszynista zapewnia, że przejedziemy.	Bo po co pan przekładasz te graty, skoro nie ma gości w sklepie?	Co! Bije?	Czaruś, jedziesz ze mną?	Czego się mam bać?	Czego?...	Dam, komu trzeba, dziesięć tysięcy piastrów; odłożą egzekucję Peppina do przyszłego roku; potem w ciągu roku dam kolejny tysiąc drugiej osobie, dzięki której Peppino ucieknie z więzienia.	Dlaczego nie przyjeżdżasz po transportatransporta pytał Wokulski.	Dobrze więc. Grajmy dalej!	Dobrze. Ja pójdę schodami wewnętrznymi, bo sprawy wewnętrzne to mój resort. Karabiny nabite?	Dokąd, panowie granda?	Dzień dobry, kuzynie.	Dziękuję Och! dałabym dziesięć lat życia...	Grocholski musi myśleć o pani naczelnikowej. Zakochani mają zawsze lekki sen, jak panienki. Nieprawdaż?	Handel, Lud, Szlachcic	Hm! Čion ir klausimui nėra vietos; žinomas dalykas, jog bus taip daug karalysčių	Ho, ho!	Hrabia był panem swojej przeszłości i wybrał drogę usłaną różami.	I trawa po pas jak bór, nie taka, jak wczorajsza.	I wróci pan bez kajdan?	Jajeczny, ja ci mówię, że nie masz świadków.	Jakaż więc była armia libijska?	Jakże się tu nie śmiać! Coś ty na siebie, klecho, nawdziewał?	Jeżeli, Eminencjo, raczysz mnie oświecić, jakie zbrodnie mi zarzucają, powiem następnie, czego dokonałem.	Ktoś! Ale kto taki?...	Lekarz przerwał jej gwałtownie:	Ludzie, którzy się zamawiają na sobotę, nie powinni przychodzić w piątek	Mało! Podpis niewiele kosztuje	Musimy też mieć różne gatunki papieru chodźmy więc na miasto po zakupy.	Nawet cienia, panie Janku. I niech pan o to nie żywi do mnie żalu.	Nie daj się pan oszukiwać, czcigodny panie!	Nie w moich. Muszę wypełnić ostatnie zlecenie naszego biednego kapitana Leclère, pojmujesz pan, że to mój święty obowiązek. Ale bez obawy, zajmie mi to tylko czas potrzebny na drogę tam i z powrotem.	Nie wymawiaj się, kotku wyraźniejsze brwi nie zaszkodzą.	Nie, nie	Nie, nigdy tam nie byłem, ale obiecywałem sobie kiedyś tam pójść.	Nie, przez całe lato nie będę w Avonlea, Aniu. Zaproponowano mi pracę w redakcji „Nowin Codziennych” i mam zamiar ją przyjąć.	Niech cechują, na wycięcie poczekają...	Niektórenniektóren (gw.) żeby. ruszył naprzód, to ciągaj go za ogon! Pewnie co barany, dziedzic obrywa każdemu coś niecoś, bo z osobna się godzą.	Niemożliwe!	Nieprawda!	Och!	Ojczulku, chodźcie jeść! Garnek stygnie	Owszem...	Pewnie... juści...	Podróż dookoła świata w osiemdziesiąt dni?	Poszukajmy naprzód pałacu a jak znajdziemy, to ci powiem, co zrobić wypada; ale Sancho, patrz jeno, wszakże tu przed nami stoi gmach jakiś wielki i ponury? Musi to być zapewne pałac Dulcynei.	Przede wszystkim trzeba będzie pożyczyć pieniędzy.	Przepraszam.	Raczej	Rzeczywiście, ten autor podoba mi się bardzo, ale skąd pani domyśliła się tego?	Słowo honoru ministra? dyplomaty?	Słuszna to była uwaga, Dawidzie Święta prawda, że słowa nie wyrządzą mu żadnej szkody... szkoda ich więcej tracić! I z wyjątkiem tego, co powiedziałeś o chrześcijaństwie (co do czego mam zgoła inne pojęcia, albo niech nie będę chrześcijaninem), skłaniam się bardzo do twego zdania.	Służyłeś waszmość i przeciw mnie; wiem o tym. Ale niechże będzie już zgoda między nami. Wszystko to zapomniane, nawet i to, żeś cudzą, prywatną zawiść contra mecontra me (łac.)	Tego, co stoi wgłębi przy krokwiach; będzie tam jeszcze dwadzieścia pięć butelek, reszta się potłukła, gdy upadłem. Przynieś mi sześć.	To chyba najrzadsza zaleta w dzisiejszych czasach	To mnie nie wiadomo, ale jeżeli waszmość panu co na tym zależy, to łatwo by się o tym dowiedzieć od księdza gwardianagwardian	Tradycya pewnie żyje w okolicy. Niech mi pan opowie...	Więc niech pani rzuci pensję!...	Zatrzyma się!	Zawstydziłaś go	Zdaje mi się że powinieneś się zadowolić mą szczerością; nie żądaj więcej i nie każ mi żałować tego, co uczyniłam. Poprzestań na zapewnieniu, które ci daję raz jeszcze, że żaden czyn nie zdradził moich uczuć i że nie usłyszałam nic, co by mnie mogło obrazić.	Śmiechu tu nijakiego nie ma: zbój się zakradł na schody. Kije do rąk, postronki mocne za pazuchę, łapać i wiązać. Ty, Kuba idź ku bramie, ino powoluśku, coby ten psi syn nie zmiarkował, że wiemy o nim. A śpiewaj se jakiego krakowiaka, pamiętaj. Skoro dojdziesz, w te pędy bramę zawieraj, drągiem zasuń i biegnij do nas na schody, może się przydasz. Szymon, masz latarkę?	Żem się zląkł prezesa.
Tam tam, gdzie ON teraz jest.	Nie odrodziliście się jeszcze z ducha gdy nie w Bogu i prawdzie, ale w przymierzu z pogany i opiece ich zbawienia szukać chcecie. Nie siłą ich, ale Bożą zwyciężym państwa ich, stolice, wojska. Wszystko runie i obali się za skinieniem Bożem, a pracowitą mrówką, co ten dąb podgryzie, my będziemy. Ale nie w spiskach moc nasza... w pokorze i cierpieniu. A jeśliby kto napadł na Nerona, stańcie i zasłońcie go piersią waszą, bo wszelkie mężobójstwo zakazane nam jest. Nikt z nas nie wie, ażali on nie jest biczem Bożym, nikt nie wie, ażali ten, co nas zabija, nie pomaga nam, czy ten, co męczy, nie żywi, czy ten, co prześladuje prawdę, nie służy jej mimo swej woli. O, ludzie ślepi i małego serca, czyż nie widzicie, że Bóg wszelakiemi drogami iść do swych celów może, a rozum wasz zawodzi... Padnie Neron, ale wówczas, gdy go dotknie palec Boży, i usta Jego wyrzekną: I skruszy się siła nieprawości, jako trzcina wiotka, i rozproszą ludzie jak cienie, i runie potęga, jak podmyta przez wody skała... a wy zdumiejecie się potędze Boga... Niechspiskują ci, co wierzą w siebie, kto w Boga wierzy, niech Bogu ufa...	To się tak mówi: obejdę się, a jest inaczej zupełnie. Proszę pana, ludzie są podli i maskują się, aby wyprowadzić w pole takich, jak pan, a Grzesikowi potrzebne jest ukrywanie swego pochodzenia przed państwem. Ho! ho! gra on teraz rolę szlachcica, pana wielkiego. Tfy! chamczuk psiakrew	A czy ty nie jesteś gościem? Sądziłem, że spodoba się Brooke’owi, ale on cały czas rozmawia z Małgosią, a Kasia właśnie wpatruje się w nich przez te swoje śmieszne szkła. Pójdę, ale przestań prawić morały o przyzwoitości, bo nie powinnaś.	Ale ja wiem. Słonecznie jej i ciepło, i miło, i dobrze. A kto to sprawił? On	Ilu ich jest?	Jest. Odbili ją.	Myślę, że to jest wykluczone. Skąd, u licha, przyszły ci na myśl takie podejrzenia? Krzyś jest jeszcze młody, ale zawsze był rozsądny.	Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego Sądzę nawet, że byłaby z was dobrana para. On demoniczny brunet, a ty wiośniana blondynka o takiej ślicznej różowej buzi...	Niestety nie bo popełniłam straszną nieostrożność. Ma moje listy. Ach, gdyby ich nie miał, gdyby mi się udało wydobyć je jakimś podstępem, byłabym wolna. Ale on mnie właśnie szantażuje tymi listami. Jestem w rozpaczy.	Prawda Ito? Dobrze jest w Warszawie?	Tak, panie Trudno się łudzić, że jest inaczej.	To wiem, że jest w Upicie. Ale w domu co się dzieje?	Z więzienia? Łukasz jest w więzieniu? Gdzie?	A cóż się dzieje z ojcem pana Maksa?	Ach, rano! Jacuś mnie zbudzi rychło świt. Spać mogą długo tylko ci, co dzieci nie mają. A zresztą, o czym będziemy mówić? Wszak cały dzień jesteśmy razem... od siedmiu lat.	Ba gdyby Koborowo było jej, to w trymigaw trymiga (pot.)	Bardzo pan nabroił?	Bo mówi pan zagadkowo.	Była pani w Warszawie?	Chcąc być z panią całkiem szczerym, miałem przekonanie, że uczynił to pan Mitchel i tak myślę dotąd. Czy mam wstrzymać dochodzenia? Mogę doprowadzić do tego, że przegra zakład.	Co wy za jedni i skąd?	Co?! Zgoda z tymi wilkami?!	Czerń wydusiła dymem w celi dwanaście panien i kilkanaście czernicczernica dodał kniaź Jur.	Cóś tego... tego... rozumiész pan? skompromitowała się.	Cóż zamierzasz czynić?	Dawniejsza szlachta wiodła życie dzisiejszych bogatych rolników. Musiała też być do nich podobna.	Do diabła!	Dzięki Bogu, ale to skutkiem mojej niebaczności moglibyśmy byli przypłacić życiem. Wielka była nieroztropność z mojej strony, chcieć przepłynąć odmęt... Na szczęście jesteśmy uratowani.	Gdzieżby, Józieńku, na wsi, na wychowaniu.	Hau! Hauuu! hauuu!	I ja, a wiesz dlaczego? Kuno rozum ma większy i chytrzejszy, a Ulryk zapalczywszy. Prawyprawy (daw.) dziś popr.: który. czci dochowuje, ale do wojny z nami aż drży. Powiadają też, że byle mistrzem ostał, to przyjdzie wnet taka nawałnica, jakiej na świecie nie bywało. A na Kondrata omdlałości ponopono (daw.)	Istotnie, rozrzewniająca czułość! Tęsknota po mnie wygląda ci z twarzy. Jakżeś się bawił w Berlinie?	Ja to samo!...	Ja zaś tu siedziałem i rozmyślałem nad tym, że ci ludzie tak szczęśliwi i weseli w wieczór naszego przybycia, mogą, po tej tutaj pustce sądząc, rozproszyć się, i umrzeć, ulec jakiej bądź niedoli. Dawidzie! Czemu mnie Bóg pozbawił ojca przez te ostatnie dwadzieścia lat!	Jaką?	Józiu, jeszcze nie zielono na polach?	Kobieta, Małżeństwo, Mężczyzna, Miłość, Miłość romantyczna, Obyczaje prawił Felek.	Lubię miłosne.	Masz rozum, pierwszyś teraz we wsi, to cię wszystkiewszystkie (gw.)	Masło mi ojciec przysyła.	Miałem skoczyć z huśtawki	Miejmy nadzieję!	Mości namiestniku komu w drogę, temu czas. Pozwólże podziękować sobie raz jeszcze za ratunek. Oby Bóg pozwolił mi odpłacić ci równą usługą!	Może byśwa poszli do niej na pocieszenie?	Mylisz się pan, gwałtowne uczucie ma swój właściwy rachunek; one się lęka zdrady i bojaźliwe zewsząd od niej zastrzega.	Myślę, że dziś jeszcze... Tak znacznych summ w domu trzymać nie chcą...	Módlmyż się za jej duszę Anioł Pański.	Na co?	Nic	Nie kuś mnie pan, rozśmiała się Laura, mogłabym zabrawszy Munię zabiedz z nią tak daleko, żebyście mnie więcej nie znaleźli...	Nie pytaj, to ci nie będę kłamał. Dostała postrzał, który jej wyszedł drugim bokiem i złamał dwa żebra równo jak dwie gałązki chrustu. Widziałem jedno, gdy ją przewracałem na drugi bok. O, oni są chytrzy, ale starego Richardsa nie wezmą na bas... Miałem to już na końcu języka, ale	Nie spodziewałeś się nigdy? Co?	Nie uważam pana Swojskiego za mydłka a wyjeżdżając, w dodatku na czas nieograniczony, muszę komuś, do kogo mam kompletne zaufanie, zostawić plenipotencję.	Nie wierzę, nie wierzę	Nie, ale żeby Karolka nie zepsuła. Lepiej nie ruszać.	Nie. Rzucili się z własnego popędu.	Nie... ja bym nie wstąpiła.	Nie... zostaje.	Niewiesz co paplesz.	No co?	No, mój synu, twoje proroctwo wczorajsze się sprawdziło. Otrzymaliśmy rozkaz, by jutro zawagonować się w Umballi i ruszyć na front.	O wa! widziałem ja ich pod Wilnem, a da Bóg zobaczę i w Malborgu.	Ogromnie zmieniłeś się, Jacku, zupełnie niepodobny jesteś do dawnego	Oho, ho! Niby to nie ma stu sposobów? Mamy czas do medytacjimedytacja (przestarz., z łac.)	Pan myśli, że tylko dziś czuwałam?	Pani przełożona prosi pannę Brzeską... Poczta przyszła...	Pewności to tu jeszcze nie ma.	Potem robiliśmy próbę z tego, com skończył niedawno.	Powiem to pani w przeddzień swego ślubu.	Prawie że nie odczuwam tego i wprawiłem się już do tego stopnia w pisaniu na maszynie, że prawdopodobnie nigdy już więcej nie wrócę do starego systemu ręcznego pisania listów.	Prezes kiedyś się oburzył na macochę i zaprzysiągł, że mnie tu nigdy nie puści	Proszę siadać	Przysięgnij mi tylko, że będziesz szanowała.... że będziesz godnie... i nie dasz powodu...	Pójdźmy i my wszyscy na spoczynek; kto wie, czy następnej nocy będziemy spali!	Ruiny, Zamek rzekła panna Izabela stanąwszy przy Wokulskim.	Ruszajmy!	Stenię?	Słyszałem! słyszałem! A cóż panie?	Tak już powiedz, kochanieńka: udał ci się czy nie udał? Taż to nasza powinność pytać!...	Tak, Rubensy, ale...	Tak, wiem o tym	Ten woźnica jedzie żółwim krokiem	To co? Tobyś mnie pewnie pokąsała?	To niby kiej zamrę! Poczekaj, jucho, poczekaj Póki się ino rucham, nie powąchasz ty ani zagona! Widzisz go, mądrala!	To wystarczy, kapitanie Mogę poprzestać na pańskim słowie. Znam tego pana i możesz mi wierzyć.	Ty występowałaś? Ty? Ależ to niemożebne.	W gefechcie niejeden narobi w portki Niedawno temu opowiadał nam pewien ranny kolega w Budziejowicach, że jak szli do ataku, to się zerżnął trzy razy z rzędu. Naprzód, jak wyłazili z dekunków na przedpole, przed zasieki z drutu kolczastego, potem, gdy zaczęli forsować zasieki, a po raz trzeci, gdy doszło do walki na bagnety i Moskale biegli krzycząc „ura”. Potem zaczęli wiać nazad do rowów, za dekunki, i z całej tyraliery nie było ani jednego, żeby mu się taka rzecz nie przytrafiła. Jeden zabity, który leżał na dekunku nogami na dół, a któremu w czasie ataku szrapnel ściął gładziutko pół głowy, też musiał w tym ostatnim momencie zdrowo się zerżnąć, bo ze spodni spływało toto do dekunków razem z krwią. A ta połówka jego głowy, razem z mózgiem, leżała akurat pod tym. Człowiek nawet nie spostrzeże, jak i co, a już się stało.	W jakich okolicznościach?	Więc dlaczegóż od razu nie weźmiecie złego kundla?	Wsyp no temu malcowi kilka batów, żeby się nauczył grzeczności.	Wygląda to na granie na zwłokę	Wyszedł z domu po kolacji ale jak pan go potrzebuje do chorej, to proszę tylko adres zostawić...	Z dala, niewolniku! czego chcesz?	Zapomnimy	Zatem nie może mi pan powiedzieć?	Zobaczmy więc	Zrobili to w nocy, przebrali mnie za marynarza, by nikt nie zorientował się, że tu jestem.	Złotopiór!	Łaj mnie ale spytaj Motruny czym winien, czym poszedł o swojéj woli, przytomny?
Święceń nie mam, ale głowę mam ogolonągłowę mam ogoloną mowa o tzw. tonsurze;  tonsura, stosowana od roku 633 do 1972, była kręgiem wygolonym na głowie zakonnika, oznaczającym jego przynależność do stanu duchownego., gdyż na to pozwoleństwo otrzymałem, prócz tego odpusty i relikwie wożę.	A jeszcze by też przylecieć nie miał! Znam tego łobuza, jak to jeszcze wypierzone nie było. Wyleciał z gniazda w tamtym ogrodzie, przeleciał przez mur, ale był za słaby jeszcze, żeby pofrunąć z powrotem i od tego czasu datuje się nasza przyjaźń. A potem, gdy po kilku dniach do gniazda wrócił, było ono już puste, więc znowu przyleciał do mnie.	Nie neguję ja mu męstwa, ale więcej w nim Niemca czyli jakowegoś Francuza niż Polaka... I o Rzeczpospolitą zgoła nie dba, jeno o dom radziwiłłowski, żeby to go jak najwyżej wynieść, a wszystkich innych poniżyć. On to i w księciu wojewodzie wileńskim, naszym hetmanie, pychę podnieca, której mu i bez tego nie brak, i owe kłótnie z Sapiehami i Gosiewskim jego to sadzenia drzewa i fruktafrukt (z łac.) owoce..	Tego waść o Bohunie nie mów, bo on choć rodziców nieświadom, przecie wojownik jest zawołany i rycerz sławny, a nam od dziecka znajomy, w domu jakoby krewny. Któremu za jedno, czyby mu tę dziewkę odjąć, czyby go nożem pchnąć.	Gniewać się, to mało. Ja nienawidzę pani i nigdy już... Zamknęła mu twarz, wszechwiedzącą nagą ręką Nie chcę Kłamał bezczelnie nie wiadomo po co w istocie było to prawdą, w tej chwili prawdą się stało nikt tego nie pojmie jak jest, a tym bardziej jak było, nawet ci, którzy i tak dalej... brzydzę się sobą, jak o pani myślę... baba była silna.	Patrzcie tego osła! odezwał się cieniuchny głos z drugiego okna, całą noc nie spałem, ledwie com się zdrzemnęła nad rankiem, aż tu ten grubijanin znowu mi spać nie daje	Mój drogi Henryku, nie traktowałem tego jak interes i nie zrobiłem żadnej formalnej propozycji. Powiedziałem jej, że ją kocham, a ona mi odpowiedziała, że nie jest godna zostać moją żoną. Niegodna! Ach, cały świat jest niczym w porównaniu z nią.	Nie burz mi pan żółci I bez tego aż nadto dziś ciepło. Chodźmy tam usiąść Nikt nas nie usłyszy, a ja potrzebuję rozmówić się z panem. Jesteś pan sobie dobry chłopak i ja nie mam powodu źle ci życzyć. Kocham cię, jakem Tromp... (do pioruna!) jakem Vautrin. Za co cię kocham? dowiesz się. Tymczasem dowiodę, że cię znam tak, jak gdybyś był dziełem rąk moich. Połóż pan tutaj swoje worki	Nie, nie, nie! Och, nie! Teraz nie chcę być w domu, w pokoju, w mieszkaniu! Teraz za nic, za nic nie chcę być w mieszkaniu! Troszeczkę się przejdę. Tak tu przyjemnie... Tyle mi pan naopowiadał! Ten Horst poczciwina... On tam mieszka u nas. I pan taki poczciwy! Widzi pan, przypomniałam sobie swój własny pokoik, tam u nas... Mój ojciec jest bardzo stary. Bezsilny, rozdeptany, stary człowiek. Tacy ludzie jak mój ojciec... Nietzsche mówi, że są tacy, którzy istnieją tylko gwoli służbie i pożytkowi ogólnemu i tylko po to istnieć powinni... Mój ojciec... I dopiero ten Niepołomski tam przyjechał! Nareszcie przyjechał. A tu mnie nie ma! I wtedy ten Horst poczciwina...	Nie, nie zapomniałam; ale tak naprawdę nie da się zapomnieć przede wszystkim o tym, że następnego dnia ocalił pan życie mojej ukochanej przyjaciółce, pani de Villefort.	On od tak dawna leżał ciągle w swoim pokoju i tak się lęka o swoje plecy, że zdziwaczał trochę Z książek dowiedział się różnych rzeczy, ale tak to on się na niczym nie zna. Mówi, że był zbyt chory, żeby móc przyglądać się światu naokoło siebie, a zresztą nienawidzi wychodzenia na dwór, nienawidzi ogrodu i ogrodników. Lubi jednak słuchać o naszym ogrodzie, bo on jest tajemnicą. Nie mogłam przecież za wiele mu opowiadać, ale on mówił, że chciałby go zobaczyć.	Ależ niech mnie Bóg broni, bym żartował z tego, co jest moim życiem. Ale zmęczyło mnie nieustanne bieganie po polach i przeskakiwanie murów, przestraszyła też myśl, którą podsunęłaś mi wczoraj wieczór, że twój ojciec mógłby pewnego dnia wziąć mnie za złodzieja	Ja moich Wielkopolan około siebie ściskam, wiążę ich i gromadzę; królowi się kłaniam, ani mu wypowiadam wojny, ni posłuchu odmawiam. Milczę pokorny, ale w domu chcę panem być i będę, a gdy zastęp nasz silny urośnie, nie weźmie nas nikt gołą ręką, nie damy się nikomu.	A, tak to chyba Musiała widać przyjechać na święta. Z pewnością musi tak być. Nie ma co zgadywać, przyjechała na święta. Ale w takim razie doczekamy się lada chwila, jak pani Sazerat pójdzie do siostry na śniadanie. Tak, tak. Widziałam chłopca z cukierni, który niósł torcik! Przekonasz się, że torcik był dla pani Goupil.	Cicho! Moim przeznaczeniem jest panieńska skromność i muszę się do niego stosować. Przyszłam tu prawić morały, nie zaś słuchać takich rzeczy, że skaczę do góry, gdy o nich pomyślę.	Dosyć wynalazek jest pański i nikt zastąpić pana nie może.	Jak pana nie stało, urwały mi się dworskie zarobki i jeszczem musiał oddać Niemcom dwa morgi łąki, com arendował od dziedzica.	Przeszedłem to wszystko Jestem znów zupełnie szczęśliwy. Wiem teraz, co to jest sumienie. To nie jest to, co mi o nim mówiłeś. To rzecz najbardziej w nas boska. Nie drwij z niego więcej, Henryku, przynajmniej wobec mnie. Chcę być dobry. Nie mogę znieść myśli, że moja dusza jest brzydka.	Tak, lecz jako człowiek z krwi i kości wciąż musi ulegać prawom snu i spoczynku. A my, niestety, nie możemy czuwać nad nim w owych chwilach.	A każdemu... wola Boża, cóż, nie poredzi... Hale, mógł jeszcze pożyć jaką porę, żeby nie ten las...	Bo nie chcę i tyle!	Czy nie Mowcher?	Daj spokój, Haneczko Rozmowa o tym nie sprawia mi przyjemności.	Dałbyś spokój, Penn Idź na tył okrętu i skończ partię szachów ze stryjem Saltersem. Powiedz tatkowi, że jeśli nie ma nic przeciwko temu, będę odbywał wachtę za Harvey’a... on się okrutnie zmachał!	Doprawdy nie wiem, przerwał jenerał Baucher, co tam ma lepszego wasz Paryż, mości książe... Jużciż pięknych dam i nam nie braknie, polerowanego towarzystwa także, wielkich domów, dworu wspaniałego, zabaw a nawet teraz i teatrum mamy...	Eminencjo będzie to z ujmą dla gwardji; pan d‘Artagnan nie należy do mnie, lecz do pana Desessarts.	Ho, ho! Nie wiedziałem, że awanturnikiem potrafi być również nasz Orgaz wytworny	Jeśliś taki, to wiedz, że nie odejdziesz stąd, aż nie wypijesz za zdrowie księcia Walii	Kpisz czy o drogę pytasz? Do łóżka bym znowu nie trafił! Dobre sobie! Już je widzę, o, już je mam. Łóżeczko kochane...	Nas już tam nie będzie.	Nie Nie miał śmiałości zatrzymać nas przy sobie. Sprzedał nas handlarzom niewolników, którzy podążali do Konstantynopola. Przebyłyśmy Grecję i umierające dotarłyśmy do bram sułtana. Kłębiący się tłum ciekawskich rozstąpił się; nagle moja matka, przenosząc wzrok w kierunku, w którym zwrócone były spojrzenia tłumu, krzyknęła i padła, pokazując mi wiszącą nad bramą głowę.	Nie byłoby nadużyciem prosić pana o pokazanie owych cennych pigułek?	Nie ma co mówić, z grzecznego rodu waszmość pochodzisz!	Nie wiedziałam, że jesteś zdolny mówić tak o przyjaciółce siostry...	Niezwłocznie. Nie jesteśmy stronnictwem politycznym I nie chcielibyśmy stwarzać pozorów, które by upoważniały nowych naszych władców do zaczepienia kolei. Pan nic nie ma przeciwko temu, panie Gould?	Poczciwy, że drugiego nie naleźć!	Tak?... Nie gram z takimi, którzy mówią, że nie ma duszy.	Trudno się nie zgodzić. Zaczekamy na wschód słońca.	W Indiach to i ja wiosny nie widziałam, bo jej tam nie było	Tak, kocham morze! Morze jest wszystkim! Pokrywa ono siedem dziesiątych powierzchni naszego globu. Jego tchnienie jest czyste i zdrowe. Jest to niezmierzona pustynia, gdzie jednak człowiek nie jest nigdy sam, bo wszędzie czuje wokoło siebie życie drgające. Morze, dźwignia potężnego i cudownego istnienia, całe jest ruchem i miłością. Jest to żyjąca nieskończoność, jak się jeden z waszych poetów wyraził. Tak jest, panie profesorze, natura objawia się tu w każdym ze swoich trzech królestw: mineralnym, roślinnym i zwierzęcym. To ostatnie przedstawiają cztery gromady zwierzokrzewówzwierzokrzewy wpływ ich ustaje, potęga niknie! Ach, panie! Żyć, żyć tylko w łonie morza! Tu tylko jest niepodległość! Tu nie znam nad sobą pana! Tu jestem wolny!	Myślisz? To jest dowcip, ale dowcip realistyczny.	Tak, lecz stąpaj pan z wolna i po cichu, gdyż poeta nasz jest słaby. Gorączkuje trochę i sekretarz jego prosił mnie, aby wstrzymać się od wszelkich hałasów, które mogą choremu zaszkodzić.	Tylko chwilkę wystarczy na całe dwa tygodnie.	Twoja biedna nauczycielka jest bardzo, bardzo chora.	A tak To była piękna wiktoria. Cyppelmann miał tylko dziewięć okrętów, a Szwedy miały jedynaściejedynaście	Albo i koło Królewca!	Albo wiesz co, zdadzą się twoje suknie na mnie?	Bynajmniej, to tylko dowody życzliwości moich sióstr. Powiedz służącej, żeby zachowała ten przysmak do herbaty. Możesz go zjeść, bo to zdrowe, a przy tym miękkie, więc się prześlizgnie przez chore gardło. Jaki ładny pokój!	Chory jest, biedny chłopiec.	Dobrze. Jeśli co ma być, wolałbym, żeby było prędko, bo jak się tylko załatwię z Bigielem, chciałbym wyjechać.	Mama przesyła przeze mnie tysiące pozdrowień i zapytanie serdeczne, kiedy pani raczy ją odwiedzić, bo czeka stęskniona za panią, jak my wszyscy	Myślałam o tym długo	On przeżył wszystkich ze swego rodu... jest prastary... prastary... widział i doświadczył na świecie więcej, niż można sobie wyobrazić.	Teraz musisz słuchać uważnie! Do obrzędów, których byliśmy świadkami, należy między innymi dostarczenie skute-ecznego amuletu dla członków naszego wydziału. Poma-acaj się po szyi, a znajdziesz srebrny amulecik, ba-arrdzo tani. To jest nasz amulet. Rozumiesz?	Tylko?	A co ja robię? Zwariowałeś, czy co?	A w tej szkole czego was uczono?	A więc szczęśliwi ludzie	Ano miał ze trzy godziny czasu.	Brawo, panie bracie! Cho-cho... Idziemy z tym do wodza. Także nam gadajcie, Galicjanie!	Czy wolno zapytać o działania program na czasy najbliższe?	Córka, Ojciec, Sąd, Sprawiedliwość	Dadzą ci kąt!	Dziękuję, dziękuję	Gdy moja matka odzyskała zmysły, znajdowałyśmy się przed obliczem seraskiera.	Gdzie, tatku?	I masz pewność, że ci się uda?...	Ja także	Ja także!	Jak się masz niechrzczony!	Jak to?	Jeno dłuższą... Daj naprzód dukata.	Któż go tak nazwał?	Los oświadczył.	Na siwym koniu! młody człowiek! rzekł nakrywając serwetę Wojciech mocno zadumany.	O iš kur paeini?	Objaśniły mnie o tym napisy w mojej świątyni Seta.	Ojcze mój! litości! Widzieliście postępowanie moje, byłem zmuszony...	Pan żartuje.	Panie prezesie i wy, moje panie... przepraszam, chciałem powiedzieć: moi panowie... pozwólcie, abym się przedstawił jako Sam Weller, pokorny sługa klubu.	Pewien byłem, że tak myślisz, matko	Pozycja społeczna, Samotnik zawołał Tomek.	Przejdzie	Sam widzisz, mój drogi, że urodził się pod szczęśliwą gwiazdą.	Sława Bohu! a puśćcie no!	Tak sądzisz, Porthosie?	To dobrze, a kwiaty?	To dzieło czarta!	Tym lepiej dla pani	Tymczasem wiesz, co ludzie roją i mówią?	W głębi podwórza, na lewo, trzecie piętro.	Waćpanna mu dasz sto czerwonych złotych na drogę, ani grosza więcej, to powinno wystarczyć.	Wczoraj, mój mastalerz, rzekł hetman... z uszanowaniem i największą pieczołowitością odprowadził ją do Borowiec...	Więc kochasz mnie?	Wodą	Wróciłeś przecie! Ho, ho! Myśleli, żeś drapnął w świat, jak Kazio!	Zaraz będzie tutaj, proszę jaśnie pana, właśniem go widział na dole	Zaraz poszuka sobie innego frajera.	Zawsze, moja droga.	Zostawcie mnie, proszę, z księdzem proboszczem twarz. zmieniła się gwałtownie.
„Czart swoje, a baba swoje”, jak mówią Rusini ale masz wiedzieć, że ja tak nie z swawoli tylko mówię. Widzisz, bo ja się na tym nie znam, ale podsłuchałem, jak ksiądz pleban i pan chorąży o konfirmacjach mówili. Albo ty wiesz, czy król dał dekret, czy nie dał? A może dał, to i tak tobie z tego piskorz, skoro o nim nie wiesz. Po konfirmację albo trzeba iść do kancelarii królewskiej, albo trzeba wiedzieć, kędy ją wysłano, na czyje ręce. Król do was przez osobne posły dekretu nie wyprawi; albo dekret czeka w Krakowie na was, a wtedy nic sobie z tego nie robi, że ty na niego czekasz w Podborzu, albo już wysłany jest z Krakowa, a wtedy poszedł na zamek samborski a z zamku dopiero do Podborza pójść by mu potrzeba, aby się wam dostał!	Co ma popsować? Muszę mieć przy sobie człowieka, żeby uprzątnął ślady ekspedycji. Na to nie trzeba Salomona. Jeno rzecz wyhisowaćhisować a. hysować (z niem. hissen: podnosić) dziś: w dyrdy (pot.): prędko, żwawo. za nami bieżeć. A wolę jego jak jenszego, bo to człek do mnie przywiązały i, co pryncypalne, Mazur. Trzeba wacpani wiedzieć, że nasza gałąź Koryckich wywodzi się z Mazurów. Dopiero nasz pradziad przesiedlił się pode Przemyślpode Przemyśl dziś popr. D. lm: wsi., co mu je tam nasza prababka wniosła. Tandem tedy my niby już przeflancowaniprzeflancowany dziś popr.: do lasu. i ja zawdy lgnę do wszystkiego, co trąci Mazurem. Ale ja tu gadu-gadu, a czas ucieka i moja nieboganieboga (daw.)	Wiem o tym. Dlatego pójdziesz dzisiaj do Płażyńskiego, rozumiesz mnie? Powiesz mu, że zapomniałam go zawiadomić, iż jutro o trzeciej chcę mieć lekcję. I bądź grzeczny dla niego, uprzejmy, przyjacielski. Ja go potrzebuję... Nie tylko teraz, ale i później w teatrze...	Jeżeli my znaleźliśmy ziemię naszą, ojców naszych, wołał ślepiec, przez miłość dla tej ziemi i dla nas, uwolnijcie trzeciego. Szmer jakiś niezadowolenia powstał pomiędzy ludem. Lud chciał objaty bogom, a jakkolwiek podzielał radość z odzyskanych synów Tubingasowej rodziny, pragnął obiecanej uroczystości, a z czterech krzyżackich jeńców wybranych na objatę ten jeden już tylko pozostał. Bernard jednak nie zważał na wznoszące się szmery, wołając:	O ty draniu! Gdybym to wiedział wcześniej, to bym go złapał za ogon. Jeszcze pożałujesz, zobaczysz, najadłem się przez ciebie tyle strachu. Ale w sumie nie ma tego złego... dobrze wypieczone koty są nawet smaczne.	Panie pielęgnowałem biednego Bega, który umarł w pięć dni później w straszliwych cierpieniach. To nie wszystko. W czasie wyprawy podjętej, aby osadzić z powrotem na tronie Ferdynanda VII, powierzono mi pewien posterunek w Hiszpanii. Bardzo szczęśliwie zajechałem nie dalej niż do Tours, otworzyła mi się bowiem nadzieja zostania generalnym poborcą w Sancerre. W wilię wyjazdu byłem na balu u pani de Listomère, gdzie miało się znajdować wielu znamienitych Hiszpanów. Wstając od partii écarté, ujrzałem granda hiszpańskiego, typowego afrancesado na wygnaniu, bawiącego od dwóch tygodni w Turenii. Przybył bardzo późno na ten bal, gdzie pojawił się pierwszy raz w tutejszym towarzystwie, i obchodził salony wraz z żoną. Prawe ramię tej damy było zupełnie nieruchome. Rozstąpiliśmy się w milczeniu, aby przepuścić tę parę, której przyglądaliśmy się nie bez wzruszenia. Wyobraźcie sobie żywy obraz Murilla. W zapadłych i ciemnych orbitach płomienne oczy mężczyzny jarzyły się nieruchomo; twarz wysuszona, czaszka bez jednego włosa połyskiwała gorącymi tonami, ciało zaś jego mogło przyprawić o przestrach, tak było chude. Kobieta! Wyobraźcie ją sobie. Nie, obraz nie byłby prawdziwy. Miała tę cudowną kibić, która zrodziła w języku hiszpańskim słowo meneho; mimo iż blada, była jeszcze piękna; płeć jej (przywilej rzadki u Hiszpanki) olśniewała białością; ale spojrzenie pełne hiszpańskiego słońca padało niby strumień rozpalonego ołowiu. „Pani w jakim nieszczęśliwym wypadku straciła pani ramię?” „W wojnie o Niepodległość” odparła.	Przede wszystkim trzeba ustalić fakty. Wiemy, że osoba podpisująca się literą B. jest w Warszawie i mieszka w hotelu. Mieszka lub mieszkała, bo i to możliwe, że razem z twoim czarującym małżonkiem dzisiaj wyjeżdża. Najpierw tedy trzeba stwierdzić, czy Jacek jedzie sam, czy z nią. Musisz być na dworcu i sprawdzić to. Oczywiście można byłoby wynająć detektywa...	Och, dosyć! Błażeju, bajeczny jesteś. Ja nie wiem, gdzie ty wyszukujesz wszystkie te nazwiska, ale szczerze ci ich winszuję. Jeżeli nie znałam „Chaussepierre”, w zamian czytałam Balzaka a nawet czytałam Labiche’a. Wysoko cenię Chanlivault, dosyć jest w moim guście Charleval, ale wyznaję że du Merlerault jest arcydziełem! Zresztą, zgódźmy się, że Chaussepierre jest też nienajgorsze. Ty skądś pozbierałeś to wszystko, to niepodobieństwo! Pan, który chce pisać książkę, rzekła do mnie, powinien pan zapamiętać Charleval i Merlerault. Nie znajdzie pan nic lepszego.	A jak powiem! co mi za to będzie? Flirt, Pocałunek, Kobieta, MęzczyznaBez nagrody nie powiem! Dalibóg! Co mnie panie dadzą za to, ha? Czy panna Teresa pozwoli się pocałować? Co? No, panno Tereso, tak czy nie? Jeżeli pani mnie pocałuje, to powiem, jeżeli nie, to nie!	Byłoby dobrze gdyby skórę tego osobnika, należycie spreparowaną, zachowano w naszym muzeum. Ale nie zamierzam, moi panowie, mówić wam o treści tych tatuażów, lecz o liczbie ich i rozmieszczeniu na ciele. Niektóre fazy takiego tatuowania musiały sprawiać pacjentowi ból tak silny, że tylko z trudnością wytrzymałby go osobnik obdarzony wrażliwością normalną.	Tola też tak powiedziała. Ale pomyślałem sobie, że może tego akurat nie zauważył. Chciałbym jednak tobie to pierw powiedzieć.	Łatwo się o niego za Zamościem dopytacie, bo tam o nim głośno. Kalinę, pułkownika kozackiego, obaj z Regowskim, do rąk sobie podając, ze szczętem znieśli. Później Skrzetuski na własną rękę dwa razy czambułyczambuł (z tur. czapuł: zagon)	Tak, Starowina-jeszcze-dycha porzucił klasyczny styl swojej młodości, aby utonąć w modnym romantyzmie; mówił o duszy, o aniołach, o uwielbieniu, o poddaniu, stawał się istotą eteryczno-niebiańską. Odprowadzał mnie do opery i sadzał do powozu. Ten sędziwy młodzieniaszek bywał wszędzie tam, gdzie ja bywałam, podwajał liczbę kamizelek, sznurował sobie żołądek, wypuszczał konia pełnym galopem, aby dopędzić mój powóz i towarzyszyć mi w przejażdżce do lasku, kompromitował mnie z  wdziękiem studenta, uchodził za zakochanego we mnie do szaleństwa; ja pozowałam wprawdzie na okrutną, ale przyjmowałam jego ramię i jego bukiety. Zaczęto o nas szeptać. Byłam zachwycona! Niebawem dałam się pochwycić memu mężowi w interesującym momencie: hrabia siedział właśnie na kanapie w moim buduarze buduar (daw.) rzekłam, wysłuchawszy jego wymówek	No i cóż, chłopcze, jeżeli jesteś zmęczony, Nanon zaprowadzi cię do twego pokoju. Ba, ba, to nie będzie apartament fircyka, ale darujesz biednym winiarzom, którzy nigdy nie śmierdzą groszem. Podatki zjadają wszystko.	A co, już zatęskniła pani do towarzystwa ludzi z dobrymi manierami Niech pani spróbuje, może dam się przeprosić.	Jam w istocie to dziecko ocalił i na nie rachował	Panno Niro Będzie tak, jak pani rozkaże, ale nie ośmieliłbym się być winowajcą w oczach pani Bożyńskiej.	Pozostaje nam tylko czekać. Przestań ją dręczyć, bądź dobra i cierpliwa, a jak ojciec przyjedzie, to się wszystko załatwi	Rozumiem. Pani mnie wyrzuca. Ale ja i tak jeszcze nie pójdę.	Zatem wedle pana doktora są to plamy jak każde inne, które tworzą się na skórze bez żadnej znanej przyczyny?	To i co, że starsza? Panna gospodarna, porządna, nie żadna szlaja, co po wieczorynkach lata, a gospodarstwa nie patrzy.	Chciałem powiedzieć coś, co byłoby niegodne mnie i co zresztą nie ma już dziś znaczenia.	Jeśli pan będzie skompromitowany, i ja mogę nią być i Fabrycy po mnie; dlatego to, a nie dlatego, abym wątpiła o pana dzielności, żądam, aby człowiek, który mi przeszył serce, zginął od trucizny, nie od sztyletu. Dla tej samej tak ważnej przyczyny nakazuję panu zrobić wszystko, aby się ocalić.	Nie odmawiam bo lepszego przywódcy trudno by mi dla nich znaleźć. Trzeba tam kawalera wielkiej fantazji i rezoluta, aby ich w ryzie umiał utrzymać, gdyż inaczej zaraz i naszych zaczną palić a mordować... Choroba, SiłaTemu się jeno stanowczo przeciwię, byś jutro miał ruszać, nim ci się skóra po szwedzkich rapierachrapier	Ależ przyjrzyjcież się dobrze, wielmożny panie toć to nie olbrzymy, to są wiatraki, a te ręce, to śmigi, którymi wiatr obraca.	A jednak tak będzie i to, zapewniam pana, w najbliższym czasie. Będzie pan miał sposobność przekonać się o tym naocznie.	A, to ty? Jakto, już powróciłaś, Grzybosiu? Już chciałam się gniewać; myślałam, że Rózia...	Ani kosteczki zeń nie zostanie	Co to za bitwa!...	Czy myślisz, że wyuczyliby się oni służby w pokoju?	Czy to już Monte Christo?	Ja nie potrzebowałem, ale waszej dostojności z całego serca radzę!	Jest to istotnie mąż poszanowania godny i najwyższej dla Zakonu zasługi Drudzy o sobie zawsze pamiętają po trosze ten nigdy o niczym nie marzył, prócz wielkości Zakonu, prócz jego dobra, i niemal człowiekiem być przestał, tak w tę suknią wrósł, którą nosi.	Każdy, kto się zbliża do mnie, psuje mnie pochlebstwami i rozpieszcza	Mogą jednak przyjść lada chwila, bo powiedziałeś im przecie, iż czekam na nich?	Moje kosztują po pięć fenigów, ja bardzo dużo palę i przyzwyczaiłem się do nich Chce pan obejrzeć mieszkanie.	Mój Bóże, nigdy nie wiadomo Chciałbym zostać do końca sierpnia.	Nic dziwnego Na starość mózg więdnie i nie jest zdolny przyjmować nowych prawd...	Nikt nie mógł wiedzieć. Zdecydowałem się dopiero po spotkaniu doktora Mortimera.	To naprawdę las!	To sędziów, nie moja sprawa!	Usta się moje nigdy łżą nie zmazały	Chciałbym bardzo być przyjacielem zwierząt Ale nie umiem. Z nikim nigdy nie byłem w przyjaźni	Cóż mi z tego? Ty pójdziesz sobie precz, a oni odeślą mnie do tych pustych izb, gdzie nie ma porządnego miejsca do spania i gdzie chłopcy mnie biją.	Dobrze więc, mam tutaj znakomitą maszynę do fruwania. Przypnę ją któremuś z was do ramion, a wtedy ten, który będzie mieć skrzydła, wyskoczy przez okno z pierwszego piętra. Nie macie pojęcia, jaką przyjemność sprawia fruwanie!	Przysięgaliście sobie fałszywie miłość. Za to albo ty w nim, albo on w tobie rozkocha się bez wzajemności! To będzie pokuta! A kto winniejszy, ten ją odcierpi.	Zgoda obliczmy się. Dwadzieścia pięć dni upłynęło, jak opuściliśmy naszą wioskę, porachuj, ile ci się należy stosunkowo za ten czas zasług oraz innych pretensji i zapłać sobie pieniędzmi, które masz.	Jak to! W dniu, w którym twoja córka!... Ależ to niemoralne! I do tego stara kobieta? To prawdziwe kalectwo!	A to wójtowa zległazlec (gw.)	Co by ta miał być kosztowniejszy, taki niedowiarek.	Co mnie może spotkać? przecie pan starosta kałuski daje mi własną eskortę?	Do jutra, drogi panie.	Droga Heidi czemu pobudzasz do gniewu pannę Rottenmeier, czemu ciągle miauczysz?	Dzień dobry, matko! czy mnie poznajecie?	Ku młodzikowi się zabiera! odparł Holsza.	Na mieście mówią, słyszał ojciec?... o jakimś no­wym zarządzeniu w sprawie pogrzebów.	Na próżniaczkępróżniaczka każdy. łakomy.	Nie potrzebuję tego wszystkiego!	Nie poznajesz mnie?	O nie, jaśnie panie, i nigdy tego nie zapomnę	Ponieważ w takim przypadku dokument wspominałby o dwóch rozbitkach a wspomina tylko o jednym.	Pozwól, Andrew, że to my będziemy zadawać pytania. Wymień nam angielskie rzeki.	Psiakrew! Pozwoli pan, panie Kunicki, że dowiem się, kto tam czego chce.	Rzekłeś wielkie słowa a jakiś głos wewnętrzny mówi mi, że jeszcze ujrzę cię najwyższym naczelnikiem policji przy boku jego świątobliwości.	To niekad nebuvo! Kad lenkų valdžia spaustų lietuvišką kalbą! Lenkai ir lietuviai buvo tai lygūs visame kaip broliai; jų kalbos buvo lygios visame. Tik lietuvišką kalba, kaipo nekultūriška (neišdirbta moksliškai), atsiliko ir kaipo netinkanti buvo pamesta per savuosius, o dabar jūs visame kaltinate lenkus... Jūs tik priežasties ieškote purvais mesti ant viso lenkiško, mat, dabar tokia gadynė, kad viskas lenkiškas persekiojamas, dergiamas...	Widzę ale...	Zbożu niewiele złego ale kolejnikom przerwało groblę...	Zdaje mi się, że będzie już miesiąc	Śpiewam, moja Zuzanno, bo mi nudno.	A dokąd?	A ja wiem: konfitury! Sto razy ci mówiłam, że złoję ci skórę, jak mi tkniesz konfitury. Dawaj rózgę!	A znasz ty jego kochanki?	Ach!... mecenas jesteś dziś niegodziwym!	Ależ oczywiście, oczywiście.	Bracie Pierwszy Dozorco, która jest godzina?	Coś spadło w salonie. Pójdę popatrzyć.	Czekać	Czyj wiersz? Thrasyllu?	Dawaj! Nabity? Podsypany?	Dlaczego? Aha, chcą go zrujnować.	Dwieście tysięcy w wysortowanychwysortowany szeptał znowu Bernard, przedstawiając go brzydkiej, czarnej prawie od piegów pannie, której głowa, twarz i chudy biust zasypane były pudrem i brylantami.	Hej! Niełatwo wykonać rzecz podobną!	Ja? Ano Kajtuś.	Jakiej?	Jaką?	Jest dość kobiet, moje dziecko	Jo.	Mój ojciec jest prokuratorem królewskim	Odrzuć, mówię.	Pana Palandra.	Posłuchamy najchętniej!	Spowiedź, Wierzenia, Walka rzekł wesoło pan Andrzej, ściskając księdza	Szantaż, Tajemnica	Szmaja, idziesz?	Słuchaj no, panie jeździec, a tobie z nami wara! Ty idziesz z tela osobno...	Tak, wiem... Cezaryna... Moja matka mówiła mi o niej. No?	Także był pewien, że go dostanie?	Tkliwość twoja jest wielką, kuzynie	Zaszczyt z obu stron: panna młoda Jan Zamoyski.	Zwierzaś ubił lub skaleczył
Postarałem się, aby napadnięto Florynę w sześciu pismach, Floryna zaś poszła użalić się Matifatowi. Matifat poprosił Braularda, aby odkrył przyczynę napaści. Braulard złapał się, przywiedziony na hak przez Finota. Finot, na którego rachunek robiłem ten szantażyk, powiedział mu, że to ty chcesz zniszczyć Florynę w interesie Koralii. Giroudeau przyszedł oświadczyć poufnie Matifatowi, że wszystko by się ułożyło, gdyby się zgodził sprzedać swoją szóstą część w tygodniku Finota za dziesięć tysięcy. W razie powodzenia Finot dawał mi tysiąc talarów. Matifat miał dobić sprawy, szczęśliwy, iż odzyska dziesięć tysięcy z trzydziestu, które uważał za utopione w błocie; od kilku dni Floryna kładła mu w uszy, że tygodnik Finota coś nie idzie. Zamiast dywidendy była mowa o podwyższeniu kapitału. Przed ogłoszeniem bankructwa dyrektor Panorama-Dramatique potrzebował spuścić parę akceptów z grzeczności; otóż, aby je ulokować przez Matifata, uprzedził go o sztuczce Finota. Matifat, jako wytrawny kupiec, zerwał z Floryną, zatrzymał swoją szóstą część i teraz on ma nas w ręku. Finot i ja wyjemy z rozpaczy. Mieliśmy nieszczęście zaatakować człowieka, któremu nie zależy na kochance, nędznika bez serca i duszy. Na nieszczęście, przemysł Matifata nie podlega wpływowi prasy, niepodobna dosięgnąć tego kramarza. Nie krytykuje się drogisty, tak jak się krytykuje kapelusze, galanterię, teatry lub dzieła sztuki. Kakao, pieprz, farby, politura, opium to rzeczy, których nie da się zdeprecjonować. Floryna goni resztkami, Panoramę zamykają jutro, więc nie wie, co z sobą począć.	Ależ śmiej się z tego, mój drogi! przeciwnie, będą mu one pomagały do stawania się coraz większym. Jeżeli chłopiec jest elegancki, tem lepiej, bo »jak cię widzą, tak cię piszą«. Każdy z większem uszanowaniem obejdzie się z cienkim surdutem, niż z grubą kapotą, chociażby pod surdutem była koszula podarta, a pod kapotą cała, ale zgrzebna. To jedno. A drugie: jeżeli chłopak czuje potrzebę odznaczania się i popisywania, to będzie z całej siły pchał się coraz wyżej, a na świecie mój drogi, ten tylko może stanąć wysoko, kto umie dobrze robić łokciami. Skromność i pokora na nic się w życiu nie przydają i, chcąc nabyć u ludzi ceny, trzeba samego siebie cenić wysoko. Nie masz wcale, mój Zeńku, powodu do niepokojenia się losem syna. Z tego, co mówisz mi o nim, jeżeli zwłaszcza nie brak mu zdolności umysłowych, widzę, że chłopak ma przed sobą przyszłość...	No... dość uprzejmie. Na samym wstępie szafarze zaczęli częstować nas najrozmaitszymi napojami. Ja tylko kilka kropel wypiłem, przez grzeczność, ale tłumacz tak sobie podchmielił, że kiedy mu przyszło powtarzać nasze słowa, to plątał się i w żaden sposób nie mógł się wysłowić. A kiedy Mangu zaczął nam odpowiadać, to wtedy już nikt niczego nie rozumiał, bo i chan był trochę podcięty.	Jeżeli wolisz pozostać pozostać i dostać kulkę w łeb... Chyba wiesz, jak rozprawiają się z tymi, których raz już wywieziono taczkami?... Otóż powiedziałem, że spróbuję przenieść cię do magazynów. Naturalnie zależy to od zgody delegatów. Ani myślę znosić dalszych awantur. Co zaś dotyczy kierownictwa magazynów, jest ono i tak dla ciebie zbyt trudne. Niestety, nie umiesz nic i do żadnej pracy się nie nadajesz...	Nie pani, odparła ośmielając się dziewczynka, mama mówi że na doktora pieniędzy niema.	Rozumie się, że szczęśliwie. Mam tu krewnych, moja to jest okolica, wobec czego...	A ma się rozumieć, że inaczej. Wasze ministry boją się własnych żon, to już i nie umieją rozkazować żadnej białogłowie.	Nicem z niej nie wybadał miarkuję tylko, że wcale szczęśliwą nie jest. Sama zeznaje, iż się zgubiła, ani chce się uniewinniać, ale ratować się nie daje.	Wrześmianie, opuść to miejsce i przenieś się przynajmniej na jakiś czas do mnie!	Ale co się tyczy Elstira pozwolę sobie zauważyć (mimo że nie mam zdania o jego dziełach, których nie znam), że nienawiść, jaką go ściga cesarz, nie powinna świadczyć przeciw niemu. Cesarz to wspaniała inteligencja.	Proszę Jest tak, jak powiedziałem. Nie truje cię już brucyną, ale zwyczajnym narkotykiem. Poznaję alkohol, w którym go rozpuszczono. Gdybyś wypiła to, co ci nalała pani de Villefort, byłabyś zgubiona.	Waszmość pan także byłeś tak łaskaw zażądać mego przyjazdu do siebie, powiadałeś, że masz frasunki, że potrzebujesz rady, ulgi, pociechy. Wielki to zaszczyt dla mnie, ale nie daje dobrego świadectwa doświadczeniu waszmości. Ja nie jestem księdzem, nie jestem uczonym, a lubo doświadczenie moje może wiele innych przenosi, toż jeszcze nie idzie za tym, abym umiał drugim dać radę, przynieść jaką pociechę. Wiadomo bowiem być musi waszmości, że ci, którzy sobie umieją we wszystkim sami dać radę, nie potrzebują w żadnej porze swojego wieku chronić się w mury klasztorne.	Ależ tak to jedyny okręg, gdzie biedny generał ani razu się nie poszkapił.	To już Panu Jezusowi ostawmy, którego z nas i kiedy ma zabrać z tego świata Ino to wam przyszedłem powiedzieć, że nie musicie się już troskać o swego Staszka względem naszej Baśki, bo nie chcąc cudzego dziecka przeciw ojcom buntować, a swoje w cenie mając jak złoto, wyprawiłem dziewuchę z domu i już jej wasz syn, póki żyw, nie uwidzi.	Nie umiał się wykręcić. Musiał przejść do swego mieszkania, przebrać się i zgodnie z instrukcją pani Lali zabrać pidżamę. Ignacemu kazał poinformować Krzepickiego o wyjeździe i zszedł ze schodów.	Jakie słowo? przelękły oburzył się Dobek: nigdy nikomu słowa żadnego nie dawałem...	Z tym fajtłapowatym Murkiem pewnie też nie bawiłaś się w ciuciubabkę, lecz w...	Łaskawi panowie! Poproszę o pewną grzeczność. Obaj byliście w pociągu, gdy popełniono kradzież. Radbym tedy każdemu zosobna zadać pytanie w łączności z tą sprawą. Czy mogę na to liczyć?	A to co za światło w warsztacie? wyście to ojcze? Matka mówili, że was nie ma... Wawrzek? Cóż ty tu robisz? Jeszcze ogień zapuścisz!	Dla Rosjan. Kulisowie kpili sobie z tego całkiem otwarcie. Wtedy zawezwano mnie, bym ustnie opowiedział, co mi było wiadomo. Mahbub też pojechał na południe. Patrz, co z tego wynikło! Tego roku, po stopieniu śniegów przedostali się przez wąwozy dwaj cudzoziemcy niby to w zamiarze polowania na kozice. Mieli ze sobą strzelby, ale nieśli też łańcuchy miernicze, wodowagi i cyrkle.	Ja sama najlepiej wiem, na co jestem dobra! Nie służę ja, ale władam. Dla mnie pobudowano teatry, opery napisano i wymyślono narzędzia muzyczne. Dla mnie pracował ten, co wznosił przed wiekami świątynię ową na wyspie, i ci, co po wiekach wodą ją zalali, abym ja dzisiaj przeglądać się mogła w toni, tańcząc i śpiewając. Piękna jestem i mocna... Władać mogę i chcę, a więc dlatego...	Cóż znowu! O ile znam pannę Rudecką, ona nie zostanie kochanką ordynata, a znowu Michorowski z nią się nie ożeni.	Sam skok to fraszka dla mnie w nocnej porze Skakałem nieraz dla zabawy nawet z dwa razy większej wysokości. Ale tam w górze grunt jest paskudny, pełen niskich krzaczków i głębokich żlebów, pokrytych ciżbą Małego Plemienia. Koło trzech żlebów ustawiłem kopczyki z dużych głazów. Gdy będę biegł, poprzewracam je nogą, doprowadzając Małe Plemię do szalonej złości.	Wątpię tylko młodość taka szalona mogła się na podobną ważyć wycieczkę. Gdzieś ich albo głód zmorzył, lub zwierz rozszarpał dziki.	O, miłość nie zważa na takie drobnostki! A ile ona ma lat?	Chce sobie zrobić naszyjnik z zębów, żeby móc grać wodza Indian! Ma już piętnaście, a że i inni chłopcy już mu swoje zęby przyrzekli, nie ma sensu konkurować z nim i zbierać także. Powiadam ci, że Boulterowie to doskonali kupcy.	Tak, i to go wprawiło w największe zdumienie.	A! opieracie się więc!	Król wciąż gniewny na mnie?	On się zowie książę Paradoks	Wyleczę się?	„Jak na hasło trwogi, klany szlą krzyż ognisty...”	Nie wygramy w gminnym, to pójdziemy do zjazdu, zjazd nie poradzi, pójdziemy do okręgowego, do izby sądowej	Waluś... pofolguj... ściskasz mi gardło, że tchu złapać nie mogę.	Oto wywrócone drzewo z poduszką z mchu. Usiądź, Aniu, posłuży ci ono za tron leśny. Wdrapię się po kilka jabłek. Rosną wszystkie bardzo wysoko, drzewo musiało dotrzeć do światła słonecznego.	Czy mam obietnicę waszej świątobliwości, że o nim nikt nie będzie wiedział oprócz nas?... On wam, panie mój, większe odda usługi aniżeli ja sam... On zna dużo tajemnic i... dużo niegodziwości kapłańskich...	Marynia, jak to Marynia. Złote dziecko, ale dziecko! I ona jednak wierzy, że Opatrzność czuwa nad naszą rodziną.	Lecz wpierw powałęsam się... z tobą. Dlategom tu przybył. Kto teraz żebrze dla ciebie?	Nic. Jeść mi się chce.	Pan, zdaje się, obeznany z redakcją dziennika?	Przyjść obiecała jeszcze dzisiaj, na odwieczerzu...	Ty naumyślnie pleciesz „żuraw” i tam dalsze. Ja jestem miastowy. Nie ze wsi, jak ty. Dobrze, drewniana noga, niech sobie będzie, ale jak forsa też będzie? Nie szalej, nie szalej.	Dobrze więc Przypuśćmy, że statek tu zawinie, że zarzuci kotwicę kilka kabli od wyspy. Co wtedy zrobimy?	W istocie nie robi wrażenia zbytniej pogody ducha. Z nimi trzeba być dobrym, ale nie za dobrym.	Nie powinnaś wychodzić za człowieka, którego nie kochasz	Nie rozgłaszać tajemnicy, nie płoszyć złodziei i zaproponować im odkupienie obrazów, które muszą im sprawiać pewien kłopot.	Jak to pogodzi ojciec, spełniając obydwie czynności	Jak żyję, nicem podobnego nie słyszała, przerwała kasztelanowa.	Jakże, przeciech kuropatwy to koszerne?...	Potęga zbawienia nie leżała w cierpieniu, lecz w nauce.	Rety! Nie rób tego drugi raz, doktorze. Nie jesteśmy do tego przyzwyczajeni.	Tak, tak, zaczynaj; jaki jest twój pomysł?	A może wiesz, gdzie jest inny kościół z wysoką wieżą?	Ach, niechże pan nie żartuje.	Czemużeś nie doniósł mi zaraz?	Pan nie zmniejsza produkcji?	Tutaj nie ma zbójców, daję ci słowo.	Dopiero co przybiłeś do brzegu, a już myślisz uciekać. Gotowam pomyśleć, że ląd napawa cię zabobonnym strachem.	Hale, we świecie może taka moda. Żyd to jestem albo ten handlarz, co za wodę i ogień każe sobie płacić!	Bo mi nie wypada.	Długo by gadać. Sąsiad to zły, mości namiestniku, który substancjęsubstancja (z łac.) i ot	Wyobraź pan sobie że wstępuje do klasztoru!...	I pewnie zabraliście go ze sobą?	W mieście gadają że opuszczasz spółkę...	Dlatego, że udajesz miłość bez granic dla cezara, a przed chwilą groziłeś mu pretorianami, co zrozumieliśmy my wszyscy i on także.	Pyszne stanowisko! można kpić z niego ze wszystkich do syta.	No, przecież musiał pan do swoich lat trzydziestu mieć chociażby kilka romansów?	Tak, samych chłopców Kapłani skrapiali każde dziecko wonnościami, ubierali w kwiaty, a wówczas posąg chwytał je spiżowymi rękoma, otwierał paszczę i pożerał krzyczącego wniebogłosy... Za każdym razem z ust boga wybuchały płomienie...	No i ja, odebrawszy list, po nią tu przyjechałem, po panią Latter... Przecież ja prawie jej krewny, nawet... całkiem krewny...	Tak	Aron, Aron, zamknij już ten cały parasol.	Ścisłość zależy od tego ażeby wziąć także w rachubę połowę grubości nici dźwigającej pion.	Bo...	Cierpliwości, nim inne przyjdzie; cierpliwości mam nadzieję...	Czyżby?... I co, i co jeszcze?	Dawno już przeminęły tamte czasy, a tylko moje nieszczęście...	Ja... nic...	Jaki, panie Cyrusie?	Nim miną dwa miesiące, ułożę wszystko	U niego, w nocy, tam?	Więc co teraz ze mną zrobisz?	?...	A może w domu u rodziców...	Cha! cha! cha! Cha! cha! cha!	Dzieciaku! Byłżebyś zazdrosny o Cygana?	Jegomość!	Kto zabił?... kiedy?...	Masz tobie a nuż i tam trafią!	Mała.	Możemy.	Ne! Ir tiesa uždrausta.	Numerek pięć i pół	Postąpię ci coś niecoś!...	Senderl Czy wiesz, co czytam? Czy wiesz, dlaczego czytam z takim przyśpiewem?	Sprzedasz? sprzedasz?...	Tyś co powiedział?	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Wrazwraz odparł Gargantua.	Łupy kupuję! Obierki kupuję, chleb czerstwy, spleśniały kupuję!	Święte słowa pani dobrodziejki...
Co za pani Stawska! Tu chodzi o grubszą rybkę, o pannę Łęcką, w którą ten wariat wdeptał bez ratunku. Już zaczyna poznawać, jakie to ziółko, cierpi, gryzie się, ale oderwać się od niej nie może. Najgorsza rzecz spóźnione amory, osobliwie, kiedy trafią na takiego diabła jak Wokulski.	Z Nim trudna sprawa Zaskoczy cię w twej własnej duszy i koniec z tobą. Gdy nie przekona się drogą rozumowania, ześle na ciebie cudowne oświecenie. Wiesz, co zrobił Szawłowi.	O! to ostatni pohybel! nie chcę, nie chcę! napatrzyłam się ja sierot, wychowanych we dworze... Marysia będzie ładna... twarz ją zgubi: wolałabym żeby z głodu zginęła a poczciwie. Ot, wiécie co Sołoducho... wy ubodzy jak ja, swoich dzieci nie macie, bądźcie wy matką Marysi.	Dobrze nie rozumiem ani słowa z tego, co powiedziałeś. Ale to mnie ani grzeje, ani ziębi. Chodzi o to, jak mam dostać się na okręt?	Hę? rozśmiał się Poręba, a co? ociężały jestem? ociężały!	Racz tylko pani wysłuchać ich spokojnie. Doszliśmy aż do Drohiczyna i tam naraz odwinęła się karta... Mieliśmy wieść, że pan Sapieha jeszcze daleko; tymczasem dwa nasze podjazdy jakoby w ziemię wpadły. Nie wrócił ni świadek klęski. Wtem pokazało się, że jakieś wojska idą w przodku przed nami. Wielka stąd powstała konfuzjakonfuzja (z łac.) prowiant, żywność.. Poczęły chodzić słuchy, że sam pan Czarniecki nas gnębi; żołnierz nie jadł, nie spał, duch upadł; w samym obozie ginęli ludzie, jakoby ich ziemia pożerała. W Białymstoku nieprzyjaciel zachwyciłzachwycić zmiana nastroju, zdenerwowanie, wzburzenie.. Chciał jednej walnej bitwy, a musiał staczać co dzień po dziesięć mniejszych... i przegrywać. Ład rozprzęgał się. A cóż dopiero wyrazić zdoła naszą konfuzję i strach, gdyśmy się dowiedzieli, że sam pan Sapieha jeszcze nie nastąpił i że to tylko potężny podjazd przedostał się przed nas i tyle niewypowiedzianych klęsk nam zadał... W podjeździe tym były wojska tatarskie...	Jużże ty się uspokój, mileńki. Ja tego Zagłobę znam. Pił on ze mną i zapożyczał się u mnie. O pieniądze on nie dba ani o swoje, ani o cudze. Swoje ma, to straci	Jest to szatan w ludzkiém ciele, ale szatan, który krzyżem leżąc się modli, a jutro nieprzyjaciela zgniecie jak muchę, i nie będzie miał zgryzoty najmniejszéj.	Królu Jowiszu skoro jednego przyrównujesz do szczekającego psa, a drugiego do szczwanego lisa, jestem zdania, abyś, nie gniewając się i nie psując sobie krwi dłużej, uczynił z nimi to, co niegdyś uczyniłeś z psem i z lisem.	O, jestem pewna że się pani zupełnie wyleczy! Czy to pani tak stara żeby się już wyleczyć nie mogła? w tym wieku, miły Boże! zdrowie dziesięć razy uciec, i dziesięć razy jeszcze powrócić może. Wyraz niezmiernego zadowolenia oświecił twarz, i rozmarszczył czoło Anastazji.	Dawniej pragnęłam być człowiekiem, a teraz już z tego drwię. Chcę właśnie wyrzucić poza siebie to wszystko, co było zadatkiem na człowieka, by mieć tym drastyczniejszy obraz istoty życia. Wszystko jest wstrętne i podłe, skoro może istnieć taki ból, jaki już widziałam. Żyję tylko wspomnieniem tego i nie mam już ani chwili zapomnienia.	Wstydź się! Jak łóżek nie wystarczy, to się znajdzie słoma. Chyba lepsze to, niż trzymanie ich na mrozie.	Spoza śniegów... z miejscowości bardzo odległej. Zna się na gwiazdach, stawia horoskopy i odczytuje dni urodzin. Ale nie robi tego za pieniądze. Czyni to z dobroci wielkiego miłosierdzia. Ja jestem jego uczniem. Nazywają mnie też Przyjacielem gwiazd.	Opowiadają o nim duby smalone. To jakiś dziwak i nudziarz. Nie należy do towarzystwa, a nawet do żadnego z tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli się gdzie zjawić raczy, to tyle zawsze pokaże ludziom efronterii i wyniosłości, że każdy gorętszy kipi. Toteż tu młodzież ostrzy sobie na niego pazury.	A to się zobaczymy. Góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zawsze może.	Wcale tego nie czynię. On musi wierzyć, że przybycie tego chłopca tutaj... do macierzystego pułku... gdy poszukiwał swego czerwonego byka... ma cechy cudu. Zważ, panie Bennecie, wszystkie szanse przeciwko temu! Że to na całe Indie ten właśnie jeden chłopczyna... aż z tylu pułków właśnie nasz jeden maszerował, żeby się z nim spotkać!... To już wszystko z góry było przewidziane w wyrokach niebios. Tak! Powiedz mu, że to kismet. Kismet, mallum (rozumiesz)?	A co, jeszcze jeden dowód! de Wardes, to stronnik kardynała a krewny Rocheforta. Słuchaj, mój drogi, przychodzi mi pewna myśl.	Co to jest morski diabeł? Jakaś ryba?	Mój drogi Stefanie. Nigdy nie upoważniałem cię do robienia mi uwag. Wypraszam to sobie. Zdajesz się zapominać, że jesteś u mnie w domu, gdzie nie wypada mi...	A bo i po co ma pracować? Mało to bab w domu? Chleb jedzą, to niech i pracują. A czy biedna, czy bogata, co mi tam. Pieniądze rzecz nabyta.	A cóż, myślisz, że nie potrafię złożyć maszyny? Żebyś ją widział, jaka głupia!	Ale, bo widzi pani, taki to może się czasem przydać.	Czy ci się nie podoba?	Nie dało się zaświecić Prawda, Fred, że się nie dało?	No jasne. A zaprzysiężenie musi odbyć się o północy, w najbardziej odludnym i najstraszniejszym miejscu, jakie tylko znajdziemy. Najlepszy byłby jakiś dom, w którym straszy, ale teraz wszystkie te domy poburzyli przy szukaniu skarbów.	Toś to niby waćpan ją zdobył?	Wody mi dajcie, straśnie mi się pić chce	Zmiłuj się, nie gadaj, Bianchon Na samo wspomnienie o mannie serce mi... Dobrze, zgoda na szampana, ja płacę	A może by mister Fay mnie przyjął? Co tam trzeba robić?	A mężowiż co?	Chciałbym ją widzieć	Niech pan sobie zapamięta moje nazwisko! Nazywam się Oskar Husson i za dziesięć lat będę sławny.	Tu, widzę, rządzą kapłani jak u siebie. Ale jaki to wódz ten Herhor!... Pobił nas, nim przyszliśmy do słowa, i nie da korpusu następcy...	Tyle, ile się panu, kochany panie, podoba.	Za co tak bardzo go nienawidzisz?	Za co?	Zabiorę się jutro do namalowania napisu.	Zazdroszczę ci, Beniaminie. Najesz się do syta chleba świętojańskiego i daktyli.	Czy ten biedak był żonaty? Czy miał rodzinę na utrzymaniu? Jeżeli tak, to nie chcę, aby pozostawali w nędzy i poślę im każdą kwotę, jaką uznacie za potrzebną.	Danveld stoi przed Bogiem i powiem o nim jeno to, że nazajutrz znaleziono rozkwitłe róże na jego trumnie, których, jako w czasie zimowym, nie mogła położyć ręka ludzka.	Nie o to chodzi, każ mu jeno do walki ze mną stanąć.	Czy macie czasami takie poczucie, że wszystko jest nie to? Że takie jest jak jest, a jednak nie to I wszechwiedzącymi orzechowymi oczami zajrzał Zypciowi pod sam psychiczny szpik. „Dusza schizotimika w tiele cikłotimika”	Nie, Saint-Frichoux, to sanctus Fructuosus, tak jak Sanctus Ferreolus wydał Saint-Fargeau, ale to wcale nie jest normandzkie.	Nie, bracie! Chcę być szlachetniejszy, miłość Lawinii jest dla mnie dostateczną rękojmią szczęścia, nie opuszczę mego towarzysza.	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	A gdzie ich nie ma? Jest ich i tam bardzo dużo!	Cichoj, Jaguś, dyćdyć (gw.) tu: prezent przynoszony przez osobę przychodzącą w gości. ci przywiozłem	Dla mnie nie masz zbawienia!	E, nie chodzi tu tylko o posag. Ale à propos, mogę o coś zapytać?	Już tysiąc razy słyszałem tę historię	Mniejsza o to. Masz tarlatanową na wielkie zabawy, a w bieli zawsze wyglądasz jak anioł	Mój Bazyli, sumienie i tchórzliwość są w istocie tym samym. Sumienie jest nazwą firmy. Oto wszystko.	W tej chwili będzie. Melaanż!	Że też tych dwóch wież nie wyprowadzą równo! Jedna wystrzeliła hen w obłoki, a druga przysiadła. Kiedy to skończą?	Bardzo pięknie! Tylko pozwoli pan sobie powiedzieć, że nie ma na świecie dwóch bardziej obałamuconychobałamucony na całym świecie!	Ale ten nieszczęśnik jest całkiem pozbawiony rozumu.	Bo mi nikt bramy nie otworzył	Chciałeś być doktorem, pozwoliłem ci być doktorem; chciałeś być nagle filozofem, pozwoliłem ci być filozofem; chciałeś być zagranicznym chemikiem, wysłałem cię, dokąd chciałeś. Ale jeżeli chcesz być nieukiem i błaznem, to bądź sobie bez mojej pomocy.	Chłopiec nie może żyć z samymi tylko książkami	Do kroćset diabłów! Prędzej sam bym tu został, żeby jej pilnować, a jakemjakem	I jęczmiona już im powschodziły, a równe, jakby siewnikiem posiane.	Ja wdziewam granatowy płaszcz i idę. Idę wprost na druty.	Kto mi robotę daje, temu robię, nie przebieram.	Leży se ten chudziaczek, leży i o Bożym świecie nie wie!	Nie pozwalam.	Nie tylkom nie słyszał, ale uszom nie wierzę...	Nie wiem czy mogę...	Nie zgadłabyś tak dobrze gdybyś nie czuła...	Nikt z moich domowników, żaden z tutejszych braci nie wypowiadał niewłaściwych uwag?	Proszę pana, jak to pan rozumie?	Szepnął coś tylko na ucho hersztowi i byłem wolny.	To długa historya, moja matko	To znaczy, że pan lubi muzykę słów.	To znaczy... to znaczy, że... będę mógł chodzić?...	W każdym razie nie rumianku!	W miarę siły jaką ma planeta, liczba księżyców jej większa; niemi ocenić można siłę planet. Biegi, słoneczny w koło siebie, księżyców około planet i z niemi około słońca, a może ze słońcem około jakiegoś tajemniczego słońc słońca, w kierunku kołowym lub elliptycznym, spowodowane są pociąganiem do środków, do ognisk ducha	Więc... pracuje jak sługa i nikt z towarzystwa nie żyje z nią.	Wżdy nie łazi za mną jak niańka; służby jutro nie mam, skoczymy do miasta jak po ogień i w te pędy z powrotem.	Ach ty pusty futerale od fletafleta	Bramy zamykają...	Będziemy ich oczekiwały z niecierpliwością.	Czy sir Karol otrzymywał poprzednie listy, pisane takim charakterem?	Cóż takiego dodaje?	Dajcie pokój swarom! Lepiej o sprawie myślmy!	Głupia jesteś.	Hę?	Kiedyś wynagrodzę ich.	Kto ma torbę Połamańca? Kto ma... Ty, Wałach?	Kto tam?	Może jeszcze tak samo będziesz wierzył!	Posłusznie melduję, że mam reumatyzm, ale najjaśniejszemu panu będę służył do ostatniej kropli krwi Mam obrzękłe kolana.	Przeczprzecz (daw.)	Przeważnie!	Pysznie!	Więc myślałem, że... gdyby pan chciał...	Zabawia drugich i najbardziej pyskuje, a Jambroży także.	Zasługi dzisiaj Kuba odebrał?	Zawrzyj gębę! naczynie, kubełek. i poszła do obory.	Zdrowa, babciu, zdrowa i wesoła! płaszcz chroniący przed kurzem..	Znowu zaczynasz?
Nucingen poparł dom Karola Claparon całym swoim kredytem Można było rzucić bez obawy na rynek milion papierów Claparona. Du Tillet zaproponował tedy, aby wysunąć na front bank Claparona. Przyjęto. W roku 1825 akcjonariusze nie byli zepsuci względami finansistów. Kapitał obrotowy był nieznany! Dyrektorzy nie zobowiązywali się nie wypuszczać swoich akcji uprzywilejowanych, nie deponowali nic w banku państwa, nie gwarantowali nic. Nie raczono wyjaśniać interesu, oznajmiano po prostu akcjonariuszom, że łaskawie nie żąda się od nich więcej niż tysiąc, niż pięćset, a nawet dwieście pięćdziesiąt franków! Nie ogłaszano, że to doświadczenie in aere publico będzie trwało tylko siedem lat, pięć lat lub nawet trzy lata i że tym samym wynik niedługo się okaże. To było dziecięctwo sztuki! Nie wspomagano się nawet tymi olbrzymimi anonsami, które pobudzają wyobraźnię, żądając pieniędzy od wszystkich...	Ony, choć to i chrześcijanie są, i katoliki prawowierne, ale nie może inaczej być, tylko, musi, to są żydy chrzczone.	Nie, gdyż oni wierzą, iż wszyscy ludzie, narody wszystkie są braćmi, a nie godzi się im napadać ani zabijać, ani wrogiem nazywać nikogo, bo miłować jest prawem, miłować nawet tych, którzy są nieprzyjaciółmi!	Daję to co niosę, ofiaruję co mi powierzono Z siebie, choćbym rad, nie mogę nic. Nie przystałoby mi też z pasterzem się targować.	Zależy od tego, w jaki sposób i w jakim miejscu jej zażywa. Nie lubię Neda i jego towarzyszy i chciałabym, żebyś się trzymał od nich z dala. Mama nie życzy sobie, żeby u nas bywał, chociaż on chce przychodzić, więc jeżeli wyrośniesz na takiego jak on, to nie pozwoli nam bawić się z tobą.	Księże rektorze intendent zapytuje, czy może wejść natychmiast. Kontrakt z rzeźnikiem Lafolie o dostawę mięsa wygasa w połowie bieżącego miesiąca, więc intendent czeka decyzji księdza rektora, czy odnowić umowę, z której nasz zakład nie był zadowolony. Nie mógł ksiądz rektor nie zauważyć, jak złej wołowiny dostarczał Lafolie.	To czego on na mnie!... Ja jej nic takiego nie powiedziałam, ale choćby, to co?... Na naszej łasce tu jest, to niech nie będzie taka honorowa.	Właśnie. Wiem przecie, że i tobie leży na sercu los przedsiębiorstwa, już chociażby przez pamięć na naszego świętej pamięci ojca, który wierzył, że jeszcze jego prawnuki i prawnuczki utrzymają się na tej placówce... No, a któż po nas to obejmie? Po tobie i po mnie?... Zdzisław?... Chyba sam się nie łudzisz. Zatem tylko Krzyś. I naszym obowiązkiem jest dać mu do tego przygotowanie, jeżeli nie chcemy, by fabryka wpadła w obce ręce. Wprawdzie pozostaje jeszcze twój starszy syn, ale jest to człowiek całkiem zwichnięty... Szkoda, gdy jeszcze był małym chłopcem, miałem nadzieję, że z niego tęgi chłop wyrośnie. Że na nim oprze się z czasem cała firma... A tymczasem szczęśliwa rączka twojej żony tak go pokierowała, że nawet gimnazjum nie skończył, że zrobiła zeń wałkonia i hulakę...	Bardzo być może Nic o tym panu nie mogę powiedzieć.	Powodzenie, to, jak kochanka: wczoraj cię kochała, a dziś znać nie chce.	Stare, a bają trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył kobietę! nie grzech mieć dziecko!	To waćpan, widzę, nie jego partyzantpartyzant (daw., z fr.)	Ale może nie dzisiaj?	Tak panu powiem, panie Boczek przyjdź pan jutro i przynieś pan swoje papiery, wszystkie papiery, bo wystarać się o taką posadę dla pana, to nie byle co. Trzeba będzie dużo nagadać się i wytłumaczyć, że pan potrafisz być zastępcą dyrektora.	Ale kiedyś przyjdzie pora, że się serce odezwie tylko nie dla mnie może, ale dla jakiegoś Żalińskiego, albo jemu podobnego gołowąsa.	Małgosiu, nie mów, bo nam wszystko zepsujesz. Nie możesz pójść, Amelko, więc nie bądź dzieckiem i nie napieraj się.	Lokaje! którzy mają rozkaz ostrzegać panów o zbliżeniu kogokolwiek, to nie są lokaje, to poprostu warta.	Nie, nie mylę się.	Ja tylko parę cyfr panu przeczytam, słuchajcie panowie, bo to tyle warto, co biblia, a może i trochę więcej: „Przywóz następujący: wełny 11 719 pudów, przędzy 12 333, żelaza 7 303, maszyn 4 618, smarów 8 771, mąki 36 117, zboża 8 794, owsa 18 685, drzewa razem 36 850, bawełny surowej 120 682, węgla kamiennego 1 032 360 pudów”. Takie cyfry głośno dzwonią, to jest ładny papier taki wykaz; Łódź musi mieć dobry brzuch, żeby to wszystko przetrawić, to trzeba trochę pracować, a pan mówi, że tylko głupi pracują.	Gdybyś wasza dostojność nie zepchnął kolumny z gościńca z powodu tych tam skarabeuszów...	Jesteś dziwnie ciekawy. Nie mówiłam o niczym.	Na wycug do ciebie nie pójdę, nie!	Owszem, masz. Nie możesz jej ukryć, więc wyznaj, bo inaczej nic nie powiem.	Proponuję abyśmy głosowali, czy wzmiankowane wydarzenia są pożałowania godne, czy nie są.	Wy nie tutejsi?	Wydaje ci się... Nie bój się, do diabła, nie ma tu nikogo.	Mam nadzieję, że nie będziesz pan patrzył podejrzliwie na wszystkich, którzy otrzymali legaty od sir Karola, bo i mnie zapisał tysiąc funtów	Na Wawelu, wszyscy miejscy murarze na gwałt pracują. Księżna pani kazała murem na pół przegrodzić pałace, aby dwie płcie od siebie odłączyć i na pokusy je nie narażać.. Będą tedy dwa klasztory na zamku, co się chwali Jej Miłości!	Należałoby też sobie życzyć żeby nie wykładano już kursu łaciny w ciemnej, wilgotnej piwnicy.	A czyż to nie jest głupstwo, panie Szwejk gdy pan, według opowiadania policjanta, który pana tutaj przyprowadził, spowodowałeś zbiegowisko przed manifestem o wojnie, wywieszonym na rogu ulicy, i gdy podburzałeś lud wołaniem: „Niech żyje cesarz Franciszek Józef! Ta wojna jest wygrana!”	Nie, Tadziu, to nieprawda. Jadę studiować, kształcić się, uczyć się rozmaitych rzeczy.	Jak? Za co tu chwycić? Nie ma nawet o co palcem zaczepić.	Niestety! chociażbym chciał, nie mogę się zakochać.	Nigdy nie uwierzę żeby istniały takie zwierzęta.	Stulcie pysk! Już o was słyszeliśmy. Der Kerl meint, man wird glauben, er sei ein wirklicher Idiot. Nie jesteście idiota, Szwejku, ale przebiegły jesteście, sprytny gałgan, ulicznik jesteście, wszawy łajdak, rozumiecie?	Tam jest niby inny system dzielenia ludności na stany: każdemu wolno nosić skrzydła, który za nie opłaca podatek. Zobaczysz tam ubogich hrabiów i książąt, chodzących piechotą z wyskubanymi skrzydłami, zwieszonymi na dół jak płetwy, a w tym samym czasie widzisz brodatych Żydów latających na pysznych skrzydłach.	Terefere! Zostawcie piekło słabym, którzy je wymyślili dla silnych. Ossipon, czuję do was życzliwą pogardę. Nie potrafilibyście zabić i muchy.	Wiem, że Balzak modny jest w tym roku, jak w zeszłym roku pessymizm Ale choćbym miał zasmucić dusze cierpiące na kult balzakowski, nie pretendując, Boże chroń, do roli żandarma literatury ani mając zamiar sporządzać inwentarz błędów gramatycznych, przyznaję, że ten obfity improwizator, którego zdumiewające elukubracje zdaje się pan osobliwie przeceniać, wydał mi się zawsze skrybą niedość skrupulatnym. Czytałem te Stracone złudzenia, o których pan mówi, baronie; czytałem, siląc się wykrzesać z siebie zapał adepta, i wyznaję w prostocie ducha, że te felietonowe romanse, kwintesencja patosu i galimatjasu do ikstej potęgi (Szczęście Estery, Dokąd prowadzą złe drogi, Po czemu miłość wypada starcom), robiły na mnie zawsze wrażenie misterjów budy jarmarcznej, wyniesionych niewytłumaczonym faworem chwili do wyżyn arcydzieła.	A to być może, bardzo być może.	Może pan ma rację, panie Pencroffie Możliwe, że wygasili kotły. Niech statek zbliży się trochę do brzegów, a wtedy będziemy wiedzieli, czego się trzymać.	Niedoczekanie twoje, księżulu, żebyś mię na swój arkan pochwycił! Ja jestem wolny źrebiec. Jeść możemy pospołu, gawędzić, urżnąć się również, bo ksiądz to lubisz i znasz się na jakości potraw i wartości napojów lepiej ode mnie. Ale skądże pretensja, żeby z takimi kwalifikacjami rządzić tak subtelnym organizmem jak ludzkie, jak moje sumienie?	Żeby ja to miał jaki znak od waszej miłości, to by lepiej jeszcze było	Boże mój Doprowadzasz mnie do rozpaczy! Widział to kto, aby służąca tak traktowała swą panią, niby jakie dziewczątko! Wiesz przecie, że byłam mężatką.	Bardzo dobrze To wszystko, czego chciałem się dowiedzieć.	Czy to już jest rejentalnie spisana ustawa?	Któż to was tak namówił?	Niech pan pokaże, jak się to robi.	To już lepiej zażądać od ostu, aby rodził róże i od cierni, aby pokryły się czereśniami!	A, to co innego! Kochany wicehrabio, pomówmy rozsądnie.	Cóż to za pan de Dalens?	I jak! Było to o tym Burku Panajezusowym!	Jakimże to sposobem wina mej siostry?	Pamiętacie, stary Grzegorz, jak tu był we Wielkanocne Święto, co się naszukał za małym chłopcem; obiecował od niego pięć śrybłaśrybło (gw.) dorzucił wójt.	Zwierzęta? Cóż to znaczy? Jak mam to zrozumieć?	Jaka? Tak nam się wszystko po myśli składa, jakby aniołowie stróże za rękę nas wiedli.	Mylisz się, mój przyjacielu tylko trzy tysiące sześćset.	Pan baron miał ważne sprawy, zajęty był aż do tej pory. Jeszcze kilka osób czeka na niego. Zrobię, co w mojej mocy, aby pan baron przyjął pana, kazałem już dwa razy telefonować do sekretarza.	Powiedziałeś pan, że Porthos jest ranny?	Tak sądzę.	A dobrze. Niech tu postoją Chociaż i tak niedługo musimy jechać.	Czy ja wiem, mój jegomość. Poszli daleko, jeszcze zeszłego roku, a wrócili latem.	Czy pani jest tego pewna?...	Dlaczego? powiedzcie no wyraźnie Wilczek.	Gdzieżeś był dzisiaj?	Jego świątobliwość, ojciec mój, powiedział mi wielką naukę, że	Kto tam! Ktoś ty jest?	Tak, jadą całym domem.	Wczoraj się pojedynkował i dostał postrzał w bok.	A spod jakiej chorągwi?	A toś sobie wasze twardą drogę wybrał... Ze Staszowa na Brody, co?	A wasza dostojność zostałbyś jego następcą!...	Ależ, mój drogi, odźwierna byłaby nam powiedziała	Co, czy i ona już?...	Daliście mu przytułek? zagadnął książę.	Do broni!	Dziadek. Komu innemu byłbym...	Epelbojm?	Hm...	I nic mu za takowe wścibstwo?	Ij, gdzież ja bym te pieniądze panu oddawał...	O-ha!	Och!	Panno Trotwood gdybyś była mężczyzną...	Podpalone?	Robert! Czyż wątpisz?	Równouprawnienie, Płeć, Kobieta, Mężczyzna	Sto luidorów.	Są dwie drogi: albo związać młodego króla i odesłać do Maciusia, albo zostawić go, a samym zwiać jak najprędzej.	Słuchajcie, Jerke, do was mówimy, który wy Jerke, nasz, czy esdecki?	Słucham z uwagą	Słusznie jej więc winienem wdzięczność za twoje poświęcenie.	Słyszałem coś o tym na mieście... z Müllerówną?	Trup, Grób trumienka. możemy i Juranda ciało zabrać.	W każdym razie jesteś niedołęgą, bo trzeba ci było udać, iż przyjmujesz zlecenie, byłbyś już teraz w posiadaniu listu; rząd, któremu grożą, byłby ocalony, a ty...	Więc także spadłeś?	Wrócę natychmiast.	Wstawaj szczenię zatracone... prowadź!	Wszyscy pójdziecie?	Wujaszku jesteśmy Tureńczycy. Przebywamy z Francji, w żądzy złożenia pokłonu pani Kwint-Essencji i zwiedzenia przesławnego królestwa Entelechii.	Z pewnością nam obu, bo przecież jesteśmy razem!
Łaskawe panie! macie słuszność, zupełną słuszność. Ach, żebyście wiedziały, co mię wstrzymuje! To właśnie wasza dobroć, którą chciałbym niejako wypróbować, aby wiedzieć, do jakiego stopnia mogę liczyć na waszą wyrozumiałość. Jeżeli ociągam się i waham, to nie z braku zaufania, ale z obawy, aby za prędko was nie zrazić, tak jak zraziłem już wielu! Bo nie raz, i nie dwa, ale dziesięć razy próbowałem opowiedzieć historię mego życia. Cóż panie powiecie? Jeszcze nie znalazłem człowieka, co by ją wysłuchał do końca. Zwykle w połowie opowiadania goście moi przypominali sobie nagle jakiś gwałtowny interes i odkładali resztę do przyszłych odwiedzin, które nigdy nie następowały, albo też mrozili mię taką lodowatością, kłuli takim zoilostwem, że sam nie chciałem dalej mówić. A! W książkach to największe cudactwo połykają chciwie, byle drukowane, to już wierzą, a kiedy człowiek opowiada, co przebył osobiście, na co patrzył własnymi oczami, to kręcą głową, nigdy im nie dosyć dowodów. Pewien jestem, że gdyby moje dzieje ukazały się w książce, upstrzone błyskotkami modnego stylu, pod różową okładką, niejeden by się do nich zapalił. Ale że to mówi biedak schorzały, trzęsącym się głosem, w izbie obdartej, wszyscy ruszają ramionami.	Kiedy nas brano do niewoli w Iłży, to była najokropniejsza noc w moim życiu, pewien człowiek zmusił mnie, abym skosztowała kumysu. Odtąd nie mogę patrzeć na ten piekielny trunek. Sam zapach mnie przeraża... zaraz mi się zdaje, że jestem znowu w tej czerwonej izbie, czuję krew...	Tu niema „ale”, tylko jesteś skończonym idyotą, panie dyrektorze!... Nie masz pojęcia o grze, o sztukach, o artystkach, a chcesz je rozdzielać na mniejsze i większe... Ty sam jesteś ogromny artysta, ogromny! Wiesz, jak ty grałeś Franciszka w Zbójcach? wiesz?... nie! to ci powiem... Grałeś, jak szewc, jak cyrkowiec!...	Że... nie ma takiego miejsca, gdzie by nie było Naga. Szkoda, że nie porozumiałeś się z Szuą, o wielki Riki!	Nie! Nikt nie zna jego rodu, albowiem król przywiózł go na swój dwór, gdy rycerz ten pacholęciem był jeszcze. Powiadają, że znalazł go gdzieś w górach między pasterzami.	Mniejsza o to Lepiej wcześniej wiedzieć, z kim się ma do czynienia, i dlatego nie miałbym nic przeciwko temu, żeby teraz poznać barwy tego jegomościa.	No, to wszystko w porządku. Ja też uważam, że póki trzymamy język za zębami, nic nam nie grozi. Ale wiesz co, przysięgnijmy dla większej pewności jeszcze raz.	Nie, z tamtym. Przecież to nie może być łotr bez czci i wiary. Postaram się przemówić mu do sumienia.	Będziesz może gadał, co i wtenczas nie rozumiałeś, że to złodziej, szubienicznik?	Istotnie, zrewidowano podróżnych zgoła bez rezultatu. Ale przypuśćmy rzecz taką. Thauret jechał tym samym wagonem co Róża Mitchel. Gdy pociąg przybył do New Hawen, mógł panu podać torebkę przez okno pańskiego przedziału, w nadziei, że rewizji podlegną tylko pasażerowie jego wozu. Po przybyciu do Stamfordu, wysiadł. Dlaczegóżby nie miał podejść pod okno pańskie i odebrać torebki?	Nie Czasem czytam w księdze mego przeznaczenia. Pewna Cyganka z mojej ojczyzny przepowiedziała mi, że pierwsza kobieta, którą pokocham, sprowadzi na mnie zgubę i nieszczęście.	Niech ich diabli wezmą wszystkich razem, co mnie to obchodzi, jak tylko nie chcę, żeby mnie wzięli, żebym spokojnie mógł spać!	Pełna krew, importowany wprost z Arabii jako źrebak. Ale... wybaczy pan, że teraz mówić o tym nie mogę: jestem z paniami.	Ufam ci, cokolwiek zrobisz, będzie słuszne; ale jeżeli nie wysłuchają twych próśb, jeśli twój ojciec albo markiza de Saint-Méran zażądają, aby pan d’Epinay przyjechał jutro, aby podpisać intercyzę...	Z treścią również nie można się pogodzić Zarzuty tu wysuwane przeciw panu profesorowi są niewątpliwie przejaskrawione...	No, to nie kupujcie nie kupujcie.	Godfryd przebiegając Europę, miał sposobność zgłębić do gruntu cudzoziemskie tańce. Bez owej głębokiej wiedzy choreograficznej, uważanej za błahostkę, nie byłby może pokochał tej młodej osoby; ale wśród trzystu zaproszonych gości, którzy się cisnęli w pięknych salonach ulicy przy Saint-Lazare, on jeden zdolny był zrozumieć obietnice miłości kryjące się w tym niedyskretnym tańcu. Zauważono wprawdzie sposób tańczenia Izaury d’Aldrigger, ale ot, jeden rzekł: „Ta młoda panienka wybornie tańczy” (to był dependent u rejenta); ktoś inny: „Ta młoda osóbka tańczy czarująco” (to była dama w turbanie); ktoś trzeci, kobieta trzydziestoletnia: „Ta mała wcale nieźle tańczy”! Wróćmy do wielkiego Marcela i powiedzmy, parodiując jego najsłynniejszy aforyzm: „Ile rzeczy w jednym paspas (fr.)	Jak to waszmość rozumiesz, że tam do bitwy nie przyjdzie? Ja rozumiem przeciwnie, że bitwa będzie, i to bitwa niemała, chyba że waszmość nie znasz jmć pana Piotrowicza.	E, nie bardzo... No i potem przyszło na mnie oświecenie.	Kunke był na dyżurze, ale odchodząc nic mi nie mówił.	Nie ma celu robić pani próżnych nadziei Nogi przepadły. Ale poza tym wszystko jest dobrze.	Słuchaj teraz Czy ty naprawdę wierzysz, że nie można być uczciwym człowiekiem?	W tym krzyżackim darze bodaj czy nie mieści się jakiś podstęp	To dobrze! Takich ludzi mi potrzeba... i takich jak ty na wszystko gotowych... Ciągle to powtarzam, że na nikogo więcej niż na ciebie nie liczę.	O, to nie na nim, panie hrabio, na kim innym.	Są od elektora i Szteinboka, leżą tu na stole, ale czytanie na później trzeba odłożyć, bo wasza książęca mość sił jeszcze nie masz.	Ale między nami powiedziawszy, idę z waćpanem o zakład... o co się podoba... stawić nawet jestem gotów moją żonę przeciw młodszéj innéj, bo mnie dziś okrutnie zmęczyła gadaniną, że... (zbliżył się do ucha), że Brühl się utrzyma, a gdy się utrzyma, stawię znowu co chcecie, że z nim nie wytrzyma nikt, i że oto dzisiejszego dnia inaugurujemy panowanie J. K. Mości Brühla I-o, które aby jak najdłużéj trwało, Boga błagajmy. Obu nam panie radzco, będzie z tém bardzo dobrze... ale wy pewnie z zamku? na Boga, co w zamku? co słychać?	Miałem zamiar zatrzymać się w Częstochowie dla nabożeństwa ale w Wieluniu odebrałem wiadomość, że jego królewska mość rozkazuje mi śpieszyć, więc trochę wypocząwszy, ruszymy dalej, a tymczasem odpraw wasza mość dawną eskortę i podziękuj kapitanowi, który ją prowadził.	Mój drogi, nie róbże chłopów idiotami	Nie wiem czy mi wolno	Och, nie!	Pan postępuje ze mną nie tak, jak powinien.	Co to znaczy, dowie się pan sam, kiedy pan pójdzie tam na górę. I może zejdzie pan na dół tak samo prędko jak ja. Spadłem ze schodów i potłukłem kolano tak mocno, że ledwie stoję na nogach.	Dziś niepodobna. Stare bydlę powiedziało żonie, że wyjeżdża na wieś.	To źle tylko, że mieszka tak zupełnie sama	Czy to i ja mam pani za tę przychylność podziękować?	Jeśli o mnie chodzi, to możesz wygarnąć. Wal kawę na ławę Chcesz tak, niech będzie tak. Też mi zmartwienie.	Myślisz, że ci ubliża to, co mówi taki Raczek!	Niech ktokolwiek zaraz pójdzie do niego i powie, że ja chcę, aby on przyszedł tu i ze mną o ważnych rzeczach pogadał.	Prawdą jest, że jego ojciec wziął sobie za żonę kobietę z pogańskiego rodu Abencerragów?	Skądże znowu? Głupia woda kędyśkędyś odhuknął Mowgli przekonany, że ma w tej głowie więcej oleju niż pięciu razem wziętych mieszkańców puszczy.	Dziwisz się pan zapewne, że rozpięliśmy tutaj namioty? A jednak dobrze nam i czujemy się szczęśliwi. Prawda, Beryl?	Gdyby się zdarzyło teraz coś przyjemnego, to by się nam ten miesiąc wydał rozkoszny	Dyskusja moja z Cointetami, którzy, jak mogła się pani domyślać, kryją się za Métivierem, skończyła się o północy. Ale cóż takiego zaszło od wczoraj, co jest gorsze niż uwięzienie biednego Dawida?	A przódzi to ino wiedział krzyczeć: z drogi, chamie, bo batem!	Ach, dawniej!... to co innego.	Bo jo wiem?... Musi, że sprzedam...	Cóż to, te tavolette?	Doskonale rzecz załatwiona. Spodziewałem się morałów. Wyrabiasz się.	Doskonale. Pojadę jutro pocztą I przyjdę prosić pana o ostatnie instrukcje o... o której godzinie?	Grunt to ziemia!	Jakież to miejsce?	Jakiż to środek, sędzio niezrównany?	Każ dyrektor dać sznapsa, to coś powiem	Na koń, towarzysze! Na koń!	Okrutnie się boję, czy się uda.	Proszę cię, weź to ubranie jako zapłatę, żeś mnie tylu rzeczy nowych nauczył.	Słuchaj Felek, telefony zepsute. Mam tylko ciebie jednego. Czy wiesz, gdzie mieszkają ministrowie?	Tak... Zamknąć się we dworze, zatarasować gumno	Teraz to chyba gorzéj jak kiedy	Toś go znał?	Widzicie, to są chore nerwy...	Więc?	Wróciłam, gdyż nad wszystko wolę być u dziadka na hali!	Zapewne, ale jednak może rozpoznał chorobę, na jaką markiz umarł?	„Tylko bez dzikości, bez dzikości”	Ba, a księciu?	Bardzo dziękuję jaśnie wielmożnemu panu	Chwilkę, panowie, chwileczkę, niech Grimaud sprzątnie nakrycie.	Co mówił?	Co on chce robić?	Cynikiem być łatwo...	Czemu pan tak patrzy, panie Lejzorze?	Czyżby wiosna belgijska pod tym względem ustępowała naszej?	Dziękuję, panie przodowniku. Już mi lepiej	Ja?	Jakto? Trójka?	Jeno Lubomirski!	Jestem Rinaldo, książę Przestrzeni, wódz osiemdziesięciu chwatów, których prawa niesłusznie mienią zbrodniarzami, których wszystkie damy podziwiają i których sędziowie wieszają przez dawne przyzwyczajenie.	Jestem bezrobotny	Kapłani rozkazali, ażeby został Żydem...	Kiedy jedziesz do domu?	Matuchna sama oznaczyła tę sumę.	Natychmiast.	No tak, ale tamci byli aż z ChazariiChazaria	O Albercie, czy zrobi tak, jak postanowił, czy też tak, jak oni chcą.	O tak, przecież narzeczony może mieć interesa ważniejsze, niż odwiedzanie... może... tak...	On leży u mnie w klinice. Tam niech pani przyjdzie	Pan jesteś nieporównanym ciceronemciceron (z wł. cicerone: żart. mały Cyceron)	Prawą, lewą?	Starsza pani w domu?	Tak A uwierzy pan w jedną rzecz, panie hrabio?	Tak, ale...	Uszedł.	Wera?!	Wiecie, znajdziemy jeszcze partyjkę u Lisieckich.	Wygasło?	Z tobą... z tobą, biedna kobieto	Zakazuję ci mówić rzeczy płynące z guseł ukraińskich, a panu, Czaruś, zakazuję mówić o wyjeździe.	Ładnie by ta mucha wyglądała bez ciebie!
Drogi panie Debray proszę, niech się pan nie zamęcza, słuchając bzdur, jakie chce ci opowiedzieć moja żona, równie dobrze możesz posłuchać ich jutro. Ten wieczór należy jednak do mnie, rezerwuję go dla siebie, a poświęcę go, jeśli mi pozwolisz, na przedyskutowanie z żoną ważnych interesów.	Na Boga żywego na Boga żywego, kochany doktorze! Nie przypisuj zbytniej wagi niedającym się może usprawiedliwić podejrzeniom, domysłom.	Prędzej sowa dogoni jaskółkę aniżeli my ich, mój piękny panie PrzemocAle co wy, to nie musicie być miernikiem, tylko oficerem, może nawet z gwardii jego świątobliwości. Zaraz walicie w łeb! Znam się na tym, sam przez pięć lat byłem w wojsku. Zawsze waliłem w łeb albo w brzuch i nie najgorzej działo mi się na świecie. A jak mnie kto zwalił, zaraz rozumiałem, że musi być wielki... W naszym Egipcie (oby go nigdy nie opuszczali bogowie!) strasznie ciasno: miasto przy mieście, dom przy domu, człowiek przy człowieku. Kto chce jako tako obracać się w tej ciżbie, musi walić w łeb.	Dziękuję pani przywiozłam na czwartek nową suknię z różowej materii, więc nie brak mi niczego.	Na twój, dusigroszu, ogolony łeb nie spadnie, bo będzie myślał, że to co innego!...	Wszystko, co było uczestnikiem dziejów, co cywilizacji świadkiem być mogło, ku czemu nadzieja i wiara się zrywa, na czym ślad jeszcze przeszłości półżywej po dziś dzień spoczywa, on kolekcjoner-potentat-miliarder skupuje, zabiera, ludzkości wydziera, z życia wycofuje i na dziubasydziubas parowiec, parostatek. gwałtownie ładuje, po czym cichaczem, pośpiesznie wywozi do mauzoleum umarłej historii, do skrytki przekornej, Oceanu złością niezłomnie chronionej...	A ja cię nadzieję na mą szpadę jak kurczę na rożen!	Już tam chorążętom orszańskim tęskno z nieba na ziemię!	Potańcują przy nich Szwedzi Teraz, mości panowie, jedźmy żywo! Przy onej karczmie w lesie, którąśmy, w tę stronę jadąc, minęli, chciałbym właśnie na nich nastąpić.	Włosy mi stają na głowie, pani dziedziczko, na samą myśl, gdy dziedzic przyjedzie	Zapraszałem go na polowanie... Żadnej odpowiedzi.	Niesłusznie się pan skarży nie wiem, czego pan może pragnąć ponad to, co czynię, i zdaje mi się, że przystojność nie pozwala mi czynić więcej.	Cóż to wszystko ma znaczyć, na miły Bóg?	Jak na katolika, to nieźle!	Na co się spóźniłam?	Wczoraj byłem na balu u mojej kuzynki, wicehrabiny de Beauséant, która posiada dom wspaniały i przepyszne salony obite materią jedwabną. Bal był świetny i bawiłem się jak król...	Co teraz zrobimy z naszą zdobyczą? Przecież nie zdołamy zaciągnąć jej aż do Granitowego Pałacu.	Nie potrzebujesz się wstydzić, że raz nie dostałaś nic od swego kochanka.	Cóż, kiej niełacno: wszyćkie zarówno wybrane i jedna w drugą najlepsze. Magdusia najbogatsza, ale już przez zębów i ze ślepiów jej cieknie; Ulisia niby kwiat, jeno co ma jedno biedro grubsze i beczkę kapusty we wianie; Franka z przychówkiem; Marysia zbyt szczodra dla parobków; Jewka, choć ma całe sto złotych samą koprowiną, wałkoń, pod pierzyną cięgiem wyleguje. A wszystkie by tłusto jadły, słodko popijały i nic nie robiły. Czyste złoto takie dzieuchy! A zaś jeszcze drugie mają la mnie za krótkie pierzyny.	Ale w takim razie, szaleństwo jest tak się dręczyć bez powodu całe godziny; to tak jak podróż, do której się człowiek przygotowuje, a potem nie jedzie. Jestem jak zbity z tego wszystkiego.	A wie pan, że Nira więcej się nie pokazała?...	Jakim sposobem? Znów uciekać? A nuż się znowu nie uda?	Jestem i nie myślę zapierać się tego. Zwłaszcza przed panem.	Nie udało ci się jako i mnie Mówił mi już miecznik rosieński, żeś wpadł w ręce tego małego diabła.	No, to możecie iść. Nie zatrzymujemy.	Och, schowany bezpiecznie w Przystani Balonowej Założę się, że te łotry go nie znajdą!	Otóż nie pierścień, tylko amulet boskiej Hator	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, czy nie życzyłby pan sobie żebym się postarał o jakiego pieska?	Ale co pomoże płacz i tęsknota?... zaprawdę rzeczy to nie męzkie; potrzeba umiéć cierpiéć, lub myśléć jak się wyzwolić? Tyś ulubieńcem Cezara, tobie się łatwo wykupić z niewoli... za tobą i my pójdziemy...	A was wybrał za posła, was co śmiech nie westchnienia nosić zwykliście?	Bo tu nie o żarty chodzi, lecz o miljony. O miljony nietylko dla mnie, ale i dla pana.	Czemużeście nie poszli dalej, dalej, dalej?	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	Nie szkodzi, nie szkodzi Chodź spróbuj. Co w tym zresztą trudnego? Niedźwiedź umie tańczyć, a cóż dopiero człowiek. Dalej, żwawo! Ale będziemy mieli co opowiadać!	Nie wymieniłem jeszcze najpierwszych, takich jak Zukerowa i Wolkmanowa.	Ooo, będę ci dawał. Żeby nie moje dwa centy, tobyś i bąka nie miał.	Pójdę stąd ciężko mi, nie strzymam. Wiesz czemu?	Wicieczku! bądź tak dobry i zobacz, czy nie jedzie.	Ja nie często się śmieję, mój panie możesz to odgadnąć z mej twarzy; ale śmieję się wtedy, kiedy mi się podoba.	Będę... wierzę w to głęboko. Chwilami zdaje mi się, jakbym je już czuł u siebie w kieszeni.	Pokąd sama chce; zwierzątko to nader przystojnie się zachowuje i roztropne jest. Dość długo już spała, teraz chce pobiegać, kosteczki rozprostować, patrzcie, jak prosto ku drzwiom susy daje.	Ale to tylko pozory! pozory! Julja rzeczywiście trochę dziwaczna, ale jej serce...	Coś ty się wściekł? To my Gajera bronimy?	Czy znaczy to, że byłaby pani gotowa dzielić jego, wątpliwej jakości sławę i czy on wie o tem?	Wysłuchaj mnie, panie nasz Naród, SztukaPrzypatrz się ślimakom, z których każdy ma inną skorupę: jeden zwiniętą, ale płaską, drugi zwiniętą, a podłużną, jeszcze inny	A to z jakiej racji?	Aha Stryj sądzi, że przez biuro detektywów dowiemy się o tej kobiecie rzeczy, które by ją kompromitowały.	Ależ to szanowny pan wyraźnie staje po tamtej stronie.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Czy to czary?	Cóż jej to jest?	Cóż to znaczy?	Duszek!.. To miniatura ducha...	I tu mi ostaćostać (daw.) konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: do głowy to wziąłem (zdecydowałem)., pociągnę za panienką. Okrutną ochotę mam!	Jak pan wie, znajdujemy się w stadjum organizacji. Będzie doktór miał szerokie pole do popisu. Ale i dużo pracy.	Niechże jemu Bóg to nagrodzi!	Niewiadomo kto się tego dopuścił?	No, to bądźcie zdrowi!... Dziękuję wam!...	Teraz z pewnością są przerażeni, usłyszeli twój głos, wiedzą, żeś się zbudził, wiedzą, żeś wielki, silny, nieustraszony...	To Andzia, Jasiu!	To prawda	To znaczy, że jest jakiś dobry człowiek, który ma mnóstwo pieniędzy i szuka biednych, którym by mógł przyjść z pomocą, pożyczając pieniądze. Prawda, Dicku?	Wasza miłość chce jechać?	Więc ty to myślisz naprawdę? Mieszkańcy twojego domu mają przecież ogromne uszy i oczy.	Za naszą miłość!	A jak jest u mnie?	A potem przez granicę do Bordighiery!	Ach! Więc pojedzie sobie jutro? Co za szczęście!	Ale co? Co w niej możecie przyganić?	Amen!	Artysta?	Bardzo bym chciał posłyszeć jeszcze kiedyś twego Mahlera, wiesz którego? Die zwei blauen Augen von meinem Schatz, błękit­ne oczy mojej najdroższej...	Bardzo ładny kawałek.	Bywał pan często w Colombo?	Będzie dzisiaj u nas!	Co tam o tym gadać, mamo! chodźmy lepiej do roboty.	Do schroniska z dziećmi!	Jeszcze prędzej!	Mało jej dokoła.	No,	O, mój panie! Pozwoli mi pan tak umrzeć? Umieram! Boże mój! Umieram!	Oczywiście.	Około trzech tygodni.	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Proszę obostrzyć kontrolę!	Psiakrew, racja.	Stanko, Stanko! Widzisz twego dziadusia, jak poważnie kroczy? Co za opończa kunami bramowanaopończa kunami bramowana	Tak jest!	Tak książęta za chwilę skończą naradę. Przesiedziałem tam parę godzin, ale jak ze spraw śląskich przeszli do TatarówTatarzy	Tak sądziłem, że już znacznie później. No cóż tam, czego sobie życzysz?	Tak, ojcze.	Tik ant valandėlės, vyručiai	Tym sposobem winowajca siedzi już w areszcie?	Udaje opętaną, żeby dzieci podrzucać	W którym miejscu, Cyrusie?	Wierszułł! Z podjazdu?	Więc ja byłem medykiem? Dalibóg, już o tym zapomniałem.	Zaszło nieporozumienie...	Zupełnie pewna.	Śpi pewno pod wiśnią, zobaczcie.
Nie musi być łatwy na codzień, ma minę strasznie nadętą Nie wie z pewnością, że we wszystkich miejscach kąpielowych, a nawet w Paryżu w klinikach, lekarze, dla których jestem oczywiście „wielkim mogołem”, uważają sobie za zaszczyt przedstawiać mnie wszelkiej arystokracji która się przydarzy i która ze mną nie dmie. To mi nawet dosyć uprzyjemnia pobyt w miejscach kąpielowych Nawet w Doncières, lekarz pułkowy, który jest domowym lekarzem pułkownika, zaprosił mnie z nim na śniadanie, upewniając, że moja sytuacja daje mi tytuły do obiadu z samym generałem. A ten generał, to był jegomość de coś tam. Nie wiem, czy jego pergaminy nie są dawniejsze od papierów tego barona. odparł półgłosem Ski i dodał coś dwuznacznego, czego nie dosłyszałem zajęty słuchaniem tego, co Brichot mówił do barona.	I nie dognały cię?	Nie pojadę	Nie, nic.	W Vevey nie wolno nam było inaczej mówić.	Ba, patrz ile tu papierów nie podpisanych. A jak nie podpiszę, nie będzie ani kolei, ani fabryk, no	Nie, ale wychowałem się na Korsyce. Ty jesteś stary i uparty, a ja jestem młody i uparty. Pomiędzy takimi jak my pogróżki nie doprowadzą do niczego dobrego, musimy zawrzeć jakąś ugodę. Czy to moja wina, że uśmiechnął się do mnie los, który ciebie wciąż prześladuje?	Mam nadzieję. A gdyby jednak, to pamiętajcie, co powie­działem, żebyście potem nie mieli do nas pretensji. Jeśli cho­dzi osobiście o mnie, to wolałbym się z wami nie rozstawać, towarzyszu Otocki, Partia ma do was zaufanie.	Pan nie tańczysz, panie Stefanie? wstydź się waszmość. Taki tęgi chłopiec i pozwala nogom próżnować! Za moich czasów inna była młodzież. Ja bym teraz jeszcze was wszystkich przeskoczył!	Wcale w to nie wierzę	Tak, profesorze. Wiem o tym Trzeba jednak mieć tyle wewnętrznej wartości i równowagi ducha co pan, by sobie wystarczyć, by nie szukać na zewnątrz usprawiedliwień i wyjaśnień, by mieć poczucie własnej prawdy. Widzi pan, to w panu jest właśnie siłą, która pociąga, która narzuca innym nie tylko szacunek, ale i tę serdeczną, tę głęboką życzliwość, jaka pana otacza.	Nie myślę jednak, aby Cornelius stamtąd się wyniósł To mnie zresztą nic nie obchodzi. Osadziłem go tam jedynie ze względu na tę kobietę... Ale zdaje mi się, że została po niej córka; więc jeśli Cornelius będzie chciał zostać, pozwolę mu zamieszkać w starym domu.	Bude taka wijna, jakoi ne buwałoBude taka wijna, jakoi ne buwało (ukr.) rzekł Zachar. na granicy. blisko stoi i wcale do dom nie poszedł.	Czy pan był wczoraj na bankiecie Spraw Zagranicznych? Ja nie mogłem iść	Stachu utonę na Nalewkach, jeżeli mnie nie przygarniesz.	Ależ nie, proszę siadać. Ale, na litość boską, co się stało? Jesteś pan bardzo zmartwiony, przeraża mnie to. Zasmucony bogacz to jak kometa, zawsze zapowiada światu jakąś katastrofę.	Nie wiem, ktoś mi wspominał, że miał go zabrać pan Junoszyc swoim Mercedesem.	Powiedziałeś to w taki sposób, jakbyś nie zgadzał się ze stanowiskiem swego ojca?	Czy może nam pani objaśnić powody?... Do czego zresztą nie mamy prawa...	O Doro! Doro! Nie mów tak! Serce mi rozdzierasz tymi wymówkami.	Spletli ci baśń bo ja tu o żadnej takiej dziewce nie wiem.	Byłem w biurze podróży, by zakupić bilet do Ameryki Wręczyłem urzędnikowi dwie pięciofuntówki angielskie. Nie zastanawiałem się wcale nad powodem zwlekania urzędnika z wydaniem mi biletu. W minutę później wszedł detektyw i przyaresztował mnie.	Tylko tych, co się schronili w zamku. Ale niektórzy uciekli do boru i tych kilkoro Pan Bóg uratował. Moja matula na pierwszy głos o Tatarach porwała mnie i dalej w puszczę, gdzie oczy poniosą. Żyliśmy długo w jamach, nic nie jedząc, jeno dzikie jagody i korzonki, i trzęsąc się ze strachu. A kiedy krzyki przycichły, wszystko się uspokoiło, to po wielu niedzielach przywlekliśmy się tutaj. Zamczysko było rozwalone, pustki, strach, ani żywej duszy. Rychło pan Zyndram zjechał, zaczął odbudowywać, urządzać i moje matczysko wziął do kuchni, ale wkrótce zmarło się nieboraczce. Ja służyłem naprzód za pachołka, potem różnie, a teraz pilnuję komory.	Jestem gotów jak mówiła potem zawsze Persy, opowiadając tę scenę) kat podniósł prosty miecz, który błysnął w słońcu. Wiuuuu! I Zypek zobaczył to samo, co cztery godziny temu widzieli wszyscy razem z generalnym-kwatermistrzem: przecięcie jakiegoś szatańskiego salcesonu, który zalała następnie buchająca z arterii ostatniego indywidualisty krew. Głowa stoczyła się. A Wódz w chwili cięcia poczuł tylko zimno w karku i kiedy głowa zachwiała się, świat w oczach fajtnął takiego kozła, jak ziemia widziana z aeroplanu na ostrym wirażu. A potem mdła ciemność objęła głowę leżącą już na trawie. W tej głowie skończyła byt swój jego jaźń, niezależnie już od korpusu w generalskim mundurze, korpusu, który klęczał dalej i nie wywracał się. (To trwało jakie piętnaście sekund). Nie wiedziała Persy, czy rzucić się ku głowie, czy ku korpusowi będzie już tak sławną, jak tamte). I podniósłszy z trawy wściekły, nieugięty łeb Kocmołuchowicza, rzygający przez szyję krwią i mleczem, i pochylając się ostrożnie naprzód, ucałowała go w same usta, pachnące jeszcze nią samą. Och a może właśnie dlatego	Można, ale nie z tobą. A wiesz asan o tym, że jakeś to do mnie wybałuszał swe paskudne ślepia, że już wtedy...	Mnie to też dotknęło Poświeć, Abe! Zobacz, czy nie mam tu pęcherza.	Ja nie mówię o jego świątobliwości ale o następcy tronu...	Jakto niesprawiedliwie?... Wyłudzał od pani pieniądze, ciężko zapracowane pieniądze! Tak, czy nie?	Nie Bądź co bądź, jestem tutaj.	Wszak o tym nie ma tu mowy.	Ale przyrzekniesz, że nie zdradzisz nikomu ani słowa?	Czy tak? Więc i jutro... nie będzie pani?	Tak jest Proponuję Ayrtonowi, że będę mu towarzyszył do wysepki. Możliwe, choć to mało prawdopodobne, że któryś z tych łotrów już na niej wylądował, a w takim razie przyda się dwóch ludzi, aby mu przeszkodzić w podniesieniu alarmu. Będę czekał na Ayrtona na wysepce, a on sam popłynie na statek, skoro się tego podjął.	Pan jest kawalerem?	Ha! Czyli że nas się boją?! Ale razem z Franciszkiem l’Olonnais poślemy ich wszystkich na dno. Cierpliwości, jeszcze kilka dni i Van Gould przekona się, z kim ma do czynienia.	Być może. Byłam zdziwioną. Na parę godzin przed wyjazdem moim z domu, stała się zamyśloną, niespokojną, aż przyszła do mnie i powiedziała, że chce ze mną jechać...	Pozwólcie mi, miłościwy panie bardzo o to dopraszam, opowiedz nam zdarzenie, które się kiedyś w Sewilli przytrafiło.	Rozumiem. No cóż, to poproszę pana o coś.	Ja, i zaraz powiem, dlaczego przeszedłem do służby Seta. Wyprawiono mnie na półwysep Synaj, aby tam wybudować małą kaplicę dla górników. Budowa ciągnęła się sześć lat, ja zaś, mając dużo wolnego czasu, włóczyłem się między górami i zwiedzałem tamtejsze pieczary.	Sądzę, myślę, wiem! Pozbył się najniebezpieczniejszego przeciwnika, mnie się pozbył przez twoją głupotę. On w jakikolwiek inny sposób, gdy zechce, do ojczyzny swej się dostanie, a my jesteśmy zgubieni bez ratunku. Pędzimy przecie, jak dwa robaki w rzuconym z ręki orzechu bez woli, bez sensu, bez celu i spadniemy wcześniej czy później na Ziemię, gwiazdę przeklętą, pustą i niezamieszkaną, gdzie zemrzeć nam przyjdzie marnie i rychło, nawet gdybyśmy w chwili strasznego upadku ocaleli. Och, jakże on się teraz śmiać z nas musi, jak szydzić!	Właściciel to ja. Statek należy do mnie.	Więcéj niż okupu ja tu osoby jego żądam, odezwał się książę. Nowe na nim winy są, powinien się stawić na sąd mój.	Aj, co pan robisz?	Dowaliłeś się do jakiejś dziewczyny?	Jakiżeście to zgiełk robili na moją cześć?	Jak się onego czasu paliły młyny odkolkovskie to strażacy przyjechali aż z Vysoczan...	Zaraz idę, lecę panie dyrektorze, świeca mi się gdzieś podziała i szukam i szukam, idę	No, taki to i dzieciuch co mu przezpieczniejprzezpiecznie (daw.) prawda! I słusznie się krzywdujeciekrzywdować się (daw.) dziś popr.: żyje., a ten stary, który ostał, ledwie także, jako słyszałam, wydarł się śmierci.	Czy byłby pan łaskaw powiedzieć mi co nowego słychać w naszej mateczce o stu wieżach, w Pradze?	Strasznie nudno jest na świecie	Żeby na ich palce zakładać pierścionki.	Bo ja, proszę ojca, właściwie... Ojciec ma do mnie żal.	Cóż więcej?	Dobrze! Do pioruna!	Wstawię się też tylko za tobą, a Gebhr pójdzie na powróz.	Ja myślałam... ja chciałam pana prosić...	Jeżeli tak go ciągnie do Wilna widocznie tam podczas swojej kuracji poznał jakąś dziewczynkę.	To też prawda.	Żadnych; pewnego razu, gdy odprowadzałem żonę do Luwru, wychodził stamtąd i właśnie mi go wtedy pokazała.	Cudownie deklamujesz, ale twoja gestykulacja tak podnosi wrażenie, iż ludziom zdaje się, że wymyślasz...	A skarż się, skarż się, ile wlezie! Leć z donosami! Miła sąsiadka! jędza!	A, i kuzynek jest tutaj! czegóż taki smutny?	Patrz, tamten znów się tu kręci.	Tak jest, mój chłopcze... jeżeli rzeczywiście istniała.	Znajdzie się za nią ująć komu	Głupia, na wnątrzu zimno, jaże mi ten drewniany kulas stergnął.	Na co, przyjacielu?	Dobra rada Ruszymy jutro i niech błogosławieństwo spłynie na cię, iżeś starym nogom ukazał tak bliską drogę.	Ja czuję... jak tam jest strasznie cicho...	Kochana pani Ramel, jak powodzi się siostrzeńcowi pani w Nantes? Czy zadowolony?	Toż samo nasi przodkowie mówili o koniu, który Hyksosom pomógł zdobyć Egipt, a dziś stał się niezbędnym dla naszej armii. Czas bardzo zmienia ludzkie sądy!...	Pracy? Pracy? Przecie sami mówicie, że pracujecie. Wynosicie śmiecie.	Proszę pani o naparsteczek muślinu!	Więc teraz, Kamo przyjmujesz i u siebie Asyryjczyków?	Niech mię Bóg strzeże i broni od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu, zaczęła po wyjściu Rokowiczowej Apolonja, i ciągnęła dalej rozpoczętą rozmowę, komunikując	Tedy potem o tym, a teraz słuchaj mnie pilno, Kiemlicz!	Tym lepiej! Walka będzie wyrównana!	Jestem z daleka, z Królestwa.	Moja pani! Czego możesz chcieć od mojej pani?	A fe!	A ty po coś tu przyszedł?	A wiem, prawo za nimi!	Cóż ona zrobiła?...	Dawaj zaraz... słyszysz?	Dlaczego mianowicie „Wroni Bór” Przy waszej niepraktyczności, „Domów Wzór” brzmiałoby stosowniej.	Dobra noc?	Gadaliśmy, żeś utknął pod górą a ty, chwała Bogu, dojeżdżasz. Widziałeś wesele?	I miałaś tyle odwagi? i siły tyle?	Jagata!	Którą godzinę? Dwunastą?	Mów dalej, znakomity Pentuerze	Potem wrócisz tu ogolić mnie i ubrać.	Potrzeba ci czego?	Tako i dzisiaj jak i za tamtego, za króla...	Wezmę innych, zażądam konsylium!	Wiem już, wiem!...	Wiesz, Dżek, twój imiennik był u mnie.	Wist.	Zasypałeś obroki koniom?	Zdaniem pańskiem, zamordował tę Montalbon?
Hurra! Niech żyje Bob Harvey!	Gdybym o tym wiedział, nie przeklinałbym tak swego lekarza za to, że mnie tu wysłał. Czy... jesteś sama?	Nie mam zamiaru tam jechać, żeby się o tym przekonać. Zresztą wasza uwaga jest słuszna Tamci mają więcej charakteru i ten charakter jest na wskroś anarchistyczny. To urodzajny dla nas grunt. Stany Zjednoczone	Nie! Matka zmarła po moim narodzeniu. Mój ojciec dostał te papiery z Jadoo-Gher, jak tam się u was to nazywa? ponieważ był na... dobrym stanowisku... jak to się u was zowie? To mi opowiedział tato. A mówił mi też... i tak samo bramin, który dwa dni temu kreślił rysunki na piasku... on mi mówił, że znajdę Czerwonego Byka na zielonym polu i ten Byk będzie mi pomagał.	O, nie, Valentine, bo ja wszystko przewidziałem i w ten sposób zwyciężyłem naszego wroga. Będziesz żyła, Valentine, będziesz żyła, aby kochać i być kochaną, aby być szczęśliwą i dać szczęście Maksymilianowi. Ale aby żyć, musisz całkowicie mi zaufać.	Otóż to właśnie tak mówią prawie wszyscy ludzie i widzę, że cudu chyba potrzeba, ażeby ich przekonać, że byli rycerze błędni i że są jeszcze. Nie będę teraz czasu tracił, ażeby cię z błędu, który z tylu innymi podzielasz, wyprowadzać, ale to mogę ci uczynić, iż do nieba gorąco modlić się będę, aby cię oświeciło i dało poznać, jak potrzebnymi w wiekach dawnych byli rycerze i jakby użytecznymi dziś jeszcze byli. Ale dziś za grzechy świata górują w triumfie miękkość, próżnowanie, lenistwo i wiele innych występków.	Tak mój kochany panie van Tinen żal mi cię niefortunny bogów posłańcze; chciałabym żebyś choć méj dobréj woli miał pamiątkę: przyjm ten pierścień. Świecił on tym szmaragdem lepszym życia mojego godzinom, nie zdał mi się dziś na nic! Przestał być pamiątką miłą, bolał mniej jak rana na ręku. Weźmij go, proszę.	Sądzę, że w ten sposób masz zamiar wygrać zakład. Nikt inny nie mógł wyciągnąć szpilki z włosów twej narzeczonej, gdyż nikomu nie trzymałaby głowy tak spokojnie.	Doprawdy doprawdy nie chciałabym narazić się nikomu i byłabym bardzo nieszczęśliwa, jeśliby ktokolwiek miał stąd odjechać. Nie wymagam wiele, nie jestem tak szalona, chciałabym tylko, aby czasem i o moje spytano zdanie. Wdzięczna jestem, doprawdy, za każdą dobrą radę i chciałabym tylko czasem, choć dla przyzwoitości, wyrazić swe zdanie. Sądziłam, Edwardzie, że ci się moje niedoświadczenie podobało niegdyś... Teraz wyrzucasz mi je tak surowo...	Sądzisz może, że się nie domyślam Sądzisz, że się nie domyślam, jakie to musiało być życie tego biednego, wyzyskiwanego dziecięcia? Sądzisz, że nie wiem, jak nieszczęsny był dzień, w którym na wieczystą jej niedolę zacząłeś mizdrzyć się i zalecać do niej, i brać na wędkę gorących spojrzeń i słodkich słówek, wykrzywiając się do tej biednej gąski?	A może wolisz go powiesić na jednej z gałęzi tego tam olbrzymiego drzewa.	Być może, jeśli pani chce tego.	Czemu? Oto dlatego, że ja bym każdemu na szable wytrzymał, a on jeden i dwóch pacierzy by się ze mną nie zabawił. A przy tym zagończyk to jest incomparabilisincomparabilis (łac.)	Czy ona jest z rodzaju kobiet, których nie lubię?	Do tej pory nie wierzyłem, ale teraz chyba muszę zacząć.	Dzień dobry, stryju	I ja Mamy rzeczywiście świetny pensjonat, ale ostatecznie pensjonat to nie dom. Poszukajmy więc natychmiast jakiegoś domu do wynajęcia, zanim się zaczną egzaminy.	Może by zupełnie zmienić sposób życia? Rzucić wszelkie obowiązki? Wziąć się, czy ja wiem, do roli?	Nie chcę!...	Nie mogę!	Nie spodziewałam się tego... wstydź się.	Nie udawaj naiwnej, figlarko! Znam, znam twoje sztuki! Do jakiego hrabiego! Dobra sobie!	Nie umiem wam powiedzieć, jak on mnie bawi, on nie pije nic prócz wody	Nie wiem.	Nie zdaje sobie pani nawet sprawy, jak trudno jest trwać w tym uporze. Kusi pani przeznaczenie. Ostrzegam!	Nie, nie nic mu się nie stało, ale wasz postępek...	No, to grajże waszmość dobrze z nimi, a kiedy wygrasz, to może i mnie się stamtąd jaka cząstka dostanie.	Owszem, znam je i dlatego wiem, że nie wszystkie są takie, jak ta mała, która płynie teraz gondolą...	Pleciesz, pleciesz, bratku i dwie godziny nie ujdzie, a spotkamy więcej zbrojnych, niż ich było pod fortecą Albraque, kiedy piękną Angelikę zdobywano.	Pójdź tedy za mną, Tristanie, wspomogę cię w twej potrzebie.	Tak, już mówię. Pewnego wieczoru byłem w pewnym ogrodzie. Ukrywałem się w kępie drzew i nikt nie domyślał się, że tam jestem. Obok mnie przeszło dwóch ludzi. Na razie nie wyjawię ich nazwisk. Rozmawiali cicho, ale tak mnie to zaciekawiło, że nie straciłem ani słowa z tego co mówili.	Tak, tak, my nic nie zawinili	Tak. Niech pan jutro znowu mnie odwiedzi.	Teraz na ciebie kolej! Nam nie pozostało już nic prócz walki!	To do ciebie nie należy.	To może pan razem ze mną pojedzie na pociąg o piątej.	Trudno byłoby o lepsze miejsce Indianie są niebezpieczni w leśnych ostępach, ale nie mają odwagi atakować na otwartej przestrzeni, a poza tym przysposobię w taki sposób obozowisko, że nawet gdyby chcieli, to i tak nie dadzą nam rady.	Wasza dostojność! Sądzę, żeśmy się tu na naradę, nie na krotofilekrotofila (starop.)	Więc on przystał do tych bezbożników? Ach nie, przypominam sobie, że on leczył jednego z nich. Pozyskał sobie tym zasługę, choć ów człek uleczony źle później użył swej siły. Sprawiedliwe jest Koło! Czegóż tam chciałeś od hakima?	Z punktu właśnie feministycznego nie powinno być żadnych różnic prawnych pomiędzy kobietą a mężczyzną.	Za kogo?!	A dziewczyna?	A my wraz z nim?	A to było?...	A to dla czego?	A ty, człowieku, masz tylko jedno wiedzieć	A u ciotki Robaczkowej zdrowi wszyscy?	Ale możemy się natknąć i na konnych a ludzie, którzy nas gonią, mogą krzyknąć, aby nas przytrzymano...	Buonaparte musiał wiedzieć, co mówi.	Będzie bieda	Chętnie, szanowny panie, ale słyszałem, że jest już zamówiona do wszystkich tańców.	Co pan nazywa oszustwem?	Co takiego?	Cztery!	Czy mogę w czymś pomóc?	Czy pan znał ojca mego?	Cóż by go miało kłuć?	Cóż? Jakże ją znajdujeszznajdować (daw.) spytał prezes.	Dziękuję panu bardzo.	Dziękuję. No, na umie już czas, muszę zmykać. Trzymaj się!	I powiedział, że wojewoda już w pochodzie?	I zapada w sen...	Ja panu coś powiem. Nim pan przyjechał, ja zawsze wiedziałam, z którego miasta są goście.	Jadasz, kochanie, co godzinę Mleko, rosół, wino...	Jak to! ani czytać, ani pisać, ani katechizmu?	Jakto? Co to?	Jan Skrzetuski... porucznik husarski...	Jutro. Ale przedtem zatelefonuj pan do mnie. No, a teraz zmiataj pan tędy, przez kuchnię, bo tam już czekają na mnie. Zaraz. Przeprowadziłeś się pan do „Bristolu”?	Kasa pożywieniem stała się niezbędnym dla żarłocznej bestii, której człowieka chciano poświęcić. Wolałem potwora na razie ukoić stalową blachą nadzianą miliardem.	Mistrz Albrecht hołd mi już złożył.	Mów więc, gdzie się podziewa Van Gould?	Mów...	Na pewno?	Na śmierć mnie zabiją. Łeb mi obedrą.	Nawet i pożarci?	No, gadajże pan, do cholery!	Och! Nieziszczalne!	Ognista krew, coś atawistycznego, fantazya i t. d.	Oho! co do wielkości, to prawda wyższa jest ode mnie o pół stopy.	Owa! Byłem blisko niego, a nawet trąciłem go oszczepem	Panie gubernatorze ponieważ żądasz tego koniecznie, mimo żalu, że utracamyutracać	Przed katem Wiedz zatem, że jestem zaręczony z inną. Cóż, zadowala cię to?	Przemocą?... żartujesz chyba!... hola, Patrycy...	Przyczyna, dla której dziś wyruszamy do Londynu.	Re-zydent.	Rozewrzyj tłumok!	Tak!... To szakale!... Przekleństwo im!... Wygnać nędzników!... Oni to najwięcej szkód wyrządzają państwu...	Tak, panie; mam właśnie ożenić się z dziewczyną, którą kocham od lat trzech.	Tak.	To dobrze: spaliłem to	To każ sobie zaprządz biedkę Bigiela.	Trzeba było mu wytłumaczyć.	W takim razie musisz się mieć na baczności.	We Frankfurcie ludzie biorą chustkę, wychodząc na przechadzkę z domu. Czyś sądziła, babko, że trzeba się nią okrywać, idąc spać?	Więc jak się panowie nazywacie?	Więc zbrodni musiano dokonać w sobotę.	Wojna, Patriota, Ojczyzna powtarzały wszystkie piersi.	Zlituj się!... przerwała pani Latter delikatnie odsuwając ją.	Znowu coś nowego wymyślił?	Zwolniony z wojska z powodu idiotyzmu
A to nieładnie! Powinna stać na stoliku razem z dziećmi. Tak zawsze panie robią na wiledżiaturze...	Bardzo się mylisz Tak się mylisz, że aż mnie to przestrasza. Czyliżbyś naprawdę nie rozumiał powodów niełaski, które zna każdy oświecony człowiek w Egipcie?...	Masz słuszność, Maniu I właśnie wy dobrze robicie. Tak właśnie być powinno... A powiedz teraz, Maniu, czy ci tu dobrze?	Następca znalazł się tak poprawnie w stosunku do swoich żołnierzy i chłopów i okazał tyle skruchy, usuwając się z granic pałacu, że wasza cześć możesz mu przebaczyć to drobne uchybienie	O czym tak myślisz?	Tak już jest na tym świecie	Tak, moi panowie, Edwardek, nadzwyczajne dziecię, które zabija już jak stary.	Tak, tak! Doskonale! Człowiek, co tak potrafi mówić, powinien lubić ostrygi... te pieszczotki, te figlarki...	To dopiero dla mnie święto: spędzam wtedy całe dnie w ogrodzie, sadzę, przycinam, szczepię, zdejmuję liszki... I tak jakoś leci.	Tak mi się zdaje O, Filo, nie łaj mnie! Nie rozumiesz nic.	Tak, ale z raz podrażnionym Zborowskim trudniej będzie Wszyscy oni ile ich jest, stworzeni się zdają, aby nikomu pokoju nie dali i sami go nie mieli nigdy. Walka jest ich żywiołem.	Więc nie masz jeszcze dwudziestu sześciu lat Ech, w tym wieku ludzie jeszcze nie bywają zdrajcami.	Ja? A to na co? Ja się dziś oświadczam. Czy pani myśli, że tego nie zrobię? Pod słowem, że dziś jeszcze	Nie, nie... bądź spokojny. Dotąd nie żywi jeszcze zamiarów zamążpójścia. A przecież niebawem już nadejdzie chwila, że odda rękę mężczyźnie, takie już jest przeznaczenie kobiety. A zresztą, widzisz, jeżeli taka jest wola boska, to i ona ją odczuje, ta wola bowiem nie prowadzi na manowce tak jak nasza własna, grzeszna wola, zwłaszcza gdy namiętność ją zaślepi.	Dziękuję ci już za wszystko A teraz, mój drogi przyjacielu, chcę z tobą pomówić poważnie. Nie marszcz się z tego powodu. Utrudniasz mi tylko zadanie.	Jak pani śmie nazywać mnie po imieniu! Jakiem prawem! Czy pani nie rozumie, że to bezczelność?...	Kiedyż bo to z temi gburami, z temi ludźmi naszemi, z temi Panie Sieninski, dodała głosem odmiennym po polsku do starego kontuszowego, idź mi waćpan zaraz z oczów i nie śmiej się pokazywać w tym barbarzyńskim, tatarskim jakimś stroju	No, chłopcze, nie udawaj wobec mnie wariata; jest to może zabawne dla ciebie, ale niezbyt bezpieczne. Gdybym mu to powtórzył, oberwałbyś zdrowo.	Słuchaj, Ksawery, powinieneś uważać na tego małego klepto­mana, żeby cię pewnego dnia nie spotkał los niedźwiadka langwedockiego względnie samca modliszki, wiesz jakiej?	Dzieci, miasto jest już niedaleko; zanim ruszymy dalej, dobrze byłoby naradzić się, co należy czynić, abyśmy nie byli podobni Ateńczykom, którzy nie zastanawiali się nigdy pierwej, aż dopiero po dokonanym uczynku. Czy jesteście gotowi ze mną żyć i umierać?	To mnie bardzo cieszy. Aj, aj! jak mnie pan przestraszył, to się na moim zdrowiu odbije. Ale pan jesteś dowcipny, ha, ha, ha! żeby mi takiego figla urządzić, a ja się szczerze przyznam, że uwierzyłem, ha, ha, ha! to mi się podoba. No, daj no pan pieniądze, bo w kasie czekają na nie. Bardzo dowcipne, bardzo...	Że w nim jest zło z dobrym pomięszane jak plewy z ziarnem, to pewna ale żeby w tej radzie, jaką nam teraz daje, była jakowa zdrada, temu wprost neguję. Nie wiem, dokąd jedzie, dlaczego się w przebraniu przemyka, i próżno bym głowę nad tym łamał, bo to jakowaś tajemnica... Ale radzi dobrze, ostrzega szczerze, na to przysięgnę, jak również i na to, że jedyny to dla nas ratunek tej rady usłuchać. Kto wie, czy mu znów zdrowia i życia nie zawdzięczamy.	A myśmy się zakładali, czy wrócisz... Skomlałeś nad pijaczyną... „Biedny Juraś” Uuu, psiacie...	Bo mnie chan krymski okrutnie miłuje za to, żem spisek na jego szyję odkrył, gdym w niewoli w Krymie siedział. A i nasz pan miłościwy Joannes Casimirus także się we mnie kocha. Nie chciał, taki syn, Radziwiłł, z dwoma potentatami zadzierać, gdyż i na Litwie mogliby go dosięgnąć.	Cooo? Coś ty powiedziała?... Chodź tu, psiawiaro, słyszysz?... Chodź tu, niewolnico, kiedy męż... czy... zna ciebie woła... Rozumiesz, psiakrew ja	Czemu mi pani nie powiedziała wcześniej?... Niech zdechnę, alebym teatr rozwalił i musiałaby pani grać!... Wszystko się spiknęło na moich biednych Chamów i pani mnie jeszcze dożyna!	Czemu nie, a ziemi ma, co jéj w rok nie objedzie, lasów tyle, co ich nie przepoluje w pięcioro lat, wszelkiego dobra u niego jak u księcia, a pani krasna i dzieci piękne.	Czy znałaś Cynadrowskiego?	Czyż nie możesz pan kazać powiedzieć, żeś wyjechał?	Czyż nie prawda? przecie krewniaka macie książęciem na Pomorzu, co się odgraża że co Krzywousty poodrywał od niego, ma nazad zdobywać... Kto wie i was może czeka stołek jaki książęcy.	Cóż to, te tavolette?	Droga pani dziekanowo! Wszak czterdzieści mil przebyła, by zobaczyć, mnie, biedaka. Nie wie, jak moje sprawy stoją. Nie mam dla niej łóżka, nie mam gdzie przenocować jej służby!	Ja pana... nie kocham... nie kochałam nigdy... Nie! Nie!	Jako gospodarz czuły na dobro swych gości nie mogę pozwolić, ażeby panna Aleksandra jechała bez siły zbrojnej, wybieraj więc waść: albo sam, albo oboje z eskortą.	Kochana pani jestem posłany przez króla J. M., powinnaś mi pani być rada. Przywożę jéj doskonałe nowiny. Król, któryby mógł i nic pani nie dać i w żadne targi nie wchodzić, jako pan miłościwy, życzy sobie rozstać się z zobopólném zadowolnieniem i zgodą: słyszy pani?	Lecz i ty sam, kochany Trotwood, nie wiesz, czym jest i była, ile przeżyć, ile przewalczyć, przeboleć musiała. Kochane dziecko!	Manuel przypomni sobie niezawodnie, że kochał ciebie i że ty nigdy go kochać nie przestałaś. Wówczas... pożenię was.	My też jej na Chwostyku szukamy Kmiecie się zbierają na Lednicy. Bądźcie nam głową na tego zbójcę...	Myślę, że on dla mnie też miał wiele najlepszych uczuć. Chyba też mnie po swojemu kochał. I popatrz, nigdy nie byłem na Powązkach na jego grobie. I żadnego wspomnienia nie napisa­łem i nie napiszę.	Nie, wcale, to jednak nie przeszkadza, abym nie chciał panu udzielić pomocy, o ile będzie to w mojej mocy.	Nie. Odbyłem już kilka podróży... jako amator.	Niech pan zamknie ten parasol, bo mi pan oko wykłuje! Już nie miał co zabrać w drogę. Też coś!	No więc po co jechałeś tą krzywą drogą?	No... no, to winszuję Jazda!	Owszem, znam trochę Morze Bałtyckie, ale nie odbywałam dalszych podróży.	Panie Cezary... Żegnam pana.	Panie von Horn! Słuchaj pan, kiedy mówię do pana dziś r.m.: wielki album. próbek na ziemię.	Siostro moja oni mnogości Bogów nie mają, wierzą w jednego Boga Bogów, stwórcę świata.	Stojąc na miejscu i wytrzeszczając ślepia, spóźnisz się jeszcze bardziej. Chodź no tu! Dostaniesz coś ładnego! Patrz!	To jeszcze nie racja. Pan może mieć chore oczy.	Toteż nie rozstanę się nagle z Cachanem dla pana, moje zastępstwo dostaniesz później Co trzeba czynić, przyjacielu? Objąć sprawy Dawida Sécharda, ot co! Ten nieborak ma u nas za tysiąc talarów weksli, nie wykupi ich, będziesz go bronił przeciw krokom sądowym w ten sposób, aby narobić olbrzymich kosztów... Bądź bez obawy, jedź śmiało, wynajduj kruczki. Doublon, mój komornik, który poprowadzi akcję pod kierunkiem Cachana, też nie będzie się lenił... Mam nadzieję, że mnie rozumiesz. A teraz, młody człowieku...	Wcale nie. Jest to po prostu srebrzysta masa łuski płotkowej zebrana z wody i przechowana w amoniaku. Nie ma ona żadnej wartości.	Wiesz dobrze moje dziecko iż cię z niego nigdy nie wypędzą.	Zatajenie byłoby nadużyciem, a wybacz, ja jestem uczciwym człowiekiem i na żadne szwindle nie pójdę. Mam swoje zasady, których dla niczyich pięknych oczu nie złamię.	Zechciejcie postąpić dwa kroki i wyjrzeć oknem. Co tam stoi wzdłuż murów? Sześć armat, zdobyłem je pod Kiesią. Będzie czym twierdze szturmować, choć ta i swoich nie zbraknie.	Zobaczymy zaraz. Najprzód schowaj pan pistolet, który powinien być wymierzony w stronę wroga, a nie między oczy bezbronnych kobiet po spiżarniach.	(G. 1. i G. 2. patrzą na G. 3. W końcu G. 2. chowa srólki do kieszeni i turla się po śniegu).	A to twoja wina.	A więc psia znakomitość!	Ale bez kawałów!	Ależ zaręczano mi, że oni w Ostendzie używali kabiny królewskiej.	Boisz się, Planchecie!	Chodźmyż stąd!	Chętnie bym posłuchał tych wierszy!	Co! to mam soliterka... widziała pani?	Co? Ano spróbuj! Zobaczymy, kto komu zamaluje.	Dobrze znasz Morze Śródziemne?	Dobrze, obiecuję ci wiedz i to, ale z miliardów takich pyłków tworzy się kurzawa dziejów. Kamo, dzisiaj zrobiłaś pierwszy twój wielki krok	Dziękuję. Do pasa	Goriorama gdyż zupełnie zasłaniała światło.	Hej, prawda, nowa bieda! Toć przecie ona w Spychowie.	Jakto? zadziwił się, co?...	Jestem chora, widzicie to sami. Będę chorą Sądzę, że wam potrzebaby innej żony... Ze mną smutek do domu weźmiecie...	Jeszcze jeden ze mną.	Jużeście zapomnieli... Przecie od Bożego Narodzenia winniście mi siedem złotych.	Kogo?	Komplikacja...	Mów ojcze za mną, prawda,	Naprawiałem młyn, który źle chodził.	O! To już jestem wolny, jestem ocalony!	O, w doskonałym, panowie... Zapewne znacie treść depeszy, która nadeszła?	Och! Znów rozkosz? Rozkosz!... Z przed dwudziestu laty wyszłe z mody efekta.	Opowiem wam historię o Matce Boskiej, to wnet szczezną przewidzenia	Patrz, chmura na zachodzie czarną ławą stoi.	Pawle...	Powinieneś wiedzieć. Musisz więcej uważać w kościele. O czym kazał pan Harvey?	Rzeka stoi, lód mocny, kiedy wozy przechodzą.	Ten Müller jest jeszcze zupełnie jugendjugend (niem. die Jugend) odezwał się Kessler do Moryca, idąc za całym towarzystwem, na przełaj wspaniałych trawników.	To ja dzięki niemu jestem szczęśliwa!	To niech zaprzysięże na rycerską cześć, że stawi się na wszelki sąd.	To niezmiernie miło z pana strony	W tej chwili już zapewne w rękach Manuela, któremu poleciłem go oddać.	Wcześnie. Ósma z minutami.	Wszakże on ciągle myśli, że dziewczyna w Kijowie zamordowana?	Wszystko się zdarza	Wypraszam sobie...	Wątpię.	Za parę tygodni.	Ze starych roczników „Przyjaciela Ludu”. Ale ten artykuł wstępny, wasza wielebności!	„Och, jakże ten człowiek godzien jest mojej miłości!”
O wielkim srebrnym medalu za męstwo. Medal taki otrzymał pewien stolarz z ulicy Vavry na Królewskich Vinohradach, niejaki Mliczko, ponieważ był pierwszym w pułku, któremu na początku wojny granat urwał nogę. Dostał protezę i zaczął się wszędzie chełpić swoim medalem i tym, że jest najpierwszym wojennym kaleką pułku. Razu pewnego przyszedł sobie do „Apolla” na Vinohradach i wdał się w awanturę z rzeźnikami z rzeźni, którzy oderwali mu w końcu tę sztuczną nogę i sprali go nią po głowie. Ten, co mu ją oderwał, nie wiedział, że to jest sztuczna noga, i tak się przeraził, że zemdlał. Na posterunku policji przypięli Mliczkowi nogę jak się patrzy, ale pierwszy kaleka pułkowy tak się rozzłościł na swój medal, że poszedł do lombardu, żeby go zastawić, a tam go za to zatrzymali. Miał korowody. Istnieje taki jakiś sąd honorowy do sądzenia inwalidów wojennych i ten sąd zdecydował, że Mliczko nie jest godzien nosić srebrnego medalu, i kazał odebrać mu także nogę...	Szczęście, że na tym statku znajduje się tylko jeden kapłan Ja tego nie słyszałem, a choćbym słyszał, zapomnę. Lękam się jednak, czy bogowie nie położą ręki na tej dziewczynie.	Za waszą łaską, miłościwy panie, odważę się pochwalić moją babę. Taki ci ma zmysł w głowie do śpiewek, że na zawołanie będzie sypała coraz coś nowego jak z rękawa.	Wiedziałem z góry, że się wam mój baronet nie podoba. Ja byłem umyślnie z Paryża raz na ich kursach w New-Market i kilka dystyngowanych rodzin angielskich poznałem	Powiedziałbym ci, drogi chłopcze, że przybierasz rolę, z którą ci wcale nie do twarzy. Każda zbrodnia jest pospolita, tak jak każda pospolitość jest zbrodnią. Morderstwo nie byłoby w twoim stylu, Dorianie. Przykro mi, jeśli obrażam twoją próżność, ale zapewniam cię, że to prawda. ZbrodniaZbrodnia należy wyłącznie do klas niższych. Wcale ich za to nie potępiam. Wyobrażam sobie, że zbrodnia jest dla nich tym, czym dla nas sztuka, po prostu sposobem przeżywania nadzwyczajnych wzruszeń.	Chybaś waszmość diabeł albo masz inkluza. Bóg widzi, daleko mi teraz do samochwalstwa, bo z tamtego świata wracam, alem to sobie przed spotkaniem waćpana zawsze myślał: jeżelim nie pierwszy w Rzeczypospolitej na szable, tom drugi. Tymczasem niesłychana rzecz! Też ja bym pierwszego cięcia nie odbił, gdybyś waćpan chciał. Powiedz mi, gdzieś się tak wyuczył?	Ręczę, że Jack Maldon nie dojdzie ani do jednego, ani do drugiego	Nie, powiększę swój wkład spółkowy. Nie opłaci mi się pożyczać, a i tobie będzie wygodniej, nie będzie ci ciężył termin spłaty, a przy tym w stosunku do wysokości wkładu mogę się zająć częścią interesów fabryki, po cóż się masz zapracowywać!	Nie... nie... nie byłeś mi ciężarem! Zarobiłeś więcej niż w dwójnasób na swoje utrzymanie i jeszcze ci się należą pieniądze, Penn, nie licząc połowy mego partu, która należy do ciebie w zamian za pieniądze, jakieś mi dał kiedyś...	Czemuż ty płaczesz, Hanusz Posłuchaj, nauczę ciebie ładnej pieśni na zabicie smutku, takiej skutecznej, że jeno chyba modlitwa nad nią skuteczniejsza. Posłuchaj:	Tak, erpatre Według praw, na pamiątkę twojej bytności w tym miejscu, synu słońca, dobrze prowadzący się, a skazani za obrazę religii lub państwa powinni otrzymać ulgi. Spis tych ludzi będzie złożony u stóp waszych w ciągu miesiąca.	Postanowiłem wsadzić go na trzy dni do paki, po czym odeślę go do pana.	Przejdę się z panną Magdaleną, siostruniu, ponieważ widzę, że cała mieni się... Tu gorąco i duszno	Dobrze, przypomnę sobie o tym, jak samolubne dzieci przypominają sobie o rodzicach, kiedy ich potrzebują. Kiedy będę w potrzebie, a być może nastąpi to już wkrótce, zwrócę się do pana.	Pamiętaj przy tym waszmość że są tylko supozycje, ale pewności nie masz, że po kniaziównę pojechał.	Zdołają do nas dołączyć w odpowiednim czasie. Niech pan będzie w pogotowiu, Ayrtonie. Teraz kolej na wasze karabiny, pana i Spiletta.	Śmieszny pan jest. Doprawdy, że człowiek w pańskim wieku i na pańskim stanowisku...	Bez żartu jestem znużony, nie jestem zazdrosny; jedź książe do Warszawy, ja go z królem przejednam.	Na złość i nie kelner.	Nie. Tamta była na pewno niższa...	Patrzcie! Zatrzymał się! Wraca! Łapać go, nie pozwolić mu uciec!	Przypuszczam, że musiał bardzo pragnąć, aby go przekonano Nie chciałbym dotknąć pana wzruszającej wiary w pańskiego	Dawno nie słyszałam Franka śmiejącego się tak dużo	Ha! Nie mówiłem ci! Na Herkulesa! Zachowaj tylko spokój; inaczej on tobą owładnie, nie ty nim.	Posłusznie melduję, że ja w ogóle nie myślę.	Nie ja dysponuję na razie czterdziestoma tysiącami.	Szalona jesteś?... Czy nie wiesz, że mój syn Żydem być nie może...	Powtórny atak miłosnej furii tak bardzo przeraził, że ogarnęły mnie dziwne płomienie. Duszno, gorąco! Proszę to futro zdjąć mi teraz z ramion.	Nie, Stachu, doskonale mi jest, jak cię kocham. Mówiliśmy z panem Świrskim o pani Maszkowej i bawiłam się doskonale.	Jak w naturze, gdzie wynika z dwóch zmagających się zasad Tryumf jednej nad drugą to śmierć.	Powiedzże australczykowi i to jeszcze: dlaczego właściwie kuzynka Irena nie chciała odjechać ztąd z baronową?..	Nie lękaj się pani ja téż żołnierskiéj dłoni nie myślę jéj narzucać: kłamać nie umiem, a przepraszać nie będę.	Mnie głowa boli i jestem zmęczona, więc myślałam, że któraś z was pójdzie	Wiedziałem, że pójdziesz. Czy zrobiłeś jej scenę?	Ów zaś zgodził się?	Już ci muszę darować, żeś go nie oddał. To ćwikćwik stolica Imperium Osmańskiego, Konstantynopol, dziś: Stambuł. bym waści wysłał...	Pan Thauret wyraził przypuszczenie, że złodziej mógłby nosić przy sobie skradziony rubin!	A Mimi taka sprytna i wesoła. To ona poddała mi tę myśl z Ciepiszewskim, bo mamy którego dnia wyprawić sobie frajdę i pojechać na Bielany. Jedzie z nami ten... wiesz... autor jakiś, co mamy grać jego sztukę...	Panie nie odnalazłbyś dziewicy, gdyby nie ja, ale jeśli ją odnajdziemy, nie zapomnisz o ubogim mędrcu?	Ale nie naturalista i nie pornograf	W istocie nie robi wrażenia zbytniej pogody ducha. Z nimi trzeba być dobrym, ale nie za dobrym.	Nie wiem, jakie tam ono jest, ale jest to chyba prawdziwe trolowanie Palce mam pokłute jak rzeszoto.	Ach, mój Boże, kiedy pomyślę, jak starał się mnie pocieszać: „Pójdź pani, moja droga pani Andersen!”, powiedział poczciwy pastor, „kropelka wina pokrzepi panią”.	Ho! ho!... Więc król Assar wysyła swoich posłów nawet do fenickich tancerek?...	Ee... płakać nie będzie. Szkody w świętych naczyniach nie ma, dydy a. ady (daw.)	Nie puszczę.	Swojego darować nie daruję.	Wejście nie musi być łatwe?	A! nie może być! Srogaby była niesprawiedliwość i niewdzięczność	Nikt nie uwierzy temu, co taki człowiek będzie opowiadał	O! bardzo dużo różnych rzeczy; muszkieterowie, jak pani wiadomo, są żołnierzami wyborowymi i potrzebują wielu przedmiotów, o których wyobrażenia nie mają tacy gwardziści naprzykład, albo straż pałacowa.	To jest właściwie... konkretnych... Chyba żebym... jeszcze...	Najzupełniej: wuj, który jest pierwszorzędny heraldyk, odpowiedziałby ci, że nasze zawołanie, nasz okrzyk wojenny, który później brzmiał Passavant, był zrazu Combraysis Wuj Palamed jest bratem obecnego posiadacza zamku.	Czy to prawda?...	To prawda	Z pana to też mężczyzna! Uuuu... kalosz!	Gdzieżby znowu! Masz rysy twojej babki, Felicissimy, a to mi wystarcza. Choćbyś nawet i poszła kilka kroków za nowym prądem, powrócisz.	Stalky? Cóż to za śmiałość, smarkaczu jeden! Chciałbym, żebyś zdał sobie sprawę z tego, iż ja jestem Mr. Corkran, podczas gdy ty jesteś małym, parszywym sztubakiem.	Cóż to za wydarzenie?	Ale jak?	Cavaliere Fotofero mówił mi... ale jakże ja mogłem zgubić kartkę!	Jeszcze prędzej!	Tak, wiem o tym! W kraju albo za granicą?	Żeby zrobić łojówkiłojówka (pot.)	A gdzie ją poznałeś?	Ja mogę tę łaskę wam wszystkim wyświadczyć, bo bardzo lubię tańczyć.	Juści, śmigajmy; a nowe ciżmy? Takeśmy ich strzegli tu idący, skakaliśmy po kamieniach niczem pchły.	Może chcesz mapy?	No, a ten młody góral, co nam tu wczoraj pomagał rzeczy rozpakować?	Oby was ziemia pożarła... Miłosierdzia!... dajcie mi odetchnąć...	Panie!	Trzeba by jednak rozpoznać należycie meritum tej sprawy	A z podziemiówpodziemiów wtrącił faraon.	Bagatela!	Cała historja podskarbiego, dorzucił ks. Łuskina	Czemu?	Czy byłabyś pragnęła abym był świadkiem nocy, które spędziłaś z panem de Nemours? Ha! pani, czy ja o tobie mówię, kiedy mówię o kobiecie która; spędzała noce z mężczyzną?	Czy także w waszych krajach katolickich?	Dajcie no drugi i machorki!	Dobrze, weź ten surdut.	Dosyć, ruszaj.	Eeee.	Gotówką!	I z panną Orszulą!	Interes?	Ju sczezło	Już wypełzłe	Konie siodłać!	Mieszkać we Włoszech i żyć według swoich upodobań.	No, pewno. Ja ci, Nikuś, powiadam: w takich wypadkach najlepiej szast prast bez gadania..	O jaką prawdę?	Osiemdziesiąt	Proszę bardzo	Pójdziesz precz!	Siedem trefl!	Tu odnajduję pana	Z Kicią?	Zawsze umysłowe.	Zdrada	„Jesteś gotów?”
Ach, byle nie to!... Tak dalece brak mi zmysłu do rzeczy nadprzyrodzonych, że bałabym się...	Ale... tu się ktoś nie rusza Czyżby dostał odłamkiem?	Antysemityzm rozwiódł się Blahouš	At, jak zwykle. Wszystko odbyło się jak co roku.	Dziwię się panu Gaczyckiemu że osłania sobą jakieś schadzki panny Wandy z żonatym człowiekiem. Cóżto za przykład dla naszych córek!	I ten kapitan nie myśli zarzucić kotwic, założyć do swej maszyny łańcuchów i robić, co można, by się wydostać?	Jak się masz, Józiu?... Dajże mi buzi!	Jak się nazywasz?	Jeszczekjeszczek (gw.) aż. się cała wieś zleci.	Mnie na imię Marta... Jestem teraz praktykantką w ochronach, ale się chcę przerzucić do społecznych. Chcę pracować w muzeum. Wiem, że Wolski ponury jest jak wieża w Chęcinach, a jednak Anastazja wytrzymała przy nim.	Mości Thomson, winszuję waćpanu; zręcznie brałeś się do rzeczy... atoli jeden szczegół był dla mnie nieco niezrozumiały. Czy na imię jest ci Jakub? Czy Karol? Czy też Jerzy?	Możesz odejść postaraj się tylko, ażebym miała jutro odpowiedź na list, który ci powierzyłam.	Mój dobry książę nie mówmy w tych uroczystych chwilach przyjacielskiego uniesienia o żadnych nagrodach, którymi monarchowie wynagradzają zasługi uczonych. Moja prawdziwa, najlepsza nagroda jest tutaj w sumieniu, tutaj w sercu, tej mi nie jest w stanie ani nadać, ani wyrwać żaden monarcha. Racz się zatem, o wielkorządco, jeszcze wstrzymać z obkładaniem mnie orderami jaszczurki, węża i Prometeusza i nie budź śpiącej jeszcze a straszliwej zawiści synów Eskulapa, niecierpiącej wszystkiego, co zanadto świeci. Używaj, książę, w spokojności rozkoszy powracającego ci zdrowia. Ależ mnie dziwi niezmiernie, dostojny mój przyjacielu, że tu nie ma książęcia Neuiabi, że syn nie cieszy się widokiem ojca, co tak nagle wrócił do sił i zdrowia.	Naprzód, kochanku, weźmiesz się do roboty, a o żeniaczce później...	No to idź się zapytaj. I powiedz, że złotówkę kosztuje. A wy daleko mieszkacie?	O! na rany boskie! teraz mi się nie wymknie.	Obliczyliście się?	Och, mój Boże stało się tylko to, że Karolina objęła zarząd domu i nie umiała się z tego wywiązać.	Ona nazywa się Priscilla Grant	Oto jest to, co zdobyłem. A teraz przechodzę do tego, czego jeszcze nie zdobyłem. Może tego nie pojmiesz, ale powiem ci szczerze, że nie chciałbym, ażebyś dopiero w wieku tak późnym zaczął zdawać sobie z tego sprawę. Prawda, że umiem kierować ludźmi, i zdaje mi się, że mam głowę na karku, jednakże... jednakże... nie mogę iść w zawody z ludźmi, którzy pobierali naukę! Ja zgarniałem tylko to, co mi się nawinęło po drodze, i zdaje się, że to wszystko ze mnie wyłazi.	Pewnieś za dużo wypił mocnej wody! Bądź ostrożnym, Czeklesie! nie opowiadaj nikomu o takich snach, bo mogliby podsłuchać cię ludzie, którymby się one wcale nie podobały. Zresztą jest też o czem śnić młodemu chłopcu! Tobie śnić o ładnych dziewczętach!	Po twoich słowach krew zmroziła mi się w żyłach.	Poddać się, uratować życie!	Powinno się okazać polepszenie; co by to była za chorość? Ni stąd, ni zowąd; czy nie zawianie, a prędzej jeszcze malocchiomalocchio (wł.)	To napijmy się jeszcze wódki!	Zaczekaj, Ludko, musisz się wpierw wytłumaczyć. Spłatałaś już tyle figli, że boję się, czyś i do tego nie przyłożyła ręki.	Ja téż tego do siebie nie biorę Nie starałem-że się rozwijać dogmatów religii katolickiéj łącznie z administracyjnemi widokami pana? Często naprzykład w kazaniach na temat kradzieży usiłowałem wpajać w moich parafian też same pojęcia, jakie pan w zastosowaniu do prawa wygłosiłeś przed chwilą. W istocie, Bóg nie sądzi kradzieży wedle wartości ukradzionego przedmiotu, sądzi samego winowajcę. Tém przekonaniem pragnąłem moję trzódkę napełnić.	To co innego. Został mi polecony przez bardzo zacnego księdza, ale przecież i on może się mylić. Niech go pan sam zaprosi, proszę bardzo, ale niech mi pan nie każe go do was wprowadzać. Gdyby później ożenił się z panną Danglars, mógłbyś mnie pan oskarżyć o jakąś intrygę i doszłoby do rozlewu krwi... Zresztą sam nie wiem, czy przyjdę...	Wie pan co, panie Szwejk, my jednak zrobimy próbę z tymi lekarzami sądowymi. Złożymy ładną komisyjkę, przekażemy pana do aresztu śledczego, a tymczasem pan sobie dobrze odpocznie. Na razie jedno pytanie: podług protokołu miał pan się wyrażać i rozgłaszać, że teraz niedługo wybuchnie wojna.	A gdzie jest pan Rosenbaum?	Ależ córuchno, to nie moja rzecz. Powiedzże jej wszystko, Cruchot.	Bo pan ma ich pięćdziesiąt dwie na rok, a my na wsi żadnej	Ciszej, do cholery, czego pan wrzeszczysz!	Czy pan przypuszcza, że z tą moją znajomością mogłabym dostać miejscemiejsce	Może mi nic nie zależeć, ale pytam, jakiem prawem pan to czyni? Skąd pan przychodzi do tego? Czego pan wreszcie ode mnie chce?	Nie, tylko rzecz zbyteczna, jak na dzisiaj. Cóż mi pomoże cześć tradycji do zbytu perkalików! Cóż mi pomogą moi kasztelańscy przodkowie, gdy stawiam fabrykę i muszę szukać kredytu! Dają mi go Żydzi, a nie wojewodowie. A cały ten balast rupieci, jak tradycja, jest jak cierń w nodze, przeszkadza do szybkiego chodzenia. Człowiek dnia dzisiejszego, który nie chce zostać cudzym parobkiem, musi być wolnym od więzów, przeszłości, szlachectwa i tym podobnych przesądów, to krępuje wolę i obezsila w walce z przeciwnikiem bez skrupułów	O, nigdy, nigdy, nigdy! Kiedy powraca pan d’Epinay?	Tak jest, panie dyrektorze, chociaż właściwie nie wiem, czy pan dyrektor zechce...	A co to?	A coś waćpan za jeden? osobistość, ważna osoba..	A głupstwa	A może to Tatarzy chcą nas zwabić w pułapkę. To majstry we wszelakich zdradach.	A może zaczekam, panie dyrektorze?... Taka zamieć...	A potem?	Ach, Bogu niechaj będą dzięki! Teraz znów jestem szczęśliwy. Spiesz, bracie, zawołaj ją! Jeżeli ona powie, że ja nie jestem sobą	Ale dlaczego ona tak nagle wyjechała?... Dlaczego?... i jeszcze Bóg wie dokąd	Ale jak mam je dostarczyć?	Ba! Ciekawe są	Bo jedna mogła przecież umrzeć	Cały garnizon pod bronią.	Chyba z pięćdziesiąt lat	Co mówisz, Najjaśniejszy Panie? Boże uchowaj, aby z mojej przyczyny królowa miała doznać najmniejszej choćby przykrości! Zawsze mnie poczytywała za swego nieprzyjaciela, Najjaśniejszy Panie, chociaż Wasza Królewska Mość zaświadczyćby mogła, jak wytrwale stawałem w jej obronie, nawet przeciw tobie, panie. O! gdyby cię, Najjaśniejszy Panie, zdradzała pod względem czci, to coś innego zupełnie, pierwszybym wtedy powiedział: „Królu, bądź bez litości, bądź nieubłagany dla występnej!” Na szczęście, nie ma tego wypadku, jak nowe zdobyłeś dowody, Najjaśniejszy Panie.	Co pani widzi śmiesznego w moim przypuszczeniu?	Co! tyś chrześcijanką! i tyś to ojca własnego oddała w niewolę wrogom!	Czy twoja koza nie zabłądzi w lesie?	Czy wręczono pani cali chloricum?	Cóż ja mogę?	Dam ci radę! Zrób, wiesz, jak owe dzielne niewiasty w l’Assemblée des femmesl’Assemblée des femmes (fr.)	Dawno pragnąłem, ale nigdy mi czas nie pozwalał.	Dziękujem wielmożnemu panu za dobre słowo! Ale nas niespodzianie nikt nie weźmie. Zawsze będziem wiedzieli, kiedy czas jechać do ciepłych krajów.	Hale, każda liszkaliszka (daw., gw.) i beknął po swojemu piskliwie a zawodzący.	Hasło?	I po co to to było za przeproszeniem bronić? Żyło to to jak bydlę, toby i zdechło jak bydlę.	I to już jest moja sprawa Do widzenia!	Imię	Jak to... i nic?	Jakież więc będzie wynagrodzenie?	Jakiż to sposób?	Kocham cię bezinteresownie, to wszystko, i umiem myśleć. I cóż! Czegóż stoisz jak figura woskowa? Nie ma co medytować. Małżeństwo to gra w cetno i licho; ot, wyrzuciłeś cetno.	Którzy kościół oblegają.	Lecz z kimże was zastałam na rozmowie? dorzuciła Laura śpiesznie składając suknie męzkie i mieniając je na kobiece z uczuciem dziecięcej radości.	Lekarz, Obowiązek	Losy rodziny mojej na niepewnej zawisły szali, mój pracodawca...	Mam tyle lat, ile mam. Ważne jest to, że mama pana zaprasza.	Na razie nic.	Nanon, jesteśmy same...	Nic nie rzekę Chcecie więc abym niewiastę słabą obwiniał, którą strach uczynił na pół szaloną?? Cóż z tego że mi ona sama zaszła drogę za bramą miasta, ludzie to moi widzieli	Nie zwariowałem	Niech ci Bóg nagrodzi żeś go podniosła do siebie!	Nigdy nie zgadniesz To nie ma żadnego związku z tym, o czymśmy mówili.	Niku	No i mówisz po francusku?	Och, to co innego! Jak możesz ich porównywać? On cierpiał, a jednak nie traci nadziei.	Och, ty mój najdroższy siłaczu! Daj uszko, coś ci powiem.	Podesta na scenę!	Pojadę z wami po dobrej woli, miłościwy panie A gdy na twarz padnę przed kneziem, łaskę u niego zyszczęzyszczę (starop.) sam z kimś, we dwóch; przysłówek oznaczający wykonywanie jakiejś czynności przez dwie osoby; samotrzeć sam z trzema towarzyszami, we czterech; samopiąt sam z pięcioma towarzyszami, w sześciu itd. z chłopięciem... i	Poniute! Pirma nei jums atsakyti, aš norėčiau ir jūsų paklausti, apie kokius mierius jūs kalbate? Ar apie galimus pagal nuomonę sveikų žmonių, ar apie tokius, kurie tankiai kyla smegenyse sergančių žmonių ir užkrėtę kitų galvas, patenka paskui į mierius visos tautos, į mierius nedasiekiamus, kvailus ir išjuokiamus per kitas tautas?	Sprawiedliwość, Niebezpieczeństwo zaatakować kogoś., wsie popalił, stada zagarnął i ludzi pobił, pewnie bym go na sąd wezwał i karę mu odmierzył. Ale wasi to sami go naszli. Wasz starosta knechtów na wyprawę pozwolił więc czegóż chcecie? Zalizali (daw.)	Tak, już ją wciągają.	Tego ja nie powiedziałem! Ja... ja mówiłem tylko, że panicze byli niezwykle weseli, jak panicze przyszli z tym borsukiem. Może być, że Mr. King wyciągnął stąd fałszywy wniosek.	To dobrze; on panią kocha, po warjacku może, ale ogromnie.	To panienka jest wykształcona?...	Wieczne odpoczywanie racz im dać, sprawiedliwy Boże!	Więc mi nie ufasz?	Wszystko, panie hrabio, bo całość godna uwagi.	Wyście też byli na weselu?	Zależy mi na tym bezwzględnie!	Zrób to jak najprędzej	Życie bardzo szczęśliwe! Mogłabym go zazdrościć tej pannie z powiewającem piórem i rozwiniętemi sztandarami!	Żyjmy więc teraźniejszością, Gilberto.
Nie panie Andrzeju, nie zrozumiał go pan wcale. Ojcu nie chodzi o mnie, chodzi mu tylko o to, że cała okolica musi mówić o moim wyjeździe i wstąpieniu do teatru... Już tam Kręska nie próżnowała... Chodzi mu tylko o to, że mnie okrywają plotkami, że szarpią mu jego nazwisko; chodzi mu o to, że się musi wstydzić za mnie... chodzi mu o to, że chciałby mnie widzieć złamaną i żebrzącą u nóg swoich, żeby módz zadowolić swój instynkt nienawiści do mnie żeby mnie mógł, jak dawniej, męczyć i torturować. O to mu chodzi!	Zna mnie pan niemal od dziecka i wie dobrze w jakich warunkach ułożył się projekt mego wyjścia za mąż za świętej pamięci Józefa. Uwielbiałam jego umysł, szanowałam jego charakter, prawość, uczciwość, wysokie aspiracje duchowe, ale... ale... nie kochałam go. Byłam zbyt młoda, bym rozumiała potrzebę miłości. O, niech pan nie przypuszcza, bym myślała o jakiejś egzaltowanej ekstatycznej miłości. Chodziło o zwykłe ludzkie uczucie. Chyba jasne, że w tych warunkach z wiekiem, mam już przecież prawie trzydziestkę, musiał rosnąć i ten głód.	Nic się nie stało Ciocia Stefa pisze mi, że otrzymałam posadę.	Po co? Nie, Pencroffie. Nie rozłączajmy się!	Może być; ale wiedz, że wcale nie jestem szczęśliwa. No, dość tego, damy się już obudziły, a panowie wrócili do salonu. Chodźmy do nich!	Nie mogę równego mieć z tobą zdania. Chętnie przyznaję, że jest najlepiej, gdy się nic nie dzieje. Z zamiłowania jam bez zmiany faktorfaktor (daw.) odpowie fakir.	Nie wiem, jaką to moją krzywdę pomściłeś pan ale to wiem, żeś wyrządził krzywdę mojej nodze, która przedtem była prosta zupełnie. Szukając przygód po świecie, najgorszą z nich mnie sprawiłeś, co nie myślałem nigdy o panu.	Oczywiście Ja sądzę, że zyskawszy kilka miesięcy, można będzie odkupić wierzytelności za daną sumę i spłacić wszystko w drodze układu. Ha, ha! daleko można psa zaprowadzić, pokazując mu kawał słoniny. O ile nie było deklaracji bankructwa i o ile pan masz tytuły wierzytelności w ręku, stajesz się biały jak śnieg.	Z wielkim nawet talentem i niemniejszą pracowitością sztuką żyć bardzo trudno Do pozyskania imienia dobić się niełatwo, a bez niego jest się na łasce przekupniów. Ci zaś mają tyle do wyboru, a tak są nawykli do nabywania prawie darmo, że rachując na nich, można umrzéć z głodu. Ludzie co kupują, wolą tanio nabyć u handlarza brzydkość, niż coś dobrego u artysty. Nie znają się powiększéj części, idzie im tylko o pamiątkę z podróży.	Otóż na czas mego pobytu w Warszawie pan, panie kolego, zostanie tutaj. Nie mogę porzucać, pan sam to powinien zrozumieć, swoich pacjentów. Doktor Kańska nie jest chirurgiem, a tu mamy dużo wypadków, gdzie konieczna jest pomoc chirurga. Zostanie pan tutaj, dopóki nie wrócę.	A co? nabrałem panią! Wcale mi się spać nie chce. Idę na rozdobędę.	Rocho byłby najlepszy, to wiem... i moich chłopaków wyuczył... ale nie można. Urząd musiał już coś przewąchać i ma na niego oko... Starszy me spotkał w kancelarii i sielnie wypytywał o niego... Nie rzekłem mu wiela, że zeźlił się na mnie i jął wpierać, jako on dobrze wie, co Rocho dzieci naucza i książki polskie a gazety rozdaje ludziom... Trza go ostrzec, by się miał na baczności.	Jakżeżby nie miał być głodny? Jest wpół do szóstej, nie jesteśmy jeszcze nawet przy rogatce, a jedziemy już od dwóch godzin!	Rozczaruję pana. To mnie nie interesuje. Wiem, że ludzie, którzy wzbogacili się dwadzieścia lat temu, mnie uważają za korsarza, dlatego że dopiero od roku jestem bogaty. A może nawet uważają, że jestem niebezpieczny... zakończył nagle głośno.	Wstydź się, Sancho! po co tyle ceregieli. Musisz jednakże wybierać jedno z dwojga: przyjąć plagi albo zrzec się gubernatorstwa. Jakże chcesz, abym wasalom moim dał wielkorządcę dzikiego i okrutnego, którego nic wzruszyć nie zdoła? Wybieraj więc, Sancho.	A cóż to diabeł? Śmierć to już widywałem, ale diabła nie...	Ale to nie pieniądze	I nie wie pan dokąd?	Nie znajdziesz. Zaczekaj do jutra.	Niestety! wziąłeś mnie widzę za płochą jakąś kobietę, dla tego żeś znalazł w położeniu dziwnem i awanturniczem. Zdaje się panu, że względem kogoś, co się tak puszcza na azardy, wszystko wolno! Rzecz to naturalna może z jego strony, ale dla mnie oburzająca! kawalerze Georges... spodziewałam się więcej po szlachetności serca twego...	Nie! nie wybaczę. Nie jesteś młodzieniaszkiem, który wczoraj złożył śluby. Jesteś przeorem, kierownikiem kilkuset dusz. Nauczycielem młodych. Włosy ci siwieją. Od iluż lat żyjesz w klasztornych murach?	Bośmy pasowani rycerze i dlatego żeby każdą rzecz na dwie strony rozważyć. Ale głupi on nie jest.	Ale mogliby kogoś podesłać i nabić was w butelkę. Czy wy tego nie rozumiecie? Mogliby to w ten sposób od was wydostać, a potem was zaaresztować z dowodem w ręku.	Niepodobna!... I dopóty nie uwierzę temu, co mówisz, wasza dostojność, dopóki nie dasz mi dowodu.	Czyliżbym nie poznała mego syna?...	Jak mi Bóg miły, prócz beku baranów, nic nie słyszę.	Na Boga! toż ja bym nikogo innego jak ciebie nie wysyłał, ale rozumiałem, że niechętnie ruszysz, niedawno taką długą drogę odbywszy.	Nie żyje?	Ufam panu że pan mnie śledzić nie będzie, gdy wyjdę, że dzieci te będzie pan uważał z chwilą otrzymania pieniędzy za moją własność.	Kominy na dachu... tak bliskie, że niemal ręką można ich dosięgnąć... i dym, który się wije smugami i kłębami wzbija się w niebo... i wróble, co skaczą dokoła i gwarzągwarzyć	Czy nie czuje pani w głowie gorąca... lekkich potów?	Eeee... nie wierzcie mu! On tylko taką sobie „finfęfinfa (daw.)	Gdybym wiedział, że wasza świątobliwość taką zrobisz mu ofiarę, podałbym wam maczugę, a nie kadzielnicę. Ten krokodyl to najnieznośniejsze bydlę w całej świątyni... Raz porwał dziecko...	Nie tyle jeszcze, kuzynie, godność jednego przedmiotu, ile zgodność obu przedmiotów.	Nie, pani! W zaścianku od rana drzewo przyjmuje!...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że rewolwer nie jest nabity.	Znów jesteś? Przecież ciebie nie ma.	Ale co byście ta o śmierci gadali. Zeprzyjcie się na mnie, stańcie ino, zaraz będzie lepiej. No, spróbujcie, mój sąsiedzie kochany!	Może. Trudno mi się wyrwać. Pan wie, czasem w sprawach naukowych jadę na dwa	Nie ma tu miejsca na żadne przeprosiny. Proszę opuścić mój gabinet. Natychmiast.	Podziękować mi? Dlaczego? Zrobiłam  to nie tylko wyjątkowo dla niego, wszyscy na moim miejscu postąpiliby podobnie względem innych.	Wszystko ci przebaczam! bo cię obłąkali; aleś im wypłacił! Jeden Kmicic mógł się na to zdobyć, nikt więcej. Wszystko ci za to przebaczam i z serca odpuszczam, jeno powiadaj żywo, bo mnie ciekawość pali: wyrwał się?	A niby kto się szlaja po wieczorynkach?	Co ci jest? zdajesz się mieszać?	Co ci się stało?	I jakoś będzie trzeba się przedostać przez te grzęzawiska, które się przed nami rozciągają. Coś mi się zdaje, że jedynym wyjściem będzie wybudować kładkę i po niej przejść.	Mamże w tej zmianie miejsca pobytu widzieć życzenie, zresztą bardzo naturalne, spotkania się ze mną miss Campbell, porozumienia się i poznania wzajemnego, to jest uszanowania się i pozyskania zobopólnego szacunku?	Moja droga mateczka, pewno swoim zwyczajem, niepokoiła się o mnie.	Ależ powiedz mi pan i wytłumacz co to ma znaczyć?	Pamiętaj, Karolu, że państwo stanowczo sobie życzą, by drzwi od ich części mieszkania do mojej były stale zamknięte.	„Warszawiacy”? Dlaczego im pan nadaje taki tytuł ogólny i wspólny? Czy dlatego, że w Warszawie mieszkali?	A, jak pan zechcesz...	Ach tak! Hm... tak, pewnego wieczora widziałem coś podobnego.	Ale jakże ja ją poznam?	Córka... tak, rzekł niepoczesny, piękna bardzo panna... Szczęśliwy kawaler co jej rączkę pochwyci... Parę miljonów w złocie... i osoba urody wielkiej a rozumu szczególnego.	Dajże mi już pokój, do licha! Zobaczymy, co ci dobrego przyniosą tegoroczne święta. One ci zawsze wiele dobrego przynoszą!	Gdzie zaś! W żelaznej, ale przy stalowni.	Mam interes do kogoś z naczelników.	Niezdolny jestem do podobnej sztuki.	Oho! pan Karol idzie z Morycem. Wie pan, ja panu będę mówiła wuju, dobrze?	Tak, ojcze.	Widziałeś księcia kiedy wchodził w nocy do domu twej pani?	Zajrzyj za ten róg, jak daleko możesz. Widzisz coś? Tam, na tej wielkiej skale	Ależ my jesteśmy wprost ze stajni!	Chcesz jeszcze orzechów?	Czy mógłbym zobaczyć kopalnię?	Jak to: za późno? Co to znaczy?	Może jest gdzieś tutaj.	Na wieki wieków! to Rzędzian.	Wyjechali za granicę.	Z tych świeżych tropów, wyciśniętych na tej podmokłej trawie.	Zachwycona będę, z góry przewiduję fizjonomię pańską na poły martwą, prawie konającą. Stale poszukuję uśpionych w letargu, gazem odurzonych, zachloroformowanych, zahipnotyzowanych, z rzeki wyłowionych.	A kniaziówna przy mnie?	A tamci prędko wrócą?	A tu	Atmenu	Ba!	Boże! A Zosia?	Będę! Dziękuję ci stokrotnie.	Chodźmy pieszo!	Co ty gadasz!	Dalej w pląsy!	Dlatego śpiewasz Powiadają przecież: Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny.Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny (z gw. ukr.)	Głupia jesteś. Więc ja jadę. A ty?	I ja. Bardzo.	Jestem wdową, męża straciłam przed kilku już laty.	O cóż więc ci idzie?...	O mój Boże miłosierny! Co ze mną będzie?	Ojciec w szpitalu jest?	Ot, i wszystko! Całkiem proste!	Po co, panieneczko, sam pójdę.	Prawda, prawda, i dmucha w duszę kiej w to zarzewie przygasłe, aż chciwość i złość, i wszystkie grzechy rozdmucha!	Przecież jestem... Czego pani chce?	Pyskacz ścierwa. Wio, stare, wio!	To tajemnica Boga	Widzę, widzę!	Wszystko jedno dokąd. W stronę jakiejś granicy.	Względem Kondusi.	Z całego serca	Zazdrość
A jak to się robi? Czy to coś podobnego do tatuowania?	Czas by ci już było obejrzeć się za którym, czas! Zaraz by i ludzie przestali cię napastować! Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop zmyślny, poczciwy...	Czymże się żywiłeś po drodze?	Do Krymu! Leczyć się! Mam pieniądze!	Jakim prawem nachodzisz obce mieszkanie i wtrącasz się w moje prywatne sprawy? Ja cię nauczę bałamucić mi dziewczynę, intrygancie! Chcesz być obitym?	Jestem nienawiścią nienawidzę wszystkich i wszystko. Nie zbliżać się do mnie, gdym pijany, bo plunę, a w ślinie mojej trucizna.	Juści, że gładka. Udała się dzieucha, toteż nie ma tygodnia, żeby kto do niej z wódką nie posyłał.	Licho ją wie!... Może dziś jeszcze. To miasto nie będzie się długo bronić, bo nie wytrzyma. Chmielnicki idzie w dwieście tysięcy Kozaków prócz Tatarów.	Nie wiem, jak się nazywa. Przystojny, ma takie marzące oczy.	Nie, tylko z barona... A pan dlaczego nie podjąłeś się zorganizować pracowni technologicznej?	O!... przeszkody mnie nie przerażają; boję się jedynie niepodobieństwa.	Prędko się tam dorabiają dzieciaków... Świeży chleb pomaga!	Sir Robercie! sir Robercie, niegdyś władco i panie, zaprzestań słuchać śmiesznych bajań wschodniego omamiciela, bo doprawdy, że nie czas dzisiaj wyrzekać się wam czegokolwiek ani szukać za światem szczęśliwości, gdy ona jest blisko...	Więc dlaczego dałaś mu się całować?	Byle królowa za nim się ujęła, włos mu z głowy nie spadnie bo król ją i za świątobliwość, i za wiano czci wielce, a szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności. Ale jest przecie w Krakowie umiłowana siostra królewska księżna ZiemowitowaAleksandra Olgierdówna do niej się udajcie. Ja też uczynię, co będę mogła, ale ona mu rodzona, a ja stryjeczna.	A wiem, wiem temu by tylko trzeba dać porządną dozę rumbarbarum, żeby mu żółć ściągnąć, co we wszystkich tomach tak dogryza, trzeba by także odciąć Zamek Sławy z niego i wiele jeszcze innych plugastw, a wtedy można go będzie do czasu uwzględnić, i jeżeli się poprawi, to obaczymy, może zasłuży sobie na ułaskawienie. A tymczasem, możesz go, braciszku, zachować u siebie, tylko strzeż, żeby go nikt nie czytał.	Ale jak się pan dowiedział o moim adresie?	Co tam przyjdzie z równianek kaczeńca temu, kto znajdzie się na śmietniku!	Jest to rzeczywiście manometr. Gdy wprowadzę go w związek z wodą, której wskazuje ciśnienie zewnętrzne, pokazuje mi tym samym głębokość, w jakiej się mój statek znajduje.	Nie! Diabli cię biorą, dobrze!... I na twarzy się mienisz... Nie przychodź jeno za blisko, bo chociaż ludzi mi wstyd wołać... ale patrz tu! Zbytniś rezolut!	Och, cóż za śliczna drobna nóżka... Pani jedna posiada taką nóżkę... Zatem du Tillet zaczął się układać... Co za uszko... Czy mówił kto pani, że pani ma uszko wprost rozkoszne?... I du Tillet miał rację, bo sąd wmieszał się już w tę sprawę... Lubię drobne uszka, niech mi pani pozwoli zdjąć z niego odcisk gipsowy, a zrobię wszystko, co pani zechce. Du Tillet skorzystał z tego, aby wpakować wszystko na kark temu fujarze, mężowi pani... O! Cóż za śliczna materiamateria (daw.)	Panie! krzyknął Presler, to być nie może, ja mam przecie u rządu zasługi, ja się dla was okryłem sromotą, ja wam stu wydam za niego jednego! Wygrzebię, z pod ziemi wykopię, ale mi tego jednego oddać musicie!	Przytem coś się da uratować... Jeśli Maszko znajdzie kredyt, to nas pospłaca. Może też znajdzie kupca na Krzemień. Ale! Pisze mi, żebym spytał Bukackiego, czyby nie kupił Krzemienia i żebym go do tego namawiał. On dziś wieczór jedzie do Rzymu i zaprosiłem go na śniadanie... Spytam go. On ma znaczny majątek ale ciekawym jednak, jak się to wszystko skończy.	A co?	A czego chcecie?	A czego to po nocy?	Ach, drogi ojcze, powiedz mi też, jakiej barwy był ten kwiat?	Co ty gadasz! Takie nieładne żarty! Mów prawdę. Kiedy wrócisz?	Czyńcie jako mówię, widzicie że wam źle nie życzę, bo bym tu nie przychodził, gdybym co złego myślał, zaparłbym furtę i siedział na gródku...	Dobry Boże, ale krytyka, święta krytyka?	Na co Asyryjczykom Fenicja?... dziś popr.: paznokcie..	Nie... a zresztą dobrze, ale będę mówił o... miłości!	Przecież mówiłeś mi, że i ty tam byłeś na scenie, musisz pamiętać co o tobie śpiewano? zagadnął król jenerała.	Z ambony zapowiadał na dzisiaj, to musi, co i bez krzyżowych dni można chodzić do figur i święcić granice.	Znaleziono w fosie Jaśka, tego co uciekł z moim chłopakiem z Wilczego Gniazda, rzekł Chroniwos.	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	A gdzież równouprawnienie? ja dźwigać mam wszystko, a panie idą sobie swobodnie. Wszak panie obie ciągle głosicie równość płci...	A inni, cioteczko?	A kto o tem mówił?	A ty mnie nie powiesz: z Bogiem?	A woreczek pan starszy mają?	Ależ przyznałeś pan już dawniej, że wymuszała od pana pogróżkami pieniądze i że kwota żądana została wypłacona klejnotami.	Apostoł, Paweł z Tarsu.	Artykuł oddany?	Bo teraz Davy ma braciszka	Byłeś tam?	Czemuż to? Czyż nieładnie przyśpiewywali Buldeowi?	Czy będzie można poczekać na panią?	Czy waćpanna nie słyszysz? powtórzyła z największą furją Dobkowa.	Cóż takiego?	Cóż u nas słychać?	Cóż, ufamy pańskiej odwadze i pańskiemu rozsądkowi. Pan również ma nóż na gardle.	Grisza, marsz do kuchni.	Hej! Pić nam dawajcie! No i jakżeż? I już całkiem nie myślisz o twojej podczaszynej czy stolnikowej?	I gdzież to, jeśli łaska?	I teraz oto... „jadasz popiół jako chleb, a napój swój mieszasz ze łzami”...	Jak to rozumiesz?	Jakiś nieznajomy oczekuje na pana w domu	Jakże cię odnalazł?	Kondycja ludzka, Potwór	Kwardy on jeno z wierzchu, lala (gw.)	Mości panowie! Wracajcież! Uczyńcie jeszcze koło i złóżmy consilium bellicumconsilium bellicum (łac.)	Na flaki rekina! Będziemy kuśtykać po przejściu przez ten oset! Leśni czarodzieje powinni byli umieścić przy wejściu do lasu tabliczkę z napisem: „Przejścia nie ma!”.	Nam też już tęskno.	Niby po tatusiu?	Nie wiecie więc nic? Królewicz?	Nie, weźcie ją.	Nie. Duchem twojej Wigilijnej Przeszłości.	Nie. Wa-hima ani Samburu nie mogą tego zrobić.	Niech pan przynajmniej powie: „nasz stateczek”, Pencroffie	Niech sobie idzie.	O! To trzeba jak najprędzej pojechać. Prześliczne miasto!	Owszem, były, mój chłopcze. Powiadają, że Cezar darował Sewilli perłę cenioną na sto dwadzieścia tysięcy franków na naszą monetę.	Pan także ma interes, więc powiem. Szukamy ludzi, którzy by obstalowali u nas to wino, bo za każdy tuzin butelek dostaniemy dwa szylingi.	Papa idzie	Pewnie nic z tego nie będzie... Wyjdę dziś, to po świętach sprowadzą mnie i zapłacą jak wtedy w karnawale, com później tydzień leżała.	Pięcioro.	Polityka cię nie interesuje?	Połykasz wiec dalej łzy, prawda? A czy chętnie przebywasz we Frankfurcie?	Prawda, rzekłem tak, mów dalej matka.	Prawnik, Władza	Przecież to twój szwagier!	Przypomniałem sobie Sarę...	Przyznaje pan więc w końcu, że miała tu miejsce zbrodnia?	Później, później! Teraz chodźmy, Spilecie. Najważniejsze, że piraci zostali wytępieni do nogi!	Sądzę, że nie ma o czym mówić.	Tak chcą komturowie a z nimi Markwart i Szomberg.	Tak sądzę.	Tak.	Teraz, gdy mam ten list potrzebuję jeszcze drugiego.	Trelawney! pomimo wszelkich uwag sądzę, że zdobyłeś sobie na statku dwóch uczciwych ludzi: tego człowieka i Johna Silvera.	Wejdziemy na chwilę.	Więc on żył?	Wyjadą więc z Krakowa?	Z wyjątkiem bardzo długich słów potrafię odczytać wszystko	Zatopiona. Koledzy bezpieczni, pod lasem. Ja zaszedłem po ciebie.	Znam go. On pójdzie za sześćdziesiąt parę tysięcy.	Złamanym ramieniem?	Żadnego.	Że i żywa noga mogła nie wyjść!
Oj, nie, Antek, nie pomaga, a bardzo szkodzi. Bo, widzisz, to jest taka choroba, że tu myślisz o tym, o czym nie chcesz myśleć i widzisz to, czego nie chcesz widzieć. Więc jak napijesz się, to usypiasz to wszystko. A ta właśnie trzeba przecierpieć i przemyśleć, to potem zagoi się i już masz spokój. Chociaż wraca to potem, wraca. Ja dziś jeszcze czasem czuję, że wraca, ale jak wrócę do domu, jak mnie obsiądą dzieciska, tak odejdzie.	Ba! Głupstwo! Tylko ząbki wilka Nie uwierzyłbyś, młody przyjacielu, jak to się zabawnie stało. Leżałem oto z koniem, obaj pokiereszowani, on na śmierć, ja z kośćmi pogruchotanymi przez armaty... A było zimno... brr... piekielnie zimno! Ziemia twardsza od żelaza, żywej duszy, która by mogła zająć się rannymi. Nieszczęśliwi czołgali się w mękach okropnych do kamieni, gruzów, do drzew wreszcie przydrożnych, myśląc, że znajdą jakie takie schronienie przed zimnem a wyglądali z daleka jak żywi, bo tak marli, jak ich pochwyciło... Ja również czułem, że kostnieję. Co począć? Z wysiłkiem ująłem szablę i powoli rozprułem brzuch memu koniowi. Potem wykrajałem stamtąd, co się dało, na rękach wpełzłem do środka i szczelnie zakryłem się skórą, zostawiając tylko maleńki otwór na przypływ świeżego powietrza. Sapristi, jakże tam było gorąco! Cóż jednak! W żaden sposób nie mogłem pomieścić się cały, stopy i część nóg musiały zostać na mrozie. Nic to jeszcze	No, żeby przewozić te tapa-boys na inne perłowe wyspy Zaobserwowałem, że te jaszczury nie mogą się same przedostać przez pełne, głębokie morze. One potrafią przez chwilę płynąć, a potem chwilę dreptać po dnie, ale na dużej głębokości jest dla nich zbyt duże ciśnienie. One są bardzo miękkie, wiesz? Ale gdybym miał statek, na którym można by dla nich zrobić taki tank, taki zbiornik na wodę, mógłbym je rozwozić, dokąd bym chciał, see? I one by tam szukały pereł, a ja bym do nich jeździł i dowoziłbym im noże i harpuny i inne potrzebne rzeczy. Te biedactwa tak się w tej Devil Bay roz... rozprosiły, nie?	Przecież to się stało na moich oczach.	Aha, więc macie tu, mój Szwejku, dwie korony za fatygę. Panie kapralu, proszę mi pożyczyć jeszcze dwie korony. Widzicie mój Szwejku, te drugie dwie korony dostaniecie, jeśli przyniesiecie solidny obiad i tamte drobiazgi. Powiedzcie tam jeszcze, że nie mam papierosów i cygar. Jeśli będzie fasunek czekolady to zawińcie podwójną porcję, a jeśli będą konserwy, to uważajcie, żebyście dostali wędzony ozór albo gęsią wątróbkę. Gdyby zaś fasowali ser szwajcarski, to pilnujcie, żeby wam nie dali z wierzchu, bo suchy. To samo z węgierskim salami. Broń Boże od końca, ale ze środka, żeby był miękki i wilgotny.	Jam taka zmęczona... tak strasznie się zmęczyłam och, raz jeszcze na ciebie popatrzeć! Bo nie wiem, nie wiem, co zrobię, gdy wyjedziesz...	Na pewno się przekonamy ale stawiam głowę, że w cieśninie nie ma żadnych skał. Niech pan powie, panie Cyrusie, czy i w tym zdarzeniu widzi pan coś cudownego?	Owszem, coś tam, ale bardzo mało Poprzedniczka pani, panna Klara, dowodziła, że w naszej sferze trzeba umieć dużo języków obcych i obcą literaturę, o polskiej zaś mówiła, że mi się na nic nie przyda.	Naturalnie. Zawsze byłeś tępy... Gdyby nie ja, już by to miasto dzisiaj nie istniało.	Jeżeli tamten nie zbudował, to Niemiec nie zbuduje. Nic z tego nie będzie	A wy to nie poślecie z wódką do której?...	Ja się ani ruszę! zawołała Dobkowa. Po co? czego? nie pokąsam was! A! to mi piękna rzecz żonę z domu wypędzać!	Na wsi mieszkał...	Zamach skrytobójczy na ministra!...	Niby co do nalewki, nie odmawiam, pani robi o wiele lepszą niż aptekarz. To co w aptece sprzedają, to istne ziółka.	Ach! Sylwio! już teraz po wszystkim. Panowie zadaliście mi cios śmiertelny! Coś mnie tu ścisnęło w żołądku. Dzień dzisiejszy zwalił mi dziesięć lat na głowę. Słowo daję, ja rozum stracę! Co teraz robić z fasolą? A, dobrze! ponieważ ja sama zostaję w całym domu, to ty możesz sobie odejść od jutra, Krzysztofie. Żegnam was, panowie, dobrej nocy.	Jeżeli chcesz beczeć, to idź sobie osobno, bo gotowi ludzie pomyśleć, że to ja cię za uszy ciągnę do wojska.	Chcesz abym gościa mojego tu wprowadził ale kazałem ci już powiedziéć, jak jest ubrany. Wraca pewnie z przechadzki, a nie wiedział że nie sam tu mieszkam. Rozpowiadałem ci o mojém spotkaniu z tym oryginałem w Colosseum, jak dziwacznie wygląda i mówi ten turysta-Diogenes... Jakże chcesz...	Owszem, mówił pan, że może to i dobrze będzie.	Jak to zabiją...	No, to jadę!	Ja ci pomogę. Polegają na tym, aby mieć cześć dla wszystkiego, co francuskie, niemieckie, słowem obce, byle nie dla tego, co nasze, polskie. Nieprawdaż?	I znasz się pan na heraldyce?	Słusznie mówi! Nie taki głupi Kulwiec, jak się wydaje.	A tożeście, tatku, skąpi!... Za marny grosz gubita mnie na całe życie!	Ta złą się być nie zdaje, chociaż ja o tem sądzić nie umiem	Powietrze to musi się prędko zużywać.	Cóż, panie Cyrusie, nie każda kula trafia pod właściwy adres!	O! moja intuicya artystki nigdy mnie nie zawodzi!... Proszę, osiądź pani bliżej, o, tak! Boże! jakże cierpię!... Więc pani nigdy jeszcze nie była w teatrze?...	Karolek jest na swój wiek bardzo silny.	Nie zachwycam się tym młodym człowiekiem.	Tak. Sam byłem na poufnej radzie, podczas której faraon rozkazał opanować świątynie dzisiaj zamiast dwudziestego trzeciego...	No cóż, w takim razie chcę więc, a nawet uważam, że powinienem to zrobić, chcę wyprowadzić księdza z błędu co do tych mniemanych przyjaciół, których Edmund uważał za tak mu oddanych.	Podziękujesz ty mi za cielę, będzie, jakiegoś jeszcze nie widział. Walek, a przeprowadź go, niech się przechłodzi, chociaż co tam takiemu smokowi znaczy jedna mucha!	To przejdzie, moje dziecko. Jutro już ci będzie lepiej, jak tylko lekarstwa zaczną działać.	Nie bądź głupia, Berta u nich pieniądze nic nie znaczą, a ty z jednego rubla zrobisz dwa! Nie weźmiesz ty, weźmie kto inny. Lepiej, kiedy pieniądz jest u takiego, co go szanuje, niż u takiego, co nie wie, co z nim zrobić.	Czemuż go pan nie przytwierdzi mocnym bretnalembretnal	Jeszcze pan czegoś nie rozumiesz?!	Spletli ci baśń bo ja tu o żadnej takiej dziewce nie wiem.	Czekaj! Tobie służba, nie mnie. Mnie tu nikt nic do rozkazania nie ma.	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Co, może wstąpić do wojska czy do marynarki? Słyszeć o tym nie chcę. Zostaniesz proktorem, gdyż tak już postanowiono. Nie potrzebujemy więcej mundurów w rodzie. Nadto zaszczytu!	Nie bój się waćpanna... Kto się bije?	Po co się do diabła do tego mieszasz, Jacopo? Co cię to obchodzi? Każdemu wolno zaciągnąć się za tyle, ile mu się podoba.	Od pijaków waszmość uciekłeś? Czy jeszcze piją? Dopijają tych resztek, które im po ojcach zostały? Kiedyż się dobiorą do owego krwawego osadu, który po winie ostał się na ziemi? Chodź, waszmość, ja cię zaprowadzę do grobów.	Są równie jak ludzie posłuszne! Muł, koń, słoń i wół są powolne przewodnikom, przewodnik słucha sierżanta, sierżant porucznika, porucznik kapitana, kapitan majora, major pułkownika, pułkownik brygadiera, który ma pod rozkazami trzy pułki, brygadier generała, ten zaś słucha wicekróla, który jest sługą cesarzowej Indii. To cała tajemnica!	O! mnie pan nie oszuka. Dlaczego pan nieswój?	Nie kieruje moimi krokami ta doskonała księża zasada: rozkazywać z najgłębszą pokorą i słuchać rozkazów z niezgłębioną dumą. Chodzę po swojemu. Ale jakoś i tak dam sobie radę.	Hale, tyle... a statki, a szmaty, a krowę, a ileś wycyganił od ojca? Baczę dobrze i te gąski, te prosiaki i kto tam zliczy! A ciołek, co ci go dał niedawno, to nic?	Panom zapewne gorąco? Może byli-by łaskawi napić się trochę wina lub mleka? Panie Benassis	Robi się jak zwykle.	Ejże Czyżbyś się czegoś obawiał? Przecież, jak mi się zdaje, wszystko idzie po twojej myśli.	Czy wie pani, że i ja jestem poniekąd „ofiarą” bolszewików?	Więc sobie, ty łobuzie, zapamiętaj że mogłoby cię spotkać coś bardzo nieprzyjemnego, gdybyś w dalszym ciągu uprawiał tę swoją propagandę.	Mości panie	Ależ w zdrowym powietrzu tutejszym staniesz się dziesięciokrotnie silniejszy Tak, tutaj lub gdzieś w tych okolicach upadła owa strzała. Będziemy iść pomału, może jedną kos dziennie, bo poszukiwanie jest niezawodne, natomiast wór bardzo mi cięży.	Ponieważ przekonał się, iż jest piętnowana	Połóżcie się lepiéj ja zaraz ognia lepszego rozpalę i krupniku wam wczorajszego odgrzeję... Wamby się i posilić potrzeba.	Przepraszam, jeżeli mimowolnie zatrułem rozmowę Proszę mi naznaczyć pokutę; będę się starał ją spełnić.	Z wody wynurzyła się czarna głowa.	Moje drogie dziecko po cóż się tak zatrapiaćzatrapiać	Ale ten pan Moreau, przez którego uzyskała pani stypendium, potrafi nim pokierować	Pamiętajcie, o wasze zdrowie bardziej mi nawet chodzi niż o co.	A jednak rano posądziłeś mnie o dumę	Co zrobić z łodzią?	Ja wiem! ja czuję! była tam mowa o tobie, potrzeba uciekać	Żeby mnie ratować!	Bez bata nic i tyś brał bicie do krwi nieraz.	Czy będziesz miała siłę? Jesteś jeszcze bardzo osłabiona.	Przyrzecz waćpanna Ketlingowi rękę rozkochaj go, a potem podepcz, rozedrzyj mu serce i idź do klasztoru!	Słoma jeszcze ździebko zielona, ale ziarno już kiejkiej (gw.)	A od gospodarzy ci zasie, kołtunie jeden!	Czy papudze Silvera?	Czy płakały?	Dobrze, ale z jakiego kraju?	Jezus Maria! Biły go! Jasia biły! tylko. zakrzyczała przez zaciśnięte zęby:	Patrzajcie!... Tak tu u was pusto. A Magda gdzie?	Połowę kary daruję, ale połowę zapłaćcie...	Szlachetne serce waszej królewskiej mości wzrusza nas głęboko	A pani wróci?	A wtedy?	Byłem idiotą!	Chciałabym go widzieć oficerem	Coś jednakby radzić potrzeba? rzekła.	Dwa miesiące	Dziadek...	Gdzież on?	Jakiego płaszcza?	Mojego ojca?	Nad życie, mówisz, mamo. A ty życie kochasz?	O latawcach?	Panowie! dajcie spokój dyskusjom.	Poważna	Prawdu każe, a ty, Maksym, durny!	Przecież wyjednałaś miejsce Fajkowskiemu... Cecylii i jeszcze tam komuś...	Skądże mogę wiedzieć?	Słuchaj, Robercie. Ostatnia rozmowa w przedmiocie damy, którą znasz. Przypominasz sobie malarza Elstira, którego poznałem w Balbec.	Trzysta pistolów.	W jakim sposobie?	Z kim?
A, tak to chyba Musiała widać przyjechać na święta. Z pewnością musi tak być. Nie ma co zgadywać, przyjechała na święta. Ale w takim razie doczekamy się lada chwila, jak pani Sazerat pójdzie do siostry na śniadanie. Tak, tak. Widziałam chłopca z cukierni, który niósł torcik! Przekonasz się, że torcik był dla pani Goupil.	Pan Borowicz pewno śpi, proszę pana, bo wczoraj późnym wieczorem przyjechał jego brat z wojska i długo rozmawiali, tak przynajmniej przypuszczam, bo przecie mnie to tam nie obchodzi, ani nie podsłuchuję, ale skoro, pan rozumie, bracia dawno się nie widzieli, to zawsze znajdzie się coś do gadania, szczególniej, że przyjechał tylko na trzy dni, bo urlopu dłuższego nie dostał, a dziś wcześniutko pomimo święta wstał i wyszedł, to pewno pan Borowicz znowu się położył, bo co ma robić w niedzielę. Chyba, że czyta, ale z drugiej strony nie sądzę, bo musieli jakieś ważne sprawy omawiać, bardzo ważne, może rodzinne, może jakie polityczne. W dzisiejszych czasach, proszę pana to nic nie wiadomo. Taki inżynier tu mieszkał na czwartym, ale w oficynie, o te okna, co jak pan zejdzie, to pod wieżyczką. I co się okazało?... Miał szwagra, proszę pana, pułkownika, to obaj uciekli do bolszewii...	Nasz uczony kolega bierze skutek za przyczynę Owszem, zmiany tak trafnie przezeń dostrzeżone istnieją u chorego; ale to promieniowanie do mózgu i do ustroju nie wyszło z żołądka stopniowo, coś jak promienie rozchodzące się od pęknięcia w szybie. Trzeba było uderzenia, aby przedziurawić szkło; kto je zadał? Czy my wiemy? Czyśmy dostatecznie obserwowali chorego? Czy znamy wszystkie okoliczności jego życia? Panowie, sama zasada życia, owa archea Van Helmonta jest w nim naruszona; żywotność podcięta jest w swojej istocie, iskra boża, centralna inteligencja, która służy za węzeł machinie i która wytwarza wolę, wiedzę życia, przestała regulować codzienne przejawy ustroju oraz czynność każdego organu: stąd zaburzenia tak dobrze ocenione przez mego światłego kolegę. Ruch nie przeniósł się z brzucha do mózgu, ale z mózgu do brzucha. Nie ja nie jestem żołądkiem, który się stał człowiekiem! Nie, wszystko nie mieści się tutaj. Nie odważyłbym się powiedzieć, że jeżeli brzuch mój jest w dobrym stanie, wszystko inne jest w porządku... Nie możemy poddać tej samej przyczynie fizycznej oraz temu samemu leczeniu ciężkich zaburzeń, które zachodzą u rozmaitych osobników mniej lub bardziej poważnie dotkniętych. Żaden człowiek nie jest podobny do drugiego. Wszyscy posiadamy odrębne organy, o rozmaitej wrażliwości, rozmaicie odżywiane, przygotowane do spełniania rozmaitych funkcji i do rozwijania tematów potrzebnych do spełnienia porządku rzeczy, który nam jest nieznany. Cząstka wielkiej całości, która z najwyższej woli sprawuje i podtrzymuje w nas zjawisko życia, kształtuje się w odmienny sposób w każdym człowieku, czyniąc zeń istotę na pozór skończoną, ale która jednym punktem współistnieje z nieskończoną przyczyną. Toteż musimy studiować każde indywiduum oddzielnie, przeniknąć je, zbadać, na czym zasadza się jego życie, jaka jest jego siła. Oto człowiek. Między gąbczastymi tkankami cherlaków a żelazną siłą mięśni u niektórych ludzi przeznaczonych do długowieczności na ileż omyłek skazany jest system jedyny, nieubłagany, mianowicie leczenie przez osłabienie, przez podcięcie sił ludzkich, które pan uważa stale za przedrażnione! Ja bym żądał w tym wypadku leczenia czysto moralnego, gruntownego wniknięcia w wewnętrzną istotę. Szukajmy przyczyn choroby we wnętrznościach duszy, a nie we wnętrznościach ciała! Lekarz jest to istota natchniona, obdarzona szczególnym talentem, której Bóg użycza władzy czytania w źródłach życia, tak jak prorokom daje oczy, aby widzieli przyszłość, poecie zdolność ożywiania natury, muzykowi władzę składania dźwięków w harmonijnym porządku, którego wzór znajduje się może tam w górze!...	Czy tak?! A więc baczność, Horscrofcie! Bo jeśli usłyszę o niej jedno jeszcze takie słowo, wtłoczę ci je do gardła, choćbyś był większy niż zamek w Berwick!	Tak. Wyobraź sobie, że to biedactwo nie było nigdy w życiu za granicą, a Włochy wydawały jej się zawsze zaczarowanym krajem, o którego widzeniu ani marzyła. To wielka radość dla niej	Kupiec!... kupiec!... Wokulscy są tak dobrą szlachtą jak Starscy, a nawet Zasławscy... A co się tyczy kupiectwa... Moja Belu, Wokulski nie sprzedawał tego, co dziadek twojej ciotki... Możesz jej to powiedzieć przy okazji. Wolę uczciwego kupca aniżeli dziesięciu austriackich hrabiówaustriaccy hrabiowie	Byłem raz w Warszawie i poszedłem na królewskie pokoje, a pan nasz miłościwy, jako się w żołnierzach kocha i że to chwalił mnie po potrzebie beresteckiej, tak tedy poznał mnie od razu i kazał przyjść na obiad. Na onym obiedzie widziałem także pana Czarnieckiego, bo właściwie dla niego była uczta. Podochocił tedy sobie król jegomość i począł pana Czarnieckiego za głowę ściskać, a w końcu rzekł: „Choćby takie czasy przyszły, żeby mnie wszyscy opuścili, ty mi wiary dochowasz!” Na własne uszy słyszałem, jakoby proroczym duchem wymówione. Pan Czarniecki od afektu prawie mówić nie mógł, jeno powtarzał: „Do ostatniego tchu! Do ostatniego tchu!” A wonczas król jegomość zapłakał...	To mi pytanie! Już od dwóch godzin pana zamęczam, a pan w swojej uprzejmości pytasz mnie, czy już idę! Doprawdy, jesteś pan, hrabio, najuprzejmiejszym człowiekiem pod słońcem! A pańska służba jaka jest wyszkolona! Zwłaszcza Baptysta! Nigdy nie udało mi się takiego dostać. Jeśli kiedykolwiek odprawi pan Baptystę, proszę go zaraz przysłać do mnie.	Po co mam kłamać nos tego koniucha takiego mi strachu napędził, że za żadne skarby świata sam z nim nie zostanę. Jak też, u  diabła, ten rycerz może cierpieć takie straszydło przy sobie? domyślam się wszakże, że to muszą być w tym czarnoksięskie sztuki i wszystko to, panie, nie dobrze mi coś wróży.	Nie wypowiadam się co do tego, Pencroffie To wszystko, co mogę powiedzieć.	Pleciuch baba, tak dzisiaj najurzyła u Szymków, że sołtysowa sklęła się z wójtową, i żeby nie ludzie, do bicia by przyszło.	Po co ma przypominać i czem ma przypominać? Czy chciałbyś, aby nosiła ciągle lancet w ręku i biret na głowie...	To jest musi coś kochać, poczuwać się do obowiązku względem czegoś, zrzucić pychę z serca...	Pan, zdaje się, bardzo się przejmuje zupełnie naturalną rzeczą, señor doctor. To mnie dziwi. Jest bardzo prawdopodobne, iż wkrótce jednego po drugim każe nas rozstrzelać jeżeli nie Sotillo, to Pedrito, Fuentes lub Gamacho. A możemy nawet trafić na tortury, dzięki pańskiej dowcipnej bajeczce o srebrze, którą pan wbił pan do głowy Sotillowi.	A ja to się zaraz na łóżko wdrapywałem i hyc pod pierzynę!	A kto by jenszy? To ten hultaj od Wodnej Armaty, co mi się w dom wkręcił, niby jej brat. Słusznysłuszny (daw.) nicpoń, łajdak; dosł.: brat psa.!	Być może, że zdanie dziada spod kościoła nie zgodziłoby się z moim, być może nawet, że byłoby wręcz mojemu przeciwne, ale mimo to	Ho, ho, takeś się wystroiła! Gdzież to idziesz?	No tak, co ja będę z panem dyrektorem bawić się w ciuciubabkę: Wenzlowa, sama stara Wenzlowa!	No... tak... Trochę... Miejscami... A zatem jest to miejscowe widowisko?	Skoro tak, to musimy brnąć dalej...	Starczy pani z pewnością. A honoraryum, to już razem z gażą liczyć się będzie.	Tak, panie krawiec. Podoba mi się. Z dziewkami dobrze jest spać.	To się zdarza.	Tak, ale to bez miłość poszło najpewniejsza rzecz... nawet słyszę ta farmazonka z desperacji po Rybińskim mało nie szaleje, choć ma męża, ale to u tych pań mąż to jak trynóżek, na to jest, żeby na nim postawić kochanka.	Narzekaj na samę siebie, Jakubowo bo ile razy lepiéj już było mężowi twemu, tyleś razy przyniosła mu z karczmy wódki. Cud to prawdziwy, że jeszcze żyje dotąd; ale jeżeli będziesz daléj robiła to samo, przestanę przychodzić do was, bo widzę, że nic nie poradzę.	Ach! Jemu się wydaje, że mnie każdy musi kochać.	Dziwi mnie że dotąd nie zaczęło się nabożeństwo!	Tak było wszędzie i zawsze, kochany panie Morrel; rządy następują jedne po drugich i wszystkie są do siebie podobne. Aparat karny powstały za Ludwika XIV działa dotąd, z wyjątkiem Bastylii. A cesarz był zawsze daleko większym rygorystą, jeśli chodzi o więzienia, niż Król Słońce, a liczba skazanych, po których nie ma ani śladu w rejestrach, jest olbrzymia.	Tak! odrzekł smutnie Presler, jakże ja tam oczy przed nimi pokażę? oni pomyślą żem przyszedł ich zdradzić, że wydam ich aby ocalić syna. Znają oni mnie i wiedzą kto jestem, stryczek, nie pomoc gotują dla mnie!	Pódźcież inopódźcież ino (gw.) wołał już z odległości pięćdziesięciu jardów; siedzieli bowiem przy wydmie pod pierwszym przęsłem mostu, z dala od spojrzeń wygłodniałych kapłanów. hing-dyfeldrek, czarcie-łajno, asafetyda., zsiadłe mleko i cukier. Królu mych włości pokażmy tym ludziom świętym, że my, Dżatowie z Dżullundur, umiemy odpłacić się za przysługę... Słyszałem, że Dżeinowie nie wezmą do ust żadnej strawy, której nie ugotują własnoręcznie, lecz, po prawdzie gdzie nikt nie widzi, tam furda wszelkie kasty!	Stolik siedem razy uniósł się w górę. Ukazały się w powietrzu światełka. Rozległy się czyjeś kroki. Usłyszeliśmy, że ołówek pisze. Oto jest ta kartka.	A jakże się twój ojciec nazywa, który ma być w niewoli tureckiej, jako tu w liście stoi?	Ach, Paulino, twoje proroctwo sprawdziło się. Fedora mnie zabija, chcę umrzeć, życie jest mi nie do zniesienia.	Albo czego brak pogodzie? nigdy w życiu lepszej sobie nie życzę! Niechbyśmy tylko dostali latający wiatr trzyćwierciowy, dopierobyście państwo widzieli, jak się okręt umie kołysać!	Ano, pon przecytali i tak powiedzieli: „psiokrew”... a potem mnie powiedzieli, że dobrze.	Ee... nie warto, chciałem podać się do dymisji przed ślubem. Po co tracić te kilka tysięcy złotych?	Jak się masz! Nie poznałem cię po głosie.	Musiałbym nieprzyjaciela bronić i sam go uwolnić! to nie ulega wątpliwości.	Mój panie, co to za konszachty? Ot, ma pan!	Dajcie jeno wykup, a resztę to już Antek postanowi, dajcie...	Daleko to?	Do stu tysięcy bomb i kartaczy! Przecież to trup!	My się dusim na zagonach, a Niemcy będą na włókach rozwalali.	Nieświetna jest ta restauracja la Tour d’Argent Zdarzało mi się tam jeść fatalnie.	No to i cóż? zapytał Rupert	Owszem, nieraz słyszałam, jak ktoś szeptał po kątach o tych sprawach, które wydają mi się bardzo dziwne: dziadek bonapartysta, ojciec rojalista, a zresztą... Odwróciłam się więc do dziadka, a on wzrokiem wskazał mi dziennik.	Po co ci to?	Tak, sahib.	To ty szedłeś za nim?	To wracaj zkąd przybyłeś	Świat się kończy!	Jest w tym trochę prawdy! Sämund powiedział mi dziś w kościele, że w dzieciach odnaleźć można z łatwością rodziców.	Nie myśl pan...	Że wasza świątobliwość jesteś obłąkany, że nie masz święceń arcykapłańskich ani nawet królewskich i że... można złożyć was z tronu...	Bzdury! Skarb nie ma pieniędzy.	Co? Nie wierzysz? Nie wierzysz?	Czekajcie, zaśpiewam wam coś o miłości...	Gdy Miss Dora przedstawiała go, przyznałeś pan wszakże, iż go spotkałeś?	Mendełe? Dlaczego stękasz? Boli cię coś?	Nie całkiem.	Nie chciałem wspominać o tém, dopóki nie odkryliśmy sprawcy	Nie zaszkodzi	Tym lepiej! zostanie dla dzieci i dla mnie.	Uspokoił mnie pan	Wyśmienicie, wyśmienicie Szanowny panie nauczycielu, temu chłopcu w końcu roku... pojmuje pan?... najpierwszą...	Śledzi, matko dobrodziejko? Nie pora jeszcze na nie, nie pora. Śledź i szprot, wiadomo: ryba zimowa; od Szwedo ciągne dopiro w czos godówczas godów grudzień. daleko. Pomuchle łowim w te czasy, matko wielebno, dorsze łowim i brzony, gdy gładagłada węgorze. i jesiotry.	A widzisz, zgadłem	A! Mówiłeś z nią, powtórzże mi... co ci powiedziała?	Dlaczego?	Gdy wtem wręczono jej chusteczkę, przyniesioną przez dozorczynię bielizny...	Gdy zobaczę oryginał...	Ha! do sądu trza abo i do komisarza. Trzysta złotych warta, jak nic.	Hale, noga go boli! Wałkoń jeden, odpoczywać se chce...	Juści, ani wątpienia; musiało tam być ongi grodzisko Po obu stronach gruzy, jakieś resztki murów...	Już me ździebko chorość odeszła, skorom jeno w te progi stąpiła.	Kto mi złoży łóżko? Kto?	Milczeć!	Na miły Bóg! Co też mówicie?	Na naukę!	Nabożna?	Narzeczonego?	Ooo!	Owszem, był.	Proszę o głos	Pyszna jest! Chciałbym wiedzieć, w jaki sposób zbudzono tego draba ze snu zimowego?	Ruszajmy	Skarbie, jeszcze troszkę.	Smaleniem cholewek	Słyszałeś?	W apreturzeapretura Muszę tam zaraz iść.	W zupełności.	Wczoraj.	Wierzę.	Więc Petroniusz namówił cezara, by cię zabrał Aulusowi i oddał Winicjuszowi?	Więc któż królowi wskazał chatę, powiedział o Bondarywnie?	Więc o cóż?	Zamelduję cię jako swoją żonę...	Zawiązali spółkę. Niech go...	Zniżę głowę.
Bo waćpan to myślisz, że już wszystko zło przeminęło jako ptak na powietrzu i żeśmy już całkiem bezpieczni, a tu dobrze trzeba jeszcze deliberować, żeby to jednego uniknąć, drugie ominąć. Droga jeszcze przed nami okrutna i Bóg wie, co nas spotkać może, bo te strony, do których jedziemy, muszą już być dotychczas w ogniu.	A straszne przekleństwa, którymi obrzucił mnie w liście do Warszawy, to pies? Za co? Nie wolno mi było pojechać na zaręczyny córki? A ile to ja córek posiadam?	Tak to się sprawiasz, panie adiutancie? Po szałasach tej babskiej piechoty muszę cię szukać! Co za czapkę masz na głowie?	Masz największą słuszność, ale lękam się, by to porozumienie było możebne. Pomyśl sobie, co to będzie, jeżeli najmniejszy szczegół naszych prac, jak na przykład obranie podstawy, sprawdzanie obliczeń, rozmieszczenie stacji wywoła spory. Albo się mylę, albo też przeczuwam wzajemne szykany. Gdy przyjdzie do sprawdzenia prac dokonanych przez obie strony, gotowi się sprzeczać o jedną dziesiątą milimetra.	Czyliż matuchna pozwoliłaby na to, ażeby z mojej winy zginął nasz nauczyciel?...	Zrobił se legowisko pobok mojego i siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble ziarnem przynęcał.	Tak jest, mniej więcej. Na jedną stopę wysokości góry lodowej ponad powierzchnią morza, trzy stopy znajdują się pod powierzchnią; a ponieważ te góry nie są wyższe ponad sto metrów, przeto nie zagłębiają się ponad trzysta. A cóż to jest dla „Nautilusa” zanurzyć się na trzysta metrów?	Jakież to było zabawne, zwłaszcza kiedyśmy się wybierały na lwy, na walkę z Apollionem i z wilkołakami, które znajdowały się w dolinie	Musisz się wymówić. On pójdzie sam. To łatwo urządzić. A teraz chodźmy. Spóźniłeś się wprawdzie na obiad, ale przybywamy w samą porę na kolację.	I ja nie znam, jeno pani Flora mi gadała nieraz o takowej pieśni, co ma być Flis. I ucieszne to?	Tak, prawda; robię to, bo mama mnie przecież kocha i życzy mi najlepiej w świecie, więc byłoby niewdzięcznością z mojej strony, gdybym jej nie pisał o wszystkiem, co robię. A zresztą, mama zajmuje się mojemi interesami.	Tak, Harden. Otóż musisz zaraz jechać do Richmond, zobaczyć się osobiście z Hardenem i powiesz mu, ażeby przysłał dwa razy więcej orchidei, niż zamówiłem, i możliwie najmniej białych. Najlepiej, aby wcale nie było białych. Jest ładny dzień, Franciszku, a Richmond to bardzo piękna miejscowość, inaczej bym cię tym nie trudził.	To tak, jak pan Rohityn, a w przeszłym roku pan Golimski, którego lubię najbardziej ze wszystkich, gdyż umie chodzić po pokoju na rękach z nogami w górę. A czy pan to może także potrafi?	Idź idź precz, nie dbam o to: pozwól mi się modlić spokojnie.	Kochana moja miłość jest zbyt niegodna ciebie, abym śmiał ci o niej mówić; a jednak ilekroć cię widzę, muszę ci wyznawać, jak cię ubóstwiam, aby echo tych słów pieściło moje serce, gdy cię już opuszczę. Dziękuję ci za te wymówki; sprawiają mi przyjemność, gdyż mówią mi, że o mnie myślałaś, bo nie śmiałbym twierdzić, że na mnie czekałaś. Pytałaś o moje spóźnienie i strój. Powiem ci i mam nadzieję, że zechcesz mi wybaczyć; wybrałem sobie rzemiosło...	Mistrzu Odźwierniku to wszystko być może, ale my takich wcale nie znamy.	Ojciec miał słuszność Kraj ten musi być wart kochania, gdy na wzmiankę o nim ludzie tak promienieją. Niech pan milczy; już ja wiem, co pan myśli, i wiem, dlaczego mi pan swej ręki nie podał.	Czy napisałeś już dosyć poezji, ażeby je wydać w książce? niżej: Strachy Malabaru. Wybrzeże Malabarskie to kraina geograficzna w Indiach, nad Morzem Arabskim. W XIX i w pierwszej połowie XX wieku w posiadaniu Wielkiej Brytanii. W polskim tłumaczeniu Malabaro to także imię bohatera wiersza, w tekście angielskim Malabar to nazwa statku, zaś wiersz Noela nosi tytuł Wrak Malabaru.” i poemat poświęcony śmierci kochanego czarnego karalucha, który został otruty.	A dlaczego? Czy sądzi pan doktor, że to przyniosłoby panu jakąś ujmę?	Cha, cha, cha to już niebawem będzie miała wnuczęta.	Można by sądzić, że takie pustkowie sprzyja samotności, a jednak niepodobna konkurować bez świadków... Smutne to zresztą konkury. Gdzieżeś się ukrywał?	Nie daj Bóg, przy broni, na warcie	Nie wiem prawdziwie, ale mają podobno jechać na polowanie.	Nieduży statek z załogą angielską, z kapitanem, zupełnie mi oddanym, oczekuje na ciebie przy ujściu rzeki Charente, obok warowni La Pointe; rozwinie on żagle jutro przede dniem.	A to czemu się buntujecie? Przyjdzie król, bójcie się króla. Kniaź Jarema także był wam jak ojciec...	Prawda! Juści! Ty jeden! My pójdziem za tobą! coś. nie na rękę, bo zakręcił się niespokojnie, skubał wąsy i zaśmiał się zjadliwie, skoro Antek powiedział:	Czemuż to, panie bracie?	Każdemu bodaj na dwie niedziele starczy	Onże sam to mówił?	Perkunowi go na objatę!	Trzeba go trochę podpoić, to próba dobrze pójdzie.	Cóżeś ty, chłopie, rozum stracił? przecie nie ma teraz wojny i Bóg wie, kiedy będzie!	Jednakże, proszę mojego pana czy mój pan nie raczyłby mnie objaśnić, jaka przyczyna sprawia ten skutek	Nie oskarżaj pan tak lekkomyślnie Trzeba we wszystkim postępować legalnie. Rozkaz uwięzienia przyszedł z góry, rozkaz uwolnienia też musi przyjść z góry. Napoleon powrócił zaledwie dwa tygodnie temu, zatem rozkazy umarzające kary są rozesłane dopiero co.	Ale cóż ci ludzie chcieli ode mnie?... zrazu wzięłam ich za złodziei; a! dlaczego nie ma tutaj pana Bonacieux!...	Był pan Moryc?	Nie uważałabyś Moruska za przyzwoitego kota, gdybyś go widziała, gdy przyszedł do nas Wyglądał po prostu jak diabeł.	Nie łudź się, że z tego wyżyjesz.	No, bo ja mam już wąsy, a panna Stefcia nie ma jeszcze wąsów.	Od dzisiaj niechże Jan przychodzi do mnie po wszystkie dyspozycje.	Przez bogi! umrzesz z głodu bo tak małymi ustami najeść się nie można...	Wprawdzie dopuścił się winy, aleśmy już wybaczyły i obiecałyśmy nie zdradzać go przed nikim	Z wyjątkiem ciebie, boś nie miał nigdy kochanki.	Jużci... prawda! Choćbyś co ukrył przed ludźmi, nie ukryjesz przed Bogiem. Posądzał was w pierwszej chwili, ale potem... potem myślał co innego.	Nie waż się Nie trzeba.	Pięknie dzisiaj wyglądała. Gdybym miała żyć długo, chcia­łabym się zestarzeć, jak ona. Ale wolałabym nie. Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita. Nie uważasz?	Spróbujmy dostać się do wnętrza brygu Może wtedy dowiemy się czegoś o przyczynie jego zagłady.	Właśnie, że nie pójdę spać... Pójdę do moich przyjaciół... Gdzie oni są?... Oni by sobie z Żabcią prędzej poradzili... Nie grałaby im po nosie jak staremu... Gdzie moi przyjaciele?	A ówże zimownik jak się zwie?	Ależ co robisz? Co robisz, mój drogi?! Stój, powiadam ci, stój!	Bójcież się Boga: profesor z Krakowa!	Chodźmy do koni!	Co takiego?	Czekaj trochę, Izoldo miła, iżbyśmy wysłuchali tych błazeństw do końca. Błaźnie, jakie rzemiosło potrafisz?	Córki, córki!... potem niech będą synowie, ale pierwsza, niech będzie córka.	Jakto, nikt? Wczoraj byli tu Leliwy, był Jarosław Śreniawa, było dwu Zaprzańców i Różyce...	Jesteś pan niegodziwym!...	Niby te obwiesie komu przepuszczają!	Nie może być!	Nie myszkujemy, tylko mi palto gdzieś przewiesili.	Nie obiecałeś? Niku, jak możesz tak kłamać!	Nie wrócił więc wczoraj? nie wrócił!	Nie, dla osobliwości, rozmawialiśmy.	Nie, wolę tu!	Nie... nie! Coś wesołego!	Niechby się tylko z Kmicicem pokłócili! przyjechalibyśmy tu jeszcze z hubkąhubka	Powiedziałem ci właśnie, że my nie jesteśmy wrogami czerwonych ludzi. Uszanujemy twoje plemię, twoje szałasy i twoje plony.	Prawda ja nigdy nie kochałem.	Teraz jeszcze nie mogę. Jeszcze śmierć mam w kosteczkach. Szpik w kościach zmarzł. Muszę odtajać.	Tobie jednak, Idalko radziłbym jak najprędzej stać się nanowo... zuluską.	Za pozwoleniem, przerwał German, jeśli Nauczyciel pozwoli, uczynim objekcją. Bakon dotąd jest źle zrozumiany a Analyza i Syntheza źle pojęte	A gdybyśmy umarli natychmiast?	A teraz, dobrodzieju...	Ach...	Bardzo mało A ty?	Biedny przyjacielu! Ileż ty cierpisz!	Bóg zapłać	Cha! cha! Poznał polskich kawalerów!	Ciągnij! Winduj! Ruszyć go, ludzie! Hisuj! krzyknął.	Cóż ci jest?	Długo.	Kubuś! Kubuś!	O dukat strzał!	Och zaszły jakieś ważne wypadki między fragmentem pańskiej makulatury a tą stronicą.	Oho, i jak! Sam widziałem! Taki sobie świątobliwy kanonik brał z gracyą poły sutanny, fik, fik, i śpiewał:	On też w istocie porzucił swoje, które było gminne i przybrał nazwisko matki, szlachcianki z domu.	Otóż prawdziwy pech.	Przez niedźwiedzia?	Pójdziemy w kierunku słabszego wychylenia astralu.	Religia, Bóg, Matka Boska odparł sołtys po namyśle	Tak, słyszałem, że mieszkańcy moczarów wierzyli w takie rzeczy	Teraz kto żyw za Rybińskim bo ranny.	Umiem.	W drogę!	Wolny wtedy jest.	Z grodu idziecie, księże kanoniku?	Zawsze byłem punktualny.	Złodzieje!	Że wyjeżdża natychmiast w ślad za owym listem.	Żelazny nos
Król trzymać.. Ba! król nie chce rozlewu krwi chrześcijańskiej, ale panowie rada, którzy rozum mają bystry, czując większą moc polską przypierają Niemców do ściany tylko. rzekę, że gdyby nie było Drezdenka, to by się znalazło co innego.	Będziesz ty cicho! Co to za szczęście, że on żyje. Odzyska pomału siły. Żyje po takim ataku! To już świetnie. Nie można żądać wszystkiego naraz. To nie musi być przykre taka mała lewatywka z kamforą Żyje, żyje, czego chcieć więcej! Po tym, co on przeszedł, to już wcale ładnie. Pozazdrościć takiej żywotności. Cha, cha! Ci chorzy, chodzi się koło nich, nie to co z nami. Dziś rano hultaj kucharz zrobił mi baraninę z sosem béarnaise, kapitalną, przyznaję, ale właśnie dlatego tyle zjadłem, że mi dotąd leży w żołądku. Co nie przeszkadza, że nikt nie przysyła dowiadywać się o moje zdrowie, jak o tego drogiego Amaniana. Zanadto się o niego dowiadują. To go męczy. Trzeba mu dać wytchnąć. Zabija się tego człowieka, posyłając do niego co chwila.	No dobrze, rozlało ci się. Ale rozlać mogłeś tylko zupę albo sos, nie zaś frankfurcką pieczeń. Przecież przyniosłeś mi taki kawałeczek, co brudu za paznokciem. A gdzie podziałeś strudel?	To cale się tu coś nowego święci, począł zadumany Sapora, gra świeczki warta... Pieniędzy takich podchwycić nie mogli... Są gdzieś skryte... Nie ma co się namyślać, niegodziwego człeka należy się pozbyć... a jejmości zagarnąć spadek...	Być może, że zdanie dziada spod kościoła nie zgodziłoby się z moim, być może nawet, że byłoby wręcz mojemu przeciwne, ale mimo to	Czy to bardzo zajmujące, co pan czyta?	Patrzcie no, waszmościowie czy to tam świt, czy co?	O, ja nieszczęśliwy! To była nadzieja, która dodawała mi sił, aby dobrnąć do końca tego dokumentu, nadzieja, że poznam przynajmniej nazwisko tego, który zabił mi ojca! O, na litość boską! Na litość, uczyń wszystko, co jesteś w stanie... błagam pana... proszę mi jakoś spróbować przekazać to nazwisko...	Co za „pod jakim”?...	I co z tego, skoro tam myślą tylko o panu?	O nie, proszę cię, hrabio! Proszę, śmiej się. Bądź szczęśliwy. Pokaż mi przez twoją obojętność, że życie tylko temu jest niemiłe, kto cierpi. Ale ty jesteś litościwy, dobry i wielki, przyjacielu, i tylko dlatego, że chcesz mi dodać siły, udajesz to szczęście przede mną.	Powiedz, po co tu siedzisz?	Najgorszego gatunku ciemnych i biednych ludzi łapie, namawia, oszukuje, po sądach ciąga, ze skóry odziera. Chociaż to brat twój, Jadziu, ale być nie może, abyś nie wiedziała o tem, że od dzieciństwa był on zawsze samolubem i spekulantem. Matka przepadała za nim, wad też żadnych w nim nie widziała; ale dla ciebie, Jadziu, wszystko to chyba nie nowina?	Nie, pani. Przegra kobieta, i to na łeb, na szyję. Przecież dlatego kobiety wszędzie są niewolnicami, że lgną do tych, którzy je lekceważą.	Oprócz piękności. Prawda! Nieszczęśliwe to było wyjście za mąż, za tego włóczęgę. Cóż chcesz, oślepiły ją otaczające go blaski. Ha! Teraz wzięliśmy ją do siebie, staramy się pozbyć łotra i rozweselać biedaczkę.	Takiej gadaniny nasłuchałem się od pierwszego tygodnia po urodzeniu Do czego to prowadzi?	To ci się nie podoba, panie gwałtowniku	To prawda. Jedziesz więc do Portsmouth?	Zdaje się, panie, że dziwić cię to nie powinno Wiesz, że kapłani już podejrzewają cię o niechęć i mają się na ostrożności... Tym więcej...	Ale stryjaszek chyba nie postawi takiego warunku, który... na który...	Czyliż to można tak nienawidzić drugiego człowieka?	Do licha! Za marny grosz to zrobię!	I wtedy nie ma granic?	Jak to? Który sobie wybiorę? Więc proszę papy mi dać ten bilet.	Nic, oprócz tych ksiąg, z któremiśmy się nie taili... bo je pan nasz za pamiątki uważał. Archiwum i kaplica dotąd ocalały, lecz wiele na wszelki wypadek spalić musieliśmy... Dobek nasz uwięziony był.	No, niech tam, ale żeby tak wuj na ten kulig...	Politycznie ich przyjmują ale nic, chudziątka, nie wskórają, a najlepszy dowód	To są samiczki ze płci, a śmiertelne z urodzenia: niektóre prawice, niektóre nie.	Ja nie żartuję, tylko niech pani powie, żeby się nie śmiali.	Ty się boisz córki! no! to ja się sama z nią rozmówię.	Ach, tak?... Mężatka?	Albo ci spieszno do kogo drugiego!	Ale! nad syrotoju Boh z kaletoju!	Ano tam, na leopolskim rynku. Przypomnij sobie waszmość dobrze, czyś tam nie widział wonczas takiej małej bzdurybzdura (daw.)	Bo wedle prawa możecie, że to człowiek z was w leciechw leciech	Być może, mości Conseil.	Chory! Ja lecę do niego! puszczajcie mnie! pójdę pójdę	Cóż, to mi było przeznaczone Uciekłam Morcerfowi, a trafiłam na Cavalcantiego!	Eminencjo, obawiałem się... zdawało mi się, żem zasłużył na niełaskę Waszej wielebności.	I ty chcesz to zrobić na moich oczach, w moim domu?	Ja winien jestem, że się Wiktor przerzucił?	Jeszcze się nim nacieszycie, jeszcze się wama da we znaki	Mówiłem ci już, że coś ci się w głowie uroiło i pleciesz.	Nic, mości książę, jeno, że tam zacni żołnierze się weselą.	Nie	Nie mogę	Nie potrafię.	Nie wiem Pan Cyrus też nie wie i nikt nie wie, i nigdy nie będzie wiedzieć.	Nie.	Niech się pan mocno trzyma	O mnie? Nie przypuszczałem, by moja osoba mogła być interesująca o tyle...	Poselstwo naszego króla skończone Oto jest własnoręczny list Jego Królewskiej Mości oraz jego rękawica... Gdyby którykolwiek z rycerzy krymtatarskich miał cokolwiek pismu mego pana do zarzucenia, każdej chwili i każdego czasu mogę mu dać satysfakcję.	Przepraszam pana Mam przed sobą pana Murdstone, męża wdowy po moim siostrzeńcu Dawidzie Copperfield z Wroniego Boru koło Blunderstone? Dlaczego mianowicie Wroni Bór, tego nie rozumiałam nigdy.	Straszne to!...	Słowami nie. Nigdy.	Ta ta ta ta, wy tam, w waszej rodzinie, nie umieracie nigdy! krzyknął, idąc ku niej.	Ten człowiek ma szczęście!	Ten hajb mówi, że tu już do ciebie przychodził	To prawda	To zasługa tylko tego pana	Tym to sposobem dzisiaj?...	W takim razie ośmielę się proponować... Przeciwnicy stają o dwadzieścia pięć kroków, idą naprzód po pięć kroków...	Widziałaś pani że gdyby mój przyjaciel nie przytrzymał go za rękę, rzuciłby mi w twarz rękawiczkę.	Widziałem dziś sam Kajdasza i rad jestem, że żyje, bom go zabić nie chciał.	Wiesz, Adam, ile my się znamy?	Z sadła się wściekacie! Widzisz go, tłusta morda! Ja was tu wszystkich wyszukam! Wychodzić zadowoleni!	A jak zginiesz?	A księżna Anna jeszcze też jest?...	A tymczasem wstydliwość, podobnie jak szata, jest wynalazkiem, uchwałą.	Ach, Jadziu, Jadziu!	Bo nic.	Bo zwycięskie	Czemuż teraz milczy?	Czołem! Czołem!	Czy Urban wrócił?	Czy tu stajemy?	Dosyć będzie, psia wasza mać!	Dosyć com od biskupa mógł cierpliwie wysłuchać, od ciebie...	Gdzie Beatrycze?	I pannę.	I po kolei oszukując naiwnych, którzy temu wierzą.	I spełniasz pan rolę...	Jak najlepiej, Piniek pracuje już w aptece.	Jakich księży?	Kelner, bitte, zahlenkelner, bitte, zahlen (niem.)	Kto pani mówił o dębie?	Libu już weszli w dolinę i mijają oddział Patroklesa. Za godzinę będą tutaj.	Mego przyjaciela kardynała?	Oczywiście. Czyż pańska płodna i twórcza pomysłowość znajduje objaśnienie tej dziwnej zgodności?	Oh! oh! doprawdy Tumry?	Poczekaj krzynękrzyna	Prawo, Pożar	Puste znać! rzekł Siwiński.	Sądziliśmy, że w towarzystwie pani Azy...	Trzeci jedzie, bo ciekawy.	Van Stiller, podejdź no tu! A Ty, Moko, przynieś mi trzydzieści funtów prochu i dobry lont.	W chederze... jeszcze jaka! Jaka piekielna!	Wy mi sprzyjacie? wy mi dobrze życzycie? nieprawdaż?	Za ten zgiełk dla mnie?	Zabił parlamentariusza.
Powiedzże, Szablon, tylko szczerze, zwyczajnie, czy to słyszana rzecz, żeby ludzie dorośli, starzy przyjaciele, szanujący się nawzajem... Nie, to jest tak bajecznie głupie, że nawet o tym zacząć nie można! Jakeśmy się powitali? Jak my rozmawiamy? Do wszystkich diabłów!	Nic dziwnego Wulkan przebudził się już jakiś czas temu. Przypomina pan sobie, Cyrusie, że pierwsze obłoki pary pojawiły się mniej więcej w tym czasie, kiedy przeszukiwaliśmy podnóża Góry Franklina, żeby znaleźć kryjówkę kapitana Nemo. To było, jeśli się nie mylę, około piętnastego października.	A to się dobrze składa! Oszczędzisz sobie waćpan drogi... Chociaż... może i szkoda, że na Podlasie nie pojedziesz, bo tam między głowami konfederacji jest i twój imiennik... Mógłbyś go skaptować.	Prawie w każdym międzyakcie wsuwał się w korytarz czasem, aby mnie widzieć lub aby zwrócić na siebie uwagę, przykładał twarz do szybki w loży naprzeciw mojej. Kiedy przychodził ktoś do mnie, widziałam, jak czatował tuż u drzwi: wówczas mógł mi rzucić ukradkowe spojrzenie; nauczył się w końcu poznawać moich znajomych, szedł za nimi, kiedy się kierowali w stronę loży, aby wyzyskać moment uchylenia drzwi. Biedny chłopiec dowiedział się zapewne niebawem, kim jestem, znał bowiem z widzenia p. de Maufrigneuse i mego teścia. Od tego czasu widywałam tajemniczego nieznajomego we Włoskim, w stalli, z której podziwiał mnie prosto w twarz w naiwnym zachwyceniu: bajeczny był po prostu! Przy wyjściu z opery, tak samo jak z farsy, widziałam go wciśniętego w tłum, w nieruchomej postawie; popychano go, poszturchiwano, nie drgnął. Oczy jego zasnuwały się mgłą, gdy mnie widział wspartą na ramieniu jakiego oblubieńca. Poza tym ani słowa, żadnego listu, znaku. Przyznaj, że to było w dobrym guście. Niekiedy, wjeżdżając rano do pałacu, widziałam nieznajomego siedzącego na kamiennym słupku koło bramy! Wielbiciel ten miał bardzo ładne oczy, długą i gęstą brodę w kształcie wachlarza, wąsy i faworyty; widać było jedynie białe policzki i ładne czoło; prawdziwa głowa antyczna. Jak ci wiadomo, książę w czasie dni lipcowych bronił Tuillerii od strony wybrzeża. Wrócił wieczorem do Saint-Cloud, kiedy wszystko było stracone. „Wiesz, moja droga, rzekł, omal mnie nie zabito około czwartej; mierzył do mnie jeden z powstańców, kiedy młody człowiek z długą brodą, którego, zdaje mi się, widywałem we Włoskim i który prowadził atak, odwrócił lufę”. Strzał ugodził nie wiem już kogo, jakiegoś kwatermistrza, dwa kroki od męża. Ten młody człowiek musiał być tedy republikaninem. W r. 1831, kiedy osiedliłam się tutaj, spotkałam go opartego plecami o mur tego domu; zdawał się rad z moich nieszczęść, które, być może, dawały mu nadzieję zbliżenia; ale od czasu sprawy w Saint-Merry nie widziałam go już: zginął tam. W wilię pogrzebu generała Lamarque wyszłam piechotą z synem; republikanin towarzyszył nam to z tyłu, to przed nami, od św. Magdaleny aż do pasażu Panoramy.	Pewnie, że trudno go tu jak psa zostawić Skorośmy z nim na pojedynek stanęli, to już on dla nas nie chłop, ale żołnierz, któremu taka pomoc się należy... Kto ze mną poniesie, mości panowie?	Tak krótko widzieliśmy się wczoraj kochany Fabianie Byliśmy właśnie w chwili odpłynięcia. Wiem tylko tyle że nie sam przypadek spowodował nasze spotkanie na przestrzeni „Great Easternu”. Wyznaję, że jeżeli w czemkolwiek wpłynąłem na postanowienie z twej strony...	Ledwiem cię ujrzał, jużem o sobie zgoła zapomniał i widzę, że wolnemu dotąd żołnierzowi chyba w niewolnika zmienić się przyjdzie, ale taka widać wola boża. Afekt jest jako strzała, która niespodzianie pierś przeszywa, i oto czuję jej grot, choć wczoraj sam bym nie wierzył, gdyby mi kto powiadał.	Jeśli mnie miłuje, to się zrezykuje. Zawdy by ja rad, abyś ją wacpani mogła poświadomićpoświadomić (daw.) wypełniać obowiązki parlamentariusza, prowadzić rokowania., toby my dużo czasu zmarnowali. Jeno nie wiem, czy ten dziad wacpanią drugi raz do niej dopuści?	Wprost nie mogę przekonać siebie, że to nie sen, że to rzeczywistość. I... doprawdy... boję się...	Przyznaj jednak pani że robimy co tylko możemy, by się z naszego barbarzyństwa otrząsnąć.	Jak się masz, stary francie? Cóż to tak nosem kręcisz, jakbyś jakowy niecnotliwy zapach wietrzył?	Lepiej mi... Słuchaj, ja chcę jutro. Wiesz, może da się co zrobić. Założę apelację, złożę kaucję. Tymczasem wywieziemy go do Zaruczaju. Chyba go uwolnią, co? Przecież już siedział. Jak myślisz? Bóg pozwoli mi krzywdę tę wynagrodzić.	A! nie skarż-że się, bo nigdy sam nie będziesz, mając swój geniusz z sobą.	Śmieszna była myśl mojéj żony, rzekł w duchu, pożenić ich, psa z kotem, i wystawić na prześladowanie wioski. Cygan byłby poszedł daléj, a dziewczynę we wsi wydaliby za mąż; a tak! co tu poradzić?	Ja się nie boję, całej nocy by było trzeba, żeby wyssać ze mnie krew, i skończyłoby się na jednym niewielkim ukłuciu, w dodatku pożytecznym, zważywszy na klimat. Ale prawdą jest, że zadawane przez nich rany goją się bardzo długo.	Doprawdy? Widzę, żeś pan zgłębił już tajemnicę naszego małżeństwa Edie musiała się przyznać? Trudno więc! Horscroft uczyni, co zechce.	Tak samo, jak naprzykład pana nie zainteresowało moje życie.	Tyle tylko mogę wam powiedzieć, że nie ja Ale na pewno tam była i sami mogliście ocenić siłę jej wybuchu.	Ach! Niech mi pan wierzy zemszczę ja się na tym stworzeniu.	Filip to on nie umie, ale jego by stróż nauczył. A ja to nawet, że tamtego roku zabił jednego kota, bo taki był cholera, że nic, tylko kurczęta malusieńkie dusił.	Nie, gdybym się jej chciała nauczyć... ale...	Tak, milordzie To młody królik.	Ciekawa książka, nie ma co mówić Proszę pana, przychodzi mi na myśl, czyby jaki księgarz jej nie kupił? Przecież to jednak ma wartość.	A żeby cię szlag trafił! Popatrzcie tylko, proszę was, na tę wielką miłość! Jak to się ściskają, jak się obejmują! A na środku izby stoi koza i obżera się kartoflami. Żeby cię robaki zjadły!	Nie biorąc w rachubę tego że królowa ocali pana Buckinghama, ale nas nie zasłoni przed zemstą kardynała.	Nie, przeszedł już do moich; choć nie powiem, że z łatwością, bobym skłamał.	Nie boję się Reni ani nikogo na świecie. Jestem księciem Józefem	Za pozwoleniem! Maksyma owa nie wyszła z mojej głowy, panie Rockstrong. Wyrzekł ją człowiek wielki, znalazłem te słowa w pismach Juliusza Cezara Skaligera.	Boli mnie że W. K. Mość mnie już dziś jakby nieprzyjacielem swym a nie dzieckiem liczysz, gdy nic nie uczyniłem.	Cóż ci powiem? Ot, człek mierny, człek środka, tylko nie złotego, uczciwy, bo nie popełnił nic nieuczciwego i odwrotnie. A dajże mi z nim pokój! Mówmy lepiej o filozofii, albo śpiewajmy stare kontredanse, co wolisz?	Jak ty wyglądasz! Jezus, Marya! lepszych do trumny kładą! Mizerna, żółta, opalona, oczy czerwone, ręce, aż czarne... Wstyd, żal, zgryzota! Serce kraje się od patrzania na ciebie! Młodości po tobie nie znać...	Podłe miasto! Od trzech lat nie mogę go wziąć... Walczę, zabijam się... i pies mnie nie zna!	Ho, ho, ultra i liberały gruchają z sobą tak czule?	No, tak.	Pan daruje, panie doktorze, ale moja córka jest w tym wieku...	Rzekłeś, panie A teraz odpowiem na to, o co mnie pytałeś.	Tak tu i stoi, o krowę ze dworem!	Małgosiu, nie mów, bo nam wszystko zepsujesz. Nie możesz pójść, Amelko, więc nie bądź dzieckiem i nie napieraj się.	Ach, jakiż płaski kompliment!... W każdym razie muszę wyznać, żeś mi pan trochę zaimponował. Trochę... Ale nie wytrzymałeś pan w roli, puściłeś mi ręce, i to mnie rozczarowało...	Ja tego nie zniosę! nie, nie, umrę raczej, a nie zezwolę na to!	Cierpliwości, Nabie Z pewnością to nie zwierzyny zabraknie po naszym powrocie!	Ach! tak jeżeli jego ekscelencja minister, jak oto mieliśmy honor słyszeć od pana, ma w rzeczy samej pewność jakąkolwiek...	Pomyśl że to, czego ty żądasz, jest daleko niebezpieczniejszym niż naturalny porządek rzeczy...	Tak samo, jak ty nam	Człowiek, który nie miał nigdy wobec pana, kapitanie Nemo, żadnych zobowiązań, a więc nie można go oskarżać o zdradę.	Bóg mi zabrał szczęście i ojczyznę i musiałem jeść chleb obcych ludzi! Od tego czasu nauczyłem się szanować biedę.	Co?	Nie powiem nazwiska.	Nie umiem ani słowa.	Nie.	Trzeba zastanawiać się nad wszystkim, panno Orecka.	Pewno niedługo pojedzie pan na front, panie poruczniku?	Ale ja wiem, dlaczego ona się stroi.	At! na powietrze! żeby odetchnąć! Nałykałem się dosyć iskier i dymu.	Jak się dało.	Do nas, kto cnotliwy!	Gdzie wiedzą? kto wie? policja?	Niewinny!... Kto z nas jest niewinny w ziemi niewoli? Oto spojrzyj	Ba! Ale jakoże mi ją przeciw ojcowej woli brać?	Puść mnie pan!	Tam mes pasirengėm	Ja?! Cóż tam ja...	Ja sam będę miał prawo do dwóch drzew rzekł p. de Charlus	Poszedł jeszcze dalej w góry	Więc jak będzie?	A jednak pójdź do mnie, tłumie, abym cię umiłował.	Ach ten nasz klimat kochany	Ja, pana kocham?...	Jak ona śmie!	Madzia ma posag... cztery tysiące rubli	Na, tai matai, jau kitas suvis klausymas. Jono knygos rusiškos, tai jos ir linksta į rūsų pusę. Onutės lenkiškos	Pokój, padają, na wieczny czas	Przebacz mi byłem szalony, byłem zbrodniarzem... tyś wielką, tyś niezłomną, tyś jest uwielbienia godną, jam nikczemny! Bóg twój dał ci siłę zwycięską.	Tego już zanadto Pójdziesz mi zaraz do marszałka, niech ci każe wyliczyć dwadzieścia!	Wróciłam przed chwilą i z raportami przychodzę.	Zaczekać na podwórzu!	A Kobolda?	Abejingumas, Ironija, Cinizmas Ko čia dairais? Ar ką pametei? ar nežinai, tamsta, kur mano Petriukas?	Ben Joela i jego siostry.	Bo mię fatygująfatygują	Ciszej!	Dlaczegoś stamtąd wyjechał?	Gdzie masz telefon?	I cóż dalej?	Jeden dzień wystarczy	Kiejkiej (gw.)	Kolację	Mąż mojej ciotki	No ta, z figurami.	O bogowie!... Ależ nas za miesiąc napadną Asyryjczycy!... Przecież my jesteśmy rozbrojeni...	O, o! słyszysz! toś mu już w oczy zaglądała, łotrzyco!... Ostrożnie z tém, ostrożnie.	Od radości ale i ze strapienia, bo my tu w ciężkiej niewoli jesteśmy, dnia niepewni ani godziny...	Owszem pani, pamiętam, przeczytałam go więcej niż raz.	Przynieść spisy!	Tekwszystkie ”Tek” lub: ”tek” hrabiego Anglika są w całej książce pisane rozstrzelonym drukiem.!...	Tyle dziś było ludzi!	Tysiące?...	Wszystko uczynię. Czego ci potrzeba?	Zapewne od Piotrowicza.	Zimno ci?
Żadnego, chyba ten, żeś mi złamała życie i zniweczyła przyszłość. Czytałaś nieraz książkę Benjamina Constant i studiowałaś nawet ostatni artykuł, jaki o niej napisano; ale czytałaś jedynie oczami kobiety. Mimo że posiadasz wspaniałą inteligencję, która zapewniłaby los poecie, nie odważyłaś się wznieść do męskiego punktu widzenia. Ta książka, moja droga, ma dwie płcie. Pamiętasz?... Ustaliliśmy swego czasu, że istnieją książki męskie i żeńskie, książki-brunetki i blondynki... W Adolfie kobiety widzą jedynie Eleonorę, młodzi ludzie widzą Adolfa, mężczyźni dojrzali Adolfa i Eleonorę, myśliciele widzą życie społeczne! Uwolniłaś się od trudu wchodzenia w duszę Adolfa, jak ów krytyk zresztą, który widział tylko Eleonorę. Co zabija tego chłopca, moja droga, to to, że zmarnował dla kobiety swą przyszłość; że nie będzie niczym, mogąc wprzódy być wszystkim, ani ambasadorem, ani ministrem, ani szambelanem, ani poetą, ani człowiekiem bogatym. Oddał sześć lat energii, porę, w której mężczyzna może poddać się próbom jakiegokolwiek terminu, dla spódnicy, którą uprzedził tylko na drodze niewdzięczności, kobieta bowiem, która mogła rzucić pierwszego kochanka, musiała prędzej czy później puścić kantem drugiego. Wreszcie Adolf to niemiecki blondas, który nie czuje siły do oszukania Eleonory. Istnieją Adolfowie, którzy oszczędzają swojej Eleonorze upokarzających sprzeczek, skarg; powiadają sobie: „Nie będę mówił o tym, com utracił! Egoizmowi, któremu się poddałem, nie będę wciąż pokazywał uciętej pięści”, jak czyni Ramorny w Ładnej dziewczynie z Perth; ale tych, moja droga, tych się rzuca... Adolf jest chłopcem z dobrego domu, młodym arystokratą, który chce wrócić na drogę zaszczytów i odzyskać swoje wiano społeczne, swą naruszoną reputację. Ty grasz w tej chwili obie osobistości naraz. Odczuwasz ból, jaki sprawia stracona pozycja, i czujesz się w prawie opuścić biednego kochanka, który na swoje nieszczęście uważał cię za kobietę wyższą, zdolną zrozumieć, że o ile u mężczyzny serce winno być stałe, zmysły mogą sobie pozwalać na kaprysy.	Bóg by to dał, wasza książęca mość. Raz już brałem ją zbrojną ręką, alem sobie potem przyrzekł, że więcej tęgo nie uczynię... I co mi wasza książęca mość mówi, żeby ją choćby gwałtem do ołtarza prowadzić, to mi nie idzie po sercu, bom sobie i jej przyrzekł, że gwałtu więcej nie użyję... Cała nadzieja, że wasza książęca mość wyperswaduje panu miecznikowi, iż nie tylko zdrajcami nie jesteśmy, ale zbawienia ojczyzny chcemy... Gdy on się przekona, to i ją przekona, a wtenczas inaczej będzie na mnie patrzyła. Teraz do Billewicza pojadę i sprowadzę ich tu oboje, bo mi strach, żeby się ona do zakonu gdzie nie schroniła... Ale powiem waszej książęcej mości szczerą prawdę, że choć wielkie to szczęście dla mnie patrzeć na tę dziewczynę, wolałbym na całą potęgę szwedzką uderzyć niż przed nią teraz stanąć, bo ona nie zna moich cnotliwych chęci i za zdrajcę mnie poczytuje.	Napisz zaraz do pana Sobieskiego, niby o nowinach mu donosząc, a w końcu powiedz, że coram bliskiej wojny chciałbyś z miłości, jaką dla niego masz, przy jego osobie zostawać i w polu czynić. Na rany boskie! To jest arcyprzednia myśl! Bo naprzód i to jest niepodobne, żeby takiego zagończyka, jak ty jesteś, za murem zamykano, zamiast go w polu zażywać, a po wtóre, za list takowy hetman jeszcze bardziej cię pokocha i zechce przy sobie mieć. Będzie on także potrzebował wiernych żołnierzy... Słuchaj tylko: jeśli się Kamieniec obroni, to sława na pana generała podolskiego spadnie, a czego w polu dokażesz, to na chwałę hetmańską pójdzie. Nie bój się! Hetman cię generałowi nie odda!... Prędzej by każdego innego oddał, ale ciebie ni mnie nie odda!... Pisz list! Przypomnij się mu! Ha! Wart mój dowcip jeszcze czegoś lepszego, niż żeby go kury na śmieciach dziobały! Michale, napijmy się przy tej okazji	I pogadałbym Ale jej obiecałem, że ani słowa nie pisnę. I teraz sam nie wiem, co mam robić. Jedyna nadzieja moja to w panu, panie profesorze.	Tola też tak powiedziała. Ale pomyślałem sobie, że może tego akurat nie zauważył. Chciałbym jednak tobie to pierw powiedzieć.	Moje ostatnie zawody strażackie?... Nie najgorzej, ha, ha! Ale zdaje mi się, że szkoda mówić o tym, w porównaniu z dzisiejszym dniem!... Ostro, chłopcy! Plunąć w garść i pompować co sił, niech trzeszczy!... Dalej, chłopcy, ostro!... Co, Hoyerze? Ładna gra strażacka... stawką jest cały młyn, dam ci to na piśmie!	Po tem, co pan nam zrobił... Nie, proszę pana. Nawet dziwię się, że uważał pan za możliwe zaszczycić mój dom.	Pani niech twoje czyny usprawiedliwią słowa, wspólnym poświęceniem godnymi siebie się okażmy; uprzedzam cię, że jeżeli tą szpadą ocalić nas oboje nie zdołam, zwrócę ją przeciw sobie, a nie przeżyję tak strasznego ciosu.	Panie, po przyjacielsku panu radzę nie brać tej czwórki To ulubione konie ordynata. Może im się stać co złego, potem bieda. Pal je licho! Niech pan jedzie kasztanami, konie jak spławy. Albo gniade niech pan weźmie. Podobno baronowa ma dziś jechać do Obronnego. Zadysponuje kare i co wtedy?	Odczep się pan od mojego parasola i mnie daj święty spokój. Czy nie widzi pan, że mży i zaraz zacznie znowu padać?	Nigdym ci krzyw nie był... nie baczysz to?...	Ba! To nie takie proste.	Same nie wiemy, co to znaczy... Od czasu jak nas księżna Kinga pocałowała, jakoś nam się polepszyło...	Jak owdowiała, mosanie tego, to coś lat z pięć nie była zupełnie, tylko posyłałem jéj pieniądze to do Paryża, to do Włoch, to do Warszawy. Potém przyjechała na dwa miesiące i znowu rok nie była; aż przeszłego lata zabawiła z pięć tygodni i pojechała do Warszawy. W Kwietniu, mosanie tego, ma znowu przyjechać; pisała, że może na długo.	Więc postanowione Zaczniemy poszukiwania jak można najprędzej. Nie pozostawimy ani kawałeczka wyspy bez zbadania. Przeszukamy ją aż do najtajniejszych kryjówek i niech nieznany przyjaciel wybaczy nam to ze względu na nasze dobre intencje.	Konie stoją za wierzejami Stąd droga wolna. Straże są; może by nie wpuściły nikogo, ale wypuścić, wypuszczą. Wiemy hasło. Jak się wasza miłość czuje?	Przyniosę Ojcu Okularników dużo świeżych i tłustych ropuch, żeby się stary najadł do syta! Ta dziwna rzecz pijąca krew słoni jest chyba wcieloną śmiercią... ale i tak jeszcze nie wszystko rozumiem.	Dzieci, miasto jest już niedaleko; zanim ruszymy dalej, dobrze byłoby naradzić się, co należy czynić, abyśmy nie byli podobni Ateńczykom, którzy nie zastanawiali się nigdy pierwej, aż dopiero po dokonanym uczynku. Czy jesteście gotowi ze mną żyć i umierać?	Jestem przekonana że nie zostaną później państwo zbyt długo na kolacji.	Nie róbcie no tylko wielkich rzeczy z tych spraw żakowskich! Wiem, że wrócicie z drogi! Na trzecim popasie zajęczy strach was obleci, i za uzdy przyprowadzicie te same wierzchowce pod ganek. Tyle że dedy zgonicie.	I chwyci go pan, tak jak w tamtym portrecie chwycił pan dyabła.	Nigdy nie wydał on mi się tak strasznie mizerny i nieszczęśliwy, jak teraz.	Nie zdolę.	Tylko buntownicy nie spełnią rozkazów faraona	Nie. Rzucili się z własnego popędu.	Ojcze, ten Bóg, któregoście czcić nas nauczyli, jest wielki, lecz on przecież nie każe zapomnieć tych, cośmy ukochali?	Nie, mamo. Ja nie mogę zawsze być z tobą.	No, tak Kobiety liczą czas od swojego wesela. Czyż przedtem pani nie żyła?	Nie mówmy już o tym. Pan długo jeszcze zostanie w tym Paryżu?	Ale ja ścierpię. Uczciwie mnie uprzedził, co mnie czeka w pożyciu; jeślim pomimo to wyszła za niego, moja rzecz jest przystosować sięmoja rzecz jest przystosować się	Przychodzę przeprosić panią, że nie będę mogła być tu damą klasową...	Ale, był to kto przy tym, to wie! Pleciuchy pletą, byle pleść, a wszystko ino przez zazdrość	Wiem. Tępienie ich do niczego nie doprowadzi, bo ciągle się odradzają, więc wniosek, że prędzej czy później społeczeństwo musi się przebudować od fundamentów do szczytu. Albo zgnije.	Ona nigdy i z niczego nie była zadowoloną, ona się ciągle kłóci ze mną.	Yeah, to będę ja, panie Bondy Przecież z tego powodu wysłali mnie z domu do Morawskiej Ostrawy.	Co powiesz na to, Jeannie?	Napije się pan ze mną?	Prawdy względnej, bezwzględnej czekamy jeszcze ale i to z czasem przyjdzie.	Tak, to ja, we własnej osobie	Bat’kubat’ku (ukr.) rzekł ale gdy się o Chmielu i żółtowodzkiej batalii od Pleśniewskiego dowiedzieli, zmienili drogę. Ty, bat’ku, sam widział, że zjechali z gościńca i w bok się rzucili.	Przytoczyłeś pan jeden ustęp dosłownie.	Pani Latter nie ma?...	Niech pan weźmie mój automobil. Czeka przed teatrem.	O czymże to myślisz? Od kilku dni masz tak dziwną minę? Czyżbyś wiedział dawno już to, o czym mówiły te wisusy?	Ojcze czcigodny, być może zawodzi mnie pamięć, lecz doprawdy nie przypominam sobie...	Ta druga, śmiejąc się rzekł Honory, nie bardzo mi się podoba... dawnąbym wolał.	Mówiłem przecież, że lekarze na pewno ruszą na wieś.	Więc niech zostanie. Zresztą i tak muszę pojutrze wyjechać na kilka dni.	Młodszego? Któryż to? Rejent czy radca?	Pozwól, że przerwę. Otóż według ciebie w uroczystym ślubie, czyli w pantomimie, obliczem wyrażam nic mniej i nic więcej, jak tylko wspomnienie rozkoszy miłosnej, niewymuszonej, nieopieczętowanej aktem poślubienia, pierwotnej, bezwzględnej?	W którą stronę pan idzie? Mogę pana podprowadzić.	To prawda, westchnęła Dobkowa.	Więc to prawda?	Było to zrządzenie przeznaczenia jak wszystko inne.	Kto by taki jasyr wziął, sułtanowi nie miałby czego zazdrościć, któren i sułtan pół państwa swojego chętnie by za taką oddał.	Właśnie od czasu znalezienia przez was tego papieru debatujemy nad tym, na jaki krzyż?	O tak, sprawiedliwieś powiedziała; wżdy od rana do nocy macie co inszego w głowie niż robotę. No, dziś trzeci lipca, chyba mi wykończycie ten obrus na wiązaniewiązanie	Prawdziwe. Jak się bawisz?	Ta bardzo mi się podoba. Wiesz... ja ją wezmę, bo moja już na nic...	Dziękuję panu dziękuję, nieźle. I oto BenchBench, właśc. King’s Bench Prison odpoczynek. w spokoju. Oto, panowie, wiekopomne miejsca, w których dziatwa moja bawiła się w słońcu, unikając mrokami zaległych kątów. Znany mi tu kamień każdy, tłumaczy to niniejsze me wzruszenie!	Niech Bóg jedyny i wszechmocny zleje na ciebie mądrość i siłę, a szczęście na lud twój...	Myślę, że za wiele hałasu o zwykłą wieczerzę podróżnych.	Może do naszego dworu przystaną, bo się jakoś między sobą naradzają.	Dobrze, panie hrabio.	Tak niegościnnie muszę przypomnieć... Za parę godzin pójdziecie, waćpanowie.	Wracając, weźmiemy dużo bułek Jak one dziwnie patrzą. Co one myślą?	Bawimy się... Mówcie! Co kto życzy?	Czas, panie generale	Gdyby starszym był gniewać się, niecierpliwić się. nieco, zakonnik, któremu było pilno	Giano, pieszczoto wenecjanek! Przyjaciel tobie mówi: wróć się!...	Jak suseł.	Jest.	Węszy on w tym jakąś dobrą sztuczkę la siebie	Czy masz waszmość co, prócz czczych wyrzutów, do powiedzenia?	Po co myśleć o tym, co będzie? Teraźniejszość tylko istnieje.	Czy ładna?	A dla nas, dla nas biedaków, cóż dla nas, którzy was żywimy, potrzymujemy taką luksusową, tajemniczą sektę	Co! biłabyś go, suko jedna, biłabyś, czarownico, kacie synowski, ty!	Co tam teraz sądy znaczą!	Może byśmy i my kupili.	On napisał książkę, za którą mu jakiś uniwersytet w Niemczech dał złoty medal.	Prócz pana Sapiehy i pana Gosiewskiego, i pana Czarnieckiego, i hetmanów koronnych!	Dla niej.	Pani w takich razach my mamy inne pojęcia od pań.	Aha, doszliśmy wreszcie do kłębka A jakąż?	Bo w naszym powozie są dwa miejsca...	A szaniec?	Aha, a borsucze gniazdo?	Allons donc!! zakrzyknął hetman.	Dlaczego?	Dlaczego?	Dokąd?	Jaka? przyszłość świata?	Kawiarnia została zamknięta przez policję.	Kozak strzelił.	Nieprzyjęty!...	Oto one.	Ratuj, władyko, ratuj!	Z drzewa?	Łatwiej, daleko łatwiej w dół niż w górę.
Tfy! Ale też haruję na te pieniądze! Farrukh-szach to niedźwiedź, Ali beg haraburda, a stary Sikandat-chan... o rety! No wynocha! idę spać. Ten wieprz ani się nie ruszy do białego dzionka.	Czekajta ino, kumie Jak mój Józik wrócił jednego roku ze szkoły, więc ino stanął na progu, a ja do niego prosto od garnków i chcę go za szyję objąć. A on tak się żachnął (złotko moje!) i gada: „Nie widzą matula, że mam świeżuteńki mundur?”. A ja mu na to: „Widzę, synku!...” Więc on: „To nie trza go brudnymi rękami łapać, bo na psy pójdzie”. Więc ja gadam: „To skiń mundur, żebym cię mogła utulić przecie!” A on: „Kiej ja i koszulę mam taką, że ją matula zababrze...”	Oczywiście, Pan Bóg obżartuchów stworzył, więc Pan Bóg będzie się o nich kłopotał Już raz dostałeś słupka, a teraz wart jesteś, żeby cię posłali na pierwszą linię. Kiedy ja byłem pucybutem u pana oberlejtnanta, to mógł mi we wszystkim zaufać i nawet przez myśl mu nigdy nie przeszło, abym ja mógł jemu coś zeżreć. Gdy się fasowało coś takiego specjalnego, to zawsze mi mówił: „Weź to sobie, Szwejku” powiada mój oberlejtnant	Tak dalece moja, że gdyby mi to powiedział kto inny, nie ty, tobym mu pierwszy to przypomniał. Mogę ci jednak ręczyć, że gdybym powziął taki zamiar, o czem wątpię, to nie zażądałbym ręki panny Pławickiej, jako procentu od mojej sumy. Jak skoro mogę sobie sumiennie powiedzieć, że kupiłbym sumę w każdym razie, to ją tem samem i mam prawo kupić. Przedewszystkiem, jak dziś rzeczy stoją, chcę kupić Krzemień, bo mi to potrzebne	Z pana naiwny człowiek. Czy to nie wszystko jedno, jakie słowo, jaką nazwę przyczepimy do czegokolwiek? Można równie dobrze powiedzieć nie szantaż, lecz wzajemna usługa, rewanż, grzeczność za grzeczność. Ludzie nadużywają wielkich słów. To jeszcze przedwojenne przyzwyczajenie.	Nie znoszę tego tłoku usiądziemy tu. Ten pokój robi na mnie bardzo przykre wrażenie i dlatego bardzo go lubię. Uważam, że przykre wrażenia zaostrzają w nas te funkcje intelektu, które nazywam wtórnymi.	Słowo daję, lepiej by było, żeby nie został bo potem to nie da się do niego nawet przystąpić.	W każdym razie nie ścierpię dłużej, żeby pani Linde nadal mnie dręczyła Ania i Maryla mają do tego prawo, ale ona nie. Będę teraz robił wszystko, czego mi ona nie pozwala, uważaj.	A to se zrąb, kiedy chcesz; schowaj do komórki, uschnie do zimy i będzie jak znalazł na podpałkę.	Tak to bywa na świecie: dzisiaj się jest na wozie, a jutro pod wozem. Takie to dziwne los z nami, biednymi ludźmi, stroi igraszki! Ale cóż robić? Trudnożtrudnoż (daw.) całkowicie, zupełnie; wcale. zapierać tego, co lubolubo (daw.)	Powiem ci ją moje dziecko, nie jest to tajemnicą żadną. Darscy byli zawsze bardzo uczciwymi ludźmi, ale przez dziwactwo swoje stracili wziętość w sąsiedztwie, i odłączyli się zupełnie od towarzystwa. Bogaci będąc wzgardzili nami, zubożawszy ani się chcieli przez dumę schylić do ludzi. Jeden raz tylko starł się stary Darski z jednym bliskim krewnym naszym, i spotkanie ich pozostawiło po sobie pamięć i nienawiść niezmazaną.	Moja Lorciu, rzekł cicho: od tak dawna cię proszę... zbliżże się do jejmości... Czyż to podobna żyć pod jednym dachem i nie gadać do siebie? Jeśli ona nie jest dla ciebie jakby być mogła, czyż nie twoja wina, żeś pierwszego kroku uczynić nie chciała?..	Sprobuję użyć Löwendhal’a Wprawdzie zawdzięcza jéj wiele, lecz więcéj jeszcze winien królowi, a idzie mu o to, żeby upadek Cosel, jego nie pociągnął za sobą.	Wszystko, pod warunkiem, że teraz pani zrobi to, o co poproszę.	Nie, nie! Pani myśli, że mężczyźni zawsze kłamią!	To nic nie warte schronienie, ulica zbyt blizka miasta, ktokolwiek w oknie cię zobaczyć może, dowiedzą się, wyszpiegują. Nie chcę żebyś tu pozostał.	Dlaczegóż to nie mam prawa?!	Śmieszna bo śmieszna, ale w gruncie to dobra kobieta. Jest prezeską kilku zakładów dobroczynnych i robi wiele dobrego biednym.	Powiem, jeżeli wasza dostojność dasz mi wielkie przyrzeczenie, że nie zdradzisz się przed nikim. Chociaż... nie mogę uwierzyć, aby księcia następcy nie zawiadomiono o tym!...	Nic nie rozumiem, słowa nie pojmuję. Lękiem mnie smagasz do nieprzytomności...	Nie mojaś to, Jaguś, nie moja?	A bo źle. Jakbym była chłopcem, to bym się przebrała bodaj za pacholika do posług. Stanęłabym gdzie na boku i widziałabym wszystko, co się tu jutro dziać będzie. Napatrzyłabym się choć na ostatek naszej cudnej księżniczce Elżbiecie, zanim od nas wyjedzie, a tak co? Zamkną mnie matusia w komórce jak kurczę w kojcu, choć weź taj płacz...	Nie weźmie ci za złe, że nie dotrzymujesz obietnicy, bo sam często zawodzi. Proszę cię, nie chodź.	Ba! My teraz z panem też jesteśmy poniekąd rodziną. Nie wiedział pan, panie Nagórski, kogo pan poklepywał.	Jakiż mogę mieć dowód? Czyżbyś pani chciała, ażeby kontrakt o komorne przechował się od lat sześćdziesięciu? Pisanego dowodu nie mam, ale tradycja utrzymuje się ciągle.	Jejmość pani Walorozo życzymy sobie mieć dziś parówki na pierwsze śniadanie. Nie zapominajcie, że gościmy księcia Bulbę na królewskim dworze.	Ale kiedy ja chcę przejść się.	Czy to już skończone?	Już i dechu w nich nie było...	No, to pozwól się pan chociaż ucałować.	A co? Sprzedają morskie łososie. Śledzie też są morskie. Nie wolno się zapytać?	Czy nie mógłbym zostać dziennikarzem, aby sprzedać zbiorek poezji i powieść, a później opuścić dziennik?	Nie, przychodzę sam i proszę was o chwilę rozmowy sam na sam!	O tych, którzy umarli i nie zostali pomszczeni.	Pan wie, że mój ojciec jest ubogi	Raczej oczu i to fizycznych oczu, wyrażając się ściśle.	W takim razie przypominam, że na mnie kolej grać pierwszą partię z majorem.	Wracaj do siebie, połóż się, spocznij.	„Zdaje mi się, że on chce coś powiedzieć”.	A co, nie mówiłem!	Co to znaczy?	Czemu Ursus jej nie obronił?	Czemuż to?	Do Londynu! a cóż my tam będziemy robili?	Do czego ci potrzebny?	Gdybym chciał i powinien, nie potrafię zapomnieć Borowiec, rzekł wzruszony Honory... a gdybym o Borowcach zapomniał... będę o tobie pamiętał.	Nie ma tu nigdzie żadnego rannego. Proszę szukać.	Nie możemy podwieźć, bo aż nadto ciężko koniom	Nie myślmy o nim wcale	Nie przeczę.	Nie tyle jeszcze, kuzynie, godność jednego przedmiotu, ile zgodność obu przedmiotów.	Pani to rozumie?	Sądzę, że tak. Zresztą będziemy ostrożni.	Że kiepsko strzelacie.	Czy mogłaby go nam pani opisać?	Czy pan wiész o awanturze?	Frejdo! czy ty słyszała o tym, co u nas działo się w miasteczku?	Gdziekolwiek, bylebym jak najszybciej pozbył się waszego towarzystwa	Nic, nic, moja droga. Powiedz mi, dlaczego pan Dolewski wybrał sobie miejsce pobytu w takiéj mieścinie, jak N.?	A jak wygląda?	Co pan grał?	Czy jest matka w domu?	Dam cztery, na twoje słowo.	Dla jej własnego ratunku... może jeszcze i upamięta się...	Innymi słowy, ledwie zasługujący na miano człowieka	Pan mi chce coś powiedzieć?	Waszmość już tu zapewne, dawno być musisz znajomy? zapytał po chwili ostro, Wojewodzic Tobiasza.	?...	A ile chcecie?	A skoro ukończyła robotę, cóż uczyniła z moim listem?	A smakiem, Szwejku?	Ależ przecie kochasiu, jakąż podaje rację swego gwałtu?	Ba, Niemiec przemyślny.	Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo!	Dajmy spokój.	I robi z rozmysłem	I za „skikanie? ”	Jakeś mądry	Jakie tu u ciebie wszystko eleganckie!	Jakże; Marysię i Kondusię.	KazimierzoweKazimierzowe rzekła księżna	Którędy?	Kłótnia	Mszczuju mój zapytał.	Mów prędzej, Noelu!	Nienawidzi Hiszpanów?	Prosty kapłan EyProsty kapłan Ey	Przeczę temu! przeczę! neguję!	Przed wieczorem! Dziękuję waszej książęcej mości za Prudy...	Przyjdź, Jaguś, przyjdź...	Recedererecedo, recedere (łac.)	Skądże ich wyłowić?	Słuchajcie, słuchajcie!	Tak dom wart ze sto dwadzieścia tysięcy...	Trzeba zaraz tam pojechać i papuś z nami zejdzie, dobrze?	Upewniam panią, panno Dartle.	Weź sam	Wiolonczelę.	Wynajmuję go.	Zapłacę!
Tak jest. Może się mylę i nie powinienbym panu tego opowiadać, ale uczynię to. Przed kilku tygodniami, kilku członków naszego klubu grało w wista, a wśród nich znalazł się także Thauret. Stawki były niewielkie, ale w każdym razie rozgrywano pewną kwotę. Thauret i partner jego mieli dziwne szczęście, a mnie wpadło w oko, że w sposób niezwykły, dotąd mi nieznany, miesza karty. Obaj z partnerem wygrali tego wieczoru, dwieście dolarów.	Niech pan nie płacze... Jeszcze wszystko będzie dobrze. Ja przyszedłem dziś do pana dlatego, żeby mi pan rozwiązał wszystkie zagadki. Pan musi to wiedzieć, bo pana muzyka jest wszechwiedząca. Ale ja muszę to wiedzieć w pojęciach, a to całkiem co innego. Ale pan i to potrafi, bo pan wtedy już mówił coś takiego, co przekracza to, że wszystko jest takie, a nie inne. Ja nie umiem tego wyrazić. Wczorajszy wieczór, choroba ojca i dzisiejsze przebudzenie się z popołudniowego snu przekręciło mnie zupełnie. Nic nie rozumiem, bo wszystko, co dotąd wydawało mi się najzwyklejsze w świecie, stanęło dęba nad jakąś przepaścią i tak trwa, nie mogąc się w nią stoczyć. Tam nie ma nic prócz czystej tajemnicy samej w sobie. Ale ja nigdy nie myślałem tak, aby móc to ująć, więc...	Ale, ale co zrobimy z sześcioma łotrami, którzy się włóczą po wyspie? Czy pozwolimy im bezkarnie grasować po naszych naszych lasach, naszych polach, naszych łąkach? Przecież to prawdziwe jaguary, ci piraci, i wydaje mi się, że powinniśmy bez wahania potraktować ich tak samo. Co pan o tym sądzi, Ayrtonie?	Nie, kardynale, ja tylko szanuję świadomość, że jestem. I to mi wystarcza. Świadomość jest gwałtem, zadanym sobie celem uniknięcia zawrotu głowy na widok wszystkiego, co poza nami i czego w nas nie ma. Jest uproszczeniem własnego stylu celem osiągnięcia zadowolenia przy stracie koniecznej, kiedy właściwości swych najistotniejszych życie się wyzbywa na rzecz osławionej, urojonej śmierci.	Jedź dalej, Pietrek Powiada pan przecież, że się nie wysypała To taka niewinna dżumka, drzemka. Dżuma konwersacyjna. Dżuma na burżujów.	Pijana tyle, aby się podochocić, nie żeby się z nóg zwalić i rozum postradać Więc skromnie, zwłaszcza że z winami włoskiemi żartować nie można.	A o mało co nie zwierzyłaś się panu Bonacieux	Gdybym wątpił o twojej miłości, nigdybym się nie ośmielił; lecz ty mnie kochasz, moja najpiękniejsza? kochasz, powtórz mi raz jeszcze?	Możesz nie wierzyć, jeśli tak ci się podoba, ale ja jestem pewna; widziałam białą postać, a Bóg, jakby w obawie, że podważę świadectwo jednego tylko z moich zmysłów, sprawił, że usłyszałam, jak poruszyła się szklanka na stoliku.	I ja jestem zdziwiony Nie spodziewałem się, że odnajdziesz moją kryjówkę, a tym mniej, że cię tu zastanę. Spostrzegłem twą obecność dopiero, gdym był o dwadzieścia kroków od tej jaskini.	Ot tak! chrześcijańską duszę zaprzedawać nie godzi się...	On u Mieleszki w dragonach chorągiew nosi, do czego rozumu nie potrzeba. A zrobili go oficerem, bo się księciu z pięści podobał, gdyż podkowy łamie i z chowanymi niedźwiedziami wpół się bierze, a takiego jeszcze nie znalazł, którego by nie rozciągnął.	Nie wiem. Może napisałam dobre ćwiczenie, a może dostatecznie złe, aby się Homer przewrócił w grobie. Uczyłam się i zakuwałam, aż już zupełnie straciłam głowę. Jak szczęśliwa będzie mała Fila, gdy już będzie po tej całej egzaminacji.	Mary chciałbym, żebym nigdy nie był powiedział o tym wyrzuceniu stąd Dicka. Nienawidziłem cię, gdyś powiedziała, że on jest anioł, i wyśmiewałem się z ciebie, ale myślę, że może z niego naprawdę anioł.	Myślałem tedy naprzód że może ją do Kijowa odesłał, ale nie, bo mi rzekł, że na wesele do Kijowa z nią pojedzie; jeżeli tedy pojedzie, to znaczy, że jej tam nie ma. I za mądry on na to, by ją tam wozić, bo gdyby się Chmielnicki ku Czerwonej Rusi posunął, to Kijowa łatwo litewskie wojska mogą dostać.	Bóg zapłać państwu To w samę porę, bo już nic kartofli nie mam, a w tym roku taka drożyzna. W Wólce to bywało nieboszczyk mąż takie łany kartofli sadził, że jak okiem zajrzéć, a teraz...	Ach, poco? Zaraz pani powiem słowami Zoli; mam w tej kwestji list od niego, zaraz pani przeczytam Nie mogę znaleźć w tej chwili. Nawet pan Głogowski nie chce uznać mojej idei, pomimo, że taki nawskroś realista.	Prawda, to piękne! Szczęśliwa jestem, że się to księżnej podoba Wspaniały egzemplarz. Powiem księżnej, że ja zawsze uwielbiałam styl empire, nawet wówczas kiedy to nie było w modzie. Przypominam sobie, że w Guermantes naraziłam się na drwiny teściowej, bo kazałam ściągnąć ze strychu wszystkie wspaniałe empiry, jakie Błażej odziedziczył po ciotce Montesquiou, i umeblowałam skrzydło pałacu, gdzie mieszkałam.	Gazety nic o nim nie pisały. Czytaliśmy tylko o Porcusie. Co Crandall zrobił, panie rektorze?	Posłusznie melduję, panie lejtnant że to idiotyzm. Widziałem już dużo idiotycznych afiszów, ale takiego cymbalskiego afisza jeszcze nigdy nie widziałem.	Widzicież wy, moi ludzie... A i miałbym ja sumienie! Przecie ja tu mam koło dłoni taką dziureczkę. Jak mi się jeść zachce, to se tylko ssać pocznę godzinę czasu	Wierz mi, matko, że wszystkie te wieści rozgłaszają kapłani. Nie chcą oni dopuścić do podnóżka tronu ludzi innej wiary, którzy mogliby służyć faraonowi przeciw nim...	Żałuję jednakże, że zamiast sprowadzać ich tu, nie pojechaliśmy sami do Medinet.	A moja czapa świeżo dzisiaj podszyta... Ważymy się uwłaczać waszej książęcej osobie.... widzi Pan Jezus jako rzucilibyśmy wam pod stopy bławaty i złociste lamybławaty i złociste lamy	Cierpliwości, chłopcze! Myślę, że się trochę za szybko wyrywa.	E, paniczu, nie wiem jak, lecz wiem, że koniec stamtąd przyjść musi	Nie. Niech ją szlag trafi. Wypiję za zdrowie pana krawca. Zdrowie!	Ropuszy Dwór? Ależ ja sama jadę w tamtą stronę Ten kanał łączy się z rzeką nieco ponad Ropuszym Dworem. Stamtąd nietrudno już trafić. Niech pani jedzie ze mną, odwiozę panią.	Tu chcesz się przebrać?	Ale plakaty nie zalecają podróżować na gapę.	Ale wychodzi się z tego?	Będzie się wam dobrze jechało, bo woda ogromna.	Czemuż jej nie oddacie do szpitala?	Czy nie dziwi cię miłość, jaką dwie dziewczyny z krainy Uszaków pałały do małp, jak ci to opowiadałem?	Jeśli się da, chciałbym się z nim zobaczyć.	Kłótnia ujął się Dick za H. O.	Mr. Barnes, coby to było, gdybym nie oddał panu tego guzika?	Nic, nic, trochę się zaziębiłem, to przejdzie.	Nie zazdroszczę mu	Nie, dziękuję.	Ojej? Czemu nie?	Proch i aścine stare dłonie są jak ślimak wobec jaskółki w porównaniu z jasną stalą w ręku Alana Zanim pańskie roztrzęsione palce zdołają natrafić na cyngiel, już rękojeść mej szabli zatrzyma się na twych żebrach.	Tak jest, on nie był złodziejem	To niemożliwe Żadna z tutejszych kobiet nie ma sukni w cenie stu dolarów. Przecież my...	W takim razie masz wolne pole! zwróciła się do kaprala.	Co się stało? ogień czy co?	Pan de Cadignan nie uważał za potrzebne żądać ode mnie tajemnicy. Chcesz pan tedy więcej niż mojej duszy? Tyranie! Chcesz tedy, abym pogrzebała w tobie mą uczciwość	Pozwolisz wasza dostojność, że ja jeszcze coś odpowiem. Więc naprzód dziękuję Bogu, że mniejsza pieczęć w takich znajduje się rękach, które umieją na wosk ludzi ugniatać.	A cóż robić panie dobrodzieju! Na robotnika pieniądze płyną jak woda nieprawdaż?	Ach, oczywiście, że lepiej prosto niż kołować	Ależ sam mi pan Kunicki mówił...	A co znaleźli? spytał ciszej Aron.	Aha, właśnie... Cóż jest?	Ależ to wy tu wielkanocne święta, widzę, obchodzicie!	Co?...	Czy był tu kto?	Cóż więc postanowiłeś?	Mój pan był już takim dobrym teologiem!... byłby został biskupem, a może kardynałem!...	Nasza mała ślicznie gra, prawda panie Borowiecki?	Pan? myślał. poufałość, zażyłość. nagła?”	Panie... wielmożny panie... ja przecie jestem Wysocki...	Prawda, jak mi jest Bóg miły Ale u nas ono w klasztorze zostanie, a oni swoje ze sobą w potrzebie wożą.	Pst! Nim nadejdzie południe, przytaszczymy tu jego czaszkę!	Wiele w tém prawdy co mówisz Lecz idąc w głąb tego twierdzenia, wieleby objaśnień należało do niego dołączyć. Wróćmy do założenia piérwszego rozmowy, do książek, które wywołały rozprawę. Widzę żeś hrabia jakąś historyą nową, całą czy ułamkową, musiał otrzymać.	A Jadwisia rozumie do tyla włoską mowę?	A jaktośmy dotąd żyli, he?	A księżna Anna jeszcze też jest?...	Ale kościołom świadczył	Biada ci!	Byłem dwa razy w Labiryncie	Chy!... A Jędrek?	Chętnym sercem. A jaką?	Ciekawe, bardzo ciekawe...	Diabli wiedzą! Dzieciak chowa ją dobrze.	Dzięki ci, Herkulesie! Z winnicą?... Dzięki ci! O, tak! Z winnicą!	Dziękuję ci, dziękuję bądź spokojna, mam pieniądze.	E, nic. Ludzie do chrztu z dzieckiem przyjechali.	Gdzie jesz śniadanie, Henryku?	I w ogóle byczy chłop	I... dałem starszemu trzy ruble, przyobiecał.	Istotnie, inaczej byłoby to bardzo dziwne	Jak zapłacisz czynsz, to będziesz miał trzecią krowę.	Jakie dziecko?	Jestem bardzo... bardzo szczęśliwy...	Już telefonowałyśmy. Zaraz przyjdą dwaj. Boże, mój Boże.	Już zrobiłem	Krakeny	Krzysztofie! ja wysiądę...	Może ojcu czego potrzeba?	Ona łaje Becky Biedna Becky aż płacze...	Pamiętacie Zbrojów?	Pod Częstochowę!	Przepraszam pana, ale na więźnia czeka sędzia śledczy.	Ryza tego papieru, format grand raisingrand raisin rzekł, pozwalając obracać w palcach te próbki Ewie, która objawiała dziecinne zaciekawienie.	Rzekłeś, wielki proroku.	Skądże by nagle takie bałamuctwo?	Tak jest znam ja go z dawna, bośmy razem w szkołach byli i pensapensum (łac.)	Tomek, zmiatajmy	Wy wy, bo zamiast w dziesięciu przyjść z pokłonem do tronu prosić o wysłuchanie, zebraliście tłum i chcecie ją wymódz siłą.	Znajdzie młodych.
SzantażMój drogi otóż ten plugawy korzennik pisywał do Floryny listy najosobliwsze w świecie: ortografia, styl, myśli, wszystko sięga szczytów komizmu. Matifat boi się bardzo żony: możemy tedy, nie wymieniając go, nie dając możności skargi, dosięgnąć go na łonie larów i penatówLary i Penaty (mit. rzym.) bóg miłości, przedstawiany jako skrzydlaty chłopczyk z łukiem., gdzie pisze „podóżka” zamiast poduszka, gdzie mówi o Florynie, iż pomagała mu przebyć przełęcz życia, co może budzić przypuszczenie, iż porównywa ją do mulicy. Słowem, za pomocą tej cudacznej korespondencji można przyprawić abonentów o konwulsje śmiechu przez jakie dwa tygodnie. Zastraszy go się delikatnie możliwością anonimowego listu, którym wtajemniczyłoby się żonę w klucz tego konceptu. Rzecz w tym, czy Floryna zgodzi się zdradzić, że maczała palce w prześladowaniu Matifata? Ona ma jeszcze zasady, to znaczy nadzieje. Może chowa listy dla siebie, chce sama coś z nich wykroić. To kuta dziewczyna, moja wychowanica. Ale kiedy spostrzeże się, że odwiedziny komornika to nie kawał, kiedy Finot zrobi jej odpowiedni prezencik lub nadzieję engagement, Floryna wyda listy, które ja w zamian za brzęczące talary doręczę Finotowi, Finot odda korespondencję w ręce wuja, a Giroudeau doprowadzi drogistę do kapitulacji.	Strzeżonego Pan Bóg strzeże Oddałbym całą miesięczną płacę, byleby ta mgła się podniosła. We mgle zdarzają się rzeczy, jakich się nie widuje przy jasnej pogodzie... różne okrzyki, nawoływania. Już mnie to nieco pocieszyło, że on pojawił się w taki sposób, jakeśmy go widzieli, a nie na własnych nogach. A przecież mógł przyjść i na własnych nogach.	Nie widzę, aby było lepiej; jest nawet gorzej, bo jest więcej takich, jak ty, co się męczą napróżno... ale dajmy temu pokój... mam ważniejsze rzeczy na myśli... Piesiu, czy mogę liczyć na ciebie, gdybym zakładał towarzystwo?	Człowiek jest zadziwiający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę nieprzytomny. E? Co pan myśli? Czasami zdaje mi się, że człowiek przyszedł tam, gdzie nie był pożądany, gdzie nie ma miejsca dla niego, bo gdyby tak było, dlaczegóż by pragnął wszystko zagarnąć dla siebie? Dlaczegóż by latał tu i tam, robiąc tyle o sobie wrzasku, rozprawiając o gwiazdach, nie dając spokoju nawet źdźbłom trawy?	Ale wiesz przecie, że nie był złodziejem	Chciałem mieć stamtąd garnitur brylantowy Ale że w Wiedniu trafiły mi się pyszne szafiry... Właśnie mam je przy sobie i jeżeli pan pozwoli... Pan jest znawcą klejnotów?...	Nie potrafię dostrzec twej twarzy, ale głos twój rozbrzmiewa jak gong. Czy sahiba odmłodziła cię swymi smakołykami?	No, a mnie także niezgorzej się działo bo sama panna Papacoda przyzwała mnie do siebie i prosiła, bym się nie oddalał, bowiem ze służbą nie umie się zgadać, a ja po włosku rozumiem. To i stałem trzy godziny wedle niej. A ty, Dmytruś, nie boisz się posądzenia?	Co mi tam was targ, patsaj go! gęba by cholewa, rozumuje! patsaj go! Jesce mi tu będzie targiem dowodził! Abo to ja o ten gros stoję, a co mi za sobą błociska i swędu naniesiecie, to się ich do tygodnia nie pozbędę! tego mi nie licys! Zebym po was myła i sorowała podłogi, nie chcę ja tego	Przypatrz się mnie. Jak ci się podobam? A?	To pyskujże sobie choćby przed całym światem, kiej nie masz rozumu, a mnie daj spokojnie chleb wysadzić, bo się na węgiel spiecze; zajmij się lepiej robotą, śledzie ano przełóż z wody do mleka, to więcej soli stracą, Józka niech maku utrze, jeszcze tyla do zrobienia, a wieczór ino, ino...	A szewc to nie człowiek? Przecież słyszałeś, że jego ojciec to przełożony jesziwy.	Ja panu mówiłem że Pikardyjczycy, to taki naród, co go w potrzebie poznaje się dopiero, a teraz na swojej ziemi jestem, to mi ducha dodaje.	Nie było jeszcze nigdy takiego cheli. Powątpiewam niekiedy, czy Ananda wierniej niańczył naszego Pana. I tyżeś jest sahibem? Gdy byłem w pełni sił męskich... dawno temu... zapomniałem o tym. Teraz często ci się przypatruję i wciąż sobie przypominam, żeś ty jest sahibem. To rzecz dziwna.	A czego ty tu przyszła? Czy cię kolki tak jak przeszłego roku sparły? Czy Adamek spać ci nie daje?	Nic łatwiejszego. Ustawa głupia i barbarzyńska odznacza się zawsze tym, że ma w sobie... dziurę!	Obawiam się, ażeby ten wypadek nie ściągnął jakich przykrości na pannę Eufemię	Yeah Ech, to były piękne czasy, chłopcze. Ale czas płynie i one już nie wrócą. Teraz obaj jesteśmy starzy.	Mój przyjacielu, jestem tu od trzydziestu miesięcy, stojąco, nie mogąc usiąść... Ale kto ty jesteś?	Nie cudem paniczu, ale łaską Bożą.	Nie spodziewałam się zobaczyć młodego. Ojciec mówił mi o starym przyjacielu. Wszak przeprosiłam natychmiast pana!...	Nie wiesz że samotność rozszerza najmniejsze mieszkanie?... Gdziekolwiek pójdę, zawsze będę sobą i zawsze sama.	Raczy pani zauważyć, że, niestety, w trumnie pani jeszcze nie leży.	Zooobaczymy, ja nieee chcę, ja nieee mogę się zobowiązywać, zaaanim... Kto nieee może, nie moooże. Rozumie pan.	Nie mogę ich wcale dostarczyć! zanim nie dostanę od pana dowodu, że jesteś mężem zmarłej.	Może przyczynimy się do tego, aby zajął właściwe dla siebie miejsce, bo ksiądz Frayssinous bywa często u nas w domu.	Tomek, rany, wybiła nasza ostatnia godzina! Nie mam wątpliwości, dokąd pójdę po śmierci. Byłem wielkim grzesznikiem, nie ma dwóch zdań.	Ach, co za wspaniałe polowanie! Ale jakiejże to trzeba zręczności i przytomności umysłu!	Diabła proś, żeby ci dopomógł, kiedyś taki podlec, że mienia mnie pozbawiasz!	Mówię ci, człowieku za te parę groszy chcę sobie kupić szlafrok i wynająć osobną celę. Lada dzień spodziewam się wizyty pewnej znakomitej osobistości, muszę go jakoś przyzwoicie przyjąć.	Rozrywać! Panie doktorze, pan go nie zna. Niedawno temu zabił człowieka i ani mrugnął!... Nic go nie rozerwie.	Ach, nic znowu tak ważnego, to jest... nic poważnego... Nie należy przesadzać...	Ale po nocy!	Dlaczego mi o tym nigdy nie mówiłaś?	Tak! Dzisiaj Płażyński, wczoraj Wierzbic, przedwczoraj jakaś dama z piekła rodem, kiedyś znowu ten wariat Rogocki! Nigdy nie mogę...	Do wypróbowania twojej stałości Chcę żebyś ją poznał, zbliżył się do niej, żebyś wytrzymał zimny, nieporuszony, stały najstraszniejszą może z prób, na które cię narażam.	Może byśmy się napili po kieliszku wina, co, mała? Zmęczyłem cię, dziecino. Chcesz, Ewuś? Tokaju, co?	Woziłem często do was dziczyznę do waszego pałacu przy ulicy Chaussée d’Antin, i nigdy nie miałem zaszczytności oglądać pana ani pani.	Ależ, moi panowie tak drobna rzecz nie potrzebuje tylu waszych trudów.	Dobrze, ale tylko dla siebie.	Dobrze, zaśpiewam, ino cobyście mi nie przerywali.	Ja nie mam zwyczaju...	Nie myśli pan?	Nie odzyskała przytomności?	Nie wiesz?...	Nie znam pani Rokickiej ani jej stosunków	Nie, nie...	Niechże mama o tem przy niej nie mówi.	Niechże się Allach zmiłuje! Jakąż to dziwną bestyją jest taki sobie babu! I ten to człowiek szedł sam jeden... jeżeli szedł... w towarzystwie dwóch obrabowanych i rozjuszonych cudzoziemców!	O tak Ale ja mam także inną jeszcze chorobę. Ja mam zanadto wyedukowaną wiadomość. To jest ścierwo obolałe! Nieszczęściem, katuszą jest posiadanie prawdy. Zanadto duża przestrzeń leży między nią a padołem, czyli Zagłębiem.	O zmuszaniu w ogóle nie może być mowy. Pozostaje tylko prosić.	Tak powtórzył, prostując się nagle z ożywieniem.	Tam się zbroją, każą się bić.	Więc pan dobrodziej nawet przy zapaleniu płuc nie stawiasz baniek?... A to coś nowego słyszę!	Nigdy! nigdy! tyś mi była jedyną, żadna cię nie zastąpi...	A to co znowu! Słyszane rzeczy! Na wizycie?	Tu właśnie tkwi istota symbolu i jedna z zasadniczych zagadek bytu. „Quod superius, sicut quod inferius”Quod superius... (łac.) podobnież i tu na dole. bóstwo okresu hellenistycznego, łączące cechy gr. Hermesa i egipskiego Thota, patronujące wiedzy tajemnej. ze Szmaragdowych Tablic. I jako wszystko wyszło od jednego pomyśleniem jednego, tak wszystko wywodzi swój początek od tej jednej rzeczy: przystosowania..	Bardzo dobrana para. Ona ma wielki posag i jest bardzo piękną i ma ojca, który już kilka plajt zrobił z powodzeniem, a Morycowi sprytu wystarczy nawet do zjedzenia własnego teścia.	Cóż to jest akurat najbardziej odpowiednia pora na podjęcie dłuższego rejsu, czy to na wyspę Tabor, czy też do odleglejszego lądu.	Bo on mnie ugryzł do krwi! Niech wasza miłość pojrzy...	Hmm! Disko powiada... Powiedz mi, papo, co sądzisz... ile cię kosztowało moje utrzymanie od samego początku... przez cały czas aż do teraz?	Pochwalony na wieki wieków. A coś za jeden?	Owińcież mu kopyta starannie, coby szedł cicho po kamieniach i po schodach.	Proszę waszmościów za mną... Ot, tam cekhauz za pałacem. W pół godziny później siedzieli już w pięciu nad misą piwa grzanego, dobrze zabielonego śmietaną, i rozmawiali o nowej wojnie.	Co mi tam twój spólnik! Gdzie twoje wagony z końmi?	Co to jest znowu takiego pani de Saint-Ferréol?	Cóż za niedorzeczny pomysł!	Głowa, głowa mnie znowu boli	Hm... do Konstancina?	Jestem na pani rozkazy.	Jeśli jednak wojska egipskie zostaną zupełnie zniesione?	Panie Smith!	Pewnie narowiste. Gotowe nas pokaleczyć.	Stosownie do rozkazu waszej dostojności umyła nogi swej nowej pani	Ta słynna śpiewaczka?	Tak, tak, wiem, umęczyli ich okrutnie i wyrzucili ciała do Dźwiny.załoga moskiewska chyciwszy cztery dni temu kilkunastu oblegających Niemców z naszej piechoty najemnej (...) umęczyli ich okrutnie i wyrzucili ciała do Dźwiny	Wszystko jest względne Ogromnej wartości dla Edmunda; bo wyceniono go na pięćdziesiąt tysięcy franków.	Z łatwością ci to przychodzi	Zostawiony był jego matce całkowicie i bezwarunkowo przez pierwszego jej męża	A cóż ty jesteś?	A gdzież jest	Czego? zapytał Jaksa.	Czy dobrze?	Czy pamiętasz małą sprawkę złodziei... w nocy, tam w Umballi?	Czy to naprawdę twoje spostrzeżenie, czy jest to tylko jeden z sądów twojego ojca?	Czy to pańskie ostateczne zdanie, Pencroffie?	Człowieku!	Jestem.	Koniecznie musisz!	Moje honorarium, jeśli wygracie, a tysiąc franków, jeżeli przegramy.	Nic, nic...	O twoich braciach?	Obroniłem i obronię w każdej przygodzie, bo polubiłem królewicza Nassura i mój słoń Birara także polubił go!	Pracuje!	Tak, proszę pana, oprócz tych, które podczas pańskiego urlopu załatwił sam pan naczelnik Jagoda.	Ty byś chciał, abym odjechał?	Wyjawisz mi w końcu, kim jesteś?	Wyrzuty sumienia mruknął ponuro.	Z jakiej racji, wszak litery moje są: K. B., Konstancja Bonacieux.	Śmierć odpowiedział niecierpliwie głos z dołu
Jak się to stało, mój drogi panie ha! po prostu na mocy tego prawa ekonomicznego o łączności między potrzebami, jakie sobie tworzymy, a sposobami zadawalniania tychże. Wszystko na tém polega. Ludy, które niewiele pragną, niewiele téż i mają. Kiedym przybył do miasteczka, liczyło ono sto trzydzieści rodzin, a w dolinie było ich około dwustu. Władze tutejsze, zgodnie z ogólną nędzą, składały się z mera, który nie umiał pisać, pomocnika daleko od gminy mieszkającego i z sędziego pokoju; ale ten wiedział tylko o pensyi, jaką pobierał, zdając całe urzędowanie na pisarza, który prawie nie pojmował, co robi. Po śmierci dawnego proboszcza miejsce jego zajął wikary, człowiek bez żadnego wykształcenia. Tacy-to ludzie rządzili tym kantonem i stanowili jego inteligencyą. Na łonie téj pięknéj natury, mieszkańcy tutejsi gnuśnieli w brudzie i błocie, żywiąc się kartoflami i mleczywem; jedynym przemysłem, jakim się trudnili i jaką-taką pieniężną korzyść zeń ciągnęli, było wyrabianie serów, które do Grenobli i po okolicy w małych koszykach roznosili. Najbogatsi lub najmniéj leniwi sieli grykę, czasem owies i jęczmień na użytek miasteczka, ale zboża nie uprawiali wcale. Mer tylko posiadał tartak i skupywał za nizką cenę drzewo, by je potém częściowo sprzedawać. Z powodu zupełnego braku dróg, musiał każdy kloc zosobna podczas lata przewozić, a raczéj przeciągać z wielkim trudem za pomocą łańcucha przywiązanego do uzdzienicy koni, a zakończonego hakiem żelaznym, który się w drzewo wbijał. Chcąc się dostać do Grenobli konno, albo pieszo, należało przejść całą górę; bo dolina zgoła dostępną nie była. Cała ta przestrzeń od pierwszéj wioski kantonu aż dotąd, którą teraz tak porządny gościniec, jakim pan zapewne przybyłeś, przerzyna, była podówczas jedną wielką kałużą. Żaden wypadek polityczny, żadna rewolucya nie przeniknęła w ten niedostępny, całkiem po-za obrębem społecznego ruchu leżący, zakątek ziemi. Imię Napoleona tylko znane tu jest i powtarzane z czcią niemal religijną, dzięki kilku starym żołnierzom, którzy powrócili pod rodzinne strzechy i wieczorami opowiadają tym prostaczkom niestworzone dziwy o wielkim cesarzu i jego wojskach. Powrót ten jest zresztą niewytłómaczoném zjawiskiem. Przed mojém przybyciem młodzież tutejsza raz zaciągnięta w szeregi nie opuszczała ich więcéj, a fakt ten świadczy aż nadto o niedostatku i nędzy téj okolicy, bym je panu jeszcze opisywał. W takim-to stanie objąłem zarząd tego kantonu, do którego po-za górami należy kilka jeszcze gmin dobrze urządzonych, dość szczęśliwych, zamożnych niemal. Nie wspomnę panu nawet o domkach miasteczka, istnych chlewach, w których bydlęta i ludzie mieścili się razem. Wracając z la Grande-Chartreuse, przejeżdżałem tędy. Nie znalazłszy żadnéj oberży, byłem zmuszony zanocować u wikarego, który mieszkał czasowo w tym domu, wystawionym podówczas na sprzedaż. Od słowa do słowa, dowiedziałem się o opłakanym stanie téj miejscowości, któréj piękny klimat, wyborne grunta i naturalne produkty w podziw mnie wprawiły. Widzisz pan, ja-m wtedy usiłował stworzyć sobie inne życie, niż to, które dotychczas wiodłem i które mnie zgnębiło. I do serca zakołatała mi wtedy jedna z tych myśli, które Bóg ludziom nieraz zsyła, by im znoszenie nieszczęść łatwiejszém uczynić. Postanowiłem zająć się tym krajem, jak nauczyciel wychowaniem dziecka. Ale nie bierz pan tego za jakąś wspaniałomyślność z mojéj strony; nie, to był po prostu mój własny interes; potrzebowałem zajęcia, rozerwania myśli; chciałem resztę dni moich na spełnienie jakiegoś trudnego przedsięwzięcia poświęcić. Podnieść, oświecić, umoralnić ten kraj, który natura tak wzbogacała, a człowiek tak ubożył: to miało być zadaniem mego życia; a trudności, jakie w dojściu do zamierzonego celu widziałem, zamiast odstraszać, zachęcały mnie owszem. Kupiwszy dość tanio dom po proboszczu i obszerne a odłogiem leżące grunta, poświęciłem się obowiązkom lekarza wiejskiego, temu najostatniejszemu z powołań, o jakich człowiek w planach swojéj przyszłości marzy. Pragnąłem stać się przyjacielem biednych, nie spodziewając się za to najmniejszéj nagrody. O! bom ja się w żadne złudzenia nie bawił! ani co do charakteru tutejszych wieśniaków, ani co do przeszkód, jakie musi zwalczać każdy, kto ludzi i rzeczy chce poprawiać. Nie idealizowałem sobie moich biedaków, ale przyjąłem ich takiemi, jakiemi byli, to jest widziałem w nich ludzi, nie zupełnie dobrych, ani téż zupełnie złych, którym ciągła, ciężka praca nie dozwalała oddawać się uczuciom, ale którzy pomimo to, czasem, bardzo żywo i głęboko czuć byli w stanie. Wreszcie, pojmowałem nadewszystko to, że tylko dotykalnemi dowodami oddziałać na nich mogę. Wszyscy wieśniacy są synami świętego Tomasza, niewiernego apostoła; zawsze im czynów na poparcie słów potrzeba.	Nie! Właśnie pani nam mówiła, że gdyby pan redaktor prosto z kolei przyszedł, to niech poczeka w salonie, bo pani przed szperą wróci.	O, proszę pana, te trzy podpisy warte są wiele milionów Trzy nieograniczone kredyty w trzech naszych bankach! Pan hrabia mi wybaczy, ale choć nie podlegają one wątpliwości, trudno jednak zapanować nad zdziwieniem.	Zapewne ale cóż ci u  diabła po tej znajomości przy lichem twoim rzemiośle? Wierzaj mi, mospanie, pluń lepiej na te rycerskości, a kiedy mamy kęs chleba dom, po co nam go szukać indziej, gdzie go może nie ma? Ze mną już rzecz skończona, jadę jeszcze za panem do Saragossy, ale dalej ani kroku, a potem upadam do nóg, żegnam uniżenie.	Szkoła, Polityka, Polak, Rosjanin, Urzędnik rzekł znienacka Jaczmieniew dwu czyta, a pozostali nic nie umieją. Źle mówię zresztą, bo dosyć znaczna ilość czyta po polsku, a w stosunku do czytających ruskie to ilość wprost kolosalna. I mnie to nawet nie dziwi. Pan, jako Polak i katolik, prowadzisz polską propagandę.	No, więc to prawda że ty wierzysz ciągle w prawdziwość tego lokaja? Zapomniałżeś już, jak to Dulcynea przemieniła się w chłopkę, a Rycerz Zwierciadeł w bakałarza Karasko. Czyż to nie oczywisty podstęp czarowników, co mnie bezustannie prześladują? Miłość, Dama, Rycerz, Pamięć, Kobieta, MężczyznaAle powiedz mi nie zapytywałeś się przypadkiem tego mniemanego Tosilosa, co porabia Altisidora: czy płacze po mnie, czy wygnała z duszy miłosne uczucia, co ją tak namiętnie wobec mnie opanowały?	Powiedziałam mu tak: „Co to waćpan sobie myślisz? Niewdzięcznością mnie nakarmić czy co? Umyślnie zatrzymałam Ewkę, abyś mógł korzystać z okazji, ale jeśli nie skorzystasz, to wiedz, że za dwie, najdalej trzy niedziele odeślę ją do Raszkowa i może sama z nią pojadę, a waćpan na koszu zostaniesz”. Jemu twarz się zmieniła, gdy usłyszał o tym wyjeździe do Raszkowa, i aż mi czołem zaczął bić do nóg. Pytam go tedy, co myśli, a on na to: „W drodze (powiada) wyznam, co mam w piersi. W drodze (powiada) będzie najlepsza okazja, w drodze się stanie, co się ma stać, co przeznaczono. Wszystko (powiada) wyznam, wszystko odkryję, bo mi nie żyć dłużej z tą męką!” I aż mu się wargi poczęły trząść, ile że poprzednio był strapiony, bo jakoweś listy niepomyślne dziś rano z Kamieńca odebrał. Mówił mi, że do Raszkowa i tak by musiał iść, że jest na to dawny u mego męża hetmański rozkaz, jeno pory w rozkazie nie ma wskazanej, bo to zależy od układów, które on tam z rotmistrzami lipkowskimi prowadzi. „A właśnie (powiada) pora się zbliża i ja muszę aż za Raszków ku nim podejść, więc za jedną drogą i waszą miłość, i pannę Ewę odprowadzę”. Powiedziałam mu na to, że nie wiadomo, czyli i ja pojadę, bo to będzie zależało od Michałowego pozwoleństwa. Usłyszawszy to zląkł się bardzo. Ha! Oj, głupia ty, Ewka! Mówisz, że on cię nie kocha, a on mi do nóg padł i jak mnie zaczął prosić, żebym także jechała, to powiadam ci, skomlał po prostu, aż mi się płakać nad nim chciało. A wiesz, dlaczego to uczynił? Zaraz mi powiedział: „Ja (mówi) wyznam, co w sercu, ale bez instancji waszej miłości nic u panów Nowowiejskich nie wskóram, jeno gniew i nienawiść i w nich, i w sobie rozbudzę. W ręku waszej miłości mój los, moja męka, moje zbawienie, bo jeśli wasza miłość nie pojedzie, to wolejwolej (daw.)	Nie było jeszcze nigdy takiego cheli. Powątpiewam niekiedy, czy Ananda wierniej niańczył naszego Pana. I tyżeś jest sahibem? Gdy byłem w pełni sił męskich... dawno temu... zapomniałem o tym. Teraz często ci się przypatruję i wciąż sobie przypominam, żeś ty jest sahibem. To rzecz dziwna.	Tak, panie doktorze Leszczykowski za wiele na te rzeczy wydaje. My wprost na to zezwolić nie możemy. Rozumiem jakiś drobiazg, ale takie sprawy fundamentalne, to nie uchodzi.	Tym lepiej dla nas. Pewność zyskujemy, że nikt nie szpukujeszpukuje angielski teolog i duchowny, początkowo anglikański, później katolicki, od 1879 kardynał; w 2019 kanonizowany; najważniejsza i najbardziej kontrowersyjna postać religijnej historii Anglii XIX w.; autor m.in. książki o filozofii wiary pt. An Essay in Aid of a Grammar of Assent (1870, wyd. pol. Przyświadczenia wiary).? Jemu zawdzięczam, co obecnie czynię. Na tierra tampladatierra tamplada walka, bójka. szczera i wielki rwetes pod gołym niebem, bez nadprzyrodzonej łaski suflera. Massa Havemeyer! droga do Boga!...	Zapewne! Na jakich pan zechcesz warunkach. Pomyślcie o tym państwo! Zastanówcie się dobrze. Pewni przyjaciele Dawida wybierają się właśnie do Australii, może byście razem z nimi odpłynęli? Bylibyście sobie wzajemną pomocą. Zastanówcie się nad tym, zważcie dobrze.	Dobrze, dobrze uspokój się, nie drżyj; nie ma tu nikogo, kto by ci chciał wyrządzić krzywdę; wszyscy cię kochają. Już ci lepiej teraz; zły sen przemija	Nie rozdziawiaj się na mnie, kiedym jeszcze nie skończył.	Przyznałeś pan więcej niż to! Musisz pan o niej wiedzieć więcej prócz samego nazwiska, skoro tak łatwo przyszło panu rozpoznać zwłoki w pierwszej zaraz chwili.	A Konrad? myślicie że ten nie radby żeby mu uprzątnięto Leszka? Eh! eh! nie ruszy się może nań, ale i za niego nie ujmie...	– Ech, ty! zmendziałeś, stary, co ci w tej starej głowie chlupie? Gdybym nie był twoim starym kumplem, to bym ci dał w dupę takiego kopa, że byś się, stary, do końca życia nie pozbie­rał. Co ty mi bajesz, kto za to wszystko zapłacił? Z takimi, jak ty, ja mam robić politykę? Pierdolę was wszystkich. Wiem, kto zapłacił. I co z tego?	Czekajcie, wezmę ja go na cztery oczy i wypytam. Ale on rozkochany! Musi być rozkochany! Inaczej nie chcę go znać!	Jakbyście wiedzieli że nie brak im ni myśliwskiego sprzętu, ni też ludzi. To są osacznicy książęcy, ale są też i inni, którzy dla targu z puszczańskich komyszykomysze	Na tym wehikule zamierzam przebyć czas. Rozumiecie? Nigdy w życiu nie mówiłem bardziej poważnie.	O! mój panie pozwól sobie powiedzieć, iż w tym razie, nie postąpiłeś tak, jak na człowieka przyzwoitego przystało.	Po rosyjsku też? No to chodź pan ze mną.	Powtarzam panu, że to bandyta, jakich tu nie było od czasu sławnego Mastrilla.	Serdeczne dzięki, droga pani, ale ja mam również umówione spotkanie i nie mogę mu uchybić. Przyrzekłem jednej z moich znajomych, księżniczce greckiej, że pojadę z nią dziś na spektakl. Nie widziała jeszcze paryskiej Opery i właśnie na mnie liczy.	Wojtek! Moja Pawłowa, przylepcie mu ta w kark, ino mocno! Słyszał kto coś podobnego! Jeszcze ósme nie ochrzczone, a onemu już dziewiąte w głowie!	Wstąpię na chwilę do fabryki, a potem pójdę z wami, nie chce mi się wracać do domu	To dobry chłopak i posłuszny we wszystkim, co się mu rozkaże. Państwo słyszeli, jakeśmy go znaleźli? Widzi mi się, że cierpiał na jakiś rozstrój nerwowy abo też coś miał takiego we łbie, kiedy wyciągnęliśmy go na okręt. Teraz to wszystko minęło... Tak, tutaj jest ta kajuta. Nie wszystko tu jest w porządku, ale państwo będą łaskawi rozejrzeć się wokoło. Tutaj, na tym kominie, przeważnie pisaliśmy rachunki... jeszcze widać liczby wyskrobane jego ręką.	Aha... jasne, że nikomu nic nie mówiłem.	Dobrze, dobrze! Jadzia nie ciekawa, nie spyta. Zresztą i ja bym dostał mycie głowy za kulisy. Brrr! Jak zimno! Popędzaj, Maciej! A nie błądzim?	Ja się wcale nie gniewam	Jesteś taka cudna! Nie wypędzaj mnie!	Jesteś więc pan żonaty?	Nie dobroczynność przy dźwiękach trąb wydaje mi się zbyt afektowana.	Nie opłaca się próżnować i wałęsać się Jestem tym zmęczona i wezmę się porządnie do nauczenia się czegoś.	Nie rozumiem ja mam w ogóle łeb tępy. Mnie wszystko trzeba powtarzać dziesięć razy.	On bogaty pan.	Spadłeś mi jak z nieba! Sam nawet nie wiesz, jak wielką mógłbyś mi oddać usługę.	Szkaradnie postąpiłem i zasługuję, żebyś się do mnie nie odzywała przez cały miesiąc; ale nie będziesz tak okrutna, prawda?	Słyszał pan?	Tego sobie waćpan nie myśl. O żałobie myślałam i modlitwie, więcej o niczym...	W jaki sposób podobny artykuł nie zmusiłby do rozchwytania edycji?	Wierzę ci, Karl, bo komuż ja będę wierzyć, jeśli nie tobie!	Z biszkopcikiem, jeśli pan hrabia koniecznie chce.	Zarzutu nie. Zapewne. Jednak...	E, wyście mądrzy, to nie uwierzycie, ale głupi to myślą, że kościół zjedli!	Ba, wie to kto? Może zresztą dziś akurat przyńdzie...	Wściekłeś się czy co? Do mnie gość jedzie?	A czy bywa po kilka pereł w jednej ostrydze?	A onaż, czy ciebie kocha? moje ty dziecko jedyne.	A w razie oporu? Bo to u Wołodyjowskiego laudańscy ludzie, którzy okrutnie mnie nienawidzą.	Czy on tak zawsze drży?	Dla Plotuchy Rozmoczy się to we wrzątku, dosypie soli. A gdy wystygnie, podje sobie psina! Ona teraz musi więcej jeść, bo ma małe.	Dobrze, idź i poczekaj tam na mnie. Niedługo przyjdę.	I nic więcej... To stary repertuar...	Ja? Hm, za dwa lub najpóźniej trzy tygodnie. Tyle trzeba na przejazd.	Już posłano.	Kiedyż się to stało?	Kiedyż to się stało?	Kiepska sprawa Dlaczego właściwie to zrobiłeś?	No to idziemy w jednym kierunku.	Od pół godziny, ale już pono wszystko się pali. Mocniej, panie Szmit.	Ojoj... to ci się muszę w pas kłaniać i „wasza miłość” gadać?	Pięć do sześciu?... Oni trzej tyle mają u pana?...	Tak jechałem na łeb na szyję, a że woźnica był ciemięga, więc uwadziłuwadzić	To niemożliwe.	Właśnie radbym posłyszeć zdanie pani w tej sprawie. Czy, wyszedłszy za mąż, czułaby się pani bardziej, czy mniej szczęśliwą?	A Głębocki odwiedzał ciebie?	A potem było nasze wesele.	Aha. Po cóż ją starą zowiecie? Dy młodsza ode mnie o jakie pięć roków.	Czemu go drażnicie?	Cóż się stało?	Don Lorenzo!	Dumont, dziadziu.	Gdzie złodziej?	Gdzie?... kiedy?...	I udawać rady bogów	I wykształcone, i dystyngowane także.	Ile lat?	Ja, jaJa, ja (niem.) szepnął znowu Störch, cofając się nieco w tył z krzesłem, bo go Borowiecki uderzył oczami.	Jagienka?...	Jaką Marjetkę?	Kazałeś szukać Malahudy, panie...	Ktoś! Ale kto taki?...	Madonna... istna Madonna!...	Maksymilianie, przygotuj się Jutro wyjeżdżamy z Paryża.	Miał dużo towaru?	Moi drodzy, uwzględnijcie łagodzące okoliczności chłopiec dostał się w łapy sprytnego człowieka, ledwie wyszedłszy ze szponów nędzy.	O bogi!... Każę cię...	Pencroffie, pomyśl o Ayrtonie Znowu stał się uczciwym człowiekiem.	Ponoć przeciwko Francuzowi.	Prawda, Ania pojedzie, bo jest za mała, żeby zostać bez mamy.	Proszę, połóżcież tu dłoń! Wydaje mi się, że serce moje bije jakoś niezwyczajnie!	Przed panem Babiniczem!	Rad i ja z tej mądrości będę korzystał	Rocznica!	Tak	Tak, dzięki Bogu.	Tak. Uciekając się do jego metod prowadzenia walki, zstąpiłeś mimo woli do jego poziomu.	Ugi, kur tu ten dabar, vaikeli, mokysies? Ak, jau tu miesto mokslinyčią pabaigei.	W których człowiek się nudzi.	Widziałem przed chwilą rzecz dziwną.
Nie waham się wcale, lecz żałuję szczerze hrabiego de Wardes, odkąd wiem, że kochać go przestałaś... zdaje mi się, iż utrata miłości twojej jest karą dość okrutną, i nie potrzeba mu innej obmyślać...	To trzeba się zasłużyć. Nie, pan zaczyna grę	Owszem, moja droga. Jeżeli nauczyłyście się śmiać z rzeczy, z których należy się śmiać, a nie z tych, z których się śmiać nie wolno, to zdobyłyście mądrość i rozsądek.	No to już skończone, nie mówmy o tym... Nie pytam cię o to, jak to się stało... Powiesz mi tylko wszystko, co może mi się przydać... Czy coś zauważyłaś, dosłyszałaś choć jedno słowo tych ludzi? Jak go zabrali?	Przyznaję się do winy Ciebie to właśnie szukałem, o Płaskogłowy, ale ilekroć cię spotkam, jesteś dłuższy i szerszy o całą długość mej ręki! Nikt w całej dżungli mierzyć się z tobą nie może, o mądry, stary, silny i przepiękny Kaa!	I dlatego, mój miły, wydało ci się, że nie ma między nami żadnego dystansu. Przecież mówiąc o człowieku, którego nie mogę kochać, myślałam o człowieku, którego kocham.	Nie, nie. Musi pan jechać. Nie chodzi mi wyłącznie o towarzystwo.	A więc czekajmy i nie atakujmy, dopóki na nas nie uderzą.	Nie mogę pozbyć się wrażenia, że widziałem ją tańczącą w bardzo ekscentrycznym kostiumie.	Przywidziało się panu hrabiemu. Nikogo tu nie ma.	Przebacz, a no żółć kipi we mnie już Tak było. Co nasze nie smakowało nam... nie starczyło, choć wiekiśmy tem żyli, od rzemyczka do sprzążki musiało wszystko iść z za gór, z za mórz, inaczej nie smakowało...	I baby swojej nie masz?	Nie potrafiłbym go potem włożyć bez haczyków	Nie wiem	Nie, nie... ale byłem ciekawy, gdzie mieszka.	Nigdy cię o to nie pytałem, sam doprawdy ale wiem, skąd mi to przyszło do głowy właśnie teraz, musisz jednak przyznać, że ani ja tobie, ani, co ważniejsze, również i ty mnie, nigdyś­my sobie nie utrudniali życia nadmierną ilością pytań.	Ben Weatherstaff powiedział, że jestem podobna do niego Mówi, że mamy zupełnie równie nieprzyjemne charaktery. Mnie się znów zdaje, że i ty jesteś do niego podobny. Wszyscy troje równi sobie jesteśmy: ty i ja, i Ben Weatherstaff. On mi wtenczas powiedział, że taki mamy nieprzyjemny wyraz twarzy, jak i charakter i dlatego aż przykro na nas spojrzeć. Ale ja na przykład wcale nie czuję się taka nieprzyjemna, odkąd poznałam gila i Dicka.	Bo stanie się wielkie nieszczęście. Gdy nasz pan usłyszy, że Lykon w jego imieniu udaje wariata, wpadnie w gniew... straszny gniew!... Naturalnie zwróci się przeciw Herhorowi i Mefresowi. Może ich tylko zelży, może uwięzi, może nawet zabije... Cokolwiek zaś zrobi, zrobi bez żadnego dowodu, a wtedy co?... Dzisiejszy Egipt już nie lubi składać ofiar bogom, ale jeszcze ujmie się za niewinnie pokrzywdzonymi kapłanami... A wtedy co?... Bo ja myślę bo ja myślę, że byłby to koniec dynastii...	Żaden dżentelmen nie uwolniłby fałszerza, gdyby nie miał z nim jakichś zakulisowych interesów	Wiem, że jej mąż jest czymś tam w ministerium, ale nie wiem dobrze czym	N. Panie zagrożona jestem zgonem! Ja tego nie przeżyję! A! umrzéć byłoby niczém, gdybym do grobu poniosła choć to przekonanie, że mi serce wasze zostało... ale... niestety... ludzie chcą mi z życiem wydrzéć razem serce twoje! Pani Cosel jedzie, przybywa do Warszawy... może się już tu znajduje... może już zguba moja została poprzysiężoną, może ty królu przybywasz tylko aby mi oznajmić żem powinna ustąpić szczęśliwéj rywalce...	Pamiętasz przecież, przyjacielu, powiem dziś tobie to, co mówią gladiatorzy wchodzący na arenę, zwracając się do boskiego cezara: „Idący na śmierć pozdrawiają cię”.	Żądam więc, aby śledztwo rozpoczęło się jak najprędzej, ja zaś dostarczę Wysokiej Izbie wszystkie dowody do tego potrzebne.	Lecz wy sami byliście dla nich miłosierniejszemi przed chwilą Życia im nie weźmiecie.	Hi... hi... matka Lina tęgo bierzmuje! sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim..	Owszem. Wydobywasz wszystko, co chcesz. Nie wiem, jakie masz sposoby, ale doskonały z ciebie zwodziciel.	Zrobi się ale za przeproszeniem, pan to kto jesteś?	W takim razie to nie jest wuj... wuj jest z reguły figlarz.	On zapewne się cieszy, że zobaczy znów swe góry! Wszystkie prawie jego rozmowy w ciągu ostatnich dziesięciu dni obracają się dokoła tego tematu. Jeżeli pojedziemy razem...	Ani się domyśleć	Bądźże jej matką, odezwał się Honory.	Daj mu pokój, niech się wygada!	Jak się nazywasz?	A czy ja znam pana Debray? Czy chcę go znać? Czy chcę wiedzieć, że to on ci doradza? Czy chcę się stosować do jego rad? Czy gram na giełdzie? To ty robisz to wszystko, a nie ja.	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Wszyscy, co zamieszkują cały ten kraj wielki i piękny! Następnie chciałbym zobaczyć się znów z lamą. Wreszcie, potrzeba mi pieniędzy.	Niech mi pan każe zatrzymać cztery miejsca.	Trzeba było zaraz przywieźć go do nas	Więc nieodwołalnie wysyła nas pan we środę?	Tak I cóż wy na to, ojcze Agustinie?	Wyżyję a jakbym i umarła, to ci lżéj będzie. Pochować, taki bracia pochowają przez litość; do mogiły nieść niedaleko, a ty pójdziesz w świat znowu.	Widziałem ich i ja pod Wilnem. O wa! słyszałem ich groty koło uszu. Byli też tam i rycerze ze wszystkich krajów, którzy zapowiadali, że nas bez soli zjedzą, ale popróbowawszy raz i drugi, stracili do jadła ochotę.	Dobrze, dobrze ale jeżeli tam będzie więcej szlachty?	Prawdęście rzekli, matko, jeno nic nam po szukaniu, bo u was widzi się nam najlepiej.	Do generała.	Strach powiedziała Eliza, przypiekając zarazem twarzyczkę i grzanki do herbaty.	Dobrze, panie hrabio	Idź już do pracy Kwadrans po dziesiątej.	Zaciekawia mnie pan.	No, a teraz to już nam czas w drogę.	Mama tak często brak serca mi zarzuca, że doprawdy sama wkrótce czuć je w sobie przestanę,	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	To skąd wiesz, że daleko?	Jakże to?	O! to ważny powód.	Odkryciem dla mnie, co słyszę w tej chwili. Gdy Yetmeyer jednak swą stratę zmiarkuje, będzie rozjuszony i zapała zemstą.	Słońce wszystko wie: on ci to wszystko powie.	Ależ jaki będzie jej koniec?	Czy mam powiedzieć, jakiego pragnę podziękowania?	Jeszcze jedno Za wiele już było plotek.	Za co?	A ja wam każu, co dziubadziuba stęka Prakseda, groźnie nastroszona.	A od gospodarzy ci zasie, kołtunie jeden!	Ani on ani ja;... zginąć nam podobno!...	Było trzeba. Będzie trzeba: was zabiję albo kurczątko.	Ja też.	Kowal Tumry, co siedzi pod cmentarzem.	Mam wielką ochotę.	Muszę być już w lecznicy.	Mój drogi, daruj ale widzę jednak, że jesteś chyba gotów popełnić jakieś głupstwo.	Tak	Tak, pani, nikt inny.	Tak. Trzeciej gimnazjalnej.	Wojna pewna. Z wiosną wszyscy mamy iść pod Adrianopol. Siana i jęczmienie kazali już tam Bułgarom zwozić.	Wygodny z ciebie małżonek, drogi mój panie Bonacieux!	Z tym Bonacieux.	Ach, słynnego haszyszu?	Anioł, Zwierzęta	Baj, baju, będziesz w raju	Bo go pani adoruje.	Bo ja jestem i Pieszczota	Bo?...	Być darmozjadem i w miarę pozwolić objadać siebie...	Czego chcesz?	Darowała swoje złoto.	Grzywny mu zapłacę! Okup dam!	I cóż ten twój nieznajomy.	I ja. Bardzo.	Ja także	Jaki korzeń, taka nać!	Karczma	Kogo?	O ja nieszczęśliwa! łamiąc drżące ręce zawołała kobieta	Pahari (góral)	Słuchaj Ocalenie całego oddziału zależy od twych nóg i od twej odwagi!	Takiś zawzięty?	W jakich okolicznościach?	Widziałem głowę	Wiem	Z prawdziwą przyjemnością obejrzę twe dzieło, siostro.
Mówią ludzie i tam u Niemców, i tu u nas, że będzie. Żebrzą już ponopono (daw.) palić się, płonąć. jako zwyczajnie na złodziejach, boć to przecie potęga królewska nie żart, a ponoć rycerstwo polskie, byle kto Krzyżaka wspomniał, zaraz w garście popluwa.	Ojciec Goriot był o wpół do dziewiątej na ulicy Dauphine u złotnika, który kupuje stare srebra i galony. Sprzedał mu jakiś sprzęt stołowy ze srebra wyzłacanego, ale tak nielitościwie zmiażdżony, że trudno uwierzyć, aby tego mógł dokonać człowiek nie fachowy.	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	Musztarda po obiedzie, mości doktorze starego wróbla na plewę nie złapiesz, dwa razy mnie nie okpisz i prędzej czarnoksiężnikiem niż gubernatorem drugi raz zostanę. Oho! nie znacie Pansów, moi panowie; kiedy który z nich raz powie „nie” to już nie, i sam diabeł go nie przekona. Dalej, nie ma gadania. Zostawmy w tej stajni te mrówcze skrzydła, co mnie na to w powietrze wyniosły, żeby jaskółki ze mnie śniadanko sobie zrobiły. Naprzód więc! Wzięli diabli krowę, niech wezmą cielę, nos do tabaki, do worka kłaki! Niech każda owca szuka barana, a każda pani niech szuka pana. Upadam do nóżek panom moim, żegnam was na zawsze, bądźcie zdrowi i trzymajcie się ciepło.	Kwas pruski robi się z padliny, a mój eliksir życia z promieni słońca, mój książę, jaki początek, taki i koniec. Eliksir życia właśnie jest jedynym, dotychczas na próżno szukanym antydotem kwasu pruskiego.	Ale w każdym razie, my zapraszamy się zgóry na pańskie wesele.	Czy pani na nasz skromny wieczór tak się ubrała?	Do stu tysięcy diabłów! Kto to może być? Ten człowiek nas zna, a my go nie znamy! Jeżeli to tylko rozbitek, dlaczego się ukrywa? Przecież jesteśmy przyzwoitymi ludźmi, jak mi się zdaje, a towarzystwo przyzwoitych ludzi nikomu nie sprawia przykrości! Czy przybył tu dobrowolnie? Czy może opuścić wyspę, kiedy zechce? Czy jest tu jeszcze, czy go już nie ma?...	Jak skoro to jest w obyczaju ja na tem nowem stanowisku, które mam z łaski N. Pana, zastosuję się, daję pani słowo, zastosuję, we wszystkiem.	Nie wadzi nic. Bywało się w gorszych opałach i Bóg ratował. Daj ordynans dla mnie i dla obydwóch panów Skrzetuskich. Kto pierwszy się wymknie, ten zaraz do chorągwi ruszy i innym ją na ratunek przyprowadzi.	I stolik jest... i miejsce, widzę, zaciszne. Ehe, he!... my tu będziem mogli złazić się do chorego na partyjkę co wieczór... Szprot, dobądź, synu, trybuszoniktrybuszonik	Ano, widzi pan, nie mam kwalifikacji na rzezimieszka, a pozatem była jeszcze torebka, której nie mogłem przecież wcisnąć w mydło.	Daj to Boże ale mnie by się widziało nie trąbić z wieży, dopóki się nie pokona, nie ostrzegać, że się bić będzie, aby się miano na pieczy, nie drażnić złego zwierza.	Jabym jednę część majątku oddała rodzicom i wam, drugą ubogim, a za trzecią nakupiła-bym sobie tyle czekoladowych cukierków, żeby mi na całe życie wystarczyło.	Ach, pani cóż za majak obowiązku przeciwstawiasz memu szczęściu? Jak to! Czcza i dowolna myśl wzbroni ci uczynić szczęśliwym człowieka, któremu sprzyjasz? Pomyśl! Powziąłem nadzieję spędzenia życia z tobą; los mój mnie rzucił do stóp osoby najgodniejszej w świecie; widzę w niej wszystkie uroki ubóstwianej kochanki; ona mi sprzyja i równocześnie znajduję w jej postępowaniu jedynie to, czego mógłbym pragnąć w żonie? Tak, pani, jesteś może jedyną osobą, w której te dwie rzeczy skojarzyły się w tym stopniu. Każdy, kto zaślubia oddaną kochankę, drży, czyniąc to, i rozważa z lękiem ze względu na przyszłość postępowanie jej z nim samym; ale w tobie, pani, niczego nie trzeba się lękać, pozostaje jedynie podziwiać cię. Miałżebym ujrzeć, powiadam, tak wielkie szczęście jedynie po to, abyś ty sama stawiała mu zapory? Ha, pani, zapominasz, żeś mnie wyróżniła spośród innych, lub raczej nie: omyliłaś się, a ja się łudziłem.	W tym musieli palce maczać ludzie z tej karczmy! To sprawka tego chłopca! Och! żebym mógł mu oczy wyłupić! Oni tu byli niedawno... zaryglowali drzwi, kiedy próbowałem się do nich dostać. Dalej, chłopcy! Biegnijcie na wszystkie strony i przyłapcie ich!	A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarżyński takie porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie może się odjeść.	Czy ja wiem skarga do sądu, zabiegi w policji politycznej... Hm... W każdym razie niech pan złoży mi podanie. Przecie musi być jakaś podstawa postępowania. Sprawa nie może zacząć się ot tak, z powietrza. Stary wprowadziłby tu taki chaos, że choć łbem wal o ścianę.	Wybacz mi, pani że podczas posiłku się zasępiłem i nie byłem dla ciebie najweselszym towarzyszem. Ale kiedy zapada zmrok, noc spowija też moją duszę, a myśli moje biegną do przepastnych otchłani Wielkiej Zatoki i ulatują ku okrytym mgłom krainom, których brzegi obmywa Północne Morze. Wiele ponurych wspomnień dręczy mój umysł i serce!	Gdyby to było gdzie na boku i gdyby nikt tego kawałka ziemi nie chciał, to wszakżeby to nikomu nie powinno szkodzić, prawda?	Jestem zazdrosny o wszystko, co nie traci swej urody. Jestem zazdrosny o namalowany przez ciebie mój portret. Dlaczego on zachowa to, co ja muszę utracić? Każda przemijająca chwila zabiera coś ze mnie, a jemu dodaje. Ach, gdybyż mogła być inna droga! Gdyby obraz mógł podlegać zmianom, a ja żebym pozostał taki, jak teraz! Po co go namalowałeś? Pewnego dnia będzie się naigrawał ze mnie, będzie się strasznie naigrawał!	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Nie tak bardzo... nie szpiegowałem was, ale, daruje pani otwartość, dla nikogo nie było tajemnicą, że ten pan... zdradzał panią, żeście byli bliscy rozwodu, że w każdym razie nie ma pani powodów do zbytniego współczucia dla swego męża...	Ależ, mój Ignacy, pan Laurenty pisze, że ona ma dziecko! Żeby już nie co innego, możemyżmożemyż	Mój zegarek? Zegarek rodzinny, który mam po moim pradziadku. On się przez cały rok ani pięć minut nie spóźnia. To prawdziwy chronometr.	Naturalnie: gdyby ktoś wątpił, że pańskie małżeństwo jest ważne, a syn pański jest pańskim legalnym dzieckiem...	A żeby babcia wiedziała jaka męzka postawa, jak dokazywał na koniu, jak mu pięknie było choć w siwej sukmance.	Zapewne. Jednakże nie należy oczekiwać od niej szczególniejszej życzliwości. Może się to jeszcze zmieni.	A! jakże chcecie? dziś był najcięższy dzień ze wszystkich; dzięki Bogu, że po stole stary król dał nam i sobie spoczynek.	Ona nigdy i z niczego nie była zadowoloną, ona się ciągle kłóci ze mną.	Przyznaj się, że ci musiały moje małe szatanki dokuczyć.	Zdaje się, że będę zmuszony uciąć mu głowę przed śniadaniem	Ba, gdyby pani de Villeparisis została panią de Norpois, sądzę, że kuzyn Gilbert przechorowałby to	Jezus Maria! To by się bez bitki i jakiego nieszczęścia nie obyło!	Jak temu psu Jezusowemu było przez Pana, tak kobieta obyć się nie obędzie przez bicia... to i Jagustynce markotno...	Żeby mi tam felczer sto razy mówił, to ja powiem swoje: że draństwo jest draństwem co tam uszy?	Otóż żebym waści przekonał, że Rabe warte są te pieniądze to ja sam wrócę tę sumę. Panie skarbnikowiczu, daj Boże szczęście!	To nie jego pismo!... ja sam, przed wyjazdem, załatwiałem z nim nasze wspólne rachunki.	A nie, owszem	Doskonale! Wydałam bajońskie sumy, wariowałam! Ordynat mi powiedział impertynencję, że pomimo świetnych zabaw wyglądam, jakbym była désillusionnéedésillusionnée (fr.)	Ja swarów nie chcę. Nie dali, siłą brać nie będę	Nie przynieśli.	Nie szydź pan święty Antoni udziela wielu łask.	Nie! Hands był jednym z moich ludzi!	Usnęła Sama nie wiem, czy ją budzić?	No, a teraz powiedz mi. Wiesz, że dziewięćdziesiąt sześć centów to prawie cały dolar?	Gdy pani będzie w moim wieku, zmieni pani zdanie o niejednej rzeczy Jedną z rzeczy, których uczymy się z wiekiem, jest przebaczać. Łatwiej to człowiekowi czynić w czterdziestym roku życia, niż w dwudziestym.	O, tak, to jest konieczne w szkole, która w tak wielkich rozmiarach posługuje się pistoletami salonowymi	Mógłby był powziąć podejrzenie. O, tak głupią nie jestem. Dojechawszy do ulicy czterdziestej siódmej, doczekałam się powrotu Mitchela. Był sam i widocznie znowu okpił Wilsona. Wsiadł do pociągu do miasta dolnego, ja także. Ale tym razem nie pokazałam mu się. Poszedł prosto do jednego z domów przy Irvingsplacu. Oto numer!	Sprawże mi się, waszmość, jak należy, to pomyślimy o żupaniku od niedzieli, bo ten, widziałem, już się przeciera.	Najprawdziwszą; nie zostaje nam nic, jak tylko sobie powinszować wzajemnie, iż w jednym i tym samym czasie zgasło w nas kruche i zwodnicze uczucie, jakie nas łączyło.	Cóż to za ładnego ma pan konia! rzekł obchodząc go Georges.	Starać ci się przypodobać, odgadywać, co może ci zrobić przyjemność, oto cel życia twojego Adolfa.	Ach! Jaki przyjemny! A poza tym jest morze, są statki, łodzie, są rybacy, zatoka, jest Am do zabawy.	I pewnie zabraliście go ze sobą?	To właśnie jest dowodem lekkomyślności.	Wiem, w Księdze Genesis jest to opisane.	A i ty się nudzisz, Doro!	I owszem, Conseil! Zupełnie tak samo, jak niegdyś w mym gabinecie w Ogrodzie Botanicznym. Przyjmuję twoje powinszowanie i dziękuję ci. Wytłumacz mi tylko, co w obecnych okolicznościach rozumiesz przez „dobry rok”. Czy rok mający położyć koniec naszej niewoli, czy też rok dalszego trwania tej dziwnej podróży?	Kto jest Myszkin? Gdzie?	No to wy sami idźcie do domu bo wam w imię Pańskie wybiję zęby.	Skoro się gra...	Tak jest	Bo to we wsi brak? We młynie tartak robią, ja też potrzebuję kogo sprawnego do zwózki drzewa.	A tu co?	Milcz błaźnie! krzyknęła przystępując do niego p. Apolonja.	Może być	No, panie inżynierze?	A potem uznano by to za niedbalstwo i musiałbym zapłacić karę.	Chciałbym w to wierzyć	Co pan zrozumiał?	Co za młodych! Lepsi z nich przed nami poszli w ziemię, a najmłodsi	Czy tylko to, droga księżno? mów tedy zupełnie swobodnie, moja wielka ochmistrzyni	Cóż tak mizernie wyglądasz?	Do diabła! Wątpił pan o tym?	Hallo, tu Pogotowie Elektryczne.	I tak do piachu, i tak do piachu.	Oczywiście wielki Holroyd ze San Francisco Sądzę, iż pani mnie doskonale rozumie. Kobieta, IdealistaKobiety są idealistkami, ale przy tym są bardzo przenikliwe.	Oczywiście, mogę i pytam raz jeszcze... dlaczego?	A teraz kiedy zakończyłem rozmowę z teściem, chciałbym porozmawiać z bankierem.	Baronie...	Byłeś dziś u Pławickich?	Dalsi.	I u sułtana zostaną?	Ile pan ma lat?	Kondycja ludzka	Mam wyjść?	Margaj.	Mordu?	Oto drobny szczegół, charakteryzujący człowieka. Myśl o przyszłości. O najbliższej choćby, lecz o przyszłości.	Proszę pani, okólnik!	Pójdę z tobą, moje mocne ramiona dadzą mu radę.	Siła, Głupiec, Głupota, Żołnierz odrzekł Oskierko.	Swobodnie krąży krwiożerczy tygrys!	Wygrała pani?	Wziął ją za królową!	Za wasze zdrowie	Zaiste, łzę.	Zapewne.	Znalazłem lepsze
Cie... w Woli szkoła jest, bez trzy zimy moje dzieci chodziły i co?... To nawet na książce tego pacierza rozebrać nie potrafią... na psa taka nauka!	Masz słuszność! Nudzę cię, oczywiście, i niecierpliwię, ale zważ, że trudno mi odmawiać memu dziecku tego, com tak stanowczo przyrzekł i na co Klarcia cieszyła się przez długie miesiące słabości po całych dniach i nocach. Żyła nadzieją odwiedzenia Heidi na hali, znosząc cierpliwie swe dolegliwości. Czyż mam teraz zawieść nadzieje dziecka, które musi się wyrzec tylu rzeczy i przekreślić cały plan podróży? Nie, to chyba niemożliwe.	Tylko wtedy w należyty sposób zabezpieczymy się przed wrogiem, jeśli podejrzeniami wyprzedzać będziemy jego działanie. Wszystko jest możliwe. A zatem, abyśmy sobie nie mieli nic do wyrzucenia, niech odtąd nasze posiłki stale kontroluje człowiek przez ciebie oczywiście wyznaczony, pobożny, a nade wszystko rozumiejący, co w tej sprawie znaczy milczenie.	Co?! To, że to nie ja wiązałem ten węzeł!	Bogać tam krzywdy! Żebyśmy co dzień tak sprzedawali...	Co mam czynić? rozkazuj, pani!...	Co się stało, don Martinie? Jestem dziś taka zdenerwowana	Czy pani co przynieść?	Pieniądz, Bogactwo wszystko jedno., wszystkie konkurencje Co mi pan może zrobić, co mi kto może zrobić? Kto co zrobi milionom?	Omylił się pan tedy znowu Kamienie zostały skradzione wczoraj rano, a od tego czasu nie byłem tutaj, przeto nie mogłem ich przynieść. Czy panu to wystarcza?	Precz!!... precz!... słyszysz? Wypędzam cię na zawsze z mego domu!... Nie przestąpisz nigdy tego progu, póki żyć będę, bo cię zabiję, jak psa wściekłego i wyrzucę za bramę!... Nie mam już córki!...	Bądź dobrej myśli i o sławę doczesną się wcale nie turbuj. Ja w tym, by cię nie ominęło, co należy. Przyjdą spokojniejsze czasy, sam będę zasługi twe promulgowałpromulgować (z łac. promulgo, promulgare)	A jużci. Jałośka już urosła, a Kaśka tego roku umarła... Malu! malu!... I on woli być ze mną, bo także nie ma z kim chodzić. Maciorę dziedzic kazali zastrzelić, a drobiazg tatulo sprzedali. Ino ten ostał.	I może otworzyć drzwi do naszych skarbców?... Nie śpiesz się, wasza dostojność... Odgadłem już tego młodzika i jeżeli raz pozwolimy mu wziąć górę nad sobą...	Dobry antyczny i autentyczny: to jest sny. Bowiem, będąc pogrążona we śnie, w warunkach, jakie opisują Hipokrates, lib. Peri enypnion, Platon, Plotyn, Jamblik, Synezjusz, Arystoteles, Ksenofon, Galen, Plutarch, Artemidorus Daldianus, Herofilus, Quintus Kalaber, Teokryt, Pliniusz, Ateneusz i inni, dusza nieraz odgaduje rzeczy przyszłe. Nie ma potrzeby długo ci tego udowadniać. Zrozumiesz to na pospolitym przykładzie: toć widzisz przecie nieraz, że kiedy dzieci, dobrze ochędożone, nakarmione i syte, usną głęboko, wówczas piastunki ich idą sobie zażywać chwili swobody, bowiem ich obecność przy kołysce zdaje się niepotrzebna. W podobny sposób i w nas, kiedy ciało śpi i kiedy trawienie jest zupełnie ukończone i nic ciału nie jest potrzeba aż do jego obudzenia, dusza buja sobie swobodno i odwiedza swoją ojczyznę, to jest niebo. Tam doznaje pełnego wcielenia w swoje pierwotne i boskie pochodzenie i, w kontemplacji tej nieskończonej i uduchowionej sfery, której środek jest w każdym miejscu wszechświata, a zaś obwód nikędy (oto Bóg, wedle nauki Hermesa Trismegistosa), w której nic się nie zdarza, nic nie mija, nic się nie spełnia, gdzie wszystkie czasy są obecne, zważa nie tylko rzeczy przeszłe i już urzeczywistnione w ruchu, ale także i przyszłe: otóż, gdy dusza taka wróci do swego ciała i przez jego zmysły i organa udzieli tych nowin przyjaciołom, wówczas mienią ją być jakoby widzącą jasno i prorokinią.	Na nic! Już on jak se postanowił sprzedać, to sprzeda, a nie sprzedałby ino wtedy, żeby same Niemcy kupić nie chciały. Ja go znam! On mnie przecie dwanaście lat do roboty nie wołał, choć nieraz i jak było pilno!...	Nie wiesz. Czasem, w pewnej chwili, w nastroju jakimś przypadkowym człowiek to lub owo odczuwa. Nie trzeba tego zaraz mówić, bo słowo pozostaje i cofnąć się go nie da, i pamięta się je. A nastrój przykry może minąć, zmienić się. Na cóż go utrwalać!	Widocznie ilością złota chce podnieść wartość swej osoby, a już grzywka, którą nosi, okazuje jawną pretensję Trzeba nie mieć za grosz smaku estetycznego, żeby zakrywać czoło, tę najszlachetniejszą część twarzy, będącą siedliskiem myśli. Najpiękniejsza twarzyczka szpeci się tym sposobem, bo przybiera kształt nieforemnego trójkąta i przypomina kudłate pieski pokojowe z rasy pinczerów. Gdy widzę kobietę z czołem przysłoniętym, z góry mam o niej niekorzystne wyobrażenie: przypuszczam, że chce coś ukryć i obawia się, aby jej myśli nie wyczytano. Dlaczego wy grzywek nie nosicie? Bo jesteście dziewczętami rozumnymi. Wasz ubiór jest skromny, ale pełen smaku; wasze czoła są tak jasne i pogodne jak wasze myśli.	Obyczaje, Podstęp rzekł dziś popr.: dojrzały. wieku żona mężowi; ale obyczaj też jest, że gdy rycerz siostry albo żony nie ma, to mu dziewki szlacheckie służą, nawet i całkiem obce.	Filip to on nie umie, ale jego by stróż nauczył. A ja to nawet, że tamtego roku zabił jednego kota, bo taki był cholera, że nic, tylko kurczęta malusieńkie dusił.	Mam się czego unosić! Społeczeństwo, jeżeli nie zabiło mnie przy urodzeniu, jeżeli każe mi się uczyć i zdawać kilkanaście egzaminów, zobowiązało się tym samym, że mi da pracę ubezpieczającą mój byt... Tymczasem albo nie daje mi pracy, albo oszukuje mnie na wynagrodzeniu... Jeżeli więc społeczność względem mnie nie dotrzymuje umowy, z jakiej racji żąda, abym ja jej dotrzymywał względem niego. Zresztą co tu gadać, z zasady nie płacę komornego, i basta. Tym bardziej że obecny właściciel domu nie budował tego domu; nie wypalał cegieł, nie rozrabiał wapna, nie murował, nie narażał się na skręcenie karku. Przyszedł z pieniędzmi, może ukradzionymi, zapłacił innemu, który może także okradł kogo, i na tej zasadzie chce mnie zrobić swoim niewolnikiem. Kpiny ze zdrowego rozsądku!	A gdzie to Babinicz? Zalizali (daw.)	Ale, zdaje ci się, wdziej tylko; zobaczysz, jak to ładnie wygląda.	Czemuż to cicho ma być porucznik Olbromski?	Et Ja dobrze wiem. Jest tego blisko...	Jednak... dla tego... także prowadzi się wojny.	Król jest słaby królowa jest kobiéta i upartą, O. Guarini jest najprzebieglejszym z ludzi, a Brühl umié doskonale nas cudzemi zagrzebywać rękami. Otóż cała tajemnica. Nie taiłeś wasza ekscelencya swéj niechęci dla mnichów, masz ich pracy owoce.	Lecz by nie przegrać, trzeba matematycznie skakać z kolei na statek i ze statku na kolej.	Ma wejść?... To jakaś bardzo elegancka pani.	Mnie się zdaje, że może mu się to podobać	Mylisz się, ja tylko nie rozumiem siebie w twoim obrazie.	Naturalnie! A poziewania jeszcze nie dostała?...	Nie chodzi tu wcale o ministra Grladstone lecz jest mowa o depeszy meteorologicznej.	Nie jestem byle kto I wcale przez drzwi nie wchodziłem. Przechodziłem przez mur. Ostatnie dwa lata reumatyzm mi wleźć nie dał.	Nie mogę.	Nie przeczę! Nie tylko przebywałem, ale i hulałem tam. Lecz gdyby nie owe lata, nie miałbym dziś obecnego poglądu.	Nie wiem.	Nie wypadek.	Nie zapieraj się, boś go zeżarł.	Nie znam nieznośniejszej istoty Nikt nie potrafi wyobrazić sobie, Julio, jaki ma przykry charakter.	Nie, nie...	Nie, ojcze. Pamięć, szczególnie w takich jak te okolicznościach, istotnie może być zawodna.	Niech się pani raz zdecyduje a zyska pani opust na komornem; zapłacą ogrodnika, będzie pani miała używalność łąki. Wszystko to warte jest aby się przenudzić jeden wieczór. Mówię tylko dla pani	O, teatr!... to trucie się powolne i konanie codzienne!	Od Orszowej nam dobrze szło Mieliśmy iść wprost na Adrianopol i tam z flotą i posiłkami się połączyć, a no za mało nas było, aby się tak ważyć. A dlaczego za mało, niech odpowie...	Od kogoż to zależy?	Oj nie! A toż by na ziemi pozostali tylko źli ludzie i któż by nam wtedy dał żarcie i dach nad głową?	Pani zawsze musi mi zrobić jakiś skandal! Pani może ze mną jeździć po wertepach, ale pannie Felicji nie wolno nawet zajrzeć do obserwatorium.	To właśnie wada naszej epoki.	Wybornie, uczony Conseilu. Owóż między tymi skorupiakami uszka morskie, trydakny, muszle włókniste i wszystkie inne, wydzielające perłową masę, to jest ową materię niebieską, fioletową lub białą, która zdobi wnętrze ich skorupy, mogą wydawać perły.	Zdaje mi się, że nie potrafiłbym teraz mówić o niczym innym	dodał, wchodząc już ubrany do żony. szepnął bednarz żonie do ucha.	A potem było nasze wesele.	A więc jest chrześcijanką	A zatem przedmiot wikła się.	A! chciałeś mnie złapać!	Ale ja tobie	Bien ma chère	Biłem się z chłopakiem. Zaczął rozpowiadać, że się Kajtuś nazywam.	Była piękna?	Całowaliście się?	Chybabym zwariował. Teraz najlepsze zarobki. I cyrk jest, i wszystko. Ja chcę koniecznie dziś wrócić do domu.	Czy księżna przypomina sobie jakiś wielki grzech popełniony w młodości?	Czy może jakiś zwiadowca czy wartownik?	Dobrze	Dwie kiełbaski i jedna kiszka.	Eunana?... A cóż inni?...	Gospodarz	Ja? wątpię teraz o wszystkiem i o wszystkich...	Jaka tam randka!...	Jesteś wasza dostojność cudzoziemcem i poganinem więc tak mówisz. My zaś, Egipcjanie, rozumiemy, że gdy lud i żołnierze przestaną szanować skarabeusza, synowie ich przestaną się bać ureusa. Z lekceważenia bogów urodzi się bunt przeciw faraonowi...	Józka, urżnij im kiełbasy, niech se chrzciny w domu przydłużą.	Koło budy! w lesie! Żartuj zdrów! kpisz z ludzi! A na cóż je tu masz stawić?	Może i upijać się!	Mówcie proszę	Następny raz niech diabli wezmą... niech diabli wezmą... niech wezmą!	Niech ciotuchna wejdzie!	Nieprawdaż, piękny album rodzinny!	Niestety! chcę temu wierzyć; królowa taka dobra!...	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	Od mego mundura szkolnego!	Ot, jest!	Pan de Bergerac!	Pewnie się bijesz?	Poczekam.	Powiedz matce, że jutro rano stawię się niezawodnie. Pieniądze mam, niech będą spokojni, a do księdza proboszcza wstąpię po południu.	Przebacz mi!	Roztwórz dziób!... Wypijesz tej obrzydliwości ze dwie beczki i będziesz zdrów jak fabrykant margaryny. Kunicki mówi, że mikstura jest ostatnim słowem. Rzecz na wskroś modern.	Skoro wszyscy zarobili, któż stracił?	Stało się. Świat podlega odwiecznej Przyczynie i któż, stary czy młody, chory czy zdrowy, świadomy czy niewiedzący, może wpłynąć na działanie tej Przyczyny? Czy zatrzyma się koło, jeżeli kręci nim dziecko... lub człek pijany? Chelo, ten świat jest wielki i straszny!	Synu mój, przynoszę ci bardzo złe wróżby...	Tak pomyślnie że wasza ekscelencja ujrzy wkrótce zwierzynę, powieszoną na maszynie.	Taki on do gonienia jak Niemiec do postu	Toć się i tym dzielnym białogłowom coś należy, które objąwszy nad niewiastami dowództwo, tak umiejętnie nam dopomagały.	Tutaj poznaliśmy kapitana Nemo	Tylko dla odzyskania zdrowia	Uwięziony...	W istocie, w istocie	W jakim celu?	Wysadź mnie tutaj, Pietrek, zabierzesz mnie jutro z powrotem
Czy zgadzasz się pan, że nasze czucie jest faktem fundamentalnym? To znaczy, że czucie towarzyszy nie tylko naszym wyobrażeniom o istnieniu siły, materii, światła, praw, jakie nimi rządzą, ale nawet naszym wyobrażeniom o poczucia naszych myśli. Nawet wyobrażając sobie własną śmierć i nicość jeszcze robimy to na podstawie czucia; innymi słowy: nawet nicość wyobrażamy sobie na tle czucia...	Mości balwierzu! lub ktokolwiek jesteś, czy wiesz waść, że my oba z jednego cechu; dwadzieścia lat już z górą, jak się wyzwoliłem na majstra balwierskiego i jak się znam na wszystkich naczyniach balwierskich od największego do najmniejszego. W młodości służyłem także wojskowo i wiem dobrze, co to jest hełm, co szyszak, misiurka i zbroja, znam się na wszystkich narzędziach wojennego rzemiosła, osobliwie też na wszystkich porządkach żołnierskich; owóż, nie urażając waści, twierdzę, że sztuka, którą trzyma w ręku dostojny kawaler, podobna do balwierskiej miedniczki, jak pięść do nosa, i oczywiście widzę, że jest to nagłówek od hełmu, lubo nie całkowity.	Wcale nie. Zastanów się nad tym, że kapitalizm jest prostą konsenwencją liberalizmu. Bezsprzecznie. A poza tym wyrwać z psychiki ludzkiej takie zakorzenione nonsensy, jak pojęcie równości, wolności, braterstwa. Człowiek nigdy nie był równy innym, nigdy nie był wolnym, a braterstwo to przesąd naiwnych. Braterstwo może być interpretowane tylko jako dyscyplina. Rodzinna i społeczna.	Młodość nie powinna na naukę do grobów schodzić. To nie jest szkoła życia.	Znam nieco ludzi i przekonany jestem, że tego niebezpieczeństwa wcale się obawiać nie można.	A matuniu nibyto ja rozumu nie mam! Gdyby się to i stało, a coby mnie tam w chacie czekało?	No, ale i tobie nie byłoby przyjemnie dowiedzieć się czegoś podobnego na przykład o mnie.	Serce płacze Serce z nią rozstać się nie może.	To spis majątków, które oddałabym jako równowartość dwustu tysięcy piastrów, w razie gdyby nie chciano gotowizny; przelanie tytułów własności można by trzymać w ukryciu długi czas; na przykład Colonnowie mogliby wytoczyć proces, który bym przegrała.	Ha, tego nikt nie wie. Ja myślę, że i Prusak także zaczął. A Szwedy to samo.	Chłop, Idealista, Szlachcic, Przemiana mało nie pękła z jednej parafii, dali szeląg na most w innej parafii? Przenigdy by nie dali w dawnych czasach! Chłop dawny, chłop zimny ugór, chłop płona i martwa rola, którego duszę potworną, zimną i martwą, utopioną w liczeniu zysku, my niszczymy... Bo trzeba ci wiedzieć, że my niszczymy chłopów i stwarzamy obywateli. Precz ze szlachtą i precz z chłopami! słyszysz	Ja to wiem ale właśnie się tak rzeczy składają, że moje ożenienie królowi staremu będzie bardzo na rękę, więc myślałem że mi do niego pomoże.	Cóż to i niania gdzieś się wybiera?	I jakżeż się to stało?	To dla twego dobra, Ropuszku Wiesz, że musisz wcześniej czy później zacząć nową kartę życia. Teraz nadarza się po temu doskonała sposobność, będzie to pewnego rodzaju punkt zwrotny w twojej karierze. Wierz mi, że mówienie ci tego wszystkiego sprawia mi większą przykrość niż tobie słuchanie.	Wyniki tej reformy moralnej zauważyłem w paru miejscach. Czy nie mówiłem wam, że jeśli zechcecie, możecie mieć nadzwyczajny wpływ na chłopaków z liceum?	O, Panglossie! nie przeczuwałeś tej ohydy; przepadło; trzeba mi w końcu wyrzec się twego optymizmu.	A w gruncie rzeczy to wy, Kirsanow, właśnie jesteście największy arystokrata. Wy mówicie: nie ma indywidualności wybitych, a myślicie: oprócz mnie. Bo takeście sobie zaufali, że wszystko musi iść według waszego obliczenia, ot, według programu: taka a taka gleba, tyle a tyle nawozu ludzkiego i taka roślinność historyczna jako rezultat. Znów nawóz i znowu inna roślinność. Wy sobie tak myślicie o wszystkim, jakbyście byli bogiem.	Na kulbace się wasza miłość rozgrzeje. Konie czekają.	Zatrzymam się ze trzy tygodnie we Florencyi Mam tam jakąś robotę. Prócz tego, stęskniłem się do światła na San-Miniato, do Ginewry, w której się niegdyś kochałem, i do Cimabuego. Pamiętasz pan w Santa Maria Novella, w kaplicy Rucellai?... Po trzech tygodniach pojadę do Rzymu. Właśnie chciałem o tem z panem pogadać, bo dziś rano był u mnie Zawiłek z propozycyą, żebyśmy znów jechali razem.	Eryk z Falli podarował nam ten kawałek gruntu, na którym stoi dom i nikt nam go odebrać nie może!	Panie posterunkowy, proszę usunąć tę... tę bandę. W takim towarzystwie ja nie myślę podróżować. Jestem urzędnikiem państwowym na emeryturze, papiery mam w porządku i w razie czego potrafię znaleźć sobie świadków.	Będzie miał ojciec teraz spokój ze mną. Znalazłam zajęcie. Ach, jaka ona sympatyczna ta Ramszycowa, co za energia i siła! Nie będę próżnowała! Jakie szczęście! Od jedenastej do trzeciej co dzień będziemy pracowały!	Co mu wcale nie przeszkadza drwić z niej.	Czy możesz mi powiedzieć, przyjacielu, co się właściwie stało? Czyżby to podłe zwierzę, które tak zawzięcie goniłem, uwolniło ten paskudny, podobny do zgniłego czosnku smród, za sprawą którego teraz treść żołądka podchodzi mi do gardła. Jeszcze chwila i eksploduje mi mózg.	Nie krzycz... Upas Antiarupas antiar	Nie teraz. Gdzie?	I cóż, drodzy przekonacie się, że mały pajac może się stać wielkim politykiem.	Przyznajcie się, że obie kochałyście się we mnie i że każda wolałaby za mnie iść niż za Michała albo Ketlinga.	Czy pan ma coś na warsztacie? Pokazał mi pan kiedyś fragmencik nieco przesubtylizowany, w którym pan rozcinał każdy włos na czworo. Wyraziłem panu szczerze moje zdanie, że tego rodzaju wrażenia nie były warte trudu utrwalenia ich na papierze. Czy przygotowuje nam pan coś obecnie? Był pan bardzo opętany Bergsonem, przypominam sobie.	Belka się załamie.	Co się tyczy tytułu księcia Brabancji, mówiłem ci sto razy Oriano...	Co to za jedni?	Co to znaczy?	Mogło ci się wymknąć. Daj parol!	Rozgniewała się!	To pójdziem do kupca znajomka. Amyleja, może nas przenocuje...	Toż to i czasu okrutnego trzeba...	Żołnierz, Powstaniec, Historia rozszerzyły się pułkownikowi oczy.	Ależ czemu pani nic nie mówi?	Daj spokój, stary, ty chcesz z nas strugać wariatów, nie mogło być takie wysokie jak twoja walizka	Dziękuję, żeś mnie pan uprzedził postaram się godnie stawić czoła tym wszystkim przypuszczeniom.	Ja wojsko odsłużyłem, lata mi idą, a tego, co moje, dać nie chcą!	Pan prezes to samo mówił z początku, a teraz...	Tfu! cóż to za pień!... To niby słucha, słucha, a potem swoje. Żal gęby drzeć!...	Ale co znajdziemy zamiast tego? Czy pan to sobie wyobraża, panie Cyrusie?	Bo go psubraty oskarżali, że on de Fourcy’ego zadżgałzadżgał na pewno. napisali, iż Czech onęonę (daw.)	Hełm za mną nosił, a jak mu przeszło trzynaście zim, to i pawężpawęż (daw.)	Jak dawno pani zajmuje się nauczycielstwem?	Jak to pani Józefowa wszystko akuratnie pamięta!	Walka z przesądem jest trudna więc uważam za najwyższy triumf dla siebie, jeżeli czytelnicy choćby tylko zastanawiają się nad mymi artykułami.	A na kogóż on wygląda?	Jest na górze, u babci...	Osiemnastu kandydatów na biskupstwo w Tourcoing. W pierwszym rzędzie ksiądz Olivet, proboszcz jednej z najbogatszych parafii Paryża, kandydat kancelarii prezydenta. Następnie ksiądz Lavardin, wikariusz generalny w Grenoble. Ten jest bardzo wyraźnie popierany przez nuncjusza.	Uciekniesz... o tak... poślę was obu na tamten świat.	Może i są... ale kto go tam wie. Na pierwszym piętrze.	Podążę w ślad za nim albo też komu innemu śledzić go każę. Pan hrabia raczył obdarzyć mnie zupełnym w tej sprawie zaufaniem, nieprawdaż?	Kim pan jest, mój panie?	Pan lepiej każ blagować za siebie.	Boże miłosierny! Pleciesz od rzeczy! Gdyby dziewczyna wróciła, musiałabym ją przecież i ja również zobaczyć!	Chciałem go zabić, a potem powtarzałem za nim: „Ojcze Nasz”.	Tak, ale daj mi przykład z pani de Sévigné.	Chwazdrygiel: Myślimy i mówimy skrótami: tak jak pojęciem życia i jego pochodnych obejmujemy w skrótach ekonomicznych całe masy zjawisk fizycznych, tak samo postępujemy we wszystkich innych uogólnieniach.	A jednak kapłani odprawiają w tajemnicy nabożeństwa za powrócenie zdrowia faraonowi Wiem o tym z pewnością...	Jeszcze go kochasz?	Kto ja?	Tak czy owak jakem Bonawentura Pencroff z Vineyard, tak nasz „Bonawertura” pływał bez nas.	Tak daleko?	Tak?!	Takeście mnie szpetnie podeszli, miłościwy panie A ja was prosiłem...	Trochę. Co przyjdzie z tęsknoty. Tak trzeba.	Więc co? Powiedz! No, Karolino, Linko, co będziesz robić?...	Zeżarłeś go, bratku, razem ze staniolem	A dlaczego mnie biorą za nią? Czy jestem podobna?...	Był, pamiętam!	Chrzest? Najlepszy, jaki tylko być może.	Czy łączą cię z tą okolicą miasta jakie wspomnienia?	Córka, Matka	Do czego mianowicie?	Do kogo należy ten piękny pałacyk?	Doprawdy?	Dziś wieczór wyjeżdżam. Mam dosyć tego dobrego.	Emilka!	Gdzie mama?	Jego ze sobą pod Kamieniec weźmiemy. Tam z nim atamany nasze poigrają.	Mniejsza z tym. Powtarzam ci: ten ślub musi dojść do skutku!	Mój złoty, mój śliczny!	Najjaśniejszy Nassur pragnie nabyć twego słonia, chłopcze!	Niezmiernie jestem wdzięczny panu prezesowi	Otwórzcie okna!	Owszem, z bitej.	Panie są jeszcze w salonie?	Podpalono dwór w Borowcach i zniszczał zupełnie.	Posłuchajmy jakieś nowe bajki baba umyśliła.	Powinszować znajomości!	Rany moje! Co za wyrok!	Skąd pani wie?	Skąd wzięłaś te pieniądze?	Wątpię	Zdrowia, szczęścia i wszelkiej pomyślności. A nadto winszuję sobie napełnić mój pusty żołądeczek czterdziestopięcioprocentowym rozczynem alkoholu, przy łaskawym współudziale pewnej dozy wieprzowej padliny, zwanej kiełbasą.
Nie! Powziąłem zgoła inną myśl. Ludzkie stado nie powinno wiedzieć, że maczam palce w tej całej sprawie. Poluj na własną rękę. Ja nie pragnę ich oglądać!	Sabino oddawna przygotowuję się jako krewny i brat zapytać ciebie, co jest powodem tak znacznej zmiany w życiu twojem? Nie zaprzeczaj, żeona jest, fałsz ci nie przystoi, a ja nie jestem tak łatwowiernym i ślepym, abym się ladajaką uspokoił wymówką. Zmiana ta w tobie widoczna, przyjaciele i nieprzychylni ci widzą ją w tobie. Tajemnicę masz, którą ukrywasz.	Że ja nie wspomnę, tego chyba jesteś pewny, ale czy ty, książę, sam się nie zdradzisz... Jesteś prędki jak błyskawica...	O ile nie byłbyś nędznym pachołkiem jakiegoś wielkiego pana, a nie salonowym nadobnisiemnadobniś (daw.) ale mniejsza o to	Nie.	O!... ty jesteś sprawiedliwy dłużej już nie wytrzymam, lękam się, iż sił mi zbraknie w chwili walki, gdy będę musiała wyznać moją wiarę; wysłuchaj więc błagania kobiety, przywiedzionej do rozpaczy. Oszukują pana, nie wierz im, tu chodzi o co innego, ja tylko o jedną łaskę proszę, a jeśli mnie wysłuchasz, błogosławić cię będę na tym i na tamtym świecie.	Dziękuję cioci za troskliwość. Dobrzysia mnie winem częstowała, lecz właściwie nic mi nie jest.	Nie, wcale nie jestem śpiąca	Nie mogę, absolutnie nie mogę. Pieniądze mam, ale, o ileś słyszał, sam zakładam fabrykę, a poza tym w tej chwili jestem grubo zaangażowany gdzie indziej.	Aha! Utrzymywałem, żeśmy od dawna z Zofią zaręczeni i za zgodą rodziców moglibyśmy się pobrać, choć na posrebrzane tylko dopiero stać mnie gospodarstwo Starałem się przekonać wielebnego Horacjusza, najzacniejszego, upewniam cię, duchownego, któremu należy się niewątpliwie biskupstwo, że jeśli mi się udaje zarobić jakie trzysta funtów na rok i tak dalej, i tak dalej, to nie ma racji odkładać ślubu. Moglibyśmy się wreszcie z Zofią, tym najlepszym pod słońcem dziewczęciem, pobrać, czemu nic nie powinno stawać na przeszkodzie, chyba że Zofia tak jest niezbędnie w domu rodzicom i rodzeństwu potrzebna. Rozumiesz, Copperfieldzie?	Ludzie lękają się go i przebaczają.	Jak to, mała gąsko, mówisz tak, jakbyś miała dwa lata. Co ty pleciesz: „czymś tam w ministerium”! Jest po prostu szefem kancelarii, szefem całego kramu. Ależ nie, gdzie ja mam głowę, jestem tak samo nieprzytomny jak ty. Nie jest szefem kancelarii, ale dyrektorem kancelarii.	Za przeproszeniem jakie ja życie prowadzę, to moja rzecz. Nie ty będziesz mnie uczyła. Dzięki temu memu bezmyślnemu życiu mam dziś przyjaciół w najlepszych sferach. Mam stosunki, pieniądze. Jestem wielkim panem. Każdy kelner, każdy szofer, każdy bileter w teatrze wie, kto to jest pan Malinowski. Czy to cię tak boli, że twój mąż stał się jedną z najpopularniejszych osobistości w Warszawie?... Że ludzie liczą się ze mną?... Że jestem kimś?... Nie, moja droga. Już nie ty będziesz mnie uczyła rozumu. A co dotyczy plotek, że cię zdradzam, daję ci moje słowo honoru, że to nieprawda. Chcesz, wierz	Ach, udajesz, że mnie nie rozumiesz. Ja nie potrafię żyć z wiecznym kłamstwem w duszy. To ponad moje siły. To zatrułoby mi każdą chwilę spędzoną z tobą... Boże, Boże, gdybym mogła zerwać te kajdany.	Ależ z tego Brichota cham! Czy pan myśli, że ja znam tylko takich ludzi? Nie, nie sądzę	Nie patrz pan tak, nie lubię tego spojrzenia, które tylko obserwuje i bada; patrzysz pan na mnie, niby na dzikie, lub bardzo osobliwe zwierzę	Bądź pan hrabia pewny, że ja mojego położenia nadużywać nie będę, by się znęcać nad nim	Jeszczem się nie umówił... ale tyle, co i innym	Na strych chodzić nam nie wolno, odkąd Hawryłko spadł przez dziurę, wiesz o tym Nik!	I pomyśleć że ja na to wszystko nie mam pieniędzy!... Piękna sprawiedliwość na świecie. Ada rodzi się dzieckiem milionerów, a ja	Cóż tobie? Przecie nocował dziś u mnie i nic mi złego nie zrobił.	Jednym słowem tańczyłem z najśliczniejszą kobietą, z pewną zachwycającą hrabiną, nad którą nic piękniejszego w życiu nie widziałem. Miała we włosach kwiaty brzoskwiniowe, u boku prześliczny bukiet żywych kwiatów, które rozlewały dokoła woń cudowną; ale ba! trzeba było ją widzieć, bo któż zdoła opisać kobietę ożywioną wirem tańca. Otóż wystawcie sobie państwo, że dziś o dziewiątej rano spotkałem tę boską hrabinę, gdy szła ulicą des Gres. Ach, jak mi serce biło! zdawało mi się...	Trzymaj się mnie. Trzymaj się mnie, bo zbłądzisz i sam nie trafisz na miejsce.	A ot, mieszkasz pod jednym dachem z tą panienką. Każdy widzi, że macie do siebie skłonność. Żeby o kogo innego chodziło, nie o ciebie, to jużby ludzie źle o was zaczęli mówić. Tak, broń Boże, nikt nic złego nie myśli, ale bo to raz mnie pytali: a Bóg że jego wie. Bo i skądże ja mam wiedzieć? To oni: to ja im:	Ależ tak, i nie kryję się z tym a było czego!	Nie łżyj tylko, rozumiesz?	Niestety, jestem stary; nie wiedziałem	Nie warto się nawet trudzić spodziewam się tylko, że mi pan tak samo dopomożesz, gdy się kiedykolwiek znajdę w niebezpieczeństwie.	Ja mam tresowanego słonia. On występował w cyrku, kiedy był młody. On jeździł na rowerze, tańczył i chodził po linie. Teraz jest trochę stary, więc mogę go taniej sprzedać. A dzieci będą miały wielką uciechę, bo może je wozić; a dzieci bardzo lubią jeździć na słoniu.	Powiedziałem, że to nie są prawdziwi sahibowie. Wszystkie skóry i łby zwierzyny zakupili na bazarze Leh. Poznałem to po śladach kul. Pokazywałem je wam w czasie ostatniego marszu.	Nigdy ci na to nie pozwolę. To byłoby szaleństwo. Taka gęsta mgła i prawie zupełnie ciemno.	Uniżenie dziękuję Ale stało się, iż przechodziła między dwoma tropikami, zbliżając się ku zenitowi o sześć grajcarów i oczko, ile że Góry Rypejskie cierpiały w tym roku na wielki niedostatek gilorództwa wskutek znacznych rozruchów u banialuków, jakie wszczęły się między Plećpleciugami a Akursynami, z powodu buntu Szwajcarów, którzy się zebrali w liczbie trzech, sześciu, dziewięciu i dziesięciu, aby iść do Jemioły, w pierwszą dziurę nowego roku, kiedy się to daje zupę wołom, a klucz od węglarki dziewczętom, iżby psom podsypały owsa. Przez całą noc (jak mi Boga przy skonaniu) wyprawiano jeno posłańców konnych i pieszych, aby zatrzymać okręty; krawcy bowiem chcieli sporządzić z nakradzionych plam	Panie Athosie przyjm sedeczne podziękowanie za dobrą wolę, nam okazaną. Panowie, jesteśmy już na miejscu, skierujcie się do bramy na lewo, hasło: Król i Ré!	A tak sobie, taki traf. Wszyscy do nas jechali osobno i na drodze dopiero połączyli się. Najwięcej osób z Obronnego: jeden powóz i brek. Waldy jechał także do nas i jego spotkali. On nawet chciał prześcignąć brek, ale przegrał. Teraz się z niego panna Rita wyśmiewa.	Nowowiejski mnie mówił że po dniach i po nocach słyszy, jako Ewka i Zosia wołają na niego: „ratuj” by takiej boleści nie wytrzymał. Śmierć by ich przeżył	Panie margrabio... ponieważ osobę, nad którą żąda się kurateli, uważa się za niebędącą przy zdrowych zmysłach, powiadomienie o skardze jest zbyteczne. Obowiązkiem trybunału jest przede wszystkim sprawdzić twierdzenia strony.	Może to, że świat jest dla niego tylko dodatkiem...	Gdy zamkniesz książkę, zlatuje się do niego mnóstwo kur! Czyś to widział?	Majorze ale jaki jest poziom jego życia, jego zainteresowań!	Wydaje mi się, że wiara i nabożność się wzmaga. Za moich młodych lat bywało mniej ludzi po kościołach!	Do kroćset! Więc będzie pan miał armaty?	Czyś oszalał? Co się stało, pytam, że latasz konno od świtu zamiast z żoną siedzieć?	Obiad będzie dopiero w Wiedniu, panie oberfeldkurat	Prawdę przynoszę zawsze; przekona się mama jeszcze o tem	Będzie miał pan za to wspaniałe brzoskwinie i inne rzeczy.	Powiedziałem, w ziemię się zapaść.	Za trzecią kobietą się oglądają, to co im ta znaczą dzieci	Zdziwisz się. Alicja Singer.	Ale to i radziwiłłowscy dawni klienci?	Był szmerek... oburzenia, boś się sypał, jak zwierzę.	Nazwa sąsiedniej stacji dowodzi tego, obok wielu innych świadectw. Zowie się Fervaches.	Poczekaj, szwabski stróżu!... dowiesz się, co za jedni...	Znajdziemy czas a w tym roku zrezygnujemy z wycieczki na wyspę Tabor.	I cóż śmierć takiemu uczynić może, który sam w sobie pokonał to wszystko, co ona zniszczyć zdolna:	Widzę bardzo dobrze To wyspa złodziejska. Chcecie tam, panie, wylądować?	Mój ojciec zna cały Pięcioksiąg razem z Rashi. Zna cały Tanach, a nawet Gemarę i Toseftę. Mówi, że to wszystko napisali ludzie.	Czy to takie trudne? PracaPotem od trzech lat zarządzałam już samodzielnie całym nabiałowym gospodarstwem. To ciężka praca.	Idź do wszystkich diabłów	Uhm! Niby że obydwaj jesteśmy zakochani. Tyle podobieństwa.	Zaśbym tam darował swoje! I komu jeszcze, dworowi, co ma tyle lasów i ziemi!...	I dlatego powiem ci taki człowiek powinien być szczęśliwym... My wszyscy mamy obowiązek pracować nad jego szczęściem... I powiem ci, że on	W. Ks. Mość byłeś łaskaw nazywać mnie po imieniu Sabinką... i miałam szczęście być tu parę razy na wieczerzy z pannami... ami...	Według mego rachunku mamy płacić siedem szylingów, sześć szóstek! Ale lepiej, żeby pan sam policzył.	A na co te kotły?	Bez wątpienia, ale co zrobić przez ten czas?	Głupstwa pleciesz, mój drogi! Sam cię przecież wsadziłem do pieca.	Moja kochana tu mówią o Heli i o panu Stefanie, że są zaręczeni?...	No i cóż z tego.	Jak długo to trwa u ciebie?	To waść lepiej niemów	Cegła idzie w tym roku dobrze?	Jakież to bóstwo cię zastąpiło?	Przypomnij sobie, może jaki szczegół?	Broń tylko. mają, a niektórzy miedziane miecze po pradziadach.	Ciekawam, jak też sobie pani pracę przedstawiaprzedstawiać sobie	Jesteś teraz, hrabio, wolny jak ptak	Prawda? co! Moja droga Anetko, prawda?	Tylko patrzeć, rychło przyjdzie wylany, tylko patrzeć...	Więc cię przekonałem?	Zgoda. A teraz w drogę!	!!!	Bankier...	Brutalne.	Dawaj!	Dokończ, ojcze	Gdzie Bogusław?	Huck Finn. Krwawa Ręka.	Jaki obrzęd, kochany Traddlesie?	Jeżeli umie być wdzięcznym, da mi dwa powozy z pięknymi i rączymi końmi!	Juk ir žmonės visur tokie pat, o kodėl ilgu tau be motinos?	Lubi wspaniałość?	Milordzie, błagam o ostatnią łaskę!...	O tej godzinie?	Owszem. Mnie w rezultacie wszystko jedno. Wreszcie ten pan miał za sobą prawo...	Panicz da wiedzieć, gdzie rąbać i kiedy!	Prawdę powiedział, najzupełniejszą prawdę	Przyjedzie i on.	Szarego mydła...	Szczęśliwej drogi...	Wiesz?
Wielki kamień, który ma zastąpić kotwicę. Taką knagę dyndającą na przodzie łodzi widać już z dala, a cała rybacka gromada zaraz wie, co to znaczy. Ej, ośmieszyłoby go to okropnie! A tego Penn nie potrafiłby znieść... To zupełnie, jak gdyby kto psu przywiązał warząchew do ogona... Taki już on zawsze wrażliwy! Hola, Penn! Znowuś ugrzązł? Nie próbuj już więcej swych zdolności. Podpłyń nieco dalej i trzymaj linę prostopadle.	Nie ma żadnego. W najlepszym razie będzie można opóźnić śmierć, jeżeli uda się wywołać reakcję ku kończynom, zwłaszcza ku nogom; lecz jeżeli symptomy nie ustaną do jutrzejszego wieczora, to biedny stary przepadł bez ratunku. Czy nie wiesz, co spowodowało chorobę? Musiał to być jakiś cios gwałtowny, pod którym zachwiała się moralna jego istota.	Nie przewiduję końca tego szaleństwa Nikt go nie pragnie prócz kilku mędrców bez siły i bez wpływu. Ci, którzy rządzą państwami, nie mogą życzyć sobie rozbrojenia, gdyż to utrudniłoby ich czynności i pozbawiło doskonałego narzędzia panowania. Bo narody zbrojne dają się prowadzić potulnie. Dyscyplina wojskowa zaprawia je do uległości; u takich ludów nie trzeba obawiać się ani buntów, ani rozruchów i zamieszek. Gdy służba wojskowa obowiązuje wszystkich, gdy wszyscy obywatele są lub byli żołnierzami, wszystkie siły społeczne układają się tak, by bronić władzy lub nawet braku władzy, jak to widzimy we Francji.	Ja siebie do próżniaków nie liczę Pracuję także w biurze technicznym, ale żebym się znowu tak bardzo cieszył z niedzieli... to nie!	Wielu nie może się tam dostać, a wielu wolałoby raczej umrzeć, niż tam się znaleźć	Ależ ja nie mogę zaraz! Niech pan sam patrzy! Mam zupełnie wytarte łokcie i w ogóle to stara sukienka! I włosy mi się całkiem rozfryzowały. O mój Boże, dlaczego mi pan nie powiedział wczoraj! Ja tak nie pójdę za żadne skarby!	A to kto jedzie?	A więc nie ma wątpliwości. To jest Cittá del Sole Campanelli na wyspie Taprobane.	Ale nic mu się nie stało.	Ba! gdybym wiedział Może zechce zostać profesorką w jakim amerykańskim uniwersytecie... Bo pan wie, że teraz kobiety chcą być deputowanymi, sędziami, jenerałamijenerał (daw.)	Byłem ja już w ich ręku i nic mi się nie stało.	Co?... To, co ja ci mówię... nie dużo. Co ty w tym masz... żeby tak ciągle mówić o moim zdrowiu?...	Czy nie należałoby przede wszystkim pozbyć się małżonków Barrymore?	Gdyby to była prawda! tedy... różne mi tu maści na rany przykładają... ale nie byłoby lepszego balsamu od słów waszmości.	Ja zamożnym nie jestem, bojąc się mego Bolka, ludzi muszę trzymać dużo	No, to się w drodze wywiedziemy... Mamy czas!	Sprawa twoja, mój poczciwcze, zawikłała się okrutnie od wczorajszego wieczora i radzę ci prawdę całą wyznać, bo tylko skrucha twoja, może zażegnać gniew kardynała.	Sądzę, że chcąc nie chcąc będziemy do tego zmuszeni Od zachodu niebo zaczyna wyglądać groźnie. Niech pan spojrzy, jak się zaciąga chmurami!	Wszakże to jasne. Jak długo sądziłam, że on ma szpilkę, nie robiłam sobie z tego nic. Przeciwnie, nawet chcąc poprzeć zamiar narzeczonego, a także potrosze wprowadzić pana w błąd, udawałam podczas przedstawienia wielkie oburzenie. Wczoraj jednak, po namyśle doszłam do wniosku, że pierwsza myśl moja była błędną i że rubin został skradziony naprawdę. Pewna, że inaczej Mr. Mitchel byłby mnie uprzedził, wezwałam pana.	Żyć owszem; umierać, nie: zostawmy to Kiełbaskom. Owoowo	Czuję się jak Childe Harold Byrona, chociaż w istocie nie spoglądam na swój „brzeg rodzinny” Jest nim Nowa Szkocja. Ale prawdziwym brzegiem rodzinnym jest ten kraj, który się najbardziej kocha: a tym jest dla mnie poczciwa Wyspa Księcia Edwarda. Trudno mi wprost uwierzyć, że nie mieszkałam tu zawsze. Owe jedenaście lat, zanim tu przyjechałam, wydają mi się niby zły sen. Siedem lat mija, jak przybyłam tutaj tym samym statkiem	Nie mogę ci, mój synku, na to odpowiedzieć, bo nie wiem, co ty uważasz za zabawę. Jednakże, kiejbymkiejbym (gw.)	Nie można tego wiedzieć co ona lubi, co się jej podoba a co nie. Raz przepada za czemś, potem gotowa za okno wyrzucić...	Zaczekajmy więc do jutra Może rzeczywiście Ayrton nie odebrał naszej depeszy albo jego telegram nie dotarł do nas.	O małom dziś znowu tak nie zapadł z koniem, jak ongi na tej trzebnickiej grzęzawicy, gdzie dziś kościół stoi i klasztór... Łowy próżne, a ja zmęczony... Peregryn mówi że chcecie ztąd precz... Co się tak spieszycie, jużci nie dla Niemców, których nie lubicie...?	( pomyślał Beetle, uśmiechając się, ze wzrokiem zapatrzonym w dal).	Aa, pikolo, nie śpisz?	Ale jak! Nieczęsto odbywa się podobną musztrę...	Ano... ho, mieliby my drugiego gościa, toby płacił za obsługę, a tak ino strata bez to, że wy będziecie mieszkać i od przodu, i od zadku.	Bo tu nie o żarty chodzi, lecz o miljony. O miljony nietylko dla mnie, ale i dla pana.	Czy to bardzo trujące zwierzątko, ta wasza małpka północy?	Dam ci list, który zaraz odniesiesz, i tam zostaniesz. Chcesz czy nie chcesz?...	Dzielnie mu się udało!	I... i wiesz, Zdzisław, kogo jeszcze weźmiemy?... Pana Solskiego... Szkoda, że go nie znasz...	Ja nie kłamię.	Kali bać się, ale Kali pójść	Kto?	Musi to być ciekawa karta z naszych starych dziejów. Był tu zamek zapewne, to ruiny?	Mówię wama, nie wierzta dziedzicowi, bo każden z nich jeno zdradę chłopskiemu narodowi gotuje	Na Boga! To jest ważne, bo jeśli w Adrianopolu będzie wielki wojskowy congressuscongressus (łac.)	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Nie A o czym? Czy myślałeś o mnie?	Nie chciałbym być natrętnym.	Nie chodzę.	Nie mogę wymagać, by mi składali czołobitność dygnitarze i ministrowie. Jestem na te hołdy za młody i kawaler. Zresztą na tyle stosunków, ile ich ciocia wymaga, trzeba mieć czas i siedzieć w stolicy; ja zaś mam obowiązki rolniczo-przemysłowe, przeważnie wiejskie. Zresztą moja narzeczona nie cierpi pustej salonowej gawędy, powierzchownych stosunków, fałszu i próżności naszego wielkiego świata i pewnie w Berlinie nie będzie długo popasać. Po cóż mam sobie zadawać daremną fatygę?	Owszem. Nawet uważałem to za mój obowiązek...	Posłusznie melduję, panie generale, że nie byłem.	Proszę pani, ojciec pani nie chciałby ani dzielić, ani sprzedawać swoich dóbr, ani też płacić olbrzymiego podatku od gotówki, którą można posiadać. Zatem w tym celu trzeba by go zwolnić od inwentaryzacji całego majątku, który obecnie stanowi niepodzielną własność pani i jej ojca...	Raczy pan pozwolić ja jestem ordynansem pańskiej kompanii, pan raczy być dowódcą kompanii 11. Ja wiem, że to jest rzecz bardzo dziwna, ale i to wiem, że pan podporucznik Dub jest pod panem.	Tak się składa.	Tak. Przyjaciel to stryjków, a i Zawiślakom przychylny.	Teraz ja się pytam, co tobie Mela? Masz łzy w głosie?	Wczoraj wieczór miał się pan lepiej; widziałem pana, o ile mi się zdaje, w Operze.	Więc mówże na litość boską, bo ja tu nic nie widzę!	Zostaniesz tu, dadzą ci pomieszczenie i strawę Naprzód ci się wyspać potrzeba, nim ja z tobą mówić będę.	Ach, prawda, na tego dyplomatę	Ależ go pan zmydliłzmydlić wtrącił mocnym, basowym głosem towarzysz pani Kościenieckiej.	Ależ, panie gdzie mnie tam teraz myśleć o odpoczynku. Ja za dużo, niestety, odpoczywam.	Bob, czy słyszysz? Popełniono wielką kradzież w pociągu!	Co?	Czego chceta?	Dlaczego jesteśmy tutaj bezpieczni?	Filozof, Mędrzec	Gdzie są wszyscy?	Honneur aux dames! a zatem spytał po przestanku	Jaguś! podniosła. głos Dominikowa	Jasna noc, jak dzień. Droga jak po stole i przecie Benedykt na koźle	Jest on zapewne bardzo dobry?	Jesteś, książę, zapewne zazdrosny o niego, bo kochasz zawsze tę biedną Angelikę	Najważniejsza rzecz	Naprawdę?...	O ile wiem, kompania jest już pełna, prosz pampsora	O jakich machinacjach mówisz?	O zakład!	Oberst Schröder, bydlaku.	Onute! meski tu tuosius jaunus, jie da spės tavimi atsigėrėti; iki vėlyk su mumis seniais pasigėrėti Dievo dovanomis į laukus. Su javais gėrėsiesi, mes tavimi.	Pan Kmicic chce jak najprędzej...	Pan Podbipięta przede mną próbował, ale zginął...	Pan często bywa u Emilki?	Panie, chciałbym mówić z panem Rafaelem	Poproszę ministra o list do biskupa	Prawda. List potrzebny nam koniecznie. Szukajmy zatem zwierzyny. Musi ona być gdzieś niedaleko.	Prosiłbym o kawę.	Przebacz mi, pani, że naraziłam ją na zawód...	Przecież ci powiedziałem	Rozumiem, Najjaśniejszy Panie	Sancho raz na zawsze porzućmy takie rozmowy, krótko mówiąc, one mnie martwią, przebaczyłem ci tyle razy, a wiesz, co powiadają: „za nowy grzech, nowa pokuta”.	Stara tam prosi panią do siebie.	Stary pan umarł...	Słuchaj no	Tak jest, tylko przez jedną noc	Tylko zyskam	Ucho!...	Wiadomo: kościół w Piasecznie okradł.	Wyznaję, że tytuł mnie zachęca i mam ochotę przeczytać resztę.	Wzrostu wysokiego?	Za mało pan zna jeszcze kobiety, by móc o tym sądzić	Zapłacić długi, powiedzieć z Bogiem	Zrobiłbyś mi przyjemność gdybyś, tak samo jak mi przedstawiłeś jego szaty, pożywienie, obyczaje i zabawy, gdybyś teraz opisał mi postać i korpulencję wszystkich jego członków.	Żywot z niej wyparłeś? Ach, szkoda, szkoda!... A źrebak?
Mój drogi, dziennikarz jest akrobatą, musisz się przyzwyczaić do trudności zawodu. Ot, jestem dobry kolega: podam ci sposób postępowania w podobnych okolicznościach. Uwaga, malcze! Zaczniesz od tego, iż pochwalisz piękności książki; wówczas możesz sobie zrobić przyjemność i napisać, co o niej myślisz. Publiczność powie: „To przynajmniej krytyk wolny od zazdrości, z pewnością będzie bezstronny”. Od tej chwili publiczność uważa twoją krytykę za sumienną. Zdobywszy zaufanie czytelnika, zaczniesz ubolewać, iż musisz potępić drogę, na jaką podobne książki wiodą nasze piśmiennictwo. „Czyliż Francja, powiesz, nie panuje nad inteligencją całego świata? Dotąd z wieku na wiek pisarze francuscy przodowali Europie na drodze analizy, filozoficznego badania za pomocą potęgi stylu i oryginalnej formy, jaką dawali myślom”. Tutaj wsuniesz dla zbudowania kołtuna pochwałę Woltera, Russa, Diderota, Monteskiusza, Buffona. Wytłumaczysz, jak we Francji język jest nieubłagany, udowodnisz, że jest on jak gdyby pokostem powlekającym myśl. Wyrzucisz z siebie parę aksjomatów, jak np.: „Wielki pisarz we Francji jest zawsze wielkim człowiekiem, język zniewala go do ustawicznego myślenia; nie tak w innych krajach” et caeteraet caetera (łac.) niemiecki satyryk i publicysta okresu oświecenia., satyryka-moralistę niemieckiego, z La Bruyère’emLa Bruyère, Jean de (1645–1696) niemiecki filozof oświeceniowy, twórca rewolucyjnej doktryny filozofii krytycznej, czołowa postać nowożytnej filozofii. jest piedestałem CousinaCousin, Victor (1792–1867) powieściopisarz i dramaturg francuski, zasłynął jako autor powieści Diabeł kulawy oraz Przypadki Idziego Blasa. tak treściwe, tak głębokie, przeciwstawiasz powieści nowożytnej, gdzie wszystko wyraża się obrazami i którą Walter Scott zbyt mocno udramatyzował. W takim rodzaju jest miejsce tylko dla wynalazcy. „Romans à laà la (fr.) Étienne Gosse (1773–1834): francuski dramaturg i dziennikarz; Alexandre Vincent Pineux Duval (1767–1842): francuski dramaturg, librecista i aktor, członek Akademii Francuskiej; Pierre Baour-Lormian (1770–1854): francuski poeta i pisarz, tłumacz Pieśni Osjana i Jerozolimy wyzwolonej, członek Akademii Francuskiej., Villemain, koryfeuszówkoryfeusz głupiec., którzy stanowią jej awangardę. Powiesz, że zdoławszy rozprzedać jedno wydanie, księgarz bardzo jest zuchwały, puszczając się na drugie; bolejesz, że tak sprytny wydawca tak mało rozumie ducha swego kraju. Oto główne linie. Posól to trochę konceptem, zapraw odrobiną octu, a Dauriat jest gotów. Ale nie zapomnij, mówiąc o Natanie, ubolewać nad omyłką człowieka, któremu, jeżeli opuści tę drogę, literatura współczesna zawdzięczać będzie piękne dzieła.	To czemu nie oświadczą wyraźnie, że są związane umową trójprzymierza, zawartą między Austro-Węgrami a Niemcami? Spodziewałem się, że Włochy ruszą razem z nami przeciwko Francji i Serbii. Wojna byłaby już skończona. Chmiel mi w magazynach gnije, transakcje krajowe są marne, eksportu nie ma, a Włochy zachowują neutralność! Dlaczegóż to jeszcze w roku 1912 odnowiły umowę trójprzymierza? Gdzie się podział włoski minister spraw zagranicznych, markiz di San Giuliano? Co ten pan robi? Śpi czy co? Czy ten pan wie, jakie miałem obroty przed wojną, a jakie dzisiaj?	Naturalnie! To było jasne jak słońce. W dodatku zobaczyłem, jak ten brat Pedra ostrzył za krzakiem diabelnie długi nóż i rzucał przy tym w prawo i w lewo dzikie spojrzenia, wypatrując, czy kto nie nadchodzi. Pedro stał obok niego i próbował ostrza drugiego wielkiego noża. Myśleli, że jesteśmy daleko od nich, na naszym posterunku przy ujściu rzeki, jak zwykle za dnia bywało; bo choć nie spodziewaliśmy się powrotu szkunera, ale zawsze lepiej się upewnić, a przy tym chłodniej tam było na skraju lasu, gdzie od morza szedł powiew. No i szef rzeczywiście tam się znajdował i tylko ja wróciłem na chwilę do szałasu, żeby wyjąć z torby trochę tytoniu. Nie odzwyczaiłem się jeszcze wtedy od żucia tytoniu i musiałem mieć zawsze w ustach kawał nie mniejszy od dziecinnej pięści.	Właśnie. Ale to było konieczne. Miałem w tym swój interes. Czy nie rozumieliście, o co mi chodzi?	Miałamż różnić dwóch przyjaciół dla próżnostki kochanego dyrektora? Czy jest w towarzystwie choć jedna kobieta, do której by nie napisał paru dwornych, nawet czułych liścików?	Ja pani nie prosiłem, ażebyś mnie wzywała... Ja nie lubię odbierać Brzeskiemu jego nielicznych pacjentów... Ale kiedy jestem wezwany do chorego, mówię, co widzę, bo to mój obowiązek... Gdyby pan Krukowski umiał tak okulbaczyć panią jak pani jego, bylibyście oboje zdrowi...	Wiem, ale Krzyżacy nie całkiem tacy psubraci, jako myślicie. W Malborgu przy boku mistrza i jego brata Ulryka, który jest człowiek rycerski, nic się złego bratankowi waszemu stać nie mogło, który przecie miał pewnikiempewnikiem (daw.) wielu. zawsze najsławniejszych rycerzy ze wszystkich stron świata przebywa.	I nie puszczę rychło, musi mi pani odświeżyć wrażenia Włoch, bo to już trzy lata, jak tam byliśmy po raz ostatni, trzy lata, jeszcze wtedy zupełnie dobrze widziałam	Jak to? nie tylko dziewkę, ale i tego diabelskiego psa wypuścisz, aby znów kąsał?	Jakkolwiek by to było, rad jestem być w swojej skórze, a nie w jego!	Nie dałbym za to trzech groszy!	Prawda! odnośne świadectwo zapisane jest w księdze rodu starego Joela. Zapamiętaj to, mości starosto.	To wszystko nie wyjaśnia jeszcze znaczenia wywołanego przez ciebie zjawiska.	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	Wasza Wielebność nie liczy się z koniecznościami urzędowymi! Tortura jest niezbędną dla wydobycia zeznania, którego by po dobroci nigdy uzyskać się nie dało, zaś kary są zredukowane do granic takich, jakie są potrzebne dla zabezpieczenia życia i spokoju obywateli.	Ba! to gotowi nie podpisać, gdy się dowiedzą, żeś się wasza książęca mość ożenił?	Ależ wcale się tym ciągle nie zajmowałem.	Czy to się odbywa tylko w nieobecności pana?	Ale tak jest. Napadli go i chcieli zabić; głowę ma okropnie skaleczoną, trzeba na gwałt doktora.	Cha, cha, cha! To taki z niego cudotwórca!	Czy pani postanowiła mi nie odpowiadać?	Jeszcze nie wyleczyliśmy się z poprzednich naszych zwycięstw	Nie, kuzynko. Wiedziałem tylko o nieszczęśliwych sporach i procesach, różniących od lat kilkunastu nasze rodziny. Sporom tym jako małoletni, a potem nieobecny, zawsze byłem obcy i, jeżeli mam wyznać, przyjazd mój teraźniejszy miał być tylko próbą zbliżenia.	Tak. Bo jego nie ma.	To wszystko bardzo pięknie, ale czy pan wiész, gdzie pan Karłowski mieszka?	Dlaczego to?	Dwa razy! Cóż to, ogłuchłaś?	Ho, ho, ho! wieki cię nie widziałem, mój saku.	Moja Emilko, znam twoją przyjaźń dla pana Połanieckiego, ale sądź tych dwóch ludzi z ich uczynków, nie ze słów, i porównaj ich z sobą.	Nie! Panna Izabela zanadto dobrze broni swoich tez. Jak ona świetnie rozmawia!...	Nie, Boże broń... Pragnąłbym sam znaleźć tutaj zatrudnienie, więc muszę poznać stosunki do gruntu i z każdej strony.	Pan hrabia to dobry człowiek ale, jeżeli żąda dyskrecji, aby zapewnić sobie kognito, musi być jakiś skweresskweres (daw.)	Poszukam twego pana Nie odejdę przecie bez zostawienia mu pamiątki...	Proszę pana jak pan możesz bałamucić dziewczynę, sam utrzymania nie mając?	To sam Knut Nordhaug!	Wszystko to bardzo pięknie. A skądże macie zamiar wydostać żywność?	Łżą ludzie i koniec! I skąd to wszystko wymyślą i po co? A wszystko brednia.	Niech się pojawi książka d’Artheza, a jestem w tym położeniu, że mogę mu być użytecznym. Ta jedna okoliczność skłoniłaby mnie do pozostania w dzienniku.	Tak i ja sądzę Jednakże ze starą królową niech Bóg mnie broni zrywać i jej się narazić. Takiego robaka jak ja zgniotłaby odrazu.	A teraz weź pierwsze litery każdego z tych wyrazów i złóż je tak, aby stworzyły jeden wyraz.	Bogowie domagają się jego życia! wrzeszczał lud rozjuszony.	Chętnie Oj, widzę, że bardzo się panu spieszy do tych pieniędzy?	Czy czynisz mnie tchórzem, panie Wrzeszczowicz?	Czy ja wiem? „Trzecia część”... Improwizacja, Pan Tadeusz, Księgi Pielgrzymstwa...	Czy myśli tu nas trzymać cały rok.	Czy ty masz mnie za smarkacza, Will?	Herr JesusHerr Jesus (niem.) rzucił się brodaty. rzekł gniewnym tonem do chłopa	Jutro wrócimy ale muszę iść do zagrody. Chciałbym rozpoznać, jak się mają sprawy z wybuchem wulkanu.	Mogę się posunąć.	Następnie mam kłopot z tą spółką handlową. On, rozumie się, rzuciłby ją natychmiast, ale ja się zastanawiam. Przy spółce dochody wynoszą około dziewięćdziesięciu tysięcy rubli, bez niej tylko trzydzieści tysięcy, więc pojmujesz, że można wahać się.	Po co takie koszty? Niech pan powróci do ubikacji i koniec. A tak? Wie pan, ile mnie kosztuje wyszybajłowyszybajło (daw. pot.)	Tak nieraz sypiałem na gołej ziemi.	Tośmy się poznali u hrabiów, a teraz poznajmy się drugi raz u chamów.	Więc ja ten kieliszek tej wybornej starki piłem w imieniu?...	!...	Acha!	Ale nas usłyszy	Ale też same mam śluby i obowiązki	Ba Chłopaki, już jako chłopaki, toć jeszcze, ale na co zabierać dziewuchy?	Byłeś z afiszem u dyrektora?	Będzie... musi być!	Chcesz wiedzieć, co ja myślę, Geniu? Jeśli porzucisz panią de Nucingen dla tej margrabiny, zamienisz konia z jednym okiem na ślepego.	Co takiego?	Czytałam w gazetach.	Cóż robisz tam na górze?	Daję kanarkowi sałatę	Dałabyś staremu ojcu troszeczkę tej świętości, skąpico jedna!... jasne, kołysząc ją na sobie, jakby była sześcioletnią smerdą, którą huśtał na nodze...	Dlaczego?	Do tyłków perszeronówperszeron	Do zagrody! Do zagrody!	Dokąd?	Dużo pieniędzy do zarobienia?...	Halo! Caramba!caramba	Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie nam i królowi szwedzkiemu utrzymać.	Idziesz?	Idź na mogiłę ojca, Zygmuncie, idź na mogiłę ojca! Może z niej... może tam...	Ja ją nawet najrzałem śliczna dziewczyna niema co mówić.	Ja, Żyd, jestem podżegaczem wojennym.	Jaki?	Kocham cię, Pawle, za każdą godzinę twoich cierpień bardziej cię kocham...	Kur nebus gerai! Ar nemalonu mokėti parašyti visa, ką tik nori, arba žinoti, kaip kas pasaulyje yra, kaip senovėje būdavo...	Lubię	Mam całe dwadzieścia minut do operacji.	O tej nowej minie musim pomyśleć.	Oni oszelmowalioszelmować	Pani nazwisko	Panie, zostali w więzieniu. Mnie ostatniego wyprowadzono i widziałem ją chorą na łożu.	Powiem ci wszystko...	Pozwalasz?	Przejdź na drugą stronę, Abe, zasłaniasz mnie.	Przy jakim gospodarzu?	Przytul głowę tu,... prawda, że ciepło?	Prędko, Berenice herbaty! Zrób herbaty!	Służę ci, ale pod jednym warunkiem	Teatr ciągnął Iwo.	Toż robię!	Tylko bez frazesów, matko! Zamów dla mnie kąpiel!	Widziałeś? Właśnie coś do ciebie powiedział.	Wszystko tu prawdziwe	Za czymza czym (daw.)
Hej! Pewnie, że jakoś nieskładno by jej było zostawać w Spychowie, gdy Danuśka przyjedzie. Pewnie, że trzeba jej teraz do Zgorzelic. Żal mi sieroteńki, szczerze żal, ale skoro nie było woli boskiej, to i trudno! Jeno jakoże to urządzić? Poczekaj... Powiadasz, że kazała ci wracać przed nami z nowiną, a potem odwieźć się do Zgorzelic?	Tak go usiekli że innego dawno by już kruki dziobały, ale w naszym atamanie dusza rogata i wyzdrowiał, chociaż do Włodawy ledwie się dowlókł, i tam by też pewno rady sobie nie dał, żeby nie my. My jego na Wołyń wyprawili, gdzie nasi górą, a samych tu po dziewczynę wysłał.	Tak, tak żebyś pan jeszcze chciał tylko zachęty, rady, ładnych słówek, nawet artykułów gazeciarskich, no, to może na chybi trafi niejeden by je sypnął. Ale kiedy sięgasz do worka, oho! dotykasz czułej struny ludzkiej. Kto płaci, chce doskonale wiedzieć, za co płaci.	Przysięgam pani na moją duszę, że wszystko, co powiedziałem, jest prawdą. Zresztą, to przecież nie jeden jego ohydny czyn: Francja to jego przybrana ojczyzna, a on przeszedł do Anglików! Będąc rodowitym Hiszpanem, walczył przeciw Hiszpanom, a będąc na żołdzie u Alego, zdradził go i zamordował. W porównaniu z tymi zbrodniami, czym jest ten list, który pani przeczytałaś? Podstępem zakochanego, który kobieta może mężowi przebaczyć, dobrze to rozumiem. Ale nie wybaczy mu go mężczyzna, co sam tę kobietę miał poślubić. Francuzi nie zemścili się na zdrajcy; Hiszpanie zdrajcy nie rozstrzelali; Ali spoczywa w grobie. Ale ja, zdradzony, zamordowany, także wtrącony do grobu, powstałem z tego grobu dzięki bożej łasce. I Bogu jestem winien tę zemstę; po to mnie zesłał. Oto jestem.	Jakoś przekonywająco brzmią twoje rady, o miły, skrzydlaty kolego; niechże więc tak będzie, zdobędę się na odwagę i raz jeszcze myślą wrócę do ubiegłych na padole ziemskim czasów, których ślady pozostały mi w duszy, tak głęboko wyryte.	Hola ja mam troje dzieci, nie mogę się zobowiązywać do niczego...	Jest pan bardzo miły Niech pan wstąpi do mnie na obiad, opowiem panu jak na spowiedzi.	A więc pewnego pięknego dnia to, co pozostało z dawnego kontynentu, może także zniknąć pod wodą i nic już nie zostanie pomiędzy Ameryką i Azją?	Dobrze, dobrze, stryju, ja zamknę, ale dzisiejszej nocy oka zmrużyć się niegodzi, dziś porównanie jesienne dnia z nocą. To noc cudna dla astrologów i kochanków. Dziś w pogodnych gwiazdkach czytać będę, przyszły los mój i mego kochanka. Dobranoc, stryju, dobranoc, idź już, idź. Już cię ten mały Rupert ciągnie dawno za rękaw, dobranoc	Jest to rzecz ogromnie ważna, mój Szwejku Ostrożność nigdy nie zawadzi i dlatego, jak widzicie, na kopercie nie ma adresu. Okazuję wam pełne zaufanie i oczekuję od was, że list wręczycie, jak się należy. Zanotujcie sobie jeszcze, że ta dama nazywa się Etelka, no więc zapiszcie sobie: pani Etelka Kakonyi. Jeszcze raz powtarzam wam, że list musicie wręczyć za wszelką cenę, oczywiście bardzo dyskretnie i musicie poczekać na odpowiedź, o tym już jest mowa w liście. Czego jeszcze chcecie?	Żartuje pan to niemożliwe!	Żeby drukowane, to na każdej książce przeczytam, litery znam dobrze i baczę, jaka która jest, ale tutaj niczego złożyć nie poredzę: same jakieś kulasy i wykrętasy, jakby muchę uwalaną w czernidle puścił kto na papier.	Mogę to zażegnać w mig Ów babu jest to ten sam hakim (zapewneś o nim słyszała?), który wędrował po górach koło Ziglaur. Znam go dobrze.	Nie wszystko. Nas z nimi łączy rasa i wspólne położenie, ale dzielą poglądy. My mamy naukę, oni TalmudTalmud tu w znaczeniu: obywatele świata, ludzie nie uznający ojczyzny., oni partykularyścipartykularyści tj. żydowska gmina wyznaniowa (kahał).. Gdy chodzi o wspólnych nieprzyjaciół, są wybornymi sprzymierzeńcami, ale gdy o postęp judaizmu... wówczas są dla nas nieznośnym ciężarem! Dlatego w interesie cywilizacji leży, ażeby kierunek spraw był w naszych rękach. Tamci mogą tylko zaplugawić świat chałatami i cebulą, ale nie posunąć go naprzód... Pomyśl o tym, Stachu!...	A czym się to wszystko skończy Istne szaleństwo: maszyny nie tylko wulgaryzują nasze życie, odbierają mu piękno, lecz i samego człowieka wypierają.	Ach, nic znowu tak ważnego, to jest... nic poważnego... Nie należy przesadzać...	Ach, panie gubernatorze chcecież więc nas opuścić w tak ciężkiej potrzebie? Przynosimy wam zaczepną i odporną broń, uzbrój się i jako wódz stań na naszym czele.	Ależ nie, to jest to, co mamy najlepszego na składzie w tym rodzaju	Ależ to nie małpa!	Aspan chyba nie wiesz, że firka to taki ptak, i bardzo wdzięczny, dlatego żadnego też w tym przezwisku kontemptukontempt (z łac.) odparł, śmiejąc się, Kmicic	Be, be, bu, bu boję się, czy to nie jest ta k...a Helena.	Czy was Tyfon opętał?... Będziecie teraz wyliczali miasta faraona, bodajby go...	Dlaczego nie widzę cię przy palancie? Chłopak powinien być tęgi i zdrów. Nie trzeba gnić ciągle we wspólnej sali. Dlaczego nie zajmujecie się zupełnie swą klasą?	Dobrze już dobrze. To nie ma znaczenia. Chomy więzić nie rozkażę. Jest zdziecinniały i nikt rozumny zważać na niego nie będzie. Pilnujcie jeno dobrze, aby został między rybakami. Niechaj nigdzie dalej się nie zapuszcza.	Gdyby mieli rozum, to by poszli na Niżpol	Jakże mogłem zapomnieć! Wszakże to w jego sprawie drogę tę odbyłem.	Jeżeli zasłużysz... później! Czy nie jesteś szczęśliwy? Mieć oddane serce! Móc wszystko powiedzieć z tą pewnością, że się będzie zrozumianym, czy to nie jest szczęście?	Jutro, rozumie się, w kierunku Puław na Lublin. Nasze wojska, jakem się w Kielcach dowiedział, poszły z Serocka, z Pułtuska na Łomżę i Augustów pod Mir. Ale gdzie nasz pułk siódmy być może, ani wiem. Ty się dziś zbierzesz?	Król nagrodził ale król królów więcej obmyślił.	Któryż to taki?	Nie mogą przyjść gorsze! Jako żywo, nie mogą!... To niepodobieństwo!...	Niechże jej to pani ułatwi!	Potępiasz mnie więc i ty? i ty, i wszyscy... Rzecz jest skończona ze mną. Zostałem wyklęty, anathema! Uśmiéchnął się szydersko.	Prawie go nie widuję.	Przepraszam cię, Pawełku, ale może byś zjadł śniadanie?	Przyleciałem popatrzyć się na wasze nabożeństwo, ale te hycle wzięły mnie tarmosić...	Skąd? Przyznaj się, moja droga, że masz śmierć w duszy i że cierpisz męki. Oto moje ramiona gotowe cię przyjąć: wtul w nie głowę i płacz. Wówczas wezmę cię z sobą może; ale, zaiste, nie tak.	Słyszę, ale zrozumieć nie mogę.	To dzień to noc, lato dom, podwórko.	To jest wpieranie. To jest szpiclowanie cudzej duszy. Niegodziwość!	To nic. Dzięki Bogu radość i zbawienie są jeszcze bezpłatne	To się pokaże Dopóki będzie taka szosa jak dotąd, to ręczę za wszystko.	To znaczy, że chciałbym zadać kilka pytań, jeśli mi pan da czas na to.	Żebyś ty raz zdechł!... Ale już nie będziesz chował złego serca dla mnie za tamte dwie krypy?...	A Józef jest tutaj?	A cóż? może pobiorą się.	A jednak, gdyby chodziło o pozyskanie dla rządu niezmiernej sumy, na przykład pięciu milionów?...	A skąd byś wziął wrzącej oliwy, głuptasku? Ja pytam zupełnie poważnie, co byśmy zrobili z prawdziwym złodziejem?	Aha!	Bez zastawu nie dam ani rubla Niech Wassermanowa pożyczy sobie od zięcia!...	Bierz licho twojego pana Boga	Bo chorego opataopat opieka. nie miał. Bała się przy tym Cztana i Wilka, a ja sam jej rzekłem, że przezpieczniejprzezpiecznie (daw.)	Chwileczkę!	Cóż książę?	Dlatego że potrzebuję pańskiej pomocy i że od pierwszego spojrzenia odgadłam, że prośby mej wysłuchasz.	Głowa mnie trochę boli.	Ha! niech pan da list. Zobaczę, jak mi tam będzie.	Jagusina zapaska!	Jak pień. Zgrabna metafora. Ciekawymciekawym	Jakże nie pracować? Co pan mówi? A żona, a dzieci?... a długi? a raty?...	Jestem Piotrowicz, herbu Murdelio, obywatel od Oszmiany	Jutro rano.	Kolego, będziecie pili herbatę?	Kto mówi?	Na Wyspę Lincolna!	Na koniec!	Najzupełniej!	Nazywam się Ermengarda St. John	Nie jeżeli miłość wasza zechcesz tylko dla samego dostojeństwa krwi swej o prawa swe się upominać i zamiast łez, okazać energią i wytrwanie. Ja mam lepsze przeczucia. Po tych dniach smutnych, Bóg i nam i miłości waszej nagrodzi jaśniejszemi.	Nie mogę.	Nie pisnąłem ani słówka.	Nie podoba mi się takie gadanie, ty cały jesteś dziwny od pewnego czasu, wyglądasz, jakbyś połknął bakcyla miłości.	Nie rozumiem...	Nie takich panów widziałam a też człowieka umieli uszanować.	Nie zabijemy ich?	Nie. Pod pozorem, że chce odwiedzić jednego ze swych krewnych w Ouville, pożyczył rower od stajennego. Oto jego kapelusz i płaszcz.	Niech Romek nie żartuje, bo mnie się płakać chce...	Niech bierze Basię!	O raju... chleba z masłem ci przyniosę, zaczemzaczem (daw.)	Omyłkę rachunkową...	Pan Kotowski ma dwie haubice, u Kmicica jedna wiwatówka, w Białymstoku są cztery oktawyoktawa	Pani dlaczegoż widzisz dla mnie niebezpieczeństwo, którego ja sama dojrzeć nie mogę? Ja cię nie rozumiem... Kto pani jesteś?	Panie chyba nie sądzisz, że zostawię tak tu swoich przyjaciół? Jezioro jest niedaleko stąd, czas mojej misji dobiega końca. Wolę zrezygnować z zemsty niż zostawić tu moich rodaków na pewną śmierć.	Pocałowała mnie w usta.	Prawdę mówiąc nie musiałam jednak zupełnie umrzeć, bo nie byłam w samym piekle. Gdybym była tam raz weszła, nie byłabym tak łatwo wyszła	Prawie zawsze... nie	Przypuszczam.	Rób jak chcesz, Sancho zdaje mi się, że masz słuszność, wreszcie dopiero za trzy dni pojedziesz. Rycerz, Dama, Pokuta, Szaleństwo, CierpienieZatrzymuję cię przez ten czas jeszcze, ażebyś widział, co czynię dla mojej damy i wiernie jej o tym doniósł.	Sam rozpowiada, co śmierć o nim zapomniała!	Sposobionym Też nieprawda. Kto ci mówił?	Słusznie mówisz, Sancho roztropność każe unikać fatalnego gwiazd wpływu i strzec się złej godziny.	Tu, sire?	Ty, Halszko?	Wasza dostojność pamięta zapewne, że nie mógł się puścić w dalszą drogę.	Wieszczy znak! A teraz, imć panie Billy Bones, jeżeli tak się nazywasz, zobaczymy, jaki kolor ma twoja juszkajuszka	Wszystkie!	Z daleka.	Zbójców, trucicieli, katów!	Zgoda! Zgoda! Dogadamy się, bylebyś pan za dużo nie wymagał.	Żądam od ciebie, nieoceniony rycerzu aby twoja wielkoduszna osoba udała się tam, gdzie ją zaprowadzę, żądam przyrzeczenia, że nie przedsięweźmiesz żadnej innej sprawy, dopóki nie pomścisz się za mnie na zdrajcy, który przeciwko boskim i ludzkim prawom, przywłaszczył sobie moje królestwo.
No więc! Elita się bawi, taka gadka pójdzie na Polskę, a jak elita się bawi, znaczy szasta forsą, a jak szasta forsą, znaczy łatwo jej forsa przychodzi i łatwo leci, a to nie może zrobić dobrego wrażenia i słusznie nie zrobi dobrego wrażenia, zwłaszcza teraz, zastanów się, stary, dwudziestopięciolecie, wybory do sejmu, trudności ekonomiczne i w ogóle cała złożona sytuacja międzynarodowa, w naszym obozie też, co ci zresztą bę­dę mówić, sam chyba wiesz.	Irena Orwid! Poświcie przepadło! Marek nic nie wart bez ich pieniędzy! To źle! Ale ona pierwsza partya! Hm, hm... można przepadłe odzyskać! Ha! To byłoby dobrze! Trzeba jechać do domu.	Nijak nie pobłądzę; znam drogę, bom już nieraz do chrzestnej matki chodził. pomyślał	Toteż mnie procesami gnębią. Leżą już u mnie terminy do sądów. Choremu przyjść do zdrowia nie dadzą. Spaliłem Wołmontowicze, prawda, i ludzi coś się wysiekło; niechże mnie jednak Bóg sądzi, jeślim to ze swawoli uczynił. Tej samej nocy, przed spaleniem, ślub sobie zrobiłem: żyć ze wszystkimi w zgodzie, zjednać sobie owych tutejszych szaraczków, załagodzić nawet łyczkówłyczek (daw., pogard.)	Waćpan jesteś podły, jesteś nikczemny łaski N. Pana uzuchwaliły cię... lecz z Drezna nie daleko chwała Bogu, do Königsteinu.	Ach, Boże! Przecież nic nie ma lepszego na świecie i nawet człowiek nie potrzebuje nic więcej...	Ależ nie!... O handel, a raczej o ułatwienie handlu między Rosją i zagranicą towarami, no... towarami... Miasto zaś nasze, pożądane jest, ażeby się stało centrum takowego...	Bo rządzi wszystkimi. Flirt, ZazdrośćSakowicz na wyprawę teraz nie pojechał, taki rozkochany, a Sakowicz pan absolutny we wszystkich książęcych posiadłościach. Przez niego rządzi panna Anna.	Cicho, Rochu! żeby cię Bóg przez jego ręce za chełpliwość nie pokarał.	Czy tylko nie sprawię pani dygresji?	I mnie dziś pierwszy raz nie mogłem go odwiedzić, ale poprzednich dni spędzałem codzień u niego po kilka godzin. Żonie mówię, że przesiaduję w biurze dla interesów.	Jeżeli nawet na wymyśle, nie widzę bynajmniej jego absurdalności.	Nie czynił najmniejszych trudności... Ciekawym, co ona powie... Jakoś go nie widać!	Nie mógłbym pojechać na step	Nie poszłaby za Pełskiego!	Nie umrzemy! Nie umrzemy! Babskie gadanie. Z tej pensyjki? Otóż zastanawiałem się nad tym. I tego... wicedyrektor Żejmor przechodzi z powrotem do wojska. Ale skąd ja mogę wiedzieć, czy ten pani Malinowski da sobie radę na tym stanowisku... Oto kwestia!	Nie wiem... nie potrafię sobie...	Nie zabawi pan w Warszawie chyba długo?	Nie zapalę. Ale ta materia, która pozostaje, ma jeszcze masę nie zużytej energii atomowej. Gdybyśmy zużyli wszystką w ogóle atomową energię, to zużylibyśmy także atomy. Jednym słowem: materia zniknęłaby.	Nie, proszę pana, chcę tanio kupić, ale nie chcę darmo.	Nuncjusz, panie prefekcie, spogląda na mnie życzliwie jako na uległego i pokornego syna Ojca Świętego. Ale nie pochlebiam sobie, żeby mnie szczególnie wyróżniał na tym skromnym stanowisku, które zajmuję i na którym pozostać pragnę.	Pozornie. Ty, stary, nie doceniasz Konrada. On jest prze­de wszystkim wielki aktor.	Strzeż się, młodzieńcze przeciwnie, jeżeli zobaczysz go na tej samej stronie ulicy, przejdź na drugą! Nie potrącaj o taką skałę, strzaskałaby cię, jak szklankę.	To nie twoja rzecz! Pakuj się i basta! Chyba że zostać wolisz.	Ach, syn... Starszy już jest i obszedłby się beze mnie. Zapomniałby wkrótce... A teraz znowu te przejścia, te rozmowy, te tłumaczenia!	Być może że twoja żona będzie pijaczką.	Głupia gęś! To samo jej powiedziałem! Jeśli tedy dobrze zrozumiałem, powiedziałeś pan, że Róża Mitchel jest córką pańską?	Ma pani już dosyć ludowej zabawy i demokratycznego otoczenia?	Niech ono będzie wiosennem drganiem całej przyrody, która olbrzymiem tętnem wali o spiż jego serca.	Nieżywy!	Zapomniałam grzebienia na śmierć. Boże mój, i co teraz będzie?	A co mam robić?	A ja przyczyny dla których chcę pozostać.	A jakiejże odpowiedzi mógł się pan spodziewać od Polki, narzeczonej innego? Postaw się pan w roli pana Głębockiego. Za kogo byś mnie pan uważał, gdybym, słowem związana, litowała się nad kimś, kto dla mnie szaleje? Takich szaleńców znalazłaby się spora ilość, a ja bym musiała się nad każdym litować.	A jutro znowu spada na dół Dobranoc, doktorze.	A kopę, kopę dobrze pani sędzina mówisz o kopie, bo właśnie moja jéjmość przysłała pani kopę jaj od swoich czubatych, a ja przyjechałem na ośmince kartofli, ho, ho, ho!...	A my go	A on jest cudzoziemcem i but-parast (bałwochwalcą)!	A piła. Lubiła wodę z sokiem porzeczkowym. Zawsze u nas piła albo wodę z porzeczkowym, albo herbatę z żurawinowym. Zrobiłam trochę tego soku porzeczkowego na zimę. To panna Karolina piła ten sok. Jak przyszła, mówię grzecznie: „Paniusia się napije herbatki z żurawinami...” A panna Karolina na to...	A prawda! Wszakże masz starszego syna! Gdzież on jest?	A! a!	Alboto my pozwolim włóczyć ci się gdzie zechcesz?	Ani jednego słowa litości...	Boże, co tu się dzieje! I co ja teraz mam robić?	Byliśmy tam przed trzema tygodniami Prowadziliśmy tam to pół wojenne pół towarzyskie życie oficerów indyjskich, więcej czasu spędzając na polowaniach niż na wycieczkach przeciwko nieprzyjaciołom. Przedstawiam ci właśnie kapitana Archibalda jako wielkiego pogromcę tygrysów. Jest to postrach Jungtów. A chociaż jesteśmy kawalerami i bez familii, jednak wzięła nas chętka zostawić trochę w spokoju biednych krwiożerców półwyspu, i pojechać odetchnąć nieco powietrzem Europejskiem. Dostaliśmy pozwolenie na rok, i zaraz przez morze Czerwone, Suez przez Francyją, przybyliśmy szybkością umyślnego do naszej starej Anglii.	Cały smaczek w pierwszej fermentacji.	Chcę, ażebyś żyła... Żyła, należąc do mnie...	Co robisz z sobą, Ruciu?	Co to takiego?	Czy niedźwiedzie napadają tylko na twoje gospodarstwo?	Czy po drodze natrafiłeś na jakieś patrole?	Cóż to za cudny kwiatek?...	Dobrze o tym wiem, bo właśnie dlatego z matką uciekliśmy.	Dzielnie się spisaliście, moi panowie. A ile straciliśmy aeroplanów?	Gdzie?	I cóż znaczy wasze zło czy dobro? Kiedy Jego Wysokość wysyła okręt do Egiptu, zali kłopocze się o to, czy myszy na statku mają wygodne pomieszczenie?	I dziś jeszcze znam takich, którym tysiące spadły na głowę z zapisów.	I ten także!	Ja jestem tem, co nazywają „aferzysta”. Mam dom komisowo-handlowy na spółkę z niejakim Bigielem. Spekuluję na zbożu, na cukrze, czasem na lasach i na czem się da.	Ja muszę coś obmyślić. Przyczyniłem się do sprzedaży, więc muszę radzić.	Jak w maju. Teraz jesień!	Jakie masz rany?	Jakto? prezes	Kobieta rusycyzm (po ros. mózgi	Komu? Babce?	Lekki... bardzo lekki...	Mości pułkowniku!...	Nabierałem go jego orderami.	Nas, bo i ciebie. Wyszpiegowali, żeś to ty zanosiła Kuzykowi fałszywy rozkaz partyjny!...	Niech pani da pokój. My ją bardzo kochamy.	Niejaki Wokulski, kupiec, żelazny człowiek. Przy jego pomocy zorganizuję nasze mieszczaństwo, stworzę towarzystwo do handlu ze Wschodem, tym sposobem dźwignę przemysł...	No, to chodź!	O LaertiadesieLaertiades (mit. gr.) zakrzyknął książę Heski.	O! o! o!	Oho, ho, ani myślę pierwej sam spróbuję onych zaklęć, może mi się uda przywołać jakiego ducha.	Ojcze... drżącym głosem począł Dobek: czy rodowi i imieniowi naszemu gasnąć na mnie?	Otóż to uczeni, co zapominają, czego się uczyli Więc siadaj pan a ja opowiem ci bardzo ciekawy ustęp z tych dziejów.	Poczekaj pan trochę; zaraz zapalę latarnię, a jeśli pan lubisz widzieć rzeczy jasno, to będziesz zadowolony.	Pouciekali każdy w inną stronę.	Powiedział, że nabijenabić (pot.)	Powiedziałeś prawdę	Pozwól za mną, kapitanie. A Van Stiller tymczasem zostanie na straży.	Rabbi! Czy ty liczyłeś kiedy rozumy wszystkie, które zgniotła srogość twoja i ojców twoich, Todrosów... i wszystkie dusze te, które napełnione były wielkimi pragnieniami, a które wy twardą ręką waszą strąciliście na zawsze w ciemności i potajemne cierpienia?	Rememorujęrememorować (z łac. re-: powtórnie, znowu, memoria: pamięć) prawdziwy, rzeczywisty; prawy, uczciwy..	Społecznik kończyła zdziwiona potrzebą tak wyraźnych tłumaczeń.	Tak,	Takie wszystko strasznie dziwne...	Takie węzły rozwiązywał podobno Slade, amerykański spirytysta, twierdząc, że robi to w czwartym wymiarze.	To działa na statku	To jednym tchem wymówiwszy, rzuciłem z boku oczkiem na panny, a pani stolnikowa do mnie:	To trudno określić...	Turski sam.	Ty, Józia, masz żądełko, he! he!... powie słówko, to jakby żgnął pod żebro, jak Boga tego kocham!	Tyle, ile się panu, kochany panie, podoba.	Ugi, būdavo, jeigu kas mokslinyčioje išsitaria lietuviškai, tai jam rėždavo linijalinija valkata, bastūnas., su parašu „nota linguae”.	Wszystko w tych liniach jest mrokiem i tajemnicą. Pozwól mi zebrać myśli, jaśnie panie.	Z ogniów miarkując siłę mieć muszą znaczną.	Za pół godziny powinienem być w wagonie bydlęcym	Zaraz przyniosę.	Zobaczymy...
Ale ja jadę w poniedziałek do Algieru, a stamtąd na Przylądek Dobrej Nadziei. I kiedy będę na Przylądku Dobrej Nadziei, nie będę już mógł spotkać mego znakomitego kolega, przepraszam, nie będę mógł spotkać mego konfratra.	Rzeczywiście mało ją znam. Zamało. Złożyło się na to wiele przeszkód. Nieuniknionych. Widzi pani, ja sam przed nią musiałem zataić moje bezrobocie, bezdomność i nędzę. Może było to z mojej strony tchórzostwo. Nie chciałem jej tem przerazić, jej, która napewno wogóle nie wyobraża sobie, by można było żyć tak nędznie.	Naturalnie, że trzeba wszystkiego spróbować, zanim się przystąpi do ostateczności burzenia oficyn Nie myślcie tylko proszę, że nalegam na to dlatego, że łatwiej mi o pieniądze niż wam, tylko mam taką diablą ochotę spłatać figla tym panom w Petersburgu! Ale oto i konia mi prowadzą. Do widzenia, Marto, bądźcie zdrowe, dzieciaki. Coś wam Renia kazała powiedzieć, dzieci, ale zapomniałem.	Pani tak go lubiła, tak lubiła! A taka była młoda, taka śliczna! Raz do mnie mówi tak: „Benie jeślibym zachorowała albo umarła, to musisz mieć pieczę o moich różach”. Lecz gdy odeszła, to był rozkaz, żeby tu nikt nie wchodził. Alem przychodził i przychodzę przychodziłem przez mur, dopóki mnie reumatyzm nie wstrzymał, i co rok trochę co najpilniejsze roboty porobiłem. Jej rozkaz dawniej mi był wydany.	Tylko niech pani nie bierze tego do serca więcej odemnie. Stało się, co się miało stać. Ot, przyjechałem tu, stoję przed panią, nie strzeliłem sobie w łeb i nie myślę tego robić, ale swoją drogą, com dostał kosza, tom dostał.	A co ma być z ludźmi, którzy z natury nie mają dość rozumu, cioteczko Jakubino?	A ty byś, mamo, nie chciała odbywać dalekich podróży okrętem?	A! a! a siebież on nie kocha za wszystkich?? i szkatułkę drugą?	Anielka, widziałam, że nie ma do niego wielkiego pociągu, ale to takie dobre dziecko! Przytem w razie mojej śmierci, pozostałaby bez opieki, więc...	Chłopcy! a nie śpicie?	Czemu nigdy nie powiedziałeś wyraźnie?	Nie, nie! Eto ni Srul, a win, nie przymierzając, Erec Israel kazaty win! Senderl, wyjaśnij mu dokładniej. Ma chłopską łepetynę. Jaśniej wyłóż.	Nie wiem. Coś jest takiego. Czuję, że z każdym dniem oddalasz się więcej ode mnie i tak mi się gubisz. Mam wrażenie, że otaczasz się powoli jakąś coraz twardszą i grubszą skorupą niewidzialną, na którą trafiają moje ręce, ilekroć dotknąć cię pragną...	Mój jegomość, jak ona miała być w Kijowie, kiedy on ją pod Raszkowem ukrył i Horpynie przykazał pod gardłem, żeby jej nie puszczała, a teraz mnie piernaczpiernacz	O nie! Obawiam się tylko... bo wszak to było jedyne nasze uwierzytelnienie...	Więc gdzież, moja droga?... Tam, choćby nie opłacił mi się pierwszy rok, znajdę pomoc w domu, a później... jakoś pójdzie.	Com nie miał słyszeć? Przecie to prawda...	Gdyby oni chcieli, żebym umarła to ja bym nie chciała. Zresztą kto chce?	Najzupełniej nic nie wiem. Aha! W North panuje głód i powstały stąd zaburzenia. Motłoch zawsze bywa głodny i zawsze się burzy.	Nie ma cioci? Słuchaj, ancymonie, co ma do tego ciocia?	Pański los, reb Nachum, ma, o ile się nie mylę, numer szesnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt cztery?	Powiadam wam, my we trzech idziem, a tu jak nie huknie: myślałem, że bomba z aeroplanuaeroplan (daw.)	Spróbujmy więc, nie tracąc ani chwili!	Więc pan sądzisz, że z miłości dla kobiet umierają ludzie tylko wtedy, gdy w miłość tę wleją siły, których gdzieindziéj zużytkować nie mogli?	Że ze wszelkimi obrządkami ukoronują infantkę Annę, uczynią jej dawno przynależną sprawiedliwość, a że nie kogo inszego przydadzą jej za męża, tylko was, miłościwy panie, to dla państwa polskiego łaską boską a szczęściem mienić trzeba.	Z wielkimi tedy trudnościami i za wielkimi prośbami przyszło na koniec do tego, że jednego wieczora, kiedy mąż miał być na komedii i potem, jak mówiła, długo w noc po zwyczaju bawić się u swojej amantki, ja dostałem pozwolenie przyjścia ubocznymi od ogrodu drzwiczkami do jej gabinetu, jakoż i w rzeczy przysłała mi klucz od tych drzwiczek. Wyobraź sobie, z jaką niecierpliwością wyglądałem oznaczonej godziny. Bo to pół roku na tę duszę czekałem.	Hale, wysłuchałby to Jezus głupiego szczekania! Juści kiej matka nawet wyklina dzieci, to i tak w sercu nie pragnie im krzywdy. We złości to i ozór nie pości. Jakże...	Jedźcie z Bogiem daléj; do wsi dwa kroki Nocą to już do mnie nikt nie wchodzi: piesby mój pokaleczył.	Gdyby Prątnicki był z naszej sfery, lecz niestosowny jako partia, wówczas inaczej bym się na to zapatrywała, ale tak...	Przecież to centrum, które komunikuje ze wszystkimi organami, może oddziała na twoje serce, a stamtąd może i na język.	Żądam kilku słów pod adresem starosty, słów, które byłyby przyznaniem się do omyłki (zwracam twą uwagę, że nie mówię: do zbrodni, do ostatniej bowiem chwili chciałbym cię oszczędzać), następnie: wyraźnego i stanowczego potwierdzenia wszystkich praw Manuela, co jemu  przywróciłoby wolność i dobre imię, tobie zaś zapewniło bezpieczeństwo i  spokój sumienia. Co się tyczy środków, jakie mam przeciw tobie, dowiesz się o nich niebawem. Tymczasem odpowiedz.	W istocie było to piątego września, to jest w rocznicę dnia, w którym mój ojciec został cudownie uratowany; dlatego też staram się, o ile to jest w mej mocy, co roku uczcić ten dzień jakimś uczynkiem...	Jaki pan ma dowód, że ta lalka jest kupiona u pana?	Ty się małego rycerza strzeż. Straszny on, sławny w Krymie i na Dobrudży.	A na onych łowach tyś mi dziecko ratował!	Nieznośny pan jest!	Oni, panoczku, na naszego króla czatowali. Siłasiła (daw.)	Tak, ale jeden z nich idzie na śmierć, a drugi ma jeszcze przed sobą długie lata.	Widzę, że i na ciebie wpłynęła lekcja panny Brzeskiej...	Dajmy spokój temu tematowi. Drażni cię, a zresztą to nawet niedelikatnie z mojej strony, że się w to wtrącam. Po prostu zaciekawiła mnie ta sprawa dlatego...	Cóż Wiemy, że ci piraci to typki spod ciemnej gwiazdy. Szczególnie Ben Ali. Jeśli wam przeszkadzają, chętnie ich schrupiemy. Będziecie mieli spokój.	Jak się ma panna Zuzanna?	Jak to miło z pani strony, że już dziś przybyła pani o siódmej.	Jako zwyczajnie! Ludzie marzną w zamieci, to wolą się bić dla rozgrzewki.	Panie mój jestem tak pewny twojej szlachty i wojska, że zamiast mówić o nich, ośmielę się zanieść do ciebie moją własną prośbę...	Raczej oczu i to fizycznych oczu, wyrażając się ściśle.	Jak tylko krowy podoicie, zaraz przyjdźcie do izby pani gospodyni, ja tam będę. Teraz jeszcze pobiegnę do panny Hipolity.	A nuż zbudzi się i wstanie?	Co się stało?	Daj mu pokój on się tak wyciągnął, że ino skóra oblepiona, a uszy się w drąg schowały.	Do czego przywykli? Cóż w nim tak strasznego?	Do czego?	Dziś rano i dobrze poznałem. I tak samo jutro o brzasku możecie oglądać go z przypasanym mieczem, z łukiem w jednej ręce, a dwojgiem strzał w drugiej.	Pamięć dobra. Tak: to ja padłem ofiarą niesumienności hipnotyzera.	Pencroffie!	Prawda! Uczynię to!	Tak mi serce wali... czegoś się boję...	Tak, tylko w tym ślicznym dziewczątku siedzi przyszła Messalina!	To rychtujce sę, bo wnetki odcumujem. Grepą dzisia w morze pożoniem.	Tłuste to prosię, będzie z niego dobra pieczeń. Kupię je od ciebie, masz tu osiem pensów.	W bardzo znanym miejscu kuli ziemskiej W swoim czasie ukazało się przynajmniej pięćdziesiąt tysięcy prospektów	Wiesz o tym dobrze	Więcej to Waszej Królewskiej Mości dotyczy, aniżeli mnie Ja uznałbym czyn za karygodny.	A inni?	A ja comber z jagnięcia	A jeńcy?	A ty stary Luciuszu, czy także z nami?	A waszmość również z Wiednia zstępujesz w te powiaty?	Był, pamiętam!	Chcę mówić o młodzieńcu, którego protegujesz, panie de Tréville.	Cichojcie, Pietrze, bo Kozłowa ku nam zmierza	Czego?	Dajże pokój!	Dlaczego?	Gadajże mu, rozdzieraj rany w ogniu tej wojny przyschłe, a ją tam może już jaki Tatarzyn przez PerekopPerekop	Gdzie?	Ja wielmożnemu panu daję po pięć złotych, odpowiedział inny głos z izraelskim akcentem.	Jakow, stój, zaczekaj!	Jestem?	Jezus, Maryja! Moja złocista matusia!	Jeźdźcy jakowiś sadzą!	Którą z nich wolisz, Elizo? Tylko jednej tu potrzeba	Ledwie paru.	O tak	Osobliwość!...	Pochwalony!	Pracuj powoli pozostawiamy cię w usposobieniu wyśmienitem.	Przepraszam, że ci przerwę; naszym hasłem powinno być co innego... Dura lex, sed lexdura lex, sed lex (łac.)	Sam pan wierzysz jednak w dobrą krew	Siądź przy mnie słuchać cię będę siadaj.	Tak.	Toś waćpan widział samego Chmielnickiego i mówiłeś z nim?	W absolutnym porządku.	W górach, za Novi; rabowałem mulników wracających z Mediolanu, gdzie sprzedali oliwę.	Wiem.	Wiesz, Pawle, czytam teraz w gazecie tyle matrymonialnych inseratów!	Zdrów jestem, dziękuję ci, Grosglick, co?	Zdrów. Nic strasznego, głupia historia!	Zgaduję więcej, aniżeli myślisz...	Ładnie tam u cioci Noemi?
Widzi pan, że przyszedłem prosto do pana.	Daj no pokój! Wiem ja, co liczyć na kogo. Szlachta oszmiańska była mi ojcem niegdy i opiekunem opuszczonej fortuny; potrafi ona być mi dziś bratem i pomocnikiem. Więc słuchaj mnie, wasze. Córkę moją wykradł Ignacy i zawiózł ją precz do siebie, aż na swój zamek. Pan Strzemeski, który trzyma Strzegocice od mojej córki, pędził za nim zaraz nazajutrz i nie dopędził go wprawdzie, ale po drodze odpytał. Bryką i wozem, zaprzężonymi po cztery konie, popędził on przez Pilzno ku Mielcowi. Na razie można mu było zabiec drogę i odbić, bo nie miał, tylko pięciu ludzi trochę uzbrojonych przy sobie, ale dzisiaj już nie ma co myśleć o tym. Musi on być już gdzieś koło Lublina, bo to psimi drogami popędziło to licho. Nie ma więc innej rady, tylko trzeba jechać za nim. Ja tam mam wioskę w jego sąsiedztwie, mam ludzi przychylnych, całą szlachtę znajomą i kochającą, jest więc punctum oparcia się. Ale ja nie pojadę tędy, bom ja już stary i słaby, i niezaradny w podróży; ja pojadę za gościńcem na Kraków, na Warszawę, na Grodno. Przyjadę o kilka dni później wprawdzie, ale tym pewniej, a przez ten czas mam nadzieję, że ją tam Pan Bóg będzie miał w swojej opiece. Zresztą, jedzie Zosia ze mną, jakże mi się puszczać na małe drogi?	To niech pan Maruszewicz przeczyta głośno, co tam jest?	Żąda pan ode mnie rzeczy niemożliwej.	Zresztą Wyspa Lincolna nie leży na zbyt dużej szerokości geograficznej, więc i zimy prawdopodobnie nie są tu zanadto ostre. Czy nie mówił nam pan, Cyrusie, że trzydziesty piąty równoleżnik odpowiada mniej więcej szerokości geograficznej Hiszpanii na naszej półkuli?	Podług tych drobnych, których mu zabrakło przypomina mi pan oberfeldkurat niejakiego pana Mliczko, murarza z Dejvic, który też nigdy nie miał drobnych i zadłużył się aż po dziurki w nosie, a potem dostał się za oszustwo do mamra. Roztrwonił grube pieniądze, a drobnych nie miał.	Wiemy, wiemy ale o tym potem, teraz nam tylko pan wyzdrowiej...	Założył się, że w pół roku ujeździ Medeaha. Rozumie więc pani, że gdyby pozbył się go przed terminem, nie tylko przegrałby zakład, ale jeszcze mówiono by, że się przestraszył. A kapitan spahisów nie może narażać się na podobne plotki, choćby nawet szło o zaspokojenie kaprysu pięknej kobiety, co według mnie jest jedną z najświętszych rzeczy pod słońcem.	No, więc to prawda że ty wierzysz ciągle w prawdziwość tego lokaja? Zapomniałżeś już, jak to Dulcynea przemieniła się w chłopkę, a Rycerz Zwierciadeł w bakałarza Karasko. Czyż to nie oczywisty podstęp czarowników, co mnie bezustannie prześladują? Miłość, Dama, Rycerz, Pamięć, Kobieta, MężczyznaAle powiedz mi nie zapytywałeś się przypadkiem tego mniemanego Tosilosa, co porabia Altisidora: czy płacze po mnie, czy wygnała z duszy miłosne uczucia, co ją tak namiętnie wobec mnie opanowały?	Tak by należało się spodziewać, gdyby nie jedna okoliczność. Kama z wszelką pewnością wie o tym, że czarny mag, uwalniający kogoś od czaru przez siebie rzuconego, musi mieć w rezerwie drugą upatrzoną ofiarę; w przeciwnym razie prąd ugodzi w niego samego.	Dziękuję ci Nie wierzę ci... niezupełnie... ale dziękuję ci, że jesteś taki dobry... zawsze byłeś dla mnie dobry... teraz dopiero rozumiem w całej pełni, jaki byłeś dla mnie dobry...	Krótko mówiąc, myśleli, że palnąłem sobie w łeb? Że straciłem wszystko i w uproszczony sposób przeniosłem się na tamten świat? Nie, moja droga, wprawdzie zrobiłbym w ten sposób wielką przysługę niektórym ludziom, ale jestem już taki nieużyty, że wolałem zostać na tym padole płaczu.	Co do kurcząt już ich nie ma, niestety, jastrząb pożarł mi wszystkie.	O, i ja, ale o tym nie ma co mówić	Zgadza się. Chciałbym mieć też niebieskie oczy, ale podejrzewam, że to bardzo trudne.	Nie, proszę pana, my wcale nie jesteśmy źli ani głupi, tylko my mamy inną dobroć i inny rozum, bo wy uczycie się na książkach, a my zupełnie inaczej. Nas uczy, bo ja wiem kto...	Rozumie się. Byłbym zresztą skończonym głupcem, gdybym chciał uciekać. Dano mi dobrego konia, nakarmiono pyszną wieczerzą, i to wszystko za darmo. Gdyby mi nawet podobna niedorzeczność jak porzucenie pana de Bergerac do głowy przyszła, poczekałbym ze spełnieniem jej do Paryża. Nie głupim zrobić to wcześniej. Za dużo kosztowałaby mnie ta zabawka.	A! ona tego nie może ani żądać, ani się domyślać	Ale piękna i wykształcona, bardzo piękna, majestatyczna kobieta, kształty cudowne, wzrok wspaniały, oczy ogromne i ogniste, cudissimo, że tylko całować.	Ej! pane poruczniku żeby my chcieli do Chmiela, tak by my nie byli z tej strony Dniepru.	Niczyja miłość go nie ułagodzi, gdy sobie coś wyobrazi. I on broni swych praw... godny partner hrabiny Aurory.	O, to-to! Nie puścić! Nie puścić!	Ojoj! wielka rzecz! Może zaczekać. I tak Judkowa jeszcze nie upiekła.	Szkoda, żeście państwo od razu nie zaprosili naczelnika straży ziemskiej, jeżeli on ma decydować o przyszłości Madzi	Słyszałam, alem myślała, że to Czeremis strzela.	Czy mam cię przekląć, czy też...! Spróbuj no choćby w myśli mnie podpatrywać, a... a... nawet ja nie będę mógł cię ocalić. Sza! Milcz jak pień!	A bo papuś peroruje, papuś wpada w swój trans antychłopski, a ona, Ewa, nic nie rozumie. Myśli sobie o dawnych rzeczach.	Boże wielki, nie. Czyż i teraz nie jestem na nie narażona? Nie uważasz chyba Olesia i Alfonsa za rzeczy miłe, gdy mnie po prostu dręczą przez całe życie?	Dam, dam, z wyskokiem, ino w całym domeczku jednego łóżeczka nie uświadczy. My tu po chamsku na piecu sypiamy.	Każdemu wolno robić, co mu się podoba, nie widzę potrzeby wyśmiewania się.	Nie	Nie rozumiem pana.	Nie widziałeś przy stole jej syna, Jerzego de Maufrigneuse, dziewiętnastoletniego młodzieńca? Otóż, dziewiętnaście a siedemnaście czynią...	Nie.	Niestety, jestem stary; nie wiedziałem	Słyszę w tym pytaniu... Nie chcę powiedzieć... Idę już stąd.	Towarzysze! Nie dajmy się zabijać!	Wszakżem panu mówił, że mam dwóch wnuków. A może panu i nieobcy Albert Białopiotrowicz, mąż córki radcy B. O nim szeroko mówi stolica.	Ach, chwała Bogu! no, przecie mogę się porozumieć! Ale zaczynam od przedstawienia. Irena Orwid, do usług pani; przyszłam z Poświcia z tysiącem interesów do pana Marka Czertwana. Czy rzeczywiście niema go w domu?	Co to jest?	Co znowu! Ale znam Saint-Sernin, a tym razem to nam wystarczy.	Myślałam o tym ale on ma czas dopiero po czwartej, kiedy u nas skończą się lekcje.	Niedługo; mam nadzieję iż w przyszłym tygodniu będę wolniejsza od służby, skorzystam więc z tego, aby powrócić, dla zaprowadzenia ładu w gospodarstwie naszem, które musi być nieco nadwyrężone.	Przyjacielu, to jest zero.	Tak jest!	To jest człowiek, którego szukamy	Ale na jakiej podstawie?	Ależ pani naprawdę jest cierpiąca!...	Babcia wie o wszystkiem.	Co to za czasy! Co to za czasy!	Dostaniemy go. List ten pouczy nas, dokąd dąży Castillan, a więc zarazem, gdzie znajduje się potrzebny nam dokument.	Dziękuję, panie Maksymilianie.	Ho ho! Panie bracie! Calecale (daw.)	Jak to, wyraźne powody?	Ma mnie pani za człowieka nazbyt pospolitego, jeżeli się pani lęka czegokolwiek z mej strony	Najżywiej go pragnę lecz im dłużej się przeciąga niepewność, więcej trwożę.	O o, to trudno To trudno!	Panie hrabio Jakiś pokutnik chce z jaśnie panem mówić.	Patrz waść na co się to zdało doskonalszym urodzić i z gorącą krwią!	Rzeknij to słowo, rzeknij!	Tak jej płacisz za wielkie uczucie!	To głupstwo, będzie się jeszcze pijało na sewrskichsewrski odpowiedział lekceważąco, rzekł, patrząc przez okno i wyszedł do sieni, bo kilka kobiet starych, wynędzniałych, z koszykami na ręku, okazało się pomiędzy wiśniami na pół uschłymi, jakie stały przed domem.	To niby jaki?	To się powieszę.	Trafiłaś na dobre wyrażenie, córeczko Właśnie tak, bankructwo.	Żartujesz, stary człowieku?... Któż taką pracę wykona i kto chciałby narazić Egipt?... Przecie morze zalałoby nas...	A tobie co do niego!	A zatem, panowie gdyby Fogg przyjechał pociągiem o siódmej dwadzieścia trzy, byłby już tutaj. Możemy uznać zakład za wygrany.	Aš už Bernardą laikau,	Bardzo	Będę mógł przynajmniej wrócić?	Co ja poradzę? chociaż sam bym rad, ażeby klamka jak najprędzej zapadła.	Coś, co przypomina HeidelbergHeidelberg tu: klasztor Sióstr Sacré Coeur we Lwowie, żeński klasztor rzymskokatolicki Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (fr. Sacré Coeur), istniejący od 1843 do 1946.?	Czarny Korsarz.	Dość daleko. Za krajami niemieckimi, na północ, tam, gdzie Wisła płynie.	Gdzie was napadnięto?	I poparzyłeś się?	Jechaliśmy zwykłym szlakiem jeżdżących do Włoch.	Któż? ozwał się głos znowu.	Moich dłużników...	Muszę je zobaczyć! Muszę je zobaczyć!	Mów więc! Co byś chciała mieć?	Oba są w tej samej cenie.	Oby pana Bóg wysłuchał!...	Ojciec już zdrowy?	Ojcze! Ojcze! Janowo, wody!	Po co tu przyszła pani przełożona?	Podli! frymarczą więc nami jak niewolnicami... a my...	Pora na zabawę, jakby w chałupie brakowało roboty!	Powinnaś się pani domyśleć z mego uniformu; jestem oficerem marynarki angielskiej	Proszę jaśnie panienki, jakaś pani przyszła do jaśnie panienki.	Ranny?	Szkoda!	Toś waćpan widział samego Chmielnickiego i mówiłeś z nim?	Trafiłem...	Więc bądź ostrożniejszy z teoriami, bo wyjątków może być więcej.	Wybornie.	Z jakiejś dziwnej ciemnicy, do której zostałam strącona ach, na krótko mogę się wydobyć...	Zapalenie mózgu. Dziś gorzej.	Zaraz?
A do mojej ubogiej chatki nie raczysz to waćpani dobrodziejka nóżką wstąpić?	Nie potrzebujesz się waść w dalszą podróż puszczać.	Nie wiem, widywałem ją nieraz z daleka w parku... Wychyliwszy się ze swego okna, widzę jej okno. Dawała mi znaki.	Uspokój się, dobry ojcze Goriot, nie wzruszaj się, nie myśl.	Oni już raz cię wypędzili, lżąc plugawymi słowy. Rozcięli ci usta kamieniem. Wysłali Buldea, żeby cię zgładził. Chcieli wtrącić cię do Czerwonego Kwiecia. Ty, a nie ja, mówiłeś, że oni są źli i głupi. Ty, a nie ja (boć ja mam na głowie własne, plemienne sprawy), podbechtałeś przeciw nim całą dżunglę. Ty, a nie ja, ułożyłeś przeciw nim pieśń zjadliwszą niż nasze pieśni o rudych psach.	Jeśli pozwoli? Byłoby to dość zabawne, gdyby ośmielił się nie pozwolić, gdy ja tego żądam!	Tak zarzucił mi, że jestem nikczemny, bom go nazwał żebrakiem. I ja także powstrzymałbym się, gdybym nie był zirytowany, ale teraz gotów jestem wszelkie następstwa tego, com powiedział, przyjąć.	A ja rozumiem, bo się z nim zetknąłem. Nie chce uwierzyć, że skarb przepadł.	Od tygodnia kropli do ust nie wziąłem. I choćbym miał umrzeć z pragnienia, nie wezmę.	Panie Albercie nie zapraszam cię do siebie, gdyż mógłbym panu pokazać tylko naprędce urządzony dom, a jak pan wiesz, mam ustalone zdanie o improwizacjach i chciałbym je zachować; proszę mi darować dzień zwłoki i przyjąć zaproszenie na jutro; będę wtedy pewien, że nie uchybię prawom gościnności.	A czort ich wie, to bydło! Już doprawdy nie mam nerwów do tego chamstwa...	Jeżeli się nie poławia, to przynajmniej żeglarze często je widują. Jeden z moich przyjaciół, kapitan Paweł Bos z Hawru, opowiadał mi kilkakrotnie, iż spotkał takiego ogromnego potwora na Morzu Indyjskim. Ale najbardziej zadziwiające i niedozwalające wątpić o istnieniu tych olbrzymich stworzeń jest wydarzenie z 1861 r.	Słuchaj... nie puszczę cię. Przysięgłaś mi jako żona, usłuchajże mnie jak żona. Nie wracaj już do Bursztynowego Domu, bo zrobisz swoje i moje nieszczęście.	Nie sprzeczam się moje dziecko, ale ja wolę znajomego mi lepiej świętego Michała. Otóż i obraz ten, który go reprezentuje, jest mi bardzo drogi.	Na wszystko się znajdzie sposób, oprócz śmierci Okręt będzie czekał w przystani, czy nie będziemy mogli wsiąść nań, choćby się temu cały ląd sprzeciwiał?	Czyj! Bijałem ciebie nieraz i nie chwalę się, a ty jeszcze: czyj!	Doprawdy, jakiś ty poczciwy. Ale chodzi o to: pani de Guermantes nie wie, że ja cię znam, prawda?	Nie! możesz mi pani wierzyć, że nie!	Nie, przy wszystkich.	A z którego to piętra? Cościś ja pani jeszcze nie znam.	Czy nie ma sposobu, żeby go ostrzec?	Nie byłabym się nigdy domyśliła tej nienawiści kiedy widziałam, jak pilnie królowa pisywała do pana konetabla w czasie jego więzienia, z jaką radością powitała jego powrót i jak go nazywa zawsze swoim kumem, tak samo jak król.	A, moja droga, to już nie dzisiaj Umarłabym, gdyby mi przyszło dłużej oglądać takie brudy...	Nieprawdaż nieprawdaż, że to znaczy spełnić swój los, jeśli się dało szczęście i bez zbrodni wielkiemu człowiekowi?	Bynajmniej. Jestem doktorem, ale nie medecyny. Doktorem filozofji.	Duży paradoks, ale i duża prawda; człowiek to przede wszystkim zwierzę liryczne, jeśli nie sentymentalne. Nowy Linneusz powinien je zaklasyfikować pod rubrykę: „Gatunek mazgajowatych”. Pomijając to, czy Karol tutaj będzie dzisiaj?	Mówiłam panu już kilka razy, że to jest pańskie przywidzenie. Nie wyróżniam nikogo ani w łasce, ani w niełasce.	Ja widziałem dwa razy szczęśliwą materię. Raz było to w chlewie, a drugi w gubernatorskim domu. Raz był to wieprz, a drugi raz pokojówka gubernatora. Szczęśliwa materia wieprza była smaczna, szczególniej z kapustą i musztardą. A pokojówka miała otłuszczenie serca i dziwnie lekki mózg. Analizy chemicznej nie robiłem.	Wie pani że to jest najmniej ruchliwe zwierzę czworonożne z tych, jakie zdarzyło mi się poznać osobiście.	Dopiero?... Proszę cię, Ramzesie, ażebyś się wyspał. Zbyt wiele zebrało ci się w sercu czarnej krwi, skutkiem czego do głowy uderza ci ogień.	Szczapa! to wasz niedźwiedź. Dacie go taborytom na wóz Dziadka?	He, he, he! Nigdy. Niby dlaczego? Przeciwnie: śpię nieraz krócej niż inni. Bywało, letnią porą czasem noc całą człek oka nie zmruży przy robocie.	Wcale tak nie pomyślałem.	A skarż się, skarż się, ile wlezie! Leć z donosami! Miła sąsiadka! jędza!	Akurat! Umie się ona cenić. Aby ona umie! Mądre to jak sam diabeł.	Chcecie zatem wznieść kaczkę do wyżyn polityki?	Gdy chodziłeś po nią do Luwru, czy wracała prosto do domu?	Są one bardzo blisko Nigdy nie wstąpiłem tam nogą, co najwyżej w przebraniu sahiba.	Mam w Bogu nadzieję, że jeszcze prędzej! Chciałam już dziś prząść, próbowałam nawet, ale jutro pewnie siądę znowu do kołowrotka	Sądzę, że dość dokładnie, i mam prawo przypuszczać, że nie odmawia sobie tej przyjemności w dalszym ciągu.	Co się dzieje z Janem?	Nie ma czasu. Stada chańskie wyjadły wszystką trawę. Trzeba nam jak najprędzej stąd uciekać, inaczej stracę swój dobytek.	Zapewne. O ile alarm doń dotarł. Jest jednak wiele takich zakątków za granicą, cichych pensjonatów w górach, ustronnych miejsc wypoczynkowych, dokąd pisma warszawskie nie docierają.	Być może walki rozegrały się właśnie tutaj	Głupstwo! Uspokój się nudziarzu, jeszcze jestem panną, ale tylko fizycznie nietkniętą. Sama chciałam tak dotąd, ale już znudziło i cięży nieco.	Powtarzam, mógłbym się przydać bardzo.	To pani uratowałaś od śmierci mego chłopca?	Wisz go na oścież.!	Czy spotkałeś się kiedy z człowiekiem zwanym Hoseason?	No, to mów.	O! Dzięki! Dzięki za to życzenie!	Myślałam, że we czwartek pan u nas będzie, bo mam pewną prośbę.	Ciekawam, co to może być...	Powiadam, że wujaszek przyjechał tu na podboje...	Więc zrozumiałam pana zrozumiałam, że po upływie tego właśnie czasu mąż mój może zostać sędzią lub kanclerzem. Czy tak?	Milady zzuje lakierowane pantofelki, omdlałymi palcami rozepnie gazowy staniczek! Wyobraź pan sobie, jakie ona musi mieć koszule, z jakiego jedwabiu haleczki, kiecuszki, jakie to tam pończochy!	No, to niech panna Stefcia weźmie jeszcze kawałek mięsa.	To wszystko wygląda mi bardzo fantastycznie.	Pan wie, że ja zawsze daję dymisję wielbicielom, którzy mnie nudzą. No, ale siadajmy, moi państwo. Narzeczeni naprzód. Fela obok Ewelinki.	O! Któż z nas mógł przypuszczać ja sam mniej niż kto bądź. Pamiętam, własnymi ustami wyznawałem pokorę moją. Wiem, jak niskie jest moje pochodzenie, jak małe zasługi!	Jak poprzednio: na Boga, na krzyż, na honor, na nazwisko?	Z dobrych żon wprawdzie mniej jest pożytku, niż z wielkich artystek, ale... można być i wielką kobietą w Krosnowie.	Esther ale jako sędzia, jako jeden ze starszyzny narodu naszego. Prawdę mi mów.	No, ale rozmawialiśmy z kasjerem.	Od ojca	Ot, co jest! Ot, co jest! Uważaliście, że ani drgnął.	Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie nam i królowi szwedzkiemu utrzymać.	O, widzi pan! Nata płacze na myśl o rozstaniu.	Nic jak pan widzisz, byłam teraz w ogrodzie i pełłam, żeby cośkolwiek robić.	Przecież zna pan dobrze moją teorię na temat pojedynków; przedstawiłem ją panu w Rzymie, jeśli sobie pan przypomina.	Och, dopiero co wstałem z łóżka po trzymiesięcznej chorobie, której źródłem była, powiadają lekarze, niewysypana dżuma.	Śliczna łąka, jak amen tak pewne dwa pokosy w rok, żebym tak miał grosz zapaśny!	Brawo, wicehrabio Jest pan doskonałym przewodnikiem i informatorem; a teraz wyświadczy mi pan jedną przysługę?	Bez siodła?	Paź... aha, tak jak nasz Jasiek; już wiem. A tobie jak?	Trzydzieści dwie morgi, a paśniki, a las, a budynki, a lewentarzelewentarz (gw.) westchnęła, ogarniając z lubością szerokie pola i ten cały świat boży.	A ty byłeś mniej przezorny?	Aż szeleści, jak wiatr!	Gdybyście ich mieli, gdzieżbyście ich pomieścili, skoro mamy dziś tylko kukułkę?	Niech pan zostanie, proszę	Nim miną dwa miesiące, ułożę wszystko	O, drogi gospodarzu, uważaj! Lepsze jest wrogiem dobrego.	Ona jest w klasztorze, powiadacie?..	Proszę pani, jakże z tym dyrektorem?...	Tak.	A cóż myślicie?	Cytryny. Głowa mi pęka z bólu!	Dlaczego?	Dziękuję tobie za dobre słowa twoje	Hrabia!	Ja chcę być mechanikiem.	Może być...	Musi umrzeć	Nawet aparat fotograficzny!	Owszem „w grobie”.	Przynoś klucze!	Sanderus ma. Jeno o biskupa chodzi. Srogie on tam w Płocku z kanonikami synodysynod	Ty pokazałeś mu parlament.	Už tai gerai o kada dažinos, kad gyvas?	„...curasque gerens, animosque virilescurasque gerens, animosque viriles (łac.) przerwał z cicha ksiądz Wydżga.
Tak, mówiła gospodyni domu płaczące pod przykrem dotknięciem oblanej nocną rosą wysokiej trawy. Wraz ze służącą której zawołałam, wniesłyśmy dziecię do mieszkania, i między grubą a podartą bielizną która je owijała, znalazłyśmy małą kartkę z uwiadomieniem, że dziecię jest ochrzczone imieniem Anieli, ma jedenaście miesięcy, i urodziło się z nieślubnych rodziców daleko ztąd mieszkających. Żadnych więcej objaśnień nie było na tej karteczce, napisanej grubym i niekształtnym charakterem, z mnóstwem błędów ortograficznych, wyraźnie przez osobę niskiej społecznej sfery. Jak pan powiedziałeś, przyjęłam Anielkę za wnuczkę, hodowałam ją jak mogłam najtroskliwiej, aż do wczorajszego dnia będąc pewną, że pochodzenie jej zostanie nazawsze tajemnicą. Wczoraj dopiero nad wieczorem, nieznana kobieta jakaś przyniosła tu, i oddała służącej mojej dla wręczenia mi list, który chciej pan przeczytać.	Jeżeli glejty są, to i lepiej, bo można w nagłym razie pokazać, ale jeżeli wasza miłość z taką robotą jedzie, która ma zostać tajemna, to lepiej glejtów nie pokazywać. Nie wiem ja, czy one wydane na imię Babinicza, czy na pana Kmicica, ale pokazać, to ślad zostanie i pościg łatwiejszy.	A teraz ośmielam się polecić pewnego optyka na Allenby. On reguluje patrzenie, nie zawsze poprawnie.	Chmiel i na hetmanów się porwał. Co mnie wasz książę!	Czekaj! Zaraz! Za dużo na raz pytań! Po kolei!	Dopiero by się to różne księżniczki zapłakiwały, gdyby mogły wiedzieć, jak się pan w kadzi na sucho gotował! Szczęście, że się o tym nigdy nie dowiedzą, bo by się pan utopił w powodzi łez...	I dalej, że osoby, które nie pną się na wyżyny, mają je.	Ja? Wstąpiłem na służbę w dniu naszego wyjazdu.	Mnie łowiska nie uśmiercą, a do przesiadywania późno w nocy jestem przyzwyczajony Jego potężny intelekt da sobie radę choćby z największym nawałem pracy. Ja się boję tylko o jego nerwy. Banda reakcjonistów z tym gburowatym bydlęciem Cheesemannem na czele wciąż go znieważa.	Może wkrótce pani go pozna. Bardzo bogaty, wykształcony i straszliwie przykry w stosunkach, ale że wielki pan, boją się go wszyscy i wywiera na całą okolicę dziwny wpływ. Chłopi nazywają go „antychrystem”. Jako gospodarz, nie jest świetny, ale majątkiem administruje znakomicie. Bardzo dobrze jesteśmy z sobą i już mi nieraz powiedział prosto w oczy: Grzesikiewicz, ty jesteś cham, ale cię kocham, i dlatego, że jesteś dopiero elementalem ludzkim, z twojej rodziny wyjdzie wielka dusza.	Na razie nie mogę. KobietaCzy wiesz, do czego są podobne tyłki najlepiej zbudowanych kobiet?	Nie jest ani o połowę tak źle i to mi właśnie daje do myślenia. Kiedy indziej krzyczała i rzucała się na fotelu. Tym razem leży cicho i niemo. Gdy pani Douglas leży cicho, założę się, że jest bardzo chora.	Nie wiem jeszcze. Muszę dopiero wymyślić jakąś dobrą akcję. Uważam, że dla wydawcy jest to rzecz bardzo ważna. Jedyne, co dotychczas zadecydowałam, to nazwisko bohaterki. Będzie się nazywała Aweryla Lester. Ładne, prawda? Nie mów o tym nikomu, Diano. Ja jeszcze o tym nikomu prócz ciebie i pana Harrisona nie wspomniałam. Co do niego, niezbyt mnie zachęcał. Powiedział, że pisuje się dzisiaj za wiele blagi i że spodziewa się po mnie czegoś lepszego, gdy już od roku jestem na uniwersytecie.	No tak, ale kajman padł trupem i kiedy jutro wypłynie na powierzchnię, jaguar będzie miał bardzo pożywne śniadanie	Pamiętaj pani: masz swój własny dom! Ciężką krzywdę zrobiłabyś staremu nie rachując na mnie jak na Zawiszę. Nie tylko tacy smarkacze, jak pan Kotowski, mają wiarę... To bestia chwat!... Zabierze mi Manię, jak amen w pacierzu... A wino zaraz przyszlę i proszę pić co dzień...	Pamięć, Obyczaje, Historia dwieście. lat abo i więcej, szli Tatarzy do Polski, bardzo dziki a okrutny naród. Palili wsie i miasta po drodze, wpierw zrabowawszy wszystko, co się dało. Starych a niemowlęta zabijali, zdrowych i młodych w jasyr, czyli w niewolę brali i do swego kraju, niczym bydło robocze pędząc, katowali srodze. Ludziska mdleli na samo wspomnienie Tatarów. I zdarzyło się jednego razu, że w oktawę Bożego Ciała, tak właśnie jako i dziś widziałeś, odbywała się procesja po krakowskim rynku. Aliści nagle od strony Zwierzyńca wpada na koniu człek jakiś, ledwie żyw ze strachu, i nie bacząc na święte wizerunki ani na duchowne osoby, wrzeszczy na całe gardło: „Bramy zamykać! Na mury, ludzie! Bronić miasta i życia... Tatarzy!” zakrzyczeli wszyscy strasznym głosem: kto ino miał zdrowie i siły jakie takie, leciał na mury jak szalony. Niewiasty pokryły się z dziećmi po domach... Zaryglowano bramy, podniesiono mosty, a gdy nadbiegła ćmaćma (daw.) żart, zabawa. wyprawiał. Ino musi na drewnianym, nie na żywym koniu harcować, coby przypadkiem w ścisku nie zrobił komu krzywdy.	Porzućmy tę materię Chciałem tylko waćpanom wytłumaczyć, dlaczego w pannie Billewiczównie zakochali się niektórzy tylko, prawdziwie niezrównaną jej doskonałość ocenić zdolni (tu zarumienił się znów Hassling), a w pannie Borzobohatej niemal wszyscy. Jak mi Bóg miły, śmiech brał, bo zupełnie tak było, jakby jakowaś zaraza padła na serca. A zwad, a pojedynków namnożyło się w mgnieniu oka. I o co? Po co? Bo i to trzeba wiedzieć, że nie masz takiego, który by się wzajemnym afektem tej panienki mógł pochlubić, w to tylko każdy ślepo wierzy, że prędzej później on jeden coś wskóra.	Przez niego te wszystkie kłopoty i zmartwienia. Co tobie po nim, gołąbeczko?... Nie mówię, żeby był niedobry czy szkodliwy, z oczu mu nawet niezgorzej patrzy, ale to młodzik jeszcze, nie ma swego zastanowienia, pędziwiatr. Nieraz patrzyłem na niego, nie raz i nie dziesięć widziałem, jak tu zachodził i przesiadywał... A i ludzie opowiadali... A że to młody i lekki, to i nie dziw, że go i podejrzewają o niepiękne zamiary. Ja sam, Bóg mi świadkiem, nie wierzę! Głowę dałbym, że wszystko, co gadają, to psie szczekanie. Ale widzisz, gołąbeczko, po co mają gadać?... Języków nie zwiążesz, oczu ludziom nie zakryjesz. Patrzą i gadają. A tobie, panieneczko, co z tych umizgów? Tylko niebezpieczeństwo. Młoda jesteś, niedoświadczona, łatwo uwierzysz w każde obietnice.	Spróbuj zgadnąć Jest to w fabryce i zaczyna się na literę „t”.	Stało się tedy, że ja na stare lata muszę, jeśli nie piersi, to pleców nadstawiać pod kule, bo otwarcie mówię, pludry nie żartują. Sam waćpanów nocą powiozę, ale jaki to wyda owoc...	Tak właśnie mylę się może, prawdopodobnie nawet się mylę, lecz osobiście odnoszę wrażenie, że strach mej rodziny przed tym, że mąż potrzebował wciąż pieniężnych zasiłków, stworzył przepaść pomiędzy rodziną moją a panem Micawberem. Przypuszczam przypuszczam, że niektórzy członkowie rodziny mojej bali się, aby mąż mój nie wymagał od nich ich nazwiska. Nie mówię tu o zapraszaniu na chrzestnych rodziców, lecz o podpisach i poręczycielstwie.	Utrafił pan, prawda!... takie są chłopy, ale ino nie tak alagancko obłuczą się, ani są takie ślachetne w chodzeniu i w mowie... Ale przepraszam pana, co powiem: po co to wszystko?... Panów, żydów, abo i jenszych ciarachów, to se pokazujta, ale rzetelnych gospodarzy to wstyd tak ciągać na ludzkie pośmiewisko i wyprawiać z nimi kumedyę! Pan Bóg może pokarać za taką rozpustę!... Co gospodarz, to gospodarz... wara od niego!	Wciąż chmura na mojem sercu!	Wiem co to za jegomość, to wydawca jakiegoś pisemka, które gazetami albo nowinami nazywamy, niejaki Erell... Dawnośmy uważali że sobie za wiele pozwala. Na ostatek przeskrobał cóś w swoich Dresdner Merkwürdigkeiten i kazano go przeprowadzić po mieście na takim ośle, jakim on sam jest.	A może tylko flirtem z nowego repertuaru...	A swój, dzięki Bogu! rzekł dumnie młody z pół uśmiechem.	A tymczasem ją kto inny pochwyci!	A, znosi?	Ach, moja róża jerychońska! A ja się tak martwiłam! Nie mogłam w żaden sposób zrozumieć, gdzie ona się podziała. I gdzież ją schowałeś?	Ani to nawet	Bardzo być może.	Bogowie obronią nas i swoje przybytki...	Będzie doktor w niedzielę u Trawińskich?	Będziemy doić drzewo?	Charakterystyczny szczegół	Chciałeś pan życia, świata, spróbowałeś go, odezwała się Anna, a jednak wzdychasz, nie zapłaciło cię widzę za to coś dla niego porzucił.	Co to piją gospodarze?	Co za ona?...	Czy sądzisz, że wolałabym nie znać cię wcale?	Dlaczego się śmiejesz, cóż w tym nieprawdopodobnego?	Do kogóż należy?	Dobranoc!	Felicja zostanie ze mną	Fiuu! to jest poważny pieniądz.	Gdyby nie twoja płochość, mógł w radości odejść ten najmilszy i tyś mu mogła w ramiona pójść jako wybrana, jako żona...	Goście? Któż taki?	Hm, kto może ręczyć za to, co się kiedyś stanie, drogi panie? Człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi.	I to schodzi się z tym, co ów kawaler powiada Ale jeżeli deputacje i między pułkami chodzą, to ważne jest, bo znaczy to, że owoc już dojrzał, że nasze starania nie zmarniały i robota gotowa, a zatem czas nadszedł...	Ino kużden głowę miał pod stopami.	Ja go znam. On nam tego nie przebaczy! Ja go znam. On nie przebaczy!	Jaka to katastrofa stała się z Kaziem?	Jakie to okropne, co ty mówisz, Henryku! Nieprawdaż, panie Gray? Henryku, pan Gray jest znowu słaby. Mdleje.	Juścijuści (gw.: już ci)	Kaprysy rozpieszczonego dziecięcia	Kiedy pan go zakatrupił?	Kochanie jak uważasz, czy Maria Anna ma jakiekolwiek wyobrażenie o czasie?	Kołysz mnie pan	Kto jesteś?	Kto?... co się tobie śni?...	Ma pan narzeczoną, no, no...	Może chcesz czego?	Musimy porwać księcia koniuszego!	Nadchodzi zmiana pory roku! Życie dżungli posuwa się naprzód. Czas Nowej Gwary jest już blisko. Ten liść to wyczuwa. Wszystko to cieszy mnie niezmiernie.	Najśmielsi z naszych don Juanów, ba nawet najzręczniejsi, wyznają, że przegrali z nią sprawę, kochają się w niej jeszcze i są jej oddanymi przyjaciółmi. Czy ta kobieta nie jest zagadką?	Nie chciałbyś tak trochę podbiec?	Nie ma celu robić pani próżnych nadziei Nogi przepadły. Ale poza tym wszystko jest dobrze.	Nie masz Szwedów! nie masz!	Nie rozumiem waćpani	Nie! Inne słowo.	Nie?	No! zbytnio sobie nie dufajdufać (daw.) dziś popr.: żyje. już nadzieja i będzie, co ma być.	O cóż chodzi?	O kogo idzie? Jak mi Bóg miły, utłukę go tym kijem.	Och, zaraz, dziecko, wszystko brać tak tragicznie!... Widzisz, w jakim jesteśmy położeniu. Musimy dostać pieniędzy, musimy! Nawet pod sekretem mówiąc, dłużej w tym Wiedniu nie można popasać. A Szczerbic ma bezużyteczne miliony! Sama mówisz, że go nienawidzisz, a on się w tobie kocha! Tak to świetnie się złożyło... Od twojej woli, od twojej łaski wszystko zależy. Wezwij Szczerbica! Będziesz się z nim bawiła, jeśli zechcesz, odtrącisz go, jeśli zechcesz. Nikt ci w tym nie przeszkodzi...	Ojcze mój! Ojcze! Ojcze!	On jest dobry chłopak, ten Edka. Tylko nieco gwałtowny. Jak czasem rąbnie naszego inżyniera w pysk, to aż miło patrzeć. Tak bez powodu. Zresztązresztą (daw.)	Opuść ją i pozostaw jej losowi. Niech sama jedzie tam, dokąd teraz zdążacie oboje.	Oto jest stajnia. Są to powozowe konie pani Tekli, młodzież i część roboczych. Reszta w pracy	Pamiętasz starego Creakle?	Piękne panna Brzeska będzie miała wyobrażenie o naszym domu!... Tylko wszedłeś, zaraz prezentujesz się jak człowiek ordynarny...	Po obiedzie.	Samaś mówiła tylko co, że cię matusia zamkną w komórce.	Ta... moja panienko... co tu u nas zakłada pensję...	Tak mimo że się czuję nieszczególnie. Ale uprzedził mnie, że ma mi coś do powiedzenia. Czuję, że będę zbyt cierpiący w tych dniach, aby iść do niego lub aby go przyjąć, to by mnie zanadto denerwowało, wolę pozbyć się teraz zaraz.	Tak, ale nie jest przy zdrowiu i nie zara będzie. A to rzecz pilna, pilniejsza nad wszelakie jensze.	Tak, kochanku.	Tak.	To nie ja, panie hrabio To ktoś inny, któremu wyświadczyłeś pan tą samą przysługę: pomylił go pan ze mną. Owszem, mówmy o tym, błagam, bo jeśli opowiesz pan o tym, to może powtórzysz nie tylko to, o czym już wiem, ale także dodasz wiele faktów, o których nie wiem.	To odejdź sama	Trzeba będzie coś obmyśleć, ale w tej chwili nic mi do głowy nie przychodzi.	Ty?	Ulica de Varenne.	Widzisz	Więc, Czema, ad actaad acta (łac.)	Wszystko mi jedno	Wszystko to bardzo piękne czy jednak te łowy pereł nie są niebezpieczne?	Wyjechała z wizytami.	Z pewnością Dick Wilkins! Przysięgam, że to on! Dick był bardzo do mnie przywiązany. Biedny Dick! Biedny!	Za godzinę może już być z powrotem. Będziemy go wyglądali.	Zostały w chacie podobno.
Pytałem o to siebie nieraz, paniczu, nie znajdując zadowalającej odpowiedzi. Ciekawa rzecz, że chociaż Ham wygląda tak spokojnie, nie ośmieliłem się nigdy dotknąć w rozmowie z nim tej sprawy. Nie powiedział nigdy złego słowa, to pewne, ale i to pewne, że jak morza, tak i tego, co on ma w sercu, nikt nie zgłębi!	Ależ to syn mój, to dziecko nasze, to brat twój, twój zbawca Uściskaj go, Naściu! Patrz, ja go uściskam O, dziecię moje! Ja będę tobie więcej niż ojcem, będę ci całą rodziną. Chciałbym być Bogiem, żeby ci świat rzucić pod nogi. Ale pocałujże go, Naściu! To nie człowiek, to anioł, prawdziwy anioł.	Beniaminku po co pytać, gdzie to jest daleko kwiatki zawsze blisko i lekko zsunęła mię z kolan, lecz ja nie pobiegłem według jej rady, tylko sobie poszedłem brzeżkiem rzeczki i próbowałem, czy też ja się dostanę daleko za pole gdym ręką wyciągniętą iglastych krzaków jałowcu się dotknął, a nie dotknął ściany nieba i zrozumiałem co to jest „kiedyś w przyszłości”.	A bo to nie wrócicie do zmroku?...	Dla kogo to będą niespodzianki?	Do Polek, ani do ciebie tego nie stosuję, to inny gatunek, ale do Żydówek	Ej, nie kpijcież! Jakiego to u nich dzisiaj patrona?	Plan!... To już nie plan, ale rzecz...	Przeczuwam straszną tajemnicę w tem wszystkiem... Athosie! ta kobieta jest szpiegiem kardynała, to pewne!...	To i was pokrzywdzili?	To ja strictissime kasuję tamten rozkaz.	To naprzód spytam: „werdo?”	To niech się nauczy.	Że może nie jesteśmy jeszcze u kresu naszych utrapień, drogi Spilecie, i potężna moc naszego opiekuna będzie miała jeszcze okazję się objawić. Ale nie o to chodzi. Teraz najważniejsze jest życie Harberta.	Dajcie pokój, bo to już nudne... Kotlicki! chodź pan, zaczniemy drugą seryę.	Owszem, moja droga. Jeżeli nauczyłyście się śmiać z rzeczy, z których należy się śmiać, a nie z tych, z których się śmiać nie wolno, to zdobyłyście mądrość i rozsądek.	Smok to jest na niewinność waćpanny srodze zażarty.	Jeżeli to jest pański wyrok na syna widzę, że serce ojca w niczym nie jest podobne do serca matki. Mój biedny Oskar żołnierzem?...	Przyznaj pan że to jest coś niesłychanego.	Spoza śniegów... z miejscowości bardzo odległej. Zna się na gwiazdach, stawia horoskopy i odczytuje dni urodzin. Ale nie robi tego za pieniądze. Czyni to z dobroci wielkiego miłosierdzia. Ja jestem jego uczniem. Nazywają mnie też Przyjacielem gwiazd.	To nie może być musiałeś mieć katar, albo wąchałeś samego siebie, bo ja wiem, jak pachnieć musi ta róża bez cierni, ta lilia polna, ten bursztyn przeczysty!	Wszystko to jasne, oczewiste i dowodów niepotrzebujące W drodze już zawiązuje się stosunek występny, następuje pewnie umowa. Płocha niewiastka dostatkami i nadzieją swobody uwieść się daje. Mszczuj przedłuża pobyt swój na dworze, wybiera chwilę gdy księcia nie ma i na zamek się wkrada, wślizga aż do komnat niewieścich, wyjeżdża w nocy,	Po co Sotillo torturował tego żałosnego nieszczęśnika? Czy pan wie? Żadna tortura nie mogła być dla niego gorsza od strachu. Zabójstwo mógłbym pojąć. Przykro było patrzeć na jego strach. Ale dlaczego go tak męczył? Przecież on nie mógł już powiedzieć nic więcej.	Zapomniałem już o tym szczególe, gdy przed paru tygodniami moja żona, porządkując w gabinecie sir Karola otóż moja żona znalazła w popiele z kominka niedopalony szczątek listu; były na nim wypisane słowa: „Proszę i zaklinam pana, abyś ten list spalił i przyszedł do furtki o dziesiątej.” Pod spodem były litery L. L.	Syn mógł go nie poznać, bo gdy uciekł z domu, obaj mieli po piętnaście lat, a ten sześć jeszcze u mnie siedział, przez który czas odmienił się znacznie i dorósł, i wąsy mu wyrosły. Ale Ewucha wraz go poznała. Mości państwo, już też prędzej obywatelowi dacie wiarę niźli temu przybłędzie z Krymu!	Zdaje mi się tylko, że ostrygi nie są bardzo pożywne	Skwapliwie obiecujecie, a gdy was wezmę za słowo?	Teraz pański dług będzie wynosił tylko cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem ludwików Cierpliwości, dojdziemy do porozumienia.	Znowu intrygi! zawsze intrygi!... dziękuję, będę się teraz miał na ostrożności, pan kardynał już mnie objaśnił w tym względzie.	Na całym świecie, na całym świecie. Pan Robert Kessler! który chciał być pani, panno Anko, przedstawionym od godziny..!	Ależ chyba nie wiesz, że górnicy są narażeni na największe niebezpieczeństwa?	Do pewnej skromnisi, córki bogatego pończosznika. Ma śliczne oczy, bardzo w moim guście; zajmuje pierwsze stanowisko w okolicy; ale mimo tych wielkości, rumieni się i miesza, skoro przy niej wspomnieć o handlu w sklepie. Nieszczęściem, ojciec był jednym z najbardziej znanych kupców w Strasburgu.	Jak na diabłów, choć między nich jechał.	Kto nie chodzi? Pan?	Muszę właśnie zajść do królowej Neapolu, jaka ona musi być zmartwiona!	Niech pan uważa, bo będzie tak jak wtedy	Tak chcę i tak być musi Jeżeli brama stawi nam opór, podpalimy dom!	Węgrzyni górą! Szkoci od lewego cofają się. Jak Boga kocham! Dragoni Mieleszki przechodzą na ich stronę!... Szkoci we dwóch ogniach. Korf nie może z dział razić, bo i Szkotów by psowałpsować (daw.)	O! niech pan będzie spokojny Dla dżentelmena dyskrecja jest pierwszą cnotą. Spodziewam się, że i pan Maruszewicz...	Rąk i głów na wykonanie waszych rozkazów, marszałku, nie zbraknie O mojej wierności mówić nie potrzebuję, lecz jesteścież pewni, że w poselstwie na Litwę Robert von Wartburg i von Papenheim dzielnie wam dopomogą?	A ja u jej ojca, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta...	A są tacy, co się kąpią w przeręblu.	Ach, ty idioto. A więc podpis: Oberst Schröder, bydlaku. Masz już? Powtórz.	Była zupełnie jak staruszek któremu się czasem dziwnych rzeczy zachciwa, poty, póki mu ich niedadzą.	Chcesz powiedzieć grzecznie, że skoro ktoś żyje, nie warto umierać. Zapominasz jednak, żem pozbawiony istnienia instynktu.	Chodź ze mną, mów! Czy stało się co?	Co pani powiedziała?	Czy raczy mnie pan słuchać?	Czyż nie jest twoim przyjacielem? o! przepraszam, myślałem, że tak jest; powrócimy jeszcze do księcia-milorda, a teraz nie zmieniajmy czułego nastroju rozmowy; mówisz zatem, że przybyłaś, aby się ze mną widzieć?	Jak?	Książe też dla żony musi Niemcem być, choć z sobą teraz nie żyją a i dla księży z Niemiec, i dla dworu, bo ten cały takiż...	Nic nie wiem, co się ze mną działo od wczoraj!	Nie można tak wciąż zmieniać zdania! Trzeba się uczyć	Pani dobrodziejko!... Czy sądzi pani, że Wokulski jest godnym człowiekiem?...	Pani jej nie przypomniała?	Po co? Juści, kiedy by się wam krzywda działa, dla czegożbyście i do króla nie mieli iść? On ci przecie najwyższym sędzią.	Poszlibyście, Jagna, ckni się wama za chłopami, a do Płoszkowej ani chybi co Jambroży zajrzy albo któren z dziadków i zawżdy chocia portkami zaleci...	Przecie król wszystkim panem jest tak rycerstwu jak kmieciowi.	Teraz przemówiła przez ciebie Anna... Czy palisz fajkę?	W jakiż sposób uważacie wobec tego, że można przepłynąć?	Widziałem Pomponię. Oni szukają jej także.	Więc co? Powiedz! No, Karolino, Linko, co będziesz robić?...	Wycofuję się. Nie mogę wydawać ani podpisywać pisma, które staje się magnesem do ściągania na moją głowę obelg i potwarzy.	Włóczęga! niewiedzieć jakiego prowadzenia, zrobił uwagę pan Rogala.	Zatrzymamy się przy nim na nocleg.	A ja z wami ani rozmowy, ani spółki żadnej nie chcę Puszczajcież mnie...	A pamiętasz ty starą klucznicęklucznik (daw.)	Biedna Karolino! Ileś ty przecierpieć musiała, wyszedłszy w świat tak sama jedna, bez żadnych środków do życia...	Czy syn doktora, twój przyjaciel, Jacku, wrócił?	Dajcie mi pokój! ja idę osobno, sam!	Do księcia z nim!	G. 3. (szczególnie zasmarkany, patrzy w niebo).	Gdzie poleciał?	Jam go zubożył.	Libia	Mamy odciętą drogę!	Masz słuszność	Mówię: prawdopodobnie, bo pani hrabina była Polką, a tamte kobiety są do prawdy podobne. Nasze damy	Nic łatwiejszego	Nie mogłam inaczej postąpić, Janino Czułam się tak, jakbym się obojętnie przyglądała morderstwu. Musiałam pobiec za nim.	Nie należę ja do pierwszych poetów w Hiszpanii, których liczba bardzo mała, ale spróbuję, może się uda.	Nie ostatnią	Nie pójdziesz?	Nie w porę! pora dawno minęła! zakrzyknęła księżna.	Nie.	Nieustaną	Nikt mnie nie zaczepia	Owszem. Później. Jutro.	Raz, wieczór, nie mówiłam pacierza.	Róbcie swoje	Skąd wiesz?	Szukają pana?	Tak, jaśnie panie	Tak.	Tak. Jedyną, po chrześcijańsku...	W Dreznie się o nas nie dowié Nie śledził cię przecie?	W dentystce?	Więc?..	Wróć do chaty mojej	Zostawię panu pochodnię.
Tak, młoda osoba czternasto- czy piętnastoletnia? W istocie, przypominam sobie, że mi ją przedstawiono przed obiadem jako córkę naszego amfitriona. Przyznam się panu, że mało ją widziałem, poszła spać wcześnie. Albo poszła gdzieś do przyjaciółki, nie przypominam już sobie. Ale widzę, że pan jest dobrze obznajmiony z domem państwa Swann.	Mój syn może się kochać nawet i w Żydówce, ale nie może myśleć o połączeniu naszej krwi z krwią obcą, z rasą wstrętną i wrogą.	Ale komuniści już się cofają.	Ech, powoli wrócą ci siły! Cóż to jest kula przez pierś? Ot, drobnostka! Nie takie już rzeczy przeżyłem, a czuję się nie najgorzej.	Leljuszu nie jest ta wiara tajemnicą, nauczy cię jej chętnie każdy chrześcijanin, a jest ich już wielu między Rzymianami. Ale przysposób duszę choćby nauką pogańskiej mądrości a dobrze uczynisz. Filozofja grecka jest przeczuciem naszej wiary w jednego Boga...	Ojcze wielebny sprawy księdza Birotteau są mi równie dalekie, jak ojcu sprawy panny Gamard; ale, na nieszczęście, religia może ucierpieć w tym sporze. Widzę tu w panu, wielebny ojcze, jedynie mediatora, tak i jak ja sama działam jedynie w duchu jednania.... (Nie oszukamy się nawzajem, księżulku Czy czujesz szpileczkę pod tą odpowiedzią?)	Co?... Skąd?... Ty oszalałeś, kapłanie!.... Grzebiesz się w papirusach, ale ja siedem lat służę w wojsku i prawie nie ma dnia, ażebym nie odbywał musztry czy manewrów... Jakim sposobem w ciągu paru miesięcy będziesz miał półmilionową armię?...	Kochałem ją, ale wierz mi: inaczej niż ciebie. To było potworne. Wszedł tamten drab. Ona uciekła przedtem. Czy tu rozumiesz? To wszystko było przygotowane. Jestem splugawiony. I ja ją kochałem! Inaczej, ale także mimo wszystko. Ale to nie była zazdrość. On nie był jej kochankiem. To niemożliwe. Już jej nie kocham, ale coś strasznego jest we mnie, czego nie pojmuję...	Wszystko panu wyjaśnię, ale teraz nie mogę Niech pan wieczorem przyjdzie do cukierni, tam, na Miodową. Teraz, dowidzenia...	Zośka, niczego w siebie nie wmówiłem, a męczę się więcej, niźli ty to przypuścić możesz... I mam... mam prośbę do ciebie.	Panowie nie wiedzą, co się stało? Oto ten pan pożyczył przed dwoma laty od mego ojca pięćset rubli na słowo i ilekroć żądano od niego zwrotu, nigdy nie miał pieniędzy przy sobie, ale obiecywał oddać wkrótce pod słowem honoru.	Tak, dla mnie to puszcza, w której samotny ginę. Jak pani uważa, czy mój pomysł przywrócenia go do dawnej świetności nie jest śmieszny?	Ależ ten wasz duch bez warunków materyalnych i bez potęgi opiekuńczéj pięści rozwinąć się nie może.	Prawdę mówisz, ani słowa a że ja się nie skarżę, to dlatego, że rycerzom błędnym nie wolno ani sarknąć z bólu, choćby im kiszki z brzucha wyłaziły.	Słyszę panie hrabio, ale nie rozumiem	O, ja chciałabym, ale nie wiem...	Wyście nie stworzeni na to, żeby siedzieć na stole Toć i tak żyjecie tylko myślą o marszach i podróżach. Wojsko, tobyto było dla was życie! Naprzód! Marsz! Na ramię broń! Zanim się rok skończy, bylibyście sierżantem.	Ona tęskni za starką! Sprzedano ją przedwczoraj do Mayenfeldu i już nie chodzi z trzodą na tę halę.	Sprytnie wykalkulowałeś to wszystko, Dwuogoniasty ale najdłuższa mowa nie zrobi z tchórzostwa bohaterstwa!	Tak, przyznaję, nie posiadam twojej ufności, obawiam się wszystkiego od kardynała.	Nie... Nic więcej nie pamiętam. Gdy obudziłem się, miałem oczy łez pełne i czułem w powietrzu zapach zgaszonych świec...	Nie zgadzam się Przecie wódka nie poto jest sprzedawana, ani nawet poto, by nędzarzom dać namiastkę szczęścia.	Możemy o czymś nie myśleć, ale pomimo to, to coś w nas być może, choćby jeszcze pod linią świadomości. Widzę, że miałem słuszność.	Młodociany entuzjasto! Kochana kobieta! A czy ty wiesz wogóle, co to jest kobieta?... Najnędzniejsze bydlę, najgorsza samica! Najwstrętniejsza suka! Bo i suka parzy się tylko dwa razy do roku, tylko wtedy, gdy ją przyroda do tego zmusza, a kobieta to wcielenie grzechu, uosobienie rozpusty nieustającej, to przekleństwo ludzkości!...	Nie był żonaty, chybaby to głupstwo zrobił na starość żył sobie kawalersko, służył po panach, uciułał grosza dobrego i teraz osiadł na dewocji w stolicy, bo taki przywykł był do ludzi i hałasu.	W takim razie pójdzie to też na waszą korzyść... Będziesz waćpani miała za sobą, że pierwsza pragnęłaś zgody, że od niej nie odbiegasz i że cię do kroków tych zmuszono.	A ty zamknij gębę, ścierwo! Z tobą też zrobi się porządek! Myślisz, że się wymigasz?!	Albo kiej się za barłogiem rozgląda	Ale?	Co się stało?	Tak, masz rację; widzisz, jak ci ufam!	Tylko strzeż się złodziei, którzy czyhają na twój majątek	Łunę z wałów widać. Szczebrzeszyn się pali! Szwedzi tuż!	Nie, ja pojadę do Warszawy.	Cóż to, ceckał się z tobą będę, może jamorował?... Nie to mi w głowie!	Może źle, ale to prawda.	Ach, w takim razie, panie Gray, pan nigdy nie kochał naprawdę	Wszystko to przez niego. Gdyby nie ja, byłoby na tym okręcie morderstwo.	Nie dzieciuch, to płakał nie będzie. O pochowku pilniej pomyśleć.	Nie oszalałam, nie! Ja nie dam wynająć tego pokoju!	Mróz, bo mróz Palce poprzymarzają nam do cynglów.	Nie to mnie nudzi.	O! nie! Ziemowity jeszcze mam na ostatnie danie.. a tych w Kujawach i na Mazowszu jest kilkoro...	O, w to niech pani nie wierzy.	Przecież jestem dorosła i wolno mi już rozporządzać sobą i czasem swoim.	To dużo, nie?	To już czas!	To tymi saniami pojedziem? Jeszczem też słuszniejszych sani w życiu nie widziała.	Z dziećmi? Z dziećmi, zwłaszcza gdy Gobo nie może przecież biegać?	To jest absolutnie wykluczone Już teraz nienawidzę pani!... Pogardzam panią!... Czy pani to rozumie?!	Diabeł mnie skusił, żem do Radziwiłła Skrzetuskich namówił!	I nigdy nie mieliście złych i gwałtownych myśli?	Istotnie, dość już długo mówiliśmy nierozsądnie.	Jakto? On nie wie, że dostał taki spadek?	Ledwie przyjechał, już przed nią na kolanach. Dla Boga! Powiem pani Makowieckiej, żem was tak zastał!... Ostro, Ketling!... Krzysiu! Poznaj waćpanna dworski obyczaj!...	Nie inaczej, ojcze. Wzrostowi sławy sprzyjają niekiedy w oczach ludzkich duma i nieprzystępność.	Nie, jaśnie panie, osobnej nie ma.	Sądząc z tego, co mówi Meyraux, nie ma nadziei. Głowa jego jest teatrem zjawisk, nad którymi medycyna nie ma władzy.	Zali już mu zazdrościsz?	Możliwe Jednak jak to wytłumaczyć, że Kuzyk w szpitalu powtórzył kilka razy: „To robota Garbatego”? To przecie nie może nic nie znaczyć?	Ani słowa o tym bardzo pana proszę, niech to zostanie między nami. Zechce mnie pan tylko odwiedzić? Czy mogę na to liczyć?	Pańską zwierzęcą chuć. Pan mnie nie poznał. Tylko obmacywał mnie pan oczami, jakbym była na sprzedaż.	Co? Gdzie ja jestem?	Czy ja powiedziałam jakie głupstwo?	Jak to, kobiet! Co pan ma właściwie na myśli? Jakich kobiet? Jest, naturalnie, moja żona	Ależ wy to skończycie przed niedzielą Dzielne z was robotnice.	Co pan teraz robisz?	Co to za statek?...	Czy naprawdę?	I starszy człowiek jestem	Ja ta czekam. Szkoda, że ostatni.	Janie, to służba publiczna!	Pan ją uwiadomiłeś?	Psiachmać, że to ni pacierza spokojności! Hale cóż, urząd pierwszy...	Płacz? Jak to?	To: no	Tunel podmorski! komunikacja między dwoma morzami. Słyszał kto kiedy o takich rzeczach?	A, wszystko jedno! Co więc mówił?	Chory ktoś u was widzę	Czary! Czary! Odwraca kule... Buldeo, twój własny bawół został raniony!	Delfino! Ty jesteś...	Jeżeli łaska cioci, proszę obejrzeć owo kalectwo i poradzić cokolwiek.	Jonasz...	Książka, Sąd rzecze ksiądz	No, więc widzisz	O jakich dokumentach pani mówi?	Pani jest najlepsza i najzacniejsza w świecie istota, jaką spotkałem.	Pogrzeb, Trup, Wróg	Słucham pokornie waszej miłości.	Tak ksiądz sądzi?	Tak późno!	Tak, oczekują go ludzie, którzy go najęli. On postąpił całkiem słusznie.	Tak.	Także był pewien, że go dostanie?	Tėvai, Rūpestis Suprantu! Rūpi tau, kad ji gal imti dabar, išsilepinus, slapstytis  nuo darbo ir sarmatytis darbo. Ar taip?	W końcu umrę.	Więc proszę za mną.	Wyglądasz na oburzoną	Z jakich imienin?	Zaśpiewajcie coś!
Bynajmniej, panie Traddles Roboty tu bywa sporo. My prawnicy rzadko kiedy wypocząć możemy, zwłaszcza w obecnej chwili, przy chorobie pana Wickfielda. Poczytuję jednak sobie nie tylko za obowiązek, lecz za prawdziwą przyjemność zastąpić go i wyręczyć we wszystkim. Panowie się z sobą, panie Traddles, z bliska, o ile sądzę, nie znali? Ja sam, raz tylko, o ile sobie przypominam, miałem zaszczyt spotkać pana?	Jużci, co prawda to nie on ich napadł, tylko oni jego, bo on w najciemniejszy kąt się zaszył, aby go nie poznali	Wyzwanie! Słuchaj, Turkey, dajcie spokój korpusowi. Myśmy to byczo zorganizowali. Foxy przysiągł, że nie wyprowadzi nas na ulicę, póki sami nie zechcemy.	Jest to rzecz ogromnie ważna, mój Szwejku Ostrożność nigdy nie zawadzi i dlatego, jak widzicie, na kopercie nie ma adresu. Okazuję wam pełne zaufanie i oczekuję od was, że list wręczycie, jak się należy. Zanotujcie sobie jeszcze, że ta dama nazywa się Etelka, no więc zapiszcie sobie: pani Etelka Kakonyi. Jeszcze raz powtarzam wam, że list musicie wręczyć za wszelką cenę, oczywiście bardzo dyskretnie i musicie poczekać na odpowiedź, o tym już jest mowa w liście. Czego jeszcze chcecie?	A więc moja droga Heleno nie ma nic łatwiejszego, jak spełnić twoje życzenie. Pojedziemy do Oban.	Ależ dlaczego, dlaczego nie?!	Chora i nie od wczorajszego dnia, ale od tego czasu, jak ojcu dać słowo musiała...	Ja, czytając dużo powieści francuskich, wiem, co znaczy miłość, lecz na sobie nigdy jej nie doświadczyłam. Kiedyś zapytałam Waldemara, co się wówczas czuje	Między Łysowem a Patkowem, w lesie Rogaczu. Tu łączka, tam dwór, tu droga. Ja leżę w rowie i nie widzę ani łączki, ani lasu, ani dworu, bo mię ta ryfaryfa bagnet. w bandziochbandzioch	Miłość żyje miłością, nie przysługami i dobrodziejstwem!	Możliwe. Nie pamiętam zresztą. Tak błahy szczegół.	Możliwe. Nie zamierzam zaprzeczać ci twojej urody.	Nie bądź tchórzem, Ali. Weź mnie za rękę. Chodźmy!	Nie inaczej, jak ty moc ducha swojego	Nie, nie wolałbym u pani.	O wnioskach mych nic powiedzieć nie mogę z tej prostej przyczyny, żem tego nie uczynił dotąd! Z zasady nie wnioskuję zbyt pospiesznie, bowiem detektyw, zaplątany w jakieś przypuszczenie, bezwiednie ulega pokusie pracowania nad jej udowodnieniem. Mnie idzie o prawdę, przeto unikam przypuszczeń.	Słyszę głos głos młodzieńczy, ale człowieka nie widzę. Mój miły, młody przyjacielu, czy nie podasz mi ręki i nie wprowadzisz mnie do wnętrza gospody?	To nieszczęśliwa kobiéta! Nieboszczyk mąż ją zgubił, odebrał jéj wiarę w ludzi, ochotę do życia. Był-to człowiek potworny, tyran, rozpustnik, cynik obrzydliwy, który tego anioła poszanować nie umiał. Cierpiała z nim tyle, że jéj życie zbrzydło; cały rodzaj męzki musi sobie wyobrażać tak ohydnie zepsutym, jak był ów Cyryl. Odpycha téż wszystkich. Nie dziwiłbym się, gdyby mnie jednego los ten spotkał i tłumaczyłbym to jakąś idiosynkrazyą; lecz tak samo odrzuciła hr. Augusta, który się w niéj od niepamiętnych czasów kocha i pozostał jéj wiernym. Tak samo odprawiła młodszych i wielce dystyngowanych.	A cóż robić! Chociaż przychylałem się jak mogłem, i tak mnie zobaczyli zaraz. Byłbym o dwadzieścia minut wcześniej doleciał, żeby mi nie wpakowali kulki. Szczęście jeszcze, żem zaraz znalazł adiutanta ze sztabu i że mogłem mu oddać tę kartkę. Ale niech licho porwie, jaką miałem drogę! W gardle mi zaschło, umierałem z pragnienia. Bałem się, że już nie dolecę; płakałem z wściekłości myśląc, że każda minuta opóźnienia dla tych tam, co walczą na wzgórzu... No i jakoś się dowlokłem. Chwała Bogu! Ale, za przeproszeniem pana kapitana! Pan kapitan ma rękę skrwawioną...	Dobrze nie rozumiem ani słowa z tego, co powiedziałeś. Ale to mnie ani grzeje, ani ziębi. Chodzi o to, jak mam dostać się na okręt?	I cóż cię one obchodzą, przyjacielu Ned kiedy się na nich nie znasz.	W takim razie zgotuję im nowy ślad krwawy z własnej krwi, jeżeli mi się uda... i nakarmię ich gnojem. Czy będziesz tu na mnie czekał, Kaa, póki nie powrócę z nimi?	Człowiek znajduje się niekiedy w takiej sytuacji, że nie pozostaje mu nic innego, tylko mieć nadzieję. Co za piękne słowo: „Ufaj!”. Najpiękniejsze z trojga słów, które wznoszą człowieka ponad chaos życia: „Wiara, nadzieja i miłość”.	Jeszcze tego nie trzeba Mam też nadzieję, iż jeśli wszystko utracę, to Rzeczpospolita chociaż o dzieciach moich będzie pamiętała.	Kocham cię, pragnę i będziesz moja; nigdy dla żadnej kobiety nie czułem tego, co pani we mnie budzi	Nie boli mnie głowa o całą aferę. Ja mam przy sobie w kieszeni cyrograf, w którym własnoręcznie gwarantuje zbawca, że po pantomimie moją własnością zostaniesz na zawsze. Niechaj więc Yetmeyer odpowiada teraz za wypełnienie ścisłe kontraktu.	Nie, Cyrusie! Ale Bogu niech będą dzięki, że mi oszczędził podobnej próby.	Niech pan nie kpi, to wielka pańska przyjaciółka, wiecznie pana chce swatać.	Tego rodzaju uczucie nie mogło się ukryć przed taką kobietą jak pani	A ja pewien jestem, że nie potrafię dać sobie rady na świecie bez ciebie, tak przywykłem polegać na tobie, we wszystkim być przez ciebie kierowany. Wszak każdy, kto się zbliża do ciebie, ulegać musi dobrym twym wpływom.	Na ten habit, który noszę chcesz umknąć się od bitwy, kuśko zatracona, i już się nie pokażesz, żebyś tak zdrów był. Ba, niewielkać to strata. Tylko by tutaj płakał, zawodził, krzyczał i odbierał ducha dobrym żołnierzom.	A cóż mam począć! westchnęła Sabina; ja sama jeszcze dobrze nie wiem jak się złoży! Uczynię pana sędzią, a jego łaskawej rady usłucham z wdzięcznością. Matki nie mam, rodzina moja po świecie się rozpierzchła, dokądżebym się udała?	O! Uczyłam się dobre trzy lata! A i potem jeszcze od razu zarabiać nie mo­głam, tylko cały rok pracowałam darmo w magazynie, aby tylko wprawić się w krajanie, w szycie na maszynie i nabrać gustu. Teraz za to umiem już tyle, że mogłabym sama założyć szwalnię albo magazyn, gdybym miała pie­niądze, bo na to trzeba mieć choć trochę pieniędzy... Ale trzy lata temu ojciec nas odumarł, oprócz mnie zostało przy matce dwóch młodszych braci, z których jeden terminuje u stolarza, a drugi do szkół chodzi... za naukę oby­dwóch trzeba płacić, a i matce, niemłodej już kobiecie, jaką taką dać wygodę...	Może mu się pedograpedogra a. podagra rzecze pan Zagłoba	W takim razie żałuję, bo jest mniej stylowy. Chętnie bym go zresztą poznał, jestem pewien, że bym napisał jakiś pełnowartościowy interes o takich cacusiach. Ten, na oko, jest morderczy. Ale pominąłbym stronę karykaturalną (w gruncie dość lichego gatunku dla artysty rozkochanego w plastycznym pięknie słowa) tej facjaty, która, daruj mi, rozśmieszyła mnie do łez na dobrą chwilę; uwydatniłbym arystokratyczną stronę twojego wuja, który w gruncie robi byczy efekt i skoro przejdzie pierwsza uciecha, frapuje bardzo wielkim stylem. Ale jest pewna rzecz, w całkiem innej kategorii pojęć, o którą chciałem cię spytać; i za każdym razem, kiedy się spotkamy, jakiś bóg, błogosławiony mieszkaniec Olimpu, każe mi całkowicie zapomnieć, że cię mam prosić o tę wiadomość, która już mogła mi być i z pewnością będzie mi bardzo użyteczna. Kto to jest ta piękna osoba, z którą spotkałem cię w zoologicznym ogrodzie, w towarzystwie pana (zdaje mi się, że go znam z widzenia) i panienki z długimi włosami?	A ja powtarzam panu, że pan hrabia powiedział mi: „Zgłosi się tam pułkownik nazwiskiem Czarny Jerzy, adiutant Miny, przybyły Pietrkowym dyliżansem; jeżeli się będzie o mnie pytał, proszę go wprowadzić do poczekalni”.	Ale niech no jegomość już się spuścispuścić się na kogo  (daw.)	Allan, uspokój się	Bieżyj w ten mig i dowiedz się, gdzie stanął!	Bohun usieczon w pojedynku na śmierć.	Bój się Boga, Władku, co robisz?...	Co się z bratem jej stało?	Cosel! ale téj już na świecie niéma!	Cóż robicie na obiad?	Doskonale rzecz załatwiona. Spodziewałem się morałów. Wyrabiasz się.	Głupi oni są Alboż to raz Nil o cały tydzień spóźnił się z wylewem? Więc tymczasem wychodź sobie wieczorami.	Jeszcze się napełni po antrakcieantrakt	Jutro już?... a dokąd się udaje?	Kto panią uprosił do zajmowania się moją osobą i moimi sprawami?	Moi panowie, to jest nieprzyzwoicie. Gdy się kogo wyprawia, to należy grzeczniej postępować. Myśmy zapłacili i zostajemy	O, to ciekawe, to, wie pan, arcyciekawe!...	Słyszałem i ja o tym kwiecie Pręciki jego są złote, płatki mają barwę i przejrzystość ametystu, a liście mienią się wszystkimi barwami tęczy. Kwiat ten ma nadto moc czarodziejską i ten, który go posiada, rozumie mowę kwiatów, drzew i ptaków: może jednym jego dotknięciem przywracać zdrowie chorym, czynić urodziwymi szpetnych i młodymi starców. Zaiste piękny to czyn obmyślił Gotfryd ku czci naszej księżniczki!	Tak. Czekałem tylko na Davidsona. Tak, miałem tu wrócić, do tych ruin	To jest prawda, że panienki bukiet wtedy wprost na nią upadł!	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	A nieważne jakie?	A teraz jeszcze kaszlesz?	Akwilina.	Ale dygnitarze, posłowie, biskupi, jenerale...	Ale przecież to Polak.	Biedny szaleńcze!... Cóż to jest?	Bom bolał po tamtej...	Cały tydzień mieszkaliśmy we wspólnej sali! Marzliśmy jak psy.	Chętnie, ale czy pani jesteś mocna w języku rosyjskim?	Co? nieprawda?	Czy to prawda, że ta... Stefcia jest wnuczką tamtej... historycznej Korwiczówny?...	Cóż to, kpiny będziecie robić ze mnie? Jazda, pójdziecie ze mną do Sir Jamesa. Kazał mi przyprowadzić pierwszą partię włóczęgów i złodziejaszków.	Dzień dobry, Mela!	Extrema necessitas extremis nititur rationibusExtrema necessitas extremis nititur rationibus (łac.)	Gilberta jest w tej chwili przy matce. Za chwilę ujrzycie ją, panowie.	I ja jeszcze muszę czekać?	I o naszych dzieciach!	I zabierzesz mnie, jak tylko Eliza będzie zdrowa?	Ja mieszkam w twoim pokoju...	Księżniczka pozostanie u siebie?	Lud-Duch...	Maluje?	Mieszkasz w tej okolicy?	Może wyrzuty sumienia	Może, cicho odpowiedziała Julja	Mój Ludwiku co to znaczy? Magdalena jest rozdrażniona, ty zmieszany	Niby pod jakim względem? Co cię tak dziwi?	Nic	Obowiązek, Pozycja społeczna, Praca	Och, nieprawda!	Otóż wchodzę właśnie in medias resin medias res (łac.).	Przez jałmużnika królowej, z którym jestem w wielkiej przyjaźni...	Tak jest, panie. Garść została.	Tak, nasze oddziały wyruszają w drogę.	Tak, panie margrabio	To czarujące	To masz, żebyś pamiętał!	Trochę	Trzewikiem.	Uzdrowienie chorego jest zdobywaniem zasługi, lecz wprzód należy pozyskać wiedzę. Mądrześ postąpił, Przyjacielu całego świata.	Uznaję.	Weź: tłuszcz, tojad (aconitum), młode gałązki topoli, korzenie pokrzyku zmieszaj to wszystko razem z sadzami i zagotuj!	Wszystko, Jaguś, wszystko.	Wściekła!! Fürstchen, rób co chcesz... Anna być musi moją...	Zemsta rzekł hetman obrazić, zhańbić, upokorzyć..
Nie postąpię zgodnie ze swoją wolą, ale tak, jak dyktuje mi rozum i konieczność. Jesteśmy oboje w rozpaczliwej sytuacji. Co dla ciebie dziś znaczy życie? Nic. A dla mnie? O, niewiele by znaczyło, gdyby nie było ciebie, mamo, wierz mi, gdyby nie ty, przysięgam ci, że odebrałbym je sobie w dniu, kiedy zwątpiłem w mojego ojca i wyrzekłem się jego nazwiska. Ale żyję, a jeśli przyrzekniesz mi, że nie stracisz nadziei, jeżeli zaufasz mi i powierzysz mi swoje przyszłe szczęście, doda mi to siły. W Afryce pójdę do gubernatora. To szlachetny człowiek, a przede wszystkim prawdziwy żołnierz; opowiem mu naszą smutną historię i poproszę, aby od czasu do czasu spojrzał tam, gdzie będę. Jeśli zwróci na mnie uwagę, za pół roku będę oficerem a dzięki temu oboje będziemy dumni z mojego nowego nazwiska	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę, że namawiała mnie do zabicia barona de Wardes, a ponieważ nie mam na to świadka, osobiście zaświadczam. Skończyłem.	Umiem ale nie zawsze używają mnie do tej roboty. Służę za popychadło, a więc cały dzień jestem na posyłkach, albo też spełniam najniższe posługi: czyścić komórki woskowe, ul zamiatać, to są moje codzienne obowiązki. Od rana do nocy jestem na nogach i nie ma kiedy odpocząć, chociaż pot się leje ze zmęczenia. Teraz dopiero rozumiem, co to jest praca i ile się zawsze namęczyła dla mnie ta biedna Marianna...	Nie, nie. Pojedziecie panowie po południu, teraz ja nie pozwalam. Pójdziemy do kościoła na sumę, musimy odwiedzić księdza Szymona. Potem zjemy obiad, bo umyślnie prosiłam na niego pana Zajączkowskiego i księdza, a wreszcie musi się pan, panie Karolu, rozmówić z Karczmarkiem, ma być o trzeciej. A przed wieczorem odprowadzimy panów.	Aha! to nic... Na to ty dziewka, żeby do ciebie kawaliry udawali się. Ale galonu od nich nie brałaś, ani paciórek, ani hroszy, ani nic? Nie brałaś	Obyś wybił wielki palec u nogi! Takżeś to skorzystał z nauk tego czcigodnego starca, który przedstawiał ubóstwo i litość jako dwie najprzedniejsze cnoty?... Czyż ci nie nakazał wyraźnie miłować mnie? Widzę, że nigdy nie zrobię z ciebie nawet lada jakiego chrześcijanina i że łatwiej słońcu przeniknąć przez mury MamertyńskiegoMamertyn	Nie! Zawdzięczamy to Turkowi. Turkey jest Wielki Człowiek! Turkey, wiesz ty, kochanie, że do rozpaczy doprowadzasz Kopycińsia?	Nie znam jej, ale znam kobiety czasami czekają trochy gwałtu by się poddać. Ale mniejsza o to, kto wie? lepiej się tak może stało, choć myślałem że będzie inaczej. Cóż ci mówiła o podkomorzym brańskim, jak ją porwano? kto? wszak pewnie rozpowiadać musiała?	Jedni gadają, że on nie tylko sławy zazdrościł bratu, ale dziewki, którą sam miłował. Drudzy mówią, że to nie była prosta dziewka, jeno sama Panna Maryja, która wyszła ze swego kościoła, aby grzesznika skruszyć. Ale on zamiast skruchy, wpadł w szaleństwo i zamknął sobie ostatnią bramę ratunku.	Nie zdarzyło się.	Właśnie powinniście się postarać, by nie dowiedział się, by zostawiono wam jak najwięcej czasu do szukania ratunku.	Że wiem, że nic nie zmienię. Niestety!	Czy czujesz się na siłach, Dymitrze, porozmawiać z nami o pewnej ważnej kwestii?	Jak mi Bóg miły! Niech miasta nie poddają, a będę się rok bronił!	Gdybyśmy byli w Granitowym Pałacu sytuacja byłaby inna. Tam nie obawiałbym się zostawić Harberta z jednym z nas, a pozostali wyruszyliby, żeby przetrząsnąć lasy na wyspie. Ale jesteśmy w zagrodzie i musimy w niej pozostać do chwili, aż będziemy mogli opuścić ją wszyscy razem.	Utinam! Uczyniono co było można, ale nie łudźmy się, powtarzam. Stanęliśmy do walki, jeden Bóg wie przy kim będzie zwycięztwo.	Nie, ja się w tych sprawach nie mylę nigdy.	A widzę, widzę żeś jegomośćprzybył pocieszać nie mnie ale zapewne jejmość. No to samże sobie do niej ruszaj, a mniebyś dał święty pokój.	Nie zaszkodziło to wcale i odniosłam sukces. Przy ulicy czterdziestej drugiej wysiadł, Wilson także, ale ja nie.	Nie lekceważmy tego zbytecznie Cadignan jest głupi jak gęś, ale uparty jak muł. Gdy się uczepi jakiego głupstwa, trzyma się go jak pijany płota. Zdolny on jest wypłatać ci jakiego niedorzecznego figla. Wierz mi, że najlepiej uczynisz, pozostając tu jeszcze przez jedną dobę. Przez ten czas wyjaśnię i załagodzę tę sprawę.	Chciałam, aby Roch poszedł i zobaczył, czy koń nasz ma jeszcze obrok w opałce. Pan na służbie? Myślałam, że pan gdzie wyjechał!...	Nie będę! Ojciec da wam tyle pieniędzy, że można by za to zakupić całą tę brudną kadź z rybami nawet dziesięć razy więcej... jeżeli przewieziecie mnie cało do Nowego Jorku... a zresztą... zresztą... jesteście i tak mi winni sto trzydzieści dolarów!	Aneczko, moja droga, po co brniesz w te kłamstwa? Zupełnie przypadkowo, bo nigdy nie chciałem nic o tym wiedzieć, doszło do mnie, i to ze szczegółami, co robiła nad wodą z pewną praczką; mogę ci o tym opowiedzieć dokładnie, a było to zaledwie parę dni przed jej śmiercią.	Tak wdzięczna jestem panu za ten zapał i za otuchę. Nie ma pan pojęcia, jak bardzo jestem przywiązana do tego najlepszego na świecie człowieka, jak go kocham. Nie może pan sobie nawet wyobrazić, jakie on ma serce.	Bywało i to... bywało! popytajcie Wizuna. Zabierali mu stróżki kneziowie, brali je i kmiecie, a do chramu się okupywali.	Więc pan sądzi, że to to?	Toć oni strzelają tylko prochem! Zresztą ja się już nie boję i rada pójdę do domu, aby mnie tylko Krystyan odprowadził.	Nie myślę, żeby on grywał z byle kanalią w karty. W ruletę to grywał.	Husarska Stankiewicza i pancerna Mirskiego stoją o dwa dni drogi od Kiejdan Gdyby tu były, nie śmiano by ich aresztować. Czekajże waść... Jest dragonia Charłampa, jeden regiment, Mieleszki drugi; te stoją przy księciu... Niewiarowski opowiedział się także przy księciu, ale jego pułk daleko... Dwa regimenty szkockie...	Tak, coś sobie przypominam. I dlatego przyszedłeś? Nie rozumiem cię, panie. Nie jesteś mną, mój los nie jest twoim.	Ale panie Morrel, to zobaczymy się jeszcze zapytał Penelon.	Ha! Tuście mi, niewstydniki! Ciężki sąd i kara was nie minie!	I król widziéć mnie nawet nie zechce?	No, kiedy już nie widzę wyjścia.	Pewnie już nie, chybaby zaszło coś nowego...	Racja, i to nie ty, ale ja powinienem uprzedzić pana Danglarsa.	Jak śmieliście? to jeno Żydzi wołają Gandara! a ja się zowię Adalbertus Łukascyk z Murza Sichla!	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że sprawa idzie do raportu.	Ażebyśmy się pogodzili...	Eh, toć wiecie, że krzyż święty wszelką nieczystą siłę odpędza	Uczyłam się buchalterii...	Ani ja ciebie... I dlatego nie powiem ci: rób, co chcesz... Zrobisz zawsze tylko to, co powinna zrobić kobieta twego dostojeństwa.	Czy wiecie, panowie, na co wyglądacietak zawsze razem, uzbrojeni i strzeżeni przez lokajów? wyglądacie na spiskowców.	Żadna tajemnica. Dziecko jest ślubne. Przekonasz się o tem z metryki, gdy będziemy załatwiali formalności związane z adoptacją. Oczywiście tylko w tym wypadku, gdy zaakceptujesz mój zamiar i mój wybór.	Mówi nawet że jest pewny swego i dodaje...	Przestań, Jakubie! Nie wolno ci mówić nic przeciwko niemu. Ja go kocham.	Prawda, widziałem ją dziś na ulicy.	Psie kawalerskie życie! Jak kobiet w domu nie ma, człowiek bez rąk prawie! Ale ja sobie trzy najemnice wziął; żną, aż szumi, i basta!	Tak. Inwalidzi musieli się skupić.	Więc pani się zgadza?	I po co to?	Czyż to możliwe, moja kochana, kochana Hanno?!	Jeszcze? Przecież to już dawno skończone.	To tutaj, proszę pani, tutaj	Jak długo ci potrzeba na drogę?	Było to zrządzenie przeznaczenia jak wszystko inne.	Pan jest Anglikiem! Co też pan mówi! Naprawdę?	Żebyś pan pocałował psa w nos.	Tam do kata! honor wielki! odparł Darski poczynając spokojnie jeść krupnik. Teraz chłopcze zginąłeś.	Więcej niż przypuszczasz czy masz broń przy sobie?	Tak; jest jeszcze u nas.	A wiecie wy, chamy co Lachy robią z takimi, co riżut? Oni takich wiszajutwiszajut (z ukr.)	Księżna masz tu tyle znakomitości znajomych, poetów, artystów, dyplomatów	Tak jest! Tak jest!	Zostaniesz u nas, prawda, przez cały czas swego tu pobytu	A co mówią?	A cóż tam z twoją spółką handlową z Kirgizami?	A ino jak.	Ale dlaczego?!	Co tym więcej?...	I cóż, Linko?	Jak komu i jak gdzie.	Jest gdzieś w świecie.	Kiedy zacznie utykać, żeby wzbudzić litość.	Pod nową formą pruskich kapralów	Santa Virgen del Pilar!Santa Virgen del Pilar! (hiszp.) wykrzyknął ksiądz, ujmując Lucjana pod ramię z macierzyńską pieczołowitością.	Tak, Maciuś...	Tak, tak	Tak; a ty gdzie?...	A komissja? spytał Dobek niespokojnie.	A może waćpan ją widział?	A o Zbyszku są?	A sześć złotych dacie?	Ano właściwie muszę.	Czyliczyli odparł, ruszając ramionami.	Diabeł? Ahi me... diabeł najstraszniejszy... łeb ogromny, rogaty...	Dlaczego?	Doskonale! Skąd wzięłaś ten paszport?	I chcecie kupić podarki i ozdoby choinkowe? Ile masz? Sto	I ty może dlatego?... dla powetowania?...	Jadę tam. O której godzinie odjeżdża te-rain?	Jakiś ptak?	Juści.	Już zmierzyłam chustką, wlezie!	Koni nam!	Nieważne, Żyd.	O Zosi i Ewce.	Prawdę mówię.	Przedramatyzowuje pani. Kobiety zawsze wpadają w ostateczność.	Zdrada
Niech się pan nie tłumaczy od dawna już panu to przebaczyłam bez pańskich wyjaśnień. Ale, skoro się pan dowiedział ode mnie samej tego, co zamierzałam ukrywać panu całe życie, wyznaję, że zbudził pan we mnie uczucia, których nie znałam przed ujrzeniem pana i o których nawet tak mało miałam pojęcia, iż przejęły mnie zrazu zdumieniem, potęgującym jeszcze zamęt mej duszy. Robię panu to wyznanie z mniejszym wstydem, ponieważ czynię je w dobie, gdy mogę je uczynić bez zbrodni, i skoro się pan przekonał, że uczucia moje nie kierowały mymi postępkami.	Tyle tylko mogę jeszcze powiedzieć w tym względzie że Bazyli, jak tylko się dowiedział, że Kiteria idzie za Gamasza, wpadł w tak wielką melancholię, że prawie zupełnie rozum postradał. Od tego czasu nie śmieje się nigdy, mówi od rzeczy, ani je, ani pije, tylko same owoce i wodę czystą, a jeżeli zaśnie, co bardzo rzadko się zdarza, to zawsze pod gołym niebem, wśród pól, na twardej ziemi, jak zwierz dziki. Często wznosi oczy do nieba, a potem w ziemię je wlepia tak nieruchomo, jak gdyby był z kamienia. Koniec końców, biedny chłopak w tak strasznym jest stanie, że wszyscy, co go znamy, pewni prawie jesteśmy, że padnie trupem na miejscu, gdy Kiteria odda rękę Gamaszowi.	Nie ma pan za co dziękować. Myślę przede wszystkim o interesach przedsiębiorstwa. I właśnie dlatego uważałbym, że zasługuje pan na inne, lepsze i lepiej płatne stanowisko.	Panowie Pozwólcie mi powiedzieć coś na wytłumaczenie wszelkich uchybień, których mógłbym się dopuścić; jestem cudzoziemcem, i to tak dalece, że po raz pierwszy przyjechałem do Paryża; życie francuskie jest mi zupełnie obce, dotąd wiodłem jedynie tryb życia wschodni, jak najdalszy od dobrych zwyczajów Paryża; wybaczcie więc, proszę, jeśli znajdziecie we mnie coś, co na Turka zakrawa, trąci Neapolitańczykiem albo też Araba przypomina. A teraz możemy już spokojnie jeść.	Daj no pokój! Wiem ja, co liczyć na kogo. Szlachta oszmiańska była mi ojcem niegdy i opiekunem opuszczonej fortuny; potrafi ona być mi dziś bratem i pomocnikiem. Więc słuchaj mnie, wasze. Córkę moją wykradł Ignacy i zawiózł ją precz do siebie, aż na swój zamek. Pan Strzemeski, który trzyma Strzegocice od mojej córki, pędził za nim zaraz nazajutrz i nie dopędził go wprawdzie, ale po drodze odpytał. Bryką i wozem, zaprzężonymi po cztery konie, popędził on przez Pilzno ku Mielcowi. Na razie można mu było zabiec drogę i odbić, bo nie miał, tylko pięciu ludzi trochę uzbrojonych przy sobie, ale dzisiaj już nie ma co myśleć o tym. Musi on być już gdzieś koło Lublina, bo to psimi drogami popędziło to licho. Nie ma więc innej rady, tylko trzeba jechać za nim. Ja tam mam wioskę w jego sąsiedztwie, mam ludzi przychylnych, całą szlachtę znajomą i kochającą, jest więc punctum oparcia się. Ale ja nie pojadę tędy, bom ja już stary i słaby, i niezaradny w podróży; ja pojadę za gościńcem na Kraków, na Warszawę, na Grodno. Przyjadę o kilka dni później wprawdzie, ale tym pewniej, a przez ten czas mam nadzieję, że ją tam Pan Bóg będzie miał w swojej opiece. Zresztą, jedzie Zosia ze mną, jakże mi się puszczać na małe drogi?	Nie może pan jednak, drogi baronie, zrywać ot tak, dla kaprysu: Morcerfowie liczą na ten związek.	Dobrze, dobrze. I ja w zwiąąąą..zku z tym, co pan wiesz, usunę się do mojej saaa...ali obrad, jak powiada prezydent Cruchot.	To niech pan u mnie zostanie! Z troską czy z weselem zawszem panu rad. Ot, posłanie gotowe. Połóż się pan, wypocznij! Smutek minie, panie. Będzie jeszcze dobrze, boś sprawiedliwy.	Musiał być dobrze zalany, inaczej by tego nie zrobił. Ale Króliczy Bobek ma przede mną pietra. Zresztą przysiągłem mu, że między nami jest teraz pax i dałem mu parę szóstek. Przystawał przed dwiema karczmami przy drodze i będzie dziś wieczór pijany jak pień. Nie czytaj, Beetle, teraz jest rada wojenna. Co, do diabła, stało się z twoim kołnierzykiem?	Tak, panie profesorze kocham go też jak własną krew moją. Jeżeli na każdym z waszych okrętów, zależnych od kaprysu oceanu, wszystko grozi niebezpieczeństwem; jeżeli na morzu pierwsze wrażenie objawia się w poczuciu otchłani, jak dobrze powiedział Holender Jansen	Więc pan przeciwny jest maszynom zagranicznym?	Jestem panna Dorota von Eschenbach, ciotka Wentzla Pan ma interes do niego? Może dzierżawca? Jest pan Sperling.	Nonsens Ebba Dohna zmarła niedługo potem. I tak bym jej nie dostał.	Tak. Nie chcę wprowadzić nieładu w bibliotece, więc na drogę czynię osobne zapasy. Podobno wyszły nowe rzeczy Musoniusza i Seneki. Szukam także Persjusza i pewnego wydania eklogekloga (z łac.)	O, bynajmniej rozumiemy wszyscy, że pan jest tylko reprezentantem instytucji.	Zgadniéj!.. Ja chcę dużo pieniędzy! dużo pieniędzy! Jestem, jak widzisz, ostrożna... Jutro? kto tam wie co będzie? Przyjść do ciebie nie będzie można... będziesz się musiał rachować przed twoją panią...	Ależ tak! Gdyby nie rozumiał więcej, po cóż by pisał?	Jednej chwili!... Cóż ja tu wysiedzę?... Chyba z desperacji ożenię się bogato, a później będę robił tak, jak radzi Szuman.	Każ zawracać jedziemy razem, dam ci ofiarę w ręce. Zemsta jest zbyt szlachetnem uczuciem, uczuciem dzieci natury, dodał śmiejąc się, bym ją miał tamować jak drudzy... Krew, tak, tylko krew zaspokoić ją może.	Musi, miemiecka to moda, bo jak Lipce Lipcami, zawdy się ziemniaki krajało na tyla, chylą oczków miały	Ot tak! nie chciało mi się piec na słońcu...	To nie to, byłeś esdekiemesdek (pot.) jeśli już nie w kosmicznej, międzyplanetarnej katastrofie...	Zaraz wam to wyłożę jasno! Wytłumaczcież mi, dlaczego na przykład nie lubicie... tego?	Ależ panie, dokąd pan nas prowadzi?	Jasny pan odważyłby się wstąpić w moje ubogie progi?	To nic. Mimo to włada pani berłem. Ale ja nie mam szansy. Szczególnie ta palmiarnia... Ciągle mi się pani kryje.	Boska sprawiedliwość! Niech ksiądz przestanie. Sam ksiądz najlepiej wie, że gdyby istniała boska sprawiedliwość, nie chodziłoby bezkarnie po świecie tylu łotrów.	Jest ci ta coś niecoś na codzienną potrzebę; lecz gdy wszystko zdaniem pani najmiłościwszej znamienitsze jest w tej krainie wybranej, przeto i błazeństwa nowomodnego, a doskonalszego nie gdzie indziej dostanę. Daj, królu, na drogę; zobaczycie, jakim ja to arcybłaznem powrócę.	Mr. Neuilly, przybyłem tutaj z prośbą o pomoc pańską w interesie sprawiedliwości. Długo wahałem się, czy mam pana napastować, ale czynię to, nie mając innego wyjścia.	Oj! to jakoby wilkowi kozę powierzono. Ale to nie twoja rzecz, tobie przeznaczona tamta pestka!	O! Trotwood, chłopcze mój! Do czegom doszedłdo czegom doszedł inaczej: jak się pastwiłem (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika).. Samolubny w żalu i boleści, w przywiązaniach samolubny, samolubny w ucieczce przed pamięcią i w zapomnieniu samolubny, upadłem. Och! Jakże nisko upadłem! Nienawidzić mnie, gardzić mną musisz!	Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu. Baczciebaczyć (daw.) tylko.: koń ArnoldówArnoldów (daw.) łatwo. wymiarkować, że cwałując w ucieczce, mocniej nogami bił w ziemię niż idąc powoli w tamtą stronę, a przeto i większe powybijał doły. Patrz, którenktóren wytropić. psubratów godniegodnie (daw.)	Co to było?	Ale to przecie moja góra, mój grunt Idźcie do komisji, a pokażą wam, jako to jest mój własny grunt i jako do niego nikt nie ma prawa.	Oczywiście Zaraz do nich napiszę. W każdym razie wiemy już sporo o tej damie. Widzę, że się niecierpliwisz, ale niepotrzebnie. Pośpiech tu nie jest wskazany.	Trupem! Czyż nie zgodziłaś się przychylić do jego ostatniej prośby i wrócić mu wolność pod warunkiem, że...	Nie mogę odpowiedzieć, jako żem nigdy takiego pana Cedra na oczy nie uświarczył.	A tak: i Ducha Świętego.	Szkoda, żeś mi waćpan wprzód tego nie mówił. Jeden mam język w gębie i raz danego rozkazu nie cofam.	A więc trzeba ustąpić księdzu Troubert i pannie Gamard. Czyż ta wizyta Carona nie daje pośrednio do zrozumienia, że jeżeli zgodzisz się ustąpić, zostaniesz kanonikiem? Z rączki do rączki!	Starałam się być pożyteczna. Niewiele mały może. Da ubogim kromkę chleba, a dziecku kostkę cukru. Ojczuś śmiał się i mówił: „Ty wszystko z domu wynosisz”. Nie byłam bardzo dobra: dałam swoją lalkę chorej Marysi, potem żałowałam. Dałam swoją białą sukienkę (mama pozwoliła), ale potem płakałam. Oddałam bułkę z miodem, potem byłam głodna, a wstydziłam się prosić o drugą. Ojczuś śmieje się i mówi: „Nie dawaj”. Ale co robić, jeżeli proszą.	Ależ on się nie nazywa Jakób, jeno Kuba!	Doprawdy, panie hrabio, jesteś zanadto dobry. Tego rodzaju nędznik nie zasługuje na żadne współczucie.	Niby mnie?... Ależ... Co znowu.	Gdyby mama pokazała nam pięść zamiast przesyłać pocałunek od ust, to byłoby bardzo sprawiedliwe, bo jesteśmy niewdzięczne ladaco!	Nigdy A przynajmniej dopóty, dopóki nie ujrzę...	Ziemskim, Cezarze ale nie tym, który z niebios włada ziemią.	Ja zaś ja cię upiekę na wolnym ogniu, jak dziki człowiek.	Cierpieniem, troską, postrachem zgonu bezpotomnego tak się znużył, iż dziś, dla świętego spokoju wszystko gotów poświęcić Niepoczciwi ludzie, gotowi zawsze ze wszystkiego korzystać, im gorzej go widzą, tem więcej naciskają, uprzykrzają się i łupią.	A w końcu co myślisz uczynić?	Bynajmniej, jest pani naturalna, a to duża zaleta. No, może teraz zjemy sobie czekoladkę?	O, to mocne!	Przecież raz skończyć to trzeba	Zwykła to broń wrogów, kłamstwo i potwarz.	I cóż, Oskarze, coś mi nie bardzo wydajesz się rad, że jesteś tutaj? Będziesz się dobrze bawił, nauczysz się jeździć konno, strzelać, polować.	Jeśli hrabia przyjął to zobowiązanie, niegrzecznie byłoby zmuszać go do niesłowności. Pozostaję więc i ja, kochany margrabio, skoro życzysz sobie tego.	Bo jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów, możesz wiedzieć o wszystkim.	Czy to ma być sposobność i nadzieja, o których wspominałeś, Jakubie?	O nas to już wiesz pewno, Marcinek?	Zdaje mi się, że z tej konferencji prefektów niewiele nam przyjdzie.	A gdyby księdza Macieja zabrakło na świecie?	Na wieki wieków jakże tam waszmości powitano w klasztorze bez przyrzeczonej ode mnie jałmużny, którą wziąć zapomniałeś?	No jasne. A zaprzysiężenie musi odbyć się o północy, w najbardziej odludnym i najstraszniejszym miejscu, jakie tylko znajdziemy. Najlepszy byłby jakiś dom, w którym straszy, ale teraz wszystkie te domy poburzyli przy szukaniu skarbów.	Ile czasu zajmie nam jego pokonanie? Chciałbym znaleźć się w Gibraltarze, zanim tam dotrze Franciszek l’Olonnais.	Dobrze, bardzom rad z tego cisnę je na łeb tym poetom z zakrystii, którzy mi już kością w gardle stają.	I na pastwiskach się z naszymi biją. Bat’ko zakazał chodzić do koszakosz	Taką przynajmniej przyczynę nam podał	Trudno powiedzieć, Cyrusie gdyż najmniejsza nieostrożność mogłaby wywołać fatalne skutki. Niemniej jednak rekonwalescencja przebiega prawidłowo, więc może za tydzień odzyska siły, a wtedy zobaczymy.	Bądź spokojna Znam ja ich...	Cóż więc jest owa władza, mój drogi?	Daj spokój z twoimi specjalistami. Kazałam kupić słoninę. Przy bożej pomocy wyzdrowieje.	Handel odezwał się	Hrabia? Hm, hrabia jest bardzo blady.	Ja? nigdzie.	Jaguś, i tobie trza się spieszyć, druhen ino patrzyć	Kto?	Mam cię przecież, dajesz mi nadzieję dość niedwuznacznie.	Naprzód, do środka, do środka!	Panie baronie: spokój	Pracowałam do drugiej rano i oddawałam matce połowę zarobku z moich ekraników, a tobie drugą połowę.	Przyniosłem wam pewnien dziennik indyjski, który mi przysłała jego matka. Mogę powiedzieć	Toś tedy waćpan zaraz do Upity trafił?	...który jestem wygnanym proboszczem, pijakiem, rezydentem, mordercą Ebby Dohny... o, znam dobrze całą listę mych zasług...	A bezwstydnica!	A ile on zażywał tabaki!	A sanna przetarta?	Babunieczku, jeszcze żadna.	Bij! zabij!	Cicho Żydy!	Czy i ty tu mieszkasz?	Dobrze	Dwa następne są na poczcie i podążają tą samą drogą.	E, rzucisz go zaraz.	Gdzie jestem?	Kunik	Więc jakaż rada?	Wspominałaś czasem o nas?	Wszystko.	Zatem milcz, sceptyku.	Zatem?
Bóg waćpanu zapłać, a ja z całego serca dziękuję! Ale i przy ludziach spokojną twarz pokazuj, by się zaś kto czego nie domyślił. Czas mi odejść. Waćpan jesteś taki dobry, że słów brak. Odtąd się już osobno nie będziem widzieli, jeno przy ludziach. Powiedzże mi jeszcze, że do mnie urazy nie chowasz... Bo męka co innego, a uraza co innego... Bogu mię ustępujesz, nie komu innemu... pamiętaj!	Opowiem ci, Henryku. Mogę to opowiedzieć wszystkim. Oszczędziłem pewną osobę. To wygląda na przechwałkę, ale zrozumiesz, o co chodzi. Była doskonale piękna i czarująca jak Sybilla Vane. Sądzę, że właśnie to pociągnęło mnie do niej. Pamiętasz Sybillę, nieprawda? Jak to już wydaje się dawno! Hetty nie jest, oczywiście, z naszej sfery. Prosta wiejska dziewczyna. Ale kochałem ją naprawdę. Jestem zupełnie pewny, że ją kochałem. Przez cały ten czarowny maj, jaki mieliśmy, jeździłem do niej dwa albo trzy razy w tygodniu. Wczoraj spotkałem ją w małym ogródku. Kwiecie jabłoni osypywało jej włosy, a ona się śmiała. Dziś rano o świcie mieliśmy odjechać. Nagle postanowiłem pozostawić ją tak samo podobną do kwiatu, jak ją poznałem.	A siedm, mosanie tego, i z górą. Pani Klotylda ma teraz już dwadzieścia kilka lat. Mówią ludzie, at, jak zwyczajnie ludzie, różnie mówią, że trochę.... jak to powiedziéć.... ot, że tam na swoim wielkim świecie trochę bałamutka; to może dlatego jeszcze sobie dozgonnego towarzysza nie wybrała.	Zdaje mi się, że pan jest niesprawiedliwy	Ależ wy nie jesteście z takich, co to pozwalają sobie zadawać rany bezkarnie: no dalej, bądźcie otwarci, moi panowie, poczęstowaliście wy tam dobrze napastników; wyspowiadajcie się, bo wiecie, że mam prawo udzielić rozgrzeszenia.	Jeszcze pan nie wyjechał	Rozumie się, że nie roztrąci.	O tak, tak! Błogosławię cię we własnym imieniu, i w imieniu trzech pokoleń ludzi nieskazitelnych. Posłuchaj więc, co ci mówią przez moje usta: Opatrzność może podnieść na nowo budowlę, którą zburzyło nieszczęście. Ulitują się nade mną najbardziej nieubłagani, gdy ujrzą, że poniosłem taką śmierć i dadzą ci może czas, którego mnie odmówili; postaraj się, aby nie padło słowo „zhańbiony”; weź się do dzieła, pracuj, synku, walcz odważnie. Ty, matka, siostra, żyjcie jak najoszczędniej, aby majątek moich wierzycieli codziennie się powiększał w twoich rękach. Pomyśl, jak piękny, jak wielki i uroczysty będzie ów dzień rehabilitacji, w którym powiesz: mój ojciec umarł, ponieważ nie mógł uczynić tego, co mnie się udało, ale umarł spokojnie, bo mnie to dzieło przekazał.	Ani pani, ani ja się do tego nie mieszam... zaskarżenia poszły z innego źródła do sądu. Ja waćpani dobrodziejce po przyjacielsku o tem oznajmuję, ażebyś wiedziała co czynić, jak sobie postąpić. Dobkowie są pod strasznemi zarzutami; naznaczona komissja sekretna zjedzie lada chwila... umyjże ręce, moja dobrodziejko, od tych brudów, nie mieszaj się	Przychodziło mi do głowy by wysłać dziesięciu naszych ludzi na brzeg oceanu z depeszą, że jest wiadomość o dzieciach. Ale rad jestem, żem tego nie uczynił, gdyż ludzie prawdopodobnie zginęliby w drodze, a gdyby nawet doszli, to po co budzić na próżno nadzieję...	Co do cholery, powymieraliście tutaj! Dodzwonić się nie można!	Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	Wiesz, że podoba mi się ta myśl Pójdziemy incognito...	Panie prezesie, miałem zaszczyt od początku uprzedzić pana, że podejmę się sprawy jedynie pod warunkiem uznania mego normalnego honorarium i wszelkich ubocznych kosztów.	Panie Fröhlich zdziwisz się mocno gdy się dowiesz, że ja do was przychodzę w sprawie bardzo poważnéj.	Nikt mnie nie zaprosił. A raczej nikt prócz tego okropnego małego Dana Rangera. Za żadną cenę nie poszłabym z nim. Ale żeby nie zranić jego delikatnych uczuć, powiedziałam, że nie bywam w ogóle na zawodach piłkarskich. Nie zależy mi na tym zresztą. Nie jestem dziś usposobiona do piłki nożnej.	A czyż burżuje nie okradają nas? Ty sam to ciągle powtarzasz. Ukradłem dziś Maigratowi akurat tylko ten bochenek chleba, który mnie się należał.	A ja do ciebie jechałem czas wracać. Zasiedziałem się nad miarę. Gościli i poili, ale nie stoi siedzieć bez potrzeby. Mamińka dała pud wędliny i jabłecznego sera. Biedna ona. Ciężko jej...	Chwałaż Bogu Od razu wiedziałem, że się z sobą doskonale porozumiemy.	Czyż cię uczyłam płakać i lamentować? Patrz, podwórze roi się od ludzi. Jutro nie będzie w Ekeby ani jednego rezydenta.	Moja panno Felicjo! tylko proszę nie bawić się w uszczypliwość, bo się to pani nie udaje.	Nie poszli oni tam zaraz, bo ich pan Kuszel wyparł. Ale mów prędzej!	No kawalerze jak-że się spało po wczorajszej eskapadzie? domyślam się że dobrze, bo długo.	Pójdę i ja za nimi. Jestem stara, ale jeszcze nie straciłam zębów.	To znaczy, że go płoszą.	Że téż wy, stary żołnierz i dyplomata z jedną kobiétą w zgodzie żyć nie umiecie.	Dyć nie wszystkie: a nie wychował się to wasz Witek, a i ten drugi, co to jest w Modlicy u gospodarza!	Henryku, mówisz o śledztwie? Co masz przez to na myśli? Czy Sybilla?... Och, Henryku, ja tego nie zniosę! Bądź jednak zwięzły. Powiedz mi wszystko od razu.	Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciekprzeciek (gw.) noga.. Mogłaś se iść! Nie bój się, za nogi cię nie ułapię i prosiła nie będę, byś ostała!...	A któż by inny o tej porze? Może Jego Królewska Mość Ludwik XIV, któremu przyszła ochota złożyć ci pierwszą wizytę?	A ja jestem taki pan, który woli dziewczynę.	Co wy tam wszyscy robicie? Gdzie jest Vaniek? Zawołajcie mi go zaraz do telefonu!	Jednakże wszystkie prawa z Londynu dziś biorą początek bądź co bądź, dla was nie może to być korzystne.	Nie może to być!	Nie zauważyłem tej wady u ciebie!	Od tej chwili możesz waść uważać go za nieistniejącego.	Raz jeszcze proszę, aby mi otworzono. Chodzi tu o sprawę wielkiej wagi!	Tee, inteligencja w kuble moczona. Porozmawiać po ludzku z człowiekiem nawet nie może. Tfu!	Więc zbliżcie się i padnijcie na twarz przed dobrym Mzimu.	Wszyscy, którzy oprą się tej próbie, to ludzie naprawdę tędzy	A jak nie urodzi, też mniej płacą. Zawdyzawdy (gw.)	A! nie doczekanie twoje, gadzino!	Ale i tak z tymi swoimi milionami nie będzie miał czym zapłacić za trumnę	Ba, gdyby pani de Villeparisis została panią de Norpois, sądzę, że kuzyn Gilbert przechorowałby to	E, to i bez auta. Dać go na tabor	Grzech, Pocałunek i mnie tak wielka łaska miała spotkać, ale ja w grzesznej zatwardziałości, zamiast ją przyjąć wdzięcznie, popełniłam ciężki grzech i karę na się ściągnęłam.	I musi, że do kolan mają buty	Ino nie zanadto, broń Boże! Niech Szmigielsia pamięta, bobyśmy musieli nadstawiać. A ty, Kasieńko, co tam ściubiesz?	Księżna pani chciała powiedzieć zapewne, że wylądowawszy w Maladze, w Osunie dopiero o was usłyszała.	Myślisz, że wszyscy marranosimarranosi	Pewnie Ciężkie to były czasy na tych, którzy powinność wojskową rozumieją, ale i posłuch musi mieć swoje granice, za którymi się wina rozpoczyna. Siłażsiła (daw.)	Powiedziałem mu także, iż tłum nazywa cię „Kameleonem”, ale że ja wieszczo odgadłem twoje prawdziwe imię, które jest... bogini.	Tak, zna ją pan?	To co mówię. Biorę płacę za czas, to też korzystając z mego czasu, musisz pan płacić.	Albo to można co utrzymać z takimi zbójami! Ojca by zjedli. Jeszczeście tu?! Idźcie pnie odwalić. Tak to słuchacie tego, który was spłodził?	Może mi pana zarekomendujesz, Alfonsie?	„Monarcho źli tańczą, dobrzy spoczywają. Czy płomień już przybył?”.	A panowie coście przez ten czas porabiali, panie Porthosie?	Jakże... złodziej to jestem, parchu jeden, czy co?...	Jesteśmy więc przyjaciółmi?	Już co to, to prawda! Boże miły, wiele i mnie to łez kosztuje ale niema sposobu, francuzi tu królują i na francuza wystrychną.	Więc kto?	Więc?	Wyrzuty sumienia, Sumienie, Sędzia, Krew, Łzy, Sąd, Sąd Ostateczny czy. przebaczyłeś nieprzyjaciołom swoim, jakom ja swoim przebaczył?”	A cóż to, panieneczka, czytasz?	A jeżeli kto odziedziczy majątek?	A przódzi to ino wiedział krzyczeć: z drogi, chamie, bo batem!	A ten trzeci, w ubraniu z galonami, który gra na wiolonczeli?	A to co innego	Ale zdołałbyś aż tam dopłynąć?	Ależ gotów jestem wyszukać!	Bandaż.	Bóg, Modlitwa rzekła Heidi.	Chodź we środek! Ja ci kazuję, ja tu teraz wódz!	Co to znaczy?	Czyja?	Czémże ją przekarmim, a czém wyżyjem sami! Wszak to jesień!	Dla geszeftugeszeft	Do Livorno.	Doprawdy? Przywiozłem tu panią mymi końmi z mego mieszkania, mieliśmy po teatrze jechać razem na kolację!	Gdy mumia wiecznie żyjącego ojca waszej świątobliwości była w świątyni Ozyrysa Towarzyszyłem czcigodnym zwłokom i będąc na nocnej służbie w sali „odpoczynku”, wszedłem do sanktuarium.	Istotnie, możliwe	Jakże to nierozsądne z jej strony! Powinna ją pani odprawić.	Kamień?	Lubisz szczury?	Ma talent	No, to przecież ksiądz... ksiądz Busoni...	No?...	Obyczaje odpowiedział Idrys	Obyczaje, Religia, Niedziela zawołał Witek, spostrzegając przez płoty i drzewa migające czerwone zapaski na drodze.	Owszem, mam w karakułach.	Po co z nią żyjesz?... puść ją na trawę, albo odprzedaj jakiemu hebesowi...	Proszę o łaskę, pani markizo, dla swojej niewdzięcznej rojalistki	Przebacz mu, dobry Boże, to dziecko!	Przysięgnę!	Pytałem, dlaczego pana hrabiego usunęli?	Tak	Takiś zawzięty?	To przylegnij sobie trochę. Jak dojedziemy, to cię zbudzę.	To szlachetny człowiek!
Nie inaczej, ale wodą rozłożoną na pierwiastki składowe Rozłożoną bez wątpienia przez elektryczność, która będzie wówczas siłą potężną i łatwą w użyciu, gdyż wskutek jakiegoś niewytłumaczalnego prawa wszystkie wielkie odkrycia zdają się zbiegać ze sobą i w pewnym momencie nawzajem uzupełniać. Tak, przyjaciele, sądzę, że kiedyś woda będzie wykorzystywana jako paliwo, że wodór i tlen, z których się składa, użyte oddzielnie lub łącznie, staną się niewyczerpanym źródłem ciepła i światła, i to o sile, jakiej nie może mieć węgiel. Przyjdzie dzień, że ładownie parowców i tendrytender	Nie tak bardzo. Zawsze się to robi.	Tak stary, że widzisz waćpan i to, czego nie ma.	Daleko Gdzie to jest daleko, moja Ludwinko? Ludwika zamyśliła się czy nad sposobem wytłumaczenia, czy nad treścią wyrazu, nie wiem jakby resztę uśpienia lub resztę wrażeń z czoła odpaść jej przez to miało i rzekła nieco wyraźniejszym, ale zawsze tak stłumionym jak przy zwierzeniu tajemnicy głosem.	Dlaczego? dlaczego? Bo jest traperem, a traper na chwilkę zejść ze swego stanowiska nie może.	Ja nie zwracałam uwagi pani. Broń Boże. Mam takie zasady, jakie głoszę, a głoszę wolność indywidualną zupełną. Niech każdy robi, jak mu wygodniej i przyjemniej „Obowiązki! Dajcie mi spokój! Rozkosz jest moim obowiązkiem, upojenie, przyjemność, to co chcę, czego pożądam, czego mi potrzeba”. zaraz zaczął gorąco prosić Janki o zagranie.	Musiałem tak postąpić, nie ma gadania sądzę, że będziecie zadowoleni.	Przyznaję się wam, iż to com widział i słyszał serce mi zakrwawiło. Zawzięta jest, gniewna, nie przebaczy nigdy; ale w nieszczęściu swém wzbudza uszanowanie: jest doprawdy cudowną, jest wielką.	Tak ci się wydaje? Otóż wiedz, że w tych dniach przyjeżdża Krzysztof. I może się okazać, że... że własność twoja i Haliny, i... moja jest tu zbyt mała, by miała nam dać jakiekolwiek prawa... Idź. Każ się odwieźć do domu moim samochodem i odeślij wóz z powrotem. Wieczorem bądź w domu. Zakomunikuję ci ostatecznie decyzję co do twego pozostania w fabryce.	Wszystko jedno, wszystko jedno! Dobrze, że jesteś! Tak chciałam, żebyś tu był w tej chwili. O, kwiaty! To dla mnie, prawda?	Tak, ale czy dochody ich odpowiadają nieszczęściom? Pamiętaj, że mam ciężary. Przytem, widzisz, jeśli to są takie kobiety, jak się wydają, a w dodatku bogate, to gotówem się naprawdę zakochać i to będzie głupio; jeśli się pokaże, że nie mają nic, albo mało, to gotówem się także zakochać i to będzie jeszcze głupiej. Ona ma dla mnie urok.	Ach, jacyż to nieprzyjemni ludzie!... Pan Kazimierz tyle mi naopowiadał o ich manierach, że prawie ich nie lubię... Gorsze jednak to, że pan Korkowicz robi formalną obławę na Stefka, który wrócił ze wsi zirytowany na niego.	Na Boga, nie Jeżeli mnie coś dziwi, raczej właśnie to, że nie mówi, bo właściwie tylko tego mu brakuje.	Niech mnie diabli porwą, jeżeli ty nie jesteś zuch dziewczyna!... Od razu coś wymyślisz... raz, dwa, trzy!... To po prostu bajeczne!... Ale... do licha! Właśnie dzisiaj nie ma nikogo z parobków... tylko ten smyk Sören, któremu także pozwoliłem pójść do domu... on mógłby cię odwieźć...	Aha! Aha! w którém mieściły się uczucia różne: oburzenia, uradowania i wdzięczności dlatego czegoś, co im złodzieja odkryć pozwoliło. Czém było to coś, nie zapytywali o to i ani dorozumiéć się mogli. Czuli tylko i myśleli, że była to jakaś siła, która usługę im oddała za pośrednictwem Pietrusi. Tego wieczora jeszcze ognista Rozalka latała po wsi a zgnębiona Paraska ze skwierczącém dzieckiem swém na ręku od chaty do chaty łaziła, a obie na wyścigi, jedna prędko i zapalczywie, druga powoli i mazgajowato, rozpowiadały o wszystkiém, co działo się i stało w chacie starosty.	Chciałem wam wytłumaczyć, na czym polega szczęście człowieka, który nie jest akcjonariuszem (uprzejmy ukłon w stronę Couture’a). I ot, czy nie widzicie teraz, za jaką cenę Godfryd kupił sobie szczęście najpełniejsze, o jakim może marzyć młody człowiek?... Zgłębiał Izaurę, aby być pewnym, że ona go rozumie!... Rzeczy, które się rozumieją wzajem, muszą być jednogatunkowe. Tych dwoje kochanków pisywało do siebie listy najgłupsze w świecie, wymieniając na pachnącym papierze modne słówka: aniele! harfo eolska! z tobą byłbym zupełny! bije serce w mojej męskiej piersi! słaba kobieta! biedny ja!, całą tandetę nowoczesnego serca. Godfryd zostawał w salonach ledwie dziesięć minut, rozmawiał z damami niedbale, wydał im się wówczas bardzo inteligentny. Był on z ludzi, którzy nie mają innego dowcipu, prócz tego, w który się ich przystroi. Wreszcie osądźcie, jak był wzięty: Joby, konie, powozy zeszły na drugi plan w jego życiu. Czuł się szczęśliwy jedynie w starej berżerceberżerka a. berżera	Mój drogi, nie mów już o tym! Żaden z nas nie ma zaiste prawa karcić drugiego. Winniśmy znosić wszystko i przetrwać, mój Alanie! Och, ale mi dolega to kłucie w boku! Czy nie ma tu domu?	Ja nie, ja nie... ja nie dam, bo nie mam. Ale Judenrat te pieniądze spod ziemi wykopie. Okradnie kuchnie dla żebraków. Trochę zaoszczędzi na chlebie kartkowym, to dwa. Reszty dopełnią rekwizycje, starczy.	A to czemu jegomość jedzie?	Aha! mam cię, bratku złapałem cię, rybko, a co, jakeś to ty nazwał to wino?	Bajka jak bajki, gdyby nie była cudowną, nie miałaby sensu	Co to? Państwo się znowu kłócą?	Czy to służy do tego, co twój wianek z pachnących drewnianych kulek, który wieszasz nad lustrem?	Cóż Zosia na to?	Cóż to za łaska?	Kiedy ja to wiem od mamy.	Kwestia temperamentu Jedni odsyłają pamiątki, a on swoją wysadził w powietrze... Szkoda tylko, że tej DulcyneiDulcynea piękna i subtelna dama, w rzeczywistości brzydka i ordynarna chłopka. nie było między gruzami.	Nie chcę się z wami bić.	Nie jesteście panowie rozsądni Widzieliście papier; stary Séchard powiedział wam, że syn jego, zamknięty przezeń, wytworzył w ciągu jednej nocy, za pomocą materiałów niewątpliwie niekosztownych, doskonały papier... Jesteście tu, aby dojść do porozumienia. Chcecie nabyć, czy nie chcecie?	Nie można! Już tam są!	Nie turbuj się: weźmie on i kacze.	Nie wiem, Henryku.	Niech mama będzie przekonana że gdybym miała marcepany, samabym ich nie jadła, ale mamębym niemi karmiła. Cóż, kiedy mnie na nic innego prócz tego nędznego kawałka chleba nie stać!	Niestety, mamo, za dużo wydałem w życiu pieniędzy, wiem, jaką mają wartość. Trzy tysiące franków to ogromna suma, buduję na niej cudowną, bezpieczną przyszłość.	O! zapewne. Jest to mężczyzna postawy wyniosłej, brunet ogorzały z oczami przenikliwemi, białemi zębami i blizną na skroni.	Przeciętnie osiemdziesiąt Otóż jeśli zasadzimy to ziarnko, to pierwszy plon z niego da nam osiemset ziaren, drugi plon, z zasadzenia tych ziaren, wyniesie sześćset czterdzieści tysięcy ziaren, trzeci ponad czterysta miliardów ziaren. Taka jest proporcja.	Przypadkiem, przechodząc około lichéj garkuchni, w któréj niespodzianie ich spostrzegłem Ten artysta czy nie artysta upatrzył tam sobie bardzo ładną dziéweczkę, którą pewnie za model sobie wybrać musiał.	Tak	Tak, pani Jestem Marta Świcka.	To proszę mi szczerze powiedziéć czy mama potrzebuje teraz pieniędzy?	To, co słyszę od pani dziwi mnie niewymownie	Wstrzymaj się do pojutrza. Chciałem cię właśnie prosić, abyś spędził u mnie parę dni. W tym to przybyłem celu, a ty wylatujesz mi do Yarmouth.	Władco! Szczęśliwy jestem, jeżeli sprawiłem ci, wielki panie, radość, lecz nie wiem...	Właśnie mam tu gdzieś książeczkę włoską o Nazaretankach Nie wiem, gdzie mi się podziała... Wychodząc, gdzieś ją schowałem.	Zawrzej gembe bo bez tyle roków człowiek się wzwyczaił do kunisków, to mu tera przez nich nijak.	A bieda skąd?	A coście zrobili z Petrkiem? odezwał się.	A pilnuj się z Bogusławem! pilnuj się, bo z nim niełatwo!	A tu macie, przewielebny panie, domową czeladkę	Ach, ogląda mnie pan, jak człowieka pierwszy raz widzianego.	Ach, ty przeklęty włóczęgo! Żebyś sobie zapamiętał, że cię uratowała tylko ta świńska wyżerka!	Ależ on ukrywał się na lichtudze! Na lichtudze i... i...	Andronyandrony krzyknął Benedykt i żywo podnosząc się z fotela, z płomieniem w oczach, z brwią namarszczoną mówił, a raczej wołał dalej:	Ba, a jeśli szereg zawraca?	Bardzo źle, ciociu.	Bo chce.	Ciszej!...	Co cię zmusza, u djabła, myśleć o panu Bonacieux?	Co jednak będziesz robiła?	Denhoffowa z domu Bielińska siostra hetmanowéj Pociejowéj.	Dlaczego?	Dobrze. Kurowskiego prosiłeś?	Dodaj tam, Maksie, taki nawias, kto z nas najpierw zechce okpić drugich.	Dostałam go od Ady Solskiej Ale czasami wstyd mi chodzić z nim...	Dziaduniu, ty już lubisz pana Maksymiliana, prawda?	Działy się, działy cuda I jam tam był, i mnie tam swoi poznali...	Dziękuję panu	Ho! ho! poleje się tutaj czyjaś krew!	Hum!... Hum!...	Jak się wasza królewska mość czuje?	Jakaś pani... powiada, że nazywa się Tourbillon... Podobno pan doktór kazał jej przyjść rano...	Jakow twoje miejsce jest tutaj. Wśród nas.	Kapłani wszystko wiedzą!...	Kokią algą, širdele, aš nesuprantu?	Lepiej późno, niż nigdy. Słuchałaś głosu serca. Ty tylko ze Szwarcem możesz być szczęśliwa.	Lub Ayrton?	Mów, moje dziecię, mów śmiało słucham cię z uwagą.	Niech pani mówi dalej.	No i...?	O! O! Już ten brzydki grymas!	Ojej! Rety! Jestem tylko pomiotłem żebraczym, jak się wyraziła Źrenica piękności!	Owszem, proszę pani.	Pauli!	Pelham-Beauty Ale czytaj.	Poszedł.	Przyjdź, oblubienico moja!	Przypadkiem	Pst! Brutus! Szukaj szpiega, szukaj!	Rozumie się	Sześćdziesiąt osiem skończył na wiosnę Teraz kupił sobie psa, i jazda, panie gazda. Pies siedzi na wozie i pilnuje. Akurat taki pies jak ten, co goni wróble. Ładny piesek, bardzo ładny.	Teraz ten szczęśliwy, kogo płaczą.	Tss! Tss! Dziecko! Daj Boże tyle biedy, ile jej w zmianie wina na piwo.	Ty dawno znasz Osnowskich?	Wczoraj.	Widzę!	Winienem ale słuchaj, stary,	Więc i Sakowicza chciał poświęcić	Z moją sąsiadką.	Złodziej, powiadam wam, złodziej: wydarł mi przemocą złoty zegarek...	Żywy?...
Ależ rozumie pan, że w świecie trzeba nam się cackać z najokrutniejszymi wrogami, udawać, że nas bawi towarzystwo nudziarzy, i często trzeba nam poświęcić, na pozór, przyjaciół, aby im tym lepiej służyć. Taki z pana jeszcze nowicjusz? W jaki sposób pan, który chcesz być pisarzem, możesz nie znać najpotoczniejszych kłamstw świata? Jeżeli moja kuzynka pozornie poświęciła pana dla Czapli, czy to nie było konieczne, aby wyzyskać ten stosunek na pańską korzyść? To figura bardzo dobrze widziana w obecnym ministerium! Aby panu zabezpieczyć możność pojednania, wytłumaczyliśmy Châteletowi, iż do pewnego stopnia pańskie ataki są dlań korzystne. Rząd postarał się wynagrodzić baronowi pańskie prześladowania. Toż des Lupeaulx powiadał kiedyś ministrom: „Podczas gdy dzienniki ośmieszają Châteleta, zostawiają w spokoju ministerium!”	Myślę, że pan generał podolski nie opatrzył go należycie, a mieszczanie, ubezpieczeni położeniem, nie uczynili też tego, co powinni. Ketling mówił, że przyszły tam regimenty księdza biskupa Trzebickiego, bardzo moderowne. Dla Boga! Oparliśmy się pod Zbarażem tylko za lichym wałem równie wielkiej przemocy, powinniśmy się oprzeć i teraz, boć to orłowe gniazdo ten Kamieniec...	Tak. Dowiedział się od kogoś, że tu jestem... Widzicie, jakie to nerwy! Nie myślałem, że was tu zastanę, i od razu... Piękny głosik ze siebie wydobyłem, ani słowa... Samemu głupio go usłyszeć, a cóż dopiero mówić o delikatnych bliźnich.	A! Ale Cambremer to nazwisko autentyczne i stare	Ba, już i to zrobione!	Bogdajbym się był o to nie kusił! Ta to mamona światowa ta to mamona przyprowadziła mię do takiego sromu i upadku.	Gdybyś nie miał obu nóg na tej czarującej Akwilinie, której chrapanie ma coś z pomruku nadciągającej burzy zawstydziłbyś się swego pijaństwa i swego gadulstwa. Twoje dwa systemy mogą zmieścić się w jednym zdaniu i sprowadzają się do jednej myśli. Proste i mechaniczne życie wiedzie do jakiejś niedorzecznej mądrości, dławiąc naszą inteligencję pracą; podczas gdy życie strawione w pustce abstrakcji lub w przepaściach świata moralnego wiedzie do jakiejś mądrości szalonej. Słowem, zabić uczucia, aby żyć długo, lub też umrzeć młodo, przyjmując męczeństwo namiętności, oto nasz wyrok. A i ta sentencja walczy z temperamentami, jakie nam dał ów tęgi kpiarz, któremu zawdzięczamy kształty wszystkich stworzeń.	Geradajos? Aha, to ten, co owe gołębice na Żmudź odstawiał.	Jakże to? Gdzie?	Jeśli tak to musi mieć przy sobie jakąś kartkę.	Jeżeli jest jak ogniotrwała kasa, to powinien wytrzymać pożar oczu Stefci	Naturalnie, bądź pan spokojny; wyprawimy mu przyzwoity pogrzeb, będzie miał najlepszy worek, jaki znajdziemy; wystarczy to panu?	Nawet bardzo wiele. To ciekawe...	Niepołomskiego... A tak, takie nazwisko... Jak to ściągniecie?	O odwadze wielmożnego pana, o czynach, uprzejmości i zamysłach jego, to ludzie znów różnie gadają, jak którzy Jedni powiadają: e! to głupiec, ale zabawny! drudzy znów: mężne ma serce, ale nie ma szczęścia; inni znów: grzeczny jest i uprzejmy, ale  wariat; inni znów... ale kto by ich tam spamiętał, na wołowej skórze tego nie spisać, Bóg wie czego już tam nie gadają i o wielmożnym panu i o mnie, że to już nie moja głowa, ażeby to wszystko tak powtórzyć.	Oj koziołki to były, koziołki niech ich najsiarczystsze!...	Po to masz chodzić, że Kasia jest w tobie zakochana	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że o takiej rzeczy nie zapomniałem, bo nie jestem znowuż taki jak niejaki jednoroczny ochotnik Żelezny. Było to jeszcze na długo przed tą wojną i staliśmy w Koszarach Karlińskich, a tam był oberstem niejaki Flieder von Bumerang czy tak jakoś.	Tak. Jeżeli ktoś robi tajemnice. Ja będę zupełnie szczery. Otóż, proszę pani, jak już mówiłem to pani wczoraj, wiele przeżyłem. Zjeździłem niemal cały świat. Wiele nauczyłem się i wiele zrozumiałem. I dlatego właśnie nie jestem szczęśliwy, chociaż dopiąłem tego celu, który sobie postawiłem. Przekonałem się, że ten cel był nic niewart.	To doktor wyjechał?	To nie wieloryb Wieloryby i ja jesteśmy starzy znajomi i poznałbym zaraz ich ruchy.	To pomówimy inaczej... to się pokaże...	To zdepcz!	Widzi mi się, to na nic chłopaka posyłać do szkoły. Inne pańskie dziecko to by tak nie powiedziało parobczysze, jak on własnej matce.	Widzisz go, jaki przebiegły!	Zjedz licha i daj mnie spać! Co tam, panie Michale? Czemuśmy to stanęli?	!!!	A co zostanie?	A czyż tutaj nikt nie pije herbaty?	A gdzie służący?	A jak on mi zrobił dziecko?	A więc stałyście się własnością tego człowieka?	Ale nie odmawia pan poezji wolnej ręki w obieraniu tematów.	Choćby tutaj.	Co wiem, raczej.	Cudeńka prawisz, Hanka dała ci maciorkę, prosto nie do wiary.	Czy nigdy więcej nie mam cię ujrzeć?	Do Korczyna!	Do śmierci Gdybyś uciekła, pogonię za tobą. Wiem, że ty jedna możesz mnie pielęgnować... tylko... nie sprzeciwiaj mi się.	Dobrze, Karl, dobrze! Przebacz mi! Ja cię tak strasznie kocham i tak się boję o ciebie, że nie mogłam wytrzymać, chciałam się przekonać.	Dobrze, ale mam nadzieję, że przyjdziesz jeszcze.	Dopókiśmy żywi Charakterem życia wszelkiego jest nieustanne rodzenie sprzeczności, jednanie ich i tworzenie nowych.	Dzień dobry, panie profesorze dzień dobry pani	Dziki.	Gadali ludzie, co pod Krakowem...	I do tego nasz, francuski, na wzór królów gnuśnych! Aha, panowie rzymianie, myśleliście, że będziemy biegać piechotą po waszych ulicach jak jacyś lazzaroni, tylko dlatego że nie macie dosyć powozów i koni; otóż my je sobie wynajdziemy.	I ja!... i ja!	Idź precz! Tu nie wolno przychodzić chłopcom!	Ja? Krysia.	Jacy?... gdzie?...	Jakie pięć lat temu	Jakto gdzie? polecę zaraz, za służbę podziękuję, rzeczy zabiorę i za minutkę nazad przylecę...	Jakto? Myśl znakomita. Kochana siostrzyczko, zawsze jestem rada zrobić ci przyjemność.	Juści, bo Wojtkowi jeno gorzałkagorzałka	Józka, spędź gęsi i kury w podwórze, dzieci przywiedź do chałupy, jeszcze ukradną!	Kiedy pojedynek?	Konfitury...	Kto wie! Na wszystko trzeba być przygotowanym.	Milczeć	My tu już za ciebie oględziny odprawili. Złote jabłko ten Lubicz!	Mój drogi na miłość Boską chodź do Skomontów dziś jeszcze. Burza się tam gotuje na ciebie.	Najwyższa mądrość mówi przez twoje usta, erpatre Kazano mi znaleźć najwinniejszych, więc wybrałem tych, jakich znalazłem. Ale nie w mojej mocy jest powrócić im wolność.	Narodu dużo?	Nauka rzekł Geist.	Nazwisko?	Nic nie mówił, bo sam nie wiedział, jeno mi tak rzekł na odjezdnym: „Jeśliby kto do mnie przyjechał, tedy mu powiedz, żeby tu mnie czekał.”	Nie ja rozumiem rzecz przeciwną.	Nie pojadę; zostanę: niech gwałtu użyją... jeśli się ośmielą.	Nie słyszałeś pan o J. ekscelencyi hrabi Sułkowskim, który dziś miał przybyć właśnie.	Nie wspominajmy lepiej o cnotach w tej okolicy! Czym mogę pani służyć?	Nie, bardzo głupio było z mojej strony próbować. Gdy skończę Redmond, pozostanę przy nauczycielstwie. Uczyć umiem. Ale pisać nie potrafię.	Niech ksiądz pyta dalej, dalej...	Nigdy nie piłam tak dobrego mleka!	No, i co się stało?	O, ja chciałabym, ale nie wiem...	Obowiązek zabrania mi tego, panie. Proszę was, nie zatrzymujcie mnie, noc zaraz zapadnie.	Oczywiście, bardzo.	Pan się ze mnie śmieje	Po co dziad tu przyszedł?	Podobno są cudne.	Porządna kobieta!	Potrafi się z nim rozprawić Czekała nadto długo, chce wybuchnąć.	Proszę tu przyjść na chwileczkę	Przepadam za tymi naiwnymi pieszczotliwościami. Niech pan sobie wyobrazi, że Buba nazwał mnie raz kwiatuszkiem... śmiałam się do łez.	Racz mnie wysłuchać, panie, a dowiesz się o wszystkiem.	Rozkaz, wasza królewska mość.	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Skądże, proszę szanownej pani... Nie śmiałem narzucać się...	Spadam z obłoków; nic się nie znam na ludziach: gdybym nie wiedział jego nazwiska, założyłbym się, że ten prałat nie potrafiłby patrzeć, jak zarzynają kurczę.	Słyszałeś dzwonek?	Tak księżna uważa? Śliczna jest, miałoby się ochotę ją schrupać Nie sądzi księżna?	Tak, panie Morrel.	Tak.	Więc dobrze Pan Bóg z nieba patrzy, co się tu dzieje na ziemi i rozsądzi nas: kto gorzej robi, czy ja źle mówiąc, czy wasza wielmożność źle czyniąc.	Zajmował pan jakieś poważne stanowisko Ale na prowincji. I musiał pan ustąpić z tego stanowiska z powodu jakichś spraw politycznych. Czy tak?	Zrobi co mu się poleci...	Ładny los mnie czekał. No, teraz już mniejsza o niego. Powiedz, jaka jest Arguna? Nie ma w niej nic ludzkiego? Czy ona nikogo na świecie nie kocha?	Śliczna noc... tak tajemniczo szumią drzewa w sadzie, a białe promienie przedzierają się przez gałęzie...	Źle się u nas i z nami dzieje wasz i nasz wróg gnębi nas coraz okrutniej.	„Jestem na krawędzi obłędu”
Samaś je pani wyzwała na usta moje, odpowiedział pan Paweł miarkując się, i wracając do zwykłego sobie spokoju. Jak pani śmiałaś przyjść tu do mnie, i przedemną, przedemną lżyć kobietę którą kocham nad wszystko w świecie, która mi jest najlepszą żoną i najlepszą matką mego dziecka, która... Ah! czy pani ją znasz? nie! takie istoty jak pani, nie zdolne są patrzeć na takie istoty jak ona bez olśnienia, a zatem pojąć je i poznać... Ale ja ją znam! Ludzie powiadają, że niemam wiele rozumu... Wiem o tem, i może oni prawdę mówią; ale mam go jednak tyle, i tyle serca, abym mógł poznać i ocenić anioła, którego Bóg w niezmiernej dobroci swej postawił przy mnie, aby był radością moich oczów, światłością mego domu, mocą i pięknością mego życia!	Postępowanie pana Petit-Clauda zgodne jest ze zleceniem, jakie mu dał mąż pani, który chce, jak mówi jego zastępca prawny, zyskać na czasie. Wedle mnie, może byłoby lepiej wyrzec się prawa apelacji i starać się utrzymać jako nabywcy przy sprzedaży przyborów najpotrzebniejszych do waszego przemysłu: pani w granicach tego, co jej ma przypaść, on w wysokości sumy swoich czynszów. Ale to by znaczyło iść zbyt szybko do celu. Adwokaci was skubią!	To słowa bardzo roztropne. Jeśli na plebanii znajduje się wypadkiem  jaka stara szpadzina, otrzyj ją, ojcze, ze rdzy i miej pod ręką; jeśli, co lepiej jeszcze, jest tam para pistoletów, wpakuj w nie dwie porządne kule i nasyp uczciwą porcję prochu. Wszystko to, prędzej lub później, bardzo przydać się może. A teraz spełniwszy, com miał do spełnienia, oddalam się i pozostawiam księdzu proboszczowi odpowiedzialność przed mistrzem mym za wszystko, co teraz nastąpi.	No, no... nie gniewaj się. Powiedziałem bez złej myśli, jest on przecie osławionym człowiekiem, ale właśnie w tym wypadku będzie najbardziej powołanym, bo zalicza się do waszych zwolenników, Christensenie... dzięki temu, że bierze udział w misjach... to się dobrze składa. He, he, nasz stary Schmidt... niech mu Bóg da zbawienie wieczne!... Ten był mniejszym rygorantem. Lubił on, Bogu wiadomo, swego l’hombre’a... to jest wista, chciałem powiedzieć... wist był jego ulubioną grą, a niekiedy hazardował wysoko. Pewnej nocy w Nykjöbing przegrał wózek i konie... przegrał je nieboszczyk jak bułkę za grosz.	Och, o tym nawet nie mówię. Jest nim do tego stopnia, że kiedy był oficerem i szalenie go rozbolały zęby, wolał raczej cierpieć niż poradzić się jedynego dentysty w okolicy, Żyda. Innym razem zniósł raczej, aby się spaliło całe skrzydło zamku, gdzie się wszczął ogień, niż żeby miał poprosić o sikawkę w sąsiednim zamku, należącym do Rotszyldów.	Oczywiście, prawda co do joty A chociaż nie porzuci swego złodziejskiego zawodu, to istnieją przecie inne lasy, gdzie może chodzić w wolne, księżycowe noce... są lasy koło Skötterup i dalej ku północy lasy królewskie, dokąd wygodnie dotrzeć można.	Święta prawda Tego Murzę Agę-beja w całym Krymie znają. Wielce bogaty to Tatarzyn, ale dziwnie przeciw narodowi naszemu zawzięty, bo czterech jego braci na wyprawach przeciw nam poległo.	Nie mogę dostać. Tak jest, panie M’Turk, tam jest kurek. Przesunięto wszystkie wodociągi o piętro wyżej, aż pod sam dach, że tak powiem. To podczas ostatnich wakacji. Ale ja nie mogę dostać do kurka.	Wasza książęca mość! nie mogą się moje zasługi równać z zasługami starych żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć, tedy Bóg widzi, nie pozostanę w tyle.	Ale ja nie przyszedłem, by wzruszać pana ministra moją nędzą. Nawet nie narzekam na nią. Powiedziałem sobie: Trudno, ale przecierpię. Chodzi tylko o to, że nie widać końca tej nędzy. Jestem młody i zdrowy. Od najcięższej fizycznej pracy nie umrę, nie spadnie mi korona z głowy od wynoszenia śmieci, od posługiwania pańskiej kucharce, panie ministrze. Ale przyszedłem do pana, jako do człowieka rozumnego z pytaniem: Czy społeczeństwo, czy państwo nie może lepiej zużytkować kwalifikacyj wykształconego, uczciwego i chętnego do pracy obywatela?	Ależ nie. Na pozór jest nawet dobrze wychowany.	Być może... jednak zachowanie się Gilberty daje mi dużo do myślenia. Bywa często zamyślona, to znów nienaturalnie egzaltowana. Matka, która zawsze zna lepiej niż ojciec serce córki, mówiła mi, że obawia się niekiedy złych następstw zbyt prędkiego postanowienia.	Chyba żartuje pan gubernator nie masz człowieka na świecie, ani władzy takiej, która by mnie zmusiła spać dziś w więzieniu.	Człowiek z tej samej plejady mówi bez wahania: „Dozgonne małżeństwo jest nadużyciem, tyranią mężczyzny, który sobie przywłaszczył prawo posiadania kobiety”. Cóż ty na to?	Gdy pani będzie w moim wieku, zmieni pani zdanie o niejednej rzeczy Jedną z rzeczy, których uczymy się z wiekiem, jest przebaczać. Łatwiej to człowiekowi czynić w czterdziestym roku życia, niż w dwudziestym.	To za wiele! Nie chodzi tu o kurs, ale o życie moje, które jutro narażę za panią.	A juści, pozwolą to na co? Ozwałem się kiedyś, to ociec mię skrzyczał, żebym nosa pilnował, że to nie moja sprawa, a ich, gospodarzy! Juści, mają prawo do tego, bo wszystko w garści dzierżą i choćby na tę minutę, a nie popuszczą, a my cóż znaczymy, tyle co te parobki!	Ale ja nie mam pozwolenia na łowy na tej wyspie.	Zaraz ci powiem wszystko, jak się zdarzyło, mój klejnocie, jeno sobie usiędę trochę, bom się strudził. Ej! Ciepłoż tu, ej! Miło w tych Wodoktach jako właśnie w raju. Rad by tu człowiek po wiek siedział i w one śliczne oczy patrzył, i nigdy nie wyjeżdżał... Ale napić się czego ciepłego także by nie zawadziło, bo na dworze mróz okrutny.	Ale dobrze oddaje to moje myśli i o to mi tylko idzie... Owóż to „dalej” nastąpiło trzy dni temu. Trzy dni temu rozmawiałaś o polityce z panem Debray i wywnioskowałaś z jego słów, że don Carlos wrócił do Hiszpanii, sprzedaję więc moje akcje, nowina się rozchodzi, powstaje panika, już nie sprzedaję, ale rozdaję za darmo; a nazajutrz okazuje się, że wieść była fałszywa	Ależ, panie wiesz bardzo dobrze, że Morze Czerwone nie mniej jest zamknięte jak zatoka, skoro międzymorze Suez nie jest jeszcze przebite, a choćby było, statek tajemniczy jak nasz nie puszcza się na kanały przerywane śluzami. A więc Morze Czerwone nie jest drogą, którą powrócimy do Europy.	To się zmieni, to musi się zmienić! Gdyby tak zostało, jak jest, nigdy bym sobie nie darował, że to ja urządziłem!	Wiele, wiele się wybacza, odpowiedział Spirydjon, ale przecie nie wszystko. Gdy się styra, zbłoci, zgnuśnieje i zbabieje, to się jej nie wybacza, gdy szaleje zamiast pracować, darować jej tego nie można.	A bo to i gotowych pieniędzy ociec mieć nie ma?	Czy to zmienia postać rzeczy? Ben Gunn, ale nieżywy, tak jak Flint.	Czyżbym ja list pański źle zrozumiał? Pan sobie może wcale nie życzy tego, z czym pani do mnie przyszła?	Dokąd? Ale wiesz, mężu, to niemowa! O co się spytać, milczy!	Jest pan dzisiaj jedynym u nas człowiekiem, mogącym rzeczywiście utrzymać teatr na wyżynie sztuki	Jeszcze nie. Właśnie na miskę miałam wlewać, jakeś wszedł.	Niech ci będzie wspaniałe, jeżeli chcesz ale ja nadal nie wiem, jak się dostaniemy do domu!	Oczów sobie człek nie da wydrzeć za żadną zapłatę! cóż mam mówić! na Mythrę około 100,000 złotych., byłoby jeszcze po czém płakać.	Spróbujmy więc, nie tracąc ani chwili!	To dziwne; nie chcieli wierzyć moim słowom. Przez cały czas zamieniali znaczące spojrzenia. Ricardo przysunął się do swego zwierzchnika, naradzili się po cichu i wynikło z tego coś nieoczekiwanego	To i ja będę na posiedzeniu	Nie będzie zgody, bo nie mam czasu na zabawę.	No, to doskonale. Sądzę, że Michałowa ma listę zaproszonych. Wezmę to od niej. A ty zrobiłbyś najlepiej, gdybyś położył się spać. Co?... Nie będę ci zawracał dłużej głowy. No, do widzenia...	Tomek, nie umieraj! Błagam cię, nie umieraj! Może...	No, ale ja... ale i my... ale wszystkie Plemiona Dżungli wiedzą, że Shere Khan zabija ludzi po dwa i trzy razy na miesiąc.	Węgry!... już nie ma Węgier! Równość... nigdy nie było równości!... Sprawiedliwość... nigdy jej nie będzie... Świnia wykąpie się nawet w bagnie; ale człowiek z sercem!... Darmo, panie Mincel, już ja u ciebie nie będę krajać mydła...	A dawno, coś na jesieni! Zimowałem se u miłosiernych ludzi, we dworzem przesiedział zły czas.	A więc? Cóż to chciałeś powiedzieć?	Ażeby ci Pan Jezus i ta Częstochowska szczęściła na zdrowiu, na majątku, na honorze, o mój dziedzicu kochany!	Bo i nie trzeba dawać żadnego wrażenia Nie znasz ludzi. Już sam fakt, że taki jegomość widzi ponętny objekt w roli agentki, wystarcza. Będzie przeświadczony, iż kosztem ubezpieczenia się zyska jej skłonność. Każda kobieta, którą warunki ekonomiczne stawiają w zależności od mężczyzny, wywołuje w nim najdalej idące nadzieje. Nie potrzebujesz robić w tym kierunku specjalnych wysiłków. Wystarczy, jeżeli po niejakich certacjach przyjmiesz propozycję przejażdżki samochodem lub kolacji w dobrym lokalu.	Cóż to ma wspólnego z Mitchelem? Czy był z nią w jakimś stosunku?	E! bo pan lepiéj się na tych rzeczach zna, i będę pewniejszym mojéj sprawy, gdy się dowiem, co pan o niéj trzyma.	Jest li tu jegomość pan Zagłoba?	Nadzwyczajnie, drogi mój Bonacieux, nie taję tego bynajmniej.	Nie ma!	Nie, nie mogłeś.	Nie.	Nie.	Nie.	No, no, przyślij tylko pieniędzy, już ja go wystrychnę, że aż miło.	O, dużo jest do roboty. Pokażę psy, kury, gołębie, maliny, ule, mój własny zagonek. Całe gospodarstwo.	Pieszo? Ależ to porządny kawał drogi, piękna panno!	PijaństwoBrat pytał Hipolit wybałuszając zamglone oczy i czepiając się rękami bezradnymi nie tylko sąsiadów, lecz i sąsiadek.	Tak, proszę pani. Ona nawet musi być niedaleko i pewnie czeka na odpowiedź. Niezamożna jakaś.	To wszystko mówi jednak pan tylko Pańskie zdanie.	To zaleta!	Uważcie, waszmościowie pójdziemy na przełaj ku baszcie, by łacniej widzieć, którą stroną urwisy będą zmykali; czy w prawo, czy w lewo biec poczną, już my ich dogonimy!	W Wilnie też pewno nie pierwszy raz jesteście?	Wiesz co mnie się nawet nie podobają te bohaterki. Bo czy dobrze zrobiła Ewa, gwałtem dobijając się o mądrość, za którą dziś wszyscy pokutujemy?...	Wynocha! Idźże na cztery wiatry, mały Hindusie! Przekleństwo boże na wszystkich niewiernych! O jałmużnę proś tych z mojej drużyny, którzy wyznają twoją wiarę!	Zapewniam panią, że nie wszyscy.	Zostawiłem go żywego lecz do rana musiał ostygnąć.	Łotrze, i ty ośmielasz się mówić, że nie wiedziałeś o tym, co mi teraz zarzucasz?	A co sądzisz o Jerzym Parkerze?	A! a! a niemylisz się no tylko moja panno!	Byłem już u pana dwa razy!	Czego potrzebujecie?	Dlaczego?	Do djabła!...	Dziękuję panu sędziemu	I co dalej?	Idź do wszystkich Arystofanesów!	Ja proponuję związek wesołych kawalerów.	Jesteś w dobrym humorze. Wszystko zatem idzie pomyślnie?	Jeszcze panom mało? Sądziłem, że po trzech latach już wreszcie zdołaliście nasycić ciekawość waszych czytelników. Zanudzicie ich moją osobą i moimi przeżyciami.	Juści, jakim sposobem?	Już ją znalazłam	Mutus, nomen, dedit...	No, jakże. Toż list...	Oficerowie rychtują działa i strzelają, bo kanonierów wybito. Pułkownik sam pracuje, twarz ma spaloną od prochu.	Ogromny zysk	Pani Ireno!	Po co ten felieton?	Ręka!	Skąd wiesz, że lekarza?	Sprzedawca w firmie Maw rozgniewał się i cisnął mi kartką w twarz	Słabym jeszcze okrutnie	Tylko tyle? Kłaniam się uniżenie.	Wiem już, wiem!...	Witam waściów uprzejmie. Dla pana Czarnieckiego mam prawdziwą estymę, jako dla wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien dotąd spokojnie w Siewierzu siedzieć.	Wszystko powiem jeno ozewrzyjcieozewrzeć (gw.)	Wynoś się, bo cię wyrzucić każę	Z całym respektem Wszystko w porządku; jeno zdaje mi się, że, jak niegdyś w czasie wojennym był zwyczaj, w dniu bitwy albo też szturmu, przyrzekać wojakom za ten dzień podwójną płacę (jeśli wygrali bitwę, było z czego zapłacić; jeśli przegrali, wstyd było żądać, jako uczynili zmykacze grujerscyzmykacze grujerscy tryb przypuszczający daw. czasu zaprzeszłego; znaczenie: zostałyby ci wcześniej (przed wydarzeniemi a. czynnościami wyrażonymi zwykłym czasem przeszłym). w kalecie.	Zbliżcie się, panie wojewodzicu; znam od wielu lat zacnego ojca waszego. Że zasię niedaleko pada jabłko od jabłoni, tuszę, że chlubę ino a pociechę przynosicie rodzicowi i miłej matce Rzeczypospolitej.	Zdanie bardzo oryginalne! pozwolisz pani, żebym je zanotował i użył przy stosownej sposobności.	Ze mną?	patrz, z nas dwóch, ja jestem obecnie bardziej chyba bezbożny? Lecz któż by mógł radować się z tego!
To i my mogliśmy prędzej złapać, tylkośmy nie chcieli zmordować się na całego. I ciebie nam było żal.	O co pytać miałam? O! O to tylko, czy ludzie jednakowych usposobień... nie wiem, czy się trafnie wyrażam?	Co to jest! Włóczysz się po sąsiadach! Psiakrew, żeby dzieci zostawiać same w kąpieli, potopiłyby się jak szczenięta, a ona tam rajcuje z tą komedjantką. Dosyć już tego. Człowiek nie może spać, nie może jeść, obiadu nigdy na czas niema, a ja muszę dzieci pilnować, bo żonusi podoba się chodzić z wizytami, a wszystko zostawiać na Bożej opiece.	Fakt ten nie jest odosobniony. Wierzcie, panowie, mojemu długoletniemu doświadczeniu sądowemu. Młodzi urwisze na przedmieściach więcej wiedzą o tym od nas. Zbrodnia w domu królowej Małgorzaty jest zbrodnią znanego rodzaju, mogę powiedzieć: zbrodnią typu klasycznego. Zaraz wietrzyłem rozpustę starczą i wiedziałem bardzo dobrze, że Roquincourt, któremu powierzono śledztwo, idzie mylnym śladem. Kazał naturalnie aresztować wszystkich włóczęgów i żebraków błąkających się w obrębie kilku mil. Wszyscy wzbudzali w nim podejrzenia; do reszty stropiło go to, że jeden z nich, Sieurin, przezwany Skowronią Nóżką, stary recydywista, przyznał się do zbrodni.	Byłby to żart w uroczym guście Nie wiem, po co to pani opowiadam, nie mówiłem pani o swojej chorobie dotąd. Ale ponieważ księżna mnie pytała, obecnie zaś mogę umrzeć lada dzień... Ale zwłaszcza nie chcę, aby się pani spóźniła, ma pani obiad	Tere, fere, gadałbyś mu widzita, jak te panowie drwić sobie chcą z wiejskich dziewek, jakby my to nie mieli nosa na gębie, jak inne; ale nie uda wam się sztuka z nami, nie uda, idźcie z Bogiem, a nas w spokoju zostawcie.	Nie potrzebuję robić, oni już są idiotami. Nasz chłop składa się z żołądka i muskułów, bo rozumu i woli zrzekł się na benefisbenefis	Nie spodziewajcie się wszakże aby wam tu bardzo u nas było wygodnie. My sami tu obozem... co chwila się Laskonogiego spodziewamy pod zamkiem, będziemy się musieli bronić. Nasz książe ma wiele męztwa i wytrwałości, na swojem postawi, ale przecierpieć musiemy i głodem przymrzeć. Clericus curiae, gdyż taki sobie tytuł nadawał Medan, mówiąc to uderzył nogami, aż mu ostrogi zabrzęczały i rycersko się postawił.	To patrzcie się w samowar, albo w koniec własnego nosa, macie przecież na co.	Nie, to jej nie pomoże... i tak zrobi klapę...	Według mnie, ci wszyscy dawni podestowie i kondotierzy, bo Cavalcanti dowodzili wojskiem, rządzili różnymi prowincjami; otóż jestem przekonany, że zakopali tu i ówdzie ogromne miliony, a kryjówki znają tylko najstarsi w rodzie, przekazując tajemnicę z pokolenia na pokolenie. Dowód, że są żółci i zasuszeni jak ich floreny z czasów Republiki: wciąż się w nie wpatrując, zarazili się od nich kolorem.	A to czego się chmurzysz?	A to nie pojedziesz do Bogdańca? Zych tam jest.	Kaczką nazywamy fakt, który ma pozór rzeczywistości, ale który wymyśla się dla ożywienia kroniczki, kiedy jest mdła. Kaczka to pomysł FranklinaFranklin, Benjamin (1706–1790) francuski historyk, pisarz i filozof epoki oświecenia; autor Filozoficznej i politycznej historii kolonii i handlu Europejczyków w obu Indiach (L’Histoire philosophique et politique des établissements et du commerce des Européens dans les deux Indes, 1770), w której krytykował postępowanie kleru i władz wobec ludności kolonii. przytacza dwie takie kaczusie jako autentyczne fakty.	Pan nie wierzy w to?...	Tak? Zatem słuchajcie! Żądam tego stanowczo. Macie wybór. Albo zastosujecie się do mego żądania, albo nie zobaczycie mnie nigdy więcej!	Toteż usiądź tu i opowiedz mi, jak się to stało...	Zachowuje się tak, jakby była piękna. Wiele Amerykanek postępuje podobnie. Jest to tajemnicą ich wdzięku.	Dobrze, ale uspokój się, mówię ci, bo się jeszcze rozchorujesz. Prawa i ustawy są inne i nie bardzo o nas dbają.	Nie wystarcza, a trzeci atak złośliwej febry, jeżeli nie zostanie powstrzymany chininą, bywa zawsze śmiertelny!	Ba! Niełatwa odpowiedź, młody przyjacielu! Tyle już widziałem armii, przez tylemprzez tylem krajów się przewinął (daw.)	A, to takie sukno jak to A, to takie sukno: kiedy ci mówię, że to sukno oficerskie, kiedy ci powiedam, skoro ja ci to powiedam, to ja myślę, że ja wiem co mówię. Nie nas bujać takimi bajdami.	Już nie mogę iść Nie mam siły...	Na wycug do ciebie nie pójdę, nie!	Wkrótce się o tym dowiesz. Teraz przygotuj się na przykry widok, mój Nafirze, o dziecko znane mi od tak dawna i od tak dawna ukochane. Zobaczysz twoich przyjaciół, znanych ci skądinąd, zobaczysz takich, jakimi byli, gdy ich oddano wnętrznościom padołu, na którym się rodzili.	A nic Bank już nie zobaczy swoich pieniędzy.	Domyślam się, że przesunąłeś termin na wtorek; tak przynajmniej każe wnioskować płaszcz marsowy, który wydobyłeś z szatni.	Jest wielu ludzi, którzy wzdychają do wojny za granicą Ja zaś od dawna widzę, że jej prowadzić nie możemy. Chyba za dziesięć lat...	Prostakom też nie miejsce na królewskiej koronacji...	A kiedy ja nie mam ochoty...	Ach zdaje się, że w każdym poecie mieszka pięknisia najgorszego rodzaju...	Bo mówi pan takie bzdury! Przecie pan jest rozsądny człowiek a plecie niedorzeczności. Niechże się pan sam zastanowi!	Co chcesz powiedzieć przez to?	Co przez to rozumiesz, błaźnie?	Co za głupie pytanie. Przecież o tym nie wie nawet nasz dziadyga. Dobranoc. Pcheł u was dużo?	Cóż to, masz otwarty kredyt u swego gospodarza?	Do bakałarzówny zachciało mu się umizgać!... Będzie się umizgał za kratą!...	Ej! To chyba Tatarzy u was mieszkają?	Gorzej, gdy ich nie ma	I trzymasz się swojéj wiary?	Jedźże pan z Bogiem! z udaną obojętnością rzekła Julja, a kiedy możemy go się spodziewać.	Konie?... Koni tu nie ma, ale samochód jest, ot tam szofer czeka	Matko Święta! wyprostuj-że się, Jimmy.	Myśl pańska bardzo mi się podoba, ale jakże wprowadzić ją w wykonanie?	Nie chcę!	Nie jeszcze, panie, ale wkrótce przybędzie...	Nie matko, ma ciemne włosy i takąż brodę.	Nie sposób!	Nie, dziękuję, pozostanę tu.	No, cóż to tak interesującego ma mi pan powiedzieć?	Pojedziesz ze mną, panie Kiemlicz, razem z synami i z ludźmi, których masz, to będzie nas więcej.	Rzeczywiście. Jesteśmy otoczeni wkoło zwartym żywopłotem, przez który trzeba się będzie przemocą przedzierać.	To niepodobna!... Chociaż...	To prawda. Tysiąc razy o tym słyszałem.	To tak słono kosztuje?	To złożymy kwiatki w chłodzie... skropimy wodą... i... będziemy czekać.	Wy?... Towarzyszko Kamo, wy będziecie nam pomagali, będziemy układali rzecz razem, ale w ostatniej decydującej chwili was tam nie będzie.	Zupełnie zdrów i punktualny jak jego podróżny notatnik. Ach, panie Fix, pan nie wie, że mamy ze sobą młodą panią.	Że pana wychował w pojęciu światowym. Nawet się pytał, czy mi się jego uczeń podoba?	Podniesienia zdrowotności w Cisach... Pięknie. Ale przecie my tu wszyscy myślimy, jak możemy, o tej samej sprawie. Twoje uwagi są cenne, ani wątpię, ale czyżbyś kolega miał powiedzieć jeszcze coś nadto więcej, niż wiemy wszyscy, na przykład taki Chobrzański, ci panowie z komisji, których słyszałeś mówiących ze znawstwem, no, wreszcie ja?	Za chwilę już upiory były na baszcie	Ja! alboż mogę? A! nigdy już! nigdy! pomiędzy tamtych ludzi, na śmiech, wzgardę, na przekleństwo!	Cha! Cha! Cha! Wypędziłem Brytańczyków i zająłem ich warownię! Ale Rzym jest wspaniałomyślny! Pozwalam wam przyjść tu na górę!	Dziękuję, Carmaux. Od razu mi ulżyło i teraz mogę ze spokojem czekać na śmierć.	Nędza! Gdyby ojciec twój miał bodaj dwadzieścia cztery tysiące funtów renty, czy mieszkałabyś w tym pokoju zimnym i nagim? Tam będą moje skarby	Osobliwie, gdy przyjdzie długi oddawać.	A! dobry dzień asanu.	Ach tak? Więc tak pani sądzi? Doprawdy?	Aha! dałem, akurat... A gdzie on ma znaki?... gdzie krew?... gdzie świadectwo felczera?...	Biada klasztorowi, gdy on zadzwoni.	Byli, ino rychlej poszli.	Będziesz pan cicho, gdyby moja żona pana usłyszała! Moja szona ona być zastrosna.	Będę o tym pamiętał	Cichojta, pyskacze, bo za drzwi wyciepnę!	Co robić zamyślasz? chcesz nas zgubić!	Czegóż od pana chcieli?...	Czyż zawsze mam być sama jedna w tym wielkim i ponurym pokoju?...	Daj waść pokój.	Dzieciństwo! wola twoja, pani, jest tu wszechwładną.	Dziękuję! O, dziękuję panu!	I oby ostatni!	Ileż macie tego placu?	Ja mówię tylko, że ich pan wyrzucił. I tegoż samego wieczoru zdemolowano panu gabinet.	Jaka złotówka?	Kto traci?	Którenżektóren	Ledwiem dogonił panie!	Nigdy	O! Proszę, niech mi kto powie, myślę o tym dzień cały i chciałabym wiedzieć...	Oberst go wezwał.	Od dziecka.	Odebrał znakomite wychowanie.	Połknęłabym chętnie, żeby z nią skończyć	Proszę o głos!	Proszę poczekać	Przyrzekłem przyjść i dotrzymałem słowa.	Tym gorzej.	Więc cóż?	Więc dla Pana tego rodzaju ludzie są wstrętni?	Łowco Morski! Syn nasz będzie biały!
O świcie upolował dzika, a napił się także. Wszakże ten żarłok nie może się powstrzymać nawet wówczas, gdy idzie o zemstę.	Powiadam płynne bowiem pije się tu i zagląda do niejednej flaszki, do której by się nie powinno. I szczepów przeróżnych jest tyle, że trudno nawet wiedzieć ich liczbę. Przejdźcie tu jeno i spojrzyjcie na podworzec: więcej tam niż tysiąc czeka, aż przyjdzie ich kolej pod tłocznię. Tu oto szczep powszechny, pospolity; tutaj osobliwe, fortyfikacyj, pożyczek, darowizny, akcydensów, domen, drobnych przyjemnostek, pocztowy, ofiarny, dworski.	Konrad, Konrad, taki inteligentny i chyba nic nie rozu­miesz albo zrozumieć nie chcesz. Nawet nie wiem, czy zdajesz so­bie sprawę, że gdy wchodzisz na scenę albo się pojawiasz na ekranie czy w telewizji, od razu zaczynasz wytwarzać pomiędzy zbiorowością widzów owo zanikające lepiszcze. Władza nieudolna i dyktatury mają absolutną rację, że w stosunku do sztuki są podejrzliwi.	Ale gdzież tam! Nie umarł, jeno się wściekł.	Ba! Głupstwo! Upraszam pana, panie Copperfield, abyś o tym nie wspominał przede mną.	Bo idzie z rodu, któren się gorzałki nie wyprzysięgał	Bo nikt nie ma prawa jej brać, nawet ksiądz przeor!	Kto wie? serce mu zapewne powie, żeby tu zajrzał przed odjazdem, a ja się sprzeciwiać nie będę.	Majkowska nie będzie u nas. Pani nie wie, że się rozeszli z Topolskim? Topolski założył towarzystwo, które trwało cały miesiąc, po pierwszej gaży rozlecieli się wszyscy. Przyjechała wtedy Mela do nas, ale mamy już jej dosyć. Dam pani nietylko jej repertuar, ale jej gażę, słowo honoru.	Mery, ty się nie daj prosić pani Trawińskiej; ty zagraj ładnie, przecież możesz zagrać ładnie	To jest interes dla całej Fenicji, więc ja na nim zarobku nie potrzebuję	Żyje! Żyje na pewno, o ile go zresztą nie rzuciły na ziemię albo nie zagryzły znużone dźwiganiem. Nie rozpaczaj, Balu, ma on rozum, wie dużo, a nade wszystko posiada oczy, których lękają się ludy puszczy. Niestety, wielkie to nieszczęście, że dostał się do bandar-logów, które jako żyjące na szczytach drzew, nie boją się żadnego z nas.	A jednak!... Kiedy młynarz mnie pocałował, ona wiedziała o tym i omal nie umarła z tego powodu, że już się jej wiele nie należy.	A tak. Życie cię nauczy, co to jest. Każdy z nas stara się zamieszkać tam, gdzie piekarz, zaznajomić się z nim i wyrabiać sobie kredyt. To nasz sposób; zaufanie mamy. Większość z nas nie jada nic ciepłego, ale bułek na kredyt dostaniesz tak długo, jak zechcesz.	Dziękuj już teraz Panu Bogu, że tu siedzisz; masz ty za co. Kiedybyś ty wiedział, co ciebie czeka, tobyś mnie na klęczkach błagał, abym cię stąd nie puścił, i na próg byś się kładł, a wynijść nie chciał.	Nie ma nic do tłumaczenia, dzieci i stare kobiety powinny o tej porze spać. Nie fatyguj się, Konrad mi pomoże	Nie wiem. Być może, że znajduje się ich w okolicy więcej. Ale jeśli nie, to bez wody muszą zginąć.	Panie możesz mi pan zawierzyć, gdy mówię, że ten kawał żelaza nie będzie już nigdy pływał ani po morzu, ani pod morzem. Na nic on się już nie zda, chyba go tylko sprzedać na wagę. Mniemam przeto, iż nadeszła chwila, w której wypadałoby pożegnać kapitana Nemo.	Mości giermku nie pierwszy to raz pochowanoby zemdlone osoby, jakby istotnie umarły, a mówiąc między nami, nie widziałem, żeby kto tak prędko umarł, jak wasza królowa Maguncja. Prawdę mówiąc, nie miała czego i chorować nawet. Gdyby infantka zaślubiła którego z panów albo jakiego lokaja, jak to słyszałem, że inne czynią, zło byłoby bez ratunku, lecz że rycerz zręczny, szlachetny, został jej mężem, zatem nie widzę żadnego do smutku powodu.	A cóż się stało z drugim dzieckiem ukradzionym? Co się stało z Ludwikiem?	A więc Dick przyjdzie tu do ciebie jutro rano i swoje zwierzątka przyprowadzi z sobą.	Bo ja wiem! a pewnie posiedzimy. Postawili nam dzban z wodą, ba i kęs chleba. Odpowiedział drugi.	Chyba że napisał go jakiś jego towarzysz, który przez ten czas mógł umrzeć	Chętnie Oj, widzę, że bardzo się panu spieszy do tych pieniędzy?	Ja Cezarze! ja! na Bogi... dla czegożbym... drżąc i jąkając się przemówił stary.	Jakto, nic? nie możesz mnie zbyć taką odpowiedzią, na twarzy twojej napisane jakieś nieszczęście. Co cię spotkało? mów? kto cię zdradził? kobieta?	Klaro! miejże więcej charakteru i nie psuj tak chłopca. Jedno z dwojga, umie czy nie umie lekcji?	Mówi, że nie ma pojęcia o torturach. Nauczyliśmy cię trochę?	Nadbieży czas, że prawda na wierzch wyjdzie ale pierwej musi się pan nasz miłościwy sam przekonać... On też da mi później świadectwo!	Nie całkiem.	Nie chcesz? To możesz mnie podać do sądu.	Nie krzycz pan, tu nie bożnica!	Nie może być! A! To by pięknie było, żebym nabożeństwo opuścił!	Nie mówić?	Nie wymyślą nigdy dobrego słowa!	Nie! Dla dobra śledztwa i procesu...	Nie, mój kochany, to są fakta	Nie, wcale! Pani jesteś na pewno poza linią strzałów pojedynkowych. Ja tylko proszę pana Horsta, żeby sprawdził swoje informacje, których pani udzielił, u mnie, u źródła.	O ile to nie jest po łacinie.	Przecierpiał! A jaż nie przecierpiałam? Niezupełnie taki jak wszyscy?... a jaż taka? Wieczny smutek... wieczny smutek... wiecz-ny smu-tek!...	Przypadkiem? No! Wszystko jedno. Wiesz, co się stało. Ja dziś wyjeżdżam, będziesz mi towarzyszył?	Próżna nasza droga. Dziś nic nie wskóramy	Skąd mam wiedzieć? Ja jakbym miał taki skarb, to na pewno bym go nie zakopał. Wydawałbym pieniądze i żyłbym sobie szczęśliwie.	Skądże się tu wzięli wszyscy czterej, bo powinni być w tej chwili pod Roszellą?	Słuchaj ja także nie jestem próżny, ale człowiek chce od ludzi jakiegoś uznania. Jestto namiętność wrodzona. Dalibóg nie jestem próżny, a jednak powiem ci szczerze: gdy ludzie widzą we mnie jakieś zdolności, gdy mówią o nich, gdy ich żałują, to chociaż wówczas moja nicość staje mi wyraźniej, niż kiedykolwiek, przed oczyma może gorzką przyjemność	Służyłem, i to nie tylko w wojsku, ale we wojnie, a co mówię, to z doświadczenia.	To mi wymawiasz? Niby co, dla przyjemności jestem „taką”? Z głodu zdechłabym. Muszę, chociaż za każdym razem rzygać mi się chce z obrzydzenia.	W poręś odezwała się z nią! Dziwna rzecz: jak takie słuchanie instynktem czujnym zawsze w porę ze swoim się wyrwie! Skąd ci to ona na myśl przyszła? I kto ci o niej opowiadał?!	Więc jakże?	Za trzy dni będziemy o świcie	Zgoda; wolno Tomkowi także się zabić i, co gorsze, wyrzucać pieniądze oknem.	A co? Wariaty! Jak pan myśli, co większe: czy zdolność aktorek, co prosto stąd biegną na scenę, czy cierpliwość i pobłażanie publiki?	A cóż mi to nowego powiesz? po cóż to me wołasz?	A sens moralny tej prelekcji?	A widzisz, żeś głupi, bo łąka jest pańska, tak jak i wszystkie pola.	A właśnie...	Ależ on ryzykował życiem!	Biedaku, czekałem na ciebie.	Chciałeś widzieć, przyjacielu Ned, patrzże teraz.	Chodź na herbatę, w domu musi już czekać Bernard.	Choroba mówił młody chłopiec.	Co ja zrobię, nieszczęsny Moja najpiękniejsza niewolnica! Chan byłby mi za nią taki wdzięczny. Wasynga, radź, co robić?	Co takiego?	Co takiego?	Czy podobna?	Dlaczego?	Ewa	Gerausia tada įeiti, kada nesitiki, ypač tenai, kur jų mažai randasi.	Hehe! Ta podróż w czapce niewidce ma może związek z interesem, jaki robi stary Léger, dzierżawca z Moulineux?	Hej! dmuchali i dmuchali w ogień, ale w końcu pyski poparzą.	Ja sobie pójdę	Jak tego Pana Boga kocham, tak czystą prawdę rzekłem.	Kim?	Może i mnie?	Może pan choć wina pozwoli?	Mój Boże! jakaś pani szczęśliwa!	Nikomu nic do tego. Sklep... sklep jest miejscem publicznym. Każdy ma prawo wejść do sklepu.	O czém człowiek myśléć może, starzejąc?	Pociąg dochodzi!	Powiesz mu pan?...	Przyjemny chłód jest w pańskim domu	Skąd o tym wiesz?	Stefek wraca! Broniu! Broniu!	Szlachcic, Wojna, Żołnierz	Tak A od tego czasu minęło już dwa i pół miesiąca.	Tak! Proszę zapamiętać me słowa. Jeśliby mi Bóg przywrócił władzę i bogactwo, uczynię zeń lepszy użytek, niżbym miał je dzielić z damą światową, z osobą umalowaną, a bez serca, która urąga nędzy.	Ten sam, co go Siewros u dziada od spalenia wyprosił!	Termin będzie ściśle dotrzymany	To nowina? Takie urwisy, a jednak widać coś tam w cichości robiły...	To znaczy, że pan lubi muzykę słów.	Tych samych, droga moja. Potem gdy Chrystus zstąpił na ten świat, i ogłosił na ziemi swoją świętą naukę, do przykazań tych przybyło jeszcze jedno, a obejmujące je wszystkie razem: Miłuj bliźniego twego jak siebie samego.	Upewniam cię, Oriano, ona jest bardzo miła, to wyborna osoba	W drogę!	Wyprawia to dzisiaj ?	Właściwie zrobił wszystko Stalky, ale to była szopa dla wszystkich!	Z Hołowina przyjechali! Boże mój! A tu majtki zupełnie jeszcze mokre!	Świeżo angażowana chórzystka.	Żałuję teraz, że opowiedziałem ci o Sybilli Vane.	Żeby każde dziecko miało swój pokój.	Żona twoja jest wyjątkiem.
Tak, ale nie chce mi się wierzyć żeby jego strata bardzo zubożyła don Carlosa Goulda. Jest jeszcze więcej tych bogactw w górach. Po skończeniu pracy w porcie nieraz jeździłem do pewnej dziewczyny w Rincon i słyszałem, jak dudniły wśród ciszy nocnej po rynnach. Od lat bogate głazy staczają się z hukiem gromu, a górnicy powiadają, że w samym sercu gór jest ich aż nadto, by grzmiały tak jeszcze przez długie czasy. A jednak walczyliśmy onegdajonegdaj (daw.) dawna jednostka wagi, licząca 1/32 funta, tj. w różnych miejscach i czasach od 10 g do 50 g.; tu przen.: odrobina. srebra na ziemi, za który można kupić chleba dla głodnych. Ha, ha! Dobrze. Chcę, żeby to było najsłynniejszym i najrozpaczliwszym dziełem mego życia, i wszystko mi jedno, czy jest wiatr czy go nie ma. Małe dzieci podrosną, a dorośli się zestarzeją, nim pamięć o nim zaginie. Powiedziano mi, że monteryści nie mogą dostać srebra bez względu na to, co stanie się z capatazem Nostromem, i powiadam panu, że nie będą go mieli, bo Nostromo uwiązał je sobie u szyi.	Nie nie mogę ci postawić żadnych zarzutów. Postąpiłeś słusznie.	Ażebyś, drogie dziecko, nie miała fałszywego wyobrażenia o naszych stosunkach rodzinnych	Czemu im nie żyć, koli czort wiedźmie pomaga...	Nie mam wyboru, stawaj!	Nie możesz być królikiem, czcigodny starcze	Robotnik ale nie bardzo stary... Wędrowny robotnik... Tak.	Drogie moje dziecię nie wyobrazisz sobie, com się ja przy tym wszystkim napracował. Bo to widzisz, egoizm mną powodował, twoje przenosiny dotyczą mnie osobiście. Będę cię o coś prosił, nie odmówisz mi, wszak prawda?	Obraz ułożyłem podług podobnego obrazu, który niegdyś widziałem w Niemczech: me­chanikę sam wymyśliłem. Sama historyjka o Fauście czarnoksiężniku także nie jest moją; widywałem ją nieraz w czasie moich podróży w teatrach maryonetek. Anioł wychodził z biblii i przestrzegał doktora, ale zegar przedzierzgnął się w biesa, który otrzymywał władzę nad Faustem, skoro anioł odszedł, a biblia zamknęła się. Tenże Faust miał famulusa, jak go nazywali, który wiedział o całym pakcie i sam już nawet był na złej drodze, z której się jednak zawczasu jeszcze cofnął. Biedny i nędzny występuje w ostatnim akcie, jako stróż nocny w tem mieście, w którem mieszkał doktor; wiedział zaś, że gdy wyśpiewa dwunastą, wówczas przyleci djabeł i porwie dawnego jego pana. Wybiła złowroga godzina, famulus składa ręce na piersiach i: Mości Panowie Gospodarze! woła, westchnąwszy głęboko; ale czy nie mógł, czy nie chciał powiedzieć: Już dwunasta, dość że z cicha tylko szepnął: Na zegarze! A to wszystko na nic się nie przydało, bo ognistą pożogą Faust wyleciał przez okno swego domu.	Czytam. A nie potrzeba do tego czarodziejstw żadnych. Ja myśli nie ze słów poznaję, jeno z postępków.	Ale nic mu się nie stało.	Jedną furę zawiozłem pod dach, ale kiedy przybył posłaniec, rzuciłem wszystko i ruszyłem w drogę, nie przebierając się nawet!	Nie mam dostępu do pana hrabiego Odda mu go jego lokaj.	Straciłem większą część mego, naszego majątku Muszę obejrzeć się za zajęciem. Nie posiadam więcej niż 25000 marek.	Szymonkiem, mówisz? A czy przed tym dziecięciem i tymi Cyganami nie znałeś innych jeszcze osób?	Cicho bądź i nie oglądaj się! Niezawodnie jest to duch Zacharowa! Muszę niezwłocznie zamówić modlitwę u kapłana.	Ja ci zaraz ukażę przyczynę tego co cię tak dziwi, rzekła Stanisława z powagą w głosie: oto kobiety te okazywały ci zawsze przyjaźń obłudną i fałszywą, a w gruncie zazdrościły ci, żeś młodsza i piękniejsza od nich; że sama jedna wywoływałaś w około siebie tyle pochwał i uwielbień, ile one wszystkie razem wzięte zebrać nie mogły. Rade więc, że znalazły jakikolwiek pozór do potępienia cię i obrzucenia naganą. W postępowaniu twojem dopatrują grzechu, bo same są grzeszne; pragną cię okryć cieniem, aby same światło wyglądać. Co zaś do owych dobrych, jak powiedziałaś istot, które łączą się ze złością i obłudą innych; czynią to one przez tchórzostwo i egoizm, obawiają się płynąć przeciw prądowi ogólnego zdania, aby własnej nie narazić opinji. Są to istoty dobre wprawdzie, ale dobrocią owcy lub cielęcia, pozbawioną wszelkiej odwagi i energji. Słyszą, żeś oskarżona o coś złego przez głos publiczny; przekonane w gruncie o twej niewinności, uścisną cię milczkiem i potajemnie między czterema ścianami swego lub twego pokoju	A o ile grubszą z tego, czego nie wiedzą	Co ty pleciesz? Od trzech pokoleń z ojca na syna służymy przy słoniach, a nigdy nie słyszał żaden z nas, by tańczyły. Są to smalone duby i nic więcej!	Nie, łaskawy panie tylko zanadto się wdaje z hołotą.	Tak. Kazik nie miał przede mną tajemnic. I o tym wiem, że w ów straszliwy poranek mieliście się spotkać za miastem.	Kiedy tak to nie przelewki, poznała cię że z tobą zrobi co zechce, potrzeba się ratować, bierz paszport i uciekaj gdzie pieprz rośnie.	A ja tobie nie radzę, Jaruho! Ty wiesz, jak cię szarpią, prześladują, co się z ciebie naśmiewają, co nadokuczają...	Błagam cię, panie dbaj o mnie trochę więcej!... Bo już i służba zaczyna mnie lekceważyć, żołnierze patrzą spode łba i lękam się, ażeby w kuchni nie zatruł mi kto potraw...	Albertynko, nie spotkajmy się już nigdy w życiu. Toby mi było zbyt przykro. Bo ja naprawdę bardzo cię lubiłem, wiesz. Pamiętam, kiedym ci powiedział kiedyś, że chcę widzieć tamtą osobę, o której mówiliśmy w Balbec, myślałaś że to się stało. Ale nie, zaręczam ci że mi to było obojętne. Jesteś pewna, że ja oddawna zamierzałem cię rzucić, że czułość moja była komedją.	Tą samą, która przeszyła pierś Harberta, i zaręczam panu, że nie chybi ona celu!	To musi być chyba ludożerca, bo już ojciec na mnie za to napadł. Stało się to jednak bardzo naturalnie. Czytałam w gabinecie, on wszedł, nie uciekłam, nie przeczuwając niebezpieczeństwa, no i rozmawialiśmy. Uczynił na mnie zrazu wrażenie wariata, oglądałam się za dzwonkiem na służbę. Potem się uspokoiłam, że to tylko próżniak chorujący na oryginała i koniec.	Aha?... Niech pani zgadnie, od kogo to dostałem. To dopiero pan!... Bywali u nas nawet rublowi panowie, ale takiego jeszczem nie miał.	Spodziewam się, że do tego czasu dokonam czegoś zaszczytnego, ale taki jestem ociężały, że się boję, moja Ludko, czy nie przepróżnuję życia.	Tak powiadasz? Ano, to obaczysz! Dziś jeszcze pójdę między chorągwie i krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę iść, nie tu sobie łokcie i kolana o tykocińskie wapno wycierać, to proszę za mną! Kto mnie regimentarzem kreował, kto mnie władzę dawał, kto dufał, że co uczynię, to ku pożytkowi ojczyzny i wiary będzie, ten niech obok mnie stawa. Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć piękniejsza Najświętszą Pannę, patronkę tej Korony i Matkę naszą, spod opresji i jarzma heretyckiego ratować.	Bartek, ty zapowietrzony, a nie mogłeś to se niezdaro bucisków obmyć w wodzie, co? to do pokojów będziesz chodzić w takich gnojach, co? Drugi raz to cię przetrącę.	Cha! cha! podczaszyc jak się widzi serce miał szerokie, wszak ci to, panowie uwierzycie, przy tylu amorach na któreśmy patrzyli, jeszcze jednę jakąś chował potajemną faworytkę, słyszę cudo piękności, utrzymywał ją gdzieś we dworku na Bednarskiej ulicy.	O, my by to zawsze robili, ale czy to pan dziedzic od nas przyjmie?	To chodź. Telefonowałam do fabryki i sprowadziłam Zdzisia. Będziecie się mogli naradzić, bo ja już zupełnie straciłam głowę.	Ledwie mogłem dosłyszeć słów ostatnich, takie narzekania podniosły się w odchodzącym orszaku. Za chwilę straciłem wszystkich z oczu. Wybiegłem w ich ślady za obręb zamku. Jakiś czas zdawało mi się, że ich widzę, że słyszę bolesne ich pożegnania. Może i tak było, ale wkrótce w miejscu pozostały się tylko skały martwe, drzewa chwiejące się silnym wiatrem i różnogłosy szum wichru. Okropna noc! Mało pamiętam podobnych, a żadnej takiej.	To kupiec chyba za gniazdami łaził, że z dębu spadł i pokaleczył się?	Za to, że ośmieliłeś się spać w pokoju pani...	Ha, to wtedy trzeba poddać się konieczności.	To nam sonda pokaże. Każę opuścić „Nautilusa” na dno lodowca, a moi ludzie opatrzeni w przyrządy nurkowe rozbijać go będą z najcieńszego boku.	Stąd wiem, że de Wardes wczoraj, będąc w towarzystwie, gdzie i ja się znajdowałem, pokazywał pierścień, który, jak mówił, otrzymał od ciebie.	Bogać tam dużo, jaśnie panie, ledwo dziesięć morgów, i to z roku na rok jałowieje	Daj pan spokój Zrobiłem dla pana dość w ostatnim czasie... za dużo nawet, mogę powiedzieć. W tym tygodniu dość strachu się nabawiłem, widząc rysopis w dziennikach.	Na co wołać doktora ci panowie zdecydowali wczoraj, że moja choroba jest komedją, tak samo byłoby i dzisiaj; od wczorajszego wieczoru mieli dość czasu, aby doktora uprzedzić.	No, dobrze, ja mogę jechać na to miejsce.	Sądzi się zatem, że zbrodnię spełniono w sobotę po południu?	A któż to odgadnie!	A! a! skoro to jest pańska opinia...	Będzie to dwojako perła mojego zbioru	Do czasu do czasu. Póki ludzie otrzaskają się.	Gniewaj się, gniewaj! a kto uwolni słonia?	Jadzia To ty umiesz kłamać, Jadziuniu? Ładnie!	No to tylko cyrkle.	Powiadaj, jakżeś go ucapił?	To do ciebie, lub do mnie.	To wszystko co odnaleźć zdołałem.	A pan?	A więc masz na sumieniu jakąś zbrodnię. Wyjaw mi swoje imię, panie.	A!... widzisz, że mam rację.	Ale pan pił?	Cóż ty mi powiesz? Mówiono mi, że miałeś ochotę powrócić na Litwę?	Ja też	Mistrz Albrecht hołd mi już złożył.	Niech mu Bóg przebaczy lepiej by zrobił, gdyby zupełnie o mnie zapomniał.	Niech pan sobie przypomni siedem krów tłustych i siedem chudych.	Panie Goniec przyniósł depeszę z ministerstwa spraw wewnętrznych.	Panie sędzio...	Słowa i zwroty. Już dziś śmieszą nas niektóre wyrazy, które do niedawna miały swoją wzniosłą i piękną treść.	Że reżyser każe dać po drugim...	A o Zbyszku są?	A, zły patrjota	Boże Wszechmocny, przebacz mu te grzeszne słowa	Będę... Jeśli mnie zechcą trzymać	Chluba całego wojska!	Co?skan 140	Czekałem na panią... Czekałem na panią całe długie dwa miesiące...	Dnia dobrego waszej miłości z serca życzę	Do stu rekinów! Zupełnie jakbyśmy szli przez ogromny cmentarz.	Dokąd zamierzasz jechać?	Dwieście rubli na miesiąc!... Naturalnie, musimy poczekać...	I ty także?...	Kartki. Trzy dni jej szukam.	Każ zaprzęgać!	Kleiniskind!	Kobiety zawsze są krańcowe!...	Kocham! kocham! kocham!	Miłości?	Możemy iść zaraz do domu. I tak mi humor zepsułeś.	Mężczyzna, Pies	No, a drugi?	Paniczu! chodźwa se oba... Z was będzie rycerz. Przeciem widział waszą jazdę i złożenie. Od maleńkości woma noga stawała w strzemię. Zmarnują waju te guwernery.	Pax tecum! Pax, pax!Pax tecum! Pax, pax! (łac.) odpowiedział Chilon.	Przed dwoma laty po raz drugi czytałam tę książkę wujowi.	Przepraszam cię, kuzynko, syn człowieka, który ma odwagę nosić taką kamizelkę.	Szczerze panu zazdroszczę	Słuchasz uważnie?	Słysz, Jurku, mój przyjacielu! Idzie na nas Jarema z potęgą wielką, zginąć przyjdzie nieszczęsnym!	Tiesa, kunigėli, jog reikėjo jam kęsti iki galo kaip aš kenčiau. Bet, kunigėli, jus užmirštate, jog mane persekiojo dvi tris nedėlias, o tą vaikiną persekiojo ne metus, ne trejus... Bepig, kunigėli, kitiems pasakoti apie krikščioniškus jausmus ir apie krikščioniškus darbus, pačiam vienok paduoti paveikslą; dėl kitų sunku. Bartis ant Vincų Vinco mes visi mokame, bet nemokame apsvarstyti tą, ką jis gero yra padaręs...	Z pamięci ją do słowa napiszę	Zaśpiewam panom piosenkę o Ropuchu piosenkę własnej kompozycji (długotrwałe oklaski).	Śniadanie!
A więc dzięki dwóm znakom upewni się pan, że mój dziadek jest w pełni władz umysłowych. Dziadek nie może mówić ani się poruszać, ale gdy chce powiedzieć „tak”, zamyka oczy, a gdy chce powiedzieć „nie”	Bardzo biegłą w rysunku nie jestem Nie zdaje mi się też, aby talent mój do rysowania był wielkim, ukształcenie zaś, jakie w nim posiadłam, nie może wcale nazwać się wysokim. Znam przecież rysunek o tyle, abym początkowych prawideł jego nauczać mogła.	Ja się państwu na nic nie przydam pójdę do mojej córki.	Zapewne, ale u nas nie zdarza się nic przyjemnego Pracujemy ciężko bez żadnej odmiany ani rozrywki, zupełnie jak we młynie.	I ja Mamy rzeczywiście świetny pensjonat, ale ostatecznie pensjonat to nie dom. Poszukajmy więc natychmiast jakiegoś domu do wynajęcia, zanim się zaczną egzaminy.	Masz, dziecko, nie kłóćmy się o szkatułkę. Bierzże A ty, Nanon, leć po doktora Bergerin.	Uspokój się Zmienić tego nie możesz, a dasz ludziom na urągowisko... Tace!	Nie, pani, ja go nie odtrąciłam. To tylko okoliczności złożyły się dla mnie tak szczęśliwie.	Zaraz. Ten górnik jest wcale niegłupi, raczej mądry. Rozmawiałem z nim do upadłego, żeby się poddać jego sugestii i usnąć, ale mi się wśród frazesów walił na łóżko jak kłoda. Tyle miałem pociechy, że przy mnie chrapał. Ja przez całe noce siedziałem na tej sofie. Gdybym go tak był obudził z północka, tego z przewybornymi nerwami, tego z nerwami jak stalowe liny, i powiedział mu: Człowieku, zaraz umrzesz...	Bo już oddawna chciałam pana poznać i pomówić z panem o tych sprawach. Przepisywałam pański życiorys i jestem przekonana, że to karygodna zbrodnia, że pan się marnuje. Syn chłopski, jednostka z wyższem wykształceniem, z charakterem. Potrzeba takich ludzi. Czy pan nigdy nie interesował się ruchem komunistycznym?	Póki z nami się nie ugodzi, to ani chojaka ruszyć nie damy!	Był to człek skryty, ten Aleksander... człek skryty, milczący Nigdy nie odezwał się wesoło, gdy był w leciech młodszych. Czyż nie opowiadał o mnie nigdy jakowych fraszek?	Kto wie? serce mu zapewne powie, żeby tu zajrzał przed odjazdem, a ja się sprzeciwiać nie będę.	Niech się panie nie trudzą. Na karnawale nie była i on jej wcale nie zna.	A jednak, gdyby trzeba było na pewno by się pan nie zawahał.	Ja się nazywam Sowińska. Mogę pani być pomocną we wszystkiem. Jestem tylko teatralną krawcową, ale robi się i to i owo, co potrzeba. Córka moja ma magazyn strojów, jeśli będzie pani czego potrzebować, proszę do nas...	Bóg święty widzi, że nie łżecie	Jak się bawicie w Lymchurch?	Niech pan zostanie ja jutro rano jadę do miasta, więc zabierzemy się razem.	Ja, Eminencjo, wiedząc, że pojedynki są zakazane, porwałem ławę jakąś i zwaliłem nią jednego ze zbójów... i jak mi się zdaje... krzyż mu przetrąciłem...	Pozór to tylko był Mogła siedzieć w Zgorzelicach bezpiecznie, bo oni by tam sobie wzajem przeszkadzali. Ale baliście się, panie, żeby w razie śmierci Jurandówny nie ominęła pana Zbyszka i panienka, i dlategoście ją zabrali.	Ale jeżeli będzie się bawić dłużej w chorobę, gotowa jest się w końcu naprawdę rozchorować: jestem zanadto twoim przyjacielem, aby spekulować na to, gdyż będąc lekarzem, pragnę pozostać uczciwym człowiekiem.	Spódnicy się wyzbyła, to jej się rozumu zachciewa.	A rad byś uczyć się u mnie?	Ach niechże Bóg broni; ja tego nie mówiłam z serca, nie zważaj na babskie gadanie. Ale jeśli Bóg mi nie pomoże, ciężki dzień będę miała dzisiaj, a wszystko przez twego figlarza!	Pięknie powiedziane, panie Cyrusie Ale zdaje mi się, że znajdziemy tego dżentelmena dopiero wtedy, kiedy on sam tego zechce.	Rzucasz się z motyką na słońce! Dużo zyskasz, że sobie ściągniesz na kark księdza Maslon, Valenoda, biskupa, tego piekielnego wikariusza de Frilair i całą klikę?	Albert, nie gadaj!	Nie, drogie dziecko, skądże.	Niemniej król się przestraszył, a czułe jego serce musiało na tem ucierpieć ucierpi i kieszeń, bo król do zbytku jest dobroczynnym. Kto wie, jaki to wpływ wywrze na jego zdrowie...	Nie dziwota, dworskie przecież, nie chłopskie!	Po cóż, Zoniu, masz się tym zajmować?	Między barbarzyńcami trzeba nieraz użyć podstępu: przebrać się, kryć, szpiegować	No to mogłeś się poddać.	A! jeszcze nie, rzekł z wielką pokorą i jakby zawstydzony porucznik Presler. Dawno mnie już djabli wziąść byli powinni, ale wolą męczyć żywego.	Dobrze Jeśli panicz za pół godziny nie uśnie, to proszę mnie zawołać.	Dziś dam dyspozycję. Dostaniesz tam izdebkę. Ale to będzie małe, proste, ordynarne. Bo tam przecie nie ma komfortu.	Nie uprzejma, tylko zaciekawiona, proszę pana... profesora.	Patrz abyś nadto śmiałym i ufnym w sobie nie był	Raczej nie. On w ogóle jest jakiś dziwny.	Nie wyrzucaj mi mojego przyjazdu, ojcze, bo jeśli tu jestem, to dla ciebie i być może zdołam cię ocalić.	Na Herkulesa! Śmiertelnik, który zdusił Krotona, godzien jest mieć posąg na Forum. Ale mylisz się lub zmyślasz, starcze, albowiem Krotona zabił nożem Winicjusz.	Czyż nie jesteś uczciwym człowiekiem, który przyjął konia z powrotem za tą samą cenę, za jaką go sprzedałeś?	I skądże to nagłe umiłowanie czystości? Nie dostrzegam w was nic, co by o nim szczególnie świadczyło. Przeciwnie, o ile sobie przypominam ale niedawno temu jeszcze...	A mnie co do tego?	Cóż on tam ma do dysponowania? Krewny to jaki tego domu?	Pójdziemy, ko-koszko, na ulicę Marszałkowską, pod numer 305, do domu, który dopiero co skończono stawiać.	Więc... Karol żartował tylko, upewniam panią, że żartował	Sam z pochodzenia jestem Bułgarem. Tatulo trafikanttrafikant (daw.) – właściciel trafiki, sklepu z wyrobami tytoniowymi. mieszkał w Kirk-KilissehKirk-Kilisseh jeden z nurtów klasycznej filozofii indyjskiej, opierający się na interpretacji Upaniszad oraz Bhagawadgity., zbadałem sanskrytsanskryt staroż. hinduski poemat epicki, zawierający m.in. dialog filozoficzny Bhagavadgita. i szczerą sympatię poczułem dla Wisznu, Sziwy i BrahmyBrahma, Sziwa i Wisznu i pod nadzorem całej ekspedycji międzynarodowej na GaurizankarGaurizankar miasto na zach. przedgórzu Himalajów, ob. w Pakistanie, w pobliżu granicy z Indiami. , mogłem już śmiało na własną rękę poszukiwać Boga...	A zatem Cyrus Smith wpadł do morza najwyżej o tysiąc dwieście stóp od brzegu?	Owszem; jużto prędzéj-by chyba umarł, panie mój kochany, niżby przestał leczyć. Ot, niedawno Harasimowicz starszy zasłabł, to przysyłał kilka razy po pana Lucyana i teraz zdrów już podobno. Onegdaj także żona Pawła kowala zasłabła, to pan Lucyan dwa razy na dzień do niéj chodzi. Wtedy tylko jeszcze znać w nim żywego człowieka, kiedy jest przy chorym; a jak odejdzie, to znowu, Panie odpuść, trup na sprężynach i koniec.	Będziesz tym, czym ci być każą i powinieneś być wdzięczny, że chcemy ci dopomóc.	O, pod tym względem ja go już dawniej oceniłam. Jest to człowiek energiczny i przywiązany do nas... Zresztą mniejsza z tym Jakże papo skończył z kamienicą?	No, ja wiem. Ja to sobie tylko swoim głupim, ludzkim rozumem tak ważę, że biedny więcej zazdrości, więcej skrzywdzi, złe słowo powie albo i myśl, to Bóg słyszy	Rozporządzaj pan mną do woli. Zrobię, co pan zechcesz.	A mnie nawet pomyśleć o tym straszno!	Bieda ale mam na to radę.	Powiedz, Marysieńko, czy uważasz mnie za bezkrytycznego i naiwnego głupca?	Tak mnie przezywają Ja wolę swoje, chociaż podobno jest brzydkie.	Na miły Bóg, w jakich warunkach?!	Więc zdjęli konie Aleksandra Wielkiego?	Więc znowu jesteśmy spokojni.	Co to znaczy?	Czego pan tu chce?	Ja ciebie w ŁubniachŁubnie rycerz. My w Łubniach pili razem i hulali. A co twój kniaź porabia?	Mów, co widzisz: Jak tu kniaziównie?	Nic pilnego. Ale o stryju zupełnie już zapomniałeś. A on, biedak, leży niedaleko stąd, o trzy mile, w Zasławiu... Może byście tam jutro pojechali. Okolica ładna, są ruiny zamku... Moglibyście bardzo przyjemnie czas przepędzić i zrobić coś z tym kamieniem nagrobnym.	Notariusz przyjdzie, skoro ojciec tego koniecznie chce; ale będę go musiał przeprosić i to przeprosić za ojca, bo ta scena będzie doprawdy śmieszna.	Z najwyższą przyjemnością. A... czy to będzie większe przyjęcie?	A my?	Dajcie, jakie są, jeno sporo gorzałką zalać, to galanto sól wyciągnie.	Panie Golimski!	Rycerz, Pan, Sługa, Przemoc, Korzyść rzecze Sancho	Tak sądzę, ciotko.	To oszust muszę dobrze domu pilnować, i niepuszczę, chociażbyś o mur bił głową	Śpij, śpij, mój maleńki. To drzwi mamusi trzasnęły przypadkiem...	A niech ich tam diabli wezmą! dziś popr. forma N. lm: własnymi słowami. i pochwałą starosta.	Bin doch ganz knall... Sacra! Wer bist du eigentlich?	Bobry.	Chrześcijanin, walczycie przeciw chrześcijanom	Czém?	Człowieku! I cóżeś odpisał?	Dziecko, Matka krzyknęła.	I... dłużej przetrzymają niźli człowiek niejeden... Pieska weź...	Jakeś mądry	Jakto domowym doradcą?	Kto z was jadł skwarki z końskiego łoju?	Mam jakieś czterdzieści naboi	O pana? a cóż cię trwoży?	Oczywiście, tobie i innym Żydom!	Od wakacyj, od wakacyj...	Prasa hydrauliczna rozwalona jak domek z kart!	Proszę pana	Płakała!	Rzekłeś, wielki proroku.	Tak... proszę mamusi!	Ucieczka, Mąż, Żona, Kobieta, Sztuka, Poświęcenie, Artysta	W szpitalu byłoby pani lepiej	Wasz pachołek, slowutnyslowutny (czes.)	Widzieliście wisielców?
Prawdziwie nie wiem, co bym zrobiła lecz to pewna, że są panny tak okrutne, iż biedni rycerze nazywać je aż muszą lwicami i jeszcze gorzej jakoś; nie pojmuję doprawdy, skąd się te panny biorą, co nie mając honoru i sumienia, pozwalają umierać lub szaleć swoim kochankom; bo i na cóż te ceremonie? jeżeli je robią przez skromność, to lepiej niech idą zaraz za mąż za rycerzy, którzy tylko tego pragną.	Do diabła, dlaczegóż nie mielibyśmy go zatrzymać na tym stanowisku? Prawda, że młody, ale to chłopak na swoim miejscu i widzę, że doświadczony z niego żeglarz.	Nie bój się, Beniaminie. Ona mnie posłała do wszystkich diabłów i była przy tym tak wściekła, jakbym jej zniszczył kapotę. „Idź i razem z moimmój	Nie, to niemożliwe, odjechał powozem, zresztą obraził się na mnie.	Niech was Bóg w zdrowiu chowa do setnych lat, mistrzu! nijaka pochwała, nijaka podzięka nie wypowie tego, co człek uczuwa, stojąc przed waszym dziełem. Słowa krzepną na ustach; co byś rzekł, wszystko za mało.	Tak. Bardzo pan śpieszy?... Ja nie mam nic do roboty. Może się przejedziemy?	Bez głowy! Wam na wiecach o wilczej swobodzie prawić... ale nie grody dobywać... Wy ziemianie, z pługiem chodzić, a z oszczepem na wilka, albo i na niedźwiedzia, a nie na kamienne ściany! Nim wy je dobędziecie, sami się weźmiecie stokroć za łby!	U mnie, nie bój się, nie ukradną Ja, bracie, sam boję się, żeby czego nie ukraść.	Nikt nie był winien, Zośka. To było zupełnie głupie nieporozumienie i nic więcej. Musiało się też z czasem wyrównać. Nadszedł taki dzień, że dobra niewidzialna wróżką sprowadziła ich niby przypadkiem razem do cudownego, zaczarowanego miasta. Byli tam zupełnie sami wśród obcych sobie ludzi i przekonali się naraz, jak są sobie bliscy i drodzy, i jak im dobrze może być ze sobą. Zdawało mi się, że łuska im nagle spadła z oczu. Zaczęli się śmiać ze wszystkich dawnych nieporozumień. Zośka, tak serdecznie zaczęli się śmiać! I nie mówiąc nic o tym, postanowili sobie nadal nie utrudniać życia, lecz cieszyć się zawsze tym wszystkim, co ono im daje...	Nie, nie, nie przyprowadzaj jej tu Nie, nie chcę, to taka nudna, zła, stara musi być baba! Nie chcę jej widzieć, Doady...	Ale co ty mnie gadasz! Znałem ja ludzi tysiące i Polaków, i Niemców, i Włochów, ale takiego anim jednego nie widział. To diabeł jest.	Dziwno mi to, że piorun tego zboru helweckiego nie zapalił?	Hola, hola, gospodyni! Nie rozpościerajcie się na całym siedzisku! Ja przecie nie ułomek, gdzież się podzieję?	O tak, tak! Błogosławię cię we własnym imieniu, i w imieniu trzech pokoleń ludzi nieskazitelnych. Posłuchaj więc, co ci mówią przez moje usta: Opatrzność może podnieść na nowo budowlę, którą zburzyło nieszczęście. Ulitują się nade mną najbardziej nieubłagani, gdy ujrzą, że poniosłem taką śmierć i dadzą ci może czas, którego mnie odmówili; postaraj się, aby nie padło słowo „zhańbiony”; weź się do dzieła, pracuj, synku, walcz odważnie. Ty, matka, siostra, żyjcie jak najoszczędniej, aby majątek moich wierzycieli codziennie się powiększał w twoich rękach. Pomyśl, jak piękny, jak wielki i uroczysty będzie ów dzień rehabilitacji, w którym powiesz: mój ojciec umarł, ponieważ nie mógł uczynić tego, co mnie się udało, ale umarł spokojnie, bo mnie to dzieło przekazał.	Zresztą nie brnijmy w metafory: każdy, kto zechce umieścić u mnie artykuł, znajdzie Finota. Ten pan należy do waszego grona. Podpisałem z nim, Lousteau.	A nie skamienieje ci ten chléb w ustach kobiéto? chléb jałmużny jak psu rzucony, siostrze przez Pechral’a!  A będziesz ty go mogła jeść! a da ci on życie? Nie! o nie!	Nie masz go jeszcze.	Nie wiedziałem, że taka będzie Nie mogłem tego zrobić...	Nie zależymy od swoich upodobań.	Posądzenia! Nie, nie, Annie!	Właśnie wracasz stamtąd i nie śmiem ci proponować, byś mi towarzyszył.	Zobaczysz, że takie pieniądze nie przyniosą szczęścia	Ładny kawałek, co? trzysta lat w jednej rodzinie! Wart parę fajgli? Co?... I ładnie na ręku wygląda. No, nie na każdym. Wyobraź sobie taki pierścionek na palcu Jagody. Niczym kwiatek przy kożuchu. Te krótkie palce i białe paznokcie. Ale na twoim ręku będzie pierwsza klasa. Masz, nałóż.	No i nie zawtórowałem mu. Czekałem aż się sam naśmieje do syta. Trząsł się cały i wyglądał jak rozbawiony szkielet pod bawełnianą kapą, którą się nakrył	Mimochodem byłem świadkiem egzekucji komendanta Smyrny, którego padyszach kazał Kosrefowi stracić; jedna z najciekawszych rzeczy, jakie widziałem, mimo iż dużo widziałem; opowiem to wam za chwilę przy śniadaniu. Ze Smyrny porżnąłem do Hiszpanii, dowiedziawszy się, że tam jest rewolucja. Och, udałem się prosto do Miny, który mnie mianował adiutantem i dał mi rangę pułkownika. Biłem się za sprawę konstytucji, która padnie, bo nasi wejdą do Hiszpanii lada dzień.	Ach! wujaszku! zawołał, po tak długiej niebytności, w jakąż chwilę okropną przybyłeś do Krakowa. Czy widzisz ten stos, to pospólstwo.	Dziękuję, dziękuję za ostrzeżenie, odparła Antyfona przyprowadzając do porządku swą pobożną bransoletę; krzyż zgubić, to wielki grzech! Niech mię Bóg broni i strzeże od niego!	Panie wachmajster, on chce iść do wychodka.	Spojrzyj, najdostojniejszy, na tą skrzynię. Jest ona pełna papirusów, na których spisano akta sprawy. Sędzia z Memfisu co dzień otrzymuje raporty o jej przebiegu i donosi jego świątobliwości. W cóż obróciłaby się praca tylu uczonych pisarzy i wielkich mężów, gdyby oskarżonych uwolnić?	Ach, oryginał był tak udatny, że życie, zapoznawszy się z Darwinowską teorią o przetrwaniu najlepiej przystosowanych, przystąpiło do masowego kopiowania. Na szapirografie niektóre odbitki wychodzą słabiej, ale twój mąż jest, zdaje się, pierwszorzędnym, doskonałym okazem.	Te poezje są o nim gdy wróci do szkoły, włożę je do koperty, nalepię znaczek i niechaj się dowie, co myśli o nim poeta.	A Witek! Wyuczył się od Pietrka i teraz cięgiemcięgiem (gw.) wrzasnęła.	A!... to jasne... Kula w pistolet, a zamek w szczękę... Pistolet zdezelowany; bardzo interesujący strzał...	Ach! Jakiż ja niezręczny! Zapomniałem, że to mnie pierwszemu wsiąść wypada. Co teraz zrobimy?	Aha No, wie pan, ale to przecież genialne.	Bo Zakon to taki rycerz!	Boję się. Ja już złożyłem dowody, jak go się boję. O, ja się go boję! Chciałbym go dostać w ręce. Czy wiesz? Gotów byłbym rozpętać rewolucję, żeby go dostać w swe ręce.	Chcecie bym u was misek wziął!	Co to jest, co pan śpiewa?	Heleno powzięliśmy pewien projekt względem ciebie i musimy się porozumieć.	Ma się rozumieć, że może Bierz kapelusz, Hawkinsie, pójdziemy obejrzeć okręt.	Myślałam w ostatnich dniach, że waćpan zagniewał się na mnie...	Napijże się ze mną.	Niestety! Ale to już czas przeszły dokonany. Od dziś zaczynam pracować. Jutro przecie obejmuję Strugę.	Od kiedy się znamy.	Połyka dym albo go wypuszcza ustami. Ludzie zawsze tak się zabawiają	Przedemną schronić się może trudno	Tak się bałam o ciebie. Czytałeś gazety?	Tak, proszę pani.	Tak, proszę pani. Ona nawet musi być niedaleko i pewnie czeka na odpowiedź. Niezamożna jakaś.	Wciąż łudzisz się, że oni okażą się wspaniałomyślni?	Zmierziły mu się Lipcezmierziły mu się Lipce	Żywić ją tu będą przez czas naszej nieobecności. Zresztą wydam rozporządzenia, aby nam do Francji wysłano całą naszą menażerięmenażeria	A artyleria wyszła?	A gdzie jest wojewoda witebski?	A gdzież nasz pan Czaruś będzie spał? We dworze czy w „Ariance”?	A jakże ja ją od chramu porwać mogę?	Cicho, śpiewamy.	Co ci jest, moje śliczne bóstwo	Coś ty oszalał?	Czy chciałbyś, żeby cię kochał?	Człowiek pokutujący! Człowiek pokutujący!	Cóż Żydówka?	Dla mnie.	Egipt jest przede wszystkim, a nawet jedynie i wyłącznie własnością Amona Jest zatem konieczne, aby ci tylko znali najwyższe tajemnice, którym Amon objawia swoją wolę i plany.	Hę?	I ja także!	Ile?	Ja? ja? przeczę temu i protestuję	Kiedy nastąpi ofiara?	Kiełbasy dać?	Marcelka!	Na długo?	Na wieki wieków.	Najchętniej.	Nic	Niech pamięta.	No, z jego teraźniejszego nieszczęścia.	O tak. Lubią go wszyscy.	O tej nowej minie musim pomyśleć.	O, jakąkolwiek przyczynę podaje, oświadczam, że ma rację!	Owszem Coś wspominała o listach państwa...	Pewnie!	Pocieszny narzeczony, prawda?	Powinnaś mi darować te chamskie uwagi, chociażby za ich szczerość!	Satże da żarna Ić, ić, anjole, ozażadż łsy trukich! Fiec, sze pietny Zmuge lidży dfoja fisydę za fiędzej nisz rendę, gdórą ma ot dziepie!	Tak. Ale prócz tego mogę sobie także w łeb strzelić...	Toście, szlachetny rycerzu, zwiedzili kawał świata?	Tu	Tu jest wspaniale, co?	W tej chwili każę zrobić.	Wiesz dobrze, że kocham go nad życie!	Więc niech i tak będzie!	Więc skądże przyszła ci ta miłość?	Wszystkie śluby są niespodziewane dla tego i owego	Za jakiemi tam interesami on był z Zuzą, z Rudą Węgierką i ze mną przez całą noc w Krzywej Karczmie pod Tarczynem. On żyje z tą Węgierką. I właśnie przez nią ja wiedziałam, że tego dnia u niego w domu będzie tyle forsy.	Zamilcz.	Zimne kartofle mama mi dała.	Įrašė, įrašė! Daug prirašė, pilną popierių... Sako, negalima esą tuščio siųsti...	Żebyś pan pocałował psa w nos.
Niech pan to pilnie rozważy Ja bowiem wykładam fakt, że mechanizm naszego czucia jest rozleglejszy od mechanizmu tej części natury, którą widzimy i dotykamy. W naszym czuciu istnieją nie tylko zwierciadła do odbijania realnych zjawisk natury, ale istnieją także szufladki, w których wyrabiają się pojęcia niekiedy wręcz sprzeczne z doświadczeniem. My na przykład nie widzieliśmy wystygłego słońca, rozbitej ziemi, a choćby naszego własnego ciała w postaci rozkładających się zwłok. A jednak o wszystkich tych rzeczach możemy myśleć...	Pewnie, że razem pojedziemy. Ale teraz nie ma sposobu dostać się do Zamościa.	Już jestem i będzie jeszcze gorzej. Kobiety jedne nie mogą mi darować, żem zrobiła świetną partię! Świetną! Drugie, że bronię obmawianych i prostuję fakta. Mężczyźni, znając moje domowe stosunki, pewni, że nikt się za mną nie ujmie, pozwalają sobie tymczasem pochlebiać i zaczepiać, potem będą się mścić za porażkę. Przygotowanam na wszystko, nawet na utratę opinii, na śmieszność, na wszelkie oszczerstwa. Ale wśród tych ludzi mnie nie pomieszczą ani ta zaraza mnie nie ogarnie! Obcą tu byłam i obcą zostanę.	Przynajmniej nie przezemnie, śmiejąc się dodał ksiądz Żagiel, bo ja wcale nie wiem co się we dworze dzieje i chyba wypadkiem ktoś mi co ztamtąd nierychło przyniesie. Najprędzejby Aron mógł dać znać dla niego Dobek nie ma pono tajemnic.	Siedziałem w tej samotności swojej jak borsuk w jamie, więc cóż dziwnego, że najkarkołomniejsze pomysły przychodziły człowiekowi do głowy. I jeszcze akurat w dzień wigilijny. No, ale chodźmy, nie stójmy tu, bo tarasujemy ruch na ulicy. Dzień wigilijny, choinka, siano pod obrusem. Wspomnienia. Wszystko to wytrąca trochę człowieka z równowagi.	Jak to, nigdy? Mamy już nigdy się nie spotkać? Czyli nie jesteś pan człowiekiem, lecz Bogiem, który zagościł na ziemi tylko na krótką chwilę, by czynić dobro, a teraz wraca do nieba!	Cicho, Józia!.. ożeni się Jędrek, sprowadzi żonę, zobaczymy, co będzie. Nie bój się, już ona Jędrka nie będzie za nos tak wodzić, jak ty swojego Głębika.	Myli się pan. Przeciwnie, jestem pewien, że wszystko urządzi według mego gustu; a wie pan, że mój gust różni się dość od gustu ogółu. Przyjechał tu tydzień temu, biegał z pewnością po mieście z instynktem, jaki mógłby mieć pies, co sam poluje; zna dobrze moje kaprysy, fantazje i potrzeby; na pewno załatwił wszystko zgodnie z moimi upodobaniami. Wiedział, że mam przyjechać dzisiaj o dziesiątej, od dziewiątej więc czekał na mnie przy rogatce Fontainebleau; wręczył mi tę kartkę, to mój nowy adres, proszę.	Nie-e, Dan! Teraz już jesteśmy akurat nad nim. Życzyłbym sobie teraz znaleźć się bezpiecznie na statku, niechby mnie tam spotkały i cięgi od stryja Saltersa.	Pewnie, że tak, jeżeli tylko dowcip waćpanu dopisze, czego się nie bardzo spodziewam.	Właśnie dlatego, że się tam to stało, ja tu przyjechałem w tej nadziei, że tu nic podobnego się nie stanie.	O, ty nie rozumiałaś wcale: ani z jak bezładnym żarem modlić się tylko może dusza po tym, ani z jak wielką nienawiścią do siebie spowiadać po tym.	Obronę?... miałem to co rzec, matka?... Juści, baczę; niewinowatym, świni nie zjadłem, a Marcjanna Dominikowa, na ten przykład, szczeka bele co, kiej ten pies, że ino chycić za ten paskudny pysk a sprać... a...	Tylko nie męczcie się: ty jesteś po chorobie, a twój gość całą noc nie spał.	Zgadzam się na wszystko masz moją rękę, przyjacielu Sancho. Jak tylko upatrzysz stosowną chwilę, daj mi znać, a ja ci będę we wszystkim jak dziecko posłuszny, ale zobaczysz, mój kochany Sancho, przekonasz się, że cię twój rozum grubo myli.	Bez wątpienia zwierzęciem Wprawdzie posiadam wszelkie znamiona zupełnie ludzkiego zjawiska, ale szczerze równocześnie pragnę mojego własnego, i to okazowego zezwierzęcenia na tle współczesnej ludzkości. Marzę wprost o tym, by stać się jakimś mamutem, ichtiozauremichtiozaur (gr.: rybojaszczur) dziś popr. forma N. lm: ścisłymi związkami.  z niezaprzeczonymi bydlętami nowego świata, czyli tak zwanej drogiej mej ojczyzny...	Hamburczyku, pokażmy im, że stać nas na więcej. Nie będą mieli wątpliwości, z kim mają do czynienia.	Każde, najmniejsze nawet stworzenie w dżungli może zostać zabite. Dlatego musi się bronić chłopak i dlatego uczę go wszystkiego, a karzę, oczywiście bardzo delikatnie, gdy na to zasłuży.	Ta pani nie rozumie żadnego języka prócz swego i dlatego odpowiedzieć nie może na ich żądanie.	Bóg zapłać, mili, że nie odpędzacie od swego proga żebraka wędrownego. Ale, jeśli wola wasza, odprawcie dalej służbę, aby nie rozpowiedziała, że od was łaski takiej doświadczam. Niedobrze by to dla was być mogło. A i dla mnie...	Kto wie czy w kraju, gdzie ja rezyduję, nie istnieje to samo.	Na pewno bawi się w ogrodzie. Idźcie po niego, idźcie!	Nie, nigdy nie miałam do tego ochoty. A pan?	A jakże tu u was na zamku? odezwał się Maciek	Ani mi się waż jej stawić	Ich miejsce jest na łące, w słońcu, a nie w fartuszku	Jak się ma kotek, panno March?	Jak to? Nie zapłaciłam okupu.	Jakżeby inaczej! Bez tego bym nie poszedł, bo diabeł by miał przystęp do mnie.	Jestem wzruszony dowodem waszej życzliwości, święci ojcowie. Jeżeli tak drogą jest wam pamięć mego ojca, więc chyba nie możecie być niechętni dla mnie...	Kiej nie bronicie, to z Józką pójdziemy.	Mój bracie, rzekł blondyn, nic nie przychodzi lekko, jużeście wielką oddali przysługę zajmując to miejsce które inny w istocie niebezpieczny człowiek mógł był otrzymać.	To niemożliwe. Ja nigdy nie latałem.	Ziemi kawałek musi dać nic nie pomoże; na ziemię mój Bolesław łakomy, bo mu już jej mało zostało. O, ziemi musi dać!	A widzicie, samiście mieli dość rozsądku, żeście nie jeździli po tego znachora, tylko po mnie.	Bogu wszystko poruczyć trzeba a wszystko pójdzie dobrze, bo bez woli Jego liść z drzewa nie spada.	Coś się dzieje?	Hm... nie sądzę. Miał plenipotencjęplenipotencja (z łac.)	Oj, oj! Chyba dusza z niego uciekła, ojcze, bo się ani ruszył.	Powiedziałaby pewnikiem, że za długo siedzicie nad tym starym dołem... i to jeszcze tak późno	Tak, mamunia ze wszystkiego się wyzuła Teraz będziesz pan mógł dogadzać swym zachciankom, bywać w świecie, zajmować się połowem posagów i tańczyć z hrabinami, które stroją się w wieńce kwiatów brzoskwiniowych.	Żadnych gości nie mam, proszę pani.	Są. Tutaj są wszystkie zwierzęta. Musisz na to spojrzeć naukowo, Abe. Do mojej karnacji goryl by bardzo pasował. Zauważyłeś, jakie Judy ma włosy na nogach?	Widziałem na przykład, że ile razy Mercedes wychodzi do miasta, towarzyszy jej zawsze jakiś Katalończyk, chłopisko jak byk, czarnooki, ogorzały od słońca, ciemnowłosy i mocno w niej rozkochany, a ona nazywa go kuzynem.	Ładny kawałek, co? trzysta lat w jednej rodzinie! Wart parę fajgli? Co?... I ładnie na ręku wygląda. No, nie na każdym. Wyobraź sobie taki pierścionek na palcu Jagody. Niczym kwiatek przy kożuchu. Te krótkie palce i białe paznokcie. Ale na twoim ręku będzie pierwsza klasa. Masz, nałóż.	A! chcesz pan, bym była szczerą? Sułkowski, wy, a nawet król, nudzicie mnie okrutnie! Co mi tam do waszych ambicyj i sporów? Ja chcę żyć!! Król jest lalką bez życia.	Ba, cóż to jest dla pana, który widziałeś Wschód i Hiszpanię!	Czy to twoje dzieci?	Cóż za przypuszczenia, Gösto? Dopomóżże jej!	I cóż wy na takie onego gadanie, kumo?	I z której strony mamy ich teraz naciągnąć? Tym razem to twój interes.	Ja myślę, że wystrasza! Kto zechce dać ogłoszenie do pisma tego rodzaju?!	Myśmy tylko najdoskonalszemi zwierzęty. I patrzcie no! uważcie! od polypa do nas, jaki szereg nieprzerwany stopniowań; dla czegoż ostatnie ogniwo łańcucha miałoby być z innego metallu? Wszystkie fenomena duszy, są to fenomena materji i sił nad nią panujących.	O tak!.. jest to przepych wielkiego składu mebli na Pociejowie.	Pan zbytnio ciekawy! Przypuśćmy, że pragnę jej opowiedzieć o mej tęsknocie i ujrzeć rumieniec na jej buzi.	Wiem, że potrafią to papugi	Na uniwersytecie miałem kolegę tego nazwiska Był to, prawdę mówiąc, skończony cymbał, ale wszystko brał strasznie na serio.	A ja gadam, że tak.	Ba! A granica pruska? Myślisz, że Prusacy tak samo jej pilnują jak MoskaleMoskale (pot., pogard.)	Być może, iż w tej chwili jeden jest tylko, lecz wieczorem będzie ich cztery	Doprowadzisz mnie do gościńca, a potem wrócisz	Jasne! a największy cham, wiesz, kiedy ze mnie wyszedł? Kiedy ci zaproponowałem małżeństwo i temu jaśnie bękartowi dałem swoje chamskie, robotnicze nazwisko.	Musi tego, że niepojone.	Naprzód więc!	Otóż to... gdy grali wyjątki z Trubadura albo „rach, ciach, ciach”!... I pani chce mieć o nich pojęcie.	Powiedz mi tajemnicę swoją, daj mi w rękę swoją moc, a będziesz mnie miał...	Robiłem z Mateuszem przy nowym dworze, ale że poganiał i zwiesnazwiesna (gw.) poszedłem z nimi, by odpustu dostąpić i świata coś niecoś przejrzeć.	Stary już na nic. Dwadzieścia warsztatów jest czynnych z pięciuset! Trzy miesiące, pół roku najwyżej, a fabryka zdechnie z nim razem.	To waść ślubślub	U Migurskich w Sieradzkiem, słyszeliśmy już i to, słyszeli, dobrodzieju mój kochany.		A jakeśmy w sieni światła pogasili?	Adam!	Ale już koniec.	Bierz ich!	Chciałbym, wasza miłość... chciałbym ot! jeszcze zapytać, jako tam mam ludziom rozpowiadać?	Co takiego?	Czegóż płacze?	Dwie!	Gdzie on jest?...	Hm! co?	I kiedyż wyjeżdżasz?	Ja rozważyłem, teraz ty rozważ, dobrodzieju, czyli kawaler godzien panny...	Jużci.	Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja jestem największy poeta!	Masz przykry sposób przeczenia, tem tyranizujesz.	Niechże ta szuka pilnie.	No... mówili. Tu w biurze mówili.	On?	Podjąłem pieniądze.	Prosty ja żołnierz, jeno pod Aleksandrem MacedońskimAleksander Macedoński a. Aleksander Wielki (356–323 p.n.e.)	Re-netka.	Słuchaj, trzeba będzie wiele rzeczy; skądże weźmiemy pieniędzy?	Tak właśnie i ja sobie zamierzam.	W dwóch milach stąd, u brzegu.	W pochód ruszasz?	Wytworny substytut wiary.	Wątpię.	Z całego serca, panie	Z którego pułku? Gdzie idziesz?
Nie ma nic okropnego! On będzie prawić to samo, co już pani ode mnie wie. Niech się pani nie przeraża, to minie jak zły sen. Przyszłość w pani ręku.	Stulże ty pysk! A jak się ona zabije, to co? Ciebie rozerwę, siebie rozerwę, łeb o kamień rozbiję, ludzi będę gryzł jak pies! Ja by duszę za nią oddał, sławę kozacką oddał, uciekłby za JahorlikJahorlik	A u nas to też jest takie święto, co się przebierają i ono nazywa się: purym.	Niech mama da pokój, wiem co robię. Fryc jest zwykłym bydlęciem, które nie pilnuje fabryki, tylko ciągle knajpuje, a przed Bertą gra rolę nieszczęśliwego, któremu się nic nie wiedzie, który się zapracowywazapracowywa	Tak, to możliwe, proszę pana; ale to są zanadto ważne rzeczy, aby mówić o nich w ciemnościach. A nasze światło zupełnie jest na miejscu. Można je doskonale wytłumaczyć. Tu, w tym domku, pali się światło po nocy, ponieważ otóż to właśnie; musi pan udawać chorego.	A tak się nie czeka? Starsi wydzierają sobie gazety!	Ale jesteś człowiekiem, Mały Bracie, przyhołubiony przeze mnie wilczaszku. Jesteś człowiekiem z krwi i kości! Gdyby nie to, nasza Wilcza Gromada pierzchłaby od razu przed natarciem rudych psów. Tobie zawdzięczam me życie, dziś zaś uratowałeś naszą Gromadę, tak jak ja ongi uratowałem ciebie. Czy zapomniałeś? Teraz jużeśmy skwitowani. Nie masz co tu robić dłużej! Odejdź do swego plemienia, swych bliźnich. Raz jeszcze ci powiadam, źrenico mego oka, żeśmy już zakończyli łowy... Wracaj do swego plemienia!	Ale nie zakazano ci powiedzieć mi tego, o czym za dziesięć minut sam będę wiedział, za pół godziny może, za godzinę najdalej. Oszczędziłbyś mi tylko wieków niepewności i obawy. Proszę cię o to jak przyjaciela, patrz, nie mam zamiaru buntować się ani uciekać, zresztą to niemożliwe. Gdzież więc płyniemy?	Ale z czego? z czego? rzekł Bogusławski. Ja u księży pijarów uczyłem-ci się po francuzku i nieźle umiem, jednak dla gry za mało...	Bardzo mi się podobał, prześlicznie urządzony, z przepychem niesłychanym.	Bardzom się mylił biorąc ją dotychczas za zamek i to niemały zamek. Ale, ponieważ to gospoda, musisz mi wybaczyć, że ci zaraz nie zapłacę wydatków, które poniosłeś, nie mogę sprzeciwiać się regule zakonu błędnych rycerzy, o których wiem przecie (a przynajmniej nie zdarzyło mi się nigdy nic przeciwnego czytać), że nigdy po gospodach nie płacili. Zwyczaj i rozum chce mieć, żeby ich wszędzie darmo ugaszczano w nagrodę trudów niezliczonych, które ponoszą, szukając przygód dniem i nocą, zimą i latem, konno i pieszo, mrąc z głodu lub pragnienia, z zimna lub gorąca, wystawieni zawsze na wszystkie niewygody, jakie się trafiają na tej ziemi.	Co byś jednak powiedziała, gdybym ja również dla jakiegoś ...izmu rzucił cukrownię?	Co cię to obchodzi!	Czy się gniewam?... Nigdy nie będziemy razem! Zawsze tamten człowiek będzie z tobą! Powiedz, czy to nie jest rozpacz!	Do diabła wolałbym już skończyć tak, jak pan de Morcerf; strzał z pistoletu wydaje się zupełnie milutki wobec takiej katastrofy.	Dziwię się panu Gaczyckiemu że osłania sobą jakieś schadzki panny Wandy z żonatym człowiekiem. Cóżto za przykład dla naszych córek!	Handel, KsiążkaA! kupowałeś książki? Zły z ciebie będzie kupiec. Ludzie, którzy kupują książki, nie nadają się, aby je drukować	I owszem. Przed kilku dniami spotkał mnie na ulicy jakiś pan i zapytał: Czy to nie u was mieszka gruby jegomość, który czerni sobie faworyty? A jam odpowiedział: „Nie, proszę pana, on nie czerni faworytów. Gdzie by też taki wesoły człowiek miał czas po temu?” Otóż powtórzyłem wszystko co do joty panu Vautrinowi, a ten mi na to: „Dobrześ zrobił, mój chłopcze! Odpowiadaj zawsze tak samo. Bardzo to nieprzyjemnie, gdy ludzie poznają nasze słabości. To może przeszkodzić zawarciu małżeństwa.”	Jestem przeciwnikiem chorobliwego marzycielstwa i gorączkowo wybujałej fantazji ale poezję prawdziwą cenię tak samo jak pani. Tylko w tym się z sobą różnimy, że pani gardzi pospolitymi sprawami codziennego życia i rada by się od ziemi oderwać, a ja rad na niej pozostaję i żadnej sprawy nie uważam za błahą. Wszystko, cokolwiek istnieje na świecie, jest godne uwagi i potrzebne, a wielkie sprawy tak samo nie mogą istnieć bez drobnych, jak drobne bez wielkich. Rzekłbym, że jedne podają rękę drugim, a wszystkie razem sprzęgają się w jeden ogromny łańcuch, którego my jesteśmy tylko ogniwami.	Lepiej by było... lepiej by mi było nie brać noża od ciebie. Wtedy on by się dostał na twoją linę.	Mówmy o tobie, Ligio. Nie myśl nawet o tym, by sprzeciwić się cezarowi. To byłoby szaleństwem. Wreszcie uspokój się. Znam dobrze ten dom i sądzę, że ze strony cezara nic ci nie grozi. Gdyby Nero kazał cię porwać dla siebie, nie sprowadzaliby cię na Palatyn. Tu włada Poppea, a Nero, od czasu gdy mu powiła córkę, jest jeszcze bardziej pod jej władzą... Nie. Nero kazał wprawdzie, byś była na uczcie, ale nie widział cię dotąd, nie zapytał o ciebie, więc mu o ciebie nie chodzi. Może odebrał cię Aulusowi i Pomponii tylko przez złość do nich... Do mnie Petroniusz pisał, bym miała nad tobą opiekę, a że pisała, jak wiesz, i Pomponia, więc chyba porozumieli się ze sobą. Może on to uczynił na jej prośbę. Jeśli tak jest, jeśli i on na prośbę Pomponii zaopiekuje się tobą, nic ci nie grozi i kto wie nawet, czy Nero za jego namową nie odeśle cię do Aulusów. Nie wiem, czy Nero zbyt go kocha, ale wiem, że rzadko śmie być przeciwnego z nim zdania.	Nie boję się, tylko chciałam przypatrzyć się lasowi, nie byłam tutaj po śniegach.	Nie! Nie! Ja zgadzam się na wszystko.	Nikt Sam się stworzył.	O co?	Pan się pyta?...	Połóż się, a ja tylko skoczę do siebie po maszynkę do golenia. Przy mnie zapomnisz o zmęczeniu. Potem każemy podać lunch tu, na górę.	To i co, że starsza? Panna gospodarna, porządna, nie żadna szlaja, co po wieczorynkach lata, a gospodarstwa nie patrzy.	Uznajemy to na tysiące sposobów i twierdzimy, że wprawdzie mężczyzna tworzy cywilizację, ale dopiero kobieta uświęca ją i wyciska na niej idealniejsze piętno... Jeżeli jednak kobiety mają nas naśladować pod względem owej zwierzęcości, to niby czymże będą lepsze od nas, a nade wszystko: za co mamy je ubóstwiać?...	A cóż dziecko?	A gdzie Hanka?	A jaki ma rozkład?	A teraz kiedy zakończyłem rozmowę z teściem, chciałbym porozmawiać z bankierem.	A! a! a cóż to znowu za drogocenna perła	Aha! o to ci chodziło!	Boże, jak ty ślicznie wyglądasz, Madziu a tu ktoś rozpuścił plotkę, żeś w kwietniu umarła!... Od kwietnia do sierpnia zrobiłaś sobie wakacje, winszuję!... Dopiero musiałaś używać?...	Byłeś mi wierny?	Chciałeś zapewne powiedzieć: Manuel?	Czarny Korsarz.	Czy nie powie mi pan zatem, z kim należałoby mówić o udziałach sprzedanych przez mego ojca?	Czy wręczono pani cali chloricum?	Cóż stąd? Mogę być mimo to równie dobrze diabłem jak każdy inny. Tak, tak, Gösto, ty mi na pewno nie ujdziesz. Pięknie wybujałeś pod ręką majorowej.	Daj to, Boże.	Dam ja ci Bohuna, poczekaj, jeno matki zawołam!	Dla tego samego powodu, dla którego i ty mnie nie zabiłeś w czasie mego snu	Dlatego nim nie jesteś, że ja jestem tobą.	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	Gadaj, gadaj, nie dbaj na to.	Ja dziś nawet bym do diabła złości mieć nie potrafił!	Ja?... Cóż mi to złego?... Jestem lektorką u jednej staruszki, mam trzysta rubli rocznie, wszystkie wygody, mnóstwo prezentów...	Jakież wrażenie zrobiła na tobie królowa matka?	Jest mnóstwo dorożek na stacji	Ji namie su Baltakių Jonieška laukia gandų nuo jūsų. Kaip matote, renkasi ne maža bendrija.	Już go prawie sprzedałem	Kazała, jakom wam wiernie powtórzył.	Kto? Naturalnie ty, najdroższy, i twoja narzeczona, twoja słodka Gburcia!	Któż pan jesteś?	Ma on swobodę słowa dziś popr.: idea. oraz metody, aby go zwalczyć należycie.	Małżeństwo, KsiądzNie powiadajcie! Jakiego księcia Henryka? Było jedno książę mazowieckieksiążę mazowieckie	Minie i to...	My są strzelcy z pierwszego legionu generała Kniaziewicza. Dwie nas kompanie drugiego batalionu pod szefem Forestier.	Mówcie żywo!	Nie tak bardzo dawno.	Nie wart jest pani! Pani jest nadzwyczajna, pani jest wyjątkowa...	Nie, nie, odchodzę już, uciekam; wierzę w ciebie, pani, bo pragnę mieć zasługę w poświęceniu mojem dla ciebie, choćby nawet miało być ono głupotą, żegnaj mi pani, żegnaj!	Nie?	Niechże i Lorka wyjdzie! rzekł Salomon.	Niechże pan tego nie zataja przede mną, panie Kosiba jeżeli pan sobie życzy, mogę to zachować przy sobie, ale ja muszę wiedzieć. Może pan pracował kiedy jako pielęgniarz w jakim szpitalu? Albo był pan sanitariuszem podczas wojny?...	No chyba! I to na jakieś sześć milionów.	No, to już na stryja Michała, czort bierz, lepsza dola przyszła!	O Wilczurze	Oho, stary Krabatius głowę bezebeze a. bez (tu gw.)	Oriano miałam któregoś dnia wizytę twojej kuzynki d’Heudicourt; trzeba przyznać, że to jest kobieta o niepospolitej inteligencji; prawdziwa Guermantes, to mówi wszystko; ale powiadają, że ma zły język.	Owszem. Dla mnie to jednak nie zmienia sytuacji.	Palą dzieci?	Pamiętam go Bardzo miły człowiek.	Położyć do łóżka.	Przyrzekamy!	Półtora tysiąca, powiadacie?	Rozkaz, wasza królewska mość.	Słucham cię łaskawy panie, rzekła z powagą.	Tak!	Tak, czcigodny ojcze. Trzy dni i trzy noce jestem w drodze.	Tam ja nie książe a król! mówił Władysław daleko! póki puszcz nam stanie! Tylko paszy nabrać dużo dla koni i dla nas.	To bardzo dobre	To dziwne.	To po matce, dał je Jagnie, a potem snadź odebrał	To sutanna	Ty wolterianisto! czytujesz księdza Łuskinę... Kto by cię nie znał, toby cię kupił. Toż lada dzień diabeł cię porwie w nocy i tylko kałuża mazi w tym dworzyszczu po tobie zostanie.	W Trutnowie podobno już po trzy...	W pień ich!... Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej zginiemy wszyscy!	Waszej miłości chciałem wszystko powiedzieć, alem nie miał jeszcze kiedy, bom po owym szwanku chorował; przed ichmościami miałem tajemnicę nakazaną, któren nakaz milczenia zechcesz pewnikiem wasza miłość teraz znów ichmościom wydać, aby tamtych nie zgubić.	Wiem. Miałaś tam być już wczoraj.	Wierawiera (daw.)	Więc?	Wojskowi czy cywile?	Wstrzymałeś waćpan egzekucję? A to czemu?	Wszystko jest jasne Ona kocha innego...	Zatem Kondeusz, Lotaryńczyk lub książę Neyburski?... Nie masz innej rady!	Że TartuffeTartuffe
A wy, Jaszka wam to też nie bardzo wypada Polakom o ojczyźnie mówić. KatkowKatkow, Michaił (1818–1887)	A ta duża misa z której tak obficie para wychodzi, jest to zapewne bigos z rozmaitych mięsiw złożony, dlatego sądzę, że wybiorę sobie z nich takie, które dla mego żołądka właściwe będą.	I czemuż to brakło mi sił wtedy, gdy sprawy przedstawiały się tak czarno? Może bym okazał większą siłę ducha, gdybym nie był odpowiedzialny za cudze pieniądze w równej mierze, jak za swoje własne. Biedny Crewe wpakował w ów projekt wszystkie pieniądze, jakie tylko posiadał. Zawierzył mi... bo był mi przyjacielem... A umarł, sądząc, że go zrujnowałem... Za jakiego łotra musiał mnie poczytywaćpoczytywać	Nie spodziewam się, żeby mi ono odebrało serce wasze Henryku panna cię nie kocha, ona ci jest obojętną... żenisz się pono więcéj dla królewiczowéj, dla staréj Kolowratowéj i dla stosunków, niż dla siebie; ja to wiem i dlatego jestem spokojną.	Nie wejdę, kuzynko, dopóki sama mnie nie wezwiesz; jestem zaś pewny, że nastąpi to bardzo prędko. W tydzień znudzi cię ten ubóstwiający mąż i zapragniesz weselszego towarzystwa. Przypomnisz sobie łobuza kuzynka, który ani przez jedną chwilę w życiu nie był poważnym, zawsze dowcipnym, a niekiedy bezczelnie śmiałym... i pożałujesz tego, który zawsze gotów do uwielbiania cię, nigdy nie był zazdrosnym, umiał ustępować innym, szanował twoje kaprysy...	Ona pewnie jest taka sztuczna, a wy ją wszyscy może tak adorujecie: artystka!	Bezwarunkowo. Nie zwykłem mydlić sobie oczu co do swych pobudek. Ona nie chce opuścić dla mnie Sulaco, zatem Sulaco musi opuścić resztę republiki i stać się samodzielne. To jasne jak słońce. Lubię jasno określone sytuacje. Nie mogę wyjechać w towarzystwie Antonii, więc jedna i niepodzielna Republika Costaguana musi postradać swą Zachodnią Prowincję. Na szczęście, pozostaje to w zgodzie także ze zdrowym rozsądkiem. Najbogatszą, najżyźniejszą połać tego kraju będzie można ocalić od anarchii. Osobiście bardzo mało mnie to obchodzi, ale to pewne, iż kiedy Montero dojdzie do władzy, moja śmierć jest nieunikniona. We wszystkich proklamacjach zapowiadających powszechną amnestię moje nazwisko oraz kilka innych wyraźnie wyłączono. Wie pani bardzo dobrze, iż obaj bracia mnie nienawidzą. I oto szerzy się pogłoska, że wygrali bitwę. Powie pani zapewne, iż jeśli te wieści się sprawdzą, to będę miał jeszcze dość czasu, by ratować się ucieczką.	Co się stało! jak się stało! niema o czem rozprawiać, lepiej, żeby się to skończyło, a co rychlej. Trzeba pojednania i zgody.	Cóż to takiego?	Doskonale to rozumiem	Nie mogłam odmówić panu Brochwiczowi. Zresztą bal to jak bitwa: zdobywa ten, kto pierwszy przychodzi.	No, to prawda... przecież... dla jednego szczegółu trudno wszystko odrzucać. Przez tyle godzin mówił najprzytomniej, nawet bardzo pięknie. Sama pani słuchałaś go z zajęciem...	Proboszcz gości zostawił nad pustą butelką, to ładnie!	Spodziewam się, proszę pana dobrodzieja spodziewam się... Marcinek powinien to rozumieć że rodzice i cała familia oczekują po nim wiele, bardzo a bardzo wiele! Powinien to rozumieć, że musi stać się nie tylko pociechą rodziców w sędziwej starości, podporą ich lat zgrzybiałych, ale i chlubą...	To mniejsza, choć szkoda psiny! I ty go lubiłeś...	To nie ja, to papo kazał zaprowadzić pana i schować w grocie. I żeby pan za nic na świecie nie wychodził, choćby pana wołano po tysiąc razy. Dopiero jak papo albo które z nas przyjdzie po pana.	To pewnie ta Żydówka, ta Hela, o jakże ja jej nienawidzę! Rób, co chcesz	Toteż to nie na salonach spotkałem pannę Valentine, panią i tego uroczego łobuziaka. Zresztą paryski światek jest mi zupełnie obcy, ponieważ, jak miałem już zaszczyt powiedzieć, bawię tutaj zaledwie od kilku dni. Nie, jeśli panie pozwolą, spróbuję sobie przypomnieć... Zaraz, zaraz...	Na balu!.. tak! potrzeba być na balu... tak! pójdę, cała w czerni, w żałobie, bez klejnotów, w grubéj sukni... to by było... uderzające;.. lecz Glasenapp rozśmiała się.	Nie jestem sam w zamku...	A jakżeby nie! Szła dróżką i szczypała trawę. Niekiedy podchodziła do mnie tak blisko, że mógłbym ją szturchnąć lufą strzelby.	A tak! tu: wydostać, wydobyć, wyciągnąć. list z kieszeni.	Aha! Więc ten Wroni Bór, gdzie nigdy żadnej nie było wrony, nie jest dziedzictwem tego chłopca?	Gdzie wasze pozwolenie?	I ja tak myślę Jakże król będzie mógł robić rachunki, jak będzie mógł rozkazywać, ile trzeba wydrukować nowych pieniędzy, jeżeli nie umie tabliczki mnożenia?	Jestem Starża Starzewski! Hrabia Henryk pisał już panu prezesowi o mnie...	Miłościwa pani nie jestem na dworze zbyt dobrze widzianym przez duchowieństwo polskie, sarkają na mnie, podejrzywają nawet o herezyą.	Nie masz domu! Ekeby jest moje!	Niech żyje piękna pani!... i niech Bóg raczy zsyłać często tak zacne osoby, abym mógł im usłużyć!	Wbrew powszechnemu przesądowi jestem zdania, że my, kobiety, łatwiej możemy unikać tego męczącego szablonu moralnego. Po prostu orbity naszych przeżyć nie ocierają się o życie społeczne, o tysiące chropowatości bytu stadowegostadowy	Więc bądźmy szczerzy Kiedy pani nie widzę, mówię sobie: dobrze tak jest; ale kiedy panią zobaczę, myślę: a przecież tak jest lepiej. Oto powód, dla którego do tej pory nie byłem... Dodajmy, że wyjeżdżałem na święta, na wieś... Nie wybiera się pani na wieś?...	A bubek?	A czy znasz pani pana de Tréville, ich kapitana?	A pan czemu się martwi?	A pani Celina jak myśli?	A teraz wiesz Chodź więc i milcz.	A w stolicy dorośli chodzili do szkoły, a dzieci dawały łapydawać łapy tu: dziwna i ciekawa awantura (a zwykle stypą nazywa się uroczysty obiad po pogrzebie)., o raju.	A z zameczkiem co się stało?	Ach! ten Roquette! Udawszy się zeszłego roku ad limina apostolorumad limina apostolorum (łac.)	Ale kto pana wsadził?	Ale oni wrócą! Brońcie się, brońcie!	Bij! Morduj!	Chcesz być moim przyjacielem? Chcesz?	Choćbyś miał i najlepszy, niewiele by ci pomogło. Ja także nie mogę poznać.	Chwała Bogu, lepiej.	Ciało rzecze Dorota	Co też on powie?	Co wrzucić?	Cudowne!	Daruj, czemu było nie powiedzieć wcześniej... jesteś pełnoletni... i ona także Ładnie ci każe odpokutować swoje szczęście...	Dał jej pudełko, mówiąc, że zawiera ono zlecenie, i mówił, aby nie otwierała go aż w Londynie.	Dobranoc, Nanon.	Dobrze, weź ten surdut.	Donka nie pozwalała. Mówiła, że ojciec się na nią strasznie pogniewa.	Ile lat ma ta dziewczynka?	Ja obcy?...	Jak ci się udało nas wytropić?	Jakiegoż pragniesz dowodu mego istnienia, oprócz dowodu twoich własnych zmysłów?	Jakto? Lękam się, aby próżność i zamiłowanie w zbytku nie uczyniły z niego człowieka małego, którego celem jedynym...	Jesteś porządnym chłopcem, Edmundzie.	Konfitury...	Kuzynka chora, prawda?	Lucjan prosi was gromadnie, panowie, na wieczerzę do swej damy, pięknej Koralii.	Mama się nie sprzeciwi.	Mamy jeszcze węgiel w piwnicy, ale nie starczy go na całą zimę, gdy teraz już zaczniemy. A co zrobisz w styczniu? A te czasy! Żebracy nachodzą nasz dom i są zuchwali teraz. Kiedyś napadną jeszcze na nas. Prawa przecież teraz nie ma! Merwig poradził mi, ażebym kupiła papiery. Co zrobię z papierami gdy przyjdzie wielki krach?	Masz rodzinę?	Miejscowość bezludna.	Mój królu! mój klejnocie!... Nie gniewaj się na mnie...	Na pistolety?	Na teraz, uważasz... staram się o szambelanię...	Nie inaczej, panie szlachetny. Historyczna, cuchnąca buda, zakupiona (bez uiszczenia pieniędzy!) za nieprzyzwoitą ilość pesedówpesedów toreadorskie metody zadawania bykowi ciosu śmiertelnego.. I oto spadł na arenę, niby szczebiot skowroni, słodki okrzyk dziewczęcy:	Nie ma, ale go czekają. Pojechali też ludzie naprzeciw.	Nie podstawił nogi!	Nie przeszkadzajmy... niech się spełni przeznaczenie, mówi Maeterlinck...	Nie umiem nawet i rozumieć dlaczego?	Nie! Ty jesteś człowiekiem, który dotrzymuje słowa, dobrze wiemy o tym.	Nie, nie widziałem.	No, no, niech pan nie udaje. Podobno są sygnały, które możemy odbierać uczuciami na dalekie odległości: otóż w Tréport dostałem taki elektryczny sygnał. Albo zrobiłeś coś dla mnie, albo przynajmniej o mnie myślałeś.	O, wiedziałam, że dostaniesz nagrodę. Byłam tego pewna! Ja posłałam twoją nowelę na konkurs, ja ją posłałam!	Oni nie, ale ja pójdę do samego dziedzica.	Ot, zwyczajnie, sierota i koniec.	Pani! Tyle sił zużywa Pani w walce z wiatrakami, które już tyle kobiecych egzystencji zmełły na proch!	Panie byłem na korytarzu i słyszałem, jak pana wylewali.	Po mężu	Powiedz mi czyś pewny, że tamta nie żyje?	Przyjacielu całego świata spotykałem wielu mężczyzn, kobiet, dzieci, chłopców, a niemało też i sahibów. Ale w życiu mym nie spotkałem takiego hultaja jak ty.	Przyjdzie do tego wszędzie Kara boska... Sąd ostateczny bliski... Coraz gorzej i gorzej, a znikąd poratowania!...	Rozumiem, dlaczego pan bałamucibałamucić	Stanęło wojsko w dwuszeregu i „w kozły broń”	Sto dollarów, że prawą nogę w pierw postawi na okręcie.	Szkoła, Nauka, Religia, Wiedza, Diabeł	Szofera?! Królu złoty! Jakże ja mogę szoferowi dać klucze od kasy?! Tam są pieniądze i papiery, i biżuteria, i najróżniejsze dokumenty olbrzymiego znaczenia... Boże, Boże, co począć, co począć?!...	Ty będziesz im zawsze opiekunem, prawda?	Uciekły obie! uciekły! Wsiadły na swój wóz i przepadły!	Warna, Warna! do Warny z kupcami pojechał.	Według mnie wszakże nie trzeba było przystawać na pokój, jeno dalej walkę prowadzić.	Widzieliście tych psiawiarów pogańskich? mieliśmy się z nimi bić, a teraz będziem im konie czyścili...	Właściwie wyraz ten oznacza osobę rozpoczynającą życie klasztorne; trzeba jednak wiedzieć, że w owych czasach ludzie świeccy posyłali swoich synów na naukę do klasztoru, jak dziś posyła się do szkoły. Młokos, o którym mówię, za lat uprzednich spędzał po parę miesięcy w jednym z klasztorów francuskichspędzał po parę miesięcy w jednym z klasztorów francuskich jak wydry	Łże jak pies	Żeby ich groby przytłukły, żeby ich rody wyginęły, a jeno pamięć niesławna po nich została!
Nie mówiąc, powiedzieliśmy sobie wszystko Pan... nie, już nie pan, ale ty wiedziéć powinieneś, że są chore dusze, które tak bolały wiele, iż nawet szczęścia się boją. Całe nasze szczęście, cała przyszłość nasza, to taka jak dziś rozmowa, takie jak dziś ciche uczucie, takie serdeczne braterstwo. Nieprawdaż?	To prawda. Ale gdyby się ojciec dowiedział, że ty...	Zamieniłam kilka listów z byłym przyjacielem pańskim, lecz nie naprowadziło go to na drogę obowiązku i rozsądku. Pobudki moje wiadome są panu. Jeśli przyzwoity ten jegomość, który tu był z panem i dla którego, jak widzę, nic więcej zrobić nie mogę, doścignie celu swych poszukiwań, zasłoni to mego syna przed powtórnymi zasadzkami. Gotowa jestem nagrodzić.	Mówię panu, budzę się w nocy, i nie znajduję koło siebie pana doktora. Widzę małe światełko w ubikacji. Musi pan wiedzieć, że mamy dwie. Ja sobie myślę, czy mój Hans, czyli pan doktor, tak trzęsie domem? Myślę sobie, że to całkiem możliwe, bo on ma takie gwałtowne wypróżnienie. Czytam rano gazetę: trzęsienie ziemi. I co pan na to?	Otóż pozwól sobie powiedzieć, że naszym zdaniem nie ma tu żadnej kwestii. A najlepszy dowód w tym, że twoje wizyty stały się tematem plotek w miasteczku.	O nic się nie martw, tchórzu jeden. Cała służba gada o tej aferze. Zresztą, cóż w tym dziwnego, że się zamknęłam? Każdy myśli, że jestem zrozpaczona.	Pan tak mówi, że można się zasłuchać. Ale czy zawsze słońce odczuje mowę rośliny? Tyle się oczu doń podnosi, tyle uwielbień płynie... Czy zdoła biedny... zakochany powój zdobyć cieplejszy promień dla siebie?...	A co to za nieszczęście dla Femci... Bo gdyby nie przyjazd tej... panny Magdaleny, Krukowski niezawodnie ożeniłby się podsędkówną. Byli tak dobrze... a dziś!...	Fałsz! Toby znaczyło, że można zrobić artystą pierwszego lepszego pastucha, któremu tylko da się jeść!	Jak to? Czyżby pan o tym nie wiedział? Pan Danglars nie uprzedził hrabiego?	Miłościwa pani pozwólcie powiedzieć sobie, źle się stało! zaprawdę źle!	No nie gniewaj się, można to sprawdzić.	Ojej! Wynośmy się stąd! To nie dla nas kąsek... pani zagarnęła ich całkowicie. Gdy uleczą jej młodego szejtana (diabełka) z tych kolek w brzuchu, może nam chudzinom pozwolą...	Opowiadają, że gdy dobry Amerykanin umrze, udaje się do Paryża	Ty jesteś głupi, Rabsun! Bo gdybym ja poszedł do Hirama, to, niech mi ręka uschnie, że straciłbym na tej grzeczności połowę zarobku.	Wiecie, a Szymek Dominikowej to się ma do Nastki Gołębianki.	Artur i jego dziadek bardzo by dbali, i my wszyscy zmartwilibyśmy się, gdyby się panu coś złego stało	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	Dziękuję. Doskonały, ale już mam go dosyć. Jakże on się nazywa?	I mnie to także dziwi, Harbercie Ale gdy tylko obejrzymy wrak z bliska, na pewno znajdziemy wyjaśnienie.	A czy ludzie od tego lepszymi się stają?	A może byśmy się tak udali na spoczynek?	Aha! Właśnie!... Przyjdźcie do mnie jutro na podwórze, to pokażę wam skok, jakiegoście nawet w cyrku nie widzieli!	Co?... Oto, przedewszystkiem cofnąłbym wszystkie płatne artykuły z pism. Przeciwnie, sam na lewo i na prawo opowiadałbym, że z Medaną koniec. Plajta!	Dziękuję, tatusiu. A wie tatuś, że podmyło tę krzywą brzozę przy Siwym Ruczaju?	I nie będę ci więcej czasu zajmował. Zmęczony jesteś. Przyjdę innym razem, to pogadamy, może serdeczniej niż dzisiaj. Mam ci wiele do powiedzenia.	Jest nadzieja, że dzisiejsza miłość jego będzie ostatnią	Któż to by mógł być?	Nie rób mi wstydu Przestań wyrabiać takie rzeczy, bo ludzie powiedzą, żeś się zalał.	Nie waż się Nie trzeba.	O! nie pan mnie nie kocha, moją panią pan uwielbia... powiedziałeś mi to przed chwilą.	O, jak najdokładniej.	Oczywiście, że jest!	Patrzcie no na tego ladaco: nic nie robi, tylko śpiewa. Powiedz mi, kochanku, czy to za śpiewanie pan mój ci płaci?	Porthosie!... Athos ci dowiódł już, że jesteś gapiem, teraz i ja po stronie jego staję. D’Artagnanie, jesteś wielki, i kiedy będziesz już na miejscu pana de Tréville, zamawiam sobie protekcję u ciebie, abym dostał opactwo.	Słyszeliście! A nie, to rzeknę jeszcze takie słowo, aż wam w pięty pójdzie...	Tegoście waszmościowie nie powinni mówić, bo miłosierdzie boskie większe od ludzkiej złości, a Jego ręka wszechmocna może nas z toni wyrwać właśnie wtedy, kiedy się najmniej będziem spodziewali.	Wszystko, co jaśnie wielmożny pan mówiłeś, jest bardzo dobre i najpokorniejsze za to dzięki składam waszej dostojności, lecz jeśliby przypadkiem czas nagrody nie przyszedł nigdy, raczcie mnie nauczyć, jaka jest wartość mojego żołdu i jakim to sposobem pobiera go giermek od rycerza: czy za miesiąc od razu, czyli też codziennie?	Zapomniałem, że jest siostrą pani. Nie mówiłbym tego, gdybym pamiętał.	Ach, nie jestem?	Czemu więc mieszasz mnie w te sprawy?	Czemuż więc nie uprzedziłaś pani o tym sir Karola?	Martwi?!	Panie Pawlicki! Jeszcze po garncu tego dobrego!	Panie! Co pan... ze mnie... robi! Co pan ze mnie!...	Tak!... Wczoraj jeszcze pisał, ale tym razem służący oddał list na pocztę.	Więc idzie za mąż?...	A co tam piszą w gazecie?	A dlaczego pan tak przypuszcza?	A my straciliśmy bezpowrotnie okazję zobaczenia kiedykolwiek naszej ojczyzny?	A pleciesz, Matysku, pleciesz!	A przynajmniej bardzo wątpię	Bardzo go lubię	Bo pan Michał rycerz, pan Michał odważny, pan Michał żołnierz...	Co też on tam robi?	Czego chcesz?	Czego łapaj? albo uciekam? czego chcecie?	Czy pani czyniła jakieś kroki, aby odzyskać swoje dzieci?	Cóż tedy, kotku?	Cóż zatem czynić?	Do usług...	Doskonale!	Dwa funty	Dziesięć.	E, kiedy ja tak nie chcę.	Idę Kozaków z waszych okowów uwolnić.	Jutro ma przyjść do Mincla z odzieniem i bielizną Nie do fortecy A–u..., A–u... tylko do Ham–ham czy Cham... bo nawet nie wiem...	Kto jest moją starą przyjaciółką?	Lubię.	Moiście, przeciek dzisiejsi ludzie nie głupsi wczorajszych...	Może chory?	Może w życiu poprzednim dane mi było wyświadczyć ci jakąś przysługę. Może uwolniłem cię z samołówki albo też schwytawszy cię na haczyk, wówczas kiedym jeszcze nie był oświecony, wrzuciłem cię z powrotem do rzeki.	Musi być stary?	Nasz stangret jest członkiem klubu Zawiezie nas sam radca stanu.	Nic, odparł kuzyn. Mówiłem tylko, żem dostał dziś rano list z Combray, gdzie jest straszliwy czas, a tutaj zanadto przypieka.	Nie rozumiem	Nie słyszał ja nic. A choćbym i słyszał, tom ja nie pachołek burgemeistra, jeno socjuszsocjusz (daw., z łac.)	Niech pan nie żartuje.	Niech pan przyjmie ode mnie drzewo na budowlę. Niech pan mi zrobi tę łaskę...	Oczywiście.	Od roku.	On nas obronił Stanął z toporem we drzwiach...	Onute! Tave moters šaukia!	Ostatecznie twój papa jest prezesem w randze ministra i był ambasadorem.	Pan mnie nie chce angażować?	Pani hrabina nie nawykła chodzić po tak ciemnych i ciasnych wschodkach	Piekło, Grzech	Pochylonym w lewo.	Podróż? ja żadnej nieodbyłem podróży?	Prawdopodobnie.	Schönschön (niem.) ciągnął, nie zmieniając tonu. dodał zagadkowo.	Sześć jeografiijeografia (daw.)	Szukałem Wszystkie kąty przeszukałem. Nie ma! Prawdę wam mówię, towarzyszu: nie ma!	Tak, są. Jest wyspa Nowa Zelandia...	Tak, trochę po domowemu...	Tak, znalazłam!	Tak.	Trzeba tam kończyć, gdzie powinien być koniec!	Wyśtawyśta (gw.) wam. sprzedać za obertelekobertelek (gw.)	Ziemniaki były już na ostatnich nogach.
To nie sentymentalizm!... Bryzgali nam w oczy swoją wielkością, reklamowali swoje cnoty, kazali nam mieć ich ideały... A dziś, powiedz sam: co warte są te ideały i cnoty, gdzie ich wielkość, która musiała czerpać z twojej kieszeni?... Rok tylko żyłeś z nimi, niby na równej stopie, i co z ciebie zrobili?... Więc pomyśl, co musieli zrobić z nami, których gnietli i kopali przez całe wieki?... I dlatego radzę ci: połącz się z Żydami. Zdublujesz majątek i jak mówi Stary Testament, zobaczysz nieprzyjacioły twoje u podnóżka nóg twoich... Za firmę i dobre słowo oddamy ci Łęckich, Starskiego i nawet jeszcze kogo na przykładkę... Szlangbaum to nie dla ciebie wspólnik, to błazen.	Z naszego towarzystwa nie spotkałem nikogo Z jednym tylko tym dziwakiem Wiktorem widziałem się, no, i z poetą, który mu towarzyszył.	Miły panie, wytchnij trochę, nie dawaj ucha żałości. Widzisz ten gęsty krzak okolony szerokim rowem; schowajmy się tam, ludzie przechodzą tłumnie drogą, udzielą nam nowin. Jeśli Izloda zginie, synu, przysięgam na Boga, syna Maryi, nigdy nie spocząć pod dachem, aż do dnia, w którym ją pomścimy.	O! co nos, to mam dobry, nie powstydzę się i ręczę waszeci, że kiedy idzie o wino, to się nikomu nie dam, a bylem tylko powąchał, to zaraz powiem skąd ono, jakie, czy dojrzałe, czy zielone, wszystkie złe i dobre przymioty zaraz rozpoznam. I  nie ma się co dziwić, bo w mojej familii mam po mieczu dwóch najdoskonalszych znawców wina w całej Manchy. Zaraz ci opowiem o nich historyjkę. Razu pewnego proszono ich, ażeby dali zdanie o winie w beczce stojącym. Jeden wziął go kropelkę na język, a drugi tylko powąchał, po czym pierwszy powiedział, że wino czuć żelazem, a drugi zaręczał, że je czuć skórą. Właściciel się zaprzysięgał, że to wino czyściutkie, że nic w nie nie włożono, co by taką woń dać mogło ale obydwaj smakosze obstawali przy swoim. W jakiś czas potem, kiedy sprzedano wino, wzięto się do mycia beczki i znaleziono w niej kluczyk z rzemienną przewiązką. A co wasze na to? co? wszakże kto z takiego rodu idzie, musi się znać dobrze?	Czyńże, jak chcesz. Ale kiedy tak, to czasu nie trać i ruszaj po chorągwie Mirskiego i Stankiewicza, bo zaraz potem czeka cię inna ekspedycja, od której pewnie nie będziesz się wybiegał.	Tak, szukajmy ale nie znajdziemy tej potężnej istoty, dokonującej takich cudów, dopóki sama nie zechce nas do siebie wezwać.	Jeżeli tak będzie dłużej, to już nie wytrzymam. Gospodarz wymówił mi komorne. Wczoraj ostatni łach prawie zastawiłam, bo musiałam kupić wina Jankowi. Biedactwo tak wolno przychodzi do zdrowia; chce już wstawać, nudzi się i kaprysi; potrzebaby mu coś lepiej dawać jeść, a tu ledwie na herbatę starczy... Jeżeli się nie zaangażuję do Ciepiszewskiego i nie wezmę forszusu, to mnie gospodarz wyrzuci na bruk, bo nie będę miała czem zapłacić...	Jeśli was Turczyni pojmają, to czy chcesz, czy nie chcesz, twój los będzie zgoła inszy jak Michałowy. Ha! Po Kozakach, Szwedach, septentrionach i brandeburskiej psiarni nie posłuchali! Haneńkę przeciw Doroszowi wystawili, a teraz Dorosz, chce czy nie chce, musi w gardło Turczynowi leźć i na nas w dodatku go prowadzić. Pamiętasz, Michale, że przy tobie księdza Olszowskiego ostrzegałem?	Oddałem przysługę trzem zacnym prowincjałom, poborcy, kuzynkowi i prokuratorowi, którzy od dziesięciu lat kołowali koło jednej z owych stodziesiątych Muz ozdabiających wszystkie departamenty, nie tykając jej, tak jak na proszonych obiadach nie tyka się deseru, póki jakiś śmiałek nie napocznie go nożem.	Szukać, nigdy!... Osoba, o której mówisz pani, jest kobietą, istotą świadomą i samodzielną; jeżeli więc pragnie zachować incognito, byłoby obrazą nie spełnić jej życzenia...	Przypomina mi to jakby przedsionek nirwany. Jakby wstęp na cmentarz. Tu wszystko zamiera w zatłaczającej ciszy, w leniwej, ciągnącej się, jednostajnej ciszy... Nie, niech pani nie sądzi, że chcę odstraszyć panią, że chcę pani obrzydzić to wszystko. Bynajmniej. Wydaje mi się tylko, że jest niezrozumiałym marnotrawstwem zostawienie tu swoich najmłodszych sił, najpiękniejszych lat życia.	Cóż chcesz, kochany Porthosie, niepodobna mieć wszystkiego, znasz przecie przysłowie: „Nieszczęśliwy w grze, szczęśliwy w miłości”. Zbyt jesteś kochany, aby fortuna nie mściła się za to; ale co cię niełaska jej obchodzi, czyż nie masz szczęśliwy człowieku swojej księżniczki, która niechybnie pośpieszy ci z pomocą?	To sobie wzajem darujmy, bo i ja nie dałabym pół denara za twój rozum, choć do szkoły chodzisz, a ja niczego nie uczona. Pomnijcież na moje słowa. Jak już będziemy w sadzie, to ino Przemkowi szepnijcie, co i jak, a strzeżcie się Kostki, żeby nie posłyszała, bo ta niczego nie utai. Co wie, to wyśpiewa i zepsuje nam całą zabawę.	Nie pytaj! Cóżby mogło, jeźli nie bieda Zdało się, że co miał doma żelaza i broni, wszystko na się wziął.	Nie znajduje pani?... Zresztą dla pani mogę nie być poważny. Specjalnie dla pani. Widocznie jest to u nas rodzinne...	Chyba że napisał go jakiś jego towarzysz, który przez ten czas mógł umrzeć	Widzieć ją można, ale się do niej dostać, nie	Alboż nie tak na świecie? będzie Bondarywna taką szambelanową, co się zowie, i ludzie dla niej poszaleją! Nauczy się siedzieć, krygować, usteczka sznurować, główką kręcić	Mój Jasiu! żywo odparła Olimpja; wiesz że nie przywykłam oszczędzać się, i mam potrzeby właściwe kobiecie mojej sfery. Pamiętasz pewno jak było w domu mego ojca, i do jakiego życia przyzwyczaiłeś mię przez kilka pierwszych lat po ślubie... I tak przez wzgląd na ciężkie czasy urządzam się bardzo skromnie, i wydatkuję bardzo mało w stosunku do stanowiska, jakie posiadam w świecie. Ale jeślibyś mi i tego odmawiał...	A onegdaj zostało trochę mąki. Zebrano wyskrobki, posłano sprzedać. Nie, dowiedział się; artielszczyk doniósł, odebrali; oszczędność każe. Co, sprawiedliwie czy nie?	Na Boga! nie posądzaj mnie pani o żarty! ja mówię co czuję! ja bez pani żyć nie potrafię!	Mój kochany, czy nie widzisz, na jak niesłychanie kruchej podstawie opierasz osobiste szczęście?	Na plecach nie przeniosę, a wodą przewieźć nietrudno.	Przenoszą się piechotą, końmi i za pomocą pary po ziemi i po wodzie, i wcale nie podróżują po powietrzu, tak jak my, szczęśliwsi od nich mieszkańcy Księżyca.	Świat i takby się nie zapadł w nicość, choćby się ludzie nie kochali.	Podobno. Niech pani patrzy. Jak to się mizdrzy do tego faceta w cylindrze. Podskakuje, jak stara indyczka... O! jak się to ubrała! Koniecznie chce się wydać młodą, a nawet twarzy nie umie sobie zrobić porządnie. Wstydzić się muszę za nią... Myśli, że wszyscy tacy głupi i nie poznają się... oho! mnie aby na lapę nie weźmie. Przy ubieraniu, to się zamyka przede mną, żebym nie widziała, jak się sztukuje, ha! ha! ha! Te chłopy, to takie głupie, że we wszystko wierzą, co tylko widzą... Wszystko kupuje dla siebie, a ja to się parasolki doprosić nie mogę.	Starski?... Dmuchnął za granicę, i nie tyle przed impertynencjami, które go zaczęły spotykać, ile przed wierzycielami. Panie! co to za majster... Przecież on ma ze sto tysięcy rubli długów.	A co mi tam do twojej zwłoki? Jak złożysz maszynę, to możesz sobie jechać, dokąd chcesz. Pierwej nie!	Ba, to natura, która jest piękna tylko w swoim środowisku, w swojej sferze, w swoim niebie. Lucjan nie jest stworzony do walki, ja mu oszczędzę walk. Ot, patrz! Zbyt blisko jestem rezultatu, aby cię nie wtajemniczyć w swoje prace.	Biedna dziewczynko, zmęczona jesteś! Taka rozpacz nie leży w twoim charakterze. Przestań płakać, ja cię czymś wzmocnię.	Moja, nie moja a nie ustępują. Tobie kułak do zębów przystawię, a zapomnisz wnet ducha w sobie... Idź, idź do labusialabuś (z fr. l’abbé)	Nic nie zaczynać, jeśli droga haniebna!	Nie rozumiem?	Nie taka sobie dosyć miła mucha!	O nie, nie! To już lepiej mówmy o tobie.	Prawda, posłać po niego! Musi przyjść! Bez niego nie można!	Że nie mam nic do powiedzenia człowiekowi, niedotrzymującemu danego słowa.	Szanować go! Na wojnę chodził, ziemi bronił, bił się mężnie, cały kraj przemierzył własnymi krokami!	Słuchaj, a gdybym ja z wami pojechała, oczywiście w przebraniu. To by rzecz ułatwiło. Ja ją niezawodnie znajdę! Proszę tylko, byś targ z Tatarami przeprowadził, bo na to trzeba kupca, mężczyzny. Mnie przy dłuższych rozmowach zaraz rozpoznają, choćby po samym głosie. A kiedy już wszystko będzie załatwione, odprowadzisz nas do granicy chrześcijańskiej, tylko do granicy. Za trud i stratę czasu wybierzesz sobie z klejnotów, co ci się żywnie podoba...	Wiesz Karol, my mamy już przyszłość, my mamy grube pieniądze. Ten telegram wart jest sto tysięcy rubli, no, pięćdziesiąt, co najmniej. My się możemy na tej uroczystości pocałować! Co to za interes, co to za interes!	Zapewne, ale dlaczego ma tym zajmować się pani, grzęznąc w tym kosztem swoich zdolności i możliwości na przyszłość!	Tłum, PogardaMnie się zdaje, że skoro tylko człowiek wyrwie się ze sfery uczuć wrodzonych wszystkim bez wyjątku ludziom na ziemi, wówczas nabiera pewności siebie i dumy dlatego tylko, że jest inny od „tłumu”. Gdyby kto dziś zaczął podawać w wątpliwość twierdzenie Kopernika, z pewnością zaraz nabrałby dumy i gardził tłumem.	Na minutkę poweselić się...	Niewiem, ale wiem, że jej łzy na moją duszę padają, jak rozpalony żar.	Przepraszam, wyjaśnię. Mówią na mieście, że kochają się oboje. Przewidują małżeństwo.	Skądżeż ja mam wiedzieć, o miła Lawinio, co się dzieje na Ziemi?	„Ten biedny Pietrek tak samo jak ja niedaleko zaszedł. Jerzy osunął się w nędzę. Wszyscy inni, dzięki spekulacji i talentom, zrobili los...” rzekł głośno Oskar, klepiąc właściciela dyliżansu po ramieniu.	Bardzo dziękuję, ale mam jeszcze dużo roboty	Czemu Gebhr i Chamis chodzą koło drzewa i zaglądają tu do mnie?	Czy więźniowie mogli się widywać?	Daruje pan, że mu przerwę mówił pan, że córka autora miała przybyć. Toby mnie bardzo interesowało. Czy pan jest pewien, że na nią liczono?	Domyślam się, że księżniczka dała mu bukiet i otworzyła furtkę po niejakim czasie	I zamęczycie mi ich robotą?...	Jej książęca mość weszła już na salę?	Królewna wydała rozkazy, aby się gotowano do podróży	Miłe słoneczko, boska córeczko!... któż ci z rana ognisko rozkłada? kto wieczorem tobie łóżeczko pościeła?	Można, ale dużo dalej. Trzeba iść przez obozowisko posłów.	Należałoby raz na zawsze usunąć z naszych zebrań wnioski dotyczące metafizycznych hipotez!...	Od sufitu co chwilę spuszczają się niby dwie nogi pajęcze, straszliwe... Grube jak palmy, kosmate, zakończone hakami... Czuję, że nad moją głową unosi się potwornej wielkości pająk i osnuwa mnie siecią z lin okrętowych...	Otożeś się zlatała! łagodnie głaszcząc ją po czole, odezwała się staruszka.	Owszem człowiek jeszcze potrzebuje skakać w morze, staczać się ze spadzistych gór, pojedynkować się...	Panie poruczniku, proszę na zabawę	Panie, pomścij się!	Przyszła mi myśl... żeby w niedzielę złożyć kilka wizyt w sąsiedztwie, jeżeli zechcesz, ma się rozumieć.	To opowiedz mi byle jaką bajkę.	Za wcześnie o tym mówisz, będzie się jeszcze trzymał długo.	A jak wygląda?	A... dziękuję bardzo.	Aha! aha! rzekł roztargniony książę, bardzo mi przyjemnie.	Ależ, panie jeszcze jedno słowo...	Baletmistrz rozpycha zbyt ciasny kołnierzyk i dłonią ciemięży rurkowany przedział kunsztownej fryzury.	Czas, Jedzenie	Dobry wieczór! Dobrego roku!	Dużo będą ci płacili?	Dziękuję panu prezesowi	I tę czarną koszulę?	Ja ja bo do rozprawy mam niepomierną ochotę. I owszem! głosuję za tém.	Jakichże żądasz dowodów?	Jaśnie pan żąda listu?	Kiedy wrócisz?	Kim ty jesteś?	Kłamiecie!	Mateusz mi pomoże, przyobiecał!	Może Bóg da...	Niż co?	No to proszę zamknąć.	No?	O tak, wszak mówiłem panu hrabiemu...	Orłowska.	Palcie panowie, niezgorsze. Mam juchę Żydka, co mi przynosi szwarcowane.	Prawda.	Razem ze mną. Ja bym tam pani opowiedział...	Tak.	Taki on powróci!	To znaczy te ssaki	W drugim końcu zamku... Jak chcesz, żeby usłyszał?...	W sercu kobiecem...	Yeah. Bo to mają być podwodne noże, do użytku w morzu. A ci Batakowie też mnie kosztowali kupę pieniędzy.	Zawdzięcza je pan jedynie swojej sławie	Zawżdy ludzie narzekali
A tak, to zawsze bywa i stąd to między ludźmi gadka, że chciwy dwa razy traci. Ale jeśli mowa o panach, to myślę, że już głupszego na świecie nie ma, jak mój; należy on do tych ludzi, o których przysłowie mówi, że dla cudzego kłopotu osioł pozbył się żywotu; bo tego szuka, czego nie zgubił, wiatry goni po świecie, licho wie za co i po co; na śmierć się naraża, a nic mu z tego nie przyjdzie.	Nie będę, a raczej nie powinienem, przekonałem się, że nie powinienem brać pióra do ręki. Właściwie, to napisałem Niezłomnych, włożyłem w nich pół roku pracy, pół roku myślenia, podlewałem krwią, żeby rośli i żyli, dawałem mózg, chuchałem, ochraniałem, modliłem się do nich, cierpiałem z nimi i za nich, żyłem tylko nimi a ja, jak marny pastuch, który widzi cud, który czuje cud i nie może go pojąć i nie może go niczem zakląć, żeby trwał!.. Ach! i ja nie mogę wyrwać tych dusz z siebie, nie mogę ich uzewnętrznić!.. wołał podniesionym głosem.	Nie, hrabiemu. Wolałabym, żeby nie przyjeżdżał na twój ślub.	Życzę sobie, aby mnie zostawiono w spokoju Skoro mnie panowie pytacie o moje życzenia, oto jest odpowiedź. Nie cieszę się ani używam sam podczas świąt Bożego Narodzenia i nie stać mnie na to, abym przyczyniał się do wesołości i używania próżniaków. Wspieram instytucje, o których wspomniałem; kosztują mnie one dosyć; tam niech więc udadzą się ci, którym nie jest dobrze we własnych domach.	Książę niderlandzki składał przysięgę na rycerza. Darował im swe ziemie. Dzwony to głosiły. Z naszych nikt nie przybył. Zakon szykuje się do wojny z Polską. Lada chwila wyruszą. Chciałbym, by i mnie wzięto. Moc ogromna rycerzy. Moc broni, koni. Pewni są zwycięstwa. Wiozą okowy, pęta. Mówią, że zabiorą moc ludu i ziemi. Trzeba naszych sił wiele.	Kapitan Leclère nie poruczył ci przed śmiercią żadnego listu do mnie?	Czy tak niedobrze? Zdawało mi się, że będzie lepiej, bo pierwsze litery Małgosi są „M. M.”, a ja nie chcę, żeby ich używał ktoś inny prócz mamy	Czy... czy nie sądzi pan major, że... nieszczęśliwa miłość dla panny Eufemii mogła popchnąć Cynadrowskiego do samobójstwa?...	Niema potrzeby zajmować się nim dłużej. Nie mam śladu podejrzenia. Zresztą znajdziemy go w razie potrzeby. Zwie się Alfons Thauret. Teraz zwróćmy uwagę na innych podróżnych. Czy mógłbym porozmawiać z ową damą?	Nie czuję się dobrze. Jedynym moim pragnieniem byłoby dowiedzieć się, czy mogę żyć dość długo, aby wydać za mąż moją małą, bo teraz wiem już dobrze, co znaczy to słowo, które młode dziewczęta rozumieją tak niedostatecznie: wybór męża! Idź, mój drogi, idź do swoich rozrywek: kobieta myśląca o przyszłości, kobieta, która cierpi, to nie jest zbyt zabawne; idź się rozerwać...	Do Tarnopola! do księcia! na wesele! A co, córuchna? skończona twoja niedola!... a dla Bohuna kat i miecz!	Będzie miał cztery bulwarowe teatrzyki, masz dbać o to, aby mu nikt jego lóż nie zwędził i aby bilety oddawano mu do rąk. Radzę panu mimo to kazać je sobie odsyłać do domu Zobowiązuje się pan dostarczać, poza krytyką, dziesięć artykułów do działu „Rozmaitości”, w przybliżeniu na dwie kolumny, po pięćdziesiąt franków miesięcznie, przez rok. Czy to panu dogadza?	Nie: zapłata nie jest jednaka, ale się zaczyna, wedle ich nauki, w życiu przyszłym, które nie jest doczesne.	Jak można najprędzej. Dziś wszystko ułożymy u mojego ojca, a jutro lub pojutrze zrękowiny, tutaj, w karczmie. Mam nadzieję, że przyjaciele nie odmówią nam obecności na obiedzie, to znaczy pan, panie Danglars, i ma się rozumieć, ty, drogi Caderousse.	Samżeś go do mnie przyprowadzał Uczciwą ma twarz i na dobrego żołnierza wygląda.	Wcale pana nie rozumiem a gdybym nawet pana rozumiał, i tak nie uprawniałoby to pana do tego, by tak wysoko podnosić głos. Jestem tu u siebie i tylko ja jeden mam tu do tego prawo. Proszę wyjść!	Znam ja was, młodzi!... Mam przecie synka, który w knajpach przesiadywał z panem... Dziś żona weźmie go w kluby, podleca, a że weźmie, jestem pewny... Pozna teraz, że babski pantofel twardszy od ojcowskiej pięści... Psi syn!... Ale nie o to chodzi. Cztery tysiące rubli trzeba oddać Mielnickiemu, bo stary zdechnie z głodu.	Tak, przemówił w nich instynkt, a instynkt nigdy się nie myli.	Może go nie poznałaś?...	Sabino daleko pewniej życie mnie twoje, słowa i nauki nawrócą. Wiesz, jak ten świat rzymski ze swem zepsuciem jest dla mnie ohydnym, jak nigdy nie mógł zaspokoić pragnień moich, jakem się zawsze spodziewał, przeczuwał inne prawa, obyczaje i życie. Czemużbym prawdy nie miał przyjąć z ust twoich?	A czyż się nie zajmuje gęsiami, krowami, cielętami, źrebiętami?... Stęskniłem się za nią, mój drogi pomidorzepomidor Cezary świadkiem! napiszę list do Karoliny Szarłatowiczówny, herbu Rogala. Zapytam jej, czy kury dobrze się niosą?	Mszczuju jużeś się powinien był pokrzepić, a rany twoje jeźli się nie zabliźniły to przyschły, ja ciebie potrzebuję; Leszek chce cię mieć przy sobie, musisz iść na dwór, i trwać tam...	Tylko on i pani Couture nie drżą nad każdym groszem zresztą wszyscy radzi by wyciągnąć nam z lewej ręki to, co w dzień nowego roku wkładają do prawej.	Więc Arguna przystaje? To dziwne. Mnie się wydawało, że ona nigdy się nie zgodzi...	O tem... o operetce! Śpiewaj pani!... nie mam czasu i spalę się z gorąca.	Ale tego, oprócz pana, nikt tu więcej nie powie.	Toż mówię. Jest u mnie Sasza, syn. Ten zawsze na mnie nastaje: „Czego ty, papa, do nich leziesz?” Mało czego!	Wiecie... nalazłem wczoraj w sadzie jeża; owiązałem go łyczkiem, coby mi nie uciekł i schowałem za piec. Ciekawość, co takiemu gadowi lubuje? Ziarno, abo muchy, abo glisty?	Tak! Dzisiaj Płażyński, wczoraj Wierzbic, przedwczoraj jakaś dama z piekła rodem, kiedyś znowu ten wariat Rogocki! Nigdy nie mogę...	Nie!... Ona niech żyje... To będzie moja zemsta...	Wiecie, ja sam już nie mogę się połapać; może naprawdę śniło mi się to wszystko, albo zwidywało...	Ma ojciec rację, ale to mnie irytuje, że byle bałwan nablaguje przed nią, to ona tak zaraz wierzy, że gotowa dać się zabić za tę prawdę.	Ale się zgadzasz? Dobrze jest wiedzieć, z kim się będzie miało do czynienia. Żyć przecie będziesz pod jednym dachem, obcować codziennie? Brr!	Do kogo?	Do usług	Nasza wczorajsza rozmowa na czym stanęła?	Ale cały ten łańcuch przypadków może być zerwany przez najmniejszy wypadek; sęp może nie nadlecieć wcale albo upaść sto kroków od stawu.	Brat Benedykt opowiadał nam, jak Tatarzy pędzili was do Karakorum. Czy chcieli zagłodzić was, zamęczyć?	Jeszcze nigdy nie miałam bukietu; jaki ładny!	Większe daleko niebezpieczeństwo nam grozi jeżeli tam nie pójdziemy.	Tożeście wy! Ten paź królewski, co mnie na uczcie u dziadka z papugą z kąta wyciągał?!	Ależ proszę! Niech mnie pan nie bierze za odludka.	Ja nic nie mam, skądże kaucja?...	Tysiąc! Mój Boże to zawsze będzie tak? Zdaje mi się, że śnię.	Pan Dyzma? nie zna go pan?...	Kochana Frumet, żebyś mi zdrowa była! I co ty na to wszystko? Co powiesz o Mordechaju-Mendlu?	A choćby do samej Hameryki! Poszłabyś za mną, Jaguś?	Skąd, u diabła, bierze pan takie konie? Chyba robią je panu na zamówienie?	To trzeba wejść do mnie.	To ten, który leży na łóżku!	Prezesiuniu kochanieńki ależ to słówko w cyrczku! Niechże cię kaczuszki podepczą! Myślałem, że szlaczek mnie trafi ze śmiechu! To się nazywa określonko!	A przecież często bywa, że stają.	O jakiejże to „sztuce” myślisz, biedaku? Czyś zapomniał, że doktor Dobrzelewski zabronił ci nawet wiele chodzić i głośno mówić?...	Ale tak właśnie mówili, mamo, i dodawali: „tej ładnej pani Copperfield”.	Mr. Mitchel, rzadko zapominam słów czyich. Swego czasu, w podziemiu lochu bezpieczeństwa oświadczyłeś pan, że ta kobieta miała pana w mocy swojej, a teraz twierdzisz wprost przeciwnie. Jakże mam sobie wytłumaczyć te dwa sprzeczne zeznania?	Ale siedmiu panujących?	Trzymam się.	Ach, matka leży i jęczy... po jednej stronie ciała utrzymują się reumatyczne bóle.	To dobrze dobrze!... liczę na to z pewnością.	No, to niech Franciszek napije się wódki i niech pamięta	Bądź-co-bądź, to niezły człowiek z tego pana oficera.	A czy wiesz pani o tej... tej... Joannie?...	Co?...	A jak pan sądzi co zawierała owa koperta?	Dobrze. Widzę żeś pan pracował dla mnie uczciwie. Oto banknot studolarowy. Czy pan zadowolony?	Pewnie tak jest	Przyprawione we właściwy sposób są lepsze niż najlepsza dziczyzna	Ach, mój „Bonawentura”! Mój biedny „Bonawentura”!	Panie jeden z pańskich oficjalistów, który mieszka w domu baronowej Krzeszowskiej, po prostu kompromituje mnie...	I ja za tobą!	Kniaź Jarema kazał, żeby był, to i jest.	Radbym téż ją zobaczyć bo to zawsze ciekawa rzecz, taką kobiétę widziéć, a godną jest politowania.	A ogień to ci naprawdę przesłoniło	Czego pan chcesz? spytała.	Ja mu powiedziałam niechcący...	Jak to?	Mam małą córkę.	Niech mnie pan przestanie nazywać ciągle panną Stefcią.	O to! to! to!	O, rety, rety! O, ja nieszczęśliwy!	Powiem mu wszystko.	Zapłacę trzy tysiące pistolów za sztukę, a muszę je mieć pojutrze.	Ładna ostrożność! Zaczepiłeś mnie pan przy służącym.	A jednak prawdziwe	A ważą?	Dlaczego?	Jakie masz plany?	Jakoże z nimi wojować?	Jesteście przyjacielem Aleksandra.	Mizoginia, Małżeństwo odparł lord Henryk, biorąc papierosa z papierośnicy i wyjmując złote pudełko z zapałkami	Mogę służyć pięcioma	Może i dalej	Musicie... a ty przede wszystkim...	My?	Naprawdę?! Wtedy, dalibógdalibóg (daw.)	Nauka tylko rozpuszcza dzieci, od roboty odciąga.	Vive valequeVive valeque (łac.) wołał Zagłoba.	Wzięli mi ją całą, wsiąkła w nich	Właśnie, właśnie...	Śmierć! Wielki Boże!
Tak, przez niego. Dręczy go poczucie chwilowej nieudolności, a może strach przed tym, aby kto obcy tego nie spostrzegł, czy też żeby samemu się nie zdradzić, że nie zrozumie załatwianej sprawy. Nazajutrz bywa gorzej, musi szukać zapomnienia... I tak z dnia na dzień... Nie przerażaj się, Agnieszko kochana! Muszę ci się przyznać, że pewnego wieczora zastałem go nad biurkiem płaczącego...	Cicho, ona nie żyje! Nie wolno nam więc mówić o niej nic złego. Ale nareszcie jestem szczęśliwa, Aniu! I ani odrobinę nie martwiłabym się, że muszę tak długo czekać, gdybym była tylko wiedziała, dlaczego.	Ha, pani de Montmorency ma więcej szczęścia. Był pan z nią w Wenecji i Vicenzy. Powiedziała mi, że z panem widzi się to, czego by się nigdy nie widziało inaczej, o czym nikt nigdy nie mówił; że pan jej pokazał nawet wśród rzeczy znanych rzeczy niesłychane; że mogła w ten sposób zrozumieć szczegóły, koło których bez pana przeszłaby dwadzieścia razy, nie zauważywszy ich. Stanowczo, większe ma u pana łaski od nas... Weźmiesz tę ogromną kopertę z fotografii pana Swann i złożysz ją, zagiętą, w moim imieniu, dziś o wpół do jedenastej wieczorem u pani hrabiny Molé.	Tegoż dnia wyjechaliśmy do Europy już jako małżeństwo. Wybacz, że muszę jeszcze na chwilę wrócić do momentu, który wzbudził uzasadnioną czy nieuzasadnioną twoją niewiarę. Mianowicie, mniejsza o moje ówczesne uczucia, ale wiedziałem, że popełniłem błąd chociażby ze względu na wuja. Jak ci już wspomniałem, Betty nie podobała się wujowi Dowgirdowi. Gdy bywała w ambasadzie, gdzieśmy mieszkali, prawie codziennym gościem i wuj nie mógł nie zauważyć, że Betty mnie interesuje, wymógł na mnie przyrzeczenie, że nic bliższego łączyć mnie z nią nie będzie.	Ehe, a tatuś powiedzą: „odnieś na to samo miejsce, skądeś wziął; nie dręcz zwierza”.	A zkądże o tem wiesz W. K. Mość, coś jej jedenaście miesięcy nie widział, gdy ja na nią codzień patrzę? Wyznajesz więc sam, że miałeś potajemne doniesienia, mnie nie wierząc.	Nawet tej kolebeczki nie miała biedota!	Nie. Z twojego.	Ze palce igły utrzymać nie mogły... co?	Pewnie, że nie jestem niedowiarkiem.	Tak stary, że widzisz waćpan i to, czego nie ma.	Wasza książęca mość jej nie zna. U niej wszystko zaraz: cnota albo niecnota, i wedle tego sądzi; a rozumu niejeden mąż mógłby jej pozazdrościć. Nim się człowiek obejrzy, ona już w sedno utrafi.	Pani Stefanio, nie śmiem wierzyć nawet, że brak mój zauważono, nie jestem tak zarozumiałym, ale jestem pewny, że opuszczając te wieczory, straciłem daleko więcej niż pani, daleko więcej.	Butrymowie też sobie zaprzysięgli, że choćby mieli jeden na drugim paść, już on im nie ujdzie stąd żywy. Oni na niego najzawziętsi.	Zupełnie zaschło mi w gardle. W ostatnich godzinach nie chciało nam się nawet szeptać do siebie. Pragnienie dusi. Mogliśmy zemrzeć pod tym pomostem, zanim by pan nas znalazł.	Na miłość boską, siostruniu, nie rób tego! Co zyskasz... jakie wreszcie masz prawo?...	Nie mogę, ojczulku. Jestem głównym rachmistrzem naszego szonera. Troop powiada, że mam do cyfr lepszą głowę niż Dan. Troop jest bezstronny.	W takim razie wszystko to nie doprowadzi panienki do niczego.	Ach, więc pan nic nie wiesz... Wyobraź pan sobie, że zażądał rozwodu z żoną i ażeby skandal zrobić jeszcze głośniejszym, strzelał się ze Starskim...	Mnie łowiska nie uśmiercą, a do przesiadywania późno w nocy jestem przyzwyczajony Jego potężny intelekt da sobie radę choćby z największym nawałem pracy. Ja się boję tylko o jego nerwy. Banda reakcjonistów z tym gburowatym bydlęciem Cheesemannem na czele wciąż go znieważa.	Istotnie istotnie, niemożliwe, abyśmy się mylili. Odbywa się tam jakiś proces, a my nie możemy ocenić ani jego rozmiarów, ani ostatecznego rezultatu.	Co?! To, że to nie ja wiązałem ten węzeł!	Myślę, iż wielka szkoda, mości panie, żeśmy stracili tę drugą łódź! Prochu i kul nam jeszcze wystarczy. Ale zapasy żywności są szczupłe, bardzo szczupłe. Tak szczupłe, panie doktorze, że kto wie, czy to nie dobrze, iż mamy do wyżywienia o jedną gębę mniej.	Jezus Maria! toż to ten sam! Skądżeście go tu wzięli? Czy nie wiecie, co z dzieckiem? Rany Boskie, skądżeście wy mieli wiedzieć? Szalone rzeczy!	Był to jego bratanek którym się iście po ojcowsku opiekował. Pan Peggotty ma nadto prześliczną bratanicę, którą się też po ojcowsku opiekuje. Słowem, dom ten (raczej łódź, w której na lądzie mieszkają) przepełniona jest korzystającą z jego dobrodziejstw rodziną. Ręczę, że cała rodzina zaciekawiłaby cię nieskończenie.	Albo się pójdzie w niewolę	Chciałem się raz pozbyć ciebie, nędzniku, psie niegodny!	Czegóż się obawiacie?	Niestety!... chciałem go wyprawić, a sam się napić.	O to właśnie idzie, że jesteś zmęczona, Aniu. Zapomnij teraz o wszystkim i chodź się ze mną przejść	Zmarło mu się... już przed rokiem...	Jest czego, prawda? Ale wy jej jeszcze nie znacie. Gdy ją poznacie tak jak ja, zobaczycie, że to prawdziwy klejnot, że to jest wprost ucieleśniony cud!	Byłeś ukryty czy nie?	Tylko buntownicy nie spełnią rozkazów faraona	A jednak tak jest! Podczas wakacji spotykałem chłopców, którzy mówili to samo. Wygląda to na pierwszy rzut oka bardzo pięknie i... i... wszystko idzie do diabła. Padre, nasza szkoła, to nie taka szkoła, jak inne. My przyjmujemy repetentówrepetent	Chyba na zdrowie chrześnicy. Niech się wam chowa na pociechę!	Co też ty pleciesz alboż na stałym lądzie znajdują się wyspy?	Ale! Zasię! ja tak znowu wielkiego niebezpieczeństwa nie widzę. Jest nas niewielu może na te tłumy niesworne pogańskiej hałastry, ale z naszych każdy zbrojny dobrze i stanie za kilku. Byleśmy ich w pierwszem starciu złamali.	A tak! miłościwy panie... ale dziś mnie i moich już tam nie ma	Mnie się również zdaje, że jest przystojna	W istocie będziesz pięknie wyglądał, lecz radzę ci golić się niekiedy, gdyż z taką gęstą i brudną brodą każdy cię o milę rozpozna, dlatego powtarzam, przyjacielu Sancho, potrzeba, byś się golił przynajmniej co drugi dzień.	Nauczycielką dzieci w rodzinie, którą pan Copperfield odwiedzał czasem. Zauważył mnie i był zawsze bardzo dla mnie dobry... oświadczył się... przyjęłam oświadczyny i takeśmy się pobralitakeśmy się pobrali kończyła, ze zwykłą sobie prostotą, matka moja.	Wszystko mi świadczy, Jonatasie że wasz pan pochłonięty jest wielkim dziełem. Pogrążony jest w głębokich medytacjach i nie chce, aby go odrywała od nich płaska rzeczywistość. Zatopiony w świecie myśli, genialny człowiek zapomina wszystkiego. Pewnego dnia, sławny Newton...	Przez nią i dla niej! a myślisz pan, że w mojej teoryi niema miejsca dla kobiet i że ja nie wiem, co one warte? One sercem i sumieniem zgadują, gdzie jest prawdziwy obowiązek, i sercem popychają do niego. A prawdziwy obowiązek, równie jak prawdziwe bogactwo	Wstyd rzec... dziewka... Porwałem Wisza córkę, bo mi się srodze podobała... Na koniu będąc, w moich rekach, nóż mi mój własny wychwyciła i zadała ranę głęboką.	Nie, Hanuś, rozum swój mam i prawdę rzekłem, jako pan Jacek od wczoraj siedzi wraz ze mną... juści...	Już i tak wóz się w polu po sękle zarzyna.	Przecież to jest interesujące po prostu nadzwyczajnie! Człowiek, który przez dziesięć lat błąkał się po Azji, aby zapomnieć o tej kobiecie, wrócił w przekonaniu, że jest wyleczony zupełnie i powoli, powoli wsiąkł w towarzystwo jej byłych... wielbicieli, swoich następców, których ona wciąż wodzi za sobą, aż teraz ma ją nazwać swoją żoną!	Ojcem moim był Aleksander Balfour, nauczyciel w owej miejscowości, a matką mi była Gracja z domu Pitarrow zdaje mi się, że jej rodzina pochodziła z Angus.	Będę obie kochała jednakowo, tylko powiedzcie mi, czego się uczycie?	Paparuch! Na sprzeczki to czas ma! który. wyciągnął spod szopy, zarówno był do niczego. Długo koło niego majstrował coraz niecierpliwiej, nasłuchując kłótni, bo Hanka już wykrzykiwała rozwścieklona:	MieszczaninBójcie się Boga. Panny w salonie, a młodzież i kochany gospodarz junior siedzą tu sobie w najlepsze... No, powiedz no pan kilka świeżych zagranicznych anegdotek	Samabyś siadła moja panno i uspokoiła się, tobie teraz, nawet pewnie stać niezdrowo. Patrzajcie dodał po chwili, będziemy mieli dziécię.	Można stąd wnosić, że rezultat u nas byłby daleko pewniejszy niż na Wschodzie. Wśród naszych mgieł i deszczy można łatwiej przyzwyczaić organizm do trucizny, jeżeli przyjmować ją stopniowo, niż w ciepłych krajach?	A nasz kto ciągnął przez przestworza? Może na Ziemi taki zwyczaj.	A to komiczne, Bouteloup zapewniał, że zupa gotowa.	Gdyż popiół z cygara spadł dwa razy na ziemię.	Według prawa księgi XII tomu 814 na stronicy piątej, w wierszu czternastym, czytamy:	Prawda masz zawód, ale mieć go i pracować nad nim są to jeszcze dwie różne rzeczy. Zresztą, czymże być może dla ciebie, mój drogi, siedemdziesiąt funtów honorarium rocznie?	A to, proszę księdza prefekta, oni mówią, że Dawid uciął głowę Goliatowi.	Spójrz pomyśl, jak dziwnie: tak niedawno jeszcze tam na pokojach błyszczało wszystko od barw i świateł wśród zwierciadeł, a teraz? mówiła, idąc ku półkom i kładąc nieśmiało rękę na którejś książce	Smorski: Wracając do mojego tematu: artyści są ostatnimi odbłyskami ginącego indywidualizmu. Następuje ciągle nieznaczne przemieszczanie pewnych właściwości na inne pod innymi względami typy ludzi.	Przepraszam pana prezesa, przerwał młody pan Kazimierz krewniak podkomorzynej, poprawując kamizelki, którą miał na balu powiatowym,	Gdyby zaś Niemce oddali Drezdenko, to co będzie?	Że wyjeżdża natychmiast w ślad za owym listem.	Czyż to jaka wyprawa wojenna?	Musimy to przedać, co?	To ty widział kniazia w drodze?	Jak to, wiedziałeś o tym Olivierze?...	Jak to? W moim domu?	To naprawdę las!	To pan, to pan!	Za to głupstwo ty głowy nadstawiasz?	Drogi Le Brun!	Może popłyniemy do tego lasku?	A tak! Waldy jest jak odrodzony.	Ale co ci do tego?	Ależ ja zawsze tu byłem...	Aha, teraz wiesz o nim? Czego łgałeś pierwej?	Czy mama jeszcze żyje?	Gdzie są kobiety?	Jak matka moja	Otrzyma pan pieniądze. Odpowiedz pan.	Rozrządzaj mną pani powtarzam.	Tak... proszę pana... dyrektora. Chciałam prosić... możeby...	A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami!	Ano tak powiedziała.	Byłem w Izbie Skarbowej, panie...	Dokąd ty zmierzasz?	Fotofero? Fotofero? co u licha! chyba żartujesz? gdzieżeś go wykopał?	Ja?!	Jakiego skandalu?	Niech czekają.	Nieszczęśliwy szedł do was pieszo, znosząc najokropniejsze braki; wraca upokorzony, skruszony i pragnie odmienić życie, naprawić swoje błędy.	Pani!	Potrzebujemy natychmiast platform przewozowych!	Prawdziwie typowy sen!	Tak, ojcze.	Takutka sama kiej księża	Witaj, prawodawco cnoty i mądrości!
Nauka, Potwór mówił Geist. okres, w którym człowiek używał narzędzi sporządzonych z kamieni, głównie z krzemienia.. Na taką tedy ludzkość w biegu wieków spadały rozmaite wynalazki. Brąz, żelazo, proch, igła magnesowa, druk, machiny parowe i telegrafy elektryczne dostawały się bez żadnego wyboru w ręce geniuszów i idiotów, ludzi szlachetnych i zbrodniarzy... A jaki tego rezultat?... Oto ten, że głupota i występek dostając coraz potężniejsze narzędzia mnożyły się i umacniały, zamiast stopniowo ginąć. Ja nie chcę powtarzać tego błędu i jeżeli znajdę ostatecznie metal lżejszy od powietrza, oddam go tylko prawdziwym ludziom. Niech oni raz zaopatrzą się w broń na swój wyłączny użytek; niechaj ich rasa mnoży się i rośnie w potęgę, a zwierzęta i potwory w ludzkiej postaci niechaj z wolna wyginą. Jeżeli Anglicy mieli prawo wypędzić wilków ze swej wyspyAnglicy mieli prawo wypędzić wilków ze swej wyspy...	Z nim było zgoła inaczej. Utraciwszy ojca, chował się w Galii pod opieką wuja, bogatego człowieka, który nie zawsze odnosił się uprzejmie do jego matki. Gdy Pertinax dorósł, wykrył różne jego sprawki, przeto wuj przemocą i fortelem wsadził go na okręt i wysłał na służbę przy Wale. Zapoznaliśmy się z sobą podczas obrzędu w naszym przybytku... po ciemku. Była to ofiara byka	Na nic by się to pani nie przydało	W jakiś czas po wkroczeniu do Madrytu wielki książę Berg zaprosił główne osobistości w mieście na festyn wydany przez armię francuską dla świeżo ujarzmionej stolicy. Mimo świetności festynu, Hiszpanie nie okazywali zbytniej wesołości, kobiety tańczyły mało, większość gości siadła do gry. Ogrody pałacu były wspaniale oświetlone, tak iż damy mogły się przechadzać bezpiecznie jak w biały dzień. Zabawa odznaczała się cesarską wspaniałością. Niczego nie oszczędzano, aby dać Hiszpanom wysokie pojęcie o cesarzu, jeżeli mieli o nim sądzić wedle jego namiestników. W gaiku dość blisko pałacu, między pierwszą a drugą rano gromadka francuskich wojskowych rozprawiała o widokach wojny i o niezbyt bezpiecznej przyszłości, jaką wróżyła postawa Hiszpanów obecnych na tej fecie. „Na honor wczoraj przedłożyłem księciu Murat formalną prośbę o zwolnienie. Nie iżbym się szczególnie obawiał zostawić kości w Hiszpanii, ale z dwojga złego wolę goić rany zadane przez naszych poczciwych sąsiadów Niemców; ich broń nie drąży tak głęboko w ciało jak kastylskie sztylety. Przy tym lęk przed Hiszpanią to u mnie istny przesąd. Od dzieciństwa czytywałem książki hiszpańskie, mnóstwo ponurych przygód i historii z tego kraju, które zaszczepiły mi żywy wstręt do jego obyczajów. Otóż, od czasu wkroczenia do Madrytu, zdarzyło mi się być już jeżeli nie bohaterem, to przynajmniej wspólnikiem jakiejś niebezpiecznej intrygi, czarnej i mglistej jak romans lady Radcliffe. Rad słucham takich przeczuć i od jutra daję nogę. Murat nie odmówi mi z pewnością; my, lekarze, dzięki usługom, jakie oddajemy, mamy zawsze jakieś skuteczne protekcje”. „Skoro dajesz nura, opowiedz nam swoją historię”, odparł pułkownik, stary republikanin, niedbający zgoła o elegancję wysłowienia i dworności cesarskiej świty. Naczelny chirurg rozejrzał się bacznie dokoła, jakby dla rozeznania twarzy, które go otaczały, i pewien, iż nie ma w pobliżu Hiszpana, rzekł: „Jesteśmy tu między swymi; chętnie tedy, pułkowniku Hulotpułkownik Hulot [por.] Chłopi., którego gospoda znajdowała się o kilka kroków od mojej. Wychodziliśmy obaj z domu intendenta, gdzie braliśmy udział w dosyć ożywionej partyjce. Naraz na rogu uliczki dwaj nieznajomi lub raczej dwa diabły rzucają się na mnie, owijają mi głowę i ramiona w wielki płaszcz. Krzyczałem, możecie sobie wyobrazić, co wlazło; ale sukno dławiło mój głos. Przeniesiono mnie z nadzwyczajną szybkością do powozu. Skoro dwaj kompani uwolnili mnie z płaszcza, usłyszałem te groźne słowa, wyrzeczone kobiecym głosem, lichą francuszczyzną: «Jeżeli krzykniesz, jeśli będziesz próbował uciekać, jeśli pozwolisz sobie na najlżejszy gest, człowiek, który siedzi naprzeciwko, gotów jest zasztyletować cię bez skrupułu. Siedź pan tedy spokojnie. A teraz, objaśnię panu przyczynę porwania. Jeżeli zadasz sobie ten trud, aby wyciągnąć rękę w moją stronę, znajdziesz tuż obok swoje chirurgiczne instrumenty, po które posłaliśmy w twoim imieniu; będą panu potrzebne: wieziemy cię do jednego domu, iżbyś ocalił honor damy bliskiej powicia dziecka, którym bez wiedzy męża chce obdarzyć tego oto kawalera. Mimo iż mąż rzadko opuszcza tę panią, w której jest wciąż namiętnie rozkochany i której strzeże z czujnością zazdrosnego Hiszpana, potrafiła ukryć ciążę: mąż sądzi, że jest chora. Pan musisz przeprowadzić rozwiązanie. Niebezpieczeństwo nie obchodzi nas; masz być ślepo posłuszny, w przeciwnym razie kochanek, który siedzi naprzeciwko pana w powozie i nie rozumie ani słowa po francusku, zasztyletowałby cię przy najmniejszej nieostrożności». «A pani kto jesteś?» rzekłem, szukając ręki osoby, która mówiła do mnie, a której ramię zatulone było w rękaw uniformu. «Ja jestem pokojową pani, jej powiernicą i gotową wynagrodzić pana własną osobą, jeżeli zechcesz spełnić wszystko po naszej myśli». rzekła pokojówka rzekł poborca, przybierając tonik wyższości rzekła mi do ucha odparł. wykrzyknął chirurg rzekł pułkownik Hulot. odparł Falcon odparłem wykrzyknął kapitan Falcon	Na, myj się nie gadaj.	Przyjaźń to mówiąc, wziąłem ją za obie ręce, a gdy siadła na ławce, objąłem ją w pół; przytuliła się do mnie	Znowu słowo „nigdy”! Naucz mnie. Spróbuj. Przecież kiedyś rozmawialiśmy ze sobą godzinami i nie uskarżałeś się na brak inteligencji z mojej strony. Może i teraz uda się nam znaleźć wspólny język.	Kto spalił się? Anna?	Przede wszystkim na wiadomości z Brukseli. Jestem przekonany, że wkrótce zdołamy się dowiedzieć czegoś interesującego, czegoś, czym będziemy mogli skutecznie miss Normann zaszachować.	Alboż to ja nie ich ojciec a przynajmniej tyle, co trzeba, na tom łożył. No, no, dajcie wy mnie pokój, panie, niceśmy z nią sobie nie winni i ona nie mówi o mnie lepiej, jak jej się jaka chimera uczepi, a zwłaszcza jak jej się zazdrość skąd weźmie, samemu by diabłu wtedy za skórę zalazła.	Ten się z dniem każdym robi nieznośniejszy Będę musiał się z nim na serio rozmówić.	Wasza świątobliwość miał dziesięć pułków... Dostojny Nitager na granicy wschodniej ma piętnaście... Dziesięć jest na południu, gdyż zaczyna niepokoić się Nubia... Zaś pięć stojąpięć [pułków] stoją garnizonami	Wkrótce spostrzeżono ucieczkę Melisandry. Uwiadomiony król Mersile rozkazał dzwonić na trwogę, słyszycie? zdaje się, że miasto zapadnie od ogromnego dźwięku na gwałt bijących dzwonów.	Wasza dostojność nie byłeś w obozie więc na ciebie nie spada odpowiedzialność za ten czyn. Ja zaś pilnuję się naszych praw wojennych, które nakazują tępić zdradzieckich żołnierzy. Żołnierze, którzy poprzednio służyli jego świątobliwości, a następnie połączyli się z nieprzyjaciółmi, mają być natychmiast zabijani	Dziwię się, że ta moja stara małpa jeszcze nie wraca. Chciałbym wiedzieć, gdzie się taki włóczy po nocach! Gdyby mi przynajmniej dał klucz od pokoju, to bym sobie leżał. I popić byłoby czego, bo wina jest pełen pokój.	Wcale dobrze pływasz, jednolatku! Zapewne ze stanowiska foczego rzecz ta przedstawiać się musi tragicznie. Ale sameście temu winne, foki. Przybywacie każdego roku w to samo miejsce i o tej samej porze, przeto nic dziwnego, że ludzie się dowiedzieli o tym. Nie przestaną was tedy zabijać aż do czasu, kiedy znajdziecie sobie nowe, nieznane im miejsce pobytu.	Miłościwy książe sprawa to pono nie łatwa będzie, ale słowo wasze na szali zważy. Krótko mówiąc, otom się wielmi a wielmi rozmiłował w córce pana Petrka, a swatać się do niéj nie śmiem sam. Ojca nie mam, miłość więc waszą prosić muszę o opiekę, o dobre słowo nietylko u Petrka, ale i do własnéj matki mojéj.	Wcale się nie zbajałem Zbajali się ci, dla których ciałem jest to tylko, co ich boli, gdy dostaną bicie i którzy nie wiedzą, co jest ciało fizyczne.	Mniejsza o to Jeżeli takimi są emancypantki, a choćby tylko trzecia część ich, zapisuję się do ich stronnictwa. Mam jednak z panią inny rachunek Wczoraj zrobiła pani przykrość mojej siostrze... Pani wie, o czym mówię... Otóż mamy prośbę do pani. Ile razy ktoś z bliskich albo choćby tylko znajomych pani będzie potrzebował zajęcia czy poparcia, niech pani zrobi nam zaszczyt i najpierwej	Matko Boska święta... a cóż się to dzieje! wiecznie mi się ino ma śnić wszystko? Wczoraj tatuś i matusia swarzyli, że mi się Bóg wie co zwiduje, dziś Pietrek wpiera we mnie jakieś sny; już nikomu nic nie opowiem, choćby same gwiazdy z nieba do mnie gadały. Bywajcie zdrowi; pójdę sobie między skały, tam moje królowanie.	Jakże, grosza potrzeba, paszy też lala (gw.) mówił cicho i z taką dobrocią, że Hance stajała dusza, a serce zaczęło się trzepotać radością i nadzieją; patrzyła mu w oczy jak ten pies wierny i słuchliwy, że już w tym oczymgnieniu nie żałowała krowy ni niczego. Spoglądała ino pilnie, bez udręki w tę twarz umiłowaną, a słuchała tego głosu, co jak ogień szedł przez serce i rozgrzewał ją dobrocią i rozczuleniem.	Cóż ty na to?...	Dopóki się nie zbierze potrzebnych informacji.	Ja jestem człowiek gruntowny, odezwał się rotmistrz, i kiedy co robię, to porządnie. Co mi znaczyły nalepione kartki... Mogło być bałamuctwo, macałem dobrze... a i brzęczało we środku.	Nie mam czasu, muszę natychmiast lecieć do domu, bo tam już wszyscy czekają na mnie.	Panowie nie wolno pudłować, proszę was, bierzcie na cel każdy swojego człowieka.	Wpół do pierwszej Moglibyśmy stąd wyjechać o piątej, a i tak bylibyśmy na czas; ale przez to opóźnienie pański przyjaciel mógłby spędzić niezbyt przyjemną noc, lepiej zatem pognajmy jak wicher wyrwać go z rąk niewiernych. Czy nadal pragnie mi pan towarzyszyć?	Znajdźże waćpan świeckiego, coby takim skrupulatem nie był! zaśmiała się kasztelanowa.	Ach, Tomku! Jak ty się wyrażasz? Czyż można do starszych mówić: „co wuj sobie myśli”?.	Jasny pan odważyłby się wstąpić w moje ubogie progi?	Postaramy się tego uniknąć. Ma pani przecie wśród tych obcych koleżankę! Pani Tunia nam dopomoże. Państwo przyjadą do Warszawy i udamy się pod skrzydła pani Marty.	Łatwo mi wynieść się bo mam lotne czółno i pięciu wioślarzy. Ale dajże mi, wasza dostojność, jakiś znak do pana mego, Dagona...	Nie wiem. Raczej z pobożności. Taki obrzęd, rozumie pan? Coś religijnego. To wybucha u nich od czasu do czasu.	Ja tu mam pieska dla pana! To specjał, nie pies!	Jak to! Nie warto?	Może i tak Ale co do skał, to żadnych w cieśninie nie ma!	Nasz duch opiekuńczy, Nabie, nasz duch, który mu zaknebluje krater, jak tylko będzie go chciał rozdziawić!	Nie mówiłbyś tak, gdybyś widział mnie dzisiaj rano Lekarze praktykujący od dawna widzą tylko chorobę, a ja, mój drogi, widzę jeszcze chorego.	Nie puszczę. To jest łóżko samej pani dziedziczki.	Nie zupełnie i to właśnie jest nieszczęście. Objąłem po nim sprawy; jestem człowiek sumienny, musiałem wejść we wszystko.	Nie, panie, galernik miewa zwykle tylko nieprawe małżonki.	A gdzieś to podział, coś wykopał?	A pana nie ma. Jezus, Maryja; Jezus, Maryja!	Ja nie mam już życia.	Ja... ja nie wiem. Och, puście mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.	Jeśli będzie szczęśliwa z panem nie będę jej żałował.	Królewna Różyczka nie potrzebuje zaczarowanego pierścionka, by w oczach moich być najpiękniejszą z pięknych	Któż im dobra stręczy? zapytał niecierpliwie elegant; to chyba nieprzyjaciel. Któż teraz kupuje ziemię?	Licytowałam bez atu! Jak ś. p. męża kocham, bez atu, no, kiedy mówię, że bez...	Moiście, przeciek dzisiejsi ludzie nie głupsi wczorajszych...	Mości hrabio gdyby to od waćpana było zależało, zamiast księztwa miałbym dziś wygodną kwaterę w Koenigsteinie.	Mój Nikosz juści tu ktoś winien musi być.	Nie przetańczyłem z nią walca i chciałem wiedzieć jej imię; zresztą nie widzę w niej nic osobliwego.	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Niestety, to prawda. Jestem jego synem.	No, sam widzisz w twoim dzienniku znieważono kogoś z mojej rodziny, żądam więc odwołania.	Och! Hrabia de Sérisy może podróżować tylko we własnej karecie, czterema końmi.	Proszę panienki, niech też panienka idzie ze mną, bo moja pani już bardzo źle i prosi koniecznie do siebie.	Tak, ale nie tu	To on	To ten sam...	Więc niech ginie!	Wszakżem mu dał żonę, krowę i pieniądze? czegóż chce więcéj?	Zmysły i próżność odgrywają taką rolę w miłości, że wszystkie przypuszczenia mogą być prawdziwe Ale, jeżeli zostaję, to dla certyfikatu uświadomionej niewinności, jaki dajesz Dinie. Ładna jest, nieprawdaż?	A potem ku Zbyszkowi?	Ale przedwczoraj wieczorem był jeszcze?	Ale, bo widzicie państwo, kazałam obraz powerniskować.	Ależ przez swoją margrabinę, księżnę czy księżniczkę, ona pewnie ma wpływ u dworu.	Biedny generał, znowu przepadł przy wyborach	Byłeś w Płocku czyli też w Warszawie?	Chciałbym do końca świata tak jechać!	Chodź za mną	Cichojcie, cichojcie! On mówi o Dżamli-nin-korze, rumaku, który w jeden dzień oblecieć może cały świat.	Co bo wy ojcze żartujecie?	Co począć?	Co słychać?	Cooo?...	Cóż robić potrzeba?	I przywieźliście go?	Ile, jeśli wolno spytać, dla niego przeznaczył?	Jak on pana kompromituje?	Mamy przecie wrócić, nim noc zapadnie	Moryc, masz tutaj wiadomość dla siebie	Nigdy w świecie! Tam dałem sam kwiat i chlubę moich wychowanków; pierwej bym chyba ja, stary, łamane sztuki pokazował, niżby oni cośkolwiek nieprzystojnego uczynili.	Ojcze!	Oto artykulik, który nabazgrałem dla ciebie i który, w razie powodzenia, mógłby rozpocząć serię podobnych utworów.	Pokłon ci, Czandauro Pokłon ci, królu mój i panie! Jakżem szczęśliwa, że wolno mi powitać cię tym imieniem.	Pracuję w kopalni, stryju!	Proszę sobie dobrze przypomnieć.	Przyczyną upadku i śmierci księcia wojewody pani jesteś.	Przyślę kiedyś rachunek, a dziś wieczorem dam ci coś takiego, co lepiej rozgrzeje skorupę twego serca niż kwarta wina	Rozumiesz	Sprząta pan sam?	Tak	Tak, panie dobrodzieju.	Wasza łaskawość pozna zapewne pismo swoje.	Więc ile możesz mieć wszystkiego?	Yeah, wielkim Chłopcy, macie pieniądze?	Za uwiezienie Dawida	Znajdę! obcas. z ukontentowania, że ją zwą jej dostojnością i że nowiny są „mniej pomyślne”.
Jeszcze jedną. Być może, że na biegunie południowym istnieje morze całkiem zamarzłe; w takim razie nie będziemy mogli wydobyć się na powierzchnię.	Wariat jest, czy co? Nie wygląda na szpicla.	A czy to trochę na mszę nie zawcześnie?	„Państwo”! Nie żadne państwo, tylko Szczepan, ten stary kucharz, co go pan widział. Chowa go w zapolu, w stodole. Dziurę w sianie wykopał na kilka łokci głęboką i tam na postronku worek spuszcza co rano, jak o świcie na dzień dla nas dwojga porcję wybierze.	Czy wiesz, gdzie jest sklep z drobiem? Z bitym drobiem? O tam, na rogu drugiej ulicy.	Także i do Benares... Przecina on wszystkie strumienie z tej strony Indii. A teraz zasyłam prośbę do ciebie, o święty, byś tu pozostał do jutra. Potem wyjdź na drogę i badaj każdy strumień, który ona przecina; albowiem, jak wnoszę, przymioty twej rzeki nie są związane z jedną jej łachą czy też jakąś miejscowością, lecz ujawiająujawiać się	To i ja będę na posiedzeniu	Cosel, na miłość Boga!	Miniatura stryja z roku 1828, malowana na kości słoniowej.	Na psie, mości dobrodzieju.	Szalupę na szlupliny i podciągnąć!	Toć to kulig, nie pogrzeb. Waćpan jedziesz na swym koniu za naszymi saniami jak za trumną.	A jak wprowadzili cię na statek?	Na dole, w barze. Do czwartej, może nawet dłużej.	Należy udzielić zezwolenia na wysłanie do nich lekarza i jego pomocników za paszportami generalskimi.	Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz gospodynią pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby i te siostrzyne...	Ale gdzież tam, Zdzisiu wiesz sam, że tak nie jest i że w tych kwestjach często głowa mówi swoje, a serce swoje... głowa rozbiera, a serce kocha!	Toteż wyruszymy jutro, i to do dniado dnia (daw.) rzekł Jan. zmęczony. wielce po drodze, ale do jutra wywczasujesz się, jak będziesz mógł. Ja dziś jeszcze konie wyślę z pewnymi ludźmi do Białej, do Łosic, do Drohiczyna i do Bielska, żeby wszędzie świeże były na przeprzążkę. A za Bielskiem puszcza tuż. Wozy z zapasami wyjdą także dzisiaj! Żal z kochanego kąta ruszać w świat, ale wola boska! Tym się pocieszam, że o żonę i dziatki będę bezpieczny, bo puszcza najlepsza to w świecie forteca. Chodźcie, waszmościowie, do domu, bo czas się ekspedycją zająć.	Mówię zresztą z własnego doświadczenia ponieważ sam jestem zaręczony z młodą osobą, jedną z dziesięciu sióstr w Devonshire, i na razie nie wiem jeszcze, kiedy miłość ma uwieńczona zostanie...	Nie mówmy o mojej opinii. Jeżeli zła, to dlatego, żem wrogom moim pozostawił dość czasu do jej sfabrykowania. Mówmy raczej o twoim szczęściu, kochany Rolandzie, o uciechach życia rodzinnego, o twym ojcowskim zadowoleniu, margrabio. Niejedno zapewne mielibyście mi o tym do powiedzenia.	A pan, panie szanowny, też musisz być poinformowany, że owa kubita, czyli panna Arletka, to ma swojego narzeczonego, co bardzo nie lubi, jak mu kto w jego sprawy nos wsadza.	Zostać tu z wujem? Bój się Boga! Zostać z wujem, gdy cię narzeczony odwieźć chce do domu? Kto by to powiedział że ta pieszczotka nad wszystko i wszystkich przekłada swego starego wuja, niezdarę. Oj, ty, ty! Pieszczotko!	Należysz do tych istot, które zawsze ubóstwiać potrzeba Tak jest, my się tak dobrze rozumiemy, że ośmielam się powiedzieć, co myślę: im bardziej miłość jest gorąca i szczera, tym więcej powinna być ukrywana i osłonięta. Niech żaden człowiek żywy nie wie o naszej tajemnicy.	Dziś w nocy. Zaraz pójdziemy. Mam sznurek i na wypadek i coś kolącego. Stara, chora. Nie bój się, już ja sobie sam dam radę.	Nie od dziś wiemy, jak bardzo twój charakter stoi na wysokości talentu Zachowałeś się przed chwilą już nie jak człowiek, ale jak Bóg: nie dać się ponieść ani sercu, ani wyobraźni; nie wziąć w obronę ukochanej kobiety, którego to błędu oczekiwano po tobie i który dałby tryumf w ręce temu światu, pożeranemu zazdrością wobec aureoli pisarskiej... nie! Pozwól sobie powiedzieć, to szczyt dyplomatycznego taktu.	Tak, mam wiadomość pewną, że do klasztoru.	A zdychajcie tu sobie! To dawno wiadomo, że w waszem towarzystwie niema miejsca dla uczciwej kobiety!...	Przede wszystkim osobisty. Ile razy widzę panią, choćby w przelocie, w pierwszej chwili doznaję czegoś przykrego, jakby uczucia wstydu, że jednak ja jestem zły... Ale wynagradzają mi to chwile następne: czuję bowiem, że stałem się jakby lepszy.	Szkoda, że ta młoda nauczycielka wyjeżdża od mych braterstwa. To niezwykle miła i porządna panienka. Wprost niezastąpiona towarzyszka Naty. A jaka gospodarna! Świetnie szyje i ceruje, sam widziałem!	Wiem, oczywiście, że podsłuchałeś pan naszą rozmowę nocną i podejrzewasz mnie o popełnienie tej kradzieży. Pojąć tylko nie mogę, dlaczego, dowiedziawszy się o zakładzie, nie śledziłeś mnie pan bez przerwy? Chciałbym prosić pana o pewną grzeczność...	Ani Jasia! Widzę, że mu nadal współczujesz. Może mi powiesz, dlaczego? Ja sądzę, że można mu raczej zazdrościć. Zdobywa we mnie rozum, urodę i złote serce!	Ale mówią, że koniec będzie?	Rzeczywiście, panie Cyrusie Niech więc pan sporządzi plany; robotnicy czekają, a myślę, że i Ayrton potrafi nam doskonale pomóc przy tej pracy.	Słuchaj mam wieść, że Bohun stąd ku Łubniom gonił, bo mi w Wasiłówce ludzi wysiekł. Nie desperujże naprzód, bo może on jej nie dostał, gdyż po cóż by się ku ŁubniomŁubnie	Jeżeli pan myśli, że byłbym takim oszustem...	Mów pan spokojnie: zmarłego, panie Merwig Zaczniemy teraz na nowo, panie Merwig. Ja wezmę sprawy w moje ręce.	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	Jeżeli umie zachowywać się jak należy, to nic nie szkodzi. Nie mogę znieść kobiet koło siebie. Słabo mi się robi. To prawdziwe przekleństwo!	Nie mogę uwierzyć. Dorian jest zbyt wrażliwy.	Czy to Polska, czy Węgry?	Tak jej do ciebie, jako właśnie cynowej misie do miesiąca.	A, tak, to doskonale: jeżeli w twojej sypialni, mam nadzieję nie ujrzeć tego nigdy	Ależ Sznapsia to nasza, to co innego.	Co to znaczy?... Jesteście zbójcy, nasłani przez Her...	Czy pan bywasz u niego?	Panno Niro, pani przecie wyszła przed kolacją. Naprawdę, ciasteczko pani nie zaszkodzi.	A i pan także, panie Copperfield, nie wątpię o tym.	A cóż. Można. Odwiozłabym ją do „prijutuprijut (ros.) mniszka, zakonnica.”. Wiecie?	Aha! stoisz... Wiem ja, co ty robisz... Nie bój się!... Wszystko wiem...	A niechże pani nie zapomina o nas!	Hm, to pójdę piechotą.	Mogę cię, powtarzam, zaraz wyrzucić, jeśli ci o to idzie.	Och! za to pani ręczę	Pod tym względem wszystko jest możliwe, panie margrabio.	Nie udało ci się jako i mnie Mówił mi już miecznik rosieński, żeś wpadł w ręce tego małego diabła.	Właśnie Wroński i tak już jest w szpitalu, ciężko chory, pluje krwią...	Nie ma innej rady, jak powiedzieć?	Poczekaj, poczekaj... mam ja wprawdzie bogatą parafiankę, bardzo zacną... ale... czy znasz panią Klotyldę Warską?	Pójdźmy w tamtą stronę, posiedzimy sobie trochę w karczmie u Pamfila, poczekamy przy szklaneczce malagi i zobaczymy, co się dalej stanie.	Stało mu się co?	A co wasza eminencja zrobiła z tym człowiekiem?	Ba, żeby miał tyle tylko co ona szans wygranej!	Co mówicie?..	Pan sam będzie dostarczał	Ja też bardzo o tem myślę	Jakże można tak mówić, mając męża, dom i obowiązki?	Zlituj się Olimpko! Tak wiele! A zkąd ja ci ich wezmę?	Tak, włóczył się Włóczył się.	Bo widzisz, papuś w sam dzień Matki Boskiej Zielnej, w rocznicę moich urodzin, sześć lat temu wyrzekł się władania swymi dobrami.	Będziemy, warto ją obejrzeć.	Czemu zaś?	Dosyć...	Niech przyjdą, razem jakoś nam raźniej będzie	Tak jasno, jakoby słońce świeciło.	A jeśli u ciebie znajdą pieniądze gdy cię złapią?	A krewnych masz?	A teatr?	Biedny niewolnik! szepnął Baron.	Dlaczego filarek?	Dziękuję panu prezesowi	G. 1.	Gdzie mieszkali?	Jestem kowal cygan	Jörgenie!	Matka moja i siostry chciałyby cię odwiedzić	Mnie? a toby było coś nadzwyczajnego!	Nad czym dumasz?	Nic, nic, Ewuś	O czem?	O której cuda opowiadają w Łodzi.	On z karaimską dziewczyną nieczystą przyjaźń trzyma...	Przepraszam, ja jestem mężczyzną, ale wobec pani zupełniemzupełniem	Rozmawiałem.	Szwedzi odeszli! Szwedzi odeszli!	Vyras, vyras!	Wyróbcież mi posłuchanie u Zygmunta	Z daleka, z Kalisza.	Zaszczyt szlachectwa polskiego i ja z W. Ks. Mością mam wspólny	Zawsze myślałem...	Zmieniasz zajęcia... sposób, doradzany przez hygjenę.
Przysługi prostej i dla pana osobiście nietrudnej. Chodzi mianowicie o to, że osiedlić taką ilość Żydów gdzieś w pobliżu, w Europie, nie ściągając tym niczyjej uwagi, byłoby niemożliwe. Zresztą dżuma wcześniej czy później przerzuci się z pewnością za kordon i zaleje resztę kontynentu. Nie po to Żydzi uciekają z Paryża i wydają na tę ucieczkę grube miliony, aby czekać na dżumę gdzie indziej. Żydzi muszą dostać się w miejsce zupełnie bezpieczne: muszą dostać się do Ameryki.	I głosi, że ogień jest bóstwem, bóstwo zaś to płonie na twym nosie.	Ależ on był pijaniuteńki, jak układał to zadanie! Spodziewam się, że to dałeś do zrozumienia	Nie, to nie! Wolę to, że szczerze mówisz, chociaż pierwej byłem twym wujem niż Radziwiłł twoim hetmanem. A czy ty wiesz, Rochu, co to jest wuj?	Panie prezydencie. Bardzo przepraszam, ale sądziłem, że to nie jest aż tak pilne. Pozatem myślałem, że... zdawało mi się, że pan był zadowolony z mojego...	Tej mądrości nauczyłem się od sahibów Tego człowieka czeka wielkie nieszczęście, jak mu objawiły gwiazdy, i to... to go niepokoi. Czy mam je zażegnać?	Panie Caderousse, nie uda się to panu.	Gdyby to była prawda! tedy... różne mi tu maści na rany przykładają... ale nie byłoby lepszego balsamu od słów waszmości.	No to... nie dałbym się, oho! dosyć mam tego słodkiego jarzma, już mi się sprzykrzyło!	Pije się i rozmawia, a rozmawia się o wszystkim. Są to wieczory poświęcone mówieniu sobie prawdy bezwzględnej. Batutę trzyma Kurowski.	To nic, pomyliłem się. Odgłos, jaki słyszałem, jest poświstem wiatru igrającym z liśćmi albo też szumem wody rozbijającej się o głazy łożyska... A jednak...	I obaj jego równie nudni przyjaciele Wszyscy trzej kochali się we mnie co wieczór, każdy oświadczał mi się w takich godzinach, ażeby nie przeszkadzać innym, a później wszyscy trzej zwierzali się przed sobą ze swoich cierpień. Ci panowie wszystko robią na spółkę.	To żaden trud dla mnie. Nawet podobno gdzieś w niebieskich księgach wpisuje się nawiedzanie chorych jako zasługę.	Trupem! Czyż nie zgodziłaś się przychylić do jego ostatniej prośby i wrócić mu wolność pod warunkiem, że...	Może któraś z was przejedzie się ze mną? Tak się zmęczyłem matematyką, że kręci mi się w głowie i chcę sobie odświeżyć umysł przejażdżką. Wprawdzie jest pochmurno, ale pogoda nie jest brzydka; odwiozę Brooke’a do domu, więc w każdym razie będzie nam wesoło. Ludko, pojedziecie obie z Elizą, prawda?	A jednak jestem przekonany, że się nie mylę co do osoby. Jestem Pomian, z zawodu literat. Czy rzeczywiście nazwisko moje jest księdzu kanonikowi zupełnie obce?	Król wciąż gniewny na mnie?	Zaraz! Począł skupować od właścicieli prywatnych takie diuny, najbardziej nieużyteczne, nie porośnięte nawet trawą nadmorską, gdzie nawet wrona nie przysiądzie i mewa nie ma z czego gniazda ukręcić. Ludzie pozbywali się tych nieużytków i pustek, uszczęśliwieni, że znalazł się głuptasek, który za nie płaci gotowym pieniądzem	Ach, panie! Bogdajbym niesłusznie mniemał, że heretycką nauką WiklefaWiklef więc, zatem. mu się wolę nie pokazować, aby go do grzechu i bluźnierstw przeciw świętościom nie przywodzić.	Znasz ją pan przecie. Ta piękna, co to ma córeczkę... Co to się tak podobała panu...	Kajać się, ojcze Ogrynie? Z jakiej zbrodni? Ty, który nas sądzisz, żali wiesz, jaki napitek wypiliśmy na morzu? Tak, dobry sok upoił nas i oto wolałbym żebrać całe życie po progach i żyć ziołami i korzonkami z Izoldą, niż bez niej być królem pięknego królestwa.	Kto to idzie?	Cicho, Józia!.. ożeni się Jędrek, sprowadzi żonę, zobaczymy, co będzie. Nie bój się, już ona Jędrka nie będzie za nos tak wodzić, jak ty swojego Głębika.	Iry, ty się śmiałaś? Ty zawsze ze mnie się śmiejesz! Daruję ci, ale jedno proszę: nie opowiadaj w Drakecity, żeś widziała Clarke Marwitza biegającego. Tego nie przeżyję!	Nie robiłam babulo, pobożę się, że nigdy w niedzielę nic nie robiłam...	Nie uczyłam się wcale	Poczekajże pan Aha... to był marynarz, prawda? Miał się żenić z Katalonką? Tak, tak, przypominam sobie teraz: to była poważna sprawa.	Uda się nam, uda, mój chłopcze a te Kominy (Pencroff pozostawił tę nazwę temu prowizorycznemu schronieniu) będą dla nas odpowiednie. Ale najpierw trzeba przygotować zapas opału. Sądzę, że drewno przyda się też do zatkania tych dziur, przez które diabeł teraz dmie jak w trąbkę.	Jak się podoba, byle nie żoną moją.	Tak, tak, tak Moje obawy ziszczają się. Od samego początku lękałem się, że z tego kontaktu doktora Jekylla z owym pokracznym indywiduum wynikną złe następstwa. Zaprawdę, miał pan rację, Pawle. I ja jestem teraz przekonany, że biedny Henryk został zamordowany, a morderca, Bóg wie, w jakim celu, znajduje się jeszcze w pokoju swej ofiary. A więc dobrze, pomścimy śmierć doktora Jekylla! A teraz, Pawle, niech pan tu wezwie Bradshawa.	Tak!... To szakale!... Przekleństwo im!... Wygnać nędzników!... Oni to najwięcej szkód wyrządzają państwu...	Nie mam cienia wątpliwości! Oho! Znowu to usłyszałam! Wy nie?	Przyzwyczai się dzieciak po troszku. Dobra jest nawet zabawa w Robinsona, bo nieznacznie przejdzie od zabawy do prawdy.	Z mondu, no! ze świata, takie jak pani, to grają ciągle, a głównie z nami...	Gorzej mi zrobiło bo mnie oddali do szpitala. Czemużem ja nie został na miejscu pod wozem? miałbym już pewny nocleg i głodu bym nie cierpiał...	Jak mam jakie zmartwienie, nie jadam zwykle w domu, by nie zasmucać Maryni Idę gdziekolwiek i ot to wszystko, czego mi potrzeba. Siadaj, jeśli nie znajdziesz weselszego towarzystwa.	Mylisz się. Przysiągłem sobie nigdy już nie wracać do Afryki.	Do godziny dziesiątej Kto się zgadza, niech podniesie rękę.	I za to go skasowano! westchnął Bohomolec; ale mówmy o co idzie...	Nie rozumiem, co się stało z motetamimotet (muz.) wybitny niem. kompozytor i organista epoki baroku, jeden z największych artystów w historii muzyki.. Był taki tom in octavoin octavo (łac.: w ósemce)	Posiwiałeś... Jakże się masz?	Do dworu, to choć z biedą, ale rady sobie damy Ale i tam jak mnie poczną odsyłać od kąta do kąta, od jednego do drugiego!	Ja zaś nie podniosę się, znakomity rycerzu póki nie zapewnisz mi łaski, o którą cię proszę.	Mówisz jednak, że jest Angielką?...	Na pewno nie wybrałbym tego ostatniego Co później robić z takim człowiekiem, niech pan sam powie, doktorze? Srebro wywiezione, a ja jestem z tego zadowolony. Byłoby natychmiastową i silną pokusą. Szarpanina o ten namacalny łup przyśpieszyłaby fatalny koniec. Musiałbym go bronić. Jestem zadowolony, żeśmy je wywieźli, nawet jeżeli przepadło. Byłoby przekleństwem i niebezpieczeństwem.	Zaczyna? Chwała Bogu! To już wiele!	Nie tylko nie chce on pomóc ale powiada jeszcze, że przeszkodzi, choćby też i polec mu przyszło.	Pozwoliłem sobie umieścić konia w pańskiéj stajni ale sądzę, że mi pan tego za złe nie weźmiesz, gdy go o celu mojéj podróży powiadomię.	Cóż za niewysłowiona i niczym nie zasłużona łaska, że czcigodna pani ochmistrzyni raczy nawiedzić marnych paziów o tak rannej dobie?	Ty się może też z nim spotkałeś?	Nie ciekawamnie ciekawam	Ale i ty miałaś moment bardzo szczęśliwy.	A o ile grubszą z tego, czego nie wiedzą	Człowiek, który rozmyśla, jest zgubiony	E, za zimno jest, jedzmy śniadanie	Prawdziwym winowajcą!... jest ciemięzca Anglji, prześladowca prawowiernych, podły przeniewierca honoru kobiecego, ten, który dla fantazji serca zepsutego, każe przelewać krew anglikom, co dziś proteguje protestantów, a jutro ich zdradzi...	Z tej strony... Czy pan czuje ten zapach?... A dalej... Niech pan patrzy...	Niby dlaczego?	No, no... panie Mraczewski!...	Pomyśl sam waszmość: co ma być?	Sam pan wierzysz jednak w dobrą krew	Czy morze wyrzuciło inne jeszcze zwłoki?	Pani ma mi coś do powiedzenia	Co?	Czy ścigają cię Furie?	Jeździliście do znachorów, co?	Ja właśnie lubię męskie gry. Nauczy mnie pan?	A tak ci zależy, żeby ten list doszedł?	Tak, Ben-Cijon. Właśnie on!	No, czego chcesz? Tylko, przyjacielu, mów prędko	No... tak!	Odstępuję ci je.	Powstań, przyjacielu, dobry z ciebie człowiek.	Rybeńko złota, chodź. Chodź, tak trzeba.	Tak	A te konie skąd?	A w czymże im pani uchybi, jeśli pani choć trochę przestanie więzić i krępować siebie?	Ach...	Bani, bani, biednaździe dyziędzy wrangóf bżezłane z Boadiers, w brafcifym biniącu, ot bana Ludzjana!	Carmaux, Van Stiller! Pomocy!	Chcesz dostać w zęby?	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Czego?	Człowiek płynie!	Do was pije, Antoni, do was!	Hum!... hum!...	I pomarli se ano, pomarli!	Losy! Powinien był walczyć z niemi. Mężczyzna!	Mamul! Ogi pats mūsų prabaščius tolydžio su ruskiais susideda, o kodėl jis nepaklysta? O gal būti, kad jau ir paklydo?	Nieszczęście!	No juści!	Posiada ustaloną renomę	Prosimy... siadajcież!	Religia, Małżeństwo rzecze Rikote	Rozejm! Rozejm! Pamiętaj o rozejmie!	Tertio: major miał atak apoplektyczny	Wrzątku niby!	Z lasu.	Zemsta, Pozory odparł poważnie ks. Coignard	Ziemniaki którejś komornicy, jakby w krowę przyorywała.
Więc nigdy dotąd nie widziałeś kaszalota? Myśmy ich tu widywali całe setki, zanim się do nas dostałeś... Ale wiesz co? Dobrze, że mamy znowu chłopaka! Otto był za stary, a do tego Holender. Nieraz żeśmy porządnie poprztykali się ze sobą... a ustrzegłby się tego, gdyby miał w gębie jakiś ludzki język. Co? Jesteś śpiący?	Otóż, panowie najlepsza rada, jaką mogę podać, jest bardzo prosta. Musimy, proszę was, mieć się na baczności i pilnie śledzić wszystko. Prawda, że będzie to próba cierpliwości i o wiele byłoby przyjemniej przystąpić wprost do uderzenia. Ale trudno tu coś poczynać, dopóki nie znamy swoich ludzi. Mieć się na ostrożności i węszyć, skąd wiatr wieje, oto moja rada.	Zbiję!... A ty, pan Hertenstein, po co tu przyszedł? Modlić się duszę zapomnieć!... I ja bełkotał, czepiając się każdego z nich po kolei „Boże ty mój, co ludzie już arcydzieł namalowali” Pójdziesz do kawiarni: łeb jak dynię rozedmie. Mądrzy wy, mądrzy! Wiek słuchaj, nie nauczysz się!... A sam ja co? Tfu! I artystą chciał zostać!... Zapłacze dusza! Dawaj tam. gdzie zapomnieć: głupstwo na głowę wskoczy, w czuprynę się wczepi i poszedł, idź sobie.!	Co mnie do niéj? tu nie ma co kłamać: ot, ja za nią oszaleję!	Oj! oj! co ja wam poradzę! Poprobuję co zdołam, ale niedaleko wy ze mną zajedziecie! niedaleko! A ty myślisz, cyganku kochanie, że mnie to tak łatwo swoją chatę porzucić i pójść do was na służbę za miarkę powietrza? Myślisz, że to mnie u panów braci niedobrze! A to ja się tam wylegam czasem nawet w izbie, a bywa i na ławie pod piecem! I taki szmat mi na plecy dają, i odzienie niczego, i poczęstują codzień kułakiem, żebym nie zapomniał, że mam plecy... A jak raz do ciebie pójdę na parobka, już gdybym wrócił kiedy do nich, wyszczują mnie psami, stary indyk nawet oczy mi wydrapie... Ot taki wóz lub przewóz: a jak zechcę co dla was zrobić, panów braci potrzeba będzie pożegnać.	Nie ma obawy. Ograniczę się ściśle do takiej, która przypada na mnie jako na jedną głowę według urzędowej statystyki spożycia alkoholu. Jeżeli będzie to doza podwójna, proszę mi tego za złe nie brać. Różnica wynika stąd, że głowa taka jak moja warta jest dwa razy więcej.	Tak jest, do tej tu doliny. Przeprawiliśmy się przez Dolny Bród, o tam, pod Górką Królewską	Tutaj będę spała! Ślicznie tu! Chodź, dziadku, i zobacz sam!	Ach, panie! na miłość Boską, nie dajcie mojemu panu bić się ze lwami, przysięgam, że one nas wszystkich rozszarpią!	Nam przykazano dobrem za złe płacić i miłować nawet nieprzyjaciół naszych, więc przyjedzie tu siostra zakonna i przywiezie wam, panienko, gojący balsam hercyńskihercyński	Zatem rzecz ułożona Nie żądam od pana gwarancji, jestem adwokatem; gdyby mnie pan wystrychnął na dudka, porachowalibyśmy się.	Zostaniesz, Dynuśka, wszystko skończone. Ech! Ta fortuna, czyliż przychodziła mi tak tanio? Czyż nie trzeba mi było ubrać się w grubą blondynę o czerwonym nosie, córkę rejenta, plus teściową, która zapędziłaby w kozi róg panią Piédefer na punkcie dewocji...	Gdybym się jednak żenił z jakąś udzielną księżniczką niemiecką, hiszpańską, nikt nie uważałby na rasę. Mój dziad był żonaty z Francuzką i nikt się nie oburzał, bo to była magnatka. Gdybym się nawet ożenił z księżniczką chińską, poczytano by mi to za oryginalność, lecz nie za rzecz karygodną. Panna Rudecka jest polską szlachcianką, z dobrej rodziny, więc o różnej rasie mowy być nie może.	W kwietniu byłaś na obiedzie u ministra; mówiono tam o Hiszpanii, podsłuchałaś poufną rozmowę: szło o plan wypędzenia don Carlosa; zakupiłem papiery hiszpańskie. Don Carlosa wygnano, a w dniu, w którym Karol V powracał przez Bidassoa, zarobiłem sześćset tysięcy. Z tego dostałaś pięćdziesiąt tysięcy dukatów; miałaś do nich prawo, wydałaś je zgodnie z własnymi kaprysami i nie żądam, abyś się z nich rozliczyła. Ale nie podlega wątpliwości, żeś dostała w tym roku pięćdziesiąt tysięcy liwrów.	To, że wszystko, co jest na świecie, cały dorobek, wszelkie bogactwa, wszystko to powstało z pracy. Zatem winno należeć do tych, co pracują, nie zaś do pijawek, pasorzytów i darmozjadów. Świat jest własnością ludzi pracy, jest ich własnością wspólną. I tylko oni mogą stanowić prawa i obyczaje, tylko oni mogą rządzić, tylko oni mogą korzystać z tego, co wyprodukowali. Oni, to znaczy my. Pan i ja, a pan bardziej, niż ja.	Sam więc widzisz Uczyniłeś dwóm ludziom grubą przykrość, po to aby ocalić jednego, a nawet także dwóch, od możliwej śmierci. Wybrałeś mniejsze zło, z dwojga złego. A zresztą zapamiętaj sobie jedno, mój drogi, że dla sumienia nie istnieją sprawy złe, tylko złe intencje. Zła wola, zła wola	Ależ naturalnie! Miały, rozumie się. Cóż to, czy ich nie znasz? Połknęłyby wszystko i jeszcze by chciały więcej! Alziro, powiedz... wszak prawda, że wszyscy jedliśmy mięso?	Nie wiem, czyś się nie omylił Zdaje mi się, że stoimy w miejscu...	Właściwie nie. Nie; oni mówili o tobie; ale ja tego nie wiedziałam.	Zamknięty u siebie i nie odpowiada, chociaż pukałam. Nie wiem, co będzie z obiadem, bo już gotów, a nie ma komu jeść.	Nie mam go już.	A ona, co ona na to powie?	Ale ona chyba nie była taka podła!	Dlaczego? Wszystko śpi, tyle bankructw jak nigdy, wiele fabryk stoi, a reszta robi połową ludzi. Jeszcze jeden taki sezon, a pół Łodzi klapnie.	Do pani?... wcale jej nie znasz!...	Jakimby on mógł być, nie widzę	Na potrzeby dworu na podarunki dla nomarchów i świątyń...	Na rozdobędę! Dogonię swoich. Pójdziemy piechotą na Czerlę. Bajeczny widok! Wrócę rano.	Nie chcę o tém słyszéć więcéj; dość	Nie trzeba. Dziękuję za nowinę, której on chce wysłuchać.	Pan wierzy tylko w siebie, nie w rozum, nie w człowieka, lecz w siebie, pan w gruncie rzeczy tylko siebie kocha.	Skąd krzyżyk na jej szyi?	Straciłem większą część mego, naszego majątku Muszę obejrzeć się za zajęciem. Nie posiadam więcej niż 25000 marek.	Szkoda mi Maksa, ta śmierć matki, którą kochał szalenie, wytrąci go z równowagi na dłuższy czas. I to w takim czasie, kiedy jest przy montowaniu maszyn prawie niezbędnym. Mam pech! Wszystko mi tak idzie!	To pan w to wierzy? Czyż wszystko, co się nam przytrafia, nie jest przypadkiem?	Wojewody nie było?	A skądeś to wiedział, że my chcemy żebrać u ciebie, o Mali Jedyną rzeczą, o którą nam chodziło, było przyjrzenie się tej rzece... tam za polem.	Czy to prawda, że dziewczyna, która służy u pana jest jego siostrą?	Że jest ciasno beze mnie i wesoło beze mnie, że panie mają już asystę	A pan, panie Cyrusie pan pozostanie gubernatorem wyspy... Hm, ile by też ona mogła wyżywić mieszkańców? Co najmniej dziesięć tysięcy.	Bo se po cichu miarkuje, że chłopakowi gospodarkę trza szykować i dzieuchę.	Chlubię się tym że robię wszystko, co w mej mocy, aby uprzyjemnić pobyt tutaj szlachetnym cudzoziemcom, którzy zaszczycają mnie swym zaufaniem.	Czy myślisz, że wówczas chodziłabyś w jedwabiach?	Czy pan profesor już wstał?	E tam, Anglia! Przemysł jest największym mocarstwem świata. I tak zwane „masy ludowe” są także największą potęgą świata. Odgadujesz już jego plan?	Ja, cała szlachta i wojsko, przysięgam ci!...	No, pomówimy jeszcze o tym , niech się sprawa Alberta wpierw skończy.	Przepowiedziano mi, że zejdę bez potomka!	Tak jak ty	Więc pański hrabia przyjmuje u siebie gości?	Właśnie pisze go do Lorda Kanclerza czy tam do kogo innego, czyją jest rzeczą otrzymywać memoriały. Pisze o całej swej sprawie. Mam nadzieję, że się pomyślnie wywiąże z zadania. Dotąd plącze mu się ustawicznie pióro. Mniejsza z tym, praca ta zajmuje go, to ważne.	A co będę miała do roboty?	A co?	A niemieckie uniwersytety?	Ale.	Ba! to się tak rzeczy miały?	Byś zdechła z głodu i pragnienia!	Celem?... Władza! Potęga! Boskość!	Co do mnie, niepokoję się trochę z powodu starszego chłopca mego...	Co wygadujesz, Suzin!...	Coś tam widział?	Czy ojciec zupełnie jest zdrów?	Czy pan dowierza naszemu gospodarzowi, panu Bonacieux?	Cóż porabiałeś, Clarke?	Dobrze! Musisz go doprowadzić do zdrowia!	Dobrzyż do bitwy?	Dziękuję	Dziękuję, panie kapitanie	Gniewasz się?	Granica krzywdy leży w sumieniu, w sercu ludzkim.	Hultaj Żyd sprzedaje nam po pół rubladwa złote (...) pół rubla	I wydały się one panu wspaniałe?	Jak je zakończysz, szczęśliwie czy nieszczęśliwie?	Jak myślisz	Jak się ma panna Zuzanna?	Jakto nic! Cały się trzęsiesz.	Karmazynową aksamitną podszyje się sobolami, szarą sukienną drobniuchnym siwym barankiem, a półgiermacze popielicami. Czy miłościwa pani zgadza się, żeby tak było?	Koruta	Któryż jest stroną skarżącą?	Ni.	Niech będzie pochwalony...	Niech kto chce konterfektkonterfekt (daw.) rzekł Don Kichot	Niech się panicz uspokoi Ależ panicz urósł!	Niż kogo, naprzykład?	O której godzinie Karolina była tutaj?	Oddychała nim w młodości...	Opuśćcie nas, Szwejku; mamy do załatwienia sprawy osobiste.	Pani ma rację! Pani ma rację!	Skończyłem osiem	Sztuka niewielka bo i chłop to potrafi... ale grzecznym być wszędzie i zawsze, to sztuka.	Tak	Tak byłam w chwili owéj bardzo smutna. Pan, nieznajomy, obcy, podałeś mi rękę, a w głosie i w oczach pana widziałam współczucie. Odtąd, ile razy byłam tam nad tym posągiem, stawałeś mi pan w pamięci; a teraz, gdyśmy się spotkali, chcę widziéć w panu dawnego znajomego i... przyjaciela	Tak jest Suffolk jest rodzinnym moim miejscem.	Tak, tak! Ale czy pójdziecie raz jeszcze?	To jest jmć pan Gintowt, teraz cześnik wendeński, a niegdy plenipotent pana Ignacego, ten sam, który...	Wedle rozkazu pana ministra.	Z konieczności, jakże mam powiedzieć? Jesteś Szwab, opite bawarembawar	Za trzy morgi boru rychtyk by nam wypadło dwanaście pola!	Zgadzamy się najzupełniej!	Życzę...
Nie wiem, nie znam się na tym. Dość że zrobił jakieś grube szachrajstwo i przywłaszczył sobie majątek. Ale to nic. Wsadzę go jeszcze do kryminału.	To tak, jakbyś na przykład chciał roztopione żelazo zmieszać z oliwą w jedną emulsję. To bieguny. Między nimi, a nie w nich, jest ten cały opuszczony kraj, ta wymarła kotlina, w której żyję ja. Jeden stwarza sobie Boga, naczytawszy się historii religii, w analogii do wszystkich innych bóstw. W tej tolerancji jest już cała nicość jego wiary. Jego Matka Boska to Astarte i Pallas Atene i Kybele i diabli wiedzą kto, a jego Bóg ledwo w mówieniu o nim, ale nie w odczuciu, oddziela się od całości świata brahminów, a jego święci skąd można wiedzieć, czy jest ona zręcznym zlepkiem wymierających gadań o czymś, co było kiedyś żywym, czy też strzałą światła, przebijającą po raz pierwszy ciemność wiecznej tajemnicy?	Nie! jeśli mamy iść, by samotnie zakończyć życie, to pójdziemy do moich włości albo do twojego Żegnańca. Wszak masz prawo tam wrócić. Zamek spalony, zniszczony, to prawda, ale tam będziesz przynajmniej na własnej ziemi. Odnajdziesz chłopów, oni może z gruzów odbudują nam choć jedną wieżę i zamieszkamy, wprawdzie same jak pustelnice, ale na żegnanieckiej górze. A jeśli nowi ludzie tam osiedli, może nam odstąpią choćby najlichszą chałupinę.	A czemuś to wacpan kłaniał się takowej, której nie znasz?	A ja ci mówię, chłopcze, że nie wie. I ty lepiej nie kupuj tego wszystkiego, tylko pieniądze ojcu oddaj, a różnych głupstw nie kupuj. Tak, mój synu, przyznaj się ojcu, może ci przebaczy; a jak cię nawet ukarze, to nic. Mówi się: trudno. Bo najgorzej zacząć. Zaczyna się zawsze od tego, że kolega namówi.	Boja sięboja się (gw.) byle. czego, to i niełatwo się wezwyczai.	Co waćpan prawisz! nawet barbarzyńcy posłów szanują, a to politycznypolityczny (z łac. politicus)	Czy nazajutrz po naszym ślubie nie dręczyło cię to samo?	Dałbyś spokój. Jak zdam egzaminy, to odpoczniemy. To mi przejdzie. Głupstwo! Jakiś ty zawsze niecierpliwy, Ruciu; chciałbyś z chorobą rozprawić się w trzy słowa. Trzeba mieć cierpliwość i czekać.	Jagna! wiecie, a to jutro Walek Józefów śle z wódką do Marysi pociotkowej...	Jak to wyglądało?	Kapitanie Nemo jest to broń doskonała i łatwa w użyciu. Rad bym co żywo ją wypróbować. Lecz jakże dostaniemy się na dno morza?	Przypomina mi to jakby przedsionek nirwany. Jakby wstęp na cmentarz. Tu wszystko zamiera w zatłaczającej ciszy, w leniwej, ciągnącej się, jednostajnej ciszy... Nie, niech pani nie sądzi, że chcę odstraszyć panią, że chcę pani obrzydzić to wszystko. Bynajmniej. Wydaje mi się tylko, że jest niezrozumiałym marnotrawstwem zostawienie tu swoich najmłodszych sił, najpiękniejszych lat życia.	Tak to mówisz, jakby ci gorzko w gębie było, a przecie policz sam życzliwych.	To pewnie jakiś owad.	Więc to nie był Ramzes?... I ja, nędzna, pozwoliłam, ażeby obcy człowiek wywlókł syna mego z kolebki... Cha!... cha!... cha!...	Ale jest ta różnica że jeżeli szczupły słupek wody dodanej w małej prostopadłej rurce przedstawia siłę równą ciężarowi np. funta, to ponieważ działanie jego udzieli się ściśle płynnej masie i działa na wszystkie punkty jej powierzchni w doniczce, znajdzie się tam tysiąc słupków wody, które dążąc wszystkie do podniesienia się, jak gdyby je popychała siła równa tej, która spycha wodę w prostopadłej gałązce, wydadzą tam nieodzownie siłę tysiąc razy znaczniejszą niż siła wprowadzona tutaj.	O tym nie myślę, bo na to nie masz. Ale obawiam się, ażeby ci nie zabrakło... Nasze położenie, widzisz... nasze położenie majątkowe nie pozwała na zbytki...	Powiem prawdę, jak na sądzie Ozyrysa. Było to wieczorem tego dnia, kiedy Nil miał zacząć przybór. Moja żona mówi do mnie: „Chodź, ojcze, pójdziemy na górę, skąd prędzej można zobaczyć sygnał w Memfisie.” Więc poszliśmy na górę, skąd łatwiej można zobaczyć sygnał w Memfisie. Wtedy do mojej żony zbliżył się jakiś żołnierz i mówi: „Pójdź ze mną w ten ogród, to znajdziemy winogron albo i co jeszcze.” Więc moja żona poszła w ogród z owym żołnierzem, a ja wpadłem w wielki gniew i zaglądałem do nich przez mur. Czy jednak rzucali kamienie do domu księcia, powiedzieć nie mogę, gdyż z powodu drzew i ciemności nic nie widziałem.	W naszym fachu nie robi się tego. A jak myślisz, Pat, czy to komuś pomoże, jeśli się da za niego na mszę?	Zmiłuj-że się jeżeli tak ma być wistocie, to mnie skazujesz na wiekuistą niedolę, bo mi właśnie w życiu brak celu.	Byleby go ona za kulisy do aktorek nie zaprowadziła jak innych ichmościów, rzekła pani Kossakowska, boby go szkoda było...	Zabijesz go.	Nie wiem Zdaje się, iż podobało mu się specjalnie istnieć dalej niezależnie od materii. Może by on... we własnym interesie... pozwolił pogadać z sobą. Ale ode mnie tego nie żądaj.	Ale Hoym! Hoym jest piękniejszą odemnie, od turnieju, od wspomnienia i omdlenia, nieprawdaż?	Ale na tym nie dosyć. Otwarł u mnie kredyt dla syna.	Ależ ona umiera z bólu... Pan Mieczysław jeśli ją kocha, nie powinien na nic zważać...	Dobrze, ale Boaz nie wychrzcił się.	Jak honor kocham, ale do cukierni...	Jeśli ci na tym zależy...	Jeżeli nie chcesz, by Swojski u nas bywał i bym w ogóle bliżej z nim obcował...	Mógł się pośliznąć. Czy ja wiem?	Nie mogę tego powiedzieć, ale czuwaj nad nim.	Zapewne! gdyby mu można dać kieliszek wódki! ale już całe dwa tygodnie, jak ani jedna kropelka nie postała w całym moim domu!	A Komuna nie głodowała? Szczury jedli, a nie poddali się.	A jakież ty lubisz?	A na wojnie... nie doznał jakowego szwanku?	Ach, te brednie!...	Aniele mój najdroższy!	Była na wyjezdnem.	Chyba nie tutaj?	Co dalej?	Coś tam robił?	Do licha, póki będzie płacił...	Dobranoc, kochanie	Gdzież zostawiłaś Jasia z Cesią?	I bez kapelusza	Ja także jestem parasolnik, a także znam rymarstwo i umiem rondle pobielać.	Ja wiem, czego chcę Najgorsze tylko, że rozum mój zmienia się, a wtedy muszę się z nim na nowo zapoznawać.	Jak rozumnie stawiał pytania i jak stanowczo i szybko powziął decyzję, co zresztą zawsze było dla niego charakterystyczne!	Jaka Jagienka? Waszej przecie było Małgochna?	Jest za murami miasta.	Jutro o siódmej. Do siódmej trwa praca. Numer z kontroli przyjezdnych i świadectwo kancelarii próśb	Juści znajdzie się jeszcze wiele, nim bakałarzem albo i mistrzem zostanę	Kochany księże Rząd nasz, dzięki Bogu, jest zamożny i nie potrzebuje twoich milionów; zachowaj je sobie, przydadzą się księdzu, kiedy wyjdziesz z więzienia.	Komedjantką?	Księciu Przemysłowi poznańskiemu żona jego Lukierda, zmarła nagle.	Milczenie, Słowo, Kłamstwo, Obyczaje rzekł łowczy	My już ubrani, często ustrojeni.	Myślisz o Dorze?	Mój Bazyli, sumienie i tchórzliwość są w istocie tym samym. Sumienie jest nazwą firmy. Oto wszystko.	Mówiliście z królową?	Mówiłeś inaczej.	Na Boga!	Na lądzie i tak już dość blizkiemi jesteśmy sąsiadami boć tuż pod naszemi oknami stoi pański okręt. Nieraz z rana widuję pana na pokładzie, a wieczorem słyszę wygrywającego na skrzypcach.	Na przykład co?	Na szczęście!	Nie krzycz tak, chcesz się przed robotnikami pochwalić, że masz dziesięć tysięcy rubli?	Nie lepiej Więzienie byłoby się skończyło wreszcie.	Nie sądzę.	Nie. Chcę właśnie mówić z tobą... o nim...	Nieba raczą wiedzieć. Nudziarz jakiś, tak przynajmniej wygląda.	Niech się świat poleruje, niech się kpy biją!	Nieprawdaż? Więc chociaż wy trzymacie ze mną?	No ten, który...	O ile wiem, siedzą w tej tam gęstwie lasu! Mam nadzieję, iż nie dosłyszeli pańskiego zawołania i że nas teraz nie obserwują. Inaczej wpadliby na nas niezwłocznie i wszystkich wymordowali.	Oto i on	Pamiętasz, com, powróciwszy z zagranicy, mówiłcom (...) mówił	Panie profesorze, mamy nowego ucznia.	Panie, Jego Królewska Mość posłał po mnie, aby wypytać, jak się rzeczy miały wczoraj rano w moim pałacu. Opowiedziałem mu prawdę, czyli, że wina była po stronie moich ludzi i gotów jestem wytłómaczyć się panu. Ponieważ spotykam pana, zechciej proszę przyjąć moje oświadczenie i uważać mnie za jednego ze swoich niezmiennych przyjaciół.	Pannę Hejbowską?...	Papa, Krzemień powtórzył Połaniecki.	Poleć mnie względom kardynała.	Powiedz, czy kochasz tkliwie...	Połowa żołnierzy padnie...	Przecie my was, ludzie, nie znamy!	Pół do pierwszej	Róbże, co chcesz!	Sam nasz Pan nie może cofnąć Koła wstecz. A za zasługę, jaką sobie zdobyłem, otrzymałem jeszcze inny znak. Przypatrz się. Po rozmyślaniach zacząłem sobie z tego zdawać sprawę. Z rąk tego bezbożnika, który mi je podarł, zdołałem wyrwać w całości tylko skrawek ledwo szerokości mego paznokcia.	Sam sobie wstyd zrobisz, ty chamska duszo.	Sam słyszałeś.	Silentiumsilentium (łac.) uderzeniem kułaka w stół zgłuszył Müller szemrania.	Tak mi się wydaje.	Umarła. Przed czterema laty... na gruźlicę.	Uwięzić księcia! pierwszego ministra Karola I! Niepodobna!... Taki rozgłos! a gdyby wreszcie podejrzenia Waszej Królewskiej Mości, które za mylne pragnę uważać, miały jaką podstawę, co za skandal straszliwy! przygnębiający!	W końcu przyrodnicy starożytni wspominają o potworach z paszczą podobną do zatoki, a tak wielkich, że się nie mogły przesunąć przez Cieśninę Gibraltarską.	Widziałem. Tam obraz Matki Boskiej, cudowny obraz.	Z czego?	Zali wielka bieda?	Zrobiłby pan bardzo ładnie, panie Józefie, gdyby pan teraz przyszedł.
Ale ja nie jestem deska... patrz na mnie... raczej słomka. Kto się zechce ratować przez schwytanie takiej słomki, zginie, utonie... Zresztą sam Maszko nieraz mi mówił: „Masz przytępione nerwy”. Może i mam! Ale właśnie dlatego potrzebuję silnych wrażeń... Gdybym Maszce pomógł, wygrzebałby się, stanąłby na nogach, udawałby dalej lorda, żona jego udawałaby wielką panią, byliby okropnie „comme il faut...” tragedyę mogę mieć darmo. Jak tu się wahać?	Proszę pana, ja się dziwię, że to tak późno nastąpiło!... Przecież znam jego życie i wiem, że ten człowiek prawie dusił się tutaj od dzieciństwa. Miał aspiracje naukowe, lecz nie było ich czym zaspokoić; miał szerokie instynkta społeczne, ale czego dotknął się w tym kierunku, wszystko padało... Nawet ta marna spółczyna, którą założył, zwaliła mu na łeb tylko pretensje i nienawiści...	Ja mam to uczynić? Czyżby taki ogryzacz kości i zjadacz starego obuwia jak ja odważył się podawać w wątpliwość opowiadanie osoby będącej chlubą naszej rzeki? Niechże mi ogon odgryzą ślepe szczeniaki, jeżeli cień podobnej myśli pojawił się w mej durnej łepecie! Obrońca Nędzarzy był łaskaw oznajmić mnie, swojemu nędznemu rabowirab	Byłam trochę do niej podobna Jest tedy córka moja niebrzydka i młoda, już jedno dziecko ma i... może tęskni za innymi. Chociaż, panie Wirski, przysięgam, że nigdy od niej o tym nie słyszałam... Cierpi i milczy, ale że cierpi, domyślam się. Ja także miałam trzydzieści lat...	Ja jeszcze głupi, to prawda, bom się nie uczył. Ale Jasiek Grzyb przecie mądry, bo nawet pisał przy kancelarii. A co on gada? Gada, że musi być równość, a będzie wtedy, jak chłopi panom grunta zabiorą i każdy będzie miał swoje.	Ja wprawdzie jadłem obiad u téj wyśmienitéj Ahaswery i syt jestem, a wino było doskonałe; pozwolicie mi jednak towarzyszyć sobie, abyśmy się bliżéj poznali. Czuję w was duszę bratnią.	Obacz się teraz, chłopie, jako stoisz Jeżeli mnie odpowiadać nie będziesz, to odpowiesz katu. Co tedy wolisz? Katu wyśpiewasz wszystko, a po takiej spowiedzi przyjdzie sroga pokuta: miecz albo szubienica, bo tu o rozbój, o ciężkie poranienie i o kradzież sprawa. A komu z tego zysk? Tylko temu Żydowi Mordachowi, a nie Kozakowi i nie tobie.	To są kawalerowie, jak ich tu zwiemy wszyscy.	Więc, czyż chciałabyś, abym został wielkim automatem?! żeby on spadł na nią jak jastrząb na ptaszka i żeby ona wyć mogła z rozkosznego bólu jak kotka nie oddzielnie, nie obok (śmierdzącym psychicznym zbydlęceniem zewnętrznie wymyci będą i czyści, syci, i świetnie mieszkający ci, ci raczej nie ci, tylko te kółka, trybki, śrubki i klamerki idealnej maszyny przyszłych wieków, której pierwszy szkic można już było teraz w niektórych państwach oglądać. Strach mroził kości przed tym, co nastąpi.	Wola boska? Wola boska nie przychodzi nagle, jako i stare przysłowie mówi, że co nagle, to po diable. Miałaby być wola boska, to bym był z dawna inklinację w nim dostrzegł, a on był nie ksiądz, jeno dragon. Gdyby pełnym rozumem władnąc, takowe postanowienie w spokoju i z rozmysłem uczynił, nic bym nie mówił; ale wola boska nie uderza na człeka w desperacji, jako właśnie raróg na cyrankę. Nie będę go naglił. Nim pójdę, dobrze pierwej sobie ułożę, co mu mam powiedzieć, aby się od razu nie zlisił; ale w Bogu nadzieja! Konfidował zawsze żołnierzysko więcej memu dowcipowi niż swemu; tuszę, że i teraz tak będzie, chyba że się całkiem odmienił.	Przez jakiś czas mieszkałem u starego człeka koło Umballi; potem u znajomej mi rodziny w Umballi. W towarzystwie jednego z tej rodziny pojechałem na południe aż do Delhi. To ci cudowne miasto! Potem byłem za poganiacza bawołu u teli (olejarza) jadącego na północ; ale posłyszałem o wielkiej zabawie urządzanej w Puttiali i pojechałem tam w towarzystwie pirotechnika. O, byłoż to wielkie święto! Widziałem radżów i słonie w złotych i srebrnych czaprakach; zapalono naraz wszystkie ognie sztuczne, przy czym zginęło jedenastu ludzi, między nimi mój pirotechnik ja zaś przekopyrtnąłem się przez namiot, ale mi się nic nie stało. Potem powróciłem na rêlrêl	Łże baba! Była tam kochanką jakiegoś huzara, robiła skandale i wyrzucili ją z teatru. Czemże ona była w lwowskim teatrze?... chórzystką tylko. Ho! ho! to stare kawały... My wszyscy znamy je tu dawno... Wierz pani tylko we wszystko, co aktorzy i aktorki opowiadają, to się pani bardzo wiele dowie!...	A cóż to, nie wolno mi chusteczki nałożyć?	A przepraszam! Jest to jeden z najgodniejszych obywateli tej ziemi.	A tak... pan Debray mówił mi, że to pani oddaje się demonowi gry.	Albo ja jego.	Ale skąd się to bierze? Dlaczego on jest taki? Nie rozumiem.	Ano, nie mniej, jak do jutra wieczór. Zdaje mi się, że to niezbyt długo.	Atanazy: Dosyć, Tempe, jesteś nudny nie tylko ja, ale ci inni ogólnie znane stwierdzenie, nieposiadające głębszej treści; banał, frazes. i cała wielkość rozwiewa mi się natychmiast w nudę: widzę już nie zbytecznych ludzi, tylko zbyteczną ludzkość, która nic już nie stworzy	Chciałem też jeszcze waszmościów prosić, aby jak będę gadał z czarownicą, na owego Czeremisa uważać; wielki to ma być paskudnik, ale podobno z rusznicy okrutnie strzela.	Czemu pan tak patrzy, panie Lejzorze?	Dlaczego pytasz mnie o to właśnie teraz?	Dlaczego? Może to jaka pamiątka rodzinna?	Jedna starościna i to po cichu	Jeśli to pani nie znudzi, to pokazałbym pewne plany	Któż to jest?	Muszę zawołać! Nie jęcz tak, Tomku, to straszne. Długo tak się męczysz?	Mówię to jako szlachcic polski z prawieków.	Nie wiem. Może to my przelatywaliśmy ponad nią! Minęliśmy Ziemię teraz widocznie i pędzimy znów w przestrzeni dalej, w cieniu jej pogrążeni.	No, no Widzę, że nic się nie zmieniłeś, panie morderco.	No? Cóż pan to robisz?	Panie ordynacie, piłka! Piłka!	Panna Aneta! To, to, to! Niech cię uścisnę! Jak raz dobrana para! A toś ze świecą szukał!	Po co Sotillo torturował tego żałosnego nieszczęśnika? Czy pan wie? Żadna tortura nie mogła być dla niego gorsza od strachu. Zabójstwo mógłbym pojąć. Przykro było patrzeć na jego strach. Ale dlaczego go tak męczył? Przecież on nie mógł już powiedzieć nic więcej.	Podobno bardzo pracowita i praktyczna, Witold u nich był zawczoraj mówił, że bez zachwytu patrzeć na nią niepodobna.	Tak gdyby jej nie spalono, nie uwierzycie, w jaki okropny sposób obchodziliby się z nią jej krewni. Obcięto by jej włosy, dano zaledwie garść ryżu jako strawę, odpychano by ją od siebie. Byłaby uważana za istotę nieczystą i umarłaby gdzieś w kącie jak nędzny pies. Dlatego obawa przed tak strasznym losem znacznie silniej niż miłość lub fanatyzm religijny skłania do ofiary te nieszczęsne istoty. Czasami jednak ofiara jest rzeczywiście dobrowolna, nieraz rząd musi użyć swej władzy, aby temu przeszkodzić. Przed paroma laty, gdy mieszkałem w Bombaju, młoda wdowa prosiła gubernatora, żeby pozwolił na spalenie jej wraz ze zwłokami męża. Łatwo się domyśleć, że gubernator odmówił. Wtedy wdowa opuściła miasto, schroniła się pod opiekę niezawisłego radży i tam spełniła ofiarę.	To ty mnie nogi zestawiał?	Ty głupi jesteś, Bronek, ty się nie śmiej, kiedy ja tracę ze trzy tysiące rubli.	Witam, cię Heidi! Za cóż to mi dziękujesz, dziecko?	A dla ciebie? Dla mnie? Dla Radziwiłłów?...	A jeżeli ona nic nie zapisała?...	A ona ostatnie zęby ci wybije.	A ty? zawsze trzymasz się nardu?	Ach! Notatka!	Ach, proszę!	Ach, tak?	Ależ, pani dobrodziejko My­ślałem... sądziłem... chciałem... pani dobrodziejka wyry­sowałaś mi wzór...	Ano czas.	Całości dopełni pan A teraz muszę pożegnać pańską cudowną ciotkę. Czekają na mnie w AteneumAteneum, ang. Athenaeum Club	Chwała Bogu!	Co mówisz?	Co? Znowu Pevensey? Czy tam, gdzie wylądował Weland?	Czekam!	Dla kogo?	Dla pana góry nic niewarte, pan jesteś człowiek dolski.	Gdyby trwał przy swojem... Gdybyś przekonać go nie zdołała, w takim razie położę nadzieję całą w wypadku, w zdarzeniu, zmieniającem zwykle postać rządów...	Ha, ha! Masz pan dla mnie może trochę złota za moje talary?	Holla!	Jest pan człowiekiem o niewyczerpanej pomysłowości Przyznaję. Ale miasto trzęsie się od plotek o panu, a ci nieliczni cargadorzy, którzy nie ukryli się razem z kolejarzami, wykrzykiwali przez cały dzień na plaza: „Viva Montero!”	Jeszcze czas jakiś wytrzymają	Jużci, prawda.	Kim jesteś? Szukam notariusza.	Ludzie jednak wyżej cenią sztukę niż zdrowie. Żadnemu z nas nie robiono by takich owacji.	Magda.	Na razie jedziemy do Jerozolimy. Ta Sarah podała mi adres.	Na wieki	Nam też już tęskno.	Nawet, jeśli zadaje nam rany, Henryku?	Nie puszczę pana!	No tak, poniekąd tak przedstawiono mi go jako ze wszech miar porządnego człowieka. Poza tym osobiście nic takiego nie zauważyłem... Zresztą, będę panu wdzięczny za informacje, tylko teraz się spieszę... Do widzenia panu.	Nonsens.	O, oczywiście.	Obawiam się żeśmy źle zrobili. Nie należało strzelać.	Oj, tatulu, nie bijcie mnie!	Otóż nie; zjawił się po prostu z owym człowiekiem, którego wam zapowiadałem i którego mam nadzieję wam przedstawić.	Pan z Balic przysłał konnego.	Przyrzekłem przyjść i dotrzymałem słowa.	Pytała was?	Pójdę jutro sama do pana de Cyrano Może lepiej mnie się powiedzie.	Skłamałeś, skłamałeś, jeszcze się wykręcasz!	Spokojnie... spokojnie...	Stan pacyenta mego, pana B., wymaga jeszcze mojéj obecności, i chociaż przesilenie choroby szczęśliwie wróży, muszę przecież wracać doń na dni parę.	Staszku, rzekł spokojnie, na rany Chrystusowe, weź ty mi ich za plecy i grzecznie a pięknie wypchnij co najrychlej!	Stefanie Finot przyszedł ze mną i szuka cię. A, idzie właśnie.	Tak, pani...	Tak. Chciałem ci oddać mój memoriał o transcendentalnych podstawach społecznej mechanizacji.	Tak; on jest młody	Tej... tej!... I nawet bodaj czy nie przez nią...	Trzeba zobaczyć, Conseil.	Trzynaście tysięcy zamówień.	Ulica św. Jana 38.	Wiesz że mam prawo łaski?	Więc cóż z tego?	Więc gdzie?	Wojewodowie oba dobrzy! nie mówcie! Pudyk prowadził na plac i bił się dzielnie. Leszek od niego lepszy jeszcze.	Właśnie tajemnica. Każdy może mieć swoje tajemnice. Wyobraź sobie na przykład, że ten pan jest... moim pierwszym mężem, z którym potajemnie wzięłam ślub.	Zara też głowy potracili Już potem każden ich wybijał jak mdłe robactwo.	Zatem ta stara mówiła ci o Fenicjanach?	Zechcesz być pani nauczycielem moim?	Żyje i opowiada.
Bo wypadłoby ono na niekorzyść Trestki. Tak, ma pani słuszność: to dwóch ludzi niemających z sobą nic wspólnego oprócz jednakowej liczby lat. Ordynat ma kolosalne powodzenie w świecie. Kobiety za nim szaleją. Cóż, kiedy jest bajecznie wybredny. Do jego wielbicielek i ja się zaliczam, ale również bez wzajemności.	Dama, Rycerz, Pan, Sługa, Obowiązek rzecze Don Kichot w mit. rzym. bóg wojny.; kiedy zaś przywrócę ci państwo twoje, księżniczko, wolność rozporządzenia swoją osobą pozostanie przy tobie, gdyż co do mnie, dopóki wolność moja poddana będzie prawom tej... nie mogę powiedzieć nic więcej... dopóty niepodobna mi jest żenić się choćby z samym nawet feniksem.	Nie, pan nie to mówił. Wytężajmy siły, żeby przekonać lud, zniszczyć jego ciemnotę, ale szarpajmy na sztuki nikczemność renciarzy! Co do mnie, wszystko co robię, robię ze świadomej obawy. Staram się zabiec losowi drogę, jeżeli można tak powiedzieć, przebłagać ludzi, żeby mojemu dziecku nie wyrządzili krzywdy. Może, gdy odejdę, wspomną... Ozwie się w nich to martwe wieko dobra. Utworzyłem, wie pan, ogrody... Pojmuje pan... rodzaj domu ucieczki dla tych dziewcząt. Chcę moją córkę zbliżyć twarzą w twarz z tym, co bywa z kobietą. Chcę tym widokiem jej serce zastalić, oderwać od złego, porwać ku dobru. Bo niewiadomość... Ale chcę to zrobić tak, żebym to nie ja sztucznie zrobił, lecz żeby to jej serce świadomie wykonało. Czy to dobrze, panie, czy to dobrze? Bo samo dobro człowiekowi nie starczy. Częstokroć złe prowadzi do dobra. Skoro się wie, to się może, a skoro się miłuje, to się stwarza. Czy nie tak? Patrz pan... Świat cały naginam do tego, żeby moje dziecko uchronić ode złego... cha-cha! A ludzie mówią i piszą, że ja to z nadmiaru miłości bliźniego... cha-cha!... Tak wielkie jest w nas oszustwo, kłamstwo przyschnięte jak spalona skóra... I sam nie mam odwagi powiedzieć, wyznać... Łżę, przybieram pozy, mówię jak kaznodzieja. Wiedział to stary Pascal... „Nous travaillons incessamment à embellir et à conserver cet être imaginaire et nous négligeons le véritableNous travaillons incessamment à embellir et à conserver cet être imaginaire et nous négligeons le véritable (fr.)	To takie proste. Wszyscy, to jest ci wszyscy z otoczenia Heli mają do mnie zupełnie nadzwyczajne zaufanie. Nie lubią mnie, wiem, choć nie rozumiem dlaczego, lecz gdy mnie który spotka, zwierza się natychmiast, opowiada o swojej miłości... do niej, do niej! Skarży się, wylewa łzy, paskudne, śmieszne męskie łzy przede mną, prosi o radę. Ha, ha, ha! A ja muszę wszystkiego wysłuchać, pocieszyć, współczucie okazać. Pan wie, że mnie mają za mężatkę, wdowę, rozwódkę	Ba!... Ale co tam waszmości!... Wpadła w oko podwika, zaprószyło się serce, to i szczęście będzie, i spokój, i życie jakie takie, kiedy pójdzie po ręku. Ale mnie innamnie inna (daw.)	Nie lękaj się, panie Aronnax i płyń pan ostro! Potrzeba mi tylko dwudziestu pięciu minut, by poczęstować pana przyrządzoną na mój sposób potrawą.	Nie martw się, mój złoty Felku, zobaczysz, że będzie dobrze. Jeżeli mogę rozdać pięciu milionom dzieci czekoladę, to przecież mogę i dla ciebie dużo dobrego zrobić. Tylko to musi być prawnie zrobione. Ty wcale nie wiesz, jak ja teraz długo wieczorem nie mogę zasnąć w łóżku. Leżę i leżę mają pieniądze, to sobie sami kupią. Wódkę dam i co będą mieli.	No więc, opowiedz mi pan, co cię najsilniéj wzruszyło. Nie bój się pan! nie posądzę cię o brak skromności, choćbyś mi nawet o jakim swoim bohaterskim czynie nadmienił. Skoro człowiek ma pewność, że będzie zrozumianym przez tych, którym się zwierza, to może śmiało i z zadowolnieniem powiedziéć: Ja to zrobiłem!	Tak, cieszmy się!	Więc o kradzież Czy przyznaje się pan, panie Kosiba?...	Nie troszcz się tak bardzo, mój kochany. Wszystko biorę na siebie. To się da naprawić; w takich sprawach Bóg pomaga.	Otóż tu w lesie jest stara buda bardzo stara, tylko że się nie wali. Kiedyś w niéj mieszkał leśniczy jakiś, ale się na drzwiach powiesił; od téj pory opuszczono chatę, a drzewa z niéj nikt nie weźmie pewnie: może tybyś był odważniejszy? Jabym go nie ruszył, ale kiedy chciałeś diabła, nie mówiąc złego słowa, prosić o tarciczkę, toż i tę wziąć możesz.	Po pierwsze dlatego że, jak pani hrabina może się domyślić, wiele mu o pani mówiłem; po drugie był zachwycony, że spotkał rodaczkę, która tak żywo zainteresowała się jego udziałem w wyścigach.	Zabierzecie nam z zamku, zabierzecie, co najlepszego było Patrzcież, gdy wieść będziecie gołąbkę, aby słońce nie przypiekło, bo się roztopić może, aby wiatr nie zawiał, bo się we mgłę rozpłynie. My tu na nią chuchali, my tu ją tak kochali!	A reszta jest bardziej skomplikowana, chce pan powiedzieć. Przypominam sobie rzeczywiście, że od naszego pierwszego spotkania wydawało się, jakby pan wiedział o wiele więcej. Ejże, o ile sobie przypominam, twierdził pan, że zna pan nazwisko mordercy?	Chodziłem za wojną. Bo gdzie się wilki gryzą, tam jest zawsze co zbierać... Wiesz ty o tym?	Czyż nie wolno przyjacielowi odwiedzić przyjaciela?... muszkieterowi z mojego oddziału bratać się z kadetem z oddziału pana Desessarts?	Dobrze czynicie Nie ma nic godnego widzenia. Mieszkańcy złodzieje i opryszki. Wszelako tam, koło tego lewego wzgórka, jest najpiękniejsze źródło w świecie i dookoła wielki las. Nasi ludzie będą tam mogli zaopatrzyć się w wodę i drzewo.	I czemu pani spać nie poszła! Służący mógł mi zrobić herbaty, a wreszcie byłoby się i bez tego obeszło.	I możecie się jej zrzec ale dziś ją odzyskać należy...	Ja... Ja, proszę pani... Ja staram się jeszcze patrzeć na świat inaczej.	Mój brat pragnie, żeby dwór był zamieszkany, bo sądzi, że obecność właściciela jest konieczna dla dobra okolicy. Gniewałby się na mnie, gdyby wiedział, że radzę sir Henrykowi opuścić te strony. Spełniłam swój obowiązek i nic już więcej nie dodam. Muszę wracać, bo brat domyśli się, żem rozmawiała z panem. Do widzenia!	Należy mu się wycugwycug	Nie wezwałby nas, gdyby nie było możliwości, żeby się do niego dostać.	Nie, niech się księżna nie rozczula; ma tylko to, na co zasłużyła.	No, bo proszę pani, po co taka głupia? Wszystkie mają „bębenków” takich, co coś mają... a ona!... I mnie byłoby lepiej, żeby była mądrzejsza... Już ja się urządzę inaczej!...	O nie! Łotrze, nie myśl, że stary Kunicki pozwoli się wystrychnąć na dudka. Jest jeszcze sprawiedliwość w Polsce, są sądy! Są świadkowie, którzy widzieli, że ci klucz dawałem. Z wolna, bratku! Nina też będzie musiała pod przysięgą zeznać, że podpisała mi weksle.	On? Nadstawia ucha, co od SiczySicz Zaporoska popr. forma D. lm: małp., bo to jest pewna, że perejasławskiPerejasław dowódca pułku perejasławskiego w latach 1648–1653, sędzia generalny starszyzny kozackiej, po bitwie pod Konotopem (1659) pojmany przez Rosjan, zmarł w Rosji na zesłaniu. pójdzie. A kto wie także, za kim regestrowi Krzeczowskiego pociągną? Brat Bohun NiżowcomNiżowcy dziś popr. forma N. lm: z chłopami. się bratać. Toć on chce, bym go adoptował i do herbu przypuścił... Bardzo przedni ten waszmościów trójniak!	Pan dla tej sprawy powinieneś dołożyć z dziesięć procent córce, bo ona jest zniesławiona. My musimy bronić was przed ludźmi. No, ostatnie słowo?	Rozumie się Bylem tylko odszukał Latterową, zaraz wyperswaduję grymasy... Przecie to dla obojga szczęście, łaska Boża!... Co trzymać człowieka, który nie chce?... Lepiej wziąć takiego, który chce...	Spać mi się chce okrutnie.	Szkoda! Mój ś. p. mąż mawiał, że to jedna z najprzyjemniejszych gier; dla mnie ona jest, niestety, jedyną przyjemnością od czasu śmierci ś. p. męża; tak, jedyną biednej, samotnej wdowy przyjemnością; no tak, skoro mówię, że samotnej, biednej wdowy jedyną... przyjemnością...	Ta łatwość z jaką pan temi iskrami sypie... c’est inoui! Jak dziś zdrowie pana?	Tak, i powiedział mi jednocześnie: „Jeden tylko dowód świadczy przeciw tobie i spójrz	Uspokój się przyjacielu, uspokój się Nie unoś się przedwcześnie. Jeszcze przecież nie jesteśmy na rożnie.	Więc ubieraj się. Gdzie twój drugi rewolwer?... Niema poco zwlekać. Musimy natychmiast wyjechać z Warszawy.	Zaczekaj jeszcze Dlaczego z tym masz jechać do ministerstwa? Czy to jest konieczne?	(To dla was, Prout!	A dają?	A potem?	A taż białogłowa na trzecim wozie, co ma oznaczać? Pancerzem okryta, u jej stóp skrępowany Moskwicin.	A to twoja wina.	Ale, Adziu, mówię ci, że bredzisz! Ty jesteś bardzo miłą, kompletnie przyjemną panienką, tylko trochę nieśmiałą, a ja!... Gdybym był mniej brzydki, strzeliłbym sobie w łeb ze wstrętu do samego siebie; lecz z tymi wdziękami, jakimi niebo mnie obdarzyło	Ależ, panie!... Bardzo mi miło spotkać człowieka szczęśliwego.	Ani myślę! A mnie co po tym!	Bardzo dobrana para. Ona ma wielki posag i jest bardzo piękną i ma ojca, który już kilka plajt zrobił z powodzeniem, a Morycowi sprytu wystarczy nawet do zjedzenia własnego teścia.	Bello widziałem dziś po południu twego dawnego przyjaciela.	Billewiczówny w zamku nie było	Ciągnie was tu... ciągnie... oj, wiem ja, co! A com obiecała, pamiętacie... dotrzymam. Umiem zaczynić i odczynić, paneczku... umiem...	Ciężka sprawa	Co też jegomość wygaduje! Dwadzieścia pistolów? Alboż ja mógłbym tyle schować przy sobie?	Co wuj myśli o tej sprawie?	Dla czego, prezesie?	Dziękuję i za to. Dobrze! Do widzenia, profesorze!	Gdzie tam! Przecież to są przedmioty martwe. On powiada, że jest ich strażnikiem.	Hu, huu!	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Jakiegoż znowu faceta?	Jedz... jedz... drogie dziecko!	Jestem z powrotem przychodzisz w porę, Jerzy.	Jeszcze przed dwoma dniami, matko.	Kamionka! Kamionka!	Kogo to chowają?	Kwiat lilji! Była napiętnowana.	Lepiej, żeby sam nam odpowiedział na to pytanie.	Mam dużo jeszcze innych rzeczy na sumieniu!	Mówię ci, stul pysk! dla. obejrzenia prosiąt.	Napletli wam, a wy to do serca bierzecie!...	Nic szczególnego. Chciałbym tylko porozmawiać.	Nie mam apetytu...	Nie poznajesz mnie?...	Nie przedrzeźniaj mnie, bom gniewny!	Nie zraża to pana?	Nie, nie powiedział o tym ani słowa	Nie. Nie wołałem cię...	O co?	Oh, Herr Jesu! Okropność! Gdzie Urban?...	Około dziewięciuset siedemnastu funtów.	On może śmieć Ale my na niego oko mieć będziem i jeżeli jego usta choć jedno słowo z siebie wypuszczą, zegniemy go w łęk...	Otóż tedy! umarł nasz biedny ranny, umarł w nocy. Lekarze zaręczali, że wyzdrowieje!... Oh! lekarze! Oni nie wątpią nigdy! Oto już czwarty towarzysz podróży opuszcza nas od Liverpoolu, czwarty oddający dług „Great Easternowi” a podróż jeszcze nieskończona!	Owszem, lubi bardzo i bardzo chętnie wziąłby udział. Przeszkodziła mu całkiem inna sprawa.	Patrzcie! Dasza jest w teatrze... u! jaka wystrojona...	Pilocie ja muszę wsiąść na amerykański statek w Jokohamie, a nie w Szanghaju czy w Nagasaki.	Przeszukajmy więc cały ten labirynt skał i kotlin Góry Franklina. Zajrzyjmy do każdego wgłębienia, do każdej dziury. Ach, przyjaciele, nie wiem, czy kiedykolwiek jakiś reporter stanął wobec bardziej poruszającej do głębi tajemnicy niż ja!	Sam o tem wiesz najlepiej	Silentium! zawołał professor, a nie to fora z tąd.	Siła uroków jest w prostym stosunku do brzydoty, stara rzecz! A ospa, doktorze? Ale czytajmy dalej.	Spać tu trudno...	Szklankę wody, owszem, ale ta wasza woda warszawska... trzeba koniecznie coś dla smaku...	Są to wielce poważani ludzie	Słucham, jaśnie panie.	To jest genialne powiedzenie, panie Grosglick	To już wrócimy do ciebie	To może ja obrażam?	Veto!	Wieluż tam chorych?...	Więc?..	Wybierano zapewne naczelnego dowódcę?	Znalazłbyś przecie łatwiej drugą	Znasz barona?
Ten Hirsch! Co za nadzwyczajne zdarzenie! A więc naprawdę ocalał, uczepiwszy się kotwicy? Nie miałem pojęcia, że pozostał w Sulaco. Sądziłem, że już ponad tydzień temu wrócił przez góry do Esmeraldy. Był tu kiedyś, by pomówić ze mną o swoim handlu skórami i jakichś innych sprawach. Dałem mu niedwuznacznie do zrozumienia, iż nic z tego nie będzie.	I nie tylko o odpowiedzialność mi chodzi. Będzie się książę skarżył królowi polskiemu i wysłańcy ich nie omieszkają krzyczeć na wszystkich dworach na nasze gwałty, na naszą zdradę, na naszą zbrodnię. Ile może być z tego szkody dla Zakonu! Sam mistrz, gdyby wiedział prawdę, powinien rozkazać nam ukryć tę dziewkę.	Od ciebie zależeć będzie czy ciałem i duszą mam zginąć w wiekuistem potępieniu.	Pan Wołodyjowski jednak postanowił znowu zaopatrzyć się w świeże konie w Płoskirowie, bo te, które kupiono w Barku, były już do niczego, a Burłajowe trzeba było na czarną godzinę oszczędzać. Ostrożność ta stała się konieczną, odkąd rozeszła się wieść, że Chmielnicki już pod Konstantynowem, a chan ze wszystkimi ordami wali od PiławiecPiławce	Idź do Tuilerii zobaczyć tego marmurowego strażaka, którego rzeźbiarz nazwał Temistoklesem, i staraj się chodzić jak posąg komandora, a nie będziesz nigdy improper. Otóż szczęście Godfryda stało się kompletnym przez najściślejsze zastosowanie wielkiego prawa improper. Oto jak. Miał tygrysa nie grooma, jak piszą ludzie niemający pojęcia o szyku. Tygrys jego był to mały Irlandczyk, nazwiskiem Paddy, Joby, Toby (jak wolicie), trzy stopy wzrostu, dwadzieścia cali szeroki, buzia łasicy, nerwy jak stal moczona w dżinie, zwinny jak wiewiórka, powożący ze zręcznością, która go nie zawiodła nigdy ani w Londynie, ani w Paryżu; oko jaszczurcze, sprytne jak moje, jeździł konno jak stary Frankoni, włosy blond jak u Rubensowej dziewicy, buzia czerwona, fałszywy jak monarcha, kuty jak stary kauzyperda, liczący dziesięć lat wieku, słowem istny kwiat perwersji, grający, klnący, amator konfitur i ponczu, napastliwy jak felieton, zuchwały i drapieżny jak ulicznik paryski. Był chwałą i zyskiem sławnego lorda angielskiego, który dzięki niemu wygrał już siedemset tysięcy franków na wyścigach. Lord lubił bardzo tego dzieciaka, jego tygrys to była osobliwość, nikt w całym Londynie nie miał tak małego tygrysa. Na koniu wyścigowym Joby robił wrażenie sokoła. I oto lord odprawił Toby’ego nie za łakomstwo ani za kradzież, ani za morderstwo, ani za występne stosunki, ani za uchybienie służbie, nie za zuchwalstwo wobec milady, nie za to, że rozpruł kieszenie pokojówki milady, nie za to, że się dał przekupić przeciwnikom lorda na wyścigach, nie za to, że się bawił w niedzielę, słowem nie za żaden fakt naganny. Gdyby Toby popełnił wszystkie te zbrodnie, gdyby nawet przemówił do milorda niepytany, milord przebaczyłby mu ten występek. Milord zniósłby wiele rzeczy od Toby’ego, tak milordowi zależało na nim. Jego tygrys prowadził powóz na dwóch kołach i o dwóch koniach, jeden przed drugim, siedząc na siodle na drugim koniu, z nogami nie dochodzącymi do dyszlów, z miną jednego z aniołków, którymi malarze włoscy otaczają przedwiecznego Ojca. Pewien dziennikarz angielski ślicznie opisał tego aniołka, osądził, że jest za ładny na tygrysa, chciał iść o zakład, że Paddy jest oswojoną tygrysicą. Opis groził, że będzie coraz jadowitszy i że się stanie improper w najwyższym stopniu. Superlatyw improper wiedzie na szubienicę. Milady bardzo pochwaliła milorda za jego przezorność. Toby nie mógł znaleźć nigdzie miejsca, skoro raz podano w wątpliwość jego rolę w wielkobrytyjskiej zoologii... W tym właśnie czasie Godfryd kwitnął w ambasadzie francuskiej w Londynie, gdzie dowiedział się o historii Toby’ego, Joby’ego, Paddy’ego. Godfryd przygarnął tygrysiątko, które zastał płaczące nad słoikiem konfitur, dzieciak bowiem zdążył już stracić gwinee, którymi lord ozłocił jego nieszczęście. Za powrotem Godfryd de Beaudenord przywiózł tedy do nas najśliczniejszego tygrysa z całej Anglii, wsławił się przez swego tygrysa, jak Couture zwrócił na siebie uwagę przez swoje kamizelki. Toteż dostał się z łatwością do klubu zwanego dziś de Grammont. Nie drażnił niczyjej ambicji, zrezygnowawszy z kariery dyplomatycznej, nie był zbyt dowcipny, przyjęli go wszyscy z otwartymi rękami. My na przykład czulibyśmy się dotknięci w naszej miłości własnej, gdybyśmy wszędzie spotykali tylko uśmiech... Lubimy oglądać gorzki grymas zawiści. Godfryd nie lubił, aby go nienawidzono. Każdy ma swój gust! Przejdźmy do rzeczy pozytywnych, do życia materialnego. Mieszkanie jego, gdzie oblizywałem palce po niejednym śniadanku, zalecało się tajemniczą gotowalnią, strojną, pełną wykwintnych drobiazgów, z kominkiem, z wanną; wyjście małymi schodkami, drzwi zamykające się cicho, gładkie zamki, dyskretne zawiasy, matowe okna, szczelne firanki. O ile sypialnia przedstawiała i powinna była przedstawiać najpiękniejszy nieład, jakiego mógł wymagać najbardziej wymagający akwarelista, o ile wszystko oddychało tam cyganerią młodego eleganta, o tyle gotowalnia była jak sanktuarium: biała, czysta, wysprzątana, ciepła, bez wiatru wiejącego przez szpary, z dywanem, na który kobieta mogła skoczyć boso, w koszuli i wystraszona. Tam ocenia się prawdziwego złotego młodzieńca znającego życie! Tam w ciągu kilku minut może się okazać albo głupcem, albo wielkim człowiekiem w drobnych szczegółach egzystencji, które zdradzają charakter. Wspomniana już margrabina, nie, to margrabina de Rochefide, wyszła wściekła z pewnej gotowalni i nigdy do niej nie wróciła: nie znalazła nic improper. Godfryd miał tam szafę pełną...	Cóż to za hotel, moja pani! Ani wody ciepłej, ani dzwonka. Nikt nie wziął nawet moich trzewików do oczyszczenia!	Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Prawda, nie przyszło mi to do głowy... Już wiem! Wiem, co jest grane! Ale z nas osły! Przecież najpierw trzeba sprawdzić, gdzie pada cień drzewa o północy, a dopiero potem kopać w tym miejscu!	Wcale nie przez nią, tylko że Sargon śmierdzi łojem... Wreszcie do czego to prowadzi?... Wy, święci ojcowie, nie jesteście dozorcami moich kobiet; sądzę, że dostojny Sargon nie powierzył wam swoich, więc	Zabobony tu: niewykształcony. człek, dziecko nawet wie, że upiorom głowy się kładzie w nogi, coby nie wstawały z grobu i nie straszyły. A dla wszelakiego spokoju i pewności wbija się takiemu kołek osikowy w piersi, to już do sądnego dnia leży cichuśko, jak Pan Bóg przykazał.	Barski zatarł ślad zmienionym pismem. To dowodzi, że się nas bał, nie Stefci. Gdyby nie ta fikcyjna zapora, usunąłby się od niego każdy prawy arystokrata. To wykroczenie poważne, nie zrobiłby tego uczciwy chłop. Ale magnat?... O, wstyd!	Powróćmy teraz do naszych interesów, Sancho. Jak myślisz, czy mam wykonać rozkaz Dulcynei i udać się do niej? lecz znów związałem się słowem względem księżniczki, a prawa rycerstwa nakazują mi dotrzymać obietnicy; z jednej strony porywa mnie gorąca chęć zabawienia damy mojej, z drugiej znów chwała mnie przyzywa. Ale pogodzę to wszystko, pójdę szybko, znajdę olbrzyma, utnę mu głowę i osadziwszy księżniczkę na tronie, natychmiast powrócę do świetnej gwiazdy mojego serca, przed którą wytłumaczę się, że dla większej chwały jej imienia opóźniłem powrót, gdyż cześć, jaką zdobyłem, zdobywam i zdobywać będę, pochodzi z łask, których mi ona użycza.	Ale nie trzeba ci dać umrzeć z głodu Chodź, ukryję cię w pokoju pani Derville: jest zawsze zamknięty. Nie otwieraj, choćby kto pukał zresztą mogłyby to uczynić jedynie dzieci wśród zabawy.	Podążę w ślad za nim albo też komu innemu śledzić go każę. Pan hrabia raczył obdarzyć mnie zupełnym w tej sprawie zaufaniem, nieprawdaż?	Ja przeciw dziewczynie nic nie mówię... Nie bałamuci go więcej niż innych, ale jeżeli ty, pani siostro, nie widzisz jego strzelistych spojrzeń i gorących afektów, to ci jeno to powiem, że KupidoKupido (mit. rzym.)	Rzecz bardzo interesująca, trzeba zobaczyć! Widzi pan, nie proszę wcale, byś mi pan dał do ręki te papiery. Mógłbyś pan sądzić, że je chcę zniszczyć.	...panowie, przed nami stoi przed nami siedzi człowiek, któremu słuszna pycha wzdyma krawat i rozpiera kamizelkę... W porę przynoszą szampan! Autorowi Przeznaczenia nie dość widzieć nas trzeźwymi, on chce nas upić: podobnie, jak kazałby nas pławić w kałuży, gdyby to było w jego mocy	A ma pan chęć?	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Ale komuniści już się cofają.	Cóż ty za osobliwy handel uprawiasz?	Dziecko, Niewola, Sierota Otóż to właśnie i mnie tak prawił Michael, co jeszcze, póka świat światem, nie nabrano tyle dzieciarni w jasyr; to nie na stasta daw. jednostka miary odległości; mila niemiecka w XVI–XVII w. wynosiła ok. 7–7,4 km. niemieckie. prawił wódz naczelny, głównodowodzący całego wojska. Koniecpolski rozbił ich na trzaskitrzaska wielka radość., ci się po znają, owi swego nie znajdują to jakoby Sądny Dzień.	Dziękuję uprzejmie szanownemu panu, ale nie spieszy mi się.	Ja go tam ani bronię, ani miłuję a co prawda to prawda. Żyć nie umiał, umierać umie. Ciało mu już kawałami pada, a tak siedzi spokojny na twarzy i na umyśle, jakby na ucztę czekał... i stroić się każe... aby ludzie nie wiedzieli, że na poły zgnił...	Ja nie chcę jeść ale ojciec może napiłby się mleka.	Jeżeli to nie twój i nie mój interes, to na co my mamy o nim mówić!	Kto pan jesteś?	Nie pytam teraz o historję waszą, rzekł wychodząc z zadumy: widzę żałobę, jest więc smutna, dowiem się jej później.	No, co pan kalkulujesz?	Och, tacy wujowie to potwory nadużywające życia.	Pan bardzo dobrze wygląda	Panna Solska płaci złoty za karę	Sądzisz że Valentine jest w zmowie z dziadkiem?... No tak... Zawsze się sprzeciwiała temu mariażowi, nie zdziwiłabym się, gdyby to, co się dziś stało, było przez nich ukartowane.	Tak, ale ja później musiałem przycupnąć w jednej wiosce, bo szukali mnie.	Tak, caballero. To tak zwany surrillo, czyli skunksowiec andyjski, oczywiście najsmrodliwszy z całej skunksowej rodziny. Nikt nie jest w stanie znieść wydzielanego przez niego odoru, nawet psy.	Tak, po buddyzmie możesz jeszcze przejść na magię. W tym celu możemy pojechać na Nową Gwineę lub do Australii, tam najlepiej rozwinięty jest ten światopogląd	Tak, to ja.	To i mój gotowy?	To szaleństwo! Tutaj jeszcze przed miesiącem stał dom! Katastrofa nastąpiła 24 czerwca!	We Warsiawie siedzi od wczoraj, po dzieci pojechała do szpitala, ma dwoje przywieźć na odchowanie, niby z tych podrzutków...	Więc Natka oczerniła mnie przed panem?	Więc ja mam poświęcić siebie na stracenie?	Za pozwoleniem waszej dostojności. Mnie chodzi jeszcze o jedną rzecz: mianowicie, żeby wasza dostojność nie pomyślała sobie tak: „Swoje własne desideratadesiderata (łac.) stworzył, wykonał. księcia Michałową kandydaturę, krótko mówiąc: ugniotłem kpakiep (przestarz.) ot, co!... że waszej dostojności także, jako widzę, przypada	Zdaje się, że ludzie majętni, z obyczaju i wychowania to widać... a z charakteru znać szlachtę, bo fantazji wiele.	A jakie było pańskie wrażenie, panie ambasadorze?	A któż panią wini?	Akt jest u mnie	Albo nie! nie! pojadę sam z niemi lepiej.	Bo jakby puknenopukneno (gw.)	Bo o co chodzi?	Car, ZemstaBiały carze, jasny carze, słysz, jak wicher dmie aż nastanie moja chwila	Co ty tak ciągle mierzysz i liczysz?	Czy mi się zdaje, czy Madzia jest zmieniona?	Czy te odwiedziny dziwią cię, moja piękna pani? Powinnaś była jednak spodziewać się ich.	Daj mu teraz spokój Widzisz przecie: dzieciak ledwo zipie. Niech się wyśpi. Masz czas jutro przepytać.	Dosyć, dosyć! Boję się tego!	Ej, chyba urzekła! Niechby mnie pierwsza kula nie minęła, niechbym na palu sobaczesobaczy (z ukr.)	Hm?!...	I ona pozwala?	I teraz nienawiść w zemstę się zamieniła.	Ja w twoim wieku...	Ja, doskonale.	Juszyjuszyć zgadywał ktoś w tłumie.	Królestwu Bożemu służy czy królestwu szatana?	Książka, Mieszczanin, Szlachcic, Pozycja społeczna	Mam buty wyporkiemwyporek rzekł Kulwiec.	Mam go kilka tygodni.	Mamże zaraz iść?	Mianowicie?	Musi ją czuć przecież aby ją wykonać.	Na dobrą sprawę, Sancho zdaje mi się, że ty nie jesteś rozsądniejszy ode mnie.	Napewno nie?	Naturalnie, i tym razem postanowiłem ciebie prosić o pomoc...	Nie ma, proszę pana.	Nie uważasz, że stanowią one większe niebezpieczeństwo niż krwawa walka?	Nie... tak, trochę!	Niestety, nie	No, no, schowajmy starannie ten świstek może nienapróżno wydałem ostatniego pistola. A teraz dosiądźmy koni, przyjaciele, i ruszajmy w drogę.	No, proszę, dowiedź mi swojej przyjaźni i mów.	O! Niezawodnie przekabacą. Jestżejestże (daw.)	O, czyż trochę?	Owszem, służył. Odbył całą służbę szeregowca w 67 pułku piechoty.	Pamiętaj, żeś dał słowo... Pamiętaj, że zgubisz nas, jeśli tamten listy opublikuje.	Pas ponią buvo apie tai kalba	Piętnaście minut.	Poczekaj tylko, a sam zobaczysz.	Pojedynek, Zabawa rzekł Wołodyjowski	Potem. Wytłumaczę na Korsyce.	Pozdrawiam was, ojcze.	Proszę mnie połączyć z prywatnym mieszkaniem prezesa ministrów.	Przeto i Szwedzi nie mogą być zwyciężeni	Reb Nochim! Reb Nochim! Przez oczy twoje patrzy dusza twego pradziada, który wszystkich Żydów zatopił w wielkich ciemnościach!	Róbcie gałki, śpieszcie się!	Skąd wiedział, jak się nazywam?	Tak jest, zrzuć waćpanna z siebie kozaczka, a w wyrostka chłopskiego się przedzierzgnijprzedzierzgnąć się człowiek pochodzący z Wołoszczyzny; Wołoszczyzna	Toć i lampa przed zagaśnięciem żywszym płomieniem wystrzeli na ostatku. Mnie się zdaje, co Maciej już dochodzi... Aż mi nawet dziwno, że jeszcze żyje; przecież na wiór wysechł...	Ty?... O! Feltonie, myślałam, że ten człowiek zmysły postradał.	Wczoraj na przykład zaręczono mi u Władysławów, że Stefan ma zostać dyrektorem swojej własnej cukrowni... Dlaczegóż nie awansujecie go od razu na rządcę domu albo stangreta?...	Wiosłuj szybciej, Van Stillerze!	Zginiesz, jeśli cię uwolnię.
Którą się nigdzie nie dojedzie. Bo jechać po to tysiące mil przez tysiące lat, by nie ruszyć się z miejsca i być tak dalekim od prawdy, jak ten, kto przyjął i uznał najbliższą...	Abo wczoraj jaśnie pan młodszy dziedzic zdzielił me w pysk, że nie byłem w luberji, a dzisia starszy pan dziedzic wylał me lachą, że chodziłem w luberji. Ja już całkiem nie wim. Śmieją się ze mnie wszystkie. Ja już służyć nie będę, bo jeszcze sobie co złego zrobię, a ja jestem...	Ja wam nie rozkazuję nie dla mnie to uczynicie, ale dla królewnej.	Pan Czarniecki wielki żołnierz! Nie masz już takiej gęby w Rzeczypospolitej, która by jego imienia nie powtarzała.	Pan jest wykształcony, a ja kwitu nie mam, albowiem o prawie obowiązującym wasz dzielny naród nigdy nie słyszałem.	Och niech mi wasza wysokość pozwoli nie podzielać w tym całkowicie jej zdania. Nie każdy lubi być opłakiwany w ten sam sposób; każdy ma swoje predylekcje.	Toś waćpan był pod Chocimiem? Wierzyć mi się nie chce, jak pomyślę, gdzieś waćpan nie był i czegoś nie dokazał!	Czyż u was nie dają urlopów?	I wtedy nie ma granic?	Nie mów...	Nie.	Więc zrozumiałeś już: zabić się raczej dasz, a nie opuścisz tego domu.	Ale ja nie chcę o tym słyszeć teraz	Nie o tym mówię. Ale moralna strona...	To może lepiej było nie odjeżdżać.	Mam wprawdzie u moskiewskich fabrykantów kredyt do wysokości trzech, nawet czterech milionów rubli, ale jeszcze nie wiem, czy pójdą ich wyroby.	Jak to! Nie wiesz? Wyjechał bez zamiaru powrotu?	Ale przecież nie ma czasu do stracenia, ułaskawienie powinno już nadejść.	Zawsze w tych, którzy z całej swej natury tak bardzo muszą, że się o powodzenie z losem nie targują! dla których dostatecznym powodem jest własna dusza. Tacy zostawiają i siebie, i cel swój na podrożu dla podjęcia lub podeptania przez innych.	A taki poczciwy, taki zmyślny i taki robotny, że chyba drugiego takiego nie ma na świecie	Nie, zdaje mi się, z Nowego Orleanu.	Ostatecznie, nie jedna panna Pławicka na świecie.	Muszą, panie Turski, muszą! Na to niech pan będzie przygotowany. Program pański i artystyczną działalność będą krytykowali bez litości więc. i tak dalej.!	Możeś je waćpan później gdzie i spotkał, ale go poznać nie mogłeś?	Tak jest, Januszowi pomagał, ale wreszcie i on się spostrzegł, a spostrzegłszy się, nie tylko służbę porzucił, ale jak to wiecie, że człek był zuchwały, jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno tam już ciasno było z młodym księciem i ledwie zdrowie z rąk Kmicicowych salwowałsalwować (z łac.)	Czy to Jasio odprowadził cię do domu? Dlaczego nie zatrzymałaś go na noc? Zanosi się na straszną niepogodę.	Tylko broń Boże! niech pani nie myśli o chorobie! Przeczytam pani małą rozprawkę; jest to projekt, mogący być zastosowanym do Teatrów Królewskich w Kopenhadze. Może to panią cokolwiek rozerwie!	Nie myślisz o niczym, tylko czujesz, że ci źle, źle, strasznie źle. I tak ci czegoś żal, i tak za czymś tęsknisz, i tak sobą pogardzasz, i tak ci wszystko obojętne, i tak kogoś nienawidzisz, i tak coś kochasz, i czegoś oczekujesz, i lękasz się, i czujesz, że powinno być inaczej, żeś ty niewinna, że już nie możesz dłużej?...	Po co pana wzywano?	Właśnie dlatego pytam waszą dostojność: co robić?... Jestem przecie naczelnikiem gwardii i muszę czuwać nad czcią i bezpieczeństwem naszego pana.	Panie Wilczek, pan jest szlachetna osoba, pan mi pożyczy...	Więc dlaczego?...	Mogłabym sama wziąć ale co tam słońce. Gorzej, że papuś i mama będą z nas niezadowoleni. O, proszę patrzeć! Sułtanka uciekła z klatki i gonią ją, jeszcze sobie co zrobi, a papa tak kazał jej doglądać!	Możliwe, panie Spilett ale tak go sobie wyobrażam.	Przekonałeś mnie o jednej rzeczy, panie przyrodniku; że jeśli podobne istoty istnieją w głębi mórz, to koniecznie muszą być tak silne jak mówisz.	Żeby jej tak zapachnęło to łajno diabelskie!	I znasz się pan na heraldyce?	O ile go pan zna?	To zależy od sumy Ile ofiarujecie panowie?	W jesieni mnie to czeka, ale odsłużę po skończeniu kursówkurs (daw.)	Po co wy przyjeżdżacie do nas? Niedawno ja widział chodzikichodziki najemni robotnicy rolni ze Śląska (przede wszystkim z Górnego Śląska), Poznania, Prus i Pomorza, którzy latem podejmowali pracę na zachodzie, głównie na polach buraczanych w Saksonii (niem. Sachsen).. Wszystko! Jeden jak drugi! (Jelsky machnął ręką). To Europa daje. chciał widocznie powiedzieć	Zdaje mi się, że pan Danglars mówił mi o tym, gdy byłem u niego. A ładna jest ta panna Eugenia? Bo chyba nazywa się Eugenia, prawda?	Czekajta ino, kumo! spróbujeta się z moim Józikiem, jak ze szkoły wróci!	Popatrz no jakie to rozkoszne miejsce do osadzenia okrętu! Piękny gładki piasek, nigdzie ani śladu żywej istoty, drzewa dokoła, a kwiaty rosną jak w ogrodzie na tym starym okręcie.	A, to co innego. Pójdę go uprzedzić.	Ach, tak! A mnie się zdawało, byłem nawet pewien...	Aha!... Domyślałem się tego.	Jak to? do Olszyny?	Wydajesz mi się dzisiaj jakaś smutna, Rumi. Czy masz jakie zmartwienia?	Bardzo mi przykro. Wstąpiłem, aby zasięgnąć od niego pewnej poufnej informacji.	Czemu tak mówisz, żono moja?	Jako wielkiego winowajcę, nieprawdaż? O tak, jako buntownika, być może wyrzutka poza nawias ludzkości.	Noc mocy nieczystych Ale dlaczego, panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: „w imię Ducha ŚwiatłościDuch Światłości	Tak jest. Ano widzicie: coraz jaśniej.	Tak.	To bym raniuśko jechała do miasta po sól i przyprawy...	To pani Krotyszowa mieszka w Rynku?	To rzeczywiście ciekawe...	To są ogólniki. Idźmy dalej.	To ładnie	Jakże! powiadał mój chłopak, że wczoraj cały czas chodził po drodze przed Kłębową chałupą i miał ich na oku	On mówił, że jak o tym swojej familii i swoim kolegom opowie, oni będą bardzo śmiać się!	Ależ mężu, Eugenia jest naszym jedynym dzieckiem i choćby je nawet rzuciła do wody...	Mam ważny interes Boję się jednak, że mi wasza królewska mość odmówi.	O Jezu! prosto na moją sosnę świeci... musi mnie uwidzieć... białą kosulę znać między gałęziami...	Pewnie, że się boimy. Dzieci nim tu matki straszą jak wilkołakiem.	A jak ty kochasz, jak ty kochasz, kobieto Aspazjo?	Ależ pani! Raz pani wzięła Laforgues’a i czytała mi jedną „complainte”. Pani lepiej deklamowała ode mnie. Zresztą w pani jest pyszny materiał na aktorkę...	Bom się bała, że mnie odpędzisz.	Cóż? co się stało? pytało towarzystwo.	Do Kaniówki obiecuje sobie wrócić na starość	Już raz miałem i ot! co mi po niej ostało.	Któż Niemca znalazł?	Mahbub Ali miał splądrować dom sahiby? Zwariowałeś, babu!	Miłościwy panie!... Czym ja na tyle łaski zasłużył?	O nią mniejsza, choć jej propaganda może kosztować panią Latter kilka uczennic. Gorszy jest skandal jej syna z jakąś guwernantką, o czym słychać w Warszawie.	Och! Wystarczy mi połknąć ją, aby przez resztę mych dni, do końca życia, być prześladowanym przez legion złych duchów mojej własnej fabrykacji... Głupstwo, powtarzam! Wierutne, kapitalne głupstwo!	Ojcze, każdej pokucie się poddam, wyznacz choćby najcięższą.	Panie, mam zaszczyt prosić o rękę pańskiej córki Magdaleny...	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że mam jednego brata.	Sanderus ma. Jeno o biskupa chodzi. Srogie on tam w Płocku z kanonikami synodysynod	W imię Ojca i Syna!... Oj, źle, Borowski! Słabyś duchem, wróć się lepiej tam	Wynosimy się stąd, Elizo Pakuj nasze rzeczy.	A ile możecie?	Ależ bynajmniej.	Czuję	Da mu Mszczuj pewnie dziedziczyć po sobie a ja mu Kaliskie zostawię.	Dziękuję ci. Idę spać.	I w dwóch jest światełko... Ludzie tam jeszcze czuwają... Pewnie starszyzna.	Jedzenie, Obyczaje zawołał Boryna, przysuwając mu stołek do komina.	Niech żyje!	O co?	O mnie?	O! bieda jej będzie!	O! pewnie! śpiesznie potwierdził młody gość.	Owszem, słyszę	Pani?... Hm...	Uciekać...	Widzisz! Widzisz! Wyrwij mnie stąd! Ratuj mnie!	Wstawaj, chłopcze
Och. nie wiedziałem, że tak znacie nasz dziki język! dla tego też zapewne i nasz tłómacz, który w wojnie oczy postradał, i te oto młokosy dodał wskazując na Siewrosa i Jaśka mowy swej wśród was nie zapomnieli. Jednak chociaż wy władacie naszą dziką mową, wasi towarzysze, a mnie mili goście, zapewne jej nierozumieją i dla tego niechaj ów młody ślepiec powtarza nasze wyrazy. Ale skoro przynosicie nam pokój a zgodę, bywajcie nam mili w naszym biednym grodzisku, jakoby w swoich komnatach, a zasiądźcie z nami do uczty i czarny chleb, co nasza ziemia wydaje i mięsiwo zwierza naszych lasów i miód od naszych pszczół raczcie spożywać.	Zatrzymaliśmy się a ja starałem się ukryć za krzakami. Żaden z moich mozos nie chciał się ruszyć, by dowiedzieć się, co się święci, a ten trzeci jeździec wyglądał, jakby czekał, żebyśmy podjechali bliżej. Nie było rady. Już nas zobaczył. Ruszyliśmy więc powoli naprzód, drżąc na całym ciele. Pozwolił nam przejechać obok siebie, siedział na siwym koniu, z wciśniętym na oczy kapeluszem, nie pozdrawiając nas ani słowem. Ale zaraz potem usłyszeliśmy, iż pędzi za nami cwałem. Obróciliśmy konie ku niemu, ale wcale go to nie wystraszyło. Przypadł jak wicher i szturchnąwszy mnie w nogę końcem buta, poprosił o cygaro z uśmiechem, od którego krew zastygła mi w żyłach. Wydawało się, że jest bez broni, ale gdy sięgnął w tył ręką po zapałki, ujrzałem olbrzymi rewolwer u jego pasa. Struchlałem. Miał takie niesamowite wąsy, don Carlosie, a ponieważ nie powiedział nam, że możemy jechać dalej, więc nie śmieliśmy ruszyć się z miejsca. W końcu, puszczając dym z mego cygara przez nos, odezwał się: „Señor, byłoby może lepiej dla was, gdybym pojechał za wami. Ale jesteście już niedaleko od Sulaco. Jedźcie z Bogiem”. Co pan by zrobił? Ruszyliśmy. Niepodobna było mu się opierać. To mógł być sam Hernandez, chociaż mój służący, który nieraz jeździł do Sulaco morzem, zapewniał, iż poznał go i wie na pewno, że jest to capataz cargadorów portowych. Później, już wieczorem, widziałem tego samego człowieka na rogu plaza, jak rozmawiał z jakąś morenitą, która stała przy jego strzemieniu i trzymała rękę na grzywie siwka.	Rozumiemy, pani Nie mówi pani o tych nieborakach, którym się zdaje, że wszystkie słowiki mają jeden głos.	Przypuśćmy, że ja nie skoczyłem... chciałem powiedzieć, że trzymałem się parowca? Dobrze. Jakże długo to potrwać mogło? Powiedzmy, minutę, pół minuty. Więc słuchaj pan. Po trzydziestu sekundach, nie ulega wątpliwości, znalazłbym się w morzu; i cóż pan myśli, czyż nie chwyciłbym się pierwszego lepszego przedmiotu, nasuwającego mi się pod rękę. Czy postąpiłbyś pan inaczej? Wszak musiałbym chwycić się czegoś?	Nie chwalę, ale...	Nie ma konserw, panie oberlejtnant. Ani śladu konserw.	Niewczesne żarty Nie chciałbym o nich pamiętać, gdy z tego domu wyjdę. Odmowy pańskiej też pamiętał nie będę, ani w jej racje nie chcę wchodzić.	O, nie	Pozwól, nie byłoby żadnego uwiedzenia, gdybym go kochała; nie widziałam nigdy panującego u swoich stóp.	Tysiące mamy przykładów nie tylko braci świątobliwych będących występnemi, lecz dzieci rodziców świętych, kalających się zbrodnią... podchwycił Adalbert.	Uciekać, mówiłam odrazu, uciekać! Czy ty naprawdę nie rozumiesz tego, że to jedyne wyjście?!	A nie, racja! Nie był. Tak, właśnie. Tak... tak... dwa dni go nie było, a trzeciego dnia dowiedzieliśmy się o zabójstwie.	Przecie nie wszyscy, bo są tacy, którzy w waszą książęcą mość jeszcze wierzą!	A gdybym czasem zapomniał o tym, to rozkazuję wam abyście mi meldowali, że wam się należy pięćdziesiąt koron. Rozumiecie? A pcheł ten pies nie ma? Lepiej go od razu wykąpać i wyczesać. Jutro mam służbę, ale pojutrze pójdę z nim na spacer.	Czyś nie słyszała? Jan odnalazł skrypt. Rzecz jasna! Jan jest jasnowidzący! Wszystko, co mu się śni, to szczera prawda. Przekonasz się, że jak powiedział, dziś jeszcze spotka mnie nieszczęście!	Alem przysięgała wam, to dosyć nie pozyskałeś serca, ale masz słowo. Takie kobiety jak ja nie łamią przysięgi...	Jakże nie Kozak? Oczywiście Kozak, my wszyscy z Kozaków i Kozacy; każdy Bedryszko Kozak! Ale jaki był Kozak! Takiego drugiego nie ma w SiczySicz Zaporoska kraina w dolnym biegu Dniepru, poniżej porohów, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich.! On jeszcze hetmana KosińskiegoKrzysztof Kosiński herbu Rawicz (1545–1593) hetman Kozaków Zaporoskich w latach 1619–1621. W czasie wojny z Turcją został przez Kozaków pozbawiony władzy na rzecz Sahajdacznego i stracony pod Chocimiem. wojował, z ŁobodąGrzegorz Łoboda (ukr. Григорій Лобода; zm. 1596) ataman kozacki, przywódca powstania przeciwko Rzeczypospolitej 1595–1596, pokonany przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego i ścięty. i z Sahajdacznymi! On był prawą ręką Sahajdacznego KonaszewiczaPetro Konaszewicz-Sahajdaczny herbu Pobóg (ukr. Петро Конашевич-Сагайдачний; 1570–1622) miasto portowe w Turcji, ok. 650 km na wsch. od Stambułu. złupił i ArchiokęArchioka miasto portowe, dziś na terenie Ukrainy; założone w starożytności jako kolonia Miletu; w XV-XVIII w. bywało pod panowaniem polskim i tatarskim.; z Konaszewiczem Warnę spaliłz Konaszewiczem Warnę spalił niedawno, ledwie dwa roki temu! Z Lachami chodził na Turków; hetman Żółkiewski go znał i hetman Chodkiewicz; pan Koniecpolski prawie go za brata i towarzysza miał, tak jego lubił. Ale nie ten wasz Koniecpolski, pan Samuel, tylko ten drugi, p. StanisławStanisław Koniecpolski herbu Pobóg (1591–1646) dobry. pan i rycerska krew, co go Turcy pod Cecorą w jasyr wzięli! I to całe nieszczęście, że go wzięli! Pan Stanisław Koniecpolski byłby ojca mojego od Turków pewno wykupił; pan to praworny, hojny i sam żołnierz wielki; ale cóż, sam on teraz w nieszczęściu; kto wie, czy jeszcze żyje, może go już Turcy w Czarnej Wieży udusili, może na haku wisi, jak kniaź DymitrDymitr Wiśniowiecki Bajda (zm. 1563)	Nie zrywałabyś się lepiéj a kiedy wam już tak pilno, ot jedzie Mosiej parobek popadyń, to go poprosimy, i podwiezie was pod cmentarz.	Jeszcze nie, ale że napisała do niego sama, to juścić, że wszystko musi być dobrze pomiędzy niemi. Jędruś tam jeździł codzień podczas jej choroby, ale pono już wyzdrowiała. Chciałabym, żeby się ożenił z nią Taka pani, i ładna, i dobra. Przecież jak łoni, zeszłego roku spotkałam ją w lesie, to pocałowała mnie w rękę! a przecież prosta kobieta jestem	Ominęła go nawet chłosta. De Aquila oświadczył, że woli pisarza niewiernego, który zna się na pisaniu rejestrów dworskich, niżli fryca, choćby najwierniejszego, którego trzeba uczyć wszystkiego od początku. Ba, zda mi się, że od owej nocy Gilbert nabrał takiejże miłości jak respektu dla swego chlebodawcy. W każdym razie nie miał ochoty nas opuszczać... nawet jeśliby Vivian, pisarz królewski, ofiarował mu godność zakrystiana w opactwie Battle. Obłudny był ten szelma, ale człek śmiały.	Co komu Pan Bóg przeznaczył, to go i tak nie minie	Jak to! Pan twierdzisz, żeś nie otrzymał mego zlecenia, oświadczyn niemal, że pan ma o mnie pamiętać? Co zdobiło książkę, którą panu przesłałem?	Biskup nasz ręczył zań więc mu się oddalić pewno nie da.	Historię! Jak mi Bóg miły, nie łżę, historię!	Nie mogę! nie mogę!	Nie wiem. Pani przecie usługuje Józef.	Poważnie? Ty, to niemożliwe Mała szelmo, poważną być nie możesz, mimo największego wysiłku.	Cóż za wieczór! Nie ma pan nawet pojęcia o tych burzach serca.	Dobra nasza! niczego w kosteczkach nie brakuje! A to honorna ścierwa, jak Boga tego kocham, kiej szlachcic...	Jak to? dosyć mieć oczy jenerale, żeby mi się nie dziwić!	Lecz cóż się stało, mów, nie zabijaj mnie niepewnością	Nie mogę być zarazem kupującym i sprzedającym proszę o wymienienie żądanej ceny.	Nie szukałem go wcale. Pan jednak wiesz dobrze, dlaczego usiłowałem przeszkodzić zaślubinom pańskim.	Nie! Wiem, co mówię.	Wszystko jedno... gdziekolwiek... do Częstochowy, do Piotrkowa, do Siedlec... Nie jadę na długo, na parę dni, ale... choćby przez jedną dobę nie chcę widzieć pensji i jej ludzi... Powiadam ci: gdybym została jeszcze parę godzin, zabiłabym się albo oszalałabym. A tak, wyjadę na dzień... dwa... oderwę się od tej tortury... zbiorę myśli...	Po co wy mi o takich rzeczach gadacie? Człowiek nabije sobie głowę bajkami i traci spokój. Przypuśćmy... przypuśćmy, że wracam z Dżjafirką do Samarkandy. I co dalej? Nie ma tam ani mego domu, ani majątku. Może przyjechać baskak, rozpozna mnie i co robić? Lepiej się zaraz powiesić.	Ale ja rozumiem siebie i to mi wystarcza. O, poznałem ja cię teraz do gruntu, hrabio Rolandzie! Pozostawić Manuela na wolności, wówczas kiedy ja bym wyruszył po testament, znaczyłoby to: odsłaniać jego piersi na wszystkie pociski losu. Pchnięcie sztyletu dużo czasu nie zabiera. Lepiej i bezpieczniej Manuelowi w więzieniu. Uwięzienie brata chroni cię od pokusy, a być może, iż oszczędza ci wyrzutów spełnionej zbrodni.	Mam żonę, która ma nadzór nad bielizną u królowej, a nie zbywa jej ani na rozsądku, ani na piękności. Ożeniłem się z nią, będzie temu trzy lata wkrótce, choć bardzo niewiele miała, ale ją proteguje ojciec chrzestny, pan de la Porte, szatny królowej.	Dziwnie pan smutny jesteś i zdawać się może, że już o wszystkim dobrym zwątpiłeś	Nieźle powiedziane Ale zapewniam cię, że dla wszystkich innych mógł uchodzić za arystokratę... Widywałem go na przyjęciach u ministrów.	O Wokulskim wiem to, co wszyscy. Ma sklep, w którym kupujemy, zrobił majątek na wojnie...	Mój drogi przyjacielu pytałem cię o to, gdyż sądziłem, że będziesz umiał odpowiedzieć. Nic więcej. Zeszłej niedzieli szedłem przez park i tuż koło Marble Arch natknąłem się na nędznie wyglądającą gromadkę ludzi, słuchających jakiegoś marnego ulicznego kaznodziei. Gdy przechodziłem, słyszałem, jak ów człowiek postawił pytanie, o którym mowa. Wydało mi się dość dramatyczne. W Londynie równie ciekawe wrażenia są na porządku dziennym. Słotna niedziela, dziwaczny chrześcijanin w nieprzemakalnym płaszczu, kółko chorowitych, bladych twarzy pod dziurawą osłoną ociekających parasoli i jakieś cudowne zdanie rzucone w powietrze przeraźliwym, histerycznym głosem	Jest pan uprzedzony, gdyż nawet i ta, jak pan mówi, próżnująca arystokracja odgrywa ważną rolę na świecie. To, co pan nazywa zbytkiem, jest właściwie wygodą, przyjemnością i polorem, której od arystokracji uczą się nawet niższe stany i tym sposobem cywilizują się. Słyszałam od bardzo liberalnychliberalny	Co to jest? dokąd, u djabła, tak lecisz?...	Jużem się tak stęsknił, żem całą Upitę chciał spalić, byle do cię jak najprędzej lecieć. Niechże ich tam mróz ściśnie tych łyków!	Tak jest, szczerze i uczciwie całe to rokowanie musi być prowadzone jawnie.	Słyszysz, słyszysz, ot co gada buntowszczyk! krzyknął rozjuszony jenerał, tacy oni wszyscy! pójdziesz do taczek do kopalni... albo na szubienicę...	Moja ty wybawicielko! Uratowałaś moje dziecko. Jakże ci jestem wdzięczna! Ale dlaczego wróciłaś, po co się tak narażasz? A gdyby cię kto rozpoznał?	Pani co do prawnych szczegółów, uda się do swego plenipotenta, pana Jazwigły. On wszystkie trudności ułatwi. Poświcie od dwudziesta lat codzień gotowe na przyjazd właścicieli. Pani raczy tylko naznaczyć dzień, w którym mam wysłać konie i ekwipaż?	Tak, to ja	Tak! Bardzo źle wyglądasz!	Tak, ale sądowi dobrych przyjaciół?	Tak, tak	Tak myślisz! To człowiek zimny jak marmur, pedantyczny jak starzec, rozmowny jak szyldwachszyldwach (daw.)	...więc od jutra. Pan zaczyna, myślę.	No więc po co jechałeś tą krzywą drogą?	To czarodziej przysłał gila Wiem na pewno. Oboje bowiem lękali się niepomałuniepomału (daw.)	A ino, pojechała i ona. Zapłakała se, chudziątko, jak przyszło włazić na furę. Jeszcze mi złotówkę wetknęła, żem, widać, sterczała jako się patrzy przy bramie.	Bronka, jest twój farmak; patrz, w trzecim rzędzie na lewo...	Cóż to za balsam taki?	Cóż to za kat ten Wirgi...niusz?	Mniejsza o to, gotujcie konie do granicy cesarskiej Raz ją przekroczywszy jesteśmy bezpieczni. Cesarz pierwszy dał dziś znać królowi o śmierci brata i niewątpliwie dalszą mu podróż ułatwi.	O! I za cóż to?	Przecież jego świątobliwość rozkazał nam bronić kapłanów przeciw pospólstwu... Gdyby nam pozwolono zająć świątynie, bylibyśmy w nich od dziesiątej z rana, a arcykapłani siedzieliby w piwnicach.	Zajrzę tu jeszcze później po południu, kiedy już wróci ze spaceru Muszę zobaczyć, jak mu też to wyjście posłuży. Chciałbym żeby pozwolił pani iść także.	„Rozjaśnij oblicze, wielki mocarzu egipski Przychodzimy do ciebie jako poddani, ażeby imię twoje było wielkim w Libii i ażebyś był naszym słońcem, jak jesteś słońcem dziewięciu ludów.	Bądź pan zdrów.	Co oznaczają te symbole?	Czego pan chce?	Czy dobrze znasz drogę, Olku?	Gdzież jest teraz?	Ja wykonuję zadziwiające sztuki z kubkami. Moja siostra, Zilla, wróży po mistrzowsku. Towarzysz wreszcie nasz, Manuel, jest niepospolitym improwizatorem i wysoce utalentowanym lutnistą.	Jezioro... jest blisko.... a Indianin... wie... gdzie jest... łódka! ... kto żyje?...	Jutro rano odjadę stąd na wieś.	Minister zdrowia prosi o szczoteczkę i proszekproszek do zębów	Na kilku spostrzeżeniach i własnym niepokoju.	Na pewno	O co idzie, o tę troszkę...	Stanęła u ujścia zatoki i wraz z dwoma statkami Harrisa broni do niej dostępu.	Trza będzie iść... Cóż ta z beków!	Woda jest głęboka?	A ja Natalka, a po nazwisku Szumińska. Mój ojciec majstrem w fabryce w Ludwikowie był. Ty znasz fabrykę w Ludwikowie?	A tutejsiście?	A zwleczesz się?	Albo lew!	Ciekawe! Ciekawe! Opłaciło się z daleka przywędrować, ażeby coś podobnego zobaczyć!	Dwóch	Dziękuję ci. Najlepiej sypiam przy świetle.	Ee?	Jakiejże chciała rady?	Już?	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny	Naści, robaku, pij!	Och!... jaka hrabina!...	Po całych dniach ona, nieboga, teraz jeno płacze i płacze...	Przyniesie Kuba?...	W Głogowej.	Wiecie warunki? ja się ich domyślam. Despocie oddaje zapewne Turek zabrane zamki i miasta... a Huniady?	Wojtek.	Właśnie dzięki owemu Andrzejowi Bartonowi, o którym przed chwilą śpiewaliście, włażąc po drabinie.
E! proszę pani, w małżeństwie dumy i obrazy nie ma. Co warte małżeństwo, jeśli na savoir vivrach i na pomadkach oparte. Ot, szczerze, po prostu z mostu...	No, opat... juści mądry człowiek! Bywają między opatami, jako wiecie, całkiem świeccy ludzie, ale ten, choć między mnichami nie siedzi a ksiądz zawsze lepiej poradzi od zwykłego człeka, bo i na czytaniu się zna, i z Duchem Świętym jest w pobliskości. A wy, że dziewczynie zaraz Moczydoły puścicie tu: przekonać do odejścia., to odmówię. Po źrebiuźreb poddani Wilka. niech się na Boże Narodzeniena Boże Narodzenie teraz. na polowiczkopolowiczko przyzwyczaić się. się jedno do drugiego	Jak to?... Czyliż wyraźnie nie zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na karb pańskiej ekscentryczności... Drogi panie, mam do pana bardzo ważny interes. Chcę niedługo wyjechać za granicę i chcę poradzić się pana: kiedy najlepiej kupić franki, teraz czy przed wyjazdem?...	Ot, nie plótłbyś byle czego! Wżdy przy każdym wielkim święcie, czy na odpuście, czy na innym jakim obrzędzie, musi być straż miejska dla porządku. To już tak nakazane.	Cóż robić? Trapić się nie należy, bo żeby i największe trapienie się, nic nie pomoże. Pan Korczyński twardy jest i dla biednych ludzi nieubłagliwy, ani słowa... i my jego znamy... Ho, ho! Dobrze na swoich skórach poznali... Ale, słyszę, syna ludzkiego on ma, wilkiem na ludzi nie patrzącego. Może on pośrzednikiem między ojcem a sąsiadami zostanie...	Ha! Sanderus! Mówił mi, że mu spiż na dzwonach zbrzydł i że do żelaza zbudziła się w nim chętka, co mi i dziwne, bo zajęcze zawsze miał on serce.	Krótko mówiąc smarkacz, który chował swoich osiemnaście tysięcy franków renty na żer pierwszych akcji, które się nadarzą	Na obrzeżach mokradeł, jakieś dwieście stóp od nas.	Tak? Dziwny jest ten Pietrek. Czyż można jednak wierzyć ślepo takiemu Pietrkowi? Trzeba spróbować samej. Pewnie dotąd nie skupiałaś myśli na tym, co mówi pan profesor, i nie patrzyłaś uważnie na litery?	Ty?... Któraż kobieta zasłużyła u bogów na podobne szczęście?	Nie, Pencroffie to by nic nie pomogło. Zresztą kapitan Nemo nie zgodziłby się nigdy na opuszczenie statku. Od trzydziestu lat żyje na „Nautilusie” i na „Nautilusie”, a nie gdzie indziej, chce umrzeć.	Chyba nie widzicie że ten mój piękny rumak jest dla was w ogóle za wspaniały. To koń pełnej krwi. Tak, tak, częściowo pełnej krwi. Ta szlachetna krew nie płynie oczywiście z tej strony, z której go teraz oglądacie, tylko z innej. To koń, który w swoim czasie otrzymywał nagrody na wyścigach, nie znaliście go wówczas, pewno, ale to widać na pierwszy rzut oka, jeżeli ktoś zna się cokolwiek na koniach. Nie, ani mi w głowie go sprzedawać. Powiedzcie jednak, ile moglibyście mi ofiarować za tego prześlicznego, młodego wierzchowca?	No, dobrze, przyjdźcie na święty Jan, to się rozmówimy. Przyjmę was do koni.	Wartość i zawsze wartość Od chwili, w której przestąpiłam próg tego domu, słyszę na wszystkie strony, z wszystkich ust ten wyraz wartość odmieniany przez wszystkie formy i przypadki. Czy idzie o rzeczy martwe, czy ludzi, państwo wszystko oceniacie po...	Och! gdyby nie ważna pobudka, która mnie sprowadza, nie odważyłabym się narazić na gniew pani hrabiny; gdyby się kiedy dowiedziała, że ja pana uprzedziłam...	A! To ciekawe. I bez tyle czasu my mieli ten papier i nic nie wiedzieli! Ale co bym ja chciał wiedzieć, to kiedy to Hedwiga ten szkaplirz otworzyła?	Jedź gdziem mówił! Słówko podczaszycu, zastanów no się... po co ty ją zaraz ojcu odwieziesz! wszak kochasz ją i masz w ręku, wieź do siebie!	Ha! bo to widzisz, mój drogi, należymy podobno w tym względzie do dwóch przeciwnych biegunów świata. Ja, w mojém swobodném i hulaszczém życiu, niejednę już ogniową przebyłem próbę i żadna jakoś nie oparzyła mnie bardzo. Kochałem, szalałem, zalecałem się, porzucałem, mnie porzucano, a z tego wszystkiego wyszedłem, jak widzisz, zdrów i cały, i gotów znowu jak motyl leciéć w płomień. Ale z tobą inaczéj być musi.	Jesteś pan entuzjastą w swoim zawodzie, tak jak ja w swoim ale sądzę, że nie przybywasz pan tu po raz wtóry jedynie w zamiarze zbadania mojej czaszki...	Nie, to nie morze ale też nie pola, ani góry, tylko mile całe, mile i mile dokoła dzikiego pastwiska, gdzie nic nie rośnie prócz wrzosów i gdzie nic nie żyje prócz dzikich koników zwanych ponney i owiec.	Ale Mordechaj-Mendel ma głowę, co?	Ale czy się pan czasami nie myli?	Co myślicie ze mną zrobić?	Nie, syn czarów... i zapytaj go, czy będzie odpowiedź.	On mówi, że skona. Usuńcie go. Dalej Sefton. Och, byłbym zapomniał! Sefton, dlaczego znęcaliście się nad Clewerem?	Dick jest milszy i grzeczniejszy od wszystkich innych chłopców! To jest... to jest anioł! Może... może będzie śmieszne to, co powiedziałam... a, mniejsza o to!	Doprawdy, paniczu... to jest panie Copperfield: zawsze się mylę, niech mi pan wybaczy, stare nałogi! Doprawdy, umiesz pan wszystko ze mnie wydobyć, chociaż nie chciałem nic wzmiankować o pani Strong, nie chciałem, doprawdy.	Gdybyś waćpan pamięci nie posiadał, tedy byś do spowiedzi chodzić nie mógł a wówczas byłbyś lutromluter	Nie bądźże podejrzliwym!... Jest to zwykła wstydliwość młodych dziewcząt... Wreszcie może ukrywała swój stan z obawy, abyś jej nie porzucił?...	Pst... niech pani tak nie mówi. Niech pani odejdzie w bok, odwróci się od nich, aby nie widzieć ich otoczenia, wyśle całą swą duszę przed siebie, w żleby, w turnie, w piargi, w upłazy i niech pani pozwoli, aby cię ta muzyka poniosła taką rozmyśloną w dal...	Żeby nie ten wzrost i żeby nie szabliska, można by ich wziąć za chamów	Cha, cha, cha! To znów dlatego diabłem ma być, że mówi po włosku? Przecież on równie dobrze mówi po francusku i po niemiecku...	A cóż mi to nowego powiesz? po cóż to me wołasz?	A tak, bo się go pozbyłem.	A wrócisz do wsi, to cię zaszczujemy psami! za krzywdę moich dzieci!	By cię święta ziemia wyrzuciła!	Bóg zapłać... Boryna, widzi mi się, co?...	Będę jak zacznie zmierzchać! Bądź zdrów podkomorzuniu. Tyle twego podobno, co się tymczasem naspodziewasz.	Chciałabym tylko wiedzieć, do jakiego typu badaczy pan należy?	Co pani za jedna?	Czy w takich warunkach przy poważniejszych zabiegach może pacjentowi grozić zakażenie?	Do wszystkich djabłów! z taką stałością	Dostojny panie i wy, mili przyjaciele, piję do was ze szczerego serca. Bądźcie mi pozdrowieni. O boskie dekretalia, dzięki wam, jakżeż smacznym zdaje się dobre wino!	Dużo i mało; a Majster niech z tego kleci, co zdoli.	Historja to nie dawna jeszcze, kobieta młodziuteńka podobno w trzecich rękach, nie myślała mu wcale dotrzymać wiary przeciw fortunie. Teraz ją jakiś Włoch zagarnął.	Jużeś go tak dobrze oceniła?	Kto ich tam wie, może się i kochają! Ja, znając Jadzię, sądzę, że idzie za Głębockiego przez obowiązek Polki.	Nic, modlę się za wasze zdrowie. Amin, amin...	Nie mówże tak, mamo!...	Nie. Od całego tego wypadku z Benedettem czuję się ośmieszony i nie wychodzę z domu.	Niech pani teraz wstąpi do mnie, panno Łucjo. Coś pani pokażę.	O, moja kobieto ażebym tylko nie był taki kontent, to bym się jeszcze bardziej radował.	O, możesz być pewną. Ale czego się boisz?	Ooo, to nie najlepiej się stało	Pani jeszcze nigdzie nie wyjeżdżała?	Panie kapitanie, my już musimy iść, żeby nam nie uciekł wieczorny pociąg.	Przyślę kiedyś rachunek, a dziś wieczorem dam ci coś takiego, co lepiej rozgrzeje skorupę twego serca niż kwarta wina	Stało się Wsadzim pannę w kolaskę, bo uciekać waćpaństwo musicie, gdyż zemsta radziwiłłowska nikogo nie oszczędza.	To być bardzo może	To niemożliwe Nigdy nie byłaś w PiemonciePiemont	W Galacie było swoją drogą, a w Krymie swoją. Bo jeżeli myślisz, że się w Galacie świat kończy, to chyba nie wiesz, gdzie pieprz rośnie. Więcej jest synów BelialaBelial (mit.)	Zgoda! Niech idzie o trzy. Zend! Po pistolety!	„No, jakiż z tego pożytek, u licha, że Chandernagore jest tak blisko Kalkuty jeżeli nie mogę zrozumieć ich francuszczyzny! Rozmawiają tak osob-bliwie prędko! O wiele lepiej byłoby poderżnąć im te sobacze gardła!”	A teraz, chłopcze postawię ci pytanie.	A! Z nią!	A, ba! natychmiast pijawki!	Bo mnie się tyle przypomina	Bo taką rzecz powiedzieli, jakby im we łbie zamroczyło; przemyjcie sobie ciemię święconą wodą, to wama dur przejdzie.	Czy byli sami?	Dobra!	Dobrze, proszę pana.	Dwóch przeciw jednemu!	Dziękuję panu, z przeproszeniem pańskim. Żegnam panów, życząc im i ich rodzinom opamiętania i skruchy za grzechy.	Dziękuję.	Flirt, Miłość, Dzieciństwo	Gadaj zdrów, panie Michale! a któraż nacja tyle znamienitych wiktoryj odniosła?	Grzegorz	Herbert, bądź konsekwentny. Ukłoń się teściowi. Schowałeś się, aż mi wstyd było.	Jak to rozumiesz?	Jak wygląda?	Jaki?	Jakie, pani?	Jaką scenę pamiętasz?	Już patrzę. Zdrowaś Maria, łaski pełna... Czy to, proszę mamy, ptaszki śpiewają?	Mamy się przebierać naprzeciw szafotu?	O Havemeyera pałacu czerwonym w New Yorku słyszałam...	O! Niedobry! Okrutny! Mówi, że jestem nieznośną żoną.	O, jeżeli tak, moje dziecko, niech ci Bóg dopomaga i błogosławi! Szukaj pracy, przyda ci się ona w przyszłości, gdy wreszcie Bóg ulituje się nade mną!	Panno Magdaleno czy to prawda, że pani wychodzi za Krukowskiego?...	Pokłoń się ode mnie ojcu.	Proszę pana oni mają rację. Przecie mówię z panem i stwierdzam, że formułuje pan swoje myśli zupełnie jasno, logicznie, zachowuje się pan też normalnie...	Tak, zdaje mi się	Tak. Przysięgam.	To bagnisty las, mój panie, najtrudniejsze miejsce podczas przeprawy przez dżunglę.	To znaczy?	Ustąp, psubracie!...	W lasku, widzieliśmy mamę.	Wtedy zwrot będzie bardzo prosty. Cofniemy się i wypłyniemy przez otwór południowy.	Zaraz się przekonasz, mój panie. Schwytam tego człowieka tak, jak swego czasu chwytałem żararaki.	Zkądże ty tu?
Ojciec zdumiał, bo się tego nie spodziewał, i zaraz na moje marnotrawstwo narzekać począł: „Byłaby (prawi) krescytywa, ale taki pędziwiatr, taki odmigęba, co tylko puszyć lubi a za magnata się wydawać, wszystko zmarnuje, niczego nie utrzyma.” Potem ciekawość go przemogła i począł wypytywać szczegółowie, co mam, a ja widząc, że tą smołą smarując prędko zajadę, nie tylkom nic nie utaił, alem jeszcze dołgał trochę, choć zwykle nierad koloryzuję, bo tak sobie myślę, że prawda to owies, a łgarstwo sieczka. Ojciec za głowę się brał i nuż w zamysły: „To a to by się dokupiło (prawi), ten a ten procesik poparło; mieszkalibyśmy o miedzę, a pod niebytność twoją ja bym wszystkiego doglądał”. I zapłakało poczciwe ojczysko: „Adam! Ta dziewka okrutnie mi się dla ciebie spodobała, ile że ona pod pana hetmanową opieką, z czego także może być korzyść; Adam! Jeno ty mi tę moją drugą córkę szanuj i nie zmarnuj mi jej, bobym ci w godzinę śmierci nie przebaczył”. A ja, mości dobrodzieju, na samą supozycję Zosinej krzywdy, jak ryknę! Padliśmy sobie z ojczyskiem w ramiona i płakaliśmy acurate do pierwszych kurów!	Niech się pani na mnie nie gniewa, to powiedziałam, co w całej okolicy mówią. Mnie się nawet nie zdawało to prawdą, bo przecież byłabym coś od pani usłyszała. Muszę zaraz iść, bo się dzieci kąpią, a służąca pojechała po sprawunki; ale poproszę bardzo o zagranie czegokolwiek, moja droga panno Janino, bardzo proszę. A! nie jest pani narzeczoną. Dobrze? zagra pani?	No, to przejdźmy do tych ludzi Lecz pamiętaj pan żeś obiecał powiedzieć mi wszystko; dalej, co to za ludzie, przez których syn umarł z rozpaczy, a ojciec z głodu?	Nieźle, wcale nieźle, i spodziewam się, że niebawem wróci do sił zważywszy zwłaszcza okoliczności, w jakich się to odbyło... Dziwnie szczęśliwie wszystko poszło. Możesz ją pani odwiedzić choć zaraz, nie zaszkodzi to jej wcale.	Bo ja, uważaj, potrzebuję. To, że mówisz dobrze po francusku, uwolni mię od łajdaka.	Tak Nie, nie to chciałem powiedzieć. Nie byłem w klubie. Wałęsałem się. Zapomniałem, gdzie... Jak ty się dopytujesz, Henryku! Zawsze chcesz wiedzieć, co kto robił. Ja zawsze staram się zapomnieć o tym, co robiłem. Wróciłem o wpół do trzeciej, jeśli chcesz znać dokładną godzinę. Zostawiłem w domu klucz i wpuszczał mnie służący. Jeżeli chcesz potwierdzającego dowodu w tej sprawie, możesz go zapytać.	Z tymi Tatarami to zupełnie jak ze śmiercią Wszyscy o niej mówią, a każdemu się zdaje, że do niego nie przyjdzie. A tymczasem Tatarzy przyszli...	Jeszcze jeden kieliszek pani nie zawadzi Przekąski żadnej pani nie dam, bo wkrótce siadamy do kolacji. Tymczasem się pani ogarnie i umyje. Przez moczary! Boże drogi! A któż to panią przeprowadził?	Wołodyjowski dałby się ogarnąć? To ojciec jego nie znasz. On to sam wraca, nikt inny.	Jak to się robi?	Nie zmalał ale szlachcic to nie studnia, wiadro się w nim nie pomieści.	Tak Dobrze pan powiedziałeś: to niepojęte.	A tak, kłamać, kłamać i kłamać! To jest twój męski ideał kobiety! Och, Boże! Jakiżeś ty głupi! I ty się jeszcze śmiesz oburzać na taką księżną Helenę! Przecież to właśnie kobieta wedle twego serca!	Wszystko przygotowane ale myślę, że do tego nie przyjdzie, bo naprawdę możemy się tu jeszcze trzymać bardzo długo i mieć wiele dni takich jak dzisiejszy.	Chyba pójdę do Diska i nakłonię go, ażeby ściągnął załogę przed odjazdem. Powinienem trzymać się wraz z nimi.	Co pan chcesz, to im potrzebne do zamknięcia bilansu.	Jeśli powrócę żyw, bez względu na to, co tu zastanę, pójdę za tobą!	Masz, pocałuj mnie za to.	Przepraszam... Co to za prześliczny zegarek ma pani? Pamiątka?...	Więc pani pierwszy raz?... Prawdopodobnie rodzina... opór... niezłomne postanowienie... zabita deskami prowincya... pierwszy występ amatorski... trema... powodzenie... poczucie w sobie Bożej iskry... marzenia o prawdziwej scenie... łzy... noce niespane... walka z otoczeniem... wreszcie pozwolenie... a może potajemna ucieczka w nocy... strach... niepokój... chodzenie do dyrektorów... angażowanie się... zachwyt... sztuka... boskość!	No, jeżeli przyjaciel, to gadaj, czy to prawda?...	Nie, miłościwy panie! to nie jego sprawa, to sprawa nasza i całej Rzeczypospolitej... Bo jeśli to jaki przedawczyk, który zgubę waszej królewskiej mości albo niewolę gotuje, to zginą razem z waszą królewską mością wszyscy ci, którzy w tej chwili oręż podnoszą, zginie cała Rzeczpospolita, którą ty jeden, miłościwy panie, ratować możesz.	Masz pan prawo być dla nich niesprawiedliwym, to pańscy ziomkowie.	Może nic gorszego, ale równie źle czynisz jak stary Damasippus i ty i on, jeśli wam życie ciche nie smakuje, lepiejbyście uczynili, idąc szaleć na granicę, do Armenji, na Partów, na Brytanów...	Takaż to zaciekła? Jak będziesz jej mężem, powiedzże jej, że niewiastom kądziel lepiej przystoi niż sprawy publiczne, i trzymaj ją krótko.	W jak najkrótszym więc czasie muszę odjechać do pułku, a tam, po tamtej stronie morza, będziemy za miesiąc, kto wie, może w Paryżu za drugi...	A tu nam go właśnie chce na kark dać Bolko, nie spodziewając się potomka lecz nie dokaże tego!	Ale się zaczyna druga?	Ale... ale... Ten pan Dębicki, u którego pani bywa, to kawaler?	Dała mi go Lidia	Dobrze, dobrze Musimy być cierpliwi i wyrozumiali. Ja nie pójdę i nie ma już o czym mówić.	Dziecko, jak mówi pewien mędrzec, to myśl zbawienna.	I jak jeszcze! A to kiejkiej (gw.) Nagły żal nim zatrząsł.	Milcz! i wynoś się stąd. Nikt wam nie zabierze dzieci	Moja Toniu, kogo ty chcesz w błąd wprowadzić, panią nauczycielkę?... Pani nauczycielka od razu pozna się na twoich córkach jak szynkarz na młodym piwie... Cóż, ten wałkoń już wrócił?...	Nie widziałam go w istocie czułam się niedobrze i kazałam go przeprosić.	Nie wpłynie to przecież na naszą przyjaźń, prawda, Doroto?	Nikt nie umarł i nic się nie stało.	Przepraszam, to także kobieta.	Sam chciałbym to wiedzieć	Stale, pani. To jest: stale we wszystkich, a zatem stale.	To prawda	Pozwoli pan że zachowam swe incognito. Niech panu wystarczy informacja, że jestem zamężną i że mi na imię Wanda.	A więc, niech pan wie o choćby jednej rzeczy. Istota ta wprowadziła do pańskiego domu strasznych ludzi i zwierzęta!	Co by mu było! Szlachecki łeb twardy, nie pryśnie tak od pałasza, jak garnek.	Dziewczęta, dziewczęta! Czy wzięłyście ładne chusteczki do nosa?	Ja, pani miałbym szukać szczęścia gdzie indziej! Czyż istnieje inne szczęście niż być kochanym przez ciebie? Mimo że nigdy pani o tym nie mówiłem, nie mogę uwierzyć, pani, abyś nie wiedziała o mej miłości i nie czuła, że ta miłość jest najszczersza i najmocniejsza, jaka była w świecie. Na jakie próby wystawiły ją okoliczności, których pani nie wieokoliczności, których pani nie wie	Nie odsyłaj mnie do łóżeczka	No, więc dlaczegóż tak zrobiłaś? Jezus, Marya! zginienie zdrowia i życia, jakie głupstwo do głowy ci przyszło?	Tak od dzisiaj i, bądźcie spokojni, jeżeli wino będzie nietęgie, poślemy do niego po inne.	A do Abisynii?	A ja bym uważał, że właśnie im trzeba by powinszować najgoręcej. Nieprawdaż?	A ja słyszałem że pewna dama starożytna piła perły roztopione w occie.	A mnie króliki!	A potem ten chuchrak z ryżą głową... nie pamiętam jak mu było na nazwisko...	A tyż i o Pawle tak samo mówiła, że on, choć cham, ale nie taki, jak wszyscy...	Ach, ach, ach! Coś ty zrobiła! Wszystko przepadło! Nie mogę pójść na zabawę! Moje włosy, ach, moje włosy!	Ach, niedołęgo! Popsułeś wszystko przez zbyteczny pośpiech!	Ależ, kapitanie!...	Jak? co?...	Markotno ci, córko, co?	Nie?... W takim razie bez ujmy dla mojej godności mogę z wami pozostać.	Niech Bóg błogosławi tych, którzy uciekają, jak pobłogosławił was	Wiem o tym; ale on myślał, że mam bzika. Mam skrupuły, żem nazwał go złodziejem, ponieważ nie mogłem odnaleźć banknotów w kieszeni.	Wszystko gotowe.	Że mówię jak zakochany?	A dziś?	A jeśli będziesz musiał?...	A ty... któremu z dwóch uczonych życzyłbyś ulegać?	Biedny Manuel, cierpi bardzo, nieprawda?	Czarna także?	Dam ja panu porządek!...	Dawniej często obierałam kartofle	Dlaczego?	Dziękuję waszej książęcej mości, ojcu mojemu!	Hm, doktór Podkiecki...	Hrabiemu zawadza	Iberyjczyk... a jeszcze w Olszynie go paśli	Już	Józka dobra dziewczyna, Grzela jeszcze nierychło wróci z wojska... a...	Kto pan?	Mówię spokojnie, bo gdybym zaczekał ze sprzedażą, wziąłbym nie dziewięćdziesiąt, ale sto dwadzieścia tysięcy...	Na żebry...	Nie sądzę.	Nie wiem, jak pani dziękować	Niepodobna przebyłem sześćdziesiąt mil w ciągu czterdziestu czterech godzin, a jutro w południe muszę być w Londynie.	On napada z góry	Pani Gonzales, albo jak cię tam zowią?	Poniute! turbūt tos poezijos ir fantazijos mes turėjome pervirš... Ir labai gal būti, jog mylėtojai ir gerbikai tokių niekų su apgaunančiais poezijos dūmais ir išlėkė, kaip dūmai, į padangę...	Przyrzekamy!	Statystą nie jestem a na łaskę Bożą i natchnienie Ducha św. wiele liczę.	Tak, kocham innego.	Tak: jako oskarżonego o zbrodnię zabójstwa i fałsz Proszę o szpadę, panie de Lembrat.	Umiem...	Wielkiego kardynała!	Wystaw sobie jędzę	Zupełnie niepotrzebnie w ogóle stworzony.	Ładnie jest w lesie.	Śmirć taka.	Żebyś wiele wiedział, nie byłbyś sprawiedliwym Mazurem
Martwi mnie to z powodu naszej wizyty u ciotki Oriany; w ten sposób wszystko się odwleka. Ale będę z pewnością w Paryżu na Wielkanoc.	Może by sam zbielał albo polakierował ją na czarno A że Melania jest śniada i nie do twarzy jej w czarnym, więc wycofała się z tego za pośrednictwem kosza.	Rozstałam się z nim wspaniałomyślnie. Było to tak dawno, że przyznać to sobie już dziś mogę. Wspaniałomyślnie! Postępowanie jego względem mnie tego było rodzaju, żem mogła rozstać się na dogodnych dla siebie warunkach, lecz nie uczyniłam tego. Zmarnował, com mu dała, upadał coraz niżej, inną poślubił, stał się awanturnikiem, graczem, oszustem. Widziałeś, czym jest obecnie! Lecz niegdyś... O, niegdyś, gdym wychodziła za niego, wyglądał inaczej i wierzyłam mu, widziałam w nim uosobienie męskiego honoru!	Ktoś jedzie za nami pod górę. Słychać skrzyp śniegu pod płozami sań. A jeśli to on?	Za co prześladujecie go? Wszakże on prowadzi dom na sposób chrześcijański, a nawet dzieciom urządza choinkę...	Bo mi było wstyd. BijatykaMyślałem, że mnie pozwą, jako rycerzom przystało, na walkę konną albo pieszą, ale to zbóje, nie rycerze. Pierwszy Wilk udarł deskę ze stołu, Cztan udarł drugą, i do mnie! To i cóżem miał robić? Chwyciłem ławę też, no... i wiecie!...	Ho, ho! Trafiła panna Aneta na moją słabą stronę. Ma się rozumieć! Będzie z tego dochodu tyle, ile kot napłacze. Już ja to wiem. Niech tylko panna Aneta prędko wraca, bo na podwieczorek przyjdzie czarna Julka i Hanka.	Zdyskontowania W takim razie zdaniem moim pan Micawber powinien zdyskontować weksel na pieniężnym rynku czy giełdzie i dostać, co się da. Jeśli lichwiarze narażą męża mego na straty, obciążą tym swe sumienie. Zapatruję się na to statecznie, jak na przedsięwzięcie, które się sowicie opłaci, i pragnę, kochany panie Copperfield, przelać to przekonanie z mego męża. Wkład, który sowicie się opłaci i dla którego nie żal żadnej ofiary.	Nie, nie, nie, czy sądzi pan, że po dwudziestu latach nie poznałbym swego pana? Czy sądzi pan, że nie wiem, jak wysoko we drzwiach sięga głowa mego pana, ja, który go co dzień tam widywałem? Nie, panie Utterson, ta osoba w masce to nie był doktor Jekyll. Bóg wie, kto to był, ale że nie mój pan, za to ręczę. Jestem przekonany, że tam popełniono morderstwo.	W nocy on sam naprzód nie pojedzie, bo jest strachliwy ale w dzień pewnie, że tak będzie lepiej. Powiem mu, żeby trzy razy w dzień zatrzymywał się i czekał na nas; jeśli zaś nie znajdziem go na postoju, to będzie znak, że już jest z nimi, i wtedy, pojechawszy jego śladem, uderzym na nich niespodzianie.	Dobrze. Następnie wsiądziecie do łódki, na której tu przypłynęliście. Jednak przed opuszczeniem „Nautilusa” udacie się na rufę i otworzycie tam dwa wielkie kurki znajdujące się na linii wodnej. Wówczas woda dostanie się do zbiorników i „Nautilus” powoli zanurzy się, żeby spocząć na dnie otchłani.	A młody ten twój syn?	Ależ, na miłość Boską, czegóż ty się tak dręczysz!	Anim się ruszał, śpię od wieczora na jednym boku.	Bardzo wierzę, kapitanie. Byłoby też uczynkiem miłosiernym ostrzec tych akcjonariuszów. Kto wie zresztą, czy przestroga byłaby dobrze przyjęta. Zwykle gracze bardziej żałują nie tyle pieniędzy straconych, ile nadziei szalonych, które się nie ziściły. A zresztą, mniej mi żal tych spekulantów niż owych tysiąca nieszczęśliwych, którym bardzo by się przydały te bogactwa stosownie rozdzielone, gdy tymczasem teraz pozostaną nieużyteczne.	Co to redaktor swoją szpulkę wstawia?	Cóż to jest?	Do czorta! Jeśli dobrze zrozumiałem, chcą nas usmażyć na rożnie.	Hm... A oto chciałem was, Aleksandrze Piotrowiczu, zapytać: czy to prawda co mówią, że są małpy z rękami do pięt, a wysokie jak najwyższy człowiek?	I znamienity żołnierz, wiemy to!	Jeśli opatowe, to może kiedyś będą nasze.	Muszę powiedzieć to, co się należy.	Myślisz, że to jakieś zwierzę?	No, bo gdzież pani w tym wieku na głuchą prowincję. Nie, nie ma nawet o czym gadać.	No, to niechże będzie święta zgoda! A ty, Hanka, gadaj, coś miała gadać	Pan de Sérisy zamieszka tedy w Presles, skoro umeblowano i odrestaurowano pałac? Czy to prawda, że już tam wpakowano dwieście tysięcy franków?	Popchnęliście mnie na nie i potłukły się. Twoja wina.	Powiedz mi to on nieboszczykowi bratu Piotrowi, Panie świeć nad jego duszą, takim był socjuszem, a czy to nie powinien przyjechać tutaj i z tatuńciem się politycznie rozmówić?	Przecież to twój szwagier!	Radzono mi wyjechać na kilka tygodni w góry.	Rusza! Kapitanie, ruszył!	Spodoba mi się, to się i ożenię. Zabronisz?	To one się tak znają!	Toż ciągle to słyszę, jak daleko pamięcią sięgnę wstecz Szepczą ciągle o tym i zdaje im się, że to uchodzi mojej uwagi. Przy tym chcieliby wszyscy, żebym umarł.	Zastanawiające! Jednak coś niecoś musiał on pamiętać, skoro na przykład nie zapomniał swojej wiedzy lekarskiej?	Zdaje mi się, że gdyby raczył pan zastanowić się przez chwilę, to znalazłbyś inny sposób, który znacznie ułatwiłby nam negocjacje	„Gdzież to nasze przyjaciółki HesperydyHesperydy (mit. gr.)	A jeśli nie poskutkuje?	Alboż ja wiem? albo ja wiem Ale zdaje się...	Ale ja pojadę	Ale, toć te dzieci nie mają sukien, więc zkądże bocian może wiedzieć, czyto chłopcy, czy dziewczęta?	Aniżeli u nas	Antek	Boże wielki, Boże miłosierny, niezbadane są wyroki Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich leży, aby panowie Sicińscy popękali z inwidiiinwidia (z łac.)	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Całe życie będę waszej miłości wdzięczny!	Ciotko March, jak śmiesz mówić takie rzeczy. Jan jest ponad nikczemność i nie będę cię słuchała, jeżeli się chcesz tak odzywać Mój Jan nie poślubiłby nikogo dla pieniędzy, tak samo jak i ja. Oboje chcemy pracować i będziemy czekali. Ja się nie boję ubóstwa, bo mi nigdy nie tamowało szczęścia, i wiem, że je znajdę także przy nim, ponieważ mnie kocha.	Co mówił przy tym?	Czego się mam bać?	Czego ty beczysz?	Czterdzieści i cztery	Czy go stamtąd wyłowiono?	Czy oblegany?	Ewa	Hach!	Hm!	I nam zaprzęgać! I nam zaprzęgać! Kąkolnicki zaś, kręcąc się tędy owędy, mówił sobie pod nosem: „Tu nie ma co robić, trzeba stolnikową ratować!”	Jakże się twój dawny pan nazywał?	Jakże, przecie ja ja byłem przez cały czas Byłem w jego gabinecie, urągał mi...	Jest naprzód Sierbienicka partia	Jest niesłychanie zacięty w swym uporze. Badałem go przed chwilą właśnie.	Jestem gotów.	Jestem zdrowa, jak hrabia widzisz czy znać co po mnie? powiedz mi.	Jęczeliśmy, cierpiąc niewypowiedzianie pod jarzmem okrutnych ciemiężców.	Mhm	Miss Remsen nie może się ruszyć z domu, nie będąc tropioną przez szpiegów pańskich.	Może Herhora?...	Myślałam, że pan o mnie zapomniał	Mógłby był powziąć podejrzenie. O, tak głupią nie jestem. Dojechawszy do ulicy czterdziestej siódmej, doczekałam się powrotu Mitchela. Był sam i widocznie znowu okpił Wilsona. Wsiadł do pociągu do miasta dolnego, ja także. Ale tym razem nie pokazałam mu się. Poszedł prosto do jednego z domów przy Irvingsplacu. Oto numer!	Mój Felku, prosiłem cię, żebyś królowi głowy nie zawracał.	Nic nie obiecuję, niczego nie przyrzekam, ale osobiście rzeczy dopilnuję. Oto wszystko. Czy mogę jeszcze czem służyć panu?	Niczego, patrzę tylko	Nie ciekawam.	Nie ja rozumiem rzecz przeciwną.	Nie sądzę.	Nie warto, bo nic już po mnie nie przyjdzie.	Nie, panie. Matka jest chora.	Niestety, droga pani ostatnio nieszczęściem nazywam tylko sprawy, których nie da się odwrócić.	Nikt mnie nie posyła, sam od siebie przychodzę i proszę najpokorniej waszą królewską miłość, by mi snadnie raczyła udzielić posłuchania w sprawie niezmiernej wagi.	O dużo... muszą być płachty długie srodze, niechby się nawet po ziemi wlokły, a pozeszywać choć we trzy półki, żeby starczyło owinąć się sowicie.	Podobno jeszcze śpi.	Pomiędzy oknami powinny być lustra i konsolekonsola zadecydowały kuzynki.	Poznaję go od razu	Przychodzę w ważnej sprawie i... drażliwej	Przypuszczam, że sztuczne, zrobione z jakiejś masy.	Przysiąż mi że zdoła nas rozłączyć tylko śmierć!...	Religia, Obyczaje, Kondycja ludzka	Sama.	Tak, ale trzymajmy się dobrze	Tak.	Twój szlachetny filozof jest oszust. Nie! Nie był, nie pokazał się i nie pokaże się więcej!	Uciekaj... uciekaj... coby nas nie połajano.	Uspokój się, wierny sługo Mam pod ręką więcej pułków, aniżeli będzie głosów przeciw nam.	Widocznie masz inne usposobienie	Wierzę i dziękuję pani z całego serca!	Więc dosyć, ale przysięgam cioci, że ja go do śmierci kochać będę...	Więc ożeń się z nią!	Z rozboju, pane.	Zatem udało się panu pod moją osłoną, przy mojej pomocy?	Świat się dziwi! Rok pływa. Jaki wielki weteran. Mój ojciec dwadzieścia lat jest marynarzem
Słuchajże, wytrzymaj, dopóki King nie straci panowania nad sobą Ten stary oszczerca pieni się pewnie z wściekłości i nie wytrzyma, żeby pierwszy nie zacząć. Prout jest na to za ostrożny. Uważaj głównie na Kinga i przy pierwszej sposobności odwołaj się do rektora. To ich zawsze do cholery doprowadza.	Robiłem, co było w mojej mocy. Straszyłem ją trudnością operacji, która w istocie jest bardzo łatwa, dałem jej do zrozumienia, że może wypadnie ją uśpić, że ból będzie znaczny... Cóż było więcej do zrobienia? Pani taki ma chorobliwy wstręt do swego stanu, że godziła się na wszystko. Nie mogłem przecież skłamać i powiedzieć, że rzecz jest niemożliwa! Poszłaby do innego lekarza i wyśmiano by mnie po prostu.	Ależ szanowny panie niczym na to nie zasłużyłem! Zawsze z największą ścisłością stosowałem się do wszystkich ustaw i rozporządzeń. Nigdy na jedną literkę nie odstąpiłem...	Ach, ty małpo jedna, czy myślisz, że będę się z tobą bawił? Więc przyjmujesz telefonogram czy nie? Masz ołówek i papier? Co? Jeszcze mam czekać, aż sobie poszukasz? I to się nazywa żołnierz. Więc słuchasz wreszcie czy nie słuchasz? Że już się przygotowujesz? No to i tak jeszcze dobrze. Tylko nie wdziewaj paradnego munduru. A teraz słuchaj uchem, a nie brzuchem. 11 kompania marszowa. Powtórz.	Ty się nie dziw Przy­zwyczaiłem się o tym grzechu naszym pierworodnym, za którym idzie kobieta, utracenie raju rzeczywistości, wreszcie zło wszelkie i gorycz życia aż po grobu próg... Grób na nas poczeka. Wspomnienie chce pożegnania, życie prosi o wspomnienie. Duch wzdryga się przed tym, że ma zakończyć na przypadku dnia	Głowa też Rzędziana w tym, aby się między Zbarażem a Konstantynowem, póki czas, przemknął i nie pozwolił się pułkom Chmielnickiego albo chanowym czambułom ogarnąć. I widzisz waść, mocno ja ufam, że on to potrafi.	Przyjaciele nie ma co teraz dyskutować o okrętach podwodnych, przynajmniej jeśli chodzi o „Nautilusa”. „Nautilus” nie należy do nas i nie mamy prawa nim rozporządzać. Zresztą w żadnym wypadku nie moglibyśmy z niego skorzystać. Nie tylko bowiem nie może się wydostać z pieczary, której wejście zamknęło znaczne wydźwignięcie się skał bazaltowych, ale ponadto kapitan Nemo życzy sobie, aby po jego śmierci statek został zatopiony razem z jego ciałem. Taka jest jego wyraźna wola i ją spełnimy.	Ba! nie zawsze się ma do czynienia z Niemcem tak tchórzliwym jak ten komendant Częstochowy. Wspomnijcie sobie tylko Tarnowskie Góry!	W istocie właśnie to wzbudza admiracją moją, że tu nic nie widzę polskiego, że gdyby nie zima zaglądająca przez okno, sądziłbym się jeszcze w salonie pani Geoffrin. Ale nie te to już czasy!	Doradzam rzecz bardzo roztropną. Kto wie, na jak wielkie niebezpieczeństwo narażasz się, księże dobrodzieju, wybierając się w drogę sam na sam z nieznajomym ci człowiekiem. Któż może zaręczyć, czy nie targnie się on na twoje życie, aby za wszelką cenę zdobyć ów dokument będący jedynym celem jego zabiegów?	Skoro zadawalniacie się tym pobieżnym rozwiązaniem przedłożonych przez was wątpliwości, uczynię wam zadość. Na innym miejscu i o innym czasie pomówimy o tym szerzej, jeżeli wasza wola. Czas, Wino, Jedzenie, Ciało, DuszaPozostaje tedy roztrząśnienie pytania, które zadał nam brat Jan: „Sposób spędzenia czasu”. Czyśmy go należycie nie spędzili? Oto buja chorągiewka bocianiego gniazda. Oto szeleszczą żagle. Patrzcie, jak napinają się liny i postronki... Podczas gdy myśmy puszczali w kolej i wypróżniali kubki, toż i pogoda obróciła się pomyślnie, przez tajemne związki i sympatie w przyrodzie.	Nie podejrzewam nikogo; śmierć puka do pańskich drzwi, wchodzi, ale nie błądzi na ślepo, tylko z rozmysłem przechodzi z pokoju do pokoju. A ja podążam ciągle w ślad za nią, rozpoznaję jej kroki! Sięgam do mądrości starożytnych, i błądzę po omacku; bo moja przyjaźń i szacunek dla pana i pańskiej rodziny są jak opaska, która przesłania moje oczy. Ale jednak...	Tak właśnie tak właśnie. Ożenił się z młodą i posażną dziedziczką w naszej okolicy. Biedaczka!... I ta ciągła praca umysłowa nie męczy pana?	No, to wszystko jedno. Łatwo odszukać właściciela, czy kelnera, czy innego djabła. Nie myślę chować się.	Francuzi to dobrzy żołnierze Ten Jean też nie dał sobie nic powiedzieć. Nie wiem, skąd się to u niego brało. Pachniał jak w drogerii, ale gdy się bił, to się bił. Ale dwie dywizje Płazów to mało. Tak sobie myślę że z ludźmi potrafili ludzie lepiej walczyć. I nie trwało to tak długo. Z tymi Płazami to już się ciągnie dwanaście lat, i ciągle nic, tylko przygotowywanie lepszych pozycji. Za moich młodych lat to bywały bitwy! Tu trzy miliony ludzi i tam trzy miliony I jak to na siebie ruszyło... To nie jest żadna porządna wojna Ciągle tylko same betonowe barykady, ale żeby jakiś atak na bagnety, to nie. Gdzież tam!	Chociażby w charakterza wirtuoza. A zresztą nie masz przecież ani rodziny, ani nic cię nie zmusza do powrotu do Warszawy. Posiedzisz sobie na wsi wśród innych ludzi. O, właśnie! Tam cię naocznie przekonam, ilu ludzi jest dobrych. Nie chciałeś wierzyć w ich istnienie.	Ach, mój Boże! Jakże to szczęśliwie, że mi ta myśl przyszła do głowy, sko­ro pani w takim przykrym zostajesz położeniu, a jeszcze z dzieckiem... z tym ślicznym aniołkiem, z którym pani pozwalałaś mi czasem bawić się, kiedy odnosiłam suknie jej na Graniczną ulicę. Chociaż znowu doprawdy... niezazdrosny to los tych kobiet, które u Szwejcowej pracują...	Nie przerywaj, Luciu!... Umrę i nikt mnie nie będzie żałował... Nikt... Owszem, każdy ucieszy się... Ale co tobie, Madziu?... Jesteś jakaś rozgorączkowana...	Nie ma miejsca! A potem, widzisz, my nie jedziemy do Tucuman. Jedziemy do innego miasta, do Santiago dell’Estero. Więc musielibyśmy puścić cię stamtąd samego, a to jeszcze duży kawał drogi. Musiałbyś pieszo iść.	Cesarz jest fantastycznie inteligentny kocha namiętnie sztukę, ma w rzeczach sztuki smak poniekąd niezawodny, nie myli się nigdy. Jeżeli jakaś rzecz jest piękna, pozna to natychmiast i nienawidzi jej. Jeżeli jakiejś rzeczy nie cierpi, nie można mieć żadnej wątpliwości, że jest wyborna.	Ja się nie mylę. Pani coś postanowiła.	No, tak. Proszę patrzeć pożyczyłam to specjalnie dla pana. I tak się cieszyłam, że panu pomogę!	Ale dlaczegóż, dlaczego kobiety nie zajmują się tym, tylko mężczyźni? Czyż trzeba umieć po grecku albo móc giąć w palcach sztaby żelazne, aby...	To mi do tego, że na cześć rycerską mógłbym tylko rycerzom przysięgać.	Wiecie, co wam powiem ja osobiście nie jestem zadowolony z tego upominku. Było to wprawdzie bardzo ładnie ze strony tatusia, że kupił taki piękny prezent w naszym imieniu, ale wolałbym, żebyśmy sami wybrali i zapłacili.	To przynajmniej uczciwa postawa ale jestem pewien, że pan hrabia nie żałował, że raz odstąpił od zasad, które nam tu tak śmiało wyłożył.	W imię Spustoszonych Pól w Bhurtporze Pójdę! Hathi pewnie z początku bardzo się rozgniewa, ja zaś chętnie poświęciłabym całomiesięczną zdobycz, byle posłyszeć Czarnoksięskie Zaklęcie, które Milczącego Władcę Dżungli zniewala do posłuszeństwa.	A gdzie mnie tam to głupstwo w głowie, tatuniu; nie miałbym roboty... Ciężko lasu upilnować, nie ma dnia, żeby nie było trzeba siekiery odbierać... Pan nie żartuje, sam po drogach o kwitki pyta, tchnąć człek nie ma czasu.	Ale czy to potrzebne, żeby się policja mieszała do prywatnych interesów.	Idźcie do Ohio i najmijcie muła Nam tu nie potrzeba farmerów.	Powiedz, kochanie, co byś na to powiedział? daw. forma zaimka osobowego w pozycji nieakcentowanej w zdaniu; dziś jednolita forma: mnie., ile się dało.	Przez litość, czy nie za mało?... Niech tylko pani spojrzy na nich obu...	Myślałem, że wytrzymam ale już po chwili krew mi do głowy uderzyła. Ciekawe, co?	Byli przed chwilą w alei i zauważyli, że w jednym miejscu brakuje w rzędzie dwóch drzew. Teraz zasiały się tam młode drzewka, ale dawniej bez wątpienia tam musiało być miejsce, gdzie tak wyraźnie padało słońce, że aż je pradziad użył za wskazówkę.	Dlaczego ty wcale książek nie bierzesz?	Dziedziczkę Jodłowéj? nie znam	Dziś ci gawędą popsułem konny spacer. Czemu mnie nie wypędzisz? Już bym wcale z domu od ciebie nie wyłaził.	Hale, co mądrego umyśliła? Słyszano to, żeby dziewce włosów nie ucięto po ślubie!	Już jej dawno nie mam...	Kto wie, czy Mefres nie działał w porozumieniu z najdostojniejszym Herhorem?	Nie będzie już nic z Urbańskiego.	No, a patryotyzm, księże proboszczu, czy on w rachubę nie wchodzi?	Więc już nic nie mamy?...	A nie wiecie to, kpykiep (daw.) jechać.?	Czekajta ino, kumo! spróbujeta się z moim Józikiem, jak ze szkoły wróci!	Mnie o to wcale nie chodzi... tylko chyba panu... Także kochanek...	Nic nie wiem, pani. Jestem ciemna jak robak...	Co waść bredzisz! Szkoda czasu na gadanie! Kto się tu wymknie! Na czym zresztą dam rozkaz? Masz waść papier, inkaust, pióra? Waść głowę tracisz.	Brat... Co ja tobie za brat? Rublaśmy razem nie przepili, a brat! mundurowy płaszcz wełniany, noszony przez wojskowych, policjantów oraz urzędników w Rosji w XIX i na pocz. XX w. na ramiona.	Ja wiem, a jednak straszliwej trzeba siły, aby tego dokonać. Tylko gnębi mnie to wszystko wobec problemu wielkości. Nie dokonałem nic. A może potem...	O, złość sięga głęboko do serca ludzkiego, głębiej niż dobroć Boga. Czyś pani zauważyła, jak ten człowiek patrzył, gdy nam to opowiadał?	A jeżeli sama Joasia powie, że to pan Kazimierz?...	Ci jeszcze tu nie zawitali musisz ich później usidlić.	Juści nie potrzebuje mi pan mówić.	Proszę mnie puścić Szukałam tej paczki. Zapodział mi się gdzieś klucz od bieliźniarki.	Nie mam prawa o tym mówić lecz Malbork jest źrenicą oka Zakonu, jedynym zakątkiem, z którego spokojnie Plauen mógłby misję nawracania ludów prowadzić.	Pani Ludmiła wolała do Ugrów. I ja wolę najlichszy zameczek u Lachów niż wszystkie stolice chana. No, może niekoniecznie najlichszy...	Aż do odejścia ostatniego pociągu do Budziejowic.	Gadał, że dziesięć rubli.	I za złodziejami, i za drugim! Przepijcie do nas, gospodarzu!	Wiesz, że gdyby tak mówił jakiś Burbon albo HohenzollernHohenzollernowie	Tak jest masz hrabia słuszność. Słowo zagadki leży po za tym światem, jest w ręku śmierci. Nam pozostaje w naszych pragnieniach absolutnéj wiedzy rezygnacya dzieci, które się napiérały gwiazdki z nieba.	Cóż na to Sara?	Pamiętasz pewnie, Gösto, wielkie zwierciadło w salonie. Rzecz śliczna, z jednej tafli bez skazy, na ramie ni plamy w złoceniach. Dostałam je od matki, ale on i to chce sprzedać!	Ach, wówczas dręczy mnie zawsze obawa, gdy Wilhelm wyrusza w nocy na obchód lasu.	Przyjadę na każde pani wezwanie. Zagroda moja niedaleko, za Dubissą.	To już zanadto! On ją hańbi po śmierci. Zestawia ją z prostytutkami...	Oślica zła, kąsa i wierzga, ale osioł calecale (daw.) przez. całą drogę podawać, to ani piśnie.	To ja, Wawrzuś Wojciechów...	A to dobre! Będą płacić za moją znajomość języków, za wiadomości ekonomiczne, wreszcie za stosunki...	Jabłoń... w takim ustroniu!	Z jednym Indianinem, który był naszym przewodnikiem po dżungli i z dwoma oficerami.	Zaraz mi opowiesz więcej o radżach Ale najpierw powiedz mi tę drugą rzecz, o której myślałaś.	A ja trzeci.	A właśnie! Wielkie tam stawy, trzciny, dalekie łąki.	Całkiem możliwe	Kochany chłopcze! Życie mi ocaliłeś.	A no, jegomość, pan Salomon był dawniej żonaty?	Boska w tym wola.	Będziesz ją dobrze traktował?	Chłopy rezunyrezun (z ukr.)	Co zaszło z ordynatem? Był wzburzony.	Co...	Czytałam	Dobranoc!	Dosyć my mamy czekania!	Hasło?	Jakoż mogę wam zapłacić?	Miej nadzieję	Nędzniku nędzniku! coś uczynił?	Oho!	Pan?	Rozumiem, panie profesorze.	Sarnie combry jadą! sarnina!	Tak! Tak! Tak!	Tak, moja kochana.	Tak, monsiniorze	Tak.	Widzisz, mistrz Kubicki lepiej od ciebie zna wielkoświatowy savoir vivre.	Zapewne
Pan hetman mnie przełożonym nad artylerią kamieniecką uczynił więc przyjechaliśmy z żoną do Kamieńca. Tam dowiedziawszy się o terminach, które was spotkały, wybraliśmy się bez zwłoki do Chreptiowa. Chwała Bogu, mój Michale, że się wszystko szczęśliwie zakończyło. Jechaliśmy w strapieniu wielkim i w niepewności, bośmy jeszcze nic nie wiedzieli, czy tu na radość, czy na smutki przyjeżdżamy.	Będzie miał cztery bulwarowe teatrzyki, masz dbać o to, aby mu nikt jego lóż nie zwędził i aby bilety oddawano mu do rąk. Radzę panu mimo to kazać je sobie odsyłać do domu Zobowiązuje się pan dostarczać, poza krytyką, dziesięć artykułów do działu „Rozmaitości”, w przybliżeniu na dwie kolumny, po pięćdziesiąt franków miesięcznie, przez rok. Czy to panu dogadza?	Więc hrabia nie znajduje miejsca dla prostej sprawiedliwości, dla bezstronnego sądu? Więc na cóż jest ustanowiona ekspertyza? Wywieśmy na wystawie wielki szyld opiewający naszą chwałę i zasługi, a na wytwory niższych producentów nie zwracajmy uwagi. Zróbmy już świństwo zupełne, kiedy się do tego dąży.	Czy mogę wstąpić do ciebie na chwilę? Chciałbym z tobą pomówić.	Ale mówi pan głównie na podstawie własnych tryumfów, o jakich nawet ja słyszałam. W pańskich słowach brzmi pewność siebie. Czy jednak zdanie pańskie może się tyczyć ogółu?	Takiej fujarze zachciewa się zwycięstwa Na front was zapędzić, do okopów, i pognać was na bagnety, na druty kolczaste, na miny i wilcze doły, i o nic nie pytać. Wylegiwać się na tyłach to każdy potrafi, ale zginąć nie chce się nikomu.	Jedź na dwór księcia JanuszowyJanusz I Starszy (Warszawski) rzekł ksiądz Kaleb. uważać, zwracać uwagę., że i Żmujdzini mogą cię zabić, nim zakrzykniesz, ktoś jest, a inna sprawa będzie, jeśli od strony kniazia Witolda przyjedziesz. Zresztą Boże błogosław tobie i obudwom tamtym rycerzom, obyście w zdrowiu wrócili i dziecko przywieźli, na którą to intencję będę każdego dnia po nieszporach aż do pierwszej gwiazdy krzyżem leżał.	Dhole!... Dhole!... krwiożercze rude psy dekańskie! Nadciągnęły w nasze północne strony, głosząc, że Dekan opustoszał i że zabrakło w nim zwierzyny. Gdy ten oto księżyc był jeszcze na nowiu, miałem przy sobie czworo istot najbliższych: samicę i troje małych. Ona zaprawiała dziatwę do łowów na trawiastym stepie, czając się na kozła, jak to jest w zwyczaju u nas, mieszkańców nieosłoniętej przestrzeni. O północy słyszałem, jak wyły pospołu, oznajmującoznajmując	Aha! Więc Bóg czy natura, a w każdym razie jakaś wyższa siła, której zawdzięczamy istnienie, wymyśliła cały szereg transcendentalnych oszustw w tym celu, ażebyś pan nie nudził się czy nie martwił w ostatnich chwilach życia? Szczególny zamęt pojęć. Przecież według was, materialistów, natura jest samą prawdą, nigdy nie kłamie... I dopiero dziś dowiadujemy się, że kłamie w jednym wypadku: kiedy obdarza człowieka wstrętem do śmierci!...	Mówię wam, że cosikcosik (gw.) aż. mróz mnie przejął, jakbym zajrzała do grobu. Nie mówią do się, jenojeno (daw., gw.)	Mówiłam że powiem wszystko, nic mnie już wstrzymać nie zdoła. Milczałam dotąd, przez długie milczałam lata, teraz na mnie kolej mówić. Kochałam go stokroć więcej, niżeś go sama kochała! Kochałabym go, nie prosząc nawet o wzajemność. Jeślibym została jego żoną, jak niewolnicę nagiąłby mnie do swych fantazji, za słowo jedno, całe bym mu, bez wahania, oddała życie! Któż to lepiej ode mnie wiedzieć może? Tyś była wymagająca, dumna, samolubna. Moje kochanie zdeptać mogło całą twą nędzną czułostkowość.	Miałem zamiar przesłać panu jutro słówko przez żołnierza, aby wyrazić mój entuzjazm, zanim miałbym go sposobność wysłowić osobiście, bo pan był taki otoczony! Poparcie Froberville’a jest nie do pogardzenia, ale ja, ze swej strony, mam przyrzeczenie ministra	Ech! alboż kto zna wszystkie tragedie rozgrywające się poza kotarą małżeńską, której publiczność nie uchyla nigdy... Ja nie uważam sprawiedliwości ludzkiej za powołaną, aby sądzić zbrodnie między małżonkami; ma do tego wszelkie prawo z punktu policyjnego, ale w swoich pretensjach do sprawiedliwości działa tu zupełnie po omacku.	Dlatego... że kauczuk skruszał. Stał się do niczego.	Nie jestem golibrodą, ale zrobię, co potrafię. Urodziłeś się na zdobywcę serc! I cała ta maskarada ma służyć na jeden wieczór? Pamiętaj, że farba się nie zmywa! Ale kto mi za to zapłaci? Sama Huneefa nie dałaby ci lepszej farby.	A to szkoda. To mój znajomek. On by mię wypuścił. On mię już nieraz puszczał, bo wiedział, że niech no ja się poskarżę do panów Szpiryngów, to cała straż miejska w puch wyleci.	Wszystko! Wszystko tak, jak pan mi to przed chwilą opowiedział. I prosić o rehabilitację, o sprawiedliwość, o powrót na dawne stanowisko, albo o nowe. To jest niepodobieństwo, by głowa państwa, by zwierzchnik najwyższy pozostawił to bez rozpatrzenia! Jestem przekonana, że to pomoże.	Do domu?	Do mnie?	Róża się nudzi, a w Meli zakochał się jakiś włoski książę i ma za nią przyjechać do Łodzi.	To dobre i wcale dla mnie nowe! Dziad widocznie niewiele wymaga!	Ale w innym wypadku? Widziałem przed chwilą, jak rzucałeś najlepszy kąsek za próg. Czy ty w to wierzysz... czy może...?	Dwa są tego powody Pierwszym są prądy poprzeczne wody spowodowane różnym stopniem jej słoności, a więc gęstości; prądy te wystarczają na utrzymanie bardzo niewydatnego życia niektórych stworzeń, takich na przykład jak gwiazdowce.	Ja tu mam pieska dla pana! To specjał, nie pies!	Odchodzi i staje pod tablicą zawieszoną na ścianie domu, na której czarnym tle widnieje z daleka napis „Cennik jadła i napojów”, i z budującym spokojem przypatruje się damie, która usiłuje oczyścić unurzaną w piasku parasolkę.	Święci niebiescy to ja już się nie boję; ukąpałem się w niej po samą szyję i każdy kawałeczek ciała mam ubezpieczony.	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	Powiedz mi teraz, co słychać z lekcjami. Czy uczysz się pilnie i czy umiesz już coś?	Wiem, goniłeś Tehennę i zaskoczył was TyfonTyfon (mit. gr.) rzekła królowa.	Barney’u! Tutaj jest dziecko! Dziecko zupełnie same! W takim miejscu! Na miłość boską, kto ona?	Cztery razy dwa jest ośm musimy więc mieć ośm tysięcy liwrów na przybory nasze, wprawdzie siodła już mamy.	Mówią, że kara śmierci ma być zniesiona na intencję rewolucji lipcowej	Ona całe dziesięć lat uczyła się na bardzo drogiej pensji. Jeździła za granicę, miała specjalnych metrówmetr (daw., z fr. matîre)	Ja nie na to tu jestem aby ci tołkować trutniu! Wytłumaczę ci inaczej w stanowej kwaterze. Hej wiązać go!	Na, tai kas čionai toks baisus? Nueik atgal ir permainykite.	Wypocznie sobie, zanim natrafi na właściwy trop No i cóż porabia ta chuda istota?	Idąc z duchem czasu, zmuszona jestem uznać, że bitwa pod Waterloo miała swoje dobre strony, skoro przywróciła Francji Burbonów, co więcej, w sposób, który im zapewnił niepopularność. Ale widzę, że pan jest prawdziwy nemrod!	Jak to bydlę jest wiecznie niezmienne! Zawsze wiadomo, na co się da złapać. Widziałeś, jak go dźgnęło, kiedyśmy mówili o rektorze i specjalnych przywilejach.	A pewnie, że się podoba. A co mi to szkodzi, że się powłóczy. U nas każda ma takiego, śmieją się z nich.	Bogobojny to pan jest	Czy to ktoś chory z pańskiej rodziny?	Widzę, widzę! A prędko dasz na zapowiedzi? Co?	Niech się pani uspokoi... Żadnych obaw! Wiem tylko ja jeden. Temu Żydkowi zapłaciłem...	Czy podobna, ażeby zagasło słońce Egiptu?... Ażeby umarł ten, który sam był oddechem i życiem?...	Ja również. Ale trzeba dać coś zarobić tym biedakom.	Ot, moja myśl! Naprzód wiwendy tyle zgromadzić, jakobyśmy mieli oblężenie wytrzymać, potem obóz warowny założymy, a wówczas niech przychodzi Radziwiłł ze Szwedami czy z diabłami. Szelmą jestem, jeżeli tu drugiego Zbaraża nie uczynię!	To nie może być Nie może być... Przez te dwa lata mnie tu w tych stronach nie było...	Chyba już lepiej nie mogło się złożyć, co, Dmytruś? Odmiwąs nam przeszkadza... nie ma Odmiwąsa!	Nie, pani, to szatan tak nienawidzi.	Plamę to widzę, ale bardzo ogromna.	Przychodzę z dobrą nowiną. Ale... co to waszmość taki najeżony?	Raczej Napoleon jej się oparł...	To i zrękowiny już były?	To wszystko jedno.	Tak, on jego znalazł i czytać go będzie w bet-ha-midraszu przed ludem całym, jak tylko słońce zajdzie, a zmrok wieczoru ziemię okryje...	Jakoż cię poznać, kiedyś taki strojny, że w tym czerwonym kontuszu wyglądasz jak starosta!	I czegóż się teraz boisz?	Jak to, okropne?	Muzyka nie rozsypała się jeszcze?	O Boże! czyż ta zawieja nigdy się nie skończy?	Nie; tylko kamizelki. Bo pod brzydkim tatuażem, nic wcale istnieć nie może.	Albo ja jego.	Biedny szaleńcze ośmielasz się ręczyć za drugiego, gdy najmędrsi nawet, według Boga, wahają się ręczyć za siebie samych!... on staje po stronie mocniejszego i szczęśliwszego, aby zgnębić słabą i nieszczęśliwą!	I tu właśnie odpocznę snem wieczystym, jeżeli... Panie Smith, chciałbym z panem pomówić... tylko z panem.	Jakiż to?	Tak jest!	To jest dziewucha!	To moja ostateczna odpowiedź, mamo	Tylko władca taki musi mieć władzę i duży majątek nie zaś zależeć od kapłańskich przywidzeń...	Niby jak? Przecież jesteś tylko ptakiem!	Będziecie Jestem pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię z wami rachunki w moim kantorze.	Jestem Nazariusz, syn Miriam; idę z więzienia i przynoszę ci wiadomość o Ligii.	Nie, tylko szczerze.	Nie. Bardzo był grzeczny, ogólnie rzecz biorąc.	Talent?... Nicoleta i talent!... ha! ha! ha!... Ależ ona pokojówki grać u nas nie mogła!	A co cię obchodzi.	Cóż my poradzim, kiedy ojciec tego nie chciał!	Jeżeli ty mi nie chcesz powiedzieć, spytam jutro...	Któż ci znowu mówił o takich dzieciństwach?...	Nie pozwalam.	Nie, i zapuszczam kurtynę.	No!... i nie panu także.	O tej kobiecie?	Po co?	A więc ojciec pański miał dużo szczęścia	A ćmy w ogniu płoną	A... więc w niedzielę.	Aha Mówią coś o pannie Łęckiej.	Historia, Cnota wtrąciła nieśmiało Helenka.	Jakto, poco?	Juści, jakim sposobem?	Lepiej niech wasze dostojności mówią o interesach	Lubi pani ciepło	Myślisz o wszystkiem.	O której? o której? Jezus, Marya! A o której każesz? Ty tu pani...	Ociec w Prusach sprzedają.	Oto on.	Przepyszna rola!	Stalkę	Umiesz sobie dawać radę z ludźmi.
Tak, młodzieńcze, odbyłem całą kampanię w 1815. Byłem kapitanem pod Mont-Saint-Jean i cofnąłem się za Loarę, kiedy nas rozpuszczono. Na honor, mierziła mnie Francja, nie mogłem tam wytrzymać. Nie byłbym się dał nakryć. Toteż wstąpiłem z paroma chwatami, Selves, Bessonem i innymi jeszcze, którzy są w tej chwili w Egipcie, w służbę paszy Mohameda, ciekawego urwipołcia, możecie mi uwierzyć! Niegdyś był prostym handlarzem tytoniu w Cavalle, a teraz gotuje się zostać monarchą. Widzieliście go na obrazie Horacego Vernet, Rzeź Mameluków. Cóż za piękny mężczyzna! Ja nie chciałem porzucić religii ojców i przyjąć islamu, tym bardziej, że wyrzeczenie to wymaga operacji chirurgicznej, do której nie czuję najmniejszej ochoty. Przy tym, nikt nie szanuje renegata. Ba! Gdyby mi ofiarowano sto tysięcy franków renty, kto wie... choć i wtedy?... Nie. Pasza kazał mi dać tysiąc talari gratyfikacji...	Czyż to nie jest zupełnie naturalne, proszę pana że ja próbuję pana naciągnąć na trzydzieści cztery talary? Cóż to jest trzydzieści cztery talary dla pana, a my straciłyśmy naszą podporę. Kto się zajmie tym, aby nam znaleźć pomieszczenie, aby się targować z woźnicami w podróży i napędzać strachu wszystkim? Giletti nie był piękny, ale był bardzo poręczny; gdyby ta mała nie była głupią gąską, która od razu zadurzyła się w panu, Giletti nie byłby się poznał na niczym, a pan byłbyś nam dawał piękne talarki. Wierzaj mi pan, straszna u nas bieda.	Dlaczegóż się nie żeni?	I ja tak sądzę Roy jest sympatycznym chłopcem i tak dalej. Ale właściwie nie ma w nim nic szczególnego.	Jak się nazywa ten jegomość, którego mi przedstawiła pani de Villeparisis?	Jednakże z tego diabła niezły człowiek i niezgorszy katolik, bo czart złośliwy tak by się nie zaklinał.	Może byś pan pojechał ze mną na piwo gdzie za miasto. Samemu się nie chce, a tak we dwóch byłoby raźniej.	Nie. On jest naprawdę Niemcem, tylko farbuje sobie wąsy i brodę dla interesu. Przezwał się Zangiacomo	Tak, śliczne dziecię moje... wzdychając poczęła Babetta, która się na oknie wsparła i zapomniała, że ją ktoś podpatrzeć może... twoja rachuba wiejska myli cię pewnie! Tobie się zdaje, że możemy żyć zamknięte o suchym chlebie, a ja! jestem popsuta! ja jestem wybredna, ja choruje na fantazje, dla których się wszystkiegom wyrzec gotowa. Ileż razy nie mając koszuli, kupowałam koronki! Wziąść mnie!! tobyś dopiero wzięła kłopot sobie i męczeństwo... Wszak Pobożanin, który ma pełne kieszenie czasem, gdy wygra... a sypie nie licząc... wydołać nie może kaprysom moim.	Wstąpię na chwilę do fabryki, a potem pójdę z wami, nie chce mi się wracać do domu	Z czym się bronić? Armat nie mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre do pukania w czasie uczt.	A może i żal choć doprawdy, wierz mi stary, chyba litość tylko i żal. Biédne to stworzenie, któremu świata nie ma jak ślepemu z urodzenia; on już swoje przeżył, nim mu broda porosła. A takie to znędzniałe, tak biédne, tak schorowane i nudne! Co on pocznie gdy mnie nie będzie?	Przynajmniej wydajesz się być taki z wyglądu. Ale on nie zmieni się nigdy To ma wartość.	Prędzej za to, że się wystraszyłem jak żak, co mi się nieczęsto zdarza.	Chcę tylko zapytać o to, czy pani wciąż... To jest... czy pani chce wiedzieć, co się dzieje?	Chrzest spytał gwałtownie. monopolistyczne przedsiębiorstwo powstałe w wyniku połączenia firm z jednej branży. armatniego. Ani chwili czasu nie mam do stracenia.	Czy nawet wtedy, kiedy nie ma słuszności?	Ja się nudzę. Róża, ja się wściekam z nudów.	Kto, kto to krzyknął, kto? rzucając się w tę stronę, skąd dał się słyszeć głos.	Miałem przez ciebie chwilę trwogi. Sądziłem, żeś się po pijanemu zgubił bez ratunku. Pamiętaj, że igrasz ze śmiercią.	Mnie nic... ale ciebie trochę, kapłanie o twarzy sahiba. Czy będziesz go dźwigał na plecach?	Mogło być, lecz nie było. Kuzyk mówił o was.	Mój drogi, czy możesz mi sporządzić napój lekko zaprawny opium, który by mnie utrzymywał w nieustannej senności, ale tak, aby stały użytek tego środka nie wyrządził mi szkody?	Nic nie jadłem, wypiłem tylko szklankę lemoniady od pana i nic więcej.	Nie	Nie chcę doktora...	Nie można. Nie pozwalam. Jutro.	Nie wiem.	Nie żal wam snu, Stokes?	Nie! Ja złudzeń nie wywołuję, nie udaję rzeczywistości, ale wciągam ją żywą do teatru, gdy mi tego potrzeba.	Nie, nie było mu wolno Nikomu nie było wolno robić tego, czegoś nie chciał, bo niby miałeś umierać i inne jeszcze głupstwa... Takiś był biedny!	Numer 10, wszystko gotowe, może pan zaraz kłaść się.	O panie mój! Och, majestacie mój królewski! Więc naprawdę zbliża się ta cudowna chwila...	O! nie mów pan tak, a ja mam nadzieję, że będę mogła dowieść, iż przysługa twoja nie trafiła na niewdzięczną...	Oj, ty nieuleczalna entuzjastko!... Ale może i ty się kiedyś wyleczysz. Nawet prędzej, aniżeli myślę!... Wyręczam się tobą w nudnej robocie, bo sądzę, że ci się to przyda. Czy ciągle projektujesz sobie założyć pensję?	Otto!... Spuść do połowy masztu. Teraz już jesteśmy widoczni z brzegu.	Pani Zośko, jeśli o to chodzi, to ja panią żałuję bardzo serdecznie. Ale właściwie to pani ma dużo szczęścia w życiu.	Potykaliście się kiedy w szrankachszranki (daw.)	Powiedział, że Antka przed sprawą nie wypuszczą.	Rozumiem rzekł Schomberg, śledząc żaglową łódź, która miała przeciąć im drogę, i gotów wyminąć ją dotknięciem rudla. Nagle drugi pasażer dał się słyszeć:	Słuchaj mnie, ludu egipski... Za twoją wiarę w słowa kapłana, za posłuszeństwo faraonowi i następcy, za cześć, jaką oddajecie słudze bożemu, spełni się nad wami łaska. Idźcie do domów waszych w pokoju, a może, nim zejdziecie z tego pagórka, Nil zacznie przybierać...	Tak! Jesteś! Nic nie pomoże. Wszyscy to mówią.	Tak! Otóż słuchaj... Czy nie tak trzeba zrobić? Jeżeli nie tak, to radź! Ja zrobię, co ty zechcesz.	To zależy od rasy Dość spojrzeć na okrągłą czaszkę sir Henryka, aby poznać, że jest celtyckiego pochodzenia, a Celtowie mają wrodzony zapał i zdolność przywiązywania się do ludzi i kraju. Głowa biednego sir Karola była na wpół galijska, na wpół celtycka. Wszak pan, sir Henryku, opuściłeś Baskerville-Hall w bardzo młodym wieku?	To, co panią rządzi, co jest najgłębszym i najsilniejszym imperatywem pani, nazywa się altruizmem, do granic najdalszych posuniętym altruizmem...	Toteż, proszę pana, jeżeli pan chce dojść do celu, niech się pan uda do margrabiego d’Aiglemont. Jeżeli pan będzie miał tego starego wielbiciela hrabiny za sobą, pozyska pan od jednego zamachu i żonę, i męża.	Więc ja już nie jestem u państwa Korkowiczów?...	Wracaj, Iry! Jeśli chcesz, ja cię tu zastąpię, choć, słowo daję, nie wiem, czego tu siedzimy?	Wszystko się urodzi, obaczysz, co i pszenicę miała będziesz na placki.	Zawsze zgadzam się, księżno, z Henrykiem.	A cierpliwością i bramy piekielne przemoże.	A co?	A cóż wy wiecie przeciw mnie?	A po co mi to! Cicho dziewczyno! Jasiek, a daj no ogieńka, bo fajeczka zgasła	A teraz ułóżmy plan wyprawy Dokąd najpierw jedziemy?	A ty koniecznie chcesz też jechać?	A ów jeździec, naprzeciwko mnie, w aksamitnym spencerze?	Antek	Bynajmniej zwłaszcza z cudzej fajki.	Chodź więc! Zabierz ze sobą tobołek z odzieżą!	Chętnie ci wierzę, Romku. Chociaż ta pani w nieco inny sposób mówiła o tobie.	Co robisz?	Co to? co to?	Co wy tam robicie?	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Czy on umrze?	Cóż, panie przyrodniku a owo Morze Śródziemne?	Dmytruś, patrzaj no... wżdy to Odmiwąs do naszej baszty wali! Miesiąc mu prosto na twarz świeci...	Dobry wieczór A upał jakby zelżał.	Dwa dni.	Dziękuję z serca bo mi okrutnie pociechy potrzeba.	Długo też pan hrabia myśli zabawić w tej dziurze?	Gadaj że no!	Gdzież idziesz?	Ja zaś politycznie odpowiadam, że białogłowy, co wszerz na siągisiąg a. sążeń odpoczywać w domu, siedzieć spokojnie w domu. miastomiasto (tu daw.)	Jego świątobliwość, pan obu światów, kazał przyjąć cię do swej gwardii	Jeżeli mnie kochasz, Janie!	Król nagrodził ale król królów więcej obmyślił.	Król z Szydłowskim!	Musić poszli na polowanie czy co, bo ze strzelbą	Muszą przecież wiedzieć ludzie.	O jakie też to ciężkie takie powolne gadanie! Adyady a. dyć (daw.)	O ni! Ile razy będzie wielmożnemu panu potrzebna, ja ją sam zawiodę; ale żeby kto zaś z miasta	O pisklątko! Uleczyłem tego biedaka kupca. Musi on teraz zapomnieć o swych zyskach i rachunkach i siedzieć przez trzy noce koło drogi, aby przemóc złośliwość swych wrogów. Gwiazdy są mu przeciwne.	O, to bardzo nieszczęśliwa, bardzo nieszczęśliwa!	Ojciec o tym dobrze wie Racje i prawo mają za sobą ci, którzy mają wszystko inne. Siłę, siłę. I o tym też ojciec dobrze wie.	Panie Weinberg, pan jesteś... no już pan wiesz i my wiemy, co pan jesteś, ha, ha, ha.	Persikirtau...	Starość, Młodość, Natura, Lekarz rzeknę zakłopotany.	Stryj powiedział, że mnie zabezpieczy.	Tak jest De Bergowowie wielkie piastowali dostojeństwa w Zakonie.	W drogę.	Widziałeś to?	Wieleż asan dobrodziej lat przebyłeś w tem położeniu?	Więc tak!	Wyleli Alles ist weg, alles ist wegalles ist weg (niem.)	Z towarem. A co za nowina?	Znakomicie, Nabie! A może ty byś chciał zostać kominiarzem wulkanów?	Żegnam pana	Żądamy Karoliny Backson, która najpierw nosiła nazwisko hrabiny de La Fere, następnie lady de Winter, baronowej Scheffield.
Nie; świętych nie ma. Jest ona tylko złą, jeżeli się kocha bez uwielbienia, a co najmniej bez szacunku, i jeżeli ci, którzy się kochają jeżeli ci, którzy się kochają, nie mogą być jak dwie strzały, o których mówiłaś, Idalko.	Ani trochę! Nie byłem przy wypadku. Pokrwawiłem się o powóz, który przewoził rannych.	Bardzo niepewna bo za mało w niej Żydów, a za wielu magnatów. Ale pana i to nie obchodzi, bo... Tylko nie wydaj mnie z sekretu... Otóż pana to nic nie obchodzi, co się stanie ze sklepem i spółką, gdyż Wokulski zapisał panu dwadzieścia tysięcy rubli...	Ale cóż was do tego skłoniło? Przecież wy zupełnie nie jesteście socjalistą! Jak was wykryją, to was przecie powieszą. I za cóż wy będziecie się poświęcali, kiedy nie wiecie...	W końcu jednak zawsze połamią ręce albo nogi! nieszczęśliwe z nich bywają kaleki, jeśli się całkiem na śmierć nie zabiją!	Karol, ty się nie śmiej, ale ja ci powiem, iż twoją przyjaźń mógłbym obliczyć na ruble, bo ja przez nią, przez to, że razem mieszkamy, mam więcej kredytu o jakie dwadzieścia tysięcy rubli. Mówię ci szczerze.	Ba... i mój stary wie o kopiejce, i wie, że ja mu nie poślę, bo nie mam. A choćbym posłał, to i co? Też nie mówiłbym: obowiązek, tylko: wódka. I choćby mój stary deliriumdelirium	Panie profesorze lasy, które posiadam, nie potrzebują od słońca ani światła, ani ciepła. Nie mieszkają w nich ani lwy, ani rysie, ani tygrysy, ani jakiekolwiek zwierzęta czworonożne. Ja sam tylko je znam; dla mnie tylko jednego one rosną. Nie są to lasy ziemskie, ale podmorskie.	Z pewnością, że nie, ale też nie stworzyli ich magnaci. Jest to zbiorowe dzieło francuskich budowniczych, mularzy, cieślów, wreszcie malarzy i rzeźbiarzy całego świata, którzy nic wspólnego nie mają z arystokracją. Wyborne jest to wieńczenie próżniaków zasługami i pracą ludzi genialnych, a choćby tylko	Ja też nigdy nie widziałem takiego kapłana jak ty! Jeszcze nie ma trzech dni, jak razem wędrujemy, a zdaje się, jakby to już sto lat zbiegło.	Królowa nagli, żąda, wymaga, abym przybywał niezwłocznie Nie ulega wątpliwości, iż im prędzej dostanę się do Paryża, tem dla mnie i dla Francyi z tem będzie lepiej. Zapobieżono wszelkim pokuszeniom, d’Alençon i Henryk są strzeżeni, ale...	Zapłaciłam mu. Ale nie chciał wziąć trzydziestu trzech rubli, tylko trzydzieści dwa: bo mówił, że kiedy Chrystus Pan trzydzieści i trzy lata żył na świecie, więc za krowę nie wypada brać tyle.	Czy nie wydaje się dziwne że obaj ludzie, którzy mogliby rzeczywiście przyczynić się do wykrycia sprawców tych fałszerstw, zniknęli? Jednym był Maple...	Matka socjalizmu nie robiła, a katowało matkę gorzej, niż w Sybirze, w tym mieście Łodzi.	Nie wiem, siostrzyczko Może się zaprzyjaźniła z tym panem, jako że i on mieszkał w Indiach.	Nie, nie, nie uchodzi.	Oczywiście Zresztą skoro nie możemy zebrać sześćdziesięciu, musimy kupić za tyle, ile mamy.	Wcale nie	Ty do Jehowy, ja do Ałłaha, każdy w swoją drogę. A przy atletach zostanie reporter. Ten wytrwa, o wytrwa do samego końca i fałszów napłodzi, które spienięży za cenę prawdy sprytnie zabłaźnionej. Najchętniej z klatki kopertę by wykradł i stał się zwycięzcą, gdyby nie ta kobra. Czas nam uciekać, by z moralnego pismaków zakonu ktoś nas nie dostrzegł i rewelacji patridiotycznej, obowiązkowej, nie spreparował. Chętnie zabiorę cię spośród tłoku nieznacznym sposobem, lecz derwiszowi nie odmów jałmużny i do mej kaszkul (miseczki nadobnej) skromny wrzuć datek.	Nie jest jeszcze zimna, a lepiej, że nie parzy gęby	Nie miałem egzaminów na karku. Przysięgnę, że z was żaden nie przebrnie tego RubikonuRubikon	To: nie, lecz sądził, że fantomy są tworem samych mediów i nie mają nic wspólnego z zaświatem.	Nic w tym nowego na to człowiek ma serce, aby czuł wszystko, co go z bliska dotyka. Ale znów na to ma rozum i sumienie, aby nie trawił darmo czasu nad bezużytecznymi żalami, tylko aby przysposabiał środki ratunku. Więc wiesz, co się stało?	Ja nie myślę ja już zarabiam. Wczoraj adwokat pani baronowej Krzeszowskiej pożyczył ode mnie dziesięć tysięcy rubli do Nowego Roku i dał osiemset rubli procentu.	Gdy musicie, jedźcie a powiedźcież pobożnemu i świętemu mężowi iż Henryk syn jego co raz rzekł i poprzysiągł, to strzyma, bo duszy gubić nie chce dla wszystkich skarbów znikomego świata tego...	Jak się zwie, tak się zwie, ja przystępuję do bractwa!	Bo się chcę żenić.	Chciałbym się z nim zmierzyć	Ojcze! ta suknia mnie pali, duszę się w niej.	Znudził panią! a dobrze, popiszę się nowym natychmiast.	Mościa pani! Prawda, że gość nie w porę gorszy od Tatarzyna, aleć i to wiadomo, że kto do nieba chce iść, ten musi podróżnego w dom przyjąć, głodnego nakarmić, spragnionego napoić...	Czy bylibyście myśleli, że ta fujara zdolna jest zachować się w ten sposób?	Wątpię! To było moje pożegnanie Głębowicz. Taki prąd przejdzie i minie. Podobał się panu	Ależ... przepraszam pana generała, zdaje mi się, że w tej chwili...	No, to bardzo pięknie tylko uspokój się.	Kto wie? Może w tym wulkanie znajduje się jakaś cenna i pożyteczna substancja, którą będzie łaskaw wyrzucić, a my z niej skorzystamy.	Wiesz: Gabryś ujął... Ruda już się tuknęła i lepiej... A Leszcz także cwany.	To do mnie właściwiej należy, schylając się do pół, szybko przerwał Poinsot	Dobrze. To ja mogę już iść. Ale niech tatuś mamę bardzo ode mnie pocałuje.	Sami już bogowie byli z tobą, Cezarze, przeciwko temu nikczemnikowi; widziano w téj chwili jasne płomię, chwilę na niebie błyszczące i zagasłe nagle jak jego życie... Już mu władzy trybuna winszowano, gdy Memmius Regulus listy twoje otworzył, Cezarze...	Bo widzisz: poszlibyśmy do cyrku. Dziś Murzyn walczy z Turkiem. Ale ten Murzyn silny: jak dał wczoraj w nos Turkowi, od razu wiadro krwi. Jak cię szanuję, bracie! Bokserzy. Dziś rozgrywka. Pokażemy ci Paryż; zobaczysz nasze mieszkanie w hotelu.	Ale gdzie?	Tak?... Tym lepiej. No widzi pan. Mam nadzieję, że dojdziemy do porozumienia.	A gdyby puścić wieść, że to Watyniusz kazał podpalić miasto, i poświęcić go gniewowi ludu?	Słyszysz, co do ciebie mówię, ty? Stój tak, jakbyś miał pełne kieszenie złomu. Możesz brzęknąć kluczem francuskim i kombinerkami. Masz? To zrobi dobre wrażenie, Albinos. Masz?	Tu, do mojej izby tak mi Boże dopomóż. A z czem przyszedł?... Trzeba go było posłuchać! Powiada	Czy wiesz, co to proktor?	Dziękuję pani bardzo, uważam to już za zaproszenie, można?	Lekceważenie! Ależ, kuzynko, ja uwielbiam kobiety! Są to boginie serca mego i życia...	Mogliby już do domu powracać aby stanąć u boku miłościwego pana...	Myślę, że pan Szwarc wszystko na tym gruncie buduje.	Sądzę, panie Cyrusie, że powinniśmy ulokować „Bonawenturę” w bezpiecznym miejscu.	Tylko go patrzeć!	Zaśbym tam sprzedawała, ostawiłam ino tyla, co na chowanie!	A żebyś wiedział, zrobię, na złość zrobię, do Płoszków pójdę, do karczmy pójdę, z chłopakami pił będę!	A co?	A moją żoną będzie Rudecka, z dobrej szlacheckiej rodziny polskiej, nic więcej	A więc gdyby ktoś doniósł prokuratorowi królewskiemu, że Dantès, który w swojej podróży zahaczył o Neapol i Elbę, jest agentem bonapartystów...	Czyś go widział?	Dam ci kogoś do intrygowania	Do widzenia!	Doprawdy, że klękać przed takim zapałem!	Dwóch ludzi konnych na wielkim gościńcu.	Fartuszek? A co pan robi w redakcji?	Juści na dziesiąty, albo od Zielnej, albo na samą Siewną.	Kiedyż mają przyjść do pana?	Mieszkasz w tej okolicy?	Niech zaczekają, przynieś list, a im daj herbaty. Wytrzeźwiałeś już?	O pięknych damach! No, no, te sąsiedzkie studia musiały cię słono kosztować.	Otóż to właśnie.	Posłusznie melduję, że bolą.	Tak, to tak!	Żydzie! Chodź tu!... Czy są drzwi z alkierza?	Biedny chłopcze, twardy jesz chleb!	Bynajmniej zwłaszcza z cudzej fajki.	Bądź pewny ja cię pomszczę! pomszczę okrutnie.	Ciężko pobit	Czy schudłam?	Ekskuzujekskuzować (daw, z łac.) dziś popr. D.: drzwi. nadciąga...	Głupstwa gadasz moje dziecko.	Hanusiu...	Henryk?	Karlejemy	Myszkin!	Mąż, Żona, Mężczyzna, Kobieta, Przemoc, Kara, Grzech, Sprawiedliwość wrzeszczała	O! najdroższy czy rany bolą cię jeszcze?	Pan jedziesz od choréj?	Praca	Prawosławny, batiuszka, i żaden inny!	Przyjdź!	Rozkoszny diablik!	Spełniłbym wszelki rozkaz, rzekł, lecz porzucić ją wśród dzikiego, nieznanego, obcego kraju...	Szóstka i dwójka	Tak, bardzo ją szacuję.	Ten nasz, wampir z teatru Argentina.	Ty, Nik, jesteś niemożliwy!	W kolej. U nas w domu.	Zgoda, jakem Głogowski, zgoda, bo jeno kochanie stanowi duszę świata!	Żałuję...	Życzyłbym z całego serca.
Żadnego, chyba ten, żeś mi złamała życie i zniweczyła przyszłość. Czytałaś nieraz książkę Benjamina Constant i studiowałaś nawet ostatni artykuł, jaki o niej napisano; ale czytałaś jedynie oczami kobiety. Mimo że posiadasz wspaniałą inteligencję, która zapewniłaby los poecie, nie odważyłaś się wznieść do męskiego punktu widzenia. Ta książka, moja droga, ma dwie płcie. Pamiętasz?... Ustaliliśmy swego czasu, że istnieją książki męskie i żeńskie, książki-brunetki i blondynki... W Adolfie kobiety widzą jedynie Eleonorę, młodzi ludzie widzą Adolfa, mężczyźni dojrzali Adolfa i Eleonorę, myśliciele widzą życie społeczne! Uwolniłaś się od trudu wchodzenia w duszę Adolfa, jak ów krytyk zresztą, który widział tylko Eleonorę. Co zabija tego chłopca, moja droga, to to, że zmarnował dla kobiety swą przyszłość; że nie będzie niczym, mogąc wprzódy być wszystkim, ani ambasadorem, ani ministrem, ani szambelanem, ani poetą, ani człowiekiem bogatym. Oddał sześć lat energii, porę, w której mężczyzna może poddać się próbom jakiegokolwiek terminu, dla spódnicy, którą uprzedził tylko na drodze niewdzięczności, kobieta bowiem, która mogła rzucić pierwszego kochanka, musiała prędzej czy później puścić kantem drugiego. Wreszcie Adolf to niemiecki blondas, który nie czuje siły do oszukania Eleonory. Istnieją Adolfowie, którzy oszczędzają swojej Eleonorze upokarzających sprzeczek, skarg; powiadają sobie: „Nie będę mówił o tym, com utracił! Egoizmowi, któremu się poddałem, nie będę wciąż pokazywał uciętej pięści”, jak czyni Ramorny w Ładnej dziewczynie z Perth; ale tych, moja droga, tych się rzuca... Adolf jest chłopcem z dobrego domu, młodym arystokratą, który chce wrócić na drogę zaszczytów i odzyskać swoje wiano społeczne, swą naruszoną reputację. Ty grasz w tej chwili obie osobistości naraz. Odczuwasz ból, jaki sprawia stracona pozycja, i czujesz się w prawie opuścić biednego kochanka, który na swoje nieszczęście uważał cię za kobietę wyższą, zdolną zrozumieć, że o ile u mężczyzny serce winno być stałe, zmysły mogą sobie pozwalać na kaprysy.	Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	Przepraszam cię, tu wszyscy są chorzy, jedni na cynizm, tępą głupotę albo po prostu na nikczemność, a inni dali się wrobić, pozwolili, żeby im spreparowano pokraczne garby, żałos­ne grymasy, wykrzywione ryje, tu się w cztery oczy bełkocze albo skomli, drwi, szydzi, plotkuje i obmawia, zgnojone uciechy lo­kai i niewolników, śmichy-chichy kastratów, to jest nasza pols­ka szczerość, odwaga, fantazja i ukochanie swobody, ale za to sprawnie i bezwstydnie zaczyna się kłamać, gdy liczba oczu i uszu wzrasta, tu już nie ma żadnych konfliktów, żadnej zadry w brzuchu, kiedy się kłamie i co innego myśli na użytek własny, i co innego publicznie deklaruje. Konrad, to jest najokropniej­sze, że tutaj prawie wszyscy stają się coraz gorsi, wzrasta oświata, podnosi się poziom cywilizacyjny i upowszechnienie tzw. wartości inteligencja, wrażliwość, fantazja, uzdolnienia tylko że tego jest mało, rozpaczliwie, zawstydzająco mało, starcza tego na błysk, na zryw, stumetrówkę, olśniewający wyczyn, błyskotliwą improwizację, Starość, Klęskaa potem klops, brak­nie paliwa, wulkany wygasają, źródła się kurczą, ziemia jałowieje, najpiękniejsze drzewa próchnieją albo się je bezmyślnie ścina, i tak pokolenie po pokoleniu zaczyna się w tym kraju brawurowo, bohatersko, fajerwerki, pioruny i błyskawice, wielkie zapowiedzi i nadzieje, a potem „wiek męski, wiek klęski”, bezcenne energie już się wyczerpały, były diamenty, został popiół, „ostał ci się ino sznur”, tyle że potem trzeba żyć, natura nie udziela ludziom owej wspaniałomyślnej i litościwej łaskawości, dzięki której efe­merydy pustynne, spełniwszy swój przyśpieszony byt roślinny, umie­rają i giną, ludzie muszą żyć, zresztą chcą żyć bez względu na to, czy mają ku temu dostateczne racje i zasoby, wydaje mi się nawet, że tylko wewnętrzne bogactwo pozwala ludziom godzić się na śmierć albo śmiercią płacić, nędzarze kurczowo życia się trzy­mają, chcą się urządzać, stabilizować, podnosić stopę życiową	Nie, proszę łaskawej pani, on sypiał na przodzie okrętu, a gdyby nie to, że wraz z moim synem wykradał pierożki z kredensu i że baraszkowali we dwójkę, gdy powinni byli spać, nie miałbym temu chłopakowi nic do zarzucenia.	Nie przypisuj tylko tego własnemu dowcipowi, panie Kmicic, jeżeliś ze mnie prawdę wydostał. Mówiłem otwarcie, bom myślał, że książę wojewoda lepiej zna się na ludziach i przyszle człowieka godnego ufności.	Cóż? I w szkołach uczniowie nie lubią nowych zadań i ćwiczeń. I uczeni nie lubią rzeczy nowych, trudnych i niezrozumiałych. Jakże przyznać się, że wierzymy, że duch Kopernikaduch Kopernika wcielił się w Gwiazdora	A potem zaniósł to staremu, rozumie się nie bez mówki ze swej strony. Miało ci to około czterdziestu stron Sam mu pomagałem.	Wiem, ojcze. Ale może się również i tak zdarzyć, że ów człowiek nie był w swych występnych myślach osamotniony, dzielił się bowiem nimi z drugim człowiekiem.	Powiedziałem panu, że nie ma nic groźnego, potrzeba tylko wszystko robić, co poleciłem.	Zdaje mi się, że obsługa tego statku niewielu potrzebuje ludzi.	Powinniście znaleźć sobie bezpieczne schronienie gdzieś w pobliżu i posłać mi wieść o sobie. Jak widzisz, musisz gracko wywinąć się z tego tartasu, Alanie. Czas nagli! Nie ma co marudzić dla głupich paru gwinei. Oni niechybnie cię tu zwęszą, niechybnie będą szukali i niechybnie ciebie obciążą winą za dzisiejsze zdarzenie. Jeżeli niesława ta spadnie na ciebie, tedy spadnie i na mnie, bo jestem twoim bliskim krewniakiem i gościłem ciebie w mym domu, gdyś bawił w naszej krainie. A jeżeli spadnie na mnie... Byłaby to rzecz bolesna dla naszych przyjaciół, gdyby mnie powieszono.	Niech pan nam opowie, mistrzu, jak się to robi? umieramy z ciekawości, to musi być szalenie dowcipne!	Kształt palców i paznokci zdradza usposobienie nerwowe i łatwo pobudliwe. Jest pan chorobliwie ambitny i tęsknisz do sławy; poklask tłumu mile łechce twe wrażliwe ucho. Mimo to ma pan okresy, w których pogardzasz blichtrem ziemskiego szczęścia, i wtedy zamykasz się w niebotycznej świątyni swych rozmyślań. Charakter ich mistyczny skłania się ku panteizmowipanteizm oparty na przekonaniu, że obiekty przyrody nieożywionej posiadają duszę. kontemplacji świata... Dzieckiem musiał pan być nadzwyczaj pobożny; ślady głębokiej wiary przetrwały do dnia dzisiejszego... Stosunek do przyrody, zrazu ścisły i serdeczny, później rozluźnił się nieco. Nic dziwnego; jest pan wychowankiem miasta... Dzieciństwo miał pan „sielskie, anielskie” do dwunastego roku życia, tj. do śmierci ojca. W okresie młodzieńczym chorował pan długo i ciężko. O ile się nie mylę, przeszedł pan dwukrotnie operację. I gdyby nie dziwny przypadek, kto wie, czybyśmy dziś oglądali pana między nami. Wyleczył pana człowiek bez doktorskiego dyplomu...	Nie wiem, wiem tylko, że nie trzeba nic mówić, nic	Nie, ona się tam chowała u pewnego człowieka... co nazywa się Schultz... Majster od bursztynów, człek bogaty...	Lucjanie masz tutaj dużo do naprawienia. Wyjechawszy, aby stać się przedmiotem naszej dumy, pogrążyłeś nas w nędzy. Niemal strzaskałeś w rękach brata narzędzie fortuny, o której marzył jedynie dla nas wszystkich. Złamałeś nie tylko to...	Czy to prawda, że jesteś taka dyskretna?	Nie, ja go znam i jestem tego pewna, że zapłaci.	To i nie trzeba pleść tego, co ślina na język przyniesie.	Ty? Nie znasz się przecie na tym!	Nie darmom się ja do drzwi Miłości Waszéj tak dobijał, mówić chciałem z nim i potrzebowałem	Wcale nie. Rezygnuje tylko dlatego, że sądzi, iż ja pana... kocham.	Zatem Dawida ścigają? Oto co znaczy umieć się podpisać!... A moje czynsze!... O, panienko, trzeba mi w te pędy iść do Angoulême, zabezpieczyć się i pogadać z Cachanem, moim zastępcą... Ślicznieś zrobiła, żeś mnie przyszła odwiedzić... Dobrze wiedzieć zawczasu, jak rzeczy stoją...	Na razie nie. Nie lubię wypowiadać głośno hipotez, których nie mogę poprzeć bezpośrednim doświadczeniem. Musisz się zdobyć na cierpliwość, Jerzy. Powrócimy tu niebawem, może za tydzień, gdy będę odpowiednio przygotowany. Teraz czas nam wracać; pora i tak bardzo spóźniona.	Widzisz, braciszku... Jesteś jeszcze bardzo młody i nie powinieneś może wiedzieć o tym wszystkim, co ci wyjawiłem. Ale... któż wie, co się stanie jutro. Chciałem ci otwarcie powiedzieć, dlaczego tak dawno u was nie byłem, żebyś nie myślał źle o moich sentymentach dla rodziny.	Może znajdzie się coś, ale nie wiem ile. Drobnostka.	To jest zwykła ludzka uczciwość, a nie frazes, panie Wilczek.	Ja nie mówię, że nie mogę tylko w Katowicach dostałby pan większą pensję.	Co do Darnówki, ta całkowicie należy do nas tak, jak dawniej i jest majątkiem nie dużym, ale i nie małym...	Widziałam jednak że pani Warska pojechała już konno na spacer.	Gdyby pan był lepszym obserwatorem byłby pan od razu wymiarkował, że nie mam przy sobie żadnej broni.	Sposób znowuż bardzo prosty, kiedy się zna dokładnie stanowisko każdego reflektora. Dwoma wystrzałami z pięciocalówki można zgasić. Trudniejsze sztuki robiło się u nas, w marynarce.	Mylisz się, wciąż się mylisz. Jeśli kto kocha prawdę i całe życie jej podporządkowuje, wówczas miłość musi pozostać dla niego uczuciem wszechogarniającym i niejako nadrzędnym w swojej nieziemskiej doskonałości.	A daj mi pokój! ty ze swoim musisz kolei czekać (wiedziała komu to mówiła).	A zmądrzałem, bo wiem, że wszystkiemu złemu winni panowie.	Daj spokój, Ludko, to przystoi chłopcu.	Dobrze, dobrze. Musi pani zapomnieć, że oni na świecie istnieją. Trzeba leżeć na świeżym powietrzu, jeść...	Ja się boję...	Lekarz zabronił ci poruszać się, Pawle.	My się dusim na zagonach, a Niemcy będą na włókach rozwalali.	Mówią, panie bracie, że byle w tobie żółć poruszyć, zaraz cię dusić poczyna. Przyrzeczże mi, że będziesz słuchał cierpliwie i spokojnie, a ja ci opowiem coś o twoim Kmicicu, z czego poznasz go lepiej, niż dotąd poznałeś.	To zaleta!	Zgodziłaś się?	Rzym nie jest godzien takiego Cezara to gniazdo brudnych kleci, tuguriów, góra skorup i śmieci... Rzym zniszczyć potrzeba aby go z marmuru Hymettu, z porfyru i bazaltu odbudować... Tyberyusz był szczęśliwszy odemnie... część którą on wzniósł zdala rozpoznać można, tak jest świeżą i piękną.	Dobrze, ale skąd się wziął u was?	Nie, mój ShyloczkuShylock rzekł po cichu Lousteau do Lucjana.	No, jemu już nie zapiszę recepty na miłość Stary kapcanieje...	Powedziałem, że mianem twem jest piękność.	To królowa jada taką potrawę?	Ale dajcież mi spokój! Chryste Panie, bo mnie udusicie! Pięć flaszek szampana! Właśnie tyle wart mój dramat. Hej, Stasinek, zagrajno „Słońce i pogoda”, dawno już nie słyszałem.	Na to ona zeszła; ale pięćdziesiąt lat temu pokazałbym co innego!	Dlaczegóż nie, panem jest wszystkiego oprócz domu i rodziny, które do Boga należą... Cóż mi uczyni?	Juści, co prawda, ale najgorsze, że trza było siedzieć zawartyzawarty (daw., gw.) tu: wolność. lepiej niźli ta kiełbasa. Jużem kraty próbował rwać, jeno cojeno co (gw.)	Przyjechałem spytać, czy waść urazy do mnie nie chowasz?	Czyż nie dość jeszcze jestem pokorna?	Nie kulejąc?	Och, komu ich nie trzeba?	Rozumiem. Pani mnie wyrzuca. Ale ja i tak jeszcze nie pójdę.	O tak! znam go doskonale, i nie tylko jego, lecz znam jeszcze jego przyjaciół: panów Porthosa i Aramisa!	Dość na tym idź, prawprawić (daw.)	Mówił mi o tym.	Powariowali, jak Pana Boga kocham.	Kapitanie Smollet czy słyszał pan kiedy bajkę o górze i myszybajka o górze i myszy	Ale sprzyjaż pora ucieczce?	Będzie on czasem spędzał i po tygodniu w jednej okolicy, ponieważ musi wędzić mięso. Choćby wyjechali za dwa i trzy dni, dogonią go z pewnością.	Będziesz pan całą gębą	Co ty tam mruczysz pod nosem, Sancho? co tam mamroczesz?	Co za wspaniałe snopy ognia!	Czy pszczoły z każdego gatunku kwiatów osobno słodycz zbierają?	Czyś widziała kiedy matkę pana Dolewskiego?	Kto pan jesteś?	Mówisz tak, jakbyś go kochała	O, mój mężu! Tak mi błogo i tak smutno!	Prawo takie boskie jest	Wiem, ale...	A więc dobrze, chcę żyć bez miary!	Alem cię okrutnie upodobał...	Bezpieczeństwo, Córka, Małżeństwo, Matka, Mąż, Własność, Żona	Chodziło o matkę dziecięcia.	Co tobie, Joasiu?	Czem?	Cóż książę?	Dobrze!	Dzień dobry	Hau! Hauuu! hauuu!	Ja jeho znajuJa jeho znaju (z ukr.) rzekł.	Jesteś głupim i złym karczmarzem	Licz na mnie, kapitanie!	Mości panowie pospolitaki, ja zostaję ochotnikiem, a wy błaznami!	Na wieki. Podróżny? A skąd?	Na ławce.	O której masz pociąg?	Ojciec, Matka, Córka, Małżeństwo, Pozycja społeczna	Panie rondrond (fr.)	Poradźże mi!	Pożerają też skolopendry?	W tyle, panie Pierwszy pokój w przejściu między schodami.	Więc podobne.	Więc waszmość jesteś jakobitą?	Żartuje pani?
I na każdą wieś, panie Rzepecki, jeśli miasto za sobą obstawać i pospólnie się bronić, kłyźnią się, dzielą i przez złoście wydają wrogowi. Mądre i przyjacielskie sąsiady to jak te płoty a ściany bronne: świnia się bez nie nie przeciśnie i zagona nie spyska...	O, to uparty staruszek Tenacem propositi virum. Na pewno założył się ze śmiercią, że pogrzebie wszystkich swoich spadkobierców. Kto wie, czy mu się to nie uda. Przecież to on, dawny członek Konwentu z 93 roku, zawołał do Napoleona w 1814 roku: „Zbliżasz się do upadku, ponieważ twoje państwo to młoda łodyżka osłabiona nadzwyczajnym wzrostem. Schroń się pod opiekę Republiki, wracajmy z dobrą konstytucją na pola bitwy, a ja ci obiecuję pół miliona żołnierzy, nowe Marengo i drugie Austerliz. Idee nie umierają, czasem drzemią, ale budzą się silniejsze niż przedtem”.	Nazywam się Oskar Klemm, doktór filozofji i profesor okultystyki indyjskiej, żeby zaś nie być gołosłownym, służę, oto mój paszport.	A! a! opowiem babuni, gdy wrócimy, zawołała Julja z pospiechem nie jestże to oznajmienie? nie jestli to jakby coś przez los obrachowanego? Mówiąc to Julja się uśmiechała; ale łatwo poznać było, że choć żartem niby zwierzała się myśli, myśl ta już nad nią panowała.	Każdemu wolno robić, co mu się podoba, nie widzę potrzeby wyśmiewania się.	Słowem Zenajda nalegała, aby Oriana przyszła do niej na śniadanie; że zaś żona nie bardzo lubi wychodzić z domu, broniła się, wypytywała, czy pod pozorem małego śniadania nie wpakują jej podstępnie w wielkie tralala, i starała się na próżno wywiedzieć, kto tam właściwie ma być. „Przyjdź, przyjdź Dostaniesz purée z kasztanów, paluszki lizać, a przedtem będzie siedem małych bouchées à la reine”. „Siedem!”, krzyknęła Oriana, „w takim razie będzie nas co najmniej ośmioro”.	Pierwszego wieczoru po bytności doktora ojciec wyszedł, a nikt nie wiedział, dokąd się udał. On zaś poszedł do Nordhaug na wesele. Gdy się zjawił, przerażenie ogarnęło gości. Siadł przy stole i pił, nawet panu młodemu wydawało się, że trochę sobie podpił.	Tego jeszcze za bardzo nie wiem... muszę się przekonać... odwiedzić górę i dobrze się przyjrzeć. Za kilka dni będę wiedział coś pewnego na ten temat.	O, przy tej robocie nie potrzeba niańki; wszystko robi się samo i nie może być niespodzianek.	Co za dziw! Obdarli mnie Niemcy na granicy i byliby powiesili, gdybym się im ochrzcić nie dał. Rzucili mnie do wody i takem ocalał.	Nie lubię takich historyj; ciągle mi się potém marzą Wolę coś o Napoleonie.	Nie, bo przyznam ci się że i tych Szwedów strawić trudno	Widzi pan... A przecież między tym wielkim myślicielem i panem jest olbrzymia niezgoda, bo pan mówi o jedności naszego ja, które nie może składać się z atomów, podczas gdy Taine dowodzi, że nasze ja właśnie składa się jakby z atomów, bo z nieskończenie małych wrażeń, które stoją tak blisko siebie, że zdają się tworzyć jedną istotę. Naprawdę więc nasze jednolite ja jest złudzeniem.	Ale czy nie podzieliłeś się swoimi domysłami z kimś oprócz mnie?	Do jutra wieczór, Lousteau Dasz mi odpowiedź we Francuskim, na premierze; że zaś sam nie będę mógł napisać sprawozdania, weźmiesz moją lożę. Daję tobie pierwszeństwo: naharowałeś się za mnie, umiem być wdzięczny. Felicjan Vernou ofiaruje zrzec się honorariów na rok i dopłacić dwadzieścia tysięcy za trzecią część dziennika, ale ja chcę zostać absolutnym panem. Bądź zdrów.	Niepocześnie odziany, mówił stary półgłosem, ale może być i nie prosty człek, bo mi się nawet nie pokłonił. Musi w okolicy mieszkać, choć go tu nie znają, boć ze psy pewnie z łowów jedzie.	A więc księdzu wiadomo, że to ja pierwszy ułożyłem dla władców i ministrów reguły, od których zboczyć bez narażenia się na niebezpieczeństwo nie mogą?	Nic ale pies wściekły też mi nic nie zrobił, a ja jednak usunę mu się z drogi.	Jak zmuszę, to już moja sprawa. Nie chcę bynajmniej robić z tego przed stryjem tajemnicy, tylko nie uważam tego za istotną kwestię. Przede wszystkim muszę stryjowi wytłumaczyć się z mego postępowania, które może wyglądać na nadużycie. Otóż najpierw zaznaczam, że nie zależy mnie wcale na faktycznym dyrektorstwie. Potrzebna mi jest tylko strona nominalna. Poza tym nie zamierzam wcale zbyt długo zajmować tego stanowiska.	Miłościwy panie! Wolna waszej królewskiej mości wola uczynić, jak zechce, ale mnie rozum tak uczy: niech pan Tyzenhawz naprzód z dragonią ruszy, głosząc umyślnie, że króla prowadzi, aby na siebie ściągnąć nieprzyjaciół. Jego rzecz tak się wywijać, aby z matni wyjść cało. A my w niewielkiej kupie z osobą waszej królewskiej mości w dzień albo we dwa za nim ruszymy, i gdy baczność nieprzyjaciela w inną zwróci się stronę, łatwo nam będzie przedostać się aż do Lubowli.	- Szczekasz ich żargonem, jak mitingowy agitator. Powiedz jeszcze: „Dosyć się naszej krwi nażłopali!”. Własnego ojcaś się wyrzekł. Chamom służyć poszedłeś. Za worek krupy, za deputat Sołominowie! Strach pomyśleć: brat	A bom się wyrwał z matczynego stojaka.	Hej... A tam co się dzieje? Jasiek, zleź no ze strychu. Jasiek!	Jeżeli młody pan chce dowiedzieć się o celach polityki wiecznie żyjącego Ramzes XII, niech zgłosi się do naszej najwyższej rady, a otrzyma objaśnienia.	Niechże pan siada. List, TajemnicaCzyżby od pańskiego przybycia do Londynu zdarzyło się panu coś niezwykłego?	Wielki to mędrzec!... I ciemność zaraz się skończy?...	Otóż... Chodzi o to, czy pan ma w ogóle zamiar pogodzić się z moją córką. Jesteśmy mężczyznami i chyba stać nas na jasne postawienie sprawy. Tak, czy nie?	Prawda! Prawda! Ale słuchaj, zrobisz mi nieskończoną przysługę, jeżeli się dowiesz, czy jest tu rzeczywiście, czy mi się tylko zdawało, że ją widziałem, bo	Wstydzę się, ale wyobrażałem	Ej, nie zważaj na to, co on tam bręczy; słuchaj, co ja ci powiem, kochasiu! Tom, nasza kanciara to nie  Ohio, więc niepotrzebnie chłopakowi zawracasz tym głowę!	Dobry wieczór, panno Łucjo Myślałem, że pani dziś nie ma w lecznicy. Dlaczego pani nie zajrzała do mnie?	Otóż nie wytną, jeżeli nie damy im na budowanie	Ewangelia jest w moim sercu i w mojej pochwie, nie znam innej.	I pani nie pominęła niczego?...	Mój zacny Mokumie, jeszcześmy nie ukończyli prac naszych.	Tak ci się zdaje ale to niezgorsza świnia, a głupi jak gówno. Już go mam po dziurki w nosie, bo mnie stale szykanuje.	Ale to jeszcze nie koniec, jeszcze mam coś do powiedzenia waszej miłości Oby mię serce wasze zrozumiało.	Chyba go nie znasz! Parol kawalerski dał, a to dla tego litewskiego powyrka święta rzecz.	Tego nie rozumiem moja matko!	Śmierć ponieść, znajdę ale życia sobie odebrać, prawa nie mam.	A kiedy mój groch przywozić każecie? Ale pan Adam poszedł zafrasowany do żony, i zapytania tego już nie słyszał.	Ależ księże! Ksiądz mi tak gości uraczy, że nie będą mogli jeść obiadu.	Przepraszam, oczywiście, ale tak dziwnie pytasz, nie rozu­miem, o co ci chodzi?	Na mój rozum jest to dwóch rzeczy znakiem. Pierwszej, że Basia myśli o kimś, wzdycha do kogoś i sprzyja komuś. Drugiej, że tym kimś nie jest Giano...	Najjaśniejszy Panie Muszę uprzedzić Waszą Wysokość, że to niezwyczajne, nieoparte na niczym pogłoski, gadanie na wiatr, które mnie zaniepokoiło. Właśnie przybył pocztowymi końmi człowiek rozsądny, godny zaufania, któremu powierzyłem czuwanie nad południową częścią kraju przybył po to, aby powiedzieć mi: „królowi grozi wielkie niebezpieczeństwo”. Dlatego przybiegłem co sił, sire.	Czy i szpital jest opłacany przez kasę majątkową?	Pewnie, że tak będzie!	Prawda! Pozwolicie, gospodyni, to bym ano na górkę poszła, kości me bolą po drodze i oczy już śpik morzy.	Tak jak wszystkiego na swiecie, rzekł zawsze przerywać lubiący Baron German.	Tam w szopach musi być jeszcze lewar albo i dwa; ale oddałem im wszystkie klucze. A przy tym	A pamiętasz pani co z tego?	Ale bo też ty go onieśmielasz; kpisz sobie ze wszystkiego co powie, a potem chcesz, żeby odpowiadał! No Saniette, powiedz pan kto to grał, dostanie pan galantyny do papierka	Chciałem z wami, ale jak meme (gw.)	Czy Suffolk jest pańskim rodzinnym miejscem?	Dałeś mu pietra! Na co mu to przyszło temu WiktorowiWiktor (z łac.)	Jeśli pan życzysz sobie tego przedstawię go szanownemu panu de Cyrano. Pomimo wszystko, dobry to kompan, do wypitki i do wybitki.	Jim! daj mi rumu!	Kobieta, Jedzenie zapytała po chwili, podnosząc na niego niebieskie, zupełnie porcelanowe oczy, o jasnych złotawych obrzeżach rzęs i w tej chwili, z rozchylonymi nieco, bladymi ustami dziecka, z twarzyczką podniesioną, podobną była do świeżo upieczonej bułki.	O to mi właśnie chodzi.	Panie Piotrze kochany, a czy pan Cezary w dobrym, daj Boże, humorze? Bo to lepiej wiedzieć.	Pewnie, że nic. Spaniałeś, widzisz, musisz teraz „odpanieć”.	Proszę pana chodzi mi o jakiekolwiek ciśnienie dość silne, aby rozciągnąć w nieskończoność tę skórę.	Tak	Tak... tak... Ludzie z Nordhaug zawsze gustowali w moich historyjkach. Za ich zdrowie!	Usiłowałem panu powiedzieć wszystko ale zresztą to mój problem.	Wszakże na chrzcie świętym dano ci imię Urbana?	A gdybym ja sama pojechała z tymi skarbami, a jego tylko użyła za pośrednika?	A którzy oficerowie subalterni?	A pana rotmistrza Supińskiego?	A w lasach kwiaty kwitną	Aha! Żadną!	Cha! cha! cha! Cha! cha! cha!	Co? Kopie! Czyś oszalał! Ależ kopie są w Madrycie, kochany, we Florencji, w Wenecji, w Monachium, w Amsterdamie.	Cóż tu począć?...	Dokąd, ojcze?	Doskonałe miejsce do pisywania liścików	Gospodarze pójdą.	I będę miała osobny pokój, osobną sługę, konie do przejażdżki, kiedy zechcę, i dwa miesiące wakacji?	Jak to?	Kto tam siedzi?	Lubisz orzechy?	Masz pan te papiery u siebie?	Musisz i będziesz.	Niech będzie pochwalony.	Niech pan pozwoli, zaprowadzę	No, tej karocy naładowanej rzymskimi wieśniaczkami?	O czym gadacie?	Od jednej szklanej huty?	Owszem, dobrze mu pan Jan powiedział	Pańska co?	Pierwszy raz uczyni nam pani siostra ten zaszczyt	Prawda, jaka to miła osoba ta panna Janina?	Prawie.	Ten człowiek... ten wysoki, kto to jest?	W Egipcie.	W dwójnasób dobra wróżba Co najmniej drugi syn!	Wedle rozkazu!	Więc?	Z czego pan to wnosi?	Łojem...
Co do mnie, nie mam do niego żalu Żal mi go, ale nie mógłbym gniewać się na niego, gdybym nawet chciał. Któż bowiem cierpi przez jego kaprysy? On sam, tylko on sam. Uroiwszy sobie na przykład, że powinien nas nie lubić, nie chciał przyjąć naszego zaproszenia. Jakiż z tego rezultat? Taki, że uniknął niesmacznego obiadu.	Cicho żuono, bo zawżdy milej robić u swojaka. Jo robotę znom i przy parówce i w falbierni i czy w lapryturze, ale jakby dziedzic potrzebował do kuni, to dopraszałbym się łaski pańskiej, bo mi do bydląt ckno.	Potrzeba surowości do ostatecznych posuniętéj granic, do Koenigsteinu na całe... krzyknął minister. Niedawno Erella trzeba było przewietrzéć, oprowadzając po ulicach; ale tego jegomości bezpieczniéj zamknąć, aby się nauczył szanować ludzi.	Połóż się, dobry mój ojcze Goriot Ja do nich zaraz napiszę. Czekam tylko Bianchona; pójdę do nich sam, jeżeli tu nie przyjdą.	Siekiery ci nie pożałuję... to mi późniéj odrobicie za nią Mam właśnie tępicę, ale jeszcze niezbitą i wcale niczego: warta od siebie rzucając więcéj złotówki; a kwit i jutro miéć możecie. Ale czyż taki doprawdy myślisz się sam brać do dzieła?	No, to mi się któregokolwiek dnia sprowadzi do mieszkania!	Życie jest doskonałym lekarzem od fantazyi i szałów. Ale i w tych czasach, o których wspominasz, jakkolwiek szalony, nie miałem pociągu do rzeczy szpetnych fizycznie czy moralnie... To zaś, co przypuszczałeś, byłoby ze wszech względów ogromnie szpetnem...	Jest to dla nas bardzo złym znakiem żeśmy się tak w sztuce pokochali. Miłość dla niéj prowadzi zawsze prawie do upadku i jest jego zwiastunem. Przypomnijcie sobie państwo rozprawę Klaczki. Ja trzymam z nim.	Senderl, dlaczego tak stoimy i czekamy? Stoimy, jak ten chłopiec, którego przywiązano jednym końcem nitki za głowę, a drugim do nogi ławki. Teraz mamy okazję uratować skórę.	W końcu przyzwyczaiłem wszystkich poddanych do nowej stolicy. Żyję pod ziemią takim królem, jak żyłem na ziemi. Sam prawie, własną pracą ubrałem to miejsce, jak widzisz. Zyskałem i to jeszcze, żem bezpieczny od ciekawych ludzi. Ten odsłoniony bok jaskini tak wysoko wznosi się nad dolinę i tak jest niedostępny, że z tej strony ptaszymi tylko skrzydłami można by dolecieć do mnie. Te okna wyglądają na zewnątrz jak nora sowy: nikomu na myśl nie przyjdzie, żeby mogło przez nie wyglądać ludzkie oko. Mam źródło niewyczerpane, mam zapas jedzenia dostateczny, podziemnymi przechodamiprzechód (daw.)	Kto?... Każdy nomarcha, każdy oficer, każdy szlachcic zrobi to, byle miał rozkaz faraona, a... młodsi kapłani pokażą nam drogę do kryjówek...	Nie. Niektórzy z nich wprost mówili, że mając do wyboru między pogwałceniem „praw natury” a złudzeniami własnych zmysłów, wolą nie dowierzać zmysłom. I jeszcze dodawali, że robienie poważnych doświadczeń z podobnymi kuglarstwami może obłąkać zdrowy rozsądek, i stanowczo wyrzekli się doświadczeń.	Juścim o tych słyszał, co ich nasz klecha zowie Gogami i Magogami jakoby się oni odgrażali całą ziemię podbić sobie, jak o nich w piśmie ma stać, i że chcą całe chrześciaństwo wygubić. ale Pan Bóg nie dopuści!	Byłoby to nieszczęście i dla niego i dla panny Heleny Gdybyś pan wiedział, jak jej rozpaczliwie chodziło nietylko o jego życie, ale i o jego talent!	Ale go nie ma, ale go nie ma Od kiedy już u mnie siedzi! Biegaj do zimnej komórki, przynieś miodu gąsiorek, tego, co w kącie na lewo. O kubkach nie zapomnij! Słyszysz?	Naturalnie. Rozpętany wicher astralny, który jest właściwie skoncentrowaną wolą, zawsze osiąga swój skutek i nie może cofnąć się bez wywołania czyjejś śmierci. Jeżeli przedmiot ataku usunie mu się z drogi lub wyminie go w drodze, zabójczy prąd wraca do tego, kto go wysłał, i godzi weń bez litości.	Idą na spotkanie nasze... widzi Romek? widzi pan Kazimierz te trzy osoby? To mama, Irusia... ale kto trzeci? Tak daleko, że jeszcze nie poznaję...	Bogiem a prawdą, mój bracie czytałem ja więcej ksiąg rycerskich niż brewiarzów, i jeżeli ci jedynie idzie o to, możesz mi jak najotwarciej opowiedzieć, co tylko chcesz.	Pan się nie boisz? spytał Aron.	Czy pan profesor już wstał?	E!... daj mi tam, ojciec, święty pokój!... Pan inaczej kazał czytać, i cała rzecz.	W cztery lata a może nawet tylko w dwa, jeśli, jak sądzę po szerokości geograficznej naszej wyspy, będziemy mieli żniwa dwa razy w roku.	Wybuchem! Wybuchem!... Też mi to ważna rzecz ten wybuch! Wcale się nim nie przejmuję.	Dlaczegóż to, jeżeli łaska?... Czyliż panna Magdalena nie jest kobietą, a w dodatku ładną?... Poeci trafnie nazwali kobietę bluszczem, który aby się rozwinął i zakwitł, musi opasać drzewo i ssać... ssać... ssać!... A im lepiej ssie, im jego podpora jest bliższą śmierci, tym bluszcz bujniej rośnie i piękniej kwitnie...	Hę?!... Nie, nie słyszy Daj mu, Boże, jak najdłużej życia. Tylko na to pojenie starczym pesymizmem duszy młodej, osobliwie przyjaciółki mej żony, nie bardzo mogę pozwolić. A za sędzię również go sobie nie obiorę. Powiadają, że należy żyć dla tych, którzy po nas przyjdą, ale nikt jeszcze nie pouczał, żeby żyć dla tych, którzy przed nami byli. Przeto, cokolwiek on mógł tu pani opowiadać o ludziach i sprawach... „Bourgeois” raczy nas obzywaćobzywać (baron pokazał figę) (Tu baron pokazał trzecią figę.)	Spodziewam się, że w domu nie brak ci szpady, mój panie A na wszelki przypadek, ja mam ich dwie i, jeżeli zechcesz, użyczę ci jednej.	Uczynię to, i pewna jestem że mi się powiedzie; ale i cóż potem uczynimy z temi dziećmi?	Nie dowiedzą się; a jakby i tak było, niech się sobie dzieje co chce. A to przyjdzie mi dla téj miłości zeschnąć i umrzeć, bo już dłużéj nie wytrzymam!	Ach, doprawdy, ależ mamy szczęście! W ogóle o tym nie pomyślałem.	Chłopiec, nie chłopiec!... Trzeba mnie było widzieć kiedym był podporucznikiem... Nie takie smarkate, jak ty, wariowały za mną. Ale dość tych głupstw. Czego chciałaś ode mnie?...	Ech, Boże Co mi znaczy to wszystko!	Molier albo Beaumarchais odpowiedzieliby, że właśnie dlatego, iż nim nie byłem, moi pacjenci zostali uleczeni, a raczej wyleczyli się sami... Mogę pani jedynie powiedzieć, że nieźle zgłębiłem chemię i nauki przyrodnicze, ale jedynie jako amator.	Na flaki ryby młota! Na samą myśl o szyneczce i żeberkach aż mi ślinka cienkie. Czy mógłbyś mnie jednak oświecić, co mają wspólnego twoje gule-gule z dzikami?	Naprawdę nie najgorszy? Jak to?	No, ćwikćwik tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel).. Przejdzie mu pierwsza pasja, to się jeszcze sam uśmieje i ciebie nagrodzi.	Samiście szukali tego, oddaliście się mi w ręce, abym pomścił synów moich... Krew ich żąda waszej... Jeden z was zginie, oślepnie drugi.	Tak, ale obecnie z powodu mego zdrowia mają mnie wysłać wcześniej.	Wspaniałe! Oczywiście, nie masz nic przeciw tej wycieczce, mamo? Takie będziemy pomocne Arturowi! Ja umiem wiosłować, Małgosia przyrządzi podwieczorek, a dziewczynki też mogą coś robić.	Cóż to się mogło stać dziś w nocy? Zdaje mi się, że odgrywamy tu bardzo smutną rolę.	Nie, już nie. Sprzedałem to wszystko zwiedzającym, bo rzeczywiście to były ciekawe rzeczy. Ale zostało mi coś innego.	Bo to z tego będą ludzkie gadania, bajeczne	Byk jest boś ty byk, ale wrót nie ma.	Chyba go nie znasz! Parol kawalerski dał, a to dla tego litewskiego powyrka święta rzecz.	Co on mówi?	Co? Co? Nie rozumiem panny!	Czy czujesz się lepiej, drogi przyjacielu? Przy obiedzie wyglądałeś bardzo nieswojo.	Czy to jest rédan, barkan, czy bonnet de prêtre?	Ej jużem mówił, że to niemożliwe...	Jakaż na to rada? Rusztowanie usunięte...	Kto się spije, ten się sam najlepiej we świnię przemienia.	Mr. Prout ma tyle wrażeń, Padre! I cóż to znowu za wrażenie?	Musi się zmienić?	Na nieszczęście, drogi księże znamy już na pamięć, co chcesz powiedzieć. Wszak chodzi o skarby, prawda?	Niechże jemu Bóg to nagrodzi!	O piątej, wielmożny panie Ja, wielmożny panie, jestem...	Otóż widzimy tu przed sobą dziedzinę leżącą odłogiem. Wysiłki podejmowane tu i ówdzie są doraźne, przygodne, rozstrzelone, a co główne, skierowane wyłącznie ku materialnej stronie zagadnienia, z pominięciem strony duchowej.	Prawda jest prawda oczywista, której ci nie mogę negować. Ale ataman nie zastanie księcia wojewody w Łubniach.	Pójdźmy ku Wodoktom tam będziem między swymi. Choćby też były spalone, są Mitruny i wszystkie zaścianki okoliczne. Niepodobna, by cały kraj tamtejszy w pustynię miał być zmieniony. Lauda w razie niebezpieczeństwa będzie nas bronić.	Smutnego?... Po co?	Słyszałem od innych, przerwał Gaczycki, że dziecię to zostało pani podrzuconem, i że pani, przyjąwszy je niby za wnuczkę po utraconej siostrzenicy, wychowujesz je z troskliwością prawdziwej babki.	Tak się cieszę że nareszcie wróciłeś...	To jest konieczne!	To są zdumiewające rzeczy! A nie łżeli on?	W takim razie przyjdę dziś w nocy pod twój dom i będę miauczał.	Więc dobrze. Niech się myli. Nie ma człowieka, który by miał prawo powiedzieć o sobie, że się nie myli.	Żeby oni mogli siedzieć na wsi i bawić się, toby z pewnością nie było w Łodzi ani jednego Polaka.	A zaś o czym?	A! Tu więc bywałaś, ciotko, ostatnimi czasy?	Aa... byłbym zapomniał. Były telegramy, że całą energię spod Niagary skocznych wodospadów nam wydzierżawiono na przeciąg roku za milion dolarów.	Ani trochę.	Bóle... rozdzierające, uczucie rozdzierania, nieprawdaż?	Cicho, ty ośle jeden!	Codziennie próbę urządzać można, zawsze na kim innym.	Czego jesteś taki czerwony?	Czegoś taki zły?	Dobry wieczór, wuju	Dziękuję ci ładnieś mnie zakwalifikował.	Gdzie jedziesz?	I ja za tobą!	Jest najcudniejszą blondynką pod słońcem.	Jesteś ranny?	Jeździ jeszcze powozem po parku	Ne znajuNe znaju (ukr.) ja diddid (ukr.)	Nie mogę.	Nie powinnam była...	Nie pójdę, nie pójdę!	Nie, nie! Nie mów mu o liście, Nastuś, nie powiadaj...	Nie, nie! Oni są straszni!	Niech mnie...	Piotr Dziurdzia.	Przepraszam panią	Ritter, Siewros!	Tak, rzeczywiście!	Tylko nie odchodźcie, moja matko.	Tym gorzej dla mnie...	W alkierzu na oknie	W imię Boże tedy!	Więc czém-że ma być ona? śmiercią, czy żoną?	Wlezie!	Zaginął?
A wszystko na to tylko, aby się dać potem poćwiartować przez tych podłych Afganów! Nie zdaje mi się, żeby do tego było zbyt dużo kandydatów.	To prawda! Ty masz zawsze racyę, Olesiu. Widać zaraz, że Jadzia nie jest lalą! a jak Boga kocham, nic na świecie niema dla mnie obrzydliwszego nad lalę, choćby najładniejszą.	Nie ufaj temu zbytnio! Jan wie zawsze, co mu wiedzieć trzeba. Od czasu twego zniknięcia stał się jasnowidzącym i władza ta wzrasta u niego coraz to bardziej. Bóg miłosierny, pozbawiając go rozsądku, użyczył mu innego światła, by nie kroczył w ciemnościach.	Od czterdziestu blisko lat jestem księgarzem pod „Obrazem Św. Katarzyny” i zawsze radością mnie nową napełnia przysłuchiwanie się rozmowom ludzi uczonych, przychodzących do mego sklepu. Ale nie bardzo gustuję w enuncjacjach na temat spraw publicznych. To podnieca zanadto i powoduje jałowe spory.	A to co, panie?	Ach, dobry Boże! jakże będę uszczęśliwiona, widząc ojca w opiętych aksamitnych spodniach. Od czasu, jak jestem na świecie, ciągle o to Pana Boga proszę.	Prawda! Zapomniałem, że jesteś pan poróżniony z panem Noirtier, a to nowe poświęcenie dla sprawy monarchii zasługuje na hojne wynagrodzenie.	Jak to! Chcesz pan zamieszkać w hotelu? To nie byłoby zbyt przyjemne dla pana.	Cicho, czego wrzeszczysz! Kochasz, to kochaj, mam to gdzieś. A teraz odczep się, bo nie mam czasu.	Milczeć! Nie lubię grozić, lecz wiedz pan, że jeżeli teraz sprawi mi pan zawód, na całej kuli ziemskiej nie znajdzie pan grosza zarobku, a ja umiem dotrzymywać swoich obietnic. Jeżeli to panu nie wystarcza, to weź pan pod uwagę skutki pańskiej odmowy. Przez szereg miesięcy przygotowywałem dzisiejszy dzień. Prestiż przemysłu polskiego, ba, państwa polskiego, zostanie przez pańskie głupie skrupuły wystawiony na pośmiewisko. Jest pan małym człowiekiem i pańska uczciwość z punktu widzenia każdego człowieka o szerszym umyśle będzie przestępstwem nie do darowania. Kto powiedział A, musi powiedzieć i B. Wycofanie się obecnie jest niepodobieństwem. Spójrz pan przez okno. Nadjeżdża prezydent. Ci ludzie to potentaci finansowi z całego świata. Wszystko to przygotowałem ciężką mozolną pracą. Oczywiście możesz pan mnie i ich wszystkich wystrychnąć na dudków. Możesz pan jednym wierzgnięciem unicestwić całą skomplikowaną i precyzyjną maszynerię, której celów w ogóle pan nie rozumie. Już nie apeluję do pańskiego prywatnego rozsądku. Wolno panu wyrzec się bogactw, które panu obiecuję, i wybrać nędzę, lecz nie wolno być tak zarozumiałym, by obalać wielkie dzieło dlatego, że nie umie pan go zmierzyć kryteriami kramikarskiejkramikarska uczciwość	Ja... ja zrzekam się na to pytanie odpowiedzi.	A czy te panie, na które rzucam urok, mają pieniądze?	A to dlaczego?	A to doskonałe! Mamże temu wierzyć?	Gdybym nie wiedziała, że to waćpan, zgoła bym go nie poznała!	Iii... to jakaś niemęska dolegliwość! To może kobiety doświadczają czegoś podobnego przy porodach... Ale mężczyzna...	Tak, ale rzuć tę bułkę. To przecież chumec.	To umarł Bodzanta?	Widzę tu oto w Panurgu męża kształtnej budowy ciała, umiarkowanych soków humoralnych, dobrej kompleksji duchowej, w wieku dorzecznym, w czasie pomyślnym i w statecznej chęci ożenienia się: jeśli napotka białą głowę o podobnej temperaturze, spłodzą razem dzieci godne jakiegoś zamorskiego królestwa. Im wcześniej to uczyni, tym lepiej, jeśli chce oglądać jeszcze swe dziatki podrosłe i zaopatrzone.	A czy ta obietnica zostanie dotrzymana, panie Noirtier?	Możliwe ale nieodmiennie wymagają natychmiastowego zwrotu w drobnej monecie. W tym cały błąd. KobietaKobiety, jak to powiedział jeden dowcipny Francuz, wzniecają w nas żądzę arcydzieł, ale wciąż przeszkadzają w ich urzeczywistnieniu.	A co to są budy i na co popioły palić będą?	A my? cóż my tu będziemy robiły same? Zamiast porozmawiać z nami, zabawić, to panowie zaraz uciekają do kart.	A! to tak łatwo jak być szczęśliwym mimo niedoli i losu!	My to już jednak prorokujemy od lat trzech i dotąd nie spełniły się proroctwa nasze	Pomówmy więc o panu Zaccone. Pytałem księdza, czy go ksiądz zna? Któż to taki?	To właśnie Ganges. Kto się w nim wykąpie, staje się czysty i idzie do bogów. Trzykrotnie odbywałem pielgrzymkę nad Ganges!	Mr. Barnes, krzywdzisz mnie pan. Nie zmyślam nigdy historyjek i tem różnię się od zbrodniarzy, z którymi masz pan ciągle do czynienia. Ci biedacy, po dokonaniu czynu, stwarzają mnóstwo kłamstw, by się ratować. Moją zaś zasadą jest odmawianie odpowiedzi, albo też mówienie prawdy. W tym przypadku istnieje dużo punktów dla mnie, jak dla pana, zagadkowych i nie spróbuję nawet rozwikływać ich. Naprzykład, w jaki sposób możesz pan posiadać spis kamieni, które, zaręczam, są moją własnością.	Hrabina Aurora wyjechała do Poczdamu. Nie będzie dziś na balu u ministra.	Przyjechałem tylko na jarmark!	A wie pan, panie Cyrusie, że tą prześliczną miksturą, którą pan sfabrykował, można by wysadzić w powietrze całą naszą wyspę?	A ino. Posed z nim i z tymi strzygoniami. Nabrali butelek i pośli na tyzień... No... kieby ich bym dopadła, skąsałabyk ich... choć stara, na śmierć.	A potem odwiedzimy Kryptę Dakkara... Chciałbym zobaczyć... Zresztą przyjdę po pana za dwie godziny.	Ależ mój Moncaccio kto na moje nastawać będzie, ten swoje też narazić musi, nie wiadomo kto kogo zabije.	Mam wielką ochotę na popełnienie wzorowego świństwa. Dziś, zaraz, stąd z miejsca, umknąć na mą wyspę.	Syn! syn wczoraj tam gdzie ja naprowadziłem, między tymi co ich wczoraj wzięto, mój własny syn! Ja go muszę mieć, wy mi go musicie uwolnić. Panie! zedrzyjcie ze mnie skórę, wart jestem piekła i najstraszniejszych męczarni, ja własnego zgubiłem syna!!	Kobiet ino patrzeć, spóźniły się bez tę nowinę, ale przyjdą... byłam u nich z wieczora, wszystkie się obiecały na odrobek.	A czy nie można by użyć tej nitrogliceryny do nabijania broni palnej?	Czy jest w tym niedyskrecja spytać, kto będzie szczęśliwym śmiertelnikiem, któremu przypadnie koszyk pani?	Ma pan łajdackie szczęście. Czy pan wie, czemu król karowy jest uwolniony od wojska?	Myślę, ciociu, że martwić się tym już za późno	Nie, naprawdę uwierzże mi nareszcie! Jesteś tak samo piękny, jak pierwszego dnia. Tu i ówdzie masz może jakąś żółtą plamkę, której nawet spostrzec niepodobna, a która cię zresztą tylko upiększa. Uwierzże mi nareszcie!	Olaboga! aż trzy ruble?... Ady ja tego przez cały tydzień nie zarobię, a tu jaśnie dziedzic za jaki może kwadransik każe se tyle płacić?...	Straszna noc! słyszycie waćpanowie, jak wyje, jakoby Tatarzy do ataku powietrzem szli?	Czego się spieszysz? Niech trochę odpocznę. Już mi się w głowie kręci.	A co porabia Hersz-Wolf?	Ależ o co radcy chodzi?	Chce defilady, niech ją ma.	Co kłamstwo?	Co wtedy?	Do domu?	Dobrze mówi! Trzeba być cymbałem, ażeby narzucać się porządnej dziewczynie...	Dzieci w ogóle się nie bije.	Mr. Randolph, jestem panu niezmiernie wdzięczny za pańskie wskazówki i zaręczam, że sprawi mi wielką przyjemność, jeśli się okaże bezwina pańskiego przyjaciela w tej całej sprawie.	Nic nie wybaczę! Ruszaj mi w tej chwili! Drzwi zostawiają otwarte, nóg nie wycierają.	Nie jesteś ubrana, trzebaby wracać się przebrać, byłoby późno.	Nie. Już zastaliło się serce. Myśli ustały.	Niech panowie siadają	Podzielmy się?	Prawda tak jak spalone pióro trzeźwi i rozbudza ale nie pachnie, a tak o nią ciężko!!	Prosiłbym panią, pani Crupp o niezestawianie osoby, o której myślę, z szynkarką lub jej podobnymi młodymi osobami.	Przez miesiąc, od dzisiejszego dnia, zakazuję wierzchem jeździć. Ani nogą do stajni.	Wcale tego nie utrzymywałem	Widzisz dyrektor, rozbieram się.	Zapaść się w ziemię?	Zauważył pan symptomy choroby, która dotknęła panią de Saint-Méran?	Żeby wam, psiekrwie, poodpadały jęzory! wahać się., więc westchnął jenojeno (daw., gw.)	A żeby tak doktora przywieźć, paniczka Zawsze lżej mu umierać będzie.	Ach, Jadziu, Jadziu!	Alboż ci źle ze mną Anielciu?	Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka.	Camera obscura dla mnie przeznaczona.	Cóżeś mu powiedział?	Francuzi powiadają że kuzyni są kochankami danymi przez naturę.	Gdzie? w Jeziornej, w pojedynku?	I kochasz go?	Jaka publiczność, takie teatry; jedno warte drugiego!	Jesteś pani przyjaciółką kardynała, ponieważ przysłał cię tutaj, a jednak...	Już skończyłem.	Może odwieźć pana	Nie czytałem.	Nie jestem dla ciebie, drogie dziecko, panią. Chcę być twoją matką.	Nie mogę. Mam o piątej ważny interes. Zostawię ci powóz	Nie pierwszy raz tu jestem.	O skromności będącej najpiękniejszą ozdobą kobiety! dokończyła Stasia.	Och, tak, bardzo żałuję. Ale doprawdy, nie było fizycznej możliwości	Panno Janino, służę pani swoim deszczochronem	Pod jabłoniami?	Powinna chwytać	Rzeczywiście... wolę już sama dźwigać brzemię moich nieprawości, niż najmować współtragarza. Widzi ciocia, że jestem szczera.	Stać! Nabożeństwo pierwsze	Słowo honoru.	Tak	Uwielbiamy cię, Tulke! Myślimy, że jesteś niesłychanie byczy mąż, może nie?	Wcale nie Portmonetka doskonała, sam ją wybierałem.	Władzę z tobą podzielę...	Właśnie zawiadamiam w nim panią Korkowiczowę, że przyjechałaś i że będziemy u niej o piątej	Za sześć minut	Zapewne inaczej msza nie byłaby ważna.	Żeby istniał, tobym go zlynczował przynajmniej! Ależ i tej osłody nie doznałem w odmowie!
Ale powiedz nam, panie hrabio czy nie wiesz, co się dzieje z Cyranem?	Za ostro, panie Karolu. Muszę się przecież ująć za moim wychowankiem. Ja go znam od dziecka. Twarda sztuka, nie da się zjeść w kaszy, dobrodzieju mój kochany. Wola jak stal, przebiegły, sprytny, ale poczciwy, bo swoją rodzinę kocha namiętnie.	Ma pan słuszność, drogi panie Gravier nigdy oszukanych mężów nie uważałem za śmiesznych, przeciwnie, kocham ich...	A jakże! Trzej rotmistrze w trzech pułkach! Trochę szulerzy, ale i jam od nich nie lepszy. Muszą jeździć na pięknych rumakach, a przecież nie można tak zdobywać koni, jak w dawnych latach zdobywało się kobiety. No, no, moje gospodarstwo mogłoby opędzić wszystkie wydatki. Jak ci się zdaje? Jest to szmat żyznej ziemi, ale moja czeladź mnie podbiera. Ja nie umiem niczego dochodzić, chyba ostrzem lancy. Uuch! Srożę się i klnę, co wlezie, a oni udają skruchę, lecz poza plecami przezywają mnie starym, bezzębnym małpiszonem.	Bo to, widzicie, ojcze wielebny, powiedział mi tak: „Kładę na bok moją szarżę poselską, która się za bramą i bez tego kończy, a namawiam cię jako prywatny człowiek.” A jam go jeszcze dla pewności spytał, czy mogę jako prywatnemu odpowiadać. Powiedział: „Dobrze!”	Ja osobiście nie mam nic przeciwko Sułkowskiemu, ale że łaska pańska która mnie pokorniejszym czyni, jego w pychę wzbija, to pewna, że może się czasem chwalił że on robi co chce, nietylko w sprawach państwa, ale nawet z Najjaśniejszym Panem: to być może.	Nie bardzo musiałyście się bawić w teatrze?	Jakto? ty! ty mógłbyś być Mniszewskim? I począł wpatrywać się w niego z podziwieniem wzrastającém co chwila, a powoli z rysów zmienionych, pamięć stworzyła obraz już starty, i pan Adam załamał ręce.	Nie mów mi o niej, to zbrodniarka! W dodatku przenosi się jeszcze do Buneaudowej! Ale ona do wszystkiego jest zdolna, ona musiała okropieństwa popełniać, musiała zabijać i okradać w swoim czasie. Ją to trzeba było posłać na galery zamiast tego biednego, kochanego człowieka...	Nie turbuj się: weźmie on i kacze.	Wdzięczny ci jestem za poświęcenie lecz jeśli nie będziesz miał korzyści dla ciała, bądź przekonany, że duch twój wielce się umocni.	Wrócisz pan jeszcze do nas, by powiedzieć, co się stało?	Nie, nie dlatego, ale dlatego, że bez względu na możliwy katar, chce ci się ze mną mówić przez okno, prawda, że to i przy księżycu, i przy śpiewie słowika.	Zastanowiłem się jednak że Kmicic nie może tych listów opublikować, bo gdyby to uczynił, tym samym by wyrok śmierci na tę dziewkę napisał. Zrozumiał on to dobrze, że tylko tym sposobem ma mnie w ręku, ale też i ja nie mogę zemsty wywrzeć, i to mnie gryzie, jakobym rozżartego psa w piersi nosił.	Jak to co z tego? Jeśli za Jagienkę się pobije, to jakże mu potem o tej Jurandównie myśleć? Jagienka ci mu odtąd będzie panią	Może zakochasz się we mnie?	Słuchajcie no panie Bartłomieju, mam Jegomości coś dobrégo powiedziéć.	Ależ wszelką radę przyjmę z wdzięcznością; nie mam przecież nikogo, nie wiem, jak się obrócić i do kogo... Pomóż mi pani, proszę o to serdecznie!...	Jesteś brutal! Radzę ci nie wtrącać się do tego, co do ciebie nie należy.	To jakiś niesłychany, fatalny zbieg okoliczności. Chcę dostać od niego chociaż sześćset tysięcy: nie zapłacił; nie dosyć na tym i miesiąc kończy się dla mnie ślicznie.	I guess nie ja o niczym nie wiem. Pan jesteś zwariowany, że się obawiasz, ale pan jesteś nim stokroć bardziej, skoro próbujesz mi grozić. Robię sobie z pana tyle Nie ma najmniejszych poszlak, które by mogły przemawiać przeciw mnie w sprawie zniknięcia tego starucha Maple’a. Nie będzie pan mógł pisnąć ani słowa.	Na cień matki mojej, Marku, nie masz jej w pałacu i nie cezar ją odbił. Od wczoraj zachorowała mała Augusta i Nero nie oddala się od jej kołyski.	Nie dwa, ale dwadzieścia razy i nie jedną Narew, ale sto Narwi przepłynąłbym gdyby nie kurcz. Ale co z tym diabelstwem zrobisz, jak ci w nogę wlezie? Zupełnie jakby kundel zębami chwycił i rwał! Ty naprzód, a kurcz w tył... ty na wierzch, a kurcz do dna. I sam nie wiesz jak się to stało, ale wrzeszczysz na całe gardło: „Olaboga! ratujcie”!	Ale! Słowo szlacheckie, że pan nie podłoży świni?	Niech pan weźmie ze sobą pochodnię i krzesiwo, Ayrtonie i ruszajmy.	Wiadomo przecież że jest synem posłusznym. Dla czegóż W. K. Mość, która masz nad nim władzę, nie nakażesz mu, aby nie zaniedbywał żony. Jeżeli od dawnych miłostek odrazu się uwolnić nie może, niechby przez to nie cierpiała żona. Taka wzgarda dla córki pana mojego, dla synowicy cesarskiej jest dla obu obrażającą. Cesarz nie zniesie zniewagi takiej.	A wy czemu nie chcieli?	Ach, nie. Udajesz, że mnie nie rozumiesz. W twoim sposobie bycia... Inaczej patrzysz na życie niż dawniej, niż wtedy, gdy...	Co to jest? rękopism? A jaki nabity! Ja sądziłam, że pan masz drukowaną edycję Bacona?	Czemuż by nie?...	Czy był kto? Słyszałam, że mówiłeś do kogoś. Nie mogę czekać dłużej, wracaj do domu.	Czy dlatego, że nie chcę słuchać twych obelg?	Czyli i ksiądz zostanie ukarany, bo nie dopełnił kapłańskiego obowiązku... Powinien był ksiądz udaremnić plany Benedetta...	Ha, skaczy, wraże, jak pan każe!Skaczy, wraże, jak pan każe (z ukr.) mruknął Puciata po rusku, a głośno rzekł:	Istniejemy, bez wątpienia, ale nie w takich samych warunkach. Nie każdy ma czarnych niewolników, książęce galerie, broń damasceńską, konie po sześć tysięcy franków, grecką kochankę!	Juściż to nie jest niebo	Nie sprzedawaj skóry z niedźwiedzia, któregoś jeszcze nie upolował, mój Zerwiłebciu	Nie uważaliśmy	Pan hrabia serio to mówi?	Państwa Mequinez nie ma w Tucuman.	Sza! Nie chcę, aby kto wiedział o mojej przeprawie z lordem Byronem.	Tak jest.	Tak.	To to jakieś nazwisko nie po sławiańsku brzmiące, o ile tu znamy z języków Ziemi	Tobie bym, bracie, szczerze nie powiedział! Wiesz, jak to ten moskiewski ofikofik	Ty, Maks Baum, mówić tego nie będziesz, mówić ci tego nie wolno, to ja ci powiadam.	Winszuję panom, ale ja nie znajduję przyjemności w odbieraniu obelg.	Zawdzięcza je pan jedynie swojej sławie	A co robiliście potem?	A gdzie są paliki?!	A jak dawno był?	A jak pani myślisz, co zrobiłem? Pod przykrywką śledztwa rozesłałem na wszystkie strony najlepszych agentów, o najczulszym węchu. Odkryliśmy, że zawędrowała do Châlon, ale w Châlon ślad po niej zaginął.	Ach!	Albo metal o jakie dziesięć procent lżejszy od powietrza, co?...	Ale gdybyśmy go wynieśli na świeże powietrze, na słońce, może by przyszedł do siebie?	Ależ, mój doktorze...	Ano, chodźmy!	Bijcie, kto wamawama (gw.)	Byłeś w operze? Byłeś w operze, gdy Sybilla Vane leżała martwa w jakimś nędznym mieszkaniu? Możesz mi opowiadać, że inna kobieta jest czarująca i że Patti śpiewała bosko, zanim pochowano w grobie dziewczynę, którą kochałeś? Ach, człowieku, to zbyt okropne dla jej małego białego ciała!	Chybabym zwariował	Co ci wiadomo o Manuelu? Czy księga, o której wspominał mi on przed chwilą, zawiera ważne szczegóły o jego pochodzeniu?	Co? Kopie! Czyś oszalał! Ależ kopie są w Madrycie, kochany, we Florencji, w Wenecji, w Monachium, w Amsterdamie.	Drogą prowadzącą wzdłuż brzegu?	Dziecię, on wie, że masz bogatych krewnych i zapewne w tym tkwi tajemnica jego miłości.	Dzięki i za to	Gadaj, gaduło! Skarż, skarżypyto	I słuchałeś pieśni?	Jakież dobre wieści niesiecie mi od miłościwego króla, wielebny księże?	Każę ją związać zaraz!	Lecz w jaki?	Lubisz go?	Ma pani słuszność: sądzę, że pani mogłaby robić tłumaczenia z uczennicami klas niższych i objaśniać im znaczenie wyrazów. Znam przełożoną, która wspominała mi właśnie, że takiej osoby potrzebuje.	Mam pieniądze u siebie	Mam tu i pismo do waszej dostojności.	Muszę...	Naturalnie. Ale istnieją też inne możliwości.	No, to jest sztabka szklana	Obyczaje, Wesele	Od wszelkich oświadczeń i od wyjaśnień jest Onczidaradhe.	On myśli, że jest jedynym mężczyzną w Moskwie...	Otóż to. Waćpan powiadasz, że jesteś ze Żmudzi?	Owszem.	Pamiętam bośmy po bobra z Jagienką chodzili. A to was tu psubraty w podziemiu trzymali?	Piękne krupy. To wy sami robicie?	Polityka	Przespać... taką uroczystość! Oh, c’est triste...	Pułkownik Michał Jerzy Wołodyjowski.	Płuca i serce!	Religia zaczęła nagle. Wyprztyk drgnął i wrócił do rzeczywistości. zespół wierzeń i rytuałów oparty na mistycznym związku jednostką a. grupą z mitycznym przodkiem zwierzęcym lub roślinnym, czasem zjawiskiem przyrodniczym. do BuddyBudda (sanskr.: oświecony), właśc. Siddhattha Gotama (ok. 563–483 p.n.e.)	Sumienie nakazuje szanować prawo i władzę ustanowioną przez Boga	Słowo rycerskie dam. Na dwanaście niedziel	Słuchajcie, słuchajcie! on jest kochany i kocha jakże ty kochasz Beniaminie	To brzmi okropnie Wolałabym już mieć pokój z widokiem na podwórze.	To będą	To są listy nieważne do waszej królewskiej mości.	Toś waść wziął jenerała?	Umie! Zresztą Top jest przy nim!	Więc musimy działać. Będzie najrozsądniej, jeśli zaraz pojedziesz do domu i powiesz mężowi o tym, żeśmy słyszeli jego rozmowę z miss Normann.	Śpisz?	Że mu pozwoliłaś odwiedzić żonę.
Zaraz ci opowiem A może siądziemy i napijemy się czego? Kumysu albo araki? Mam kumys wyborny, przy napitku lepiej się gada. Kiedy nas już znalazłeś, to po co się śpieszyć. Opowiem ci wszystko, a potem pojedziemy do Kargana	Bronię to Kozłowej?... powiadam ino, jak się mi widzi. Musi kobieta szukać jakiego zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić.	Dlatego że... ale pozwól łaskawie, że przede wszystkim zabezpieczę się, aby nam nie przeszkadzano. Przyjacielu Sulpicjuszu, zamknij drzwi i schowaj klucz do kieszeni.	Dobrze; niech się pani trochę przejdzie tutaj... Och, ale proszę iść swobodnie, tak jak gdyby nikt na panią nie patrzył.	Oczywiście, panie, gdyby tylko nie głód. Oglądamy teatr marionetek i małpki trudno się jednak i o ten grosz postarać, wasza wysokość.	Ojciec wiele zepsuł przez swoje samobójstwo Ratunek jeszcze był możliwy. Doniosłem mianowicie ojcu, że bank skłania się do poglądu, że będzie mógł pod pewnymi warunkami prolongowaćprolongować	Panno Janino, wszystko się wygładzi, wszystko, zobaczy pani. Może pani pójdzie do nas, to pomówimy obszerniej, zobaczy pani swoją dawną uczennicę.	Ponieważ Bóg miłosierny raczył zesłać mi reumatyzm, a ja stałem się z tej racji pyszny i dufny. Po odbyciu kary zostanę odesłany do kuchni.	Szlachetny Anneuszu wiem, jak cezar wypłacił ci się za opiekę, którą otoczyłeś jego młode lata. Lecz sprawcą porwania nam dziecka jest Petroniusz. Wskaż mi na niego sposoby, wskaż wpływy, jakim ulega, i sam wreszcie użyj z nim całej wymowy, jaką cię stara przyjaźń dla mnie natchnąć zdoła.	To ślicznie! O prześlicznie, panie O’Haro! Tyś... Ha, ha, ha!... tyś mi dychnął cały wór różnych szachrajstw... wszystkie ich materiały i tajniki... wszystko, jak się patrzy! Zwierzali mi się, że ośmiomiesięczna robota poszła na marne! Na Jowisza, jak mnie oni tłukli!... Patrz, oto list od radży Hilàs! Mości radża sahib już wdepnął w pułapkę. Będzie musiał się tłumaczyć, czemu to, u kroćset diabłów, pisuje listy miłosne do cara. A tu jakie doskonałe mapy... a oto kilku ministrów z tych krajów też dało się uwikłać w tę korespondencję. Na Boga, sar! Rząd angielski zmieni prawo następstwa tronu w Hilàs i Bunàr i zamianuje nowych dziedziców korony. „Co robisz zdra-dziecko, to najbardziej niepraweCo robisz zdradziecko, to najbardziej nieprawe	Wolałbym pójść z panem. Tak, czuję, że muszę być z panem. Niech mi pan pozwoli. I przyrzeknie mi pan mówić do mnie przez cały czas? Nikt nie mówi tak cudownie, jak pan.	Wściekłeś się czy co? Do mnie gość jedzie?	Z osób wpływowych przy królu starym znam dobrze pana Seweryna Bonera, znany jestem panu Decyuszowi i innym. Jak skoro im kochanka króla pocznie ciężyć i przeszkadzać, sądzę, że mi pomogą do ożenienia.	Gdzież tam, mości dobrodzieju! prędzej by konkurencja jaka, kontrowerskontrowers (z łac.) do zapamiętania. dali nieboszczyk tatunio, że na samo jej przypomnienie włosy mi się jeżą do góry.	Otóż zmiłujcie się tylko nie powtarzajcie. Ja przed wami jak przed ojcem rodzonym. Jeszcześmy wówczas byli w lasach pana łowczego i stary Bartosz i mój nieboszczyk razem. Nie wiecie bo coto za człowiek był mój nieboszczyk! Jużto prawda, że czasami lubił z ludźmi uczciwymi podhulać, ta i podpić, ale co chcecie, taki człowiek człowiekiem. Ależ za to sprytny, a do wszystkiego do czego chcesz, a przewąchał bestja co się gdzie święciło i przez dziesiątą ścianę. Jakoś Bartosz z moim nieboszczykiem mało nie jednolatki byli, obaj nieżonaci, bo mój taki mnie jeszcze i nie zaznał. Aż tu matczysko im stare umiera, jakoś w późną jesień przed Wszystkiemi Świętemi, to i gospodyni w domu nie stało. Nu, już taki jednemu trzeba się koniecznie ożenić. Mój był młodszy, o! i tęgi chłopak, jak Boga mego kocham. Ludzie poczęli im swatać nieboszczkę Bartoszowę, młodą i śliczną dziewkę; krew z mlekiem, jagódkę, ale już była we dworze u nieboszczyka łowczego. Bartosz z początku nie zechciał, kiwał głową i nie smakowało mu coś, że to ze dworu, zwyczajnie. A no jak zaczęli go namawiać, że dobra gospodyni, że uczciwa, a liczko taki gładkie było, tak się nareszcie odważył, ta i ożenił.	Jak mogę to się modlę! i wysuwając z podartego rękawa dyscyplinę pokazał ją klerykowi. I modlę się i biję się do krwi. Myślicie że boli? Gdzie tam... jakby mnie kto głaskał. Taką mam psią naturę i już z nią zdechnę.	A daléj co? Myślicie, żem ja kuźni nie widział! Byłem ja i w Rudni i w Piątkówce i w Czumarze na jarmarku, napatrzyłem się kuźni i cygańskich, i chrześciańskich, i żydowskich!	A ona znalazła się?	Borowy? Juści, że mu się to należy, ale dworowi też	Co się stało?	Co? Nie zakąsisz nic? Ho, ho! musić w Poświciu na pulpetach się pasiesz! Trza to będzie skontrolować.	Czy pomnicie rozmowę naszą przed godziną? Moje smutki, żal za Krakowem, to wszystko, czego się lękam na obczyźnie?	Dziwny z ciebie człowiek. Bóg mnie natchnął, kiedym cię wtedy przyjął do roboty. Ot, nawet już nie myślę, w rachunek nie biorę tego dobra, com od ciebie zaznał...	Jaki on dobry, proszę pani Cóż ja dla niego jestem, obca dziewczyna. Aż wstydziłam się przyjąć, ale wiedziałam, że zmartwiłabym go bardzo odmową.	Jestem wolny i na tyle zamożny, by wystarczyło dla nas obojga. Przysięgam, że nie odważę się nawet pocałować cię w czoło, nim nie zostaniesz moją żoną.	Jeszcze są opodal, ale to Lipki, panie! Już oni nasi!...	Każę do zachodu słońca strzelać tak mocno jak wczoraj. Na noc odpoczniem. Zobaczym, czyli poselstwa nie wyślą.	Mam powód do przypuszczeń że wchodząc do tego pokoju, nie myślał pan o Michaelisie; że nie myślał pan głównie o nim... a może nawet i wcale.	Nic tu nie ma do zwędzenia; biedne to miejsce. Musimy więc żebrać.	Nie mogę, nawet dla ciebie, surowo odezwała się córka...	Nie mów mi tego, o czem wiedzieć nie powinnam Wiem, że kochałeś mnie taką miłością, jakiej świat wasz ciebie nauczył; nasza całkiem jest inną. I ja, Juljuszu, kochałam ciebie i kocham, bo naszem prawem jest miłość, ale my wszystkich zarówno kochać obowiązani jesteśmy...	Nie. Nie znam wcale Ksenofonta. Ten ołtarz chyba wzniósł Pertinax, gdy mu się udało przypadkiem strzałą z łuku ustrzelić zająca. Ja swój ołtarz usypałem z okrągłych kamyczków na pamiątkę pierwszego niedźwiedzia, któregom zabił. Cały dzień trudziłem się nad budową.	Och, dobrze mi, dobrze ale właśnie dlatego, że mi tak bardzo dobrze, trzeba to dobre zakończyć, abym się w nim nie rozpłynął.	Pani nazywa się Kańska?... Nie wiedziałem o tym.	Rano się od żony wynosi	Tak więc, święci mężowie poznaliśmy dwa nieszczęścia Egiptu: zmniejszyły się dochody faraona i jego armia...	Tecki... coś słyszałem, ale nie mogę sobie przypomnieć. Panie Antoni, może pan wiesz, kto interesy Teckiego prowadzi?	Trzeba. Może się dowiemy, skąd pochodzi.	Tutaj, ojcze.	Więc pan zdradzasz postęp... sprzeniewierzasz się naszemu sztandarowi...	Za nienawić lub miłość nikt nie może ręczyć; ani pan, ani ja. Ale na to mogę przysiąc, że nie pokocham ani Niemca, ani próżniaka, ani nikczemnika, ani hulaki... tego wszystkiego, czym pan jest! Polka zaczyna od szacunku!	Zaczyna się wojna, dobrze! Chcecie, abym wam panowała, będę! Poczujecie władzę i albo ja stąd wyjdę, albo będzie tak, jak ja chcę.	Zdaje ci się, mój ojcze! Wreszcie, choćbym miała doznać trochę utrudzenia, to czyż za nie nie byłabym stokrotnie wynagrodzoną, widząc cię, ojcze, spokojniejszym, i nie tak jak dotychczas zakłopotanym?	Ze szczerego serca dawam, nie za odrobek. Kumałam ci się niezgorzej z biedą i wiem, jak ta suka gryzie, pamiętam...	Zrana się modlą, we dnie poszczą, a w nocy się biczują	A druga?	A na gród kędykędy (daw.)	A nic chyba nie słyszała o niém...	A wyście ich skąd tylu nabrali?	A! rzekła	Adamie!	Ale tak; jestem pewna, że zastąpię.	Była wczoraj na uczcie?	Będzie sadła na jakie dwa roki!	Chciałbym bardzo znać koniec całej tej sprawy.	Co pani robi? Co znaczy ten Szczerbic?	Czego pewna? Czego?	Czy jestem ci na cokolwiek potrzebny?	Czy to nie trochę za daleko?	Czyżbyś go wcześniej spotkał?	Cóż robić, kochany Nedzie, los przeszkodził nam wczoraj.	Dobranoc!	Głowę za to daję!	I cóż ty myślisz robić, biedactwo?	I cóż?	I tego poczciwego obieżyświata wybrał sobie pan hrabia na intendenta? A ileż to panu kradnie na rok?	I za szlachtę ręczysz?...	Ile tu tajemnic w tej gospodzie mieszczańskiej!	Jak interes, to i zagrycha będzie?	Jak komu...	Jak to? przecie przed chwilą byłeś wręcz odmiennego zdania?	Jakto plamy?	Jonasz...	Mają przyjechać w tych dniach	Miło nam będzie jeść w waszym towarzystwie Raczymy dziś zaszczycić „drugą zmianę” naszą obecnością.	Musiałeś pan źle słyszeć. Oto, co mówi ten autor...	Myślę, że oni woleliby zabrać wszystko mieczem od nas aniżeli trochę wtrącił pan.	Nie stało mi czasu starego Wisza prosić, będę wam mówił o tym... Siostrę waszą chcę wziąć...	Nie umknie tak łatwo.	Niech mu uszy obetnie, jeszcze będę rada.	O podróż?	O, to tak mam zostać zamordowany!	Prawda, słyszałem w prefekturze że jutro w waszym mieście będzie egzekucja. Wszyscy o tym mówią.	Przecie, taka szlachetna panna, a sama myśli o koniu	Przeciwnie! Najmocniejsza na tym padole z żelaza i betonu.	Przyszło mi na myśl szczególne skojarzenie ze znaną historią z Nowego Testamentu o demonach wypędzonych z ciała opętanego w świnie.	Słuchaj Misiu!	Słuchamy, słuchamy.	Tak więc trucizny Borgiów, Medyceuszy i Ruggierich, Rénégo, a później też prawdopodobnie barona von Trenk, których tak nadużywa współczesny dramat i powieść...	Tak, to byłoby najgorsze. Wtedy nie mielibyśmy już nadziei...	Tedy ustanówmy związek albolialboli (daw.)	Toć ja nie z własnej woli waszmościów tam odwoziłem!	Uciekam, już pewno wszyscy wstali.	W dwójnasób dobra wróżba Co najmniej drugi syn!	W państwie całym mamy pięć milionów uczniów Jeżeli mają dostać czekoladę łobuzy i leniuchy...	Wasz w domu?	Wasza Książęca Mość raczy wybaczyć, ale u nas w użyciu są... topory.	Wie już o cesarzu?	Wola boża	Wsiadajmy, Ayrtonie.
Dajcie mi tymczasem kawał chleba i sera niepodobna bowiem, abym głodnym pozostał, a w tak ordynarne pożywienie wrogi wrogowie trucizny nie włożyli. Ty, mości sekretarzu, odpisz jego książęcej mości, że wszystkie jego rozkazy będą wykonane, ucałuj też ode mnie rączki księżnej pani i proś, aby list razem z zawiniątkiem, które zostawiłem, do mojej żony Teresy Pansa posłać raczyła. Nie zapomnij również pokornie pokłonić się ode mnie wielmożnemu Don Kichotowi z Manchy, aby nie wziął mnie za niewdzięcznika; upstrzyj to wszystko razem, okraś pięknie i tak odpraw posłańca. A teraz każcie mi dać jaki bądź posiłek, bo chcąc się do boju przygotować, trzeba przede wszystkim dobrze napełnić żołądek, a skoro nie będę głodnym, drwię sobie ze wszystkiego.	Zgadzam się z panem, ale wszystko to, co pan wiesz o kodeksie francuskim, ja wiem także, ale nie tylko; znam w takiej samej mierze kodeksy innych narodów: prawa angielskie, tureckie, japońskie, indyjskie znam równie dobrze jak francuskie; słusznie więc powiedziałem, że w porównaniu do tego (wie pan przecież, że wszystko jest względne), co zrobiłem, pan ma niewiele do zrobienia, a w porównaniu do tego, czegom się nauczył, pan jeszcze masz wiele do zrobienia.	Jakże nie pamiętam?! Coś to w wykrot wpadł, a ja za nimi przez gąszcza aż do gościńca pognałem. To, jakeśmy po ciebie wrócili, wszystko rycerstwo nie mogło się oddziwić, bo co kierzkierz (daw.)	Do powiatu wezwał go naczelnik; pisarz mówił, co po to, aby zwołać zebranie i uchwalić szkołę w Lipcach i Modlicy.	Mówisz na podstawie własnych krzywd, ale panna Rita zalicza się do ultrapostępowych.	A któż pan jesteś, że tak bez żadnych ceregieli wybierasz się do pokoju panny Maroty?	Myślę, że lepiej pani zrobi korzystając z samolotu. Do Wilna pani doleci, a w Wilnie można już telegraficznie z Warszawy zamówić samochód i wprost z lotniska pojechać do Radoliszek. To znacznie będzie szybciej niż koleją. Droga w obie strony zajmie pani niespełna półtorej doby. Ściśle trzydzieści osiem godzin, wliczając w to dwie godziny pobytu na miejscu.	A kapłana widziałeś, który do was przemawiał?	A zatem, rzekł, nie pytając więcej, witam was i proszę do chaty.	Cóż chcesz, kochany Porthosie, niepodobna mieć wszystkiego, znasz przecie przysłowie: „Nieszczęśliwy w grze, szczęśliwy w miłości”. Zbyt jesteś kochany, aby fortuna nie mściła się za to; ale co cię niełaska jej obchodzi, czyż nie masz szczęśliwy człowieku swojej księżniczki, która niechybnie pośpieszy ci z pomocą?	Jacy są ci szernowie? czy podobni do ludzi?	Jakaż jest twoja fortuna? Tylko mów prawdę co do joty.	Mówi mi też Eunana że nie wysyłaliście patroli do wąwozów. A przecież na wypadek rzeczywistej wojny nieprzyjaciel z tej strony mógł was napaść.	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	Ja pani powiem! Oto przyszło mi na myśl, że tylko w naszej sferze mogę mieć to wszystko, ten cały przepych. A ja go tak lubię! Gdybym wyszła za Edmunda, nie miałabym setnej części tego, prawda? Jakiś tam skromny dworek o kilku pokojach, otoczony jaśminem, z nasturcją na klombach. Nie posiadałabym salonów ani sali portretowej... Bo cóż Prątniccy? Czy oni mogli mieć jakich przodków? Jak to dobrze, żem się urodziła w naszej sferze...	Nazwisko? Na cóż panu nazwisko! Nazywa się Castillan. Podejmuję się urządzić panu spotkanie z nim w odległości kilku mil od Paryża. Do pana należy wynaleźć powód sprzeczki.	Ano tak! Gdyby był jak inni ludzie, naturalnie, ale znasz go przecież. Cóż jednak pocznie, i to z tak małą dziewczyniną w dodatku. Nie uchowa się ona u niego. Gdzież to jedziesz, powiedzże, Deto?	Eunano, umiałeś być szczęśliwym, bądź teraz mężnym i przyjmij to drobne upomnienie, jak przystało na oficera armii jego świątobliwości.	Jak to za matkę?	Moja rada jest, że jeśli się zdarzy, to dlaczego nie? Pewnie tam Radziwiłł upewniał Szwedów, że całą Litwę ma w ręku i że wszyscy chętnie opuszczą Jana Kazimierza; niechże się pokaże, że to nieprawda.	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	No, a lubić można tylko tych których się zna.	Osiemset sześćdziesiąt pięć, co daje trzy tysiące sześćset siedemdziesiąt sześć dolarów i dwadzieścia pięć centów. Teraz to mi się jeszcze należy part i zapłata!	Po coś ty, Adam, tę wódkę zamawiał? On już pije od trzech dni, ma zupełnie dość, wiesz, jaki jest, kiedy wypije za dużo.	Ręce przy sobie! Nie po to cię zawołałem, ażebyś mi wypijał wodę...	Wszystko jedno Widzisz, Helena, o ile znam kobiety, nie gorsza od innych; a ma pieprzyk!... Ale gdyby istniały takie kobiety, jaką ty jesteś i jaką wydaje się być Magdalena... Ach, Ada, mówię ci, świat byłby lepszy i	Właśnie w ten. A jakiż inny doradziłbyś kobiecie, która po trzyletnim pożyciu małżeńskim dowiaduje się nie czegoś tam kompromitującego z przeszłości męża, lecz tego, że pomimo ślubu, który był oczywiście fikcją, jest tylko kochanką... czy raczej utrzymanką...	Prawda, że to tak zwykle bywa i nie przysiągłbym, czy i tym razem nie tak było; zdaje się, że to wszystko musiały być fałszowane klejnoty, bo to w komedii nikt tego ściśle nie przestrzega. Zresztą, Sancho, chciałbym, żebyś ty lubił komedie i żeby ci, co je układają i co je przedstawiają, byli zawsze twoimi przyjaciółmi, bo to widzisz, ci ludzie są dla kraju bardzo użyteczni. Komedia jest wiernym zwierciadłem życia ludzkiego, a ci, co ją grają, najlepiej nam dają widzieć, czym jesteśmy i czym być powinniśmy. Byłeś kiedy na jakiej komedii, Sancho?	A był to triumf dobrze zasłużony!	A ja tak myślę że nie chciał hetman sam naszą krwią się mazać, żeby odiumodium (łac.)	A na co ci to pytanie, gospodarzu drogi? czy chcesz czekać na mnie?	A rodzice spodziewają się mnie na wakacje?...	A, kuzynowi jest Karol, to piękne imię	Ale czy jesteś pan pewny, że dom Thomson i French...	Ale gdzież tam! Ręczę, że nie ma nic na tym.	Będziemy mogli opuścić Paflagonię? To znaczy, kto?	Kiedy jestem tyranem, to raz jeszcze powiem: nie!	Którędy się tu dostały?	Minie i to...	Musiałem wam to powiedzieć A szczerze powiem, bez komplementów, wówczas, gdy będziemy w męskim towarzystwie. Przyjdziecie?	Najgorsze w twoim ślubie będzie to, że nie będę mogła być twoją druhną	Najpewniejszym: w bramach rozkaz mają straże, w zamku pilnują także. Dostaniecie odprawę... jak skoro ukażecie się w mieście.	Nie, jeszcze się nie pobrali Miałem trochę nad nimi pieczę.	No, dobrze pomyślę o tym. Obiecuję panu, że pomyślę. Czy to panu wystarcza?	Owszem, to jest XVIII wiek z gorączką. To Watteau parowy.	Pan Jezus se chodzi dzisiaj po świecie!	Starajcie się jak najdalej odsadzić się od okrętu!	To znajdę ją kiedyś... będę szukał i znajdę...	To zrób lepsze.	W tym pokoju, za godzinę.	A co waści?	A nie obrachował na jakie nas naraził	Bet klausykite! Kaip ir ant juokų girdžiu ateinant per kiemą pažįstamus,	Bojowcy.	Ce que la femme veut...	Chowaj Boże! A! prawda, pan chorążyc jej nie widział?	Co tam ojciec! Ojciec umarł, a wy róbcie co wam każą.	Czwórka.	Czytaj waść dalej.	Daj mi parol kawalerski, że odpowiesz prawdę na moje pytanie.	Dalej więc	Delfino! Ty jesteś...	Dlaczego nie pójdziesz na spacer?	Dokąd ty zmierzasz?	Dopomóc panu?	Hej! hej! A rachunek niezapłacony	Henryk?	Ja...	Jaśnie pani bardzo życzy sobie być na tej rozprawie.	Jutro o tej samej godzinie trzeba będzie otworzyć klapy dla odświeżenia powietrza w „Nautilusie”.	Któż wie, jak ją otworzyć?	Mianowicie?...	Na wieki wieków! Co tam słychać?	Nic mu już nie dam, nic, paneczku. A jakże on tam? lepiéj?	No cóż! starzy kamraci! spotkało nas nieszczęście, straciliśmy go...	No, no, przyszedłeś, Peppino!	Och?... aż tak...	On w kancelarii papiery przepisuje, a jak powróci z kancelarii, papierosy pali i o kamienicy myśli.	Osiemnaście.	Panie?	Pięćdziesiąt mil	Podyktowaną przeświadczeniem o słuszności bronionej sprawy	Pogrzebta no, chłopaki, może najdzieta tam jeszcze jakie portki!...	Pozdrawiam was w imię Chrystusa, którego czcicie.	Proszę oświadczyć moje uszanowanie szanownej małżonce pańskiej	Przychodzę przeprosić drogiego pana że nie mogę służyć mu w sprawie licytacji domu państwa Łęckich...	Szczo ty, zduriwSzczo ty, zduriw (z ukr.)	Są u mnie.	Słyszę.	Taigi!	Tak jest Nie powinniśmy być obojętnymi widzami. Siewierow ma słuszność. Stawiam wniosek potępiający, jako bezcelowe i szkodliwe, wszelkie zamachy na życie cara.	Tak, panie.	Te łotry mają dziwnie zimną krew	U nas nawet mówić nie wolno o takich rzeczach, zaraz by wypędzili.	Wcale nie jest daleko Taki spacer tam i z powrotem.	Wiem. Czytałem.	Witold! Nie pluć mi tak na krewnych!	Z Tunią? A jakże. Siedziałyśmy na jednej ławce. Może pan ją zna?	Zaknebluje im je ogień, o boski.	Zenobie! Zenobie! fermez la porte, car il fait des vents.
Przeciwnie, to wygląda bardzo kusząco U pani, pani Odeto, nigdy nie grozi śmierć głodowa. Nie potrzebuję pytać o markę fabryczną, wiem, że pani wszystko bierze od Rebatteta. Muszę wyznać, że jestem bardziej eklektyczna. W kwestii ptifurów i w ogóle wszelkich łakoci często zwracam się do Bourbonneux. Ale uznaję, że oni tam nie mają pojęcia, co to są dobre lody. We wszystkim, co tyczy lodów, kremów czy sorbetu, Rebattet to Sztuka przez wielkie „S”. To, jakby powiedział mój mąż, nec plus ultra.	Świat niekiedy zyskuje, jeżeli jakiś naiwny prostak wpada w obłęd zwany miłością idealną i za cenę największych niebezpieczeństw zdobywa majątek, aby go złożyć u stóp swego ideału... Ale świat czasem traci, jeżeli ten wariat odkrywszy mistyfikację upada złamany, do niczego niezdolny... Albo... nie rozporządziwszy majątkiem rzuca się... To jest: strzela się z panem Starskim i dostaje kulą po żebrach... Świat traci, pani, jedno zabite szczęście, jeden zwichnięty umysł, a może i człowieka, który mógł coś zrobić...	O! To co innego. Nie sposób się dowiedzieć, co zamykają w sobie mury, nieszczęście czy szczęście; ściany mają uszy, lecz nie mają języków; jeżeli ogromny majątek daje szczęście, Danglars musi być bez wątpienia szczęśliwy.	Gdyby zechciał się zabić, mógłby to zrobić dawniej... Zresztą i pistolet by wystarczył, nie dynamit	Więc chcecie panowie, żeby napisać w protokóle, że go wcale nie było? Cóż w takim razie znaczą dowody rzeczowe? Jak tłumaczymy wypadki: numer dziewiąty, numer dwunasty, a choćby numer czwarty? Jeżeli napiszemy, że świat może być spokojny, a jutro albo za tydzień stanie się znów coś takiego albo coś gorszego, co wtedy będzie! Nie należy ludzi straszyć, zgadzam się; ale wzywając do spokoju, bierzemy na siebie dużą odpowiedzialność.	Wybrała się niedawno do Ogrodu Zoologicznego, gdzie są czarni, Syngalezi, zdaje mi się, jak twierdzi moja żona, która jest o wiele mocniejsza w etnografii ode mnie.	Tak, i już po wszystkim! W dniu, gdy morze przedrze się przez ścianę i wpadnie centralnym kominem do wnętrza wyspy, gdzie kipi lawa, w tym dniu, Pencroffie, cała Wyspa Lincolna wyleci w powietrze, jakby wyleciała w powietrze Sycylia, gdyby Morze Śródziemne dostało się w głąb Etny!	Dalibóg! Bardzo mi przykro gdyż jeszcze nie skończyłem tego, com miał powiedzieć; jeżeli waćpanu nie podoba się ta rozmowa, wątpię, czy i dalsza gawęda będzie się podobała. Zostałeś zmuszony do ucieczki z pola walki przez dorosłych ludzi z mego stronnictwa; licha to przyjemność w żywe oczy kłamać przed chłopięciem. Pobili cię wigowie i Campbelle; uciekałeś przed nimi jak szarak. Wypada ci mówić o nich, jako o lepszych od siebie.	W sposób najzwyczajniejszy Przyprowadził mnie tu jeden pan policjant, ponieważ nie chciałem się zgodzić na to, żeby mnie z domu wariatów wyrzucali na czczo. Bo tak jest tak, jakby mnie uważali za taką dziewkę z ulicy, co to ją można kopnąć.	Oceniliśmy go tak samo wszyscy. Był rozrywany w sąsiedztwie, nawet przez niego, wiem to z pewnością, bo od panny, jedno bliskie małżeństwo się zerwało. Urządził kilka odczytów, na które panny zjeżdżały tłumami.	Jesteś niekonsekwentny. Gdybym tak myślał i miał podobny do twojego kąt patrzenia na świat, to nie zrobiłbym nic, bo i po co?	E, kto by tam był zwracał uwagę na takie drobnostki Zrobiliśmy swoje, a o resztę nie kłopotaliśmy się. Tam w Serbii takie sprawy były bardzo łatwe, bo co dzień ktoś znikał, a trupów nawet już z Driny nie wyławiali. Spuchnięte zwłoki Serba płynęły obok zwłok naszych żołnierzy na falach Driny do Dunaju, a było tego tyle, że niektórzy niedoświadczeni dostawali na ten widok gorączki.	Na swój chleb chcesz iść i żenić się pewnie także?	Co to, Zosieńko! w mit. rz. Furie (noszące w mit. gr. nazwę Erynii) były uosobieniem zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców, np. Orestesa), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu. podobna tupnęła nogą.	Po cóżeście tu przyszli? Chyba nie po to, ażeby się przyjrzeć, jak wyglądam.	To ci dopiero komiczna historia! Siedzę sobie najspokojniej w świecie w pracowni, pisząc mały poemacik o chorążym z brzuchem z galarety, aż tu naraz wpada Stalky. Ja mówię „hallo”, a ten mnie sklął jak mularz i zaczyna beczeć jak wariat. Głowę położył na stole i wyje. Może by zobaczyć, co mu jest?	Zmieniony? Hm, jestem od dwudziestu lat w tym domu i nie miałbym poznać jego głosu? Nie, panie Utterson, mojego pana zamordowali, sprzątnęli przed ośmiu dniami, kiedyśmy słyszeli, że głośno wzywa pomocy boskiej, a co tam jest zamiast niego i dlaczego tam pozostaje, to Bóg raczy wiedzieć, panie Utterson!	Bo trzeba jeszcze dodać, że ten najwyższy kapłan, który nie wierzy w bogów, i ten bóg, który z nich drwi, boi się ich, jako ateista.	Załóżmy się o szylinga, Foxy, że potrafię tak samo dobrze poprowadzić oddział jak i wy.	To było to było jeszcze podczas procesu. Tego o otrucie. A co pan robił wczoraj, przedwczoraj?	Owszem, wyobrażam sobie. Ale polski sztab myli się.	Schowaj te nauki dla siebie. Więc nie wdajesz się między nich?	Tak krótko widzieliśmy się wczoraj kochany Fabianie Byliśmy właśnie w chwili odpłynięcia. Wiem tylko tyle że nie sam przypadek spowodował nasze spotkanie na przestrzeni „Great Easternu”. Wyznaję, że jeżeli w czemkolwiek wpłynąłem na postanowienie z twej strony...	I ja będę pisywała, a pana chciałam o to prosić. Niby mam swoją muzykę, ale teraz mi to już nie zawsze wystarcza. Myślę, że i panu będzie to czasem potrzebne, bo pan może mieć wielu przyjaciół ale tak oddanej, tak bardzo życzliwej przyjaciółki, pewnie pan niema. Jestem tak niemądra, że mnie wszystko wzrusza, a tu zaraz trzeba jechać.	A wy tu co robicie?	Co ty robisz, Józek?... Co ty robisz?...	Tylem wziął, co i ty!	A co ona mi ma być? nic...	Pomógł mi sam wielebny Horacjusz. Najgodniejszy to pod słońcem człowiek. Przekonał żonę, że winnawinna	O! wam się zdaje że Aza tak miękka, tak dobrowolna, tak posłuszna jak wy wszyscy, którym Mroden-oro nie dał woli ani ducha; że dość na nią skinąć, dość jéj cacko lub łowy (pieniądze) pokazać, by poszła za kimkolwiek! Cóż z tego, że chodzę do dworu. Dwór mię dlatego nie spęta; ja jemu, nie on mnie rozkazuje.	No, będzie Wittenbergowi ciepło! Postój, stary złodzieju! Wojowałeś dobrze, tego ci nie neguję, ale kradłeś i łupiłeś jeszcze lepiej; dwie gęby miałeś: jedną do fałszywych przysiąg, drugą do łamania obietnic, ale teraz dwoma się nie wyprosisz. Swędzi cię od galickiej chorobygalicka choroba	A cóż tam? To Tepeniec? No, to jedź do dworu!	Na, tai kas gi iš to?	Nie wiem, o co panu chodzi	Jajecznica z szynką trzy razy dziennie. Oto co ja nazywam życiem!	O, i ja tak myślę, ale teraz trudno mi w to uwierzyć!	Dobrze Ale za to musi mi pan zrobić jedną rzecz....	Dzień dobry! To pańska chata?	Grzech panuje, to złość rządzi, a to są kumy złego!	Powiedział mi tak: „Trzeba było na tynieckiej drodze o darowanie prosić	Hultaj Żyd sprzedaje nam po pół rubladwa złote (...) pół rubla	Jak to, czy jestem pewien?	Chcesz pani powiedzieć, że przeze mnie straciła miejsce?... Ależ ta biedaczka prędzej czy później musiałaby stracić każde miejsce... Stan jej zdrowia...	No, bo mi jej nie dali.	Puc, czy przyjemnie jest chodzić po wodzie?	Jakaż jest, u diabła, pańska myśl? Jeżeli myśli pan, że mnie wciągnie...	No, widzi pani. Przyjdzie pani zresztą na myśl jeszcze kilka innych miejsc, które równie dobrze służyć mogą temu celowi.	Powiedz, Madziuś, temu staremu panu że ja jestem chemik i dyrektor zakładów przemysłowych... Nie żak!...	Ale gdzie jest lekarz? Gdzie on jest?	Pilnuj, żeby nie pryskali do bramy przed rogiem, bo żandarmi urządzą jatki. Stań tu. Tu będziesz widział.	Dlaczego miałbym żałować właśnie tych trzech tysięcy Żydów, a nie miliona innych mieszkańców Paryża, którzy, pozostając tu, również skazani są na zagładę?	Idź gdzie indziej, mój przyjacielu szukaj sobie dam usługujących osłom, tutejsze bowiem nieprzyzwyczajone są do podobnego obowiązku.	Na mnie, alte bobealte bobe (jid.) odpowiedział spod przeciwległej ściany głos drżący niewysłowionym żalem.	Nie widziałem, proszę pana.	Wziąłem na kredyt, wujaszku!	Zapłacisz mi za te obelgi, Bergeraku!	Chyba tak ale może lepiej zawołam Emanuela?	A jeśli i tak mówi mamżemamże	Jakeśmy przyjechali, tak byśmy i pojechali, gdybyś politykępolityka (z łac.)	Jako przyjaciel czy jako wróg przybywasz?	Kochany dziadku, będę z tobą tak poufale mówić jak z ojcem. Za mąż nie pójdę.	Morze, wuju Sibie.	No?	Tak, Ben-Cijon. Właśnie on!	A Wołczok?	A w jaki sposób otrzymałeś tę depeszę?	Brakuje kogo?	Chcą emigrować	Ciężko było?	Floryna ma słuszność kurację chorób społecznych zostawmy szarlatanom zwanym mężami stanu. Jak mówi CharletCharlet, Nicolas Toussaint (1792–1845)	Gdzie? tu?	Hrabio, miejże nade mną litość! Jestem nieszczęśliwy!	Jak zawsze.	Jaki, dziadziu, ptak?	Księżniczkę znajdziemy	Kula zbłąkana?	Moi biedni cargadorzy Oszukani, oszukani!	Nie jestem obowiązany wiedzieć o tym	Nie ma drabiny!	Nie miał nigdy procesów, nie ma adwokata; może ujść	Nie wziąłbym tych walorów za żadną cenę	Niech przyjdzie, niech przyjdzie!	O, jako żywo, nie możem!	O, zupełnie w moim	Pan major Bartolomeo Cavalcanti! Pan wicehrabia Andrea Cavalcanti!	Pan profesor ma zupełną rację	Panie Stefanie nie widziałam, ażeby pan pił za gościa...	Partyjna organizacyjno-informacyjna.	Pójdę razem z panem.	Stać i czekać!	Tam były i kobiety?	Tam?	U nas w mieście wielkie dziś nowiny są!	U siebie masz?	Walcz i zwyciężaj w Łodzi, jeśli ci w domu podstawia nogę mazgajowaty sentymentalizm	Weź z sobą dziesięciu z przybocznych moich i przetrząśnijcie obydwa domy.	Wszystko, Jaguś, wszystko.	Z musu... O obłudo! O krzywoprzysięstwo!	Zalizali (daw.) spytała księżna.	„Będziemy se fiołeczki smykać...”
Dżungla pochłonęła obszar żyznej ziemi tak znaczny, iż trzeba by dwóch nocy, bym mógł go przebyć od wschodu na zachód, a trzech nocy, bym mógł przejść z północy na południe. Pięć wsi stało się pastwą dżungli... a w tych wsiach i w przyległych włościach, zarówno na niwach, jak pastwiskach, nie ma dziś ani jednego człowieka, który by z ziemi ciągnął pożywienie. W taki to sposób ja i trzej moi synowie dokonaliśmy Spustoszenia Pól w Bhurtporze. Teraz zaś zapytam ciebie, o Dziecię Człowiecze, jaką drogą dotarła do ciebie wieść o tym?	Akbahu-Ułanie, król mnie tu na wodza, nie na przewodnika przysyła... I to ci powiem, że lepiej uczynisz, woli jego królewskiej mości nie negując.	Cóż dziwnego? Fenicjanki mógł poznać w Sydonie, tutaj zaś woli Egipcjanki. Głupi jest ten, kto na Cyprze nie kosztuje wina cypryjskiego, tylko piwo tyryjskie.	Gdzież my wiec zwołamy, boć stanie na tym, aby się zebrał, dawno go nie było	Ja mu się wcale nie dziwię. Ja bym tak samo na jego miejscu bardzo mało spał... Ale ja tak tylko grzecznie żartuję. Przepraszam... bez urazy...	Ja się na panią o to nie gniewam, choć to takie niegrzeczne i ordynarne.	Na nie wiecej niż piętnaście cali.	Nie mogę przystać na to, panie rycerzu służyć ci będą cztery dziewice z mojego dworu, piękne jako róże wiosenne.	Boć się też więcej i należało wielmożnemu panu niż mnie, pokornemu słudze kiedy już taki ma być los błędnych rycerzy, ażeby złe się sypało na nich, a nie na ich giermków.	Czy doprawdy? No tak. Dajmy na to... Tak. Odzyskałem wiarę w samego siebie a jednak chciałbym czasami... Nie! Będę się trzymał tego, co zdobyłem. Nie mogę się niczego więcej spodziewać. A w każdym razie nie stamtąd. Tu jest moja granica, bo czymś mniejszym już się nie zadowolę.	Bo to, proszę jaśnie pani, pan właśnie pojechał z rana do Czerniachowa pod wieczór wróci. My się tu zupełnie dzisiaj jaśnie pani nie spodziewali, tylko czekali my ciągle na „telegramę”. Mało że trzy razy pan wyjeżdżał na kolej do Żytomierza.	To jest, jeśli już mówić otwarcie, nie owijając rzeczy w różową bibułkę, chce mię pan wziąć na utrzymanie? Jeszcze mię pan przecie wcale nie zna.	Stary Franz nie miał i trzydziestki, jak do Warszawy przyjechał, ale rzemieślnik był już pierwsza klasa i, jak się pokazało, głowę na karku miał. Na psach przyjechał, co mu wózek z całym dobytkiem przyciągnęły, a nie nazywał się Dalcz, tylko Daltz. Ale że to ludziom trudno tak wymówić, to i wszyscy mówili: „a to zanieś zamek do naprawy do Dalcza”, „a niech Dalcz zreperuje zawiasy”, bo to otworzył sobie skromny warsztacik na Bonifraterskiej, co to nazywano także i „pod psami”, że to niby na psach przyjechał. Ale człowiek był zacny, pracowity, a był wówczas taki zamożny młynarz na Pradze, Bauer się nazywał. Też z Niemców. Otóż Franz robił to i owo przy młynie i coś w dwa lata z córką Bauera się ożenił. Podobno w posagu dostał pięć tysięcy rubli, czy więcej. A że człowiek był oszczędny, pracowity i niegłupi, zaraz sobie niewielką kotlarniękotlarnia zespół dwóch nieistniejących dziś budynków w Warszawie, znajdujących się na początku ul. Wolskiej, zbudowanych na pocz. XIX w. przy drodze wyjazdowej z Warszawy do wsi Wola; rogatka: daw. posterunek na granicy miasta, na którym pobierano opłaty za wjazd. kupił i zaczął budować. Trochę ze swoich, trochę z posażnychposażne (środki) linia kolejowa Warszawa–Skierniewice–Koluszki–Piotrków–Częstochowa–Dąbrowa Górnicza na Kraków i Wiedeń, najdawniejsza w Królestwie Kongresowym, zbudowana w latach 1838–1848. różne zamówienia przyszły. A jak synowie szkoły pokończyli i ojcu pomagać przyszli, to już w fabryce ze dwustu robotników było.	Nie mam pojęcia nie pisałem na sprzedaż.	O, to by mu się na pewno nie podobało! Jest bardzo dziki, obraziłby się z całą pewnością. Nawet ja, mimo że znam go tak dobrze, nie ośmieliłbym się nigdy złożyć mu wizyty w jego własnym domu. Przy tym to niemożliwe, przecież on mieszka w samym środku Puszczy.	Oj, biedna, panie! Koniecznie ją chcą wydać za tego starościca, a tu darmo. Niebożątko po całych nocach płacze i ma rację, bo do czego to podobne małżeństwo z takim, z przeproszeniem jegomości, mazgajem, co jeno ludzie naśmiewają się z niego. Boże! Ani do tańca, ani do różańca; ja bym sama nie poszła za niego. Nie wiem nawet, co się przyśniło pani stolnikowej z takim panem młodym.	Słuchaj, Madziu... musimy rozciąć tę sprawę raz na zawsze. Gdybyś zawiadomiła ojca czy matkę, gdyby kto z nich tu przyjechał albo gdybyś uparła się jechać ze mną, przysięgam, że otruję się... Zrozumiałaś?	W pogłosce tej nie ma ani słowa prawdy	Jedź, dziecko, nie wstrzymuję cię, bo wiem, że to dla ciebie szczęście. My starzy, my ojcowie, czy matki, jesteśmy egoiści, chcielibyśmy dzieci zawsze mieć przy sobie. Jedź, proszę cię o to. Ja tutaj sobie radę dam i, chociaż zostanę sam... chociaż ciebie... nie będzie... chociaż... Przysięgam Bogu, że chcę tego!	Oto tam! Sami widzicie. Gdybym wiedział o tych rafach, gdybym miał mapę lub gdyby Shuan ocalał, to za sześćdziesiąt gwinei, ba, nawet i sześćset, nie dałbym się nakłonić do narażania mego brygu w takim kamiennym zatorze! Ale asan, któryś miał nam służyć za pilota, nie rzeknieszżenie rzeknieszże	On mi się zdaje za młody dla Małgosi i za mało jeszcze wyrobiony, żeby kobieta mogła od niego zależeć. Nie rób planów, Ludko, niech czas i własne serca stanowią o losie twych przyjaciół. Niebezpiecznie jest mieszać się w takie rzeczy i lepiej nie dopuszczać do głowy „romansowych niedorzeczności”, jak zwykłaś się wyrażać, bo to może zepsuć każdy stosunek.	A czemuż by nie? Byłabyś ładną młynarką... tamta, która umarła, nie była ładna... teraz poszuka sobie ładnej... a gdzież znajdzie ładniejszą?... Takie włosy jak jedwab, jak złoto... skąd się to wzięło?... Tamte mają włos twardy i gruby jak końskie włosie... wszyscyśmy mieli takie włosy... i to czarne... Twoje są miękkie i jasne... A dobry młynarz... jak mówią ludzie... jest pono przystojnym mężczyzną, okazałym mężczyzną... Czy i on jest blondynem?	A jeżeli pan jednak wizy nie dostanie?	Coś niedobrego, to pewne. Przypuszczam, że nieborak musi go zabrać z sobą na sąd ostateczny, więc... Cóż ty robisz z rybami?	Czy ksiądz nie raczyłby wyświadczyć wielkiej przysługi panu de Villefort, prokuratorowi królewskiemu? Nieszczęśliwy ojciec właśnie utracił córkę.	Czym zasłużyliśmy na gniew pana i opiekuna naszego?	Można być szczęśliwym bez pieniędzy, ale nie można bez szacunku dla siebie.	Nie mieliście tedy wcale listu?	Nie wiecie, czy chrześcijanom dadzą broń?	Nie.	Nie. Nie.	Pod Vlaszimiem, posłusznie melduję, panie feldkurat był dziekan, który miał tylko posługaczkę, od czasu gdy mu stara gospodyni uciekła z jakimś młodym chłopcem i pieniędzmi. Ten dziekan na stare lata zabrał się do studiowania pism świętego Augustyna, o którym się mówi, że należy do ojców Kościoła, i wyczytał tam, że kto wierzy w antypody, winien być przeklęty. Więc przywołał posługaczkę do siebie i powiada:	Podsypalem im owsa, nie ruszą.	Raczej nie. On w ogóle jest jakiś dziwny.	Samo się bawi. Jak chcę i muszę, to nie mogę.	Umiesz być zajmującym, gdy nie starasz się, by cię zrozumiano...	Zupę... zupę... Nie, czekaj, aż wrócę.	Ależ w tem właśnie cały urok i cała moc miłości, że jak wiatr świecę, gasi w nas ona i pamięć i uczucie wszystkiego, co nie jest nią...	Tak dalece nie; odczytam i powiem, jeśli co będzie ciekawego.	Zdaje mi się, że wskutek zwlekania z podziałem ziemi i nędzy po wsiach, chłopi tutejsi raczej oświadczą się za niwelizmem. Jeszcze nie są zdecydowani, ale już czuć pewną zmianę, choćby w stosunku do nas.	Ale im wcale o prawdę nie chodzi. Każdy ma swoją bardzo mętnie znaną sobie półprawdę, która jest półfałszem	Co byś powiedział na Beatkę Konarską?	Nie! nigdy! bo gdyby potém uśmiechnęła się tylko innemu, tobym ją jak psa zabił!	Pewnie, że nie nad takimi przebiegłymi młodymi diabłami jak panicze! Złapano mnie. Wpadłem w zasadzkę. Z kawalerią, piechotą i artylerią złapano mnie	To ci sami, o których miałem wiadomość, że po wołoskiej stronie plądrowali Perkułab musiał ich tam nacisnąć, więc się do nas wymykają; ale tam samej ordy będzie ze dwieście. W nocy się przeprawią, a świtaniem im zastąpim. Pan Motowidło i Mellechowicz będą od północka gotowi. Stadko wołów na przynętę podegnać, a teraz do kwater.	Wiem, wiem. Bo wprawdzie żyta nie siałem, ale za to miałem plantację kłaków.	Żywego ducha prócz piechoty łanowej... A potem żniwa bliskie. Dobry gospodarz z domu nie wyjeżdża w takim czasie!	Ano... Dy już takie zaprowadzenie u Trzasków, że co rok, to prorok.	Did’ko mocniejszy, ale upiór zawziętszy. Did’ka jak potrafisz zażyć, to ci będzie służył, a upiory do niczego, tylko za krwią wietrzą. Ale zawsze did’ko nad nimi ataman.	A co? Barchan?	Ach tak, z gazety. Reporters, co? No to piszcie: Captain J. van Toch, kapitan statku „Kandong Bandoeng”...	I cóż co robi Kunegunda? czy zawsze jest tym samym cudem piękności? czy zawsze mnie kocha? jak się miewa? Kupiłeś jej zapewne pałac w Konstantynopolu?	Mówi, że jak tylko będzie mógł.	Od dwudziestu lat już to widzę. Od kiedy Chana została jego żoną.	Odebrałem już awizo.	Pan Ochocki ma mnie dziś uczyć meteorologii	Po wtóre musisz być przygotowany do zwrócenia wszystkiego, coś nieprawnie zagarnął, wszystkiego, do ostatniego pensa. Po trzecie, księgi, akta, dokumenty, waluty: wszystko to w naszych pozostanie rękach.	Weksle pani ma?	A ja myślałem, że ty mnie nienawidzisz...	A jak przegrasz?	A! ja ją znam	A-a! A oto przeszłego roku o hrabinie LavalliereLa Vallière, Louise de (1644–1710)	Ależ to cyrkowy koń! Jakim sposobem pan go tego nauczył?	Bardzo dobrze	Byle ona za niego poszła...	Czegóż oni zmarźli?	Czy będziesz myślał o mnie jako o bardzo niedorzecznej, gdy ci coś powiem? Słyszałam wprawdzie, że pan Wickfield jest niezdrów, ale chce mi się, i to koniecznie, widzieć Agnieszkę.	Grates vobis dominos	Jak, Judymowa?	Jakże się miewa twoja matka?	Kiedy to było?	Kto tam? Czego chcesz?	Któż to tam jest?	Masz ci... jakie baby?	Nic pewno, że nic wesołego. Biedna Zosia!	No tak, zgadza się. Musi zapłacić okup.	Obrzydliwe, wstrętne stworzenie!	Ojcze!	On, on!... czuła tylko jakieś straszne i rozkoszne razem unicestwienie i spokój, spokój nagłą cichą falą skądś spływający...	Osiemset rubli	Pan jesteś niewdzięczny! zawołał Poręba.	Pencroffie należy spełnić obowiązek aż do końca!	Podstęp	Powiedz, czy dzieci mają prawo wyganiać rodziców z chaty, którą oni sami niegdyś zbudowali?	Przyjechała pani?	Rozumiem: wasza królewska mość pragnie pogwałcić prawo. Gotów jestem podać prawo, które to przewiduje. Jest § 105.486.	Setka przeszło.	Sprawco!	Teraz odstępuję głos panu Wrzeszczowiczowi...	Thèzard, komisarz policji pierwszego okręgu. Mam rozkaz zaprowadzić pana do pana Dudouis, do prefektury.	To był nasz człowiek... Trzeba mu było dopomóc!...	To potrzebaby je zabrać do dworu.	To sobie powtarzam ciągle, to moja dewiza. Ale muszę, dziecinko. (Skąd mu się wzięło to słowo, którym dotąd tylko Zosię nazywał?) Tam zobaczę. Może wrócę jeszcze.	Wedlewedle (daw.)	Widzę	Wielmożny pan tam do szkół zapewne?...	Wiem, wiem. To też jestem przekonany, że wkrótce zostaniecie przyjęci do partji.	Więc po cóż nazywasz ich zdrobniałymi imionami?	Zdaje się, że tak. Miał cię odwiedzić. To chyba jego obowiązek.	Zostawił pan?
Bez wahania przyrzekam Miło mi okazać waszmość państwu przychylność moją we wszelakiej mierze. Owszem, niech się Krysia zabawi pod tak znakomitą opieką. Czy aby nie będzie wadziło pani miecznikowej, że to biedactwo sierota, nieznanych rodziców...	Pan powie to że wieloryby trzymają się pewnych miejsc, a gatunki ich żyją tylko w pewnych właściwych im morzach, których nigdy nie opuszczają. Jeśli jeden z nich dostał się z Cieśniny Beringa do Cieśniny Davisa, to dlatego, że jest przejście północne między tymi dwoma morzami, czy to od strony Ameryki czy od strony Azji.	A więc dobrze, już dobrze! Zgadzam się z tobą, Szczurku Ale ja chciałem się spytać, czy nie mógłbyś wprowadzić mnie do pana Ropucha? Tyle o nim słyszałem i ogromnie chcę go poznać.	„Otrzymałem dowód twej życzliwości. Na razie nie mogę rozstać się z obecnym towarzystwem, ale muszę odprowadzić ich do Simli, po czym spodziewam się spotkać znów z tobą. Rzecz to przykra towarzyszyć gniewnym jegomościom. Wracaj tą samą drogą, którą przybyłeś, a zdybiesz mnie. Wielce jestem zobowiązany za korespondencję spełniającą moje przewidywania”.	Dziękuję, Jacku Dziękuję ci, żeś podjął się przynieść mi ostatnie polecenie. O wypadku dowiedziałam się przed ośmiu dniami. Byłam jakiś czas prawie obłąkana, zupełnie obłąkana. Całe życie nie zdejmę żałoby, choć w czarnym kolorze wyglądam jak istne straszydło. Nigdy, nigdy nie zapomnę. Wstąpię może do klasztoru i chciałabym przyoblec zasłonę, która wdowią krepą rozdzieliłaby mnie z marnym światem...	To nieważne We wnętrzu góry wciąż płonie ogień, a woda morska może tam wtargnąć lada chwila. Jesteśmy w sytuacji podróżnych na statku pochłanianym przez pożar, którego nie są w stanie ugasić, i wiedzą, że prędzej czy później ogień dotrze do prochowni. Do pracy, Spilecie, do pracy! Nie traćmy ani chwili!	Nie radzę ci: nie spałeś, nabiłeś sobie głowę czymś co, ręczę ci, nie ma żadnego sensu; zatem teraz, kiedy cię to już nie dręczy, obróć się do ściany i śpij, co ci wybornie zrobi na demineralizację twojej tkanki nerwowej. Ale nie zasypiaj zbyt szybko, bo ta szelma muzyka będzie przechodziła pod twoimi oknami, ale potem już będziesz miał spokój. Zobaczymy się wieczorem na obiedzie.	Tak, a jutro mu wasza miłość będziesz musiała fraszki odmówić i dla tej fraszki stanie się nieprzyjacielem. Nic go to kosztować nie będzie.	Tak... jak mówiłem, nie spieszy się... możemy pomyśleć... dobranoc, Lizo.	O wydatki nie bójcie się, pokryję.	Dlatego może mam talent. Dotąd nasi autorzy, cieszący się rozgłosem,  byli to ludzie płatni przez rząd albo przez kler, który chcieli  podkopywać. Ja, primo: narażam życie; secundo: niech pani sobie wyobrazi refleksje,  jakie mną miotają, kiedy idę kraść. „Czy ja mam prawo? Czy praca trybuna oddaje usługi warte sto franków miesięcznie?” Mam dwie koszule, ubranie, które pani widzi, lichą broń i jestem  pewien, że skończę na szubienicy; śmiem mniemać, że jestem bezinteresowny. Byłbym szczęśliwy, gdyby nie ta nieszczęsna miłość, która zatruła mi życie przy matce moich pięciorga dzieci. Bieda ciąży mi przez swoją szpetotę: lubię ładne suknie, białe ręce...	Kiedy tak, to co innego chętnie wam historię swoją opowiem, ale bardzo proszę nie tykać mnie bratem. Trzeba wam tedy wiedzieć, mości rycerzu, że złość i zazdrość przeklętych czarnoksiężników zaczarowała mnie w tej klatce, bo cnota doznaje zawsze więcej prześladowania od złych, aniżeli miłości od dobrych. Jestem błędnym rycerzem, nie należę do liczby tych, o których sława nie wie i o których ani śladu w wiekopomnej pamięci nie zostanie, ale do tych, co pomimo zawiści niechętnych i wbrew wszystkim magom perskim, wszystkim brahmanom indyjskim i gimnosofistom etiopskim, ryją swe imiona i dzieła na spiżu świątyni nieśmiertelności, dla przykładu wiekom potomnym, dla wzoru i prawidła rycerzom błędnym, którzy zechcą dostąpić szczytu sławy wojennej.	Ty mi wierz, Mela, mówię szczerze, słowo uczciwego człowieka, że jak jestem z tobą, jak cię słyszę, jak patrzę na ciebie, to muszę nie tylko mówić inaczej, niż do innych kobiet, ale zaczynam czuć i myśleć inaczej. Ty masz w sobie taką dziwną miękkość, ty jesteś naprawdę kobietą. Mela, tu takich mało w Łodzi	To jeszcze zobaczymy. Zaproś ich dziś na wieczerzę, bym ją obejrzał i uznał, czy warto na ząb brać, a ja tymczasem sposoby na nią obmyślę. Na Boga jeno, nie mów jej tylko o Kmicicowym uczynku, bo to by go w jej oczach podniosło i w wierności dla niego utwierdziło. A przy wieczerzy nie kontruj mnie w niczym, co bądź bym mówił. Obaczysz moje sposoby i własne młode lata ci się przypomną.	I cóż? Ani się stary spodziewa, że napisał wielką satyrę na burżuazyjno-biurokratyczny ustrój dzisiejszych czasów. Widzi pan, co to jest talent, co to jest intuicja: on pomimo woli pcha tam, gdzie należy.	O miły Jezu! Nie mówcie, bo płakania nie strzymam. Jedno to pociecha, że pewnie w niebie, a wyście młodzi. Mocny Boże! mdłemdły (daw.) każda niewiasta. Ale w niebie za wszystko nagroda i tam ją znajdziecie. Zaś stary rycerz z Bogdańca jest tu z wami?	Są czary ale nie czarne, tylko białe jak śnieg.	Przyznam się generałowi, przerwała jejmość, iż na te wpływy jego rachować się ośmieliłam... Nieszczęśliwa wdowa i sierota... mam prawo do twego współczucia.	Bynajmniej. Ten, kto zna urok życia, lubi czuć się jak łódź bez steru na falach.	Dobrze ale powiedz mi, kim właściwie jesteś? Przecież zupełnie cię nie znam.	Jest i przysięga, że mył się cały przed samą wizytą. Słyszysz, cały.	Nie warto. Najlepiej niech pan komisarz poradzi jej, żeby dała spokój.	Odpowiadając na to pytanie, muszę naturalnie przystąpić do objaśnień, jakim sposobem kieruje się „Nautilusem”.	Patrzcie oto ów niezależny człowiek kłania się do ziemi panu Descoulis i ściska jego dłoń. Myślałam prawie, że pocałuje go w rękę.	Wróbel pociągnie mój szybowiec pod chmury, a ty na pewno nie potrafisz.	A ja go nie uznaję Lecz Jego Królewska Mość ma sędziów; ich rzeczą jest sądzić, niech sądzą.	A jakżebym mógł o tem sądzić, kiedy nie pamiętam ani owych wieczorów, ani jej wyglądania naówczas? odparł flegmatycznie książę. Oczy mam złe, a pamięć najgorszą.	A może nie chcesz jechać?	A samże waszmość nie możesz prochów robić?	Cher ami! wiesz co mi się trafiło? zapytał.	Dlaczego pani zawiodła się?	Ja? Nic, sam mi się ofiarował	Jakże się tańczyło?	Musiała do dóbr swoich wyjechać, bo mi nie odpowiada.	Nassi! Pisanie to nie jest już w rękach jego!...	Nie chcę, idź, idź, jesteś bez litości...	Nie pójdziesz do niej. Wierzę ci. Gdybym ci nie wierzyła, to bym ani przez chwilę tu nie pozostała. No już, daj spokój. Chodź tu, usiądź przy stole.	Nie, szanowny panie.	Pojechalibyśmy do Bristolu. Tam teraz zbiera się najlepsze towarzystwo.	Tiens, tienstiens (fr. dosł.: trzymaj) zaśmiała się złośliwie.	To nie z naszej parafii, proszę księdza proboszcza. Jakiś obcy człowiek, podróżny.	To takie proste takie proste, włącza się tu, trzaska tam.	Wiesz przed chwilą miałam scenę z mamą... istny wyjątek z dramatu!... Kazała mi klęknąć i modlić się, słyszałaś?	Łże baba! Była tam kochanką jakiegoś huzara, robiła skandale i wyrzucili ją z teatru. Czemże ona była w lwowskim teatrze?... chórzystką tylko. Ho! ho! to stare kawały... My wszyscy znamy je tu dawno... Wierz pani tylko we wszystko, co aktorzy i aktorki opowiadają, to się pani bardzo wiele dowie!...	Opinia? Ależ to najwyuzdańsza z prostytutek! Wedle was, panowie moraliści i politycy, trzeba by bez ustanku przekładać wasze prawa nad naturę, opinię nad sumienie. Ech, wszystko jest prawdą, wszystko jest fałszem! Jeżeli społeczeństwo dało nam pierze do poduszek, wyrównało to z pewnością dobrodziejstwem podagry, tak samo jak wydało procedurę, aby złagodzić sprawiedliwość, a katar w następstwie kaszmirowych szalów.	Idąc z duchem czasu, zmuszona jestem uznać, że bitwa pod Waterloo miała swoje dobre strony, skoro przywróciła Francji Burbonów, co więcej, w sposób, który im zapewnił niepopularność. Ale widzę, że pan jest prawdziwy nemrod!	Czy przed wypadkiem przywłaszczenia narzędzi uważałby pan za możliwe wystawienie mu świadectwa moralności?	Tak, śpisz jeszcze?	A jeżeli jest inaczej?	A więc na jakich warunkach?	A więc, proszę pana, jest pan jedynym i wyłącznym spadkobiercą majora O’Flaharty, zmarłego w sierpniu roku 1828 w Kalkucie.	Czy chętnie jechałaś do Frankfurtu?	Czy go stamtąd wyłowiono?	Czy i pani Krzeszowska jest równie miłą sąsiadką?	Czy podobna?	Czyż podobna, aby ten obiad był dla ciebie tylko, Porthosie?	Jak mało czego na świecie	Jestem Heidi i na tym koniec!	Józia, co ty mówisz, jeszcze kto usłyszy?	Oby żyli wiecznie!...	Pan dyrektor... doprawdy... ja strasznie dziękuję...	Tak, teraz napisać!	Załoga liczna, dzielna, mało co mniej niż sześć tysięcy ludzi. Szeremetiew, Łuków, Krywoborskij, kniaź Paleckij	A bo mi już obmierzły szczekania.	A to ją odstaw. Z największą pochwałą akceptuję projekt.	A więc, panie hrabio ten człowiek o nieposzlakowanej reputacji...	Bez orszaku	Broda! Broda! Ten człowiek miał brodę!	Ciężko, co?...	Co ty robisz?	Com mógł, tom zrobił. Nic wielkiego...	Cóż takiego dodaje?	Dobry chłopak.	Gdzie ich znajdziesz?	Gdziesik mi twój urząd	Ja bym miała chcieć samotności!	Jak wolisz.	Jaka przepowiednia?	Jakie życie, taka śmierć!	Jednak brałeś pieniądze za tę tam pompę. Dam ci to, com obiecywał mechanikowi: sto rubli i dwóch cieśli do pomocy. Przy tym utrzymanie.	Kto widział, komu bukiet był podawany?	Może to delikatna forma pamięci i hołdu?	Musi umrzeć!	Najuroczyściéj mi zlecono porękę odnowić, rzekł ks. Robert	Niech ugotuje swego dziadka!Niech ugotuje...	Nogę?...	O starym?	On ma jechać do Troków, a ty masz zostać w tej okolicy.	Owszem. I cóż dalej?	Pani Warska... cóś... tego...	Po co ci zaciągi, skoro masz Tatarów?	Posłuchaj! posłuchaj! Jest to coś fenomenalnego... Przecie ja to tysiąc... co mówię!... sto tysięcy razy myślałem...	Przez jutro wypocznę a pojutrze ruszę. Daj Bóg, abym hetmana w Jaworowie znalazł! Prędka u niego decyzja i wnet będziesz miał odpowiedź.	Przyjacielu pół pistola za ten papier!	To drugie coś zalatuje twoją zawiścią.	To wy? To wy?	Uśpieńskiego wzięli	W takim razie będę.	Łukasz Niepołomski...	„Oto moje życie... Ja wagetuję, mój dobry Jonatasie”.
Ha, ha, ha! Już wiem, już wiem, co wielmożny pan ma na myśli. Ale to nie żaden „Bugaj”, proszę łaski pana, jeno „Dębinowa Kępa”. Wielmożnemu panu coś się pewnikiem pomyliło. A co do owych Dni Krzyżowych: nic mi nie wiadomo. Ktoś wielmożnemu panu nabajał o tym dubów smalonych. Gdyby coś tam takiego było, pierwsza bym o tym wiedziała. Pan Pieniążek, zakrystian, mój kmotrkmotr (z średniow. łac. compater: współojciec)	Uspokój się, wodzu Tak mądrze rozstawiłeś wojska, że nieprzyjaciele musieli być rozbici. A w jaki sposób?... to już nie należy do ciebie, tylko do twoich pułków.	Cha, cha, cha! Że niby pan łysieje? Cha, cha, cha! Ale komik z pana zawołany! Więc co to ja mówiłem? Aha. Do żeniaczki nie przychodziło. Bo i prawdę panu powiedzieć, tutejsza okolica nieurodzajna na panny. A co były, to już powychodziły za mąż. Człowiek przyjdzie do tego sąsiada, do innego	To, co się tobie wydaje mięsem, panie profesorze, jest po prostu polędwicą z żółwia morskiego. Patrz, oto tu wątróbka z delfina, którą byś wziął za potrawkę z wieprzowiny. Mój kucharz jest mistrzem w przyrządzaniu tych przeróżnych płodów oceanu. Kosztuj wszystkich tych potraw. Oto konserwa z holoturii, którą Malajczyk ogłosiłby za niezrównaną, to znów krem, do którego wymię wieloryba dostarczyło mleka, a cukru porosty z Morza Północnego; wreszcie pozwól pan sobie zalecić konfitury z anemonów morskichanemony morskie	Nie, zwolniony byłem, bo rękę mam złamaną, a jak za pana Krzysztofa stawałem, to mnie pytają, czy zdrów? Zdrów, powiadam, to i wzięli... Mógłbym się też uwolnić, bo w innej komisji stawałem za siebie, a w innej za pana Krzysztofa, nie poznaliby się. Ale pan prezes chciał, żeby koniecznie służyć. Jego pieniądze, jego wola. Odsłużyłem, dokumenty oddałem, w porządku jestem, a co mnie obiecano, z tego nie ustąpię. Mam mieć zarobek do samej śmierci...	Chodźcie, panowie, chodźcie nie mam żadnego powodu bronić tego pana. Pierwszy raz w życiu widziałem go dzisiaj, a przyszedł po to, ażeby się  dopominać o komorne. Wszak prawda, panie Bonacieux? Odpowiadaj!	O, jaka żeś ty głupia! co to za gadanie, w rok albo w dwa lata tak by się do państwa przyzwyczaiła, że obaczyłabyś, iż byłaby, jak drugie.	Skoro jesteś tak poczciwa, że godzisz się zostać trochę aby mnie pocieszyć, powinnabyś zdjąć suknię; to za gorące, za sztywne, nie śmiem zbliżyć się do ciebie, aby nie zmiąć tej pięknej materji, przytem są między nami te symboliczne ptaki... Rozbierz się, kochanie.	To nasz Ja jestem w obowiązku u pana pułkownika. Pan nie zna naszego pułkownika?	Bredzi się coś poczciwemu pijaczynie. Wybaczam mu to wszelako: zdaje się, że mu się niewiele już należy. Chodźmyż ułożyć mu nadgrobek. Co zaś do odpowiedzi, jaką nam daje, to jestem z niej taki mądry, jak kiedym wisiał za pępek u matczynego żywota. Słuchaj no, Epistemonku, moja baryło. Czy nie uważasz, że on jest dość sobie zwięzły w swoich odpowiedziach? Na honor, to jakiś szczwany sofista z wyparzowym pyskiem. Założyłbym się że to Marabajczyk. Tam do kroćset, jak on się strzeże, żeby się nie dać złapać w żadnym słówku! Odpowiada samymi disiunctivami. Nie może nie mówić prawdy; bowiem do prawdy tego, co mówi, wystarczy, aby część była prawdą. O, co za filut! Czysty św. Jago z Breszyry, bodaj się tacy na kamieniu rodzili!	Ależ, mała dzieweczko, to wszystko zdarzyło się już dawno, dawno, wiele lat temu. Oni byli młodzi, my zasię starzy, przeto słuszne było, byśmy im powierzyli pieczę nad naszymi dworami. „Aha! Znów do nory wracacie, stare lisy?” Ale gdyśmy się znaleźli w jego komnacie ponad wielką świetlicą, on wziął nas w objęcia i powiada: „A witajcież mi, duszyczki! Biedne, pokutujące duszyczki!”... Bo tak to wypadło, żeśmy teraz byli bogaci ponad wszelką miarę, a przy tym opuszczeni przez wszystkich... Tak jest!... Samotni!...	Różne typy, wie wuj, u nas w PIP-ie się przewijają, takie różne dzwony, lichtarze i organki. Ale, jak wuj o niczym nie sły­szał, to na pewno plotka. A jeszcze wczoraj wieczorem, tu przy tym samym barze, jeden aktor przysięgał się, że to prawda.	Udziel Planchetowi swoich wiadomości i przepisów, bo mogę i ja kiedyś znaleźć się oblężonym, a nie gniewałbym się wcale, gdybym wtedy używał wygód, jakiemi pana swojego otaczasz.	A, ty nie wiesz jeszcze, mamo! Dostałam nagrodę za wypracowanie z historii. Siostra Józefina powiedziała, że ja jedna potraktowałam temat gruntownie.	Jego interesa nie są tak rozpaczliwe jak ciocia sądzi	Hm! Aha! A jak pan zamierza... Czy pan się za kogoś przebierze?	Kiedy, tatku... Ja tatce coś powiem... Ja... mam przeczucie, że wszystko pójdzie dobrze!...	Oczywiście, godzę się. Czyż nie przyrzekłem tego odrazu i czy nie byłem zawsze gotów mówić o tem szczerze?	Schodzili się... i tam... i jeszcze poniżej. Nie zapuszczałem się dalej... ale właśnie dzięki temu udało mi się w ciągu jednego dnia pochwycić trzech tłustych manjis (wioślarzy), przy czym zaznaczyć muszę, że z wyjątkiem ostatniego (na którym zresztą mi nie zależało) żaden z nich nawet nie krzyknął, by ostrzec towarzyszy stojących na brzegu.	Aha! dobrze się znamy. Pamiętam ci ja, pamiętam. Z ośm rokówroków (gw.)	Nie mogła już wysiedzieć. Mówiła, że aż jej samej dziwno, ale musi iść spać.	Nie wiem, coś ze mną się dzieje, z czego nie umiem zdać sobie sprawy. Zalewa mi się mózg i serce jakąś ciemną obawą. Niech doktór mówi, straszy mnie ta cisza okropna.	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	No, tak. Ale od czego zaczniesz? Jak ty sobie to wyobrażasz?	Otóż zauważyłem w ostatnich czasach, że kręci mi się tu w porcie i okolicach naszego pobrzeża parę podejrzanych indywiduów; jakieś przybłędy nieznanej proweniencji, uważacie?	Pewnie, że nic, bom już i za stary. KrólOstatni raz... Czekajcie, waszmościowie... kiedyż to było?... Aha! Ostatni raz w czasie elekcji dziś nam miłościwie panującego Jana Kazimierza...	Planchet zabierz się do sługi, ja pana biorę na siebie.	Posyłam jeszcze wezwanie, by się najpóźniej pro die 27 praesentispro die 27 praesentis (łac.) nie opuścić ojczyzyny.. A teraz powiedz mi waćpan: macie-li jakie wieści o nieprzyjacielu?	To Jajeczny ma syna? Aron ma syna? Nie wiedziałem.	Usiłowałem mu uświadomić, że istnienie kopalni wiąże się z moim osobistym bezpieczeństwem	Widziałem go w Warnie na sułtańskiej galerze; do wiosła go sprzedali. Prosił mnie, aby żonie jego dać znać o nim w Podborzu, w ekonomii samborskiej i aby jej zlecić, żeby przeze mnie albo przez Ormiany lwowskie wykupiła go z niewoli. Ma na to sołtystwo sprzedać. Pięćset twardych talarów żąda za niego ten agaaga (tur.: pan, naczelnik)	Naturalnie. Rozpętany wicher astralny, który jest właściwie skoncentrowaną wolą, zawsze osiąga swój skutek i nie może cofnąć się bez wywołania czyjejś śmierci. Jeżeli przedmiot ataku usunie mu się z drogi lub wyminie go w drodze, zabójczy prąd wraca do tego, kto go wysłał, i godzi weń bez litości.	Ale za dziewięćdziesiąt tysięcy rubli, nie taniej i przez li-cy-ta-cję...	Ani ja	Chciałbym w to wierzyć	Czy chcesz śniadać w jadalni, czy u siebie w pokoju?	Do widzenia paniom, chodź Moryc, pan Horn zostanie przy paniach.	I to jakie! Zostaje pani osobistą sekretarką dyrektora Krzysztofa Dalcza. Niech pani powie Józefowi, żeby przeniósł pani maszynę do gabinetu dyrekcji technicznej.	Jakże to? Prosto z majestatu, w królewskim płaszczu? Henryk Walezjusz był zaraz po hołdzie na weselu Andrzeja Zborowskiego (Grabowski, Wspominki ojczyste).	Ludzie tutejsi, jaśnie panie, jacyś tacy...	Mój król chce żyć w zgodzie z Maciusiem.	Nie ma nikogo.	Nie ma tam nieprzyjaciół?	Nie przetańczyłem z nią walca i chciałem wiedzieć jej imię; zresztą nie widzę w niej nic osobliwego.	Nie wiem, ale ojciec uczy mnie i zapoznaje ze wszystkimi przepisami prawa.	Nie wiem.	Nie wiem...	Nie zobaczę, nikt mi już nie przywróci wzroku.	Nie, nie żadnej kartki.	Nie.	Niech mama nie krzyczy	No tak ale skąd oni o tym wiedzieli?	Przysłała to z Frankfurtu Klara i babunia!	Skąd pan zna jego nazwisko?	Taak? Nie może być!	Tak. Byłem ci wierny.	W okolicznościach najprostszych. Drabinę, wziętą z zabudowań folwarcznych, przystawiono do drugiego piętra zamku. Wycięto szybę, otwarto okno. Dwaj mężczyźni, uzbrojeni w ślepą latarkę, wtargnęli do pokoju panny de Gesvres i zakneblowali ją, zanim miała czas krzyknąć. Potem, związawszy ją sznurami, otwarli cicho drzwi do pokoju, w którym spała panna de Saint-Véran. Panna de Gesvres usłyszała stłumiony jęk, później szamotanie broniącej się osoby. Po minucie spostrzegła obu mężczyzn niosących jej kuzynkę, również związaną i zakneblowaną. Przeszli obok niej i wyszli przez okno. Wyczerpana, przerażona, panna de Gesvres zemdlała.	Wyjrzyjcie, panie.	Zamieniam się w słuch.	Zaszczyt chleba nie daje a z ludźmi trzeba żyć.	Żebym ci wszystko powiedział...	A bodaj cię usiekli! Będziesz ty gadał?	A ci dwaj mężczyźni przyjechali z tamtej wiejskiej stacyjki	A co, na czyjem stanęło, Miemce?	A zarobki jak?	A zatem jak szlachcice, którzy walczą każdy pod inną chorągwią	A... ale co mówili o tobie...	Cóż macie na swoją obronę?	Dalej, chodź do zamku!	Dlaczego wolisz tu być niż u Aulusów?	Dziś już ją pewnie złapię.	I chcielibyście państwo wiedzieć, jak stoją jego sprawy?	I rósłby naturalnie, bracie Samie, wraz z młodziuchnym krzakiem róży, który by pielęgnował.	I stosunek przyjacielski z tobą bardzo mi dopomagał do znoszenia kłopotów, nudy i wszelkich nędz tego psiego życia... Więc nietylko zniosę, coś mi powiedział, ale jeszcze poproszę cię o przebaczenie. Namówiłem tego Pawełka, aby tam jechał ze mną...	Jakimś bogatym panem, co podróżuje dla przyjemności.	Jestem już zakochany	Kto tam?	Mam w kieszeni rękopis	Możebym wam naraił dobry interes, gdybyście mnie poprosili.	Niebezpieczeństwo	Niech będzie dwanaście.	Od niedzieli do niedzieli.	On ci kupił?...	Oto jest świadek	Pani jesteś zawsze piękną.	Potem, gdy odłożyła słuchawkę, a Łukasz wciąż leżał bez ruchu, z przymkniętymi powiekami:	Proszę cię uprzejmie, mości Horst proszę cię, zamknij no buzię.	Proszę objąć mię za szyję	Rzeczywiście...	Skrucha, żal	Spytaj jakie ono teraz jest?	Szczęśliwe, bardzo szczęśliwe spotkanie	Słucham!...	Teraz wzniosę toast na cześć młodości i szczęścia, uosobienia pani. Taki toast wypić trzeba do dna.	W rzyce Leciałem do was przez wodę.	W tej chwili mi zlazujzlazuj (gw.) żart. pokazowałpokazować (gw.)	Wiele rzeczy, o których zbyt długo by mówić Do ciebie właśnie przybyłam, Ewelino, z prośbą, abyś jej dała moż­ność pracowania.	Wielka awantura!	Wzięto trochę jeńców z dragonii, których ci oddam.	Znam te rzeczy dość dobrze, właśnie w Szwajcarii. Zresztą jadę na odpoczynek.
Anna powie, co mamy robić, i wszystko zastaniecie w porządku	Nie miałam im co dać na śniadanie, tłumaczyła się Michasia; mama wyszła z domu bardzo rano i nic nie zostawiła; Zośka także poszła sobie na miasto, i dotąd nie wróciła. Dziś nic nie jedliśmy wszyscy, i papo nic nie jadł...	O to to! Miej tylko dobre wino, a kniei każ dobrze pilnować, to obaczysz, że się i nie opędzisz od szlachty. Ale i na sąsiedztwach tam wcale nie braknie: bo, ot, panowie Karszniccy teraz w Balogrodzie, pan Osuchowski we Mchawie, mój brat w Żahoczewiu, pan Bal w Nowosiołkach, a ja, a pan Nurkowski w Łubnem, a niech no jarmark w Balogrodzie, to i nie dorachujesz się gości, wszystko na noc pociągnie do ciebie.	„Duncan” Ach, Boże Wszechmogący! A więc chciałeś, żebyśmy zostali ocaleni!	A bo z igły robitarobita (gw.) żandarmi..	A gdzie się podziali pozostali żołnierze?	A jednak to bardzo prawdopodobne, że spróbuje do nas dołączyć.	A tak, dla okrętu, lecz nie dla jego pasażerów gdyż oni jak pan widzisz, powracają do poziomu i to prędzej niżby chcieli.	A ty będziesz mówić do mnie jak do brata?	A więc	A zresztą kto wie, może tak oberwał, że sam się już nie pozbierał, co, Huck?	Albo czego brak pogodzie? nigdy w życiu lepszej sobie nie życzę! Niechbyśmy tylko dostali latający wiatr trzyćwierciowy, dopierobyście państwo widzieli, jak się okręt umie kołysać!	Ale pozostaje mi jeszcze zemsta! Nie, nie spocznę póki nie zniszczę Van Goulda i całej jego rodziny i póki nie obrócę w popiół miasta, którym rządzi. Maracaibo, przywiodłoś mnie do zguby, więc teraz ja przywiodę do zguby ciebie! Choćbym miał wezwać z Tortugi wszystkich korsarzy i wszystkich bukanierówbukanierzy	Arjanin! ormianin! dodał Poręba, kto ich tam rozróżni! At! bałamuctwo... Chodźmy do Dobka...	Ba! Twój stryj, panie Dawidzie, nie zawsze był stary a także, co może więcej cię zadziwi, nie zawsze był brzydki. Błyszczał ci on niegdyś urodą i wytwornością! Ludzie w drzwiach stawali, by nań popatrzeć, gdy przejeżdżał na rączym rumaku. Widywałem to nieraz na własne oczy, a wyznam szczerze, iżem nań pozierał nie bez zazdrości, jako że sam byłem prostym chłopczyną i synem prostego człowieka... zaś w owe lata wynikało stąd: Odi te, qui bellus es, Sabelleodi te, qui bellus es, Sabelle	Bardzo dobrze znałem. U niego kiedyś ukrywałem się. To dzielny człowiek i bardzo dla mnie życzliwy. Wiele mu zawdzięczam.	Bezrobocie znowu?	Bo może to naprawdę jest źle...	Bo też nie mogłem zasnąć i głowa mnie bolała. Powiedz mi jeszcze raz, jak się nazywasz.	Ciekaw, bestyja, chłop.	Ciotuniu, prawda, że dziewce to strasznie źle na świecie?	Co przez to rozumiesz?	Co to za dziwna liczba: „trzy...” Coś w tem jednak jest tajemniczego!	Co?	Czemuż Michała nie ma tutaj!	Cztery. Miały długości po 18 stóp, a po 5 stóp szerokości. Były drewniane, obite blachą.	Czyż nie mogłaś jej zmienić imienia?	Cóż tedy robić?	Daj spokój, daj spokój! bo tam ona tego starego bałwana własną osobą zastawiła, a tu nie masz, kto by cię bronił.	Daleko to?	Dobre wspomnienia ma pan prezes z Koborowa A to ładny majątek! Cóż, niech pan rozwiedzie Ninę z Kunickim i ożeni się.	Ej, żebyś to waszmość, któryś jest do szabli jeniusz, swoje arkana mi odkrył! Cóż! nie ma czasu!... Ale i tak anieli mi pomogą, i krew jego obaczę, chyba że przedtem oczy moje zamkną się na zawsze na światło dzienne.	Głupiś! Banalne zwierzę!... Panowie, niech żyje paszkwil!	Ha, ha, ha! A czy wam się zdaje, że on tu jeden na bujowiskubujowisko lej wodny. i otchłani, gdy widma ich wydźwignione z głębin wspomnieniami ludzi tłuką się z kąta w kąt po morskim bezdrożu. Z wysokości mojej czatowni śledzę ich szlaki błędne, kursy opętane, Bogu jednemu czy szatanowi wiadome. W głuche, jesienne noce, gdy rozhula się sztorm i morze rozkiełza miotem przewałów, widzę w rozbłyskach piorunów, jak borykają się z falą, wirują w piekielnym tańcu run lub porwane w szpony orkanu mkną lotem błyskawic po grzbietach grzywaczy.	I które pan nam stworzysz...?	I to dla niej?	Jak on się nazywa?	Jak on się nazywa?	Jaka ty jesteś śmieszna, Berta! Na co on ma szukać szlachcica daleko, kiedy tego tu ma blisko. Do szlachcica musiałby jeździć, upominać się, czas tracić i jeszcze by go często nie zastał, bo lata po świecie, a pana Oreckiego ma pod bokiem.	Jakby nie czuła, że do matki, do ojca przyszła	Jaki?	Jestem pańskiego zdania! Pismo jest to samo. Cóż pan tedy wnioskuje?	Jeszcze się nie oświadczył.	Już tam ojciec, oczywiście, „wisi na włosku”, już tam pewnie pod ojcem „doły kopią”.	Już, panoczku, już... „Jaśnie wielmożny pan Paweł Dalcz. Przyjeżdżaj natychmiast... Ojciec zmarł tragicznie...” Napisano „tragicznie”... co to znaczy?...	Kazik?	Książę nie wychodziłeś cały wieczór?	Ma też panna Janina kogo słuchać!... Stara ma głos, jak garnek rozbity	Macie, matko! To dla was i dla dzieci.	Masz słuszność, święcie radzisz, Emilko nie o systematach, o Beniaminie myśleć nam się godzi.	Mefres jest starcem, który już zaczyna dziwaczeć. Cały dwór jego świątobliwości drwi dziś z Mefresa z powodu jego praktyk, o których ja sam nic nie wiedziałem, choć prawie co dzień widywałem i widuję świętego męża...	Miałem przyjść właśnie do pana	Moja kolej! Mów waćpan, co mnie czeka?	Moją będzie rzeczą, ażeby nie potrzebował się poprawiać.	Moskwicin?	Musisz zawiadomić sąd o mojej krzywdzie.	Młody człowieku, nie bywa tak na tym świecie, aby jeden posiadł słuszność, a drugi nie miał jej wcale.	Na miły Bóg! Kniaź on, nie kniaź, ale czymże może być w tej Rzeczypospolitej szlachcicem nie będąc; przecie dotychczas indygenatu nie ma?	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	Nic nie wiem...	Nie chcę!	Nie jestem jeszcze zdecydowana. Wolałabym je zakończyć nieszczęśliwie, gdyż byłoby to bardziej romantyczne, ale rozumiem, że wydawcy są przeciwni smutnym zakończeniom. Słyszałam, jak profesor Hamilton powiedział kiedyś, że nikt prócz geniuszów nie powinien próbować pisać nieszczęśliwego końca. A ja daleka jestem od tego, by być geniuszem.	Nie powiem... nie lubię głupstw powtarzać!...	Nie wiem.	Nie, nie najpierw niech pan się posili.	Niech nam pan wybaczy, proszę Przeszkodziliśmy panu!	No, więc jakże z nimi walczą?	O usunięcie tych studentów, którzy mieszkają nade mną, nie pozwalają mi wyjrzeć oknem na podwórze i demoralizują wszystkie...	Oficer tu czeka w stodole na waszą miłość. Przyjechał zaraz po odjeździe waszej miłości... i powiada, że się z waszą miłością zminął, więc czeka.	Otwórz okno Słońce już weszło?	Pan odjeżdża?	Panie Aronnax, żądam, abyś pan dotrzymał jednego z danych mi przyrzeczeń.	Podejrzewałem, że idzie tu wyłącznie o alibi. Aby być pewnym stanąłem w tym samym hotelu i poprosiłem o pokój w pobliżu przyjaciela mego, Mitchela. Dano mi sąsiedni, otwarłem drzwi, wszedłem i zastałem pokój pusty. Ptaszek uleciał.	Poznać łatwo... Oddano ją tam przed miesiącem... Ach, przez dwa dni myślałam, że oszaleję nie mając o niej wiadomości!... Niech pani zapyta o dziewczynkę, którą miesiąc temu znalazł stójkowy obok poczty... Miała na szyi krzyżyk ze złotego druciku... przy sobie flaszeczkę mleka ze smoczkiem, a do koszulki przypiętą kartkę: „Ochrzczona z wody, nazywa się Magdalena...”. Na pamiątkę pani tak ją nazwałam... Kiedy ją stąd wynieśli, zaczęłam gryźć palce, bić głową o ścianę i krzyczeć jak tamta...	Prawo prawem, alebyś już nie ziewał, tylko byś ty gnił, i to nawet nie w kryminale, tylko w glinie dolno-austriackiej. Masz szczęście.	Przez pewne okno, mnie wiadome. Ale, jeśli go wam wskażę, co dacie?	Przyszła mi pewna myśl do głowy Czy nie dałoby się tak zrobić, że całą winę ja wezmę na siebie. Zeznam, że ty nie wiedziałeś o niczem. Skazać mnie mogą na ile?... Za to, że na bandytów naprowadziłam komunistów... To dla władz państwowych w gruncie rzeczy obojętne, a nawet korzystne. Powiem, że miałam na pieńku z Piekutowskim. Niech dostanę za to dwa lata więzienia. Dwa lata, to nie wieczność.	Później	Sam sobie zadawałem to pytanie Otóż chirurgia jest z natury rzeczy wiedzą empiryczną, opartą na doświadczeniach i obserwacjach tysięcy pokoleń. Początki zabiegów operacyjnych sięgają nader odległych okresów prehistorycznych. Archeologom znane są  wykopaliska z epoki brązu, a nawet kamienia łupanego pozwalające stwierdzić, że już wówczas umiano zestawiać złamane kości, przeprowadzać amputacje kończyn itp. Otóż sądzę, że wśród ludności wiejskiej obeznanej z anatomią zwierząt domowych, mogą się zdarzać wyjątkowo bystrzy obserwatorzy, którzy z czasem przychodzą z pomocą ludziom, nabierając wystarczającej w drobniejszych i mniej skomplikowanych wypadkach praktyki.	Satże da żarna Ić, ić, anjole, ozażadż łsy trukich! Fiec, sze pietny Zmuge lidży dfoja fisydę za fiędzej nisz rendę, gdórą ma ot dziepie!	Starając się o dzieło kompletne nie mogłem dostać obu tomów jednego wydania. Ten tom drugi jest starszéj pierwotnéj edycyi: editio princepseditio princeps (łac.)	Szanowny pan względem czego?	Tadeuszu Keith, przestań gadać takie głupstwa!	Tak Ale, ażeby taż sama panna Brzeska bałamuciła kogokolwiek albo urządzała komu schadzki, w to nigdy nie uwierzę...	Tak, chciałabym widzieć cię zmienionym	Tak, ten sam Ali, mój niemy Nubijczyk, którego chyba widziałeś pan w Rzymie.	Tam się broniłem, na górze, a oni szturmowali mnie z dołu i przez dach. Nie wiem, jak długo to było, bo w bitwie człowiek czasu nie liczy. Bohun to był, Bohun ze srogą potęgą i z wyborem ludzi. Popamięta on waćpana, popamięta i mnie! Innym czasem ci opowiem, jako w niewolę popadłem, com wytrzymał i jakom Bohuna splantowałsplantować zmęczony., że ledwie na nogach się trzymam.	To trzymaj się ściany.	Trzeba je będzie sprzedać! Aż mi się nie chce o tym myśleć! Takie zmartwienie dla Ploty!	Was dwoje, wyście razem, i obcy oddech was nie kala.	Wina, której dobre nawet serca ludzkie przebaczyć nie mogą, to największe na świecie nieszczęście, a w wielkiem nieszczęściu leżeć musi moc odkupienia. Temu, kto bardzo cierpi, nawet tego rodzaju winę przebaczyć wolno...	Więc to za jego radą poleciłeś mi ubrać się w te zapinki?	Więc to?...	Wszyscy do pomp!	Wszystkie!	Zapewne.	Zgoda, hrabio?	Znałam go bardzo krótko	Żadnego ale, mój chłopomanie. Jeżeli chcesz, mogę cię jeszcze raz przekonać, że to są osły.	Żyd.
Więc doskonale! Niech sobie idzie z lamą, a jeżeli Hurree Babu będzie miał ich na oku, to nawet i lepiej! On nie narazi chłopca na różne zgryzoty, jak to czynił Mahbub. Dziwne... to jego pragnienie, by zostać F. R. S. Zresztą przymiot to zgoła ludzki. On, ten Hurree, istotnie celuje najlepiej w poszukiwaniach etnologicznych.	Bądź pewnym, że nikomu na tym nie zależy z tamtej strony...	Ano, kiej dziecko chce patrzyć na ono państwo przy obiedzie, to musi w tej samej izbie siedzieć. Czy nie tak?	Być może; nie będę się sprzeczała. Trzymam ją na folwarku, bo biedna i musi zarobić na chleb codzienny a pracuje wybornie. Lecz oto jesteśmy już na miejscu. Proszę: oto moje „biuro” i „kancelaria” folwarczna; rozgośćcie się jak u siebie.	Czy dzieci mogą trafić na podobne źródła?	Może by zadzwonić, jak na Sebastiana?	Na pohybel mu!	Ach! Więc to on używał naszego „Bonawentury”, to on sam jeden odważył się popłynąć aż na wyspę Tabor!...	Doprowadziłem wszystko do perfekcji Patrz: sucharki, homar w puszce, sardynki, czego tylko dusza zapragnie. Tu woda sodowa, tam jagody, papier listowy, boczek, konfitury, karty, domino. Gdy dziś po południu ruszymy w drogę przekonacie się, że nie zapomniałem o niczym.	A dyć i w oborze, i przy koniach spałbym, byle u ciebie, Hanuś, byle już nie wracać! Byle... Zabrała mi pierzynę, bo powiada, że dzieci nie mają pod czym spać... juści... marzły, żem sam je brał do siebie... ale kożuszysko się wytarło i nic mę nie grzeje... i łóżko mi wziena... a po mojej stronie zimno... ani tej szczapy drzewa nie pozwoli... i każdą łyżkę strawy wypomina... na żebry wygania... a kiej mocy nie mam, do ciebiem się ledwie zwlókł...	Ale na czym owo niebezpieczeństwo polega?	Pójdziemy na kolację do „Europy”.	Zostawiłam kartki, panie... kartki na chleb!	Dlaczego? Królewska wnuczka, panna cnotliwa, urodna jak jabłuszko, jeszcze i mocna... Bogu na klęczkach dziękować za tylorakie łaski! Ale, ale... Gdzie moja chrześnica? Dawnom dziecka nie widział.	Zaniechajcie jej na dziś, panie ojcze Wywczasujcie się, zażyjcie snu zdrowego, a jutro, skoro świt, snadniej wam pójdzie.	Ech, nic! Prawdę mówiąc, nie powinienem tam wtykać mojego nosa!	Nawet kochać pan nie chce?	Proszę zauważyć że nachylenie całego masywu Góry Franklina sprzyja wylewaniu się mas wulkanicznych w kierunku dolin, które teraz badamy. Po to, żeby zmienić kierunek tego przepływu, jakieś trzęsienie ziemi musiałoby przesunąć środek ciężkości góry.	Nie cudak, dobrodzieju, nie cudak! a któż klatkę z ptakami z okna odczepił? Hanka powiada: najgorzej mi szkoda tych śpiewaków w niewoli! Skoczył młody Downar, nie wytrzymał żaru; skoczył Wawer Ejnacki, wrócił poparzony, a ten cudzy poszedł sobie powoli, włosy osmalił, ręce popiekł i przyniósł jej klatkę. Jeszcze żywe były ptaszęta...	Niewielkać to rzecz, jesteśmy nie opodal Torunia, a tu Wisła nie tak szeroka	Gdzie waść chcesz. Nie mam teraz czasu!	Ja nic nie wiem, ja nic nie rozumiem. Wyście chyba powariowali. To wam powiem, towarzysze, że tu o godzinie dziewiątej była rewizja i trzęśli cały dom...	Nie wiemy	Nie, przyjacielu.	Owszem, wspominał, że nie szła stryjowi karta.	Przecież pani wie, pani nie może nie wiedzieć, że panią kocham	Przepraszam pannę hrabiankę, ale ja już od pół roku co tydzień dostaję same tylko jutro, a nie widzę ani procentu, ani kapitału.	Z Juli przykładna pracownica i mąż jej dzielny pracownik, jeden z pierwszych. Dużo przeżyła, dużo się nauczyła. Cóż mówić o tym tobie, białogwardziście. I tak nie zrozumiesz.	Żeby się odżywiał normalnie, to by można myśleć, że utył, ale lękamy się, że to może rodzaj obrzmienia. Czasami tak dziwnie się śmieje, jak są sami z panną Mary. Dawniej nigdy się nie śmiał. Jeśli pan pozwoli, to doktor Craven sam przyjdzie tutaj. Nigdy w życiu nie był jeszcze taki zdumiony.	Podam i także nie pozwolę, abyście mnie okradali...	Ale go wylewać nie potrzeba!	Jako i ja tobie. Bóg ci zapłać za wszystko dobre. A słuchaj, Michale, jeżeli zginę, oni mnie może nie sprezentująsprezentować	Mógł przecie ten cały Czaban zbujać, mógł nie mieć jej wcale w domu, albo ją zabrać, bo przecie w gazetach było, że wyjechał za interesami.	Mój dzielny panie, jeżeli wam nie śpieszno i w tę samą jedziecie drogę, wdzięczny wam będę, jeżeli razem pojedziemy.	Nie mną, ale pewnym młodym Korsykańczykiem, z którym byłem skuty.	Nie szukam tutaj nikogo, tylko własnych wspomnień...	O Stasiu! ty do takich słabych i tchórzliwych istot nie należysz! zawołała Wanda obejmując szyję przyjaciołki.	Rozumie się, że nie.	Żeby ino chciał, ale nie chce przez złość la Lipiec, mój powiada...	Dokąd? a do nas co to myślisz sama gospodarować? Przecie to twoja matka chciała, żebyś do nas poszła, a sama tak zostać się nie możesz.	Pan się nudzi, panie Copperfield?	Tak. Uprzedzono mnie, że będziesz pan u mnie dziś o godzinie siódmej.	Co tam w kasie słychać?	O, niechże pan zobaczy w swojéj nejtyczance!	Świat tak zmienił się w ostatnich pięciu latach, że co my możemy jeszcze zmienić?	A! nacóż tak śliczne ma oczy!	Słucham, panie kapitanie.	Zapewniam, każda cena jest dla mnie do przyjęcia.	Zawrzej gembe bo bez tyle roków człowiek się wzwyczaił do kunisków, to mu tera przez nich nijak.	Zgoda; wolno Tomkowi także się zabić i, co gorsze, wyrzucać pieniądze oknem.	A prawda! Proszę mi mój dom pokazać, panie Czertwan.	Ale proszę mi wydać resztę.	Chorowałem Złamałem rozkaz doktorski i uciekłem. Kazali mi jechać do Włoch, alem wolałalem wolał	Dobrze! poznamy ich! Wolę otwartego nieprzyjaciela niż fałszywego sprzymierzeńca... Sami się poddali, a teraz broń podnoszą... Dobrze! doznają naszej broni!	Dowiaduję się co chwila lepiej o tem.	Dziękuję i za dziedzictwo, kiedy od własnej żonki nieprzyrodzoną śmiercią mam umierać!	I co będzie dalej?	Ja setnik Sokół... od hetmana.	Katarzyno proszę o psa! A wy idźcie do pokoju!	Król do niego rękę wyciągnął...	Mnie?	Mówi, że będzie pokorny jak pies. Będziesz się jeszcze znęcał nad Clewerem?	Mówiłam, bo ciągle mi to powtarzasz; ale myślę co innego.	A gdzie robota?	A to cię uszlachtowali! Pies ci łydkę wyżarł czy co?	A, ba, natura ciągnie wilka za ogon.	Ach, niedołęgo! Popsułeś wszystko przez zbyteczny pośpiech!	Bardzo trafne porównanie.	Będzie mu tu zdrowie!	Cicho, cicho, położę cię spać.	Czy masz czasem uczucie, że nienawidzisz ludzi?	Daj doktór!	Dydy a. dyć (daw.)	E! Kaip matau, Petruti, jau tu, turbūt, ir išsidūrei	Galutiniu, tai yra: svarbiausiu dėl mūsų kampo mokslu aš sakau chemiją. Tai mokslas ateities! Chemijos darbas	Ha, ha, ha!	I dźwięku...	Ja pierwszy...	Jaki młodzieniec?	Jestem pewna, że oni we dwóch coś knują przeciwko pani	Kara boska przychodzi.	Kto utrzymuje te groby?	Kto wie z kim wojować przyjdzie? może właśnie z tymi, których ręce żywiły... i którym wdzięczność należy.	Kto? co ty wygadujesz, Franka? Kto taki?	Mów śmiele! Wojska wyszły?	Mówi prawdę wasza miłość Zawsze jednak jego świątobliwości zostaje ze dwa tysiące miast bardzo bogatych...	Naprawdę?	O jakiej?	Polityka, jak zawsze u was?	Prawdę powiedział!	Sylwio, daj prześcieradła i idź pomóc tym panom.	Szybę stłukł. Kamień rzucił.	Teks!... Posłuszajtie Domaszko, skolko wam letposłuszajtie Domaszko, skolko wam let (ros.)	To ci go odeślą Dałem polecenie, by wszystko, co przyjdzie, tu odsyłano.	Wuju, a jak będzie z Mikadem?	Z mojego gródka	Ze Steerforthem?	Zmęczony jesteś	Że kiepsko strzelacie.	Żebyś odpowiedział.
Graty?... graty? Bierz inwentarz i chodźmy! Zobaczysz, czy wasze kiepsko-ślusarskie wynalazki funkcjonują tak sprawnie jak te dobre, stare, doświadczone narzędzia. Później nie będziesz miał serca miotać obelg na uczciwe prasy, które chodzą jak dyliżans pocztowy i które będą jeszcze chodzić przez całe twoje życie, nie żądając najmniejszej naprawy. Graty! Graty, którymi twój ojciec pracował przez dwadzieścia lat i które posłużyły, aby cię zrobić tym, czym jesteś.	Ech, proszę, jak to pytanie przypomina o tym, żeśmy powstali z materii! Często przechodzimy tak koło szczęścia i nie widzimy go, a jeśli nawet i widzimy, to go nie poznajemy. Jeżeli pan jesteś człowiekiem konkretnym i złoto jest pańskim bożyszczem, skosztuj tego, a otworzą się przed panem kopalnie Peru, Golkondy i Guzaratu. Jeżeli ma pan wyobraźnię, jeśli jesteś poetą, skosztuj, a znikną przed tobą granice tego, co możliwe, będziesz się przechadzał ze swobodnym sercem i wolnym umysłem, w nieskończonej krainie marzenia. Jeśliś ambitny i gonisz za ziemską sławą, skosztuj, a za godzinę zostaniesz królem i to nie jakiegoś małego kraiku jak Francja, Hiszpania albo Anglia, upchniętego na skraju Europy, ale królem całej ziemi, królem świata, panem stworzenia. Twój tron wznosić się będzie na górze, na którą szatan zaniósł Chrystusa, i nie będziesz mu nawet musiał składać hołdu ani całować jego szponów, a i tak zostaniesz udzielnym władcą wszystkich królestw ziemi. Czyż ta propozycja nie jest kusząca? Niech pan sam powie! Tym bardziej że wystarczy tylko jeden ruch? Patrz.	Broń Boże! moje dziecko; ja téż nie dla tego to mówię. Ale widzisz, ludzie gadają...	Tym się nie przejmuj, Maksymilianie Mam umowę z żeglarzami, zgodnie z którą dostęp na moją wyspę jest zwolniony z wszelkich opłat. Jestem ich abonentem, jakby to się powiedziało w cywilizowanych krajach.	Więc ci powiem, dlaczegom tam napisał to, com napisał: oto dlatego, żeby coś było między nami, żebyśmy mieli odrazu jakąś wspólną naszą tajemnicę, a powtóre...	Zaświeć i schowaj pod kubrak; dopiero przy samych schodach ją odsłoń, cobyśmy gościa w jasności powitali. Jeślim dobrze zmiarkował, a nie zmylił, to go najdziemy na pierwszym zakręcie. No, gotowiście?	A... na to chyba nie zasłużyłam!... Przecież to dziecko nie przeszkadzało naszym dziewczynkom... I co ja teraz powiem panu Dębickiemu?...	Wytłumacz mi, jak to się dzieje, że wola twoja podnosi powiekę twego oka, a ja ci wytłumaczę, jak gwiazdy wolą poruszać. Równy cud i równa tajemnica jest obojga. Wola jest większa niźli wiadomość, ale ciału jest poddana, a to są jej zwykłe granice. Musi się odważyć wyjść poza ciało, musi nie chcieć niczego dla ciała, a wtedy bytem całym zawładnie, bo już nie będzie dla niej różnicy między „ja” a „nie ja”.	Nie neguję ja mu męstwa, ale więcej w nim Niemca czyli jakowegoś Francuza niż Polaka... I o Rzeczpospolitą zgoła nie dba, jeno o dom radziwiłłowski, żeby to go jak najwyżej wynieść, a wszystkich innych poniżyć. On to i w księciu wojewodzie wileńskim, naszym hetmanie, pychę podnieca, której mu i bez tego nie brak, i owe kłótnie z Sapiehami i Gosiewskim jego to sadzenia drzewa i fruktafrukt (z łac.) owoce..	To wszystko! Napisz do Agnieszki, że ją ściskam i chciałabym bardzo, ale to bardzo, widzieć ją. Jest to jedyne moje życzenie.	A pomoże. Pan Meister powieda: „Trza coś robić”. U nas w Amsterdamie, kiedy łotr porwie niewiastę, to go ludzie topią w kanale jak szczenię.	Ach, nie jestem dzieckiem, wiem, żeś ostygł, boś mnie nie widział cztery lata. Wy, mężczyźni, zawsze jednakowi: wam trzeba nieustannej podniety.	Ale czemuż ci, którym się coś takiego przydarzy, nie wniosą skargi? Czemu nie zgłoszą tego do rządu francuskiego, sardyńskiego lub toskańskiego, aby piraci zostali ukarani?	Ależ nie ma potrzeby przechodzić kursu; algebra to nie jest pływanie ani nawet angielszczyzna, tego się można nauczyć równie dobrze z książki w razie jeżeli Morel starał się zdobywać pieniądze mętnemi środkami i przystał do tajnej policji	Ależ nie, trzeba by być zaproszonym, a nie zapraszają nigdy nikogo bez mojej interwencji.	Bóg serca psubratów odmienił że zamiast krainy ruskie pustoszyć, w sukurssukurs (z łac.)	Chwileczkę Nie wiesz, drogi towarzyszu, w jakim stopniu posiadam odwagę i na co chcę przeznaczyć moją siłę. Co do wytrwałości, sądzę, że byłem wystarczająco wytrwały, kiedy każdego ranka rozpoczynałem robotę wykonywaną nocą, a każdego wieczoru tę, którą przeprowadzałem za dnia. Ale posłuchaj mnie, młodzieńcze: wiesz, zdawało mi się, że służę Bogu, uwalniając jedną z jego istot, istotę niewinną, która nie powinna być skazana.	Co ci jest, Zosik? Co?	Co ten chłopiec tam zrobił? Musiał coś złego zbroić, kiedy tak dokazywał, wróciwszy do domu. Nie mogłem wydobyć z niego ani słowa, a gdym zagroził, że przemocą dowiem się prawdy, uciekł na górę i zamknął się w swoim pokoju.	Czarna byłaby to niewdzięczność i wiarołomstwo z jego strony, gdyby inaczej postąpił!	Dobra szkapa tylko mi ją haniebnie zaniedbano w Strudze. Babka wypędziła Anglika, a tutejsi niezdatni. Cóż robić? Na ten wyrok nie ma apelacji. Cierp, „Bohaterze”, do jesieni. Zabiorę go potem do Szagern.	Dziwisz się? Pamiętasz, kiedy spotkaliśmy się w Rzymie w czterdziestym ósmym roku, opowiadałem ci dużo o Krzysztofie i jak bardzo go w czasie okupacji pokochałem.	Eh! kochana matuniu jużem się tego z medycyny nauczył, że człowiekowi do życia wiele pokarmu nie trzeba, aby kromka chleba i trochę wody, nie jestem głodny.	Jeżeli nie chcesz, to nie musisz. Jesteś dorosła. Gdy ja będę dorosły, Aniu, nie zrobię niczego wbrew swojej woli.	Kochanek, Łzy rzekł Lucjan, rzucając się jej do nóg i płacząc.	Mówmy o nim, proszę cię o to	Mądry był to król, waleczny, odważny.	Nie będzie to trudno gdyż o tym, że ona tu jest, nie wiedział nikt prócz Danvelda, Gotfryda, nas dwóch i tej służki zakonnej, która jej dozoruje. Ludzi, którzy ją przywieźli z leśnego dworca, kazał Danveld popoićpopoić (daw.) niedorozwinięta. i sami nie wiedzą teraz, czy stała się pomyłka z naszej strony, czy też jakiś czarownik naprawdę przemienił Jurandównę.	Nie jeno sprawa jest ryzykowna, a zatem winienem być na wszystko przygotowany. Teraz zaś, skoro już rozumiemy się wzajemnie, możesz mi aśćaść (daw.)	Nie wolno bić? tu: budynek Klubu Św. Szczepana, w gminie Westminster, w Londynie; wzniesiony w 1874, istniejący do 1994 w miejscu obecnego Portcullis House. o licznych wieżach i wieżyczkach patrzyły nieruchomo w milczeniu na klekocącą dorożkę, która sunęła jednak naprzód. Lecz gdy jechali przez most, wszczęło się zamieszanie; Stevie zaczął nagle złazić z kozła. Rozległy się krzyki, podbiegli ludzie, dorożkarz ściągnął lejce, klnąc szeptem, gniewny i zdumiony. Winnie spuściła okno i wytknęła głowę, blada jak papier. W głębi dorożki matka jej wołała niespokojnie:	Nie, mój kochanku, nie rubli, ale pałek. Łukasz, hej, Łukasz!	Niechże pan tego nie zataja przede mną, panie Kosiba jeżeli pan sobie życzy, mogę to zachować przy sobie, ale ja muszę wiedzieć. Może pan pracował kiedy jako pielęgniarz w jakim szpitalu? Albo był pan sanitariuszem podczas wojny?...	Niemniej jest to prawdą, niestety!	No, musi, odparła Ninon: ja będę go kokietowała, kokietowała jak Babetta, gdy Pobożanin się na nią pogniewa, będę mu w oczy zaglądała, uśmiechała się, wzdychała... aż w końcu go zbałamucę...	Odłóż to i czytaj o dochodach skarbowych.	Oto ja tobie przyszedłem powiedzieć, nie od siebie! rozumiesz, nie od siebie! że jak się będziesz Biskupowi na oczy nawijać po kościołach i ulicach, a nie zejdziesz mu z drogi...	Powiedziałeś, że będziemy zupełnie swobodni na twym statku?	Sześćdziesiąt osiem skończył na wiosnę Teraz kupił sobie psa, i jazda, panie gazda. Pies siedzi na wozie i pilnuje. Akurat taki pies jak ten, co goni wróble. Ładny piesek, bardzo ładny.	To stara guwernantka! śmiejąc się odpowiedziała pierwsza.	Wiesz, Clarke, jest już trzech Czertwanów. Nie pamiętasz, jak naszemu na imię?	Wątpię, czy ma taką córeczkę jak ty, lepiej mu będzie pod kluczem, niż na swobodzie.	A co będę miała z niego?	A co ja powiedziałam? W głowie mi się miesza, nic już nie rozumiem, Boże, Boże!	A widzicie. W pojedynkę niejeden z naszych od nich tęższytęższy zorientować się. sami.	A zatem walna i stanowcza narada dziś z pańskim dziadkiem i Idalką. Chodźmy.	Ale bo i król mocniejszy odemnie, hę?	Ale gdzie ją wyrzucisz, biedna Aniu? Przecież wszędzie ją znajdą i odniosą!	Ani tego słowa, ogarnęłam mu pierzynę, dałam pić i poszłam.	Bezwątpienia, że pusta	Bo co?	Było... ale teraz jest tutaj	Chcąc wygodzić i przyjaciołom moim, i wam, i temu tu oto wysłańcowi cesarza tureckiego Jego Mości, kazałem oszacować brylant panom rajcom Siedmiradzkiemu i Kudliczowi, obu mistrzom złotniczego kunsztu. Powtórzcie tym ludziom, panie Siedmiradzki, jakoście orzekli z panem Kudliczem!	Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a zawdy czuć było gospodarza w chałupie.	Dlaczego?	Dobrze Musisz przecie wiedzieć, że pojutrze wybieramy się do Ancjum.	Dopomóc panu?	Doprawdy, jej wysokość jest zbyt łaskawa, aby się zajmować minami Błażeja. Słuchaj, Błażeju, nie podsuwaj złych myśli o naszych krewnych.	Dużo osób już wyszło!	Dziękuję pani, nie będę ich przeglądała nie przyszłam tu dziś nic kupować ani obstalowywać. Celem mego przybycia jest suknia balowa, którą mi pani przysłała do M.	I oznajmić mu w chwili trawienia upadłość jego bankiera.	I rachunek, panie Edku.	Krótko mówiąc panu zdaje się, że po tak zwanej śmierci następuje tak zwana nicość?	Która wie o tem... od kogo?	Ku rogatce? Nie.	Ma do tego prawo. Wszak od lipca zostanie właścicielem.	Mnie zawczasu zatrzymasz izbę w oficynie, abym się miał gdzie przespać po balu	Myślisz, że już jest w Gibraltarze?	Ni.	Nie do niej.	Nie napiszę	Nie.	Niebezpieczeństwo, Śmierć, Tłum zauważyłem niedbale.	No więc co? Tego, co mam, dla nas obojga starczy...	No, dosyć, rozumiem. A teraz chcecie znaleźć robotę w fabryce?	No, żebyś miał później z czego żyć.	No?	Okropność!	Osiem dni, milordzie.	Owszem, wczoraj.	Pewnie, że mnie nie odstąpiodstąpić	Potrzeba? mów pani.	Powiem parę frazesów... i odejdę. Czy można?	Przyszedłem do ciebie w sprawie Ewy.	Płyniemy do brzegu, kapitanie?	Robi się późno.	Słyszę Z Bogiem!	Tak, szukajmy ale nie znajdziemy tej potężnej istoty, dokonującej takich cudów, dopóki sama nie zechce nas do siebie wezwać.	Tak.	Tedy zważ, że z Chilonem będę rozmawiał przy was i że przy was napiszę list do domu, iżem wyjechał	Towarzysze z bojówki?	W takim razie żegnam pana! Chodźmy już, panie Neuilly.	Wejdźcie	Wiele przebacza się kobietom	Wiem, juścić, przypadkiem...	Wiem, że pani jest wielką artystką	Wobec tego proszę tylko o łaskawe pokazanie mi owej broszki z głową Szekspira!	Wystarczy.	Za zjawisko fenomenalne w każdym razie Podziwia energię twą, zapał, wytrwałość w osiąganiu upatrzonego celu. Co do mnie, dziwię się najbardziej temu, że nie cieszysz się z tego, iż potrafisz tak stosownie wykorzystywać swoje zdolności.	Zapominania obowiązków dla marnych przyjemności.	Zupełnie pewien, wielmożny panie.
Nie gniewaj się, moja droga, opowiem ci, jak to się stało. Jan towarzyszył mi z woli pana Laurence’a i tak się poświęcił biednemu ojcu, żeśmy nie mogli go nie polubić. Co się tyczy Małgosi, okazał się zupełnie otwarty i honorowy, bo powiedział nam, że ją kocha, lecz chciałby mieć dostateczne utrzymanie, zanim poprosi o jej rękę. Prosił tylko, żeby mu wolno było ją kochać, pracować dla niej i rozbudzić w niej miłość, jeżeli potrafi. To młodzieniec wielkich zalet, więc nie mogliśmy odrzucić jego prośby, ale nie pozwolę, żeby Małgosia zaręczyła się tak młodo.	Nie jestem za tym, nie uważam, ażeby się pan do tego nadawał. Poza tym, zdaje mi się, że pańskie polityczne zapatrywania stoją temu na przeszkodzie, i to bardzo.	Ponadto doznałem tego zaszczytu, żem ci przywiózł od Lurgana obecną twą odzież. Nie jest to mym zwyczajem zanosić oficjalnie takie stroje podwładnym, ale ten wypadek ciebie się tyczący oznaczono w księgach jako wyjątkowy. Spodziewam się, że pan Lurgan zakarbuje sobie w pamięci mój postępek.	Będą musieli rączo pędzić Pan wie, że marynarz na lądzie rusza się jak kaczka. O nich się nie troszczę, chodzi mi teraz o tę kulę armatnią. Będzie to istna gra w kręgielki! Ale nasza łódka zginąć nie może. Pan dziedzic nas ostrzeże, gdy zobaczy tę zabawkę, a wtedy postaramy się, żeby nas woda nie zalała.	Czemuście się za mury nie schronili, w sile nie będąc?	„Rzeczywiście zachowuje się zupełnie tak, jak mówiono	Wszystkiemu winna była ta przeklęta baba! Wszystkiemu. Na co się matki mieszają w małżeństwa swych córek? Nie ich to rzecz. Zbytek macierzyńskiej tkliwości! Szukają w tym, o ile się zdaje, zadosyćuczynieniazadosyćuczynienie	Nie mógłbym tego powiedzieć o moim współrodaku Johnie Murrayu. Jego dostojność jest na wylot Anglikiem, lecz jeszcze więcej jest zapamiętałym strzelcem, a więc chętniej puści się na pole, którym pędzi żyrafa, niż na sporną wycieczkę naukową. Liczmy zatem tylko na własne siły, gdy przyjdzie zapobiec starciu dwóch zapaśników uczonych. Zbytecznym byłoby zapewniać się nawzajem, że cokolwiek wypadnie, będziemy się zawsze trzymać ze sobą wiernie i szczerze.	Tak, ale po co by ojciec Paweł prorokował, że skarb się odnajdzie? Bo przecież „skarb” nie może nic innego znaczyć. Niech nam tu kto sypie góry złota i drogich kamieni, nogą je pchniemy i powiemy: dla nas tylko jeden skarb na świecie.	Com mu miał zrobić? Złapałem polano i śmignąłem go leciutko w łeb... Może ze dwa razy, no... niechby trzy. A ten podlec zara ci pokład się na ziemię i puścił farbę. Chciałem mu jeszcze dołożyć za chytrość, ale z chałupy wyleciały tamte. Nawet Fryc miał fuzję w garści, więcem ucikwięcem ucik (gw.)	Rzekłam!... Wydrzeć bym się mogła, a nikto by się nie pokwapił!... Kto ta stoi o sieroty?... Skrzywdzić to każden gotowy i sponiewierać!	Ajaj... gdzież my się podziejemy!	Ba, nie daj się! Któż i tak mówił, jeśli nie waćpan, że miłosierdzia żadnego nad nią nie mam?	Obawiałem się jakichś niepotrzebnych nieporozumień. Nasz przyjaciel Sawiniusz był wczoraj jakiś dziwny...	On myśli, że ja taki głupi, podzielił się z Tuszyńskim, stare kawały.	Widzisz, Antosiu, są w życiu zdarzenia silniejsze od nas. Gniew i bunt wcale nie pomogą. Ważne, by radzić sobie, gdy coś od nas zależy. Najważniejsze teraz pytanie, jak dostać się do domu.	Niech mi pan powie, czy się panu zdawało kiedy... to jest, czy pan ma także to wrażenie, że życie jest właściwie tylko po to, aby psuć człowiekowi to wszystko, co on sobie wyobrazi...	Nie mnie, ale was, bom ja tyle jeno winien, żem wam obywatelów rabować dozwolił. Ale mniejsza z tym. TajemnicaStulże pysk, Kokoszko, i nie powiadaj o niczym słowa Oleńce, ani o pojedynkach, ani zwłaszcza o owym strzelaniu do portretów i o dziewczętach. Gdyby się wydało, na was winę złożę. Czeladzi już wspomniałem i dziewkom, że niechby które słowem wspomniało, każę pasy drzećpasy drzeć	Ani Arcybiskup, ni Biskup, dołożył król, nie dopuszczą temu szaleńcowi rzucić się na mnie.	Odsuń się, Niku, od wejścia, bo zasłaniasz światło. Widzisz co?	Proszę pani niech pani sobie wyobrazi, że pan prezes jeszcze się waha!	Masz, moja droga, rację. Kolbuszewski na swoje prawdopodobnie nie dostałby zbyt wiele, ale mógł wziąć na moje. Co zaś dotyczy upominania się rządu o wpłaty, miał również wymówkę, że beze mnie nie może decydować ani udzielać wyjaśnień, bo sam nie wie.	Odchodzę, lecz, jak tylko ten nieznajomy odjedzie, pozwolisz pani, powrócę.	Na kogo przysięgać mam? na obcego Boga mi się nie godzi, a swoi mnie nie znają.	To się na nic nie zdało. On na koniu waszej mości, a to najlepszy koń. Nasze zdrożone okrutnie, on zaś o pierwszych kurach umknął. Nie zgonim!	Ależ nad przyszłością, mój drogi. Pomyśl tylko, co zrobimy, gdy Czertwan wypowie swe usługi? A uczyni to niezawodnie!	Cóż za różnica, hej! Jak to robota szła za tamtych czasów! I powiedzieć, że to właśni marszałkowie go zdradzili: to trzeba być szelmą!	Nie wiem po co, ale jest. Z sąsiadem naszym, Adamem Głębockim. At!...	Dziękujesz mi? Za co?	Nie mam żadnych fatałaszków ale przywożę za to daleko ważniejsze rzeczy.	Tylko bez polityki, moi panowie Bardzo ryzykowne mówić dzisiaj o jakiejś ziemi cesarza Franciszka Józefa. Nie wymieniajcie nikogo, to będzie lepiej...	Wiedziałam, że pokaleczysz nogi przez te niedorzeczne korki. Przykro mi, ale nie widzę innego sposobu, jak żebyś wsiadła do powozu albo tu przenocowała	Siła, która ptaka pędzi do gniazda, a zwierzę do jamy a któż zna tę siłę, która mocniejszą jest od nas?	Zdumiony jestem cechami niewolnictwa, jakie spotykam wśród ludu. Ten biedak nie jest w stanie rozmawiać w czapce na głowie, a przy tym tak był zmieszany, tak zalękniony, że mnie litość brała, patrząc na niego. Na cały dzień zepsuł mi humor.	A, wielkie szczęście! za możnego pana.	Ale proszę mi powiedzieć, w jakich stosunkach ksiądz jest z nuncjuszem?	Istotnie, funkcję ci przeznaczono? Słusznie pani stolnikowa mówi, że młócą tobą jak cepami.	Mocen ci jest!	Pełne są intuicji.	Posłyszysz... za kilka dni.	Tak jest.	Co ty chanowi przyrzekał, to twoja głowa! Ty jej pilnuj, by ci z karku nie spadła... ale do szturmu nas nie pchaj, rabówrab (daw.) działo, armata. biada tobie..	Dajmy temu pokój i wróćmy do rubinu. Oświadczyłeś pan Mr. Van Rawlstonowi, że wiesz zgóry, iż popełniona zostanie kradzież. Czy znaną była też panu osoba złodzieja?	Jesteśmy po ślubie i zmitrężeni, jako przystoi na nowożeńców	Nazywasz łepkami od gwoździ garmondy, borgisy, rondagarmondy, borgisy, ronda	Prosili, to pójdę z nimi do sąsiadów	To był byk... Ryży Byk, co ma przyjść i pomagać ci... i porwać cię... dokąd?.... wyleciało mi z pamięci. Ryży Byk w zielonym polu... nieprawdaż?	To nic, mój drogi... Chcesz zyskać na czasie?	To stary... stary pan Adam Zdrojowski, ojciec jej ojca... oficer napoleoński.	Co innego rana od szlachcica albo zgoła od żołnierza, a co innego od... Panie Boże odpuść!	Niesie artykuł do drukarni! To arcydzieło, w którym nie ma ani słowa do ujęcia, ani wiersza do dodania.	A czy ja mówię, że nie moja? Ale mam już potąd tego pełzania na brzuchu. Dość tego! Muszę wydostać dokładne wskazówki gdzie trzyma łup, a potem go dźgnę. Na nic więcej nie zasłużył.	Ach to ty?... Nie mogę... Zaczekaj.	Ależ naturalnie!	Ależ serce twéj matki...	Co takiego! Pod moją opieką?	Czy uważasz jednak, że wóz przybrał dziwne jakieś położenie? Chodzimy po ścianie.	Dlaczegóż okropną? Jesteście może o rok, o dwa starsi ode mnie.	Do widzenia, dzieci Błogosławię was Wierz mi pani, życzenia uczciwego człowieka mają swoje wartość, bo idą do Boga i muszą szczęście sprowadzić.	Kochany Blacas, z pańskimi obawami nie dajesz mi pan pracować.	Lepiej było, gdy on stał na czele!	Na rany pańskie, tak że już u was źle, że srebra trzeba zastawiać aby dwór nie marł z głodu!	Pan Solski?	Pilno mi już i pali mnie pobyt w tej ziemi, chciałbym choć jutro wyruszyć, przeto wezwałem waszmościów, ażebyście, jako ludzie wojskowi i doświadczeni, prędkie sposoby obmyślili. Szkoda nam czasu tracić, skoro nasza obecność znacznie wojnę powszechną przyspieszyć może.	Proszę mu powiedzieć, że chciałby z nim rozmawiać Captain J. van Toch z Surabaja. Yeah oto moja wizytówka.	Tak, tak, idź, Ole, do zobaczenia! Dziękuję bardzo, że nas odwiedziłeś.	To właśnie najgorzej, bo tacy mają szczęście, a w konkurencjach, ba! Może i wszędzie, lepszy łut szczęścia niż centnar rozumu. Ale zawsze próbuj, tentare licettentare licet (łac.)	W takim razie pozwolisz mi pan życzyć mu dobrej nocy.	A cóż więcej?	A ona też będzie musiała zanieść świecę!	A twoja rana?	Ani słowa o tym wszystkim, Nanon	Ano juści	Budujesz przecież, żeby stało.	Czemu, Doady?	Czy istotnie szło tak ostro, panie Karolu	Dalibóg, że nigdy nie szanowałem cię więcej bo teraz podziwiam nietylko twoją szczerość, ale odwagę.	Dawaj, dawaj, byle dużo!	Hej, chłopak, czego tu chcesz?	Hela...	Hilda...	I cóż, pani chciałaś przed chwilą być żoną lekarza. Otóż moje obowiązki w istocie przypominają obowiązki elewów Eskulapa że nie mogę rozporządzać moim czasem: przeszkadzają mi nawet w chwili, kiedy jestem przy pani, nawet w czasie zaręczyn.	I nic więcej?	Ja bym uciekł, ale ty?	Ja nic widzieć nie chcę! nic, nic!	Ja wszystkim jestem	Józiek, śpisz?	Która w każdym razie mogłaby nie być własnoręczną	Ludzkość sama nie wie, czego chce	Mniej więcej kwestia trzech tygodni.	Moja sprawa! moja! a cożem ja winna?...	Nie, uchowaj Boże!	Nie. Z niemową.	Pewno zgubiłem przy ładunku.	Pola Elizejskie 30	Proszę, niech pani mówi	Rozumiem.	Skrzetuski! a czemu ty z nami nie pijesz? I wyciągnął doń przyjaźnie rękę.	Widzę, żeś coś ogłuchł	Ładne imię.
Mówię tylko dla przykładu. Każdy z panem zechce robić interes i pan możesz prędko stanąć na mur, więc po co panu ryzykować z Borowieckim? On jest mądry, bardzo mądry kolorysta, ale on nie jest macher. Po co on gada po Łodzi, że trzeba uszlachetnić i podnieść produkcję łódzką! To jest bardzo niemądre gadanie! Co to jest uszlachetnić produkcję? Co to jest zawołał mocniej ze złością. Żeby on myślał jak taniej produkować, gdzie nowe rynki otworzyć dla zbytu, jak podnieść stopę procentową, to byłoby mądre, ale jemu się chce reformować przemysł łódzki! On go nie zreformuje, a może łatwo kark skręcić. Żeby to nie szkodziło nikomu, nikt by i słowa nie powiedział. Chcesz ryzykować złam sobie ząb. Po co jemu fabryka! Knoll chciał mu dać dwadzieścia tysięcy, a to śliczny grosz, ja tyle może nie zarabiam. Nie chciał, jemu się chce fabryki, jemu się chce „uszlachetniać produkcję”, jemu się chce psuć interesy Szai, Zukerowi, Knollowi, całej bawełnie łódzkiej. A wiesz pan dlaczego? Żeby Polacy mogli powiedzieć: Wy robicie tandetę, szachrujecie, wyzyskujecie robotników, a Borowiecki, a my prowadzimy interes porządnie, uczciwie, solidnie!	Nie, bo mam coś lepszego, aby się wyleczyć z rozpaczy, niż lufa pistoletu czy nóż.	A co on tobie mówił, jak ty jemu opowiedziałeś o nas wszystkich, co chcemy dusze nasze z ciemnicy wybawić, a nie możemy?	Ależ mówiłam ci, że nie jestem przyjaciółką Eugenii.	Ależ przyjrzyjcież się dobrze, wielmożny panie toć to nie olbrzymy, to są wiatraki, a te ręce, to śmigi, którymi wiatr obraca.	Co do mnie... Nie mogę odpowiedzieć, panie generale...	Czegóż ma być wojna? odezwał się Salomon. Ja nie mogę tego uczynić.	Córkę? jam ci jej nie odebrał!	Handel, KsiążkaA! kupowałeś książki? Zły z ciebie będzie kupiec. Ludzie, którzy kupują książki, nie nadają się, aby je drukować	Ja nie jestem żydówką!	Już mi raz o tym wspominałaś. Jakkolwiek nie mogę mieć do ciebie wielkiego zaufania, pozwalam ci mówić, sprawa bowiem zamiast rozjaśniać się, staje się, owszem, coraz ciemniejsza. Mów zatem.	Kiej ci się nie podoba	Matka się dąsa, babskie to są kaprysy Wszystko to przejdzie, minie, zmieni się gdy ty rozum mieć będziesz... Na tobie teraz wiele zależy. Nie mogła ci się Elżbieta nie podobać z wizerunku, ja kocham ją już jak własną córkę. Nakłoń ku niej serce swoje.	Mówiono mi, że nie dotrzymują placu	Nie jest panu obce, drogi panie, położenie pańskiego dłużnika...	Nie mają potrzeby zostawać bo wozy jeszcze nie wyładowane, tylko konie wprzęgnąć i mogą zaraz jechać. Baśka, idź, przypilnuj!	Panie pozwól mi pan od siebie powiedzieć Koralii, że ją odwieziesz do domu po kolacji, albo moja sztuka padnie. Biedna dziewczyna nie wie już, co mówi ani co robi, gotowa płakać, gdzie trzeba się śmiać, a śmiać się, gdzie trzeba płakać. Już zaczynają gwizdać. Może pan jeszcze ocalić sztukę. Przecie to znów nie takie nieszczęście przespać się ze śliczną dziewczyną.	Przeciech tej ziemi nie ugryzę, a gotowego grosza w zapasie nie ma.	Przynajmniej nie zadziwił mnie. Dziwię się raczej, że chce zbliżenia ze mną. Żona jego posiada milionowy majątek, jestem mu niepotrzebny.	Statystą nie jestem a na łaskę Bożą i natchnienie Ducha św. wiele liczę.	To chodźmy!... a wam, łaskawe panie niech to wcale nie przeszkadza. Za chwilę tego pana wyprawię na tamten świat i powrócę dokończyć ostatniej strofki.	W kolanie. Nie bój się, mnie kula urwała przy samym zadzie, a żyję.	Więc przed wyjazdem nie można widzieć się?...	Wszystko jedno. Wszak mnie znasz, panie Hieronimie. Co powiem, dotrzymam! Eljasman był dziś u mnie. Słyszał to samo. Pieniędzy nie zabraknie. Tymczasem bywaj pan zdrów, pilnuj tych zbójów i zostań mi, jak dotąd, przyjacielem!	Zawołał na mnie o wpół do dziesiątej na Trafalgar-Square. Powiedział od razu, że jest detektywem i ofiarował mi dwie gwinee, jeżeli przez cały dzień będę spełniał jego rozkazy i o nic pytał nie będę. Zgodziłem się chętnie. Naprzód pojechaliśmy pod hotel Northumberland i czekaliśmy tam, aż dwóch gentlemanów wyszło. Wsiedli do dorożki. Jechaliśmy za nimi; wysiedli gdzieś tutaj w pobliżu.	Zupełnie serio. Nie chcę absolutnie żadnych układów i proszę o ostre warunki.	Ale tak, mój panie Czy to pan za nic poczytujesz słoneczne porażenia, żółtą febrę, gorączki, zapalenia i tym podobne niebezpieczeństwa? Serce się kraje na samą myśl, jak tam ten biedak cierpieć musi!	Czy myślisz, że uda się to uczynić podczas jej snu? A nuż się obudzi? sprzeciwiać się. sekretarz, ale widać było, że plan ten przypadł mu do gustu w równym stopniu, jak sahibowi Carrisfordowi.	Głupstwoś zrobił, z nim trzeba było łagodnością, to twarda sztuka!	No Chciałbym, proszę mi wierzyć, panno Niro, że chciałbym jak najczęściej... Ale mam moc zajęć.	Patrzył, jak się macacie, i brandzlował się. Ale Fela mu dała! Kopnęła go w...	Prawda! jako żywo! Ale żeście dopiero z takiej okrutnej wędrówki wrócili...	Procą? Znam się i ja coś niecoś na tej broni. Pokaż mi, jak to wygląda.	A czy to daleko?	A dała... niech jéj Pan Bóg wszystko dobre daje...	A dobrze, wytrzyj je, pookrywaj, niechaj wytchną, bo za godzinę wracamy. Panno Janino, wstąpimy do cukierni na herbatę.	A któż ty jesteś?	A wasza matka nazywa się Chaja Estera?	A!...	Ależ proszę pana pan jest zbyt dobry, jeden tom Bergotte’a wystarczy mi.	Bo to wszystko babskie ceregiele Zamiast dziękować Bogu za łaskę, a dziewczynie natrzeć uszu, ażeby dobrze prowadziła swoje uczennice, pani doktorowa ryczysz, jakby ci się palec obierał... Pani niedługo zaczniesz rozczulać się, kiedy mąż pojedzie do chorego na wieś...	Bynajmniej. Jestto kuracyja ekonomiczna, kuracyja za pomocą elektryczności. Mój kochany panie, są inne wypadki wiarogodne, które przekonywają, że piorun zastępuje najsławniejszych doktorów i jego interwencyja jest istotnie cudowną w chorobach trudnych do wyleczenia.	Cavaliere Fotofero, do usług.	Cesarskie wojsko, austriackie. Myśmy są teraz wolne państwo.	Cnota, Dziewictwo, Podstęp, Honor, Hańba, Wdzięczność	Co gadasz?	Co smakuje bydlęciu, szkodzi człowiekowi! Powiedają: „Kogo woda zbawi, to zbawi, a gorzałka kużdego na nogi postawi.”	Co takiego, proszę szanownego pana? O co chodzi?	Czy Ski opowiadał pani, że nam się zdarzył paradny kawał?	Czy mogę zajrzeć do listy waszych gości?	Czy pan chce koniecznie się z nim zobaczyć?	Czy słyszałeś, jak czuje się dzisiaj Gilbert Blythe?	Cóż mam z tym zrobić?	Cóż robią ci ludzie na stokach góry?	Dlaczego?	Do błękitnego salonu, tak jak ekscelencja rozkazał.	Dobrze, dobrze a ja taniej pokażę dla dobrej kompanii, na małym przestając, byle koszta opędzić. No, idę teraz po wózek i zaraz wracam.	Dobrze, dobrze...	Dokąd jedziecie?	Dość tego! Zbyt długo trwają te żarty!	Dziwię się że z taką pindą rozmawiasz.	I cóż mogą mówić? Co mówią o mnie?	Ile kawaler myślał?	Ja zaś se poczekam, panie wójcie. Każecie w sieniach	Jeden biały, drugi czerwony!	Już buduje model w Pilźnie. Nasz atomowy cyclecar dojeżdża w tej chwili na brukselskim autodromie trzydziesty tysiąc kilometrów. Robi 270 kilometrów na godzinę. Na półkilowe atomotorki mamy, w ostatnich dwóch dniach, siedemdziesiąt tysięcy zamówień.	Kto przebywa tego lata w Shamlegh?	Którą spodziewam się, młodzieńcze, iż zachowasz kosztem twojego życia.	Lecz jakim sposobem możemy być wolni?	Mam go bez spółki.	Mnie zajmuje wyłącznie Sybilla. Co mi po tym, skąd ona jest? Od małej głowy aż do małej stopy jest bezwzględnie i całkowicie boska. Co wieczora chodzę patrzeć na jej grę i co wieczora jest coraz bardziej czarująca.	My razem.	Mówiliśmy o Szai.	Nasz znany, ceniony i zasłużony ma dzisiaj stajenny humorek.	No tak, od kiedy się znamy a wcześniej?	No, dajże rękę ja się mieniammieniać się (daw.) Na to znowu podstoli:	No, dobrze Przyjdź zaraz.	No, to wycierpisz.	O, dzięki Bogu! Masz ojca	Pamiętam.	Po rosyjsku też? No to chodź pan ze mną.	Poprawię cię, Helciu. Po śniadaniu wyjazd prosto do Włoch, to moja wina, opowiadałaś mi tyle cudów, że namówiłam pana Andrzeja, abyśmy prosto od ołtarza tam pojechali.	Tak. Teraz na przykład spotkały mnie pewne przykrości	Ten nasz, wampir z teatru Argentina.	To jest bardzo prawdopodobne.	To trudno	Trud byłby zbyteczny, gdyż ukąszenia są dziełem moskitów.	Uchowaj Bóg? Skąd ja do klezmerów?	W takim razie pójdę teraz do domu, żeby zrobić to, co inaczej zrobiłbym jutro. Więc dzisiaj jest ślub Alicji Penhallow? Trzy śluby jednego lata, Aniu	Wojewody jak siebie pewien jestem, a za nim ziemianie pociągną! Niech Konrad przyłączy się z Mazurami, zdobędzie Poznań, zawojuje Ślązk... Krew ma rycerską, wojak jest... Kraków znowu uczyniemy stolicą wielką, będzie na niej wszystkim ziemiom panować...	Wyjechała?	Władek!	Za to też go Bóg pokarał i jeszcze skarze!	Zapłacę panu, jeśli mi dasz sposoby wydziedziczenia syna bez szkody dla wnuka i synowej!...	Zaraz... Umiesz po niemiecku?	Zobaczy ich, jeśli ja się tam skryję	Żadne polepszenie... idzie mi źle	Żeby diabli pilnowali tego zamku, to go dobędziem!	Żonaty? Wolny?	Życzę ci powodzenia Bardzo dobra myśl. A wstąpże do mnie przed wyjazdem i... uciekaj, uciekaj stąd jak najdalej!...
Skoro pan chce, abym mówiła z panem, i skoro godzę się na to uczynię to ze szczerością, jaką niełatwo by pan znalazł u osób mojej płci. Nie powiem panu, że nie widziałam pańskiej skłonności; może by pan nie uwierzył, gdybym tak mówiła. Wyznaję zatem nie tylko że ją widziałam, ale że ją widziałam tak dobrze, jakby pan mógł tego pragnąć.	Wiem dosyć, wiem wszystko, co chciałam wiedzieć. Tak, ty mi opowiadasz, że widziałeś się z adwokatami, notariuszami, bankierami: nie widziałeś się z nikim podobnym. Gdybym jutro zaszła z wizytą do pani de Fischtaminel, czy wiesz, co by mi powiedziała?	Co się wymówiło, to się wymówiło Choć wolałbym był nie wspominać, ale idę dalej... otóż pan Podbipięta z Myszykiszek zdusił owego Pułjana, a ja Burłaja. Nie zamilczę wszelako waćpaństwu, że oddałbym tamtych wszystkich za jednego Burłaja i że pono najcięższą miałem robotę. Diabeł to był, nie Kozak, co? Żebym tak miał synów legitime natoslegitime natos (łac.)	Cóż, u djabła czterech was jest, a w przeciągu dwóch dni uczyniliście już siedmiu gwardzistów jego eminencji, niezdolnymi do walki. To za wiele panowie, za wiele. Gdyby tak poszło dalej, jego eminencja za trzy tygodnie byłby zmuszony starać się o nowe uzupełnienie swoich zastępów, a ja obostrzyć moje rozkazy. Nie mówię, gdyby tak jeden gwardzista przypadkiem; ale siedmiu w przeciągu dwóch dni, to za wiele, powtarzam, za wiele.	On! Ha! To wy go nie znacie, panie naczelniku! To człowiek, na którym nie ma ani jednej skazy, ani jednej winy. Ze złota i stali ulany, szlachetny aż do dziwactwa, dobry aż do szpiku kości! On bronić się kosztem brata? On oskarżać krewnego o fałszerstwo? Wolał się zabić! On, złodziej!... Dlaczego? Wszak on nie hula, nie pije, nie gra w karty, a panu służył jak wierny pies, znosząc niechęć kolegów, szczędząc każdy grosz, pracując za dziesięciu. Zbierał panu skarby i chwałę za kawałek chleba, przywiązał się do pana jak do dobroczyńcy, a pan go zrobił złodziejem! Ej, nie będziecie mieli sług i przyjaciół, jeśli tak płacicie! Oto pańskie pieniądze; dziękujemy za łaski i służbę. Chłopca mego mi dajcie, teraz on chory śmiertelnie. Bóg wie, czy przeżyje to nieszczęście!	To dziwne... Jakże się to dzieje, że Pan nie czuje wstrętu do tego rodzaju... kobiet?	Ale nie powiem. Idź pan do Żura, on jest od informacji. A pamiętaj pan, że idziemy wpadnę po pana o szóstej.	Opowiedz mi pan, panie Szwejk, jaką anegdotę z życia wojskowego.	Tak! I krowy, i prosięta! A ty nie masz?	Za szeląg może by i kupił, ale sam sprzedający nie radzi tentować o towar tak nędzny.	Zostawcież mnie przecie jak i kiedy... Poręba trząsł głową. Odłożysz ślubowiny do Józefatowej doliny, rzekł, Asindziej sam mi będziesz dziękował, że ja tak postępuję... to dla jego własnego dobra... Od tego com powiedział nie odstępuję...	Pieniądze! Czy pan słyszał tę historię przed chwilą? A czegóż, proszę, poszukiwali ci szubrawcy, jak nie pieniędzy? O cóż im kiedy chodziło, jak nie o pieniądze? Dla czegóż narażali swe łajdackie ścierwa, jak nie dla pieniędzy?	Do poprawiania warunków zdrowotnych w krajach, w których rosną. Czy pan wie, jak je nazywają w Australii i na Nowej Zelandii?	Nie bardzo mógł poznać, bo mię mało widział. Na drodze tynieckiej byliśmy w hełmach, a potem raz tylko byłem u niego w Zbyszkowej sprawie, ale wieczorem, gdyż było pilno, i raz widzieliśmy się w sądzie. Zmieniłem się na gębie od tego czasu i broda znacznie mi posędzielałaposędzieleć (daw.) ale mnie zabaczył, a o moim ślubowaniu może i nie słyszał, mając o lepszych do myślenia.	Gniada klacz? Nie! Ja nie zapominam tak łatwo danych mi zleceń. Chodziło o białego ogiera.	Nic nie wiem, i to są rzeczy mi obce, rzekł ksiądz Żagiel. Jejmościbym dla jej spokoju życzył wcześnie się może do Smołochowa cofnąć i tam burzę przesiedzieć...	Ech! nie jesteś jeszcze naszym więźniem; jesteśmy tu wszyscy równi i basta. Po pierwsze, naszą wyprawę zamieniłeś w rzeź. Musiałbyś być człowiekiem bezczelnym, gdybyś temu zaprzeczył! Po wtóre, wypuściłeś bezinteresownie nieprzyjaciela z tej pułapki. Dlaczego chcieli oni wyjść stąd? Nie wiem tego, ale jest oczywiste, że tego chcieli. Po trzecie, nie pozwoliłeś nam iść na nich przez moczary. Przeniknęliśmy cię na wskroś, Johnie Silverze. Chcesz obłowić się zdobyczą, w tym twoja wina. Wreszcie, po czwarte, ten oto chłopak...	A co za sprawę ma z tym Żydem i z tym brylantem pan Siedmiradzki?	I ja tak myślę.	Jaśnie wielmożny pan Norski...	Więc tak!	Więc to tak?	Wyjdź pan!	Wyjdźże pan stąd! Wyjdź stąd! Wyjdź stąd!	Zna pan pewne przysłowie?	Co? Aż kole morza? Skądże ona się tam wzięła? Czy kto ze sług ją odratował?	Czy dobrze ma się wielka księżna? dziś popr.: bardziej znajoma. niż model Maneta.	Czy to nie wszystko jedno?...	Jego wysokość pan poseł od J. O.J. O. ataman koszowy rządził na Zaporożu w czasie pokoju, miał też obowiązek przygotować Sicz do wojny.	Może chciałby pan z nim porozmawiać?	Nie będę państwu robiła subiekcji jeżeli więc pozwolicie, to zjem obiad z guwernantką, bo zdaje mi się, że panna Walentyna jest tutaj, a ją znam...	Nie wiesz, jak się nazywa nowy dziedzic?	Szczęśliwy jestem iż mogłem spotkać młodego poetę, powołanego do tak świetnej przyszłości. Przysłała mnie tu pani de Bargeton.	Słońce ty moje! Cudzie mój! A powiedz, czy nie myślałaś o mnie źle?...	A! proszę pana, znają się oni na nich.	Nie, Eminencjo, ponieważ jedyna rzecz, za którą mogłoby to nastąpić, nie jest wiadomą jeszcze Waszej Eminencji.	Och, nie! Lubię cudowne rzeczy, ale cudownych ludzi nie znoszę.	W izbie będziemy obierali. Ambroży tam siedzą u tatula, tom się chyłkiem wyrwała na wieś, żeby ci powiedzieć. Będzie Ulisia i Marysia, i Wikta, i pociotkowe, i drugie... I chłopaki przyjdą... Pietrek obiecał się ze skrzypicą...	Wcale nie, bo mnie ta scena bawi ale powtarzam panu, my z sobą komedyi grać nie potrzebujemy.	A łajdaki! A nie mogli wy to go wziąć żywcem? Po co ta pukanina? Który strzelił?	A żebyś wiedziała, że mam. Moje serce znajome z żelazem. Żelazo ci się po nim ślizga jak po krysztale. Zobacz, jeśli chcesz...	Ale malowanie, N. Panie.	Ale, moja kobieto nie rozumiem, pobito was przed tygodniem, a wasze rany są jeszcze świeże. Pełno krwi na was...	Ha, mam cię w swojej mocy, obrzydła ropucho! Masz tu swoje łachy, znajdo przebrzydła, i wynoś się na cztery wiatry!	Rozumiem cię jednak policja jest przekonana, że ty po dojściu do przytomności wskażesz winowajców. Telefonują tu dość często z zapytaniem, czy możesz już zeznawać.	Wyjeżdżam już jutro. I miałem zamiar nie widzieć już pani...	Za dwie niedziele najdłużej. Potrzebuję się jeszcze z panem podkanclerzym koronnym rozmówić i z panem podskarbim, listy Ruszczycowi przygotować i instrukcje mu dać. Wszelako bądź gotów, bo się będę spieszył.	Zapomnijmy o Bergeraku, panie de Faventines, i jak sam tego pragnąłeś, pomówmy o moim małżeństwie. W tej chwili pozostaje nam już tylko oznaczyć dokładny termin.	Ależ czekać nie mogliśmy, skoro kamienicę puszczono na licytację...	BiedaBardzo jest nieładnie, że niektóre dziewczęta mają mnóstwo pięknych rzeczy, a inne nie mają nic	Chwalił się dziś na Forum i pierścień zdjęty z jéj palca pokazywał.	Czy będę mogła pracować? Jeżeli będę mogła pracować, to jeszcze pół biedy... A co będę robiła?	Dajże pokój, kochany kawalerze Georges’u staniesz się doprawdy śmiesznym. Une lubie! przywidzenie!.. Zmiłuj się...	I owszem, na mszę wcześnie jeszcze, przejdziemy się trochę.	Każ zaprzęgać I zawołaj Wirginię, chcę się ubierać.	Lucjanie, stało się coś niezwykłego! Tej nocy wyjechał mój mąż.	Nie chcę doktora...	Nie musisz! ja wiem, jak wyglądam.	Nie, nie znam. A kto to?	O kobiety! o kobiety!... znam ja waszą wyobraźnię romantyczną; wszystko, co na tajemnicę zakrawa, zachwyca was; a zatem nie widziałeś nic więcej prócz ramienia i mógłbyś, spotkawszy królowę, nie poznać jej, a ona także, zobaczywszy ciebie, nie wiedziałaby kto jesteś.	Obżarł się i tyla.	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Od sufitu co chwilę spuszczają się niby dwie nogi pajęcze, straszliwe... Grube jak palmy, kosmate, zakończone hakami... Czuję, że nad moją głową unosi się potwornej wielkości pająk i osnuwa mnie siecią z lin okrętowych...	Stało się nieszczęście, a przynajmniej to, co ludzie nazywają nieszczęściem.	Ty nie znasz tej potrzeby ubóstwienia czegoś, co można widzieć, czuć, słyszeć	Bo ja, proszę pana majora chcę tu założyć niewielką pensyjkę i szukam lokalu.	Mości panowie! Dosyć tego będzie, chodźmy do tańca, bo to nasz obowiązek.	Prawda, jak mi Bóg miły! Ale było to i z tego, że książę hetman zawsze tę porę do promulgowaniapromulgowanie  (z łac. promulgo, promulgare: wyjawiam, obwieszczam)	Do Głębowicz.	Mr. Barnes jest niezmiernie miły i uprzejmy. Oto popatrz, jaki mi złożył podarek!	Niech mię Bóg broni, abym was chciał przymuszać. Ja ino proszę. A ku pamięci dzisiejszego świętego obrządku darowuję wam dziesięć morgów pola w Łobzowie i drzewo z moich lasów na nową chałupę.	Przecież pokazywałem panu blaszkę	Bo już piąta, kochanie, a mieliśmy jeść obiad o czwartej.	Brawo! O’Kelly!	Dobry wieczór! Dobrego roku!	Dobrze wypadły tego roku.	Dosyć	Dziękuję.	Jak przykażesz! Wrócimy ze sławą i łupem!	Jak to? Ty jeszcze tam tkwisz? Toś wołowina!	Jakże to?	Jestem bardzo słabą staruszką, panno Shirley. Od przeszło dwudziestu lat cierpię bardzo. Od dwudziestu długich, bolesnych lat umieram stopniowo.	Jodallali-iii... Jodallala-aaa... Kurt, Kurt!	Jużci surowy jest, bo ludziska w mieście paskudne, a to święty człowiek.	Koza to jeszcze; tamta gdzie stateczniejsza!	Ką čion da ir klausinėti, tai tikra dėl mūsų vien buvo prapultis, ir visi mes tiems maištams ir kylant bijojomės ir pakilus nuo jų šalinomės	Ludzie coście za jedni?	Milcz! ja na to odpowiem!	O! To pani tyle pracuje, że miewa czasem i zajęcia wieczorne?	Opowiedz mu, gdzie ona, a dam ci pół anny.	Prawda, jak mi Bóg miły!	Prawda, tatulu że woda widzi?	Przebacz mi, pani, że naraziłam ją na zawód...	Raki łapałem.	Skądże ty te wyrazy...	Starość, Pamięć	To on tylko że biedak był już wtedy na wpół szalony.	Upewniam panią, panno Dartle.	Wiecie państwo, że Grosman, zięć Grünszpana aresztowany?	Wysiądziemy?
Mimo mej miłości, mimo rozmaitych interesów, które mi każą szukać oparcia w jej domu, powiedziałem jej, iż nie wrócę nigdy, jeżeli człowiek, który przewyższa mnie talentem i wiedzą, jeżeli Dawid Séchard, mój przyjaciel, mój brat, nie znajdzie tam przyjęcia. Mam zastać odpowiedź w domu. Ale mimo iż cała arystokracja zaproszona jest na dziś wieczór, aby wysłuchać moich wierszy, jeżeli odpowiedź jest odmowna, noga moja nie postanie u pani de Bargeton.	Nie, panie. Nie mamy listu. Co mamy do powiedzenia, kazano nam ustnie powiedzieć.	Zostawiam panu to, co masz, i zapomnę o panu. Dla świata, dla mnie, dla pańskiego honoru, rozstaniemy się przyzwoicie, bo pamiętam jeszcze dziś, co pański ojciec uczynił dla mojego. Porozumie się pan, jak się należy, z panem de Reybert, który będzie pańskim następcą. Niech pan będzie, tak jak ja, spokojny. Nie trzeba dawać widowiska głupcom. Zwłaszcza żadnych komedii, żadnych krętactw. O ile pan nie posiada już mego zaufania, staraj się pan zachować decorum człowieka bogatego. Co się tyczy tego małego ladaco, który omal mnie nie zabił, niech nie nocuje w Presles, niech go pan pomieści w jakiej oberży, nie ręczę za mój gniew, gdybym go ujrzał.	A jeśli mnie spyta, gdzie cię spotkałem, jakem cię porzucił? co mu mam powiedzieć, napisać?	Ale nie, ale nie, odparł książę jeszcze nadąsany, mimo iż bardziej uśmiechnięty; niezmiernie się cieszę, żeście tego nie słyszeli. Serjo, ja bardzo kocham mojego brata.	Czy to ty, najdroższa, złożyłaś mi wczoraj wizytę? mówiono mi w domu, że była jakaś szykowna pani.	Do mnie tak gadasz? a czego chcesz, robaczku malućki?	Może i moglibyśmy ale dla siebie i dla tych, co we wsi mieszkają.	Nie, bo on mi okropne chwile przypomina: widziałam go po raz pierwszy na dzień przed śmiercią Cypriana, a potem widziałam znowu, gdy Bazyli rzeczy twoje odwiózł i gdzie ty byłeś? słowa powiedzieć nam nie umiał.	Nieprawda! Co tylko robiłem, jak postępowałem z nią, wszystko miało na celu jedynie jej dobro. Nieprawda, a tak!	O nie! Zapędzono by mnie do rzemiosła; ja zaś znam się na sztuczkach, co w dwójnasób więcej warte... oho!	Otóż, droga pani czuję potrzebę usprawiedliwić się przed panią, dlaczego byłam przeciwna wprowadzeniu do naszej rodziny panny Norskiej...	Stanie się, co się ma stać kobieta nigdy nie jest w kłopocie o siebie; Bóg troszczy się o to plemię. Jedźmy.	Wiesz, mnie on osobiście ani grzeje, ani ziębi, ale ty jesteś moim starym kumplem, zajmujesz odpowiedzialne stanowis­ko, powiedz mu więc kiedy przy okazji, żeby on na siebie uważał, po marcu tylko ze względu na ciebie nie wyciągnęliśmy wobec niego wszystkich konsekwencji i tylko zdjęliśmy go z asystentury.	Właśnie panna hrabianka wczoraj dała słowo, że będziemy dziś spłaceni wszyscy, i co do grosza...	Zrobiłem, co mogłem. Kapitał Hanki przyjąłem na siebie! Czy potrzebujesz całości?	A dajże mi tam waszeć z nim pokój, wszakiem ci mówiła, że mi czas do zobaczenia innego majestatu się sposobić, nie z tą młodzieżą się trzpiotać. Rada bym tylko żeby mi Michasia nie zaziębili... oj, i nie zbałamucili! dodała z westchnieniem modlitwy.	A, a, pan Mikołaj! Co tu waszmość na schodach porabiasz?	Ale, widzicie panowie, ja do tych awantur wprost nie mam dość silnych nerwów!	Ależ nie mogę tych pożytecznych przedmiotów dziedziczyć po mężu	Bzdura Nawet tak nie myśl, tato. Winni są temu wszyscy ludzie. Winne są państwa, winien jest kapitał... Wszyscy chcieli mieć tych Płazów jak najwięcej. My też wysyłaliśmy im broń i bóg wie co jeszcze... My wszyscy za to odpowiadamy.	Bóg raczy wiedzieć, co mu było	Będę do was pisał i o wszystkim wam doniosę Przyślę wam mnóstwo pocztówek z mużykamimużyk (ros.)	Co nastąpi teraz?	Czy tylko nie sprawię pani dygresji?	I ja tak samo, a z murzami znamy się jak łyse konie. Córki mi swoje chcieli w Krymie oddawać, żeby się potomstwa pięknego doczekać, a żem to był młody i paktów konwentówpakta konwenta (z łac.) dużo, wiele. figlów napłatał.	Jakże wdzięczną panu jestem, rzekła głosem, który brzmiał bardzo dźwięcznie, żeś mię pan odprowadził od tego gwaru i tego towarzystwa z którem przyjechaliśmy tutaj, i dał mi sposobność użyć prawdziwej przechadzki wśród ciszy i samotności.	Jest pani stolnikowa?	Listy muszą być czytane, bo jest książka, do której każdy list jest pod numerem wpisany	Mylisz się. Przysiągłem sobie nigdy już nie wracać do Afryki.	Nie trzeba teraz wciągać łodzi Weźmiemy się natychmiast do oprawiania ryb. Ustawcie stoły, chłopcy!	Niech czyni, co zechce. Omara widziałeś?	Niech pani śpiewa!... ja przepadam za śpiewem pani!...	Niewątpliwie ale co znaczą dwa karabiny przeciwko armatom brygu?	No tak. Nie wiedział pan? Przecież to ona była główną inicjatorką polichromii.	No, po pewnym czasie, gdy nie doczeka się mnie, ona przecie postanowi wrócić.	Pani nie zwracała jej uwagi na to?	Panie Dyzma co pan idziesz na Kiercelak?	Panie kawalerze, nie powiadaj o niej jeno nic złego, bo po wyzdrowieniu ze mną miałbyś do czynienia.	Poszedł się o to wszystko wystarać. Jutro byłoby już za późno.	Ruszaj powiedzieć, że pan Kmicic wyjeżdża w długą drogę i chce pannę widzieć.	Słuchaj Janku, jak ty nie pomożesz, to zginiemy!	Zapraszam do środka	A czemu właśnie jedno z tych trzech imion miałbym nosić, mości panie?	A jakże cię to Szwedy puścili?	Apetyt rośnie w miarę jedzenia Otóż mam plan.	Bo jesteś przecie wielki ryfa z małego miasteczka, gruboskórne drągalisko w cienkich kortach, szuja rodzima...	Bo kanaliom powiodło się w życiu, podczas gdy ludziom uczciwym nie.	Bracie Czcigodny, proszę o głos. Stwierdzam, że tu się mówiło w pożałowania godny sposób o pewnych zdarzeniach. Uważam, że te zdarzenia nie są takie pożałowania godne, jak sądzi nasz Brat Drugi Strażnik. Nie wiem wprawdzie, o jakich wydarzeniach Brat Drugi Strażnik mówi, ale jeśli ma na myśli zgromadzenia religijne, na których ja bywam, to oświadczam, że się myli, a nawet powiem otwarcie, że jest w błędzie.	Było potrza, to juścijuści (gw.)	Chcę cię dzisiaj widzieć.	Czemu czemu wyrzuciliśmy całą broń, jaka była w koszu, i wszystkie narzędzia, nawet scyzoryki?!	Czy nie udamy się w pogoń za tym potworem?	Czy pan sądzi, że prędko będzie wojna?	Daj Boże, aby się chociaż nie spotkali! To szczęście, że jeden drugiego nie zna, a przynajmniej Fabijan nie zna Harry Drake’a. Lecz samo to nazwisko, gdyby wymówione było w obec Fabiana, sprawiłoby wybuch.	Daj kobiecie babską klechdę, a krawczykowikrawczyk rzekł sikh.	Daję ci na to słowo.	Dlaczego? Czy kaszlesz?	Dziadku... to prawda?	Dzieci moje, ja umrę, jeżeli tak mówić będziecie One mnie zabijają!	Dziękuję mecenasowi. Pewno pan czytał?... No, ten nowy paszkwil?	Honor to dla mnie Dziewica, panie niechybnie czci jednakie bóstwo z tą najcnotliwszą z Rzymianek, z tą prawdziwą matroną stolatąmatrona stolata (łac.)	I święty Jerzy.	Ja skończyłem Dałem twoim inżynierom szczegółowe wykresy Karburatora. Ten łysy, jak to on się nazywa.	Jeśli nie żyje, ja też umrę.	Jeżeli ja mówię, że Ramzes jest wariatem, muszę mieć na to dowody A teraz posłuchajcie.	Ksiądz	Któż to? pokrzywdzony może? potrzebujący sprawiedliwości?	Mam go kilka tygodni.	Mam zgłosić się czy czekać na pańskie wezwanie?	Mnie nikt zabronić nie może przestawać z wami i być przyjacielem waszym ważka. i złotym miodem obarczonych pszczół...	Mnie pana żal!...	Mój kochany, przepraszam cię, ale chociażby pomimo du-du!	Niech mi da jaki znak, że ocali Rufiusa.	Niech pan słucha, panie pułkowniku Nie można go o nic zapytać, w ogóle nie można z nim rozmawiać. Wreszcie musi kosa natknąć się na kamień. Trzeba go ukarać przykładnie. Pan pozwoli, panie pułkowniku...	Niech pan zapamięta, panie Słupek. Przerywamy na tej pozycji, 1482 złote i 24 grosze.	No i dobre to miejsce?	O kas tau yra?	O młodej parze na koźle breku.	O, ma pałac! To już zawsze coś.	Oczywiście! Czy można lepiej spędzić czas kilka miesięcznego urlopu, jak przebiegając świat?	Ojciec, ciociu, spodziewał się wziąć więcej i tylko jakiś Żyd, nowonabywca, odstręczył konkurentów	Panno Trotwood.	Pewnie coś nie ciekawego.	Poszedłbyś?	Przez to też opóźniają się działania	Szanuję wiek pański ale...	Słucham.	Tak waszą pociechą Chrystus, ale ja tego nie rozumiem.	Tak, tak... może masz racyę.	Tak, to ja; widzisz więc, że nie możesz spodziewać się przebaczenia, jeżeli nie powiesz mi całej prawdy.	Tak, w korytarzu, trzeci na prawo.	Tak, wiem o tym	Tak.	Tuzin, braciszku, ani jednego mniej! To moje ostatnie słowo! Bywaj zdrów!	Tylko go patrzeć!	Zresztą choćby nie umarł, dostaniemy rozwód.	Zupełnie serio. Każdy może popełnić błąd.	Zwłaszcza wówczas, kiedy bijesz!	„W koszuli się na świat rodzi, A po świecie nago chodzi.”
Na rozworę! a obrobiłeś go jucho na przyciesie, co? Już się nie tłumacz. Mówię wam ciągle: zboża brakuje, przyjdź, jucho, dam, pożyczę, ale odlasu wara! Potrzeba ci drzewa, zapłać! A ukradniesz, to do sądu i ostatnią krowę wezmę, kożuch ci sprzedam, a swojego nie daruję. Tniesz mi las, to jakbyś mnie po łbie siekierą ciął. Matka! pół garnca gorzałki dla chłopów! jak Boga tego kocham, dla sąsiadów!	Ot, spojrzyjcie! jedzie taki cudzoziemski dygnitarz kapitału: explorer na Murzynach. I dałby kto wiarę, że to jest Francuz! Patrzcież, nie raczył się nawet odkłonić tamtemu poczciwcowi. Czy taki bonhomme z fizjonomią paryską byłby możliwy u siebie w tym potwornym odęciu się pychy? Mais, mon cher monsieur Duval, qu’avez vous donc? Polskaż to pana tak rozdęła pogardą?... Nie, panie, nie kłaniamy się. To spojrzenie!... Przejechał. I z Bogiem. Do miłego zobaczenia się	Tak: dr Józef Wokierda. Wyzyskując wpływ, jaki zdobył na mnie dzięki długoletnim eksperymentom, skłonił mnie jednym ze swych nakazów hipnotycznych do wykonania czynu haniebnego.	Moje dziecko... nie wchodzilibyśmy też do gry tych ichmościów. Ja sam przecie nie przysiadam się do nich. Masz najzupełniejszą słuszność. To są grube sumy. Każdy należący do motii musi przynieść spory worek. Gdybyś chciał, zagralibyśmy sobie po staremu, w wiścika, jak to na Kleparzu bywało, pamiętasz?	Boże mój Doprowadzasz mnie do rozpaczy! Widział to kto, aby służąca tak traktowała swą panią, niby jakie dziewczątko! Wiesz przecie, że byłam mężatką.	Zdobędę. Nie będą mnie kochać, ale liczyć się ze mną muszą, muszą, niech zdechnę!... Najłatwiej to brać takie twierdze aktorom, śpiewakom i tancerkom; zdobywa się jednym występem wszystko.	Pewnie, że jak sobie wspomnę albo, mimo przejeżdżając, Wodokty zobaczę, to mi jeszcze żal... Chciałem klin klinem wybić i pojechałem do pana Schyllinga, który ma córkę bardzo urodziwą. Raz ją w drodze z daleka widziałem i okrutnie mi w oko wpadła. Pojechałem tedy ojcam w domu nie zastał, a panna Kachna myślała, że to nie pan Wołodyjowski, tylko pachołek pana Wołodyjowskiego przyjechał... Takem ten afront wziął do serca, żem się tam więcej nie pokazał.	Prawdę mówisz, ani słowa; odwołuję więc przysięgę co do punktu zemsty nad winnym, ale potwierdzam ją i raz jeszcze powtarzam, i uroczyście ślubuję prowadzić życie takie, dopóki na jakim rycerzu nie zdobędę hełmu tak dobrego i pięknego, jak mój był. I nie myśl, Sancho, że na wiatr mówię; mam piękne przed sobą wzory do naśladowania, takim sposobem co do joty został zdobyty hełm Mambryna, który tak drogo kosztował Sakrypanta.	Ważna by to była rzecz wiedzieć czy on goni za nami, czy też do Waładynki do Horpyny jedzie w tym mniemaniu, że nas po drodze ułapi?	Czy ona może być porównana do tych kwiatów cieplarnianych?... Stanowczo nie. Ona to kwiat bujny, pełen życia, ogrzewany słońcem, a nie sztucznym ciepłem, kwiat wdzięczny, z delikatnym i orzeźwiającym zapachem, niepodobny do wazonowych, sztywnie poprzywiązywanych do palików. My jesteśmy obrazem tych kwiatów wzięci w ramy naszej sfery, jak one w wazony, przymocowani do naszych przesądów, jak one do palików.	To nie jest łgarstwo, mówiłem. Jesteśmy w takim położeniu, w jakim mogą być tylko jego najszczersi przyjaciele. Przyjechaliśmy na Ziemię w jego wozie i prosto od niego, a więc niejako w jego poselstwie. A stąd wniosek, że musieliśmy być jego przyjaciółmi. Czasem skutki wyrokują o przyczynach. Nie krzyw się, ja mówię poważnie. Być może, że sami nie wiedzieliśmy wprzód o tej przyjaźni.	Jakże to? Miałżebym funkcji, z którą mnie posłano, nie spełnić?! W życiu mi się to nie przygodziło i nie przygodzi. Nie może być! Chociażby i pan Czarniecki przebaczył, nie uczynię tego za skarb gotowy!	Czy przestawiano kiedy to łóżko, od czasu jak tu jesteś?	Cóż za łańcuch straszliwych klęsk nanizanych na jeden sznurek! Ale mam jeszcze trochę diamentów; wykupię z łatwością Kunegundę. Wielka szkoda, że taka brzydka.	I nie szczęściło się im na Podlesiu. Krowy im pono padły.	I tatusia, i Anulkę, i babcię także, ale babcia do nas nie przyjechała.	Naścinaści (daw.) rzekł Kropidło przyrząd pomagający w chodzeniu po drzewach. się urwie, to bartnik kark skręci. Mają żądła te malborskie trutnie, które Dobrzyń obsiadły, i niebezpiecznie leźć na ich barć.	O, to nic nie znaczy Gdyby pan hrabia w ciemności mógł zorientować się w położeniu wyspy, przekonałby się pan, że tego ognia niepodobna zobaczyć ani od strony lądu, ani z Pianosy, wyłącznie od pełnego morza.	Przypuszczam, że nie tracicie majątku przez to, że chodzą wcześnie spać	Rety!... Gdzież ja miałem głowę! Chyba to jakie mamidła, iżem tak na śmierć zabaczyłzabaczyć (daw.)	Wiecie co wprowadźmy go na wierzch szopy, ona jest umyślnie zrobiona do gadania, każdziutkie słowo stamtąd słychać, aż het, po rogach Rynku.	Zawiniła tym, że kocha pana Eugeniusza de Rastignac i idzie ku niemu nie wiedząc, dokąd to ją zaprowadzi	Co się masz nawet pytać! Wołaj go, wołaj. On starszy od nas, bywa z ojcem po grodach rycerskich, więcej ludzi w tygodniu widuje niż my w roku, może i onych gości królewskich gdzie napotykał, to nam każdego pokaże, i gdybyśmy czego nie zauważyli, to nam wytłumaczy.	Daruje pani mecenasowa, jest mi naprawdę niezmiernie przykro, ale panna Rosiczka obraziła się na mnie i wyraziła życzenie niewidywania mnie więcej. Wobec tego...	Nie! Katarzyna nie da się nakłonić do porzucenia domu, a ja zostanę z nią. Trudno, jeśli się komuś przysięgło wierność w doli i niedoli...	Nie, dziecko moje, byłoby to coś zdaje mi się, nieprzyzwoitego; byłoby to jakbyśmy go łapać chcieli.	A ja mówię, że nie. Dobrze mu z oczu patrzy.	A jakże; najmniejszego szczegółu nie opuszczono autor pomieścił najdrobniejsze wypadki ze szczegółowymi każdej rzeczy opisami, nawet twoich koziołków w powietrzu nie pominął, panie Sancho.	Ale owszem, i pachnie jak balsamy! Leży tam koło pulpitu, na ladzie.	Ale przecież rok temu chciała się wyrzec świata i wstąpić do klasztoru.	Ależ za co? Przecie ja, panie Holder, nic nie zawiniłam?	Czekać, wytrwać, rozbudzać, pogłębiać świadomość, wyzyskiwać to, co można, i wywołać przeogromny masowy ruch...	Czemuż muszę cię winić o śmierć pana de Clèves? Czemuż cię nie poznałam dopiero wówczas, gdy jestem wolna, lub czemu cię nie poznałam, zanim byłam związana? Czemu los nas rozdziela tak niezwyciężoną przeszkodą?	Czy ja wiem, czy jest jakiś postęp? Jest tak samo, jak było, tylko ludzi jest więcej.	Cóż trzeba uczynić?... Wszak pańskie sprawy prowadzi pan Cachan...	Dla kupca może tak, ale dla mnie, który go sam rzeźbiłem, wart najwyżej piastra.	Gdyby pan był lepszym obserwatorem byłby pan od razu wymiarkował, że nie mam przy sobie żadnej broni.	I chcesz mnie pan zamorzyć głodem?	I owszem, ciotko. Jeśli kiedy, to teraz pragnąłbym podzielać twe troski.	Ja szukam spokoju i jeśli zaraz nie pójdę się przebrać, nie zaznam go dzisiejszego wieczora.	Jest jeno to periculumpericulum (łac.)	Jest wielu partyzantów staroświecczyzny ale póty u nas nie będzie dobrze, póki się nie pozbędziemy właśnie starych przesądów.	Muzyka nie rozsypała się jeszcze?	Na pewno	Na te sześć godzin za dwa ruble?...	Naprawdę? Mr. Barnes, jesteś pan genjuszem. Któż to taki?	Nicem z niej nie wybadał miarkuję tylko, że wcale szczęśliwą nie jest. Sama zeznaje, iż się zgubiła, ani chce się uniewinniać, ale ratować się nie daje.	Nie przyjmuje jeszcze? Ależ ja nie jestem obcy...	No, co tam finanse! Tylu jeszcze Latterowa ma przyjaciół, że o finanse troszczyć się nie potrzebuje.	O, dzięki ci, dzięki, Edmundzie! Jesteś taki, jakim byłeś w moich marzeniach, jakim zawsze cię kochałam. O, teraz mogę ci to już powiedzieć.	Otóż już wyjdziecie, batiuszka Aleksander Pietrowicz, na słobodę, prędko, prędko. Zostawicie nas biedaków.	Wcale nie.	Wiem z doświadczenia, że nigdy nie podobna zgłębić umysłu wschodniego. A teraz, Kimballu, chciałbym, żebyś powtórzył temu człowiekowi słowo w słowo, co ci powiem.	Znów zarobisz sto franków Natan przyniesie ci już dziesięć ludwików, nie licząc artykułu, który możesz umieścić u Finota i za który dostaniesz sto franków od Dauriata, a sto od redakcji: łącznie dwadzieścia ludwików!	A gęsi? Święci Pańscy, znowu w szkodzie!	A jak się on nazywa?	A jednak są dzisiaj, jak zawsze byli, wielcy twórcy i doprawdy, że w ustach swoich słońca czasem miewają	A więc eksperymenty?	Ależ, zmiłujcie się!...	Aniołku, gołąbko, różyczko! Namów babkę, jedźmy. Tak mi się chce potańczyć i pohulać	Bodaj, że się znajdzie	Bydlę	Co chcesz. Bawić się chcę.	Co mu odpowiedziałaś?	Co łaska, proszę pana.	Czego chcesz, urwisie?	Diabeł!...	Głupiś!	I zdrowa panienka, co?	JW. podczaszyc siadł z panią.	Ja niedługo wrócę	Ludzie we zbytku miękną.	Micio Zielak noś sobie zbil...	Może dym zaszkodził?... Za dużo dymu	Mundury były zielone	Mój dziadek chce opuścić ten dom Barrois szuka mu teraz przyzwoitego mieszkania.	Nic potem, dodał Perebendia...	Niech mówią co chcą powinna.	Niech pan zostanie Tu chodzi o pańskiego chlebodawcę.	No, radź sobie, jak umiesz.	O tak... Może ona będzie wiedziała...	O!	Oczywiście! Gdyby był pan w Rzymie, Thomson i French wypłaciliby panu gotówkę od razu, bez żadnych oporów.	Przeciwił.	Rozumiemy!	Skażyte ditki, wże je DemianiwkaSkażyte ditki, wże je Demianiwka (ukr.)	Skąd pani wraca?	Tak, kapitanie!	Tego momentu wszystko dostaniecie, i sypialnię z wszelką wygodą wam obmyślę; ino jak wam kniaź Kazimierz miły... duchem, duchem! Niechby raz jeden pomodlił się Panu Bogu przed upragnionym ołtarzem.	Vivat! zwycięstwo!	W każdym razie postąpili sobie według przysłowia, które powiada, że rannego wstania i wczesnego ożenienia jeszcze nikt nieśmiechem	Więc chodźcie za mną.	Więc czymże? Zmądrzałeś, widzę, w kryminale	Więc ile?	Więc wiesz?	Więcej oni wypisują skarg, niźli stawiają kondycyjkondycja (z łac.) oto, czego chcą. Ale że sułtan więcej im już przyznał, więc się wahają.	Wojewodzina! ona nim gardziła, ona się śmiała ze mną z jego głupstwa!	Z pewnym panem?	Zapal go płomieniem!...	Żyje, zdrowiuteńka!
Tak, ale po co by ojciec Paweł prorokował, że skarb się odnajdzie? Bo przecież „skarb” nie może nic innego znaczyć. Niech nam tu kto sypie góry złota i drogich kamieni, nogą je pchniemy i powiemy: dla nas tylko jeden skarb na świecie.	Jam nic o tym nie wiedział i dlatego nierozważnie znalazłem się między nimi. Potrafiłem jednak porozumieć się z mężem i widziałem, że żona będzie mnie znosić przez czas pewien; ale przyszło mi do głowy przyznać się, że znam pewnego jegomości, który w moich oczach wyszedł z ich domu tajemnymi schodami, ucałowawszy poprzednio hrabinę w głębi ciemnego korytarza.	O, bardzo słusznie. Ona nie chciałaby za nic na świecie takiej hańby. Zawsze dbała o moją moralność. Miałam cię tylko oszukać. Rozumiesz, wuju?... Mniejsza zresztą o nich. Tak długo mnie nudzili, aż zdecydowałam się przyjść do ciebie i raz odczepić się od ciągłych nagabywań.	What? Że niby ship-wrecking? A, to nie. Co ty sobie myślisz! Jeśli dasz mi dobry statek, nic mu się nie może stać. Możesz spytać w Amsterdamie o moje references. Idź i zapytaj.	Czy da pani wiarę że mnie jest trochę lepiej na głowę, choć tylko patrzyłam na ruchy pani?... Istotnie czuję jakiś ciepły prąd powietrza w lewej skroni, a drugą stroną ból ucieka... Cudowne lekarstwo!... Pani musiała dowiedzieć się jakiegoś sekretu od pani Arnold...	Kupą, kupą, do mnie, nie dawać się!	Tak, ale ja nie wiem i nic nie powiem Mogę dać funt, no, trzy funty jabłek czy gruszek, ale nic więcej.	No! no! nie lamentujcie, bo może i Harasymowicza się zbędziemy to licho dokuczliwe... Pan, słyszę, jak pojechał żółty, blady i słabeńki, tak i powrócił nielepiéj. Nic tam jeszcze doktory nie pomogli. Zaraz, słyszę, jak tylko na próg dworu stąpił, kazał zawołać kapitana, i coś jemu takiego powiedział, że kapitan poleciał do oficyny i pakować się kazał... Mówią, że ma wyjechać... Czegoś się kłócili, i jegomość mu jakieś papiery rzucił w twarz... Ot co ludzie gadają, a dziś gromada hurmem idzie do dworu ze skargą na Harasymowicza.	To ja ją znam Cepami robi jak najpotężniejszy chłop z naszej wioski, do kata! to mi to dziewka! prosta, grubopłaska i tęgo zbudowana! i na moją duszę! mogłaby zmierzyć się z każdym błędnym rycerzem, który by ją wziął za kochankę, pfu! a jaka mocna, jakiej kompleksji i jaki ma głos! Pewnego dnia, będąc na wierzchu dzwonnicy w naszej wiosce, wołała na sługi swojego ojca, które o pół mili znajdowały się, i patrzcie, usłyszały, jak gdyby pod dzwonnicą stały! A co najlepsze, że wcale nie wybredna, igra ze wszystkimi i żartuje ze wszystkich. Oho! prawdziwie teraz, panie Rycerzu Posępnego Oblicza, możecie bezpiecznie robić dla niej wszystkie szaleństwa. Wolno wam desperować i powiesić się nawet, nikt nie powie, żeście źle uczynili, choćby was wszyscy diabli porwali. Aldonza Lorenco, dobry Boże! drżę na myśl spotkania się z nią, bo od dawna już jej nie widziałem, musiała bardzo zmienić się w tym czasie; słońce, powietrze i praca co dzień w polu bardzo psują twarze kobietom. Muszę wam wyznać jedną rzecz, panie Don Kichot, że dotąd żyłem w wielkiej niewiadomości; byłbym przysiągł, że pani Dulcynea jest jaką wielką księżniczką, w której zakochani jesteście, albo jakąś znaczną damą, godną bogatych prezentów, które jej posyłałeś, jak np. Biskajczyka, galernika i tylu innych, stosownie do rozmaitych zwycięstw, które odnieśliście w czasie, kiedy nie miałem honoru być waszym giermkiem jeszcze, lecz poznawszy, że tą damą jest Aldonza Lorenco, czyli dama Dulcynea z Tobosy, przed którą ci, których zwyciężyliście, musieli zginać kolana, a myślę właśnie, że to przypaść mogło w czasie, gdy czesała konopie, albo gdy młóciła zboże na klepisku, to ci ludziska musieli czuć wielki wstyd, klękając przed istotą tak nieochędożnąochędożny	A widzicie, samiście mieli dość rozsądku, żeście nie jeździli po tego znachora, tylko po mnie.	Kiedyż bo on podobno i nic nie maluje teraz...	Trzebaby powracać bo ksiądz Biskup czasem mnie do małych posług używa, to mu tam będzie tęskno za swą starą miotłą.	Zjeżdżała przecież komissja, czyniono poszukiwania, znaleziono księgi, to prawda... nic więcej	Za to już ja ponoszę odpowiedzialność, panie doktorze. Zresztą kieruję sprawę do sędziego śledczego. Może on zarządzi aresztowanie, jeżeli pan o to będzie zabiegał. Ale wątpię. Po wyroku zamkną go, oczywiście w tym wypadku, jeśli wyrok będzie skazujący. No, to już tu nie mamy nic do roboty. Do widzenia, panie Kosiba! Życzę zdrowia, panno Marysiu!	A gdzieby tam u mnie była	Dam wam, towarzyszu, adres. Zgłosicie się tam jutro. Do towarzysza Liczki. Powiecie, że skierował was Krótki. To mój pseudonim partyjny. Wy do samej partji odrazu nie możecie być przyjęci. Musicie najpierw przejść okres przygotowawczy i zostaniecie zaliczeni do sympatyków. Gdzie mieszkacie?	Pójdź do mnie z filozofią, a ja ci dam tylko jedno uderzenie głową w brzuch i zobaczymy, kto wygra.	Cóż miała powiedzieć, he? Ryby były na Ławicy, a Counahan był już na redzie, opowiadając o swej niezrównanej wyprawie na wschód! Dostało im się też poza tym, co im się należało, a wszystko to wynikło po pierwsze z niepomiarkowania załogi względem rumu, a po wtóre z nierozeznania Skibbereen od Queerean. Counahan Żeglarz, świeć Panie nad jego duszą, ale był to prawdziwy pomyleniec.	No, powiem ci że nie podobało mi się ani trochę to przedsięwzięcie, póki nie wdałem się w rozmowę z tobą, Johnie. Lecz podaję ci oto rękę w tej sprawie.	A to i w djabła WMość także nie wierzysz? wyrwał się inny głos z tyłu.	Ależ pewnie niezadługo spostrzegą, że to nie narwal, tylko ludzie	Nie myślałam, że za pierwszym zaraz razem zblamuje się pan tak fatalnie	Och, ale przecież nie wiadomo, czy to była zbrodnia	Ojca się pan boi?... ja zaraz poznałem, że pan nieoblatany jeszcze, ale artysta pana wykształci: on umie filozofię.	Pan hrabia wie zapewne, że nie ma u nas zwyczaju bronić się, kiedy napadną na nas bandyci.	Znowu cię nie rozumiem. Co do Trestki to zawsze ci mówię, partia niezła: człowiek bardzo dobry, trochę dziwak, ale to nie szkodzi. Przy tym ładny majątek, rezydencja zupełnie możliwa, a nade wszystko	Bardzo być może, ale jednak ten młodzieniec wcale nie wie, że swój ratunek zawdzięcza pani i że winien był nazajutrz po przybyciu do Oban złożyć uszanowanie wybawicielce.	Dobry człowieku dekretynaliów, nie, chcę powiedzieć dekretaliów, widzieliśmy dosyć na papierze, na przeświecającym pergaminie, na welinie, pisanych ręką i drukowanych czcionkami. Nie ma potrzeby, abyście się trudzili pokazywaniem tych oto. Poprzestajemy na waszych dobrych chęciach i dziękujemy i za to.	A ty znasz swoją matkę, że się tak o nią wystawiasz?	Chcesz pan powiedzieć, że wchodzi to w zakres rzeczy nadprzyrodzonych?	Ja bom nie myślał, aby to przystojnie było, żeby przy wręczaniu darów dragoni nam i wam nad karkiem stali.	Jaka ofiara? Cóż to znowu za brednie!	Lepiej by było... lepiej by mi było nie brać noża od ciebie. Wtedy on by się dostał na twoją linę.	Nie wiedziałem, że masz tak słabe nerwy.	Nie, Waldy. Jeśli chcesz iść razem z nami, to poczekaj w saloniku. Musimy sobie poprawić włosy. Wyglądamy jak strachy.	O, już długo! A teraz chcemy odejść i znów jej szukać. Pan widzi, że jej tu nie ma.	Och, mamo Jutro powiem ojcu, że to ja.	Po cóż ci ona, to błoto, ta awanturnica?	Rozumiem. No cóż, to poproszę pana o coś.	Ganchof przed nich przyjechał... Mówi coś ze Stachowiczem... A jaki krzyk!... Widzę, mości panowie, Stachowicz z dwoma oficerami odchodzą od chorągwi. Idą pewnie do hetmana w deputacji. Konflikt wewnętrznyJak mi Bóg miły, bunt szerzy się w wojsku. Armaty naprzeciw Węgrom zatoczone i regiment szkocki także w szyku bojowym. Towarzystwo spod polskich chorągwi zbiera się przy Węgrach. Bez nich nie mieliby tej śmiałości, bo w piechocie dyscyplina okrutna...	A na jesieni obrobić, jak się patrzy.	A nie wie pan, w jakim celu przybył do Francji?	A słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Duch Św. zstąpił w łono Dziewicy i powiła Syna Bożego.	Będziemy?	Chora? No, panowie, bierzcie się do roboty, a tego klienta sam załatwię. Niech tu przyjdzie chłopiec.	Chwałaż Bogu bo już teraz byłby się targował z świętym Piotrem o wnijście.	I gdzież się udajesz?	I ledwie się rusza. Pewnie! Ślepy chyba czy co?	I śmiész mi to mówić! wyrodna!	Jeżeli ta pani Jeanrenaud jest w istocie tak szpetna i stara, nie widzę, jaki inny wpływ mogłaby posiadać	Myślałam że tylko Włochy słodkie słowa prawić umieją. Widzę, że przylgłoprzylgło	Nie chcę.	Nie może być!	Nie rób tego! Ty kochasz, jesteś kochany, masz wiarę i nadzieję. Nie rób tego, co ja	Nie zawsze! Czasem drugi pobije pierwszego. Ja właśnie mam ten zamiar.	Pan myśli, że ja czuwałam tylko tej nocy!	Porucznika nie ma w Zamościu.	Tere-fere! Głupstwo, moje złoto. Powiedziałbym ci tylko bajkę o tym, jak pewne centra nerwowe zostają czasowo porażone, inne zaś podniecone, ale co z tego wynika? Dlaczego ja jestem wesoły? Do kroćstu piorunów, dlaczego jestem wesoły?	To prawda!	To znaczy?	Tę panią, z którą byłem na przechadzce?... Ależ oczywiście, moja mała. Czy wyobrażasz sobie, że damy, których towarzystwa szukam, mogą należeć do kategorii kobiet spacerujących z nieznajomymi panami?	W buzię nie można.	Wasza dostojność! gdyby rozkaz, to ja bym jeszcze tego brodu spróbował.	Wierzę ci A jakie miałeś te... jakie objawy miałeś?	Zgoła niemożliwe, ani dla pana, ani dla kogokolwiek innego.	Ślepą być trzeba, żeby tego nie widzieć.	A Horst gdzie jest teraz?	A no... Bóg strzegł.	A przecież on stał tuż przed wami, wprost twarzą w twarz.	A za trzy niedziele, jeszcze przed żniwami	Byłem.	Co wiesz, powiedz! Bądź uczciwy.	Czy są kobiety... inne? Ano jakże. Przecie ich tam będzie chyba ze dwieście.	Dlaczego nam?	Dobrze by było, żebyśmy zjedli też kolację Mamy jeszcze żółwia, piranie i jednego pemecru.	Generał Joubert?	I szlachta wierzy temu?...	Jest tu taka maleńka na Brackiej.	Jestem. A czego?	Kiedy? jak?	Królowo niebieska!	Książka, Mężczyzna, Kobieta py­tał cierpko.	Ludwik Lambert	Metrykę urodzenia dziecka?	Milcz, głupi! Sobie bierz Samosiłka.	Mój gość śpi jeszcze Skorzystałem z  tego, aby przynieść ci ranny posiłek, mości... Jakże mam pana nazywać?	Natychmiast?	Niechże będzie na wschód!	On tam pojechał, ażeby wielkie rzeczy robić!	Pewnie po susz do lasu poleciała!	Przecież gazety donosiły o otwarciu drogi żelaznej na całej przestrzeni?	Przez dwa ostatnie lata czytywałam tylko dramaty i marzyłam o scenie	Przyjdzie i na nich termin	Sobbat	Tak. Przed nim i przed wszystkimi, którzy mogliby mu o tym donieść.	Tak...	Wie pani, co zawierały?	Wojna! Wojna!	Znalazłabym jeszcze czwartego, gdybym tylko chciała.	Żyje i opowiada.
Niewiele mamy nowin, prócz tych, o których ci już pisałyśmy Nie słyszałaś pewnie jeszcze, że Szymon Fletcher złamał w zeszłym tygodniu nogę. Wielkie to wydarzenie dla jego rodziny. Postanowili wykonać teraz wiele rzeczy, które dawno zamierzali zrobić, a nie mogli, póki ten stary przeszkadzał im w tym.	Dobrze, ja pójdę... Tylko chciałem powiedzieć, że co do zrzucenia ze schodów, to niby nie tak łatwo... Jest jeszcze sprawiedliwość na świecie... A jakby w jakiej gazecie napisali, że pan prezes swego byłego zwierzchnika...	Co za szkoda że nie byłam teraz w domu. Już by konie dawno były po pana przyszły. Wracam z objazdu. Co za typy! Panie, co za typy! Zobaczy pan zresztą na własne oczy. Będziemy się bawić, bawić!	A jednak taki z ciebie piękny, gładki mężczyzna i wielki pan, drogi Athosie! zaręczam, iż niema księżniczek, ani królowych, którychby nie dotknęły miłosne twoje pociski.	Tak, nie przy nas, dawno pisane... To pisał Amasis, faraon egipski, do tyrana Polikratesa. Taki był tyran na wyspie Samos, Polikrates... Człowiek dawny, przedwiekowy, który kochał sztukę i rozkosz. Przywarły słowa do mózgu od chwili tłumaczeń na szkolnej ławce trzeciej księgi Herodota. Tam są przedziwne mądrości! Nigdy o tym nie myślałem i dopiero dziś...	Doktor powiada, że nie ma nadziei Odwiozę pana do portu swym powozem, a potem powrócę, by zabrać dziewczęta. Niech pan nie marudzi! Żona starego Giorgia pragnie widzieć się z panem.	Nie wiem Pan Cyrus też nie wie i nikt nie wie, i nigdy nie będzie wiedzieć.	W istocie, to cokolwiek długo Wprawdzie kilkakrotnie już znajdowałem się w podobnym położeniu, zawsze jednak krócej. A teraz może byśmy zostawili tu mój zbawczy statek i zobaczyli, czy nie mógłbym nająć mieszkania w którym z tych szarych domków, widniejących tam, na pochyłości. Co znaczy ogień, błyskający spośród tamtych sosen?	A tak! zobaczyłby cięgi! Zobaczyłby na chlebie oliwę, tę obrzydliwą, tłustą oliwę, po której ciała ich stają się giętkie, niby trzciny. Nie! z tego nic nie będzie! Niech się lepiej uczy grać na skrzypcach, to go jeszcze nie zrobi kuglarzem!	A więc nieprawda! A więc jest miła, ładna i co pani chce. Można się w niej zakochać, można się z nią ożenić, ale noga moja więcej u nich nie postanie. Wiem doskonale, dlaczego mnie tam panie wysyłały, tylko lepiej mnie było ostrzedz, kim jest jej ojciec, bo ona musi być do niego z usposobienia podobna, a jeśli tak jest, to dziękuję uniżenie.	Nie, Rumi. Pozostanę na ziemi ojców moich. Jedź z nim, dziecko najmilsze, jeśli wierzysz w moc jego tak silnie, i bądźcie szczęśliwi.	Po co? A jeśli taki los jego, który wziął już na siebie? Nie przeszkadzaj mu umrzeć, bo może właśnie tego jest mu potrzeba. Jestżeś pewien, że przyjaciel twój więcej zdziałać może żyw i sam niźli jasna jaka o nim legenda, która z pokoleń pójdzie w pokolenia? Czy chcesz ją przerwać w zaczątku? Zniweczyć? Uniemożliwić?	Wiem, Carmaux. Nie zapominajmy jednak, że Van Gould ma znaczną przewagę nad nami. Komu w drogę, temu czas, przyjaciele.	Może by jednak zaryzykować. Ostatecznie nie połknie mnie. Mam nadzieję, że to nie jest żaden bandyta?	Wielką on już nam przysługę oddał swoją ucieczką bo listy hetmańskie zabrał, a kto wie, co tam w nich było przeciw nam napisano... Nie wierzę ja w to, iżby komendant szwedzki w Birżach miał dać ucho nam, nie Kowalskiemu. Tego nie będzie, gdyż my przyjedziem jako więźniowie, a on jako dowodzący konwojem... Ale że tam nie będą wiedzieli, co z nami czynić, to rzecz pewna. W każdym razie głów nam nie poucinają, a to grunt.	A waść to nie byłeś u niego?	Chyba jednak jeszcze się nie położę Jestem zbyt podekscytowany. Chcę wrócić na pokład i zobaczyć, jak odpływamy od brzegu.	I ten wszechwiedzący nie mówił ci, że to ja...?	Nie wiedzieć co! Położył się i bardzo grzecznie gada. Musić to już koniec, panie!	Pani po włosku nie umie, ale za to po francusku...	Ustępujmy, na Boga, ustępujmy! Gdybym wiedział, że nie mają pieniędzy, wolałbym im ze swoich pożyczyć, byle chociaż z pozorem honoru pozwolili nam odejść.	Słusznie, wszystkichby musiano schwytać, a fakt przeciwny jest dowodem na niekorzyść twego detektywa. Każdy bowiem zbrodniarz jest, tak czy owak, pozbawiony swobody działania i stanowi zaródź jego klęski. Naprzykład: Zechcesz może twierdzić, że każdy zbrodniarz kreśli zgóry plan swój, a co z tego wynika, mógłby starannie uniknąć pozostawienia śladów zdradzających czyn jego. To jest atoli wielką rzadkością. Najczęściej jawi się coś niespodzianego, na co przysposobiony nie był. Natychmiast widzi przed sobą więzienie, a strach ten rozprasza całą ostrożność jego, tak że jak widzimy, pozostawia ślady.	A może sobie mam jeszcze dodawać? Wcale nie ujmuję.	A! i w djabła nie wierzy! powtórzył ktoś znowu.	Ale chyba nie kosztem życia dalszych pacjentów	Ale przyzna pan, kochany panie Nikodemie, że cały materiał utrzymany pierwszorzędnie. Przejrzysty, systematyczny, ścisły...	Boleję i koniec! Pan tu przyjechał i jest pan moim porte-malheurporte-malheur (fr.)	Jakżeby inaczej, jeśli nie moim własnym nazwiskiem: Castillan!	Lepiej mi. Czy nie przyszły jakowe listy?	Nie Ja tego nie zrobię.	Nie może być inaczej, tylko on po naszej stronie stanie.Bunt	Nie wołałem. Myślałem tylko o tobie w tej chwili.	Nie, zostanę tu?	Proszę nas nie zbywać i opowiedzieć nam dokładnie wszystko, jak było	Więc o tem pomówimy później, a teraz wracam do dąbrowy. Ogólny zarys naszego układu niech będzie taki, że ja, zamiast przypadającej raty, daję ci dąbrowę, lub jej część, stosownie do obliczenia; daję ci ją niejako w zastaw, ty zaś zobowiążesz się nie wycinać dębów przed upływem następnego kwartału.	Żeby oświetlać drogę, jak nie ma reflektorów.	Karczma! Karczma wcale nie istnieje! To bajka, to sztuczka, żeby zmylić organa sprawiedliwości, sztuczka genialna, bo się udała.	Nadszedł czas dobry! Sintrama nie ma. Kawalerowie z Ekeby zaczęli pracować. Skarb proboszcza brobijskiego znaleziono w dzwonnicy broeńskiej. Starczy na przywrócenie wspaniałości Ekeby i na chleb dla głodnych.	Cóż to więc, panie zamyślacie czynić na tej pustyni?	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	Phy, ale czy hrabianka postawi nad tym swoje accent graveaccent grave (fr.) szydził Trestka.	Stanowczo, dzieje się coś niezwykłego To trzeci raz od naszego ślubu, że ojciec prosi na obiad.	Tak przypuszczałem, a znając twoją odwagę, byłem pewien, że zaczaiłeś się z rewolwerem w garści, czekając na powrót „lokatora” tej siedziby. A więc sądziłeś, że to ja jestem zbrodniarzem?	A co nam tam cyganie! przyszli, to i pójdą przenocowawszy!	Ale przecież to Polak.	Ależ pisząc to, okrywam się hańbą!	Co mnie to może obchodzić?	Co to znaczy?	Dobrze, dobrze To także wiemy, ale jakimżeś sposobem go teraz znalazł?	Hej, ty, Fryc, chcesz się ze mną sprobować, zawołał mały, krępy, przysadkowaty chłopak, podsuwając jeszcze wyżej i tak dość kuse rękawy wełnianego odzienia, i stając przed cienkim, długim towarzyszem, który żylastemi rękami wdrapywał się na drąg wysoki.	Jam zawsze za wolą dziadusia szła chętnie	Mam okropne przeczucia... od tego dnia, gdy to widmo tu cicho weszło i stanęło w domu... czarne widmo...	Milcz! Tak chciałam i tak uczyniłam... źle czy dobrze, stało się. Gdy zechcę, wynagrodzę to.	Mimo to trzeba dobrze...	Na pasie odsercowym posiada też wstęgę ornamentu.	Na wieki... Mateusz!	Na zapusty? Tak jest Słusznie mu należy, aby się rozerwał i odetchnął i on, i dwór.	Poganin zapowietrzony. Mówią, co ino Żydy oszukują, a to swój, i pies taki...	Prawda, że to pięknie z jéj strony ale...	Tak, ale co to za kibić wysmukła!	Wy jego brat?	A dużo macie bydła?	A potrafisz zapomnieć o Ligii?	A waszmość z jakich Olbromskich, jeśli łaska?...	A, oto jest!	Ach przyczyny finalne! He, he!...	Ale po cóż iść do nich?	Ale?	Beze mnie?	Bo cię bardzo kocham, a ty leżałaś i wzdychałaś przez sen, a mnie zrobiło się tak smutno i było mi cię tak okropnie żal...	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	Będzie wymagający!	Chodźcie tu, Szmulu!	Cicho	Co mówisz?!...	Coś chciała powiedzieć?	Cóż ty, świnio, Maleski, kpisz sobie ze mnie w publicznym miejscu?	Dlaczego ci źle?	Doskonale.	I do pana będzie należało przygotowanie wszystkiego, jak należy. Dom jest piękny, a przynajmniej może być piękny.	I my będziem wiedzieć Zalizali (daw.)	I wysłuchał!	Jakże się mają wnuczki pani dziedziczki? No, tak, pani dziedziczki.	Jesteś jak orzeł, który jednym spojrzeniem obejmuje wschód i zachód!... Czuję, że mój wstręt do tej dziewczyny zaczyna słabnąć.	Jestżejestże uśmiechnęła się Agnieszka.	Któż był więcej? zagadnął król.	Małżeństwo, KsiądzNie powiadajcie! Jakiego księcia Henryka? Było jedno książę mazowieckieksiążę mazowieckie	Możesz i tak mu powiedzieć.	Następny raz niech diabli wezmą... niech diabli wezmą... niech wezmą!	Panu Bogu oddajem.	Rozbrajasz mnie, Gladys	Sam cezar o nich mówił	Ta sama idea, w odmiennych kolorach. Praktyczniejszy będzie ten pomysł z obu, którego konstrukcja od praktyczności najdalej odbieży.	Tak, miły Tristanie, życia nasze są splecione i spojone z sobą. A ja, jakoż będę mogła żyć? Ciało ostaje tu, ty masz moje serce.	Takie są tam ładne, wzruszające kawałki, że płakałyśmy razem z mamą. Ojciec się z nas śmiał, ale musiałam mu wczoraj czytać cały wieczór.	Tttak, proszę pani.	Wyście chcieli więźnia odbić, Czernyszewskiego?	Z Wilhelmem.	Zabrałbym pana z sobą, rozumie się	Zmierzam naprzód do tego, aby ci, ma chére maman, powiedzieć, że za wszystko, co wyliczyłem, jestem ci gorąco, niewypowiedzianie wdzięczny...
A pozatem jest pan człowiekiem dobrym, uczciwym, zacnym. I bardzo łatwowiernym. Proszę tego nie brać za przyganę. Pańska łatwowierność wypływa z dobroci. Sądzi pan ludzkie pobudki według własnych. I dlatego dokoła widzi pan ludzi szlachetnych, kobiety uczciwe...	Pan jest wciąż dekoratorem?	Przypuszczam jednak, że pragniesz pan zasięgnąć mojej rady w sprawie aktualniejszej i bardziej realnej	Dziś właśnie były. To bardzo krótka manipulacja; tytuł własności domu przepisany został w hipotece na siostrę Teckiego, której dwie inne siostry niezamężne zostawiły na czas dłuższy swoje sumy. Jeden tylko pan Tecki zażądał gotówki, a że obecna właścicielka domu nie mogła wszystkiego od razu wypłacić, więc połowa sumy musiała zostać na hipotece domu, zapisana na jego imię.	Ej, panoczku, ja już zawrócę! Do dworu nie puszczają furmanek, a psy mi klacz rozszarpią. Pan piechotą pójdzie.	Jednak żądał pan, aby mnie wydano jako jego wspólnika...	Ja nic nie mówię ani nie mruczę na nikogo, powiadam tylko, że szkoda, że ja przed ożenieniem nie wiedziałem o tym wszystkim, co pan powiada, a teraz to może bym tylko powiedział: w jarzmieś, wole, to ciągnij, a oblizuj się kiedy chcesz, a ty ośle swobodnyś, to się tarzaj po trawie i używaj, kiedy możesz.	Czy nie wiesz co to za drab, do którego wdzięczy się kapłanka?...	Ach, Błażeju jeżeli chcesz mi powiedzieć, żem znała pana de Bornier, oczywiście, że go znałam, parę razy nawet odwiedził mnie, ale nigdy się nie mogłam zdobyć na to, aby go zaprosić, bo trzeba by mi za każdym razem dezynfekować salon formaliną. Co do tego obiadu, przypominam go sobie bardzo dobrze; to nie było wcale u Zenajdy, która w życiu nie widziała na oczy pana de Bornier i która musi przypuszczać, kiedy ktoś mówi o Córce Rolanda, że chodzi o księżniczkę Bonaparte, o której mówiono, że się zaręczyła z synem króla greckiego; nie, to  było w ambasadzie austriackiej. Przemiły Hoyos myślał, że mnie uszczęśliwi, sadzając obok mnie tego zapowietrzonego akademika. Musiałam sobie zatykać nos, jak mogłam, przez cały obiad; odważyłam się odetchnąć aż przy rokforze.	No, to ja panu opowiem najlepszą rzecz. Wujostwo sporo dawali księżom, żeby się msze wciąż odprawiały za spokój duszy wuja Dominika. Ksiądz proboszcz, przecie starszy człowiek, światły kapłan, sam nam to opowiadał, a ręce mu się trzęsły z przerażenia. Mówił ksiądz proboszcz, że siedzieli jednej nocy z wikarym na probostwie, w dużym pokoju i naradzali się, jakie msze mają nazajutrz odprawiać. A że było dużo wotyw zamówionych, więc choć wypadała msza żałobna za wuja Dominika, postanowili ją odłożyć na kiedy indziej. I ksiądz proboszcz wyznał, że obaj z wikarym dopuścili się grzechu, bo mówili pomiędzy sobą, że tyle się mszy za tego samobójcę odprawia, a są przecie i inne dusze pomocy potrzebujące. Zresztą, mówił ksiądz proboszcz, państwo Rudeccy jakoś czy przepomnieli, czy zaniedbali złożyć w tym czasie na tę mszę. I tak oto naradzali się proboszcz z wikarym, żeby może nazajutrz mszy za wuja Dominika nie odprawiać, a odłożyć ją na późniejszy czas. Wikary wziął pióro i miał pisać w księdze, za kogo nabożeństwo odprawiać się będzie. Żywej duszy w pokoju nie było, tylko oni dwaj. Świeca się między nimi na stole paliła. Gdy wikary pierwszą literę jakiegoś nazwiska wypisał, padł na stół z głośnym dźwiękiem dukat złoty, jakby zleciał z sufitu, zakręcił się, zawirował między nimi dwoma i spoczął w blasku świecy między rękoma tych księży. Tak to im po swojemu, szyderczo zapłacił. Mówił ksiądz proboszcz, że się obydwaj strasznie przerazili. Odnieśli ten dukat natychmiast do kościoła, złożyli go na ołtarzu jako wotum i krzyżem leżeli pod lampą, w nocy, modląc się żarliwie o spokój duszy Dominika. Na drugi dzień obydwaj odprawili msze żałobne.	Co do mnie słuchałem cierpliwie, aż wreszcie zdecydowałem się sam zobaczyć. Bez osobistego przekonania się nie chciałem...	Alboż dzisiaj wykrada się kobiety? Przegruchaliśmy dziesięć dni w Saint-Mandé, mój książę wykpił się ze sprawy, płacąc za mnie karę. Dyrektor będzie prosił Boga, aby mu zesłał więcej rosyjskich książąt: odszkodowania dałyby mu czysty dochód bez kosztów.	Ba, jakichś kilka niezłych wodewilów skleconych dla rozrywki, jakieś okolicznościowe piosenki, romance, z których dopiero muzyka coś robiła, wreszcie sążniowa epistołaepistoła prawdziwe brzmienie nazwiska cesarza Napoleona Bonapartego, który urodził się na Korsyce w szlacheckiej rodzinie pochodzenia włoskiego i zmienił nazwisko w wieku 27 lat; pierwotne brzmienie było używane przez jego wrogów dla wyrażenia pogardy dla obcego, który koronował się na władcę Francji. (niewdzięcznik!), to wszystko nie są jeszcze tytuły dla potomności!	Mój drogi przyjacielu pytałem cię o to, gdyż sądziłem, że będziesz umiał odpowiedzieć. Nic więcej. Zeszłej niedzieli szedłem przez park i tuż koło Marble Arch natknąłem się na nędznie wyglądającą gromadkę ludzi, słuchających jakiegoś marnego ulicznego kaznodziei. Gdy przechodziłem, słyszałem, jak ów człowiek postawił pytanie, o którym mowa. Wydało mi się dość dramatyczne. W Londynie równie ciekawe wrażenia są na porządku dziennym. Słotna niedziela, dziwaczny chrześcijanin w nieprzemakalnym płaszczu, kółko chorowitych, bladych twarzy pod dziurawą osłoną ociekających parasoli i jakieś cudowne zdanie rzucone w powietrze przeraźliwym, histerycznym głosem	Zdarzył się dziwny wypadek. Dostojny Sofra kazał go zamknąć w pustej piwnicy swego pałacu. Otóż ten hultaj, bardzo silny człowiek, wyłamał drzwi do drugiego lochu, gdzie stało wino, przewrócił kilka dzbanów bardzo kosztownych, a sam tak się spił, że...	Dlaczego? A no dlatego... Wytrzymałem był w tym Krakowie oblężenie pospołu z bracią z województwa sandomierskiego, krakowskiego jako też i ziemi sanockiej. Wytrzymałem dziesięcioniedzielny szturm do miasta. Byłem przytomny, kiedy nieprzyjaciel zdradą wpuszczony był do grodu, a my wszyscy sromotnie poddać się przymuszeni byliśmy. Złożyliśmy jak barany rynsztunek wojenny i dwie niedziel zamknięci w zamku krakowskim czekaliśmy na rezolucję, co też z nami uczynią. Trzy nasze związki konfederackie, Boże mój, Panie miłosierny! rozłączono, a każdy do innej sali na zamku graf zamknąć kazał. A skorośmy do tych sal weszli, warta z ukrytych miejsc pokazała się, u drzwi i okien miejsca zajmując. Nazajutrz przyszedł placmajor z rezolucją, ażebyśmy do podróży byli gotowi. Dwustu siedemdziesięciu nas samej szlachty oficjerów w marsz wyszło przez Grodzką Bramę. A za oną bramą zastaliśmy konwój z karabinierów. Ci nas wiedli błotami i drogą złą w naznaczoną podróż. Później dopiero dano nam podwody i tak oto z wolna jechaliśmy w oczach ludzkich przez Skalbmierz, Staszów, Iwaniska... Za Staszowem idzie tam droga szeroka lasem... No, mój ta już był blisko kraj. Z dala Święty Krzyż widać... Zdarzył się był nocleg w miasteczku Bogoryi. Dokoła zajazdu, gdzie my w stajniach pokotem leżeli, warta czuwała. Wstałem ja w późną noc, przyszedłem do karabiniera pierś w pierś, gdy się nie spodział, i wziąłem mu z rąk broń siłą a w mgnieniu oka.	O co, o co? O to, że mógłby taki drab rzucić się na panią i zrobić z nią wszystko, coby się mu podobało. Rozumie teraz pani?	Co tam się dzieje?	Czy sądzi pani, że jest nim w istocie że osoba, która by naprawdę kochała, mogłaby to powiedzieć swemu mężowi? Osoba ta nie wie z pewnością, co to miłość; to raczej błaha wdzięczność za jego przywiązanie. Mój przyjaciel nie może się łudzić żadną nadzieją; ale, mimo iż tak nieszczęśliwy, szczęśliwy jest, że obudził w niej bodaj lęk przed miłością i nie zamieniłby swego stanu z losem najszczęśliwszego kochanka na ziemi.	Na to ratunek gotowy Możemy się cofnąć w ubiegłe wieki i powrócić do arcydzieł.	Nie jeden... straszne plotą dziwy! Jeżeli choć przez pół prawda co mówią, warto by Neron wygnał Nazarejczyków lub wymordować ich kazał, bo za nich Bogowie na całym Rzymie mścić się mogą...	To światło pali się w małym, samotnym domku na końcu tej drogi. Nie jedźmy dalej.	Tym się nie przejmuj, Maksymilianie Mam umowę z żeglarzami, zgodnie z którą dostęp na moją wyspę jest zwolniony z wszelkich opłat. Jestem ich abonentem, jakby to się powiedziało w cywilizowanych krajach.	Świetna myśl! Oskarżony, proszę się opanować i stać prosto. Tym razem otrzymasz dwadzieścia lat. Pamiętaj jednak, jeśli znowu staniesz przed nami za jakiekolwiek przewinienie, będziemy musieli odnieść się do ciebie z całą surowością!	Ale go też może i nie zabito naówczas, gdy porwano Zważaj, Szwentas, że ty... ty... skąd się opowiesz?	Cóż to, na piechty, Macieju?	Ot, przyśniło ci się i tyla Jeszcześ nie dospał, to sobie oczy przemyj, a po drwa mi w te pędy biegaj!	Tak, jak pana Jędrusia przed sobą widzę. Ozór czerwony i pełna gęba ognia. Co się dziwić, że takowe piekielne upały chce świeżą krwią przygasić.	Zamoyski Zamoyskim! Nie kłanialiśmy się i nie będziem... ma foima foi (fr.)	A ja podzielę się z panem moją nagrodą dwóch tysięcy funtów obiecanych przez Bank Angielski.	A teraz, czy jesteście gotowi powracać ze mną razem?	A widzisz! Tylko jeśliś nie barbarus, tedy nie godzi ci się w obiedwie mierzyć, bo tak tylko Turcy czynią.	Co robić! Ma on konszachty z pastuchami z równiny, rybakami znad Tybru i przemytnikami z wybrzeża. Kiedy go szukają w górach, on jest nad Tybrem; wysyłają tam za nim pogoń	I... czy mam mu być oddany?	Mogę w tym względzie oświecić ciebie i twoją hałastrę, gdy dostaniemy się na ląd	Nie, skąd! Zupełnie się na tym nie znam. Przychodzę w innej sprawie.	Nieprzyjaciołom rotmistrzu miły. Nieprzyjaciołom byśmy się obronili, ale my sami sobie jesteśmy najgorszym wrogiem.	Więc czemuż się ich obawiać?	O! na zamek już chyba nam nie iść tam droga dla panów nie dla sukmany... A po co?	Ho, ho! czterdzieści lat temu, jako mnie kniaź Wasyl w jasyrjasyr i od tej pory służyłem mu wiernie, a gdy onej nocy odjeżdżał na przepadłe imię, to dziecko Konstantynu zostawił, a do mnie rzekł: „Czechły! i ty nie odstąpisz dziewczyny, i będziesz jej strzegł jak oka w głowie.” Łacha ił AłłaŁacha ił Ałła	A co to?... Będzie drugie kazanie?...	Bałamuci ci ideał, mój biedny doktorze, wtenczas kiedy ty pracujesz tak mozolnie nad przywróceniem jego ojcu zdrowia? To niegodnie! Każę go natychmiast aresztować na czele pułku i w oczach pięknej panny Lawinii.	Byle nas nie chciał przyjąć, jak Domaszewiczów przyjął, gdy do niego z wieścią o śmierci pułkownika przyjechali!	Prawdę mówicie, ale Pietrkowi wójtostwo do grdyki nie wraca, nie; grontu już dokupił i stodółkę dostawił, i konie ma kiej te hamany!...	Przywiązana do mnie a w dodatku... za dużo o mnie wie.	Wszystko, co jest, było już kiedyś, a to, co będzie, jest tylko powtórzeniem zdarzeń z jakiegoś dawnego, zapomnianego roku. Siedź cicho, bo teraz będę przeliczał zbiegłe moje lata.	A jednak powinno to pana interesować.	A to było?...	Ach, Saro! To ty jesteś?	Aza? Któż to jest?	Chybabym zwariował. Teraz najlepsze zarobki. I cyrk jest, i wszystko. Ja chcę koniecznie dziś wrócić do domu.	Co za Czarny Hajer?	Co? Naprawdę? Ogromnam?	Do wody! Jaka ty mądrala! Do wody byś nie poszła! O, nie!	Dosyć!... dosyć, panie Klejn!...	I tam pisałem.	Jak to odsądzić?	Masz słuszność, że tak mówisz Ja nie rozumiem, chyba ten zamek jest zaczarowany. Przysięga, Salon, SłowoSłuchaj, co ci powiem, ale przysięgnij mi najprzód, że dopiero po śmierci mojej mówić o tym będziesz.	Ni Grzegorzowa nie la nich za mdła i młódka to jeszcze.	Nie, Pencroffie Wprawdzie dawny szlak lawy pozostaje otwarty i dzięki jego położeniu do tej pory zawsze wypływała z krateru na północ, ale jednak...	Nie, panie. Usiądę tylko przy innym stoliku, ponieważ nie mam zamiaru prowadzić rozmowy na temat pańskich... stosunków familijnych.	Panie... panie... doprawdy, że nie dosłyszałem...	Powiedz mi jakim sposobem wy, ludzie mądrzy, możecie składać hołdy zwierzętom, które w dodatku, gdy nie ma widzów, okładacie kijami!...	Te wypełzłe to pabianickie; mówię o tych amarantowych z zielonym deseniem, te nigdy nie wypełzną, można wygotować w słońcu i nigdy nie wygryzie.	To chyba sterlet	W jaki sposób?	Właśnież to najgorsze: ciotka mi krzywakrzywy (daw.)	A z daleka waszmość?	A! a!	Chcecie? jedźmy!	Czego?...	Dobrze! dobrze!	Dziecko jesteś!	Gadałeś, że pięćdziesiąt.	Ha! pójdę dziś jeszcze.	I narzeczony potem wesół będzie	Idź precz, idź precz wszetecznico! precz szatanie, bo rózgami osmagać cię i ze wsi wypędzić każę.	Jasne.	Któż taki?	Lecz ja nie jestem pańskim wspólnikiem	Masz rację! On właśnie dlatego dziwacznie wygląda, że jest nieśmiały... W drugiej klasie był tak zmieszany, że dziewczęta zaczęły chichotać, wyobraź sobie!...	Nic.	Nie jesteś czcicielem natury?	Nie.	Nie; niebrzydki jest, ale ostatecznie nie może wytrzymać porównania z iście jubilerską robotą takiej katedry w Reims, w Chartres i (na mój smak) perły wśród wszystkich, Sainte-Chapelle w Paryżu.	Nigdy nie miałam tego zamiaru.	Och!... Pod tym względem możesz być spokojny... Ze względu na ciebie, bardziej niż dla siebie samej, będę umiała zachować najgłębszą tajemnicę.	Oczywiście.	Oj, bo mam zmartwienie. Niosłam dziś mleko letnikom. Tędy szłam. I zgubiłam pierścioneczek.	Po północy wyjdę.	Poniute! Pirma nei jums atsakyti, aš norėčiau ir jūsų paklausti, apie kokius mierius jūs kalbate? Ar apie galimus pagal nuomonę sveikų žmonių, ar apie tokius, kurie tankiai kyla smegenyse sergančių žmonių ir užkrėtę kitų galvas, patenka paskui į mierius visos tautos, į mierius nedasiekiamus, kvailus ir išjuokiamus per kitas tautas?	Proszę na ziemię!	Rubria?	Strój odrzekł, gestykulując żywo, jak gdyby słowami nie zdołał dostatecznie wyrazić uwielbienia.	Tak jest.	Ten mały nowy więzień.	Tobie, prezbiteriance?!	W ogrodzie cyprysy i trawniki pożółkły od pożaru, z mirtów opadły liście i cały ogród wygląda jak umarły.	Wcale nie zaglądałaś nawet?	Z twojego?
Król stary się tem niepokoi iż was zawczasu starają się do młodej pani zniechęcić. Dla serca ojcowskiego byłby to cios bardzo bolesny, gdybyście jego miłości dla narzeczonej swej nie podzielali. Król ją kocha jak dziecię własne.	Dobraliśmy się z sobą. Zaślepienie i żądza weszły w drogę zaślepieniu i żądzy, a z tego zrodził się gniew. Dla mnie, który nie jestem niczym lepszym od zbłąkanego jakajak	Stało się!... Już tak musiało się stać, to i nie będzie inaczej.	Chrześcijanie. Nie bój się, dziadu, naści ortę.	Nie widząc się z nikim, prócz z tobą?	Niech pan się streszcza i niech nam powie, kiedy sam ujrzał demonstrantów.	Pachołcy miejscy trzymają się za ręce i sznurem, żeby naród nie zastępował drogi.	Wprawdzie dopuścił się winy, aleśmy już wybaczyły i obiecałyśmy nie zdradzać go przed nikim	Carramba! Mówiłem ci, caballero, żebyś się zatrzymał. Skropiono cię takimi perfumami, że będziesz je teraz czuć przez tydzień. Pozwól, że nie będę się do ciebie zbliżał.	Nie lubię tak powiedz po prostu: podoba ci się?	Tak, du Tilletdu Tillet odparł Stefan i ugryzł się w język, spostrzegłszy się na nieostrożności, z jaką przyznawał się do stosunków z du Tilletem.	No powiedz, co myślisz, ile ja już widziałem wielkich okrętów rozbitych? a ilu chłopców, dzielnych i żwawych, sczerniałych od słońca na placu kaźni? a wszyscy zginęli przez tę gorączkowość i jeszcze raz gorączkowość! Co nagle, to po diable, słyszysz? Już widziałem niejedną rzecz na morzu, tak, widziałem! Jeżeli będziesz pilnował tylko kierunku drogi i wiatru, a o nic więcej się nie troszczył, będziesz jeździł powozem, zobaczysz. Ale to nie dla ciebie. Znam cię jak własną kieszeń. Nazajutrz urżniesz się rumem jak bydlę i pójdziesz na szubienicę.	Dalibóg, kawalerska w tobie fantazja! Okrutnie mi się to podoba, bo niebezpieczna rzecz z takimi ludźmi zadrzeć. Niejeden już ciężko za to zapłacił. Ale i oni znają moresmores widzisz! A czemu? Bo się mnie boją!	Poddać się! pan nie znasz mojej matki. Gdybyś wiedział, jak jest dumną... A ja czy nic dla nich zrobić nie mogę?	Póki się rzecz nie rozgłosi i nieprzyjaciel baczności nie podwoi	Dyć juści, on ci Bartłomiej Kozioł, dopraszam się łaski prześwietnego sądu!	I bije się z tobą?	Szkoda Najlepszą reklamą dla sklepu byłoby, gdyby się tak kto w nim powiesił...	To się tak mówi: obejdę się, a jest inaczej zupełnie. Proszę pana, ludzie są podli i maskują się, aby wyprowadzić w pole takich, jak pan, a Grzesikowi potrzebne jest ukrywanie swego pochodzenia przed państwem. Ho! ho! gra on teraz rolę szlachcica, pana wielkiego. Tfy! chamczuk psiakrew	To są nieuniknione rzeczy; takąż, a nawet jeszcze cięższą walkę i ja stoczyłem, nawet z własnym ojcem, który dopiero w roku przeszłym się pogodził z moim systemem, bo dostaliśmy złoty medal za nasienie buraczane i srebrny za opasy. Rozłogi znam dobrze. Mój ojciec tam kiedyś trzymał karczmę i tam się chowałem	Zapytam Ady, choć prawie jestem pewna, że zapisze się do towarzystwa.	No, dalej mój gościu: elegię na takt szalonego alegretta! Pereant qui crastina curant!Pereant qui crastina curant! (łac.) krzyknie Gerwid, a ja wstałem z krzesła i przechadzając się po pokoju, rzekłem:	Czego tak patrzysz? czy myślisz, że drugi wąż może się ukrywać w drzewie?	Gdyby pan zechciał wrócić do swoich, w jaki sposób zdołasz się tam dostać?	Prawdopodobnie dopiero teraz Nagórski uświadomił sobie, kim jest mąż Celiny, i aby zatrzeć cień, który mu przemknie po twarzy, albo może się odbije w wyrazie oczu, powie pośpiesznie:	Widzę, widzę, roztrzpiotałeś się tak, że podobno i wieczorny i ranny pacierz poszły z wiatrem.	Nie jestem jeszcze zupełnie o tym przekonany mam jednak nadzieję, że wkrótce zdobędziemy konkretniejsze wiadomości.	O święta cierpliwości! Co opętało takiego hreczkosieja jak ty, żeby wdepnąć do łodzi, która najeżdża na mnie. O mało co nie pogruchotałeś mi łodzi!	Bo ja dopiero niedawno zostałem przeniesiony do Pragi Ja nietutejszy. Jestem z prowincji, a panienka też widać nie z Pragi.	Darmo albo i nie darmo Kumie! dacie sześć złotych za korzec, to wam coś takiego powiem, że aż podskoczycie do góry!	A! na Boga nie umierajże mi pan Z nadziei niema zwyczaju umierać, a ja chcę byś żył dla mnie! do jutra, do jutra!	Proszę pana Ale pan kazał ściąć prawie wszystkie kwiaty. To nie moja sprawa. Tylko że ja nie wiem, czy pani...	Nie pytasz, czy mam pieniądze.	Nie wiedziałem o tym, że służył pan.	Wiem, kochany Castillanie, żeś rozumny i ostrożny Ale przepraszam, zapomniałem o wieczerzy dla ciebie. Musisz być niezawodnie głodny. Zasiądź no bez ceremonii przy stole, a choć kuchnia moja skromna bardzo, gdy nikogo z gości nie oczekuję, Joanna dołoży starań, aby cię zadowolić.	Mam łazić do jakiegoś fagasa? Nie, kochaniutki, chcę mieć do czynienia tylko z tobą.	To ja powinnam ci podziękować za to, że zechciałeś mnie tu zaprosić Nie zapomniałam, że jestem twoim więźniem.	A chodź no sam! Nie będziesz z chaszczów gardła darł. Bliżej! bliżej!	Nie	Nie wrócił, panie oberlejtnant.	Nie, nie pomagaj To moja pierwsza ryba. Czy... czy to wieloryb?	Nikogo nie potrzebuję, to chwilowy zawrót głowy i nic więcej. Myśl pan raczej o sobie, nie o mnie	Ale cóż to ma do nas?	Stefa! Wody do mycia!.. co u djabła, dwie wiedźmy w domu, a nic nienaszykowane!..	Gösto Powiadają, że przeżyłeś sam jeden więcej poematów, niźli ich napisali wszyscy poeci nasi. Ale sądzę, że najlepiej będzie, jeśli poprzestaniesz na dawnym sposobie. Ten wiersz to przecież nocna robota, od razu poznać.	Mnie pozwolił patrzeć na siebie. Cały czas patrzałam na niego, a on na mnie. Patrzyliśmy sobie w oczy!	Ale trudno. Ja jestem, jak kupiec: wiedziałem, jaki kontrakt zawieram i gotów jestem spełnić wszystko to, co mnie obowiązuje.	Czy panna Dartle przysyła po mnie?	Gryzie was coś na wnątrzu.	Idź do wszystkich diabłów	Idź ty: ja teraz ciebie huknę w pysk, a jak cię zabiję, to mi inne uszy urosną.	O, Ziemskie Potęgi! cóż my teraz poczniemy?	Pewnie te same djabły, któremiś nas wiózł wtedy.	Wiesz, a Nastusia to prosto od rozumu odchodzi, że i Szymek wróci...	Żadnych. Zostaję w Warszawie na święta. A pan wyjeżdża? Na długo?	Że pan będziesz grał w karty.	A Ellen, Ellen czy poznała Fabijana?	A mnie pilniéj jeszcze, niż waszéj ekscelencyi	Aha!... Gdzież jest ten znawca moich losów?	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Bet ir ta Marelė tokia graži, kaip tiktai tikroji Birutė!	Chwała Bogu! Bardzom rad! A siostrunia aż rośnie z dumy. Jakże to było z tym strzelaniem? Tak sobie, bez żadnej dobrej racji?	Czy ja wiem którzy potrzebniejsi.	Czy pani znała Litkę?	Czy spostrzegł pana?	Czystość serca daje taki stan szczęścia!	Dobra! Więc bierzcie	Dobrze recytuje ale i tak wolę wista.	Jasne.	Kobieta, Pieniądz, Polityka	Kogo wołacie?	Lecz skąd Lupin mógłby znać ten szczegół?	Mówi dobrze, bo długo bawił w tym kraju.	Mężczyzna, Pożądanie wyjął z pugilaresu rysunek pornograficzny i podał.	Oczywiście	Oczywiście.	Odrzucam.	Oni pomrą. Ty będziesz żył	Ot, tak... boczków przypiecze!	Patrz pan.	Pod nami morze!	Powariowali, jak Pana Boga kocham.	Pożądanie	Przygotowywałem ci niespodziankę.	Raczej Osiecki, bo ten chybki jak piorun.	Skąd pan to wiedzieć możesz?	Są one warte bez porównania więcej, ale	Tai, ką čion da kalbėti!	Tak jest! Jako żywo!	Tak.	Taki miał gust. Przecie i jemu coś wolno.	Trzeba więc przyspieszyć ten związek, bo ja już niedługo umrę.	Tu Józef, dzień dobry, wujenko.	Umarł?	Wiedzą już państwo o tym aresztowaniu?	Właśnie wiedząc o uczuciach państwa i pojmując wielkość ofiary, jakiej żądamy od pani, przyszliśmy tu z siostrą...	Zdrowie twoje, braciszku.	Żydów?	„Trzy prasy drewniane podparte sztabami z żelaza, z płytą marmurową...”	„Znowu tą chlubą...”
Czy go znam? Nazywa się Sawiniusz, ale nosi też nazwisko Cyrana de Bergerac. Ach, stary Lembrat zadrżeć musiał w swym grobie! Chodź, chłopcze, w moje objęcia! Niech cię uścisnę i ty uściśnij mnie także!	Tak, to oczywiście bardzo tragiczne, nie możesz jednak być w to zamieszany. Z „The Standard” dowiaduję się, że miała siedemnaście lat. Sądziłem, że była jeszcze młodsza. Wyglądała jak dziecko i wydawała się tak niewiele rozumieć na grze. Dorianie, nie bierz tego do serca. Chodź ze mną na obiad, a potem pójdziemy do opery. To wieczór PattiPatti, Adelina (1843–1919)	Można wytrzymać, panie wachmajster, tylko kapusty było trochę za mało. Ale cóż robić? Wiem, że pan nie był na to przygotowany. Wędzonka była dobrze przewędzona. Przypuszczam, że było to mięso domowe ze świni swojego chowu. Herbata z arakiem też zrobiła mi dobrze.	Oho, serdeńko! To do tego ci się odzywa apetyt? Już tak za młodu tego metaliku dźwięk ci się podoba? Tobie, który siedzisz na pół milionie gotowizny? Oj! Żeby to skarbnik nieboszczyk...	Ja panu hrabiemu powiem; jest to bardzo ładne, młode dziewczę, proste, nieokrzesane, ale mogące głowę zawrócić pięknością, więcej nic.	Jak to? więc sądzisz pan, że habit...	Najwięcéj umie, kto się sam nieukiem powiada! cała to mądrość w siebie niewierzyć... Ze słów twych poznaję ucznia Sokratesowego.	Tak. To jest przedziwne właśnie, że z tą samą zupełnie łatwością. Dość by mi było przepuścić prąd ów...	Prawda? Oho, założę się, że pan to nie zawahałby się chwycić kobietę za gardło w jakim ciemnym kącie, gdzie by nikt pana nie widział.	Na to, Senderl, znajdzie się sposób. Powiedz mi, kochany, czy wiesz coś o Czerwonych Żydach?	A wszakże to romans napisany za Cesarstwa	Czekaj no Patrz już światła w nim błyskają. Jedno światło, drugie, o, trzecie... To wielkie okno, co teraz zabłysło, to hala stolarska, a tamto nad nim	Czemu to tobie oddano pismo, zamiast wysłać je przez niewolnika?	Czy przedsięwzięcie to niebezpieczne?	Cóż na to poradzę Pieniędzy im nie dam.	Cóż wy na to, dostojny panie?	Daj po pół drachmy kubek, to skosztujemy	Dalej, nie trać czasu, przyjacielu Sancho mniejsza o to, podwajam chętnie.	Jakże to? Skąd jesteście i jako was zowiązowią (daw.)	Kto to jest Dick? Co za dziwaczne imię!	Któż to jest ta dziewczynka, która pali u nas w piecu?	Pewnie!... Wszyscy z Etretat nazywają to Pokój Panieński.	To ci dam wiadro wody, a tymczasem naścinaści (daw.)	To tylko morze Możliwe, że nie wzbudza w nim chęci ucieczki.	Mój chronometr! rozumował najzupełniej poważnie. zadawał sobie pytanie. Atoli jego myśli wirowały głównie dokoła zdumiewającego pytania, na które nie było odpowiedzi: Od jakiego diabła ten hultaj dowiedział się, iż srebro wywieziono na lichtudze? A było rzeczą oczywistą, że jej nie przechwycił! Co do tego ostatniego wniosku sprowadzało kapitana Mitchella na mylne drogi przypuszczenie, wysnute podczas długiego czuwania w porcie ze spostrzeżeń nad stanem pogody. Zdawało mu się mianowicie, iż tej nocy wiał w zatoce wiatr, silniejszy niż zazwyczaj, tymczasem było właśnie wręcz przeciwnie.	Właśnie, zanim pośpieszyłeś się ze swą krytyką, chciałem powiedzieć, że tekst musiał ulec w drukarni jakiemuś nieszczęśliemu przypadkowi i że drukarz poprawił go według własnego widzimisię. Nie! Co się tyczy Cycerona lub Horacego, to nasz Randall nie jest żadną powagą.	Że to poniektórych tak cięgiemcięgiem (gw.) tak dużo. drzewa!	Tak, ale tym razem sprawa przedstawia się gorzej Nie ma go już od kilku dni, wydry przeszukały całą okolicę wzdłuż i wszerz i nie znalazły po nim żadnego śladu. Rozpytywały się wszystkich zwierząt na kilka mil wokoło, a nikt nic o nim nie wie. Wydra jest widocznie ogromnie niespokojna, choć się do tego nie przyznaje. Powiedziała mi, że mały Grubasek nie umie jeszcze dobrze pływać i domyśliłem się, że ma na myśli śluzę. Bardzo dużo wody spływa tam jeszcze mimo późnej pory roku, a malec był zawsze śluzą oczarowany. Poza tym są jeszcze pułapki, wnyki, wiesz przecież. Wydra nie denerwowałaby się na próżno, a jest zdenerwowana. Kiedy odchodziłem, wyszła ze mną i powiedziała, że chce zaczerpnąć trochę powietrza, rozprostować łapy. Ale dobrze wiedziałem, że nie o to jej chodzi. Wypytałem ją i wreszcie udało mi się wydobyć tajemnicę. Chce spędzić noc na straży przy brodzie. Wiesz, tam gdzie dawniej, w zamierzchłych czasach, był bród, zanim zbudowano most.	Ależ powtarzam ci że on mówił o tobie Mówił, że wspólnik Morrisona najpierw zabrał mu wszystko, co tylko się dało, a potem wysłał go gdzieś, gdzie tamten umarł!	No tak. Wiem, żeście się bardzo lubili. Często tam bywasz?	Muchy są największą naszą plagą. Nie ma pan pojęcia, ile trudu  kosztuje latem wypędzanie ich z tego pokoju. Zdają się przenikać przez ściany.	Pomyślałem, że mogę wam się przydać i wróciłem najszybciej, jak mogłem.	Cicho pan siedź nie wie pan, co pan gada; w owych czasach Swann miał cerę jak brzoskwinia ładny był jak amorek. Zresztą, został zawsze uroczy. Kobiety szalały za nim.	Sainclair bywa tutaj, aby się dostać do Akademii spójrzcie, jak się kłania baronowi L...	Więc widzi pan. Jesteśmy identycznego zdania i wszystko się ułożyło. Ma pan koniak?	Ależ...	Bez ofiary się nie obędzie Pożegna go matka ze łzami, a może za lat kilka powita z radością. Wezmę Clarka do pomocy.	Co się stało Róży?	Co za strach?... Odkryłem ja rzecz, której naprawdę będziecie się lękać... Ale o tym nie mów nikomu. Wiesz, w miesiącu Paofi (lipiec	Coś sobie przypominam. Podobno ten ostatni pisał o eksterioryzacji wrażliwości?	Czekaliśmy umyślnie na pana z obiadem i natychmiast podadzą.	Dlatego śpiewasz Powiadają przecież: Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny.Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny (z gw. ukr.)	Do dna! Do dna! Waszmości czas na koń, a i nas też służba potrzebuje. Niech waszą mość Bóg prowadzi i odprowadzi!	I ty, Widziu, zmieniłeś się trochę... zmizerniałeś...	I uważaj, jak będziesz jechać, na pewno jest ślisko.	Na Herkulesa! Śmiertelnik, który zdusił Krotona, godzien jest mieć posąg na Forum. Ale mylisz się lub zmyślasz, starcze, albowiem Krotona zabił nożem Winicjusz.	Nie nie potrafię bez pomocy. Od godziny już słaniam się na nogach, w boku mnie kłuje, jakby ktoś mnie przypalał żelazem rozgrzanym do czerwoności; tchu nie mogę złapać. Jeżeli umrę, czy przebaczysz mi, Alanie? W głębi serca zawszemzawszem miał	Nie przesadzaj Po prostu zrozumiałem, że zarówno nicość wieczna, jak i moje suchoty nie są pewnikami...! Można o nich rozprawiać...	O tak. Przejeżdżam zawsze tamtędy	Och! Mam nadzieję utrzymać się w dobrym zdrowiu.	Oszalałeś, przecież Marek naprawdę z Ziemi do nas przybył!	Przecenia pan moją skromną rolę.	Siedem? Wszakże powiedziałeś pan przed chwilą, że sześć?	Skoro jego wiersze są drukowane, możemy je przeczytać i sami.	Tak, pani	Tak, pani, ja jestem.	Tak, przyznaję zawołał drwiąco pro­kurator.	Wiesz co? Najlepiej, żebyś tam, do Tepeńca, posłał swoją żonę! KobietaNie ma jak kobiety do dyplomacji.	Zdawało mi się, panie, żeś na mnie zawołał.	A ino. Posed z nim i z tymi strzygoniami. Nabrali butelek i pośli na tyzień... No... kieby ich bym dopadła, skąsałabyk ich... choć stara, na śmierć.	A ja podżegacz, inicjator, pomysłodawca. nieszczęsnej wyprawy	A pani?	Arnulfie, Wikturnianie, chodźcie prędko	Będziemy jeść chleb.	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Czy imię jéj Anna?	Czy kwestie higieny należą do pańskiego totumfackiego?	Czyś z nim umówił okup?	Daj cię katu! Żeby ci choć język obcięli!	Do wojska oddali!	Dobrze! Hej, Rzędzian!	Domanie, bracie, okupu nie potrzebuję... prawdę mówię.	Gdzieżeś był?	I ja czekałam dwa miesiące, długie... długie..	I raki na ścierwo łowił!	Ja mówię, że niesławy nie ma! Nagrodę turniejową odstąpiłem dla ciebie	Jaś lubi dzień, w którym płacą	Jest nieśmiała Ludzie zwracają uwagę na jej jasne włosy, gdy wychodzi z nami. Wołają za nią: „Idzie Rubia!rubia	Jest.	Jeszcze go nie odkryli, ale wpadli na ślad.	Książki o tym pisać nie będę ani oracji nie powiem, ale com już powiedział, tego nie cofnę.	Moriturus te salutat (Wita cię mający umrzeć) chcę umierać	Nie miałbym czym Sapieżyńskiej wiktorii głosić!	Nie.	No więc jaka jesteś?	Pistol? A jegomość skąd go wziął?	Przepraszam ale nie rozumiem. (Myślałem, że robi aluzję do procesu pani Stawskiej.) Nie rozumiem panie radco.	Słuchaj no, Zilla, co tobie?	Trzeba tej nocy usunąć możliwie wszystko	Tu, moje dziecko	Uczono mnie tego od dziecka.	W górę, w górę!	Wiedziałam, że wrócisz.	Więcej niż o milę	Wszystko jedno. Więc do Benares. Prędko! Już nadjeżdża!	Za kogoż panowie mnie macie, żebym w djabła wierzył?	Zależy mi na tym bezwzględnie!	Zaszła jakaś pomyłka?	Żartujesz ze mnie	„Mam wszystko, co oni pisali: ich malowidła z tutejszych okolic i wiele listów, zwłaszcza muraslę. Powiedz, co czynić. Jestem w Shamlegh pod śniegami. Staruszek choruje”.
Drobnej! Naprawdę? Bardzo mnie to cieszy. Wobec tego szkoda, że go pan tym zaprzątał. Ta walka strasznie go dużo kosztuje. Coraz bardziej jest wyczerpany. Czuję to, gdy opiera się na moim ramieniu w drodze do parlamentu. A czy on naprawdę jest na ulicy bezpieczny? Dziś po południu Mullins rozstawił tu swój oddział. Przy każdej latarni sterczy policjant i co drugi człowiek, którego spotykamy po drodze do Palace Yard, jest oczywistym szpiclem. On wkrótce będzie miał tego dosyć. Proszę pana, chyba to niemożliwe, aby któryś z tych zagranicznych łotrów podniósł na niego rękę... jak pan myśli? To by była klęska narodowa. Jakżeby kraj bez niego się obszedł?	Można to i tak nazywać, nie będę się sprzeczał o dźwięki. Pan uważa mnie za łajdaka, że pomagam Grosglickowi do obdzierania nędzarzów, tak? Otóż ja pana przekonam, że ten łajdak robi więcej dla tej nędzy sam niż wy wszyscy razem inteligenci i różne resztki szlacheckie. Proszę, spojrzyj pan w tę książkę, jest to całoroczny rachunek sum wypożyczanych i procentów, jakie przyniosły za rok ubiegły. Książkę prowadził mój poprzednik, a tutaj jest moja książka, prowadzona od nowego roku. Porównaj pan cyfry pożyczek i dochodów.	To źle się robiło Jeżeli list jest do mnie pisany, ja jeden tylko mogę wiedzieć, czy ten list jest ważny, czy nie. Proszę moich listów wcale nie czytać, tylko odsyłać do mnie. A ja będę wiedział, co z nimi robić.	I powinno być, język trzymać za zębami, rzekł Dobek gorączkowo jakoś. Eljasz mi to urządzi tak, aby we dworze żywa dusza nie wiedziała... Żywa dusza! aby się nikt nie domyślił! ani Aron, ani panienka, ani panna Henau... nikt.	Powiemy, iż wiedząc, że Jurand szuka dziecka, a odjąwszy zbójom jakowąś dziewkę, która nie umiała powiedzieć, kto jest, daliśmy znać o tym Jurandowi, myśląc, że to być może jego córka, ów zaś, przybywszy, wpadł na widok tej dziewki w szaleństwo i opętan przez złego ducha rozlał tyle krwi niewinnej, że i niejedna potyczka więcej nie kosztuje.	Łohoyski: Nic nie pamiętam. We łbie mi się kręci od tych waszych rozmów. Fakt jest, że życie spsiało i że nic go odpsić nie zdoła	Może to was podać w podejrzenie i na nieprzyjemności narazić. Życzę się oddalić. Za Hubertzburgiem jest wieś i gospoda, która da wygodniejszy nocleg, niż pień bukowy.	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	Na mój wniosek. Nie mogłem nic robić. A przytem jakże śmiałbym pozostać w armji wiedząc, że moje władze umysłowe znajdują się w rozstroju? Nie byłoby to zgodne z poczuciem honoru i obowiązku.	Zupełnie dosłownie, łaskawy panie Właśniem się wybierał do domu waszmości, gdy mnie zwabiono na pokład brygu, tam okrutnym uderzeniem obalono mnie na ziemię, wrzucono do ciemnicy... a potem już nie wiem, co się ze mną działo, aż dopiero, gdyśmy znaleźli się na pełnym morzu. Byłem przeznaczony do plantacji; traf tylko zrządził, że przy pomocy Bożej udało mi się ujść żywo.	To cale się tu coś nowego święci, począł zadumany Sapora, gra świeczki warta... Pieniędzy takich podchwycić nie mogli... Są gdzieś skryte... Nie ma co się namyślać, niegodziwego człeka należy się pozbyć... a jejmości zagarnąć spadek...	Żal mniej doskonały jest to obrzydzenie sobie grzechów pochodzące z obawy utraty nieba lub zasłużenia na piekło, ale już z mniejszą miłością Pana Boga.	A gdzie to jest cmentarz?	Bo Bóg jest sprawiedliwy Waści na przykład dał wielką fortunę, wielki miecz i ciężką rękę, a za to mały dowcip.	Wżdy nie co inszego robię, ino gadam. Łaska boska, że mi jeszcze mowy nie odjęło. A głupie dwa kołki osikowe i byłby człek miał noce spokojne. Ale czy to taki jeden z drugim posłucha dobrej rady?	Prawie sama, bo po ojcu został się nam tylko mały domek na Solnej, w którym mieszkamy... no, to już za mieszkanie płacić nie potrzebujemy... Zresztą, pani N. płaci mi dobrze i jakoś tym, co od niej biorę, łatamy się jako tako, żeby i wyżyć, i braci w świecie pokierować.	Za pozwoleniem... Funkcje duszy są „zwykłe” nie z tyłu i nie z boku, a już wcale nie widzisz mego wnętrza. Otóż, proszę pana, wyobraźnia nasza posiada tę własność, że w jednej chwili możemy przedstawić sobie człowieka nie tylko z przodu, z tyłu, z boków, z góry i z dołu, ale nawet wnętrze. Innymi wyrazami: nasze oko materialne, w najlepszym razie, ogarnia tylko trzy ściany równoległościanu, i to w skróceniu, nasza zaś wyobraźnia ogarnia wnętrze.	Nie nie boimy się pana. Pan przyszedł tu z Gian’ Battistą.	To prawda... to prawda bardzo to niedobrze, ale sprawa zostanie już niedługo załatwiona!	Gdzie jest testament?	Spotkałem przed chwilą Maszkę, który zresztą zaraz tu przyjdzie, a jak przyjdzie, to mu powinszujcie, bo się żeni.	Tak. Bardzo mi niedobrze.	Athosie, to twoja żona, mówię ci przypomnij sobie, jak rysopis zgadza się dokładnie.	Ben Joela i proboszcza biorę na siebie. Dziś jeszcze wynajdę sposób załatwienia się z nimi. Ale ponieważ mogą zajść okoliczności nieprzewidziane i cała sprawa przybrać może obrót niepomyślny, byłoby najlepiej sprowadzić tu do pomocy mego mistrza.	Nie wiedziałem, że pani Zukier ma takie imię.	Zdaje mi się że niedługo oddam panu moje włosy razem ze skórą.	I myślicie że to potrwa aż dni kilkanaście?	Kiedy się biskup na to ważył, zapomniawszy na sławę swą i bezpieczeństwo	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	Poddając się ich fantazyom i kłamiąc całe życie, oszukując ich, a brucząc siebie to śliczne życie!	Sądziłbym, że strome góry powinny najmniej zachęcać do wycieczek...	To niemożliwe Nigdy nie byłaś w PiemonciePiemont	To znaczy żeś się znów pojedynkował!	Trzeba będzie wszystkie sprzęty z izby wynieść bo jak się roztańczy, to miejsca w niej będzie mało.	Więc cóż? Wy tam przecież na świecie do wcale innych kobiet przywykliście i dla wcale innych głowy tracicie!	Ależ, człowieku siwowłosy, zastanów się, co robisz?... Wszakże to kobieta, której mąż oskarżony o zabójstwo uciekł za granicę... A z czego ona żyje?... Z czego się tak stroi?...	Któż z nas nie popełniał omyłek? Nie mówmy już o tym, Wasza Eminencjo.	To nie wiadomo; może wojny nie będzie.	To chyba sobie dworować chcesz ze mnie?	A juści, bo mu to jaka krzywda była!	Jaki to złoty człowiek.	Miasto też inaczej niż wszystkie inne stawiane Siła tu ludu różnego za handlem przychodzi. Ta osada, cośmy ją z dala na uboczu po drodze widzieli, zowie się Serby.	A dokąd wielmożny pan teraz dąży?	A! jakżeś pan szczęśliwy.	Byłaby to wielka hańba!	Ciągle wasza dostojność mówisz mi o tym podwójnym wzroku Nareszcie niechże ja sam przekonam się o tym...	Leda dzień powinna się ocielić.	Nie słyszałem żadnych wystrzałów od strony gór, więc pewnie dotarł na miejsce, nie napotkawszy żadnego oporu.	Prawda, tatulu że woda widzi?	Skądże mój pan wraca?	Stary kręci się i nogami przebiera, niczym ten kogut!	To chyba najrzadsza zaleta w dzisiejszych czasach	To dzień to noc, lato dom, podwórko.	To mój krewny	Widzisz!... Zgrzałaś się wczoraj w karczmie, potem wypiłaś wody z żydowskiej kwarty i jeszcześ se w drodze rozpięła katankę. Zaziębiło cię widać.	Wiem, miłościwy królu, Babinicz! Jeśli żyw wyjdzie, będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.	A czy ja jestem skompromitowany?	Ale ja wiem szatan cię upętał diabli synu: chodziłeś na tańce z czarownicami!	Ale mi Chrystus policzy, żem o majestat Zakonu więcej dbał niż o swoją chwalbę...	Jak waszmość śmiesz nazywać mnie pocztowym? mnie, towarzyszatowarzysz	Panie hrabio, pod tym mundurem bije jedno z najwaleczniejszych i najszlachetniejszych serc w całej armii.	Pozwól mi towarzyszyć sobie w tej ekspedycji.	Za Olesia czy za Alfonsa?	A gdzie?	A wy?	A za co maciorę zastrzelili?	Baśka, dosyć! Ledwie już dyszysz!	Bądź ostrożny, Athosie!	Cóż myślisz o tym człeku?	Daję dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt rubli za włókęwłóka odparł stanowczo kupiec.	Dlaczego?	Dlaczego?...	Dziwny gust!	Fanfaron! sprobujże!	Huk broni ognistej	Hypathos?	I będziesz go kochała zawsze?	I na cóż oni dźgają tym ościeniem w głowy słoni?	Ja mówię	Jak?	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Jaszczurów?	Jednak...	Którędy przechodzić będzie?	Na dwadzieścia.	Nic łatwiejszego	No właśnie. Nieporządku narobi w kajucie. Niech w sionce śpi.	No, dobrze, dobrze... Słuchaj! A żebyś tak spróbował wydać kryjówki tamtych wszystkich. Lżej by cię sądzili.	Od śmierci ojca.	Podbipięta.	Pokój temu domowi.	Prawdopodobnie.	Proszę wejść	Stefan Dziurdzia.	Sześciu trębaczy... też konno...	Słucham, dziecko.	Toć przecież pisałem.	Więc uważasz ten środek za niemożebny, Athosie?...	Z całego serca.	Ślub można odłożyć. Twoje zdrowie ważniejsze.
Istnieje w Persji osioł nadzwyczaj rzadki, zwany dziki osioł, onager, u starożytnych equus asinus, u Tatarów kulati; Pallas zbadał go na miejscu i przywrócił go wiedzy. W istocie, zwierzę to długo uchodziło za fantastyczne. Jest, jak panu wiadomo, sławne w Piśmie świętym; Mojżesz zabronił parzyć go z jego pobratymcami. Ale dziki osioł jest jeszcze sławniejszy przez wyuzdania, których był przedmiotem, a o których często mówią biblijni prorocy. Pallas, jak panu z pewnością wiadomo, oświadcza w swoich Act. Petrop., tom II, że te dziwaczne wybryki są jeszcze uświęcone przez religię u Persów i Nogajów jako skuteczne lekarstwo przeciw bólom nerek i scyjatyce. Nie mamy o tym pojęcia, my, biedni paryżanie. Muzeum przyrodnicze nie posiada dzikiego osła. Cóż za wspaniale zwierzę! Jest pełne tajemnic; oko jego uzbrojone jest rodzajem reflektora, któremu mieszkańcy Wschodu przypisują działanie uroczne; szata jego jest bardziej wykwintna i lśniąca niż u naszych najpiękniejszych koni; cętkowana jest w płowe pasy i bardzo przypomina skórę zebry. Sierść jego ma coś miękkiego, falistego, tłustego w dotknięciu; wzrok jego równy jest co do bystrości i dokładności wzrokowi człowieka. Większy nieco niż nasze osły domowe, obdarzony jest nadzwyczajną odwagą. Jeżeli przypadkowo go zaskoczyć, broni się z nadzwyczajną zręcznością najdzikszym zwierzętom. Co się tyczy szybkości w biegu, można go porównać jedynie z lotem ptaków; w wyścigu z dzikim osłem padłyby, drogi panie, najlepsze konie arabskie lub perskie. Wedle ojca sumiennego doktora Niebuhra, którego, jak panu wiadomo, opłakujemy świeżą stratę, przeciętna zwyczajnego biegu tych cudownych stworzeń wynosi siedem tysięcy geometrycznych kroków na godzinę. Nasze zwyczajne osły nie mogą dać żadnego pojęcia o tym ośle pełnym niepodległości i dumy. Postać ma lekką, żywą, minę inteligentną, sprytną, fizjognomię pełną wdzięku, ruchy zalotne! Jest to zoologiczny król Wschodu. Tureckie i perskie zabobony przypisują mu nawet tajemnicze pochodzenie, a imię Salomona wplata się w opowiadania tybetańskich i tatarskich bajarzy o zdatności przypisywanej tym szlachetnym zwierzętom. Wreszcie dziki osioł oswojony wart jest olbrzymie sumy; prawie niepodobna ująć go w górach, gdzie skacze jak kozica i zdaje się latać jak ptak. Bajka o skrzydlatych koniach, o naszym Pegazie, z pewnością wzięła początek w tych krajach, gdzie pasterze mogli często widywać dzikie osły skaczące z jednej skały na drugą. Osły wierzchowe, uzyskane w Persji ze skrzyżowania oślicy z oswojonym onagrem, są w myśl odwiecznej tradycji malowane na czerwono. Zwyczaj ten dał może początek francuskiemu przysłowiu: „Zły jak czerwony osioł”. W epoce, kiedy historia naturalna była we Francji bardzo zaniedbana, jakiś podróżnik musiał, jak sądzę, przywieźć któreś z tych interesujących zwierząt, bardzo źle znoszących niewolnictwo. Stąd przysłowie! Skóra, którą mi pan przedłożył, ciągnął uczony, to skóra dzikiego osła. Różnimy się w zdaniach co do pochodzenia nazwy. Jedni twierdzą, że ChagriChagri	Widzicie, towarzyszu, sęk właściwie tkwi nie w tym. Przypuśćmy, że udałoby się wam nawet przedostać przez kordon i wrócić z żywnością, chociaż mało mi się to wydaje prawdopodobne. Tak czy tak, nie mamy prawa, towarzyszu, nawet dla ratowania od głodowej śmierci całej komuny, przenieść zarazę za kordon. Co innego pogróżki, a co innego wykonanie. Gdyby wyprawa wasza się wam udała, w poszukiwaniu żywności musielibyście wysiąść na brzeg, po tamtej stronie kordonu, i zetknąć się z tamtejszą ludnością, to znaczy	Tak, ja!... Angoulême i Houmeau zaczęły się spierać o pierwszeństwo; zebrałem młodych ludzi, kolegów z ławy szkolnej, i zorganizowałem wczorajszą serenadę; następnie, raz wpłynąwszy na fale entuzjazmu, puściliśmy subskrypcję na obiad. „Jeżeli Dawid musi się kryć, niech przynajmniej Lucjan będzie uwieńczony!” podjął Petit-Claud	Tak, to ja, Tomie! Radzę ci, rzuć na miłość boską broń i każ to zrobić innym! Inaczej wszystko przepadnie. Poddajcie się póki czas!	Miejsce, gdzie się znajdujemy i cześć należna od nas obydwu domowi temu, wreszcie wzgląd na twój duchowny charakter, krępują sprawiedliwe oburzenie moje. Nauczyłbym cię powściągliwości w mowie, lecz ponieważ księża i kobiety nie obrażają, nie mieczem, ale językiem odpowiem na twoją zniewagę. Aż dotąd sądziłem zawsze, że słudzy Chrystusa tylko miłości i zgody słowa rozlewać powinni. Zawiodłem się na tobie, któż to upoważnił cię, mój ojcze, do wydawania sądu o myślach i czynach moich; kto chce poprawiać drugich, niech dobrze zobaczy, czy nie ma w sobie nic do poprawienia. Ciekawy jestem, jakim prawem, nie znając zupełnie ani mnie, ani moich osobistych stosunków, każesz mi pilnować domu, żony i dzieci? A może ja nieżonaty wcale? Mniemasz może, że po długich pochlebstwach, dostawszy się wreszcie do możnego domu, nabyłeś prawa zaprzeczać istnieniu błędnego rycerstwa? Choć nie rycerzem, lecz równie jesteś błędnym księdzem. Wyglądasz jak student, albo pedant, którzy nie widząc rzeczy, rozprawiają o niej stanowczo. Lecz przestańmy na tym, mój księżulku; gdyby książę, lub wreszcie rycerz jaki śmiał mówić w mojej obecności podobne wyrazy, musiałbym ukarać ich za to, ale od dzieci, kobiet, księży i wariatów wszystko przyjąć można. Mów sobie, co chcesz, mimo to byłem, jestem i będę błędnym rycerzem. Jedni ambicję obrali sobie za cel życia, drudzy oszukują zręcznie świat niskim i podłym pochlebstwem, a mała liczba postępuje z czystym sercem i uczuciem, drogą cnoty i honoru. Każdy ma swój cel i odrębne doń drogi; co do mnie, prowadzony przez gwiazdę moją, nie naśladując nikogo, idę świetnym torem błędnego rycerstwa, pogardzam bogactwem i próżnościami świata, a wielbię honor i sławę. Godziłem kłótnie, mściłem zniewagi, w proch ścierałem olbrzymów, zwyciężałem widma i rozbójników, zakochany jestem nawet, o tyle jednak tylko, o ile tego rycerskie prawa wymagają. Nie mam złych chęci, świat uszczęśliwić pragnę i jeżeli takiego człowieka wariatem nazywać można, to już nie wiem doprawdy, kto tu z nas przy zdrowych zmysłach.	Nie umiem pani na to odpowiedzieć, odrzekła spytana; bo choć rzadko chodzę do kościoła, to jednak gdy raz tam jestem, to już modlę się tylko	Nigdy w świecie, na Boga!... Nigdy się to po nas nie pokaże! Rodak nasz przecie!... Chodź no tu, mały! My jesteśmy emigranci! Patrzcie, jaki bęben ładny!	Niech cię to nie dziwi, Sancho Wszystko w tym jest nadzwyczajne i głos zresztą, nie mając żadnej przeszkody, łatwiej nas dochodzi. Ale nie ściskaj mnie tak mocno. Nie wiem, czego się trwożysz, bo ja na Boga, nigdy w życiu nie siedziałem wygodniej, czuję tak lekkie poruszenie tylko, że czasem zdaje mi się, że na miejscu stoimy. Oddal od siebie próżne przestrachy, mój przyjacielu, wszystko dobrze idzie, możemy śmiało powiedzieć, że z wiatrem idziemy.	Dzięki temu, że on sam wyjawił ci pewien szczegół ze swego życia; sądzę, że musiał żałować tej nieostrożności. Przy pierwszym z tobą spotkaniu mówił, że kierował kiedyś szkołą w północnej Anglii. Otóż nie ma nic łatwiejszego, jak wytropić nauczyciela. Istnieją agencje szkolne, za pomocą których można dowiedzieć się szczegółów z życia każdego nauczyciela, a tym bardziej kierownika zakładu. Po krótkim badaniu stwierdziłem, że jedna szkoła została zamknięta z powodu okropnych nadużyć. Nazwisko jej kierownika było inne; ten człowiek zniknął bez śladu. Rysopis zgadzał się, a gdy jeszcze dowiedziałem się, że ów przełożony oddawał się z zapałem entomologii, nie miałem już żadnych wątpliwości.	System ten wywołuje często poważne choroby umysłowe. Chcąc być sprawiedliwym, muszę dodać, że zbrodniarze skłonni są do zaburzeń tego rodzaju. Utrzymuje się dziś, że każdy zbrodniarz jest osobnikiem zwyrodniałym. Dzięki uprzejmości pana Osjana Colot mogłem zbadać naszego mordercę Lecoeura. Znalazłem u niego znamiona patologiczne... Układ zębów, na przykład, jest anormalny. Wnioskuję stąd o zmniejszonej odpowiedzialności.	Nadużywasz swych przywilejów, mości szlachcicu. Jeśli nie przyrzeczesz poprawy i nie będziesz się zachowywał przyzwoicie, pozbędę się tego oparcia, choćbym miała spaść i potłuc się.	Owóż leżę ja w stajni, świata bożego nie widzę. A wtem przyszedł Chmielnicki, zaraz po odjeździe Bohunowym, z okrutną siłą zaporoską. A że to poprzednio pan hetman wielki pokarał czehryńcówczehryńcy miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej. za afekt dla Zaporożców i wiele ludzi było w mieście pobitych i poranionych, więc oni myśleli, że ja także z tych, i dlatego nie tylko mnie nie dobili, ale jeszcze dali wygodę, opatrunek i Tatarom wziąć nie dozwolili, chociaż oni im na wszystko pozwalają. Przyszedłszy ja tedy do przytomności, myślę, co mam robić? A ci złodzieje pod KorsuńKorsuń (dziś ukr.: Korsuń-Szewczenkiwskij) naczynia, tj. kubki, kielichy, talerze, misy, często bardzo bogato zdobione., klejnoty... Oj! Oj! Mój jegomość	A Kozacy? O Kozakach zapominasz? Ci poczną się natychmiast oponować.	A cóż się dzieje z Manuelem?	Bo trzeba siły niezmiernej, aby się utrzymać w warstwach tak głębokich i oprzeć się ich ciśnieniu.	Będzie to nawet rzeczą wskazaną. Mam dwa od drzwi na korytarz; jeden zostanie przy mnie, drugi weźmiesz z sobą.	Co się stało, Polinezjo?	Co się z nią stało, nieprawdaż?	Czego się śmiejesz, Hipek?	Czegóż się obawiacie?	I... wypadło na moją niekorzyść?	Przestań, wariacie! Idź już się umyć!	Zmizerowałaś się, Hanuś!	„Señor czy to pana zdziwi, gdy powiem, że czuję się jeszcze zbyt zmęczony, by się zabierać do pracy? I co ja mogę teraz robić? Czy będę śmiał spojrzeć moim cargadorom w oczy po stracie lichtugi?”	Tak sądzę Tak, zdaje mi się, że teraz już rozumiem	Już tam pan Michał pracuje Niewielki on, ale kąśliwy jak gadzina. Nałuszczą tam tych zamorskich diabłów jak grochu. Wolałbym ja tam być niż tu, a przez ciebie muszę jeno nasłuchiwać z tej brzeziny. Taka to twoja wdzięczność? Toż to jest uczynek godny krewnego?	Dajta mu spokój, robi swoje bez nas, to i my weźmy się do swojego przez niego	Gdy duch święty opuści człowieka, staje się on jako NabuchodonozorNabuchodonozor rzekł ksiądz. chociaż. koło człowieka przebywa, w naturze zwierzęcej swojej pozostaje.	Nie bój się.	O, jaśnie panie, jaśnie panie! Jeśli tylko od tego zależy moje miejsce u pana, opowiem panu, opowiem wszystko; a jeżeli pana opuszczę, o, wtedy pójdę prosto na szafot.	Oby Bóg dał prędzej walną bitwę! Mówią o Tatarach, że już się przeprawili i w polach koszem zapadli.	Przeciwnie, zostańmy tutaj siadając na kanapce przed kominkiem obok pani de Nucingen, którą wziął za rękę.	To powietrze stepowe taki panience dało apetyt Jaka panienka szczęśliwa, że jak ma apetyt, to ma i co jeść. Nas tam dwanaścioro w chacie i żołądki mamy zdrowe, a nie ma co w nie włożyć. Niech no panienka co dzień wychodzi pobawić się, to i przytyje panienka, i taka żółta nie będzie.	Ja, panie jakem usłyszał, że strzelają, zaraz złapałem do jednej ręki jeden rewolwer, do drugiej ręki drugi rewolwer i przez całą noc już nie zmrużyłem oka, tylkom się bał, że i mnie napadną.	Nafirze! Jak ty wlepiasz oczy we mnie! Boże, coś mi masz złego do zwiastowania. Po co jedziesz do Drzemniawy?	Jak interes, to ja jestem prawie trzeźwy. Chodźmy.	Jak to, ty piłeś?	Ale skądże, Swann nie jest głupi, jestem pewna, że on to ocenił. Nie mogłam mu przecie wyszczególnić liczby butelek i ceny wina!	Ale to, proszę pana, skoro pan jest tak uprzejmy...?	Zaraz nawet, jeśli mi pan zapłacisz!	Chodźmy do domu Jest mi zimno. Zimno mi. Tego nam tylko brakowało. Wiesz, to koniec. Więc one już tu są. Psiakrew, ale zimno! Chciałbym już do domu.	Nie znoszę tych scen czułych! Wiesz chyba waćpan... Nie jestem stworzony do bukolik. Szczególnie po tym wszystkim... Oto w tej chwili najbardziej żywo uczułem nienawiść do tego wszystkiego, czymeś mię waćpan przejął swego czasu. Mam nieprzełamany wstręt do tych szlachetnych słabości, do owej dobrej niemocy, której tyle lat uczyłeś mię nie bez skutku. Zaprawdę, wstrętna to jest rzecz. Wierzaj mi, waszmość.	A zbroja archanioła jest suknią z muślinu bardzo lekką	Aha... Szkoda, że nie mam.	Ale ją pan kocha?	Czytałem dzisiaj w „Gońcu” bardzo pochlebną wzmiankę o dyrektorowej.	I nie miałeś pan kochanek?	Nie wiem! żyć mi ciężko! wolę skończyć niż dźwigać to brzemię...	Pan przecież wciąż jest młody.	To małe nic jest dla mnie wszystkim.	...dlatego, że on przyjechał	A bo jeszcze nie zaczęli.	Chciałabym bardzo widzieć wasz dom.	Drogie dziecko! Ja niczego nie widzę, nie tylko okiennicy!	Nie wskórałabyś i ty!	Nie! do obozu idę...	Niech pan dźwiga!	Nigdy nie miałem tych złudzeń; dziś mniej niż kiedykolwiek.	No, tam do paniki nie ma powodów.	Nowowiejski nie czynił wam wstrętu?	Szanowny pan od niedawna widać obcuje z księgarzami, inaczej wcisnąłby pan rzeczony rękopis w najustronniejszy kącik swego domostwa.	Tak, odkryję cię w całej nagości.	To być nie może... Otóż i słońce!...	Żebyś ty wiedział, jaka ja byłam nieszczęśliwa przez te kilka dni...	A cóż Zbyszko więcej powiadał? Dokąd jechał?	A zatem, nieprzyjaciele w fortecy!	A żeby kota sprowadzić?	A! dobry wieczór jegomości!	Ach tak, z gazety. Reporters, co? No to piszcie: Captain J. van Toch, kapitan statku „Kandong Bandoeng”...	Adeptka.	Apeluję do pana rektora, panie profesorze.	Co też pani mówi?	Co?	Czarny Korsarz!	Czyż muszą być niepowodzenia?	Czyżby pani zamierzała pomówić z mężem?	Cóż to znów?	Głos?	I co tydzień gorzej!	Ile?	Jakto? a nasza dzisiejsza ranna w ogrodzie rozmowa.	Jużże i wszystko wypaplał!	Każdy tam jedzie, gdzie mu lepiej, a my swoją drogę znamy	Kije wszędy rosną; łacniej wam teraz o kij, niż było o dekret.	Kto ci mówił?	Mogę.	Nigdy w świecie.	Powiesz, żeś po ludziach słyszał, iż wieści chodzą po krzyżackich zamkach, jakoby gdzieś porwane chłopię wyhodowali i żyje.	Proszę przynieść dla pań herbatę. Panie palą? Proszę papierosa.	Religia rzekł Epistemon	Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz	Rzeźnickie bydlę, proszę jaśnie pani Co innego moja Musia... o!... Musia, służyć... no, służyć, Musia...	Tak, to ciekawe	Ty jesteś niezrównany, Koki! Boski, oszołamiający.	W takim razie muszę jeszcze trudzić pana w jednej kwestii.	Wezmę komis dostawy mąki dla wojska.	Więc dziś zmieniłeś pogląd?	Wstawaj! Aresztuję cię!	Zawsze	Święta to była, rzetelna prawda
Poznałem ją bo była tak samo ubrana, jak wówczas. Mówiłem do niej, ale mi nic nie odpowiedziała, tylko odwróciła się tyłem i uciekła tak prędko, że ją zaraz z oczu straciłem; chciałem biec za nią, lecz Montesinos mi nie dał, mówiąc, że to na nic się nie przydało i że już czas, abym wracał na ten świat. Obiecał mi donieść, jak tylko odczarowany zostanie razem ze swymi towarzyszami. Ale najbardziej mnie zmartwiło to, że kiedy rozmawiałem z Montesinem, jedna z towarzyszek Dulcynei zbliżyła się do mnie i ze łzami w oczach po cichu mi mówiła:	Konrad, Konrad, taki inteligentny i chyba nic nie rozu­miesz albo zrozumieć nie chcesz. Nawet nie wiem, czy zdajesz so­bie sprawę, że gdy wchodzisz na scenę albo się pojawiasz na ekranie czy w telewizji, od razu zaczynasz wytwarzać pomiędzy zbiorowością widzów owo zanikające lepiszcze. Władza nieudolna i dyktatury mają absolutną rację, że w stosunku do sztuki są podejrzliwi.	Niechże ci będzie. A po tej przysłudze (...sam powiedziałeś...) przyjdzie zapłata. Jestem kobietą z Shamlegh i wasalką radżów, nie zaś ot taką sobie, co tylko rodzi bachory. Do ciebie należy Shamlegh i cały jego dobytek: kopyta, skóry, mleko, masło. Bierz lub nie bierz, jak ci się podoba.	Za pozwoleniem waszej dostojności, ja zaraz zmiarkowałem, że wy moglibyście dowodzić pułkiem, pomimo młodej twarzy. Ale w służbę do nikogo nie pójdę. Jestem wolny rybak; dziad mój był (za przeproszeniem) pastuchem w Dolnym Egipcie, zaś nasz ród pochodzi od Hyksosów. Prawda, że wytrząsawytrząsać się	To prawda że wiele poświęcam dla obowiązku, który istnieje jedynie w mej wyobraźni. Niech pan zaczeka, co czas zdoła sprawić. Pan de Clèves dopiero co umarł; przedmiot żałoby jest jeszcze zbyt bliski, aby mi dać widzieć rzeczy jasno i wyraźnie. Ciesz się tymczasem szczęściem, iż obudziłeś miłość w osobie, która nie byłaby nikogo pokochała, gdyby nie ujrzała ciebie; wierzaj, że uczucia moje dla ciebie będą wieczne i że przetrwają, co bądź bym czyniła. Żegnam pana ta rozmowa przejmuje mnie wstydem: powtórz ją widamowi, zgadzam się i proszę o to.	Zupełnie takim, jakim był katastrofy ani śladu. Człowiek-to zaprawdę dziwnéj siły woli, energii wielkiéj, któréj na nieszczęście użyć nie umié, jak należy.	Ja téż nic od niego nie pożądam	In saecula saeculorum, amenIn saecula saeculorum, amen (łac.) zagrzmieli jednym głosem wędrowni klerycy, którzy odpowiadając tak zawsze opatowi, nie bardzo baczyli, czy odpowiadają do sensu.	Jak to? Czy nie wiesz tak samo dobrze jak ja, że burza wcale nie grozi?	Jest wyjście Wtedy nie widziałem, a teraz widzę. Dlatego też przyszedłem do was po nocy, towarzyszu dowodzący.	Ale my nie pójdziemy na Simlę. Nie chcemy zadawać się z sahibami!	Nie, nie jeżeli istotnie tak jest, jak pan mówi, tym gorzej.	Mówiłem, że wakacje należą do mnie. Nie potrzebuję chodzić dwa razy do szkoły. To był jeden z mych warunków.	Nie mówić! mam o tem nie mówić! Złość hańba, zgryzota! I dlaczegóż to matce gębę zamykać każesz? Jezus, Marya, czy dlatego, aby mi pokazać, że jestem...	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Nie mam z panem nic prywatnego. Może pan być tak prywatny, jak tylko się panu podoba, po drugiej stronie tej bramy; i	Nie mogę tego twierdzić, zwłaszcza że jak sobie przypominam było dwu Mitchelów, obaj z imieniem Leroy.	Nie wiedziałem, że to jest właśnie to, czego szukano tak gorliwie. Nigdy mi nie opisano, jak to wygląda, wasza królewska mość.	Pewnie, że nie inaczej. Pan Jezus karze choćby za takie śmiertelne grzechy, jako to Antka z macochą. Nowe zaś przewiny idą, stają się na wszystkich oczach!...	Pokazuje się z tego że ci historycy nie żeglowali na pokładzie „Nautilusa”.	Poradzę sobie, poradzę. A gdybym nie znalazł pana z Żegnańca, gdyby było prawdą, że go ubili pod Chmielnikiem? Co mam wtedy robić?	Wynieście se sami, za dziewkę służył wama nie będę!	Co się stało, Aniu? Panna Józefina Barry nie żyje	Jeśli telegram nie przyjść, że ty jesteś ty, to ty wisieć!	Nie wiem, widywałem ją nieraz z daleka w parku... Wychyliwszy się ze swego okna, widzę jej okno. Dawała mi znaki.	To prawda ależ Wokulski nie ma obowiązku wiedzieć o tym, a upomnieć się musiał.	Ci panowie z Rosji będą mieli prawo pluć nam w twarz, jak ja panu pluję, jeżeli my nie zmyjemy tej hańby.	Jakżeż ja mam sobie radzić kiedy nie umiem.	Uwłacza swej towarzyskiej pozycji, którą każda z nas powinna zachować w nieskazitelnej czystości, wyrzekła nadchodząca do gruppy pani Olimpja.	Właśnie w tej chwili znikli w tłumie, więc dalej nic nie wiem. Gospodarz zawołał mnie, był na mnie wściekły, bo zapomniałem o pieczeni, którą zamówił pan rejentrejent (daw.)	Nie mówię ja żeby powinnością rycerza miało być samą tylko grubą strawą się żywić, ale tylko, że na niej zwykle poprzestają, dodając nieco ziół polnych, na których dobrze się znają, a których i ja świadom jestem.	To takiego, że kobieta z żółtymi włosami, uszminkowana na cal grubo, w powozie na milę pachnącym utrzymanką, takim, jak mają tylko te panny, była tu przed chwilą z wizytą do rzekomej markizy.	Że pan odwrócił swoje względy od niej, to jest od panny Heleny, a zaszczycił... pannę Magdalenę...	Książę jest zakochany, jak warjat, lub raczej, jak mazgaj na wzór dawnych błędnych rycerzy wszczął wojnę obecną po to jedynie, aby otrzymać jedno spojrzenie uwielbianej piękności. Gdy przekona się, że wojna ta odbierze honor, a może i wolność władczyni myśli jego, jak się on wyraża, przysięgam ci, że zachwieje się w zamiarach.	Niema potrzeby zajmować się nim dłużej. Nie mam śladu podejrzenia. Zresztą znajdziemy go w razie potrzeby. Zwie się Alfons Thauret. Teraz zwróćmy uwagę na innych podróżnych. Czy mógłbym porozmawiać z ową damą?	A oś, na którą czeka ten stary zrzęda, dzierżawca z sąsiedztwa; chcesz, aby znów nas nachodził i wyprawiał brewerie?	Wstępuje w ślady ojca, to bowiem, czym nas uczęstował, to istne ziółka Dobre są czasem ziółka, ale ostatecznie wolałbym już co innego.	A z dala i dużom puszczami pobłądził, dni już trzy się po nich rozbijając. Odbiłem się od swoich, oman jakiś czy co po bezdrożach mnie wodził.	A kapelusz z bławatkami, który tak lubiłem! Ale, ostatecznie, wszystko to jest przeszłość. Chciałbym zamówić dla panienki o której mówiłem, futrzany płaszcz, taki jak księżna miała wczoraj rano. Czy byłoby możliwe go zobaczyć?	Gdybym mu to nawet codzień powtarzała, to i takby nie uwierzył.	A skąd to pani przyszło do głowy?	Pani, pozwól, że zaoferuję ci gościnę w moim domu, będzie on do twojej całkowitej dyspozycji. Zaprowadzą cię tam Moko, Carmaux i Van Stiller i będą na twoje rozkazy.	To zależy od tancerki.	Miała w tym cel swój. Wzięła cię do Ekeby, byś innych przynęcił. Posiadasz duże zdolności. Raz chciałeś się wyrwać, poprosiłeś ją o kawał gruntu i dom, i pracowałeś na życie jako rolnik. Ona codziennie przychodziła pod twe okna z pięknymi dziewczętami. Pewnego dnia ujrzawszy w jej towarzystwie Mariannę Sinclaire rzuciłeś łopatę i fartuch i zostałeś na nowo rezydentem.	Do Głębowicz.	Dosyć dobrze, do usług waszmości	Powiem ci, co możesz zrobić Możesz powiedzieć Marcie, by ich tu wprowadziła. Ten chłopiec bowiem to Marty brat. Na imię mu Dick i jest czarodziejem zwierząt.	Nadchodzi zmiana pory roku! Życie dżungli posuwa się naprzód. Czas Nowej Gwary jest już blisko. Ten liść to wyczuwa. Wszystko to cieszy mnie niezmiernie.	Siadaj tu przy mnie i napij się miodu, bo mi tak smutno samemu.	Na południu morze jest zdradliwe Zdaje się, że koło lądu jest przestronniej.	Co mówię! Niech pan zauważy tylko ten mały fakt: pod jakimi inicjałami korespondują ci ludzie między sobą? A. L. N. to po prostu pierwsza litera imienia Arsène i pierwsza i ostatnia nazwiska: Lupin.	Co tu posadzisz, na tej swojej działce?	Czy to jednak będzie dobrze leczyć się bez porady doktora?	Michorowski ją sobie sam znajdzie, bez pańskiej pomocy, pomaluje, na jaki zechce kolor.	Serdeczne dzięki! Słyszałem jednak, że woda w Wełtawie jest niedobra. My bowiem chorujemy w rzecznej wodzie na nieprzyjemną dezynterię. Ciężko byłoby mi też opuścić mój miły ogródek.	Tak mi się wydaje.	Ślicznie mówicie, ojczulku będąc na morzu, o wiele więcej obawiam się zmoknąć niż oparzyć; więcej utopić się niż spłonąć.	...ty egoisto, który dla jakiejś faramuszkifaramuszka (daw.)	A chodźże, Pietrze, pisarz ze strażnikami na was czekają.	Ale przysięgnij!	Ale przyzna pan, kochany panie Nikodemie, że cały materiał utrzymany pierwszorzędnie. Przejrzysty, systematyczny, ścisły...	Bo pan Ochocki źle powozi, a pan Starski jest nieznośny	Chcesz się bawić?	Chodzi, Stasiek! Taki deszcz ciepły, że ha!... Ino cię zmyje, a zara się rozweselisz...	Czy pan Braulard jest u siebie?	Czy pan się wstydzi swojej ręki, czy mojej?	Czy to wszystko?	Dowiadywałeś się?	I pan to przemawiasz językiem poety? Pan, uważający za szkodliwe wszelkie marzenia i zawzięty ich przeciwnik!	Jak najformalniej.	Kusz-sz-sz! Czyż zgadza się z obyczajami dżungli urządzanie hałasów i tartasów po nocy i przeszkadzanie drugim w łowach... zwłaszcza gdy zwierzyna tuż-tuż nadciąga?	Może Niepołomski jest w kraju. Przecież powinien pani szukać	Otóż stwierdziłem, że pęknięcia powiększają się pod wpływem ciśnienia wewnętrznego, bazaltowa ściana powoli pęka i po pewnym czasie przedrą się przez nią wody morza wypełniające pieczarę.	Podoba mi się system panny Magdaleny Migrenę leczy ściskaniem, a brak odwagi pocałunkami...	Przepraszam czy może być w tym temat na felieton?	Qu’est-ce que c’est queQu’est-ce que c’est que (fr.) zapytał baron.	To także choroba	W brzuchu dziś u mnie, bracie, Iwan Obżartuch i Maria Głodomorówna; a gdzież ten bogaty chłop mieszka?	Wiem i stryj wiedzą też.	Zimna woda niedobra na gardło zagrzane.	A toż	Czego wrzeszczysz?!	Czy ją panicz widział?	Hanko!...	Jakie bydło?	Janczaryli czy jazda?	Kat	Może Chaber?	Niema! Boże mój! Niema!	No?...	Oberżysta Godeau, dostawca muszkieterów.	Oj, ty łobuzie!	On jako donosiciel przed sądem stanie!	Otrzyma pan pieniądze. Odpowiedz pan.	Pokusa mówił stary Kasjan.	Prawda, miłościwy panie.	Proboszcz z Montdidier i przełożony jezuitów z Amiens.	Więc cóż dalej?	Właśnie. Ça ira...	Zanućmy mu coś z Martycoś z Marty
Dzieciństwo! wola twoja, pani, jest tu wszechwładną.	Szlachetna i piękna damo! dowiaduję się od obecnego tu mojego koniuszego, że z królowej stałaś się zwyczajną kobietą. Jeżeli to się stało za wolą wielkiego czarnoksiężnika, ojca twego, który może nie ufa w ramię moje; to wyznać muszę, że ojciec twój, pani, w grubym znajduje się błędzie, i nie dość zna dzieje rycerstwa. Gdyby je czytał uważnie, jak ja, wiedziałby, że są przepełnione więcej jeszcze zdumiewającymi wypadkami i że mnóstwo rycerzy mniej ode mnie sławnych (mówiąc bez chełpliwości), dokonywało dzieł nieskończenie trudniejszych; nie jest cudem zwalczyć olbrzyma jakiej bądź siły i wzrostu: niedawno doświadczałem sił swoich z wielkoludem... więcej mi powiedzieć nie wypada, bo by mi może nie wierzono.	O! ludzie tutejsi nie ubolewają nad nią wcale przeciwnie uważają ją za bardzo szczęśliwą; ale pomiędzy nią a innemi kobietami zachodzi ta różnica, że tamtym Bóg dał siłę, a téj słabość, lecz oni tego nie widzą.	Łaje mnie pan zawsze, kiedy zdradzam tajemnice bez potrzeby. Mnie  zawdzięcza Ernest V wstąpienie na tron; chodziło o to, aby pomścić Fabrycego, którego kochałam o wiele więcej niż dziś, mimo iż zawsze bardzo niewinnie. Wiem, że ty nie bardzo wierzysz w tę niewinność, ale mniejsza, skoro mnie kochasz mimo moich zbrodni. Oto moja prawdziwa zbrodnia: oddałam wszystkie swoje diamenty bardzo interesującemu szaleńcowi, zwanemu Ferrante Palla, uściskałam go nawet, aby zgładził człowieka, który chciał otruć Fabrycego. Gdzież w tym co złego?	A czyjaż wina, jeśli nie tych buntowników? Wolałbym i ja ich pod Wilno poprowadzić, i tak miałem uczynić... Oni zaś woleli przeciw zwierzchności się porwać. Co się stało, to się nie odstanie. Trzeba było i trzeba będzie dać przykład.	Czy wierzysz w to, żem się nie zmienił względem ciebie?	Ja przyznaję się że byłam za tem. Czasem upadam pod brzemieniem kłopotów; ja jestem kobieta, która się na interesach nie zna, a która, jeśli je trochę poznała, to kosztem sił, zdrowia i dlatego, że chodziło o dziecko. Kromicki jest bardzo obrotny. On ma ogromne interesa w Odesie i robi jakieś dostawy i jakieś spekulacye na nafcie w Baku	Mama mi tego ani razu nie powiedziała. Wiesz, trochę tych kwiatów zawiozę przed odjazdem mamie. Twojej także.	Panowie nie rozumiemy takowego terminu. Ale wyłóżcie nam, jeśli łaska, kogo macie na myśli, a wrazwraz (daw.)	Tak! I sprawiła to, co zamierzała! Dopięła swego! Ledwo one... Czterolatki odleciały, od Hithe do Bulverhithe każdy człek, czy chłop, czy baba, dziewczyna czy dziecina, odczuł w powietrzu jakąś wielgą odmianę na lepsze. Ludziska odświeżeni i rześcy wyleźli z chałup jako ślimaki po deszczu. A tymczasem wdowa Whitgift siedziała w smutku cięgiem na tamie, choć powinna była uwierzyć nam... to jest zaufać, że jej synowie powrócą! Ale też było co niemiara radości i krzyku, gdy po trzech dniach łódka przybiła do brzegu.	A jednak czuję, żeby to mogło być morze, gdyby była woda Takie to odgłosy wydaje, zupełnie jak morze.	A pan Jan nie ma łóżka?	Aj chłopcy! Wy chłopcy! Wszyscyście błazny! Klnę się na ten oto ułamek książęcego paznokcia! A wiele mi ten paznokieć drzwi otwiera! Oho! Więcej niż moja sztuka. Noszę się też z nim jak kot z sadłem. Najlepszy to list rekomendacyjny. Panna Mowcher musi przecie być biegłą, jeśli księciu obcina paznokcie! Pokazuję wszystkim młodym paniom i paniętom, udzielam po kawałeczku, tak jak osobliwość, do albumów i prywatnych zbiorów. Cha, cha, cha! Na honor! Cały „społeczny system”, jak tam mawiają w Parlamencie, jest systemem książęcego paznokcia	Ale nie sama	Bo im Polka jest nieznośniejszą, jako cudza żona, tem może być pożądańszą, jako własna.	Będę szczerym Gdyście uciekali z domu waszego na Palatynie, dziecię unosząc, z całych sił was ścigałem. Nie wiem, jakim cudem wy i ja przebiliśmy się przez ten tłum w bramie Kapeńskiej.	Czy są w domu panowie?	Gdybym ja był dalej uciekał, już by mnie Turcy mieli byli w swym ręku. W tym rozum cały, strachu nie znać i na miejscu zostać, bo cię właśnie tu nie szukają. Topczowie za mną daleko dokoła w rozgony poszli; jeszcze mnie gonią. Ale kiedyby nie twój dukat, może bym ja i był przepadł. Oddam ci go, Bóg to da, dziesięćkrotnie, stokrotnie może!	Jaśnie pan będzie łaskaw darować, ale to mnie się jakoś, sam nie wiem, przydarzyło pierwszy raz...	My pokój niesiemy pokój uczyńmy i poprzysiężmy sobie na ogień święty, na „kamień w wodę”. Leszkowie i kmiecie niech żyją w zgodzie. Dajcie powrócić Pepełka synom i siedzieć na swej ziemi, i nam też wszystkim, co do ich rodu należym, mirmir	Nie pocałuję cię, mimo że mi się chce okropnie, bo byś to uważała za podejrzane.	Nie słyszałem	Nie.	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	No, bogaty nie jestem, ale zamożny tak.	O! wszystkich to trudno Ja za siebie i za gospodynię ręczę, że nas dwóch plotka nie zabawi.	Oczywiście. Czyż pańska płodna i twórcza pomysłowość znajduje objaśnienie tej dziwnej zgodności?	On nie mój Poco tak mówisz, skoro wiesz dobrze, że tylko ty jesteś mój.	Rozumiem podświadomie wszystkich uważał za artystów, albo za bezduszne automaty Nigdy nie miałem zamiaru. Chcę życia samego bez żadnych dodatków. Będę sobą na małym kawałku istnienia.	Tak Jest szpiegiem na żołdzie obcego rządu. Nie moglibyśmy nigdy mu zaufać.	Tak, to prawda ale mogłeś dojść do tego samego drogą uczciwą!	To nie było morderstwo	Łżecie, szelmy, klimkiem rzucacie! Starego ojca krzywdzić? tacy synowie! Bodajem was był nie spłodził! Bez błogosławieństwa pomrzecie!...	A co mówił do ciebie twój tancerz?	A dobrze No, jedzcie dzieci kaszę, bo będzie zimna.	A jakże dawno zstąpiłem do jaskini?	A juścić ręką.	A któżby mi miał nosić i na co, kiedy sama zdużam?	A po co ten drugi?	A teraz ja chciałam spytać o coś: co robi Janek?	A teraz... zapominamy o rzeczy potrzebnej.	A to jest ten mistrz TanachuTanach	Aha!	Ale bo to nieprawda.	Ale siostra wasza tak go uprzejmie jakoś przyjmuje, tak go ośmiela	Ale twoja matka jest nieszczęśliwa.	Ba! Rzecz to czasu tylko...	Boisz się wspomnienia kulis?	Brawo!	Co do mnie z przyjemnością wypiję za powodzenie waszej podróży.	Co pan mówisz?! Czyż to możliwe?	Coście wy sobie tam przyświadczali z tym... Murzynem? Przyglądałem się wam.	Cóż cię naprowadza na przedział dziesiąty właśnie?	Cóż ty umiesz?	Dlatego właśnie umarł, ten twój Berl	Do Bzika.	Doskonałe miejsce do pisywania liścików	Dziwujesz się wierzpkowi?	Gładkoś to powiedział!	Ha, bezwstydna! Hej, służba! Wyrzucić precz tę zuchwałą babę!	Jak zobaczą, jak oni zrozumieją, kto to zrobił, dopiero zaczną bić,  dopiero zaczną!...	Jesteś nieco rozczarowanym, jak uważam... Zapewne! masz słuszność. Każdy medal ma dwie strony, z których jedna jest odwrotną. Jednak, ci tylko, którzy żyją w tych wielkich zbiorowiskach światła, albo przynajmniej zachowują z niemi spójność ciągłą i ścisłą mogą cokolwiek zrobić... czemkolwiek stać się i cokolwiek zrobić...	Któraż chce tej roli?	Matka, Syn, Spotkanie biadała matka.	Miłościwy panie, odparł	Może pomóc... przynieść... cokolwiek zrobić?	Na, vargiai bežinai,	Niewiela możem, wszędy bieda, ale co przynieślim, bierzcie, bo ze szczerego serca dajem	No tak, mówiłeś coś o dziwnej śmierci panny Valentine.	No, a teatr? Aktorów musicie mieć nadzwyczajnych?	Otwórz mu, złap go, zwiąż dobrze i posadź razem z notariuszem.	Pan hrabia powiedział: „adiutant Miny, pułkownik”	Perła?	Po igrzyskach? Jakie to były igrzyska?	Pokaż pan...	Polak, Szlachcic, Bóg, Ojczyzna rzekł	Pożyczyłaś szalki u pana medyka Czeszera, co tak ważysz każde słówko? Spróbuj położyć na jednej swoje latka, a na drugiej którejkolwiek z nas, wielebna przeoryszowielebna przeoryszo postać z biblijnej Księgi Rodzaju, dziadek Noego. Wg Biblii żył 969 lat.? Dwadzieścia i dwa minęło ci w świętą Katarzynę... hi, hi, hi!	Przecież operacja się udała.	Raczej tak.	Rozumie się	Rozumiem. Może zapalisz cygaro?	Rękę bym w ogień włożył, głowę pod miecz oddał za to, że on ani jej brat, ani żaden Korycki. Jezuicka intryga, i koniec. Tylko w tym kraju takie rzeczy się dzieją. U nas w Amsterdamie, żeby kto się tak nagle do czyjej familii przypytał, toby go zaraz urząd aresztował.	Schowajże dla siebie!	Siłasiła (starop.)	Spóźniłeś się dzisiaj ale czekamy cię z kolacyą.	Sława ma swoje uroki, do których wolno się przyznać Są kobiety, które pociąga wielkość, tak jak inne małość	Tak, ojcze.	Tak, tak	Tak. Ja podałam	Taka jest nasza natura.	Tygellin pomyśli o tym.	Uspokój się i zostaw ją w spokoju... Przecież to i moje dziecko... Spokoju, tylko spokoju...	Wiele i nic jednocześnie zawiera ta odpowiedź.	Wolny! Wolny i mój!	Wszędzie, wszędzie	Wyborny pan jest! Jakże można robić takie porównanie?	Z czym?	Zatem ludzie wierzą w ten absurd?	Zgoda, lecz także i przede wszystkim, żeby zbadać miejsce, zdać sobie sprawę i zobaczyć samemu, co stało się z przywódcą.	Śmiech mię bierze
Nie myśl o tym, Józiu, nie myśl! Jeszcze rok Posil się! Odpoczniesz przez wakacje. Nabierzesz sił.	Nie potrzebujecie wpadać, ale wejść tam jako wykonawcy rozkazów faraona, który poleca wam uwięzić zdrajców Na to nie potrzeba nawet siły... Ileż to razy jeden policjant rzuca się na gromadę złodziejów i chwyta, ilu chce...	Nie, Henryku, tym razem sztuka i dla nas była dobra. TeatrGrano Romea i Julię. Przyznaję, że byłem nieco przerażony widokiem zobaczenia Szekspira w tej nędznej budzie. Po części wszakże byłem też zaciekawiony. W każdym razie na pierwszy akt postanowiłem pozostać. Ohydną orkiestrą dyrygował jakiś młody Hebrajczyk przy rozstrojonym fortepianie. To mnie omal nie wypłoszyło, ale ostatecznie podniesiono kurtynę i przedstawienie rozpoczęło się. Romea grał jakiś starszy jegomość z uczernionymi brwiami, z ochrypłym głosem tragika i z postawą kształtu beczki piwa. Merkucjo był nie lepszy, szarżujący błazen, który wplatał własne dowcipy i był na poufałej stopie z galerią. Obaj byli równie śmieszni, jak scena, która wyglądała, jakby przeniesiono ją z jakiejś zapadłej szopy. Ale Julia! Wyobraź sobie, Henryku, dziewczynę lat zaledwie siedemnastu, o twarzyczce podobnej do kwiatu, o małej greckiej głowie, ujętej w koronę ciemnobrązowych warkoczy, o oczach fioletowych od uczucia, o ustach jak płatki różane. To najczarowniejsza istota, jaką kiedykolwiek widziałem. Mówiłeś raz, że nie podziała na ciebie patos, ale piękność, sama piękność może wycisnąć ci łzy z oczu. Mówię ci, Henryku, zaledwie ujrzałem tę dziewczynę, łzy przesłoniły mi oczy. A jej głos bohaterka idyllicznej komedii Jak wam się podoba Szekspira, córka wygnanego księcia, mieszkająca w Lesie Ardeńskim w przebraniu pasterza., następnego ImogenąImogena	Nie, nie Przywiąż osła do płotu i siadaj jak wszyscy.	To niech się przelęknie! To mnie najmniej obchodzi. Z tobą doprawdy nie warto poważnie mówić.	O nie, pani majorowo, nie będzie smutne, jeśli tylko trzymać się będziemy razem. Bogaci przyjdą do nas na równi z biedakami i radośnie będzie w naszym małym domku. Goście nie obrażą się, gdy jadło będzie przyrządzane na ich oczach, i nie wezmą nam za złe, że jeść będą po dwu z jednego talerza.	Juści, pani pisarzowa nie lubi takich fetorów na pokojach.	Nie mnie dwa razy taką rzecz powtarzać!	Nie schudła ona na pewno w opowiadaniu	Nie.	Nie.	Odzyskania zguby nie śmiem utrudniać.	Powinien bym, bo świat jeszcze nie widział podobnego mi głupca.	Widzieć, nie widziałem, alem w Browarkach słyszał, że już ruszył z ŁubniówŁubnie	Niechże się pani tak nie irytuje i nie trzeba się ściągać gorsetem.	Długo się wahałem Nic mnie do gościnności dla was nie zobowiązywało. Jeśli miałem rozstać się z wami, to nie miałem po co widzieć was powtórnie. Dosyć byłoby wywieść was na platformę tego statku, który wam służył za schronienie, zanurzyć się w głębokościach morza i już by się zapomniało, żeście na świecie istnieli. Nie miałżebym prawa tak uczynić?	Nie możesz Tak i ja nie mogłem zmiarkować całej pychy i zuchwalstwa Jaremy! Zalizali (starop.)	Droga pani Leonardowo dziwne to zaiste, że wieśniaczka zna się lepiej na diable od doktora świętej teologii, i podziwiam, iż informacje swe czerpiesz, córko moja, od akuszerki z Auneau, ufając, iż wie, czy taki lub owaki płód zalicza się do ludzkości odkupionej krwią Boga! Wierzaj mi, te wszystkie diabelstwa są w gruncie jeno wytworem nieczystej wyobraźni, którą wygnać powinna byś, droga gosposiu nasza, z myśli swojej. Nigdzie nie wyczytałem w pismach ojców Kościoła, by diabeł miał robić dzieci dziewczętom. Opowieści o spółkowaniu z szatanem są to jeno fantazje zgoła wstrętne i wstyd doprawdy, iż jezuici i dominikanie pisali o tym traktaty.	Nie. Jak sądzę, dziewczyna poszła na przechadzkę.	Nie mnie Zresztą i tak dowiesz się o tym zbyt wcześnie, Mario	Pojmuję, pani, bo... ja sam kiedyś sprzedałem się, tylko nie dla zyskania majątku, ale z nędzy...	Nie cierpię, bo ojciec chwalił go któregoś dnia przed Fabciem, a zresztą i Will go nie cierpi. Piękna lala!	Gdzie ty pójdziesz, tam i ja z tabą o tym nie ma co i mówić. Ale mnie tego zamku, a bodaj i księcia, żal będzie. Zawsze człowiek tu jak w swoim gnieździe się czuje.	Tak, kapitanie, może. Ale jakkolwiek „Nautilus” posiada wielką siłę oporu, nie zdołałby wytrzymać tak niezmiernego ciśnienia i spłaszczyłby się na listek blachy.	Nu, odłożyć, to i mieszkanie może poczekać. Ja pana doktora powim, że o dobrego lokatora, na taki lokal, to teraz trudno. A mam byle komu wynająć, co to płacić nie będzie, to wolę jeszcze poczekać.	Zwykle bywasz wesoły, rozmowny. Nie bierzesz niczego do serca.	Co mateczka jej słucha Przecież nie panna Howard namawia ją, ażeby jechała za granicę, tylko ona sama chce tego. Panna Howard, przeciwnie, tłomaczy jej, że kobiety powinny pracować na utrzymanie jak mężczyźni.	Fernandzie kobieta łatwo może zostać kiepską gospodynią, kiedy nie kocha męża, ale innego mężczyznę i trudno też zatem odpowiadać za jej wierność. Poprzestań na mojej przyjaźni, bo tylko tyle mogę ci ofiarować, a przyrzekam tylko to, czego jestem pewna, że potrafię dotrzymać.	Ja tego wszystkiego nie przeniosę!	Jest tu obcy szlachcic, ale po niemiecku nie rozumie, możemy mówić swobodnie.	Ach! Panie profesorze więc pan zawsze będziesz ten sam! Wszędzie pan widzisz tylko zawody i przeszkody! A ja panu powiadam, że nie tylko „Nautilus” się wydobędzie, ale popłynie jeszcze dalej.	Sami widzicie! Podążał tą drogą gubernator wraz ze swoim kapitanem i siedmioma żołnierzami, z których jeden poruszał się pieszo, gdyż jego koń w chwili ucieczki upadł i złamał nogę.	A jak się on nazywa?	Albo ja wiem? Jak mi się podoba.	Kształć się i czekaj momentu, by wsławić twoje niedźwiedzio-ludzkie nazwisko i oddać znakomite usługi zarówno Ojczyźnie, jak i całej ludzkości”.	Tak więc, panie profesorze pańscy towarzysze i pan zwiedzicie ławicę Manaar, a jeśli przypadkiem jaki przedwczesny nurek już się tam znajdzie, to przypatrzymy się jego łowom.	Ma się rozumiéć, że będzie Ale teraz wracajmy do domu, muszę jeszcze pojechać gdzieś konno. Podczas mojéj nieobecności porozumiesz się komendancie z Jacentą.	Na południu, w Kalkucie miano dawniej zwyczaj wyrzucać wszystko na ulicę; było zatem co dziobać i z czego wybierać. Oj, były to rozkoszne czasy! Ale dzisiaj ulice są tam czyste, białe i gładkie jak skorupka jaja, więc plemię moje omija ową miejscowość. Rozumiem, że można być czystym... ale zamiatanie, szorowanie i polewanie ulic po siedem razy dziennie	A co się stało z tym żołnierzem?	Chcę się dowiedzieć, co zrobił z moim workiem i sankami!	Ludzie króla porwali Doktora i pozostałe zwierzęta. Znów wtrącili wszystkich do celi więziennej Zgubiliśmy się w dżungli i przez pomyłkę trafiliśmy właśnie tu.	O! i pani się spóźnia?!	Przerażasz mnie, Athosie czegóż się obawiasz, na Boga?	Tam do licha! cóż ty na to, mój chłopcze? To są bardzo osobliwe fakty.	Jest już tak pijany, że się o życie jego lękam	E... nic, tak sobie. Można by ją porąbać, toby się zdała na komin; a tak ino spróchnieje i szkoda.	Granice nasze są szeroko zakreślone i pozostawiają nam dużo swobody.	Czy i tego chce, ażebyś mu co rano podkładała kilka rubli do pugilaresu?	Że ten as tak samo trudny do zdobycia, jak jego właściciel	Czy jest nadzieja?	Czy jutro... jutro...	Czy pozwoli pani, że przyjdę jutro odprowadzić panią na dworzec?	Gdybyśmy podziękowali, to za kilka godzin, gdy znajdą ich inni i oswobodzą, rozstrzelaliby go towarzysze bez litości.	Tak, jak wy...	Zepsute młode świńtuchy! Co za fatalny przykład dla niewinnych chłopców o czystych duszach i wzniosłym sposobie myślenia, jak ty i ja!	Zło-zło-o-dziej mnie go-nił... ch-chciał udusić!	Pan właśnie na nas ściągnąłeś to wszystko	Ale jutro? Co jutro?	Jezu, takie wody wielgachne, takie światy, że uwierzyć trudno.	Król nasz umie być dobrym, ale potrafi być strasznym	Nic łatwiejszego; przypuśćmy, że wiesz pani wcześniej, jakiej trucizny zamierzają użyć przeciw pani, przypuśćmy, że będzie to na przykład brucyna...	Pan Jaś dawno przyjechał?	Panie obaj sądzimy, że mamy sobie coś do wyrzucenia, sam więc przychodzę, abyśmy wspólnie wyświetlili tę sprawę.	Przede wszystkim trzeba ukarać winnych...	A cóż tu ma do roboty ministerium!	A gadałeś z nim?	A gdyby tak było?	A kiedy mi z tem dobrze Przytem i ty będziesz podbity.	A może apercepcje metafizyczne w konglomeracie dywagacyj emocjonalnych?	A waćpanna jaką bronią najlepiej władasz?	A wy co mieliście własnego, Rymku?	Ach! ach! ach!...	Aha.	Bynajmniej, przecie Porthos zapłaci.	Będziemy mieli piękną pogodę!	Będą tu ludziom odbierać robotę.	Co?	Do kogo to pani mówisz?...	Dziewięćdziesiąt pięć...	Gdyby mieli rozum, to by poszli na Niżpol	I będziesz.	I dlaczegóż to, siostruniu?	I list poszedł?	I ojciec podróżuje sam?...	Janko? a psy moje jadły?	Kiedy doktor utonie w książce, oho!	Marcinie!	Mało to i tak swarów, mało obrazy boskiej!	Miłość	Natychmiast stąd uciekaj i wywietrzej!	No?	O! bynajmniej.	Obowiązek	Ogona mu tylko braknie.	Pańska nieoszacowana matka przyjdzie panu z pomocą	Re-nifer.	Smutek, Pozory	Tak. Pojechał w stronę dolnej części miasta.	Tknij me, pludro jedna, tknij	Ślachta, ścierwy, worek i płachta!
Prawda, nic nie zrozumiałaś z tego, co między sobą gadali panowie. Behadyr Ajdar pamiętał o twojej prośbie. Powiedział do brata: „Słuchaj, Toktysz, my we dwóch te niewiasty zdobyli, więc jeśli chan ich nie zabierze, rozdzielimy je między siebie. Ja wezmę młodszą dziewkę. Ty szukasz niewiasty cichej i łagodnej do niańczenia Kałgi, weź drugą. Ona umie chodzić koło dzieci, sam widziałem, jak o swojego malca się troszczy”. Ajdar chciał ci zrobić przyjemność. Byłabyś zawsze blisko Elżbiety, bo Ajdar i Toktysz jako bracia się nie rozłączają, ich namioty zawsze stoją obok siebie. Otóż Toktysz wolał nie podejmować decyzji bez żony, żona nie chciała decydować bez szamana, więc przyjechali wszyscy razem, aby obejrzeć Elżbietę. Czary miały przesądzić, czy będzie niosła szczęście ich dziecku. Szaman, wielki czarownik, wyczytał z jej oczu i dłoni bardzo dobre rzeczy, więc przystali. Ale Jasia Arguna nie chciała wziąć w żaden sposób. „Niańka nigdy nie przywiąże się do naszego syna, jeśli zostawimy jej własne dziecko”. A mnie się wydaje, że tam była jeszcze inna przyczyna. Jaś zanadto ładny. Arguna nie lubi ładnych dzieci, bo jej Kałga brzydki...	Nie ma dla mnie ciszy! Powiedziałeś, że nie zawsze należy mówić myślami. Co to znaczy? Nie ufasz mi? Boisz się mnie? Ty, mój przyjaciel, mój nauczyciel.	A to wy nie wiecie, rzekł Bartosz, że ja nigdy nikogo o nic nie proszę, oprócz Pana BOGA?	Już niech się pan nie boi Młodszy byłem, a oszukać się od nich nie dałem, więc i teraz się nie dam.	Tak właśnie było Ale okręt płynął z Dunkierki, a to jest jedna z jego szalup. Załoga ratowała się w wielkiej, żaglowej łodzi, statek zaś pogrążał się tak szybko w wodę, że już nie zdążyłem nic ocalić z katastrofy. Rzecz miała miejsce w poniedziałek.	Nikt jej nie pozna żywy. Świeci ona w oczy umarłemu. Żywi ugiąć się muszą, dźwigać. Wznosić muszą gmach, którego nie znają. Iść, kędy On sam jeden wie.	Ach, wielmożny panie nie tak to wszystko gładko idzie, jak się komu myśli, bez obrazy pańskiej.	Nie było w nim nic złego, nic haniebnego. Byłeś dla mnie takim ideałem, jakiego nigdy już nie spotkam. To jest twarz satyra.	Jezus Maria! Toć ja i szabli nie mam!	Nanon nie wraca	Toś tam nie był?	Wybornie, kapitanie Nemo. Jednakże powietrze, które pan z sobą zabierasz, musi się prędko zużywać; a gdy nie zawiera więcej nad piętnaście procent tlenu, staje się niezdatnym do oddychania.	Może być. Jeżeli kogo nie cenię lub nie kocham.	Głupia babo, czego się złościsz? Kto ci mówi, że nasz Mendel nie jest udanym dzieckiem? Co się tyczy śpiewania, to jest to dar od Boga.	Wydaje mi się, że tamten statek ma wyższe burty Mam nadzieję, że nie jest to okręt wojenny płynący do portu, by przyłączyć się do floty admirała Toledo.	A to widzę, wtrąciła Stasia, żeś pan sam stał nie mały czas pod oknem Wandzi; a co na to pani Teresa powie?	Gra pan za dużo i nigdy nie odmawia pan ładnej twarzyczce, capatazie W ten sposób nie robi się majątku. Ale nikt z moich znajomych nie przypuszczał, że jest pan ubogi. Mam nadzieję, iż pomyślał pan o hojnym wynagrodzeniu na wypadek, gdyby udało się panu ujść cało z tych opałów.	Nie, przyjacielu. To przenosiny i po części ty jesteś ich sprawcą. Obrzydziłeś mi miasto...	Zdaje mi się jednak że niekoniecznie trzeba być starym wilkiem morskim, jak pan twierdzisz, aby znać dobrze swoje rzemiosło. Oto na przykład nasz drogi Edmund, bierze się za dowodzenie tak, jakby nie potrzebował niczyjej pomocy.	On nie, ale to każdy zrozumiał wówczas w Głębowiczach. Łapała go do obrzydliwości, kokietowała, a potem chodziła jak struta. Słyszałam raz, jak Trestka mówił do Rity: „W Barską strzelił ordynacki piorun”. Aha, do czegóż by się to stosowało więcej?	Byłem pewny, że tak będzie, ale nie sądziłem, że tak prędko...	Nie słyszysz? Harcuje oklep na wielkich słowach, bez głowy i ogona.	Tak, będę żyła ale ty nie wyjedziesz, prawda?	Od starego?! Nie może być!	W tej chwili, tak... Albo raczej, jeśli nie ma pan nic przeciwko temu, za godzinę lub za dwie, kiedy zostanę do końca przy śledztwie, które pan prowadzi.	Więc to ona poświęciła się tak ciężkiej i mo­zolnej pracy, w zamiarze przyniesienia pomocy chore­mu ojcu?	Bom sobie ślub do Częstochowy uczynił, co tym łatwiej waszmość zrozumiesz, gdy ci powiem, że nasza Ostra Brama była przez SeptentrionówSeptentrionowie (z łac. septentrio, septentrionis: wielka niedźwiedzica, północ)	Będzie to męcząca przechadzka, uprzedzam pana. Trzeba będzie iść długo i wspinać się pod górę. Drogi są tam nieosobliwie utrzymane.	Chciałam się jeszcze zapytać pana konsyliarza, co życzy sobie na śniadanie?... Może być polędwica, drób, wędliny, jaja... wino, porter...	Do pokoju, moje dziecko; lękam się wilgoci wieczornej.	Pozwolę sobie w to wątpić	Twoi towarzysze zatrzymają się na ulicy. Ty przyjedziesz tu sam o trzeciej po północy. Wydam rozkaz służbie, aby cię wpuściła.	Mój drogi zdaje mi się, że po powrocie do Europy zastaniemy zawarty pokój, a więc będziemy mogli pozostać nadal przyjaciółmi, tak jak jesteśmy tu w Afryce.	A to jakim sposobem?	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	Cudny dzień! Naprawdę cudny! Ręczę, że może to najcudniejszy dzień, jaki dotąd był na świecie.	I któż to widział?	I teraz jeszcze boi się pani?	Miała pani rozmówić się z ciocią Barnawską. Proszę.	Na miłość Boską! tylko bądź ostróżnym O! ja się tak boję o niego!	O, długo to potrwa!	Przed kimże to musicie powtarzać moje słowa?...	Wczoraj wieczór; kiedyśmy się z panią rozstali.	Z Bolingbroke! Ja się tam przecież urodziłam!	A to tym lepiej dla niego Jak oszaleje zupełnie, mniej będzie cierpiał.	A ja powiadam, że za króla z uczty Baltazara! to najbogatsze.	I dlaczego tak bardzo z nim się liczyłeś?	Jak to, ojcze?	To jest skąd?	A dowiedział się pan, kto w ministerstwie będzie ten „gips” załatwiał?	Mówiłem już panu, iż zdaje mi się, że znam go.	Rzeczywiście. Lecz jeśli to ma być dowód poczciwości...	Do djabła! do djabła! co tu począć?...	Clapart, dwie szklanki wina dla pocztyliona i dla tego człowieka Oskarze więc ty chcesz zabić matkę... Po wszystkim, co ci mówiłam dziś rano!...	A do tego jestem ci bogaty	Może im pan powiedzieć, że telegrafowałam, już mi wszystko jedno	A cóż kiedy kupuję!	A pan Kunicki jest w pałacu?	Gdzie zaś, ja ze wsi od jaśnie pani, z kuńmyz kuńmy (gw.)	Oskarżony jest o zamordowanie niejakiego Caderousse’a, swojego dawnego towarzysza z galer, w chwili, gdy ten wychodził od hrabiego de Monte Christo.	A propos, sprowadź mi dwadzieścia funtów drutu miedzianego, takiego, jaki był ostatnio	Ale przecież ty stoisz tam na galeryjce i obracasz kierownicę?	Chłopy, zaśpiewajcież coś! A może chcecie, żebym was nauczył nowej piosenki? Śpiewajcie więc za mną!	Dobra rada...	I cóż z tego?	Jest N. Panie.	Musiała zresztą spotkać jakieś przyjaciółki, ma ich kilka w Wersalu.	No i weź już lepiej	No, dobrze. Już o tym słyszałem. Będę jutro w domu. Więc o dziesiątej?	Pan ochmistrz?	Przeciwnie, najrozsądniejsza rzecz, jaką, jak sądzę, zrobiłem w życiu	Tak jest.	Troszkę i na furmance... Ale niedużo. Jak mię poturbowały te czapy, a Baryka obronił. W każdym razie: baczność!	Woźny, wyrzuć ją za kratę.	A ile było wilków?	A potem?	A wiesz, czemuś mnie na trutnia i nicponia wychował?	Ach, tak...	Ależ twój dziad, a mój ojciec, mieszkający z bogami, Amenhotep, był arcykapłanem i posiadał rozległą władzę w kraju.	Aż wstrętnymi?...	Czekają.	Hę?...	I milczałeś?	Ja? Ale gdzież tam	Monstremonstre (fr.) trąciła go znowu pantofelkiem.	Morskie głębie i bałwany, błogosławcie Pana! Chwalcie go i uwielbiajcie na wieki wieków!	No, daj słowo, że powiesz.	O, widzisz dwór?	Po mnieście płakali?	Rzeczywiście...	Tak, pani, był.	Tak, przyjaciel.	Także dobrze pamiętam	Umiem!	W siódmym pułku artylerii.	Wie.	Wiesz, Krzysia ze szczętem pogrążyła Ketlinga!	Wzgórza Cher	Właśnie!	Znowu!
Głupi byłem. Głupi byłem... Cóż?... Za swoją głupotę każdy musi płacić. Dałem się panu nabrać, a teraz wyrzuca mnie pan na bruk...	Nic, tylko śledzić postępy tego zjawiska. Niech pan się zajmie, Ayrtonie, wszystkim, co jest do zrobienia w zagrodzie. Ja zaś w tym czasie pójdę w górę źródeł Czerwonego Potoku i zbadam stan góry na jej północnym stoku. A potem...	O tak, tak! Błogosławię cię we własnym imieniu, i w imieniu trzech pokoleń ludzi nieskazitelnych. Posłuchaj więc, co ci mówią przez moje usta: Opatrzność może podnieść na nowo budowlę, którą zburzyło nieszczęście. Ulitują się nade mną najbardziej nieubłagani, gdy ujrzą, że poniosłem taką śmierć i dadzą ci może czas, którego mnie odmówili; postaraj się, aby nie padło słowo „zhańbiony”; weź się do dzieła, pracuj, synku, walcz odważnie. Ty, matka, siostra, żyjcie jak najoszczędniej, aby majątek moich wierzycieli codziennie się powiększał w twoich rękach. Pomyśl, jak piękny, jak wielki i uroczysty będzie ów dzień rehabilitacji, w którym powiesz: mój ojciec umarł, ponieważ nie mógł uczynić tego, co mnie się udało, ale umarł spokojnie, bo mnie to dzieło przekazał.	O, jeżeli tylko to stoi na przeszkodzie... gdyby pan dziedzic chciał mi zawierzyć... umiem powozić... służyłam przecie w spółdzielczej mleczarni, zanim przyszłam tutaj do młyna, a tam nieraz sama odwoziłam mleko.	A ja, tatku, na wysokim drzewie...	A na cóż ja wam potrzebny? hę? Małościeto mnie nawymawiali, że chleb jem daremnie? A daliście mi kiedy szmat, odzieży; dali nową koszulę i choćby łapcie na znużone nogi? Kiedym ja wam niepotrzebny, po cóż siedziéć miałem! Idźcie sobie braciszku z panem Bogiem i kłaniajcie się odemnie staremu Łysce...	Dobrze, dobrze! Boże ci i z Krzysia błogosław, chociaż, jak mi Bóg miły, gdybym był chłopem, to bym się w Basi na zabój kochał. Mając taką żonę, nie potrzebujesz w razie wojny w domu jej ostawiać, ale możesz ją w pole wziąć i przy boku mieć. Taka ci się i pod namiotem przygodzi; a przyjdzie na nią termin, choćby w czasie bitwy, to ci jeszcze będzie bodaj z jednej ręki z rusznicy grzmieć. A zacneż to, a poczciwe! Ej, mój hajduczku kochany, nie poznali się tu na tobie i niewdzięcznością nakarmili, ale żebym miał tak o kopękopa	Musisz teraz natychmiast iść do ojca Landriani, naszego zacnego arcybiskupa; idź pieszo, wejdź cicho na schody, nie rób hałasu w przedpokoju; jeżeli ci każą czekać, tym lepiej, po tysiąc razy tym lepiej! Słowem, bądź apostolski!	Nic dalej! Dalej pojedziem przed siebie tam, gdzie mi się spodoba. OdwagaDziękuj wasza książęca mość Bogu, żeś żyw dotąd, bo żeby nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć wiader wody rano na łeb wychlustać, to byś już był na tamtym świecie, aliasalias (łac.)	Nie od razu... Najpierw przestraszyłam się, a potem odwróciłam się na łóżku i próbowałam znów zasnąć... byłam przekonana, że to jedynie złudzenie zmysłów... Potem jednak posłyszałam jeszcze raz wyraźne pukanie	O! czemuż nie, nawet kolej na niego. Trzeba około stu rubli, a ja nie mam pieniędzy! Co my tu poczniemy? Chybabym gdzie pożyczyła.	Przyjaciele, czuję się w obowiązku zwrócić waszą uwagę na pewne wydarzenia, które zaszły na naszej wyspie i o których chciałbym zasięgnąć waszego zdania. Wydarzenia te są, że się tak wyrażę, nadprzyrodzone...	Przyznam, że nie rozumiem, jak człowiek może dla uniknięcia rozbieżności zdań, godzić się na takie, których przyjąć nie powinien.	Ratuje się, którenktóren (gw.) niczego. nie namawiam, abyś nie pomyślał, że mam w tym cosik swojego na widoku, a jenojeno (daw., gw.) powiadam., jak to w przypadku robiły drugiedrugie (gw.) lat. toć jeszczekjeszczek (gw.)	Srom! a! to piecze tylko chwilę, goi się rana i nie boli, choć piętno zostaje na wieki...	Utrzymujcie sobie kiedy chcecie, zwracając się do pierwszego przedmiotu dodała księżna, utrzymujcie że teraz lepiej i weselej, ja tego nie powiem, wszyscy jesteśmy jak na przyczepku.	Właśnie zupełnie nie wiem, jak zobaczyłem, bo ciebie na przykład prawie nie widzę, a masz białą sukienkę. Musiało się świecić.	Czy mówi pan o Jakubie de Courtrai, rotmistrzu dragonów?	Do stu piorunów! jaki znowu Kunicki? Jaki Kunicki? Skąd Kunicki?! Kunicki to dobre szlacheckie nazwisko, które ta pijawka przywłaszczyła sobie! Ukradł, rozumiesz pan? Ukradł. Nazywa się po prostu Kunik! Sam sprawdziłem. Syn maglarki Genowefy Kunik i niewiadomego ojca. Tak, łaskawco, hrabianka Ponimirska, wnuczka księżnej de Rehon, jest dziś sobie panią Kunikową.	Biblijny!	Czemu, hrabio, pudrujesz włosy Puder! Człowiek taki jak pan, jeszcze młody, który z nami wojował w Hiszpanii!	Dokończ pan więc, co mówić zacząłeś.	Może pan powiedzieć, że musi pan przyjąć jakiegoś etranżeraetranżer (z fr.)	Nie jesteś pan księdzem? Nie jesteś pan hrabią Monte Christo?... Boże! Jesteś tym ukrytym, nieubłaganym, śmiertelnym wrogiem! Musiałem ci wyrządzić w Marsylii jakąś krzywdę! Biada mi!	Niech pan odpowie!	Przecież pan bywasz u tego... Grzesikiewicza	A cóż się stało Łukaszowi?	A jakże, a jakże! bajecznie. Chcecie może zobaczyć?	A oczy to się wam świecą jak temu wilkowi... aże dziwno...	A od kogo?	A robi, wielmożny dyrektorze, robi...	Aaa! mówimy o rzeczach, które mnie nic a nic nie obchodzą.	Ach ten Sussex! Ten Sussex, zawsze nierozważny, buńczuczny i junacki!	Albo bohaterem	Antek!	Blask!	Bo mi nie do snu Rok temu, rok, uciekałem z nią nad KahamlikiemKahamlik	Co widzisz, Carmaux? Przypatrz się dobrze, masz lepszy wzrok ode mnie. Wiesz, że to kwestia życia lub śmierci.	Czasem i w powszedni dzień wieczorem.	Czekaj, Wasil ty jak dawno spadłeś i połamałeś nogi?	Czemu nie odpowiadasz?	Czy jest coś jeszcze do wyrzucenia?	Czy już dziś?	Czy ojciec twój przychodzi cię odwiedzać?	Czy podobna?	Cóż oni teraz czynią, nie wiesz?	Cóż pani? jakie pierwsze wrażenie?	Dobranoc, kochanie...	Dobrze	Dziwna rzecz! Ojcowie i doktorowie spirytyzmu wyjaśniają wszystkie podania dawnych religij, a przede wszystkim biblijne; a tymczasem ich najmłodsi uczniowie już przeciwstawiają owym tradycjom nowożytne niedowiarstwo... Allan Kardec wierzył w kilka potopów, z których jeden zniszczył mamuta i mastodonta, a zostawił po sobie głazy narzutowe...	Farceur!Farceur (fr.) mruknął Cezary.	Ha! porwała się, nie mogąc wytrzymać księżna,	Heluniu idź do swojej lalki i rób jej kaftanik. Oczko już znalazłam, idź...	Ja myślałem, że będę mógł oddać, że się odegram.	Jakże to? Żaden z was nie pomyśli, czy nie ma jakowego środka ratunku? A przecie warto nad tym dowcip wysilić! Zali mamy gnić w tej piwnicy, gdy każda ręka ojczyźnie potrzebna? Gdy jeden cnotliwy musi za dziesięciu zdrajców wystarczyć?!	Judejczyków, bośmy z Judei także...	Korespondowałeś z nią?	Masz jakieś powody do tego rodzaju podejrzeń?	Nie lepiej! nie! Wczoraj jeszcze nie byłem pewnym choroby: czy ze krwi przyszła, czy z ducha? bo są dwojakie. Dziś mi się zdaje, iż nie omylę się, mówiąc, że chorobą jakaś tęsknica...	Nie ma róż powiędły już, powiędły...	Nie podcierania zadka.	Niezbyt to pochlebia mojej miłości własnej Jednakże nie obawiaj się, panie margrabio. Zaufaj i oddaj mi pannę Gilbertę. Otoczę ją taką troskliwością, takim szacunkiem i taką miłością, że porzuci niebawem swe posępne marzenia o śmierci, jeśli w ogóle miewa je kiedykolwiek.	No, to chciej.	O nie... proszę waszej przewielebności uczyńcie mi wielką łaskę, cobym ja sam własną ręką każde najmniejsze drewienko położył tam, gdzie mu być należy. Tego nikt dobrze nie zrobi, ino ten, co wszystko w swej głowie obmyślił.	O tej godzinie?	Oby skończyło się to pielgrzymowanie	Od pana ministra spraw wewnętrznych.	Ordynarny brutal nadchodzący cham (tytuł utworu Dmitrija S. Mereżkowskiego z 1906 r.).”... Goryl!	Panu Bogu oddajem i dziękujem	Patrz, jacy podobni. Czy wy, chłopcy, bliźnięta?	Po co chciałeś się ze mną zobaczyć? Przecież już ustaliliśmy wszystkie warunki.	Podaj mi kaftanik i ruszaj śpiesznie zająć się śniadaniem. Przybierz kartoflami pozostałą baraninę i podaj gruszki gotowane, tylko te, co kosztują po dwa liardy sztuka.	Podpalono dwór w Borowcach i zniszczał zupełnie.	Potem, gdy odłożyła słuchawkę, a Łukasz wciąż leżał bez ruchu, z przymkniętymi powiekami:	Powiem mu: dam ci pewność odwetu, idzie już kara i grom.	Powinno obchodzić. Lucia jest oddana pod moją opiekę, za jej spokój odpowiedzialna jestem. Zresztą nie tylko traktuję to jako obowiązek, dbam o nią z własnego przywiązania.	Prawda! Wybornie! Nie czułbyś, paniczu, sieroctwa! Hura! Hura!	Proszę pana hrabiego...	Przed laty, gdy byłem chłopcem spotkałeś mnie, schlebiałeś mi i nauczyłeś być próżnym z powodu urody. Pewnego dnia przedstawiłeś mi jednego ze swych przyjaciół, który wytłumaczył mi czar młodości, gdy wykończałeś właśnie portret, który objawił mi cud piękności. W chwili szału, której dziś jeszcze nie wiem, czy żałuję, czy nie, wyraziłem życzenie, które nazwałbyś może modlitwą...	Puknij się w łepetynę Nie pamiętasz może? Tutaj chodzi o gruby muesmues (gw. środ.; z jid.)	Róbcie tak, żeby z ostrokołów patrzący myśleli, iż nocą ztąd precz jechać macie... Zbierajcie się jak do drogi.	Same wstążki kosztowały mnie kilka rubli.	Skąd to wnosisz?	Tak już miało być, to i tak się stało! Tyla się nachorzał, jakże, toć więcej niźli kwartał! A komu nie do zdrowia, to lepsza prędka śmierć. Trza Panu Bogu dziękować, co się już nie morduje	Tak mówię waćpanom, żem ją pierwszego dnia tak pokochał, jakbym ją od małego hodował. A ona tylko rączyny przede mną składała, a dziękowała i dziękowała za ratunek i opiekę! Niechby mnie byli usiekli, nimem się dzisiejszego dnia doczekał! Bodaj mi było nie dożyć!	Tak nienawidziłam, że po całych dniach myślałam tylko o panu.	Tak właśnie.	Tak, panie, ale jeden z kotłów wymagał naprawy, dlatego też odjazd nastąpi jutro.	To jej własne?	Turime ir neturime, pasiekti.? Kas gi galėtų tokią baisią drūtvietę pastatyt kaip ji!	Tytuł wam przybył!	W bitwie.	W takim razie odstąp kilka z nich tutejszemu nauczycielowi, bo nieborak straszną biedę cierpi	Walizkę? Jaką znów walizkę? Nie brałam żadnej walizki. Muszę wracać. Trzymaj ten koszyk i idź przodem, ja cię dogonię.	Wam ino jedno w głowie: grunt i grunt, a lala (gw.)	Z rozkoszą.	Zaskrzetuszczy wojsko z kretesem, już ja go znam!	Zobaczysz jacy będziemy szczęśliwi	Zwycięstwo, Bogactwo pracownik kasyna gier hazardowych kierujący grą przy stole np. ruletki., że wiem, gdzie się zatrzyma rzucona przeze mnie kulka. W tej rulecie nie może być pomyłek.	Żywego!
Prawie, żem się z Kiejdan nie ruszał KotZazdrośćPrzyjechał książę Bogusław do naszego księcia wojewody. Na wieczerzę wystroił się tak, że oczy bolały patrzeć, i widać było, że mu panna Billewiczówna bardzo w oko wpadła, bo ledwie że nie mruczał z ukontentowania jak kot, gdy go po grzbiecie głaszczą. Ale o kocie powiadają, że pacierze odmawia, a książę Bogusław, jeśli je odmawiał, to chyba diabłu na chwałę. A przymilał się, a łasił, a zalecał...	Ja muszę zaraz jechać, ale niech się pan z ojcem umówi o wszystko, zgódźcie się na cenę i przyjedzie pan do Łodzi, to zrobimy akt. No, Maks, czas nam w drogę.	Przysięgam na wszystkie na niebie świętości, na cztery Ewangelie, że dopóki nie pomszczę tej krzywdy na przeciwniku, co mi ją wyrządził, dopóty prowadzić będę żywot taki, jak go prowadził margrabia Mantuański, kiedy poprzysiągł, odemścić śmierć synowca swego, Balduina, to jest nie jeść chleba ani kawałka, nie bawić się z żoną i wiele innych podobnych zadawać sobie utrapień (których nie pamiętam, ale przysięgą je moją obejmuję).	Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	Nie, ale jestem tak szczęśliwy, iż przechadzam się we dwoje z panią, że...	Mówię całkiem serio. Przy podobnych praktykach nie chodzi bynajmniej o podobieństwo rysów i postaci; kształt odgrywa tu rolę podrzędną to tylko symbol, to tylko taki sobie znak algebraiczny, wprowadzony w miejsce osoby, której się chce zaszkodzić. Wystarczy, jeżeli operujący nim czarny mag powie sobie, że oznacza ona pewne ściśle określone indywiduum. W naszym wypadku usuwają wszelkie wątpliwości co do intencji owe włosy, które rozpoznałeś.	Nie wiem, po co ja z panem jadę? i tak tu mieszkać nie chcę. Ja łaski nie potrzebuję ani opieki. Jeszcze sam ojca utrzymywałem w Warszawie. Może pan sobie Mańkę zatrzymać, jeżeli jej się tu podoba.	Szczęść wam Boże, szlachetny panie Gdybym najprzedniejszego Niemca z konia zwalił, nie tak bym się ucieszył jak z tego, że was we zdrowiu oglądam.	Ale spodziewałeś się, że odejdzie	Muszę się przyznać, że speszył mnie trochę, chociaż na taką receptę przecie nie zasłużyłem.	Na cóż tu szukać sposobów Cóż nas to obchodzi, że mnie palcami wytykać będą jako królewską kochankę? Ja o to nie dbam wcale, ja się tem pysznię. Siądę na wóz, kolebek będzie dosyć i pojadę.	Nie żałuj pani, właśnie i w tem szczęście, że człowiek może zapominać. Ja nie potrafię zapomnieć pani, ale to co innego. Być może, iż gdybyśmy żyli bliżej, znienawidzilibyśmy się i pogryźli jak psy, za blisko siebie przykute i rywalizujące o miskę i o powietrze.	Znikąd paszportu nie można dostać? Tak chwalił się konspiracjami. O paszportach przynajmniej mógłby pomyśleć. Tu jest słaba nadzieja za dwa dni. Ale czy my przetrwamy te dwa dni?	Czy nie jest ci zimno? Może byśmy wstąpili do garkuchni Mordechaja? Ogrzejesz się trochę.	Moi bracia! Jesteśmy tu swoi i nie swoi, ale to nie szkodzi. Swoi niech se przypomną, że na święty Jan mamy z dziedzicem podpisać układ o las. Więc względem tego podpisywania ludzie sobie rozmaicie myślą: jedni chcą, a drudzy nie. Zatem ja przemawiam do was, moi bracia, ażebyśmy se coś zgodnie postanowili i ażeby między nami była jedność...	Nie zemsta, bo wie pani, co wczoraj powiedział profesor? Powiedział, że nie odmówiłby pomocy nawet największemu zbrodniarzowi.	A, tak, na omyłkach, ale nie losu, tylko własnych Obwiniaj-że o nie samego siebie.	Ależ zmiłuj się, panie Antoni, kobieta ta nie ma żadnego gospodarstwa, jest ona w nędzy...	Co mi pan opowiada!	Ech! Ile to już wypraw nam się udało i ile udanych walk stoczyliśmy, zawsze lub prawie zawsze wychodząc z nich bez szwanku.	Kto to jest ten gruby pan, co go widuję co dzień rano na schodach? Mieszka nad nami.	Żadnej możliwości nie ma, chyba żeby sobie wykopali co lub z drzewek zerwali Cały boży dzień siedzą na dworze, a to tylko we dwoje ciągle. A gdyby chcieli co innego niż to, co dostają, to by im się przecież zaraz dało.	A mógłbym spytać czy nie znajduje pan rozkoszy w czytaniu Horacego?	Aha, nie co inszego to musi być A jej miłość się sromasromać się (daw.) ironiczne: Anna Jagiellonka miała w tym czasie 49 lat.	Ale w jakim celu? By się z nią rozmówić?	Chodź dziecko! niech cię uściskam! I dwoje dziewcząt rzuciły się, śmiejąc ku sobie, objęły się rękoma, a w pocałunku długim, serdecznym, urwała się rozmowa..	Gdyby tobie włos spadł przysięgam, że Dagon... że wszyscy tutejsi Fenicjanie oddadzą głowy lub zdechną w kopalniach! Poznają oni, co może Grek...	Lepiej?... e... nielepiej panienko, bo akuratnie drugie kury piały, kiej się jej zmarło.	Nie myśl no o tym, czy inna, czy nie inna, tylko się przypatrz. Spytają później w salonie o taką rzecz, a ty ni be, ni me...	Pierwszy pan przybywasz, Davy Zrzuć pan płaszcz, bo wilgotny.	Szkoda, że nie ma czym przepić	Zmarła, oczywiście zmarła, bo się zabiła z twego powodu, ale tego ci nikt dotąd nie powiedział.	Najlepsze dla niej uznanie to zesłanie do Tyburn milady jest zbrodniarką.	Bliski jestem celu, bardzo bliski Robię już dwadzieścia kilometrów w minut pięćdziesiąt, i jeśli tak dalej będę postępował, to wiosenny pierwszy rekord mój z pewnością, bo dotychczas jeszcze nikt tak szybko nie jeździł.	Ale kocham jednego tylko Jima Nikogo w świecie nie kocham tak bardzo, jak jego...	Jak to? My przecie nie zrobiliśmy nic a nic złego! To wszystko zrobił Mr. Prout. Czy ksiądz czytał kiedy książkę o japońskich atletach? Mój wuj dał mi ją...	Lubię to imię Marychna... ładnie brzmi. Więc co pani na to, panno Marychno?	Nie mam pieniędzy. Zastaw to i zapłać swój dług, a co ci zostanie, przynieś mi, bo także nic nie mam	Niech mię Bóg broni i strzeże od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu, tembardziej tej ślicznej i dobrej Wandziulce, którą na własnem ręku nosiłam	Tak to idziecie do chramu bez obiaty?	Teraz ty jesteś niesprawiedliwy dla mnie... Ale powiedz mi...	Bo jest za małe i za ciemne.	Proszę pani, ja bym powiedział, ale żeby mnie pani za drzwi nie wyrzuciła.	A jakoś uciecze, kiedy to jest pływająca forteca! Jowan, co mam, to oddam, ale na miłość Bożą, radźcie, co by czynić!	A wam co do tego?	A zatém niech będzie, jak być musi Ale kiedy was złapałem, to proszę koniecznie do nas dziś na herbatę.	Co pani?	Ile to jest?	Ja mam do pana zupełnie zaufanie	Jechaliśmy zwykłym szlakiem jeżdżących do Włoch.	Jeśli to kara, to cóż dopiero będzie za wspaniała nagroda!	Milczeć, do licha	Możesz mną rozporządzać, jak zechcesz ale powiedz mi przynajmniej, czemu skazujesz mnie na wygnanie?	Mów! no mów! Nie obwijajcie mi, ja czuję już coś złego.	Nie zmażę przeszłości i zmazać, gdybym nawet mógł, nie chcę, gdyż ani na chwilę nie chcę zapomnieć tego przywiązania, poświęcenia, jakich dowody dała mi Agnieszka.	Nie, mój ShyloczkuShylock rzekł po cichu Lousteau do Lucjana.	Pani nie mogę już dać ci szczęścia, ale mogę ofiarować pociechę. Czy zechcesz ją przyjąć? Pochodzi od przyjaciela.	Pleciuch to jestem, któremu pilno z nowinkami po kumach?...	Przywiozłem pana Podbipiętę. Wszakże go panna Anna już widziała? Bardzo to miły i stateczny kawaler.	To i zdechniesz... doktór ino może ci oberznąć. Pójdę zaraz do wójta, żeby ci na jutro dali podwodę i odwieźli do miasta.	To prawda Zostaje więc panu jedna tylko nadzieja?	Więc słuchaj, powiem ci Beniaminie, wszak wierzysz w ducha nieśmiertelność...	Wy! wy! mogliście upaść tak straszliwie, tak nisko?	Żebym ci wszystko opowiedział, tobyś zapomniał śmiechu. Pójdziemy, odprowadzę cię ku Kleparzowi, pogadamy.	A biegliście?	A jednak nie tańczysz.	Albo raz!...	Bo i prawda. Dają	Chodźmy! Naczelnikowa czeka nas niecierpliwie.	Czy nazajutrz po naszym ślubie nie dręczyło cię to samo?	Czy nikt z was nie ostał?	Dureń	Et, bredzisz. A czytać umiesz?	I znowuż chodzisz?	Jak to? zrobił wam ten zaszczyt?	Kiedy mówią o rzeczach albo ludziach interesujących!	Którego siłę wykorzystamy! A teraz chodźmy, chodźmy!	Kłamiesz!	Możesz odejść.	Na miłość boską	Nigdy waćpan nie wrócisz tutaj? Wszak to już sam wyrzekłeś?	Nikt mnie nie pytał? Chcesz próby, oto już pierwsza próba jeśli to być może.	Niżej, niżej.	O! o! o! ty!!	Odpowiedniejszy?... Dlaczego? Z jakich względów?...	Okłamałeś nas zatem? Zrobiłeś sobie igraszkę z trybunału sprawiedliwości!	Papa, Krzemień powtórzył Połaniecki.	Poszedł!...	Prawda, miłościwy panie.	Przecież to próba!... ja całą postać mam już w myśli gotową.	Przeciwnie wyrzekł Halski, ukazując na młodą kobietę, pod której palcami skonała wreszcie melodja.	Siedem... sześć...	Skądże by nagle takie bałamuctwo?	Stałem naprzeciw województwa; miałem sprawę... mniejsza z tym jaką, chciałem tylko powiedzieć, żem nic wspólnego nie miał z zajściami. Patrzę cztery kompanie, w heł­mach wszyscy. Lubię jak wojsko maszeruje, na defi­ladach zawsze bywam, dreszcz jakiś czuję, kiedy walą o bruk podkute grubo buty. A gdy zagrają	Tam poseł nie będzie miał innej roboty, jeno listy moje oddać i responsrespons (łac.)	To święty Mikołaj	Ty dasz trzy	Tylko sportsmenkę mogą nawiedzać podobne uczucia	Zaprośmy księcia i ambasadora
Miłościwy panie! Kto mi tchórza zadaje, temu się sprawię na każdym polu, ale przed majestatem muszę się usprawiedliwić. Byłem w samym kretowisku, czego by może niejeden z ichmościów nie dokazał, ale ów Babinicz jeszcze mi do oczu za moją intencję skoczył. „Idź waść (powiada) do kaduka! Ja tu pracuję, ledwo (powiada) ze skóry nie wylezę, i na gawędy nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić się z nikim nie chcę. Dobrze mi tu (powiada) i ostanę, a waści za okop każę wyprowadzić! Bodaj cię zabito! (powiada). Żreć nam się chce, a tu mi komendanta, nie strawę przysyłają!” Com miał robić, miłościwy panie! Nawet się i humorowi jego nie dziwuję, bo tam im ręce od roboty opadają!	Biedny mój, drogi, kochany ojciec! westchnęła Laura. A! gdyby chciał życia, dałabym mu je... a męczyć się tak codziennie nie nauczył mnie, nie umiałam, nie mogłam...	A! na Boga! to ty?... witaj mi i wybacz, że nie wstaję na twoje spotkanie. Ale nie wiem, czy wiesz, co mi się przytrafiło?	Och, dowie się ciocia bardzo prędko... Ona postąpiła taktownie, lecz nie zakończyła kwestii.	Ach! Oto coraz bliżej podpływają Prosto na nas! Pan mówisz o potwalu jakby o jakim drobnym stworzeniu, a jednak słyszałem, że i one bywają ogromne. A jakie mają być mądre! Podobno niektóre z nich okręcają się roślinami wodnymi, żeby ich nie wypatrzono, żeby myślano, że to wysepka. Ludzie wysiadają na nie jak na ląd, usadawiają się tam, rozpalają ogień...	A przynajmniej, proszę panów to pewna, że nie brak tam ludzi z doświadczeniem i zdrowym rozumem. Gdybym tylko nie bał się państwa znudzić, tobym opowiedział małą historyjkę na dowód tego, co wyrzekł ksiądz dobrodziej i ja za nim.	Nigdy nie wydał on mi się tak strasznie mizerny i nieszczęśliwy, jak teraz.	Jezus, Maria!... Trzeba zaraz do krawca, a tymczasem może byś się ubrał w któryś garnitur ojca, naturalnie jeżeli się nie brzydzisz, bo ja mam wręcz organiczny wstręt do wszystkich przedmiotów należących do zmarłych...	Ależ, proszę pani, ja na literaturze nie znam się... Słowo honoru... A kiedy to?	Siądźże se na ziemi w kąciku, cobyś ludziom do tańca nie gawędził i jedz z Panem Jezusem.	Niestety! Tak właśnie jest, biedny starzec nie może w ogóle się ruszać, dusza jedynie czuwa jeszcze w tym ciele, choć i ona świeci tylko bladym, drżącym światłem, niczym lampa, co wkrótce zgaśnie. Proszę mi jednak darować, że mówię panu o tych rodzinnych nieszczęściach. Zdaje się, że przerwałam panu, gdy mówiłeś, że jesteś dość zręcznym chemikiem.	Dziękuję... nie... Idalkę... Arturka...	Nie, panie.	Nie.	Podobno, mimo położonych zasług, nie otrzymałeś żadnego wyższego stopnia, żadnego odznaczenia...	Człowiek wogóle jest istotą ułomną i rzadko może w sobie wszystkie siły i władze wyrobić do równéj doskonałości. Ideałów lub istot zbliżających się do nich niéma na świécie.	Co się tak przejmujesz, Marychno? Myślisz, że on się z tobą zaraz ożeni? Czy może pośle cię do fotografii?	Dziwna rzecz Ta dziewczynka wcale nie robi wrażenia tępej. Proszę mi ją przysłać. Niech ogląda na razie obrazki.	Zdaje mi się, że opracowałeś dziś system karmienia mnie samymi kadzidłami.	Nie wyrzucam. Uchowaj Bóg, ale żona powinna iść do męża.	Wszystko przemawia za tym, żeby wybrać tę właśnie wyspę Dowóz żywności dla straży i Maciusia będzie łatwiejszy, bo bliżej, przy tym morze jest tu zupełnie spokojne. Budować nic nie potrzeba, bo jest już budynek szkoły, gdzie mogą mieszkać. No i nie bądźmy śmieszni: gdyby nawet Maciuś próbował uciec	Ja bynajmniej, zapewniam mecenasa, nie mam najmniejszego żalu do panny Rosiczki. Przeciwnie, chyba nie wątpi pan, że żywię dla niej, jak i dla całego domu państwa, jak najserdeczniejsze uczucia sympatii.	Jakiś pies. Nie, nie masz tu co robić. Idź sobie... Gdyby Antoś żył, miałbyś towarzysza.	A cóż tam znowu w tym tak bardzo smutnego? Jedno wiesz sam, że ja tu w Źwierniku nie posiadam jeszcze u żadnej osoby takiego zaufania, żebym mógł liczyć na pewno, że się co dowiem, a po wtóre znów ja ci powiem, że od wczoraj do dzisiaj jeszcze żadna klamka nie zaskoczyła, a com mógł uczynić wczoraj, to potrafię i dzisiaj.	Pan go jednak dobrze zna. Pocieszam się tym, że on księżnę bardzo kocha. Ale znowu miłość dla Stefci może go w razie dłuższego oporu babki uczynić szaleńcem.	A cóż? może pobiorą się.	Ale zwracam pańską uwagę na ten specjalny pociąg nowojorski. Sam Chauncey Depew nie mógł przyczepić swego wagonu do tego pociągu	Rozumie trochę, ale nie mówi. Brat ma siłę większą, chociaż i ja nie ułomekułomek (daw.) rozum. tępszy.	Czy nie sądzisz jednak, że to jeszcze trochę za wcześnie, by się żenić powtórnie?	Ależ, człowieku siwowłosy, zastanów się, co robisz?... Wszakże to kobieta, której mąż oskarżony o zabójstwo uciekł za granicę... A z czego ona żyje?... Z czego się tak stroi?...	Lojalność! pierwsze słyszę, żeby dla lojalności wyrzekać się kariery.	Nie jest to bardzo błyszcząca partja! Ma tam jakiś kapitalik, jest tym profesorem	Jej, widać, jest bardzo przykro, że rozstała się ze swymi uczennicami	A co się stało takiego?	Och były piękne egzystencje, które kończyły się w ten sposób... Na przykład, wie pan... ten żeglarz, którego popioły przywiózł Dumont d’Urville, La Pérouse... To piękny charakter ten La Pérouse, interesuje mnie bardzo	Obejdzie się bez podziękowania. Śpiewałam dla siebie.	Bardzo to jest pięknie z twojej strony, że się garniesz do nauki, bardzo to pochlebnie... Czy masz tu znajomych albo krewnych?	Poczekaj coś sobie przypominam... Aha!... Mam! Halszka wspominała mi raz, może rok temu, o jakiejś dziadówce, która zastała ją na werandzie przy porannym manicure...	Naprawdę, to nie wiem, nianiu, czy ja co gram dzisiaj?...	Brawo, wicehrabio Jest pan doskonałym przewodnikiem i informatorem; a teraz wyświadczy mi pan jedną przysługę?	Moje dziecko, pan Lucjan lubi poziomki, trzeba by się postarać!...	Bo my też nie lekkie głowy mamy	Posuwamy się z wolna, lecz sprawiedliwość im powolniejsza, tym pewniejsza. Co porabia Cyrano?	Winna mi jest czterdzieści fenigów.	Cóż to za listy, którymi ten gruby ksiądz tak wymachuje przed pułkownikiem? Stań za ogierem, jak gdybyś przyglądał się uździenicy!	Wiem. Miałem piętnaście lat, a Gebhr osiem, gdy ojciec przywiózł nas z Sudanu do Fajumu, i pamiętam, że przejechaliśmy wówczas na wielbłądach całą Nubię. Ale kraj ten należy jeszcze do Turków (Egipcjan).	Pan jest Phileasem Foggiem?	Ale właśnie w tej chwili pan Noirtier pragnie pomówić z panem Franzem d’Epinay o ważnych sprawach.	Kość wgnieciona do mózgu.	Samo dobre Widząc przed sobą szczęście całego życia, umysł jest jakby olśniony, dusza jakby przygnieciona. Dlaczego ja jestem bardziej szczęśliwy? Ale wiem.	To nieprawda. On mnie zniszczył.	Weźcie sobie od przyszłego roku te siedem hut żelaza, oddajcie mi majorową!	Mówi mi o tym... DajmonionDajmonion (gr.)	Jakto?... Porthos jest świadkiem pana?	Dlatego zapraszam kolegę do komisji jako eksperta. A zatem do widzenia jutro po południu o piątej!	To chyba będzie córka pana Pupin	Jesteś dla mnie bardzo dobra zanadto dobra... No i... cóż tu słychać w Warszawie? Jak tam w fabryce?	On mnie ma za nic, Stefan.	Czy to pan?...	Ja na Boże Narodzenie zacznę trzynasty rok	Mój ideał, jak go nazywasz...	Prawda. Przeciek ksiądz zawdy tak mówią w kościele.	Musiało tam być jak za świetnych dni dramatu angielskiego.	A cóż to twój już umarł, żebyś ty za niego pyskowała?...	Moiście! Jak chłopu zapachnie kiecka, to za nią w cały świat gotów.	Chłopi dają panu tysiąc pięćset rubli, a dadzą tysiąc osiemset.	Cicho, towarzysze! Bez awantur!	I szampańskiego dla panów.	To prawda, że podły	Jakże to miło słyszeć! Jak miło...	Dzień dobry... dobre popołednie, chciałem powiedzieć. Przespałeś bez mała całą dobę, młody smyku	Dość mizernie to wygląda ostatnio.	Czy to przytyk?	To mąż mój ani chciał słyszeć o pożyczce...	Linia życia ma bieg szczególny.	Przesada, jak zawsze...	Chętnie bym posłuchał tych wierszy!	A Swój czy towarzyszył Bohdanowi?	Będę jutro u niego.	Czy aśćaść (daw.) zapytał kapitan posępnie, ważąc coś w duszy.	Kożuch ma jakisi ze znaczkiem.	Wyjdę dziś jeszcze...	A cóż?	Ależ cicho!	Bo i pewnie	Dajmy pokój...	Dlaczego oczywiście?	Dworujdworować (daw.)	Grozi niebezpieczeństwo!	Kabriolet czeka	Kiej takie zakurki, żem ino konie rozeznał.	Komplikacja...	Krzywda, Wina, Kara	Lekarz rzekł Pangloss	Niestety!	Nuda powtórzył tonem bezradnej rozpaczy.	Przenigdy!	Siadać proszę	Swój	Zapomnielim zdjąć!
Dobrze więc, usiądźmy Pozwól mi oddychać powietrzem wieczoru, wsłuchiwać się w nawoływania ptasząt, podziwiać promienie księżyca odbijające się w wodzie; pozwól mi napawać się tą naturą, w której każdym szczególe widzę wypisane moje szczęście i która ukazuje mi się pierwszy raz w swoim przepychu, oświetlona miłością, upiększona przez ciebie. Ewo, ukochana moja, oto pierwsza chwila niezmąconej niczym radości, jaką los mi dał w życiu! Wątpię, aby Lucjan był kiedy tak szczęśliwy, jak ja jestem.	Czy wiesz co mi przyszło do głowy? Jest sposób... Mój brat, ksiądz Maciej, donosi mi z Wrocławia, że także jedzie do Krakowa, gdzie ma towarzyszyć księciu Henrykowi. A gdybym i ja się tam wybrała? Mogę pojechać niby dla spotkania z bratem, którego rzeczywiście od dnia naszego ślubu nie widziałam. Taka podróż nikogo nie zdziwi. Może przy boskiej pomocy wszystko się pomyślnie ułoży. Może odmowa tego związku wyjdzie nie od nas i nie od Ludmiły, ale wprost od samego króla?	Odziej no się, Olu żebyś się nie przeziębiła.	Precz stąd, trędowata babo! Kto ci pozwala zbliżać się do mnie? A ty, głupcze jak mogłeś ją tu wpuścić?	Nic drugiego, jeno się zmówili! zdołać. sese (gw.) tylko. wyrozumieć Jagusi, dlaczego się tak była wystroiłabyła wystroiła błyszczeć niebieską barwą. jej ślepie roziskrzone? czemu jej tak latały czerwone wargi, a biło od niej taką radością? Obiegał ją wilczymi, głodnymi ślepiami, gdy wypinając się naprzód wzdętymi piersiami, podawała króbkękróbka	A tak się nie czeka? Starsi wydzierają sobie gazety!	Już się często ze sobą spotykali, bracie Sibie, i nasz młody przyjaciel nie zdawał się być obojętny na piękność Heleny.	Nie bój się, Franku	Nie zdziwiła się wcale.	Nie Nie, musimy jeszcze przejść przez męczarnię zupełnego oczyszczenia. Nie rozstając się, nie wyrzekając się niczego, przezwyciężymy wszystko, co w nas jest jeszcze zwykle i pospolite: tę małostkowość zazdrości i poczucie własności ciał. Roztopimy się w wielości, rozmnożymy naszą wspólną jaźń, rozpuściwszy ją we wszechświecie, którego symbolami będą nam inni ludzie, aby jeszcze więcej spoić ją w jedno niewyrażalne, pozażyciowe coś na granicy niebytu, czego dotąd nie było na ziemi od początku wieków.	A brata zawsze żarty się trzymają. Co za jakieś libris! Nie libris, ale Głębocki jest furiat, i jeśli go nie zamkną do obłąkanych, to ja sama zaskarżę go do medycznego wydziału!	Lucia musiała się przestraszyć.	Nie wiem. Ale tu poznał się z nauczycielką od panny Malinowskiej, znasz ją, Ada, z Żanetą...	Ależ, Oriano, to nie ma sensu, wszyscy twoi ludzie są w domu; prócz tego będziesz miała o północy krawcową i kostiumera na tę redutę. On nie zda się tu na nic, a ponieważ on jeden jest w przyjaźni z lokajem biednego Mama, tysiąc razy wolę wyprawić go daleko.	Do nauki... Do czego pan chce... Nic mnie to nie obchodzi... Ale da mi pan spokój, żądam spokoju.	Może byśmy się tak... przeszli po ogródku... Bardzo ładnie wygląda ogródek... wypowiedział jednym tchem Miętlewicz ostentacyjnie podając rękę Madzi.	Nu, powiedz, kiedy Boga kochasz, powiedz, co z tobą działo się, gdzie była, co robiła, jak tutaj powróciła i z Pawłem pogodziła się?	Zapewniam panią żem lepszego, wspaniałomyślniejszego nie miał towarzysza. Zginąłbym, gdyby nie opieka, jaką mnie syn pani wsparł i otaczał.	Ale za sowę. Dość mi tego, a który by się przeciwił... Ejże!... wiem i ja, jako pas okręcić.	Doprawdy, jakiś ty poczciwy. Ale chodzi o to: pani de Guermantes nie wie, że ja cię znam, prawda?	Zobaczylibyście ten proletariat nie w waszej niewoli, a pod panowaniem naszych królów: żadnego cienia bolszewizmu nikt by się w nim nie doszukał. Nasz faszyzm to byłoby coś dopiero wspaniałego. Żydzi są jedynym narodem, który ma jeszcze w sobie zdrowy nacjonalizm	Czyżby pani Jarzębowiczowa domagała się od wszystkich talentów kulinarnych?	Takem się zmęczył, moja Emilciu że już trochę odpocząć muszę. Niech tam sobie ekonom i robotnicy poczekają, a ja kwadransik przy tobie posiedzę... Uf! Te żniwa! Nim je człowiek przebędzie, sto upałów go spali i sto strachów po nim przejdzie...	To prawda ale jeżeli nie ubiorem, to duszą do was należę. Czuję to, iż serce mam muszkieterskie, i ono pociąga mnie do was.	Biegnąc za mną, aby mi przykrość wyrządzić aby mnie tu ścigać, gdy pragnę być samą.	Bardzo naturalne, płacę co do grosza, co się komu należy...	Ach, nic znowu tak ważnego, to jest... nic poważnego... Nie należy przesadzać...	Co by miała iść! Zielona to jeszcze była rzepa, gdym ją widział, a potem choć i doszła, mogła się dotąd w stanie niewinności uchować. Po takim panu Longinie nijako jej było lada chłystka brać... Z drugiej też strony, w tych wojennych czasach mało kto o żeniaczce myśli.	Ale jak on zrobił majątek? W roku 1819 mieszkał ze sławnym Bianchonem w nędznym pensjonacie w dzielnicy łacińskiej; rodzina jego jadła pieczone chrabąszcze i piła wodę, aby mu móc posyłać sto franków miesiącznie; folwarczek jego ojca nie był wart ani tysiąca talarów; miał dwie siostry i brata na karku, a dziś...	Słuchaj, rzekł blondyn, i my także mamy nie złą policyą, wiemy co rząd robi, znamy ajentów których on używa dla podburzania ludności, i wyłapywania tym sposobem gorętszych.	Tu, w domu, nie może pani mieć moich listów. Ktoś może przejąć. Jest to rozkosz nad rozkoszami czytać cudze listy miłosne...	To ja już wierzę wujowi, ale... po coście wy tu przybyli na Księżyc, kiedy wam na Ziemi było dobrze, jak słyszę?...	Nie tylko prawda ma dla nas znaczenie. Chodzi o to, dlaczego przyszedł opowiedzieć nam tę bajkę?	Nie, ona jest rzadko sama na ulicy i trudno ją spotkać.	Nie, dziękuję pani. Muszę pojechać do Radoliszek. Mam bardzo mało czasu i czekać nie mogę.	Tak jest.	Z pewnością nie?...	Nie rozumiesz tego bo nie jesteś żonaty.	Śliczne szczęście być dębem i zostać kołkiem... Widzisz co mnie spotkało... miarkuj co z tobą będzie.	Na moje pragnienie muszę przeczytać: bowiem bardzo często słyszę, jak go nam przytaczacie.	A nie wie pan czasem, co takiego powiedział?	Na wojnie można zginąć, ale czasem los jest łaskawy.	Jeszcze nie, panie	O tak, i bardzo piękna.	Kochany hrabio, mówiłem, że Villefort to karierowicz; aby dopiąć celu, poświęci własnego ojca.	Jaśnie pan nic jej nie powiedział; ma tylko trochę wołowiny, jedno kurczę, sałatę i jakąś jarzynę.	Wszak to już tysiąc lat minęło, jak Zbawiciel opuścił ziemię, a wy ciągle pieczecie chleb z owych resztek i wciąż wam wystarcza?	By mi kondycji dotrzymał, zanim z niewoli wyjdzie.	Dobrze nieboszczyk dziaduś mi powiadał, żeś waćpan gorączka.	Już ja napiszę, a ty za mną pociągniesz piórem.	Na ten hazard mogę ci pozwolić.	Weźcie sobie od przyszłego roku te siedem hut żelaza, oddajcie mi majorową!	Szanowny pan widać ma do czynienia z łobuzem. Niech szanowny pan tego ptaszka, co chce zwykłe szkło za brylanty sprzedawać, do komisariatu zaprowadzi.	Co to panu?...	Co wnioskuję, mój panie? Spis ten znalazłem w sukni Róży Mitchel.	A ty?	Na ostatnim okręcie...	Słuchaj no, Lizo, jeżeli ona umrze, to ja dobrze wiem, kto zostanie żoną młynarza.	Zostałeś oczywiście na kolacji?	Spokojnie, panie Wysocki, proszę, może pan usiądzie. Porozmawiajmy jako ludzie dobrze wychowani po dżentelmeńsku. Tu znowu zapisał pan oryginalną wodę Emską. Robotnik wypił jej dwadzieścia butelek, to znaczy dziesięć rubli. Czy uważa pan, że mu pomogła ta woda?	Powiedziałem i po raz trzeci powtarzam, iż dom ten zamieszkany jest przez mego przyjaciela, a jest nim Aramis.	Każę ci dać herbaty.	Jestem pewna, señor doctor iż takie były od początku zamierzenia biednego Martina.	A dacie to radę we czterech?	A ja nienawidzę przesadnych i wymuszonych dzieciaków.	Idź w pokoju, Asarhadonie, i proś bogów, ażeby ci rozum przywrócili	Opatrzność boska czuwała nad wami. Czyjaż to krowa przy trześni?	Pani jest uprzejma!	Za co?	Ależ ja pana prosiłam!	Co przezorność każe?! Całą siłą pary, mówię panu, rozumiesz pan? Całą siłą pary.	Czy pani chcesz, żebym ci towarzyszyła?	Kpisz, bracie, czy o drogę pytasz? Już w końcu czerwca nasz piąty korpus przeszedł granicę.	Już telefonowałyśmy. Zaraz przyjdą dwaj. Boże, mój Boże.	Moje uszanowanie panu dyrektorowi.	Musiałabym zacząć od połajania	Prędzej przyjdzie król niż głód; dopierośmy gęby obtarli po smacznej strawie.	Albercie Czy zauważyłeś pewną rzecz?	Kto?	Pięćdzie... ze czterdzieści tysięcy... Zgadłem?...	A szalupy?	Agaj-Hanie! Azażazaż (starop.)	Amen!	Broń huknął Zyndram z Maszkowic. dodał.	Dorżnij, bracie!	I czego?	Niewesołej?	No, no!	Odziedziczył	Oho	Panie, przysięgam...	Pewno	Pewno z kościoła pani idziesz?	Przijemni?	Szlachetny Giano Baldi...	Sznurową drabinkę i narzędzia?	Słyszałem.	Tu mówi Domaszko.	Umarł przed wojną.	Wychodzę.
No cóż, jeśli już tak musi być, to bierzmy się do roboty. Im prędzej, tym lepiej. Zimno mi się robi na samą myśl...	Matka nie zgodzą się dy mówili dziś rano, że trzeba dziecko odprowadzić na plebanię, to go proboszcz odeśle do domu.	Czyn ten musi być przede wszystkim dobrowolny. Wola ludzka ma podwójne zastrzeżenie: jedno bliskie, to jest rozum ludzki, drugie dalsze, prawo przedwieczne, czyli rozum Boga. Grzech tedy jest obrazą Boga. W grzechu nędzne stworzenie podnosi rękę na Boga. Przyczynę grzechu stanowi rozum i wola. Dalszą, wewnętrzną przyczynę stanowi wyobraźnia i pożądliwość. Święty Tomasz, oprócz pożądliwości, wylicza jeszcze nieświadomość i złość. Ale przyczyną zewnętrzną, stojącą poza człowiekiem, może być tylko inny człowiek albo szatan. Czytamy w Piśmie, że „Bóg zatwardza i zaślepia grzeszników”... Co to znaczy? Znaczy to, że Bóg nie daje łaski człowiekowi grzesznemu. Święty Tomasz z Akwinu w dziele swym Questiones disputatae, w rozdziale o źródle grzechu mówi: „Na pytanie, czy Bóg może być źródłem grzechu, odpowiedź jest, że tak”... Szymon Magus, manichejczycy, Luter, Kalwin, Cwingliusz, Beza i inni kacerze za przyczynę i rzeczywistego sprawcę grzechu uważali Boga. Ale Sobór Trydencki stwierdził, że jeśliby kto powiedział, że nie jest człowiek w możności drogi swoje złymi uczynić, lecz tak złe czyny jak i dobre Bóg wykonywa... niech będzie wyklęty. Wszystkie przyczyny pobudzające do grzechu można zawrzeć w jednym wyrazie nie myśl nigdy o rzeczach, które są urocze na zewnątrz, ale wewnątrz plugawe. W nich to mieszczą się pokusy szatana. A teraz co do ludzi... Wszak prawda, że gdy idziesz ulicą, zwracają się na ciebie setki spojrzeń ludzi młodych	To prawda! Mój Boże! Czy ta wyprawa może okazać się dla ciebie zgubna?	Tak czas ten, jeśli nie na skutek lat, to na pewno dzięki ogromowi wydarzeń rzeczywiście może się wydawać bardzo znaczny.	Otóż to! Nie raczył pan zwrócić na mnie uwagi.	„Powróciłaś więc znowu, drogie dziecię? to dobrze, śniłem ciągle o tobie. Myślałem ciągle, że przyjdziesz, zanim za ciężka stanie mi się ziemia i powieki na oczy opadną. Pewnie długo spałem”.	No tak. Na wyspach Sandwich damy miejscowe, już nieco po europejsku ogładzone, podpływały ku okrętom nago, dźwigając na głowach jedwabne suknie i parasolki. W te suknie stroiły się na pokładzie wobec oficerów okrętu, ażeby się tym oficerom podobać.	Poznałem wczoraj u państwa tego Zawiłowskiego. Ogromnie miły chłopak. I to po prostu genialny łeb. Dość na niego spojrzeć. Co to za profil, z tem kobiecem czołem i z tą zuchwałą szczęką. Ma za długie piszczele i kolana musi mieć grubo wiązane, ale głowa pyszna!	Ja liczę jeszcze na inne facecje. Liczę na to, że nasi sąsiedzi z owych długich, „długaśnych” wsi indywidualnych, ujrzawszy nasze gospodarstwo gromadzkie, naszą doskonałą kooperatywę radną, ujrzawszy ogrom rezultatów zbożowych i kulturalnych, wreszcie swobodę naszego ustroju, gdzie człowiek żywie póki chce, a odchodzi, kiedy wola, bo nie jest przykuty do skrawka ziemi słyszy pan, co za horrenda!	A więc nieprawda! A więc jest miła, ładna i co pani chce. Można się w niej zakochać, można się z nią ożenić, ale noga moja więcej u nich nie postanie. Wiem doskonale, dlaczego mnie tam panie wysyłały, tylko lepiej mnie było ostrzedz, kim jest jej ojciec, bo ona musi być do niego z usposobienia podobna, a jeśli tak jest, to dziękuję uniżenie.	Tym, że Włochy chcą powiększyć wyspę Lampeduzę. To jest szalenie ważna strategiczna pozycja, wiesz? Włosi mogliby z Lampeduzy zagrażać Tunisowi. Tutaj „Petit Parisien” pisze, że Włosi chcieliby z tej Lampeduzy uczynić morską twierdzę pierwszej klasy. Ponoć mają tam sześćdziesiąt tysięcy uzbrojonych Płazów. Tego nie można lekceważyć. Sześćdziesiąt tysięcy to są dwie dywizje, mamuśko. Mówię ci, że na Morzu Śródziemnym kiedyś jeszcze do czegoś dojdzie. Pokaż, wytnę to sobie.	Domyślam się tylko, że młodemu panu, szlachetnego serca, nie chce się może, starszej od siebie wdowie, mającej dzieci, narzucać za pana i męża? Między Węgrami krążą wieści, że wdowa zmuszona tylko przystała na podzielenie się koroną, mogło coś dojść do króla... Pytajcie go!	Zamek to wielce mocny	Fregata! Zdaje mi się, że nie warto liczyć na nią.	Piękny kiedy nosił! no! no! Dalipan trudno zgadnąć, ktoby to mógł być taki. I jakby dla podsycenia myśli opieszałej, Wojciech zażył tabaki sowicie, cofając się do drzwi.	Gdyby tak było, jak pani mówi to chodziłby smutny, a on nie, tylko taki poważny, aż nieprzyjemnie.	Cóż? pali się?	Ale o śmierci dziadusia i o testamencie to laudańscy dopiero waćpanu powiedzieli?	Nie pierwszy to raz komentarze DekadDekady	Ale przecież ona niewinna. Ja dla niej grzeszę, to prawda. Dobrze wiem, że to grzech okropny, kiedy chrześcijanin pomaga poganom i swoich męczy. Ale oddać ją Tatarom...	Kompania się będą śmieli.	Widzieli się.	Jesteś pan bystry. W samej rzeczy mam powody, rodzinne, by dbać, żeby rzecz nie stała się publiczną. Wynagrodzę hojnie trud pański, jeśli się uda odzyskać klejnoty dyskretnie.	Nie bój się. Operacja zupełnie łatwa.	Ha! Do licha, to dopiero miły człowiek!	To nie ja wcale.	Tak, ale Murzyni nie puszczają latawców, więc skąd się tu wziął?	To znaczy?	Wiesz to z pewnością?	Nie! Nie opodal Sochaczewa rozbiłem kupę, ale to było hultajstwo...	To źle tylko, że mieszka tak zupełnie sama	Wiem, gdy zdobędę Niniwę To dalekie czasy, a pieniądze potrzebne mi są dziś...	Naturalnie. Zawsze byłeś tępy... Gdyby nie ja, już by to miasto dzisiaj nie istniało.	Nie o suknie tu idzie; cały mój majątek, dość znaczny, jest na twe rozporządzenie	Z tym drabem mieliśmy tylko nieprzyjemność od samej chwili, gdy wsiadł na okręt wtedy w Bombaju, w nocy? Zahukał potulną młodzież musieliśmy jak wariaci szukać go po wszystkich dziurach tonącego statku, ratować. Nieomal bunt z jego powodu nieprawda, cieślo?	Myślałem o legendach, krążących wśród wieśniaków... Podobno słychać szczekanie wśród nocy... Byłem ciekawy, czy i teraz rozlegały się podobne dźwięki...	Tak... tak... moja stara! Dobrze nam tu siedzieć wieczorem. Teraz rad bym jeno jeszcze doczekać się jednej rzeczy...	List nieprawdę mówi! Jeśli jest jaki człowiek w Rzeczypospolitej gotowy zdradzić nawet króla, to może właśnie jeden książę koniuszy, bo on jeno z nazwiska do tego narodu należy.	No, no, i to wszystko przez te kilka godzin! Ile zmian! Będziecie mieli czym zabawić panią Teklę do mego powrotu.	Nie, zawieźcie mię na Majdan.	AntysemityzmWyprztyk: Helu, jutro na spowiedzi powiesz mi o tym wszystkim. Teraz milcz. Ja znam te konsekwencje: na dnie tego jest nienawiść do Ariów maskowana ogólnoludzkimi ideami.	A pan Sherlock Holmes czy wyraził już swój pogląd na tę sprawę?	No! no! poczekajcież! namyślę się, namyślę. Pójdziecie do kancelarji i pomówicie tam z moim sekretarzem...	Dawniej, kiedy nie mogła wybrać się daleko, jeździłyśmy do Buttes-Chaumont, znała tam pewien dom; albo po prostu do lasu, w jakieś odludne miejsce. Nawet do groty w małym Trianon.	Wszystko to jest bezpłodne, jałowe, bezcelowe. Społeczeństwo wyhodowane w tej kulturze nie jest zdolne do czynu, do pędu, do jakiejkolwiek aktywności.	Ja też nie czytam Robię więcej... Maniu zraniłaś mnie, ale ja ci... przebaczam!... Chodź ze mną, panno Magdaleno czuję, że potrzebną mi będzie życzliwa ręka...	A nie byłeś ze mną u niej na kawie? a nie mówiłeś sam, że bardzo przyjemna kobiecina?	Więc nie możesz zrobić tego widocznie! Snadź mądrość twoja cała i potęga polegają jedynie na robieniu figlów i sprowadzaniu omamień.	Tego nie widziano, panie mój.	Ale ty sama... szepnął Dobek.	Ależ tajemnica nie do mnie należy i odkrywać mu jej nie mogę.	Baronowa Danglars. Widzieliście mnie przecież ze dwadzieścia razy.	Co on mi powie?	Ależ tak, Wasza Wielebność Nasz czcigodny arcybiskup może mi dać rozkazy jedynie godne jego i mnie.	I co, pani?	Tyle co Lucjana?	Moi panowie wszyscy tu jesteśmy kapłanami; król i wszyscy ojcowie rodzin śpiewają uroczyście dziękczynne pieśni co rano, a kilkutysięczny chór towarzyszy im.	Dlaczego nie? Nasz Bóg nie jest przeciwny naturze. Uświęca ją tylko. Nie żąda od nas umartwienia. Nakazuje nam życie i płodność. Chcę, abyśmy...	Nie nie bywam tu nigdy.	Co wy za jedni i skąd?	Nie, o podróż.	Powiedziałem już raz panu.	Wasza miłość swoją głowę stawi, czemu my nie mamy naszych postawić?	Doprawdy? Nie przypominam sobie niczego takiego.	Nie w porę! pora dawno minęła! zakrzyknęła księżna.	Niech mi pozwoli chwilę rozmowy z sobą	Bóg niewinnym błogosławi. Dobra nasza, mości panowie!	Chcesz mi powiedzieć, dokąd?	Wszystko, wszystko... Niebo, nasze góry i was także widziała, jakeście chodzili za bronami...	Dosyć tego było, więcej nawet, niźli człowiek unieść może.	Zato pani jest zanadto rozmowna Czy pani tak z każdym spotkanym obdartusem zaczyna gadanie?	Ja?	Tak tylko brodę można i dozwolonym było widzieć	Więc słowo?	A!...	Ar žinai, kas jam yra? Kažin, ar kartais ne lietuviškas kraujas jame verda, ba prijaučia, kad Lietuva patirs nelaimę. tarė Bernardas.	Ba!... przecież i ze śmierci można pożartować.	Bo tutaj przyszła... panna Rózia i czeka.	Drugi, jesień.	G. 3.	Giano, słowiku z LidoLido	Hej, przyjacielu!	I z Baumem, znasz Maksa?	Jego we własnej osobie	Król? w Stolpen?	Kłamstwo	Niby...	O Ludwiku Stawskim?	O!	Pewnie gadał pani jakieś głupstwa?	PijaństwoProszę ojca mularz Franek umarł dziś w nocy.	Prawdziwa z ciebie amazonka, Eugenio!	Siła	Tadziu!!!	Tyś wmówił!	W całym Sapieżyńskim wojsku bigos czuć!	W jakim wieku opuściła pani Grecję?	W pałacach Syren zaniósł im swoją barwenę i raka.	Wszystkie kobity: trup!
O nie, bynajmniej, proszę pana Ja tylko wstrzymuję się na razie od ostatecznej decyzji. To wszystko.	To są stare, magnackie, romantyczne teksty, którymi się w potrzebie zamazuje stawiane dzisiejsze zarzuty. Pan, jakoby, wyzbył się już romantyzmu, a jednak, gdy chodzi o odparcie zarzutu, używa pan tekstu romantycznego, zupełnie jak kapłan naginający wersety Pisma do potrzeby obronienia danej tezy. Autor tego tekstu „spychał w otchłań” i nie „drżał przed męczeństwem bliźnich” Krasiński jako właściciel rozległych dóbr nie uczynił nic dla polepszenia losu swych pańszczyźnianych chłopów; w listach do rządcy zalecał ludzkie obchodzenie się z chłopami, zezwalał jednak na karanie ich chłostą „w razie potrzeby”., ale drżał przed „męczeństwem bliźnich”, to znaczy szlachty. Nie o męczeństwo chodzi, lecz o męstwo, o męstwo postawienia nowej idei. Jaką wy macie ideę Polski w tym świecie nowoczesnym, tak nadzwyczajnie nowym? Jaką?	A ja anibym się bawiła, anibym czekolady nie nakupiła	To cię nie minie! Jakże to nas będziesz teraz do Birż wiózł? Co się stanie, jeśli ty powiesz, że nas jako więźniów przywozisz, a my, starsi godnością, powiemy, że to ty masz być do lochu wrzucon? Komu, myślisz, dadzą wiarę? Zali mniemasz, że komendant szwedzki zatrzyma nas dlatego tylko, że go pan Kowalski będzie o to prosił? Prędzej nam zawierzy i ciebie w podziemiu zamknie.	Nie wiem, czy potrafiłbym. Zupełnie nie znam się na tym	A ja rozumiem, bo się z nim zetknąłem. Nie chce uwierzyć, że skarb przepadł.	Przed wieczorem, czasu dużo do stracenia nie ma, a choćbyś waszmość się jaką godzinę przechadzał, oczekując, nie tak to sroga męka.	Nie wiedziałem. Cóż to za jedni, bo, przyznam się, nie słyszałem nawet i nie czytałem.	Słuchaj, ja chcę tylko zwąchać, co się święci, a jak już będę wiedział, to się usunę.	Pani gdyby to nawet wszystko było prawdą, pani mówić, a mnie się słuchać nie godzi.	Jak to, chłopcze, masz pieniądze na budowanie, a nie masz na zapłacenie czynszu? Spryciarzu, ty kręcisz z ojcem!	Za to wy na ludziach zarabiacie nawięcynawięcy (gw.)	Wyraziłem się może zbyt ostro Przepraszam jaśnie pana. Ale co prawda, byłem zdziwiony, że panowie chcieli schwytać Seldona. Ten nieszczęśnik ma już dość biedy z policją i nie spodziewa się zapewne, że go ścigają gentlemenowie...	A może i to być, albo ja wiem ale jeśli wielmożny pan chce, to najlepiej będzie, jak mu sprowadzę samego licencjata, zwinę się w lot.	Panie ochmistrzu... tędy, tędy, prosto nad rzekę przeczucie mi mówi, że ich tu gdzieś znajdziemy. Pewnikiem polecieli wykąpać się, bo to i ręce, i twarze muszą mieć uwalane jak nieboskie stworzenia.	Raczej niech sąd raczy mi wskazać, jakich wyjaśnień ode mnie żąda, a ja powiem wszystko, co wiem. Jednak uprzedzam że nie wiem zbyt wiele.	Tak. I mimo, że ja... nie wychodzę za mąż.	Wy go lepiej znacie ale drudzy? Sądzą go z tego co teraz czyni, gdy już sobą prawie nie władnie, a nie patrzą na to, co go do tego stanu przywiodło.	Musisz mi to pożyczyć, Bazyli Muszę się tego nauczyć. Jest wprost czarujące.	Nie będzie śmiała, nie odezwie się, boby się zdradziła.	Nigdy się nie spaźniamspaźniam odparł Pietrek.	Sam też podjąłem się jechać a to z kompasjikompasja (łac.)	Taka jazda, jak tatarska, by i największymi gąszczami iść umie. Nie spodziewam się już ujrzeć tej piechoty. Ale niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.	Kazano mi je przywieźć do Faszody więc je przywiozłem i mógłbym się o nie więcej nie troszczyć. Ale polecił mi je przyjaciel mój, Grek Kaliopuli, dlatego nie chciałbym, by pomarły.	Dlaczego nie mam się śmiać?... Cóż mogło stać się złego?... Przecież jedzie z nami pan Wokulski...	Myślisz, mój miły Bobolo, że ja to z dobrej woli czynię?	Nie przeszkadza to, że jest głupia ze swoją zazdrością o człowieka najspokojniejszego w świecie.	Och nie, nigdy To charakter wspaniałomyślny i prawy.	Czy należę do tych, co umierają? Umrzeć w taki sposób, od kuli strzelonej w plecy przez dziewczynę! Doprawdy, źle mnie pan ocenia! Tak jakbym zgodził się na podobny koniec!	Ja proponowałem Maszce także, żeby złagodził to, co napisał	To dobrze, mój jegomość, ale na ten raz to już niech jegomość swojej mocy użyje, bo zawszeć lepiej być w bezpieczności.	Drobnostka. Przeszło już. Cóż ci po szczegółach i medycznych nazwach łacińskich, które cię prawdopodobnie i tak nie interesują.	Borsuku mam wrażenie, że postąpiłem jak bydlę. Ciekawe, jak ty się czujesz?	O! uczyć mnie nie trzeba: jużcić dokąd najlepiéj ubita ścieżynka, tam woda pewnie! A może gdzie kozę lub krowę spotkam, to ją dla was wydoję; dajno garnuszka tylko.	Tu, widzę, rządzą kapłani jak u siebie. Ale jaki to wódz ten Herhor!... Pobił nas, nim przyszliśmy do słowa, i nie da korpusu następcy...	Spełniłeś największą zbrodnię na ziemi: podstępnie, na hańbę wydałeś zbiegów!	Jak się w tym czujesz	Koło pierwszej waza na stole.	Na dworzec śpieszę, chciałbym krótszą drogą.	Niestety, tylko na parę godzin.	Widzisz, bracie zgubiłem się, alem się odnalazł.	A czy chociaż przekonałeś ją, że przez cały czas zamierzałem ożenić się z Albertyną?	Nie, panie profesorze Tym razem chodzi nam o pańskiego nowego pacjenta.	Ja? Cóż ja?	A to zła ta twoja macocha?	Abo to jeje (gw.)	Czyż pani nie spostrzegła?...	Ja pana drażnię?	Nie rozmawiałem.	To musi być naprawdę piękne, pani Franciszko	To znaczy?...	Ustała to znaczy zmęczona	Życia jego prywatnego nie znaliście zupełnie?	A miałby pan teraz czas, by zobaczyć się ze mną?	Mówiłem to od samego początku! Czyż do złego, dzikiego i strasznego dziadka wracałoby dziecko, któremu dawano jedzenie, doskonały napitek i otaczano dobrobytem?	Czegóż się pani dręczysz jakimże ją sposobem uspokoić mogę... Owszem, pozwól niech Cosel przyjedzie, odniesiesz tryumf nad nią.	Jak się nazywa ten statek?	Magdalenki mnie nie wezmą. Trzeba zapłacić dług i mieć poręczenie...	Wynajęliście mi mieszkanie mówiąc, że tu jest spokój i cicho.	Zapewne tym bardziej że weźmiemy osobny wagon.	Kobietom nie zawsze jest dane prawo wyboru	Nie, ani odrobiny!	Niech ojciec wylizie, to ojca wyleczą.	Co tam o tym gadać, mamo! chodźmy lepiej do roboty.	Tyla było oszukaństwa, że można by zaskarżyć uchwałę.	Pewnie, że szlachta.	Imię? Cóż znaczy imię? co znaczy ród? prochu garść! a ile ich rozniosły wiatry po gościńcach? Wszyscy ludzie jeden ród... jeden człowiek, jedna nędza i jedno robactwo...	Idź do djabła! Władysławie!	Jakże cię zowią?	Oddaj tego człowieka w ręce stróżów i niechaj czeka, aż go wezwę do siebie.	Zaczekaj być może, iż pójdę wkrótce, bo mi Rzym i obyczaje wasze obmierzły.	Jakże tam w Krosnowie? pałac ładny? przyjęli cię szczerze?	Nic. Chłopiec mnie wołał.	Tam jest coś, co może wyjaśni sprawę ziarnka śrutu!	Co mogę?	Co takiego?	Co, Jasiu?	Człowiek sam tylko może być sobie lekarzem	Cóż pan taki markotny, hrabio?	Bardzo dobry zwyczaj Po strąceniu rabatu jako handlujący, zapłacisz siedem rubli. Pyszny parasol... Bagatela...	Stamtąd przybyłem dawno już, dawno temu. Przyszedłem z Leh przez Baralaczy.	A... czy dużo trzeba będzie... wyłożyć gotówki?	Bóg czuwał nad niewinnością	Jei tik vilčių neužtenka, poniute, tai aš jau nuo savęs į programą pono Vincento kiek reik įdėsiu. Po šimtui metų lietuviai įgys tokį apšvietimą, kad juosius pašauks į visas žemes karaliauti ir tokiu būdu visa tauta taps karaliais.	Niedługo mu już!	Tak.	A któż niby miałby nam te niespodzianki szykować?	A wotował dlań posągi?	Aha.	Daleko idą?	Et, kto tam waści przegada! Gadasz i gadasz.	Jakąś przynętę?	Kto?	Oczywiście I w dodatku wzięłabyś męża!	Oto dwa kamyki	Pójdę, zobaczę może kto znajomy.	Strach twój brat, a koza twoja siostra!	U księdza Liberata.	Więc jednak umarła wreszcie	Śnię.
Drogie dziecię! o tak, tak, ona mnie szczerze kocha. Lecz nie wierz pan temu, co mówiła o Anastazji. Widzisz pan, one zazdroszczą jedna drugiej; lecz to dowodzi tylko ich przywiązania. I pani de Restaud kocha mnie również; wiem to dobrze. Ojciec pojmuje swe dzieci, tak jak Bóg ludzi pojmuje; ojciec widzi głąb ich serca i przenika ich zamiary. Córki moje kochają mnie jednakowo. O jakżebym ja był szczęśliwy, gdyby los zdarzył mi był lepszych zięciów. Ale nie ma widocznie zupełnego szczęścia na ziemi. Czemuż nie mieszkam u nich! Nie pragnąłbym nic więcej, tylko słyszeć ich głosy, wiedzieć, że są niedaleko, widzieć je, gdy przychodzą i wychodzą znowu, tak jak za owych czasów, gdy jeszcze u mnie mieszkały; o czuję, jak serce skakałoby mi z radości. Czy one były dziś pięknie ubrane?	Pan Jones pokazał się na pokładzie, a szedł równie niedbale jak wtedy, gdy schodził na dół. Kapitan zaczął coś bredzić o łódkach i pływających kłodach, a ja, stojąc za nim, zapytałem pana Jonesa na migi, czy nie lepiej palnąć go po łbie i spuścić cichutko za burtę. Noc mijała i musieliśmy się wynosić. Niepodobna było czekać do następnej nocy. Nie! to było wykluczone. A wie pan dlaczego?	Przecież od dwudziestu czterech godzin już jej nie ma cała Warszawa się tem zajmuje. Piękna Ukrainka znikła razem z matką i jakimś, mówią, dawnym swym kochankiem, chłopem czy Kozakiem. Natura ciągnie wilka do lasu, a Kozaka w step. Szkoda tylko, że nie wcześniej się namyśliła.	Dzieciaku! No, czy nie masz mi nic do powiedzenia? Wszedłeś jakby zaprzątnięty czymś, mój Lucjanie.	Istnieniu wyjątków nie przeczę, kto wie jednak, czy taki Starski nie odkrył ogólnego prawidła.	Wcale nie pomyślałam. Po prostu zadzwoniłam do informacji kolejowej i dowiedziałam się, że w tym pociągu nie ma wagonu restauracyjnego. A stąd już nietrudno było wyciągnąć dalsze wnioski. Ponieważ zaś wiedziałam również, że wyjechał pan z domu, oczywiście bez śniadania, przezornie zaopatrzyłam się w to wszystko.	„Oho! Znów chodzi o Mahbuba. Doprawdy, niedobrze to handlować z sahibami rodowodem białego ogiera! A może Mahbub sprzedał jakieś nowe wiadomości? Cóż teraz czynić, Kimie? Nie wiem, gdzie kwateruje Mahbub, a jeżeli on tu przyjdzie przed świtem, to go zastrzelą. Nie wyjdzie ci to na korzyść, Kimie. Do policji z tym zwracać się nie można; nie wyszłoby to na korzyść Mahbubowi... a nie mogę sobie przypomnieć żadnej lekcji z Nucklao, która by mi się tu mogła przydać. Allah! Tu jest Kim, a tam są oni. Najpierw więc Kim musi się obudzić i odejść w taki sposób, żeby oni nie podejrzewali. Zły sen zrywa człowieka na nogi... zatem...”	Hm jestem zdania, że panowie obaj mają pewną dozę racji. Prąd, reprezentowany tu i broniony przez pana Wacława, jest wyrazem życia duchowego tych, których pociąga. Przecież nie stoi to w żadnym związku z nieprzemijającymi wartościami wielkiej poezji.	To niech się mszczą! Honoru mi nie wezmą, czci mi nie odbiorą, więcej o nic nie dbam! Ty mi nie wspominaj tych ludzi. Dzień cały trują mnie zgryzotą! Daj spocząć w domu przynajmniej!	Pewnie, żeście nie chcieli... I dlatego właśnie się wam udało! Niestety, wzgórza już opustoszały, a Ludek Górski wywędrował z tych okolic. Ja tu tylko pozostałem... samotny! Jestem Puk, najdawniejsza z dawnych istot Starej Anglii... i jestem do waszych usług, o ile zechcecie z nich korzystać. Jeżeli nie życzycie sobie mego towarzystwa, oddalę się bez szemrania na każdy wasz rozkaz.	Ach, nie gadaj tak, Mina... Powiadam ci, anioł. A jaki galantgalant (daw.) rozmowa, dyskusja, przemowa.! Bo przyszło i do dyskursu. Ja chciałam jeno mu się przypatrzeć, więc wyleciałam na schody. A tu on z dobrodziejem zaczyna iść na górę. Więc ja, hyc, uciekam. A oni precz coraz wyżej, aż pod dach. Jak mnie tam przyparli do ściany, tak już i nie było gdzie uciekać. Ale się fortunniefortunnie (daw.) dziś popr.: pomyśleć..	Nie wiem jeszcze, jak to będzie, zobaczymy...	O, to orlątko! Ale czy ona sama jest au courantau courant  (fr.)	Panie Caderousse, nie uda się to panu.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że rewolwer nie jest nabity.	To pani ukradłaś magle Nie ten złodziej, co zabiera swoją własność, ale ten, co da piętnaście rubli zadatku i myśli, że już kupił...	Tak, panie tak... A ponieważ trzy miesiące już mieszkasz u mnie i, zatopiony pewnie w swoich ważnych zajęciach, zapomniałeś zapłacić mi komornego, a ja wcale cię o to nie niepokoiłem ani na chwilę, myślałem, że będziesz miał wzgląd na moją delikatność...	Nie ja je przekreśliłem. Przekreślił je los. Przeznaczenie. A przekreślone zostały dlatego, że nigdy nie miały racji bytu.	Teraz nie wiem. Ale wiem, że nie o mnie chodzi.	To mnie najwięcej obchodzi. Ale nie rozumiem ochoty ślęczenia nad podobnym głupstwem. Czemu ciocia lepiej nie strzela do celu?	A ciocia haftuje. Czy to stuła znowu? Proszę ją śpiesznie dokończyć dla swej faworyty.	Che, che, nie śpieszy mi się za bardzo.	Nie ma pan za co dziękować. Myślę przede wszystkim o interesach przedsiębiorstwa. I właśnie dlatego uważałbym, że zasługuje pan na inne, lepsze i lepiej płatne stanowisko.	Nie sądziłem, żeś taki dziki. Co ci szkodzą te dwie damy? Od jutra zabronię robić studiów w tej stronie, gdzie się obracasz. Zostań jeszcze!	Nie, tak w sam raz.	Niektóry Madziar też nie winien, że Madziar.	Waćpan sobie nie wyimaginujesz, co ja mam z tą dziewczyną! Czysty hajdamakahajdamak a. hajdamaka (daw.; z tur. hajdamak: napadać, grabić)	Żadne ale. Cały zamek w uśpieniu, jakby wymarł. Cóż pani będzie robiła sama? Do parku iść nie można, bo deszcz pada, chociaż słońce świeci. O, widzi pani?	To ja się ośmieliłem, proszę pana Nie mogłem się powstrzymać, słysząc pierwszy raz w życiu czeską mowę.	A! do kaduka, moi panowie trzech ludzi niezdolnych do bitwy z powodu burdy karczemnej, nie próżnujecie, jak widzę; ale, z jakiego powodu powstała kłótnia?	Czy ona ma wśród swych kosztownych strojów choćby jedną czarną sukienkę?	Ja? nie	Nie Ja tego nie zrobię.	Nie będziesz wymagał?...	Nie szukam tutaj nikogo, tylko własnych wspomnień...	Nie zlazę!	Nie żyje! Nie żyje!	Nie, ale zwarjował	Niech sobie. Nie ma sanek, więc przez zazdrość.	Waćpaństwo mi wierzcie, bom ja przejechała cały kraj w pierwszej lepszej wsi, w pierwszym lepszym lesie grasanci wymordują nas, nim spytają, ktośmy tacy. Nie można inaczej uciekać, jeno do wojsk.	Widzicie więc i mnie drą. A nie jeden Neorża, ale i drugich wielu...	Więc mówże na litość boską, bo ja tu nic nie widzę!	Jeno czasu, czasu zawsze nie staje! Ale jak krewniaczkę, wnuczkę nieboszczyka pana Herakliusza, będziesz za mąż wydawał, to już na weselisko koniecznie zjadę, bom wam to obydwom powinien.	Zdaje mi się, że tak.	A jeżeli plan jest fałszywy?	Dałby to Bóg jednakowoż niełatwo wykorzenić gusła i praktyki zakazane, gdy raz się kogo czepiły.	Jak co w niego wstąpi Ale fantazją to zawdy mają pańską. Tak psiekrwie waliły saniami z nowyższynowyższy (gw.)	Kto by ich tam rachował, chrry! Ale gdyby każdy z tych, co tam byli, tak samo sobie poczynał, jak ja, do jednej łapy bylibyśmy to pogaństwo wysiekli! Chrry!	To już będzie nasz przyjaciel!...	Więc myślisz, święty mężu że odnajdę kiedyś mego syna i będę mógł powiedzieć tej kobiecie: Saro, ja wiem, że byłem dla ciebie zbyt surowy?...	A dlaczegoż jest w takiém stanie?	A to dlaczego?	Ale dla czegoż? ja się tu czuję bezpiecznym.	Ależ to pan musi być zmęczony zapiała po kresowemu.	Czego chcesz, czego się drzesz?	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	I jakoż to tam było?	Jak się idzie? Prędko! Jaką drogą? Na miłość Boską! Prędko! Zaraz muszę biec... Pokażcie mi drogę!...	Jak to? ona niechrzczona?	Musimy się poznajomić.	Nic... to minie...	Panowie German donosi, że podano już do stołu. Drogi hrabio, pozwól, że cię zaprowadzę.	Tak	Tak.	Tylko cielęta; woły i konie na paszy były, a źrebaka to własnoręcznie uratowała poświcka panienka z Julką.	Ubiera się w dużą Skończmy na tym.	?...	A kompania takoż szlachta?	A w jakiejże sprawie, jeśli łaska?	Chcę cię dzisiaj widzieć.	Co ja tam zrobię!...	Co?	Dlaczego?	Do stu tysięcy piorunów! Kochasz swego więźnia.	Dwadzieścia groszy? Niby one, co mi je pán dał?	Gospodarz?...	Intrygi, plotki, kabały. Ofiary twego zaślepienia!	Ir graži gi Onutė akių atitraukti nuo jos negali.	Jaki kłopot?	Każe pan zameldować pana Domaszkę?	Kto cię przysyła?	Ma jakąś broń przy sobie?	Mhm	Musieli ją w paru podłożyć pod pociąg.	No, a z tego im co?	No? a wy?	O mocny Boże! Widziałżeś waćpan Skrzetuskiego na własne oczy?	Pani hrabino, z jesieni wschodziły dobrze, a teraz dwa łokcie śniegu leży	Pokaż! O rany, zdechły jak nic! Skąd go masz?	Przeciwnie, raduje mnie bardzo, jak mnie raduje zawsze niewymownie każde ludzkie pragnienie spełnione.	Przyszła rano we łzach cała i powiada: sen mia­łam, Teofilu, sen dziwny dziś miałam. Szłam przez ogród, płacząc, i o syna prosiłam Panienkę Najświęt­szą, opiekunkę naszą... Aż nagle nad sobą łopot usły­szałam, jakby skrzydeł ogromnych, i sęp albo orzeł	Punktualnie?	Rycerz, Ksiądz, Książka zawołał Don Kichot, słysząc zapytanie	Spotkałem pijanych żołnierzówżołnierzów	Słowo?	Tam, na placu	Wszak Stapleton zaprosił pana dzisiaj na obiad?	Znam te rzeczy dość dobrze, właśnie w Szwajcarii. Zresztą jadę na odpoczynek.	Zobaczy ciocia... zobaczy!	Życzy mi pani...
Bałeś się też we śnie, żebym cię nie zabiła teraz, jakeś tak spał?	Podobno z jakąś panną z sąsiedztwa... córką obywatela... no, takiego sobie małego obywatelka, która w nim zakochała się okropnie i przeciw woli rodziców za niego idzie, bo ma się rozumieć, że rodzice nie pozwalali jej za rzemieślnika wychodzić... Ale ona powiedziała, że jeżeli nie pozwolą, to ona otruje się, więc wzięli i pozwolili. To wszystko pani Ginejkowej opowiadała jedna pani, co przyjechała z tamtych stron, gdzie ta fabryka. Jeszcze też opowiadała, że pan Aleksander dobrą partyę robi, bo to i obywatelska córka, i z posagiem, i że ta panna bardzo, bardzo ładna.. A co, czy zła nowina?	Ma pan rację Kara śmierci stała się nieznośna, odkąd nie wiąże się z nią idea pokuty, idea na wskroś teologiczna.	To pan cioci nie znasz. Jej także się w głowie pali. Odprowadźże mnie kawałek drogi, a potem wracaj do nas bez ceremonii. Wracając, zbierzesz właśnie myśli, przez ten czas wróci pani Broniczowa i powiesz do niej mówkę, przy której się rozpłacze. Nic innego ci nie grozi. Pamiętaj także, że jeśli ci będzie dobrze, to będziesz głównie winien wdzięczność mojej Anetce, bo dalibóg, że tak montowała głowę Castelce, jakby była pańską rodzoną siostrą. To już taka szalona główka, a zarazem takie poczciwe serce! Równie dobre kobiety może istnieją, ale lepszej niema na świecie... Nam się trochę zdawało, że ten głuptaś Kopowski ma się ku Castelce i Anetkę gniewało to ogromnie. One lubią Koposia, ale pozwolisz, że wyjść za takiego	Bez namowy, ale nie sama przez się.	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	Nie wiem, jaką nazwę dajesz temu zwięzłemu katechizmowi, mój synu (adoptuję cię bowiem i uczynię cię spadkobiercą); ale to jest kodeks ambicji. Niewielka jest liczba wybrańców bożych. Nie ma wyboru: albo trzeba się zakopać w klasztorze (a i tam często odnajdziesz świat w miniaturze!), albo przyjąć ten kodeks.	Nigdy się o tym nie przekonam	Pani zostałem zaproszony na kolację przez jednego z moich przyjaciół, ale niech czeka na mnie, ile zechce. Nie mógłbym zrezygnować z przyjemności spędzenia tego wieczoru z tobą. Być może to nasze ostatnie wspólne spotkanie i już się więcej nie zobaczmy.	A nie! On jej się może jeszcze więcej podobał!	Ooo, patrz, jakie ładne cyrkle! Widzisz, to do wkładania, jak się chce duże koło zrobić. A to do tuszu. Jak ci się zdaje: ile takie cyrkle mogą kosztować? Chciałbyś mieć? Patrz, złoty atrament. Patrz, jaki mały kałamarzyk: do podróży. Muszę kupić pędzelek, ale nie tu. Frankowski kupił na rogu i ma już miesiąc, a w moim od razu włosy powyłaziły. Złodziejstwo takie. Żeby ci pozwolili, co byś wybrał z wystawy? Żeby jedną rzecz pozwolili? Ja bym wziął cyrkle i tego Murzynka.	Nie brakuje, bo nie nosiłem go nigdy, ba, i kontusz brałem na siebie tylko w nadzwyczajnych okolicznościach, toteż jakoś mi w nim nie na rękę. Nie masz jakiej sukni francuskiej?	A ja biegnę do oberży Landriota, gdzie spodziewam się znaleźć swego pisarza oraz kilku dzielnych ludzi, których wezmę ze sobą do pomocy.	Ba! Kiedy nie warto. Kołtun skręcił polską duszę. A przy tym i ja sam... Siła w ręce stężała... Siła w ręce...	Czego tak ryczysz, Senderl? Z pewnością ugryzła cię pluskwa. Strach, ile ich się tu namnożyło. Dopiero com zasnął.	Dziwnie też przyszłości się boję.	Fałsz! Przepędziłam noc przed bramą pańskiego pałacu: nie wyszła stąd ani jedna osoba.	Jakichże tedy sposobów radzisz mi wasza mość się chwycić?	Nie	Nie potrzeba.	Jeżeli jej przedtem licho nie weźmie	To, co? Wywalicie bramę, pojedziecie pod gród, a przecie go nie zdobędziecie, bo my w potrzebie bronić się umiemy, zamiast od tych wrót pójdziecie od tamtych...	Czy widzicie u stóp waszych ten długi a wąski pas zieloności, zakończony szerokim trójkątem? Po obu stronach pasa leżą wapienie, piaskowce i granity, a za nimi obszary piasku. Środkiem płynie struga, która w trójkącie rozdziela się na kilka odnóg...	Tym razem ja nie za nasz Zakon, co by mi pociechą było, pokutuję, ale za grzech własny.	Oj, Boże, trudno to tak nazwać. Jestem ogólnie osłabiona i to wszystko. Nie mam apetytu i wydaje mi się, jakby mój żołądek z czymś walczył.	Korytarz, który ksiądz wykopał, aby tu się dostać, jest równoległy do zewnętrznej galerii, czy tak?	To jest życie? Przebudźcie się, Niemcy.	Ale i pan wojewoda ma głowę i jeśli tyle chorągwi tu stoi, to dlatego że jest obawa, żeby książę Bogusław z odsieczą bratu nie przybył.	Aha! Mój ankus-s-s wraca do mnie! Wsz-sz-szak mówiłem, że w nim jest ś-ś-śmierć! Ale jak to się ss-stało, żeś ty jeszcze żyw?	Istotnie, panno Lusiu, ale, właściwie mówiąc, warto by się nad tym zastanowić.	Pewnie, że tak... Ty jesteś taki niedobry... Ja się wstydzę o tym mówić...	Grefinia! Ja cham, ja? Cham jesteś jaśnie Pietrze dziedzicu, cham i parobek! A ścierwo, bo dam w pysk! Cham jesteś! Ja! cham, ja! Nie szczekoj, bo ubije jak psa marnego! To mnie chamem nazywać! Wygonię, pszoł... jak Boga tego kocham pszoł wszyscy...	Niech go nie znam, tego Mellechowicza! A ty co?	Przez sam trybunał handlowy. To się zdarza codziennie Słyszy pan?	To ino takie błazny głupie Czasami warto widzieć, jak dokazują. Tak rok, w Mogile byli, ale nie ci sami; zresztą kto ich ta pozna, wiły przejęte.	Założę się, drogi panie że jada pan obiady po czterdzieści su u Urbana w Palais-Royal.	Zechciej mi pani odpowiedzieć, co się stało	A cóż pani powiesz o hrabi? Zdaje mi się, że to także przystojny mężczyzna?	Miłość nie zna, co to stany	O! i bardzo zawadza, na honor, i przyznać muszę, żeś mi piekielnego narobił bólu, ale to mniejsza; lewej użyję ręki, jak zwykle to czynię w takich razach. Nie myśl wcale, abym ci ustępstwo robił, ja zarówno obydwiema władam rękami; to może być dla pana nawet niekorzystne, bo mańkut dla nieprzyzwyczajonych osób bywa niebezpieczny. Żałuję nawet, iż wcześniej nie uprzedziłem pana o tem.	Ach, właściwie nie jest to wcale takie niebezpieczne To byli nasi wielcy krewni... tak... są oni wielcy i bardzo wytworni... jeszcze bardziej wytworni niż my...	Oni, panienka, nie wiedzą, jeno słyszałem, jak mówili między sobą, że trzeba jutro całej kompanii do Upity ruszyć. Kazali, żeby konie były gotowe. Mają tu wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam mogą być potrzebne.	Tak to, tak! PolakGórą, kiej to błyskanie, lecą boskie przykazy, a nikt, żeby ksiądz, żeby najmądrzejszy, ich nie przejrzy przódzi, aż padną na naród ziarnem dojrzałym!	Cóż za skwaszone grono!	Jakby my wprzódy za dziadów naszych	O pierwszej więc za pałacem Luksemburskim.	Czy posłałeś za nim kogo?	Tom dlatego ciekawszy, panie Lorenc, i wdzięczniejszy wam za to będę	Wiem, Stasiu, wiem To znaczy, że musisz spełniać obowiązki i że na twoim słowie można polegać, jak na Zawiszy Misiu, żebyś wiedział: Twój pan jest skaut i przyrzekł ci obróżkę. I liczymy na niego, jak na ZawiszęZawisza (ok. 1370–1428)	Biegłam tu z wami przez całą drogę Ach, jakie to okropne!	Ktośkolwiek jest, przysięgam ci wiarę wieczną, jeno mię puść.	Ojca mścili i matkę, a krew rodzica świętą jest dla dzieci	Subagazi! krew jest na twojej twarzy.	Ale cokolwiek ona miała, to dziś fiscus zabiera; nawet podarki od niéj, nawet powierzone klejnoty, cokolwiek należało do niéj kiedy.	Gdzież tam! obrzydły mi, jak piekło potępionemu, ale muszę. Na to życie... Czy dawno byłeś w naszych stronach?	Tak, milady hrabia de La Fère, we własnej postaci, który przybył umyślnie z końca świata, aby mieć przyjemność ujrzeć panią. Usiądź pani i porozmawiajmy, jak mówi pan kardynał.	Czy to duży majątek?	Kosz kwiatów od pani markizy.	Ostatecznie wygodniejsze to od pryczy.	Ja jeszcze bardziej. No, niech pan zajrzy do mnie jutro wieczorem około ósmej. Zna pan mój adres?	Ach! byłoby najlepiej, gdyby można wybrać takiego, który wie wszystko.	Co powiedzą twoi rodzice?	Co znowu? A nasze Karburatory?	Co!?	Dziękuję, Andy. To wystarczy.	Jak? co?...	Królowo, wiedz tedy, że żyje i że przywiedziemy ci ją zdrową i całą.	No i co? Czego chcecie?	On same tylko nagany rzuca w oczy izraelskiego ludu!	Otrzymał pan jaką złą wiadomość?	Panie Seneka, czy wsiadać?	Przemawiasz, moja piękna, tonem iście królewskim. O cóż to idzie?	To cymbał.	Widzę, że wiesz, kim jestem!	Aha!	Brakuje mi ośmiu kopiejek.	Bredzisz, doprawdy!	Cóżeś z tym listem zrobił?	Dosyć! rzekł z cicha wzdychając Tobiasz	I oni uwierzyli temu?	Iść z panem?	Jak zwykle	Jesteś ranna, kochanie	Jeżeli papo zapłaci pięć albo sześć tysięcy tym Żydom...	Każę ci dać herbaty.	Kto zrobił lemoniadę?	Niech mu będzie tort na imię	Pożegnam już państwa do jutra. Idę do biura Może mi ojciec przyśle tam konie na czwartą.	Proszę cię, Marysiu, byś zechciała zostać moją żoną.	Płaćcie nam tylko takie gaże, a zobaczycie, czem jesteśmy!	Sam?	Samą!!	Schodzi, wciągać!	Straszne czekałyby cię męki!...	Tak, o ósmej. Dowidzenia.	Tak, w Warszawie pięćset rubli.	Więc ja mam już opuścić chore dziecko siostry?...	Ze wszystkich dział do murów mi bić, żeby dywersję uczynić!	Śliczności my wojnę zwojowali, ani słowa!	Śmierć zdrajcom!
Nędza Gdybyż to była nę­dza tylko i tylko dla mnie, i taka jeszcze, na którą żadnej już rady nie ma na ziemi! O, wierzaj mi, panie, że potrafiłabym cierpieć odważnie, żyć bez żebraniny i umrzeć bez skargi! Ale nie jestem sama, jestem matką! Gdybym nie miała serca macierzyńskiego, które kocha, słyszałabym w sobie głos sumienia, które obowiązek przypomina; gdybym nie miała sumienia, które kocha, słyszałabym głos serca. Mam jedno i drugie, panie! Rozpacz mię ogar­nia, gdy patrzę na wychudłą twarz mego dziecka, gdy myślę o jego przyszłości, ale gdy wspomnę, iż dotąd nic dlań uczynić nie potrafiłam, wstyd mi taki, że pragnęła­bym co chwilę upaść na ziemię i głową tarzać się w pyle! Boć przecie są ludzie ubodzy, którzy siebie i dzieci swe dźwigają z niedoli, dlaczegóż ja uczynić tego nie mogę? O panie! Bieda, Kobieta, MatkaBieda ciężką jest do przeniesieniado przeniesienia (daw.) o, to męczarnia taka, dla której jedna jest tylko nazwa: życie ubogiej kobiety!	Nie wierzysz mi nadal, Edmundzie Czy ton mojego głosu cię nie przekonał? Widzę, że potrzebujesz dowodów. Cóż, przeczytaj tę kartkę, jeszcze nigdy nikomu jej nie pokazywałem.	Owszem, znajdzie się i dla nas czas. O mnie się nie troszcz. Ja w Port-Saidzie w czasie egzaminów nie sypiałem często po całych nocach, o czym nawet i mój ojciec nie wiedział... Koledzy nie sypiali także. Ale co mężczyzna, to nie taka mała mucha jak ty. Nie masz pojęcia, jak dziś wyglądasz... zupełnie jak szklana! Zostały tylko oczy i czupryna, a twarzy wcale nie ma.	Wiem, towarzysze, bez chleba nie wyżyje, ale i z jedną pajdą też daleko nie zajedzie. I szukać tej pajdy musimy gdzie indziej, tam, gdzie wiemy na pewniaka, że jest, a nie tam, gdzie z góry wiemy, że jej nie ma. Szukać jej, towarzysze, musimy za kordonem.	Moich krótkich sukien, lordzie Henryku, ona nie pamięta. Bardzo dobrze jednak przypominam sobie ją z Wiednia przed trzydziestu laty, była wówczas bardzo wydekoltowana.	Nadzwyczajnie, drogi mój Bonacieux, nie taję tego bynajmniej.	Nie rozumiem!	Nie, nie mam zamiaru stawać między ojcem i synem. Zostawię was samych, panie majorze. Ale proszę się nie martwić, gdyby głos krwi zamilkł na chwilę, nie pomyli się pan. Wejdzie tymi drzwiami. To piękny blondyn, może trochę zanadto jasny, o ujmujących manierach, zobaczy pan.	I nie raz. Wczoraj, nie dawniej, święty Mefres rzekł do mnie, śmiejąc się, że tak młodego człowieka, jak ty, więcej pociąga zabawa aniżeli nabożeństwo albo kłopoty rządzenia państwem.	Ha, ha! Właśnie mówiłem jej, że nie ma na świecie kobiety, której sumienie bardziej może być spokojne, jak nie przymierzając jej. Spełniła wszystkie swe obowiązki względem nieboszczyka, nieboszczyk sam dobrze o tym wiedział, on jej, ona jemu oddali wszystko, co się komu należało, czegóż można chcieć więcej?	To dobrze, bracie, że mówisz. Bo jego w domu nie ma. On teraz aż do Oszmiany pojechał.	Co tu dużo gadać, towarzysze. Wytrzymamy naturalnie i koniec. Tylko patrzeć, ruszy się proletariat na tyłach, jak się dowie, że Paryż trzymamy w garści, i pójdzie nam na pomoc. Miesiąc czy rok czekać wypadnie przetrzymamy się i dłużej. W elewatorach, towarzysze, sam widziałem, przechowali dla nas naturalnie burżuje krztynę pszenicy. Jakby tak wyśpekulować i odjąć sobie tę pszenicę od ust, a dociągnąć jako tako do wiosny, to potem już bagatela. W mieście pod koniec lata, ani chybi, mielibyśmy już zboże z nowego zbioru. Nie jeden rok można przetrzymać takim sposobem, a ile zechce. Ruszyć nas burżuje nie ruszą dżuma. A my im tu tymczasem takiego piwa nawarzymy, że, nie pijąc go, syci będą. Główna rzecz, towarzysze	Zdaje mi się, że oberża nie jest bardzo uczęszczana; tak, pewny jestem, że dla pogadania na osobności będzie nam wcale nieźle w „Parpaillot”.	Tak Może mi się zdawało, że widziałam pana w tamtych stronach... Czy pan nie ma siostry?	Niemcy! tak! a szukajcież między Piastami takiego, coby nim nie był?	W kredensie, ale ja tam nie pójdę za żadne skarby.	A więc mamy czterdziestu mężnych obrońców! Jaki szlachetny gest! Co za poświęcenie! Nie wykluczam możliwości, że na dnie tego szlachetnego zapału jest też chęć uniknięcia zwykłych obowiązków. Niewątpliwie otrzymają też szczególne przywileje, jak chór i Towarzystwo Nauk Przyrodniczych	Nie inaczej, drogi hrabio. Kiedy będziesz chciał posłuchać muzyki, przyjdź do mnie na kolację.	Z tego wnoszę, że mi się wuj nie przyzna, gdzie odemnie pójdzie z tym czerwonym gwoździkiem przy wyłogu.	Nie! tak jedziemy, jak Bohun mówił. Dałby Bóg, ażeby to już było po wszystkim.	Córko kiedy ojciec żąda, aby córka wyszła za mąż, zawsze czyni to z jakiegoś powodu. Jedni są dotknięci manią przedłużenia rodu poprzez wnuki. Jestem wolny od tej słabości i oświadczam ci zaraz na początku, że rozkosze domowe są dla mnie niemal obojętne. Mogę to wyznać przed córką, która posiada na tyle filozoficzny umysł, że zrozumie tę obojętność i nie poczyta mi jej za zbrodnię.	A ja panu mówię, że to są nieszczęśliwe kobiety. Niewolno bezkarnie deptać prawdy. One będą wmawiały jedna w drugą różne rzeczy, ale jednej wmówić nie potrafią, to jest szacunku dla siebie; poczną sobą po cichu pogardzać	Tego właśnie pragnie pański przeciwnik najgoręcej Jutro, wcześnie rano, gotuj się pan bronić swego życia; zaatakuje je człowiek, który ma przyczynę być mocno rozgniewany i który nie będzie pana oszczędzał; powtarzam panu, że będziesz miał wybór broni... i rób testament.	Podli! nędzni zbóje!... znęcacie się nad kobietą bezbronną; strzeżcie się, chociaż mi pomoc doraźna nie nadejdzie, będę jednak pomszczona...	O to możesz być spokojny. Na pewno będzie się bił. Obawiam się tylko, czy nie będzie się bił aż zbyt dobrze. Przemyśl to.	Tak trzy tysiące, w tym ani tuzina dobrych. Co się tyczy zbiorów kazań, które ściśnięte razem niewarte są jednej stronicy z Seneki oraz wszystkich tych grubych dzieł teologicznych, domyślacie się łatwo, że ich nie otwieram; ani ja, ani nikt.	Bardzo mi przyjemnie. Co do twych obserwacji, więcej się domyślasz, niż jest dotychczas. Un peu de flirt par dépit!Un peu de flirt par dépit! (fr.)	A przy tym jestem niespokojny o matkę i...	Czy także uciekła?...	Wiesz wyślemy sami. Morris wymaluje klatkę ze zwierzętami. Nelly napisze, a wszyscy podpiszą. Musimy zwierzęta zobaczyć. Czy wiesz, gdzie Morris mieszka?	Właśnie rok temu utyskiwałyśmy, że nas czekają takie smutne święta, czy pamiętacie?	Tak Pan się bawi. Pan jest w gruncie rzeczy zbieg. Pan jest bardziej obcy Rosji niż Żelabow. Żelabow jest rosyjski zbrodniarz, pan jest całkiem sam. Pan chce sobie wybierać życie, choćby tylko w chmurach. Gdybym tam był dzisiaj, poszedłbym uścisnąć rękę narzeczonej Kibalczyca. Ona jedna była tam uczciwym człowiekiem. Tak...	Wyj sobie, wyj! Znam się na ludziach i pewna jestem, że ten malec zmusi cię do skomlenia z innego zgoła tonu.	Mr. Barnes jest niezmiernie miły i uprzejmy. Oto popatrz, jaki mi złożył podarek!	Jak się masz, stary francie? Cóż to tak nosem kręcisz, jakbyś jakowy niecnotliwy zapach wietrzył?	O! Na miłość boską oszczędzaj mnie pani. Kiedy już znasz nieszczęsną mą historię, zlituj się, jeśli chcesz, by się nad tobą zlitowano.	Jakże się to pani podoba?	Mało jest powiedzieć cierpliwym, trzeba być zrezygnowanym.	Ochfiarowałem się, to i zrobię. Nieprędko trafi mi się drugi taki gospodarz. Zrób w kościele, co potrzapotrza (gw.) ozwał się za nim wzgardliwie.	Możesz! Cała twoja choroba to histeria i złość. Histeria! Histeria! Histeria!	Ojcze! Jak to dobrze wiedzieć, że znalazł się ktoś odważny, kto chce przemawiać w naszym imieniu	Panie Boże, cóż to takiego!	Wolno mi przyjmować, kogo chcę.	Za to, że ten przez pomyłkę powiedział do hrabiego „proszę pana”, bez tytułu. Sam słyszałem.	Zostaw te koperty. Będziesz miała ode mnie co dzień kartę korespondencyjną...	A to Józia kazała przynieść cebratki, bo świniom trza żarcie narządzać.	Jak mu wiatrak postawią pod bokiem, to mu i radę dadzą.	Jak to, to ty?...	I dla niej to poleciał do komedyantów, dla niej tyle tracił, dla takiego ostatniego tłomoka wybił matkę, ażebyś zmarniała, podła!...	Dobrze mówi! Trzeba być cymbałem, ażeby narzucać się porządnej dziewczynie...	Iść sobie! Mam prawa przyjaciela, nadużywam ich. Cóż się stało?	Janie źle, że się tak zapamiętywasz.	Za Lublinem już pójdziecie waszmościowie krajem spustoszonym bo podjazdy aż za Lublin dochodziły i Tatarowie jasyrjasyr (z tur.)	A tobie co się stało?	Chciałbym, żeby już nastąpiło jutro	Co za bezczelność!	Głupcze kwestię, którą podnosisz, rozstrzygnął już fakt.	Kochanek, Łzy rzekł Lucjan, rzucając się jej do nóg i płacząc.	Kupiłem energię do młynów popędu za oceanem, gdzie zawsze taniej. Na falach radiowych przerzucę tę siłę do Europy, sieć młynów zbuduję i kontynentu aprowizację chwycę w moje ręce, przez co żołądków cywilizowanych blokady dokonam, aby były czułe na moje nakazy i rozporządzenia twórczo-kosmiczne.	Pani Zukierowa.	Więc im przebaczasz, doktorze?	A teraz chyba mogę na pana liczyć?	A z partji ważne?	A! daruj.	Ach, mój Boże!	Ale Marynię lepiej?	Ale wrażenia?	Ale wszyscy prefekci są obecni! Gdzież różnica?	Ani gwiazda, ani miljon	Ażeby tobie Bóg dał zdrowie i szczęście!...	Ba! jesteś zadowolony?	Bez rzekę przelazł... Woda mu z kożucha ciecze...	Chodźmy go zobaczyć	Dobrze	Gdzie zostawiłeś pana?	Ja	Jakim sposobem, jakim cudem?	Kobieta spytałem mimo woli.	Komu?	Mój zegarek stoi.	Nad KrzywonosemKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648)	Niestety.	No, dostanie on teraz po gębie!	No, kochane dzieci rękawiczki bez palców, zwykle koronkowe i ozdobne.	Oczywiście!	Ojciec, Matka, Córka, Małżeństwo, Pozycja społeczna	Oprócz tego, o co cię błagam, najdroższa!	Po co ta kurtka? Przecież mam kurtkę	Pod 19°37’35,337”	Pod nią!	Podzielę je z tobą chętnie	Prawa nadam jej sam, zaślubiając ją.	Przesadzasz	Przyjaciele! Kiedy oświetlimy dostatecznie wnętrze tego masywu i podzielimy lewą część na pokoje mieszkalne, składy i spichrze, pozostanie nam jeszcze ta wspaniała grota, którą przeznaczymy na salę naukową i muzeum.	Puścić!	Spytałem. Miała na imię Klara Fina GulleborgaKlara Fina Gulleborga	Sześć kroć ośm tysięcy sto trzydzieści razy.	Umarła?	Umarłabym, mój panie.	W popiele wszystko... w popiele... Krukom biesiada, a ludziom żałoba i łzy
A więc, dziecko, posłuchaj mnie. Młode dziewczyny tworzą sobie często szlachetne i urocze obrazy, idealne postacie, mają fantastyczne pojęcia o ludziach, o uczuciach, o świecie; stroją niewinnie kogoś w te wymarzone przez siebie doskonałości i wierzą w nie. Kochają w wybranym urojoną istotę; ale później, kiedy już nie pora się ratować, ten zwodnyzwodny	Nie dzieciuch, to płakał nie będzie. O pochowku pilniej pomyśleć.	Tego ja, pani, nie rozumiem. Jeśli tak jest, to nie potrzebuję o nic zabiegać, bo w każdym razie muszę ożenić się z panną Pławicką.	Żebym nawet tak chciał, jak nie chcę, to nie mam fenianie mam fenia	Jeżeli będzie mi trzeba więcej zawiadomię pana, ale nie sądzę, bym zabawił we Francji dłużej niż rok, a przez ten czas nie wydam chyba więcej... zresztą zobaczymy... Na początek racz mi pan przesłać na jutro rano pięćset  tysięcy franków, nie wychodzę z domu do południa, gdyby mnie zresztą nie było, zostawię pokwitowanie memu intendentowi.	A, same dobre słowa... ze sto tysięcy ich było: że jesteś jego matką i ojcem i tak dalej. Szkoda, że nie wstąpi w służbę Królowej. To ci chwat!	Ależ, pani, to wszystko niepotrzebne... Właśnie mówił nasz adwokat, że baronowa może by i chciała cofnąć skargę, tylko już nie wolno.	Dokąd!? Dokąd!? Głuchy jesteście, towarzyszu, czy co? Komendy nie słyszeliście?...	Durnyś... cóż ci król zrobi? A po drugie, nie przybieraj se do głowy, jakoby pan miłościwy miał zwracać oko na taką prószynę. Czy ciebie mucha co obchodzi? Ano, tyś jeszcze mniej niż mucha przeciw królewskiej osoby. Stój se cicho w kąciku, ani wiedział będzie, czy żyjesz na świecie.	Naprawdę? To nie kobieta...?	Wasza Eminencja ma jednak dowód, iż gdyby nie ta ostrożność, bylibyśmy narażeni na niemożność złożenia mu uszanowania i podziękowania za to, iż raczył d‘Artagnana do nas przyłączyć. D‘Artagnanie, ty, któryś właśnie pragnął wyrazić swą wdzięczność Eminencji, zbliż się i korzystaj ze sposobności.	Możliwe! Jest to rzecz istotnie bardzo niemiła stracić tak cenny klejnot, ale możesz go z łatwością zastąpić innym. Wszakże nie brak ci drogich kamieni. Bardzo niedawno wyraziłem zapatrywanie, że człowiek, który zbiera klejnoty poto, by je chować przed wszystkimi, jest w swoim rodzaju warjatem. To też dar, jaki uczyniłeś z rubinu Miss Remsen, uradował mnie, jako oznaka poprawy. Masz pewnie podobne i możesz podarować narzeczonej inny.	Ale ja nie wiem...	Ani on mi śmierdzi, ani pachnie, zimno odezwał się Dobek; ale go nie lubię... Z tem jednak mniejsza; trzeba, żebyś jejmość pojechała.	Chwalić Boga, moja donia natury tej nie ma	Dajcie mu się czego napić, niechże mu się język rozwiąże. Mów śmiele, nie masz tu zdrajców między nami.	Dla jednej podwiki! Ale, wstydziłbyś się. Przecież panu Talwoszowi nie lada szlachcicowi, dobrego rodu, o innej przyszłości i krescytywie myślećby się godziło, a nie świat sobie zawiązywać jedną taką dzierlatką, u której tyle tylko, że liczko kraśne.	Dlaczego nie możesz?	Ja bym za nią w ogień skoczył! Zetnij, Jędrusiu, ale tego nie zaprę!	Ja znam tylko Wezuwiusz ale jakeśmy go widziały, nie było wybuchu.	Małpy nie mają wodzów! Skłamały, jak zresztą zawsze kłamią!	Nic mu już nie dam, nic, paneczku. A jakże on tam? lepiéj?	Nie ma tu nigdzie żadnego rannego. Proszę szukać.	Nie rozmawiałbym z tobą, mój synu, gdybym tego nie wiedział.	Nie trzeba. Wierzę. I cóż dalej?	Nie widziałeś go nie widziałeś naszego morowca Saint-Loup, jak on paraduje w swoich nowych portczętach; kiedy go kapitan zobaczy, wścieknie się: oficerskie sukno!	Nie wiem.	Nie, nektar, olimpijski nektar! Ozon! Rosa zbierana z róż!	O! nie N. Panie do piękności nie przywiązuję wagi.	Więc zdrów nie jest?	Wszystko przemawia za tym, żeby wybrać tę właśnie wyspę Dowóz żywności dla straży i Maciusia będzie łatwiejszy, bo bliżej, przy tym morze jest tu zupełnie spokojne. Budować nic nie potrzeba, bo jest już budynek szkoły, gdzie mogą mieszkać. No i nie bądźmy śmieszni: gdyby nawet Maciuś próbował uciec	Zasiec je na śmierć, a nie dać!	Jak to! Nie warto mówić? Życie nie zasługuje, aby o nim mówić? Doprawdy, zbyt filozoficznie to ujmujesz, mój drogi kapitanie!... To dobre w pańskim przypadku, bo narażasz co dzień życie, ale ja naraziłem raz jeden, i to przypadkiem...	Ciasnym w ramionach i wytartym na łokciach! Dobre to były czasy, co?	Mały Przyjacielu całego świata co to ma znaczyć?	Och, Zdzisiu... Zdzisiu, co ty mówisz?	Tak jest. Jego matka, która w ostatnich czasach była cierpiąca, zmarła w ubiegłym tygodniu. Była o tym wzmianka w wielu pismach. Zostawiła mu po sobie cały majątek. Był już przedtem bogaczem; obecnie jest co najmniej milionerem. Byłoby to dziwne zajęcie niczym nieuzasadnione.	Panowie! Stawiam panom w tej chwili pytanie zasadnicze: jak nazwać to, co uczynił ten wasz schorowany, mizerny, wątły kolega? Czy można i czy godzi się powiedzieć, że to było: żakostwo, fanfaronada, wariacja?	Dziękuję ci, Bazyli Wiedziałem, że mnie zrozumiesz. Henryk jest tak cyniczny, że aż mnie przeraża. Ale oto i orkiestra. Straszna, ale gra tylko około pięciu minut. Potem podniesie się kurtyna i zobaczycie dziewczynę, której chcę oddać całe swe życie, której oddałem wszystko, co we mnie jest dobrego.	A co, czyście państwo widzieli? Rzecz oczywista, że on się dla tych kobiet zrujnował.	A kimże on jest, u licha... by tak to odczuwać?	A ty czego za nią stanął? Myślał, że ja ją zjem, co?	Co za pana?	Jakże? Przecież to mój fach. Wziąłem niedawno huk pieniędzy za projekt pompy.	Jawohl, herzbewegend Festtagjawohl, herzbewegend Festtag (niem.) powtarzał pogodnie młody żandarm, z nieukrywanym rozbawieniem przyglądając się Żydom, którzy bez tchu, bez ruchu, bez słowa, sztywno i martwo tkwili pod ścianą. Z ulgą przerzucił broń na drugie ramię, lufą do dołu, a poruszywszy raz i drugi ścierpłą ręką, szeroko i poufale uśmiechnął się do Dory Lewin: Piękno... to kwestia krwi. Ja, aber wo ist mein RassenhassJa, aber wo ist mein Rassenhass (niem.)	Jeżeli pan nazywa małżeństwo mordem, to ja nazywam śmiercią.	Jonasz pytał o to samo. Tak, jedno życie, w szczęściu i w głupocie. W grzechu i w dobroci, w godności i w nędzy tylko jedno życie.	Lub którego z moich przyjaciół, mniejsza o to.	Mnie, tatku?	On za młody na to wszystko	Oznajm hrabiego Sułkowskiego z pożegnaniem i mnie.	To cię w Tyńcu opatopat który. to więcej zbójem niźli zakonnikiem patrzyłwięcej zbójem niźli zakonnikiem patrzył	To czego do Szwedów jedzie?	Toćżeś starszy ode mnie!	Złe nastały czasy Ale kiedyś to przeminie... bylebyśmy tylko dotrwali do końca. Czy aby masz pełny żołądek, moje Człeczątko?	A Ellen, Ellen czy poznała Fabijana?	A cóż słychać? czy taki umarł?	A gdzie wyjechali?	Aleć łacniej mu było z beischlagu po drabce niż tamtędy na złamanie karku.	Andy!	Bóg zapłać	Cha, cha, cha! Aza! Cudo! Śpiewaczka, tancerka, którą się zachwycają obie półkule... Opiekuj się nią, Jacku, gdy odjadę!	Czy pani wróci teraz do siebie?	Dowiedź zatem, że jesteś moją	Fakt niezaprzeczony, mój dzielny Nedzie. Toteż postanowiono nazwać tę mątwę kałamarnicą Bouguera.	Gdzie mój list?	Guwernantka?...	I dlatego wypiła pani tylko do połowy?	I gdzie światło także	Istotnie jeździłem...	Ja najmniej z nas trzech. Ja nawet jestem zadowolony.	Jak mogłeś dopuścić się tak ciężkiego grzechu i podnieść rękę na ziemię bogów? Czyliżby opuściła cię dawna roztropność?	Jakże ci się ze mszą udało, Jadziu?	Juścić, że spalili, opowiedzże, jak było, matka.	Kto taki?	Macie przy sobie pieniądze?	Może by my się czego napili? Pietia?	Na Perkuna, ubijem!	No, spodziewam się, że wszystko już skończone i wyjaśnione?	Oj, bahatobahato (ukr.)	Ojoj... drzwi na kłódkę zamknięte!	Panie sekretarzu stanu, proszę napisać papier, że Felek jest mianowany moim faworytem.	Phi!... A ludzie?	Piknie ik pseprasam!	Powiedzcie mi, dziewczęta, czy macie już dosyć tej próby, czy chcecie ją przedłużyć jeszcze o tydzień?	Przede wszystkim wyszliśmy późno.	Ranny deszcz i starej baby taniec niedługo trwają.	Rozumie się!	Sir Karol otrzymał list tego dnia rano. Zwykle dostawał dużo listów, bo wiedziano o jego dobrym sercu i każdy w kłopocie udawał się do niego. Ale wtedy był tylko ten jeden list, więc go zauważyłem. Nosił stempel pocztowy Coombe-Tracey, adres był wypisany kobiecą ręką.	Toteż właśnie dlatego Wy, Gąsiennico, gracie sobie teatr, a niby z nabożeństwa wzywacie ciągle Boga i świętych Jego!...	Towarzyszowi Bigelsteinowi i samemu towarzyszowi Kurmskiemu. Przy rewizji w pociągu, musiałem wyrzucić przez okno.	Trudno sobie wyobrazić, z jakim zapałem zabrali się chłopcy do roboty. Wybiegli na ulicę z okiennicami już je włożyli zamknęli i zaryglowali zanim mogłeś doliczyć do dwunastu, już wrócili, dysząc jak konie wyścigowe.	Tyle lat pod jednym dachem i dopiero teraz wiem, coś ty wart.	U pana prawa będzie miarodajniejsza.	Uduchauducha	Wszakże ci mówił, że na Warszawę jedzie?	Zastanów się. Jesteś rozumny człowiek.	Zazdrość, Pozycja społeczna mówiła Małgosia, przyglądając się dwóm zszarzałym sukniom.	Znałyśmy pańskiego ojca. On wtedy miał wasze lata.	Zobaczycie.
Oj, oj, cóż za potwarz. Przepraszam panią, jeślim ją obraził, ale ja dopełniłem porównania zrobionego przez panią. Możemy ten sam temat omówić efektowniej. Kobieta, MężczyznaWięc: kobieta jest istotą, o którą mężczyzna walczy, a im ona ma większe pazurki, tym walczy o nią wytrwałej. Nie każda walka prowadzi do wyników pożądanych, lecz prawie każda zwycięża, gdy mężczyzna weźmie na kieł, naturalnie, o ile potrafi. To już jest odrębna zdolność. Ten sam Nietzsche powiedział: „Idziesz do kobiet	Ach, pani majorowo! Nie śmiałem w to wierzyć, ale gdyby się zdecydowała, byłbym szczęśliwy. Trzeba stąd pięć mil jechać do lekarza. Ona jest tak zręczna i dobra, że nie zabrakłoby jej zajęcia przy opatrywaniu ran i leczeniu gorączki. Pewny jestem, że wszyscy znaleźliby drogę do pani w robotniczym domku. Dużo jest niedoli u biedaków, której ulżyć można dobrym słowem i życzliwą poradą.	Co to jest? Gdzie ty jedziesz?	Jednakże wszystkie prawa z Londynu dziś biorą początek bądź co bądź, dla was nie może to być korzystne.	Co ci jest?	O! co do tego Wasza Eminencja ma rację spiskujemy, jak to już można było widzieć, lecz przeciw Roszelanom jedynie.	Cóż potem? czytasz usty! rzekł starzec. Rękę mi daj! chodź! toć będzie lekarstwem... pójdź do tych, z któremi ja żyję i obcuję codzień... oni ci powiedzą za mnie co czynić masz... Chodź zemną!	Człowiek się przyzwyczaja. Zresztą, zależy jakiego się ma sąsiada. Jedni biją zawzięcie, drudzy miło... chciałam powiedzieć miłosiernie. Ale najboleśniejsza jest niewdzięczność ludzi, za których cierpimy. Ten wasz Kraków to niedobre miasto. Nie chciano nas tam wpuścić!	Ho! ho!... mądrzy oni we dworze. Nie wiem nawet, skąd dowiedzieli się, że idziemy za łąką i nasamprzód zasadzili na mnie swego szwagierka.	Widzisz... jest na to sposób. Nauczył mnie go pewien akademik z Warszawy.	Żądaj, czego chcesz niczego ci nie odmówię, ale to nie może być. Wejdź w siebie, zapytaj ojców, jeśli nie grzeszniej będzie dotrzymać takowej obietnicy niżeli jej poniechać. Do boskiej karzącej ręki ty swojej nie przykładaj, aby się zaś i tobie nie dostało. Zawstydź się, Rzędzian. Ten człek i tak Boga o śmierć prosi, a przy tym ranny i w łykach. Czymże mu chcesz być? katem? Będziesz-li związanego hańbił albo rannego dobijał? Zaliś Tatar czy rezunrezun (ukr.)	Ta-ak... już mi coś świta. (Nie jest to karygodne kłamstwo, bo gdybym miał w ogóle lekcję greckiego, popełniłbym nie trzy, ale czterdzieści błędów). Tak, przypominam sobie teraz	Hm, to już drugi raz, jak pan odmawia przyjść na obiad do matki Musi coś w tym być, hrabio.	Nie zapomnę o tym a że nie mam papieru, muszę pisać na liście. Zapomniałem, że mam kartki Kardenia, które bardzo przydadzą się do tego, tym bardziej, że w pierwszym lepszym mieście każesz przepisać mój list pięknym charakterem jakiemu bakałarzowi, jeżeliby go zaś nie było, to zakrystian parafialny w tym go wyręczy. Tylko strzeż się dać do przepisania prawnikowi, bo by go i sam diabeł nie przeczytał.	Nic. Co ma się dziać?	Szedłem sobie przez rynek. Chciałem właśnie dzisiaj kupić lożę do teatru, więc trzeba było zobaczyć, co grają...	Różne typy, wie wuj, u nas w PIP-ie się przewijają, takie różne dzwony, lichtarze i organki. Ale, jak wuj o niczym nie sły­szał, to na pewno plotka. A jeszcze wczoraj wieczorem, tu przy tym samym barze, jeden aktor przysięgał się, że to prawda.	Mówiłem księciu, że pójdę przez staw, a później rzeką, póki się daleko za tabor nie przedostanę. Książę powiedział, że to lepsza droga niż inne.	Więc co?...	Oczywiście! Ale powiedzże pan, czyś się już zaręczył? Pojmie pan, że zależy mi na tym, by tak nie było. To wielka krzywda, a mam uczucie, że jestem wszystkiemu winna. Czemuż pan tak wielkie przypisywał znaczenie mym słowom? Jestem obca i nie znam obyczajów kraju. Tak pusto w Borgu, od kiedy pan przestał nas odwiedzać, panie Berling!	Stąd do Starego Kowna niespełna mila a od Starego do Nowego też mila. Zamek jest na wyspie. Onegdajonegdaj (daw.)	Co przezorność każe?! Całą siłą pary, mówię panu, rozumiesz pan? Całą siłą pary.	Kto to jest?	Kto wie, co gorsze: Żyd czy szlachcic	Zaraz, zaraz a jak będzie brzmiał skrót z inicjałów? To jest bardzo ważne, bo czasami...	Panie Holder zechce pan notować. Przygotuje mi pan na jutro rano dane statystyczne, dotyczące produkcji i konsumpcji kauczuku, jego ceny rynkowej w hurcie i detalu, wykaz notowań giełdowych akcji kauczukowych i listę firm oraz banków pracujących w kauczuku na wielką skalę. To wszystko. Wyjeżdżam teraz na miasto. Wrócę mniej więcej za godzinę. Pan jeszcze czegoś chciał?	To ten, którego widzieliśmy Myślisz, że mają nad nami dużą przewagę?	Z czym się bronić? Armat nie mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre do pukania w czasie uczt.	No i cóż jest w tym tak strasznego?	Bo wybuch by mnie zabił. Jak tylko skrę na sznurku zobaczę, muszę zaraz w bok pyżgaćpyżgać (reg.)	Jak to: nie?... Przecież widzę...	Oczywiście. Pozostawienie spraw ich własnemu biegowi byłoby szaleństwem i nie wątpię, że mój pogląd spotka się z należytym oddźwiękiem.	Zdaje się, że istotnie sprawa stoi zasadniczo Razem nie możemy pozostać w organizacji.	Prawdziwie ; lecz jeźli pani starościna zezwoli na to, spełnię jej rozkaz.	Ta dziewczyna zaczyna mieć charakter i więcej jest warta, niż myślałem.	Gdyby mi tedy przyszła ochota zapewnić wam los co się zowie świetny, zgodziłybyście się?	My nie wierzymy temu żeby pan stolnik nieboszczyk sam istotnie się jawił w Strzegocicach; ale mógł się tam zjawić awanturnik jaki, których teraz niemało, i ten mógł czy to dla zysku, czy w innych celach jakich podobnego oszustwa się dopuścić.	Doprowadzisz mnie do gościńca, a potem wrócisz	Przeciwnie, to dla mnie bardzo dogodne	To czemuż waść nie zaczynasz?	Ty myślisz, że ona o niczym nie wie?	Wzruszająca scena. Myślałem, że to dożynki, brakowało tylko pieśni i wieńca ze zbóż, był natomiast spleciony z wdzięczności i dobrych uczynków.	Słuchaj, Madziu... musimy rozciąć tę sprawę raz na zawsze. Gdybyś zawiadomiła ojca czy matkę, gdyby kto z nich tu przyjechał albo gdybyś uparła się jechać ze mną, przysięgam, że otruję się... Zrozumiałaś?	Nie wiemy. Wczoraj rano o szóstej, nie widząc, żeby schodził, jak zazwyczaj, otworzyłem jego drzwi. Już go nie było.	Jak pan Feliks chce, to mu mogę podarować to ubranie.	Ależ, na miłość Boską, czegóż ty się tak dręczysz!	Tak, dla ludzi, ale nie dla Syngalezów...	To jużeś ty mi tak kazała.	...powiedziałaś, że będzie nam dobrze razem.	...Że przy nim zapomina się o wszystkich innych nieszczęściach.	Ach, pan nie lubi mówić o sobie.	Ależ bynajmniej nikt mi nic nie mówił.	Hm! Piękny to chrześcijański uczynek, jeno go sobie waść sowicie własnymi rękoma płacisz.	Kiedy tak to dajcie wina, wypiję zdrowie Edmunda i pięknej Mercedes!	Mieszkacie na tym podwórzu?	Na czemże ten świetny interes polega?	O panie, o kobietach w ten sposób mówić nie można...	Pan był oczywiście na wojnie.	Wiesz, oni tu mają winne krzewy na ścianach... Ten biurgerbiurger (z niem.: Bürger) określenie pogardliwe, odpowiadające polskiemu: chamidło. morowe powietrze ze złości.	A, nie patrzyłam!	I nic nie mówił?	I to postanowienie zrobiłaś teraz dopiéro?	Mój dobry przyjacielu Czyż ja nie znam swego rzemiosła?	Nie zobaczę, bo nie chcę tego! Rozumiesz?	Wiadomo, że gościniec o dzień drogi i w tamtej stronie...	I wezmę od ciebie te pieniądze, czy tak?... Ach, ty niepoprawna! Przypomnij sobie, ile już przeznaczeń miały twoje pieniądze? Masz założyć pensję...	Dobrze, ale niech i dziewczęta opiszą swoje.	A Swój czy towarzyszył Bohdanowi?	A tak!	Mości doktorze, gdzie uczyłeś się swojego kunsztu, jeśli łaska?	O czym ty mówisz?	Panie poruczniku gdzie pan kończył szkołę wojskową?	Plotka pytali wszyscy Stanisława, tłocząc się w poufnym kółku w rogu salonu.	Powiadomić o tym ojca?	Siła się znajdzie, byle wola była	Tak, wiesz	Tak.	Tak.	Waćpan mówisz jak mój szczery przyjaciel.	Więc cóż zamierzasz począć? Chcesz szukać szczęścia gdzieś po świecie?	Zobaczymy się przecież kiedyś?	Ach! Prorokowali!...	Brawo! O’Kelly!	Bywaj!	Dorosłość rzekła Małgosia, zaczynając gromić tonem starszej siostry.	E!...	Forszusforszus (z niem.)	Jakie rzeki macie koło Benares?	Kupiłam sobie garnitur... patrzcie!...	Milcz, ty wole	Muszę choć zaprawdę przeciwko tej podróży samowolnej protestuję.	Nadzwyczajne! nadzwyczajne!	Niezła zdobycz, naczelniku, niezła zdobycz	Nikomu.	O!	Ojciec trochę niezdrów...	Pójdzie sobie pracować!	Uszczęśliwienie jednego z synów społeczeństwa...	Wierny sługa, przychodzę po rozkazy	Zaklinam was, panowie...
A druga sprawa, to pewne uzupełnienia, jakich domaga się garderoba mojej królowej. Ja osobiście nie przywiązuję do tego najmniejszego znaczenia, ale nie chciałbym, by wśród ludwikowskich gości czuła się skrępowana. Toteż mam nadzieję, że przy pomocy Wackowej załatwimy to jakoś.	Nie anioł, ale do usług, Śladkowski, podstoli rawski... Nic to! Słuchajcie dalej: Chan, pomny na dobrodziejstwa pana naszego, króla prawowitego Jana Kazimierza, któremu niech Bóg da zdrowie i panowanie w najdłuższe lata, idzie z pomocą i już wszedł w granicę Rzeczypospolitej, Kozaków, którzy się oponowali, na sieczkę rozniósł i wali w sto tysięcy ordy pod Lwów, a ChmielnickiChmielnicki, Bohdan Zenobi (1595–1657) chcąc nie chcąc., z nim razem.	Co się stało? Oto tymczasem Mahdi zdobył Chartum, a Gordonowi ucięto w czasie szturmu głowę. A że Anglikom tylko o Gordona chodziło, więc dowiedziawszy się o jego śmierci wrócili z powrotem na północ. Allach! widzieliśmy znów statki z ogromnymi żołnierzami płynące w dół rzeki, ale nie rozumieliśmy, co to znaczy. Anglicy dobre tylko nowiny rozgłaszają natychmiast, a złe tają. Niektórzy z naszych mówili, że Mahdi już zginął. Ale wreszcie prawda wyszła na jaw. Kraj ten należy jeszcze do rządu. W Wadi-Halfa i dalej, aż do trzeciej, a może i do czwartej katarakty, znajdują się jeszcze żołnierze chedywa, wszelako teraz, po odwrocie Anglików, my wierzymy już, że Mahdi podbije nie tylko Nubię i Egipt, nie tylko Mekkę i Medinę, ale i cały świat. Dlatego, zamiast was schwytać i wydać w ręce rządu, idziemy razem z wami do proroka.	Dam wam, towarzyszu, adres. Zgłosicie się tam jutro. Do towarzysza Liczki. Powiecie, że skierował was Krótki. To mój pseudonim partyjny. Wy do samej partji odrazu nie możecie być przyjęci. Musicie najpierw przejść okres przygotowawczy i zostaniecie zaliczeni do sympatyków. Gdzie mieszkacie?	A to nie wiesz, jak wejść?	Ach, generale, gdybyście jak ja słyszeli kazania księdza Lantaigne, bylibyście zdumieni jego wiedzą. A tylko słabą jej część mogłem ocenić. Trzydzieści lat życia spędziłem na przypominaniu Boga biednym żołnierzom jęczącym na łóżkach szpitalnych. Wraz z pociechami religijnymi dawałem im tutki tytoniu. Od lat dwudziestu pięciu spowiadam świątobliwe dziewice, niewątpliwie pełne zasługi, ale usposobienia mniej miłego niż niegdyś moi żołnierze. Nigdy nie miałem czasu czytać ojców Kościoła, nie mam ani dość rozumu, ani wiedzy teologicznej, aby wedle zasług ocenić księdza Lantaigne, który jest chodzącą biblioteką. Ale mogę przynajmniej zapewnić, generale, że mówi on to, co czyni, i czyni to, co mówi.	Boże! że to i dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem coś nowego!...	Na to nie można po prostu dać odpowiedzi.	Nie wiem, czy to tak ładnie z pańskiej strony, skoro pan sam jest złodziejem.	Przepowiedziałem, że te strzały rozlegną się od Karpat do Bałtyku U tego narodu prędka odmiana. Jeszcze wy nie znacie Polaków, poznacie ich później.	Tak, potrafi podobać się ludowi. Wszędzie przybiera mentalność danego kraju. Jak na swój wiek jest zdumiewająco ruchliwy. My to stwierdzamy na sąsiadach. W Czechach na przykład zachowuje się jako kolosalny indywidualista. Każdy ma tam swój Absolut na własną rękę. U nas mamy Absolut państwowy. U nas Absolut dojrzał natychmiast do wyższego państwowego uświadomienia. W Polsce działa niby jakiś gatunek alkoholu... U nas działa... jako... jako... höhere Verordnung, verstehen sie michhöhere Verordnung, verstehen sie mich (niem.)	Jestem w rozpaczy, żem panią pogniewał, ale nawet teraz nie mogę przyznać, abym źle postąpił. Uważam, że to są rzeczy bez znaczenia i nie rozumiem, jak kobieta, mogąc tak łatwo zrobić przyjemność, nie godzi się na to. Nie zrozum mnie fałszywie nie chcę przez to powiedzieć, aby młoda panna mogła robić wszystko i aby nie istniało nic niemoralnego. I tak, na przykład, stosunki, o jakich mówiłaś kiedyś z powodu tej smarkatej, co mieszka w Balbec, między nią a pewną aktorką, to mi się wydaje ohydne, tak ohydne, iż myślę, że to jacyś wrogowie oczernili ją i że to jest nieprawda. To mi się wydaje nieprawdopodobne, niemożliwe. Ale dać się pocałować, a nawet więcej, przyjacielowi, bo sama mówisz, że jestem twoim przyjacielem...	Nie, nie, rzekła, to być nie może... ani do Borowiec nie wrócę, niepodobna mi, choćby tam nawet nie królowała ta nienawistna kobieta, która śmiała grać rolę wspaniałomyślną i przyjeżdżała tu domnie. Ona! do mnie! Brońcie waszego majątku, poczęła żywo, bo ja go ani wezmę, ani korzystać będę z tego cmentarza moich najdroższych pamiątek, ale nie chcę, by go profanowały ręce tej przeklętej, które śmierć zadały ojcu mojemu...	Nie przesadzajmy, nie przesadzajmy pan wie równie dobrze, jak i ja, że Piotrowicz nazywa mydłem wszytko to, w czym autor nie piętnuje nikogo. To jego sposób mówienia. A naprawdę...	A panienka musi się w nią ubrać Pan Craven kazał ją kupić w Londynie. Powiedział przy tym: „nie chcę, by mi po domu chodziło czarno ubrane dziecko jak dusza potępiona”, tak powiedział. „To by ten dom czyniło jeszcze smutniejszym, niż jest. Ubierajcie ją w jasne kolory!”. Moja matka mówi, że wie, co on sobie myślał. Matka zawsze wie, co sobie kto myśli. Ona też nie lubi czarnego koloru.	I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się za ciebie modlił, ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra	Nie ma o czym gadać. Masz pan rację. Na śmiecie! Ja to rozumiem. I tak i tak palnąłbym sobie w łeb, czy wcześniej, czy później to już wszystko jedno. Myślałem, że przydam się w tej waszej ojczyźnie... Tak. Przykro tylko, że ot żona i dzieci zostaną, ale taki już los. I tak zmarnieją.	Księże Stanisławie, ja chcę go ratować! Wiész, że powodem wszystkiego złego jest ta kobieta... ta piękna pani, co to bierze ludzi na zabawkę i zabija ich, jak muchy. Ona Lucyana uwiodła swemi oczyma jaszczurki, swemi słodkiemi słówkami, które wiszą ciągle u jéj ust, jak robaki na wędce; ona ciągnęła go do siebie, uśmiechała się, zapraszała... Myślał-by kto, że to anioł, który zstąpił z nieba, a to żmija, co kąsa serce człowieka, aby uschło...	Muszą cię obchodzić, Dorianie. Każdy człowiek honoru dba o dobre imię. Nie pozwolisz chyba, aby mówiono o tobie jak o kimś nikczemnym i upadłym. Oczywiście, że posiadasz stanowisko, majątek i połączone z tym przywileje. Ale stanowisko i majątek nie są wszystkim. Wiedz, że nie wierzę w te wszystkie plotki. Przynajmniej nie wtedy, gdy widzę ciebie. GrzechGrzech odznacza się na twarzy człowieka. Ukryć go niepodobna. Mówi się wprawdzie o tajemnych występkach. Nie ma ich. Występek ukazuje się sam w liniach ust, w obwisłych powiekach, nawet w kształcie rąk. Ktoś, czyjego nazwiska nie wymienię, ale znasz go, był u mnie w tym roku, abym zrobił jego portret. Nigdy go przedtem nie widziałem ani nic o nim nie słyszałem, choć później dowiedziałem się wiele. Dawał mi niezwykłą cenę. Odmówiłem. W kształcie jego palców było coś dla mnie odrażającego. Teraz wiem, że moje wrażenie było zupełnie słuszne. Jego życie jest straszne. Ale ty, Dorianie, z twą czystą, otwartą, niewinną twarzą, z twą cudowną, nienaruszoną młodością galeria sztuki w dawnym budynku wystawowym Egyptian Hall przy ulicy Piccadilly w Londynie, zbudowanym w 1812, zburzonym w 1905.. Staveley, krzywiąc usta, powiedział, że możesz posiadać najwyższy smak artystyczny, ale jesteś człowiekiem, z którym w tym samym pokoju nie powinna przebywać żadna niewinna dziewczyna i żadna uczciwa kobieta. Przypomniałem mu, że jestem twym przyjacielem i zażądałem wyjaśnienia. Dał mi je. Dał mi je wobec wszystkich. To było okropne! Dlaczego twa przyjaźń jest dla młodych ludzi tak szkodliwa? Ot, choćby ów nieszczęsny chłopiec z gwardii, co popełnił samobójstwo. Byłeś jego serdecznym przyjacielem. Albo pan Henryk Ashton, co ze zhańbionym nazwiskiem musiał opuścić Anglię. Byliście obaj nierozłączni. A Adrian Singleton i jego straszny koniec? A jedyny syn lorda Kent i jego kariera? Wczoraj na St. James’s Street spotkałem jego ojca. Jest złamany ze wstydu i żalu. A młody książę Perth? Jakież prowadzi życie? Kto z towarzystwa zechciałby być z nim?	A może to panią męczy?	A nic, jak było... Puszczą go to rychło?	Ach, Gösto. Nie uczyni tego nigdy. Mówi tak tylko, by ojca drażnić. Jest zbyt rozpieszczona, aby wychodzić za człowieka biednego, i zanadto dumna. Idź i powiedz, by zaraz wracała, gdyż inaczej straci całą ojcowiznę. Stary sprzedaje wszystko za bezcen i nic chyba nie zostanie.	Ach, znam ją ze słyszenia Mówią, że równie inteligentna jak ładna. Do diabła! Kiedy pomyślę, że mogłem być jej przedstawiony na ostatnim balu u państwa de Villefort i zaniedbałem taką okazję... O, co za głupiec ze mnie!	Ależ to piecze, co?	Bynajmniej Nie rozumiem tylko, jak mogłeś ty	Ci uczeni panowie to byli sir Bertram, D. M., profesor Ebbigham, sir Oliver Dodge, Julian Foxley i inni. Cytujemy fragment protokołu z ich badania Andriasa Scheuchzeri.	Czy pan sądzi, że byłbym zdolny wymyślić to wszystko?	Dałby Bóg żeby pod Częstochową była jeszcze większa zadymka. Zawszeć naszym w murach cieplej... Ale co by tam Szwedów na strażach pomarzło, to by pomarzło... Trastia ich maty mordowałaTrastia ich maty mordowała (z ukr. a. białorus.)	I zabijają ich też. Gdyby nie policja!	Jabym nie myślał, żebyś była inna.	Jakże? to pan Jacek będą ze mną robili?	Kapitał nie zna ojczyzny.	Masz, dziecko, nie kłóćmy się o szkatułkę. Bierzże A ty, Nanon, leć po doktora Bergerin.	Najzupełniejsza. Od dawna wiemy o nich i nie ma dziesiątka lat, ażebyśmy z tamtych krajów nie otrzymali jakiegoś klejnotu, rysunku czy wyrobu.	Nic, nic a nic, trzęsąc głową rzekł faktor; na to trzeba czasu.	Nie licząc tego widowiska, które ja im przygotuję, a którego się ani spodziewają	Nie śmiej się, arcypasterzu. Nie zapominaj: rira bien qui rira par derrièrerira bien qui rira par derrière (fr.)	Nie, Pawle, nie chcę w najmniejszym stopniu być ci zawadą. Przepraszam cię też za moje impulsywne odezwanie się o twoim wyjeździe. Gdybym zastanowiła się nad tym, na pewno przyznałabym ci od razu słuszność.	No... ale mi też ulżyło! Jednego nie rozumiem, czego on chciał od ciebie? Pierwszy raz chłopca widzi i zaraz zabijać. Chyba cię chciał postraszyć dla śmiechu?	O nie... jeszcze nie teraz... może później. A zresztą uczyń tak, jak uważasz, że najlepiej... Zapytam tylko o jedno... jak sądzisz... czy ona mnie zechce?	Od stu pięćdziesięciu rubli grosza nie odstąpię	Ona nic nie wie.	Onże się za wszystkich ofiarował, miłościwy panie! Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali; nie mając pewności, przecieśmy go nie przestali opłakiwać, bo gdyby nie jego kawalerski postępek, ciężko by nam było dać sobie rady...	Ta książka księdza Cazeaux wydała mi się interesująca z różnych powodów. Nie znając teologii błąkałem się w niej nieraz. Ale wyrozumiałem z niej, że błogosławiony Rajmund, ten mnich tak bardzo prawowierny, twierdził, że mędrzec może mieć o tym samym przedmiocie dwa różne, wręcz sprzeczne sądy: jeden teologiczny, zgodny z Objawieniem, drugi czysto ludzki	Tak ci w tym do twarzy Wyglądasz na tle tego alchemicznego pieca jak nowożytna CanidiaCanidia	Tak, tak! mój synku, błogosław swoją gwiazdę, że on już nie żyje!	To jest właściwie... konkretnych... Chyba żebym... jeszcze...	To w jaki sposób jest pan spokrewniony z Brodzkim?	To wystarczy, kapitanie Mogę poprzestać na pańskim słowie. Znam tego pana i możesz mi wierzyć.	Trzeba iść do dworu! może nam co pomoże!?	Wcale nie.	Więc to tak teraz jesteś ślubną żoną Barwickiego.	Wszystko to są tylko wykręty! Panie Fogg, niech się pan bije teraz albo nigdy!	Zostawiłem w seminarium biednego chłopca, którego, jeśli się nie mylę, czeka srogie prześladowanie. Gdyby był po prostu zakonnikiem, już by się znalazł in pace. Dotąd ten młody człowiek zna jedynie łacinę i Pismo święte; ale możliwe jest, że kiedyś rozwinie wielkie talenty czy jako  kaznodzieja, czy jako pasterz dusz. Nie wiem, co będzie robił, ale jest w nim święty ogień, może zajść daleko. Zamierzałem go umieścić przy biskupie, gdybyśmy kiedy mieli na tym stanowisku człowieka podzielającego pański sposób patrzenia na ludzi i sprawy.	Źle byłoby z nami, gdybym nie pamiętał o nadzmysłowych naszych przeznaczeniach.	A czy wiesz, że ci zechce towarzyszyć?	A jakbym ci jednę rzecz powiedział, tobyś dopiero uwierzył w zaklęte miasta i skamieniałe królewny	A któż by? U nas, prócz kulawego stróża przy składach, mężczyzny ani poświecić.	A na co te kotły?	A widzicie. W pojedynkę niejeden z naszych od nich tęższytęższy zorientować się. sami.	Amerykanki ukrywają swych krewnych równe zręcznie, jak Angielki swą przeszłość	Ba!... mieliśmy ciągłe pragnienie.	Bo leżę jak kłoda albo jestem zabity na duszy, i wszystko mi jest jedno. Jest „taka” myśl, ale cóż z tego, że jest? Po cóż ona i na co komu się przyda? Niech przepada wraz ze mną!	Brał pięćdziesiąt sztuk białego towaru.	Choroba odpowiedziała.	Cicho bądź, gnojku jeden. Będziesz się bił z Seffym!	Ciebie jedną kochałem w życiu. Wysłuchaj mię!	Ciebie, złotowłosa ElsinoeElsinoe	Co ona teraz zrobi?	Co, 3000? Czy on wariat?	Dobranoc.	Dostanie pan dobrej kawy!	Dziwny naród te Niemce On taki mądry, a jeździ wózkiem niby dziad.	Gdy mówię, że się zakładam, zawsze myślę serio.	I zarobisz? co ty tam zarobisz?	Już ją dojadamy, bośmy przedać musieli.	Kogo?	Kuno Lichtenstein komturem ci wielkim został?	Mnie?... nic!... ot, zamyśliłam się o ludzkiej niedoli...	Mój Boże!	No a ty?	No, a potem co? Szczepana tam poślę, coby nożyskami ornamenta misterne poutrącał; czy może Stanko wylezie? Chłop jak tur...	O! Miałbym budzić?! Rano przyszedłem szatki wziąć...	Oczywiście, mogę się mylić, ale...	Ojcze!	Panie generale (mon général): jest mi niezmiernie przyjemnie, że mogę w panu powitać... (je suis énormément flatté de pouvoir saluer en votre personne...).	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że od swego brata, profesora.	Powinien pan pannie Ricie ofiarować jego portret.	Prawda! I wysadzi ich na ląd?	Prawo rzekł książę.	Proszę waszej wielmożności...	Przyrzekam.	Synem właściciela okrętu.	Trzeba, Lituś. On taki dla nas dobry. Trzeba prosić Boga, żeby był szczęśliwy.	W zamian oszczędziłoby mu się niebezpieczeństw ucieczki. Jest możliwa, łatwa nawet ale temu młodemu człowiekowi brak doświadczenia.	Widzisz przecie, że stary!...	Widzę, że coś się zepsuło, Aniu. Będę natarczywa i zapytam cię, co. Czy pospieraliście się?	Wszetecznica! wszetecznica! Bynka gasina! (diable dziecko).	Wytrwałość?	Ślicznie pani mówi.
Nie bój się pani, co tu strasznego?	Zatem zanadto jestem pani przyjacielem, aby panią pozostawiać w nieświadomości. Obowiązkiem moim jest dać pani możność uśmierzenia potwarzy wymyślonych z pewnością przez Amelię, która jest na tyle zuchwała, aby się uważać za twoją rywalkę. Zaszedłem dziś rano odwiedzić panią z tą małpą Stanisławem, który szedł przede mną o kilka kroków, kiedy, doszedłszy tutaj oznajmił, iż widział panią z panem de Rubempré w sytuacji, która nie pozwoliła mu wejść; wpadł na mnie, cały przejęty, pociągając mnie z sobą i nie dając czasu na opamiętanie się; byliśmy już w Beaulieu, kiedy mi wyjawił przyczynę swego odwrotu. Gdybym ją znał, nie byłbym ruszył się z salonu, aby oświetlić tę sprawę na pani korzyść; ale wrócić do domu, raz wyszedłszy, to by nie dowodziło niczego. Teraz, czy Stanisław widział fałszywie, czy też miał słuszność, trzeba, aby się omylił. Droga Nais, nie zostawiaj twego życia, honoru, przyszłości na igraszkę w rękach głupca; natychmiast trzeba go zmusić do milczenia. Znasz pani moje położenie tutaj? Mimo iż potrzebuję po trosze wszystkich, jestem pani zupełnie oddany. Rozrządzaj życiem, które do ciebie należy. Jakkolwiek odtrąciłaś moje marzenia, serce moje zawsze pozostanie twoim i w każdej sposobności potrafię ci dowieść, jak bardzo cię kocham. Tak, będę czuwał nad tobą niby wierny sługa, bez nadziei nagrody, jedynie dla przyjemności, jaką znajduję w tym, aby ci służyć, nawet bez twojej wiedzy. Dziś rano oświadczyłem wszędzie, że byłem w drzwiach salonu i nie widziałem nic. Jeżeli cię spytają, kto panią powiadomił o plotkach obiegających o tobie, powołaj się na mnie. Byłoby dla mnie zaszczytem być twoim jawnym obrońcą; ale otwarcie mówiąc, pan de Bargeton jest jedynym człowiekiem, który może zażądać rachunku od Stanisława... Gdyby nawet ten mały Rubempré popełnił jakie szaleństwo, honor kobiety nie może być na łasce pierwszego postrzeleńca, który upadnie jej do nóg. Oto, co powiedziałem.	Coto wy gorszem nazywacie? Pan Bóg wie co gorsze! Niewinnemu nigdzie się nic nie stanie, a i tu sam Bóg nie poradzi na takie nieszczęście.	Zapewne, ale już samo to, że się ogoliłem, wyda się podejrzane. U nich zaś nie trzeba komuś udowodnić winy, by go skazać.	Mam w węzełku, panie parę spodni aksamitnych, takich samych, jak ten kaftan, ale nie chcę ich szarzać w drodze, bo jakbym przyszedł do miasta, to by nie było się w czym dobrze pokazać, a pieniędzy nie mam na drugie, dlatego maszeruję sobie tak, bo mi gorąco, dopóki nie dojdę do pułku, który stoi o dziesięć mil stąd, a do którego myślę się zaciągnąć; wolę służyć królowi, niż mieć za pana jakiego gołego szlachcica.	Nie, może właśnie jeszcze wcale nie ta późno. Nie minęły jeszcze nawet całe dwadzieścia cztery godziny. Jeżeli się pospieszyć...	Na to się nie odważy.	Nie wiem, panie, jenojeno (daw.) porwana kobieta. oddał księżnie mazowieckiejAnna Danuta chciałem rzec: młodej pani	Oho już!... Nie ma się panuncia po co fatygować...	Pani margrabino, bogaci należą do nas jedynie wtedy, gdy cierpią, a cierpienia kobiety zamężnej, młodej, pięknej, bogatej, która nie straciła ani dzieci, ani rodziców, łatwo odgadnąć. Są rany, które złagodzić może jedynie religia. Twoja dusza, pani, jest w niebezpieczeństwie. Nie mówię pani w tej chwili o przyszłym życiu, które nas czeka. Nie, nie jestem w konfesjonale. Ale czyż nie jest moim obowiązkiem oświetlić pani jej przyszłość tu, na ziemi? Wybacz pani tedy starcowi natręctwo, którego celem jest twoje szczęście.	Twoja myśl po ziemi pełza i zewnętrzności tylko się czepia Kobieta, Tęsknota, DarCzy ty wiesz, gdzie kres i gra­nica tęsknocie? Dokąd ona ludzką myśl doprowadzić może? Ze wszystkiego, czym kobieta obdarza, tęsknota jest jedynie czystym jej darem.	Zapewne ale cóż ci u  diabła po tej znajomości przy lichem twoim rzemiośle? Wierzaj mi, mospanie, pluń lepiej na te rycerskości, a kiedy mamy kęs chleba dom, po co nam go szukać indziej, gdzie go może nie ma? Ze mną już rzecz skończona, jadę jeszcze za panem do Saragossy, ale dalej ani kroku, a potem upadam do nóg, żegnam uniżenie.	Powiedziała, że kłamiemy. Biedactwo. No więc, pozostawmy to Losowi sprzymierzonemu z Czasem, którego naglić nie można, a którego wrogiem jest Śmierć, co nie chce czekać. Wycofałem się z tej rozmowy, muszę to wyznać, trochę zalękniony. Usiłowałem się zmierzyć ze strachem we własnej osobie i oczywiście, zostałem pokonany. Osiągnąłem tylko to, że do udręki dziewczyny przyłączyło się poczucie jakiejś tajemniczej zmowy, mętnego, niepojętego spisku, który dążył do utrzymania jej wciąż w nieświadomości. A było to tak naturalne i nieuchronne, wynikło po prostu z postępowania ich obojga! Miałem wrażenie, iż odsłonięto przede mną mechanizm nieubłaganego Losu, którego jesteśmy ofiarą i narzędziem. Strasznie mi było pomyśleć o dziewczynie, którą tam zostawiłem stojącą bez ruchu; kroki Jima rozległy się złowieszczo, gdy przeszedł blisko w swych ciężkich, sznurowanych butach, nie widząc mnie wcale.	Do licha, pewnie! Mówiłem więc, że są kandydaci prezydenta i nuncjatury. Jest jeszcze kandydat naszego arcybiskupa. Z początku głoszono i ja sam myślałem, że to ksiądz... Myliliśmy się, mój drogi przyjacielu, założę się, że nie zgadnie ksiądz nigdy, kto jest protegowanym Jego Eminencji kardynała Charlot.	Nie, ja ino względem opieki, proszę przewielebności. Otulałam dziecko przez drogę, coby się nie zaziębiło.	Przebacz mi, wielebny ojcze. Spowiedź, którą mam odbyć, nie jest wyłącznie religijna. Idzie tu o sprawy światowe i jeżeli pozwoliłem sobie wezwać czcigodnego księdza, to dlatego jedynie, aby nikt nie mógł się domyślać rzeczywistego celu naszej rozmowy.	Zapewne jest nią ta pani... pani Sta... Sta...	Czuwaj nad sobą i módl się, moja droga. Nie ustawaj w wysiłkach i nie sądź, że nie zdołasz pokonać wad	Doszliśmy więc do wniosku, że prawa są pożyteczne, ale nie są sprawiedliwe i być nie mogą, albowiem sędzia przyznaje obywatelom korzystanie z tego, co im się należy, nie wchodząc zgoła w rozróżnianie prawdziwych i pozornych dóbr. Tego rozróżniania nie zapisuje się na tabliczce gry w „gąskę” i nie wchodzi ono w zakres jego reguł. Widnieje ono jeno w księdze sprawiedliwości Bożej, której odczytać nikt nie zdołał jeszcze.	A jak nie mają listków i wyglądają szare i brunatne, i suche, to jak można poznać, czy żywe są czy poschnięte?	Anibym się odezwała	Bo nie dla asysty on był nam przydany, jeno dla bezpieczeństwa, i taki miał rozkaz.	Chytry masz rozum i widzę, że mi się przydacie. Choćby też Szwedzi te konie zabrali, to znajdzie się taki, który zapłaci.	Czego chcesz, czego się drzesz?	Cóż? Przelękłaś się, naiwna istoto, chcesz uciekać? Dobrze, idź sobie! Masz wszelkie prawo podjąć z ziemi garść błota i w twarz mi ją cisnąć. Któż ci prawa tego odmówić dziś może? Dziś posiadasz je jeszcze...	Do pani.	Dobrze. Wie pan, a tamte książki ciocia mi przywiozła i już czytam.	Dosyć Mój krewny, Winicjusz, któremu darowałem dziś rano Eunice, nie przyjął jej, więc pozostanie w domu. Możesz odejść.	Głupstwa pleciesz! Wszakże dopiero co powtarzał wszystkie po kolei hasła ludów puszczy! Straciłeś pamięć, stary Balu, a w dodatku godność osobistą. Cóż by powiedziała na przykład o mnie dżungla, gdybym ja, czarna pantera, wiła się po ziemi, niby jeżozwierz sahi i ryczała rozpaczliwie?	Ho, ho, mnie ta nie wzywajcie, chyba o Kondusię będzie chodziło ona moja chrześnica, do Wawrzka mi nic.	I zwycięży Chwilę jeszcze, mój synu. Nie zapomnij zaznaczyć w swoim zeznaniu, że pan de Hojeda pochwalał zbrodnię dokonaną na osobie wielebnego Pedra d’Arbuez.	Jelsky, mnie się coś widzi, że ty z twą europejskością w powietrzu wisisz. Tyś po prostu ten temperament i sentyment poprzestawiał na inne pola i zostałeś kosmopolitycznym dziennikarzem. A ten zgermanizowany WasserintellektWasserintellekt (niem.) wołał, wskazując na Pawluka. na wprost; w twarz. z części zachodniej!	Kto wie...	Meir! zejde mój wyklęty jest... i ja wyklęta... ale miłosierdzie Pana większe jak największa góra, a sprawiedliwość Jego głębsza od najgłębszego morza. Tak stoi w Piśmie. Kiedy zejde mój to czyta, przestaje smucić się i mówi: „Przeklęty szczęśliwszym jest od przeklinającego... bo przyjdzie czas, że sprawiedliwość Pańska wejdzie w serca ludzi i błogosławić oni będą imiona przeklętych”...	Myślę że zasadniczo mógłbym zgodzić się.	Mój Boże! Dawniej znały się z królami, a teraz?...	Mówią mi bardzo wiele rzeczy, których ja jeszcze jasno nie rozumiem.	Nic, nic! Ja przecie nie mówię nic złego. Tak mi dobrze, gdy siedzicie przy moim stole!	Niedźwiedniki my z kraju dalekiego, zza morza szerokiego, z lasu wielgachnego! gdzie ludzie do góry nogami chodzą, gdzie płoty kiełbasami grodzą, a ogniem się chłodzą; gdzie garnki do słońca przystawiają, świnie po wodach pływają i deszcze gorzałką padają; niedźwiedzia my srogiego wodzim i po świecie chodzim! Powiedzieli nam ludzie, że w tej wsi są gospodarze bogacze, gospodynie użyczliwe, a dzieuchy piękne, tośmy przyśli z kraju dalekiego, zza dunaju szerokiego, by nas opatrzyli, grzecznie przyjęli i na drogę co dali. Amen.	Pierwszy wystarczy To odezwanie godne kuzynki pani d’Espard osuszyłoby wszystkie łzy Magdaleny. Mój Boże!... Odnalazłem na chwilę moje wspomnienia, iluzje, moje dwadzieścia lat, a pani mi je...	Powiedz, powiedz jeden się przy tym zabawi, drugi się może czego nauczy.	Próbowałem sam gospodarzyć, ale czasy są tak ciężkie, że życie w podobnych warunkach okazało się zupełnie niepodobnem. Same przykrości, same borykania się z przeszkodami wszelkiej natury! Przytem sąsiedztwa dalekie i nieliczne, od kolei mil kilka, stosunki ze światem utrudnione. Rdzewiejemy tu i stajemy się stopniowo umysłowymi nędzarzami...	Starego Cavalcantiego już tu nie będzie.	Stargowaliśmy wczoraj z moją kobietą krowinę i boimy się, że paszy będzie za mało, więc dopraszamy się łaski...	Słuchaj, Bronek! jak nie zamkniesz gęby, to sobie pójdę, ale pamiętaj, że z przyjaźni naszej kwita!...	Tak, panienko Wiedziałam, że mi nie kozali słuchać, ale... ale bajka była tako piekno, ze... nie mogłam wytrzymać...	Tak. Mikoła powiada, że się jak nic przewróci. I mówił jeszcze, że jego syn, Gryszka, widział wczoraj cztery łosie przy brodzie humińskim. Szły jeden za drugim.	Więc mnie acaństwo zmuszać myślicie? hę? krzyknął prawie gniewnie Dobek odwracając się.	Z całego serca, moja ciociu. Ponieważ nie mam siostry, więc póki żyję, nigdy Anielce nie dokuczą kłopoty materyalne.	Zamknij gębę, wiedźmo, nie twoja rzecz...	Zapewne u ciotki Miriam.	A skąd wezmę?	Aha, dla służących jesteś pan jaśnie wielmożnym panem; dla dziennikarzy	Ale wy mi możecie być lada chwila bardzo potrzebni	Ależ zbieg, ranny?	All right! Tak będzie najlepiej. A ty, mój kochany Jerzyku, zostaniesz przez cały ten czas tutaj ze mną.	Bardzo chwalebna pamięć. Cóż z tego?	Będziemy mieli piękną pogodę!	Chodźmy na salę, już dzwonią.	Co uratować?	Czy wiesz, kto to jest taki, co wydaje rozkazy?	Dlaczego? zawołałam	Gdzie złodziej?	Hm! Pewno usłyszał jakąś plotkę na rynku i chce z niej skorzystać.	Hę?? odpowiedział Majster ależ do djabła słychać już śpiewanie nocnych stróżów	Jak to niesprawiedliwy!	Jakiego s...nia?	Jaśnie pan prezes wygląda niczym ValentinoValentino, Rudolf (1895–1926)	Jeden z wariatów...	Jesteś sama?	Jeżeli go zatem przywołam?	Już rozumiem Kapitan czeka świtu, by rozpocząć atak i rzucić wszystkie siły do abordażu.	Kawalarz! Urząd stemplowy wykazuje siedmiuset, a i to już ładna cyfra	Masz pan z pewnością jakichś korespondentów w Grecji?	Mieliśmy.	Mnie Włochy porywały właśnie tem jasnem powietrzem, przejrzystością przestrzeni, tym spokojem dziwnym piękna, taką dziwną łącznością sztuki z naturą. Tam zresztą czułam pierwszy raz głęboką przyjemność samego istnienia.	Nad naszymi głowami szumi kniejaknieja odrzekł Mowgli.	Nikogo?	Nikt, panie. Czy chcecie przez to powiedzieć, że powinny zdejmować suknie i spać nago jak zwierzęta?	No widzicie go! Smyk jeden, ja mu po ludzku zwracam uwagę, a ten zaraz na mnie, jak na swojego parobka: huru buru! Jasiek, bo mi fajeczka zgasła.	No, no... Hiramie!...	Okrutnego stracha Szwedzi przed Tatarami mają i ponoś żołnierze dziwy sobie o nich prawią, od czego terrorterror, terroris (łac.) mówili patrzący na Tatarów.	Pan Welt był u was wieczorem?	Peer Vibe.	Pietruś!	Podobno są cudne.	Pozwólcie mi państwo najpierw zobaczyć pieski! Muńku, pokaż mi szczenięta!	Prawo egipskie dozwala, ażeby suma procentów wyrównała pożyczce	Rozumiem, będziesz zajęta, możesz zapomnieć. Ja do ciebie zadzwonię.	Słucham, Peggotty.	Tai tada suprastumėt, guodotinas prabaščiau, jog tie gąsdinimai tik intrigos ir tai suvis paikos. Visi lietuviai myli savo kampą ir viską, kas tame kampe yra gero. Argi jie galėtų išmesti iš savo širdies tą taip guodojamą kunigų luomą? Myli jie savo kampą, geidžia jam viso gero, geidžia dėl to ir santaikos,  ypač tarp savo žmonių. Šitą jūs galite patėmyti kaip apsiėjime visų,  taip ir apsiėjime Onutės.	Tak, wszystko jest w porządku.	To dobrze. Więc ruszaj za mną. Teraz spotkamy zgłodniałego lwa...	To wracajmy razem!	Wiesz o tym.	Wuj Felcio to samo mówił, chociaż i ci Grzesikiewiczowie to zupełne prostactwo.	Zadufana w sobie, jakby już na całej gospodarce Borynów siedziała	Znowu coś nowego wymyślił?	Żadnego, był dla mnie bardzo życzliwy.	„Przyszedłem” „aby panów zawiadomić, że mój służący odszedł
Jestem ubogi, pani, ale nie jestem podły Nad tym się pani nie zastanowiła. Byłbym czymś poniżej lokaja, gdybym był zmuszony ukrywać przed panem de Rênal cokolwiek, co tyczy moich pieniędzy.	Ależ pani nie potrafi zrobić zastrzyku.	Cóż pani chcesz? westchnęła Eliza, my tak jesteśmy nieszczęśliwe!!	Powinienem był. Życie pani nie jest jednak własnością osobistą, to dobro społeczne.	Przyjaźń, jaką mam dla pana, panie Julianie, każe mi mówić, mimo że to jest ponoć sprzeczne z interesem sprawiedliwości, ponieważ to panu może posłużyć do obrony... Pan Julian jest poczciwy człowiek, ucieszy się tedy, skoro mu powiem, że pani de Rênal ma się lepiej.	Źle się pani wybrała moja żona nie mieszka tu od roku; leczy się za granicą. A choćby i mieszkała, to dowiedz się pani, że żona nie jest obowiązana płacić długów męża, a jeżeli jej suma posagowa jest zahipotekowana na majątku, to ona jest najpierwszą wierzycielką po Towarzystwie i inni odbierają swoje należności o tyle tylko, o ile się po zaspokojeniu jej pretensji zostaje. Tak chce prawo.	A co my go obchodzimy? Jego nie ma całą noc, nas nie ma w domu cały dzień. Pijak, ale wesoły chłop.	Co robi moja siostra?	Co?	Dziękuję, Piotrze. Liczę na ciebie.	Nie będzie spania w noc dzisiejszą! Od dziś dnia ta wasza ociężała konnica będzie pilnować rubieży ugorzysk, tak iż z Appinu żywa dusza nie wyjdzie, co najwyżej skrzydlate ptactwo. Przedostaliśmy się przez nich w samą porę; mamyż teraz narażać na szwank to, cośmy zyskali? Nie, nie! Z nastaniem dnia powinniśmy się obaj znaleźć w bezpiecznej kryjówce na Ben Alder.	Nie ma co i gadać, dzielny to żołnierz i naprawdę gotów na wszystko!	No, i co mam powiedzieć Kazikowi?	Po co? Nie, Pencroffie. Nie rozłączajmy się!	Strasznie cię prowokował, ale zachowałaś panowanie nad sobą, co mnie bardzo cieszy.	Tak, biedny papuś, to w tych dniach rocznica śmierci jego ojca. Pojmujesz, co się z nim musi dziać; tak, ty to pojmujesz, czujemy te rzeczy jednakowo. Dlatego staram się być mniej zła niż zazwyczaj.	To co zrobić? Mądre rady masz la ludzi, to poradź...	Zostań tutaj, mój chłopcze. Musimy przygotować jakieś obozowisko i sprawdzić, czy nie dałoby się poszukać dla naszych żołądków czegoś pożywniejszego od małży. Nasi przyjaciele będą po powrocie potrzebowali posiłku. Niech każdy robi to, co do niego należy.	A bo to prawda! Dawno po nim miejsce zastygło... Już będzie godzina, jak pojechał.	A czyż to nie jest głupstwo, panie Szwejk gdy pan, według opowiadania policjanta, który pana tutaj przyprowadził, spowodowałeś zbiegowisko przed manifestem o wojnie, wywieszonym na rogu ulicy, i gdy podburzałeś lud wołaniem: „Niech żyje cesarz Franciszek Józef! Ta wojna jest wygrana!”	Ale pan jest, o ile wiem od Copperfielda, doskonałym kaligrafem.	Ależ proszę pana.	Ani jedno, ani drugie	Chciałbym przyjść do ciebie.	Cierpliwości! Ten, nad którym masz czuwać, będzie wyglądał dużo gorzej, gdy go złapiemy.	Ciężko was postrzelili Jakże to? Z zasadzki?	Czy waść w nogi nie marzniesz? zapytał pan Jędrzej.	Cóż to znów za książka?	Cóż znowu za republika?	Daj spokój z tem lizaniem się Nie jestem usposobiony. Że też te kobiety nie umieją nigdy wyczuć nastroju!	Dawaj go samsam (daw.) krzyknął Czarniecki.	Dla Boga! Powiedzże mi przynajmniej, czemu do Prus nie chcesz jechać?	Dobrze, przyjadę	Dokąd?	Dotąd nic nie rozumiem, waść musiałeś podwarjować!	Dziwny jesteś... No, przecie to nasze udziały!	Gdzie moja baranina? Jaka to przyjemność zagłębić widelec w mięsie!	Hm...	I jakże nazywa się ten nieznany naturalistom potwór? zaśmiało się parę głosów.	I myślisz, że mi włos z głowy z ręki Jana Kazimierza spadnie?	Innych nie znasz...	Ja	Jak to osiem franków wino i placuszki, dwa franki cygara, a śniadanie będzie go kosztowało...	Jak to? To on tu mieszka w tych okolicach?	Jakto się nie odzywa! Pozwól!	Kawiarnia została zamknięta przez policję.	Książę, jesteś pewien, że chcesz powiesić Czarnego Korsarza?	Kto tam? duch?	Ką! tai jūs Kunigo neturite?	Ką, mamele? Parodyk!	Mojaś ty jagódko rumieniuśka!	Może jeszcze tak jak Wokulski w Izabeli?... Ani myślę... Choć każdej chwili jestem gotów...	Musita o mnie stoić, bom sam jeden parobek we wsi!	Mów waćpan szczerą prawdę, jak mu idzie?	Nic. Chłopiec mnie wołał.	Nie Chcę tylko popatrzeć z góry.	Nie awanturujże się!...	Nie idzie mi o to zupełnie.	Nie wiem, Henryku.	Niech poza wszystkimi twymi pięknymi przymiotami znajdzie się siła semper virenssemper virens (łac.) rzekł ksiądz, ostentacyjnie pokazując, iż umie nieco po łacinie	Niech żyje król!	No, wiedziałem, panie Józefie, że się porozumiemy. Sługa uniżony. Do zobaczenia!...	O jakiej?	O pacjenta? O którego pacjenta?	Oto jest oto jest, widzisz ją pan.	Owszem	Ożeniliście się!.. no i któraż żona lepsza?	Pan by się już nie zgodził. ŻydJesteśmy stamtąd o tysiąc mil w kierunku... jasnej łąki. To samo z tym wychowaniem maleńkich ludzi. Jesteśmy o tysiące mil od chederówcheder	Pi, pi, pi! Rozumie się	Piotrowicze zaś wyjechali do Krymu?	Piotrusiu spojrzyj, jak on wygląda...	Piękne krupy. To wy sami robicie?	Potrzebuję wpierw z panem pomówić.	Pragnąłbym żebyście tu osiedli na „Sykstusie”, notabene z czysto egoistycznych pobudek.	Raczej zapytać...	Spałam beznamiętnie, likierem byłam całkiem odurzona.	Słowo honoru! Ot, niechaj pan Jakub spokojnie sobie usiędzie i grzecznie z nami pogada...	Tak Ale nie dam ich panu, póki nie otrzymam przyrzeczenia, że nie zrobi pan żadnego głupstwa.	Tak! Panienka przede wszystkim!	Tak.	Tak.	Tak. Martwił się, że pijał z nimi kumyskumys	Tak? Powiedziała tak?... Tak, tak...	To znaczy, że nie chcesz mi służyć, mój panie zostań więc wolny i zachowaj swoją nienawiść i sympatje...	Topory! Hm, to będzie trochę ciężko! Niech tam zresztą i topór. Zawołaj waćpan mego ochmistrza. On będzie moim sekundantem. Za dziesięć minut, pochlebiam sobie, obmierzły łeb tego Lulejki stoczy się z jego karku. Hu-uh! Hau! Żłopałbym krew tego nędznika!	Toteż pańskie wielbicielki, garderobiane, zapewne nie drożą się.	Twoim ojcem! Nikt mi nie mówił, że wuj ma syna! Czemu mi nie powiedzieli?	Wielce sobie szacuję ten dzień szczęśliwy, któren mi przynosi honor poznania dam tak znakomitych parentelą, jako też wdzięczną urodą i wychowaniem; chwila atoli ta tym mi pamiętniejszą snadź będzie dlatego, iż mi daje prawo, a nie wątpię, że i łaskawe pozwolenie, nazywania się odtąd waszmość panien po modnemu kuzynem, po staremu honorowym kawalerem i uniżonym ich sługą.	Więc daj rękę na zgodę i przyjaźń.	Więc dziś	Więc są chorzy?	Więc uważasz ten środek za niemożebny, Athosie?...	Wycieram się zawsze przed spaniem wodą i kamforą, albo lekki masaż sobie robię, to mi bardzo służy.	Z czemże przychodzisz od królewnej?	Za rycerza, mamy zbroję lekką, stalową, całą złotem nabijaną.	Zobaczę.	Śmieję się, bo powiedział mi kiedyś, że jeśli kto bądź mówi o nim, lub pragnie go widzieć, to on telepatycznie wie o tem i prędzej czy później da się poznać.	Że prawda, to prawda Siła tam w Michałowej stanicy żurawi studziennych, bo żywej wody w pobliżu brakuje. To powiadam waćpanu, że kiedy świtaniem żołnierze poczną owymi żurawiami skrzypieć, budzisz się waszmość z taką ochotą, że ci się chce zaraz Bogu dziękować za to tylko, że żyjesz.	Żeby się na nas mogły gapić wszystkie matołki z Northam? Nie ma tak dobrze, Foxibus!	Żebyś mi długo żyła szwagierko moja! Wdzięczna jestem: przedtem Bogu, a potem tobie.
A bo widzisz synku, ja tak opowiadam, co mi się tak ckni do wnuczków	A ci, co teraz nadjeżdżają? Orzeł biały na przedzie, cztery konie białe.	A co, prawdę mówię?	A czy mam ugotować zupę? Może mama wróci późno...	A gdybyśmy ją uratowali?	A wiesz, co rozpowiadają o tobie i Jasiu?	A zatem, zgoda między nami, drogi panie Porthosie?	A! Tak, to rozumiem	A, no tak.	Ale niech no jegomość już się spuścispuścić się na kogo  (daw.)	Ależ jestem pewny, że słyszałem Więc to nie pan? Dobrze, znajdę tamtego.	Bo mnie nauczysz tej sztuki, a potem będziemy mogli grywać Hamleta. Ty będziesz Laertesem i pięknie przedstawimy scenę z bronią.	Być może	Byłbym bardzo niepocieszony, gdyby to oni go zabili.	Bój się Boga, Senderl! Co ty wygadujesz? Co to za problem? Po co ten gwałt? Że pluskwa cię ugryzła? Na to ona i pluskwaNa to ona i pluskwa	Co się ma dziać? Chłopak zdrów, dobrał sobie kamratów i w kolej wszystkich okradał, dopókim go wczoraj nie ustrzelił.	Co?!	Cyt, pani	Czy jesteś pewny, że wsunąłeś ją dość głęboko?	Czy naprawdę tak myślisz?	Czyliż nie widzi pani jego bukietu i jej spojrzeń?... Sapristi! takiego bukietu jeszcze nie było na naszej kolei...	Czym ja wam się wywdzięczę, mój stolniku, za tyle trudów, za waszą pracę?	Cóż o nich powiedzieć?... Chyba to, że mają skłonność do używania, obok braku poczucia jakichkolwiek obowiązków... Solskiego brak obowiązków dręczy i popycha do wymyślania sobie sztucznych celów, ale pan Norski podobnych cierpień nigdy nie dozna.	Do stu piorunów! Van Stillerze, przyjacielu, nie ma czasu do stracenia. Gdy tylko nadejdzie świt i wzejdzie słońce, Hiszpanie z miejsca zaczną nas szukać.	Dziękuję ci takich mężczyzn lubię. Jesteś prawdziwy szlachcic.	I nie pisze?	I perfumy.	I tylko taką zostawił pani obronę?	Idź precz, żebraczko!	Istotnie, nie zastanowiłem się lecz upewnić mogę pana, że zastanawiałem się nad własnym mym położeniem i gdy takowe panu wyjaśniłem, byliśmy już po słowie...	Jak to dobrze. Czy ty mnie jeszcze kochasz, Karl?	Jak to w ogóle?	Jak to?	Jakież to? Te, które nazywa córkami? Jest ich, zdaje się, cały tuzin.	Jej narzeczony!	Jesteś przesądny, mój kochany.	Jeszcze tylko jedno słowo, doktorze! Odchodzi pan i zostawia mnie w tym strasznym położeniu, które sam pan zaognił, wyjawiając mi tę przerażającą prawdę. Ale co teraz powiedzą o tej nagłej śmierci biednego starego sługi?	Jeśli ci na tym zależy...	Już mi raz o tym wspominałaś. Jakkolwiek nie mogę mieć do ciebie wielkiego zaufania, pozwalam ci mówić, sprawa bowiem zamiast rozjaśniać się, staje się, owszem, coraz ciemniejsza. Mów zatem.	Książęcym troskom nie poradzi kobieta, nawet tak mądra i władna jak moja matka...	Kuzynie?	Lubię to imię Marychna... ładnie brzmi. Więc co pani na to, panno Marychno?	Maharanee czy to moja wina, że jakiś sahib... sahib z policji... nazwał Maharanee, której twarz...	Mamy wspólnych przyjaciół.	Masz słuszność, kuzynko	Między Krzyżaki pojechał do Malborga.	Może i racja... Może i racja	Muszę iść prędzej, dobranoc Jagusi!	Myślę, że może być warta tysiące piastrów.	Mądry odgadnie snadnie, głupiemu na myśl nie wpadnie.	Na to są licea... pańskie...	Nie mówiłbyś pan tak gdybyś przeczytał choć z parę broszurek, nawet niedużych.	Nie potrzeba.	Nie przeczę, lecz miało ono na celu zmusić mnie do zdradzenia mojej pani, za pomocą tortur wydrzeć mi zeznania, które mogłyby narazić cześć, a może i życie mojej dostojnej władczyni.	Nie, panie Romanie.	Nie.	Nie.	Nie. Pana Comstocka Bella nie ma w ogóle w mieście.	Nie. Wprawdzie mają zamiar kiedyś go zabrać, ale albo zapominają, jakie zrobili znaki orientacyjne, albo wcześniej umierają. A skarb leży i leży, tak długo aż ktoś wreszcie znajdzie stary, pożółkły papier, na którym narysowana jest mapa i szyfr. Nad takim papierem trzeba nieraz ślęczeć cały tydzień, zanim się go odcyfruje, bo ten szyfr najczęściej napisany jest hieroglifami.	No i cóż słychać, stary, u ciebie? Wychudłeś, pobladłeś...	No, capatazie, mogę pana zapewnić, że już więcej tak z nią nie będzie Może pan pójść do niej albo nie pójść. Po co te rozmowy z umierającymi? Ale słyszałem na własne uszy, jak mówiła do doñii Emilii, iż opiekowała się panem jak matka, odkąd pan wylądował na tym brzegu.	No?	O co idzie?	Okupują wszystkie wady, wymazują wszystkie błędy przez bezmiar, nieskończoność swej miłości, kiedy kochają Miłość aktorki jest rzeczą tym piękniejszą, im gwałtowniejszy kontrast tworzy z otoczeniem.	Ot, jak się złożyło.	Panie Fix gdyby nawet to, co pan mówi, było prawdą, gdyby pan mój był złodziejem, którego pan poszukuje, czemu stanowczo zaprzeczam... ja byłem... jestem u niego na służbie... widziałem, że on jest dobry i szlachetny... Jego zdradzić... nigdy... za żadne skarby świata. Jestem z kraju, w którym takiego chleba nie jedzą.	Panie opowiadałem im, jako te czarty Turki są tak nieszczęśliwe, iż nie wolno im popić ani kropli wina. Gdyby nawet nie było innego zła w Alkoranie Mahometowym, dla tego samego nie poddałbym się nigdy pod jego prawo.	Panno Janino! mówmy rozsądnie, bez uniesień.	Pierwszy zakręt, a gniady tuż za nim...	Powiedz mi, doktorze, ale szczerze, co myślisz o Stachu?... Bo on mnie niepokoi. Widzę, że od roku rzuca się na jakieś po prostu awantury... Ten wyjazd do Bułgarii, a dziś ten magazyn... spółka... powóz... Jest dziwna zmiana w jego charakterze...	Proszę mu powiedzieć, że chciałby z nim rozmawiać Captain J. van Toch z Surabaja. Yeah oto moja wizytówka.	Proszę pana, przepiłem i przejadłem uczciwie talara, którego mi dziś rano dałeś; nie mam więc nawet podłego su na wypadek zziębnięcia.	Proszę panienki matka mówi, że kobieta, co ma dwanaścioro dzieci, to się już przez to samo nauczy więcej, niż ABC. Dzieci to dobra lekcja i rachunków, i zmyślności.	Szkoda, że wcześniej tego nie zrobili. Byłby nasz Janek nie ginął. Och, ten Maciuś, gdybym go w swoje ręce dostała...	Sądziłam, że p. Natan zbyt jest zajęty, aby mieć kochankę. Czyż autorowie mają czas kochać?	Tak jest, proszę pani profesorowej	Tak, panie.	Tam?	Tfu! cóż to za pień!... To niby słucha, słucha, a potem swoje. Żal gęby drzeć!...	To bardzo pięknie ale niedługo dane mi będzie zostać z tobą.	To jeszcze nie wiadomo.	Twój ojczym był, zdaje się, bardzo pięknym mężczyzną?	Tylko o tym. Ale istnienie fantazji dowodzi, że dusza nasza nie jest płytką fotograficzną, na której odbija się świat zmysłowy, lecz jest machiną, która przerabia spostrzeżenia pochodzące od świata.	W godzinę chrztu? Cóż to? Chciał cię zostawić poganinem?	W rzeczy samej Jednakże twierdzenie to nie jest matematycznie ścisłe, ponieważ porównanie dnia z nocą niekoniecznie przypada w południe.	Warszawa? Boi się jej pani?	Widziałam właśnie, jak pan d’Adjuda-Pinto wchodził do pana de Rochefide i sądziłam, żeś ty sama jedna.	Wiem	Wieści chodzą różne, nie wiem Puszczono tu plotkę jakąś straszną, z którą ks. Janik ztąd wielce zatrwożony pobiegł. Jeżeli wy nic nie wiecie, dzięki Bogu, fałsz to być musi.	Witaj, prawodawco cnoty i mądrości!	Więc dobrze niech pani ucieka z dziećmi. Uważam to wprawdzie za bezcelowe, ale nie chcę się później spotkać z wyrzutami.	Więc niech pan przyjdzie do mnie.	Wszystkie rzeczy mówią: Oho! do Benamuki.	Wszystko jedno.	Za dziesięć minut masz się pan zameldować w policji.	Za jakie półtorej godziny to się i rozpocznie.	Zachwycony! Tym bardziej, że nigdy nie byłem obecny przy sprawie tego rodzaju, a ta jest bardzo zajmująca.	Zauważyłem że kobiety dobrze zbudowane...	Żebym ino złapał tego, co o mnie takowe oszczerstwa sieje!	Żądała pani tego?
Czy pan idzie może dziś wieczór do niego?	Jak to?... Pan chce zapłacić drożej o trzydzieści tysięcy rubli?...	Zabobony tu: niewykształcony. człek, dziecko nawet wie, że upiorom głowy się kładzie w nogi, coby nie wstawały z grobu i nie straszyły. A dla wszelakiego spokoju i pewności wbija się takiemu kołek osikowy w piersi, to już do sądnego dnia leży cichuśko, jak Pan Bóg przykazał.	A czy pan wie, jakie mam troski?	Inżyniera Lignisa pan profesor miał sam dziś zbadać. Pani Laskowska i pan Rzymski również prosili, by pan profesor ich odwiedził osobiście. To wszystko na trzecim piętrze. Ten biedak, którego przywieziono wieczorem z pogruchotaną miednicą, miał nad ranem wylew wewnętrzny i jest w agonii. Zdaje się, że już mu nic nie pomoże.	Kimże jest ta druga osoba? czy możesz mi pan powiedzieć jej nazwisko?...	Panie Karolu... mój złoty panie Karolu... niech pan nic cioci nie mówi...	W każdym razie, Oriano kiedy mówisz, że Maria miała dziwny pomysł, wychodząc za Gilberta, to ty masz osobliwy sposób pisania historii. Jeżeli kto był głupi w tym małżeństwie, to Gilbert, że zaślubił właśnie tak bliską krewną króla Belgów, który przywłaszczył sobie tytuł księcia Brabancji, należący do nas. Słowem, jesteśmy z tej samej krwi co Hesse, i ze starszej linii. To zawsze głupie mówić o sobie ale fakt jest, że kiedyś byli nie tylko w Darmstadt, ale nawet w Kassel i w całym elektoracie heskim landgrafowie; bardzo uprzejmie spieszyli ustąpić nam pierwszego kroku i miejsca, jako pochodzącym ze starszej linii.	Miał pan jechać do Monachium i do Włoch?	Stanisławie Bargeton przybył z pewnością żądać wyjaśnień w sprawie tego, co mówiłeś o Nais. Idź do pokoju żony i zachowajcie się obaj jak przystało szlachcicom. Nie rób hałasu, okazuj niewzruszoną grzeczność, słowem, rozwiń cały chłód brytyjskiej godności.	To by się na nic nie zdało, bo kiedy pewnego dnia mój stary wróci do naszego miasta, to zaraz położy łapę na wszystkich pieniądzach, których nie zdążę wydać. Gwarantuję ci, że on by się szybko uporał z moim skarbem. A ty, Tomek, co zrobisz ze swoją połową?	Otóż to. Takich rzeczy nie wolno zapominać. Ja w pańskim wieku miałem do tego specjalny notesik. Nie radzę panu, co prawda, bo po ślubie, licho wie jak Jeżeli dziś przegram, to, jak Boga kocham, kart już do rąk nie wezmę. Wczoraj dostałem tak w główkę, że proszę siadać. Trzydzieści rubli bez małych kopiejek diabli wzięli. Cały ten tydzień. Panowie, prędzej, bo czasu szkoda.	Bynajmniej! Ale prawdę powiedziawszy, nie przywiązuję zbytniej wagi do formy rządu. Zmiany rządu prawie nie zmieniają położenia rządzonych. Nie jesteśmy zależni od konstytucji i ustaw, lecz od instynktów i obyczajów. Na nic się nie przyda zmieniać nazwę konieczności powszechnych, toteż tylko głupcy lub pożerani ambicją próbują dokonywać przewrotów.	Chcę być przyjęty do społeczności wolnych mularzów	Co to za nowe porządki Dlaczego mają rozkazywać? My mamy swój sejm i my się możemy nie zgodzić. Niech ich sejm postanawia, co mają robić dzieci; a nie mają prawa mówić, co my mamy robić.	Dawno nie byłam tak wewnętrznie uradowana jak dzisiaj.	Gdzie ci tak pilno?	I ty, o poczciwy Sancho Pansa, najlepszy giermku najlepszego z rycerzy, ciesz się, że masz najlepszą żonę w świecie, twoja Teresa w tej chwili przędzie tak pracowicie, że obok niej stoi garnek u góry otłuczony z dwoma kwartami wina dla orzeźwienia się przy pracy.	Maszko ma spryt on kiedyś określił mi to tak: „Wolała ciebie nienawidzić, niż mnie kochać.”	Tak prędko	Tak.	Zaraz! W tej chwili! Ale pańskie rany? W jaki sposób pana tak pocięto?	?...	A co tam takiego?	A ja sądzę, że się domyślam. Uważają nas po prostu za zwierzęta czy co... Wszak widzisz sam, jak się nam przyglądają.	A w stalowni.	Ach, wszystko mi jedno! Więc ona taka chora... więc tam taka bieda!... Ileż winna tej pani?...	Alboż on o majątku myśli? Cierpi nad zerwaniem stosunków, nad niełaską i utraceniem serca dziada.	Ależ, profesorze, zjawisko to polega na kojarzeniu wyobrażeń!...	Biali ludzie cię słuchać	Bo wybuch by mnie zabił. Jak tylko skrę na sznurku zobaczę, muszę zaraz w bok pyżgaćpyżgać (reg.)	By i największa siła nie zawadzi.	Chodziło mi o naszych ludzi, kapitanie.	Co ci jest, biedactwo?!	Co tu wykładać, kiej zapis zrobił!	Czy nie włożymy na siebie naszych skafandrów?	Czy teraz dalej trzeba będzie całować tę księgę?	Czysty, proszę panienki	Dobra.	Dobrze! poznamy ich! Wolę otwartego nieprzyjaciela niż fałszywego sprzymierzeńca... Sami się poddali, a teraz broń podnoszą... Dobrze! doznają naszej broni!	Dobrze, a ja wierzę w cuda, co wychodzi na jedno i to samo. Moce piekielne! Kimball O’Hara! I jego syn!... Ale przecie ten chłopak to krajowiec, a ja sam na własne oczy widziałem, jak Kim żenił się z Annie Shott! Od jak dawna masz, chłopcze, te szpargały?	Dy twoje własne, uczciwie zapracowane, bierz.	Dzisiaj jeszcze prócz jednej ale tę niebawem może sam zgubię.	Ee! Słyszałem o niej wtedy, gdy rozmawiałeś z Anglikiem. Leżałem pod drzwiami.	Ej! spasi Chryste! spasi Chrystespasi Chryste (ukr.)	Fe, co też to asanasan a. acan (daw.) ofuknęła go pani Marta, która w przystępach złego humoru z „pana” zwykle przechodzi na „asana”	Gdzie ona mieszka?	Haim, haim, panie krawiec!	Hale, ón się ta nie dowie!... Będę baty brał.	Hennicke... spodziewam się, że my z sobą zawsze.	I pewnie będzie, ale kiedy?	Ja niewiele pamiętam prócz tego, że się bałam piwnicy i ciemnego wejścia, ale za to lubiłam ciastka i mleko, któreśmy znajdowały na dachu. Gdyby nie to, że jestem za duża na takie rzeczy, chętnie bym się jeszcze w to bawiła	Jak to się mogło stać? Chyba okradł kościół albo co innego?	Jestem nim	Jestem szczęśliwy, mogąc przysłużyć się czymkolwiek jednemu z przyjaciół pana hrabiego.	Jezu miłosierny!	Koniecznie.	Kopalnie diamentów!	Koń by mi padł na połowie drogi.	Kto miał przyjaźń z tym Kozakiem, Semenem Bedryszką? Kto z nim napadł na gościńcu Żyda Mordacha? Kto to zrabował, co Żyd miał przy sobie? Kto zakopał i wykopał?	Maszże waść jaki fortel?	Mów, co wiesz!	Na, kad taip, tai po šimts velnių viskas! Šiandien ir rytoj būt man šventė.	Naturalnie, jakżebym inaczej żyć mogła?	Nie kocham pana... nie mogę przeto za pana wyjść... nie pójdę wcale za mąż!...	Nie trzeba go utrudzać	Nie, już nie potrzebuję.	Nie, nie	Niebezpieczeństwo, Śmierć, Tłum powiedziałem mimochodem.	No i co biedni mężowie, dosyć z nich sobie świat nakpi, ale mają zalety. Beze mnie Oriana poszłaby na obiad w czarnych pantofelkach.	No i cóż?	No, jużcić wolałabym cię widzieć żoną Horsta niż donną hrabiego Szczerbica.	O to, że żona najwyższego stanowiskiem sądownika w stolicy nie splami nazwiska, które jest nieskazitelne i nie okryje tym samym hańbą zarazem męża i dziecka.	O, Jezu Nazareński! Gdzie ja oczy podzieję, nieszczęśliwy!	O, już to samo, że tu jesteś, bardzo ją uraduje. Leżąc, wspomina ciągle o tobie.	Odpłynął! Odpłynął! Żegnaj, mój przyjacielu, żegnaj, mój ojcze!	Około południa.	Owszem... bardzo miłej... Ale... ale, co ja mam się wdawać w dyplomację!...	Poczciwe serce, z litości zajmuje się nim!	Przydałby się on w pewnej drobnej sprawie... na południu...	Przywożę panu miłą nowinę	Pędźmy.	Są od elektora i Szteinboka, leżą tu na stole, ale czytanie na później trzeba odłożyć, bo wasza książęca mość sił jeszcze nie masz.	Sądzisz, że mu to zaszkodziło?	To ci wielki kloc! Ustąp mu miejsca, bo widzisz, jaki z niego siłacz! Ja ci pomogę!	To dobrze: spaliłem to	W jakim sensie?	W sypialni swojej.	Widziała pani jeden narożnik głębowicki, ale czy pani nie zmęczona? Bo jak na pierwszy spacer, to trochę za daleko.	Wierzę słowu.	Wiesz, co się stało Ten szkaradny Kotowski o mało nie zabił pana Kazimierza!... Myślałam, że umrę, ale już jesteśmy zaręczeni... Nie wiem nawet, które z nas oświadczyło się: on czy ja? Zresztą wszystko jedno.	Więc dlatego już mię i przywitać nie chcesz?...	Wszystko jedno Widzisz, Helena, o ile znam kobiety, nie gorsza od innych; a ma pieprzyk!... Ale gdyby istniały takie kobiety, jaką ty jesteś i jaką wydaje się być Magdalena... Ach, Ada, mówię ci, świat byłby lepszy i	Wszystko to jest w mej głowie.	Wzięty.	Wzruszające, co za sympatia! A wiec oboje się nie znosicie?	Z Kriwoj Rudy.	Z Moskwy coraz fatalniejsze wiadomości. Te żółte diabły mają jakiegoś generała, który wynalazł nowy sposób ofensywy. Nareszcie zbadano to. Telefonował mi adiutant Kocmołuchowicza, ten niby nasz, wiesz? Ale tego się nie nauczymy, jak koalicja nauczyła się od Napoleona jego strategii. To można podobno zrobić tylko z Chińczykami.	Z cudzego woza to złaź choć i wpół morza uśmiechała się ino niekiedy, że się to jej jarmark przypomniał, i nosiła kapustę, a skoro wóz był już pełen, Szymek jął wyjeżdżać ku drodze.	Zostań!
Niech i tak będzie Otóż, jeżeli pan nie odwołasz tego w obecności towarzystwa, które jest w tej chwili w twoim domu, proszę pana, abyś postarał się o świadka. Mój teść, pan de Nègrepelisse, zgłosi się do pana o godzinie czwartej rano. Poczyńmy obaj dyspozycje, sprawa bowiem może się załatwić tylko w sposób przeze mnie wskazany. Jako strona obrażona wybieram pistolety.	Panie Rockstrong, nie mówże pan, na miłość boską, o ludziach uczciwych i łotrach, gdy idzie o politykę. Te proste pojęcia mogły starczyć dla oznaczenia zwolenników dobra i zła w czasach dawnych, kiedy to walczyli ze sobą aniołowie w niebie, przed stworzeniem świata. Pisał o tym rodak pański Milton, a dzieło jego zaleca się genialnością i odstrasza barbarzyństwem. Ale na tym naszym ziemskim globie obozy nie są nigdy rozdzielone tak dokładnie, by można rozróżnić bez przesądu czy kurtuazji zastępy błogosławionych od hordy potępieńców, a nawet powiedzieć, która strona ma słuszność, a która jej nie posiada. Toteż jedynie powodzenie rozstrzyga o słuszności danej sprawy. Gniewasz się pan, słysząc, że zwę cię rebelizantem, ponieważ zostałeś pokonany, a jednak gdyby powiodło się wam pochwycić władzę, zwalczalibyście sami rebelię.	A długo pan myśli zabawić?	A wie pan majster, kto to taki?	Ach, wiem doskonale, o czym pan teraz myśli. Zastanawia się pan nad tym, w jaki sposób oddać mnie w ręce waszego Drugiego Oddziału. Nie boję się tego. Ponieważ jednak w chwili zamroczenia umysłu, pod wpływem wzburzenia, może się pan zdobyć na tak nierozważny krok, chcę pana przed nim ustrzec. Nic by pan w ten sposób nie wskórał. Tak samo nie dałoby to rezultatów, jak wysyłanie uroczej małżonki do Krynicy w celu śledzenia mnie. Biedactwo, napracowała się wiele, by przeszukać moje rzeczy, i nic nie znalazła. Nie udało się jej nawet zdobycie mojej fotografii. Niepotrzebnie narażał ją pan na tę ryzykowną ekspedycję.	Ale mów pan, na Boga!	Ależ i ja panią pamiętam, panno Cecylio!... Zdaje mi się, że nawet w tym roku szłyśmy naprzeciw siebie szosą: ja na spacer, pani ze spaceru... Tylko pani skręciła w pole... Niechże pani będzie łaskawa, siądzie...	Dalej, przyznaję się, że i mnie spotkał zaszczyt, iż mogłem był wykonać kilka pomniejszych cudów. Sądzę, że to nie sprzeciwia się mojemu Stopniowi i mej Godności.	Darujesz mi pan...	I to dlatego, że pan jest takim zapalonym ribierzystą?	Ja nicz. Ino, proszę pana, stróż chce, ale nie śmi prosić, żeby pan pofatygował się i potrzymał mu dzieczko do krztu.	Ja? Pracuję, jak pan widzi.	Jak ja to rozumiem to mnie wiedzieć, a pan sobie bierz jak chcesz, to mi wszystko jedno.	Pozaprzeszłej nocy... panie... napadł ktoś zbrojnie na dwór źwiernicki.	Przecie pan nie jesteś dyplomowanym lekarzem. Pan wie, że prawo tego zabrania?	Tak, panie	A Fatum nie jestże bogiem?	A nie przykrzy się wam samej?	A to właśnie źle! Pogański obyczaj. Nikt nie powie, że u Kuźmy głodno jak u Tatara. Hej! Chłopcy! Dawać mi tu zaraz ten bukłaczek, który dzisiaj kupiłem.	A! nic, a nic... trochę mi tylko ojciec stary śni się i przypomina (nic już nie wspomniał o narzeczonej); trzebaby powracać do niego...	A, wszystko jedno! Co więc mówił?	Ach! cóż chcesz, moje dziecko, ona była bardzo nieszczęśliwa! Naścia nie ma ani grosza od czasu owej sprawy z brylantami. Kazała sobie robić na bal suknię ze złotogłowu, w której będzie wyglądała jako cacko. Ale szwaczka niegodziwa nie chciała nic robić na kredyt i Naścia musiała wziąć tysiąc franków od pokojówki, żeby zapłacić jej z góry. Biedna, trzebaż jej było dojść do tego! To mi serce rozdarło. Pokojówka zobaczyła tymczasem, że Restaud stracił całe zaufanie do Naści, przelękła się więc o swoje pieniądze i umówiła się ze szwaczką, żeby nie wydawać sukni, aż dopóki pani nie odda jej pożyczonej sumy. Bal ma być jutro, suknia już gotowa. Naścia jest w rozpaczy. Chciała wziąć moje nakrycia stołowe, żeby je zastawić. Mąż jej chce, żeby była na tym balu dla pokazania całemu Paryżowi brylantów, o sprzedaż których wszyscy ją posądzają. Ale czyż ona może powiedzieć temu potworowi: „Winnam tysiąc franków, zapłać je?” Nie, ja to dobrze pojmuję. Delfina będzie miała strój wspaniały, a za cóż Naścia ma być gorszą od młodszej siostry? Biedne dziecko! Ona we łzach tonie. A ja nie miałem wczoraj dwunastu tysięcy franków, to mnie tak upokorzyło, że dla okupienia swojej winy oddałbym chętnie resztki nędznego żywota. Wiesz co? Dotychczas miałem siłę przenieść wszystkie nieszczęścia, ale ostatni brak pieniędzy rozdarł mi serce. Och! och! Nie namyślając się długo sprzedałem za sześćset franków nakrycia stołowe i sprzączki, później ustąpiłem papie Gobseck dochód całoroczny za czterysta franków, które mi wypłacił od razu . Ha! Będę żyć suchym chlebem! Wystarczało mi to, gdy byłem młody, to i teraz może wystarczyć. Ale za to moja Naścia będzie miała piękny wieczór i ubierze się jak lalka. Mam tysiąc franków pod poduszką. Aż mi się cieplej robi, gdy pomyślę, że tu pod głową u mnie leży coś takiego, co sprawi przyjemność biednej mojej Naści. Będzie mogła przynajmniej wypędzić tę szkaradną Wiktorynę. Czy to słychane rzeczy, żeby słudzy nie mieli ufności w swoich panach! Jutro będę zdrowszy. Naścia przyjdzie o dziesiątej. Nie trzeba, żeby one myślały, żem chory, bo żadna nie poszłaby na bal, a obie chciałyby mnie pielęgnować. Naścia uściśnie mnie jutro jak swoje dziecko, a pieszczoty jej zupełnie mnie uzdrowią. Mogłem wydać tysiąc franków na lekarstwo, lecz wolę dać je memu wszechlekarzowi, mojej Naści. Przynajmniej pocieszę ją w nędzy, a to zgładzi mą winę, żem śmiał zapewnić sobie dochód dożywotni. Ona jest na dnie przepaści, a ja nie mam dość siły, żeby ją stamtąd wyciągnąć. O! Ja rozpocznę znów handel. Pojadę do Odessy po zboże, które kosztuje tam trzy razy mniej niż u nas. Przywóz ziarna w naturze jest wprawdzie zabroniony, ale dobrzy ludzie, co tworzą prawa, nie pomyśleli o rozlicznych produktach, które się ze zboża wyrabia. Ho! ho! Myśl ta przyszła mi dziś od rana do głowy! Krochmal może do wielkich rzeczy doprowadzić.	Ale nie jesteś jej uczennicą?	Ależ biegłeś paneczku.	Ależ proszę pana któż by się nie litował nad biednym chłopczyną, który śpi jak zabity, nie znając swego losu?	Aż tak?	Bardzo chętnie. Nic mnie tu nie wiąże. Wszystko obrzydło Może mi tam szczęście lepiej posłuży? Pojadę!	Będziesz i ty miała, daj Boże doczekać, kogo na ręku nosić: Skrzetuskiego w tym głowa!	Chciałbym mieć paniczów w swej kompanii! Dałbym ja wam szkołę!	Clarke! a my gdzie zamieszkamy?	Co to za jakowaś figura, ot tam w kącie, która spogląda na mnie tak, jakby mnie z kretesem połknąć chciała, i wąsiskami rusza jako właśnie stary kot przy pacierzu.	Co?	Czekajcie, przerwał ożywiony oryginalnością położenia Pobożanin, który w też chwili odmłodniał, słowo tylko. Babetta wyjedzie do Warszawy jutro... mamy nieuchronne przed ożenieniem do nabycia sprawunki... Ja pomogę pani, byś za nią wykraść się ztąd mogła... Na pierwszej stacji połączycie się. Ona ma pewne sprawunki w Warszawie, ja także może kogo stosownego wymyślę ku pomocy...	Czekać, wytrwać, rozbudzać, pogłębiać świadomość, wyzyskiwać to, co można, i wywołać przeogromny masowy ruch...	Czy Artur jest wykształconym chłopcem?	Czy być może? Takaś młoda! Miałaż-byś być nieszczęśliwą?	Czy pszczoły robocze nie znoszą wcale jajek?	Cóż tu gotować? zkąd ja tu wezmę przyprawy? a i wody nawet ledwie męty!	Dajże mi asińdźka pokój ze swemi skrupułami... to obowiązek familijny.	Dlaczego ja nie mogę myśleć? Dlaczego mi się chce krzyczeć, wołać, sama nie wiem co?	Dobre? Centryfugowe? Poproszę cię o próbkę, może i mnie ustąpisz. Masło to grunt, to zdrowie. Zapasy na zimę będziesz pewnie robić, służę ci radą we wszystkim. Spytaj o konserwy Dąbrowskiej! A twoi panowie wybredni, o, znam ich, ci mają smak i gust. Naturalnie w miodowych miesiącach wszystko się gospodyni wybacza, ale potem rachuj na mnierachować na kogoś dziś popr.: po ile?	Dobrze lecę odwiedzić Maszkę, a potem jedziemy z Marynią do Litki.	Dobrze. A powóz mocny?	Dokuczyliście do żywego Mr. Proutowi Gospodarze klas nie są tu po to, aby im chłopcy dokuczali więcej niż trzeba. Ja również nie lubię, jak chłopcy dają mi się we znaki bardziej niż trzeba. Nie lubię, jak się mi dokucza takimi historiami. Wy dokuczyliście mnie	Gdzież są?	Hej tam, Przyjacielu całego świata! któżeś ty?	I nie dziwno wam, że przybyłem?	Ja dwadzieścia!	Ja? Ja o wiorstęwiorsta	Ja?...	Jak to jest?	Jaszko uszedł! mówicie że uszedł?? Jesteście tego pewni?	Jest poetą	Kiedy się kocha, to się nie spieszcza imion?	Kto ci gadał?	Na nic się nie zda wszystko ja gadać nawet nie chcę.	Nagle przyszli nagle wybiegli z wszystkich ulic, przez Planty biegli depcząc trawę i łamiąc krzewy a w rę­kach łomy i wyrwane deski z parkanów, kamienie, pręty żelazne...	Naprawdę nie najgorszy? Jak to?	Niania jest głupia!... Żydówki przecież grywa pani Wolska, to się jej nie boję.	Nie będzie przy użyciu zimnej wody!	Nie ma za co.	Nie mogę	Nie myślisz się układać?	Nie sądzisz, drogi tłuścioszku że należałoby pomóc owemu staruszkowi, który figuruje na zegarach z kosą w ręku? Mniemasz, że rewolucja angielska i holenderska nie oddziałały wcale na stosunek ludu do władz? Nie? Jesteś stary cymbał i zasługujesz, by ci nałożyć kaftan wariata!	Nie, ale żyć bez niej nie mógłbym, bo nigdzie bardziej się nie nudziłem i nigdzie więcej nie spostrzegłem śmieszności.	Nie, nie, nie tym razem Można to będzie zrobić, gdy Krzyś wyzdrowieje.	Niech Bóg broni! Jeżeli np. grupa A urządza wiec, to na pewno członkowie grupy B na ten wiec nie przyjdą, a jeżeli przyjdą, to po to, żeby hałasować, gwizdać, przeszkadzać. Panowie A wcale nie chcą dowiedzieć się, co myśli grupa B i na odwrót. Oni z góry mają siebie nawzajem za ojcobójców, trucicieli, zdrajców ojczyzny, bandytów, złodziei itd.	O każdy, kto mi sprzyja i przychylnym patrzy na mnie okiem, zdobywa sobie tym samym sympatię mej matki.	O ludzie... gdzież macie upamiętanie! Ady zawołajcie dziecko, to nam powie, zali tego widział w kościelnym oknie abo inszego.	O, i ja, ale o tym nie ma co mówić	Odbiją sobie część kosztów pogrzebowych. Muszę to samo polecić testamentowo swoim spadkobiercom. Cóż Myszkowski tak dumacie?	Oj, nie jeszcze.	Owszem, lecz wyglądałaś, jakbyś to chciała powiedzieć. Ale przyznaję, że myśli moje graniczyły z bluźnierstwem. I mam taki katar! Królowo Anno, powiedz mi coś na rozweselenie!	Piotr jeździł do miasta, to go prosiłam żeby kupił.	Po co?	Proszę pójść z wizytą do pana hrabiego i przyprowadzić go tu do nas.	Proszę śpieszyć.	Przeciwnie; słucham z prawdziwym zajęciem. Kocham kwiaty i zioła nie mniej od ciebie, siostrzyczko.	Przyjacielowi? O mój Boże, dreszcz mnie przebiega, gdy tak mówisz. Przyjacielowi? Kim jest ten przyjaciel?	Rocho są w kościele?	Rysopis człowieka, który rankiem, tego dnia, gdy zniknął generał Quesnel, był u niego w domu.	Sprzedał, ino że wziąć nie damy, jak Bóg na niebie, nie damy!	Tak, to las! pędami jeżyn. Las stał cichy, rozprażony lipcowym upałem, woniejący żywicą, trawami i garbnikiem. Ptaki zrzadka i sennemi głosami odzywały się w gąszczach, tylko sroki gdzie niegdzie kłóciły się na drzewach, albo żołna przelatywała cicho pod gałęziami, niby tęczowa błyskawica, albo drzewa zaszumiały na chwilę i znowu robiła się cisza głęboka i usypiająca.	Ten chłopiec to prawdziwy cyklopcyklop (mit. gr.) rzekła Amelka pewnego dnia, gdy Artur pędził na koniu, wywijając szpicrutą.	Teraz wiemy już dlaczego Comstock Bell ożenił się Tajemnica obandażowanej ręki również nie jest więcej tajemnicą. Comstock Bell nagle przestał pisać listy i zabrał się do maszyny do pisania, tak że w czasie jego nieobecności mógł się posługiwać agentem, który prowadził nadal korespondencję za niego. Musiał znaleźć agenta, któremu mógłby bezwzględnie zaufać. Ożenił się z Verity Maple, która też do dziś dnia pisuje mu listy z różnych stron Europy, przelotnie podróżując tu i tam, być może, że nie siedząc w hotelu dłużej aniżeli parę godzin przy śniadaniu, natomiast korzystając ze sposobności, aby zabrać ze sobą parę arkuszy papieru listowego z nagłówkiem hotelu.	To naprawdę niepotrzebne... I bez tego nie brakuje ci roboty... no, ale o tym pogadamy później.	To się ożeń, a miał będziesz odmianę	To straszne! niepojęte!...	Trzeba, żebyście oddali ludziom wizyty, zaczęli bywać i przyjmować. Ani tobie, ani mnie nie jest przyjemnie, żeby komentowano i krytykowano nasze domowe stosunki. Jak jest, to jest, ale dla towarzystwa trzeba formy zachować. Sam to przyznasz, gdy spokojnie rozważysz. Nie robię ci żadnych uwag ani daję nauk, ale proszę, zrób to dla mnie.	Tylko szeryfów, biskupów, bogaczy, królów i innych takich. Ale biedaków nigdy nie zaczepiał. Kochał ich i zawsze uczciwie dzielił się z nimi łupami.	Tytuł hrabiowski...	W mili.	Waćpan mnie lekceważysz?	Wstawaj! Aresztuję cię!	Wszystko na to wskazuje Nieopodal widzę maczugi i tkwiące w konarach drzew strzały.	Wszystko to może kosztować około...	Z kim?	Za takiegoż to wielkiego masz go waść wodza?	Zostań. Gdzie dziadek twój?	Że się z cudzej biedy naigrawasz
Przyznaję że podobieństwo jest wielkie, ale pomnąc na to, coś mi mówił o prześladowaniu czarowników, przysiąc bym nie śmiał, żeś ten sam.	Ja ci to wyperswaduję, mój Vodiczko. Czy wiesz, gdzie jest ulica Neklana na Vyszehradzie? Więc tam miał warsztat ślusarz Vobornik. Był to człowiek sprawiedliwy i dnia pewnego, kiedy powrócił z pijatyki, przyprowadził sobie do domu wesołego kompana na nocleg. A potem musiał długo leżeć, a żona jego dzień w dzień, kiedy nakładała mu opatrunek na ranę na głowie, powtarzała te słowa: „Widzisz, Antosiu, żebyś był przyszedł sam, to byłabym trochę pourągała i nie byłabym cię grzmotnęła w główkę gwichtem od wagi”. On zaś, gdy już odzyskał mowę i mógł odpowiadać, powtarzał: „Masz rację, matko, jak na drugi raz pójdę gdzie, to nie przyprowadzę z sobą nikogo”.	Nic ci nie przyrzekałem, a teraz ci to tylko przyrzec mogę, że jeśli mi się poważysz raz jeszcze przyjść z temi piskami i czas zajmować to cię każę tam zasadzić zkąd niełatwo wyliziesz...	Nie krzyczcie! Chodźcie do Kuby, bo zdaje mi się, że umiera.	Prawda wasza, babciu, ale widzi mi się, że wama cosik ozór skiełczał i radzi byście go też w gorzałce pomoczyć, co?	Lepiej byłby zrobił, ażeby o tym nie wspominał po co gmatwać rzecz drobnostkami wcale niepotrzebnymi do zrozumienia i przejęcia się całym tokiem dzieła historycznego, a mogącymi jedynie rzucić niekorzystny cień na głównego bohatera. Nie potrzeba tak się uganiać zażarcie za drobiazgową prawdą, żeby już nic a nic nie opuścić, zwłaszcza też takiego, co może rodzić niemiłe wrażenia. Alboż to Eneasz był taki święty, jak go Wirgilii wystawia, albo Ulisses był taki mądry i przebiegły, jak go Homer maluje? któż by temu wierzył?	Mój mąż zbyt pochłonięty jest nauką i pracą, a zresztą ma bardzo rygorystyczny pogląd na sprawy ludzkie. W tych rzeczach jest bezkompromisowy. Czyż mogłabym wobec niego pozwolić sobie na zwierzenia, na wypowiadanie swoich myśli o sprawach tak dla mnie istotnych? Nie, to ja panu jestem wdzięczna, że chce mnie pan słuchać. To może okrutne z mojej strony, ale proszę mi wybaczyć. Wśród tych setek znajomych nie znalazłabym nikogo, z kim mogłabym tak mówić, czyjej dyskrecji byłabym tak pewna.	Na razie nie, nauczyłbym się prędko. Zacząłbym od śpiewania pieśni angielskich. Na pewno jest tam mnóstwo ludzi, którzy rozumieją po angielsku. A gdyby nawet nie rozumieli, czy nie wzruszą się gorące południowe serca na widok bladego i smukłego chłopca, który w obcym języku nuci smutne pieśni. Na pewno deszcz lirów sypnąłby mi się pod stopy. O, bo to nie są zimni ludzie Północy! Przecież w naszej ojczyźnie są sami kupcy, piekarze, szewcy, bankierzy, doktorzy lub inni równie mało interesujący obywatele. Tam zaś, pod włoskim niebem, znajdują się sami bandyci, kuglarze, wędrowni muzykanci, którzy tańczą i przygrywają na gitarze.	Aha! Te Francuzy z Zachodniego Brzegu nie umieją liczyć nic a nic. Wiadoma rzecz, że liczyć nie umieją. Jeżeli przejedziesz choć raz po jednym z ich miękkich haczyków, będziesz wiedział, Harvey’u, czemu to przypisać	Boję się, że jestem już tylko zwierzęciem. Chwilami nie wiem, kim jestem.	Czy możesz mi powiedzieć dokąd?	Dawajcie! Natychmiast zaniosę je Lukaszowi. Prawdę mówię, że nie chciałbym się z wami rozstać.	Jeśli ojciec już grunt przygotował, to ślub może się odbyć jeszcze w maju	Koń mi się potknął!	Od tego są łodzie chyba że się mylę.	To jest mi najobojętniejsze.	Wczoraj, jako że była niedziela, poszli ojcowie na nabożeństwo do Skały; mnie nie wzięli, bo za daleko. Zmówiłem se przed krzyżem na krakowskiej drodze trzy pacierze, pocałowałem ziemię i walę prosto ku przesmykowi, między Basztą a Psem.	We Frankfurcie modliłam się ciągle o to, bym mogła zaraz wracać, a ponieważ to nie następowało, sądziłam, że Bóg nie słucha. Gdybym jednak była uciekła, nie przyjechałabyś na halę i nie ozdrowiała.	Pojedzie za granicę... pieniędzy nie ma... ta, ta, ta!... No a jak nie pozwolę wyjść Mani za pana?	Ha jak wam się lekko o tym mówi, wam, mężczyznom! Dobrze więc, na Boga, przemogę się, skoro taka wasza wola. Ale dałby Bóg, byś go był sobie obciął!	Nie dowiedzą się; a jakby i tak było, niech się sobie dzieje co chce. A to przyjdzie mi dla téj miłości zeschnąć i umrzeć, bo już dłużéj nie wytrzymam!	Niech się pani spyta, ile on razy wywrócił; twarz ma dziś całą posiniaczoną. Nie wiem, jakim cudem się nie zabił; połamał dyszel.	Prosiłem adwokata naszego księcia (bo mój adwokat to łajdak), ażeby odebrał należną mi sumę i tobie doręczył ją, panie Stanisławie... Razem trzydzieści tysięcy. A że obiecujesz mi od nich dwadzieścia procent, więc mam sześć tysięcy rubli rocznie na całe utrzymanie. Nędza... ruina!...	Widziałem, że cię to obeszło, ale wiatr był na korzyść tych des Grassins. Czyżbyś ty był głupi przy całym swoim rozumie? Pozwól im jechać na wiarę owego „zobaczymy” starego Grandet i siedź spokojnie, chłopcze: Eugenia będzie i tak twoją.	Pomieszanie z poplątaniem. Po co mi to? Nie wiesz czasem? Koniec świata, głód zagląda przez okno do każdego domu, a mężczyźni ze strachu zamienili się w kapłanów. Modlą się. Modlą się i śpiewają psalmy.	Biłeś się dzisiaj z Golimskim?	Chcę się umyć	Czy to aby wypada?	Czy wujaszka trafiła kula?	Cóż to za nazwisko? Bo chyba nie rodowe.	Cóż znowu. Gadałeś tak, jakbyś był niewątpliwym właścicielem fabryki.	Ja nie wiem, bo mnie ledwie za dwie godziny stamtąd wynieśli, ale popatrz na mój zegarek, stanął, to pewnie o tej samej godzinie.	Jak to, do kogo? Do pana tego domu, do przewielebnego kanonika Długosza. A prawda... próżno się dziwuję, calecale (daw.)	Jak wam się podoba	Ktoś jest?	Na to mogę szczerze waszej książęcej mości odpowiedzieć, bo i mnie samego w gębę pali, abym wam powiedział, dlaczego porzuciłem waszą stronę i pókim żyw, póki mi tchu w gardzieli stanie, więcej do niej nie wrócę. Przysięga, Grzech, Zdrada, Sąd Ostateczny, HonorKsiążę wojewoda wileński mnie zwiódł i naprzód na to mnie wyciągnął, żem mu na krucyfiksie zaprzysiągł, jako go nie opuszczę do śmierci...	Nie omyliłem się!	Ośle głupi! Gdybyś powiedział, żeś ją pocałował i obstawał przy tym, byłoby dziesięć razy lepiej niż to, co zrobiłeś Teraz rozgłoszą to w całej szkole, a Beetle narobi na ten temat kupę idotycznych wierszy z różnymi przycinkami i przydomkami.	Panie bracie! Jakoś się święty Marcin nie starczy w słowienie starczy w słowie	Paweł... Przecie wiem, że mnie nie potrzebujesz...	Po ślubie, będziesz pan jedynym mężczyzną w rodzinie, to też wpływ pański zaważy napewno. Czy poparłbyś pan zabiegi moje o rękę Miss Dory?	Podoba ci się? A mnie... mnie podoba się twoje nazwisko.	Prawda jest rzeczywistością, kończył Baron, a w ostatecznościach niema rzeczywistości	Przeżegnaj się	Same nie wiemy, co to znaczy... Od czasu jak nas księżna Kinga pocałowała, jakoś nam się polepszyło...	Ta ma dwa patyki w pończochach!	Ta tajemnica nie należy do mnie Gdybym nawet miała prawo, może nie wyznałabym ci jej dziś jeszcze. Cierpiałam dziesięć lat niewysłowione męki...	Ten zdrajca do grzechu mnie przywodzi!	Wcaleśmy się nie kładli. Panienki poszły się stroić, a mnie panna Jadwiga przysłała do Mariampola.	Wyborne! Dla kogoś, kto nie jest dziennikarzem, byłby to wspaniały odpowiednik sławnego węża morskiego, o którym pisali w „Constitutionnelu”. Wampir! Znakomita historia!	Wysil pamięć nie śpiesz się, człowieku.	Zbyt wiele przypisujesz mi, moja droga, powodzenia w rodzinie.	Żona twoja wydostała się na wolność. Wiedziałeś o tem?	A waćpan to myślisz, żeś mnie słodyczą napoił?	Adieu.	Ale wróci?	Ba! Postawcie ich o dwadzieścia kroków i o ile weźmiecie kawaleryjskie pistolety, nic sobie nie zrobią	Bo co?	Chyba żołnierzy, no i Józki.	Co ty tu robisz?	Dużo już uciekło?	Ej!... w takiej samotności i opuszczeniu to by se przypomniała po polsku. A zawdy co pociecha, to pociecha.	Gdzież pan wojewoda?	Gnije, droga Alicjo.	Hale, a na zwiesnęzwiesna (gw.)	Ile wydałeś? Skąd wziąłeś pieniądze?	Jak to co?	Jak to, gadanie? Wszak sam stróż Mikołaj...	Jak to, zrobiony z łodzi? Przybytek godny żeglarza!	Jak to? nie tylko dziewkę, ale i tego diabelskiego psa wypuścisz, aby znów kąsał?	Jedzenie, Uczta w sosie z rozmaitych jarzyn i korzeni (Gołembiowski).... Najjaśniejszy panie?	Jutro pojedziemy do Jerozolimy. Zobaczysz.	Już druga godzina!... Ciągle była pani u Solskich?	Kto ma szyć? Krawiec.	Można jeszcze...	Najmniej tydzień.	Nie wiedziałam.	Nie, a który to Wańka?	Nie.	No tak Obiecałeś spełnić jakieś bohaterstwo.	O tym imieniu?	O! Odkąd to i dlaczego?	Owszem, znoszę To bardzo zabawne, ale ciebie, to ja nawet bardzo lubię.	Pana Adama, naturalnie!	Przecież słyszę	Skąd możesz wiedzieć o mnie cośkolwiek?	Słyszę.	Tak rzekł Solski.	Tak, jak ludzie żyją. Burżujowi wolno nic nie robić całe życie od małego dziecka, a człowiekowi ani nawet jednego roku? My chcieli jechać do Wiednia odpocząć i wydać taką książkę agitacyjną. Tam mamy swojego towarzysza pisarza i paru znajomych.	W każdym razie przejażdżka wyjdzie na dobre jeźdźcowi Ileż tu godzin trawisz, dziecko! Czytając dawniej książki, anim przypuszczała, ile pisanie ich pochłania czasu, ile kosztuje pracy.	Widzi pani, nikogo to nie wzrusza	Wiedzom, poleciał na przewodnika.	Wiem o tym	Wiesz, dlaczego Lejbl zwariował?	Więcej srać nie będziesz?	Wolałbym żeby jego żona była waszą przyjaciółką na tobym więcéj mógł rachować.	Zbiegłym więźniem... mordercą... Seldon.	Zmarł tego wieczoru, gdyśmy jeździli do Canterbury?	Ślicznie dziś było w kościele! Widok młodzieży na kościelnej uroczystości sprawia człowiekowi radość!	Żebyś odpowiedział.
Wieśniak, od którego słyszałam szczegóły, widział wszystko, jadąc wózkiem. PojedynekPan de Nègrepelisse przyjechał o trzeciej rano, aby służyć za świadka panu de Bargeton; powiedział panu de Chandour, że gdyby zięciowi zdarzyło się nieszczęście, on podejmuje się go pomścić. Oficer z pułku kawalerii pożyczył pistoletów, które pan de Nègrepelisse wypróbował na kilka zawodówzawód (daw.)	Któż to jest ten pan Carrisford?	Wolnego! Wolnego! Wszak nic innego, tylko pośpiech zgubił Żółtego Węża, co pożerał słońce... Ale do rzeczy... Otóż wiedliśmy wówczas pod ziemią dłuższą rozmowę, w czasie której wspomniałem i o tobie, nazywając cię człowiekiem. Na to odezwał się Biały Kaptur (a jest on tak stary jak dżungla): „Wiele to już czasu upłynęło, odkąd nie widziałem człowieka. Poproś go, by tu przyszedł i przyjrzał się stosom tych rzeczy, za których najmniejszą cząstkę niejeden człowiek gotów położyć swe życie”.	Ojciec miał słuszność Kraj ten musi być wart kochania, gdy na wzmiankę o nim ludzie tak promienieją. Niech pan milczy; już ja wiem, co pan myśli, i wiem, dlaczego mi pan swej ręki nie podał.	Ależ nie! Nie ma o czym mówić, chciałem to tylko powiedzieć, że jeślibym sam był tu zainteresowany, ale wspólnik mój, pan Jorkins...	Daj mu Boże zdrowie, zacny to pan!	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	Kiepskiego targu waćpan byś dokonał Mój zwierzchnik, trzeba wiedzieć waszeci, jest pozbawiony swych praw, jak wszyscy ludzie uczciwi w Szkocji. Jego dobra są w ręku człowieka zwanego królem Jerzym, a jego urzędnicy ciągną z nich zyski albo starają się je wyciągnąć. Ale powiem to na chwałę Szkocji, że biedni dzierżawcy myślą o swym panu znajdującym się na wygnaniu, a te pieniądze są częścią owej właśnie daniny, której poszukuje król Jerzy. Otóż aść mi się wydajesz człowiekiem znającym się na rzeczy: jeżeli więc oddasz te pieniądze w posiadanie rządowi, ileż z nich tobie się okroi?	A jużciż co dnia uczę się przy was czegoś nowego, a musiałbym mieć łeb bardzo zakuty, gdybym z tego nie profitował. Jałowa to i niepłodna ziemia, co nic nie wydaje, choć ją uprawiają i gnoją; ja tu chcę powiedzieć, wielmożny panie, że wasze rozmowy są gnojem, który kładziecie na jałowy i niepłodny mój umysł, a czas, który przebyłem w waszych usługach, jest dla mnie uprawą; z tego wszystkiego muszą przecież wyróść owoce, godne takiego zachodu około mojego mózgu.	Ma pan słuszność, drogi panie Gravier nigdy oszukanych mężów nie uważałem za śmiesznych, przeciwnie, kocham ich...	Niegłupio mówisz, moja siostrzenico, i miałbym ochotę oświecić cię moją nauką we względzie rodów, ale nie będę nic o tym mówił, żeby nie mieszać rzeczy poważnych z fraszkami! Posłuchajcie tylko obydwie tego, co wam powiem, i niechaj moja nauka nie pójdzie w las. Szlachcic, Pozycja społecznaWszystkie rodowitości w świecie dadzą się sprowadzić do czterech następujących, które wam wymienię: Jedni idą z urodzenia niskiego, a powoli stopniami wznieśli się do najświetniejszej wielkości; inni urodzili się świetnie i blask swojego imienia utrzymali i zachowali po dziś dzień; trzeci znów, z wielkiego pochodząc rodu, nieznacznie zniżyli się do nicości, jak piramidy, co z wielkiej i wysokiej wznosząc się podstawy, zwężają się stopniami, aż w punkt przejdą maleńki; ostatni nareszcie, których liczba największa, zawsze byli maleńcy i takimi zostaną na wieki, jak lud pospolity. Co do pierwszych, mamy przykład w plemieniu ottomańskim, które ród wiodąc od nędznego pasterza, wzniosło swą władzę do najwyższego szczytu wielkości. Mnóstwo książąt, dzierżących kraje swe dziedziczne i utrzymujących w pokoju władzę swą nad nimi, w tym samym zawsze rozmiarze mogą służyć za przykład drugiej kategorii. Co do trzecich, co się kończą jak piramidy, mamy ich bez liku, jak na przykład faraonowie i Ptolemeusze w Egipcie, cezarowie w Rzymie i nieprzeliczone prawie roje władców i książąt medyjskich, asyryjskich, perskich, greckich i barbarzyńskich, po których ledwo imiona pozostały. O ludzie pospolitym nie mam co mówić, on zwiększa tylko liczbę żyjących, żadnego nie biorąc udziału w sławie ludzi wielkich i nie wiedząc nawet, co to jest zasługa. Z tego, co wam powiedziałem, moje robaczki, widzicie jasno, że wielka jest między rodami różnica i że te tylko są znakomite i świetne, w których zawsze przechowywały się bogactwa, wspaniałość i cnoty; powtarzam: bogactwa, wspaniałość i cnoty, bo pan wielki bez cnót występniejszym jest od każdego innego, a bogacz bez wspaniałości gorszy od nędznika. Nie bogactwa to czynią ludzi szczęśliwymi, ale dobre ich użycie. Rycerz biedny nie ma innego środka na zachowanie prawej rycerskości, jak tylko swe cnoty; powinien być grzeczny, uczciwy, uprzejmy, wspaniały i mężny, a nie znać dumy i złości. Takie praktykując cnoty, wspanialszym i szczobrobliwszym on będzie, niż ci, co się z takowych przymiotów nadymają; każdy go wtedy uzna za człowieka świetnego rodu, każdy go szanować i chwalić będzie, bo cnota zawsze nagrodzona być musi. Winienem wam jeszcze powiedzieć, że ludzie mają dwie drogi dla dojścia do bogactw i znamienitości, a tymi są: nauki i oręż. Co do mnie, czuję w sobie więcej skłonności do oręża, widać dlatego, żem się pod Marsem urodził, idąc więc za wpływem sił wyższych, tajemnych i za własnym popędem, pójdę moim torem, choćby wbrew światu całemu; próżne więc tedy wasze mozoły, żeby mnie skłonić do opierania się rozkazom nieba, do sprzeciwiania się losowi i rozumowi, a nade wszystko własnym moim życzeniom i popędom. Wiadomo mi aż nadto dobrze, że powołaniu błędnego rycerza towarzyszą trudy nieskończone, ale wiem równie dobrze, że znaleźć w nim można nieskończenie wiele błogości. Wiem, że cnota wąziuchną wiedzie nas ścieżką, a występku gościniec szeroki i gładki. Wiem jak różne te drogi; występek wśród tysiąca uroków i powabów prowadzi nas do śmierci, a cnota wśród cierni i trudów wiedzie nas do prawdziwego życia, do życia bez końca. Pięknie to wyraża nasz poeta hiszpański:	Nie! Nie! Krzywoust młodszy był gdy wojował, drugim żony dawali w tym wieku! a ja co? W podwórku mi każą biegać, jak koniowi na postronku, za wrota ni rusz! Ksiądz pół dnia więzi nad księgą, trzyma i w łeb kładzie co mi na nic! Pisarzem ja nie będę.... ani kanclerstwa chcę! Ty, ciemięgo, włóczysz się za mną jak cień, abym sam sobie nawet nosa nie utarł. Co za dziw, że gdy się wyrwę to szaleję? E! ty, stary! niby ty nie wiesz, że jak hacią wodę zaprzesz, to ci ona i hać i młyn i dom wyniesie!	Zamieniając te wyrazy dwie kobiety mijały Martę. By­ły tak zajęte, jedna zadowoleniem swym, druga swym smutkiem, że najmniejszej nie zwróciły uwagi na kobietę, której żałobna suknia z bliska przesunęła się koło nich. Ale ona stanęła nagle i wiodła za nimi wzrokiem. Były wi­docznie nauczycielkami, które opuszczały miejsce, do ja­kiego ona dążyła. Jedna z nich wprawdzie odchodziła z twarzą promieniejącą, ale druga ze łzami. Za pół go­dziny, za kwadrans może, ona także zstępować będzie z tych wschodów, po których teraz wstępuje. Czy radość, czy łzy dostaną się jej w udziale? Serce jej uderzało sil­nie, gdy poruszyła dzwonek przytwierdzony do drzwi, na których połyskiwała mosiężna blacha z napisem:	Panie Stanisławie, trzeba być mężczyzną, nie można przecież nawet mamie mówić wszystkiego, co się myśli i czuje, nie trzeba. Ja, istotnie powinnabym się gniewać na pana...	Czy oni jeszcze się nie pobrali? O ile wiem, jej matka życzyła sobie tego, gdy Linda była jeszcze dzieckiem. Kiedy dziewczęta były u mnie przez prawie rok, ta niezwykła Linda powiadała bez ogródek, iż zostanie żoną Gian’ Battisty.	Dam pani zaraz tego dowód, a nawet dwa. Naprzód Malinowska od wakacyj chce otworzyć własną pensję, ja zaś będę się starała skłonić ją do innej kombinacji...	No, bo dziś wszyscy panowie umieją.	Tym bardziej może być pewny pozwolenia. To ładna dziewczyna, ale za wąska w biodrach. Augusta Poppea skarżyła się na nią przede mną, że urzekła nasze dziecko w ogrodach Palatynu...	Dureń! A ty ubierz się lub idź do łóżka, bo się zaziębisz!... Powiedz no mi, czemu ten Kunicki woli tam pod oknami marcować, zamiast tu do nas na górę przyjść? Oj, ci doktrynerzy!... Jakież te ich uczucia i afekty są nieszczere, podziemne. Brr!... On ci pe­wno broszurki i tendencyjne powieści przysyła. Co?	Jeśli Watzdorf waży się jeszcze raz zbliżyć, przemówić, spojrzéć na ciebie, biada mu! padnę do nóg pani, powiem Sułkowskiemu, zamkną go na wieki!	Więc prawda prawda! Posądzałem ją, że nie jest wierna swym obowiązkom, i bolało to mnie, że córka moja przyjaźni się z nią, skorom widział... a raczej skoro mi błędne moje teorie nasuwały nieusprawiedliwione zapewne posądzenia. Lecz wierzaj mi, nigdy przed nikim nie wspomniałem, a teraz jeśli ciężko ci słyszeć, co mówię, wierzaj, ciężej mi jeszcze mówić, wierzaj i ulituj się nade mną.	Bóg widzi, że nie z mojej winy. Nie mam żadnego nadużycia, żadnej nawet zbytkownej fantazji na sumieniu. A jednak pokus nie brakowało. PokusaW dwudziestym trzecim roku życia ujrzałem się nagle panem ogromnej fortuny. Świat mi zakwitał samymi różami i laurami. Kobiety na mnie spoglądały wzrokiem, w którym łatwo było wyczytać, że gdzie zechcę, tam znajdę wzajemność i tryumf. Mężczyźni zaciągali mię na palący grunt politycznej areny; byłbym znalazł bez trudności dosyć życzliwych głosów, aby wejść pomiędzy posłów mojej prowincji; czułem w sobie dość bystrości i mocy, aby wdać się w walkę społeczną i stanąć u samego źródła wypadków, skąd nieprzestannie bije strumień historii. Byli inni, co chcieli mię zaciągnąć do nieskończonej orgii, do tych olśniewających rajów Mahometa, które nasz wiek tak wydoskonalił, że Mahomet sam by ich nie poznał, a moja młodzieńcza krew na te wezwania odpowiadała burzliwym kipieniem. Wszystkie złote geniusze i różowe szatanki życia otoczyły mię zawrotnym kręgiem, a ja jednak wszystkie odepchnąłem, wyrwałem się z koła żyjących i usiadłem sam na ustroniu, bo wąż wiadomości złego i dobrego ukąsił mię pod samym sercem.	Chciałem zapytać się... czy z waćpaństwa który wojskowo nie sługiwał?	Czy waszmość panna nie wiesz, jak się przemawia do królewskiego dziecka? Swojej równej gadaj, wasza miłość, „proszę pójść ze mną”. Gdyby król jegomość słyszał podobne zuchwalstwo!	Cóż ja pocznę? biorę cię za sędziego, dług honorowy!	Dobrze. Uda się z nami na Tortugę, a jeśli będzie chciała odzyskać wolność, musi zapłacić okup, który wyznaczy moja załoga. Pomyślnych wiatrów! Obyście szczęśliwie dopłynęli do brzegu.	Ja miałam szczególne przejścia z ciotką, ale radziłam sobie, jak mogłam, o czym się zaraz przekonacie Czytałam właśnie wiecznego Belshama, z przerwami jak zwykle, bo ciotka zaraz drzemie, a ja biorę czym prędzej jakąś miłą książkę i połykam ją chciwie, póki się nie ocknie. Dziś stało się inaczej, bo opanowała mnie senność, zanim zaczęła się kiwać, i tak ziewnęłam, że zapytała, dlaczego otwieram usta, jak gdybym chciała połknąć całą książkę na raz.	Prawda. Ale żeby nie ona, nie byłby w Lichtensteina bił, aby mu pióra ze łba zedrzeć, a za Lorchego toż by karku tak ochotnie nie nadstawił. Co zasię do nagrody, to rzekłem już, że im obum się należy, i w Ciechanowie ją obmyślę.	Szczęśliwym! śmiejąc się smutnie, rzekł Honory: mnie się zdaje, można być wszędzie, gdy się jest z tymi, których się kocha...	Tak jest, ale uczyć, a wiedzieć to w cale co innego.	Tak jest, przyrzekliście, gdy ostatnią kartę napiszecie, dać mi to dzieło do czytania. Niecierpliwie oczekuję.	Tu przeciwnie się dzieje kto raz śpiewa, płacze całe życie za to.	Widzi pani, jak akuratny jestem! Ale co mnie za to? Co mnie będzie za to?	Idźże wściekły opętańcze, do diabła i każ sobie dać lewatywę z tłuczonego szkła: to ci odciągnie tę elokwencję. Do kroćset! Czemu mi jeszcze nie każesz trzymać szmaragdu albo kociego oczka pod językiem? Albo obłożyć się językami dudków i sercami żabek zielonych; albo zjeść serce i wątrobę jakiego smoka, aby z głosu i śpiewu łabędzi i ptaków, poznać moje losy, jako niegdyś czynili Arabowie w kraju Mezopotamii? Niechże trzysta par diabłów porwie tego rogala, nosorożca, poganina, znachora diabelskiego, Antychrystowego parobka. Wracajmy do króla. Jestem najpewniejszy, że nie pochwali nas, skoro się dowie, żeśmy tu zabłądzili, do nory tego wściekłego, zakapturzonego diabła. Żałuję, że tu przybyłem i oddałbym chętnie sto dukatów bitych, a czterdzieści głaskanych pod warunkiem, żeby jaki pachołek, nadmuchawszy mi wprzódy do zadka, zaraz potem plwociną swoją przyozdobił brodę tego cygana. Tam do kroćset! Jak on mnie upaćkał swoim świństwem i swoim diabelstwem, swoimi cygaństwami i znachorstwami! Niechże go diabeł porwie. Powiedzcież amen i chodźmy się czego napić. Nie będę miał smaku w gębie przez dwa, co dwa! przez cztery dni.	A coto jest, że Bartosza nie ma?	A wóz z budą podoba ci się?	Ależ tak... wiesz... on... Patrz tam! Przecięto arterię ziemi, a on mści się i zalewa wszystko krwią... Patrz, tam stoi on! Czarniejszy od nocy. O, boję się! Boję się! Weź mnie stąd!	Ani chwili dłużej nie mogę pozostać. Królowa czeka na klejnoty. Królowa czekać nie może ten tym bardziej.	Bardzo prawdopodobnie Włóczę się wiele, a oddawna jestem w Rzymie i wszędzie mnie pełno.	Dlaczegoż nie wyrzucacie Juljuszowi waszemu, że jest przyjacielem równie płochej Epicharis?	Ho, ho, to nie żarty; ciężka nasza praca i strach niemały. Ja sam nie mogę iść do Sukiennic po płótno, boby w razie czego doszli kłębka po nitce, kto kupował i kiedy.	Hoym, król czeka na odpowiedź?	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	Kiedy my sami nie wiemy, panie pułkowniku, gdzie on jest Jak zlazł z wozu i ruszył naprzód, tak do tej pory nie wrócił.	Mniejsza z tem. Muszę korzystać z pana grzeczności i czasu. Wypocznę potem!	Może i naszą dzisiejszą rozmowę zalicza pani do tych wrażeń?...	Nie możemy... Nikogo na plac nie puszczamy.	Nie rządzę ja się, jeno tak mniemam, że siłasiła (daw.)	Nie żeń się nigdy, Dorianie, z kobietą o włosach koloru słomy	Panie, sam na siebie raport, co w dyrekcji powiedzą?	Pójdź bliżej... usiądź przy mnie... tak dawnośmy się nie widzieli...	Siedm latek ja z tobą żył i aż póki na nas nieszczęśliwe czasy nie przyszły, jednego smutnego dnia nie przeżył, złości na twojéj twarzy nie widział, złego słowa od ciebie nie słyszał...	Skądże się wziął Anglik między Tatarami?	Tak Był w Krzemieniu i próżnoby się zapierał, że go bardzo chwyciła za serce.	Tak się zowię!	Tereski chłop! A dyćdyć (gw.) tu: że. wraca dopiero na kopania.	To on taki?	To prawda, Hadżi, ale widzę, co w kim cenić; a do niego ciągnie mnie serce.	Z Władkiem, od czasu, jak biuro porzucił, nie widywaliśmy się wcale...	Znajdzie się ze dwa garncegarniec	A jeśli nie powróci?	A żeby tak dać znać?	Ale ja tego nie zrobię.	Ale je skądsiś bierze do siebie.	Ale pomyśleć, jaką czarną niewdzięczność okazują ludzie temu oto dostojnikowi!...	Brawo, Wawrzek!	Co chcesz za niego?	Co takiego?	Co takiego?	Dam ją, dam ją... jutro.	Dlaczego więc tego nie zrobisz? Przecie przynajmniej za granicą mogłabyś być sobą.	Dlaczegóż dorożki miałyby mi być wzbronione?	Gdzie ten Marek marudzi?	Ja?	Jakżeż tak nagle?	Jedzie z Grünspanami, zaraz za naszą karetą.	Jesteś porządnym chłopcem, Edmundzie.	Jesteś tedy ksiądz zwolennikiem nadużyć i bezprawia?	Jeszcze nic nie mówmy, gdyż jeszcze sprawa niezałatwiona. Wisła tu nie szeroka, ale jej nie przeskoczy tak łatwo.	Jutro o świcie.	Kiełbasą! a jakże! kiełbasą!	Kochana, śliczna królowo moja!	Nic.	Nie umiem.	Nie, babciu! Nic, prócz bezmiernej wdzięczności i przywiązania.	Nie, broń Boże!	Nie.	Odchodzę, zachwycony waszą ekscelencją.	Oh! oh!	Ojoj, chłopcy... Odmiwąs idzie!	Pewnikiem przerwałam wajuwaju (gw.) syknęła Kozłowa idąc pobokpobok (gw.)	Proszę.	Samotna jestem... Józiu, żebyś ty wiedział, jaka ja jestem samotna...	Trafiłeś?	W stajni.	Wasza królewska mości...	Wieczorem będziesz wspaniała.	Więc... tak.	Wzruszony i zmęczony	Żołnierzem jestem i spełniam rozkazy.
Teraz nie. Każdy dostaje na próbę gorszą książkę, a jeśli ją zwróci w porządku, dostaje lepszą. Każdy musi sprawdzać, że książka jest cała, a jak się jedna kartka kiwa, to zaraz przylepiam. Nie wolno trzymać książki dłużej niż tydzień. Sandersa i Dżona zupełnie wyrzuciłem z czytelni.	Będzie i traktat z faraonem, nie bójcie się! W Tyrze wiemy na pewno, że jedzie do Egiptu z wielką świtą i darami poseł asyryjski Asyria płaci daninę faraonom. Ale naprawdę to on jedzie zawrzeć traktat o podział krajów leżących między naszym morzem a rzeką Eufratem.	Jak kto chce Co na tym świecie jest prawdziwe? Czy zastanawiał się pan nad tymi materiałami?	Prawda! prawda! Ot, jak mnie Bóg miły! niejeden mógłby się z waścią na rozum pomieniać.	Masz być Orgazem. Bronisz się zawzięcie, ale powoli wchodzisz w przeznaczenie, które przyroda nakłada na ciebie, dawszy ci twarz świętą. Rycerski jesteś i rolę weselną spełnisz do ostatka. Przez samą więc wdzięczność i przez łagodność, która we mnie mieszka, nie chcę okrucieństwa. Wyzywasz mnie wprawdzie przez upór, swawolę, lecz prawdziwe męstwo nie odpowiada na zbytki ryzyka. Regenerację Havemeyera na conde Orgaza przeprowadzę składnie, zgodliwie, pogodnie i dlatego właśnie za paktem jestem, który między nami zaskokizaskoki wrzucać kawałkami. ulubienieulubienie	To darmo już gromada się schodziła i ręce dawali i wódką zapijali i zmówili się, a ja ich znam. Jakby kto tylko do kuźni zaszedł, toby go z wioski na podole wypędzili: takby go prześladowali. Żeby jeno wiedzieli, żem ja tu był i z wami gadał, toby mi drzwi chaty nie otworzyli. O tém i nie myślcie.	Jednak, ja czuję, że cierpienie może być szczęściem, że poświęcić się, choćby na męki za coś drogiego i wielkiego, byłoby rozkoszą większą, niż używać bogactw i sławy....	Żal nie wystarczyłby, Tadziu, musiałbyś ponosić skutki swego niegrzecznego zachowania. Czy pamiętasz jeszcze ową niedzielę ubiegłego lata, gdy nie poszedłeś do kościoła? Powiedziałeś mi wtedy, że nie opłaca się być niegrzecznym. Co robiliście dzisiaj z Emilkiem?	A jeżeli nie wyjdę z więzienia jeżeli wbrew wszelkiej sprawiedliwości będę musiał tu pozostać, jeżeli umrę i nie zdążę nikomu odkryć tajemnicy i skarb przepadnie? Czyż nie lepiej, aby i rząd z niego skorzystał i ja także? Dam sześć milionów, tak, zrezygnuję z sześciu milionów, i poprzestanę na reszcie, jeżeli tylko wyjdę na wolność!	No, no! kasa była zamknięta, on jeździł już na rowerze, a pasażerowie pojechali bez biletów, na szwarc? Wiedziałem, że tak będzie!	W każdym razie kiedy otrzymacie krótki a węzłowaty rozkaz wyrżnięcia co do nogi klanu jakich Kafrów czy Botokudów w domniemanym interesie skołatanej... hm, hm, miejcie również niejaką klemencją na oku. Po prostu przez zaskórne wyrachowanie. Zawiążcie sobie węzełki na końcach wąsów, żeby nie zapomnieć o tej przestrodze. Dobrze jest być tyranem względem sąsiada w swoim czy swoich interesie, ale przezornie jest zostawić sobie choć skromną furteczkę na wypadek, czego Boże broń, sądu historii. Magistra vitae, uważasz, Olbromski.	Ile pożyczycie mi na mego pucybuta? Ogromny idiota, ale interesująca postać. Coś non plus ultra. Jeszcze nikt i nigdy nie miał takiego służącego.	No, ruszże się! Żeby cię szlag trafił! Popatrzcie jak się nażarł! No, ważniaku, poddaj się! Cholerę ci w bok!	Bo wiedzą bardzo dobrze, że nigdy się nie rozstaję z ostatnią garścią swego towaru. Mam go zawsze przy sobie. W grubym szklanym flakonie	Gdzie on ma być? Poszedł z Berem woły na rynku kupować!	Nie, pani, jestem próżniakiem, miłującym sztukę i czasem trwoniącym czas na nią niepotrzebnie.	Przytrzymaj dłużej wiosła w wodzie, Van Stillerze. Mniej się zmęczymy, a szybciej popłyniemy.	Równości! Napoleon uosobieniem równości! A cóż wobec tego powiesz o panu Robespierze? Zdaje mi się, że kradniesz mu pan pierwszeństwo, przyznając to Korsykaninowi, który przecież i tak sobie dużo przywłaszczył?	Jak to, pobiegł? No, no! Prawda że już późno, zwykle wraca znacznie wcześniej do swojej żony z plemienia Alfuro; ale pokazać się w biegu, to coś w rodzaju poniżenia dla Wanga, który opanował po mistrzowsku sztukę znikania. Może coś go tak przestraszyło, że zapomniał o tej swojej doskonałości?	Niech sobie pohasa... niech sobie pohasa! Któż wymaga od źrebięcia, by od razu dźwigało wielkie ciężary? Niech sobie pobiega z karawaną, jak nasze wielbłądzięta... ot tak, na los szczęścia. Wziąłbym go z sobą, ale...	Nie mów mi tego, to jest olbrzymie, bo teraz widzę, jaki z ciebie jest przyjaciel; czy to, o co proszę jest ważne czy nie, przyjemne czy nie, czy mi na tym zależy w istocie, czy tylko aby cię wypróbować, mniejsza; powiadasz, że to zrobisz i dowodzisz tym subtelności swojej inteligencji i swego serca. Głupiec wszcząłby dyskusję.	A jakże. Byli, my ich przeprawili na drugą stronę	Ależ więcej niż zachwycam się! Ja... ja... ja nawet tej muszki już nigdy nie rozwiążę.	Brat... Co ja tobie za brat? Rublaśmy razem nie przepili, a brat! mundurowy płaszcz wełniany, noszony przez wojskowych, policjantów oraz urzędników w Rosji w XIX i na pocz. XX w. na ramiona.	Czyżby się naprawdę nudzili?	Ha! żeby nie rzeka, skoczyłoby się z tamtymi pohałasować! Pierwszy bym...	I ja zapuszczam się teraz dalej w świat niż dawniej	Jeżeli panowie się zgodzą	Myślałem o legendach, krążących wśród wieśniaków... Podobno słychać szczekanie wśród nocy... Byłem ciekawy, czy i teraz rozlegały się podobne dźwięki...	Nic... nic... podobno u Trawińskiego stał się jakiś wypadek	Nie mówimy wcale o tym wysokim Bogu, który włada w niebiosach. Mówimy o Bogu na ziemi. Czyście go kiedy widzieli?	Nie znalazłem już wielbłądników i goniłem za nimi, ale na próżno. Nic to jednak nie szkodzi, gdyż i list, i samych starszych efendich znajdziemy w El-Gharak. Czy i Dinah ma jechać z nami?	Nie. Ludzie tutaj już są i nie powinni pozwolić szernom na powrót.	Oto gorzki system podobnego wychowania! Chce się zrobić święte, robi się...	Nie pamiętasz? W trzydziestym roku pracował u nas w ogro­dzie parę miesięcy. Zapomniałaś? Mały, chudy, miał zabawny długi nos i uszy jak u nietoperza. Miły był, chyba nas polubił. Zadz­wonił, żeby oznajmić, że jego Żuczka urodziła szczenięta.	W tej chwili, od momentu Podniesienia byłoby czarujące słyszeć naszego młodego przyjaciela, wykonującego Palestrynę lub Air Bacha. Oszalały z radości, nasz zacny proboszcz także, i to jest największy hołd jaki mógłbym oddać memu świętemu patronowi. Co za zbudowanie dla wiernych! Pomówimy o tem zaraz z naszym młodym Fra Angelico smyczka, żołnierzem jak święty Michał.	Jest-że to nieodwołalna twoja wola, Klotyldo?	Panie Waldemarze, pan nas dziś wyrzuci, zanim dojedziemy do Głębowicz	Przyjdzie za późno, za późno... Czuję, jak cała krew ze mnie uchodzi.	Zaś miałoby być inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy raz pocznę głową robićgłową robić (daw.)	Ba! Czy to można być za dobrym?	Boże! To mój ojciec, moja matka, moja siostra, płaczą nade mną uśpionym, nie wiedząc, czy wróci życie lub śmierć nastąpi. Ja chcę pójść do nich, otrzeć im łzy i żyć pomiędzy nimi.	Coś ty mnie łajesz, Janku?	Cóż mu jest? hm?	Cóż waszmości jest?	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	No, mów, mów, mów? Dlaczego mnie kochasz?	O, widzisz, to jest taka.	Pana siostra jest zaręczona?	Pręgi jak u tygrysa!	To będzie jej pokój, jej buduar	Tym gorzej, że pijesz.	Zatem po roku nabywa pan Skomonty i zakłada pan rodzinę!	A Jergutėliau! Pasmaugti kunigaikštį Kęstutį! Argi tat teisybė?	A tego.	A wy, ojcze, pójdziecie z nami, czyli też Helenie zechcecie do puszczy towarzyszyć?	Ale gdzież tam! Jedziemy dalej.	Ależ szanowny mecenas zawsze może...	Alkohol, Pijaństwo mruknął radca.	Chwała Bogu!	Co powiadacie, panie?	Co to są orgie?	Co zrobimy z Moruskiem?	Co?	Co?! Zgoda z tymi wilkami?!	Czy waść w nogi nie marzniesz? zapytał pan Jędrzej.	Dawaj, co masz, tylko żywo, żywo!	Dlaczego?	Dostanie pan jutro.	Dziękuję.	Ha?	Ja także nie zdołałem!	Ja, z innymi.	Ja? Ale cóż znowu!...	Jakto dukacie? spytał budnik.	Jeżeli pan nie ma nic przeciw temu to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem odpisze...	Moja i Stasi	Nie ma za co.	Nie masz innych!	Nie, terpentyna!	Niech to piorun strzeli! Karma dla kanarków!	Niepodobna, jaśnie wielmożny panie, tego dozwolić żadnym sposobem nie mogę.	No i co?	No, więc zgoda!... podajmy sobie ręce i bądźmy przyjaciółmi!	O jakich faktach chcesz wiedzieć?	O, drobiazg, panie dyrektorze	Po sprawiedliwości.	Powiedz mi: czego ty chcesz właściwie?...	Przerażające.	Pójdźcie zobaczyć	Straszno słuchać. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, amen!	Tak, tak, ale...	Tamta?	Umiem.	W imię Ojca i Syna, to jedźże wójta powiadomić!	W ramię Kto by mi to powiedział, ostatni raz, kiedy cię widziałem w twojej sypialni W Verrières?	Wiem gdzie. Ciepło!	Więc to pojedynek?...	Zapalić żyrandol: wszystkie świece	Żeby nie Horpyna, to my by nie przeszli
Nie znoszę, gdy w ten sposób wyrażasz się o swym małżeństwie Wydaje mi się, że w istocie jesteś bardzo dobrym mężem i tylko wstydzisz się swej cnoty. Dziwny z ciebie człowiek. Nigdy nie powiesz nic moralnego i nigdy nie zrobisz nic złego. Twój cynizm jest zwykłym udawaniem.	No i po walce Ani mi się śni bronić gubernatora, dla którego palcem bym nie kiwnął, ale moi rodacy to zupełnie inna bajka...	Spotykałam już wielu dziadów, a i świątków też niemało, aliści takiego yogi ani takiego żaka jeszcze nie zdarzyło mi się widzieć!	Posłuchaj no; postaraj się dostać do niej i rozmówić; powiedz jej stanowczo: pokój lub wojna! Daję słowo szlachcica, że nic nigdy o tobie nie powiem i nic przeciw tobie nie przedsięwezmę, a ty zachowaj względem mnie neutralność: jeżeli się na to nie zgodzisz, pójdę do kanclerza, do króla samego, sprowadzę kata, podburzę dwór cały przeciw tobie, ogłoszę wszędzie, żeś jest piętnowana, stawię cię przed sądy, a gdy cię wyrokiem uwolnią, w takim razie zabiję cię, klnę się na honor mój szlachecki, zabiję cię, gdzie spotkam, na ulicy, w zaułku, zabiję, jak psa wściekłego.	Ponieważ nieprzyjacielowi nie należy pozostawiać w ręku nic a nic. Rzecz ma się tak samo jak z Przemyślem albo jak z tym żołnierzem, któremu nieprzyjaciel w bitwie wyrwał z rąk manierkę. Było to jeszcze za czasów wojen napoleońskich, a ten żołnierz udał się w nocy do obozu nieprzyjacielskiego po swoją manierkę i jeszcze na czysto zarobił, ponieważ nieprzyjaciel fasował na noc wódkę.	Ba! w to graj! a do tego nie Warszawianka. Jakże się to dzieje, że jej dotąd nie wyszpiegowano i nie zbałamucono.	Czary was wyleczą ale nie będziemy się kiwali, dopóki nie będzie wam dobrze. Tymczasem będziemy śpiewali.	I co większa to ten kawaler tu obecny sam go salwował i waścinychwaścin a. waściny napaść., przyszedł mu z pomocą. O którym to wyratowaniu się Chmielnickiego wcześniej waci zawiadamiam, bo gotów cię z ZaporożcamiZaporożcy dobra ziemskie, z których dochód przeznaczony był na osobiste potrzeby króla i dworu; tu: dzierżawiony przez Czaplińskiego majątek. odwiedzić, a znać nie byłbyś mu rad bardzo. Nadtoś się z nim warcholił. Tfu, do licha!	I zadłużony... Ale cóż to szkodzi. Kto dzisiaj nie ma długów!	Jak to! co cię do mnie sprowadza? Czyż to nie pragnienie ujrzenia męża, z którym rozłączona byłaś od tygodnia przeszło?	Jak to? Zdaje mi się, że widziałem u nich na balu, jak dumna hrabina Mercedes, ta pyszna Katalonka, która zaledwie raczy usta otworzyć do swych dawnych znajomych, wzięła pana pod rękę i wyszła z panem do ogrodu, gdzie przez blisko pół godziny spacerowaliście w bocznych alejkach.	Jestem o niego zupełnie spokojny Mam powód tak sądzić; nie mogę jednak tego powodu wymienić... Ale przecież w pewnej sprawie potrzebuję twojej porady. Otrzymałem list i nie wiem, czy mam go przedłożyć policji. Chciałbym list ten tobie oddać, będziesz już sam wiedział, jaki zeń zrobić użytek. Mam do ciebie tyle zaufania...	Moiście, a dyć ze służbą wszędy jednaka bieda! Młynarzowa się przede mną uskarżała na swoje dziewki, że pół roku utrzymać nie może.	Moje dziecię Nie wysuwaj tak banalnych przyczyn, które przeszkadzają tylko słabym w budowaniu znakomitej przyszłości. Ja także wychodziłam za mąż w momencie śmierci mojej matki, a wcale nie byłam nieszczęśliwa z tego powodu.	Nie	Nie całowałam go w usta.	Nie chcę. Szlachcic pewnie waszym obyczajem wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść nie mogę.	Nie handluję tym towarem! Jeśli jednak chcesz duszę, to porwij Sintrama z Forsu, ten dojrzał całkiem do piekła, ręczę ci.	Nie lubię, żeby mnie taksowano oczyma	Nie nalegam, tylko myślałem...	Nie! Tego, tego...	Nie. Zresztą, towarzyszu, gdybym był tam, to ktoś przecie musiałby mnie widzieć. Ale zapewniam was, że na oczy Kuzyka nie widziałem.	No, chodźmy już, chodźmy. Chyba do wieczora nie zajdziemy na ten bazar.	Otóż niedaleko od Corrynakeigh jest mała osada, a nosi nazwę Koalisnacoan. Mieszka tam wielu moich przyjaciół, którym mogę powierzyć życie, i kilku, których nie jestem nazbyt pewny. Widzisz, Dawidzie, oto na nasze głowy będzie nałożona cena; sam Jakub będzie musiał ją nałożyć; co się zaś tyczy Campbellów, ci nigdy nie będą szczędzili pieniędzy, gdy chodzi o dokuczenie Stuartowi. Gdyby było inaczej, poszedłbym czy tak, czy owak do Koalisnacoan i z tak lekkim sercem powierzyłbym swe życie w ręce tych ludzi, jak komu innemu powierzałbym rękawiczkę.	Pan Copperfield nie żyje i jeśli pani ośmiela się mówić o nim w podobny sposób, w mojej obecności...	Przeczytajcie mi artykuł Jestem księgarzem wszędzie, nawet przy kolacji.	Słuchaj: jeżeli ten but nie znajdzie się przed wieczorem, powiem zarządzającemu i wyprowadzę się z hotelu.	Teraz dziecię, proszę cię, przejdź za krzesło moje, weź książkę w rękę i jak mnie kochasz do niczego się nie mięszaj.	To nie miejsce dla was	Wedle rozkazu, kapitanie Przykro mi, że to moi rodacy na ciebie napadli, w przeciwnym wypadku zapewniam cię, że walczyłbym u twojego boku.	Wszystko przygotowane ale myślę, że do tego nie przyjdzie, bo naprawdę możemy się tu jeszcze trzymać bardzo długo i mieć wiele dni takich jak dzisiejszy.	Zdrada taj co? To i kniaź pisał do koszowego! A czy ja odebrał list? Nie! A jakby odebrał, tak co był zrobił? Ot, poszedłby do pysarapysara (ukr.) ani pisać, ani czytać nie umiem.. I wy by zawsze wiedzieli, co w liście. A Lacha ja i na oczy nie widział. Tak czy ja zdrajca? Hej, bracia Zaporożcy, Tatarczuk chodził z wami do Krymu, a jak chodzili na WołoszęWołosz a. Wołoszczyzna młody, dzielny mężczyzna, zuch; tu: Kozak., żył z wami, dobrymi mołojcami a wy, bracia, pomiłujcie i sądźcie sprawiedliwie!	Zdrów jestem i Annie zdrowa. Ucieszy się twym widokiem! Zawsze cię lubiła, mówiła mi to jeszcze wczoraj wieczorem, gdym jej pokazał twój list. Pamiętasz Jacka Maldona? Przypominasz go sobie?	A bo jej pozwalają przewodzić.	A jak nas naprawdę rozbiją?...	A kto was, panienko, w razie czego do Zgorzelic odwiezie?	A po co? Karolku, oni chcą błazna na sędziego... Mianuję cię moim sędzią!	A wyście ich skąd tylu nabrali?	Ach! Prorokowali!...	Ach, panie, co się tam stało w Źwierniku!	Ach, tak właśnie mówi	Ale biednieńki, taki chudzieńki...	Ale, kochanku te dwie książki są zbiorem kłamstw i głupstw do niczego niezdatnych, a ta znów jest prawdziwą historią czynów Gonzalva Hernandeza z Kordoby, istotnie wielkiego wodza i cudownej siły Diega Garcii de Paredes, który był znakomitym rycerzem z Estramadury, w mieście Truxillo urodzonym. Powiadają o nim, że raz, stojąc na brzegu mostu i oburącz mieczem siekąc, wstrzymał pochód całej armii. Wykonał jeszcze mnóstwo innych czynów wielkich, szkoda tylko, że je sam opisując, zbyteczną powodował się skromnością.	Aresztowali?	Bo chciałem.	Bogać tam krzywdy! Żebyśmy co dzień tak sprzedawali...	Bynajmniej	Byłem.	Bądźmy szczerzy, bo to, co pan powiedział...	Chciałabym wiedzieć wszystko, ale też myślę, że gdybym wiedziała wszystko, to by mnie to podenerwowało.	Chcieli uciekać od tej przyjemności.	Co!?	Co, ja?! Bobrownicki, syn tego, którego Krzyżacy usiekli!	Czy ja wiem, mój jegomość. Poszli daleko, jeszcze zeszłego roku, a wrócili latem.	Czy pójdziesz ze mną, jeśli cię pokonam?	Cóż nowego? co nowego? mój Ottonie! Cóżeś znowu się dowiedział?	Denhoffowa z domu Bielińska siostra hetmanowéj Pociejowéj.	Dlaczego?	Do licha! Warto by go odmalować w tej chwili.	Dobrze, obiecuję ci wiedz i to, ale z miliardów takich pyłków tworzy się kurzawa dziejów. Kamo, dzisiaj zrobiłaś pierwszy twój wielki krok	Dość. Mówmy o czymś innym. Będę musiała zwolnić Buehlera.	Dzień dobry czy wy tu jesteście ogrodnikiem, przyjacielu?	Dzień dobry, dzień dobry! Pogoda, dzięki Bogu, przednia, a właśnie posłańca wysłać do Skrzetuskich zamierzam.	Dziwnie pięknie, za pięknie	I co?	Jacka? Jacek to mój kolega gimnazjalny.	Jak to? Wszak z matusią przyszłaś do Służewa i pomarli.	Już przeszło sześć godzin, jak z domu wyjechałem.	Mnie te nazwy ani pachną, ani śmierdzą...	My je robimy z resztek mąki, z której był wypieczony bochenek, jakim Zbawiciel łamał się z uczniami na ostatniej wieczerzy.	Naprawdę? Nigdy w życiu?	Niestety, tak jest to mnie jedynie od ciebie oddala.	Nigdy.	No to zdziel draba po gębie i jak będzie się stawiał, para pistoletów i koniec.	Nu szczęśliwy!	O tak, sir, możesz!	Och! to dobrze! och! to dobrze!	Oczy ma pan prześliczne...	Od ciebie zależy, ażebym była taką jak dawniej...	On sam nam to powie	Ostatnia Lalka... Ostatnia Lalka...!	Pan jest samobójcą. Pan chce umrzeć, mając możność ratunku.	Panie prezesie Wie pan, że jestem dla pana więcej niż życzliwy?	Pfu! Iš tikrųjų, kaipgi tu gali tai žinoti!	Postel godzi się pożyczyć tysiąc franków, ale tylko na pół roku, i żąda obliguoblig (daw.)	Poznaję.	Prawda; a przysiągłbym, że poszedł na prawo. O! Wino to wielki zdrajca.	Przez most.	Przypomnij sobie barona.	Rola pani?	Skąd wiesz o tym?	Tak pan sądzi?	To sondy termometryczne wskazujące temperaturę różnych warstw wody.	Tu się wyleczył.	Uwierzę, gdy drzewo zapłonie na ognisku.	Wy szerzycie zgniliznę!...	Wyobrażam to sobie to efekt optyczny, który Elstir specjalnie lubi. Widziałem to na kilku jego szkicach.	Zbrodnia, Interes	Zemściłem się	Znam tego Litwina, nazywa się baronowa Krzeszowska...
Ależ rozumie pan, że w świecie trzeba nam się cackać z najokrutniejszymi wrogami, udawać, że nas bawi towarzystwo nudziarzy, i często trzeba nam poświęcić, na pozór, przyjaciół, aby im tym lepiej służyć. Taki z pana jeszcze nowicjusz? W jaki sposób pan, który chcesz być pisarzem, możesz nie znać najpotoczniejszych kłamstw świata? Jeżeli moja kuzynka pozornie poświęciła pana dla Czapli, czy to nie było konieczne, aby wyzyskać ten stosunek na pańską korzyść? To figura bardzo dobrze widziana w obecnym ministerium! Aby panu zabezpieczyć możność pojednania, wytłumaczyliśmy Châteletowi, iż do pewnego stopnia pańskie ataki są dlań korzystne. Rząd postarał się wynagrodzić baronowi pańskie prześladowania. Toż des Lupeaulx powiadał kiedyś ministrom: „Podczas gdy dzienniki ośmieszają Châteleta, zostawiają w spokoju ministerium!”	Jeszcze bardziej szkodzi brak apetytu A bez czegoś mocniejszego zupełnie jeść mi się nie chce.	Panie Davy życie jego złamane. Sam nie wie, gdzie iść, co począć, czuje tylko, że musi odnaleźć to, co się zapewne odnaleźć już nie da. Bądź mu przyjacielem!	Tak; ażeby się nie znaleźć w niezgodzie...	Tylko proszę nie wychodzić poza obręb domu; nie chciałabym zostać samą w tej izbie. Boję się czegoś. O! Słyszy pan? Wciąż chodzi. Co za ciężki, wlokący się chód...	Ależ atomy zdolne są do tworzenia agregatów posiadających całkiem nowe własności. Kwas siarczany na przykład jest zupełnie różny od siarki, tlenu i wodoru, jest rzeczą nową i nie dającą się wyrozumować z własności jego pierwiastków...	Niech pan nam wybaczy naszą nędzę! Pański charakter jest tym niewyczerpanym skarbem, który jeszcze może nas wszystkich ocalić. Pański charakter, nie pańskie bogactwa! Błagam, by zechciał pan dać temu człowiekowi słowo, iż godzi się pan na wszystkie układy, które mój wuj zawrze z ich dowódcą. Jedno słowo! Tyle mu wystarczy.	O! jużeście się z tego nawracania pogan i przerabiania ich na chrześcijan powinni byli uleczyć, bracie Bernardzie. Bić ich i rzezać! nie ma innej rady.	O, wiem dobrze, że macie Nie potrzebuje pan mydlić oczu. Na nic się to nie przyda, zapewniam pana. Chodzi nam o tę mapę	Mój zacny, kochany Szczurku nie mów takim godnym i oschłym tonem, wiesz przecież, że tak czy owak musisz pojechać. Nie mógłbym sobie w żaden sposób poradzić bez ciebie. Powiedz sobie, że klamka zapadła, i nie spieraj się ze mną, bo to jedyna rzecz, której nie znoszę. Nie masz chyba zamiaru przez całe życie trzymać się swej nudnej, stęchłej Rzeki, mieszkać w nadbrzeżnej dziurze i pływać łódką. Chcę pokazać ci świat! Chcę cię wykierować na zwierzę, mój drogi!	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	Jest kobieta! To źle. O niej nigdy nie można wiedzieć, co robi i dokąd zaprowadzi... W każdym razie słuchaj Gdyby ci kiedy jeszcze raz przyszła ochota próbować... Rozumiesz?... Nie zabijaj się, ale przyjdź do mnie...	Toteż wyruszymy jutro, i to do dniado dnia (daw.) rzekł Jan. zmęczony. wielce po drodze, ale do jutra wywczasujesz się, jak będziesz mógł. Ja dziś jeszcze konie wyślę z pewnymi ludźmi do Białej, do Łosic, do Drohiczyna i do Bielska, żeby wszędzie świeże były na przeprzążkę. A za Bielskiem puszcza tuż. Wozy z zapasami wyjdą także dzisiaj! Żal z kochanego kąta ruszać w świat, ale wola boska! Tym się pocieszam, że o żonę i dziatki będę bezpieczny, bo puszcza najlepsza to w świecie forteca. Chodźcie, waszmościowie, do domu, bo czas się ekspedycją zająć.	Ależ usłyszałem o panu po raz pierwszy od mego przyjaciela, lorda Wilmore’a, filantropa. Wiem od niego, że znalazł pana w bardzo trudnej sytuacji, nie wiem, o co chodziło, i nie pytałem go o nic, nie jestem wścibski. Zainteresowały go pańskie nieszczęścia, a więc był pan godzien zainteresowania. Powiedział mi, że chce panu zwrócić pozycję, jaką pan stracił, że poszuka pańskiego ojca, że go odnajdzie; i zdaje się, że go znalazł, skoro pański ojciec tu jest. Wreszcie wczoraj uprzedził mnie o pańskim przyjeździe, dając mi jednocześnie pewne instrukcje co do pańskiego majątku; ot, i wszystko. Wiem, że lord to oryginał, ale jest zarazem człowiekiem, na którym można polegać, a bogatym jak kopalnia złota	Ja?... a no, nic!... Odwróciłem się do nich plecami, a ponieważ mam pyszny plan nowej sztuki, zabieram się zaraz do roboty. Dostałem korepetycye w Radomskiem i wyjadę tam na całe pół roku. Czekam właśnie ostatecznego zawiadomienia.	A! Zgodziliście się	Ależ zgoda! Odpoczywaj! Teraz jest jeszcze ciemno, choć oko wykol. Później powinien pokazać się kawałek księżyca.	Bronku, ty się onanizujesz	Domyśli się, że... A teraz, co ja mam zrobić?...	Odezwij się.	Przypatrz się!	Tak lecz i boleści wielkie potrzebują piersi szérokich, aby się w nich zrodziły i mieszkały.	Wystarczy Już, dosyć. Widzicie go, ludzie, jak się rozgadał? I rozwiązał Bóg usta oślicy tej. A, żeby ci tak pypeć na języku wyrósł i odebrał mowę, amen.	Nie lękaj się, nie lękaj, dziecię moje; Bóg usłucha czystych modlitw twoich, on nie zginie, niech jedzie, służy, walczy, a gdy wart będzie szczęścia i spoczynku, naówczas znajdzie oboje...	Nie. To obojętne. Dzisiaj już potrafię samotnym być w tłumie, tak jak ty nie zdołasz jeszcze być samotnym nawet wtedy, gdy jesteś sam.	Nie, ale gałki muszkatu są obecnie po sześć rupii za sztukę, a twoje kobiety mogą dostać płótno namiotowe i trochę przyborów kuchennych. Zrobimy to wszystko w Shamlegh przed świtem. Wtedy każdy pójdzie w swoją drogę, a pamiętajcie, żeśmy nigdy nie widzieli na oczy ani też nie służyli u tych sahibów, którzy, rzecz prosta, niechybnie rozgłoszą, żeśmy rozkradli ich bagaże.	A czy wyobrażałaś sobie, jak umierał twój ojciec, samotny, bez ciebie? Ty nie widziałaś, konając na dnie lochu, jak ukochana oddaje rękę rywalowi!	Także był sens sprowadzać takiego młokosa z Warszawy, jak gdyby u nas brakowało zarozumialców! Nic to, panie, nie poradzi, chorą zgubi, a policzy sobie z paręset rubli...	Po większej części pieszo czasem wozem z jadącymi na targ chłopami, w pustych czasem dyliżansach, często w towarzystwie ubogich jakichś żołnierzy. Rozmawiać nie mogliśmy z sobą, lecz zawsze nie szliśmy osamotnieni po pustej drodze.	Miejmy nadzieję, że będziemy trwali dłużej, niż to czółno zmurszałe i nasiąknięte, jak gąbka, wodą. Jeżeli to samo, co za moich dziecinnych lat, to nie mam do niego szczęścia. Dawniej nie pozwalano mi na niem jeździć, a teraz skaleczyłem sobie rękę o jakiś spróchniały gwóźdź.	Rozkazuj pani zrobię co każesz, nic mnie to nie będzie kosztować.	Skądże to taka pewność? Dzień jeden nie upłynął od przyjazdu pana do ta stronado ta strona	Stój! Nie rób tego! Szpilka jest z miedzi, może być na niej grynszpan.	To moja rzecz, co potem będzie, zwróć jej tylko słowo i nie męcz dłużej. Dziewczynę zabija to położenie, sama nie powie przecież.	A ojcaście zapomnieli? Kto go zabił jeśli nie wy dwoje, i kto potém szukał we dworze pomocy i opieki przeciw nam? No! niechże i teraz dwór was ratuje i dwór wam pomaga! My tobie nie bracia!	Ale powiem ci, jeśli jeszcze tego nie wiesz, że w Indiach jedzą bambusy zamiast szparagów.	Aleby mnie waćpan przecie poganom nie sprzedał!	Gdybym nawet powiedziała: „nie!” wola ojca przemogłaby moje postanowienie. Ach, tyś szczęśliwa, Paketo! Ty możesz kochać, mnie tego zabroniono!	Ha, w takim razie wcale nie rozumiem, po co pan tu stoi?	Król Boruch nie ma głosu. Nie wolno przerywać. Młody król jeszcze nie skończył. Głos ma młody król.	Miejże litość, Jasiu Jakże można odjeżdżać nas w takiej chwili?... W całym domu nie będę miała ust do kogo otworzyć... Służba jest jakaś dziwna i chciałam cię właśnie prosić, abyś innych ludzi przyjął od świętego Jana.	Nie będziesz kusił Pana twojego.	Nie mieliśmy żadnego dokumentu, oprócz metryk i świadectwa rodu. Kazimierz Orwid chciał właśnie wracać; nie wiedział, że go śmierć zaskoczy. Ustnie ojcu opowiedział, kim był, i nazwałnazwać (tu z ros.)	Nie wiem, dlaczego...	Nie więcej jak pięćset stópstopa	Nie żyje!	Nie, bardzo głupio było z mojej strony próbować. Gdy skończę Redmond, pozostanę przy nauczycielstwie. Uczyć umiem. Ale pisać nie potrafię.	No więc nie? Weźmy CarnavaletCarnavalet	Obaj przysięgliśmy tedy! Ano, trudna rada, w każdym jednak razie dobrze jest być o wszystkim poinformowanym. Dzisiaj jestem strasznie znużony rozlicznymi przygodami, przeto będę spał, nie zapomnij jednak, Bracie Szary, donosić mi o wszystkim!	Tak Tam grzmiąca woda, a tu skała. Słoń nie móc wyjść. Pan wielki zabić słonia, a Kali go jeść, och, jeść, jeść!	Taki dziś blask od słońca, że nic nie widzę.	Trafiasz tym, jak w sedno, w genezę współczesnej twórczości poetyckiej... Mam dla siebie, prócz szacunku, i wyrozumiałość: ja wierszy nie piszę!	To nazywasz pokrzepieniem? Jak to, u was nie piją wina?	Będziemy teraz mogli zburzyć do szczętu starą wioskę Grunt z pod domów przyczyni nam z jakie parę morgów łąk, a gmina zyska przeszło sto franków, które wydawała na utrzymanie kretyna Klaudyusza.	Jest to kapitał spółki posiadającej teatr bulwarowy albo linię kolejową z jednego brzegu Sekwany na drugi.	Panie profesorze! przysięgam, że to ja jestem winien.	Och, mój Boże! Ależ to wygląda na to, że w krótkim czasie będziesz bardzo nieszczęśliwą... albo bardzo szczęśliwą.	Czy pan myśli, że chciał nas przestraszyć?	Dlaczego powiedział do mnie „nieszczęsny”? Ciekaw jestem, co to może mieć za znaczenie!	Ja mam lepsze rzeczy do roboty niż malowanie Jakże mi ciebie rozkaprysiły, czego to ja ciebie będę musiała oduczyć, moja duszo!	Na miłość boską, co panu po nich?	Prawdę mówisz, świątobliwy panie.	Tak, panie hrabio, przybył z Marsylii, gdzie był podprokuratorem. Za gorliwość otrzymał awans. Mówiono, że był jednym z pierwszych, którzy donieśli rządowi o wylądowaniu Napoleona.	To także nasi: aktorzy.	Wszystko zrobię, wszystko wyszukam zresztą już przyrzekłam, że ile razy prezes będzie mnie potrzebował...	Wypiję kawę patrząc na góry!	Zrobiłam to, bo tak powinnam była zrobić.	A co powie matka?	A cukier?	A ty go skarciłaś.	A... co porabia... tamto?	Ale ile mamy czekać?	Annie! Dobra moja, poczciwa Annie!	Bardzo dobrze. Będzie mi naprawdę przykro, jak który z was znowu zacznie być punktualny. Spo ło	Cały świat?	Co pan mówi?	Co tobie?	Do kogo?	He!	Hore wam!	I ciągle tu tak w kąteczku?	Jaki koniec?	Jakże też godnośćgodność skrót od: waszej miłości.? bo gdyś mówił, pan Zagłoba tak waści podrywałpodrywał	Jedno: bym mógł tu wrócić prędko.	Kiedy powzięty?	Komturem wielkimwielki komtur	Ma pan dość dużo czasu Jakieś jeszcze dwanaście godzin.	Milczeć! czterdziestoletnia naiwności.	Nazywają panią Marotą, nieprawdaż?	Niech mi pani poda rękę. Tu taki ścisk.	O, moja najukochańsza!	Ona tak prawi, jak rozgadana czupirnataczupirnata szydzi Podrygałow.	Pistolet?	Przysięgam.	Szybciej!	Tak, jest dużo śmiesznostek, ale w gruncie... życie nas wytworzyło i te nasze chryje.	Ty?	Wszystko w porządku, proszę pana prezesa.	Z Japonii dziewięćset zamówień.	Łzy, Słowo szepnął ze łzami w głosie.
Drogi panie Moim pierwszym obowiązkiem jest służba ludzkości. Mógłbym ocalić panią de Saint-Méran, gdyby wiedza na to pozwoliła, ale markiza nie żyje i nic już nie poradzę. Mogę natomiast zrobić coś dla żyjących. Pogrzebmy więc tę straszną tajemnicę na dnie naszych serc. Gdyby ktokolwiek ją odkrył, zgadzam się, by złożono to na moją ignorancję. Ale nie zaprzestawaj pan energicznych poszukiwań, bo kto wie, czy na tym się skończy...	Zastosuję się do tych rad. Wszystko to napełnia mnie niepokojem i widzę, że jest tu niezbędna jak największa ostrożność.	To coś dla ciebie Hej tam! chodź no się napić kieliszek wódki. Gdzie jest szósty szwoleżerów?!	My, chrześcijanie, wiemy przez Akte, co się na Palatynie dzieje. Zaliś nie słyszał, że cezar wkrótce po mojej ucieczce, a przed swym wyjazdem do Neapolis, wezwał Aulusa i Pomponię ja zaś z porady starszych nigdy nie pisałam do matki, gdzie jestem, by zawsze śmiało mogła zaprzysiąc, że nic o mnie nie wie. KłamstwoTy może tego nie pojmiesz, Winicjuszu, ale nam kłamać nie wolno, nawet gdyby o życie chodziło. Taka jest nasza nauka, do której chcemy stosować serca, więc nie widziałam Pomponii od czasu, gdym opuściła jej dom, ją zaś zaledwie od czasu do czasu dolatywały dalekie echa, że żyję i żem bezpieczna.	A to wybornie rozejdźmy się tedy jeden w jedną, a drugi w drugą stronę góry, wy zaczniecie ryczeć od czasu do czasu, a ja wam zacznę odrykiwać i chyba by się sam diabeł w tę sprawę wplątał, gdyby się osioł wasz nie odezwał, jeżeli tu gdzie jest.	Ba! aleśmy też wyczekali się na nie i twardo je wysłużyli. Huncwotem będzie, kto nie pośpieszy zatłuc na śmierć wielmożnego Panta-Tichado i nie zaślubi natychmiast panienki księżniczki! Alboż nie jest dosyć piękną? He! he! chciałbym, żeby wszystkie pchły w moim łóżku były do niej podobne	Ja nie statystastatysta (daw.) odrzekł na to Charłamp tajemnica, sekret; tu B. lm arcana. książęce wiedział. Cnota, Dziewictwo, NiebezpieczeństwoSłyszałem na własne uszy, jak ktoś wykrzyknął przy nim: „Nie pożywi się Kmicic po naszym młodym księciu!”	Kunie, juści że żadna pociecha, a wydatki tylko; ale żeby to kunie ino, a toć ten zapowietrzony kucharz tyla masła, jajków i śmietany bez tydzień bierze, co dawniej i bez miesiąc nie wyszło, a jeszcze się za gotowy grosz sprzedało.	O, mój panie mówisz tak, jakbyś był prokuratorem sądu ostatecznego. Ja także odpowiem jak pan Wokulski: czy wiesz, dlaczegom to zrobiła?...	O, wiem dobrze, że macie Nie potrzebuje pan mydlić oczu. Na nic się to nie przyda, zapewniam pana. Chodzi nam o tę mapę	Paradna jesteś podniecasz się jakimiś głupstwami. Jeżeli nawet tak było, jak mówisz, możesz mieć spokojne sumienie. Twojej „pomocy” w ogóle nie brałem pod uwagę. Ale któż to ci nagadał tych idiotyzmów, Szubert?	Sama pójdę, da Bóg, że mi się nic nie stanie. Rocho mówili, że we święta będą puszczali do niego, pojadę... Ale, trza by już te boczki poprzekładać na drugą stronę.	Złapmy się siatki! A kosz do morza!	To prawda. Jestem, chłopcze, jedyny Captain z całego Jevíčka. To się zgadza. Ponoć pochodzi stąd jeszcze jeden kapitan od... od... tych łódek spacerowych, ale ja myślę, że to nie jest prawdziwy Captain. To się mierzy według tonażu, wiesz?	Och, z dopytywaniem się znowu! Nic, tylko mnie się wszyscy dopytują:	Ale dziadek się do nich tak przyzwyczaił	Ależ to nie jest odpowiedź.	Bo to trochę na boku od Ankony, ale ślicznie. Morze, panie tego i owego, u nóg.	Co on zrobi „Nautilusowi”! przecież nie będzie go gonił pod powierzchnią fal! Czy ma do niego strzelać na dno morza?	Dobrze ponieważ poczuwasz się do winy na równi ze starszymi braćmi, razem z nimi poniesiesz karę. Od dziś do końca lata co dzień dwie godziny będziecie poświęcać pracy pod kierunkiem pana Martin. Poproszę go, by się postarał nagiąć wasze umysły do zastanowienia i by wzbudził w was poczucie odpowiedzialności, którego nie macie. Tyle razy winy były wam darowane, że spodziewałem się po was większej wrażliwości sumienia. Możecie iść, zasmuciliście nas poważnie i już wiem, że w przyszłości nie możemy polegać ani na waszym rozsądku, ani na posłuszeństwie.	Nie odpowiadam też, kochanko, za nikogo wiem to, że wyrokiem nieodwołalnych losów przeznaczona mi byłaś, przeznaczona człowiekowi, który po wielu ciężkich i daremnych walkach z losem padł ofiarą zawiłych interesów pieniężnej natury. Rozumiem cię doskonale, kochanie! Boleję nad tym, lecz zaradzić temu nie mogłem.	Obowiązki przedewszystkiém powiedziano mi, że książe wyjeżdża do Wiednia, nie mogłem się powstrzymać, aby mu nie złożyć mojego uszanowania.	Raczcie panowie i mnie zrobić ten zaszczyt może się wam będę mógł na co jeszcze przydać.	Weszliście jak do gospody. Ani mnie nie powitacie	Że to nie jest wszystko Bardzo nastrojowy krajobraz	A, poczekaj! Ja znam panią Osnowską. Znałam ją jeszcze panną. Znałam także oboje państwa Broniczów i ich siostrzenicę, ale ona nie była wtedy jeszcze dorosłą. Pan Bronicz umarł sześć lat temu. Widzisz, jak ja wszystko wiem!	Święte słowa księdza doktora: nawet diabeł do diabła niepodobny, nie to człowiek do człowieka.	A czym się zasłużył, w czym się specjalizuje?	A dla mnie znajdzie się robota?	A słowo stało się ciałem! Nie powiadajcie byle czego!	A wtedy... kiedy to, pamiętasz, otrzymałem gratyfikacyą i zostawiłem u siebie tę assygnatkę... na cygara...	Ach, Saro! To ty jesteś?	Być może! Ale nie to po prostu sprzeczki małżeńskie, które trzeba pogrzebać na dnie serca. Czyż nie mówiłam panu onegdaj? ja nie jestem bynajmniej szczęśliwa. Złote łańcuchy ciężą bardziej niż wszelkie inne.	Chciałeś to wszystko zatuszować za pomocą różnych podstępnych machinacji, co?	Chyba zobaczę go, jak wróci?	Do mnie, Dziwo?	He! Cześnikiem mnie nazywają, chociaż takie było moje cześnikostwo, jak twego ojca skarbnikostwo.	Historię starożytną, czytanie klasyków, arytmetykę... i tak dalej! Siostra moja i ja mieliśmy głowy dość tępe, ale dwaj moi bracia (jestem średni pomiędzy nimi) lubili te zajęcia, a matka, trzeba ci wiedzieć, przewyższała nas sześciokrotnie swym wykształceniem. Była niemal tego wzrostu, co ja teraz, a przy tym podobna do nowego posągu DemetryDemeter (mit. gr.)	Hm... mieliście się zejść na moście Św. Floriana.	I owszem. Idź prosto przed siebie, a potem weź się na prawoweź się na prawo	Ja też jej powiedziałam, że ostatni raz daję, i żeby mi nigdy więcej nie wracała. Trzeba ludziom zakazać, ażeby jej nie puszczali, jeśli się tu zjawi.	Jacyś młodzi państwo do ciebie	Nie ma jak on!	Nie próbujcie zrzucać winy na biedne, bezbronne zwierzątko, w dodatku nieżywe. Brzydzę się adwokackimi wykrętami. Na mą duszę, Rattray...	Nie rozumiesz, co to znaczy? Ty, ty tępy zwierzaku!	Niezawodny sposób, by uzyskać władzę nad tchórzliwym bliźnim, lecz nigdy nad myślą, która może tworzyć.	No i jak on przy tym wygląda?	O! niczego mi nie braknie, nawet tego sprzętu, który pan zowiesz wielbicielami, ale to wszystko tak nudne i pospolite. Ja lubię młodość, a tu i młodzi są staremi.	O, cóż to kolega tak siarczyście maszeruje? o małoście mię nie uszkodzili...	Oho!... skądże ta trwoga? Więc i dla ciebie nie jest tajemnicą, że mamy zdrajców...	Primo, okrągłouste, których szczęki mają kształt lejkowatego smoczka, a skrzela otwierają się przez liczne otworki; rząd obejmujący jedną rodzinę. Typ: minógminóg	Przyjdziesz tu jeszcze?	Tak, Lucette, możesz już odejść, by załatwić swój mały sprawunek, oczywiście, o ile jeszcze nie zapóźno. Ale prawda... Miss Remsen poleciła zawiadomić cię, że nie potrzebuje już twych usług.	Teraz dobrze trafiłeś masz słuszność, zmieniam swój zamiar, nie mogę i nie powinienem dobywać oręża przeciw nikomu, co nie był pasowany na rycerza. To twoja rzecz, Sancho, tyś powinien pomścić zniewagę wyrządzoną twemu wierzchowcowi, a ja tu z boku stać będę, żeby ci animuszu dodawać i radami wspierać.	To drukowane na egzamin łacińskie zadanie Kinga. In... In Verrem: Actio prima. Co za szopa!	To rzecz ojca. On wie, jaki jestem i że ustępstwa żadnego od honoru nie uczynię.	Trzeba będzie obmyślić coś pocieszającego dla znajomych w mieście. Ufam pańskiej inteligencji i pańskiemu doświadczeniu, capatazie. Rozumie mnie pan?	Weźmiesz ją i pomścisz się Chciałeś ją mieć za żonę... Uczynisz niewolnicą lub	Widzieliście, moi ludzie, jaką to magierę czerwoną ma na łbie...	Widzę, że pani będzie więcej kochała tego lizusa aniżeli mnie... Ale ja do pani jestem bardziej przywiązana, choć nie obrywam pani sukni...	Więc już nic nie mamy?...	Za zdrowie twoje, szlachetny panie: jak godność pańska, jeżeli wolno zapytać?	A pan może dawać na fortepianie?	Bieda!	Czego od niego chcesz?	Czyli mam cię nie krępować sobą.	Diabelskie nasienie! A gdzie są teraz?	E! proszę pani, w małżeństwie dumy i obrazy nie ma. Co warte małżeństwo, jeśli na savoir vivrach i na pomadkach oparte. Ot, szczerze, po prostu z mostu...	I chrześcijaninem?	I mnie też	Ja właśnie prawdy chcę od was, aby nie być zmuszoną im wierzyć Więc mówcie.	Jutro idę zabić Aleksandra Niech sumienie wasze powie wam, co potrzeba czynić.	Kto był przy tym?	Mam listy od niego.	Musiałem, bo nie potrafiłem myśleć o czym innym.	Mógłby zapis zrobić	Na rozworę, ino na rozworę, jaśnie Pietrze, dziedzicu	Nec nuntius cladisNec nuntius cladis (łac.)	Nie dostałem rozkazu. Siostra zachorowała na bardzo ciężką anginę. Byłem u niej całą noc.	Nie!	Nie!	O, Athosie! rzekł Aramis	O, Jezu Nazareński! Tam stoją kobiety z dziećmi, ranne, pokrwawione, obszarpane, na wpół nagie. Powiadają, że Tatarzy je obdarli i pobili.	Ona nie przemawiała żebraczym głosem! A z twarzy też nie wyglądała na żebraczkę!	Pani wychodzi?	Przeciech urzęda cosik wiedzą?	Przemiana, Matka, Małżeństwo, Dziecko rzekła, rozwiązując drżącą ręką wstążki kapelusza, po czym jednym tchem dorzuciła	Przyjeżdżał marszałek dworu Ich Królewskich Mości...	Przysięgam.	Rašysiu, rašysiu. Bet ir tu neužmiršk. Nueik į dvarą, panelė tau visados parašys.	Skąd wiesz o tem?	Tak dalece, że dziś...	Tak.	Tego ja nierozumiem	U siebie w domu. Pana Wierusza nie znam.	W „Sumienności” niema zmian?	Widzisz, co ze mną.	Wiem, wiem ale ta sama osoba rozkazała, bym mówił „panienko”.	Znów polityczna nikczemna intryga, tym razem już Niemcy wchodzą na widownię.	Żono!
Oj! układajta się lepiej ze swojakiem, żeby wam Szwaba na kark nie sprowadził!...	No! no! nie lamentujcie, bo może i Harasymowicza się zbędziemy to licho dokuczliwe... Pan, słyszę, jak pojechał żółty, blady i słabeńki, tak i powrócił nielepiéj. Nic tam jeszcze doktory nie pomogli. Zaraz, słyszę, jak tylko na próg dworu stąpił, kazał zawołać kapitana, i coś jemu takiego powiedział, że kapitan poleciał do oficyny i pakować się kazał... Mówią, że ma wyjechać... Czegoś się kłócili, i jegomość mu jakieś papiery rzucił w twarz... Ot co ludzie gadają, a dziś gromada hurmem idzie do dworu ze skargą na Harasymowicza.	Dobrze. Ale przedtem niech mi pan poda płaszcz kąpielowy. Tylko proszę na mnie nie patrzeć.	Jest pieczeń i butelka wina, ale pan chyba tylko popatrzy, bo jeść pewnie nie dadzą.	Mówisz pan zatem, że nie wiesz, co zawiera ten list?	Nie cieszy się ten pan don Miguel dobrym imieniem?	Powiadam, co jest oddział tatarski, dokonujący najazdów w głębi terytorium przeciwnika, w celu odwrócenia jego uwagi od działań sił głównych. iść razem z ptactwem i z wilkami, ale gdybyśmy prosto na czambuł wpadli, tedybym i ja już na to nie poradził.	Ale handel nasz, przemysł, rolnictwo i odbyt były tylko miejscowe. Doszedłszy pewnego stopnia, daléj-by się rozwijać nie mogły. Postarałem się więc o otwarcie biura pocztowego, o koncessyę na sprzedaż tytoniu, prochu i kart; skłoniłem poborcę podatków, by zamiast mieszkać w jakiéjś innéj gminie przeniósł się do naszego miasteczka, które jest zarazem stolicą kantonu; rozbudziwszy potrzebę jakiéjś nowéj produkcyi, starałem się ją zaraz w czyn wprowadzić, wpajałem we wszystkich poczucie własności; to téż w miarę jak wzrastała zamożność, wykarczowywały się grunta, zakwitała uprawa roli, wznosiły się posiadłości. Biedacy, którzy przed mojém przybyciem nosili pieszo sery do Grenobli, jeżdżą tam teraz porządnemi furmankami, wożąc owoce, jaja, drób, jarzyny. Wszyscy nieznacznie zamożnieli. Do najbiedniejszych należeli ci, którzy się na uprawie ogrodu, hodowaniu jarzyn i owoców ograniczać musieli. Ale nie chcąc dać zgasnąć temu domowemu ognisku, trzeba go było bezustannie podsycać. Przemysł miasteczka nie był jeszcze tak wielki, by mógł utrzymać ruch handlowy, spowodować konieczność założenia magazynów, targu. Nie dosyć na tém, jeżeli kraj nic ze swego kapitału nie traci; dobrobyt jego nie wzrośnie, gdy ta suma pod postacią produkcyi i konsumcyi przejdzie choćby przez najwięcéj rąk. Nie, nie na tém rzecz polega. Skoro kraj jest już na téj stopie, że między jego zapotrzebowaniem a produkcyą istnieje zupełna równowaga, wtedy chcąc podnieść zamożność ogółu, trzeba wejść w stosunki zamiany na zewnątrz, które-by mogły trwały stan czynny w jego handlowym bilansie zaprowadzić. Ta myśl przewodniczyła zawsze państwom pozbawionym terrytoryalnéj podstawy jak Tyr, Kartagina, Wenecya i skłaniała je do prowadzenia wywozowo-przywozowego handlu. Ja-m również chciał coś podobnego dla trzeciéj ery pomyślności mojego kantonu utworzyć. Pomyślność ta, ledwo widoczna dla oczu przechodnia, bo miasteczko nasze podobne jest do wszystkich innych, była zadziwiającą tylko dla mnie samego. Mieszkańcy, biorąc czynny udział w tym postępowym ruchu, nie mogli go także ocenić. Po siedmiu latach traf zesłał mi dwóch cudzoziemców, którzy są teraz dobroczyńcami téj miejscowości i mogą ją z czasem w prawdziwe miasto zamienić. Jeden z nich jest-to Tyrolczyk, człowiek niesłychanie zręczny, który robi obuwie dla wieśniaków, a buty dla elegantów Grenobli, a robi je tak, jakby żaden szewc paryski nie potrafił. Był on zarazem wędrownym muzykantem, prawdziwym typem tych zabiegliwych Niemców, co to sztukę i rzemiosło jednocześnie uprawiać umieją. Przeszedł tak całe Włochy pracując i śpiewając i z powrotem zatrzymał się w naszém miasteczku. Gdy się zaczął rozpytywać, czyby kto nie potrzebował obuwia, przysłano go do mnie; jakoż obstalowałem u niego dwie pary butów, a zdziwiony zręcznością, z jaką zrobione zostały, wszedłem z nim w rozmowę; a jego jasne i rozsądne odpowiedzi, obejście się i powierzchowność, wszystko to złożyło się na potwierdzenie dobrego wyobrażenia, jakie o nim powziąłem. Zaproponowałem mu, by się osiedlił w miasteczku, przyrzekając, że go wszelkiemi siłami popierać będę i na początek zaliczyłem mu dosyć znaczną sumę. Zgodził się bez wahania. Ponieważ skóry nasze, skutkiem staranniejszéj hodowli bydła ulepszyły się, jak to już zresztą nadmieniłem, przyszło mi więc na myśl, że niezadługo będziemy je mogli na własny użytek obracać, wyrabiając z nich obuwie po cenach umiarkowanych. Wypadek nastręczył mi nadzwyczaj zdatnego i pracowitego człowieka, który mi miał posłużyć za narzędzie do zaszczepienia w miasteczku jednéj z najobfitszych i najstalszych gałęzi handlu. Na szczęście nie omyliłem się w moich rachubach. Dzisiaj mamy już pięć garbarni, które zużytkowują wszystkie skóry z całego departamentu, a nawet często się po nie do Prowancyi udają. I cóż pan powiesz! garbarnie te nie mogą nastarczyć skór Tyrolczykowi, w którego warsztacie pracuje przeszło 40 robotników..... Co się tyczy drugiego, którego historya, acz nie mniéj ciekawa, może-by pana znużyła, jest-to prosty chłop, trudniący się wyrobem kapeluszy z szerokiemi rondami, jakie tu powszechnie noszą. Doszedł on do tego, że sprzedaje je taniéj niż inni i handluje niemi nie tylko w okolicy, ale i w sąsiednich departamentach, a nawet w Sabaudyi i Szwajcaryi. Dwa te rękodzieła, mogące się stać niewyczerpanemi źródłami dobrobytu dla kantonu, gdyby się tylko w dobroci gatunków i nizkości cen utrzymały, nasunęły mi myśl utworzenia tu trzech jarmarków do roku. Prefekt, zdziwiony szybkim rozwojem naszego przemysłu, poparł mnie w staraniach o uzyskanie na to koncesyi. Jakoż w zeszłym roku odbyły się w miasteczku trzy jarmarki i znane są już w Sabaudyi pod nazwą jarmarków obuwia i kapeluszy. Na wieść o tych przeobrażeniach, pomocnik jednego z notaryuszów z Grenobli, młodzieniec ubogi lecz wykształcony i pracowity, zaręczony przytém z panną Gravier, udał się do Paryża, by prosić o miejsce notaryusza w naszém miasteczku, które téż i uzyskał. Nic go ten urząd nie kosztował; teraz wystawił sobie dom naprzeciwko domu sędziego pokoju. Co tydzień jest targ w miasteczku, na którym się dość znaczne interesa na bydle i zbożu robią. W przyszłym roku będziemy mieli zapewne aptekarza, potém zegarmistrza, skład mebli i księgarnię i dojdziemy może do tego, że nasza skromna mieścina będzie w stanie dostarczyć wszystkiego, co ludziom rozwiniętym moralnie i fizycznie jest koniecznie do życia potrzebném. Cywilizacya tyle już tutaj zrobiła, że nie spotkałem najmniejszego oporu ze strony rady municypalnéj, gdym podał projekt naprawy i upiększenia kościoła, zbudowania plebanii, obsadzenia drzewami rynku i budowania domow pod linię, by miéć z czasem porządne i proste ulice. Takim-to sposobem stało się, że zamiast stu trzydziestu siedmiu dymów gmina ma ich teraz tysiąc dziewięćset, zamiast ośmiuset nędznych sztuk bydła rogatego dwa tysiące mieszkańców w miasteczku, a tysiąc w dolinie. Z tych, dwanaście rodzin można śmiało bogatemi nazwać, sto innych do zamożnych się liczy, reszta się dorabia i pracuje. Wszyscy umieją czytać i pisać, a nawet różne gazety mają tu siedemnastu prenumeratorów. Nie ulega wątpliwości, że spotkasz się pan i z nieszczęśliwemi w naszym kantonie; ja ich, niestety, aż za wielu widzę, ale nikt tu nie żebrze; dla każdego znajdzie się praca. Na jednym koniu niepodobna mi wszystkich chorych objechać, muszę miéć drugiego pod siodłem na zmianę i mogę bezpiecznie o każdéj porze chodzić po okolicy, nikt już do mnie nie strzeli, a kto-by miał ten zamiar, sam-by przy życiu nie został. Skąpe w objawach, ale rzetelne przywiązanie mieszkańców jest-to jedyny osobisty zysk, jaki dla mnie z tych zmian wypłynął i poprzestaję na nim chętnie, mając jeszcze i to zadowolnienie, że każdy, kto mnie spotka, wita mnie wesoło i przyjaźnie. Pojmujesz pan, że majątek, jaki mimowolnie z moich wzorowych ferm zebrałem, jest dla mnie nie celem, ale środkiem.	A i cóż ta z tego, że nie żył, ale kościelna żona, nie rozwiodły się. Tera, jak pomarli stary pan, przyjechała i cabas wszystko.	Widzę, że część religii i twojej sukni przenika cię aż do zapomnienia uraz osobistych; to iście po chrześcijańsku; buduje mnie to, aczkolwiek nie dziwi u człowieka takiego jak pan. Postaram się, by sprawa nie miała rozgłosu.	A bo to Hanka nie gospodyni?	A jednak zbrodnia, choćby była przygotowana z naukowego punktu widzenia, będzie zawsze zbrodnią: a jeżeli uniknie sprawiedliwości ludzkiej, oku boskiemu nie ujdzie. Mieszkańcy Wschodu mniej przejmują się wyrzutami sumienia, przezornie zlikwidowali piekło; to wszystko.	A, Natan umaczał palce w tej sztuce! Nie dziwi mnie już jego obecność.	Ach, tylko nie mówmy o kobietach w ogóle. Na drugi raz „śmiej”	Ale widocznie dla ciebie to nie jest takie ważne, by o to walczyć, by znieść różne przykrości i zmartwienia.	Cóż więc pan robi z życiem?	Do cudzołóstwa! Tak więc, drogi panie, buddysta palący swoją fajkę może doskonale powiedzieć, że religia chrześcijan wspiera się na cudzołóstwie, jak my jesteśmy przekonani, że Mahomet jest szalbierzem, że jego Koran jest plagiatem Biblii i Ewangelii i że Bóg nie miał nigdy najmniejszej intencji robić z tego poganiacza wielbłądów swego proroka.	Do jesieni daleko. Może pan uporządkuje swoje sprawy. Zresztą na troski najlepsza praca.	Et, bredzisz! Pan Adam takiż wariat jak i ty.	Gońcy przybyli, bom ich sam widział	Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	Hm... nie jest to, oczywiście, miłe. Ale duchy nie ukazywały się dotąd. Nie widziałeś jeszcze żadnego?	I to nie wróg...	Ja mówię tylko, że ich pan wyrzucił. I tegoż samego wieczoru zdemolowano panu gabinet.	Ja nie będę otwierał tych drzwi, ani tam nie pójdę.	Ja nigdy nie kłamię, chyba jak trzeba, a tu przecie nie mam żadnej potrzeby.	Nardzewski jestem, do usług... Kogóż, jeśli łaska, mam zaszczyt... w tych ubogich... te... progach?	Nic, pełno tam wody, jestem do nitki przemoczony.	Nie chciałem cię budzić, zresztą byłem pijany.	Nie idę dalej. Niech padnę trupem na miejscu. Motłoch i ciągle depczą mi po nogach.	Nie mam dziś jeszcze dużo roboty. Muszę rozpatrzyć się w księgach, w rachunkach...	Nie mogę uwierzyć. Dorian jest zbyt wrażliwy.	Nie wzywali... a juści, nie wzywali, ale myśleliśwa, że samo przejdzie, a potem tośwa widzieli, że już i wielmożny dochtór nie poradzi	Nie wątpię że słowa twoje, które tu wszyscy zresztą wzięliśmy do serca, wywarły pożądane wrażenie na obecnym tu dżentelmenie. Nie zatrzymujemy cię dłużej, Dwudziesty Ósmy.	Nie, panie. Nie mamy listu. Co mamy do powiedzenia, kazano nam ustnie powiedzieć.	Nie, to znaczy, że myślę o czem innem, a także, że coraz więcej kocham swoją Marynię, tak, że gdy skończy się: zawcześnie, będzie: zapóźno	No nie ma: ani łódki, ani człowieka.	On zatracił własną ojczyznę i nie znalazł drugiej. Ale rozwinęła się w nim ogromna nienawiść ku zdobywcom. Słuchaj no. Ostatniej nocy zwierzał mi się, że... itd.	Ponieważ nieprzyjacielowi nie należy pozostawiać w ręku nic a nic. Rzecz ma się tak samo jak z Przemyślem albo jak z tym żołnierzem, któremu nieprzyjaciel w bitwie wyrwał z rąk manierkę. Było to jeszcze za czasów wojen napoleońskich, a ten żołnierz udał się w nocy do obozu nieprzyjacielskiego po swoją manierkę i jeszcze na czysto zarobił, ponieważ nieprzyjaciel fasował na noc wódkę.	Precz! Nie kuś mnie do grzechu śmiertelnego przed grobem.	Tak, to ja. Pan mnie poznał?	Więc zdrowie moje aż tak bardzo cię obchodzi? Jesteś doprawdy zbyt dobry. Ale nie w mniejszym zapewne stopniu jesteś ciekawy szczegółów mojej podróży. Jeśli chcesz, opowiem ci je.	Zresztą w wilię był rodzaj próby generalnej, to było ładne! Wyobraźcie sobie, kiedy powiedziała zdanie, a nawet nie, ćwierć zdania, zatrzymywała się; robiła pauzę, doprawdy nie przesadzam, przez pięć minut.	A Marynia?	A, młody mistrzu! moje uszanowanie!	Ach, żeby tak Coś się wydarzyło	Aha!	Aha... Noc widna?	Aha... młódka... na luteńcelutnia (muz.)	Ale czy naprawdę prosto z kościoła powrócisz jegomość tutaj?	Bez czego?	Bo to je nasa Pani! Pani, co na kmurak se siedzi... A ja wam co powiem. Był taki plugac...	Boję się...	Byłem jednego wieczora pod twoim domem.	Bóg wam zapłać, Śmierćale miarkujcie ino, że to starsi ździebko jesteście, a przecież i tak kużden śmiertelny, bo to	Całą noc była burza	Chodź do mnie.	Ciekawe! Cóż jej mogły zarzucić?	Cóż tam nowego umyśliłeś?	Dajże mi już pokój, do licha! Zobaczymy, co ci dobrego przyniosą tegoroczne święta. One ci zawsze wiele dobrego przynoszą!	Dziecko moje, wnuczku umiłowany... śpij spokojnie, wszystko będzie dobrze!	Ech, czyżby w pańskich pekari były kamyki?	Felek!	Ha! Nędzniku! mam tu dokument podpisany własną twoją ręką, dokument, w którym ręczysz honorem, że poślubisz mnie, Gburię-Furię!	Hm Niby lo kogo?	I pewne to jest z tym nadaniem?	Idźmy i zobaczmy...	Istotnie cudowny kraj! znalazłam tam więcej, niźli myślałam, że znajdę.	Ja? Ja tu przyszłam, aby się popatrzeć na onoon, onego (daw.)	Jak to: odzwyczaisz?	Kawowego kropeleczkę, jeżeli łaska!	Koń był daleko	Lecz gdybym ją sprzedał, tę nędznicę w cóż się bez niéj moja gospoda obróci? co powiedzą starzy, którzy mi tu dla jéj czarnych oczów chodzić przywykli!	Maiestas infracta malisMaiestas infracta malis (łac.) rzekł, spoglądając na nią z uwielbieniem, ksiądz Wydżga.	Mnie się zdaje mnie się zdaje, że teraz już będzie wszystko inaczej, w Niżpolu i na całym świecie.	Niech Józef pójdzie do najbliższej kwiaciarni, kupi tam jakieś dwadzieścia róż i każe odesłać pod adresem doktor Łucji Kańskiej. Adres jest w książce telefonicznej.	Niechże jej to pani ułatwi!	Niestety! wiem ja, panie, o tem; wszystko na świecie przewróciło się do góry nogami.	On głupie dziecko moje karmił i całował...	Pani kocha dziadzia?	Pani przyjaciółki będą się czuły pokrzywdzone, jeżeli je pani tak zostawi	Pani żartuje chyba?... Opowiadała mi o Lwowie, i o swojej przeszłości.	Panie, co dałbyś temu, kto by oswobodził twą ziemię od olbrzyma Urgana Włochatego ściągającego z was ciężkie haracze?	Phi, nic znów tak szczególnego! Dziś jest prawdziwa maniamania	Pogodziliśmy się z Krukowskim...	Przypuśćmy tedy, że my oboje...	Sprawiedliwie się bać można; ci dwoje nad żywot miłowali pańską dziecinę.	Słuchaj ty, wiedźmo jakaś ja za tobą goniąc już pół dnia straciłem.	Tak jest, panie kapitanie.	Tak, a tymczasem twoi liczą mi każdy kawałek chleba i traktują jak obcą.	Tak, na dziś mi wystarczy.	To zostań!	Tylko dla odzyskania zdrowia	W naszym kościele?	Wiesz, co dalej zamierza?	Więc idę	Więc lećmy!	Zostanę w Warszawie.	Łaskawi panowie, bardzo się cieszę, żeście słyszeli, co tutaj zaszło. Być może, poproszę panów o zaświadczenie, iż Mr. Barnes pytał mnie tylko, kim jest ta kobieta. Poprawiając go, rzekłem, że była Różą Mitchel. Czy przedstawiłem rzecz należycie?	Żeby zobaczył, czy most skończony.
Dobrze Opowiem panu coś, co pasuje do naszej sytuacji, tylko że wtedy zamiast prawdziwej wojny były tylko manewry i była taka sama panika jak tutaj, ponieważ nikt nie wiedział, kiedy wyruszymy z koszar. Razem ze mną służył jakiś Szic z Porzecza, człowiek porządny, ale pobożny i bojący się. Wyobrażał sobie, że manewry to coś okropnego, że ludzie podczas manewrów padają z pragnienia i że podczas marszów sanitariusze zbierają tych biedaków jak ulęgałki. Więc pił na zapas, a gdyśmy wyruszyli z koszar i dotarli do Mniszki, mówił: „Wiecie, chłopcy, ja tego nie wytrzymam. Chyba że się Bóg sam zmiłuje nade mną”. Potem przybyliśmy do Horzovic i mieliśmy tam dwa dni odpoczynku, ponieważ stała się pomyłka, bo szliśmy naprzód tak szybko, że razem z pułkami, które szły na naszych skrzydłach, bylibyśmy zagarnęli do niewoli cały sztab nieprzyjacielski i byłby z tego wielki wstyd, jako że nasz korpus miał przegrać, a nieprzyjaciel wygrać, bo w korpusie nieprzyjacielskim był jakiś smarkaty arcyksiążę. I wtedy ten Szic zrobił taką rzecz: kiedyśmy obozowali, zabrał się i poszedł do wsi za Horzovicami, żeby sobie tam coś kupić, i koło południa wracał do obozu. Gorąco było, a mój Szic wypił niezgorzej, więc patrzy, przy drodze stoi słup, na słupie kapliczka, a w kapliczce za szkłem malutki posążek świętego Jana Nepomucena. Odmówił pacierz przed świętym Janem Nepomucenem i powiada: „Gorąco ci, he? Powinieneś się napić. Stoisz tu na słońcu i pocisz się zdrowo”. Potrząsnął manierką, napił się sam i powiada: „Zostawiłem ci tu łyk, święty Janie Nepomucenie”. Ale żal mu było, więc wypił wszystko i dla świętego nie pozostało nic. „Jezus Maria, powiada, święty Janie Nepomucenie, musisz mi teraz wybaczyć, ja ci to wynagrodzę. Zabiorę cię z sobą do obozu i napoję cię tak świetnie, że się na nogach nie utrzymasz”. I mój zacny Szic przez współczucie dla świętego Jana Nepomucena zbił szkło kapliczki, wyjął posążek świętego, wsadził go sobie pod bluzę i zaniósł do obozu. Potem ten święty Jan sypiał z nim na słomie, Szic nosił go z sobą w tornistrze i miał wielkie szczęście w kartach. Gdzie tylko obozowaliśmy, wszędzie wygrywał, aż przybyliśmy w Pracheńskie, obozowaliśmy w Drahenicach i tam Szic wszystko przegrał. Gdyśmy rano wyruszali w pole, to na gruszy przy drodze wisiał święty Jan powieszony. To jest anegdota z życia wojskowego. A teraz znowuż zawiesimy słuchawkę.	Nie chcesz go zwolnić z przyrzeczenia, choć wiesz dobrze, że oszukałaś go, dając mu je do podpisania?	A spalili go na stosie.	Jechali dziś solarze z Drohobycza; powiadali, że tam niedaleko Bronnicy znaleźli ludzie na polu jakiegoś turskiego Żyda, szablą srodze zrąbanego, że już znaku życia nie dawał. Złożyli go u Żyda kwotnika, co niedaleko mieszka, a balwierz, co go zawołano, jeszcze się w nim życia domacał, ale mówi, że mu śmierć pewna od rozłupanej czaszki.	Nie widzieliście go? Rzucił wczoraj buławę czy nie rzucił?	Ten oto szeregowiec nie chce marnować na próżno drogiego czasu. Zabrać go za wagon i przez godzinę ćwiczyć z nim chwyty. Ale bez miłosierdzia i bez odpoczynku. Przede wszystkim raz za razem: Setzt ab, an, setzt ab!	To chociaż go ona opuści, znajdą się jeszcze przyjaciele, zaręczam. Pozbądź się wszelkich obaw, gospodarzu drogi i nie ustawaj w pieczołowitości, jakiej stan jego wymaga.	Ja, odradzać? Bynajmniej. Owszem, mówię ci, że dobrze robisz.	Umie! Zresztą Top jest przy nim!	Wiem ja dobrze, co mówię. Nikto nie winien, inoino (gw.) dziś popr. forma M lm: krakowscy mieszczanie..	Znudził panią! a dobrze, popiszę się nowym natychmiast.	A jakże! Już my mówili, że Witold może przestanie do nas chodzić, bo może Witoldu ociec zabronił...	A jednak dla mnie nie poświęciłbyś tysiąca owych stosunków, gdzie nie cenisz i nie kochasz?	A może Ameryka wcale nie została odkryta Twierdziłbym niemal, że to tylko urojenie.	A synka ponoś miała?	A to, panie Cyrusie do czego będzie służyło?	Ach, czemuż ja nieszczęsna wcześniej tam nie byłam? Ale to tak daleko z Dobrowoli! A i nie zaraz ja stąd wyjachałam, bo wieści latały sprzeczliwesprzeczliwy (daw.) koronka.?” (Bo tak ją zawdy przybierałam). Gdzie tam! I nie, i nie! Sto i tysiąc dzieweczek przepatrzyłam, żadna nie moja Marysia! Na koniec i szukać już gdzie nie było, i nadzieje zaczęły wątleć. Wszyscy mi gadali, jako pewnie poganie głodem zamorzyli to nieboże abo i zarznęli w popłochu, bo najdywano w pogoni wielką moc zarzniętych, które oni woleli zakłuć niżeli żywcem porzucić. Takowy to diabelski naród. Ach, Panno Najświętsza! Tak tedy powoli przyszło wracać doma bez Marysi jako z najcięższego pogrzebu. Po drodze jeszcze raz niby coś dobrego błysnęło; w jednej chałupie pod lasem jest jakowaś dziewczynina odbita od pogan. Tedy wchodzę tam: czysta prawda. Była tam chłopka, biedna wdowa, co poszła sama zaraz na pobojowisko dla szukania własnych dzieci i znalazła je (szczęśliwa niewiasta!) i jeszcze z litości wzięła trzecie dziecko, straszliwie porąbane bez tatarskie szable. Patrzę: nie moje, nawet nijak do Marysi niepodobne. Wszelako żal mi się zrobiło tej sierotki na słomie, z raną jedną kole ramiączka, z drugą tu, na boku. Powiedziałam sobie tak: zmiłuj ty się nad tą dzieciną, to tam i nad twoją zmiłują się jakie dobre ludzie i Pan Bóg może zmiłuje się nad tobą, i kiedyś jeszcze Marysię ci wróci. Uczyniłam tedy na tę intencję takie votumvotum (łac.) słaby. ciało wytrzyma tyle biczów? A z tym wszystkim jeszcze było za co Panu Jezusowi dziękować; synaczek rósł pięknie, a z onej sierotki miałam siłasiła (daw.) ładnie, porządnie., i chowała się na łebską dziewczynę; a jak mię sparalitykowało, takem obaczyła dopiero, jaka w niej poćciwośćpoćciwość (daw.) dziś popr.: przylgnęłam. też do niej całą duszą i Władek takoż przylgnął; nie dziwota, chowało to się razem, to i umiłowało się po gołębiemu. Co prawda, mogłam ci ja planować dla mojego jedynaka i znaczne jakie wiano, i wysokie paranteleparantela (z łac. parens, parentis: rodzic płci męskiej lub żeńskiej, przodek)	Ale boli mnie jeszcze bardziej że biedna, kochana babcia, umierając, nakazała, aby mój ślub odbył się jak najszybciej. Mój Boże, ona też działała przeciwko mnie, myśląc, że mi pomaga.	Ale da się zrobić? Co? W razie czego przecie są dokumenty, mam je w ręku, w razie jakichś zastrzeżeń mogę powtórnie udowodnić...	Ale niebawem w czyn się zmieni. Więc co pani woli?	Ale w jakim celu?	Ani mi to w głowie nie postało.	Ano... niby to prawda!	Brawo, kapitanie! Ale jakimże sposobem sternik może wyśledzić drogę, którą mu wśród wód zakreślasz?	Co dalej?	Co robić?	Co to będzie... co to będzie... Pan prezes tego nie przeżyje.	Co za dźwięki słyszałeś?	Co zawiera ta skrzynka?	Czas może także przynieść zmiany.	Czego chceta?	Czemu musi gryźć rysik?	Czemu tak? Zaliściezali (daw.) spytał Zygfryd de Lówe.	Czy nie wierzy mi pan? Przysięgam... na wszystkie piekła! Wciągnął mnie pan w tę rozmowę i... musi pan... powiedział pan, że będzie mi wierzyć!	Czy pani tego żąda?	Dam ci tyleż samo na przyszły rok Tak więc, w krótkim czasie będziesz miała wszystkie jego fatałaszki	Diego!	Gdyśmy ją stracili przyszło mi na myśl, że on wywiózł ją tam daleko, na obce brzegi. Cuda jej musiał opowiadać, cuda jej musiał, gołąbce mojej, obiecywać, tam daleko! Po widzeniu się z jego matką pewien już byłem, że tak jest, a nie inaczej. Przepłynąłem tedy kanał i znalazłem się we Francji.	Golec.	Ja pana kocham Ja pana bardzo kocham...	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Jakeśmy kopiąc o nie zawadzili i ziemię potem ostrożnie zebrali, to sobie leżały ze wszystkim, jak cały człowiek. Dwa szkielety były.	Jakie miał oczy?	Jasno określonych nie ma więcej, ale są rozmaite odcienie. Jednych łączy wspólność idei naukowych, drugich wspólność towarzyskiego stanowiska. Masz tu demokratów, arystokratów, liberalnych, ultramontanów, wreszcie hultajów, kobieciarzy, próżniaków, jeżeli chcesz, i nakoniec zagorzałych pracowników.	Jestem trochę chora i zirytowana, a tobie ufam moje dziecko, więc rozgadałam się. Wiem jednak, że...	Jeszcze trzy razy tyle ostało w domu!	Katolik, wielmożny panie!	Mam tylko obowiązek panu pomóc	Marjetka jest komunistką. Tylko niech pan tego nikomu nie mówi! Broń Boże! Mogliby ją aresztować.	Najsumienniej.	Najważniejszą przyczynę stanowi grupa Słońcogrodzian, niezadowolonych z naszego trybu życia.	Nicże nie krąży po Rzymie, o tym biednym Sejanie?	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie rozumiem pana	Nie sądzę, że jesteś pan Mr. Barnes, ale wiem to napewno. Przy powitaniu wyraziłem się nie dość ściśle.	Nie zgodzi się? Dlaczego?... Przecież sam powiedział, że to moja sprawa. Sam profesorowi tak powiedział. Dlaczegóżby się miał teraz nie godzić?	Nie, o tym nie mówiłam nigdy, dopiero na końcu ordynatowi, gdy się zapytał.	Niewielki. W każdym razie zabawne to dla mnie, z Ziemi przybyłego, gdy pan tak mówisz, którego ojcowie również z Ziemi tutaj przybyli.	Niezbędne dla jego bezpieczeństwa.	Nigdy! Wolę śmierć.	No tak, ale był u mnie na śniadaniu, tym śniadaniem zapoczątkował swoje wejście do towarzystwa paryskiego.	No wtrącił się prezes Bondy pojednawczo.	No, no, nie wiem, gdzie toś się między takimi rygorystami wychował?	O cóż ci idzie?	O wiele więcej to „pieniądze lub honor”. Przedwczoraj dzienniczek, którego właścicielowi odmówiono kredytu, napisał, że zegarek repetierowyzegarek repetierowy	O! Tak późno. Dom, w którym się zatrzymałem, pensjonat w pobliżu New River, pewnie już od dwóch godzin zamknięty. Nie dostukam się nigdy.	Obawiam się żeśmy źle zrobili. Nie należało strzelać.	Okup?... Mam wrażenie, że jest pan nie dość bogaty, by zapłacić mi równowartość tej ceny, jaką przywiązuję do pana.	Pan dobrodziej miał majątek?	Pani zupełnie nie lubi psów?	Panie, ja nie jestem zadowolony z siebie!	Powiedz mi: czego ty chcesz właściwie?...	Prawdę mówię. Chyba nikt mi nie pozazdrości. Psie życie.	Przecież już cztery roki czekam.	Przecież pan mi mówił, że to nie pierwsza sztuka, więc...	Prześliczna...	Różne rzeczy... czasem dzienniki i powieści, czasem Plutarcha, albo Biblję...	Straszna jest ta nieustanna walka i ten lęk, och, najgorszy ten lęk przed czemś, co nadchodzi, ogarnia, staje się coraz bliższe, nieuniknione...	Tak się złożyło. Chowałam się bez matki, ojciec był zawsze bardzo zajęty. Bywał w Warszawie chwilowo sam, bobym mu zawadzała tylko. Potem spędziłam kilka lat w klasztorze w Galicji. Znam Lwów i Kraków, mamy tam dalekich krewnych, a w Warszawie ani jednej znajomej osoby.	Tak, i nawet obok największych bezwstydników	Tak, prawda...	Ten, co gryzie.	Teraz bez obaw możesz podejść bliżej, biały bracie. Jesteś sam?	Teraz muszę mówić o sobie, choć wolałbym milczeć... A jeżeli coś powiem, co na pochwałę wypadnie, Bóg mi świadek, nie uczynię tego dla nagród, bo ich nie potrzebuję, gdyż największa nagroda dla mnie za majestat krew przelać...	To prawda. Dałem jej coś na usunięcie parcia...	To tak... z żalu	Trzeba kogoś wyszukać we dworze!	Tyś to powiedziała, że ci ludzie umieją cierpliwie czekać, usidlać, nawet wszystko ryzykować i łamać...	W żadnym razie nie zrobię tego! Nie zniosę, abyście mną komenderowali. Dom, o którym rozprawiamy, należy do mnie, dokładnie wiem, jak mam postąpić, i to ja wam powiem, co zrobię! Mam zamiar...	Więc cóż z tego?...	Więc i ty nie wierzysz w cuda?...	Więc tęsknij na zdrowie, tylko do ciężkiego djabła nie psuj mi moich interesów! Jeżeli.... Jeżeli tak dalej będzie mi nie szło, gotów jestem uwierzyć, że tego pecha, to ty mi przynosisz.	Wszystkie wieści przychodzą tu tak późno a najlepszy dowód na Częstochowie, o której cudownej obronie dowiedzieliśmy się szczegółów dopiero od panny Borzobohatej.	Wykonawczyni i, że tak rzekę, pomocnico prawa! Znów powracamy do niemiłego tematu.	Wątpię. Ten pokój jest równie pozbawiony wyraźnej indywidualności, jak i jego właściciel.	Z ochotą...	Zali on ci tak nienawistny?	Zanadtom się przespała	Ładna	Święty dziad mój był ojcem królowej i w drodze łaski otrzymał prawo ozdabiania swej infuły ureuszem. Lecz o ile mi wiadomo, jego uroczysty strój znajduje się między relikwiami świątyni Amona.
Paryż to owo monstrum, które stanowi naszą zgryzotę Choroba ma siedem mil obwodu i gnębi kraj. Prowincja nie istnieje własnym życiem. Tam jedynie, gdzie naród podzielony jest na pięćdziesiąt małych państewek, każdy może mieć swoją fizjonomię; kobieta odbija wówczas blask sfery, w której króluje. Ten objaw społeczny spotyka się, jak mi mówiono, we Włoszech, w Szwajcarii i w Niemczech; ale we Francji, jak we wszystkich krajach o jednej stolicy, obniżenie powszechnego tonu będzie nieuchronnym następstwem centralizacji.	To jedno, ale powiem ci i drugie bo złe jak hiena nigdy nie chodzi w pojedynkę. Czy wiesz, że między chłopstwem śpiewają o tobie pieśni, jak uwolniłeś napastników z więzienia, a co gorsza, znowu mówią, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości, będą zniesione podatki?... Trzeba zaś dodać, że ile razy między chłopstwem zaczynano gadać o niesprawiedliwości i podatkach, zawsze następowały rozruchy. I albo zewnętrzny nieprzyjaciel wpadał do osłabionego państwa, albo Egipt dzielił się na tyle części, ilu było nomarchów... Sam wreszcie osądź: czy jest rzeczą stosowną, ażeby w Egipcie jakieśkolwiek imię częściej było wymawiane aniżeli faraona?... I ażeby ktokolwiek stawał między ludem a naszym panem?... Gdybyś zaś pozwolił, opowiedziałbym ci, jak na tą sprawę zapatrują się kapłani...	Nie jest. Pozostało do położenia pięćdziesiąt mil, dzielących to miejsce od Allahabadu, gdzie znów zaczynają się tory.	Nie, dziecko, ja wiem wszystko, co trzeba. Wiem też wszystko, co jest negatywne, a pozytywnej filozofii dziś być nie może trik, sztuczka stosowana w celu osiągnięcia jakiegoś szczególnego efektu.: nie ma pojęciowego systemu, który by mógł zasłonić tajemnicę, ale właśnie ta religia, która jest ostatnią zasłoną, jest jedyną doskonałą dodała z lekką ironią. cały świat chciałabym objąć i nasycić go moim przepełnionym sercem. („I to ona mówi, to wcielenia zła. Boże! Co za perwersja”). Chciałabym być kapłanką i oddawać się przechodniom jak dawne księżniczki hetyckie, nędznym żebrakom nawet... („A, tu ją ponosi”).	Zapomniałeś o drugim liście zdaje mi się jednak, że pieczęcie wskazują jego ważność i wart przeczytania; co do mnie, oświadczam ci, kochany d‘Artagnanie, że on mnie daleko więcej zajmuje, niż ten mały bilecik, któryś tak czule schował w okolicy serca.	Ach, to chyba da się jakoś załatwić. Depeszowałem już do Manchesteru, a tu będę musiał porozumieć się ze stryjem. Sądzę, że obejdzie się bez skandalu.	Kochanku! Miej trochę pieniędzy, jak przyjeżdżasz do Warszawy, duży repertuar, a towarzystwo dobrane, chóry piękne, no i grywaj to, co ja lubię, a kasy twoje będą się łamać pod ciężarem złota.	Nie chcę się panu, oczywiście, narzucać, ale jeśli będziesz pan zmuszony jutro rano wzywać policji, proszę samemu sobie przypisać winę. Złodzieje zyskają na czasie i z pościgu nie będzie nic. Ostrzegłem, a teraz żegnam szanownego pana uprzejmie.	On i tak nas wdzięcznie przyjmie Ale dobra rada, żeby do niego iść, i lepszej teraz nikt nie wymyśli.	Dlaczego musiało się stać?... Cóż to on bankrut czy może nie miał zajęcia?... Taki sklep, spółka to fraszki? A nie mógł ożenić się z kobietą piękną, zacną...	Zgrzeszyłbym, jakbym obiecował, że się żaden śmierci nie boi, albo choćby ja. Po mojemu grzych się tak całkiem śmierci nie bać. Ale jest bojenie i bojenie... Z naszych żaden się nie cofnie, jak każą pójść.	A, jeśli opat, to niech go bierze.	Co innego małżeństwa polityczne, a co innego małżeństwa dla pieniędzy z człowiekiem, którego się nie kocha To gwałt zadany najświętszym uczuciom.	Czy ja go mam o tem nie wiem ale to pewna, że W. Miłość nadto być ostrożnym nie możesz.	Dobrze powiedział ów rzemieślnik niemiecki, który całe Niemcy wszerz i wzdłuż obszedłszy, powiedział: że Pan Bóg przez sześć dni świat stworzył, to wiadomo, ale widać też, że stworzył go naprędce...	Otóż w braku szampańskiego i szambertina, przyjmiecie to, jakie jest...	Panowie czeka nas praca trudna i drobiazgowa, wymagająca cierpliwości i gorliwości, możemy jej wszakże dokonać. Idzie nam o połączenie Skorcewa z jakimś punktem trygonometrycznym poza jeziorem. Punkt taki rzeczywiście istnieje i obrałem go. Wznosi on się na północnym zachodzie jeziora, tak iż bok nowego trójkąta przetnie je w kierunku skośnym.	Pewno mnie się nawet o mało do królestwa niebieskiego nie przysłużył.	Powiedz, nim odejdziesz, bo i ty, i księgi uczyliście, aby tego nie czynić, a tymczasem to się dzieje wśród nas codziennie!	To ma znaczyć, że dałem się w targu oszwabić: sześćdziesiąt luidorów za konia, który tak chodzi, że truchtem może zrobić trzy mile na godzinę.	Wszystko to i my po trosze wiemy ale dokładniej	Zamordować?! Ja się pojedynkuję, a nie morduję zdradziecko! Jestem człowiekiem honoru. Pojedynek pomiędzy mną a nim, tak, ale nie morderstwo.	Było mnóstwo przemytników za czasów młodości mojego ojca. KobietaRodzony kuzyn mojego ojca był przemytnikiem. Powodziło mu się znakomicie. Ożenił się. Wyobraźcie sobie, że w dniu ślubu prosto od ołtarza zaprowadzono go do więzienia.	Udawałem się do N. Pana, błagając sprawiedliwości; ani mi odpowiedziano; o krzyżu nikt w kancelaryi nie wie, z kasztelanii się ludzie śmieją. Oto pani masz, oto masz, na coś mię wystrychnęła; masz swą ofiarę dobijże albo ratuj.	A, to pan, pan... Pan nie wie, że pan się stał moją męką, kłodą na mej drodze, przez którą się przewróciłem jak długi... Dawniej tego nie czułem, a teraz się męczę. Byłem przed paru dniami na pańskiej premierze... Zęby zacinałem z wściekłości. Byłem zazdrosny	Idziecie w góry... i to przez Kulu? O trzykroć szczęśliwi Gdyby nie to, że na kark mi spadła piecza nad gospodarstwem, wzięłabym palankin... ale to byłoby zuchwalstwem i mogłoby narazić moje imię. Oho! Znam tę drogę... znam każdą jej odległość. Wszędzie doznacie tam miłosierdzia... nie odmawiają go ludziom, którym dobrze patrzy z oczu. Wydam zlecenia, by zaopatrzono was w żywność. Czy może dać wam służącego, by wam wskazywał drogę? Nie?... To przynajmniej nagotuję wam dobrego jadła.	A co się z nim stało?	A czy wiesz, co się z nim stało?	A! to pan chce wiedzieć, jak wyglądał z twarzy?	Ach, czyż on mógłby być kogoś niegodzien?	Czy twój pigularz umie się postawić przynajmniej?	Do widzenia.	Gdzie jest?	I tak co rok jeździsz do Ostendy, będziesz teraz miała przynajmniej po co jeździć.	I to z Ewą, jasnowłosą, młodą i śliczną kobietą	Kaip ne kaltas? Ar tai aš jo rankos nepažįstu? Tu nežinai pats ką kalbi.	Konie siodłać! Jeden niech do Butrymów rusza, drugi konia mnie podaje!	Mości hrabio! należy wcale odwrotnie powiedziéć, tak jak historya kiedyś zapisze, że N. Pan był i jest wykonawcą jego fantazyi...	Mów więc, staruszku Wszyscy w tym wieku stajemy się gadułami.	Nic... Jam sobie myślał, jaka to ta dzieweczka musiała być jeszcze młoda.	Nie chcę słyszeć, niech mi Janowa nigdy nie opowiada, co się gdzie dzieje.	Nie trap się tak bardzo, drżysz przecież cały.	No, no nie martw się tak bardzo! Oto popracuj jeszcze trochę nad muzyką...	On.	Ryszarda? A jak on ma na nazwisko?	Tak więc kiedy „Nautilus” płynie w takich warunkach, wynurza się z wody na jedną dziesiątą. Otóż, urządziwszy zbiorniki objętości, dorównującej tej jednej dziesiątej, czyli stu pięćdziesięciu tonom i siedemdziesięciu dwóm setnym, mogę je w potrzebie napełnić wodą i statek, wypychając wtedy tysiąc pięćset siedem ton, co równa się jego wadze, zanurzy się zupełnie w wodzie. I tak się też dzieje, panie profesorze. Zbiorniki te istnieją w niższych częściach „Nautilusa”. Za otwarciem kranów napełniają się wodą, a statek, zanurzywszy się, górną powierzchnią dotyka poziomu morza.	To niepodobieństwo!	Trochę cierpliwości Szykować się!	Tu masz, czytaj!	Więc cóż takiego? Czy to jeden król stracił państwo i znów ma? Ja straciłem też państwo, czekałem cierpliwie dwa tysiące lat.	Wtedy cię przeklnę... trochę... nie bardzo... ale tyle, że popamiętasz.	Zawsze miał gust do milionów zaczął sobie nabijać kieskę w Presles.	A cóż ja tyran jestem, czy co?	A jakże ja pojadę?...	A kto mi otworzy?	Aleście, koledzy, już widzę, w potrzebie byli!	Cha!... cha!... cha!...	Chcesz pan powiedzieć, przez nas	Chyba tak.	Co naumyślnie?	Co za potwór!	Coś ty Jędruś zrobił?	Czy ma zęby własne	Cóżto? ty, widzę, dziecko?	Dobrze Daję panu trzy miesiące.	Dziękuję panu bardzo!...	Długo siedzieliśmy	Fok!	I na klejnot?	Ja?... Bynajmniej	Jaga nic mi nie mówiła o twojéj chorobie.	Jeszcze i ty, dziadu, będziesz mi urągał nieszczęsnemu? Idź precz, precz, mówię! Niech zemrę w spokoju!	Jeżeli sekret, nie chcę słyszeć!...	Jużci, naszym.	Macie słuszność, mości rycerzu i proszę was, opowiadajcie dalej tę historię.	Na męki?	Nic, odparł Presler.	Nie panna	Nie. Tatulo mieli wrócić i mnie kazali.	Och! Słyszę!	Odchodzisz, panie kawalerze?	Otrucie nie mogłoby trwać godzinę czasu.	Pies, Sen	Pisałem.	Po co? Nie pytam, po co wyciągać Torę z ognia Pytam, co zostanie? Wszystko ma przepaść? Tak?	Powietrze Europy dziwnie na ciebie działa, Iry! Tam, u nas, byłaś zawsze silna, zdrowa i spokojna! O! jakież oryginalne meble!	Proszę pana, ja przysięgam, żem nie powiedział nic, co by pana mogło obrazić.	Przyszedł Nie uważałeś pan, czy aby w rogożach?	Przywiozłaś?	Rzecz ludzką wiarę przechodzi! Gdzież był książę?	Sama?	Tak też i czynię, i patrzę.	Tak.	Towarzyszka Karyla jeszcze nie skończyła...	Trzeba mu pozwolić robić, co chce!	Tumry, tyś doprawdy oszalał!	Więc zawołajmy go!	Z powodu nadciśnienia?	Zali oni księcia, choć kalwina, odwiedzają?	„Co może być za związek między wodzeniem na pasku, czarną suknią a 30 kwietnia?”
Nie umiem ci odpowiedzieć, mości Land. Zresztą wierz mi, pozbądź się, przynajmniej na teraz, myśli opanowania „Nautilusa” lub ucieczki. Niejeden chętnie zgodziłby się na położenie, w którym się znajdujemy, aby tylko odbyć przejażdżkę wpośród tych cudów. Toteż siedźmy spokojnie i starajmy się widzieć, co się wkoło nas dzieje.	Mój panie mogłeś pan zauważyć, że ja nie mam zbyt wiele sympatii dla pana Goriot. Naraził mi się przez swoje postępowanie z panią de Restaud, zakłócił szczęście mego życia, jednym słowem, widzę w nim nieprzyjaciela mojego spokoju. Może sobie umierać lub żyć, wszystko mi to jedno. Oto jakie są moje uczucia dla niego. Świat może mnie ganić, ja gardzę opinią. Mam w tej chwili zbyt ważne rzeczy do spełnienia, żeby zajmować się tym, co pomyślą o mnie głupcy lub obojętni. Pani de Restaud nie jest w stanie wyjść z domu. Zresztą, ja nie chcę, żeby się teraz oddalała. Proszę oświadczyć jej ojcu, że przyjdzie do niego wtedy, gdy spełni swe obowiązki względem mnie i względem mego dziecka. Jeżeli kocha ojca, to może być swobodna za chwilę...	Ma pan słuszność Nie rozdzielajmy się, dopóki się da...	O panie, to już zbyt ostre! Cóż to, więc biedna kobieta, jeżeli raczy ją uwielbiać jeden z was, nie może rozmawiać z innymi?... Nie spodziewałem się, ażeby taki człowiek jak pan w taki haremowy sposób traktował kobietę. Zresztą, o co panu chodzi?... Gdyby nawet Bela kokietowała Molinariego, to i cóż?... Trwało to jeden wieczór i skończyło się tak wzgardliwym pożegnaniem go ze strony Beli, że aż przykro było patrzeć.	Uspokój się, pani Nadto dobrze umiesz dziś złorzeczyć i przeklinać. Gdzie to nauczyłaś się takiego rzemiosła? Ale może ten człowiek jest posłańcem Tristana?	Ale na cóż ci się to przydało? spytała...	Taka dola, moja panno Marto: ani ja komu miły, ani kogo swego mam na świecie! Od dziecka smutek mnie tłoczy. Takie Boże sądzenie! Nie lubią mnie ludzie, w chacie niema do kogo zagadać, a do czego się wezmę, to mi idzie, jak z kamienia. Śpiewam smutno, bo mi trochę lżej, choć wiatrom się poskarżę na swe troski.	A ówże zimownik jak się zwie?	A! i moja stara tutaj ha! chatę porzuciła i po świecie się włóczy!	Brühl? jak ci się zdaje?	Byleś się wywczasował dobrze!	I nie sprzeciwiłeś się pan tej nikczemności? Jesteś więc ich wspólnikiem.	No, kładź się, ty już usypiasz; pogadamy jutro	Paniczku wielmożny, usuńcie się krzynękrzynę (daw.)	Dumny jestem z ciebie, Emiljo. Gdziekolwiek się pokażesz, zbierasz hołdy. Mr. Barnes odmówił mi tego guzika jeszcze dziś rano. Domyślasz się, dlaczego chciałem go mieć?	Wentzel widzisz Herberta przy Lidii? Przecie skombinował, co maszynista, a co primadonna! Patrz, jak wetuje porażkę. Oho, jaki do ciebie podobny! Wąsy kręci, oczy mruży jak kot. Ani się obejrzysz, jak się zupełnie przejmie twoją rolą.	Moja jejmość, odparł Salomon: tu nie o to idzie; u mnie taki zwyczaj był, jest i będzie, że się naówczas kobiety nie pokazują... Jedź najlepiej do Smołochowa; wszak oprócz tego lubisz się radzić tego gołowąsa Będziewicza..	To jest skryta rzecz i może już na zawsze tajemnicą zostanie, choć ludzie dużo o niej gadali i na nowo gadać o niej będą, skoro teraz umyślnie przyjechał tu ów kupiec wenecki, aby dociekać, co się z tym jego bratem doktorem stać mogło. Palec boży odkryje pewno zbrodnię, jeżeli to zbrodnia naprawdę była, a wszystko mi jakoś mówi, że, wierę. była.	Otóż, proszę pana, byłem wychowany w Rzymie, przez pewnego biednego księdza, który zniknął nagle. Dowiedziałem się potem, że był trzymany w zamku If i dlatego chciałbym się dowiedzieć o szczegółach jego śmierci.	To byłoby znacznie trudniejsze i wymagałoby dłuższych zabiegów. Nie mam zresztą ze sobą odpowiedniego aparaciku, skonstruowanego na zasadzie peryskopu. Uważam jednak, że świetnie się bez tego obejdziemy, gdy podzielimy role. W wypadku, gdy będzie nam zależało na stwierdzeniu, kto jest u tej pani, pani może słuchać tutaj, a ja zejdę o piętro niżej i zobaczę, kto od niej wychodzi.	Bodaj tego wszystkiego nie było! Jakowyś zły duch wszedł między nas i niby morzem nas rozdzielił. Ani tej wody przepłynąć, ani jej przebrnąć... Człek nie czynił tego, co chciał, nie szedł, gdzie zamierzył, jeno jakby go coś popychało, aż i zaszliśmy oboje na bezdroże. Ale skoro się mamy z oczu stracić, toć lepiej choć z dalekości zakrzyknąć sobie: „Bóg prowadź!” Trzeba też waćpannie wiedzieć, że uraza i gniew to co innego, a żal co innego. Gniewum się wyzbył, ale żal we mnie siedzi	Oni tu nic nie robią, tylko się modlą i na niebo pracują	A czy ty się nie za bardzo męczysz w żłobku?	Właśnie, że dla nikogo. Od paru lat ona się burzy na jego życie. Co prawda, być żoną gracza, niewesołe. Teraz chce od swego wpływu i przykładu ratować syna. Wziąłem sprawę na siebie.	To jest konieczne. Tym mi przyjemniej, że ten kauczuk syntetyczny zdaje się robić wrażenie realnego interesu. Prosiłbym pana o dwie informacje: czy istotnie w masowej fabrykacji cena może być tak bajecznie niska? Pisma podały, że nie przekroczy ona dwudziestu pięciu procent ceny kauczuku naturalnego.	Nie sobie masz to do zawdzięczenia, że twoja pielgrzymka nie zakończyła się raz na zawsze... tydzień temu. Słyszałem, co ci powiedziała sahiba, gdyśmy cię przynieśli do łóżka.	Niech się ciotka nie przestraszy.	Pierwsza gdzie mi waszmość przeznaczyłeś kącik do przespania się?	Tak dawno nigdzie nie byliśmy razem. Trochę się rozerwiesz.	Tak. Bardzo cię przepraszam, ale myślałabym, że to jesteś ty, gdyby nie ubiór. Jakiś uniform listonosza czy czegoś w tym rodzaju. Tylko się nie obrażaj. Kiedyś w Paryżu u Wortha widziałam modelkę, która była do złudzenia podobna do mnie. Czy ty nosiłeś kiedyś zarost?	Komuż powiem, co mi dolega?... Jesteś moim doradcą i ocaliłeś mi, a przynajmniej chciałeś ocalić życie, chyba nie po to, ażeby rozgłaszać: co się dzieje w królewskim sercu, które przed tobą otwieram... Ale masz słuszność.	Mój mości panie! czyli się waćpanu w oczach tylko nie pomieszało lub czyś częściowej porażki za ogólną klęskę nie poczytał, bo to, co powiadasz, całkiem imaginację przechodzi.	Otóż to! Nie raczył pan zwrócić na mnie uwagi.	Nie, bracia, nie kontent. Do stu tysięcy diabłów mnie odprawił i jeszcze kolanem z tyłu popychał. Bardzo już się rozgniewał. Ech, skłamało mi życie, skłamało katorżnie!	Czyż nigdy nie pośliźnie się który z was lub nie potknie?	Wzięła mnie taka ciekawość, gdym usłyszał gwałtowne kołatanie do głównej bramy, żem chyłkiem podsunął się do furty.	Tak to prawda, Jak Ewangelja; na własne uszy słyszałem.	Słuchaj no, Pietrek, skoro wam Pietrek na imię jeżeli nie zamierzacie jechać szybciej, powiedzcie mi, płacę za miejsce i najmuję szkapę w Saint-Denis, mam pilne sprawy, które mogłyby ucierpieć na zwłoce.	Ale cóż pan ma w tym za interes jeżeli kocha prokuratora... Aha! Przypuszczasz, młodzieńcze, że go nie będzie kochała długo, i masz nadzieję zostać jego następcą...	Może to być, że tam pójdziecie ale wprzód musicie Bogusława znosićznosić	To w dawnych wiekach tak bywało że ktoś podobny do monarchy albo do wodza plemiennego, trach z nim w podziemia, razem z koniem... Ale do wody? Nie słyszałem...	A mnie porównanie niestety mniej smaczne zaczyna wprost trapić, że to szarlatanizim.	Jestem zaniepokojony, stryjenko, chorobą Krzysia. Blumkiewicz twierdzi, że to nic poważnego?...	Mówili, ale kiej Antek przykazują zabić, to jego teraz wola pierwsza po ojcowej	Nie chcę, abyś zginęła na szafocie. Rozumiesz?	Tak, to ja. Miałem z nim sprawę honorową i przestrzeliłem go w pojedynku.	Tego człowieka nie ma oczywiście na liście wydziału	Żniwiarka naprawiona. Nie ma pan po co jechać.	A jutro znowu spada na dół Dobranoc, doktorze.	Jak to?	Panie Bonacieux pan masz żonę, panie Bonacieux?	Stary pan umarł...	To nieprawda...	Twoim ojcem! Nikt mi nie mówił, że wuj ma syna! Czemu mi nie powiedzieli?	Rany boskie! Księciu trzeba oznajmić! Niech posłów śle do mistrza! Jezu miłosierny, ratujże ją i wspomagaj!...	Tak jest, panie starosto.	Tak, w osiemdziesiąt dni nie licząc złej pogody, przeciwnych wiatrów, rozbicia statków i wykolejenia.	A ciebie nie nakryją?	Bez grooma rady nie dasz!	Będzie tak i z Chmielnickim.	Chciałem, ale nie zezwolił.	Dopiero mi powie za parę dni.	Jeżeli w bramach pilnują trzeba pewnych ostrożności przy wjeździe.	Mistrzowskie pchnięcie, zaręczam panu. Rogatą duszę ma pański przyjaciel.	Nic więcej nie mówiła?	Nie odzyskał przytomności?	Nie, nie	Nie.	Nieuk jest!	O tak! Znam go dobrze.	O, bardzo ważne!... Chciałam prosić pana dyrektora o przyjęcie mnie do teatru.	Ot, tak sobie	Tak, mamo...	Tak.	Tak... dobre... Oto łotr!	Wody! Larendogrylarendogra (z fr. L’eau de la reine d’Hongrie: Woda Królowej Węgierskiej)	...I jesteś pretorianinem?...	A no!	Amen!	Aramisie, Aramisie	Bezwzględnie.	Co ty wygadujesz!	Co? Teper i Szulc?	Czy Barrymore został wymieniony w testamencie sir Karola?	Cóż, karpie jedzą?	Dawajcie chłopaka!	Dobrze ten za Porthosa... a ten za Aramisa zdrowie; lecz co tobie przyjacielu? masz taką minę grobową...	Doktor Mortimer mieszkał już tam zapewne?	Dyć jutro ślub po nieszporach	Istotnie. Ale poczekaj.	Niemożliwe!	No, ten, po jej prawicy.	Objaśnia święte ma-alowidło... całe wykonane własnoręcznie.	Odmowa?	Pojedynek, Zabawa rzekł Wołodyjowski	Troszkę	We Francji, Najjaśniejszy Panie, w małym porcie niedaleko Antibes, w zatoce Juan.	Z kimże? Z Jadzią!	Za tym przemawia stan zwłok straszny podobno widok.	Znałyśmy pańskiego ojca. On wtedy miał wasze lata.
Bynajmniej. Jest to tylko recepta dla mnie, względnie dla indywiduum bliźniaczo do mnie podobnego, a znajdującego się w takich warunkach, w jakich właśnie ja się znajduję. Recepta i jadłospis niezalecanych potraw. To ostatnie może mieć zresztą szersze zastosowanie... Poza tym, moja droga, każda rzecz zaczyna się od sumy wiary, jaką w nią wkładamy. A ja wierzę w swoją nieteoretyczną teorię!	To samo mu powiedziałam, a w dodatku jeszcze i to, że na Głuchów byłabym pożyczyła pieniędzy. „Mogłeś (mówię) przed sprzedażą napisać słowo do Anielki, żeby ze mną o tem pomówiła, a Bóg widzi, czybym się była chwilę wahała... Ale to twój system, żeby nikt nic nie wiedział. Wszyscy wierzyliśmy w twoje miliony i dlatego tylko nie ofiarowałam pomocy.” On się począł śmiać ironicznie. „Anielka jest za wielka pani i za idealna istota, żeby się miała zniżać do takich marności, jak są sprawy pieniężne, albo też przemówienie w interesie męża. Dwakroć teraz ją prosiłem, by z ciotką pomówiła w kwestyi spólki i dwukrotnie odmówiła mi stanowczo. Co do ratunku Głuchowa, łatwo teraz mówić, gdy sposobność pomocy minęła. Wnosząc z odmowy, jaka mnie dziś spotyka, mam prawo wątpić, czyby i z ratunkiem Głuchowa nie było tak samo.”	Tym tylko sposobem zrobić można coś i dla innych, to jest: wyzwoliwszy się	Thi! Tak sobie. Jestem przeciążony pracą. Mam w ręku wszystkie materiały potrzebne do sporządzenia bardzo ciekawych pamiętników historycznych, a nie wiem, komu je przypisać. To mnie dręczy; trzeba się spieszyć, pamiętniki wyjdą z mody.	A ty jesteś babą, babą nikczemną, głupią i zbestwioną. A! tchórzysz! Więc dobrze, jeżeli nie jedziesz natychmiast, każę cię z rozkazu królowej aresztować i wpakować do Bastylji, której się tak lękasz.	Słowo honoru dzisiejsi autorowie to zupełni wariaci! Dolina nad potokiem! Czemu nie Potok w dolinie? Nie każda dolina ma potok, kiedy zaś się powie Potok w dolinie, autor powiedziałby coś jasnego, określonego, zdecydowanego, zrozumiałego. Ale mniejsza. A teraz, jak może się rozegrać dramat w potoku w dolinie? Powiecie państwo, że dzisiaj główny urok tego rodzaju widowisk polega na dekoracjach, a ten tytuł zwiastuje coś malowniczego. Dobrze się bawiłeś, kawalerze?	Tego nie godzi mi się powiedzieć, bom ją sam w te ręce włożył. Miłościwy pan nasz, Joannes Casimirus, ma tylko mój wybór potwierdzić, nic więcej.	Nikt, to on pierwszy nam się przedstawił	Czemu się pytasz o to, mój chłopaczku?	Można się przez to nie obliczyć z siłami i paść w pół drogi...	Tak, i już po wszystkim! W dniu, gdy morze przedrze się przez ścianę i wpadnie centralnym kominem do wnętrza wyspy, gdzie kipi lawa, w tym dniu, Pencroffie, cała Wyspa Lincolna wyleci w powietrze, jakby wyleciała w powietrze Sycylia, gdyby Morze Śródziemne dostało się w głąb Etny!	Ot czy brat chce, czy nie chce, ja ryzykuję na własną rękę spłatę długów pana Sécharda, daję sześć tysięcy franków gotówką i pan Séchard będzie miał trzydzieści od sta w zyskach; ale słuchajcie dobrze: jeżeli w ciągu roku nie urzeczywistni warunków, jakie sam postawi w akcie, odda nam sześć tysięcy, prawo zaś wynalazku zostanie przy nas, będziemy sobie radzili, jak się nam uda.	Niechże pan mnie zrozumie Nie w pana mocy jest sprawić, abym ja czegokolwiek żałował. Wszelkie żale z mej strony są wykluczone, a jeśliby do tego doszło, tylko mnie samego by to obchodziło. eksperyment jest jego własną sprawą; jedynie on zań odpowiada i nikt więcej.	Byłby wstyd, gdybyś jej pan nie umiał, panie Corkran! A mimo to nie jest to bynajmniej tak łatwa rzecz, jak się zdaje.	Czego się mieszają? Wolność Tomku w swoim domku.	Lecz czyż pan się może lękać?	Niobe? Zdaje mi się, że chciałeś pan Kupidyna z Wenerą?	Oczywiście. Czegóż się boisz? Wszakże nie jesteś złodziejem?	Proszę pana, przyszła matka Oskara, panowego bratanka osoba pełniąca funkcje fryzjera, kosmetyczki i pielęgniarza zarazem, zajmująca się goleniem zarostu, strzyżeniem włosów, przygotowywaniem kąpieli itp., jak również wykonująca pospolite zabiegi medyczne, takie jak wyrywanie zębów czy upuszczanie krwi; także: cyrulik..	Daj Boże, aby się chociaż nie spotkali! To szczęście, że jeden drugiego nie zna, a przynajmniej Fabijan nie zna Harry Drake’a. Lecz samo to nazwisko, gdyby wymówione było w obec Fabiana, sprawiłoby wybuch.	Dick jest milszy i grzeczniejszy od wszystkich innych chłopców! To jest... to jest anioł! Może... może będzie śmieszne to, co powiedziałam... a, mniejsza o to!	A sam pójdzie do nich na wycug, co?... Starzyście, Wawrzku, a do cna jeszcze głupi Ho, ho, Boryna jeszcze krzepki, może się ożenić, a głupi by był, żeby dzieciom zapisywał.	Nikoszu miły, pogadalibyśmy, byle gdzie kąt. Na zamek do was ja nie chcę, u Sulenty u którego mieszkam, nie raźno się rozgadać	Tak, aż do rozkazu. Ten sam człowiek, don José, wywiedzie i mnie. Ma on już dla nas obudwu przygotowane paszporty generałów hiszpańskich, Villacampy i Barsoncourta, na przejście do Tortozy. Zwierzyłem mu się z całej duszy swojej. Pojął mię jak brat rodzony.	Otóż to! W drogę, mój chłopcze!	Więc ja ci powiem. Masz takie same włosy, takie same oczy, taki sam głos i ruchy, taki sam wzrost i postawę, taką samą twarz, takie same rysy jak ja. Gdybyśmy stali obok siebie nago, nikt nie potrafiłby rzec, który ty jesteś, a który książę Walii. I teraz, gdy jestem ubrany jak ty, odczuwam z tobą tym łatwiej, co czułeś, gdy ten brutalny żołnierz... Pokaż, nie masz siniaka na ręku?	A więc proszę o jedno: ażebym mógł służyć pani, o ile mi siły starczą. Zawsze i we wszystkim.	Cóż to ma do Baśki?	Jedyną moją prośbą, panie marszałku, to pół godziny rozmowy z moją żoną na osobności. Przy tym muszę napisać dwa listy: do pierwszej żony i córeczki.	Więc dalej, oto woda w szklanej wannie, zaraz do niej naleję esencji zapomnienia.	Do kroćset tysięcy diabłów! Że też mnie to nie przyszło do głowy!	Na cóż to waści potrzebne?	To ozorem pomacaj, to odczujesz, tak samo jak ja nogą!	Do tego, abyście nie oskarżali następcy przed najwyższą radą. Bo przecie nie ma sądu, który potępiłby księcia za to, że chłopi radzi by nie płacić podatków albo że żołnierze chcą wojny. Owszem, was mogłaby spotkać wymówka. Bo gdybyście dzień po dniu śledzili księcia i hamowali jego drobne wybryki, nie byłoby dziś piramidy oskarżeń, w dodatku	Stryju miłościwy! Puść! Puść mnie! Wrócimy cali. Przedpełk mi za kuma do tego chrztu krwi służyć będzie. Mąż jest doświadczony.	Czy wasza dostojność nie mógłbyś mnie objaśnić: dlaczego Asyria nie ma nam płacić danin, które od razu wydobyłyby skarb państwa z kłopotów?	A czy ja mówię, że nie moja? Ale mam już potąd tego pełzania na brzuchu. Dość tego! Muszę wydostać dokładne wskazówki gdzie trzyma łup, a potem go dźgnę. Na nic więcej nie zasłużył.	Ach, dziś rano! Od tego czasu przeżył pan coś.	Ach, psa nie mogę wcale zabierać. Ustrzeliliby go niezwłocznie.	Ale teraz wcale nie będę biedny I nie chcę, by ludzie tak o mnie myśleli. Przecież dziś popołudniu stałem na własnych nogach.	Co tam robisz?	Co?	Czy pan de Cyrano w Paryżu?	Do Słodkowic? Przecież są dwie.	Do szpitala musisz iść...	Już i dechu w nich nie było...	Milcz i natychmiast zawołaj mi Dagona.	Nic prawie nie jadłaś! A przecież odbyłaś taki kawał drogi.	Nie dasz? No, zobaczysz, pożałujesz.	Nie słyszałem oskarżenia jeszcze!	Nie wiem.	Nie zdążę, bo muszę jeszcze być u Mendelsohnów.	Nie, lubię chodzić prędko.	Tak pan sądzi? W XV i XVI wieku kwiat rycerstwa we Francji i Włoszech musiał być bardzo drobny i wątły. Zbroje książęce z końca wieków średnich i z epoki Odrodzenia, artystycznie kute, z przedziwnym kunsztem cyzelowane, są tak wąskie w ramionach i cienkie w pasie, że człowiek dzisiejszy byłby w nich skrępowany. Robione były prawie wszystkie dla ludzi szczupłych i małego wzrostu. Portrety francuskie z XV wieku i miniatury Jehana Foucquet przedstawiają ludzi raczej skarłowaciałych.	Tak, ostatecznie, ty czy ja, jak chcesz, z tego czy z innego powodu. Ale już jest warjacka godzina, powinnaś iść spać	Życie ci niemiłe?! Dobrze wiesz, że wszystkich Hiszpanów z Gibraltaru czeka śmierć.	A chciałbyś być detektywem?	A on?	A pani słyszała?	A! bracie westchnął Waligóra.	A! jeśli masz coby uspokoić potrafiło?	Aaa... bardzo ładnie pan zrobił!	Ach, dość tej etykiety!	Ale z kim? Z kim?	Ale...	Ależ, dlaczego, Lusieńko?	Byłby?	Będziemy ci towarzyszyli.	Dużo wziąłeś?...	Ej! ciotuniu! a przeszłego roku na przednowku kto nas ratował?	Gdzie?	Hiszpan?	I czemu?	Jest pani, mais oui!mais oui! (fr.)	Milczeć, złodzieju! Milczeć, ty szwabska mordo! ty szakalu!	Moje uszanowanie pani hrabinie!	Musi być królem Tyranem.	My już zwyczajni, mówiłem.	Najf, ts, najf.	Naprawdę bardzo okropne.	Nebegaliu, mamyte!	Niechże ich frybra ściśnie	Och! Znów rozkosz? Rozkosz!... Z przed dwudziestu laty wyszłe z mody efekta.	Oddajcie nam nasze dzieci!	Ośmiu lub dziesięciu.	Pan dzierżawi Mariampol?	Popatrzyłbym. Jak dojść?	Prawda, że pars magna fuifui (łac.) odpowiedział Kmicic.	Prawdaćprawdać rzekł Riach	Przeciwnie.	Puszczaj go, Mykitka!	Sztuką?!	Sądzisz pan?	Służę ci, ale pod jednym warunkiem	Słyszałam, że moja matka była piękną! słyszałam, że była rozumną i że miała odwagę umierać, gdy ją obrażono zbyt boleśnie!	Tak dobry, że dawno już powinien by wisieć	Tak sądzę...	Ty służysz rządowi?	Świętą Ludmiłę kocham i świętego Bernarda uratował moc pielgrzymów na Św. Gotardzie. Ma na szyi butelkę koniaku i odgrzebuje zasypanych śniegiem.	Żyw?
A jakże, mój jegomość. Sławny to był zagończyk pan Pełka, któren niedawno poległ Nie wiem, czy by kto lepiej potrafił od niego podjazd prowadzić i pod potęgą nieprzyjacielską się uwijać dobrze mu tak! Ale i z panem Pełką miałem biedy niemało, bo to był człek okrutnie na cnotę zawzięty... Panie, świeć nad jego duszą! Jużem się bał, aby panna, uszedłszy krzywdy od Kozaków, nie doznała gorszej od swoich... Dopierom powiedział panu Pełce, że to księcia naszego pana krewna. A on, trzeba jegomości wiedzieć, że jak naszego księcia, bywało, wspomniał, to czapkę zdejmował i na służbę się do niego zawsze wybierał... Więc zaraz zaczął pannę szanować i aż het, do Zamościa, do króla nas odprowadził, a tam ksiądz Cieciszowski (bardzo to święty ksiądz, mój jegomość) w opiekę nas wziął i pani kasztelanowej Witowskiej pannę oddał.	A ja wiem, że pojedynkował się dwa razy i to bardzo dzielnie Jak to pogodzić z jego dzisiejszym zachowaniem?!	Bo, na koniec Pozycja społeczna, Kobieta, Mężczyzna, Obyczajew sądach o ludziach trzeba przecież mieć wzgląd na ich przyzwyczajenia i na ten punkt, z którego zapatrują się oni na życie i jego sprawy. Jeżeliby, na przykład, kolory biały i czarny posiadały władzę myślenia i czucia, to pierwszy przyzwyczaiwszy się do wyższości, jaką mu nieustannie nad drugim przy­znają ludzie, mógłby wybornie wyobrazić sobie, że kolor czarny na to tylko stworzonym został, aby sprawiać wszelkiego rodzaju przyjemności, rozrywki i zabawy bia­łemu. Najważniejszą rzeczą w stosunkach ludzkich, moja droga, są różnice, jakie pomiędzy nimi zachodzą, pomiędzy zaś panem Edwardem a mną zachodziły różnice ol­brzymie...	Całe życie będziem za to wdzięczni, bo tu chodzi o błogosławieństwo boże, którego pewnie by Pan Jezus umknął, gdyby jaki paskudnik...	Ja po nocach nad tobą czuwałam, kiedyś była tylą kruszyną. A teraz, jakeś jest kobietą dorosłą, to ja mam iść precz od ciebie? Rozumiesz ty, co mówisz?...	O kim to ty mówisz?	Pani zostaje do jutra to było ciekawe i tego wysłuchał Zypcio nawet z przyjemnością, ale cały wykład teoretyczny przepadł była niepotrzebną. Co go obchodziła reszta? Umarła w najwyższej chwili swego życia	Wszystko wiem... Zaraz ci powiem... Poczekaj chwileczkę, to ci powiem... Joasiu!	Bo to widzisz... pochudłaś... Hm!... Być może, że ty jeszcze... Jać nie nalegam na nic, jeno rad bym wiedzieć, co się tam w tobie dzieje... Zalizali (daw.)	My, gracze, wyjęci jesteśmy spod wszelkiej opieki. Jak kto z nas kipnie, to kipnie. Wymażą z książki nasze nazwisko... i kwita. W Bandakui, gdzie mieszka jeden z naszych, postanowiłem zatrzeć węch po sobie przez zmianę wyglądu... i zrobiłem ze siebie Mahrattę. Potem przybyłem do Agra i chciałem powrócić do Chitor, by odszukać list; tak dalece byłem pewny, żem się im wymknął. Przeto nie wysłałem do nikogo tar (telegramu) z wiadomością, gdzie spoczywa ów list. Pragnąłem wziąć na siebie niepodzielnie całą zasługę.	Zdaje mi się, że to już nie przejdzie	Co to zastawiają się imieniem Maryi i samego Pana Jezusa, a gorsze od najgorszych pogan	Fil, tylko nie żartuj, bo to doprawdy niewesoła sprawa.	Im więcej człowiek ma przedmiotów miłości, kuzynko, tym więcej kocha... Są to egzercycje, a tyl­ko przez egzercycjeegzercycje	Jo... trafiają się rozmaici... Co kto lubi. Śmiesznie to powiedzieli...	Osobliwa rzecz, że pan feldkurat ciągle coś wygaduje o pociesze religijnej. Ja, panie feldkuracie, nie czuję się tak dalece na siłach, żebym mógł panu udzielić jakiej takiej pociechy. Ale niech pan się sam pocieszy: pan nie jest pierwszym i ostatnim feldkuratem, który dostał się za kratki. Zresztą, aby rzec prawdę, panie feldkurat, ja nie mam żadnego daru słowa, żebym mógł komukolwiek udzielać pociechy w jego ciężkim położeniu. Spróbowałem tego pewnego razu, ale nie udało mi się. Niech pan się trochę przysunie, to panu opowiem. Kiedy mieszkałem przy ulicy Opatovickiej, to miałem kolegę Faustyna, odźwiernego w hotelu. Był to człowiek bardzo zacny, sprawiedliwy i można rzec, uczynny. Znał wszystkie dziewczęta z ulicy, a wystarczyło przyjść, panie feldkurat, o jakiejkolwiek godzinie w nocy do niego do hotelu i rzec: „Panie Faustynie, potrzebna mi jest panienka”	Nie zapominaj, Witek, że tobie przykazano: jeść jak najwięcej, sypiać jak najdłużej, mieć dobry humor i przesiadywać po całych dniach w ogrodzie. Moim zdaniem, niepotrzebnie nawet chodzisz do szkoły i męczysz się słuchaniem belfrów. Wszakże, czy tak, czy inaczej, ten rok dla ciebie stracony...	Są dziećmi oceanu i burz, dzielą życie rodziców. Nasza dola jest jedna i nie da się rozdzielić. Żyjemy wszyscy jednym życiem, zapisani na jednej karcie, żeglujący na jednej łodzi, wiemy o tym.	Nie zawsze tak bywa, jak pani mówi I my, mężczyźni, ustrojem społecznym, niezależnemi od nas okolicznościami, zbyt często skrępowani bywamy i, nie mogąc rozwinąć energii i myśli naszéj, rzucamy się jak w klatce i targamy nasze pęta, nie mogąc ich rozerwać. W podobnych położeniach jedni z nas rezygnują się i, poprzestając na szczupłym zakresie, umieją jako tako w mikroskopijném swojém kółku stać się spokojnymi i użytecznymi. Innych ogarnia apatya, sen moralny. Tacy, zdobywszy jaki taki dobrobyt, usypiają w wygodnym fotelu, po smacznym obiedzie, śmiejąc się z tych idei, które niegdyś tak bardzo kochali i starając się przekonać siebie samych, że ludzkość, kraj, nauka, są to mrzonki, za któremi w pogoni nóg sobie łamać niewarto. Inni jeszcze, najnieszczęśliwsi, ani zrezygnować się, ani usnąć w klatce nie mogą. Nie potrafią oni zgasić w sobie płomienia własnego ducha; więc, w ciasnych ścianach klatki swojéj, targają się nieustannie; pragnienia ich i myśli odlatują daleko, unosząc z sobą spokój, dręcząc ich obrazami szerokiego świata, w który im uleciéć nie wolno. Na takich czyhają straszne hydry namiętności, zgubnych często, w których objęcia rzucają się z szałem, radzi, że się upoją, że zapomną, że w cokolwiek wlać będą mogli ogniste siły swojéj natury. Tacy ludzie stają się czasem pijakami, a czasem zabijają się lub umierają z miłości dla kobiet.	A gdyby wtargnęli, wierzajcie mi szukaliby złota nie kacerstwa! Cóż dla nich dziś wiara sama i co kacerstwo? Wszystko im jedno co kto wyznaje, bo prawda stała się obojętną	A gdzież pan widzisz podobnych nieuznanych biédaków? Ja nie mogę się ich dopatrzyć ani w historyi literatury, ani w dziejach sztuki. Trafiało się może, iż wielcy reprezentanci ducha wieku, chwilowo wśród panującéj wrzawy, wśród jakiegoś wielkiego zaprzątnienia umysłów nie zostali wysłuchani, nie mogli być dostrzeżeni; ale wprędce omyłkę naprawiono, dług spłacono. Trafiało się iż inni wiek swój wyprzedzili geniuszem, pracowali dla przyszłości i przez nią dopiéro zostali ocenieni, choć niemniéj byli owocem swojego czasu i jego zasiéw wydał ten zbiór opóźniony.	Czy nie posuwasz się pan za daleko, mości de Lamothe? Bergerac jest przyjacielem i stałym bywalcem naszego domu.	Nie krzycz tak głośno. Siła, Postęp, RewolucjaMa plan, człowieku, na pewno... Zabiera się do rzeczy z diabelską przebiegłością. Powiedz, Marku, co jest największą potęgą świata?	Pan prezes wzmiankował, że pan życzy sobie ślubu cichego i bez zwłoki. Ojciec mi posagu nie daje, ale mam po matce dwa tysiące rubli na wyprawęwyprawa uśmiechnęła się.	Ii! lepiej nie zapowiadać. Tymczasem się do Spychowa wybieram, a może zdarzy się i książąt na Płockuksiążęta na Płocku	Nie, nie! Daj mi spokój. Muszę się jeszcze w tem rozpatrzeć.	...tam są diabły, panie. Morskie diabły.	A gdy kiedyś udam się w podróż w podróż tam ku północy, gdzie świeci gwiazda najpiękniejsza, o której słyszeliście ode mnie i od Ady, wtedy wezmę i was ze sobą, abyście ją zobaczyli i mogli później opowiadać swym dzieciom i wnukom...	Ale spójrz na tych gondolierów czyż nie śpiewają bez ustanku?	Czy więźniowie mogli się widywać?	Gdyby był inny, nie byłoby walki.	I ciągle mi pan mówi, bym nie tracił nadziei?	Ja nie rozkazuję nic, proszę.. rzekła, bardzo mi żal tej Muni biednej, której niegdyś tak dobrze było...	Jakto? ty! ty mógłbyś być Mniszewskim? I począł wpatrywać się w niego z podziwieniem wzrastającém co chwila, a powoli z rysów zmienionych, pamięć stworzyła obraz już starty, i pan Adam załamał ręce.	Moje uszanowanie zdaje się, że jestem punktualny.	Mówiłam ci, co się stało! Zaraz po śmierci rozwiesili na płocie i ktosikktosik (gw.) uważać. na wszystko.	Najchętniej! Jedną z najtrudniejszych w życiu kwestyj stanowi rozstrzygnięcie, kto jest całkiem normalny umysłowo, a kto napoły zbzikował. Różni rzeczoznawcy twierdzą, że dziewięć dziesiątych ludzi są w ten, czy inny sposób pomyleni, mojem zdaniem, człowiek który zbiera jakieś przedmioty i używa ich w sposób nieodpowiadający przeznaczeniu jest do pewnego stopnia warjatem.	Nie nie bywam tu nigdy.	Niech Pan nie mówi tym tonem albo odejdę.	Otrucie nie mogłoby trwać godzinę czasu.	Skąd wiem? Bo widziałem, jak mu ciężko było odjeżdżać. I jeszcze było tak, że jak już stanęło na tym, że ma jechać, tak pytam ja go: „A nie żal ci też Jagienki?”	Słuszność przemawia twymi usty pani, Andrzej musi zaczekać na mój powrót; lecz przysięgam na nowo, że nie spocznę, dopóki nie pomszczę krzywdy jego.	W tej chwili może przejść... ja nawet do niej nie zajrzę	Więc bierzmy się do nich.	Więc ja rozhuśtam się najwyżej, jak tylko można a potem: skoczę na równe nogi na ziemię.	Zaraz. Nie jestem strasznie rozczochrana? Abe, nie masz przy sobie kredki do warg?	Zrobię wszystko, żeby żyć, bo są na tym świecie dwie istoty, które kocham, i które umarłyby wraz ze mną: dziadek i Maksymilian.	Życie nie jest romansem	A bo beczy potem i dostaje ataku. Skaranie boskie z babami! Miała chyba dość dwadzieścia lat czasu, aby zapomnieć.	A jabym przysiągł, że syna miéć muszę.	A któż tu jest?	Aha! Będzie załatwione, panie prezesie. Moje najniższe uszanowanie. Jeszcze raz przepraszam za niepokój.	Anusia, Anusia!	Cenne?	Choć i tak ksiądz tu najpotrzebniejszy.	Co dalej?	Co tu myśleć?	Czegóż wy od nas chcecie? I nad czym pracujecie sami?	Czy łączą cię z tą okolicą miasta jakie wspomnienia?	Czym?	Cóż tam słychać w domu, u ojca?	Daj mi go pan, proszę.	Dlaczego?	Dzielny Athos! Ciężko pomyśleć, że opuścić go muszę! Zresztą, kto wie, co nas tu niedługo czeka. Naprzód Planchet, naprzód! zuch z ciebie, mój chłopcze.	Ech, mój Boże, trzeba przecież jakoś żyć, panie hrabio.	Ja z wami także	Jam dworskich obyczajów nieświadoma!	Jeden Pan Bóg!	Jeden dwa, trzy, cztery.	Kiedyż twój ślub?	Myślę ci je oddać, kochany Athosie.	Mówię ci, stul pysk! dla. obejrzenia prosiąt.	Najjaśniejszy Panie, depesza obejmowała tylko tę krótką wiadomość i drogę, jaką obrał uzurpator.	Nic.	Niech pan spojrzy poza siebie, doktorze	Niezdolna jest do tego	No! cóżto mu takiego?	No... ale taka nieduża, całkiem mała wycieczka.	O Zośkę?	Pamiętam... A gdzie Danuśka?	Pan jest jakieś niezmierzone czupiradło.	Pan umarł!	Po obiedzie pójdziemy obejrzeć konia?	Poczekam, byś siadł w podle, kuternogo!	Pływałem łódką.	Sam jedziesz?	Sobbat	Statek Statek rozbity na ręby...	Strach? czego?	Szkoda. „Musimy ustawić nowe baterie i palić, Joszcie”, rzekła do mnie któregoś dnia Jego Miłość. „Bij w nich jak w kaczy kuper! Bo uważasz, wszystkiego do czasu, ale my na wieki”.	Ta, która ci dała rekuzęrekuza	Tak sądzę.	Tak, panie dobrodzieju.	Tam?	Ty na wysokiém, wysokiém drzewie siedział i wronki w powietrzu pasł...	W takim razie możemy zaczynać.	Widzę wielkiego, a za nim trzech mniejszych.	Zdrada, Sumienie	Zobaczymy!	Zrobimy spółkę.
Bez wątpienia Obydwaj wprawdzie, jak sądzę, posiadamy mało doświadczenia w tego rodzaju sprawach, nie wypada nam jednak odmawiać.	Uda się nam, uda, mój chłopcze a te Kominy (Pencroff pozostawił tę nazwę temu prowizorycznemu schronieniu) będą dla nas odpowiednie. Ale najpierw trzeba przygotować zapas opału. Sądzę, że drewno przyda się też do zatkania tych dziur, przez które diabeł teraz dmie jak w trąbkę.	Będziem czekać choćby dwa dni. Waść nie znasz Kudaku! Połamią oni sobie zęby o jego mury, a ja bez kasztelana na odsiecz nie będę ciągnął, bo i prawa do tego nie mam. Jego to rzecz.	Nie uczynię tego! Wręczę go do rąk własnych pana Balfoura, jak mi wypada uczynić. Jest to list polecający.	Tak sądzę Tak się domyślam, zresztą nic nie wiem jeszcze... Ale chłopię mieć będzie z białego marmuru grobowiec...	Wykonam wiernie, dokładnie i ostrożnie. Przewiduję, księżno, że twoja zemsta będzie zarazem i moją; gdyby nawet było inaczej, również usłuchałbym wiernie, dokładnie i ostrożnie. Może mi się nie powieść, ale zrobię, co w ludzkiej mocy.	Skąd wiesz, że się tego dopuszczam, moja panno?	Teraz na ciebie kolej! Nam nie pozostało już nic prócz walki!	U nas już będzie po żniwach W okolicach Kralup żniwa zaczynają się najwcześniej.	Aha, tego tak wielkiego, jak, nie przymierzając, ja cały?	Jej to może być niepotrzebne, ale jej będzie miła pamięć twoja, ona będzie ci wdzięczna i wyprosi ci łaskę bożą.	Kto nam przyszedł w sukurs z pałacu?	Lofer dzieucha, że tego pacierza w chałupie nie usiedzi.	Ja tego chwalę, na czyim wózku jadę, toć to karczma jego była, i jam jego był, mało co jak ją zdał na Czarnych.	A mój Boże co za traf szczęśliwy, kochana siostro! Ten pan, co go widzisz, jest to najdzielniejszy, najuczciwszy i najbardziej rozkochany rycerz na świecie, jeśli historia życia jego nie kłamie.	Być może łudził się, że jeszcze zdąży go wybawić z rąk Hiszpanów, prawda, przyjacielu?	A, jeżeli kuracja, to co innego. Jest to niewątpliwie bardziej higieniczne niż luksusowe. Zresztą nie je się tam wcale tak dobrze Z moją kuzynką to jest po trosze tak jak z autorami cierpiącymi na obstrukcję, którzy rodzą co piętnaście lat jednoaktówkę lub sonet. Wówczas nazywa się to „małe arcydzieło”, istny „klejnocik”, słowem, rzecz, której najbardziej nie znoszę. Kuchnia u Zenajdy nie jest zła, ale nie wydawałaby się tak wykwintna, gdyby była mniej oszczędna. Są rzeczy, które jej kucharz robi dobrze, i inne, które partoli. Trafiałam tam, jak gdzie indziej, na bardzo liche obiady, ale mniej mi zaszkodziły niż gdzie indziej, bo żołądek jest w gruncie wrażliwszy na ilość niż na jakość.	Abym po piątej nie wpuszczał już nikogo do pana hrabiego	Czego ty do kowalichy chodziła?	Ja... ja zrzekam się na to pytanie odpowiedzi.	Jeszcze muszę mieć ślady ich kijów na plecach!...	Mam nadzieję, że zmieni się i to twoje najwyższe marzenie Już pamiętam ich kilka. W szóstej klasie marzyłaś o klasztorze, w piątej myślałaś o śmierci i o tym, ażeby cię pochowano koniecznie w bladoniebieskiej trumience, a w trzeciej klasie, jeżeli mnie pamięć nie zwodzi, chciałaś koniecznie zostać chłopcem.	Mamo, opowiedz jeszcze jakąś historię, także z moralną nauką. Lubię o nich myśleć potem, jeżeli są prawdziwe i niezbyt kaznodziejskie	Nie cieszy mnie to bynajmniej to był bardzo łagodny więzień, bawił nas swoim bzikiem, a i łatwo go było strzec.	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	Racz, pułkowniku, wyznaczyć sposób, w jaki pragniesz dostać się do Lattaku.	Umarł za wiarę Przemocą swoją nie pozwolił mu pan na to, aby mnie zjadł. Zginął za narodowy ideał ludożerstwa. W Europie od samego początku ludzie pożerali się wzajemnie za najwyższe ideały. Pan jesteś przyzwoity człowiek, panie kapitanie, ale kto wie, czy nie zeżarłby mnie pan z powodu jakiegoś zasadniczego zagadnienia żeglarskiego. Ja już nie dowierzam nawet panu.	Ależ, droga moja, zastanów się, czego żądasz ode mnie; Londyn bardzo daleko od Paryża, a kto wie, czy ze zleceniem, jakie mi powierzasz, nie łączy się niebezpieczeństwo!	Niech wejdzie! Oto oto pani Sanseverina, która zamierza natychmiast opuścić Parmę, aby się osiedlić w Neapolu, i w dodatku gada mi grubiaństwa.	A i po cóż my, tylośny świat! Jak się wielmożny pan dowie...	Ach! Wyobrażałbym sobie, że wyrzutami sumienia, cierpieniem... wreszcie, świadomością poniżenia.	Ale co to do diabła jest weksel! Ja tylko czytałem o nim!	Ależ byłam tu, panie profesorze, mało kilkadziesiąt razy i wciąż nad pańskimi drzwiami paliła się czerwona lampka.	Bawisz się w zbója i policjanta?	Cóż mi tam? uczyniąż mi co więcéj nad to, co robią? Żalby mi było młodego człowieka. Wy, tak, macie słuszność, wy powinniście zostać w odwodzie.	Gębę ma, jakby się pod Słomnikami rodził...	I ja tak myślałem z początku. A później już nie było sensu alarmować was... Nic byście nie pomogli.	I pana milusiński, już bez jedwabnych, wijących, pukli za parę lat. złapie... choróbkę.	Jakoż trza rozumieć te kręte słowa „dużo i mało”? Dwie skrzynie klejnotów jeszcze ci nie dosyć?	Jeżeli ksiądz Troubert jest łajdakiem...	My z ciocią byłyśmy już na dwu przedstawieniach.	Mój panie profesorze chyba nie po to odwiedził mnie pan, ażeby mówić o upałach?... Domyślam się niemiłej wiadomości i chcę usłyszeć jak najprędzej...	Naprzeciw śmierci! A co, jeśli dosięgnie cię kula?	Och, nic Chcieliśmy zbujać jednego para Francji, a tymczasem on nas wystrychnął na dudków... A więc, wy chcecie naciągnąć mego kuzyna...	Pochlebiasz mi pani w wielkiej na mnie łaskawości swojej, wymówił pan Edward z ukłonem.	Pod dobry humor królowi traficie co teraz rzadko się zdarza.	Starszy pan! O mój Boże, przylatujemy, a tu pan nieżywy, a panienka na ziemi...	Takie różne sprawy, o których się już zapomniało, a które po latach odnajdują się niespodziewanie.	Umieścić Dwanaście po prawej, Jedenaście po lewej, tak by się bóść nie mogły!	W nizinie, ale na brzegu dość wysokim.	Widzicie ją? Boi się o chłopca! Dobra, dobra, ten twój chłopaczek, to twoje biedaczysko, wie więcej niż my obie.	Zaczniemy od paru koniecznych informacji. Czy znasz nazwisko człowieka, którego miesiąc temu udusiłeś na moście Św. Floriana?	Zaliby się im nie powiodło?	Zna go pan zapewne	A ja, jak prawdziwa kobieta, karmię cię zazdrością. Chodźże odpowiedziała podobnieżpodobnież (przestarz.)	Albo ją, albo kogoś innego... tak, wiem dobrze, że ci to nie dogadza...	Ale ten za to lekki i sam jeden!	Ależ jesteś silna i odważna!	Badowicza, za co?	Baśka, cudności moje, rozłączyli nas!	Bo dusza nie ma ciała.	Bo grunt jednaki, tylko kwiaty różnych odcieni i nazwa; tam zapożyczona z obcej gwary, a tu właściwa.	Ciekawy przyrząd!	Czy nie byłoby tedy sposobu powiedzieć mu, aby tędy nie przejeżdżał?	Czy... był ślub?	Dawno w Łodzi?	Ee! Słyszałem o niej wtedy, gdy rozmawiałeś z Anglikiem. Leżałem pod drzwiami.	Germaine też tak mówi.	Hej! Zaprzęgaj! Pakuj! Niech tu piorun zabije taki dom przeklęty!	Ja przyszedłem przecież	Ja? ja? cóż ty myślisz Tumry?	Jasne.	Już kilka razy przysypiał po kolacji	Lampa z wolna przygasała. Wuj Gedali:	Mais comment doncMais comment donc (fr.) rzekł hrabia S.	Mogę ją najwyżej osądzić po sportsmeńsku i wykazać wady.	Może weźmie pan proszek od bólu głowy?	Mówił, że to nie Krzyżacy.	Nie chodź tam!	Nie lepiéj tobie w obozie!	Nie. Powiedzieliście mi tu przed chwilą kilka słówek, które zapamiętałem...	Niech Bóg ma w opiece cały nasz dom i chwały mu przyczyni.	No dobrze dziś popr. forma: wypróbować.	No, no... Ja mając takie stanowisko u Solskich nie myślałabym o niczym podobnym...	Pan to wszystko dobrze pamięta?	Poznała pani Janiszewskie?	Protestowałem jako obywatel, jako żołnierz słuchać muszę	Sto dukatów.	Tak, panie Barkis!	Tak, tak idziemy ostrzedz innych, i dlatego bądź zdrów, albo chodź z nami...	Tak.	To i szczęście Waskowski oddał jej rzetelną usługę. Taki gwóźdź w głowie nie boli.	To już drugi!...	To rzecz wprawy Czy ten tapicer był głupi człowiek?	W Bombaju mieszka mój stryjek	W jaki sposób?	Za nieprawdę to bym zabiła zaraz! Cygan ścierwa!	Ze wszystkim.	Zobaczymy...	Śmiech obrażonym tonem zapytał wojewoda.
Oto osobliwy i poczwarny kawałek człowieka, jeśli człowiekiem godzi się go nazwać. Przywodzi mi na pamięć postać i obyczaje Poczwara i Przewrotności.	A, ty przeklętniku... łotrze jedenl Co tu chciałeś wypatrować? Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? Ciekawyś? Zapłacisz za ciekawość! No, przeżegnaj się przede śmiercią!Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? (...) No, przeżegnaj się przede śmiercią!	Chce się pani widzieć z dyrektorem?	Przecie ja się chcę z nią ożenić...	Więc szczyt znajduje się...	Śliczną też pani Starowolska wychowuje dziecinę, nieprawdaż pani? ciągnął pan Edward. Ładneto, i nad wiek swój rozumne dziecko; a tak boleśnie zdaje się odczuwać swoje sieroctwo...	Śmierci naszej. Amen A z czego robią się sztuczne ptaszki?	Ani mi się ważcie! Jeżeli nie pojedziecie, będę to uważał za osobistą obrazę. Przekonam się bowiem, że swoim powrotem pokrzyżowałem wasze przyjemne plany. Kto wie, czy wobec tego nie ucieknę z powrotem do Wilna?	Przyznam się hrabiemu, że niezupełnie rozumiem Czy to ma znaczyć, że musimy liczyć się z postępem niższych mas, aby nie dopuścić zrównania z nami?	A tak! pan mówisz dzisiaj bardzo rozsądnie. Tak, zapewne, my służymy krajowi. Z tym wszystkim świat jest względem nas bardzo niesprawiedliwy. Wyświadczamy społeczeństwu wielkie, choć nieuznane posługi. Ale człowiek wyższy powinien wznieść się ponad przesądy, a chrześcijanin powinien przyjąć nieszczęścia, które nawet dobro pociąga za sobą, jeżeli nie jest spełnione według przyjętych powszechnie wyobrażeń. Paryż jest Paryżem, widzicie państwo. Słowo to objaśnia moje życie. Żegnam panią. Będę jutro z mymi ludźmi w Jardin du Roi. Proszę przysłać Krzysztofa na ulicę Buffona, do pana Gondureau, do domu, w którym byłem poprzednio. Sługa uniżony pana dobrodzieja. Gdyby pana kiedykolwiek okradziono, to proszę wezwać mojej pomocy, jam zawsze gotów na usługi.	Nic by w tym nie było dziwnego, mój przyjacielu ale to nieprawda, bo ja wszystko na własne oczy widziałem i słyszałem na własne uszy; a co na to powiesz, Sancho, że pomiędzy tysiącem rzeczy, które mi pokazywał Montesinos, a które później opowiem, pokazał mi także trzy chłopki tańczące i wyskakujące na trawie, a ja w nich poznałem Dulcyneę i trzy jej towarzyszki, z którymi wtedy rozmawialiśmy. Pytałem się go, czy je zna, powiedział, że nie, bo tu tak pełno rozmaitych księżniczek od wieku siedzi w zaklęciu i coraz nowe przybywają, że ich znać wszystkich niepodobna.	Mówią zresztą o niej, że ona się kochała w tym Płoszowskim, który to się zastrzelił, i że nosi wieczną żałobę w sercu. A kiedy pan do nich pójdzie?	Przejdę się. Dobrze, zaraz ksiądz zobaczysz co będzie za gra. Bo jak ksiądz nie masz żołędzi, to księdza mocno zaswędzi.	A nie pogniewa się pan prezes?	Czy ja wiem? pogubiłem dnie u was... zdaje się, że dwunasty...	Nie zaczynajcie znów szeptać Jakie to miłe, znaleźć się w domu, gdzie wszyscy mówią szeptem!	Mówisz tak, mój drogi, ale najpierw zastanów się, czy przyjmiemy te trzy tysiące	I panu warto to zrobić zamiast pisać po całych nocach! Czy się pan dziś nie położy?	Słuchaj, wszystko ci składnie wytłomaczę. Chodziłeś po słońcu w kożuchu, a przygrzewa setnie. Od krakowskiego krzyża do tych twoich baszt kawał niemały. Mocniejszy by miał dosyć, a nie dopiero taki chruściel jak ty. Wlazłeś do jamy, zasnąłeś, i wszystkie te dziury śniły ci się pewnikiem. Dopiero gruchot kamieni cię zbudził.	Oni gadają każdy swoje. Jeden o polu, drugi o chorobie, trzeci o dzieciach, czwarty o pomorze bydła. W każdej chacie wy, paniczu, zapisali się dobrodziejstwem i ojcowie wasi. A ja za wszystkich odpowiem. Żyli wy z nami, jak brat z bratem, szanowali siebie i nas, ratowaliście nas w chorobie, i w głodzie, i w pożarze radzili dobrze. My milczeli, ale pamiętali; teraz nasza kolej wam zapłacić, to my i przyszli.	O nie, mój piękny, nie tutaj przynajmniej. Czyż nie widzisz, że stoimy przed pałacem d’Aiguillon, pełnym zauszników kardynalskich. Kto mi zaręczy, że to nie eminencja polecił ci, abyś mu dostarczył mojej głowy? Wiedz, że dbam o nią aż do śmieszności, bo, jak mi się zdaje, bardzo dobrze pasuje mi ona do ramiona. Z przyjemnością zabiję cię, bądź spokojny, lecz zabiję cię pomalutku, w miejscu ustronnem i zamkniętem, tam, gdzie przed nikim nie będziesz mógł się ze śmiercią swoją pochwalić.	Nie jestem ofiarą poświęcenia się dla kobiety, którą kochałam, dla której życiebym oddała tak samo dzisiaj, jak i wtedy.	E! panie bierz kaci takie tam szalone przysięgi; Pan Bóg nie kazał przysięgać, a to i zdrowiu i duszy szkodzi. Niechże, proszę pana, kawał czasu nie zjawi się człowiek z takim hełmem, to cóż wtedy zrobimy? Maszże pan wtedy dotrzymać przysięgi w tak ciężkich warunkach, spać zawsze ubrany, nocy nigdy między ludźmi nie spędzić i tysiące innych cierpieć utrapień, które mieści w sobie przysięga tego starego wariata, margrabiego z Mantui? Pamiętajże pan, że w tych stronach trudno o zbrojnego człeka, że tu tylko jeżdżą sami furmani i mulnicy, co hełmu nie noszą i znają tylko przyłbice z kapuścianych liści.	Coś nowego, ksiądz Biskup nas wszystkich, wrogów swych na obiad wołać raczy! Posły biegają na wsze strony, nagląc, abyśmy szli.	Albo lepiej gdyby każdy żołnierz położył na ziemi jeden kamyk, byłoby sto osiemdziesiąt tysięcy kamyków i spojrzyjcie, dostojni ojcowie, kamyki te zajęłyby tyle miejsca...	Na wieś wyjedziesz, kuzynie, zapewne w maju zaledwie lub w czerwcu.	No, tak wszyscy wiedzą, że on siedzi na środku dworskich pól jak dziura w moście. Diabła wart cały ten interes.	Widzę starca z siwymi włosami, stojącego obok łoża mego, widzę niewiastę u stóp moich, widzę młodą osobę klęczącą przy tym łóżku. Ach Boże! Jakież cierpienia na ich twarzy wyryte! Czy nie można im pomóc, Gerwidzie? Czemuż mnie tak obchodzi los tych osób?	Nie. Szatan rozporządza, oczywiście, wielką mocą i krąży dokoła szukając, kogo by pożarł, nie zaprzeczy temu nikt, kto wyznaje Chrystusową wiarę... Ale szatan musi być także posłuszny Bogu i nie może nic zdziałać na własną rękę. Czytamy o tym przecie w Piśmie Świętym, gdy nam opowiada o Hiobie. I szatan musi mieć pozwolenie Boga, aby kusić człowieka, a Pan kieruje go tam, gdzie chce, zgodnie ze swymi zamierzeniami.	Na cóż ci pieniądze?	Tak. Jadę tam na kilka dni, zanim zaś wrócę, już pan oczywiście odjedzie do Ameryki.	Ten magnat? On ma najwspanialszą stajnię na wystawie.	Zaczekajmy na odpływ a wtedy morze samo powiezie nasz opał do Kominów. Tymczasem przygotujmy tratwę!	I wtedy powinna pani nie mówić nic. Prawda jest czasami zbrodnią, bo tak samo zabija. A jeśli ojciec nie obchodzi panią nic, to trzeba powiedzieć, zabije go to odrazu i będzie pani miała później spokój i rozwiązane ręce.	Widzisz, że jest pora na owoce, chodzi o gruszkę. Możesz być pewien, że pani de Cambremer, jako prawa hrabina d’Escarbagnas, ma te bonkretki. Pan Thibaudier posyła jej gruszki, a ona powiada: „Voilà du bon chrétien, qui est fort beau”.	Niewielkim to byłoby nieszczęściem, niedostateczną karą za twe zbrodnie Czy wiesz tylko, coś uczyniła, dom cały pogrążając w osamotnieniu i rodzinne zrywając stosunki?	O, panie Wokulski, to... bardzo słuszne, co pan mówi, ale i bardzo gorzkie... bardzo okrutne... Mniejsza jednak... Rozumiem, pański żal do nas, ależ... są jakieś obowiązki względem ogółu...	Kiedybo widzicie ot, co to gadać zawczasu; nie dumajcie darmo o śmierci, nie wywołujcie wilka z lasu.	Ach, wszystko jedno komu! Wszystko jedno za co! Zostaw mnie. Ty wcale nie jesteś kobietą. Ja nie umiem myśleć potulnie.	Bardzo mi przykro, ale deklaracja jest podpisana nie przeze mnie.	Bo to wasza rzecz była zaczynać, a zaczęliście beze mnie	Ileż razy muszę panu powtarzać?... Jest to religia nieustannie dostarczająca dowodów, że	Może to ciotka Honorata czy ja wiem? Może chce dopomóc Tomaszowi, ale zawieszając nad nim groźbę. Lecz bądź zdrowa, moje kochane dziecię, adieuadieu (fr.)	Nie sądzi pani chyba, że mówię z akcentem amerykańskim, panno Shirley?	Nie wiem, miał jakiś interes	Niezręczny to krok, mój panie I gdyby czcigodny starosta słyszał pańskie słowa, wystarczyłyby one do popsucia całej pańskiej sprawy.	O mój Boże! Jak ślicznie po yorkshirsku to powiedziałeś! Pierwsza próba i tak doskonale!	On o nich myśli, że to głupi i brudny naród jest!	Rozumiem. Pani mnie wyrzuca. Ale ja i tak jeszcze nie pójdę.	To być nie może.	To trzeba mu było bakalijki oddać, niechby je zjadł, póki mu wąsy nie urosną.	Widzi pan... Nie wiem, czy to wypada, bym ja, będąc współwłaścicielem importowego domu handlowego, piastował jednocześnie prezesurę... instytucji zwalczającej import?...	No, kochany wieszczu nie zapomnij-że o mojém poleceniu i powiedz panu Karłowskiemu, że Kameleon chce go widziéć u siebie.	A bo mi już obmierzły szczekania.	A jakże wielki to rycerz!	Babciu! co to babuni!	I trawa po pas jak bór, nie taka, jak wczorajsza.	Ja... z zemstą, nie z wami Tam będę, gdzie pomsta.	Jak to, z nikim innym?	Jak to?	Jakże to? więc to córka Lorenca Korchnela jest panią Dulcyneą z Toboso?	Jezus Marja, a to dlaczego?	Nie lubię go.	Nie ma po co go robić.	Nie rozumiem cię, Bazyli Nie rozumiem, czego chcesz. Czego chcesz?	Nie wiem, proszę wielmożnego pana. Tak idę...	No popatrz, popatrz Może to i niezła myśl...	Pójdę, drzwi cichutko odewrę, bo już wszedł do bramy.	Sądzisz pan, że machina powędrowała w przyszłość?	Taki piękny majątek i tak zmarnować. Co to za ogród, jaki dom, co za śpichrze!	A niech sobie zdycha z Bogiem	A pójdź no tu bliżej, towarzyszu!	A więc zaśpiewał M’Turk, wywijając kijem.	Ach, Boże, żeby go zastali!	Boże!	Całe cztery morgi! Pięćdziesiąt tysięcy rubli jakbym już miał w kieszeni.	Co mam mówić?	Czy pan ma jaką terminową robotę?	Czy pan wiész o awanturze?	Czy... czy... zamierzałby pan...	Cóż, umrę, skoro takie jest twoje życzenie.	Doro! Luba! Ubogi jestem.	Gdzie?	Jestem bardzo niedomyślna.	Jestem książę Binotris, syn jego świątobliwości	Kocham ją jedną w świecie!	Lubię słuchać o pływaniu statkiem, o polowaniach	Niech pan poczeka Przecież w Allahabadzie muszę być dopiero jutro przed dwunastą.	Nigdy! Nigdy, ani kiedy byłem wikarym, ani kiedym został proboszczem.	O piękną damę, kiedyś w teatrze.	Potrzebuję zaraz konia	Proszę!...	Skądże mogę wiedzieć.	Supratome!	Tak, zgadłeś Tak właśnie myślałem.	Użytecznym	Wasza mość chcesz go, widzę, dobrze zapamiętać?	Zaraz... zaraz...	Znasz go pani zatem?...	ZostawujeZostawować
Między większymi robią się i mniejsze. Ale z tobą będę otwarty. Wiesz, że ani moja pozycya, ani mój kredyt nie należą do ostatnich, ale i jedno i drugie wzmocni się, gdy będę miał za sobą kawał ziemi, i to taki duży. Słyszałem sam od Pławickiego w swoim czasie, że byłby gotów Krzemień sprzedać. Otóż przypuszczam, że teraz jest jeszcze bardziej gotów, i że można będzie cały ten majątek nabyć tanio, na jakieś spłaty, za jakąś marną na razie gotówkę, z dodatkiem rente viagère. Zobaczę wreszcie! Później, oporządziwszy go trochę, jak konia na jarmark, można go będzie sprzedać, a tymczasem będę miał tytuł własności, o który, entre nous, mocno mi chodzi.	Ależ skąd, jestem ci wdzięczny, doceniam twoje starania, tylko wydaje mi się, że mogłeś...	Bella poleciała wczoraj na stację. Widziała ją Mówiła, że jest przyzwoita, a Radlicz dowodzi, że śliczna. Kłócili się o to cały wieczór. Jakąż ona rolę sobie obrała?	Miłościwy książę, przebaczcie Bogu rachunek z tego zdawać przyjdzie. Nie rad z obrotu rozmowy, książę wyzywająco popatrzał na ziemian, aż krewny Starosty Rogera, którego Leszkiem Wdałym zwano, odezwał się.	Niech mój widok doda waćpani otuchy. Siedm lat! Nie żart, a dlategom wrócił i tylem się tych psubratów natłukł, że za każden dzień mojej niewoli co najmniej dwóch do piekła posłałem, a na niedziele i święta, kto wie, czy trzech albo czterech nie wypadnie, ha!	Niechże cię Pan Jezus wysłucha! Widzi On, jako cię srodze miłuję. Teraz wyjdę na chwilę. Mam ważną sprawę. Jeżeli mi się powiedzie, będzie dla nas wszystkich uciecha.	Niewątpliwie bo je czyni na każdym.	Nieźle! Dziękuję za łaskę, nie wysadziła się pani na komplement.	Przyczepiacie się cięgiem do mnie kiej rzep do ogona! Marnego słowa wam nie mówię, a wy ino huru buru jak na tego łysego konia...	Przyszedł do pani, a potem, ja się z nim znać muszę, bo tutaj nie wolno ludzi rozdzielać na uczciwych lub złodziei, może być każdy potrzebnym.	Jednak to możliwe Piraci mogą skorzystać z przypływu, żeby wejść do cieśniny, choćby nawet podczas odpływu osiedli na mieliźnie. Wtedy pod obstrzałem z armat nie damy rady utrzymać się na posterunkach.	Mylisz się, dziewiętnasty zaczęła; pytałem o to, choć nie wygląda na szesnaście. Znać się tu późno i powoli rozwija to plemię	O! Na miłość boską oszczędzaj mnie pani. Kiedy już znasz nieszczęsną mą historię, zlituj się, jeśli chcesz, by się nad tobą zlitowano.	Będziemy wiedzieli, czego się trzymać dopiero wtedy, kiedy wdrapiemy się na tamtą górę i stamtąd się rozejrzymy.	Wróćmyż do naszego Wasze słowa, przełożone z tego szwargotu na francuskie mają oznaczać, abym się żenił śmiało i nie troszczył o to, że będę rogalem. To się nazywa przebić kuśką świętnego asa! Czcigodny mistrzu, obawiam się, iż w dniu mojego wesela będziecie zajęci gdzie indziej waszą praktyką i nie będziecie mogli się pojawić. Nie biorę wam tego za złe, nie krępujcie się.	A ja ani tak, ani nie. Bawiłem się w nirwanę, tak jak w inne rzeczy. Wiesz, żeby nie poczucie tej winy, tobym był spokojniejszy. Nie miałem pojęcia, że to tak może dokuczać. Mam wrażenie, że jestem pszczołą, która ograbiła swój ul, i że to jest rzecz podła. Ale przynajmniej po mnie zostanie majątek. Co? prawda? Trochę straciłem, ale bardzo niewiele prawda? Ach, jakbym ja chciał teraz jeszcze żyć, choćby z rok, choćby tyle, by nie umrzeć tu...	A... bo panna Helena tak się przypiła do tego Solskiego...	Albo to prawda? Bije się, kocha, całuje, tuli, stawia do kąta, kołysze... wszystko to serce dyktuje. Tylko, że to u was... to...	Co miałem robić, panie wachmistrzu? Myślałem tak: siedzi na najlepszym koniu, więc jak zechce, to ucieknie	Co się im stało? czy ich co ugryzło?	Czyż nigdy nie pośliźnie się który z was lub nie potknie?	Gorzej jeszcze zaczęli stawiać kościoły i sprowadzać sobie mnichów, aby się nimi od nas zasłonić... aleśmy im i tym klechom odebrali ochotę oszukiwania nas... Cha! cha! Kazałem wieszać księży i kościoły popalić...	Hej, bierz ją i jedź! Niechże to Bóg odmieni, bo widzi mi się, że cienko ona przędzie!	Jak pan będziesz mi przechodził przed nosem na scenie, to, jak Boga kocham, kopnę!...	Matka wyjeżdża na prowincję, a syn idzie do wojska. Wczoraj właśnie sporządziłem akt darowizny.	Mój Boże dobrze mówi pan Vautrin, widzisz, jaki on religijny; przekonałam się teraz z radością, że nie jest pozbawiony wiary, jak inni, co to mówią o Bogu z mniejszym szacunkiem niż sam diabeł. Nikt z nas nie może wiedzieć, jakimi drogami Opatrzność raczy nas prowadzić.	Nic jednak to wszystko nie pomoże trzeba będzie się przyznać, bo najpierw do wszystkiego zawsze przyznawać się mamie trzeba, po wtóre zaś ubranie wygląda jak psu z gardła wyjęte, więc nie uda się ukryć.	Nic, chciałem zobaczyć się z rabinem.	Pan się nie chwal! Pan jesteś gruba symulacja człowieka	Pokusa, Wódz, Wojna uśmiechnął się elegant.	Przecież nie nauczył się jeszcze po chińsku...	Pójdź bliżej... usiądź przy mnie... tak dawnośmy się nie widzieli...	Szolem AlejchemSzolem Alejchem (hebr.) odezwał się idący z przeciwka człowiek. W jego głosie gniew przeplatał się ze śmiechem.	To dla twego dobra, Ropuszku Wiesz, że musisz wcześniej czy później zacząć nową kartę życia. Teraz nadarza się po temu doskonała sposobność, będzie to pewnego rodzaju punkt zwrotny w twojej karierze. Wierz mi, że mówienie ci tego wszystkiego sprawia mi większą przykrość niż tobie słuchanie.	Uczciwy powód i pobożny powód Gdybyć było inaczej, nie uręczałaby za mną miłościwa księżna. Ale prócz ślubów pobożnych, chciałbym też i mistrza waszego poznać, któren pokój na ziemi czyni, a jest najsławniejszym na świecie rycerzem.	W aucie nie został, proszę pani profesorowej. Na pewno. Po przyjeździe do garażu oporządziłem wóz i byłbym znalazł. A wczoraj pani profesorowa była tylko u fryzjera i w Konstancinie...	Warszawa na scenie... Niech pan sobie jednak wyobrazi, że Warszawa nie ocenia go, jak należy...	Wolna wola, to prawda! Ale kiedy panna chce tego, kiedy ja chcę, kiedy mam z łaski Boga fortunę, że ani grosza nie potrzebuję na wiano, kiedy ród mój tak dobry w Rzeczypospolitej, że go żaden senatorski nie przejdzie, kiedy nie masz żadnej, by najmniejszej plamki ni na mnie, ni na ojcach moich, ni na pradziadach, czego więc chcą ode mnie? Czego chcą dla tej panny? Cóż to znowu są ci Strzegoccy? Czy to Radziwiłłowie, czy Sanguszkowie, czy Potoccy? Dużoż tam buław, dużo miter, dużo wojewodów i kasztelanów?	A czy mogą dojść aż do Egiptu?	A szczególniej część piękna niewiasty	A większa od ciebie.	A, pan Porriquet?	Ach tak? Jesteś doskonale zorientowana w topografii pleców pana Raszewskiego.	Ależ tak. To tylko kwestia rozumowania.	Ależ to okropne	Bardzo przystojny i elegancki młody człowiek	Bo Kozioł rozpowiadał, jako tam biją i do ściany przykuwają.	Bynajmniej, gotowa jestem cały dzień mówić, jeżeli mi nie przerwiesz. Eliza powiada, że nigdy nie wiem, kiedy umilknąć.	Cicho!	Co ty wygadujesz?...	Co znaczy, jeżeli dobrze zrozumiałem, że przedmioty mają być podobnemi do siebie, jak dwie krople wody. To jest niemożliwe...	Coś pan za jeden? ja pana nie znam.	Cóż to, u licha! Cóż to za wigowska, krętacka mowa rozbrzmiewa w domu Cluny’ego Macphersona?	Dobrze! Jakoś to będzie. Trzeba tylko postępować planowo. Czujemy znużenie, zimno i głód, powinniśmy więc poszukać sobie schronienia, ognia i pożywienia. W lesie znajdziemy drewno, w ptasich gniazdach jaja, pozostaje tylko znalezienie domu.	Drogi, drogi panie! Nie mów, nie myśl o tym! O tym myśl, ileś uczynił dobrego! Jakim szlachetnym trudem było całe twoje życie!	Dwie kiełbaski i jedna kiszka.	Dziesięć po drugiej, jaśnie panie	Głupstwo! Dopiero co mówiłaś, żeś dawno nie była tak uradowana... dalejże, raz... dwa... trzy...	Hale, tera jajo chce być mędrsze od kury i stadu przewodzić...	Hej wina!	I to być może.	Ja wielmożnego pana widziałem kilka razy u dziada mego, Saula Ezofowicza, którego syn, Rafał, u wielmożnego pana zboże zawsze kupuje...	Ja?... ależ co pani mówi?... Ja mam być nauczycielką ich szkoły przy cukrowni... Któż ogłasza tak niegodziwe plotki?...	Jak Boga mego, jeśli ty po sześciu latach pobytu tutaj myślisz jeszcze, że znajdziesz tu sprawiedliwość, słowo daję, jesteś skończonym idiotą.	Jaże ne hirszyJaże ne hirszy (z ukr.)	Jest.	Jutro, po zachodzie słońca.	Już dawno powinieneś tu być I uważaj, żebyś nie wpadł do wody!	Kaleka, Kłamstwo, Pycha	Kasiu, przysuń ławę do ognia, a duchemduchem (daw.) zawołał Wojciech.	Kozacy to, kozacy! Boki znów urządził mi tak pięknie wybuch jaszczyka z prochem. Szkaradna to historia, kiedy czujesz armaty jadące ci po grzbiecie! Bo kawaleria to nic jeszcze. Koń, żeby tam biegł najprędzej, zawsze patrzy, gdzie stawia kopyta. Przeleciało po mnie tysiąc pięciuset kirasjerów i huzarów rosyjskich pod Orodnem, a przecież nie wyrządzili mi najgorszej krzywdy. Najokropniejsze są armaty!	Książę nietylko to rzekł Wyniosę go wysoko i nadam mu ziemie wielkie.	Masz rację waszeć, jeno i w tej lexlex (łac., r.ż.) wyjątek..	Mnóstwo.	Może o tym nie wiedzieć	Nawet największa wyspa jest tylko wyspą	Nic panu o tym nie mówił? Nigdy nie napomknął ani słowem, z czego można by wywnioskować?...	Nic tu po tobie, wałkoniu i zabijaku, jak błogosławić będą ci, co cię teraz przeklinają, każę cię wpuścić do stajni.	Nie	Nie mam ani o czem, ani jak A co gorzéj, straciłem ochotę do życia, do wszystkiego. Cóż mi tam? Dla mnie niema szczęścia...	Nie wiem, doprawdy, proszę pani, dlaczego mi tak żal tego pana Dolewskiego. Taki młody, piękny i rozumny, musi mieszkać w tém szkaradném N. Ale to on dla swojéj matki robi, proszę pani.	Nie, ale srodze stłuczony.	Nie, nie, nie... Nie zabijajcie panie! Wszystko wam powiem.	O, tak!	Oho! jegomość pan Ned zaczyna znowu szaleć.	Po co? Nie pytam, po co wyciągać Torę z ognia Pytam, co zostanie? Wszystko ma przepaść? Tak?	Potem tylko innego setnika mianować	Spełnić obowiązek	Szkoda! Czekaliśmy tak długo! Czy jednak spytałeś ją o imię, może ci zbrakło czasu?	Słowo honoru, że nie mam trzech rubli nawet przy sobie, załóżcie za mnie pięć rubli.	Tak, Judym.	Tak, mój panie, dzielny to był żołnierz i lojalny kompan.	Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	To są kurukukuruku (biol.)	To źle, iż ci sami świadkowie obwinionemi będą więc zeznania ich niewiele wzbudzą wiary.	Ty tutaj dowodzisz?	W porcie?	Wdzięcznym jest cezarowi za pozdrowienie, a rozkaz wykonam Witaj, Hasto, i mów, z jakim zleceniem przychodzisz.	Że i młócić bez kożucha i rękawic trudno	„Jeden artykuł uczonego lekarza...” uważasz?
Jest to mój testament nie wiem, jak długo będę żył. Dlatego weź i zabierz ze sobą. Są tam i listy, które ułatwią ci postępowanie spadkowe na wypadek mojej śmierci.	Jeśli zapomnę, to od psa oczu pożyczę, bo swoimi nie będę śmiał na uczciwego człeka spojrzeć!	Schöneicha boją się jak złego ducha. Zna je do gruntu. A jak weźmie na fundusz, to nie zostawi suchej nitki.	Ależ szanowny panie niczym na to nie zasłużyłem! Zawsze z największą ścisłością stosowałem się do wszystkich ustaw i rozporządzeń. Nigdy na jedną literkę nie odstąpiłem...	Przekonał się pan teraz że to szczera prawda; widzisz, jak się na to zapatrują osoby, którym wychowanie nie zaszczepiło pewnych uprzedzeń. Ale obawiam się, aby te damy nie ściągnęły nam na głowę kłopotu.	Cóż mogłem powiedzieć? To szyper mówił: „Lekkie zderzenie; zatrzymałem okręt. Sprawdziłem uszkodzenia. Kazałem spuścić łodzie z największą ostrożnością, żeby nie wywołać paniki. Po spuszczeniu pierwszej łodzi okręt poszedł na dno wśród szkwału. Zapadł się w wodę niby kamień”. To jasne jak dzień i okropne. Przecież skoczyłem, prawda? Musiałem z tym się uporać. Cóż mnie obchodziła ta ich historyjka... To było, jakby się oszukiwało umarłych	To być bardzo może ale to swoją drogą, bo mój skarb nietknięty leży, za to ci ręczę; nie głupi byłem, nikomu nie powierzyłem tej jednej tajemnicy, więc jeżeli zechcesz pójść ze mną i dopomóc mi do wydobycia pieniędzy, przyrzekam ci dwieście sztuk złota, to ci zawsze trochę poprawi interesainteresa	Wojna! Łatwo dostrzec, że wielkie zbrojenia powstrzymują wojnę, czyniąc ją samą zbyt straszną, a powodzenie zbyt niepewnym dla obu przeciwników. Co zaś do bankructwa, to pewnego dnia na ławce w ogrodzie przepowiadałem je księdzu Lantaigne, rektorowi naszego seminarium. Ale co do tego nie trzeba mi wierzyć. Szczegółowo badał pan, kochany panie Aspertini, dzieje cesarstwa wschodniego, więc musiał pan dostrzec, że ludy posiadają tajemnicze zasoby finansowe, których nie mogą zrozumieć najzdolniejsi ekonomiści. Naród zrujnowany może żyć pięćset lat z ucisku i grabieży. Któż zliczyć może, ile naród wielki w całej swej nędzy dostarczy obrońcom swoim armat, karabinów, złego chleba, kiepskiego obuwia, słomy i owsa?	To już ja na Ewanelię wolę Zawsze to Bozka rzecz jest i Bozka siła...	W stepie ja by ich, bat’ku, znalazł, ale oni poszli ku Dnieprowi, by się do hetmanów dostać, więc poszli albo na CzerkasyCzerkasy miasto na środkowej Ukrainie, niedaleko Kijowa, w XVII w. ośrodek kozacki; w 1630 oblegane bez skutku przez polskiego hetmana Koniecpolskiego, w 1649 miejsce rokowań Polaków z Chmielnickim. poszli, chociaż ne dumajune dumaju (ukr.) i prędko, bo jak się przez Dniepr przeprawią, to do hetmanów zdążą albo ich Tatary Chmielnickiego ogarną.	Pierwsza rzecz taka Raz w Indiach widziałam chłopca, który był radżą. Suknię miał naszytą rubinami, szmaragdami i brylantami. Do swoich sług odzywał się tak, jak ty do Marty. Każdy musiał w tej chwili robić to, co mu rozkazał. Myślę, że gdyby zaraz kto nie usłuchał, to by go zabito.	Nie przerywaj mi: słuchaj! Ja ci to przebaczam wam wszystkim idzie o to więcéj, abyście zrobili karyerę, niż byście ludźmi byli. Powtórz im to coś słyszał, odemnie, niech znają głąb mojéj duszy: między niemi a mną wszystko zerwane. A jeśli chcesz się zasłużyć, dodaj, żeś słyszał odemnie, z żywych ust hrabinéj Anny Cosel, iż tak jak niegdyś zapowiedziała królowi, że mu niewierność i zdradę zapłaci śmiercią, tak jeszcze dziś powtarza. Za rok, za dwa, za dziesięć, piérwszy raz gdy napotkam Augusta, w łeb mu strzelę. Noszę pistolet przy sobie, nie rzucę go nigdy, aż nabój dla niego przeznaczony wyleci.	Jak to! To waszmość nie zabawisz u mnie przez jutro?	Męczy mnie to wszystko zwłaszcza że wróciwszy nad ranem spać już nie mogę. Ale ostatecznie znowu się jakoś dzień przepchało.	A może to twoi rodacy, którym depczemy po piętach?	Ja nic nie myślę Płacić to płacić. Co mam dawać?	Statystą nie jestem a na łaskę Bożą i natchnienie Ducha św. wiele liczę.	Ty się na tym nie znasz.	Ale naprzód kupisz sobie u mnie to cacko... Śliczny pektoralik! same brylanty warte z 50 dukatów! a żebyś jeszcze wiedział w jakiej była potrzebie ta co mi go kazała sprzedać... co to za śliczniutki buziaczek! Dobrze żeś przyszedł, to go kupisz.	Wcale nie masz gorączki a ciało takie, jak twoje obecnie, oznacza zdrowie. Jeśli się tak utrzymamy, mój chłopcze, to nie ma co myśleć o śmierci. Ojciec twój będzie ogromnie szczęśliwy, gdy usłyszy o tak znacznym polepszeniu.	A tak, Polka, to uosobione głupoty, fałszu, kaprysów, złych instynktów, to...	Czemu to?	Jeśli pan sobie życzy, to powiedzmy: dyabełek	Moja Olimpko, odpowiedziała pani Teresa, nie każda kobieta posiada taką szlachetną jak ty dumę, która służy w życiu za puklerz od wszelkiego złego. Są nieszczęśliwe, które jakkolwiek wysoko stoją, zapominają o skromności, która jest najwyższą ozdobą kobiety!	To ci właśnie między obcymi będzie najgorzej.	To dumna sztuka ta Marit!	Widzicie tam na wirchu tej czarnej, zjuszonej posoką białych jadów denegi?!	A! Więc to bydlę raczy być jeszcze dobre do jedzenia?	To bardzo prawdopodobne A cóż pan o tym myśli, panie Holmes?	Prawda nie jestem sztukmistrzem. W takim razie uraczymy się jajami na twardo, mój chłopcze, a ja podejmuję się sprzątnąć najtwardsze!	A jakąż to szarżę myślisz otrzymać?... Zali mniemasz, że cię jednym z komendantów uczynią?	Ale i ja nie sądzę téż inaczéj Może się źle wyraziłem; wierz mi, że nikt nie może być większym jéj wielbicielem odemnie.	Chmiel? Cóż to Chmiel! Kto tu sobie co robi z Chmiela? Idzie Chmiel, będzie piwo, beczka ortę! Drwimy z Chmiela!...	Co to jest! Jak śmiesz napastować państwo! Precz!	Jest tylko jedna osoba na świecie, która może wyświetlić tę wiadomość Musimy ją odnaleźć.	No, to trzeba zaraz kogoś posłać. Ma pan przecie swój samochód. Może szofera?	Widzę, widzę ten obraz tak, jakbym na niego patrzył własnymi oczyma O, jakże świat jest piękny.	I rozumnie, co dziwniejsze, że taki młody człowiek. Ja przecie znam dobra głębowickie już za jego własnej administracji. Przedtem hulał, panie, po świecie jak nababnabab	Nie, ale jestem tak szczęśliwy, iż przechadzam się we dwoje z panią, że...	Pamiętaj, Waldy, co mi obiecałeś Gwałtownością narazisz Stefcię. Prątnicki awantury jej nie zrobi, ale dobrą sławę tej dziewczyny może szarpać. Będzie przekonany, że się tobie poskarżyła, i gotów myśleć Bóg wie co.	Panie... panie mój!... Wiem, że mnie już nie kochasz, ale przynajmniej siebie nie narażaj...	Daj waść pokój Ksiądz Muchowiecki święty ksiądz i w tym masz najlepszy dowód, że choć on nie starszy od tamtych dwóch, przecie głowy przed jego zacnością schylają.	Tak Boru jeszcze szmat znaczny, a potem zaczną się oparzeliskaoparzelisko podmokła łąka. i suche pola, zaś do gródka można dojechać tylko groblą. Nieraz chcieli mnie Niemcy dostać, ale nie mogli i siłasiła (daw.)	Dziwna rzecz Bismarck jest artystą, ponieważ należał do tych, co budowali państwo niemieckie; ale organizator fabryki nie jest artystą, ponieważ tworzy tylko złapać wieloryba aniżeli	Co ty, Nanon, jeszcze cię nigdy nie widziałem taką? Co tobie wlazło w głowę? Czy ty tu jesteś panią? Dostaniesz tylko sześć kawałków.	Nie trudź się.	Nie; gdyśmy go poruszyli, rozsypał się.	Przyszłam cię zobaczyć i choć przywitać, odezwała się Cecylia poufale, lecz nie naciskając się zbytecznie, czy też mnie poznasz?	Innych nie znasz...	Ja? Was, panią? porzucił? a cóż ja zrobię z sobą? a gdzież się ja podzieję? a do czegóż życie przywiążę? więc chyba iść i w studnię... i umrzéć.	Który po drodze wyznał mi, iż jeszcze wczoraj gotów był mnie zabić.	Nie mam żadnych posad. Wszystko zajęte.	Nie szydź pan święty Antoni udziela wielu łask.	Nie widział pan więcej tego pułkownika?	Nie, ja nie chcę... ja nie chcę...	O, nie.	Swemu królowi byłem powinien, nie waszej królewskiej mości.	Wolałabyś, żeby przyszedł po ciebie?	Myślę, czy biedniejsza wieś w tej parodii, czy ludzie, którzy innej nie widzieli.	Ale Peppino? Cóż się z nim stało?	Myślę, ciociu, że martwić się tym już za późno	Złapał Kozak Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma! Jeszcze Carolus w Polsce, jeszcze Kraków, Warszawa, Poznań i wszystkie znamienitsze miasta w jego ręku, a ojciec już chcesz, żeby się okupował. Ej, siłasiła (daw.)	Ale, ale Czy wiecie, że Święte Przymierze postanowiło go przenieść?	Ach głupstwo Fortecę i fabrykę wysadzi się w powietrze. Właśnie przyjechałem w tej sprawie do waszej królewskiej mości, żeby otrzymać pozwolenie.	Muszą się tam dobrze bawić?	Dobrze, ale jeszcze za mało patosu, za mało!...	A czy ja wiem!	A ja się jej boję, Morgan.	Dosyć delikatnie, potoczył się jak baryłka!	Potem miał pan pojedynek, który... bardzo nas zaniepokoił... A potem... baron przeprosił mnie W liście napisanym z tego powodu do mnie baron mówi o panu z wielkim szacunkiem i przyjaźnią...	Prawie zupełnie od czasu, jak się zapadły dwa pokoje, które jeszcze przed laty kilkąprzed laty kilką	Prędzej! Kochani rozbójnicy, śpieszcie się, póki czas!	Tak jest, panie dobrodzieju sam Marcin i syn Marcina, skarbnika zakroczymskiego.	Tak! Ale ideał! Piękno!	Więc i Weychertowa?	Z kim się pan żeni?	Znana jest mi odwaga ludzi z Ventimiglii	A nieprawda! któren tak szczeka, łże jak pies!	A panu?	Aj! A długo będę musiał czekać?	Aż tyla! Pięć złotych...	Bo ci faraonowie dla kadzielnicy zapomnieli o mieczu	By ich w tatarskie łyka skrępować!	Dajże tak, Boże!	Dawno tu siedzicie?	Doprawdy?	Gdzie?	Helu!	Jaki Napolion?...	Mam i wiadomość, i pieniądze	Mam pretensje w pięcie!	Nagi tavo Petras su Damulio Kaziu ir Antanu miškan išrūko... Į maištininkus! Mačiau, kaip su durtuvais visi trys auštant pakluonėmis ėjo... Visi žino!...	Ny, on tam wstawia butelkę z wódką, ja widział	O, rety... puśćcie mnie! Czymże wam zawiniłam?	Pojedziemy razem	Tak.	Van Stiller, Carmaux i Moko.	Wasze zdrowie!...	ZemstaPrzyjaźń	Żebrak, proszę pana.
Bo rzeczywiście wspaniałości jego nic dorównać nie jest zdolne. To on sąsiaduje z wodami oceanu amerykańskiego, to po jego wodach przepływają wichry i huragany, to on jak bohater, niespożyty przez wieki, powstrzymuje swymi piersiami pierwsze fale, pierwsze szturmy przychodzące ku Europie. Lecz cóż może być dzielniejszego nad Hebrydy, jak mówi Livingstone, który nie lękał się lwów, a bał się oceanu, od tych wysepek, rozsypanych na granitowej podstawie, z uśmiechem przyjmujących szalejące nawałnice morza.	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	Ach, łobuz! Chciał mi się odpłacić za to, że dotrzymałam mamie słowa. Serdecznie go wyłaję i sprowadzę go tu, żeby cię przeprosił!	Wydawało mi się do tej pory, że wszystkie świąteczne fe­rie spędzałem poza domem, przeważnie w gościnie u kolegów. Mia­łem w Jeleniu sporo kolegów z tzw. sfer ziemiańskich. Ale pocze­kaj, może nasz rację, to by się zgadzało, w dwudziestym trzecim roku byłem w trzeciej klasie, oczywiście, przyjechałem wtedy na Wielkanoc do domu, bo oni spędzali święta we Włoszech. Strasz­nie to było dawno.	Absolutnie, panie dyrektorze, ale to do niczego nie jest potrzebne...	A tych to by się znalazło.	Czy to ty, mamo?	Oliwa, to balsam cudowny na rany, biedny Grimaud opatrywać musiał te, które mu zadałeś.	Przez to barwy straciły na świeżości i poczerniały, a potempotem tłumaczyła jej Trawińska po cichu, bo sama dosyć odczuwała malarstwo.	Tak, wyczytałem to u Petroniusza.	Wiara, powiedziała, we mnie, w matuchnę wa­szą i w to, że tobie się zjawiłam. Niech uwierzą, mówi, że spośród wszystkich ludzi świata, ciebie wy­brałam na mojej łaski pośrednika. Chociażeś biedny dziad krakowski, chociażeś pijus jest i drań.	Jutro mają wprowadzić jednego z moich przyjaciół; będzie to, że użyję ich wyrazu: Pontemolle. Przeprowadzą go przez most na Tybrze. Dawniej między artystami był zwyczaj, że kiedy przybywał do Rzymu ziomek ich znajomy, wyjeżdżali naprzeciw niego aż do PontemollePontemolle	Czy waści wspomina? Mówię waćpanu, żem i sam już nie rozumiał, skąd się tam w niej powietrza na tyle wzdychań bierze. Aż się wszyscy litują, a najbardziej mniszeczki, bo je sobie przez swoją słodkość całkiem zjednała. Toż ona i mnie wyprawiła na one hazardy, których o mało zdrowiem nie przypłaciłem, żeby to koniecznie do waści iść a dowiedzieć się, czyś żyw i zdrów. Chciała też nieraz posłańców wyprawiać, ale nikt się nie chciał podjąć, więcem się w końcu zlitował i do waszegom obozu się wybrał. Jakoż gdyby nie przebranie, pewno bym głową nałożył. Ale mnie za dziada chłopy wszędy mają, bo i śpiewam bardzo pięknie.	Moje? Dzięki Bogu nie! W moich papierach jest zawsze porządek, po prostu dlatego, że ich nie mam. To papiery pana Cavalcanti.	Biednej Atosy nie kochał nikt, prócz rodziców, to pewne, nawet mąż Była jego czwartą żoną. Był więc przyzwyczajony do małżeństwa. Po ślubie z nią żył jeszcze tylko kilka lat. Lekarz powiedział, że umarł na chorobę trawienia. Ale ja będę zawsze twierdziła, że umarł od języka Atosy. Biedaczka, wiedziała zawsze wszystko o sąsiadach, ale nigdy o sobie. Ale umarła już. A zdaje mi się, że następnym wielkim wydarzeniem będzie wesele Diany.	Niech mi pani daruje, ale to nie jest niegrzeczność, tylko ostrożność. Nikomu nie wolno tu wchodzić bez wiedzy pana lekarza d’Avrigny albo pana prokuratora.	A to maciora wyrzuciła ryjem, niech gospodyni patrzą, jak wyrzuca.	Doskonale. To są nieduże paczki. Z łatwością je pani zmieści w kieszeni. Oto jest wszystko, o co panią proszę. Gdy pani wróci do domu z paczkami, będę tam na panią oczekiwał i będę służył dalszymi instrukcjami.	Są to własne twe słowa: „albo za granicą”.	To tylko wam posłać swatów, Macieju, kiedy ją tak chwalicie!	A! bom wcale zamiaru tego nie miała. Lecz, koniec końcem, coraz się czuję słabszą, powietrze mi tu nie służy. Duszno mi, słabo, słabo... głowa cięży! Nie jest-to pora do pobytu w wieczném mieście. Muszę gdzieś wyjechać... odetchnąć.	A czemu to od Szwedów do nas uciekają?	Dziwna rzecz Niby pani Osnowska jest ładna, a ja wolę, jako urodę, panią Maszkową. Co do Castelli, to naprawdę ładna, choć za wysoka. Czyś ty uważała, że się tam ciągle o niej mówi, a ona ani mru-mru!	Czołem wam, panowie komisary, i tobie, wojewodo! Lepiej było dawniej zacząć ze mną traktaty, kiedy ja był mniejszy i siły własnej nie znał, ale że was korol do mene prisławkorol do mene prisław (z ukr.)	Coś prawdy! sama prawda. Czy ty myślisz, że ja nie odczułem impertynenckiej grzeczności, z jaką dała mi odczuć idealny dystans, jaki tworzy między nami urodzenie? że nie patrzałem z politowaniem na jej kocią przymilność mającą wyraźnie jakiś cel. Za rok nie napisałaby ani słówka, aby mi oddać najlżejszą przysługę, a dziś wieczór przekarmiła mnie uśmiechami, myśląc, że ja mogę wpłynąć na wuja mego Popinot, od którego zależy wygrana jej procesu...	Nie lubisz go?	Dwa funty na tydzień to o wiele za dużo Biedny gentleman i tak prawie cudem uratował się z rozbicia, a my chcemy jeszcze korzystać z jego nieszczęścia i każemy płacić za trochę pożywienia nieprawdopodobne sumy!	Mówił mi, że go do własnych tylko rąk miłości waszej zdać może	Ona nie jest niewolnicą, ale ostatecznie należy do familii Plaucjusza, a ponieważ jest dzieckiem opuszczonym, może być uważana jako alumnaalumna (łac.)	Moje córki, dzięki Bogu, nie będą potrzebowały szyć Ale mniejsza. Jeżeli pani nie życzy sobie tego, muszą zaczekać.	Muszę jednak wiedzieć jeszcze, zanim do Posada cię wpuszczę, czy jesteś religijny i czy nie zbywa ci na odwadze, bo nawet prawdziwe byki bywają tak samo tchórzliwe, jak i bezbożne.	Okropnieś pani naiwna, jak na aktorkę! Dlatego właśnie, że go pani masz, urządzili ci kawał... Słyszałam, co na pierwszej próbie mówił kuzyn tego amatora.	Owszem, w duszy. Ale muszę przyznać, że nogi moje nie są tak młode, jak twoje. Idź i rozkoszuj się świeżem powietrzem, Aniu, ostatnio wyglądasz bardzo blado.	Nie mogę pogodzić jednego z drugim! Nie rozumiem...	Panie... panie mój!... Wiem, że mnie już nie kochasz, ale przynajmniej siebie nie narażaj...	Wedle mego mniemania cel onego prawa jest ten, aby przez pierwszy rok mogli się napoić do syta lubością miłosną, krzątać się koło utrwalenia rodu i postarać o zapas spadkobierców. I gdyby w drugim roku zdarzyło się im zginąć na wojnie, aby bogdaj ich imię i herb utrwaliły się w dzieciach. A także, aby można było rozeznać z pewnością, czy żony pojęli jałowe czy płodne (k’czemu próba jednego roku zda się być wystarczająca, zważywszy, iż wychodziły za mąż w dojrzałym wieku); iżby tym snadniej, w razie zgonu pierwszych mężów, można je było wydać powtórnie; płodne za tych, którzy by chcieli przymnożenia rodziny, jałowe za tych, którzy by tego nie życzyli i brali by je jedynie dla ich cnót, umiejętności, wdzięków i jeno dla pociechy domowej i wygody gospodarskiej.	Dobrze. Nie może pan jeszcze niestety wyjść z lochu, bo we dworze są żołnierze, pozostawieni dla schwytania pana. Poza tym inni szukają pana po okolicy. Może więc dłużej wypadnie panu tu posiedzieć.	Ja zaś nie chcę ze zdrajcami służyć.	Nic podobnego. Bardzo pana proszę, sir Ethelredzie, niech pan nie tłumaczy sobie mych słów tak niesprawiedliwie dla Heata.	Przestań zuchwalcze, powiedz pani. Proszę, powiedz pani: zuchwalcze. Zechciej pani powiedzieć... Proszę pozwolić, pomogę pani nakryć do stołu. Cóż, grzeczny jestem, wszak prawda?	Słuchaj, Błażeju, nie kpij sobie ze swojej żony.	Więc jeśli cię nic nie wzrusza, mógłbyś mnie usłuchać, choćby przez wzgląd na Edie!	Panie, rzućcie już te wszystkie medytacje i idźcie spać: widzę bowiem, że umysł wasz tak jest poruszony i rozgrzany, iż możecie popaść w jaką latającą febrę z tego nadmiaru myślenia. Raczej pociągnijcie sobie jakie dwadzieścia pięć do trzydziestu tęgich łyków, idźcie do siebie i wyśpijcie się do syta; jutro zaś ja sam podejmuję się odpowiadać i dysputować przeciw panu Angielczykowi. Jeśli go nie zapędzę ad metam non loqui, nazwijcie mnie koronnym osłem.	Czemu nie dla człowieka także?	Dzicy ludzie nie jadają śniadań	Kiedy mi się nie chce mówić.	Na wszelki przypadek lecę go przestrzec!	Nareszcie, nic jeszcze nie stracone.	Nie bardzom ja amorliwy Widziałem dziś nasze pole i ażem zdumiał, tak pięknie uprawne!	Nie należy odmawiać bliźnim Bożych darów, które się posiada	O, panie sędzio, pan zechce mi dopomóc, prawda?	Stanowczo pożyczka mi się nie opłaci, bo wolałbym te pieniądze puścić w ruch, obróciłbym w tym samym czasie kilka razy. Przyjmujesz?	Sądzę, że nie ma o czym mówić.	Ech, każdemu pilno do szczęścia, jeśli nawet trudno uwierzyć w szczęście, bo się wiele cierpiało. Ale nie popycha mnie do tego sam egoizm, muszę natychmiast jechać do Paryża.	Tak. Dobrze... Więc pojadę na ten podły pojedynek. Ale pamiętajcie, że moja krew spadnie na wasze głowy.	Ale kogo?	Czy chce pan mi pozować? Ja maluję obrazy półabstrakcyjne, ale potrzebuję zawsze bodźca.	Dobrze. Ale milicja ani chybi cię zamknie.	Ja ciebie znałem tak dobrze, jak dziś	Jakie masz rany?	Jaż wczoraj słyszał jak taja (ta) wrzeszczała w swojéj chacie jak oczyniona (opętana)...	Jeśli tylko będzie można!	Mnie wykręcili nogę za pięć koron Pięć koron i trzy piwa.	Na ulicę Chaussée-d’Antin, do barona Danglarsa.	O! ja się do niego nieprzyznaję	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech... czy daleko jeszcze do Warszawy, panie mój kochany?	Więc ona potrzebuje pieniędzy, ta wielka dama?	Więc pójdźmy...	A onaż, czy ciebie kocha? moje ty dziecko jedyne.	A ty, czy chciałbyś żyć?	A z czym przychodzisz?	A! wszystko było prześlicznie! udało się wybornie z przymusem niejakim odezwała się gospodyni	Ajdarze, jestem pewna. Przysięgnę.	Amen!	Bo krzaki ci zasłaniają widok. Chodź tu... no, widzisz już?	Boś wasza książęca mość skrupułamiskrupuły (z łac.)	Broń Boże!	Bądź co bądź, miły panie warto by dla większej pewności, żebyście spróbowali wydobyć się z tej kletykleta	Choroba	Co?	Czy pan Kuzyk?	Dobryś mi ty, dobry mi i on, dobry mi każdy, któren rzetelnie pracuje.	Jesteś, książę, zapewne zazdrosny o niego, bo kochasz zawsze tę biedną Angelikę	Jużci ja.	Kochanie wezwij doktorów... Mnie się zdaje, że ty jesteś więcej imaginacyjny aniżeli chory...	Komu?	Ką čion, vaikeli, džiaugsies, kada visą laiką širdis nerimstanti buvo.	Mam pieniądze! Dam pieniądze!	Obejrzała chorego i zafrasowało się wielce serce miłościwe.	Och, tak, okropne istoty z farbowanymi włosami i umalowaną twarzą.	Okrutnie mi się ten oficer podoba bo zawsze lubię wiedzieć, z kim mam sprawę.	Pamiętaj, pamiętaj!...	Piękne dnie teraz mamy, da Bóg doczekać, będziemy rychłą wiosnę mieli w tym roku.	Smith długo siedział?	Słusznie prawi	Tak, mamo. Należą mi się gratulacje.	Tak, pani Odpływamy rano, a panicz Davy i siostra moja, jeśli zechcą, zobaczą nas raz jeszcze po południu w Graveseand.	Trzeba mu było w dzień święty złego ducha kusić Na maszynie rozjeżdżać.	Zdrada	Śpij spokojnie, zuzulo ty moja, śpij...
Babinicz tedy daje znać, a wojewoda na to: „Symulują tylko, że chcą następować! Nie przedsięwezmą nic! Prędzej (powiada) przez Wisłę zechcą się przebierać, ale mam ja na nich oko i wtedy sam nastąpię. Tymczasem (powiada) nie psujmy sobie uciechy, żeby nam było dobrze!” Poczynamy tedy jeść i pić. A i kapela poczyna rżnąć, sam wojewoda prosi do tańca.	Nie przeczę Sądzę jednak, że dzicy muszą wiedzieć lepiej, jak się do tego zabrać, lub używają jakiegoś szczególnego gatunku drzewa. Nieraz już próbowałem rozniecić w ten sposób ogień, ale nigdy mi się nie udało. Przyznaję się więc, że wolę zapałki. Gdzie są moje zapałki?	Nie czyń tego waść, na miłosierdzie boże. Materię ja wniosę, bo słuszna, ale Boże uchowaj sejm zamieszać.	To dziwne. Ja jestem jeszcze zbyt młody i nie mam doświadczenia, ale od starszych słyszałem, że na obczyźnie męczyła ich nostalgia. Pan jej nie odczuwa?	Kominy na dachu... tak bliskie, że niemal ręką można ich dosięgnąć... i dym, który się wije smugami i kłębami wzbija się w niebo... i wróble, co skaczą dokoła i gwarzągwarzyć	Nie, to nie Jonasz! Czyżby tak było, tato? Nie, chyba że się dośpiewa do samego końca... Już ty mnie nie będziesz uczył, co to Jonasz!	Intencji nie było, ale na jedno to wychodzi!	Landau et Companie decydowali się na pięćdziesiąt tysięcy	Stosy na wałach rozpalić! Nie będziem się chowali, niech nas widzą, gotowiśmy! Stosy rozpalić!	Tu się nikt nie pyta Stanisława, komu dobrze, a komu źle Najgorsza rzecz, kiedy służba rozpuszcza język, bo z tego rodzą się plotki jak pchły z trocin... Stanisław powinien mieć tyle rozumu, ażeby nie wsadzać nosa do cudzego prosa...	Wiecie na co?... Józiek bierze gumy i jedzie z panną Stasią do Wilanowa.	Znajdzie się! Na to on mąż, by się odnalazł A nie będzie go	Ależ na miłość Boską dlaczegożbyś tych rzeczy nie miała używać sama?	Czy myślisz, że byłbym zdolny do takich rzeczy? Bardzo dziękuję.	Oto jest nasz majątek na wypadek nieszczęścia	Ja nie wiem? MilczenieGdyby nie to, żem zobowiązał się milczeć jak karp, zaraz byś dowiedział się, czy ja nic nie wiem!	Ot, zaraz i krzywdzi; nic wielkiego nie stało się. Naposiedliścienaposiąść się na kogoś (daw.)	Co? Ja mam sprzedać mego ślicznego, młodego konia? O nie, to wykluczone! A kto by co tydzień rozwoził bieliznę moim klientom? Przy tym zanadto się do niego przywiązałam, a on po prostu za mną przepada.	Dobrze mi tak. Dlaczego chciałam się przystroić? Żałuję, że dotykałam włosów!	Kochanie! Wybacz mi, a nasz obecny tu przyjaciel wybaczy mi też to chwilowe rozdrażnienie wynikłe z żalu do przekornych losów i wywołane nowym rozczarowaniem po zetknięciu się z niegodziwcami przy wodociągach, gdzie właśnie miałem nadzieję utrwalić naszą fortunę.	Mówię wam, panowie, iż jestem panią tego domu; jestem panią Bonacieux; mówię wam, że do królowej należę!	No, to ja spróbuję, inom jeszcze słaba. Musi mnie Pietrek prowadzić, bo się ano trzęsę cała.	Niech pani spróbuje przywiązać się do osła To się zdarza u ludzi.	O tak!... Tak!... Po tysiąc razy! Jeszcze bym raz chciał mieć grzbiet prosty i zwierające się kolana... żwawy kułak i bystry wzrok... i ten szpik w kościach, co człeka robi silnym... O dawne lata... szczęśliwe lata, gdym był krzepki i zdrowy!	Ale pani nie pójdzie, bo ja się boję.	Co! ty mówisz o rozpuście, pani Messalino!... ty, lady Makbet!... Albo mnie słuch myli, lub też jesteś bardzo bezczelna!...	Cóż pan chce nie może przecież panu powiedzieć, że mu ucięto głowę.	Kiedy mam zaszczyt zalecać się do pięknej damy, nawet szlachetnie urodzonej i pobożnej, mogę myśleć o niej tylko póty, póki ją widzę.	Módl się więcej, módl Twoimi modłami napalę pod blachą. Włożę je do garnka, a potem napcham ci pusty brzuch.	Rozumiem ale ten rachunek, łatwy zresztą do zrobienia, da cyfrę bardzo niepewną.	To wstąpże pan do nas. Ja tylko odprowadzę panią	Nigdy w świecie! To nie miałoby sensu! Działa same załatwiają się z wrogiem. To jest walka postępowa... nie jakieś tam głupie noże!	Więc tak... więc tak... wyjeżdżasz dla zajęcia posady. Cóż? każdy probuje... każdy do czegoś dąży, naturalnie! Daleko?	Uroda mówił książę, bawiąc się jej włosami. sztuczny, dodatkowy. włosy. Któraż z nich jest jak ty?... Gdybyś była Egipcjanką, wszystkie świątynie ubiegałyby się, aby posiadać cię za przodownicę swych chórów. Co mówię, gdybyś teraz ukazała się w Memfisie w przejrzystej sukni, kapłani pogodziliby się z tobą, byleś chciała przyjmować udział w procesjach.	A to ty stary!	Byłem tego pewny...	Ja myślę! A jakim sposobem miał pan do czynienia z ludożercami?	Jest około południa; lepiej wyprawę odłożyć do jutra będziemy mieć cały dzień przed sobą...	Już ja bym wolał tu mieszkać! Tu to dopiero życie.	Moja Olimpko, odpowiedziała pani Teresa, nie każda kobieta posiada taką szlachetną jak ty dumę, która służy w życiu za puklerz od wszelkiego złego. Są nieszczęśliwe, które jakkolwiek wysoko stoją, zapominają o skromności, która jest najwyższą ozdobą kobiety!	Myślałem, że z Warszawy...	Niczego... Ale jeden z nich powiedział: „Nie ma czasu do stracenia... jutro rano o ósmej przywódca tam do nas zatelefonuje...”	Nie, proszę pani. Masło przywozi Berek, a Fiszman to taki kapitalista. Już nawet wiem, gdzie mieszka...	Od ostatniej rewolucji. W owym to czasie nasz minister Mądrości Agastia wynalazł zasadniczą materię bytu i nazwał go Nirwidium.	Pan?... A pan skąd się tu wziął?	Proszę do łodzi! proszę do łodzi!	Przez cały tydzień przezywali nas śmierdzielami! Będą się teraz mieli z pyszna.	Słyszysz, pani Grandet, czy ty masz jaki skarb?	Tak jest!	Tak jest. Wczoraj wieczorem.	Tak. Musimy pomówić ze sobą o rzeczach wielkiej wagi.	To jeszcze nie jest pewne ratować..	Uważasz pan to za niepotrzebne?	Waszmość pan sam widzisz że pieczęć nie była naruszona.	Zaczekajcie chwilę, Foxy Gdzie się musztra będzie odbywała?	Że pan zobaczy jego grób. Ale.. niezbyt prędko. Cóż jeszcze... Jest pan szlachetny, uczciwy, może zanadto dumny, ma pan nie błyskotliwy,	Żeby przedłożyć paszport do wizowania?	A jakby potem skapiał?	A jeśli u ciebie znajdą pieniądze gdy cię złapią?	Ale boś ty mi jedyny! Strach mi o ciebie. Przy moim boku bezpieczniejszym byś był.	Ale nim ten toast wychylę w imieniu Galicji...	Boże!	Chociażby	Chwaty som ta jest wselnijakie.	Coooo?	Czemu on tedy aż tu, w Lipkowie, stanął?	Czemuż nic nie mówiła?	Cóż pani przełożona?...	Dobrze wam gadać, a mnie już kiszki marsza grają.	Gdybym więcej płacił, musiałbym sprzedawać swój węgiel i żelazo drożej, cena mojego sukna, mojej kawy i gumy byłaby wyższa: nikt nie będzie u mnie kupował. Od razu wszystko stracę.	I ja niemniej	Ja głosuję za zrezygnowaniem z operacji.	Jakieś niebezpieczeństwo grozi Piastom...	Jesteś głupi, słyszysz?	Jezus, Maria! wojsko!	Już po nas.	Który ich nakrył?	Listy już mam popisane, jeno kilka zostaje. Kiedy chcesz ruszyć?	Mówże śmiało!	Nie mogę przestać płakać! Nie mo-mogę! nie m-m-mogę!	Nie! Nie! Nie dzwoń. Obiecałem właśnie zjeść śniadanie z jednym z mych towarzyszy w hotelu Piazza w Covent Garden.	No?...	Nudne?... Mamo... on powiada...	O tym już inni myśleli	Pan Domaszko żartuje	Prawdę mówicie... juści...	Proszę pana, za co?	Przed chwilą dopiero odszedł	Przysięgam!	Starszy musi mieć szesnaście lat	Słuchaj no, o kiełbasie nie zabaczzabaczyć (daw.)	Tedy ustanówmy związek albolialboli (daw.)	Van Gould zmierza właśnie w stronę nikaraguańskich wybrzeży.	W każdym razie biedna kobieta...	W osobie pańskiej, którego kopia ma szanse zwycięstwa.	Wiem. Pan jest krewny ojca.	Więc jaki jego los po śmierci ciała? Po stracie tych zmysłów, którymi widzi, czuje, słyszy, po stracie mózgu, za pomocą którego myślał?	Więc miałeś podejrzenia? Podejrzewałeś?	Wypowiem!	Znaleźli go nareszcie?
Jaką my subtelną rozmowę prowadzimy jak na tego rodzaju zakład! Nie nudzę cię, jesteś może zajęta?	Nie wiem, czy to wino z Chios tak skłania do melancholii ale cały dom widzę w jakichś ponurych barwach.	Powinniście znaleźć sobie bezpieczne schronienie gdzieś w pobliżu i posłać mi wieść o sobie. Jak widzisz, musisz gracko wywinąć się z tego tartasu, Alanie. Czas nagli! Nie ma co marudzić dla głupich paru gwinei. Oni niechybnie cię tu zwęszą, niechybnie będą szukali i niechybnie ciebie obciążą winą za dzisiejsze zdarzenie. Jeżeli niesława ta spadnie na ciebie, tedy spadnie i na mnie, bo jestem twoim bliskim krewniakiem i gościłem ciebie w mym domu, gdyś bawił w naszej krainie. A jeżeli spadnie na mnie... Byłaby to rzecz bolesna dla naszych przyjaciół, gdyby mnie powieszono.	Do Francji? Nie, mości panie, tego uczynić nie mogę. Ale jeżeli zawieść was tam, skąd przybywacie... to o tym możemy pomówić.	Wcale nie płaczę tylko czasami jakoś tak przychodzi.	Otóż dowiedz się że to coś błyszczące, jest to hełm Mambryna, oddal się o kilka kroków i pozostaw mnie samego; zobaczysz, że nie tracąc czasu na próżnej gadaninie, zakończę tę rzecz w jednej chwili i stanę się panem kosztownego szyszaka, który posiadać tak gorąco pragnąłem.	Że maszyny i kultywatory nasze robią olbrzymie postępy. Wprawdzie nie doścignęły jeszcze zagranicy, ale to wada nieustalonego systemu, brak intensywności w wykonaniu. Wina ta ciąży i na obywatelach, odbiorcach. Zanadto wierzymy w zagranicę: co zagraniczne, zyskuje uznanie, a co nasze, najczęściej ironiczny śmiech. Ale śmiać się łatwo, trudniej działać.	Niech cię Bóg strzeże od wszystkiego złego na tej drodze, gdybyś jej nie miał porzucić; ale posłuchaj rady mojej i padnij jeszcze raz na kolana przed Bogiem, uczyń spowiedź, podwój i potrój naznaczoną pokutę, może się On zlituje nad tobą i oświeci twojego ducha. On jest wielki i mocny! Przed Nim padają na twarz pierwsi mocarze świata, przed Nim wiją się w prochu całe narody, On z lwiej paszczy wybawił Daniela, On potopił faraonowe zastępy, On lud izraelski wyprowadził z niewoli, On Syna Swojego jedynego oddał na śmierć krzyżową dla miłości swych ludów. On nie opuści tego, który się pod Jego odda opiekę. On też niech będzie w każdym razie pierwszą i ostatnią ucieczką twoją. Czego życzę z całego serca. Dobranoc!	No, więc cóż pan może zrobić? Nie napisze pan przecie skargi do sądu ani do ministerstwa, że wydalono pana nieprawnie. Zarząd bowiem miasta ma niezaprzeczone prawo redukowania pracowników, o ile uzna to za potrzebne.	Słusznie mówisz... rzekł rotmistrz; toż samo zemną. Po co ja będę jechał do domu? Zima ostra i sanna kopna, posiedzę tu, przecie was nie objem... A no, w zimnej izbie o jednem oknie i to z kratami, mieszkać nie myślę... a uczyńże też ład, żebym ja za lada butelczynę nie potrzebował się kłaniać i prosić, powinienem mieć swój zapasik...	Ja przede wszystkim mówić o tym nie potrzebuję, bo ja potrzebuję zrobić pieniądze. Wy i Niemcy to dobre narody, ale do gadania.	Jak chcesz sprzedać, to daj mi pierwszeństwo Teraz nie mogę, ale za parę lat zapłacę.	Nie grożą ale już na granicy łupią jak im zasmakuje nasze mięso, gotowi i pod Płock...	Nie cierpię pana! Nie ma pan serca i delikatności. Myśli pan, że to lekko i przyjemnie znosić tę całą górę obowiązków, jakie się wam zebrały u mnie przez ćwierć wieku?!...	Otóż jest tylko jedna rzecz, która trzyma mnie w wahaniu i niepewności: a mianowicie, że nie wiem, w jakim porządku i w jakiej liczbie znajdują się nieprzyjaciele, którzy trzymają miasto w oblężeniu; gdybym to bowiem wiedział, ruszyłbym na nich bez najmniejszej obawy. Dlatego zastanówmy się razem, w jaki sposób moglibyśmy to wybadać.	O, babciu, ta, którą chcę mieć za żonę, jest mi od dawna droga. Znasz ją i lubisz. Ale sądziłem, że odgadniesz sama, ja się nie ukrywałem.	Ty żartujesz ale nam tu było nie do żartów.	Nie Mówiłem już, że nie chciałem się spóźnić. Zrobiłem toaletę w powozie i wysiadłem przed drzwiami wicehrabiego.	Nie! Będzie on też miał za swoje! Patrz no! O, niech no tylko zobaczę, że ze mną zaczyna; nie ulęknę się go; już się z nim rozprawię! O, nie będzie on pierwszy!	Ach, nie przypominaj mi tego!	Jakto? więc pani nie chcesz widziéć tego, że ja od wczoraj, pierwszém jéj wejrzeniem zostałem podbity?	Jestem spokojna, będę spokojna, lecz proszę nie wymagać odemnie dla niej imienia matki, ani serca. Podstępnie pochwyciła mi com miała najdroższego, jedyny skarb mój	Mnie czytać nie wolno... alem ukradkiem trochę przeczytał z początku. Dalszego ciągu jestem „okropnie” ciekawy.	Niech pan nie będzie do niczego zmuszony	Pokochać? Ależ ja cię, stryjciu, tak kocham, jak tylko mamusię kochałam!	Tak, ale brakuje osiemset piastrów.	Ze wsi, z daleka! Chyba. Tutaj nie mógł się ożenić, mając taką reputację.	Ale w dniu, w którym będziemy się starali skierować jej myśli ku temu celowi, skoro zapytamy się, czy nie ma co przeciwko mężowi lub przeciwko małżeństwu...	A może już dawno pozdychali...	Albo ja wiem, albom ja teraz panem siebie od czasu, jak zostałem opętany? Przyjechałem szukać tej kobiety, aby się z nią rozwieźć; podam do konsystorza prośbę, a potem muszę być u króla.	Nie inaczej też jest a Ziemowit Mazowiecki...	Nie wiem.	Nie, nie!	Nie. Prawdziwe nazwisko jego brzmi: Lissac odparłem niespokojnie.	Tak, proszę pani	A cóż to ja koczur jestem, hajduczku, żebym za tobą po dachach łaził? Tak to mi płacisz za to, że cię kocham?	Spać, to jeszcze żyć! Nie wpuszczaj nikogo, choćby to była panna Paulina de Vitschnau!	Jak stoisz, ty wole jeden! to będziesz mógł robić z kulasami, co ci się będzie podobało.	Tém gorzéj dla ciebie. Przyjdzie kréska na Matyska. Rozkochasz się kiedy okropnie.	To zależy od rasy Dość spojrzeć na okrągłą czaszkę sir Henryka, aby poznać, że jest celtyckiego pochodzenia, a Celtowie mają wrodzony zapał i zdolność przywiązywania się do ludzi i kraju. Głowa biednego sir Karola była na wpół galijska, na wpół celtycka. Wszak pan, sir Henryku, opuściłeś Baskerville-Hall w bardzo młodym wieku?	Jeżeli się wyda jesteśmy zgubieni, a o ile tego Golda znam, ten zmusi go do tego. Gdzież on jest?	Chcę zrobić kobietę samodzielną, chcę ją wychować do walki z życiem, chcę nareszcie... uwolnić ją z zależności od mężczyzn, którymi pogardzam!... Jeżeli zaś pani sądzi, że jestem u niej zbyteczną, mogę usunąć się od Nowego Roku. Pani szkodzą czy tylko gniewają moje poglądy, a mnie męczy borykanie się z rutyną, rachowanie się z każdym słowem, walka z samą sobą...	A jużci; już leciał na mnie, jak wtedy przed laty pod kościołem.	Ale co to tam widać?	Czy ojciec twój zbyt żywo ci wyrzucał twoje przyjście na świat? Lub też czyś się zhańbił?	Na wagę pani każe, czy takie pudełko?	Parę razy. Zacna niewiasta! jak wczoraj jeden pan w krzesłach powiedział na pannę Nicolete.	Poczekajcie no, kumie, chwileczkę. Kiedym poznał najmłodszą córusię waszą, niechże się przyjrzę i starszej Cale foremna Trzaseczka, jakże ci to?	W jaki sposób mogło to dojść do wiadomości pana Karola?	Zaczyna się odpływ biegnijmy na miejsce, gdzieśmy wylądowali.	Boś ty, moje dziecko, marzycielka i dziwaczka... Wszakże czasem ci się zdaje, że kwiatek ma wyraz złośliwy, że ptacy cię łają świergocząc...	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Co się z panem dzieje?...	Co to znaczy?	Gdym szedł do pana, jakiś statek wpłynął do portu.	Idziesz na górę?	O, liceum rozleciałoby się w ciągu roku z całą pewnością!	Opowiadał on nam taką bajdę o jeżdżeniu własną dryndulką zaprzężoną w cztery kucyki Czy i to było prawdą?	Otóż i kuropatwy Dalej każdy do swojej.	Pamiętajcie, że jak będzie potrzeba, poręczę za niego.	Powinienem był cię przestrzec To zawsze rozdrażnia ojca.	Pragnę widzieć się z panem Aramisem: czy takie jest pańskie nazwisko?...	Przestań, wariacie! Idź już się umyć!	Rycerz Arnold. Dorzucę gałęzi na głowniegłownia	Skądże im taka ze złymi duchami komitywa?	Widzę, że pamiętasz wszystkie szczegóły.	Wierzę panu, wierzę i, jak powiedziałem, słowo uczciwości Bonacieux! ufam ci zupełnie.	Zostawię pana samego, bo muszę pomagać do podania kolacji.	Żadne nastraszanie Zabiłbym jego i każdego innego, kto odważyłby się mnie zdradzić. I każdego innego	A skądże ja przybywam, jeśli łaska?	A zatem, nieprzyjaciele w fortecy!	Badam cię.	Chcę sobie kupić paryskie rękawiczki, kilka flakonów perfum...	Ciekawość, czy też znajdą ojców	Ciągle przed siebie; odbywa podróż dookoła świata.	Czy kpisz, mości lejtnancie?	Człowiekowi miło by tu było mieszkać, panie Copperfield	Daj im choć trzydzieści drachm...	Dam sobie sam radę!	Dobry wieczór	Egoizm?	Henryk?	Ja waszej mości pięćdziesiąt koni moich Lipków zostawię	Jutro. Inaczej przepadnie mi łąka. A cóż ja bym począł bez niej, nieszczęśliwy?...	Kundel, za drzwi z nim!	Lecz kogo?... kogo?... kogo?... komuż mogę zaufać?...	Musi umrzeć	Niech Franciszek przeprosi panią baronową	No... Czarny.	Pamiętam pannę Terkę Krasławską z karnawału Była zawsze bardzo blada.	Pokażę ci.	Ptak pytała Jagna.	Szczęśliwy ten Maciuś	Szlachcic, Praca, Miasto	Targujcie	Umieram z głodu.	W imię Ojca i Syna, i Ducha	Wdzięcznam jego książęcej mości jako łaskawemu panu i dobrodziejowi. Prędkoż nas myśli z Rozłogów rugowaćrugować	Więc ty go lubisz?	Zupełnie ustał po ślazie!
Ba! ależ to pan de Sérisy był nie w porządku. Jego żona?... Gwiżdżę na nią. A pan hrabia może sobie być ministrem stanu, parem Francji, nie chciałbym być w jego czerwonej skórze. To mały człowiek, kpię sobie z niego teraz.	Ale jakie?... Przecie ubytek kilku uczennic nic nie znaczy dla pensji... Więc co?... Helenka wyjechała za granicę i o nią chyba matka nie potrzebuje się troszczyć... Ona da sobie radę!... Cóż więc pozostaje?... Chyba ja?... No, ale ja także jestem gotów wyjechać i nie wiem, dlaczego mama ociąga się...	Bo widzi pan, mój drogi przyjacielu, nigdy nie należy się ograniczać. Gdy żyje się między wariatami, trzeba nauczyć się być wariatem; w każdej chwili może się zdarzyć, że jakiś zapaleńczy umysł, bez żadnych przyczyn będzie szukał ze mną zwady, podobnie jak na przykład pan szuka jej teraz u Beauchampa; przy byle okazji mnie wyzwie, przyśle mi swoich świadków, albo mnie znieważy w publicznym miejscu; i co oczywiste, takiego szaleńca muszę zabić.	Mógłbym. Tylko widzi pani, ja pracuję dla wiedzy i dla dobra ludzkości. Pieniądze byłyby mi tylko zawadą. Ale bliźnim z chęcią zawsze służę. Nie może sobie pani wyobrazić, ilu wielkich finansistów przychodzi tu do mnie. Dyrektorzy banków, kierownicy wielkich firm handlowych, przemysłowcy... Przyjeżdżają z Łodzi, z Katowic, nawet z zagranicy...	Wątpię Przede wszystkim ani Nab, ani pan Smith nie palą, a co do pana Spiletta, obawiam się, że prędzej zachował swój notatnik niż pudełko zapałek.	Nie potrzeba dziękować, bo co wam dziś, to mnie jutro, i pewnie nie opuścicie mnie też w potrzebie. Tak jestem rad, że was wolnych widzę, jakobym najwalniejszą wiktorię odniósł. Pokazuje się, że nie zestarzała się jeszcze zbyt ani głowa, ani ręka.	Ani myślę. Naprzód, nie zerwę z nimi, choćbym się ochrzcił, a jestem znowu taki fenomenalny Żydziak, że nie lubię blagować. Po wtóre	Myślę przez to, że nie mogę cię poślubić Sądziłam, że będę mogła... ale nie mogę!	Oho, drugi raz nie będzie się ważyła! Król nie żartuje. Pamiętacie, Wojciechu, jak to nasz miłościwy pan skazał na wieżęwieża (daw.) osoba nadzorująca pracę w majątku ziemskim. i rękę mu złomał? Ponoś sześć niedzielsześć niedziel (daw.)	Nie cierpię pana! Nie ma pan serca i delikatności. Myśli pan, że to lekko i przyjemnie znosić tę całą górę obowiązków, jakie się wam zebrały u mnie przez ćwierć wieku?!...	Ach, jacyście szczęśliwi! jacyście szczęśliwi! Jakże bym pragnęła pójść do parku i przejechać się na osiołku. Ale mi nie wolno!	Dlatego, proszę pani, że handel opiera się nie na zyskach spodziewanych, ale na ciągłym obrocie gotówki.	I po części dopięli celu Tak, w skrytości ducha, jesteśmy nie tylko zdumieni, ale i przerażeni.	To proszę do środka. Ale państwa nie ma w domu.	Znam tylko jedną, zupełnie piękną kobietę w Polsce, moją kuzynkę, Jadzię Witowską: ale ta mnie niecierpi i nazywa dzikim człowiekiem; to nie ona, prawda?	Ależ, co to jest?... Ja ciebie nie rozumiem i... prawie nie poznaję...	Szczyci się ma rasa, że syn jej ServetServet, Miguel (1511–1553) rozszczepienie jaźni, z greckiego języka schidzein: rozłupywać. [powszechny błąd: schizofrenia nie musi wiązać się z rozszczepieniem jaźni, jest odrębną jednostką chorobową charakteryzującą się m.in. częściowym lub całkowitym zerwaniem kontaktu z rzeczywistością, któremu często towarzyszą urojenia. Jej nazwa odwołuje się do oddzielenia poszczególnych funkcji umysłowych, nie zaś od wyodrębnienia się dodatkowych osobowości; red. WL] kolekcjonerską i bohaterską przez odżywianie mózgową treścią wkrótce pokonam, że rolę w Weselu przed banalnością, czysto aktorską, zgrabnie osłonię i wiarę Orgaza w myśl twórczą, własną sprowadzę do serca twego bezboleśnie, po czym dopiero w uroczystym ślubie na twarz ją wywabię.	Gdzie tu w tym przeklętym Krakowie znaleźć dziurę? Ludzie jak drapieżne zwierzęta! Trzy razy mnie w szynkach pobito... Nie mam kąta, nie mam grosza... Ostatnią noc nie wiem gdziem spał pod murem...	Smorski: A więc nie dlatego irlandzki dramatopisarz i krytyk, laureat literackiej Nagrody Nobla (1925); autor ironiczno-humorystycznych, pozostających w nurcie realizmu sztuk obnażających konwencjonalność epoki. i Schönbergu, tej marmeladzie bez konstrukcji. My jesteśmy potomkami dawnych arystokratów. Robię abstrakcję od mego pochodzenia, mimo że (tu ukłonił się Jędrkowi) mam zaszczyt rodzić się z Łohoyskiej z tych gorszych. Drogo to kosztowało moją matkę, bo umarła przy tym to nie do przetrzymania. (Zaśmiał się idiotycznie).	Nie należą oni do przeszłości Mam ich jeszcze teraz. Trzej starzy wdowcy przez pewien czas rzucali na mnie baranie spojrzenia. Nie myślcie, dzieci, że do was należy cały romantyzm świata.	Tak, Hanka! Hanka! Ale Hanka się nie uspokoiła. Hanka umarła. A tyś zagwoździł wieko od trumny. Zdawało mi się, że już ale, gdym cię zobaczyła wtedy o zmierzchu, zanim zachorowałeś widziałeś mnie dobrze	A ta mnie drapie. Nie chcę!	Chciałem, abyś był. Nie wiem, czy mi się udało. Nie jesteś martwym przedmiotem, lecz świadomym duchem, jak i ja. Duch duchowi nigdy bezwzględnie nie podlega, lecz walkę z nim toczy...	Nic szczególnego. O ile twój koń nie jest zmęczony.	Nie bój się, Jędruś, już ja pilnuję, chucham na nią, już jej tu niczego nie brakuje.	Nie rozumiem...	Nie wierzysz, że jest czysta?	Nie! Nic!	Nie, nie	Nie, nie Spać mi się chce.	Nie.	Och, nie śmiej się!	Powiedzieli nam, żeś żyw ale tym większa radość, że cię tak rychło i w zdrowiu oglądamy! Umyślnieśmy tu po ciebie przyjechali... Janie! ani wiesz, jakąś się sławą okrył i jaka cię nagroda czeka!	Więc w takim razie nie jesteście pokłóceni?	A gdzie mógłbym być? Nikt mnie teraz nie chce znać.	Ależ to nie pańska specjalność zbijanie pieniędzy!...	Co to za pytanie? On jest twoim mężem. Tak czy nie?	Doskonale, drogi przyjacielu! Byłeś pan znakomitym cichym wspólnikiem, zostawiając mi całą swobodę, płacąc i nie pytając, aż dotąd, o nic. Czy chcesz pan powiedzieć, że straty te są niemiłe i że żądasz pan wyjaśnień?	Ależ ja nie domagałem się satysfakcji!	Co ci jednak nie przeszkadza uwielbiać ich, a nawet łączyć się ze Szlangbaumem?...	Nie, panie hrabio, w tej sprawie ja jestem ofiarą. To ja przegrałem proces, a pozwały mnie przypadek, upór i głupota.	Tak się to mówić zwykło w takich razach uroczystych. Tylko cała wzniosłość tego nie jest chyba po naszej stronie. Będą szli niemo i tępo. Cóż innego dać im mogą kobiety? Zaś mężowie nasi? jeśli któremu z nich branka rzeczywiście grozi wykręcą się, wyszachrują z tego „ambarasu”, na to, by tąże kartą fatalną zagrać może wnet na swoje zyski i dochody w szczęku broni cudzej.	To jutro Deibler i jego pomocnicy przyjechali pociągiem o wpół do czwartej. Zaszli do Hotelu Paryskiego. Nie chciano ich przyjąć. Stanęli w oberży Pod Błękitnym Koniem u stóp zbocza Duroc, w oberży bandytów.	Ale to chyba przecież widać.	Ale, Mamo, to z jakiegoś romansu!	Niech pan raczej powie: zbrodnia	Niech pan wychodzi natychmiast!... Proszę!	Panna de la Mole czuje doskonale swój triumf, ale umie nad nim panować. Rzekłbyś, że boi się podobać temu, z kim rozmawia.	Właśnie, posiedzimy sobie i pogadamy. Hm... jednak opowiem ci tę sztukę...	Boże! To niemożliwe! Zresztą skąd ty o tym wiesz! Skąd w ogóle możesz wiedzieć! Ojciec mógł popełnić samobójstwo z każdego innego powodu!...	A po co?	Kochanie przywiązanie twe wzrusza mnie. Wiesz przecie, jak wielkie zaufanie pokładam w twej praktyczności. Niechże się wypełni to, co się ma wypełnić! I niech mnie Nieba skarzą, jeślibym zamierzał skrzywdzić moją ojczyznę, pozbawiając ją raz na zawsze wartości nagromadzonych w mym potomstwie!	Na co to ano i tej Hance zeszło!	Wiesz, że to niemożliwe.	A co tam jest w środku?	A w której to stronie?	Bardzo to misternie wasza dostojność wywiodła	Ile to lat już będzie, jak Cyprian tak samo w wigilię Bożego Narodzenia wrócił?	No, to już lepiej ratlerka	Pieści się pani!... Cóż to znowu? Trzeba otrząsnąć się z apatii i podnieść głowę, jak przystało na kobietę samodzielną... No, niech się pani przemoże... błagam panią...	To nory!	To się pani dowie!	To tak, jakbym głowę moją dał w ręce księciu	Więc cóż? Cóż takiego? Czyś co zauważyła?	Zacznijmy od dołu. Cukrownia będzie przekształcała materiały prawie tak samo, jak robią to zwierzęta i rośliny. Przez jedną bramę będziecie do niej wozić: buraki, węgiel, wapno i tak dalej. Te buraki opłuczecie wodą jak śliną, rozetrzecie je na miazgę żelaznymi zębami, wyciśniecie z nich sok... W innym aparacie, który, mówiąc nawiasowo, jak nasze płuca będzie pochłaniał mnóstwo tlenu, poddacie sok buraczany podniesionej temperaturze... Potem będziecie go łączyli z wapnem, węglem, będziecie przeciskali przez walce centryfugalne, a nareszcie odparujecie i odlejecie w formy cukier, który	Żaden. Chodźcie do izby, miast w sieni rozmawiać. A jeśli chcecie ich widzieć, to leżą wedlewedle (daw.) izba, w której przebywała czeladź (służba).. Chodźcie do izby.	Ach, tak. Nic ciekawego zatem	Albo ja wiem? Jak mi się podoba.	Ar tai jūs teisybę sakysite?	Błagam waszą książęcą mość! Za tego człowieka ja...	Czemuś mówił: „gorze!” Znasz tego człowieka?	Czy ufasz pani ciągle Sindbadowi Żeglarzowi?	Cóż się z nim stało?	Cóż, jeszcze jedna moja nadzieja mnie omyliła.	Dlaczego, pytam raz jeszcze?	Do czasu musi tak czynić. Wprawdzie wola całego narodu polskiego na tron go wzywa, jednakowo przemoc czeska cięży nad nami. Poobsadzał król Wacław grody i miasta swymi załogami, wszelkie urzędy Czesi sprawują; zaś trzy tatarskie napady wśród pięciudziesiąt latwśród pięciudziesiąt lat	Do prawej wieży, gdzie jest kaplica. Chodźmy tam.	Dokąd idziemy?	Gotów!	Hę?...	I nigdy!	I raz na zawsze?	Jezus Maria!	Kawę? Myślałam, że mnie	Krzesło?	Książę Sułkowski?	Który którego namówił? słyszysz?	Moko jest silny Moko pójdzie i porwie strażnika.	Nab ma dziś szczęśliwy dzień!	No i znalazł się! Henry Morton Stanley był walijskim dziennikarzem i korespondentem, który w 1871 roku został wysłany do Afryki w celu odnalezienia zaginionego szkockiego misjonarza protestanckiego, Davida Livingstone’a. Misja Stanleya zakończyła się sukcesem..	O, rzeczywiście?	Obiecanka cacanka, a głupiemu radość!	Ojciec zachorował?	Pawle, błagam cię.	Rozumiesz, jakie skutki ta awantura dla mnie pociągnie?	Rzetelna prawda	Spałam z Jareckim.	W kościele!	Wstań waćpan!...	Zapewne
Juści... powiadali o tym... hale Niemcy naród inszy, uczony i zasobny, handlują wespół z Żydami, a krzywdą ludzką se pomagają... a niechby tak po chłopsku z gołymi palicami chytały się ziemie, to by i trzech siewów nie przetrzymały... i co do jednego wykupiły... W Lipcach ciasno, duszą się ludzie, a tamten ma tylachna pola, że ugorem prawie leży...	Sama siebie urzec powinna dziewica, która do ołtarza ma jako kapłanka pójść trzech uśmiechów. Inaczej wesela nie będzie Orgaza.	Może więcej nie ma jak dwadzieścia jeden rok, i w sołdaty nie pójdzie, bo dwóch starszych braci już w wojsku odsłużyło Ładnieńki sobie, tylko że bardzo maleńki...	Tak, ale jakże tu zostać w takiej sytuacji: bez długów, czysty, a nieżonaty. Zważcie: powiadam czysty, do kroć diabłów! Bowiem, gdybym był tęgo zadłużony, moi wierzyciele troszczyliby się aż nadto o moją Wielebność. Ale, będąc wolny od długów, a nieżonaty, nie mam nikogo, kto by się o mnie zatroszczył i żywił dla mnie taką miłość, jaka, wedle tego co powiadają, istnieje w małżeństwie. I gdybym przypadkiem popadł w chorobę, Pan Bóg wie, jakby mnie tam pielęgnowano. Mędrzec powiada: „Tam gdzie nie ma kobiety (rozumiem, matki rodziny i prawnie zaślubionej), tam choremu licho się dzieje”. Widziałem jawne dowody tego na papieżach, legatach, kardynałach, biskupach, opatach, przeorach, księżach i mnichach. Owóż w tym tkwi złego główny korzeń.	A będę Będę! Albo to ja mocy nie mam, kiedy i ty mnie słuchać musisz!	A czy nie słyszałeś, co opowiadał d‘Artagnan?	A wolałbym żebyście nie jechali	Aby przekonać się czy nie zostało przez przeoczenie bodaj trochę jeszcze wilgoci.	Ach, panienko! kiedy czytać nie umiem...	Albo posyłam krasnoludków. Mówię: „Idźcie, służki moje, pomóżcie”. Nie zawsze się udawało.	Aleś ty wziął od niego trunek i piłeś go?... I nie przyszło ci do myśli rozpowiedzieć mi o tym, jakeśmy wrócili z nabożeństwa... Co?	Bez naszej pomocy nic pan nie wskóra. Komunikat pański na przykład jest mętny. Pytają znajomi, których mam mnóstwo, co to wszystko znaczy. Bujda na resorach. Doszło do tego, że sam przeczytałem od deski do deski. I przyznam z przykrością, że byłbym nie puścił tej ciemnej historii, którą przemycił referent kroniki, przybłęda-blagier, zmysłu pozbawiony dla horyzontów społecznych, szerokich i politycznych, przeciętnych poziomów.	Bój się Boga, kobieto! Co ty mnie możesz kosztować! I niby nie widzisz, że mi się teraz właśnie stajesz potrzebniejsza niż kiedykolwiek!	Choć siądźcie, proszę nie mam was czém przyjąć, bo prócz chleba, którego mi Rataj podarował, nic tu u mnie nie znajdziecie; ale czém chata bogata, tém rada.	Czy ma ktoś jeszcze klucz?	Czy myślisz, że masz do czynienia z takimi karłami jak ty sam? Czy ty myślisz, że masz do czynienia ze zbrodniarzami z galer albo z głupcami, których robiłeś w konia?... Benedetto, jesteś w mocy potężnej ręki, ale ręka ta jest gotowa cię wypuścić: skorzystaj z tego, nie igraj z piorunem, który na chwilę odstawiła	I z wami już dawno nie widziałem się legendarny uwodziciel, XVI-wieczny szlachcic hiszpański, bohater licznych oper i dramatów; pot.: uwodziciel, entuzjasta przygód miłosnych. aresztancki, zwracając się do Dwugroszowej.	Ja mam posiedzenie o szóstej ale jestem pewien, że do ósmej, najdalej do dziesiątej załatwię się z tym... No i wówczas... Chyba nie będzie za późno?	Lżej niż cokolwiek innego bo dworzec się nie rusza i ciągle stoi na jednym miejscu, a fotograf nie potrzebuje go napominać, żeby zrobił przyjemny wyraz twarzy.	Małą rzecz, a i to nie dla mnie, dodała staruszka, kochany mój Michale. Pamiętasz jakeś małem dziecięciem ze złożonemi rękami modlił się z rana i wieczorem u kolan moich z Anusią... Ile razy zapomniałeś pacierza (Anusia go nigdy nie opuściła) a zasnąłeś bez niego, to cię w nocy zawsze przykre sny dręczyły... Nie zapomnijże i w życiu nigdy, nie zapomnij na prośbę moję, choć krótkiego pacierza; on od ciebie szatana, który tym światem zawładnął dziś widzę, odpędzi...	Musimy zatem działać, i to natychmiast, dopóki trujący wicher, który płynie stamtąd, nie rozpęta się w orkan nie do opanowania.	Myli się pan, panie Crottat Dependent, który chce być rejentem, nie zostawia ważnych dokumentów w dyliżansie na łasce podróżnych! Dependent, który chce być rejentem, nie wydaje dwudziestu franków między Paryżem a Moisselles! Dependent, który chce być rejentem, nie naraża się na to, że go mogą przytrzymać jako zbiega...	Mój zacny Mokumie, jeszcześmy nie ukończyli prac naszych.	Naturalnie! To było jasne jak słońce. W dodatku zobaczyłem, jak ten brat Pedra ostrzył za krzakiem diabelnie długi nóż i rzucał przy tym w prawo i w lewo dzikie spojrzenia, wypatrując, czy kto nie nadchodzi. Pedro stał obok niego i próbował ostrza drugiego wielkiego noża. Myśleli, że jesteśmy daleko od nich, na naszym posterunku przy ujściu rzeki, jak zwykle za dnia bywało; bo choć nie spodziewaliśmy się powrotu szkunera, ale zawsze lepiej się upewnić, a przy tym chłodniej tam było na skraju lasu, gdzie od morza szedł powiew. No i szef rzeczywiście tam się znajdował i tylko ja wróciłem na chwilę do szałasu, żeby wyjąć z torby trochę tytoniu. Nie odzwyczaiłem się jeszcze wtedy od żucia tytoniu i musiałem mieć zawsze w ustach kawał nie mniejszy od dziecinnej pięści.	Nie jestem wcale w ciąży i kwituję z tego, chociażby mi książęcia nawet w żywocie moim nosić proponowano; jestem biedny, ale poczciwy, prawy chrześcijanin, i w niczym nie krzywdzę sprawiedliwości. Jeżeli pragnę wyspy, to drudzy więcej jeszcze żądają, boć na to kura grzebie, żeby ziarnko wygrzebała, a zresztą każdy człowiek może być papieżem, dlaczegóż bym ja nie miał zostać władcą jakiej wyspy, kiedy ich pan mój tyle podbić może, że nie wiedziałby, co z nimi zrobić? Powiedzno co mądrzejszego, mój mości cyruliku, jeśli możesz, bo to jeszcze nie rozum umieć brody golić, człowiek a człowiek to diabelna różnica! Znamy się, Bogu dzięki, bardzo dobrze; wiesz, że niewiele ze mną wygrasz. Co się tycze zaczarowania mojego pana, Bóg to najlepiej wiedzieć raczy, ale nie naruszajmy smrodu, bo jeszcze bardziej śmierdzieć będzie.	Nie widzi daleko	Nie wiem, czy panu miło Jestem Dyzma...	Nie... bo dziś... sobota...	Oleńka zali ty nie myślisz, że ona w raju?	Panie ma pan zapałkę?	Pieniądz, Praca, Kondycja ludzka, Własność, Bogactwo, Pozycja społeczna nie poświęcę przyjemności pełnego człowieczego życia, nie wyrzeknę się patrzenia na słońce, spacerów po powietrzu, swobodnego oddychania, myślenia nad trochę większymi rzeczami niż miliardy, kochania itd. itd.	Tak. Wyświadczył mi łaskę i dajmy temu spokój. Na razie trzeba myśleć o wynajęciu jakiegoś pokoju, lub pokoju z kuchnią gdzieś na przedmieściu. Tutaj płaci się cztery złote dziennie. To jest bardzo dużo. Nie stać nas na to. A poza tym muszę znaleźć jakąś posadę. To co mam, starczy zaledwie na kilka dni.	Tego nie wiem.	Wie pan, moje konie robią wenę. Pańskich nie prześcignęły, ale jednak są na wysokości...	Zdaje się, że cały dzień przebywasz na dworze, ale ci to chyba nie szkodzi, przeciwnie nawet. Pielęgniarka twierdzi, że teraz jadasz więcej, niż jadłeś kiedykolwiek.	Nazywam się Rodriguez de Grijalba czegóż więc żądasz, mój przyjacielu?	A oni poszli?	A to w jaki sposób?	A ty, co masz lepszego do roboty?	Ach, gdyby pan mój był tutaj on by na to poradził!	Ależ to wstrętne...	Ależ! kto wolen był, ten i jest!	Anielciu! Proszę pani pomóc rozebrać się! Czy kąpiel już gotowa?	Boję się...	Bóg ci zapłać! Kiełbasa widzi mi się czujna, wieje od niej.	Co tam się dzieje?	Co za patetyczny dzień nam nastał! Co tobie jest?	Co za prawdę?	Cudownie deklamujesz, ale twoja gestykulacja tak podnosi wrażenie, iż ludziom zdaje się, że wymyślasz...	Czego?	Czujesz mnie?	Cóż on zrobił?	Cóż, mili barankowie?	Dla kapłanów.	Hajże na Moskwę!	Hm, a gdzie jest twój dziadek?	I owszem, jeśli łaska. Tak mi się spodobał stary Sam, że spróbuję przeczytać drugi tom The Life of Samuel Johnson (Żywot Samuela Johnsona, 1791), słynna biografia brytyjskiego pisarza, napisana przez Jamesa Boswella., ponieważ jej zalecił to pełne życia dzieło.	I rozwiązuje im także język Był pan bardzo milczący, kiedyśmy szli przez Houmeau. Wie pan, że czułam się zakłopotana!...	I wiesz, ciągle czeka Co kto na schodach się ruszy, on...	Ja mu zapłacę podróż aż do... aż do Nantes.	Ja panu powiem, kto te wszystkie cuda nocne do­konywa: biedny, chory człowiek... Zaś koniec koniec będzie zwykły: Osta­teczny zanik hamujących czynności woli niech się cieszą kochanki! tu już śmierć zęby wytrzeszcza!... I to w najlepszym razie	Ja posiadam tyleż; z tysiącem pistolów można wiele dokonać; dalej, wypróżnij kieszenie.	Jednak jak to było?	Jest. Odbili ją.	Już telefonowałyśmy. Zaraz przyjdą dwaj. Boże, mój Boże.	Krzywo szły od buka!... Łżesz!...	Król, Grzech	Kto taki?	Kundell! Kundell!	Michcik	Moi bracia boleję wraz z wami.	Muszę iść prędzej, dobranoc Jagusi!	Mój papa dość go proteguje, a ja... Co pan o nim sądzi?	Naprzód zatem.	Niech pan czyta dalej	No?	O Turku!	Od kogoś z przyjaciół?	Oh no! Będę tylko obserwował.	Okropnie mieszkam, prawda?...	Padam do nóg.	Pamięta pan, jakeśmy kiedyś tę piosenkę razem śpiewali?...	Podarujesz mi za to swoją brudną	Podobno kradnie Ty musisz chyba wiedzieć o tym, skąd on bierze tyle wina.	Pomyślcie tylko o czystej, wzniośle myślącej młodzi, która dałaby duszę, żeby móc na to okiem rzucić!	Proszę, proszę...	Robotnik, Walka klas zawołał.	Rozraduj nasze twarze, ogrzej nas promieniami swej łaski, o światłe słońce naszych oczu!	Rozumiem	Sądzę... sądzę, że tak	Tak mi się zdawało Chciałeś go przecie wysłać za granicę?	Tak pan myśli?	Ten, ten sam, znany już	To ona! Na Boga żywego, ona sama!	To was na sznurze powlokę do grodu	Wszak mam honor z panem Wokulskim?	Właśnie od króla pismo dziś otrzymałam: zaprasza mię do Krakowa na wesele synowicysynowica (daw.)	Zabiłam... Nyanatilokę.	Zaczerwieniła się okropnie i odpowiedziała, iż uszkodziwszy wczoraj jedną z zapinek, posłała ją swemu jubilerowi do naprawy.	„SOKRATES:
Powiedziałbym, że jest to być może zrządzenie losu, iż właśnie w tym momencie odszedł od nas nasz znakomity kapitan i przyjaciel J. van Toch. Z jego osobą związany był ów romantyczny, piękny i nieco szalony handelek perłami. Uważam to za zamknięty rozdział naszego przedsiębiorstwa. Miał on, by tak rzec, egzotyczny urok, ale nie pasował do dzisiejszych czasów. Szanowni panowie, perły nie mogą być przedmiotem szlachetnego, rozrastającego się i pogłębiającego biznesu. Dla mnie osobiście ta historia z perłami była tylko małym divertissementdivertissement (fr.) ale divertissement, które wam i mnie przynosiło przyzwoite zyski. Poza tym, w początkach naszej firmy te salamandry miały jakiś urok nowości. Trzysta milionów salamander już tego uroku mieć nie będzie. (Śmiech).	Jeśli uniesie taki ciężar, jak mnie, toć wystarczy na takie pisklęta, jak wy jesteście. Jakżeś ty podrosła, Łucyo! Już nie długo trzeba ci się będzie postarać o męża! Czy może to twój mąż, ten mały chłopczyk, którego przyprowadziłaś z sobą? No, z małego wyrośnie duże! Tylko się strzeż, chłopcze, żeby ci nie uciekła, zanim jej zdążysz podać ślubną obrączkę.	Ja sam tak myślałem, z górą pół wieku temu, kiedy młody byłem jeszcze... A później, straciwszy tę wiarę, myślałem znowu, że kiedy nie można wszystkich zadowolić i idealnych „sprawiedliwych” stworzyć stosunków, to niechże przynajmniej będzie wiele, jak najwięcej dobra do podziału... Wiesz, że przez szereg lat „uszczęśliwiałem ludzkość” wynalazkami, ażem się w końcu przekonał, że i to jest nic... Hawel hawolim, omar koheleth, hawel hawolim, hakol hawel... „Marność marności, powiedział kaznodzieja, marność marności, wszystko marność!”. I to nie jest droga właściwa. Z wynalazków, z odkryć, dobrodziejstw, ułatwień, korzystają przede wszystkim ci, co i tak są syci, a najmniej warci w społeczności: większość olbrzymia, gnuśna i bezmyślna. Wynalazki wzmagają tylko te „zalety” tłumu...	No, to ja pani przysięgam, że tylko z nią się ożenię	Nadają się a nawet ich mięso jest bardzo delikatne. Zresztą, jeśli się nie mylę, łatwo się do nich zbliżyć i zabić kijem.	Widziałem i tych zajęci są nieustannie szukaniem zardzewiałych szpilek i starych gwoździ po rynsztokach, jako wiadomo, że te hultaje czynią i na tym świecie. Ale centnar tego żelaziwa wart tam jest ledwie kromkę chleba, a jeszcze i o to czasem trudno: dlatego biedne niebożęta nieraz więcej niż trzy tygodnie nie mają w ustach ani ździebełka i pracują dzień i noc, czekając, aż przyjdzie jarmark; ale tak już są zachłanni i przeklęci od natury, że nie baczą na ten trud i niedolę, byle z końcem roku mogli uciułać jaki lichy grosik.	Byłoż to tylko omdlenie? Wątpię. Utraciłem siły, ale nie przytomność. Widziałem, co się dzieje, gdzie jestem. Czułem dokoła siebie i przeraźliwą ciemność, i martwą ciszę uśpionego domu: deszcz ze śniegiem bił w okna, wiatr przeraźliwie zawodził. Mimo to rozpływałem się duszą w niewymownie lubym stanie jakiejś spokojności, swobody, uciechy, o których dotąd nie miałem wyobrażenia. Cóż by to było? Jak sądzisz?	Ale to nie może być! to głupia mistyfikacya, któś ci naplótł niedorzeczności, a tyś dobrodusznie mu uwierzył. Niéma na świecie człowieka, coby mi mógł serce króla odebrać. To proste niepodobieństwo, to bałamuctwo, to nikczemne kłamstwo! Ja się z tego śmieję! Mnie, mnie do króla nie dopuścić? Ludovici, tyś zmysły postradał...	Ach tak, z gazety. Reporters, co? No to piszcie: Captain J. van Toch, kapitan statku „Kandong Bandoeng”...	Ale co to jest, że Bartosz nie wracają?	Do widzenia! Nie zapomnij się za mnie pomodlić.	Doprowadziłem wszystko do perfekcji Patrz: sucharki, homar w puszce, sardynki, czego tylko dusza zapragnie. Tu woda sodowa, tam jagody, papier listowy, boczek, konfitury, karty, domino. Gdy dziś po południu ruszymy w drogę przekonacie się, że nie zapomniałem o niczym.	Eee... tam nie trzeba przesadzać. Ale pani ma rację. Przyjęcie zrobi się.	Niestety! Pan się zamęcza walką z urojeniami. To nieszczęsna mania.	To zdaje się jakiś ziemianinziemianin	Tylko do pewnego punktu historii dwie te właściwości potęgują się jednocześnie, a potem musi nastąpić ofiara pierwszej na rzecz drugiej.	Wiedzieć musicie, iż król się nareszcie prośbami wszystkich dał skłonić do ożenienia...	Wiemy, wiemy! Ja też mówię szczerze. Otóż telefonowała do mnie pani Krotyszowa i gratulowała artykułu o Słowackim. Jeżeli taka wybitna intelektualistka jak ona chwali to istny nonsens!	Zapewne i zdaje mi się nawet, że znam tę osóbkę, jest to...	No i co mi zrobisz? A tak, prawda, teraz masz lepszego opiekuna jak ja. Ten pan to taki opiekun, jak ten gruby z Felką w Alejach, co to wiesz.	To nie o Gangesie mowa. Rzeka, o której wiem, zmywa wszelką zmazę grzechu. Wyszedłszy na brzeg przeciwległy, jest się pewnym wybawienia. Nie znam twego życia, lecz twarz twoja świadczy, żeś zacny i uprzejmy. Trzymałeś się swojej drogi, okazując wierność wówczas, gdy ciężko było trwać w wierności... w owym „Czarnym Roku”, o którym przypominam sobie teraz jeszcze inne opowieści. Wejdź teraz na drogę pomiernąpomierny	Dlaczego pan to powiedział? Pan był dla mnie taki strasznie dobry. Nawet się pan nie roześmiał, kiedy ta pomyłka, rozumie pan, wystrychnęła mnie na dudka. To nie znaczy, abym myślał choć przez chwilę, że na to zasłużyłem	Co za sprawę ma? Pan Siedmiradzki, jako jest złotnik na całą Polskę sławny, a i poza Polską także, bo go i w Turczech, i w Moskwie, i w Niemczech dobrze znają, przecie od tylu lat sam drogimi kamieniami handluje, i czy to on jeden taki brylant naszemu Królowi Jegomości albo rozmaitym innym monarchom i książętom sprzedał? Carski skarb w Moskwie to mu jeszcze całe krocie tysięcy winien za drogie kamienie, diamenty, szafiry, rubiny, szmaragdy... ale co to mówić, kiedy ty na to głupi.	A ja sądziłam, że to jest właśnie ten utwór, który pragnął pan usłyszeć jeszcze kiedyś.	A słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Duch Św. zstąpił w łono Dziewicy i powiła Syna Bożego.	A to Józia kazała przynieść cebratki, bo świniom trza żarcie narządzać.	Ach, ci mężczyźni! Wszak można by się podzielić miejscami spokojnie i zgodnie. Wyglądasz zupełnie, jakbyś stoczył bój z wielkim mordercą, potwalem.	Ale proszę mi powiedzieć, w jakich stosunkach ksiądz jest z nuncjuszem?	Brat Benedykt opowiadał nam, jak Tatarzy pędzili was do Karakorum. Czy chcieli zagłodzić was, zamęczyć?	Błogosław niebu, że na anioła go dzisiaj wezwało do siebie. Jutro byłby cara niewolnikiem.	Co się panu stało, panie Beautrelet? Ma pan całkiem zakrwawione ręce.	Czy panie nie wiedzą że to jest niedopuszczalne?! Że w lecznicy czegoś podobnego nie będę tolerował?! To jest wykroczenie przeciw dyscyplinie, które nie ujdzie paniom płazem! Lecznica nie jest miejscem dla wyprawiania orgii. To nie jest knajpa. Jak żyję, nie widziałem czegoś podobnego.	Cóż chcesz, boję się spóźnić na pojedynek.	Cóż czas chyba pomyśleć o powrocie do domu.	I znalazł ksiądz jakiś sposób, aby się stąd wydostać, prawda?	Jak mnie porucznik z wagonu wyrzuci, to sam pieszo pójdę	Jakim? tym co się na naszym dworze wychowywał?	Jakto do mnie?	Jego świątobliwość, pan obu światów, kazał przyjąć cię do swej gwardii	Jest to, za pozwoleniem pańskim, jak mi objaśniła, rodzinne jej miejsce i z zawodu swego zjeżdżać tu musi raz na rok. Spotkałem ją właśnie po południu na ulicy i pytała mnie, czy może mieć zaszczyt widzenia pana po obiedzie.	Lekarz wracając z pośpiechem do sypialni, z cicha rzekł Bisantizzi	Najświętsza Panno to tak przybywasz, mój mężu, piechotą, znużony jak pies. Wyglądasz na obszarpańca, nie na wielkorządcę.	Nic zgoła nie wiem, monsiniorze, musiała pewnie powrócić do Luwru.	No tak wypadło redakcyjne posiedzenie niezmiernie ważne...	No! no! dosyć! dosyć	Ojcze, wiesz dobrze, że generał nie utopił się z rozpaczy i że w styczniu nikt nie kąpie się przecież w Sekwanie. Nie, nie, nie łudź się, ta śmierć jest słusznie kwalifikowana jako morderstwo.	Panie profesorze, wiesz pan tak dobrze jak ja, że człowiek może żyć pod wodą, byle tylko miał z sobą zapas powietrza do oddychania. W pracach podmorskich robotnik w nieprzemakającym odzieniu, z głową zamkniętą w metalowym hełmie otrzymuje powietrze za pomocą pomp tłoczących i regulatorów odprowadzających.	Rozkaz, aby przeniesiono cię do osobnej celi i pozwolono widywać ze mną.	Tak, parafia wielka, porozrzucana, a wszystkim przecież trzeba opłatki roznieść przed świętami, to i wczas zaczynać muszę.	To gadajże, Mateusz, radź!	Viešpatie! Kas do per ištarimas! Perprašau, bet tai nepritinka suvis kalbėti taip apšviestam žmogui!... Tai viena. O antra, jeigu norėsite taip padaryti kaip sakote, tai reikės meluoti, nes kiek žinau Vincų Vincą, tai jis niekam į kelią pats nelenda. Nelindo tokiu būdu ir prabaščiui. O melas ant ilgo nesitęsia ir, tiesą sakant, intrigos į gerą niekados neveda ir man jos nepatinka.	Zaraz się dowiesz, ino wpierw gadaj, czy cię kto z domowych nie spotkał w sieni albo na schodach?	A co uczynisz ze mną?	A jutro znowu spada na dół Dobranoc, doktorze.	Ależ mężusiu, nie jestem neuropatką	Ano dziękować panu Jezusowi, już co ludzkie ręce zdolą zrobić, wszystko gotowe. Zorane, zasiane, przywłóczone. Teraz ino prosić boskiej Opatrzności o deszcz, o pogodę, co tam kiedy potrzeba	Artysta, Praca, Zwątpienie	Ba, liść pada z drzewa, a ptactwo ciągnie na południe Potem, zniżywszy głos i ukazując szybujące po nad drzewami stado pliszek, dodał:	Bez nadziei.	Będzie on czasem spędzał i po tygodniu w jednej okolicy, ponieważ musi wędzić mięso. Choćby wyjechali za dwa i trzy dni, dogonią go z pewnością.	Chłopcze czy tu mieszka niejaki pan Bondy?	Co za grzech?	Czy odkrył pan ślady trzeciego wspólnika, który zniknął przed przybyciem panien?	Czyżby zabili go Indianie?	Człowiek, którego nazwiska nigdy nie usłyszysz! On był z Norwegii!	Dalibóg, że śnieg zaczyna padać.	Dawno, dawno już milczę. Nazbyt dawno już milczę.	Dlaczego?	Dobrze, bat’ku!	Dwunasta minęła. Rozścielę pani moją kurtkę na podłodze; za poduszkę musi wystarczyć pani pęk gałęzi przykryty jej świtką.	Dziś ja jestem Pauliną, Polyeukta żoną, odparła Laura, i myślę tylko o scenie trzeciej czwartego aktu... lecz ileż w niej trudności!... Być tą bohaterką razem i niewiastą, tym ideałem Rzymianki, matrony, żony, i nie stracić ziemi pod stopami, a pozostać kobietą!	Gdzie ją położę? Myślisz, że mama nie znajdzie dla niej miejsca?	Ja go zgubiłem!	Ja u księcia w jego nadwornym wojsku nie służę jeno w elektorskim pułku, który pod jego komendę został oddany.	Ja?... Nie, cóż znowu. Jadę z ciocią i z Miką.	Jeno bez tych przyśpiewków i jubilacjijubilacja (daw., z łac.) zapominać; pomijać. wacpanna, że pan Kazimierz zabit i że masz po nim płakać.	Jezus, Maria!...	Józka, bydło czas obrządzać!	Ma winnice i łąki...	Mój raj w sercu mojem, a gdy w niem tylko miłość przechowam i uniosę, któż mnie z niego wygna?	Nie Nie ścierpię świateł w swoim domu.	Nie.	Nieprawda, nie mam wątpliwości.	O aš labai norėčiau mokytis!	On przez cały czas, gdy byłem chory, mieszkał u nas.	Ona jest daleko prostsza... Polyeukt jest ciągle sobą, jest jednym zawsze; Paulina walczy, w niej bojują uczucia sprzeczne, dwie miłości, dwie wiary, a po nad wszystkiem dostojność niewiasty!	Ot, i jesteśmy w domu	Pan inżynier Mequinez	Panno Kazimiero, litości! Niech pani ma wzgląd na mnie! On jest dziś chory, rozdrażniony, proszę mu darować!	PijaństwoProszę ojca mularz Franek umarł dziś w nocy.	Pojutrze dam drugi koncert. Na złość tobie. Ja żyć chcę!	Pożary zwykle wybuchają w nocy, więc dużo robotników nie zginie. A w razie wojny zginęłoby ludzi sto, tysiąc razy więcej.	Sługam lichy waszej królewskiej mości!	Ty?	Widzicie więc, panowie że moja rada jest najlepszą. Ja wyjechać muszę i zniknąć mu z oczów.	Wiosłuj, co sił, Carmaux!	Więc niech ginie!	Wyznaję, że na niedźwiedzia mało polowałem toteż pierwej popatrzę, jak doświadczeńsi poczynać sobie będą, a dopiero sam spróbuję.	Zaczekaj, Fryc Widzicie, gospodarzu my dziś kupiliśmy od waszego pana ten majątek...	Łatwo ci żartować, bo nie masz dzieci...
Jeżeli nawet znaleźliby się tacy, co dopatrzyliby się we mnie jakiejś urody, to i tak do zazdrości byłoby jeszcze mało. Strach znów ogarnia na myśl, jak ja będę kompromitowała się swoim brakiem form towarzyskich, swoim nieobyciem i głupotą.	Właśnie po siły jadę w insze strony, skoro je tutaj postradałem. Nie lękajże się jak dziecko Cóż mi grozi? Jeszcze śmierć daleka ode mnie; wszak pamiętasz, co nam obojgu Cyganka wróżyła?Cóż mi grozi? Jeszcze śmierć daleka ode mnie; wszak pamiętasz, co nam obojgu Cyganka wróżyła?	Ja? Bóg mi świadek, nikogom nie raił. Mówiłem, że się ma ku niej, bo była prawda; mówiłem, że Ketling godny kawaler, bo była i jest prawda; ale swaty białogłowom zostawuję. Moja pani! Toż na mojej głowie pół Rzeczypospolitej spoczywa! Zali ja mam nawet czas myśleć o czym innym jak de publicisde publicis (łac.)	Nie mam z panem nic prywatnego. Może pan być tak prywatny, jak tylko się panu podoba, po drugiej stronie tej bramy; i	Wiecie co? Nie mówcie o tym nikomu. Kiedyś, jak będą wszyscy razem, podejdę do was i zapytam: „Joe, masz jakąś fajkę? Zapaliłbym sobie”. A ty na to, tak sobie od niechcenia, jakby nigdy nic, odpowiesz: „Tak, mam swoją starą fajkę, ale tytoń jest dość kiepski”. A ja na to: „Wszystko jedno, żeby tylko był mocny”. Wtedy wyjmiesz z kieszeni fajkę i zapalimy sobie spokojnie. Kurczę, oczy im na wierzch wyjdą!	-Teatr– Jeśli chcecz mieć sukces to zamiast krzyczeć jak furia: „Ocalony!”, wejdź zupełnie cicho, dojdź aż pod rampę i powiedz piersiowym głosem: „Ocalony”, jak PastaPasta, Giuditta (1797–1865) O ojczyzno. w TankredzieTankred rzekł, popychając ją.	No, to niech pan powie, jak on się nazywa.	O, Maroto, jeśli nie przestaniesz osypywać mnie łaskami, wybuchnę jak zapalona mina!	I nie pytaj... Siedzi on teraz, kaleka, i o lasce chodzi, a kto jeho znaje, szczo on myśli?kto jeho znaje, szczo on myśli? (z ukr.) więzienie. trzymali... A co pomogło: nic. Bo oni jak na niego sąd wydali, w tajemnym narodnymnarodny (z ukr., ros.: narodnyj) to już jemu, petersburskiemu carowi, ani gwardia, ani armaty, ani złote lejbjegierylejbjegier myśl, pomysł; por.: dumać. tajemną znać może? Już kołykoły (ukr.) główeczka, głowa., ani panieneczki Oleńki nie pożałował, a i za siebie się nie uląkł, to chto jego zmoże. Choć ty i hosudarhosudar (z rus.)	Dla mnie? ale zapominasz, że ja mam za sobą królowę, która tu jest wszechmocna, i młodego króla, który jeśli nie ma jeszcze w ręku berła, to jutro je mieć będzie! Na cóż mi inni pomocnicy?	Phi! Takich jak ty widziałem już wielu.	Taką jak w Głębowiczach?	Dalibóg, zdawało się, że znam nieprawości wasze w całej ich rozciągłości, skoro jednak sami zadajecie sobie tyle trudu w gromadzeniu wszelkich pozorów przeciw sobie samym, nie możecie nikomu brać za złe...	Dobre i to że wykroczenie nie pozostało bez kary. Widać z tego jasno, że jesteś pan dobry kajdaniarz. Żebym ja był na miejscu tego landgerichtu, to bym panu wlepił nie sześć tygodni, ale sześć lat.	Nie twoja książka, moja! do mojej własności prawa nie masz! Kiedy zechcę, to spalę i adje! Na tamtym świecie chyba djabli ci książki do czytania dawać nie będą!	A czemuś tak nie zrobił?	Całkiem po prostu. Podrobiono moje pismo na odwrotnej stronie fotografii i wyznaczono spotkanie. „R. de Val.”, droga do Valognes, trzy kilometry, czterysta metrów, karczma Lion. Mój ojciec przybył, złapano go, to wszystko.	Nie juści czarownikami jesteście? Na co te znaki czynicie i dlaczego?	Niech i tak będzie Ale wie pan, że winowajca nie lubi, aby ktoś mu wyrzucał winę.	Tak, czemuż by nie?	Tak, tak! bywałem na wozie i pod wozem; ale teraz stanowczo jestem na wozie... Widziałem, z kim rozmawiałeś przed chwilą... Winszuję... Musisz mieć piękne stosunki...	Żeby ją tak zaraz miał za okup dać, nie myślę dziś popr. forma 3.os. lp. cz. przesz.: roześmiał się. Janko	Myli się pan, mnie potomność nic nie obchodzi. Nie będzie ani mędrszą ani głupszą niż nasza teraźniejsza generacya. Nic nie znam wstrętniejszego od tej głupiej potomności, tej trzody głupich owiec, wierzących na słowo jakiemuś panu, który pójdzie na rynek i wykrzyknie: przed pięćdziesięciu laty żył wielki geniusz, trzeba mu pomnik postawić!	Ale nie wyrzuciła. To znaczy, że jednak nie usłyszała. Więc trzeba było powtórzyć wszystko od początku albo ciągnąć dalej.	Na razie to tylko o tę kulę, ale za to całą. Niech mi ją pan daruje.	Policja żydowska! Psy łańcuchowe. Psy łańcuchowe rzucają się do gardła Żydom, a Żydom się wydaje, że to ich psy, bo łańcuch kupiony za żydowskie pieniądze, ale te psy służą Niemcom, Niemcom i to Niemcy ujmą w rękę łańcuch, aby wywęszyły interes każdego Żyda i zaprowadziły do niego bez namysłu, najkrótszą drogą.	I w tym się mylisz, bo to lud chrobrychrobry (daw.) tylko. się kupą bezładną biją, a Niemcy w szyku. Jeśli się uda szyk rozerwać, to częściej Żmujdzin Niemca niż Niemiec Żmujdzina położy. Ba, ale tamci to wiedzą i tak się zwierają, że jako ściana stoją.	To nie ma nic do rzeczy. Zdyscyplinowanie nie może odbywać się mechanicznie, tu nie ma znaczenia kalendarz.	A ja przy piérwszém spotkaniu tak go zbesztam że mu odejdzie ochota zachodzić drugi raz drogę.	A na co was tyle? ot niech pan Adam mnie z sobą na wóz weźmie, ja go do cyganów doprowadzę.	A to się dobrze składa, bo ja do Szczuczyna jadę.	A wszystko na drodze! Cóż Wacław ci mówił?	Bo prawda. Wiem ja, kto to taki? Dziś w lesie pirsypirsy (gw.)	Bom im poprzysiągł... I Bogum poprzysiągł, że jeśli mi pomstę da spełnić, to Mu to dziecko, które mi ostałoostać (daw.)	Chyba że tak	Dalipan, proszę panów, ten, co napisał tę książkę, nie ma ochoty być długo ze mną w przyjaźni, ale chciałbym jednak, ażeby nazwawszy mnie już żarłokiem, nazwał mnie też i pijakiem.	Ej! gdybyście mi to do waszej chaty zanieść pozwolili, lżéjby wam było...	Ho! ho!... Ho! ho!... czy naprawdę masz już dosyć dworskiego życia i dostojeństw?... Błogosławiony to dzień!... Kiedy z wierzchołka mego pylonu zaczniesz oglądać świat, przekonasz się, jakie to małe i brzydkie.	Jest to, moim zdaniem, do najwyższego stopnia niemoralne Zawsze byłem przeciwny systemowi oddzielnych pracowni.	Jestem tylko człowiek, który nie wstydzi się nazywać rzeczy po imieniu.	Józek!... bracie!... nie nazywaj mnie sołtysem, ino bratem, bom ja twój brat, a tyś mój brat...	Kupisz na wagę i po siedem, rzekłem!	Na strop! na strop!	Na „Bonawenturze”.	Nie damy Jaśnie wielmożny wojewodo, toż my wcale żołnierzy nie mamy.	Nie mnie, tylko kooperatywie, i nie podarował, tylko tanio sprzedał. Więc był u pana mister Dale? Dlatego pewnie zapisał wtedy w notesie, żeby nie zapomnieć. Nie wiedział wcale, że pana matka chora.	Nie mogłem uczynić inaczej, wyzwanym był!	Nie należy.	Nie pora spać teraz! czymś bezcielesnym i podniosłym	Nie rozumiem cię, Pawle Co może nam przyjść z tego, że wiemy o tym wcześniej?	Nie sądzę.	O co się ty gniewasz właściwie? Przecież na tej niedbałości strażników myśmy chyba wyszli najlepiej.	Proszę mi wierzyć, Pencroffie że lepiej, żebyśmy się o tym nie przekonali.	Stangret powiada, że karych nie ma.	Tak jest.	Tak samo	Tak.	Ten jeden, w tej długiej czarnej żupicy, to jest kupiec turecki; mówi, że nawet sułtański, a ten drugi, to hajduk z Samborskiego zamku. Przyjechali za niemałą rzeczą: gdybyśmy to mieli, czego oni szukają, hej! hej! pytaliby, co Lwów kosztuje!	Urodna jest, assentiorassentior, assensus sum (łac.) rzekł Zagłoba ptak drapieżny z rodziny sokołowatych; tzw. sokół leśny a. sokolik drzewiec. na rękawiczce nosić i na wszelkiego nieprzyjaciela puszczać, bo chociażeś mały, aleś instarinstar (łac.)	Widzi pan, to atawizmatawizm	Więc po co o to pytasz, panie mój?	Wszystko w tej Warszawie... ale ty przecież nie mieszkasz w Warszawie. Ty masz męża, dziecko...	Zali i mną tak waćpanna pogardzasz?	A któż jest ten starzec jakby wczoraj uśpiony? spytała.	A ty, czy chciałbyś żyć?	A więc, panie przyrodniku obstajesz pan przy swoim i przypuszczasz istnienie jakiegoś ogromnego wieloryba?	Bardzo bogaty	Bravo!	Będziemy żyli w zgodzie.	Chcemy	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Ciągnij dalej swe opowiadanie!	Co chcecie?	Co kto lubi.	Co robią?	Co, prosz pampsora? Formę	Czy papudze Silvera?	Czy prędko będzie zwołane?	Daj Boże! a! daj Boże!	Delfina kocha przynajmniej swego ojca	Dobrze!	Dyć umyślnie przypróżałam, byście posmakowali. Wypijcie przódzi wódkę.	Dzień dobry, panie Dawidzie	E, gorzej.	Es ist... ja... Pan przybywa z Paryża? Może z hotelu Diezbach?	I cóż mi z tego przyjdzie? Jestem głodny.	I do tego mleko	Jakto: grzybem?	Jeden Kozak mnie nauczył	Jedźcie z Bogiem, ludzie!	Musimy cię przebrać po tutejszemu, bo cię będą prześladować dzieci, które u nas mają wielką swobodę.	No!!	Pani jest jeszcze wielki dzieciak...	Pani w domu?	Proszę.	Słucham jaśnie pana	Uważasz, kochanku, nasze paltoty miej pod ręką, bo musimy wyjść...	Zaniosłem jej lustro	Zatem jutro państwo raczą odwiedzić Terkacze?	Żeby co dzień był śmigus.
Owóż koniunktury są takie że chybaby Bóg i Najświętsza Jego Rodzicielka umyślnie na tego nieprzyjaciela zesłali zaślepienie, aby miarę w swych nieprawościach przebrał. Inaczej nigdy by on na ten święty przybytek nie odważył się wznieść miecza. Cnota, Religia, Matka Boska, Naród, GrzechNie własną siłą on tę Rzeczpospolitą podbił, sami jej synowie do tego mu dopomogli; ale jakkolwiek naród nasz nisko upadł, jakkolwiek w grzechu brodzi, to przecie i w grzechu samym jest pewna granica, której nie śmiałby przestąpić. Pana swego opuścił, Rzeczypospolitej odstąpił, ale matki swej, Patronki i Królowej, czcić nie zaniechał. Szydzi z nas i pogardza nami nieprzyjaciel pytając, co nam z dawnych cnót pozostało. A ja odpowiem: wszystkie zginęły, jednak coś jeszcze pozostało, bo pozostała wiara i cześć dla Najświętszej Panny, na którym to fundamencie reszta odbudowaną być może. I widzę to jasno, że niechby jedna kula szwedzka wyszczerbiła te święte mury, tedyby się najzatwardzialsi odwrócili od Szwedów, z przyjaciół staliby się wrogami, przeciw nim miecze by podnieśli. Ale i Szwedzi mają na własną zgubę oczy otwarte i rozumieją to dobrze... Przeto, jeśli Bóg, jak wspomniałem, ślepoty umyślnej na nich nie zesłał, nigdy oni się na Jasną Górę nie ośmielą uderzyć, bo ten dzień byłby dniem przemiany ich fortuny a upamiętania naszego.	Czyście poszaleli, czy przepiliście resztkę rozsądku? Czy sądzicie, że to wszystko prawda? Wszakże to nie diabeł! Czyż nie spostrzegacie, że wszystko jest jeno wierutnym kłamstwem?	Tak, tyle mniej więcej wynosi odległość między naszymi celami; tyle tylko, że źle obliczyłem krzywą, z braku właściwych narzędzi geometrycznych; zamiast czterdziestu stóp krzywizny wyszło mi pięćdziesiąt. Myślałem, że dojdę, jak ci to już mówiłem, do zewnętrznego muru zamku, że go przebiję i skoczę do morza. Kopałem wzdłuż korytarza, do którego przylega twoja cela, zamiast podkopywać się pod nim; pracowałem na próżno, bo ten korytarz wychodzi na dziedziniec pełen żołnierzy.	Zdaje mi się, że pan chce wejść do tego domu Jestem starym przyjacielem doktora Jekylla. Nazywam się Utterson i mam kancelarię adwokacką przy Gaunt Street. Przypuszczam, że zna pan moje nazwisko. A że tak się zdarzyło, że pana tu spotykam, proszę, aby mnie pan wpuścił do tego domu...	Tak? I ma taką poważną twarz, taką zamyśloną. Ale mimo to był dla mnie bardzo uprzejmy. A jak on umie skakać! To musi być bajecznie trudne. „Hop!” mówi i skacze tak wysoko, że wcale go już nie widać.	Niekoniecznie między Krzyżaki. Chciałabym teraz choć do opata, który w Sieradzu chorością złożon. Nie ma on tam jednej życzliwej duszy przy sobie, bo szpylmanyszpylman (z niem.) na pewno. dzbana więcej pilnują niż jego, a to przecie mój krzestny i dobrodziej. A choćby zdrów był, to też bym szukała jego opieki, bo ludzie się go boją.	Ani jednej! A gdybyśmy tak wykuli sobie mieszkanie w tej skale, na pewnej wysokości, tak żeby nie było do niego znikąd dostępu... O, to by było świetnie! Już je widzę, właśnie w tej fasadzie od strony morza, pięć lub sześć pokojów.	Ojcze mój, jeśli były ważne, to jedynie dlatego, iż ukazały mi moją słabość. Strach mnie, ojcze, ogarnął na myśl, że znajdę się w murach klasztoru, który był świadkiem niejednej chwili mego zabłąkania.	To znaczy: „Czy owsianka już gotowa?”, tyle że po ptasiemu.	Nieprawda gdybyś ty na świecie sam jeden był, a nie miał ani żony, ani dziecka, to byś się tylko z Panem Bogiem rachował, a tak to i ze mną trzeba. Co tobie jest?	Chciałbym być pańskiego zdania, panie Spilett Niestety, jestem przekonany, że jest inaczej.	Szkoda, że języka waszego mało znam	Dlaczego właśnie nowożeńcy? W sadzenie winnicy bawić się nie mam zamiaru, bom już za stary; kontentuję się winkiem już zebranym; budowanie z martwego kamienia też nie jest zapisane w księdze przeznaczeń mojego żywota. Ja buduję jeno żywe kamienie, to jest ludzi.	To być bardzo może chociaż co do powieści, to jestem pewny, że ta zawsze się przerwie, gdy zabraknie liczby kóz.	W tłok ci nie pozwolę, bo w tłoku o przygodę łatwo, nie mówiąc, że koń może szwankować, ale dałem instrukcję, by po rozbiciu kupę jaką na nas nagnano, wówczas rozpuścim konie i możesz dwu albo trzech sobie ściąć, a zajeżdżaj zawsze z lewej, bo tym sposobem ściganemu niezręcznie cię przez konia sięgać, a ty go masz na odlew.	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	Nie! Bóg uchroni pana od tego, gdyż jesteś dobry i zacny. Temu Manuelowi, którego znasz i którego ja kocham, zagraża wielkie niebezpieczeństwo. Ma on potężnych wrogów. Przypomnij pan sobie: czy nie zdarzyło mu się co niezwykłego?	Książę Bulbo bowiem, dowiedziawszy się o wystąpieniu króla Lulejki, rzucił się z chorągwią swoją do ucieczki... Dopędziłem go jednak i oddałem w ręce króla jako jeńca i zakładnika. Zemsta, Ojciec, OkrucieństwoNajjaśniejszy Pan polecił mi oznajmić Waszej Dostojności, że książę Bulbo będzie poddany najokrutniejszym torturom, jeśli bodaj jeden włos spadnie z głowy królewny Różyczki.	Ona może panu powiedzieć, że pana ojciec nie miał nic wspólnego z klęską i śmiercią jej ojca albo przeciwnie... jeżeli przypadkiem pana ojciec...	Cicho! Niech usta wasze nie wymawiają imienia nędzarza tego, ażeby głowy jego niebezpieczeństwu nie poddać... Ja tu stałem, powrotu jego czekając... rozejdźcie się stąd i pamiętajcie o tym, że oczy wasze Szmula wracającego z ognistej strony tamtej nie widziały...	Spraw armii dotykać można tylko z niezmierną przezornością Armia jest bezpieczeństwem, jest nadzieją. Jest też szkołą obowiązku. Gdzież zresztą, jak nie w niej znaleźć zaparcie się siebie i poświęcenie!	Oczywiście, Huck, jak chcesz. Ale to, co zrobiłeś, to powód do dumy, nie musisz tego ukrywać.	Nie sądź, by się nami opiekował w takim razie. Trzeba się codziennie modlić, nie zapominać o Bogu. Gdy zapomnimy, zapomni o nas także. To mi powiedziała babunia i dosłownie wszystko się potwierdziło. Wiesz co, Klaro, właśnie dziś musimy gorąco podziękować Bogu za zesłanie ci zdrowia.	Jest to ciemne jak starożytna wyrocznia Teraz do mnie, piękna Sybillo.	Człowieku z dalekiej krainy wy, Hetyci, i my, Fenicjanie, jesteśmy braćmi, więc szczerze radzę ci nie wdawać się z egipskim sądem, bo on ma tylko jedne drzwi: przez które się wchodzi, ale nie ma tych, przez które się wychodzi.	Ale proszę pana dlaczegóż Hallucini sam nie wydał dzieła o swoim odkryciu? Byłby tym sposobem najlepiej ugruntował swoje prawa, jeżeli notabene je posiadał, bo i on może otrzymał ten sekret od innych?	I to nie...	O, i owszem. Nie ma racji milczeć, bo nie ma czego słuchać!	Nie łudź się straszność nie jest cechą zdarzeń, lecz skutkiem ich kolejności.	Czytaj pan, napij się pan szaflikiem całym tych zgrzęz ludzkich, to dobrze robi na otrzeźwienie. To należy do psychologii Łodzi i waszego niedołęstwa.	Ach, mogłabym z wami i trzy dni przegadać, ale nie mam czasu. Stefan mnie woła.	Do fabryki pan nie idziesz?	Wreszcie kiedy tak chcesz, doktorze... Wkrótce się przekonamy. Nie boisz się pan grzmotów przynajmniej?	A! co to takiego?	Miły nauczycielu, nie mam miecza.	Nie odpowiadasz na moje pytania, Luciu.	Więc nie?	Ach, to znakomicie	Dalibóg! Oczom się wierzyć nie chce	Hej! sąsiedzie! odezwał się głos chropawy kaszlem przerywany z jednego okna bardzo proszę. Brzydkie życie prowadzisz, nocami włóczysz się po mieście, i sam nie spiąc, nam jeszcze spoczynek przerywasz.	Miłość i prawda nie są jednością?	Moreau? Ależ jest posłem z departamentu Oise.	Nie inaczej, bardzo go polubiliśmy, bo się zachował jak rodzony syn	Nie miałem ich na myśli, a tylko tych bałwanów, którzy mają być na obiedzie i wizyty	Nie przypuszczam.	Nie rozumiem.	Nie wiem, ciociu	O! jestem już wynagrodzony wspaniale Pozwalasz mi powiedzieć, iż cię kocham; to większe szczęście, niż mogłem się spodziewać.	Prawa to są sieci pajęcze, przez które przechodzą wielkie muchy, a w których zostają małe.	Słodka to była panna!	Tam jest jakaś łódź.	To bardzo szczytne	To być może i to być musi	Tyś człek wierny i w potrzebie frant. Pojedziesz w daleką drogę, ale nie o głodzie.	Czy absolutnie, czy nie	A więc i my przyłożyłyśmy rękę do świętego dzieła!	Miłościwa królewna raczy porachować, ile ubiegło lat od narodzenia Pańskiego.	Pisał do mnie znowu, po raz drugi, mój przyjaciel o Niepołomskim.	Po próżnicy by wzywała, bo ja sobie inną panią obiorę, której do śmierci będę służył, a potem i żonę znajdę.	Rozumiesz, jakie skutki ta awantura dla mnie pociągnie?	Trzeba! trzeba! Od czasu, jak kolej zaprowadzili, wszystkim się przewróciło w głowach z tą Warszawą. Suknie, panie, z Warszawy, cukry z Warszawy, medycy z Warszawy, a ty, biedaku miejscowy, idź w kąt!...	Zwarjował łajdak, czy co! krzyknął naczelnik.	A cóż on mnie obchodzi? Ty jeden obchodzisz mnie... o tobie jednym myślę... o ciebie się lękam...	A skąd byś, dla przykładu, wzięła pieniądze na utrzymanie tylu dziewcząt?	Co może nam grozić jeżeli zachowamy ostrożność?	Czy on komponował balety?	Jeżeli sobie życzysz; ale w takim razie byłoby wygodniej, gdybyś się całkiem wyciągnęła na łóżku.	Miłościwa pani pozwólcie powiedzieć sobie, źle się stało! zaprawdę źle!	Tak.	Ten Zgierski?	Tyle wart, co możesz z nim bieżyć za ścianębieżyć za ścianę	Więc Jur?	Wy, mnie?	Z polecenia szefa przyjechałem do Warszawy by pani przedstawić rezultaty naszych poszukiwań.	A kiedy pójdziesz wypróbować kota, Huck?	A palce ręki się ruszały?	A wiesz, gdzie on mieszka?	Ajdarze, jestem pewna. Przysięgnę.	Armentières	Bin doch ganz knall... Sacra! Wer bist du eigentlich?	Chce pani wiedzieć?	Głupiec!	Hej, służba!	Jedzie, jedzie, zobaczmy przez okno	Kiedy?	Klausti vėlyk tu manęs, kur aš nebuvau! Tankiausiai aš valkiojuosi prie Nemuno, ba tai mano gimtinė, ir Pilėnuose daug kartų buvau... Kiek aš čia suvinčevojau ir prisidainavau!	Na miłość boską!	Niekoniecznie.	O-ha! O-ha!	Oj, Antoś, źle zaczynasz. Oj, Antoś, bo jak stracę cierpliwość...	Oto twoje dzieło, Henryku	Pani de Villefort?	Pięćdziesiąt mil na godzinę.	Przyjaciel?	Przyprowadzisz? Ty skąd, a ja czyj?	Tu za pięć dni.	Widzieli mię chłopi idącego ku dworowi.	Zaczekaj, w tej chwili przyjdę!	Zbajał się Sprężycki, zbajał!	Zgubiłeś acan dziewczynę...
Ależ tak, to wszyscy wiedzą, wcale się z tem nie kryje.	Tak Jest w tym coś, czego w żaden sposób nie mogę zrozumieć. Ale czy zrozumialsze jest dla ciebie, drogi Spilett, w jaki sposób ja sam zostałem ocalony, wydobyty z fal morskich i przeniesiony pomiędzy wydmy? Prawda, że nie? Otóż i w tym widzę jakąś tajemnicę, którą niewątpliwie kiedyś się odkryjemy. Zaostrzmy więc naszą czujność, ale przy naszych towarzyszach nie wspominajmy więcej o wczorajszym zdarzeniu. Zachowajmy swoje spostrzeżenia dla siebie i róbmy dalej, co do nas należy.	Tak, jej rola tu nieciekawa. Ostatecznie widzi wszystko, bo w takich razach wzrok, słuch, instynkt niesłychanie potęgują się. A tu nawet i tego wszystkiego nie trzeba by dojrzeć credo ordynata. Chyba każdy lepszy obserwator zauważy to, nawet zwykły widz	Dlatego. Mąż mój wielki skrupulat. Nieraz on mi mówił: „Majętnościami ja się opiekuję, ale męża niech sobie każda sama wybiera; byle był uczciwy, to ja się nie sprzeciwię, choćby i w fortunie była różnica”. Zresztą, obie z Krzysią mają lata i mogą sobą rządzić.	Przecież pan Karczmarski dostawia nam cegłę do budowy fabryki. Mówił mi ojciec o pańskich zamiarach na nasz Kurów, ale że wymienił inne nazwisko, nie domyślałem się, że to pan.	Mnie! ty mnie! lokajom wypędzić! cha! cha! A co to ty myślisz? że ja ci się dam wypędzić? Wiele byś wygrał na tem, a tobym ci życie zjadła! Nie kochanku (poczekaj, odpokutujesz ty mi za tę obietnicę) mnie się nie wypędza! Chciałeś mnie, wziąłeś, nie myślę już dłużej z rąk do rąk przechodzić, dobrze mi tu i zostanę. Słyszysz, a jak cię zobaczę z tą kobietą czy z inną, jak mamę kocham, awanturę zrobię!	A dużo gadał, a bo ja tam pamiętam. Coś ci mówił, że jak Jędrek wróci, to będzie pracował nie tylko na rodziców, to niby na mnie i Marcina, ale na wszystkich.	Tak... jeśli to jest to samo,	Pani nasz drogi Dawid jest w więzieniu; znalazł się w sytuacji, którą przewidywałem od początku. Radziłem mu wówczas stowarzyszyć się, dla eksploatacji odkrycia, z jego konkurentami, braćmi Cointetami; ci ludzie posiadają środki urzeczywistnienia tego, co u pani męża jest jedynie pomysłem. Toteż wczoraj wieczór, ledwie doszła mnie nowina o aresztowaniu, cóż uczyniłem? Poszedłem do panów Cointetów z zamiarem wydobycia z nich ustępstw, które by was mogły zadowolić. Jeśli zechcecie bronić tego odkrycia, życie wasze będzie w dalszym ciągu tym, czym jest: pasmem procesów, w których będziecie pobici. W końcu, wyczerpani i dogorywający, skończycie na tym, iż zrobicie, może ze swoją szkodą, z jakimś kapitalistą to, co, gdybyście posłuchali mej rady, zrobilibyście dziś jeszcze, ku swej korzyści, z braćmi Cointetami. Oszczędzicie sobie w ten sposób prywacjiprywacja wkład niepieniężny wnoszony do spółki, mający postać wartości niematerialnych (np. patentów) lub rzeczy, wyceniany jako określona wartość majątkowa. Dawida będzie jego patent; będzie miał prawo do czwartej części zysków. Pani jesteś kobietą zdrowej rady i bardzo rozsądną, co nie zawsze jest przywilejem pięknych kobiet; niech pani pomyśli nad tymi propozycjami, a uzna pani, że zasługują na przyjęcie...	Albercie, dziecko! Gdybym miała silniejsze serce, dałabym ci taką samą radę. Twoje sumienie przemówiło, gdy przygasły głos mój milczał; słuchaj sumienia, synku. Miałeś przyjaciół, zerwij z nimi na razie, ale nie wpadaj w rozpacz, błagam cię jako twoja matka! Życie w twoim wieku jest jeszcze piękne, masz przecież zaledwie dwadzieścia dwa lata. A skoro tak czystemu sercu jak twoje potrzeba nazwiska bez skazy, przyjmij nazwisko mojego ojca: Herrera. Znam cię, Albercie; jakąkolwiek wybierzesz karierę, wkrótce twoje nazwisko stanie się głośne. Wtedy, mój kochany, wrócisz znów na salony, w blasku wszystkich nieszczęść, jakie przeżyłeś. A jeżeli tak się nie stanie, mimo wszystkich moich przewidywań, zostaw mi przynajmniej taką nadzieję. Będzie to dla mnie jedyna nadzieja, bo dla mnie przyszłość już nie istnieje, bo dla mnie grób zaczyna się za progiem tego domu.	No właśnie. A wiesz ile zarabiają pieniędzy? Całą masę! Co najmniej dolara dziennie. Ben Rogers mi to mówił. ZaręczynySłuchaj, Becky, czy byłaś już kiedyś zaręczona?	No, mój człowieku jeżeli masz tak rozpaczać po żonie, to już lepiej nie czekając na nią przyjdź sam do Wólki...	Oni, godnymi ludźmi! To brutale, ludzie bez litości, bez serca, bez czucia. Cóż im zrobiła biedna Linka, żeby się tak znęcać nad nią? Zostanie kaleką na całe życie.	Po pierwsze, nic mnie to nie obchodzi, a po drugie, umarła już dawno. Proszę mi dać papierosa.	Widzisz, ja mam za dużo pragnień w głowie, a za mało wagi w sercu. I czuję, że to jest źle... Puść mnie! Puść mnie od siebie.	Wiem, że nie pożałuję teraz jeszcze jedno: ani słówka nikomu, bo na to miejsce amatorów ze sto będzie, rozumiesz pan.	Zależy o co, turkaweczko. Jeżeli o złoty zegarek i o kostkę cukru, sądzę, że tak. Jeżeli o wycięcie robaczka wyrostkowego, nie radziłbym. Jeżeli o partię golfa, nie może być o tym mowy. Jeżeli o rękę, rzecz spóźniona o lat co najmniej trzydzieści. Jeżeli o kieliszek alkoholu, nic z tego nie będzie, bo ja postawię swoje veto. Więc chociaż Pismo Święte powiada „proście, a będzie wam dane”, zauważ, białogłowo, że bynajmniej nie jest powiedziane, że dane ci będzie to, o co prosisz. Prosisz na przykład o piernik z migdałami, a dostaniesz żółtej febry z komplikacjami. Prosisz o natchnienie, a przynoszą ci jajecznicę z czterech jaj na słonince. Boîte à surprisesboîte à surprises (fr.) moja piękna.?	On mi się zdaje za młody dla Małgosi i za mało jeszcze wyrobiony, żeby kobieta mogła od niego zależeć. Nie rób planów, Ludko, niech czas i własne serca stanowią o losie twych przyjaciół. Niebezpiecznie jest mieszać się w takie rzeczy i lepiej nie dopuszczać do głowy „romansowych niedorzeczności”, jak zwykłaś się wyrażać, bo to może zepsuć każdy stosunek.	A to ty przebiłeś kulą Łukasza? Prawda, że ty? Przestrzeliłeś? Hrabia Zygmunt Szczerbic... w Zgliszczach...	E, widzisz, ale ja mam znowu to, czego wielu nie zna nawet, powiedzmy, po łebkach.	Jesteś tu, malcze? To dobrze! Tobie powiem, boś pokazał, co znaczy odwaga. Otóż dziś w nocy będzie bal słoni, a ojciec twój uczyni dobrze, jeśli założy podwójne łańcuchy.	Naprawdę?! To był Sulisław z Żegnańca? Między rycerstwem jest kilku Sulisławów...	Nie pójdę tam nigdy. Będę polował w dżungli samopas, na własną rękę. Jużem ci raz to mówił.	To... co?	Chodźmy. To staje się zupełnie plugawe, ta opętana alkoholem monomania erotyczna. Pańska głowa wypowie­działa się w życiu dostatecznie. Dla niej nie ma na świecie nic innego prócz kobiety.	Tylko do momentu, kiedy pana poznałam. Pan wtedy, przez te trzy dni po pogrzebie Elżuni, był dla mnie bardzo dobry, bar­dzo wiele się przez te trzy dni nauczyłam i zrozumiałam, takich rzeczy się nie zapomina. I właściwie to chciałam panu powiedzieć.	Boże! Jaka ja jestem szczęśliwa! Niku, powiedz, czym ja na to szczęście, czym na ciebie zasłużyłam?	Hej, hej! Dawno bo należało na to gniazdo osie iść i nogami je stratować.	To bardzo źle, przecież to nasza najbliższa krewna, a krewnych kochać należy...	Nie, on z innego lecz również nieszczęśliwego najeżdżanego przez Krzyżaków ludu, on od tych, co na południo-zachód od naszych lasów, tam po nad jeziorami a Wisłą mieszkają, on jest od Mazurów.	A racja. I mówisz, że w testamencie jest...	Dobrze, ależ pomyśl wacpanna, ja mam się prosić mojego rywalizatorarywalizator odmawiać, szczególnie odrzucać propozycję małżeństwa.?	Na Boga, nie chcę pospolitaków! Jan i jegomość pan Zagłoba znają już mój sentyment, a waszmości powiem, że wolę być ciurąciura	O nie! Klara jest zawsze bardzo dobra dla mnie!	Tak panie, oto jest	Tysiąc diabłów tłucze się po ciele tego wściekłego rogala! Do kroćset czartów, ty gadasz o testamencie teraz, kiedy jesteśmy w niebezpieczeństwie i kiedy trzeba jak nigdy wszystkie siły wziąć w kupę? Przyjdziesz tu, diable przeklęty? Tutaj, panie majtek, tutaj, o, co za dzielny z was kompan! Gymnaście, tutaj, na pomost! Ha, dalibóg, już nam dało radę! Latarnia zagasła. Wszystko idzie do stu milionów diabłów.	Wszystko jedno. Daj mi komżę. Nie trzeba, żeby czekał ten dobry chrześcijanin.	A po dworach i miastach nie obcinają!	Aha! Lecz dlaczegóż nie widziałem pana przez cały ten czas na pokładzie?	Co zaś?	Co?	Czasem wezmą sztuk dziesięć, dwanaście, ile jest, i popędzą	Do miasta. Muszę być w składzie rolniczym, aby dowiedzieć się o żniwiarkę.	E! co tam! Radam, bo nasz!	Ja tak sądzę.	Jednak... dla tego... także prowadzi się wojny.	Ktoś mi buzię zatkał i chustkę na głowę zarzucił...	Mamy pół Warszawy znajomych, co najgorsza!	Mówię panu otwarcie, że pieniądze ulokowałem w swój interes.	Na łonie Abrahama nie będzie jej lepiej Cały dzień znoszą nam owoce, wina, chleby i mięso, czego dusza zapragnie. A jaką wannę mamy!... cała miedziana. A jakie naczynia kuchenne!...	Nie zwariowałem	Odchodzisz, jakbyś się gniewał...	Pańskie życzenie już się spełniło.	Szczególnie! Honor nie znosi obrazy i krzywdy. Jakżeż? Trzyma pani zakład?	Szernowie tam są jeszcze w jamach ukryci; pod miastem całym ciągną się głębokie pieczary. Kto wejdzie tam, zginie.	Tak, o ósmej. Dowidzenia.	Tak.	Zastaniesz je pan w moim gabinecie i możesz się sam z nimi pożegnać.	Znajduje się w stanie katalepsjikatalepsja rzekł Bianchon.	Żadnych nie miałam dziś!	A ile masz pieniędzy?	A może byś już przestał gadać z tym gojem?	A zatem dzisiaj...	A... skoro istnieją...	Ale czy naprawdę prosto z kościoła powrócisz jegomość tutaj?	Ale wynalazł sobie do tych zabaw godnego zastępcę...	Był u mnie wczoraj plenipotent Solskiego... wie pani... Bardzo przyjemny człowiek, w średnim wieku...	Będę mówił jenojeno (daw.) odrzekł de Bergow.	Chłop z drzewem.	Czytałam wczoraj, jako Rugier zwyciężył Eryfilę dziewięsiłkę i szedł do pałacu Alcyny	Do oceanu będzie stąd przeszło dziewięćset kilometrów przez góry, przez dzikie ludy, a nawet przez pustynię, bo tam są podobno całe okolice, w których brak wody. Ale kraj należy nominalnie do Anglii. Można trafić na transporty kości słoniowej do Kismaja, do Lamu i do Mombassy	Dwa złote, ciociu	Gintułta! Tam, w tym pałacu pustym jak trupiarnia?	Ja cierpiałabym w milczeniu.	Ja mogę, ja z nim pomówię Takiemu człowiekowi jak Nostromo wystarczy jedno słowo.	Jakto? jakto! ja opiekun	Każ szoferowi zajechać bliżej. Tu, tu! Za rogiem straszny młyn i szarpanina.	Kto taki?	Który?	Któż go podpisał?	Mam.	Może pani nalać wina?	Mój drogi chłopcze musisz iść z nami.	Na kobietę? On?...	Na... Polesiu.	Niech przynajmniéj okup da! naznaczyć ile ma dać grzywien, a potém niech z lichem idzie!	O panu Kunickim?...	Ostajcie z Bogiem	Po czemu renta?	Powiedz: stało.	Rejzel, Rejzel!	Sądzę rzekł pospiesznie Plwacz. stanie.	Słusznie. Skoczę duchem po księdza proboszcza.	Ten na czole swym nosić będzie krwawą kresę...	Teraz... niech pan słucha....	Ty jesteś Psyche, dusza najzupełniej wyzwolona...	W jakiej cudzej szkole?	Z pogorzelni. Zdrowiście wszyscy?	Z wolna tylko, mamo Vauquer No, no, dobrze, pójdziemy strzelać na właściwsze miejsce.	Za Zygmunta!
Bo on mnie tak ciężko obraził.	Hm! Tak powiadają? Któż to mówi?	Kochasz się w ludzkiej męce i zdrajcą mnie zakrzyknęłaś bez sądu, racyj nie wysłuchawszy, nie pozwoliwszy mi słowa na własną obronę powiedzieć. Niech i tak będzie!... Ale do Kiejdan pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje intencje na jaw wyjdą, tam poznasz, czyliś mnie słusznie skrzywdziła, tam ci sumienie powie, kto z nas czyim był katem! Innej pomsty nie chcę. Bóg z tobą, ale takową muszę mieć. I niczego więcej już od cię nie chcę, bo gięłaś łuk, pókiś go nie złamała... Wąż pod twoją gładkością jako pod kwieciem siedzi! Bogdaj cię! bogdaj cię!	Nie uważa pan tego teraz. Przyjdzie dzień, gdy stanie się pan stary i brzydki, gdy myśl pomarszczy panu czoło, a ohydny żar namiętności spali usta, wówczas pan to zrozumie. Uroda, Przemijanie, Carpe diemTeraz gdziekolwiek się pan zwróci, czaruje pan wszystkich. Czy zawsze tak będzie?... Panie Gray, jest pan cudownie piękny. Niech pan nie marszczy czoła. Piękność jest jednym z kształtów geniusza, piękność jest czymś więcej niż geniusz, bo nie wymaga objaśnień. Należy do wielkich zdarzeń świata, jak słońce, wiosna lub odbicie srebrnego sierpa księżycowego na ciemnych wodach. Ona nie podlega zaprzeczeniu. Posiada swe boskie prawo panowania. Książętami czyni tych, co ją posiadają. Pan się uśmiecha? Kiedyś, gdy ją pan postrada, nie będzie się pan uśmiechał... Mówią wprawdzie, że piękność jest tylko zewnętrzna. Być może. W istocie jednak jest mniej powierzchowna niż myśl. Dla mnie piękność jest cudem cudów. Tylko ludzie płytcy nie sądzą według pozorów. Prawdziwa tajemnica świata tkwi w widzialnym, a nie w niewidzialnym... Tak, panie Gray, cieszy się pan łaską bogów. Co dają jednak, rychło też odbierają. Mało lat ma pan na życie prawdziwe, doskonałe i pełne. Z młodością przeminie pańska piękność i nagle odkryje pan, iż nie czekają już pana triumfy lub musi się pan zaspokajać tymi błahymi zwycięstwami, które wspomnienie pańskiej młodości uczyni gorszymi od klęsk. Każda odmiana księżyca zbliża pana do czegoś strasznego. Czas zazdrości panu i wiedzie bój o pańskie lilie i róże. Stanie się pan blady, twarz panu zapadnie, spojrzenie przygaśnie. Okropnie pan będzie cierpiał... Ach! Póki ją pan ma, niech pan urzeczywistnia swą młodość. Nie roztrwania złota swych dni, nie słucha głupców, starających się powstrzymać nieuniknioną klęskę, a strzeże się ludzi ciemnych, pospolitych i ordynarnych. To chorobliwy cel, fałsz naszej epoki. Niech pan żyje! Żyje swoim cudownym życiem! Nie traci ani jednej chwili. Nich pan szuka nowych wzruszeń. Nie lęka się niczego... Nowy hedonizmhedonizm oto, co stoi przed naszym stuleciem. Pan może być jego widomym symbolem. Nic nie istnieje, czego swoją osobowością nie mógłby pan dokazać. Na jeden sezon cały świat jest pański... Kiedy ujrzałem pana, od razu zauważyłem, iż nie wie pan sam, czym pan właściwie jest i czym może się stać. Czar, który w panu ujrzałem, podbił mnie, więc uczułem się zmuszony, aby opowiedzieć panu cośkolwiek o panu samym. Pomyślałem, iż byłoby tragiczne, gdyby się pan miał zmarnować. Bo młodość pańska będzie trwała tak krótko	No tak, ale co za jeden zacz?	Róbcie jak chcecie a mnie czas do domu. Dostanę i tak szturchańca, żem się zapóźnił, a byle drzwi były zaparte, to mi ich już nie otworzą, i w chlewku lub w plewniku wyspać się będzie trzeba. Ale mnie to wszystko jedno: skóra już twarda! cha! cha! cha!	Tak, ja!...	Wiem bardzo dobrze waszmość tej panny nigdy nie dostaniesz; tak już jest zapisano.	Ani moja, ani druga, ani ciężka, ani lekka Czy to ja żenię się z panną Dulcyneą z Toboso? Niech jego wielmożność, Don Kichot, który ją nazywa swoją duszą i rozkoszą, oćwiczy sobie skórę za jej uwolnienie. Za cóż ja mam być biczowany bez żadnej korzyści?	Cóż ci znowu przychodzi do głowy? Zresztą aniby cię to mogło zabawić!	Cóż to? Szarski sentymentalny?	A bodajże waści!	A dlaczego nie kręci? Bo nie chce robić takich filmów, jakich my potrzebujemy.	A gdzie my stąd pojedziemy, ojcze Owsiwuju?	A gdzie pojechał?	A ja jestem Waldy...	A mnie porównanie niestety mniej smaczne zaczyna wprost trapić, że to szarlatanizim.	A niech sobie płynie! Jestem nieszczęśliwa... więc niech nikt do mnie się nie wtrąca!	A to niech tatko sam sobie pójdzie do spowiedzi...	A w niedzielę nie baczyłeś na to, inoś się pchał tam, gdzie najpierwsze...	A!	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Ale co znajdziemy zamiast tego? Czy pan to sobie wyobraża, panie Cyrusie?	Ale jakże pan mogłeś w tajemnicy zbudować cudownego „Nautilusa”?	Bez księdza się nie obejdzie, kobietą jeno jestem i takiej mocy nie mam, jaką Jezus dał księżom! Łajdus on jestłajdus on jest ryzykant, hazardzista, karciarz. do dworu... Naści różaniec, broń nim grzesznika, póki nie przyjdę.	Bogini grecka, kiełbasa i serdelki!	Chętnie bym ci dopomógł lecz nie jestem chciwy, jakby to komu zdawać się mogło, bo gdybym lubił pieniądze, nie porzuciłbym dzisiejszego rana urzędu, na którym miałbym dom ze złotymi ścianami i w ciągu sześciu miesięcy jadałbym zupę ze srebrnej wazy. Z tego więc powodu, jak również uważając za zdradę przeciwko mojemu królowi, każdą pomoc daną nieprzyjaciołom jego, nie mogę pójść z tobą, chociażbyś zamiast dwustu obiecanych sztuk złota, czterysta gotówką mi wyliczył.	Cie!... ale wnet milknął, karcony srogim wzrokiem matki.	Co to jest?	Cyt! rzekł Benassis, jesteśmy u celu. Wstępuję pierwszy, a pan idź za mną; tylko pocichu.	Czego ty beczysz?	Czemu nie został tu, przy chorych?	Dajże spokój Ostatecznie masz prawo wyjść, za kogo ci się podoba.	Dalej, panie kapitanie ile pan chce za okup pana Thunder-ten-tronckh, jednego z pierwszych baronów cesarstwa, i za mistrza Panglossa, najgłębszego metafizyka z całych Niemiec?	Dawaj doktór! Będę krzyczał, będę wniebogłosy... krzyczał!	Dobrze, Szwejku na pierwszego dostaniecie ode mnie pięćdziesiąt koron za psa.	Dobrze, i spałam mocno, póki mnie nie rozbudził Saba. Ale czemu ty nie śpisz?	Dokładnej liczby godzin ci nie podam. Ja już od sześciu tygodni spalam pół kilograma węgla przy obciążeniu trzydziestu kilogramometrów i wierz mi, kolego, maszyna pędzi, i pędzi, i pędzi	Gdyby pan wiedział wszystko! Może by pan wtedy...	I gorszego, i nie gorszego. To są mrówki kąsające ogromnie. Pełno ich na gałęziach, z których spadają ludziom na plecy jak deszcz ognisty. Ale chodzą i po ziemi. Spróbuj tylko zsiąść z konia i pójść trochę w las, a zaraz zaczniesz podskakiwać i piszczeć jak małpka. Nawet od lwa łatwiej się obronić. Czasem idą w ogromnych szeregach i wtedy wszystko im ustępuje z drogi.	I nie boisz się wasze owej żarliwości?	Jakież to?	Jako zawsze.	Jakże to pojmujesz?	Jeżeli pan nie wystrzelisz, postąpisz jak tchórz!	Jim! daj mi rumu!	Już dawno temu, gdyśmy wyszli z wozu?	Muszą uznać, gdy ja im powiem...	Naprzód, kochanku, weźmiesz się do roboty, a o żeniaczce później...	Nasza Syrena panią nastroi na lepszy ton	Nawet smażonego.	Nic!	Nie myślisz przecie trzymać się tutaj wobec całego pułku?	Nie nie, on byłby się z panią nie ożenił.	Niech żyje królowa duńska!	O drugiej w nocy?	Och, to... to inna rzecz. A z kimże to masz zamiar się żenić, jeżeli wolno spytać?	Ociągałam się z uregulowaniem naszych rachunków...	On chce, żebyśmy go trzymali nad balustradą powiada, że nie może oddychać pod naszymi kurtkami.	On i ogrodu nienawidzi, bo ona umarła	Oto owsiani doją jak smoki, a jaka u nich fantazja, jakby się na ryżu wypasali, a nie na górskiej owsinie.	Pani Cottard i pani Bontemps.	Pani ma zapewne na myśli nazwę tej miejscowości?	Pani... pani... niech pani wraca doma...	Panie Michale!	Papiery jego w bibliotece?	Po co tu wprowadzać tego jeszcze?	Po prostu gdy stykam się z czymś niezrozumiałym, z czymś, co pod pokrywką niezwykłości może kryć jakąś ohydę, szybko przechodzę mimo. Wolę zachować przeświadczenie, że świat jest piękny, a postępowanie ludzi szlachetne i mądre. W ten sposób ratuję siebie przed wszelkim brudem. Przechodzę mimo i choćby mi najbardziej zależało na wniknięciu w nieznane	Po wsi gadają że macie teraz wielkie pieniądze. Myślałam, że potrzebujecie dziewki, i ot, jestem.	Pomysłowych?	Powiem Julji należę do niej.	Powinien znać swe obowiązki.	Prawie wszystkich zewnętrznych, odpowiedział mężczyzna; to tylko ma wartość gruntowną i niezmienną, co człowiek w sobie samym wyrobi siłą woli i pracy, i to co ukocha z myślą rozumną i celem świadomym siebie.	Prywatnej nie prywatnej, ale osobista. Chcę dać, co mam ze sobą, na formację szpitalów wojskowych, lepiej urządzonych, niżem to widział w Warszawie po akcji raszyńskiej. A nadto...	Przeciwnie, mój drogi, śliczne to, kochane dziewczę. Taka przy tym uczuciowa. Wszystkie one zresztą są uczuciowe. Zofia mówiła mi potem, że nikt nie zdoła wyobrazić sobie, jakich się od Sary nasłuchała wyrzutów. Wierzę bardzo. Czułem, jakbym popełnił jakąś zbrodnię. Po Sarze przyszła kolej na pozostałe osiem, a na każdej wywarło to piorunujące wrażenie. Dwie najmłodsze, te, których wychowaniem Zofia się zajmuje, znienawidziły mnie.	Przeklęty łgarz!	Przyjacielu wierz mi, byłbym bardzo szczęśliwy, gdybym mógł cię przeprosić, uczyniłbym to z całego serca, ale niestety!...	Przyjdźcie, to zobaczycie.	Społeczeństwo mi jest obowiązane dać wszystko, abym mógł być ja, to jest myśleć. Co zaś potrzeba, aby być ja? Jeść, aby żyć, ubrać się i schronić, aby nie zmarznąć. To ja powinienem mieć. A potem, kiedy ubrane i najedzone jest zwierzę, zaczyna się ja. Tu nie ma prawa nikt ani nic...	Staram się o panią	Tedy łatwo może zrozumieć, że grozi panu ciupa. A zatem zrozumie też, że może pan być zmuszony do ucieczki. Prawda?	To Top! To Top!...	To go nazwiemy na przykład „Max”. Widziałeś, jak nadstawia uszy? Pójdź tu, Max!	To jest bilet? Prawdziwy?	To pani nią byłaś!	To prawda! Będziemy rzucać gałęzie i różne paskudztwa na głowę rudego Balu! Rzecz postanowiona!	To prędzej ty, mój panie. Cóżeś tam robił w sali bilardowej?	To są drobne zjawiska W naturze istnieją czynniki mogące wywołać potop mniej więcej taki, jak opisuje Biblia...	Trzydzieści dollarów, że nosi wąsy.	W takim razie nie rozumiem, na jakiej podstawie utrzymuje pan, że od jesieni chodzę Leśną codziennie.	Wiecie, chłopcy, gdzie nam będzie najskładniej? Na wielkich schodach; tamtędy iść musi, a trudno by było szukać go i czyhać po komnatach.	Wiesz, przed przyjazdem tutaj byłam u mamy pożegnać się.	Więc może nas wynagrodzi?	Więc nie pojedziemy?	Więc nie powiedziesz?	Więc nie zostawi mi pani nawet cienia nadziei?	Więc wy rząd państwa ukrywacie przede mną... I ja nie będę mógł spełnić rozkazów mego ojca...	Wszakżeż da Bóg za kilka godzin znowu się powitamy.	Zdejmij perukę i pokaż mu znak na swoim łbie A Dagonowi powiedz, że mu takie same znaki porobię na całym ciele...	Święta prawda Tego Murzę Agę-beja w całym Krymie znają. Wielce bogaty to Tatarzyn, ale dziwnie przeciw narodowi naszemu zawzięty, bo czterech jego braci na wyprawach przeciw nam poległo.
„Tu spoczywają zwłoki Alberta Crawforda” „przez wiele lat inspektor artylerii JKMości w Kingsporcie. Służył w armii aż do pokoju roku 1763, w którym to roku wystąpił ze służby z powodu złego stanu zdrowia. Był walecznym oficerem, najlepszym z małżonków, najlepszym z ojców i najlepszym z przyjaciół. Zmarł 29 października 1792 roku w wieku lat 84”. Oto nagrobek dla ciebie, Prissy. Jest w tym niewątpliwie pewna bujność wyobraźni. Jak pełne przygód musiało być takie życie! A co do jego zalet osobistych, pewna jestem, że pochwała ludzka nie mogła się dalej posunąć. Ciekawam, czy te wszystkie piękne rzeczy mówiono mu za życia.	Ja, towarzysze, długo mówić nie będę. Jako komisarz aprowizacji, obwijać prawdy w bawełnę nie mam po co. Stan aprowizacji republiki jest katastrofalny. Jeżeli wydawać po ćwiartce chleba, jak ostatnimi dniami, starczy najwyżej na trzy dni. A i to już licząc, że ludność zmniejszy się w międzyczasie o odpowiedni procent. Wczoraj rozdaliśmy ostatni worek kartofli. Za trzy dni, towarzysze, nikt nie będzie miał co włożyć do gęby. Republika skazana jest na śmierć głodową.	Boleśnie się zawiodła i niech mi pan wierzy, ja jedna wiem, ile ją to kosztuje. Mimo, że już nie przyjaźnimy się tyle, co dawniej mimo tego, jednak nieraz widzę jak cierpi. Wczoraj weszłam do jej pokoju i zastałam ją we łzach. „Lulu! co tobie jest?” „Nic, cierpię ból głowy” mówię rzekła z mocą.	Mój drogi przyjacielu pytałem cię o to, gdyż sądziłem, że będziesz umiał odpowiedzieć. Nic więcej. Zeszłej niedzieli szedłem przez park i tuż koło Marble Arch natknąłem się na nędznie wyglądającą gromadkę ludzi, słuchających jakiegoś marnego ulicznego kaznodziei. Gdy przechodziłem, słyszałem, jak ów człowiek postawił pytanie, o którym mowa. Wydało mi się dość dramatyczne. W Londynie równie ciekawe wrażenia są na porządku dziennym. Słotna niedziela, dziwaczny chrześcijanin w nieprzemakalnym płaszczu, kółko chorowitych, bladych twarzy pod dziurawą osłoną ociekających parasoli i jakieś cudowne zdanie rzucone w powietrze przeraźliwym, histerycznym głosem	Nie jeszcze Wiesz pan przecież, że w chwili kiedy Harry Drake padł trupem, Ellen miała jakby chwilę jasności. Jej umysł ujrzał światło po przez ciemności, które go otaczały. Ale ta jasność umysłu wkrótce znikła.	Jak? „Znam i te posady”. Uważasz... Nie zbliżam się po rozkosz do kobiety, której nie kocham. Ciebie nie kocham przecie. Rozumiesz? Więc jakiż podstęp? Co? Jeden mędrzec starożytny, Pitagoras tak mówił: „Nie poddawaj się rozkoszy zmysłowej, dopóki nie poczujesz, że ona jest niższą od ciebie”. Uważasz?	Na kwaśne jabłko, powiadasz? Bodaj ciebie! Ot, kreseczka mu się mała dostała, której do dzisiaj pewno i znaku już nie ma.	Tak, tak! Może przez troskliwe starania uda nam się wzbudzić w nim na nowo iskrę rozumu.	Zapewne, lecz trzeba się obawiać i o innych serce mi się rozdziera na myśl, że nie mogłem przeszkodzić temu spotkaniu, choćby z narażeniem życia własnego.	Jak pani chce. Zrujnuje pani do reszty to, co się może... i tak już wali.	Nie każdy. A jeszcze i między arcykapłanami są różnice.	Powiedzcież mi waszmościowie, co się naszemu księciu stało? Toż to inny człowiek. Już ja tego wszystkiego nie rozumiem. Bóg mu dawał wiktorięwiktoria (z łac.)	Na widok tych śladów mało nie oszalałem. Były bardzo wyraźne i zmierzały wprost ku tym wydmom. Biegłem za nimi ćwierć mili, uważając, żeby ich nie zatrzeć. Po pięciu minutach, gdy zaczął zapadać zmrok, usłyszałem szczekanie psa. To był Top i to on przyprowadził mnie tutaj, do mojego pana.	Ale nie masz zamiaru wracać zaraz do Capetown? Wszak tamtejsze obserwatorium nie potrzebuje cię tak nagle i może przejedziesz się do Europy, a przy sposobności odwiedzisz mnie i obejrzysz nasze obserwatorium.	Już dobrze ale na drugi raz nie róbcie bez zastanowienia rzeczy, które mogą tak zmartwić waszych bliźnich.	Mówiliśmy, że gdy jawnie nam wyznasz, co zamierzasz, zamkniemy się w wieży prochowej i braterskimi dłońmi wszyscy wraz rzucimy ogień, żeby się wysadzić w powietrze. Hańba ci, zdrajco!	Nazywaj to sobie zbrodnią; dla mnie jest to tylko zemsta. Zanim ukaże się jutrzejsze słońce, wszystko się skończy.	Ucisz się! Nie naprzykrzaj się świętemu	Nie wstydzę się, bo słusznie mówię; wasza miłość był zdrów jak rydz, wesół, silny, nic mu nie brakowało, w jednej godzinie przyszła niemoc, a spomnijcie ino, czym się objawiała? Chodź, Montwiłł, gadaj, co się dzieje urzeczonemu?	Ależ to piekielny koszt, panie dyrektorze, bo chyba nie zamierza pan po trzech miesiącach wszystkiego zmieniać?	Mówcie co chcecie ale nie macie słuszności... Pogniéwaliście się, podąsali, czas darować i zapomniéć.	To prawda; może pani Cornoiller będzie tak grzeczna pofatygować się za mną.	Zmęczony jestem W mieście upał, a w naszem mieszkaniu można się udusić. Nie mogłem spać, bo i Buczynek zalazł mi do głowy.	Ja się ciepło ubiorę.	Moja droga, ty gapiłaś się, a ja miałem za ciebie grać	Prawda, że śwarna i przystrojona, a i gospodyni też się rozczapierza kiej ten indor!	Samuel znowu grasuje po Rzeczypospolitej...	Spodziewałem się tego.	Trzymaj się pan tej zaśmiał się Waldemar.	Za telachną krowę!... A dyć bójcie się Boga, ludzie... krowa kiej obora, sama skóra warta z dziesięć rubli... za telachną krowę... oszukańce... Chrystobije...	Jest dowodem, że i tak zdołałem uzyskać w banku warunki, o jakich stryj nie mógłby nawet marzyć, gdybym ja się tym nie zajął. W lutym trzeba byłoby zapłacić dwieście tysięcy, a ponieważ firma nie mogłaby znikąd wydobyć tak wielkiej sumy, doszłoby do skandalu. Nie rozumiem cię, Krzychu, dlaczego moje maksimum dobrej woli, naprawdę niewymuszonej, do licha, woli, traktujesz w taki sposób?... Powiedziałem raz, że zapłacę, i nie ma wątpliwości, że tego dotrzymam.	A kto opowiadał, że nie żywie, jeżeli nie ty? Trzeba było trzymać język za zębami. Ja zaś zabrałem ją, bo się bała Cztana i Wilka.	Przed świątynią Baala, na wzniesieniu, siedział ogromny spiżowy posąg z głową wołu. Jego brzuch był rozpalony do czerwoności. Wtedy, na rozkaz waszych kapłanów, głupie matki fenickie zaczęły składać najpiękniejsze dzieci u stóp okrutnego boga...	Głupstw, głupstw ociec nagadał! Bardzo słusznie! Niech już sobie ociec stąd idzie, bo jak jeszcze troszkę tu postoi, znów pan Korczyński na język ojcu wlezie...	My, nic, bośmy go od nieszczęsnéj godziny gdy pochwycony został, aż dotąd nie widzieli	Szczęście, Kondycja ludzkaNie ma doli i niedoli dla tego, kto nie żyje przy­padkiem. Nieszczęście jest nieraz źródłem najgłębszej świa­domości.	Tak Ale ten nieszczęśnik nie ma już w sobie nic ludzkiego!	Mało znasz wieś Zobaczysz ją z najbliższej strony, bo i pora urocza, i Górów, dwór Tomkowskiej, to jest Szpanowskich, jest jednym z najlepszych gospodarstw w kraju. Tam już nie sielanka i nie dyletantyzmdyletantyzm	Widok jest istotnie wspaniały ponieważ horyzont ma kilkadziesiąt wiorst w promieniu, a cały Paryż i jego okolice wyglądają jak na wypukłej mapie. Ale podróż nie jest miła; może tylko pierwszy raz...	Ja także, póki mnie noga nie rozbolała. Anusia Muffat, przyjaciółka Salusi, polubiła mnie sobie i prosi, żebyśmy razem przyjechały do niej na tydzień. Wejdzie w świat z otwarciem opery i jeżeli mama pozwoli pojechać, to czekają mnie świetne zabawy	Nie chodzi o to jakim byłeś, lecz co o nim sądzisz.	Opowiadaj mi jeszcze o nim	Pan nie jest zamknięty?	Tak jest	Teodor jest młodszy od niej	Pójdę ja na ZinkówZinków mówił Skrzetuski. wieś w centralnej części Ukrainy, ok. 20 km na płd. zachód od Jarmolińców., a pan Zagłoba dotrze do ZbruczaZbrucz miasteczko w centralnej części Ukrainy, ok. 40 km na zachód od Jarmoliniec..	Mam i ja tę nadzieję co Jegomość, ale czemuż choć nie nakazał do nas? wiadomości nawet nie dał o sobie?	Pogłoski podobne słyszałem na mieście, ale nie zwracałem na to uwagi.	A mimo to jesteś teraz szczęśliwa, możesz posiadać bez grzechu człowieka, którego kochasz. Czarne widmo nie stoi pomiędzy wami, połączeni w oczach świata, możecie kroczyć razem drogą życia.	A oto więc skąd Ferrante wziął pieniądze na swoje rozruchy! I pani mi opowiada to wszystko w gwardyjskiej sali?	A papiery te jakieś?...	A w miejscowych kołach politycznych nie ma pan znajomych?	Biedactwo! Za dziesięć lat będę już stary, a ty będziesz nadal młoda.	Czerwoną kredą trzeba go znaczyć jak te szyldy, jaskrawe, co to wywieszają, żeby same ludziom w oczy właziły.	Ileż u państwa jest służby?	Jest opiekun, bracie Samie. Otóż pozwalam sobie wnioskować, że najlepszym opiekunem...	Jeżeli istotnie ma opuścić Anglię, uwolni to kraj od utrzymywania jednego więcej łotra	Nie bluźnij!	Nie mówiła? Nie mówiła?	No, gadaj, na kiedy mi oddasz pieniądze? Zaraz trzeba mi pięćdziesiąt rubli, resztę za miesiąc, bo wyjeżdżam.	Tak, pani. A zkądże pani wié imię mojéj ciotki?	Wnoszę ten toast na cześć psiarni w Oleśnicy!	A co, mamusiu?	A poredzę, poredzę!	A włosy ma jak Cyganka.	Chilon Chilonides, panie.	Co pan Lucyan robi?	Co wiesz o godzinie swych urodzin?	Czy pan Stach bardzoby mnie żałował?	Czy pan zmęczony?	Dokończ pan więc, co mówić zacząłeś.	Dzień dobry	Gorzej, pani Ciężko obraziłem panią bez powodu...	I krzemień puści pod młotem bieda chybciej przeżre człowieka niźli rdza żelazo.	I to pieniądz niezły	I to wszystko przepadło?	Ja? Ano Kajtuś.	Jak dawno nosicie biały płaszcz?	Kapitanie, ostrożnie	Lepiej! lepiej!	Nebegaliu, mamyte!	O!	Pal ich diabli!	Pomogę z krzesła zejść...	Powiedz pan otwarcie, co mam dać za to?	Praca, Kondycja ludzka rzekł Kandyd	Prawda! Bryka krakowska... Konie wspaniałe...	Prawo egipskie dozwala, ażeby suma procentów wyrównała pożyczce	Później, później! Teraz chodźmy, Spilecie. Najważniejsze, że piraci zostali wytępieni do nogi!	Raczej kim była? Była Różą Mitchel.	Ramųjį tavo, matai, statiniais glosto,	Rozumiem to jakiś typ z rodziny Tartufa.	Ten Baal Dower?	To może być nasz korepetytor	Weźmiemy dwu, sklep rozszerzymy, będzie wspaniały.	Widziałem.	Więc któż to taki?	Wszystkim, co mogłem znaleźć... kuzynie!	Z czegóż to wnioskujesz pan z taką pewnością, że Lucette była moim szpiegiem?	Zwariowałeś? Do sadzawki?
Ja nie wiedziałem, co robię! Naprawdę! Wszystkiemu winna ta przeklęta wódka i nerwy. Jeszcze nigdy w życiu nie użyłem noża w bójce. Biłem się nieraz, ale nigdy na noże. Wszyscy to potwierdzą. Joe, nie zdradź mnie! Powiedz, że mnie nie wydasz! Ty jesteś porządny chłop. Zawsze cię lubiłem i broniłem. Pamiętasz? Nie powiesz nikomu, prawda, Joe?	Czekaj, czekaj to nie jest zła myśl.	Miło od nieprzyjaciela brać, ale przyjacielowi słuszna rzecz przepuścić a skoro jako słyszę, ugoda z królem o wymianę jeńców stanęła, to i za mnie nie potrzebujesz płacić.	Jedna tylko matka nie dała nic synowej! a stało się to wobec posłów, którzy jutro, jeśli nie dziś doniosą o tem cesarzowi i królowi ojcu. Pomszczą się oni, nie daj Boże na Izabelli, na waszych księztwach.	To jeszcze nie wszystko: proszę pozdrowić ode mnie pana Cavalcante dei Cavalcanti, a jeśli przypadkiem chciałby ożenić syna, proszę mu znaleźć bogatą pannę, z dobrego rodu, przynajmniej po kądzieli, ale za to baronównę po ojcu. Ja panu w tym pomogę.	Właściwie to nigdy przed nim nie skłamałem a i teraz także nie skłamię. Po prostu nic o dziewczynie nie powiem. Będzie musiał znieść jakoś ten cios. Ej, do diabła, nie trzeba z tym zanadto się cackać!	Twoje szczęście, mój tubylcze, mój ty lokalny Romeo, że butelka nie jest jeszcze wypróżniona. W przeciwnym razie mógłbym ją przesłać drogą powietrzną. Uważaj, by nie wylądowała na twoim organie powonienia.	Ach, nie chodzi o stronę materjalną. To byłoby zbyt łatwe. Obiecał pan matce, że jej dziecko znajdzie w panu ojca! Że znajdzie te uczucia, to ciepło, bez którego żyć niepodobna. Oparcie nietylko materjalne, lecz i moralne... Tak, panie Franciszku!	Ale ja żadnego interesu nie widzę i do żadnej się winy nie poczuwam	Bo przedtem nie czułem cię tak blisko siebie jak teraz, a wierz mi, przyjacielu Sancho, że nie bursztynem czuć ciebienie bursztynem czuć ciebie	Nie bądź idiotą! Siedź tu i nie lataj po słońcu!	Ano tak. Ale Kado poznał od razu. Wącha kiełbasę, szczeka i nie rusza.	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Dziękuję pani, nie palę.	Kuklinowski nie żyje!	Miałbym większe zaufanie do pana niż do prezydenta Przy tym jest jeszcze pewna drobnostka Chcę kupić rentę, mam parę tysięcy franków renty do kupienia, ale nie chcę dać więcej niż po osiemdziesiąt. Powiadają, że ta historia spada z końcem miesiąca. Czy pan się znasz na tym?	Moja rada, mości golibrodo! nie zza rękawa i na bardzo wiele zda się.	Nie, nie mam.	Nie, przyjacielu.	No jakże! Ślub zamówiony, ogłoszenia rozesłane, goście się zejdą. Pół Warszawy będzie. Trzeba nie mieć sumienia, żeby kogoś na taką śmieszność narazić!	Skądże, proszę szanownej pani... Nie śmiałem narzucać się...	Tylko władca taki musi mieć władzę i duży majątek nie zaś zależeć od kapłańskich przywidzeń...	A! to fatalnie, odparł Sapora, chociaż na miejscuwaszem, szanowna starościno, jabym to wyzyskał, bo juściż mogłaś tam mieć ogromnego szacunku swoje sprzęty i ruchomości, co ci się do zwrotu należy. O interesie mówiłem z prawnikami, radziłem się, powiadają: zawsze córka coś wziąć musi, ale nie mniej i wy. Tymczasem zaś majątek trzymać i wytrzymywać będziecie. Na to przywilej czyli też wyrok da się wyrobić za jakie tysiąc dukatów, ale trzeba dobrze chodzić, bo są inni Dobkowie, a ci przyjdą też z pretensjami i w obronie praw swoich...	Irytujesz się, a ja nie chciałam cię obrażać.	Nie wiem, za co, ale na pierwszym przesłuchaniu dowiesz się pan niezawodnie.	Omyliłam panią dlatego, że omyliłam się na samej sobie. Panna Rudzińska była uczen­nicą zbyt daleko już dla mnie posuniętą w nauce. Sądzę przecież, iż gdyby szło o właściwe początki, zdołałabym odpowiedzieć może zadaniu. Z tą myślą przyszłam raz jeszcze do pani. Czy nie mogę otrzymać lekcji początków?	Otóż, według was, ranny nie mógł uciec ani w lewo, gdyż wasz towarzysz strzegł furtki, ani w prawo, gdyż bylibyście go spostrzegli na trawniku. Zatem, logicznie rzecz biorąc, znajduje się on teraz na stosunkowo niewielkiej przestrzeni, którą mamy przed sobą.	Powiedziałem ci właśnie, że my nie jesteśmy wrogami czerwonych ludzi. Uszanujemy twoje plemię, twoje szałasy i twoje plony.	Umiem szyć, umiem haftować, mogę dawać lekcje... Wszystko, byle nie tamto. Zastanów się, z jakim czołem mogłabym przyjść do jego spadkobierców z żądaniami, ja, którą oni... mają prawo uważać za winowajczynię jego śmierci. A zresztą, Janku, po co o tym w ogóle mówimy? Czujesz się zdrowy, dzięki Bogu, i wszystko pójdzie jak najlepiej.	Widać tak, to prawda ale trudno w to uwierzyć.	Jednak byłoby rzeczą ciekawą, gdyby istotnie był wielkim geniuszem i kiedyś to jeszcze udowodnił światu! Klaus Schall, ten sam, który komponował piękną muzykę do baletów Galeottego, biednym był chłopczykiem, gdy go przyjęto do szkoły dramatycznej, tam został figurantem, a dziś jest sławnym kompozytorem!	Z pewnością. Co zaś do rozwagi, to czy ty byłeś rozważny w jego wieku?	A i to prawda!	Czy to można w każdym razie spuścić się na obcych!	Czy to ten Genwajn?...	No, kiedy tak, to zaradzimy temu i znajdziemy mu lepsze jeszcze miejsce, niż to, które utracił. A dziecko ich czy już ochrzczone?	No, to głupstwo! A cóż jeszcze?...	Skończmy to już raz, Bergeraku. Ta rozmowa przykrość mi sprawia.	Sprzedawać niebo na pniu! Panowie, to genialna operacja handlowa. Starożytne religie były jedynie rozwinięciem rozkoszy fizycznej, ale my, myśmy rozwinęli duszę i nadzieję; jest postęp.	To być może. W tem coś jest!	To go ponieście na mojej burce	To przyszło dopiro i zaraz jezdem	To skąd będziesz wiedział, do którego się zabrać?	Ze strachu to byście go i wydali... co?	A więc choćby codziennie, jeśli pan będzie mieć czas.	Mam jeszcze jeden ale muszę sam przyznać, moja kochana, że jest jeszcze bardziej absurdalny niż poprzednie.	Oczywiście, señor. Niech mu pan powie, że go zatopiono.	Słyszy pan, majorze? Twoje ukochane dziecko mówi, że potrzeba mu pieniędzy.	Ja! a dlaczego?	Sędzią... ja będę sędzią! wyciągając rękę dodał August.	Słuchaj: daj mi lusterko. Ty masz w domu lepsze.	Tak są istoty jak ja dziwacznie stworzone, które tam czerpią życie, gdzie inni śmierć znajdują. Ja, jak bawoły, co w maremach żyją, malaryą tuczę się i upajam.	Tak, już trzeba wracać. Zresztą... Długo pan tam zabawi?	W jej tonie było jakby odprężenie. Usłyszałam brzęk kieliszków. W pierwszej chwili opanowała mnie obawa, że ta zbrodniarka chce Jacka odurzyć jakąś trucizną, toteż uspokoiłam się, gdy w słuchawce zabrzmiał jego głos:	Więc mam ci dać rewers na trzydzieści talentów?	A bez wąsów...	A może?... Wcale dobre... Przywiozłem takich parę pudełek z miasta na wypadek takich gości, jak kochany szwagier... tylko takich gości!	A odczep się, Mańka, pókim dobry.	Błogosławione jej ręce.	Dlaczego?	Draugas, Prisipažinimas Gerai, Onute! Aš niekam suvis nesakysiu.	Gdzie?	Gore! wstawajta, gore!	Jako psy wracają do wyrzutów swych	Kocham Nienawidzę tego słowa, ale tak jest.	Któż ci wyłożył taką mądrość?...	Masz pani jaki głos?	Mościa Panno! mówił Majster Bartłomiej do synowicy, dziś z południa będziemy mieli gościa chomle, złote fereciki.... niezapominać, ażeby koło pięści obszyć piękne forboty, którem ci niedawno podarował ustroj się jak łątka.	Możem nieładny, nieszykowny?	Nazywam się Brzeska, jestem znajomą matki Apolonii	Niech ich psi kąsają. A siłasiła (starop.)	Niech mnie piorun trzaśnie! Cyganka mogła się pomylić co do czwartego brata.	O, proszę tylko	Och, dopiero co wstałem z łóżka po trzymiesięcznej chorobie, której źródłem była, powiadają lekarze, niewysypana dżuma.	On mnie stąd wypędzi!	Owszem.	Pani Stabrowska uraczy nas jakim specjałem literackim	Pani się go domyślisz.	Po co?	Podstęp, Zdrada, Porwanie	Poszliśmy podjazdem w poprzek traktu z Pogorzeli ku Kępie Warszewickiej, w górę rzeki. Z dala postrzegliśmy łyżwy wolno ciągnione przez flisów linami na naszym brzegu. Kapitan mojego szwadronu dał rozkazy. Zaczailiśmy się w kępach łozy i gdy chłopi ku nam podeszli, wzięliśmy ich żywcem. Musieli wywlec łyżwy na brzeg. Każda z nich miała po pięciu ludzi obsługi.	Przejdź do dramatu	Rozum tracisz, panie Ignacy, ujmując się za takim człowiekiem Bo tylko pomyśl. Pojechał po majątek, gdzie?... na wojnę turecką... Na wojnę turecką!... czy rozumiesz doniosłość tych słów?... Tam zrobił majątek, ale w jaki sposób?... Jakim sposobem można w pół roku zrobić pół miliona rubli?...	Różne. Co miesiąc inne. Ktoby je tam spamiętał.	Różnie: jazda pociągiem, lot ślizgowy, klucze, patyki i kieszenie.	Szlachcic, Młodość, Słowo, Honor, Gniew, KsiądzMożesz sobie mówić, co chcesz zupełnie. spokojnie	Tak wiele?	Tak! uciec, wydrzeć się gwałtem! nieprawdaż? jutro, koniecznie jutro!	Tak!... tak!...	Tak, pani Odpływamy rano, a panicz Davy i siostra moja, jeśli zechcą, zobaczą nas raz jeszcze po południu w Graveseand.	Tak, zapinki djamentowe, które król ofiarował królowej.	Tek.słowo „tek” jest w źródle i w innych wydaniach pisane rozstrzelonym drukiem	W imię Ojca i Syna! Co gadasz... Chmielnicki?...	Warunek za silny!	Wiem, wiem, atavis edite regibusatavis edite regibus (łac.) przerwał Paliwoda, ale jeden błysk królewskiej źrenicy nakazał mu milczenie i zmusił do pochylenia czoła w głębokim uszanowaniu.	Z marzycielstwa?	Zmarła!	Zwaliliśmy gmachy dla... bańki mydlanej.	Śniadanie dla panów gotowe	Żeby każde dziecko miało swoją szafkę.
A ja sądzę że pan Smith jeszcze lepiej będzie mógł pana słuchać, gdy najpierw skosztuje tego sosu z preriokurów, bo to są preriokury, panie Cyrusie	Nie będę miał zbyt wiele czasu, bo muszę załatwić inne sprawy, więc tak się umówmy, że organizacją zajmie się Wandryszewski, a sprawozdania będzie składał nie mnie, tylko panu, rozumiesz pan? A pan będzie gadał ze mną i referował, i moje rozporządzenia powtarzał tamtemu.	To już nie nasza sprawa. Chodzi o to, że tak wygląda, jak trzeba, a jeżeli Malinowski robi wielkiego znajdując w tym osobistą rozkosz, to tylko jego szczęście. Dzięki temu urzędowanie staje się częścią jego prywatnego życia. Wypełnia mu część życia. Bądźmy szczerzy: panu, panie Borowicz, urzędowanie odbiera część życia, pan pracuje tylko dla pensji. Pracuje pan sumiennie, nie zaprzeczam, ale tylko dla zarobku. Ja pracuję, bo mi ta praca zastępuje życie, a Malinowski jest z nas trzech najbardziej człowiekiem. On żyje. Nie myśl pan, że go szpieguję. Po prostu trudno nie widzieć i nie słyszeć. Ubiera się z zamiłowaniem, ubiera się szykownie, a to kajakuje, a to flirtuje, tu pójdzie na bal, tu na dancing, tu do znajomych. On żyje. W biurze żyje, na Wiśle żyje... che... che... che.... z kobietami żyje. Ani ja, ani pan takiej sztuki nie dokażemy.	A we Wólce! Ja ta zawdy za pan brat z dziedzicami i z dworskimi pieskami: znają me i nie ukrzywdzą! Dały mi ciepły przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił i Boga chwalił. Człek się wyporządził i pieskowi też niezgorzej boki wydobrzały! Ho! ho! dziedzic mądry: z dziadami trzyma i wie, że torbę i wszy za darmo miał będzie... he! he!	Jego! Skąd ci to mogło przyjść do głowy! Wszakże widuje mnie codziennie i w każdej chwili może do woli ze mną rozmawiać. W jakimże celu miałby ofiarowywać mi w tajemnicy wiersze i kwiaty?	Rzeczywiście ale skąd? Co do mnie, nie przypominam sobie, byśmy się gdzieś kiedyś już raz w życiu spotkali... Pan od dawna w naszym mieście?	Thi! Tak sobie. Jestem przeciążony pracą. Mam w ręku wszystkie materiały potrzebne do sporządzenia bardzo ciekawych pamiętników historycznych, a nie wiem, komu je przypisać. To mnie dręczy; trzeba się spieszyć, pamiętniki wyjdą z mody.	Wynieście waszego Jezusa i niech da naszym dzieciom zdrowie. Jeżeli nie może, to wszystko jest kłamstwo!	Sam mi to powiedział Ja, moja Emilko, dużo myślałam nad tem; prawdę powiedziawszy, nie myślałam o niczem innem i nie sądzę, żeby on względem mnie zawinił. W Krzemieniu był dla mnie dobry, tak dobry, że mi się zdawało... Tobie jednej to powiem, bom ci to już zresztą pisała, że wieczorem tej niedzieli, którą on spędził u nas, poszłam spać z głową i sercem tak nim przepełnionem, że aż mi wstyd dziś o tem mówić... I czułam, że jeden dzień dłużej, jedno przyjazne słowo więcej z jego strony, a pokocham go na całe życie... Zdawało mi się, że i on... Na drugi dzień wyjechał zagniewany... Była wina ojca, była i moja, więc potrafiłam to zrozumieć i pamiętasz, jaki list napisałam do ciebie do Reichenhallu? Widzisz, zupełnie taką samą ufność, jaką ty w nim masz, miałam i ja... Pojechał. Sama nie wiem, dlaczego myślałam, że wróci lub napisze. Nie wrócił i nie napisał. Coś mi mówiło, że on mi Krzemienia nie odbierze dobrze. Sama to mówię i winy nie uznaję. Tylko, widzisz, połamał we mnie jakąś sprężynę życiową. I na to niema rady, to się nie da naprawić. Bo jak? Co mi z tego, że w nim zaszła potem zmiana, że żałuje tego, co uczynił i że gotów byłby się nawet ze mną ożenić? Co mi z tego, skoro ja, która go już prawie kochałam, teraz nietylko nie kocham, ale muszę bronić się od wstrętu. To gorzej, niż gdyby mi był obojętny... Ja wiem, o co tobie idzie, ale przecie życie można budować tylko na miłości, nie na niechęci. Jak ja mu mogę podać rękę z tą urazą w duszy i z tym żalem, że przez niego tyle się popsuło? Myślisz, że ja nie widzę jego zalet, ale cóż na to poradzę, kiedy im więcej widzę, tem bardziej właśnie mnie od niego odtrąca, i gdybym musiała wybierać, wybrałabym pana Maszkę, choć on mniej wart. Na wszystko, co mi możesz powiedzieć o nim dobrego, zgadzam się, ale na wszystko odpowiadam ci: nie kocham go i nigdy nie pokocham...	No Pan, panie Machat, jest bardzo miłym i dobrym człowiekiem, noo tak. Bardzo porządnym. A panu prezesowi to ja ufam. Tak, panie Bondy. Wie pan co, niech mi pan pośle jeden karburator do mego centralnego ogrzewania! Wiecie, panowie, ja rzecz wypróbuję. Co wy na to? Co tu dużo gadać! A więc, panie Bondy?	A mogę to zrobić?	A wprędce też może i dozgonnego przyjaciela, takiego, który panny Jadwigi wart będzie, ześle...	Ach, w sprawie kwesty Cały dzień nie zaglądałaś do mnie, Florciu.	Czy to husarze pierwsi uderzą?	Dobrze, wielmożny panie, ale jeśli pan pozwoli, będziemy stosować wszelkie środki ostrożności.	Gdzie są twoje warkocze? Czyż ty, niegodziwa dziewko, nie wiedziałaś, że one są moją własnością! Przecież to była twoja największa ozdoba. Gdzie są włosy? Powiedz, co z nimi zrobiłaś?	Hm, to już drugi raz, jak pan odmawia przyjść na obiad do matki Musi coś w tym być, hrabio.	Hm... nie wiem. To by wszystko popsuło.	Ma pani słuszność! Najgorzej to mnie gniewa, że i on wszystko traktuje objektywnie.	Mówiłaś, że czytuje ci często poezje, ciekaw jestem, czy też ich nie płodzi?	Mąż mój nie może zupełnie spać, jeśli obok niego jest w pokoju druga osoba.	Panno Zosiu! przecież jestem mężczyzną! trudno, kiedy nie można inaczej, to trzeba oszukiwać.	Tak pan sądzi? To właśnie było piękne!	Tak, tak. Mały statek pomalowany na czarno, bardzo ładny, bardzo ładny (très coquet). Nudne miasto (triste ville) Wysiadłem na brzeg żeby trochę nogi rozprostować, ale... Proszę pana, niech mi pani powie co tam właściwie (au juste) było na dnie tej sprawy? To ciekawe. Na przykład ten umarły, i tak dalej.	To biedni Żydkowie u pana.	Wiadomo mi raczej, że nie lubisz pan mówić naszym językiem	Dziękujemy. Żeń się pan, to pan zobaczy, jak przyjemnie odbierać podobne życzenia.	Na co ty nie masz ochoty, moje dziecko! Przyznaj się, że czasami masz nawet chętkę uwieść mnie A więc jeśli nie chcesz zginąć w straszliwej pustce, w której cię zostawią i ludzie zazdrośni o twoją wyższość, i twoje własne uczucia, bo gwałtownością twoją spalisz wszystkie przewody, i myśl ta, którą się puszysz jak indor, bo nienasyconą absolutem jesteś tak samo jak i ja, musisz pójść za mną. Ale nie z łaski, z nudy i dla kaprysu, jako dumna z bogactwa i urody bankierska córka, tylko jak pokutnica oczekująca, kiedy jej z łaski rzucą jakiś ochłap wyższej świadomości. KsiądzBoże! na myśl o tym, że z moim poczuciem rzeczy ostatecznych i z ich nieujętością w żadne pojęciowe karby mógłbym nie być katolikiem, ogarnia mnie przerażenie gorsze, niż jeślibym ujrzał przed sobą otchłań piekielną.	Nie będzie śmiała, nie odezwie się, boby się zdradziła.	Nie mów mi tego On wie, że z mojem sercem tak jak z waszemi igrać nie można... Ono raz tylko w życiu może kochać...	Nie wygramy w gminnym, to pójdziemy do zjazdu, zjazd nie poradzi, pójdziemy do okręgowego, do izby sądowej	Wszystko formalnie i w porządku. To, to lubię! Ale się wypuczyli. Musieli beknąć forsę. Wprawdzie i tak otrzymali cenę ulgową, ale i to nie byle co. Z wolnej rączki wart ten plac cztery tysiące, jak drut. Znam ceny.	Ale nie przyrzekam ci, że coś wskóram u Jana Juliusza PopinotJan Juliusz Popinot	Ależ nie, mamo. Jestem do waszej dyspozycji.	Ależ ty mistrzyni wielka i rady do stroju nie potrzebujesz... No, jedźmy...	Co się stało! Było to ni mniej ni więcej, tylko odroczenie wyroku na niego.	Daj mu pokój; to jest jovialisjovialis (łac. śrdw.)	Dawniej nie leczyłem. Dopiero tam.	Jedno drugiemu nie przeszkadza; najprzód pójdziemy na: Pod kluczem, a z tamtąd do Wielkiej Opery.	Napisz pan. A gdybyś pan odebrał jakieś mocno skandaliczne wiadomości...	Naturalnie Sama pomyśl: urodzona i nie urodzona, wychowana i nie wychowana, biedna i nie biedna... słowem, nie wiedzieć kto...	Nic cię nie rozumiem, Sancho, wytłumacz się jaśniej, jeżeli chcesz, ażebym ci odpowiadał.	Niech pan zaczeka Przywołam choć ze dwóch ludzi. Zdarza się, że więźniowie mając dość takiego życia i pragnąc, aby ich skazano na śmierć, dokonują absurdalnych czynów rozpaczy. Mógłbyś pan stać się ofiarą takiego czynu.	O Boże! czyż ta zawieja nigdy się nie skończy?	Pan odjeżdża?	Prawda tak jak spalone pióro trzeźwi i rozbudza ale nie pachnie, a tak o nią ciężko!!	Sądzę że nie trzeba odrazu kupować tak wielkich terenów.	Tak to.	To jespan z Mazurów?	To potem do Malborga wyruszysz?	A jakże!	A którenktóren (gw.) otworzyć., do kozykoza (daw.) zakrzyczał srogo wójt i poleciał wyjrzeć ze smętarzasmętarz (daw., gw.)	A rzeczywiście, masz przecież dobrą pamięć.	A tak Za jego głowę wyznaczono tysiąc rzymskich talarów, otrzymalibyście pięćset, gdybyście nam pomogli go ująć.	Ale można mu zazdrościć. On się w czepku rodził, zawsze i wszędzie odnajduje gwiazdy.	Ależ pani już mówisz jak istny misjonarz.	Bez głupstw, proszę pani	Chwileczkę. Mam myśl.	Czas już, kawał drogi do Warszawy.	Czemu?	Dlaczego się mamy kłócić?	Ha, a widocznie lubi liczyć?	I kto by pomyślał, że taki człowiek jak ty lekceważąco mówi o Ben-Cijonie!	Ja idę się przebrać do panny Markowskiej.	Ja lubię.	Ja mam matkę!	Jakto?	Jemu na imię Harvey a ino patrzeć, jak w kozi róg zapędzi pięciu południowobostońskich poławiaczy mięczaków!	Jeżeli zechce popłynąć z nami	Kiedy?	Mam kilka nawet.	Masz tu salę jadalną, w niej złocone kanapy i krzesła tudzież stoliki wykładane różnokolorowym drzewem. Pod spodem jest kuchnia dla pięciu kucharzy, spiżarnia, gdzie znajdziesz wszelkie mięsiwo, ryby i ciasta, wreszcie piwnica z najdoskonalszym winem. Masz tu sypialnię z ruchomym dachem, którym twoi niewolnicy będą chłodzili cię podczas snu. Zwracam twoją uwagę na łoże, które jest z cedrowego drzewa i opiera się na czterech lwich łapach, kunsztownie odlanych z brązu. Masz tu szatnię pełną lnianych i wełnianych szat; zaś w skrzyniach znajdziesz pierścienie, łańcuchy i bransolety...	Mileńki	Mówisz więc, że ktoś cię uwolnił z galer?	Niech drżą! Victricia SignaVictricia Signa (łac.) on sam przywrócił....	Niema Połanieckiego?	Nigdy! Wolę śmierć.	O piękną damę, kiedyś w teatrze.	Owińcież mu kopyta starannie, coby szedł cicho po kamieniach i po schodach.	Pakować, po co, paniczu!	Pani przyszła do kogo?... pod puder.	Panu szczególnie krzywda się dzieje, z pańskimi dziesięcioma numerami! Wyrobiłem wam dwa dobre artykuły w „Constitutionnelu”.	Patrzcie! Jaka zawojowana! Czarodzieje jacyś ci państwo. Ale niech im Bóg szczęści, że się na tobie poznali. Wyglądasz ślicznie, jeszcze wyładniałaś. Zachwycałem się tobą na wyścigu hipicznym.	Pewnie, żeby go powiesić później.	Pijaństwo	Podziwiać Czarnego Korsarza.	Pójdź na mą pierś, aniele jasny!	Razem ze mną. Ja bym tam pani opowiedział...	Stój Jak dawno zmarła twoja siostra? Mów prędzej!	Ten z gankiem, na słupach.	Ulryka de Elner!	Walka, Klęska, Zwycięstwo, Podstęp, Zdrada rzekł Chmielnicki	Widać chcą prosić o pokój.	Wszyscy wiedzą, że Monika ma grać.	Wyszedł kiedy mama wchodziła,	Wówczas dopiero zdałem sobie jasno sprawę ze wszystkiego i powziąłem postanowienie	Z tego wypada, bracia, że naprawdę jadą zmieniać majora	Za co?	Zamieniam się w słuch!	Zaraz poletępoletę (gw.)
Nie przeciwnie, wszystko powiodło się doskonale. Zaraz to opowiemy.	Nie jesteś moim ojcem. Nie znam cię. Jestem królem. Jeżeli uwięziłeś mego sługę, prowadź mnie do niego albo pożałujesz swego czynu.	Nie, nie! Ja tylko tak sobie mówię. Naturalnie, że nie zrobiłbym tego.	Ależto zima! nie wytrwasz!	Cichajta! W szeregach nie mamrotać!	Daliśmy, moje dziecko, nie lada przedstawienie z naszych dessousdessous (fr.)	Nie szukałem go wcale. Pan jednak wiesz dobrze, dlaczego usiłowałem przeszkodzić zaślubinom pańskim.	Nie wiem.	Nie zawracaj kontrafałdy. Siedzi sobie wyżeł i patrzy, a tu z Ogrodu Saskiego pędzi buldog, olbrzymi buldog...	Za to, że pan mnie sobie nie przypomina, musi pan być ukarany. Zgoda?	A jakże, a przecie nasza mowa to jak szum lasów, gdy wiatr powoli iglicami drzew kołysze, a taka, że chociaż jużeś skończył, to ci się zda że jeszcze w uszach dźwięczy: nie, ale ja jej przypomnieć sobie nie mogę.	Jam stary i ślepy, nie widzę nic boję się wszystkiego. nie wiódłby na zgubę.	Bo widzisz, ja ci to chciałam powiedzieć Wiesz, że Romanowicz lekcyj nam dawać nie może, skoro opuścił pensję...	Do czego zmierzasz? Cóż to ma znaczyć, bo ja cię nie rozumiem.	To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	Nic nie mówiłeś Teraz kiedy odkryłeś jeszcze jeden przedmiot domowego użytku, zniszczony i porzucony, przypuszczam, że nic ci do szczęścia nie brakuje. Odtańcz lepiej od razu swój taniec wokoło tej słomianki, a potem będziemy mogli wyruszyć w dalszą drogę, nie marnując czasu na śmietnikach. Czyż możemy zjeść słomiankę albo się pod nią przespać? Albo usiąść na słomiance jak na sankach i dojechać do domu, ty, ty irytujący gryzoniu!	Niech więc pan pozostawi swój zegarek na tej godzinie, którą teraz wskazuje. Niech pan go bardzo regularnie nakręca, ale nie przesuwa wskazówek. To nam się może przydać.	Ale nie jesteśmy sami	Mama się grzecznie kłania, ale ja nie przyszedłem po pieniądze. Ja bym cię prosił, starszy bracie, żebyś mi przeczytał ten papier.	Nie bardzo.	Nie, panie.	Żyd nie jest rolnikiem i wreszcie on niechrzczony.	Biedne kobiecisko! Biedne kobiecisko! Ale kiedy już cię będzie miała z powrotem, zapomni o całym tym frasunku. Na We’re Here jest nas ośmiu chłopa, a jeżelibyśmy teraz pojechali z powrotem (to przeszło tysiąc mil stąd), to byśmy zmitrężyli cały sezon łowu. Chociażbym ja się na to zgodził, to inni się nie zgodzą!	Cóż tu Wasza Miłość u nas robicie, my tu już, krom powinowatych nie wielu, mało kogo od Krakowa widujemy,	Jest w swoim pokoju, gdzie mogłaby zająć się czymś użytecznym, gdyby w niej tkwiło bodaj trochę ochoty do tego. Ta dziewczyna myśli jednak tylko o głupstwach i dokonuje rzeczy, o których wspomnieć nie można w przyzwoitym towarzystwie.	Udawałem, że dostałem. Padłem jak kłoda na ziemię, żeby myśleli, że mnie trafili. A ja jestem jeszcze żywszy niż przedtem. Te kapuściane głowy myślały, że dam się posłać na tamten świat, zupełnie jakbym, nie przymierzając, był jakimś głupim Indianinem. A Carmaux to przecież spryciarz.	Słuchajcie no, chłopcy pamiętaliście też o tym, by was ciągle przy obsłudze widziano, a krótkiej wycieczki nie spostrzeżono? Bo na tym właśnie sztuka. Taką już mamy złą sławę (Bogiem a prawdąBogiem a prawdą	Jest jedno miejsce w Hamlecie, gdzie ten utrapiony mówi: „Tabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotremTabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotrem meet it is I set it down” z aktu I, sc. 5 Hamleta Shakespeare’a w tłum. Józefa Paszkowskiego.!”. My tables rzecze Jaśniach, nie podnosząc głowy ani powiek.	Ach, to wybornie!	Co to było? Chyba zapalenie mózgu? Co?!	Cóż to, chce nam pani zemdleć?...	Go with me to Paris, Luke. Madame Ferens will make a great artist of youGo with me to Paris, Luke. Madame Ferens will make a great artist of you	Jakże to?	Owszem, jeżeli ci to sprawi przyjemność.	Panowie! a o wojsku to ani słowa! zawołał Genestas	Poczekaj, musisz być pierwszy? Całe życie chciałbyś być pierwszy, to możesz teraz innych puścić przed sobą.	Widzisz tam w dole jest sad. Tam rosną gruszki, jabłka i czereśnie. Mnóstwo dobrych rzeczy. I wszystko to należy do nas. Zdajesz sobie sprawę?	Wychwala! to źle! uszy mu natrę.	Dzień był prozaiczny dla nas Ale dla niektórych ludzi był to dzień cudowny. Niektórzy byli dziś szczęśliwi. Może gdzieś dokonano dzisiaj jakiego wielkiego czynu lub napisano wielki poemat, lub urodził się wielki człowiek. A niejedno serce zostało złamane, Filo.	Jużeś ciocia wyszpiclowała! Co to za organizacja! Może byśmy jednak o tym przez wzgląd... na obecność... panny Ewy...	Dlatego, że to sprawiłoby przykrość	Oczywiście! A więc to jakiś pański stary przyjaciel?	Jest moim uczniem. Był mi, jak sądzę, zesłany z niebios, by zaprowadzić mnie do tej rzeki. Siedziałem pod armatą, gdy on nagle się zjawił. Oto, co zdarzyło się szczęśliwcowi, któremu dano mieć przewodnika. Ale przypominam sobie... on mówił, że jest z tego świata... jest Hindusem...	Czy mógłby nam pan opowiedzieć co się z panem działo po tym, gdy porwała pana fala?	Napisz do mnie, jeśli będziesz czegoś potrzebował, dobrze?	Tak jest. Wyprowadzisz mnie z lasu. Znasz tu wszystkie pasy?	Jakże, o mnie by zapomnieli...	Pisała, całuje mamę i ojca. Na Boże Narodzenie przyjedzie. Przełożona dopisała się do listu i donosi, że Irenka bardzo dobrze się uczy	Ocyganiają, jak ino mogą... ale, ma ci słoninę na jakie cztery palce... Wieprzak chudy na bokach, ale portki ma niezgorsze na szynki	A jak ja tobie tu służyć mogę? Oszalałeś! zawołała coraz bardziej trwożąca się, oglądając na wszystkie strony, ochmistrzyni, obawiając się być podsłuchaną.	Waszmość pan tak do Jana podobny że gdzie bym waszmości spotkał, zaraz bym powiedział: „Skrzetuski!” Hej, co za gość w domu!	Więc bardzo się pan myli.	Za drogo! Brauman o siedem i pół kopiejki daje taniej na korcu.	A! niechże wam Bóg płaci stokrotnie. Siadajcie, a zaraz i wódeczka i przekąska i coś na ząb włożyć się znajdzie.	Cóż robiłeś na wsi?	Jak za mgłą cię widzę	Mamy. Wittenberg wojska swoje pod Damą na łęgach musztruje.	Niechże będzie na wschód!	Nieważne, jest po mojej stronie i masz go puścić!	Oprócz tego jutro z samego rana pójdziesz do zamku i zapytasz, czy pan hrabia wie o moim uwięzieniu.	Przecież fortepiany są u nas...	Tak, my... ale Halski?	Wolny wtedy jest.	Z całego serca, moi bracia powiedzcie mi tylko, o co rzecz idzie.	Zajedzicmy go! Po szlachecku go zajedziemy! Bat’kubat’ku (ukr. батьку) dodał, obracając się do Opanasa	Zwołam lud mój i moje rycerstwo ale każę mu iść za sobą bez broni. Jeśli się lękasz, Rolandzie Prawy, zostań tutaj i czekaj mego powrotu.	A sprawa z panem K?...	A wam ksiądz co mówi?	Akademia sztuk pięknych!	Also sagen Sie der Frau, ich will die Frau sprechen, sagen Sie, dass ein Brief ist von einem Herr, draussen in Kong.	Biedny człowiek, czem on żyć będzie? przecież w tę miłość włożył całego siebie. Zostaniesz?.. pójdę się modlić...	Będzie... musi być!	Cóż za przypuszczenia, Gösto? Dopomóżże jej!	Dajesz słowo?	E, gorzej.	Ech, co tam zdrowie!	Ja mu powiedziałam niechcący...	Jechał ich sęk. Ryp dalej.	Jeśli waszmość zwodzisz, toś popełnił kryminałkryminał (z łac. crimen: zbrodnia, criminalis: zbrodniczy)	Kaip sau nori!	Kiedyż ślub?	Niech tak będzie, skoro pan tego chce, Ayrtonie	No i cóż, Gasnier, jakże się mała miewa?	No, cóż ty myślisz! Objąłem ziemię, muszę się raz wreszcie jąć pracy. Wiecznie będę bąki zbijał?	Oczywiście!	Otwórzcie	Przyszliśmy tu ręczyć za brata naszego Rogera i porękę za niego wszelaką dajemy.	Szkoda mi was	Słyszysz! rzekł Baron.	Tak.	Tamtego przeniesły aże w głęboką Rosiją.	Toteż, zimową porą osobliwie, częściej ja wody przyniosę niźli ona	Trzeba podrzeć ten papier	Uroda	Wtedy chyba następuje przebudzenie?	Właśnie!... Absyntu, duszko	Za rzadko odwiedza ją pan	Zaraz zapytam Józefa	Zwyczajnie. Chcę mieć ramy swojej pracy, swoje kompetencje, słowem, swoje ściśle określone stanowisko.	»Figaro«...»Figaro«
Jeżeli nie przyjdą? Ależ ja umrę, umrę tymczasem w przystępie szaleństwa, szaleństwa! Szaleństwo mnie ogarnia! Widzę w tej chwili całe moje życie. Jam głupiec! One mnie nie kochają, one mnie nigdy nie kochały! Przecie to jasne, jeżeli dotąd nie przyszły, to wcale już nie przyjdą. Im dłużej będą zwlekały, tym bardziej nie zechcą sprawić mi tej radości. Znam je; nigdy nie umiały one przeczuwać potrzeb, trosk i boleści moich, toteż i śmierci mej nie przeczują. One nie pojmują nawet mej miłości. Tak, widzę teraz, że wszystko, co dla nich robiłem, wydawało im się rzeczą małej wagi, bo wiedziały, żem ja gotów dla nich wnętrzności sobie otworzyć! Gdyby zapragnęły wyłupić mi oczy, to ja bym powiedział: „Wyłapcie je!” Zanadtom głupi. A im się zdaje, że wszyscy mają takich ojców jak one. Trzeba zawsze kazać siebie cenić. Dzieci ich pomszczą się za mnie. Ależ własny interes każe im przyjść do mnie. Ostrzeż je, proszę, że nie chcąc uszanować moich chwil ostatnich, przygotowują sobie zgon niedobry. W tej jednej zbrodni popełniają wszystkie inne. Idźże do nich, powiedz im prędzej, że nieobecnością swoją ojcobójstwo popełniają! Dość ich i bez tego popełniły. Krzyczże, krzycz tak jak ja: „Hej! Naściu! hej! Delfino! pójdźcie do ojca, który był dla was tak dobry, a teraz cierpi okrutnie!” Nic z tego, nikt nie przychodzi. Mamże umrzeć, jak pies jaki? Więc opuszczenie jest moją nagrodą! Ależ to są nikczemnice, zbrodniarki! Przeklinam je! Brzydzę się nimi! Podniosę się w nocy z trumny, żeby je przekląć raz jeszcze, bo, powiedzcież przyjaciele, czy ja nie mam słuszności? Wszak one bardzo źle postępują, nieprawdaż? Co ja mówię? Powiedzieliście mi przecie, że Delfina przyszła. Ona jest lepsza od tamtej. Tyś synem moim, Eugeniusza! Kochaj ją, bądź dla niej ojcem. Druga jest bardzo nieszczęśliwa! A ich fortuna! Ach! Boże mój! Umieram, cierpię za wiele: oderżnijcie mi głowę, zostawcie tylko serce.	A toć wnuk pana Wierzynkowy i pyta, co my tu robimy. Nie wiesz to, co twój dziad, pan stolnik sandomierski, z rozkazu miłościwego króla zarządził?	Nie przesadzajmy, nie przesadzajmy pan wie równie dobrze, jak i ja, że Piotrowicz nazywa mydłem wszytko to, w czym autor nie piętnuje nikogo. To jego sposób mówienia. A naprawdę...	No, to ja i w domu zdybię paszy, a wtedy pójdziesz do samego diabła, nie tylko do dziedzica, jak ci zbraknie dla koni. A tej krowy z chałupy nie wypuszczę i kupię ją...	Nie ma tu nikogo innego, kogo bym mógł podejrzewać. Nie mylę się z pewnością.	Tak jest, lecz spędzając całe dnie razem, nie mówią do siebie. Czuwają wciąż nad sobą, szpiegują się nawzajem, a jeżeli jeden nad drugim nie weźmie przewagi, to nasze prace bardzo niefortunnie wypadną.	Nigdy nie zapomnę wdzięczności, jaką winienem paniom!	Pan Jezus to tylko wie przódzi, nie my, grzeszni! Zapiliśmy, prawda... a mnie tak jakoś żałośliwie na sercu kiej na pochówku...	To wielki człowiek, nie mówmy o nim.	Widzisz ja wówczas robiłam wszystko, by cię znienawidzić... Prędko, bardzo prędko przekonałam się, że to niepodobieństwo. Wtedy starałam się chociaż uniemożliwić sobie jakiekolwiek zbliżenie się do ciebie... O, Pawle, nigdy nie ocenisz, ile mnie to kosztowało!... Każde zimne słowo, każde obojętne spojrzenie przypłacałam bólem tak wielkim... Tylko nie zrozum mnie źle! Ja bynajmniej nie chcę przez to powiedzieć, że żądam od ciebie wynagrodzenia!	Tego nie mogę zrobić, wiesz. On mi doradzał pożyczkę wojenną. Pójdziesz jutro do biura i z nim pomówisz. Od kilku miesięcy ten człowiek nie podoba mi się. Źle mu się powodzi. Synowi amputowano obie nogi, stracił posadę. Co za ludzie! Urzędnicy tylko tak długo są uczciwi, jak długo mają na utrzymanie.	Pan nie wie, co się dzieje ze mną...	Błagam panią nie gub tego dziecka... Korespondencja z panem Kotowskim, jak pani wie, była całkiem niewinna i ogranicza się do dwu listów, a raczej... artykułów... Jeden o Komedii nieboskiej, drugi o Irydionie... Może tam są uboczne wzmianki, ale pamięta pani, jakim one tonem były pisane?... Gdyby pani wydaliła Manię, biedny chłopak odebrałby sobie życie. Taki zdolny... uczciwy... Czeka u mnie na wyrok pani...	Tak, nie mogliśmy się zgodzić na pewien ustęp ze świętego Augustyna	Ależ ja nie w tym celu tam jadę!... Chcę się tylko pożegnać...	Jakto? jeszcze ci dosyć nie będzie.	Nie pleć byle czego po próżnicy	Nie spotkałem. A czy prędko wróci?	Spuść się na los... nie masz co sam nad tem pracować i o to się troszczyć. No, jakżeś wyszedł z wczorajszego wieczoru u Kossakowskiej? Prawda, że jest bardzo miła?	Zrozum, że muszę wpierw zyskać pewność, czy mnie nie uczyniła mordercą!	A któż miał się zakraść, moja pani? Dotąd tylko czterech mężczyzn wiedziało o tym przejściu: w Żegnańcu mój pan i ja, a w Iłży biskup krakowski i dowódca tamtejszej załogi, który także posiada klucze. Pan zawsze wyjeżdżając powtarzał: „Mój Rupercie, pilnuj dobrze podziemia i nie używaj go, chyba że w ostatecznym niebezpieczeństwie”. Zdaje mi się, że dziś było ostateczne.	Ratunek jest wątpliwy, skoro, uciekając do Ameryki, mam do niej przywieźć z sobą dżumę. To nie ratunek, to jedynie odroczenie.	Nie myślisz przecie trzymać się tutaj wobec całego pułku?	No, muszę już iść. Do widzenia, spólnicy, nie kłóćcie się, idźcie spać i śnijcie o tych milionach, jakie zrobimy.	Proszę pani chłopak piętnastoletni i jego brat, liczący zapewne trzynaście lat, mają nogi i spryt, mogliby panią odwiedzać po kryjomu; jeżeli nie przychodzą, są posłuszni ojcu, aby zaś słuchać go do tego stopnia, muszą go bardzo kochać.	Nieprawda, jeszcze nie zaręczona, jeszcze ociec na oględziny pojedzie...	Tak? Z kimże to? Zresztą wystarczy już nazwisko pana młodego, by odjąć twojej wiadomości posmak sensacji.	Ale kiedy to ten cieśla mi powiedział. Podłoga spoczywa na belkach, na tym poprzecznym wiązaniu, przez któreśmy pełzli, ale zatrzymuje się u przepierzenia. Otóż, gdyby się szło wzdłuż tego przepierzenia, jak my na strychu, jasna rzecz, że można by wsunąć, co by się żywnie chciało pod podłogę, między deski podłogi a łaty i tynk sufitu sali znajdującej się pod spodem. Popatrzcie, jak to narysowałem.	Ależ na Boga, ciotko! To jakiś bezczelny żebrak.	Przypuszczałbym raczej, że to są skutki nadto poufnej, czy też poufałej rozprawy na uszko z donną Ewarystą	A, to i pan starosta do dzieła należy? Winszuję ci, Rolandzie, wszystkoś umiał przewidzieć i przygotować.	Wiecie co może byśmy go prosili o odkrycie dobrego źródła w naszej wsi. Teraz tak daleko musimy chodzić po wodę, dobre, obfite źródło to rzecz nieoceniona.	Panie Pencroff czy będzie łaskaw wziąć moje buty i przymierzyć, czy dobrze pasują do śladów?	Inni ludzie w gorszych jeszcze żyli warunkach. Przypomnij sobie hrabiego Monte Christo, gdy znajdował się w kazamatachkazamaty zamek na wyspie If w pobliżu Marsylii. Najpierw twierdza, następnie więzienie. Odgrywa dużą rolę w powieści Hrabia Monte Christo Aleksandra Dumasa, stanowiąc miejsce uwięzienia głównego bohatera.. A pomyśl o więźniach Bastylii!	Żeby się to tylko chcieli ustawić!	Patrzyłem na nią, tak jak i ona na mnie, przeciągle i znacząco.	A to zupełnie co innego. Ten czort wcielony wart jest więcej niż stu korsarzy.	Ale czyje to były miliony?	Cóż się to stało?	Jakże ma się mój ojciec?	No, to otwieraj. Spiżarnia czy co?	No, za wożenie, za czekanie na deszczu...	A pan, Ayrtonie?	Dobrze, rozumiem; to Paulina. A Fedora?	Kali włazić na drzewo.	Na ten, którym Radziwiłła zwiążą.	Niezmiernie źle jeżeli chcesz dać mi dowód swego przywiązania, to wstąpimy do niego.	No to pójdziemy ztąd	To to w każdym razie niezaraźliwe	Uhm?... To i koniec. Herbert dowodzi, że koń już jego.	Do lochu, czy tak?	Ja myślę. Gonić po dachach, przez płoty pistolet, nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego konstruktora i wytwórcy broni palnej, Johna Mosesa Browninga (1855–1926)..	Tak jest...	Tutaj, za godzinę?... o! jakaś ty dobra, jak ja ci jestem wdzięczna.	Wdzięcznie przyjmie Akademia wspaniały dar waszej miłości Cieszyć was będzie, małżonko miła gdy spomnicie, że w godne ręce dostaną się one księgi uczone; toć przeszło od wieka szkoła krakowska wydaje mężeszkoła krakowska wydaje męże mądrością sławne	Wierzę ci, Harvey. Tato pomylił się po raz pierwszy w swoim życiu.	Zdarzy się nieraz ludziom wadzić, ba! i potykać, ale somsiedzki mirmir (daw.)	A co, panie Trestka, trafione?...	Dajże mi parę tych koni!	Jest taki chudy. Do tego szewc...	Kim jest ten człowiek, który rozmawia z księżną Anandą?	Kucharz ci ja, kucharz... Skończy się toto kiedy?	Ojciec przysyła panu dwa tysiące rubli, zaraz je panu dam.	Pamiętasz, że przed siódmą masz po mnie przyjechać?	Papciu, kuzynki mówią, że salon nasz jest bardzo pusty i wcale nieładnie wygląda... I ja jestem tego samego zdania...	Po dniu znajdziem.	Pójdę poprawiać zadania francuskie. Podczas obiadu King zgnębi swymi kalamburami jakiegoś trzynastoletniego mikrusa, potem opowie nam swe dowcipy i wszystko znów będzie dobrze.	Tak	Ty, papo?	W każdym razie ja tu z waszmościami podpiję, a chorągiew niech sobie rusza... Potem w godzinę ją dogonię.	Wstydziłem się...	Żeby choć zacząć sadzić przed świętami!	A bogactwo ich, a porządki, a wojsko i gości	A czym by? Złodziejem.	A jakże.	A w mieście?	A!!...	Alboż co?	Blacha ucztuje...	Buty przechodziły przez tyle rąk w sklepie, że potrzebują czyszczenia.	Chcesz przeto, byśmy sobie byli w przyszłości całkiem obcy?	Coś z nią uczynił?	Czesławie!	Cóż za świetna myśl, moja boska LaisLais wykrzyknął Blondet, który wszedł za tancerką z Natanem, Vernou i wprowadzonym przezeń Klaudiuszem Vignon.	Dobrodzieju! co waćpan mówisz najlepszego?	Głogowski!	Idziemy do Benares Chłopiec i ja. Ja chcę szukać jednej rzeki...	Ja? A juścićjuścić	Jaka Jagienka?	Mójże, mądrala...	Owszem. Golimski.	Pachniecie jak cały skład perfum!	Prawda, że ona bardzo akuratna, mosanie tego.	U dziadka.	W w... w... domu. A któż ta?	Widać teraz jeździ z ambasadorami...	Wulkan!...	Wybijemy jej z głowy fanaberje	Za poległych...	Żal wam go?
Coś ponad osiem lat.	To, co wam tu mówię jest rzecz zgoła niezbita i niewzruszona: kto się sprzeciwia, ten jest heretyk i wart jedynie ognia.	Właśnie dobrze się stało! bo sprawa poszła tak, jak sobie zawsze życzyłaś.	A któż to był przed chwilą wilkiem? Kto dobył na mnie noża za to, iżem go uważałiżem go uważał zaśmiał się Akela, gdy czwórka wilcząt zawróciła z drogi, acz z wielką niechęcią, i układła sięukładła się porządek. obok Mowgliego.	A więc teraz, gdyśmy się już porozumieli, a zrozumieliśmy się, prawda?	A więc trzymajcie lepiej język za zębami nie mówiłbym wam tego, ale czuję się bardzo zobowiązany za tego prosiaka imieniem Stokes. Tylko słowo, że zostanie między nami.	Boisz się siebie samej?	Bydło, bydło Pan się tak nie patrz na mnie, ja tak mówić mogę, bo ja ich wszystkich żywię.	Być może! być może! odparła pani Starowolska; bywają ludzie w których sercach leżą niezmierne skarby dobroci i uczciwości, uśpione i przysypane grubą warstwą niezdrowych naleciałości życia. Ale przychodzi pora w których okoliczności lub szczęśliwe natchnienia zmiatają ten pył naleciały w ich wnętrze, a to co leży pod spodem odzywa się, ożyje, i popycha ich do myśli i czynów, które lekceważyli wprzódy. Daj Boże aby tak było w wypadku o którym mówimy. Moją Anielkę oczekiwałaby w takim razie świetna, a przynajmniej choć nie sieroca przyszłość.	Czy hrabia chciałbyś mi wmówić że król kiedykolwiek zażalonym był na mnie?? Nie łudź się pan tém, byłem i jestem świadomym wszystkiego co przed laty czternastu spowodowało mój upadek; mam najmocniejsze dowody iż królowi narzuciliście gwałtem moją niełaskę, żeście pracowali nad nim i musieli o nią walczyć.	Jeżeli już teraz wyprawiają takie hałasy, to cóż będzie, kiedy się kotka naprawdę ożywi i ruszy z miejsca?	Już trzy godziny czekamy na pana! zwątpiliśmy, czy pan się stawi na wezwanie.	Miłość niespełniona, Ojczyzna, Koniec świata rzekł Kuszel i zwróciwszy się do Skrzetuskiego pytał cichym głosem:	Mnie się przeciwnie zdawało, że sąsiedztwo bardzo liczne.	Może to i słuszne, co pani mówi, odnośnie innych co do mnie jednak, tak nie jest i istotnie nie powinienem, znając panią tak mało, dziwić się niczemu. Mówiłem to zresztą raczej bezmyślnie.	Muszę zawołać! Nie jęcz tak, Tomku, to straszne. Długo tak się męczysz?	Nie bać się?	Nie gniewaj się, mój kochany ale już nigdy wobec ciebie nie chciałabym odgrywać roli swatki... Idzie mi o co innego. Wiele osób z naszej rodziny są pewne, że ożenisz się z Heleną, choć po mieście krążą w tej chwili inne pogłoski...	Nie ruszałem jej nigdy, stoi w tym miejscu, odkąd tu jestem.	Niewątpliwie bo Adam miał głowę i włosy i zdaje się, że jako pierwszy człowiek, pierwszy musiał poczuć świerzbienie.	Robi się	Rzeczywiście uważajmy, żeby do niego nie wpaść.	Tak... a po niej osiedlił się tutaj mój ojciec	To ja już wierzę wujowi, ale... po coście wy tu przybyli na Księżyc, kiedy wam na Ziemi było dobrze, jak słyszę?...	Wydaje mi się, że pan kalkuluje zbyt rozrzutnie. Po pierwsze, lokal jest. Mieszkanie na ulicy Freta można zająć...	Z początku się gniewał, potem śmiał się. I powiedział, że ten, kto to zrobił, byłby dobrym krawcem dla pcheł. Zaraz też przytoczył nam i przetłumaczył wiersz niemiecki o pewnym królu, u którego pchła była szambelanemszambelan	A co tam będziesz robił?	Ale fakt myślenia wcale nie dowodzi, że dusza jest czymś odrębnym od ciała. Wszakże ona może być i jest na pewno ruchem cząstek mózgu. Bez mózgu nie ma myśli.	Ale teraz dajmy temu spokój, drogi Spilett, później o tym pomówimy.	Ale to sroga machina i ciężka być musi okrutnie	Ani słowa więcej nikomu, idź do starosty.	Bardzo ładnie pan to powiedział, panie Bondy Bardzo ładnie. Proszę zdradzić, panie Bondy, jak pan wpadł na taki pomysł?	Byłem zajęty ekspedycyą papierów do Polski nie widziałem nikogo.	Chciałby na pewno, zależy to i od konia	Co pan płaci?	Czy dzieci mogą trafić na podobne źródła?	Czy ja dobrze słyszę? Jak to waćpanna nie dasz? Kmicicowi, Jędrusiowi, na ratunek będziesz waćpanna żałować? Wolisz, żeby go co złego spotkało?	Czy pani także?	Czytaj	Cóż to, uważacie, że sami mąkę wam wyniosą, naładują na własne galary, jeszcze was poproszą: zabierajcie.	Do Bzika. Jest w karczmie?	Do mirtowego mojego drzewa czerwiaczekczerwiaczek	E tam! Nie mają nazwisk?	Emigrant, Twórczość, Teatr, Władza, Przemoc	I co?	I teraz powinien by pan wyruszyć.	Ile kosztuje?	Ja, ja to samo mówił pannie Mada	Jak to? Przecież pan sam przez dwanaście lat...	Jakto żal? dlaczego?	Januszowi jednakże Kmicic pomagał dobrych kawalerów wycinać.	Jestem Kotowski, nie gorszy od Mielnickich... A w jesieni już będę lekarzem.	Każdy w życiu bywa tym zacnym kłapouchem, i każdy miewa swoją TytanięTytania, kłapouchy	Kubuś! Kubuś!	Lecz gdzie i kiedy znowu cię ujrzę?	Melduję posłusznie że jestem pucybutem pana feldkurata.	Miłość, co to takiego? głupstwo! nie dlatego: tylko chciała mi zrobić na złość, chciała postawić na swojem, i postawiła.	Mogą sobie przecież poczekać u dziadka	Moje uszanowanie jaśnie panu, przepraszam najmocniej, byłem w kredensiekredens (daw.)	Mój Boże! Piraci tutaj? Jakim cudem te kanalie śmiały wejść do niezdobytego miasta Maracaibo, którym zarządza śmiały Van Gould?	Mów.	Na złość i nie kelner.	Nic szczególnego. Chciałbym tylko porozmawiać.	Nic.	Nie wiadomo ile, ani jak głęboko... Zresztą woda podskórna mogła ją przynieść z bardzo daleka.	Nie wiem, jak mam powiedzieć.	Nie, papo... Szanuję go, jak nikogo w świecie, ale nie dałam mu nadziei.	No to będziemy jeść węże.	O systemie?	O! o!... tylko wspomniałem o możności, a pani już włazi na koturny! Tak, tak, tylko aktorki zostawiają mi przyjemne i dobre wrażenie; to są dobre, miłe, proste kobiety...	Oczywiście; Hayde jest bardzo rzadkim imieniem we Francji, ale dość pospolitym w Albanii i Epirze; oznacza ono... w przybliżeniu: czystość, wstydliwość, niewinność. Jest to rodzaj imienia chrzestnego, jak mawiacie w Paryżu.	Oto jeszcze tej nocy oto jeszcze tej nocy on będzie, tak jak i ja, wolny od wszelkiej zmazy grzechu... i opuściwszy to ciało, będzie, tak jak i ja, pewny wyzwolenia od Koła Zjawisk. Mam znak że moje życie potrwa już niedługo, ale jego powinienem zabezpieczyć na całe lata. Przypomnij sobie, że pozyskałem Świadomość... jakem ci to opowiadał przed trzema dniami.	Pan widział Napoleona	Pięć buszli licząc więc po sto trzydzieści tysięcy ziaren na buszel, daje to sześćset pięćdziesiąt tysięcy ziaren.	Po części. Pan jest zaślepiony w swoich perszeronachperszeron	Portret, Starość szeptał Dorian Gray, mając oczy wciąż wpatrzone we własny portret. dałbym wszystko! Tak, nie ma nic na świecie, czego bym za to nie oddał! Oddałbym za to własną duszę!	Potrafię.	Pożyczyłem Nelsonowi, bo mu wpadła do kałamarza i nie miał czym pisać.	Przeceniasz moje zdolności, moja droga. Miałem w życiu jeden wypadek, który zupełnie zdyskwalifikował mnie jako znawcę psychologii ludzkiej.	Przejść przejdzie, wiem. Przyniesiesz to, Hanuś, obiad?	Siła, która ptaka pędzi do gniazda, a zwierzę do jamy a któż zna tę siłę, która mocniejszą jest od nas?	Spróbuj, wasza cesarska mość, a nie pożałujesz	Szczęśliwych łowów na nowym szlaku, Władco Dżungli! Pamiętaj, że Bagheera kochała cię zawsze!	Tak, ale my, co walczymy za nią, garstką jesteśmy, a złych co przeciw stoją, ćmy i legiony	To dawaj. Znajdę tedy pułkownika przy pułku?	To dobrze, bo będzie szczera, chociaż ona i tak byłaby szczera.	To masz, żebyś pamiętał!	To przegram.	To ty, Jakubie? Zapewne przybywasz z leśniczówki?	Tym gorzej, że pijesz.	Uprzedzam cię, że już nie wrócę.	Uważasz, Nikuś ten myszkowaty mały to baron Reintz, dyplomata berliński, rekordzista samochodowy, wiesz?...	W chacie jeszcze goręcej!	W takim razie nie pracujcie. Będziecie zarabiali pieniądze bez pracy.	Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie, czy nie wracają, dziecko mi zagłodzą.	Wiem o tym.	Zagraj o serdeczną krew serca swego, Melchiorze, postaw na kartę córkę swoją!	Zapewniam cię, że nie jest to lekka część mej kary Przyszedłem, aby cię ostrzec i zawiadomić, że możesz jeszcze uniknąć mego losu. Sposobność ku temu ja ci nastręczę, Ebenezerze.	Zawołamy ludzi i...	Zróbże to dla mnie! mówił Salomon...
Ha! Niechże i tak będzie, zresztą nie może być inaczej, bo się czuję pijany. Więc jestem w szkołach wojewódzkich, nieprawdaż? Za wcześnie na świat przybyłem i wszystko w mym życiu przedwcześnie poczynałem i kończyłem. Ba! Otóż w szesnastym roku życia, kończąc szkoły, pokochałem się na zabój w najpiękniejszej pannie, jaka lękając się, żebym ją zdradził, pomimo tortur, które mi potem prawie swawolnie zadawała, może umyślnie, by się paść widokiem męczarni moich. Nie! Nie dlatego! Umyślnie na to, by się rozkoszowała widokiem mocy mej duszy. A potem, w chwili, gdy miała pójść za niego, za tego, co się mienił być przyjacielem moim... wiesz, co się stało, skrzydlaty Gerwidzie, co siedzisz jak PytiaPytia pięć bez połowy; cztery i pół. roku pracy, a żadnej wiadomości stamtąd. Chiński mur, dobrodzieju! Z beretem doktorskim na głowie, z próżnią w kieszeni, dalej do mieściny Delfinatu na praktykę. Żadnego tam człowieka, tylko jeden: Beniamin Elleviou, nieszczęśliwy, miły, słabowity i tęskny, sam nie wie do czego, na honor sam, nie wie do czego, do kobiety, której nigdy nie widział oczyma ciała, tylko oczyma duszy widzi co noc we śnie. Tak mi się zwierzył nareszcie i utrzymuje, że tak pięknej kobiety nie ma na świecie. Ha! Beniaminie Elleviou! Pokażę ci piękniejszą niż twego urojenia płód. Miniaturę mej Malwiny zawsze na piersiach nosiłem. Spojrzyj na ten obraz! On krzyczy: „To ona! To ona, snów moich wcielenie!” Pada, omdlewa, konwulsji dostaje. On pyta: „Gdzie ona?” „W Polsce, jeśli żyje; lecz może nie żyje, bo od lat pięciu, gdy Księżyc w pełni, ona mnie się ukazuje z Ignasiem, z Edwigerem, z Swidwą, a nawet z Panem Andrzejem, po stan w kuntuszu”. On krzyknie: „Pisz do nich!”. „Ileż razy pisałem, nigdy żadnej odpowiedzi”. „Pisz! List prześlę pocztą, odpowiedź będzie niezawodnie, jeśli choć kto z twoich przy życiu pozostał”. Piszę i otrzymuję odpowiedź. Gerwidzie, jeszcze dwie trociczki tu przede mną! Tak jest! Ona umarła na chwilę przed ślubem, w sukni ślubnej, jaką się przedstawiała mnie w snojawie i Beniaminowi we snach. Beniamin uszczęśliwiony wkrótce potem umiera, mówiąc, że na Księżycu spotka się z Malwiną. Mnie obwiniają o przyczynę jego śmierci, unikają mnie jak wampira. Ja sam myślę, że jestem wampirem albo przynajmniej aniołem śmierci. Bieda! Głód, tak, głód, ojcze Gerwidzie, głód w Delfinacie, pomiędzy cudzoziemcami, którzy pragną, żebym sobie poszedł precz, bom zabił dobrego Beniamina. Zawlokłem się na grób jego w nocy i tam... Panie! Nie wiem, czy z rozpaczy czy z głodu: umarłem. Teraz tu jestem i szukam tych wszystkich, co umarli i których ja kocham. Muszą tu być, Gerwidzie, wskaż mi do nich drogę, boś ty czarnoksiężnik i wiedzieć musisz wszystko, co się u was dzieje, kiedy ci znane tajniki odległej planety ziemskiej. Ach, zlituj się! Gdzie moja miniatura? Gdzie Malwina?	Tak lubię, najbardziej lubię. Mówisz to tak twardo. Jest wtedy w twoim głosie taka chropowatość, siła, nie: rozkaz jakby nie wiem, dlaczego, ale wydaje mi się, że taki głos muszą mieć marynarze o krtaniach przesyconych solą i jodem.	Owszem. Możecie mnie uważać za dziwaka, ale ja nie potrafię, nie chcę, no i... nie będę pracował inaczej. Wiem doskonale, co mi powiesz, mamo. Powiesz, że jestem waszym spadkobiercą, że wszystko kiedyś będzie moją własnością i że byłoby śmieszne branie posady w przedsiębiorstwie własnych  rodziców. Ale widzicie, do szczęścia, spokoju ducha i do zadowolenia z siebie potrzebna mi jest osobista niezależność. Muszę mieć pracę swoją, stanowisko swoje i pieniądze swoje. I to jest mój warunek.	Jam się też po piśmie naszem do miłości jego wybierał, rzekł Borkowicz, postękując. Chciałem sam królowi z tego sprawę czynić, ale u nas tyle do czynienia jest, że się pański Starosta oddalić nie może.	Widzę, że spotkanie ze mną nie jest wcale przyjemne dla pani i przykro mi, że panią na tę nieprzyjemność narażam, ale chcę panią prosić o chwilę rozmowy.	Nie można mu się dziwić Znalazł się istotnie w strasznej sytuacji. Nie chciałam dziś tobie tym głowy zaprzątać, ale już powiem... Czy wiesz, że jeden z odbiorców odesłał cały transport „Optimy”?	A może i zarobię tyla, że starczy, nie bucz ino przy ludziach!	Ależ nie ma	Dobry z ciebie orator gdybyś tak zagadał do małej szlachty przed sejmikiem, toby cię na rękach obnieśli; ale że tu małej szlachty nie ma... Ej! Co tam! Ot, siadaj tu, masz szklankę, nalej sobie, pij i słuchaj. Bardzo ciekawe rzeczy opowiada Piotrowicz. No pijże! Wino doskonałe, sam je muszę pochwalić; ja piję dzisiaj jak but dziurawy, ażeby mi choć zaszumiało.	Chory na serce?... On naprawdę chory?... Ależ ja o tym nie wiedziałam...	Przyznam się szczerze, że przedewszystkiem staram się nie myśleć o niej, bo mnie zaraz dławi jakiś okropny strach. O, tak, boję się śmierci, boję.	Mógł podjechać gondolą. Widzi pani, u nas co innego; ale tu, we Włoszech, takie już jest powietrze, że jeśli kto prawdziwie kocha, to albo pisze sonety, albo staje z mandoliną pod balkonem. To jest rzecz zupełnie pewna, wypływająca z położenia geograficznego, prądów morskich, składu chemicznego powietrza i wody	Nie wielkie wprawdzie, ale mamy. Toć Lucyś wyprocesował mi jesienią w Warszawie kilka tysięcy złotych; zresztą, byle się uspokoił i wyzdrowiał, on pracą swoją i rozumem wszędzie kawałek chleba znajdzie, a może... toć już niedługo mi na tym świecie przebywać...	Nie wiem zgoła nic Siedzę tu na uboczu, ludzi obcych nie widuję... Ci co tu żyją nie wiele na świat wychodzą.	A! nie, to są dawno pogrzebione rzeczy... ja, nie wiem.	Nie, nie wiem zgoła! Cóż to za powody?	Ach, nie daj się pan tak owładnąć jednemu żądaniu, niemożliwemu do spełnienia, bo za piętnaście dni możesz oszaleć.	Ja? A cóż mnie Toto obchodzi? Nie ruszyłabym palcem, gdyby nie chęć dania jej po nosie.	Milczeć nie mogę	Na nic, nie na nic gdyż nikt lepiej nie upilnuje, aby żywność do fortecy nie przychodziła.	Nie czuję ojcze dobrodzieju!	Nie! W mieście zjawił się nowy kapłan... człowiek, jakiego jeszcze nigdy nie widziałem.	O, nie	Pani Szczepanowa radym sercem przyrzekła swoją pomoc, a nawet ma przyjść na górę nie czekając wieczora królewna bowiem dziś, tak samo jak wczoraj, ma spędzić parę godzin z robótką przy najmiłościwszej pani.	Zaopiekujemy się starannie wszystkimi twoimi interesami, póki nie wydobrzejesz, Ropuchu Dołożymy starań, aby nie trwonić twoich pieniędzy, tak jak ty je trwoniłeś.	Źle wybrał, źle wybrał! Nie słuchał mnie!	Żeby oni chcieli zapłacić pięć za sto, ale nie zapłacą ani grosza.	To mnie bardzo cieszy. Aj, aj! jak mnie pan przestraszył, to się na moim zdrowiu odbije. Ale pan jesteś dowcipny, ha, ha, ha! żeby mi takiego figla urządzić, a ja się szczerze przyznam, że uwierzyłem, ha, ha, ha! to mi się podoba. No, daj no pan pieniądze, bo w kasie czekają na nie. Bardzo dowcipne, bardzo...	Nie wierzę w to. On się kręci koło miejsca, gdzie leżą pieniądze. Znam zwyczaje duchów, ty zresztą też je znasz...	To nic. Nie widziała pani jeszcze Apollina. Ja go po prostu kocham	Idrys zastanowił się przez chwilę nad pytaniem, które zaskoczyło go niespodzianie, gdyż dotychczas nie pomyślał o tym nowym niebezpieczeństwie	Ja tam nic nie wiem. Dam panu za miesiąc, jak wróci.	My, ale nie ogół.	Nie masz to swoich?... cięgiem ino w ojcowe garść uważasz.	Nie wolę już pańskie wino.	Powiadam cztery, choćby nawet miało być pięć bo dotychczas mi nie wyrywano, a żaden mi nie wypadł.	Róża, nie chodź, ja ci dokończę kawał.	Tak i ja myślę, a nawet wiem doskonale, bo bawiąc z tobą przez lat parę we Włoszech, sam to widziałem, żeś na zrywaniu róż i fiołków twojej młodości nie trawił.	Tak, jestem dziecinna, a on posłuszny i na tymczasem jesteśmy szczęśliwi. Kto jak ja doznał w małżeństwie strasznych męczarni, ten do niego nie śpieszy... Przejmuje mnie trwogą przestąpienie tego progu, poza którym lękam się znaléźć innego człowieka. Któż wié, coby z niego i ze mnie gwałtowniejsza zrobiła namiętność?	Czekam, aż zmądrzejecie. Ganiają za Karnakowem, celują w Karnakowa, przeklinają Karnakowa, a to jest jedno głupstwo. Powariowali wszyscy w Łodzi z tym Karnakowem Byle ciołek wykpiwa, pyta: cóż wasza bojówka? Karnakow się wam opłacił? Wiele dał?	Któż to jest Ursyno?	Któż to jest taki?	Obawiam się tylko że obco ci będzie, przywykłemu do samotności, słyszeć gwar życia...	Jakże sądzisz, Emiljo, wszak Mr. Barnes jest interesujący?	Mnie się zdaje, że jesteście symulant!	Myślałam, że chodzi o pieniądze	Obiecuję, że ocalisz życie.	Ani mi się śni uciekać z tobą. Po co? Abo mi to źle samej? Późno, muszę już bieżyćbieżyć (daw., gw.)	Wielu świadków widziało je, jak się tam zakradały; wzbudziło to podejrzenia, zaś straszliwe wypadki rychło ich prawdziwość potwierdziły. W szczególności udowodniono, że dzięki mocy, jaką przez to osiągnęły, spowodowały one straszliwą burzę, która spustoszyła całą okolicę. Prawie pięćdziesięciu świadków zeznaje o tej burzy, a można by ich mieć tysiąc, gdyż wszyscy pamiętają jeszcze tę klęskę, od której wszyscy ucierpieli.	Drogi Cyrusie, czy od czasu, kiedy mamy znaleziony w skrzyni sekstant, próbował pan ponownie wyznaczyć położenie naszej wyspy?	Szkodzi nic. Dziękuję bardzo. A ja już przy sposobności będę pamiętał o panu, panie komisarzu.	Słoniowe hece robisz w garderobie, ale na scenie to brzęczysz cicho, niby mucha	To prawda, ale mam nadzieję skłonić Hiszpanów do opuszczenia twierdzy.	Co mi tam Waskowski! Mówię to, co myślę. Wiem jedno: odejmij nam to	A to czemu?	Ale ten flet może nas zdradzić.	Czy ta droga kiedyś się skończy? Dokąd ona prowadzi?	Gdzie on nas prowadzi? Daleko?	I ty masz już dosyć?	Niech ją pies zje! albo ja dzik, żebym do dziczy wracał? Mnie tu, jak w raiku, miły brat! Szukam posady, bo to, widzisz, i żenićby się wypadało! Źle samemu na świecie! Co?	Umarła! Juści, panienko, na śmierć umarła. Ino panienka odeszła, przyjechałem z dobrodziejem, włożył na nią święte oleje i zaraz umarła. Już ją tam kobiety oporządziły do pochowku.	W domu, gdzie śledztwo sądowe było zarządzone mieszka, zdaje mi się, pewien bearneńczyk, przyjaciel muszkieterów.	W drugim końcu zamku... Jak chcesz, żeby usłyszał?...	Więc do szańców! Mało było wczoraj ognia i kul!	A czemuż inni tacy głupi?	A kiedy nas dogonią?	A ty mnie dawaj prawą rękę!	Cicho, głupi bo jeszcze w ciebie strzeli.	Co! ty mówisz o rozpuście, pani Messalino!... ty, lady Makbet!... Albo mnie słuch myli, lub też jesteś bardzo bezczelna!...	Cóż pan powiesz na mój plan?	Dlaczego wraz z wiosną?	Jak ich zowią?	Kneź wam pokłon śle i do siebie prosi, na koźle udo, na miodu czaszę, na drużbędrużba szyderczo ciągnął dalej smerda.	Kłamstwo przerwał Petroniusz	Mnie? nic.	Mogęż odejść i pokojowych przysłać?	Muszę pójść do domu i wziąć parę rzeczy z laboratorium.	Niczym.	Niech bogowie błogosławią waszą świątobliwość!...	No! a jeśli jej będzie z tem dobrze?	Obraz świata powiedział dziadek.	Opiekę nad Iwonem... utracisz wtedy...	Organista potrzebuje do młocki!...	Pijesz bez cukru?	Proponuję śniadanie w „Wersalu”.	Proszę pana, ja chcę zarobić na chleb. W domu matka, proszę pana, chora.	Proszę pana, ja rozumiem wszystko, co dziadek chce powiedzieć.	Przysuń się bliżej, pragnę cię zobaczyć	Spodziewam się! a pierwszą kurację zrobiłem na samym sobie: uleczyłem się z marzycielstwa.	Stałem się mądry dzięki tobie, o święty Tobie zawdzięczam swą naukę. Przez trzy lata jadłem twój chleb. Czas mój się dopełnił. Wypuszczono mnie ze szkół. Przybywam do ciebie.	Słucham	Tak.	Todos. Si, señor Ludzie o wielu zębach.	W takim razie musiał znać mego dziada, który dowodził „Warwickiem”.	Więc cóż mam robić?...	Wstydzisz się więc sama?	Zakochany jesteś w morzu, kapitanie!	Zdumiewasz mnie, Stefanie Ja co dzień wylewam potoki łez...	Znaleziono by metal lżejszy od powietrza	Żołnierze je obronią
Ja? Kimże by innym, jak nie twoją siostrą Anią? Ach, Tomku, myślałam, że to minęło! Ale ty ciągle jeszcze jesteś obłąkany, biedny chłopcze, ciągle jeszcze jesteś obłąkany. Obym cię była lepiej nie budziła wcale! A teraz muszę znowu patrzeć na to. Proszę cię jednak, hamuj się w odpowiedziach, bo ojciec gotów nas wszystkich zatłuc na śmierć!	Oskierkę muszę także oszczędzić, bo to człek znaczny i szeroko spokrewniony; ale Wołodyjowski z Rusi pochodzi i nie ma tu relacyj. Dzielny to żołnierz, prawda! Liczyłem też na niego... Tym ci gorzej, żem się zawiódł. Gdyby diabeł nie był przyniósł tych przybłędów, jego przyjaciół, może inaczej by postąpił; ale po tym, co się stało, czeka go kula w łeb, jak również dwóch Skrzetuskich i tego trzeciego byka, który pierwszy zaczął ryczeć: „Zdrajca! Zdrajca!”	Ech, gdybyś tylko wiedział, Maksymilianie! W naszym domu już nie rządzi Edwardek, ale hrabia. Macocha mu nadskakuje, uważa go za człowieka, co posiadł całą ludzką wiedzę. Mój ojciec, słyszysz? Mój własny ojciec unosi się nad nim, powiada, że nigdy nie słyszał, aby ktoś formułował z taką elokwencją takie wzniosłe myśli. Edwardek otacza go niemal boską czcią; choć boi się tych wielkich czarnych oczu hrabiego, gdy tylko hrabia wejdzie, natychmiast do niego biegnie i sam otwiera mu dłoń, a zawsze znajdzie tam dla siebie jakąś wspaniałą zabawkę. Pan de Monte Christo nie jest tu gościem ojca, nie jest tu gościem macochy, pan de Monte Christo jest tu u siebie.	Czemu by nie? Papa stracił teraz zupełnie całą fantazję. Osobistej fantazji w bród, a w polityce szarość, banał i tchórzostwo. To była nasza wada w ciągu całej historii a do tego jest jeszcze tajemniczy. Umiejętność bycia w dzisiejszych czasach tajemniczym uważam za sztukę najwyższą, za podstawę do nieobliczalnych możliwości. Naturalnie o ile tajemniczym będzie jakieś przedwcześnie zdegenerowane artyściątko, nie będzie w tym nic dziwnego. Ale stojąc w centrum żyrandolu, w ognisku wszystkich sił, będąc faktycznie tajnym rzeczywistym słońcem całej tej ciemnej sprawy, jaką jest historia ostatnich lat naszego kraju i to na pozornie skromnym stanowisku generalnego kwatermistrza armii, być prześwietlanym przez najtęższe reflektory krajowe i zagraniczne i być mimo to w tym stopniu tajemniczym	Ponieważ ma to być dla mojego dobra, postaram się, żeby to dobro było jak największe. Więc Monika jeszcze nie wie?	Na wielki kamień Pani de La Baudraye uważała za bardzo niewłaściwe, iż, mimo że nie proszony, pozwoliłeś sobie jej towarzyszyć. Wierz mi, młodzieńcze, nudzić kobietę to bardzo lichy sposób uwodzenia. Dina wywiodła pana w pole, zabawiłeś ją; to sukces, którego żaden z was nie zdobył od lat trzynastu, a zawdzięczasz go Bianchonowi: kuzyn pański jest autorem kawału z rękopisem!... Cóż koń, wyliże się?	I gorszego, i nie gorszego. To są mrówki kąsające ogromnie. Pełno ich na gałęziach, z których spadają ludziom na plecy jak deszcz ognisty. Ale chodzą i po ziemi. Spróbuj tylko zsiąść z konia i pójść trochę w las, a zaraz zaczniesz podskakiwać i piszczeć jak małpka. Nawet od lwa łatwiej się obronić. Czasem idą w ogromnych szeregach i wtedy wszystko im ustępuje z drogi.	I wygrałbyś ale kiedy jest wobec panującego lub choćby wobec mnie, nie umie się sprzeciwić. Co prawda, aby wywrzeć pełne wrażenie, muszę mieć żółtą wstęgę na piersiach; gdybym był we fraku, sprzeciwiłby się może, toteż kładę zawsze mundur na jego przyjęcie. Nie naszą jest rzeczą niweczyć urok władzy, dzienniki francuskie podkopują go dość szybko; mania szacunku będzie żyła ledwie tyle co my, a ty, mój bratanku, przeżyjesz uszanowanie. Tak, ty będziesz zacnym człowiekiem.	Właśnie, zanim pośpieszyłeś się ze swą krytyką, chciałem powiedzieć, że tekst musiał ulec w drukarni jakiemuś nieszczęśliemu przypadkowi i że drukarz poprawił go według własnego widzimisię. Nie! Co się tyczy Cycerona lub Horacego, to nasz Randall nie jest żadną powagą.	Łżesz! Łżesz jak pies! Panie pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie! Dla Boga, oczom jeszcze nie wierzę!	Nie, taką jednak, na której nie ma rzek ani drzew owocowych, a rosną niskie akacje i mimozy. Tam można żyć tylko z tego, co się upoluje. King znajdzie tam trawę, a ja antylopy, ale jeśli nie będę miał czym do nich strzelać, to King ich nie nałapie.	Nie lękasz się, panie, zdrady?	Zabić Dantèsa? Kto tu mówi o zabiciu Dantèsa? Ja na to nie pozwolę, to mój przyjaciel; on dziś rano chciał się podzielić ze mną pieniędzmi, jak ja się z nim podzieliłem. Nie chcę, żeby go zabijano!...	A potem ojciec i syn pożegnali mnie i odeszli, wymawiając się ważnymi sprawami. Oto i całe nasze odwiedziny. Ale widział przynajmniej swą córkę. Nie wiem, jak można się jej wypierać, gdyż podobna do niego, jak dwie krople wody.	Nie! Nie chcę o tym myśleć. Dzisiaj jest dzień z bajki, ze ślicznej, złotej bajki, co ma wachlarz z tęczowych pawich piór. Wszystko musi być jak w bajce. Tyś się zjawił tak niespodziewanie i ja tak jakoś dzisiaj cię kocham...	Pan Maszko stara się o ciebie najwidoczniej i przyznaję, iż myślałam, że masz zamiar go przyjąć. Powiem ci teraz szczerze, że mnie to zmartwiło, bo to nie jest człowiek dla ciebie; ale, wiedząc, jak kochałaś Krzemień, przypuszczałam, że chcesz do niego w taki sposób wrócić...	Waa! Jesteś wcale dzielne słonisko! Widzisz, staruchu! Chociaż rząd za grube pieniądze kupuje słonie, są one własnością nas, mahutów. Gdy będziesz już stary, Czarny Wężu, zjawi się tu jakiś wielki radża i, widząc jak jesteś wielki i roztropny, odkupi cię. Wtenczas przestaniesz pracować, a tylko ubrany w złote kolczyki, ze złocistym palankinem na grzbiecie i w szkarłatnym, tkanym złotem czapraku będziesz kroczył na czele orszaku królewskiego. Ja wówczas będę siedział na twym karku ze srebrnym ankusem w ręku, a laufrzy z błyszczącymi halabardami biec będą przed nami, wołając: Z drogi przed pierwszym słoniem Jego Królewskiej Mości! To będzie wielka przyjemność, Kala Nagu, ale zawsze nie to, co polowanie wśród dżungli... prawda?	Czemuż się znowu gapisz? Tutaj w Granlien musimy pracować wszyscy, młodzi i starzy, by nie zejść na psy.	Jagusia chora jeszcze? Powiadały, jako się jej cosikcosik (gw.)	Tak, mówiła gospodyni domu płaczące pod przykrem dotknięciem oblanej nocną rosą wysokiej trawy. Wraz ze służącą której zawołałam, wniesłyśmy dziecię do mieszkania, i między grubą a podartą bielizną która je owijała, znalazłyśmy małą kartkę z uwiadomieniem, że dziecię jest ochrzczone imieniem Anieli, ma jedenaście miesięcy, i urodziło się z nieślubnych rodziców daleko ztąd mieszkających. Żadnych więcej objaśnień nie było na tej karteczce, napisanej grubym i niekształtnym charakterem, z mnóstwem błędów ortograficznych, wyraźnie przez osobę niskiej społecznej sfery. Jak pan powiedziałeś, przyjęłam Anielkę za wnuczkę, hodowałam ją jak mogłam najtroskliwiej, aż do wczorajszego dnia będąc pewną, że pochodzenie jej zostanie nazawsze tajemnicą. Wczoraj dopiero nad wieczorem, nieznana kobieta jakaś przyniosła tu, i oddała służącej mojej dla wręczenia mi list, który chciej pan przeczytać.	Cóż mam odpowiedzieć? Jestem dopiero chłopcem. Niech pan zaczeka, aż będę duży. Ale zdaje mi się, że za parę dni zarobiłbym sto rupii.	Stoliki wirujące, co? Brałam raz udział w tych eksperymentach, lecz nie nawróciły mnie. Wszystko można tu wytłumaczyć podświadomym działaniem ludzkiego fluidu czy innej jakiejś (mniejsza o nazwę) energii, wypływającej przez kończyny palców z naszego organizmu; nie potrzeba aż uciekać się do pomocy „duchów”.	Najwięcej, panie, strach mi owych kul ognistych, owych granatów. Czemu to one rozpękają się z takim hukiem?... Matko Boża, ratuj!... i tak okrutnie ludzi ranią?...	A co mnie to obchodzi! Czemuż to on nie może się żenić?	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławił przecież. go znała kiejkiej (gw.) poradzić, dać radę, zdołać., w chałupie był popychadłem i pomiatał nim, kto jeno chciał, zaś teraz jawił się całkiem drugim, poczynał sobie przemyślnie, nosił się godnie i prawił kiebykieby (gw.)	Całe to życie Grottgera, które się w jego dzienniczku odbija obudza dlań współczucie i prawie łzy wyciska. Łamał się ciągle z piérwszemi potrzebami życia, wybijać się musiał walką ciężką z tłumu, gdy obok niego mniéj obdarzeni, nieznani...	Gładkość nigdy na złe nie wychodzi, a ja tego pierwszym przykładem, bo gdy mnie Turcy w GalacieGalata	Jesteś, księże rektorze, znakomitym teologiem i księdzem najuczeńszym w prawie kanonicznym. Jesteś autorytetem w drażliwych kwestiach dyscypliny. Nieocenione są twoje rady w sprawach liturgicznych i w ogóle we wszystkich kwestiach rytuału. Gdybyś nie był przyszedł, miałem cię wezwać; ksiądz de Goulet może to poświadczyć. W tej chwili bardzo mi jest potrzebna twa światła rada.	Nie, ale zrobi to.	No cóż, widział pan i słyszał wszystko Nic już więcej nie potrzebuję panu tłumaczyć.	Nie Nie znalazłem. I bardzo mnie to martwi.	Patrz, patrz! Księżna Helena! Wygląda zawsze jeszcze bosko. A ileż ona to będzie miała lat? Czekaj... No, no, coś tam pono niewiele do czterdziestki brakuje, jeśli w ogóle brakuje jeszcze co.	Więc kończę Byłam przeciwną tej... pannie Helenie nie tylko dlatego, że nie miała majątku ani nazwiska, ale dlatego, że nie wyłączając własnej rodziny... Tylko taką kobietę moglibyśmy przyjąć...	Matka socjalizmu nie robiła, a katowało matkę gorzej, niż w Sybirze, w tym mieście Łodzi.	Bez wątpienia, księże rektorze... Księże de Goulet, czy jedno ramię wisielca nie wystawało poza kruchtę na kościół?	Co się stało?	Dobrze, aniele Ty uważaj, aby się skryć pod łóżko w razie, gdyby w mej nieobecności Eliza weszła tutaj.	Doskonale!... Proszę pani, brat jej jest mocno zdenerwowany, na co może nie tyle wpływają jego kłopoty, ile zdenerwowanie samej pani. Ciągłe przebywanie z osobą tak rozstrojoną jak pani musiało i jego rozstroić...	I że ktoś jest dla pana źle usposobiony, bo inaczej druga osoba nie miałaby powodu ostrzegać go o niebezpieczeństwie.	Któż jak nie wy?	Leda dzień powinna się ocielić.	Nic nie wiem...	Nie powiesz nikomu?	Nie, terpentyna!	O! nie, tatku! nie! ja nie pójdę! odpowiedziało dziewczę potrząsając głową: niech sobie ciocia Fryderyka gospodaruje, ja nie pójdę...	Ociągałam się z uregulowaniem naszych rachunków...	Podobają się panu te rumaki?	Przychodzę do Bagery, nie do ciebie, niepoczciwy, stary Balu!	Tak, moja Ana nie zawiedzie zaufania	Teklo, ozwała się po chwili, czy ta pani młoda jest i ładna?	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	Zanim znajdziecie się między Nilem a wielką oazą, wszystkie drogi na pustyni będą już pilnowane przez szereg straży wojskowych. Ha! słowa po miedzianym drucie prędzej biegną od wielbłądów! Jakże zdołacie się przemknąć?	Powiedzcie Antkowi, że skoro ziemniaki zwiezą, to niech się wezmą do krowy, trza ją obłupić i poćwiertować. Przyndę od wójta, to wama pomogę. W sąsiekusąsiek będzie przespiecznieprzespiecznie	To nie ja... to mój brat...	To nie są zwykłe małże To litodomylitodomy	Ach tak! Ależ to istny nabab! Wiecie panowie, ile kosztują takie trzy okna na tydzień karnawałowy i do tego w pałacu Rospolich, to jest w najpiękniejszym miejscu Corso?	Doskonale! To i o tym była rozmowa.	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	A niech mnie Pan Bóg broni dobrze żem tamtego przeżył!	A to doskonałe! Mamże temu wierzyć?	Bardzo pan młody	Co to jest? zapytał głos z karety.	Cóż mam robić? Muszę ją uznać	Może być, że to i wojna...	Oddacie mi syna? wołał drżącym głosem Presler.	Oto Jego Dostojność, uciekaj pan!	To ci kutwa!...	Za cztery godziny będziesz żoną pana Andrzeja, jak to prędko!	A ty naszego Wańkę widziałeś?	Będziesz żył, milordzie, będziesz żył	Charłamp z dwoma przyjedzie	Czegoż chce?	Dlaczego?	Dwa miesiące	Dziesięć tysięcy błogosławieństw! O Najświętszy, oto kobieta obdarzyła nas litościwie tak, iż mogę jechać z tobą... kobieta o złotym sercu... Lecę po tikkut.	Dzień dobry, dzień dobry!	Jaki z was towarzysz, kiedyście bombę zaprzedali? Tyż pepeesowiec, zaraz widać, że z was faja...	Jezus Maria!	Już wiem! Ktoś utonął!	Kawał czasu! dodał książę, i jak mnie pani teraz znajdujesz?	Kiedy obejmujesz posadę?	Konałem przede wszystkim z wyczerpania Trochę jedzenia, przyjaciele, a dojdę do siebie. Macie ogień, prawda?	List macie?	Mam stary dług	Matka przysyła tę miseczkę powideł Zrobiła je dzisiaj.	Mogą jednak przyjść lada chwila, bo powiedziałeś im przecie, iż czekam na nich?	Możliwe. Wampir. Emanacja nadkobiecości, fluorescencja intelektualna. Łyka serca jak indyk gałki.	Mów!	Na każdego może przyjść chwila słabości	Nadojadłaśnadojeść	On wszędzie występuje Toć przed samym carem śpiewał.	Pisałem parę listów i powtarzam, że w słowach jej brzmiało wyraźnie głębokie uczucie, lecz tamowane przez jakieś wędzidła, które kaleczą jej czystą miłość	Rysujesz klucze?	Słowo przerwie mu Don Kichot	Słyszeliście? dawna ręczna długa broń palna, używana od XV do pocz. XVII w.; wyparta przez muszkiet, który początkowo był jej cięższą wersją. w ręku.	Tak jest.	Wybierano zapewne naczelnego dowódcę?	Zostawię pana samego, bo muszę pomagać do podania kolacji.	Zrobiłeś już węzeł?
Ach, szelmaż z ciebie! ach, djabełże ciebie skusił! Oj, głowa moja nieszczęśliwa! czegóż ja tu przyszła! na co ty mnie to powiedziała... jeszcze i na mnie bieda spadnie... ach, niegodziwa ty! czy w tobie duszy ludzkiej nie było!...	Nie chodzi o to jakim byłeś, lecz co o nim sądzisz.	Nu, a co tobie do tego? My tu co tydzień przychodzim i tak samo robim... To i co?	Az czyjej strony był to dziadek: matki czy ojca?	Bardzo lubię twoje oczy Wyglądają tak, jak gdyby umiały wzrokiem sięgać daleko. Lubię je i za to, że są zielone, choć często wpadają jakby w czarną barwę.	Chciałbym widzieć to rzadkie zjawisko	Ja sądzę że może już lepiej trzymać to to w zamczystej spiżarni.	Jak ci każę, to wyjdź.	Juści to prawda!	Nogi wołowe zatrzymuję dla mnie, niech nikt nie waży się ich dotknąć, zapłacę drożej, do diaska! toć to moje najulubieńsze jadło!	Tak, mój panie, dzielny to był żołnierz i lojalny kompan.	To smutne	Ależ, Robercie, nie ma o nim nic więcej do powiedzenia, niż to, coś powiedział.	Czy ci się rozum pomieszał? Wsadźże łeb w wiadro, mówię ci! Masz już krew, rozlałeś ją, i to niewinnie. Już ten nieszczęsny wyrostek nie dysze. Diabeł cię opętał	Ha, to rób, jak chcesz! Ja piszę do twego ojca i umywam ręce!	Ma on tam jakiś specjalny interes. Pan już wychodzi, to poproszę o jedno, może pan zechce powiedzieć mojemu stangretowi, żeby czekał na mnie na Przejazd. No, do widzenia, za kilka dni będę. Więc tajemnica, panie Borowiecki.	Możemy się znaleźć i gdzie indziej kto od kogo i jaką weźmie naukę, to jeszcze pytanie.	Nie dosyć dorosły na to.	To ja pójdę z panią do rzeki...	To też było. Renegaci i odstępcy zawsze najsurowiej mnie potępiali. Któż zjadliwiej potrafi nienawidzić wierności niż ten, który własną zdradził? Nie jest tak?	O to się nie lękaj. Poproszę Wokulskiego, ażeby wystarał mi się o taką sumę na sześć albo na siedem procent, i będziemy płacili na jej rzecz jakieś czterysta rubli rocznie. No, a mamy przecie dziesięć tysięcy.	Toteż to nie na salonach spotkałem pannę Valentine, panią i tego uroczego łobuziaka. Zresztą paryski światek jest mi zupełnie obcy, ponieważ, jak miałem już zaszczyt powiedzieć, bawię tutaj zaledwie od kilku dni. Nie, jeśli panie pozwolą, spróbuję sobie przypomnieć... Zaraz, zaraz...	Nie, Maszko, ja nie mam żadnych zamiarów względem panny Pławickiej. Możesz się z nią żenić, albo nie! Powiem ci jednak otwarcie: jest jedna rzecz, która mi się w tem nie podoba, chociaż dla mnie korzystna: oto, że ty kupujesz tę sumę. Wierzę, że nie masz jeszcze gotowego zamiaru, ale na wypadek, jeśli go poweźmiesz? To jakoś będzie dziwnie wyglądało... Na jakiś nacisk, na jakąś sieć... To zresztą twoja rzecz...	Oto odezwał się do mnie w te słowa: „Anastazjo, ja pokryję wszystko milczeniem, pozostaniemy nadal razem, mamy dzieci. Nie zastrzelę pana de Trailles, bo mógłbym go chybić, a chcąc się go pozbyć w inny sposób, mógłbym się spotkać ze sprawiedliwością ludzką. Zabić go w twoich objęciach, to znaczyłoby zniesławić dzieci. Chcąc uniknąć zguby twych dzieci, ich ojca i swojej własnej, podaję ci dwa warunki. Odpowiadaj: Czy ja mam choć jedno dziecko?” Odpowiedziałam, że tak. „Które?” „Dobrze teraz przysięgnij, że będziesz mi posłuszną w jednym razie”. Podpiszesz, gdy ja zechcę, akt sprzedaży dóbr swoich”.	Co tam się dzieje?	Panie hrabio Codziennie zdarza się coś, co sprawia, że raz podjęte i przemyślane decyzje wymagają ponownego rozważenia.	Po tym, co żona pańska przeszła i wycierpiała, należy jej się jakieś zadośćuczynienie. Musi jej pan sprawić piękną suknię balową, a potem wysłać ją gdzie nad morze dla odzyskania sił.	Trudno by mi było odmówić ci czegokolwiek gdyż przez ciebie wszystko, co najlepsze, się stało.	Dziwny prezent, nieprawdaż Widzi pani tę blaszkę, lekką jak pajęczyna?... A jednak jest to klejnot, jakiego nie posiada żaden skarbiec, nasienie wielkiego wynalazku, który może ludzkość przemienić. Kto wie, czy z tej blaszki nie urodzą się okręty napowietrzne. Ale mniejsza o nie... Oddając go pani, składam moją przyszłość...	Tak jaka szkoda, że się obiad nie udał. Nie co dzień, pewno, jada obiady.	Co pan?!	Niech idzie: co z głupim gadać.	Nic już nie pamiętam, jeno taki strach, jak gdybym w niezmierną studnię zlatywał, w jakąś głębię bezdenną. Co za strach!... powiadam ci, co za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi na głowie... I nie sam strach, ale... Jakby powiedzieć... i czczość, i nuda niezmierna, i umęczenie niepojęte... Szczęściem, moce niebieskie były ze mną, inaczej już bym dziś z tobą nie rozmawiał.	Powóz wrócił pusty do domu. Konie zatrzymały się przed stajnią, służący wybiegli ze światłem, w pojeździe nie było nikogo.	Wie księżna, że nie znoszę dotykania się do zwierząt, jeżeli nie mogę potem...	A nie boi się pani?	Inaczej być nie może! Zdarzył się tutaj w tym czasie napad ohydny, tak zwana „zbrodnia skolimowska”zbrodnia skolimowska o litość. Ale on siekierą odrąbał ręce dziewczęce, które go miłośnie obejmowały i chciały obezwładnić, a we dwa dni później, jeszcze nie wyśledzony przez policję, szedł za trumną narzeczonej, zalewał się łzami ku powszechnej nad nim ludzkiej litości. Nie wystarczy, braciszku, na łotrostwo człowiecze gdy świat nas się wyparł	Nie. Przykro mi, że muszę pana znowu rozczarować, ale tak jest istotnie. Jak powiedziałem, garnitur składał się pierwotnie z siedmiu sztuk, ale na ostatnim był wizerunek Szekspira. Przyjaciółka moja nosi go jako broszkę.	Pewien rodzaj spania więcej wzmacnia, niż zwykły sen. Teraz nie mamy już czasu, wiatr zrywa się wieczorny, musimy dogonić podmorski statek księcia Huberta.	Widzisz pan, myliłeś się Przyjdź do mnie i proś konającą o przebaczenie za te podejrzenia.	Nic jeszcze nie wiedzą, ale się ode mnie samego dowiedzą. Nie mówiłżeś nikomu, żem tutaj jako Babinicz wojował?	A jeśli będziesz musiał?...	A nie wiesz pan przypadkiem, gdzie mieszka pan Majewski?	A o tej porze... już bym nie żył.	A pan myśli, że ja tego nie robię?	Albo wysokie góry, na które będziemy się musieli wdzierać!	Czego byś nie mógł?	Czy powiedział ci, że się ożeni z tobą?	Ja nie wiem.	Jam nigdy nie kłamał i nie skłamię.	Jeno nie wiada, czy Maciej zechce.	Mości panowie! Wola jest moja, abyśmy, nim na Krzywonosa ruszymy, zażyli choć krótkiego spoczynku, któren by siły nasze mógł restaurować. Oto już trzeci miesiąc idzie, jak nie zsiadamy prawie z koni. Od trudów, niewywczasów i zmienności aury już ciało odpada nam od kości. Koni nie mamy, piechoty nasze boso chodzą. Pójdziem tedy pod ZbarażZbaraż	Może się nudzisz, Pito? Zejdź i pobiegaj trochę.	Nie pożałujesz pan tego	Nie rozumiem tego słowa i mówię: nigdy! chyba... po śmierci.	Nie!	Niechętnie wyznam Waszej Królewskiej Mości okrutną prawdę, ale usposobienie w Delfinacie różni się całkiem od ducha panującego w Prowansji i Langwedocji. Górale są żarliwymi bonapartystami.	O, tak... widzę jasno, że nic nie rozumiem.	Pod warunkiem, że nie będą więcej grzeszyli Z przyjemnością widzę, że skrupulatnie dotrzymali słowa.	Szarpiecie się trochę zanadto!	Zaszyty i przecie noc. Hamuj się waść.	A gdzież on jest?	A stara Maksymowa czy żyje?	A ten drugi?	A! Brühl! jeden Brühl.... ale on zajęty, zajęty niebożątko, niech odpocznie sobie. Brühl dobry człowiek.	Ależ biegłeś paneczku.	Bardzo prosto!	Chcę usłyszeć wyznanie muszę wiedzieć o wszystkiem.	Coś lepszego, sto razy le...	Cóż tam macie tak uciesznego Panurgu?	Dla mnie?	Dobrze, więc oni poszli dalej, a ty...	Doktór T...?	Gdzie Artur?	Jadę.	Jesteś więc pan posiadaczem weksli z moim podpisem?	Już me rozum odchodzi!...	Mama lubi wieś	Może odprowadzę panią?	Myślałyśmy, że pani w Głębowiczach.	Natka?...	Nic łatwiejszego!	No tak. Pisma takie wydają szuje, nędzne łajdaki, które na szerzeniu nienawiści między ludźmi, na niszczeniu solidarności robią majątki. Z tego zatrutego posiewu budują sobie kamienice. Ale czy wy sami dużo zrobiliście dla podniesienia żydowskiej masy?	O tę proszę. Ślicznie pani oddaje scherzoscherzo	O, jeżeli pan baron życzy sobie...	Oby Pan Bóg sprawił, żeby już raz zdobyto wyspę! wolałbym raczej umrzeć, niż pozostawać w tej strasznej niespokojności.	Oddaj go!	Pan ordynat nieprędko będzie w Słodkowcach?	Rada wcale roztropna	Rety! Ratujcie! Pan Michał pojechał zabić Ketlinga! Kto w Boga wierzy, niech leci za nim hamować! Rety! Rety!...	Ta wasza lalka, od pani Krzeszowskiej?...	Tam tam, gdzie ON teraz jest.	Więc mówię wielmożnemu panu, stoimy w zamku z Marysią i patrzymy na potok, aż ci na jeden raz włażą między gruzy: pani baronowa, niby wnuczka nieboszczki, i ten psubrat Starszczak...	Wyglądasz bardzo zmęczony.	Wyśmienicie... rówieśnik mój! Ty, Marceli, byłeś już dla mnie powagą, tamci dwaj	Zapewne, ale... ta duma, pewność siebie... Z jaką oni swobodą rozmawiają...	Zapewne, lecz tylu innych dotychczas jeszcze w niego wierzy.	Zapłacę, zapłacę!	Znam cię i wierzę ci, mój aniele drogi, ale i ty powinnaś mnie znać, powinnabyś mi wierzyć! Na cóż te między nami tajemnice?	Zobaczymy, czy załatwiona! ja go zmuszę siłą...
To się nie mogło skończyć inaczej Od tygodnia już rzucali na siebie strzeliste wejrzenia.	Czy nie myślisz jednak, że to jest przykre, pokazywać się tak nago lub prawie nago przed publicznością?	Wręcz przeciwnie. Życie na morzu jest ciężkie; chwile wytchnienia takie jak ta zdarzają się rzadko. Lecz jeśli mnie wzrok nie myli, coś każe ci tu zostać.	Aha! Prawda! panna na niedźwiedziu jedzie. Słowo daję. Żeń się nareszcie! Już ja zebrałem wieści o tej z Jurgiszek. Słyszę, potulna i cicha, gawędą cię nie zmęczy i rodziny nie ma.	Masz słuszność, Szczurku! Jaki ty jesteś zawsze rozsądny! Tak, byłem zarozumiałym osłem, widzę to. Ale od tej chwili stanę się porządnym Ropuchem, tamto się więcej nie powtórzy, do samochodów już się tak gwałtownie nie palę od ostatniego nurkowania w tej twojej Rzece. Gdy wisiałem na krawędzi twej nory i ledwie mogłem pochwycić oddech, przyszedł mi nagle pomysł, świetny pomysł, co do łodzi motorowych. No, no, nie irytuj się, mój stary, nie tup łapkami, nie przewracaj wszystkiego, to był tylko pomysł, o którym nie będziemy teraz mówili. Wypijemy kawę, wypalimy papierosy, porozmawiamy, a potem pójdę pomaleńku do Ropuszego Dworu, włożę własne ubranie i puszczę wszystko w ruch tak jak dawniej. Dość już miałem przygód. Będę teraz prowadził spokojne, stateczne, rozsądne życie. Zajmę się ulepszeniem gospodarstwa i od czasu do czasu ogrodnictwem. Znajdzie się u mnie zawsze jakiś obiad, gdy przyjaciele przyjdą mnie odwiedzić. Kupię sobie konia i wózek, którym będę trząsł się po okolicy, jak za dawnych dobrych czasów, nim opanował mnie niepokój i zachciało mi się dokonywać jakichś czynów.	Już po nim! Jeżeli się nie mylę, musiało się z nim stać coś nadzwyczajnego, bo zdaje mi się, że mu grozi lada chwila atak apoplektyczny. Niższa część twarzy jest wprawdzie spokojna, ale patrz, w wyższej części wszystkie rysy ściągają się mimowolnie ku czołu. Przy tym oczy jego przybrały wyraz szczególny, który dowodzi, że woda na mózg naciska. Wyglądają tak, jak gdyby były zasypane drobniuchnym pyłkiem. Jutro rano będę mógł powiedzieć coś pewniejszego.	Zapewne że i tu pięknie, kiedy kwitną drzewa owocowe, a pola wyglądają jakby mappa różnokolorowa. Ale gdybyście widzieli jak to wygląda z tamtej strony owych gór wysokich i niebieskich; Alpy naprzykład, boć tak je zowią, to istny ogromny ogród: fraszka przy nich cały sad w Glörup, fraszka nawet wszystkie parki królewskie w naszych krajach północnych. Z gór tych wyrąbują marmur, biały jak cukier, a jakie tam wiszą winogrona, duże i jędrne, jakby nasze śliwki! Byłem tam ze trzy lata; nareszcie odebrałem list od ciotecznej siostry z Horne, a na marginesie były te słowa: „Marya się kłania i prosi, żebyś o niej nie zapomniał.” Poznałem rękę Maryi: wtedy jakoś zrobiło mi się dziwnie na sercu; przekonałem się, że to miłość, a odtąd już nie miałem spokojności. Dostałem tęsknoty, zachciało mi się do domu, koniecznie do domu! Nie jednę noc przeszedłem samotną drogą, koło wielkich klasztorów, przez drobne wioseczki, górą i doliną; w końcu mowa duńska obiła się znów o moje uszy, ujrzałem krzyż nad wieżą kościelną w Horne, kurhany pod Faaborgiem: potem poprosiłem o rękę Maryi i otrzymałem ją. Odtąd już nie wędruję! patrzę tylko na bociany, które odlatują w drogę i wracają do domu, a czasem, kiedym nie w humorze, Marya ma już swój sposób rozweselenia mnie. Raz do roku w lecie płyniemy do ThorsengThorseng	Nie ma potrzeby na teraz Czy nie dosyć kłopotu przepłynąć Morze HirkańskieMorze Hirkańskie	Czy często się wdajesz z jadowitym plemieniem? Ja ustępuję im z drogi. Kobry w kłach swoich noszą śmierć, a to rzecz wcale nie przyjemna... zwłaszcza że one są tak małe i dostrzec je trudno. Ale jakiż to gad z tobą rozmawiał?	Proszę wybaczyć Nie wolno ci tego robić, Andy. Tysiąc razy ci mówiłem, że nie powinieneś naprzykrzać się ludziom swoim gadaniem. Proszę wybaczyć, panie dyrektorze, to się więcej nie powtórzy.	Sama nie wiem. To tacy dziwni biali ludkowie, co podobno rządzą całym krajem i nie pozwalają palić ludzi, a nawet bić ich, gdy nie ma dowodu winy. Jeżeli tam się dostaniemy dziś nocą, to życie nasze uratowane. Jeżeli się nie uda, to trzeba umrzeć.	Niech się pan nie obawia, profesorze. Najbliższa duża stacja zaopatrzona w bufet, gdzie pociąg na dłużej się zatrzymuje, będzie dopiero o jedenastej. Upewniam pana, że do tego czasu niewiele z tej spiżarni zostanie.	A, teraz się nie dziwię, że macie takie wspaniałe inwentarze...	Zapewne, zapewne, ale bywają pokusy, którym niekiedy człowiek najuczciwszy oprzeć się nie może...	Chciał odwrócić od siebie podejrzenia. Gdyby nie wiedział, co się stało z Ligią, byłby przyszedł szukać jej do mego domu.	Pożal się Boże! Czterdziestu ludzi! Ledwie jest komu fortalicji ustrzec, i gdyby się ci tylko Tatarzy ruszyli, którzy tu w Mohilowie mieszkają, nie wiem, jako bym się obronił.	Jestem szczera i wiem, czego mam prawo spodziewać się. Nie poślubia się takich dziewczyn jak ja. Choćbyś nawet chciał tego, ja musiałabym odmówić. Wiem też, że gdy zajdzie konieczność zerwania tego związku, ty uczynić tego nie potrafisz. Znam się na tych rzeczach lepiej od ciebie!	Musi ziemię dać! Nic nie pomoże. Zaklął się Bolesław, że bez ziemi nie puści.	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Jakie szczęście, że panią tu spotykam!... Już nawet chciałem złożyć pani w jej mieszkaniu najgłębsze uszanowanie... Czy nie idzie pani przez Saski Ogród?...	Przez bogi! umrzesz z głodu bo tak małymi ustami najeść się nie można...	Jest pan bardzo odważny i raz... dwa, tak, trzy razy wskutek tego był pan w nader niebezpiecznej sytuacji. Pozatem cechuje pana duża wrażliwość na piękno. W tych rzeczach ma pan subtelny smak. Kocha pan zwierzęta. Ludzie lubią pana. Znacznie bardziej, niż się panu zdaje. Ale, ma pan i wrogów. Zwłaszcza jeden... niemłody już mężczyzna, nienawidzi pana. Przez niego miał pan stosunkowo niedawno, dużo przykrości. Ale to człowiek nędzny.	Ja mówię, rzucam ziarno w ziemię, ono wschodzi, wstaje złote słońce z czarnej ziemi i kłania mi się, i mówi: to jesteś ty i ja, my jesteśmy. I ja wtedy wiem. Ono jest to, co moją pracę chroni. Ale miłość to jeszcze więcej. To, rozumiesz, ja mówię: tylko ty	To Jan Daval mnie zbudził. W ogóle spałem źle, z przebłyskami świadomości, w których zdawało mi się, że słyszę jakieś kroki, gdy wtem, otwierając oczy, spostrzegłem go u stóp swego łóżka, ze świecą w ręku, zupełnie ubranego... jak jest teraz właśnie, gdyż pracował często do bardzo późna w nocy. Zdawał się bardzo wzburzony i rzekł do mnie po cichu: „W salonie są jacyś ludzie”. Istotnie usłyszałem hałas. Wstałem i lekko odchyliłem drzwi do tego buduaru. W tej samej chwili popchnięto drzwi, które wiodą do wielkiego salonu, i zjawił się jakiś mężczyzna, który rzucił się na mnie i ogłuszył mnie uderzeniem pięści w skroń. Opowiadam to panu bez szczegółów, panie sędzio śledczy, z tej prostej przyczyny, że przypominam sobie jedynie zasadnicze fakty i że te fakty następowały po sobie z błyskawiczną szybkością.	Co? To ty o tym nie wiesz?!	Czy pan wiedziałeś, że dąbrowę na Krzemieniu kupiłem ja?	Pójdźmy w tamtą stronę, posiedzimy sobie trochę w karczmie u Pamfila, poczekamy przy szklaneczce malagi i zobaczymy, co się dalej stanie.	Wielka szkoda, mademoiselle Może, gdy zaczniemy razem się uczyć, potrafię panią przekonać, że jest to język bardzo piękny.	A skądże ja, dziewczę z parafii, mogę mieć najsłabsze nawet wyobrażenie o historiach tak amarantowych, jak o tym, co to jest, na przykład, mędrzec?	Wyginą? Jak to wyginą? Ja ciebie nie rozumiem, August. Przecież ich nie będziemy zabijali!	Wielce sobie szacuję ten dzień szczęśliwy, któren mi przynosi honor poznania dam tak znakomitych parentelą, jako też wdzięczną urodą i wychowaniem; chwila atoli ta tym mi pamiętniejszą snadź będzie dlatego, iż mi daje prawo, a nie wątpię, że i łaskawe pozwolenie, nazywania się odtąd waszmość panien po modnemu kuzynem, po staremu honorowym kawalerem i uniżonym ich sługą.	Czemuż by nie?	Nie powiesz?	Och, jak ojciec lubi dużo gadać! Z Wilhelma nic nie będzie, choćbyśmy mu dziesięć takich gór wynaleźli.	Toś ty był z panem Wołodyjowskim i panem Zagłobą? Nic mi o tym nie wspominali.	Wcale nie. Oszpecą Panią. Szkoda Pani piękności.	Wziąłby, żebym się jenojeno (daw.)	Co on na tym zarabia, stary Moreau?	Naturalnie, że dziś nie warto! Ale jutro! Jutro wszystko ci powiem, co myślę o tobie!	Rety! Nie rób tego drugi raz, doktorze. Nie jesteśmy do tego przyzwyczajeni.	Lecz czy będziemy mogli płynąć?	O! nie mówże mi tego.	Powiedz panu swoje nazwisko, Tomaszu i mów: panie sędzio. Nie należy zapominać o dobrym wychowaniu.	Proszę nas nie zbywać i opowiedzieć nam dokładnie wszystko, jak było	Wiosłuj całą siłą swych mięśni, Van Stillerze Piraci w wiosłowaniu nie mają sobie równych!	Sądzę, że byłoby bardzo niebezpiecznie pozostać na kotwicy blisko groty Glam Shell	Albo co?	Dokąd idziesz? Jesteś już zdrowy, co?	Ulica du Petit-Banquier Jest w więzieniu	Bóg wié! Jedni gadają że poszła gdzieś służyć do miasteczka: drudzy że ją zabrali i namówili cyganie, co to tu byli i niedawno nocką zemknęli...	Będę cierpiąca uprzedzisz go o tym, a ja wpiszę go, pod oboma nazwiskami, na czarną listę u szwajcaraszwajcar (daw.)	Będziemy go mieli, będziemy! Trochę cierpliwości, Pencroffie!	W interesie ludzkości! po cichu zakończył przybyły. A zatem idę do roboty. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Cóż takiego zrobiłem?	Powtórz to raz jeszcze!	Tak sam jeden?	Więc cóż dalej?	Więc umiesz po angielsku?	Czyś go widział?	Cóż, kupowali?	Dlaczego tak myślisz, mój chłopcze?	Do domu?	Do księcia koniuszego!	Eeee... to tylko tak bezbez (gw.)	Gorzałą go częstujcie ojczystą!	Ja, panie Fogg?...	Ja?... Cóż mi to złego?... Jestem lektorką u jednej staruszki, mam trzysta rubli rocznie, wszystkie wygody, mnóstwo prezentów...	Jak sprzedał? Jak sprzedał, to... niech go Bóg skarze...	Tak.	Takiego małego?	Tegoby jeszcze brakowało. Paniom...	A bo żółta farba to juz najpiękniejsza.	A to tu, to Florismart z Hiszpanii	A tę panią przeprowadzisz?	A! mój nieznajomy.	Gdzież ona?	Hale, odpędzałam cię to kiedy?	Ich melde gehorsam, Herr Feldwebel...	Ja.	Jak to? a ja?	Jak w polityce	Kiedyż?	Mam przecie narzeczoną... w jesieni ślub... A tamten cymbał Norski...	Może będą wkrótce potrzebne	Nareszcie mamy prawdziwego chemika!	No, to jasne	Pan dyrektor... doprawdy... ja strasznie dziękuję...	Peppino! Podaj mi pochodnię!	Pij gorzałkę, a ulży ci. Matka! nalej kieliszki.	PokusaGniew	Powinszować państwu takiej galerii, powinszować	Pozostawiam to pańskiej domyślności.	Przeszkodzę temu Ale przede wszystkim proszę aby Wasza Najdostojniejsza Wysokość raczyła przyjąć hołd całej mojej wdzięczności i mego głębokiego szacunku.	Serdytesserdytes (z ukr.) mówili Kozacy	Spróbujcie! Tknij meme (gw.) wrzeszczała wyzywająco.	Stary sofizmatsofizmat	Sądziłam, że zauważył pan coś niezwykłego w moim dzisiejszym wyglądzie.	Wszystko bezskuteczne... wszystko bezskuteczne!	Żyje?
Kiedy się pan pogrążysz na tysiąc metrów głębokości, ściany „Nautilusa” poddane są ciśnieniu stu atmosfer. Jeśli więc wtedy chcesz opróżnić dodatkowe zbiorniki dla odjęcia wagi statkowi i podniesienia się ku poziomowi, każesz pompom przezwyciężać to ciśnienie stu atmosfer, które równa się stu kilogramom na każdy centymetr kwadratowy... To wymaga siły...	Na podstawie tych danych, jakie mogę mieć, myślę, że jest interesujący. Ma dziwny sposób bycia i tragiczne oczy. Mam wrażenie, że kocha się bez wzajemności.	Tak. Ona także nie może sypiać po nocach. Pan nie rozumie dlaczego? No bo przecież ona naturalnie widzi, co się święci. To bydlę nie stara się nawet tego przed nią ukryć. Gdyby tylko miała choć trochę odwagi! Ona wie dobrze, co ja czuję, ale tak się go boi, że nie śmie nawet spojrzeć mu w twarz, a cóż dopiero odezwać się do niego. Kazałby jej zaraz iść na złamanie karku.	Doprawdy! pokaż! Gdybyś wiedziała, jak ja się zaniedbałam zupełnie nie mam się w co ubrać. Wszystkie porządniejsze rzeczy już mi się zniszczyły, a nowych nie mam sobie za co kupić, bo wszystko idzie na życie i potrzeby domowe. Wstydzę się już ludziom pokazywać. Ładny, wcale ładny, teraz właśnie takie noszą. Dziękuję ci, moje dziecko. Gdybyś ty wiedziała, ile mnie dręczy ta myśl, że ty nam oddajesz wszystko, co zapracujesz, zamiast to użyć na własne przyjemności!... Fason bardzo dobry, musiałaś kupować w jednym z lepszych magazynów. A może to drogi sprawunek? Może zrobiłaś nim sobie duży uszczerbek? Powiedz, moje dziecko, powiedz!	Hale! bogacz, a kręci się za groszem kiej piskorz za błotem, że już od chłopów pożycza i kaj ino może. Żydy go przyduszają o swoje, co na las dały, podatki winien, dworskim nie płaci, jeszczek ordynarii na Nowy Rok należnej nie dostały, wszędzie winien, a skąd to weźmie oddać, kiej boru zabronił urząd ciąć, póki się z chłopami nie ugodzi? Nie wysiedzi on długo na Woli, nie! Powiadali, co się już za kupcami ogląda...	Jeśli tak, to pokażę tobie i Janowi owego ducha w dziennym świetle. Wstydź się, chłopcze! Jesteś młody, silny, a uciekasz przed duchem? Idź natychmiast do mego starego przyjaciela, doktora Classena. Pozdrów go ode mnie i poproś, by tu przyszedł punktualnie o dziewiątej wieczór. Musi przez całą noc czuwać nade mną. Przybyłem z Paryża umyślnie na tę konsultację, gdyż bardzo źle się czuję. Niech się do tego zastosuje. Zrozumiałeś, chłopcze?	Że on wyjedzie tego można było spodziewać się, ale nie podoba mi się ta nagłość. Pisał do pana?...	„Trąbienia żadne, oprócz stołów i wjazdów przednich panów senatorów, także i na surmach grania, osobliwie w nocy, aby nie były”.	Przypuszczam, że skłonił panią, dowodząc, że sir Karol chętnie poniesie wydatki na rozwód.	Chodźmy tedy na pogorzelisko, panie Czertwan! Mamy, dzięki Bogu, lasy pełne drzewa! Odbuduje pan rychło!	Mała niedyspozycja... Choroba morska zatrzymała mnie w kajucie. Zatoka Bengalska nie służy mi tak jak Ocean Indyjski. A jakże się miewa pan Fogg?	Jak to, nie nazywa się Morcerf?	Pańską zwierzęcą chuć. Pan mnie nie poznał. Tylko obmacywał mnie pan oczami, jakbym była na sprzedaż.	Ale niéma się czém trapić! niéma sobie czém psuć humoru i zdrowia. N. Panie Faustyna dziś śpiewa razem z Albuzzi, są w najczulszéj zgodzie, kochają się jak dwie gołąbki.	Wiem. Mówił mi. Mówił mi również, że perspektywa pozostania tutaj tak pana przeraziła, że aż się pan bronił rękami i nogami.	Markiz de Saint-Méran... Zdaje mi się, że to nazwisko nie jest mi obce... Markiz de Saint-Méran...	Trochę nie podoba mi się, że po nowej drodze wozy będą jeździć bez koni Ale nie mój to grzech.	Piątka! cztery koniaki, bo i pani się z nami napije?...	Och! nie mogę polegać na tobie, mój przyjacielu! twarde masz serce i dbasz zanadto o skórę.	Nie dałaś mi spokoju, aż się zgodziłem przyjść tutaj! Sądziłaś, że zapomnę, co to za dzień dzisiaj? Tymczasem otrzymałem tu ostrzeżenie.	Na pewno jest teraz mnóstwo małych kurcząt i żółtych kaczuszek, jak przyjedziemy, już będą duże!	Uspokójcie się, nie płaczcie!... cóż poradzić?... wola Boża... no, mówię: wola Boża!	Pani się mnie nie czepiaj... Z krowiętami będę się ubierać razem, co?	Nie wspominaj pan o raportach, wiem już, jaką można do nich przywiązywać wagę. Ale, mówiąc o raportach, panie baronie, co się pan dowiedział o aferze z ulicy Saint-Jacques?	Takie głupstwa nie trzymają mi się w głowie. Nigdy się takimi bzdurami nie zajmowałem i nigdy mnie nic takiego nie obchodziło Ciekawość pierwszy stopień do piekła.	Tak dla nas nie ma wątpliwości, ale przesłuchanie współwinnej, czy też ofiary jego lubieżności, zda mi się zgodnem z obyczajem sądowym.	A jednego, który był ojcem naszego praojca, pozostawił na pustyni martwym. Tak Ada uczy.	Daję panu słowo! Czyż pan jest o sobie tak złego zdania, że rozmowa z panem, to przykrość?	Lecz ty, wuju, nigdy nie odwiedziłeś mnie nawet wówczas, zanim się to stało. Dlaczegóż więc przedstawiasz to obecnie za powód odmowy?	Wszystko się zmienia w tym domu, panie Boach	Ten panu nigdy o mnie nie mówił! Nie przypuszczałem, że pan będzie kłamał!	Tak, w chwili kiedyśmy go znaleźli na wysepce, przebywał tam już dwanaście lat	To znaczy, że nie masz żadnej religji; wolę cię nawet taką	E... nie przyjdzie, ale na to, aby nie przyszła, trza choremu wielkiego silentiumsilentium (łac., r n.) poczytany (daw. krótka forma przym.), uznany za coś a. za kogoś. za umarłego. My będziemy po nim płakały i oficyjery będą płakałyoficyjery będą płakały	Keszterowa to co, to perkal? a Grosglikowa, to wata? Cóż pan na to powie?	Boże wielki!... z radości nie czuję bólu; wsiadłbym na tego konia choćby z kulami za skórą. A! co za strzemiona!... Hola! Bazin, chodź tu natychmiast!	Droga moja! cóż ci powiem więcej nad to czego się sama domyślać możesz! Żal ojca twojego był bez granic, gniew macochy niesłychany... wszyscy opłakiwaliśmy stratę najukochańszego dziecięcia...	Popularność tę zawdzięczam nie temu, że jestem lekarzem, lecz temu, że byłem pacjentem	Doszliście już do takich wynalazków, że rumieniec wstydu młodej dziewczyny jest... wynalazkiem.	Słowo honoru, że nie mam trzech rubli nawet przy sobie, załóżcie za mnie pięć rubli.	I kucharka miałaby wolną niedzielę. Ale ostatecznie Adolf ma słuszność. Zawsze to jest oszczędność zjeść obiad u siebie.	Ona nie jest oblubienicą Lulejki, ona jest oblubienicą Bulby! Ona będzie moją żoną, musi być moją żoną. Ona albo żadna!	To co, że należą? Mnie nie wolno. My w Talmud nie wierzym, w sobotę świateł nie palim... nam nic nie wolno!	Pan Maks jest pana wielkim przyjacielem	Pan miecznik jest pomiędzy oficerami w cekhauzie.	A chociaż pan ma młode, nie puszczę pana tak łatwo.	On jest tym, komu Bóg kazał strzec posłuszeństwa dusz. On niesie ciężką służbę. Prowadzi, a nie wie, nakazuje, a jest ślepy.	Psia kość, że też nasza Szwajcarka, mademoiselle Lucette, która umarła w roku zeszłym, nie była mężczyzną! Prawdziwy pech. Wszystkie jej papiery mam u siebie!	Bo co? Stało się co złego?	Chcę zaproponować panu spotkanie w ustronnym miejscu, gdzie nikt nam nie przeszkodzi. Potrwa to nie dłużej niż dziesięć minut i jeden z nas już tam zostanie, aż go liście pokryją. Nic więcej nie chcę.	Czy tak? Więc i jutro... nie będzie pani?	Wszakże wczoraj, wskakując do pociągu, wymienił pan swe nazwisko, Barnes?	Trzymają to bezprawie w tajemnicy, bo im samym siebie wstydno. Wierzaj mi, twoja miłość, nie o pozyskanie małżonka mi chodzi, którego nie znam ani nawet konterfektu onego nie widziałam; niesprawiedliwość mię gniewa, lekceważenie mojej osoby, pomiatanie krwią królewską. Wżdy po Bogu a prawdzie ja jedna dziedziczką tronu jestem! Mnie winni koronować, a dopiero myśleć o przydaniu małżonka królowej.	Dlaczego?... Ale co ci jest? taka jesteś zmieniona i jakaś inna!...	Niech pan ją tylko dostarczy, panie Pencroffie	Widziałem sto razy. To ona przysyła mię tu do swojej pani matki.	Kiedy nikogo nie mam, to i sama: cóż robić?	Nie; ale co innego nie być antysemitą, a co innego służyć Żydom.	Głupiś, zawracaj do Bukowca! To idjota dopiero!..	Nie. Słyszałem tylko o tym dziwnym człowieku. Uchodzi podobno wśród okultystów za powagę.	Nie mogę i nie chcę. Ja z pierwszym lepszym prowadzić rozmowy nie mam ochoty. Informacyjnym nie myślę być źródłem dla lada przechodnia.	Tak, ale sądowi dobrych przyjaciół?	Tworzyłbym wierne sobie legie z tamtejszych górali. To tędzy żołnierze ci Iberowie.	Któż to tam tak skwierczy?	Ale usta, raz jeden usta! Twoje usteczka maleńkie, twoje usteczka różane!	Dokądże to?	Miasto jest górą.	Nie jesteś Grekiem?	To masz, proszę!	Tak. Tak... Chciałby może powiedzieć pani coś o tym srebrze, które...	Co to? Co to?	Nie wiem	Nie, mój Baćka. Teraz basta! Już ja mam was dosyć.	Czy dzień wczorajszy nazywasz przeszłością?	Czy oszukiwałeś w krokiecie?	Prócz tego, każę cię wyrzucić za drzwi.	Pańskie zdrowie, panie Dyzma	Już mu niewiele brak, więc wolno	A ci panowie, z którymi rozmawia?...	Cóżeś ty zazdrosny? spytała.	Dzień dobry panu. Dzień dobry. Dzień dobry panu.	Jedno słowo Ayrtona wyjaśniło im wszystko.	Mam sądzę zaszczyt mówić z Mr. Barnesem!	Mój koń, mój biedny koń!	Ostawić ci co z mojego pocztu?	Prawdopodobnie zaraz dziś rano przyślą pionierów i naprawią bastjon.	A! zapomocą tej drobnej rewelacji	A, tuś doprowadził!	Aa! a!	Bo wiedzą.	Dziad twój	I ja!	Kawaler d’Espard, brat margrabiego.	Nachname? Zaraz ci dam zamówienie portfel..	Naprawdę?	Niepodobna?	Oszalała baba!	Raz w życiu.	Wzieni Gołębiów...	Znaleziono je martwe, otrute.
Właśnie, i to jest gruntem, z którego następne wyłaniają się pytania. Czy w stronach tamtych okoliczności będą sprzyjały rozwojowi przyrodzonych i nabytych zdolności mego męża? Czy przedstawiają się dlań szanse zostania, jak na początek, chociażby gubernatorem którejś z wysp Oceanu Spokojnego? Czy będzie tam miał sposobność rozwinięcia przyrodzonych swych i nabytych zdolności?	Czy na tym koniec? Może chciałbyś mnie jeszcze o coś poprosić i sobie wziąć? Doprawdy, nie krepuj się.	Dramat jest łatanym kostiumem w rekwizytorni! Wtedy coś wart, gdy się dobry aktor w niego ubierze. U nas, bywało, w teatrze, na dramatach smażyliśmy sobie befsztyki!	Jest jedna ziemia swoja, a tamta reszta, to wygnanie! Ja się pytam, czy znowu uciekniesz?	Szkoda. Wolałbym, abyś pani umiała mniej, a dobrze. Czy przecież posiadasz pani choć jeden przedmiot gruntownie, to jest tak, że mogłabyś się podjąć go wykładać?	Przytem zobaczycie, ile w nim namiętności szlachetnej. Hejże! przyjaciele, powracamy do Paryża. Brawo! jadę; zobaczymy naszego Porthosa, wybornie. Nie uwierzycie, jak mi tego olbrzymiego gułptasagłuptasa.  brakło! onby za królestwo nie sprzedał swego konia. Chciałbym go już na nim widzieć. Pewny jestem, że będzie wyglądał na Wielkiego Mogoła.	Mówię o panu gdyż nie umiesz trzymać języka za zębami. Nie jesteśmy jedynymi ludźmi, którzy wiedzą o tym papierze. Ci hultaje, którzy napadli dziś w nocy na karczmę (bez wątpienia zuchwali i niemający nic do stracenia rębacze! ) i inni, którzy znajdowali się na pokładzie wiadomego statku (a śmiem przypuszczać, że jest ich więcej w pobliżu), spiknęli się wszyscy, żeby zdobyć te pieniądze. Musimy się nieco rozłączyć, aż do czasu gdy przyjdzie nam odpłynąć na morze. Jim musi na razie pozostać u mnie; pan weźmie Joyce’a i Huntera i odjedzie do Bristolu, a od początku do końca nie wolno nikomu z nas pisnąć ani słowa o tym, cośmy odkryli.	Zapłać szkody, to ci maciorę wypuszczę, a nie, to podam do sądu! Zapłać za płótno, co mi je zwiesnązwiesną (gw.) zryte. ziemniaki. Mam świadków na wszystko! Widzisz ją, jaka mądra, będzie se świnie wypasała na moim! Nie daruję swojego! A na drugi raz to twojej maciorze i tobie kulasykulas (gw.) jazgotała zajadle, że zaś i sąsiadka dłużną nie ostawała, to już kłóciły się na zabój, wytrząchając do się przez płoty zaciśniętymi pięściami.	A czy tam... czy tamtejsi mieszkańcy nie są przyjemni?	Ach, ciociu, ciociu!... ty nawet nie domyślasz się, jaką piękną rzecz widzieliśmy w tej chwili... Sama powiedz, czy płakał kto za tobą, za Adą albo za mną, i jeszcze tak serdecznymi łzami... Nas nigdy nikt nie opłakiwał, choć nikomu nie zrobiliśmy krzywdy. I może dlatego musimy wylewać potoki łez nad urojonymi cierpieniami... Powiedz, Ada: kochał nas kiedy kto, jak panna Brzeska swoje uczennice?...	Bądź posłuszny, Laporte!... czy nie widzisz, że nie mam czasu do stracenia?...	Chodźmy do izby Późno już.	Czy pan słyszał, panie majstrze?!	Ja jadę natychmiast, dodała Laura, wykradnę go, odbiję, ukryję w miejscu bezpiecznem, u króla, u trybunałów, u duchownych? Ja liczę na panią kasztelanową...	Jaśnie wielmożny panie! Już wasza wielmożność pewnie mniej żałuje, że Wołodyjowskiego tu nie masz, bo i ten temu wcielonemu diabłu nie wyrówna.	Kiej mi się zda, że spadam... rety... mój tatusiu złocisty... lecę na dół!...	Lekarz z zawodu swego głuchy być musi i ślepy na wszystko, co nie wchodzi w zakres medycyny, lecz w danym wypadku przyznać muszę, że oboje są nader surowi, odnośnie doczesnego i przyszłego życia.	Mikołka, chodź ze mną do Krabatiusa; wczoraj mu już wszelakie niemoce dolegały, godzi się odwiedzić biedaka.	Na nic się to nie zda! Skoro tylko dojdziecie do sytości i bezpieczeństwa, zaraz zaczniecie na nowo różne wybryki. Spróbowaliście wolności zupełnej i to minąć bez skutków nie może. Walczyliście o wolność bez praw, niechże ona wam teraz wystarczy!	Należy mi się w twarz plunąć, Miszuk zgubiłem ją. I nie ma na to innej rady. Prosiłem ją wczoraj: „Idź, Wiera. Dusza twoja mnie nie znosi”. Nie. Siedzi. Płacze. Siebie zgubiła... Zgubiłem ją ja	Nie! Bóg uchroni pana od tego, gdyż jesteś dobry i zacny. Temu Manuelowi, którego znasz i którego ja kocham, zagraża wielkie niebezpieczeństwo. Ma on potężnych wrogów. Przypomnij pan sobie: czy nie zdarzyło mu się co niezwykłego?	Okręt, Obyczaje rzekł, odrywając plecy od ściany na parę cali, ażeby mi się przedstawić. Skłoniłem się lekko i powiedziałem, że dowodzę handlowym okrętem zakotwiczonym obecnie w Rushcutters’ Bay. Oświadczył mi, iż go zauważył, taki ładny, niewielki statek. Mówił o nim po swojemu, bardzo uprzejmie, a obojętnie. O ile pamiętam, zdobył się nawet na łaskawe skinienie głową i powtarzał, oddychając ciężko:	Później ukryłem w bezpiecznem miejscu walizkę i na tem koniec. Nie wiem tylko, co dalej ze sobą robić, i z czego żyć. Mam wprawdzie w kieszeni zagraniczny paszport na cudze nazwisko, z moją fotografją, ale bez forsy zagranicę nie mamy poco jechać. A o spyleniu tych papierów teraz nie można marzyć. Chyba gdzie na prowincji, ale to wątpię.	Sukcesy, wieńce, oklaski, powodzenie, o, będzie to wszystko, daję pani na to słowo honoru.	Tak, tak! Ja to mówię z doświadczenia. Lubię się kochać w aktorkach. U nich nie ma ani odrobiny pozy w pożyciu domowym. A wie pani dlaczego? Tak się wygrają na scenie, że odpoczywają w domu. A damy z mondu...	Ujrzałem go nagle, jak z mgły się wynurzył. Przywarłem do ściany, jakbym wejść w nią pragnął, stać się cieniem przechodnia rzuconym na chropawą powierzchnię. On szedł w chmurze błękitnej. Aż stanął o krok, tak blisko, jak... o!	W chmurach kryją się doprawdy dziwne, tajemnicze rzeczy To pewne, że pewnego rodzaju zachmurzenie często na nas wywiera wpływ niezwykły. Pociągają nas ku sobie, jakby chciały nas w cień swój chłodny wessać i ponieść kędyś. Ich postacie są barwne i cudne jak wyszeptany sen otchłani duszy, jaśń ich i wspaniała światłość ścielące się po ziemi to zwiastuny owej nieznanej, niewysłowionej, zaziemskiej wspaniałości. Ale są inne chmury, ponure, zamyślone, przerażające, z których wyzierają straszydła przedświatowejprzedświatowy	Więc chodźmy na polowanie Potem wrócimy tu po drzewo.	Z tego, co mi pan Sancho opowiedział dziwny uczyniłam wniosek: jeżeli rycerz, Don Kichot, jest skończonym wariatem, dlaczego Sancho Pansa, znając stan jego umysłu, pozostaje przecież w usługach szaleńca? chyba, że ma bardziej jeszcze popsutą głowę, niż pan jego. Jakimże sposobem można dać Sancho Pansie wyspę do rządzenia, jeżeli samym sobą rządzić nie potrafi?	A co robi krewna waćpana?	A gdybyś mnie generał przedstawił N. Panu? zapytała wdowa.	A ja?	A tu.	A zatem zmuszasz mnie, bym cię zabił. Nie mogę puścić cię wolno, inaczej przyniesiesz zgubę mnie i moim przyjaciołom.	Ach! tak jeżeli jego ekscelencja minister, jak oto mieliśmy honor słyszeć od pana, ma w rzeczy samej pewność jakąkolwiek...	Ach, to nie są mewy!	Ale możemy powiedzieć następcy faraona.	Ale, jaśnie wielmożny panie, to zupełnie naturalne. W tym domu została dokonana zemsta.	Antylopę lub gazelę! Miałżebym po to przybyć tak daleko, żeby strzelać gazele?	Cicho, Alanie, ocaliłeś mi życie	Co ci cyganie przeklęty! gdzieś ty był w nocy włóczęgo, gdy żona jęczała wzywając twojéj pomocy, a choćby twarzy twojéj!	Co takiego?	Co to ma być?	Co znaczy „po co”? Po co? Zapukałem do twojej spiżarni, a gdyś się nie odezwał, zastukałem do drzwi twego mieszkania. Stukam, pukam, znowu stukam. Wtedy Zelda półżywa ze strachu zerwała się z łoża i ja ją wtedy zapytałem o ciebie.	Dalibóg, to śnieg!	Dawno się ono wyczerpać było powinno	Dałbym głowę, że nie tylko czytał, lecz i rozumiał	Dlatego też byliśmy w takiej przyjaźni z pańskim ojcem Podobne przekonania łatwo zbliżają ludzi.	Dziękuję.	E! takie to braterstwo wasze! Dać mi jej nie chcecie, bo może od drugiego lepszego się okupu spodziewacie...	Et, nie chciało mi się.	Ja rany leczyć umiem pójdę, zobaczę...	Jim	Kiedy tak, to lasu może ciąć nie będą!	Którędy przechodzić będzie?	Lasami.	Mirowy każe (Sędzia pokoju mówi) sztraf za heto drzewo zapłacisz...	Mleka i chleba daj mi, Józia, a wystarczy.	Mógł to być jaguar, ale równie dobrze mógłby to być szpieg W tych dzikich krainach nigdy nie można być pewnym jutra.	Najf.	Najlepiej ze wszystkich; umarło.	Nic. Co ma się dziać?	Nie o takie rzeczy się nie troskam.	Nie przybyliśmy przecie, aby być świadkami obłóczyn zakonnika!	Nie pójdziesz... sama tu nie zostanę.	Nie tak jak ty to rozumiem Należy go, nie ruszając się z miejsca, czekać i poprostu bronić mu się środkami, jakich się zwykle używa w obronie spokoju.	Nie wrócisz więcej do Lubicza... tu zostaniesz. Teraz rozkazuję ci gadać wszystko, co wiesz!	Nie, nikogom nie widział, ino wasz stary parobek stał w bramie, ale ani się za mną nie obejrzał.	Nie.	Niebieski ptak?	No, skoro nie chce mi pan dać nic więcej, muszę się tym zadowolić. Ale jeszcze jedno słówko, hrabio.	O ile wiem, nie Twój ojciec był żarliwym stronnikiem Burbonów, mój zaś oddany był całą duszą cesarzowi i jedynie to mogłoby ich dzielić. Ale skąd to pytanie?	Ojciec wie?	Ostatecznie, droga pani, prawo musi chronić wierzyciela. Otrzymaliście państwo trzy tysiące franków, trzebaż je oddać...	Otóż i mój najpierwszy przyjaciel	Panowie, spokój tam, żandarm wraca.	Pies	Pod siedmioma pieczęciami tajemnicy.	Powiedziałeś przed chwilą: Sołomin.	Przyjdzie pan, panie Franku, jutro do Lipczyńskich sadzić kwiaty?	Rozmawiał pan z nią o mnie?... Ach, przepraszam za niedyskrecję, ale, widzi pan, to mnie tak wzburzyło. Niech się pan nie dziwi. Przecie niemal wszystkie moje wspomnienia wiążą się z domem i ze środowiskiem cioci Przełęskiej... Pan tam bywa...	Siedem i pół!	Słyszę będzie, ale serca to nie wiele mu się zostanie, ono kawałeczek.	To ja nią jestem czego chcecie odemnie?...	To ja odchodzę, bo mam ochotę tego Niemca pożreć.	To nie baw się pani mną	To wiem. Ale teraz powiadają, że się omylili i że to inna dziewka, a najlepszy dowód, że sam Jurand jej się zaparłzaprzeć się	Trzeba, żeby zagraniczni królowie pokłócili się między sobą i żeby najsilniejsi zaprzyjaźnili się z Maciusiem.	Ty jesteś Kama?... Nie, ty jesteś... Tak, ciebie kiedyś przysłał do mnie Dagon, ale wówczas nazywałaś się Pieszczotą...	Uwińcie się ze sprzedażą, zróbcie, co potrzeba, pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo we wtorek.	W tej służbie?...	Wiesz... naprawdę... wyrażasz się jak...	Więc nigdy dotąd nie widziałeś kaszalota? Myśmy ich tu widywali całe setki, zanim się do nas dostałeś... Ale wiesz co? Dobrze, że mamy znowu chłopaka! Otto był za stary, a do tego Holender. Nieraz żeśmy porządnie poprztykali się ze sobą... a ustrzegłby się tego, gdyby miał w gębie jakiś ludzki język. Co? Jesteś śpiący?	Wychodzisz, Watson?	Właśnie... hm... więc może wpadnę...	Z tego, że dokument, który znaleźliśmy, był świeżo napisany i że tylko rozbitek mógł go napisać.	Za godzinę, pani	Zaniedbuje interesy	Ziemniaków w polu dużo?	Znajdujesz więc, że pieśń twoja i moja są tak bardzo różnemi?
Doprawdy nie wiem. Zdaje się, że mój nieboszczyk stryj nie był zupełnie normalny. Uchodził za dziwaka. No i, w końcu zastrzelił się. Ale panie doktorze! Widzi pan przecie, że jestem spokojny i opanowany. Przytem nie sądzę, bym był tchórzem. Niechże mi pan uczciwie, po męsku powie, co zdaniem pańskiem mi grozi?	W każdym razie to chyba ani ja, ani pan, prawda?	Z czegóż pan to zrobił?	Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	A następnie spiszemy akcik, mocą którego pan S. Szlangbaum zaciąga od wielmożnego S. Wokulskiego dług w kwocie dziewięćdziesięciu tysięcy rubli i takowy zabezpiecza na nowo nabytej przez siebie kamienicy. Gdyby zaś pan S. Szlangbaum do dnia 1 stycznia 1879 roku powyższej sumy nie zwrócił...	Myślałem tedy naprzód że może ją do Kijowa odesłał, ale nie, bo mi rzekł, że na wesele do Kijowa z nią pojedzie; jeżeli tedy pojedzie, to znaczy, że jej tam nie ma. I za mądry on na to, by ją tam wozić, bo gdyby się Chmielnicki ku Czerwonej Rusi posunął, to Kijowa łatwo litewskie wojska mogą dostać.	To niech se będzie. Jo dla nich nie zginę dobrowolnie.	A! tak! niepospolity aktor, który doskonale rolę swą odegrywa. Zdolności ma, nie zaprzeczam, ale tém więcéj się go lękam. Cóż ręczy za jego charakter? Kryje się ze swą przeszłością, z nazwiskiem, a to przecie nie mówi za nim.	Marysia na pewno niedługo przyjdzie. Do miasteczka poszła A pan inżynier, to widzę, wyzdrowiał całkiem, dzięki Bogu.	To nas pan go nased. Ścierwa go zabili. Ożenił się dwa roki temu z takim strzygoniem z somsiedniej wsi, latawicą, co ij beło sesnaście roków... a jemu bez mała pięćdziesiąt i pięć... Tak za niom zaceli się uganiać chłopy, a on stary ośpihował i nieraz strętnął ją z jakowym gachem... No, i ten gach musiał go dzie ciupagom prasnąć...	Chcecie. Ale mniejsza o to. Macie słuszność, że czas wszystko pokaże. Na razie nie ma o czym mówić. Teraz nam i wam chodzi tylko o jedno: o zniszczenie tego, co jest, o zgnębienie rozpanoszonego środka, o przewrót. Idziemy razem... Gruzy zostaną tam, gdzie przejdziemy, zgliszcza i krew.	Drogi aniele, nie będę już kazał przed nikim; czyniłem to jedynie w nadziei ujrzenia któregoś dnia ciebie.	Powiedam szczerą prawdę, abo to nie młoda, nie urodna, nie bogata! Kijem się będzie musiała oganiać przed chłopami.	Oto jedno! Pamiętam czasy, kiedy ta ręka była biała, gładka, i kiedyś najwięcej zajmowała się jej pięknym utrzymaniem. Bardzo była wówczas ładna, ale w moich oczach dużo ładniejsza jest teraz, bo z zewnętrznego oszpecenia wyczytałem całą historię. Złożyłaś ofiarę z próżności. Ta stwardniała dłoń zdobyła coś lepszego niż bąble i jestem pewien, że szycie, wykonane przez pokłute palce, będzie bardzo trwałe, kiedy tak wiele dobrej woli było w każdym ściegu. Małgosiu droga, więcej to cenię w kobiecie, gdy umie zapewnić szczęście domowi, niż kiedy ma białe ręce lub salonowe wdzięki. Z dumą ściskam tę zacną, pracowitą rączkę i mam nadzieję, iż nieprędko zażąda ktoś, bym mu ją oddał.	Poczekajcie, niech ino zejdę, to pomogę. Pomroka taka, że nic nie widać.	Skąd pewność, że to nie kropla wody, która skapnęła z sufitu?	To los się mści na was. Los, nie ja.	A wszystko na to tylko, aby się dać potem poćwiartować przez tych podłych Afganów! Nie zdaje mi się, żeby do tego było zbyt dużo kandydatów.	Próżno by mię pani żałowała, bo nie czuję się wcale zmartwiony. Daję pani na to słowo uczciwego człowieka, że nie kocham się w pannie Natalii. Nie, nie! nie kocham się w niej wcale!	Albo i mnie I wóz drzewa mnie przycisnął, i do śpitala mnie oddali, i robotym znaleźć nie mógł, a przecie żyję, bo mój czas jeszcze nie nastał. Jak zaś nadyndzie, żebym się schował pod wielki ołtarz	Ta osobistość to sławny Cokburn z Rochester, statystyk uniwersalny, który wszystko zważył, wszystko zmierzył, wszystko podzielił na dozy, wszystko zrachował. Zapytaj się pan tego nieszkodliwego manijaka! On panu powie, ile człowiek pięćdziesięcioletni zjadł chleba w ciągu swego życia, i ile metrów sześciennych powietrza spożył oddychając. On powie, ile tomów w ćwiartce zapełniłyby słowa adwokata z Temple Bar, i ile mil dziennie robi faktor, roznoszący tylko same listy miłosne. On panu powie ile wdów przez godzinę przechodzi przez most w Londynie i jaka by była wysokość piramidy zbudowanej z ostryg zjedzonych. On panu powie...	Na co nam na późniéj odkładać. My i teraz wybór zrobić możem... niechaj pan starszyna świadkiem będzie.	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	I nie przyszło panu na myśl, że można patrzeć na świat nie używając żadnego „pryzmatu”?	A nie zapomniałaś już botaniki i fizyki z kretesem?	Bom łzy ludzkie widziała z powodu waćpana wylewane... Bom groby widziała, jeszcze trawą nie porosłe...	Co znaczy nie zachwycasz się? Byłeś czy nie byłeś w Weisówce?	Czy jej głowa nie była uwieńczona ośmiu mackami wijącymi się w wodzie jak gniazdo wężów?	Ej, to tylko gadanie.	Ja tam tego niewiem, bom nie mądra alem nigdy w życiu nic od nikogo darmo nie brała i nie wezmę...	Ludzie nie uwierzą, bom nigdy okupu nie brał	Nie pozwolę	Prawdę rzekłeś to jest Tehenna, syn Musawasy, nasz wódz, który godzien był zostać nawet egipskim księciem.	Stało się dużo złego, tylko ciebie oszukują, przed tobą ukrywają, ty nic nie wiesz.	To możliwe	To zdrowie wuja!	Ty zawsze jesteś... no, już nie powiem.	Waszmość masz całką rację. Nikt nie zakontrujekontrować (przestarz., z łac.)	Zapomniałem o najważniejszym słowie Nie wiedziałem, żem o tym zapomiał. W dodatku	Ale to jest dobra sposobność do nawiązania różnych stosunków.	Nam dziewki nie trzeba Jest wreszcie Magda, a i ta niewiele co robi.	Och! nie mogę polegać na tobie, mój przyjacielu! twarde masz serce i dbasz zanadto o skórę.	Łaskawi panowie! Poproszę o pewną grzeczność. Obaj byliście w pociągu, gdy popełniono kradzież. Radbym tedy każdemu zosobna zadać pytanie w łączności z tą sprawą. Czy mogę na to liczyć?	Cóż-to ona się dzisiaj zrobiła na dziewiczo...	Lis jucha; leci, wywąchuje, kręta się, a ogonem ślad zaciera, żeby nawet wiatru za nim nie złapać i szkody nic pomścić.	Nie mam, proszę łaski pana.	Nie zaniecham niczego. Bóg da, że niedługo się zobaczymy.	Odjąć go Tatarom! Niech go Rzeczpospolita sądzi, ale nie dajmy poniewierać krwi zacnej poganom!	To napiszmy do ojca	Wysłał mnie rycerz Zbyszko z Bogdańca, za którym kopię noszę, a który od tura na łowach pobit sam nie mógł ku wam.	Założyłbym się, że nie wierzyła temu, co mówiła... nie byłaby z domu Whitgiftówna! Wszystkie opowieści są w tym zgodne, że Wierzenia, ReligiaŻuławy były dla Czterolatków najulubieńszym siedliskiem, póki ojciec królowej Bietkiojciec królowej Bietki	Miło patrzeć, jak on się do tego bierze! Założę się o mój part i moją płacę, że to dla niego w połowie zabawa... a on sobie myśli, że jest tęgim marynarzem. Przyjrzyj no mu się teraz.	To też najwięcej zgryzło Jagiełłę Przedstawiałem, prosiłem najmiłościwszego, że siły jeszcze mamy, że lada dzień muszą się poddać. Ale król jedno tylko powtarzał: wolę odwrót i układy, niż żeby wszyscy bez mego zezwolenia obóz opuścili.	Na Boga! ten Kmicic, żeby jeno miał głowę na karku, mógłby bitwę wygrać, nie zginąć!	Nazywają się Polacy, a miny mają niczego. Po cóż mi tam ich nazwiska?... Skoro mię wwalą na tortury, przynajmniej będę miał sposobność niewydania nazwisk i słowem honoru nie będę po próżnicy wywijał.	Kapłani... lud!... Tu przede wszystkim trzeba powściągnąć tych, którzy pragną wojny... Prawda, że jego świątobliwość faraon jest za mną, i zdaje mi się, żem pozyskał niejaki wpływ na serce dostojnego następcy (oby żyli wiecznie!). Ale Nitager, któremu wojna jest potrzebna jak rybie woda... Ale naczelnicy wojsk najemnych, którzy dopiero podczas wojny coś znaczą u nas... Ale nasza arystokracja, która myśli, że wojna spłaci fenickie długi, a im przyniesie majątek...	Ja udam się po rozkazy do kalifa Abdullahiego.	A jeśliby mu przyszła taka, żeby cię kazał powiesić?	Byłeś księży, ale będziesz swój własny!	Ciekawam, dlaczego każdy sądzi, że powinnam wyjść za Gilberta	Co? Tam na dół?... tam... gdzie... on?	Jutro przechodzę na katolicyzm	Kilka razy dziennie przychodził na nasze podwórze.	Księżniczko, daruj mi jedną jedyną chwilę, nim stąd odejdę, jedną chwilę na osobności.	Na zimę mam taflę szklaną!	Najzupełniej, panie.	Tak.	Ach, sam... A jak się bawisz?	Ba! A co ja mam z dziewczyną wtedy robić! Głowę jej ukręcić czy jak?	Baronie...	Była zdaje mi się w najświeższym smaku, i śmiem sobie pochlebiać...	Chciałem jednak usłyszeć i pańskie zdanie. Radrad (daw.)	Ciociu, no!	Czy ja wiem czemu?	Człowiek władający światem przez pracę.	Ech, ludziom tym obce są podobne skrupuły genealogiczne!	Jaka ona prześliczna!	Jedno i drugie monstrualne	Jestem zbyt chory błagam, aby mnie zwolniono od tej podróży lub bodaj prosiłbym o kilka dni dla podratowania zdrowia.	Jis kas nedėlia mūsų bažnyčioje meldžiasi...	Kupisz je za połowę ceny?	Możemy spróbować	Młody?	Nasza parafia.	No i cóż?	No, a ty Drohojowski?	No, pokaż.	O! o!	Pilno mi już i pali mnie pobyt w tej ziemi, chciałbym choć jutro wyruszyć, przeto wezwałem waszmościów, ażebyście, jako ludzie wojskowi i doświadczeni, prędkie sposoby obmyślili. Szkoda nam czasu tracić, skoro nasza obecność znacznie wojnę powszechną przyspieszyć może.	Potrafisz?	Prawdopodobnie...	Promocję	Samobójstwo, Melancholia	Tam znajdzie się i dzisiejsza wycieczka.	Teraz nam się wyspowiadasz!	W jaki sposób?	Za życia byłem twoim wspólnikiem, Jakubem Marleyem.	Zobaczymy!	Święta prawda, Turk! Mówi, jak z książki!	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.
A jednak ty tylko możesz radzić i powinnaś Marszałek nie jest wprawdzie AdonisemAdonis ale... Gdyby nasze obowiązki były do spełnienia łatwe, nie istniałaby zasługa. Zresztą, mój Boże, któż nam broni mieć na dnie duszy jakiś ideał, o którym myśl osładza najcięższe chwile? Na koniec, mogę cię zapewnić, że położenie pięknej kobiety, mającej starego męża, nie należy do najgorszych. Wszyscy interesują się nią, mówią o niej, składają hołdy jej poświęceniu, a znowu stary mąż jest mniej wymagający od męża w średnim wieku...	Nic nie rozumiesz, dziecko. Ja ciebie już wychowywać dalej nie potrafię. Nie chcę, abyś niszczył stosunki z ludźmi tak sobie życzliwymi jak Irina Wsiewołodowna. Mówiła mi, że była u ciebie w szkole i że byłeś niegrzeczny. Dlaczego? Nie trzeba zniechęcać do siebie ludzi chętnych... (Wiedział, co to za chętki. Czy ta mama zgłupiała, czy spodlała tak z tym „panem Józefem”?)	Doprawdy! serdecznie się z tego cieszę. Przewidywałem ja, że to kiedyś nastąpi, ale nie wiedziałem, że dziś właśnie. Chceszże mnie pani, panno Heleno, uważać odtąd za brata? Chceszże mi zaufać i podać rękę, której mi niegdyś podać nie chciałaś?	A tak! zobaczyłby cięgi! Zobaczyłby na chlebie oliwę, tę obrzydliwą, tłustą oliwę, po której ciała ich stają się giętkie, niby trzciny. Nie! z tego nic nie będzie! Niech się lepiej uczy grać na skrzypcach, to go jeszcze nie zrobi kuglarzem!	Ba! Żeby jeno za suplikowanie! Aleć ja powiedam, że nieszczęście się stało. Figuruj sobie waszmość, w nocy, kiedy my wracali z Artushofu, on nie spał, jeno siedział w oknie, które sobie na kęsek odparłodeprzeć	Nie, pani, mam wielu chorych w N. i w okolicy, i jednéj pacyentce wyłącznie oddać się nie mogę; ale często, codziennie może, przez czas jakiś przyjeżdżać tu będę.	Spóźniłem się mamusiu, bo był u nas pan Borowiecki, dyrektor od Bucholca i przez to nie śmiałem wyjść prędzej. Ojciec nie był jeszcze?	Bo takie życie jest dla mnie torturą! Czyż tego nie widzisz, czy nie odczuwasz, Ew!	Geniuszu, czy nie chciałbyś mi go dać czasem?	Hej! Pić nam dawajcie! No i jakżeż? I już całkiem nie myślisz o twojej podczaszynej czy stolnikowej?	I tyś mi je dał. No nie?	Nie ma czarów, których by nie rozproszył topór!...	Nie rozumiesz tego bo nie jesteś żonaty.	Nikt mi o niczém w świecie nie mówił kobiécym instynktem odgadłam wszystko; przeznaczenie moje znam i wiem...	Oni nie chcą, abym żył...	Pozostać wiernym sobie? A skąd pan wie, czy nie byłbym wierny sobie, gdybym odesłał pana do diabła z pańskimi propozycjami?	Rebe! Mnie bardzo miło słyszeć, że tobie na świecie dobrze jest, ale ja bym nie chciał, żeby mi dobrze było przez krzywdę ludzką...	Z pół korczyka do jedzenia zaraz niech weźmie, a potrza jej więcej, to dopiero po sadzeniu, boć nie wiada, wiela ostanie. Przyjdzie Józka, to odmierzy, choć robotnica z Filipki, no!... zbywa jeno...	Jeśli natomiast zachowamy się jak przystało prawdziwym rezydentom nie będzie ci już wolno nigdy zawierać paktu stanowiącego o Ekeby i nie dostaniesz też w tym roku zapłaty ani od nas, ani od majorowej.	Bardzo dobrze to dowodzi, że siły wracają nie nagle, lecz stopniowo... Jakże się czujesz?	Ja? Chyba bym był z rozumu obran! Kudak minąłem i anim wystrzelił, choć mnie stary ślepiec armatami stepom oznajmiał. Mnie na Ukrainę było pilno, nie do Kudaku, a do ciebie było mi pilno, do starego druha, dobrodzieja.	Teraz, panie hrabio przepraszam raz jeszcze i mam nadzieję, że nie zachowasz pan urazy do mnie za to, co się stało.	Ha! kładziesz palec na wielkie nieszczęście. Gdyby zrozumiano Marcela, nie przyszłoby do rewolucji francuskiej.	Na noc nie jadaj nic ciężkiego.	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	Noelu, idź z Alą, ona cię uspokoi my ciebie nie opuścimy, ale pamiętaj, bracie, dotrzymać danego słowa i ani ojcu, ani wujkowi nie pisnąć nic o tym łobuzie.	Ona nie ustąpi! Dalej, Rinaldo, weźmy się do rzeczy pilniejszych.	Tak stoi w naszych książkach Ale, z przeproszeniem, jaśnie pan chyba mnie nie po to tu  przywiózł?...	Ależ się pan objuczył pryncypiami. Prędzej czy pó­źniej taki pociąg towarowy wykoleić się przecie musi. Nie pijasz pan? Tym bardziej należy pamiętać, że tam oto siedzi Lili i nudzi się nad Graphic’iem.	Księże dobrodzieju! Patrzysz pan na sprawiedliwość pod jednym jeno kątem. Nie dość jest wymierzyć ją samej tylko pani radczyni Josse, oddając jej żabot. Koniecznym jest wymierzyć równą sprawiedliwość pokojówce, wieszając ją za szyję na konopnej lince. Sprawiedliwość polega na wymierzeniu każdemu tego, co mu się należy. I to właśnie czyni ją dostojną i świętą.	Bo ja im kazał przyświadczyć, jako najgładsza i najcnotliwsza dziewka w świecie jest Danuśka Jurandówna, a oni właśnie ujęli się za Jagienką, i z tego była bitka.	O panie! Czas zbyt krótki, a nieprzyjaciele zbyt blisko, by opowiadać szczegółowo nasze dzieje. Wiedzcież tedy tylko, że ja jestem kapitanem okrętu, który tu stoi w pobliżu na kotwicy. Załoga zbuntowała się, z wielką biedą uniknąłem śmierci, a zbrodniarze wysadzili mnie wraz z tym oto wiernym mi sternikiem i tym oto podróżnym jadącym z nami na wyspie, którą uważali za bezludną, w tym celu, byśmy wszyscy trzej marnie zginęli.	Tak, że nie byłam tam owego wieczora, kiedym ci powiedziała, że idę stamtąd, wówczas, gdyś mnie szukał u Prévosta	Więc, niech no przypomnę, bo tyle tego! Więc mówią, że Dąbska nazwała Markhamów Żydami; mówią, że Markhamowa powiedziała, że łaskę robią, przyjmując jakąś tam pannę Zaleską do rodziny; mówią, że Markham powiedział, że się żeni, bo go złapano; mówią, że stara Zaleska miała romans z ogrodnikiem; mówią, że posag pójdzie na długi kawalerskie Markhama; mówią, że Emilka ma gorsgors za to ostatnie najtrudniej mi ją było przebłagać i wyperswadować! Ale kto mówi, kto słyszał od samej Markhamowej, od Markhama, tego naturalnie nie ma.	A jestem pewien, że w ciągu tych paru dni uległ zupełnemu przekształceniu. Jeśli dobrze pamiętam, było tu inne wejście, a dziedziniec był wybrukowany i zupełnie pusty. Dziś jest tam wspaniały trawnik otoczony drzewami, które wyglądają na sto lat.	A więc wychylę jego zdrowie, uczynię to przez miłość dla ciebie i przez wzgląd na dzisiejsze święto Niech żyje długie lata! Życzę mu wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku! Życzę mu tego, ale wątpię, czy się to spełni. Bardzo wątpię...	I ja się cieszę. Jestem diabelnie zmęczony.	I to już zobaczył mój braciszek! ostrożnie, Andrzeju, ostrożnie, bo się w niej zakochasz.	Jezu Chryste! Gdzież on poszedł? Spali się na nic z dzieckiem; pewno zapomniał wziąć pieniądze!	Miał dziś odjechać, ale być może, że jest jeszcze w mieście. Najlepiej mogłaby się pani dowiedzieć u jego siostry, pani Łuckiej.	Wierzę, że tak się stanie	Wynoś się, idjoto! Wytrzyj konia i okryj go na noc derką.	A czy w Estampes znajduje się jaka dobra oberża?	Ale z babinki trociny już się sypią... stara jak grzyb!	Ciociu on naprawdę tak dziwnie mi zmartwiał i tak mnie bolał, że nawet zapomniałem o zębie...	Cóż pan rozkażesz?	Do licha, sprawże pan sobie wreszcie porządniejsze ubranie. Za kilka dni musisz pan wyglądać na burżuja.	Jakto! kochanka? zrywając się zawołał Dobek: co ty pleciesz?	Jest pora roku, kiedy pada prawie dzień w dzień Trafiają się także i burze. Raz mieliśmy deszcz z błota.	Możesz iść do Meli i rozmówić się.	O! pani! klnę się w zbawienie duszy, iż gotowa jestem umrzeć dla Waszej Królewskiej Mości.	Powinno się właściwie czyścić wulkany jak kominy	Przyjdziesz w piątek na Erywańską?	Sądzę, że zaszło coś okropnego	Tak Ale dlaczego pan się zawsze poświęca?	Tak, jak się powierza list wydrążeniu w drzewie, skrzydłu gołębia, lub psiej obroży.	Teraz, zwleczesz, człeku, z ramion, z bioder a z nóg żelazne blachy, zawiesisz na kołku ciężki szczyt, odpaszesz długi miecz od siodła i drzewo sulicy w kącie postawisz.	Trafił mi się tam pewien fygas Samios...	Widziałem, jak się buduje dom. Dajcie mi wstać! Belki podłogi jednego pokoju, to belki sufitu pokoju, który się znajduje pod nim.	A strzyma twój wóz takie ciężary?	A widzisz. Raz cię nawet obiłem. Może więcej razy.	Co ci, Ludko? Jesteś chora?	Co gadasz?	Co mówisz!	Czemu to ma być sekret?	Czemu?	Czy mógłbym coś doradzić, kapitanie?	Do Londynu.	Dopomóż majorowej!	Dziecko jest.	Dąb stary... święty... co by tam w dziurze człek miał robić...	Jaka dobra, serdeczna!	Jaką mieć wiarę? Czym żyć?	Jesteś naszym synem.	Kto wie, noc ciemna choć oko wykol, a Tyber niedaleko od via Macello.	Marcinie!	Mańka jest twoją siostrą?	Miała pani jakąś nieprzyjemną wiadomość?	Mów.	No, sam widzisz w twoim dzienniku znieważono kogoś z mojej rodziny, żądam więc odwołania.	O strachach, upiorach, takie tam brednie prawiła.	O! toby było nadto śmiało!	O, moja najukochańsza!	Pozwolił?	Prawdopodobnie.	Przybłęda,	Przyjacielu Sancho, czy śpisz? Przyjacielu Sancho!	Przypominam sobie pani jesteś Gilberta de Faventines!	Raczej smutna niż wesoła.	Rozumiem	Siedź w chałupie, bo powiem Hance!	Skonał!	Tak! To wiadomo! Ale... przecież oceń! Po swojemu, po męsku...	Tak, dostojny panie.	Tak, wróciło	Top jest innego zdania!...	W jaki sposób?	W ten sposób front został wyrównany.	Wielkość! woda! rozumiem, rzekł roztargniony Tomko, jest to dysputa o początku wszech rzeczy.	Zwyczajnie. Chcę mieć ramy swojej pracy, swoje kompetencje, słowem, swoje ściśle określone stanowisko.
Swoje odebrałem. Pedziałem, co nie daruję, i odebrałem... Po tom go pewnie łaskawił, żeby drugie uciechę miały, juści!...	O, miłosierdzie boże, racz nam być ku pomocy Dokądżeż wy mnie odsyłacie, dobrzy ludzie? Do trybów warunkowych, do jeżeli, do dialektyki, kędy czyhają same sprzeczności i niemożliwości. Gdyby mój mułek latał, mój mułek miałby skrzydła. Gdyby ciocia miała wąsy, byłby wujaszek. Jeśli Bóg pozwoli, nie będę rogalem: będę rogalem, jeśli Bóg pozwoli. Gdybyż to jeszcze był warunek, który by zależny był ode mnie: tedy nie rozpaczałbym o tym. Ale wy mnie zdajecie na prywatne rozporządzenie Pana Boga, odsyłacie mnie do departamentu jego drobnych przyjemności. Ojczulku szanowny, kiż diabli mieszać do tego imię boskie! Zdaje mi się, iż lepiej wam będzie nie trudzić się na moje wesele. Rozgardiasz i harmider weselników zbawiłyby was całego konceptu. Wy lubicie ciszę, spokój i samotność. Wierzajcie mi, lepiej będzie zostać w domu. A przy tym wy tańczycie sobie dość nietęgo i wstyd by tak było otwierać zabawę. Poślę wam kołacza do domu i bukiet ze wstążkami także. Wypijecie za nasze zdrowie, jeśli macie ochotę.	No dobrze! Ale przecież nie może być, żeby nikt tego dotychczas nie spostrzegł i nie zwrócił im na to uwagi! Każdy człowiek ma swoje imię, ba, nie tylko człowiek, ale nawet zwierzę, które żyje z człowiekiem. Każdego psa, krowę, kozę: wszystko się jakoś nazywa. Nie tylko państwo, ale miasto, najdrobniejsza nawet wioska ma swoją nazwę. A niektórzy, jak wybudują sobie willę czy domek, to go też jakoś nazywają. A Ziemia, cała Ziemia, która jest przecież ojczyzną i domem wszystkich ludzi, nie ma imienia?!	A Bram, o ile nam wiadomo, nie zapuszczał się nigdy dalej na południe jak do fortu Chippewyan. Wszystko to razem wydaje mi się zupełnie niezrozumiałe. A ty, co sądzisz o tym? No, mówże! O czym tak myślisz?	A któż by jak nie ta frybryja i gorączka, co się na bagniskach lęgnie! Raz czy dwa poklepała ona i mnie po ramieniu: wytrząsłem się porządnie. Ale teraz to drynowanie wody wygnało precz wszyćkie fybryje, więc se ludzie żartem powiedają, że się pon starosta obalił w rowie i kark se skręcił. A jest to miejsce wyborne i la kaczek, i la pszczół.	A więc pan myślisz, profesorze, że „Nautilus” się nie wydobędzie?	Alboż nie jest wolny?	Ale czyż nie pofatygowałeś się pan z Auteuil?	Bo ja tu sama, zamykać się muszę, a nikomu po nocy nie otwieram.	Co prawisz! Jakże sułtan więcej im może przyznać niźli Rzeczpospolita? W Turczech jest absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.) i kto szlachcicem zostanie, temu sam król nie może nic odjąć.	Czemu nie? zgoda, jeżeli panna Michonneau zechce pozować na Wenerę z Pere-Lachaise	E, nie pleć! Zazdrość całkiem przesłoniła ci oczy.	Idź czekać mnie u wnijścia do lasu, u stóp Czerwonego Krzyża. Nie mów żywej duszy o tym, co widziałeś; dam ci złota i srebra, ile zechcesz.	Ja napiszę wiersz, i to taki, jakiego dotąd nigdy nie napisałem!	Jak to, nie wracasz do Besançon! Opuszczasz nas na zawsze?	Kobieta spytał Heyst poważnie. Nic na to nie odpowiedziała. dodał;	Może przypłynie, mgła sroga! Nie obaczą go!	Nic nie wiadomo. Pan wiesz, że firma jest w likwidacji, że oni mogą jeszcze się podnieść i zapłacą sto za sto.	Nie będę przeczył, ani twierdził, bo mnie to nie obchodzi.	Nie ma płetwowate nogi i jest zwierzęciem ziemnowodnym. Czatujmy tu na nią.	Nie masz innych!	Nie należą oni do przeszłości Mam ich jeszcze teraz. Trzej starzy wdowcy przez pewien czas rzucali na mnie baranie spojrzenia. Nie myślcie, dzieci, że do was należy cały romantyzm świata.	Nie, ja mówię jak jest. Pan nie wiesz co było powodem, żem wyszła z obyczajów powszechnych, widzisz tylko, żem dziwaczna i szalona, jakże możesz się zakochać we mnie? Nie! to się mylisz chyba... jesteś ciekawy tylko lub chwilowa fantazyjka przyszła ci do głowy... bo miłość?... Ja miłość pojmuję tylko poważną, świętą, wiekuistą, gotową do ofiar.... heroiczną, a dwudniowe zalecanki nazywam, pustotą.	Nie, na to dać nie można.	Nie, wszystko spokojnie. Och, chrzestny tutaj i pan Marwitz!	Nie. Z pani nie mam prawa.	Niech mnie Bóg broni abym ja siostrę moję, najpoważniéj myślącą i postępującą, o jakąś płochość śmiał posądzać; ale i najpoważniejsza z kobiét ma fantazye. Zdawało mi się, że chce tu zabawić dłużéj, znajdowała że jéj tu było dobrze; tymczasem teraz przebąkuje, że powietrze jéj nie służy, że się czuje niezdrową, że musi zmienić atmosferę...	Niepodobna, panie rycerzu Sancho jest moim ulubieńcem i nie oddalę go stąd za nic w świecie, a w tym, co ma powiedzieć, zdaję się zupełnie na jego delikatność.	Nigdy by do tego nie doszło, gdybyście przyszli na moje wezwanie	No tak ale co będzie z chłopca, który tylko spać lubi?	O, niéma o czém mówić Nie zatrzymuję cię, Cypryanie, bo wiem, że ci pilno być musi. Spodziewam się, że mnie odwiedzisz.	One śpią... Hathi nie zszedłby z drogi Pręgowatemu, atoli i Hathi, i Pręgowaty, gdyby się tu nawet znaleźli we dwójkę, musieliby zejść z drogi rudym psom... O nich zasię powiadają, że jakoby nie ustępują nikomu. Ale chciałbym wiedzieć, przed kim cofnęłoby się małe Plemię Skalne!... Władco dżungli, powiedz mi teraz: kto jest władcą dżungli?...	Panie inżynierze bynajmniej nie myślałem o przeniesieniu pana do innego wydziału. Przeciwnie. Jestem zdania, że w dyrekcji handlowej jest pan niezastąpiony. Czy... wie pan, jakie stosunki panują między moim szwagrem a prezesem Dalczem?	Po pierwsze, zgubiliśmy straż tylną, następnie korpus oficerski ma na plebanii wyżerkę, bo tam zarżnięto wieprza, zaś szeregowcy porozłazili się na wszystkie strony i nurzają się w nieprawościach z miejscową ludnością płci żeńskiej. Przed południem dostał słupka jeden żołnierz z waszej kompanii za to, że lazł na strych za jakąś siedemdziesięcioletnią babą. Ale człowiek ten jest niewinny, ponieważ w rozkazie dziennym nie było o tym mowy, do jakich lat to jest dozwolone.	Przecież nie ma tu żadnych kosztowności	Przysięgam na dydka, że nie! Prawdę mówię. Więcej jestem wart od niejednego hrabicza, chociaż się wywodzę z najprozaiczniejszych burżujów.	Ta kobieta mnie zabija Nie mogę ani nią gardzić, ani zapomnieć o niej.	Tak. Książka, FlirtMy, kobiety, może nie robimy tego naukowo, a nawet niesystematycznie, ale jesteśmy specjalistkami w psychoanalizie, powiedziałabym, w psychologii stosowanej. Intuicja zastępuje nam metodę badawczą, a instynkt ostrzega przed błędami.	Wasza miłość nie byłeś w Amsterdamie?	A co pański lekarz na to?	A jaki był hojny!	A mam ci tego trocha, bom zawdy adorowaładorować (z łac. adorare: błagać, czcić, wielbić modłami) syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, od 1530 król Polski.. Nalewka przyszła mi z miasta italskiego FirencyFirenca owoce smażone w cukrze, słodycze. to jest morski rarytas, NautilusNautilus (biol., łac. z gr.: żeglarz)	A mało nieboszczyk ostawił, co?	Ale co najzabawniejsza... cha, cha!... szkołę umyślił wybudować tu w Stokłosach. Sam powiedz, Rafałku, mogęż pozwolić na takie marnowanie mienia? Sam ja tu teraz popatrzę na twoje sprawki!	Bardzo chętnie, pani Zuzanno...	Bołtu-bołtu-bołtu!	Cichajta! Jagusia bieży!	Ciekawymciekawym latarnik, oprawiający i zapalający uliczne lampy. na przykład? Któż to mnie pożąda?	Co wuj?	Czekamy tylko na pasażerów	Czyś pan ją znał przedtem?	Cóż to pomyłka w numerze?	Dać mi rękę!	Dla pana prezesa, che, che, che, wszystko potrafię.	Dotąd żadnego. W każdym razie ten pojedynek, jeżeli ma nastąpić, zdaje się, że dopiero odbędzie się w Ameryce, a nim dopłyniemy, przypadek któren sprowadził to położenie, może je jeszcze pomyślnie zakończy.	HospodyHospody (ukr.) rzekł drugi głos.	I owszem, panie profesorze, jeżeli zechcesz.	Ja jestem za spalaniem słowo to jest takie jakieś cieplejsze.	Ja z wami także	Jako niedźwiedź masz w sobie coś z dawnego Litwina, jako wychowaniec harcerza z drużyny imienia Zawiszy powinieneś mieć coś z rycerza, jako starannie wychowany i kształcony syn mojej siostry jesteś pierwszym niedźwiedziem, kierowanym na obywatela polskiego.	Kochasz?	Ksiądz z zapałem głosił ksiądz Nastek. najpierw jeść, potem filozofować; żartobliwa przeróbka starożytnej maksymy: Primum vivere, deinde philosophari zwrócił się do Baryki.	Kto?	Miasto jest górą.	Miłość, Matka	Mnie już coś Bernsztajnowa o tym mówiła. Wiesz, co ci Mela powie?	Może do ojca?	My i dziś czujemy się równymi	Myślę, że także...	Na bogi, dosyć, szlachetny mędrcze! bo utoniemy w twych zasługach, cnocie, mądrości i wymowie. Dosyć! Chcieliśmy wiedzieć, kim jesteś, i wiemy.	No, bo on musi skończyć konserwatorjum i jeszcze przynajmniej dwa razy pojechać do profesora Prohazki do Pragi czeskiej. Był u niego przez dwa miesiące ubiegłego lata. Prohazka zachwycał się nim. Pobierzemy się, gdy Tomek skończy naukę i zacznie koncertować.	No, tym razem zima już za nami	O! tak zaczynasz śpiewać, panie gaskończyku! poczekaj, nauczę ja cię życia.	O, i bardzo	On długo chorował i doktor kazał mu zdrowo jadać. Ale on i tu jada tylko to, co tanio kosztuje. Mieszka w ciupie i hoduje ptaki, a obok ma dwa wielkie pokoje oto dzieci, które zbiera po ulicach.	Pani wie dobrze.	Po prostu jest jego córką.	Pomógł mi sam wielebny Horacjusz. Najgodniejszy to pod słońcem człowiek. Przekonał żonę, że winnawinna	Przeciętnie osiemdziesiąt Otóż jeśli zasadzimy to ziarnko, to pierwszy plon z niego da nam osiemset ziaren, drugi plon, z zasadzenia tych ziaren, wyniesie sześćset czterdzieści tysięcy ziaren, trzeci ponad czterysta miliardów ziaren. Taka jest proporcja.	Sir, wszystkie przyrządy i mechanizmy zawodzą w tym piekle. Stanęły zegary	Skąd macie te monety?	Tak.	Tak.	Tak.	Takie dziś czasy, panie	Tam do licha! Powiem panu... jest coś, co mnie martwi... to płomień gazu...	To się rozumie! czyn starczy za słowo.	To takie straszne...	To żadna sztuka. Poznała pani po akcencie.	Uwaga, idzie faktorka. Od niej się wszystkiego dowiem.	Wie pan dobrze.	Wiem, wiem dla dobrych uczynków...	Wszystko to bardzo możliwe, siostro. Ale dość już tej świeckiej gawędy! Zwróćmy się teraz ku Bogu i pracujmy dla pomnożenia Jego chwały. Godzina już czwarta i czas dzwonić na nieszpory.	Właśnie że prawdziwe. Kwitną zaś, bo im przez zimę ogrodnik pali w piecu.	Z Parnasu do kantorka? jakże to?	Zadowoleniem ambicji tylko. Poza tym, jest się, chwalić Boga, jeszcze człowiekiem i można...	Zapewne. Wogóle gadaliśmy o sprawach partyjnych. Aha, nawet Dyl dziękował mi za wydanie dobrej opinji o Kuzyku. Teraz przypominam to doskonale. Ale jakiż to może mieć związek z ową awanturą?...	Zauważyłem ten dziwny fakt Pan de Gesvres powiedział mi, że Jan Daval spędzał część swych nocy przy pracy.	Śmiech, Wróg, Przysięga odrzekł Sadowski.	Że to taką święta ziemia nosi!
Artykuł nie jest podpisany. Felicjan, który nie jest taki nowicjusz jak ty, miał tę oględność, aby podznaczyć go literą C, którą możesz odtąd podpisywać artykuły w jego dzienniku, należącym do skrajnej lewicy. My wszyscy jesteśmy w opozycji. Felicjan okazał tę delikatność, iż nie chciał wiązać twoich przyszłych przekonań. W kramiku Hektora, który jest prawe centrum, możesz podpisywać L. Atakuje się anonimowo, ale można podpisać pochwałę.	A jednak proszę cię, Nino, byś pohamowała swoją akcję. Wilczur doskonale się orientuje, komu może zależeć na psuciu jego opinii. W jego zachowaniu się w stosunku do mnie w ostatnich dniach dostrzegam coraz więcej rezerwy i chłodu. Gdy zostanie wyprowadzony z równowagi, może mi bardzo zaszkodzić.	O, nie, proszę pani. Ja się w ogóle znam na ludziach. Człowiek, który się rozgoryczył, to go już nic w ogóle nie weseli. A pani zupełnie przeciwnie.	W takim razie składa się to doskonale. My również do Orleanu dążymy. Wprawdzie zamiarem naszym było udać się w drogę dopiero jutro rano, gdyż podróż nocna nie jest dziś zbyt bezpieczna; jednak pod pańską opieką i dla przyjemności towarzystwa pańskiego gotowiśmy jechać zaraz.	Mało mnie to obchodzi. Zresztą ja nie jestem „wszyscy” i nie mogę tego znieść. To straszne być tak uwiązanym. A żarcie samo pcha się do gęby do licha ciężkiego! O wszystko się trzeba pytać! A myślisz, że to przyjemnie tak ciągle gadać jak grzeczny chłopczyk i nie móc po swojemu ust otworzyć? Mówię ci, zwariować można! Wdowa nie pozwala mi palić, nie pozwala wrzeszczeć, ziewać, przeciągać się i drapać przy ludziach.	Panno Zosiu! alboż pani nie widzi, że jestem mężczyzna? kocham panią, przesiedliłem się do tutejszej gminy, dałem na zapowiedzi, prosiłem o urlop, weźmiemy ślub, wyjedziemy, no i tak panią kocham, tak kocham, że nigdy tak nie kochałem!	Pyta się pan? Och, udźwignąłby trzy tysiące. Cóż to waży, te pańskie beczułki!	A może i coś więcej oprócz nich się znajdzie, i biskupów kilka par, i hetmanów kilku, i kasztelanów z pół tuzina, i książąt dobra garstka, kilku posłów i czego tam niema!!	Ależ bynajmniej. Nie lubię tylko, gdy zbytnio zajmują się moją osobą.	Ależ nie ma potrzeby przechodzić kursu; algebra to nie jest pływanie ani nawet angielszczyzna, tego się można nauczyć równie dobrze z książki w razie jeżeli Morel starał się zdobywać pieniądze mętnemi środkami i przystał do tajnej policji	Bo widzisz, umówiłem się z Janinką, że dzisiaj będziemy razem zbierać kłosy.	Do mnie to się przyżenicie, nie bójcie się, zrobimy taką parę, co to w zgodzie żyje, bez wrzasków i bijatyk.	Dziesięć dolarów! Co znowu! Przypatrz się, ja...	I jaka, aż się lśkni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz wzejdzie...	King rządził się przez cały tydzień jak szara gęś, a teraz szuka zaczepki. Wiecie równie dobrze jak i ja, że gdyby nie bezustanne kazania Kinga, Beetle’owi kule ani nawet przez myśl by nie przeszły.	Nie łudź się. Nie chodzi jej o osobę męża, ona po prostu nie chce, bym wyszła za mąż.	Niech się pani nie przejmuje	No, jeżeli fabrykuje się tam bezkarnie podobne dokumenty! Za jeden taki papierek, mój kochany ojczulku, posłano by cię we Francji na lat pięć świeżego powietrza do Tulonu.	O, jakaście to nagła! Zaraz się dowiecie! Tedytedy (daw.)	Oczyść się, obmyj, bo cię wezmą na języki i wyśmieją. My wracamy do Grudna. Powiem wszystkim, żem cię posłał na Wygnankę w swoim interesie.	Pewnie, że morały, bo się tak nie mówi.	Tam do kata! Tośmy się urządzili! Nie do darowania!...	To co innego. Myślałam o takiem... poniewieraniu się z ulicznicami... Wiem, że tego nie robi. Na to jest zbyt wybredny. A co do tak zwanych romansów... mój Boże! Czyż ja mogę powiedzieć na pewno, że on ich nie miał albo nie ma? Cóż mnie to obchodzi.	To potem. Najsampierw będzie się gotować, a od tej gorącościtej gorącości (daw.) przez sześć tygodni..	W fabryce cygar. Rozchodzą się rano, a ja muszę dzieci pilnować, strawę gotować, dom cały obrządzić. Gdzież Tomciu będzie mieszkał, niby na stałe? Tutaj czy gdzie we świecie?	Zdradzasz mnie. Przekonałem się o tym wczoraj ponad wszelkie wątpliwości.	Więc nie odprowadzaj go, tylko zjaw się na dworcu w parę minut po nim pod pozorem, żeś zapomniała go prosić o załatwienie jakiegoś sprawunku w Paryżu.	Ach, nie, nie to. Tylko widzi pan, ona... może nie zechce pisać tej skargi, bo to do Prezydenta, a ona nie uznaje naszych władz.	Warta jej ta rada. Nie dawniej jak wczoraj mówił mi pan Billewicz, że ma zacne kwoty zakopane w sadzie w Billewiczach i że właśnie chce je tu w bezpieczne miejsce przenieść, aby je waszej książęcej wysokości na skrypt oddać.	Głupstw, głupstw ociec nagadał! Bardzo słusznie! Niech już sobie ociec stąd idzie, bo jak jeszcze troszkę tu postoi, znów pan Korczyński na język ojcu wlezie...	Jaka ona pańska! Czy to dziedzic ją posiał albo czy łąka jest przy jego chałupie?...	Jednak dali salwę, jakoby kto orzech zgryzł	Natychmiast; ale jak powiedziałam, było za późno.	Nie ma go jeszcze?	Niedługo dostanie pan pieniądze, panie Rafaelu mogę panu tymczasem pożyczyć parę talarów.	No, i czego ja beczę?... Nie śmieszne to!... Niech tylko mama posłucha, co powiem: wyobraźcie sobie państwo, że macie nie jednego, ale i płaczę!... A mama także... Prawda, księże proboszczu, że to grzech?... Mówię zupełnie serio, proszę mamy...	Otóż nie... Pięć i trzy czwarte... Już pan zapomniał!...	Piękne powołanie, ale ciężkie... Czy żadna z tych pań nie żałuje wejścia tutaj?... Niektóre takie ładne... Może niejedna wolałaby zostać żoną i matką, nie zaś opiekunką cudzych dzieci?...	Słowem, pospolitość uważa pan za stan ujemny?	To ja powinnam zadać to pytanie Poprzednio był pan zrujnowany, podczas gdy obecnie...	A pamiętasz numery domów?	A więc Darskiemu napisać czy powiedzieć, żeby nie bywał.	Albo blisko tego.	Ależ gotów jestem wyszukać!	Bardziej przebiegli niż praktyczni. Gdy zamykają swą księgę główną, bilansują głupotę z majątkiem i występek z obłudą.	Bierz ich!	Brat jestem.	Byłem już tu nieraz. A pani?	Bóle... rozdzierające, uczucie rozdzierania, nieprawdaż?	Ciiiicho! Mam wrażenie, że nas ktoś podsłuchuje.	Co pani tu robi?...	Co ty tu robisz?	Co?	Czemuż nie uprzedziłeś chłopca?	Cóż to panu?	Dajże mi jejmość pokój! ja cię nie obwiniam! Gdzie stary?	Ja... adiutant podoficer, Pruski.	Jak to? Więc to?...	Jakoś leci! Trzeba tylko trochę miłosierdzia.	Jeden raz, gdy poznawszy ciebie nie uciekłem na drugi koniec świata...	Jessus, co za nienasycony żarłok!	Księżna Anna Danuta toć to KiejstutównaKiejstutówna (ok. 1310–1382), książę trocki, wielki książę litewski w ostatnich latach życia, skonfliktowany z Władysławem Jagiełłą i uwięziony przez niego w Krewie, gdzie zmarł., żona Janusza MazowieckiegoJanusz I Starszy (Warszawski) tydzień. w Krakowie, jenojeno (daw.) teraz. pewno wraca.	Lubię.	Na Boga, co waćpan mówisz! Gotówem jutro jechać do Lipkowa i najpiękniejszy pogrzeb mu sprawić, byle tylko umarł.	Nareszcie sextoprimo, secundo (...) sexto (łac.) kończył Conseil ryba mórz tropikalnych posiadająca zdolność nadymania ciała, przez co przypomina kolczastą piłkę. i ryby księżycoweryby księżycowe	Nie lubi nas syn?	Nie masz Szwedów! nie masz!	Nie w psa, a w kota. Nie kamień, a kawałek cegły. Zupełnie inny chłopak wybił szybę kamieniem.	Nie, Moryc.	Nie... z pomocą Boga.	O to mi właśnie chodziło	O! d’Artagnanie, d’Artagnanie! zabijasz mnie!...	Oczywiście, królu mój. Zapomniałem o tym.	Oczywiście, mówił mi o tym.	Oczywiście.	Odprowadźcie Vasiliki	Otóż to. Dosyć ich tam bez ciebie! A jutro niedziela. Odpocznij ze swoimi.	Pani Latter wyjechała na kilka dni	Prawdać to! Święta prawda!	Przyjdę.	Puść mnie, ojciec.	Rawlison?	Rozumiem	Skosiłbym se trawę i zwiózłbym na podwórek. Niechby on szedł do mnie, nie ja do niego.	Sześćset dwudziestu pięciu!	Słońce!	Tak To już postanowione.	Tak jest.	Tak! Cóż to ja chciałem?... Ach prawda, ten malec prosi, by mógł pozostać tutaj. Otóż powiedz mi całkiem szczerze, czy nie sprawia wam to kłopotu... twojej siostrze nie dowierzam pod tym względem.	To przypomina ci historię potopu Czy właśnie to cię przestrasza?	To znaczy, że pani pragnęła mego przyjazdu dla dziadka, nie dla siebie.	Trzeba, Janie.	Ty jesteś... Ty jesteś piękną kobietą.	We władaniu tłumem... Ich dusza ma całą gamę uczuć. Te rozproszone oklaski, gdy wchodzisz, to naprężone milczenie, gdy zaczynasz, to westchnienie gromadne czasami, poszepty i te nagłe burze oklasków...	Wstawajcie, będziem jeść.	Wszystko w porządku, miłościwy panie	Własną ręką i własną krwią On także pierwszy dał znać o Szwedach, a potem w największym ukropie tyle dokazywał, że mnie samego i wszystkich superavitsupero, superare (łac.)	Ze względów wewnętrznopolitycznychwewnętrznopolityczny	Znany bardzo szeroko...	Zrobimy to, kapitanie
Cierpliwości trochę, mój drogi Warszawa nie jest przecie tak wielkim miastem, aby nie można było w niéj dowiedziéć się o mieszkaniu osoby, którą się spotyka. A gdy będziesz wiedział, gdzie ona mieszka, łatwo ci już przyjdzie zabrać z nią znajomość. I jam ciekawy bardzo, kto jest ta pani.	Tak. ChorobaJeżeli choroba rozwinięta jest w znacznym stopniu, zamyka się go w domu obłąkanych. W przeciwnym razie przebywa wśród ludzi, pozornie nie różni się od innych i nikt nie domyśla się w nim tragedii, jaką jest niepewność w poczuciu własnej osobowości. Bywa jeszcze gorzej, gdy sam zdaje sobie z tego sprawę. Wówczas popada w świadomość upośledzenia, w psychozę pokrzywdzonego... To jest bardzo zajmujące. Autor ma wiele ciekawych obserwacji. Nie zgadzam się z nim tylko w jednym. Twierdzi mianowicie, że schizofrenia zawsze jest chorobą wrodzoną. Moim zdaniem można ją wywołać również przez zastosowanie odpowiednich warunków.	Jestem w rozpaczy, żem panią pogniewał, ale nawet teraz nie mogę przyznać, abym źle postąpił. Uważam, że to są rzeczy bez znaczenia i nie rozumiem, jak kobieta, mogąc tak łatwo zrobić przyjemność, nie godzi się na to. Nie zrozum mnie fałszywie nie chcę przez to powiedzieć, aby młoda panna mogła robić wszystko i aby nie istniało nic niemoralnego. I tak, na przykład, stosunki, o jakich mówiłaś kiedyś z powodu tej smarkatej, co mieszka w Balbec, między nią a pewną aktorką, to mi się wydaje ohydne, tak ohydne, iż myślę, że to jacyś wrogowie oczernili ją i że to jest nieprawda. To mi się wydaje nieprawdopodobne, niemożliwe. Ale dać się pocałować, a nawet więcej, przyjacielowi, bo sama mówisz, że jestem twoim przyjacielem...	Słuchajże panie Bogusławski, rzekła wesoło... trzeba, żeby się i stare baby mogły na coś przydać na świecie. Ja nie mam co robić... tak, powiem ci, że czasem aż mi się głupstwo jakieś popełnić zachciewa. Zróbcie mnie waszą teatralną patronką, będę wam pomagała, zainteresuję ludzi, zamącę światem... zahałasuję, wciągnę, i wygramy sprawę... Do takiej roboty nie ma jak stara baba... bez zajęcia i w dymissji... Zaciągniejmy artystów, wybierzmy sztukę, a choćby nam ją i przekładać przyszło samym z ks. Bohomolcem... przenicujmy ją, nauczmy się... króla zaprośmy... Jak Borowiecki mu tak, jak dziś nam, zadeklamuje... pokonamy wroga i teatrowi damy życie.	Toteż nie cieszą się oni ogólną sympatią, że zaś każdego, kto im nie wtóruje, skazują na wieczne zatracenie, potępieńców nie brak w naszej okolicy. Żona moja utrzymuje właśnie, że czym kto wojuje, od tego ginie. Wszyscy się od nich odwrócili, zostali sami ze swą żółcią i nieubłaganą srogością. A teraz wróćmy do uprzedniej rozmowy. Jakże tam z tą umysłową pracą? Nuży pana, kochany panie Copperfieldzie? Musisz ciągłej potrzebować podniety?	A jakże, miłościwy panie. Żal serce ściska nad onymi dzieciarni.	A pana Połanieckiego niema jeszcze?	A teraz zdejmij przede wszystkim ten śmieszny ubiór.	A więc to barany!	A więc widzisz...	Aa! a!	Ale zawołasz mnie potem?	Ależ od dziesięciu lat nikt tu nie wchodził! Przecież nie było drzwi!	Ależ tam na pewno nie ma czterech A poza tym to... to wszystko, co mi zostało...	Ależ, moja pani! Zofia, której los tak cię wzburzył, była przede wszystkim młodszą...	Chcę żebrać miłosierdzia u jego świątobliwości przeciw ogolonym łbom, którzy nie dają mi awansu dlatego, że jestem tkliwy na cierpienia żołnierzy.	Co dolega pani de Saint-Méran?	Czasby mu było, ale poczekać jeszcze może...	Czegóż jegomość płacze? Czy tam stoi w liście co tak bardzo smutnego?	Czy nie czuje pani jakiejś ociężałości w kolanach?	Czy pozwoli pani, że przyjdę jutro odprowadzić panią na dworzec?	Cóż wtedy?...	Cóż, Cyrusie nie ma, zdaje mi się, w tej wodzie nic podejrzanego?	Do podróżowania w czasie?!	Dobre czasy już minęły!	Dobrze! Teraz wyjawię ci te dwie zasady. Przedewszystkiem nigdy nie mów źle o rywalu, a powtóre nie opóźniaj oświadczyn.	Dowiedzże się, Sancho, jeśli dotąd o tym nie wiedziałeś, że najbardziej zniewalające nas do miłości przymioty są piękność i skromność, a te obydwa w takim stopniu posiada Dulcynea, że jest bez zaprzeczenia najpiękniejszą w świecie. Ja utworzyłem sobie ideę podług swoich życzeń i przedstawiam ją sobie taką, że ani Helena, ani Lukrecja, ani żadna z heroin wieków przeszłych, greckich, łacińskich i barbarzyńskich, wznieść się aż do niej nie zdoła. Niech mówią, co chcą, idioci nie zgodzą się na to, ale uczciwi ludzie zrozumieją moje uczucia.	Draka, panowie! Krwaworączka prowadzi chałaciarzy z Ciepłej. Zaraz będzie uroczyste nabożeństwo.	Drogi panie, ktoś o nazwisku tak nieskazitelnym jak moje, musi być bardzo drażliwy.	Gdzie Witek?	Ha, cóż ja na to poradzę!	I nic mi o tym nie powiedziałeś, Maksymilianie?	I szable!	Ja się niczego nie boję. Alboż pan nie ze mną, blizko? Proszę mnie położyć pod drzewem i zostawić mi naszego psa. Będę czekać cierpliwie.	Ja!	Jak to?	Jakto! duża ci jeszcze?	Jaką my subtelną rozmowę prowadzimy jak na tego rodzaju zakład! Nie nudzę cię, jesteś może zajęta?	Jeśli nie jestem na służbie, to siedzę w domu i czytam, a gdy mi zbraknie książek, to idę do państwa Zaleskich, posłuchać gry pani Zaleskiej.	Juści, juści	Kobieta, Mężczyzna, Szczęście prawił Szuman.	Kto cię stworzył!	Mistrz Henryk von Plauen zgodzi się na odstąpienie Pomorza oraz chełmińskiej i michałowskiej ziemi, byleby jeno pokój mógł być zawarty.	Morderstwo, Zbrodnia zaczął Bzik	Mój panie kolego Nie tylko brudne rzeczy trzeba ukrywać. Zresztą nie jest pan aż tak naiwny, by chciał się tem interesować. Pozatem powtarzam, że o niczem nie wiem. Jeżeli pan chce, proszę wprost zwrócić się do Stawskiego.	Na morzu.	Narzeczona przybywa	Nie irytuj się Pepa, że cię wtedy nie dopuścili do debiutu...	Nie nie, on byłby się z panią nie ożenił.	Nie poddam!	Nie potrzeba?! szlacheckiej korony nie potrzeba?... co też pani mówi?.. A to znam rozchwiane małżeństwo, właśnie przez to, że panna młoda chorowała na taką sawantkę i nie chciała, żeby znaczono i malowano jej znaków herbowych i szlacheckich. Panna Górnicka, w Płockiem, magnacki dom!.. szyłam wyprawę, bieliznę obszywało się prawdziwemi walansjenkami. Porcelanę sprowadzono wprost z Sèvres... rozchwiało się, panna później rozpaczała, ale nic nie pomogło; jak to, żeby panna nie chciała i wstydziła się herbów swoich?.. to koniec świata!.. to zgroza!..	Nie zapominaj proszę, że nie mam przyszłości... zatem, co mi tam!	Nie zawsze w człowieku brak jest tego, czego nie wyraża lub czego nie umie wyrazić. Nie każdy potrafi słowami skonkretyzować swoje myśli, swoje uczucia czy odczucia...	Nie! Bardzo dziękuję, ale nic nie chcę. Zrobię, co będę mógł dla syna pani, bo jest moim kolegą i poczciwym chłopcem, ale nic nie przyjmę. Dziękuję!	Nie, Cyrusie! Ale Bogu niech będą dzięki, że mi oszczędził podobnej próby.	Nie, pani, ja go nie odtrąciłam. To tylko okoliczności złożyły się dla mnie tak szczęśliwie.	Niech Chrystus zmiłuje się nad nią bo ty mówisz o Sycylii, a ona jest chora i może umrzeć...	Niech jeno trębacz prędko nas oznajmuje, bo szelmy, mimo białej płachty, gotowi strzelać!	No i cóż?...	No tak, ale Maciuś był pijany.	No, cóż takiego?	No, to powiem wszystko otwarcie, ale się ze mnie nie śmiej mój ojcze zawstydzony prawie odkrywając postać szatana na obrazie	Ogromnie wzruszające! ogromnie wzruszające!	Oto, Dorianie, lord Henryk Wotton, stary mój przyjaciel z Oxfordu. Opowiadałem mu właśnie, jaki doskonały z ciebie model, a ty wszystko popsułeś.	Pan jesteś do niej podobny, ona była śliczna kobieta, obszerna, duża kobieta. Ja panu coś powiem. Pan masz głowę, pan mi się podobasz... A że ja lubię, jak młodzi mają rozum, że ja lubię mądrym pomagać, to ja panu pomogę. Mnie się podoba pański projekt.	Parafia poświcka za rzeką. Nie miałem czasu przyjechać do siebie.	Piętnaście blatów.	Po mężu.	Poszedł z raportem, poszedł donieść, że wszystkie ptaszki są obecnie razem w klatce.	Powinien by ją wyrobić, wykształcić albo nauczyć ją siedzieć cicho.	Pozostaje jeszcze ten narzeczony Emilki. Najpoczciwszy w całym mieście chłopiec! Zachodzi tu do mnie wieczorami, to na gawędkę, to znów żeby mi poczytać. Poczciwy chłopak! Całe jego życie jest jednym pasmem poczciwości.	Prawdu każe, a ty, Maksym, durny!	Przeżyłem życie jak się należy, a teraz muszę patrzeć na to grzeszne miasto. Tfu, bez obrazy, Babilon... Szulim! Gdzie jest Szulim? Poszedł już po tę polewkę?	Sam słyszałeś.	Skocz mój Kubasiński przyprowadź go tu ze skrzypcami... słyszysz?	Skwapliwie obiecujecie, a gdy was wezmę za słowo?	Strasznie dzisiaj gorąco! tylko. zacząć.	Sądzę, że panna Marianna zakochała się we mnie!	Tak cóż chcecie, Niemiec mądrzejszy jest od Słowianina, Niemiec małpę wymyślił! Ale my i tak ich pobijemy.	Takie panny ze wsi są zwykle karmione chlebem czarnym i... cnotami. Ogromnie się cieszę z tego skandaliku... Odegramy w nim rolę	Teraz jest pan ładny. Wyraz nieprzytomny i bardzo zbolały urok posiada wprost niezrównany. Zwłaszcza sfałdowany przy ustach uśmieszek i oczodołów dwie groźne pieczary nadają twej twarzy piętno wypalonych i osmolonych ogromnych wspomnień. I widzę niezbicie: możesz być Orgazem, wspaniałym, wspaniałym!	To była prawdziwy księżniczka i pomyśleć, że tutaj mieszka.	To ja wam podaruję tysiąc dwieście rubli. Zagospodarujcie się na nowo i żyjcie spokojnie w chałupie.	To my, czeladź od majstrów Glasera i Langmana. Raczcie nas wpuścić do miasta.	To potworne. I nie wiesz, jaki powód? Zmęczenie?	Tutaj obok, w gabinecie.	Tysiąc czterechsetny siedemdziesiąty dziewiąty.	W szpitalu?	W takim razie ruszam jutro.	W tej chwili. Proszę panów do stołu	Weźmy doróżkę; pani, widzę, ogromnie zmęczona...	Wielmożny panie, ony nama tu i zapolować z pieskami nie dadzą!...	Więc to pani jest miss Minchin?	Wpuść go więc i niech prędko rzecz swoją opowie.	Wściekła!! Fürstchen, rób co chcesz... Anna być musi moją...	Za chwilę ci służę. Sądzę, że najwygodniej nam będzie u ciebie.	Za zjawisko fenomenalne w każdym razie Podziwia energię twą, zapał, wytrwałość w osiąganiu upatrzonego celu. Co do mnie, dziwię się najbardziej temu, że nie cieszysz się z tego, iż potrafisz tak stosownie wykorzystywać swoje zdolności.	Zgoda	Ziemia taka kiepska, że choć płacz...	Złota, dobra, poświęcająca się dziewczyna, ale... Dlaczego jest to ale! U diabła!
Tak jest i moja biedna babka trwa ciągle w tym przekonaniu, że jej mąż, którego nigdy nie opuszczała, wzywa ją do siebie, że wkrótce się z nim połączy. O, drogi panie doktorze, proszę wyleczyć babcię!	Ależ oczywiście! Służę panom za przeprowadzenie tej transakcji każdą sumą. Nie rozumiem tylko, dlaczego zwracacie się panowie z tą ponętną propozycją wyłącznie do mnie. Zapewniam panów, że dobrych paręset dżentelmenów zapłaciłoby wam za przeprowadzenie jej dowolną kwotę. A może chodzi tu o jakieś nowe hurtowne przedsiębiorstwo, które za określoną opłatą przewozi majętnych ludzi przez kordon? Kapitalnie intratna impreza! Z zamkniętymi oczyma przystępuję do spółki.	A przecież to jasne Donieś jej na przykład któregoś dnia coś nadzwyczajnego, coś, co przyszło telegrafem i tylko ty o tym wiesz. Na przykład, że Henryk IV odwiedził wczoraj Gabrielę; po takiej wieści papiery przecież na pewno skoczą do góry; baronowa ulokuje w tych papierach sporą sumkę i straci ją od razu, bo nazajutrz Beauchamp napisze w swojej gazecie:	Ha! Uważałeś! Michał po tamtej jeszcze płacze, atoli jeśli mu która do duszy przypadnie, to pewnie hajduczek, bo ona do tamtej podobniejsza, jeno mniej oczyma strzyże, jako młodsza. Dobrze się wszystko składa, co? Ja w tym, że te dwa weselaJa w tym, że te dwa wesela (...) będą	Wdziać taki oto strój pański podróżny i wyjechać na wojaż. Mógłbym już przerwać dysertacją, skoro mię książę obrażasz, ale że cię pamiętam z pola, więc powiem, jak jest. Mówisz, że ja i moi idziemy drogą hańby? I co? Wskazujesz na pokonanie Wenecji. A Wenecja to co? To tajny sojusznik Austrii, to wróg przebiegły i chytry. Przez usta Giustinianiego, Pesara i innych, zapewniając o neutralności swojej, za plecami, kiedy wojska republikańskie wżerały się w kamienną Pontebbę, rznęły w Sterzing, oblały się krwią pod Klagenfurt	Tak, napisałam je! napisałam. Nie potrzebuję się zapierać! Nie mam powodu wstydzić się. Chciałam prosić sir Karola o pomoc. Sądziłam, że mi jej udzieli po rozmowie w cztery oczy i dlatego prosiłam go, żeby stawił się u furtki.	Chcę powiedzieć, że ludzie stworzeni są do szczęścia. Wszyscy ludzie Szczęście można znaleźć tylko w związku wolnym. Kocham cię, więc jestem twoją. Kocham cię, więc jestem twoim. Przypomnij sobie tylko, co w twoim życiu sprawiło pragnienie małżeństwa. Łukasz został złodziejem, a ty zabiłaś dziecko. Jakże byliście słabi! Nie śmieliście rzucić światu rękawicy. „Należy raczej zdruzgotać małżeństwo, niż dać się jemu zdruzgotać”...	Powiadają że i pan Sapieha lubi w dobrej kompanii pociągnąć. Nie dziw! każdy zacny człowiek to lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere myśli dla ojczyzny żywią, boją się wina, żeby się z praktyk nie wygadać. Radziwiłł brzezinowy sok pija, a po śmierci będzie smołę pijał. Tak mi Pan Bóg dopomóż! Zgaduję to snadnie, że się z panem Sapiehą pokochamy, bośmy do siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego albo jak para butów. I przy tym on jeden regimentarz, ja drugi, ale już tak tu wszystkie sprawy urządzę, żeby jak on przyjedzie, wszystko było gotowe. AmbicjaSiła rzeczy na mojej głowie, ale cóż robić! Nie ma kto w ojczyźnie myśleć, to ty myśl, stary Zagłobo, póki ci pary w nozdrzach. Najgorsza sprawa, że kancelarii nie mam.	Tak, tak, teraz przyznaję, że masz słuszność i że może rzeczywiście ocaliłeś mi życie. Ręczę ci jednak, że ci się za to wkrótce odwdzięczę.	Chciałam powiedzieć, że panienka chyba umie sama się ubrać.	Mam nadzieję, że odpowiedzi nie otrzymał?	Tym lepiej. Bo widzisz, rodzice, bracia, siostry bywają czasem w tym względzie nieco samolubni. Upewniłem zatem wielebnego Horacjusza o mej gotowości, by stać się użytecznym, w czym będę mógł, rodzinie całej; upewniłem go o tym, że jeśliby kiedy, broń Boże, coś się jemu, to jest wielebnemu Horacjuszowi...	Albo to Edyga głupi. Wiedział ci on dobrze, jakie u nas rycerstwo, a i to też, że najwięksi rycerze ostali doma, bo królowa nierada była, że Witold na swoją rękę wojny wszczyna. Ej, chytry on jest wyspa na Dniestrze., że kniaź w siłę rośnie, i poszedł sobie precz, hen, za dziewiątą ziemię!...	Jestem spokojny, tak spokojny, że aż mnie to dziwi, że po tylu burzach wszystko we mnie tak przycichło odrazu.	Nie, panie, wcale nie Aramis, a po wykrzykniku tym, widzę, że za kogo innego mnie wziąłeś, przebaczam więc panu.	Którą się nigdzie nie dojedzie. Bo jechać po to tysiące mil przez tysiące lat, by nie ruszyć się z miejsca i być tak dalekim od prawdy, jak ten, kto przyjął i uznał najbliższą...	Czy nie wiadomo księciu, gdzie się obraca generał Sokolnicki?	I tak jest zapewne, jeśli ci się tak zdaje	O tak! Przy was nawet nieżonaty nauczyciel nie ma ani chwili spokoju, pod tym względem z wami się zgadzam.	Trudno wyrazić się jaśniej, prawda? A może miał to być miły żart w jego pojęciu; bo gdy skończył mówić, wybuchnął długim, hałaśliwym śmiechem. Nie zawtórowałem mu!	Zapewne. Jednakże nie należy oczekiwać od niej szczególniejszej życzliwości. Może się to jeszcze zmieni.	Może z inną, ale nie ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziaćdziać (daw.) siatka do podtrzymywania włosów. na włosy, kordzikkordzik a. kord kto inny.	Pamiętasz pewno sąsiadów Darnówki, a jeżeli nie pamiętasz, to sobie przypomnisz. Drzewieccy, naprzykład, mniej więcej rówieśnicy twoi i Stefana. Trzech braci... Lucjan do Azji wyjechał i świetną karjerę robi; Aureli, naturalista, gdzieś w Niemczech siedzi; Feliks urzędnikiem jest, nie pamiętam gdzie, czy tylko nie w Kurlandji. Rodzice w domu, staruszkowie, we dwoje tylko, jakby dzieci nie mieli wcale. Majątek, po śmierci rodziców, synowie pewno sprzedadzą, albo może dostanie się temu z nich, który najwięcej pieniędzy uzbiera i braci spłaci. To tak, jak z Domuntami. Marceli już braci spłacił i jest jedynym właścicielem Kaniówki, ale buja po świecie i podobno miljony kuje...	A dlaczegóż ja nie dyskutuję?...	Ach, nie!... Któż by mnie śemiał obrazić?... Ale tu jest takie liche towarzystwo... Rejentowa nie może żyć bez pelotek i nawet wówczas, gdy milczy, jeszcze robi pelotki... A ta aptekarzowa, cóż to za obłudnica!... Kiedy całuje mnie, mam uczucie, jakbym doteknęła węża...	Ale jesteś jeszcze chory i wstrząśnięty tym, co zaszło. Nie możesz chodzić.	Ale nim to nastąpi mój Talwoszu, na utrzymanie mego szczupłego dworu, choć jak oszczędne, nie mam nic. Nikt o moich potrzebach nie myśli.	Bezpośrednim następstwem konstytucji jest spłaszczenie inteligencji. Sztuki, nauki, pomniki, wszystko pożera przerażające uczucie egoizmu, trąd naszej epoki. Waszych trzystu mieszczuchów obsiadających ławki parlamentu będzie myślało jedynie o sadzeniu topoli. Despotyzm robi nielegalnie wielkie rzeczy, wolność nie zadaje sobie nawet trudu robienia legalnie bardzo małych.	Choćby nawet Przecie ludzie słyszeli, rozejdzie się po miasteczku. Gdzie ja oczy podzieję.	Czy nie traktują nas jak gromadę cieląt?	Ee, nie, stał z karabinem.	Ja bym czego nie wiedział. Oni na różnych ulicach mieszkają. Ale to nic. Nogi mam dobre: dwa lata byłem gazeciarzem. Pewnie chcesz ich wezwać?	Ja mam to uczynić? Czyżby taki ogryzacz kości i zjadacz starego obuwia jak ja odważył się podawać w wątpliwość opowiadanie osoby będącej chlubą naszej rzeki? Niechże mi ogon odgryzą ślepe szczeniaki, jeżeli cień podobnej myśli pojawił się w mej durnej łepecie! Obrońca Nędzarzy był łaskaw oznajmić mnie, swojemu nędznemu rabowirab	Ja nie mogę odejść z niczem...	Jakże można tak żyć, nie mając niczego, co łączyłoby pana z życiem?	Musisz koniecznie I nie traćmy czasu!	Najgorzej to w umartwieniu na miejscu siedzieć gdy na koń siędziesz, zaraz ci desperacja od trzęsienia się coraz niżej zlatuje, aż ją w końcu i zgoła wytrzęsiesz.	Następnie za owoce tej finansowej operacji zaopatrzysz się w rzeczy, które ci przed chwilą wymieniłem, i tu powrócisz. Przed wyruszeniem w drogę musisz otrzymać ode mnie dokładną i jak najbardziej szczegółową informację. Teraz idź. Czekam na ciebie wieczorem.	Nic tu nie masz do myślenia. Myślę ja, a ty masz robić, co ci każę.	Nie ja!	Nie odmówi mi pan pewnej grzeczności?	Nie wiem tego. Ale to wszystko jedno... Teraz już wszystko jedno... Kocham go tak, jakby był mój. I chcę, aby nikt... nie śmiał o tym wątpić... nigdy...	Nie wiem, ale z góry życzenia składam.	Nie, nie, nie chcę... Zostaw mnie, zostaw...	Panie margrabio... ponieważ osobę, nad którą żąda się kurateli, uważa się za niebędącą przy zdrowych zmysłach, powiadomienie o skardze jest zbyteczne. Obowiązkiem trybunału jest przede wszystkim sprawdzić twierdzenia strony.	Poczekaj: na mój rozum, jeszcze nie skończone. Jeszcze Maciuś wróci.	Pozostaniemy Mamy tu pod dostatkiem zapasów, a co najważniejsze, leży w samym centrum kręgu naszych poszukiwań. Zresztą, jeśli zajdzie potrzeba, można podjechać wózkiem do Granitowego Pałacu.	Spróbować nie zawadzi	Tak panie, lodowiec, wywracając się, zatamował wszelkie wyjścia.	Wie pan co, nie mówmy o tym.	Wracając do teatru, mówił Stanisław August... szambelan Wojda przedstawił mi przed kilku miesiącami młodego jegomości, zdaje mi się, Bogusławskiego, który był paziem u ks. Siewierskiego, a potem podobno w gwardji litewskiej służył. Ten czuje w sobie inspirację do sceny, i po nim spodziewaćby się można czegoś, gdyby sobie towarzyszów mógł dobrać.	A ona ostatnie zęby ci wybije.	Ach, don Carlos jest tak bardzo Anglikiem...	Ależ kapitanie, wierzaj...	Będzie sadła na jakie dwa roki!	Ciocia mówi o odmowie hrabianki Lignickiemu? A więc znam tę sprawę od początku starań księcia do kosza, jaki mu ofiarowano.	Co za ludzie zamieszkują na tej pięknej psiej wyspie?	Co? Co? Myślał pan o mnie?	Czemu płaczesz, Serafinie?	Czy zamierza odwiedzić naszą okolicę?	Dawno?	Dlatego tylko je zaprowadzasz?	Dziw to, Władysławie mój syna oblekliście w sukienkę duchowną, a sami sobie naraziliście księży! Z tego wszystkie nieszczęścia wasze	Gana, gana, sakau! Ir reikėjo taip sutaisyti! Visai kaip toje dainoje apie Birutę:	Gdzie tu Klimatyka?	I porzuciłem ją. Czy wiesz dlaczego?	I wasza dostojność mówisz o tym spokojnie?...	Ja pozostanę tutaj; będę oczekiwał twego powrotu tu w tym fotelu! Umieścisz mnie w nim, gdy zasnę.	Jak pisze! Litery czarne, wyraźne, ot, z tak daleka widne!	Jestem biednym człowiekiem.	Komu to o starości mówić	Kotlety	Kto go ujął?	Mało to mam wrogów przed oczyma?	Może, może...	Może...	Musi być bardzo inteligentna	Na bunt mam sposób	Nuda, Miłość	Odpuść sobie!	Panie!	Po zostawieniu na schodach latarni.	Powiedz, na Boga!	Prawda, Anusiu, prawda!	Rybacy chodźcie ze mną.	Rzecz niesłychana, co trzeba przeżyć z tym dzieckiem!	Skoro trafi na szczęśliwy grunt.	Sparaliżowana.	Sprał cię, powiadasz?	Tak, ale straciłem fuzję.	Tak, tak piękność primae classis!	Tak... raczej prostackie. Te plotki głupich kobiet, powtarzających Panu niestworzone rzeczy...	To i zaśpiewam!	Trudno ją oszacować bo kontury są zbyt nieregularnie powycinane.	W takim razie wypadałoby tam powrócić i...	W tych żelazach siedzi?	Ważne to są rzeczy zali istotnie deputacje od wojsk hetmańskich przychodziły pod Częstochowę?	Widziałem łzy.	Więcej niż tysiąc.	Zabierzemy i Krzepickiego.
Bez przesady, towarzyszko! Powracając do rzeczy praktycznych... muszę ci z całą powagą i surowością zwrócić uwagę na jedną rzecz. Szarpałaś się tu ze mną i chciałaś wysiadać. To źle. Ale szarpałaś się ze mną, kiedy trzymałem w ręku bombę. Otóż można wariować, mówić nonsensy i tracić głowę, ale nam nie wolno nigdy w żadnej okoliczności zapominać o tym, że bomba raz tylko upada! Uderzyłem cię i nie przepraszam. Bolało?	Czyż nie jest twoim przyjacielem? o! przepraszam, myślałem, że tak jest; powrócimy jeszcze do księcia-milorda, a teraz nie zmieniajmy czułego nastroju rozmowy; mówisz zatem, że przybyłaś, aby się ze mną widzieć?	I to schodzi się z tym, co ów kawaler powiada Ale jeżeli deputacje i między pułkami chodzą, to ważne jest, bo znaczy to, że owoc już dojrzał, że nasze starania nie zmarniały i robota gotowa, a zatem czas nadszedł...	Wielki z waści magistermagister (łac.: przełożony, mistrz, nauczyciel) rzemiosło.. Wie to cała Hanza i cała KoronaKorona skrót od daw. formy grzecznościowej: jego miłość; używany w stosunku do osób szlachetnie urodzonych, szczególnie do władcy a. głowy rodu. nieboszczyk do waści pisywał. Czy to może być?	A czemuż to teraz, bardziej niż wczoraj, lub jutro? Cóż ci się przytrafiło takiego dzisiaj, że ci podobne myśli ponure przychodzą do głowy?	Ani pani, ani żadnej kobiecie. Pod tym względem każda znalazłaby we mnie tylko gorycz.	Co dzień przebywałaś z tym dzieckiem i z tamtymi, które teraz dostają szkarlatyny, więc boję się, że i ty ją przejdziesz, Elizo. Zawołam Annę, bo ona się zna dobrze na chorobach.	E, na tym zimnioku było takie duże, czarne oczko	Jak widzę, przyjacielu, ci podli ludzie to nie są rycerze, ale nikczemne ciury i chamy; możesz przeto pójść mi w pomoc na pomszczenie krzywdy rumakowi memu wyrządzonej.	Jestem tego pewny. Książę ani przez chwilę nie szalał za nią, jak się to trafia naszym paniczom, którym jedna zręczna intrygantka może odebrać majątek, zdrowie, a nawet zaprowadzić ich do sali sądowej. Książę bawi się nią jak dojrzały człowiek niewolnicą. Że zaś Sara jest brzemienna...	Może być.	Na stawkę do mnie?	Niosę list na pensję, do pani Latter.	Ot prawdę ja tobie powiem, Pietrusia, że mnie już i gospodarstwo obrzydło. Dla kogo człowiekowi starać się i pracować? Czy u mnie chata pełna dzieci? jedno tylko, a i to takie, że tylko tchu w nim słuchaj, czy jeszcze żyje. I więcéj już nie będzie. Żonka mnie nie żonka. Ja na nią i patrzéć nie chcę, nietylko co. Przyjdę do chaty z pola, taj położę się jak pies, do nikogo słowa nie przemówiwszy. Dobrze jeszcze, jeżeli ta milczy, ale jak przyczepi się do mnie ze swoją złością, albo ze swojém lubieniem, to zaraz i wyjemy oboje jak to dwa wilki, żeby ich razem zamknąć. Ot jakie moje szczęście! Ludzie ze mnie naśmiewają się, jak gdybym już ja był ostatni i gospodarstwo prędko czort weźmie... bo człowiek do niczego ochoty nie ma, tylko-by świat przeklinał	Panie doktorze pan sądził, pan myślał, to panu wolno. Ale nie wolno panu ignorować moich dyspozycyj. Tak. Ma pan ściśle określony zakres spraw i proszę do nich wrócić. Jeżeli zaś to panu nie odpowiada... Ha... Wspominał pan, iż Czakowski ciągnie pana do siebie. Cóż?... W skarbowości można zrobić karjerę. Osobiście radziłbym panu... Tak. Tam dostałby pan etat...	Rzeczywiście A ponieważ ten strumień zasila jezioro, zapewne więc od strony morza istnieje odpływ, przez który uchodzi nadmiar wody. Zobaczymy, gdy będziemy wracać.	Ty się nie dziw Przy­zwyczaiłem się o tym grzechu naszym pierworodnym, za którym idzie kobieta, utracenie raju rzeczywistości, wreszcie zło wszelkie i gorycz życia aż po grobu próg... Grób na nas poczeka. Wspomnienie chce pożegnania, życie prosi o wspomnienie. Duch wzdryga się przed tym, że ma zakończyć na przypadku dnia	Widzisz!... Zgrzałaś się wczoraj w karczmie, potem wypiłaś wody z żydowskiej kwarty i jeszcześ se w drodze rozpięła katankę. Zaziębiło cię widać.	Zaśpiewaj im „czas do domu, czas”! Nie chciałbym, by stanęli u wrót wioski jeszcze przed zapadnięciem zmierzchu. Czy potrafisz opóźnić ich przybycie?	A można z nich robić udźce i kotlety?	A niektórzy wcale pisać nie umieją.	A pamiętasz, ileśmy to umieli piosnek różnych... Czy potrafiłabyś jeszcze choć jedną zaśpiewać?	A pewno.	Ach, pan nie rozumie!	Aha Queenstown to miasto, które stąd widzimy?	Ale nie powierzaj im tajemnicy, której i ja znać nie chcę.	Ale żeremiażeremie	Ba, jakichś kilka niezłych wodewilów skleconych dla rozrywki, jakieś okolicznościowe piosenki, romance, z których dopiero muzyka coś robiła, wreszcie sążniowa epistołaepistoła prawdziwe brzmienie nazwiska cesarza Napoleona Bonapartego, który urodził się na Korsyce w szlacheckiej rodzinie pochodzenia włoskiego i zmienił nazwisko w wieku 27 lat; pierwotne brzmienie było używane przez jego wrogów dla wyrażenia pogardy dla obcego, który koronował się na władcę Francji. (niewdzięcznik!), to wszystko nie są jeszcze tytuły dla potomności!	Będziecie państwo mieszkali za granicą?	Błazen!	Co pan przez to rozumiesz?	Co to? grozisz aspan? aspan mnie?... dla jednej gamratkigamratka (daw.)	Czy pan chce dostać trzeciego harbuza?	Czyli Kimball?	Człowiek?	Doprawdy? Jak to było?	Dość tego! Zwracam waćpannie pierścionek	Dwie.	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	Grzesikiewicz?	He, he, he! Łódki pilnuje!	Ile mil drogi zrobiliśmy?	Jak to dwa tysiące?... Kiedym obejmował rządy, mówiłeś, że mamy dwadzieścia tysięcy...	Jakże chcesz, abym wierzył w twoje pijackie brednie?	Jeden człowiek kradnie, to kleptomania... cały naród kradnie, to Germania. Sieg um jeden Preis. HeilSieg um jeden Preis. Heil (niem.)	Jedźmy zaraz, pociąg przychodzi za osiem minut.	Jestem technik. Ale nie mogłem po powrocie znaleźć zajęcia przy żadnej fabryce i puściłem się na handel, tem bardziej, że miałem i o tem jakie takie pojęcie i że we współce byłem już od lat czterech, choć interesa prowadził sam Bigiel. Ale właściwym moim zawodem jest farbiarstwo.	Jeśli to ty jesteś, to powiedz... o, powiedz: jakie nadałam ci miano?	Jutro ruszam na Podlasie, a za tydzień uderzę na Sapiehę.	Kiedy mówią, że potęga okrutna.	Kiej łysula nie wypiła jeszcze, potem przyletę.	Mahdi już nie żyje!	Mało co. W pierwszej chwili zerwał się, żeby między Kozaków na oślep iść, ale przypomniał sobie, że to teraz chorągwie nemine exceptonemine excepto (łac.) rozkaz., którą przed wszystkim ratować trzeba, i dlatego u waszej książęcej mości wcale nie był. Bóg jeden wie, co się w nim dzieje.	Małżeństwo Kupiec galanteryjny, sprzedaje portmonetki	Mięso będziemy więc jedli mięso, i to jakie mięso! Prawdziwą zwierzynę! Bez chleba, niestety! Nie powiadam, by ryba była złą rzeczą, ale nie trzeba jej nadużywać i kawał świeżego mięsa upieczonego na rozżarzonych węglach nader przyjemnie urozmaici naszą codzienną strawę.	Moryc, ja cię już prosiłam, nie komplementuj mnie.	Możemy zobaczyć twój język, Andy?	Mógł się pan mnie zapytać	Na ciebie, kochany ojcze? o! nie! gniewam się na tę kobietę, która szczęście nasze, moje porywa nam, gwałtem się cisnąc w rodzinę, chcąc kosztem naszym żyć... krwią i łzami naszemi.	Na mnie spojrzał	Nastawiam.	Niczyja miłość go nie ułagodzi, gdy sobie coś wyobrazi. I on broni swych praw... godny partner hrabiny Aurory.	Nie sądzisz pan że jednak należałoby temu zapobiec?...	Nie udawaj wołu. Wasz rechnungsfeldfebel dostał już zawiadomienie o wagonach czy nie? Wiele u was szeregowców?	Nie, nie! O, dobry Duchu, powiedz, że ono będzie żyło...	Niech mnie Bóg od tego strzeże!	Niech się pani okryje moim płaszczem. Mam płaszcz na ramionach.	Niepodobna, moja droga; bo któż pozostanie przy ojcu?	No, co?	No, nie odejdę bez wyrównania mej płacy, chyba że chcecie, żeby wam zasekwestrowano We’re Here!	O dwie mile stąd, w oberży pod Czerwonym Gołębnikiem.	O, biedna! Spalona żywcem.	Och, ty go kochasz	Od trzech miesięcy.	Otóż, moi panowie, czy niezłomnie trwacie w zamiarze udania się na tę wyprawę?	Pan się nudzi?	Pani utrzymuje ochronkęochronka zagadnął Niemiec.	Panowie! chciejcież płeć uszanować.	Po cóżeś, u diabła, mnie porwał? Nie rozumiem!	Prawda jest Ale wielki król jest bardzo dobry i łaskaw: zasięzasię (daw.)	Prawda że ona, od czasu jak wyszła za mąż, stała się daleko sympatyczniejsza.	Przebóg! Masz może rację. Wychodziłem właśnie z domu, gdy mi doręczono depeszę twoją. Pod pozorem umieszczenia dziecka, byłem dziś rano w pensjonacie, pytając mimochodem, czy niema tam także córeczki przyjaciela mego, Mitchela. Przełożona powiedziała mi, że Róża Mitchel opuściła zakład zaledwo przed dziesięciu minutami. Matka zabrała ją dorożką. Podczas kiedy byłaś zamkniętą w jadalni przez Mitchela, Miss Remsen uprowadziła dziecko.	Przynajmniej tuzinem, moja kochana.	Prędzej też może Danuśkę strach opuści i prędzej się opamięta, gdy nie obaczy tych dwojga. Ale jeśli służkę zabierzesz, jakoże bez pomocy niewieściej się obejdzie?	Szczurku wierzę, że byłem samowolny i uparty. Odtąd, wierz mi, będę pokorny i uległy, nic nie przedsięwezmę bez twojej życzliwej rady i aprobaty.	Słyszałem ci ja o nim, że taki jest a po prawdzie, to i cały tu naród uporczywy jako mało który. Cudzego zdania wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr dmuchał.	Tak więc bardzo nie lubię hrabiego i na pewno zginie z mojej ręki.	Takiego warto posłać po anioła śmierci.	Ten który jest wedle naszej teologicznej nauki, to Bóg. Takim słowem nazwał się Mojżeszowi. Zaiste, nie widzieliśmy go i nie jest widzialny oczom cielesnym.	To przecież są nieuzasadnione pretensje stołek kubka, a nie kubeka.	To wspaniałe, szczególnie, jeśli ta suma płatna jest w gotówce.	Tu jest Siedlisko Śmierci! Po cóżeśmy tu przybyli?	Uderzyłaś się?	Uznał pan? No, to dziwne. A jak długo chciałby ją pan podtrzymać?	W takim razie pan Maszko nie powinien się był pojedynkować.	Waćpan się chwalisz, żeś był za młodu Turek, i myślisz, że każdy Turek!... Azja nie taki!	Wiem, że musisz tak zrobić.	Więc dobrze niech pani ucieka z dziećmi. Uważam to wprawdzie za bezcelowe, ale nie chcę się później spotkać z wyrzutami.	Za kilkaset tysięcy lat, mój chłopcze.	Znajdzie się! Na to on mąż, by się odnalazł A nie będzie go
Panie niedalekim jest może dzień, w którym Francja również będzie miała ministrów odpowiedzialnych przed parlamentem! Nawet więcej stać się może jeszcze! Czas niesie ze sobą wiele zmian, urządzenia wewnętrzne państw rozwijają się i wolno nam przypuszczać, że za lat sto Francja dojdzie do czysto ludowej formy rządów. Ale wówczas, drogi panie, sekretarze stanu, którzy dziś znaczą niewiele, przestaną w ogóle znaczyć cokolwiek. Miast zależeć od monarchy, któremu zawdzięczają władzę i trwanie tej władzy, staną się zależni od opinii publicznej i doświadczać będą jej niestałości i chwiejności wielkiej.	Wracając do naszej rozmowy, czy pan się nie obrazi na mnie, gdy o coś bardzo, bardzo poproszę?	Kupujesz, ale mi go darować musisz, inaczej ani się podejmę interesu, tysiąc ich mam na głowie, idź do licha.	Tedy muszę jeszcze to pani powiedzieć, że żaden z takich elegantów nie stara się o względy na wieczne czasy, i gdyby wiedział, że takich dostąpi, toby uciekł przed nimi na kraniec świata; chodzi im tylko o względy chwilowe, o dorywcze zbałamucenie, o tryumf miłości własnej, a może i o krotochwilę jaką, której plan ma każdy z nich naprzód już w głowie, bo to są oszuści, bałamuty, awanturniki!	Wskutek wzmożenia się potrzeb ogarek olejowy; kamfina (daw.): olejek terpentynowy zmieszany z alkoholem. albo i szczapą. W miarę wzrostu przemysłu naturalnego, jak widzimy w miasteczkach Szwajcarii, zaspokajających złożone potrzeby mieszkańców okolicy, znaleźliby może w nim zajęcie nasi młodzi technicy, którzy po latach ślęczenia na cudzoziemskich uniwersytetach zostają po przybyciu do ojczyzny albo fagasami niemieckich właścicieli fabryk, brytanami szczekającymi na polski lud albo urzędnikami.	Juści tak, wielmożny panie. Bośwa zeszły na dziady, bo się spaliło wszyćko i chałupa, i obora, i całki lewentarz, nic, ino teraz iść po proszonym.	Róbcie sobie co chcecie ja do waszych rad nie należę, a wy mnie starej nie posłuchacie... na co wam darmo mówić! Tak, masz racją... inne to, inne czasy, wyście teraz w przekonaniu waszem rozumniejsi bez wąsów, niż my pod siwizną; kierujcie się jak was rozum wasz uczy, ale daj Boże, by to na dobre wyszło! Nie wątpisz Michasiu, że cię kocham, bo byś srogo przed panem Bogiem zgrzeszył...	O to, żebyśmy się już nie uważali za rozbitków, lecz za kolonistów, którzy przybyli osiedlić się na tej wyspie!	A, podwiozę, podwiozę, jeszcze na wóz wsadzę i z woza wysadzę tylko niech się dobrze okryje, żeby jéj ludzie nie poznali, boby mnie palcami w karczmie wytykali, żem się z nią pobratał.	Tak? Nie wierzy?... Otóż powiem panu: Możesz pan mydlić oczy komu pan chcesz, tylko nie mnie, bo mnie to nic nie obchodzi. Teraz już ani ziębi, ani parzy. Ale pan musisz sam doskonale wiedzieć, za co pana wydalono, skoroś nie protestował. To raz. A powtóre tenże prezydent Niewiarowicz mówił głośno na imieninach u wojewody, że pan podszedłeś go, ukrywając swoją przeszłość polityczną. Dość wyraźne, czy nie?	Panie Aronnax nie wiem, z jaką straszną istotą mam do czynienia i nie chcę nierozważnie narażać mojej fregaty wśród takiej ciemności. Zresztą jakże zaczepiać, gdy nie wiemy kogo? Jakże się bronić przeciw nieznanemu? Poczekajmy do dnia, a wtedy role się odmienią.	Zanim się urodził, pragnęłam dziewczynki, żebym ją mogła nazwać Anią Ale teraz, gdy mam tego małego Alfreda, nie zamieniłabym go na milion dziewczynek.	To Hyksos... spojrzyj, wasza dostojność, na jego kudłatą brodę i włosy... Jego wreszcie zuchwalstwo, z jakim się tu wdarł, dowodzi, że zbrodniarz ten nie jest urodzonym Egipcjaninem...	Na to się mu podcina skrzydła!	Przybywamy mówimy, napominamy, uczymy i zdaje nam się, że gmina rychło wkroczy na lepsze tory.	Tak jest urządzony ten świat, że wszędzie znajdzie się jakieś małe, ciche miejsce na mój mizerny szałas.	O wielki ład, niech pan powie. Ale ma pan nervus rerumnervus rerum (łac.) miliony.	Jak to: chyba? To nie wiesz pan, od kogo ten dom kupiłeś?	Może jutro nawet nie przyjdę do szkoły	Super! A Johnny Miller? Chciałbym widzieć, jak on się do tego zabiera!	Wszyscy krzyczą naraz, nic nie słychać i robi się sądny dzień, a tutaj podróż się jeszcze wcale nie zaczęła, to co będzie potem?	Moja droga wiesz, że niezbyt lubię pozować w domu na patriarchę i że nigdy nie sądziłem, że losy wszechświata zależą od mojego skinienia. Niemniej jest dla mnie ważne, aby rodzina szanowała moje decyzje. Zdziecinnienie starca i kaprys dziecka nie zniszczą projektu, jaki ustaliłem już wiele lat temu. Baron d’Epinay był moim przyjacielem, przecież wiesz pani o tym, i trudno o lepszą partię niż związek z jego synem.	A czemże to on lepszy od drugich co za to samo w Sybir pójdą? rzekł naczelnik. Jednego miałeś, trzeba ci go było inaczéj wychować, oddać do służby, a nie puścić go samopas i rzucić między tę młodzież zarażoną buntowniczym duchem.	Wszystko się zgadza! Tak było, jak tu siedzę! Nie mógłbyś tego lepiej widzieć, nawet gdybyś sam tutaj był! A co potem? Było coś dalej, Tomku?	Nie sądzi pani, aby pani Jeanrenaud mogła oddziałać na niego w drodze mistycyzmu?	O Boska Opatrzności! Stwórco potężny wszystkich rzeczy! Teraz już niczego nie brakuje na naszej wyspie!...	Nie, tylko tak mi komiczną wydawała się myśl połknięcia lampy.	Każdy przepytuje, mało że nie codzień, kiedy będzie ten czas... Cni się galanto...	O!... Tak źle nie jest. Co do Zakopanego, sezon nędzny. Ale jeśli pani przyjedzie... sezon będzie udany. A więc?	...na środek rzeki, która...	Czyli miałeś sposobność na brutalstwa odpowiedzieć oburzeniem z dodatkiem swojej dymisji.	Leż dziecko, leż, ja na wieś pójść muszę.	Mówisz o córce damy, którą spotkaliśmy na przechadzce?	Na ulicy de la Fontaine pod dwudziestym ósmym.	To na nic, panie Ja umieram, żegnaj, mój panie... i...	Dziwi mnie tylko, bo ani nie jest piękną, ani nie ma posagu i już z drugim zrywa.	Jak to nic? Kto się pyta? Myśl czyja? Ludzka. Przypadkowa. Dla niej powinno być nic. Prawdą jest to, czego ona nie zna, o czym nie wie, co przed nią zakryte, jej obce, czego ona nigdy nie obejmie.	Chcesz nas pan intrygować.	Dobrze. Jak się wy macie.	Ja ci ją znajdę i rzeczy się ułożą	Jak mi się podoba.	Nie wiem. Może ten pani protegowany, Płażyński.	Nie znajduje pani, że ten chłopiec... ma w sobie coś jakby niewieściego... (quelque chose d’effeminé)?	A co ty o tym myślałeś, mój panie podsłuchiwaczu? Czyś przywiązywał jakąkolwiek wiarę do tej pięknej bajeczki?	Jak mnie zowią? Zwę się Babinicz, a jestem z Litwy, spod Witebska.	Mądre ludzie powiadają: rachuj kaszę, kiej ją sypiesz do garnka, paliców przy robocie nie oglądaj, ale kieliszków przy poczęstunku nie licz...	Mam rodziców, panie, i mam także babkę, z której sobie nic nie robię i mam jeszcze dwie siostry, Anię i Elżunię, bliźnięta.	Przeniosą mężusia do Warszawy	Mr. Sefton, zanim odpowiem, muszę mieć jakąś gwarancję, że mówię z człowiekiem istotnie życzliwym i odpowiedzialnym. Skądże mam wiedzieć, że pan jest detektywem?	Ale jednak to ona pisała do Jacka i pisała najczystszą polszczyzną.	Pani daruje... ale muszę spieszyć do pracy.	Pewnie jej żal było rubla i wróciła do karczmy... A to co?...	Tak, jeżeli tylko sprawa nie jest poważna; w przeciwnym razie sam jeszcze nie wiem, co będę robił.	Dziękuję, dziękuję, otrzeźwiła mnie pani, chociaż mogę upewnić panią, że jeszcze nie pływałem w słodkim obłoku marzeń o niej, nie.	Dobrze, dobrze. Już nie będę pytał	Mam pewne wątpliwości w tym względzie ale choćby pani była i najlepszą, to tego pani nie potrafi, co ja.	Ta chytrość wypośrodkowana jest z jakiejś tajemnej filozofii i nic z tego diabelstwa nie rozumiem.	Znam czy nie znam a tym mi tym w oczy nie parz. A takie ojcowiteojcowite Ja, głupi, siedzę, a ona sobie z łapaczem łapacz (gw.)	Już też i ckno tak siedzieć.	Nie my tracimy; przed chwilą był Bauer i mówił, że jakieś kilkanaście tysięcy.	Nie zawsze	Proszę stryja, zgromadziłem swoje guziki, spinki, pierścionki, wszystkie drobiazgi, które mogą mieć jakąś wartość; ale nie znając nikogo w Saumur, chciałem stryja prosić...	I ja jestem katolik. Czemużeś ze mną, ze sprawą polską nie trzymał?	Kapłani będą moimi sługami, nie ministrami...	Mości panie za ten czasza ten czas (daw.)	Nie, o takiém nazwisku nigdym jeszcze nie słyszał	Snać nie mógł.	Zaprędko prawisz o miłości, mój panie!	A bo mnie to chcą gdzie przyjąć te poganiny, te heretyki zapowietrzone, a po drugie kajkaj (gwar.)	Cóż takiego?	Jakie to dziwne że my będziemy małżeństwem.	Rzeczywiście sądzę, że w Europie wielożeństwo jest im wzbronione.	A mnie znosisz?	A więc cóż pani sądzi o tym człowieku?	A z których Jareszów? Z tych z Krcza koło Protivina czy z Rażic?	Będzie bardzo piękna	Ja w kuchni?... Chyba jaśnie pani żartuje. Według umowy z panem mam mieć swój pokój...	Kas gi iš to palyginimo išėjo?	Słyszałem, że ptactwo teraz bardzo płochliwe	To nic! to przyjdzie	To szukałaś pani uspokojenia?	Wszędzie.	Zgoda. Jaki jest pański plan?	Złodzieja? i któż nim jest?	A Kometa?	Chodź za mną!	Czego?...	Dlaczego?	Dobry wieczór!	I mieszkasz w Anglii?	Masz przecie familię, znajomych.	Między Osnowskimi?	Obstajesz więc przy rozwinięciu swojej tezy?...	Ola czy ja ciebie krzywdzę?	Oszalał!	Po co?	Recterecte (łac.)	Sprawiedliwość	W przyszłość lub przeszłość	Wobec obu.
Tak, zgadzam się z tym ale tylko co do głównych miejsc, na przykład zatok lub jezior. Nazwijmy na przykład tę dużą zatokę na wschodzie Zatoką Stanów Zjednoczonych, to szerokie wcięcie na południu Zatoką Waszyngtona, górę, na której obecnie stoimy, Górą Franklina, jezioro, które się przed nami rozpościera, Jeziorem Granta, nic lepszego, moi przyjaciele. Te nazwy przypominać nam będą naszą ojczyznę i naszych wielkich współobywateli, którzy ją wsławili; ale dla rzek, przystani i przylądków, które stąd widzimy, wybierzmy raczej nazwy, które by nam przypominały ich charakterystyczny kształt. Nazwy takie łatwiej zapadną nam w pamięć, a zarazem będą praktyczniejsze. Kształt samej wyspy jest zbyt dziwaczny, żebyśmy mogli dać jej jakąś obrazową nazwę. Co do potoków, których jeszcze nie znamy, rozmaitych części lasu, które zwiedzimy później, zatoczek, które poodkrywamy w przyszłości, będziemy je nazywać w miarę, jak je będziemy poznawali. Zgoda, przyjaciele?	Co do pana, to tak, i gdyby były medale za mistrzostwo w tej specjalności, sądzę, że należałby się panu	Bo lada dzień możem się natknąć na nieprzyjaciela, a choć nie po to tu jesteśmy, by mu orężem drogę zagradzać, przecie wypadnie się bronić. Ale wracam do materii: Podstęp, Wojnatrzeba nam więcej kraju zająć, aby w kilku miejscach na raz o nas wiedziano, tu i owdzie opornych wyciąć, by się groza rozniosła, a wszędy wieści puszczać; dlatego mniemam, iż wypadnie nam się rozdzielić.	Proszę siadać, panie Dawidzie pozwól teraz, gdyś już bardziej do siebie podobny, bym i ja podzielił się z tobą pewnymi nowinami. Zapewne zachodzisz w głowę, jaki stosunek łączył twego ojca i twego stryja? Juści, dziwna to historia, a jej wyjaśnienie jest tego rodzaju, iż płonię się, gdy mam ci go udzielić. Albowiem sprawa cała wiąże się z przygodą miłosną.	Ja, tak jak pani Bigielowa, chciałabym, żebyśmy wszyscy uważali się za jedną wielką rodzinę, dlatego niech pan zaliczy i nas do swoich dobrych znajomych.	Czasu nam, kobietom, w tych sprawach zawsze mało. A ty już musi być niedługo dwadzieścia lat skończysz. To i czas! Ja w twoim wieku już trzyletniego syna miałam. Tylko byle kim głowy sobie nie zawracaj i za wysoko nie sięgaj, bo sparzysz się. Ja ci mówię!... Na przykład z tym to paniczem na motocyklu! Jeździ to on, jeździ, ale ożenić się z tobą to ani mu w głowie. Znam ja takich! Znam! Oczy przewraca, za rączkę łapie, wzdycha, a potem... obraza boska! Nie napytaj sobie nieszczęścia.	O, nie. Ani godzinę dłużej niż będzie trzeba. Aha. Żeby się tu pani nie nudziło i żeby pani miała pomoc, zostanie tu doktor Kolski. Prosiłem go o to. Nawet żądałem tego, by został do mojego powrotu. Nawet bardzo się wzbraniał, ale musiał się zgodzić, bo postawiłem to jako warunek.	Obrażała się. Do mnie mówiła: „Votre cousin est detestable. Il n’est pas sage”Votre cousin est detestable. Il n’est pas sage (fr.) i przez parę dni nie wychodziła do niego. Ale potem było znowu: monsieur le comte, a Waldy ją przestrzegał. Tak trwało ciągle.	Pokazuje ci, jak twój Jan będzie się zachowywał niedługo. Czy to nie wzruszające?	Ale cóż byłoby się stało w ów nieszczęsny dzień, gdybyś się był trzymał na uboczu, jak, mam nadzieję, będziesz czynił na przyszłość?	To zostanę w domu. Nie bardzo dbam o wieczorki taneczne. Co to za przyjemność kręcić się w kółko? Ja lubię skakać i biegać.	Czy to prawda, że wolna siostra Natasza ma się ku jakiemuś ze-kaze-ka	Nic mi nie jest. Na konia mogę siadać. Na Boga żywego, pośpiesz się!	Cezarze! klnę się na święte imie twoje i Augusta... nic nie wiem i jestem niewinny.	Oj, do licha, Kielce! Tylko w Kielcach (no sala sądowa.... Kielce! Jak mi Bóg miły...	A nadto muszę panią powiadomić o wszystkim, jeżeli, ma się rozumieć, nie zawiodą mnie oczekiwania. Oto najdalej za kilka godzin niewątpliwie spełni się najgorętsze pani życzenie.	Chciałabym, żeby się pokazało, iż i ja równa. Nie spodziewam się, ale chciałabym!	I przez tych oficerów wy się wsypali?	Kto spalił się? Anna?	Nic o nim jeszcze nie mówiłem, gdyż podpis wydaje mi się naprawdę dziwny.	Nie wiedziałam, czy się uda, więc robiłam starania na własną rękę.	Nie, Henryku Co takiego? Spodziewam się, że nic z polityki? To mnie nie zajmuje. W Izbie Gmin nie ma nikogo, kogo by warto malować, chociaż niejednego przydałoby się wybielić.	Niech pan Stanisław zajrzy pod schody, tam się ukryli.	Zaraz się zacznie	Dziękuję! Czy to na pana?	Wszystko jedno! Kop jamę, ale głęboką! Gdy się przebudzimy, odgrzebiemy znów to dziwo i zaniesiemy je tam, skąd je wziąłem!	To jest, owo do stu diabłów ten czarny robak zbożny, urodzony z białego bobu, owo do stu diabłów ten, przez dziurę, jaką w nim wygryzł, owo do stu diabłów ten: który czasem lata, czasem wędruje po ziemi, owo do stu diabłów ten: wskutek czego mniemał o nim Pytagoras, znamienity miłośnik mądrości, to znaczy po grecku filozof, owo do stu diabłów ten, iż otrzymał skądinąd, za pomocą metempsychozy, duszę ludzką, owo do stu diabłów ten. Gdybyście wy byli ludźmi, owo do stu diabłów ten, wówczas, wedle mego zdania, po waszej skapiałej śmierci, dusze wasze weszłyby w ciała czerwiów, owo do stu diabłów ten: bowiem w tym życiu toczycie i zjadacie wszystko; w drugim będziecie toczyć i zjadać	Kiedy ja nie wiem, co to jest: wkrótce. Czy to jest więcej jak tydzień, czy tyle, co palców u mojej ręki?	Rzeczywiście pływające góry lodowe spotyka się ma mniejszych szerokościach geograficznych na południu niż na północy Pacyfiku.	Powiedz, że, jak Czertwan wróci, to go przyślę.	Przepraszam panią, panna Fela właśnie nie da się przekonać.	Jak to? Miałem im oddać dziecko? Kobieto, nie wiesz chyba, co mówisz? Czyż nie wiesz, co to byli za ludzie?	Ach, rozumiem mam im tak mówić!	Tak... proszę mamusi!	To moje usta.	To w stronie Konstantynowa!	Lecz, jak słusznie powiedział ten, który tam śpi ty masz naprawdę złote serce... A on jest mi w duchu prawdziwie „wnuczkiem”.	Tak, ale co teraz?	Nie śmiejcie się ze mnie i nie mówcie, żem głupi, ino posłuchajcie spokojnie, co wam rzekę.	No i co, drogi zięciu Nie zważaj na to, co ci nagadał stary d’Aubrion, któremu znowuż księżna de Chaulieu zawróciła głowę. Powtarzam ci, nic nie przeszkodzi twemu małżeństwu...	Więc ja będę żyła... Jestem ci ciężarem, nie kochasz mnie już... Nie chcę tego doktora... Nie wiem, czemu pani Foullepointe mi go poradziła, mówił mi same głupstwa!... Ja wiem lepiej od niego, czego mi potrzeba...	Troszkę i na furmance... Ale niedużo. Jak mię poturbowały te czapy, a Baryka obronił. W każdym razie: baczność!	Pan mnie nie zrozumiał przewiduję szeroką organizację. Na czele będzie stała Rada Główna i jej prezesem musi zostać jakiś minister czy marszałek Sejmu: później idzie zarząd pod pańskim przewodnictwem, a następnie dyrekcja, której naczelnym dyrektorem ja pragnąłbym zostać.	A od czasu do czasu doskonałości tej damy. Czy daleko mieszka od probostwa? A mąż, czy młody?...	Nie wiem prawdziwie, ale mają podobno jechać na polowanie.	Obudziłem pana, bo tamten drab nie śpi	O kobiety! o kobiety!... znam ja waszą wyobraźnię romantyczną; wszystko, co na tajemnicę zakrawa, zachwyca was; a zatem nie widziałeś nic więcej prócz ramienia i mógłbyś, spotkawszy królowę, nie poznać jej, a ona także, zobaczywszy ciebie, nie wiedziałaby kto jesteś.	A cóż robicie na cmentarzu?	A jak pan de la Porte przyjdzie?	Będziemy mówili kolejno, jak siedzimy.	Cichota, kobiety! Tylko przez kłótni, poniechaj, Magduś! Kto ukradł, niech miał będzie na śmiertelną koszulę.	Ha, na jego opinii możemy polegać. Kiedyś uchodził za jednego z najlepszych dyplomatów.	Co? Na Boga! Co waćpan mówisz?	Nie mam Nie mam ja myślałem... Przed odjazdem rozwinąłem ten pasztet... Powąchałem go... Czy nie zepsuty... Spróbowałem kawałek!	A dyć nie co insze, w imię Ojca i Syna!	A jakie było pańskie wrażenie, panie ambasadorze?	Coś, co z przodu pachnie zwietrzałą rezedąrezeda	Czemu mama nie weźmie sobie gospodyni?	Czyż możesz mnie prosić, czy potrzebujesz przysięgi? Zrobię co tylko mogę, choćby życie dać przyszło!	Ej panie Sobek. Chodź pan, zagraj co.	Może nie tylko dla przyjaciela.	Myślicie, że łatwiej by było wojować z nią niż z Jurandem?	Nie zrozumiałeś mnie dobrze. Chorobę twą w Filadelfii uważam za pozór tylko. Przyjechawszy potajemnie, sam zabrałeś rubin.	Nie, cały czas była sama.	O tym testamencie i ja wiedziałem alem w pierwszej chwili nie uważał go za niezwalczone impedimentumimpedimentum (łac.)	Okna przysłonięte przez ogród nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Grünspan?	Prześliczne! Szczególniej jest tam jedna ogromna lalka, która ma ciemne włosy, a kiedy nacisnąć ją... tu, pod gorsem	Będzie niedługo, jeżeli dobrze jedziemy.	Czy wiesz, mój synu iż czujność wymaga, aby każde oskarżenie zostało sprawdzone?	Nic nie rozumiem...	Nie inaczej	Nie mogłem uczynić inaczej, wyzwanym był!	Nie. Wyszedł.	Pan jest samobójcą. Pan chce umrzeć, mając możność ratunku.	Skądże mam wiedzieć? Nie mam najmniejszego pojęcia o tych rzeczach.	Wielka historia... w jej wieku...	Zatrzymaj pieniądze dni kilka, gdybym nie wziął, wrócę ci koszta.	A jużci.	Bronicie go? zapytał ksiądz.	Czego, pani?	Cóż więc?	Dwanaście mil przejść po śniegu!?	Dzień dobry panu. Dzień dobry. Dzień dobry panu.	Dziękuję panu, spokojny jestem.	Gdy będziesz trochę starszy, Tadziu, wyjaśnię ci wszystko.	Gdy ty mnie zaskarżysz! ty	Heniu! Heniu! Mężusiu, mój złoty, wstań-no, przyjechała pani Osiecka.	Ile on może wynosić?	Niech pan przeczyta.	Och!	Podobno.	Puścił pan węgiel?	Rozumiem	Więc dwa tysiące rubli?	Więc ona popełniłaby bluźnierstwo?...	Za uwiezienie Dawida	Za wysoko chcesz mnie, ojcze, poprowadzić.	Zapisano w niej imię oraz różne inne okoliczności towarzyszące jego znalezieniu.	Świadomym swej gracji, rozmyślnym zerem.	Żołnierz, Obowiązek, Sprawiedliwość ani słowa.
Tak, księże proboszczu. Dziś z rana, gdy Lucyan wyszedł ze swego pokoju, patrzyłam na niego długo i uważnie, i serce mi pękało. Gdzie jego dawny uśmiech? gdzie jego zdrowie? gdzie jego żywość i spokojność? Nie jest on smutny, ale gorzéj jeszcze, jest martwy; nic nie mówi, niczego nie chce, nic go nie zajmuje. Milcząc, pocałował mnie w rękę, milcząc, usiadł przy oknie, z książką w ręku; ale widziałam dobrze, że nie czytał, bo przez pół godziny trzymał oczy na jednéj karcie i miał wzrok człowieka, który patrzy a nie widzi. Wytrzymać nie mogłam i poszłam do swego pokoju, aby łez moich nie zobaczył. Padłam na kolana przed ukrzyżowanym Chrystusem i, płacząc krwawemi łzami, w imię Jego bolesnéj męki, błagałam, aby natchnął mnie myślą, jak mam wyratować z tego nieszczęśliwego stanu moje biedne dziecko. A kiedy wstałam, zdawało mi się, że mi kto w ucho szepce: wyjedźcie z N.! Usiadłam i zaczęłam nad tém rozmyślać, i przypomniałam sobie, że ludzie mawiają, iż w wielkich smutkach trzeba niekiedy człowiekowi zmiany miejsca, trzeba, aby się oddalił od tego, co mu boleść sprawiło. I pomyślałam sobie: pójdę do księdza Stanisława i poradzę się: jeżeli on powié, że to będzie dobrze, to zaraz, za kilka dni, wyjedziemy z N. gdziekolwiek...	„Mogę oćwiczyć batami chłystka i wypędzić go: ale cóż za skandal w Verrières, w departamencie! Po zamknięciu dziennika Falcoza, kiedy naczelny redaktor wyszedł z więzienia, postarałem się go wysadzić z miejsca przynoszącego mu sześćset franków. Powiadają, że ten pismak ośmielił się znów wypłynąć w Besançon; może mnie opisać tak zręcznie, iż nie podobna mi będzie go pozwać. Pozwać!... Bezczelnik na tysiąc sposobów da do zrozumienia, że mówił prawdę. Człowieka dobrze urodzonego, szanującego swoje stanowisko, nienawidzą wszyscy plebejusze. Wezmą mnie na języki te plugawe dzienniki paryskie; o mój Boże! cóż za ohyda! starożytne imię Rênalów w kałuży śmieszności. Gdybym gdzie wyjeżdżał, trzeba by mi zmienić nazwisko; jak to! rzucić to nazwisko, które stanowi mą chwałę i siłę. Cóż za otchłań!	Matka moja słusznie zwała go „kuternogą”... lungri... Od małego utyka na jedną łapę i dlatego poluje tylko na bydło domowe. Musiał pewnie doprowadzić do wściekłości farmerów znad Wajgungi, ucieka przed nimi i zjawia się, by tutaj uczynić to samo. Oczywiście niebawem przetrząsną w poszukiwaniu za nim całą dżunglę. Zapewne ucieknie, ale mściwi ludzie podpalą trawę i my i dzieci nasze będziemy się musieli również wynosić. To wszystko zawdzięczać będziemy przeklętemu Shere Khanowi.	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	Wolnoć Tomku w swoim domku ale ja wolałbym nogą we wsi nie postać, nim Don Kichota dobrze nie oporządzę. Mniejsza mi teraz o to, czy wróci do rozumu, ale idzie mi o pomstę. Nie daruję mu tego, bez litości mścić się będę.	A, a dosyć że my z sobą po całych tygodniach jak obcy, ledwie się na pokojach spotkać możemy na chwilę.	Jakow, przecież to dobry profesor, on zna się na wszystkich przedmiotach i mógłby uczyć nawet na uniwersytecie.	Wielki Boże! Niechże pan też mnie nie bierze na świadka, mój drogi! Hartopp też zawinił. Jeśli się dowiedzą, że to ja ich wydałem, nasza przyjaźń gotowa na tym ucierpieć, a ja ją sobie cenię.	Bo to widzi pan miłość bywa zazdrosna... Co najmniej pragnie mieć na oku przedmiot swych uczuć.	Ależ nie! teraz już tego nie chcę... o nie! Każde z nas ma już teraz świat osobny... zupełnie inny...	Kamilla oparła się słowom; zobaczymy, Lotariuszu, czy będzie miała moc oprzeć się czynom, wręczę ci jutro dwa tysiące czerwonych złotych i drugie tyle na zakupienie klejnotów! Kobiety nade wszystko przekładają strój, najrozsądniejsze ulegają tej nierozważnej ponęcie. Jeżeli Kamilla wyjdzie zwycięsko z tej próby, nie będę cię więcej trudził.	A cóż JW. panie, znalazło się brata który ma possesyjkę przy Bednarskiej ulicy, to się do niego ściągnęło	Bardzo go obchodzi: bo jak jego naród się dowie, to także zechce rządzić, nie będzie chciał być najgorszy, nie pozwoli mu się rozporządzać. I będzie u niego rewolucja.	Drabikowi odebrali trzy kilo słoniny. Kiepełe wpadł z kartonem węgierskich papierosów. A Białą Ceśkę, co służy u Lewinów, napompowali gorzką solą, posadzili na porcelanowy nocnik jak carycę i po trzech godzinach gruchnęła pierwszy brylant.	Oliwa, to balsam cudowny na rany, biedny Grimaud opatrywać musiał te, które mu zadałeś.	Wiem, ale jednocześnie nie możemy wystawiać się na ostrzał.	A już nie o gonienie tera rzecz, jeno trza im się wypsnąćwypsnąć się (daw.) dziś: na spytki; pytka (daw.): przesłuchanie, tortury śledcze., to ci będzie ciepło.	Przylądek Szponu!	O tak!... Tak!... Po tysiąc razy! Jeszcze bym raz chciał mieć grzbiet prosty i zwierające się kolana... żwawy kułak i bystry wzrok... i ten szpik w kościach, co człeka robi silnym... O dawne lata... szczęśliwe lata, gdym był krzepki i zdrowy!	Widzę i to przy tym, że się w tej chwili z Ketlingowego szturmakaszturmak	Ale bajać to umie pięknie! Zeszłej nocy opowiadał nam o jakimś takim jak on gołowąsie, który powoził cudaczną bryczuszką zaprzężoną w cztery kucyki... zdaje mi się, że było to w Toledo, w stanie Ohio... i stawiał kolację gromadzie takich samych chłystków. Dziwaczna to taka bajka, ale piekielnie zajmująca. A on takich bajek umie opowiadać wiele.	To? To hiszpańska winda. Pan Salters pokazał mi, jak to się robi; ale i tak nie mogę jej ruszyć.	A co powiesz, wasza dostojność, o wymysłach, jakich książę dopuścił się w rozmowie z nami?... Czy przebaczysz ohydne drwiny z cudów?... Przecie ten młodzik ciężko znieważył moją pobożność...	A cóż się z nim stało?	A no, to już ja pójdę sobie, dziecko moje kochane	A tak Słyszałem o tym, ale jak powiada Klaudiusz w Hamlecie, takie jest prawo natury: rodzice umierają przed dziećmi i dzieci po nich płaczą, po czym same umrą przed własnymi dziećmi i również będą opłakiwane przez swoich potomków.	A to wybornie! Widać, że poznali narwala i do narwala strzelają.	Ależ ojciec! Usiądź i pomyśl. Fantazją próżną poniesiony narobisz głupstw. To państwowa sprawa.	Bo... widzisz... przypomni to nam Kurów...	Jestem o tym przekonany jestem tego tak pewny, jak i tego, że Bell stał zawsze za nim.	Moje kosztują po pięć fenigów, ja bardzo dużo palę i przyzwyczaiłem się do nich Chce pan obejrzeć mieszkanie.	Może to i prawda. Rad bym wiedzieć, skąd wzięłaś ten worek mąki?	Nie gadajcie tak głośno, bo i was kiedy okradną	Nie krzycz tak. Zrobiłaś to zupełnie sama?	Nie wiem dobrze. Jeden, sierota dziewięcioro małych dzieci chciał się uczyć, przyjechał do miasta, ale nic znaleźć nie mógł. Czwarty ma niedobrego ojczyma: prawie go wygnał z domu. A reszty nie znam.	Nie, Hannibal musi za chwilę iść. Przyjdzie pan do mnie, garderobiana pokaże panu wszystko. Tylko, moje dziecko, ja panu chętnie pożyczę co pan zechce, ale jeżeli rzeczy od Callota, od Douceta lub od Paquina da pan do roboty pokątnej krawcowej, to nie będzie nigdy to samo.	O biedniż wy, słudzy boży! Aż się serce kraje, jak mi Bóg miły! Ci, którzy we dnie i w nocy służą Panu Bogu i bliźnim swoim...	To nie baw się pani mną	Wcale nie chcę cię namawiać, byś się z nią zobaczył. Zrobię to ja sama.	Władysławie Lepiej wy od Światopełka znać mnie powinniście, wiecie żem prędzej do przebaczenia skłonny, niż do potępienia. Światopełk nie ma się tu lękać czego, a gdy się nie stawi, więcej obawiać się może... Ślijcie wy od siebie do niego, aby nas tu próżno nie trzymał.	„Ale ten, którego serce już nie bije nie słyszy żalów i nie smuci się cudzą żałobą. Więc z rozjaśnionym obliczem święć dni wesołe i pomnażaj ich liczbę...”	Ciebie kotku? uśmiechając się odparła Jejmość, chyba mnie? powiedz lepiej, ty ciągle powtarzałeś, że dzieci nie lubisz, że ich wcale nie żądasz. Ja Bóg widzi od lat trzynastu tylko o to się modlę.	I zdaje mi się, że powiedziałaś: „Co to? Drzwi się...”	Niech pan Jakub uspokoi się Pacenki nie ma; ani tu, ani nigdzie nie ma, bo on już dawno z tym światem rozstał się.	Skąd to przypuszczenie? Przecież nie popisywałem się odmianą słowa „kochać”. Czy babunia myśli, że to by szło gładziej?	A ja piękne rzeczy mam donieść Waszej Królewskiej Mości o jego cywilnych urzędnikach.	A skąd się wzięły?	Chybabyśmy oszaleli wszyscy jesteśmy tu jednego zdania: nie rozumiem, co to za mnichy, o których mówisz.	Czy zamierzasz dalej się kształcić?	Dobrze, dobrze! Jadzia nie ciekawa, nie spyta. Zresztą i ja bym dostał mycie głowy za kulisy. Brrr! Jak zimno! Popędzaj, Maciej! A nie błądzim?	Ile razy tak było?...	Ja? ja? cóż ty myślisz Tumry?	Nie dla żałoby! Czy możesz ją wyszukać i ubrać się po ciemku?	No, ale dlaczego?	Oczywiście, mogę i pytam raz jeszcze... dlaczego?	Otóż to!...	Panie ministrze sprawiedliwości, to mnie nic nie obchodzi.	Podpisał abdykację za siebie i za syna. Panowie! Co się dzieje!?...	Pognaj ich szybciej. Widzisz, że Niemiaszki się już denerwują i zaraz będzie niewąska chryja.	Prawda, pan taki nietowarzyski... Czy pan sądzi, że z tego się coś wykluje?	Skądże się tu wzięłaś, Beryl?	Sprzymierzeni, szlachetny panie, nie dopuściliby się nigdy podobnie dzikiego i barbarzyńskiego czynu!	Tak, tak. Wiem o tym, niestety.	Tego się właśnie obawiam, panie.	To był cukier z cukiernicy.	To wolno.	Trudno o tym wątpić Moje dowody stwierdzają to w zupełności.	Tymczasem rolnicy upadają pod nawałem prac, a robotnicy publiczni burzą się z powodu zdzierstwa przełożonych	Tę bitwę walną albo przegramy, albo wygramy...	Widzisz dyrektor, rozbieram się.	Ze wsi, z daleka! Chyba. Tutaj nie mógł się ożenić, mając taką reputację.	Żeby zobaczyć co nastąpi, gdyż nie bardzo by mi się nie podobało nasze rozbicie!	A co nie mówiłem panu, że zaszła jakaś pomyłka?	A co? Goj nie człowiek?	A czy pilno?	A czy przyjdzie?	A skąd wiadomo dokładnie, że pradziad chciał w tych lasach stawiać ochrony i szpitale dla dzieci?	Co panu jest?... Znowu spleen?	Delfina! Ona jest tu, nieprawdaż? Nie wątpiłem o tym.	Dlaczego cię niepokoi?	Ewarysta nigdy fałszu nie używa. Albo bez słowa, albo cała w słowie.	I... co by zaś miało być... ustronny pokoik; sypialnia; tu: mniejsze pomieszczenie w karczmie dla lepszych gości..	Interes?	Madziu, przynieś szachy...	Moje! Moje! Wyrodna córko! Wody!	Nie dasz mi więcej nic?	Nie jesteśmy nawet w połowie.	Nie wiem.	Nie, Jasiu. Dziękuję ci!	Nie, ale chcę, aby ksiądz mówił szczerze.	Nudno tutaj, prawda?	Och!	Przysięgnę!	Przywiozłem, mam z sobą całą moją odzież.	Psiakrew a w przybliżeniu nie może pan określić.	Sam pana zaprowadzę.	Wejście od tyłu musi być wygodne.	Well Chodźmy zatem spać. Od jutra czeka nas tu porządna robota. Dobranoc, John!	Wówczas dopiero zdałem sobie jasno sprawę ze wszystkiego i powziąłem postanowienie	Ścierwy, zmarnowali mi bydlę.
To prawda. Każdego z nas życie przyzwyczaja do jakichś...	Wiesz, tatusiu to wcale tak nie jest! Mamusia do nas już jedzie. Ja tatusiowi opowiem. Siadła sobie na łódkę i przyprzągnęła do niej dwa kotki.	A, jeżeli pan tam był, musi pan wiedzieć, że tam, nad Adriatykiem, to wszystko starzy piraci, rozbójniki, korsarze na emeryturze, o ile ich nie powieszono, słowem...	Co to za czasy! Co to za czasy!	Doprawdy jesteś pan tak rycersko grzeczny, iż nie wiem, jak mam ci być za to wdzięcznym.	Ja rozumiem intuicyjnie, co pan mówi. Ale to są już dalsze myśli. Ja nie mam ogólnej podstawy. Ja kochałem ojca i bałem się go. On umiera, a mnie to teraz nic nie obchodzi. Mnie jest tak źle, jak nigdy, a przy tym zupełnie bez powodu nawet astronomia. A ja chcę dotykać wszystkiego gołego, jak dotykam mojej własnej twarzy moją własną ręką... Ja chcę wszystko zmienić, aby było takim, jak być powinno. Ja chcę to wszystko mieć, dusić, cisnąć, wygniatać, męczyć...!!!	Jest on bratem naszym, równym nam pod każdym względem z wyjątkiem krwi, czemuż go tedy chcecie zabić? Zaprawdę szkoda, że nie zmarłem przedtem, zanim doczekałem się tego, co widzę pośród mego ludu. Są już, jak sądzę, pośród wilków bydłobójcy, a nawet słyszałem, że niektórzy z was nauczyli się od Shere Khana porywać małe dzieci z progów chat ludzkich. Jesteście nikczemnicy i tchórze, przeto przemówię do was, jak do tchórzów mówić należy. Postanowiona jest śmierć moja, wiem o tym, na życiu mi nie zależy i chętnie je oddam w ofierze za życie tego człowieka. Idzie mi o ocalenie honoru stada, co jest dla was widzę drobnostką, której nawet nie dostrzegacie. Wiem, że boicie się stoczyć ze mną przedśmiertną walkę, przeto przysięgam, że nie ruszę zębem, nie będę się bronił nawet, jeśli temu chłopcu pozwolicie spokojnie odejść do wsi. Stado zyska na tym co najmniej trzech członków, którzy by zginęli w zapasach ostatnich, na co zezwala prawo. Więcej uczynić nie mogę, ale to, co postanowiłem, oszczędzi wam hańby zamordowania własnego brata, przyjętego uroczyście do gromady wedle praw dżungli, które obowiązują każdy lud wolny.	Mój przyjacielu ty widać nie wiesz, co to rozrywka na tym świecie. Co do mnie, mam ich więcej niż sam król. I gdybyś chciał się sprzymierzyć ze mną, cudów byśmy dokazali.	Nic złego?... Ha, ha!... A to co?	Nie wiem jeszcze, jak to będzie, zobaczymy...	Pięćdziesiąt dwa, pięćdziesiąt trzy... Cóż to znaczy w stosunku do tego, co by trzeba...	To prawda ale jakież się znajdą środki zaradcze?	To troler Uwija się wzdłuż wybrzeży i odbywa połów. Przebywa stale koło brzegów północnych i wschodnich... o tam! Tato nigdy nie chce mnie tam wziąć na strąd. To zbieranina opryszków! Abizaj jest najgorszy! Czy przyjrzałeś się ich statkowi? Powiadają, że ma już bez mała siedemdziesiąt lat... ostatni ze starych gruchotów marbleheadzkich... Oni już nigdy nie uprzątną sobie kwater. Ale Abizaj nie bywa w Marblehead... wcale tam za nim nie tęsknią. Pływa bez przerwy, trolując i złorzecząc ludziom, jak słyszałeś przed chwilą. Od wielu, wielu lat, zawsze jest Jonaszem. Rzuca czary, sprzedaje wiatry i tym podobny towar.	Wiele dni upłynie zanim czerwone kabaty pomyślą o przeszukiwaniu Corrynakiegh; toteż musimy teraz posłać wieść do Jakuba, on zaś musi dostać dla nas pieniędzy.	Wpływać na kogoś, jest to oddawać mu swą duszę. On już nie może myśleć swym własnym umysłem ani kierować się swym własnym uczuciem. Jego cnoty nie należą już do niego. Nawet jego grzechy, jeśli grzechy w ogóle istnieją, są pożyczane. Staje się echem czyjejś obcej muzyki, aktorem w roli nie dla niego pisanej. Kondycja ludzkaCelem życia jest rozwój siebie samego. Naszym zadaniem jest doskonałość wyrażenia własnej istoty. Obecnie ludzie obawiają się samych siebie. Zapominają o najwyższym ze wszystkich obowiązków, o obowiązku względem siebie samego. Są istotnie miłosierni. Karmią głodnych i odziewają nagich. Ale ich własna dusza cierpi głód i marznie. Rasa nasza pozbyła się odwagi. Może naprawdę nie posiadaliśmy jej nigdy. Przemoc społeczeństwa, będącego podstawą moralności, przemoc Boga, będącego tajemnicą religii	Zaliczamy jednak panią, bo Andrzej już dawno do nas należy.	Zostaw nas, Vanière.	Życzę ci powodzenia, ale mnie to już nie obchodzi Mnie zależy tylko na jednym: na uniknięciu publicznego skandalu. Stryj powierzył mi przeprowadzenie dochodzeń i obliczenie kwoty nadużyć, którą trzeba będzie wymienić w skardze do prokuratora...	A Jerguteliau, sakau! Pareivis išleido ją iš kalėjimo; juk kad ne jis, būtų sudeginta buvus ir, mat, nesidžiaugė nė kiek, ėmė ir nudarė!	A gdyby tak sędziego do pomocy w robocie wołać?	A gdzie, u kogo mieszkasz?	A jeśliby konkurent nastawał na odpowiedź niezwłoczną?	A nasza wyspa? Przecież zapomnieliśmy ją nazwać!	A smakiem, Szwejku?	A ta, co przysłała tę kopertę. Zmieniłeś się tak, żem się zdziwił. Prędko z nią kończ, bo popadniesz w jakie nieszczęście...	A wasza książęca mość nie zna papistówpapista	Aa... byłbym zapomniał. Były telegramy, że całą energię spod Niagary skocznych wodospadów nam wydzierżawiono na przeciąg roku za milion dolarów.	Ale niech pani się uspokoi, ona już jest stara...	Ale on pozwala, żeby go tak nazywano	Aż dwa gąsiorygąsior	Bohun.	Bynajmniej! Zresztą później obszernie wszystko wam wyjaśnię. Obecnie chodzi mi o zasadę:	Bądź spokojny, Ned, skończy się.	Będziemy obaj.	Chcesz go zamordować?	Chciałbym, mój drogi, żebyś odwołał tę wiadomość.	Co się stało? Ledwiem granicę przejechał, postrzelili mnie w boru Niemcy z kuszy. Zbóje-rycerze! inaczej byś mnie tu nie widział.	Co za Palmieri?	Coś w tym rodzaju	Czy już wzywali lekarza?...	Czy ona wie, kto ty jesteś?	Czy pan ma zamiar długo zabawić nad morzem?	Czy tak?	Dziękuję	Gorzałą go częstujcie ojczystą!	I cóż stąd?	I której pan nie szukałeś więcej...	I... gada się, byle ozór nie skiełczał.	Ja mam się gniewać na pana, monsiniorze! Wolno ci było, eminencjo, kazać mnie uwięzić, wolno ci teraz brać mię na tortury, powiesić, jesteś panem życia i śmierci, a mnie nie godzi się słówka nawet wypuścić z ust. I ja mam się na pana gniewać? żartujesz chyba, eminencjo?...	Ja się nie mylę.	Jacy rycerze?	Jak najłagodniej, jak najnieznaczniej, ale trzeba... Zdawało mi się że wszystko przewidziałem... Wszystko, z wyjątkiem procesu o bluźnierstwo, który przy tej dziwnej kobiecie wisi nad następcą tronu!...	Jakże się cieszę, że ciotka March dziś wyjechała! Śmiertelnie się bałam, że zechce mnie wziąć ze sobą. Gdyby nalegała, nie mogłabym odmówić, a w Plumfield jest niewiele weselej niż na cmentarzu. Jak się cieszę, że się uwolniłam! Dużo było krzątaniny, zanim stara jejmość się wybrała, i ogarniał mnie strach, ile razy się do mnie odezwała, bo od gorącej chęci wykręcenia się od tej podróży byłam tak niezwykle usłużna i słodka, że się aż obawiałam, czy nie będzie jej żal rozstać się ze mną. Krzątałam się, póki nie usiadła wygodnie w powozie, ale i wówczas zdjęła mnie jeszcze obawa, bo wychyliwszy na odjezdnym głowę, zapytała: „Ludwiko, czy nie chcesz pojechać?”. Więcej już nic nie słyszałam, bo się odwróciłam i jak tchórz biegłam bez tchu, aż do zakrętu drogi, tam dopiero czując się bezpieczna.	Jestem królowa Kampanella	Jestem prawie pewny, ale... żegnam panią... Stach będzie dziś wieczorem...	Kiedy byłam w niewoli tatarskiej, widziałam, że u nich wszystko da się kupić, wszystko.	Mam jeszcze jeden ale muszę sam przyznać, moja kochana, że jest jeszcze bardziej absurdalny niż poprzednie.	Masz tobie! wszyscy więc spędzili wieczór u pana?	Masz tylko tę jedną? Jakie śmieszne...	Mogę pani dać dziesięć.	Mogę upewnić pana, że ta pani jest bardzo sumienną, a przy tym bardzo miłą i rozsądną osobą	Mógłżem cię spotkaćmógłżem cię spotkać	Najjaśniejszy Panie za godzinę opuszczam Paryż.	Nauka szepce starzec	Nie lubię mieć za sobą gapia.	Nie mam czasu!...	Nie sądzę.	Nie waż się go dotykać!	Nie, panie Andrzeju, wszyscy są dla mnie dobrzy. I mnie będzie bardzo przykro rozstawać się z państwem, ale... ale muszę. Chcę być bliżej rodziców.	Niepodobna, moja droga; bo któż pozostanie przy ojcu?	No, a pański bratanek czym osłodzi kawę?	No, co z tym postscriptum?...	No, no, wypłacą ci tam dwieście złotych (tu zniżył głos naczelnik) tak jak zwyczajnie, wytrąciwszy na koszta kancelaryj...	O kas tau yra?	O!... w takim razie najchętniej.	Oo, naturalnie! Pewnego razu podniósł w jednej ręce konia!	Panie tu się nie wolno kąpać!	Po co takie koszty? Niech pan powróci do ubikacji i koniec. A tak? Wie pan, ile mnie kosztuje wyszybajłowyszybajło (daw. pot.)	Posłusznie melduję, że przyniosłem sardynki, panie oberlejtnant Czy każe je pan otworzyć?	Powinien wystąpić o zmianę imienia	Przeczytałyśmy ogłoszenie, że ten dom jest do wynajęcia	Przeklęty niech będzie ten dzień i przeklęta noc, kiedy urodził się człowiek	Przypuśćmy. A jakże z powrotem?	Później się nimi zajmiemy.	Rozkaz, wasza królewska mości.	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Szczególniej dla tych, którzy dawno chleba nie jedli	Słyszałem Moja dziś kolej.	Tak, tak często przez usta niedoświadczonych chłopiąt bogowie zsyłają nam radę!	Ty zapewne możesz, droga moja... Daruj mi, że nie uczyniłam z ciebie wyjątku.	Udałem, że mam jakąś chorobę skórną, poprosiłem o siarkę i dano mi ją.	Widzę, że mi się trzeba śpieszyć; dajcie mi waszmościowie listy do tych, z którymi w komitywę wejść mi przyjdzie.	Wieś. Ja już nawet nie pamiętam, jak prawdziwa wieś wyglą­da.	Wszystkie złe duchy wstąpiły do twego serca Czy wiesz, że ta znajomość będzie cię kosztowała ze dwieście drachm, może trzysta, nie licząc tego, co musisz dać służebnicom i świątyni. Za taką zaś sumę, zresztą	Wszystko zgubione!... Gdyby głosowali jawnie, mielibyśmy jednomyślność, ale teraz, bodaj mi ręka uschła, jeżeli w dzbanie nie znajdzie się ze dwadzieścia białych kamyków!...	Wtajemniczenia.	Wykaraskałem się. Wiesz, że lis odgryzie sobie nogę, gdy uwięźnie w żelazach? Ale jestem po tym wszystkim paskudnie słaby. Po prostu ruina, kolego. Jak po tyfusie. Dlatego przyjechałem tutaj, żeby się zebrać w kupę... Czy tu czysto?	Z życia się śmieję. Życie jest czasem tak pocieszne.	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.	Że co? Że kogo? Mnie?
Widzisz pan używam stosu Bunsena a nie cewki Ruhmkorffa, bo jest ona za słaba. Stosy Bunsena nie są liczne, ale wielkie i mocne, co jest lepsze, jak uczy doświadczenie. Elektryczność wydobyta przechodzi na tył, gdzie za pomocą elektromagnesów dużego rozmiaru działa na właściwy system drążków i trybów, które nadają ruch śrubie. Jej średnica wynosi sześć metrów, a krok siedem metrów i pół; może więc robić do stu dwudziestu obrotów na sekundę.	Przesada? A ty, powiedz mi, aniołku mój, czy dla mnie nie wszystko jedno, jakich obyczajów jest ten tasiemiec, co mnie zjada. Porządni ludzie. Duszę oni mi, ci porządni ludzie, wyciągnęli. I teraz ja umierać będę bzdury. kładł, że ja oto teraz i umierać będę, same śmiecie w duszy mając. Trójca Święta, dusza i tak dalej bez końca.	Ruskin nie jest żadnym osłem! Jest tak samo dobry jak Zjadacz opiumZjadacz opium, ang. Confessions of an English Opium-Eater (1821)	Tak jest, mój kochany! Pomyśl zatem o zniszczeniu, jakie może wyrządzić taka masa rzucająca się na okręt z szybkością pociągu pośpiesznego.	A jużci sam musisz wiedziéć, mosanie tego, że jesteś chłopiec, jak malowanie, a mądry, jak cała synagoga, a dobry choć do rany przyłóż. Ej, muszę ja ciebie, panie Lucyanie, poznajomić z panią Klotyldą; niech-no tylko, mosanie tego, przyjedzie.	Ale mówił, że śpik to nie mięso, a oprócz tego, że uprosił sobie na to pozwoleństwo, gdyż po śpiku widzenia cudowne we śnie miewa i nazajutrz prorokować może do południa.	Nie mogłeś, dobrodzieju, zaczynać od tego, ale z księdza wieczna przekora.	Rozumiem sprawa jest zbyt wielkiéj wagi, abyśmy nie mieli dla niéj narazić się choćby na potwarze. Idzie o odzyskanie dusz, o utrzymanie się na stanowisku w tém dawném ognisku ohydnéj herezyi Lutra. Mamy narzędzia, puścić je z rąk dla skrupułów byłoby grzechem; raczéj jedną zgubić duszę, niż poświęcić ich tysiące...	Dobre czasy... tylko bieda była u tego Grabcia, jak cholera!	Tam! het jest ich dość, walą a walą się.	Widzisz, jaka to cholera z tego Stalky’ego!	Wiedzieliście o tym, że ten pies jest kradziony!	Więc mu to napisz Najpewniejszy adres to piekło, tam to na pewno dostanie. A wiesz, co mnie wydaje się dziwne? Że stary Toch odwiedza czasem te swoje jaszczury w tych miejscach, gdzie je ulokował. Jak Boga kocham, Jensi. Każe się w nocy wysadzić na brzeg i wraca dopiero rano. No, powiedz mi, Jensen, do kogo by tam chodził. I powiedz mi, co jest w tych paczkach, które wysyła do Europy. Posłuchaj, paczka tej wielkości, a on ją ubezpiecza, powiedzmy, na tysiąc funtów.	Niech więc pan pozostawi swój zegarek na tej godzinie, którą teraz wskazuje. Niech pan go bardzo regularnie nakręca, ale nie przesuwa wskazówek. To nam się może przydać.	A, jak się pan masz? Czy prawda, że ta diablica Krzeszowska kupiła od was dom?	Chyba nie mówisz pan o pani Jaszuńskiej?	Dlaczego pan nie czyta, co napisane na tej kartce papieru?	Dobrze, więcej nie potrzebuję. A więc jutro o siódmej, u mnie?	Pan Copperfield nie żyje i jeśli pani ośmiela się mówić o nim w podobny sposób, w mojej obecności...	Panie!... łaski!... miłosierdzia!... wysłuchaj mej prośby: oddaj nóż, wydarty przez mego prześladowcą, bo wie on, jaki użytek z niego zrobię... O! wysłuchaj mnie do końca!... ten nóż... daj go na chwilę jedną, przez litość daj mi go!... Całuję nogi twoje!... Zamkniesz sam drzwi, bo ja nie godzę na twoje życie!... Jakże mogłabym powziąć myśl podobną, ty!... jedyna istoto sprawiedliwa, dobra i litościwa, jaką napotkałam, ty!... mój zbawco prawdopodobnie. Daj na chwilkę ten nóż, na jedną minutę, zwrócę ci go przez szparę we drzwiach. Na jedną minutę, panie Felton, a ocalisz cześć moją niewieścią!...	A nie chce. Żebyś wiedział, że nie chce Ba, żebym to ja chciał!	A obiecałeś się nie przeciwiać, żeby był Herakliusz?	Ależ nie mogę tych pożytecznych przedmiotów dziedziczyć po mężu	Ależ nie przeszkadza pani. Wprost naprzeciwwprost naprzeciw	Bije! Ciebie, tak małego i słabego! Słuchaj: dziś wieczór jeszcze zostanie zamknięta w Tower. Mój ojciec, król...	Bo nie mam dwunastu lat.	Bynajmniej. Nie spodziewałem się...	Chyba nie wyobrażałeś sobie, że zgodzę się na taką rolę! Wstydź się, Koki!	Czemu się tak wpatrujesz we mnie? Cóż ty sobie myślisz?...	Czy możesz o to pytać?... Od śmierci waszej matki nie opuszcza mnie bezsenność i niepokój.	Czy nie zdaje ci się, Idalko, że nagle ucichła muzyka?	Kto nie ma środków, powinien ustąpić tym, którzy je mają	Moja złota, może wyrobiłabyś Miętlewiczowi jaką dobrą posadę w cukrowni. Bo on wprawdzie ma dochody, ale ani wielkie, ani zbyt pewne... A nade wszystko musielibyśmy mieszkać tak daleko od Warszawy, no... i od was.	Nie chcesz, żeby go tam znowu poranili?	Nie gniewałem się z nim, to i o zgodę prosił go nie będę	Nie mam w tym względzie żadnego osobistego zdania. Znajduję tylko, że kto cierpi upokorzenia, powinien je albo znosić cierpliwie, jeśli chce się poprawić, albo usunąć zupełnie, gdy go to tylko drażni i obraża. Nie lubię wątpliwych pozycji i utyskiwań: to broń i położenie słabych istot.	Nie wezmę!	Nie wiem. Czy wrócisz do domu?	Nie zdradzi	Pomyślałam, że to niepotrzebny zbytek i ceremonia. Z kościoła pojedziemy wprost na kolej. Nie mam matki, która by mnie stroiła, ani domu, gdzie bym się przebierała!	Proszę cię tylko o jedną łaskę, zachowaj tajemnicę tych odwiedzin i zostaw mnie w moim piekle, przy tym warsztacie potępieńca. Nie dochodzi się może do niczego, póki najtkliwsze miejsca naszego serca nie stwardnieją w podeszwę.	Radzę wziąć dorożkę, zawołać psa, który skowyczy za drzwiami i jechać na dworzec Waterloo na spotkanie sir Henryka Baskerville’a.	Szanowny panie teorie pańskie są wielce zabawne. Wszakże dzieje ludzkości mieszczą w sobie mnóstwo rewolucyj, wojen domowych, zaburzeń i buntów spowodowanych okrucieństwem panujących i zaprawdę nie wiem, co podziwiać należy dzisiaj bardziej: bezwstyd władców czy cierpliwość ludów?	Tak, panie, ale jeden z kotłów wymagał naprawy, dlatego też odjazd nastąpi jutro.	Wyżyję a jakbym i umarła, to ci lżéj będzie. Pochować, taki bracia pochowają przez litość; do mogiły nieść niedaleko, a ty pójdziesz w świat znowu.	Zapisał swoje nazwisko do trzech tańców i pewnie po nie przychodzi, cóż to za męka!	A to dla czego?	A toć was stłukli na miazgę pod Pilicą	A! koniecznie	Ale ja, ja tu sam... Mnie koniecznie trzeba!	Ale ojciec ma Froidfond.	Ale to klacz, proszę pana hetmana, przerwał Pobożanin.	Ale?	Biegnąc za mną, aby mi przykrość wyrządzić aby mnie tu ścigać, gdy pragnę być samą.	Był również Decoud ze swym planem	Było to było ale teraz fajerantfajerant a. fajrant (z niem., daw. pot.)	Chodźmy zobaczyć miejsce	Cicho! Cicho!	Co bo wy ojcze żartujecie?	Co tam?	Cooo?...	Czy masz pieniądze?	Czytanie tej nowej sztuki, czy coś tam takiego!...	Cóż się tu dzieje?...	Dam i kufękufa	Dlaczego?	Dokąd?	Dwadzieścia dwa tysiące franków...	Dziękuję.	Gdyby pani mogła przyjść o godzinie dwunastej w południe na wystawę obrazów. Dobrze?	Hm?!...	I jesteś pewien, że się to spodoba w Achai?	I raki na ścierwo łowił!	Jak daleko się tylko da Jutro skoro świt porzucimy czółno i w ciągu dwóch godzin, jak sądzę, przebędziemy przestrzeń dzielącą nas od morza. W ten sposób zostanie nam prawie cały dzień na badanie wybrzeża.	Jak ominiemy tę straż?	Jakież to znaczenie posiada jaszczur w niedostępnym lochu zazdrośnie ukryty?	Jakże tam Mateuszowe boki, lepiej ?	Jednakże zbiorowy czyn...	Mam prośbę do ciebie, Stary Człowieku...	Miejcież pomiarkowanie!	Mylisz się. Najwięcej mnie obchodzi, by mój mąż był człowiekiem, którego mogę szanować.	Na koniach pachołków naszych, do kata!... z miny i czupryny każdy pozna, że jesteśmy ludzie znakomici.	Nieprawda. Proszę pokazać pugilares.	Ojcze Czy powiedzieliście Jasiowi, że spotkacie się ze mną?	Ona sobie coś przypomina	Panie tu idzie o życie trojga ludzi.	Pewno pani do pomocy księdzu rektorowi zaprosi księży Feliksa i Gabriela?	Przeklęty ten sceptycyzm!	Przyzwę go!	Pytałeś mnie o Sułkowskiego?	Rada bym coś usłyszeć od naocznego świadka i uczestnika...	Salcesony pożarte...	Stoi na dole.	Służę.	Tylko dla odzyskania zdrowia	Wyobrażam sobie, że medytacje twoje religijne i prahistoryczne narzucić są w stanie rozpętanej myśli nieodzowną rację, która uśmiercić gotowa człowieka tobie przeciwnego...	Właśnie. W pargaminowejpargaminowy	Za kogo?	Zakład wszelki sens utraci.	Zaraz, zaraz, caballero. Gdy staję z kimś w szranki, mam prawo poznać imię mojego przeciwnika.
No patrz, jaki on świnia. Że ma nową czapkę, to buty dziurawe wymawia. Dobrze, żeś się z nim nie bił. Jego ojciec bogaty. Dlatego się rozporządza, bo wie, że ojciec przyjaźni się z nauczycielem. Ale my go tak nabijemy, że popamięta. Nie w szkole, ale go już przydybamyprzydybać	Przecie nie tylko szkło tak się pielęgnuję. Naprzykład kwiaty... Jakiś rzadki storczyk. Tak, ty mi właśnie przypominasz jakiś egzotyczny kwiat. Nie cieplarniany, lecz wyrosły bujnie i dziko gdzieś wśród ljan, w dziewiczej puszczy...	A dla mnie dziwniejszy od martwego ptaka jest ten żywy biały tragarz. Trzydzieści lat pracuję u białych, a nie pamiętam, żeby kiedy biały się ulitował, że czarny robotnik jest zmęczony, i żeby przed ukończeniem pracy dawał pieniądze.	Wcale tego nie pamiętam a choćby i tak było, to każę ci milczeć, rozumiesz? Dalej, spiesz się, słychać już zewsząd muzykę; wesele pewno odprawią rano przed upałem. Sancho, prędko osiodłał Rosynanta, włożył kulbakę na burego i pojechali stępa ku szałasowi.	Nie ciekawość, mój ojcze ale uciekłszy od pijatyki, którą oto tam w gospodzie poczynają moi towarzysze podróżni, sądziłem, że nie na złe obrócę tę godzinę, odwiedziwszy i pomodliwszy się za dusze moich grzesznych współbraci.	Tu nie tak pięknie i nie tak wspaniale, jak w klasztorze Mölken! ale jednak lubię ten stary budynek, drogi mi jeszcze z czasów mego dzieciństwa! Jakże często biegłam ztąd do Leopoldschloss; tam na górze, z tego okna, jak niesie podanie, wiał welon księżnej i zaczepił się o krzaczek głogu, który w tem samem stał miejscu, gdzie teraz stoi klasztor!	Chyba zapomniałeś, Carmaux, że gubernator Maracaibo to szczwany lis i że nie odpuści, byleby tylko dostać mnie w swoje ręce. Wiesz, że między nami toczy się wojna na śmierć i życie.	Mnie się zdaje, papo, że ty się mylisz. Pan d’Aiglemont właśnie dał rozkaz...	Pan się zabija powinien by pan wyjść, odwiedzić przyjaciół...	Więc czemuż się ich obawiać?	A ty gdzie się podziejesz, skoro twój dom jest zajęty?	Adoptowałam go i oto przywiozłam go tu, chcąc umieścić w szkole, gdzie by się mógł dobrze uczyć i dobrze być traktowany. Niechże mi pan powie, gdzie się mam udać.	Gotów się jestem na to podpisać.	Hm... mieliście się zejść na moście Św. Floriana.	Moja niebogo przysięgam ci, że gdyby powołanie błędnego rycerza tak mnie do siebie nie zapalało i nie pochłaniało, to nie byłoby nic takiego na świecie, czego bym ja nie potrafił...	Niech będzie pochwalony! Przyjechałam pokłonić się wam od tatula i zapytać o zdrowie.	Przykład, przykład z waćpana innym brać! Dajże mi rękę, Bóg mi pozwoli czym dobrym się waszmości wypłacić, boś mnie na śmierć i życie zobowiązał.	To chodź. Telefonowałam do fabryki i sprowadziłam Zdzisia. Będziecie się mogli naradzić, bo ja już zupełnie straciłam głowę.	Śmierdziała Ale jak nie miała śmierdzieć? Przecie chyba już żadnego prawdziwego tytuniu na świecie nie ma. Ostatnią paczuszkę tytuniu posłał mi syn, niby profesor, w czterdziestym dziewiątym chyba... Nie?	Ależ oczywiście, że pomyślałaś pani o tym i miałaś rację. Czyż mogłaś pani o tym nie pomyśleć? I nie szepnąć sobie: „Ty, który ścigasz przestępców, odpowiadaj, dlaczego wokół ciebie wciąż popełniane są zbrodnie i uchodzą one bezkarnie?”.	Kto rozpoczął? o co poszło? zapytał Kaźmirz, zwracając się do Kochana.	Tak, proszę pani, bo jestem obywatelem niemieckim. Do Polski przyjechałem w sprawach naukowych i to na krótko. Ale tak mi się w Polsce podobało, że postanowiłem tu zostać dłużej.	„Co się stało, panie Ricardo?”	Ale to nie w tej przecie łodzi...	Jak to głupstwo? To, że mnie nie cierpisz?	Nie chodzi o rodzaj.	Nie masz już swojego złota!	Nie mogę.	Nie myślałem o tym	Nie strzelamy, bośmy rzucaniem ręcznych granatów byli zabawni, które też znaczne szkody w górnikach uczyniły.	Nie wypada teraz o tym mówić w czasie żałoby...	Nie, nie Dziękuję, pani Leaf. Tak, dobrze.	O, my nie jesteśmy anioły.	Posłusznie melduję, że wiem, że nie mam mleć jęzorem.	Uprowadź mnie stąd! Nie mogę znieść tego widowiska!	Wcale nie jest daleko Taki spacer tam i z powrotem.	Jak to? nie widziałeś jej, zdrajco! A niedawno przynosiłeś mi od niej odpowiedź?	Mam rozkaz związać waszej mości ręce i wyprowadzić za Janów. Na czas to wiązanie, później odjedziesz wasza mość wolno... Dlatego proszę waszej mości nie stawiać oporu...	Myślę, że nie, bo strasznie zawzięty do onej łaciny.	No to jedźmy do Paryża. Ale jakże przejdziesz przez rogatkę, aby nie wzbudzić podejrzeń? W takim stroju ryzykujesz chyba więcej w powozie niż na piechotę.	Nie handluję tym towarem! Jeśli jednak chcesz duszę, to porwij Sintrama z Forsu, ten dojrzał całkiem do piekła, ręczę ci.	Nie mamy czasu do stracenia	Nie odbiegajmy od tematu. Co dalej?	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	Juści... pewnie... na brzuch se nie pluje ani drugiemu na brodę, a co mu kto da, weźmie...	Kiedy bo radca wpadasz, u diabła, w przesadę! Pewno, że tacy ludzie... kto ich tam zresztą wie... no juści pewno, że wy to lepiej rozumiecie ode mnie. Ale przecież są inni wrogowie, u kaduka! Kiedy mój Ignacy...	Więc skądże, do diabła, bierze na szkoły, jeśli nawet koni...	Mówię ci, że tak jest! Tak! Wy odchodzicie sobie precz, a ja, pan dżungli, muszę chodzić samopas! A jak to było w zeszłym roku, gdy przyszła mi oskoma na trzcinę rosnącą na polach ludzkiej gromady? Posłałem ciebie jako gońca do Hathiego, rozkazując mu, by przybył w oznaczoną noc i trąbą swą nazrywał dla mnie tej słodkiej trawy...	Chodź do domu, późno już	Co ja wiem?	Co za pana?	Co?	Co? Dlaczego robisz z tego tajemnicę?	Czego żądasz od kościoła?	Ile oskarżony ma lat? Na to pytanie oskarżony odpowie?	Ja ciebie i posła każę na pal wbić!	Jutro jutro Jędrka powołają do sądu za to, że pokaleczył Hermana...	Masz na to moje słowo.	Zaoszczędź sobie takich komplementów zadrwił Hugo.	A dawno stąd wyszedł?	A no! zawołał Helmut	A przytem niemoralny, dodała pani Teresa, kompromituje młode panny, i ułatwia im schadzki z żonatymi ludźmi.	A ty jej używałeś?	Aha, tak, chyba wiem. To nazwisko, Fernand Mondego, odświeżyło mi pamięć. Słyszałem o nim w Grecji.	Ale przecież...	Ależ moja matko skoro ten pan pyta mnie, muszę mu przecie odpowiedzieć.	Ależ my tych panów znamy, to ktoś całkiem nieznajomy.	Będziesz pan całą gębą	Cały? spytał chciwie elegant.	Czterdzieści jeden.	Czy można go przenieść?	Czy pan mnie tylko dobrze zrozumiał?	Dałem wam naukę!	Dokąd?	Góra czy ja wiem. To może władza, tron...	I bandytyzmu	Ja śmiałbym!...	Jaki, powiedz mi?	Jest i o cholerze prawo. „W razie wybuchu epidemii i cholery...”.	Kilka drogich kamieni!	Kto?	Mama, mama! Vincų Vincas parvažiavo! Man parvežė jisai porceliano lėliukę, Vincų Katriai kaspiną...	Mości panie!	Można, wszystko można.	Młodość rzekł Maćko.	Niech żyją i z Bożą i ludzką pomocą tworzą więcej arcydzieł.	Niemożliwe!... To jest, przepraszam was, chciałem powiedzieć, zdumiewające!	Niestety!... panie, szkoda miłości pańskiej...	Odesłałem, proszę jaśnie pana.	Piękna! Cudowna! Jedyna!	Poznaję.	Sieroce, panie wojewodo...	Tak pan sądzi?	Tak, dziś jeszcze.	To dziwne. Ale spróbuję go przywołać.	To ja, Pawle...	To ładny kraj... ta kraina południa! Powietrze tu dobre, woda dobra... Hę?	Toby wszystkie zagraniczne firmy zbankrutowały!	Z dwudziestu tysięcy	„Znowu tą chlubą...”
Czy waści wspomina? Mówię waćpanu, żem i sam już nie rozumiał, skąd się tam w niej powietrza na tyle wzdychań bierze. Aż się wszyscy litują, a najbardziej mniszeczki, bo je sobie przez swoją słodkość całkiem zjednała. Toż ona i mnie wyprawiła na one hazardy, których o mało zdrowiem nie przypłaciłem, żeby to koniecznie do waści iść a dowiedzieć się, czyś żyw i zdrów. Chciała też nieraz posłańców wyprawiać, ale nikt się nie chciał podjąć, więcem się w końcu zlitował i do waszegom obozu się wybrał. Jakoż gdyby nie przebranie, pewno bym głową nałożył. Ale mnie za dziada chłopy wszędy mają, bo i śpiewam bardzo pięknie.	Dla mnie? ale zapominasz, że ja mam za sobą królowę, która tu jest wszechmocna, i młodego króla, który jeśli nie ma jeszcze w ręku berła, to jutro je mieć będzie! Na cóż mi inni pomocnicy?	A kto by jenszy? To ten hultaj od Wodnej Armaty, co mi się w dom wkręcił, niby jej brat. Słusznysłuszny (daw.) nicpoń, łajdak; dosł.: brat psa.!	Ależ Aneczko, znowu mi kłamiesz. Przypomnij sobie, wiem to przecież od ciebie, dzwoniłaś do mnie w przeddzień, pamiętasz? Albertyna, kryjąc się z tym przede mną, jakby miała coś na sumieniu, koniecznie chciała wybrać się do pani Verdurin tego dnia, kiedy spodziewano się tam panny Vinteuil.	Amelka zaraz wróci, to pobiegnie za nas wszystkie	Czemu to?	Czytałem. Bzdura. Za wiele jest w tym tego parszywego pseudoarystokratycznego światopoglądu, mimo że wnioski są słusznawe, nie słuszne. Jesteś w ogóle nieuk w tej sprawie w propagandzie, oczywiście. Do innych celów wsiakuju swołoczwsiakuju swołocz (ros.) z tą cyniczną bandą można się dogadać. Ale cierpieć nie mogę puszących się półgłówkowatych snobów	Czyż to się opłaci popełnić taki czyn za tak małe wynagrodzenie? Wobec sumienia zło jest jednakowe, a ja, proszę pana, mam też sumienie, które trzeba będzie ułagodzić.	Dawno minął... patrzajno acan, oto wasza karta... przeczytaj (to mówiąc wyciągnął z za kontusza fascykuł papierów, dobył z niego kartę i podsunął ją elegantowi). Pięć tysięcy czerwonych złotych z procentem...	Dziwi to pana? Wszak pan wie, że od dłuższego czasu biorę u niego lekcje. Jest nieoceniony jako nauczyciel.	Nic... Jam sobie myślał, jaka to ta dzieweczka musiała być jeszcze młoda.	Nie należy się niczego wyrzekać. Nie grałeś oddawna, jak mówiłem, to musisz mieć szczęśliwą rękę.	Nie wiem tego Zdaje mi się jednak, że chłopiec ma się dobrze. Jeszcze nie jest pełnoletni. Wiem, że Shelby jest jego. Mówił mi to. A... czy jego matka była naprawdę bardzo piękna?	No, naród. Na ulicy przecie było i każdy słyszał. To dziewczynę wstyd widocznie zdjął, bo ani pary nie puściła i w nogi. Ale musiała się poskarżyć temu, co pocztę załatwia, Sobkowi. A może on i tak od kogoś się dowiedział. Dość, że jak tylko eks-kleryka spotkał, rzucił się na niego i tak wykotłował, że tamten ledwie z życiem wyszedł. A dziś to na własne oczy widziałam motocykiel pana Leszka znowu pod tym sklepikiem. Jeszcze nieszczęście napyta na siebie. Ten Sobek gotów mu jaką krzywdę zrobić, bo to...	Oddaj mi to, o co cię proszę, jaśnie panie!	Oj! kto je tam przeszedł: jedne się kończą, drugie zaczynają, a Bóg tam wie, gdzie ich nie ma. Ja tam nie był.	Owszem, owszem, będę go prosił, żeby cię zawsze na orzechy brał, boś misterna i gałęź się pod tobą nie złamie. Mój Boże, to mi wdzięczność! A któż Michała namawiał, byś z nami jechała? Ja! Srodze sobie to teraz wyrzucam, zwłaszcza że mi tak moją życzliwość płacisz. Czekaj! Będziesz teraz drewnianą szabelką badyle na chreptiowskim majdanie ścinać! Ot, dla ciebie ekspedycja! Inna by starego uściskała, a to licho kąśliwe naprzód mi strachu narobiło, a ninie jeszcze na mnie nastaje!	Po co mają przegrać! Dziedzica z Woli skarżą, sądzi dziedzic z Rudki, to i dlaczego ma dziedzic przegrać? A ludzie się przejadą, drogi przetrą, zabawią się	Powiedz mi, drogie dziecko, czemu nie jesteś wesoła? Czy masz ciągle jeszcze to samo zmartwienie?	Samobójstwo, Tchórzostwo, Odwaga, Kondycja ludzka, Kawiarnia, Tłum, Los, Gra, Artysta posłaniec. Przyszedłeś obełgać?!... No, mów, mów! Biłeś się, gdzie nie było potrzeba i teraz nie masz co jeść.	Słusznie się to należy od was mojej pani a potem, zabrawszy cztery reale, zamiast się ukłonić, dała susa w powietrze na kilkanaście stóp wysoko i znikła.	Teraz dzień taki długi: to może o czwartej, po panu Kopowskim. Zresztą niedługo już skończę tego nieznośnego pana Kopowskiego.	To być nie może: kilka dni przeleżeć musisz... A któż tobie i dziecku posłuży, zgotuje; kto cię nauczy jak chodzić koło niego?	To krzycz, wołaj, co ino masz sił... wołaj cięgiem „Chwalibóg!” Zrozumieją przecież i zatrzymają się! Wracać mi co żywo!	To się dowiedz i kwita!	Tylko wymknę się do ciebie i uciekniemy. Ale nie kuśmy więcej Boga, nie spotykajmy się przez jakiś czas: to cud albo zrządzenie Opatrzności, że dotąd nikt nas nie przyuważył. Gdybyśmy zostali przyłapani, gdyby się ktoś dowiedział, że się tu widujemy, nasze nadzieje ległyby w gruzach.	A co? Goj nie człowiek?	A ja nie pozwalam, aby się śmiano wtedy, gdy ja nie chcę i gdy mi się nie podoba.	A w Pradze? wrzucił król, i sam zaraz dodał.	Ach, coś wspaniałego! Dziś po południu najdroższa moja ciocia przysłała mi paczkę, pełną dobrych rzeczy. Paczki tej nawet nie tknęłam, bo zjadłam dużo leguminy na obiad i byłam bardzo zmartwiona książkami, które mi tatuś przysłał.	Ależ sąd!... ależ sprawiedliwość!...	Bardzom wdzięczny za tę życzliwość, panie prefekcie. I co panu odpowiedziano?	Biją bębny na alarm.	Cały tydzień mieszkaliśmy we wspólnej sali! Marzliśmy jak psy.	Cieszę się, że cię widzę, Konradku, pożegnaj ode mnie swoją śliczną żonę...	Coś pan radził tej babie?	Czego się tak trzęsiesz? Boisz się?	Dla tych, którzy się nią łudzą.	Dlatego zapraszam kolegę do komisji jako eksperta. A zatem do widzenia jutro po południu o piątej!	Do widzenia, panie Morrel, tysiąckroć dziękuję.	Dobra sobie!	Doprawdy?	Ech, mój drogi ja ci pokażę, co może broń Europejczyka.	Gdzież go tu wywieźć w kraju? Pojadę tam wszędzie go znajdą! Wezmą do więzienia! Powieszą w moich oczach, albo i za oczami! Więc co? Trzeba go wywieźć za granicę.	I znalazł ksiądz jakiś sposób, aby się stąd wydostać, prawda?	Idź po nią zaraz, mój dobry człowieku!	Im prędzej przyjdzie, tym prędzej przewieje.	Istotnie że nie jest bardzo dobrze. Nie jest tak źle, jak sam sobie wystawiałeś, ale i nie jest tak dobrze, jak ja się spodziewałem.	Ja się bawię najlepiej, bo wcale nie potrzebuję zabawy	Jak chcesz, jam ci posłuszna.	Jak się pani miewa?	Jest?	Jezus Maria! Toś chyba waćpan czarował!	Jutro zostaniesz pomszczona, albo ja żyć nie będę.	Józia, a gospodarz źli?...	Kto żywie?	Kwiat lilji mały, czerwony, trochę zatarty, jakby od przykładania maści?	Na razie, ponieważ drogi nasze przez czas jakiś idą razem, sądzę, że nie odstąpimy od naszych poszukiwań, jeżelibyśmy jej nawet towarzyszyli... przynajmniej do... zapomniałem nazwy tego miasta.	Naprawdę! On tak wygląda, jak gdyby spał. Sylwia poszła po doktora. Uważasz pani	Naturalnie. Proszę i o pokrowiec.	Ned!	Nic nie stało na przeszkodzie	Nie miałaś jeszcze listu od ojca?	Nie, nie boli	Nie. Duszno tu. Jestem zmęczony.	Nikczemne oszustwo, Biskupia Miłości Ja myślałem... ja... ja teraz widzę... że...	No, dobrze, będę plotkował, ale pani mi á conto, w kształcie zadatku powie...	O czym nie wie ani jego dostojność następca, ani nawet Sara?... My wszystko musimy wiedzieć. Ten zresztą sekret nie był trudny do zdobycia. Przy Sarze bowiem znajduje się jej krewna, Tafet, kobieta niezrównanej gadatliwości.	O! ja się do niego nieprzyznaję	Och, całkiem nie pamiętam.	On tak był w żonie zakochany, że mógł nawet oszaleć, lub ją zabić Co za nieszczęście dla człowieka!	Oto mój wnuk, po bratanku	Pan Tadeusz... Niech pan spojrzy na te dwa wypisane wyrazy...	Pani Noskowa? spytał Dobek: ona mi nie wierzy i was prosiła?	Pewnie ten szaławiła, który tylko co ztąd odjechał, głowę ci zawrócił... No, przyznaj się?	Pełnoletnie.	Proszę pana panicz... panicz jest... inny, że tak powiem...	Przeciwnie! Postaram się z całą usilnością wykryć złodzieja i zwrócić własność, ale nie przyjmę zapłaty. Natomiast poproszę o pomoc pani.	Przyprawione we właściwy sposób są lepsze niż najlepsza dziczyzna	Puls?	Rivus ziemia, mensa marynarz	Rozkażą nam grzać się przy obcych płomieniach i pić z sodomskiej winnicy!	Rozumiem wreszcie, o co ci chodzi, mój romantyku, bardzo rachunkowy. Chciałbyś, bym działał, jak burzy majowej świetlisty gzygzak, który z elektrycznej stacza się chmury pośród łomotu i w jednej sekundzie zabija, oślepia. Czy widziałeś kiedy kulisty piorun?	Rzecz cała w tym, że on nie stawił się na me wezwanie w ową noc, którą mu oznaczyłem, ale biegał jak szalony po wertepach górskich, trąbił, dudnił i hałasował. Widziałem go przy świetle księżycowym, jak tańczył nieopodal domów ludzkich. Nie potrafił ukryć się pośród drzew, bo ślady jego były jako ślady trzech słoni. Jam go widział, a jednak on do mnie nie przybył, mimo że przecie jestem panem dżungli!	Różnisz się od pozostałych. Przez te kilka dni na statku dostrzegłam i doceniłam odpowiednio uprzejmość, szlachetność i odwagę pana z Roccanery, na Ventimiglia i Valpencie. Powiedz mi, proszę, jaka kwota została wyznaczona za mój okup.	Syn syn wystąpił, a starego wy­leli... Wyleli	Tak prawa zabrania pana z sobą, kiedy opuszczę tego piekielnego „Nautilusa”.	Tak, wróżka.	Taka baronówna, jak i on książę. Ha, a tam tylu prawdziwych...! Nie, ja nie mogę...	Ten sam.	Teraz ja powiem, co by ten nowy człowiek dostał od pani Naprzód, dostałby długą listę wielbicieli dawniejszych, następnie, drugą listę wielbicieli, którzy nastąpią po nim, a w czasie antraktu miałby możność sprawdzania... czy na koniu dobrze leży siodło...	Ty co?	Więc Petroniusz namówił cezara, by cię zabrał Aulusowi i oddał Winicjuszowi?	Wyście z Cesią wszystko oberwali.	Zapewne tym bardziej że weźmiemy osobny wagon.	Zapewne. Ale przecie możecie obwarować się zastrzeżeniami. Na przykład, jeżeli zostanie stwierdzone, że spełniam źle swoje obowiązki, że produkcja jakościowo lub ilościowo spada, że organizacja psuje się, że z mojej winy powstają straty, macie prawo mnie usunąć.	Zawsze tak wygląda	Zdziś jest dobrej myśli i powiada, że do całej katastrofy na pewno by nie doszło, gdybyś ty wcześniej przyjechał i wejrzał w gospodarkę ojca. Nie masz pojęcia, co ten stary szaleniec wyprawiał. Po prostu dezorganizował mi cały dom...	Zły znak!... Pewnie mi łąki nie wypuszczą, kiedy nam drogę zastąpił ten farmazon.	Ładnie mię wykierowałeś, opiekunie... A czy aby naprawdę trafisz do łóżka?
Jesteś tchórz z natury, Sancho lecz, żebyś nie sądził, że jestem uparty i że nigdy nie słucham rad twoich, uwierzę ci w tym razie i oddalę się od tej straszliwej Hermandady, której obawiasz się tak bardzo; lecz uczynię to pod jednym warunkiem, że żywy czy umarły nie powiesz nigdy nikomu, że cofnąłem się, by uniknąć grożącego niebezpieczeństwa, że jedynie uczyniłem to dla twojej przyjemności i ulegając prośbom twoim. Jeżeli powiesz inaczej, skłamiesz i dziś równie jak wtedy, a wtedy, równie jak dziś, zaprzeczę ci i powiem, żeś skłamał. Nie mów mi nic więcej, gdyż sama myśl, że oddalam się i cofam przed jakimś niebezpieczeństwem, a nade wszystko przed takim, gdzie rzeczywiście narazić się można, zasmuca mnie boleśnie i gotów jestem pozostać tu aż do dnia sądnego, oczekując odważnie nie tylko św. konfraterni, o której mówisz, lecz nawet całego bractwa dwunastu pokoleń Izraela, siedmiu Machabeuszów, Kastora i Polluksa i wszystkich braci, bractw i konfraterni świata całego.	To więcej niż pewne Wszystkie te rzeczy będą się czytelnikom gazet ogromnie podobały. Ja też bardzo lubię odczytywać rubrykę o pijanicach i o awanturach. Niedawno temu „Pod Kielichem” pewien gość nie zrobił nic takiego, tyle tylko, że sam sobie stłukł kufel na głowie. Podrzucił go do góry i stanął pod nim. Odwieźli go z gospody, a rano już o tym czytaliśmy. Albo na przykład w „Bendlovce” dałem razu pewnego jednemu karawaniarzowi w pysk, a on mi oddał. Abyśmy się mogli pogodzić, musieli nas obu aresztować i zaraz było o tym w wieczornych gazetach. Albo gdy w kawiarni „Pod Trupem” stłukł pan radca dwa talerzyki, to myśli pan, że mieli wzgląd na niego? Zaraz na drugi dzień był w gazetach. Może pan zrobić tylko tyle, że z aresztu pośle pan do gazet sprostowanie, iż wiadomości, które zostały zamieszczone, nie dotyczą pana, i że z tym panem, o którym mowa, nie jest pan ani spokrewniony, ani zaprzyjaźniony. Zaś do domu napisze pan, żeby panu to sprostowanie z gazety wycięli; przeczyta je pan sobie, jak odsiedzi karę.	Drogi przyjacielu, o tym nie ma mowy! Heidi jest nasza. Spytaj pan moją matkę i córkę. Nie oddamy ją obcym, oto ręka moja, jeśli to ma pana uspokoić. Przyrzekam, że ani za mego życia, ani po śmierci wnuczka pańska nie zazna niedostatku. Dziewczynka ta, jakeśmy się przekonali, nie może żyć zagranicą. Ale zyskała we Frankfurcie, prócz nas, jeszcze innego przyjaciela. Doktor, znany panu, skończy właśnie swe interesy jeszcze tej jesieni i przybędzie, by się osiedlić tu, gdzie mu było tak dobrze. Zasięgnie właśnie pańskiej rady. W ten sposób Heidi będzie miała w pobliżu dwu opiekunów, oby jak najdłuższe lata!	Bez naszej pomocy nic pan nie wskóra. Komunikat pański na przykład jest mętny. Pytają znajomi, których mam mnóstwo, co to wszystko znaczy. Bujda na resorach. Doszło do tego, że sam przeczytałem od deski do deski. I przyznam z przykrością, że byłbym nie puścił tej ciemnej historii, którą przemycił referent kroniki, przybłęda-blagier, zmysłu pozbawiony dla horyzontów społecznych, szerokich i politycznych, przeciętnych poziomów.	A któż temu winien mój drogi Kaziu, jeśli nie ty? wszakże muszę dla ciebie gospodarzyć i troskać się, bo sam się zająć interesami nie chcesz i nie umiesz. Mnie to i panu strażnikowi, co tak łaskaw że nam pomaga, winien będziesz, jeśli ci kiedyś zdam majątek i interesa uregulowane, ale to mi życie zabiera.	Przyznaję że para niejako wygnała uczucie wdzięczności z serca marynarzy. Ale, kapitanie, zdaje się, żeś szczególniej studiował to morze; czy więc nie mógłbyś mnie objaśnić, skąd powstała jego nazwa?	Panie, pan wiesz coś o tym?! Zaklinam cię: wyjaw mi to!	Ach, bynajmniej. By ją poznać. Każdy człowiek ma jakieś słabe strony. A zwłaszcza kobieta. Każdy człowiek może się z czymś wygadać, a zwłaszcza kobieta. Każdy człowiek ulega nastrojom, a zwłaszcza kobieta. Otóż wyzyskać to wszystko będzie moim zadaniem. Ponieważ zaś miss Elisabeth Normann nie robi wrażenia ani osoby brzydkiej, ani odpychającej, przypuszczam, że podejmując się tego zadania, nie narażam się na rzecz przykrą.	Dziwi to pana? Wszak pan wie, że od dłuższego czasu biorę u niego lekcje. Jest nieoceniony jako nauczyciel.	Na honor, ma pan słuszność, panie Spilett Ja zawsze coś powiem, nim się zastanowię. Proszę wybaczyć.	Na miłość boską! To rzecz wielkiej wagi! Mam tutaj głowę Julji, przeto powinnaby być litera: K. Wydaje mi się, że usiłowano nawet wyciąć tę literę, ale dłuto ześliznęło się, odrywając część kamienia. Litera jest zniekształcona. Wątpię, czy mógłbym to dojrzeć gołem okiem.	Winszuję wam Kozłowski, Radzicki i Bellon ocalili honor waszej klasy. Nie same z was baby i zmokłe kury. Wprawdzie znaleźli się dotąd dopiero kandydaci na bohaterów, ale ja ufam ich honorowi, że co powiedzieli, spełnią.	Tu, widzę, rządzą kapłani jak u siebie. Ale jaki to wódz ten Herhor!... Pobił nas, nim przyszliśmy do słowa, i nie da korpusu następcy...	Nic to! Już moja głowa od maja pracuje nad fortelami, a nigdy jeszcze na darmo jej nie łamałem. Mam kilka gotowych, bardzo przednich, jeno do aplikowania już czasu nie ma, chyba pod Warszawą, dokąd wszyscy ruszymy.	O Boże, no dobrze, powiedziałem to w nieco brutalny sposób, ale za to szczery. Skoro więc nie można sprawić, by to marzenie się spełniło, skoro, aby osiągnąć ów cel, musiałbym ożenić się z panną Danglars na samą myśl o tym ogarnia mnie przerażenie. Kochankę, drogi hrabio, można porzucić; ale z żoną, do licha, to co innego. Żonę ma się na wieki, czy blisko, czy daleko, ale na wieki. A posiadać na wieczność pannę Danglars, choćby nawet na odległość, to straszne.	A ja sądziłam, że to jest właśnie ten utwór, który pragnął pan usłyszeć jeszcze kiedyś.	Jakto nic? To nie te łzy co płyną za przeszłością, ja się znam na tem. Babunia nic mi nie utai.	Nie tatarska, ale tatarczana. Coś cudownego, coś bajecznego!... Każde ziarnko wygląda tak, jakby oddzielnie gotowane... Formalnie zajadamy się nią: ja, książę Kiełbik, hrabia Śledziński... Coś przechodzącego wszelkie pojęcie... Podaje się zwyczajnie, na srebrnych półmiskach...	Nie Podróżują jak kartuzy, nie mówiąc ani słowa, słyszeliśmy tylko ciągłe westchnienia i skargi młodej damy, którą ci panowie, zdaje się, gwałtem uprowadzają. Wnosząc z jej ubioru, jest zakonnicą, albo ma nią zostać; może nie czując w sobie dosyć powołania, biedna ta rozpacza.	Dziś otrzymałem list od najdostojniejszego ministra Herhora. Pisze nam, że jego świątobliwość faraon (oby żył wiecznie!) oczekuje na wasze poselstwo w swym cudownym pałacu pod Memfisem i że jego świątobliwość (oby żył wiecznie!) jest dobrze usposobiony do zawarcia z wami traktatu.	A pani Marcinowa może powiedzieć, że to był ten sam wózek co w Mszczonowie?	Ach, panie, potrzebuję kupić pisarza. Inaczej moja mądrość umrze wraz ze mną.	JW. panie jest okoliczność ważna.	Co za nieszczęście, że ta biedna Guermantes (wicehrabina de Guermantes, matka pani de Grouchy) nie mogła znaleźć mężów dla swoich córek.	Oczywiście; tylko pospieszcie się, nie mogę przecież tu tkwić przez cały dzień.	Tak... I pan Dębicki zgodził się ze mną...	To proste: był u mnie na obiedzie pan Danglars.	To wam Bóg zapłać, że nas tak uczciwie przyjmujecie	Ty nie wiesz! Pytam się, oślico jedna, czy kradzione?	Ej, nie bójcie się o nich. Jest Jan z Włoszczowy, kasztelankasztelan nie nowina im. Będą miały oczy ludzkie na co patrzeć i uszy czego słuchać	Dowiesz się pan za chwilę.	Jak to? Mówiłam tyle razy!	Jak to? Ostatni wyraz techniki teatralnej...	Jakto niewie? oburzył się ojciec. Szymon to waść bardzo dobrze wytłumaczył, czegóż u diaska chcesz jeszcze?	Kiej nastał, to pono piechty przyszedł z jednym węzełkiem, a teraz by go i we cztery dworskie wozy nie wywiózł.	Przecieżby dziś za to tamtej sumy nikt nie zwrócił!	Tak; zawsze w ten sposób rozpoczynają się jasnowidzenia... Gęsta pomroka, która powoli się rozjaśnia... niebawem wchodzi ktoś z miotłą, przygotowując miejsce. Potem rozpoczyna się zjawa. Dwaj ludzie... powiadasz? Tak, tak! Słońce, opuszczając znak Byka, wstępuje pod znak Bliźniąt. Stąd to owi dwaj ludzie w proroctwie. Zbadajmy to. Daj mi pręt, chłopcze.	Wielce to jest bogaty szlachcic, ale srodze głupi. Jeśli zetnie takie trzy głowy, jak jego własna, to mu to uczyni dopiero półtorej, bo zetnie trzech półgłówków. Tfu! jakie gorąco, choć to dopiero marzec! Język w gardle zasycha.	A ino, że to ja lokaj, i w tej zapowietrzonej luberji, kiej jaka małpa zagraniczna chodzę, że ino pańskie psy po ogonach drapie za całą robotę. Ścierwy!...	Nie idziesz fałszywą drogą; wpędzisz w nieszczęście nas oboje, jeśli zechcesz nalegać dłużej. Czyż nie dosyć, że jedziemy?	Złapał, ale na czym innym, a choćby i widział podpalanie, świadczyć nie może, bo ociec i w złości z sobą żyli.	Spodziewasz się jakichś wpływów, czy jesteś ich pewny?...	Z Radomia za dwieście rubli, ale furman upomina się na jutro.	Ludzie niech leżą cicho w sitowiach, na brzeg nie wychodzą i hałasów nie sprawują. Ogniówogniów	Ach, August, czy jej twarz nie przypomina ci kogoś? Nasza Lina, gdyby żyła, byłaby taka sama...	Guzik ma, nie miliony. Miliony i Koborowo są własnością Niny.	I tego właśnie nie mogę zrozumieć: wieść o powrocie don Carlosa była rzeczywiście nadana przez telegraf.	I wzwyczaiłeś się do tego, co? Hi! hi! hi!...	Ja nie śpię, dzieci	Narodzisz się dla nowej sławy i nieśmiertelności	Nie ma celu robić pani próżnych nadziei Nogi przepadły. Ale poza tym wszystko jest dobrze.	Sza! sza! to są wasze interesy!	To i porosną, a one łzy sam obetrę.	A poślubi mnie pan?	Bardzo to jest piękny kraj!	Dosyć, dosyć! Boję się tego!	Gdyby był konającym to mi go tu przyprowadź niech obowiązek spełnia, potém skona kiedy chce.	Nie krótką. Gdyby więcej „pap” powystrzelano wówczas, nie byłoby tych trzech najcięższych lat.	Nie widziałaś go nigdy przedtem?	Obawiać się i być ostrożnym potrzeba zawsze	Po co ci to?	To historja długa, mój drogi. Opowiem ci ją przy końcu dnia, bo teraz... Oto co teraz, słyszysz?	Warszawa mówił pan Grodzicki	Na WysoczanachWysoczany dodał i rzucił Markowi na kolana stos czeskich i zagranicznych pism, po czym zagłębił się w jakichś papierach.	Tak, ale obecnie z powodu mego zdrowia mają mnie wysłać wcześniej.	Wrócę, wrócę! I już na wieki...	Czy śpiewa?	Do dworku!	Dziś wieczorem, niestety.	Może chociaż filiżanka bulionu?	Proszę, może pani tutaj usiądzie.	Tak pani mówi?	Tak...	Łaj mnie ale spytaj Motruny czym winien, czym poszedł o swojéj woli, przytomny?	A bo musisz zapomnieć!	A ja wychodzę zamąż!..	A jakże! Był przy tym w gustownym, szarym ubraniu, i głos ma silny, dźwięczny.	A ty?	A widziałeś jakieś inne w okolicy?	Awantura z Barskim.	Ba, w tem i nasza siła leży.	Biblijny!	Co tobie znowu jest, Frumet?	Co za Afra znów?	Dacie osiemdziesiąt.	Daj go Bóg.	Dziękuję pani. Otóż i mam pamiątkę!	Gniady dopędza...	I ja!... i ja!	Jego opiekun. André, jesteście?	Kapcan!	Można.	Nowe państwo z tym niezdarnym dandysem Decoud w roli pierwszego prezydenta	Ona sobie coś przypomina	Oto przynoszę całą szklankę	Pamiętam... A gdzie Danuśka?	Pewnie któregoś z jeńców.	Pomidor.	Przypomniałem sobie Giry debiutowała w Wodewilu w 69 r., a w 76 mój kuzyn Courtrai znał ją... i często u niej bywał.	Wyjechał.
Boimy się przed każdą wypłatą: czy ojciec przyniesie pieniądze do domu, czy cały tydzień będziemy się głodzili. I pomyśl tylko, co to za przyjemność, kiedy pijany, nie wie, co się z nim dzieje, a jak się wyśpi, wstydzi się i głowa go boli.	Do usług pańskich Co pan rozkaże?	Siadajcie, dobry przyjacielu Nie miałem czasu pomówić z wami rano, a ciekaw jestem, co za sprawę mieliście do mnie.	Trzpiot z ciebie! Ale proszęż cię, nie miałam czasu cię wypytać o to, kto jest ten twój oryginalny pan Wiktor, który u nas wystąpił jak bandyta, a dziś się nam przedstawił w tak zmienionéj postaci. Co to za nowa zagadka?	Po kolei, panowie gromada po kolei hawarycie. Wprzód jeden, potém drugi, a ja będę słuchać. Ja między wami wszystkimi najwyższejszy i wscyscy wy do mnie jak do ojca...	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Królowa jutro wyjeżdża do Warszawy.	Toć najlepszy sposób zbliżenia się, przywiązania do siebie i pozyskania.	Po co? spytała Babetta. Panu się roi, że ją bezbronną spotkasz, że się wciśniesz do niej... to nigdy w świecie być nie może... Oto ta pani, wskazała na Lassy, która dygnęła, zostaje przy niej na straży... a wiem to, iż Laura nikogo widywać nie będzie...	Nie ma tu w hotelu ani domach prywatnych telegrafów tak jak u nas, mój doktorze. Jedźmy do telegrafu.	A! tak: „kochany przyjacielu” do Anglika dobry początek!... brawo, d‘Artagnanie!... Za to jedno słowo; będziesz poćwiartowany, zamiast być łamany kołem.	Nikt teraz... nie zwracał się do mnie z tym żądaniem.	Milcz pani! nie mów do mnie w ten sposób; przyszedłem poto, abyś mi przyrzekła na honor, abyś przysięgła na wszystko, co najświętsze, iż nie będziesz godziła na swoje życie.	Ja wcale nie żartuję, do licha! chciałbym cię na mojem miejscu widzieć! dwa tygodnie już, jak twarzy ludzkiej nie oglądałem i zbydlęciałem w zetknięciu z butelkami.	Ale cóż to znaczy? Cóż to znaczy, że cię spotykamy wśród tych biednych ludzi? A gdzież ojciec? Żyje? Opowiedz nam wszystko!	Nie ma najmniejszego sensu żreć się z nauczycielem, dopóki się nie jest pewnym, że się go może wykiwać i zrobić z niego durnia Mason nie znał Numeru Piątego Stalky podkurczył pod siebie nogi, usiadł i zwrócił się do całego towarzystwa Tu Stalky spuścił na twarz swą czarną jedwabną maskę i mówił tonem sędziego wydającego wyrok śmierci.	To możemy jeść figi i te duże dynie, co rosną na drzewach, a Kali nałapie zawsze ryb.	A wy dodaliście i średniowieczną idyllę, co stworzyło całość wspaniałą Wasze uczucia zachęcają mnie bardzo, to jakby poemat, ale wątpię, czy ja się na takie dzieło zdobędę kiedykolwiek. Ty, Waldy, dobrze mówisz, dobrze piszesz, więc i wybornie kochasz. Ale, ale, twoje ostatnie artykuły społeczne: Patrzą na nas, i ten drugi o syndykacie rolniczym, wywołały zgrzyt zębów u Barskiego, a oczarowały ogół. Ty masz w sobie ogromnie dużo satyry, zaciekawiasz ostrzem pióra, a łagodzisz, gdy trzeba.	Na środę, na czwartą po południu. Wtedy, kiedy ty ze Stanisławem.	Co teraz zrobimy?	Zrobimy, co tylko w naszej mocy Powiedz, jak on wygląda.	Zmieniony? Hm, jestem od dwudziestu lat w tym domu i nie miałbym poznać jego głosu? Nie, panie Utterson, mojego pana zamordowali, sprzątnęli przed ośmiu dniami, kiedyśmy słyszeli, że głośno wzywa pomocy boskiej, a co tam jest zamiast niego i dlaczego tam pozostaje, to Bóg raczy wiedzieć, panie Utterson!	A wy?... a mężczyźni?... co wyrabiacie przed ślubem i po ślubie?... Więc kobieta...	Co takiego? Po co?	Uspokój się, na Boga nie zapomniałem o tobie, ale się okoliczności zmieniły; król nie jest panem siebie, a rychlejby nas niewolnikami niż królmi zwać przystało. Nie wymagaj odemnie czego dać nie mogę.	Wstań, Sancho, wstań widzę, że nieszczęście ciągle mnie prześladuje; niczego już w świecie spodziewać się nie mogę. A ty, żywe słońce ludzkiej piękności, arcytworze niebios, cudzie wieków wszystkich, jedyna pociecho zbolałego serca, co cię uwielbia, chociaż zawistny czarownik dla mnie jednego zakrył nieporównawą piękność twoją, błagam cię jednak, nie przestawaj obdarzać mnie spojrzeniem łaskawym, chyba, że i ja także w twoich oczach zmieniony jestem w jakieś widziadło, ażeby cię wstrętem ku mnie przejąć; widzisz, czcigodna księżniczko, moją pokorę i żarliwość, widzisz, że mimo fortelów wrogów moich, nie przestaję ci ciągle składać sercem hołdów, winnych tak świetnej piękności.	Ależ, proszę pani, to jeszcze nie jest czas na pepsynę Czy pani słabo się zrobiło?	Byle w miarę. Aha i jeszcze jedno: wy kobiety, jesteście zawsze zanadto gadatliwe, a tu trzeba buzię na kłódkę. Nikomu, ale to absolutnie nikomu ani słówkiem. Rozumiesz?	Jam pierwszy stanął w Wołoczyskach, gdyż inni uchodzą na Ożygowce; a mnie książę umyślnie pchnął w stronę, gdzie się waćpanów spodziewał, aby was nawałnica nie ogarnęła, gdybyście się za późno dowiedzieli; a po wtóre dlatego, że pięćset koni, które macie, to teraz niemała dla niego pociecha, bo dywizja w większej części wyginęła lub rozproszona.	Tak lecz pan wiesz, dlaczego i w jakim celu widzę się z tobą, bo nieczuły na wszystkie moje udręczenia, uparłeś się pozostawać w mieście, gdzie narażasz swoje życie a moją cześć; przyszłam, ażeby powiedzieć panu, iż wszystko nas przedziela, głębokość morza, nieprzyjaźń rządów i świętość przysięgi. Świętokradztwem jest walczyć przeciw takim siłom, milordzie. Wreszcie, widzę się z tobą, aby ci jeszcze powiedzieć, że więcej widywać się nie możemy.	W to nie wierzę. Człowiek na takim stanowisku, bogaty jak nababnabab	Zaciekłość partyjna! W XIX wieku nie ma już prawdziwych namiętności; dlatego Francuzi się tak nudzą. Praktykują największe okrucieństwa, ale bez okrucieństwa.	Ale pomyśl dobrze, bo nie chcę nic ukryć przed tobą. Jest to jedna z tych podróży, z których się nie zawsze powraca.	Jeżeli nie znam Miny, znam za to ministra sprawiedliwości Jeżeli nie noszę moich orderów, mogę się postarać, aby ich nie dano tym, którzy na nie nie zasługują. Wreszcie, znam tyle osób, że znam i pana Grindot, architekta pracującego w Presles... Stań no, Pietrek, wysiądę na chwilę.	Florciu komu ty to mówisz?... Więc naprawdę uważasz mnie tylko za pannę na wydaniu, która nic nie widzi i niczego nie pojmuje?... Myślisz, że nie wiem że już miesiąc, jak pieniądze na utrzymanie domu pożyczasz od Mikołaja...	Może pani na to liczyć bezwarunkowo.	Owszem jest. Nie fizycznie. Nerwy scherlały, a przede wszystkim wola. Gatunek skazany na wymarcie.	To znaczy, żebyście mu przyjaciółmi byli, jako on chce być wam przyjacielem. Przecie on tu własnego dobra strzeże, którym każdy wedle upodobania rządzi. Zali nie prawda, ojcze Pakoszu?	Wiedzą panowie zapewne że na tym samym piętrze mieszka hrabia de Monte Christo?	Nie, nie; to był głos żywego stworzenia.	Tak, miłościwy panie, zmyślił... To jego pomsta piekielna na mnie za to, com mu uczynił.	A to i lepiej. Niechże raz już się skończy to grzeszne kłamanie.	Aha, to jeszcze chciałem powiedzieć ktoś mi mówił o panu Ariamanie, że zdobył dla Polski morze, la mer navigable	Che, che, che! Rozumiem pana prezesa. Te panny Czarskie to fin-fin... W zeszłym roku...	Dać mu pieniędzy, skoro tylko ma u pana otwarty kredyt, a list kredytowy uważasz pan za ważny.	Ej! czyście nie zabaczylizabaczyć (daw.)	Gdzie ruszą z Połonnego? Nie wiadomo?	Hej! pamiętam zapomnieć. Jakem, bywało, to gdzie usłyszał, to aże mi śluzyśluzy a. ślozy (daw.)	Ja ciągle żyję na pustyni	Ja cię nie wzywałem	Jest nieśmiała Ludzie zwracają uwagę na jej jasne włosy, gdy wychodzi z nami. Wołają za nią: „Idzie Rubia!rubia	Księżna de Guermantes wydaje się bardzo inteligentna. Mówiliśmy przed chwilą o możliwości wojny. Zdaje się, że ona ma specjalne wiadomości w tej mierze.	Na, sakyk! Sakyk!	Nie dziwię się teraz, mości hrabio, żeście mniemali, jako snadź ludożercami jesteśmy. Powiedziałbym zasię, iż mimo błazeńskiego żartu chłopca onego, nie należało wam się myśli takiej dać miejsca w głowie. Żaden Polak nie obraziłby Zakonu podobnym posądkiemposądek (daw.)	O! Nie!	Och, tak słyszałam, że ona ma tiki. Mój mąż zna również kogoś bardzo wysoko położonego i, naturalnie, kiedy ci panowie rozmawiają między sobą...	Tak, tak, żeby jakiś nóż lub coś ostrego...	To ja ją krzywdzę?	To jeszcze rozumiem że szpieg mógłby się złudzić postawą, lecz twarz...	Toć mówił pan że skażą pana na śmierć, i że zostanie pan stracony jak najgorszy oprych!	W gruncie rzeczy bezpieczeństwo człowieka zależy tylko od jego charakteru. Bardzo jest mało na świecie ludzi o charakterze tak opanowanym jak mój.	Wilhelmie! Wyświadcz mi wielką łaskę. Idź tam sam, ja... ja nie mogę.	Właśnie, nic nie dajemy nie w porę.	Zdziwiłam się trochę, bo wróciłam ze wsi dopiero od kilku dni; chcąc mieć trochę spokoju, prosiłam, aby nikomu nie mówiono, że jestem w Paryżu; toteż zastanawiałam się, jakim cudem królowa już wie o moim powrocie	A babuniu!	A bardzo pani niezadowolona, że przyszedłem jej dokuczać?	A czy wiesz pani o tej... tej... Joannie?...	A jakież jest inne rozwiązanie?	Aha! toć poszczę już od wilii św. Jana.	Ano, dobrze... pójdę sam	Czekaj pan chciałbym pana...	Gdzie się spotkamy?	Gdzie?	Hurra! Niech żyje Bob Harvey!	Jak pan sobie życzy, ekscelencjo	Jakże się dziś nazywasz? spytała cicho...	Jestem już spokojna! Słyszy mnie pan	Któż cii, mości książę, tak bardzo zawiłe powierzył aksjoma?	Mojeby pękło, gdybym miała być zdradzoną	Ne zderżymoNe zderżymo (ukr.)	Nic, moja droga	Niepodobna przebyłem sześćdziesiąt mil w ciągu czterdziestu czterech godzin, a jutro w południe muszę być w Londynie.	O panie!... panie!...	O życie	Och, proszę, bez bluźnierstw.	Oho polecam i nakazuję wszystkim być dobrej myśli. Widzę oto Kastora po prawej.	Oni wiedzą	Owszem, przeraziłem... i... nawet uciekłem.	Pani zanadto zajęta jest osobą swego szefa i dlatego przegapia robotę.	Potworna historia Teraz wyrzucam sobie, że byłem ciekawy w tak okrutny sposób.	Przysięgnij!	Sveiki drūti, pons Vincentai!	Tak ją pasą, aże krowa ryczy i z głodu słomę spod siebie wyjada.	Tochtamysz wiarę chrześcijańską by przyjął	Tych się wyrzekłem gdym postrzyżony został!	Ukradł pan.	W nocy wychodzić w dżunglę i paść się, a w dzień mieszkać w jeziorze, tak jak kiboko (hipopotamy). One wyjść dopiero po zachodzie słońca.	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	Zadrwiliście sobie ze mnie	Łukasz Niepołomski wyprowadził się?
Nie, tylko ona i miss, bo ona ma zdawać egzaminy, będzie musiała obkuwać, biedna smarkata. To nie jest wesołe, ręczę panu. Może się zdarzyć, że się trafi na dobry temat. To rzecz przypadku. Na przykład jedna z koleżanek miała: „Opowiedz wypadek, którego byłaś świadkiem”. To jest klawe. Ale znam dziewczynę, która miała opracować (i to jeszcze na piśmie): „Kogo wolałbyś mieć za przyjaciela, Alcesta czy Filinta?”. Pociłabym się nad tym! Najpierw, pomijając wszystko inne, to nie jest pytanie właściwe dla młodych panien. Dziewczęta przyjaźnią się z innymi dziewczętami i nie uznaje się w zasadzie, aby miały sobie dobierać przyjaciół wśród panów. Ale w każdym razie, nawet gdyby ten problem postawiono młodym ludziom, co pan chce, żeby można wymyślić na ten temat? Wielu rodziców napisało do „Gaulois”, skarżąc się na trudność podobnych pytań. Paradne jest, że w zbiorze najlepszych zadań laureatów potraktowano dwa razy ten przedmiot w sposób absolutnie sprzeczny. Wszystko zależy od egzaminatora. Jeden chciał, żeby powiedzieć, iż Filint jest pochlebca i kret, drugi, że nie można odmówić podziwu Alcestowi, ale jest zbyt zgryźliwy i że na przyjaciela wolałoby się Filinta. Jak żądać, aby nieszczęsne uczennice się w tym wyznały, skoro profesorowie nie mogą się zgodzić? I to jeszcze nic, z każdym rokiem robi się trudniej. Gizela mogłaby się z tego wykręcić chyba fuksem.	Otóż i masz najstosowniejszą lekturę na pierwsze dni twego pobytu na Księżycu, potem przejdziesz do historii mieszkańców jego i do innych książek, a wszystko, co ci opowiedzą, pojmiesz i spamiętasz od deski do deski, bo próżnia rozumowa, która w tobie nastąpiła, tak pragnie zapełnienia, że wszystko w sobie pochłonie i umieści. Ja muszę lecieć do księcia gubernatora, który jest chory i mnie zawezwał na konsylium, ty tymczasem prześpij się na tym materacu i na tej poduszce z gutaperkigutaperka	Moje dziecko obowiązkiem moim jest oświecić cię w jednym z najkrytyczniejszych momentów życia kobiety, który przebywasz może bez swej wiedzy. Chcę mówić z tobą nie tyle jako matka, ile jako przyjaciółka. Wyszedłszy za mąż, stałaś się wolna; winna jesteś ze swych postępków rachunek jedynie mężowi. Ale tak mało dałam ci uczuć powagę macierzyńską, że czuję się w prawie żądać, byś mnie wysłuchała raz jeden przynajmniej, w poważnej sytuacji, w której możesz potrzebować rady. Pomyśl, Moino, żem cię wydała za człowieka niepospolitych zdolności, z którego możesz być dumna, że...	Ciekaw jestem, jak można być ostrożnym! Miałem długą rozmowę z tym... ale ty ich nie widziałaś. Jeden z nich, to fantastycznie cienki i długi osobnik o pozorach chorego; nie zdziwiłbym się zresztą, gdyby był rzeczywiście chory. Mówił o tym z tajemniczym naciskiem. Przypuszczam, że chorował na febrę tropikalną, ale nie tak bardzo, jak stara się we mnie wmówić. To jest człowiek z towarzystwa. Zdawało mi się, że zacznie opowiadać swoje przygody ale zamiast tego zauważył, że to długa historia i że może innym razem	Czy wolisz być powieszoną pod własnem nazwiskiem? Wiesz o tem, że prawa angielskie surowe są dla frymarczących małżeństwem; powiedz otwarcie: pomimo, że nazwisko moje, a raczej mego brata wmieszane jest w tę sprawę, narażę się na skandal procesu publicznego, aby tylko być pewnym, że uwolnię się od ciebie.	I powróciłem do umacniania masztu. Nie chciało mi się wcale zarzynać człowieka o związanych rękach i nogach, a w dodatku przywiązanego za szyję do drzewa. Miałem już wtedy nóż	Miasto nie będzie rabowane, mieszkańcom życie i mienie zapewnione. Każden, kto nie zechce zostać, ma prawo wyjść i udać się, gdzie mu się będzie podobało.	Ty głupi jesteś, Bronek, ty się nie śmiej, kiedy ja tracę ze trzy tysiące rubli.	Ty się nie orientujesz, gdzie Sandomierz?	Cóż być może? Spostrzegłem się, odzyskałem siebie, a dziś mam tę tylko satysfakcję, że triumf moich współzawodników, przynajmniej co do mnie, nie był zupełny.	Dajże Boże! tylko że to dziś trzeba będzie podobno bić z wierzchu na zamek, nie tak jak pierwej, wymknąć się tylko ze środka.	Jakże ci się wydaje kuzynek hrabianki?	Naprawdę się żeni? Z kim? Gdzie?	Nic a nic! Ponoszę winę wielką! Poranioną zostałaś ty i Balu! Kara mi się należy.	Przypatrz się!	Domyślałem się, widząc pana tak dobrym, że wiele cierpiéć musiałeś	Jak w sedno utrafiłeś! Wolę glejty zachować na inny czas, jeżeli można inaczej się przedostać!	To idzie bardzo szybko, pani Müllerowo, strasznie szybko. Ja bym sobie na coś takiego kupił browning. Wygląda to jak cacko, ale tym cackiem można przez dwie minuty powystrzelać dwudziestu arcyksiążąt, chudych albo tłustych. Chociaż, między nami mówiąc, pani Müllerowo, do tłustego arcyksięcia trafić daleko łatwiej niż do chudego. Pamięta pani, jak to wtedy w Portugalii ustrzelili sobie tego swego króla? Też był taki tłusty. Wiadomo, że król nie będzie chudeusz. Teraz idę do gospody „Pod Kielichem”, a jakby tu ktoś przyszedł po tego ratlerka, com za niego wziął zaliczkę, to trzeba powiedzieć, że mam go w swojej psiarni na prowincji, że mu niedawno przyciąłem uszy i że teraz nie można go przewozić, póki mu się uszy nie zagoją, żeby mu się nie zaziębiły. Klucz pani zostawi u stróżki.	Skąd się tedy bierze że są cali owrzodziali i stoczeni srogą francą?	Zdaje się, że pan ma dostateczne powody, by być mego zdania?	Świetny stan. Ja również jestem zawsze, jak wiadomo, spokojny i najzupełniej wesoły. Toteż podoba mi się coraz bardziej ostatnie usposobienie pani.	Na kogo przysięgać mam? na obcego Boga mi się nie godzi, a swoi mnie nie znają.	Nic to! Jutro powrócą z chorągwiami Mirskiego i Stankiewicza... Hej! Charłamp zginął!... Nie! Wstaje, ranny... Już, już są przy bramie... Co to jest? Chyba i szkocka straż w bramie przechodzi do Węgrów, bo otwierają wrzeciądze... Kurz się kłębi z tamtej strony. Kmicica widzę! Kmicic! Kmicic z jazdą wali przez bramę!	Ach, to pan, widzę, nie słyszał, że Castellowie pochodzą od Marino Falieri...	W porządku, niech ci będzie. Zabierzemy się do tego nawiedzonego domu, chociaż to dosyć ryzykowna sprawa.	Rozumie się. Żeby nie ja, toby tu nic nie było. Bo to dzisiejsze ogrodniki co potrafią? Może to panienka jest ta sama panienka, co to ją nazywają księżniczką?	Jeśli o to chodzi, to bez ogłoszenia się znajdzie. U Dąbskich spotkamy Ramszycową.	To nie może tak być, nie może! Jest sposób. Napisać do Prezydenta.	Nie, nie. Tylko... jest tam teraz moja żona. Jeżeli ją pan spotka...	A zkąd go nabrać? Jadę ze Stawisk od młyna.	Dlaczego miałaby być zazdrosna? Może nie wygląda tak pięknie jak ty, ale ma o wiele piękniejszy nos.	Gruby szlachcic od Oszmiany	Szczególnie, gdy wstaję od stołu.	Więc widzisz, że taki układ nie może istnieć	Pańskiego urwisostwa? W tej chwili nie. Ale to bynajmniej nie ma znaczyć, żebyś pan ich nie wyprawiał! Ale przecież byłeś pan dość rozsądny, poważny nawet, jak na swoje lata. Pamiętam, jak wielkie przywiązanie miałeś pan do matki swojej... Aleś też pan bardzo dobry, bardzo łaskaw, żeś mnie odwiedził... Porzuciłeś swoje zajęcia dla zobaczenia starego, biednego nauczyciela...	Bo widzisz, ja ci to chciałam powiedzieć Wiesz, że Romanowicz lekcyj nam dawać nie może, skoro opuścił pensję...	Takie poświęcenie nie zostanie bez nagrody	Jam mu więcej niż żona Słuchaj stary nie bądź zły! Ja go widzieć muszę.	A co najmniej nadałby jej imię Fiona, bracie Sibie, czyli, inaczej mówiąc, nazwałby ją pięknością, jakiej nie było równej w epoce gaelickiej!	I przecie ten na podobny los nie zasłużył.	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi.	Nie wiem gdzie bywał, ale znowu pełne rękawy strachu przywiózł, aby księciu nie dać nigdy spoczynku.	No, cicho, cicho! Wszakże cię nie proszę do towarzystwa. Idź sobie śnić o kochance, w braku jej samej. Mnie nie wystarcza dnia na tyle roboty.	Za nic, nie mogę.	Dlatego właśnie spróbuję dziś wieczorem ustalić szerokość geograficzną Wyspy Lincolna, a jutro w południe spróbuję obliczyć długość.	Pan de Tréville przemilczał iż ten niewinny muszkieter, ten zacny rycerz, na godzinę przedtem, z bronią w ręku, napadł na czterech urzędników sądowych, wydelegowanych przeze mnie dla wyświetlenia sprawy jak najdrażliwszej.	Czy ktoś nie mógłby czytać ci na głos?	Miałbym coś dla Franciszki; z trzydziestoma tysiącami franków posagu panna nie może być wymagająca.	No, Jurek! daj mu spokój! Muszę waszą uwagę zwrócić na pewien fakt z dnia dzisiejszego, który mnie oburzył. Ale co to, nie macie wina?...	Panie Franciszku! Błagam pana, niech pan nie odchodzi!	Przytem królowa Jadwiga może sobie przypomina swe poprzedniczki, nie licząc Aldony...	Ino to baczcie, że człowiek do was gada na tym progu śmierci!	Niechże Bóg potępi moją duszę, jeśli to kiedykolwiek uczynię Dokąd wyjechali?	No tak, ja rozumiem, ale można było napisać, czy ja wiem... zatelefonować...	Stąd to pochodzi, że zbyt długo czekam, by móc z panią mówić.	To jeszcze Polska.	A więc, pomyśl	Bello widziałem dziś po południu twego dawnego przyjaciela.	Czegóż jeszcze brakuje?...	Dlaczego byłeś, drogi książę, tak srogi dla królewicza Bulby?	I ty mówisz, że on widział Jasia? Gdzie?	Jak go spotkam.	Prawdziwy kumys Potem nalał kubek po brzegi.	Proszę w imieniu moim (znowuż uczułem, że mię sen ogarnia, odpowiedziałem jednak z największą w świecie powagą), złożyć za gościnność dzięki	Bóg zapłać, mówię ci, pluń na to diable nasienie, przecież rozum swój masz...	Długoż to potrwać może?	A gdzie to jegomość chce jechać?	Czy byłeś już używany do podobnych posług?	Dzięki ci, panie, i pokój z tobą.	Małą milę ode mnie. Czy waszmość znasz pana Fredra?	Może ropucha...	Mów pan spokojnie: zmarłego, panie Merwig Zaczniemy teraz na nowo, panie Merwig. Ja wezmę sprawy w moje ręce.	Oj, to stanowisko! djabelnie kosztowna rzecz! szepnął pan Jan.	Przyszliście do nas na herbatę?	Takaż to mocna ona Nastusia?	To na Wołoszy tyle upiorów, ojcze?	Tylko tyle? No, a na przykład mnie co by pan powiedział?	Z czegóż pan to zrobił?	Ale...	August!	Chciałbym żeby pan Lejzor również posłuchał.	Cicho, bo dostaniesz!	Ciągnij!	Dlaczego?	Do rzeczy, do rzeczy!	Gdzież on?	Ja mam	Jadłam, ojcze	Jaka suma?	Jaki świat, taki cezar!	Maszże, babo, placek! Prędkoż oni tu mogą być?	Mendel.	No i co?	O, na pewno.	Podpisz, milordzie!...	Ty?	Tytoń!	Uciec do Abisynii.	Uszczypnij go... ukłuj... nawet sparz...	„Jesteś gotów?”
Nie mam ja żadnej zawziętości, miłościwy panie, bo oto na łbie głębszą jeszcze szczerbę od szabli noszę, którą szczerbą mało dusza ze mnie nie uszła, ale że mi ją zacny człowiek uczynił, przeto urazy do niego nie żywię.	Tak jest, Harbercie A gdy zmierzymy te dwie pierwsze odległości, to znając wysokość żerdzi, będziemy potrzebowali tylko rozwiązać prostą proporcję, by otrzymać wysokość ściany, co nam oszczędzi kłopotów z bezpośrednim jej mierzeniem.	Nie przerywaj, Tertius! Znalazłem go na stanowisku wysuniętym na czterdzieści mil przed posterunek Macnamary, a moi ludzie delikatnie, lecz stanowczo, dali mi do zrozumienia, iż kraj zaczyna się ruszać. Niby jaki kraj, Beetle!? Ja, Bogu dzięki, nie umiem malować słowami, ale ty z pewnością nazwałbyś ten kraj piekielnym. Jeśli nie tkwiliśmy po szyję w śniegu, staczaliśmy się ze stromych zboczy gór. Życzliwie usposobiona ludność, mająca dostarczać robotników do bicia dróg (zapamiętaj to sobie, Kiciuniu), siedziała za głazami i strzelała do nas jak do celu. Stara, stara historia! Zaczęliśmy szukać Stalky’ego. Miałem wrażenie, że on się dobrze zadekował i, istotnie, o zmroku znaleźliśmy jego i jego oddział, bezpiecznych jak pluskwy w kołdrze, w starej malockiej fortecy z basztą na jednym rogu. Forteca po prostu wisiała na wysokości pięćdziesięciu stóp nad drogą, którą w skałach wysadzano dynamitem. Od drogi zaś w dół szło dobrze strome zbocze górskie wysokości pięciuset do sześciuset stóp, prowadzące do wąwozu około pół mili szerokiego, a dwie do trzech mil długiego. Po drugiej stronie wąwozu siedziały draby, metodycznie badające, na jakiej wysokości mogą nas trafić. Wobec tego zapukałem, oczywiście, do wrót, a wszedłszy, potknąłem się od razu o Stalky’ego w brudnej, poplamionej krwią, starej burce, kucającego na ziemi i jedzącego ze swymi ludźmi. Mówiłem z nim ostatnim razem przed trzema miesiącami przez pół minuty, ale przywitał mnie jak gdybyśmy rozstali się poprzedniego dnia.	To szczególne! Odkąd rozmawiam z tobą, nietylko ciebie widzę, ale także Kaniówkę; mamę, siostry, sokory nad naszym stawem. Do mamy pisuję czasem i otrzymuję listy od niej, częściej od sióstr...	Wszystko się tak stało, jako mi ów zapowiedział. O moiściewy... słusznie on święty po śmierci niebieskie pałace zamieszkuje, gdy za żywota w komóreczce ciasnej a ciemnej niczym więzień przebywał. Wchodzę do onego Collegium Maius, o profesora Jana z Kęt pytam; wskazują mi drzwi w sieni na dole; izdebki malutkie, jedna do modlenia, a druga mieszkalna. Próbuję, ino na klamkę zawarte, nie ma nikogo. Siedział w sali na górze, w księgach mądrości zaczytany. Janitor, co znaczy odźwierny, zaprowadził mnie i przezprzez (gw.) tu: potrzebujący. albo proszącego przed jego przewielebność prowadzić do siebie., wysłuchał łaskawie i pomyślawszy nienajdłużej, srogie utrapienie moje całe załagodził.	Przyszła mnie prosić, ażebym pomogła jej w uporządkowaniu bielizny, sukien, koronek, słowem, całego gospodarstwa. Ona spodziewa się, że wkrótce mąż do niej wróci, i chce poodświeżać jedne drobiazgi, inne zakupić. A że jak mówi, nie ma gustu, więc prosi mnie do pomocy i obiecuje mi płacić po dwa ruble za trzy godziny co dzień.	Chciałem też pięknie prosić, w razie gdyby co zaszło... wiecie, panie... aby jakowe nieszczęście albo co... aby pchnąć zaraz pachołka na łeb do Spychowa. Jeślibyśmy zaś już wyjechali, niech nas goni!	Przecież wiesz, że przysięgłem zabić wszystkich, którzy mają pecha należeć do rodziny mojego śmiertelnego wroga! Przysięgałem to w noc, gdy pochowałem trzeciego brata, którego powiesił twój ojciec. Bóg, morze i moi marynarze są mi świadkami. A teraz za te słowa przyjdzie zapłacić jedynej kobiecie, którą w życiu szczerze kochałem, ponieważ ty, pani, musisz umrzeć!	Więc może źle się wyraziłam. Po prostu twoje podejście do życia jest piekielnie niewygodne.	Ale ja o pańskim synku... Bon!bon (fr.) a wreszcie ja tylko udaję... Ale liczyć umiem... Alorsalors (fr.) pański synek, pański milusiński powinien iść do szkoły. I zetną mu loczki kaci. férocesféroces (fr.) Nie pozwolą mu nosić ślicznych loczków jaka szkoda. ale później. Jedenaście jedenaście, dwanaście, trzynaście. n’est-ce pas?	Dajmy temu pokój i wróćmy do rubinu. Oświadczyłeś pan Mr. Van Rawlstonowi, że wiesz zgóry, iż popełniona zostanie kradzież. Czy znaną była też panu osoba złodzieja?	Imię, Tajemnica rzekł do nich dobrotliwie	Mój drogi, uprzedzasz się. Samo to, że przyjechała do nas, mówi o niej zupełnie co innego. Dla mnie jest ona sympatyczna: piękna, dystyngowana, delikatna i wygląda na dobrą.	Jak mi się zdaje, jest nieco kokietką Nie przebiera. Lubi hołdy mężczyzn. Pozwolę sobie powiedzieć, pani Gould, że Ramirez nie był jedyny. Prócz niego miał być tam jeszcze jakiś inżynier z załogi kolejowej. Jemu również pogrożono strzelbą. Stary Viola nie pozwala żartować ze swego honoru. Od śmierci żony stał się niespokojny i podejrzliwy. Bardzo się ucieszył, że będzie mógł młodszą córkę zabrać z miasta. I cóż się stało? Ramirez, uczciwy chłopak, pozbawiony swej ukochanej, nie może bywać na wyspie. Nie ma na to rady. Stosuje się do zakazu, ale, rzecz prosta, iż często zwraca spojrzenia ku Wielkiej Izabeli. Wygląda na to, iż miewał zwyczaj spoglądać do późnej nocy na światło latarni. Otóż podczas tych sentymentalnych czuwań dostrzegł, iż Nostromo, inaczej kapitan Fidanza, zwykł powracać bardzo późno ze swych odwiedzin u Violów. Niekiedy aż po północy.	Są granice granice na szlaku wiodącym do mogiły, których człek nie chciałby przestąpić. Taką właśnie granicą jest na drodze życia mego ów przybytek sprawiedliwości.	Cóż nie boisz się, wasza dostojność, wchodzić do fenickiej świątyni, gdzie na ołtarzu zasiada okrucieństwo, a służy mu przewrotność?	Prawdę mówicie, ale Pietrkowi wójtostwo do grdyki nie wraca, nie; grontu już dokupił i stodółkę dostawił, i konie ma kiej te hamany!...	Mój panie jesteś pan kiepskim trefnisiem! Nadal radzę mu powstrzymywać się od podobnych sztuczek, bo...	Niestety, tak jest. Watzdorfa cień tylko tu stoi; czuję, że nademną wisi nie ubłagana zemsta tego ministra-pazia. Jestem szpiegowanym na każdym kroku, być może, iż i sługi moje kupiono. Nie znalazłem wielu papierów, a inne w nieporządku. Domyślam się rewizyi tajemnéj. Jeśli ją dopełniono, jestem zgubiony.	Są tacy! Niech pani spojrzy prosto przed siebie: tam siedzi panna Müller i panna Grünspan, dwie złote jałówki łódzkie. Mada Müller dusi się w swoich zbyt sztywnych jedwabiach, a że przy tym z trwogą myśli, że służąca może przegotować knedle, więc ciągle się poci ze strachu; przez pięć minut, liczyłem uważnie, wypiła cztery szklanki lemoniady! Panna Mela Grünspan wygląda na nadzianą entuzjazmem; umyślnie, trzy razy, pytałem ją o Neapol	Taka krowienta jest więcej warta, bo ją nie trzymają przez grzeczność, dla zasług dawniejszych, dla jej sztucznych zębów, włosów i późnego wieku!... Mogłabyś już pani wnuczki bawić swoim śpiewem, a nie grywać na scenie!	Ach, panie Stachu!... Anim o tem marzyła. Muszę powiedzieć papie, muszę!	I mój ojciec jest duchowny	A mówiłem, że będzie szturm. Chodźmy stąd, panie Michale, dość już tego stania.	I tobie, panie!	Kończmy, panie bracie.	O, widzieliście go, pyszałka i egoistę! Brawo, znów mam przed sobą człowieka, który gotów jest porąbać siekierą cudzą miłość własną, a sam krzyczy, kiedy go kto szpilką draśnie.	Oddaj mi to, o co cię proszę, jaśnie panie!	Pani Obowiązkiem moim jest zwrócić pani uwagę, że pani się wyzuwa...	Panie hrabio musimy naradzić się i zdecydować, co robimy dalej. Toż to miesiące, miesiące upłynęły! Trzeba jechać nareszcie. Kiedyż my pojedziemy?	To panie znały Wiktora Hugo?	To? To są stare grzyby z konserw, przyrządzone à la millanaiseà la millanaise (fr.)	Tylu was jest, co i było za mnie?	O, nic mnie to nie obchodzi! Nie patrzę na siebie tak, jak inni na mnie patrzą. Jestem przekonana, że czułabym się z tym przeważnie bardzo źle.	Nie pytałem się was o nic i nie pytam. Wasza rzecz. Ale jak tu ma być co takiego	Temu chirurgowi nie jesteś nic winien, sądzę zaś, iż jesteś cośkolwiek winien mężowi: jeżeli chodzisz na dwóch nogach jak wprzódy, to jego dzieło.	A jak uciekł przed panem?	A na mnie sierdzi się przecie!	A zatem jak mamy to zrobić?	A, zaraz na grzyby...	Bo mnie ta niespodziewana dla mnie samego sympatia ożywia trochę, podnieca, i doprawdy, zjawiła się ona bardzo w porę, kiedym już zwątpił o wszelkich urokach życia...	Bo nie chcę. Nie chcę się czuć przez całe miesiące zwierzęciem, a po urodzeniu dziecka, o którym nie wiem nawet, jakie by było, być mamką, piastunką, służącą... Nie chcę! Dość tego miałam raz.	Co nie, to nie, miłościwy ojcze! Właśnie wam wziąłem rocharoch (daw.)	Gdzież w tym roku wybiorą się państwo na lato?	Jak dawno nosicie biały płaszcz?	Jak pan umie psuć mi wszystko!	Maks, także zostajesz w domu?	Myślisz, że nie na dłużej? Głupi jesteś.	Na bok z karetą! wołali pijani.	Na scenę wszyscy!... Lud na scenę! kapłani na scenę! wojsko na scenę!...	Nie widziałam, jak zatrzymał się obok kotłowni.	No, cóż tak nadzwyczajnego?...	No, tak... oczywiście... twój brat.	Owszem. Na to się zgadzam.	Tak? I cóż dalej?	Więc czy ty nie widzisz tego?	Wspaniały... czy tak?	Wtorek. Dwa dni był pan nieprzytomny.	A Centhia już trzeciego mienia podobno zastąpił Rubra Celer, Celera Sextus zastąpi.	Bała się krzyczeć! Zośka, słyszysz!... Kiedy się wasze kochanie wykryło?	Był już karany?	Będzie dobrze.	Co pani powiada?!	Czy mamy go szukać dalej?	Cóż pan taki markotny, hrabio?	Cóż wam wypadło że się krowy pozbywacie?	Daj mi przylepkę, a przeżyję cały dzień!	Dawać prędko inną, bo nie mam czasu!	Dla pani wolę zaraz coś ofiarować	Ho, ho! tym już groch powschodził...	Ja ci dałem sakiewkę?	Ja powierzam pani połowę majątku...	Jean! czy przywiozłeś mi pieniędzy? Jestem bez grosza!	Moja miłość takoż.	Muszę ci jedno przypomnieć, ja jestem Żydówka!	Mów ciszej i dowiedz się wreszcie. Yetmeyer w Orgazie pułapkę szykuje bohaterowi swej pantomimy.	Nie mogę odpowiedzieć z całkowitą pewnością Mam albo 183, albo 182 lata. Ale wiem, że kiedy przyleciałam tutaj z Afryki, król Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębukról Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębu	Nie psuj kwiatków, to je boli	Nie takich panów widziałam a też człowieka umieli uszanować.	Nietrudno było poznać powóz; zresztą, jechałem w pani ślady. W Sèvres pocztylion, który panią odwiózł, powiedział mojemu adres. Czy pozwoli mi pani być jej kwatermistrzem? Prześlę niebawem wiadomość, gdzie panią ulokowałem.	O, gdybyś chciała...	Och, wcale nie!	Oczywiście, oczywiście Istnieje, i to w stopniu niebezpiecznym. Moje raporty z ostatnich dwunastu miesięcy wyjaśniają to dostatecznie.	Odrzuciła mnie, wiesz pan o tym?	Podoba mi się twój kraj, Iry. Ten widoczek okupuje nawet złe drogi i dziurawe mosty.	Pojedziesz, i będziesz tam bezemnie działał i cierpiał!...	Powiedz	Powinien by pan zacząć apostołować swoje nowe poglądy.	Pozostaje mi tylko uzgodnić warunki pojedynku.	Proszę wejść	Prośbę mam wielką, miłościwy królu	Przecież nie może się równać z Wyspą Lincolna!	Taki stary robotnik wędrowny?	U Basi co w sercu, to w gębie. Zresztą mówiłam już waćpanu, że ona jeszcze woli bożej nie czuje: Krzysia więcej!	Waldemar? Skąd wiesz?	Wszystka odstąpiła?	Wybrano go a korony się nie odrzuca.	Zdaje mi się, że opracowałeś dziś system karmienia mnie samymi kadzidłami.	Śmierć mi przyniesie żywot inny wieczny. Ku niemu śpieszę.	Żyd w więzieniu! złapał go Grenis z twoim psem!
Ale co według pana należy tu wyjaśniać? Jeżeli pan nie wierzy, że to był mój ojciec, proszę to powiedzieć natychmiast, a jeżeli uważa pan, że to był on, proszę się z tego wytłumaczyć.	Nic ci nie przyrzekałem, a teraz ci to tylko przyrzec mogę, że jeśli mi się poważysz raz jeszcze przyjść z temi piskami i czas zajmować to cię każę tam zasadzić zkąd niełatwo wyliziesz...	Ale, mój drogi niech pan nie mówi, żeś pan już wyczerpał życie. Jeśli mężczyzna tak mówi, to można mniemać, że życie go wyczerpało. Lord Henryk jest bardzo złośliwy i ja chwilami pragnęłabym być złośliwa; ale pan jest stworzony, aby być dobrym, wygląda pan tak dobrze. Muszę panu wyszukać piękną żonę. Lordzie Henryku, czy nie myśli pan, że pan Gray powinien się ożenić?	Skromność to mówi z waszmości i może sentencja ta ma gdzie swoją prawdę na świecie, w Polsce atoli nie da się jeszcze, chwała Bogu, zastosować do nikogo: mamy szczere poszanowanie dla tego wszystkiego, co się o Kościół boży ociera na ziemi, i daj Boże, abyśmy nigdy nie czynili inaczej.	Wyjrzyj na ulicę i zobacz, że to zajęcie dla żebraków. Modlą się ci, co nie mogą inaczej zarobić na kawałek chleba. Wszyscy inni pracują albo kradną. Albo kradną i pracują. Amen. Takie czasy, a Pana Boga zostaw, nie szarp za kapotę, bo i tak założył ręce. Nie śni mu się nawet mieszać do tego całego bałaganu. Jakow, ty się doczekasz, że zostanę goła i bosa. I ty, i on. Wszy uciekną nam z grzbietu razem z koszulą.	Zmiłuj się, kapitanie zmiłuj się, nie daj poznać Athosowi, iż wiesz, że jest raniony: w rozpaczy byłby, gdyby do uszu królewskich to doszło, a ponieważ rana jest niebezpieczna, bo przez ramię do piersi dosięgła, można się obawiać...	Gdzie?... poznałem, żem źle myślał, że nam nie wolno odsuwać się pogardliwie od życia i jego cierpień, że to jest egoizm tylko. Śmiej się, ale powiadam ci, że teraz znalazłem prawdę.	Sto pokoi, do których nikt nie wchodzi To mi coś wygląda, jakby tajemniczy ogród. A gdybyśmy tak wybrali się i obejrzeli je? Dowiozłabyś mnie w fotelu i nikt by się nie dowiedział.	Bo myślałem, że to pan Mielnicki przejechał	To zależy od żony, moje panie! A ja, znając przedmiot miłości Wacława, ręczę za nią i za niego, że oboje dotrzymają.	A teraz za karę obejrzyj się dokoła Na prawo pusto, na lewo pusto, przed tobą to samo, za tobą nie inaczej.	Filantrop to jakiś. Dobrodziej. Dopóki łotrostwo kradzieży dawnych bogactw nie jest wygubione na całym świecie, zamęczy on się, biedaczysko. Łotra w ludzkości trzeba najprzód wygubić, a dopiero później budować normalne życie.	Mówię ci. To się jemu nie podoba. A może jest zazdrosny?!	Nie, a raczej tak. W każdym razie nie we freudowskim tego słowa znaczeniu. W tej pracy zapożyczam się u fizyków, transponując ich metody poznawania atomów. Po prostu myśl świadoma spełnia tu rolę promieni „gamma”, którymi bombarduję złoża nieświadomej istności psychicznej, próbując oderwać od niej elektrony półmyśli i półdoznań drzemiące na dnie. Czy nie pociągało to pana nigdy? Czy nie szukał pan warunków najbardziej odpowiednich dla zagłębiania się w te otchłanie drugiego życia? Jest to sport jedynie pasjonujący i jedynie zdolny zastąpić tęsknotę człowieka do wiecznego poznawania.	Tak Dobrzeście to określili. Nie znaleźlibyście nic nawet w części równie ścisłego na określenie waszej działalności, włączając w to wszystkie wasze komitety i delegacje. To ja jestem prawdziwym ideowcem.	Jeżeli jednak zbyt długo czekać na walenie się wieży, to i ciekawość może się wyczerpać.	Bądź cierpliwa, moja Vasiliki Dzisiaj wszystko się zakończy; ma przybyć firman od sułtana i mój los się rozstrzygnie. Jeśli otrzymam całkowitą łaskę, wracamy natychmiast triumfalnie do Janiny, jeśli zaś wieści są niepomyślne, jeszcze tej nocy uciekniemy.	Zdaje mi się, że warto odpocząć przede wszystkim	A Rafał Ezofowicz to twój ojciec?...	Jak to? przecie przed chwilą byłeś wręcz odmiennego zdania?	Kobietą i chrześcijanką! na tym statku, w takim miejscu! Dziwne by bardzo było, ale możnaż wierzyć temu?	To ty mnie nogi zestawiał?	Wielki to dla nas zaszczyt, ale...	„Stało się nie mogłem zapobiec temu szaleństwu. Ostatecznie, pan de la Mole jest tak wielkim panem, że opinia potrafi znaleźć usprawiedliwienie dla młodego pułkownika, który zaślubi tę uroczą wdowę. Moja śmierć pokryje wszystko”.	A ja się dam zabić, że dawno już uszedł z Krakowa. Tydzień by tu siedział u wroga w paszczy?	A jednak takie sprawiasz wrażenie Oto człowiek nie z tego świata, zazdrośnie strzegący skarbów swego serca, zaklęta królewna, niedostępna forteca, czy jak tam chcesz to nazwać, która czeka na zwycięską zdobywczynię.	Jak to, wcześniej nie będziesz?	To zagadka? jakże powodzenie miéć, a nie miéć szczęścia...	Wiem, wiem Ale co za pożytek z czytania, kiedy potem te listy idą do śmietnika.	Po co przerywasz? Jesteś inna i basta. Tobie ani radzić, ani odradzać nie trzeba, i nie znalazłby się dość zuchwały Niemiec, który by ośmielił się uczynić podobną propozycję tobie.	I dlatego, mój miły, wydało ci się, że nie ma między nami żadnego dystansu. Przecież mówiąc o człowieku, którego nie mogę kochać, myślałam o człowieku, którego kocham.	Co mi swoboda? na co życie? na téj ziemi spalonéj i tak daleko od swoich, gdzie nie słyszę ani języka rodziny, ani szumu moich ukochanych lasów, ani strumieni szmeru, i ona!	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Niech mama nie daje! Jeżeli ojciec nie dba o swoje zdrowie, to myśmy powinni.	Ale jakie nadzieje pan wiąże z ustępstwem, którego żądasz? Będzie pan może żałował, żeś je uzyskał, a ja będę żałowała na pewno, że go panu użyczyłam. Zasługuje pan na szczęśliwszy los niż ten, który miałeś dotąd, i ten, który cię czeka w przyszłości, o ile go nie poszukasz gdzie indziej!	Jeno że kraju nie zna...	Nie boi się pan?	Nie pani, mam honor przedstawić pani skarbnikowiczowej dobrodziejce (tak się mu kazała tytułować) synowicę moję, Annę Sienińską, wychowankę podczaszynej Ordyńskiej, która tu z ojcem swym, a bratem moim, pod tę chwilę nieprzytomnym, samotność moję podziela.	Nie zastanawiałem się nad tym	O, wcale nie, bo już umiem pogardzać... Niech się żeni z tą Mongołką...	Zdumiewasz mnie, Stefanie Ja co dzień wylewam potoki łez...	Eine Rasse, eine Zukunft, eine Ordnung. Jedna Rasa, jedna Przyszłość, jeden Ład. Nadejście czego Höfle zapowiada. Gmach tysiącletniego Państwa jaśnieje oto przed oczami zdumionej i oczarowanej ludzkości. Ale budowa wymaga pracy, ofiar i samozatraty jednostek. Dla patrzących w przyszłość i widzących daleko, roztacza się widok pełen dumnych marzeń, zasnuty dymem i rozjaśniony ogniem. Człowiek przejdzie przez ogień oczyszczony, plemię ocalone, gatunek zbawiony. Historia tego nie zapomni i już dzisiaj krwią pisane są jej najchlubniejsze karty. Historia tego nie zapomni i ludzkość, po wiek wieków. In alle Ewigkeitin alle Ewigkeit (niem.)	A co sobie myślisz? Już niedługo.	Dobrze, napijmy się raz jeszcze za rozwój i pomyślność przemysłu	Hela: Ach tak, przepraszam ojca, zapomniałam, że jestem chrześcijanką.	I twarzy i charakterów, rzekła Laura, myślimy, czujemy, sądzimy jednakowo... oboje lubimy samotność, i żałujemy ilekroć rozstać się z nią jesteśmy zmuszeni.	Prezesie zlituj się, zapominasz się, poniżasz sam.	Szczerze mówiąc, co sądzicie o tym?	Tak I przypominam sobie, że dokładnie przed pięciu laty w tym kursie uwolniłem go od wszelkich gier z powodu niezbędnych lekcji dodatkowych. Ale à propos	Zbierze się jutro.	Zamknięty u siebie i nie odpowiada, chociaż pukałam. Nie wiem, co będzie z obiadem, bo już gotów, a nie ma komu jeść.	No, nie... Ale ponieważ nam nie wolno pytać się o wiele rzeczy, więc musimy tak prowadzić rozmowę, ażeby nam wszystko powiedziano. Czyżbyś tego nie rozumiała?	Już szósty dzień nic nie jesz, zdechniesz.	Nie ma dla nas rady!	Nie ma go jeszcze?	Owszem. Właśnie wspomniany przeze mnie Del Rio, którego Disquisitiones magicaeDisquisitiones magicae (łac.) w podobiźnie, za pośrednictwem obrazu., dokonanego przez heretyków z zemsty za prześladowanie ich wiary.	A bo mi wesoło! aż. zagrały jej białe zęby, szarpnęła konia i wyśpiewywała jeszcze rozgłośniej.	A ja pana kocham, bo pan jest porządny szlachcic, prawda ciociu?	A ja z wami nie mogłabym pójść na spacer?...	A może wuj Krzysztof nie chce?	Ależ dlaczego? cóż ty tu będziesz robić? Tam są twoi bliźni, nad morzem!	Czemu nie możesz?	Czy mam cię przekląć, czy też...! Spróbuj no choćby w myśli mnie podpatrywać, a... a... nawet ja nie będę mógł cię ocalić. Sza! Milcz jak pień!	Doskonale! Możemy je połykać tuzinami tuzinów, zanim wyczerpiemy ławicę. Gdybyśmy teraz zabrali ze sobą trochę na śniadanie?...	I owszem, oglądałem.	Ja tak nie lubię o tym mówić	Jeszcze nie, ceklarzuceklarz odpowiedział Płaza.	Naprzód proszę nie żartować z duchów. A po wtóre... dlaczego mam chodzić na wszystkie sesje tych pań?	Nie odetchnę, aż w polu	Niech babcię moje słowa nie obrażają: odpowiedziałem w tonie jej słów. A teraz proszę o motywy.	No, dobrze Wyprawiłaś pani dziewczynę, a tymczasem my nic nie wiemy...	O nie! On mnie zdradzać nie będzie!	A! tak prędko!	Bóg dał gości, znamienitych gości! Przyszedłem służby ofiarować i o godność spytać.	Czy wiesz, skąd wracam?	Czyś gotów?	Daj spokój z twoimi specjalistami. Kazałam kupić słoninę. Przy bożej pomocy wyzdrowieje.	Dlaczegóż więc chcesz ją zdradzić przede mną?...	Ja tego człowieka darmo od waszej książęcej mości nię chcę.	Ja?	Kupię ci, Józia, kupię...	Naturalnie o pieniądzach musimy mówić jak finansiści.	Niech będzie daleko, jak chce, trzeba ścigać.	No, wystarczy! Ilekroć będę na targowicytargowica	Podobno wczoraj w nocy.	Poradzę sobie, proszę pani!	Rzekłeś, wielki proroku.	Siedemdziesiąty drugi	Spudłowałeś rzetelnie.	Taką dużą, wielgachną beczkę.	W zakładzie leczniczym...	W zastawie u Fenicjan, u niektórych bankierów i kupców, wreszcie u świętych kapłanów...	Według mego rachunku mamy płacić siedem szylingów, sześć szóstek! Ale lepiej, żeby pan sam policzył.	Whisky?	Więc czemuż tém gorzéj?...	Wróciliście tam wszyscy, kochana pani?	Wycofać swój kapitał może pan nawet w połowie stycznia roku przyszłego.	Zaczekać z pogrzebem na rodziców?	Ze dwie godzin upłynie, nim wyruszą, a za dwie godzin pan podskarbi tu będzie.	Śmierć
Mój drogi przyjacielu, czy jakikolwiek testament może się obejść bez kodycylu? Ale przyszedłeś tu przede wszystkim na śniadanie, czy tak? No to usiądź sobie wygodnie i zacznijmy od sardynek i świeżego masła, które masz tu, na listku winnym, specjalnie dla ciebie, ty niecnoto. Aha! Rozglądasz się po moim pokoju, cztery wyplatane krzesła, obrazki po trzy franki sztuka. Co robić? To nie Hotel Książęcy.	Gdzie on ma być? Poszedł z Berem woły na rynku kupować!	Powiem, że dał ci plan tego domu, w nadziei, że hrabia cię zabije. Powiem, że uprzedził hrabiego, wysyłając mu list. Powiem, że ponieważ hrabiego nie było, to ja odebrałem list i czekałem tutaj na ciebie.	Ma się rozumieć, że doktor Strong. Nazywam go starym, co na jedno wychodzi, sam pan o tym wie!	Straż cię w okowach powiedzie na basztę zamku. Z przeziorów między belkami i z widzierów dachowych ujrzysz głuche, zadumane bory po górach, święte buki po szczytach i szare daleko grzebienie skalnych osypisk. Spojrzysz we Wisłę kochaną, jak z pomiędzy lasów, srebrnobiała, kręgiem, półkolem wypływa, jak się u skał falisto zatacza i cicho w puszczy ginie zielonej...	Wasza Wysokość napisze do mnie miły list, jak to wybornie umie; powie w nim, że nie będąc przekonany o winie Fabrycego del Dongo, wielkiego wikariusza diecezji, nie podpisze wyroku, który mu przedłożą, i że ten niesprawiedliwy sąd nie będzie miał następstw na przyszłość.	Duszko ojciec twój miał słuszność i zgadzam się z nim najzupełniej. Nie zdarzyło mi się spotkać człowieka, który by w jego wieku mógł pochwalić się takimi jak on łydkami i najdrobniejsze druki czytać bez okularów. Lecz co do powyższej maksymy, rozciągając takową do naszego małżeństwa, przyśpieszył je, narażając mnie na koszta, których dotąd pokryć nie zdołałem.	A już wtedy jakeś to pan u nas mieszkał, już wtedy puszczałam się tęgo. Nie umiałeś się do mnie zabrać.	Istotnie, jest to coś tak od nas dalekiego, że pan tego nawet wcale nie rozumie. Coś, czego wcale nie znamy... O czym mówił LeopardiLeopardi, Jakub (1798–1837)	Uspokój się, wodzu Tak mądrze rozstawiłeś wojska, że nieprzyjaciele musieli być rozbici. A w jaki sposób?... to już nie należy do ciebie, tylko do twoich pułków.	Jak to? Pan go nie znał? A od kiedy pan tu mieszka?	Tak to jest. Nie są to żadne dla żołnierza arkanaarkanum (z łac.) rzekł Czarniecki.	Jak to, a ty nie pójdziesz?	Prędko! Prędko! Byłam taka niespokojna... Co tam robiłeś?... Ale nie jesteś sam?...	To bardzo odważny szlachcic. Nie szkoda ci go?	Szkoda tylko że za wcześnie odjechałem, ale czy przypominasz sobie, Andrzeju, jak zagroziłem chłopu, że jeśli nie wykona moich rozkazów, potrafię go ukarać, chociażby się ukrył we wnętrznościach ziemi?	Nie bój się! Nie będą o to pytali, jak ją znajdą!	Rozkaz nie został odwołany ale już nas nie obowiązuje, gdyż jedyny ratunek i ocalenie wojsk naszych w łasce waszej książęcej mości, pod którego komendą odtąd żyć, służyć i umierać chcemy.	Beroes?... Beroes?... Gdzieś słyszałem to nazwisko...	Dobrze, a który to?	Istotnie tak sądziłam. Tss! Agnieszko! I dlatego to właśnie milczałam.	Jeśli prawdziwy sandał, to pachnie.	Mam obowiązki ale gdzie ty iść zamierzasz?	O... bardzo okazałego mężczyznę, wszyscy to mówią. Moja matka też słyszała taką opinię. Kiedy byłam u niej w niedzielę, powiedziała wyraźnie, że wszyscy nazywają młynarza okazałym mężczyzną.	Pragnę mówić z panem nadal równie szczerze jak z początku pominę wszelkie względy skromności i delikatności, jakie winny by mnie wstrzymywać w pierwszej rozmowie; ale zaklinam, wysłuchaj mnie spokojnie.	To Człowiek! Tak przemawia Człowiek! W ten właśnie sposób rozmawiali ludzie koło klatek zwierzyńca królewskiego w Udajpurze. My, starzy obywatele dżungli, wiemy, że Człowiek jest ze wszystkich istot najmędrszy... choć sądząc z tego, co słyszymy, moglibyśmy go uważać za najgłupszą istotę pod słońcem.	Wielki Tydzień! Gdzieżbym to gorzałkę piła!	Niestety wytwarzano tylko laboratoryjną namiastkę kauczuku, który nie nadawał się do użytku, gdyż nie dał się wulkanizować, czyli połączyć z siarką. Poza tym różnił się od naturalnego i tym jeszcze, że był wyłącznie związkiem terpenowym, nie zaś molekularnym połączeniem terpenówterpeny (chem.)	Nas, bo i ciebie. Wyszpiegowali, żeś to ty zanosiła Kuzykowi fałszywy rozkaz partyjny!...	Nie mów pan tego pani Tekli.	Nie krzycz pan, tu nie bożnica!	Bynajmniej. Tylko proszę mi wytłumaczyć, poco miałbym zbliżać się do pani?...	Talentu nie masz, kochanko! Cóż robić? Talentu nie masz!	Mam do pana interes w cztery oczy.	Przepraszam panię, ja się nigdy nie nudzę.	Zanim więc zjawią się tu pozostali goście, my zdążymy pochować twoich rodaków. Carmaux i Van Stiller, macie świetne oko, nie chybcie więc celu.	„Nie fatyguj się, poczciwy żołnierzu!”	Panowie! panowie! zastanówcie się!... Cierpliwości, Athosie! W złą sprawę wdajecie się, panowie, możecie się zasypać. Ja z moim pachołkiem damy do was trzy strzały, z piwnicy dostaniecie tyleż, a jeszcze pozostają nam szpady, któremi ja i mój przyjaciel władamy niezgorzej. Mnie przypada załatwienie wspólnej naszej sprawy. Słowem mojem wam ręczę, że niedługo będziecie mieli czem ugasić pragnienie.	A prawda nie jest dobrem?	A więc nim nie jest?	Bodaj, że tu nie ma żadnego „po wtóre”!...	Byłam, nie widziałaś mnie?	Dlaczego, Pawle, nie wspomniałeś mi ani słowem o tym, że wiesz?...	Jak dla kogo, panie	Jakże! A kto by Wierzynka nie znał!	Jeszczem dziś kruszyny chleba nie miał w gębie... takie coś czarne lata mi przed oczyma...	Nareszcie, nic jeszcze nie stracone.	Nie chcesz wyjść stamtąd!	Nie chcę wracać.	Nie ma co mówić, masz słuszność, chłopcze	Nie, nie	Nie.	Nie. Nie jest mi zimno	No, kochany wieszczu nie zapomnij-że o mojém poleceniu i powiedz panu Karłowskiemu, że Kameleon chce go widziéć u siebie.	Odebrał pan ostatnie listy moje?	Wzięlibyście se naszą Baśkę do posługi.	Z Żydami nie może być porządny...	Żartuję sobie z tego „nie poszłaby”.	Brakuje nam Mistigrisa, dziś sławnego pod nazwiskiem Leona de Lora, i tego młodego głuptaska dość naiwnego, aby opowiadać hrabiemu o jego chorobach, z których się wreszcie wyleczył, i o jego żonie, którą opuścił w końcu, aby umrzeć w spokoju	Przypuśćmy, że istotnie „wyjechałeś” stąd, przypuśćmy... Czy zapamiętałeś sobie przynajmniej te szczegóły z twego życia, które bezpośrednio poprzedziły tę „podróż”?	Wszak ich widomą głową jest niejaki d’Arthez ów niepozorny młody człowiek, który ma połknąć nas wszystkich?	Za pozwoleniem waszej dostojności, a cóż ja miałem zrobić? Przeciem ja tylko chłop, a on wojownik i żołnierz jego świątobliwości...	Udałem się w tę podróż po wojnie, która się tam rozegrała. Chciałem odszukać grób jednego przyjaciela, tam, pod beznosą czaszką sfinksa poległego. Tymczasem te piramidy, obeliski, sfinksy, pustynia, miasta zaginione i wszystko, co się tam działo, tak mię, uważasz, wzięło, że zacząłem z książek dochodzić, co i jak. Moi przyjaciele, a osobliwie jeden, którego bardzo kochałem, zostali tam zamordowani.	Aha... sprawdzę, pani będzie łaskawa zaczekać.	Bogu dzięki, zbliża się	Będzie zachwycona.	Co się stało?	Postęp odezwał się smutny król.	Spodziewałem się tego listu taki musiał być rezultat. Papiery moje idą w górę, gdy spadają wartości hrabiego de Wardes.	Za kilka tygodni, bracie Sibie, nasza córka skończy lat osiemnaście.	Zdaje mi się, że mieszkasz w sąsiedniej kamienicy	Śni ci się.	A ile chcesz procentu?	A on? On kocha... on szaleje! A on?! Uciec, uciec!... On zapomni!... Wszystko runie!...	A rok?	A, doprawdy?	Bo kawa zimna warta grosz, albo patyk złamany.	Byłaś, moje dziecko, byłaś!... Taki duch czasu, że wszyscy młodzi mężczyźni są pozytywistami, a kobiety emancypantkami...	Chwała Bogu!	Co? zadałam mu bobu!	Dagonie miej ty rozum.	Dziękuję!	Dziękuję, przyjacielu. Kiedy wyruszamy?	Fiu!... a skąd pieniążki?	Głupia jesteś.	Jeśli wam Bóg wróci zdrowie gdzie taką drugą znajdziecie?	Małżeństwo, Miłość	Możeby posłać po delikwenta gońca?	O, ho-ho	Pamiętaj! jutro!	Słychać.	Tak sobie, dosyć. Jeno zawdy szkoda, co pół-Niemiec i pies luterluter (daw. pot.)	Ty, niemasz nic...	U wojewody wileńskiego.	Uważam, że jest jakaś niespokojna. Wieleśmy już o tym mówiliwieleśmy (...) mówili	Wiem.	Więc zapewne chodzi o pieniądze?	Za godzinę z górą.	Zamknięte.	Żadnych księży, żadnych konowałów...
Czekajcie, panie... powiadam: gotów jestem uznać, jeżeli ujrzę spełnienie mojej myśli. O! wtedy i zwichnięcie mego osobistego szczęścia, i długie lata przemęczone w niedoli, wszystko wyda mi się niczym wobec przekonania, że byłem narzędziem wyższej ręki, ale jeżeli przyjdzie umrzeć przed spełnieniem życzeń, tyle burz przetrzymać, a w porcie zatonąć, o! wtedy... zaprawdę nie wiem, jak potrafię sobie wytłumaczyć zagadkę mego życia? Po co ta nieszczęśliwa nauka przyszła kusić mię jak istny szatan, obsypała mię z początku bogactwem i pomyślnością? Bo że mię obsypała, tego nie zaprzeczam, ale to były tylko sidła, aby mię wciągnąć w pogoń za niedoścignionym, za którym biegnąc, rzuciłem po drodze wszystko, co jest rzeczywiste i drogie, uczucia, dostatki, spokój. Jam tej nauki nie szukał. W młodości ani mi się śniło o żadnych odkryciach, urodziłem się z odmiennymi zupełnie skłonnościami, chciałem żyć jak inni ludzie, kochając, bawiąc się, gospodarując, a jeżeli jaki rodzaj wiedzy mię nęcił, to raczej rodzaj czysto myślowy, teorie filozoficzne, gdzie dusza buja swobodnie po wolnych światach przypuszczeń i wszystkie sprzeczności związuje sobie złotym węzłem syntezy. Do analizy owszem, do nauk przyrodniczych zwłaszcza, które ślepo się trzymają ciasnych dróg doświadczenia, czułem wstręt i nieledwie wzgardę; z uśmiechem pysznej litości słuchałem o badaczach, co lata całe trawią na studiowaniu jednej gwiazdy albo jednego wymoczka, i pytałem z nie udanym podziwieniem, jak ludzie poważni mogą roznamiętniać się do takiej mrówczej pracy, kiedy stoją przed nimi kwestie globoweglobowy (daw.) bóstwo hellenistyczne, czczone w pierwszych wiekach n.e., powstałe z połączenia tradycji egipskich (Thot) i greckich, uosobienie mądrości i wiedzy tajemnej, wg legendy autor tysięcy ksiąg. powiedział: „Co jest w dole, to jest w górze, a co jest w górze, to jest w dole.” Słowo to wygląda na paradoks, jednakże doskonale określa myśl, że w oczach bezstronnych nic nie jest niższym ani wyższym; czy cedr czy hyzophyzop niepotrzebny., wszystkie konieczne, czy małe, czy wielkie, często nawet małe bywa najużyteczniejsze. „Co jest w górze, to jest w dole...”, a wszystko równie ważne w oczach Boskich i tych, co sądzą po bożemu. Toteż niczym nie wolno pogardzać... Karząca logika przeznaczenia sprawia, że człowiek zwykle w to wpada, czego się najmocniej odrzekał. Ja także... Jeszcze w kolebce straciłem rodziców; nawet ich nie pamiętam; pozostałem sierotą bez opieki i najmniejszego majątku, wszystko się rozprysło w odwiecznym procesie, który nasze dawne znaczenie z wolna pochylił do upadku. Byłem ostatnim z mego rodu; po ojcu nie pozostał nikt, co by mógł wziąć mię w opiekę; ale z linii macierzystej znalazł się daleki krewny, który zajął się mną jak synem.	SamobójstwoNie mam wątpliwości, Dorianie, że to nie był przypadek, chociaż tak to należy przedstawić ogółowi. Zdaje się, iż gdy wychodziła z teatru razem z matką, coś około wpół do pierwszej, powiedziała, że czegoś zapomniała w garderobie. Czekano na nią pewien czas, ale nie wracała. Ostatecznie znaleziono ją martwą na podłodze garderoby. Napiła się przez pomyłkę jakiegoś z tych strasznych środków, używanych w teatrze. Nie wiem, co to było, ale zapewne coś z kwasem pruskimkwas pruski	Szlachetny mistrzu Odwaga, Niebezpieczeństwo, Śmierć bohaterskaczy nie sądzisz, że rzemiosło żołnierskie cenione jest tak wysoko z powodu niebezpieczeństw, na jakie naraża, oraz odwagi, której wymaga koniecznie i bezwzględnie?	Prawda, to skromnie, zwłaszcza jak na Paryż. Ale przecież w świecie majątek to nie wszystko; liczy się też piękne nazwisko i znakomita pozycja. Ma pan świetne nazwisko, pozycję towarzyską wspaniałą, a poza tym hrabia Morcerf jest żołnierzem; to rzecz chwalebna, gdy w kimś łączy się prawość Bayarda i ubóstwo Duguesclina; bezinteresowność to najpiękniejszy promień słońca, który może zabłysnąć od szlachetnego miecza. Uważam, że wręcz przeciwnie	Nasi... powiadają, że człowiek ten, choć na pozór uległy i posłuszny, przeciwko wam coś knuje wszyscy ziemianie wielkopolscy prawie, zwołani przez niego, związali się z nim przysięgą i pismami pod pieczęcią, że z nim pójdą razem...	Ciociu, proszę tchu nabrać! Ta tyrada grozi zapaleniem płuc. Wierzę ślepo w doskonałości panny Koop, obowiązuję się przez wdzięczność dla majora wystawić jej pomnik na rynku w Dülmen i wypisać to wszystko na marmurowej płycie.	Borynowa pszenica, sielny kawał! Juści!... bo to nie gospodarz pierwszy na Lipce?... ale cosik przyżółta, musiało ją przemrozić czy co... ciężką zimę tu przeszła...	Juści, że jakby na to przychodziło!	A wy napadacie nas na schodach i robicie nam awantury w sprawach które w zupełności do was należą. Wiecie chyba, że my prefektami nie jesteśmy.	Utrzymywał najpoważniej w świecie, że nazwisko i tytuł, które przybrał, należą mu się z prawa, i że pan hrabia wie o tym lepiej niż ktokolwiek inny!	Na niebie już Kurki	Owóż nie uwierzysz, mości książę, jakie to licho na Szwedów, ba! na wszystkich nieprzyjaciół Rzeczypospolitej zawzięte. Gdyby kogoś o zdradę, choćby najmniejszą, posądzała, już by abominacjęabominacja  (z łac.)	Pan żądasz zgodzić się u mnie na szwajcara... no, ja nie bardzo z tego kontent, bo w mojéj służbie same porządne ludzie powinni być, a pan zrobiłeś głupstwo, wielkie głupstwo...	Nawet nie wiedzą o nim. Bóg, który zawsze zwraca jedną rękę do gwiazdy Eshmun, jest znany tylko nam i kapłanom chaldejskim. Przy jego zaś pomocy każdy prorok, dniem i nocą, w pogodę i niepogodę, może odkryć swoją drogę na morzu czy w pustyni.	Nie ma potrzeby ucierania zadka, chyba że jest zapaskudzony. Zapaskudzony być nie może, chyba że się bejało: wprzód zatem przystoi bejać, a potem podcierać zadek.	Działa dla okrętów królewskich... czasem i dla innych. Przeważnie kolubrynykolubryna armatka mniejszego kalibru.. Gdy robota była ukończona, nadjeżdżali królewscy oficerowie i zabierali nam woły od pługa, by nimi pociągnąć działa na wybrzeże. Patrzcie! Oto jeden z najprzedniejszych i najwytrawniejszych mistrzów sztuki żeglarskiej!	Ja myślę, proszę pani, że na to szkoda czasu, bo jedni nigdy ich nie zrozumieją, a inni nie uwierzą bez osobistego doświadczenia.	Zdaje mi się, że prawie siedemnaście	To niby ja ci zawadzam, jużbyś wszystko chciał zabrać, jak Boga tego kocham... poczekaj jeszcze, poczekaj dzieciątko... mnie ta niepilno do Abramka na piwo... oho, jeszcze długo musisz tylko wąchać mój majątek. To mnie żałujesz gorzałki, a całe tysiące rubli pakujesz na swoją grafinię!.. to se kupujesz jaksamity i sajety, a mnie nie chcesz dać gorzałki; a przecie to wszystko moje... a przecie ja tu dziedzic i pan, jak Boga tego kocham... a tobie od wszystkiego wara, jak psu!.. jak ci każę polizać, to liż! ale ugryźć nie wolno, bo nogą w zęby i za drzwi!.. pszoł!.. jucho jedna, pszoł!..	Jeśli to możebne... dam ci może... zastanowię się, czy będę ci mógł dać... ba! dwadzieścia pięć tysięcy franków, pod warunkiem, że zarobisz dla mnie tyleż samo co roku.	Szpitalnik nic nie obiecuje; chłopak schnie Chodzę, śledzę, nic nie wiem, a czuję, coś na tę duszę młodą padło; bo to nie choroba ciała. Zmienił mi się. Obawiam się...	Wszystko! Wszystko tak, jak pan mi to przed chwilą opowiedział. I prosić o rehabilitację, o sprawiedliwość, o powrót na dawne stanowisko, albo o nowe. To jest niepodobieństwo, by głowa państwa, by zwierzchnik najwyższy pozostawił to bez rozpatrzenia! Jestem przekonana, że to pomoże.	Któż by wątpił o tym? Ależ, mój drogi wujaszku, po co tobie się mieszać w te szatańskie sprawy i te walki okrutne? nie lepiej by ci siedzieć spokojnie w domu, cieszyć się tym, co masz, bawić polowaniem, a nie truć się i dręczyć po świecie? Mój wujaszku, nigdzie nie znajdziesz bielszego chleba, jak z naszej pszenicy, a kto za wysoko sięga, nieraz ciężko padnie.	Uu! Bardzo dużo kandydaty, całe sto ludzi, powiadają, na trzydzieści cztery miejsca. Czy dobrze przygotowany... przepraszam, jak imię synka?	Każ w salonie od ogrodu ustawić na środku łóżko... Poszlij po doktora do miasteczka i telegrafuj do Warszawy po drugiego. Rządca da ci adres.	Sprawiliśmy się tajemnie: zrzynki, strzępki, szmatki pozmiatałem własną ręką i do cna spaliłem na kominie; popiół nawet rozgarnąłem aż do samej głębi.	A nie dziś, to jutro bo nie trzeba się bardzo oddalać od brzegu; ja bym nawet radził powrócić do łodzi.	Nie będę! Ojciec da wam tyle pieniędzy, że można by za to zakupić całą tę brudną kadź z rybami nawet dziesięć razy więcej... jeżeli przewieziecie mnie cało do Nowego Jorku... a zresztą... zresztą... jesteście i tak mi winni sto trzydzieści dolarów!	Mało tego, uważasz gdy mu gratuluję, pan Dyzma powiada: „Terkowski to głupstwo, ale szkoda sałaty!” Uważasz, sałaty!	Skoro się samo nic nie robi, więc trzeba robić	Wie pan te biedactwa się nudzą, a i nam będzie weselej w ich towarzystwie. To bardzo miłe dziewczęta.	Ja nie, ja nie... ja nie dam, bo nie mam. Ale Judenrat te pieniądze spod ziemi wykopie. Okradnie kuchnie dla żebraków. Trochę zaoszczędzi na chlebie kartkowym, to dwa. Reszty dopełnią rekwizycje, starczy.	Nie, ale dużo mi opowiadała o pannie Janinie	Spotka się tam z Albrechtowem	Kiedy nie chce mi się szukać pantofli	Nie bardzo mi się uśmiecha taki obrót sprawy Cztery lata w uczelni! Wolałbym już wybrać jacht i kamerdynera!	Ot, z dwunastu wszystkiego, a kilku rannych; już tam nie bardzo nas bili.	Rozum mu się pomieszał!	Rzućmy się oboje!	Suponuję, ale siłasiła (starop.)	Słyszałem podczas poloneza i porozumiałem się z Edwardem.	W istocie i ja tak sądzę. Nie możecie być tą, któréj się domyślam, bo ta nie miałaby odwagi i przyjść tutaj, ani pozwolenia.	Zląkłeś się?	Pana Żerańskiego, który był partnerem pani w wycieczkach narciarskich. Och, miss Normann, ma pani, jak widzę, krótką pamięć, jeżeli chodzi o pani adoratorów.	A pan pułkownik tu z wami?	Dobry wieczór widziałaś się Panna zapewne dzisiaj z Tobijaszem.	I mnie jest dosyć głupio Wzięłam z sobą miętówki, podobno uspokajają nerwy.	I to się stało podobno w czasie przyjęcia zaręczynowego?	Mr. Mitchel, z jakiego powodu nie chciałeś pan zezwolić, bym obejrzał klejnoty?	Stale, pani. To jest: stale we wszystkich, a zatem stale.	Zgadza się, to są konie gubernatora.	Nie ma za co.	Ha! ha! sławno, a to się nam udała szutka!	Nie mam jutra, kochany de Cerulli! Posyłaj pan po rejenta, bo będziesz miał kłopot.	Nie sądzę, aby to była ona. W każdym razie niech pan nie mówi nic mężowi, on nie lubi, aby Gilberta wychodziła o tej porze. Good evening.	Nie, bo gdyby to było prawdą, nie zaś powiastką wylęgłą w twojej poetyckiej wyobraźni, nie oszczędzałbyś mnie tam, w salonie i ujawniłbyś przy wszystkich moją hańbę, aby nie dopuścić do uwięzienia Manuela.	Po co?	Czy odkrył pan ślady trzeciego wspólnika, który zniknął przed przybyciem panien?	A kto z was potrafi nam go przełożyć po rzymsku, jeżeli podobna naszéj mowie schwycić delikatny odcień helleńskiéj? sprobujcie!	Dlaczego pani chce tego, po co to pani?	Tworzyłbym wierne sobie legie z tamtejszych górali. To tędzy żołnierze ci Iberowie.	Bardzo dobrze; już nie chcę panu przerywać przeczeniami ani pytaniami; wróćmy do owej zbroi, która mię niesłychanie zaciekawia. Czyżby to była ta sama?...	Dla Boga! Idź waćpan za nim, perswaduj, pociesz, a nie, to ja pójdę.	Tak, a przynajmniej przypuszczam. Obrali sobie siedzibę, jedną przy ulicy Vaugirard Nr. 25, drugą przy ulicy la Harpe Nr. 75.	Nikt nawet nie spytał o mnie?	I nic mu za takowe wścibstwo?	I nie ostrzegł mnie ksiądz?	Nie trzeba. Możesz iść spać.	No przecie! Pani Szkopkowa niby dobra kobieta, a o takiej rzeczy nie pomyśli	Więc, panie Ralph jak stoi ta sprawa z kradzieżą?	Wuju, a jak będzie z Mikadem?	Cicho bądź, mucho, nie do ciebie mówię! Krzysiu, do ciebie mowa. Chcesz Ketlinga za męża?	Ach! Łaskawa pani nie wie?	Ależ nic, jakaś prywatna sprawa.	Igrasz z nami jak kot z myszą. Młynarza już pożarłaś!	Nie, dziękuję.	Cóż tak nagłego cię wzywa do Snopola, panie ministrze?	Człowiek to srodze pokrzywdzony Pani musisz wiedzieć o tym.	I ja tak sądzę. Tedytedy	Chcę, żebyś był człowiekiem.	Dlaczegóż to kolega miał mi współczuć?...	Jestem człowiekiem stojącym poza powszechnym prawem.	Może...	Są one u chłopców nieomylną oznaką uporu i przekory Musiałaś to zauważyć, Klaro?	Tak?!...	Zbudujemy go, jeśli będzie potrzeba	Złotówka to forsa!	A jakże.	A!	Chciałabym... chciałabym... chciałabym, abyś wziął gnipgnip	Dzisiaj.	Gotowi	Józefa.	Ogród	Potem przestali.	Roboty szukać?	Różę. Krwawą, zeschłą różę...	Skąd wiesz o nim?	Więc cóż myślisz?	Zaraz zapytam Józefa
Tęsknota przypomnieć sobie, pomyśleć. to nasze niebo z ciemnego szafiru, tak przecudne, tę wieczną zieleń i z różnobarwnego kwiecia kobierce, to słońce pełne żaru, te wonne gaje pomarańczowe, a patrzę na smętne szare obłoki, przysłaniające przez połowę roku blade słońce Północy, próżne siły żywiącej, gdy widzę one wierzby i brzozy ze zwieszonymi żałobnie gałęźmi, to mi jakiś lęk serce ogarnia i zda mi się, że nie wytrwam na tym wygnaniu i raczej królowanie porzucę, byle...	Na cóż to! Zdaje mi się, że wszyscy znamy się na żeglarstwie	Rzeka Dziękczynienia! Rzeczywiście I nie będziemy mieli ani mostu, ani łodzi, żeby przedostać się na drugą stronę.	Żeby nie wolno było mówić na tych zebraniach o żadnych interesach handlowych. Będzie trochę muzyki, bo spodziewam się, że o tem pomyśli pan Bigiel	Ależ co znowu! Waldy nienawidził panny Klary, a ona się w nim kochała, ja wiem. Panna Klara to już zupełnie stara panna, ale w pretensjachbyć w pretensjach „Dlaczego?” „Bo pani cała w mące”. Wtedy gniewała się na niego przez tydzień.	Jakże nie brać, kochani moi wy, jakże nie brać! Sami osądźcie: podatek zapłacić trzeba, popa też, jeść też trzeba, a jak jeszcze i na siew ziarna nie starczy, to skąd wziąć, jakże nie brać? Mizerna zapłata, ale zawsze grosz jakiś, drugi, trzeci, zostanie. A jak ono, niebożątko, ma umrzeć, to już je Pan Bóg miłościwy wszędzie znajdzie.	Jutro na noc.	Na złamanie karku.	Tego mi trzeba, uprzedzę tylko matkę i jestem na pańskie rozkazy.	Jeszcze dawniej za polskich czasów, to podobno zajeżdżały poszóstne karoce i najwspanialsze bastardy przed nasz dwór, bo chodziło o kreski na wyborach albo tam o co. Ale teraz! Żebyś ty wiedziała, jacy oni są...	Powiadają, że korzystając z usposobienia sułtana, który siedemdziesiąt tysięcy dukatów za Czelebiego zapłacić musiał i dużo ludzi utracił... Huniady i despota skłonili go do przystania na bardzo dobre warunki.	Na co on czeka?	Starzy żołnierze mówią, że konie zawsze prychają na dobrą wróżbę, co mnie i ojciec nieboszczyk jeszcze powiadał	To siedziby naszych czcigodnych przodków. Człowiek przedhistoryczny zaludniał gęsto te bagna, a ponieważ od tych czasów nikt tu nie mieszkał, ich jaskinie pozostały nietknięte. Widzi się tam łoża, stołki, misy...	Uważam, że jest naprawdę dobra, jak na muzykę skomponowaną przez człowieka, a wykonywaną przez dwunożne, bezpióre ptaki, jak mówił nieboszczyk Diogenes.	Muszę. Do mnie Chmielnicki pismo do BaruBar jeden z przywódców powstania Chmielnickiego, brał udział w bitwach pod Korsuniem i pod Piławcami, zdobył Bar, Krzemieniec i Połonne oraz Wysoki Zamek we Lwowie, gdzie zmarł kilka dni po bitwie. przykazywał. Teraz na nas Lachy z wielką siłą idą, więc i my musimy do kupy.	Czegóż się tak skradasz, wasza dostojność?... Czyliż mój pałac jest więzieniem albo domem trędowatych?...	Wierz mi, panie że aby mnie wyśledzić, trzeba by cudu. Ich zaślepienie jest prawie dziecinne. Czują już bowiem, że ktoś chce wedrzeć się do Labiryntu, lecz głupcy podwajają straże przy widocznych furtkach. Tymczasem ja sam, w ciągu miesiąca, poznałem trzy wejścia ukryte, o których oni zapomnieli czy może zgoła nie wiedzą. Chyba jaki duch mógłby ich ostrzec, że chodzę po Labiryncie, albo wskazać komnatę, w której będę. Między trzema tysiącami komnat i korytarzy jest to niemożliwe.	A ja jestem zdania, że nie ma po co się wysilać.	Ależ pan nerwowy. Kto też to widział, by do tego stopnia grą się roznamiętniać!	Rotmistrzu! jam niewinna! zawołała Dobkowa. Za całą odpowiedź Poręba spojrzał, uśmiechnął się i ramionami zżymnął.	Tą drogą koło gryki, a potem tą miedzą, co to taka cała błękitna od cykorji.	Ale ja nie wiem o czem pani mówisz, odezwał się Honory.	Biedny człowiek, czem on żyć będzie? przecież w tę miłość włożył całego siebie. Zostaniesz?.. pójdę się modlić...	I mnie się zdaje, że należało by strzec się każdego i wszystkiego obiadu zaś tego jeść waszej wysokości nie radzę, bo niektóre potrawy przysłane w podarunku zostały, a wiecie dobrze, że diabeł często pod drzewem siada.	Ino musisz tajemnie się sprawiać; nikomu nie wspominaj ani o mnie, ani o tym, com ci wyjawił. Źli ludzie wszędy się trafiają; może on we wsi ma wspólników... niechby się który dowiedział, że go szukają, zaraz by go powiadomił.	Jak to? Więc to o nowej nauczycielce Jadzi mówisz?	To nie ja, dziecko, nie ja, ino Opatrzność Boska i litość ludzka. To wszystko wyżebrane. Ubrałeś się? Dobrze, teraz pójdziemy w świat.	Wcale nie chcę cię namawiać, byś się z nią zobaczył. Zrobię to ja sama.	Zdawało mi się.	„Klawo się nam powodzi!”	Tak jest. Czyni to, wierząc, że mam coś wspólnego z morderstwem i do pewnego stopnia ma rację.	Co masz mi jeszcze do powiedzenia?	Czy jednak rozważyłeś pan tę kwestię jako obywatel?... My już tak niewiele mamy do stracenia...	Och, no tak, wielki to on nie jest.	Tak mówią Ja o tym nie wiedziałem. Słabe serce. Podniecenie. Wyczerpanie. Diabli wiedzą! He, he! Widocznie i on również bardzo nie chciał umierać. Czy to nie śmieszne? Niech mnie diabli porwą, jeżeli nie zgłupiał do tego stopnia, że sam był przyczyną swej śmierci! Został zbałamucony	A prawda, księżna była dla mnie zawsze tak łaskawa.	Ah Dieu, panie ordynacie! Chcę, abyś mi jaśniej wytłumaczył pozycję tej panny między nami.	Ale co?... ale co?	Ale zbadałem miejsce, ot tak, dla własnego użytku nie robi to wrażenia zwykłego domu. Są tylko jedne drzwi wejściowe	Coś, co z przodu pachnie zwietrzałą rezedąrezeda	Czy ona to panu mówiła?	Dla kupca może tak, ale dla mnie, który go sam rzeźbiłem, wart najwyżej piastra.	Gdzie chcesz, panie radny, chociabychociaby (daw.)	Jest sygnał!	Komu Maciej, to Maciej, a tobie wara! Widzisz go, juchę. Za pan brat świnia z pastucha.	Nie! ale co mi każe moja godność i twoja. wynijdźmy raz z pod tej nieznośnej, nieustannej groźby, która nas poniża.	No tak Obiecałeś spełnić jakieś bohaterstwo.	O, jak miło jest uszczęśliwiać ludzi Chciałbym nic innego przez całe życie nie czynić.	Oczywiście, skoro Cyrus tak twierdzi	Owszem, pan jest.	Panie czy pan i pańscy towarzysze jesteście Anglikami?	Proszę cię, Fryc, bądź cierpliwy. A te pola za gościńcem i tamte jary to już nie wasze?	Słuchaj, co ci odpowie moje bijące przy twoim serce.	Tak sobie bywa samo z siebie...	Tak sądzicie?	Tak, tak... może masz racyę.	Toście waćpanowie z Galicji tak samo jak my!	A może pójść i zobaczyć...	A ta ma trzydzieści trzy	Ależ krzyczy, jakby ją ze skóry obdzierał.	Ależ, proszę pana, jak można wątpić o duszy?... Ja przecież czuję, ja myślę i... no, jestem pewna życia przyszłego...	Chciałem was zapytać o NapoleonaNapoleon III Bonaparte (1808–1873)	Cnota! Zostawiamy ją brzydkim i ułomnym. Cóż by miały inaczej te biedactwa?	Doukowatadoukowaty niby, jakby, jak. tamczatamcza odparowała.	Ekscelencja chciałby mnie o coś zapytać	Euuuuu uuup!	Hale... kiej zdrowy chłopak.	Infantka?	Jak?	Jakby mnie pan skrzywdził.	Już późno.	Moryś!	Może tedy perswazji usłucha?	Nie wiem.	Nie.	Nie. Ty nigdy nie wybrałbyś takiej jak ja.	Nikt go nie zaczepił z polskiej strony jak ja!	No, wójtowa. Jakoż to ma być? Sam król was prosi, a wy nie i nie.	Paliliście... A to nie można... nie można...	Pan został obrażony. To znaczy, że strzelasz pan pierwszy.	Pani posiadasz muzykę?	Pański artykuł był w „Le Figaro”?	Pieniądz	Pojedziemy! pojedziemy!	Rzekłem, słyszałeś?	Słuchajcie!	Słyszysz, Elżuniu, zobaczymy procesję! Wiesz, że dzisiaj Boże Ciało?	Takiego człowieka, coby ją pokochać umiał i ocenić jak ona warta, nie znajdzie. Zapóźno! zapóźno.	Ten pan... to... to pan...	Też.	Umieram, bowiem nie umieram.	Uwięziliście go?	W domu powiem.	W drogę, w drogę! Może też Bóg nam dopomoże, że wieści jakowej zasięgniem.	Wie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an SieWie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an Sie (niem.)	Won! poszli	Zdrady nasze rodzą nowych zdrajców w nas samych, w naszych rękach, oczach, ustach.	Znam ja twoją bryczkę!	Zrobiłbyś to?...
Miechy! Miały szczęście te foki!	Że pan jesteś właścicielem strzykawek, których jeszcze nie nauczyły się używać nasze damy....	A pan co za firma? Co to za firma interes komisowy Moryc Welt? Co to za papier?...	A zechce pan dać mi dowód, że tak jest naprawdę?	A, bo człowiek, kochany panie Nikodemie, lat ma coraz więcej, a jednak nie starzeje się. Ale i pan doskonale wygląda. Cóż tam w polityce? Co? Jak interesy? Skarżą się wszyscy na stagnacjęstagnacja	Każdy rodzaj jest dobrym, byleby nie był... nudnym. Zna pan to?	Nie na bal, ale zaproszę. W niedzielę zawsze jestem w domu. Niech pan wstąpi.	Otóż praktyczną stroną jest, jeśliby nawet pan Micawber był adwokatem...	Pan pozwoli, że się przedstawię... Jestem Barwicki.	W czem? W tem, że ja myślałem: oto prawdziwy snob! to materyał na czarny charakter! to człowiek naprawdę bez skrupułu i serca! Tymczasem cóż się pokazuje: że on na dnie duszy ma jakąś uczciwość, że chciałby pospłacać wierzycieli, że mu tej lalki z czerwonemi oczyma żal, że ją kocha, że rozłączenie z nią byłoby dla niego straszną klęską... Sam mi to pisze najbezczelniej... Słowo daję, że w tem społeczeństwie na nic liczyć nie można!... Przesiaduję za granicą, bo tego znieść nie mogę.	Więc dobrze, przysięgam, że ucieknę stąd w dniu, w którym pani Sanseverina rozkaże, co bądź by się mogło zdarzyć do tej pory.	Za pozwoleniem Stryj mnie nie zna zbyt dobrze, skoro sądzi, że będę znosił tego rodzaju odezwanie się jak „gadasz głupstwa”. Wiek stryja nakazuje mi dla niego szacunek, ale i ja nie jestem smarkaczem i proszę stryja o unikanie podobnych słów. Na moje „głupie gadanie” wielki bank mógł zawierzyć dwieście tysięcy dolarów, na takież „gadanie” przeprowadzam większe interesy, niż się stryjowi zdaje, i to mi daje prawo żądania, by miało ono pewien respekt.	Znasz nasze księgi rycerskie i wiesz, że dwoje zwierząt kazano naśladować rycerzowi: lwa i baranka. Któregożeś z nich w tej przygodzie naśladował?	A co tam będziecie robili?	A co, już zatęskniła pani do towarzystwa ludzi z dobrymi manierami Niech pani spróbuje, może dam się przeprosić.	A paszport?	A ty?	Ach, eksploatuję swoje prawnicze wykształcenie. Pozatem biorę się do handlu.	Ada pojedziesz ze mną za granicę?	Aha. A z Kostką co? Toćże to robaczek maluśki. Nie zalezie...	Alboż ja wiem jak się on właściwie nazywa? odparł wzruszając ramionami Gaczycki. Słyszałem tylko jak lecąc nad głowami ludzkiemi, kąsając żądłem, raniąc kolcami a przykrywając się ogonem lisim, krzyczał o sobie: „nazywam się cnota!”	Ale ty, Waldy, naucz mnie, jak się to zdobywa laury u panien, bo, co prawda, nie bardzo wiem.	Ależ Henryku!...	Ani trochę! Nie masz pojęcia, co za smutek! Najpierw zaraz po twym odjeździe, może zaledwo wyjechałaś za bramę, zachorował dziadzio. Miał jakiś straszny atak nerwowy. Waldy go na rękach przyniósł do sypialni. Mama się przestraszyła, dostała spazmów i także zachorowała. Waldy chodził ponury, zły, bałam się do niego przemówić. Przez cały czas choroby dziadzia prawie go nie odstępował. Odwiedzał i mamę, ale rzadko. Raz przemówili się z mamą dość ostro. Słyszałam, jak mama mówiła: „To dzieciństwo, niewarte pamięci”, a Waldy, bardzo widać oburzony, odrzekł: „Trzeba nie mieć sumienia, żeby tak sądzić jak ciocia”. Ja wiem, o co się sprzeczali, bo ja wiele rzeczy odgadłam i usłyszałam. Wiem, co spowodowało chorobę dziadzia, ale nic nie mówię, bo ciągle i ty przede mną milczysz. Potem, kiedy już dziadzio wyzdrowiał, ciągle był smutny. Waldy przyjeżdżał rzadko i zawsze zły. Tylko przez telefon dowiadywał się o zdrowie dziadzia. Pewnego dnia przyjechał po obiedzie, kiedy wszyscy spali. Zobaczywszy sanki, obszukałam cały pałac, nie znajdując go nigdzie. Zastałam go niechcący... w twoim pokoju. Siedział na kanapce pod oknem i trzymał w ręku... zgadnij, co?...	Baby oni są!	Bardzo mi przyjemnie pana poznać. Miałem dotąd zaszczyt tylko z widzenia... Oddano mi pański bilet. Przepraszam, że dałem na siebie czekać i że ręki nie podaję, ale dłonie mam już do operacji umyte...	Bieda, Głód to znaczy również być głodnym. A ja tak często stałem i wpatrywałem się w okna sklepów. W cukierniach znów leżą torty, placki, ciastka. Ja wiedziałem, że to źle, że tak być nie powinno, że nie mam prawa gniewać się na tych, którzy wychodzą z paczkami od cukiernika, albo wchodzą do restauracji i śmieją się... Nie, panie, śmierć dla dzieci ulicy to dobrodziejstwo. Albo chłód: podługpodług (daw.)	Bo może to naprawdę jest źle...	Co jeszcze? Otóż widzę siebie w cieniu sykomorów, nad jeziorem, a pośród listowia prześwituje drżące zwierciadło wody; mój ojciec siedzi na poduszkach pod najstarszym i najgęstszym z drzew, ja, słabe dziecię jeszcze, a moja matka leży u stóp ojca. Bawiłam się jego siwą brodą opadającą na piersi, albo kindżałem o rękojeści wysadzanej diamentami, który trzymał za pasem; od czasu do czasu podchodził jakiś Albańczyk i mówił coś ojcu, na co ja wcale nie zwracałam uwagi, a ojciec odpowiadał na to zawsze tym samym tonem: „zabij!”. Albo: „daruj życie!”.	Czemu pani?	Czy to znaczy, że wasza mość nie pójdziesz dalej ze mną?	Cóż byś nam tedy poradził?	Dlaczegóż nie? Potrzeba tylko, aby ci ludzie zgodzili się na cel, naówczas sacrifizio del’ intelletto stanie się możliwém. Burzenie zaś, o którém hrabia mówisz, nigdy nie może być celem, jest tylko środkiem.	Dziwimy się... Te niewiasty prawią, że wracają od Tatarów...	Dziękuję ci, Wojtku. Rzeczywiście, powinieneś wziąć do siebie mamę. Ja sobie dam radę. Będę pracować.	Gdzie oni są?	Gospodyni Boryna nie ma, to wszystko leci kiej przez sito.	I nie było również nic w zamku	I nie pytaj mnie o to, bo jak zacznę o tym myśleć, jak zacznę pamięć natężać, to może się znowu to złe we mnie rozpętać.	Ja nie mam żadnego	Jak mi się podoba.	Jak waćpan możesz suponowaćsuponować (z łac.)	Jak wiele nam trzeba na to czasu?	Jaki czarny człowiek? Kto to ten czarny człowiek?	Jaki ma zamiar najstarszy z moich synów?	Jejmość sobie na parę dni pojedziesz do Smołochowa	Jeśli waćpan wolisz, niech i tak będzie!	Jubiler wziął pierścień, z kieszeni dobył stalową pęsetę i maleńką miedzianą wagę, następnie wyjął kamień ze złotej oprawy i zaważył go skrupulatnie.	Jutro być może za późno.	Już dwie żony pochował.	Kiedy moja żona powzięła to postanowienie? Przecież to niemożliwe! Nic mi nie wspominała! Może to chwilowy kaprys? Kaprys pod wpływem pańskiej intrygi...	Kochany hrabio wiesz, że jestem zupełnie ci oddany. Jeśli nie oznaczyłem dotąd jeszcze dnia ślubu, to przyczyną tego były jedynie wypadki, które wstrząsnęły silnie umysłem naszej córki i nas w równym stopniu przeraziły, wpływając na opóźnienie tego, co, możesz mi zawierzyć, jest celem najgorętszych naszych pragnień.	Kraj wasz jest mało znany, ale trzysta lat temu pewien Włoch, imieniem Campanella, opisał waszą Republikę. Czy znacie to nazwisko?	Księże Stanisławie, ja chcę go ratować! Wiész, że powodem wszystkiego złego jest ta kobieta... ta piękna pani, co to bierze ludzi na zabawkę i zabija ich, jak muchy. Ona Lucyana uwiodła swemi oczyma jaszczurki, swemi słodkiemi słówkami, które wiszą ciągle u jéj ust, jak robaki na wędce; ona ciągnęła go do siebie, uśmiechała się, zapraszała... Myślał-by kto, że to anioł, który zstąpił z nieba, a to żmija, co kąsa serce człowieka, aby uschło...	Któż może wiedzieć, jeżeli cię nikt nie widział?	Lecz właśnie dla tego, że mnie kochasz, spełnisz jeszcze jedną, tylko jedną prośbę moją.	Markiz de Saint-Méran... Zdaje mi się, że to nazwisko nie jest mi obce... Markiz de Saint-Méran...	Mendel, dokąd ty idziesz?	Miasto, Wieś, Praca, Bieda	Może z inną, ale nie ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziaćdziać (daw.) siatka do podtrzymywania włosów. na włosy, kordzikkordzik a. kord kto inny.	Mów! czego pragniesz, domagając się w tak niezręczny sposób?	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Nais byłaby ostatnią kobietą, którą bym podejrzewała.	Najprawdziwsza prawda Mnie tylko dziwi, że do tej pory nie widzieliśmy ich więcej. Zresztą, ponieważ nie możemy się do niego zbliżyć, nie mówmy już o nim!	Nie wiedziałem. Cóż to za jedni, bo, przyznam się, nie słyszałem nawet i nie czytałem.	Nie. Wątpię, bardzo wątpię.	Niech się, co chce, dzieje nie sprzedam.	Niedorzeczne proroctwa! podchwycił Arcybiskup	No co? Poszedłbyś, prawda? Czego się nie odzywasz?... Ludzie... dy on płacze jak baba! Nie wstyd ci! wąs się chłopu sypie... i beczy!	No, to w takim razie zostanę, koniecznie mi dziś trzeba trochę rozrywki.	O!... panie tyś mnie ocalił, pozwól niech ci podziękuję.	Paniczku, a ojciec? a matka rodzona?	Pańska matka naprawdę jest aż tak przeciwna temu małżeństwu?	Po co chciałeś się ze mną zobaczyć? Przecież już ustaliliśmy wszystkie warunki.	Proszę pana proszę mnie dłużej nie męczyć! Czego ode mnie chcecie?	Przecie on jest z Zadnieprza i Zadnieprzańcom przywodzi jakże się to stało, ojcze, że on teraz z południa od strony KamieńcaKamieniec Podolski	Przerażasz mnie, ojcze to mi trąci filozofią opryszków.	Przyjmuje ona je?	Spod Malborga jesteś? Stamtąd jedziesz?	Szczęście to twoje, hrabio, żeś tego nie powiedział przed.... kilką laty. Dziś trochę mi trudno byłoby cię zbałamucić, nie mam już ochoty ani energii. Inaczéj odpokutowałbyś u mych kolan, prosząc o przebaczenie! Goniłbyś za mną, gdziebym chciała.	Sądzę że w galeryi, w któréj kopiuje	Słucham.	Ta dawno z domu uciekła...	Tak właśnie...	Tak... wszak mówiłeś, że ci dobra myśl przyszła do głowy?	Takąś chciał mieć. Odpowie wszelkim twym wymaganiom. Będzie spokojna, poważna, dobra i cicha. Zgadza się na wszystko, zrozumie swe położenie i nigdy poza granice nie wyjdzie. Dla ciebie będzie wygodna, a ja ją będę okrutnie lubił!	Ten kapłan to jest Samentu... On służy w świątyni Seta pod Memfisem... On jest wielkim mędrcem, tylko potrzebuje pieniędzy i jest bardzo ambitny. A ponieważ arcykapłani poniżają go, więc on mi powiedział, że gdy wasza świątobliwość zechce, to on... to on obali stan kapłański... Bo on wie dużo sekretów... O, dużo!...	To chodź do mojej rodziny.	Trzy minuty, panie... minutkę...	Ty pijanico! piekło zrobiłeś, a jak Jędruś pojedzie sobie, to będziesz miał...	Uczciwość, Pieniądz rzekła Sara	Ustawa każe zabijać natychmiast, więc spełniłem  jej wymagania.	Wczoraj w nocy.	Więc dlatego już mię i przywitać nie chcesz?...	Więc?	Woda wrząca.	Wracajmy	Wszystko kłamstwo!...	Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim!	Świadczy o potędze woli jej męża.
Cóżeś ty rozum postradał, abo cię tchórze obleciały? Puszczaj... pobiegnę do furtki; jeszcze mu za mało zelżywości nagadałem; niech sobie raz użyję. A to coś niesłychanego... takiego łotra bezecnika przepraszać będzie!	Czy on zechce z panem się widzieć? Nic panu powiedzieć nie umiem. Przyszedł z parlamentu godzinę temu, aby pomówić z podsekretarzem stanu, a teraz właśnie ma tam wrócić. Przecież mógł podsekretarza stanu wezwać do siebie, ale przyszedł pewnie dlatego, żeby zażyć trochę spaceru. To jedyny spacer, na który mu brak czasu pozwala w ciągu tej sesji. Ja się na to nie skarżę; lubię dość te przechadzki. Opiera się na moim ramieniu i przez cały czas ust nie otworzy. Widzi pan, on jest bardzo zmęczony i... hm... nie powiem, aby był teraz w najlepszym humorze.	Czyliż słowa Ramzesa mogą odnosić się do córki nędznego dzierżawcy!... Gdzie wreszcie są ci Żydzi u nas?... Trzy wieki temu jak opuścili Egipt, a dzisiaj tworzą śmieszne państwo, rządzone przez kapłanów...	Jakże mam to określić? Antagonizm nowego człowieka w stosunku do starych metod. Chęć dowiedzenia się czegoś z pierwszej ręki. Trochę niecierpliwości. Pracuję wciąż w tym samym zakresie, tylko że uprząż jest inna. Uwierała mnie trochę w paru czułych miejscach.	Jedziesz do Krupiewa?	Mówię że moja zdrowa, wielka, silna rasa, a i twoja, przypuszczam, otrząsa się jak po emetyku, po owych ckliwych cnotach... Dusiłem się zawsze, dziś ci otwarcie powiem, w owym powietrzu sejmu, a teraz to już do cna... Przekładam potęgę ducha, wolę, siłę, dumę, królewskość takiego prymasa Ponińskiego nad wasze ckliwe sentymenty...	Nie proponujemy panu tego dla pańskich pięknych oczu Proponujemy panu przysługę za przysługę. My wywieziemy pana poza obręb Paryża i pomożemy panu dostać się do Ameryki. Pan wyświadczy nam w zamian inną przysługę.	Niech pan nie próbuje do tego się mieszać	O, oni mają cudowne życie! Zdobywają okręty, palą je, a pieniądze zabierają i zakopują na swojej wyspie, w specjalnych strasznych miejscach, gdzie strzegą je duchy i różne takie, a na okręcie wszystkich zabijają i wrzucają ich potem do morza.	Po kolei? Po kolei to było tak. Budzi mnie Mordarski w sobotę o czwartej rano jak psa i mówi, że ma do mnie interes. Otwieram oko i już wiem, po co je otworzyłem, bo znam go od piętnastu lat. Co mówi Mordarski? Mordarski mówi to, co zawsze mówi. Skok na pewniaka. Mam po Jajecznego lecieć i tylko nas dwóch dopuszcza do interesu. Co mam robić, jak już otworzyłem jedno oko? Otwieram drugie oko. I patrzę na ulicę. Szarówka, deszcz, mokro, moja sobota i Mordarski na karku z otwartym portfelem. Czy ja go nie znam? I za każdym razem to samo. No, idziemy. Ja ze starą kołdrą, Jajeczny z drabiną, Mordarski po drodze się zmył. Ma się rozumieć. Kładę kołdrę, okrywam szkło, wchodzę na mur i widzę po tamtej stronie sitwę Pioruna w komplecie. Kogo nie przyprowadził! Z Kercelaka, z Wroniej, pętaków pozbieranych z całej Syberii. Z workami, rozstawieni, czekają. Żeleźniak z furą za rogiem. A Felek sam w bramie. Nawet nie rozejrzał się dobrze. Łubudu, pierwszy worek. Odbieram, spuszczam, Jajeczny dygujedygować (gw. środ.) policjant. galopkiem. Oj, gorąco i praojciec Jakub nie spocił się tak na drabinie jak ja, licząc szczeble do nieba. Felek Piorun woła do swoich: „Odjazd, archanioł kikuje!” Dopiero, jak cieć ściągnął mi na łeb polikiera. A ja tego archanioła widziałem z góry cały czas, jak się kręcił między nimi. Tylu ich było... Jedną nogą na murze, drabina pode mną trzeszczy, metrowy worek trzymam, a kawał szkła przebił kołdrę i drasnął kolano. Ani zejść, ani zostać. Co robić, nie wiem. Trąbię: „Stać!” Sitwasitwa (gw. środ.) tu: pistolet. macha. Piorun tropnął siętropnąć się (gw. środ.) patrol policyjny., tylko jeden niewinny frajer z niebieską dupą napatoczył się na ciecia, który mu drogę pokazał złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz., kociumiarzekociumiarz (gw. środ.) złodziej. bojdekowibojdekowy (z jid.) tu: przyjąć kulę; zostać ranionym kulą z broni palnej., wszystkich nie zatacha do kwaczukwacz (gw. środ.) stać na czatach; stać na straży. i kikuj!” No i poszedł.	Robią tak, kiedy nie mogą inaczej albo kiedy są zakochani; jeden rycerz nawet całe dwa lata przepędził na samotnej skale, znosząc cierpliwie mrozy i skwary, a kochanka jego o tym nic nie wiedziała. I Amadis tak samo robił, kiedy go jeszcze zwano Ponurym Rycerzem i kiedy jak pustelnik na skałę się wydalił i siedział tam przez osiem lat, czy miesięcy, już nie pamiętam dobrze. Zresztą to wszystko jedno, dość, że siedział tam długo, pokutując za jakąś przykrość wyrządzoną damie swojej, Orianie. Ależ dajmy już pokój temu wszystkiemu i zabieraj no się do roboty, jakem ci mówił, żeby się znów osłowi co złego nie stało, jak Rosynantowi.	Czego pan chcesz ode mnie, nie znam cię wcale.	O! wy cnotliwi!... pamiętajcie! każdy, który dotknie jednego włosa z mej głowy, będzie także mordercą.	Tak i będzie, panie. Z Bogiem!	A jakże się ten kapitan nazywa?	A ma on spiżarnię ten poczciwy pustelnik?	A może tak jest dobrze Może tak być powinno.	A poczekajcie, spytam!	A skrom masz?	A więc dobranoc.	A łajdaki! A nie mogli wy to go wziąć żywcem? Po co ta pukanina? Który strzelił?	Ach tak? A ja zawsze myślałam, że na ich światopogląd, jak wy to nazywacie, wpłynęło przede wszystkim to, że od dziecka pa­trzyły na ciebie i na różnych twoich towarzyszy i koleżków.	Adolf zamilkł!... Och księżna ma mniej niż trzydzieści lat.	Adyady a. dyć (daw.) czy; Zalim to ja nie Skowronek ten, temu a. on, jemu. czym wyżej, tym weselej. O co inszego mi chodzi. Nie mogę wetknąć pastorału, bo ręka świętego za wysoko. Pozwolicie wyspinać się po filarku? Nie uszkodzę, jak Boga kocham!	Ale ja wstanę	Ależ nie skojarzonej z pietyzmem dla pewnych wspomnień	Bez miłości, mówisz, nie warto iść za mąż A z miłością, sądzisz, że warto?... Oj, dziecko, dziecko... znam kobiety, które wychodziły za mąż z miłości i co z tego?... Kupowały sobie wrogów w czasach pomyślnych, zdrajców w porze walki o chleb, a szyderców w niepowodzeniu. Powiem ci, co jest miłość: wyjść za mąż bogato i spisać intercyzę...	Boga nikt nie widział, Amelio: a ten, kto Go ujrzał, przypłacił to życiem lub... rozumem. Ideał jest w śmierci, w nieokreśleniu... A jednak sam fakt, że ta ciężko chora kobieta powstała z łoża boleści na wezwanie dzwonu, który on rozkołysał, mówi mi dużo, bardzo dużo. Może więcej, niż przypuszczał sam dramaturg.	Bożą matkę? Tu, w Krakowie?	Bzdura! Przecież w dzień czarownice nie mają żadnej mocy!	Bądź pewny ja cię pomszczę! pomszczę okrutnie.	Chciałam się pozbyć dwóch, ale muszę zaczekać jeszcze tydzień.	Chciałbym zobaczyć tego Manuela.	Chcę jeść. Zapłacę. Ile się należy?	Ciociu, proszę tchu nabrać! Ta tyrada grozi zapaleniem płuc. Wierzę ślepo w doskonałości panny Koop, obowiązuję się przez wdzięczność dla majora wystawić jej pomnik na rynku w Dülmen i wypisać to wszystko na marmurowej płycie.	Co nie miałem widzieć?	Co nowego?	Co wy robicie z tym człowiekiem?...	Co, kamienna?	Coś lepszego, sto razy le...	Czy ja co śmiesznego powiedziałem?	Czy zabierałem go kiedy?	Cóż ten Waligóra tu zamyśla?	Damy im radę, słono nam zapłacą za tę zasadzkę	Dlaczego? trzeba mieć odwagę nietylko swoich przekonań, ale i swoich wierszy.	Dobry chłop z ciebie, Stalky! Przyznaję, że Clewerowi trochę zanadto dokuczałem.	Dobrze, z chętną uległością odpowiedziała i znowu drobną rękę wsunęła mu pod ramię. Po chwilowem milczeniu, Roman z niejakiem wahaniem w głosie zaczął.	Dotąd ich nie mam, zbiéram to co wprzódy było przygotowane; jest cóś w obejściu się ze mną urzędników tajemniczego, nic dobrego i nic nam nie zwiastującego pomyślnego: chodzą, a raczéj uciekają jak poparzeni.	Dufny ci on w siebie i z dobrodziejemz dobrodziejem	Hm... owszem bardzo pięknie, ale ja tam nie jestem zbytnio wykształcony, więc dla mnie za mądre, niezupełnie zrozumiałem.	I pomiędzy nimi jest taka konkurencja, że z głodu umierają.	I ta olejarnia. Jak to musi nie pachnieć! Tak daleko będę od reszty dzieci! Czy chociaż ładny dom?	Ja nie twierdzę, że ci się nie uda. Tylko ponieważ stawiasz sobie cel poważny, więc ostrzegam, że z góry musisz sobie powiedzieć: albo się uda, albo się nie uda i	Jakże wyglądają?	Jakże zdrowie?	Jedzenie, Kobieta, Mężczyzna	Jest pewną widziałem go przy niej parę razy i spostrzegłem wyraźnie, że jest nią zajęty.	Jestem piratem z Tortugi.	Jeżeli panu na tym zależy...	Już kończą drukować bambus	Kochanie, jeśli ci powiem, że się nazywa Vinteuil, czy dużo ci to mówi?	Mamy jechać na Południe. Liczyłam na to, że pani Luci nie opuści.	Na złamanie karku.	Niczego więcej od niego nie wymagamy	Nie daruje on swego! Zemści się!	Nie może napewno racja!	Nie wiem. Zniknęła i tyle. Jakby ją kto zdmuchnął.	Nie, Van Stillerze, sam słyszałem, że mówił o wampirach.	Nie, panie kawalerze. Co Johann Schultz raz powiedział i zadecydował, tego już nie odmienia.	Nie. To by nie była wzgarda... Ja wiem, że pani dla żartu tylko spytała, ale ja odpowiadam poważnie... Czy pozwoli mi pani mówić?	Niech ciebzieciebzie (reg.)	Niechże Korona myśli o sobie, a my o sobie.	No, Hudl, przestałabyś	Oho! ho!...	Oj, nie ma	Okryć go!	Okultyzm	Owinąć i grzejniki. W łazience są płaskie butelki Księdza trzeba. Zaraz. Czy pan nie wie, gdzie tu najbliżej?...	Owóż trzeba waćpanom wiedzieć, że przed dwoma dniami przyjechał tu pan Judycki, kawaler maltański, o którym musieliście słyszeć.	Podłe i nikczemne. Co pan mi da za moją modlitwę?	Postradałeś zmysły!	Przybij!	Późno?	Radam ci, rada, jeno się dziwię, żeś przybył, bo słyszałam, że w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Sierota krzyknęła miss Minchin, pobladłszy z wściekłości.	Skandal!... Dyrektorze!... wszyscy widzieli... ani godziny dłużej z nią razem nie będę!	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak, a raczej z powodu pani. On pani dokuczał, co gniewało ordynata, a denerwowało pana Macieja. Nie mogli na to pozwolić. Jedna Idalka była bierna, ale kto ją zna, ten wie, że inna być nie potrafi. Ta kobieta ma ciało i kości, lecz wątpię, czy ma krew... chyba tak błękitną, że aż zwodniałą. W ostatniej chwili oburzyły ją zamiary tego pana, jednak przedtem bawił ją znakomicie. Wyprawił go stąd głównie pan Waldemar. Mogę panią śmiało zapewnić, że w obu Michorowskich ma pani wielkich, wyjątkowych przyjaciół.	Tak, przypuśćmy. Ale dlaczegóż myślimy wszyscy to samo i podobną rzeczywistość duchem dla siebie tworzymy, bo przecie widzę to samo ja, co i ty?	Tak, tak, świeżej. Całkiem świeżej.	Tym bardziej że bez cyrulika i inna cnota chrześcijańska wejść tu może w praktykę...	U pana Alberta de Morcerf.	W takim razie poniósłbym porażkę.	W tej chwili wiele bym uczynił, aby uwolnić Sécharda	Wiem już! Wiem!	Z wyrostkiem?	Zabit także ale musieli go pochować w Ciechanowie, bo począł gnić.	Zamrę?	Zdaje mi się, że nic panu nie przeszkadza, tylko zgryzoty sumienia i rozpacz w pierwszej swej sile mogą od tego widoku oderwać, i to uczucie przeważyć.	„Pewnie” i „może”
Jest to nauka obejmująca w sobie wszystkie nauki, jakie są w świecie; kto się jej poświęca, musi być prawnikiem i znać zasady sprawiedliwości dystrybucyjnej i komentacyjnej, aby każdemu oddać, co mu się należy; musi być teologiem, aby umieć zdać sprawę z wiary swojej, kiedy go o to zaczepią; musi się znać na medycynie i własnościach ziół, bo w górach, lasach i pustyniach nie znajdzie ludzi, co by mu rany opatrywali. Jeżeli nie jest biegłym w astrologii i nie zna się na gwiazdach, jakże się dowie w nocy, która jest godzina, w jakiej części świata się znajduje i w jakim klimacie? Jeżeli nieświadom jest matematyki i fortyfikacji, nie zna rzeczy najpotrzebniejszych w jego powołaniu, słowem, musi posiadać wszystkie cnoty teologiczne i kardynalne, a idąc do dalszych szczegółów, musi umieć konia okuć, siodło i uzdę naprawić, pływać, skakać, dobrze konia zażywać, tańczyć, bronią robić, zgoła umieć to wszystko, co zacnemu kawalerowi przystoi i przyjemnym go czyni. Przede wszystkim musi być wiernym Bogu i damie swojej, nieskazitelnie czystym w myślach, uczciwym w słowach, hojnym, wspaniałomyślnym, mężnym, niezmordowanym w pracach, wytrwałym w przeciwnościach, zawsze litościwym i gotowym do usługi drugim, a prawdę utrzymującym wszędzie i zawsze, choćby ze stratą życia własnego.	Ni mam za co? A to, wielmożny panie, my na wsi byli ino komorniki, bo mój miał trzy morgi gruntu, co mu przyszły w schedzie po ojcu, to że nie było za co postawić chałupy, tośwa mieszkali u stryjecznych swoich. Myśwa żyli z wyrobku ino, ale zawżdy człowiek mieszkał po ludzku i kartofli gdzie przysądził na odrobek i gąskę się uchowało albo i świniaka i jajko miał swoje i krowę mieliśwa, a tutaj co? Harował nieborak od świtu do nocy i jeść nie było co, żyliśmy kiej te dziady ostatnie, a nie kiej krześcianie, kiej psy, a nie kiej gospodarze poczciwipoczciwy (daw.)	To się go nie będziemy pytać	Chodzimy czasem do Opery, czasem w dnie abonamentu księżnej Parmy, to wypada co tydzień; zdaje się, że to bardzo szykowne, co tam pokazują: sztuczki, opera, wszystko. Nasza księżna nie wzięła abonamentu, ale bywamy i tak, raz u jednej przyjaciółki naszej pani, inszy raz u drugiej, często na parterze w loży księżnej Marii, też Guermantes, zamężnej za kuzynem naszego księcia. To jest siostra księcia Bawarskiego... Więc pani wraca do siebie Pani Franciszka ma dobre zdrowie.	Właśnie, powtarzam, napatrzyć się. Każdy ino powiada, że ten i ów widział, drugi słyszał, a Bogiem a prawdą nikt nie wie, co było i czy co było. I cóż nam jakie duchy zrobią? No i co? Ony na baszcie, a my z dala w sadzie, na podwórcu albo lepiej na korytarzu w oknie, co ku baszcie wychodzi. Niechże sobie dokazują po murze, co nam zrobią? Wżdy macie każda krzyżyk na szyi, to śmiejcie się z wszelakich duchów. Coś więcej wam jeszcze rzekę: panny Laura i Hipolita umówiły się ze mną na dziś wieczór. Same by się bały, bo są zarówno tchórzliwe, jak wy, ale staniemy w kupce, to nam będzie raźniej.	Nie pogardzam ja nim ale na tak wielki faworfawor (z łac., daw.)	Kiedy, panienka, mnie nie wolno... ja się boja... Mnie zakazali.	A jednak fakt Ostatni anonim pisał Barski: jego styl, jego wyrażenia. W innych mniej więcej to samo, tylko pismo podrabiane umiejętnie. Cisnąć mu w twarz nie można: za bezczelny, nawet by się nie zarumienił.	Z czego się śmiejecie?! Co jest w mojej propozycji niemożliwego? Czyż nie mamy kilofów i motyk? Czy pan Cyrus nie potrafiłby zrobić prochu, żeby wysadzić skały? Prawda, panie Cyrusie, że sporządzi pan proch, jeśli będzie nam potrzebny?	No z tej ambasady na Chesham Square. To są ci ludzie, których tak przeklinał. Ja nic nie wiem. Cóż to nas obchodzi!	Ty tam, szanuj się trochę i nie drzyj pyska, jak idziesz za pogrzebem własnego tatusia, z płaczkami i orkiestrą.	O tak Teraz mogę się modlić. Teraz nie lękam się powiedzieć: „Gdybym miał umrzeć, zanim się zbudzę”, jak lękałem się, gdy mnie korciło to słowo.	Toć służki się zdadzą, krzywdy nie mają, a wyuczone też będą w wierze świętej	Myślę, żem to już powiedział. Poprostu nie chcę, byś załatwiła ów mały sprawunek.	Wola wasza. Ja tu nic nie rozsądzam. Róbcie, jak się wam zda.	Co ty! Na ojca będziesz powstawał? na rodzonego ojca! A jeśli zdzierał, to dla kogo? Przecież nie dla siebie, a tylko dla was, dla ciebie, na twoją naukę	Przepraszam pannę hrabiankę, ale ja już od pół roku co tydzień dostaję same tylko jutro, a nie widzę ani procentu, ani kapitału.	Gdzie jest? Nie trzymają oni jej pewnie na pograniczu, ze strachu, bym jej nie odbił, jeno gdzieś ją na dalekie mierzejemierzeja	Najgorzej się oczyszczać nim się on wyliże ludzie zapomną, wrócisz, pojedziemy sobie dalej po staremu i kwita. Byle ten przeklęty sejm, który myśli z gruntu wszystko przerabiać, pokoju nam nie zamącił.	Nie.	Młody człowiek, który siedzi tu w tej kolasce, obok księdza Karlosa Herrery, tytularnego kanonika kapituły w Toledo, sekretnego posła Jego Królewskiej Mości Ferdynanda Siódmego do Jego Królewskiej Mości króla Francji, wiozącego mu depeszę, która powiada może: „Kiedy mnie oswobodzisz, każ powiesić wszystkich tych, którym łaszę się w tej chwili, zwłaszcza zaś mego posła, aby był na pewno sekretny”, ten młody człowiek nie ma nic wspólnego z poetą, który umarł. Wyłowiłem cię, wróciłem cię życiu, należysz do mnie, jak stworzenie do stwórcy, jak w bajkach cudownych afrytafryt a. ifryt paź na dworze sułtana. do sułtana, jak ciało do duszy. WładzaPodtrzymam cię tą oto potężną dłonią na drodze władzy; równocześnie zaś przyrzekam ci rozkosz, zaszczyty, nieustające uciechy... Nigdy nie braknie ci pieniędzy... Będziesz błyszczał, będziesz paradował, gdy ja, schylony w błocie fundamentów, będę murował błyszczący gmach twej fortuny. Ja kocham potęgę dla potęgi! Będę szczęśliwy twymi rozkoszami, których mi wzbroniono. Słowem, będę tobą!... Otóż w dniu, w którym ten pakt człowieka z biesem, dziecka z dyplomatą, przestanie ci dogadzać, zawsze możesz sobie poszukać małego zakątka, jak ten, o którym mi mówiłeś, aby się utopić; będziesz trochę więcej albo trochę mniej tym, czym jesteś dziś: nieszczęśliwym lub zhańbionym.	A więc za godzinę nie będziemy już tutaj.	Nie chcę pana rozdrażnić jeszcze więcej. Zresztą nic już nie mam do powiedzenia.	To prawda. Ale przypominam sobie, że na balu u pani de Morcerf tańczył z panną Valentine trzy razy. Na tym balu, na którym wywołałeś pan taką sensację, panie hrabio.	Chcesz rękojmi masz słuszność. Wykradnij mnie, jedźmy do Londynu, będę zgubiona na zawsze, zhańbiona... Więc dobrze! Okryj mnie hańbą to będzie rękojmia.	Nie, to niemożliwe Idźmy dalej. Czy wie pan, w jaki sposób Top zdołał odszukać wasze schronienie o pięć mil od miejsca, w którym leżałem?	Oj, nie, dobrodzieju. Wracamy z niewoli, od Tatarów.	Że są w jakimś konflikcie z panią i że się państwo wzajemnie nie rozumiecie.	Już nic nie powiem... Zdjąłem mój płaszcz i okryłem świętą nagość... Chciałem odprowadzić do pałacu, ale... ale pan kazał mi zostać i milczeć... milczeć...	Tak, lecz cofać się!...	Wy zostaniecie ze mną, a ty, mój dzielny Afrykańczyku, wejdź do góry i zobacz, czy nie ma tu czasem poddasza, przez które możemy uciec na dach.	Tak jest, dla czegoż to ją zadziwia?	Towarzyszka Karyla jeszcze nie skończyła...	Nie ma potrzeby mówić o tym mężowi.	Powiedz pan, co by się stało, gdybyś nieszczęściem odwrócił głowę akurat wtedy, gdy twój kolega z prawej nadawałby wiadomość?...	Interes! I to właśnie było moim błędem, moim grzechem! Ludzkość powinna była być moim interesem; dobroczynność, litość, wyrozumiałość i łagodność powinny były być moim interesem. To przede wszystkim powinienem był mieć na względzie. Sprawy osobiste, sprawy mego handlu, wszelkiego rodzaju spekulacje: to wszystko należało uważać za rzecz drugorzędnego znaczenia, za znikomą kroplę w olbrzymim oceanie obowiązku dla dobra ludzkości.	Dawno nie odwiedzałem stryja i mam do niego interes. Czy chciałabyś, abym zerwał stosunki z moim stryjem?	Ona się boi!	A jak pan sądzi, kochany panie Nikodemie, łatwo panu pójdzie? Prędko da się rzecz załatwić?	Dziękuję panu za szczerość. Wiem teraz już dobrze, że wszystko, co robię, jest śmieszne, małostkowe, parafialne i niemądre, że to wszystko godne jest ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo to mnie tylko boleć może, a pana cieszy nieprawdaż?	Pytasz się: kiedy? Za sto, za dwieście, może za tysiąc lat. Mądrości musi towarzyszyć cierpliwość. Wiele czasu upłynie, zanim ludzkość, już uwolniona od przymusu koniecznego teraz, dobrowolnie i świadomie, myśląc tymi samymi zasadami i dążąc do jednego: zbawienia	A, więc to z księdzem Pirard mam zaszczyt mówić	Coś mi się zdaje, że mają już dość	Na Marsie? Na Księżycu?... Na jakiej planecie?	Na długo?	Diabli wiedzą. Wydaje mi się sensatem i egzaltowanym romantykiem. Zresztą, on mnie nienawidzi.	Odwiedzanie więźniów było dość często przedmiotem sztuki chrześcijańskiej we Włoszech, Flandrii i Francji. Silnie, realistycznie ujął ten przedmiot della Robbia na fryzie z barwnej glinki, niby bogata opaska otaczającym szpital w Pistoi... Czy pan zna Pistoję, panie Bergeret?	Ach, tak.	Kawalerze Georges! dodał, prezentuję panu mego wychowańca... Jesteście prawie jednego wieku, on będzie dlań przewodnikiem i wyręczy gospodarza... Kawalerze Georges, weźże tak szczęśliwie schwytanego pana.	No i cóż, to luby człowiek	Pan to nazywa dodatnio!	Powiedział to pan z takim cudownym przekonaniem.	To inna rzecz. Za Solskiego wyjść możesz.	Z czegóż to suponujeszsuponować (z łac.)	Tak panie.	Tak, panie.	Czy to ten ksiądz, który był wczoraj u państwa?	Potrafię, potrafię... Do ciebie to choćby i przez piekło!	A zdrów teraz Bogusław? bo go to febra długo trzęsła i osłabić go musiała...	Wiesz przecie, że ja mam dużo pracy Zresztą, co by powiedziała twoja rodzina?	Dobrze. Powiem tylko, że jest prześliczna!	Więc pełnych nadziei!	Ma słuszność, chrzestny synaczku, ma słuszność. Ale zacznijmy od śniadania, butelka nam coś podszepnie.	A wam co do tego?	Nic... nic... Proszę cię, mów co do mnie...	Panie! odwróć od nas ten srom i klęskę!	Co?	Taka stara już jestem? W Warszawie starsze ode mnie kobiety książki czytają.	Ja cię też kocham, papo. Ty jeden mnie rozumiesz. Już nigdy, przysięgam.	Owszem, jak najchętniej. Proszę mi tylko powiedzieć, dlaczego zarazem Kalibany z wami walczą?	Owszem, jest Tylko zamiast eterów, tłuszczów, ciał aromatycznych daje nowe aliażealiaże	Ten bój musi ustać; zwyciężym buntowniczą materją, podbijemy ducha, udoskonalim człowieka, użyjemy jak sprężyn namiętności jego; opanujemy swiat i damy mu szczęście.	Możesz nawet napisać: milordzie	Mówiłem także, że będziesz mi potrzebny.	Pamiętasz mamo, złapałem go w końcu. I nawet wyrwałem mu z ogona trzy pióra.	Panie proszą	Aktorzy są zresztą wyborni	Cóż jeszcze, staruszku? Tylko żywo, bez elokwencji!	Postąpię ci coś niecoś!...	A książe też?	Bóg ci zapłać, gołąbeczko	Oczywiście. One są zawsze takie same.	Panno Janino! mówmy rozsądnie, bez uniesień.	Skąd ojciec wie?	Ależ ja za pana podskarbiego i za pana Judyckiego głowę daję!	Czekaj no, Fryc	Czyn, Marzenie	Dawaliście Clewerowi „gruszki”?	Jaka publiczność, takie teatry; jedno warte drugiego!	Jemioł? Skąd ja go znam?	Nic, mogę jeść i gadać	Niemiec	Och! Hrabia de Sérisy może podróżować tylko we własnej karecie, czterema końmi.	Podstęp odparł kapitan	Przyobiecał?	Przywożę pani wieść o jéj znajomym	Ty!	Uciekł? on? wysłany został w ważnej, bardzo ważnej sprawie lóż Melchizedecha...	Wydać ją za kogo?	Zobaczyłaś kogo w oknie?
Przemkowi zachciało się pewnie, dostojniejszej jakiejś żony, kędyś z królewskiego gniazda wziętej niemki... Dostanie ich dużo do wyboru	Wracając, wstąpcie wszyscy do kościoła i pomódlcie się. Znajdziecie gdzie może ołtarz Aniołów Stróżów...	Panienki zawsze kupują sobie coś do jedzenia i trzeba robić jak one, bo inaczej posądzają o skąpstwo. Teraz są w zwyczaju marynowane cytryny, ssą je w czasie lekcji, chowając głowę pod ławkę, i wymieniają je w kąciku za ołówki, pierścionki ze szklanym oczkiem, papierowe lalki i tym podobne rzeczy. Jak panienka lubi koleżankę, to daje jej marynowaną cytrynę, jeżeli jest na którąś pogniewana, zjada sama w jej oczach i nie pozwala jej nawet oblizać. Wszystkie częstują się kolejno i mnie dawały już tyle razy, a nie mogłam się odwzajemnić, chociaż koniecznie wypada, bo jak wiesz, to są długi honorowe.	Rzeczywiście, bardzo ciekawe bo zamiast sztucznej tragedii, jak na deskach sceny, widzimy dramat prawdziwy; zamiast odgrywanego cierpienia, widzimy rozpacz rzeczywistą. Gdy tam zapadnie kurtyna, człowiek, którego widzieliśmy na scenie, powraca do domu i spożywa spokojnie obiad w gronie rodziny, po czym kładzie się spokojnie spać, aby następnego dnia znów występować. Tymczasem tutaj taki człowiek idzie do więzienia, gdzie czeka na niego kat. Widzisz więc, pani, że dla osób nerwowych, szukających mocnych wrażeń, nic nie równa się z takim widowiskiem. Zapewniam, że jak tylko zdarzy się okazja, nie omieszkam pani zaprosić.	A w Jodłowéj. Grodzicka mi poradziła, żebym udała się do pani Warskiéj, z prośbą o pomoc w mojéj biédzie.	Drogi panie, pojmuję twoje wzruszenie, trzeba ci dać czas, abyś ochłonął. Chcę także przygotować naszego młodego człowieka do tak upragnionego spotkania. Na pewno niecierpliwi się nie mniej niż pan.	Może ma do mnie interes osobisty?	Przy swoich maglach mój stary zajdzie dalej niż wasi ze swoimi cackami z żelaza, spod których się sypią same książki do modlenia! On szuka tajemnicy, która zapędzi w kozi róg wszystkie drukarnie Francji i Nawarry!	Zdaje mi się, że czytałem o czymś podobnym w jakiejś książce! Jak Boga kocham, co za byczy mążbyczy mąż (daw. pot.)	E, o byle co! My ta wiedzieli, o co się drzemy...	...I sami się rządzą a wszyscy we szkołach się uczą, we dworach mieszkają i panami są...	A poza tym dodaj, mamo, że masz szczególną słabość do tego młodzieńca.	A w Rozłogach byłeś? tam gdzie kniaziowie Kurcewicze mieszkają?	Boryka się. Zadłużył się.	Co mi za posada Osiem godzin człowiek tyratyrać dziś: wytrzymać.. To nie dla mnie...	Co was boli?	Czy umiesz mówić do słonia?	Dziś właśnie rano, zanim przyszedłeś, miałam sposobność przekonać się o tym.	Jak mamy się bronić, kapitanie, jeśli żołnierze zaatakują dom?	Jakaś ty niedorzeczna, moje dziecko, ma się rozumieć, że ciebie miał na myśli.	Jaśnie panie, koniom trza dać zipnąć i przegryźć co	Lepiej?... e... nielepiej panienko, bo akuratnie drugie kury piały, kiej się jej zmarło.	Należy nam się od profesora objaśnienie Powiedział pan, że czucie, owo moje czucie, nie jest własnością organizmu materialnego. Więc... czegóż...	Nic, nic... Niech pani ściśnie mię za rękę. Czegóż się tu bać...	Nie twoja rzecz! Idź, przynieś mi wody. Muszę się umyć i ogolić. A ty, Saszka, poszukaj w szafie, czy nie znajdzie się jaka koszula, i te buciki trzeba oczyścić.	No, nie dąsaj się na starych znajomych Nie poznajesz pani Clapart?	Odbiję się na Assenbergu. Nie nauczył mnie jednego pchnięcia, osioł.	Pan się nie chwal! Pan jesteś gruba symulacja człowieka	Przypomniała mi się Tourbillonka, ha, ha! Ta, której po nocach grywałem...	Przysłano ich po kolei Pytam ich, czy wystąpiły już charakterystyczne objawy. Nie odpowiadają, a wtem nadjeżdża trzeci piekarczyk na wózku swego pana. Wsiadam, sadowię się obok niego. Skręcamy i oto pędzę po bruku ulicy des Tintelleries.	Pławię się w radości, boś podbił serce mojego wielkiego przyjaciela. Bergotte powiedział mamie, że mu się wydajesz nadzwyczaj inteligentny.	Rozumiem twoje wątpliwości, ale do sprawy okupu wrócimy później.	Rzecz dziwna; i mnie zajęła silnie ta sprawa od samego początku. Czy oprócz tego, co wyczytałeś z gazet, możesz mi udzielić specjalnych wiadomości? Czy zdobyłeś jakie nowe szczegóły na własną rękę?	Tak, moja Ludko, twój mały przyjaciel będzie mile widziany i spodziewam się, że Małgosia nie zapomni, iż dzieci powinny być dziećmi jak najdłużej.	To zależy od pytań. Jeśli nie będą bezwstydne, albo jeśli za odpowiedź mógłbym zarobić więcej niż podwójną płacę, to jestem do dyspozycji.	Wcale nie, proszę pani, Krzysztof posłyszał, że pan Vautrin wraca i zszedł na dół, żeby mu otworzyć drzwi. A pani się zdało, że...	Wcaleśmy nie myśleli o takich istotach My też nie żywimy do nich sympatii.	Wielkie rzeczy. Ja od dwunastu lat. A ruszałam się dużo wcześniej.	A nie zabrał cię na przechadzkę w ruiny Koloseum, aby ci trochę krwi wyssać?	A u nas w bungalowie?	A widzi, tak go wołają.	A wiesz, że jurgijski młyn podruzgotała Dubissa? koło poniosło o trzy mile! Jedź i wykupuj, bo pokradną!	Ach! Tai labai gražūs ir girtini norai, ir jausmai taip gerbiami, kad prieš tai nieko negalima būtų kalbėti jeigu tiktai norai ir jausmai šitie neslėptų už savęs kitų	Ale to i tak dużo.	Ano, pisał! Jak sądzisz, czy ta opowieść jest odpowiednia dla dziatwy?	Bardzo możliwe, proszę jaśnie pani. W jakiej sprawie pani przychodzi?	Bodaj cię!	Będziecie państwo musieli wysłuchać długej historji...	Błąd... albo zbrodnię	Czy mówisz poważnie?	Dlaczego? Żartujesz chyba? Toż to pan całą gębą. Burżuj. Milioner.	Dobrze mu z oczu patrzy	Dobrze to urządziłeś, synu Chadigiego ale nam trzeba korzystać z czasu i zajechać przez te trzy dni i noce najdalej na południe. Odetchnę spokojniej dopiero wówczas, gdy przejedziemy pustynię między Nilem a Kharge (wielka oaza na zachód od Nilu). Dałby Bóg, aby wielbłądy wytrzymały.	Dość! Widział to świadek?	E... nie przyjdzie, ale na to, aby nie przyszła, trza choremu wielkiego silentiumsilentium (łac., r n.) poczytany (daw. krótka forma przym.), uznany za coś a. za kogoś. za umarłego. My będziemy po nim płakały i oficyjery będą płakałyoficyjery będą płakały	Gdzie złodziej?	Głupi jesteś. Takiej siły oni nie mogą mieć.	Ha dobrze mówisz i wiele radsza słucham takowych rzeczeń Ewangelii i wiele lepiej mi to płużypłużyć (daw.) Żywot Św. Małgorzaty odczytywano niewiastom w bólach rodzenia, aby ułatwić poród. albo innych jakich kleszych baśni.	Ha!	Hej, dzieweczko, nie widziałaś tu gdzie malowanego procarza miotającego ołowiane kule?	Hę?	Jakie masz plany?	Jeńcy?	Kawaler	Kiedy tak, podaj mi pan ramię.	Kochana pani Verdurin, nie zawsze jest pobłażliwa dla kwiatów, które widzi u innych	Ksiądz przecie, uczony...	Mówiłem ci przecież, że mogliśmy jechać wasągiemwasąg rzekł małżonek	Nie lada to był rycerz	Nie ma rady, trzeba go pomacać.	Nie mnie, nie mnie, lecz Chrystusowi!	Nie spałaś, moje dziecię, aleś była w gorączce, przerwała jej Wanda.	Nie sądzę Aligatory występują tylko w krajach o niższej szerokości geograficznej.	Nie wiemy.	Niech mu będzie chwała!	Niechże ja to słyszę po raz ostatni, jak po raz ostatni znoszę, żeby Jan przychodził z papierosem.	No cóż, więc wysadzę ten granit a woda w jeziorze opadnie i odsłoni ten otwór...	O tem pomówię z Bigielem.	O! Nie!... Ale to dlatego, że o mnie coraz gorzej mówią!	Pan Krzysztof nie będzie wcale pytać...	Pan Regowski puścił Bohuna na wolność. Widziałem go w PłoskirowiePłoskirów (dziś: Chmielnicki)	Panie boleść uczyniła mnie niesprawiedliwą. Będziesz mi pan bratem?	Panie nie badając, kto jesteś, czy nie wolno mi w panu odgadnąć artystę?	Panie ona miała być moją żoną...	Po ojcu prawdopodobnie!	Starość ma tępy słuch.	Szczęście to że Bohun z sokołyz sokoły	Są i kobiety nasze ale to bieda że jak żona księcia Henryka Jadwiga... święte bardzo i pobożne, zatem i na dworach ich więcej słychać psalmów niż pieśni miłosnych...	Słusznie prawi	Tak, ale lekarstwa kosztują karmelki od kaszlu są bardzo drogie.	To mała dziewczynka, która kiedyś będzie właścicielką Solbakken.	To znaczy, że trzeba złożyć uroczystą przysięgę, że wszyscy będziemy sobie pomagać wzajemnie i nigdy żaden z nas nie wyda tajemnic bandy, choćby go siekano na kawałki, a każdego, kto by skrzywdził któregokolwiek z nas, zabijemy razem z całą jego rodziną.	Trzydzieści cztery	W mieście gadają że opuszczasz spółkę...	Wiedziałam, że pan powróci, czemużbym nie miała wiedzieć, że dziś pan będzie u mnie?	Wybaczy pan, panie Fix ale ta sprawa dotyczy mnie i tylko mnie. Utrzymując, że gram źle, pułkownik powtórnie mnie obraził, z czego musi mi zdać rachunek.	Wyjeżdżam w podróż.	Za konie dostał złoty medal.	Zosiu A jakże my mu podziękujemy? Przecież on nas obronił! Cóż mu za to damy na drogę? Na wojnę	Zwłaszcza kiedy go pożegnamy
Rzecz wkrótce stanie się aktualna. Przedewszystkiem zaznaczam, że ja nic z tem nie mam wspólnego. Występuję tylko jako adwokat w imieniu klijenta, do którego... wolę się nie przyznawać. Dlatego też proszę pana o słowo, że nasza rozmowa zostanie w absolutnej tajemnicy. Bez względu na to, czy przyjmie pan propozycję, czy odrzuci.	Zauważyłam kilka razy, że wykonywała nieznaczny ruch, jakby chciała się do nas zbliżyć, ale nie uczyniła tego: widocznie jest zbyt lękliwa. Chciałam, aby podeszła. Gdybym się tak bardzo nie czuła słoniem, zbliżyłabym się do niej. Ale nie mogłam się przedostać przez tę wielką halę z wyjącymi tłumami chłopców na schodach. Była to najładniejsza nowicjuszka, jaką dzisiaj widziałam, ale prawdopodobnie i piękność zawodzi pierwszego dnia w Redmondzie	Aaa!... to się nie godzi, panie Wokulski Prawda, są wśród nas duże wady, są grzechy, ale żadnego z nich nie popełniliśmy względem pana... Miałeś naszą życzliwość... szacunek...	StarośćTo go i podejmę, bom się wysłużył, a jeżeli wojna będzie, to jeszcze pójdę. Wzięło się tam coś łupem, a coś od księcia Witolda w nagrodę, i biedy nie ma, tylko że już mi wieczorne lata nadchodzą, a na starość, gdy siła z kości wyjdzie, rad by człek miał kąt spokojny.	Wiadomo panom, żem na ostatniej naradzie wyzwał Kuklinowskiego na kawalerski parol. Byłem admiratorem Kmicica, prawda, bo i wy, choć jego nieprzyjaciele, musicie przyznać, że nie lada kto mógł spełnić takie dzieło, jak owo rozsadzenie tej armaty. Odwagę i w nieprzyjacielu cenić należy, dlatego podałem mu rękę, ale on mi swej umknął i zdrajcą mnie nazwał. Więc pomyślałem sobie: niech Kuklinowski czyni z nim, co chce... Chodziło mi jeno o to, żeby jeśli Kuklinowski postąpi sobie z nim przeciwnie rycerskiemu honorowi, niesława tego uczynku na wszystkich Polaków, a między innymi i na mnie, nie spadła. Dlatego to chciałem się koniecznie z Kuklinowskim bić, i dziś rano wziąwszy dwóch towarzyszówtowarzyszów Kuklinowski!	A ja ci mówię, że to nie żadne San Marino. To jest niezawodnie ktoś z Polski. Ces Slaves ont leur type à partces Slaves ont leur type à part (fr.)	Być może tak jest a jeśli tak, to będziemy musieli sami wybudować sobie dom, bo natura nie wykonała za nas wstępnych prac.	Chłopczyki palili... Tak nie można... I to już po raz drugi... Kochana pani Pórzycka otrzyma wezwanie do inspektora. Stancja może być zamknięta...	Jakiś ty dobry, stryjciu Antoni, jaki dobry Chyba i ojciec rodzony nie może być lepszy... Czym ja sobie na to zasłużyłam?...	Otóż chociaż nie mam w swoim pokoju parawaników chińskich, ożenię się jednak kiedyś, może wkrótce i osiędę na jednej czwartej Darnówki. Zanim zaś to stanie się zemną, a Leoś i Bronia wyrosną, wypuszczamy folwarki w dzierżawę... Mamy w tem wyrachowawanie swoje... takeśmy już z ojcem uradzili. Realnie więc będę właścicielem jednej czwartej Darnówki, co nie jest wcale bogactwem i może być dostatkiem tylko przy pracy uporczywej i umiejętnej...	Nie myli się panienka to ja jestem tym pociesznym i tym giermkiem, o którym panienka mówi, a ten pan, to mój pan, ten sam Don Kichot z Manchy, którego historia jest w książce.	Jezus Maria! Mówię waćpanu, że lew jest we mnie i trwogi nie czuję, ale wolałbym, żeby ich jasne pioruny wszystkich do jutra zatrzasły. Jak mi Bóg miły, że ich za wiele! Już chyba i na Dolinie Józefatana Dolinie Józefata Zagłoba! Co waść myślisz, czy będą tentowalitentować (z łac.) co? Jedno mię ciągle niepokoi: czy wiwendy w obozie jest dosyć? A, do diabła! Patrzcie no, waszmościowie, znowu tam ognie za tymi ogniami zjazd; towarzystwo; najazd.!	Więc to prawda!... Więc to prawda?... Biedna Fenicja, ale i Egipt...	Czy to jeszcze daleko?	Nie łudzi mnie pani rumieniec to uczucie skromności, a nie drgnienie twego serca, i czytam w nim tylko to, co należy.	Pan Bóg to wie, nie ja.	Nie! To paradne! I takie stworzenie chce być młynarką!	Księżna wsiądzie w Maineville. Będzie jechała z nami. Ale nie przedstawię pana zaraz. Lepiej że by to zrobiła sama pani Verdurin. Chyba że znajdę sposobność jakiegoś nawiązania: w takim razie może pan być pewny, że ją pochwycę.	Ale cóż znowu Idealizm nie jest głupotą. To jest ostateczne zidiocenie.	Bał się, gdyż lepiej od innych przeznałprzeznać (daw.) (niem. Neumark), zachodniopomorska prowincja Marchii Brandenburskiej, w latach  1402–1454 znajdowała się pod władzą Krzyżaków., pokłonił się jako hołdownik królowi, gdyż to ziemia była od wieków polska, więc chciał do Królestwa należeć. Ale zaprosili ci go Krzyżacy do Malborga, spoili winem i uzyskali od niego zapis. Wtedy to zbrakło już do ostatka królowi cierpliwości.	Chcę wam to co mam najdroższego powierzyć powiedzcie mi, zaręczcie że chyba z życiem stracicie to co wam dam do przechowania, że nie dacie sobie tego wydrzéć siłą, że mi będziecie strzedz mego skarbu, honoru mego jak...	Słuchaj teraz Czy ty naprawdę wierzysz, że nie można być uczciwym człowiekiem?	A jacyż to ludzie z waćpanem teraz przyszli? Skądże wziąłeś tych pomocników?	Ale Jędruś może mieć pociechę że chyba wszyscy jednogłośnie ustąpimy mu pierwszeństwa i uznamy go hetmanem naszym.	Ależ to farsa, to niemożliwe!	Cóż chcecie?... skrzat to jeszcze, dzieciuch...	Kogóż to?	No, to chciej.	To by po części tylko tłumaczyło początek napisu; lecz skąd nazwa i postać mnicha? Co dzwon może mieć z nim wspólnego?	To nudna dziura	Mimo to trzeba się mieć na baczności	Leszek dziś rano zawezwał ogrodnika i polecił mu pościnać wszystkie niemal kwiaty w oranżerii. Oświadczył, że sam je zabierze i nie wyjaśnił dokąd. Potem siadł do pisania listów. Zanim ci je dam, droga Elu, do przeczytania, muszę cię zapewnić, że już nie są aktualne i że to niebezpieczeństwo minęło.	Tak. I to jest ostatnia przysługa, jaką chciał nam wyświadczyć przed śmiercią.	Ahoj, mój drogi Katalończyku! Cieszę się bracie, że widzę cię przy życiu! Chyba nikt nie przetrącił ci tych twoich chudych kości?	Oni, panienka, nie wiedzą, jeno słyszałem, jak mówili między sobą, że trzeba jutro całej kompanii do Upity ruszyć. Kazali, żeby konie były gotowe. Mają tu wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam mogą być potrzebne.	Widocznie zachodziła potrzeba. Tego pan nie wie, że Niepołomski jest żonaty!	Wielmożny panie nie pojmuję hojności pana.	Ale wychodzi się z tego?	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	I mnie się toż samo widzi. Żeby tak żyła pani Dorota, o! tobym pokazała, ale tera inaksza rzecz...	Ja dziś nie mam sześćset rubli, a odbiorę może za dwa tygodnie.	Nie można, bo wystaje i podbity deskami.	A jeżeli nie wakuje teraz posada nauczycielki?	Czy oskarżony bywał od dawna u niej?	Czy słuchają?	Czy tylko wówczas, gdy będę tak leżał wódką zamroczony i zohydzony?	Długu, który zaciągnąłeś jako dziecko, mógłbyś potem nie zechcieć zapłacić; i prawo przyznałoby ci rację.	O, w takim razie pozostanę tutaj jeszcze przez cały tydzień!	Tamci im nic nie zrobili	Ts... nie płacz, no nie płacz nie byliście, widzisz, dobraną parą. Jak gdyby były dobrane pary! Dlatego pytałam. Sierotą byłaś, co?	Więc nie zostawi mi pani nawet cienia nadziei?	Łatwo szydzić tym, co nigdy sami nie cierpieli.	Ale, mewo moja głęboki? Tamten ocean! Jak przyjdzie tajfun w szyi La Pérouse i pocznie ludzkie pudło do piekła i do nieba frygać! A w niebie bure obłoki, jak te myśli szalone tęgiego człowieka! A nad nimi mewy we wichrze! Wiesz ty... pojedziemy razem we światy. Z tobą	A córka wasza? cóż tam słychać, jest już w Zielonce?	Dzięki tobie, panie puszczono nas do tego miasta, które Bóg nam teraz wydaje!...	O! tak piękna, señora, że chcąc ją pochwalić i o jej wdziękach dać ci wyobrażenie, powiedzieć tylko mogę, że do ciebie podobna.	A bo i prawda! Żołądek źle wychodzi na medytacjach i kontemplacjach.	Ach... Jak... jak się masz?	Bo się prawa w Zakonie popsowały. Różne oni składają śluby	Dziewięć, panie.	Gdy moja matka odzyskała zmysły, znajdowałyśmy się przed obliczem seraskiera.	Jak się pan ma, jakże zdróweczko, jakże interesiki!	Jeśli ci czego potrzeba, piśnij tylko słówko.	Na wieki	O, panie sędzio! Córka świadczy przeciw matce...	Pan mnie potrącił, panie baronie...	Poszli do Wielunia!	Tak jest, tak jest, kapitanie!	Tak ma być, Krotonie	Uznaję się zwyciężoną.	W sobotę na Nalewkach	A co ty w tym życiu kochasz?	A gdzież moje pieniądze?	A ty?	Ależ gotówką pan szewc płaci!	Będę skakał matematycznie.	Chwileczkę, a zobaczysz.	Co grać?	Co on zrobił?	Co znowu?...	Daj!	Dobrze wam?	Dobrze, więc oni poszli dalej, a ty...	Dziecko moje	Dziecko moje, dziecko, czemuż całowałaś Göstę?	Force majeureforce majeure (fr.)	Gadaj śmiało.	Gdzie mieszkał?	Ho! ho! ho! Najlepsza, a całe lato bujała, a teraz chciała odjechać!	Myślę!	No, no	Od roku 1811.	Oko, Wzrok, Lustro	Pamiętasz księgi Hioba?	Pan jesteś gaskończykiem?	Pięćset franków.	Sam król!	Wszelakoż lepiej byłoby je zamknąć!	Wszystko. Chcę panią uratować od zguby. Bo teraz przysięgam!	Z jazdy pod naczelnikiem Langiewiczem.
Owszem Ja łaskę jéj umiem ocenić. Mówiono mi to wielekroć, że wyglądam na bandytę, lub niedobrego gatunku artystę-awanturnika. W dodatku jestem ziomkiem, więc może biédnym wygnańcem, który rad czepiać się i wyzyskiwać. Nikt mnie nie zna! Trzeba heroicznéj odwagi i takiego serca...	Nasza stara Anglija nie jesteśmy już w niej, Fabijanie. Wprawdzie statek to angielski, co nas wiezie, lecz wynajęty przez towarzystwo francuskie, a ma nas zawieść do Ameryki. Trzy odmienne bandery powiewają nad naszemi głowami i dowodzą, że depczemy nogami ziemię francusko-angielsko-amerykańską.	Moja rada, Beniaminie, jest ta, że przede wszystkim powinieneś być szczęśliwym zbrzydniesz tak okropnie, że nawet Ludwinka, która wszystko smutne lubi, nie pozna cię wtedy i minie ze wstrętem.	Nie, nie wydobył bo nie mógł, ale jednakże dał mi dowód takiej przyjaźni, że wielkie ukontentowanie byłoby to dla mnie, gdybym mu się mógł za to wywdzięczyć.	Dobrze, dobrze, pozostańcie jednak cali, to lepiej, bo będziecie mi użyteczni. Tréville skoro nie masz miejsca w muszkieterach, a zresztą postanowiliśmy, że dla wejścia do zgromadzenia tego trzeba odbyć nowicjat, umieść tego młodzieńca w kompanji pana Dessesarts, twojego szwagra. A! do licha! Trévillu, jak ja się cieszę na myśl o krzywej minie kardynała; będzie wściekły, ale wszystko mi jedno, jestem w swojem prawie.	Tak Jest w tym coś, czego w żaden sposób nie mogę zrozumieć. Ale czy zrozumialsze jest dla ciebie, drogi Spilett, w jaki sposób ja sam zostałem ocalony, wydobyty z fal morskich i przeniesiony pomiędzy wydmy? Prawda, że nie? Otóż i w tym widzę jakąś tajemnicę, którą niewątpliwie kiedyś się odkryjemy. Zaostrzmy więc naszą czujność, ale przy naszych towarzyszach nie wspominajmy więcej o wczorajszym zdarzeniu. Zachowajmy swoje spostrzeżenia dla siebie i róbmy dalej, co do nas należy.	Nazywa się Hebron i jest żoną Tutmozisa Przyznaj, Mefresie że ażeby o tym wiedzieć, nie trzeba podwójnego wzroku...	Zapewne, zapewne mówiłem tylko tak sobie, bo zresztą teraz mogę zbytnio nie przejmować się Jagodą. Sam stary jest ze mnie bardzo zadowolony i mogę ci ręczyć, że będzie wciąż bardziej zadowolony.	Mój Jasiu! żywo odparła Olimpja; wiesz że nie przywykłam oszczędzać się, i mam potrzeby właściwe kobiecie mojej sfery. Pamiętasz pewno jak było w domu mego ojca, i do jakiego życia przyzwyczaiłeś mię przez kilka pierwszych lat po ślubie... I tak przez wzgląd na ciężkie czasy urządzam się bardzo skromnie, i wydatkuję bardzo mało w stosunku do stanowiska, jakie posiadam w świecie. Ale jeślibyś mi i tego odmawiał...	On? Jakem go poznał, trzos miał taki wypchany, że się opasać nim nie mógł, i tak go nosił, jako wędzoną kiełbasę. Można było nim jak kijem machać, ani się zgiął. Sam mnie mówił, ile ma wsiówwsiów ale głowę), Bałtupie liście buraczane; obraźliwe określenie mieszkańców Litwy. ród, Podbipiętowie.	Jak to! Przed świtem wyjechał i nie ma go do tej chwili? A wyżeście kiedy wyjechali?	Jak to nie może być?	A mówiłem, że będzie szturm. Chodźmy stąd, panie Michale, dość już tego stania.	Bo się tak urządzają. Tunia wstaje o dziesiątej, ubiera się półtorej godziny, ciągle ktoś do niej wpada, gadają sobie nowinki. Potem biega z wizytami, potem niby coś kupuje i ogląda sklepy. Naturalnie, że nie ma na dom czasu.	Zachcieliście! przecie wszyscy powychodzili. Pani Couture poszła o ósmej ze swą panną spożyć Pana Boga w Saint-Etienne. Ojciec Goriot wyszedł z jakimś pakietem. Student powróci z lekcji dopiero o dziesiątej. Zamiatałem właśnie schody, gdy wszyscy wychodzili. Ojciec Goriot trącił mnie tym, co niósł w ręku, a było to coś twardego jak żelazo. Jednak to ciekawość, czym się ten nieborak zajmuje? Musi zawsze tańczyć, jak mu inni każą, pomimo to najpoczciwszy jest ze wszystkich i więcej wart od innych. Niewiele się u niego pożywić można, ale za to owe panie, do których mnie czasami posyła, postrojone są jak lalki i nie żałują dać człowiekowi na piwo.	Tam do biesa! piękne to przymioty, nie lada dziewczyna, a to nie tylko na hrabinę wyjść może, ale i na zalotnicę pierwszego kalibru. O niecnota dziewka, widzę, jak to w świat pójdzie.	Na kamieniu urodzone Ale z pana to wyszczekany warszawiak. Niech pana nie znam, kochany panie!... A pan nigdy nie był żonaty?	Pokłoń się ich świętym szubienicom, pokłoń się ich świętym głowom, duszy nie gub. Kłamstwa nie siej. To kłamstwo, kłamstwo. Kat jest na twoim ołtarzu, krew ludu leje.	Czy to nie wystarczy?	Jeśli ci pilno iść spać, to nie zatrzymuję!	Niech pani tego lekko nie mówi, bom gotów nadużyć grzeczności. Mnie tu jest bardzo dobrze, więc, ilekroć będzie mi źle w Warszawie, to tu ucieknę	To nie ma znaczenia. Dowie się. Nie przejmuj się tym, Beatko.	Dlaczego więc przebywał na Wale? Przecież sam mówiłeś, że każdy z ludzi, którzy tam stali, nabroił coś złego...	Pchnięto go nożem w jakiejś rozprawie. Przytrafia mu się to często, gdyż, jak panu zapewne wiadomo, tyleż ma do czynienia ze szpadą, co z piórem.	O, z pewnością; ale mnie nie obchodzi, jak wygląda z zewnątrz, ciekawy jestem, jak wygląda w środku. Słuchaj, musisz mnie tam kiedyś wziąć ze sobą.	Ona kobieta była z tych, co zgadują sny. W noc jedną, gdy leżała w łóżku, schorowana, nękana gorączką, nagle przyszła do niej senna zmora, zastukała do okna i zawołała: „Wdowo Whitgift! Wdowo Whitgift!” Kobieta, słysząc szelest piór i głos piskliwy, myślała, że to czajki nawołują, ale w końcu wstała, ubrała się i otwarła dźwierze w stronę trzęsawiska... A wtedy posłyszała wokół siebie jęk i troskę, trzęsące światem jako mocna frybra, więc poczęna wołać: „Co to takiego? Ach, co to takiego?”	Czy nie wiesz o czem rozmawiali?	Ja nie chcę wracać do domu	Nie mam stałej godziny, wolę być u pana.	Nie rozumiem?...	Nie, panny Grünszpan nie może kto inny odprowadzić	Wcale nie.	Wiara w żywioł. Dlaczegóż nie w starą, wypróbowaną opatrzność boską? Żywioł	Dość tego! Głupstwem byłoby aresztować pana, gdyż każdy sędzia wydałby wyrok uniewinniający na podstawie tych papierów. Ale nie zapomnę o zgodności obu spisów, ani też o guziku z kamei.	O, mój tatku, ja bym bardzo chciała, ale nie wiem, co pisać...	Nie trzeba ostrzegać bo skoro się chcę żenić regularnie, to i starać się muszę regularnie.	Hrabina Aurora wyjechała do Poczdamu. Nie będzie dziś na balu u ministra.	I może otworzyć drzwi do naszych skarbców?... Nie śpiesz się, wasza dostojność... Odgadłem już tego młodzika i jeżeli raz pozwolimy mu wziąć górę nad sobą...	Będę się starał wytrwać na pełnym morzu aż do nadejścia przypływu, czyli do mniej więcej siódmej wieczorem, a jeśli będzie jeszcze widno, spróbuję wejść do zatoki. Gdyby się nie udało, to będziemy się kręcili całą noc po morzu, a do zatoki wejdziemy jutro o wschodzie słońca.	Gdzie ostała, to ostała, nic ci do tego, a powiedz komu choć słowo, to obaczysz, co ci zrobię...	Ależ to szaleństwo!... Po co my się tak osłabiamy i gdzie pójdą ci ludzie?...	Spokojnie, spokojnie, panowie W zagadnieniach religijnych neutralność! Co do mnie, to łososie łowię na haczyk dwoisty. Onegdaj złowiłem łososia takiej długości. Widzicie panowie? Czternaście funtów.	Ależ na Boga, ciotko! To jakiś bezczelny żebrak.	Myślała pewnie, żeś się wściekł jak pies	To za długo, chcę się z nim widzieć natychmiast.	A, to szkoda bo szukamy właśnie samego herszta.	Chociażby nawet! W każdym razie mam to przeświadczenie...	Kto ci powiedział: spał jak dolina?	O jakiejże to drodze mówicie?	To jespan z Mazurów?	Brawo! jest cały i nietknięty. Norma brzmi: IV, J. 2 wydanie. IV, łaskawe panie, oznacza czwarty tom; J, dziesiąta litera alfabetu, dziesiąty arkusz. Zdaje mi się tedy stwierdzonym faktem, iż ten romans w czterech tomach in 12-o cieszył się, oddalając na bok finty księgarskie, wielkim powodzeniem, skoro doczekał się dwóch wydań. Czytajmy i odcyfrujmy tę zagadkę.	Juści, co za tobą stoję. Ale odmieniłeś się przez te czasy, no, no... Całkiem kto drugi z ciebie! stał. przed nią sielniesielnie (gw.) w kapeluszu. na bakier i w kapocie bieluśkiej kiebykieby (gw.)	Co mówisz? Czy pewny tego jesteś?	Co?	Dobrze, Buba, ale trzeba, by osoba, do której słowa są skierowane, najpierw odkryła ich prawdę, a potem usłyszała brzmienie.	I cóż mój brat?	Kto jest moją starą przyjaciółką?	Niezadługo się rozjedziemy Kto wie, czy się kiedy w życiu spotkamy.	No, a teraz co myślisz robić?	Pani przypisujesz mi duszę bardzo niską, jeżeli sądzisz mnie zdolnym frymarczeniafrymarczyć (pogardl.)	Potem, jeżeli twoja wola, będziemy na piechtyna piechty	Sama tak siedzisz?	Wy na przyrodę?	Za trzecią salą w korytarzu. Po co pani ten widok?	A Rosja?	A mnie nawet pomyśleć o tym straszno!	A trzeci?	A więc bierz tę linę. Tę za tobą!	A! rzekł wreszcie	Ach, tym lepiej! Czy pan już kiedyś odbył tę drogę?	Ani trochę!	Bo książę hetman prosi...	Czego?	Czy pan Stach bardzoby mnie żałował?	Czy tak?	Dla innego?...	Gdzie ten Marek marudzi?	I ja jeszcze muszę czekać?	Ile masz lat?	Jedno licho.	Ką jau nieko gero ne laukti, jau tas šuva vėl pasirodė. Gailu man tik, jog jį tada Jonas suvis neužmušė; vienu varnu ant žemės būki mažiaus.	Myślę ci je oddać, kochany Athosie.	Najlepiej zapytaj, kiejś ciekawy.	Pamiętasz ojca?	Po Węgrach! Jazda rozbiła ich, tratuje, siecze! Banderia w Kmicicowym ręku!... Koniec, koniec!	Posła Rybińskiego.	Potrącą o koniec drabiny.	Rety! Ratujcie! Pan Michał pojechał zabić Ketlinga! Kto w Boga wierzy, niech leci za nim hamować! Rety! Rety!...	Skądże ja...	Tak, tak.	Ten skrzypek?...	W jaki sposób?	Wasza dostojność słyszałeś	Wiecie, jaka nasza dola: mnie już ręce opadły.	Wieczny mu spokój! Katolikże on był?	Wątpisz o tym, matko?	Zatem?	Znudziło.	Żeby do tego dojść, trzeba mu było dziesięciu lat	„Urocze”
W takim razie siadaj. Dostaniesz kawy. Widocznie miałeś jakiś cel ważny przychodząc tu, jeśli cię nie odwiodła szalona ilość złego fluidu, nagromadzonego wokół mojej osoby. A więc a jednak... O nie zna ich nikt, nawet sam delikwent... Na tle poprzedniego szczerego stanu metafizycznej ciekawości i nadziei, że Tengier rozwiąże wszystkie wątpliwości jednym zdaniem, działo się teraz coś życiowo-obrzydliwego, obcego i z niczym niewspółmiernego. A przy tym takie to było wstrętnie swojskie, jakby już dawno... Wszystkiemu winien był Toldzio, który mu wczoraj z detalami zreferował całą tę historię. Już wtedy ogarnęło Genezypa niezdrowe podniecenie. Ale Toldzio nie był winien teraz, tylko dużo dawniej. I on, ten naiwny chłopczyk postanowił nagle oszukać Tengiera i udać jego ofiarę aż do „ostatniej chwili”, to znaczy do samego momentu gwałtu. Musi zdemaskować przed sobą dziwną potęgę tego człowieka, musi ją posiąść, wchłonąć w siebie, uczynić ją swoją własnością. On nie-do-uwierzenia prawie: on miał żyć czymś kradzionym, on, który chciał wszystko sam wynaleźć od początku, on, który wstydził się uczyć w szkole rzeczy zrobionych przez innych. „O Wiele jest słów w polskim języku, które jedynie w cudzysłowie są „gebrauchsfähig”, np. „dziarski”, „junacki”, „swada” „werwa”, „wnikliwy”, „poczynania”, itp. słowa „wstydliwe”).	Sprawa ta sama przez się nie jest ważna, królu mój, ale za twoim pozwoleniem opowiem, o co idzie. Przed dwoma dniami wasza królewska mość raczyła zrobić trzy błędy w ćwiczeniu greckim wszak przypominasz sobie to jeszcze?	Panna Helena chciała żebym malował portret ojca i życzyła sobie, żeby to mogło odbywać się w Jaśmieniu. Pojechałem, bo mi i tęskno za robotą, a przytem staruszek ma ciekawą głowę. Ale nie mogło z tego nic być. Oni tam we dworze mają dwułokciowe mury, przez co w pokojach złe światło. W tych warunkach nie chciałem malować, a następnie znalazła się i druga przeszkoda, bo model dostał ataku pedogry. Doktor, którego wzięli ze sobą na wieś, mówił mi, że to stan nie jest dobry i że się może źle skończyć.	Ej, albo-by to pani Warska wyszła za niego? Prawda, że jest piękny, dobry i rozumny, ale biedny, i to tylko ma, co zapracuje, a ona bogata i mówią ludzie...	Huck, ja nie chcę tego zrobić i nigdy bym tego nie zrobił, gdyby to tylko ode mnie zależało! Ale pomyśl, co ludzie by o tym powiedzieli? Powiedzieliby: „Phi! Banda Tomka Sawyera! Same łobuzy i nic więcej!” To ciebie mieliby na myśli, Huck. Naprawdę chciałbyś tego? No właśnie, i tobie, i mnie byłoby bardzo przykro.	Myślałem, że jestem już trzeźwy! Że też musiałem tyle wypić wieczorem! Jeszcze teraz szumi mi we łbie! Nic nie pamiętam! Powiedz mi, Joe, mój stary, ale uczciwie: czy to naprawdę ja zrobiłem? Jak Boga kocham, nie chciałem tego! Joe, powiedz, jak to było? Boże, to okropne! Taki młody, całe życie miał przed sobą!	Ale w jaki sposób stracił pan swoich trzydzieści tysięcy franków renty?	Jest tam; nie wiem, słyszałam, widziałam, jak wchodził.	Mój, proszę państwa! Ale niech się państwo uspokoją! W tym koszyku nie ma pomidorów!	Żądanie twoje nie jest dość właściwe bo, jakkolwiek w zasadzie uznaję całą jego słuszność, odmówiłbym mu ze względu na formę.	I ty, i tobie podobni, którzy nie są wcale zdrowi. Chce się wam katastrofy dlatego tylko, aby skończyć w interesujący sposób Wiesz, jakie robisz na mnie wrażenie: oto człowieka, który bojąc się być zarżniętym podczas rewolucji, zaczyna zmieniać poglądy. A obserwuje się przy tym, czy kłamstwo, które popełnia, nie jest już zbyt wyraźne i czy niepotrzebnie nie zabrnął zanadto już na lewo, kiedy mniejszym przesunięciem i tak by życie uratował.	Tak więc dla uratowania ludzkości od całkowitej zagłady i aby uchronić ludzi od pogrążenia się na zawsze w odmęty niewoli, strachu, kłamstw i nienawiści, musimy zburzyć to wszystko, co w pogardzie dla człowieczeństwa i wśród złudnych urojeń zbudowaliśmy własnymi rękoma kosztem największych ludzkich nieszczęść i cierpień. Z pewnością zamęt wyniknie z tego niemały i ciężkie dnie nadejdą, tym niemniej, aby uratować się przed złem jeszcze większym, musimy szaleństwo naszej wiary nazwać szaleństwem, a jej fałsz fałszem. Trzeba się będzie, mój synu, nauczyć żyć bez Boga i bez Szatana.	Ach, więc to milczenie jest rodzajem hołdu dla nas?...	Ba! ba! nie jest pieprzem piérwszy lepszy liść bobkowy Być pieprzem społeczeństwa równie trudno, jak solą.	Panno Magdaleno przysięgam, że nie chciałem zmartwić pani... Ale powiedz sama: czy mogłem obojętnie słuchać o wybrykach pani Korkowiczowej i patrzeć na fontanny łez mojej siostry?... Przecież ona zmizerniała w ciągu kilku dni, rozpaczając...	Z daleka w istocie, ale nie tak wielka droga jak znużenie obcy jesteśmy i nieświadomi obyczajów waszych, a Rzym nam prawie nieznany... Przychodzimy szukając tu swoich...	Dziękuję. Pani pozuje na nieużytą, ale już się na tym poznałam!	A Muszalski ze swoimi jest już?	Najlepsza rzecz, którą możemy zrobić to popłynąć do tej tajemniczej budy okrętowej. Nic na tym nie stracimy. Możemy pozostawić tam jednego z naszych ludzi, aby pilnował motorówki, o ile jeszcze nie wybrała się w drogę, a sami możemy wrócić do miasta.	Pewnie jest pan przemęczony?	Nie oglądałem go z bliska i nie wiem, czy ma jakie znaki diabelskie na sobie, czy nie, ale jechałem z nim na jednym wozie i nic takiego mi w oczy nie wpadło. Zresztą, to mogę waszmościom powiedzieć... byłlibyłli Rzeknę tedy do Bala:	Noelu, idź z Alą, ona cię uspokoi my ciebie nie opuścimy, ale pamiętaj, bracie, dotrzymać danego słowa i ani ojcu, ani wujkowi nie pisnąć nic o tym łobuzie.	Więc to się nazywa position a part. Czy to jest przewidziane przez prawo?	Nie tylko była w Spychowie, ale bez niej Jurand alboby dotychczas macał koszturem drogi, alboby zamarł gdzie przy drodze. Przywiozłem ją do Płocka wedle opatowego dziedzictwa, a nie wspomniałem ci o niej, bo choćbym był wspomniał, byłoby to samo. Na nic tyś, niebożę, wówczas nie baczył.	Los tego chciał, panie. Przynajmniej... nie będę musiał patrzyć... jak flaga Hiszpanii... spada na ziemię...	Niech pani wybaczy, panno Niro zastanowiło mnie to... Ze względu na pana Junoszyca. Zresztą przypuszczałem, że wyjedzie. Niestety, nie mogliśmy przyjąć jego oferty...	Oprócz piękności. Prawda! Nieszczęśliwe to było wyjście za mąż, za tego włóczęgę. Cóż chcesz, oślepiły ją otaczające go blaski. Ha! Teraz wzięliśmy ją do siebie, staramy się pozbyć łotra i rozweselać biedaczkę.	Ten się włóczy a włóczy raz wraz mnie zaczepia: musiałam się przed nim schować.	Ja nie boję się bólu. Gdzież tam. Sam zobaczysz. Ani jęknę. I o to tylko cię proszę, ty nie zważaj na ból. Ja przetrzymam. Byle dobrze było.	Albert ma małe robaczki w głowie, jak się to nazywa, Moryc?	E! proszę ja pana żebym teraz nie potrafił rządzić wyspą w swoich latach, to i w matuzalowymwiek matuzalowy	Jeno mi od gorącości żelaza bielmem zaszło. Wszystko to jedno. Cóż tedy waćpanna z warkoczami swymi chcesz uczynić?	Jesteś pan w łasce mówią o panu w mieście jak o wielkiej figurze... Wszczyna się sprzeczka między Angoulême a Houmeau, które z nich ma ci uwić wieńce...	Od kogóż mam brać? Jedni Fenicjanie naprawdę czczą Seta i boją się, aby nie zatapiał im okrętów. U nas zaś szanują go tylko biedacy. Gdybym poprzestawał na ich ofiarach, umarłbym z głodu	Bo istotnie nie mogę odmówić sobie, aby nie pójść popatrzeć na grę Sybilli, chociażby przez jeden akt. Łaknę jej obecności, a gdy myślę o tej cudownej duszy, ukrytej w tym drobnym ciele z kości słoniowej, przejmuje mnie zbożny lęk.	Może i wiem, mój bracie Serafinie, i nie chciałbym cię obedrzeć z tego, co ci najmniejszą przyjemność sprawić może na Księżycu. Lecz przede wszystkim opowiedz mi, kolego, chociaż w krótkości, życia twego na Ziemi spędzonego koleje...	Prócz tego pan Nemo, który zupełnie usprawiedliwia swoje łacińskie nazwisko, nie więcej nam zawadza, niż gdyby go wcale nie było.	Jeżeli tamten nie zbudował, to Niemiec nie zbuduje. Nic z tego nie będzie	O niczym nic nie wiem. Nic mnie nie obchodzi. Skąd przypuszczenie? Pan mi obojętny, więc nie badałam...	A do tamtéj, do tamtéj, to ci się nie tęskniło??	A ja, co Downara dobrze znam to ręczę, że gdyby go pod szubienicę prowadzili, a najcudniejsza z kobiet mu rzekła: weź mnie, a nie będziesz wisiał, toby katowi pomagał stryczek zakładać, byle prędzej skończyć.	A więc może w tej, że znalazłeś nam pan powóz?	Ani pani, ani żadnej kobiecie. Pod tym względem każda znalazłaby we mnie tylko gorycz.	Ba! Wilk zabit na Śląsku. Chciał tam jednego kasztelukasztel (daw.) ostatni dech. puścił.	Czy... czy nie sądzi pan major, że... nieszczęśliwa miłość dla panny Eufemii mogła popchnąć Cynadrowskiego do samobójstwa?...	Dokąd pan idzie teraz?	Prawda. Nic mu już nie grozi.	Proszę udać się do Dieppe, pod numer osiemnasty przy rue de la Barre. Mieszka tam niejaka pani Verdier. To dla tej kobiety, którą poznał dwa lata temu, Daval kradł.	Więc cóż?	Więc dobrze. Otóż żona moja oburzała się i oburza na całą tę sprawę.	A, Hamer On i nam narobił kłopotu Nasi chcieli iść za Bug, gdzie ziemia kupuje się po trzydzieści rubli morgę, a on ciągnął ich tutaj, dlatego że u was kolej budują. No, i kupili nasi tutaj ziemię po siedemdziesiąt pięć rubli morgę, no, i wleźli w długi u Żyda, i nie wiadomo, co jeszcze wyniknie.	Ani mi się nie śni. Ja tylko żartowałem. Rozkazuj nam! Każdemu okroi się aż nadto zdobyczy. Rankiem każdy z nas pójdzie z Shamlegh, gdzie go oczy poniosą!	Co nowina, to gorsza, jaśnie wielmożny starosto. Nowe nieszczęście...	Co panna Marya myśli o tym marglu?	Co to za pociąg się rozbił?	Czymże kupiec gorszy od bankierów?	Do zagrody więc, przyjaciele!	Et, głupiś, Żabba! Co do mnie, rad jestem, że się wreszcie odczepiłem od niego!	Hale, a na zwiesnęzwiesna (gw.)	Którego siłę wykorzystamy! A teraz chodźmy, chodźmy!	Mała domowa knajpa? jak w przeszłym roku, co?	Nic łatwiejszego za godzinę tam być możemy. Dziś niedziela, pewnie będzie u siebie.	Nie możemy iść! Ja ledwo mogę chodzić	Nie, nigdy w życiu.	No, no, traw swoje złoto, milionerze.	Oddaj mi jajo, ostatnie jajo, a zaręczam ci, Riki, że wyniosę się z ogrodu i nie wrócę nigdy!	Szczególniej ostrożnym okazuje się hrabia Liciński. Nie rozumiem, co się z nim stało...	Słuszniutko, racyjka, mamy w naszym kraiku za dużo ugrzeczniaków i fajtłapków, za dużo cukiereczków! Solne słówko tak działa jak kubełeczek zimniutkiej woduni.	Tak dalece podzielam to zdanie że uważam naszą nieodżałowaną Klarę pod każdym względem za prawdziwe dziecko...	To była chwila aby mu wyznać to czego pragniesz.	To matczyna.	To rzecz zapomniana	Wiedziałem, że mi nie odmówisz pomocy Kiedyż posłaniec przyjechał?	Wrócił pan prezes do dawnego apetytu?	A pani?...	A toż znów po co?	A wy ich rzućcie, a nas kochajcie; u nas są pieniądze...	Bardzo...	Chebacheba (gw.) tu: cały. świecie!	Cicho waść!	Czy kto zauważył, jaką mgłę mieliśmy dzisiaj rano?	Czy leży w świetlicy?	Do Romanii, zemścić się.	Dozorcy Labiryntu.	Et, nic!... Trochę starość, trochę... Ot, nic!...	Gdzie?	I róże cale mnóstwo tak niesłychanie, tak nieprawdopodobnie pachnących róż...	Idźcie, Szmulu!	Jaką, jaką?	Merci!Merci! (fr.)	Nassi...	Niee... Wieczooo... rem wró... wró.. . ci...	Po otrzymaniu listu pani uważałem za obowiązek i jako dowód uszanowania dla niej...	Prawda, że tu lud bitny odpowiedziałem	Proszę pani, znam i ja dzieci	Radźcie się ludzi!	Tak.	Tobyś popełniła grzech, bo on sam przyznał się do winy.	We środę wieczorem.	Z wyjątkiem bardzo długich słów potrafię odczytać wszystko
Ot, i rozumna baba, a jeszcze pyta się: czemu? A toż modlitwa święta, a toż napominanie, robota! Żebyś już i modlitwa święta, i napominanie, i robota złego nie przemogły, chybaby koniec świata nastąpił. Przemogą, jak Pan Bóg wszechmogący na niebie jest, tak przemogą. Może i nie zaraz, może i czasu troszkę na to trzeba, ale przemogą.	To już wszystko jedno... Ostatecznie, pomyśl: sprzedać Krzemień, a jednak go mieć tak! Sądzę, że taki jest jego zamiar, ale Marynia, to dziwna dziewczyna. Przykro to mówić, ale człowiek prędzej potrafi zrozumieć obcego, niż własne dziecko. Jeśli ona sobie jednak powie: „Paris vaut la messe,” jak to powiedział Talleyrand...	Ach! Na dziś mówiłem już dosyć Chciałbym teraz nieco popatrzeć na życie. Jeżeli ma pan ochotę, może pan pójść i patrzeć razem ze mną.	Ani jedno, ani drugie, słucham panią nie tylko uważnie, ale i z przyjemnością prawdziwą.	Bardzo dobrze. Ale w przyszłości może pani mieć córkę, która będzie do Mietka, to jest do męża pani, będącego, miejmy nadzieję, jej ojcem, znacznie więcej podobna, niż ten oto zademonstrowany tutaj okaz męski.	Byle z fantazją! Co ma być, niech będzie! Ot, idzie już!...	Ja nie mam żadnej już własności, prócz jednej tajemnicy. Chciałabym dostąpić łaski jej utraty...	Nie, ale na jaką wy się zgodzicie, gdy umowa stanie	Panie, czy nie miał pan przodka, który służył jako kapitan mojego dziadka, wielkiego króla?	Tak jest aleć to cnót wielkich działem jest na tej ziemi że one cierpieć muszą za innych i to ich tryumfem że męczeństwem kończą... Ty się zaś złego końca nie masz co lękać, bo silną podporę mieć będziesz we mnie.	W takim razie zgotuję im nowy ślad krwawy z własnej krwi, jeżeli mi się uda... i nakarmię ich gnojem. Czy będziesz tu na mnie czekał, Kaa, póki nie powrócę z nimi?	Ależ, Wasza Cesarska Mość wcale go tam nie posłano. Kto inny został mianowany na to miejsce.	Cóż chcesz, żeby powiedzieć więcej o osobie, którą się raz tylko przez godzinę widziało? Zdaje mi się, że nasz ojciec za wiele sobie po niej obiecuje. Zamiast pomocy, będziemy z niej mieli zawadę w kantorze; wygląda na osobę żyjącą tylko fantazją i lubiącą marzyć o niebieskich migdałach, a o pracy porządnej i systematycznej nie mającą najmniejszego pojęcia.	Dobrze już, dobrze	Haha, otóż autor, jak mam powiedzieć, tej geografji, tego słowniczka, rozprawia długo o nazwie miejscowości, która była niegdyś naszem lennem, a która się zwie Pont-à-Couleuvre. Hm, jestem oczywiście pospolitym ignorantem wobec tej studni wiedzy, ale byłem tysiąc razy w Pont-a-Couleuvre (gdzie on był tylko raz), i niech mnie licho porwie, jeżelim widział bodaj jedną z tych brzydkich żmij; powiadam brzydkich, mimo pochwały, jaką im oddaje dobry La Fontaine (Człowiek i żmija, to była jedna z dwóch bajek).	I cóżem powiedział złego? Czyż on nie przyniósł nam szczęścia? I czy oni nie mieli dobrego połowu, jakeśmy go uratowali?	I tyś mi je dał. No nie?	Jak pan widzi, znakomicie. Muszę z panem hrabią pomówić o całym mnóstwie spraw. Ale może najpierw zapytam: wychodził pan, czy wracał?	Jakbyś wuj wiedział, że każden, jeśli nie na pierwsze, to na drugie ma Roch, bo to nasz szczególniejszy patron.	Książę wojewoda przysłał człowieka godnego ufności aleście go już stracili. Odtąd tylko szelmy służyć wam będą!	Kto wie może to się tak każdej przeszłości żałuje, zobaczymy później.	Małgorzata Burton, studentka ze starszego kursu w Redmondzie, napisała ubiegłej zimy opowiadanie, które zostało wydrukowane w „Kobiecie Kanadyjskiej”. Zdaje mi się, że mogłabym pisać przynajmniej równie dobre opowiadania.	Najokrutniejsza z możliwych, mój panie. Zostać żywcem pochłoniętym przez to cuchnące i gęste namulisko. To musi być naprawdę straszny koniec.	Nie tykajcie matki!	Panie naczelniku, pan pułkownik niecierpliwi się przy telefonie.	Phi, nic nie mówi i nieładna.	Rabbi! My przekleństw takich więcej słuchać nie chcemy!	Raczą panie usiąść albo może na górę...	Schultzów i nie Schultzów. Wszystko jedno. Głównie, aby był ruch. Czy nie wszystko jedno, czym podpalam stóg, hubką, zapałką, świeczką czy łachmanem umoczonym w nafcie. Byle ogień był.	Tak	Tak mnie przezywają Ja wolę swoje, chociaż podobno jest brzydkie.	Tak. Sir Karol lubił mówić o rozporządzeniach, zawartych w swoim testamencie.	Tak. To rzeczywiście dziwnie... Zdarzają się jednak takie samouki. Ta teza też mogłaby mi się przydać, gdyby Kosiba zechciał otworzyć usta.	To przecież nie ma żadnego znaczenia	Trot! Nie potrzebujesz odchodzić, Barkis nie jesteś tu zbyteczna. Otóż, Trot, jak sądzisz, czy jesteś mężny i odważny?	Uriaha Heep? Nie widziałem go. Czyżby był w Londynie?	Zupełnie już zniszczone, mama koniecznie potrzebuje nowych.	Śmieją się ze mnie, gdy mię zobaczą, przezywają mię różnymi brzydkimi nazwiskami i odpędzają mię od siebie, żebym blisko nich nie była.	...za trud, jaki pan raczył...	A co zrobiliście ze złotem?	A jednak zjawiły się teraz, gdy tego najmniej się spodziewałeś?!...	A słoninę to ma grubą, że szukać!	Ależ z przejemnością.	Ależ, Ury...!	Atėjau pas panelę	Bierz zatem. O czymże myślisz?	Boh znajet, szczo budetBoh znajet, szczo budet (z ukr.)	Bywajcie zdrowi!	Był to początek wszystkich tych rozkoszy, jakie czekały tego wieczoru zebranych na plebanii oficerów.	Co to za wódz! Co to za wojennik!	Co w danym?	Czy coś się...?	Cóż robić? Wszyscy mówicie „zrobimy coś” i jak dotąd siedzicie z założonymi rękami.	Dokądże wyjechał?	Dziękuję, przyjacielu. Kiedy wyruszamy?	EhrwürdenEhrwürden wszczyna kraina historyczna między rzekami Dniestrem a Prutem, obecnie pogranicze Mołdawii i Ukrainy.. Może się przydać mój szlachetny produkt. Przyjmijcie dostawę. Zyski niebywałe. Z kim tu można gadać? Właściciel urżnięty, goście czerknięci... Pragnąłbym wyłożyć projekty moje komuś, co zachował choćby ułamek vom recht gesunden Menschenverstandevom recht gesunden Menschenverstande	Gdzie jest nasz królewski jeniec?	Gdziem ci mówił!	I owszem. Watson zna mój system. Czy zrozumiałeś znaczenie tego zdania dla naszej sprawy?	I pewnie także za mąż idzie?	Idiotka z ciebie!	In saecula saeculorum Czego waszmość pan żąda?	Jak jemu było na strop leźć, kiedy był w łykach.	Jak się to stało?	Jak to! pan zna starego Norpois?	Jak to? Przecie na wsi także na ten dzień przerywa się roboty.	Jakże... złodziej to jestem, parchu jeden, czy co?...	Jawę, Borneo, Filipiny, Wyspy Fidżi, Wyspy Salomona, Karoliny, Samoa, damned Clipperton Island. A lot of damned islandsdamned Clipperton Island. A lot of damned islands (ang.)	Jedziesz?	Jeszcze czego	Masz słuszność	Miewam uderzenia do głowy, o, patrz pan, jakie mam ciągłe drganie w powiece.	Moje uszanowanie!	Moryc, ty jesteś podły żydziak!	Niech przyjdą do mnie tej nocy. Chcę, aby wzięli pod obserwację niejakiego Heldera.	Niechże się pani zastanowi! Uroiła pani sobie, że spotkany na ulicy włóczęga jest ideałem uczciwości i szlachetności...	Nigdy!... Teraz myślę tylko o tym, ażeby być przy tobie.	Oho, komu to starszych uczyć!	Ośle jakiś, przecie ja muszę zmienić suwerena! Keyte! Szeregowiec Keyte! Kapral Keyte! Plutonowy Keyte! Wachmistrz Keyte, zmienisz mi pan suwerena?	Pan?	Pani to rozumie?	Pereatpereat (łac.)	Pismo przywiozłem, a w mojej prywatnej sprawie w kwaterze przemówię.	Posąg Amona w Tebach?...	Posłuchajcie, przyjaciele	Powiedz mi, wasza dostojność czy i tobie czytają raporty?	Pozer	Prawda	Qui est cette demoiselle?	Ręczę ci.	Spojrzał na mnie uważnie.	Stać ani kroku dalej! Być może, że tutaj są złoczyńcy.	To prawda, westchnęła Dobkowa.	Tylko widzisz mówił Winiarski tajemniczo do Czerkaskiego	Vir incomparabilis! vir incomparabilisvir incomparabilis (łac.) powtarzał.	W swoim i jej imieniu dziękuję zacnemu państwu	Wszak pan mówił, że but był żółty?	Zaczekaj pan! Jak wygląda podróżny, który, wedle pana, miałby być hrabią de Sérisy?	Znaleziono by metal lżejszy od powietrza	Zobaczmy więc
To razem stanowi „wydrążona iglica”. Do kroćset! Przypuszczam, że pańskie rozwiązanie jest słuszne, a przypuszczam tak, bo inaczej być nie może, ale w czym nas to posuwa naprzód?	Owszem, usiłuje; ale ona nie kocha tyle Elizę i nie będzie tęsknić tak jak ja. Eliza jest moim sumieniem i nie mogę jej się wyrzec, nie mogę, nie mogę!	Ja?... Z tych dwojga dzieci, jak pani je nazywa, panna Helena interesuje się teraz, naturalnie po swojemu, młodym Korkowiczem. A zaś pan Kazimierz jest to utracjusz, który potrzebuje tylko pieniędzy, i impertynent, który za przyjacielskie uwagi płaci... najniewłaściwszymi odpowiedziami. Ja do tego planu, o którym pani mówi, ani myślę należeć... Chciałem zaś zakomunikować pani wiadomość ważną dotyczącą naszego szlachetnego pana Stefana.	Pewnie, oszalejesz pan. To zawsze się tak zaczyna, mamy już jeden przykład. Jest tu ksiądz, który obiecywał komendantowi milion, żeby tylko go wypuścił, tak że w końcu mózg przewrócił mu się zupełnie; mieszkał tu właśnie, w tym pokoju, przed panem.	Ach! Teraz wiem, czego ci potrzeba, mój dobry Nafirku; tobie trzeba widoku młodej, pięknej kobiety! Ach, mój przyjacielu! To środek silny, potężny, ale niestety częstokroć tak zbyt potężny, że starga nerwy i mózg odurzy, zamiast go wzniecić. No! Ale ty musisz mieć doskonałe siły pod wszystkimi względami, spróbujmy tego środka. Zaraz zatelegrafuję po osobę, której widok przywróciłby trupa do życia.	Macie słuszność, sąsiedzie! Istotnie, stąd dziecka do szkoły posyłać nie sposób. Kochacie jednak, widzę, małą Heidi, więc zróbcie dla niej to, coście powinni był już dawno zrobić. Sprowadźcie się z powrotem do osiedla i żyjcie pośród ludzi! Cóż to za życie w tej pustce, z sercem zatwardziałym względem Boga i świata? Któż by wam pospieszył z pomocą w razie jakiegoś wypadku? Pojąć nie mogę, sąsiedzie, że nie zamarzacie na śmierć w porze zimowej w tej chacie i że dziecko znosi te warunki.	Ach! Gdybym był teraz na pokładzie jakiego statku wielorybniczego! Dopieroż miałbym rozkosz! Ogromny to jakiś egzemplarz! Patrzcie państwo, jak potężne biją z jego otworów strumienie wody. Niech diabli porwą, że człowiek siedzi tu jak przykuty na tym kawałku blachy!	Tak, to ja, panie. Modliłem się o rychłe wybawienie. Bo gotów jestem, gdy mnie Pan zawezwie... Ja.	Czy nie byłoby rozsądniej, królu mój, abyśmy zaczekali, aż ja zostanę uznany za prawego dziedzica mych posiadłości? Wówczas łatwiej mi będzie...	Ha, jeżeli pani sądzi, że pan Dębicki jest taki dobry człowiek...	Nie posuwaj się dalej to byłoby nieuczciwe!... Pani Séchard zaproponuje ci, abyś odnowił dzierżawę; powiedz, że chcesz nabyć drukarnię na własność; ofiaruj połowę tego, co wart inwentarz i koncesja, gdyby się zaś zgodzili, przyjdź do mnie. W każdym razie przewlekaj... Są w opałach?	Odstąpcie mi cały ten interes. Ja wam dam po pięć, no po dziesięć tysięcy odstępnego, niech stracę i to gotówką, baresgeldbaresgeld (z niem.)	Ufam panu że pan mnie śledzić nie będzie, gdy wyjdę, że dzieci te będzie pan uważał z chwilą otrzymania pieniędzy za moją własność.	A do kogo to?	Babciu! co to babuni!	Czy pan jest tego pewny?	Jeśli zrobił to nieumyślnie i przyzna się do tego, trzeba dać mu spokój.	Nie zaprzeczaj mi wiem, co mówię. Przeczucie mnie nie myli. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki rozciągam nad nią opiekę, będę jej chrzestną matką i proszę, aby się nazywała Betsey Trotwood Copperfield. W życiu tej Betsey Trotwood nie powinno być omyłek i niech nikt się nie ośmieli zażartować z uczuć tej Betsey Trotwood. Wychowamy ją starannie, będziemy strzec, aby zaufania i serca nie trwoniła na darmo. Moja to już rzecz.	O nie, ojcze, to nie pycha! Nie znasz mnie przecież. Nie znasz moich myśli.	To był wybuch złości	To co zawsze: wyszłam prząść na grobie matki...	Wszystko nikczemny fałsz!... Zabił się urzędnik, ale przez tę pannę, która swoją winę bezczelnie zwaliła na Madzię... Krukowski opowiedział mi to ze szczegółami...	Znam go dobrze, to głupi i zły człowiek. Ile on mi już wprost łajdackich propozycyj robił! To wstyd mówić o tem.	Mam wielu nieżyczliwych. Głodni i bezrobotni myślą, że to moja wina; a bogaci zazdroszczą mi, że mam więcej od nich; chcą mieć jeszcze więcej, a ja im przeszkadzam.	Ależ, panie Franciszku Ja przecież niczego od pana nie żądam. Czy nie wolno mi lubić pana?... Wolno. Więc będę... A chyba w tem też niema nic złego, że chcę od czasu do czasu pana widywać?	Skądże ty o tym wiesz, że jej się tak przywiduje?	Ależ, Madziu, nie ma co mówić z tym panem Pójdziemy do Holtzmachera i zrobi nam...	I nie chcę być Żądam odwołania wiadomości, zamieszczonej wczoraj w waszym dzienniku i dopnę swego. Jesteś moim przyjacielem jesteś moim przyjacielem i znasz mnie chyba, spodziewam się więc, że zrozumiesz moją stanowczość w tej sprawie.	Już ja sobie tak ułożyłem że gdy przyjdzie wojna, waćpan zabierzesz Baśkę i pojedziesz z nią do Skrzetuskich, do ziemi łukowskiej. Tam przecie czambuły nie dojdą.	Tak, panie Barkis!	Tak, wiem o tym.	A poszedłby ci ja na skrzydłach, cóż kiedy ona białogłowa, com ją sobie zarekwirowałzarekwirować (z łac. requiro: odczuwać brak czegoś, domagać się)	Ach, co ja wycierpiałam nie widząc cię tak dawno... Szłam tu z biciem serca...	Czy myślisz, że wówczas chodziłabyś w jedwabiach?	Ha, ha, ha! sacre bleu! Tak nosa zadzierała, a z felczerem... Barszcz! weź jeszcze jeden kotlet za nowinę.	Kiedy pojmą oni swe żony, rozum w ich głowach i siła w ich rękach będą już wyrosłe!	Pani tak się za nim ujmuje, jakby był narzeczony. A ty czego tak patrzysz?	Pozwól waść, że go wypytam. Audiatur et altera parsaudiatur et altera pars! (łac.) ozwał się mały rycerz.	Tutaj nie macie się bać czego, bom wam powiedział, że wam włos z głowy nie spadnie; ale tam dalej w górach zawsze radzę ostrożność, bo tu ludzie siły może w duchu nie mają, ale mają w rękach, i duchów się nic a nic nie boją, a broń Boże waszmość na nich dmuchać... teraz umysły podrażnione, mogłaby w rzeczy wypaść jakaś nieprzyjemność.	Wolę córce Ten stary wygląda mi na grubianina! Ja lubię delikatnych ludzi.	Wyznaję, że dotąd nie mogę ochłonąć ze zdumienia. Są zarazem i lepsze od nas i bardziej tajemnicze. Wyobraź sobie...	A! pan pierwszy! prawda takich, jak pan, wielubym naliczyć mogła. Przynajmniéj trzech czy czterech, co mi się ofiarowali pocieszać nieszczęśliwą wdowę, aby z nią podzielić swe ogromne łupy, z których mi wkrótce nic nie pozostanie. A! takich! takich!!	A, prawda, prawda! Słyszałem o pańskiej stracie. Słyszałem od siostry pańskiego ojczyma. Co za charakter, jaka energia!	Ale dlaczego przyszło ci do głowy przyczepić się do naszéj wioski?	Ależ stało się już, jak pan sobie życzy: właśnie przed chwilą został pan uprzedzony i teraz jeszcze raz pana uprzedzam.	Bywają i głodne lata	Chyba nie Pojechały do Obronnego, tam zawsze nocują.	Co stało się z don Martinem owej nocy, Nostromo?	Co tobie, Ramzesie?...	Czemu Ursus jej nie obronił?	Czy pan mię nie zgubi?	Często i przyjaźnie o panu wspomina	Cóż ci mówił?	Dam panu pieniędzy, zrobimy do spółki, dobrze?	Dam, dam, z wyskokiem, ino w całym domeczku jednego łóżeczka nie uświadczy. My tu po chamsku na piecu sypiamy.	Daruje pan, ale nie mogę tego nazwać inaczej, jak tylko paszkwilem! No, osmarowaliście dyrektora Brzęczkowskiego! Najuczciwszy człowiek na świecie, ogólnie szanowany. Zasłużony obywatel kraju...	Dokąd?	Doskonale pan prezes wygląda!	Ee?	I co, wełna?	Ja hetmanowi służyłem!	Ja także. Idąc na mszę świętą, co dzień rano ją odwiedzam. No, ja ci nie przeszkadzam. Módl się.	Jak daleko może być stąd do Granitowego Pałacu?	Jak ja nie mam wiedzieć, gdzie zakład? Pan dobrodży z daleka? Pan dobrodży sze cokolwiek zabłoczuł...	Jak w polityce	Jasiu! powiem ci szczerze: niechby cię tam byli ze skóry obdarli, bylem z Kmicicowej bęben mógł zrobić!	Joasiu!	Jutro, gdy tylko wydrążymy otwór do założenia miny	Kiej ksiądz pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.	Kosztował mnie dwa miliony rubli. Mogę ci pokazać rachunki	Ktoś z prowincji.	Literat: dramaturg i powieściopisarz	Milcz! Nie obrażaj!	Mogę je załatwić.	Na południe, kapitanie.	Nadzwyczajny dodatek! Wojna południowej Afryki z północną!	Nie mnie dziękujcie; zawdzięczacie te pieniądze panu Benassisowi.	Nie wiemy. Zaczęłyśmy uciekać.	Nie wolno ci.	Nie wskórasz.	Niestety podejrzewam mocno wielebnego ojca franciszkanina, który wczoraj w Badajos spał z nami; niech mnie Bóg chroni od lekkomyślnego posądzenia, ale wszedł dwa razy do naszej izby i wyjechał o wiele wcześniej.	Niestety! Muszę sam iść do ataku. Panno Jadwigo, oszalałem za panią, kocham jak student, pierwszą miłością, gotówemgotówem	No pewnie. Będziemy przecie razem występować. Jeśli są brzydkie i niegustowne...	O! do djabła! śpiewamy na inną nutę...	Panno Trotwood gdybyś była mężczyzną...	Ponieważ nie mają długich uszu, a ich kształty są zgrabniejsze.	Sam król!	Stawałeś do poboru?	Tymczasem mogą jeść surowe mięso. Przecież są jeszcze dzicy i im wszystko jedno.	U Jezuitów!	Uspokójcie się, Szwejku.	W niej się pocznie	Widzisz go! Piechotą, brzegiem! Jeszcze ty durny mołojczyk jesteś! Na czajkach my tam byli.	Wiele dni upłynie zanim czerwone kabaty pomyślą o przeszukiwaniu Corrynakiegh; toteż musimy teraz posłać wieść do Jakuba, on zaś musi dostać dla nas pieniędzy.	Wszyscy do pomp!	Wypada mi zaprzeczyć.	Właśnie.	Z panną?	Zbytek łaski! Mamy co innego do roboty.	Zur Besprechung morgen. Napisałeś? Powtórz.
Nie kochanku, ludzie tylko przeszli co ich używali i widzisz, że bez nich coś nie lepiej... albo to piękny widok szaleństw naszych gdy toniemy? To jakby wedle słów błogosławionego Skargi, w rozbijającym się okręcie rozpasani na rozpustę majtkowie, lub jak żołnierstwo rzymskie rozegrywające szaty Chrystusowe u stóp świętego krzyża jego. Myślicie że to sprowadzi błogosławieństwo Boże na nasz naród? A jak Pan Bóg ma kochać tych co o nim wiedzieć nie chcą i wolą się perfumować niż modlić?	Jak to, więc nawet nie robili prób?	Codzień nie pijem, ale czasem pijem a co robić? wódki do gęby nie bierzem, to czasem trzeba czém inném żywot rozegrzać... I staréj babuli ziele to życie przedłuża i jak gość trapi się, potraktować dobrze...	E... nie przyjdzie, ale na to, aby nie przyszła, trza choremu wielkiego silentiumsilentium (łac., r n.) poczytany (daw. krótka forma przym.), uznany za coś a. za kogoś. za umarłego. My będziemy po nim płakały i oficyjery będą płakałyoficyjery będą płakały	Jakim mrzonkom? Moim zdaniem capataz był zawsze bardzo rozgarniętym i wrażliwym człowiekiem, nie znającym trwogi i nadzwyczaj użytecznym. Okazywał się ogromnie przydatny. Sir John, jadąc przez góry z Santa Marta, zachwycał się jego pomysłowością i zapobiegliwością. Później, jak pan zapewne wie, oddał nam niemałą przysługę, gdyż zawiadomił ówczesnego naczelnika policji o obecności kilku zawodowych złodziei, którzy przybyli z daleka do miasta, żeby ograbić nasz pociąg wiozący pieniądze na miesięczne wypłaty. Z wielką umiejętnością zorganizował dla Towarzystwa Oceanicznej Żeglugi Parowej służbę przewozową w porcie. Umie wzbudzić posłuch, chociaż jest cudzoziemcem. Co prawda cargadores są tu również cudzoziemcami wyspiarz..	Było. Ale to czasy tak dawne, że na legendę już dzisiaj zakrawają, i nieprawdopodobną. A przecież tak było. Tutaj, gdzie teraz stoimy, kiedyś się świątynie wznosiły potężne i szeregi tajemniczych, grozą przejmujących bóstw granitowych; tu na miejscu tych hoteli, domów pospolitych, jakimi obecnie świat się cały upodobnił. Ale wtedy nie tylko sztuka, lecz i mądrość, i wiedza wszelka była królową, a nie sługą płatną jak ninieninie (daw.)	Aż tu? potrzeba mu było mnie gonić? Nie mógł to czekać w Wiśniczu?	I brata rodzonego nie chowałbym. Alkohol, ŚmierćBoisz się śmierci, to się upij; pijany ani poczujesz.	Nie tylko, wysłał też kilku zaufanych ludzi do Gibraltaru, by ostrzec admirała.	Niech ciocia nie dziękuje. Ja mam dla siebie za dużo, a wy jesteście moje najbliższe krewne. Niech ciocia powie Natce, że jej winszuję takiego zacnego i uczciwego człowieka jak jej mąż. W dzisiejszych czasach to rzadkość.	Po co pytać? Wiesz, że weźmiemy popelinowe suknie, bo nie mamy nic innego	Mam wyraźne, chociaż tajemne instrukcje; waszej ekscelencji tylko ich nie zatajam, bo cesarzowi, panu memu, zawsze chcę wiernie służyć. Mogę jednak waszą ekscelencję w tym uspokoić, że świętemu miejscu żadna profanacja się nie stanie. Jam katolik...	Miał rozum że tego do serca nie wziął bo juścić córka moja nie dla takiego bezdomnego wyrostka z niczego.	Szczepanie, chyba rozumiesz, jaką misję wkładam na ciebie? Wiem, że nie zgadzasz się z ojcem, że nie możecie ze sobą przestawać, ale w tej chwili, gdy ja sekretnie uchodzę...	Dobrze! lecz tamte twoje pieniądze przepadną. Przecież nie odważysz się po tym wszystkim ukazać w Bristolu?	Ej, nie wróci on, nie wróci, aż sam zmarnieje lub zginie!	Jędruś, bo nie zdążę, już mi tchu brak.	Nie ma tu nic, słyszysz?	No, musiałem, bo nie chciał pożyczyć na mleko.	Patrzcie! Zatrzymał się! Wraca! Łapać go, nie pozwolić mu uciec!	Więc nie ukrywaj tego przedemną! Czaban zbankrutował?	I potwierdzasz to, co powiedziała? To znaczy, czy potwierdzasz pan znaki, dzięki którym komunikujesz pan swoje myśli?	Czy nie zdaje ci się, Idalko, że nagle ucichła muzyka?	Dodam jeszcze tylko, mianowicie, że złodziej, kimkolwiekby był, nie odniesie żadnej korzyści z kradzieży.	Nie Stary wariat zerwał się za drugim pianiem koguta, mówiąc, że chce iść do Benares, i a ten brzdąc kajsikajsi (gw.)	Powinieneś mówić prawdę i duszy nie gubić Ja wierzę że tak jest! no	Tam czeka na mnie ten amerykański idjota. Zaśmieci mi całą garsonjerę. Co noc wraca urżnięty w sztok i rzyga na moje dywany. Jeżeli do wtorku nie uzyskam zezwolenia na bezcłowy wwóz tych jego zakichanych maszyn, bydlę pójdzie do prokuratora.	Gdybyśmy tylko mogły zobaczyć go i wręczyć mu ostatni list jego żony Nigdy nie odważyłam się przesłać go pocztą. Taillefer zna moje pismo...	Słyszałem i aż mnie wątroba zabolała! Pani zna chłopów?... A! jak Boga kocham! czemu pani tej roli nie gra?...	Przez sam trybunał handlowy. To się zdarza codziennie Słyszy pan?	Wierzymy, że to są pierwsze polskie nogi, ale do pana, jako do specjalisty, zwrócę się o informację: poco te treningi, wyścigi i rekordy pan robisz?	Jak to? Cóż to mi pan doradzasz?	Ręczę, że Jack Maldon nie dojdzie ani do jednego, ani do drugiego	Ja, ale pan prezes upoważnił mnie do tego	Czy to możliwe?	Naprawdę Mnie to z pomocą bożą wyleczyło z miłości do bogactwa. Starsznie byłabym rada, gdyby i panu spadło bielmo z oczu.	To znaczy, że trzeba wprowadzić w wykonanie projekt, który obmyśliłem.	A więc dlaczego chcesz pan wydać córkę za jego syna?	Co to znaczy, mamo?... Co się stało?...	Jak to, przecież to była twoja myśl, u diabła!	Kilka miesięcy temu poznałam go w teatrze, nawet grałam małą rolkę w jego sztuce.	Któż by mógł wierzyć w takie okropności?	Posłuchaj. Czyż wolałbyś, abym doręczył Manuelowi testament twego ojca? Duma twoja pozwoliłaby na to?	To niby po próżnicy pogadują!	To prawda Skazany jestem w tym razie na milczenie. Jednakże... sądzę...	Zaniechaj mnie, to ci ją oddam, przysięgam... na Ewangelię...	Zawsze. Wolę nawet mniejszą gażę, byle być z ludźmi. Od sezonu?	Cierpiałem, jak Boga kocham, cierpiałem... Pij-no do mnie koniak. Zjadłem raz „Pod Gwiazdą” taki kotlet, że leżałem po nim w łóżku przez tydzień i wiłem się, jak piskorz z bólu...	E, panie profesorze, a od czego dobry harpun? Trzeba panu wiedzieć, że te rekiny są niezdarne bydlęta. Żeby cię capnąć, muszą się na grzbiet obrócić, a tymczasem...	O, panie Cyrusie przy odrobinie dobrej woli!...	Zuzanno Sowerby Spojrzyjcie no na nogi tego chłopca. A co? Dwa miesiące temu były jak dwa patyki w pończochach, a słyszałem przecie, jak ludzie mówili, że ma angielską chorobę i nogi powykręcane na wszystkie strony. A teraz spojrzyjcie: no!	Chodźmy do Ekeby!	Dobry Boże, ale krytyka, święta krytyka?	Jak mnie się widzi będzie temu z jakie dwadzieścia lat; dwa do trzech dni, mniej lub więcej.	Niedługo nazwą panie stary cylinder ordynata niezrównanym	Potrzebuję mieć portret, ale bardzo, bardzo ładny i bardzo prędko.	Rozkazuj, panie	Teraz nam już tylko idzie o poznanie jej rodu i genealogii.	A coś odpowiedział tym, którzy ci mówili o moim małżeństwie?	A tam?	A! a! boi się, szelma!... I ma słuszność, bo tak uczynię, jako Bóg w niebie!	Aeroplan koleją wozić!	Ani się dziwcie temu com miał smutny i znużony robić między wesołymi?	Biedny człowiek!	Bo co?	Cicho!	Ciekawam, nad czym?	Ciepło...	Co? co się stało?	Cudzoziemscy kapłani zjadają dzieci	Dlaczego?	Gdzie tam! umarł w bezecności, jak i żył.	Gotówką!	I ja wiem. Tacy, jak ty, najlepsi na dzisiaj. Dawniej trzeba nam było żołnierzy	I jesteśmy z Wyspy	I wykształcone, i dystyngowane także.	Ja chcę trzymać gołębie	Ja pannie Czertwan odwdzięczę się czemś lepszem, niż słowem!	Modlitwa, Żebrak zapytała nieśmiało.	Na co gród?	O, bardzo dawno.	Pomyśl sama.	Posłać mu kulkę, kapitanie?	Powiedział mi tedytedy (daw.)	Pozostaje tedy wysłuchać zdania mego ojca i uzyskać od niego pozwolenie.	Proszę zapisać dwa punkty wygrane mamie Vauquer	Prywatny majątek.	Rosjanin?	Rzeczywiście, dobrze...	Tak	Tak, tak... generała Buonapartego...	Ty jesteś... Ty jesteś piękną kobietą.	Wierzę, bo jestem Szkotką.	Winicjuszu wierzyszli ty?	Więc?	Z tym panem właśnie mam się potykać	Za prawdą!	Zastanów się. Jesteś rozumny człowiek.	Zrozumiałeś go?...	źrzałąźrzały oto głosisz się: źrzałym stał się świat i brunatnym grono,
A więc przyznajesz, że umiem skutecznie wygrywać akordy na harmonijce psychiki ludzkiej? Nic lepiej nie świadczy o moich wpływach, jak posłuszeństwo i płaska uległość tysięcy pątników, którzy przybyli z całego globu na kongresowe moje wołanie. Mógłbym ci przytoczyć sto innych przykładów wiernopoddaństwa i zrozumienia wobec mych nakazów. Wybieram na dowód jedną ilustrację niesamowitą, szczególnie ciekawą, Nie wiesz zapewne, że dzisiaj w Kadyksie akt hołdu składam dwóm dziwnym istotom, które leżą chore w miejskim szpitalu. Zabawna historia. Gardło mi wyschło od tego paplania. Znasz ginger aleginger ale Cupidonia americana. [w dzisiejszej terminologii: Tympanuchus cupido, występujący w Ameryce Płn. ptak z podrodziny bażantów; red. WL]. Doskonała pora, aby się pożywić, tym bardziej, że nie wiem, czy z wami pojadę na podwodny bankiet. Otóż posłuchaj. Do mego dancingu w Toledo jechały na wspólnym pokładzie jednego okrętu, który przed miesiącem wypłynął z Sidney, dwie ciche gracjeGracje (mit. rzym.) Metys z meksykańskiego wybrzeża., wielkiego nędzarza, rzekomo znachora, który żywił siebie oraz ukochaną ze zbioru muszek na błota zagnanych, nad wyraz smacznych rodzaj trądu. na ogół znaną i że ją wyleczył od tego trądu indiański amant. Wypłynęła nagle po pewnym czasie nad samą Sekwaną z serią odczytów, licznie uczęszczanych, w których dowodziła paryskim snobom, że przez ciała nagość można nagą duszę ludzkości wyzwolić. Płci żeńskiej głosiła, że ma się odrodzić, tam zaczynając, gdzie jawnogrzesznica, owa Magdalena z Nowego Zakonu, nie chciała kończyć. Za wyłudzanie bezczelne pieniędzy, stręczenie nierządu i nadmiar bluźnierstw policja francuska odstawiła babsko do granic Hiszpanii. Tu w wszystkich cukierniach i restauracjach przez kilka miesięcy tajemniczą damę z sukcesem zgrywała. W końcu głupi Niemiec, nadęty fabrykant, który w Barcelonie swój wojenny przemysł, celem okpienia komisji kontrolnej, zasadzał i krzewił, porwał aferzystkę w swe nudne objęcia. Kupił jej samochód i wysztafirował. Napisała wówczas sensacyjny romans o „Czystej Miłości”, przetłumaczony na wszystkie języki i, jak mi wiadomo, w ojczyźnie pańskiej wydrukowany, jako felieton wzorowej powieści, w jednym z organów lewicowego drobnomieszczaństwa. Znowu szupasemszupasem (daw.) wiatr północny. i zapędził wszystkich do dusznych kajut. Tam wybuchł konflikt. Cud, PojedynekPrześladowana strasznymi wizjami, wśród ryku bałwanów, na czarnym dnie nocy którejś piekielnej, panna Małgorzata pani Letycji, chliptając, wyznała, że świata koniec, może nie w tej chwili, lecz w każdym razie zbliża się już szybko. Wie o tym dokładnie, gdyż objawienie bardzo wyraźne i kilkakrotne miała na ten temat. Ginącej ludzkości jedyny ratunek to jej potomek, którego starannie pod sercem chowa, by go niebawem na zły świat wydać i na odkupiciela grzeszników wychować. A zaszła w ciążę faktycznie znienacka, bez żadnej przyczyny, bez wykonania odwiecznych i miłych praw przyrodniczych płciowej miłości, w czym znak niewątpliwy, że tak się stało na wyższe zrządzenie. Filuterna spowiedź znacznie przyśpieszyła morską chorobę u pani Letycji, która wśród czkawek i dławiących torsji, wściekła i zielona, swej towarzyszce wprost oświadczyła, przy kapitanie i pierwszoklaśnych samych pasażerach, że jest oszustką bezczelnie głupią, przy czym poparła dosadne wywody skrajnym manewrem krogulczych paluszków po buzi dziewoi cudem zapłodnionej. I tu się zaczyna dancingowych wpływów niepowszedni triumf. Panna Małgorzata wystosowała do kancelarii mojej cywilnej obszerną depeszę ze sprawozdaniem o bolesnym zajściu oraz z żądaniem, abym rozkaz wydał, jak zatarg rozwikłać i w jaki sposób ma się postarać o zadośćuczynienie. Bawiłem podówczas właśnie u rejenta, gdzie zabezpieczałem Havemeyerowi umiłowaną, tańczącą panienkę. Dyrektor Gouzdralez, zapamiętały antyfeminista, nader pochopnie, na własną rękę odtelegrafował: „Bić się natychmiast na ciężkie florety aż do utraty wszelkiej przytomności w sali fechtunkowej waszego okrętu”. Lady Pijmlico stawiła się chętnie, salę zapłaciła i zafundowała swojej przeciwniczce sekundantów drogich. Prały się dziwaczki bez opamiętania, machając szablami, które jak wiadomo, są bardzo ciężkie, w obu wątłych rękach przez trzy kwadranse. Dziś ciężko ranne walczą ze śmiercią w głównym szpitalu miasta Kadyksu. Na każdy wypadek pragnęły przed śmiercią usłyszeć raz jeszcze choć jeden mój wykład o objawieniu i powołaniu do funkcji kosmicznych. Walę więc do nich aeroplanem, by te duszyczki do siebie przygarnąć, lub na śmierć wyprawić. Zaraz się dowiemy, co z nimi słychać i jaka czeka nas sytuacja, gdy nadjedziemy. Rusz się, papieżu, i radiofoniczną podaj mi słuchawkę! Drugą dla hrabiego! Halo! Kadyks? Proszę mnie połączyć z Papadopulosem, toledańskiego dancingu agentem. Numer pięćset siedem.	Przepadam za zwykłymi przyjemnościami Są one ostatnim schronieniem ludzi niezwykłych. Nie cierpię jednak scen, z wyjątkiem w teatrze. Z was obu, jacyż wariaci! RozumDziwię się temu, kto określił człowieka jako rozumne zwierzę. Jest to najbardziej przedwczesne określenie, jakie kiedykolwiek wygłoszono. Człowiek jest wszystkim, ale nie rozumnym. Zresztą jestem zadowolony, że nim nie jest. Przede wszystkim chciałbym, abyście nie kłócili się o ten portret. Zrobiłbyś, Bazyli, najlepiej, jeślibyś oddał go mnie. Ten niemądry chłopiec nie potrzebuje go wcale, a mnie na nim zależy.	A któż by? No, może jaki sąsiad albo sąsiadka mogłaby co wymóc na samej pani? Bo, jak mi Bóg miły, tak bez cudzej pomocy ja sam ani kroku już nie zrobię. Krew się zagotowała we mnie i takem wyjechał z Źwiernika, że gdzieżby mnie tam teraz oczy pokazać samemu?	Nie dziwuję się Gdybym był na waszym miejscu, nie inaczej bym uczynił.	Nic nie uczynię aby się narazić na niebezpieczeństwo, ale nie pocznę też nic, by się od niego ukryć i uchować, gdy drudzy cierpieć będą. Jeżeli w jakikolwiek sposób pociągnioną zostanę do wyparcia się wiary mojej, stracić wolę życie, niż fałszem skalać usta.	Z odrobiną żalu na obliczu. Kolegom pańskim to wystarczy. A i panu chyba? Przecie pan, oczywiście, nie wierzy w nieśmiertelność?	Na papierze, tylko na papierze, szanowny panie! Nie ma na co łakomić się.	Tak, tak, przyznaję panu słuszność, jednak nie jest to artykuł bojowy. Taki musiałby konkurować ceną przynajmniej o połowę niższą, ba! o trzy czwarte niższą. Sądząc z taniości surowców, spodziewałem się, że pański kauczuk mógłby zdobyć zastosowanie w szeregu dziedzin całkiem nowych... Do licha, trzeba tu czegoś, co by produkowało się w bardzo szybki, tani i nieskomplikowany sposób. Czy nie mógłby pan nad tym połamać głowy?	Wiesz co, Harvey czasem przychodzi mi na myśl, że Penn nie wszystkie klepki ma w porządku. Nie jest niebezpieczny, ale w głowie mu czegoś braknie. Czy tego nie widzisz?	Ale dach na kościele! wołała wdowa: dach na kościele... pan Dobek da gonty, gwoździe i robotnika... grosza was kosztować nie będzie.	Nie dotrzymałeś pan przyrzeczenia. Nie wziąłeś pan także, jak prosiłem na maskaradę kostjumu Ali Baby i dałeś go Adrjanowi Fischerowi. Czemuż to?	Rozkaz ten mnie nie dotyczy ponieważ nie na moje nazwisko jest wydany.	Ludzie niech leżą cicho w sitowiach, na brzeg nie wychodzą i hałasów nie sprawują. Ogniówogniów	Wyjechał przecie z młodym Czyńskim odwieźć go do miasta do szpitala. Podobno nic mu nie będzie, ale nie może mówić. Jedna ofiara nieprzytomna, druga pozbawiona możliwości poruszania ustami... I  pomyśleć, że gdyby zbrodniarz sam nie przyznał się, to mógłby sobie bezpiecznie zwiać.	Myślałem, że posiądziesz wszystkie sekrety od narzeczonej jego brata. Czy uważasz, jakie tu ładne kobiety? Ta panna Jazwigło robi bardzo przyjemne wrażenie! Żeby nie drogi, mosty i nieporządek, nie miałbym twej ojczyznie nic do zarzucenia. Milczysz, Iry? Nad czem tak głęboko rozmyślasz?	Za to tylko ręczyć mogę, że człek nie z gminu, dowcipny bardzo i w ostre zbrojny słówka, głowa nie lada, wiersz gładki.	Ta istota nie żyła tam, ale... jej właśnie chodziło o życie Wpadła w norę ciągnącą się bardzo daleko. Poszedłem w ślad za zbiegiem i niebawem miałem już w gębie zdobycz. Przespawszy się po tych łowach, jąłem posuwać się naprzód.	Wszyscyśmy uradowani I dziewczęta pewnie cieszyć się będą. O małom o nich nie zapomniało małom (...) nie zapomniał	Jeszcze się nie oświadczył.	Nic wam tam nie zrobią. Najwyżej odsiedzicie za włóczęgostwo i puszczą.	W ostatnich czasach zdobyłem trochę wiadomości Poleciłem Wydrze przebrać się za kominiarza i zapytać przy kuchennym wejściu, czy nie ma jakiejś roboty. Jutro wieczorem ma się odbyć wielki bankiet. Obchodzą czyjeś urodziny i wszystkie Tchórze zgromadzą się w komnacie jadalnej. Będą jadły i piły, i śmiały się, i dokazywały, niczego nie podejrzewając, bez karabinów, bez szabel, bez pałek, bez żadnej broni.	Nie uważałam tego za rzecz dostatecznie ważną, za zdarzenie takiego znaczenia, bym miała pana o tym zawiadamiać. Wychodzę za mąż. Nieraz zresztą wspomniałam w naszych rozmowach o tym, że zrobię to wcześniej czy później... Nie umiem żyć samotnie... Słyszał pan prawdopodobnie już w biurze...	Szkoda, że cię nie mogę widzieć! Noc tak ciemna, choć w pysk daj. Własnych palców byś nie poznał. Słuchaj no, mości Rochu, a gdzie to te wojsko miało wychodzić z Kiejdan, gdyśmy wyjeżdżali?	Nie tak źle trafiłeś, jak sądzisz Wy nie wiecie, co to jest Nucingen, biorąc finansowo.	Byle nas, mospanie, w powrocie rozbójnicy nie zaskoczyli	Ja nie chcę doktora.	Jam ci też wszystkich nie wymienił, o inkwizycjach wojskowych także nie wspomniałem, których dwie cię w obozie czeka.	Na, tiesa!	Nie chcę o tym słyszeć.	Nie nie ma ich wszystkich, a strzały spłoszyłyby resztę	Nie, wolę przyjść Wolę przyjść. Nie chcę być sam.	O Jezu! prosto na moją sosnę świeci... musi mnie uwidzieć... białą kosulę znać między gałęziami...	Rabbi! Czy ty liczyłeś kiedy rozumy wszystkie, które zgniotła srogość twoja i ojców twoich, Todrosów... i wszystkie dusze te, które napełnione były wielkimi pragnieniami, a które wy twardą ręką waszą strąciliście na zawsze w ciemności i potajemne cierpienia?	Ten dym przyprawia pana o kaszel, niech pan przyjdzie na śniadanie jutro przed ósmą; wówczas jestem prawie sama.	Zatem czemu nie studjujesz jej raczej u mnie, gdzieby ci było o tyle wygodniej	Będę miała wyższość nad nim, bo on przecież nic dla mnie nie poświęca.	Ach! Widzę już teraz, że jestem skazana na śmierć...	Jak to? Chyba nie powiesz mi, że z całej waszej „bandy” robiłaś to tylko z Albertyną!	Widzę zawdy i do samej śmierci nie zabaczę, jak ich brali...	Dziękuję pani uprzejmie, ale chciałbym się jeszcze z kimś zobaczyć. Mam niektóre sprawy do załatwienia.	Do mego naczelnika. Wzywa mnie od dawna. Myślę wziąć się do pracy. Już wyzdrowiałem zupełnie.	Posłusznie melduję, panie oberarzt że już jestem zdrów. Już w nocy zauważyłem, że nie mam duszności.	A o tem wszystkiem ani słowa! Dziewczę mi zawierzyło, jemu winnam, że się zemną żenisz; chcę się jej wywdzięczyć, jak należy...	Dobijając targu, Matifat popełnił jedyny dowcip, jaki mu się wymknął w całym żywocie pigularza: „Ostatecznie ten interes jest w zakresie mego przemysłu!”	Słuchajcie! W pisaniu tym napisanym jest, ażeby Izrael przestał spodziewać się Mesjasza z ciała i ze krwi...	Wielu z tych rybaków zaciągnęło się do szeregów Jereta	Więc przysyłaj mi ich, to będą uczyli się czytać.	Zośka, Zośka! Bój się Boga! Więc to ja teraz winien jestem?	Czy wiesz, kochany Williamie podczas naszej przeprawy z Europy przekonałem się, że oni sobie nawzajem zazdroszczą naczelnictwa naszej ekspedycji. Wprawdzie pułkownik nosi tytuł naczelnika, ale w warunkach umowy zastrzeżono wyraźnie stanowisko Struksa. Obydwaj są dumni i rozkazujący, ale rozdziela ich najgorsza ze wszystkich zazdrości: zazdrość nauki.	O!... słyszy pan, panie mecenasie?... Gdyby się dopilnowano”dopilnowano” rozstrzelonym drukiem...	Słowo honoru? zapytała rumieniąc się Babetta...	Toć odezwał się Jaszko.	To właśnie on! Wyobraź pan sobie, że co rok nasze wspólne obroty wynosiły osiemset do dziewięciuset tysięcy, Bóg wie, od jak dawna. Nigdy żadnej pomyłki, żadnego opóźnienia; płacił iście jak książę... jeśli książęta płacą. Miałem u niego milion do zwrotu, i proszę, ten szatan zawiesza wypłaty.	Cóż nam teraz pozostaje?	Gadajże mu, rozdzieraj rany w ogniu tej wojny przyschłe, a ją tam może już jaki Tatarzyn przez PerekopPerekop	Może i pójdę, bo co mi tutaj robić, co?	W takim razie po co w ogóle wracacie? Co was przyciąga do tej ubogiej, szarej krainy?	Zawsze jest dobrze móc odpocząć, panie Gray Gdzie go ustawić, jaśnie panie?	Ojoj! Będzie tej zieloności coraz więcej i więcej, aż cała szarość zniknie. Czy panienka zgadłaby, o czym teraz myślałem?	A czyjeż to jest, co? Czyje?...	A od kogóż?	Bo on przybłęda, proszę pani.	Grozi mi to, że będę musiał mocno zmartwić księżnę.	Hrabia Monte Christo namówił pana, żeby napisał pan do Janiny?	Mości książę, to bardzo niemiła siurpryza! zawołała...	Panie Borowiecki, to do was!	Panna tu zostanie a ludzie w jasyr do szlachty pójdą.	Patrzcie no, waszmościowie czy to tam świt, czy co?	Pokaż go!	Wasza dostojność daj mi przynajmniej pismo do księcia pana.	Więc czego pan ostatecznie chcesz ode mnie?	Wolałabym od razu, Malaga przygotowałaby ci grunt dziś wieczór.	Żebyście widzieli, jak go ucieszył kanarek, jak zaczął dawać wodę, bułkę, cukier. Dzieci są lekkomyślne i niedoświadczone...	A co tam takiego?	A gdzie on?	A jakże zdrowie waszmościne?	Aleś musiał słyszeć o kantorach, handlu, piwnicach, przystaniach?	Ależ wy idziecie w przeciwną stronę?	Będziesz jeszcze widział króla?	Co pan chce przez to powiedzieć?	En avanten avant (fr.) ryknął bas w sali.	Gdzie Top?	Gdzie mnie prowadzisz?	I kiedy chcę.	I starą babulę przy sobie żywisz.	Ja zostanę sam.	Ja? nigdzie.	Jak to?	Jakiejże chciała rady?	Jutro?	Najlepsze dziecko pod słońcem	Nowa ma zgodę zaprowadzić...	Słucham.	Tak, ażeby kazanie było jasne	W operetkach tak wyglądają kaci i zazdrośni starzy mężowie	Widzisz, Lejzorze Hudl...	Wiem. Z naszej głupoty.	Zielony w niebieską kratkę	Żegnaj, mały żołnierzu!...	„Kandong Bandoeng”. Port Surabaja. Cel podróży: vacances
No tak. To nie jest nic złego. Ale w ustach Halskiego urasta to do rozmiarów wielkiej złośliwości. Według niego kobiety, obdarzone temperamentem, jedynie są godne uwagi i liczą się na świecie.	Umarli niekiedy opierają się. Ten człowiek na górze nie chce odejść. Siedzi przy stole z pochyloną głową i zwieszonymi rękami. SzantażAlanie! Alanie! Jeżeli mi nie pomożesz, jestem zgubiony. Powieszą mnie, Alanie! Czy ty tego nie rozumiesz? Powieszą mnie za to, co zrobiłem.	Któż to może obliczyć To tak samo, jakby ci dachówka na głowę spadła.	A że to Chmielnicki na to pozwala?	Te ciastczyska i te, żal się Boże, cukry po prostu śmierdzą. A przecie to dzień w dzień. Przecie to kosztuje! Jakże tu mama nie ma narzekać przed ludźmi?...	Chłopaki, dobrodzieje moi kochani, a zaczekajcie no. A to smyrgacie jak jelonki, gonię i gonię, ażem się zakasał	I poszedłeś na to wezwanie, niebaczny?...	I to nie może być, bo w tym wypadku rana w ramieniu nie byłaby tak głęboka, a tu ledwie że aż obojczyk nie jest przecięty.	Tak. To córka Lejzora, tego handlarza sianem.	To staje się coraz ciekawsze	To są najlepsze wiersze heroiczne ze wszystkich dotąd znanych w Hiszpanii i mogą się śmiało równać z najznamienitszymi utworami włoskimi. Schowaj starannie wszystkie te trzy tomy, jako szacowne pomniki znamienitości naszych poetów.	A gdzieżby to ją zobaczyć można? spytał kasztelan orator.	Ale wierzę, wierzę, bo W. kr. Mość wieczerzy nie jesz i wina nie pijesz, et sans soupers il n’y a pas de bonheur sur la terre to dowiedziona rzecz.	Co mi po kukłach... To nie dla mnie zabawka.	Do licha! Cóż to? Czy nie wolno pracować?	Dość mizernie to wygląda ostatnio.	Hej, kiedy to ja będę grzebał swoje kawalerstwo i jaka też będzie przyszła hrabina Brochwiczowa? Ciekawym! Miłość platonicznaWaldy, jak ty kochasz swoją Stefcię? Czy bardzo „tniesz Platona?”	Jak to, zapewne? Co to za frazes? Ileż obrotu rocznego?	Kochana Mela, ja wiem, dlaczegoś nie mogła spać Potrzebowałaś trochę myśleć o nim, ja to rozumiem.	No, to wszystko w porządku. Ja też uważam, że póki trzymamy język za zębami, nic nam nie grozi. Ale wiesz co, przysięgnijmy dla większej pewności jeszcze raz.	Słuchajcie Nie życzę ja wam złego, bo to widzę jasno, że ów młodzianek więcej przez płochośćpłochość (daw.)	To człek chytry jak UlissesUlisses	To niemożliwe zapytaj go sam...	To niesłychane! A zresztą, dam mu jeszcze za przykład panią de Morcerf i jej syna.	Tu nie idzie, rzekł żywo, o kogoś, idzie o to, że to jest i nieosobliwa artystka, i wcale nieszczególna kobieta...	Wypędził?... Jak to wypędził?	Z największą przyjemnością. Potrzebujesz pan pomocy... przepraszam za to wyrażenie... gdyż zajmuje pana pewien przypadek, gdzie czas jest drogocenny, a pan zmarnowałeś już około sześciu tygodni, mówię o zmarnowaniu, gdyż brak panu wszelkich potrzebnych danych.	Jakie ty masz dziwne pojęcia! Wybacz, nie chciałem się z ciebie śmiać. Ale twoje dobre siostrzyczki, Ania i Elżunia, będą miały wkrótce mnóstwo sukien i będą miały służbę: mój skarbnik zatroszczy się o to.	Ach U nas, znaczy u pana Bondego, był pewien Francuz, służący, Miał na imię Jean. Ten był pies na kobiety, że aż wstyd. Wiesz, taka lekkomyślność może się zemścić.	On się przestraszy, gdy posłyszy śpiew mego Plemienia, ale ty będziesz wiedziała, co to się dzieje. No, idźcie już, idźcie, ale powoli, bo nie ma co się śpieszyć. Wrota są pozamykane.	Ile razy pani mnie zawezwie, stawię się na rozkazy.	Pozwoliliśmy się im wygadać Potem, gdy wyszli z karczmy i każdy z nich udał się w swoją stronę, brat mój zaczaił się w drodze na katolika, a ja na protestanta i załatwiliśmy się z nimi, przejęci uwielbieniem dla przenikliwości biednego ojca naszego, który był tyle przezorny, że wychował nas, każdego w innej religji.	A gdzież się Starosta sam znajduje? spytał książę.	Aha Stryj sądzi, że przez biuro detektywów dowiemy się o tej kobiecie rzeczy, które by ją kompromitowały.	Co za przypuszczenie! Nie znam jej zupełnie. W tej chwili ujrzałem ją po raz pierwszy w życiu. Strzeż się pan tej kobiety!	Ja właśnie, odezwała się Laura, chcę się odzwyczaić od zbytniego rozpieszczenia i zahartować.	Jakiego doznajesz wrażenia, patrząc na ten obraz?	Jeśli ci na tym zależy.	Lecz przede wszystkim życzę sobie życzę sobie, abyś był... nie o fizyczne tu idzie zalety, fizycznie jesteś sobie wcale niczego, idzie o zalety moralne... Życzę tedy sobie, abyś był stanowczy, miał wolę stanowczość, charakter, jednym słowem, abyś nigdy, niczyim nie ulegał wpływom. Oto czego ci z całego serca życzę, oto czym powinni byli być oboje twoi rodzice, a wówczas wszystko poszłoby lepiej.	Mam prawo mam prawo żądać wyjaśnień; czy ma pan coś do zarzucenia pani de Morcerf? Czy mój majątek jest niewystarczający? Czy może różnimy się zbytnio poglądami...	Mylisz się. Ja nie pozwolę nigdy!	Na złamanie karku.	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Okropność! Zdaje mi się że spełnię ostatnią wolę mego kochanego nieboszczyka, jeżeli poproszę pana, ażebyś...	Tak, o tak, zapewne, Trotwood Copperfield	Tak.	Tak.	Tak. Do kościoła. Dziś niedziela.	Te listy tedy tak cię zraziły, że postanowiłeś Radziwiłłów opuścić?	Wielu z was jeszcze nie było na świecie, gdy brałem udział w buntach okrętowych ale nigdy z takiego powodu.	Więc bywaj zdrów, a przed ślubem wstąp do mnie. Ona będzie miała pięćset rubli posagu, no i co potrzeba na bieliznę i gospodarstwo.	Wypędziłem?... tak, prawda...	A chata? a sadyba? a tyle naszego harowania koło niéj? Zresztą mój bracie, jak mnie tam pójść w świat za nim?	A czy ja kogo krępuję? Uchowaj Boże. Każdy może przychodzić i wychodzić o której chce, może wprowadzać kogo chce i kiedy chce.	A ja mówię, że nie. Dobrze mu z oczu patrzy.	A może tam masz co do zabrania?	A ona kwitnie	Abe, Abe, A-be!	Ale, papo...	Ba! Jako słyszałem, chłopy do bitki dobre!	Bez wątpienia Obydwaj wprawdzie, jak sądzę, posiadamy mało doświadczenia w tego rodzaju sprawach, nie wypada nam jednak odmawiać.	Bądź cierpliwy.	Chama	Czas, Jedzenie	Czatownik obaczy	Czy służyłeś pan w armii uzurpatora?	Cóż Jeśli biedaczysko jest nieszczęśliwy, lepiej chodźmy zobaczyć, co mu dolega. Przynieście siekierę, zaraz roztrzaskam drzwi.	Dlaczego?	E...	Graliśmy, ale Adasia nie było, w domu był?	I pan dziś tam pojedziesz?	Ich sei, gewährt mir die Bitte, In eurem Bunde die dritteIch sei, gewährt mir die Bitte, In eurem Bunde die dritte (niem.) rzekła Kazia.	Jak Boga kocham!	Jaki stosunek? Nie rozumiem!	Kamiński pracuje u nas od trzydziestu pięciu lat	Kiedyż pani przypuszcza?...	Kuniakuń (gw.) pastwisko. jechać.	Ludzkość?! A gdzież jest linia demarkacyjnalinia demarkacyjna	Mam coś ważnego do powiedzenia.	Mów pan, ile pan chcesz rubli za Antka i Mańkę?	Nie wiem, nie wiem, czy pana Borowieckiego dzisiaj widzieć będę.	Nie zapomnę nigdy!... Wasza łaskawość może być pewny....	Niepojęte! I ta baba mieszka blisko stąd, w pałacu! Nie ma już mieszczaństwa!	O, już długo! A teraz chcemy odejść i znów jej szukać. Pan widzi, że jej tu nie ma.	Oskar Husson! Dalibóg, gdyby nie głos, nigdy bym pana nie poznał.	Owszem!	Przemysłowiec?	Rzeczywiście, Pencroffie.	Siedzisz w chałupie, stróżujesz, a obcych do komory puszczasz!	Spójrzcie!	Szczęściem, odpowiedziała szybko, szukając kogoś oczyma pani domu skarb, istny skarb!	Ty wolterianisto! czytujesz księdza Łuskinę... Kto by cię nie znał, toby cię kupił. Toż lada dzień diabeł cię porwie w nocy i tylko kałuża mazi w tym dworzyszczu po tobie zostanie.	W imię Ojca i Syna!	Wiem dobrze, że u rejenta jeszcze aktu nie podpisali.	Więc w berka?	Wyjedziesz dziś, Trot?	Wynieść stół.	Zaczekaj Zaczekaj, aż usłyszysz, co ci mam do powiedzenia.	Zowią mnie Klementyna.	Żeby nie zełgać, mój jegomość, tom tu dwie polanki owsem obsiał jeszcze z wiosny.
Aż do przybycia do Kijowa nie wiedziałem nic o nieszczęściu, jakie spotkało całą naszą rodzinę, a w szczególności panią, przez śmierć szanownego jej ojca.	Ludzie zawsze kwitują to szyderczym uśmieszkiem, jakby chodziło o coś, czego należy się wstydzić. A przecież nie sposób mieć do nas pretensji, prawda? Kto chciałby zostać na tonącym okręcie, gdyby mógł z niego uciec?	Pan baron miał ważne sprawy, zajęty był aż do tej pory. Jeszcze kilka osób czeka na niego. Zrobię, co w mojej mocy, aby pan baron przyjął pana, kazałem już dwa razy telefonować do sekretarza.	Ty żenisz się z dziewczyną z Houmeau, ty, obywatel, ty, drukarz królewski w Angoulême! Oto owoce edukacji! Oddawajże tu dzieci do szkół! Ojciec, ChciwośćHo, ho, musi być tedy bardzo bogata, mój chłopcze jeżeli żenisz się z dziewczyną z Houmeau, to musi chyba tęgo być wypchana złotem! Dobrze! Zapłacisz mi zaległe czynsze. Czy wiesz, chłopcze, że oto już dwa lata i kwartał jak zalegasz: razem dwa tysiące siedemset franków, które by mi w samą porę spadły na zapłacenie bednarza. Od każdego innego niż syn miałbym prawo domagać się procentów, ostatecznie bowiem, interes interesem; ale tobie daruję je. No więc cóż ona ma?	A bo nikogo nie słuchają! Wiem przecież, jak księża pracują nad nimi, jak nawołują do pracy, ale to wszystko groch na ścianę.	Byłam bardzo szczęśliwa a ponieważ myślę, że do tego jest tylko jedna droga, więc chciałabym, żeby moi blizcy nią poszli.	No, jest taki. Ja niby to bełkocę ułamkami wszystkich języków, ale na grandę rozmówić się nie umiem po prawdzie żadnym. A tymczasem interesa wymagają szczegółów. Czasem to nawet warszawskiego kłapania, do licha, zapominam. Teraz ciebie zrobię swoją prawą ręką. Bo, rozumiesz, będziesz moją żoną.	A może wziąć laskę magiczną i spróbować drogi szczęścia. Często o niej czytałam, bierze się kij, to jest laskę magiczną, do ręki i idzie się prosto przed siebie; a gdy się dochodzi do miejsca, w którym jest zakopane złoto, laska sama zatrzymuje się. Wtedy trzeba kopać w tym miejscu.	Ale dlaczego mają go gonić? On przecież wróci i tak do Faszody.	Co byście waszmościowie powiedzieli na to, gdybyśmy zamiast pod Bychów, do wojewody witebskiego spieszyć, poszli na Podlasie do owych chorągwi, które konfederację uczyniły?	Co ci przyszło do głowy, Beniaminie? Wzięliśmy chyba wszystko, co jest potrzebne człowiekowi podczas wyprawy. Torba, uchowaj nas Boże od grzechu, jest. Tałes, tefilin i modlitewnik są. Kapota szabasowa też. I to chyba wszystko, ku chwale Najwyższego. ZabobonyZabraliśmy wszystko. Co nas więcej może obchodzić? Co mogliśmy zapomnieć?	Och, panie, jeśli kto z łowców pogniewał cię, żali się godzi tak brać do serca poswarki myśliwskie?	Tak, tak, obojętna tłusty, pachnący środek kosmetyczny używany dawniej do smarowania włosów dla nadania im połysku i miękkości. ujarzmioną czuprynę.	Właśnie chciałem tam pospieszyć i sam się zaofiarować. Nasze powołanie zobowiązuje nas, byśmy byli zawsze gotowi do takich rzeczy.	Prawda, przyrzekłem to wszystko, gdyż poznałem twe rzeczywiste uczucie. Na nieszczęście staroście, który nie potrzebował nic nikomu przyrzekać, sprawa nie wydała się tak prosta jak mnie i tobie. Żąda on procesu i skazania.	A coś myślał? Przeciem nie dla kur te stajnie stawiał lat dwadzieścia temu ledwie, przed samą woj­ną... Jak stawiałem! Sczeznę ja i ty rozsypiesz się na proszek, a te moje stajnie przetrzymają wiek, co mówię, wieki dwa, może trzy, i więcej, jak zamek... przetrzymają, mówię, bo w niczym nie są gorsze od tego, co budował król. I mury te, com postawił, będą wieki stać, i dom, w którym tyś się rodził...	A czemu nie! Jest w zakrystii drabina, sami ją zeprzyjcie ostrożnie o listwę szafy.	Ach, nie, to siły biurowe, ja mówiłem o członkach i przygodnych współpracownikach redakcji.	Andrzej! Nic nie rozumiem, co ta idiot­ka mówi, chodź!	Czy wiesz czy wiesz, że tu na dnie leży kolumna?	Długo, Stasiu. Dopiero jak upuściłam kwiaty i zasłoniłam się od niego rękoma, zaczął się ku mnie czołgać...	Ha! Żebym choć na dzień mogła tam być!	Hiszpanie! To będzie dla nich noc Sądu Ostatecznego. Wielu z nich nie ujrzy jutrzejszego poranka.	I nie ja.	Ja rada to czynię? Ej, mocny Boże! Toż przyjechałam prosić was na wieczerzę, a śmieję się nie z ciebie, jenojeno (daw.)	Ja wam cosik poradzę, kumie Jeżeli między nami ma być sąsiedzka zgoda, to wiecie, co zróbcie...	Jakże to? Chcesz i ty być pasowanym? Po raz drugi? Za mało uznawasz w sobie rycerskości?	Jest ci ta coś niecoś na codzienną potrzebę; lecz gdy wszystko zdaniem pani najmiłościwszej znamienitsze jest w tej krainie wybranej, przeto i błazeństwa nowomodnego, a doskonalszego nie gdzie indziej dostanę. Daj, królu, na drogę; zobaczycie, jakim ja to arcybłaznem powrócę.	Keller wszystko płaci, ja grosza nie dałem.	Nic bardzo mi tu dobrze.	Nie godzi się... to jest nieuczciwie!...	Nie jestem głupcem, mój drogi.	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi.	Nie pojmuję jakem potrafił zgubić.	Nienawidzę ich za to Artysta, PięknoArtysta winien tworzyć dzieła piękne, ale w nie nie wkładać nic z własnego życia. Żyjemy w wieku, w którym uważa się sztukę tylko za rodzaj autobiografii. Zatraciliśmy zmysł piękna abstrakcyjnego. Pewnego dnia ukażę światu, czym ono jest, i dlatego świat nigdy nie zobaczy mego portretu Doriana Graya.	No, nie wydaje mi się to najgorszą spekulacją, a ja jestem przecież spekulantem.	Otóż to!... Nie tylko takiej, ale wprost tej samej... Jej samej, pani Heleny Stawskiej, trzeba nam za żonę.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że go nie ukradłem.	Swoją drogą jak to w miarę jak człowiek rośnie, musi liczyć się z większą coraz liczbą ludzi. Co mnie dawniej obchodziła prasa? Czy minister?... Nawet Szubert niewiele. Wystarczało trzymać dobrze z Jagodą. Rośnie człowiek, rośnie.	Słowa twoje są bardzo zuchwałe Gdyby z twarzy nie patrzyła ci dobroć, myślałabym, że jesteś greckim najemnikiem albo bandytą.	Wiedziałem, że ona języka nie zgubi, ale kto ją tam wie, co naprawdę myśli. Chytrość białogłowska!	Więc niech się cofną od spółki ja ich nie wabię...	A ludzie?... domy?...	A może!	A oś, na którą czeka ten stary zrzęda, dzierżawca z sąsiedztwa; chcesz, aby znów nas nachodził i wyprawiał brewerie?	A! ale ta zima taka długa!	Ach, co za szkoda, że sypialnia pana magistra wychodzi na północ... przy waszym niemocnym zdrowiu...	Aha, aha, jesce cosik!	Aha, dopiero co w portierni gadali, że za wykrycie komitetu sto rubli na stół kładł...	Alboż co?	Ależ myśmy ją przeszukali.	Ależ zastanów się przecież to Solski prosi o twoją rękę. Wnuk mego jene...	Ależ, panie Fogg, przecież to spóźnienie może fatalnie wpłynąć na pańskie zamiary.	Białe? To niech będą białe.	Biedaczka! No, przywiozłam trochę przysmaków i owoców, aby jej zrobić przyjemność.	Boję się zejść na dół. Zdaje mi się, żem taka dziwna, sztywna, na wpół rozebrana	Brodę?	Co ci się stało, Herminio? Dlaczegoś tak zasłabła, kiedy hrabia opowiadał tę historię albo raczej tę bajkę?	Czy spotkam tam mojego świątka?	Cóż mam tedy uczynić?	Cóż mu to grozi?	Ding-dong!	Dobra rada...	Dobrze. A teraz schowajmy te narzędzia w krzakach.	E?...	Gdzie spędzimy noc?	Hale, raz na dzień! Młode i zdrowe, to i żreć potrzebują.	I moje!	I to pan mówi, pan... matematyk?... Wbrew głosowi wiedzy, która na miejscu metafizycznych przywidzeń stawia dwa pewniki: siłę i materię... Obie one wytwarzają ciągły prąd bytu, na którym pojawiają się fale pojedyńcze, trwają jakiś czas i	Ja będę z tobą, a złota dostarczy Fenicja. Już dziś zbiera się podatek.	Jak mi dasz ten piórnik, to ci coś bardzo ciekawego powiem.	Jaki z ciebie mędrzec No! no! pamiętajże, weźże się i gadać za gromadą, jak jutro będzie potrzeba.	Jakże to?	Jedna z tysiąca.	Jestem królem obce trony i korony mi niepotrzebne	Moje myśli sięgają na rok.	Mądrze i słusznie, Mikołajku!	Naprawdę! I któż go przysłał? Papież?	Następca	Niech się pani raz zdecyduje a zyska pani opust na komornem; zapłacą ogrodnika, będzie pani miała używalność łąki. Wszystko to warte jest aby się przenudzić jeden wieczór. Mówię tylko dla pani	Niezasłużona może, bo ja wiem, jak się tę rolę grać powinno.	No, to kurczęta.	Pamiętam.	Pani umie strzelać?	Parę godzin tylko. Na stacyi pocztowéj dowiedziałem się o wyjeździe Lucyana i zaraz wróciłem, aby go choć w Warszawie znaléźć.	Rzecz to duchowieństwa	Sprzedać? A któż to kupi?	Spóźnia się. Ha, każdy ma swoją Małgorzatkę	Stracisz równowagę i spadniemy w przepaść oboje.	Szukaj, Top, szukaj!	Tak, ale co pan Brochwicz pomyśli?	Tak, ale... takem wystraszonatakem wystraszona	Tak, panie	To się zrobi.	Trochę pomagałem staremu, a zresztą siedziałem. Niegłupim chodzić po mieście, kiedy jest taka piwnica.	Wiem... Już wiem! Panowie, trzeba się spieszyć, bo Nieznany naprawdę jest już niebezpieczny.	Wydać ją za kogo?	Zredukuj płacę kopaczom o dziesięć groszy dziennie.	Śpij.	Święte słowa... piękne słowa!... Wytłomaczże pan jednak: jakim sposobem człowiek, podobny Wokulskiemu, mógł... tak oto... zaawanturować się?...
Czy ja wiem?... Alboż dziecko tylko za pieszczoty kocha? Moja mama nawet nie pieści nas tak jak pani Helenkę I przecież mama tak nie pracuje jak pani. A swoją drogą, kiedy sobie przypomnę, jak mama zajmowała się obiadem dla nas, jak z rana dawała nam bratki z mlekiem, jak cały dzień szyła albo naprawiała nasze sukienki... Nie mogła nam dać nauczycieli i guwernantek, o, nie! ale my i za to ją kochamy, że sama nauczyła nas czytać. Wieczorami siadaliśmy przy niej: Zdzisław na krześle, ja na stołeczku, a Zosia na dywanie. To był taki prosty dywanik, mama uszyła go z kawałków... Więc wieczorami opowiadała nam mama różne rzeczy, nawet uczyła nas w ten sposób Pisma świętego i historii. Taka mała nauka, nie profesorska, a przecież my jej tego nigdy nie zapomnimy. Nareszcie sama oglądała nasze łóżeczka, czy dobrze posłane, klękała z nami do pacierza, a potem otulając nas i całując mówiła: „Spijcie z Bogiem, urwisy!...”. Bo ja, proszę pani, byłam taki urwis jak Zdziś, nawet łaziłam po drzewach. Raz spadłam... Ale Zosia jest zupełnie inna, ach, jaka to kochana dziewczynka!...	Ona? Przecież ona nie ma pojęcia o biciu! Najwyżej postuka naparstkiem po głowie. Kto by się tym przejmował! Ciotka tylko dużo gada, ale gadanie nie boli, chyba że zacznie lamentować. Słuchaj, Jim, dam ci moją szklaną kulkę, wiesz, tę białą.	Owszem to nam je ściągnie: trzeba surowości. Powoli puszczono cugle wszystkiemu. Szlachta się zaczęła odzywać, mieszczanie skowyczéć, aż i chłopi sobie w lamenty.	Bredzisz, mój drogi przyznaję ci, że kwiatek był ładny, ale nie był wcale idealny! Zamiast śpiewać jak ślepy przed próżną niszą, powinien byś pomyśleć o tym, aby umyć ręce dla pojednania z władzą i ustatkować się. Jesteś nadto wielkim artystą, aby być politykiem; byłeś igraszką w ręku ludzi, którzy ci do pięt nie dorośli. Pomyśl i o nowej roli, ale w innym teatrze!	Panno Janino, pani ma żal do nas, a to niesłusznie; stało się źle, ale czy tylko z naszej winy. Czy myśmy byli winni, że pani jesteś inną kobietą, niż bywają w teatrze, czy mogliśmy przewidzieć, że pani tak na serjo wszystko bierze do serca.	Chodźże, Jagna, chodź! to wszystko ino udanie; jeden posmarował gębę na czarno, drugi na biało, bo taki zwyczaj u nich; ale się bać nie trza, nikomu nic nie zrobią.	Chyba że on cię w tym zamiarze uprzedzi. Jest właśnie w drodze do Gibraltaru i za kilka dni cię dopadnie.	Czy to prawda, że wolna siostra Natasza ma się ku jakiemuś ze-kaze-ka	Nie pytaj, to ci nie będę kłamał. Dostała postrzał, który jej wyszedł drugim bokiem i złamał dwa żebra równo jak dwie gałązki chrustu. Widziałem jedno, gdy ją przewracałem na drugi bok. O, oni są chytrzy, ale starego Richardsa nie wezmą na bas... Miałem to już na końcu języka, ale	O księdza się obciera, to myśli, że święty!	Pan to ładnie powiedział... o tym krysztale. Oui, c’est très beau!Oui, c’est très beau (fr.) wspaniały; znakomity....	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	Wyszedł z domu po kolacji ale jak pan go potrzebuje do chorej, to proszę tylko adres zostawić...	Nieszczęśnie to wybrano takich regimentarzy na te czasy klęski! Ostroróg byłby dobry, gdyby wymową a łaciną można tę wojnę zażegnać; Koniecpolski, dziewierzdziewierz (starop.) zazdrość, zawiść. podnieca, ale straszne klęski przewiduję. I to teraz, teraz właśnie, tacy ludzie wzięli ster w dłonie! Boże, Boże, odwróć ten kielichBoże, Boże, odwróć ten kielich	Rzecz prosta. Pański ziomek, który przed wiekami ludzi z „tamtej strony” przywiódł na tę, znany w legendzie pod mianem Starego Człowieka, miał z sobą księgi... Zazdrosny był o swoją wiedzę, jak wy wszyscy (widzę to, mówiąc z panem), tedy wracając na „tamtą stronę”, spalił księgi razem ze swym domem; coś niecoś jednak zdołano uratować... Ale to nie jest w przechowaniu arcykapłanów, o nie! Oni tylko księgi z płonnymi bajkami chowali! Tego skarbu, zawiści waszej wydartego, strzeże od wieków mój ród i stąd ja wiem niejedno.	Są to moje kuzyny. Pani się dziwi temu, że nie chciałbym, aby wiedziano o naszej znajomości. Byłoby to dla pani poniżające, gdybym musiał tłumaczyć... Bo przecie pani nie znają! Są pewne zwyczaje, których przełamać...	To dobrze tak, i książę opowiadał to samo. Biedny kardynał! siedmiu ludzi w przeciągu dwóch dni, i to najdroższych swoich: ale dosyć już tego. Panowie, słyszycie! dosyć: zapłaciliście sobie za ulicę Feron i powinniście już być zadowoleni.	Ach! Ramirez? Co to za człowiek?	Ale za kogo właściwie pan mnie ma?	Bardzo to pochlebne dla męża!	Boże wielki! To przecież okropna masa pieniędzy! To przecież ta pani, na którą ty i Diana wpadłyście, gdyście skoczyły do łóżka w pokoju gościnnym, prawda?ta pani, na którą ty i Diana wpadłyście, gdyście skoczyły do łóżka w pokoju gościnnym	Czy nie było tu listu od księcia?...	Dlatego, że wpakujemy się prosto na wyspę Rion.	Lepiej, niż się wszyscy spodziewali. Ja sam się dziwię, że z tego wyszedł cało.	Moja matka prosi pana o to.	Mój panie, nie okazuję ani niechęci, ani lekceważenia, tylko to, co czuję: najzupełniejszą obojętność. Co zaś do wierności, tej ani potrzebuję, ani żądałam; a praca powinna sama z siebie dać panu zadowolenie, jeśli istnieje rzeczywiście.	Nie wiedziałam, że i od innych musisz tak się opędzać	Nie. Możesz się od nich zarazić. To zwyczajni chłopcy: jeden z nich ma anginę, a śpią w jednej kajucie.	Och! jeszcze dość długo można wytrzymać.	Oczywiście! Druga, nawet nie wiedząc o tym, diablo prędko leci na szczyty, pierwsza zaś... à bas le roi!à bas le roi (fr.)	Oczywiście, oczywiście. Spodziewam się, że pan da sobie radę.	Pan rzeczywiście przypuszczał, że on przyjdzie do pańskiego domu?	Więc stryj w zasadzie akceptuje moje zarządzenie?... Nie trudziłbym tym stryja, gdyby chodziło o zwykłego urzędnika, ponieważ Jachimowski jest współwłaścicielem fabryki, uważałem za konieczne...	A gdzież pana barona?...	A jak zrobili ci, którzy w tych dniach uciekli? Przecież są tacy, których nie złapano, sam mówiłeś. Tobie łatwiej zbiec niż komu innemu, bo jesteś wolny, ciebie nikt nie pilnuje. A gdybyś uciekł z Dżjafirką? Gdybyśmy razem uciekli?	A tej drugiej czy nie znasz? Tej... Mary?	A widzi, tak go wołają.	A wypiekam! Jezus Marya, wypiekam! bo o twoje szczęście, o twoją przyszłość troszczę się...	Bardzo panią lubi	Bez naszego przyzwoleństwa ciął nie będzie.	Biblię z wyciętą kartką! Nie, nie trzeba. Ona nie obowiązuje do niczego więcej niż zbiorek ballad.	Boże, Boże! z tymi romansami, z tymi romansami! Z tymi niebieskimi oczami...	Bądź co bądź chciałbym kwadrans temu być w skórze Topa, bo na pewno nie szczekał bez powodu!	Choć i tak ksiądz tu najpotrzebniejszy.	Ciekawamciekawam odparła podnosząc brwi.	Co kiedy?	Co się Kuba rzuci! Niech Kuba płaci i idzie sobie do diabła!...	Co ty tu robisz?	Czy był zatrwożony?	Czy pan ojca swego pamięta?	Czy posyłano do apteki jakąkolwiek receptę, której bym nie podpisał?	Cóż ja?	Dajże mu Boże zdrowie!	I ja tak sądzę.	Ja księciu radzić ani odradzać nie mogę; wy mężczyzni lepszy instynkt macie!	Ja za ciebie mówiłem i działałem. Mogłeś milczeć.	Jacy rycerze?	Jak?!...	Jakiem prawem?	Jeszcze pan nie wyjechał	Król Boruch nie ma głosu. Nie wolno przerywać. Młody król jeszcze nie skończył. Głos ma młody król.	Mam ci coś powiedzieć, Trot Czy ci nie przeszkadzam?	Moi przyjaciele nie jestem dudkiem ani „poetą”, jakiego chcecie widzieć we mnie. Co bądź by się mogło zdarzyć, zdobędę korzyść, jakiej triumf partii liberalnej nie dałby mi nigdy. Kiedy wy zwyciężycie, moja sprawa będzie gotowa.	Musi się pani uzbroić w wielki zapas pobłażliwości dla naszych rodziców.	Mów dokąd zmierza ta mowa, która mnie przeraża?	Młodych dwu z sobą się gryzą... a jeszcze mocy całej w rękach nie mają. Wielkorządcami są a ojciec głową.	Na długo?	Nie czas już! zapóźno! Ślązko przepadło!!	Nie ma żadnego, żadnego sposobu! Bandl co tylko mógł...	Nie możemy krępować się tobą! Pójdziesz sam śladem naszym. My i tak będziemy zmuszeni porządnie machać nogami... prawda, Kaa?	Nie u nas nikt się tak nie nazywa!	Nie śmiejcie się ze mnie i nie mówcie, żem głupi, ino posłuchajcie spokojnie, co wam rzekę.	Nie! Ty nie myśl, Włada, żebym ja znowuż tak schu­dła. Piersi mam jeszcze...	Nie, dziadku, dziękuję!	Nie.	Nieprawda! widziałem żeś zbladła	Nikogo tu	No widzisz	O, dużo! Przegrałem już ostatni sen.	O, tylko nie ja.	Och, nie dodawaj ani słowa. Nazwisko, które noszę, jest mi wstrętne...	Panowie! chciejcież płeć uszanować.	Przede wszystkim możemy liczyć na przedłużenie dzierżawy przez Cérizeta. W ciągu sześciu miesięcy piętnasty procent, jaki mu płacą Cointetowie od wykonanej dla nich roboty, dał mu sześćset franków, dorobił zaś z pewnością z pięćset zamówieniami z miasta.	Skądże mogę wiedzieć? Co tobie?	Spójrzcie państwo na drugi rząd krzeseł Ktoś znajomy, ten ładny młodzieniec z kwiatem w butonierce.	Szlachcic, Sługa zawołał, wskazując na Rzędziana.	Tak	Tak jest, bracie, panu naszemu zagrażają skryci i jawni nieprzyjaciele... Wy.	Tak jest. Nie chcę wstępować na scenę, jako twoja żona. Później, gdy się już wszystko ustali...	Tak.	Tymczasem urządzą mu piłę proroka IzajaszaIzajasz wykrzyknął kochanek Floryny.	W gablotce?	W kartyby można grać	W którą stronę?	W łóżku, panie.	Wszystko jak co roku? Nic nie zaszło ważnego?	Za cóż oni będą ci tyle płacić?	Za pomocą środka mnie tylko znanego, dzięki któremu słyszałem wprzód rozmowę daleko bardziej ożywioną, jaką pani miałaś z kardynalskimi zbirami.	Zasnąłeś, ojcze?	Zemdlała; patrz pan, jaka blada leży i bez oddechu!
Trzeba stworzyć zbiorową falę buntu. Niechaj każda wieś wie, że na drodze ku niej iść mogą nie tylko kozacy, nie tylko gubernator z żołnierzami, ale i mściciele ich krzywd. Że w kraju już jest siła biorąca odwet, że siła ta rozlewać się zacznie po kraju, sączyć się strumieniami jak krew.	Mama powiedziała mi: po pierwsze, żem szubrawiec, na co jej się ukłoniłem; po drugie, żebym sobie poszedł; a po trzecie, cisnęła mi na ziemię pięć rubli, które podniosłem, bo mi się należały, i upiłem się za nie tego dnia wieczorem i na drugi dzień rano.	Jestem tak szczęśliwą, jak zawsze Nie troszcz się, panie mój, używaj wczasu, odpoczywaj u mnie, zapomnij trochę o ciężkiej twej koronie. Na to ja jestem sługą twą, aby ci choć godzina w słodkiem upłynęła oderwaniu od pracy.	Najzupełniej przypadkowego. Płynąłem na głębokości dwu metrów pod powierzchnią wód, kiedy nastąpiło zderzenie. Zresztą widziałem, że to starcie nie pociągnęło za sobą żadnych złych skutków.	„W pokoju, w pokoju, na Zachód!... Jeżeli podoba się Bogu, kiedy dzień wieczności nadejdzie, ujrzymy cię znowu, o władco, bo oto idziesz do kraju, który łączy między sobą wszystkich ludziO mężu mój! [...] który łączy między sobą wszystkich ludzi	Ja widziałem Karakozowa; na tę samą...	Ja? Ja tu przyszłam, aby się popatrzeć na onoon, onego (daw.)	Mam biedaka bez zajęcia. Ślepy na jedno oko, był dwa miesiące w szpitalu. Może by znalazł zajęcie w fabryce?	Matka nie zgodzą się dy mówili dziś rano, że trzeba dziecko odprowadzić na plebanię, to go proboszcz odeśle do domu.	Nigdy nie zostaję sama, zaledwie tutaj mogłam się wyrwać na chwilę...	Pojedziem na Śląsk.	Powiadał mi Ryff, że to wpływ Saturna, na którym wyziewy palące w tym właśnie miesiącu się podnoszą.	Sto trzydzieści siedem stopni i piętnaście minut długości na wschód od południka paryskiego i trzydzieści stopni siedem minut szerokości północnej, to jest prawie trzysta mil od wybrzeży japońskich. Dziś więc, 8 listopada w południe, zaczyna się nasza podróż podmorska!	Strzeżonego Pan Bóg strzeże a sobie bardzo nie ufaj: ty młoda, on młody, krew nie woda; tobie tęskno saméj jednéj, przyszłaby zła godzina... człek się zdurzy i zapomni; a co potém łez za to wylać potrzeba!! a co oczu nachować! Czymto ja się nie nasłuchał, czym się nie nabywał między takiemi... Tomkowi jużta potrzeba kochanki, i zaraz sobie namotał na ciebie... bywajże mi ostrożna!	Sztuka pani, odpowiedział August, miała być celem mego życia. Mówiono kiedym dorastał, żem na artystę stworzony. Na muzyka kształciłem się do dwudziestego roku życia; ale potem okoliczności kazały mi wejść na inną drogę, na której łatwiej i pewniej zdobyć mogłem chleb powszedni.	Trzeba czekać na proces dowieść w sądzie pani baronowej, że kłamie, wytoczyć jej sprawę o oszczerstwo i jeżeli pójdzie za to do kozy, nie darować ani jednej godziny. Jakiś miesiąc przepędzony w celi zrobi jej bardzo dobrze. Zresztą mówiłem już z adwokatem, który jutro przyjdzie do pań.	Widziałeś nas takimi, jakimi byliśmy na Ziemi, tu w innych istot postać wcieleni, przybraliśmy inny charakter, inne stanowisko, tylko echo dawnych sympatii w nas pozostało. Ja jeden przedarłem się wiedzą do całkowitości dawnych uczuć istności i dlatego sprowadziłem cię tutaj na uszczęśliwienie lub na wyleczenie z rozpaczy. Pierwszego dokonać nie mogłem, drugiego dokonam, jeśli poznasz osoby otaczające cię uśpionego na Ziemi. Spojrzyj teraz w teleskop.	A... nie spodziewałam się od pani takiego zdania! Jak to, więc talenta nie są potrzebne panience w naszych czasach, kiedy wszyscy mówią, że kobieta powinna być samodzielna, powinna kształcić się we wszystkich kierunkach?...	Nazwiemy ją Granitowym Pałacem	Nicem nie przewąchał, bom nie wąchał, alem dał do powąchania Jakubowi, ten wciągnął w siebie woń, a że nie była jeszcze odżegnana, chodzi teraz jak otruty. Przyszło mi do głowy, żeście jeno z wierzchu kobiałkę odżegnali, a tam, od spodu...	Od dnia dzisiejszego miłościwa cesarzowa, przed którą stoisz, twoją jest panią. Masz słuchać jej mowy, masz pełnić jej rozkazy, masz ją miłować nad żywot własny.	Aha! komedyancki świat! Udawania, które później bierzecie za rzeczywistość, chimery! to psuje duszę ludzką. Najwięksi aktorzy, to tylko maszynki, nakręcone czasem przez mędrców, czasem przez geniusze, ale najczęściej przez głupstwo, mówiące do jeszcze większego głupstwa. Aktorzy, artyści, twórcy! to tylko ślepe narzędzia przyrody-natury, która ich używa do objawienia siebie i dla celów sobie tylko wiadomych. Im się zdaje, że oni są czemś istotnem	Biedna kukła. Nie wiedział, czy zostać, wreszcie wstał i odszedł. Tegoż jeszcze dnia wyjechał z Krynicy.	Czemużeś jej od tego nie obronił, czemuś jej nie dał pięknej śmierci?	Doskonale. Zatrzymamy się w twoim domu, skromny notariuszu, i zostaniemy w nim tak długo, jak to będzie konieczne. Nie skrzywdzimy cię, lecz jeśli nas zdradzisz, skrócimy cię o głowę. Zrozumiałeś?	Gdzie jest ta wyspa? zapytać. smutny król.	Któż ją wyzyskuje?	Ludzie ubierają się, jak mogą.	Możesz być tego pewny.	Nie jestem jeszcze „Zwycięzcą”, ale chciałbym się nim stać, widząc, co się tu z wami dzieje...	No, tego nie będzie. Ale zwrócił mi pan uwagę, że przed śmiercią mogę zwariować, i to... otrzeźwiło mnie. Nie dziwcie mi się Od kilku tygodni jestem sam, wciąż oblegany przez myśl o śmierci... Tymczasem człowiek jest zwierzęciem towarzyskim, no	O! panowie umiecie politykować!... znalazłoby się w waszych głowach dużo rzeczy, o których nie wiemy, gdyby można tam czytać, jak to wy czytaliście ten list, schowany za mojem nadejściem.	Tak, kuzynko Mianuję ją królową wszystkich bogiń moich...	To niezwykły wypadek. Mógłby pan z tego coś zrobić?	A kimże on jest, u licha... by tak to odczuwać?	A któż to za mnie zrobi?	A skąd my możemy wiedzieć Skąd my możemy wiedzieć, ilu uczniów szóstej klasy macza palce w tej obrzydliwej aferze?	A skąd ogień?	A więc i mnie pan zawarł w tych wszystkich... bardzo dziękuję.	A wy tu co robicie?	A! a! widocznie coś tu nowego się święci?	Ależ nie, wino to od was pochodzi.	Bierz ich!	Bo ja wiem... Syn, Dziecko, Przywódca, Wojna, Żołnierz, OjczyznaSiedemnasty rok mu szedł, gdy... Odejdź, dziecko.	Boję się życia. Życie jest groźne.	Bóg da, że damy sobie i z nim rady.	Co waćpanowie o tym wszystkim myślicie? dziś popr. forma B. lm: towarzyszy..	Czekaj.	Czyż to nie jest niesłychane że ktoś, kto ma pół miliona tajnych funduszy do dyspozycji, jest tak źle poinformowany?	Cóż tu u was słychać?	Delfino! Ty jesteś...	Do pewnego stopnia Widzisz, moja mała, aniołowie, jako duchy niebiańskie i pozbawione ciała, a natomiast obdarzone możliwością przenikania przez ściany, absolutnie nie potrzebują pieniędzy. W swojej pracy detektywnej, jeżeli już mają się nią zajmować, nie muszą dawać napiwków ani przesiadywać w restauracjach hotelowych. Wszystko to kosztuje.	Dobrze dam mu posadę, ale w Moskwie.	Dopłaca do rozgłosu.	Ewo!	Hej, dziewczęta! przynieście mi lutnię	Hm... To dobrze. Nie wspominaj nikomu o istnieniu tej koperty. To jest konieczne. A teraz postaraj się, by mi nikt nie przeszkadzał. Muszę to przestudiować.	I Bolko téż Zbyszka zabił, aby podzieloną nie była! rozśmiał się Władysław,	I niech pan powie jeżeli nawet Ludwik, to pan Rohityn jest dla mnie nieodpowiedni...	I posiadamy około trzydziestu złotych miesięcznie...	Ja twierdzę, że wszyscy milionerzy, wszyscy pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz	Jakież to bałamuctwo?	Jakim królem?	Jest to związek dusz czystych, w celach idealnych! Jestem teraz tak czegoś wesół, że wziąłbym własną głowę i ucałował serdecznie.	Kapitalne, choć niezupełnie prawdopodobne. Iluż mieszkańców, jeżeli wolno wiedzieć, liczy miasto żydowskie?	Konkurentów nie zabraknie	Myszkin!	Mówiłeś z nim?	Nabywam, pani dobrodziejko, nabywam...	Nie bądź tchórzem, Ali. Weź mnie za rękę. Chodźmy!	Nie mogę	Nie umiem	Niewiniątko!...	No. Wszystko, co niby dawniej z grzeszkami...	No? W oczach łzy? Oo!...	O, dodajesz mi pan odwagi, a poza tym coś mi mówi że nie powinienem mieć przed panem tajemnic.	Pan Copperfield nie żyje i jeśli pani ośmiela się mówić o nim w podobny sposób, w mojej obecności...	Panowie Melvill Panowie tutaj? W Oban?	Proszę cię no, ktoby się był spodziewał, że te kuferki próżne będą?	Przepraszam bardzo...	Rabunek! Dawaj klucz!	Sprawiedliwości!	Tak dalece podzielam to zdanie że uważam naszą nieodżałowaną Klarę pod każdym względem za prawdziwe dziecko...	Tak ich nazywają wszyscy...	Tak tylko brodę można i dozwolonym było widzieć	Tak więc mieszkasz pan w Lukce, jesteś bogaty, pochodzisz ze szlachetnego rodu, cieszysz się powszechnym szacunkiem, słowem masz wszystko, co człowiekowi jest potrzebne do szczęścia?	Tak...	Tertio: major miał atak apoplektyczny	To może syn pani mógłby być użytym w kopalni do innego zajęcia?	To zależy!	Wiadomo sami podmówili siępodmówić	Widziałeś waćpan naszą konnicę?	Więc czemu tak postępujesz?	Z pięćdziesiąt tysięcy talentów.	Zaniechaj waść, proszę	Zapewne, proszę pana profesora, ale to nie to samo. Oni wywierają pewien wpływ. Mają dar przewracania wszystkiego do góry nogami w taki sposób, że im ani słowa za to powiedzieć nie można. Przynajmniej, jeśli się chce...	Šetoniškos? Lietuvoje, pas mus šetonų nėra, tiktai dievaičiai, tarnai didelio Dievo, kartais rūstūs, kartais geri, kaip dėl jų prisako. Tai tik tie latrai išmislijo šetoną. Mūsų Perkūnas jo nenukęstų, tuojaus devynis stuomenis į žemę įtrenktų, neduotų savo žmonių gundyt, ne ne!	Źle Widziałeś waść: zwierz z legowisk ze snu się zrywa i nocą pomyka.	Źle pan rozumie. Dwie osoby. Ja i pan.	Żeby choć mama była w domu!
Kochany panie, musisz zaufać mi ślepo i zrobić to, co powiem. Oświadczysz pan Stapletonom, że mieliśmy wielką ochotę panu towarzyszyć, lecz że ważne interesy powołały nas do Londynu. Spodziewamy się wrócić niebawem. Czy pan zechce powtórzyć im to dosłownie?	Myli się wasza świątobliwość Prawda, że bardzo często posągi bogów robią to, czego chcą ich arcykapłani, ale... nie zawsze!... W naszych świątyniach, panie, dzieją się niekiedy rzeczy nadzwyczajne i tajemnicze... Posągi bogów niekiedy same robią i mówią, co chcą...	Być może że pan nie będziesz podzielał mego zajęcia się Gabrynią. Jéj los podobny do mego, jéj powołanie równie jak moje zostało zwichnięte, a uczucie, jakie mam dla niéj, i wzruszenie, jakiego na jéj widok doznaję, pochodzą z pobratymstwa naszych przeznaczeń. Pan, który obrawszy sobie karyerę wojskową szedłeś w tém za swoim popędem, lub upodobania w niéj późniéj nabrałeś, boć bez tego nie wytrwałbyś aż do téj pory pod ciężkiém jarzmem karności militarnéj, pan nie możesz zrozumiéć ani nieszczęść duszy wciąż w pragnieniach swoich zawodzonéj, ani cierpień istoty skazanéj na życie w sferze nie téj, do któréj się urodziła. Takie cierpienia zostają tajemnicą między Bogiem, a temi, którzy je znoszą, bo im tylko znaną jest potęga wrażeń, jakiemi na nich oddziaływa życie. Ale i pan, zobojętniały świadek tylu nieszczęść długą spowodowanych wojną, czy nie doświadczyłeś kiedy dziwnego, niepojętego smutku na widok drzewa, o zżółkłych na wiosnę liściach, drzewa umierającego przedwcześnie dlatego, że je posadzono w grunt nie posiadający potrzebnych do jego rozwoju soków? Gdy miałem lat dwadzieścia, widok skarłowaciałéj, niknącéj rośliny napełniał mnie melancholią, dziś patrzéć na nią nie mogę. Dziecinny mój smutek był przeczuciem moich cierpień wieku dojrzałego, był rodzajem węzła tajemnego między moją teraźniejszością a przyszłością, którą instynktownie odgadywałem w téj nędznéj wegietacyi dążącéj przed czasem do tego celu, do którego drzewa i ludzie dojść muszą.	Czego on może chcieć z tym Marokiem? Wie dobrze, że Oriana nie może nic w tym zakresie.	A	A ja jednak będę mówił. Ten ostatni promień słońca ślizgający się po powierzchni morza, jeżeli jest zielony, nie jest to jego wina, przeciwnie, promień ten jest naturalnej barwy słońca, ale zlany z odbiciem się światła zmienia swą barwę na zieloną. Jest to zatem tylko wynik katoptryki!	A jeżeli padnie koń albo krowa, to kto się zajmuje ich pogrzebem?	A ona powalała mi krwią całą koszulę!	A pani zawsze sama?	A służysz ciągle? Nie zachciało ci się to domowych wczasów użyć?	A teraz będzie ich komilitonemkomiliton	A ty stul gębę.	A więc w drogę!	A, tak Pozostałeś pan tym, czym obiecywałeś być od młodości.	Aha, Leszek. Jaki Leszek?	Ależ czekać nie mogliśmy, skoro kamienicę puszczono na licytację...	Ależ, kochana Jane!...	Argi jau visai nebuvo kas apginąs?! Aš jam būčiau parodęs, tam bjaurybei Jogailai! Bučiau jį užmušęs, būčiau jį patį pasmaugęs!	Bardzo prawdopodobnie Włóczę się wiele, a oddawna jestem w Rzymie i wszędzie mnie pełno.	Bo jak Zycha nie było doma, powinien był jeden alibo drugi nastąpić na Zgorzelice i siłą cię brać. Cóż by Zych uczynił, jeśliby wróciwszy, znalazł cię z dzieciakiem na ręku!	Bohuna? Cóż ty chcesz z nim uczynić?	Boleść mówiła, nie cezar, lecz ty co o tym mniemasz?	Boli cię, Campbell? Co? Boli?	Byle nadążył! Ale was to już dawno w takiej radości nie widziałem.	Chcę powiedzieć ogólnie, że kobiety w monogamii tracą zbyt łatwo właściwe kryterium wywieranego wrażenia. Jest to los podobny do fatum poety samotnika. Kobiety w monogamii zapominają, że na impresję składają się, prócz pełniejszych kształtów, jeszcze i fale mięciutkiego jedwabiu, obłoki koronek, lekki i dyskretny bukiet perfum, harmonijna całość w kompozycji otoczenia, wreszcie umiejętność, umiejętność, raz jeszcze umiejętność Jelsky strzelał niecierpliwie z palców, krzywił się, wreszcie machnął ręką i wytrząsnął jakby z rękawa to mnie już nie bawi.!	Co powié zobaczywszy starą znajomę! Jutro, nie daléj jak jutro, przystroję się jak rani, i polecę do niego!	Czy posłałeś za nim kogo?	Czy w takim razie, Pencroffie, nie zaryzykowałby pan takiej wyprawy?	Czytaj pan.	Dlaczego?...	Do tego, abyście nie oskarżali następcy przed najwyższą radą. Bo przecie nie ma sądu, który potępiłby księcia za to, że chłopi radzi by nie płacić podatków albo że żołnierze chcą wojny. Owszem, was mogłaby spotkać wymówka. Bo gdybyście dzień po dniu śledzili księcia i hamowali jego drobne wybryki, nie byłoby dziś piramidy oskarżeń, w dodatku	Do układów Janickiego pewnie wybiorą, bo on po tatarsku, tak jak po polsku mówi	Dość, moje dziecko...	E, to przejdzie, to przejdzie!	GrzechMiłość	Ha! Pono waszeć ją dusisz w karceresie?	Ha, nie mogłeś ich utrzymać, bo poczuły stajnię... Ładny woźnica!	Hrabia.	I ja!	Ja rządowi? ja? któż ci to powiedział? ja? stary wojskowy! com za ojczyznę krew przelewał! uderzył się w piersi.	Jak to? Zyzio? Zyzio Krzepicki, adiutant cioci Przełęskiej?	Jest piętnaście kilometrów za nami Pies nie wywąchałby nic z takiej odległości.	Jeszcze nie, ciociu, ale pewno zaraz będzie, niech się ciocia położy.	Jezus Maria	Jeżdżą te, które mają konie albo na konie, tak jak i u nas.	Już ci to mówiłem parę razy, Halinko, ale wczoraj wieczorem naprawdę śpiewałaś cudownie. Chyba jeszcze lepiej, a może po prostu bardziej wzruszająco, niż kiedy cię słyszałem w Rzymie. Nigdy nie zapomnę twoich Pieśni wędrowca, zwłaszcza tej czwartej o niebieskich oczach.	Koty ze starostką CzaplińskimCzapliński, Daniel związek frazeologiczny, znaczy: robić komuś na złość.. Nie jeden on i nie jednemu jemu. Mówią przy tym, że żonę starostce bałamucił: starostka mu kochanicę odebrał i z nią się ożenił, a on mu ją za to później bałamucił, a to jest podobna rzecz, bo zwyczajnie... kobieta lekka. Ale to są tylko pozory, pod którymi głębsze jakieś praktyki się ukrywają. Widzisz waść, rzecz jest taka: w CzerkasachCzerkasy pojedyncze gospodarstwo, oddalone od wsi; przysiółek., którzy pisma i przywileje u żony podebrali powtarzam.: że to człek straszny, a umknął nie wiadomo gdzie.	Kto go ta wie.	Któż jesteś?	Lepszej waszmość nie możesz mieć rekomendacji jako ta, żeś przyjacielem wojewody wileńskiego	Miałabyś chleb do żywota na stare zęby	Milczże i idź zkądeś przyszła Precz, babo!	Może pana ministrem zrobić, co?	Mój stryj wygląda go też niecierpliwie!	Na koszt Turcji?	Nic nie stoi na zawadzie; jutro o godzinie nocnéj, czółno gotowém będzie, musicie wypłynąć...	Nie ma o czym i mówić	Nie wiem, czy powinienem mówić to panu...	Nie wiem, to nie moja sprawa. Wiem natomiast, że zawsze trzeba być przeciwko tym, którzy się boją.	Nie wiem. Może to my przelatywaliśmy ponad nią! Minęliśmy Ziemię teraz widocznie i pędzimy znów w przestrzeni dalej, w cieniu jej pogrążeni.	Nie. Śpiący jesteś. Ziewasz.	No i cóż z tym konkursem?	O nie! Dałam mu urlop	O! Tu chodzi tylko o chwilę porozumienia się na punkcie miłosnym. Wtedy dzieci zostawia się w domu.	Oho! Tato, twoje rachuby są bardzo szacowne, ale pamiętaj, że cię kiedyś ostrzegałem! Tak, przestrzegałem cię... ja z krwi twojej i kości! Jeśli się omyliłeś, to nie moja w tym wina... A co się ciebie tyczy, stryju Salters, to główny podczaszy faraona niczym był w porównaniu z tobą! Uważaj i czekaj! Będziesz zagrzebany jak twoja własna koniczyna, której używasz za nawóz zielony, natomiast ja, Dan Troop, będę rozkwitał jak zielony krzew laurowy, ponieważ ja jeden nie dałem się oszukać!	Ona jest niezła, ale do pralni!	Patientiapatientia (łac.) zaśpiewał tamten przez nos. Sięgnął pod zydel i z kufla glinianego z cynową nakrywą tęgi łyk piwa pociągnął. Zaraz potem, nos czerwony pomiędzy papiery wetknąwszy, wziął się na nowo do czytania.	Powiedzcież mi czyj chłopiec jest?	Prawda, ale czarownica to też jest; a Wawrzonowym krowom to chto mleko odebrał, co? A jak na Jadamowego chłopaka, co jej śliwki w sadku obrywał, jakieś złe słowo powiedziała, to mu się zaraz taki kołtun zbił i tak go pokręciło, Jezus!	Przejdźmy do faktów, które muszą być bardzo zabawne przy twojej spokojnej naturze. Czy to ostatnie wybory wypędziły cię z prowincji?	Przyjdzie pora, to pogadamy. Dajcie odpocząć. Z Czehryna prosto jadę.	Pójdźmy do stodoły tam, kapitanie Bluteau, usłyszy mówiących o Napoleonie, tém bożyszczu ludu, o którém stary piechur Goguelat rozgadać się umie czasem do nieskończoności. Mikołaj przystawi nam drabinę do otworu w dachu, wejdziemy tamtędy i skryjemy się w sianie na górze, tak abyśmy wszystko widziéć mogli. Pójdź pan; wierzaj mi, wieczornica ma swoję wartość. Nie pierwszy-to raz zagrzebię się w sianie, by słuchać opowieści żołnierza, lub bajki wieśniaka. Ale schowajmy się dobrze, bo ci ludzie jak tylko kogoś obcego zobaczą, są już skrępowani i pokazują się innemi aniżeli w istocie.	Robaki kochane, kruszyny najmilsze! Jak to już Pietras wyrósł, no, i po swojemu coś rajcuje.	Rozumie się. Byłbym zresztą skończonym głupcem, gdybym chciał uciekać. Dano mi dobrego konia, nakarmiono pyszną wieczerzą, i to wszystko za darmo. Gdyby mi nawet podobna niedorzeczność jak porzucenie pana de Bergerac do głowy przyszła, poczekałbym ze spełnieniem jej do Paryża. Nie głupim zrobić to wcześniej. Za dużo kosztowałaby mnie ta zabawka.	Stanisław straszne przywiózł wieści Szwedzi weszli do Wielkopolski i już ją całkiem zajęli.	Swena? Gdyby się to któremu z waszmościów zdarzyło, miałby przez całe życie co opowiadać, jeszcze by sąsiadów spraszał, by im przy winie jedno w kółko powtarzać, ale ja o to nie dbam, bo gdybym chciał wyliczać, mógłbym takimi Swenami drogę do samego Sandomierza wymościć. Może bym nie mógł? Powiedzcie, którzy mnie znacie.	Szajka zbrodniarzy, szalbierzy, bluźnierców na nowo wyfrunie, by móc łupić skórę z Bogu ducha winnych obywateli.	Szukajmy go, szukajmy go!	Tak Właśnie o niego. Czy się utopił?	Tak wypadło. Dokuczyło mi piekło z ojcem i kawalerski bezład w domu! Teraz mam spokój!	Tak, trochę.	To ze mną, że tu wszyscy moje raby, a jam twój rab! Co mnie hetman! Pozwolił czy nie pozwolił! Słowo, wasza miłość, rzeknij, a ja waszej miłości AkermanAkerman kraina między M. Czarnym a Dunajem. położę i te, które w Dzikich Polach koczują chana krymskiego nie usłucham i sułtana nie usłucham, i mieczem ich będę wojował, i pomoc Rzeczypospolitej dam, i nową ordę w tych stronach założę, a nad nią ja będę chanem, a nade mną ty będziesz jedna, tobie jednej będę pokłony bił, twojej łaski i zmiłowania prosił!	To, oczywiście, jego sekret?	W mojej ojczyźnie sprowadzają na książęce dwory trubadurów, a ci pięknie przyśpiewują przy biesiadach. Czy w Polsce nie ma takiego zwyczaju?	W tej skrzyni jest ładna staroświecka perła, ale mama mówi, że naturalne kwiaty lepiej zdobią młodą panienkę, a Artur obiecał mi ich dosyłać, ile tylko zechcę Więc cóż wezmę ze sobą? Na spacery nową czarną suknię, ufryzuj mi pióro do kapelusza, Elizo, na niedzielę i mniejsze przyjęcia popelinową, za ciężka na wiosnę, prawda? Jedwabna fiołkowa byłaby taka ładna, ach, Boże!	Widziałem to bom się chyciłchycić	Widzicie, panowie jak w Polsce można walczyć z łajdactwem.	Wiecie warunki rękę wam dam, więcej nic. Żadnej mocy nademną. Po ślubie natychmiast wyjeżdżamy za młodym królem do Wilna.	Wiem, Karl, wiem, ja chcę ciebie. Ja tam z nimi nie wytrzymam dłużej, nie wytrzymam!	Winszuję wam miłego gościa	Więc to przyjdzie z czasem	Więc to tak?	Wolne żarty jaśnie oświeconemu panu, ale za nic w świecie nie będę profanować eliksiru życia na taki cel. Od ciebie chcę zacząć, mój książę, i tak jestem pewny skutku, że się ofiaruję pozostać jako zakładnik tu przy tobie i spędzić w tym samym pokoju resztę nocy, aż do twego przebudzenia i odmłodzenia.	Wstańcie i wy, przyjaciele Serafina	Wszystko zrobię, wszystko wyszukam zresztą już przyrzekłam, że ile razy prezes będzie mnie potrzebował...	Wszystko, nieprawdaż? Idź pan spać. Od jutra zaczniemy szczęśliwe życie.	Z przyjemnością!	Z tego wszystkiego ciągnę wniosek żeś pan o nią zazdrosny.	Znam się trochę na tym! ale staram się nie myśleć!	„Znowu tą chlubą...”
Przecież on temu nie winien, prawda? Kiedy kładłem go do łóżka, nie był cięższy od pustej baryłki po mięsie	Nędza Gdybyż to była nę­dza tylko i tylko dla mnie, i taka jeszcze, na którą żadnej już rady nie ma na ziemi! O, wierzaj mi, panie, że potrafiłabym cierpieć odważnie, żyć bez żebraniny i umrzeć bez skargi! Ale nie jestem sama, jestem matką! Gdybym nie miała serca macierzyńskiego, które kocha, słyszałabym w sobie głos sumienia, które obowiązek przypomina; gdybym nie miała sumienia, które kocha, słyszałabym głos serca. Mam jedno i drugie, panie! Rozpacz mię ogar­nia, gdy patrzę na wychudłą twarz mego dziecka, gdy myślę o jego przyszłości, ale gdy wspomnę, iż dotąd nic dlań uczynić nie potrafiłam, wstyd mi taki, że pragnęła­bym co chwilę upaść na ziemię i głową tarzać się w pyle! Boć przecie są ludzie ubodzy, którzy siebie i dzieci swe dźwigają z niedoli, dlaczegóż ja uczynić tego nie mogę? O panie! Bieda, Kobieta, MatkaBieda ciężką jest do przeniesieniado przeniesienia (daw.) o, to męczarnia taka, dla której jedna jest tylko nazwa: życie ubogiej kobiety!	Stryju Ebenezerze nic na to nie poradzę. Waszmość obchodzisz się ze mną jak ze złodziejaszkiem; nienawistną jest ci myśl, że przebywam w tym domu; dajesz mi to odczuć w każdej chwili i w każdym słowie: niepodobna, byś mógł mnie kochać; co się zaś mnie tyczy, to odzywałem się do ciebie tak, jak nie sądziłem, bym miał się kiedy odzywać do kogokolwiek. Czemuż więc starasz się mnie zatrzymać? Pozwól mi odejść z powrotem... pozwól mi odejść z powrotem do przyjaciół, którzy mnie kochają!	Niedaleko... nie wiem, do Rudni	Po pierwsze nie w szóstym, lecz w siódmym roku. Książęta krwi przechodzą z rąk guwernantki do rąk ochmistrza dopiero w siódmym roku. To masz autorytet, jeżeli chcesz. Nie rozumiem, dlaczego dla dzieci mieszczańskich nie miałyby wystarczać prawidła, które są dobre dla rodzin monarszych. Czy może dla swego syna masz większe wymagania? Mały król rzymski...	Ja się państwu na nic nie przydam pójdę do mojej córki.	Ufam ja w dowcip tego pachołka, że ją tam jakoś ocalił. Już bym nie zaznał uciechy, żeby ją zguba spotkała. Krótkom ją znał, ale w to wierzę, że gdybym siostrę miał, to by mi nie była milsza.	Idź tedy do piekła, Gösto, jeśli masz ochotę. My sami będziemy królować w Ekeby.	Nie, to mignął gacek.	Nie mów o śmierci! jeszcze nie umrzesz, i długo jeszcze żyć będziemy razem.	Jest tu obcy szlachcic, ale po niemiecku nie rozumie, możemy mówić swobodnie.	Zrobią to później, ale być może nas już tutaj nie będzie. Moko czuwa?	Szczera to prawda Słyszałem, jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano; wszyscyśmy wówczas pana Czarnieckiego okrutnie sławili, a księciu było to nie w smak, bo się zmarszczył i rzekł: „Jest oboźnym koronnym, ale tak samo mógłby być u mnie w Tykocinie podstarościm.”	Cóż? Na razie pozostanie na stanowisku głównego inżyniera. To mu żadnej ujmy nie przyniesie. Przecie dyrekcja techniczna obejmie oprócz jego działu szereg innych, ale o tych szczegółach rozmówisz się już z samym Krzysztofem. Nie wątpię, że zrobisz wszystko, by mu ułatwić pracę...	Ba! Ty jesteś dziewczyną, więc mnie to tylko bawi, ale żadnemu mężczyźnie na to nie pozwolę.	Jak to dobrze, że pan przyszedł, kiedy jeszcze nikogo nie ma	Dlaczegoś wówczas uciekła? Po coś to zrobiła?	O nie! Łotrze, nie myśl, że stary Kunicki pozwoli się wystrychnąć na dudka. Jest jeszcze sprawiedliwość w Polsce, są sądy! Są świadkowie, którzy widzieli, że ci klucz dawałem. Z wolna, bratku! Nina też będzie musiała pod przysięgą zeznać, że podpisała mi weksle.	Tak jest a dotychczas znamy tylko niewielką jej cząstkę. W każdym razie nawet jeśli nie mamy nieprzyjaciół wewnątrz wyspy, mogą nadciągnąć z zewnątrz, a ta część Pacyfiku nie jest bezpieczna. Przygotujmy się więc na wszelki wypadek.	Nie jest ona panią dziś i sług nie potrzebuje.	Nie... nie ma...	Ach, pani, jaka pani dobra!... Ja myślałam, że pani jest tylko bardzo mądra, ale że nie ma serca. Ale co ja wyrabiam!...	I ja o niej słyszałam alem jej nigdy jeszcze nie widziała.	Nie nasze dzieło. Taki przykaz	Nie przypuszczałam, że chcesz, aby ktokolwiek mnie widział	Nie... bo ja myślałem o pewnej rzece uzdrawiającej.	A, bo człowiek, kochany panie Nikodemie, lat ma coraz więcej, a jednak nie starzeje się. Ale i pan doskonale wygląda. Cóż tam w polityce? Co? Jak interesy? Skarżą się wszyscy na stagnacjęstagnacja	Nic, mój drogi, nic mi nie jest; mam się znakomicie i nie potrzeba mi niczego! Naprawdę, już mi jest lepiej... Idź, zostaw mnie.	Ach, niechże pan nie robi z głupstwa tragedii! Przecież to rzecz taka zwykła i dzisiaj niemal codzienna... Niech pan zapyta lekarza.	Bardzo to dzielnie z twej strony, że się przyznajesz! Wielu szlacheckich gagatków nie odważyłoby się na takie powiedzenie.	Wojennik to stary i doświadczony, hetman wielki, ale zbyt on dufał w sobie, i tym się zgubił. Wszakże on całą tę rebelię lekceważył i gdym mu się z pomocą kwapił, wcale nie chciwie mnie wyglądał. Nie chciał się z nikim sławą dzielić, bał się, że mnie wiktorięwiktoria (z łac.)	A w swojem imieniu, czy nic mi nie rozkazujesz?	Ale mój rządca powiedział, że już nie będzie mi nóg myła....	Mówiłem dosyć długo: tyle, ile można, aby króla nie znużyć powiedziałem wszystko com miał na sercu.	Przyjdę na licytację, ależ teraz muszę iść do mego zabójcy...	Za drzwi z nim i do cyrkułu	Myślę, że Van Goud znajduje się już na pokładzie hiszpańskiej fregaty. Zanim dopłyniemy do Maracaibo, będzie już hen, daleko, u wybrzeży Nikaragui.	Ach, jakoż nie mam nosić? Mnie na chrzcie świętym dano FloraFlora (mit. rzym.)	Dziś wieczorem posąg boskiej Izydy w mojej modlitewni odwrócił się twarzą do ściany, a woda w świętej cysternie poczerwieniała jak krew...	Ja nic... nie wiem. Pan Bodzanta obiecał mi miejsce u siebie na wsi.	Wszyscy wiedzą, bo przecie i te wyrwy, co są z boku góry, to woda wyżarła.	Głogowski! Głogowski! Co, mógłbym być lokajem, grzbiet mam wygimnastykowany Wie pani, że z powodu tych przedstawień, których nienawidzę, zerwę z ludźmi, bo czuję się wtedy, jak się czuć musi małpa, oprowadzana na obroży i ustrojona w sukienkę. Ta bułeczka, to ładna	Daleko dla tych, którzy muszą okrążać bagna i górę pośród lasu. Ale pod ziemią droga idzie prościuchno, pod samym sercem puszczy, i tu dopiero można się przekonać, jak Żegnaniec jest blisko Iłży. Już niedługo dojdziemy do drugich drzwi, takich samych jak tamte.	Jeżeli to chodzi o starego sadownika Hobdena, muszę ci zaznaczyć, że liczy on sobie dopiero siedemdziesiąt dwa lata życia Słyszałem to z jego własnych ust. Jest serdecznym przyjacielem nas obojga.	I weźmie pan po dwa tysiące za włókę, a przez ten czas młoda pani umrze z nudów	Byłeś to, Mateusz, przy wójtowej wojnie?	Tak, to ja.	To już ja jemu samemu powiem, panie	Może to będzie dla pana niedogodne?	Czy to komplement, Grocholski?	O, jak to dobrze!	Lecz zakład stoi pomiędzy nami, kulisty piorunie, o Havemeyera i Ewarystę? Pół miliona funtów, jako już rzekłem. Niech co chce będzie, niech idzie na bęben cały mój majoratmajorat	Co mam przeczytać?	Ależ niech Bóg broni! Stryj może sobie wyobrazić, co ojciec by zrobił!	Co znaczy „z natchnieniem”?	Niema go w Warszawie.	A nam dasz na żony gwiazdy, my zaś utworzymy nową konstelację, która będzie się zwała konstelacją Nerona. Witeliusza jednak ożeń z Nilem, aby płodził hipopotamy. Tygellinowi podaruj pustynię, będzie wówczas królem szakalów...	A ma on spiżarnię ten poczciwy pustelnik?	Czy ma ktoś jeszcze klucz?	Dobrze ale czy przypomina pan sobie, czy widział pan kiedykolwiek taką książkę?...	Dobrze, panie de Tréville zachowaj tę serwetę. Każę na niej wyhaftować trzy lilje złote i dam ją, jako sztandar dla twego pułku.	Oczywiście. Taki sam jak ty szyjesz.	Owszem, pan jest.	Tak, pewnie się świecił ten duch.	Widzę białą iskierkę, która zdaje się poruszać jak pszczoła nad kwiatem...	No tak. Ponieważ pan zostanie prezesem zarządu Ligi Patriotyzmu Gospodarczego. Zatem byłoby dobrze, gdyby pan coś napisał, coś związanego z zagadnieniami patriotyzmu gospodarczego.	Przysięgam tedy rzucić się świadomie w okropne nieszczęście i skazać się na życie z dala od najdroższej mi istoty.	Głód rzekł Kacperek, który się lubował w kaczych przysłowiach.	Jakoże mi było was tu ostawiać?	Mieszkam w tym hotelu od kilku dni. Wypadkiemwypadkiem	O, dobrze się składa. Zapomniałem klucza od tamtej celi.	Pewnikiem znów na ucztę.	Przekonasz się!	Przepraszam pana, że się uniosłem	Tak, pobieżnie, ledwie pan coś wspomniał.	A ci Murzyni?	A z jakąż nadzieją przychodzicie?	Ale przecież on pierwszy zaczął! Przecież wszyscy mogą zaświadczyć, że pierwszy!	Bych Hance odnieść	Czemu?	Dziecko mi urzekł!	Dziecko, Serce, Miłosierdzie, Ojciec odrzekł Börje.	I ciupagę.	I ja ciebie rada widzę, mój rogu	Ja	Mecenas rozczarowany?...	Może.	Myślę, że nigdy.	Ni.	Niema mowy	Parol.	Pewnie gadał pani jakieś głupstwa?	Pojedziemy dalej...	Pokora chrześcjańska	Pójdę z panem kawałek.	Tak, u babci...	W charakterze... w charakterze...	Wariatka jesteś...	Wstęp już słyszałem. Teraz może by pierwszy rozdział...	Zapewne pani Copperfield
A ja ci mówię, mój panie, że wcale nie jest tak, jak ci się zdaje. Tej nocy miałam koszmarne sny; zdawało mi się, jakby moja dusza unosiła się nad śpiącym ciałem; chciałam otworzyć oczy, ale mimo woli zamykały się; wszystko to, jestem pewna, wydaje się wam nieprawdopodobne	Mój Boże, dlatego że pensja z powodu różnych okoliczności, jakie się w niej wydarzyły, prawie nic nie jest warta. Wybaczy pani szczerość?... Czysty dochód z pensji już w zeszłym roku zmniejszył się, a dziś zapewne spadł do zera. Tymczasem pan Kazimierz ciągle potrzebuje pieniędzy, zwyczajnie jak młody człowiek... Przed chwilą jednak poznałem, że z synem da sobie pani radę, co jest rzeczą bardzo ważną... No, ale choćby pan Kazimierz wziął się do jakiego zajęcia czy też w inny sposób miał byt zabezpieczony, to jeszcze nie wszystko... Zmniejszą się wydatki, lecz dochody nie wzrosną...	Ojciec zdumiał, bo się tego nie spodziewał, i zaraz na moje marnotrawstwo narzekać począł: „Byłaby (prawi) krescytywa, ale taki pędziwiatr, taki odmigęba, co tylko puszyć lubi a za magnata się wydawać, wszystko zmarnuje, niczego nie utrzyma.” Potem ciekawość go przemogła i począł wypytywać szczegółowie, co mam, a ja widząc, że tą smołą smarując prędko zajadę, nie tylkom nic nie utaił, alem jeszcze dołgał trochę, choć zwykle nierad koloryzuję, bo tak sobie myślę, że prawda to owies, a łgarstwo sieczka. Ojciec za głowę się brał i nuż w zamysły: „To a to by się dokupiło (prawi), ten a ten procesik poparło; mieszkalibyśmy o miedzę, a pod niebytność twoją ja bym wszystkiego doglądał”. I zapłakało poczciwe ojczysko: „Adam! Ta dziewka okrutnie mi się dla ciebie spodobała, ile że ona pod pana hetmanową opieką, z czego także może być korzyść; Adam! Jeno ty mi tę moją drugą córkę szanuj i nie zmarnuj mi jej, bobym ci w godzinę śmierci nie przebaczył”. A ja, mości dobrodzieju, na samą supozycję Zosinej krzywdy, jak ryknę! Padliśmy sobie z ojczyskiem w ramiona i płakaliśmy acurate do pierwszych kurów!	A no tak. Wypłatał ja wtenczas matusi psotę. Nie była ona wielka... bywały większe, ale za tamte zawdy przepraszałem, a po tej ostatniej nie miałem czasu ani na wyznanie, ani na przepraszanie...	Ale w takim razie to i pan musi ode mnie przyjąć prezent.	Dziękuję! Czy to na pana?	Którą się nigdzie nie dojedzie. Bo jechać po to tysiące mil przez tysiące lat, by nie ruszyć się z miejsca i być tak dalekim od prawdy, jak ten, kto przyjął i uznał najbliższą...	Nie rozumiem pana majora... Po pierwsze, mogę pana zapewnić, że żaden kochający mężczyzna, mając jakiś wybór, nie narażałby kobiety, którą, platonicznie wprawdzie, ale tak bardzo kocha. Po drugie, w jakiż sposób może być w Warszawie, skoro paczka przyszła z Kowla.	Tak, chodźmy ale byłoby lepiej...	Tak, mój chłopcze, nie łam sobie głowy przy dodawaniu liczby tych wymoczków! Liczba to nieskończona, bo jeśli się nie mylę, byli już żeglarze, którzy na przestrzeni 40 mil płynęli po takim morzu mlecznym.	Wierz mi, panie że aby mnie wyśledzić, trzeba by cudu. Ich zaślepienie jest prawie dziecinne. Czują już bowiem, że ktoś chce wedrzeć się do Labiryntu, lecz głupcy podwajają straże przy widocznych furtkach. Tymczasem ja sam, w ciągu miesiąca, poznałem trzy wejścia ukryte, o których oni zapomnieli czy może zgoła nie wiedzą. Chyba jaki duch mógłby ich ostrzec, że chodzę po Labiryncie, albo wskazać komnatę, w której będę. Między trzema tysiącami komnat i korytarzy jest to niemożliwe.	Wszystko to pięknie ale muszę zwrócić Pencroffowi uwagę, że jego przystani brakuje jednej bardzo ważnej rzeczy.	Tak? Przykro mi, ale na przyszłość racz pan zaniechać poruszeń tego rodzaju, o ile jesteś tak wrażliwy. Zaprosiwszy pana do sypialni, nie spodziewałem się przeszukiwania odzieży za plecami.	A czemu to panna Mania spać nie idzie?	A ja sobie uplanowałam, że w Płocku będzie pani mieszkać razem z nami, to i dla pani lżejby było i moje dziewczątko mogłoby więcej na tem skorzystać. Niechże się pani namyśli, już ja pani zaręczam, że i role będzie pani dostawać.	Ale powiédzże mi choć co się z nią stało.	Ale są małżeństwa świętokradzkie a za takie uważam gdy się piękność łączy z taką nieznośną szpetotą... Bogowie naówczas złamanie przysiąg rozgrzeszają.	Ba! Nie frasować się! Toż to gardło nie bagatela.	Bo my nie mamy sił zmusić Asyrii do płacenia nam danin Mamy sto dwadzieścia tysięcy wojska, Asyria zaś około trzystu tysięcy. Mówię to waszej dostojności całkiem poufnie, jako wysokiemu urzędnikowi państwa.	Czy widział ktoś, że człowiek ten dał mu truciznę? Czy znaleziono truciznę?	Cóż to znaczy, Nanon	Dobrze ci tak mówić bo jesteś mężczyzna, a nade wszystko masz pieniądze... Tymczasem ona, biedaczka, skutkiem tej awantury już dziś straciła wszystkie lekcje, a raczej sama się ich wyrzekła. Z czego więc będzie żyć?...	Gdy widzę, co tracę...	Gościa mam ciekawego u siebie którego bym i waszej miłości rad okazać, ale bez zezwolenia nie śmiałem.	Jak się nauczysz tyle, co ja, to będziesz wiedział, skąd ja wiem.	Juści, że trzeba... Jałowica ostanie, ocieli się jakoś w półpoście, to się jeszcze tej kapki mleka doczekamy	Koń ten może przybyć tej nocy jeszcze. Tak mi czarnoksiężnik obiecał.	Któż mu to las wytnie, jak nie Lipczaki?	Ma się rozumieć. Otóż oryginał tego typu miałby już lat ze sto. Był to prawdopodobnie jeden ze zdobywców życia z czasów rozkwitu drugiego Cesarstwa. Wiesz, że nie należę do konserwatystów i gdybym zobaczył wówczas w Lasku Bulońskim zbyt świeży lakier powozu i zbyt nowe liberie służby owego oryginału, nie tylko nie zżymałbym się, lecz zgodliwie uchyliłbym kapelusza w odpowiedzi na ukłon nowego pana, w którego krwi więcej jest czerwonych ciałek niż rtęci, którego energia witalna podbije Paryż, Francję, Ziemię i kilka pobliskich planet.	Mówiłam ci. Herbata jeszcze będzie gorąca, Józek niedawno wodę przyniósł z fabryki, jeśli chcesz, to ci zrobię herbaty, co?	Niezupełnie; ale trzeba go potrzymać jakiś czas pod kluczem...	Odpuśćcie mi śmiałość niezmierną... nie baczcie na zuchwalstwo... Zasługuję na Wasz gniew, Panie, ale co inszego mam robić? Zrzućcie ze siebie czym prędzej te mokre łachy; mój kożuch gruby, ciepły, wnetki się zagrzejecie.	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	Prawda, masz słuszność sam to czuję, śmiesznym się staję z tem mojem uwielbieniem dla piękności, alem się urodził artystą. Nie mogę chłodno patrzeć na arcydzieło arcymistrza, na twór bożej ręki.	Synu mój zbadałem gruntownie rzecz i wiem, że zło ludzi trapiące tkwi w przesądach, podobnie jak pająki i skorpiony wyłażą z ciemni wilgotnych piwnic i śmietników. Dobrze jest od czasu do czasu wziąć do ręki pogrzebacz i miotłę i pomachać nimi na oślep po wszystkich zakamarkach. Dobrze jest także wziąć czasem oskard i puknąć tu i ówdzie w mur piwnicy lub ruszyć łopatą ziemię w ogrodzie. Napędza to strachu robactwu i przyspiesza rozpadnięcie się zmurszałych ścian.	Tak	Tamto już się skończyło Teraz ona jest tutaj, czy chcesz, żebyśmy się zapytali wprost, którego woli? Nie zadrwi z nas przecież, bo jesteśmy razem?	To jest właśnie pytanie.	To nie jest warunek dla nikogo innego, tylko dla pana.	To znaczy, że nie chcesz mi służyć, mój panie zostań więc wolny i zachowaj swoją nienawiść i sympatje...	Wizyta, którą mi pan składa, nie czekając na moją, którą miałem panu dziś złożyć, zdaje mi się dobrą wróżbą Ciekaw jestem, czy będę mógł podać panu rękę i powiedzieć: „Beauchamp, przyznaj się do błędu i pozostań moim przyjacielem”, czy będę musiał zapytać: „Jaką pan wybiera broń?”.	Więc i gospodarstwo?... począł Salomon... ale siły nie miał dokończyć.	A bo mu też ksiądz dojechałeś do żywego mięsa.	A co? a co?	A my jutro przewieziemy ojca	A o ślubie wy mówili?	A teraz przyjrzyjmyż się jeszcze raz czerwonym kabatom!	A ty skąd wiesz, że mieli urzynać?	A włosy ma jak Cyganka.	Aha! dobrze się znamy. Pamiętam ci ja, pamiętam. Z ośm rokówroków (gw.)	Ależ dobrze, mój chłopcze Pomówię z Prokopem i jestem przekonany, że nie będzie ci robił trudności.	Ani poszedłby za pługiem...	Bez wątpienia nie przejeżdżając przez Indie. Lecz gdybym nie był w Indiach, nie ocaliłbym pani Aoudy, nie zostałaby ona moją żoną i...	Byłoby mi dość trudno, proszę pani, po tym, co już o nim powiedziałem.	Będziesz łgał znowu o przyjaźni...	Całuję rączki wielmożnej pani! A naszej pani niema w domu.	Chodźmy nie tędy łąką, bo już mgła się ściele i wilgoć...	Ciężko mi... okropnie mi ciężko!...	Co miałem oddałem Polsce. Swoje rachunki mam z Mar­szałkiem.	Czego?	Cóżeście ugadali?	Dajmy lepiéj pokój téj kwestyi Mówią powszechnie, iż wiek nasz cechuje się uznaniem równouprawnienia narodowości, zrozumieniem ich posłannictwa. Tymczasem i fakta, i głosy z trybuny parlamentu nad Sprewą i cała literatura niemiecka, nie mówiąc już o innych, świadczy iż niektóre uprzywilejowane narodowości, sobie samym przyznając misyą społeczną i cywilizacyjną, resztę mają za barbarzyńców, skazanych na wytępienie.	Do Światopełkaby zaraz słać aby czas do namysłu miał.	Dobrze. Oto mówię!... Cóż z tego?	Dolne marsle i bom-kliwer, kapitanie.	Dziewięć karatów i ani jednego mniej!	Ej, dałżeby on mi łupnia gdyby mię tylko w ręce dostał! Na jaszczur skórę by mi wyprawił. Waćpanna nie wiesz, żem ja już w GalacieGalata miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich., tylko ku CzerkasomCzerkasy alarm. podniósł? Tedyby zaraz do pościgu byli gotowi i złapaliby nas w godzinę	I od kogoś dowiedział się o przybyciu Beroesa, a nawet o jego widzeniu się z Mefresem, Herhorem i Pentuerem w świątyni Seta...	Jeno dłuższą... Daj naprzód dukata.	Jest po co czyż nigdy nie odczuwałeś radości, jaką daje poczucie, że cię otaczają ludzie życzliwi, serdeczni, którzy cię lubią?...	Jeśliby ucieczka się powiodła cóż mam czynić?	Kiedy on miał mówić? Pan psa pokazywał...	Ku temu prosiłbym o zawieszenie broni i o pozwolenie wejścia za mury komturom Bałgi, Brandenburga, Osterode i Samlandu wraz z ich pocztem dla omówienia warunków pokoju, które jego królewskiej mości, najmiłościwszemu panu, jako i wielkiemu księciu przedstawione zostaną	Miło mi będzie. Lecę tylko na pole Marsowe, żeby tam jedną rzecz stwierdzić i za siedem minut będę w domu. Uprzedzę żonę o tym cudzoziemcu, któremu niechaj się szczęści.	Mińciu!...	Mogę panią odwieźć?...	My wszelako jesteśmy u Mazurów, nie u Polaków?	Na uczciwość, masz racyę, Grzybosiu.	Nie chybi, jeno król polski dowiedziawszy się, że mistrz nasz szykuje nań nową wyprawę, przysłał jednego ze swoich, żeby zawrzeć ugodę.	Nie pamiętam.	Nie żegnam się z tobą, tylko do widzenia, najdalej za miesiąc.	Oblubienica w czas uszczęśliwiona. Proszę nie marudzić dzisiejszej nocy. Zresztą dziewica bardzo się podoba. Coś niecoś wiem o tym. Pozory zachować, z niczym się nie zdradzać. Balet studiować. Obraz el Greca nadal pilnie badać.	Oto i koniec pana poświęceń i mojej wędrówki. Dziękuję za grzeczność i obronę.	Otóż ten pański artysta porzuca kobietę.	Pan Franz przyjechał, aby podpisać intercyzę właśnie w chwili, gdy babunia wydała ostatnie tchnienie.	Pan Korzecki mówił, że ma nadzieję niedługo zobaczyć się z mamusią...	Pewnie, żeście nie chcieli... I dlatego właśnie się wam udało! Niestety, wzgórza już opustoszały, a Ludek Górski wywędrował z tych okolic. Ja tu tylko pozostałem... samotny! Jestem Puk, najdawniejsza z dawnych istot Starej Anglii... i jestem do waszych usług, o ile zechcecie z nich korzystać. Jeżeli nie życzycie sobie mego towarzystwa, oddalę się bez szemrania na każdy wasz rozkaz.	Proszę się nie martwić, wszystko jeszcze będzie dobrze...	Przecież ona na mnie ciągle jeździ.	Skąd wiesz?	Stryj kanonikStryj kanonik do nas idą, matusiu odrzekła dziesięcioletnia dzieweczka.	Tyle lat pod jednym dachem i dopiero teraz wiem, coś ty wart.	W tej chwili żądałby za folwark za drogo.	Więc cóż? Wy tam przecież na świecie do wcale innych kobiet przywykliście i dla wcale innych głowy tracicie!	Więc trzeba dążyć do tego. Syna zabiorę i wywiozę ze sobą...	Wolne żarty...	Wyśmienicie wasza królewska miłość uczyniła, rzucając taką odpowiedź zuchwalcom. Cała ta elekcjaelekcja, także wolna elekcja	Zbytek łaski, mości dobrodzieju.	Zgoda, choć wolałbym prędzej.	Łatwo ci żartować, bo nie masz dzieci...
Żeby był pisnął żeby się był ozwał jednym słówkiem, to bym mu był jego madziarską jadaczkę rozdarł od ucha do ucha. A ten cymbał milczy i pozwala sobie deptać po nogach. Herrgott, Szwejku, wściec się można, że nie zostałem skazany. Przecież to wygląda tak samo, jakby sobie z nas kpili, że cała ta awantura z Madziarami gadania niewarta. A biliśmy się chyba zdrowo. Czy nie? Wszystkiemu ty jesteś winien, że nas nie skazali i że dali nam takie papiery, jakbyśmy się nawet porządnie pobić nie umieli. Co sobie tacy o nas myślą? Przecież zrobiliśmy całkiem przyzwoity konflikt.	Nie twoja głowa, panie Michale Co my uradzimy, to ty rób, a źle na tym nie wyjdziesz. Żeby twój dowcip wart był twojej szabli, to byś już hetmanem wielkim na miejscu pana Rewery PotockiegoRewera Potocki	Pani gdyby to nawet wszystko było prawdą, pani mówić, a mnie się słuchać nie godzi.	A co nam do tego Nas to nic nie obchodzi. I o tem szkoda gadać. Pan chyba głupi nie jesteś, panie Murek, ani nas za frajerów nie masz. My nie jesteśmy ciekawi, ile panu Czaban zapłacił za zwrot i jaka między wami ugoda. Nas interesuje, czy pan oddasz, czy nie?	Nie mogę! Serce mi bije. Ty nie wiesz ja się go bardzo boję! Młody i piękny jest, ale ja jego, on mnie nigdy miłować nie będzie. Czuję, jakby ściana z kamienia stoi między nim a mną. Gdy spojrzy na mnie, jakby się odgrażał, gdy się uśmiechnie, zębami zgrzyta. A! Orcho, ja się go boję!	Nie, nie... Pan mnie nie rozumie. ale ja chcę. tak mu się dużo nazbiera, że aż go dusi. więc tak...	Słusznie, wszystkichby musiano schwytać, a fakt przeciwny jest dowodem na niekorzyść twego detektywa. Każdy bowiem zbrodniarz jest, tak czy owak, pozbawiony swobody działania i stanowi zaródź jego klęski. Naprzykład: Zechcesz może twierdzić, że każdy zbrodniarz kreśli zgóry plan swój, a co z tego wynika, mógłby starannie uniknąć pozostawienia śladów zdradzających czyn jego. To jest atoli wielką rzadkością. Najczęściej jawi się coś niespodzianego, na co przysposobiony nie był. Natychmiast widzi przed sobą więzienie, a strach ten rozprasza całą ostrożność jego, tak że jak widzimy, pozostawia ślady.	Tak, moja córko Wiesz dobrze, że ja cię nigdy nie opuszczę. Wszak drzewo nigdy nie opuszcza kwiatu, to kwiat opuszcza drzewo.	Ewaryście? Nieźle i mogę się zgodzić. Najmniej jest szkodliwa spośród towarzyskich nabytków w Toledo. Przeważnie milczy i gzić jej się nie chce. U ludzi zaleta niezwykle rzadka. Nie wiem tylko po co, tuż niemal przed zgonem, każesz mi zmieniać przynależność moją?	To niech się przelęknie! To mnie najmniej obchodzi. Z tobą doprawdy nie warto poważnie mówić.	Nie mogę dawać lekcye fechtów i konnéj jazdy, mogę się gdzie do jakiego wojska zaciągnąć..	Nie mogę jakoś. Pomińmy to, jesteś jakiś niewyraźny, masz wyraz twarzy zdradzonego po raz pierwszy męża.	Nie żaden signor, po prostu Michele, i to dość surowo. Przecież jestem służącym, powinieneś mnie nawet nieraz złajać.	Pij, moje złoto! Przecież z tym bydłem nawet hipopotam na trzeźwo by nie wytrzymał.	Poszedł z powrotem. Nie chciałam mu pozwolić, ale się uparł. Boję się, by nie spotkało go jakieś nieszczęście.	Panie najdobrotliwszy moja upartość nie z głupoty, ino z zastanowienia i z rozmysłu. Zbroja pan całą gębą i jedynaka syna ma, a my biedaki. W łaty się odziewamy, głodem przymieramy, niedola nas uciska. Nie dam dziecka i nie dam, boby mógł przyjść taki dzień, Coby jej kto nędzę rodzicielów wypominał. Ja ojciec, nie odbierajcie mi, królu, ojcowskiego prawa.	Cóżto jest? Biédny! ja? ale ja nie czuję się nim wcale.	Idź no do gospodarstwa tymczasem, a hrabia niech się ubiera na bal. Cóż z wami robić! Trzeba starej ustąpić i tłuc się dla was. No, no, nie dziękuj. Robię to ustępstwo tylko dlatego, żeby ten Niemiec zobaczył choć raz w życiu porządne towarzystwo i nauczył się bawić przyzwoicie.	Z trosków o dobro pańskie... cha, cha... Ośmielę się zapytać nawzajem o zdrowie... choć to od jednego rzutu oka widać, że tyjemy na niemieckim chlebie...	Ja byłem w cyrku trzy, cztery, no, w ogóle dużo razy. Kościół nie umywa się do cyrku. W cyrku przez cały czas są jakieś nowe hece. Gdy dorosnę, zostanę klownem w cyrku.	Niech Bóg uchowa waszą wysokość od skosztowania kiedykolwiek bigosu; jest to potrawa, którą tylko kanonicy, zakonni bracia i chłopi jedzą, lecz oni mają strusie żołądki! Dla gubernatorów trzeba delikatne wybierać potrawy, dlatego sądzę, że na dziś może wasza wysokość zadowoli się tymi dwiema miseczkami delikatnych konfitur ze smażonych pigw, można by do tego kazać zrobić naprędce małą porcję zupy z dyni, która, zwłaszcza osłodzona, jest nader praktycznym pokarmem.	Ale czy ja panu nie przeszkadzam?	Żeby mu choć głowy nie obałamucili, a serca nie zepsuli	Nie, nie! Nie, Ayrtonie! Pencroff nie wątpi w pana! Źle pan zrozumiał jego słowa.	Nie ja sądzę, że raczej ktoś kiedyś chciał umyślnie zamaskować dalszy ciąg korytarza albo że przekop zawalił się tu kiedyś i zrobiła się ta oto zapora.	Teraz, gdy znam pański gust przedstawię pana mojej ciotce de Courtrai. Jest ona grubo ciosana i siadać może tylko w pewnym fotelu rodzinnym, który od trzystu lat uprzejmie przyjmuje w swe bezmierne, szeroko otwarte ramiona wszystkie sędziwe matrony rodu Courtrai-Maillan. Co do twarzy zaś, odpowiada ona kształtom, o których mówię, i przypuszczam, że się panu spodoba. Ciotka Courtrai ma twarz czerwoną jak pomidor, z dość pięknym blond wąsem, któremu pozwala zwisać niedbale. Ach, typ ciotki Courtrai nie jest typem waszych aktorek, modelek, manekinów!	Niestety tak. Pyszna natura ludzka ma to do siebie, że człowiek zawsze się uważa za nieszczęśliwszego od bliźniego, który cierpi tuż obok.	Nie płacz, droga! I co zrobiłaś?	Powiedziałem, że jeszcze jest jedno a tymczasem jest jeszcze drugie. Otóż sam nie wiedziałem, jak powiedzieć Hamowi o wszystkim, co zaszło. Napisałem do niego i oznajmiłem mu, że jutro sam przyjadę wszystko uporządkować i pożegnać się z nimi w Yarmouth.	Ja... ja... Ja tylko myślałem... Ja właśnie dostałem książkę pod tytułem „Polowanie na goryle”... jest to, proszę pana, ciąg dalszy „Wyspy koralowej”... a tam piszą, że goryle (takie duże małpy, jak panu pewnie wiadomo) zawsze gryzą żelazo...	A powiadacie przecie, że nie po mnieście płakali?	Sądzę, że to zupełnie wystarczy Proszę odprowadzić tego oskarżonego na dawne miejsce.	A to łotr ja w lasach budowałem domy dla dzieci, żeby mogły na lato wyjechać na wieś. A on robił w lesie kule i armaty, żeby napaść na moje państwo i zniszczyć, co ja zbuduję.	No, no, żeby tak twój wybrany walał się po gabinetach restauracyjnych z baletnicami, nie byłabyś taka wielka!	Tam pewnie samo państwo wysiaduje i grzeje się na słońcu	Zwróciłem na to uwagę gdyż grożono nam procesem.	...z diabłami. Czasem morze niezmierne, na nim okręty i syreny. Jedne persony spuszczają się z nieba, inne wychodzą z ziemi.	Wielka rzecz jezioro! Za miesiąc jak co roku jedziemy nad morze i będę pływać, ile mi się tylko spodoba.	Czemuś nie powiedział, byłaby ci kazała tam zanieść kanapkę.	Mospanie! niedawno jakeś tu przybył, ale frant, widzę, z waści nie lada.	Widzisz pan, że ta półkula nie więcej warta od tamtej; wierzaj mi, wracajmy najkrótszą drogą do Europy.	Prawie zawsze Czasami staram się sobie wyobrazić, że jestem w innym jakimś miejscu, ale z Bastylią idzie mi najłatwiej, zwłaszcza gdy jest zimno.	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	Mówił jeno, że tylko na posiłki szwedzkie czeka i że zaraz na Podlasie ruszy.	Bogowie!... bogowie!... zmiłujcie się nad niewinnymi...	W mieście mówili, że Dorosz się ruszył niespodzianie	Ale spodziewam się, że moglibyście i ją mi powierzyć	Będziesz świadkiem, że to pan Jachimowski własnoręcznie podpisze.	A ty tańczyłaś na ciotki weselu?	Biedaczko! Jakie to straszne dla ciebie! Powinnam była pójść sama	Jak to? Zali zostałeś chrześcijaninem?	Tak Tak samo jak papieże przybierali nowe imiona, wznosząc się ponad ludzi, tak i ja wzięłam nowe imię, wznosząc się ponad wszystkie kobiety.	Pan już na tym robił?	Co chcesz za niego?	Ja? muszę iść za dworem	Panie generale (mon général): jest mi niezmiernie przyjemnie, że mogę w panu powitać... (je suis énormément flatté de pouvoir saluer en votre personne...).	A czy można zapytać, dlaczego wybrała pani tę aleję? W Grudnie były miejsca daleko piękniejsze.	Czy mogę być tam jeszcze dziś i wrócić do domu wieczorem?	Podążę w ślad za nim albo też komu innemu śledzić go każę. Pan hrabia raczył obdarzyć mnie zupełnym w tej sprawie zaufaniem, nieprawdaż?	Hotel „Polonia”. Numer 136. Czy mogę panią czekać u siebie?	Nic... nic... Daj buzi... Jak ty się nazywasz?	A któżby z nas śmiał być Psychostatą, okrom tego, który szalę sprawiedliwości w straszny dzień sądu trzymać będzie?	Ja sobie już sam znalazłem.	A przecie gadają, że Górno, Krajno, Porąbki, Brzezinki, Masłów, wszystko precz niemiecki król puścił w dzierżawę młodemu panu z Olchowa.	Dobrze, Andy. Kto jest największym angielskim pisarzem?	Podobne są nieco do panny Róży!	Mój panie jesteś albo pijany, albo zwarjowałeś, wyjdź pan stąd natychmiast i przyślij mi jaką kobietę.	No, Oriano, bez przemów.	Tamten pan nam pozwolił.	A! Mógłbyś pan powiedzieć bawoła	Będziemy jeść chleb.	Cóż, ucho?	Ja mam rozkaz fagasowaćfagasować (daw. pot.)	Jak pan mówi?	Niech pan mówi, niech pan mówi, doktorze, ja znajdę odwagę.	Ostatnim razem myślałeś pan tak samo.	Wola twoja, panie!	A szaleństwo?	A tamte sto czterdzieści ośm miar?...	A ty... Henryku?	Ależ skąd, Pencroffie! Świece!	All devils!All devils! (ang.)	Cichojta, strażniki ano przyszły.	Co takiego?	Do usług, sir! Do usług!	Farbiarstwo.	Ja najmniej z nas trzech. Ja nawet jestem zadowolony.	Jakto?... czyżbyś pragnął...	Jesteście grubianie	Mówię ci, głupiś! ja wiem, co mówić!	Oby Bóg, córko moja, użyczył ci wytrwania.	Pewno przyjaciółka.	Polując?	Słyszysz, jak pięściami o drzwi tłucze?	Tom?	Trudna rada!	Tutaj?	Umknął, jak mi Bóg miły!	Wylazł ze sprawdzaniem!	Zwyczajnie, jak we śnie.
Święto, Pozycja społeczna, KorzyśćPrzyznaję, że wiele jest rzeczy, z których mogłem osiągnąć korzyści, a z których jednak nie korzystałem Między innymi, święta Bożego Narodzenia! Mimo to zawsze myślę o nich nie tylko jako o świętej i czcigodnej pamiątce dla całego chrześcijańskiego świata, ale także jako o chwilach bardzo upragnionych. Są to bowiem chwile dobre, pokrzepiające, miłościwe, radosne. Zawsze oczekuję ich z serdecznym pożądaniem, a witam i obchodzę ze wzruszeniem i radością. Są to bowiem, według mego przekonania, w długim kalendarzu rocznym jedyne dni, w których wszyscy, kobiety i mężczyźni, jakby na podstawie wspólnej ugody, otwierają swe zaryglowane serca i myślą o bliźnich na niższym szczeblu drabiny społecznej, widząc w nich rzeczywiście braci i towarzyszy podróży na drodze do grobu, a nie inną rasę stworzeń, dążących w przeciwną stronę, stworzeń niższych i słusznie upośledzonych. I dlatego, wuju, choć święta te nigdy nie przyczyniły mi w kieszeni ani ziarnka srebra lub złota, wierzę, że przyniosły mi niejedno dobro i że przyniosą mi jeszcze wiele radości. Dlatego też zawsze powtarzam: niech będą błogosławione!	A dlaczego to papiery spadły tak bardzo? Przepraszam, ale jestem zupełnym ignorantem, jeśli chodzi o intrygi giełdowe.	Nie chcę cię trwożyć, pragnę tylko się dowiedzieć, czy cię obchodzę trochę, Małgosiu? Ja cię tak bardzo kocham, moja droga	Szymon to był mój dziadunio, stryja i ojca ociec. Jakub żyjących ludzi nie rozpoznaje, tylko ich wszystkich za pomarłych ojców i dziadów przyjmuje... tak samo zupełnie, jak żeby śród nieboszczyków żył...	Zrobisz co zechcesz i zgubisz mnie do reszty. Tak, los mój jest w twoich rękach; od dawna jesteś jego panem. Mścij się, jak ci się podoba za to ostatnie usiłowanie, jakie podjęli moi starzy przyjaciele, aby mnie przywołać do rozsądku, do świata, który szanowałam niegdyś, i do czci, którą straciłam. Nie mam ani słowa do powiedzenia; jeżeli chcesz sam podyktować odpowiedź, dam taką, jakiej sobie życzysz.	Wielka mi rzecz! Mój dziadek miał większą brodę, a do śmierci nie stracił apetytu. Żeby to chodziło o wyzwolenie jakichś pokutnic, albo podrzutków, nie mówię, ale latać na złamanie karku, ażeby pannom brody wylazły, chyba głupi to uczyni. Niech sobie innych głupców szukają. Że też muszą wszyscy zawsze z Sanchą Pansem, jak ze ślepą kobyłą, na targ wyjeżdżać. Wolałbym je wszystkie widzieć obrosłe jak owce lub osły, od największej do najmniejszej, niż kark kręcić dla ich miłości.	Samaś mówiła tylko co, że cię matusia zamkną w komórce.	Tak boję się też, że z nami tylko się nudzi.	Tak, ten stary idiota, ma się rozumieć, narobiłby alarmu. Postąpiłaś, kochanie, bardzo inteligentnie, żeś ani mężowi, ani rodzicom nie pisnęła słówkiem o swoim odkryciu. Rzecz w istocie wymaga największej dyskrecji.	Trochę mąki, trochę masła i garść rzeżuchy czyż można się tym wzbogacić? A jak sam pewno widzisz, on ma fioła w głowie. Ale przynajmniej tyle na tym korzystam, że poznaję drogę.	Mój Sancho, mówmy rozumnie czyż to podobieństwo, ażeby bakałarz Karasko przebierał się za rycerza błędnego, ciężkie zbroje na siebie przywdziewał i na moje życie godził, albożem to ja jego nieprzyjaciel, albożem go kiedy czym obraził, alboż we mnie ma rywala, żeby mi zazdrościł sławy nabytej?	Nie wiem co myśleć. Zakładasz się ze mną o popełnienie zbrodni, a w parę godzin później wychodzi na jaw kradzież, a potem morderstwo, które to zbrodnie stoją wyraźnie w związku ze sobą. Prócz tego, zamordowana mieszkała tam, gdzie Remsenowie. Wiadomo, że po wpół do dwunastej byłeś przez godzinę w złowrogim domu i że w tym czasie słyszano krzyk, dolatujący z mieszkania nieboszczki. Nakoniec zostały odnalezione klejnoty, a na puzderku jest twoje nazwisko.	Tak, tak, bardzo wielkiego. Rozejrzyj się, kogo tu brakuje?	-Gniew– Mamo, czy ty z gniewu zaciskasz czasem tak mocno usta i wychodzisz z pokoju, gdy ciotka March gdera albo cię ludzie drażnią?	Ale czego ja od ciebie żądam? Nie żądam przecież pieniędzy!	Ale dosyć o mnie. Musze porozmawiać o was i o Wyspie Lincolna, gdzie znaleźliście schronienie... Czy chcecie ją opuścić?	Ależ, na Boga!	Chleb? Może ciastka, a może i torty! No, no! Żebyśmy się nie pochorowali z przejedzenia się chlebem z tego ziarnka!	Chyba tak.	Coś ty! Będziesz mieszkał razem z nami! No, ale teraz trzeba wstać i zabrać się do kopania.	Czy nie winisz w duchu siebie, że nie umiesz czy nie możesz podzielać jego rozkoszy? Czy nie przychodzi ci na myśl, że miłość małżeńska jest cięższa do udźwignięcia, niżby mogła nią być miłość występna?	Dawniej był tam pies, który w nocy pilnował dziedzińca, ale zawieźli go do Auteuil. Wiesz, do którego, byłeś tam.	Drogi panie Beautrelet, kazano mi polecić panu, żeby pan całą tę sprawę zachował w jak największej tajemnicy.	Dziś rano? Co wy mówicie?	I zarobisz? co ty tam zarobisz?	Juścić, ale Pan Jezus strzegł, że cała wieś nie poszła z dymem!	Marnacja, mój Jezu, żniwa jeszcze za górami, a przednówek za progiem.	Męża? Aleć to stajenny nie mąż. On na próg do niej wejść nie śmie!	Nazywam się Edmund Dantès Jestem zastępcą kapitana na statku „Faraon” należącego do firmy Morrel i Syn.	Nic prawdziwszego, panie profesorze.	No więc, czego żółw nie mógł dokonać na piasku, prawdopodobnie dokonał w wodzie. Odwrócił się, gdy podczas przypływu uniosła go woda, i spokojnie popłynął na pełne morze.	Tak, są jeszcze takie węzły... Zostawiłem dwadzieścia kilka tysięcy rubli, które są zapisane jako własność prywatna mojej córki. Pobieram od nich procent.	Tak, słyszałem i ja o tej historii...	To sam na tym zyska, bo im nie spłaci długów	Wiesz, po co do ciebie przyszedłem?	...Starają się dociec, czy obraca się ona dokoła siebie czy też posuwa się naprzód. Byli w wielkim kłopocie między linią prostą a krzywą, trójkąt biblijny wydał im się nonsensem, wówczas zjawił się między nimi jakiś prorok, który oświadczył się za spiralą.	A ile chciał?	A pan, inżynierze?	A więc płyńmy do góry.	A wolałbym żebyście nie jechali	Ależ koniecznie... choć ustka umoczy pani. Jest to początek stypy pogrzebowej po mojej sztuce.	Aritmetikoje tiesa melo nėra, bet jau apie geografiją, aš to pasakyti negaliu. Ji mat, lipsto lenkus. Vienok matote, ne apie geografiją ir aritmetiką eina tolidiniai ginčiai ir ne apie šituosius mokslus klausia Keidošius.	Atleiskite už žodį, bet aš turiu jums pasakyti, jog tai vaikiškas klausimas ir pritinkantis prastam vaikui, o ne inteligentui.	Borowiecki, kto woła?	Czy zbudzono proboszcza?	Dla Boga! to pan Wołodyjowski jest w Szczuczynie?	Do Zamościa, do Skrzetuskiego.	Dzień dobry drogiej pani, dzień dobry!	I milionerem	I on też, boć mu od innych nie odstać Zobaczycie że nie dalej jutra dadzą rozkazy rycerstwu do pochodu...	Ja tej chcę a nie innej	Ja!	Jak śmiałeś się dopuścić takowego zuchwalstwa! Wysłałem cię z rozkazem do pułkownika Montwiłła, a ty...	Jaka byłą wartość tych kamieni?	Jakto! Pan już nas opuszcza?	Jakto? Jedzie pan?	Jaśnie pan nie zażywał jeszcze bromubrom	Józka, urżnij im kiełbasy, niech se chrzciny w domu przydłużą.	Kryžiokai atitraukė	Kvailys! Juk, turbūt, kokiame maiše ar skrynioje veža, ne taip!	Losy nasze zmieniły postać swoją, moja pani, odkąd widzieliśmy się po raz ostatni, i byłbym zdziwiony, gdyby od dziś za kilka miesięcy, położenie moje nie obudziło w wielu ludziach zazdrości.	Modlą się za nas	Muszę je obejrzeć jeszcze raz. Wszystko to już zatarło mi się trochę w głowie	Myślałem o tobie i o tym, że mnie teraz nie cierpisz.	Myślę o jego cierpieniach.	Myślę, że to jest coś	Nic nie rozumiesz Przecież to koniec. Koniec świata. Teraz morze dotrze i tutaj, skoro są tu te Płazy. A ja się do tego przyczyniłem. Nie powinienem był wpuszczać tego kapitana... Ludzie kiedyś powinni się dowiedzieć, kto był temu winien.	Nic zgoła Wykryłem i udowodniłem oszustwo; do pana starosty należy wymierzyć winowajcy sprawiedliwość.	Niczego nie brakuje	Nie kłam, Tomku. Wiesz, że tego nie znoszę.	Nie słychać, aby jakie opanowano.	Nie.	Niech będzie pochwalony... Ufff! Jak do nieba do was się idzie, pani bratowo.	Niedawno dawaliście sto...	O, pani! teraz żałuję, że nie jestem nałogowym pijakiem. Pokazałbym pani, że z miłości dla niej potrafiłbym wyrzec się nałogu.	Oj, Giano! Giano! szukasz ty guza własnowolnie.	On głupie dziecko moje karmił i całował...	Otóż, zamiast ubolewać nademną, pomóż mi lepiej do zemsty nad swoją panią...	Pieniądz rzekł nieśmiało	Po prostu pozwala się kobiecie żyć o chudej pensyjce, wówczas świat odwraca się od niej plecami; nie ma już ani strojów, ani uważania, dwóch rzeczy, które wedle mnie stanowią całą kobietę	Przestraszasz mnie Czyliż zapomniałeś, że między zmarłymi ja mam dwie miłe istoty, które nie są pochowane według egipskiego rytuału.	Pyta się pan? Och, udźwignąłby trzy tysiące. Cóż to waży, te pańskie beczułki!	Rozumie się, iż chciał ci sprawić tę niespodziankę.	Rządca wiedział od rana, że pojadę. Jakże mógł dać te konie?	Skądże proboszcz wie o tym?	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	Szkoda, żeśmy się za mury nie dostali, byłoćby się tam czemu napatrzeć, a też i ucieszyć widokiem wygłodniałych Niemców.	Słucham pana.	Taki miał rozkaz	Tkliwy kokiet!	To także nasi: aktorzy.	To ów szlachcic świeżo przybyły, sławny pan Zagłoba!	Ty nie masz dla mnie ani szacunku, ani przyjaźni I nie zostałem parem!	W październiku miał być nasz ślub!	Widziałem go wciąż przed sobą oczyma duszy; śnił mi się przez całą najbliższą noc. Pan musiał nienawidzić tego człowieka!	Więc dobrze. Niech się myli. Nie ma człowieka, który by miał prawo powiedzieć o sobie, że się nie myli.	Więc powiedz.	Wróciłeś pan? no i cóż u licha nie przychodzisz pan do mnie?	Wyjeżdża pan dobrodziej gdzie?	Zatem ognia!...
Ależ my nie staramy się bynajmniej przekonać pana Jesteś pan za młody, żeby dobrze znać Paryż, później się pan dowiesz, że są tu pewne osobistości, które my nazywamy: hommes a passions...	Jakże pan sądzisz czy ten człowiek nie stałby się wkrótce milionerem w Paryżu?	Choćby, to tembardziej dowodzi, że ona go kocha. Co do jego interesów, bieda, że nikt dobrze nie wie, jak rzeczy stoją i stąd ciągłe obawy Celiny. Ale tak naprawdę, czy to majątek daje szczęście? Zresztą ja ci już mówiłam, że nie zapomnę o Anielce i ty na to pozwalasz? co? pozwalasz? My oboje mamy dla niej pewne obowiązki, mój Leonie, nie mówiąc już o tem, że to jest kochane stworzenie, które zasługuje na naszą opiekę.	Robota nie gęś, ona się nie wytopi. Siądź pan, ja panu co powiem. Czy oni bardzo czekają na gratyfikację?	No, ale pan nic sobie z tego nie robi. I odciął się pan znakomicie. Pan tak umie kilku słowami osadzić adwersantaadwersant	Owszem, niech pan mówi... Cierpienie, Idealista, Kobieta, MężczyznaChociaż... zdaje mi się, że pan trochę przecenia zasługi tego... pana, a już całkiem zapomina pan...	Dlaczego? Czy pan ją potępia?	Skradziono mi je a cios ten od kardynała pochodzi. Patrzaj pan, wstążki, na których były przymocowane, zostały nożyczkami ucięte.	Kiedy pomyślę że tej groźnej sytuacji beze mnie by nie było...! Gdybym wtedy nie przyprowadził tego kapitana do pana Bondego, cała historia wyglądałaby inaczej. Inny portier nawet by go nie wpuścił do środka, ale ja sobie powiedziałem: „biorę to na siebie”. A teraz, popatrz, jakie z tym mają problemy takie państwa jak Anglia czy Francja! A jeszcze nie wiemy, co z tego może kiedyś wyniknąć. Tak to jest, moja złota. Gazety pełne są tych Płazów. O, tu znowu... Piszą, że w pobliżu miasta Kankesanturai na Cejlonie Płazy napadły na jakąś wioskę. Ponoć tubylcy zabili tam przedtem kilka Jaszczurów. Wezwano policję i oddział miejscowego wojska w efekcie czego doszło do regularnej strzelaniny pomiędzy Płazami i ludźmi. Po stronie wojskowych jest kilku rannych. To mi się nie podoba, mamuśko.	A dlaczego wierzysz pan, że zjawisko zwane światłem polega na czterystu do ośmiuset trylionów drgań na sekundę? Kto widział te drgania?	Ale młody Cavalcanti zostaje. Przyprowadziłby go pan?	O, nasz pan woła! Chodźwa.	Pan Miętlewicz	Pan hrabia się zmienił: członek partii SDSD	Plecie pan głupstwa	To pokój wuja. Tu czytuję mu głośno, w zimie więcej, w lecie mniej, ile można i jak się zdarzy... Wuj siaduje na tym fotelu, ja na tym taborecie, tu pali się lampa i	Nie potrzebujesz szukać, panie rycerzu, wieśniaka, na którego skarży się ta dama Ja sam ci go wynajdę i zaręczam, że wyzwanie twoje przyjmie. Nadto staraniem moim będzie zostawić wam wolne pole i obopólne bezpieczeństwo, wymierzając tym sposobem sprawiedliwość wedle obyczaju wszystkich książąt, którzy plac bitwy w swoich państwach dają.	Jest to nauka obejmująca w sobie wszystkie nauki, jakie są w świecie; kto się jej poświęca, musi być prawnikiem i znać zasady sprawiedliwości dystrybucyjnej i komentacyjnej, aby każdemu oddać, co mu się należy; musi być teologiem, aby umieć zdać sprawę z wiary swojej, kiedy go o to zaczepią; musi się znać na medycynie i własnościach ziół, bo w górach, lasach i pustyniach nie znajdzie ludzi, co by mu rany opatrywali. Jeżeli nie jest biegłym w astrologii i nie zna się na gwiazdach, jakże się dowie w nocy, która jest godzina, w jakiej części świata się znajduje i w jakim klimacie? Jeżeli nieświadom jest matematyki i fortyfikacji, nie zna rzeczy najpotrzebniejszych w jego powołaniu, słowem, musi posiadać wszystkie cnoty teologiczne i kardynalne, a idąc do dalszych szczegółów, musi umieć konia okuć, siodło i uzdę naprawić, pływać, skakać, dobrze konia zażywać, tańczyć, bronią robić, zgoła umieć to wszystko, co zacnemu kawalerowi przystoi i przyjemnym go czyni. Przede wszystkim musi być wiernym Bogu i damie swojej, nieskazitelnie czystym w myślach, uczciwym w słowach, hojnym, wspaniałomyślnym, mężnym, niezmordowanym w pracach, wytrwałym w przeciwnościach, zawsze litościwym i gotowym do usługi drugim, a prawdę utrzymującym wszędzie i zawsze, choćby ze stratą życia własnego.	Jednak to dziwne bardzo dziwne. W każdym razie mróz nam na pewno dobrze dokuczy, nim słońce wzejdzie. Chociaż nie wiem, jak będzie ze śniegiem? U nas, to jest na Księżycu, spada śnieg dopiero w dwadzieścia lub trzydzieści godzin po zachodzie słońca, a tu będzie już dzień nowy.	Bagatela! Nie z takimi miał ordynat do czynienia i nie myślał o żadnych zobowiązaniach. Miałby się zastanawiać nad panną Rudecką? Jest ładna, wytworna, to tym lepiej, jest z temperamentem, to podnieca mocniej, a że jest cnotliwa	A czemuś to, gałganie, liny nie uprzątnął? Żeby nie ty, byłyby Niemce do rana spały, niczego nie widziawszy, a twój pan byłby ujachał i szlub wziął szczęśliwie. Poczekaj, niech on skona, to my tobie damy!	Czy nie zauważyła pani u pana Borowicza recesyj antynomicznych w deflagracjach sensualnych?	Jest wyjście Wtedy nie widziałem, a teraz widzę. Dlatego też przyszedłem do was po nocy, towarzyszu dowodzący.	Może na dłużej. Dziś przy nas wiktoria!	My go, i nie widziawszy, kochamy!... A koronę zali zawsze ma na głowie?	Nie mieliby na co!	Nie wierzę. Tam coś jest.	Niepospolity honor to dla mnie że, mnich ubogi i nic nieznaczący, sprawiam waszmości ukontentowanie.	Tak jest, nawet na osoby wysoko położone	W Anglii powiadają że jak duch jakowy jest w izbie, to każda świeca będzie ci się palić błękitno, a te, patrz! płoną żółto, jak zwykle.	Zostaniesz pewnie u nas na obiedzie, wuju nie uwiniesz się tak szybko, jeżeli zechcesz się tknąć interesów tych ludzi. Mąż odwiezie cię kucykiem.	Jeżeli matka nie poznała się na nim więc już musi być bardzo podobny... A siedzieć na tronie, przemówić parę słów do otoczenia to chyba potrafi. Zresztą my będziemy przy nim...	A któż tu nastaje na wyjazd pana Baryki?	Ano, widzi pani, nie kochał mnie	Ba! Nie zgodzi się. Zacięta bestia.	Bo panna Łucja... powiedziała... że ja, że ja...	I to być może.	Jak dobrze, że jesteście tu jeszcze Siostry, jak zaczęły szukać po węzełkach, tak znalazły jałmużnę. No, a wy, co tak stoicie?	Już z wolna statek przybijał do przylądka, na którym stoi Ajaccio. Zanim skołataną nawę przymocowano linami do kamiennego bulwaru, widać było zgromadzonych tam mieszkańców głębokiej, zapadłej prowincji. Zeszło się pół miasta patrzeć na przybyszów. Oglądano ze szczegółową bacznością każdą osobę kroczącą przez pomost, a szczególniej każde odzienie, niesione przez danego reprezentanta Europy na samotną wyspę Korsykę.	Jużci, nie zbóje.	Kochałam panią, jeszcze nie znając, z opowiadań męża, i czekałam dawno tej dzisiejszej chwili.	Nic ci nie poradzę, panie, prócz spoczynku, snu i wstrzemięźliwości; to są najsilniejsze w świecie leki... Innych nie przyjmuj, Cezarze...	Nic nie chcę słyszeć o filantropii!	Nie dam rady, jaśnie panie...	Nie drzyj się, kiej cię nikt nie zaczepia	Nie!	Nie.	Nie. Ale jutro wrócę do domu i przywiozę babce białe bułeczki	Och, nie... przemilczeć. W tem tkwi mądrość zeznań.	Otóż tak trzeba napisać: „Milordzie, bratowa twoja jest zbrodniarką, chciała ona kazać cię zabić, aby odziedziczyć twój majątek. Lecz nieprawnie poślubiła twego brata, ponieważ była zamężna we Francji, gdzie została...”	Ponieważ jednak my nie dostąpiliśmy jeszcze tego stopnia uczoności, możemy więc pozostać szczerymi przyjaciółmi.	Przecież nie godzi się jej lekceważyć kościół innej broni nie miał i nie ma. Używać jej musiał, straszna ona zawsze.	Przeciętnie osiemdziesiąt Otóż jeśli zasadzimy to ziarnko, to pierwszy plon z niego da nam osiemset ziaren, drugi plon, z zasadzenia tych ziaren, wyniesie sześćset czterdzieści tysięcy ziaren, trzeci ponad czterysta miliardów ziaren. Taka jest proporcja.	Rozumie się. Byłbym zresztą skończonym głupcem, gdybym chciał uciekać. Dano mi dobrego konia, nakarmiono pyszną wieczerzą, i to wszystko za darmo. Gdyby mi nawet podobna niedorzeczność jak porzucenie pana de Bergerac do głowy przyszła, poczekałbym ze spełnieniem jej do Paryża. Nie głupim zrobić to wcześniej. Za dużo kosztowałaby mnie ta zabawka.	Stanie się zadość rozkazowi najjaśniejszej pani. Ale hrabina zechce może spocząć. Dostrzegam ślady zmęczenia.	Tak ciągle okłamują mężczyźni panie, tak ciągle są panie przyzwyczajone do słodkiego brzęku flirtowych dzwoneczków, że głos brzmiący naturalnie wydaje się paniom skrzekiem barbarzyńcy.	A ja trzeci.	A jak dziedzic już sprzedał folwarekfolwarek spytała żona.	A ponieważ buduję cukrownię i chciałbym robotników otoczyć uczciwymi opiekunami, więc	Asza aaa.	Boś waćpan ślepy! zawołała jejmość: a czasby oczy otworzyć.	Będzie nas trzynaścioro!	Chodźmy do domu!	Cóż znowu?	Daj spokój memu kaftanowi!	Daliśmy im pro memoriapro memoria (łac.)	Dobrze więc... obrócimy kaptur... Ale przedtem musisz mi święcie przyrzec, Lizo...	G. 3. (marzycielskim tonem)	Gerai! o pernai da gi tas pats lenkstudentis melavo apie mūsų kampo inteligentus, jog jie visi būtin padavę į gubernatorių atsiliepimą su prižadėjimu apmaskolinti mūsų kampą į penkis metus ir būtin gavę užtai po dvarą Vilniaus rėdyboje?	Godzi się pana spytać?	He, he!	Hm... Bez szkody żadnej wyjść mogą.	I... poniecha! Zmusi go do tego ktoś drugi, zmusi...	Jak to odsądzić?	Jakby my wprzódy za dziadów naszych	Jedyny człowiek, który po śmierci styl życia zatrzymał. Poważam starca, kocham go głęboko, przyjaźń jego cenię.	Kazał nam zaczekać.	Kochany przyjacielu, co ci?	Kogo, Barskiego?	Lecz jakaż mnie tu czeka robota?	Miałaś już szkarlatynęszkarlatyna	Młody był!	Niemożliwe. A jednak zniknął.	No, to bądź zdrów, chłopcze! Do zobaczenia! Idź w spokoju.	Od pół roku.	On by jeszcze korzec pszenicy pod pachę wziął.	Owszem, już.	Pamiętam.	Posuń się. Przepuść mnie.	Prawda, zapomniałem o tym!	Przyniosę prędko szczotkę.	Rannymi winny opiekować się obie strony.	Romantyków! Posługujesz się metodą naukową.	Stwardniałe błoto, pękając, wydaje czasem takie jęki	To są wszystko podstępy, proszę pana Czyżby on mógł tak dalece wtajemniczyć Chińczyka w swoje sprawy, aby umożliwić mu kradzież? O czym jak o czym, ale przecież o tym interesie trzymałby język za zębami. Tam wchodzi w grę co innego. Ale co?	W sąsiedztwie twoim, u gubernatora Buenos-Aires; wylądowałem tam właśnie, aby prowadzić wojnę przeciw wam.	Więc odrzucasz!	Z tobą.	Za który musiałby odpowiadać...	Šito ginti negali. mano dėdę kunigą du sykius klasos plakė už lietuvišką kalbą.
Niech pani będzie pewna iż ja wiem, gdzie jest granica zmarnowania się, i na niej, jak juhas na krawędzi skały, zatrzymam się w tempie! Pani nas, młodych, jeszcze nie zna. My umiemy się bawić, ale... w miarę. Te bohemie rozwichrzone to mity... klechdy... bajdy...	A, pan robił rewolucję lipcową To mnie nie dziwi, bo ja nigdy nie chciałem uwierzyć, jak mi mówiono, że ona się zrobiła sama.	Ech... Pan kupiec sobie kpi. Kto by nie znał dziedzica? To przecież Mendel, czarny Mendel!	No i cóż pan na to?	Prawdę rzekłszy, panie dziedzicu, to nasz teraz nie gorszy ode mnie. Tylko że ja sam jeżdżę po pieniądze, czy po tę ordynarię, a do niego sama szlachta jeździ i kłaniają się jeszcze, żeby tylko brał. A on bierze nie po dziesięć rubli, ale po tysiącu.	Marcinek... Pan się pyta, czy dobrze przygotowany? Zapewne że dobrze, ale czy zda... któż to może wiedzieć?	Właśnie to nas zgubiło! Przez dwanaście godzin burza rzucała nami jak piłką, aż zrobił się przeciek. „Penelon chyba idziemy na dno, mój stary, daj mi ster i zejdź na dół”. Wziął ster, a ja zlazłem na dół, a tu wody na trzy stopy! Wracam i wrzeszczę: do pomp! do pomp! Ale co z tego, było za późno. Wzięliśmy się do pomp, ale im więcej pompowaliśmy, tym więcej się nalało. „Ech, do diabła jak mamy tonąć, to i tońmy; raz się umiera w życiu”. „Taki to dajesz przykład, Penelon? czekaj no, czekaj tylko!”. Przyniósł z kajuty parę pistoletów i zawołał: „Łeb roztrzaskam pierwszemu, co odejdzie od pompy!”.	Czy pan Onufry ma z sobą gitarę?	Pan nie umie przebaczać.	Przedstaw mu pan całą rzecz, a jeśli jest niewinny, pozwoli się zrewidować. Jeśli nie pozwoli, poradzimy sobie dalej.	A bo kiedy już nie mogłem wytrzymać tej nędzy, przyszło mi na myśl, że mogliby mi pomóc moi dawni przyjaciele. Udałem się do Danglarsa, ale wcale mnie nie przyjął; potem do Fernanda, i ten mi przekazał przez lokaja sto franków.	Ale dowiemy się gdy zostanie pan naszym sternikiem w tym kraju.	Którą nogą wstałeś pan dzisiaj z łóżka? Jesteś wesół, jak zięba.	Widział pan Ewarysta?	Wiem, posłowie od papieża.	Śmiesz pan w ten sposób mówić do mnie?!...	Źle pan robi jest psie zimno.	To byśmy go wyrzucili za drzwi Chciałaś, to ci powiedziałem, możesz teraz płakać do woli, tylko pamiętaj, że zawsze po płaczu bardzo brzydko wyglądasz, oczy ci puchną i nos się czerwieni.	A ona, co ona na to powie?	Nie bądźże złośliwą, tym bardziej że nieoceniony Władek oddał mi wielką przysługę w pewnym interesie. I gdybym znalazł pieniądze...	W cztery lata a może nawet tylko w dwa, jeśli, jak sądzę po szerokości geograficznej naszej wyspy, będziemy mieli żniwa dwa razy w roku.	Widziałem na przykład, że ile razy Mercedes wychodzi do miasta, towarzyszy jej zawsze jakiś Katalończyk, chłopisko jak byk, czarnooki, ogorzały od słońca, ciemnowłosy i mocno w niej rozkochany, a ona nazywa go kuzynem.	Ale ręce macie i męztwa wam nie brak więcej nie potrzeba. W pole iść, na to żołnierz, a w zamku się bronić nawet baby potrafiłyby, gdyby serce miały.	Chodźmy więc tam! Nigdy jeszcze nie widziałem Białego Kaptura, a chciałbym też zobaczyć i te inne dziwowiska. Czy on na nie poluje?	Ja zaś wolę już wpadek z aureolą u skroni, niż życie po amerykańsku Życie to, jak w Stanach Zjednoczonych, całe na dolarze oparte, jest dopiéro podściołem, na którym kiedyś się może prawdziwy żywot wyrobić zdoła. Dziś to tylko gruba robota mularzy, na któréj fundamentach stanie przyszłość rzeźbiona. Jesteśmy jeszcze w epoce niezupełnie wolnéj od przesądów, wyniesionych z innych czasów; zakładamy potęgę narodów na ich materyalnéj sile, po któréj zostanie rdza tylko, gdy istotną wielkością kraju każdego jest wyrobienie się w nim potężnego ducha, którego dzieła pozostaną jako szczebel w dziejach, służąc do dalszego pochodu ku górze.	Ach, pani dobrodziejko ja już tyle nabiegałem się w sprawie tej licytacji, że choćby dzisiaj należy mi się spoczynek. W dodatku mam za kilka minut urzędówkęurzędówka	Ale powiedzże mi teraz jak wydostałeś się z ich rąk.	Czy nazywasz głupim odmówić ręki człowiekowi, którego się nie kocha?	Cóż zrobił z majątkiem? liczyli go lekko na dwieście tysięcy.	Dobrze. Rzucę jeden raz. Ale kiedy człowiek pali fajkę, nie może się bawić.	Grimaud Grimaud, zdaje mi się, mój chłopcze, że ośmielasz się rozmawiać.	Głuptaku upierzony! Nie pora teraz śpiewać!	Księżyc świeci nie dość jasno Nie, nie, nie dam dziś pannie łódki. Jutro rano za to, jak tylko słońce wzejdzie, każę pannę odwieźć.	Nie pędź go. Co ci szkodzi, że sobie trochę pogadamy.	Tej... tej!... I nawet bodaj czy nie przez nią...	Łagodna ona jest, ale sobie znów po nosie jeździć nie da... Wiek stateczny i doświadczenia wiele. To moja przyjaciółka, a nawet nauczycielka, ja do niej już pisałam...	Była wojna z Tatary, ale my na niej nie byli, bośmy na Litwie przedtem wojowali i ja, i Zbyszko.	Ostatecznie, jakkolwiek wzdrygam się na myśl o zdradzie podobnej, Wasza Królewska Mość daje mi do myślenia: pani de Launay, którą z rozkazu Waszej Królewskiej Mości pytałem kilkakrotnie, mówiła mi dziś rano, iż nocy poprzedniej królowa długo czuwała, dziś płakała bardzo i cały dzień prawie pisała.	Przestań waćpan, bo mnie krew zaleje!... Jakże?... I waćpan był pod Ujściem?... I waćpan patrzył na to wszystko własnymi oczyma?!... Toż to po prostu zdrada była najzaraźliwsza, w dziejach niesłychana!	A co to za budowniczowie?	A ja nie pozwolę zrobić z siebie kryminalisty!...	A ksiądz proboszcz, czy już nas opuszcza?	Chciałabym o coś zapytać, ale nie ma w tym nic złego jak dziś rano	Dobrze, i zrób więcej światła. Mnie ta ciemność bardziej męczy, niż światło może mi zaszkodzić.	Gdybym nawet miał tę myśl, jakżebym ją do skutku mógł przyprowadzić, kiedy teatru nie mamy...	I cieszyły się wszystkie oczy, które na młodość jego patrzały...	I diabli nadali że musiałem się tu zatrzymać. Taka marna... Hereheretau!!!Hereheretau	Kto dobrowolnie jedzie, tego nie będziesz wiązał.	Napadł... i porwawszy panią stolnikową, wywiózł ją gdzieś het!... Bóg wie dokąd.	Nie gniewaj się, stary przyjacielu. Nie chciałem cię martwić. Mówmy tedy o czem innem.	Nie rwałem.	Nie, nie śpię. Zwycięzca...	O staje od wioski wracając z lasu, spotkałem bandę cyganów, która się na łące rozłożyła noclegować.	O! rozkazujesz, to rzecz inna, jako brygadjerowi swemu, winienem ci posłuszeństwo.	Oto mi przynajmniej godny kandydat do stanu małżeńskiego. No, a miss Daisy?	Stale, pani. To jest: stale we wszystkich, a zatem stale.	Strzeż się, Manuelu; wstępujesz na drogę bardzo niebezpieczną. Jutro staniesz przed trybunałem oskarżającym. Szczere przyznanie się do wszystkiego, połączone ze skruchą i żalem, złagodzić może cokolwiek karę, która cię czeka. Opór, przeciwnie, stanie się dla ciebie fatalny.	Taki piękny majątek i tak zmarnować. Co to za ogród, jaki dom, co za śpichrze!	To prawda, przepraszam cię stokrotnie	Tyla mi z nich pociechy, co z wczorajszego dnia! a z pasierbami zgodę powinnaś trzymać!	Więc, mamo trzeba wynieść je wszystkie do przedpokoju. Przecież ty się naprawdę nie czujesz najlepiej; już wtedy, gdy wchodziłaś do salonu, byłaś bardzo blada.	Zobaczymy, spróbować nie zawadzi. Może być prawda. Jeszcze oni z nami nie zadzierali. Może być interes czysty.	A jakże. Dziś się wynoszę.	Ale uszy trzeba ci obciąć.	Bardzo cię uradował ten awans?	Bo rozpuszczeni najemnicy poszli w pustynią od Memfisu, a Herhor zabronił mówić o tym komukolwiek...	Cicho no, przykucnij!	Coś tak długo siedział?	Czego?	Cóż ta we świecie słychać? Wędrujecie cięgiem?	Cóż tedy robić?	Cóż ten pisze? i czego przychodzisz?	Dobek? Salomon? cicho począł gospodarz. Jest tu?	Dobrze. Ja dziś jeszcze zamówię księży i dam znać znajomym. Co tam porabia profesor Waskowski?	I odtąd go pani pokochała?	I... inom bliżej ołtarza chciał być...	Jak ty wypoczniesz, a ja nauczę trochę strzelać tych ludzi, których obiecał dać nam Kali.	Jakiem?	Jako żywo!	Jakże się ma starościna?	Księżniczka Elżbieta...	Można i prędzej	Nadciąga huragan	Naszą nałożnicą lub matką naszych dzieci.Naszą nałożnicą lub matką naszych dzieci	No więc? Pewno za sprytny?	Odpłacim się jeszcze w sposobną porę!	Parch! Panno Ani, koniaczek!	Pisałam listy do rodziców od pani Latter. Ale skąd ty wiesz?	Raczej	Rozumiem, stryjaszku.	Systematyczny system	Są większe klucze?	Tak	Tak. A przynajmniej pański przyjaciel ma taką nadzieję.	Uchowaj Boże, co złego?	Więc djament pozostaje przy mnie?	Wszystko tu się dzieje według woli Bożej	Za grosz liści bobkowych...	Zupa!	Żenisz się?
Dobrze nie rozumiem ani słowa z tego, co powiedziałeś. Ale to mnie ani grzeje, ani ziębi. Chodzi o to, jak mam dostać się na okręt?	PolitykaProszę państwa, to jest pewne jak dwa razy dwa. Pewna partia robi zamach stanu o faszyzmie nie ma u nas mowy. Ma oczywiście w początku takiej historii większą od innych ilość głosów za sobą w danym ciele parlamentarnym, a najmniej emanujących ją przedstawicieli w społeczeństwie. Wytrąca taka awantura z równowagi całe społeczeństwo, a nade wszystko armię, która staje się przez ten czas, do następnego zamachu, daleko bardziej podatna agitacji i mniej dyscyplinowana. Niezadowolona i będąca w mniejszości bardziej radykalna partia robi to samo, bo zasady ogólne wszystkich partii socjalistycznych nie pozwalają na stosowanie zbyt silnych represji wobec partii radykalniejszych.	Wiesz, synku, że mi nie zbywa na odwadze, nieprawdaż? A więc nie czyń żadnych uwag. Odwaga nie wyłącza ostrożności, jeśli zatem proszę Jakuba, aby ci towarzyszył, musi to być rzeczą konieczną.	Przepraszam!... Mam siedemnaście procesów o trzydzieści dziewięć tysięcy rubli długów, jeżeli mnie pamięć nie myli. Ale to są procesy o długi. Między nimi nie ma ani jednego, który wytoczyłbym uczciwej kobiecie o kradzież lalki... Między moimi grzechami nie ma ani jednego anonimu, który by spotwarzał niewinną, a spomiędzy moich wierzycieli ani jeden nie musiał uciekać z Warszawy wygnany przez oszczerstwa, jak się to zdarzyło niejakiej pani Stawskiej, dzięki troskliwości pani baronowej Krzeszowskiej...	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie wierzyć nigdy nikomu nie trzeba. Mówił mi to jeden bardzo rozumny człowiek, że z przyjaciółmi zawsze obchodzić się należy tak jakby jutro naszemi wrogami być mieli.	Myśli, nie myśli. Trudno jest na to odpowiedzieć. Czasem chciałbym.	O! Nie będzie z tego nic każdy się postawi, za to ręczę.	O, nie przypuszczam, aby ekscelencja chciał się mieszać z całym tym pospólstwem, które obsiądzie wzgórze, bo to dla nich jakby naturalny amfiteatr.	Jakoś Szwedów nie widać, panie kawalerze, a jak nie nadejdą, to reputację waćpanową psi zjedzą.	Muszę iść teraz Na Jowisza! Dał mi pan pomoc. Nie mogę usiedzieć w miejscu. O to właśnie chodziło... Tego mi było potrzeba...	Co mnie to może obchodzić?	Co? jak mi Bóg miły, całego zysku dowiedziałem się tylko, że nie jestem zdatny na gubernatora i że za bogactwa, które się nabywa, rządząc krajem, płacić trzeba spokojnością, snem i apetytem nawet, bo trzeba ci wiedzieć, że na wyspach gubernatorzy to tylko jedzą, co im doktor pozwala.	Tak, panie profesorze, morze zaspokaja wszystkie nasze potrzeby. To zakładam sieci i wydobywam je pełne; to znowu poluję wśród tego żywiołu, który zdaje się być nieprzystępnym dla człowieka; zdobywam zwierzynę kryjącą się w moich lasach podmorskich. Moje trzody, jak trzody starego pasterza Neptuna, pasą się bez obawy na rozległych łąkach oceanu. Mam ja tam obszerną posiadłość, z której wciąż czerpię i którą wciąż zasiewa ręka Stwórcy wszechrzeczy.	Sam nie wiem, doprawdy. To tylko wiem, że przyrzekam spełnić wszystkie pani rozkazy, jeżeli pozwolisz mi towarzyszyć tam, dokąd idziesz.	Jakoż mam jaśniej mówić? Paź waszego króla dokładnie mi powiedział, co to są za wota i skąd pochodzą.	No właśnie. Więc teraz wytłumaczcie mi, panowie, co się stało, co to byli za ludzie, dlaczego mnie porwano? Gdzie ja jestem?	Jej Królewska Mość! Ha! Ha! Ha! Niechże sobie idzie do diabła. Czyż nie jestem wszechwładnym panem w Paflagonii? Czyż nie mam szubienic, stryczków, katów? Czyż nie szumi w pobliżu murów tego zamku głęboka, wezbrana toń morska? Czyż nie mam na strychu dość pustych worków? A worki moje szerokie, mocne, nowe; jeśli rozkażesz, wsadzimy w nie królową; nim się obejrzy, a już z ciepłego łoża przez okno chlupnie w milczącą bezdeń morza, a ty przy boku mym zabłyśniesz niby zorza!	Więc wolisz to nad to, co dotąd kochałaś?	Ani jedną, ni drugą Znowu żyć, znowu płakać, znowu młodość nosić, aby stracić!... O! nie! nie!... ani białej, ani czarnej, ani żadnej nie chcę doli... Miodu ja kubeczek wolę, a potem sen słodki, sen złoty, a choćby się już nie budzić... W kubku miodu szczęścia tyle, ile go już na całym świecie nie ma... A ty, nie idź na Kupałę...	Przekleństwo dawniej sięga. Miałem przed czterema laty czterdzieści lat i pięćset tysięcy franków; dziś mam o cztery lata więcej i prawdopodobnie o pięćdziesiąt tysięcy franków mniej, stracę je bowiem na sprzedaży dworku w Montfleury, cudnie położonego w pobliżu Rodanu. W Paryżu znużyła mnie ustawna komedia, do której zniewala wasza tak zwana cywilizacja XIX wieku. Byłem spragniony swobody i prostoty. Kupuję tedy majątek w górach niedaleko Rodanu, nic piękniejszego pod słońcem! Wikary oraz okoliczna szlachta nadskakują mi przez pół roku; karmię ich obiadami. „Opuściłem Paryż, powiadam im, aby w życiu nie słyszeć ani nie mówić o polityce; jak panowie widzicie, nie abonuję żadnego dziennika, im mniej listonosz doręcza mi listów, tym bardziej rad jestem”.	Cóż za głupstwo! Vendôme, Villars, książę Eugeniusz, książę Conti, a gdybym panu powiedział o tych wszystkich bohaterach Tonkinu, Maroko zdumiałbym pana. Haha! miałbym sporo do opowiedzenia ludziom, robiącym ankiety o nowej generacji, która odrzuciła czcze wyrafinowania swoich poprzedników jak powiada pan Bourget! Mam młodego przyjaciela, o którym się dużo mówi, który dokonał tam wspaniałych rzeczy... Ale, ostatecznie, nie chcę być złośliwy; wróćmy do XVII wieku; wie pan, że Saint-Simon powiada o marszałku d’Huxelles rosłych młodych lokajów, i to bez osłonek, w armji i w Strassburgu”. Czytałeś pan zapewne listy Madame; mężczyźni nie nazywali go inaczej niż „kurwą”. Madame mówi o tem dość wyraźnie.	Pani położyła się o trzeciej rano, nikt nie może wejść do niej, aż zadzwoni	Co to jest?	Co to ma znaczyć?	Nic tu nie masz do myślenia. Myślę ja, a ty masz robić, co ci każę.	Po raz ostatni wam ufam ale gdybym się zawiódł, biada wam, biada tym wilczętom. I to mówiąc, wskazał ręką na Wolfshöhle.	Co takiego? spytał donośnym głosem dziadek, który był już nieco głuchy i który nie dosłyszał czegoś co kuzyn powiedział ojcu.	Przeminęło wszystko! Jak nocny sen przeszło w dziedzinę śmierci. Nie ma nic. Pamiętasz nasze kadeckie czasy? Lekcje na szpady u Martina Dechamps? A Chillet i francuszczyzna przymusowa? A Kreys poczciwina z niemieckim? A stary tancmistrz Davigni?	I chciałoby się, żeby był szczęśliwy, żeby mu na świecie było dobrze, a jeśli trafi mu się co złego, to chciałoby się samemu za niego cierpieć.	Na pewno niesprawiedliwe, chociaż nie wiem, jakie. Kiedy wydajecie sądy o nas, biednych kobietach, nie możemy liczyć na pobłażliwość.	Ta! ta! ta! nie porównujcie z Nucingenem drobnego naciągacza jak du Tillet, szakala, który wygrywa dzięki swemu węchowi, który przeczuwa trupy i przybywa pierwszy, aby mieć najlepszą kość. Przyjrzyjcie się zresztą tym dwóm ludziom: jeden ma drapieżną minę kota, chudy, wysoki; drugi jest kwadratowy, tłusty, ciężki jak worek, nieruchomy jak dyplomata. Nucingen ma ciężką rękę i spojrzenie rysia, które nie ożywia się nigdy, głębia jego nie jest z przodu, ale z tyłu; jest nieprzenikniony, nigdy nie widzi się jego gry, gdy spryt du Tilleta podobny jest do wełny przędzionej zbyt cienko, trzaska.	Aha! Ty to się nauczysz, tyś mądry!	I nie chciał się dać rozpoznać?	Kaśka, przerażona, nie może przez długi czas znaleźć odpowiedzi.	Nie flirtowałam z nim... Aż do ostatniej chwili wierzyłam uczciwie, że go kocham... A potem... tak, potem zrozumiałam nagle, że nigdy nie mogłabym zostać jego żoną.	Bardzo to wprawdzie blisko, lecz jakżeż ja pójdę tak, jak jestem ubrany?	Ojcze! Jak to dobrze wiedzieć, że znalazł się ktoś odważny, kto chce przemawiać w naszym imieniu	Bo widzicie, odkąd jestem lekarzem buntowników, czyli lekarzem więziennym, jak wolę się nazywać uważam sobie za punkt honoru nie zmarnować ani jednego człowieka podległego królowi Jerzemu (niech Bóg ma go w swej opiece! ) i kandydującego do szubienicy!	A to jaka?	Ależ znasz ją doskonale, to córka pani de Charleval, Henrjety Montmorency.	I więcej nie widzisz nic?	Mama tu do mnie za tobą nie przyjedzie?	Nie mogę, jak mnie Bóg miły, nie mogę! pofolgujże mi wasze choć parę dni!	Piernik nie piernik, a my idźmy dalej!	Przecie dowiodłam panu fałszu! Poprzestaję tymczasem na tym małym tryumfie i nie nalegam dalej! Czy zadowolony pan z wyroku sądu?	Słać do Węgier boć tu pokrewieństwo pomoc obowiązkiem czyni. Nie odmówią jej.	W takim razie nic już nie rozumiem.	Zacneż to wojska przy Czarnieckim?	Naturalnie, że podłość toteż, jest żartem wszystko, co tu mówię i robię, mnie pierwszemu byłoby przykro, gdyby coś miało spotkać Dantèsa, naszego poczciwego Dantèsa! Więc popatrz...	Ja też go nie chcę zdobywać!	Jeśli taka łaska waszej książęcej mości, to z góry o nagrodę poproszę.	Nie ma nikogo	Tedy wacpanna tego nie masz w życzeniu?	A cóż to ja jestem grabarz, ażeby robić ludziom tego rodzaju przyjemności?	Ja słyszałem, że modlitwa pomaga tylko przed północą. Punkt o samej dwunastej „dusze” wychodzą z grobów i zaczynają spacerować po cmentarzu. Wówczas nie darują nikomu, kto im w drogę wejdzie.	Każda z was oprócz Elizy powiedziała, jakie teraz dźwiga brzemię; ona zapewne nie ma żadnego.	Niezupełnie. Mogę znaleźć miejsce w innej kompanii, a w potrzebie mogę też żyć i sama, mam bowiem przy sobie wszystko, co mi do zarobkowania potrzebne, mianowicie: kastaniety i ubiór tancerki.	A potem co będzie robił?	Ha... żeby tylko co dnia był kawałek chleba	Zgadzam się, Piotrze, ale kto może się oprzeć atakowi sześciuset piratów? Wiesz, ile warci są nasi ludzie.	Ale i siebie oszczędzaj, albowiem zadanie, które masz przed sobą jest nad siły nawet dorosłego człowieka. Czy ty zdajesz sobie z tego sprawę, gdzie się obecnie znajdujecie?	Tak więc dajesz nam pan po prostu wybór pomiędzy życiem a śmiercią!	Pod Gliniany, bo słyszę, że tam się wojska kupiąkupić się (daw.)	Jest pora roku, kiedy pada prawie dzień w dzień Trafiają się także i burze. Raz mieliśmy deszcz z błota.	Jako żywo! Tak tedy do wojewody witebskiego! Niechże on będzie owym wodzem, o któregośmy Boga prosili.	Skąd się wziął między obdarowanymi ów dróżnik Wysocki?...	Tak, używa.	Jak pan sobie życzy.	Przypominam sobie coś niecoś z tych łowów. Byłem wówczas jeszcze młody	Dziękuję, pani, że zechciałaś zaszczycić mój statek swoją obecnością	Muszę już iść pan niedobrze wygląda.	Mój panie Stachu!... powiedzieć!	Mówił mi, że o chanie prawda.	Sprytny chłopak, mosanie tego	Trzy minuty, panie... minutkę...	Tu jednak pan profesor określił większość przypadków jako uszkodzenia skomplikowane i groźne.	Zapewne. Niech mówią, ale coś dobrego!	A wiedźmo przeklęta, toś mię nastraszyła!... Bodaj cię febra trzęsła!	Ach, Boże, gdybym mogła...	Ale i Szwedzi mają jeszcze znacznych stronników między panami a szlachtą?	Alfred tu będzie	Bo takie pytanie musi pozostać bez odpowiedzi.	Ech!...	Ekscelencje pozwolą?...	Ha, ha, miły z ciebie kompan A myśmy tymczasem, z pomocą Bożą, zdobyli całe królestwo Dipsodów: daję ci kasztelanię Kapuścianą.	Jakto? czyżby ci poleciła zawiadomić mnie o tem?	Jej życzcie	Jestem.	Masz tobie a nuż i tam trafią!	Moim imieniem!	Mundur namiestnika muszkieterów.	O dwie mile stąd, w oberży pod Czerwonym Gołębnikiem.	Powiedziałbym nieprawdę, gdybym zaprzeczył.	Rozumiem	Sprzedane do Stambułu.	Wcale dobrze.	Wzejdzie	Zabobony	Zagłoba.	Zali oni księcia, choć kalwina, odwiedzają?
No, naród. Na ulicy przecie było i każdy słyszał. To dziewczynę wstyd widocznie zdjął, bo ani pary nie puściła i w nogi. Ale musiała się poskarżyć temu, co pocztę załatwia, Sobkowi. A może on i tak od kogoś się dowiedział. Dość, że jak tylko eks-kleryka spotkał, rzucił się na niego i tak wykotłował, że tamten ledwie z życiem wyszedł. A dziś to na własne oczy widziałam motocykiel pana Leszka znowu pod tym sklepikiem. Jeszcze nieszczęście napyta na siebie. Ten Sobek gotów mu jaką krzywdę zrobić, bo to...	A tymczasem urządzajmy się jak na wieczność. Nie należy nigdy niczego robić połowicznie.	Ot prawdę ja tobie powiem, Pietrusia, że mnie już i gospodarstwo obrzydło. Dla kogo człowiekowi starać się i pracować? Czy u mnie chata pełna dzieci? jedno tylko, a i to takie, że tylko tchu w nim słuchaj, czy jeszcze żyje. I więcéj już nie będzie. Żonka mnie nie żonka. Ja na nią i patrzéć nie chcę, nietylko co. Przyjdę do chaty z pola, taj położę się jak pies, do nikogo słowa nie przemówiwszy. Dobrze jeszcze, jeżeli ta milczy, ale jak przyczepi się do mnie ze swoją złością, albo ze swojém lubieniem, to zaraz i wyjemy oboje jak to dwa wilki, żeby ich razem zamknąć. Ot jakie moje szczęście! Ludzie ze mnie naśmiewają się, jak gdybym już ja był ostatni i gospodarstwo prędko czort weźmie... bo człowiek do niczego ochoty nie ma, tylko-by świat przeklinał	Nie zwódź, sam to widzisz, że reszta polskich ludzi poczyna się oglądać za siebie.	Wie, bo ilekroć ją zobaczę, tylekroć o nim mówię. I co jest charakterystyczne, to to, że jego wspomnienie nie mąci ani na sekundę jej pogody. Mówi o nim, jak o każdym innym. Jeśli spodziewał się od niej choć pośmiertnego żalu, to i w tem się zawiódł... Muszę paniom pokazać kiedyś jeden jego list. Ja mu próbowałem wytłómaczyć to uczucie, on zaś odpisał mi: „Ja ją sądzę trzeźwo, ale nie mogę duszy od niej odedrzeć...” Był to zresztą sceptyk, człowiek pozytywny i skończyło się.	Gustawie, sam i na własne jej żądanie zaprowadziłeś mnie do niej. Mniejsza o to, nie chcę mówić o tem, co dla nas obu byłoby przykre; zresztą, rozumiemy się doskonale. Otóż nie pójdę do Potkańskiej ani dziś, ani jutro, ani nigdy. Masz na to moje słowo i moją rękę.	Ej, panie Michale, mnie się widzi, że to on.	Dobrze. Napijemy się herbaty.	Imię, Słowo żachnął się Puk.	No, no, już dobrze, mniejsza o to. Więc słuchaj uważnie. Chętnie wezmę tę sprawę w swoje ręce. Jednakże tylko w tym wypadku, jeżeli zobowiążesz się do całkowitego podporządkowania się moim wskazówkom. Nie wolno ci nic robić na własną rękę. Absolutnie nic. Wierzę wprawdzie w twój spryt, ale tu robota musi być arcymisterna, tu jeden fałszywy krok może zburzyć wszystko. Rozumiesz?	Sprawiedliwie! Nieraz ja już trupy ich rewidował na placu. Jużci tegom nie napotkał, żeby były oczywiste żydy, bo już snadź za ojców wychrzczone. Dawne wychrzty, jednym słowem. Nawet mi jeden Francuzina z woltyżerów w Toledo gwarzył, jak to tam z nimi było, tylko żem nie mógł wszystkiego wyrozumieć, bo prędko kłapał. Skądby zaś tyle tych gerylasów być mogło, żeby się z Żydów nie wywodziły?	Od owego czasu miałeś przeróżne zdarzenia: przechadzałeś się poza zabudowaniami Chatreux w dniu, kiedy byłoby stokroć lepiej, abyś się tam nie znajdował; następnie wraz z przyjaciółmi odbyłeś podróż do wód w Forges; towarzysze zostali po drodze, pan pojechałeś dalej. Nic dziwnego, ważne sprawy powoływały cię do Anglji...	Ha, ha, ha... nie! do dyabła! Tylko się lękam o swoją głowę.	Jest przecież zbyt rozsądnym, aby nie wiedzieć, że tam ludzie, jak na sądzie ostatecznym, podzieleni są na kozłów i baranów, a kto nie ma runa, zbawionym być nie może.	O, nie! Posłuchaj Już krew we mnie ostygła, więc pozwól, że ja tam pójdę! Niewielu będzie śmiałków, którzy będą mieli ochotę wydalać się z domów, gdy mnie zobaczą! Toż mi nie pierwszyzna siedzieć w klatce... a nie przypuszczam, by chciano krępować mnie powrozami.	A doktor, jak się miewa doktor? Co słychać w Canterbury?	Nie, mój chłopcze ale znajdziemy ich sami, a kiedy wyzdrowiejesz, przekonamy się, czy ci nędznicy, odważni, gdy uderzają od tyłu, ośmielą się stanąć przeciwko nam twarzą w twarz!	Zdaje mi się, że składa tego dowody.	Skoro zatem nic nie stoi na przeszkodzie, to każę powozem zajeżdżać.	Zdaje mi się, że jest bardzo dobrze.	No niby nie wiem... Nie raczyliście przecież nie tylko zasięgnąć mojej rady w kwestii tak mądrego postanowienia, ale nawet nie raczyliście zawiadomić mnie, że już cztery pułki rozpędzono i że ludzie ci z głodu napadają nasze miasta...	Zapewniam panią, że nie wszyscy.	Musi tak być. Nicoleta zrobiła się po prostu niemożliwą w towarzystwie. Ośmiela się już krytykować grę pani!... Wczoraj słyszałam, jak wygadywała przed redaktorem	Możliwe. Zapewniam cię, że te dwa koniaki nic a nic mi nie zaszkodzą, świetnie się czuję.	Niech wszyscy czarci porwą jeśli tam zejdę ku tobie, pokażę ci w całej oczywistości, że twoje jajka wiszą u zadka cielaka głupiego, bezrogiego rogala. Mnia, mnia, mnia! Chodźże tu nam pomagać, cielaku stary, mazgaju przeklęty, do trzystu milionów diabłów, które tłuką ci się po bebechach. Przyjdziesz raz, ciołku morski? Pfuj, co za mazgaj obrzydliwy! Ciągle powtarzasz to samo. Dalej, ty pocieszna maszkaro, ja cię tu zaraz zaczeszę pod włos. Beatus vir qui non abiitBeatus vir qui non abiit	I ja tak myślę ponieważ niestety należy się obawiać, że tymi przybyszami mogą być piraci malajscy.	Mój najdroższy panie po nieszczęście chodziliście na tamten świat i na wasze nieszczęście spotkaliście się z tym jegomością Montesinem, bo on wam całkiem w głowie popsuł! Tu na naszym świecie mieliście rozum zdrowy, jak Pan Bóg przykazał, mieliście takie mądre zdania na każde zawołanie i dobre rady dla każdego, kto ich chciał, a teraz bajecie najokropniejsze głupstwa na świecie.	Albo się jemu szabla nie przyda? Słusznie pan Oskierko mówi: podrwiłeś głową, kawalerze. Pistoleciska też musiałeś mieć w olstrach?	Fatalna pogoda! Powietrze było zupełnie czyste, kiedyśmy wyjechali z Szwecyi! Zdaje się, że powinniśmy być niedaleko wyspy Hveen?	Tu nogę stawcie... tu wyrwa, jest się na czym zeprzeć.	A panu to nie przeszkadza?	Ja tylko ciekawym argumentu, jakiego prezes użył, by syna do małżeństwa doprowadzić, a tego właśnie nikt się nie dowie.	On nie pozwolił! Za to go kocham i słuchałam potem. Nikt nie ma prawa mnie bić, nikt!	Wyznaję waszmościom żem podobnego fenomenu w życiu nie widział. Całkiem to jest przeciwne naturze, i chyba to czary papistów...	A jednak on nie wart jednego spojrzenia pani. Chce pani, bym powiedział szczerze, co myślę?	A więc żoną Zaczynam doprawdy spostrzegać, że gotów jesteś choćby dziś przed ołtarzem stanąć. Ale jeżeli kobieta, która cię tak żywo zajęła, jest lekka, zalotna, rzucająca serce na wszystkie wichry?	To znaczy nie dać im nic, bo i tak jest dosyć skromne.	Mów więc, staruszku Wszyscy w tym wieku stajemy się gadułami.	Nie można przecież było znosić ciągle tak poważnego widoku, więc na złość prababce przemalowaliśmy jej ulubiony pejzaż.	Ściemniło się Może byśmy zaraz razem poszli.	Nie mógł pan lepiej trafić, by poznać wszystkie szczegóły, bo znałem go, jeszcze gdy był dzieckiem. Razu jednego nawet wpadłem w jego ręce, idąc z Ferentino do Alatrii. Szczęściem przypomniał mnie sobie i nie tylko wypuścił mnie, nie żądając okupu, ale podarował mi piękny zegarek i opowiedział mi historię swego życia.	O, dobrze, dobrze! babuniu najdroższa! zawołało dziecię rzucając się jej na szyję, ale moja mama była taka dobra, taka piękna... tęskno mi za nią...	I w tym właśnie, według mojego zdania w tym właśnie główny twojej pomyłki splątał się węzełek. jednej pomocą, drugiej przeszkodą bywa Prometeuszów, dla zbawionych i uświęconych i póki ci kto nie złoży tego dowodu, póki tej próby w życiu swoim nie przejdzie, póty, ja ci radzę	Alboż jesteśmy właścicielami pól obsianych lub pastwisk? Czegóż możemy się obawiać od tych owadów?	Nie, mój drogi. Poproszę cię o nią dopiero w chwili działania. Sprawa wyjątkowa. Przechodząc obok Bradleya, zechciej wstąpić do sklepu i każ mi przynieść paczkę najmocniejszego tytoniu. Jeżeli możesz, byłbym ci bardzo obowiązany, gdybyś tu nie wracał przed wieczorem, a wtedy zestawimy nasze wrażenia i poglądy.	Maszyna, Kondycja ludzka, Niewola i poszedł w pęta właśnie tych samych potęg. Człowiek stworzył maszynę, a maszyna człowieka zrobiła swoim niewolnikiem; maszyna będzie się rozrastać i potężnieć do nieskończoności i również wzrastać i potężnieć będzie niewola ludzka. Voila!voila! (fr.)	We drzwi nie wlezie!	Dziwnie jest na świecie jedni są za mało grzeczni, a drudzy znów zanadto grzeczni, jak to wszystko razem pogodzić?	To tak, jak pan Rohityn, a w przeszłym roku pan Golimski, którego lubię najbardziej ze wszystkich, gdyż umie chodzić po pokoju na rękach z nogami w górę. A czy pan to może także potrafi?	Mury na kawałki rozszarpiem!	No, no, żeby sam dziedzic przyszedł na chłopski pogrzeb.	Wojewoda patrzał ciągle na nią.	Nie, chyba nie Halicki, Halickiego znam od Hopfera, ten był młody, wysoki brunet.	Byłby czas: dyć wszystko się rozwodzi jak te koła bez luśni.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że sprawa idzie do raportu.	Och, tak, bardzo żałuję. Ale doprawdy, nie było fizycznej możliwości	Jakże można nie wiedzieć, przed kim się ucieka? Czy mężczyzna, czy kobieta, czy młody, czy stary? Czyby go panie poznały?	Nie mnie głowa, ale tym paniom serca z żalu gorą!	Jużci, u Krzyżaków jej nie słyszała	Byłam jeno u Płoszkowej Kasi. Wszystkiewszystkie (gw.) biedactwo. nawet wody nie ma kto podać.	Może być ale i to być może, że któreś zachorowało.	A dlaczego to papiery spadły tak bardzo? Przepraszam, ale jestem zupełnym ignorantem, jeśli chodzi o intrygi giełdowe.	Czy nie wspaniale spędziliśmy czas?	A co więcej? Co więcej? Powiadaj!	Czy to przez litość, panie Czertwan?	To idź pan... góry dla wszystkich otworem.	Jedno przyjdzie za drugim choćbyś osobę miał i gwałtem brać, jako to wówczas... pamiętasz?	Do stu diabłów! wnet on nam tu zbójów naprowadzi. A kto jego pilnował?	A ten intendent w czyjej jest służbie?	Trzymacie mnie przecie już od sześciu tygodni w swych łapach, stary żarłoku! Odlicz!	Czy twoja tajemnica warta jest przynajmniej, abym ci życie darował?	Jak gospodarze chcą...	Jak ty wolisz	O polityce my gadali. Ja ich przekonywał, żeby komunę założyli bandycką, a oni, żebym przystąpił do nich.	Mówcież mi ją, jeśliście jej świadom	Niezupełnie, mości królu, ale dyktatura wojskowa uznaje procedurę przyspieszoną	W jakiej zmowie? Boże, bądź miłościw mnie grzesznej!...	Czy wolno mu teraz bardziej niż przedtem stawać między mną a... innymi?	Można i w zimie stworzyć sobie maj.	Mój herb.	Po wytarciu kilku setek cudzych łóżek.	Ja także	Cóż teraz robić?	O której godzinie Karolina była tutaj?	A ja... go ze skórki żywcem obłupię...	I mam prawo odbyć z wami naradę wojenną?...	A cóż trzeba robić?	A! dobry dzień asanu.	Aron!	Bronisława brzydko!	Ciociu!	Daleko ten twój skarb?	Felek!	Którą łodzią jedziemy?	Nigdy w świecie.	Pułkownik chorągwi laudańskiej.	Uczyniłem lepiej wprowadzam go w czyn.	Walek.	Wiatr.	Ścierw i padło!..
Starczy mi tego zaszczytu, jeśli biedacy zachowają wspomnienie o mnie przez parę lat po śmierci mojej. Korzyść będzie dostateczna, jeśli przy każdej chacie zasadzę parę jabłonek, jeśli wyuczę grajka kilku starych melodii, a pastuszków na leśnej polanie pięknych śpiewek. Proszę wierzyć, pani majorowo, jestem ten sam co dawniej, szalony Gösta. Wiem teraz, że mogę zostać jedynie muzykusem, i na tym poprzestanę. Dużo rzeczy muszę naprawić, ale płacz i skrucha to sprawy nie moje! Chcę dać radość biedakom i w tym upatruję pokutę swoją!	Ja myślę że on musi być bardzo kontent z wojny i naczelnego dowództwa. Oto urodzony bohater! Gdy patrzę na niego, przychodzi mi na myśl lew Ramzesa.... Ten chłopak gotów sam rzucić się na wszystkie bandy libijskie i zaprawdę	Eins, zwei i mój Madziar zleci na łeb po schodach.	Jutro rano i dni następnych będą dostarczane świeże zapasy. Starosta raczył łaskawie zezwolić na to.	Och!... Pod tym względem możesz być spokojny... Ze względu na ciebie, bardziej niż dla siebie samej, będę umiała zachować najgłębszą tajemnicę.	Oho! Abo to tylko w tej szafie? I abo to tylko w tej komorze? Ja na każdym sztokusztok (niem. Stock)	Więc ty, Aramisie, stanowczo wstępujesz do stanu duchownego? Co powiedzą przyjaciele nasi, co pan de Tréville na to powie? Osądzą cię i mieć będą za zbiega, uprzedzam cię.	To gorzej, że straciliśmy osła bo on nosił i balsam i szarpie; lecz proszę waszej dostojności nie mówić mi nigdy o tym szkaradnym napoju, na wspomnienie którego wnętrzności mnie bolą. Proszę pana również pamiętać, że trzy dni, w ciągu których miałem patrzeć się na pańskie szaleństwo, już upłynęły; mnie się zdaje, żem już wszystko widział i cuda opowiem przed panią Dulcyneą, zostawcie mi to, panie, piszcie tylko i wyprawcie mnie, bo drżę z niecierpliwości, ażeby znów powrócić i wybawić pana z tego czyśćca, w którym was zostawiam.	Będziesz szaleć za mną, bo nikt nie zdobyłby się na to... Kobiety lubią demonów...	Oj, moja pani Wincentowo! Kiedy człowiek doświadczy czegoś dobrego w życiu, to dłużéj je pamięta, niż złe, bo złe częściéj się zdarza. Ale dla mnie i ono przyszło wkrótce. Mój Józef umarł, aptekę musiałam sprzedać za bezcen, bieda zajrzała do nas, a z nią i potrzeba bardzo ciężkiéj pracy, boć i dziecko jedyne trzeba było wychować na ludzi. Bogate panie, co wtedy mieszkały blizko N., dawały mi wiele do szycia i do haftowania, bo, nie chwaląc się, haftowałam lepiéj, niż ich wszystkie panny służące. Potém, kiedy Lucyś był w szkołach, to jak kukawka zakukała szóstą z rana, myślę sobie: mój chłopiec wstaje! Jak dziesiątą, myślę sobie: uczy się moje dziecko! A jak dziesiątą wieczorem, myślę sobie: śpi już mój syn jedyny! I zdawało mi się, że to kukawka opowiada mi, co on tam robi daleko ode mnie. A potém, kiedy Lucyś wrócił do domu, to jak wyjdzie do chorych, kukawka mi przypomina, kiedy mu przygotować obiad albo kawę, a jak wyjedzie z miasteczka, a kukawka wybije dziesiątą wieczorną, to już słucham, czy nie wraca do domu i spać nie idę, ażeby moje dziecko pobłogosławić na noc i krzyżem świętym złe sny od niego odżegnać. Ot, widzisz, pani Wincentowo, dla czego żałość mię bierze, kiedy myślę, że zostawię tu ten zegar.... toć to towarzysz i przyjaciel całego mego żywota.	Ale na Boga wielkiego	Bycza mina! Szczeć na głowie jeży mu się jak dzikowi, pierś	Pewnie że o nią O nią, na którą taki żulik, jak szanowny pan Wojdyłło...	Wściec się można! Wiecie co? Weźmiemy pukawki i chodźmy na króliki.	Nie zaglądaj waćpan do studni, bo mądrego na dnie nie obaczysz. Ale mniejsza z tym. Jadąc tedy z piernaczem i manifestami Chmielnickiego, wielkich przeszkód nie doznałem. Przybywszy do Winnicy, znalazłem tam chorągiew obecnego tu w obozie pana Aksaka, alem się przecie dziadowskiej skóry jeszcze nie pozbywał, bom się chłopstwa bał. Jenom się manifestów zbył. Jest tam rymarz, któren się zowie Suhak i dla Zaporożców szpiegował a wiadomości Chmielnickiemu posyłał. Przez tego manifesty odesłałem wypisawszy na nich takie sentencje, że chyba go Chmiel każe ze skóry obedrzeć, gdy je przeczyta. Ale tymczasem pod samym Barem taka mnie przygoda spotkała, żem mało przy brzegu nie utonął.	Są tam maksymy, z których człowiek żyjący w świecie może wyciągnąć pewne korzyści i które ściśnięte w jędrny rytm wiersza łatwiej wbijają się w pamięć; ale mało mnie obchodzi jego podróż do Brindisi i opis lichego obiadu, i ordynarna kłótnia między jakimś tam Pupilusem, którego słowa, jak mówi, pełne były plugastwa, a drugim, którego słowa pełne były octukłótnia między (...) Pupilusem, którego słowa (...) pełne były plugastwa, a drugim, którego słowa pełne były octu	Myśli Krystyana w tym względzie zawsze daleko gdzieś stroniły odemnie! Dzieckiem jeszcze będąc, przyległ do małej Naomi, a gdy później podrosła, prócz niej nikogo nie widział na świecie: ale oni w żadnej mierze nie dla siebie byli stworzeni! Prawda, że była piękną, i to właśnie olśniło go. Opowiedziałam mu o wieści krążącej i niezawodnie prawdziwej, że z jakimś podobno hecarzem uciekła zagranicę; lecz to opowiadanie zrobiło na nim wrażenie tak okropne, żem odtąd nigdy już w jego obecności nie wymówiła jej imienia, ani też on go nie wymówił,	Hm... A oto chciałem was, Aleksandrze Piotrowiczu, zapytać: czy to prawda co mówią, że są małpy z rękami do pięt, a wysokie jak najwyższy człowiek?	Czekajmy jeszcze Wiecie panowie, że kolega nasz jest ekscentrykiem pierwszej wody. Jego punktualność jest dobrze znana: nie przybywa nigdy ani za późno, ani za wcześnie. Jeśli zjawi się tutaj w ostatniej minucie, wcale mnie to nie zdziwi.	A, ot tak: zabrali mi biżuterję żony i córki, która była zaasekurowana od kradzieży, i w tem straty nie miałem. Za to, co jest w tej walizce, miałem kupić z licytacji hutę szklaną pod Sosnowcem. Otóż jeżelibym kupił, to zrobiłbym najgłupszy interes w swojem życiu. Czytał pan, dwa miesiące temu, o tym Kumejkowskim, który rzucił się pod pociąg?... To właśnie on wtedy ją kupił!	I taki też był dla Alana dalibóg, przekonałem się, że to człek dobrych zasad! Ale zresztą widzisz, Dawidzie, rozbicie okrętu i krzyki tych nieboraków bardzo nim wstrząsnęły... i to może było powodem jego dobroci...	A czy nie psuje się topór, którym ścinamy drzewo?...	Idź więc pan do prefektury, a jeśli nie ma raportu... to cóż... To go pan wysmaż, przecież tak to się u was robi?	Możnaby skorzystać z tego postoju, który się przeciąga, aby poprosić pańskiego przyjaciela o jakieś rytualne wyjaśnienia. Czy nie mógłby go pan złapać	Nie wiem. Ale musi. Pustelnicy zawsze tak robią. Ty też byś musiał, gdybyś był pustelnikiem.	Wprost przeciwnie, czcigodna pani! Nastąpiło coś, czegom się już nie spodziewał ani czego przypuścić nie mógł nikt wtajemniczony w uprzedni stan rzeczy, albowiem wszystkie przesłanki kazały przyjąć za fakt niemożliwość tego, co się jednak istotnie stało i to w sposób zgoła cudowny, sprzeczny z tym, czego logicznie spodziewać się należało...	Och, pani nie wie, czym to było dla mnie. Ja nie żałuję, że stało się tak właśnie.	Tego nikt nie potrafi żaden złodziej nie jest tak głupi, ażeby się dał okraść.	A czemuż to i twój nie przyszedł?...	A cóż wam ze mnie przyjść może?	A jednak tak ci się chce mieć swój kawałek ziemi pod miastem?	A to już wiem to jest kupiec bardzo znaczny, wenecki, który wczoraj wieczorem do Lwowa przyjechał; w ważnej sprawie on z panem Jaroszem rozmawia; nie dziw, że ci za drzwi kazano.	Ale cóż ja panu mogę pomóc?	Ale tak; jestem pewna, że zastąpię.	Ależ zastanów się, wasza dostojność, że nasi kapłani mają więcej złota aniżeli ty, choć jesteś bogacz nad bogacze!...	Bo ja oddam. Procenty panu będę płacił, a jak czego się dorobię, to ratami spłacę.	Boże miłosierny! Pleciesz od rzeczy! Gdyby dziewczyna wróciła, musiałabym ją przecież i ja również zobaczyć!	Co tu o takim żołnierzu gadać. Spenetruje on wszystko dobrze, zanim uderzy, a jeśli tam siła za wielka, to urwie, co będzie mógł, i wróci albo sam przyśle o posiłki. Możesz ojciec spać spokojnie.	Dorosłe dzieci, dobrego słowa nie dadzą i prawa do swoich części mają.	Ech, nie ma o czym mówić!... Rzecz główna, że dwie nogi ocalały.	Głupota tej kanalii jest tak wielka, że staje się groźną	Głuptasie nieznośny! Czemużeś się rozebrała? Cóż to znaczy?	Jakże ci się ze mszą udało, Jadziu?	Jeśli prawda, to chyba jej nie będzie.	Kto nie ma środków, powinien ustąpić tym, którzy je mają	Lecz obie się godzą z sobą	Masz tobie! Jak nie ptak, to jego pióra Dopóki nie idzie o mięso, to mniejsza o to.	Mówiłem ci już, że należy mi się tytuł ekscelencji.	Nikt nie wie, że tu jesteś.	No, toby się je zmusiło, Nabie, zmusiłoby się	Och! Więc nie mówię wprost, co myślę gdy pytam i proszę o wyjaśnienie tego, czego nie rozumiem? Nikt z nas widać nie zna sam siebie.	Panie sprawa dobry wzięła obrót i zdaje mi się, że się uda zupełnie.	Pójdź twoja miłość ze mną do kościoła, rozmówimy się po mszy świętej.	Spodziewam się!	Tak dalej nie będzie!	To już wcale co innego to fakt, i chociaż ja go sobie tłumaczę więcéj jego niechęcią dla was, niż dla mnie, zawsze i mnie to dotyka.	To zależy od liczby robotników! Zawsze byłem tego zdania, że byłoby dużo lepiej, gdyby kilku właścicieli połączyło w jedno swe siły!	Zajść do kawiarni Oto do czego sprowadziła się u was zagadka życia.	Żadnego Dominika nie ma...	A panu co do tego?	Albo każe czekać parę dni.	Co to za głupstwo! Toż ona przecie wdową; to nic innego tylko żebranina i kłamstwo	Czy zostawimy wózek w lesie?	Do Redura?	Do widzenia.	Dosyć skromna zabawa	Dowody?	Dziękuję pokornie jejmość pannie!	Generale uczynisz to dla mnie.	I czego?	I tak do piachu, i tak do piachu.	Jak go pan tłumaczysz?	Jak to	Jak to? Więc i on w niewoli?	Jeżeli jest tak, muszę uważać pana za szaleńca.	Kłamie pan.	My tutejsi.	My z PołonnegoPołonne	Mówiłem ci mówiłem ci już cztery miesiące temu, że twoje miasto z dawna przestało istnieć.	Nic łatwiejszego. Idź do Barnesa i opowiedz mu wszystko co wiesz.	Niech żyje Rasseneur!	Nigdy! Nigdy!	No, zresztą potem o tem	Odprawiona? Z jakiego powodu?	Owszem, mam bardzo pilny.	Panie mecenasie czy zechce pan w moim imieniu stanąć do licytacji tego domu?	Pewno obiady domowe!	Poczciwa, doświadczysz pani jeszcze jej poczciwości.	Powiedziałem to.	Pozostaw nam wiarę ojców i dawny obyczaj!	Pozwól mi, ojcze, milczeć!	Przekleństwo im, przekleństwo tobie! jeżeli lud swój do złego prowadzisz!	Sen	Tak jest, samiście rzekli	To i dlaczegóż? No, dlaczegóż?	To ona jeszcze jest? Wyrzuciłem ją z sieni już trzy razy, a ta jak suka wraca podedrzwi i skomle ze swojemi szczeniętami. Nima co, ino jej trzeba sprać.	To wiecie pewnie, że powrócił z dalekich krajów.	W takim razie byłaby to kwestja czasu jedynie, rodzaj wyścigów, kto pierw tu przybędzie. Jeżeli twoi przyjaciele, jesteś uratowana, jeżeli zaś zausznicy kardynała, pojmujesz, żeś zgubiona.	Więc co?	Właściwie mówiąc, po coś ty ten nieszczęśliwy Głuchów sprzedawał?
Słuchaj, Błażeju, nie mam nic przeciw temu, aby wędrować za tobą do rowów Vincennes, a nawet do Tarentu. I w związku z tym, mój drogi Lolo, oto co chciałam panu powiedzieć, gdy mi pan mówił o swoim Św. Jerzym z Wenecji. Mamy właśnie zamiar z Błażejem spędzić przyszłą wiosnę we Włoszech i na Sycylii. Gdyby się pan tak wybrał z nami, pomyśl, Lolo, co by to była za różnica! Nie mówię już o przyjemności takiego towarzystwa, ale niech pan sobie wyobrazi, z tym wszystkim, co  mi pan nieraz opowiadał o pamiątkach podboju normandzkiego i o pamiątkach starożytności, niech pan sobie wyobrazi, czym by się stała taka podróż odbyta z panem! Myślę, że nawet Błażej, co ja mówię, nawet Gilbert, skorzystaliby na tym, bo czuję, że zgoła pretensje do korony Neapolu i wszystkie te historie zainteresowałyby mnie, gdyby mi je pan  tłumaczył w starych kościołach romańskich albo w miasteczkach wiszących u skały, jak na obrazach prymitywów. Ale musimy obejrzeć pańską fotografię. Rozwińcie	Wtedy kazałem mu powiedzieć, że skoro porozumieć się nie możemy co do zapłaty, nie tracę nadziei, że zechce przynajmniej wyświadczyć łaskę mojemu koledze z pod „Złotego orła” i jemu także da co zarobić. Ale pan Porthos odpowiedział mi, że moja oberża jest najlepsza i życzy sobie w niej pozostać. Odpowiedź ta była zbyt dla mnie pochlebna, więc nie mogłem nalegać, ażeby się wyniósł; poprzestałem tylko na prośbie, aby ustąpił mi swego pokoju, który jest najładniejszy ze wszystkich, a zadowolił się milutkim gabinecikiem na trzeciem piętrze. Na to pan Porthos odpowiedział mi, że oczekuje lada chwila przybycia swojej kochanki, jednej z najznakomitszych dam dworu, powinienem więc zrozumieć, że pokój, zaszczycony jego pobytem, aż nadto mierny jest dla takiej osoby. Pomimo całkowitego uznania dla prawdziwości słów jego, czułem się w obowiązku obstawać przy swojem. Ale nie mogło być o tem ani mowy. Położył pistolet przy łóżku, oświadczając, iż za pierwszem słowem o jakichkolwiek przenosinach, palnie w łeb temu, kto poważy się wtrącać. I odtąd już nikt nie postał u niego, prócz jego pachołka.	Była piękna. Miała lat osiemnaście i bardzo wiele wdzięku. W Ameryce, gdzie młode panny zachowują się na ogół bardzo swobodnie, nasza przyjaźń i wspólna podróż nie wydały się nikomu niczym nadzwyczajnym. Niezależnie od moich znajomych w tamtejszych kołach dyplomatycznych, miałem tam jeszcze sporo przyjaciół i kolegów uniwersyteckich ze sfer dobrze sytuowanych. Bawiliśmy się wybornie. Mimo woli dostosowałem się do tamtejszych zwyczajów. Noce spędzaliśmy na hulankach. Nauczyłem się wtedy pić. Niemal codziennie wracało się nad ranem w stanie nietrzeźwym. Pewnego dnia otrzymałem z Waszyngtonu zapytanie, czy nie zamierzam wracać do Europy, gdyż jeżelibym wyznaczył swój powrót na dni najbliższe, ambasada waszyngtońska skorzystałaby z tego, by powierzyć mi przewiezienie nader ważnej poczty dyplomatycznej. Ponieważ i Betty musiała już wracać do kraju, chętnie się zgodziłem. Wówczas nastąpiło nasze pierwsze rozstanie. Nie chciała ze mną jechać do Waszyngtonu po te papiery, wolała zostać w Nowym Jorku i tu na mnie czekać. Nasze rozstanie trwało zaledwie trzy dni, lecz przekonało mnie, jak bardzo jestem do niej przywiązany...	Nie. Nie zbuduję przecie większej piramidy niż Cheopsa ani większej świątyni aniżeli Amona w Tebach. Moje państwo jest za słabe do wykonywania dzieł ogromnych... Muszę więc zrobić coś zupełnie nowego, gdyż powiem ci, że nasze budowle już mnie nudzą. Wszystkie są podobne jak ludzie między sobą, a różnią się jedna od drugiej chyba tylko wymiarami, jak człowiek dorosły i dziecko.	Na cóż ci zresztą mówić mam, co myślę o tym przedmiocie. Przeczytaj moje artykuły.	A teraz pojmujecie, panowie, że Bazin może tylko zanieść ten list do Tours; kuzynka moja zna go i ufa mu; każdy inny mógłby popsuć całą sprawę. W dodatku Bazin jest żądny wyniesienia i uczony; czytał on historję i wie doskonale, iż Syxtus V został papieżem, chociaż w młodości pasł trzodę chlewną. Otóż, ponieważ ma on zamiar wstąpić do stanu duchownego jednocześnie ze mną, nie wątpi zatem, że zostanie papieżem, a przynajmniej kardynałem. Pojmujecie zatem, że człowiek o takiej ambicji nie da się złapać, lub, jeżeli zostanie ujęty, pozwoli się umęczyć, ale nic nie wygada.	Bo nigdy nie mówiłam o tym, bo zamiast pieścić moje dzieci jak inne szczęśliwsze matki, mogłam tylko pracować dla nich. Ale sama zobaczysz mając własne, jaka to wielka ofiara trzymać się z dala od dziecka, choćby dla jego dobra...	Chorrroba! To znaczy, że knuje jakieś niesłychane łajdactwo! Ostatni raz mi to powiedział, jak mi dał trzysta wierszy do przepisania za tańczenie kaczuczy w sypialni nr 10. Loco parentis, jak Boga mego! Ale co nas obchodzą te głupstwa, dopóki jesteśmy szczęśliwi. Nic nam zarzucić nie można.	Ach, dobry panie Rzecki, jak możesz o to pytać?... W swoim domu zniżył nam komorne, wydobył Helenkę z takiej hańby, dał jej posadę na siedemdziesiąt pięć rubli, Heluni przysłał tyle zabawek...	Jakiś ty dobry, stryjciu Antoni, jaki dobry Chyba i ojciec rodzony nie może być lepszy... Czym ja sobie na to zasłużyłam?...	Rzekłeś, panie A teraz odpowiem na to, o co mnie pytałeś.	Nie wiem jeszcze. Ach, Boże wielki! Na czym to wisi żywot ludzki! Biedne chłopczysko, taki był wesół wczoraj. Ej, Jadziu, czemu ty nie zapłaczesz?	A jakże. Będzie nawet sprzedawał bilety, on i proboszcz, bo jakąś cząstkę z dochodu oddamy na kościół Rozumiesz, że dla ciebie i pana Ludwika będzie nawet poręczniej występować na cel dobroczynny.	Ba! on mówił o swych córkach, których pragnie, jak człowiek wbity na pal pragnie wody...	Cóż może być bardziej uroczyste od życzenia tylu gorliwych chrześcijan, którzy imię twe wymawiają z jednomyślnością przypominającą starożytne okrzyki ludowe na powitanie Medardów i Remigiuszów.	Na Podlesie pewnikiem ciągną	Na duszę Izraela spadł dziś wielki grzech!	Na przynętę dla innych zwierząt.	Pono tak i wszędzie na świecie.	Och! gdyby nie ważna pobudka, która mnie sprowadza, nie odważyłabym się narazić na gniew pani hrabiny; gdyby się kiedy dowiedziała, że ja pana uprzedziłam...	Może być i być musi. Nie mogę tu przecie mieszkać. To było dobre w pierwszej chwili po przyjeździe; teraz już jednak wypada mi wracać do swoich.	Torę ratować z pożaru. No, no Ale właściwie po co? Można sparzyć tylko palce.	Zejde! Za co ty mnie łajesz? Ja nie ze swoim interesem do ciebie przyszedłem...	Tak, a zarazem twoja miłość własna. Dla twego dobra jedynie wymagam jak największej ostrożności, gdyż co się mnie tyczy, zwłaszcza po tym, co zaszło, mało mnie obchodzi, czy ktoś z wytężonym uchem czai się za obiciem twego pokoju.	Pan mi nie wierzy! Czy mam się tłumaczyć? Nie dałam do tego najmniejszego powodu.	Nie, nie! Ty nie wiesz, co się tutaj dzieje. Nie. Gdybym mógł wprowadzić ją do innego młyna, gdzie nie byłoby tego wszystkiego... Wilhelmie!... Czy ty wierzysz w strachy?	My sami pilnować go będziemy, mój panie, pod słowem honoru; ale dajemy również szlacheckie słowo, że pana d‘Artagnan samego nie puścimy.	Mężatka, pamiętająca o swych obowiązkach, powinna myśleć tylko o podobaniu się swemu mężowi. Nieprawdaż Feluniu?	Nieśmiertelność duszy!... Gdyby pod tym tytułem był jakiś nowy balet albo nowy rodzaj preferans uwierzyłbym, że pan Norski zajmuje się nieśmiertelnością duszy.	Po trzykroć się Go zaparłem, a jednak przebaczył mi i kazał paść baranki swoje.	Przeklęte to miejsce. Niech się z nim, co chce, dzieje.	Przyjmuję, bo przysięgam panu, że brakowało mi tylko tej okazji, by doprowadzić do skutku projekty, nad którymi rozmyślam już od dawna.	Rozumie się A ty, mały brudasku, powiedz, czy nie jestem naprawdę śliczna?	Wójt nam się sprawia? co?	Matka Desroches’a miała przyjaciółkę żonę drogisty, który to drogista wycofał się z interesów z grubą forsą. Ci drogiści mają dzikie pomysły: aby dać swojej córce staranne wychowanie, umieścił ją w pensjonacie!... Ów Matifat spodziewał się dobrze wydać za mąż córkę dzięki dwustu tysiącom franków cieplutką gotóweczką, której nie było czuć drogerią.	Podoba ci się? Wszystko to są rzeczy z mojego starego kuferka. Radziłam się czarodzieja, a on mi polecił, żebym tam zajrzała.	Tylko nie u kobiet a kobiety rządzą światem. Zapewniam cię, że nie znosimy miernot. Ktoś powiedział, że my, kobiety, kochamy uszami jak wy, mężczyźni, kochacie oczami, o ile w ogóle kochacie.	Aj, „zdaje się”... Jak można takich rzeczy... „Cudze rzeczy znać dobrze, a swoje potrzeba!”Cudze rzeczy znać dobrze, a swoje potrzeba	Co tobie, Mela?	Czy on nie jest piękny? zachwycający.	Czy to już koniecznie bitwa się zacznie?	Dajcie mi spokój! Nie mnie zawinił i nie ja mogę mu darować. Niech mu poseł Zakonu daruje, to i ja daruję, a nie, to niech mu głowę utną.	Idź do djabła!	Jest to dzieło historyczne w rodzaju Waltera Scotta. Walka między protestantami a katolikami ujęta jest jako ścieranie się dwóch form rządu, w którym tron jest poważnie zagrożony. Ja wziąłem stronę katolików.	Myślisz? To jest dowcip, ale dowcip realistyczny.	Nie ma? czy doprawdy nie ma? czy słowo honoru?	Nie powiem i tak, ino mnie weźcie kiedy ze sobą, moi złoci, moi...	Nie przeczę.	Nie wiem.	Nie. Nie mam szczęścia.	Niech osoba pokaże, co osoba ma!	O co chodzi?	Opowiadał mi pewien szakal z nizin (a wiadomość tę zawdzięczał swojemu bratu), że w owej Kalkucie wszystkie szakale spasły się jak wydry w czasie deszczów	Podcierałem się potem szlafmycą, poduszką, pantoflem, torbą myśliwską, koszykiem (o, cóż za nieżyczliwa podcierka!), wreszcie kapeluszem i zważcie, że kapelusze jedne bywają krótko strzyżone, drugie włochate, inne puszyste, inne z kitajki, inne z satyny. Najlepszy ze wszystkich jest włochaty, ponieważ bardzo dobrze eliminuje substancje kałowe.	Pogadamy o tym po pańskiej pierwszej książce	Powinnaś się pod ziemię zapaść ze wstydu!	Ropuszy Dwór? Ależ ja sama jadę w tamtą stronę Ten kanał łączy się z rzeką nieco ponad Ropuszym Dworem. Stamtąd nietrudno już trafić. Niech pani jedzie ze mną, odwiozę panią.	Słusznie się, panie, domyślacie. Istotnie, w naszych czasach myślenie wymaga odwagi.	Tak, coś... To był morski człek?	Tak, to Francuz i nazywa się Obieżyświat.	Wiesz, że nie mam dzieci i że ty jesteś jedynym, ostatnim potomkiem naszego rodu, jeżeli nie de facto, to w każdym razie z nazwiska. Otóż...	Zkądże ci znowu parawaniki przyszły do głowy?	nie dosyć zagadkowy, aby miłość ludzką od siebie przepłoszyć, nie dość odgadnięty, aby ludzką mądrość uśpić:		A nerwy?	A pan każe je wyrzucać?	A to będzie przednie!	Bogowie obronią nas i swoje przybytki...	Bądź nim!	Chwała Bogu! A gdzie pan Hieronim?	Cichoj, Jaguś, cichoj, dzieciątko!	Czy skarb jest pod każdym takim drzewem?	Często padasz w ten sposób?	Cóż mu zarzucasz?	Dla jej interesów!	Dziękuję...	Dziś o półdniu...	Ik	Jak to?...	Jest to prezent pana... pana Mielnickiego, wuja i opiekuna jednej z moich uczennic	Któraż to godzina?	Michał Chrestien był aniołem	Mości panowie! Sikorki pod oknami! Sikorki!	Możesz teraz mówić?	Mów już lepiej jak organista	O, naturalnie! Hrabia de Monte Christo to ranny ptaszek i jestem pewny, że wstał już ze dwie godziny temu.	O, panie! Biały człowiek zjada biały człowiek, jak dziki!	Oczywiście, że jest!	Opowiadają, że profesor cudu dokonał, operując Rudnickiego	Ostatecznie wygodniejsze to od pryczy.	Pan gra, panie Stuart	Po pierwsze	Poniute, aš, jeigu pavelysite, eisiu velik į pakajuspakajus (lenk.) pakilusi atsiliepė Onutė ir debtelėjo akimis ant Škeredelnikučio. Ką patėmyjęs tas išsišiepė ir parodė gelsvus, kreivus ir plačius kaip kumelės dantis. Paskui nelaukdamas ponios atsakymo nei į savo klausimą, nei į Onutės	Słucham.	Usiądź, czego stoisz?	W wojsku byłem przez panów wojskowych lekarzy urzędowo uznany jako notoryczny idiota.	Wyjechał z Warszawy.	Zgoda Ryzykuje pan więc pozbawienie kolonii Wyspy Lincolna dwóch z pięciu kolonistów?	Zostałem wzięty pod Chmielnikiem w samą białą niedzielę	„Matko Najświętsza, jaki on milusi, ten mój kuzynek”
Bo mi się tak zdawało A zresztą zobaczysz, to się wyjaśni. Że było naprawdę wielkie niebezpieczeństwo, a myśmy go wyratowali.	Szkoda to jest niewymowna, bo jednak wielki to był rycerz!... Chodźmy do niego, panie Michale. Miał on zwyczaj dworować sobie ze mnie i we wszystkim mi dogryzać. Może go i teraz ochota do tego schwyci. Mój Boże, jak się to ludzie zmieniają! Taki to był wesoły człek...	Naturalnie Przyjechałem wczoraj wieczorem i przede wszystkim zająłem się odszukaniem tej pani. Mieszka w hotelu „Bristol”, nieprawdaż? W ciągu dnia dzisiejszego postaram się ją obejrzeć. Byłoby bardzo wskazane w jakiś dyskretny sposób przeszukać jej rzeczy. Przypuszczam jednak, że jest zbyt sprytna, by na to pozwolić.	Panowie!... zostawcie mnie z Patrycym i Laportem. A! to ty, de Winter?... przysłałeś mi dziś rano oryginalnego szaleńca, patrz, co ze mną zrobił!	Zdaje się, że już masz pomocnicę, i to dobrą. Marzyć nie mogłaś o lepszej.	No z tej ambasady na Chesham Square. To są ci ludzie, których tak przeklinał. Ja nic nie wiem. Cóż to nas obchodzi!	O, dawno opuściłem służbę wojskową zostałem mianowany parem za Restauracji, brałem udział w pierwszej kampanii pod rozkazami marszałka de Bourmont; mogłem ubiegać się o wyższy stopień i kto wie, co by się stało, gdyby starsza linia utrzymała się na tronie? Tylko że rewolucja lipcowa potoczyła się na tyle pomyślnie, że mogła sobie pozwolić na niewdzięczność; i okazała ją każdemu, kto nie służył za cesarstwa; poprosiłem więc o dymisję, bo kto zdobył szlify na polu bitwy, nie potrafi manewrować na śliskim terenie salonów; porzuciłem broń, oddałem się polityce i zajmuję się przemysłem, badam sztuki techniczne. Przez dwadzieścia lat służby pragnąłem zawsze się temu poświęcić, ale nie miałem na to czasu.	To jest coś zupełnie innego, i w ogóle to nic nie jest!	Ach, jakież to ciekawe!	Bardzo lubię świnie zwłaszcza za ich nóżki, i lubiłbym je jeszcze bardziej, gdyby miały po osiem nóg zamiast czterech!	Byłby to bardzo zabawny zbieg okoliczności	Co przez to rozumiesz?	Jakież to jest szczęście, córko moja?	Jakaś ty piękna, Madziu!... Boże, wyjechałaś z Iksinowa prawie dzieckiem, a dziś widzę skończoną kobietę... Jesteś trochę mizerniejsza, ale to nie szkodzi	Jeść mi się chce! A przy tym nie zapomniałem, że te pchlarze przezwały mnie cętkowaną kukułką!	Skoro to, coś powiedział, nie jest niegrzecznością, więc eo ipsoeo ipso (łac.)	A to nie słyszeliście? tu raczej w znaczeniu „możny rycerz” niż jako urząd. możny i mężny, który do przedchorągiewnychprzedchorągiewny	Być to nie może aby się ważył tu przybyć, boć o tobie i o mnie wiedzieć był powinien...	Co to: nie pozwala! On pannę Hedwigę wsadził do więzienia.	Ja bom nie myślał, aby to przystojnie było, żeby przy wręczaniu darów dragoni nam i wam nad karkiem stali.	Starościcu kochany przykrą mam misją, ale cóżeś powiedział, to obelga!	To tylko dzięki tobie. Nie możesz sobie wyobrazić, jak bardzo ci jestem wdzięczna. Zawsze można polegać na twoim umiarze i takcie. Jesteś prawdziwym mężczyzną.	O, nie jestem wcale wybredny w jedzeniu. Wiadomo zresztą księdzu proboszczowi, że czasu mamy mało; aby więc go nie tracić, przy wieczerzy zaraz poproszę księdza dobrodzieja, aby przedstawił mi łaskawie, jakie powziął postanowienie.	W istocie, Najjaśniejszy Panie, nie wiedziałem. W każdym razie dom może być podejrzany wszędzie, prócz części zamieszkanej przez pana d’Artagnana; bo, jeżeli mi wolno zaręczyć, Najjaśniejszy Panie, i wierzyć słowom jego, nie znajdzie się przywiązańszy poddany Waszej Królewskiej Mości i większy wielbiciel pana kardynała.	Nie ja sądzę, że raczej ktoś kiedyś chciał umyślnie zamaskować dalszy ciąg korytarza albo że przekop zawalił się tu kiedyś i zrobiła się ta oto zapora.	Nie przyjdzie to łatwo Siedzi on mocno, panowie biskupi wszyscy za nim, rady mu nie dacie...	Duch?... Nigdy nie słyszałem gadających duchów, choć nieraz trzymałem straż przy świątyniach i grobach. Prędzej przypuszczałbym, że ten, który odezwał się do nas, jest jakimś twoim przyjacielem.	Myślałam, że pan nie jest sam.	Na prowincji, ale w każdym razie miałem możność sprawdzić, że talent mam. Wszyscy zachwycali się.	Łohoyski: Wszystko jest względne. Uważam, że nie ma o czym mówić. Sam Chwistek dąży do uwzględnienia prawdy przez teorię typów...	„Tak jest, mój bracie Szkoda, że radość twoja jest zamącona ranami twymi”.	A przecież często bywa, że stają.	Jaśnie pani kazała panu powiedzieć, że wybiła godzina jedenasta, a posiedzenie ma się rozpocząć o dwunastej.	Niech mi pani powie: „Jesteś, przyjacielu, zanadto obcesowyobcesowy	Zbyt wiele szlachetności i delikatności przypisujesz mi, margrabio.	Zaprawdę, mój kumie wiele zdolności ginie w świecie, bo się nimi posłużyć nie umieją.	Ale, proszę pana, ja zupełnie nie znam tej osoby; pan ma taką minę, jakby pan sądził inaczej.	Dlaczego oddawna ich tam nie zamknięto?	Hm... Nie mówię o tym nikomu, ale tobie jako przyjacielowi mogę. Żenię się z Bogną.	O, ojcobójcy niewiele mnie obchodzą, nie znam kary godnej takiego występku, ale ci nieszczęśliwi więźniowie polityczni...	A któż u diabła kiedy w nie wierzył!	A niechże mama tak nie mówi!... Dobrze mama zrobiła, pomagając Zdzisławowi, bardzo dobrze... Z pozostałej reszty spłaci mama ten dług, a Zosię ja wezmę do Warszawy... ja się nią zajmę...	A więc będziesz ją miała.	Arsène Lupin nie żyje.	I chce, i nie chce.	I nigdy już nie będziesz taki niedobry?	Nie bądź taki śmiały. Jestem Sara, córka Gedeona, rządcy tego folwarku.	Nie przystoi ci?	Och Nie odmówi jej pan tego. Była przecie dla pana tak życzliwa.	Panie Pastrini Czy nie ma się dziś przypadkiem odbyć jakaś egzekucja?	Rzeczywiście, przyrzekł podążyć za nami i nie widzieliśmy go więcej.	Tak, kapitanie Ruszajmy, moi dzielni kamraci. Van Gould już nam nie ucieknie.	Więc pański hrabia przyjmuje u siebie gości?	Z pewnością wyniknie z tego zebranie prefektów Dotknięty honor szóstej klasy i tak dalej. Tulke będzie przez całe popołudnie pisał zaproszenia, a Carson zawezwie nas po herbacie. Tym razem płazem tego nam nie puszczą.	A wy pilnujecie me, kiej złodzieja...	Babki i mazurki?	Bez pałek trudno.	By ich w tatarskie łyka skrępować!	Bóg ją strzegł w takich terminach ustrzeże jej i dalej.	Będziesz mnie uczył, co mam prawo!	Będę czekał.	C. P. Barkis, najlepsza pod słońcem kobieta	Chcesz pan powiedzieć, przez nas	Co takiego, Pencroffie?	Czegóż was tu taka kupa?	Czemu jest tak zimno?	Gal būti, Onute, jog aš paklydau ir pažvilgyjepažvilgis	Gość gościem...	I co gorsza, widział... Rozumiesz waszmość? Widział, jakoście się paśli buziaczkami. Wszystko by on jeszcze przepardonowałprzepardonować (daw.)	Jakto, jużeście wróciły?	Jezus Maria!	Jutro na noc.	Która z nas zna się na chloroformowaniu kotów?	Makowiecki...	Mamy przy sobie okute oszczepy Miejmy się na baczności i naprzód!	Napij się wody	Niech doktór kończy, niech doktór mówi, chcę wszystko wiedzieć	O, tak, panie konsyliarzu... Od lat, od całego szeregu lat...	Ot, tak sobie. Rogocki...	Panie tu idzie o życie trojga ludzi.	Pewnie szwedzki jaki oddział.	Pewnie wolisz być stolarzem?	Pokaż pan...	Prawdziwe Żwajżgde i Kregżde!	Przepadnijcie, moce ciemności!	Spraw, niechaj uciekną, jak uciekali wieśniacy z pól w Bhurtporze... A odtąd niech deszcz będzie jedynym pługiem tych rozłogów, a szmer deszczu siekącego gęstwę liści niech rozbrzmiewa zamiast warczenia kołowrotka... Wówczas ja z Bagheerą obiorę sobie siedlisko w domu bramina, a jelenie pić będą z cysterny za świątynią. Porusz dżunglę, o Hathi.	Stójcie!	Syn jéj odjeżdża.	Sześć osób: trzech kawalerów i trzy damy!	Ten łycarłycar (ukr.) pytał krztusząc się ze śmiechu.	Ty?	W takim razie porozumiejmy się, na którym z dwóch wierzchowców będziesz jeździł, na kupionym przez siebie, czy na darowanym?	Wal cierpi od dawna... Dobek wskazał czoło...	Wedle rozkazu waszej książęcej mości.	Właśnie.	Z pewnością zbierasz same komplementa?	Z taką samą z wąsami?	Za pięć, sześć dni.	Zbyt ciemno jeszcze.	„Rozruch rewolucyjny”...
Ej! Tak źle nie będzie trwaj tylko statecznie przy tym, coś już powiedział, bo i ja tak powiadać będę, kiedy mnie pytać będą. Zresztą, idź do swojej kompanii i staraj się to samo wmawiać w gospodarza, aby on nam nie bruździł i co na nas nie gadał, a mnie zostaw na chwilę w spokoju, niech no się jeszcze nad wszystkim doskonale namyślę.	Wiem, co masz na myśli. Zastanawiasz się, kto to zrobi? Trzeba koniecznie znaleźć uczciwego człowieka, śmiałego, mądrego, który potrafiłby zrobić trzy rzeczy: najpierw zawieźć w skrzynię bezpiecznie na miejsce, potem dobić targu z Tatarami, a na koniec przyprowadzić do nas panią Elżbietę	Polegam całkowicie na tobie Ty jesteś uczony, zaglądasz sobie do tych swoich książek i chyba wiesz, co robisz. Wiesz, dokąd zmierzasz. Najlepszy dowód, że nie zapytałem nawet, czy idziemy właściwą drogą. Ty prowadzisz, a ja się nie przejmuję. Prowadź, a ja pójdę za tobą, jak cielę za krową.	Niech już będzie jak chce przynajmniej teraz nagadam się do syta i korzystając z przywileju, powiedz mi, wasza wielmożność z łaski swojej, jaki interes mogłeś mieć tak gorąco bronić królowej Mascapissy, albo jak tam ją zowią, i co wam to szkodziło, czy ów Helabass był jej kochankiem lub nie; gdybyście nie zważali na to, wariat byłby skończył swoją historię, wy nie dostalibyście kamieniem, a ja nie miałbym brzucha odartego ze skóry.	Ale będziesz, choćbym ten dom miał podpalić! Na Boga! Myślałem, że konterfekt pochlebiony, ale to, widzę, malarz wysoko mierzył, a chybił. Sto bizunówbizun i piece mu malować, nie one specjały, którymi oczy pasę. Miłoż to taki legat dostać, niech mnie kule biją!	Ja sam Zwolniony zostałem na jeden dzień tylko, ale przekona się jaśnie pan zaraz, żem i tego dnia nadaremnie nie stracił.	Według moich przypuszczeń wyspa ta znajduje się gdzieś w samym sercu olbrzymiej pustyni wodnej Pacyfiku, rozciągającej się między ostatnimi zrzeszeniami wyspiarskimi archipelagu wschodniej Polinezji a kontynentem Ameryki Południowej. Fala wymiotła nas na wulkaniczny wydmuch Oceanu Spokojnego mniej więcej pod 90 st. długości zachodniej a 30 st. szerokości południowej.	Zasługuje na to... przekonasz się W. Kr. Mość Gdybyś W. Kr. Mość zaszczycił mnie jutro bytnością swoją na skromnéj wieczerzy, możebym mu ją potrafiła zaprezentować.	Ależ w tej chwili opowiadałam o wszystkiem, nie słyszał ojciec, co ojcu jest?	Ja się tam, panie, na tym nie znam, ja po swojemu tylko umiem gadać i słuchać.	Jak chcesz ja już jestem zdecydowana. Geniusz to sprawa mózgu: nie wiem, jak na tym wychodzi serce, pomówimy o tym później.	Rety!... Gdzież ja miałem głowę! Chyba to jakie mamidła, iżem tak na śmierć zabaczyłzabaczyć (daw.)	Tak? dokąd? do Austryi, gdzie nas złapią cesarscy, do Prus, gdzie pochwycą brandeburczycy. Uciekajmy? to dobrze! z czém? jak? Ty Krystyanie niemasz nic oprócz swojego miejsca na dworze, a ja nic oprócz łaski cesarza i królewiczowéj.	W moim państwie, panie cześniku dobrodzieju, bić się nie wolno, każdy musi czynić to, co mu każę.	Ach! To pan? Co ty mówisz? Słyszałem, słyszałem. No, no!	Masz słuszność, że tak mówisz Ja nie rozumiem, chyba ten zamek jest zaczarowany. Przysięga, Salon, SłowoSłuchaj, co ci powiem, ale przysięgnij mi najprzód, że dopiero po śmierci mojej mówić o tym będziesz.	Nic szczególnego. Przybyłem tu na kolację i chciałem mieć towarzystwo. Tyle tylko. Jedzenie, to brzemię ciężkie, możliwe do udźwignięcia tylko w dobrem towarzystwie. Mr. Thauret, czy mogę kazać dać nakrycie także i dla pana?	Ach!... W takim razie ktoś z panów będzie nam jeszcze towarzyszył. Sam na sam z panem dziś nie pojadę.	Ależ owszem, lepiej rozmawia się przy stole Przy tym, przyjmując pani śniadanie, zyskam prawo zaproszenia jej na obiad wraz z moim przyjacielem Lucjanem, powinniśmy bowiem być teraz przyjaciółmi, niby dłoń i rękawiczka.	Bo jestem na drodze do wygranej. Znalazłem ją, wiem, jak się nazywa, gdzie mieszka; posłałem jej bukiet z cyklamenów...	Co się tam dzieje?	Cohn, ty się tak znasz na nimfach jak... nimfy na tobie	Dobrze mówisz, Kacperusiu, hałas na podwórzu nie ustaje	Dobrze, będziemy się mieć na baczności	I czyście co widzieli?	Pojmuję a pan co, panie Aramisie?	Sir Henryk Baskerville czeka panów na pierwszym piętrze	Sztuka rzekł nagle, siadając obok niej na kanapie. W odległym pokoju zatrzasnęły się drzwi.	Teraz wzniosę toast na cześć młodości i szczęścia, uosobienia pani. Taki toast wypić trzeba do dna.	Kazałbym ich powiesić, bo jako zbójcy niewinną wieś napadli i ludzi wycinali... Ale Jan powiada, że to nie idzie.	Sam pan widzi, panie lejtnant że go budzę, ale to ciężka sprawa.	Tak, ale robiłem to odurzywszy się w waszej atmosferze. Opatrzyłem się jednak w porę i ta okoliczność pozwala mi stawiać jak najdokładniejsze diagnozy podobnych chorób... No, zdejmij pan szlafrok, zobaczymy, jakie skutki wywołał wieczór spędzony w wesołym towarzystwie...	A ja ci mówię, chłopcze, że nie wie. I ty lepiej nie kupuj tego wszystkiego, tylko pieniądze ojcu oddaj, a różnych głupstw nie kupuj. Tak, mój synu, przyznaj się ojcu, może ci przebaczy; a jak cię nawet ukarze, to nic. Mówi się: trudno. Bo najgorzej zacząć. Zaczyna się zawsze od tego, że kolega namówi.	Sam wiem, że niedobrze, mówić szkoda Ja bez wódki myśleć nie mogę. Żyć długo nie będę. No, to przynajmniej umierać chcę przytomny, a nie z zamąconą głową. Jak nie piję, to głowa mi się kręci i myśli są nudne jak para z wrzącej bielizny w pralni.	A przy tym jesteś moim wierzycielem, który daje mi poznać, że mu nie spłaciłam zaciągniętego długu. Tak! nie przerywaj mi. Wychowując was zaciągnęłam dług wobec waszej przyszłości, a dziś nie mam... To jest, dziś muszę go spłacić...	Ja sądzę że trzebaby to tam zostawić gdy królewicz jako król tam powróci...	Tak czy owak najpierw trzeba ojca zapytać. W głowie mi się nie mieści, żeby raz mówił profesorowi, że to moja sprawa, a drugi raz zabraniał mi wyboru według mego.	Tatusiu? A odkądżeś się to przypytał do moich ojców za syna, zbereźniku jeden!	Zostało postanowione że twój ślub odbędzie się za dwa tygodnie.	Ja wiem... ja wiem, zapóźno. I wróciłabym dawniej, ale walczyłam ze swoją dumą, z ambicją, wiedziałam przecie, że nie ominą mnie najdotkliwsze upokorzenia... Ale teraz już jestem tak śmiertelnie zmęczona, już brak mi sił i nawet taką litość, która nie różni się od pogardy, przyjmę z wdzięcznością...	Jakże! Kto ino w sienie wszedł, to aż me podrywało... po tom przeciech jeno poszła do Kłębów... po to... myślałach, że się nie doczekam...	Widzę. Domyślam się, że ową „jedyną” i „najdroższą” jest Nieboska komedia: ale któż jest ten „dozgonny”?... Spodziewam się, że nie Krasiński, więc kto?...	Ale proszęż cię? taka bagatela?	Ależ to z cioci swatka!	Ani od rzeczy, ani do rzeczy bo ja tu już więcej ani zobaczę, ani się dowiem nad to, com widział i słyszał.	Chrzest? Najlepszy, jaki tylko być może.	Czy Rzym to takie piękne, jak powiadają?	Czy tak? Niechże się pan przyzna, panie Copperfield, że mnie pan nigdy nie lubił, chociaż ja, ja zawsze miałem dla pana najwyższą sympatię. Zawsześ mnie pan uważałzawsześ mnie (...) uważał	Dowodzącą że go niemamy	E, to ty jesteś filantrop!	Ja też nie staję przed sądem, a jeśli stanę kiedy, to nie waść będziesz moim sędzią. Zaniechaj mnie tedy, abym zaś cierpliwości nie stracił.	Jasne, jeśli tylko się nie boisz.	Któż to tam jest?	Och, schowany bezpiecznie w Przystani Balonowej Założę się, że te łotry go nie znajdą!	Pan wie, że żyje?	Ponieważ, święty proroku, jesteś przy mnie zastępcą najczcigodniejszego Herhora, proszę cię więc, ażebyś mi wytłumaczył jedną rzecz, która serce moje napełnia troską.	To musi być bardzo nieprzyjemne sypiać w namiocie, jadać różne niesmaczne rzeczy i pić z cynowego kubka	To pod łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.	A jak ty się nie przeprosisz?	A jednak pójdź do mnie, tłumie, abym cię umiłował.	A ludzie od czego! odpędzić! Zresztą zawołać Aarona, wezmę u niego i zaspokoję tych ichmościów.	A pan daleko mieszka?	Ba, jeśli?	Boże kochany! Do samego generał-gubernatora!	Czy daleko do jutra?	Czy podobna?	Dziesięć tysięcy rubli, jak Bo...	E...	Ech! Gadasz waść brzydko arianin, zwolennik nauki Fausta Socyna (1539–1604)....	Hołota! Pogniją wszyscy po fabrykach!	I nie pomyślała także. Pewnam tego.	I nosi je?	Ja z panią tańczę...	Jaguś, i tobie trza się spieszyć, druhen ino patrzyć	Jakaś ty dobra! jaka poczciwa, jak ja cię kocham.	Jakiś ty mądry!	Maciej Maciej...	Mam rodziców, panie, i mam także babkę, z której sobie nic nie robię i mam jeszcze dwie siostry, Anię i Elżunię, bliźnięta.	Masz słuszność, Kamo Zawdzięczam ci wyjątkowy wieczór! Gdybyś!...	Miła moja! I ja zbyt młodym byłem mężem.	Miłościwy...	Niczym się nie różnią od tych, jakie miał niegdyś względem mnie.	Nie wiem.	Nie, niech pan się nie martwi, Pencroffie, nas już tu nie będzie, bo nie mamy najmniejszej ochoty tu umrzeć i znajdziemy w końcu jakiś sposób wydostania się z wyspy.	Owszem, bardzo być może.	Przyszedłem spłacić swój dług.	Rabbi! My przekleństw takich więcej słuchać nie chcemy!	Siedzieć sobie spokojnie przy kominku też jest urocze	Słoń!	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak, tak	Tak. Bardzo mi niedobrze.	Tegul sau eina, arbatos yra ikvaliai, o su atsisėdimu, tai jau pusė dar bus. Gyrėtės, ir gerai!	Trudno mi powiedzieć...	Wielki Boże! gdzież jest ona? Albożem także jej nie szukał i nie pytał o nią!... Wszyscy szukają i pytają...	Wiesz o Jagusi?	Wy zacziem zdieśWy zacziem zdieś (ros.) zapytał wreszcie jeden z przybyłych.	Wystaw sobie jędzę	Żebym się ja obracać umiał! westchnął stary...	„Słońce i pogoda,” „Słońce i pogoda!”
Bo to jest delikatny prezent... Musimy Zgierskiemu wywdzięczyć się w jakiś sposób za jego serce dla nas... nawet dla ciebie...	Nie, dziękuję bardzo, to niemożliwe.	Któż tu mówi o śmierci, gdy muzyka wzywa do mazura? Ach, to pani już powróciłaś, panno Helenko? Jak to dobrze, byłyśmy już bardzo niespokojne o panią. Jakże się pani powiodło? Suknia będzie sprzedaną?	Widzi pan uważam, że żadne z nas nie ma nietylko prawa, ale nawet i potrzeby wtrącania się do przeszłości drugiej strony. Dla uspokojenia pana, dodam, że ja osobiście nie miałam żadnej przeszłości, przynajmniej zaś takiej, któraby mogła wywołać niezadowolenie przyszłego męża. Może to nie jest istotne, może pan nie przywiązuje do tego żadnego znaczenia, ale poprostu stwierdzam fakt. Oczywiście wiem, że pan zgodnie zresztą z uznanemi przywilejami mężczyzny, przeżył nie jeden romans. I to mnie nie obchodzi wcale. Natomiast ze względów poprostu ambicjonalnych żądam, by zerwał pan ze swoją obecną kochanką.	A to zakuta pałka! Przez całe życie będziesz fuszerować. Pokazałaś się Mitchelowi w wagonie kolei nadziemnej i oto są skutki twej rzekomej chytrości.	Cóż to, u pioruna, takie to wy sprawujecie rządy nad miastem, gdy wszyscy przyzwoici ludzie są na morzu? Hę? Miasto wyschnięte na kość, a zaduch w nim większy, niż był wtedy, gdym stąd wyjeżdżał. Moglibyście przynajmniej wystarać się o jakiś wyszynk lżejszych trunków.	Doskonale Ale to nie chodzi.	Ej! Na co tam jegomości wiedzieć! To tylko jegomości powiadam, że kiedy by on chciał, to zaraz by to zrobił, żeby Zosię dali jegomości.	Gdzie to było?	Hale, hale! Widzę, do czego waćpan zmierzasz; udajesz, że cię to nie obchodzi, bo chcesz by okup był mniejszy.	I owszem, może nawet więcej niż na Mazurach, co się tym dowodzi, że Sanoczanie, ile że na owsie chowani, o wiele lżejsi są od Mazurów i łatwiej ich kapela poruszy; ja jednak, opleśniawszy, że tak rzekę, po smutnej śmierci śp. mojego ojca, prawie nie byłem w stanie się z domu wyruszyć i gdyby nie pan Konopka...	Jakże to?	Masz słuszność U nas powszechnie kobiéty stosunkowo wyżéj stoją od mężczyzn, i to jedno pociesza, boć od nich zależy przyszłość pokoleń. Ale i to są chore dusze... Każda z nich prawie pożyciem z człowiekiem, co jéj nie był wart, złamana. Odwagi im braknie, aby samoistniéj życiem kierować; dręczą się i marnieją.	Mniejsza z tym! Pokój zawarty! Kiepski pokój, mości panowie, ale trudno. Dobrze, żeśmy ten zapowietrzony Zbaraż opuścili. Będzie teraz spokój, mości panowie. Nasza to praca i moja, bo gdyby Burłaj żył dotąd, na nic by się układy nie zdały. Na weselisko pojedziem. Dalej, Janie! Trzymaj się ostro! Ani się domyślasz, jaki książę pan ma dla cię prezent ślubny! Kiedy indziej ci powiem, a taraz, gdzie moja córuchna, u kaduka? Dawajcie tu moją córuchnę! Już jej Bohun nie porwie: pierwej musiałby łyka porwać! Gdzie moja córuchna najmilsza?	Mogę upewnić cię słowem honoru, że jest to przyczyna rzeczywista i jedyna pozostania Rozalii niezamężną. Wyznam ci też, że ta stałość uczucia, którego grób nie zabił, podnosiła ją zawsze w oczach moich.	Na to jedna tylko jest odpowiedź ta, którą dała rzeczpospolita francuzka, kiedy szło o urzędowe uznanie jéj bytu: ślepy, kto nie widzi! Lecz wróćmy istotnie do tego, o czémeśmy wprzódy mówili, do związku z sobą braterskiego wszystkich dzieł sztuki, nie wyjmując i muzyki. Malarstwo u nas odbiło, gdy tylko do życia się poruszyło, wszystkie poezyi natchnienia. Widzimy w niém Maryą Malczewskiego, Wallenroda, Dziady, Farysa. Najmniéj się w niém odzwierciadlają Słowacki i trudny do wcielenia plastycznego Krasiński. Szlacheckie gawędy Pola rodzą malarstwo kontuszowe i rodzajowe, które już wykluwało się z pamiętników Soplicy. W téj chwili na materyałach Szajnochy, Szujskiego i tylu innych dziejopisarzy powstaje Matejko. Jednocześnie te same aspiracye, te same pragnienia i pociągi mają wszystkie sztuki; ale poeci i pisarze przodem idą, torując drogi, za nimi malarze, którzy ich dopełniają, a może na końcu idzie obojgiem rozmarzona muzyka, która jest aureolą kreacyi wieku.	Nie sprzeczaj się, Kotlicki! Ja ci powiem, że publiczność jest głupia, ale i ci jej pastuchy jeszcze głupsi!... A to na co chcecie, żeby chodziła podziwiać, przecież to niema sensu! Teatr obecny, czy to będzie Cabińskiego, czy warszawski, albo „Komedyi Francuskiej” mówił przez stół Topolski do Kotlickiego, uśmiechającego się ironicznie.	Nie, nie pani Arsène’owa Lupin! Albo jeśli pan woli: pani Ludwikowa Valméras, moja prawowita małżonka, zaślubiona mi wedle wszelkich formalności prawnych. I to dzięki panu, panie Beautrelet.	No, no, no... panowie młodzi, gębę na angielski zatrzask, bo to porządna dziewczyna	Patrzcie! nie sąż to złodzieje?... Faraon przecie umarł pod kaplicą Ozyrysa, więc musiał być w paradnym stroju... A tu mosiężne, łańcuch także mosiężny, a w pierścieniach fałszywe klejnoty...	Posługi oddałem mu znaczne i to mogę rzec, że gdyby nie ja, to by i owa zdrada żadnych fruktówfrukt (z łac. fructus) tu: zakładanie obozu, obozowanie. stojące. I te znosiłem. Jeden pan Wołodyjowski z więzienia się wydobył i swoich laudańskich ludzi na Podlasie cudem i nadludzką rezolucją wywiódł, aby się z panem Sapiehą połączyć. Niedobitkowie zebrali się tam w znacznej liczbie, ale co przedtem dobrych żołnierzówżołnierzów Bóg jeden zliczy. Jako na spowiedzi prawdę wyznaję... Pan Wołodyjowski w przejściu na Podlasie samego mnie pochwycił i żywićżywić tu: wstawienie się za kimś, wstawiennictwo. natarczywie wnosił. Puścił mnie tedy wolno, ja zaś wróciłem do Radziwiłła i służyłem dalej. Ale już mi gorzko było, już się dusza we mnie na niektóre uczynki księcia wzdrygała, bo nie masz w nim ani wiary, ani uczciwości, ani sumienia, a ze słowa własnego tyle sobie robi, ile król szwedzki. Począłem mu tedy skakać do oczu. On też burzył się przeciw mej zuchwałości. Na koniec mnie z listami wyprawił...	Połaniecki to przecie także wasz krewny?	Radia można nie słuchać. Ja sam na przykład nie znoszę radia. A ileż to osób podczas wypoczynku do rąk nie bierze dzienników. Nie każdy ma na nie ochotę w jakimś Tyrolu czy Dalmacji.	Rozumiem Ale w niczym to nie zmienia mego postanowienia. Powtarzam swoje ultimatum: albo do jutra pan zdecyduje się natychmiast ze mną wyjechać i wszcząć kroki rozwodowe przeciwko obecnej pańskiej żonie, albo zmuszona będę oskarżyć pana o bigamię i nadać tej sprawie jak największy rozgłos.	Tak, wyczytałem to u Petroniusza.	Tak. Jest to dobra kobieta i jej niech pani nie zalicza do nieprzychylnych. Ale o tym kiedy indziej... Dalej, są tacy i takie, które zazdroszczą pannie Helenie Solskiego, a nareszcie i tacy, którzy patrzą przez mikroskop na drobne usterki pana Kazimierza.	To będą	To jednak szczególne!	Wiem to, kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?...	A choćby głowę położyć, też sława	A co? Dla nas tu już ani ławy, ni chleba nie ma?	A jakże! Był przecie ten wysoki, zły, podobny do kataryniarza wariat. Po nim przyszedł ten chudziuchny, dobry, ale także...	A mała jak się ma?	A nie idzie, psiachmać, nie idzie.	A ten człowiek?	A więc przychodzi w samą porę!	Alanie na cóż te słowa? Wiesz doskonale, że tam na drodze leży we krwi człek z rodziny Campbellów.	Ale w ręku... ten oddarty aksamit, którego brak tutaj! wskazała z przerażeniem...	Antek! Rozum ci się ze złości pomieszał czy co? Głupstwa pleciesz, mój drogi!	Brawo!	Cel za mały!	Chwilę tylko Ale ta chwila potrwała może ze sto lat, a może i więcej...	Co jest na dole?	Czy nie dobrze by było, abym włożył do poduszki parę gałązek wawrzynu?	Czy nigdy nie będzie spokoju? Nigdy nie będzie wytchnienia? Myślałam, że...	Czyś oszalał?	Dlaczego nie podniosłeś ręki?	Dlatego też nie chciałbym opóźniać dłużej waszego spotkania. Jesteś pan gotów uściskać zacnego pana Cavalcanti?	Dobrze!	Dziękuję, ale cóż ja tobie będę zabierać...	Gdzie on teraz jest?	I z gospodarek nam nie ustąpią!	Jaguar czy człowiek?	Już podaję stary KaKa.	Karo, hop!...	Kochasz jeszcze mordercę swego brata?	Lekko w żołądku, czy czuć jakiś ciężar? Lekko?	Ludzie we zbytku miękną.	Masz słuszność. Ja nie ze wszystkimi zabierać zwykłem... Mam, uważasz, krótką z przyrodzenia pamięć co do hołoty.	Moje informacje, niestety, tego nie potwierdzają.	Można by więc tę nową lechicką cywilizację nazywać nie tyle szklaną, ile świńską.	Mróz!	Młody król! młody król żeby się zaś dał tak powodować matce, jakby jeszcze dzieckiem był, woli nie miał... niepojęta rzecz! Mówcie co chcecie! ona i jej astrologowie, czarnoksiężnicy, doktorowie poją go i rozum mu odejmują, a kto wie jakich zażywają środków.	Na przykład jaka?	Na wzór Partówzachować możność odwrotu (...) Na wzór Partów	Najzupełniej zbyteczne, mój drogi, zapewniam cię! Mogę im powtórzyć wszystko, co chcecie!	Nakładaj przynętę, Harve	Naturalnie, że tyfus.	Nic prawie nie jadłaś! A przecież odbyłaś taki kawał drogi.	Nie mogłem jej znaleźć.	Nie moja w tym wina, ani waćpana ani też Hoseasona, o ile temu człowiekowi wierzyć można.	Nie. Pamiętasz: miałeś potem katar. Termometr wskazywał dwie kreski gorączki.	Niech mię Bóg strzeże i broni abym miała kiedy cierpiącego bliźniego minąć bez podania mu pomocy! odparła z pobożnem westchnieniem Apolonja! Co dacie jednemu z maluczkich braci moich, mnie dacie	Niechże mecenas mówi!	No mniejsza, stało się już i nie odstanie.	Nu dobrze gadać „do roboty”! Tak słoma gdzie?	O! Tak późno. Dom, w którym się zatrzymałem, pensjonat w pobliżu New River, pewnie już od dwóch godzin zamknięty. Nie dostukam się nigdy.	O! nie ma mi czego winszować.	Obrączka ślubna	Ojciec w fabryce, mogę go zawołać.	Oo! co ta Małgochna! Na święty Michał będzie trzecia jesień, jak Małgochna na księżej grudzina księżej grudzi charakterny. była baba Ale Jagienka po niej poszła, jenojeno (daw.)	Pani sądzi, że takie powroty są możliwe?...	Patrz, patrz, jak pięknie idzie!	Pięć tysięcy franków	Przez bogi, ciszej!...	Synu mój, błagam bogów, aby ochronili cię od gwałtu i kary, na jaką zasługujesz...	Ta kwartalna dieta?...	Tak	Tak, ale...	Tak, doskonale... Uszy do góry!... A jak ci moja kucharka przyniesie pigułki, zażyj wszystkie... Tylko nie zaczep jej samej, bo tego nie lubię. Smutek smutkiem, a co nie twoje, nie ruszaj. Bądź zdrów.	Tiens... A przecieś mię, łysy młodzianku, zapraszał do siebie.	Tych ostatnich zapewne...	Upokorzyć się przed Zakonem!	W jakim biurze?	W kwietniu? Zimnica się wam wraca, ja temu nie winien.	Widzieliście go!	Wstępując na skalistą górę, znajduje się niekiedy owoc, aby uśmierzyć żary straszliwego pragnienia; oto właśnie taki owoc! Mam uczucie, że powierzam ci moje sumienie, abyś mi je oddał kiedyś.	Wszystko się tak stało, jako mi ów zapowiedział. O moiściewy... słusznie on święty po śmierci niebieskie pałace zamieszkuje, gdy za żywota w komóreczce ciasnej a ciemnej niczym więzień przebywał. Wchodzę do onego Collegium Maius, o profesora Jana z Kęt pytam; wskazują mi drzwi w sieni na dole; izdebki malutkie, jedna do modlenia, a druga mieszkalna. Próbuję, ino na klamkę zawarte, nie ma nikogo. Siedział w sali na górze, w księgach mądrości zaczytany. Janitor, co znaczy odźwierny, zaprowadził mnie i przezprzez (gw.) tu: potrzebujący. albo proszącego przed jego przewielebność prowadzić do siebie., wysłuchał łaskawie i pomyślawszy nienajdłużej, srogie utrapienie moje całe załagodził.	Zawiłowski.	Żyd kupił?
Bo tobie szczęście sprzyjało. Pan de Marsay był bogaty, zdaje się, że wiesz o tym dobrze. Ale ty byłaś zawsze zimna jak złoto. Żegnam was, nie mam ani siostry, ani...	Miłość jest słabością. Ta zaś nie tylko nie umacnia w nas nienawiści do zła, lecz poprzez litość, która jest niczym innym jak uznaniem ludzkiej nędzy oraz zgodą na nią, musi nas na koniec zmusić do ukorzenia się przed złem. Nie, mój synu, miłość nie mieści się w naturze walczącej prawdy. Miłując prawdę, nie możesz ani kochać, ani litować się nad tym, co się prawdzie przeciwstawia. Wobec prawdy nie ma ludzi nie podejrzanych. Wszyscy są podejrzani. W każdym człowieku może się zalęgnąć zło, zło zaś w porę nie przychwycone	Wcale nie miałem zamiaru, aby było pochlebstwem. To była spowiedź. Teraz, gdy ją zrobiłem, wydaje mi się, że coś odeszło ode mnie. Może nigdy nie należy ujmować w słowa swego uwielbienia.	Skromność przeszkadza mi je wynosić. Lecz pomyśl, panie, że nie ma dziś takich dobroczyńców, jakich było pełno dawniej i którym obsypać złotem zasługę było tak miło, jak połknąć ostrygę z Puteoli. SzpiegNie zasługi moje są małe, lecz wdzięczność ludzka jest mała. Czasem, gdy ucieknie cenny niewolnik, kto go wynajdzie, jeśli nie jedyny syn mego ojca? Gdy na murach zjawią się napisy na boską Poppeę, kto wskaże sprawców? Kto wyszpera u księgarzy wiersz na cezara? Kto doniesie, co mówią w domach senatorów i rycerzy? Kto nosi listy, których nie chcą powierzyć niewolnikom, kto nasłuchuje nowin przy drzwiach balwierzybalwierz (daw.) tu: zaplecze amfiteatru?...	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	O to właśnie idzie, aby się ustrzec, upadków! Szkoda, że i ty nie wziąłeś udziału w tych zaimprowizowanych wyścigach.	Poznałem ją bo była tak samo ubrana, jak wówczas. Mówiłem do niej, ale mi nic nie odpowiedziała, tylko odwróciła się tyłem i uciekła tak prędko, że ją zaraz z oczu straciłem; chciałem biec za nią, lecz Montesinos mi nie dał, mówiąc, że to na nic się nie przydało i że już czas, abym wracał na ten świat. Obiecał mi donieść, jak tylko odczarowany zostanie razem ze swymi towarzyszami. Ale najbardziej mnie zmartwiło to, że kiedy rozmawiałem z Montesinem, jedna z towarzyszek Dulcynei zbliżyła się do mnie i ze łzami w oczach po cichu mi mówiła:	Mówią w Londynie: „Nie dotykać siekiery!”. We Francji powinno by się mówić: „Nie dotykać nosa kobiety”...	Ach, bracia! Za nic mam braci. Mój starszy brat nie myśli umierać, a młodsi, zdaje się, nie robią nic innego.	Dar, nie dar! Już widzieliśmy takie dary! Kiedy tacy obdarzeni wyrastają, stają się lichwiarzami i próżniakami. Jak myślisz, czy ten twój szanowny szwagier nie jest próżniakiem?	Och! dosyć nie mówmy do druku!... Twój felieton jest bezcelowy, skoro możesz się usprawiedliwić jednym słowem: Już nie kocham!	Jak to? Nie zapalaliście?!...	Bo nie chcę.	Jako ja? Toście wy źle poczęli, bo ja tu równych nie znam kromkrom (daw.)	Nie cierpię tych żebraczych kawałów Daje ona ludziom niepiękne wyobrażenie o nas.	Nie, pani, nie mogę.	Co znaczy, ja też? A kto by powiedział: nie jedź?	Tak bym wolała zostać w domu! Tak mi się nie chce jechać!...	Ja nie I nie sądzę, że ty miałeś z tego przyjemność.	Poślijcie po medyka, ja zejdę na dół. Nie podobna weselić się w obliczu śmierci.	Szkoda choć kończy się na wschodach Gemonij, władza nie mniéj przeto smaczna!	Nie! ale co mi każe moja godność i twoja. wynijdźmy raz z pod tej nieznośnej, nieustannej groźby, która nas poniża.	Lata całe potrafi nie spaść kropla deszczu na rafach Walpole’a	Mama jest w jadalnym pokoju z Andrzejem, proszę ojca, pewnie nie słyszeli dzwonka.	Zdaje mi się, rzekła, że wkrótce będę zupełnie zdrową; dziś nawet czuję się już znacznie rzeźwiejszą i silniejszą, i gdyby nie te moje nogi...	Co on zrobi?... nie wiem Ale wiem, co robił jego ojciec.	No, co tam tego jestem przynajmniej pewny, że Nab się dziś popisze. Popatrzcie. Ta parka pekari ma zaledwie trzy miesiące. Będą delikatne jak przepiórki... Chodź, Nabie, chodź! Ja sam dopilnuję ich upieczenia.	Dobrze, panie de Tréville zachowaj tę serwetę. Każę na niej wyhaftować trzy lilje złote i dam ją, jako sztandar dla twego pułku.	Luciu... nie przerażaj mnie Luciu... wszystko wyznaj... Ty wiesz, że ja wiele ci przebaczałam... Tobie coś jest...	Stop! Nie dojeżdżać do samego brzegu! Tak. A teraz próbujcie, towarzyszu, zarzucić linkę. Tylko zróbcie mocną pętlę, żebyście mogli po linie przejść z pokładu prosto na słup. Będziecie musieli przeciąć druty z lewej strony i z prawej i połączyć nasze z drutami prostopadłymi do brzegu.	A jakbym tak zgadł, co mi pan chce zaproponować? Co?	Tak, panie.	Bez miłości, mówisz, nie warto iść za mąż A z miłością, sądzisz, że warto?... Oj, dziecko, dziecko... znam kobiety, które wychodziły za mąż z miłości i co z tego?... Kupowały sobie wrogów w czasach pomyślnych, zdrajców w porze walki o chleb, a szyderców w niepowodzeniu. Powiem ci, co jest miłość: wyjść za mąż bogato i spisać intercyzę...	Ha dobrze mówisz i wiele radsza słucham takowych rzeczeń Ewangelii i wiele lepiej mi to płużypłużyć (daw.) Żywot Św. Małgorzaty odczytywano niewiastom w bólach rodzenia, aby ułatwić poród. albo innych jakich kleszych baśni.	Ale tak, tak, kochana pani, żywo odpowiedziała Kuderska. Przed kilku dniami widziałam na własne oczy, jak w czasie majówki za miastem poprowadził pannę Rodowską w głąb lasu, aby tam mogła się spotkać z panem Augustem Przybyckim, który jest przecie człowiekiem żonatym. Wracali potem razem we troje... Oj, coto za świat teraz! zgorszenie tylko i obraza Pana Boga!	A kartofle z organistowego dołu to kto?... A cięgiem cosik komuś we wsi ginie, to gąska, to kury, to sprzęt jaki	Aha! Więc to były godygody (daw.)	Ja mam lepsze rzeczy do roboty niż malowanie Jakże mi ciebie rozkaprysiły, czego to ja ciebie będę musiała oduczyć, moja duszo!	No więc.	To podobne do jego pisma	Oho, kiedy tak, to mi dajcie tego specjału na jeden kęs.	Jednego się tylko boję, oto, że Baśka naprze się do Kamieńca, żeby być przy mnie. Skóra mi cierpnie, gdy o tym pomyślę, a jak Bóg Bogiem, będzie się napierała.	Następca mądrze prowadził główny korpus, ale zaniedbał swój sztab, przez co maszerowaliśmy tak wolno i nieporządnie, że Nitager mógł zabiec nam drogę...	Bynajmniej. Tylko proszę mi wytłumaczyć, poco miałbym zbliżać się do pani?...	Chorość mię chyciła... wyszedłem otrzeźwić się na podwórze...	Jak się nazywasz, ojciec?	Wytłumaczę ci, tylko bądź cierpliwy. Dziewczynkę wziąłem z łaski, bo mnie jej matka prosiła. Dałem lustro i kazałem się w tydzień nauczyć.	A co mówił do ciebie twój tancerz?	Boisz się waćpanna turonia?	I cóż? Niepotrzebniem cię wodził ze sobą, polska królewna pięknie się wyraża w naszej mowie, obeszło się bez tłumacza.	Inni się znowu wzbogacili	Nieprawda! któremu gdy miód pił usta się łatwiej rozwiązywały	Panno Walentyno, pani się mylisz!...	Siedzą od samego rana, do mszy służył i co potrza, obrządza.	Tak lecz i boleści wielkie potrzebują piersi szérokich, aby się w nich zrodziły i mieszkały.	Weksel? Po co?	Widzisz co waćpan?	Ha! świetna myśl! wina  dzielnym ludziom w Sacca, wody mieszczuchom parmeńskim, którzy byli już pewni że monsignora otrują tak jak biednego L...	Znośniej, Ludwinko? czy ty mi ręczysz, że znośniej? z takim po wierzchu zamkniętym grobem, z taką na dnie zgnilizną,	Rzeczywiście coś jest. Wygląda jak szczątki rozbitego statku zagrzebane do połowy w piasku.	Tam-bo uwas jest jakaś cyganka którą chwalą, że ma być bardzo piękna...	Byłem u tego znachora Powiedziałem mu kilka słów prawdy i poradziłem, by w porę porzucił swoją praktykę.	Dabar, pana Ona, sunku atminti, bet palaukime toliaus. Ak, ne už kalnų ir vakacijos.	Dziesięć lat temu Lata Arsène’a Lupin są dziesięć razy dłuższe od innych.	Dziękuję za komplement.	Ech, czyżby w pańskich pekari były kamyki?	Niechże tak będzie Oto oni nadchodzą.	Prędzej! prędzej! Na Nalewki	Szkaradnik z mecenasa!... Jakto?... już, już mecenas idzie?...	Z pewnością jesteś głodny? Siadaj do stołu i zjedz coś. Przecież zaraz będzie Kol NidrejKol Nidrej	A białaż egaszi twoja?	A jakże!	A, tak rzeczy stoją! Winszuję ci, winszuję!	Aha! Więc jej było Maria.	By ci ten zły ozór skołczał	Cóż myślisz, Mokumie?	Cóż słyszałeś w Dolnym Egipcie?	Diabeł ich wie: Szlangbaumy, Hundbaumy, czy ja ich zresztą znam!...	Do klatki z małpami.	Dużo ci też potrzeba?	Himmelherrgott!	Jakiej?...	Jesteś, dobry człowieku, koło gospody „Pod Admirałem Benbow”, nad zatoką Black Hill	Moim imieniem!	Możemy więc przystąpić do wykonania naszego planu.	Można.	O gazety.	O której mówi nasze wołyńskie przysłowie: Dureń dumkoju bohatije!	Pojedziemy.	Polityka, Wierzenia, Zabobony zauważył mistrz.	Powiedziałem ci, siadaj.	Przepraszam, ekscelencjo?	Pół flaszki?	Tak!	Trudno	Tyleczkotyleczko	W stronę Nowej Zelandii	Wygasło?	Zmiana miejsca.	Źle obliczasz, tandeta daje największe zyski.
Jak to? Herszt przemytników ośmiela się budować sobie jacht w porcie genueńskim na taki użytek?	Ależ oczywiście Nie robię z tego żadnej tajemnicy; jest to mieszanina doskonałego opium, po które sam jeździłem do Kantonu, aby być pewnym jego jakości, i najlepszego haszyszu, jaki się zbiera na Wschodzie, między Tygrysem i Eufratem; miesza się oba te składniki w równych proporcjach i formułuje w pigułki, które zażywane są w razie potrzeby. Po dziesięciu minutach zaczynają działać. Może pan zapytać barona Franza d’Epinay, zdaje się, że on wypróbowywał kiedyś ten środek.	Naturalnie że udało się nam zgromadzić i uszykować żołnierzy. Ale o użyciu ich przeciw świątyniom nawet mowy być nie może... Szczególniej teraz, gdy kapłani zajęli się opatrywaniem rannych. Teraz żołnierz na widok ogolonego łba i panterczej skóry gotów padać na ziemią i dużo czasu upłynie, zanim który odważyłby się przekroczyć świętą bramę...	I podoba mi się pani dalej. Nie wiem, czy potrafię bez pani żyć. Nic pani nie rozumie. Jestem w stanie katastrofy.	Ino się upewnij, coby se poszła z Poręby, bo jakby została, nie pozbyłbyś się baby do śmierci.	Musiano jej się przyglądać w takim razie, taka efektowna panna, i sama.	Nie jestem ani księciem, ani złodziejem, ani biskupem, ani komediantem Jestem biedakiem opadłym z sił, który przybył tu z Paryża piechotą. Nazywam się Lucjan de Rubempré, a jestem synem pana Chardona, poprzednika pana Postela, aptekarza z Houmeau. Siostra moja wyszła za Dawida Sécharda, drukarza z placu du Mûrier w Angoulême.	Nie wiem. Może napisałam dobre ćwiczenie, a może dostatecznie złe, aby się Homer przewrócił w grobie. Uczyłam się i zakuwałam, aż już zupełnie straciłam głowę. Jak szczęśliwa będzie mała Fila, gdy już będzie po tej całej egzaminacji.	Przyzwoicie? Niech wam będzie przyzwoicie. A więc słuchajcie. Idąc do Bidefordu, spotkaliśmy tę ozdobę szóstej klasy wałęsającą się po gościńcu z dziwnym jakimś blaskiem w oku. Wówczas nie wiedzieliśmy jeszcze, dlaczego tak bardzo zależy mu na tym, aby nas zatrzymać, ale pięć minut przed czwartą, kiedyśmy siedzieli w mleczarni Yeo, ujrzeliśmy Tulkego w biały dzień, w czapce licealnej, całującego i pieszczącego na ulicy kobietę. Czy to dla was będzie dość przyzwoite?	Co tu tłumaczyć? Postąpiłem, proszę pana, jak ostatni nikczemnik. Pan mię z nędzy wydobył, hodował, lubił, uczył, człowiekiem zrobił: a ja, nietylko że chciałem pana porzucić i postąpić zupełnie inaczej, niż mi pan przez całe życie doradzał, ale jeszcze taiłem się przed panem z projektami swemi, jak przed wrogiem. Myślałem, że pan mię znienawidził i pogardza mną jak psem... bo i byłem gorzej niż psem... A tu przy obiedzie, kiedy panna Rozalia tak skompromitowała mię przed wszystkimi i przed bratem pańskim i chciała mię kąsać, tak jak to ona czasem umie, pan ujął się za mną i mrugnął, śmiejąc się do mnie, jak do przyjaciela... A potem znów przy każdem spotkaniu ciągle tylko dobrze i dobrze, jakby nic nie zaszło, i tylko: co ci jest, Pawełku? czegoś ty taki mizerny? Myślałem, proszę pana, że zginę ze zgryzoty sumienia i żalu. Nie mogłem pomówić z panem, dopóki pan miał gościa. Ale teraz, zobaczywszy, że pan sam jeden idzie w pole, nie wytrzymałem już i pobiegłem... Mój panie drogi, mój złoty, mój najukochańszy, dobroczyńco mój najlepszy, daruj mi, zapomnij o mojem głupstwie, niech ja przy tobie zostanę... a potem, kiedyś, może osiądę na swoim kawałeczku ziemi i dzieci swoje uczyć będę tego, czego pan mię uczył, i aby modliły się za pana...	Ciekawam, co będzie dalej, jeżeli go niema? mój zapas polszczyzny wyczerpie się po kilku minutach!	Precz? A toż, gdybyś ty stąd musiał i ja bym za tobą się powlókł. A dokąd-że?	Wszystko, i konia nawet, bo gdy tamten miał się już ku odjazdowi, przekonaliśmy się, że lokaj jego siodłał konia pana Porthosa. Zrobiliśmy mu wtedy uwagę, lecz nam odpowiedział, że się mieszamy nie do swoich rzeczy, że nam nic do tego, ponieważ ten koń jest jego własnością. Daliśmy znać natychmiast panu Portbosowi o tem, co się dzieje, a on kazał nam odpowiedzieć, że trzeba być błaznami, aby wątpić w słowo szlacheckie, i że skoro tamten szlachcic mówi, że koń do niego należy, tak musi być i basta.	Ależ ojciec twój nie życzy sobie tego, matka również?!	Pawle idź poprosić pana Ségauda, mego następcę!... Podczas kiedy będziemy jedli śniadanie, on pójdzie do Cointetów za kilka godzin wrócicie do Marsac, zrujnowani, ale spokojni. Za tych dziesięć tysięcy franków kupicie sobie jeszcze pięćset franków renty i w swojej ładnej posesyjce będziecie żyli szczęśliwie.	A co ze statkiem parowym?	A jednak chłopiec pisze, że szli tak długie miesiące.	Co to szkodzi? Pan jest na drodze skarbów i pewnie dosięgnie, czego żąda. Czy pan kiedy w życiu odstąpił od swych pragnień? Chyba nigdy!	Co w tym celu?	Co?	Czy to służy do tego, co twój wianek z pachnących drewnianych kulek, który wieszasz nad lustrem?	Gdybyśmy mieli, pan albo ja, to, co wydano ponadto, wystarczyłoby nam do śmierci. Skoro pani hrabina tam zamieszka, a ba! Wówczas tym Moreau cokolwiek rura zmięknie	Jestem niezmiernie rad, że pani pozna Głębowicze. Panią proszę szczególniej o przyjazd. Wszyscy znają moją siedzibę prócz pani.	Kiedy powiedziałem, że wodzi, to wodzi. A jak cię długo nie ma, to raz po raz na drzwi spogląda. Pytaj go ty.	Na co denary?	Nie mogę uwierzyć temu, co słyszę.	Niechże jej Bóg da zdrowie, onej najmilszej! Tak że to mię wdzięcznie wspomina?	O! Cóż znowu! Przeciwnie. Powiem panu szczerze, że bardzobym pragnęła mieć takiego lokatora. A gdzie pan przedtem mieszkał?	To nie ma związku z Drogą! Ale, bądź co bądź, ona pochodzi z gór... Ach, góry!... i śnieg na górach!...	To obojętne dla mnie, że noc i północ... niech nawet szaleje burza grzmotami i błyskawicami Nie mogę tu pozostać... jestem uczciwą dziewczyną.	Wielki Boże, co słyszę!	Wiem, że ma sukienki różnych kolorów... czy więc ma i czarną?	Właśnie... Otóż tedy... A najgorszy bestia to ten Patkiewicz, co trupa udaje. Jak zapadł wieczór, a ten pokraka wylazł na schody, to mówię ci, taki był pisk, jakby stado szczurów tamtędy przechodziło...	Z całej duszy życzę panu szczęścia we... wszystkim... a chyba... pan... wierzy... że mu szczerze... życzę...	A ja niby skąd mam wiedzieć? Jest rozkaz w tył zwrot, to niech będzie w tył zwrot. Też mi zmartwienie.	A kiedyście go ostatni raz widzieli?	A teraz, czy jesteście gotowi powracać ze mną razem?	Ależ, moja droga córko...	Bóg dodałby mi siły; a teraz wszystko stracone.	Będę ta kopał! Nic ino toto noś, dźwigaj, obsługuj, brudy jeich wynoś. Tera znowu kop!	Czyż zawsze mój ojcze?	Diego, prawda nawet fałszowana i gnębiona nie przestaje być prawdą.	Dobrze. Czekam w Bristolu o ósmej i przyprowadzę Bazylego.	E	Ew! przerwała Bogna.	Ha! Pono waszeć ją dusisz w karceresie?	I czemu to wszystko przypisać, czemu?	I nie będziesz pani miała żadnej obawy, powracając?	Idjotka przecież dzwonki nieczynne.	Jak pani śmie!... Jak pani śmie!	Jak to!	Jakże mu to udowodnię? Cóż masz na myśli?	Jazda!	Jesteś dla mnie zanadto tkliwy.	Jesteś matoł.	Jeż to okropne stworzenie! Na całym ciele pokryty jest wielkimi kolcami... i bardzo jest zły!	Już od dawna już od dawna, niepokoi nasz ogół... nikczemne oszustwo...	Jużci.	Korkowiczów?...	Koło niéj trzeba miéć ludzi.	Miło mi powitać w pani sąsiadkę o ile zaś wnosić mogę z tak trafnie udzielonéj przed chwilą rady, trochę... kolegę w zawodzie medycznym.	Nie przeszkodzę ci?	Nie, przychodzę sam i proszę was o chwilę rozmowy sam na sam!	Nie.	Niechże Bóg broni, zachowa! Nigdy w świecie!	Nikt by pana o to nie był posądził. Z kimże?	No to żeby pana nie zatrzymywać, wsiądę do pańskiego powozu, a mój Tom pojedzie za nami.	O!... w takim razie najchętniej.	O, ja nie, mości książę...	O, tak!	Obcy książęta są tu gościnnie podejmowani	Opowiadaj...	Ot, zwyczajnie, sierota i koniec.	Panie poruczniku gdzie pan kończył szkołę wojskową?	Panie! pan mnie ratuje! Ja pana oddam bratu na swoje miejsce! Tam, za oceanem, znajdzie pan rodzinę, dom i moją przędzalnię bawełny. Ja wszystko panu oddaję, bo wcale wracać nie myślę. Bo to, widzi pan, mam tutaj teraz cel i obowiązki.	Potrwa około pięciu godzin	Powiedzże mi, mój jegomość, z łaski swojej czy to przy dworze nie ma wcale rycerzów?	Prawda, jak to ładnie brzmi? w drugiej czwórce jest Talia, Kaliopa, Euterpe i Polihymnia, a EratoTalia, Kaliopa, Euterpe i Polihymnia, a Erato (mit. gr.) klacz używana do jazdy wierzchem. pana.	Przecież ty mieszkasz we „Florydzie”...	Przecieżże w pierwszym powozie, z panem de Villefort, który go już traktuje jak członka rodziny.	Rozumiem.	Spokoju, mateczko... spokoju...	Stój! Witam, witam!	Tak jest, stryjaszku.	Tak, ale...	Tak.	Tak... kłamstwo najohydniejsze...	Tak; nie widzę jednak...	Tegul galanda, aš nesiduosiu įkast. Aš sugrįšiu, sugrįšiu pas saviškius. O tada tėvelis ir motinėlė duos tokį jaunikį, kokio norėsiu, kuris turės didelį valstį ir daugybę žmonių.	Trzeba go związać	W porządnym uzdrowisku nie można kaszlać w ten sposób!	Widocznie tak	Więc mówiono o tym...	Więc pan wraca jutro?	Wsuń to pod nogi	Wykluczone Salamandry mają przecież przyrośnięty język.	Z dalekich, dalekich stron!	Z powrotem do zwałów lodowych i rozpadlin skalnych.	Zaraz o tym pomyślimy. Quidnam pójdzie po Dolabelli.	Śpiewam w restauracyi na Podwalu
Rycerz, Odwaga poszepnął Czarniecki. tj. do karczmy, której znak rozpoznawczy zwyczajowo stanowiła wiecha, czyli wieniec albo przyozdobione drzewko, umieszczone nad wejściem. gorzałki się napić... Co za fantazja w tym człeku! Albo on nałoży wcześnie głową, albo hetmanem zostanie. Hm, żebym go nie znał sługą Marii, myślałbym, że ma... Dajże mu Boże szczęście, daj mu Boże, bo takiego drugiego kawalera nie masz w Rzeczypospolitej...	Dziwnie trochę się spotykamy... lecz nie miej mi pan za złe, że się mu w stajni prezentuję, jestem córką pana Salomona...	A gdzie miałem trafić? Do Kiejdan? Wilkowi w gardło leźć? Jużci, że do Upity, i możecie mi wierzyć, żem szkapy nie żałował, a dobra była bestia! Wczoraj rano już byłem w Upicie, a w południe ruszyliśmy ku Birżom, w tę stronę, w której spodziewałem się ichmościów spotkać.	Kto strzela? Amatorów do strzelania nie brak. A kto oni? Diabli ich wiedzą. Biją szpiclów i tych swoich zdrajców stary znajomy. Poczciwy to chłopczyna. Włóczy on się z tą maszyną po mieście, skarży się na swoją dolę. Wygnali mnie niesłusznie, za to, żem samowolnie bandytę jednego zabił, który się odgrażał w knajpie na naszych. A ja mam na sobie sześć zamachów i nazwisko moje zasypane trzy razy służy sprawie szukając tej śmierci po świecie. Ale z takiego ci nic, bo taki sam od partii trzyma się z daleka, a po drugie, taki co dzień może być inszy teraz się obejdzie...	Nie Nie miał śmiałości zatrzymać nas przy sobie. Sprzedał nas handlarzom niewolników, którzy podążali do Konstantynopola. Przebyłyśmy Grecję i umierające dotarłyśmy do bram sułtana. Kłębiący się tłum ciekawskich rozstąpił się; nagle moja matka, przenosząc wzrok w kierunku, w którym zwrócone były spojrzenia tłumu, krzyknęła i padła, pokazując mi wiszącą nad bramą głowę.	Rozumiem zechcesz mi dowieść, iż dlatego żeś mnie kochała nie możesz być moją, a ja się ciebie wyrzec powinienem. Taką bywa logika miłości na królewskich dworach. Dlatego że ja cię kocham, że ty mnie kochasz, musisz pójść za innego...	Uspokój się, Ned gniew do niczego nie doprowadzi.	Dziwny mi jest ten spokój. Uszy tak przywykły do huku i hałasu, że cisza w nich dzwoni. Aby się tylko jaka zdrada in hoc silentioin hoc silentio (łac.)	A do djaska, chciała jechać do Paryża! Ależ ja wiem, ta kobieta ma serce, może za wiele serca. Biedny Dechambre! Toż nie dalej niż dwa miesiące temu, pani Verdurin mówiła: „Przy nim Plante, Paderewski, nawet Risler idą w kąt”. Och, ten mógł powiedzieć, słuszniej niż to kabotyniszcze Neron, który potrafił zbujać nawet naukę niemiecką: Qualis artifex pereo! Ale przynajmniej Dechambre musiał umrzeć pełniąc swoje kapłaństwo, in odore sanctitatis beethoveniańskiej, i mężnie, nie wątpię o tem; po sprawiedliwości, ten apostoł niemieckiej muzyki wart był umrzeć celebrując mszę D dur. Ale to był pozatem człowiek zdolny powitać kostuchę trylem, bo ten genialny wirtuoz odnajdywał czasami w swojej rasie sparyzjanizowanego szampańczyka jurność i elegancję francuskiego gwardzisty.	I w dodatku przyrodnikiem entuzjastą. Wiem, co pan przeszedł, od dawna szanuję pana z tego powodu... To za mało; powiem więcej... Od roku wspomnienie o trudnościach, z jakimi szamotał się pan, dodawało mi otuchy... Mówiłem sobie: zrobię przynajmniej to, co ten człowiek, a ponieważ nie mam takich przeszkód, więc	Czy ty się nie boisz, Odeto, mieszkać w tym zapadłym kącie? Zdaje mi się, że ja nie czułabym się zanadto bezpieczna, gdyby mi przyszło wracać wieczorem. A przy tym tu taka wilgoć. To nie musi być bardzo zdrowe na egzemę twojego męża. A nie macie przynajmniej szczurów?	Wedle mego rozumienia to ino czerwona. Zwłaszcza że i kwiaty srebrne w szerokich niemieckich rękawach ślicznie się wydadzą. Bo zda mi się, że wczoraj była mowa o tym, że rękawy mają być niemieckie.	Ale dowiemy się gdy zostanie pan naszym sternikiem w tym kraju.	Gdzież my wiec zwołamy, boć stanie na tym, aby się zebrał, dawno go nie było	Ja się nazywam Dżjafira, a mój ojciec nazywał się Wasynga.	Tak, to prawda! To bardzo ważne, co matka powiada. Zastanów się nad tym, Jakubie! Jak Boga kocham, zastanów się!	Ale i tak z tymi swoimi milionami nie będzie miał czym zapłacić za trumnę	Bo widzisz kancelaria moja wcale nie ma poważnego wyglądu. Nawet obecność Zofii użyczyć mu go nie zdoła. Ha! Cóż robić, trudno zdobyć się na obszerniejsze mieszkanie. Kancelaria i prywatne mieszkanie, wszystko razem. Wypłynęliśmy na ocean życia w malutkim, jak widzisz, czółnie, ale cóż było robić. Zofia jest gospodarna, oszczędna. Zobaczysz. Jak się one tu mieszczą w tej ciasnocie, trudno doprawdy uwierzyć.	Dowiemy się o tym, gdy go wykryjemy Widzę, że tu idzie pojedyncza stopa	Naturalnie. Zbrodnia Jastronia jest tylko spóźnioną realizacją zamiaru powziętego mniej więcej przed dwoma laty, a dziwny stan, w który popadł, wynikiem napięcia nerwowego przed spełnieniem zamierzonego czynu. Dlatego pierwszą myślą jego po przebudzeniu się, która jak pęd żywiołowy wypchnęła go z mroków podziemia na świat, była nieodparta konieczność realizacji. Więc wypadł i zamordował pierwszego spotkanego na moście człowieka.	Pewnie, iść na służbę do oprawców nie pamiętasz. Mały byłeś. Zapomniałeś. Jula też pewnie zapomniała. Krótką macie pamięć, szczenięta.	Posłuchaj Nie przybyłem do ciebie wyłącznie na wieczerzę. Mam pomówić z tobą o sprawach wielkiej wagi.	Tak, panie prezesie. Ale jest jeszcze jedna okoliczność. Oto profesora nie ma ani w Tyrolu, ani w Dalmacji, ani w ogóle za granicą.	Kiedy pan wie, to proszę czekać Nie zapominam i nie zdradzam niczyjego zaufania i panu dziękuję za pochlebny sąd...	Kto to wie? Nie taki pan majster straszny, jak go malują. Widziałam ja nie raz, jeno sto razy, jak na tę kochaną panią Dorotę fukał i nukał, a w końcu zawdy stało się po jej woli.	Ale już na weselu przepowiadałam, że się tak skończy	Jak daleko jeszcze do Zelandyi?	Jak się nazywacie?	Jeszcze jakieś sto jardów do brzegu	Owszem, wiem od początku do końca.	Puśćcie! bo się dusza podrze we mnie.	Tam, opodal, za wąwozem!	Wszystko jedno. I tak wychodzi na to samo. No więc jak ona się nazywa?	Będę się starała nie być próżna i chciałabym je nosić nie tylko dlatego, że są ładne, ale żeby mi coś przypominały, jak tej dziewczynce z powieści, która nosiła bransoletkę.	Odpocznijcie trochę, bo potem nie zatrzymamy się, dopóki nie złapiemy Van Goulda.	I nie może pan nic więcej powiedzieć o tym szczególnym pacjencie?	Jeżeli waszmość pan nim pogardzasz, to jako uboga sierota nie mam jak inaczej wdzięczności mojej okazać.	Czy pan mnie poznaje?	Najzupełniejsza. Od dawna wiemy o nich i nie ma dziesiątka lat, ażebyśmy z tamtych krajów nie otrzymali jakiegoś klejnotu, rysunku czy wyrobu.	Ach, ojcze, gdyby raz jeszcze przejrzeć, gdyby przedrzeć tę ciemność, co wzrok mój zakrywa, i ujrzeć lasy nasze tam, tam daleko, jako Tubingas ciemny służyć świętemu dębowi.	Ale kocham jednego tylko Jima Nikogo w świecie nie kocham tak bardzo, jak jego...	Ale mówisz zagadkowo. Nic nie pojmuję, to jedno widzę, że wyjazd Stefci spowodował w Słodkowcach jakiś niepokój. Lecz jaki, dlaczego?...	Ale, czy coś w związku ze mną??	Annie, dziecko moje! Ależ nie tak, nie u moich nóg.	Co pan? Albo to ja głupia, żeby tak myśleć.	Czy oddycha?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Jestem pewna, że on by nie był przykry	Mówił, ale to było po nowogrecku. Poznałem ten język po paru zdeformowanych słowach. Musisz wiedzieć, mój drogi, że w gimnazjum byłem bardzo dobry z greki.	Nie stracisz miejsca Colin rad był, że przyszłam. Mówiliśmy i mówili, i on powiedział, że rad jest, żem przyszła.	Nie zabrała; to oni pojechali.	Nie, bo ja zaraz wychodzę, opuściłam chore dziecko dla pana...	Nie. Po co? Żeby poniósł karę?... Po prostu szkoda zachodu. Nie wierzę w pedagogiczne znaczenie kary. Ani w jej moralną wartość.	Po ojcu, po starym cześniku. To samo tancerz był ongi, a towarzysz nie lada jaki, chociaż dziś kutwa nad kutwami.	Ponieważ dzisiaj nie masz gorączki, nie majaczysz, ponieważ dziś nie śpisz, ponieważ oto bije dwunasta, a to godzina morderców.	Płażyński nadszedł przypadkiem. Nie mogłam mu przecież drzwi pokazać!	Trzech groszy bym nie dał...	Wiem o tym	Z kim? Czy z panią Latter, która mi przysłała pieniądze przez... przez moje eks-koleżanki, czy z tą wariatką Howardówną?...	Żyje, chwała Bogu, ale ja z nią tak jak prawie nigdy nie byłem...	A tefilin będziesz kładł?	A?!...	Aha, razem!	Ale pani ma znowu gorączkę!...	Ale pocóż szukać znalezionego?	Ale twoja matka jest nieszczęśliwa.	Co mówisz?...	Co to znaczy?	Cóż zrobił z majątkiem? liczyli go lekko na dwieście tysięcy.	Dajcie, jakie są, jeno sporo gorzałką zalać, to galanto sól wyciągnie.	Dlatego że jest to człek święty i myśli o rzeczach, które są ci niedostępne.	Eee... może ten cały Hell kłamie.	I ja waćpanu.	Ja, panie Smith	Jak chcecie	Jakże teraz? Zostaniesz sama w domu?	Możeby posłać po delikwenta gońca?	Niespecjalnie.	Niewiele okrętów zobaczysz jutro, Danny!	No dobrze. Będę jego kumem.	No, pytaj, kocie. Byle o co mądrego.	Obrzędy	On mnie przedewszystkiem bawi	On zawsze taki zajęty...	Prosimy...	Robotnik, Pieniądz, Praca	Słuchaj, co ci odpowie moje bijące przy twoim serce.	Tak.	Tak.	Tėvynė, Apmąstymai Gerai sakai, Vinceli, Žiūrėkite tiktai, ar ne motina: štai turite marškinius, o tie marškiniai iš ko? Iš linų; o tie linai išaugo mūsų tėvynės laukuose; vilkite vilnų drabužiais; vilnas turime nuo avių, kurias peni taip pat ta mūsų žemė savo žolėmis ir žiedeliais. Valgome duoną iš grūdų, pribrendusių ant tos mūsų gimtinės žemelės. Dainuojame daineles, kurias yra sudėję ir dainavę žaliuose miškuose ir lygiuose tos tėvynės laukuose mūsų protėviai. Viską turime iš tėvynės. Tėvynė daug mums duoda, užtai ir mes turime jai šįtą duoti, turime kaip nors savo dėkingumą jai parodyti. Turime mylėti visa, kas tik jos yra: mylėti tą juodą žemelę, gerai ją dirbti, mylėti žmones, savo draugbrolius, tos pačios žemės vaikus, mylėti savo daineles, savo kalbą, kad ir mums kartais nelabai gerai būtų tėvynėje, nors kitur gautumėme baltesnės duonos, nereik apleisti savo šalies, reikia rūpintis, plušėti, kad ir joje ta duona eitų visiems baltyn. Kad pamatytumėte, kaip karštai kitą kart mūsų tėvelių mylėta savo tėvynė, pasakysiu jums vieną atsitikimą.	W jaki sposób?	W numerze zamknięte.	Wasza mość! cały Lubicz chcą zapakować na wozy.	Wbrew woli twojego ojca? Czyż tak można!	Weźcie Plancheta; on jest odważny zręczny; to dwie najważniejsze zalety.	Wiem dokładnie Z tej strony padły trzy strzały. Widziałem trzy błyski: dwa koło siebie, a trzeci opodal, nieco na zachód.	Więc ja tam pójdę.	Wszystko?... a cały zad to gdzie?...	Z twoją twarzyczką i krociami, łatwo ci będzie teraz znaleźć męża jakiego zechcesz.	Żywcem spalić!
Niestety, to smutna prawda. Minister Kazimierz Pradera niespełna pół godziny temu zginął śmiercią gwałtowną, zamordowany ręką nieznanego złoczyńcy. Panowie! Bez względu na stosunek wasz do niego uczcijcie pamięć niezwykłego człowieka!	Ciebie nie wzięli, ale ją przez to wzięli!	Huck, ja nie chcę tego zrobić i nigdy bym tego nie zrobił, gdyby to tylko ode mnie zależało! Ale pomyśl, co ludzie by o tym powiedzieli? Powiedzieliby: „Phi! Banda Tomka Sawyera! Same łobuzy i nic więcej!” To ciebie mieliby na myśli, Huck. Naprawdę chciałbyś tego? No właśnie, i tobie, i mnie byłoby bardzo przykro.	Nie żałować mu! Jak tylko herbatę wypije, to proszę przyprowadzić go do mnie.	Tak jest. Powiedziałam wszystko, com miała pod sercem. „Anielkę kocham, jak rodzone dziecko i właśnie dlatego, by ją ubezpieczyć, zapisuję jej nie kapitał, ale rentę. Kapitał (mówię) mógłby przepaść w twoich przedsiębiorstwach, które, Bóg wie, jak wypadną, a renta zapewni Anielce przynajmniej środki do dostatniego życia. Jeśli (powiadam) będziecie mieli dzieci, to dzieci dostaną kapitał po śmierci Anielki	Mahdi wysyła was do Faszody w tej myśli, że tam pomrzecie. W ten sposób zemści się na was za twój, chłopcze, opór, który go dotknął głęboko, a nie straci sławy „miłosiernego”. Taki on zawsze... Ale kto wie komu pierwej śmierć przeznaczona! Abdullahi poddał mu myśl, żeby tym psom, którzy was porwali, kazał jechać z wami. Marnie ich wynagrodził, a teraz boi się, żeby się to nie rozgłosiło. Obaj z prorokiem wolą przy tym, by ci ludzie nie opowiadali, że w Egipcie są jeszcze wojska, armaty, pieniądze i Anglicy... Ciężka to będzie droga i daleka. Pojedziecie krajem pustym i niezdrowym, więc pilnujcie jak oka w głowie tych proszków, które wam dałem.	Jak to, pan go nie zna? To Łacheć.	Widzisz jednej rzeczy nie udaję. Oto wszystko, co sam mogłem sobie powiedzieć, lub co ktoś może mi powiedzieć, pomyślałem i powiedziałem sobie od dawna. Prowadzę najgłupsze i najbardziej czcze życie, jakie można prowadzić. Naokoło mnie jest ogromna nicość, której się boję i którą zarzucam takiemi oto gratami, jakie widzisz w tym pokoju, żeby się mniej bać. Nie lękać się śmierci, to co innego, bo się po śmierci nie czuje, ani myśli. Wtedy ja będę stanowił także cząstkę nicości, ale czuć ją, żyjąc, uświadamiać ją, zdawać sobie z niej sprawę, dalibóg, nie może być nic podlejszego. Przytem stan mego zdrowia jest zły naprawdę i odejmuje mi wszelką energię. Nie mam w sobie paliwa, więc go sobie dodaję. Mniej w tem jest pozy i udawania, niż przypuszczasz. Że poddawszy sobie paliwa, biorę życie ze strony humorystycznej, to naśladuję w tem chorego, który leży na tym boku, na którym mu leżeć najdogodniej. Tak mi najdogodniej, a że pozycya jest sztuczna, zgadzam się; każda inna jednak byłaby dokuczliwsza. I oto przedmiot wyczerpany.	Ależ cały świat zna profesora Cottard. To sława! To tak jakby mnie pan spytał, czy znam Bouffe de Saint-Blaise albo Courtois-Suffit. Zauważyłem, przysłuchując się, że to jest nie byle kto, i dlatego ośmieliłem się pana spytać.	Sam nie wiem, Skarb to mój jedyny z którym mi się rozstać będzie trudno, który podzielić nie wiem jak... Pan Bóg mnie nim ubłogosławił i pokarał, bo są jak bliźniaki przywiązane do siebie, tak że żyćby rozdzielone nie mogły i trzebaby chyba dla nich na mężów dwu braci jak one z jednego ojca zrodzonych, coby się rozłączać nie chcieli.	To być bardzo może a chociażby i nie nastąpiło, nic nie szkodzi, gdyż jak tylko królem zostanę, mogę nadać ci szlachectwo z przywilejem, że nic za nie nie zapłacisz żadnego hołdu składać nie będziesz. Ale co największa, że zostawszy hrabią, będziesz miał rycerską godność; i niech co chce będzie, muszę cię jednak tytułować waszą wielmożnością.	A co nie przystoi pani?	A co, nie mówiłam? Niewiniątko! Wiedziałam, że tak powie.	A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka dobra za swoje trzy grosze jak i ty! Ale, nauczyciel jaki, Żydom się wysługuje, z urzędnikami trzyma, o staję czapkę przed dziedzicem zdejmuje, a te mu wierzą!... Pyskacz jeden!... Wiem ja...	A skąd wy tutaj, piękna damo? A to spotkanie! A to gość!	Aha myślicie, że nie mam nosa?	Bogdajeś ty się był nie rodził.	Broń zawołał ciągnął zmienionym tonem, biorąc ze stołu nóż i upuszczając go pogardliwie nie mają ani porządnych ostrzy, ani końców. Zdaje mi się, że taki widelec byłby w razie czego lepszą bronią. Ale czy mogę chodzić z widelcem w kieszeni?	Ciągle mi to powtarzasz!	Conajmniej pięćdziesięcioletnia i wcale nie piękna, jak mówił mi Pathaud.	I wydziedziczasz pan wnuczkę bo zawiera małżeństwo, które panu nie odpowiada?	Jak Balcera miłuję, prawda A to im się pomysłów przebrało! Pogańskie zabawki, dzikie bestie ze siebie robić. I tyle tego! Chyba ze dwustu tych wilkołaków jedzie... Straszne sądy boskie!	Mną się nie krępujcie! King twierdzi, że ja i tak przekroczyłem już wszelkie granice!	Należy mu się nagroda za poświckie trudy, które znosi dla mnie. Żegnam pana i dziękuję za towarzystwo. Czy pan nigdy nie przypomni sobie Poświcia?...	Nic nie wiem, mówiłem tyle, co było w depeszy.	Nie mogłam więc wam służyć wczorajszego wieczoru, bo mnie szpiegowano... Jestem dotąd pod wrażeniem gniewu Pobożanina, który gdy zechce, jutro mnie odprawić może, wmówiwszy hetmanowi, że się tu na nic nie zdałam.	Nie przeraża go związek z wnuczką jakobina?	Nie trzeba. Znam już drogę.	Nie wiem. Byłam mała, byłam szczęśliwa. Dlaczego ja mam dobrych rodziców, jasny i miły pokój, i ciepły płaszczyk, i książki, i zabawki	Nie wierzę pani przyszłości nie oddałabyś pani bez uczucia, a uczucie nigdy tak nie rachuje i nie rozumuje.	Nie żałuj mnie więcej niż ja sam siebie. Dawniej było ci między nami nieźle i wojując w Armenii, tęskniłeś za Rzymem.	Nie, Józku, bynajmniej, byłeś sobą. Tylko ja nie umiałam na ciebie patrzeć inaczej niż przez pryzmat uczucia, które inaczej zabarwia rzeczywistość.	Nie... Naprawdę byłaś? A gdzie siedziałaś?	Odp.: To są bolszewicy i Niemcy. I Włochy.	Pani to chyba jest święta	Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?	Posądzasz mię o krótką pamięć. Ja to raczej mógłbym zarzut ten uczynić tobie.	Precz mi! To szelmy! Od Krzywonosa na wesele przyszli!	Raczy pan redaktor darować, że ośmieliłam się zabierać jego czas, tak dla nas drogi. Ale sprawa wielkiej wagi... Zmusiło mię to do śmiałości...	Tak pan to patrzy jasno na rzeczy.	Teraz? Skąd ta decyzja? Co się tu dzieje? Dlaczego przybyliście do stolicy nocą i nie zapowiedziani? Miasto trzęsie się od plotek. Czemu czcigodny ojciec nie chce z nikim rozmawiać?	To prawda, lecz ty jesteś w mym domu zawsze mile widzianym gościem.	Więc tylko z czysto osobistych pobudek; to zmienia dosyć znaczenie.	Z tego, com widział, wnoszę, że on umie dbać o siebie tak samo, jak i ty. Nie. Przyniosłeś nam szczęście i my chcemy wykierować cię na człowieka. Odprowadzę cię z powrotem do twego furgonu, a dzisiaj wieczorem przyjdziesz do mnie.	A juści; jego błogosławioną osobę miałem łaskę od Boga własnymi oczami oglądać, jego dobrotliwej mowy słuchać.	A może i czterdzieści	A później figa tym wszystkim Niemcom... Może też on o tej niegodnej zapomni i mnie po... ko...	Aha, a interes babki!	Albo udawali, że wierzą	Być może nic. Nadmiar inteligencji rozproszyłby się zapewne na głupstwa. Trzeba nieszczęścia, aby dokopać się w ludzkim umyśle do tych tajemniczych, przebogatych skarbów; aby mogły być wydobyte na światło dzienne, najpierw trzeba wysadzić skałę, która tamuje do nich dostęp. Więzienie spowodowało, że moje wszystkie umiejętności skupiły się w jednym punkcie; zamknięte w ciasnej przestrzeni zderzyły się ze sobą, a wiesz, że ze zderzenia chmur bierze się elektryczność, z elektryczności błyskawica, z błyskawicy światło.	Cicho, cicho, położę cię spać.	Czołem, panie Lgocki	Czy mam odejść?	Czy pan uważasz mnie za dość już biegłą w pisaniu rachunków?	Cóż mam robić?...	Cóż robisz tam na górze?	Do usług, panie dyrektorze.	Dziękuję ci... teraz bez strachu mogę pójść na spotkanie śmierci.	Fakt nabycia Strugi jest w takim razie bardzo niekonsekwentny.	Gajda ją przywiózł... Ją, kufer, pościel...	Gardzi pan?	Gdybyś był kapitanem, utrzymałbyś go na stanowisku?	Gdzie tu Klimatyka?	I dwa malutkie dla nas	Idź spać	Ja sama wiem, jaka jestem.	Jakto? ona?	Jednak?...	Już się do Częstochowskiej ochfiarowałamochfiarowac (gw.) żeby tylko. powrócił. Wójt obiecowałobiecował (gw.) dzisiaj..	Kali kazać, albowiem Kali jest mądry.	Kiedy ona ma jechać?	Mam swoją tajemnicę	Mamy cały gotowy zastęp kilkunastotysięczny, który pójdzie z nim do Pragi, na pole boju... i wywalczy mu koronę...	Miałem jeszcze prośbę do pana prezesa w imieniu kolegów.	Moje buty!	Myślę, że mnie posłucha, gdy jej powiem, że taka jest moja wola...	Na korzyść Żydów dla wzbogacenia salonów pana prefekta Worms-Clavelin, Izraelity i masona. Pani Worms-Clavelin kocha się w antykach. Za pośrednictwem księdza Guitrel nabyła kapy od trzech wieków przechowywane w zakrystii kościoła w Lusancy i, jak mi mówiono, pokryła nimi stołki, tak zwane pufy.	Nałóżcie tłumiki na wasze ryje!	Niedoczekanie	Nigdy!	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	O pani.	O! tam są jeszcze inne pokoje. Na czas pobytu męża dobiorę więcej izb.	Ooooo!	Orłowska	Pamiętaj, że w przyszły czwartek wieczorem powrócisz do krainy Olesia i Alfonsa!	Pan dziś będzie u babki?	Procentu trzy kopiejki, razem dziesięć	Przekleństwo mi, Żydowi. Śmierć mi, Żydowi.	Rodzaj adwokata w mnisim kapturze Jest tam jakaś podła nora w pobliżu cmentarza św. Pawła, a w niej instytucja zwana Doctors’ CommonsDoctors’ Commons a. College of Civilians obejmujący XIII i XIV w. okres panowania: Edwarda I (lata 1272–1307), reformatora administracji królewskiej i prawa zwyczajowego (common law), które zostało skodyfikowane w statutach z 1275 i 1285 r., Edwarda II, pod którego rządami (1307–1327) nastąpił rozwój instytucji parlamentarnych oraz Edward III, króla Anglii w latach 1327–1377, inicjatora wojny stuletniej, który kontynuował reformy prawodawstwa i systemu rządzenia., kopalniana robota, rozstrzygają się też tam sądy nad testamentem i małżeńskimi kwestiami, sprzeczki okrętów z barkami.	Szczęśliwy! powtórzył August ze śmiertelnem zwątpieniem w głosie, i powiódł ręką po oczach przed któremi przedmioty mięszały się, ćmiły i drżały.	Słucham.	Tak, wszyscy kręcą ze mną Ten orzyna mnie na lożach, tamten wzdraga się wziąć pięćdziesiąt abonamentów dziennika. Postawiłem Operze ultimatum: sto abonamentów, cztery loże na miesiąc. Jeżeli przyjmą, mój dziennik będzie miał ośmiuset abonentów rzeczywistych, a tysiąc płatnych. Znam sposoby wydobycia jeszcze dwustu: w styczniu będziemy mieli tysiąc dwieście...	Towarzysz ze Zbaraża.	Trlombka! Dziadziu, dać Jasiowi trlombkę	Wydać hełmy i maski gazowe.	Zabobony	Zaraz tu będą Indianie	Zdawało mi się, panie, żeś na mnie zawołał.	Żyją i rosną na tęgich marynarzy. Gdy wasza dostojność zostaniesz świątobliwością może niejeden z nich będzie prowadził twoje okręty.
Zamach skrytobójczy na ministra!...	A Aprasz śpi u ogniska bo od dziś przestał być wodzem naszym! Podniósł rękę na mnie i upadł! Patrz oto Aprasz, który mnie, mnie chciał miéć swoją żoną i niewolnicą! Skiń mu głowę lub pluń na niego, jak chcesz, a nic ci już nie zrobi, bo przestał być silnym!	Ach, moja droga, i on w takim wypadku nie zasługuje na zajmowanie się nim.	Ale broń Boże komuś! Tak samej sobie o zmroku. Zresztą, może bym już nie potrafiła. Od klasztoru nie grałam nigdy.	Ależ... ja nie rozumiem...	Bo sami powiedzcie, czego napadacie na biednego barona za to, że mu się podobała taka właśnie, a nie inna?	Czy ja sama podałam? Zaraz! Sama pobiegłam do kuchni, jak panna Karusia objawiła swą wolę, że napiłaby się wody żeby zaniosła tackę do pokoju i żeby podała pannie Karusi, bo sama poszłam zamknąć spiżarkę. Nieraz się tak zostawi spiżarkę na dwie minuty, a potem tego brak, tamtego nie ma. Kto wziął, kto ruszał nie wiadomo.	Dla Boga! zła wam nie życzę, aleście mojego smutku nie umieli uszanować.	Je ne peux pas boireje ne peux pas boire (fr.) powiedział ale ja nie., jedno cassis, to moja norma, i to nie co dzień.	Jeszcze zauważysz, mój Harvey’u. Jeszcze zauważysz... gdy skończysz wyższą szkołę. Alboż ja tego nie wiem? Alboż ja nie znam tego wyrazu na twarzach, mówiącego, iż uważają mnie za... za „groszoroba”, jak oni tutaj to określają? Mogę ich pokruszyć na miazgę... tak... lecz nie mogę zajść ich tak, by im dopiec do żywego. Nie mogę powiedzieć, jakoby oni bardzo, bardzo mnie wyprzedzali, jednakże czuję, iż sam jestem bardzo, bardzo w tyle. Teraz ty znalazłeś się w szczęśliwym położeniu... znalazłeś sposobność pokazania, kim jesteś. Możesz chłonąć w siebie wszelką wiedzę, jaka jest wokoło, i będziesz żył z ludźmi, którzy robią to samo. Oni to będą czynić najwyżej dla kilku tysięcy rocznie; ty zaś pamiętaj, że czynisz to dla milionów. Nauczysz się na tyle prawa, by mieć pieczę nad swym własnym mieniem, gdy mnie już nie będzie na tym świecie i gdy będziesz musiał być solidny w stosunku do najwybitniejszych ludzi (z czasem mogą ci się przydać); nade wszystko zaś powinieneś uporać się ze zwykłą, pospolitą wiedzą książkową. Nic tak nie popłaca w naszym kraju jak ona, Harvey’u, i to z każdym rokiem więcej... zarówno w polityce jak w interesach. Przekonasz się o tym...	Jeżeli pan jesteś moim prawdziwym przyjacielem, jeżeli drogi jest panu mój spokój, nie będziesz się temu sprzeciwiał...	Morze jest niespokojne, wiatr mocny; ale nie przestrasza mnie przebycie dwudziestu mil w lekkim czółnie „Nautilusa”. Jużem tam poprzenosił tajemnie nieco żywności i kilka butelek wody. Zresztą, jeśli mi kto zechce przeszkadzać, będę z nim walczył; zabić się dam, a nie zostanę.	Myślałam, mówiła Wanda, że nie będzie źle z mej strony, jeśli przyjdę tutaj aby pożegnać pana słowem gorącego życzenia, aby uścisnąć ci rękę raz jeszcze, i powiedzieć: bądź szczęśliwy!	Nabożeństwo nie jest tak bardzo pilne ale jest tu inna historia, zwłoki niecierpiąca, do której waszmość zapraszamy.	Nie Beniaminie, wtedy pożałowałam tylko piękności twojej; obrazka mojego	Nie ma o czym mówić	Nie poznaje mnie pan?	Nie wiem! żyć mi ciężko! wolę skończyć niż dźwigać to brzemię...	Nie śpisz, dobrodzieju, nie śpisz, a żebyś się jeszcze lepiej przekonał, toć powtórzę cum omnibus tituliscum omnibus titulis (łac.)	Nie, nie mogę... mam smutne obowiązki w tym czasie. Muszę...	Nie. O, bądź dobra, zajrzyj tu na górną półkę. Zdaje się, że przywalili go GriegiemGrieg, Edvard Hagerup (1843–1907)	Nie... a po co?... odpowiedziała po prostu.	No i pan, zdaje się, nie martwi się tym zbytnio?	O mnie? Nie przypuszczałem, by moja osoba mogła być interesująca o tyle...	O! tajemnica nie do mnie należy, nie mogę więc mówić o niej z panem.	O! to najmniejsza, nie kłopocz się tem wcale mąż mój posiada pięć czy sześć waliz rozmaitych, wybierzesz sobie najlepszą. Jest tam jedna mianowicie, którą szczególniej lubił brać do podróży i która jest tak ogromna, że światby w nią można zapakować cały.	Od rana wstałem, bom myślał, że przyjdziesz Kazałem się jednak po południu znów położyć do łóżka. Plecy mnie bolały i głowa i byłem zmęczony. Czemu nie przyszłaś?	Roboty wam nie brak: macie strajk we żniwa, macie co niemiara ludzi ciemnych do obrabiania, będziecie mieli ważny skład do przypilnowania, macie gminy do wyprzątnięcia z łajdaków. Czego wam się zachciewa? To jeszcze mało?	Tak, ale nie puszczę tego płazem!	Tak, to prawda; lecz chociaż sam jesteś, dokonałeś już wiele i dokażesz więcej, nie wątpię o tem... Jednakże sądzę, że potrzebujesz przewodnika w karjerze awanturniczej, jaką sobie obrałeś, bo, jeżeli się nie mylę, przybyłeś do Paryża, powodowany zuchwałą myślą zrobienia majątku?	Tatusiu ja na barana, mnie weź, mnie. Fela nie była grzeczna.	To niczego nie dowodzi. Znamy wszyscy jego usposobienie awanturnicze; mógł był łatwo wybrać się w dalszą drogę, nie uprzedziwszy nikogo.	U ciebie, ale nie u nas Od chwili, gdy tu wszedł, bacznie go obserwuję.	Uważam, że Bergotte i moja żona są bardzo surowi Uznaję, że Norpois nie może pana zbytnio interesować, ale z innego punktu widzenia jest to figura dosyć ciekawa, dosyć ciekawa jako „amant”. Kiedy był sekretarzem w Rzymie miał w Paryżu kochankę, za którą szalał; otóż znajdował sposób przyjeżdżania dwa razy na tydzień po to, aby ją widzieć dwie godziny. Była to zresztą kobieta bardzo inteligentna i czarująca w owym czasie; obecnie już matrona. I miał prócz tego wiele innych. Ja bym oszalał, gdyby kobieta, którą bym kochał, mieszkała w Paryżu, a ja w Rzymie. Ludzie nerwowi powinni by zawsze kochać, jak mówi lud, „poniżej siebie”, tak, aby kwestia materialna czyniła kochankę zależną od nich.	Za zakrętem wojsko idzie od potoku!... Dla Boga! czy nie Szwedy?!	A byłżeś nim?	A co on chciał?	A gdzie on jest?	A pobierzem?	A skąd! Wiesz przecież dobrze, że podarłem papier w drobne kawałki.	A teraz pomódlmy się za jego duszę.	A więc jeśli zechcesz mi pomóc, jutro, tak, jutro zacznę... Tymczasem dobranoc.	A zkąd go nabrać? Jadę ze Stawisk od młyna.	Aj, aj! Taki wielki dwór! Taki piękny dwór!	Ale gdy więdnąć przyjdzie, to smutniej zwiędną to były także słowa mojego instynktu.	Ale i Dębicki będzie z nami	Chwała Bogu i królowej Jadwidze! Teraz będziecie zdrowi.	Co też pan mówi, drogi hrabio! Wrócił pan z księżyca?	Czego sobie życzysz, mój drogi? Tylko prędko. Streszczaj się jak możesz.	Cóż z tego?	Dla czegożeś krzyknęła?	Dlaczego? Zabawa, LudGmin ma również swe zabawy, zbliżone do naszych.	Do kata! Naprawdę spałem?	Dobrze, jeśli mogę sądzić z tego, co sam widziałem.	Dobrze, zastanowię się.	Figa	Gdzie Marysia? Dajcież ją sam!	I mówi?	I to możliwe.	Idźmy za nimi może złapiemy którego.	Ja bym chciała mieć twoją fotografię, Will, ty dzisiaj mocno wyglądasz	Ja uchylę!...	Jak to zrzekasz się swojej części zysków?	Jak to?...	Jakże pani chcesz, aby w niej mieć wiarę po takiem postępowaniu? zawołał Pobożanin.	Jestem gotów spłacić je, od dawna... Ale skąd pani wie o nich?...	Jestem pewna, że oni we dwóch coś knują przeciwko pani	Jesteśmy teraz wszyscy, tak, jak chciałam	Każdemu mogą ukraść. Tak jakby to pierwsza na świecie kradzież.	Kiedyś były wielkie ale co będziemy się spierać.	Kobyle syny!	Kładzie ręce	Ma się tak mało rozrywek na prowincji	Mamooo!	Może pani wybrała takiego...	Może zrobić wywołanie?	My trzy będziemy gotowe za chwilkę	Mówisz dziwaczne? Dlaczego?...	Nazwisko pańskie?	No, a jakże z tobą będzie?	O! Cóż się stało?	O, to wybornie!	Och!	Organem tego nowego środowiska będzie „Tygodnik Niezależny”.	Osiemnastu?...	Przecie ten, bożek piękności... A jaki bogaty... Pani, dał Stanisławowi parę... co mówię	Spadają z nieba, mój drogi; z nieba prościuteńko.	Słowo honoru, że mówię poważnie. Pójdziesz ze mną, żeby pomóc mi je wyciągnąć?	Słuchaj, tyś wtedy mówił o jakiejś książce ze sztukami.	Taak! Właśnie tak opowiadał mi tato... Mój ojciec jeszcze wtedy żył.	Tak, Najjaśniejszy Panie, pan baron Dandré	Tak, tak! wie o tem najmniejsze nawet dziecko.	To gorzej aniżeli z Chowańskim!	Usiądź, Krzychu. Jestem do twojej dyspozycji.	Wieczorem się wykąpię.	Wolę ja nadmiar świniopasów niż nadmiar mądralów.	Wspominałem coś, ale tylko ogólnie, jak sądzę.	Właśnie teraz się sprawa waży Mieszczanie chcą się bronić. Co za czasy! Ludzie nikczemnych kondycjiludzie nikczemnych kondycji tu: odwagi, chęci do walki. niż szlachta i żołnierze.	Zapewniam cię że oddałby mi cały majątek...	Zbój o prawo pyta! Nauczy was kat prawa, idźcie do kata!
Coś takiego! Mam wszystkich przeciwko sobie. Chcecie się bawić we wspaniałomyślność wobec tych nędzników? No, niech i tak będzie. Żebyśmy tylko tego nie pożałowali!	Skąd ty wiesz o tym, coś o tamtych dwojgu Michałowi powiedziała?	Pan Ofman mówi, że Polacy są narodem skazanym na zagładę, i ma słuszność. O! to jest mądry człowiek! Ty nie wiesz, Berta, co on za kolosalny zrobił interes; kupił od jednego szlachcica hurtem las, same stare dęby zdatne na maszty i na budulec	To prawda, że masz prawo do nagrody. Ale powiedz mi, czy ten odgłos nie jest podobny do tego, jaki wydają wieloryby, wyrzucając wodę przez nozdrza?	A cóż mnie to wszystko, do licha, obchodzić może?! tu: kelner, u którego opłaca się rachunek., by wyrównać rachunek. Po chwili szedł już nerwowym krokiem wzdłuż esplanadyesplanada	Ba! Twój stryj, panie Dawidzie, nie zawsze był stary a także, co może więcej cię zadziwi, nie zawsze był brzydki. Błyszczał ci on niegdyś urodą i wytwornością! Ludzie w drzwiach stawali, by nań popatrzeć, gdy przejeżdżał na rączym rumaku. Widywałem to nieraz na własne oczy, a wyznam szczerze, iżem nań pozierał nie bez zazdrości, jako że sam byłem prostym chłopczyną i synem prostego człowieka... zaś w owe lata wynikało stąd: Odi te, qui bellus es, Sabelleodi te, qui bellus es, Sabelle	Jest jeden sposób: wnieś pan podanie do ministra sprawiedliwości.	Na co zdadzą się więc dzieci! Przecież ja kocham żonę. Szczęśliwie, ona jest trwała kobieta. Urodzona La Bertellière.	Nierad on siedzi, moja duszko, cóż gdy trzeba? Ale mi dziś kabała powiedziała, że rychło wróci. Proszę malinek, niech smakują.	Wolę ci pozostawić zupełną swobodę działania i sądzę, że tak będzie lepiej. Teraz nie wierzysz w duchu, bym popełnił zbrodnię i przyjaźń twa jest bez zmiany. Dalej myślisz, że gdyby to nawet nastąpiło, sprawa będzie drobiazgowa, tak że sumienie pozwoli ci przebaczyć mi. Gdyby atoli w określonym terminie ktoś popełnił istotnie wielką zbrodnię, przybiegniesz niewątpliwie, żądając wyjawienia czynu. Oczywiście odmówię odpowiedzi, ty zaś uznasz to za wyznanie i z obawy wspólnictwa pospieszysz zdradzić całą rzecz.	Co do mnie, panie Don Kichocie możesz być pewien i przysięgam ci na wszystkie świętości, że ani królowi, ani żywej duszy, ani diabłu nawet, choćby się skręcił i pół słówka nie pisnę; przysięgam ci tak, bo się tej przysięgi nauczyłem z romansu o plebanie przedstawiającym królowi złodzieja, co mu ukradł sto dublonów i wygodnego muła człapaka.	A co się tycze naszego projektu względem Lorki, rzekł Poręba: także zawczasu należy przedsięwziąć środki... Panna ma muchy w nosie...	A cóż to ja koczur jestem, hajduczku, żebym za tobą po dachach łaził? Tak to mi płacisz za to, że cię kocham?	A toż panicz wie że o czwartej pani już nie śpi.	A z żydówkąż tą kochaną co uczyni? zapytał gniewnie Maciek	Chciałbym być w Paryżu, kiedy pan tam przyjedzie. Odwdzięczyłbym się wtedy panu w miarę możliwości za gościnność, jaką pan mi tutaj zaofiarował.	Cierpienie, Ogień tu: żywe pochodnie.... Przybiorą ich w bolesne tuniki napojone żywicą, przywiążą do słupów i podpalą... byle tylko ich bóg nie spuścił na miasto jakich klęsk... Semaxii! To straszna kaźń.	Co za łotry Za mną, przyjaciele, zobaczymy, czy Van Gould wywinął się z objęć śmierci, czy też dosięgła go za jego przewiny surowa ręka sprawiedliwości.	Czy pan jest pewien płatności?	Ha, to świnie zdrożeją, bo jaki taki chciał będzie wsadzać do karmika.	Hańba nie chwyta się nazwiska takiego jak twoje. Będziesz wdową, wdową po szaleńcu, ot i wszystko. Pójdę dalej; zbrodnia moja nie będzie hańbiąca. Może do tej pory prawodawca-filozof zwalczy przesądy epoki i uzyska zniesienie kary śmierci. Wówczas jakiś życzliwy głos wspomni jako przykład: „Ot, pierwszy małżonek panny de la Mole był szaleńcem, ale nie był niegodziwym człowiekiem, zbrodniarzem. Niedorzecznością było strącać tę głowę...” Wówczas pamięć moja nie będzie bezecna, przynajmniej po jakimś czasie... Twoje stanowisko w świecie, twój majątek i, pozwól sobie powiedzieć, twoja genialna inteligencja, stworzą panu de Croisenois, skoro zostanie twym mężem, rolę, do której sam nie byłby zdolny. Ma jedynie urodzenie i odwagę, a dwa te przymioty, które tworzyły pełnego człowieka w r. 1729, dziś, o wiek później, stały się anachronizmem i rodzą jedynie pretensje. Trzeba czegoś więcej, aby dziś stanąć na czele francuskiej młodzieży.	Jesteś szlachetną dziewczyną Te listy nie należą do Zosi, ale do Łabęckiej, która przychodzi tu ze mną przyznać się i uwolnić niewinną koleżankę...	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	Na nic, nie na nic gdyż nikt lepiej nie upilnuje, aby żywność do fortecy nie przychodziła.	Nie! Z jakiegoż to powodu miałbym jej dopomagać? Czyż winienem jej wdzięczność? Wszystko, co dla mnie uczyniła, obróciło się na moją zgubę.	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	Patrz, Ludko, tam jest Męka Pańska. Siądźmy pod figurą, a jak będzie ktoś przechodził, spytamy, czy jeszcze daleko?	Przemoc, Rodzina wykrzyknął raz do Jagustynki.	To mi będzie przeszkadzał.	To nie może być, bo my kołujem, by Upitę ominąć, a z Upity prosta droga, jakoby kto sierpem cisnął. Choćby ruszyli dniem później, dwoma nawet, to jeszcze by mogli być w Birżach przed nami i drogę nam zastąpić. Toż my do Szawlów teraz dopiero jedziem i stamtąd będziem do Birż prostować, a trzeba waćpanu wiedzieć, iż z Upity do Birż bliżej niż z Szawlów.	Trudno i ciężko jest zrzucać s-s-skórę!	A jeżeli nie?	A pieniądze gdzie?	A to czemu się buntujecie? Przyjdzie król, bójcie się króla. Kniaź Jarema także był wam jak ojciec...	Ach! Więc tak się na to zapatrujesz?	Ach, więc już ciotka dziadzia przekabaciła. Winszuję!	Ale gdy koniecznie trzeba?	Ale gdzie?	Ależ... ależ ja...	Bo to byłoby absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.)	Chcesz rady, kapitanie?	Chwała jej i cześć!...	Chyba o wojnie z Krzyżaki mówicie, bo czegóż by wam więcej trzeba?	Cicho bądź!	Czekajcie, zaraz przyniosę	Czyż niegodni jesteśmy tego zaszczytu?	Człowiek okryty łaskami waszemi, którego cała rodzina winna wszystko Najjaśniejszego Pana ojcu i jemu. Niewdzięczność i zuchwalstwo bezprzykładne...	Cóżeś z nią mówił?	Dajmy spokój twoim przywidzeniom, Karolu. Chciałeś mówić ze mną o Krzysztofie.	Gdzieżeście go zostawili?	I nie męczyło to pana?	Jak widzisz nie wyszłam za mąż ani się też za mąż wybieram. Oto moje zdanie.	Jaka panna?	Janko miły nie unoście się. Nic to nie pomoże. Niedoścignione są wyroki Boże! My we dwu czy w kilku nie przemożemy kapituły! Oni go obiorą!	Jestem pewien, że nie.	Jestem żyw Ale nie aściaści (daw.)	Kiedy się pani Linde wprowadzi?	Któż to... my?	Lily Valley, bogowie morscy, czyli trytony, przyszli złożyć ci hołd. Mam ci przekazać, że od tego czasu, gdy Wenus wyłoniła się z morskiej piany, żadna artystka nie zrobiła na nich tak wielkiego wrażenia jak ty. W dowód swego podziwu przysyłają ci te trzy perły. Spójrz.	Ma suchoty! dodał ktoś trzeci.	Milcz, jesteś głupiec	Może woda je zniosła?	Możemy go z łatwością skonkretyzować. Jeżeli, przy dotychczasowych postępach epidemii, Paryż za miesiąc nie będzie w naszych rękach, uznaję się za pobitego.	Mylisz się. Najwięcej mnie obchodzi, by mój mąż był człowiekiem, którego mogę szanować.	Nie daj Boże!	Nie może pani mówić tak o Joasi Ona przecież z panem Kazimierzem była na kolacji... wtedy...	Nie uwierzę	Nie wierz pani temu. Służba w pańskich domach była leniwa i niedbała: psy wasze prawdopodobnie mało z tego korzystały, a resztki chleba szły w pomyje lub w śmietnik. Czy pani wiesz, ile chleba marnuje się na świecie tym sposobem?	Nie.	Nie. Mnie wcześniej zgarnęli bolszewicy. Uciekłem im przez Szwecję, później ukończyłem studia na Uniwersytecie Warszawskim.	Nie...	Nigdy	No, chodź	O, tak, widziałem, panie sędzio... Ulicą Karme­licką szedłem, kryjąc się pod ścianami domów, bo ku­le, panie, tak gwizdały, jak pod Łowczówkiem, w noc pamiętną, kiedyśmy z Dziadkiem, panie...	Och, jak to panu łatwo powiedzieć!	Permesso?	Pod każdym względem	Przecież za starego wyjść nie może, bo jeszcze żonaty Młody Korkowicz?... Wcale trafny wybór. Blondyn, tęgi chłop i ma głupią minę; powinien być dobrym mężem.	Przypuszczam, że jabłoń ta musiała przed laty wyrosnąć z przypadkowo zgubionego nasienia I jak to dzielne, zuchwałe drzewko wyrosło tu, rozwinęło się, samotne pośród obcych!	Pójdziecie na dno!	Słucham ochoczo	Tak	Tak. Na zawsze.	Teraz przekonywam się, zawołała Julja, że pan polubiłeś to miejsce jak my.	To se miesckichmiescki (gw.)	Tym lepiej dla pani	Tysiąc pytań!	U kogo pani byłaś?	W dębowej szafie za łóżkiem.	Wasza Wysokość czy przekręcić magota na lewo?	Więc cóż z tego?	Wstawać, ubierać się.	Z największą przyjemnością!	Zapytaj kogokolwiek na wielkim placu targowym.	Zgadłaś, możemy za parę dni jechać.	Znalezione?	Znowuj bąk ją jakiś ukąsił!	Zobaczysz... przekonasz się, że będziesz zdrów...	Żadnego ale, mój chłopomanie. Jeżeli chcesz, mogę cię jeszcze raz przekonać, że to są osły.	„Szanowny panie i drogi przyjacielu...”
W gefechcie niejeden narobi w portki Niedawno temu opowiadał nam pewien ranny kolega w Budziejowicach, że jak szli do ataku, to się zerżnął trzy razy z rzędu. Naprzód, jak wyłazili z dekunków na przedpole, przed zasieki z drutu kolczastego, potem, gdy zaczęli forsować zasieki, a po raz trzeci, gdy doszło do walki na bagnety i Moskale biegli krzycząc „ura”. Potem zaczęli wiać nazad do rowów, za dekunki, i z całej tyraliery nie było ani jednego, żeby mu się taka rzecz nie przytrafiła. Jeden zabity, który leżał na dekunku nogami na dół, a któremu w czasie ataku szrapnel ściął gładziutko pół głowy, też musiał w tym ostatnim momencie zdrowo się zerżnąć, bo ze spodni spływało toto do dekunków razem z krwią. A ta połówka jego głowy, razem z mózgiem, leżała akurat pod tym. Człowiek nawet nie spostrzeże, jak i co, a już się stało.	Siostro! Lawinio! Wiąże się to z obecną naszą rozmową. W to, co do ciebie należy i w czym wprawniejsza jesteś ode mnie, mieszać się nie myślę, ale w tym znów mam głos swój i zdanie. Otóż, powtarzam, dla obu stron lepiej byłoby, jeśliby matka Dory a żona brata naszego Francisa, od razu postąpiła otwarcie. Wiedziałybyśmy, czego się mamy trzymać. Powiedziałybyśmy jej: „Prosimy cię, nie zapraszaj nas nigdy” i wszelkim nieporozumieniom położony byłby raz na zawsze kres.	Kajać się, ojcze Ogrynie? Z jakiej zbrodni? Ty, który nas sądzisz, żali wiesz, jaki napitek wypiliśmy na morzu? Tak, dobry sok upoił nas i oto wolałbym żebrać całe życie po progach i żyć ziołami i korzonkami z Izoldą, niż bez niej być królem pięknego królestwa.	Wiemy wszyscy, jak pan stara się udowodnić sam przed sobą siłę swego ducha i dźwiękowych kombinacji. Ale to trochę nieczysta sprawka z tą siłą ducha właśnie. Gdyby nie emocjonalne działanie samych dźwięków...	Strzeżcie się pokusy!... Gdyby dziś faraon wyciągnął rękę po Fenicję, za miesiąc armie asyryjskie, przeznaczone na północ i wschód, zwróciłyby się na południe, a przed upływem roku konie ich pławiłyby się w Nilu...	Aha, gadajcie, ile wola; na nic się to nie przyda; nam życie miłe.	Ale ojczyźnie się przysłużę!	Ba, chłopak musi wziąć się w kupę, aby nadrobić stracony czas Skończyć z promocją to niewiele. Zjecie śniadanie ze mną?	Bezwstydna dziewczyno! Pocałował cię, a to mi się podoba...	Będziesz pani miała od jutra kobietę do usług, która stawi się na każde zawołanie.	Co będzie z nami? Dokąd się udamy?	Dobrze, baronie, ale co się tyczy Ludwika badeńskiego nie znajduję nic. Zresztą w owej epoce sądzę, że w ogólności sztuka wojenna...	Hennicke... spodziewam się, że my z sobą zawsze.	Kiedy ja ją zobaczę! kiedy się dowiem, co się z nią, z matką i Kaźmirzem dzieje?	Najpewniej nie. Ponieważ jednak tu się urodziłeś, tu są twoje obowiązki, tu żyć musisz...	Naszego krewniaka który Bogdaniec w zastawie trzyma. To muszą być jego bory, ale chyba niedawno je kupił.	Nie podajemy à la carte, ceny są stałe. Czy dużo się je, czy mało, czy zamawia się dziesięć dań czy jedno, cena jest zawsze ta sama.	Nie... To było gdzie indziej... Nie wiem gdzie, ale zdaje mi się, że to wspomnienie łączy się z pięknym, słonecznym dniem i jakąś religijną uroczystością... panna Valentine trzymała kwiaty w ręku; malec uganiał się w ogrodzie za pięknym pawiem, a pani znajdowała się w altance. Proszę mi pomóc. Czy to nic pani nie przypomina?	Nigdy, przenigdy nie ożenię się z waćpanią! Raczej wyrzeknę się korony królewskiej!	No to na zdarNo to na zdar odpowiedział Sagner i wyszedł przed gmach dowództwa stacji.	Ot, i moje spoczynki Teraz dopiero zacznie się prawdziwa robota.	Piotrze, panicz zamieszka w zielonym gościnnym pokoju. Zaprowadź tam panicza i wróć do mnie.	Przepraszam prawa przyrody pozostawcie panowie łaskawie nam. My się także nie wtrącamy do waszych dogmatów.	Słowo daję, lepiej by było, żeby nie został bo potem to nie da się do niego nawet przystąpić.	To mi się podoba.	Trzeba by się przekonać, czy nie bawi w Londynie.	Upiłem się	W takim razie jesteś szalony, kapitanie. Przy tej gospodzie jest ogród, wyjdziemy ogrodem i wymkniemy się przez winnicę. Odprowadzę cię; jestem stary i bez broni, ale jeśli spotkamy jakichś nieprzychylnych ludzi, pomówię z nimi i pomogę ci bodaj zyskać na czasie.	Wszak pan wie, co mi polecił Holmes... Przykro mi, że się panu narzucam, ale nie mogę puścić pana samego na trzęsawiska.	Zbyt ogólnikowe... Co znaczy na przykład: „Należy zapobiegać zbyt pośpiesznym decyzjom w przyznawaniu subsydiów stowarzyszeniom”... O, tu, punkt siódmy?... Przecie to rozumie się samo przez się. Zanadto ogólnikowe. Albo punkt dziewiąty: „Trzeba pomoc finansową ograniczyć do niezbędnego minimum”... To i tak jasne. Albo co znaczy... Nie, proszę pana... Hm... Jeżeli pan zechce opracować szczegółowy memoriał, będę panu wdzięczny.	A ja nie chcę, żebyś na mnie patrzałpatrzał	A juści!	A któżby to mógł lepiej wiedzieć ode mnie? Mieszkałem z nim prawie przez drzwi... Ach, mój Boże! Zaledwie rok po zniknięciu syna staruszek umarł.	A nie będą jej miłość swarzyć?	A nie popuśćcie jeno ze strachu gromada. jakiś głos.	A tak, droga... bardzo zła...	A teraz, mój chłopcze, zaprowadź mnie do kapitana.	A tobie w to graj! Teraz choćbyś dziesięć razy na dzień strzelił, to powiesz, że to młody z Gawronek tak proch psuje.	Ależ, moi panowie tak drobna rzecz nie potrzebuje tylu waszych trudów.	Aron?	Bardzo mi to pochlebia	Bardzo słusznie Ale co będzie z czółnem?	Bardzo ładnie, ale zapominasz, że ja już wtedy nie żyję. I, w dodatku, leżę jak byk na środku sceny.	Bo nie chciał zapewne zasmucać pani bolesnym wyznaniem...	Co pan mówi? Zwłoki...	Czarnego psa nie wymyjesz do biała. Czy to on pierwszy raz pijany?	Czarny Korsarz.	Czy Rzym to takie piękne, jak powiadają?	Czy ksiądz wie, w jakim celu hrabia kupił dom w Auteuil?	Czy masz jakie specjalne życzenie?	Czy wiesz, jak długo spałeś w podziemiu?	Dziękuję Takie słowa w twoich ustach wiele dla mnie znaczą. Co zatem zamierzasz?	E... nie przyjdzie, ale na to, aby nie przyszła, trza choremu wielkiego silentiumsilentium (łac., r n.) poczytany (daw. krótka forma przym.), uznany za coś a. za kogoś. za umarłego. My będziemy po nim płakały i oficyjery będą płakałyoficyjery będą płakały	Gdzieżby, Józieńku, na wsi, na wychowaniu.	Hum!	I przez chłopa jesteście, jak drugie.	Iduwą uwą ą.	Idź do diabła z twoimi młynami jakiż stosunek mogą mieć one z tą przyłbicą?	Istotnie, bardzo ładny pokój...	Ja z wędrownymi aktorami?...	Jabłoń... w takim ustroniu!	Jak nie ma boleć! kto cały dzień stęka, piszczy, narzeka jak wy, musi w końcu napytać biedy.	Jak powiadasz?	Jednakże gdyby... nie zmieniż czas tego serca, które mnie taką napawa rozkoszą?	Kiedy, widzicie, ja nawet wolę.	Kto cię uderzył przez twarz?	Kto z nas ich nie popełnia!...	Ludzie lubią o dawać to, czego najwięcej potrzebują sami. Nazywam to przepaścią dobrodziejstwa.	Mam wroga...	Naprzód zatem.	Neužmiršiu!	Nic nie chcę słyszeć o filantropii!	Nie pójdziemy do parku?	Nie wiem.	Nie, Leszku Ty patrzysz na moje braki pobłażliwie, bo mnie kochasz.	Nie, wkładam lakierki i idę na bal!	Nie, zbyt mało ją znałem w Mediolanie, a powiadają, że wy, podróżnicy angielscy, podlegacie nieco utracie pamięci, skoro przebędziecie z powrotem La Manche.	Nie.	No tak. Tu na tych krzesłach. Siadał okrakiem jak na konia i przeskakiwał z jednego na drugie. Potem wybiegł tamtymi drzwiami. Kto to? Czy może twój młodszy braciszek? Ogromnie do ciebie podobny. Tak musiałeś wyglądać, mając lat osiem.	O ile wiem, tylko w jeziorze Fusaro można znaleźć lampredy takiej wielkości	Owszem. Zamieszkaliśmy w małej wiosce w pobliżu Kadyksu, gdzie nie mogliśmy spotkać nikogo znajomego...	Pan jesteś odwiecznym przyjacielem mego bratanka żałuję, żem nie miała przyjemności znać pana dawniej.	Panienko jakkolwiek jeszcze jasny dzień na dworze i właściwa godzina wieczerzania jeszcze nie nadeszła, trzeba, żeby kucharz puścił w ruch rożen i pokazał nam, co umie. Jak prędko będziemy mogli zasiąść do stołu?	Pewno?	Pobożność, Niedziela	Powiedziała to ciocia?	Przyślę w niedzielę państwu swoje konie, dobrze?	Prócz Knollowej i Baronowej	Skądże ty weźmiesz cukru? Oszalałaś?	Tak jest Marjo, zawołał z zapałem Jan porywając jej rękę, ciebie kocham, ciebie jedną. lecz kocham ciebie	Tak jest.	To możemy jeść figi i te duże dynie, co rosną na drzewach, a Kali nałapie zawsze ryb.	To niemożliwe!	Ty, Madziu, kochasz rodziców?	W porządku	W takim razie nie pracujcie. Będziecie zarabiali pieniądze bez pracy.	W „Journal de Rouen”.	Więc powiem wam, co zrobimy Mówicie, że jesteście praczką z zawodu; to doskonale. A ja, jak widzicie, jestem maszynistą; jasne jak słońce, że mam okropnie brudną robotę, człowiek nie może nastarczyć koszul. Oj tak! Moja żona rąk nie czuje od ciągłego prania. Jeśli po powrocie do domu wypierzecie kilka moich koszul i odeślecie mi je, zabiorę was do parowozu. Właściwie nie wolno nam robić takich rzeczy, ale nie bardzo na to zważają w naszym zapadłym kącie.	Właśnie. I owszem Ale potem myśmy wrócili, a on powiedział, że musi pójść z wizytą do Bezogonka. I poszedł. A myśmy wrócili	Zwieźliście już kapustę, co?
Wiem, że się tego nie wyrzekniesz, póki będziesz mogła występować w białej sukni, z rozpuszczonymi włosami i w klejnotach ze złotego papieru. Nie mamy lepszej aktorki od ciebie i wszystko przepadnie, gdy zejdziesz ze sceny Trzeba zrobić próbę dziś wieczorem; chodź, Amelko, odegrać scenę omdlenia, boś w niej sztywna jak pień.	No więc, właśnie ktoś mówił to wszystko mojej żonie, dodając, że jeżeli brat darowuje ten zamek naszej siostrze, to nie poto aby jej zrobić przyjemność, ale żeby ją „takinować”. „Charlus jest taki sprzyka”, mówił ów ktoś. Otóż wiecie państwo, Bréze to jest kąsek królewski, to może być warte kilka milionów, dawna siedziba królewska, jeden z najpiękniejszych lasów we Francji. Jest wiele osób, któreby się zgodziły aby je „takinować” w podobny sposób. Toteż, słysząc to wyrażenie w zastosowaniu do Charlusa, dlatego że chciał darować tak wspaniały zamek, Oriana nie mogła się wstrzymać, aby nie wykrzyknąć dodał książę przybierając z powrotem nadąsaną minę a zarazem spoglądając w koło aby ocenić wrażenie dowcipu żony (przyczem książę był raczej sceptyczny co do biegłości pani d’Epinay w historji starożytnej); rozumie kuzynka, to aluzja do Tarkwiniusza Pysznego, króla rzymskiego; idjotyczna zresztą, licha gra słów, niegodna Oriany. A przytem ja, który, mniej wprawdzie dowcipny od Oriany jestem taktowniejszy od niej, ja myślę o następstwach; jeżeli fatalność zechce, aby to ktoś powtórzył bratu, będzie cała historia! Tem więcej że ponieważ właśnie Palamed jest bardzo wyniosły, bardzo dumny i drażliwy, skłonny do komerażów, trzeba przyznać, że „Takiniusz Pyszny” wcale dobrze go maluje. To ratuje powiedzonka mojej pani, że nawet kiedy się chce zniżyć do dość pospolitej gry słów, pozostaje „inteligentna mimowoli” i niezgorzej charakteryzuje ludzi.	I ja to sobie pomyślałam Ale potrzeba mi było czyjegoś potwierdzenia, aby wesprzeć swój sąd. Nie mogę się nigdy zdecydować nawet co do swego własnego wyglądu. Gdy tylko zadecydowałam, że jestem ładna, poczynam czuć z bólem, że nią nie jestem. Mam przy tym okropną, starą ciotkę, która stale mówi do mnie żałobnym tonem: „Byłaś takim ładnym dzieckiem. Dziwne to, że dzieci tak się zmieniają podrastając”. Lubię ciotki, ale nie znoszę starych ciotek. Mówcie mi, proszę, często, że jestem ładna, jeżeli wam to nie sprawi przykrości. Czuję się znacznie lepiej, jeżeli mogę wierzyć, że jestem ładna. A i ja wobec was będę tak samo uprzejma, jeżeli tego pragniecie	Ale obecnie światło, które barwi te wypadki, użycza im nowej fizjonomii. Porządek rzeczy, który uważałem niegdyś za nieszczęście, wydał może owe piękne przymioty, którymi chlubiłem się później. Filozoficzna ciekawość, wytężona praca, zamiłowanie do lektury, które od siódmego roku aż do mego wejścia w świat stale wypełniały moje życie, czyż nie wyposażyły mnie ową łatwością i siłą, z jaką, jeżeli mam ci wierzyć, umiem oddać moje myśli i kroczyć naprzód w rozległem polu ludzkiego poznania? Samotność, na jaką byłem skazany, nawyk dławienia swoich uczuć i życia we własnym sercu, czyż mnie nie obdarzyły zdolnością porównywania, rozmyślania? Nie rozpraszając się w służbie światowych podrażnień, które zdrabniają najpiękniejszą duszę i czynią z niej łachman, wrażliwość moja czyż nie skupiła się, aby się stać udoskonalonym organem woli wyższej niż pożądanie namiętności? Zapoznanyzapoznany (daw.) wielki poeta, stracony młodo podczas Rewolucji; idąc na gilotynę, uderzył się w czoło i wyrzekł słowa: „A przecież było tu coś” (Przyp. tłum.).: „Jest tutaj coś”. Czułem w sobie, tak mi się zdawało, jakąś myśl do wyrażenia, system do zbudowania, wiedzę do wyjaśnienia. O mój drogi Emilu, dziś, kiedy mam zaledwie dwadzieścia sześć lat, kiedy jestem pewny, że umrę nieznany, nigdy nie posiadłszy kobiety, o której posiadaniu marzyłem, pozwól mi opowiedzieć sobie moje szaleństwa! Czy nie braliśmy wszyscy, mniej albo więcej, naszych pragnień za rzeczywistość? Och! Nie chciałbym za przyjaciela młodego człowieka, który w marzeniach swoich nie splatał sobie wieńców, nie budował sobie jakiegoś piedestału lub nie roił tkliwych kochanek. Ja bywałem często generałem, cesarzem; byłem Byronem i znów niczym. To igrałem na szczycie spraw ludzkich, to znów spostrzegałem, że trzeba mi dopiero przebyć wszystkie góry, wszystkie trudności. Ta olbrzymia miłość własna kipiąca we mnie, ta wspaniała wiara w los, która może przeradza się w geniusz, o ile człowiek nie da sobie oskubać duszy przy zetknięciu z życiem tak łatwo, jak baran zostawia wełnę na cierniach, przez które się przedziera przez jakiś dziwny krój swego umysłu powziąłem postanowienie naturalne, mimo iż szalone; miało ono w sobie coś niemożliwego, co mi dodało siły. Był to niby zakład uczyniony przeciw samemu sobie, zakład, w którym byłem wraz graczem i stawką. Oto mój plan. Moich tysiąc sto franków miało mi starczyć na życie przez trzy lata. Udzieliłem sobie tego czasu dla wydania na świat dzieła zdolnego ściągnąć na mnie uwagę, dać mi majątek lub nazwisko. Cieszyłem się myślą, że będę żył chlebem i mlekiem niby pustelnik w Tebaidzie, zanurzony w świecie książek i myśli, w sferze niedostępnej wśród tego tak zgiełkliwego Paryża, sferze pracy i ciszy, gdzie jak poczwarka motyla budowałem sobie grób, aby się odrodzić świetnym i wspaniałym. Miałem zaryzykować śmierć, aby zdobyć życie. Sprowadzając istnienie do jego prawdziwych potrzeb, do tego, co niezbędne, uważałem, że trzysta sześćdziesiąt pięć franków na rok powinno starczyć memu ubóstwu. W istocie, ta szczupła kwota wystarczała mi na życie, dopóki godziłem się poddać mojej własnej klasztornej regule.	Ja też z nim nie lepiej Powiedziano wam, com za jeden, domyślicie się reszty. Dosyć żem Jaksa, a tam kto tej krwi jest tylko cicho siedzieć w kącie i głowy nie wystawiać. Dobrze memu bratu co przy Iwonie jest, bo ten tylko o Panu Bogu myśli, a może o biskupim stołku po Iwonie... ale tego już do naszych nie liczyć.	No, stanowczo!... Pierwej przypatrzmy się sobie jako ludzie wolni, jak przyjaciele, a później... zobaczymy. Kobietę trzeba zdobywać nie tylko siłą, a pan jeszcze nie nauczył się tej sztuki.	Nie było tu panny Felicji? Miała przyjść o wpół do trzeciej i iść ze mną na ryby... Ale taka to babska punktualność. Może pan pójdzie z nami? Nie ma pan ochoty. To może pan woli grać ze Starskim w pikietę?... Do tego on zawsze gotów, wyjąwszy, jeżeli znajdzie komplet do preferansa.	Wasza Wielebność nie liczy się z koniecznościami urzędowymi! Tortura jest niezbędną dla wydobycia zeznania, którego by po dobroci nigdy uzyskać się nie dało, zaś kary są zredukowane do granic takich, jakie są potrzebne dla zabezpieczenia życia i spokoju obywateli.	Obawiałem się, czy nie zabłądziłem przypadkiem, wchodząc do pokoju jakiegoś duchownego; później znów, zobaczywszy cię w towarzystwie tych dwóch panów, sądziłem, że jesteś niebezpiecznie chory.	To nie ma najmniejszego sensu Nie stanowią dla nas zagrożenia, przynajmniej tak mi się wydaje.	Nie rozumiem zgoła tej zagadki: to byłby raczej czas Czterech-Wiatrów, bowiem poszcząc, będziemy nadziani jeno wiatrem. Jakże to? Nie macie tu lepszej rozrywki niż poszczenie? To mi się widzi bardzo chuda rozrywka; obeszlibyśmy się chętnie bez tych wszystkich świąt żywotnych.	Najgorzej się śmierci bać! On żołnierz i innym dobra przysporzył, bo jak ci ją zbił, jak ci ją utrudził, tak ją na trzy dni zemdliło i przez ten czas nikt w obozie nie poległ, chociaż wycieczkę czynili.	Nie będę mówiła Myślę tylko, że gdybym mogła usiąść na przednim siedzeniu obok szofera, świeże powietrze owiewałoby mi całą twarz i zrobiłoby mi się niedługo całkiem dobrze.	Nie chciałbym znaleźć się na tym stateczku, choćby w najmniejszą bryzę. Taka budowa psa warta!	Choćbym ci powiedziała, co z nimi zrobiłam, to i tak warkocze nie urosną. Obcięłam je, aby mnie nie rozpoznano.	Może więcej nie ma jak dwadzieścia jeden rok, i w sołdaty nie pójdzie, bo dwóch starszych braci już w wojsku odsłużyło Ładnieńki sobie, tylko że bardzo maleńki...	Nie, Alanie, nie możesz opuścić tego domu. Napisz na kartce wszystko, co ci potrzeba, a mój służący weźmie dorożkę i przywiezie ci.	Dalibóg, nie... Nie słyszałem...	Droga pani Bogno zapewniam panią, że doskonale spędziłem urlop, że nic przykrego nie zaszło, że słowem...	Nie zechce.	Nie! Mój ojciec byłby pojechał, mój ojciec byłby pojechał.	Nie, nieładna, bo śliczna!	Przepraszam, to nie brud, tylko pot koński. Moje konie są zawsze przeczyste	Tak, tak, straszliwie konał To dostawał napadów szału, to znów wołał, żeby mu przynieść rumu, to śpiewał: „Piętnastu chłopów”. Była to jego jedyna śpiewka, kamraci, a powiem wam prawdę, że odtąd nigdy nie lubiłem słuchać tej pieśni. Był wielki upał i okno było otwarte, więc wyraźnie słyszałem rozbrzmiewającą tę starą pieśń i czułem, jak śmierć brała tego człowieka w swoje szpony.	Widzisz pan, myliłeś się Przyjdź do mnie i proś konającą o przebaczenie za te podejrzenia.	Więc nie przyjęła cię?	Mama zajmowała się interesami, więc ja się na tem nie znam ale dziękuję panu.	Ale duma ich skruszać nie dopuszcza.	Mówił mi to sam Aulus Plaucjusz. Ligowie nie przekroczyli istotnie wówczas granicy, ale barbarzyńcy przychodzą jak burza i uciekają jak burza. Tak znikli i Ligowie, razem ze swymi turzymitur złote jabłka, rosnące w ogrodzie, którego strzegły Hesperydy, córki Atlasa i Hesperii..	Pani! Nazywa mnie pani! Egoista! Widzi moją rozpacz i udaje, że nie rozumie!	Puszcze już tak spokojne, że dziecko może nimi iść bezpiecznie. Łotrzykowie wywieszani, a w ostatnich dniach Azba-bej z całą watahą tak zniesion, że i świadek klęski nie pozostał. Przyjechałem właśnie tego dnia, kiedy go zniesiono.	To prawda Bo przecież, nie mówiąc nikomu, mógł był tylko sobie w łeb strzelić zapisawszy pierwej żonie majątek.	Winniście mi tylko jeden cekin, Pańku ale i tego cekina pewno nie wydobędziecie z tego mieszka, coście go wykopali, bo gdzie wy to sprzedacie?	Łeb odwalił, ale podparł nie sam, Jagienka mu pomogła.	Zaczekaj no; ale pamiętaj, że na tym koniec! Nie będziesz mnie więcej męczył?	Dobrze przez ten czas poznacie się bliżej ze Stachem Połanieckim. Mówię ci, wykapana Anna! Ale tyś jej nigdy nie widziała. Pamiętaj też Maryniu, że on jutro, jeśli zechce, będzie naszym wierzycielem, ale dziś, to tylko krewny i gość.	Ten pan... to... to pan...	Więc pewny jestem, iż za trzy dni najdalej byłbyś pan wyleczony zupełnie, a wtedy, panie, za honor sobie poczytam służyć ci w każdej chwili.	Pan? Po co?	Piszczą łajdaki szlachta się zżyma, miasteczka burzą, odwołują się do przywilejów, do immunitates, do uchwał.	A widzisz mówiłem, że nieproszona opieka panny Brzeskiej wylezie nam bokiem... Naraziliśmy się mocniejszej partii i	Do kogo?	Gorączkuje się pani	Jak to? Przecież latem słońce świeci tak jaskrawo, potem zaś żegna się na noc z górami, które oblewa czerwonym blaskiem, a żółte kwiatki połyskują. Wtedy chyba widzisz jasność, babko?	Może aż do samego wodza?	Pojechał na wieś do... do znajomego.	Tak, do widzenia Murray!	Znów jakieś piekielne spiski, znów jakaś zmowa pomiędzy hrabią i tobą! Ben Joelu, kiedy ty się opamiętasz?	A bez cóż on utonął?...	A teraz już minął?	Ale oni was widzieli	Ale wytłumacz mi, dziecko kochane, gdzie znalazłaś tę sakiewkę?	Bez żadnych wyjątków. Ksiądz, panna i anioł trzeci	Dobrze... Czy córka ma już jakie początki?	Idź sobie, straszydło!	O! o czym myślisz?	O, daleko mi już lepiéj.	Waćpan mówisz jak mój szczery przyjaciel.	Wiem, Edwardzie że we wszelkich kwestiach i ty, i siostra twoja bieglejszymi ode mnie bywacie sędziami, i to tylko chciałam powiedzieć...	Wié już królewicz?	Zwarjował łajdak, czy co! krzyknął naczelnik.	A gdyby?	A jednak musimy je wypędzić!	A najwyższa rada kapłanów tyryjskich?...	Ach, Ben Joela! jestem ocalony!	Coś ty, Huck! Niemożliwe! On straszy tam, gdzie umarł	Czy panna Hela?	Czytamy w twoim sercu	Dokąd zamierzał jechać?	Dziwnie lekkomyślna i pusta kobieta, dodała również cicho pani Teresa. Zawsze zapomina o skromności właściwej młodej kobiecie. Alboż ten wiecznie różowy ubiór, czy stosownym jest dla mężatki i matki dzieci?	Gdzie?	Hm!	I krowy!	Ja z tobą, Janie!	Jutro rano i dni następnych będą dostarczane świeże zapasy. Starosta raczył łaskawie zezwolić na to.	Kawaler d’Espard, brat margrabiego.	Koki...	Który?...	Lusia!?! Panna Lusia!	Mam moją zgubę!	Mama!	Mamy odciętą drogę!	Może!	Niechże pani spocznie...	Oui, je l’ai vu une fois... ici-même, dans les montagnes.Oui, je l’ai vu une fois... ici-même, dans les montagnes (fr.)	Pani Zostawiam pani wolne pole.	Panie! darowałeś mi życie... Wdzięczność moja...	Pańska choroba to także sen?	Powiadam wam, że ino o Kubę pytał i o te strzyżki!	Sprowadź, sprowadź! Parę dni temu strzeliliście za posłem!...	Tak, ta właśnie	Tak.	To ci nowina! Jasiek powraca!	To jest wszystko.	To naprawdę las!	To nic, najważniejsze, żeby zrobić to o północy.	Tym więc dziwniejsze.	W takim razie zostanę tu na zawsze.	Widzę, że dość obojętnie sprawę tę traktujesz.	„Faraon”! „Faraon”!
Od skargi do wyroku droga szeroka. Ale trza to będzie wziąć dobrze na rozum, bych nam nie wystroiła jakiego figla.	Co znowu! Bądź pewny, że w takim miejscu, gdzie nikt nie zawita prócz panów szczęścia, Silver niechybnie wywiesiłby banderę korsarską! Nie, to są twoi przyjaciele! Tam rozpoczęła się bitwa; zdaje mi się, że twoi przyjaciele osiągnęli w niej przewagę, a teraz znajdują się na lądzie, w starej warowni, którą przed wielu, wielu laty zbudował Flint. O, nasz Flint miał olej w głowie! Poza nadmierną skłonnością do rumu był to człowiek, jakich darmo szukać! Nie bał się nikogo, nie! Jedynie Silvera. Ale Silver to był filut!	Ja? nigdy ale ten za to, od którego ja tę powieść słyszałem, tak był pewny tego, co widział, że ja, opowiadając innym znów, mogę już śmiało poprzysiąc, że wszystko widziałem na własne oczy. Otóż tedy więc, od dnia do dnia, jak to powiadają, a diabeł, który nie śpi i rad wścibia się wszędzie, uczynił, że kochankowie pokłócili się z sobą, a zatem, i miłość pasterza w nienawiść się zamieniła, złe języki utrzymywały, że powodem do tego wszystkiego była Toralva, że jakoby ona do słusznej zazdrości widoczne dawała mu powody, ale to dawała, święta Panno! odpuść. Odtąd już pasterz kóz znienawidził ją do tego stopnia, że znieść jej widoku samego nawet nie mogąc, postanowił oddalić się w tak odległe miejsce, ażeby o niej już w życiu nie usłyszał więcej. Tak postanowił, tak też i uczynił, ale Toralva, widząc się pogardzoną od Lopeza Ruiz, rozmiłowała się w nim bardziej niż kiedykolwiek.	Nie, panie Cyrusie Połowę czasu siedzi na piasku, a to go osłabia. Bo, widzi pan, to dobry statek i dzielnie się trzymał podczas burzy, która nas dopadła w drodze powrotnej.	Wy końskie łby wy się na tym nie znacie, ale ja stary, ja się znam. Pójdziem do Raszkowa, tam zataimy się w odojach i będziemy czekać. Przyjdzie orda do brodu, to naprzód przeprawią się małe zagony, jako to u nich zwyczaj, że czambuł stoi i czeka, aż mu owi dadzą znać, czy przezpiecznieprzezpiecznie (daw.)	Nie miałeś racji; nie miałeś racji... nic a nic! Radzę ci, trzymaj się ze mną, bo inaczej jeszcze znowu oberwiesz, a ja też oberwę za to, żem to niby był w spółce z tobą. Tata zawsze wymierza mi karę podwójnie, bo jestem jego synem, a on nie lubi nikomu okazywać szczególnych względów. Zdaje mi się, że się trochę gniewasz na mego tatula. I ja też tak się gniewałem czasami. Jednakże tato jest człowiekiem nadzwyczaj sprawiedliwym; wszystkie maszoperie to potwierdzą.	A wiesz co doskonale robisz, że się z nią nie żenisz!... Ja już od tygodnia opłakuję to małżeństwo... To nie dla ciebie kobieta... To...	Czy często się wdajesz z jadowitym plemieniem? Ja ustępuję im z drogi. Kobry w kłach swoich noszą śmierć, a to rzecz wcale nie przyjemna... zwłaszcza że one są tak małe i dostrzec je trudno. Ale jakiż to gad z tobą rozmawiał?	Nie mendź, Sen, Ucieczkamnie na niczym nie zależy, ja bym się najchęt­niej położył jak dolina i spał.	Jak to on w kościele klęczał przed tobą Dziw, że ci serce nie pękło, kiedy ci w oczy patrzył i zmiłowania prosił. Słuszna było nad obcym się zlitować, a cóż dopiero nad nim, nad kochanym, nad najmilszym! Boże mu błogosław, Boże go pociesz!	Niczego! Połóżmy nawet, że nic nie dadzą, to mi teraz nie strach! Żałoby nie założę. Połuczam tysiąc rubli żałowania! Można żyć! Żebym chciał, tobym był bogatszy, mogłem się ożenić. Aha, prawda! Toż i ja ciebie dziś spłoszył od panienki.	Tak więc wszystkie moje złudzenia spłynęły z wodą ciężka, zaiste, ofiara! Wyznaję, że nie zdawałem sobie sprawy z tego wstrętu do zapału i inteligencji, nawet obróconych na ich pożytek, jaki odtąd będą odczuwali samowładni monarchowie.	Nie wiadomo, co robić, kiedy się rozmawia z wielkimi dyplomatami Mają manię poważnych dyskusji. Skoro się ograniczyć do  komunałów, uchodzi się za głupca. Skoro sobie pozwolić na coś szczerego i świeżego, są jakby spadli z obłoków, nie wiedzą, co odpowiedzieć i nazajutrz o siódmej rano każą oświadczyć nieborakowi przez sekretarza, że się zachował nietaktownie.	Pewnie, że moglibyśmy to robić wojsko nie zależałoby pola.	Tak dokładnej, że nie przestaje jej pan szukać wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu i że odwrócił pan wzrok od jedynego miejsca, w którym ten człowiek może się znajdować, od tego tajemniczego miejsca, którego nie opuścił, którego nie mógł opuścić od chwili, w której, zraniony przez pannę Saint-Véran, zdołał się tam wśliznąć jak zwierz do swej nory.	I nic. Jeszcze mnie lepiej szanują. Jak by do roboty przyszło, i tak musiałbym powiedzieć. Zwłóczyłem tylko, bom czekał na wieści od ord i chciałem, żeby hetman pierwszy wiedział, ale przyjechał Nowowiejski i ten mnie poznał.	Nie. Pan będzie łaskaw natychmiast przekazać z rachunku Centrali w firmie Workets w Londynie dziesięć tysięcy funtów na konto Jack Isaakson Bank New Jersey. Telegraficznie. Rzecz bardzo pilna.	Zdaje się, że cię prosiłam, żebyś zszedł do recepcji? Nie chcę żadnych telefonów, żadnych!	Może jeszcze wróci Pamiętasz, że na pustyni nie bywało go czasem po dwa dni, a potem zawsze nas doganiał.	Wycięta szyba ślepa latarnia, pęk wytrychów, zamek do sekretarzyka prawie wyłamany; to chyba jasne?	Nie będę cicho Muszę wiedzieć, za co Dantèsa mają wsadzić do kozy. Ja kocham serdecznie Dantèsa, zdrowie twoje, Dantèsie	Co o nich sądzić? Ja znam je dawniej, a też nie bardzo wiem. A no! sądząc z tego, co gada sama Broniczowa ho! za życiaby je kanonizować!... Ale to, widzisz pan, jest tak: są u nas kobiety, które Boga i przykazania wiary noszą w sercu, a są też i takie, które sobie z naszej katolickiej religii robią katolicki sport	Do usług księży dobrodziejów. Stroje i bielizna rzeczywiście dotychczas jeszcze niewypakowane, lecz właśnie zabieraliśmy się do tego i skrzynie już pootwierane. Możemy gustować. Proszę bliżej do tych kufrów. Pietrek, podnieś wieko!	Chcę, abyś pan ludu nie bałamucił, i tak już dostatecznie kapłańskimi bajkami ogłupionego! Chcę, abyś pan nie prawił o Ziemi, nie rozbudzał tęsknot mglistych a nieukojonych! Tutaj zbyt twarde i ciężkie mamy zadania, aby wolno było dla igraszki zwracać oczy nasze ku błękitom i prawić nam o śmiesznej niby-ojczyźnie, kędy nigdy noga nasza nie postoi. Tego żądam od pana. A gdybym jeszcze w pańską dobrą wolę mógł uwierzyć, żądałbym, abyś nam wskazał drogę do kraju, gdzie wy mieszkacie...	Śmieszna rzecz co to ma jedno do drugiego?	Były chwile, że doświadczałem wrażenia, jakbyście mówili na przekór sobie.	Na Boga!	Na takim trampie Wszystkie możliwe wyspy, tam na dole.	Wolałbym na armaty z kociubą iść!	Słuchajże, rycerzu. Rozkazy do marszu wyda szef sztabu, a ja się zdrzemnę jeszcze do świtu. Pojmujesz, co mówię? Zdrzemnę się do świtu. Jak tylko zacznie szarzeć, obudzisz mię. Obudzisz?	Boję się, że jestem już tylko zwierzęciem. Chwilami nie wiem, kim jestem.	Ale ten za to lekki i sam jeden!	Mości panowie, dotąd uszy moje tylko czuwały, a ust nie otworzyłem, i chciałbym być objaśnionym w pewnej wątpliwości, którą mi nastręczyła mowa imci pana Don Kichota.	Nie, panny Grünszpan nie może kto inny odprowadzić	Tak, Eugenio, byłbym bardzo małoduszny, gdybym nie przyjął. Ale nic darmo, ufność za ufność.	Czy nie Lilia-Lineta?	Dobrze tobie i Winicjuszowi nie umiałbym niczego odmówić.	Dotąd nie, bo w Światopełka wierzą iż przybędzie	Nie.	Nie.	To bardzo nieuprzejmie	To nonsens. To jest zbrodnia przeciwko własnemu uczuciu!	To zdepcz!	Więc według pana nie jest zasługą pielęgnowanie delikatniejszych uczuć i wykwintniejszych obyczajów?	Że to Płoszka lubi zawdyzawdy (gw.) wsadzać. w cudze sprawy.	Kto ma iść? Sam król w Prusach, bo tam sprawa najważniejsza... Elektoreczek dotąd się wykręcał, teraz się nie wykręci. W Wielkopolsce wojenka. Wittenberg potrzebny w Krakowie, DuglasDuglas	Tak, zerobił jakąś farbę, która zjednała mu renomę w Petersburgu. Pisał kuzyn męża, że nadzwyczajna przyszłość czeka tego młodzieńca, lecz że zanadto jest zamknięty w sobie pan Zedzisław, że nie udziela się towarzystwu...	W tej chwili, panie profesorze, „Nautilus” spoczywa na dnie dziesięć metrów pod wodą i pozostaje nam tylko wyruszyć.	To co? Pan siedzi sobie w kancelarii	To już pewno, że on tu jest?	Tak, walkę, w której strona silniejsza zwycięży... A kto silniejszy, to dopiero zobaczymy!...	Umyślam se... że jaka z dawności czasów królewna szyła sobie szatki przeróżne złotą nicią. Aż tu ją czarownica, abo jaka zła boginka zaklęła w skałę... Wszystko z nią razem zakrzepło, a te piękne kamyczki, to skrawki z onych królewskich sukienek.	Chorowałem Złamałem rozkaz doktorski i uciekłem. Kazali mi jechać do Włoch, alem wolałalem wolał	Żarłok! sprowadza mi ślinkę do ust.	Do Zosi? Ha, ha	Idź do za...nej cholery! ty i wszyscy generałowie! Zdradziliście dziś cesarza!	O, mamuńciu ot, on idzie do szopy...	Złodziejką me przezywa! Słyszyta, ludzie! Do sądu podam, jak Bóg w niebie, wszyscy słyszeli. Ja ci ukradłam, masz świadki, ty torbo?...	A cóż takiego? Że jeden jej brat w turmie siedzi, a drugi sprzedaje się za męża jakiejś bogatej mieszczce.	A ja wolałbym pomówić o tobie, lecz widzę cię oderwanego od wszystkiego: miłość ci obrzydła; przyjaźń cieniem się stała, a świat w grób się zamienił.	Dobranoc, Białuszko! Dobranoc, Burasko! Pewnie się boi ta mała!	Ja się boję, ja się boję!	Lepiej, doskonale się z nimi porozumiewa.	Niech się trzyma.	No wtrącił się prezes Bondy pojednawczo.	Więc teraz i nazwisko tego jegomości, który ma tak ładną siostrę, wiedzieć już mogę?	Co takiego?	Mógłbym ci wymówić choćby tego redaktora, ale że lubię przedewszystkiem spokój...	Mówiłaś parę dni temu, żeśmy daleko szczęśliwsze od dzieci państwa King, bo one ciągle się biją i kłócą, chociaż mają pieniądze.	Tak się spodziewam przynajmniej	Powiedziałem, że ma racyę i gdyby kto inny proponował, rzeczby może przeszła.	Już chyba możemy odejść?	Masło mi ojciec przysyła.	Rzecki był tylko obecny przy kupnie, lalkę ja sprzedałem.	Więc raz jeszcze widzę ciebie, Naomi!	A teraz, czy mam odejść?	A wy czego?	Ech, mój drogi, ty jeszcze masz złudzenia!	Ja... myślałam... że pan...	Pani, jestem szlachcicem przybyłym tu zza oceanu.	Tak mówi stangret.	Tak.	Ależ pędził... Dogania go!	Był.	Cicho!	Cisza! Niech świadek swą powieść bez prze­szkód podejmie.	Euuuuu uuup!	Fredek jest słabszy.	Grzech, Król, Przysięga, Pozory, Krew	Myślałam, że cię zmartwiłam.	Nigdy!	No.	Od paru dni.	Odkazujżeodkazywać (z ros.)	Po białości, po smaku.	Prawnik, Władza	Samobójstwo pytał Geist.	Słucham jaśnie pana.	Znajdzie młodych.	Znaszże ty, Michale, dobrze księcia wojewodę wileńskiego?
Naturalnie, że nie. Lecz czy nie można by tak poprosić oo. bonifratrów o odstąpienie nam na czas wielkopostny klasztornego ogrodu? Teren wspaniały, wymarzony! Te tarasy, te zakręty!	Tak, Shirleyowie mieszkali tu przed dwudziestu łaty Wynajęli ten dom. Przypominam ich sobie. Oboje zmarli jednocześnie na febrę. Strasznie to było smutne. Zostawili dzieciątko. Przypuszczam, że nie żyje już od dawna. Było to chorobliwe maleństwo. Poczciwy Thomas i jego żona przyjęli je, jakby nie mieli dość własnych dzieci.	Lubić to on mnie lubił... troszeczkę... ale inną więcej. Sam mi nieraz mówił: „Szczęście to waćpanny, że ni zapomnieć, ni odkochać się nie mogę, bo inaczej lepiej by wilkowi kozę powierzyć aniżeli mnie taką dziewczynę.”	Rozprawiasz ze mną tak po sztubacku, a tak wyniośle, jak gdybym się wsławił jako nagłupeknagłupek dawne urządzenie do nagrywania i odtwarzania dźwięku, ulepszony fonograf. wierny, nowo narodzony. Sami usiedli do stołu z Gouzdrezem, miauczeli z zachwytu, a z wielkiej wdzięczności chcieli całować nas obu po rękach.	No, nie wiem. Skoro ci tak zapowiada Rzym, widocznie ma nadzieję...	Więc przyznajesz, że szukałeś rozrywki, zadowolenia próżności, zabijałeś jałowy dzień tak samo jak ja?	Nie poczęści, a całkowicie. Naprzykład pan zajął się teraz handlem, interesami. Jeżeli pan sam nie będzie wygrywał, to wygrają ci ludzie, którzy zawsze znajdą sposobność, by pana oszukać. Tu trzeba pozbyć się przesadnych skrupułów. Lepiej być wilkiem, niż baranem.	Co? Opiły się, psie syny, na umor. Tej samej nocy przystawiliśmy drabiny, wleźli na mury, a oni spali wszyscy niczym te kamienie. Żeby jeden się zbudził... ni! Tak porznęliśmy ich pięknie jak baranów.	Ja ciebie znałem tak dobrze, jak dziś	Jak obficie i słodko spłynie kiedyś młodziwomłodziwo tak obficie i słodko niech obrodzą nam role! Cukier, trzcina, ziemniaki, ryż, konopie i len!	Tak	Tak, całe życie samotny?	Punkt pierwszy Musimy brnąć dalej, gdyż nie możemy się cofnąć. Gdybym rzekł choć słowo o powrocie, zbuntowaliby się od razu. Punkt drugi: mamy jeszcze czas przed sobą... przynajmniej do chwili odkrycia tego skarbu. Punkt trzeci: są tu jeszcze marynarze, na których można polegać. Prędzej czy później, łaskawy panie, dojść musi do bitwy, a ja radzę, ażeby jak to mówią, łapać sposobność za włosy i pewnego pięknego poranku, kiedy najmniej będą się spodziewali, uderzyć. Przypuszczam, że możemy liczyć na waszych osobistych służących panie Trelawney?	Każda jest wyjątkową, dopóki nam karku nie nadkręci. Prawda, że nie znam tej”tej” rozstrzelonym drukiem, ale znam inne. Ażeby nad kobietami odnosić wielkie zwycięstwa, trzeba być w miarę impertynentem i w miarę bezczelnym: dwie zalety, których ty nie posiadasz. I dlatego ostrzegam cię: niedużo ryzykuj, bo zostaniesz zdystansowany, jeżeli już nie zostałeś. Nigdym do ciebie o tych rzeczach nie mówił, prawda? nawet nie wyglądam na podobną filozofię... Ale czuję, że grozi ci niebezpieczeństwo, więc powtarzam: strzeż się! i w podłej zabawie nie angażuj serca, bo ci je w asystencji lada chłystka oplują. A w tym wypadku, mówię ci, człowiek doznaje tak przykrych wrażeń, że... Bodajbyś ich lepiej nie... doczekał!...	Aha! Myślałem, że też należycie do tych, co plotą bzdury, nie zdobywając się na żadne rozsądne środki oceny.	Ale czy nie da się przyspieszyć tych formalności, teraz, gdy nasza sprawa jest górą? Mam trochę przyjaciół i wpływów również, mógłbym uzyskać umorzenie wyroku.	Co ty tam masz, kawalerze, pod ławką, że się ciągle kręcisz? Komu wodę niesiesz? Aha, psy... Ano... Ano... karę zapłacisz.	Cóżto jest? Biédny! ja? ale ja nie czuję się nim wcale.	A! długa Motruno! ale i życie długie, a przeżyć je trzeba! Ale kto ci tu wody nosić pomoże, drew przysposobi, i choć słowo do ciebie przemówi?	Bo widzisz, ona, ta śpiewaczka, była wczoraj u mamy z prośbą o pożyczenie fortepianu. Ponieważ mama nie znała jej, więc pojmujesz, nie mogła dać stanowczej odpowiedzi. Ale ja dziś przychodzę oświadczyć ci, że owszem... pożyczymy im fortepianu.	I nie minie cię, bo wiész że woli pani twéj opiérać się nie możesz, ani woli matki, ani woli pana.	Nie. Czwartego dnia wypłakałem się ogromnie, a jeszcze potem, gdym się już trochę uleczył próbowałem się zakochać w pierwszej lepszej, ale już nie mogłem, daję ci na to słowo uczciwości, mój panie!	Przypuszczałem że tego rodzaju człowiek będzie szukał majątku, ale mogłem się mylić. Również być może, że zechce wziąć żonę z dobrej, starej rodziny, aby umocnić przez to swoje położenie towarzyskie, pozawierać stosunki, spokrewnić się z licznemi rodzinami i w końcu wziąć w swoje ręce interesa całej pewnej sfery towarzyskiej. To także niezłe wyrachowanie, zwłaszcza, że gdy zechce skorzystać ze swego kredytu dla Krzemienia, to z czasem, przy swej obrotności, może go oczyścić.	Ha, ha! Nazywam to odroczeniem wyroku, bo gdyby kapitan plótł dalej, musiałoby się go jednak sprzątnąć. Ledwie się mogłem opanować, bo czułem, że drogocenny czas mija. Ale jego anioł stróż natchnął go widać, żeby zamilkł i poszedł spać. Wściekałem się ze złości nad straconym czasem.	Czarująco piękna, Dorianie ale nie ma pojęcia o grze. Chodźmy.	To jest co innego! Bo zgodzisz się, że te akcesoria oraz insygnia „siostrzane” dla... kozaków? No, przecież chyba rozumiesz? A przy tym sama mówiłaś: bierni, niemi i tępi w musie. Jakąż siłę uczuć w nas to niecić może?...	Zdaje mi się że niedługo oddam panu moje włosy razem ze skórą.	Zrobiłbym to dawno sam, myślałem i myślę o tym często, ale się boję, bo przy jej uczuciowości, a przy tym, przy tym...	Drogi Mr. Barnes, nic sobie nie robię z wszelkich podejrzeń, jak długo mi nie można niczego dowieść. Jeśli pan sądzisz, że znalazłeś dowody przeciw mnie, proszę o nie, a spróbuję obalić je.	Nie kłamię, nie wzięłam jej, nie wiem, gdzie jest, i nic mnie to nie obchodzi.	A co? Nie powiedziałem? Pyszna myśl!	A niech ta będą i kasztelańskie, i cudne, a od mojej Jagienki nie lepsze!	A ta panna Orłowska to całkiem inna, całkiem. Uczona też jest i bogata. Prawdziwa pani, a Jędrusiowi jużby czas wielki był się ożenić, bo ja stara, niedługo oczy zamknę i coraz mi ciężej doglądać gospodarstwa.	Albo to klasztorów niema dla takich, jak ja, co rodziny nie mają? Pan Bóg im ojcem, a klauzura domem i przytułkiem.	Ale cóż mam robić?	Będzie pan dalej robił bo jak nie, to ja muszę obiad szykować.	Dziękuję bardzo, gdyż gwarantuje mi to wolność, a powodowany wdzięcznością za owo niearesztowanie, przyrzekam panu pomoc w wyśledzeniu zbrodniarza.	I owszem: próżność, zarozumiałość i wiara w swe doskonałości, czyż to nie jest szczęśliwy stan duszy? Żadnych walk, żadnych wątpliwości i kompletne zadowolenie z siebie.	Ja wyspy z guanem nie znalazłem	Muszę ci, Tereniu, powinszować. O ile znam się na ludziach, będzie z niego prawdziwy Dalcz.	Niekoniecznie ale pamięć moja jest skłonna do zapominania.	Niestety... Widziałam, jak przykre na panu wrażenie wywarła jego choroba. Może źle zrobiłam, że zaprowadziłam pana do Żorża.	O nie	Panie, ja nie jestem zadowolony z siebie!	Poważnie, Li. Zobacz, że to są prawdziwe perły!	Pradziadka?... Nie!...	To konanie i to trucie się ciągłe jest jednak i rozkoszą pewną!	Wychodząc z tego założenia, niebezpiecznie jest posiadać cokolwiek w ogóle, bo człowiek może stać się niewolnikiem swojej własności?	Zamiast iść drogą szczęścia i szukać skarbu po świecie, zabierzmy się po prostu do kopania w naszym ogrodzie. Na pewno go znajdziemy. Chodźmy zaraz kopać.	Złote serce wyrzeka się towarzystwa swojej ukochanej siostrzenicy.	A to, ot, czort był, co przez komin wiedźmie hrosze niósł!	Ach... bagatelkę... poprzestanę na drobnostce! Chcę dostać tylko tę, która tam siedzi w saniach.	Ależ panie ministrze...	Ba, mam jeszcze interes na mieście.	Bo mówiłeś waść, żeście go we dwóch usiekli.	Bo teraz Davy ma braciszka	Bo to je nasa Pani! Pani, co na kmurak se siedzi... A ja wam co powiem. Był taki plugac...	Brakuje ci czego?...	Byleby tylko pan Sakowicz zechciał sierocie przyjść w pomoc...	Całe życie spędziłem samotnie...	Co przez to rozumiesz, moje dziecko? Ile ma lat? Chciałabym wiedzieć	Co znowu za pani?	Czy wielmożny pan na fundamencie dekretu ratę ofiary styczniowej dziesiątego i dwudziestego grosza na ręce egzaktora w Chęcinach, urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?	Cóż to za wydarzenie?	Cóż za straszliwa machina!	Cóż, ucho?	Daję pani słowo honoru.	Dalibóg, można zwaryować!	Dawno.	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Ej! Daj mi pan pokój, takeś mnie pan przestraszył.	Francuz?	Hm, hm?... Cóż to znaczy?	I kozy już śpią...	Interes odparła stara z wściekłością	Jak to, wyraźne powody?	Lud-Duch...	Mam!	Małżeństwo, Decyzja	Mnie? Czym zasłużyłam sobie na ten zaszczyt...	Na to samo zwróciłem uwagę, moja droga.	Niech Pan Bóg broni! Ani człowiekowi, ani zwierzowi, ani niebu, ani ziemi, ani wodzie, ani ogniowi!	Niewdzięcznik!...	No?	Nyanatiloka...?	O, i pani powiedziała to złośliwie.	Ostatecznie cóż jednak robimy?...	Owszem, proszę pani, jeszcze dziś zapłacę.	Pan Copperfield	Patrzajcie no... Co to za pląs! co za gracki ruch!	Pistolet?	Pralim!	Ten... ten?... Mógł być moim ojcem	To będżemi mi zaraz widżec Gdże są mi teraz, pan Mactonal?	To i po wszystkiem!	To są cebulki kwiatów Moc kwiatów wiosennych z nich wyrasta. Te najmniejsze to pierwiosnki i krokusy, a duże to narcyzy, żonkile i hiacynty. Zaś największe to lilie. Oj, jakież śliczne! Dick nasadził tego dużo w naszym ogródeczku.	Tylko tego?... Więc graj, owszem... Kobieta ma prawo żądać ofiar od mężczyzny, bo i sama niemałe ponosi. Wiem coś o tym...	Więc ile?	Zbrzydłam?	„Ochfiarną krwią i trudem trza posiewać człowieczą szczęśliwość, a któren posiał, wzejdzie mu i czas żniwny miał będzie.”
Nie znałem ani markiza Jao Colimaçao, ani pana Kanafaropulosa, ale na tutejszym gruncie to są nazwiska trochę... dziwne. Przypuszczam też, że panna Castelli wychodzi za Zawiłowskiego z miłości, a w takim razie wszelka ofiara jest wykluczoną. Ja, pani, jestem człowiek otwarty i mówię to, co myślę. Czy Zawiłowski jest człowiekiem praktycznym, to inna rzecz, ale Zawiłowski nie wie i nie chce pytać, co przynosi mu panna Castelli; panie zaś doskonale wiedzą, co on przynosi, nawet pod względem światowym.	Gdybym słuchał jeno głosów afektu i słusznej koleriikoleria, właśc. kolera (daw.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Bo dom onego majstra, mości panowie, to nie dworek na wsi, co go można rozrzucić i spalić, i pojachać sobie het z wiktorią. Tam cała respublika gdańska przyjdzie majstrowi na odsiecz, a ten Gdańsk to bestia harda, co nieraz i królowi jegomości do oczu skakała. Tedy, kto tam chce wygrać, niech ma za sobą senat miejski. Póki ja, człek obcy, chciałem onemu tutorowitutor (daw., z łac.) podopieczna, wychowanka., a słuszniej mówiąc, wiktymę, to te wszystkie łyczkowełyczkowy (daw., pogard.) we własnej osobie, osobiście. po swoję rodzonęswoję rodzonę żeby nie wiadomo, jak się starali., to z jenszej. Tylko niech pan starościc weźmie wszystkie potrzebne pargaminypargamin (daw.) prawdziwy, rzeczywisty. starościanka. Pójdziem do burmistrzów i wszystko to zaświadczym, a wonczas już nie my, jeno sam urząd miejski weźmie pannę starościankę za rękę i solennitersolenniter (łac.)	A skądże ja, dziewczę z parafii, mogę mieć najsłabsze nawet wyobrażenie o historiach tak amarantowych, jak o tym, co to jest, na przykład, mędrzec?	Mospanie, a co mnie obchodzi jej nazwisko? Wiem tylko, że jak Bohunowi rogi przyprawię, to się będzie nazywać pani jeleniowa.	Cóż to za chichoty waćpanny wyprawiacie? Jej miłość posługi wyczekuje, a wy tu się będziecie gziły! No dalej, porozpinać tłumoki, dobyć z tobołów, co trzeba, łóżko posłać pięknie, od czego jesteście? Niech gospodarz wskaże najlepsze izby.	O was i o mnie Co by to było, gdybym ja za was okup złożył, a was z Lednicy zabrał do mojej świetlicy? Noża bym nie miał u pasa... czym byście się wy bronili?	Ha, ha, ha! to mi pochlebia. Pasało się bydlątka, pasało! brało się postroneczkiem po plecach, kalikowało się ojcu na organach, czyściło się ojcom w klasztorze buty, zamiatało się nie tylko kościół! różnie bywało. Nie wstydzę się tego zupełnie, bo i co to pomoże, fakt pozostaje faktem, a zresztą, doświadczenie to kapitał umieszczony na procent składany.	Wie pan, co ona powiedziała o panu Kopowskim?	He, he do kroćset diabłów, on to rozumie: na tym świecie albo na tamtym. Tak, ale skoro bez kobiety nie mogę się obejść, tak samo jak ślepy bez kija (bowiem młynek musi mleć zboże, inaczej by zardzewiał), nie lepiejż by było, abym się połączył z jaką uczciwą i godną niewiastą, niż tak je odmieniał dzień po dniu, w ciągłym niebezpieczeństwie oberwania kijów, albo też, co gorsze, jakiej sumiennej francy. Bowiem wprzódy cnotliwa kobieta była zawsze dla mnie, z przeproszeniem ich panów mężów, najostatniejszym ze stworzeń.	A to ci diabeł dopiero!	A to tak było... Z soboty na niedzielę, będzie ze cztery tygodnie temu, poszlimy z Wincentym spać... zwyczajnie w stajni. Spać duszno z koniami, to my otwarli drzwi, tylko my śtangęśtanga właśc. sztanga (z niem.) mocno., klucz-em pod żłób cisnął i układłem się. Oni ta tylko głowę przytkną do słomy, już ci po nich...	Ale co?	Co dzień...	Czyż na to można znaleźć odpowiedź?	Dajcie mu pokój! Co się wściekacie, że sprzątnął Milady! Smarujcie go sobie na czarno, a on tymczasem wali w świat i drwi z was wszystkich.	Mówię ci, to statek wojenny Zobacz, jakie ma wysokie maszty.	No, to chyba jest najmniejsza przeszkoda	No, to niewesołe, ale przypuszczam, że takie wypadki zapomnień bywają nieczęste.	Nuda... biéda... to prawda... ale dla czego krzywda?	Potrzebnych danych? Do czegóż to?	Skąd to wszystko, Szmuliku, wiesz?	Toteż zrobili wszystko, co było w ich siłach Doprawdy, Padre, niepodobna znaleźć dwu tak sumiennych, uczciwych, szczerych i serdecznych chłopców jak oni. Cały dom przewrócili do góry nogami wszystko z najlepszych w świecie powodów.	Wiem napewno, że Porthos jest na dobrej drodze... a co się tyczy Aramisa, o niego byłem spokojny zawsze: lecz ty, kochany Athosie, rozdałeś z taką hojnością złoto Anglika, które było twoją prawą własnością, a sam co poczniesz obecnie?	Co za nieszczęście, że ta biedna Guermantes (wicehrabina de Guermantes, matka pani de Grouchy) nie mogła znaleźć mężów dla swoich córek.	I zyskać to, że się będzie źle prowadzić Ech! Wydajcie ją lepiej za człowieka zdolnego, ambitnego, któremu użyczycie poparcia i który stworzy żonie ładną pozycję.	Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.	To prawda że ułatwiasz dzieciom naukę, że nigdy się nie uskarżają na trudności...	Masz słuszność, żono nadużywam twojej słodyczy i ufności. Ale też miej nieco współczucia dla stanu, w jaki mnie wprawiłaś, i pomyśl, że, mimo wszystko co mi wyznałaś, skrywasz przede mną imię budzące we mnie ciekawość, z którą niepodobna mi żyć. Nie żądam, byś ją zaspokoiła, ale nie mogę się wstrzymać, aby ci nie powiedzieć, że ten, któremu winienem zazdrościć, to, mniemam, jest marszałek de Saint-André albo książę de Nemours, albo kawaler de Guise.	Powracam więc à mes moutons to jest do podczaszyca. Jenerał mi mówił, że dziwny z niego nowicjusz, choć ogromna w nim ochota puszczenia się w świat. Nie brak mu nawet wcale dobrego wychowania, ale nieśmiały. Dobrzebyście panie zrobiły, biorąc na siebie wykrzesanie go i wyrobienie zeń człowieka. Zadanie przykrem by nie było.	Tak cię więc będę nazywała. To imię jest całkiem odpowiednie dla ciebie. Nie słyszałam go dotąd i nie widziałam podobnej do ciebie dziewczynki. Czy zawsze miałaś takie krótkie, kręte włosy?	Tak; pragnę ostatecznie się zapewnić. Mów pan wreszcie za mnie jednego, w moim imieniu tylko, jeżeli pan zechcesz.	Nie wiedziałem. Cóż to za jedni, bo, przyznam się, nie słyszałem nawet i nie czytałem.	Ależ tu był jeszcze niedawno temu sklep z dewocjonaliami!	Niech pan przestanie! Fe, i ten dywan!	Opowiadał mi tu właśnie ów mały rycerz o jednym okrutnym hultaju, który się tak nazywał, ale jam mu jako na dłoni wywiódł, że się w swym sądzie pomylił, i pewien jestem, że mi pan Babinicz przyświadczy.	Panie Halpern, może pan z nami siądzie	Tak, ale najpierw muszę się dokładnie upewnić, czy jesteś pan tym, do którego mam się zwrócić.	Ta istota nie żyła tam, ale... jej właśnie chodziło o życie Wpadła w norę ciągnącą się bardzo daleko. Poszedłem w ślad za zbiegiem i niebawem miałem już w gębie zdobycz. Przespawszy się po tych łowach, jąłem posuwać się naprzód.	A niechaj ogień w świątyni nigdy nie zgaśnie!	Dlaczegóż więc nie chcesz wystawić jego portretu?	Na miłość Boską, nie czyńże waszmość nijakich ekscesów, bo dopiero wtedy rzecz zagubisz. Już ja tak zrobię, że i Ollendra sprzed oczu waszmościnych sprzątnę.	Nie kłamię. Gdybyś zginął, zginęłoby moje nieszczęście.	Nie rozumiem cię.	Nie trajluj już o babach bo go szlag trafi i jeszcze nam tu zimnem trupem padnie.	Nie wolno mi wchodzić?	Nie zbyt źle się czuję.	Szczególna przygoda... Więc pieniędzy nie przyjęła?	Także ci chodzi o niego?	A bo i pewnie: kula w łeb!	A czy lord Pux jest mądry?	A cóżeś się dowiedział?	A jakże, miłościwy panie.	A no	A przewielebność wasza cobyście trzymali o pokoju?	A! i ofiary składać bałwanom!!	Ale dzisiejsi żołnierze mają broń tak samo jak dawniej. I trzeba przecie, żeby oficerowie, nieliczni i bezbronni, zapewnili sobie posłuszeństwo i szacunek większej liczby ludzi mających karabiny i kule. W tym rzecz cała.	Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka.	Bo chciałem się spytać tej Marychny, ale może jej będzie nieprzyjemnie.	Całą noc?	Chcę pomówić z panem de Lembrat	Chcę prosić o rękę pani	Czyś go widział?	Dobrze, ale niech mi tatuś opowie bajkę o wronie.	Dokąd jedziecie?	D‘Artagnan i jego przyjaciele.	I w dodatku lat piętnaście.	Jak możesz, Pawle!	Każdy argument w dyskusji	Kobieta, Małżeństwo, Mężczyzna, Miłość, Miłość romantyczna, Obyczaje prawił Felek.	Kochana Valentine!	Marankagua!	Moi państwo winienem złożyć dowody i wyjaśnienie.	Myślisz o tych dwustu tysiącach dolarów?	Na, ak tai pas mus didžiausius bajorus taip  vadina,	Nazywa się Wawel.	Niestety! Tak stoi w metryce, a nawet w biurze adresowym.	No, dobrze, ale...	No, odeszło?	O polityce my gadali. Ja ich przekonywał, żeby komunę założyli bandycką, a oni, żebym przystąpił do nich.	Oto jest materia w rejony! Białe i różowe, efekt wy­borny! Bardzo voyant!	Pani ma dobre serce.	Pewnie szwedzki jaki oddział.	Po cóż o takie rzeczy pytać się? Lampka przed ołtarzem dzień i noc się świeci, dolałem oleju z bańki, taj koniec.	Prawda, a i starego też musisz pieścić i pierzyną przyokrywać!	Skąd wiesz?	Sułtan darował wolność jednej kobiecie a Ojciec Święty życie jednemu człowiekowi. Tym samym, raz w życiu byłem tak potężny, jak gdyby Bóg pozwolił mi się urodzić na stopniach tronu.	Tak, ojcze.	Tak, pojedziemy, i daleko.	Te, karawaniarz! Zastąp w kuchni, bo mnie głowa boli.	Temu chłopu zniszczono jego dziesięcioletnią pracę...	Uciekajmy.	Waszmość kim jesteś?	Więc coś innego... naprzykład... pismo dla kobiet...	Więc idźcie ubrać się w skafandry.	Więc rewolucja?	Zawsze. Wolę nawet mniejszą gażę, byle być z ludźmi. Od sezonu?	Zazdroszczę jej siły i odwagi!	Zaśbyzaśby (gw.) dla. biednego narodu!	Żal jest dwojaki: doskonały i mniej doskonały.	Żebyś Ojcze wiedział, jak mnie żal was wszystkich ale któż tu nas rozsądzi przy kim prawda i czyj żal lepszy?
Ta znów ze swymi litaniami! Bankructwo, Eugenio, to kradzież, którą prawo, niestety, otacza swoją protekcją. Ludzie oddają swoje zbiory Wilhelmowi Grandet na wiarę jego honoru i uczciwości, on bierze wszystko i zostawia im tylko oczy do płakania. Złodziej, rozbójnik, lepszy jest od bankruta; napada cię, możesz się bronić; ryzykuje swoją skórę; ale tamten... Słowem, Karol jest zhańbiony.	Cóż ja mamie zrobiłam złego? Że nie dałam bić Bartka! On robił tylko to, co ja kazałam.	Tak, ach tak... Jesteś zachwycająca!... Powiadam ci tylko mnie nie wydaj z sekretu: Miętlewicz szaleje za tobą... Mówi, że na twój rozkaz skoczyłby w ogień... słyszałaś?...	Wszystko ci powiem z czasem, tylko mię o nic teraz nie pytaj.	Uczepiłem się skał, o które nasz biedny kapitan roztrzaskał sobie głowę. Trzej inni moi towarzysze utonęli. Zdaje mi się, że tylko ja pozostałem przy życiu. Spostrzegłem wasz statek i z obawy, że będę musiał długo czekać na tej bezludnej, samotnej wyspie, chwyciłem belkę, co się ostała z naszego kutra, w nadziei, że uda mi się do was dostać. Dziękuję, ocaliliście mi życie Byłbym już na dnie, gdyby jeden z pańskich marynarzy nie chwycił mnie za włosy.	Wypowiem raz przecie, co mam na sercu Nie mieszaj się, proszę, w nie swoje sprawy! A ty, dumna matko dumnego a wiarołomnego syna, patrz na mnie, jęcz i przeklinaj dziedzictwo swe, jęcz nad swym własnym odbitym w nim zepsuciem, jęcz nad stratą jego, nad moją jęcz zgubą.	Tak, panie profesorze. Przejaskrawione. Niektóre wręcz nie mają podstaw. Można by nawet w nich dopatrywać się złej woli autorów. Na przykład te nawroty amnezji albo skłonność pana profesora do używania środków leczniczych na ogół obecnie niestosowanych. To są całkiem niepoważne pretensje.	To niewielka pochwała. No, proszę, i Feliksowie mogą się komuś podobać, i to jeszcze mojej Kazi. Tej sympatii z tobą nie dzielę.	A to na co alboż ja się znam na takich rzeczach? To należy do pana Don Kichota z Manchy, który jednym machnięciem ręki, wypędziłby wszystkich nieprzyjaciół, ale ja nic temu nie poradzę.	Nie mogłem pana wzywać, panie Holmes, bo w takim razie musiałbym ujawnić te fakty przed całym światem, a mówiłem już, żem sobie tego nie życzył. Zresztą... zresztą...	Hej-mej! Czy ja wiem, co to wy nazywacie błogosławieństwem? Nie jestem ani bożkiem, ani bratem tego malca.... a przy tym... O matko, matko!... Jakże mi ciężko na sercu...	Panie ministrze sprawiedliwości, to mnie nic nie obchodzi.	Ten sam. Wszedł on w tej chwili do niego i czatuje na owady wikłające się w sieci, które pod wodą porozciągał. Topnik żyje w swoim pałacu bardzo wygodnie: ma czym oddychać, a jak się przędzeniem zmęczy, to się zabawia polowaniem.	Toćby my to Jaśnie Panie nie sprzeciwiali się temu, kiedy taka wola państwa, ale jest przeszkoda wielka.	Nie powiedział pan? Ale pan to myśli. Tak, to prawda, piszę rzeczy, których się wstydzę. A wie pan czemu? wie pan?	Sądzi pan zbyt pochopnie, panie Franku. A nie można rzucać na kogoś kamieniem, póki nie wie się wszystkiego.	A ja tu czekam na pana.	Bo od razu znajdę się w takich stosunkach, które wymagają pieniędzy. Może za miesiąc już nie będę od matuchny potrzebował, może... czy ja wiem?... znajdę zajęcie... Ale na pierwszy raz... z tymi rekomendacjami, jakie stąd wywiozę, muszę mieć trochę pieniędzy...	Co do rodzinnych moich przygotowań wobec przeznaczenia, przeciw któremu śpieszym, najstarsza córka moja codziennie o piątej rano uczęszcza do najbliższej mleczarni, by się wyuczyć sztuki (jeśli to sztuką nazwać można) dojenia krów. Młodsze jej rodzeństwo ma za zadanie studia, o ile się da najszczegółowsze, nad obyczajami gołębi i kur, utrzymywanych w najuboższej części naszego miasta. Dwa razy bliźnięta przyprowadzone zostały przez władze miejscowe do domu, pod zarzutem włóczęgostwa. Ja sam ściśle obserwuję piekarstwo, syn zaś mój Wilkins chodzi z taczką, gotów przewozić powierzone mu przedmioty, chociaż go tragarze z profesji ostro parę razy poturbowali.	Eh, nie... To ten safanduła Dębicki...	Istotnie, inaczej byłoby to bardzo dziwne	Ja sam Skarby złożone w Labiryncie nie ubywają, ale mnożą się z pokolenia na pokolenie, ażeby w razie...	Jakże to? Prosto z majestatu, w królewskim płaszczu? Henryk Walezjusz był zaraz po hołdzie na weselu Andrzeja Zborowskiego (Grabowski, Wspominki ojczyste).	Ma pan słuszność Porządek w mieszkaniu to pierwsza zasada, której przestrzegamy... Nawet jeżeli Helunia potnie kiedy papierki i rzuci je na podłogę, zaraz zmiata je Franusia...	Tak. Pomogą panu w pańskiej karierze. Jeszcze mogę powiedzieć panu dwie rzeczy: będzie pan żył bardzo długo i szczęśliwie, lecz nigdy nie będzie pan miał dzieci. Oto wszystko.	To naprzód źle że nie masz pan taktu i powściągnienia. Świat sobie, my sobie	Trzeba najpierw zasłużyć na to mniemane szczęście.	Wypij drugi kieliszek! Masz rozum! Ho, ho, zaraz znać, że to ja cię do chrztu trzymałem. Zasiejem tam żytka! Będzie chleb! Otóż i wieczerza: skosztujno kartofli ze słoniną. Jadłeś kiedy takie? Robak, nie zaglądać w garnki! Subordynacya, hołoto!	Ij!... tak mi się ta nawinął... Sam nawet nie wiem, jako to być mogło. Myślałem se, że tego koziełka to przecie jaśnie panicz położy.	Nie. Pomyślałbym o wielkości Boga i rzekłbym: nie wiem, co ze mną zrobisz, Panie, ale cokolwiek zrobisz, będzie lepszym od moich teoryj.	O nie, jaśnie panie, i nigdy tego nie zapomnę	Oczywiście. Chyba że pan byłby tak łaskaw zaszczycić swoją obecnością małe przyjęcie, jakie urządzam u siebie na wsi jutro wieczorem?... Nie lubię niczego odkładać na później. Dlatego byłbym panu obowiązany za tę uprzejmość.	Są to sępy, orły, sokoły, kanie. Ciągną one z dala za tą chmurą i nie opuszczą jej, dopóki nie ulegnie rozproszeniu lub zniszczeniu.	Powiesz! Czy może przypuszczasz, że ja dałem się omamić twoim kłamstwom? Kiedy z dnia na dzień stajesz się bardziej różną od siebie samej niż dzień od nocy, czy myślisz, że ja nie zdaję sobie z tego sprawy? Kiedy jako powód podajesz mi jakieś listy, ot, nie warte trudu czytania, czy wyobrażasz sobie, że ja się zadowolę pierwszą z brzegu baśnią, dlatego że nie masz ochoty szukać innej? Czy twoja twarz jest z kamienia, aby tak trudno było wyczytać na niej, co się dzieje w twoim sercu? Jakież ty masz o mnie rozumienie? Nie jestem tak łatwowierny, jak mniemasz: uważaj tedy, aby w braku słów milczenie twoje nie powiedziało mi tego, co ukrywasz tak uparcie.	Cóż ci z tego przyjdzie, gdy zaprzeczę?... Albo, gdy powiem, że codziennie?... Widzisz. Nie należy stawiać takich głupich pytań. Ja nie pytam, czyś się tu nie puszczała?	A co za ludzi macie tam z sobą na pokładzie?	Ale on ją zażywa w tym stopniu, jak podobno zażywał Napoleon; ja zaś tabaki wprost znosić nie mogę; wiedział o tym ten potwór i przez siedem miesięcy umiał się z tym ukrywać...	Ależ pozwól doktorze Czy pan rzeczywiście wierzysz w umarłych, którzy powracają na pokład statków?	Ani myślę nie mam odwagi. Bogu dzięki, nie jestem rycerzem.	Czy ja kocham pannę Lucynę, czy nie, nikomu nic do tego. Ostrzegam!	Cóż u licha!... więc z wami doprawdy nie można ani żartować, ani dysputować poważnie? Cóż zrobisz?...	Dlaczego tedy nie doszło małżeństwo do skutku?	Hilda! Nie mów tak!	Ja nawet ich nie widzę dotąd	Ja nie należę do drugich.	Ja nie wiem ty tak zaraz myślisz o wszystkich. Ja bym sobie tu kazał w parku zrobić huśtawkę, karuzelę z muzyką...	Ja twojego ojca też nie rozumiem.	Jak to z nami?	Jaśnie wielmożny panie! Wyznaję, że człowiek ten pożyczył mi dziesięć sztuk złota, lecz gotów jestem przysiąc, że mu je w całości oddałem.	Którędy! Którędy! Wszyscy to samo! Którędy? Ano tamtędy!	Musisz mi dla próby przeczytać coś. O, na przykład weź stąd.	Na nic tu moja chęć! chociaż za waćpanową wdzięczną być muszę.	Nie masz prawa tak mówić!	Nie przynosi mu ani szeląga.	Niech go pan puści może naprawdę ma taką dziewczynkę, jak ja. Gdyby to był ojciec...	Nikogo nie widzę	O, już tego nie potrafiłby!	O, stare Prusaczysko! Stalky, to twoja wina, matole jeden!	Oj nie, już nie wątpię! I zrobię, co anioł rozkazał, nie ma rady.	Pan został obrażony. To znaczy, że strzelasz pan pierwszy.	Postanowiłem, piękna damo nie odpowiedzieć ci ani jednego słowa, dopóki nie raczysz podnieść się z ziemi.	Teraz nie wiem. Ale wiem, że nie o mnie chodzi.	To dobrze	Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy Pamiętamy.	A co ja takiego nagadałem?	A pani Broniczowa i panna Castelli?	A więc Dick przyjdzie tu do ciebie jutro rano i swoje zwierzątka przyprowadzi z sobą.	Ach tak? A więc i ty, Gaetano, jesteś po trosze przemytnikiem?	Biedny człowiek!	Coś krzyczy... co za ryk piekielny!	Czary, Zabobony mówił dalej Zagłoba	Dawno, jeszcze w październiku.	Dobrze! Szajgec, weź ten kuferek i nieś go za mną do zakładu. Wiesz, gdzie zakład?	Dość często	I po kolei oszukując naiwnych, którzy temu wierzą.	Jako chłopak w stroju białych ludzi... gdym po raz pierwszy podchodził do Domu Cudów. Za drugim razem byłeś Hindusem. Jakież będzie trzecie wcielenie? Och, chelo, wyrządziłeś przykrość starcowi, bo moje serce przylgnęło do ciebie.	Jakto?	Jestem tu, pani. Pozwól mi się czymś przysłużyć!	Kocham już inną; mam narzeczoną.	Mam nadzieję	Miałam przewodnika Czy mogę widzieć doktora Pawlickiego?	Miłość, Zazdrość	Mów ojcze za mną, prawda,	Naprawdę, uczynisz tak?...	Nic, chciałem zobaczyć się z rabinem.	Niech mi pani wierzy, że ja zawsze pamiętam o swoich obowiązkach	O tyle, o ile potrzeba, by dawać siostrzyczkom lekcje muzyki	Ot i Ketlingowy dwór! Zacnie mieszka!	Oto drobny szczegół, charakteryzujący człowieka. Myśl o przyszłości. O najbliższej choćby, lecz o przyszłości.	Pawła Kuternóżkę	Pożądanie lat. i już ją do chłopów ciągnie!... już jak którego choć z daleka uwidziuwidzieć (daw.)	Serce, PożądanieSerce zawlokło cię pod nogi kobiet, serce twą głowę pod stopy im kładło. Reszty dokonała nieczysta myśl kobiety: zrodziła niesyte żądze. I takeś ty zmarniał.	Siedemdziesiąt sześć lat! piękny wiek!...	Skąd je znasz, Barrymore?	Słyszałem	Tak.	Umiem pięknie pisać po żydowsku i po rosyjsku.	Wyścigamy ich ze Żmudzi, mości mieczniku!	Za dwa dni! a kiedyż myślicie będziemy mogli się podnieść?	Zlituj się Olimpko! Tak wiele! A zkąd ja ci ich wezmę?
Dopiero to smaki taka wolność!... no, tyla z niej biednemu, że może sobie zdychać z głodu, kaj mu się spodoba, bo sztrafu za to płacić nie każą, ni go strażnik do kreminału nie pojmie!...	Nie bardzo w to wierzymy.	Myślisz, że to, co nazywasz przesądami, to garderoba, którą w każdej chwili zmienić można? To wgryzło się w krew i dlatego taka ciężka z nim walka, a ciężka i dlatego, że jeszcze nie zupełnie jestem przekonany o bezużyteczności tych przesądów, a czasami myślę... ale mniejsza z tym.	Ja zaś niewart jestem tego, by we mnie strzelano... chyba co najwyżej starym trzewikiem! Ho, ho! Co to za kroki! Słyszysz? Już ja się znam dobrze na ludzkim obuwiu! To nie skórzane ciżmy krajowców, ale podkute buty białych ludzi! Słuchaj, znowu! Żelazo szczęka o żelazo... To strzelba! Przyjacielu, zdaje mi się, że ci hałaśliwi, stukający obcasami, głupi Anglicy przyszli pogwarzyć z Muggerem!	Nie moja to rzecz radzić! nie moja! Odesłać by do klasztoru, ale czy ją tam przyjmą?	Takimi myślami oszukujemy serca nasze! Ale to słabość! Nie chcesz odjechać, gdyż nie chcesz go porzucić!	Czasu by nie chwaciłochwacić (daw., gw.) wziąłem., każdy by zrobił to samo! Nie bój się, użyłem jak pies w studni, bo com się musiał nasłuchać beków i wyrzekań, to starczyłoby lala (gw.) niby, jak. cień szła za mną. Niechże i Jasiek się nią nacieszy. Nie kochanice mi w głowie, a jenojeno (daw., gw.)	Mój Salomku, rzekła: rotmistrz chciał nam uciekać, alem go uprosiła, żeby sobie u nas posiedział. Nie uwierzysz, jaki to doskonały człowiek do pomocy w gospodarstwie, tylko go popróbuj. U ciebie nieład być musi... ale, serce moje, on przywykł do wygód, dać mu trzeba dobre mieszkanie...	Oho! Tato, twoje rachuby są bardzo szacowne, ale pamiętaj, że cię kiedyś ostrzegałem! Tak, przestrzegałem cię... ja z krwi twojej i kości! Jeśli się omyliłeś, to nie moja w tym wina... A co się ciebie tyczy, stryju Salters, to główny podczaszy faraona niczym był w porównaniu z tobą! Uważaj i czekaj! Będziesz zagrzebany jak twoja własna koniczyna, której używasz za nawóz zielony, natomiast ja, Dan Troop, będę rozkwitał jak zielony krzew laurowy, ponieważ ja jeden nie dałem się oszukać!	A! prawda nie wróci się to nie wróci! nie wstaną z grobu ani babka, ani matka, ani nasze lata młode!!	Czemuż to?	Jeżeli nieszkodliwie, to znów będzie tentowałtentować (z łac.)	Rozumiemy... ale jeśliby można kiedy zastać państwa w domu, to umyślnie, aby usłyszeć...	To czemuż sobie panienka nie poczyta albo się nie pouczy trochę? Panienka już duża, powinna by się uczyć!	Zrób to, moje dziecko znasz ich, to twoi ludzie, będziesz mógł zadowolić parę wewnętrznych antypatyjek. Skubnij Beugnota, Syrieysa de MayrinhacBeugnot, Syrieys de Mayrinhac	A więc to tak, mój najmilszy! Czy to prawda?	Zależy panu na tym, żeby znaleźć się w Nowym Jorku jedenastego grudnia przed dziewiątą wieczorem, to jest przed odpłynięciem statku do Liverpoolu?	Trochę dziwne Powiedziałbym nawet: trochę komiczne. He, he, he!... Kuternóżka powiadają ludziska. He, he, he! To się nazwał! No! I w dodatku „Pawełek”. Jak na kpiny.	Nie, ja mówię jak jest. Pan nie wiesz co było powodem, żem wyszła z obyczajów powszechnych, widzisz tylko, żem dziwaczna i szalona, jakże możesz się zakochać we mnie? Nie! to się mylisz chyba... jesteś ciekawy tylko lub chwilowa fantazyjka przyszła ci do głowy... bo miłość?... Ja miłość pojmuję tylko poważną, świętą, wiekuistą, gotową do ofiar.... heroiczną, a dwudniowe zalecanki nazywam, pustotą.	Dwadzieścia cztery godziny. Poproszę cię, doktorze Mortimer, abyś mnie odwiedził jutro rano o dziesiątej. A zechciej przywieźć ze sobą sir Henryka Baskerville’a. To mi ułatwi wykonanie mego planu.	Po czym to pan poznaje?	Swoje tylko powiadam, a wy zbytnio w siebie dufacie. Baczcie i na to, że kto na innych kładzie znaki	Tak jest o to właśnie prosimy panią...	A ja jej także pewno nie godzien, a przecież w daleką drogę się wybieram i nie tracę nadziei, że tam zajdę, gdzie idę.	Nie widziałeś go nie widziałeś naszego morowca Saint-Loup, jak on paraduje w swoich nowych portczętach; kiedy go kapitan zobaczy, wścieknie się: oficerskie sukno!	Ależ ja nie mam wytrwałości ani silnej woli Jip! Ty wiesz, że nie! Pocałuj Jipa i nie mówmy już o tym.	Byle ci jeno kto nie wyprowadził bydlątka.	Dalipan, on coś nie żartem niedomaga! Ba! a dlaczegóż by miał być wolny od tego? Alboż on także nie taki rycerz błędny, jak i drugi, ale mój osioł jaki mądry, uszedł caluteńki i ani jednej izerści nie straciwszy, kiedy my ani jednego żebra całego nie mamy.	Nic mnie na miejscu nie trzyma.	Nie chciałem was podpalić. Co też pani krawcowa wygaduje!	Nie wiem. Mówiłem ci już raz, bracie, że wola ludzka nie posiada granic w swoim działaniu, ale wiedza jest ograniczona i świadomość nie wszędzie dotrzeć zdoła. Zasady poznaje najgłębsze, lecz wiele szczegółów jest przed nią zakrytych, bo z obcych wynikają źródeł.	Nie, miła, nie łowcy mnie zgniewali; ale trzej zdrajcy, którzy od dawna nas nienawidzą. Znasz ich: Andret, Denoalen i Gondoin; wygnałem ich z mej ziemi.	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	Odmawiać więc im nie mogę, i nie chcę	Przypilnuję ja ciebie jutro! Nie dostaniesz ani śniadania, ani obiadu, ani kolacji!	Sądziłam, że nie lubisz swego brata?	Tam do licha, musiałem zgubić bilet, muszę go znaleźć Nie wsadzą mnie do aresztu	Więc ja już nie jestem u państwa Korkowiczów?...	Wśród tych, których wyliczasz, nie szukałam dla ciebie żony.	A tak ale oni się mogą nie dopilnować, a ja...	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do ciebie nie miał i żeby Pan Bog najświętszy opiekował się tobą, biedną sierotą...	Ależ przeciwnie. Ona zawsze była dziwaczką, ale w gruncie dobra kobieta. Tylko te jej dwie pomocnice. Boże!... Ale, ale wiesz, Madziu, że gniewam się na ciebie? Jak mogłaś prosić obcych pań o poparcie dla twojej przyjaciółki nie wspomniawszy mi o niej ani słówka? Przecież my mamy w Jazłowcu takie stosunki, że ją natychmiast przyjmą. A tu, słyszałaś, jak ci odpowiedziano...	My chcemy tylko wiedzieć dlaczego nie przystosowujemy nowej fabryki do napędu karburatorowego? Dlaczego mamy używać kosztownego węgla, skoro dla innych organizujemy atomową energię? Czy prezes Bondy zamierza przedstawić nam swoje dowody?	Oni rozmyślnie dotknęli Masona w jego najlepszych uczuciach Gdyby mi powiedzieli choć słówko, nie byłoby tej całej historii. Ale oni woleli wciągnąć go w pułapkę, skorzystać z jego nieznajomości ich charakterów.	Voyons, nie byłeś u Barskich? Gdzież byłeś tak długo?	Mój mąż się nie zna na tym, on się zna na barchanie	Tak. Pan kardynał widocznie śledzi ją i prześladuje więcej, niż kiedykolwiek. Nie może jej przebaczyć historji z sarabandą. Pan zna tę historję?	Tak jest Z tej też racji nie usłyszysz waszeć ode mnie innych słów, oprócz gratulacji. Byłoby może niejedno do rekryminowaniarekryminować (daw., z łac.) opiekun, obrońca. mojej rodzonej, ale na tę pamiątkę, że waszeć ją salwował od pogan i w domu swoim żywił, wolę rekryminacje zagrzebać w silentiumsilentium (łac.) kwiaty wdzięczności. złożyć waszeci, tak od siebie, jak i od całej naszej familii, przednioprzednio, a. przednie (daw.)	Więc przestanie bywać zresztą może mi się uda nawet po tej rozprawie z nim utrzymać dobre stosunki. Mam, zdaje się, trochę szczęścia do ludzi. Jestem z wszystkimi w najlepszych stosunkach.	Możesz mi waszmość pan zaufać, Don Antonio daję panu słowo moje. Ten, do którego mówisz, ma tylko oczy i uszy, ale ani kawałka języka. Skoro mi otworzysz serce, bądź pewien, że tak jakbyś pogrzebał myśl swoją w głębinach milczenia.	Co się dzieje? Czy Eliza ma się gorzej?	Ja jestem chory, a oni się bawią! Za co oni się bawią? Skąd oni mają na zabawę?	Może przejedziemy się łódką?	Dobrze, że my się stąd wynosimy	Domyśli się, że... A teraz, co ja mam zrobić?...	A zawdy. Co robić? Dobrodziej wielce go konsyderujekonsyderować (daw.)	Doprawdy? Przywiozłem tu panią mymi końmi z mego mieszkania, mieliśmy po teatrze jechać razem na kolację!	Dostojny mój przyjacielu jak też wygląda twoja siostrzenica Lawinia? Daj mi jej rysopis.	Ej! nietyle! Mosiej mnie tu przywiózł ze wsi.	Ha! Jeśli zawinię względem pani.	Rozum! Ciekawa jestem, dlaczego rozum ma odra­dzać panu bywać u nas?	Sam waszmość zaśpiewaj! ja mam robotarobota (dial. B. lp)	Wnoszę ten toast na cześć psiarni w Oleśnicy!	Wszystko zrobię, by tego uniknąć. Gotówemgotówem	A Bartek Kozieł wypatrzył ich na zwiesnę w boru...	A co ona za jedna?	A jakże! naturalnie, że prawda!	A więc?	Ach! Gdyby na tym wybrzeżu była jakaś latarnia morska, byłoby wygodniej dla żeglarzy!	Ależ król jedzie do Szegedynu!	Bardzo ciekawy! Minarety, świątynie, pagodypagoda hinduska tancerka.! Przypuszczam, że zwiedzicie te strony.	Czyż tedy jest pańską córką?	Często. Nazbyt często.	Człowiek; dla tego, jak ty umrzeć muszę	Daj, bo zimno!	Do kogo?	Dokąd?	Gdzie? Co waćpan gadasz?	I chcecie kupić podarki i ozdoby choinkowe? Ile masz? Sto	Ja Bigielom figla zrobię. Czy oni już pojechali?	Jak każdy z nas!	Jesteś głupi, słyszysz?	Kochasz?	Kopalnie diamentów!	Lorda de Winter?	Masz dość? Będziesz słuchał?	Myślisz, że mają działa?	Najzupełniej.	Nic, pani Trzy miliony, które był dłużny mój ojciec, spłacono wczoraj.	Od ciebie, naturalnie! Nawet przez sen o tym mówisz.	Ojczulku jesteśmy gotowe wyjść za pierwszego z brzegu...	Prawda! Juści! takie zberezeństwo, taki grzech!	Tentanda omniaTentanda omnia (łac.)	Trudno, będę więc musiał powiesić też jego.	Twój dziadzio bardzo zacny człowiek.	Tysiąc dolarów zaledwie przegrał	W jakim wieku opuściła pani Grecję?	Według rozkazania miłościwej pani, przyjdę jutro rano	Wpadnij do nas!	Śpi teraz.
Istne gablotki. Chłop polski, niezbyt, powiedzmy, przepadający za czystością, jak to jest wszędzie na wsi, przy pracy około krów, koni, kóz i owiec uważasz a wilgoci ani krzty, bo nie ma co gnić ani pleśnieć, ani śmierdzieć widzialnym czy niewidzialnym brudem, jako że naczynia wszystkie, sprzęty, graty, meble	Lada dzień, a zresztą, któż może wiedzieć? Powinni regimentarze podjazd za podjazdem wysyłać, a tego nie czynią. Ledwiem uprosił, że Kuszla wysłali ku południowi, a panów Pigłowskich pod Czołhański Kamień. Chciałem i sam iść, ale tu ciągłe rady i rady... Mają jeszcze wysłać i pana pisarza koronnego w kilkanaście chorągwi. Niechże się śpieszą, aby zaś nie było za późno. Daj tu Boże jak najprędzej naszego księcia, bo inaczej taka hańba jak pod Piławcami nas spotka.	Wszystko jak co roku? Nic nie zaszło ważnego?	Niech pan nam wybaczy naszą nędzę! Pański charakter jest tym niewyczerpanym skarbem, który jeszcze może nas wszystkich ocalić. Pański charakter, nie pańskie bogactwa! Błagam, by zechciał pan dać temu człowiekowi słowo, iż godzi się pan na wszystkie układy, które mój wuj zawrze z ich dowódcą. Jedno słowo! Tyle mu wystarczy.	Jak to? nie tylko dziewkę, ale i tego diabelskiego psa wypuścisz, aby znów kąsał?	Albo się jemu szabla nie przyda? Słusznie pan Oskierko mówi: podrwiłeś głową, kawalerze. Pistoleciska też musiałeś mieć w olstrach?	Przytem zobaczycie, ile w nim namiętności szlachetnej. Hejże! przyjaciele, powracamy do Paryża. Brawo! jadę; zobaczymy naszego Porthosa, wybornie. Nie uwierzycie, jak mi tego olbrzymiego gułptasagłuptasa.  brakło! onby za królestwo nie sprzedał swego konia. Chciałbym go już na nim widzieć. Pewny jestem, że będzie wyglądał na Wielkiego Mogoła.	Zdaje mi się przecież że ocalając pana de Morcerf, którego pan przecież nie znał, przysłużyłeś się pan i bliźniemu, i społeczeństwu.	Tak! Nie zatrułam niczyjego życia i składam za to dzięki Niebu! Nie, panie Murdstone! Nie zadręczyłam nikogo, nikogo do przedwczesnego nie wtrąciłam grobu.	Tedy zamiast jednego pokazało się dwa powinowactwa pomiędzy nami, z czego mocno się cieszę, a to o tyle więcej, ile że sobie dobrze przypominam, z jaką czcią mój mąż nieboszczyk zawsze wspominał Nieczujów rodzinę. Więc pan skarbnikowicz nie mieszka już w Sandomierskiem?	Powiemy, iż wiedząc, że Jurand szuka dziecka, a odjąwszy zbójom jakowąś dziewkę, która nie umiała powiedzieć, kto jest, daliśmy znać o tym Jurandowi, myśląc, że to być może jego córka, ów zaś, przybywszy, wpadł na widok tej dziewki w szaleństwo i opętan przez złego ducha rozlał tyle krwi niewinnej, że i niejedna potyczka więcej nie kosztuje.	Czy możesz o to pytać?... Od śmierci waszej matki nie opuszcza mnie bezsenność i niepokój.	Daj mi pan spokój z głupcami, którzy się zapracowują na to, aby zrobić pieniądze, mów mi pan lepiej o wszelkich boskich stworzeniach, które pracują tyle tylko, żeby wyżyć, one mają rozum.	Tego nie wiem. Słyszałem, że szukają obowiązku, ale znaleźć nie mogą bez to, że już siedzieli za złodziejstwo.	To rzecz szkaradna! Nie uciekam na jej widok, ale wolę o tym nie myśleć.	Ja? ja nigdzie obcym nie jestem, obywatel świata, wszędzie jestem jak u siebie. Warszawę znam od pewnego czasu, i wyznaję że mi się teraz wcale podobać zaczyna. Jest to stolica po mojej myśli. Grają grubo, szaleją, piją, hulają, kochają się	Bardzo panów przepraszam, ale mam ważnego interesanta, pana Etranżera. Może pan dyrektor Marczewski mnie zastąpi?	Ci młodzi panowie, o ten blondynek ze znaczkiem przy klapie fraka, inżynier, tamten piękny brunecik, doktór, o... i znajomy pani to wszystko wielbiciele mojej siostry. Mogę panią zapewnić, że każdy ubóstwia ją bezinteresownie, gdyż każdy jest majętnym. Hela innych nie toleruje przy sobie.	Nic naturalniejszego Kamizelka i list stanowią dowody rzeczowe. Odesłałem je panu prokuratorowi. Rozumie pan, baronie, że w sprawach kryminalnych najbezpieczniejsza jest droga legalna; być może to jaka machinacja przeciw panu.	Niezadługo się to pokaże Królowi ciągle śluzyśluzy a. ślozy (daw.) dziś popr.: krwi. chrześcijańskiej rozleje, i do ostatniej chwili rad by sprawiedliwy pokój zawrzeć, ale pycha krzyżacka do tego nie dopuści.	Ależ sahibowie nie znali cię, o mężu święty!	Dwie krople więcej i już byś nie żył.	My do tamtych sfer nie mamy pretensji. Le jeu ne vaut pas la chandelle.Le jeu ne vaut pas la chandelle (fr.)	Nie byłoby nadużyciem prosić pana o pokazanie owych cennych pigułek?	Nie, i nie dbać, do czego doprowadzi, byle nie doprowadziło do nudy.	Ojciec nie chce cię wpuścić.	Przecież nie jest zaletą?	Snać nie mógł.	Wpadli na mój ślad i depczą mi po piętach, Nie zrobię wam wielkiego kłopotu, towarzyszu?	Mogę ci się i z tego wywieść: bo mnie na podjazd wysłali, bym obaczył, czy podejrzanych ludzi w okolicy nie masz. Jakoż widzi mi się, że są, którzy nie chcą powiedzieć, dokąd jadą!	A ja się stąd nie ruszę. Tu jest jej grób. Ja nie mogę. Niech pani jedzie. Ja tu skończę najlepiej i przynajmniej zniknie dla pani problem mojej egzystencji.	Owszem, to jest życie, które się staje. Zabójstwo człowieka dorosłego jest czynem dającym się określić ze względu na swoją wartość ujemną: wiemy, co społeczeństwo czy rodzina, czy kraj tracą w owym człowieku. Ale przerywanie życia w zaczątku wyrasta do jakiegoś potwornego wdzierania się w zarządzenia losu, bo nie wiadomo nigdy, co ginie w tym życiu, jakie możliwości przyszłego rozwoju, jakiemu przeznaczeniu tama się kładzie. Pomyśl, że każdy z geniuszów ludzkości był niegdyś takiem „niczym” i tak samo matka mogła o nim powiedzieć...	A taki się boisz, żeby nie dostać po mordzie!...	Nie posiadam potrzebnego w podobnych razach doświadczenia lecz czuję, tak, wyraźnie czuję, że tajemniczość ta niegodna jest ciebie.	Nie, wykradziony został i tu zbiegł.	Tak nie powie żaden sędzia A przecie ty masz być najwyższym sędzią...	Tak pan przypuszcza?	Tak, bo kocham sztukę! Wszystko dla niej, i wszystko w niej!... to moje hasło. Poza sztuką prawie nic nie widzę!... mówiła, zapalając się niespodzianie.	Taki piękny pan i z taką piękną panną żenić się miał!	Albert ma małe robaczki w głowie, jak się to nazywa, Moryc?	Wszystko to widzieliśmy w Pi-Bast, jak również ja i Mentezufis byliśmy świadkami pijackich uczt, na których już półobłąkany następca bluźnił bogom i znieważał kapłanów...	Proszę pana, przyszła matka Oskara, panowego bratanka osoba pełniąca funkcje fryzjera, kosmetyczki i pielęgniarza zarazem, zajmująca się goleniem zarostu, strzyżeniem włosów, przygotowywaniem kąpieli itp., jak również wykonująca pospolite zabiegi medyczne, takie jak wyrywanie zębów czy upuszczanie krwi; także: cyrulik..	Co też ksiądz mówi	Co znów? Jakim sposobem?	Więc po co żebrzesz na lekarstwo? W szpitalu dają lekarstwa.	Ładna historia, a gdzie masz drugą skarpetkę, Heniuś? I jak ty teraz wyglądasz?	Twoja matka ma dwa razy na rok przeczucia, że wygra główny los na loterii. I co powiesz: od dziesięciu lat wróciło się jej zaledwie kilka stawek.	Jak się masz, Krecie	Jeżeli mnie o to ładnie poprosisz...	Zgoda!! tak! trzeba, żebyście ją sobie ulepili. Róbcie jak ja: glina się rozpada, a wody domieszawszy, garnek się z niej ulepi. Poszukajcie tej wody.	Cóż wyznam, że wolałbym, aby mnie uprzedzono, gdyby któraś z takich istot miała ze mną się spotkać.	A zdrów teraz Bogusław? bo go to febra długo trzęsła i osłabić go musiała...	Ależ gdyby to byli piraci, splądrowaliby go albo zabrali i uciekli...	Dajże Bóg, aby i porucznikowi jakowaś otucha w serce wstąpiła	Maharanee czy to moja wina, że jakiś sahib... sahib z policji... nazwał Maharanee, której twarz...	To bardzo kuszące dla nas	To bardzo pomyślna wiadomość	Z największą chęcią. Proszę tylko o kilka minut czasu i o zaczekanie mnie „pod umówionym jaworem”.	A tak! tu: wydostać, wydobyć, wyciągnąć. list z kieszeni.	Czcigodny panie zagrzaliście się w waszym chomoncie, o ile widzę i miarkuję. Dobrze tedy, oto pieniądze, bierzcie.	Myślałem o legendach, krążących wśród wieśniaków... Podobno słychać szczekanie wśród nocy... Byłem ciekawy, czy i teraz rozlegały się podobne dźwięki...	Najjaśniejszy Panie, sądzę, że jest bliskie, ale mam nadzieję, że dzięki mojemu pośpiechowi uda się mu zapobiec.	Ach, ty tak, panie tak! Ty własne NameName (niem.)	A więc... a więc... można by powiadomić służbę... Twój dzwonek łączy się z ich piętrem.	Ale po jakich szczeblach doszedł do tej znakomitej fortuny, czy może do znakomitej pozycji?	Dobrze, panie doktorze pojmuję...	Domyślam się że o Albrechta chodzi.	Jakże można mówić w ten sposób bezpośrednio po śmierci ministra państwa, który tak żywy brał udział we wszystkich ważnych sprawach i który po długiej niełasce zmarł, w chwili gdy obejmował z powrotem w ręce władzę i wracał do utraconych zaszczytów i godności? Rozgłos towarzyszący jego trumnie powinien być dostatecznym chyba świadectwem jego czynów. Sława ta przeżyła go i przeżyje długo!	Mniej stary jestem niż się wydaję no i zobaczy miłość wasza, że na swojem postawię.	Słyszałem. Ktoś widocznie przed nami wszedł do domu, ukrył się w jednej z izb po drugiej stronie i teraz łazi po sieni.	Tak mówiłeś zawsze, ojcze?	Zdążymy na obiad. Może tatuś zmęczony?	A dawno stąd wyszedł?	A niekiedy miewa też głębokie zmarszczki na czole i wtedy wygląda naprawdę bardzo staro.	A skarbiec Labiryntu?...	Albo?	Ale do wieczora tylko Przecie idziemy dziś na komedię?	Ależno powiédzcie,	Chyba... że ktoś będzie je odstręczał	Czy ta Orłowska żyje z kim bliżej?	Gdzie?	I cóż tam profesor Wilczur? Zostawiła go pani w domu?	Jeno jej miecz do gardła przykładasz!	Już idę!	Już przyszedł do siebie!	Król pytała Zonia.	Musiałem	On miesiąc temu twierdził, że kobiety cnotliwsze są najczęściej źle zbudowane.	Pomówię z nim, Nedzie.	Poniute, ak niekam valdžia neuždraudžia turėti gryčinę mergaitę dėl lengvo patarnavimo. Tegu mūsų Onutė bus pas jus už tokią gryčinę mergaitę. Jūs mums galite išduoti ir raštą nuo savęs, jog kaipo tokią imate ir algą apsiimate mokėti.	Proszę bardzo.	Pręt, z jakiego zęby do bron kują.	Puść go w tej chwili!	Siedź w swej dziurce...	Spałam beznamiętnie, likierem byłam całkiem odurzona.	Słuchać, czytać dalej, czytać! On nasz czołowik. Słuchać, słuchać!	Ty rozsadziłeś kolubrynę?	Widziałam	Zosik...	„Doliny zabrzmiały trąb odgłosem”. Czy stąd zacząć?
A jużci i stacje Chodzili po kościołach od jednej do drugiej	Właśnie, że o to, kochany panie! A gdybym też odpowiedział brzydka jak noc! czy byłbyś pan ciekawy ją poznać? Nie!... nie, na proroka!	Ej, niechże cię o to głowa nie boli. Każdy sobie pan w naszej Rzeczypospolitej, kto jeno ma szablę w garści i lada jaką partię zebrać potrafi. Co mi uczynią? Kogo ja się tu boję?	Oho! co temu, to bardzo wierzę lecz panie, na miłość Boską, nie chcę cię widzieć gołego, wzbudzisz we mnie litość i nie będę mógł od łez się wstrzymać, a tak bardzo już opłakiwałem tej nocy osła, którego również jak was kochałem, że nie chcę rozpoczynać na nowo; lecz jeśli potrzeba koniecznie, abyś uczynił jakie szaleństwo, uczyń je szybko i nie namyślając się, jakkolwiek nie widzę tego potrzeby, bo i tak powrócę prędko z podróży i przyniosę wam odpowiedź, której żądacie od damy waszej. Do licha, pani Dulcynea powinna się przygotować dać mi pomyślną rezolucję, bo przysięgam Bogu, jeśli tego nie uczyni, z gardła wyciągnę jej odpowiedź i w gębę zamaluję i porządnie nogą niżej pleców kopnę. Jak to! tak sławny błędny rycerz, jak pan, miałby szaleć bez powodu dla jakiejś tam... Niech kochana dama nie robi ceregieli, bo jakem poczciw, gdy się rozjuszę, to się będzie miała z pyszna, nie taki ja, jak się zdaje, nie zje mnie w kaszy.	W surowości może nam wyrównywają ale nigdy w użyteczności i sławie, bo dla nich dosyć modlić się spokojnie i cicho do Boga, dla dobra innych ludzi, a my rycerze i wojownicy urzeczywistniamy to, o co oni się tylko modlą, zapewniając ludziom pomyślność i sprawiedliwość dzielnością ramienia naszego i ostrzem oręża. Ale za to narażeni jesteśmy na wszystkie niewygody i utrapienia; latem ciągle na piekącym słońcu, a zimą na trzaskających mrozach. Mamy więc prawo nazywać się zesłańcami bożymi na tej ziemi i wykonawcami sprawiedliwości. Wojna i trudy żołnierskie ciągną za sobą tysiące innych mozołów, dlatego też, kto ten stan sobie obierze, wielkie ma zasługi, jeżeli cały się poświęca dla dobra bliźniego. Z tym wszystkim niechże mnie Bóg broni, abym miał twierdzić, że stan rycerza błędnego jest równie święty i bezpieczny, jak stan duchowny; ale to rzecz niezawodna i z doświadczenia dobrze mi znana, że przecierpieć w nim wszelakich udręczeń, głodu, pragnienia, bólu i niewczasu trzeba daleko więcej, słowem, że to stan daleko nędzniejszy, niż o tym przekonać się można z nieszczęść rozmaitych rycerzy, które historia opisuje. Byli wprawdzie między nimi i tacy, co dzielnością oręża korony sobie zdobyli, ale wierzajcie mi, dobrze oni to krwią i trudami przypłacili; a gdyby nie mieli przy sobie mędrców i czarnoksiężników do pomocy, to bądźcie pewni, że niewiele by wskórali.	Lada dzień, a zresztą, któż może wiedzieć? Powinni regimentarze podjazd za podjazdem wysyłać, a tego nie czynią. Ledwiem uprosił, że Kuszla wysłali ku południowi, a panów Pigłowskich pod Czołhański Kamień. Chciałem i sam iść, ale tu ciągłe rady i rady... Mają jeszcze wysłać i pana pisarza koronnego w kilkanaście chorągwi. Niechże się śpieszą, aby zaś nie było za późno. Daj tu Boże jak najprędzej naszego księcia, bo inaczej taka hańba jak pod Piławcami nas spotka.	Rad byłem, rozumie się Zeznawali Dźwięk, Wyrzuty sumieniaCzy pan wie, jaka była moja pierwsza myśl, gdym ich słuchał? Doznałem ulgi, ucieszyłem się, dowiedziawszy się, że te krzyki... czy mówiłem panu, że słyszałem krzyki? Nie? Otóż słyszałem... krzyki o pomoc, straszne... okropne. Imaginacja, jak przypuszczam. A jednak, nie mogłem pojąć... tamci nie słyszeli. Pytałem się ich później. Wszyscy mówili... nic! Nic? A ja słyszałem, nawet wówczas. Powinienem był wiedzieć, że to niemożliwe... ale ja nic nie myślałem... tylko wsłuchiwałem się. Bardzo słabe jęki, ale słyszałem je dzień w dzień. Nareszcie jeden z majtków podszedł do mnie i rzekł: Patna... francuski statek... dopłynęli szczęśliwie do Adenu... śledztwo... sąd... przygotowane dla was pomieszczenie w Domu Marynarzy”. Przechadzałem się z nim po pokładzie i rozkoszowałem się ciszą. Nie było więc krzyków. Imaginacja! Musiałem mu uwierzyć. Nie słyszałem już odtąd nic więcej. Nie wiem, jak długo mógłbym to znieść. Stawało się to coraz przykrzejsze... chciałem powiedzieć... głośniejsze.	Ależ to bardzo proste, przecież pan de Rubempré pracuje u drukarza. To tak jak gdyby ładna kobieta sama sobie szyła suknie.	Ano, jak ktoś zamiast prostych pleców ma garb, jest to wbrew prawom przyrody i nazywa się kalectwem. Więc jeżeli ktoś nienawidzi matki i za cel życia ma jej dokuczyć, to także jest wbrew prawom przyrody, więc kalectwo.	Ano, to trzeba się postarać.	Ja sądzę, że badania tego rodzaju mają bezcenną wartość. Ale mniejsza o to... Zwróćmy oczy na przeszłość choćby tych samych ludów, które zaległy ziemię i są teraz wessane przez silwasy, pampasy, lianosy, na Etiopów, Malajów, Czerwonoskórych... Spojrzyjmy w noc historii. Czasami tylko stos kości w polu, czasami tylko ciemne smugi próchnicy w glinie powiedzą badaczowi, że jakiś lud wyginął, potargany przez łby katapult albo czerepy granatów. Zdarzyło mi się jedną noc przemarzyć nad omurowanymi fosami Mantui. Czerwona, zgniła, stojąca woda i bujne platany!... Ludzie rozstrzelani, których Goya pochwycił w szpony swego geniuszu!... Ach, raz	Mam, wczoraj dostałem, ale jeszcze czytam. Bon! pożyczę panu, kapitalna historja i z takim pieprzykiem, jak to my lubimy, panie Stanisławie.	Nie mogłeś! Wiedz, że skazani jesteście na drugą podróż stokroć gorszą od pierwszej. I to jest śmierć	Niech to będzie dowodem, jak wysoko cenię twój szacunek...	No, to zmów jedno Zdrowaś... Tylko uklęknij... Patrz się tam...	Ona musi mieć dobre serce i podoba mi się, ale jaka egzaltowana! Co jej przez głowę nie przechodzi!	Tego to już nie wiem. Ale sądzę, że gdy bohaterka numer 1 znajdzie się w pokoju bohaterki numer 2, instynkt wskaże jej kierunek.	To było ze szczerego serca	Wszystko, co mogę powiedzieć to, że traktowano mnie z największymi względami. Moi trzej towarzysze byli najmilszymi ludźmi, jakich spotkałem, niezrównanej grzeczności, inteligentni i rozmowni, czego nie należy lekceważyć, zważywszy długość podróży.	Żegnam, żegnam kochaną panię, mówiła Apolonja, dzwonią na majowe nabożeństwo, biegnę, lecę, ażeby się do kościoła nie spóźnić! Nieprawdaż że dziwnych rzeczy dowiedziałaś się pani odemnie? Ta Rumiańska i pan As, Wandziulka i pan Przybycki! mój Boże najwyższy! mężatka z kawalerem! żonaty z panną romanse zawiązują! Zgorszenie tylko i obraza Pana Boga! Żegnam, żegnam kochaną panię! pilno mi do kościoła, na majowe nabożeństwo! zapisanam w szkaplerne i różańcowe bractwo	Była to namiastka szczęścia dla nas obojga, bo i Betty gryzła się wewnętrznie również. Przecie i ona musiała dla mnie zerwać z rodziną. Nie mówiliśmy ze sobą o tym nigdy, ale pomimo nadrabiania minami oboje wiedzieliśmy już, że popełniliśmy szaleństwo. Na usprawiedliwienie mieliśmy tylko to, że byliśmy bardzo młodzi, a ślub wzięliśmy, co tu obwijać w bawełnę, po pijanemu.	Gdybyś zaszedł do jego sklepu, drogi Lucjanie ujrzałbyś na ladzie dębowej (nabytek z licytacji jakiejś winiarni) nieobciętą łojówkę, wówczas bowiem spala się mniej szybko. W tym blasku ujrzałbyś półki próżne. Aby strzec tej nicości, chłopczyna w niebieskiej kamizeli dmucha sobie w palce, tupie nogami lub wali się po bokach dorożkarską modą. Ot, patrz! Nie więcej książek, niż ja ich mam tutaj. Nikt nie może odgadnąć, co tam właściwie za handel się uprawia.	Nie, ale czas ci tu powiedziéć, tybyś mnie jak Raja (pana) tego spaliła na węgiel oczyma; ty nie masz serca!	Nie. Byłaby to zapłata za moją... sympatię. Nie chcę.	Nie może być, abyśmy ją, niebogę, tak zostawili, niczego dla jej ratunku nie przedsiębiorąc. Dość ja już się po świecie starych kości natłukłem, lepiej by mi teraz gdzie w spokoju w jakiej piekarni dla ciepła legiwać, ale dla tej niebogi pójdę jeszcze choćby do Stambułu, choćbym na nowo chłopską siermięgę miał włożyć i teorbanteorban wstręt, odraza. spojrzeć nie mogę.	Ach i jak chętnie!	Ale go Pan Bóg nie opuścił.	Ależ, moja droga, panna de Rochefide jest zachwycająca.	Ba! Co to jest par Francji od Lipca!	Bo ona ma dwadzieścia jeden lat i niedawno w świat weszła. Niech pan zresztą nie myśli, żeby nie miała już starających się.	Byłby z pana jaki taki pożytek. A tak, to tylko zmartwienie.	Daj mu Boże zdrowie, zacny to pan!	Ej! ej! któż to wie gdzie lepiej, Sacharze, u tego pługa czy we dworze! na dwoje wróżka wróżyła!	I znów wtórowali rybałci. Młody Zbyszko z Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura i zapytał:	Ja? ależ wprost przeciwnie!	Jakże idzie z nawracaniem?	Jestem gotów natychmiast wyliczyć fabryki, w których cała administracja i wszyscy lepiej płatni robotnicy są Niemcami, których kapitał jest niemiecki, a rada zarządzająca rezyduje w Niemczech; gdzie nareszcie robotnik nasz nie ma możności ukształcić się wyżej w swoim fachu, ale jest parobkiem źle płatnym, źle traktowanym i na dobitkę germanizowanym...	Jesteś przeczulona. Przecie doskonale wiem, że w tym nie ma żadnej twojej winy. Dajmy temu spokój. Będę musiał złożyć wizytę stryjence i będę ci wdzięczny, gdybyś mnie usprawiedliwiła, że nie zrobię tego dzisiaj.	Jeśli ona zechce, naturalnie. Mnie łatwiej to przyjdzie wykonać: jestem silny i przez pół ich swojak.	Jeżeli zaś już mają te dane, kto ci zaręczy, że nie przyjdzie im do głowy oddać cię w ręce policji?	Mam jeszcze czas i żebym miał jeszcze sposobność i takiego, jak ty, doktora...	Nie miałam zamiaru prosić ich więcej, bo dziś dopiero spostrzegłam, że nawet taka salonowa asymilacja jest niemożliwą, przynajmniej w Łodzi.	Nie pozbędzie pan ich papieru nigdzie Dzieło pańskie jest ostatnim atutem Fendanta i Cavaliera; mogą wydrukować książkę, jedynie zostawiając ją w depozycie u drukarza, sukces ocali ich ledwie na pół roku, prędzej czy później trzasną! Ci ludzie wypijają więcej lampeczek, niż sprzedają książek! Dla mnie akcepty ich przedstawiają wartość, może pan tedy uzyskać kwotę wyższą od tej, jaką dadzą eskonterzy, którzy będą zważali na każdy podpis. InteresRzemiosło eskontera polega na ocenianiu, czy w razie upadłości każdy z trzech podpisów może dać trzydzieści od sta; pan zaś daje tylko dwa podpisy, z których żaden nie wart ani dziesięć procent.	Nie w karczmie i przy okazji, toć nie grzech!	Nie, tylko z barona... A pan dlaczego nie podjąłeś się zorganizować pracowni technologicznej?	Niech sobie uciekają Pan Bóg nam nie ucieknie i my od siebie nie uciekniemy. Czego nam więcej potrzeba do szczęścia?	Niezbyt obfity będziem mieć popas niczego tu nie dostanie.	O tak, bardzo mi się spieszy!	O, bądź spokojna. Na to jestem zbyt ostrożny. Więc powiadasz, że pan Dowgird jest o niej dobrego zdania?	Różnie twierdzą lecz jeżeli istotnie zaraza się wzięła, nic pilniejszego nad to, by dwór ztąd wyprawić. Na królu naszym starym i życiu jego leży wiele.	Sza! Sza! Spokojnie. Cicho, Heniek! Pogadamy z panem uczciwie: dlaczego pan nie chce dotrzymać umowy?	Słyszałem i ja, że idzie. My już z wami, bat’kubat’ku (ukr.)	Tak jest, najjaśniejszy panie. Ja cudzoziemiec, przybłęda, rozmiłować się śmiałem w dzieweczce obcej mi narodowością, tradycjami	To Andzia, Jasiu!	To nieprawda Przekona się pani kiedyś, że to nieprawda.	To źle?	Tylko nie rozumiem, dlaczego odbywali tę rozmowę w numerze, a nie w hallu czy w restauracji.	Wczoraj to mówił?	Wiedziałem, że to wy, bom się wszędzie o was na popasach pytał.	Wolę przyrody być dziwotworem. Wspomnień ja żadnych nie mam o sobie. Nie mogę mieć ceny nigdy ustalonej.	A ty, Tutmozisie?...	A wy?	A z tego co by pani przyszło?	Ahi! Aco!	Ale już słyszałem u pana muzykę, w czasie śniadania.	Ale, była tu u mnie wczoraj Niedzielska stara.	Bóg, Ksiądz, Przedmurze chrześcijaństwa, Walka, Żołnierz odparł Charłamp	Będziemy głosowali	Chyba na zdrowie chrześnicy. Niech się wam chowa na pociechę!	Cóż teraz myślisz z sobą czynić?	Doskonale.	Dziecko moje, nastały teraz straszne czasy.	Dziękuję	Gdzie oberża?	He!	I ja mój głos łączę z głosem hetmana	Ile żądasz za jego wolność?	Jestem Dyzma	Mam zmartwienie.	Matka tego Mraczewskiego, Staśku, jest bardzo biedna kobieta...	Moje stajnie są do pańskiej dyspozycji, ale jadąc konno padnie pan ze zmęczenia, niech pan lepiej weźmie kolasę, karetę, no, jakiś powóz.	Mówi, że go boli. Masz już dość?	Mówiłem...	O swych uczuciach względem niej.	O, niezawodnie! Dziwnie ona jest dobrą.	Och! Bez konsekwencji.	Ostatniej nocy.	Ot, co? Ja zawsze mówiłem, że my mamy niemożliwy ustrój.	Podstęp, Obcy rzekł Bogusław.	Precz, precz, precz! Pfuj, pfuj!	Przyznaję, że rozpacz mną powodowała	Skarb wielce wyczerpany...	Szkoda. W każdym razie obiad zjemy chyba razem? O której mam wrócić?	Tak mówisz?	Taki młodzieńki...	Warte są dzisiaj pięćdziesiąt.	Waść zaś najlepiej uczynisz, gdy z nami do pana Czarnieckiego ruszysz, bo w ten sposób prędko się z Bogusławem spotkać możecie	Wiesz pan co? Bardzo łatwo mógłbym pana zgubić po drodze.	Wiesz, Dżek, Nelly umarł ojciec.	Zapewne.
I to bywa!Flirt, Lud Ci, co są udekorowani cywilizacją, noszą ją jak pióropusz, na widoku dla świata jedynie, w rzeczywistości są czasem bardzo pierwotni. Ale taki machiawelizmmachiawelizm a. makiawelizm	Mieli wszyscy iść na ulicę de la Planche zobaczyć gniazdko przyszłego małżeństwa Kobiety są na te wyprawy tak łase jak ludożerca na świeże mięso: odświeżają swoją teraźniejszość owym młodym szczęściem, które jeszcze nie zwiędło w przesycie. Podano śniadanie w saloniku, który na ten pogrzeb kawalerskiego życia wystrojono jak konia przy ślubnej karecie. Śniadanie obfitowało w owe smakowite kąski, które kobiety lubią jeść, chrupać, smakować w południe, w którym to czasie mają wściekły apetyt, mimo iż nie chcą się do tego przyznać, wydaje się im bowiem, że się kompromitują mówiąc: „Głodna jestem!” „Słuchaj, ja nie wiem, czy znajdzie się dość akcji, aby go pokryć, przy tym ja nie jestem jego przyjacielem, nie mogę zdradzać tajemnic Nucingena, nie powinieneś mówić mu o tym. Jeżeli powiesz słowo, odpowiadasz mi za następstwa”. Godfryd przetrwał dziesięć minut w zupełnym bezwładzie. „Godzisz się czy nie?” spytał bezlitosny Rastignac. Godfryd wziął pióro i atrament, napisał i podpisał list, jaki mu podyktował Rastignac. „Biedny d’Aiglemont!” wykrzyknął. „Każdy dla siebie” rzekł Rastignac. „Jeden załatwiony!” dodał w myśli, opuszczając pokój Godfryda. Podczas gdy Rastignac manewrował w Paryżu, oto jaki widok przedstawiała giełda. Mam przyjaciela z prowincji, dudka, który mnie pytał, przechodząc koło Giełdy między czwartą a piątą, poco to zbiegowisko rozmawiających, którzy chodzą tam i z powrotem, co oni sobie mogą mówić i po co się przechadzają po nieodwołalnym ustaleniu kursu papierów publicznych.	Jak się wojna skończy, to przyjdź do mnie w odwiedziny. Co wieczór od szóstej zastaniesz mnie „Pod Kielichem” na Boisku.	Bo nie wiem co tu zaszło. Podobno ją nastraszono, czy ona nastraszyła kogoś, wpadłszy niespodzianie, a hrabiemu Filipowi wspomnienie o tém mogło być przykre.	Co to ma znaczyć?	O, widzi pan. A w samorządzie dziś o etaty trudno. Co to trudno! Niema najmniejszej nadziei. Tak.	Pchnięto go nożem w jakiejś rozprawie. Przytrafia mu się to często, gdyż, jak panu zapewne wiadomo, tyleż ma do czynienia ze szpadą, co z piórem.	Wściec się można w takie nudne popołudnie. A prócz tego jeszcze śmierdzi. Wiecie co? Chodźmy sobie zapalić. Mam byczego kumeta.	A potem co uczynić i dokąd iść?	Ale kogoż zabiłeś pan? co się stało? zapytał ciągnąc go za suknie gospodarz.	Co, ułaskawić tego łotra?	Czytajcie, co mówi najuczciwszy człowiek świata! Kupujcie akcje Banku Pożyczek Międzynarodowych!	Nie ma za co.	Panie niechże pan będzie rozsądny albo pani umrze ze zgryzoty. Niech pan znajdzie pieniądze, aby zapłacić, co pan winien, a później będzie pan szukał skarbów, ile się panu podoba...	Myli się waszeć! Sknarzyćsknarzyć ułagodzić. między nami zadry. Cel pański przyspólny moim zamiarom: obaj wykaraskać musimy kulturę, która w powojenne zapadłszy wertepy, cierpli na rupturęruptura (med.) żołądek. i przestrzelone wszystkie cztery łapy. Dancing czy wyspa szaleniec. (na myśli mam dancing) nie chciałby się wklepać w wyspę biadolącą (twój pałac lodowy!) oraz czy ożenek konstrukcji myślowych pożycie stworzy trwałe i wzorowe? Dancing w związki wejdzie z rozpędem jurnym, wyobraźniowym, a więc i rozpłodnym, wyspa natomiast z posagiem godnym (własny dach nad głową, pełna niezależność, wierni poddani, olbrzymia flota, chmara samolotów, zalotne galerie, a nade wszystko pierwszorzędny sprycik). Przebudowa mózgów przez myśli spłodzone w mariażu wytwornym i w rodzinnym cieple. Prawdziwa kołyska dla noworodka cywilizacji wielkoksiążęcej, twórczości kosmicznej i religijnej. Jeżeli już mamy borykać się ze sobą, to chyba w małżeństwie, jako przystoi na amerykańskie, pierwszorzędne firmy. Wesele Orgaza przemienić się może we wszechświatowe, huczne weselisko. Po przedstawieniu Tańca trzech uśmiechów wyruszym gremialnie z całym inwentarzem, lądami, morzem, powietrzem, pod ziemią w strefy lodowe, by uruchomić wspólny nasz biznes metafizyczny...	Punktem wyjścia przy podejmowaniu przedsiębiorstw w dobie obecnej są dla nas, Amerykanów, zobowiązania moralne, zaciągnięte wobec osób drugich, albo też czasem i wobec siebie samego. Zachętą przy montowaniu interesów są dekoracyjne motywy zabawowe. Dopiero samo wykończenie biznesu uwieńczone być winno architektonicznie okazałą, a smaczną kolumnadą zysków. Przedwczesne zamysły rentowności pisują linię rozwojową zarobkowej konstrukcji i niweczą logikę wynikających z niej wypadków. Otóż przyjeżdżam tu, by przede wszystkim wykonać dobrowolnie przyjęte polecenie ziomka waszego, kardynała inkwizytora Don Fernanda Nino de Guevara. Pobożnego tego okrutnika więzi w swym czerwonym pałacu w New Yorku znany nasz miliarder, a przez to i mój konkurent, Mr. H. W. Havemeyer. Kardynał życzy sobie, jako niepoprawny Europejczyk, nic mniej i nic więcej, jak tylko, by ktoś wyświadczył postarzałemu i zgnębionemu kontynentowi jakieś dobre okrucieństwo czy okrutne dobrodziejstwo, a to celem podtrzymania zanikającego od wybuchu ostatniej wojny wątku historii. Podjąłem się tego zadania tym skwapliwiej, że trudno się dziś imać czegoś mądrzejszego, jak pozytywnego tępienia nadużyć powojennych, popełnianych przez stosowanie samych złych okrucieństw i okrutnie głupich złości. Nadarza mi się również sposobność wprost cudowna do gruntownego porachunku z Havemeyerem, który nie tylko jest miliarderem, jak i ja, nie tylko posiada czerwony pałac w najbliższym sąsiedztwie czarnego mojego domu, ale na dobitek wszystkiego, wyobraź sobie, mój Jacinto, jest kolekcjonerem dzieł sztuka! Czy ty zdajesz sobie sprawę, kochany przyjacielu, do czego doprowadzić może kolekcjonerstwo, zwłaszcza przy olbrzymich, niezmierzonych, niewyczerpanych środkach pieniężnych mego konkurenta? Po prostu do wycofania żywych faktów lub ich wiarogodnych świadków z obiegu historii, do zupełnego przerwania i tak już nadwyrężonej dziejowej ciągłości. Sam powiedz, czy mogę ja dopuścić do tej ostateczności, ja, kardynała Fernanda delegat, misjonarz, powiernik? Skoro przez Havemeyera wyraża się ludzkość znudzona historią, w takim razie występuję ja, Yetmeyer, znudzony ludzkością i wraz z inkwizytorem-okrutnikiem uwolnię całą historyczną przeszłość, by o ile może i zechce, weszła w teraźniejszość. Będzie to próba nawiązania dziejów i niebawem przekonamy się, czy ta teraźniejszość w ogóle do życia jest zdolna. Wiem, że niełatwe jest moje zadanie, i wiem, że chcąc dopiąć celu, posługiwać się muszę środkami najnowszymi, a więc obowiązującymi już po ostatniej wojnie międzyludzkiej, czyli tak zwanymi powojennymi i stąd nieludzkimi.	Tak, to możliwe, proszę pana; ale to są zanadto ważne rzeczy, aby mówić o nich w ciemnościach. A nasze światło zupełnie jest na miejscu. Można je doskonale wytłumaczyć. Tu, w tym domku, pali się światło po nocy, ponieważ otóż to właśnie; musi pan udawać chorego.	A bodajże cię licho! To ci nowina! No!	Czy nie zapomnisz? „Znacznie więcej... i ma swoje racje...” Tak powiesz „Swoje racje...” To najważniejsze. Jak człowiek z człowiekiem. Więc dobrze myślę, że możesz już odejść, mój Jimie. Ale, Jim, jeżeli zobaczysz Silvera, nie zdradzisz Bena Gunna? Nikt z ciebie dzikimi końmi nie wyciągnie tego, com ci mówił? Nie? Dajesz mi słowo? A jeżeli ci piraci obozują na lądzie, Jimie, czy nie powiesz, że rano...	Cóż to takiego? czy się panu chleb nie podoba?	Ha! to, aby nie miała wątpliwości, sam ją o tem uprzedzę.	No to powinieneś być trochę dowcipniejszy... I jeszcze jedno	Panienki są u pani baronowej na górze, a pan ordynat w swoim gabinecie; polecił mi zawiadomić, jak wyjdzie panienka. Czy mam prosić?	Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać kiejkiej (gw.) szepnął z politowaniem i wartkowartko tu: orientować się. sobie po słońcu, jakojako (daw., gw.) koło. podwieczorka.	Rozstrzygną miliardy na gruncie Toleda. Ty twoją wklęsłość, ja moją wypukłość, dwie chęci przyrody pozbawionej słowa, musimy natężyć i rozstrzygnięcie dwóch wielkich konstrukcji zgrabnie sprowokować. Dla Yetmeyera mam okrucieństwo, książę zaś może poprzez śmierć przedwczesną z Havemeyerem zgrabnie pofiglować.	Wezmę je, jak też te ołówki i biały zeszyt jako znak przyjaźni dwóch kapłanów... a teraz... To na pamiątkę ode mnie... ten piórnik. Jest on nieco stary, jak i ja sam.	Wistocie to nowina nieprzyjemna, po dwóch leciech miéć go znowu, jak zawieszony miecz Damoklesa nad głową. Ani słychać już o nim nie było; myśleliśmy że do kraju powrócił. Czy sądzisz że jest tu umyślnie?	Nie wiemy, aleśmy pułkownika widzieli, bo na rynku z nami rozmawiał. Młody on i misterny jako igła. Nie wygląda na takiego wojownika, jakim jest...	A ta Nastka to krewna twoja?	A, mentalność, muszę to zapisać, podam to dalej Mentalność udała mi się. Są takie nowe słowa, które ktoś puszcza w kurs, ale które nie trwają długo. Niedawno czytałem w tym rodzaju o jakimś pisarzu, że jest kongenialny. Zrozum kto mądry. Później nie spotkałem już tego.	Ale sam Michał powiadał, że żołnierz znamienity, wojennymi akcjami już wsławiony. Fortunę grzeczną ma, a koligacje wszystkie pani podkomorzyna mi wyłuszczyła. Widzi waćpan, to było tak: jego pradziad, urodzony z kniaziówny Sieniutówny, primo voto był żonaty...	Dziw to, Władysławie mój syna oblekliście w sukienkę duchowną, a sami sobie naraziliście księży! Z tego wszystkie nieszczęścia wasze	Gdzież masz to rendez-vous?	Gdzieżby, Józieńku, na wsi, na wychowaniu.	Ja mam gorączkę.	Ja to malowałam.	Ja widziałem dwa razy szczęśliwą materię. Raz było to w chlewie, a drugi w gubernatorskim domu. Raz był to wieprz, a drugi raz pokojówka gubernatora. Szczęśliwa materia wieprza była smaczna, szczególniej z kapustą i musztardą. A pokojówka miała otłuszczenie serca i dziwnie lekki mózg. Analizy chemicznej nie robiłem.	Jadę znów na północ, by uczestniczyć w wielkiej grze. I cóż by więcej? Czy jeszcze się wciąż napierasz, by iść za starym czerwonym kapeluchem?	Jak mi Bóg miły, tak to grzeczna myśl jeno skąd dział weźmiemy?	Jaki to hakim, matko?	Nie mogę... Na dworze zawieja, prawda?...	No a cóż Chamis?	Obcy, Przemiana westchnęła Ania tak niepozorna, jak najmniejsza kropla w największym naczyniu. Dość już przykrym jest czuć się tak niepozorną, ale nie do zniesienia jest piastować przekonanie, że nigdy się nie będzie, nigdy nie zdoła się być czymś innym, jak istotą niepozorną, i dlatego właśnie czułam się tak, jakbym była niedostrzegalna gołym okiem, jakby ktoś z tych starszych studentów mógł na mnie nastąpić. Czułam, że zstąpiłabym do grobu nieopłakana, nieuczczona i niepożegnana śpiewem.	Och! Wystarczy mi połknąć ją, aby przez resztę mych dni, do końca życia, być prześladowanym przez legion złych duchów mojej własnej fabrykacji... Głupstwo, powtarzam! Wierutne, kapitalne głupstwo!	On nie wygada! To człowiek honoru. Palmy! palmy!	Panu Bogu niech będzie chwała... ale pierwej do sprawy. Na rozkaz waszmości pana wysłano mnie tu z klasztoru z poleceniem odebrania łaskawie nam darowanej jałmużny; złożenia waszmości panu winnego podziękowania za jego szczodrobliwość i zapewnienia go, że najświętszym obowiązkiem naszym będzie zanosić pokorne modły nasze do Najwyższego...	Taboureau zobaczysz, że kiedyś nieszczęście cię spotka. Wcześniéj czy późniéj Bóg karze niedobre uczynki. Jak-to! żeby człowiek taki zdolny, taki rozsądny, jak ty, tak zawsze dobrze swoje interesa prowadzący, dawał kantonowi przykład nieuczciwości? Jeżeli będziesz się wdawał w podobne procesa, jak możesz spodziewać się, że inni biedniejsi okażą się względem ciebie sumiennemi i kraść cię nie będą? Twoi robotnicy zaczną cię oszukiwać i wszyscy się tutaj zepsują. Nie, nie masz racyi. Twój jęczmień był już sprzedanym. Gdyby go ten z Saint-Laurent wziął był zaraz do siebie, nie byłbyś go od niego odbierał; rozporządziłeś się więc rzeczą, która już twoją nazwać się, według waszego układu, nie mogła. Ale mów daléj.	Tak, zwłaszcza gdy słówko to powróci i uderzy obuchem.	To czego płakać?... Nie trzeba...	To tak jak i u mnie!	Właściwie to znamy się, a przynajmniej ja znam pana z opowiadań... Dużo się nieraz mówi o pańskich figlach u Stępka...	Zaczyna? Chwała Bogu! To już wiele!	A jednak ja wierzę, ja czuję tu... że Asyria musi być zdeptana!	A kiedyż zaczniecie?	A niech sobie dzieci robią teraz wszystko, kiedy tak rozporządziły. Zobaczą, że nie tak łatwo, jak im się zdaje.	Ach, ciociu, więc poproś go o przedstawienie dowodów osobistych. Powtarzam ci, że u nas przyjmowany był w najlepszych domach. Sama zresztą powiedziałaś, że jest „bardzo dobrze”.	Ben Joel oświadczył w twojej obecności, że ta księga nigdy nie istniała.	Chora?	Chyba ta dziedzina słownictwa nie ulegnie zmianie	Czego waszmościowie ode mnie chcecie?	Czy masz pan klucze?	Dajcie mi jeno ziemię, a obaczycie, dajcie!	Dobrze, dobrze... zobaczymy mamusiu!	Dokąd pojedziemy, Tomie?	Gdybyś o tym wiedział?...	Gotów!	I bardzo! Ciotka przypomina mi, że się moje wakacje kończą i że o przyszłości pomyśleć trzeba.	I cóż? Poszedł?	I sam przyszedł przyznać się?	Jak się masz, jak spałeś?	Jakże stoją sprawy Kazimierza?	Jeszcze by tego potrzeba, żebyśmy się jednego dnia pożenili.	Komplemencista z mecenasa, niedobry i nieżyczliwy!...	Kłótnia, Szatan	Mości panowie a ładownice wam nie zamokły?	Najf.	Nie tak bardzo. Jutro nauki kończysz.	Nie, proszę pani.	Niewinna próba skokietowania wybuchu żywiołu, który jest obcy miliarderowi	O! Panie profesorze, gorąco się nie powiększy, jeśli nie zechcemy.	Och, tak, cierpię, cierpię okrutnie!	Pan Welt dopiero z pół godziny jak od nas wyszedł.	Pan zapewne w interesie do fabryki?	Przecież dziś słońce nie tylko świeci, ale aż prawie oślepia	Szanowni panowie stwierdziwszy lekkie zmiany w narządzie oddechowym, uznali pożyteczność moich uprzednich przepisów. Sądzę, że uleczenie pańskie jest rzeczą łatwą i będzie zależało od roztropnego stosowania tych kolejnych środków. I...	Szesnastu pionierów, czterech żołnierzy.	Słucham pana	Uspokój się, gołąbko moja! Zaśnij, zaśnij!	W czym?... Choćby w walce z nami. Wy jesteście pogromczyniami rodu męskiego i przedstawiacie niebezpieczeństwo poważne, choć ukryte... takie pazurki w aksamitnej rękawiczce.	W dębowej szafie za łóżkiem.	Wasza wysokość...	Wiadomość ta została podana przeze mnie.	Wielka jest szybkość pociągu Odjechaliśmy dalej od Lahory, niżbyś zdołał przejść w ciągu dwóch dni. Wieczorem przyjedziemy do Umballi.	Więc?	Wszędy są dobrzy ludzie wszędzie słonko ciepłe. Albo gdzie nie?	Wówczas Kuran:	Zapalę światło!	Zetnij!	Żbik w niej siedział...	Żenisz się?
Otóż widzisz że, choć mieszkam w N. od lat trzech, anim umarł, anim się zapisał pod izraelski sztandar. Nie powiem zapewne, że mi tam jest jak w raju, i nie uwierzył-byś nawet, gdybym ci mówił, że nie mam pragnień, przekraczających ciasny zakres, w którym się zamknąłem. Wszakże zostanę w N., długo może, bo mam do spłacenia dług serca, w przekonaniu mojém święty.	A kim jest ten Stefan? To twój mąż?	Bo ja zakładam sklep z obiecanymi spodniami. Jankiel, twoje przyrzeczenia są wielkie i puste, jak... dziurawy worek, w którym zawiązana jest wieczność świata.	Czemu mi nie doręczono paczki, którą pan Swann przysłał? Ale słuchaj no (wiesz, Swann, że Mama jest bardzo chory), czy Julian, który poszedł do pana margrabiego d’Osmond po wiadomości, wrócił?	Naturalnie! To było jasne jak słońce. W dodatku zobaczyłem, jak ten brat Pedra ostrzył za krzakiem diabelnie długi nóż i rzucał przy tym w prawo i w lewo dzikie spojrzenia, wypatrując, czy kto nie nadchodzi. Pedro stał obok niego i próbował ostrza drugiego wielkiego noża. Myśleli, że jesteśmy daleko od nich, na naszym posterunku przy ujściu rzeki, jak zwykle za dnia bywało; bo choć nie spodziewaliśmy się powrotu szkunera, ale zawsze lepiej się upewnić, a przy tym chłodniej tam było na skraju lasu, gdzie od morza szedł powiew. No i szef rzeczywiście tam się znajdował i tylko ja wróciłem na chwilę do szałasu, żeby wyjąć z torby trochę tytoniu. Nie odzwyczaiłem się jeszcze wtedy od żucia tytoniu i musiałem mieć zawsze w ustach kawał nie mniejszy od dziecinnej pięści.	Nie miała czasu przyjąć chrztu świętego bo jedzie dopiero z Algieru, który jej jest ojczyzną, potrzebuje się przedtem wzmocnić w zasadach naszej religii; a wtedy, jeżeli Bogu podobać się będzie, przyjmie chrzest z uroczystością odpowiednią jej znakomitości, o której w tej chwili jej i mój ubiór wcale mylne mogą dać wyobrażenie.	Tak, siostro droga, tak: po trzykroć tak! Bo pomnij na to, że przyjdzie czas, gdy i ci marnotrawni synowie Ducha, te rozpieszczone przez życie beniaminki ockną się i oprzytomnieją; a wtedy i na nich przyjdzie z kolei okres twardej służby bożej i oni będą musieli w krwawym znoju dorabiać się Boga w sobie.	To jest oblicze mej duszy.	Usłyszę autentycznych ludzi... Czy to jest jaki CekaerCekaer	Bo tu przy ścianach widzę mnóstwo obrazów; myślałam, że to dzieła pańskie. Czy nie? Może to utwory jakich dawnych mistrzów? Trudno o nich sądzić, póki są odwrócone, ale muszą być chyba nieoszacowanej wartości, kiedy pozbywając się wszystkiego, nawet rzeczy najpotrzebniejszych do życia, z tymi jednak pan się nie mogłeś rozstać?	Widzi mi się to rzecz niepodobna bo naprzód, kto to się podejmie uczynić?	A widać, widać to zaraz, kotku, że nikt nie mieszka	A więc i mnie pan zawarł w tych wszystkich... bardzo dziękuję.	Bo głowa jego do sądu należy	Bo są głupsi od swoich robotników i dlatego mają pieniądze.	Czy nie wiesz co to za drab, do którego wdzięczy się kapłanka?...	Czyżby to była prawda, młodzieńcze? miałżebyś starać się o jego córkę, jak twierdzą ci głupcy z dołu? Niech cię Bóg strzeże! Nie próbowałeś ręki Goriota. A gdybyś nas oszukiwał, toby się ta sprawa pięścią zakończyła. Och! To być nie może!	Kto to?	Może to jakaś antypatia polityczna?	Mówisz to od lat dziesięciu	Na to trzeba go przecież przedtem odszukać	O, to ciekawe, to, wie pan, arcyciekawe!...	Och, panie doktorze Znowu mi to wraca! O Boże wszechmogący, zlituj się nade mną!	Otóż to!...	Podobno jakiś kupiec z Rosji...	Słyszałem, że to on prowadził tego roku procesję błagalną w Dnie Krzyżowe na „Bugaju”?	Tak jest, jak rzekłeś.	To i pana Sakowicza waść nie znasz?	To wesele, co jechało, to do was jechało?	Wykorzystamy to, które znajduje się na zdobytym przez nas stanowisku. Do ataku!	Zeznajesz to w obliczu sprawiedliwości. Pan d’Artagnan zawiązał z tobą przymierze, na mocy którego zmusił do ucieczki służbę policyjną, która przyaresztowała twoją żonę i ukrył ją przed wszelkiem poszukiwaniem.	Zgubiłem nożyk w szopie, jakem tu nocował, a szkoda mi, bo dwa ostrza i stal przednia, od rodzicamod rodzicam go dostał (daw.)	„Faraon” miał się tak dobrze jak ja, a życzę panu z całego serca takiego zdrowia jak moje, panie Morrel; straciliśmy półtora dnia, bo po prostu zachciało mu się pobyć trochę na lądzie i nic więcej.	A byli i poszli!... Niezguła jeden, jemu też swatów posyłać...	A co mnie te hece! A w Ryszardzie?	A cóż ja zrobiłem?...	A cóż się z niemi stało?	A jak pan każe?	A jakże ale ja ani myślę o obraniu jakiegoś zawodu, gdyż wiecie, jak się skończyło z podróżą do Rzymu.	A tam kto?	A ty patrz w wodę i mów, co ujrzysz. Mów prawdę, a nie łżyj, choćby ty mnie nieżywego ujrzała.	A więc zrób ponieważ możesz doglądać swego ubrania, możesz doglądać i samego siebie.	A... co mam z sobą zabrać?	Ale co tam! Dajmy temu spokój; mam lepsze wyobrażenie o kobietach w ogóle, a o Mercedes w szczególności i jestem przekonany, że czy byłbym kapitanem, czy nie, ona dochowałaby mi słowa.	Ale który po śmierci Amenhotepa IV został dziedzicem jego tronu	Ależ ja... ależ my nie mamy z nimi żadnych zatargów... a wszak potrzeba niemałego bólu, niezmiernej wprost wściekłości, byśmy wyruszyli pustoszyć ludzkie siedziby	Cicho waść!... Siłasiła (starop.)	Ciiiicho! Mam wrażenie, że nas ktoś podsłuchuje.	Czy nie może się tam czasem przez pomyłkę zaplątać jakiś prawdziwy?	Dla Boga... Jędruś!	Dlaczego pan dyrektor myśli, że mogłam się widzieć. Wczoraj nie miałam żadnej popołudniówki...	Do kaduka! Mierzą we mnie jak w drozda... Kulka przeleciała tuż, tuż...	Do usług pani...	Hm Niby lo kogo?	I ten, co ścina drzewa, i ten, co czerpie wodę...	I tyle przekleństw brali na dusze.	Ile tam być może?	Ja nic nie mówiłam! pomyślała równocześnie	Jak do tego doszedłeś?	Jak się masz, Marcinku?	Jakto? chybaby zaszło coś niespodziewanego. Miałem wczoraj depeszę i posłałem wiadomość panu Pławickiemu, w tej myśli, że pani ucieszy się z nowiny.	Już me ździebko chorość odeszła, skorom jeno w te progi stąpiła.	Kilka drobiazgów... w stadium jeszcze początkowym...	Mnie się zda, że on o tem i sam myśli	Mości panowie, pomstę Radziwiłła na moją głowę ściągniecie!	Może w lesie a wy wiecie, że w lesie gotowi się zapomnieć i do nocy.	Możesz odejść	Musieli cię tam w SiczySicz Zaporoska znieważać, źle traktować., jeść i pić nie dawać?	Myśli pan, że przyjdą inne?	Mówiłaś, że czytuje ci często poezje, ciekaw jestem, czy też ich nie płodzi?	Na Boga, zostawcież mi piastunkę moją! Ja nikogo oprócz niej nie potrzebuję, słaba, odpocząć muszę.	Na Śródziemne!	Nie dasz? No, zobaczysz, pożałujesz.	Nie kpij. Nie chodzi o kasę. Medana nie ma forsy. Ale żebyśmy mogli wytrzasnąć dla siebie kilkaset tysięcy. Zastanów się tylko, a sam skapujesz.	Nie wiem. Może napisałam dobre ćwiczenie, a może dostatecznie złe, aby się Homer przewrócił w grobie. Uczyłam się i zakuwałam, aż już zupełnie straciłam głowę. Jak szczęśliwa będzie mała Fila, gdy już będzie po tej całej egzaminacji.	Niech mama będzie przekonana że gdybym miała marcepany, samabym ich nie jadła, ale mamębym niemi karmiła. Cóż, kiedy mnie na nic innego prócz tego nędznego kawałka chleba nie stać!	Nigdy!	No, jemu już nie zapiszę recepty na miłość Stary kapcanieje...	Och!...	Oto co znaczy swoboda.	Pani nie przyjmuje jeszcze ale dała mi list dla pana.	Prawda! prawda! w las! w las!..	Przynieść spisy!	Rochu, bywaj! siostrzeniec. przy sobie.	Rosną oni i tak. Znów słyszałem, iż Szwedów w Telszach wycięto.	Ruszaj!... prędzej!...	Satże da żarna Ić, ić, anjole, ozażadż łsy trukich! Fiec, sze pietny Zmuge lidży dfoja fisydę za fiędzej nisz rendę, gdórą ma ot dziepie!	Stokroć byłbym szczęśliwszy jeślibym został użyty do słownika.	Słowo honoru daję, że po raz pierwszy widzę takie dziwne ręce... Nie wiem doprawdy, czy...	Tak powiedzcież co my nie robiąc? Rośnie lipa z tamtej strony muru, a gałęzie wiszą nisko, pod sam nos; tak ja porwał za jedną. Jędruś nie w ciemię bity za drugą, zahojdalizahojdać (z ukr.)	Tak.	Ten sam.	Ubiera go tylko w białe kołnierzyki. Czy z niego dziewczynka?	W Egipcie?	Wiersze będę pisał	Więc będziesz mu pan odradzać?	Zdaje się, że jeden.	Znów jesteś? Przecież ciebie nie ma.	Łżesz w milczeniu.	Žydai šabąšabas
Bardzo dobry! Już co do opieki, to chyba i w Żegnańcu nie miał lepszej. Wuj tylko dla niego żyje.	Co ty tam, garnkotłuku, wiesz? Rozumie się, że jak się popiją. A z tobą, parzygnacie, to może się całują? Niby to pan, jak się upije, to nie jest pan, albo co. Pan to pan i już...	Co to będzie... co to będzie... Pan prezes tego nie przeżyje.	To i pamiętaj! A Jurandowi niech dziewczyna zrazu nic nie mówi. Lepiej, aby go nowina nie oparzyła jak ogień. Poślemy po niego z Ciechanowa, by z Danuśką przyjeżdżał, i wtedy sama mu powiem albo też księcia uproszę. Jak zobaczy, że nie ma rady, to się i zgodzi. Nie był ci on przecie krzyw?	Słusznie, ale ja to przewidziałem i powiedziałem panu. Przez to przyrzeczenie nic pan nie mogłeś zyskać, a odwiedziny musiały tylko stwierdzić to, com powiedział.	Nie! Właśnie pani nam mówiła, że gdyby pan redaktor prosto z kolei przyszedł, to niech poczeka w salonie, bo pani przed szperą wróci.	Mój synu na cóż nam słów? Ale czy ta mała pukawka nie jest rozkoszna? Wszystkie sześć nabojów wyjdzie od jednego pociągnienia. Nosi się ten rewolwer na piersiach przy samym ciele; tam nie zardzewieje. Nie kładź go nigdy gdzie indziej, a da Bóg, zabijesz nim kiedyś człowieka.	Zrób pan, aby dziś wieczór pan du Hautoy zgodził się uczynić Franciszkę swoją bezsporną dziedziczką, a za dwa dni podpiszesz spółkę z Séchardem. Ślub mój dopiero w tydzień po kontrakcie, jest zatem obopólna gwarancja: z rączki do rączki. Ale baczmy dobrze dziś wieczór, co się będzie działo między Lucjanem a hrabiną du Châtelet, w tym bowiem tkwi wszystko... Jeżeli Lucjan poweźmie nadzieję uzyskania czegoś przez prefektową, Dawid jest mój...	Przepraszam pana jednej rzeczy nie mogę zrozumieć. Ze wszystkich rysów tego portretu widzę jasno, że Hallucini był, co się nazywa, niedobrym człowiekiem. Otóż to mię niesłychanie dziwi. Mąż obdarzony tak ogromną nauką, szczęśliwiec, który twierdzi, że obcuje z duchami, że ma dotykalne dowody na życie zagrobowe, ach, zdawałoby się, że taki człowiek powinien być lepszy od innych?	Co do tego nie mogę mieć zdania i w ogóle nie może być zdania obiektywnego. W każdym razie uważam, że ani pani, ani ja nie mamy po prostu prawa dysponować czymś, co nie należy do nas. Jeżeli paczka jest przeznaczona dla niego, sądzę, że należy mu ją oddać. Postąpi z nią tak, jak będzie chciał. Może, nie czytając, wrzuci w ogień, a może zechce właśnie powrócić pamięcią do tamtych lat. Widziała pani przecież, że tkwią w tej pamięci bardzo mocno.	Widać, że już dawno nie miał listu od kochanki, lecz nie zwracajcie uwagi, znamy się przecie na tem.	Jeszcze nie wiem. Może zabierzemy się do tego starego, uschniętego drzewa na wzgórzu, po drugiej stronie potoku Cichego Domu?	Witam pana, panie Hudec Chodźcie na górę, tu jest drabinka. Poczekajcie, panie Hudec, zaraz wam podam rękę, bo pan tu jeszcze nie był.	Czemuż go pan nie przytwierdzi mocnym bretnalembretnal	To dobrze, bracie, że mówisz. Bo jego w domu nie ma. On teraz aż do Oszmiany pojechał.	Zobaczysz, zobaczysz prędzej, niż myślisz. PróżnośćArtysta, SzaleństwoTymczasem wiedz, że jest dwóch Neronów: jeden taki, jakim go ludzie znają, drugi artysta, którego znasz tylko ty jeden i który, jeśli zabija jak śmierć lub szaleje jak Bachus, to właśnie dlatego, że go dławi płaskość i lichota zwykłego życia i chciałby je wyplenić, choćby przyszło użyć ognia i żelaza... O, jaki ten świat będzie płaski, gdy mnie nie stanie!... Nikt się jeszcze nie domyśla, nawet ty, drogi, jakim ja jestem artystą. Ale właśnie dlatego cierpię i szczerze ci mówię, że dusza bywa we mnie czasami tak smutna jak te cyprysy, które tam czernią się przed nami. Ciężko człowiekowi dźwigać naraz brzemię najwyższej władzy i największego talentu...	Ależ, Stefanie skąd ci się przyśniła twoja brzydota?... To ja jestem szkaradna, nie ty...	Już... już za duża jestem na bonę A proszę... proszę nie dawać mi jeszcze nauczycielki.	Prawdę mówiąc, nie wiem na pewno ale wiele przemawia za tym, że na jakiś ląd na Pacyfiku. Gdy opuszczaliśmy Richmond, wicher dął z północnego wschodu i sama jego gwałtowność pozwala przypuszczać, że nie zmienił kierunku. Jeśli więc ten kierunek z północnego wschodu na południowy zachód się utrzymał, przelecieliśmy stany Karoliny Północnej, Karoliny Południowej, Georgii, Zatokę Meksykańską, Meksyk, a następnie część Pacyfiku. Oceniam odległość, jaką przebyliśmy balonem, na co najmniej sześć do siedmiu tysięcy mil, a jeśli wiatr w tym czasie zmienił kierunek o pół kwadrantakwadrant daw. fr. nazwa Markizów, grupy wysp wulkanicznych na Pacyfiku, ok. 4800 km na zach. od Meksyku. Zostały odkryte w 1595 przez hiszp. żeglarza Álvaro de Mendañę i nazwane na cześć markiza de Mendozy, ówczesnego wicekróla Peru. Od 1842 Markizy są francuską kolonią w ramach Polinezji Francuskiej., albo na wyspy PaumotuPaumotu, wyspy rdzenna ludność Nowej Zelandii, potomkowie Polinezyjczyków, którzy jako pierwsi ludzie dotarli tam w XIII w., jakoś byśmy się dogadali. Jeśli zaś wybrzeże, na którym się znajdujemy, należy do jednej z bezludnych wysp jakiegoś malutkiego archipelagu, o czym być może zdołamy się przekonać z tego szczytu górującego nad okolicą, wówczas trzeba będzie pomyśleć nad urządzeniem się tutaj tak, jak gdybyśmy już nigdy nie mieli się stąd wydostać.	Tak, śliczne dziecię moje... wzdychając poczęła Babetta, która się na oknie wsparła i zapomniała, że ją ktoś podpatrzeć może... twoja rachuba wiejska myli cię pewnie! Tobie się zdaje, że możemy żyć zamknięte o suchym chlebie, a ja! jestem popsuta! ja jestem wybredna, ja choruje na fantazje, dla których się wszystkiegom wyrzec gotowa. Ileż razy nie mając koszuli, kupowałam koronki! Wziąść mnie!! tobyś dopiero wzięła kłopot sobie i męczeństwo... Wszak Pobożanin, który ma pełne kieszenie czasem, gdy wygra... a sypie nie licząc... wydołać nie może kaprysom moim.	Tomek, ja nie chcę mieć do czynienia z nieboszczykami. Z nimi nie ma żartów. Zawsze sprowadzają jakieś kłopoty.	E! bo ten Władysław, niemiecki ma język, prawda, ale serce miał polskie. Dobry człek, a z dobrocią do kądzieli nie na koń.	O, moja panienko a toć to człowiek będzie miał jedzenia na kilka dni. Widzi panienka, to się sparzy wrzątkiem, osoli, okrasi słoniną i jest wyborna zupa. Dobra pani, niech jej Bóg za to odpłaci, daje mi zawsze słoniny i soli. Panienka pewnie nietutejsza?	Ależ ja nie mówiłem, że go znam! powiedziałem przeciwnie...	Nie.	O, bo nie uspokoję się, dopóki się nie dowiem, że jest z nią lepiej.	On też służy w ochranie i, wyobraź sobie, już dziewięć lat. To jest człowiek! Tysiąc rubli na miesiąc, przejazdy, koszty, nagrody	Pan się boi O cóż panu chodzi?	Co to znaczy?	Ja nic nie mam, skądże kaucja?...	Policja! Czy chcesz przez to powiedzieć, że policja już była? Że komisarz Heat sam przyszedł ci to powiedzieć?	Miał pisać do was. Upały wypędziły go z Rzymu i wiesz pan, gdzie pojechał? Oto między najmłodszych Aryjczyków. Mówił, że podróż zajmie mu ze dwa miesiące. Chce się przekonać, o ile gotowi są do jego historycznej misyi. Pojechał na Ankonę i Fiume, a potem dalej i dalej!...	Wie pan że pan mi się podoba.	A co tam takiego?	Co pani jest? Czego się pani tak boi?	Jaśnie oświecony panie jest to wypisany dzień przybycia twojego na wyspę: „Dziś dnia tego i tego miesiąca, roku etc., możny Don Sancho Pansa, objął rządy tej wyspy; oby władza jego długo i pomyślnie trwała!”	Połowę zostawiłam dla pana. Może się pan mnie brzydzi?	Wściekłeś się czy co? Do mnie gość jedzie?	Boże was ta prowadź, panie! Bóg zapłać za jałmużnę! Pan Jezus niech użyczy!	Chwała Bogu! A gdzie pan Hieronim?	Co takiego?	E, pan ma.	To jest	Wielki to jest wojennik i aż żal, że przeciw ojczyźnie wraz z innymi powstaje. Razem służyliśmy pod Chocimiem	Co?	Hm jednak to cudza własność.	Któż to taki?	Niema co opowiadać.	Skąd to pytanie?	To nonsens. Marnowanie czasu i możliwości.	Zachorzał to?	Ja jestem tu in loco parentisin loco parentis (łac.) przyłączył się do dyskusji niski głos Prouta.	Jak się miewasz, Michałku? Dobrze, żeś przyjechał!	Wiész przecie ile król winien był hetmanowi, ile wojewodzie ruskiemu, który hetmana skłonił na stronę króla; a wiesz gdzie dziś ruski wojewoda?	Ale należy go odróżnić od mojego brata.	Ale wrażenia?	Aleś meme (gw.) jak. ten zbój, no!	Bardzom ciekaw tego zebrania. Chętnie pójdę, a zwłaszcza z tobą. Ale dlaczego chcesz wystąpić przeciw niemu!	Don Carlos uciekł z Bourges i wrócił do Hiszpanii.	Dzień dobry matko!	Jak chcesz, jam ci posłuszna.	Jak wolisz, Michałku!	Jam zawsze za wolą dziadusia szła chętnie	Myślałam, myślałam, ale prawie że bezskutecznie. Może byśmy utworzyli związek ludzi pożytecznych.	Piwa? Dobrze! Pijmy i weselmy się, bo jesteśmy silni, a jutro umrzemy.	Satysfakcji żądam od pana	W takim razie o wszystkim łatwo się dowiemy.	Wodzi męża na pasku! trzyma go pod pantoflem!	A reperaczyja?...	A teraz?	A więc trzeba będzie umrzeć!	Ależ ja zawsze tu byłem...	Amerykanka, druga żona ojczyma panny Norskiej...	Ba, znajdzie może sekret, którego szuka...	Gdzież on mnie będzie przyjmował?	Geronima!	I pojechałem	Jaki znowu klozet?	Jeszcze palę w kotle	Jużci prawda Nawet dobrzyśta ludzie, że w takim zmartwieniu pomyśleliście nopirwynopirwy (gw.)	Którego?	Malinowski!	Marysia Balcerkówna!... Nastka Gołębiów!... Ulisia sołtysowa!... Kłębowa Kasia!... Sikorzanka Hanusia!	Michała?	Między Osnowskimi?	O Ludwiku Stawskim?	Och! Naprawdę!	Pani!	Podjudził ciebie przeciw mnie kardynał.	Pomidor.	Powsinoga.	Puścili go?	Późniéj złóżmy dziś tutaj ofiarę Fortunie zwycięzkiéj Cezara.	Ruda żelazna	Rynek Starego Miasta	Szafot stanowi także część karnawału.	Tak... zakryta... zakryta...	Tegobym tylko chciała!	Ty tak jakoś umiesz.	Śmierć
Waść zaś najlepiej uczynisz, gdy z nami do pana Czarnieckiego ruszysz, bo w ten sposób prędko się z Bogusławem spotkać możecie	Ależ mamy jechać do Bostonu! Powiedz im, tatusiu, żeby się śpieszyli.	Bo widać naszego pana nie zna. Zresztą dwór zamknięty od miesiąca.	Chłopiec może iść do domu. Te dwie do sędziego śledczego. Zabrać stąd telefon. I do piątej rano żeby tu nikt nie wchodził. Rozumie pan: nikt. Chyba, że coś groźnego. Muszę odpocząć. Moje uszanowanie paniom.	Dalej, chodź do zamku!	Dobrze. Więc zabieraj swój czarodziejski bukiet, bo już wysiadamy. Do widzenia	Myślisz, chłopcze, że to jest coś? Ależ dla ludzi takich jak tamte, być wójtem i wójciną, to jest tyle co nic. A, gdybym to ja miała zamek Guermantes, nie często by mnie ujrzano w Paryżu. Muszą te państwo, co to mają z czego żyć, jak nasz pan i nasza pani, mieć zdrowie, żeby siedzieć w tym podłym mieścisku zamiast jechać do Combray, kiedy mogliby to zrobić i kiedy nikt ich tu nie trzyma. Na co one czekają, ze swoim dożyciem, skoro im niczego nie zbywa: na to żeby pomarli? Och! gdybym ja miała tylko suchy chleb i drzewo na opał w zimie, od dawna bym już siedziała u siebie, w biednej chatynce mego brata w Combray. Tam człowiek czuje przynajmniej, że żyje, nie ma wszystkich tych domisków przed sobą; jest tak cicho, że w nocy słychać żaby, jak grają dalej niż o dwie mile.	Nie ma potrzeby Ale sprawa jest na tyle ciekawa, że sam zrobię to doświadczenie. Mój kredyt u pana wynosi sześć milionów, wziąłem już dziewięćset tysięcy franków, a więc zostało mi pięć milionów sto tysięcy. Biorę więc te pięć świstków papieru, które uważam za bony, bo widnieje na nich pański podpis, i daję panu kwit na sześć milionów. Tym sposobem rachunek między nami będzie wyrównany. Kwit przygotowałem już wcześniej, bo musi pan wiedzieć, kochany baronie, że bardzo dziś potrzebuję pieniędzy.	Nie teraz nie wezmę; dałem słowo temu młodemu panu: drugie pięćset pistolów należą mi się dopiero po przybyciu do Boulogne.	Nimi się nie martw, panie Kiedy ich kapitan staje do walki, nie mają w zwyczaju się mieszać.	No, czy ja wiem może nie sekundantów, ale po prostu pociągnąć ich do odpowiedzialności sądowej.	Pan mi nie wierzy! Czy mam się tłumaczyć? Nie dałam do tego najmniejszego powodu.	Potrafię, potrafię... Do ciebie to choćby i przez piekło!	Trzy ćwierci do śmierci, a po co ci doktór?	Yeah, Czechem. Przecież my się znamy, panie Bondy. Z Jevíčka. Sklep z artykułami sypkimi Vantoch, do you remember?	A Jagna Dominikowa?	A czego ci jeszcze?	A to dla jakiej przyczyny?	A to ugryź psa w ogon. Widzisz go, będzie mi tu złością parskał jak kot.	A ty skąd możesz o tym wiedzieć?	A ty, Mendel, dopiero co wróciłeś z chederu?	A, widzę, że pani kocha sztukę	Ale cóż tobie może wadzić ten paryżanin, skoro zarządzasz mieniem ubogich najskrupulatniej?	Ale w każdym razie powiedz-że mi nareszcie, kto to ta ona?	Ależ, ciociu, marszałek jest obrzydliwy. Jemu nie żony trzeba, ale niańki, która by mu ocierała usta.	Aliejdyk giejer! Oreman! Miszugener! Hultaj! żebrak! wariat!	Boś mi pewno krewniak, gdyż i struktura w nas jednaka. Grube masz waćpan kości i bary zupełnie jak moje, a ja właśnie po babce urodę odziedziczyłem.	Co mi powié moja kochana mateczka?	Co można było wziąć, tom wziął, ale tego mało.	Co powiada Juana? powiada, że trzeba, ażebym coś pewnego z panem zrobił, ażebym się zabezpieczył, że słowa z wiatrem ulatują, a papier ludzi przetrzyma, że kto sobie waruje, to potem nie żałuje, a lepszy jeden wróbel w garści, niż dziesięć na gałęzi. A ja powiadam, że kobieca rada zawsze niewielka to rzecz, ale głupi, kto jej nie słucha.	Co?... Kto?... Księżniczka?...	Coże miała robić, uciekała skomląc jak pies. Ale co kawałek piernika udarła, to udarła.	Czego ty chcesz?	Czy dobrze droga ciocia spała? A ty, kuzynko?	Czy przeprowadził pan kalkulację swego kauczuku w masowej produkcji?	Czy z magazynu panny powychodziły?	Cóż to? Cała rodzina?	Drugi... drugi komisarz, co?	Dzień dobry, panie Blumkiewicz Jakże się ma mój brat?	Gdybyś, kuzynie, żył w stojącej wodzie, możeby ta praca twoja i jaka inna jeszcze	Ha! w takim razie zostanę.	Ho?!	I czemuż ty się tam wybierasz? Czy ci już źle na Ziemi?	I dwu jego synów, którzy na Niemcach się hodują!	I mnie także A najdotkliwszą stroną tego upokorzenia jest jego absolutna bezużyteczność, którą czuję	I pewnie jest bardzo radosny?	Ilu zwolniłeś ludzi?	Ja mam reumatyzm	Jako poeci nie ale jako zakochani, mniej wyrażają niż czują.	Jeżeli nic nieprzewidzianego nie zdarzy się pobierzemy się prędzej, niż myślisz.	Już to pan raz powiedział. Nie znam żadnej pani Wojdalińskiej, ale przypuszczam, że chyba nawet i ona wróciła już z letniego mieszkania	Kiedyż to ty chcesz jechać?	Któż jesteś?	Mamy tedy drugi sierp a co jest po drugim sierpie?	Masz, pocałuj mnie za to.	Mnie też podróż nie pachnie, wszystko się jakoś składa na złą wróżbę. Peregrynowi z Weissenburga co jest przy księciu baba wyprorokowała że z drogi nie powróci	Mnie, Zejdenmanowi, wybacz. Ciężką rzeczą jest żyć na mogile.	Mógbyś ta uwazować, Putryc, i nie chlać tak jak jaki kuń	Mój drogi panna Celina jeszcze u ołtarza może zaprzeczyć, że ma wolną wolę.	Na WysoczanachWysoczany dodał i rzucił Markowi na kolana stos czeskich i zagranicznych pism, po czym zagłębił się w jakichś papierach.	Na co to?... Przecież oboje mamy równe prawa, a ja wcale się nie obrażę, jeżeli pani zapyta mnie o liczbę moich kochanek.	Nas nie będzie. Naszego śmierdzącego świata nie będzie. Kultura zginie. Niech ona ginie, ta wasza kultura. Ja w pokoiku dziewki ulicznej, bity przez sutenerów, dowiedziałem się, co to jest kultura. Ludzkość? Wy obliczcie, ile tej ludzkości na gnój idzie.	Nie przeczę wcale, że mnóstwo spraw muszę oceniać przesadnie i wręcz źle... Ależ cóż stąd? Nie jestem martwym drewnem. Nienawidzę	Nie, nie potrzeba, niech sobie tam leży.	Nieszczęśliwy? Hm... Ale czemuż nie poszedłeś na swoją premierę?	No tak! Odstępując z taką wspaniałomyślnością swego... adoratora.	O głupie, głupie! To starzy z całego ledwie się przeżywią, a wy na działach chcecie nazbijać pieniędzy!	O, musimy naprzód zjeść obiad wtrącił się Korzecki.	Odp.: Nie wiem. Chcecie wyglądać młodo? Noście gorset Libella.	Ot, prawdę mówiąc... bo i na co to w bawełnę obwijać? Jać sama, panie mój kochany, żałuję jego, jak własnego dziecka...	Panie Józku niechże się pan na mnie nie gniewa.	Panienka to zupełnie jak ten gil Z nim to też tak: nie wiem nigdy, kiedy go zobaczę i skąd przyleci.	Powiem ci prawdę, jakbyś była Tamarą, żoną moją, która, choć rodowita córka Sydonu, choć wniosła mi duży posag, jest już stara i niewarta zdejmować ci sandałów...	Prezes! zawołał Jan	Proszę przeczytać list teraz przy mnie. Może treść jego wymagać będzie natychmiastowej odpowiedzi.	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	Raz tutaj wrócił z drogi i siedział jeszcze dwie godziny.	Robotnik, Pieniądz, Praca	Rycerzowi za niesławę się nie płaci!	Sam wiesz najlepiej.	Szlachcic, Praca, Miasto	Słuchaj, powiedz mi tak szczerze: i ty nie masz wstrętu, przed tym coś zamierzyła? Nie czujesz całej ohydy tego?...	To chodźmy podziękować sąsiadowi za jego uprzejmość.	To czubek pyska kajmana żakare	To nic sękacz.!	To pod łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.	To prawda.	To specjalnie, piraci mają myśleć, że nie ruszyliśmy się z miejsca.	To załatw się z nim pan w teatrze, musi przecież być.	To ładnie nawet, ale jakoś... Nie ma zwyczaju topić zwłok. Protokół tego nie przewidział. Tu będą goście zagraniczni. Oczekujemy kilku królów, i wo­dzów paru, i marszałków... Na oczach świata, że tak powiem, utopić naczelnika państwa? Powiedzą, żeśmy barbarzyńcy. To w interesach nam zaszkodzi, a my tu budujemy COP, i w Gdyni mamy nowy port. I na wystawy posyłamy nasz drób wzorowy i maszyny. Myśmy są nowoczesne państwo, nie żadne tam pra tego...	Tobie za prędko, a mnie się widzi, że już było czas. Wy tam w cukrowni niewiele widzieli. Ale ja z tego sklepu wszystko widziałem dzień po dniu, choć w żadnej partii nie byłem. Patrzaj tam naprzeciwko, widzisz? Sklep zamknięty. Ja ten interes dawno znam. Nie umiał facet prowadzić i stracił. Póki miał po matce pieniądze, to szło i szło. Potem zaczęło utykać, potem latał za pieniędzmi po Żydach, na lichwę pożyczał, ale sklep był otwarty ludzi przychodziło zawsze jeszcze trochę. Wreszcie nastał dzień, że się urwało i patrzę wczoraj rano	Uprzedzenie Tomek nie umie sobie zjednywać ludzi. Nie dba o to.	Widzisz, panie Kmicic, siła razy chodziłem na niedźwiedzia z oszczepem, nie dlatego, żem musiał, ale z ochoty. Lubię, gdy mi jakowe niebezpieczeństwo grozi, bo mi się życie mniej kuczykuczy	Wędrownik duch zbłąkany, bez głowy, bo mu głowę zdjęto nad Nidą, kiedy w bag­nach utknął jego koń wierny.	Władza, Mądrość mówił Herhor.	Z całą pewnością!	Zaraz mnie pan zrozumiesz Weź pan rodzinę Łęckich, co oni robili? Trwonili majątki: trwonił dziad, ojciec i syn, któremu w rezultacie zostało trzydzieści tysięcy ocalonych przez Wokulskiego i	Zaraz skończę, panie podporuczniku!	Zatem, drogi panie, zakrętasy pierwszego sonetu zwiastują dzieło rodem z Angoulême, które z pewnością zbyt wiele cię kosztowało, abyś się go mógł wyrzec; drugi i trzeci czuć już Paryżem; ale czytaj pan jeszcze!	Zdarzy się, zdarzy!
Przez to i nie pisze! Bahnickiemu pan Kazimierz zginąć nie da. Niechajże i do mnie napisze, ile trzeba, ale do pani adresując. A kogo bierze Dowojna?	Zaproszono go na bardzo wspaniałą i kosztowną ucztę, którą wydawał sąsiad jego i krewny: zarazem zaproszona była cała szlachta, wszystkie damy i panny z sąsiedztwa. Te, oczekując na jego przybycie, przebrały paziów w całym zgromadzeniu i ustroiły ich za panienki bardzo strojne i powabne. Gdy ów rycerz wjeżdżał w bramę, paziowie tak wypanieńczymi wyszli naprzeciw niego do zwodzonego mostu. Uściskał ich wszystkich z wielką dwornością i wdzięcznymi pokłonami. W końcu, panie, które przyglądały się z krużganku, wybuchnęły śmiechem i dały znak paziom, aby rozdziali się ze swych wspaniałości. Co widząc ów dobry pan, ze wstydu i rankoru nie chciał już ucałować owych rzetelnych pań i panien; przytaczając, iż skoro tak mu poprzebierano paziów, to i te, do kroćset psich zadków, muszą być szczere pachołki, jeszcze zmyślniej poprzebierane.	A cóż zdaniem pani należało z nim zrobić?	Bo mi się tak chce, Jędrusiu! bo mi się tak podoba, synku! jak Boga tego kocham.	Chciałby pan więc być aresztowany jako współwinny?	Co do tego masz pan zupełną słuszność.	Czyżby pani jeszcze raczyła pamiętać o tej drobnostce? Ja już zapomniałem.	I nic mi pan nie ma do powiedzenia?	Ja tam tego nic nie uważałem i czasu nawet nie było, bo ledwiem z pochwy wyciągnął to przeklęte rożnisko, a oni zaraz na mnie hurmem z pałkami, i tak mnie od razu przypieczętowali, że i oczy i nogi jak uciął, służbę wypowiedziały, i przewaliłem się jak długi w tym oto samym miejscu, gdzie, Bogu dziękować, jeszcze żywy leżę; i powiem wam szczerze, że to mnie wcale nie troszczy, czym bili i czy mi ubliżyli, tylko mnie boli tam gdzie mnie obili i tego długo nie zapomnę.	Jesteś pan bez honoru!	Jutro. Ale przedtem zatelefonuj pan do mnie. No, a teraz zmiataj pan tędy, przez kuchnię, bo tam już czekają na mnie. Zaraz. Przeprowadziłeś się pan do „Bristolu”?	Ma pan najzupełniejszą rację. Tylko... jak to zrobić?	Moja pani Borowiczowa, to ci sumiennie mówię, że tu chłopcu będzie jak w domu. Ja tam dobra nie jestem, ale i nie kąsam. Do nauki i dobrego zawsze go napędzę i cała rzecz. Głodny u nas nie będzie, tego możesz być pewna, a jak mu będzie strasznie źle, to niech zadrze ogona i rwie do Gawronek... Co? Może mu pozwolisz, jedynaczkowi, gagatkowi... Kiedy mój Teofil był taki oto...	Naprawdę, uczynisz tak?...	Nie chce pan być świadkiem naszej radości, naszego święta!	Nie, nie! Na to nie czas jest jeszcze. Nie chcę, aby patrzyli, co tu się dziać musi, nie chcę, aby zawczasu z własną krwią do walki występowali... Przyjdzie spokój wkrótce, naówczas ich zawołamy... A! Ja ich nie widziałam tak dawno Odebrano mi ich dla wojennego rzemiosła, by się go u dziada i u naszych uczyli... Tyle lat! Tyle lat... Widziałeś ich obu?	Nie? A więc nie tak mamy postąpić?	No, to tak go zobaczysz jak króla Ćwieka.	On powiedział „Czertwan.” Kto tu Czertwan? Pan zna Czertwana?	Pułkowniku w krajach gdzie pan bywał, jak ci ludzie uprawiają ziemię? Jaki mają płodozmian?	Sprawi mi pan przyjemność.	Tak się mam, jak dzisiaj bawełna.	Tom ci już rzekł, że nad moje spodziewanie. Kiedy w nocy topczowie spali, jam odpiłował łańcuch i do monasteru Świętej Trójcy pobiegł, bo wiedziałem, że tam jest czerniec jeden, który mnie dobrze znał, kiedy w Kijowie w Ławrze przebywał, ale on mnie przechować nie mógł, bo kaługery byliby mnie ze samego strachu Turkom wydali, tak się boją. Chciał mi dać ten znajomy kaługer mnisze ubranie, abym się przebrał, alem nie chciał, bo kaługery z brodami chodzą i z długimi włosy, a gdybym się nie był ostrzygł i ogolił, Turcy by mnie byli snadno poznali. Ale ty, skąd ty się taki wziął, hołubczykuhołubczyk (ukr. голубчик)	W teatrze?... tak!... Umyślnie przyjechałam.	Widziałeś go pan?	...musisz mi przyrzec, że artystą nigdy nie będziesz się nawet starał zostać. Dobrze?	A co? nie mówiłem ci, Sancho? czy mi zabraknie koniuszych? Patrz, kto mi chce służyć; wszakże sam widzisz, wielki bakałarz Samson Karasko, którego uczoność podziwiano, jak sam mówi, w uniwersytecie salamanckim? Patrz, jaki to człowiek zdrowy na ciele i umyśle, jaki urodziwy i w jakiej sile wieku; potrafi on znosić zimna i gorąca, głód i pragnienie, a co największa, potrafi milczeć. Słowem, jest to człowiek posiadający wszystkie przymioty potrzebne koniuszemu błędnego rycerza. Niechże Bóg jednak broni, abym ja dla mojego dobra i własnej przyjemności miał na to narażać naczynie i kolumnę nauk, palmę sztuk wyzwolonych! Niech nowy Samson zostanie w swojej ojczyźnie, aby stał się jej zaszczytem i chwałą! Nie odbierajmy rodzicom jego podpory starości i ozdoby całej rodziny; wolę wziąć najlichszego giermka, jeżeli Sancho nie pojedzie ze mną.	A dlaczegóż ja nie dyskutuję?...	A sprzedażą kaftaników zajmie się sama?	A szczególniej część piękna niewiasty	A świadków masz? Bo ja ci mówię, że mnie chcesz okpić...	A!	Ach! Jakże to?...	Ale co takiego powiedział panu kapitan Nemo?	Ależ, panie hrabio tu znajduje się olbrzymia suma, a przepisy...	Byłem szalony, powtarzam, ale cenię panią nad wszystko.	Będziecie państwo mieli wspaniały czas na powrót.	Chleb ją rozpiera i ponosi! Ale to wam powiem, że póki czas, trza czymś twardym wyganiać humory, bo potem i kłonicą nie poradzi.	Chyba można cię pocałować?	Co tam, mój jegomość, deliberować kiedy inaczej być nie mogło. Żebyśmy to kogo dobrego starli, to jeszcze nie mówię, ale nieprzyjaciół Boga wolno, a ja to przecie sam widział, że ta czarownica z diabłami w komitywę wchodziła. Nie tego mnie też żal!	Czemuż to zdjęłaś swoją śliczną sukienkę?	Czy cię Biskup przysyła?	Czy wiesz, co to proktor?	Czytałeś Księgę tysiąca i jednej nocy?	Czyż on nie ma przyjaciół?	Dom E, trzecie piętro, pięćdziesiąty szósty numer, mieszka tam Ernest Ramisz, majster z piątej sali tkackiej	Doprawdy? A! Bóg wam zapłać! Ha! ależ mi się zdaje, jakbym dziesiątek lat tu siedział. A Maciej?	Dość tego! Przejdziemy przez ten las na złość tobie i twojemu plemieniu.	Godność wołu idącego do szlachtuza w celu przemienienia się na godne bifsztyki.	Głupia jesteś.	Ha, trudno.	I pojechał z powrotem na tę wyspę	Ile ich było?	Jakże by to mógł być nieczysty, kiedy mnie takie piękne dawał nauki? Nie może być.	Jestem doprawdy skłonny panu uwierzyć To dziwne! dziś popr.: oczu.. Wtem dodał: Przesunął język po wargach, które były suche i czarne, podczas gdy czoło połyskiwało wilgocią.	Jezus Maria! Ja tego nie wytrzymam. Nie rozumiem, po co on nam o tym wszystkim gada. Wczoraj było to samo na badaniu. Był tam jakiś człowieczek, a gdy się go audytor zapytał, czym jest w cywilu, odpowiedział: „Dymam u Krzyża”. Przez pół godziny trzeba było z nim gadać, zanim wreszcie audytor dowiedział się, że ten poczciwiec obsługuje miechy u kowala Krzyża. A gdy go po chwili zapytali: „Więc w cywilu jesteście robotnikiem pomocniczym?”. A ten swoje: „Jakim tam robotnikiem! Dymam u Krzyża”.	Jeśli Szczepan nie chce, to ja mu sama dół wybiorę.	Jeśli go jednak nie popełnisz wszyscy cię podłym mienić będą!	Kiedy więc wchodziłeś na pokład, każdy mógł zobaczyć, żeś trzymał list w ręku?	Koń był daleko	Litujemy się nad tobą... bardzo się litujemy... boś jeszcze taki młody. Przypuszczam, że już nie będziemy mówili o pieniądzach.	Mam rozkaz odstawić go pod strażą do obozu.	Mamy czas... później... Zobaczmy najpierw wyjaśnienie.	Mniejsza o to, Janie Nie przeszkadzaj sobie w dalszym ciągu. Staraj się tylko być nieco ostrożniejszy. Nie lubię bić, a zmusiłbyś mnie do forsowania ręki.	Myślisz, że ona jest złota?... Oddam mój naszyjnik, że ta puszka jest miedziana i tylko pokryta z dwu stron cienkimi blaszkami!...	Naprawdę? To nie kobieta...?	Nawet bardzo	Nic, nic, moje dziecko... Gdybyż to anonimy... Ale była dziś u mnie ta poczciwa Denowa z Radzińską i... Ale co ja ci mam życie zatruwać!... One mówią (słychać to podobno w całym mieście), że ty zamiast do sklepu chodzisz do Wokulskiego...	Nie chcę	Nie frasuj się waćpanna. Żyw będzie.	Nie ma jeszcze powodu. Spróbuję pierwej uspokoić rozhukanego byczka za pomocą ojcowskiej ręki jego świątobliwości... A szkoda byłaby chłopca, bo ma duże zdolności i energię południowego wichru. Tylko jeżeli wicher, zamiast zdmuchiwać nieprzyjaciół Egiptu, zacznie kłaść jego pszenicę i wyrywać palmy!...	Nie ma? czy doprawdy nie ma? czy słowo honoru?	Nie pójdę!	Nie.	Niegrzeczny jesteś	Niezupełnie	Nikt nie śmiałby podnosić na tę władzę ręki jak też i nikt z radą nie wystąpi. Niech ojciec święty przysyła klątwy, a Zakon niech za zdobyte krwią swoją ziemie płaci grzywnami, rozsiewając hańbę swojego imienia, my z pokorą tylko schylimy głowę, szanując w tem wolę Wielkiego mistrza	No więc na Leniec. Ruszaj! Bata nie waż się! Lejcami lekko...	Nóż powtórzył stryj Salters, wymachując płaskim, zakrzywionym majchrem, służącym do oprawiania ryb.	Odpowiedź godna żebraka Samaś wywołała wilka z lasu, siostro!	Pewnie ukradł...	Pewny jesteś?	Pięć franków! Żartujecie zdrowo, mateczko, oficerski koń! Nie minie kwadrans, jak go sprzedam za pięć napoleonów.	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Prawda	Przed trzema tygodniami.	Skąd to wszystko wiesz?	Taczki... Wózki.	Tego nie wiem, ino wiem, że dziś ma jechać do Warszawy naprzeciw jaśnie prezesowej.	To naturalna obawa, gdy się może stracić wszystko.	To rodzony brat męża! Brat rodzony! To paniusia zna brata?	Toteż ich rozgania, gdzie dopadnie, i srodze pilnuje.	Toś w porządku życzę powodzenia i... zadośćuczynienia, che... che... che... Ja bo obecnie nie mam hm... na zbyciu, jak się to mówi, woli bożej... che... che... che...	Tym razem tato się nie pomylił. Penn jest z pewnością pomylony. Wzięło się to stąd... wiosłuj teraz uważnie, Harvey... a powiem ci to, bo trzeba, żebyś wiedział wszystko należycie. Najpierw był on morawskim kaznodziejąmorawski kaznodzieja	Weźmiemy dwu, sklep rozszerzymy, będzie wspaniały.	Z pewnością niewiele! Mówią, że w skarbie nie ma nic, a Fenicjanie grożą, że przestaną pożyczać, jeżeli nie otrzymają nowych praw.	Zachowam je dla pana bo goście moi jacyś ludzie w znaczeniu widać mają tu z sobą kucharza i wszelkie zapasy.	Zimna, panie... aż zęby cierpną...	Zobacz, sprawdź, Chasiu Bejlo, co to za zbiegowisko? Pewnie znowu gdzieś się pali. To już dziś drugi pożar. W nocy może ich być więcej.	„Podbiuro”? Co to takiego?
Tak. Kazik nie miał przede mną tajemnic. I o tym wiem, że w ów straszliwy poranek mieliście się spotkać za miastem.	Nie wiem co myśleć. Nie mógł opuścić posłania, nie przekroczywszy przeze mnie, coby mnie napewno zbudziło. A jeśli nawet wyszedł istotnie i zabrał klejnoty, gdzież je mógł skryć i w jaki sposób wróciły one do New Hawen? Czy masz pan rysopis człowieka, który zostawił tam torebkę. Godzi się on z wyglądem przyjaciela mego?	Co wiem, to wiem. Ten Niemiec zrobił dobry interes. Dawałem mu odstępnego, nie chciał mi, łotr, zwrócić majątku. On wie, co robi.	Jeśli przyjdziesz, jeśli mi pomożesz naprawdę ożywić ten ogród, to ja... to ja... nie wiem, co zrobię	Wiem, mówiłem w przenośni.	Czy ja wiem, jak to nazwać! Chyba jestem zdenerwowana...	Jeśli ci na tym zależy...	Niedobrze postąpił, ale wiem, że tego żałuje, więc idź się pogodzić, ja ci pomogę.	Wiem, że mnie lubił. Właśnie dlatego było to takie ciężkie. To taki zacny człowiek! Tego rana wziął mnie pod rękę... On się też odnosił do mnie z poufałością. Brr! Kiedy sobie przypomnę, jak ten podły wyskrobek do mnie mówił... Nie mogłem znieść siebie po prostu... Pan mnie chyba rozumie... Pan Denver był dla mnie jak ojciec! Byłbym musiał mu powiedzieć. Nie mogłem pozwolić, aby to dłużej trwało, niech pan sam powie.	Ciszej mów, po co dorożkarz ma słyszeć! I nie przerażaj się tym, co powiem. Ja cię kocham, ale my się nie możemy widywać tak często, sama to rozumiesz, nie mogę narażać twojego spokoju, nie mogę cię narażać na zemstę męża, musimy być rozsądni.	Niech się pani zupełnie moją osobą nie krępuje I ja zresztą nie mam dużo czasu. Ale takich rzeczy nie widuje się przecież codziennie. Gdyby pani wiedziała, ile kłopotów i trudu jest z tymi sprawami u nas! Dziecko, PtakGdy dzieci wykluwają się z jajka, nie potrafią się jeszcze wcale ruszać. Leżą w gniazdku bezradnie i potrzeba im opieki, powiadam pani, opieki, o jakiej pani oczywiście nie może mieć najmniejszego pojęcia! Ile to pracy, żeby je wykarmić, ile lęku, aby je upilnować! Proszę pani, niechże pani pomyśli, jaki to wielki wysiłek, znosić dla dzieci pożywienie, a jednocześnie uważać bacznie, żeby im się nic złego nie stało! Kiedy się nie jest przy nich, nie potrafią sobie przecież zupełnie radzić. Czy nie przyznaje mi pani racji? A jak długo trzeba czekać, aż się potrafią poruszać, jak długo trwa, aż dostaną pierze i nabiorą jako tako przyzwoitego wyglądu.	Choćby, choćby wymagała, żebyś przeciw dawnej swéj pani wystąpił.	Ja, pani? Nie, nigdy!	Jakże okropnie niesprawiedliwy jesteś! Tak, okropnie niesprawiedliwy. Robię między ludźmi wielkie różnice. WrógPrzyjaciół wybieram sobie dla ich dobrego wyglądu, znajomych dla ich dobrego charakteru, a nieprzyjaciół dla ich bystrego umysłu. Człowiek nigdy nie może być dość oględny przy wyborze swych wrogów. Nie mam ani jednego, który by był głupcem. Owszem, są to wszystko ludzie o wybitnie mocnej inteligencji, więc też umieją ocenić mnie. Czy świadczy to o mej próżności? Zdaje się, że jestem próżny.	Jesteś pani entuzyastką.	Nie, pani, to ojca mego majątek.	Wezmę w arendę młyny u pani Janiszewskiej.	Bądź spokojny, ojcze Joe Wcale nie byłam tak spragniona jego towarzystwa, żebym się miała narazić na niebezpieczeństwo. Nie kręciłabym się przy nim, gdyby go toczyła jaka zaraza. Miłe mi jeszcze życie. StrójPrzypatrzcie się tej koszuli, ojcze Joe, przypatrzcie się dobrze tej koszuli. Zaręczam, że możecie całkiem wypatrzeć oczy, a nie znajdziecie ani jednej dziurki, ani nawet przetartego punktu. Jest to najlepsza koszula, jaką nieboszczyk posiadał i trzeba przyznać, że jeszcze bardzo dobra. Szczęściem, że ja tam byłam, bo inaczej zmarnowaliby ją.	Interes taki: Adler et Comp. potrzebuje wielkiej partii wełny, zwrócili się do mnie o to. Ja wełnę mam, ale potrzebuję na nią pieniędzy.	To znowu co innego! W takiej chwili siedzi na mnie Dick Cunliffe, czuję ucisk jego kolan i nie mogę o niczym innym myśleć tylko, jak się dać powodować cuglami.	Piękna Saro oby Jehowa zlał na twoją rodzinę tyle błogosławieństw, ile dziś płynie wody w Nilu. My, Fenicjanie, i wy, Żydzi, jesteśmy przecie sąsiadami i braćmi. Ja zaś takim żarem miłosnym płonę do ciebie, że gdybyś nie należała do najdostojniejszego pana naszego, dałbym za ciebie Gedeonowi (oby zdrów był!) dziesięć talentów i pojąłbym cię za prawą małżonkę. Taki jestem namiętny!...	Amerykanie nie zabijają Indian, a jest ich tam coraz mniej. Cała część Królestwa Polskiego na granicy pruskiej jest po większej części w rękach naszych kolonistów. Nasz rząd niemiecki pomaga nam w tym wszelkimi sposobami, a bank drzewny w Berlinie daje nam pożyczki na kupno ziemi, pokrytej obszarami leśnymi. Nasze kolonie są wszędzie, na Podolu, na Wołyniu, na Ukrainie, a najwięcej na Litwie, bo tam ukaz cesarski z roku 1865 zabrania Polakom nabywać ziemię; i jeżeli który z nich posiadany przez siebie kawał z ręki wypuści, to go już nigdy na powrót w ręce nie dostanie. Posuwamy się powoli, ale coraz dalej i coraz gromadniej na wschód. Drang nach OstenDrang nach Osten (niem.: dążenie na wschód) niemiecki polityk, premier Prus (1862–1873), kanclerz Niemiec w latach 1871–1890, w 1870 r. doprowadził do wybuchu wojny francusko-pruskiej, której wynikiem było zjednoczenie Niemiec. Afrykę dla nas zabiera. Daj no mi piwa, Berta!	A zatem zgadzamy się, że pomysł, żeby wybrać mi takiego małżonka, nie był rozsądny.	A, mój mości wojewodo! wybaczcie, wybaczcie, całym sercem, ale na wojnie człek o tych rzeczach zapomina.	Ani mi się rusz z domu!... Oto ma pan... tak jest po całych dniach. A wieczorem chodzą do nich praczki... GotycyzmPanie! wygnajcie tych nihilistównihilizm	Chyba że ten właściciel dostał się do niewoli piratów...	Co pan chce przez to powiedzieć? Naturalnie, że to nie zmokła kura. I nie mógłby go pan zahipnotyzować, jak to pan robił z niejednym południowcem i z różnymi innymi oswojonymi obywatelami, kiedy trzeba ich było wciągnąć do gry.	Czem się u was na dworze bawią?	Odpowiedz słudze memu Nitagerowi że jego słowa będą wzięte pod pilną uwagę. A teraz zapytaj go: co sądzi o wojskowych zdolnościach syna mego i następcy, z którym wczoraj miał zaszczyt zetrzeć się pod Pi-Bailos?	Prezes kiedyś się oburzył na macochę i zaprzysiągł, że mnie tu nigdy nie puści	Racja Gdyby naprawdę był bogaty, nie znalazłby się w więzieniu.	W jak najkrótszym więc czasie muszę odjechać do pułku, a tam, po tamtej stronie morza, będziemy za miesiąc, kto wie, może w Paryżu za drugi...	A więc już nie będę was zaklinał bo wierzę dobroci i szczerości pana mego. Kiedy więc już tak stanęło... tylko pamiętajcie!... Pytam się was, panie, z przeproszeniem waszym, czy przypadkiem od czasu, jak ulegliście temu niby zaklęciu, nie zachciało się wam, jak to mówią, ani grubo, ani cienko?	Słowa twe nie starczą za dowód. Bracie Dozorco! przyłóż koniec szpady do serca zuchwałego! Każ mu dla poszukiwania światła odbyć drogę z Zachodu na Wschód, a gdybyś ujrzał najlżejszy w nim upór, przeszyj mu na wylot zdradzieckie serce!	Nic jednak to wszystko nie pomoże trzeba będzie się przyznać, bo najpierw do wszystkiego zawsze przyznawać się mamie trzeba, po wtóre zaś ubranie wygląda jak psu z gardła wyjęte, więc nie uda się ukryć.	Czy ty śpisz Ludwinko?	Elizo, my także przerwijmy lekcje, bawmy się tylko i wypoczywajmy	Hę? to nie może być! złożywszy ręce krzyknął stary. A chyba że tak to co innego. Na prawdę?	I strojem różni się od towarzyszek.	Idź o północy, ze ślepą latarkąślepa latarka narzędzie podobne do kilofa o jednym ostrzu spiczastym i ostrym, a drugim spłaszczonym, używany głównie w górnictwie i budownictwie. żelaznym w drugiej.	Któż był więcej?	Masz babo pociechę! Piję jego wino, ale kpem jestem, jeśli to nie pogańskie imiona.	Mogłam to nie myśleć, kiej mi cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem, że już rady nijakiej dać sobie nie mogę. Prawda to, żeś o mnie pobił Mateusza?	Na strzelenie z kuszy. Nad samą drogą.	Nie bój się! Po cholerę nam robota i ryzyko. Póki będziesz spłacał, to i robota nam niepotrzebna. Tylko bez żartów, panie Murek! Bez żartów!	Panie profesorze mam tu różne chronometry regulowane podług południków: paryskiego, Greenwich i waszyngtońskiego. Na intencję pańską użyję południka paryskiego.	Słuchaj ojcze słuchaj dados, rzuć ten młot, odpocznij, będziesz mógł użyć wczasu: dziwne się rzeczy stroją! Raklora (dziewczyna) złowiła rybkę!!	To te plotki aż tu do ciebie doszły?	Widzisz! Ale jakim cudem ty znalazłaś reprodukcję Mantegny? Jesteś niesłychana!	A barwiczka? od czegoż ona?	A co zabrałeś z sobą?	A dziewczyna?	A taki breszesz i breszeszA taki breszesz i breszesz (ukr.) kłamać (o człowieku); szczekać (o psie).!	A tobie już będzie osiem lat?	A ty co myślisz robić?	A zapewne.	Ach, Boże, Boże! Ojcze, daruj mi, przebacz	Ależ Karolino...	Aš juosius ir iškeikiau už tai, kad jie neina. Ir dabar nebus to pamokslo mūsų bažnyčioje, kuriame nebus užgauti tie bedieviai litvomanai mūsų kampo. Ir dėl to prašau dabar kunigą vikarą ir paliepiu jam nuo šios dienos visados taip vadinamus inteligentus mūsų kampo statyti visur ir visiems už paveikslą pykčiausią žmonių, kurie pykčiau velnio siekiasi žmones traukti į pragarą. Paliepiu  nesisaugoti ir vadinti juosius vardais ir pavardėmis. Tegu visi  aplinkiniai tai žino ir saugojas jų.	Być może	Cała ziemia!	Cicho! cicho! nie mów mi tego! Tylko tę zimę przebyć; a nie postawię kuźni, to chatę podpalę i pójdziemy w świat...	Co za list?	Czemu biedna? Jeszcze pan Maszko sprawy nie przegrał	Czyś ty oszalał?	Dajże spokój!	Dla siebie nie masz żadnej prośby?	Dobrze, dobrze! Michasiu, zawołali chłopcy.	Dopiąłem swego! Czary działały! To moje pierwsze naukowe odkrycie.	Dziwny kaprys tracić czterdzieści rubli za nic!	Hej, bracie, tyś zbiegły katorżnik?	Hola! Hola, Edmundzie, nie widzisz przyjaciół, czyś już taki pyszny, że z nami gadać nie chcesz?	Honor	Ja wszystko wytłumaczę	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze...	Jak to przyjęli?	Jej? Z pewnością nie.	Jesień przybywa...	Jeżeli wygra pan, w takim razie ja przyrzekam palnąć sobie w łeb.	Już w Kownie chciał zdawać rachunki ledwie uprosiłam, żeby jakiś czas jeszcze pozostał. PowitaniePatrz, jaki to ładny dwór. Może to Poświcie?	Klawy gość!	Margaj.	Miałbym ich więcej.	Możesz odejść. A jeżeli kto z gości przyjdzie, wprowadź zaraz.	Nareszcie!	Nie wymyślę, dopóki będą tacy jak ty ludzie.	O czymże mowa?	O, długo to potrwa!	Owszem.	Powiedz, coś zdołał uczynić dotąd dla mnie?	Rozmawiałem z żołnierzami.	Szkoda!	To wasze dzieci?	Waszą dostojność	Wiecznie te białogłowy! Pierwsza lepsza kawka takiego ci piwa nawarzy, że kto wypije, temu po nim będzie niestrawno	Więc dobrze, kimkolwiek jesteś, jesteś bezpieczny pod moim dachem	Więc kiedy jesteś taki ślepy, Achillesie, patrz!...	Więc to nieprawda że miałeś dziś poślubić Leonorę, córkę Balwastra?	Ślubowałeś, boś głupi, ale takie to tam i śluby.	Żeby być twoją niańką? Nie ma głupich.
Pewno i ja ją miałam niezawodnie! Ja-bo wszystkie miałam choroby i to w takim stopniu, jak nikt inny na świecie; całą aptekę znam na pamięć. Mogłabym pani pokazać całą szafę pełną słojów i flaszek. Teraz już tylko po trochu z nich kosztuję, skoro i tak nie pomagają! Ach! nawet w tych małych wycieczkach, na które ja słaba kobieta się zdobywam, bez lekarstw obejść się nie mogę. W zeszłym tygodniu byłam na wielkim wieczorze u prezydenta, żeby się choć cokolwiek rozerwać, ale cóż, kiedym musiała pojechać z kataplazmami na nogach i tak zasiadłam do bostona. Bardzo jestem chora, a jednak mój doktór uśmiecha się	A widzi pan! Sewerek zaś, na psa urok, ma lekką rękę do interesów, ale niech mu raz i drugi noga się powinie, nie daj Boże, stracić gotów wszystko. I co wtedy z dziewczyną? Niechże mu pan przy sposobności przemówi do sumienia.	Ej, Afra! Doigrasz się ty biedy! Trafisz na swojego.	I taka krzywda mi się stała, to i ty powstajesz na mnie jak wszystkie, i ty, i ty!	Jak daleko ciągnie się ze wschodu na zachód?	Jutro. Ale przedtem zatelefonuj pan do mnie. No, a teraz zmiataj pan tędy, przez kuchnię, bo tam już czekają na mnie. Zaraz. Przeprowadziłeś się pan do „Bristolu”?	Pragnąłem dwustu tysięcy franków renty, nieprawdaż? Otóż kiedy je będę miał, ujrzysz, jak się cały ten mój jaszczur skurczy.	To nie tylko możliwe, ale pewne, jak pewnym jest, że poborca Rassi, który  podpisał wyrok na monsignora, pęknie z wściekłości. A nawet... gdyby jaśnie pani chciała zrobić swemu biednemu słudze większą przyjemność niż darowując mu połowę zaległych czynszów, pozwoliłaby mi wypłatać psikusa Rassiemu...	Ba! Musi to być jednakże prawda, mój dobry nauczyciel Edwiger nie chciałby mnie zawodzić; a potem słuchaj dalej, a przekonasz się, że najlepsi moi przyjaciele niestety poumierali i obiecywali, że się kiedyś z nimi połączę, zapewne na Księżycu. Po stracie mego dobrego nauczyciela dostałem zapalenia mózgu i o mało co nie umarłem. W majaczeniach moich ciągle utrzymywałem, że widzę braciszka Ignasia u starego Edwigera na Księżycu. Gdym wrócił cokolwiek do zdrowia, zacny przyjaciel i dawny kolega palestrowy mego ojca, pan Andrzej Poset, szlachcic kontuszowy, do korda i do hajdy, jak to mówią, uwiózł mnie z sobą na wieś i kształcić kazał swemu dawnemu towarzyszowi, staremu panu Swidwie, w jeździe konnej i w używaniu broni siecznej i palnej. Zmusił mnie do zupełnej zmiany trybu życia, książki poszły cokolwiek na bok, górą jazda, polowanie, kuligi, tańce, a nawet w potrzebie i toasty. Spodobał mi się na koniec ten sposób życia, wskutek którego siła, odwaga i nigdy niedoświadczona wesołość wstąpiły w ciało moje, dawniej tak wiotkie i słabe. Dzielny, bogobojny, a przy tym wesoły, dzieci nadzwyczaj lubiący, a na łacinie mocno kształcony, pan Andrzej był moim bożyszczem, w którego się wpatrywałem jak młodzian ateński w Platona. Swidwa zaś, stary, nieuczony, ale rzeźwy, przebiegły, do wszystkich psich figlów zawsze gotowy olbrzym, był moją wyrocznią, z którą dzień w dzień po parę godzin na polowaniu spędzić albo przynajmniej przegadać koniecznie musiałem. Z szlachetnym jegomością o historii kraju i o wojnach, i to najczęściej po łacinie, z starym towarzyszem o polowaniu, stawianiu sideł, o psach, koniach i jastrzębiach po polsku, ale taką polszczyzną, mospanie, jakiej już od dawna nie słyszę, jakiej się tajemnica może już na zawsze zatraciła...	Gdybyś waszeć umiał oderwać się od cynowej czarki, panie Riach, nie mógłbym się w niczym skarżyć na ciebie a ośmielę się nadmienić, że zamiast bawić się ze mną w zagadki, winieneś zachować dech w gębie, byś miał czym kaszę ostudzić. Nas tam wzywają na pokład	Mówię: Pełski człowiek młody i bogaty, ona mu się bardzo podoba, to może i nie zważać na posag, ona mu się podoba, to grunt!	Na imię boskie! panowie spodziewam się, że to, co usłyszę, warte jest zachodu, w przeciwnym razie uprzedzam, nie daruję wam tego; kazać mi przychodzić, zamiast zostawić w spokoju po nocy, spędzonej na szturmie do bastjonu, zdobyciu go i następnie zburzeniu... O! czemuż was tam nie było, panowie, gorącą mieliśmy rozprawę.	Spojrzyj, najdostojniejszy, na tą skrzynię. Jest ona pełna papirusów, na których spisano akta sprawy. Sędzia z Memfisu co dzień otrzymuje raporty o jej przebiegu i donosi jego świątobliwości. W cóż obróciłaby się praca tylu uczonych pisarzy i wielkich mężów, gdyby oskarżonych uwolnić?	Bardzo być może. Lecz zdaje się fantomy nie wypowiedziały nam jeszcze swego ostatniego słowa. Słyszysz?	Chcesz wiedzieć, co ja myślę, Geniu? Jeśli porzucisz panią de Nucingen dla tej margrabiny, zamienisz konia z jednym okiem na ślepego.	Ja o tym wątpię ale dajmy temu pokój, spodziewam się, że jeżeli razem dalej pojedziemy, wyprowadzę was z błędu, w który podpadliście, prądem opinii niedowiarków pociągnięci.	Jak tylko sprawy załatwię. Chciałbym się z Kurlandii ćwierci dzierżawnej doczekać, a dworek ten, w którym mieszkaliśmy, sprzedałbym chętnie, gdyby się kto ochotny do kupna trafił.	Najpewniej: Wir lieben unsWir lieben uns (niem.) dodała, śmiejąc się, Paula.	Nie trzeba mi było w gębę dmuchać, choć nie neguję, żem się do takiej persony mówić nie spodziewał.	Niech pani da pokój. My ją bardzo kochamy.	No, na kobietach.	No... posuńże się trochę...	O tak! lepiej mu, że umarł. Zdaje się, że nieborak miał w swym życiu wiele nieprzyjemności.	Odezwij się.	Panie Brych niech pan pośle po nas czółno. Dobrze? Chcielibyśmy dostać się do was.	Po co odkładać szczęście? Ma pani iść zaraz.	Powstrzymanie się od działania jest rzeczą chwalebną... chyba że się chce zdobyć „zasługę”.	Przecie się wreszcie znużą!	Szanuję ją Ale, ale, co się stało z tym rządcą, którego swojego czasu odprawiono?	W myśli pokoleń, żyć będziemy w nich jak bogowie. Trzeba żyć tak, aby nasze działanie pośmiertne było takie, jakiego chcemy.	Walerko, biegnij po księdza proboszcza! a potém zajdziesz do pani Dolewskiéj i powiész jéj, żeby tu przyszła, bo syn jéj zachorował.	Zostańcie wszyscy na drugi rok w piątej klasie!	A dziedzic ma sam więcej niż dwie wsie razem...	A przyrzeczona Ludwikowi korona!	A ty?	A wdowiczka?	Ach tak, opowiadałeś mi niegdyś tę bajeczkę! Dawno już żadnej nie słyszałem bajki. Skrzypce moje sprzedali, z nut zrobił Niels latawca, ale wszystko mi jedno, bylebym już teraz zawsze mógł zostać przy tobie!	Ach, Schomberg!	Apopleksja mnie zabije przez tego półgłówka!	Ba! Pan hrabia bardzo go lubi, waszego pana Moreau Ale wiesz pan, jeżeli chcecie, abym wam dał dobrą radę: każdy za siebie. Dosyć mamy roboty z tym, aby myśleć o sobie. Róbcie, o co was proszą, tym bardziej, że z jego ekscelencją nie ma żartów. A potem, rzecz pryncypialna, hrabia jest dobry pan, nieskąpy. Jeśli mu usłużycie tyle on wam odda tyle	Ba! szafiry kosztowały sto dwadzieścia rubli, za tyle pieniędzy może słuchać choćby cały tydzień.	Bo miał zmartwienie. Słyszał pan o Zawiłowskim?	Choćby i tak albo to mu nie rozweselim samotności, wszakże to coś warto?	Coś lepszego. Dobranoc.	Czyje to tropy?	Człowiek niezawsze rozum ma Nie pytaj.	Cóż to znaczy?	Do widzenia zatem w najbliższą środę między piątą a siódmą.	Dobrze!	Drogi Piętaszku! Wszakże mówiłeś, że rad byś wrócić do swoich!	Giną stare tradycye! Ilużto ludzi dawniej dochodziło przez testamenta do majątków, a dlaczego? Bo istniała miłość i solidarność w rodzinach.	I takito porzućcie wierzcie mi, bo z tego nic nie będzie: obałamucić jéj nie obałamucicie, a cóż? o ożenieniu wam ani myśléć; dopierobyto szlachta krzyku narobiła!	I temu, kto to mówi!	I zamknij przedtem drzwi. Ita chyba o tym zapomniała.	Ile tobie lal?	Ja ci dam nowinę!	Ja nie mam wcale rodziny, a bardzo mało przyjaciół, którzy by dbali, czy żyję, czy umarłem	Jak długo trwał atak?	Jak? kiedy? udając niezmiernie zadziwionego, zawołał marszałek.	Jakaś ty dobra! jaka poczciwa, jak ja cię kocham.	Jakże ty mi ją żywo przypominasz	Jeigu jis tenai gavosi į Pilėnus, pas motiną norint jų ne didelis skaitlis, vienok jis mus pažįsta, tai bus niekas iš to.	Jutro dostaniesz patent.	Major Cavalcanti.	Mnie to nic nie obchodzi.	Może!...	Nie mam ja tam poco chodzić do was Myślałem z początku że to co poczciwego ten twój cygan, a to taki szelma jak i drudzy... Żebym był tobą porzuciłbym do licha niewiarę, niechby sobie wędrował ze swojemi, albobym poszedł i niewrócił, bo nie ma po co...	Nie sądzisz, ojcze, że ten obowiązek do mnie powinien należeć?	Nie, jutrzenko. Ani jednego!	Niebieskie! Niebieskie!	O pieniądzach...	Obraz świata, Nadzieja, Kondycja ludzka mówiła Kunegunda	Od kiedy?	Ona mnie kochała.	Oto list z denuncjacją.	Otóż, z pewnością wie pan, że mieli wydać córkę za mąż...	Owę to sławną Anusię, o której przed niejakiem czasem tyle mówiono?	Pochwalony!	Przeczuwam straszną tajemnicę w tem wszystkiem... Athosie! ta kobieta jest szpiegiem kardynała, to pewne!...	Przesadzasz	Rzeknij matka co ostało, bo wielmożnemu panu spieszno.	Sam wybieraj...	Skądże; płacę dwieście tysięcy! Nasza firma nie robi podobnych interesów.	Stawska była twoją kochanką...	Strasznie trudna rzecz! Ale może ja znajdę takiego kapłana, który mnie objaśni.	Szczury.	Tak sądzisz?	Tak.	Tak.	To nic, to nic! Wszystko będzie dobrze...	To niepojęta! rzekł.	W jakim bloku?	Wasz? Ot, ja głupi, to ja myślał, że wy wdowa, a gdzież wasz?	Więc sądzisz, że Pałac Sprawiedliwości spłonął nie trafem jedynie nieszczęśliwym?	Wolałby prostego żołnierza	Z chłopczykiem?	Za pozwoleniem waszej czujności, to nie był kapłan, ale chyba jakiś duch, który pilnuje domu księcia następcy (oby żył wiecznie!...).	Zapewne pan Różyc i les beaux restesles beaux restes (fr.) wtrącił Zygmunt.	Zapewne, ale do tego potrzebne jest niezbędnie...	Zaśpiewajcie, zaśpiewajcie
Dosyć, powiadam, rzecz zamyka się w tym słowie: kocham panią de La Baudraye i wolę ją od wszystkich majątków świata, od pozycji... Mogłem się dać odurzyć dymowi ambicji... ale wszystko znika wobec szczęścia zostania ojcem.	Możecie nią być serca drugiego nie mam, a to jakiém miał oddałem dawno. Żenię się tak samo jak dzielę władzę z Sułkowskim, bo to jest koniecznością położenia.	Niczego sobie. Wie pani, zdaje mi się, że ta dziewczyna nierada mnie tu widzi.	Skorzystałam z chwili, w której pozostawiono mnie samą, a ponieważ od razu wiedziałam, co mam myśleć o mojem porwaniu, z pomocą prześcieradeł zsunęłam się z okna; wtenczas, w przekonaniu, iż zastanę tu męża, podążyłam do  niego.	Nie, babciu! Pokochałem was wszystkich, ale mi tu nikt nie sprzyja, dokuczacie mi na każdym kroku, nie znajduję nic oprócz lekceważenia i pogardy. Może to i zasłużone, ale jam był całe życie pieszczony, chwalony, ubóstwiany prawie. Przeskok trudny i ciężki do zniesienia. Mam najlepsze chęci, ale brak mi zachęty i wiary od was. Inny, babciu, cofnąłby się niezawodnie i uciekł; ja stoję i znoszę, tylko czasem złość mnie ogarnia, jak dziś, gdy nawet nie mogłem uprosić tańca od żadnej z panienek. Poszedłem grać. Co miałem robić! Dawniej na balach byłem pierwszy, dziś jestem ostatni. I tak zawsze teraz.	Od wielu bakałarzy i mistrzów umiesz więcej a zdaje się jakbyś z nauką taił się i zaczajał. Przecz to czynisz?	Wciągnie się w nią pani i wówczas staniesz się podwójnie naszą przeciwniczką.	Od pewnego czasu, mówiła dalej panna, coraz mniej znajduję przyjemności w towarzystwach. Najczęściej nawet nudzę się między ludźmi, którzy mię otaczają. Nie śmiem i nie umiem może wydawać o nich stanowczego sądu; wiem tylko że mają pewne cechy, które mię rażą i nieraz zastanawiam się nad tem, dla czego ten świat, którego byłam tak ciekawa mając lat szesnaście, do którego tak mi było pilno, o którym marzyłam jak o czemś cudownem, dziś wydaje mi się płaskim i nie zajmującym, męczy mię często, czasem nudzi, a niekiedy nawet gniewa?	Poczekaj! Nie wiem, co to za wiadomość, ale nie może być bardziej niesłychana od tego, czego się właśnie dowiedziałem. Szykuje się ślub. Robert de Saint-Loup żeni się z Gilbertą Swann.	A czy ja mogę widzieć się z Porthosem?	A! powiadam ci, Lucyanie, że nigdy nie byłem tak szczęśliwy. Co to za kobieta! Trzeba ją bliżéj poznać, aby ocenić jéj anielskie serce, jéj rozwinięty umysł. Przeszłość wprawdzie miała nieco burzliwą... słyszałeś o tém pewnie... powiedziała mi sama o wszystkiém. No, ale co mi do jéj przeszłości? Znasz pod tym względem moję teoryą. Co było, to było, a teraz wierzę w jéj prawość i dzisiejsze do mnie przywiązanie, jak w ewangielią. To samo już, że przed ostateczném zobowiązaniem się powiedziała mi wszystko, dowodzi najwyższéj szlachetności w kobiecie. Czy często bywasz u niéj?	Aha więc niech mi pan pozwoli wyznać, że nie jestem w stanie sobie wyobrazić, jakiego pożytku pan się spodziewa po tym babraniu się w błocie.	Broniłbym się przed tym bardzo ostro, Henryku	Cicho... Spójrzcie na prawo. Ukazuje się białe futro potwora.	Czy pozwoli mi pani obejrzeć dom?	Dobrze, tylko bardzo spać chce się.	Ha, ha, ha! piszczącym głosem odezwał się Rupert, podniósł się z krzesła i stając podparłszy się, w boki na przeciw Bartłomieja	Ja zaś przysiągłbym, że jutro, skoro powróci Jim Horscroft, na pewno nie będzie panu tak wesoło!	Ja? ja? protestantką?... O nie! świadczę się Bogiem, który nas słyszy; przeciwnie, jestem gorliwą katoliczką!...	Jeszcze mnie nie błogosław bo nie wiadomo, co się stanie. I musisz mi też na cześć poprzysiąc, że jeśli ślub będzie, nie wzbronisz dziewczynie do rodziciela zaraz jechać, abyś broń Boże, przekleństwa jego na siebie i na nią nie ściągnął.	Juści... ale z czyich pieniędzy to pani synowa daje, hę?	Lepiej zostawić go w pokoju. Dopóki się go nie prześladuje, uwierzyć mu mogą tylko ludzie uczeni i poniekąd światli... A taki ruch śmiało można lekceważyć. A lud... Lud chciwy jest żyznych krajów, które szernowie za morzem zamieszkują, ale nie wierzy zgoła, aby na Wielkiej Pustyni znaleźć się mogło co godnego pożądania. Dopiero gdyby Wasza Wysokość wydała ostre zarządzenia przeciwko Rodzie lub co gorsza na śmierć go skazała, tłum by się zaczął zastanawiać i przypuszczać, że jednak coś prawdy musiało być w słowach skazanego... Co innego jest ze starym Chomą. On, jako członek zakonu, bezpośrednio nam podlega... i to nie zdziwiłoby nikogo...	Musiałeś się bardzo opóźniać za życia, Jakubie	Naturalnie znam ich pięć i jestem przekonana, że jeżeli tylko zechcesz... Bardzo się cieszę! Naprawdę, Ew, szalenie mi będzie miło!	Naturalnie! Gdybym ci naprzykład powiedział, że mam malaryę, to tem samem jeszczebym się z niej nie wyleczył.	Nie Cni mi sięcnić się (daw.)	O! panie!... Nie mogłem doczekać się pana, znów coś nowego mamy!...	Paniczu, mnie się widzi, że ja wykrył prawdę.	Przyznam się, że nie wiem dokładnie Jest to właśnie ta dziewczynka, o której mówiłem. Taka sobie posługaczka w szkole.	Siedzieć w domu i pilnować domu! Wszystko idzie do góry nogami. Trzeba ci było wziąć ze dwadzieścia tysięcy posagu, to mogłabyś robić, coby ci się podobało, miałby cię kto wyręczyć, byłoby za co.	To dziwne, Lizo, ale mnie się zdaje, że Janek cię nie cierpi.	To moje sanktuaryum. Tutaj zamykam się, kiedy mi życie za bardzo dokuczy, kiedy cierpię zbyt silnie... przychodzę przypominać sobie przeszłość jasną i szczęśliwą: marzyć o tem, co już nie powróci!...	To zależy od liczby robotników! Zawsze byłem tego zdania, że byłoby dużo lepiej, gdyby kilku właścicieli połączyło w jedno swe siły!	Wątpi pani o tym?	Zgoła nie; córka zaś zaklina się codziennie, iż wolałaby największą nędzę niż obecne życie; grzęźnie w melancholii, która tym bardziej odstręcza ludzi...	A oś, na którą czeka ten stary zrzęda, dzierżawca z sąsiedztwa; chcesz, aby znów nas nachodził i wyprawiał brewerie?	A tak	A toż dlaczego Beniaminie, jeśli prawdą będą? Jeśli prawdą będą, jeśli ja cię ukocham jeśli ci powiem: „Wyczerpnęłam wszystkie zbytki, uciechy i szaleństwa, przerzuciłam karty ksiąg najmędrszych, mam i znam wszystko, ale mi świata zabrakło, a przypomniałam sobie o innym świecie, o szczęściu innym Beni mój, kochaj mnie, Beni mój, ja cię kochać będę...	A więc, będziemy mieli burzę, może nawałnicę przed końcem dnia.	Albo to Edyga głupi. Wiedział ci on dobrze, jakie u nas rycerstwo, a i to też, że najwięksi rycerze ostali doma, bo królowa nierada była, że Witold na swoją rękę wojny wszczyna. Ej, chytry on jest wyspa na Dniestrze., że kniaź w siłę rośnie, i poszedł sobie precz, hen, za dziewiątą ziemię!...	Ale co tam z tego! Człowiek ten musi już być daleko stąd. Odszedł przed dobrą chwilą!	Ale może dokazać jej tatuś, który w tym mundurku chodził!	Ale musi być łobuzina!...	Ależ ma szpony potężne i dziób nie lada jaki! Czy nie kąsa?	Ależ naturalnie! Ile razy pan będzie miał wolny czas, zawsze będzie tu mile widziany. Pan nie zna mojej wujenki, to jest najcudowniejsza istota na świecie. Zobaczy pan, jak pan ją polubi.	Ależ to absurd	Byłeś w Janinie?	Chorował?	Chyba tak ale może lepiej zawołam Emanuela?	Czy ktoś z was widział Rexa?	Czyś go kiedy widział?	Cóż to, jasyr? Oprymować chcą wolnego obywatela, kardynalne prawa deptać?	Dobrze Kama widzi, bo jestem chory rzeczywiście.	Doskonale wróćmy do rzeczy. Oto mamy przed sobą męża mego, człowieka niepospolitych zdolności...	Ja mówię prawdę.	Jest coś prawdy w tym co mówisz, Bianchon.	Jesteś pan bez honoru!	Jeżeli pan go przeczytał, to musi pan wiedzieć, dlaczego.	Każda kobieta, która kocha, jest anielska	Kiedy będziesz żonaty, zrobimy próbę na twojej żonie. Uczynimy to, dla miłości Bożej, skoro nam dajesz takie zbawienne przepisy.	Kiedy pojedynek?	Książki o tym pisać nie będę ani oracji nie powiem, ale com już powiedział, tego nie cofnę.	Mniej miłości, niż polityki a co pan przypuszczasz?	Może jéj ze wszystkiém na świecie niéma?	Może zna pana, chociaż pan go nie zna. Pan de Monte Christo zna prawie wszystkich.	Muszę to przyznać żem nad córkę Petrkową Błogosławę, nigdzie ani piękniejszéj ani podobnéj nawet nie widział.	Na imię jej Emilka i niewielka! Ale za to twarzyczka! Kobiety zjadłyby ją w kaszy, gdyby mogły.	Najtrudniejszy jest karambolkarambol	Nie bardzo im wymyślaj boć to przecie my ich wyhodowaliśmy...	Niechże pan spojrzy w lustro!	No! zbytnio sobie nie dufajdufać (daw.) dziś popr.: żyje. już nadzieja i będzie, co ma być.	No, ja na takie głupstwa nie chodzę.	No, jeżeli przyjaciel, to gadaj, czy to prawda?...	No, to do widzenia! Już lecę.	O co chodzi waszej miłości? Ciekaw słucham.	Oczywiście.	Odkryliśmy skarb	On nigdy, jak widzę, nie robi nic bez planu	Ot tu chyba spoczniemy bo nam już sił braknąć zaczyna.	Otoż wtem sęk, że jeszcze nie wiem do którego... ale tego z czasem dojdziemy, rzekł niezmieszany rotmistrz...	Pan Józef nigdy nikomu żadnego prawa nie odmawia	Pas.	Patrz pan swego nosa!	Pewne części zabrać, mówicie, panie?	Phi...	Powiedz tak, jak ci wskazałem.	Przecież, miłościwy panie, dopuszcza Bóg zło aby było dobrego probierzem...	Pusty?	Pójdziesz jutro na Kupałę?	Siemię dla ptasząt!	Słowo ci daję, Pencroff, że jest mi to zupełnie obojętne!	Tak jest, przyjechał jaśnie pan z drugim panem z kolei, co już tu ma być na stałe.	To ta dziewczyna o której mówią, że z miłości dla niego oszalała, niepokoić go musi. Wszak o niej wiecie; ja ją widziałem, śliczna!	To, co teraz mówi, to ostatnie jego słowa Jutro pochowamy go razem z majorem Kochem. Teraz traci przytomność. Czy papiery jego są w kancelarii?	Twoja sztuka... słyszysz?... Twoja sztuka?	Wielką on już nam przysługę oddał swoją ucieczką bo listy hetmańskie zabrał, a kto wie, co tam w nich było przeciw nam napisano... Nie wierzę ja w to, iżby komendant szwedzki w Birżach miał dać ucho nam, nie Kowalskiemu. Tego nie będzie, gdyż my przyjedziem jako więźniowie, a on jako dowodzący konwojem... Ale że tam nie będą wiedzieli, co z nami czynić, to rzecz pewna. W każdym razie głów nam nie poucinają, a to grunt.	Więc do jutra	Zgoda Pojutrze sto koron albo Szwejk.	Znasz pan, nie, znałeś pan, jak jeszcze była panną. No?...	Życie, ubranie i trzysta franków rocznie.
No, to chwała Panu Jezusowi. Może nas już nie będzie tyla dręczył jak zawdy.	Przy panu nie należy wypowiadać żadnych życzeń, bo natychmiast je spełniasz Dlatego zwróciłam się do pana Morrel.	Tak, to nie ulega wątpliwości a wnioski, jakie należy wysnuć z tego faktu, są następujące: albo wyspa ta była zamieszkana przed naszym przybyciem, albo też jacyś ludzie wylądowali na niej w ciągu ostatnich trzech miesięcy. Czy znaleźli się tutaj dobrowolnie, czy też wbrew swojej woli, wskutek zwykłego wylądowania, czy rozbicia się statku? Tę kwestię będzie można rozstrzygnąć dopiero później. Nie mamy podstaw do zgadywania, czy to byli Europejczycy, czy Malajowie, wrogowie czy przyjaciele naszej rasy, nie wiemy też, czy żyją nadal na wyspie, czy też już ją opuścili. A wszystkie te pytania mają dla nas zbyt wielkie znaczenie, abyśmy mogli pozostać dłużej w wątpliwości.	A Murzyna możemy być pewni?	A poza tym nie mogę uważać za życzliwość, że dla dobra, dla korzyści instytucji mianował właśnie mnie. Pozwól też, że ja sam osądzę i zadecyduję, czy mam żywić dlań szczególniejszą wdzięczność.	A wtedy Piotr się ożeni i zamieszka u siebie!	Albo kto się tak dziś czesze?...	Cicho! Co się wtrącasz do kapłańskich sukienek...	Czcigodny księże z prostactwa wysłowienia pańskiego widać, iż niewolnictwo ukształtowało twój umysł. Wyrażałbyś się zgoła inaczej o ministrach i prawach, gdybyś jak ja cieszył się rządem wolnościowym.	Gdzież się podziejesz w takim razie?	Ja może zachoruję	Ja tylko ciekawym argumentu, jakiego prezes użył, by syna do małżeństwa doprowadzić, a tego właśnie nikt się nie dowie.	Jeśli się będziesz tak drożyć, możesz się załapać.	My mamy być pojutrze na CarmenieCarmena	Myślisz, że da się wykraść ciało?	Na Boga, jak na trzech średnio inteligentnych młodych ludzi nie jesteście zbyt przenikliwymi obserwatorami. Zdaje mi się, że zanadto byliście zajęci obmyślaniem kawałów dla swego gospodarza klasy, byście mogli zauważyć, co się działo tuż pod waszym nosem, kiedyście zeszłego tygodnia siedzieli we wspólnej sali.	Nie. Naród u nas mówi tym samym językiem. Są też w mieście, ba! nawet między knechtamiknecht (daw.) zbóje, złodzieje powróz.	Nosi tytuł barona de Charlus. Prawidłowo, kiedy mój wujeczny dziadek umarł, wuj Palamed powinien był przybrać tytuł księcia des Laumes, który nosił jego brat, zanim został księciem de Guermantes, bo w tej rodzinie zmieniają nazwiska jak koszule. Ale wuj ma na te sprawy poglądy bardzo osobiste. Że zaś uważa, iż nadużywa się trochę księstw włoskich, grandostw hiszpańskich etc., przeto, mimo iż miał do wyboru między kilkoma tytułami książęcymi, zachował tytuł barona de Charlus, manifestacyjnie i z pozorami prostoty kryjącej sporo dumy. „Dzisiaj (powiada) lada kto jest księciem, trzebaż mieć coś, co by człowieka wyróżniało; wezmę tytuł księcia, kiedy zechcę podróżować incognito”. Nie ma, wedle niego, starszego tytułu niż baron de Charlus; aby dowieść, że jest dawniejszy od Montmorencych, fałszywie podających się za pierwszych baronów Francji, gdy byli tylko pierwszymi baronami Ile-de-France, gdzie było ich lenno, wuj rozwinie ci ten temat przez całe godziny, i to z przyjemnością, mimo bowiem że to jest człowiek bardzo inteligentny, bardzo utalentowany, uważa, że to jest całkiem żywy przedmiot konwersacji Ale że ja nie jestem podobny w tym do niego, nie każesz mi chyba mówić o genealogii; nie znam nic nudniejszego, bardziej martwego, doprawdy życie jest zbyt krótkie.	Oj! Dużo może! Dla siebie może nie wszystko, ale dla innych u pani stolnikowej wszystko.	Owóż słuchajcie, wacpaństwo! Ja to zawdy śpiewam tak, jako się śpiewa stara pieśń: „Przeciwne chmury słońce nam zakryły...”Przeciwne chmury słońce nam zakryły... powieda nuta; melodia. jako one Przeciwne chmury”. Szkoda, co nie ma lutniejlutniej	Panie do usług, pan skłamał, twierdząc, że Łukasz Niepołomski ożenił się z panną Rylską.	Pierwsza rzecz, odparł kapucyn, to plunąwszy porzucić te próżniacze życie. Albom to ja was takich paniczów i fircyków nie napatrzył się? co robicie? oto od rana do wieczora bawicie się, używacie	Samiście szukali tego, oddaliście się mi w ręce, abym pomścił synów moich... Krew ich żąda waszej... Jeden z was zginie, oślepnie drugi.	To musiały być kiepy! Nosili je „górale”.	W tym cała trudność że już od pokoleń nędzni rybacy z tej wsi są uważani za osobistych niewolników radży i tamtemu łotrowi nie chce się pomieścić w głowie, że...	Więc na bardziej subiektywny rozbiór pani się nie zgadza?	Zmęczona nie, ale znudzona. Niech ojciec zgadnie, ile razy mnie zapytano, jak mi się podoba Warszawa?	Zresztą, sądzę, że chyba tym nie będziemy się krępowali.	A co to jest za ptaszek?	A mam ci tego trocha, bom zawdy adorowaładorować (z łac. adorare: błagać, czcić, wielbić modłami) syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, od 1530 król Polski.. Nalewka przyszła mi z miasta italskiego FirencyFirenca owoce smażone w cukrze, słodycze. to jest morski rarytas, NautilusNautilus (biol., łac. z gr.: żeglarz)	Ale cóż JWPan myślisz robić, cały pałac chrapie...	Ale... co ze zbrodniarzem... co z mordercą!	Ani jednego	Ar žinai, kas jam yra? Kažin, ar kartais ne lietuviškas kraujas jame verda, ba prijaučia, kad Lietuva patirs nelaimę. tarė Bernardas.	Bo naczelnik policji musiał oddać go świętemu Mefresowi na jego rozkaz w imieniu najwyższej rady...	Będziesz miał prawo szydzić, jeśli słowa nie dotrzymam. Tymczasem	Co ona zrobiła? Sala wali brawo jak wściekła	Co znaczy, skąd wiem? Przecież jest to napisane w Torze.	Co zrobimy? To samo, co miałyśmy zrobić za trzy dni... Wyjedziemy.	Czy mój świątobliwy ojciec jest chory?	Cóż znowu...	Dabar, pana Ona, sunku atminti, bet palaukime toliaus. Ak, ne už kalnų ir vakacijos.	Damy ci... dwadzieścia. Dosyć?...	Do Granitowego Pałacu? To niemożliwe	Do niego samego.	Do szkół, proszę wielmożnego pana.	Doskonale zamku nigdy opuszczać nie potrzeba, voila l’essentiel	Hela: Siedź! (Usiadł).	I tak będą mówiły	Idźcie z nami ręka w rękę	Ja zawsze trzymam że lepiej jest aby niewinny został ukarany, niż by winny uszedł kary. Niewinny na tamtym świecie znajdzie nagrodę, życie postrada doczesne a wieczne kupi, winny zaś gdy uniknie stryczka lub topora, rad że mu bezkarnie uszło, brnie dalej w nieprawościach.	Jak sądzisz: czy świadomość, że jesteś tutaj, wpłynie na jego plany?	Jakich możliwości?	Jakich?...	Jestem autorem romansu	Jeszcze nie wiesz co, Trot?	Już po niego posłałem.	Koń był daleko	Lipiec, miesiąc najprostszego kwitnienia wszelakiej rośliny, miesiąc pszczołom sprzyjający, w łacińskiej mowie miano rzymskiego cezara noszący, pomyślny jest każdemu przedsięwzięciu. Sierpień zasię mianem swym żniwo oznacza, a po łacinie „August” takoż imię cezara. Przeto wiedział dobrze mistrz Behem wtedy. układają	Mocny Ale czas już składać.	Muszę wierzyć, bo nie mam dowodów, że go zabito	Nie ma.	Nie puszczę.	Niebożę! na schody o własnej mocy ci niesporo, a grozisz... Masz tu swoją Billewiczównę, dalej, chuchraku! dalej! Będziesz ty jeszcze Babiniczowe dzieci piastował!	Niestety, nie	Nu, to widzisz! dlaczegoż-bym ja ciebie lubić przestał? Oj, ty głupia! z chaty ode mnie iść chciała... a ja by za tobą poszedł, dogonił i wtedy-by już wybił... dalibóg, wtedy, wtedy to już był-by tobie szabasz! wybił-bym, nazad zawrócił i w chacie posadził. Siedź, babo, kiedy ci dobrze! Ot!	O, to dobrze wygląda, co wy tutaj jecie, aż mnie przychodzi apetyt, kiedy was widzę, jak chrupiecie keksy.	Odkopać!	Oj, dureń ty, dureń! to ty myślisz, że to gwiazda spadła...	Oni wcale rodziny nie mają?	Oto on sam nie robił wszystkiego; nie ciosał belek i kamieni, nie wygniatał cegły, nie nosił jej na rusztowania, nie układał i nie spajał. On tylko wymalował plan, a jeszcze i do tego miał pomocników.	Pan młody kiej ściana, a młoducha niby to sukno czerwone.	Pilnujesz go?	Po morzu naszej cierpliwości żeglujesz bezpiecznie, a gdyby to nie morze było, lecz tylko jezioro?	Porthosie!	Pracą, brakiem odpoczynku.	Przecie go w domu nie ma...	Staszek.	Szukam syntezy kauczuku...	Tak! Tak! Tak!	Tak, to nie sztuka!	Tak... on ją zabije.	Th... Gdzież tam! Gość w dom, Bóg w dom	To dobrze. Więc słuchaj dalej, albowiem trzeba wszystko przewidzieć. Otóż Mahdi zapyta cię prawdopodobnie, czy gotów jesteś przyjąć jego wiarę. Odpowiedz na to natychmiast, że tak	To i chwała Bogu.	To jakiegoś akademika tak poharatali Podobno wlazł między polską i żydowską bojówkę i chciał do zgody namawiać!	To taki, co lata, panie oberlejtnant.	To zależy od wielkości Wielkość gra tu ważną rolę. Bo ratlerek to nie cielę. U ratlerków odwrotnie: im mniejszy, tym droższy.	Trudno, moja panienko, trzeba żyć, a on, choć młody, jednak zarabia dziesięć pensów dziennie.	W sobotę na Nalewkach	Wie.	Wróciłem.	Wydawca zwariował chyba! Jaki powód podał?	Zapamiętaj to sobie, Adelajdo! Czyś zrozumiała wszystko?	Zdrowie mojej dziewczyny!	Zechcę, ażebyś żył w moich oczach wielmożnych, i musisz żyć. Taka ma wola. Tak musisz żyć, jak ja zechcę. Myśl długo nad głębokością mej łaski. Mogę cię zabić i trupa twojego rzucić w fosę, a ja cię życiem daruję i bratem zowię.	Zobaczymy!	Zobaczysz pani, że będą łagodne jak baranki w ręku Alego.	Łatwo to powiedzieć, ale mnie jeszcze wielka przeprawa czeka.	Żeby mnie tutaj źle było żyć, poszła-by ty za mną gdzieindziéj?
Czekając na mnie, było napisane w górze, iż się pan zdrzemnie i że panu ukradną konia. Ha, cóż! nie myślmy o tym dłużej! niewielkie rzeczy, jeden koń stracony, a być może jest napisane w górze, że się odnajdzie.	Nie powinien się pan opierać na moim zdaniu, bo to tylko moje osobiste przekonanie.	A jakże! przybędzie! o! pewnie, będą go tu mieli! będą! nie zawiedzie! za to i przysiądz gotowym.	Ba! Książę Bracciano, którego żona zamknęła w klatce i któremu pokazuje się co wieczór w ramionach kochanka, zabije ją... Nazywa to pan zemstą?... Nasze trybunały i społeczeństwo są o wiele okrutniejsze.	Czy tak było, czy przyznajesz się do winy?	Dziękuję, dziękuję! Chwała Bogu, nic mi nie trzeba, a za to inni czasem potrzebują czegoś ode mnie.	Nie doszliście kto to był?	Wszystko się gotuje jak było postanowiono; Ruś zjednana, zamki w stanie obrony, ludzie się ściągają, wojnę wypowiem jeśli się nie poddadzą. No cóż więcéj! cóż może być więcéj!	Zobaczymy Przekonacie się panowie, że czcigodny konsystorz miał rację. Po prostu sami wstrzymacie produkcję Absolutu. Ale te szkody, te szkody, jakie tymczasem powstaną! Nie myślcie sobie panowie, że kościół wprowadza Boga na świat! Kościół umiejscawia Go jedynie i reguluje. A wy, panowie bezbożnicy, rozpętacie Go niby powódź. Łódź Piotrowa wytrzyma i ten nowy potop. Niby arka Noego przepłynie przez fale Absolutu, ale wasze współczesne społeczeństwo zapłaci za to!	No, tak. Starym gratem wyrzuconym za burtę Niech się pani zastanowi, jakie mogę mieć przed sobą perspektywy. Mógłbym rozpocząć praktykę prywatną u siebie w domu, lecz oznaczałoby to nieustanny kontakt z tymi wszystkimi ludźmi, których sam widok jest dla mnie nie do zniesienia. Jestem chirurgiem. W domu przecież operacji nie mogę wykonywać, a co stąd wynika, byłbym zmuszony zabiegać o udzielenie mi sal operacyjnych. Sama pani rozumie, że po mojej dzisiejszej rezygnacji narażanie się na jakieś pytania, uwagi, komentarze czy choćby na spojrzenia byłoby ponad moje siły. Więc cóż mi pozostaje? Dogorywanie. Panis bene merentiumpanis bene merentium (łac.)	Dawnoście to tę bajkę o naszym dziecku słyszeli?	Dyć to ja, Agata!	Jak to? Głuchoniemy mówił to wszystko?!	O, to, to rozumiem! jak przypuszczał całkiem. ważny szczegół. W ciągu ostatnich dwóch dni spadły na nich niespodziewanie okropności pragnienia i przeszkodziły naradzie. Musieli wiosłować bez przerwy, aby ocalić życie. Lecz człowiek na pomoście, choćby sprzymierzył się z samym diabłem, zapłaci im za wszystkie te męki	Owszem Ale czy było coś szczególnego w tym spojrzeniu?	Przyjaźni... ale to najgwałtowniejsza miłość! zawołał Georges.	To czemuś go waść wyzywał?	To po naszemu!	To źle, będziemy mieli w niej adwersarza.	Wiem o tem ale znalazłem takich, którzy to zrobią.	Przez człowieka na pewno nie, to prawda. Ale ja nie jestem człowiekiem.	Nie, jam był w drugim namiocie, ale widziałem doskonale wszystko. W czasie obiadu muzyki nam przygrywały, a na vivat biły działa i tak na przemiany grzmot armat i trąby towarzyszyły wesołym okrzykom.	Pan dziś nie w humorze; w podobnym nastroju zostaje się w domu.	Phhii! Pamiętaj, skurczybyku, że jestem kobietą starą i do tego wcale nie głupią. Znam lamów i darzę ich szacunkiem, lecz ty tak jesteś jego prawowitym chelą, jak ten mój palec mógłby być dyszlem tego wozu. Jesteś Hindusem, bez kasty, zuchwałym i bezwstydnym żebrakiem, który ponopono	Tak... jak mówiłem, nie spieszy się... możemy pomyśleć... dobranoc, Lizo.	Ty na mnie nie rzucisz kamieniem, że ci się nie przyznałam do Wojtka i do dziecka!... Daruj mi, ja się tak wstydziłam.	Spróbujmy, Zośka, spróbujmy jeszcze być szczęśliwi, a może nam się uda! Nie kładź między nas tej krwawej rany, o której, wiem, że nigdy nie będę mógł zapomnieć. Ja cię naprawdę kocham tak bardzo. Nie zabijaj tego we mnie. Zobaczysz, jak ci będę wdzięczny i dobry. Co ci szkodzi zrobić próbę?	A jeśli serce nie powie?	A! Pan Halski był także.	Ach jacy wy wszyscy jesteście wielcy, jak szlachetni! Nie rozumiałam was długo, ale rozumiem teraz. Dziadek wasz, choć niewidomy, zdjął bielmo z moich oczu. Zrozumiałam wasze pobudki i serce moje, co dotąd od was stroniło umyślnie, rwie się do was. Teraz już nie ma różnicy między naszymi myślami i uczuciami. Przyjmijcie mnie do waszego grona jak swoją.	Ale lutni jego lubi słuchać... Ale przed serenadą do alkierza nie ucieka...	Ale nie sama	Bolek! jak się masz?... Nie wchodź, bo się roztopisz, jak masło... mamy małą Afrykę dzisiaj...	Będziem jechać, póki nie przejedziem	Co zaś do niej, bracie Samie, jeżeli jeszcze nie zwróciła uwagi na jego niezaprzeczone przymioty, którymi obficie obdarowała go natura...	Doprawdy, nie wiem: mamy pono bezkrólewie?	Dziwię się bo za głupca mam, kto gdy go słuchać nie chcą, jedno klekce zawsze i próżno gębę studzi.	Macie tutaj pięć rubli i zróbcie tak, jak wam mówiłem.	Mam taki sen, o którym nigdy nie mówiłem	My byśwa ojcu nie dali, oho!...	Nie cygań. Wuj się z tobą rozmówi, no...	Nie, panie, nie pomyliłem się. Istotnie znam cię, od kiedy sięgam pamięcią.	Niech i tak będzie, jak mówisz	O nie! kiedy idzie o dziecko moje, ja z pokorą i poddaniem się nie mogę czekać na wyroki Bozkie. Gdyby pioruny Bożego gniewu na mnie samę spaść miały, w proch uderzyła-bym czołem i zawołała-bym: „niech się dzieje wola Twoja! ” Ale, kiedy widzę moje dziecię jedyne, mego syna, który mi szczęściem był i chlubą, zgnębionego cierpieniem, na jakie nie zasłużył, konającego z boleści w oczach moich; o, księże Stanisławie! wtedy nawet przed Bogiem nie mogę być pokorną. Mnie serce pęka z rozpaczy, bo jestem... matką!	Opowiadasz mi pan jakieś bajki!	Otóż postanowiłem powrócić na dawne stanowisko. Wymówiono mi pracę pod pozorem redukcji. Okazało się jednak, że przyczyną istotną były te oskarżenia, które miał rzucić na mnie Gąsowski. Oskarżenia od początku do końca, nieuzasadnione. Postanowiłem tedy obalić je. Lecz niepodobna walczyć z wiatrakami, gorzej, z próżnią. Właściwie nie mam pojęcia, co mi zarzucają. I dlatego przyszedłem do pana prosić o możliwie szczegółową relację z owego bankieciku, a następnie o radę, w jaki sposób wystąpić o rehabilitację.	Pan go wysłałeś	Tak	Tak.	Tak... wszak mówiłeś, że ci dobra myśl przyszła do głowy?	Ustawa jest dla ludzi, nie ludzie dla ustawy	Widać pan jest przeznaczony do wyższego jakiegoś celu.	Widział ich pan zapewne oboje w lesie?	A gdzie jest moje Człowieczątko?	A gdzież chrzestna matka?	A jakżeż żyją inni rekruci? Rozumie się, ciężko im z początku, ale potem przywykają i patrzysz, z rekruta robi się dzielny żołnierz. Ciebie zapewne matka zanadto pieściła, piernikami i mleczkiem do osiemnastu lat karmiła.	A my? skłaniamy głowy! ale wolno nam rzec, że czynim ofiarę...	Ależ za co?	Bardzo dziękuję, ale mam jeszcze dużo roboty	Biorę tego, którego trzyma rudy parobek.	Być może, panie. Jestem właścicielem tego domu.	Byłem także w hotelu de la Chantereine.	Chciałażbyśchciałażbyś	Chcę powieźć Wodza	Co by ta miał być kosztowniejszy, taki niedowiarek.	Czy już wzywali lekarza?...	Czy mogę wziąć światło, łaskawco?	Cóż mogą powiedzieć?	Dasz się?	Dobrze, chodźmy. Andy, miałbyś coś przeciw temu, żebym przysłał do ciebie kilku uczonych panów? Myślę, że chętnie by z tobą porozmawiali.	Istnieje numenalnie, ciągle, trwale, i ożywia sobą, żyjąc w sobie..	Jest tu i tu	Kapral Aubry i ja damy panu dobrą radę, niby względem tego, co masz z sobą począć.	Mam odwiedziéć pacyentów, o kilka mil ode mnie mieszkających.	Mamy. Wittenberg wojska swoje pod Damą na łęgach musztruje.	Miranda z którą	Mnie więcej chodzi o Zatybrze niż o cały Rzym	Może... dla przyjemności?	Muszę iść prędzej, dobranoc Jagusi!	Mój Zdzisiu, daj temu spokój bo znowu zostaniesz materialistą...	Mężem?! Mąż twój umarł przecie!	Naturalnie. I dodam jeszcze, że z tym zaproszeniem musimy się śpieszyć.	No, co z tym postscriptum?...	Od wczoraj wieczora.	Pieknie się wywiedły, kiej ich aż tyla!	Po co myśleć o tym, co będzie? Teraźniejszość tylko istnieje.	Podchodzilim.	Pogłoska miał ją jakoby przywieźć goniec od wojewody Siedmiogrodu i despoty...	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	Przeprosić, za co?	Przyrzekamy	Skąd je wziąłeś.	Spod tego oto węgła	Sposób?	Toś ty zmiarkował, co oni gadają?	Wasza dostojność daj mi przynajmniej pismo do księcia pana.	Wyłaź! Mówię ci!	Wziąć się za ręce, i w tył!	Zbytek łaski, mości dobrodzieju.	Złotówka się należy
A! powiadam ci, Lucyanie, że nigdy nie byłem tak szczęśliwy. Co to za kobieta! Trzeba ją bliżéj poznać, aby ocenić jéj anielskie serce, jéj rozwinięty umysł. Przeszłość wprawdzie miała nieco burzliwą... słyszałeś o tém pewnie... powiedziała mi sama o wszystkiém. No, ale co mi do jéj przeszłości? Znasz pod tym względem moję teoryą. Co było, to było, a teraz wierzę w jéj prawość i dzisiejsze do mnie przywiązanie, jak w ewangielią. To samo już, że przed ostateczném zobowiązaniem się powiedziała mi wszystko, dowodzi najwyższéj szlachetności w kobiecie. Czy często bywasz u niéj?	Ale po co, Beniaminie, tak gnasz? Zapewniam cię, że zdążymy na czas. A jeśli nawet spóźnimy się o dzień lub dwa to też, wierzaj mi, nie będzie nieszczęścia. Świat przez ten czas nie zginie. Wedle tego, co słyszałem, świat powinien przetrwać do siódmego tysiąclecia, to znaczy, że pozostało mu jeszcze kilkaset lat.	Czy nie możesz mi pożyczyć fularu? Ten hultaj Karol zostawia mnie bez jednej chustki na głowę. W pierwszych dniach małżeństwa troszczyłaś się o moje rzeczy tak pilnie, że aż mnie tym zanudzałaś. Ale miodowy miesiąc niedługo trwał i dla mnie, i dla moich rzeczy. Obecnie jestem zdany na łaskę służby, która kpi sobie ze mnie.	Ot, sprytny karierowicz, godny bratanek sławnej hrabiny Mosca; ale ostatnim razem kiedy kazał był tak wspaniały, że odłożywszy na bok wszelkie niechęci, uważam go za najwymowniejszego człowieka, jakiego kiedy słyszałam.	Tak, ale my podróżujemy tak prędko, że zdaje mi się, że to wszystko odbywa się we śnie. Jesteśmy teraz w Suezie, nieprawdaż?	Ano! jako się od Rotgiera słyszało, to z tych czterech jeden tylko stary Zygfryd żywie, a innych Bóg już pokarał albo twoją, albo Jurandową ręką. Co do Zygfryda, mniejszy od tamtych szelma, ale okrutnik może największy. Źle, że Jurand i Danuśka w jego ręku, i trzeba ich prędko ratować. Aby zaś i ciebie zła przygoda nie spotkała, dam ci do mistrza list. Słuchaj jeno dobrze i rozumiej, że nie jedziesz jako poseł, jeno jako wysłannik, a ja mistrzowi piszę tak: Skoro się swego czasu na naszą osobę, potomka ich dobrodziejów, targnęli, to rzecz podobna jest, że Jurandównę chwycili, zwłaszcza mając złość do Juranda. Proszę tedytedy (daw.)	Nie mów mi: panie. Mów mi... tak jest, miałem być mężem twojej matki, więc mów mi odtąd: ojcze...	Powiedz mi czy młodzieniec, który był wczoraj z wami w pałacu Faventines, ukrył się w jakiejś niedostępnej dziurze Nowego Mostu, bom oczy wypatrzył, szukając go tam przed chwilą nadaremnie?	Proszę zważyć, że wśród chłopów nierzadkie jest pijaństwo, ojcobójstwo, kazirodztwo, tak właśnie, jak opisał Zola. Ich wstręt do poddania się badaniu lekarskiemu nie jest dowodem ich wstydliwości i czystości. Dowodzi on jedynie, jak silne są przesądy u istot ograniczonych. Przesądy im prostsze, tym są silniejsze. Przesąd, że źle jest pokazywać swą nagość, tkwi w nich potężnie. Słabnie u ludzi inteligentnych i wytwornych wskutek nawyknień do kąpieli, natrysków, masażu, a także z poczucia estetyki i zamiłowania do wrażeń rozkosznych; ustępuje też łatwo wobec wymagań higieny i zdrowia. Tyle tylko da się wyciągnąć ze spostrzeżeń doktora.	Wybornie! Na jutro będziemy mieli akcik, a za tydzień... dziesięć dni, kamienicę. Bodajbyś pan tylko nie stracił na niej z kilkunastu tysięcy rubli, szanowny panie Stanisławie.	Jest w tym palec boży ale jest i jakowaś tajemnica, która wyjaśnić się musi...	Książki! Sądzisz pan tedy, że w zamian za pensję, mieszkanie i stanowisko nie trzeba nawet prowadzić ksiąg, a jeżeli się pisze w nich cokolwiek, to jest to już tytuł do nagrody? Cóż zresztą... książki? Ja mam przecie pańskie wykazy. Figurują tam cyfry czytających, których ja tu wcale nie znajduję.	Za pozwoleniem! Za pozwoleniem, mój kochany! Jeżeli nie zjawi się do godziny wpół do pierwszej, spisujemy protokół. Taka była umowa; wiedzą o tym doskonale.	Przyznaję sam że rana zadana temu zwierzęciu jest co najmniej dziwna. Nie umiem też wytłumaczyć, jak to możliwe, że Top z taką siłą wyleciał ponad wodę. Można by naprawdę uwierzyć, że to jakaś potężna ręka wyrzuciła go na powierzchnię i że ta sama ręka uzbrojona w sztylet uśmierciła następnie diugonia!	Bo nie stałaby mama teraz nade mną jak straszny kat. Straszny, bezlitosny kat! Mama to wygnała stąd Łukasza pod pozorem troski o mnie, dla mego szczęścia. Mama to może wymówić słowo, mamie to może przejść przez usta, zmieści się w piersiach, mamie!	Cóż mi grozi?	Może to ciotka Honorata czy ja wiem? Może chce dopomóc Tomaszowi, ale zawieszając nad nim groźbę. Lecz bądź zdrowa, moje kochane dziecię, adieuadieu (fr.)	Tak?... Tym lepiej. No widzi pan. Mam nadzieję, że dojdziemy do porozumienia.	Już to widać, że ordynatowi niełatwo się kto podoba, i nasza panna Margeryta jakoś mu nie do gustu. A szkoda! Dobra panienka i dzielna. A z hrabianką Barską już się skończyło, proszę księżnej pani? Bo to wszyscy mówili, że ordynat się z nią ożeni.	A tak, uczciwym; tym przynajmniej mogę się chwalić W naszych czasach nie wszyscy mogą to o sobie powiedzieć.	I pan sądzisz, że się nie dowiemy o nim?	Ja znajduję że miałam prawo tak postępować, jak postępowałam. Było to życie takie jak każde inne. Pani nie znajduje?	Prawie nic, a zresztą nie wiem, siedzę całe dnie przy fabryce. Grosglick się ucieszy, jak cię zobaczy. Pytał mnie dzisiaj o ciebie.	To nic, to nic Zwykły upadek spowodowany przez linę, rozpiętą przed moim rowerem. Poproszę pana tylko o zwrócenie uwagi na to, że ta lina pochodzi z zamku. Nie więcej niż przed dwudziestoma minutami służyła do suszenia bielizny przed pralnią.	Wiem z pewnością, że gdybyś się pan angażował do niego, oddałby zupełnie kierownictwo w pańskie ręce	Bóg to raczy wiedzieć! Nie znalazłszy cię na przewozie, wszedłem tu, a że nie było nikogo, wpadłem w zamyślenie, z któregoś mnie zbudził.	Waćpan powinieneś się rozmówić z Ewką Waćpan zgoła za mało z nią rozmawiasz, aż jej dziwno to bywa. Niedługo przed obliczem pana Nowowiejskiego staniecie... Mnie samą niepokój chwyta... Powinniście się naradzić, jak sobie począć?	Ach, Mina! Mina! Co to za kawaler! Jeszczem jak żyję takiego nie widziała! A toć to anioł z nieba!	Bój się Boga. Ty chyba kochasz innego?	Cyt! Tak, istotnie, przytrafiło mu się coś, o czym oznajmić muszę jego matce. Zastałem panią Steerforth w domu?	Czy nazywasz głupim odmówić ręki człowiekowi, którego się nie kocha?	Doprawdy? A czy się pan tylko nie przechwala?	Gdyby to było możliwe, należałoby przede wszystkim zwrócić się o pomoc do twego ojca. On, jako znakomity prawnik, może umiałby znaleźć jakieś wyjście.	Mahdi oblega w tej chwili Chartum, w którym broni się jenerał Gordon. Czy pani wie, jak daleko z Medinet do Chartumu?	Nie chcę się pozbyć tych zobowiązań.	No to będziemy jeść węże.	Przecież to on! Niech ten łajdak tylko się tu pojawi. Zobaczymy, komu będzie sprzyjało szczęście i czy fortuna go uchroni od mojego arkebuza.	Słowem już! kto nie po bożemu żyje, ten się Boga zapiera.	Tak się spodziewam przynajmniej	Wasza Królewska Mość niechaj nie zapomina, że czyniłem wszystko, co mogłem, aby zażegnać burzę.	Ano pomagał przy opatrunkach, bieliznę panu zmieniał, nawet przy potrzebach pomagał. Aż dziwiłam się, że młody człowiek i chce mu się, bo to zwykle panowie takimi rzeczami się brzydzą. Niczym rodzona matka! Już to mówiliśmy, że rzadko się zdarza, żeby krewniakikrewniaki	Dałbyś wiarę, że o nieśmiertelności duszy Pan Kazimierz dowodził, że dusza nie istnieje...	Nie opuszczać rąk, jak długo się da. To tylko jest ważne A bohaterów niech pan nie szuka na naszej ulicy, Baum! Oni mają pełny brzuch i chodzą z gnatem w ręku.	A która cię teraz opuściła, czy tak?	A żeby tak dać znać?	Ani się ruszy, ino patrzy	Chyba tak. Bardzo możliwe.	Cóż, dobrze się bawicie?	Grace! grace! panowie Prawda że ja jestem najwinniejszą, bom przyniosła niezgody nasienie. Lecz... basta! Przynoszę téż z sobą cały worek wyśmienitych plotek. Miałam listy z różnych stron świata.	Głupiś! Żebym był tak sentymentalnym, to chodziłbym jak i ty bez butów i całe życie parobkowałbym wszystkim!	Jak skoro zapis dziesięciu secinsecina dziś: dosięgnie a. osiągnie.. Za dwie, trzy niedziel.	Jeszcze jak to mój kolega z Oksfordu. Zaczęła się rozmowa o rodzinie Ponimirskich, którą wszyscy tu dobrze znali. W pewnym momencie zabrał głos poseł Laskownicki:	Jeżeli chcesz możesz zapalić papierosa. Lekarz pozwolił.	Mówicie, że pismo było?	Największych rycerzy im odwozimy jakoby psu w gardło. Będą się nad nimi, żydowskie ich macie, znęcać.	Nie mówiłem o sobie.	Nie wszędzie. To także przywilej pańskich dóbr	Nie, w całym Egipcie.	Oho! A kogo to wszyscy diabli?... O, do stu piorunów! To pani?	On? Mogłeś mu kazać do Carogrodu jechać i sułtana z tronu ściągnąć albo królowi szwedzkiemu brodę oberwać i do Kiejdan ją przywieźć! Co on tu w czasie wojny wyrabiał!	Ona pewnie i nie bardzo może przyjmować, bo dużo czasu musi poświęcać Litce.	Pięknie. Teraz wstań i pokaż się.	Puść mnie!	Stój, agaszi boi się ciebie, drży, płacze; odstąp się ku drzwiom.	Tak.	Tak.	Znajdzie się czas na wszystko	Żenisz się z tą, coś z nią szedł?	A czego właściwie chciał pan od Kupernika?	A gdzież żona?	A pan umie może i wiosłować?	Akurat moje?	Ano, to już wiem, który...	Byliśmy już blisko Ziemi. Widziałem, jak wiruje... Gdzież teraz jesteśmy?	Chciałem coś jeszcze powiedzieć...	Co ci jest, Reno? czy jesteś chora?	Co słychać?	Czy to jest konieczne, kochanie	Cóż pan zamyśla robić przez ten rok próby?	Dawidzie!	Dobranoc pani.	I cóż? Jest?	Ja tu jestem ja... Brunhilda...	Ja z Vodnian	Jak to zapominam?	Jego ojciec!	Juści, gospodarki można by wykrajać kiej plastry miodu, jedna w drugą, i każda z łąką i paśnikiem.	Któż pan jesteś?	Miłą jest Bogom ofiara człowieka krew ma w sobie siłę wielką, ona ich ściąga i zwycięża... Cezar myśli coby najdroższego mógł ofiarować Słońcu; da mu pewnie Hypathosa...	Możliwe	Nieszczęście!	Nikomu w świecie.	O nieszczęsna godzino!	To w gruncie rzeczy jest obojętne.	Widzisz, mężu, u nas ludzie świątobliwi zadają sobie takie umartwienia.	Więc faraon spał dzisiejszą noc w domu?	Z prawdziwą ochotą, mój ty słodki nauczycielu!	Zapewne lecz jest to nader subtelne.	Zostań Bernard, proszę cię!	Zwyciężę!
Toteż zjawiają się teraz prorokinie, jak za nieszczęsnych czasów króla Karola VII. Wszak i w naszym mieście jest jedna, która poczyna sobie szczęśliwiej niż Joanna. Córkę Jakuba d’Arc nawet jej rodzice uważali za obłąkaną i szaloną, a panna Deniseau w swym ojcu znalazła ucznia i adepta. Nie sądzę jednak, by powodzenie jej mogło być wielkie i trwałe. Naszemu prefektowi, panu Worms-Clavelin, zbywa na wytwornym obyciu, ale jest on mniej głupi niż BaudricourtRobert de Baudricourt (zm. 1454) prezydent Francji w latach 1895–1899., by spróbował słuchać panny Deniseau. Na to ksiądz rektor może mi odpowiedzieć, że za dni naszych wpływ Bernadetty z Lourdes jest silniejszy, niż był kiedykolwiek wpływ Joanny d’Arc. Ta rozpędziła kilkuset zgłodniałych i wylękłych Anglików; Bernadetta poruszyła niezliczonych pielgrzymów i miliardy ich ściągnęła na nieznaną górę w Pirenejach. I mój czcigodny przyjaciel, pan Piotr LaffittePierre Laffitte (1823–1903)	Wiem z góry. Nie mówię, że nie można na takim tygodniku zarobić. Owszem. Tylko do tego trzeba wyrzec się innych skrupułów. Dużo można zarobić.	Na Boga żywego! któż w tym gronie ośmiela się mówić: my i wy? Nie stanowimyż jedności? Nie łączy nas ta sama wiara i ten sam Bóg nie mieszka w naszych sercach? Do tego doszło, abyśmy jak między wyznawcami prawdy i niewiernymi rozłam wśród siebie wykopywali? Pomyślcie, nie śpi nieprzyjaciel, wróg zewsząd nas otacza, do stu podstępów o każdej godzinie się ucieka, zdradzieckie ciosy w ciemnościach nam przygotowuje, na słabość naszą liczy, na każdy nasz błąd niecierpliwie czyha, rozłamu wśród nas pragnie, z każdej naszej pomyłki przewrotnie się cieszy, a tu, gdzie szczególna jedność powinna panować, stanowiąc najwyższe prawo, wyższe pomad wszelkie małostkowe względy, mówi się: my i wy? Kim zatem jesteście wy, kim jesteśmy my? Nie wiem, doprawdy, kim wy, dostojni panowie, chcecie być, lecz ja, skromny mnich, mogę wam powiedzieć, czego my, sprawie wiary służąc, pragniemy. Jedności pragniemy i posłuszeństwa dla niej. Wszyscy jesteśmy wobec tej jedności równi i te same prawa jednoczą nas w posłuszeństwie. Znamy wasze sławne imiona, znamy wasze zasługi, znamy wielkość waszych przodków, lecz wszystko to znając i wysoko ceniąc, chcielibyśmy również znać wasze myśli, aby także je wysoko cenić, jeśli są myślami naszymi.	Ten sam. Wszedł on w tej chwili do niego i czatuje na owady wikłające się w sieci, które pod wodą porozciągał. Topnik żyje w swoim pałacu bardzo wygodnie: ma czym oddychać, a jak się przędzeniem zmęczy, to się zabawia polowaniem.	Tak, tak: tak to się mówi. Wola, sugestia... piękne, „naukowo” brzmiące ogólniki. Dla mnie jest on dowodem, że tkwią w nas tajemnicze moce, które, przełamując prawa fizyczne, trwają zwycięsko i poza rubieżami życia i śmierci. Dla mnie ta scena końcowa, poprzedzająca bezpośrednio tragiczny zgon pastora, świadczy o istnieniu w duszy ludzkiej sił, które nie giną i nie rozwiewają się z rozkładem naszej ziemskiej powłoki. Człowiek jest istotą nieśmiertelną, Amelio!	Ach, mój Boże to nie moje pieniądze. Mówiłem właśnie ojcu, że bałem się, czy mu czegoś nie brakło w czasie mojej nieobecności, a on, aby mnie uspokoić, wysypał zawartość swojej sakiewki na stół. Mój ojcze, schowaj to do mieszka, chyba że nasz sąsiad Caderousse potrzebuje pieniędzy, w takim przypadku chętnie mu pomożemy.	Bo jeśli jej Zygfryd od razu w Szczytnie w pierwszym zapędzie nie zamordował to sprawiedliwie można się spodziewać, że jeszcze żywa. A jeśliby ją był zamordował, to by szczytnieński ksiądz nie był nam takich rzeczy rozpowiadał, które przecie i Zbyszko słyszał. Ciężka to rzecz nawet dla największego okrutnika podnieść rękę na niewiastę bezbronną, ba! na dziecko niewinne.	Ja dobrze pamiętam że mnie dzieckiem na ręku piastująca kobieta tym imieniem uspokajała i wołała.	Nie, proszę pana; mówiłem już, że był na strychu.	Pięćset cekinów! Jak myślisz, Bronek: czy połakomi się kto z towarzyszów Rinalda na tę nagrodę?	Na jakiej podstawie?	Wy na przyrodę?	Mój biedny przyjacielu nie ma jeszcze nic straconego, oddalam się na rok tylko. Potem nikt mi nie może zabronić ująć znów za miecz, a nie zabraknie mi królestw do zdobycia, ani hrabstw dla ciebie.	Kto taki porwał? Czy ten młody, co to tu zawdy siedział na beischlagu? Ten od Wodnej Armaty?	Cieszy mnie to bardzo Teraz jednak, droga Klarciu, muszę coś przekąsić. Prawie nic dzisiaj nie jadłem. Potem wrócę tu i zobaczysz, com przywiózł dla ciebie.	Tak jest. Zwycięzca może pobić szernów i lud uwodzić jak mu się podoba, ale bez naszego zezwolenia stąd nie odjedzie!	Tego nie wiem skąd jeno wiem, że to jest pan Skrzetuski zbarażczyk.	Pan Buś był to człowiek dzielny, poczciwy, wspaniałomyślny, rycerski. Otóż, wróciwszy z pewnej długiej wojny, w której książę Ferrary, wspierany przez Francuzów, dzielnie bronił się przeciw furii papieża Juliusza drugiegowróciwszy z pewnej długiej wojny, w której książę Ferrary, wspierany przez Francuzów, dzielnie bronił się przeciw furii papieża Juliusza drugiego	Do stu par fur beczek, furgonów, batalionów! Co to za zwierzę dotrzymuje nam towarzystwa? Hej, Katalończyku, spójrz no tu tylko i powiedz mi, do kogo też mogą należeć te ślepia, które się we mnie tak namiętnie wpatrują.	Nie A zresztą, gdyby się nawet przypadkiem znalazł w tym czasie jakiś wybawca, to dlaczego wydarłszy pana falom, miałby potem pana opuścić?	Rzucić wyzwanie losowi, kamracie. W Gibraltarze są ukryte znacznie większe skarby niż w Maracaibo. Nieźle się obłowimy. Wyobraź sobie, co by o nas mówiono, gdybyśmy teraz odpuścili? Wszyscy byśmy stracili w oczach naszych kamratów, rezygnacja dozgonnie zniszczyłaby nam reputację, a tego byśmy przecież nie chcieli.	Cieszę się bardzo.	To aż tak ważne, że cię zawstydza?	Nie martw się, stary, Raszewski nie jest najgorszy.	Zabierajże mi ją zaraz precz i rzuć w głąb przepaści, niech mi nigdy nie waży się wpaść w oczy!	Wszystko to być może ale ja to między bajki włożę, bo widziałem wtedy, że to było podwórko oparkanione, a przecież jeszcze pamięci nie straciłem.	A więc... a więc... można by powiadomić służbę... Twój dzwonek łączy się z ich piętrem.	A! I zgodziłeś się pan?	Da Bóg, że i zostanie, chociaż nas morza przedzielą!	Któż się tam tak drze, do diabła?	Pięćdziesiąt dollarów, że ma faworyty rude.	Przecież, do licha, dobrze widzę, a bywam u niego, kiedy zechcę. Pewnego dnia posłaniec od bankiera przyniósł mu pięćdziesiąt tysięcy franków w pugilaresie tak grubym jak twoja sakiewka, a wczoraj sam bankier przyniósł mu sto tysięcy franków w złocie.	Więc przypuszczasz, żeby się ośmielił...	Rafuś! czemu nie jesz? Zlituj się, nie zwlekaj, bo ja za nic nie ręczę. Mogę zjeść wszystko. Tylko jeszcze pieczone kartofle...	A niechże mi pan daruje niegrzeczne powitanie. Nie ma pan do mnie żalu?	A tak i on mówi...	Jak to, jeszcześ pan nie ubrany?	Jeśli nie miłość, są inne kajdany co wiążą silniéj może nad nią: łańcuchy obowiązku i przysięgi.	Albo to można co utrzymać z takimi zbójami! Ojca by zjedli. Jeszczeście tu?! Idźcie pnie odwalić. Tak to słuchacie tego, który was spłodził?	A! serc! serc! ani pan ani ja o sercach mówić nie mamy prawa. Mamy fantazye nie serca, mamy zmysły nie uczucia, ale... tak lepiéj.	Ale czy panience nie zimno tak z gołą głową?	Bądź zdrów. Pociąg za chwilę odchodzi. Muszę dzisiaj być w domu.	Dobrze, niech ten Kozak wejdzie.	Gdzież to było?	Hańba! To mój sługa	Jest ci jeszcze Stachowa Weronka.	Lecz ja nie jestem pańskim wspólnikiem	Może zwariowały?	Nie Posłałam Larsa do ogrodu, aby narwał agrestu.	Nie ma dla nas rady!	Nie, gąsków nie przedam.	O, o! A któż to panu powiedział?	Panna Magdalena Brzeska także bardzo zdolna, bardzo zdolna!...	Prawda Po tej okropnej scenie nie ma już nic oprócz śladu, jaki zostawia sen.	Słyszałem wykrzykujących żołnierzy: „Jak tu strzelać do takiej twierdzy?” Zaiste, nie wiem jak!	To moje! to moje! ja znalazłem!	Więc... to prawda?	Wycieruchy, obieżyświaty, brakło u Żydów palenia w piecach, to przyleciały!	Zna go pan zapewne	Łukasz? Mówi Witold Otocki.	A dokąd chcecie jechać?	A drażnią kobiety jak koty	A przynajmniej miałem.	Ale dlaczego księdza tu trzymają?	Bo jakbyś mię puścił kantem!	Bo teraz Davy ma braciszka	Chodź stąd!	Choćby najdłużej! zawołano.	Choćbym wam dopomógł szernów zwyciężyć?	Czy mógłbyś pan je przytoczyć dla skontrolowania w razie potrzeby?	Dokąd?	Dziękuję	Hanka!	I gdzie Carolus poszedł?	I odwozi pan Jankę?	Jesteś godna miłości mojej!	Kaip sau nori!	Kim jesteś?	Mam zadzwonić po Baptystę?	Musi ją czuć przecież aby ją wykonać.	Najzupełniej.	Naturalnie. Cóż komu do tego.	Niech Nowowiejski idzie!	No, no, pamiętaj.	Och! wiem, Beniaminku.	Ojciec, Pieniądz, Syn marnotrawny	Oni przybyli z Księżyca	Ot, podsłuchała stara, co Jadwidze opowiadałam i	Panno Janino, służę pani swoim deszczochronem	Podróż, Pozycja społeczna zawołała Sancha	Raz w życiu.	Sochroni BihSochroni Bih (ukr.)	Szkoda. Mogłabym dziewczynę nauczyć roboty koronek.	Tandeta! Masa papierowa!	U niej?	Wiem, w Polsce ratio status.	Więc co? Kłamać?	Wszyscy musicie stanąć przed królem	Wszyscy są takimi.	Śpi jeszcze.
Zdaje mi się, że za to ręczyć mogę, bo choćbyście nawet zeszli kiedy do kościoła i tam was nikt nie pochwyci, w klasztorze nie ma jeszcze zwyczaju szukać i prześladować nikogo... Dawne prawo schronienia jeśli nie jako prawo, to jako zwyczaj istnieje. Smutno wam tu być może, ale kto wie, nie zawadziłoby w samotności pomyśleć nad sobą i przyszłością.	A ty to nie pijesz?	To moja rzecz! A czy nie wiem, co czynić, pokaże się niebawem.	Eugeniuszu czy wiesz, że cały Paryż będzie jutro u pani de Beauséant. Rochefide’owie i markiz d’Adjuda postanowili działać w tajemnicy. Król ma podpisać jutro kontrakt ślubny, a biedna twoja kuzynka nic jeszcze o tym nie wie. Będzie musiała przyjmować jutro masę osób, a markiz nie będzie na jej balu. Powszechnie o tym tylko mówią.	Nie Niepodobieństwem było go nie tykać.	Nie czekał, jażejaże (gw.) dowiodą.! Nie głupi zgnić w kreminalekreminał (gw.)	Nie! Wtedy dopiero... w nocy... Napiszę.	No, to nie było trudne Myślę, że trudniej będzie nakłonić Dobranieckiego do przyjazdu.	To poczeka jeszcze chwilę. Zapnij płaszcz. I nie biegnij. Słyszysz?	Naturalnie! Cóż ciebie to obchodzi, że ja się męczę po prostu. Przecie tobie zależało tylko na tym, aby mieć syna. I masz go, masz! To nie zajmowało cię nigdy, co ja myślę, co czuję, czego chcę.	Nie możemy, bo coś zostało powiedziane i Artur swoją psotą odstręczył cię ode mnie. Ja to widzę i mama także. Jesteś niepodobna do siebie i tak bardzo mnie unikasz. Nie chcę cię dręczyć i zniosę mężnie twoje zamążpójście, ale chciałabym, żeby już było doprowadzone do skutku. Nie cierpię czekać; więc jeżeli masz zamiar pójść do ołtarza, to spiesz się	Dzięki Bogu, nie była nabita! Peer przyrzekł mi, że jej nie nabije.	Z prośbą o angaż do Opery. Naprawdę, nigdy jeszcze nie widziałam, aby ktoś się tak pasjonował muzyką. U osoby z naszej sfery to śmieszne!	Poczekaj, nie spiesz się.	Nie napotkałem go w Warszawie, jeno w Ciechanowie, gdzie mnie oboje księstwo jako sługę Bożego gościnnie przyjęli i hojnie na drogę obdarowali. Ale i ja też zostawiłem im relikwie, które błogosławieństwo boskie muszą na nich ściągnąć.	Nie chcę, ale się obawiam. Widzi pan: Murzyn już zły teraz. Jeżeli go galeria zirytuje krzykami, to zabawa może się źle skończyć...	To lepiej, na starość moja piękna, znowu ci jej podadzą, tymczasem bierz czem karmią kobiety i koronowane głowy.	Ach, mój ojcze! postanowiłeś upomnieć się o moją fortunę, lecz daj Boże, żeby nie było za późno i żebyś zdołał jeszcze ochronić mnie od ruiny! Czy mogę mówić?	A! Nie zapomniałeś jeszcze, żem ci ocalił życie? To dziwne, przecież minął już tydzień.	To dziwne że właśnie dzisiaj mówiłeś, Wilhelmie, o sygnałach ostrzegawczych, które człowiek otrzymuje, aby gotował się na śmierć.	Nie widzi ci się, boś młodszy ode mnie i głupszy.	Starszy pójdzie na medycynę, młodszy chodzi do sklepu, a reszta jeszcze drobiazg i takie to słabe, chorowite, że aż strach!	A! a! to miejsce sławne tobie go tylko wolno nie znać Cezarze... To Syryjska gospoda, jeszcze za czasów Augusta przez piękną Aniją wsławiona... którą i Virgili opiewałTo Syryjska gospoda (...) przez piękną Aniją wsławiona... którą i Virgili opiewał	Po chłopsku! ojciec tego nie rozumie, że właśnie dlatego, że mamy dużo, to powinniśmy znacznie więcej niż dotychczas wydawać. Robiliśmy dotąd pieniądze, a teraz musimy zacząć żyć.	A Venus przecież go kochać nie może? Milczenie było odpowiedzią: długo król czekał.	Bardzo proszę. Ja nie miałem w życiu kobiety.	Czekam więc tu na pana, za pół godziny Valentine będzie gotowa.	Gorzej, gdy ich nie ma	Będzie jutro u ciebie stary Grzyb z pomocą. Pogodźcież się i więcej nie swarzcie. A ku wieczorowi trzeba zrobić pogrzeb nieboszczce. Po trumnę już posłałem do miasteczka.	A taka sama! Już i ślad tego, co było, przepadł... już tak, jakby nic i nie było!	Miss Doro, czy pamięta pani naszą rozmowę niedawną, na temat samotności i tęsknoty za towarzyszem?	Wyznałaś pani, że sir Karol na jej prośbę miał znajdować się o dziesiątej przy furtce	Skoro wznosimy toasty to ośmielę się i ja prosić waćpanów, żebyście wypili za zdrowie tych, którzy już proch wąchali pod Tarnowskimi Górami, a osobliwie zaś tych, którzy już rany ponieśli!	Jakże się miewa twój stary?... Bodajże cię!... Zapomniałem, jak mu na imię.	Mnie nikt nie złapie. Ja z katorgi wyszedłem jak gronostaj.	Skądże tak pewnie gadacie, kumotrze, że całe to nieszczęście ino przez ........ą zdradę się stało?	Czy wiesz że to jest pismo naszej mamy?...	O najgorsze były zawsze wspomnienia tych pierwszych czasów. Potem gdy przychodziła gorączka, to mnie w niej zawsze prześladowało wspomnienie jednej z tych... wie pani!... Kobieta ”upadła”Żeby pani wiedziała, jakie te kobiety są straszne!	Ale do kogo więc należał? Do markiza de Saint-Méran, jak mówił odźwierny? Za cóż u diabła mściłeś się na markizie de Saint-Méran?	Aha, tymczasem, bo mi komórkę na dole restaurująrestaurować (daw.)	Jestem kapłanką i twoją służebnicą, a przysłał mnie pan Dagon, ażebym wypłoszyła twój gniew na niego.	Na pół on martwy ale tej połowy, co żywa została dosyć będzie, aby ci dobrą dał pamiątkę.	To zapewne ojciec i pan Radlicz wnet się zjawi. Czego pan szuka?	Przedewszystkiem, czy znałeś pan kobietę, podającą się za Różę Mitchel? fragment rozpoczynający się od tych słów w egzemplarzu źródłowym jest nieczytelny	A kiedyż to zamyślasz wykonać swój zamiar, Dmytruś?	Kocha, biedactwo! Kiedyż pan zdołał popełnić to szalone głupstwo?	Tak, tak! To coś zupełnie innego! To sala biesiadna!	To lepsze niż doły!	To oszustwo! Nadużył pan mego zaufania!	Zrobiłbyś to?...	Być może. Na razie wolę pozostać w sferze normalnych objawów życia.	Co to za nędzarze? może by im pomóc?	A niech sobie ryczą, co to mnie obchodzi	Jak to, pójdzie pani do niego?	Nadprzyrodzone! To może nasza wyspa też jest nadprzyrodzona?	To ja	To ty naprawdę? Obrotny człek z ciebie, mój mości Rinaldo, i mistrzowsko umiesz postać swą zmieniać.	Słyszałam to wszystko.	Zdawało mi się, że pani woła.	Ech, Boże wiedziałem o tym, jestem w tej kaźni i przybycie nowego skazańca sprawia mi przyjemność. Blondet i ja jesteśmy więcej warci od jegomościów, którzy spekulują naszym talentem, a mimo to zawsze będziemy ich łupem. Mamy obok inteligencji serce, brak nam pazurów wyzyskiwacza. Jesteśmy leniwi, marzyciele, lubimy myśleć, dociekać; wypiją nasz mózg i potępią nas za niemoralność!	Tu jest pięć tysięcy rubli jako procent do połowy stycznia. Niech pan z łaski swojej policzy. A tu jest kwit.	Bardzo mi miło. Pan co tu robi?	Co tam matula! mnie się posłuch należy, gospodarz jestem.	A cóż dzieje się z tymi trzema nauczycielkami?	Pani ma tu moc znajomych.	Niewdzięczne ze mnie stworzenie, wiem o tym Pozwól mi pójść i poszukać ich w tę ciemną, zimną noc. Chcę z nimi dzielić niewygody, postaram się dowieść... Czekaj no! Słyszę szczęk talerzy, nareszcie kolacja! Wiwat! Chodź, Szczurku!	Dlatego, że mi pozwolił pan Sesemann.	W jakich kufrach? Mam ze sobą tylko tłumoczek.	Juści, żem w sobie krzepki jeszcze, ale która by ta poszła za mnie?...	No cóż, my, papugi, umiemy mówić w dwóch językach: po ludzku i po ptasiemu Jeśli powiem „Polly chce krakersa”, bez trudu mnie zrozumiesz. Ale posłuchaj tego: Ka-ka oj-iii, fii-fii?	Bardzom ciekaw tego zebrania. Chętnie pójdę, a zwłaszcza z tobą. Ale dlaczego chcesz wystąpić przeciw niemu!	I pozbierać nasiona z których będziemy kiedyś mieli wszystkie warzywa Starego i Nowego Świata.	Ba! Popisał, panie bracie, chyba wracajmy	Była moją chrzestną matką, pamiętam ją trochę. Dużo opowiadała mi o niej babka Podhorecka, która bardzo ją kochała.	Och, te niemądre kobiety!	Skąd wiesz o tym?	Wiesz Emil, będziesz miał brata albo siostrę.	Żeby też choć drogi, któremi człowiek chadzać ma, wyraźniej były narysowanemi!	Żegnam cię.	A czemu jest taka brzydka?	A cóż wolno?	Albo?...	Bij! Morduj!	Chory? wyzdrowieje!	Cóż znowu?	Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a kapusta jest w rynce, baczę, Hanuś, baczę...	Doprawdy? zawołali obaj małżonkowie; a p. Rokowicz dodał:	Idjota!	Kto tam?	Kunik	Mes nemeluosime, nesibijokite.	Może panuńci tytuń szkodzi?	Muszę być już w lecznicy.	Pani jest?	Rozumiem, dlaczego pan bałamucibałamucić	Sielnysielny (gw.) zawinął go w róg kapoty i pohuśtywał.	Spryciarz z ciebie, kamracie Za mną, marynarze!	Tak, tak samo historja o blondynce, wysokiej, pięknej z niebieskiemi oczami.	Wszetecznica! wszetecznica! Bynka gasina! (diable dziecko).	Zatem, pójdziemy my dwaj, panie Gray.
A czemuż to teraz, bardziej niż wczoraj, lub jutro? Cóż ci się przytrafiło takiego dzisiaj, że ci podobne myśli ponure przychodzą do głowy?	Cicho! Moim przeznaczeniem jest panieńska skromność i muszę się do niego stosować. Przyszłam tu prawić morały, nie zaś słuchać takich rzeczy, że skaczę do góry, gdy o nich pomyślę.	Pięćdziesiąt! Dostaliśmy się w pyszne miejsce... jest ich tu tyle, co muszli koło Fort Macon.	Przyznaj jednak, ciociu, że dzisiejsza nasza pustynia weselej wygląda od wczorajszego klasztoru Żyliśmy tu jak mnisi albo więźniowie; doszło do tego, że ja sam bałem się głośniej mówić. Słowem	Cérizet stajesz w progu i czekasz na pana Sécharda, gdy idzie na górę, aby zobaczyć, co ukrywa; kiedy wychodzi z pracowni, aby przetapiać rulony, zaglądasz w dziedziniec, zamiast kończyć składanie kalendarza. Wszystko to nie jest ładnie, zwłaszcza gdy widzisz, że ja, żona, szanuję jego tajemnice i zadaję sobie tyle trudu na to, aby mu zostawić swobodę w jego pracy. Gdybyś nie zmarnował tyle czasu, kalendarz byłby skończony, Kolb mógłby go już sprzedawać i bracia Cointetowie nie zrobiliby nam wielkiej krzywdy.	Gdybym ciebie zjadł, mógłbym powiedzieć, że wołowinę jadłem, ale boję się, bym po takiej pieczeni reszty dowcipudowcip (daw.)	Izraelu! głowa twoja nie jest, ani też nigdy nie była, wiele warta, lecz sądzę, że możesz posłuchać, bo przynajmniej uszy masz dość duże. Otóż chcę ci powiedzieć jedno: będziesz spał na dziobie okrętu, pracował ciężko, odzywał się grzecznie i przestrzegał trzeźwości, dopóki ci nie wydam rozporządzenia; pamiętaj o tym, mój synu!	Mam go tu, w biurku Nikomu o nim nie wspominałam, bo byłam pewna, że przyjedziesz ty, mój najdroższy synku, i najlepiej będziesz wiedział, jak wszystko załatwić. Zdziś, sam wiesz, jest do niczego, a Hala poczciwa dziewczyna, ale o interesach pojęcia nie ma. Ludka zaś i jej mąż... nigdy do niego nie miałam zaufania. Zresztą oni wszyscy głowy potracili...	Nie, najjaśniejszy panie, kara moja była wyznaczona na dzisiaj, a ze względu na żałobę, jaka na nas spadła, może mogłaby mi być odpuszczona; nie jestem tego pewien, więc przyszedłem, aby ci przypomnieć przyrzeczenie, które raczyłeś mi dać przedwczoraj, że się za mną wstawisz przed...	Niewątpliwie, tak by się stało, gdyby nie przychylne dla niego informacje.	O, proszę szanownego pana łatwo się pan z tym zapozna. Zresztą tam na miejscu to już jakoś ja sam daję sobie radę, ale wie pan, te wyjazdy, te rozmowy z urzędami, to dobijanie się o łaskę byle jakiegoś tam pana Olszewskiego, załatwianie spraw w ministerstwach tracić rezon, pokornieć.; no i młodego. Szanowny pan chyba jeszcze i czterdziestki nie ma?	Jeżeli pan nie czuje się zbyt uszczęśliwiony towarzystwem Piotrowicza nie rozumiem, dlaczego pan z nim pozostaje.	Zaraz ci dokumentnie wytłumaczę, żebyś rozumiał, jak się będzie ołtarz składało, co przedstawiają osoby i co to wszystko razem znaczy. Słuchaj więc. Po wniebowstąpieniu Pana Jezusowym, mówi starodawna opowieść, mieszkała Najświętsza Matka w małym domeczku u stóp góry Syjonu.	Chciałaś powiedzieć: nie poznajesz mnie, prawda?... Dziwi cię to, że twój los mógłbym powierzyć kupcowi?... Ale widzisz... kiedy w nieszczęściu jedni sprzysięgli się przeciw nam, inni opuścili nas, on pospieszył z pomocą, a może mi nawet życie uratował... My, apoplektycy, niekiedy bardzo blisko ocieramy się o śmierć... Więc gdy mnie cucił, pomyślałem, kto by się tobą uczciwie zaopiekował? Bo nie Joasia ani Hortensja, ani nikt... Tylko majętne sieroty znajdują opiekunów...	A nie, kręci ino, rwie, zamiata i tak kurzy, tak ciepie, że drogi nie rozezna	At, proszę wielmożnego pana, jakieś zwidzenia czy coś takiego. Wielmożna pani niech sama opowie.	Bo... widzicie... po Jagience tak mi się Danuśka przypomniała, aże mnie coś w sercu zabolało.	Chciałbym przy tobie zamienić się w krzak granatu... Chciałbym mieć tyle ramion, ile drzewo ma konarów, ażeby cię ściskać... Tyle dłoni, ile jest liści, i tyle ust, ile kwiatów, ażebym w jednej chwili mógł całować twoje oczy, usta, piersi...	Cie!... a kolana ci się czerwienią przez kieckę niby gęsi spod pierza.	Co? I pani go potrzebuje?	Czy masz czasem uczucie, że nienawidzisz ludzi?	Dlatego, mamo, tylko, tylko dlatego, że te wieczne wymówki mamy, iż za mąż nie idę, ranią mię, obrażają, upokarzają...	Dziękuję, towarzyszu Raszewski, postaram się nie zawieść tego zaufania.	E, to pewnie jakiś nowy gatunek wołu! Pewnego dnia ta bestia nie będzie umiała wygramolić się na most i spadnie, jak spadali ludzie. A stary Mugger nie omieszka wtedy znaleźć się w pogotowiu.	Igiełko! a gdzieżby się ten hultaj podział? Jest birbant, nic dobrego. Dni całe śpi, a w nocy harcuje. Z natury nieprzystojny. Ho, ho! uczę go bezustanku, ale uparte, w zdrożnościach zakamieniałe! Skończy źle, jak każdy nicpoń!	Juści, że po prawie jego, ale po sprawiedliwości i dzieciński też.	Kierujesz się na ambasadora, wedle mojej rady. Winszuję.	Kolossalkolossal (niem.) zachwycał się artylerzysta, zmuszając mnie do wydawania coraz nowych odgłosów.	Leży w takiej okolicy, że daj Boże nam wszystkim. Jest tam las, woda... A ser, masło i jajka za pół darmo.	Madziu pan Miętlewicz czeka na ciebie w saloniku, znowu z rachunkami z tego koncertu, o którym chciałabym już nie słyszeć...	Mój drogi, kiedy mi nikt prawdy powiedzieć nie chce i lustra są wszędzie fałszywe, ale jeśli mi ty powiesz, uwierzę; prawda, że jest biały i obłożony plamami, bo czuję gorączkę, całą noc nie spałem. No, powiedz.	Najpewniéj: słyszałem od sąsiady, która słuchała z sieni, jak synów uczył przed śmiercią. No! a co myślicie teraz?	No, no, żeby tak twój wybrany walał się po gabinetach restauracyjnych z baletnicami, nie byłabyś taka wielka!	O tych dobrze pamiętam! na Ś-ty Jerzy! Czemuż pan wojewoda nie kazał ich sobie zapłacić?	Ot, czego mu się zachciało! rozśmiał się gospodarz...	Otóż przede wszystkim stwierdzam, że jesteśmy na wyspie duchów.	Owszem. Tą soczewicą jest tak zwany „święty spokój”, którego pragniesz. Młode pokolenie śmiało bierze na siebie ciężar kierowania, odpowiedzialność przed ludzkością, a wyzbywa się bez żalu tego wygodnictwa duchowego, w którym żył świat od Rewolucji Francuskiej. Mamy wolę przetworzenia świata...	Panno Klaro Jesteś kobietą dojrzałą, mówisz do kobiety dojrzałej i mówisz jak pensjonarka... Wszakże całe nasze wychowanie jest skierowane tylko do tego, ażeby uchronić kobietę od zdrad... Każą nam nie włóczyć się po nocach, nie kokietować mężczyzn, wystrzegać się ich... Pilnuje nas cały świat, grozi niesławą za każdy uśmiech, za każdy poufalszy ruch... Słowem	Przekonałeś mnie o jednej rzeczy, panie przyrodniku; że jeśli podobne istoty istnieją w głębi mórz, to koniecznie muszą być tak silne jak mówisz.	Przypuszczam, że teraz będę miał możność częstszego widywania pani...	Sam wiem, czy mam się modlić, czy nie.	Widzi pan podarty papier.	Wiem o tym mówią o pani, że jesteś, powiem, grzeczna?	Wiem, że panie zawsze umieją role, ale mężczyźni...	Więc wy myślicie, że byłoby lepiej odesłać ich z powrotem do pracowni?	Wszyscy tak mówią, ale pan chyba lepiej może wiedzieć.	Żebym ja umiał gadać! I żebym ja wiedział, co i jak robić!	A dlaczego nie?	A gdybym stąd odpłynęła?	A teraz idź precz.	A to w jaki sposób?	Ani trochę.	Bo tylko tam może wyzdrowieć zupełnie. A przecie i ty chcesz, żeby wyzdrowiał,	Boże miłosierny!	Będą, a tymczasem jest coś więcej, kredyt...	Będę je miał	Ciociu! Ciociu!! Tomek umiera!!!	Czemu pani nie wypiła herbaty?	Czy w stronach pani panują o nas biednych tak błędne wyobrażenia?	Czyż nie woła o pomstę?	Dla kogo ten duży, Jadziuniu? Pewnie dla Adama	Dzięki, szczodry panie. Będę teraz umiał z wiernymi gadać.	Gdzie, proszę mamy, pocałować?	I jutro i zawsze; życie moje przecież należy do pani	I żywot gotówem dać aby tego dowieść	Jak to zabiją...	Jak to?	Jakie zdanie?	Jęczeliśmy, cierpiąc niewypowiedzianie pod jarzmem okrutnych ciemiężców.	Kochane chłopcy... poczciwe dzieci... posłucham waszej dobrej rady.	Kuderscy, odpowiedziały dzieci jednogłośnie.	Mogą rzucić potwarz na nią.	Nie czas już pytać i odpowiadać.	Nie wylazę!	No	No dobrze czyż ja kiedy tego pragnąłem, czyż wymagam od ciebie, abyś bił pokłony złotym cielcom? Czego chcesz?	No i weź już lepiej	Och, ty słodka gołębia duszo...	Poczekaj, mówię. Listy jakowe od pana wieziesz?	Pomoc mi zaprzysiągłeś!	Prosiłem o rozmowę z Olą	Rozerwij kuny, bym ci uwierzył.	Słuchaj Aza, a długo to tego będzie?	Słyszałeś to, biały kamracie?	Tak, panie, nikogo.	Tak, ta grota, tam... na prawo od fortu... Czy ma jakąś nazwę?...	Tak...	Tego nie powiedziałam.	Ten ci to dzień właśnie nie chce przejść mi przez myśl i przez gardło Człowiecze, człowiecze, człowiecze... mój Alanie! Rozmawialiśmy obaj przódyprzódy a. wprzódy (daw.)	To ja! Otwórz.	To może już będziemy mieli dosyć	Twój ojciec jeszcze nie patrzy na księżą oborę woli bezpieczne schronienie w chłodnej piwniczce.	Więc zachowuje je dla siebie!	Wychowanie dla społeczeństwa nowych filarów...	Wyciągniemy łódź na brzeg i zostawimy ją tutaj a sami pójdziemy piechotą. To jest lewy brzeg.	Z początku dość często, wieczorami zwykle, kiedym wychodziła do teatru. Od czasu, jak przyjął obowiązek, przychodził zwykle w dzień i rzadziej.	Za granicę już nie pojedziesz.	Zadziwiające!... Bo i ten jego majątek, jakoby zrobiony w Bułgarii...	Zasługi ma, lecz...	Zawrzyj pysk, bym cię pierwej do kozy nie zapakował!
To to nie, ale chciałby, żeby się nigdy nie był urodził. Matka mówi, że to już jest, co może być najgorszego dla dziecka. Takie dzieci, których się nie pragnie, rzadko kiedy tyją. Pan Craven to by mu kupił wszystko, co za pieniądze kupić można, ale wolałby zapomnieć, że on na świecie żyje. Przy tym boi się, że mu pewnego pięknego dnia wyrośnie garb.	Ja nic nie mówię ani nie mruczę na nikogo, powiadam tylko, że szkoda, że ja przed ożenieniem nie wiedziałem o tym wszystkim, co pan powiada, a teraz to może bym tylko powiedział: w jarzmieś, wole, to ciągnij, a oblizuj się kiedy chcesz, a ty ośle swobodnyś, to się tarzaj po trawie i używaj, kiedy możesz.	No więc... on czeka na ciebie Słuchaj, Adolfie, czy to nie jest któryś z tych ludzi z ambasady, co to przyczynili ci ostatnio tyle kłopotu?	W istocie bodaj czy to nie trudniejsze jeszcze.	Mnie to nic nie obchodzi.	Drogi panie Skoro już nie jesteśmy na ty; jeżeli przyszedł pan tu żądać ode mnie satysfakcji, trzeba było od tego zacząć, a nie mówić mi o przyjaźni i innych tym podobnych rzeczach, których wysłuchuję cierpliwie już od pół godziny. Jeśli się nie mylę, na taki grunt i ton teraz przechodzimy, czy tak?	Zatem, to nie ich wina	Gdybym nie lękał się, ażeby warg moich nie splamiła bezbożność, powiedziałbym, że niektórzy kapłani marnują czas... Biedni ludzie, chociaż święci!... Nie jedzą mięsa, poprzestają na jednej żonie albo całkiem unikają kobiet i prawił Tutmozis	Póty będziesz wojował, aż... a potem za miesiąc będziesz się wykrzywiał, jakby to było z mojej winy.	Nieskończenie wdzięczny jestem i gdybym nie bał się nadużyć twej dobroci... Nie będziesz się śmiał ze mnie, Copperfieldzie?	Proszę waszej wielebności nie wiem, co robić z malcem, któregoście wczoraj przywiedli. Trzęsę nim, na nogi stawiam, dobudzić się nie mogę.	Nikt tu przysięgi dawnemu królowi nie łamał. Sam on nas uwolnił od niej, gdy z kraju zbiegł, do obrony jego się nie poczuwając.	Ba, i ja bym go wolała, zwłaszcza sądząc po skutkach, jakie widziałam; ale to na pewno tajemnica, a nie będę na tyle niedyskretna, aby poprosić pana o przepis.	Błąd na taką sumę w cudzych rachunkach to kryminał	Nie jadę? Przekonasz się najlepiej!	Panie!... Nie przechylaj! Panie Borowiecki, ja pana szanuję bardzo, daj pan rękę. My się rozumiemy, my możemy dobrze żyć ze sobą, licz pan zawsze na mnie.	Tak, panie... on mnie nauczył robić sieci na zające i króliki, i wędki zastawiać. Dlatego też, widząc, że ten kapcan oberżysta pasie nas prostem mięsiskiem, jak jakie włóczęgi, co mogłoby zaszkodzić i tak osłabionym żołądkom naszym, spróbowałem dawnego rzemiosła. Spaceruję od niechcenia po lasach książęcych, zastawiam na przesmykach siatki; czasami spoczywam nad stawami jego książęcej mości i, leżąc spokojnie, zapuszczam wędkę na ryby. Teraz, dziękować Bogu, nie brak nam, jak pan widzi, kuropatw i królików, karpi i węgorzy, co wszystko jest posiłkiem strawnym i zdrowym, jak chorym przystoi.	Nazywało się Alkala de Henarez. Droga się nam wykręciła na zachód. Wiatr ustał. Powiadają, że wielką stolicę Madryt będzie zaraz widać, jak się tylko dzień dobry zrobi. Trzy mile niespełna do tej stolicy. Tam nas złożą w szpitalu, jak Cesarz stolicę zdobędzie... Ziąb szelma podły... Krupy z deszczem biły, a teraz jakoś nacichło.	On sam nam to powie	Opowiedzże paniczowi, jak to było!...	Takiżeś to zawzięty?	Zapewne to straż pałacowa?	Zrobiłbyś to?...	Mieszka pan sam, po kawalersku? Nie chciałbym pana narażać na nieprzyjemności.	Właściciel to ja. Statek należy do mnie.	Dobry i milion I tak nigdy nie będziesz miał tyle, żeby ci wystarczyło na moje potrzeby.	Doprawdy, nie uważałem tego lecz nie ma wątpliwości, że ojciec panny posiada teraz bardzo piękną garderobę.	Kiedy panienka zamówiła mnie aż na szóstą na place d’Armes. Nie kazała po siebie zajechać po śniadaniu.	Ja wcale z żadnymi nerwami nic nie mam nic do roboty! Jeszcze ja będę chorował na nerwy, na te jakieś głupie nerwy! Znosić nie mogę tego szafowania nerwowością...	Zobaczysz, Dan, że wezmę się ostro do ciebie, kiedy mi będziesz nadal postępował w ten sposób Od czasu jak dostaliśmy się na ląd, stałeś się całkiem nieznośny.	Nie zdradzicie mnie przecie?	Pani niezdrowa. Kazała oznajmić, że wcale nie wyjdzie.	A co, jeszcze jeden dowód! de Wardes, to stronnik kardynała a krewny Rocheforta. Słuchaj, mój drogi, przychodzi mi pewna myśl.	Co to za człowiek?	Nie powtarzaj pan plotek	Nie trzeba mi pieniędzy.	Ona tam gdzieś schowała to co przyniosła z miasta	Ale... proch to myśli, głupi, że darmo dają...	Co ci to?	A ja przecie młodszy od tatki i mnie to prędzej uchodzi	Biedne dziecko! Dla ciebie jednej żal mi mojej przyszłości! Och! Mój Boże, i cóż to jest życie?	Ten smolipysk nie jest przyjemnym	To dziw żeś waćpan za dziada przebranym będąc miał szablę przy boku!	Śmiech to wcale niezły początek przyjaźni i najczęściej bywa też najlepszym jej zakończeniem	Ależ tak, oczywiście, to Palamed de Guermantes.	O, o to jeszcze najmniejsza. Jako wierny wyznawca filozofii Herberta Spencera, gotów jestem, sądzę, każdej chwili powitać śmierć, która, jak ci wiadomo, i tak jest mi przeznaczona. Ale... ale oni mogą mnie obić...	Bo jak Miemce kupią i zasiędą o miedzę, to będzie jak w Górkach: powietrza prosto zbraknie do dychania w Lipcach i z torbami pójdziemy albo do Hameryki.	Jakże mi miło pana widzieć, kapitanie... szszsz... Tak też sobie myślałem, że pan będzie musiał tędy wracać. Co pan kapitan mówi? Szszsz... Aha, o niego panu chodzi? Opuścił nas. Niechże kapitan pozwoli do salonu... Naraził nas przy tym na okropne kłopoty. Muszę powiedzieć, że brzydko sobie względem nas postąpił...	O Doskonale to dla ciebie oczywiście bardzo dobrze.	Dobry dworak powinien schlebiać namiętnościom mocarzy: wczoraj wyraził pan obawę, aby pańscy robotnicy w Sanguigna nie ukradli części  starożytnych posągów w razie, gdyby coś odkryli; ja bardzo lubię kopać, jeśli pozwolisz, hrabio, pojadę doglądać robotników. Jutro wieczór, złożywszy dzięki w pałacu i u arcybiskupa, pojadę do Sanguigna.	Może pójdziemy na górę do panienek, panno Howard Ach, i pani tu jest?... O, zmizerniała mi pani, trzeba przez święta odpocząć...	Nim się też ziemia wygrzeje do siewu, może już wstanę...	Pani czy wybaczy mi pani, że panią przywiozłem do Anglii?	Mianuję cię moim doradcą No, ale w takim razie nie możesz odwiedzać mnie po kryjomu, tylko zamieszkasz u mnie...	Już nie chcę.	Poszła baba! Dam ja ci mieszać się do moich interesów...	Teraz, kiedy mamy nową wojnę kiedy mamy o jednego wroga więcej i nowy front, będziemy musieli oszczędzać amunicji. „Im więcej dzieci w rodzinie, tym więcej zużywa się rózeg”	A ta operacja się udała?	Ależ Niku! spowodować, by ktoś zachowywał się mniej gwałtownie, uspokoić. go Nina.	Bo zastanowisz się, milordzie, i oddasz sprawiedliwość milady.	Kto pierwszy się ofiarował, niech ten idzie!	Napiję się	Nie ja zostanę, ale serce zostanie, a jedno dulcis recordatiodulcis recordatio (łac.) ustami. mogę złapać.	Toć odezwał się Jaszko.	Więc dobrze. Spytamy się, zobaczymy.	Alboż są etyczne, że je na ogień skazujecie?...	Ożenił się pan dla majątku?	Przede wszystkim czy wierzysz, że twoja cukrownia będzie istotą żyjącą, ultraorganizmem?...	Śniło ci się. Czas już do łóżka Chodź, zawołamy Lizę, aby ci pomogła.	Zadrwiliście sobie ze mnie	I mnie także	Miłościwy pan wraca do Krakowa	Cokolwiek będziesz wiedział, daj mi znać, bo ja muszę jechać do Ancjum.	Ilu tam już było?...	Odpocznij, drogie dziecko i niech pokrzepi cię myśl, że Bóg karze zdrajców.	Potrafić potrafię, ale czasu dużo zejdzie. Czasu szkoda. Świt nas przyłapie.	Żeby pan Feliks wiedział, co ja panu powiem...	A tak.	Ale dzisiaj już zostaniesz tutaj, Tadziu	Co?	Cóż tu u was słychać?	Ale oni ich znajdą po zapachu smażonego mięsa	Diego, nasi już pewnie opuścili obóz.	Ja przyszedłem, aby z nim pogadać	A kto on zacz, ten malec?	A wojsko?	A wy czego?	Ciszej!	Mamy zamiar.	Nigdy!	O zaraz	O, chcę, chcę!	Oryginalny pomysł!	Pochwalony Jezus Chrystus!	Pod zachód za szpyrkiem.	Pugu! Pugu!	Sam słyszałeś.	Tymczasem urządzą mu piłę proroka IzajaszaIzajasz wykrzyknął kochanek Floryny.	Za zdrowie króla jegomości!	Zmarła mi, miłościwa pani...
Jest wprawdzie Dick to jest coś około stu funtów rocznie. Suma ta jednak nie może zostać wciągnięta w ogólny rachunek, gdyż musi być wydana na zaspokajanie jego osobistych potrzeb. Rozłączyłabym się z nim raczej, chociaż nikt oprócz mnie ocenić go nie potrafi, niż pozwoliłabym, żeby nie używał własnych pieniędzy na osobiste swe potrzeby. Cóż tedy mamy przedsięwziąć, ja i Trot? Jakie jest twoje zdanie, Agnieszko?	Naturalnie Mój pierwszy syn, choć nie będzie posiadał praw książęcych, musi być tak postawiony, abym ja go się nie wstydził ani on nie miał żalu do mnie.	Błagam cię, Alanie. Pomyśl o moim położeniu. Zanim przyszedłeś, omdlewałem z trwogi. Może sam pewnego dnia zaznasz trwogi. Nie! Nie myśl o tym. Spójrz na to wyłącznie ze stanowiska naukowego. Wszak nie pytasz, skąd pochodzą trupy, które bierzesz do doświadczeń. Nie pytaj i teraz. Powiedziałem ci już za wiele. Proszę cię jednak, zrób to dla mnie. Byliśmy kiedyś przyjaciółmi, Alanie.	Nie potrzebowałbym go rugować, bo w tejże samej chwili, w której bym się przekonał, że osoba, dla której ja mam szczery sentyment, poniewiera tym pięknym mojego serca owocem, duma moja i ambicja nie dałaby ani mruknąć afektowi. Zresztą, czy to tak trudno tak marny przytłumić w sercu afekt, jaki miewamy do kobiet? Miewało się już daleko wspanialsze i nieporównanie silniejsze afekta i zawiedzione zostały, i zdeptane, i umilkły, a przecie jeszcze z nimi nie dał się człowiek podeptać i nie umilkł z kretesem.	Panie postarajcie się tylko dać mi owo hrabstwo, na które tak dawno już mam chrapkę, a o resztę niech już was głowa nie boli, dam ja sobie radę. Wielka tam rzecz, przecież takich na świecie nie zabraknie, co proszą się u panów o ziemię na czynsz i pracują na nich w pocie czoła, jakby na siebie samych, a panowie sobie hulają w najlepsze i trwonią dochody, o nic się nie turbując. Jako żywo! i ja tak potrafię, nie tak straszna to filozofia. O! co targować to się długo nie będę, raz, dwa, masz dzierżawę, daj pieniądze, a z pełną kabzą będę sobie żył jak król. Niech tam sobie dzierżawcy sadzą kapustę, sieją rzepę, a mnie diabli do tego, miałbym się też o co troszczyć.	A jeśli nie nadciągnie?	A jużci. Dziś wtorek. Radzi byśmy w niedzielę, cóż, kiedy o kumotrów ciężko. Siedmioro pociech mamy, a ta dziewuszka ósma, to się i przebrało ludziom cierpliwości, a człek nie śmie się naprzykrzać.	Ale! ścierwa, nie samowar!	Coście to, nie trąbili nań?	Czy ty nigdy nie chciałaś wiedzieć i widzieć, co tam, za tym lasem gęstym i wysokim dzieje się daleko... daleko, na szerokim świecie?	I pomimo to ufał mu pan, że nie naruszy zobowiązania?	Ja nie ucieknę. Tu zdechnę jak sobakasobaka (ukr.)	Jakto nie? co to, nie? hm! nie? Powtarzam łup, cup twoim najniższym sługą, czyli....	Matko Boska... za ołtarzem... nie dojdziemy!	Na Litwę przecie niemi sięgnąć będzie trudno a jeżeli królowa matka syna kocha, to mu żony odbierać nie zechce, gdy się przekona, że się do niej przywiązał.	Nic nie robię, proszę księdza.	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Nie zginie...	Nie, bat’ku, my nie spali. Z chlewa on nie wyszedł naszą stroną.	Nie, na zlecenie Amfiłowa, do Charkowa. Cygarem można służyć?	Nie, nie chcę rozlewu krwi... na teraz przynajmniej.	Oko ludzkie jej nie widziało.	Owszem, w duszy. Ale muszę przyznać, że nogi moje nie są tak młode, jak twoje. Idź i rozkoszuj się świeżem powietrzem, Aniu, ostatnio wyglądasz bardzo blado.	Tak jest. Patrzcie, waszmościowie, patrzcie! Nie zmarniećże tu człeku od żałości?	Tak!! widzę żeś na drodze do czubków! Trzeba ostatniego warjata żeby to zrobić! Chybaby mu gęba zarosła żeby już pić i jeść nie mógł!! Wierz mi, życie takie warte swoje trzy grosze, a pistolet najgłupszym jest instrumentem.	Tak, ale ja pana sobie nie przypominam Pan zna pannę Janinę z teatru?	Widzisz, o mało się z nią nie ożeniłem. Nie odważyłem się jednak na to; nie ośmieliłbym się skazywać młodej kobiety na życie z kimś, kto jest tak cierpiący i nudny.	Z poetów też wybierać potrzeba takich, co w czasach, gdy naród żył, śpiewali, a nie pogrobowych lub tych, co łaciny się uczyli, gdy Latium i Romy nie stało.	Zaraz przyjdę! Wstydzą się roboty, a nie wstydzą się zwykłej żebraniny, tego już zaczynam nie rozumieć. Co wam jest?	Ja już jestem uratowana... już nie umrę, panno Magdaleno... Teraz wszystko rozumiem! Jadzia musi się sama w nim kochać, więc rzuca oszczerstwa, ażeby mnie zniechęcić... O, ja domyśliłam się tego!...	Ba dopieroż bylibyście zdumieni, gdyby się okazało, że ów dobry papież, ustanowiciel świętego postu, wiedząc, że właśnie w owej porze naturalna gorącość wychodzi z wnętrza ciała (w którym była uwięziona przez czas mrozów zimowych) i rozlewa się po obwodzie członków jako soki w drzewach, gdyby, powtarzam, wiedząc o tym, umyślnie ustanowił te potrawy, o których mówicie, aby dopomóc rozmnożeniu się ludzkiego gatunku. A myśl tę obudziło we mnie to, iż w księgach kościelnych zapisana jest większa liczba dzieci urodzonych w październiku i w listopadzie niż w pozostałych dziesięciu miesiącach roku: które to dzieci, wedle wstecznego obliczenia, wszystkie zostały uczynione, poczęte i spłodzone w poście.	Bądź co bądź bez wyrzutu sumienia byłaby mnie pani wysłała, żebym go zasztyletował.	Będziesz wiedział gdzie się znajduję. Ufam ci, obmyślisz środki, postarasz się mnie uwolnić... kilka tysięcy zostało, które Lehmann zachować potrafi; dam kartkę do niego, potrzeba ażebyś je miał.	Niech mnie szlag trafi, jeśli to prawda! Beetle, daj mi młotek!	A jakże. Oknem wyglądała będę i tak sobie zaśpiewam:	A kiedy to ma być?	A o co tatuś płacze?	A ty, Stasiu?	A zboża pełno w dole.	Ale ona jest sławną magnetyzerką i rozmawia z duchami	Ale właśnie, kolego w tym właśnie sęk. Poczekaj, ja ci powiem wszystko. Czytałeś kiedy Spinozę?	Ależ byłoby mi przykro, gdybym miała przeszkadzać...	Ależ, Wasza Miłości, miałem przecież nakazane... pisać przeciwko... przeciwko tym wszystkim zjawiskom...	Bołtu-bołtu-bołtu!	Brat mój mi mówił, że pan się zajmujesz sztuką	Będziemy się modliły za niego Poddaj się woli bożej.	Cała moc półgłówków Świat jest pełen osłów, które łżą, jak potrafią. Ale czemu się to u licha panicz tak zamykał?	Cha, cha... jak mamę kocham!	Chciałbyś tego samego środka użyć z hr. Cosel? wątpię żeby się powiódł.	Chodź pani ze mną, będzie mi trochę lżej, dobrze?	Czy i u was oddają bogom dziewki na służbę?	Do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Do Paryża. Szczepan jest z nim.	Ha, bezwstydna! Hej, służba! Wyrzucić precz tę zuchwałą babę!	I Fred też? Przecież Fred umie doskonale pływać.	I odniesie pan Krasińskiego?	Ja! Ja też od niedawna wiem o tym	Jak się nazywał?	Jak to! Więc pan wyjeżdżasz?	Jakże i czym zdołam się tedy wytłumaczyć?	Jużeś go tak dobrze oceniła?	Kiedy go się spodziewacie?	Kiedyś przyjechał?	Kilka dni temu zdarzył się niezwykły wypadek pod Tebami Jakiś chłop zamordował żonę i troje dzieci i sam utopił się w poświęconej sadzawce.	Ką tu čionai su savo kumeline smailkalbe dalendi! Argi tu negirdėjai niekados nors priežodį išmintingą, jeigu neskaitei savo amžiuje nieko... Tegul sau nors šitą: mėgsti ant rogučių važinėtis, mėk ir rogutes vežiuoti; arba dar geriau: atsitikimas jaunikiui ne sarmata.	Ludzie, a to czas do domu, mroczeje.	Mamo to pan Debray, sekretarz ministra spraw wewnętrznych, niegdyś mój przyjaciel.	Mości towarzyszu, tyś pijany. Jakżeby już do Drohiczyna Bogusław mógł dojść? Kiedy was zniósł?	Może!... Kto to wie?...	Naturalnie, że mogłabyś W naszym Klubie PowieściowymW naszym Klubie Powieściowym przed laty pisywałaś przecież tak zajmujące opowiadania	No więc cóż ten człowiek?	No, to idźże jeszcze raz i dobrze poszukaj!	No? Służę!	Obiedwie wypominał; wszyscy pomiarkowali, o kim gada.	Obraziłeś go i pozbawiłeś miejsca.	Pewien zwycięstwa!	Powiedzcie mi, Ossipon, straszny człowieku, czy też któraś z waszych ofiar odebrała sobie kiedyś życie? A może wasze tryumfy są jeszcze niekompletne? Albowiem wielkość pieczętuje się tylko krwią. Krwią. Śmiercią. Spójrzcie na historię.	Prawdęście rzekli, matko, jeno nic nam po szukaniu, bo u was widzi się nam najlepiej.	Przyjaźń spytała panna.	Rzeczywiście A ponieważ ten strumień zasila jezioro, zapewne więc od strony morza istnieje odpływ, przez który uchodzi nadmiar wody. Zobaczymy, gdy będziemy wracać.	Ta dėl manęs ne svetima! Ne! Aš su ja?  Prisižadėjome vienas kitam ir ne duosiu jos, norint jūsų Perkūnui.	Tak	Tak jest, sir	Tak sądzę.	To niewiele.	To was poznajomię	Ty także będziesz nosił swoją ruski miesiąc!	Umbra benedicentis Maledictus adumbraturUmbra benedicentis Maledictus adumbratur (łac.) przypomniały się słowa ilustrujące diaboliczną projekcję.	Umiem...	Używałeś	W tej koszulce bardzo ci do twarzy, Li	Wasza mość chcesz go, widzę, dobrze zapamiętać?	Więc najpierw zapalę lampę.	Wszyscy mówili, że stary Lewin okropnie się w niej kochał.	Wszystko to dobrze jeno bym ja rad wiedział, jakowym to sposobem Hedwich zwąchała się z tą swoją nową familią? Gdzie znalazła takowego mądrego ambasadoraambasadora (daw.)	Zadziwiająca rzecz!	Zanim stąd wyjdziesz, sir Henryku, będziesz wiedział to, co i my Tymczasem zajmiemy się tym ciekawym dokumentem. List został naklejony i wrzucony do skrzynki wczoraj wieczorem. Czy masz wczorajszy „Times”, Watson?	Zupełnie, ale tak bardzo, że aż chwilami boję się o to szczęście, bo nieraz czuję się wprost za szczęśliwą. Pomyśl, mam wszystko, czego pragnęłam: męża, miłość, dzieci, jaki taki majątek, spokój i zadowolenie. O tak, jestem bardzo szczęśliwa i tobie z całej duszy życzę takiego szczęścia.	„Mis Nied ki” Mis pytał z iście francuskim językoznawstwem.	„Och, jakże ten człowiek godzien jest mojej miłości!”
Wierz mi, twoja miłość, że tak jest, jako mówię. W sam Nowy Rok przyjeżdżał dworzanin księdza biskupa krakowskiego z pisaniem srodze niegodziwym. Pomawiają mnie o tajemne porozumiewanie się z dworem wiedeńskim i z siostrą moją Katarzyną. Ksiądz biskup ważył się przyganiać mi z tej przyczyny. Odpowiedziałam krótko, że istotnie odbieram listy od krewnych i przyjaciół, czego mi za życia najmiłościwszego rodzica mego, jako i za panowania brata, niktonikto (daw.) Wyjątek z listu Anny Jagiellonki, Przeździecki, Jagiellonki, t. IV..	Ja przyznaję się że byłam za tem. Czasem upadam pod brzemieniem kłopotów; ja jestem kobieta, która się na interesach nie zna, a która, jeśli je trochę poznała, to kosztem sił, zdrowia i dlatego, że chodziło o dziecko. Kromicki jest bardzo obrotny. On ma ogromne interesa w Odesie i robi jakieś dostawy i jakieś spekulacye na nafcie w Baku	Panie Godeschal, oto praktykant, o którym panu mówiłem i którym pan Moreau się bardzo interesuje. Będzie jadał z nami. Zajmie izdebkę przy pańskim pokoju. Odmierzy mu pan czas na drogę do uniwersytetu i na powrót, tak aby nie tracił ani pięciu minut. Będzie pan czuwał, aby się nauczył kodeksu i aby poznał swój przedmiot; to znaczy, kiedy skończy zajęcia w kancelarii, da mu pan autorów do czytania: słowem, ma być pod pańskim bezpośrednim kierunkiem, a ja będę miał nad tym oko. Chcę z niego zrobić to, czym pan się zrobiłeś sam: tęgim szefem kancelarii w chwili, gdy mu przyjdzie złożyć adwokacką przysięgę. Idź z Godeschalem, młody przyjacielu, pokaże ci twoje legowisko, zadomowisz się.	Otóż ja ci mówię, że się łudzisz okropnie! Jam zajrzał w duszę ich, głupca udając podszedłem ich skrytości. Wśród szelestu jedwabiów w salonach, wśród koronkowych balów śledziłem ich zamysły. Ludzie ci nie cofną się przed niczym. Czy wiesz? Ci ludzie mogą to sprawić, że ci oto twoi chłopi podejdą w nocy pod dom, wywleką cię z łóżka i łeb ci utną toporem!... Ich polityka tak daleko sięga...	Jeżeli jest to jedyna droga, którą możemy płynąć mości panie, to już tędy musimy się kierować Musimy płynąć pod prąd. Sam pan widzi że jeżeli zboczymy od miejsca lądowania, trudno powiedzieć, gdzie przybijemy do lądu, nie mówiąc już o możliwości zatrzymania nas przez czółna. W każdym razie w tym kierunku, w którym zdążamy, prąd musi osłabnąć, a wtedy możemy cofnąć się wzdłuż wybrzeża.	A ja już o świcie byłem. I jak się wam zdaje, że ot, pewnego dnia kłody ze starej poręby same wylezą na drogę i ułożą się w poprzek? A kamienie też podsypią się same?... Takich cudów jeszcze nie bywało. To był zbrodniczy zamach.	To co innego. Został mi polecony przez bardzo zacnego księdza, ale przecież i on może się mylić. Niech go pan sam zaprosi, proszę bardzo, ale niech mi pan nie każe go do was wprowadzać. Gdyby później ożenił się z panną Danglars, mógłbyś mnie pan oskarżyć o jakąś intrygę i doszłoby do rozlewu krwi... Zresztą sam nie wiem, czy przyjdę...	Imię i nazwisko. Poczekasz, zanim usłyszysz. Już się ta o nie dopytywał niejeden dygnitarz, boby se szczęście rodziny ufundował, żeby się też dowiedział. Strasznie są ciekawi, jakim się też herbem pieczętuję. Tobie nie powiem, bo jakem wspomniał o tym robaczku, co to u babuleńki, to ci tak zaraz ślipeczki błysnęły!...	Tak; ale wierz mi, że lepiej będzie, gdy się tymczasem na tym punkcie zatrzymamy. Niebawem będziesz wolny; wówczas też będziemy mogli rozmówić się otwarcie... jeśli naturalnie zgodzisz się na to.	A! wie! wie! na wszystkie strony rozbiegli się ludzie konni... ze stajni pozabierano do ostatniego... od kanonika, od Żydów... Z miasteczka kto tylko mógł siadł także... polecieli w pogoń.	O, prawie mimo woli! Przyjaciele moi niesłusznie nazywają mnie „prymusem” towarzystwa stołecznego, od tygodnia już bowiem nie upłynął dzień jeden, abym nie był czyimś sekundantem. Pomagałem bić się kochanemu de Brisailles, który pojedynkował się, nie wiem, dalibóg, o co; potem podtrzymywałem drogiego Canillaca; sam zaś wyniosłem z tych utarczek kresę przez nos, dotąd jeszcze widoczną.	To ja postaram się panu przynieść. I świecę. Jeśli papo pozwoli. Proszę się nic nie bać, mój drogi panie, my pana na pewno nie damy	Nie! Nie upadnę ja tak łatwo. Jestem jeszcze królem. Cierpię wprawdzie, jak żaden król nie cierpiał; ale też używam, jak żaden król nie używał, wzniosłem się do najwyższej ludzkiej potęgi. Wszedłem w świat duchów, żyję z duchami, rozkazuję duchom. Dla mnie cała przeszłość jak obecna chwila. Przestrzeń tysiąca mil ogarniam jednym spojrzeniem. Dla mnie nie ma nic martwego w obrębie mojego królestwa. Położę rękę na głazie i czuję pod ręką bijące serce, drganie życia poczynającego się w łonie kobiety. Dotknę się ustami listka! Listek oddaje mi ogniste pocałowanie miłości; gałąź ściska mnie, jak dziecię, gdy je matka pieścigdy je matka pieści to mój dwór żywy, wszystko to żywe.	Znajdzie się tam dwóch obywateli jutro co porękę za ciebie złożą, ale choć ci lżéj będzie, stękaj tak i zawsze, bo nam tak potrzeba.	Ech! alboż kto zna wszystkie tragedie rozgrywające się poza kotarą małżeńską, której publiczność nie uchyla nigdy... Ja nie uważam sprawiedliwości ludzkiej za powołaną, aby sądzić zbrodnie między małżonkami; ma do tego wszelkie prawo z punktu policyjnego, ale w swoich pretensjach do sprawiedliwości działa tu zupełnie po omacku.	Cioteczko! niech się ciocia uspokoi.	Ja panią pomszczę Przesiądźmy się we dwoje do tamtego powozu.	Nudzi mnie przyznaję, czepia się mnie, żarcikami swojemi dojada...	Panno Tunko zapewne domyśla się pani, dlaczego ojciec... Z jakim zamiarem...	Nie należę do fanatyków formy dla formy, tak jak nie snobowałbym się w poezji na wyrafinowane rymy bardzo mało ludzka	Na wyspach Iles des Pins misjonarze wywołali gwałtowny protest, żądając, ażeby dziewczęta przywdziały opaski. Polinezyjki, które usiłowano jako tako przyodziać, rozbierały się dla najbłahszych powodów. Uczucia wstydliwości nie zna wcale całe królestwo zwierzęce i ani jedno ze społeczeństw pierwotnych ludzkich.	Wio, czarna kobyło! To moja pierwsza jazda z pocztą. Tomasz musiał dzisiaj okopywać buraki, więc poprosił mnie, żebym pojechała. Więc usiadłam, przekąsiłam coś niecoś na stojąco i ruszyłam w drogę. Podoba mi się to. Trochę to co prawda nudne. Przez część drogi siedzę i myślę, a przez resztę siedzę tylko. Wio, czarna kobyło! Muszę wcześnie wrócić do domu. Tomasz czuje się okropnie samotny, gdy mnie nie ma. Wie pani, jesteśmy dopiero niedawno po ślubie.	Sid! Ani słowa nie dam na niego powiedzieć, teraz, kiedy go utraciliśmy! Bóg weźmie go już w swoją opiekę, nie martw się o to, mój drogi! Och, droga pani Harper, nie potrafię się pogodzić z tą stratą, nie wiem, jak ja to przeżyję! To był kochany chłopak, choć nieraz porządnie mi dokuczył.	Chyba do was się ta przypowiastka nie stosuje? Macie kobietę zdrową, pracowitą, spokojną; dobytek piękny, dzieci.	Dziękuję, nie spieszy mi się.	Jeżeli my znaleźliśmy ziemię naszą, ojców naszych, wołał ślepiec, przez miłość dla tej ziemi i dla nas, uwolnijcie trzeciego. Szmer jakiś niezadowolenia powstał pomiędzy ludem. Lud chciał objaty bogom, a jakkolwiek podzielał radość z odzyskanych synów Tubingasowej rodziny, pragnął obiecanej uroczystości, a z czterech krzyżackich jeńców wybranych na objatę ten jeden już tylko pozostał. Bernard jednak nie zważał na wznoszące się szmery, wołając:	Milczeć! Ja się nigdy nie mylę. Nie zapominaj się. Czy masz drugi egzemplarz?	Wątpię, żeby z nieco upartym a sierdzistym starcem już się co dało uczynić	Dobek! chlapiesz od rana, a na próbie nic cię nie słyszę, suflujesz pod psem!...	Och, narobili strasznie dużo plotek, ale w gruncie rzeczy nie są tacy źli. Pani Verdurin była zawsze bardzo miła dla mnie. A przytem nie można się wiecznie gniewać ze wszystkimi. Mają wady, ale któż ich nie ma.	Wymówkami? O, mój ty drogi, jedyny! To nie wymówki, tyś na nie nigdy, niczym nie zasłużył, i tak cię kocham, że nie wymawiałabym ci nic, nigdy. Nigdy ci ostrego nie powiedziałam słówka? Prawda, Doady? To, i to, że ładną byłam lub że ci się ładną zdawałam, jest całą mą zasługą... Doady! Czy tam na dole beze mnie bardzo, ale to bardzo samotnie?	Czy sądzisz że sześć listów pochodzących od rodziny Bastablów nie będzie wyglądało trochę... trochę...	No, to o dziewiątej na rogu Skolimowskiej za pół godziny. A tu masz maskę.	Mój Starżów leży obok majątków kuzyna; jest to złote jabłko, ale... że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa... Pan wie, jaką konkurencję robi nam Ameryka?... Muszę wtrącić, że Starżów był w posiadaniu naszym lat czterysta.	W takim razie zamierzasz walczyć z jaguarem za pomocą noża?	Więc znajdź mi kupca: dam ci dziesięć procent od zysków.	Ach, tak, drogi panie Cardot; otóż, doprowadziwszy go do tych lat, nie garbatym ani kaleką, zdrowym na duchu i ciele, poświęciwszy wszystko, aby jemu dać wychowanie, byłoby bardzo ciężko nie ujrzeć go na drodze do kariery.	Jak to nie chce mieszkać? Dlaczego?	Nie, panie nie tylko nie za granicą, ale nawet ani w szkołach publicznych; wiek dziecinny i pacholęcy przepędziłem w domu mojego ojca. czy, czy też. nie zna francuskiego języka.	Tak! Jedzie i na bardzo długo. Nie wróci teraz aż jesienią albo zimą. Będzie podróżował po obcych krajach. Zawsze tak robi.	Że jest takim, jak jest. Że nie łączy mnie z nim nic. Ani przekonania, ani upodobania, ani usposobienie. Sądziłem, że pani to wyczuje... Ale widocznie... widocznie mnie pani nie chce, nie umie, nie może wyczuć.	Aj! cóż to tobie hołubeczku moja! Czy nie słaba ty!	Istotnie istotnie, to bardzo dziwne!	Na, masz Jedz! Zatkaj kałdun i idź do tych przechrztów na Sienną. Jak długo mecenas Czerniatyński ma wołać szanownego majstra do kanapy? Wołać, prosić. Tym staniem w oknie chleba nie wymodlisz u nikogo, Jakow.	Spędza dzień z żoną tego pana, który nas powitał.	A czy miała wtedy jaki pierścień na ręku? nie uważałaś pani?	A ty, człowieku, masz tylko jedno wiedzieć	Ależ owszem to był Prosper, brat ogrodnika pani Bouilleboeuf...	Czy znów nam terror zagraża?	E no, kaszel troszeczkę... bo tak należy, po zakonupo zakonu (z ros.)	Ej, kto wie, czy ci naprawdę Bukacki nie poddał jakiej myśli?	Janie, to służba publiczna!	Masz jeszcze ochotę życie swoje ważyć dla mnie?	Na młodych to spada, Ci też w ślady rodziców wstępować będą.	Na wszystkich winnych! Na Toporczykach, na Bolesławie, na Leszku! nie przebaczę nikomu...	Nie mam żadnych posad. Wszystko zajęte.	Nie przychodzę w sprawie materiałów.	Nie unicestwiłem, zaledwie popsułem. Sprężynkę filutkę zdołałem zoczkować i z drucikami elektrycznych prądów nieco skombinować. Prawie, że nie byłem na miejscu zdarzenia.	Niewinna próba skokietowania wybuchu żywiołu, który jest obcy miliarderowi	Tak sądzicie?	Tak.	To będzie pan głodny.	To jednak dziwne! Przeszukałem starannie cały pokój przed śniadaniem...	To szczątek twego cygara.	To umrzesz tu	W ogóle nie wiem, o co właściwie chodzi.	Wcale nie!	Władco! Szczęśliwy jestem, jeżeli sprawiłem ci, wielki panie, radość, lecz nie wiem...	Zaspałem, psiachmać Już biały dzień, a wy śpita. Kuba niech brony szykuje, siać pojedziem	Zrobię wszystko, by uniknąć niepożądanego pieprzyku sensacji.		A zatem w drogę.	Chodźcie, kamraci Myślę, że mamy chwilę na pogawędkę.	Co mnie waćpan tam powiadasz!	Czy jesteście oczekiwani?	Czy twoje niania była... była też Rzymianką?	Dobrze	Dziękuję cioci. Podobno nasz czarodziej niezdrów? Wyprawiłam Clarka, żeby go odwiedził.	Ile dostajesz marmelady na kartki?	Ja jemu je watuję pieniędzmi. Ja mu dobrze płacę.	Jacy wy wszyscy jesteście nieznośni!	Jegomość znasz pana Sapiehę?	Jeszcze sto razy więcej niż przedtem.	Kiedyż ślub?	Mamy pieniądze	Miałeś waszmość zawrót głowy?	Na rozkazy waszej królewskiej mości!	Pan tutaj! wracasz pan do Europy?	Powiedzże prosto!	Przyroda.	Rzeczywiście	Rzeknij matka co ostało, bo wielmożnemu panu spieszno.	Ręczę ci że z tym będą szczęśliwi.	Syna?!	Trzeba otworzyć okno	Tu mówi lokaj pani hrabiny Symienieckiej. Jaśnie panienka poleciła prosić pana dyrektora, żeby był łaskaw przyjść dzisiaj o piątej.	W Warszawie	Walczyć z moją Dystrybucją...	Więc i pan profesor przeciw mnie?...	„Kiedy kochasz, padaj do nóg”
I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się za ciebie modlił, ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra	Czy bym tak zrobił, gdybym nie wierzył, mój Ohio?	Czy pani z Warszawy?	Cóż, czy trafiono panu do gustu?	Dobrze, mój kochany, ale tymczasem upada interes do życia. Myślisz, że mnie to obchodzi dzisiaj, tak jak dawniej, czy będę zdrów, czy chory, bogaty lub goły? Czczo mi się robi na samą myśl o przyszłości. Ty jesteś ustalony i związany z życiem, ale co ja? Ot, był widok, i już go niema. Przecie to ogromnie zniechęca!	I czemuż ty się tam wybierasz? Czy ci już źle na Ziemi?	Masz słuszność. Wypada nam, na wszelki wypadek, dotrzeć do samego Orleanu.	To tak jak ja... Czy myślisz i o Joasi?...	Ładne masz suknie?	A chwaliłaś się waćpanna swoją siłą! Ale cicho no! cicho! Jak mi Bóg miły, tak słyszę szczekanie psów. Tak jest, to psipsi	A co, pewno przenocujesz tutaj w czworakach?	A cóż tam znowu w tym tak bardzo smutnego? Jedno wiesz sam, że ja tu w Źwierniku nie posiadam jeszcze u żadnej osoby takiego zaufania, żebym mógł liczyć na pewno, że się co dowiem, a po wtóre znów ja ci powiem, że od wczoraj do dzisiaj jeszcze żadna klamka nie zaskoczyła, a com mógł uczynić wczoraj, to potrafię i dzisiaj.	A jeżeli ja każę?...	A więc trzeba się pogodzić z losem.	A więc zaczekajmy.	A zresztą, kończyła pani Teresa, czyliż przyzwoitem jest, aby mężatka chodziła po mieście z wizytami bez męża!	Ach, Boże wielki!	Amelię!	Ano darmo, musimy się uwinąć w ostatniej chwili, gdy jeszcze wszystko śpi, nijakiego ruchu na podworcachpodworzec (daw.)	Ano, pojutrze zostaną na bruku. Jam się do tego nie przyczynił, bom pięć lat nie widział procentu.	Ba myślałem o tym i ja.	Bo... bo... tam ktoś jest.	Bóg ci zapłać za intencje, ale tak prędko nie potrzeba. Nie pojedziesz też na długo, bo w czasie elekcji, jeśli tylko pokój będzie, tu mi będziesz potrzebny, w Warszawie. Słyszałeś o kandydatach? Co też się między szlachtą mówi?	Będzie dzisiaj.	Chyba że ten właściciel dostał się do niewoli piratów...	Ciiiicho! Mam wrażenie, że nas ktoś podsłuchuje.	Co chcesz. Bawić się chcę.	Co się pan mnie czepiasz?	Czemu nie wezwiesz mego lekarza z Kielc, jak cię prosiłem?	Cóż zaprzestraszające obrazy, kreślisz, mój Ojcze i dlaczego mnie niemi chcesz zatrwożyć?	Daję słowo, będę milczał.	Do widzenia, zapominajko moja.	Dobranoc panu naczelnikowi.	E... gadanie. Panna Pita wstąpi, jak dorośnie, co?	Et, bredzisz. Pewnieś krwią i potem zebrał pieniądze.	Filipo Gordon! Nigdy nie przypuszczałam, że jesteś tak zupełnie pozbawiona uczucia. Jak możesz mówić, że byłabyś rada, gdybyś mogła złamać komuś serce!	I ty pamiętaj.	Ja cię zaraz uspokoję, cyrkowcze	Jak to pogodzi ojciec, spełniając obydwie czynności	Jaki ojciec dobry, jaki dobry!	Jakże tam z kaucją, zapłacicie?	Jedź sama zaraz, przyjadę po ciebie wieczorem, dobrze?	Jest. Odbili ją.	Joasiu!	K	Kiedy indziej odpowiem. Przecie będziesz mnie waćpan odwiedzał?	Kilka godzin? Nie, nie! Najwyżej na godzinę.	Komuż to?... I za co?...	Kto?!	Mnie, tatku?	Moi przyjaciele nie trzeba tracić nadziei. Znajdujemy się wprawdzie w nie najlepszych warunkach, ależ czekajmy, aż sobie będziemy mogli wyrobić opinię o dowódcy i załodze tego statku.	Musisz być tu, bo tu możesz się przydać.	Mówiłeś, że Sybilla Vane jest dla ciebie ucieleśnieniem wszystkich bohaterek poezji postać z dramatu Szekspira Otello, córka weneckiego senatora, uduszona przez swojego chorobliwie zazdrosnego męża., następnego OfeliąOfelia	Ne, aš nieko nežinau ką tamsta nori man pasakyti? Urbonienė piktom akim žvilgtelėjo į Petrienę. Valandėlę tylėjo. Jai tartum saldu buvo turėti svetimą paslaptį, lepintis jąja ir kankinti jauną moteriškę. Tik neilgai galėjo iškentėti nepasakius...	Nie buczbuczeć (gw.)	Nie gadaj mi o tym łajdaku Wczoraj przysiągłem sobie, że noga moja u niego nie postanie...	Nie rozumiemy się	Nie żądam niczego. Ale wolno mi oczekiwać od ciebie otwartości.	Niesprawiedliwy jesteś! Nazwałem ją, jak na to zasługuje, bo takie właśnie imię powinno do niej przylgnąć!	No dobrze, w takim razie do Glasgow, jeżeli tak wam na tym zależy Przynajmniej będziemy mogli z was się naśmiać.	No, ale ten twój Gajkoś! Ja bym go, szelmę, pierwszego przypiekać kazał. Jeżeli to prawda, co on tam moim Wickom rozpowiada...	No, może pan wrócić sam, zastawialiśmy ją panu dosyć razy	O Jergutėliau! O kaipgi aš čia palikčiau su vaikais, neduok Dieve, į tokį kelią išleidus!	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Ostrzegam cię! Zaraz ugryzę cię w nos! Myślisz, że skoro Doktor cię przed nami chroni, możesz gadać, co ci ślina na język przyniesie!	Ot, jedna z historyjek, które mi obmierziły czytanie dzienników, pełnych tego zawsze.	Ot, jest!	Pamiętasz, com ci kiedyś mówił, że sprawy o zwalenie testamentów prawie zawsze się wygrywa dlatego, że atak jest zwykle energiczniejszy, niż obrona, że na zwaleniu zwykle osobiście komuś zależy, a na utrzymaniu, nie. Na świecie do wszystkiego można się przyczepić, bo choć co jest zgodne z duchem prawa, zawsze niemal, w mniejszym lub większym stopniu, nie czyni zadość jego literze, a sądy muszą trzymać się litery.	Pan nie zmniejsza produkcji?	Pani Starzyńska bardzo już wszystko pamiętająca A taki koniec, że ten Ładyś, złodziej, na wszelki kłosek, na wszelką trawinkę cudzą przymiera z chciwości.	Panie d’Avrigny! Nie potrafię wyrazić tego, co się w tej chwili we mnie dzieje: bo ogarnia mnie groza, boleść i szaleństwo zarazem.	Pocałunek rzekła Ludka, składając na chudym policzku matki wdzięczny pocałunek, droższy dla niej niż gdyby jej przywróciła różową krągłość młodości.	Poczekasz rok... dwa?...	Potem. Wytłumaczę na Korsyce.	Poznałem wczoraj u państwa tego Zawiłowskiego. Ogromnie miły chłopak. I to po prostu genialny łeb. Dość na niego spojrzeć. Co to za profil, z tem kobiecem czołem i z tą zuchwałą szczęką. Ma za długie piszczele i kolana musi mieć grubo wiązane, ale głowa pyszna!	Przeżył pan kiedyś katastrofę statku?	Przyjeżdżajcie! Radzi będziem! Wiśta!	Rozkazuj, panie	Rycerze najznamienitsi, którzy to widzieli, nuż błagać miłościwego pana, coby swej drogocennej osoby nie narażał, a życie dla dobra ojczyzny szanował. Zmarszczył brwi, gniewny srodze, i umilkli wszyscy. Rozpoczęła się wielka bitwa, okropna rzeź. Turcy ustawili swe wojska w półkole, na podobieństwo księżyca, bo ten od nich wielkiej czci doznawadoznawa dziś popr. forma N. lm: z Turkami. jednegom ino pilnował, a to, coby moje strzały nie chybiały celu. Tego zgiełku, wrzasku, jęków, łomotu kopii uderzających o pancerze, tętentu i rżenia koni, tego zamieszania straszliwego, na które wspomnieć niepodobna, bo się w głowie zawraca i wszelkie myślenie ustaje, tego wam nie wypowiem, a choćbym nawet zdolił, gadać o tym nie chcę.	Schowaj koncepta na lepszą porę. Litka jest bardzo zagrożona.	Spytaj się pan o to życia.	Tak jest, przejście podziemne, które nazwałem Arabian Tunnel. Zaczyna się ono pod Suezem a kończy w Zatoce Peluzyjskiej.	Tak z początku widać było, że pannie Koralii coś przeszkadza; ale od końcowych scen drugiego aktu była wprost bajeczna. Ma połowę zasługi w pańskim powodzeniu.	Tedy będę szczery. Wie pan, profesorze, ile żywię dla pana czci, pietyzmu, wdzięczności. Jednak obiektywnie rzecz biorąc, nie można tym panom odmówić racji, gdy twierdzą, że stanowczo pan profesor jest przemęczony i że konsekwencje tego przemęczenia w bardzo niekorzystny sposób odbijają się na lecznicy. Pan profesor ostatnio rzadko i sporadycznie wgląda w to, co tu się dzieje. A tu źle się dzieje. Wśród personelu panuje podniecenie, nie ustają intrygi, plotki, wygryzania się wzajemne. Słowem, rozprzężenie. Do kierowania tak dużą instytucją, sam pan to przyzna, trzeba mocnej i pewnej ręki, silnych nerwów, no i niemal ustawicznej obecności na stanowisku. Ja wiem, że tym, co mówię, sprawiam panu profesorowi przykrość, ale skoro zostałem zapytany, wolę sprawę postawić otwarcie.	To jest blaga wprost genialna, jako pomysł; na nią możesz nawet naciągnąć jeszcze nie tylko swoje siostry, ale i swoją matkę; opatentuj ten pomysł i wyzyskaj...	To jest przede wszystkim goła scena.	To możliwe. Istotnie, myślałem o panu, ale muszę się przyznać, że prąd, którego byłem przewodnikiem, działał niezależnie od mojej woli.	To niewinni ludzie, panie	To znaczy, łaskawy panie, że pan widzi tyleż różnicy między mną rzeczywistą a mną widzianą oczami tego sympatycznego młodzieńca co między zeschłą gałązką a diamentową agretką, jaką ofiarowali mi górnicy?	Trochę...	Tylko mi pani tego nie mów, panno Magdaleno.	Uściskajże majora!... podziękuj!...	W takim razie nie mamy po co dłużej zwlekać. Natychmiast jadę do ministerstwa i składam raport.	Wie. Ojciec jej powiedział i ja się z nią rozmówiłem.	Wiem, ojcze.	Więc wasze kobiety... oddają się tym potworom?	Więc woda ma też swoje widmo astralne?	Za zdrowie króla, proszę pana; chciałem łyknąć właśnie małą szklaneczkę, lecz Fourreau mi przeszkodził, mówiąc, że mnie wołają...	Zresztą muszę pozwolić koniom, aby wytchnęły.	Żeby też jedna z was miała tak śliczne włosy, jak ta dziewczynka, która siedzi przed nami.
Łatwo zgodziłabym się z panem d’Anville wielce prawdopodobnym jest, że trzeba nie mniej niż księżniczki takiej jak wy, pani, aby kazać wzgardzić królową angielską.	Tak Dlaczego zrobiła pani to zestawienie?	Czy nie należałoby przede wszystkim pozbyć się małżonków Barrymore?	Pani u Joasi?... I cóż ona?...	Niestety! jedno tylko jest w mocy mojej: żałować panią, jeżeli dowiedziesz, że jesteś ofiarą przemocy. Jesteś chrześcijanką, jednej ze mną religji; czuję pociąg do ciebie, ja, który dotąd kochałem tylko mego dobroczyńcę; ja, który w życiu napotykałem jedynie zdrajców bezbożnych. Lecz ty pani, tak piękna, tak napozór czysta, skoro lord de Winter prześladował cię tak okrutnie, musiałaś chyba spełnić niesłychane zbrodnie!	A jeśli Polacy się oprą temu wyborowi tem lepiej, zerwiemy Unią. Nie przyniosła ona nam korzyści żadnych a straciliśmy na niej wiele.	Na Boga żywego i jego rany, uczyńmy wycieczkę! Ludzi narżniemy, działa pozagważdżamy. Oni się tam niczego nie spodziewają.	Zanim się urodził, pragnęłam dziewczynki, żebym ją mogła nazwać Anią Ale teraz, gdy mam tego małego Alfreda, nie zamieniłabym go na milion dziewczynek.	Co za pomysł! Ma on swoje zasady, do których zapewne doszedł pracą duchową, a że się z nami nie zgadza, to cóż tu mają do roboty Anglicy?	Czy naprawdę zechcesz wyjść za mnie, jeśli nie zginę?	Dobry człowieku, bij, wal, zabijaj i morduj wszystkich królów i książąt świata; tęp ich zdradą, trucizną lub inaczej, ile ci się spodoba; wybieraj z gniazd anioły niebieskie: za wszystko dostaniesz odpust u Papagosa. Ale tych świętych ptaków nie tykaj, jeżeli ci miłe życie, mienie, bezpieczeństwo tak twoje, jak twoich krewnych i przyjaciół, żywych i umarłych: jeszcze tych, którzy się po nich porodzą, dosięgnie pomsta i nieszczęście. Spójrz dobrze na tę miskę.	Roztropnie gadał. Zaraz od pierwszego słowa widno było, że człek dorzeczny, niegłupi. Trochęśmy się nawet przemówiliprzemówić się (daw.)	Ja tobie powiem, dlaczego. Tobie siostrę moją stryjeczną, Lijkę, przyrzekli. To dobra i rozumna dziewczyna. Ona edukacji żadnej nie ma, ale chciała zawsze ją mieć i bardzo ucieszyła się, jak jej powiedzieli, że ona edukowanego męża będzie miała. Ty z nią ożenisz się, a jak ożenisz się, to poproś wielkich urzędników, żeby tobie w Szybowie pozwolili szkołę dla Żydów urządzić, taką szkołę, w której by nie tylko ToryTora (hebr.: nauka, prawo)	Bardzo się dobrze stało! PaństwoWyspa pańska stałaby się jaskinią bandytów i wisielców, gdzie zbrodniarze ferowaliby wyroki na niewinnych, o ile by się tam w ogóle zaplątał który.	Ale cóżto tam za dobry interes? Dacie mi robotę przy łuczywie u pana podsędka, czy dziegieć u pana Romualda? hę?	Ba! Trzeba mu było powiedzieć, żeby się do pana Longina do Zamościa udał. Ten by go dopiero poczęstował pieprzem z imbieremimbier	Jeżeli tak zacny i moralny człowiek jak pan Rokowicz opowiada takie rzeczy o pannie Wandzie, to już z pewnością musi to być prawdą. Spodziewam się, że odtąd żadna z nas nie przypuści panny Wandy do towarzystwa swych córek!	Oszalałaś?... Ja nigdy nie kładę się, bo może mnie krew zadusić...	Siostrzyczko kochana! czegoś się na rączce oparła tak smutna i nie nucisz pieśni?	Tak? W moim domu! Ben, biegnij z pomocą Harry’emu, to był jeden z tych szachrajów! Morgan, czy to ty z nim piłeś? Chodź no tu!	Wykorzystamy to, które znajduje się na zdobytym przez nas stanowisku. Do ataku!	Czy to pan Rafael de Valentin?	I byłbyś się pan pomylił, jak sam widzisz.	Kiedy go się spodziewacie?	Która aktorka filmowa najbardziej się panu podoba?	Obawiam się wejść; mniemałem, że po takich trudach dawno spoczywacie, miłościwy panie. Dopiero ujrzawszy światło, ważyłem się wstąpić.	Oby nam się szczęśliwie do domu wróciło!	Tak, ma pan słuszność, on chodził z tym dziadem. Znam nawet tego ślepca. Nazywa się Pew.	W tym pokoju czy w tamtym?	Za tą się nie macie co tak ujmować krzywda się jej nie dzieje. Królowi wstręt czyniła, posadzili ją na zamku w Żarnowcu, i żyje sobie jak królowa, tyle tylko, że męża nie widzi...	Nie dziwota, jenojeno (daw., gw.) mnie. zastanawia, że się za nijakim poratunkiem jeszcze nie rozglądasz.	Powiada się Tatarem litewskim, ale to dziw, że go żaden z Tatarów litewskich poprzednio nie znał, choć właśnie w ich chorągwi służy. Ex quoex quo (łac.) posłuch, szacunek. nie ma	To nie duch, ino zwierz! Albo żywy człek zaklęty... duchy się tak po dniu nie snują...	No, cóż tam jest?...	A ja ci mówię, że nie odda. Mnie winien cztery centy już więcej niż rok. Od Stanleya pożyczył, od Gilla, od Smitha, od dziewczynek pożycza. Jeszcze coś o nim wiem, tylko nie chcę mówić.	Ale teraz nie masz rozkazu?	Boże ci dopomóż. Nie trać ducha!	No, to zamiast tu pleśnieć, chodźmy do niej. Będziesz słyszał wyraźniej.	Tak tylko... bo to ciekawe. Chętnie usłyszelibyśmy od pana coś więcej.	Tak. Pan kardynał widocznie śledzi ją i prześladuje więcej, niż kiedykolwiek. Nie może jej przebaczyć historji z sarabandą. Pan zna tę historję?	W Orszańskiem? Kominy przy niej naszymi orszańskimi pannami zatykać!... Do stu piorunów! Nie masz takiej drugiej na świecie!	Zanućmy mu coś z Martycoś z Marty	Ćśś, nie mów pan nic, panie Teofilu, nam słu­chać nawet takich rzeczy nie wolno.	Chyba nie	Co tam?	Czemu? rozmowa nasza jest przecie pobożna, drogi Planchecie, nikt by jej nie mógł nic zarzucić.	Cóż ten Waligóra tu zamyśla?	Dajże spokój Chyba w tych rzeczach nie masz ani o odrobinę więcej wprawy ode mnie.	Ha, no to idź pan.	I cóż?	Jesteś zazdrosny?	Mamy zamiar, kapitanie ofiarować ją Stanom Zjednoczonym i założyć na niej bazę dla naszej marynarki, bardzo dogodnie położoną w tej części Pacyfiku.	Nie ma złego, coby na dobre nie wyszło.	Nie powinienem. Tu powietrze pełne zarazków. Już i to mnie przejmuje obawą, że ty wciąż nim oddychasz. Dla jej młodziutkich płuc to trucizna.	Rzecz bardzo interesująca, trzeba zobaczyć! Widzi pan, nie proszę wcale, byś mi pan dał do ręki te papiery. Mógłbyś pan sądzić, że je chcę zniszczyć.	To znaczy, że chciałbym zadać kilka pytań, jeśli mi pan da czas na to.	Więc to jeszcze dziecko... Niechże Nasibu da ci dla niej herbaty, ryżu, kawy i wina... Bierz, co chcesz z zapasów, a jutro przyjeżdżaj po nowe.	A co ty o tym myślisz?	A kogożeście państwo obmawiali?	A skąd jedziecie?	Ach, mój panie!...	Ależ bywają niekiedy pomiędzy nimi ludzie nieźli i dobrzy....	Ba, a gdybym na cześć i na włócznię św. Jerzegośw. Jerzy	Boli cię, Campbell? Co? Boli?	Bóg trójcę lubi!	Dawno tu siedzisz?	Dlaczego?	Dokąd?	Dyć to ja, Agata!	Dzielny chłopiec!	Dziwny naród te Niemce On taki mądry, a jeździ wózkiem niby dziad.	Finlandczyk tęskni za swemi bagnami, a Eskimos za swoim śniegiem!	Gdybym, o Indro, tak jak Ty	Gród że to tak mocny? zapytał Mnich.	Głupstwoś pan zrobił!	I to Jungingen, Jungingen	Inna pies, a inna człowiekinna pies, a inna człowiek (daw.)	Jeszcze chwilę, proszę o rękę.	Jutro ruszam na Podlasie, a za tydzień uderzę na Sapiehę.	Kto nią dowodzi?	Marysia.	Moje pieniądze!	Mój drogi chłopcze musisz iść z nami.	Mówić będę, i wierz mi że wszelkich dołożę starań.	Nakładaj przynętę, Harve	O nic, tak sobie pytałem.	Obyczaje, Święto, Śpiew odparł Kret z pewną dumą.	Och, Wasza Miłości, może by: zbrodnicza tępota i perwersyjna złośliwość wiadomych kół...	Owszem, bardzo chętnie.	Pana Andrzeja by im na przywódcę dać!	Pokora, Fałsz, Pycha, Maska, Ambicja, Świętoszek rzekłem, długie przerywając milczenie	Sługa zapytał Maćko.	Tak. Wszystkie.	To Waładynka!	To prawda... w każdym razie, gdy szły na ludzi, zawsze tak samo bębniły na własnych piersiach jak te diabły pana Ryszarda. Aha, i jeszcze budowały domy na drzewach!	Wasi rodzice i moja mama	Wypowiedziałaś, moja droga, istotną prawdę Dawniej szukano więcej w okolicy serca, a mniej w okolicy kieszeni. Pieniądze są dobre, bez wątpienia, ale uczucie lepsze.	Wyzdrowiałem.	Żegnaj, panie gospodarzu!	„Trytony obsypują perłami białą Lily!” „Hołd królestwa Posejdona!”, „Nowa Afrodyta!”.
Nieprawda! Pan Nikodem nie jest chamem. Dość miałam dowodów jego subtelności. Jeżeli zaś jest brusquebrusque (fr.) prostota, zwł. nadmierna. natury...	Nie, panie Cardot Niestety! Nie wie pan nic o cierpieniach matki, która od siedmiu lat zmuszona jest czerpać dla syna sześćset franków z tysiąca ośmiuset mężowskiej pensyjki... Tak, proszę pana, oto cały nasz majątek. Toteż co ja mogę uczynić dla mego Oskara? Pan Clapart tak nienawidzi tego biednego chłopca, że niepodobna mi go trzymać w domu. Biedna kobieta, sama na świecie, czy nie powinna w tym położeniu przyjść się poradzić jedynego krewnego, jakiego jej syn ma na ziemi?	Nu, przecież nie w bańce, tylko w ziemi! Są objawy i mogę kupić tamte tereny i zrobić na tem miljony, ale bez pańskiej pomocy i decyzji grosza nie wyłożę. Musisz pan, panie mistrzu, zabrać swoją tę maszynkę.	Zgadujesz, że pomyślałem o tem. Zrobię to jedynie pod wyraźnym warunkiem, żeby nikt o tem nie wiedział. Ślicznie dziękuję, nie mam ochoty, żebyśmy awansowali na dobroczyńców rodzaju ludzkiego. Żadnej filantropji! Możnaby poprostu powiedzieć, że mu to zapisała księżna Szerbatow.	A nie mogłabyś to przychodzić do naszego ogrodu?... Wreszcie może tamten spokojny kącik i bliskość zakonnic korzystniej wpływają na ciebie, biedaczko... O, ja wiem, co znaczy niepewność!...	A ona sama może za kilka dni nie mieć dachu nad głową, chyba że ja... Co wy na to? Czy powinienem utrzymać dach nad jej głową? Czy powinienem spróbować... i wraz z nią ocalić wszystkich blancos?	Nikt mi nie powiedział Ale skoro tak dobrze znasz wszystkie szczegóły, musiałeś pan chyba być tego świadkiem.	O, ale nie mylmy pojęć. Kocham wszystkich, tak jak Bóg nakazuje kochać bliźniego, to znaczy po chrześcijańsku; a nienawidzę tylko kilku osób. Ale wracając do pana Franza, mówi pan, że przyjeżdża?	Ten numer „Quotidienne” nie jest może zbyt zabawny, ale jeśli pan margrabia pozwoli, jutro rano będę miał zaszczyt powtórzyć go w całości.	Mój kochany Dżeku, już nie gniewaj się na mnie. Już nigdy twojej skrzynki nie otworzę.	Dobre postanowienia to bezcelowe wysiłki przezwyciężenia praw naukowych. Ich źródłem jest czysta próżność. Ich wynikiem jest bezwzględne nic. Niekiedy dostarczają nam owych rozkosznych, bezpłodnych wzruszeń, posiadających niejaki urok dla ludzi słabych. To wszystko, co można o nich powiedzieć. Są to po prostu czeki wystawione na bank, w którym nie mamy rachunku.	Nie wie pan, że kobiety miewają kaprysy?	No, to sobie z głodu umieraj, kiedyś taki pyszny pan. Przecież miarkować możesz że ja cię do kradzieży ani do rozboju, ani do przemycania namawiać nie myślę...	Och... och... och! Ja nie mam wcale ma-mu-si!...	Pani, ja jestem bez winy: mało dziesięć razy przypominałam mamusi o pani, ale rzekła tylko: „Pani de La Pommeraye... nikt, nikt, moja córko, nie pamięta już o nas”.	Staś... Pan Wokulski pisze mi, że wojny nie będzie.	Tańcuj więc całą noc dzisiaj, upij się na frasunek, a jutro jedź i niechaj tu noga twoja więcej nie postoi w Źwierniku.	Więc po ojcu. Też mu dzięki Bogu niczego nie brakowało. Jak można, będąc uczciwym człowiekiem z dobrej rodziny wykładać ontologię! Pytam, jak można?! Co?	A kiedy prawda, moja Niteczko, a co prawda, to prawda... Rok temu... Nie! dwa lata temu... Jak to ten czas leci...	A nie umrze?	Bo tu nie o żarty chodzi, lecz o miljony. O miljony nietylko dla mnie, ale i dla pana.	Daj spokój Moryc. Nam potrzeba teraz gotówki, nie pocałunków.	Dlaczegóż taki awans gwałtowny? W Warszawie marnej roli subretki nie chcieliście mi dawać. Doprawdy, że spotyka mnie zaszczyt niezasłużony.	Jeśli ci pilno iść spać, to nie zatrzymuję!	Już ja, keine gadanie, wiem, że nie inną, jeno tą.	Mówię, że nie mogłabym ciebie sądzić	Nie każdy jest świnia, choć bywa bez chleba.	Nie mogłam Widzi pani, Aniu, zawsze go bardzo lubiłam. Mógł stale przychodzić albo nie przychodzić, gdyż nigdy nie było nikogo innego, kogo bym chciała. Więc to nie grało roli.	Nie złączyłem się z Grabcem. Nie wiem, czy umiałbym władzę wykonywać. Żal mi świata mojego, w którym żyję codziennie. Ale...	Nie.	Nie.	Stasiu, serce moje! Stasiu, ty nie masz nic do stracenia, ty nie masz żony. Dam ci tysiąc guldenów, jeżeli wysadzisz ten ohydny pomnik w powietrze. Czem chcesz. Bo ja nie mogę. Więzienie...	Słyszałem już o tym Downar ma mieć kawalerskie mieszkanie, gdzie odprawia orgie. Panie w to nie wierzą, ja owszem! Żebym miał taką Downarową za żonę, miałbym nie jedno, ale trzy kawalerskie mieszkania i do domu wcale bym nie zaglądał.	Więc to nie ty, Nabie, przyniosłeś tutaj swojego pana?	Zrobisz sobie jak zechcesz, bo mnie słuchać nie masz zwyczaju, odezwała się Lassy, lecz od pierwszej kasztelanowej wątpię, byś się wykręcić mogła. Wpadłaś jej w oko. Najmilsza z niewiast... ale lubi młode towarzystwo, a byłaś takim ładnym chłopcem, że się jej gustowi nie dziwię.	Co się tyczy głodowania na ulicy to może by ów głód był mniej dokuczliwy, niż ten, który cierpiała na poddaszu w domu pani.	Dziękuję. Na myśl, że jutro już nie będę cierpiał, spływa na mnie ukojenie.	Pan Lucjan Debray jest przyjacielem domu, piastuje stanowisko sekretarza przy ministrze spraw wewnętrznych. Co do mojej żony, utraciła ona swoje szlachectwo, wychodząc za mnie, pochodzi bowiem ze znakomitego rodu; z domu nazywa się de Servieres, a ożeniłem się z nią, gdy była wdową po pułkowniku markizie de Nargonne.	Całe miasto gada a zresztą niech obecny tu pan Szprot pana objaśni.	Czy tylko ten powód?...	I ty chcesz to zrobić na moich oczach, w moim domu?	Jedź, jak chcesz. Zdążymy na pociąg.	Któż ją wie! W żydowskie rupiecie padła iskra, może, z pozwoleniem, baba garnek z węglami nieostrożnie wysypawszy zarzewie, w budzie zamknęła.	Może to ktoś z oddziału gubernatora?	Na apopleksję? Trudno mi w to uwierzyć. Widziałem panią de Saint-Méran ze dwa razy w życiu, była malutka, szczuplutka i raczej nerwowa, niż sangwiniczka. Apopleksja z rozpaczy rzadko się zdarza u osób o posturze takiej, jak u pani de Saint-Méran.	Nijakim. Ino gdy dorosnę, pójdę na wojnę, łupu do dom przyniosę drogocennego pełne skrzynie.	Skończony rozdział Obecność winietki zmienia w zupełności moje pojęcie o autorze. Aby uzyskać za Cesarstwa winietki ryte na drzewie, autor musiał być radcą stanu albo panią Barthélemy-Hadot, nieboszczykiem Desforges lub Servin.	Tém gorzéj! tém gorzéj; król mógłby ją zobaczyć, a po zwiędłéj zawczasu twarzyczce Denhoffowéj, znowuby na nim mogła zrobić wrażenie.	Wiem, mówili mi o tym służący, którzy uciekli z tego domu. Wiem też, że ma na imię Valentine, modliłem się już za nią.	Wino zachowaj na wypadek choroby, musimy oszczędzać, moje dziecko. Trochę piwa wystarczy mi teraz.	Zostajesz pan u Bucholca?	A któż ona jest? kto? poczęła dopytywać.	A pewna to lokacjalokacja	A teraz do naczelnika.	A... bo moją matusię Tatarzy wzięli do niewoli, jak ja był jeszcze dzieciak.	Ach, ciężki krzyż zostawił mi wasz ojciec. Każde z was wzięło gotowe, a ja muszę myśleć za wszystkich. Interesa zastałam w opłakanym stanie, majątek bez kapitału i ciężary znaczne...	Ach, tak...	Ale co? Co w niej możecie przyganić?	Ażeby pioruny takie rządy, jak Boga...	Brawo! To wysoka szkoła.	Bywają dziedziny, niedostępne nawet dla najbystrzejszych i najdoświadczeńszych detektywów...	Co ci mam pozwolić?	Co tam armia!...	Co znów? Jakim sposobem?	Coś ty nagadał, Antoni, mojemu Wasilce? Niby względem tego leczenia.	Czy i to nawet, co się mnie dotyczy?	Daj spokój. Niebezpiecznie mówić, bo do tego będą należeli kapłani.	Dziękuję pani!	Gdzie znalazł?	Ho, ho, takeś się wystroiła! Gdzież to idziesz?	I co?	Jak się masz, Tomek...	Jak to, ja, rybak!?	Jesteś gotowy?	Już chyba pójdę	Już od czterech lat Dostałem się tu w rok po śmierci mego ojca. Ileż winienem za to wdzięczności! Ileż wdzięczności winienem panu Wickfieldowi za utrzymanie i udzielanie nauki. Przechodziło to środkiśrodki	Keinekeine (z niem.)	Mają stawiać groblę, a potem most nad Białką	Myśl sobie, co ci się podoba	No, ale czego to ma dowodzić?	No, sądzę, iż przede wszystkim z jednego pałacu Berlina. Biedaczysko schnie z zawiści.	Osiem	Panie! pozwól, abym ja pierwszy powinszował ci tego zaszczytu, jest to dla mnie prawdziwy zaszczyt powitać w panu championa nietylko Polski, ale następnie i świata całego. Panie... jakże to?..	Poczekaj	Przypomniałam sobie dzień mojej głodówki i dziewczynkę, którą wtedy widziałam.	Szkoda! sądziłem, że pani pójdzie się przejść. Nasi proponowali mi dziś spacer nocny, daleki...	Szto heto?	Słuchaj mnie, ukochana! Jestem dziś w dziwnym nastroju i chciałbym się zwierzyć! Czy wolno?	Ta, którą wczoraj chciałeś mi darować?	Tak napisano	Teraz mamy już własnych.	Trzysta diabłów zkąd się ona tak pięknie mówić nauczyła?	Wasza miłość co każą?	Wiesz ty że już po jedynastej?...	Więc to tedy jeno pozory?	Wszystko w porządku Skrępowany należycie.	Właśnie mi też to w głowie dziwak jesteś, Sancho, ale koniec końców, cóż powiada Juana?	Z pięćdziesiąt tysięcy talentów.	Z wami... on, ja, moi ludzie, czeladź. My, stare kmiecie, jesteśmy do swobody nawykłe, do ostatniej kropli krwi miru bronić będziemy. Kneź mir łamie, niech głowę da!	Zbankrutować znaczy dopuścić się czynu najbardziej hańbiącego ze wszystkich, które mogą zhańbić człowieka.
I ty wierzysz w takie głupstwa? To komediant! Miałem ja do czynienia z Niemcami: są to prawie zawsze ludzie uczciwi i otwarci; lecz gdy który zacznie szachrować pod płaszczykiem szczerości, to pewnie stokroć gorzej od innych cię oszuka. Mąż twój zwodzi ciebie. Widzi, że go przyparto do muru, udaje więc nieżywego i chce zasłonić się twoim imieniem, więcej niż swoim własnym. Chce on skorzystać z tej okoliczności, żeby się zabezpieczyć przed niedającymi się obliczyć z góry rezultatami swoich obrotów handlowych. Kręta z niego sztuka: równie jest chytry jak przewrotny. Ale nic z tego, nie pójdę ja na Pere-La-chaise z tym przekonaniem, że córki moje ze wszystkiego zostały wyzute. Znam się jeszcze trochę na interesach. Powiada, że kapitały jego włożone są w przedsiębiorstwa, dobrze! W takim razie musi posiadać weksle, rewersy, umowy pisemne! Niechże ci je pokaże i niech się z tobą rozliczy. Wtedy wybierzemy najkorzystniejsze spekulacje, poprowadzimy je na swoje ryzyko i będziemy mieli dokumentyna imię Delfiny Goriot małżonki barona de Nucingen, której majątek oddzielony jest od mężowskiego. Nie tacyśmy głupi, jak się jemu zdaje. Czy on sądzi, że ja pogodzę się z tą myślą, że ty możesz zostać bez majątku, bez kawałka chleba? Ja bym jej nie zniósł przez jeden dzień, przez noc jedną, nawet przez dwie godziny! Ja nie mógłbym żyć z tą myślą. Jak to! Jam pracował przez lat czterdzieści, zlewając się potem i dźwigając worki na własnych ramionach, jam sobie wszystkiego w życiu odmawiał dla was, anioły drogie, coście mi dodawały sił do każdej pracy; a dzisiaj mienie moje, życie moje całe miałoby pójść z dymem! O, ja bym umarł szalony rozpaczą! Nie, na wszystko, co jest świętego na ziemi i w niebie! my tę sprawę rozjaśnimy, sprawdzimy wszystkie księgi, kasę, przedsięwzięcia! Nie zasnę, nie położę się do łóżka, jeść nie będę, dopóki się nie przekonam, że fundusz twój jest cały i nienaruszony. Z łaski Boga masz separację majątkową, a pan Derville, adwokat twój, jest na szczęście człowiekiem uczciwym. Na Boga! Będziesz miała swój milionik, swoje pięćdziesiąt tysięcy liwrów dochodu aż do końca życia lub ja podniosę gwałt na cały Paryż. Ach! Ach! Udam się do izb, jeżeli trybunały nie wymierzą nam sprawiedliwości. Dotychczas sądziłem, żeś spokojna, że twój byt materialny zapewniony i myśl ta była mi pociechą w nieszczęściach, osłodą w cierpieniu. Mienie	A ja jestem generał Fabio Conti, szambelan Jego Wysokości najdostojniejszego księcia Parmy, i uważam za bardzo niewłaściwe, aby człowieka mego stanowiska ścigano jak złodzieja.	A co miały robić?	A czegóż ty chcesz? Rozumiem także, że mnie trochę kochają, więc żenię się i koniec.	A dokąd pójdziesz?	A ja!...	A jeżeli ja uprę się i nie oddam panu w lutym, co mi pan zrobi?	A po co mam odkładać?	A to właśnie źle! Pogański obyczaj. Nikt nie powie, że u Kuźmy głodno jak u Tatara. Hej! Chłopcy! Dawać mi tu zaraz ten bukłaczek, który dzisiaj kupiłem.	A-a-a... A-a-a...	Ach, tatku! Pobaw się z nami! Ty potrafisz rzucać bardzo daleko. Tutaj jest doskonała gałąź.	Aha! mój Beniaminku jeszcze mnie ledwo przez połowę rozumiesz	Ale...	Andrea, morderca!	Ani nad nikim innym. A co się tyczy tego lania, które nam wraz z Seftonem obiecałeś?	Bixiou, gubisz się w szczegółach, skup swój obraz	Boże drogi, co tobie we mnie może się podobać!	Brynicka Salomea.	Buw, paneBuw, pane (ukr.) zawołał dziad widząc, że nie ma żartów.	Byle nas nie chciał przyjąć, jak Domaszewiczów przyjął, gdy do niego z wieścią o śmierci pułkownika przyjechali!	Bądź spokojny.	Będę bardzo zadowolona, jeżeli spełni się pańskie proroctwo; może już wrócimy do tamtych państwa?...	Chciał zapisać co prędzej tę myśl, która się wysunęła, jako odkrycie, ze wszystkiego, z całego ogromu życia. Widzi pani	Chciałby na pewno, zależy to i od konia	Co ja chcę?	Czemu? Jeżeli góry z każdym dniem wzmacniają cię na siłach?... Przypomnij sobie, jak czułeś się słabo i jak opadałeś z sił tam na nizinach, w Doon.	Czuję to na sobie, kapitanie i jeśli to gorąco trochę się powiększy, nie wytrzymamy dłużej.	Czy wiesz nowinę?... Hela Norska wychodzi za młodego Korkowicza.	Czyś słyszał co o niej?	Dam!	Dlaczego pan tego tam, na sali, w sądzie, nie powiedział?	Dobranoc, kanoniku!	Dosyć! Czego pan sobie życzył ode mnie, przybywając tutaj?	Duch kontrawencji to znaczy duch... taki... to jest... co to ten... no duch... O Boże, kiedy nie wiem... taki duch, co to nie lubi... eh, pan już rozumie dobrze.	Eik, eik, tu vištele Manai, kad tai taip lengva išmokti! Palūkėk, kol dar galėsi tėveliui parašyti! Daug dar privargsi!	Głupia jesteś sroka i tyle. Ty myślisz, że świat to akuratnie tyli, co Klimontów z Koprzywnicą. Wleziesz za góreczkę, schowasz się i	Głupiś!	Helenka? Babulko, a Helenka?	Huzia szpicla!	I co my teraz z panem zrobimy?	I nie doszliście także odległości gwiazd stałych naprzykład od ziemi	I owszem, ciociu, bo i ja się dość nałykałam kurzu. Byłam w trzech folwarkach. Ten nieznośny Marek siedzi sobie w Kownie i ani dba, że tu potrzebny. Zostawił mi cały kłopot i rad. Ani pomyśli, że na moją głowę dość jednego Clarka z nieustannym lamentem i przypuszczeniami różnych nieszczęść.	I św. Stanisław!	Ja, doskonale.	Jest pan w dobrych stosunkach z nimi. Pańskie namowy będą skuteczniejsze od moich.	Jest u mnie jeszcze ćwiartka grochu: cobyście mi za nią dali?	Jesteś nieostrożny!...	Juściż to wiesz, spodziewam się.	Lejzorze	Masz słuszność. Wypada nam, na wszelki wypadek, dotrzeć do samego Orleanu.	Mój mospanie żeby nie pokora, którą mam na spowiedzi nakazaną, żeby nie one batożki, które mi co dzień za dawne burdy grzbiet porąporą	Najlepsze pole moje!	Najprzód: dlaczego pan nie chodzi do spowiedzi?	Nie dotrzymałam.	Nie wolno, to dworskie czółno...	Nie, ja twojego jedzenia nie ruszę.	Niech będzie pochwalony... Ufff! Jak do nieba do was się idzie, pani bratowo.	O, nie, Valentine, bo ja wszystko przewidziałem i w ten sposób zwyciężyłem naszego wroga. Będziesz żyła, Valentine, będziesz żyła, aby kochać i być kochaną, aby być szczęśliwą i dać szczęście Maksymilianowi. Ale aby żyć, musisz całkowicie mi zaufać.	Obyczaje	Od jakiego południka	Od kilku tygodni.	Okrucieństwo spytała dziewczyna.	Ostrzegano mnie abym nie brał do mego domu Żydówki... Moje wnętrzności skręcały się, kiedy widziałem folwark napełniony Żydami... Alem powściągnął odrazę, bom tobie ufał. I ty, wraz z twymi Żydami, ukradłaś mi syna, złodziejko dzieci...	Pan Borowiecki, ho, ho, ho! On zna Łódź, on wie, kto czego potrzebuje.	Pani tak niezwykle omszoną butelkę musiałem spostrzec od razu... Pani pojmuje... Lecz w tej chwili przekonywam się, że takiego wina nie mogła wybrać kobieta...	Patrzajcie, moi państwo! Jak żyję, tak długo z żadnym włościaninem nie rozmawiałam! A czemuż gadacie nie po chłopsku?	Podaj, co chcesz, i daj mi spokój. Zjem obiad na mieście, bo nie chcę się trudzić domowymi sprawami	Pojawienie się w mieście za dnia byłoby nieostrożnością Gdybym miał wsparcie swojego statku, który mógłby nas w każdej chwili zabrać na pokład, byłbym gotów podjąć takie ryzyko, ale „Błyskawica” żegluje teraz daleko, po wodach wielkiej Zatoki Wenezuelskiej.	Powiedziałem: może jest!	Poznajże sobie jw. pan sam, bo to dawny znajomy	Prawnik odparł Rassi z flegmą (wiedział, że to jest niezawodny sposób uspokojenia księcia)	Przebacz, Zypku Wyprostował się przed nią piękny i szlachetny.	Szczygieł, daj no Lodzerkę dziś popr.: wiecznie przesiadujących. w knajpie	Słyszysz mnie, Beatko?	Tak! Tak!	Tak! tak! gdyby to była rzecz tak łatwa do wykonania jak do powiedzenia! Ale to wszystko na mnie spada! wam z tem nic, jemu to nie szkodzi, ja pokutuję za niego... na mnie rzucą kamieniem.	Tak... ale pomyśl, mamo, co... się... się stało z... tamtym!	Taka już mnie czasem oblega zgryźliwość, że i najmilszy staje się niemiłym	To obraża... tedy...	To pani tak kocha Jadzię; to pani tak dobrze życzy mojej siostrze? Bardzo ładnie... O, widzi pani, mama patrzy na panią i kiwa głową. Mama pozwala.	To tak trudne, boję się próbować	Uhu... hu...	Urazy nie chowam, bo mnie nie lada kto zwyciężył, ale gracz pierwszej wody. Ledwie żem się wylizał!	W gabinecie. Kazali tu nam czekać. Gdzież Marta i Tom? Taki ważny dzień, (że aż Marietka zdecydowała się przyjechać), a wy się gdzieś rozlatujecie!	W roku 1849 i nieco później	Wasza książęca mość...	Wiem, że przedział szósty jest wolny. Ale w chwili gdy pociąg ruszał już, wpadł ktoś i zdaje mi się, zajął przedział dziesiąty.	Więc kobieta?	Wprost niebywały młodociany kłamca!	Wrócę, a wy nie czekajcie na mnie. Z Bogiem!	Wtajemniczenia.	Wy, Józefie, myślicie, że dla mnie podpisywać nowina?... Aj! ile razy ja się na dzień podpisuję...	Z przyjemnością, z przyjemnością, wzajemnie”.	Za to, że pana arcyksięcia zastrzelili w Sarajewie!	Zgadzam się z panem, ale wszystko to, co pan wiesz o kodeksie francuskim, ja wiem także, ale nie tylko; znam w takiej samej mierze kodeksy innych narodów: prawa angielskie, tureckie, japońskie, indyjskie znam równie dobrze jak francuskie; słusznie więc powiedziałem, że w porównaniu do tego (wie pan przecież, że wszystko jest względne), co zrobiłem, pan ma niewiele do zrobienia, a w porównaniu do tego, czegom się nauczył, pan jeszcze masz wiele do zrobienia.	Zmęczona jestem Idź pan już do siebie.	Znów pan idzie bić się?	Zobaczymy, panie kardynale, zobaczymy zobaczymy, ale, na honor, nadto pobłażliwym jesteś, panie kardynale.	Ładna historia! A toś nam nawarzył piwa, Tulke!	Śmierć im!
Kazały wielmożnemu panu, żeby natychmiast spichlerz otwierał, stodoły to samo, żeby im od spiżarni klucze dawał! Zarazem poznał, że źle. Pan na mnie kiwnął palicem i raz dwa kazał przez zęby, żebym leciał we wieś po chłopach. Niech mi, pada, kto żyje, idzie na pomoc z cepami, z widłami, z siekierą. Ja we drzwi, a tu, słyszę, tych oficerów pan sklął, zmaścił słowem i kazał im, żeby natychmiast precz szły ze dwora!	Ach, nie gadaj tak, Mina... Powiadam ci, anioł. A jaki galantgalant (daw.) rozmowa, dyskusja, przemowa.! Bo przyszło i do dyskursu. Ja chciałam jeno mu się przypatrzeć, więc wyleciałam na schody. A tu on z dobrodziejem zaczyna iść na górę. Więc ja, hyc, uciekam. A oni precz coraz wyżej, aż pod dach. Jak mnie tam przyparli do ściany, tak już i nie było gdzie uciekać. Ale się fortunniefortunnie (daw.) dziś popr.: pomyśleć..	No... no... tylko nie roztkliwiaj się Wyjazd jestem pewny, że za rok... półtora... wrócisz tu i już będziemy razem.	Założyłbym się że przypatrujecie się zdechłemu mułowi. On tu wszakże już szósty miesiąc leży i ciekawy jestem, czy nie spotkaliście kędy po drodze jego pana?	Pytajcie mnie, będę odpowiadał.	Więc słuchaj, kocha mnie!	Mam najdotkliwszą zgryzotę, jaką można sobie wyobrazić Co za użytek zrobiłeś z bezgranicznego lub, aby rzec lepiej, szalonego zaufania, jakie w tobie położyłam? Czyż nie zasługiwałam na dyskrecję? Przez ciekawość dowiedzenia się nazwiska, którego nie powinnam ci wyjawić, musiałeś się zwierzać komuś? Bo chyba tylko ta ciekawość kazała ci popełnić straszną nieostrożność, która wydała tak fatalne skutki. Przygoda się rozeszła, opowiedziano mi ją właśnie, nie wiedząc, że ja w niej gram główną rolę.	Chciałem mieć ten zaszczyt i podziękować panu hrabiemu za jego łaskawość; niech mi pan wierzy że czuję wszystko, co mu jestem winien. Jeśli koń nie skaleczył się wskutek mej wczorajszej niezręczności i jeśli jest wolny, chętnie przejechałbym się dzisiaj.	Nu! A to znów jaką ja nowość słyszę? Czyż dziad twój nie umówił się ze mną o moją Merę, a potem czy nie przysłał od ciebie dla niej zaręczynowych prezentów?	Kochany Fabijanie sądzę, że ani kapitan Corsican ani ty nie będziecie żałowali swego postanowienia. Przebycie Atlantyku na tym wielkim statku, jest bardzo interessującem nawet dla was, chociaż nie wielkimi jesteście marynarzami. Warto to widzieć. Lecz mówimy o tobie. Twój ostatni list, pisany przed sześcioma tygodniami, miał pieczęć Bombajską. To mi dało do myślenia, że jesteś jeszcze w swoim pułku.	Bo ty masz w głowie jakiś młynek od kawy, który wszystko miele i miele, póki nie zmiele na drobny pył. Czego ty wogóle chcesz od miłości?	Już dałem słowo, że napiszę.	Wyście to mnie, ojcze, biedy téj naprowadzili!	O! boś ty już nie syn erumanselów tyś gadzio jak oni krwią i sercem, tyś także nasz nieprzyjaciel, kiedy nad niemi masz litość!	Wędrowiec jak i ty, ale po za tym jest to wielce rozsądny Bengalczyk z Dakki... magister medycyny. Za pomocą małej pigułki, co działała jak sam bies rozpętany, wyleczył mnie z parcia w żołądku, jakie przytrafiało mi się po jedzeniu. Teraz on jeździ po świecie, sprzedając bardzo cenne mikstury. Ma nawet papiery, drukowane po angrezyjsku (angielsku), poświadczające, jak to on się przysłużył ułomnym mężczyznom i słabowitym kobietom. Bawił tu cztery dni, ale słysząc o waszym przybyciu (na całym świecie hakimowie i kapłani żyją z sobą jak wąż z tygrysem) podobno gdzieś się schował.	Nie, ja tylko analizowałem burze swych uczuć poprzednich. Szczęście rozciągnąłem sam nad naszymi głowami i już wierzę w nie. To samo i pani radzę.	We wszystkiém potrzeba miary, jak hrabia powiedział. To co za prawdę służyło obalić, nie będąc pewnym iż się w miejscu ruiny znajdzie co postawić, może doprowadzić do zniszczenia wszystkiego, do wygaszenia życia.	No wstawaj, mój aniołku; wszystko już wczoraj sama ci przygotowałam... No, mój drogi, przecież masz jechać; czy chcesz się spóźnić? Adolfie, wstawaj, wstawaj; już dzień jasny.	Więc przypuszczasz pan że myślałem o sobie, mając na karku sto sześćdziesiąt osób, uśpionych na tym pokładzie, a mnóstwo innych na ogólnym, niewiedzących o niczym? Gdyby nawet był czas, nie można byłoby ich uratować, gdyż brakowało łodzi ratunkowych dla wszystkich. Zdawało mi się, gdy tam stałem, że zaraz otworzy się pod nogami przepaść i woda zaleje ich wszystkich... Co miałem robić, co?	Może obaj rację mamy ale niech to złoto leży na stole, dopóki nam nie napiszecie poświadczenia, że ani czynszów żadnych, ani pogłówszczyzny, ani podwód, ani żadnej rzeczy, zamkowi albo wam należnej, nie winniśmy z naszego sołtystwa.	Daj spokój! To małżeństwo nie dojdzie do skutku, król mógł Danglarsa zrobić baronem, może go zrobić parem, ale nigdy nie zrobi zeń szlachcica, a hrabia de Morcerf, żołnierz, arystokrata, ma tyle dumy, że nie zgodzi się dla dwóch nędznych milionów na mezalians. Wicehrabia de Morcerf może poślubić jedynie markizę.	Proszę pani, to nic strasznego... Tylko było tak. Raz weszłam na posiedzenie pewnej jasnowidzącej w chwili, kiedy spała. Gdy weszłam, ona zwróciła się w moją stronę i powiedziała mniej więcej te słowa: „Oto oblubienica... ale oblubieńca nie widzę, choć jest wielki i potężny”. Więc teraz, kiedy pani wspomniała o oblubienicach Chrystusa, zrobiło mi się coś dziwnego...	Idę już, idę, o święty!	O, to już ja dodałam Bardzo to było łatwo, a doświadczenie z Klubu Powieściowego pomogło mi bardzo. Pamiętasz pewnie tę scenę, gdy Aweryla piecze ciasto? Dodałam więc w tym miejscu, że użyła do tego „pierwszorzędnego proszku do pieczenia Rollinga” i to było powodem, że ciasto tak świetnie się udało; a potem w ostatnim ustępie, gdy Parsywal ujmuje Awerylę w ramiona i mówi: „Najdroższa, przyszłe lata przyniosą nam najpiękniejsze przeżycia, a w naszym Domu Marzeń”	Widziałem ją naprzód przy fontannie, a potem spotkałem ją dwukrotnie. Pamiętaj, że podczas pobytu w domu Aulusów mieszkałem w bocznej willi, przeznaczonej dla gości, i mając wybitą rękę nie mogłem zasiadać do wspólnego stołu. Dopiero w wigilię dnia, na który zapowiedziałem swój odjazd, spotkałem Ligię przy wieczerzy zbiornik, rezerwuar cieczy. ze świeżo wyrwaną trzciną w ręku, którą zanurzała kiścią w wodzie i skrapiała rosnące wokoło irysy. MłodośćSpójrz na moje kolana. Na tarczę Herakla, mówię ci, że nie drżały, gdy na nasze maniplemanipuł (z łac.) medalion z amuletem, noszony przez chłopców rzymskich. na szyi, oczyma tylko żebrałem litości, długo nie mogąc słowa przemówić.	Nie myślę, chamie, nie myślę! Chcesz, to strzelaj!... Franek! Szkoda z nimi gadać! Za mądrzy są. Ale wiedzcie, że i tak stąd nie wyjdziecie! Spodziewaliśmy się was. Strzelajcie, ale bramę zastaniecie zamkniętą. To tak? Mamy wam wszystko oddać, a wy nam za to kulą w łeb? To takich głupich znaleźliście?... No, strzelajcie! Nie traćcie czasu!	Czy mam obietnicę waszej świątobliwości, że o nim nikt nie będzie wiedział oprócz nas?... On wam, panie mój, większe odda usługi aniżeli ja sam... On zna dużo tajemnic i... dużo niegodziwości kapłańskich...	Tak, w osiemdziesiąt dni! Idzie mu niby o zakład, ale, między nami mówiąc, ja w to nie wierzę. To by nie miało sensu. Musi być w tym coś innego.	Taak O nic więcej mi nie idzie. Kulturalny umysł był zawsze arbitrem wyrafinowanych zmysłów. On to wymaga mistrzostwa i roz­daje sławę. ad usumad usum (łac.) rzetelniej na nią pracowali.	Twój ojciec był cukiernikiem, twoja matka ukradła ghi! Wszyscy muzułmanie już dawno pospadali z Zam-Zammah!	Tu powiem, że to znowu moja rzecz. Tyle wam powiem, że dokąd ona nie zerwie ze mną, będę jej narzeczonym i ożenię się wkrótce. Dziwię się, że mogliście mi zaproponować podobną aferę	Tęsknię jedynie jeszcze do mojej niedoszłej żony o złoto-zielonawych włosach, jak Lukrecja Bordżia, tej Indianki, której nie wyśnił Szi-wa. Teraz idziemy do Mistrza, który może wszystko spełnić. Żądaj i ty dla siebie!	I że gdybym była na twoim miejscu doradziłabym tym panom, aby zamiast do jed­wabiów i koronek wzięli się do pługa, siekiery, młota, kielni lub czegoś podobnego. Daleko by z tym przyzwoi­ciej wyglądali...	Nie wiedziałem o tym Cóż to za kaczki?	Nie, w domu żadne nie zaszły zmiany	Przypadek? O, nie, nie, pani, to nie przypadek!	Co to znaczy?	Coże miała robić, uciekała skomląc jak pies. Ale co kawałek piernika udarła, to udarła.	Myślę sobie że paniczowi w tym tygodniu przybyło najmniej trzy do czterech funtów. Przyglądam się panicza nogom i ramionom. Bardzo bym chciał panicza dostać na wagę.	Na co?	Nie Przyszedłem tylko pokłonić się tobie, boski nauczycielu.	Nie: raczej metafizycznej. Idzie tu o śmierć Pradery.	Niechże jaśnie pani nie robi skandalu przy służbie!... Wszystkie te rzeczy jaśnie pan powinien mieć w domu...	Obawiam się, że posiwieję, zanim będę miała pierścionek na palcu	Przeczytam trochę, żeby ci dodać odwagi	Świętą prawdę powiedział, swojego dobra patrzmy! Cichojta, hale, powiedziałeś swoje, to daj i drugiemu rzec swoje! Wydzierają się i myślą, co największe głowacze! Juści, żeby jeno w krzyku był rozum, to bele pyskacz miałby go więcej niźli sam proboszcz! Prześmiewajta się, juchy, a ja wam rzeknę, jak bywało pod te roki, kiej się to panowie buntowały; dobrze baczę, jak nas tumaniły a przysięgały, że jak Polska będzie, to i wolęwola (gw.)	A cóż by! zadowolony. była wielce... Pietruś ino jakiś rozpalony, jeść nie je i matyjasi cięgiem...	Ale czyż rząd nie mógł cię osłonić?	Co do nudy	Co słychać? Cóżeś, panie kawalerze, uczynił z księciem?	Hale, jeszczech kiejś wyrzekała przed Nastką, co są zleżałe i śmierdzą...	Nie inaczej	Nie zburzysz!	Nie, nie!	Kierujesz się na ambasadora, wedle mojej rady. Winszuję.	Panienka! e... juści panienka, dziedziczka kochana!.. a starsze państwo, to niby z Krosnowy i jaśnie Pietrz dziedzic i pani gospodyni jechały bez Bukowiec wczoraj... tak, dobrze mówię, wczoraj... abo i...	Sto franków kolumnę Ta cena to nic, skoro się jest obowiązanym czytać książki, czytać ich sto, aby znaleźć jedną, którą się można zająć, jak pańską. Pańskie dzieło sprawiło mi przyjemność, słowo honoru.	A jest w domu?	A, to pan jest nowy poborca w Beaumont pan obejmuje miejsce po bratanku pana Margueron...	Ale to jest dobra sposobność do nawiązania różnych stosunków.	Będziemy żyli jak dwa gołąbki Mam własne środki utrzymania, a zresztą z tobą będzie dobrze twojej Gburci nawet w chatce pustelnika.	Czy pani każe mi spalić resztę tych papierów?	Dam ci odpowiedź jutro	E!... Owa!... Czyż Czas Nowej Gwary straci przez to dla nas swój urok?	Jak to, panie?...	Liczyłeś tak ściśle?	Młodzieńców? Cóż za ckliwe gdakanie...	No! a czy wieszże Panna najświeższą nowinę? zapytała się poczwarka przybliżając.	No, no! A za cóż wy do tej Ameryki pojedziecie? Macie gdzie pieniądze schowane?	Skąd pan to wie?	Są sposoby na upór. Zobaczysz!	Więc daj rękę na zgodę i przyjaźń.	Węszą za mną.	A ja w gęstéj trawie siedziała i robaczki pasła...	A jak wspominacie innych?	Biedny Musot, toż się wynudzisz!	Będę się czuła bezpieczniej.	Czyś go kochała?	Cóż takiego, dziecko?	Dlaczego do Raszyna, droga pani?	Gdzież...	I waćpanna temu wierzysz?	Jak zwykle Jak zwykle! Dobrze się zatem czujesz?	Kali widzieć je nieraz.	Kmicic!	Małżeństwo, Pozycja społeczna, Kobieta, Mężczyzna rzekł Bixiou.	Mileńki	Moje uszanowanie pani aptekarzowéj dobrodziejce! moje uszanowanie pani komisarzowéj! do nóżek upadam panu konsyliarzowi!	O!...	Owszem.	Pan mówił, posłusznie melduję, żebym powiesił słuchawkę.	Przepraszam, do czego?	Słucham pana.	Trastia joho maty mordowałaTrastia joho maty mordowała (ukr.)	Tym lepiej	Uspokój się, Połaniecki Jak się masz?	Uszanowanie panu prezesowi	Walek! sam tu!	Więc wszystko dobrze?	Wszędzie zbytek, zbytek! We wszystkich warstwach społeczeństwa życie nad stan, rozrzutność...
Eugeniuszu czy wiesz, że cały Paryż będzie jutro u pani de Beauséant. Rochefide’owie i markiz d’Adjuda postanowili działać w tajemnicy. Król ma podpisać jutro kontrakt ślubny, a biedna twoja kuzynka nic jeszcze o tym nie wie. Będzie musiała przyjmować jutro masę osób, a markiz nie będzie na jej balu. Powszechnie o tym tylko mówią.	Komu by od takich hałasów nie dzwoniło. Ale dziś będziem mieli spoczynek. Pospali się tam na dobre. Można by ich zejść jak niedźwiedzia w barłogu; nie wiem, czyby ich nawet rusznice przebudziły.	Byłby to żart w uroczym guście Nie wiem, po co to pani opowiadam, nie mówiłem pani o swojej chorobie dotąd. Ale ponieważ księżna mnie pytała, obecnie zaś mogę umrzeć lada dzień... Ale zwłaszcza nie chcę, aby się pani spóźniła, ma pani obiad	Plan Porthosa wydaje mi się niepraktycznym, z tego względu, iż ja sam nie wiem, jakie zlecenia dać mu mogę. Jestem oddawcą listu, nic więcej. Nie mam i nie mogę stworzyć trzech kopii tego pisma koło zamknięte jest pieczęcią; według mego więc zdania, wypada nam podróżować wspólnie. List ten tu się znajduje, w tej oto kieszeni.	Ależ naturalnie czy pan nie jesteś moim przyjacielem, moim dobrym bratem?	Dalipan wierzę pani zupełnie, że te wszystkie śmierci miłosne, to były tylko bajki. Kto tam wie, czy kto umarł, lub nie?	Dlaczego nie pożegnałam się z matką? Dlaczego ja o tym myślę? Czy ona zrozumie mój list?	Nie może być ażeby sprawiedliwości nie było na świecie!	Nie potrzeba dziękować, bo co wam dziś, to mnie jutro, i pewnie nie opuścicie mnie też w potrzebie. Tak jestem rad, że was wolnych widzę, jakobym najwalniejszą wiktorię odniósł. Pokazuje się, że nie zestarzała się jeszcze zbyt ani głowa, ani ręka.	A ja sił w ręku nie mam!	Nie mogę ruszyć.	Tak jest, bylebyśmy kamieniem nie dostali po karku	To źle! Niech pani nie suggestjonuje sobie podobnych idei.	W tem wszystkiem nie rozumiem jednej rzeczy: dlaczego pan Maszko sprzedawał te dęby. To przecie jest niemała ozdoba każdej rezydencyi.	Widzi mama, w polityce międzynarodowej jest tak, że żaden przyjaciel nie pragnie, by drugi zanadto wzrósł w potęgę. Nadmierna potęga Niemiec byłaby wysoce niebezpieczna dla Włoch.	Wszystko jedno. Dziś nie potrafiłbym myśleć o czym innym aniżeli o armii.	Amelia Pradera zginęła miesiąc temu śmiercią samobójczą. Ponieważ okoliczności, które poprzedziły zgon tej niezwykłej kobiety, złączone są ściśle z moimi osobistymi przeżyciami i mimo woli przyczyniłem się do straszliwego jej końca, muszę cię zaznajomić z pewnymi szczegółami. Wolałbym milczeć, gdyby nie głębokie przekonanie, że przebieg i tragiczne zakończenie mojej z nią przyjaźni związane są podziemnymi węzłami ze śmiercią jej męża. Sądzę, że znajomość pewnych momentów z ostatnich miesięcy życia Amelii może ułatwić ci zadanie. Naturalnie liczę na pełną dyskrecję.	Jadę „Czy to nie byłaby rozkoszna żoneczka?” rzekł Rastignac do Godfryda, pokazując mu małą z kameliami, białymi, czystymi, bez jednego brakującego listka. Rastignac należał do serdecznych przyjaciół Godfryda. „Wiesz! myślałem o tym” szepnął mu do ucha Beaudenord. „Mówiłem sobie właśnie, że miast drżeć w każdej chwili o swoje szczęście, wsuwać z trudem jakieś słówko w nieuważne ucho, śledzić w Operze, czy we włosach tkwi kwiat biały czy czerwony, czy w Lasku rączka w rękawiczce spoczywa na szybie powozu jak się to praktykuje na Corso w Mediolanie; miast kraść kąsek ciastka za drzwiami jak lokaj, który dopija butelki; miast zużywać swą inteligencję na doręczanie i odbieranie listów jak posłaniec, miast otrzymywać bezmiar czułości w dwóch wierszach, mieć pięć tomów in folio do przeczytania dziś a dwa arkusze jutro, co jest męczące, miast włóczyć się po wyrwach i zaroślach, lepiej byłoby poddać się uroczej miłości, której tak zazdrościł J. J. Rousseau, pokochać całkiem po prostu młodą osóbkę jak Izaura, z zamiarem uczynienia z niej swojej żony, o ile w czasie wymiany uczuć serca nadadzą się sobie; słowem, stać się Werterem szczęśliwym!”. „Głupstwo nie gorsze od innych” rzekł Rastignac poważnie. „Na twoim miejscu zanurzyłbym się może w upojeniach tego ascetyzmu, jest nowy, oryginalny i niekosztowny. Twoja Mona Liza jest słodka, ale głupia jak baletowa muzyka, uprzedzam cię o tym.	Ja jej znowu do zupełnej konfidencji nie dopuszczałam, tylko tak, że to dobre do sekretu, wierne i jakieś takie przy mnie jak cień przy drzewie. Czasem znowu namówiłyśmy się na maliny dzikie i na „dziady”, tu na tę górę, co za Niezdołami stoi. Szła za mną zawsze i słuchała, co jej mówię. Ja tak, to i ona tak, ja odmienię, to i ona. Co ja lubię, to i ona. Co mi nie smakuje, to ją aż wykrzywia. Jakem sobie zaśpiewała, to ta za mną to samo, słowo w słowo, dźwięk w dźwięk, a tak strasznie śmiesznie, że boki zrywać. Musiałam sobie usta zatykać, żeby jej przykrości nie robić. Czasem to umyślnie wyśpiewywałam jakie głupstwo najwierutniejsze, układałam śmieszne piosenki, żeby się ponauczała... No, więc ta Ryfka zrobiła się moją przyjaciółką. Ale taką naprawdę. Teraz, jak wojsko nocą ciągnie, to żeby nie wiedzieć skąd i dokąd szło, o karczmę zawadzi, bo ta karczma stoi na rozstaju gościńców. Jeżeli zaś tylko pytają się o drogę do dworu w Niezdołach, Ryfka przez tylne drzwi, poprzez żydowskie zakamarki, sionki, przybudówki, przez śmietniki i gnoje, potem przez dziką górę, przez parów, przez ogród stuka do mnie w to okno, w tę szybę cztery razy. Ja wtedy do kuchni, budzę Szczepana i po ciemku przygotowujemy się, czekamy. Dopiero jak zaczną burzyć się do drzwi, walić kolbami, dobijać do okien, Szczepan idzie otwierać. Tylko już wtedy wiemy przynajmniej, czego się trzymać. Rozumie mię książę pan?	Ach prawda wyrzuty sumienia najwięcej dolegają: one i mnie nie dają spokoju...	Dobrze, ale przypuśćmy, że nie przesunę „Konstancji” dziś w nocy, to jakże się tam stawisz?	Ja nie zawsze stoję, zwykle jadę na wozie	Jak to? Pan, hrabio? Jeśli tak, proszę uważać, nigdy tego panu nie daruję.	Nie bój się: ja ci pokażę.	Nie śmiejcie się. To dobry kawałek chleba.	Nie, czekałam na panią.	Och, ja wcale nie dbam o ten tytuł Mianowali mnie baronem i zrobili kawalerem Legii Honorowej za parę przysług, ale...	Ty się z cynizmu już nie wyleczysz!	W życiu największém szczęściem są nadzieje i pragnienia; o nie się modlić potrzeba.	I mnie to dziwno tym bardziej że mi także pośpiech zalecono i taką dano instrukcję, iżbym jeśli co znajdę nie w porządku, zaraz księciu Bogusławowi dawał znać, który Petersona inżyniera ma przysłać.	Zaraz nie możesz mieć. Skądże tatko weźmie pieniędzy na dwa rowery w jednym roku?	Ja zdaje mi się bądź co bądź na Königstein się dostanę nie mogę wstrzymać ust patrząc na to potworne życie, na ten despotyzm lokajów. Mówię co myślę, a to jest, jak wiecie, doskonały środek dostania się tam, gdzie się już nie mówi, chyba do czterech zimnych ścian więzienia.	Nie miodem mnie życie poi. Zresztą, czas przerwać dialektyczne obełgiwanie się i wspólne lamenty na los. Każdy dostaje to, co mu się należy.	Pomyśleliśmy już o wszystkim Na morzu Syriackim masz wasza miłość dziewięć tysięcy czternaście wielkich okrętów, naładowanych najprzedniejszym winem; zawijają do Jaffy. Tam czeka na nie dwadzieścia dwa set tysięcy wielbłądów i szesnaście set słoni, które pojmałeś na łowach w okolicach Sigilmisu, kiedy wkraczałeś do Libii, przy czym także wpadła ci w ręce cała karawana ciągnąca do Mekki. Czyż nie starczy wam tego wina?	To jest więc nasza mała Szwajcareczka! Zbliż się, moje dziecko, i podaj mi łapkę. Tak, dobrze! Powiedzże mi, czy się lubicie z Klarą. Źle jest jeśli się ktoś kłóci, gniewa, płacze, potem godzi i zaczyna wszystko na nowo od początku.	Czy będzie wolno biednemu Gonzo wśliznąć się za Waszą Ekscelencją?	Właśnie. A tym mężczyzną byłem właśnie ja. Już od dwóch tygodni mieszkałem w owym hotelu i leczyłem z malarii mojego służącego, a gospodarza z żółtaczki, tak iż w końcu zaczęto mnie brać za wielkiego lekarza. Rozmawialiśmy długo o różnych rzeczach: o Peruginim i Rafaelu, o zwyczajach, ubiorach, o słynnej aqua-tofana, której sekret znało jeszcze wówczas kilku ludzi w Peruzie.	Być może kiedyś do tego dojdzie. Wie pan przecież, że ludzkie pomysły zmierzają od skomplikowanych do uproszczonych	A cóż to, czy książę jaki się żeni, że takiego wesela się spodziewacie?	Ale oczywiście; co dzień na nim mszę świętą odmawiam; człek się tak psowapsować (daw.)	Tak sądzę; ale co też mogą znaczyć te jego wiadomości z Grecji?	I to wy, co się honorem chlubicie, żołnierze z bronią w ręku!	To co innego Ale skoro już pan tu jest... Mam okazję do wykazania staropolskiej cnoty gościnności.	Twierskiej chodź tu, citoyencitoyen (fr.) znak, symbol.. Wysoce poetyczna scena. Ja kiedyś pisałem dramat, otóż tak... No... no... już możesz iść, a Aleksandrowi Iwanowiczowi powiedz, że Ewaryst Mikołajewicz Popow był zawsze gotów i że w wieńcu róż i z pucharem w ręku na łonie Lesbii czarnookiej ulega potędze ciemięskiego ZeusaZeus (mit. gr.)	Usiądźcie, wielebny kanoniku. Mówił mi ksiądz jałmużnikjałmużnik spotkać się z kimś, przyjechać w tym samym czasie.; długoście tam byli?	Wiecie, a Szymek Dominikowej to się ma do Nastki Gołębianki.	Ale, byłabym zapomniała ci powiedzieć, Janiu! Głogowski pisał do Stabrowskich z Paryża, obiecuje przyjechać do nich na wiosnę.	Zbliż się albo ja zbliżę się do ciebie.	Damy ognia ten pierwszy raz na zdrowie króla i pana naszego Fryderyka Wilhelma! Ręka prawa do strzelby, strzelba do lica, do ust, ognia!	A, ależ to bardzo uprzejmie! Bardzo mi to pochlebia.	Choćby co miesiąc. Co pan chce to miłość wieku pary i elektryczności.	Co mam czynić?	Co to jest sati?	Co to wam, siostro?	Co znowu?	Dalipan, coś znajomego? co waćpan tu robisz? zapytał.	Gdyby mieli rozum, to by poszli na Niżpol	Jak się nazywacie?	Kto śmie tu wołać „hańba”? Pierwszego łotra, który jedno słowo piśnie, schwytać i cisnąć na arenę!	Niech pan zgadnie, co to jest?	Pewnej melancholijnej pruderji. Zgadza się ona z pani rysami i linią postaci. Najlepiej zatrzymać całokształt.	Przeciek ostawiła na pochowek całe dziesięć złotych.	Sam się naraiłnaraić (daw.)	Widzę tu oto w Panurgu męża kształtnej budowy ciała, umiarkowanych soków humoralnych, dobrej kompleksji duchowej, w wieku dorzecznym, w czasie pomyślnym i w statecznej chęci ożenienia się: jeśli napotka białą głowę o podobnej temperaturze, spłodzą razem dzieci godne jakiegoś zamorskiego królestwa. Im wcześniej to uczyni, tym lepiej, jeśli chce oglądać jeszcze swe dziatki podrosłe i zaopatrzone.	Więc co?	Zginę albo wyswobodzę ją! Prowadź mnie!	Znudził panią! a dobrze, popiszę się nowym natychmiast.	„Czary” słuchały, gdyście śpiewali Doksologię. A byłyby wysłuchały każdej pieśni waszej. Najważniejszą rzeczą była radość wasza. Oj! Dziecko, dziecko! Co znaczy nazwanie takie lub owakie dla Dawcy wszelkiego Dobra?	?...	?...	A ja znam ks. Janika	A może Wokulski ma głowę?	A skąd to ona pochodziła?... Bom ci już zapomniał, mój Ralfie.	Ale cóż to być może?	Aleś go dobrze ustrzeliła!	Bienbien (fr.)	Borynowy to dom, Macieja Boryny?	Brylantowo	Czego, Józku?	Cóż ty? pracujesz a horujesz...	Donner und BlitzDonner und Blitz (niem.)	Ekscelencja dał ludwika zaliczki.	Jak to kocha? Przecie już ślub.	Kiedy zechcesz, moja złota	Może on tam gdzie czyha!	Mój harpun! Mój harpun!	Nigdy, tatku... Tylko tatko może o tym powiedzieć mamie...	Obecność pańska musiała okrutnie ją krępować	Pietrusia!	Poseł inflantski.	Prawdę rzekł i mądrze powiedział!	Szóste?... A gdzież piąte?	Też pomysł! Widział pan kiedy, żeby brat tak całował?	Tik sergėkis, kad neišsidurtum	To moja dzisiejsza funkcja.	Ty cuchnąca...	W tej chwili opuszczam tę karczmę!	Zatrzymaj karawanę.	Żyje! ciężko ranny! w niewoli!	„Mis Nied ki” Mis pytał z iście francuskim językoznawstwem.
Jaśnie wielmożny regimentarzu! Od czasu jak nieśmiertelnej pamięci pan marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego zapisał dobra białostockie na utrzymanie zamku tykocińskiego, ja, będąc tychże dóbr gubernatorem, wiernie i poczciwie wszelkie czynsze na pożytek tegoż zamku obracałem, czego i rejestrami mogę przed całą Rzeczpospolitą dowieść. Tak przeszło dwadzieścia lat pracując, opatrywałem on zamek w prochy, działa i spyżęspyża (daw.) czy, czyż. mam mu i nadal siły przysparzać, zali nie powinienem tych dostatków i wojennych porządków, z tegorocznego czynszu nagromadzonych, do waszej wielmożności rąk oddać...	Czy mamie tatko mówił o tym?	Czy mogę coś o nich wiedzieć?	Niech wachmistrz ruszy naprzód obroki przygotować. Karczma czy nie karczma, trzeba stanąć!...	Czy ci w ogóle na mnie nie zależy?	A od czegóż jest najwyższa rada?... Powiadacie, że składa się z samych mędrców... Więc niechby oni wzięli na swoją odpowiedzialność traktat, który ja uważam za hańbę i zgubę Egiptu...	Gdzie czarna kokoszka z białym czubem?! O, moi ludzie, moi ludzie! Taką ci miałam kokosią na cały świat sławną. Jak zniosła jajko w sam święty Jan, to bez dwa miesiące ino jeden dzień spoczęła. Ady rodzone dziecko tak matce nie świadczy, jako mnie ona podchlebiała! Ano przedwczoraj znowu się nieść zaczęła, a ta niewiara przeklęta wywlokła mi ją z domu dziś rano! Zdrajco! Judasie! Bo cię uśmiercę, niech cię już moje oczy nie oglądają!	A czy na wycieczki do Buttes-Chaumont jeździłyście w te dni, kiedy po nią do mnie wstępowałaś?	Drogie moje dziecię nie wyobrazisz sobie, com się ja przy tym wszystkim napracował. Bo to widzisz, egoizm mną powodował, twoje przenosiny dotyczą mnie osobiście. Będę cię o coś prosił, nie odmówisz mi, wszak prawda?	Gdyby to było w kraju, trwałoby niezawodnie dłużej, ale tu, ja, panie, miałem ochotę całować ją po rękach za to samo, że Polka...	Wykonaj ściśle, co każę, albo też bądź pewna swojej i mojej zguby. Owi zakonnicy niechybnie użalą się nad tobą, zapewnią o pomocy i zażądają drugiego spotkania, które przyjmiesz skwapliwie. Wywiedzą się o ciebie i twoją rodzinę, a ponieważ nie powiesz nic, co by nie było prawdą, nie będą mieli powodu cię podejrzewać. Po pierwszym i drugim widzeniu powiem, co wypadnie czynić za trzecim. Myśl tylko o tym, aby dobrze odegrać swą rolę.	Dobre? Centryfugowe? Poproszę cię o próbkę, może i mnie ustąpisz. Masło to grunt, to zdrowie. Zapasy na zimę będziesz pewnie robić, służę ci radą we wszystkim. Spytaj o konserwy Dąbrowskiej! A twoi panowie wybredni, o, znam ich, ci mają smak i gust. Naturalnie w miodowych miesiącach wszystko się gospodyni wybacza, ale potem rachuj na mnierachować na kogoś dziś popr.: po ile?	Tu stoi nasz kapitan wraz z pięćdziesięciu żołnierzami! Od pół godziny śledzą oni was. Bosman padł trupem, Will Trey dogorywa, ja jestem w niewoli, a jeśli się nie poddacie, zginiecie wszyscy marnie.	Nie, nie, mój kochany Edmundzie, mój synu, moje dziecię, ale nie spodziewałem się ciebie... To radość, wzruszenie, żem cię zobaczył tak niespodziewanie. Ach! Boże wielki, zdaje mi się, że umrę...	Na GodyGody spytała, że to nieobyczajnie było siedzieć jako ten mruk.	Ti... tak sobie. Nie lubię, gdy dopuszcza się smarkaczy do towarzystwa starszych. Patrzą na człowieka jak detektywi. Śledzą każdy ruch widelca, jakby liczyli ile się zje. A poza tym w ogóle są źle wychowani: szepczą sobie na ucho i uśmiechają się do siebie porozumiewawczo. Nie cierpię takich sztubaków.	Pamiętaj, Jacku, że chciałabym ci dotrzymywać towarzystwa, zanim on przyjedzie Ale dziś jestem okropnie zmęczona i pragnę jak najprędzej znaleźć się w West Inch.	Dawno to uczynić trzeba było wprzód ale co się nie zrobiło, o tém mówić już niéma co: trzeba czynić co teraz mamy przed sobą.	Jest to diament płynny. Na naszej wyspie jest niezliczona ilość diamentów, a zresztą za pomocą Nirwidium umiemy przetwarzać węgiel na diament. Również przy pomocy pewnej reakcji Nirwidium i mamy wino nad wina!	O tak A Szopen nasz, w którym ból łagodniéj się wyraził, nie należyż on do téj saméj rodziny? Natura jego, powiedziałabym wstydliwsza, nie dozwala mu wyśpiéwać tego wszystkiego co czuje; uśmiécha się, ale w uśmiéchu jego są łzy, w jego weselu jęk się odzywa przygłuszony. Życie mu się składa tak, aby wmiarę jak rośnie duchem, cierpiał coraz więcéj. Kobiéta genialna a zimna odejmuje mu wiarę w serce ludzkie; zostaje sam z pieśnią swą i z przeczuciem wczesnego zgonu...	Nie czas na kpiny. W każdym razie wszystkiemu ty jesteś winien, bo przez ciebie tutaj jesteśmy.	Wiesz pan, i ja teraz tak myślę, jak pan... A więc, kochany Bonacieux nie posądzał mnie ani na chwilę.	Ach, jaki pan dobry!... Niech pan jeszcze mówi jak wczoraj, a jestem pewna, że Zdzisław nawróci się...	O, my to dobrze wiemy! Gdy ktoś jest zanadto rogaty... to znaczy krnąbrny jak koza... musi za to siedzieć... w kozie.	Przerażasz mnie, Athosie czegóż się obawiasz, na Boga?	To ci się śniło, synku. Zamknij oczka, a dobry niedźwiedź znowu przyjdzie.	Już od tygodnia obawiam się a teraz nie mogę już więcej się opanować...	A tak i bydlątka żal, co się zmarnuje.	Ale i za starym też uciechy nijakiej dla młódki...	Idzie jej jakoś na szesnasty a jędrne to, panie, jak rzepa, a silne, jak tarant!	Na kościół w Brodnicy, ja radzę!	Raczysz zważyć, że ja mieć je mogę.	To było śmiałe, co Pani zrobiła.	Gdyby żył, wieść by była. Grób tylko milczy! Ty, dziecko kochane, z czystym sumieniem ofiarę spełnij. Ojciec ci pierwszy!	Tak, m’sje, to już nie żarty. Ci bandyci sprowokowali wojska *** do przekroczenia ich granicy. Zagrażają jawnie integralności naszej wiernej sojuszniczki ***. Francja tej prowokacji nie ścierpi.	A ty mi dla ducha pozostawiłaś tylko pielęgniarkę. Jesteś miłosierna tylko dla mego ciała.	Pani nazywa się Kańska?... Nie wiedziałem o tym.	Bywa wszędzie, wszyscy go przyjmują... A ja miałem niegdyś do niego uprzedzenie.	Ja nie mogę tam siedzieć	Stach jest u państwa Maszków, ale myślę, że niedługo wróci. Ach, jaki będzie rad! Siadaj, odpocznij!	Właściwie to nie! Ale oczywiście zmienię ubranie.	Nie, już nie mogłem, nie mogłem; jesień taka straszna, zimno, ciemno, mokro, nudnie, że położyć się w błocie i wyć z rozpaczy.	A ja comber z jagnięcia	A potem idź pan i przeproś pana Głębockiego za niegrzeczność wyrządzoną.	A więc ten jegomość to jakiś Herkules, zabójca Kakusa, albo Perseusz, wyzwoliciel Andromedy?	Ale czemu przeszkodziło to panu de Villefort?...	Jak się ma stary?	Jak wytłumaczysz to, coś dziadkowi dzisiaj zro­bił? Figiel taki?	No, co takiego?	Proszę pana! Zrobiłbym z niego raj na ziemi.	Radzić mogę, lecz na ostateczną ugodę trzeba zezwolenia Wielkiego mistrza, musicie więc stanąć osobą swoją wśród przybyłych, lub...	To Beauchamp cię tu przysyła?	To przybrane nazwisko.	Wiem, co mówię. Zresztą posłuchaj!	Za... zmęczenie.	Chcę odwieźć panią do domu.	Kilka godzin. Au! Nie ruszaj mnie, Sid. Umieram...	Lubię takie kazania, ojciec w podobny sposób do nas przemawiał	Nie sprzedawaj jeszcze, mam pewną ideę.	Nie wiedziałem wcale o tym,	Nie, panoczku namilejszy, my tolko brali drwa do pieczki.Nie, panoczku namilejszymy tolko brali drwa do pieczki (białorus.)	Ej, nie tak dla mnie ogniwko, dla niej cały łańcuch; dla mnie liszkaliszka	O kamienicy on może sobie myśleć, ale o czym on więcej myśli?	A kto wam kazał dziwnie chodzić?	Ma nas!	Mało nas!	Miał z sobą wasz wychowanek starszego pono człowieka, doświadczonego.	Miłość, Religia powiedziała niby szczerze, bo chciała wyciągnąć z Bernarda, jeśli wiedział, jakie szczegóły o Wysockim.	Mnie?	Nie	Nie mogę dzisiaj pannie dać łodzi bo już noc, a po rzece pływają kawały drzewa; mogłyby w łódkę uderzyć i przewrócić.	Nie znam żadnej.	Nie śpię, panie generale.	Piękny był koń, krzepki jeszcze, kiej dziecko łagodny.	Zatem nos jest organem!	A jak odmówi! Wstyd będzie i zgryzota.	A nasza wyspa? Przecież zapomnieliśmy ją nazwać!	Ale u was i groszku i stokłosu pełno?	Dlaczego?	Dlaczego?	Ehej! chcieliśtachcieliśta (gw.)	I miesięcy pięć.	Iberyjczyk... a jeszcze w Olszynie go paśli	Jak stara, zamężna matrona	Król, król zdrajca!	Kłamstwo przerwał Petroniusz	Miłość spytała po chwili dziewczyna.	Mów jaśniej.	Naturalnie... oczywiście!	Nerodyčiaunerodyčiau atvertė rūsčiai Jonas.	O Jezu!	O! o! Bóg przecie z nami!	Podziękuj lepiej Panu Bogu!	Pogańska córka, cieciorkacieciorka	Przyjaciele trzeba będzie drogo sprzedać życie.	Słyszę	Tak, jesteś	Trochę	Tu Bogna Malinowska...	Więc idziem, rzekł, niech Majster niezapomni wziąć z sobą narzędzi.
Widzicie więc ile też każdy musi wycierpieć dla najjaśniejszego pana. I płukania żołądka, i lewatywy. Kiedym przed laty służył w pułku, bywało jeszcze gorzej. Takiego pacjenta wiązali w kij i wrzucali do lochu, żeby się wykurował. Gdzie tam było szukać łóżek z materacami, jak tutaj, albo spluwaczek. Gołe prycze i na takich gołych pryczach leżeli chorzy. Raz miał jeden chory prawdziwy tyfus, a drugi czarną ospę. Obu związano w kij, a doktor pułkowy kopał ich w brzuchy i mówił, że są symulanty. Potem, gdy obaj ci żołnierze pomarli, dostała się ta rzecz do parlamentu i było o tym w gazetach. Zakazali nam czytać pisma i robili rewizję kuferków, czy kto ma takie gazety. A ponieważ ja zawsze muszę mieć pecha, więc w całym pułku u nikogo takiej gazety nie znaleźli, tylko u mnie. Zaprowadzili mnie do raportu pułkowego, a nasz oberst, taka małpa, Panie świeć nad jego duszą, zaczął na mnie ryczeć, żebym stał prosto i żebym powiedział, kto o tym do gazety napisał, bo jak nie, to mi gębę rozedrze od ucha do ucha i wsadzi mnie do paki, aż sczernieję. Potem przyszedł doktor pułkowy, wymachiwał mi pięścią przed nosem i krzyczał: „Sie verfluchter Hund, sie schäbiges Wesen, sie unglückliches Mistvieh, ty smyku socjalistyczny!” Spoglądam wszystkim rzetelnie w oczy, nawet nie mrugnę, i milczę, a jedną rękę trzymam przy czapce, drugą na szwie u portek. Latali koło mnie jak te psy, szczekali na mnie, a ja ciągle nic. Milczę, salutuję, a lewą rękę trzymam na szwie portek. Gdy się tak wściekali przez jakieś pół godziny, oberst przyskoczył do mnie i ryknął: „Jesteś idiota, czy nie jesteś idiota?” „Posłusznie melduję, panie oberst, że jestem idiota”. „Dwadzieścia i jeden dni więzienia za idiotyzm, dwa posty tygodniowo, miesiąc koszarniaka, czterdzieści osiem godzin słupka, natychmiast go zamknąć, nie dać mu żreć, związać go, pokazać mu, że państwo idiotów nie potrzebuje. Już my ci tutaj, łajdaku, wybijemy te gazetki z głowy” mówił pan oberst powiada pan oberst, chodzi po dziedzińcu, bije się biczyskiem po cholewach, pluje, potem nagle staje i ryczy: „Abtreten!” Siada na swoją szkapinę i wyjeżdża za bramę. Czekaliśmy, co się stanie z 11 kompanią, a tymczasem nic i ciągle nic. Czekamy jeden dzień, dwa, cały tydzień, a tu ciągle nic i nic. Pan oberst już się w koszarach wcale nie pokazał, z czego szeregowcy, podoficerowie i oficerowie ogromnie się cieszyli. Potem dali nam nowego obersta, a o tym dawnym mówili, że jest w jakimś sanatorium, ponieważ napisał własnoręcznie list do najjaśniejszego pana, że 11 kompania się zbuntowała.	Sam bym się był pomścił, gdybym był zdołał cImię, Upiórhoć nie jestem rycerzem; ale, dalipan, nie ode mnie to zależało, choć i poprzysiągłbym, że ci hultaje, co się bawili moim kosztem, nie są widmami, ani zaklętymi ludźmi, jak pan powiadasz, ale rzeczywistymi ludźmi z ciała i kości, jak my, i pamiętam dobrze ich nazwiska. Jeden się nazywa Pedro Murtinez, drugi Tenorio Hernandez, a dobrze słyszałem, że nazwisko gospodarza Juan Palomegne. Widma nie są chrzczone, panie, nie mów mi pan więc, że to czary nie dozwoliły panu wdrapać się na mur lub zsiąść z konia. Rycerz, SługaCo do mnie, widzę najjaśniej pod słońcem, że im więcej szukać będziemy przygód, tym prędzej napotkamy na taką, co nas życia pozbawi. Za łaską Boską nie rozeznamy wkrótce lewej nogi od prawej. Dalipan, najlepiej i najpewniej, według mego maluczkiego pojęcia, powrócić do naszej wioski właśnie teraz w porę żniwa; bo niedobre nasze żniwa na cudzych polach, wpadamy ciągle z deszczu pod rynnę, coraz to gorzej, miastomiasto	Nic to! nic! pozwólcie mi z sobą być trochę szczerą i pożalić się przed wami; czuję, że musicie mieć dobre serce, tak mi przynajmniej mówią oczy wasze, a ja mam zwyczaj wybranym moim mówić co myślę. Resztę dnia już nie wiem czy się szczerze do kogo odezwę, widzieliście mnie w gościnie i gości moich u mnie o! nie do zazdrości!	Teraz nie wiem, czy zgodzisz się pan ze mną, ale według mnie nie ma nic bardziej krępującego niż sytuacja, w której przebywamy z kimś przez kilka godzin, a nie wiemy, jak tego człowieka nazywać lub tytułować. Proszę nie sądzić, że nie szanuję praw gościnności i pytam o pańskie nazwisko lub tytuł; proszę tylko, aby zechciał pan wskazać jakiekolwiek imię, którym będę mógł się do pana zwracać. Aby ułatwić rozmowę, powiem z mojej strony, że zazwyczaj nazywa się mnie Sindbadem Żeglarzem.	Mój drogi panie umyślnie traktowałem wobec pani całą sprawę bardzo lekko, bo nie chciałem jej przerażać; zresztą to raczej pana dotyczy i to bardziej niż pan myśli... Nie radzę panu zbytnio żony zaniedbywać; jest to temperament bardzo bujny i zdrowie zastraszająco silne... To wszystko oczywiście musi na nią oddziaływać. Natura ma swoje prawa, które, jeżeli się je zapoznaje, umieją same nakazać posłuszeństwo. Pani może dojść do stanu chorobowego, w którym gorzko byś pan żałował swego zaniedbania... Jeżeli ją pan kocha, trzeba ją kochać nieco wyraźniej; jeżeli pańska miłość już wygasła, ale zależy ci na tym, aby zachować matkę swoich dzieci, środki zaradcze należą wprawdzie do zakresu higieny, lecz decyzja w tym względzie może wyjść tylko od pana...	Prawda, przyrzekłem to wszystko, gdyż poznałem twe rzeczywiste uczucie. Na nieszczęście staroście, który nie potrzebował nic nikomu przyrzekać, sprawa nie wydała się tak prosta jak mnie i tobie. Żąda on procesu i skazania.	Są, ale tacy, jak ja, filistrzy, brzydzą się kompromisami. Jest się uczciwym, lub się nim nie jest. Zacząć, to dokończyć, podjąć się czego, to dokonać. A zresztą, to nie widzę nigdzie ucieczki, bo nie tu, to tam, gdzie indziej, a zawsze, chociaż w coraz inny sposób, jakieś jarzmo musi ująć kark ludzki i gnieść do śmierci.	To jeszcze lepsze. Inni niech się zaopatrzą w grube kije, kosy, noże i mocne sznury do skrępowania więźnia. Garisac, Piotr Cornu i Lescuyer staną na czatach w pobliżu zamku i gdy tylko czarownik ukaże się, przybiegną natychmiast zawiadomić nas o tym. Będziemy czekali na prawo od figury.	Żeby mi się nie wypłacili, jeżeli ja co na tym zarobię! Niech tylko Fenicja nie straci!	Nie, nie jestem o to oburzona, Tadziu. Uważam za zupełnie naturalne, że dziewięcioletni chłopiec woli czytać opowiadanie z przygodami niż biblię. Ale gdy będziesz starszy, spodziewam się, że zrozumiesz, jak cudowną książką jest biblia.	Znam go doskonale i zdaje mi się, że nie żywi on wielkiej sympatji dla bratowej.	Ale! jak z chaty wychodził, zdaje się, że aż głową do sufitu dostawał.	Gdybym się urodził szlachcicem krewni tych, których wysłałem na szubienicę, nienawidziliby mnie, ale by mną nie gardzili.	To moi synowie rzekomo nie zauważył. Bo owo spojrzenie było różne od tych, które p. de Charlus miał dla kobiet; spojrzenie specjalne, idące z głębi, nawet na zabawie nie zdolne się wstrzymać aby nie biec naiwnie ku młodym ludziom, niby spojrzenia krawca zdradzające jego rzemiosło sposobem w jaki natychmiast robią przegląd ubrania.	Na wsi, Henryku. Zatrzymałem się w małej oberży.	Trocha jeszcze nie mogę alem przyjechał, aby się wam, dobrodziejowi mojemu, pokłonić, za gospodarstwo w Bogdańcu podziękować i o błogosławieństwo poprosić, które grzesznemu człowiekowi najpotrzebniejsze.	To skąd będziesz wiedział, do którego się zabrać?	Cóż mówi książę Zdaje mi się że i jego wolą jest aby winny pokutował.	Idźcie sami młodziście i macie dobre nogi, a jam się już dosyć nadreptał. Idźcie, idźcie, ja tu z odźwiernym zostanę. Choćbyście też i po parę pacierzy zmówili, nie będę gniewny na mitręgę, bo sobie przez ten czas wypocznę.	Tak, trochę chciałem się przejść.	Nudziłem się. Słuchałem, jak deszcz pada.	Rozumie się	Suchy kiej pieprz, jaże się łamie...	Wieczorem się wykąpię.	To nie tak ma się rozumieć! U nas biedni ludzie, to same tałałajstwo, sami kłamcy i oszuści. Tu nie można tak postępować, jak niegdyś postępowali ludzie w krajach Wschodnich!	Wiem, nie on jeden, ale całe zagadnienie na tym stoi, że oni nie są tacy mądrzy, jak o sobie myślą, a my nie tacy głupi, jak oni sobie wyobrażają. Gdzie są te młode geniusze, w piwnicy?	Ma się rozumieć, że to dla Belli. Jerzy zawsze jej przysyła, ale te są szczególnie ładne!	Mimi się ogromnie podobał za to, że jej prosto w oczy mówi, iż jest głupia... Wesoły facet!	A oto, uważa pani, malunki dawniejsze. Ksiądz nasz na nie trochę się skrzywił, bo to, za pozwoleniem, ździebko za gołe są te pannice, ale wyrzucić było mi szkoda, bo ramy massyw... stuknął kijem z rozkoszą w bronz.	Herbert, bądź konsekwentny. Ukłoń się teściowi. Schowałeś się, aż mi wstyd było.	Ach, w sprawie kwesty Cały dzień nie zaglądałaś do mnie, Florciu.	Pewnie, juści, bo im tak trzeba do rozpusty, żeby ludzi mogły ocyganiać i za co inszego się wydawać. Ale, będzie tu nowe porządki zakładała! Dworskie pannice niechta z siebie cudaki robią i pośmiewisko, niechta z kudłami jak Żydowice jakie chodzą	Wpadł mi w ręce niemiecki tygodnik „Filmia”, gdzie urządzono konkurs na amanta. Pomyślałem sobie: kupić nie kupić, potargować można i wysłałem fotografię.	Popularność tę zawdzięczam nie temu, że jestem lekarzem, lecz temu, że byłem pacjentem	Ależ zgoda! Odpoczywaj! Teraz jest jeszcze ciemno, choć oko wykol. Później powinien pokazać się kawałek księżyca.	Słuchaj, Tomek, nie myśl tylko chorować Na wojnie wolno być rannym, ale nie chorym.	Wara ci od Jagusi, słyszysz! Wara ci, żeby ją potem bez ciebie na ozorach obnosili po wsi, jak tę jaką ostatnią... ani mi się pokazuj na oczy!...	Mnie to nie obchodzi. Rząd to jest rząd. Tutaj w szufladzie kwity trzymam na wszystko, co mi woj­sko wzięło.	Musimy zaraz jutro zabrać młotek i gwoździe, by naprawić okiennicę w domu babki, a także powbijać wszędzie dużo gwoździ, gdyż wszystko tam chwieje się i trzeszczy.	Otóż na czas mego pobytu w Warszawie pan, panie kolego, zostanie tutaj. Nie mogę porzucać, pan sam to powinien zrozumieć, swoich pacjentów. Doktor Kańska nie jest chirurgiem, a tu mamy dużo wypadków, gdzie konieczna jest pomoc chirurga. Zostanie pan tutaj, dopóki nie wrócę.	To może być, ale nic o tym nie napisano	Ja śpię?... Bodaj język usechł temu, kto mówi podobne kłamstwa. Ja, wiedząc, że przyjedziesz, od godziny ubieram się, przygotowuję ci kąpiel i perfumy...	Nie, nie, señor Hirsch Jeżeli pan istotnie spotkał capataza de cargadores, a to nie ulega wątpliwości, to był pan najzupełniej bezpieczny.	Nie potrafię.	Nie.	On mówi: „Nie, sar” (panie)	Wierzę bardzo wiem ja z doświadczenia, że w górach znajdują się czasami ludzie bardzo mądrzy i w tych chatach góralskich wcale nietrudno o prawdziwych filozofów.	Pan Buś był to człowiek dzielny, poczciwy, wspaniałomyślny, rycerski. Otóż, wróciwszy z pewnej długiej wojny, w której książę Ferrary, wspierany przez Francuzów, dzielnie bronił się przeciw furii papieża Juliusza drugiegowróciwszy z pewnej długiej wojny, w której książę Ferrary, wspierany przez Francuzów, dzielnie bronił się przeciw furii papieża Juliusza drugiego	Dawno nie odwiedzałem stryja i mam do niego interes. Czy chciałabyś, abym zerwał stosunki z moim stryjem?	Sądzę, że nie. Za chwilę podadzą kolację, a tutaj to trudno.	Co dam za te skrzydła? Cóż ci dać mogę? Wpadłem do ciebie ubrany i bogaty jak nowo narodzone dziecko, nic ci dać nie mogę, niestety!...	Czy nie jest ksiądz aby tym... tym księdzem, o którym mówią, że jest... chory?	A na co mi mapa? Oni zawsze zakopują pod jakimś domem, gdzie straszy, albo na wyspie, albo pod uschniętym drzewem z wystającym korzeniem. Próbowaliśmy już trochę na Wyspie Jacksona, a teraz możemy spróbować tutaj. Mamy przecież w okolicy ten stary nawiedzony dom nad potokiem Cichego Domu, a tam jest cała masa uschniętych drzew.	Pójdę jutro o świcie do Suratu, bo wołają mnie do domu...	Nie rozumiecie mnie Jestem wysłannikiem rządu, mam za zadanie inspekcję wszystkich więzień, wysłuchuję życzeń i zażaleń więźniów.	Ale ty nie jesteś taki!	Czemuż nie miałyby być dla pana?	Nie jestem dla ciebie, drogie dziecko, panią. Chcę być twoją matką.	Nie, panie, Świerkoski, ja życzę panu z całego serca zbogacenia rychłego.	Diabeł rzekł sieć rybacka w formie stożkowatego worka ze skrzydłami do zagarniania ryb. znaleźli: trzymał szczupaka w pysku, ale jak go głos dzwonów doszedł, zaraz omdlał, oni zasie kijami go tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura tęga jest, ale to z Pana Jezusowego pozwoleństwa, któren widać chce, żeby jutrzejszy dzień był tym radośniejszy.	A nie przeszkodzę pani, jeżeli będę przy tym obecny?	A dlaczego Zosia nie chce mi dać buzi? Przecież ja jestem teraz Zosi wujaszek.	Na przykład?	Żosztawił bilet, leży na biurku.	Gadajże waszmość: kiedy one ludzie nie wiedziały, co to za dziecko, to jakimże sposobem teraz wiedzą? Dziecko przecie samo tego przypomnąćprzypomnąć	Tak, panie Aronnax, morze; a środków mi nie zabrakło. Mógłbym przecież przez zetknięcie drutów zanurzonych w różnych głębokościach otrzymać prąd elektryczny wywołany przez różnicę temperatur, jakiej te druty podlegająprzez zetknięcie drutów zanurzonych w różnych głębokościach (...) przez różnicę temperatur, jakiej te druty podlegają	Czy znalazłeś we własnym życiu na to dowody?	Właśnie przed chwilą mówił mi Boryna, że was spotkał...	Gdybyż to jedno! Cały szereg chorób, które inną osobę, mniej wytrzymałą, dawno by wpędziły do grobu.	Kto wie, czy nie ma słuszności... Prawda, profesorze?	Tak, my... ale Halski?	Camera obscura dla mnie przeznaczona.	Jego w moich oczach sam pan Kmicic rozciągnął	Co?!	Jak to?	Jest stary?	Quinion bądź uważniejszy z łaski swojej. Ktoś jest bardzo domyślny.	Mniejsza o to, już po wszystkiem	Od niej; dała mi go nocy dzisiejszej.	Stój! Szeryfie, jakiego dnia miało być popełnione morderstwo?	Mieliśmy możność widzieć już tę procedurę austriacką...	Był jeden.	Jakże, mam nawet statki.	Musimy wiedzieć, gdzie mniej więcej mamy jechać; zawołam go.	Czy widziałeś wnuczkę Malahudy?	Ech, droga pani, wszak mówiła pani o sprzedaży drukarni za dwadzieścia tysięcy	Gońcie go! Czegóż tu stoicie? Gońcie!	Odebrałem już awizo.	A inicjatywa, inicjatywa?...	Będzie doktor w niedzielę u Trawińskich?	Cóż, Saro?	Dosyć!	Kula	Majątek zasekwestrują, i sprzedadzą...	Obie.	Pani wszystko notuje?	Patrzajcież!	Tu, pod Memfisem?...	Z panią Danglars?	Zdrada, Przemiana, Zemsta
Nie, głupcze! Nie masz żadnych praw! To jest moja łaska! I do licha, nie prowokuj mnie, bym ją cofnął. Wyrobiłem dla ciebie posadę w Banku Morskim w Gdyni. Otrzymasz tam te same warunki. Nie jesteś ich wart i radzę ci trzymać się tej posady obiema rękami, bo więcej dla ciebie nikt nic nie zrobi.	A ja mówiłem, że to kobieta!	Borynowa pszenica, sielny kawał! Juści!... bo to nie gospodarz pierwszy na Lipce?... ale cosik przyżółta, musiało ją przemrozić czy co... ciężką zimę tu przeszła...	Co to takiego, Foxy? Czyście buchnęli gościowi parasol? My tu rózeg nie potrzebujemy! U nas się bije trzciną! Weźcie tę miotłę! Odlicz!	Czy to słyszałeś, Jakubie?	E! to stara babska klechda... Raz, mówią, trafiło się tak, że w mrowisku nie stało króla... Mrówczy pan z dębu spadłszy zabił się, a potomstwa po sobie nie zostawił... Tymczasem łakome ptactwo naciągało, aby złupić mrowisko... Zebrała się starszyzna i radzi... Jedni chcą komara wybierać, drudzy muchę, inni pająka, byle nie mrówkę, bo one wszystkie czarne, a wszystkie sobie równe... Tak dobra jedna, jak i druga. Wybierali, wybierali i wybrać nie mogli, a ptactwo jaja dzióbało tymczasem i wyjadało do szczętu... wszystkich równo... Aby ono to i tu tak nie było, miłościwi panowie. Ale starej babie co do tego?...	Jak to dziewięć dziesiątek? Powiedzieliście: osiemdziesiąt!	Jak to, nie masz pan statków? To każesz pan zbudować inne, a my poczekamy. Bogu dzięki, wiemy, co to znaczy siedzieć i nic nie robić.	Jak to?	Jakże? To to już zaraz będzie?	Jeśli przedtem nie brał lekcji języka angielskiego, a jednak go rozumie, to istotnie cudowne.	Jeżeli chcesz beczeć, to idź sobie osobno, bo gotowi ludzie pomyśleć, że to ja cię za uszy ciągnę do wojska.	Michale, co to jest?	Musimy czekać na konie Całe szczęście, że o drugiej w nocy pchnąłem depeszę o pańskim przyjeździe. Bo onegdaj także wysłałem do prezesowej depeszę z Warszawy, ale mówi mi zawiadowca, żem się omylił i zamówiłem konie na jutro. Szczęście, panie, żem telegrafował dziś z drogi. O trzeciej posłali stąd sztafetę, o szóstej prezesowa odebrała telegram, o ósmej najpóźniej wysłano konie. Poczekamy jeszcze z godzinę, ale za to lepiej pozna pan okolicę. Bardzo, panie, ładna miejscowość.	Na chwilę przypuśćmy, że takie samo prawo, ale ci to jeszcze nie daje prawa wymyślania robotnikom, wymyślania wcalewcale	Nie męcz się, gołąbeczko Po co to wszystko?...	Nie pamiętam... Zresztą umyłam sobie twarz i ręce... To, proszę pani, nie może być nic złego Ona takie kochane, takie dobre dziecko...	Nie żaden signor, po prostu Michele, i to dość surowo. Przecież jestem służącym, powinieneś mnie nawet nieraz złajać.	Oddaj to wszystko gospodyni do licha bo jak zaczniemy rozbierać, to nigdy nie skończymy.	Pan... pan... Więc to pan!	Poznać go łatwo. Był to jednym słowem człowiek szerokiej duszy.	Sprzedać? A któż to kupi?	Tak lorda de Winter, a teraz powinieneś wszystko zrozumieć, wszak prawda? Buckingham rok cały bawił w Hiszpanji. Na tydzień przed jego powrotem, lord de Winter umarł nagle, a ja zostałam jedyną jego spadkobierczynią. Kto był winien jego śmierci? Bóg, wszystko wiedzący, wie i to zapewne, ja, nie obwiniam nikogo!...	Tak, panie. Ożeniłem się i dlatego musiałem szpital opuścić; trzeba było założyć dom, postarać się o praktykę samodzielną.	To potworne. I nie wiesz, jaki powód? Zmęczenie?	Wcale nie, proszę pani Początkowo myśleliśmy, że istotnie to sprawa szpiegowska, przyszliśmy jednak do przekonania, że ponieważ dokumenty te w istocie rzeczy dotyczyły pewnych spraw personalnych... rozumie pani?... Kwestie awansu, przesunięć, nominacji...	Wiem oczywiście, co to znaczy To znaczy po prostu, że ktoś bardzo nieporządny, jakiś zapominalski, porzucił swoją skrobaczkę w samym środku Puszczy. Właśnie w takim miejscu, gdzie każdy, chcąc nie chcąc, musi na nią nastąpić. Uważam, że ten ktoś postąpił bardzo nieopatrznie. Gdy wrócę do domu, wniosę skargę do... do tego czy owego. Na pewno to zrobię i...	Bynajmniej nie mówię, że pan stracisz, ale nie przekraczaj pan sumy, na którą opiewa list.	Hej-mej, bracia moi! Nie chcę odchodzić, ale coś mnie ciągnie za obie nogi... Jakże rozstanę się z wami w noce tak szczęsne?	No, panie Cheyne, co też pan sobie myśli o naszym mieście?... Tak, proszę pani, może pani usiąść, gdzie najdogodniej...  Przypuszczam, że i tam u was na zachodzie bywają takie obchody?	A cóż ja takiego mówiłem?	A cóż wam ze mnie przyjść może?	A jakiż będzie w ostatku skutek naszych listów?	A któraż by chciała zostać starą panną dobrowolnie!	A nie będą jej miłość swarzyć?	A w mieście? co mówią w mieście?	Albo skończy w kryminale.	Ale boli mnie jeszcze bardziej że biedna, kochana babcia, umierając, nakazała, aby mój ślub odbył się jak najszybciej. Mój Boże, ona też działała przeciwko mnie, myśląc, że mi pomaga.	Ano dziadka Furmanów muszę wysztyftować, konie wyczesać, wyrychtować po­wozy i karety, a pan mi tu kasarniękasarnia (daw.; z niem. Kaserne)	Ba! aleśmy też wyczekali się na nie i twardo je wysłużyli. Huncwotem będzie, kto nie pośpieszy zatłuc na śmierć wielmożnego Panta-Tichado i nie zaślubi natychmiast panienki księżniczki! Alboż nie jest dosyć piękną? He! he! chciałbym, żeby wszystkie pchły w moim łóżku były do niej podobne	Bo jabym może reflektował.	Była pełną pokory, ale nie dość zręczną, więc rozgniewana pani uderzyła ją nogą między oczy...	Byłam, nie widziałaś mnie?	Chciałem być mostem, ale podpiłowano go i zawalił się...	Co mi dasz?	Co widzisz?	Czego chce Pawłowa?	Czego?... doprawdy ciekawym.	Cóż ty, mamo... Ty i tak zawsze jesteś w swoim pokoju. Pisywałbym zresztą listy do ciebie i przysłałbym ci skórę upolowanego tygrysa...	Doprawdy? Naprawdę słyszałeś takie rzeczy?	Dwa morgi a jedna cztery morgi.	Eliezer uczył ciebie, Meirze, i Eliezer milczy... A ty, uczeń jego, gadać zaczynasz	Gdybyś pan mnie znał więcej nie zadawałbyś sobie tyle trudu prawie upokarzającego dla podróżnika, który jak ja, żywił się makaronem w Neapolu, polentą w Mediolanie, olla pudrida w Walencji, pilawem w Konstantynopolu, carrickiem w Indiach, jaskółczymi gniazdami w Chinach. Taki obieżyświat jak ja uznaje każdą kuchnię. Jadam wszystko i wszędzie, tyle że mało, a dziś właśnie, gdy wyrzucasz mi pan wstrzemięźliwość, mam ogromny apetyt, ponieważ od wczoraj nie jadłem nic.	Głupi Szuman ze swoim żydowskim klasycyzmemklasycyzm odparł Ochocki. ograniczony mieszczuch., ani geszefciarze, lecz, właśnie tacy wariaci... Gdyby rozum polegał na myśleniu o dochodach, ludzie do dzisiejszego dnia byliby małpami...	Im tam wystarczy.	Jak ci na imię?	Jak się masz Henryku! cóż tak samotnie rozmyślasz? Szczęśliwy, możesz odpoczywać, a ja tu za wszystko odpowiedzialny i nie wiem od czego począć, żeby o niczém nie zapomnieć.	Kiedy pojedzie dalej?	Kiedyż się tam Kozłowa wybiera?	Mnie zaś do sądu podali, że się sadze zapaliły!...	Mój panie, chciałbym się zapoznać bliżej z wyrokiem na tego nieszczęśnika. Człowiek ten twierdzi, że wina nie została mu niezbicie dowiedziona. Co wiesz o tym?	Mówimy o tym dziale. Pan Czarniecki radzi wycieczkę... Te mgły szatan rozwiesza... już nakazałem egzorcyzmy...	Mądra myśl, mądra myśl Ale wie pan co, najlepiej byłoby przedtem naradzić się z panem Krzepickim. Zna pan pana Krzepickiego?	Na koń zatem, panowie, bo już późno.	Nie można się temu dziwić mamy wielu wielkich teologów, którzy z kazalnicy ust by otworzyć nie potrafili, chociaż tak doskonale umieją rozbierać kazania cudze.	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	Nie wszystko złoto, co się świeci	Nie, już nie potrzebuję.	Nie.	No ja	O północy czuwam na wszystko gotowa.	O, już są i te „żyły”... Naucz się tylko jeszcze tego ulubionego zwrotu mamy: „wbij zęby w ścianę!” Gdzie się co takiego dzieje? Nic, tylko przesady, tragedie, opery, hiperbole!	Odpowiadasz jak galant z Westfalii; Francuz powiedziałby: „Prawda, kochałem pannę Kunegundę; ale, widząc ciebie, pani, lękam się, że już jej nie kocham”.	Pan mi chce coś powiedzieć?	Panno Janino... bądź pani moją żoną... Kocham panią!...	Prawdę kumie! tak jest!	Precz! Morderco! Na pomoc!	Przebógprzebóg (przestarz.) zawołał. dziś popr. Ms. lm: skarbach.”.	Przenosimy proch	Przyjechałem tu, by już zostać z wami, by już zostać na zawsze...	Pójdziemy, gdzie każecie, panie! Wam rozkazywać, nam słuchać! Ale wy nam łaskę zróbcie, jasny rycerzu! Przykażcie panom żołmirom, żeby oni nam zła nie czynili, a sami i ot, bijem czołem pokornie: wypijcie z nami na szczęście uwieńczonym... Wypijcie, wasza miłość, na radość prostym ludziom, jako Bóg i święta ewangelia nakazuje.	Raczy przyjąć ministra wojny, Herhora.	Rejent odmówił jakichkolwiek informacji, ale ze sposobu, w jaki z nim rozmawiał, łatwo było można wywnioskować, że rzeczywiście ten stary szaleniec stracił wszystko.	Siedem pik, bez atu!	Tak, ale tylko przy stole gry i dlatego było mi nieprzyjemnie spotkać go w domu narzeczonej. Porzućmy teraz na chwilę kwestję kradzieży, gdyż wbrew przeczeniu memu, uważasz pan rzecz za prawdziwą, a przysięgli mogą być pańskiego zdania. Pomówmy o morderstwie. Czy sądzisz pan naprawdę, by ktoś, kto uczynił zakład dokonania zbrodni, mógł się posunąć aż do morderstwa, w celu wygrania?	Tak, panie, jest już późno, jak się zdaje, dochodzi dwunasta godzina.	Tak, tak. Niech go szukają...	Tedy cię każdy między knykciamiknykcie	Tu mieszkam ja, mój panie.	Turski sam.	Twoja własność?	Uciekać! Nie mógłbym nawet o tym pomyśleć	Yeah. Nie pijesz pan piwa, panie Bondy? Od wyjazdu z Surabaja męczy mnie straszne pragnienie. Posłałbym kogoś po piwo. Może tego stewarta, który przyprowadził mnie do tej kabiny.	Z Radomia za dwieście rubli, ale furman upomina się na jutro.	Za pana Edmunda?...	Zaczaić się w leśnym gąszczu, wziąć ich z zaskoczenia i zmusić ich, żeby się poddali, wtedy obejdzie się bez rozlewu krwi. Ich pewnie jest siedmiu lub ośmiu, nas tylko pięciu, w dodatku wszyscy skrajnie wycieńczeni.	Zapłać mu pensję do końca roku	Zostaniesz tu waćpan zapewne? Bo ja, uważasz, jestem na służbie: komenderuję, sit venia verbo, tym... klasztorem. Chciałem powiedzieć inny wyraz, ale boję się obrazić twe ucho.	Śliczny pomysł! Niech papcio sprowadzi cztery posągi, koniecznie cztery: dwa pomiędzy oknami staną, a dwa po rogach salonu!...	Śpi pewno pod wiśnią, zobaczcie.
Mój drogi, nie mów już o tym! Żaden z nas nie ma zaiste prawa karcić drugiego. Winniśmy znosić wszystko i przetrwać, mój Alanie! Och, ale mi dolega to kłucie w boku! Czy nie ma tu domu?	Wskazano jej przygotowane od paru dni pokoje. Kazała oświadczyć, że za godzinę będzie na śniadaniu i spodziewa się spotkać Waszą Ekscelencję...	Uspokój się, drogi chłopcze sam widzisz, że trzeba, abyś wiedział wszystko. A teraz mogę ci powiedzieć, że twoja tu dzisiejsza obecność wydała się nieco przedwczesna. Gdybyś mi uczynił ten zaszczyt, aby się mnie poradzić, dodałbym, kapitanie, że nie uchodzi zjawiać się w Albano przed upływem miesiąca. Nie potrzebuję cię ostrzegać, że byłoby niebezpieczne pojawiać się w Rzymie. Nie wiadomo jeszcze, jakie stanowisko zajmie Ojciec Święty wobec Colonnów; przypuszczają, że da wiarę oświadczeniu Fabrycego, który twierdzi, że o bitwie pod Ciampi wie jedynie ze słychu; ale gubernator rzymski, zajadły orsyńczyk, wścieka się i byłby bardzo rad, gdyby mógł powiesić którego z dzielnych żołnierzy Fabrycego, o co ten nie mógłby się upominać, skoro przysięga, że nie brał udziału w bitwie. Pójdę dalej i mimo że mnie nie pytasz, pozwolę sobie udzielić ci rady wojskowej: jesteś lubiany w Albano, inaczej nie byłbyś tu bezpieczny. Pomyśl, że się przechadzasz po mieście od kilku godzin, że jakiś stronnik Orsinich może to wziąć za zniewagę lub przynajmniej dojrzeć w tym sposobność zdobycia pięknej nagrody. Stary Campireali powtarzał tysiąc razy, że da najpiękniejszą wioskę temu, kto cię zabije. Powinieneś był wziąć z sobą do Albano kilku żołnierzy, których masz u siebie w domu.	O, nieszczęśliwe, nieszczęśliwe z nas dzieci! załkała Michasia kryjąc twarz w obu dłoniach. Mnie o siebie nie idzie mam siostrzyczkę Andzię; taka śliczna dziecina... kocham ją... mój Boże! ona chora a niema lekarstwa. Mama doktora sprowadzić do niej nie chce... Dziś nie mogłam wytrzymać patrząc na jej męki i na głód i na swawolę braci, i przybiegłam do pani...	Widzisz więc że powinnaś mię mieć za usprawiedliwioną, jeśli życzeniu twemu zadość nie uczyniłam. Fakt wytrącania z dziedziny przemysłu kobiet ubogich jest zapewne smutny, ale na konieczność jego i nieuniknioność składają się tak kaprysy i niezupeł­nie jasne instynkty kobiet bogatych, żądnych rozrywki i Bóg wie jakich wrażeń, jak niedołężność, płochość, płyt­kość kobiet ubogich potrzebujących pracy, a pełnić jej nie umiejących. Kiedy pierwsze porozumnieją i wyszlachetnieją, a drugie okażą się lepiej przygotowanymi do peł­nienia zajęć ścisłych i obowiązkowych, wtedy odprawię moich subiektów, a ciebie poproszę, abyś na ich miejsce wybrała dla mnie z liczby twych protegowanych panny sklepowe.	Ja nie statystastatysta (daw.) odrzekł na to Charłamp tajemnica, sekret; tu B. lm arcana. książęce wiedział. Cnota, Dziewictwo, NiebezpieczeństwoSłyszałem na własne uszy, jak ktoś wykrzyknął przy nim: „Nie pożywi się Kmicic po naszym młodym księciu!”	No, tak. Ludzie, czy i taka pani Kropidłowska, w każdej rzeczy  dopatrują się czegoś złego. A tu złego nic nie ma. Pani bardzo  niesprawiedliwie osądza pana Czyńskiego. On żadnych takich zamiarów nie żywi. To jest bardzo szlachetny i bardzo uczciwy człowiek.	Mam ja to wszystko w domu nie mam wprawdzie konia, ale mam za to poczciwą oślinę, której bym nie oddał za dwie takie szkapy, jak mego pana. Niech mnie kaci porwą, jeślibym się mieniał, choćby mi jeszcze dał cztery ćwiartki owsa w dodatku. Jakem poczciw, mospanie, nie uwierzycie, co to za złote bydlę ten mój bury; żebym wam chwalił i przechwalał, to jeszcze wszystkiego nie wypowiem. Co do chartów, ba, tych mi nie zbraknie, włóczy się tego pełno u nas we wsi, a polować na cudzym jeszcze milej, niż na swoim.	Ach, dałbyś pokój, panie Laurenty! Dziwię się, że możesz być tak łatwowiernym! To nie nędza, panie, ale ambicja! Ambicja! Chciałoby się czym błysnąć, zasłynąć, najwyższe miejsce w społeczeństwie zająć i zdobyć sobie tym sposobem swobodę czynienia, co się podoba, i osłania­nia wybryków swych urojoną wyższością, kłamaną pracą!	Doskonale Dantès jest moim przyjacielem i nie chcę, żeby mu się stała jaka krzywda.	Nie pomożesz nam dziś w robocie naszej?	No, to jeszcze nie widzę tu nieszczęścia.	Otóż więc napiszcie teraz z drugiej strony rozkaz wydania mi oślątek i podpiszcie go pięknie, ażeby poznano waszą rękę.	Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać kiejkiej (gw.) szepnął z politowaniem i wartkowartko tu: orientować się. sobie po słońcu, jakojako (daw., gw.) koło. podwieczorka.	Zaraz, zaraz, chwileczkę nikogo nie wprowadzam, a tym bardziej pana Cavalcantiego.	„Przychodź, przychodź!... Zamieciesz mi, przyniesiesz wody. A umiesz ty po chińsku?...”	Nie dziwiłbym się, gdybyś nie wierzył; za krótko jesteśmy z sobą. Ale później, może... tu: rozmyślnie, wyraźnie celowo. do innego przedmiotu.	Nigdy! Za nic w świecie! Nie można i nie godzi się. Najprzód musiałbym powiedzieć, żem nie jest wacpanny brat.	A to ja biegnę po nią.	A tę... tę... już się pani domyśl. I dowiedziałem się, że szambelanową śmie się nazywać!	A! Tu więc bywałaś, ciotko, ostatnimi czasy?	Ale ja jestem kapłanem Bożym jam poprzysięgał dawać świadectwo prawdzie, a każą mi być męczennikiem dla niéj... niech się stanie...	Beauchamp! Widzę, że coś wiesz! Przyjacielu, przywracasz mi życie!	Cyt! Tak, istotnie, przytrafiło mu się coś, o czym oznajmić muszę jego matce. Zastałem panią Steerforth w domu?	Czy to prawda, że dziewczyna, która służy u pana jest jego siostrą?	Dała mi do zrozumienia, że wie, iż ją kocham, i w imię tej miłości zażądała pewnej ofiary...	Ja rozważyłem, teraz ty rozważ, dobrodzieju, czyli kawaler godzien panny...	Jadę ze Strugi właśnie. Nie zastałem! A gdzie Jadzia?	Jak tylko ktoś mądrze mówi, nie ja się przeciwię! Powiedz nam jeno, od czegoś tak wymizerniał?	Jednak umyślnie po to pan przyjechał.	Kiedy się kocha, to się nie spieszcza imion?	Konopka to powiedział! Gdzie on jest, ten jovialis, ja go zaraz nauczę!	Krótkie jest istotnie	Mości panie! Próżno waszmość zamiast odpowiadać na nasze pytania, nam zadajesz pytania; próżno apelujesz do naszego sumienia; my bowiem, jako nie sądzimy nic wedle naszego sumienia, tylko wedle kodeksów i do nich poczynionych a przez jejmość cesarzową-królową aprobowanych komentarzów, tak i od waćpana żadnych przeciwko nam ani prawom naszym obiekcyj, tylko odpowiedzi oczekujemy i żądamy.	Mówże tedy jasno i nie mieszaj, bo zrozumieć nie mogę. Toś ty u Kozaków, u Chmiela, przesiadywał czy jak?	Nic nie chciał mówić, jeno palec na gębie położył i rzekł: „To zdrajcy!”	Nie podzielam tego zdania. Mogę śmiało powiedzieć, że przeciwstawiam się mu całkowicie i z najgłębszym przekonaniem.	Nie wesele mnie w głowie mnie tak straszno! tak straszno! Od czasu jak przestąpił próg chaty mojéj, głowę tracę.	Nie. Ona w tej chwili myślała o tobie.	No, i już się gniewa... Czego ty się na mnie gniewasz?	Powiedzieli mi, żeś zginął.	Prawda, że piastowała, wszelako szczerze rzekłszy, czas już do dom.	Rzekłem! Co chcesz! razem to rzekł, nie będzie inaczéj! odezwał się Władysław.	Tak jest, stryjaszku.	Tak mi Boże dopomóż i niewinna męka Jego...	Tak. Nie pytaj więcej i dbając o własną spokojnośćspokojność	To być nie może!...	To znaczy, że w tej samej fabryce, gdzie my teraz pracujemy?	Wołaj go. Cóżeś tak rano przybieżał? Nie zwykłeś pojawiać się równo ze słońcem.	Za to wiem, co jest dola cudzoziemca Mój pradziad czy prapradziad był jednym z wielkich między HyksosamiHyksosi	A bo naprawdę zdzierał!	A na końcu samego Wiktora Jeśli cię ten wyzwie...	A taki tak. Naprzód piechoto poszedł na miasto, ja za nim, on do karczmy, ja w ślad. Siedzi, siedzi, i ja siedzę, czatuję Aż kiedy ja patrzę, a on zemknął.	A to ci papuga z tego notariusza Jeśli dalej tak sobie będzie poczynał, trzeba będzie mu skrócić język.	A, Wawrzecki!... musiałeś znowu położyć trupem jaką niewinność, bo promieniejesz, niby słonce...	Aha! zmalał, zmalał	Ależ, moja matko, one was samę więcéj kosztują	Bardzo dziękuję panu dyrektorowi	Bom w Radziwiłłów wierzył!	Chcę się umyć	Ci, którzy króla i Rzeczypospolitej odstąpili.	Co on wam zrobił, Semen?	Co pani mówi?...	Czekaj!	Ding-dong!	Dla czego?	Do stu piorunów! Jeszcze tego nam brakuje!	Dokądże? do Kijowa chyba? do księcia Potemkina? z wąsami!	Doprawdy?	Dziadku ja muszę stąd odejść na chwilę, ale zostawiam ci w moje miejsce pannę Orecką, o której ci opowiadałem. Ona mnie zastąpi.	Działy się, działy cuda I jam tam był, i mnie tam swoi poznali...	Funkcje wtórne w mojej nomenklaturze oznaczają refleksy myśli świadomych na szarym miąższu podświadomości, przez co wydobywają z niej emanacje o niewiadomym podłożu nawarstwień psychicznych. A w czymże można znaleźć większą rozkosz, niż w męce wyławiania niedających się uplastycznić emanacji drugiej naszej jaźni?	Gdzie mieszkał?	Henryku znasz mnie: możesz się przede mną zwierzyć. Zrzuć z serca szczerze cały ciężar, mam pewność, że mógłbym ci pomóc.	Ja mam wątpliwości!	Jednakże codzień się one o wasze uszy obijać muszą?	Kto? Kto?	Meir! Meir! Ten niegodziwiec!	Mes dabar, būdami krikščionys žinome, jog Dievas nenor nuo mūsų tokių aukų, jog padaryti sau mirtį yra didelis nusidėjimas. Bet Birutėnas ir Vidėvūtas nepažino tikrojo Dievo ir, tikėdami į savo dievaičius, darė tą, kas, jų nuomone, galėjo suteikti tėvynei didžiausią laimę. Ir nepasigailėjo nė brangiausio daikto vis tat yra tėvynės laimė. Argi mes stengiamės prie to, vaikeliai? Užsirašykite, vaikai, tų dviejų didvyrių vardus, kad neužmigtumėte ir visados atmintumėte, kaip jie tėvynę mylėjo.	Minister Pradera zamordowany!	Może ta pani będzie nierada przerwie?	Na kawałki	Niech pan pisze kwit	Niech szlag trafi ciebie i twoje manaty To była głowa trupa, ślepoto.	No?	O! byłem tego pewny.	Panie jenerale! jedyne moje dziecko.	Patrzajcieno, patrzajcie jak to u niéj czysto i porządnie: i ogień na kominie i wiadro pełne i umieciono..., a któż tobie pomaga?	Pieśń wody	Poczekaj, Eryk, coś ty przed chwilą powiedział?	Przed kim?	Przeklęty ten sceptycyzm!	Rewolucji? Czyż to śród aniołów możliwe są rewolucje?	Schwytana	To ona niby z nim?	Widzi pani, deszcz pada.	Więc pewnie Juljuszem Flawjuszem!	Zalizali (daw.) zakrzyknął król.	Zawsze myślałem...	Zrozumiałby, że ma przed sobą dwie dusze, które się szukają i które się boją własnych przepaści.
Och, dosyć! Błażeju, bajeczny jesteś. Ja nie wiem, gdzie ty wyszukujesz wszystkie te nazwiska, ale szczerze ci ich winszuję. Jeżeli nie znałam „Chaussepierre”, w zamian czytałam Balzaka a nawet czytałam Labiche’a. Wysoko cenię Chanlivault, dosyć jest w moim guście Charleval, ale wyznaję że du Merlerault jest arcydziełem! Zresztą, zgódźmy się, że Chaussepierre jest też nienajgorsze. Ty skądś pozbierałeś to wszystko, to niepodobieństwo! Pan, który chce pisać książkę, rzekła do mnie, powinien pan zapamiętać Charleval i Merlerault. Nie znajdzie pan nic lepszego.	Ależ to znakomicie! Nawet gdyby okazał się podobny do wuja, nie powinno nas to zniechęcić. Zawsze mówiłem, że z nich są najlepsi mężowie.	Eugeniuszu to, co słyszę, zasępia mi dzisiejszy wieczór. A! Ja będę cię kochała szczerze i na zawsze!	Wolałbym na mokro, to jest zwilżoną jakim dobrym winkiem andegaweńskim. Jedźcie tedy, jedźcie w imię Boże, a żwawo.	Cóż to za wiosna, cicho mówiła Marja, w życiu mojem niepamiętam... podobnej (najpiękniejszą wiosną, jest zawsze ta w której kochamy).	Kiedy to było?	Moje nazwisko?... Co to jest? Co to za jeden?	No, i czego ja beczę?... Nie śmieszne to!... Niech tylko mama posłucha, co powiem: wyobraźcie sobie państwo, że macie nie jednego, ale i płaczę!... A mama także... Prawda, księże proboszczu, że to grzech?... Mówię zupełnie serio, proszę mamy...	O! pani, to szczęście nad siły moje	O, to moja plaga.	Oj, co to, to prawda! Szkaradny chłopak!	Rozumnieś to rzekł	Tak to rozumiem, to wyraźne! A ja inaczej, ja nie mogę znieść!	Widzisz, widzisz... To pewnie on!...	Z jakiej opresji?... Radziście z nowego pana, to nie gadajcie o opresji. Jakeście sobie posłali, tak śpijcie.	Co ty gadasz, August! Jak to może być, żeby kraje leżące gdzieś na końcu świata mogły dostarczać zboża taniej niż Polska, która ma bliżej do Anglii? Toż sam transport więcej kosztuje!	Domyśliłem się Lubiła dręczyć cię w najróżniejszy sposób. Ale to dziwne doprawdy, że hotelarz mówił do Zangiacoma o Morrisonie. O ile pamiętam, Morrison rzadko bywał w jego hotelu. Schomberg znał daleko lepiej wielu innych ludzi.	Pan się przyznajesz do szczęścia! a to coś także osobliwego!	To prawda lecz na królowę tego wszystkiego mało.	To tylko dlatego, że w tym domu został ktoś zamordowany. Ale przecież nikomu nie pokazał się tam żaden duch. Najwyżej widziano w oknach jakieś niebieskawe światełka...	Przygląda się pani towarzystwu?... Prawda, co za energia jest we wszystkich ruchach, jakie to teraz silne dusze; żeby te wszystkie nerwowe napięcia można zebrać w jaki zbiornik, wytworzyłaby się siła na kilka koni parowych, siła, która się marnuje na gadanie.	Nie rozumie pan? Patrz-no, Majster, jaki niepojętny się zrobił! Ale wszystko jedno. A my byliśmy ciekawi. Szukaliśmy pana, panie Murek, bo przecież to pan ostatni na żywe oczy go widział, naszego przyjaciela. Szukaliśmy i znaleźliśmy. A pan nas pewno nie szukał, bo zajęcia dużo... Bogatym ludziom trudno, wiadomo, czas znaleźć. Ot, interesy, zabawy, remontu auta nowemu przyjacielowi dopilnować...	Dziwny chłopiec Czasem przyjemnie mieć z nim lekcję, a czasem aż trudno wytrzymać. Czasem gra prześlicznie, to znów ma palce jak z drewna.	Jak to? w tym miejscu takim szerokim był most? Musiał być strasznie długi?	To może jacy przejezdni?	Co masz na myśli?	Oto widzisz kobiecą samodzielność... Bo ja byłam samodzielną już wówczas, kiedy panie Howard nie śniła się jeszcze ani konna jazda, ani wolna miłość... Oto widzisz... Wychowałam dzieci, a nie mam dzieci. I pracowałam samodzielnie przez kilkanaście lat po to, ażeby dziś powiedzieć sobie, że nie mam... nawet chwili wypoczynku!	I skąd wzięłaś się w Portugalii? jak dowiedziałaś się, że ja tu jestem? jakim zbiegiem okoliczności kazałaś mnie sprowadzić do tego domu?	Jutro odchodzi statek na Korsykę o godzinie piątej. Tak się dobrze składa. Jechałoby się jak przez Kocytus pod przewodem cudnego widzenia. Niech pani przyjedzie do nicejskiego portu. Pojedziemy do miasta Ajaccio. Ja swoim dworem, pani swoim. Mamy wspólne pieniądze.	Dlatego, proszę pani, że handel opiera się nie na zyskach spodziewanych, ale na ciągłym obrocie gotówki.	Cicho, panie, cicho! Jeżeli nie powstrzymuje cię myśl o mojem niebezpieczeństwie, pomyśl o tem, na które sam się narażasz!	Powiadam wam powiadam wam, że ani jeden kieł w całej dżungli nie wyszczerzy się przeciw wam i ani jedna łapa przeciw wam się nie podniesie. Żaden człowiek ani zwierzę nie poważy się stanąć wam na przeszkodzie, póki nie dojdziecie do samej Kanhiwary. Będziecie mieli straż przy sobie.	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	Każcie milczéć!! na bogi! niech mi nikt z tém nie wychodzi.	Na wojnie zginął.	No, dobrze a dlaczegóż w takim razie siostra pana hrabiego wyszła za mąż na Kunic... za Kunika?	No, na przykład	Pan mnie zna?	Znam go, nazywamy go Pokojem Glicynii. Lecz jak go pan znajdzie? Tam są trzy ciągi schodów i cały labirynt korytarzy. Choćbym panu opisał, którędy trzeba iść, zgubi się pan.	Żądałeś widzenia mnie, młody mój przyjacielu?	A za co mnie Michał kocha? A za co twój brat, ledwie obaczył Zośkę, już ją pokochał?	Cicho! Co się wtrącasz do kapłańskich sukienek...	Ciszej dzieciaku... usłyszeć mogą... Któż się tak przyznaje głośno do miłości...	O, w takiej wazie można by posadzić kasztanowiec z Tuileriów! Jakże im się udało wypalić takie olbrzymy?	Uczyniłaś dla mnie poświęcenie, dopełnij go.	Przenigdy!... Wczoraj już otrzymałem od nich pierwszy znak. Wkrótce spodziewam się dalszych... Będą niecierpliwić się i naglić... Jestem im potrzebny ich rodzic... Odejdź teraz stąd, proszę cię, odejdź!... Chcę pozostać sam, zupełnie sam...	Ale co znaczą te słowa?	Nie tylko samej zagranicy możemy zawdzięczać nową okupację wojskową. Cała ta młodzież, która pisuje podburzające artykuły w „Globie”, dostarczy kilka tysięcy przywódców, pomiędzy którymi może się znaleźć taki Kleber, Hoche, Jourdan, Pichegru, tylko niebezpieczniejszy.	Ależ, jak Boga kocham! Upamiętaj się! Sama pomyśl!...	Bardzo dobrze Zdobyć list nie będzie chyba rzeczą trudną; pisarek nie jest z ludzi, którzy by bronić go potrafili.	Mam kij dębowy, niczego się nie boję. Coby mi się jednak z rąk nie wypsnął, postaram się o pomoc.	Wysoki, tęgi, z sumiastym wąsem? Twarz pociągła... Małomówny... Nazywał się Antoni.	ŻydPo cóż by Wokulski miał sklep sprzedać i komu?	Cóż tam znowu?	I takito porzućcie wierzcie mi, bo z tego nic nie będzie: obałamucić jéj nie obałamucicie, a cóż? o ożenieniu wam ani myśléć; dopierobyto szlachta krzyku narobiła!	Już dawno. Ostały tylko dwie niewiasty i stary pan Nowowiejski z nimi.	Musi być. Oczywiście, spadnie wwóz produktów pierwszej potrzeby, ale he... he... he... towar luksusowy pójdzie jeszcze lepiej.	Myślę, że pierścień jego nie pochodzi od kochanki, nie jest zatem zakładem miłości; d‘Artagnan może go sprzedać.	Wiem. Bóg ci zapłać.	A jakże sobie sam rady dać potrafisz?	A potem co zrobisz po przedstawieniu?	A żonaci mężczyzni słuchają!	A, o gdzie nasz wódz!...	Ależ bynajmniej!	Ależ...	Chwała Bogu że tak jest!	Czekaj tatka latka, jak kobyłę wilcy zjedzą.	Czy Wa-hima nie zabili żadnego z tych biało ubranych ludzi?	Czym?	Cóż mam uczynić w Warszawie?	Cóż takiego?	Dopomóc panu?	Doprawdy? Nadzwyczajny człowiek z pana	Dziękuję. Ale pamiętaj! Podstępnie gościnności twej...	Eee! Pozwalałem sobie często więcej, ale w żadnej nie wzbudzałem tak panicznego strachu jak w pani.	I ja tak myślę ale, proszę pana, kto też pierwszy był złodziejem?	Jam Ruben, syn Dawida	Jeden chyba ksiądz zdolny jest głaskać miłymi słówkami biedaka, który ma umrzeć!...	Jest pani słodką, prześliczną kobietą	Jestem straszliwie wyczerpany.	Ktoś ty taki?	Który ich nakrył?	Masz tylko nie chcesz dać.	Możesz odejść.	Musisz pan mieć przy sobie list, który mi pana poleca?	Mój kochany pułkowniku!	Nie wcale nie!	Nie wyobrażajcie sobie znowu zbyt wiele!	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Nieprawda!	No powiedział spokojnie Wódz, zapalając papierosa. Pychowice, E, mapa s. g. N, 167.	No: mężowie, bracia, kochankowie...	Poczekaj chwilę... Tak	Powrócił?	Rozdenerwowanie i nic więcej, trzeba iść spać, a wszystko przejdzie.	Strach wam chłopskiej pięści, co?	Tej sztuki nawet ty byś nie dokazał.	Tytuł w tym razie najlepiej definjuje treść.	W kościele Karmelitów nad posągiem...	Wojewody nie było?
Gdy się czasem zbierze gdzieś trochę ludzi, to schowajcie swoje rozumy dla siebie. Moglibyście się czasem narazić na grube nieprzyjemności. Ten kapral był od deutschmeisterów, więc mogłoby wyglądać na to, że się z tego nieszczęścia cieszycie. Ten Biegler to straszny czechożerca...	Nie mógłbym tego powiedzieć o moim współrodaku Johnie Murrayu. Jego dostojność jest na wylot Anglikiem, lecz jeszcze więcej jest zapamiętałym strzelcem, a więc chętniej puści się na pole, którym pędzi żyrafa, niż na sporną wycieczkę naukową. Liczmy zatem tylko na własne siły, gdy przyjdzie zapobiec starciu dwóch zapaśników uczonych. Zbytecznym byłoby zapewniać się nawzajem, że cokolwiek wypadnie, będziemy się zawsze trzymać ze sobą wiernie i szczerze.	My, z naszem zamiłowaniem, pozostaniemy, co tu robić, na jednej z tych części... Nie bój się, lwią część pozostawiliśmy dla siebie; bo każdy sobie rad... co tu robić? Druga będzie dla Leosia, gdy szkoły skończy... na dwóch innych niech tam, co tu robić, uczciwi ludzie siedzą, kawałek chleba jedzą i prawom boskim parobkują... co tu robić...	To po coś mi nie wzbronił? Byś me miłował, to byś me nie dał na wolę, nie ostawiłbyś me samej, a jeno strzegł przed złą przygodą, jak to drugie robią! poradzić, dać radę, zdołać. się bronić. Odpadły go wszystkie złościezłoście (daw., gw.)	Hej, oszalał, oszalał! A gdzie głowa, Kozacze? Co się z tobą dzieje? Czy ty chcesz zgubić nas i siebie? To jest żołnierz Wiśniowieckiego i namiestnik, człowiek znaczny, bo od księcia do chana posłował. Niech mu włos z głowy spadnie pod naszym dachem, wiesz, co będzie? Oto wojewoda obróci oczy na Rozłogi, i jego pomści, nas wygna na cztery wiatry, a Helenę do ŁubniówŁubnie i co wówczas? Czy i z nim zadrzesz? Czy na Łubnie napadniesz? Spróbuj, jeśli chcesz pala posmakować, Kozacze zatracony!... Chyla się szlachcic do dziewczyny, nie chyla, ale jak przyjechał, pojedzie, i będzie spokój. Hamujże ty się, a nie chcesz, to ruszaj, skądeś przybył, bo nam tu nieszczęścia naprowadzisz!	Polciu, wymówiła, jak ty umiesz poznawać ludzi! Pan Paweł uśmiechnął się swoim dobrym poczciwym uśmiechem.	Więc dobrze Pan Bóg z nieba patrzy, co się tu dzieje na ziemi i rozsądzi nas: kto gorzej robi, czy ja źle mówiąc, czy wasza wielmożność źle czyniąc.	Hrabia zamiast tak okrutnym być dla téj nieznajoméj, powinienbyś owszem starać się do niéj zbliżyć i bodaj zakochać. Nie takbyś się nudził w Rzymie.	Nie. Pani się to wydaje pewnie potwornem, a to jest zupełnie naturalnem. Czy nasze Maćki, Bartki i Jagny zajmują się teatrem, albo sprawami świata? Nie, prawda?	A ot Maciuś się żali, że nie ma portu. Maciuś ma góry, lasy, miasta, pola, ale nie ma morza, ani okrętów. A teraz, kiedy zaprzyjaźnił się z afrykańskimi królami, koniecznie port mu potrzebny.	Hayde! Śliczne imię! To naprawdę istnieją kobiety, które nazywają się tak jak w poematach lorda Byrona?	Komturowie chcą tajemnicy ale jakoż tajemnica ma się zachować, gdy de Bergowa i tamtych innych za dziecko wypuszczę?	Krótko mówiąc panu zdaje się, że po tak zwanej śmierci następuje tak zwana nicość?	Nie, nie mylę się.	No, to siądź tu, posil się, uspokój! Będę cię strzegł.	Starszyzna ucieka! i naraz krzyk okropny, nieludzki wyrwał się z dwukroćstotysięcznej gardzieli:	Słyszałem ja słyszał; ta-to się we wsi wydziwić nie mogą waszéj robocie i ochocie.	To wielka prawda i przysięgam waszej wielmożności, że co się tyczy czarodziejstwa, jestem równie jak wy niewinnym.	Tylko że nasza droga porusza się w tej chwili w przeciwną stronę, niż potrzebujemy, bo zaczyna się przypływ.	A teraz, co się tyczy matki tego młodzieńca...	Nie tyś go zaklął, by się nam ukazał?	Niezasłużona może, bo ja wiem, jak się tę rolę grać powinno.	Rad bym z duszy, ale widzi mi się, co nam kaj indziejkaj indziej (gw.)	Żeby ty od tego czasu nie ważyła się doradzać...	Bo czuła, że to należy do jej koleżanki, do Łabęckiej, która spełnia swój obowiązek, jak przystało na kobietę mającą poczucie ludzkiej godności! Tam, gdzie nauczycielka sięga pod cudzą poduszkę...	Amerykański miód na kaszel i zaziębienia!	Na śmierć pójdziemy, tylko rozkaż...	Oczywiście, że tak! Na pewno!	Oddali cały swój majątek na biednych.	Rycerz Arnold. Dorzucę gałęzi na głowniegłownia	Zwolna, panowie, zwolna!... na to ja nie pozwolę.	Takiego wziąć, zaraz by za kościołem, pod Opaczą, okop wywalił na sto łokci.	Nie rozumiem, staruszku. Sądziłbym, że prawdziwy Bóg zrobiłby na świecie porządek. Tamto nie może być żadnym prawdziwym i normalnym Bogiem.	Ja chciałbym tylko, by zjawił się sieciarz Ola albo inny umiejący czytać i by nam odczytał list Klary Gulli!	Nie widzę zmiany Był to zawsze człowiek czynu, który, co mu przyszło do głowy czy do serca, wykonywał natychmiast. Postanowił wejść do uniwersytetu i wszedł, postanowił zrobić majątek i zrobił. Więc jeżeli wymyślił jakieś głupstwo, to także się nie cofnie i zrobi głupstwo kapitalne. Taki już charakter.	Wie pan, panie Nikodemie, niech pan go lepiej nie odwiedza, bo to nawet i jemu może szkodzić. Lekarze mówią, że obcowanie z ludźmi działa nań podniecająco, a zalecili ograniczenie podnieceń do minimum.	Drogi panie czy nie jest pan zbyt młody, aby myśleć o małżeństwie?	Zapewne, zapewne Zwyczajem naszym jest ofiarowywać nowo wchodzącym do korporacji miesiąc próbny, że tak powiem. Co do mnie nic bym nie miał wprawdzie przeciw dwom, trzem miesiącom, lecz mój wspólnik pan Jorkins!...	Jestem przytomny! Każdy ma prawo mówić o tym, co go zajmuje; no, a chyba kres życia jest interesującym tematem dla tego, kto je traci...	To być nie może... Czy podobna, aby w takiej potyczce zginęło prawie całe wojsko?...	A zresztą czy nic poza tym słychać nie było?	Ale do czegóż tu Brühl potrzebny?	Ale mamusia będzie pomagała? Mamusia mi zawsze powie: „lustro”. Dobrze?	Ba tego rodzaju bohaterstwa zależą od kobiety, która je budzi. To pewna, że nie dla mojej żony umarł ten biedny Artur!	Bajka, nie z Francji, ale z Rzymu. Ja ich jeszcze nie widziałem, ale Węgrzyn mi mówił, że to są księża przysłani przez samego papieża.	Do spółki z tobą?	Ile łaska panów.	Miło mi poznać tak znamienitego kawalera. Kanneberg uchodził między nami za niezwyciężonego w spotkaniu. Waść musisz być pierwszą szablą w tym państwie?...	Nie tylko więc nieprawda to jest, co książę Bogusław o tym kawalerze powiadał, ale przeciwnie: nie ma on większego wroga od pana Kmicica, i dlatego pannę Billewiczównę z Kiejdan wywiózł, aby w jakikolwiek sposób zemstę nad nim wywrzeć.	Ostatecznie, choćbyś i miał z nim swoje układy, byłbym z tego bardzo kontent, tym silniejsi będziemy obaj.	Serdecznie dziękuję.	Słuchaj no, mój stary Giroudeau, wypada mi jedenaście kolumn, które po pięć za sztukę czynią pięćdziesiąt pięć franków; dostałem czterdzieści; winien mi jesteś jeszcze piętnaście franków, jak ci mówiłem...	Tak, panie dyrektorze, byłby o dwadzieścia do dwudziestu pięciu procent tańszy od prawdziwego, no i miałby ten wielki plus, że byłby wyrabiany w kraju, z surowców krajowych...	To król poznał tego żołnierza...	Wymień mi zbrodniarza, który wycisnął łzy z twoich pięknych oczu.	A nie chcesz?	A oto za Witoldem zwinęli obóz książęta mazowieccy i precz odjechali	A w pasie wcięte kiej osy, batem bych je poprzecinał, że ani poznać, kaj te brzuchy dziewają... Z bliskam wypatrywała.	Ale jakie to wesołe facety!	Ale musi nam pani pomódz!	Ale pani będzie przy mnie, gdy zacznę grać?	Bo wszystki człowiek zarówno potrzebuje obrony!	Cały smaczek w pierwszej fermentacji.	Czasem to i wpuszczą. Niech Tomciu spróbuje. Przecie wam, panom doktorom, łatwiej niż nam, hołocie...	Czego chcesz?	Dobranoc pani!	Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a kapusta jest w rynce, baczę, Hanuś, baczę...	Gdzie pochowano tę... panienkę, co zginęła wówczas w katastrofie?...	I kiedy pójdziesz? jutro?	I nie było również nic w zamku	I uważacie to za rozsądne?	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Jak to	Jak to pogodzi ojciec, spełniając obydwie czynności	Jesteśmy kopacze z Sochem!...	Krewnym?	Laura Dobkówna z Borowiec...	Mógłby zapis zrobić	Naprawdę	Nie mam żadnych fatałaszków ale przywożę za to daleko ważniejsze rzeczy.	Niech Bóg broni Powystrzelałby nas jak przepiórki.	Niewinna to omyłka i nic ona tak wymownemu kawalerowi nie ujmie...	No, a cóż robi szlachta dla sztuki?	No, w świecie, w którym brylujesz	On nie pozwolił! Za to go kocham i słuchałam potem. Nikt nie ma prawa mnie bić, nikt!	Ona nie pamięta! co to za nowy kawał?	Ooo... zobaczmyż tę prawdziwą prawdę?	Pies ci gębę lizał, łysa pało!	Poszli?	Sza, Zygmunt, przed ślubem wszystkie panny tak mówią.	Tak autora tych anonimów.	Tak jest... użyję go teraz właśnie.	Tak. Wróciła.	Tatarom! Inna to rzecz z niemi. Tatar gdy sobie raz o mur nos stłucze, drugi raz już nie idzie nań... Tatarzy zamków nie biorą...	To nie ja...	We środę wieczornym pociągiem, jeżeli panie raczą	Więc cóż to nas obchodzi?	Zaraz wrócę.	Zmilczysz ty, chińczyku?	Znajdą. Chyba ty mnie schowasz między beczkami w bazarze? Ty mój krewniak!
A jakże! O tobie tu mowa A ty, Kwasow, powiem ci, jesteś wielki głupiec. Czy ty myślisz, że takiego generała major przekupi i że taki generał będzie umyślnie jechał z Petersburga, żeby rewizję robić u majora? Głupi jesteś, bratku, oto, co ci powiem.	A kto im wydaje rozkazy?	Ale co to ciebie, wuju, obchodzi! Już i tak masz dość nudów ze swoim inżynierstwem. Jeszcze ten jakiś kompleks upośledzenia u... schizmatykówschizmatyk	Auhuu! Arruru! Może go już nawet rzuciły znudzone dźwiganiem. Wszystkiego spodziewać się można po bandar-logach... Oo! Przywalże mi głowę ciałami zdechłych nietoperzy, daj mi stare gnaty do ogryzania, wepchnij mnie do barci dzikich pszczół, by mnie na śmierć zakłuły, a potem pochowaj obok śmierdzącej hieny! Jestem zwykłe bydlę, nie zaś przyzwoity niedźwiedź! Auhuu! Arruru! O, Mauli, o chłopcze mój! Czemuż cię nie uprzedziłem, co ci zagraża od ludu małp, miast cię bić i drapać codziennie! Może moje razy miały ten skutek, że biedaczek zapomniał całkiem wszystkich haseł i oto znajduje się teraz w dżungli zupełnie opuszczony, bezbronny i wystawiony na wszelkie niebezpieczeństwa!	Bo my chcieli choć i za murami Najświętszej Pannie służyć... więceśmy nocami koło obozu jeździli, albo i we dnie, jak Pan Bóg dał, i jak się który Szwed pojedynczo popadł, to my go... tego... Ucieczko grzesznychUcieczko grzesznych	No dosyć! Ty, Izydo, możesz iść do miasta, a reszta do innych nieboszczyków, którzy czekają na nas... Nie zaniedbujcie zwyczajnych zmarłych, bo nie wiadomo, jak nam za tego zapłacą...	O! o!... już się gniewa! I czego? I czego?... A cóż za noli me tangere!... Ależ, królowo wszechpiękności, ornamencie człowieczeństwa, zostań! Cofam numer, cofam wszystko	Prawdziwie, takby wszyscy powinni jeździć mężczyźni. koczu wcale im nie do twarzy.	Tak, stary jestem Pewna Angielka postarała się, iż dano łóżko Garibaldiemu, który był wtedy ranny i znajdował się w więzieniu. To był największy człowiek, jaki kiedykolwiek żył. Także pochodził z ludu, i też był marynarzem. Inna Angielka zapewniła mi dach nad głową. Si... jestem stary. Trzeba było się zgodzić. Życie czasem trwa za długo.	Widziałem ich i w Malborgu Tęgie pachołki, ale nie daj im Bóg kiedy przeciw tym stawać! U nich dzieciak w siedmiu leciech póty jeść nie dostanie, póki jadła strzałą z wierzchołka sosny nie zrzuci.	A czy ja jestem skompromitowany?	A czy widział się król z kardynałem?	A pospolite ruszenie kaliskie?	A to czemu?	A to twoja wina.	A trzymały się kupy, czy cale były rozsypane?	A ty chciałbyś być weteranem?	A ty, co mówisz?	Aha. Gdy cię wszystko inne zawiodło, masz prośbę.	Ale cóż to mój ojcze? jak się to odkryło?	Ano, każdy i każda. No, a gdzież ci było najznośniej?	Ba, prędko po tym ciemnym ogrodzie, pełnym małych świerków.	Bardzo być może. Lecz zdaje się fantomy nie wypowiedziały nam jeszcze swego ostatniego słowa. Słyszysz?	Bezwarunkowo!	Bo co?	Bo dusza nie ma ciała.	Bo może to i nie wiedźma to mleko krowom odebrała?	Boże, Boże mój, cośmy z życia zrobili!... Widzisz, kto tam był, tego próg kościelny nawet odtrąci.	Byłaś na poczcie? Ach, Boże, powiedziałaś Miętlewiczowi o tapetach...	Chciałabym pomagać ci w pracy.	Chciałbym tylko prosić pana profesora o jedno...	Chodźmy na górę, kochanie takie sprawy wcale do nas nie należą.	Chyba jakaś omyłka.	Cisza jak makiem zasiał	Co ci, Franek, do tego mój przyjaciel i tyle. Po co wszędzie suniesz nos?	Co pani rozumie?	Czy każe mi pan jeszcze coś podpisać? Czy może mam przyjść dopiero jutro rano?	Cóż to miał z nią zrobić, w ramki oprawić i na ścianie powiesić! Chłop on jest jak i drugie, przysięgał, jak sięgał, a dostał, zaprzestał! Juści, bez winy on nie jest, ale najwięcej winowate organisty! Póki zdrowa była, to orali w nią kiej w te dwa woły, sama jedna robiła wszystko, a małe to gospodarstwo mają? Samych krów pięć, a dziecisków tyle, świń, gadziny, pola tyle! A jak zachorowała, to ją wygnały, ścierwy nie ludzie!	Dlaczego dzwonisz?	Dziękuję pięknie! Dam sobie radę!	Ew, jak ty się wyrażasz?	Gerai! Atsakysiu jums, jog mokslinyčios buvo lenkiškos ir universitetas buvo lenkiškas, bet kas gi uždraudė lietuviams užsidėti tada lietuviškus?	I ty wierzysz że on sam zapił się na śmierć?...	Idziemy na spacer do parku Właściwie powinna bym zostać w domu i wykończyć sobie bluzkę. Ale w taki dzień jak dzisiejszy nie potrafiłabym szyć. Atmosfera dzisiejsza wnika do mojej krwi i stwarza w mej duszy jakiś uroczysty nastrój. Palce drżałyby mi i na pewno robiłabym krzywe ściegi. Idziemy więc do parku.	Ja muszę wkrótce wyruszyć ze wszystkimi ludźmi na daleką wyprawę na południe przeciw Eminowi paszyEmin pasza	Ja tam nie wiem. Ale zmartwień, myślę, jej nie brakuje. Bo raz, że pracę straciła przez tę chorobę. Pani Szkopkowa inną do sklepu wzięła. Podobnież swoją krewniaczkę.	Jak to, nie masz pan statków? To każesz pan zbudować inne, a my poczekamy. Bogu dzięki, wiemy, co to znaczy siedzieć i nic nie robić.	Jest biedactwo ogromnie rozdrażniona; sama to uważałam	Jeśli będą chcieli, to i owszem.	Jutro się pokaże...	Karo, hop!...	Księstwa tak porzucić nie mamy prawa! Cóż pomyśli sobie mieszkaniec? Po jednej bitwie, po odstąpieniu Warszawy precz uchodzimy z kraju!...	Któż to powiedział?	Leży na łóżku mamy i czuje się lepiej. Śmierć tego dziecięcia zrobiła na niej wrażenie i musiała się zaziębić, biedna siostrzyczka; Anna tak samo sądzi, ale wydaje się tak osłabiona, że mnie to zatrważa	Mnie przejmuje ono zimnym przerażeniem	Mniejsza o to, jeżeli go unikniesz.	My tobie braćmi!...	Na zawołanie, jak na zawołanie, bo jakże to, szukają go po knajpach?	Nie mów tak, Henryku. Póki będę żył, będę pod wpływem osoby Doriana Graya. Nie możesz czuć tego, co ja. Jesteś zbyt zmienny.	Nie to, ale nie wspominałeś mi o tym.	Nie wspomnę ci już o tym, że jesteś w naszych rękach chociaż mamy cię w garści, możesz być tego pewny! Będę starał się przemówić ci do rozumu; nigdy nie widziałem, żeby coś dobrego wyszło z pogróżek. Jeżeli ci się podoba służba u nas, to dobrze, przystań do mnie! A jeżeli nie, to masz, Jimie, prawo szczerze odmówić. Z całą chęcią cię słucham, kamracie. Niech mnie piorun trzaśnie, jeżeli kiedy jakikolwiek żeglarz był bardziej uprzejmy ode mnie!	Nie, ojciec nigdy nie zaciąga długów w mieście. Każdy wierzyciel przychodzi z pożyczką do domu i w gabinecie ojca dostaje kwit albo procent. Nie znasz go pod tym względem.	No powiedzcie, ilu królów zabili na wojnie, a ilu żołnierzy?	No, no!	No?	O której godzinie oddał Stanisław list panu Zgierskiemu?	O tak! Zwłaszcza na mój potargany na strzępy ustrój nerwowy.	O, tak, widziałem, panie sędzio... Ulicą Karme­licką szedłem, kryjąc się pod ścianami domów, bo ku­le, panie, tak gwizdały, jak pod Łowczówkiem, w noc pamiętną, kiedyśmy z Dziadkiem, panie...	Och, wobec tego będę się starał przy dzisiejszej kolacji nabawić się niestrawności, a jeżeli to nie poskutkuje, jutro sobie utnę palec.	Odchodzimy już Odchodzimy już z tych nieszczęsnych pól.	On sam żaden krewny; pierwsza jego żona była krewną i przyjaciółką mojej matki	Ordinas, Karas, Abejonės Judu mokate teisintis abudo Aš juos pažinau gerai, nes kada užsispirs, nieko nemačys; ginsis iki paskutinių, kaip jau žinoma, o norint iki vieno išžudyt. Ba tai iš paskutinių,	Ostatecznie wszyscy ludzie powstali z karpi. Weźcie, kochani przyjaciele, teorię rozwoju Darwina...	Ozorya...	Pamiętam, i cóż ztąd?	Pani Gonzales, albo jak cię tam zowią?	Podobno w tym roku mają dawać po trzy kostki cukru.	Podpisać rozkaz uwolnienia i na tem koniec ja również, jak Wasza Królewska Mość, sądzę, iż poświadczenie pana de Tréville jest aż nadto wystarczające.	Proszę cię, nie udawaj! Infantka?	Rozbijmy zatem obóz.	Spróbuj mi pan tylko przeszkodzić!	Tak jest, są takie.	Tak.	Teraz do panny Żanety, a później na koncert ze znajomymi.	Tiens, tienstiens (fr. dosł.: trzymaj) zaśmiała się złośliwie.	To nie wiadomo miejsca te podobają mi się. Bądź co bądź i na wszelki wypadek kupiłem łódź, clipperclipper	To po co przychodziłeś?	Wiec niech pan dobrze uważa po drugiej stronie jest zagajnik dębowy. Musi pan przejść przez niego. Potem nastąpią krzaki, dużo krzaków, leszczyna i białodrzew, głóg i ligustr. Pośrodku tej gęstwiny leży stary, powalony przez wiatr buk. Musi go pan odszukać, gdyż tam na dole, gdzie pan jest, nie można przecież tak dobrze widzieć jak z góry, z powietrza. Tam on jest. Pod tym pniem. Ale... niech mnie pan nie zdradzi!	Wiesz, Szwarc, co mi przyszło do głowy?	Więc ci mówię: wróć, a ja ci przysięgnę na moje lary, że nie podniosę na ciebie ręki.	Więc czego pani chce ostatecznie?	Więc cóż pan nam głowę zawraca?! I to jeszcze inteligentny człowiek.	Więc ja byłem medykiem? Dalibóg, już o tym zapomniałem.	Więc mówisz, Wasyngo, że z nim można śmiało jeździć między Tatarami?	Zacny z was człowiek, mistrzu i kocham was ile tylko wlezie. Zjedzcie no trochę tej konfitury z pigwy: zakleja bardzo wdzięcznie otwór żołądka, a to z przyczyny niejakiej własności wstrzymującej w nich zawartej i pomagającej do smacznego trawienia. Ale co ja robię? Toć ja pouczam samą naukę! Czekajcież, pociągnijcie nieco z tego Nestorowego kubka. Chcecie jeszcze łyczek białego hipokrasuhipokras	Zapewne.	Zbyt krótko tutaj jestem, dopiero jeden dzień...	Znasz ich?...	Zwiążę je wstążką!	„Rzeczywiście zachowuje się zupełnie tak, jak mówiono
Tak. Obrońca wykazał moją niewinność. Uwolniono mnie, a zasądzono właściwego winowajcę. Lecz wkrótce potem musiałem zrezygnować z posady. Mój organizm, zrujnowany kompletnie przez doświadczenia tego łotra, nie pozwolił mi dłużej na spełnianie funkcji zawodowych. Wtedy osiadłem na resztę życia w tym ustroniu.	Ja szybko trawię w moim żołądku nic się nie zależy. Ja, kolego, wsunę na przykład miskę knedli ze schabem i kapustą, a za pół godziny więcej ci po tym wszystkim nie wysram, jak jakie trzy łyżki. Reszta gdzieś tam we mnie przepada. Mówią ludzie, że takie bedłki, jak na przykład kurki, są niestrawne, że wychodzą nienaruszone, więc można by je wymyć i przyrządzić z octem. U mnie przeciwnie: nażrę się tych kurków tyle, że inny pękłby chyba, a gdy idę za stodołę, to tyle tam wszystkiego, co w pieluszce półrocznego dziecka. Reszta też się gdzieś gubi we mnie. Powiem ci nawet, kolego że we mnie rozpuszczają się ości ryb i pestki śliwek. Pewnego razu umyślnie pestki liczyłem. Zjadłem siedemdziesiąt knedli ze śliwkami, nie wypluwając pestek, a potem za stodołą grzebałem w tym wszystkim patykiem, odkładałem pestki na bok i liczyłem. Połowy się nie doliczyłem, rozpuściły się we mnie.	O nie, bo raz spróbowałam, a ksiądz zaperzony krzyknął na mnie: „Niech jegomościanka pilnuje udojów!” Zresztą, oni nie mogliby żyć bez siebie, a będąc ze sobą, nie mogliby się nie kłócić.	Pasterz! Biskup! Pójdą na mnie skargi do Rzymu	Sahibie! Ponawiam skromne upomnienie: konstrukcja, konstrukcja! Yetmeyer ma rację, że bez niej nie warto, choćby mimochodem, pomyśleć o dziele. Pan sam przyznaje konieczność skuwania pomysłu w pomysł, zanim się przystąpi do wykonania powziętych zamiarów. Trzy są działania najściślej spętane szkieletem konstrukcji: technika, szpiegostwo i sztuka. Technika dotąd przeważnie sama swoją drogą zdąża, sztuka jest najczęściej z techniką zbratana, szpiegostwo w trójkącie z techniką i sztuką żywot swój wiedzie. Poza tym uważam, że jeżeli ma czym osiągnąć można pewne wyrównanie, a w konsekwencji i pojednanie, dwóch waszych systemów, twego i zbawcy, to przede wszystkim na samej konstrukcji, jako podstawie nowoczesnego, wszelkiego myślenia. Otwarcie wyznaję, że do zgody zmierzam, do zaprzyjaźnienia dzielnych przeciwników. Poprzednio jednak zbyteczne wyrostki konstrukcji usuwam, zwłaszcza niezdarne i w zapalnym stanie, a przez to groźne. Od ciebie, sahibie, pobieram zapłatę, hojną i dostojną, więc tobie zachcianki przeważnie ułatwiam lub perswaduję rozkosznie, jedwabnie. Yetmejerowi zaś bezinteresownie, czyli za darmo, pomysły jego przerysowane lub niedociągnięte jak najchętniej psuję. Dancingu władca pochopnie oświadcza: kolekcjonera myślowo trenuję, by mógł być Orgazem z właściwym wyrazem, za co w nagrodę przecudną dziewczynę na własność poślubi. A ja zaraz z miejsca odwracam program i konstruuję: Wyraz (na ludzkiej twarzy) jest albo wspomnieniem rozkoszy doznanej, wesołej czy chmurnej, ale już odległej, a wobec tego aktem oczyszczenia i wygładzenia wszelkiej niepewności, albo spodziewaniem uczucia pełni czyli nabrzmieniem żądzą przyszłości, nadzieją własności, której szukamy zawsze poza sobą, na otoczeniu, a więc procesem podpatrywania i zachwaszczania sąsiedzkiej miedzy, którą zagarniamy szczęściem spanoszeni. Od tych wyrazów skrajnie przeciwnych: uduchowienia i drapieżności, istnieją tylko rozliczne odmiany, kilka subtelnych, bardzo wiele chamskich i mnóstwo nijakich.	To jedna z mych sztuczek czarnoksięskich Widzicie, moi drodzy, ja nie mogę udzielać wam pozwolenia na wstęp w głąb gór, bo Ludkowie Górscy już je opuścili; ale jeżeli zechcecie przyjąć ode mnie intromisję, to może będę mógł pokazać wam coś takiego, co nieczęsto można oglądać na tej ziemi. Jeżeli kto, to wy zasługujecie na to w zupełności.	Gdybym nie miał rodziny i gdyby rodzina moja nie chorowała na ospę, nie wziąłbym i trzech groszy. Gdybym nie miał starego ojca i młodej siostry, nie wziąłbym i grosza, a gdybym był dobrze opłacany i karmiony, zamiast brać, sam jeszcze coś bym mógł ofiarować, lecz jadam czarny chleb i sypiam na węglach.	Pan Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi i słusznie, bo kapusta z sagana najlepsza. Obłowił się okrutnie w Warszawie, zdobył się na poczetpoczet	Nie ulega wątpliwości że jego zeznanie było potrzebne. Wiem, że taki pogląd każe rozedrzeć szaty niejednemu z moich kolegów, ale, na mój rozum, rząd miał obowiązek pozwolić mówić pułkownikowi. Nie wychodzi się z takiego impasu zwykłym piruetem lub ryzykuje się wówczas, że się wpadnie w błoto. Co do samego pułkownika, zeznania jego wywarły na pierwszej rozprawie jak najlepsze wrażenie. Kiedy się pokazał, zgrabny, w swoim uniformie szaserów; kiedy doskonale prostym i szczerym tonem opowiadał, co widział, w co wierzył; kiedy powiedział: „Na mój żołnierski honor takie jest moje przekonanie”, wówczas, nie da się zaprzeczyć, wrażenie było głębokie.	Musi to być doskonały środek na skurcze?	Przebacz mi Miałem parę spraw do załatwienia i jeszcze nie skończyłem wszystkiego. I tak z trudem zdołałem wyrwać tę chwilkę z chaosu dzisiejszego dnia. Muszę zaraz iść.	Trochę mnie rozebrało Ale to nic.	Trzeba na ratuszu postanowienie ze złą monetą uczynić i wprowadzania jej się wyrzec	Zaświeć i schowaj pod kubrak; dopiero przy samych schodach ją odsłoń, cobyśmy gościa w jasności powitali. Jeślim dobrze zmiarkował, a nie zmylił, to go najdziemy na pierwszym zakręcie. No, gotowiście?	Choćbyś miał zdechnąć na barłogu?	Czy tak wypiękniałem że pani mi się wciąż przygląda?	Dziś wraca. Ona dlatego nie mogła zostać na wieczór	Jak dobrze, że jesteście tu jeszcze Siostry, jak zaczęły szukać po węzełkach, tak znalazły jałmużnę. No, a wy, co tak stoicie?	Kiedy tak koniecznie chcecie...	Na cóż z początku? Gdziem stanął?	Nie widzieliśmy. Ale może znajdą się na innych gościńcach.	Połóż się na trawie, oddychaj wonią kwiatów, nasłuchuj szmerów traw, rozkoszuj się śpiewem ptaków, pław się w słońcu, a w interwałach myśl o piwie, albo o czarnej Antce	Teraz, moja królowo, trzeba też z nami skończyć... a dać na zapowiedzi, nie ma powodu zwlekać...	Ty ciągnij tylko dalej swoje opowiadanie, a drogę i jej kierunek mnie pozostaw.	Umyślnie tu czekałem. Nasi już są na dworcu; za godzinę ładują. Prędzej.	Zdaje mi się, że tak.	Przed przybyciem do oberży owinę cię szczelnie swym płaszczem. Od tego czasu nie będzie ci wolno otwierać ust, chyba tylko dla wydania żałosnego jęku. Po przybyciu położę cię natychmiast do łóżka. Powiem gospodarzowi, żem cię znalazł na drodze, niedaleko stamtąd, umierającego i zażądam, aby sprowadzono księdza do wyprawienia cię na drogę wieczności.	A bo my nie takie same jak inne?... Ty może także sobie myślisz. Jak przyjdzie który, to tak nadokucza, a jeszcze może i nic nie da. A doktór, a policja... To się tylko nazywa lekki chleb.	Oboje ciągle kręcimy się po świecie: pani, jako artystka, ja, jako cygan, więc to nie jest rozstanie, to tylko: do widzenia!	Nie masz, wielmożny panie, innej jak tamta a to pijacy, to posiedzą do późna w noc, zwłaszcza że ta szlachta to dzierżawcy książęcy i mają jakiś proceder z księciem, w czym zasięgają rady owego patrona, a ten patron lubi piwo, to pewnie radę swoją będzie przedłużał choćby i do północy.	Ba! ba! ale bo to nie lada jasełka, odparł głos jakiś tuż za jenerałem.	Być może... Toteż, sądzę, iż niebezpieczeństwu, w jakim się wówczas znalazłem, zawdzięczam obecną zmianę obyczajów. Ach, drogi Ryszardzie, ileż mi to dało do myślenia i jakżeż się odmieniłem!	Jak to? wy byliście tam ze mną?	Lepiej mi... Słuchaj, ja chcę jutro. Wiesz, może da się co zrobić. Założę apelację, złożę kaucję. Tymczasem wywieziemy go do Zaruczaju. Chyba go uwolnią, co? Przecież już siedział. Jak myślisz? Bóg pozwoli mi krzywdę tę wynagrodzić.	Oczewiście lecz to mniejsza.	To ja, Trzaska, szukałem was.	To prawda, to prawda! on taki bogaty...	Tutaj, za godzinę?... o! jakaś ty dobra, jak ja ci jestem wdzięczna.	A ja AmazonkąAmazonka powiedziała Dora (ona jedna nie przestaje być kobietą nawet w zabawie!).	Będę pytać. Przecie często się zdarza, że zajeżdża tu kto, co do Wilna się wybiera.	Czyli z roli środka przechodzi do rangi celu?	Ja mam. Czy pan profesor znalazł u któregoś z badanych przez siebie pacjentów Kosiby ślady zakażenia?	Jakże, to nie zlękli się waszych wrzasków i nie uciekli?	Kobieta, która z rąk do rąk przechodzi, nie może stać się dramatem dla człowieka.	Nie, ja panu tego ostatecznie nie mam za złe. Ona jest bardzo ciekawa kobieta i życzyłabym jej z głębi duszy trochę szczęścia. Jeśli ją pan kocha...	Niechże Bóg uchowa! czyż JW. pani starościna chora? to by naprzód posłać po fizyka.	Nieprędko, ale Płoszka ich wspiera, to już wójtom dobrze zaleją sadła za skórę.	No i po co ci to?	No nie, czy wie o tem, że Trzewik spod Majdanowa, to pan?	O! chce ci się zajrzeć do młodych zakonniczek, A no! nic z tego! Wezmę starego księdza Piotra, aby świętych niewiast nie bałamucił.	Phi! Ładna jest przyjemniejsza do patrzenia niż mordy waszych pryncypałów.	To teraz się prześpię, całą noc kluczyłem.	To źle.	Wiem już, wiem doskonale. Cóż ty, durniu, myślisz, że ja nie wiem?	Więc co ja mogę dla pana zrobić?	A Kamil	A co mi dasz?	A tyż tu co robisz? nie mogłabyś pójść gdzie służyć?	A! a! więc jest już serca wybrany! śmiejąc się rzekła Babetta	Aktora, nie wiem. Ale wiem, że żadnego aktora nie równa z Bermą, którą stawia ponad wszystko. Czy ją pan widział?	Ano, spróbujemy teraz!	Ba!	Bo go nie cierpię	Bóg ci zapłać, wolę nie.	Choćby tym, że pozwoli mi pan rozciągnąć nad sobą rodzaj duchowej opieki.	Co takiego?	Co?!	Czego ci potrza?	Czy co?	Dajmyż sobie pokój	Dlaczego?	Gdzie i z kim przebywał wówczas?	Heluniu, bądź cicho, bo nigdy cię nie pocałuję Masz tu książkę i oglądaj obrazki, jak Pan Jezus był męczony.	Jedzie, jedzie, zobaczmy przez okno	Jest świetnym krytykiem i bardzo inteligentnym, bardzo ujmującym człowiekiem. Znasz go przecie.	Jimie, mam tu coś ciekawego dla ciebie	Już was nie było, boście przedtem uciekli! Jasiek, a daj no ogieńka smyku, bo mi fajeczka zgasła.	Każdy wie o jednej czy dwóch takich okazjach i stąd rodzi się utrapienie, wielkie utrapienie.	Kłótnia mówił łagodnie i chciał ją w rękę pocałować.	Lepiej się tedy nie żeń	Mam żelazne zdrowie i fizycznie szybko wyzdrowieję, ale trzeba mi też coś dla ducha.	Nie odjechały jeszcze?	Nie, nie wolałbym u pani.	No, cicho! Nieśta ziemniaki, bo zbraknie kobietom!	O ciebie!	O co?	Oblicze twoje jest ponure... Czy wątpisz, aby znalazło się trzynastu kapłanów gotowych spełnić moje rozkazy?...	Pani Kunicka twierdzi, że bynajmniej nie podstępem.	Pasakojimas, Prisiminimai, Praeitis sušuko Jurgis.	Słyszałem	Teatr	Teraz noce są okropne i wcale się nie kończą.	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto mój śpiew zwycięski! Słuchajcie! Foxy przyniósł nam herbaty, mimo że jesteśmy parszywymi owcami. Foxy ma serce. Prócz tego	Toż rozumiem.	Wojsko...	Zaraz przyniosę.	Zatrzymasz ty się, smarkaczu!	Zezowaty, nie zezowaty A wszystkie za nim latają.	Zobaczy pani! Naród każdy myśl ma swoją, miejsce w szeregu świata i urząd naznaczony. My od wieków dwóch rzeczy strzeżemy: Boga swego i ziemi. I ustrzegliśmy!	Żal ci?
Panie! pan mnie ratuje! Ja pana oddam bratu na swoje miejsce! Tam, za oceanem, znajdzie pan rodzinę, dom i moją przędzalnię bawełny. Ja wszystko panu oddaję, bo wcale wracać nie myślę. Bo to, widzi pan, mam tutaj teraz cel i obowiązki.	Co bym ta nie poznała!... jeno pan Jaś taki tera galanty, taki inszy...	Co pan zrobił z listami?	Co panu jest?... Dlaczego pan wychodzi?...	Mówi pan szczerze?	Pan prezydent zabronił kogokolwiek wpuszczać bez meldowania. Ja zaraz pana doktora zamelduję.	Starszy pan wstał już?	A, to będzie nowy pies, którego pan Galopin przywiózł z Lisieux.	Dlaczego pan nie czyta, co napisane na tej kartce papieru?	Nie przecz pan bo nawet i ten nieszczęsny mąż umarł. Lecz nie ciesz się przedwcześnie, od wczoraj nie jestem bez skazy, jestem tą, która szła siłą pary w świecie zmysłów, jestem równą wszystkim twoim kochankom!... Tobie samemu.	Nie sądzę, że jesteś pan Mr. Barnes, ale wiem to napewno. Przy powitaniu wyraziłem się nie dość ściśle.	Tak jest, wykonano je dla mnie i jest to niezwykła próba cięcia kamienia. Ale kamee są mniej rzadkie, niż pan sądzi, chociaż noszą je zazwyczaj kobiety. Był to istotnie kaprys pewnej damy, któremu zawdzięczają istnienie swoje. Ja sam nie byłbym nigdy...	Panie prefekcie, nieobce jest panu pewnie, że Jego Eminencja obawia się, by mu nie dodano koadiutora, i że ten lęk jest zmorą jego starości, zresztą tak dostojnej i pogodnej. Boi się on, żeby ksiądz de Goulet nie ściągnął na siebie nominacji, a to ze względu na swe osobiste zasługi jako też ze względu na nabytą znajomość spraw diecezji. Poza tym Jego Eminencja tym bardziej pragnąłby jak najrychlej rozstać się ze swym wikariuszem generalnym, księdzem de Goulet, gdyż z rodu należy on do szlachty okolicznej i temu zawdzięcza pewną świetność, którą Jego Eminencja czuje się dotknięty. Och, Jego Eminencja powinien by się raczej radować, że jest synem uczciwego rzemieślnika, który jak święty Paweł uprawiał rzemiosło tapicera!	I lubię twe włosy, wspinające się nad czołem, Aniu, a ten mały loczek, który wygląda zawsze, jakby miał opaść, a nie opada, jest cudowny. Ale jeżeli idzie o nosy, to mój sprawia mi wiele zmartwienia. Wiem, że gdy będę miała czterdzieści lat, stanie się zupełnie byrnowski. Czy wyobrażasz sobie, jak będę wyglądała w czterdziestym roku życia, Aniu?	Powiedz no mi, pani, który to jest, zaraz my go tu ukarzemy przykładnie.	Co zaś do pieniężnego wsparcia, pozwalającego nam spuścić łódź naszą na wody oceanu przedsiębiorczości, zastanowiłem się nad tym z ekonomicznego, że tak rzec mogę, stanowiska. Wydam weksel (nie potrzebuję dodawać, że spisany zostanie z zachowaniem wszelkich przez prawo wymaganych formalności) płatny za osiemnaście miesięcy i dni trzynaście. Z początku proponowałem wprawdzie roczny termin, lecz rozmyśliłem się, że czas to może niedostateczny na to, aby się coś zmieniło. Może się nam tak od razu nie da urządzić i stawić czoło zobowiązaniom. O pracę nie musi być łatwo w odległych krainach, do których zmierzamy...	Jak to? Same dzwonią? I tak co noc?	Możliwe. Nie pamiętam zresztą. Tak błahy szczegół.	O nie... jeszcze nie teraz... może później. A zresztą uczyń tak, jak uważasz, że najlepiej... Zapytam tylko o jedno... jak sądzisz... czy ona mnie zechce?	Przecież to koniec. Mów, ile chcesz za wózek No, ile?	To najmniejsza rzecz, wyłaź no jegomość ja cię tu zaprezentuję, ale z kielichem w ręku, inaczej nie.	Im więcej człowiek ma przedmiotów miłości, kuzynko, tym więcej kocha... Są to egzercycje, a tyl­ko przez egzercycjeegzercycje	Ona. Sperlingowie jeździli ze mną razem przez tych parę miesięcy. On mi pomagał w interesach, a pani Lili dawała mi lekcje. Mówiłem z nią zawsze po polsku.	A pilnuj dobrze, bo to chytry lis.	A to dla czego?	Ale tak, tak	Ale to nie może nastąpić bez wiedzy panów senatorów	Czego się do mnie wtrącasz? Co to ciebie obchodzi?	Czy to już jest rejentalnie spisana ustawa?	Ha! to nie ma innej rady, jeno trza będzie w boru poszukać.	Może ty niechcący skrzywdził kogo, a teraz przypomniałeś? Podówczas to człowiek nigdy zasnąć nie może!	Niech to piorun strzeli! Karma dla kanarków!	Niepotrzebne mi. Jest zbyt prawdziwe.	Panna Kasia jakby zechciała, to by mogła iść do jakiej innej, lekciejszej roboty, rondle i szafliki to dla innych, brzydszych...	Podstęp, Zdrada, Świętoszek ozwałem się po długim milczeniu nie chciałem jąkać się, lecz słowa grzęzły mi w gardle	Powiedz mi jakim sposobem wy, ludzie mądrzy, możecie składać hołdy zwierzętom, które w dodatku, gdy nie ma widzów, okładacie kijami!...	Prawda, bo tak ludzie mówią, odkąd żyję.	Syn! syn! mój! Panie ratuj mi syna! wzięli mi jedynaka, róbcie zemną co chcecie, wyślijcie mnie na Sybir, do kopalni, zetnijcie mi głowę ale syna uwolnijcie!	Tak, zawsze ja widziałem w Mousquetonie wierność i przebiegłość niepospolitą	Tak.	To szkaradna historia!	To u waszmości dziś święto!	Zali naprawdę księżniczka Barbara tak mówiła?	Zaraz się to wykryje	Zatem, ojcze, jakąż rolę przeznaczasz temu panu?	Śpi, proszę pana	Źle siebie oceniacie przecie pasjonujecie się swoją pracą i daje to wam satysfakcję.	A co tam?	A konie zamieniliście na maszynę?	A może przeszkadzam pani w ubieraniu?	A topole prawić będą stare baje o Sobieskimtopole prawić będą stare baje o Sobieskim zaśmiał się Radlicz.	A ty? spytała Lassy.	A więc za godzinę nie będziemy już tutaj.	A zatem, nieprzyjaciele w fortecy!	Ale z jedną jedyną kobietą?	Ależ przywiozłem akt sprzedaży folwarku Moulineaux, gotowiusieńki.	Czemu nie tańczysz? Gdzie Wacław?	Czy byłeś grzeczny u pani Boulter?	Cóż nie boisz się, wasza dostojność, wchodzić do fenickiej świątyni, gdzie na ołtarzu zasiada okrucieństwo, a służy mu przewrotność?	Daj spokój, sąsiedzi będą się gniewali.	Dawajcie dzbany i szklanice!	Do zobaczenia i uważaj, by nie zaczarowały cię czyjeś niewieście oczy.	Dziękuję księdzu, bardzo dziękuję. A zatem, skoro ksiądz przystąpił już do swoich obowiązków, niechże ksiądz zechce teraz czuwać przy umarłej, a cała rodzina będzie księdzu niezmiernie wdzięczna.	G. 3. (milczy)	Ha ha ha auf Ehreauf Ehre (niem.)	I rad by się uwolnić od rozmowy...	Ino czyj?!...	Ja zaś ja cię upiekę na wolnym ogniu, jak dziki człowiek.	Jak się ma stary?	Jakże wyglądają?	Jesteś najpiękniejsza w całej Värmlandii!	Lipków i Czeremisów mało było? Od dawna szlachtą byli i dlatego na sułtańską stronę przeszli.	Miłosiernym jest Bóg bracie mój	Mój drogi towarzyszu, teraz sobie przypominam.	Na czym opieracie swój akt oskarżenia?	Najpotrzebniejsza w świecie	Nic prawdziwszego, panie profesorze.	Nie móc ofiarować geniuszowi Zła głowy w zamian za tę głowę! Oddałbym moją własną!	Nie przyjedzie... Ale ty zostaniesz dłużej, prawda? Nie zaprzecz! Prawda? zostaniesz?	Nie przypuszczam ale do tego idzie.	Nie... nie... Szukamy jeno pokoju i naszej rzeki.	Niechże ta szuka pilnie.	Niezawodnie, panie marszałku. Ale oto i Braniszcze. Wszystkie powozy już przed kościołem. Słowo daję! Jan już piechotą idzie naprzeciw.	Och, narobili strasznie dużo plotek, ale w gruncie rzeczy nie są tacy źli. Pani Verdurin była zawsze bardzo miła dla mnie. A przytem nie można się wiecznie gniewać ze wszystkimi. Mają wady, ale któż ich nie ma.	Pani Grandet, skończyłaś?	Portu nie potrzebuje, panie profesorze ale potrzebuje elektryczności, która mu nadaje ruch; potrzebuje sodu i węgli kamiennych. A tutaj właśnie są pod wodą całe lasy, zamulone niegdyś w czasach geologicznych; skamieniałe, stanowią węgiel, którego mam tu nieprzebraną kopalnię.	Prowadźcie mnie do niego!	Spadniesz!	Spędzam!	Spędziliśmy tam zeszłą zimę.	Trzeba kupić ławki takie, jak były u nas, ażeby dziewczątka nie pochylały się i nie psuły oczu...	U nas jest niemało złego ale wszyscy będziemy wiernymi sługami twoimi, panie, gdy nas zawołasz...	W mieście...	W prawie Mojżesza	Wcale niezłe jest mięso tych drapieżników, zwłaszcza podawane razem z modrą kapustą.	Więc dlaczego koszerny?	Więc podwyższę mu o dwieście... o trzysta rubli pensję	Zobaczymy!	Łukasz Niepołomski.	Że się niby mamy spotkać gdzieś tam u Filipy. Ci uczeni panowie miewają takie rozmaite gusta.
Nie, bo wiedzą, jak się pan świetnie fechtujesz.	Mówię ci, Jurku, że to coś nadzwyczajnego! Szli z sobą pod rękę, czego dotąd ani razu jeszcze nie widziałam. Janka zarumieniona, jak najpiękniejsza zorza, a on, wpatrzony w nią jak w niebo. Nic i nikogo dokoła siebie nie widzieli; przeszłam o parę kroków od nich i nie spostrzegli mnie; Jurek uczepił się sukni Janki, a ona machinalnie odsunęła go od siebie. Oboje tacy uroczyści jacyś i coś takiego bije od nich, jakby znajdowali się na innym świecie. Myślę, że...	A, to masz listy i do pana marszałka koronnego? Ej, odgaduję, o co chodzi... Niegdyś pan marszałek myślał swatać synalka z córką Janusza... Czyby teraz hetman nie chciał delikatnie odnowić rokowań?...	Tylko tych, co się schronili w zamku. Ale niektórzy uciekli do boru i tych kilkoro Pan Bóg uratował. Moja matula na pierwszy głos o Tatarach porwała mnie i dalej w puszczę, gdzie oczy poniosą. Żyliśmy długo w jamach, nic nie jedząc, jeno dzikie jagody i korzonki, i trzęsąc się ze strachu. A kiedy krzyki przycichły, wszystko się uspokoiło, to po wielu niedzielach przywlekliśmy się tutaj. Zamczysko było rozwalone, pustki, strach, ani żywej duszy. Rychło pan Zyndram zjechał, zaczął odbudowywać, urządzać i moje matczysko wziął do kuchni, ale wkrótce zmarło się nieboraczce. Ja służyłem naprzód za pachołka, potem różnie, a teraz pilnuję komory.	Pan Fok chce mieć ode mnie to, czego ja mu dać nie mogę i chce wiedzieć to, czego ja mu nie powiem.	Ta kobieta mnie zabija Nie mogę ani nią gardzić, ani zapomnieć o niej.	Nie! nie chcę, stanowczo nie chcę, bo on by nie podołał i wynikłaby z tego szkoda dla twoich majątków... wiem o tym!	Hę Źle by się dla mnie skończyć mogło to spotkanie, gdyby nie Birara! Jak myślisz, mały?	Ja tatki jeszcze nie pocałowałam ani tatko mnie... Tak przecie nie można...	Ale pan krańcowo. Ja sądzę, że ostatnie wypadki tyczące się pana osobiście wiele wpłynęły na prąd jego przekonań. Pan dezerteruje z naszych szranków arystokratycznych.	Jak to widać, że nie znasz Żydówek!... Dowiedz się zatem, że Żyd wolałby umrzeć aniżeli jeść świńskie mięso, którego ja wreszcie nie uważam za najgorsze...	To jutro, moja droga pani. Dziś nic nie napiszę, czuję to. Tak mnie pani zachwyciła literaturą, że o niczym więcej nie mogę myśleć. Musi mi pani dać do czytania coś naszego, a wszystkich Niemców i Francuzów schowam na dno szafy, niech ich tam mole jedzą.	Lubić to on mnie lubił... troszeczkę... ale inną więcej. Sam mi nieraz mówił: „Szczęście to waćpanny, że ni zapomnieć, ni odkochać się nie mogę, bo inaczej lepiej by wilkowi kozę powierzyć aniżeli mnie taką dziewczynę.”	„Saro, moja droga, musisz iść do salonu i opowiedzieć pani Musgrave o Indiach” „Saro, moja droga, porozmawiaj z panią Pittkin po francusku. Ona ma tak wyborny akcent”. W każdym razie nie jest zasługą naszej pensji, że Sara tak dobrze mówi po francusku. Nie jest to nawet zasługa jej samej. Sama przecież się przyznaje, że jej nie uczono tego języka, tylko przyswoiła go sobie ot tak niechcący, bo jej ojciec często nim się posługiwał. Co się zaś tyczy jej ojca, to też niewielka zasługa być oficerem w Indiach.	Droga księżno jest pani bardzo sułowa dla tego dobłego Całtier. Prawda, że on zanadto się zadomowił u La Trémoïlle’ów, ale ostatecznie to jest dla Lola rodzaj, jakby to powiedzieć, wiernego Achata, gatunek który stał się białym krukiem w obecnych czasach. W każdym razie, oto powiedzenie, które mi powtórzono: Cartier miał rzec, że jeżeli pan Zola starał się mieć proces i naraził się na skazanie, to aby doznać wrażeń, których jeszcze nie znał, człowieka siedzącego w więzieniu.	Mości rycerzu, rycerze błędni nie powinni przedsiębrać takich przygód, w których widocznie zły koniec ich czeka, bo zuchwalstwo jest przymiotem dzikim i nieroztropnym, więcej do szaleństwa niż do prawdziwej waleczności zbliżonym. Zresztą lwy te nie przeciw tobie są wysłane, jest to podarek dla króla i nie godzi się zatrzymywać tych ludzi, na których odpowiedzialność ciąży.	Chamie, oszukałeś mnie tym razem, ale drugi raz mnie nie oszukasz.	Przyfrunęły tutaj, aby się przekonać, czy nie rozpoznają pośród was pewnej wspaniałej odmiany gotów, straszliwych ptaków drapieżnych, wszelako nieprzychodzących do przynęty i nieposłusznych rękawiczce sokolnika. Mówią, iż owe ptaki przebywają w waszym świecie. Z tych jedne noszą na łapach wstęgipewnej wspaniałej odmiany gotów, straszliwych ptaków drapieżnych, wszelako nieprzychodzących do przynęty i nieposłusznych rękawiczce sokolnika (...) noszą na łapach wstęgi Parodia dewizy: Honny soit qui mal y pense.; inne, na przedzie swego upierzenia, noszą trofeum Ducha potwarzynoszą trofeum Ducha potwarzy Złote Runo..	Innego księcia?? Ale prawda, przecież tam zapewne bawi nasza deputacja wysłana na przywitanie lamy, a z nią książę Neuiabi: kłaniaj mu się, kochany Nafirze, jeśli się o mnie spyta, nie inaczej, rozumie się, mój przyjacielu, przecież wiesz, że to dość daleka znajomość...	A tam papuga! Zielona, z żółtym ogonem, z czubem wyrastającym z głowy, podobnym do liści sałaty! Otóż jest. Znalazł ją Robinson Crusoe, gdy wrócił do domu po opłynięciu swej wyspy. Nauczył ją wołać: „Biedny Robinsonie Crusoe!”. Raz, gdy papuga do niego tak przemówiła, sądził, że śni; ale nie śnił. To istotnie mówiła papuga... A tam zaś Piętaszek pędzi do zatoki, uciekając przed ludożercami... Śmiało! Prędzej! Nie trać odwagi! Robinson cię ocali...	Nie! nie! nie tak łatwo zagoić tę ranę, czuję ją jak zimne żelazo w sercu.	Cicho bądź, nic nie rozumiesz: ja mam podwójny system wartościowania.	Mówię więcej niż pan, chociaż powinno być odwrotnie.	Nie!	Pan przybywa z Londynu?	Przypilnuję ja ciebie jutro! Nie dostaniesz ani śniadania, ani obiadu, ani kolacji!	Zdaje mi się tylko, że ostrygi nie są bardzo pożywne	Wiem, ale jednocześnie nie możemy wystawiać się na ostrzał.	I przecie ten na podobny los nie zasłużył.	O nie myślę tylko, że należy jego pogląd wziąć pod uwagę.	Wczoraj na przykład zaręczono mi u Władysławów, że Stefan ma zostać dyrektorem swojej własnej cukrowni... Dlaczegóż nie awansujecie go od razu na rządcę domu albo stangreta?...	Nieprawda, ja widzę wszystko. Przede wszystkim to, czego nie widzisz ty, ani ci twoi. Widzę nieprzebraną nędzę świata i piekielną krzywdę ludzką...!	Pieniędzy! Pożyczki tylko: zwrócę z podziękowaniem, jak wypłynę! Bo mam nadzieję, że to fatum mnie opuści! Trzeba tylko do Paryża się dostać, tę babę odzyskać koniecznie.	Dlaczego nie przyjeżdżasz po transportatransporta pytał Wokulski.	Dziękuję panu za parę słów szczerszych. Ma pan rację, ale i ja mam moje racje... Pieniądze przyniosę panu jutro; teraz	Nie zaczynaj, bo ci dołożę.	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Juści, czasu ci nie starczy, do tylu musisz co noc wychodzić...	Tomko mój! dalipan chłopcze wszak cię niepoznałem a tyż dokąd wleczesz się z tym szołdrą?	Widzi mi się, coco (gw.) tylko., bychbych (gw.)	Co powiedzą o mnie?	Co za łotry Za mną, przyjaciele, zobaczymy, czy Van Gould wywinął się z objęć śmierci, czy też dosięgła go za jego przewiny surowa ręka sprawiedliwości.	Już od roku i bardzo się kochają	Ha! Czyli że nas się boją?! Ale razem z Franciszkiem l’Olonnais poślemy ich wszystkich na dno. Cierpliwości, jeszcze kilka dni i Van Gould przekona się, z kim ma do czynienia.	A ma się rozumieć! Aż nagle zwierzę zanurza się i zabiera z sobą mieszkańców na dno morza.	Tak, tak, znałem pańskiego stryja. To mój rówieśnik, jakże mu się wiedzie? Cezary mu było, prawda?	A hrabia Artur? przerwała ośmielając się, choć rumieniec okrył jej twarz.	A podpisać się potrafisz?	Przecie może się poddać	Wziąłby, żebym się jenojeno (daw.)	Zatem znajdują się one w posiadaniu...	Żołnierze z mieszczanami. W rynku pożar! Mieszczanie się zasiekli i po prezydium do Poniewieża posłali, a jam tu skoczył do waszej miłości. Ledwie tchu mogę złapać...	Cóż, bardzo się bawisz, Fifinko?	Chciałem cię właśnie o to prosić bom z dawna chciał widzieć waszych rycerzy, a przy tym słyszałem, że damy z dworu królewskiego więcej do aniołów niż do mieszkanek ziemskiego padołu są podobne.	Widzę, że niegdyś uprawialiście panie zawód rycerski, zbroja zwiastuje mi to.	Ja kocham Pana Boga bardzo Go kocham. Dajcie mi trochę wina.	Nóż to rzecz bardzo grubiańska...	O będę miał, zaręczam od tej chwili sobie postanawiam.	To jest mym najgorętszym pragnieniem miałem ją zaślubić i żywię jeszcze tę nadzieję.	Ale to być niemoże.	I macie to jeszcze?	Jeżeli to Butifer, zobaczymy, kto z nas kogo przemoże.	Lipków i Czeremisów mało było? Od dawna szlachtą byli i dlatego na sułtańską stronę przeszli.	Miłościwa pani... gdzieżby to być mogło! Chyba złośliwe języki donoszą wam nicpotem.	Pod tym względem mogę panu sędziemu dać tylko poufne objaśnienia.	To człek chytry jak UlissesUlisses	To ładna historia... No i cóż on zrobił?	Ty bardzo prędko zbierzesz całą skrzynię zausznic i bransolet Ach zbierz prędko wielki majątek i uciekajmy do naszej ziemi, bo tu nam zawsze bieda. Bieda, kiedy jest źle, a jeszcze większa bieda, kiedy jest dobrze.	Wiem. Bo tamte są zawsze w balowej tualecie we wszystkim, co mówią, czują, myślą, bo tamte są fałszywe, wszystkie bez wyjątku	Jest około południa; lepiej wyprawę odłożyć do jutra będziemy mieć cały dzień przed sobą...	A co powiada ksiądz Wyszoniek?	A co waćpani zamierzasz pani podkomorzynie lwowskiej odpowiedzieć?	A więc niech pani sama powie, jakiego chce lekarstwa.	Choćby wszystko oddał, w rok dwa razy tyle złupi.	Chyba jest już teraz daleko	Dzieci też i bez nauczyciela przychodzą do rozumu	Idźcie tam, kiedy już będzie noc	O, moiściewy! Toli właśnie dlatego rade by serce moje, coby nad cały ród ludzki był wywyższony, bez żadnej skazy!	Owszem, bardzo być może.	Po co zgłębiać drogi Opatrzności?	Widzisz więc, że niemożliwe jest uciec z twojej celi.	Wilhelm jest?	A w starożytnych dziejach cóż czytamy o Aleksandrze Macedońskim maluczkim dzieckiem był, gdy dosiadł nieposkromionego Bucefała; a wstępując na tron w dwudziestym pierwszym roku życia między najoświeceńsze męże swoich czasów może być policzon.	A widzisz. Raz cię nawet obiłem. Może więcej razy.	Biłous.	Doskonale!	Drwisz ze wszystkiego. A przecież właśnie kobieta może nadać ton sprawom najniższej wagi.	I ty, pierwszy magnat w kraju, za którym szalały córki najznakomitszych domów, ty zrobisz takie odstępstwo?...	Jezu... Jasiek!	Jeśli zaś biskup każe nam ostać w Płocku?	Licz do dwudziestu!	Mądrością dorównywasz memu dziadowi, a stanowiskiem dorównasz.	Na wilię: gęś?!	Najwyższą radę nazywa zdrajcami...	No, cóż ja im zrobię? Cicho, dzieci, mamusia przeczyta, dzieci będą grzeczne, a później tatko zrobi konia	Pisz zatem: Do wielebnych ojców inkwizytorów arcybiskupstwa Toledo w Villa-Réal. Napisałeś?	Po piętnaście tysięcy metrów dziennie drukują.	Prawdę rzekł i mądrze powiedział!	Przede wszystkim, czy ty jesteś Floryna?	Słuchamy pilnie.
Co bądź, to bądź oddal się, powtarzam raz jeszcze.	Kto mordował, to mordował! Chce kto wróżby, czeka u jaru, a ja do koła idę. Co zobaczę w wodzie, to pójdę i powiem. Zaraz i dla ciebie będę patrzyła, jeno nie wiem, czy się co pokaże, bo nie zawsze widać.	Bynajmniej, to tylko dowody życzliwości moich sióstr. Powiedz służącej, żeby zachowała ten przysmak do herbaty. Możesz go zjeść, bo to zdrowe, a przy tym miękkie, więc się prześlizgnie przez chore gardło. Jaki ładny pokój!	Panowie odebrałem już raz przez pana de Cavois podobne zaproszenie od jego eminencji; nie stawiłem się, a nazajutrz spotkało mnie straszne nieszczęście! Moja Konstancja znikła; niech sie teraz, co chce, stanie, pójdę.	To téż kto żyw wszyscy ją we wsi żałują i rozpadają się po niéj; a co się słyszę napłakała biedniaczka, nim poszła! A na odejściu, wyraźnie tak powiedziała Sołodusze, że przekleństwa waszego nie chce mieć na głowie.	A więc pana obrona będzie właściwie przyznaniem się do wszystkiego?	Miss Remsen, jeśli pani twierdzi, że istotnie kamea ta zalicza się do garnituru pani, z wielką przyjemnością zwracam ją prawowitej właścicielce. Czy istotnie zgubiła ją pani?	Sprawiedliwie gadacie, Bóg wam zapłać. Jednakowo, kiej pomyślę, że za osiem lat chowania pociechy nijakiej ani wysługi z dziecka nie mam... Ot, pójdę do domu... albo lepiej na łąkę, kto go ta wie, co znowu zrobił. Niech będzie pochwalony; a zajrzyjcie ta kiedy do nas.	Szkoda tylko, że dyrektor tak późno się do mnie zwraca	Starczy mi tego zaszczytu, jeśli biedacy zachowają wspomnienie o mnie przez parę lat po śmierci mojej. Korzyść będzie dostateczna, jeśli przy każdej chacie zasadzę parę jabłonek, jeśli wyuczę grajka kilku starych melodii, a pastuszków na leśnej polanie pięknych śpiewek. Proszę wierzyć, pani majorowo, jestem ten sam co dawniej, szalony Gösta. Wiem teraz, że mogę zostać jedynie muzykusem, i na tym poprzestanę. Dużo rzeczy muszę naprawić, ale płacz i skrucha to sprawy nie moje! Chcę dać radość biedakom i w tym upatruję pokutę swoją!	Nie niepokój się pan Stach, to jest pan Wokulski, zapewne umorzy pański dług do października, a następnie zawrze z panem nowy układ.	Oto dzięki czemu przeżyłaś już cztery dni, Valentine a ja, jak ja żyłem przez ten czas? Okropne godziny! Co za męki przeżywałem, widząc, jak do szklanki wlewano ci morderczą truciznę, gdy drżałem, żebyś nie wypiła tej trucizny, zanim zdążę wylać ją do kominka!	A co będę miała z niego?	A cóż! Niech zna subordynacyę! Co kapral, to nie lada co! Ho, ho!	A szczyt kiedy się osiąga?	A więc się nie dziwię Jedyny mój protektor wyjechał.	Boisz się pan żony?... Nie gra przecież w Nitouche.	Co tym więcej?...	Co?	Czy oni nigdy nie staną się sprzymierzeńcami pani?!...	Dosyć! Gdy Herhora znajdziemy w Labiryncie, postąpimy według prawa. Ale domyślać się ani posądzać kogokolwiek	Dowiem się w kantorze u Tesmanów	Jakże się wabi?	Nikodem to tęga głowa Jaszuński powiada o nim, że zajdzie jeszcze wyżej, niż komu zdawać się może.	Ot, zjechaliśmy się wypadkiem z hrabiną Aurorą, moją starą znajomą... i... i... była hrabina z Poznania. Eh, plotka! Nie lubię rumienić się przed panienką. Niech pan milczy o Lidii.	Sztuka romantyczna zaczyna się w punkcie kulminacyjnym.	W takim razie... sądzę, że mogłaby pani dla dobra przyjaciół to uczynić, żeby w swej górnej świetlicy przyjąć hołdy hrabicza polskiego. Powinien za taką łaskę zapłacić milion. My, szlachta polska, znani jesteśmy z tego, że płacimy za piękne łaski ze szczodrobliwością niewiarogodną. Powinien oddać wszystko, co ma, a że za to, przypuśćmy, zobaczy tę cou de cygne et les épaules d’albâtrecou de cygne et les épaules d’albâtre (fr.)	Bo on sam jeden więcej popełnił występków niż inni wszyscy razem, a oprócz tego jest tak śmiały, że nawet w stanie, w jakim obecnie się znajduje, nie jesteśmy pewni, czyli uciec nie zdoła.	Jest pan diablo cięty a poza tym taki sam jak wszyscy inni. Bujanie w obłokach. Zobaczymy, co pan potrafi dla niego zrobić.	Nie wiem myślę sobie tylko, gdyby potrzeba życie ważyć, jechać, rozwiadywać się, przeglądać... choćby na kraj świata, jam pierwszy gotów!	Ooo! Nie mogę! Natężcie się. Dyć nie będziecie tu zdychać.	Słuchaj spróbuj nam rozłożyć tę substancję: jeżeli wydobędziesz z niej jakikolwiek pierwiastek, nazywam go z góry diaboliną, próbując bowiem zgnieść ten skrawek, rozwaliliśmy dopiero co prasę hydrauliczną.	Tak, to co inszego, muszę cię puścić.	Zimne! Tak, prawda... mój Boże, mój Boże... żeby się tylko obudził!	Stryju miłościwy! Puść! Puść mnie! Wrócimy cali. Przedpełk mi za kuma do tego chrztu krwi służyć będzie. Mąż jest doświadczony.	Nie sądzę ta pani ma reputację piękności i rozumu ponad pospolitą miarę, i wiem, że mi ją całe życie dawano za przykład. Musi być miła, jeśli podobna jest do swojej matki, Anny Boleyn. Nigdy żadna kobieta nie miała tyle wdzięku i czaru w swojej osobie i wzięciu. Słyszałam, że jej twarz miała coś żywego i oryginalnego, w czym zupełnie nie była podobna do angielskich piękności.	Ręka przyjaźni odwróciła bicz nieszczęścia, lecz na przyszły raz, gdy puścisz się na wertepy, to już w moim towarzystwie. Teraz jeszcze było za wcześnie.	Zaraz. Od Fajumu do Chartumu to druga; od Faszody do tego wąwozu, w którym znaleźliśmy Kinga to czwarta.	I nie tak zbili, ino mnie wzięli za łeb i kopnęli parę razy nogą.	Pan starszy jest w fabryce i kazał zapytać, czy panicz nie zechce tam wstąpić.	Za to go biją, że, proszę łaski panicza, na pańskie nie chce wychodzić i wieś bontuje. Pada, że my som niby wolne. A tu sam pokazał, jaki to... Cie wy, moi ludzie...	A jej nazwisko jest tajemnicą?	A tak... Bardzo mi przyjemnie poznać waszmość pana.	Ach tak... Prawda... Doskonale! A ja?	Gdzie tam. Od dawna takiej nie jadłem. A która to może być godzina?	Jakto nie? Już ja tego z palca nie wyssałam. Kiedy mnie za język ciągniesz, no to ci powiem wszystko jak było.	Miałożby braknąć Charytek tam, gdzie będzie Amor?	Musi to być ciekawa karta z naszych starych dziejów. Był tu zamek zapewne, to ruiny?	My tu zawieramy bliższą znajomość	Nie wiem lecz mam przeczucie, że mnie śledzą.	Nie, nie! dopiero przyjechałem... A zresztą... ja nie mogę grać tak hazardownie.	Ojcze! ojcze! nie można tej sprawy odwłóczyć. Trzeba ten list napisać zaraz. Za godzinę wyjeżdżam.	Onute! meski tu tuosius jaunus, jie da spės tavimi atsigėrėti; iki vėlyk su mumis seniais pasigėrėti Dievo dovanomis į laukus. Su javais gėrėsiesi, mes tavimi.	Sveikatą tavo, Onute! dėkui tau, jog tu man senam akis praplėšei ant naujų idėjų kampo, kurias ikšiol aš mačiau tik dūmuose ir klydau gal. Dėkui, jog man davei pažinti, jog tas kelias, kuriuo aš ėjau, ne taip tiesus, kaip man rodės. Duok Dieve, kad aš stodamas nuo šios dienos draugu lietuvių, negirdėčiau jau daugiaus tokių navinų, kaip svodba Vincų Vinco!	Tak mówię i tak myślę	Tak?	To ona! Na Boga żywego, ona sama!	To wszystko nie wyjaśnia jeszcze znaczenia wywołanego przez ciebie zjawiska.	Więc ta dama ma męża gotowanego na miękko!	Wytrącić mu trzeba to szkiełko, wyrzucić ze ślepia! Niechaj dłużej nie szydzi ze mnie! Zedrzeć z niego tę kamizelkę, oskubać z piórek tego eleganta!...	A już mógłbyś major nie gorszyć ludzi przynajmniej w takim momencie	A nieprawda!	A potem?	A wy to nie czyniliście szkód w ułusachułus pytał chan.	A, to wy! panie Henryku?	Ach, proszę!	Ależ oczywiście, że pomyślałaś pani o tym i miałaś rację. Czyż mogłaś pani o tym nie pomyśleć? I nie szepnąć sobie: „Ty, który ścigasz przestępców, odpowiadaj, dlaczego wokół ciebie wciąż popełniane są zbrodnie i uchodzą one bezkarnie?”.	Ależ... Karolino!	Alkohol wstrętne piwo i wódkę	Bardzo ładna.	Cisza jak makiem zasiał	Dziwna rzecz! Przecież panna Billewiczówna dorównywa tamtej urodą, ale taka w niej powaga i nieprzystępność, jakby w jakowej ksieniksieni w starożytnym Rzymie dziewicza kapłanka strzegąca świętego ognia w świątyni Westy, otoczona wielkim szacunkiem i nietykalna., drugie	Gdzie?...	I wy jego we dwóch usiekli?	Ileż słów niepotrzebnych! Z drogi, łotry!	Ja! jabym za ciebie w ogień skoczył.	Jakożem miał spać, kiedym was pilnował?	Jam tedy nie więcej wart niż drudzy w oczach waszych, panno Doroto?	Jeżeli go więc złapią, to niech go pan zostawi w więzieniu, choć jak słyszałam więzienia są przepełnione.	Major jeszcze nie ma osiemdziesięciu...	Masz legitymację?	Migrena?...	Mów!	Nic prawie	Nie byłby pan wierzył?	Nie ma to młocki we wsi?	Nie ma.	Pan słyszałeś o bawełnie, panie Cohn?	Powiesz ojcu, że jesteś królewskim faworytem i zabraniam, by cię tknął bodaj palcem.	Prątnickiego!... Dlaczego pytasz o to?	Sądził widać, że hetman wielkihetman wielki z urzędu. powinien był o tym pamiętać	Wierzę, że zostaniesz ministrem sprawiedliwości.	Wszak to już tysiąc lat minęło, jak Zbawiciel opuścił ziemię, a wy ciągle pieczecie chleb z owych resztek i wciąż wam wystarcza?	Z kim pan utrzymuje stosunki?	Za czymza czym (daw.)	Za naszą krzywdę!	Za pieniądze chciała?	Zapomniałem już trochę	Zobaczysz, jak odbierzesz.	Zrobione!
Prawiła o zemście za zawód w miłości, ale równocześnie dowiodło badanie, że na kilka godzin przed katastrofą na własne żądanie wyszła za tancmistrza i że otrzymała jako ślubne wiano od obu wspólników po pół miliona złotych pesedów. Jest w poważnym stanie, a Podrygałow zapewnia solennie, że tę przemianę dziewiczego łona on spowodował na miesiąc przed ślubem dzięki przechytrym figlom erotycznym. Poza tym zdołałem ustalić przez świadków, że rzeczywiście kolekcjoner pragnął pojąć za żonę piękną baletnicę, ku czemu wszystko jak najgorliwiej już przysposobił. Gdzież powód zemsty?	Przed przybyciem do oberży owinę cię szczelnie swym płaszczem. Od tego czasu nie będzie ci wolno otwierać ust, chyba tylko dla wydania żałosnego jęku. Po przybyciu położę cię natychmiast do łóżka. Powiem gospodarzowi, żem cię znalazł na drodze, niedaleko stamtąd, umierającego i zażądam, aby sprowadzono księdza do wyprawienia cię na drogę wieczności.	Nawet w snach nie wolno ci o tym marzyć!... A człowieka z monoklem się nie bój! Nie powróci więcej do ciebie. Od dziś dnia człowiek ten przestaje dla ciebie istnieć. Gdy za chwilę zbudzisz się i wydasz mi rzeczy przechowane, odejdziesz stąd do ogrodu, do twojej cichej pracy.	A wam to na co? odparł Jaksa.	Pencroffie często polegał pan na moim zdaniu. Czy nie zechciałby pan i w tej sprawie zdać się na mnie?	Ja tam, co prawda nie mam żołądka strawnego na cebulki i korzonki. Niech tam nasi panowie żyją sobie, jak im się podoba, wedle tych głupich reguł rycerskich, ale ja bym się nie obszedł bez uczciwego kawałka mięsa i tej butelczyny, która zawsze musi być pełna, to moja wierna towarzyszka, to przyjaciółka i prawdziwa pociecha, kocham ją tak serdecznie, że całuję ją za każdym razem, gdy się z nią zobaczę.	Umarła przed kilku dniami daleka jego krewna, bardzo bogata, więc liczy na spadek. Wczoraj mi to mówił, ale ja słyszałem, że cały majątek zapisała na dobroczynność... Testament dziś, albo jutro będzie otwarty...	Knepus dziś poszedł na święto strzeleckie! może pan pójdziesz ze mną?	Gotów zażądać od chłopców słowa honoru! Co za głupiec ze mnie! Nigdy więcej nie zapomnę, że nauczyciel nie jest człowiekiem. Zapamiętajcie sobie moje słowa Będą z tego grube nieprzyjemności.	Czas już opuścić te głębie, panie profesorze, nie trzeba nadużywać położenia i wystawiać naszego statku dłużej na tak niezmierne ciśnienie.	Przyznam się panu, że tak. Jestem ciekaw, co to za dzieło czytałeś pan z taką uwagą, gdyśmy weszli?	Ach, mój ojcze! postanowiłeś upomnieć się o moją fortunę, lecz daj Boże, żeby nie było za późno i żebyś zdołał jeszcze ochronić mnie od ruiny! Czy mogę mówić?	A pani Jamiszowa? Albo to nie widziałem na własne oczy...	Ordynat nie wygląda na upozowanego.	Czemu nie widziała? widziała. Umyślnie zaszłam tam do nich, żeby zobaczyć, co z nim biednieńkim dzieje się, co on teraz nieszczęśliwy robi?	Słuchaj skoro tyle rzeczy już ci wiadomo, może wiesz także, co się z nią stało?	Waćpan przy niej stajesz, a czynisz to, co i nieprzyjaciel, bo ją depcesz, bo ludzi w niej katujesz, bo na prawa boskie i ludzkie nie dbasz. Nie! Choćby mi się i serce rozdarło, nie chcę cię mieć takiego, nie chcę!...	Ja? Skądże by? Czasem chwycę którąś, gdy się nawinie, ale nie poluję specjalnie na śmierdzące bandar-logi, równie, jak nie pożeram żab i błota, w zapleśniałych kałużach gnijącego. Hss...	Łódź motorowa Hę, jesteś zdumiony, Beautrelet... Nie rozumiesz?... Ponieważ ta woda to nic innego, jak woda morska, która za każdym przypływem wpływa do tej groty, w rezultacie mam tu małą przystań, niewidzialną i bezpieczną.	Ale nie opuścisz mnie, nie zostawisz samego, przyjdziesz do mnie lub pozwolisz, abym ja przyszedł do ciebie. Uciekniemy razem, a jeżeli nie będziemy mogli uciec, możemy rozmawiać, ty o tych, których kochasz, a ja o moich ukochanych. Kogoś pewnie kochasz?	A! potrzebuję téj pociechy nieprzyjaciel aż tu mnie ściga, sprzymierzeńcy są bezsilni... Zwycięzcy nikczemnie kłania się świat cały... on tu panuje nie ja... Jestem najnieszczęśliwszym z monarchów...	A... co porabia... tamto?	Co prezes mówi?!	Co?	Co? Dreszcze?	Od dzisiaj niechże Jan przychodzi do mnie po wszystkie dyspozycje.	Żanetko!... Co tu robisz?	Dość! Nie byłem ani pod gankiem, ani pod izbą. Jeżeli więc zdawało ci się, iż widziałaś mnie, to znaczy, że twój kochanek, ten nikczemny Grek, nie tylko nie opuścił Egiptu, ale nawet śmie krążyć po moim ogrodzie...	Czy nie zdaje ci się?	Gdzieśmy nie byli! Zaczęło się od budy Grubego, później u Lija...	Pani nazywa się Kańska?... Nie wiedziałem o tym.	Jakże, to on nie rozumie, że z takim wojskiem przeciw Niemcom nie wskóra? Powiadał mi to już rycerz Maćko, a teraz i sam miarkujęmiarkować (daw.)	Nie możesz teraz powiedzieć, Małgosiu, że się u nas nie zdarza nic przyjemnego, prawda?	Nie płacę! Nie płacę ani grosza za mego siostrzeńca! Nie trzeba mu było pożyczać!	A oni wszyscy uwiązani do kołowrotu żywotów Uwiązani w tym życiu i przyszłym. Żadnemu z nich nie pokazano Drogi!	Chyba przyznasz jednak że uczciwa kobieta nie opuszcza domu nocą, by włóczyć się z osławionym awanturnikiem!	Ciasno, nieciasno! Szlachecki dom ciasny, a miejsca w nim do tańca, dla braci, nie brakło, jak świat światem. Jakoś się rozsuniemy...	Dziękuję, Kama, bardzo dziękuję, ale pieniędzy mi nie potrzeba, mam!	I!... dyabli mi po sławie!... pieniądze to chciałbym mieć...	To mi jeno dziwno, że Juranda nie znaleźli!	Trzeba kupić ławki takie, jak były u nas, ażeby dziewczątka nie pochylały się i nie psuły oczu...	Twoje prawo pierwsze i musi się zgodzić, ale błogosławieństwa może wam umknąć. Przemocą mu tego nikt nie wydrze, a bez rodzicielskiego błogosławieństwa nie masz i boskiego.	Ach, z tym „Węglichem”...	Ależ proszę mówić dalej, nie szkodzi. A więc jest przyzwoity?	Bynajmniej przyjmij pan to cygaro, panie Aronnax, a chociaż ono nie pochodzi z Hawany, będziesz z niego zadowolony, jeśli jesteś znawcą.	Bójże się waćpanna tego Boga, którego wzywasz! Kto cię kleszczami będzie szarpał?	I nie zwrócę...	Jak to się stało?	Jak to z nami?	Jeszcze by też!	Ludzie i wypadki są niczym w polityce i filozofii istnieją jedynie zasady i idee.	Ma do tego prawo. Wszak od lipca zostanie właścicielem.	Ma pan słuszność. Tylko człowiek tak nieustraszony jak pan mógł się ocalić.	Mamo, ja mówię o ojcu, a nie o panu Sołtanie.	Musieliście państwo... Pan Dębicki musi być niekontent ze mnie!...	Pamiętaj pan o mnie!	Po wytarciu kilku setek cudzych łóżek.	To niesłuszne ponieważ więcej pan od nas umiesz.	Ty w to nie wierzysz, panie?...	Wszak nie ty, Agnieszko?	Z więzienia? A... tak, prawda. Ale to już dawne dla mnie czasy. Właściwie przybywam z Włoch, to jest z Rzeczypospolitej Transpadańskiej.	Łaskę mi sprawił!	Ślicznie, panie Aronnax, to się zowie mądrze mówić.	A czemuż to tak koniecznie tutaj?	A cóż robić, kiedy pije i pije!	A niech pani da kucharce, to ugotuje.	A to Lichtenstein wyjechał?	Adaś! Schodzisz?	Ależ to istna pułapka to twoje małżeństwo! Ale przynajmniej Armand ma majątek...	Bo i prawda	Bracia! bracia! powtórzył książe obojętnie.	Czy pański statek jest szybki?	Darowali życie.	Davy!	Dobry znak	Dokąd rozkażesz? Panie?	Doskonale! Otóż należy jedynie wywabić klechę tej nocy pod jakimkolwiek pozorem z domu i podczas jego nieobecności przetrząsnąć dobrze ową kryjówkę.	I twoja renta z Iwanówki przepadła?	Ja to nazywam poniżeniem	Jesteśmy więc przyjaciółmi?	Może... może byś wyjechał?	Naprawdę, pani była taka uprzejma...	Nic? Jakto?	No... tak, panie dyrektorze	O! panie łaskawy!...	Pamiętasz, jak „wydałeś” Kozła przed inspektorem? Masz!	Pan Nowowiejski.	Pan to zrobiłeś?	Przedstawiam ją sobie wysoką, wysmukłą, białą, z niebieskimi oczyma, długimi jasnymi włosami i rozłożystymi skrzydłami złocistej barwy.	Radzibyśmy choć słowem pociechy służyć, ale...	Stój! Stój!	Sługa mówiła stanowczo Peggotty.	Tak, kochanie.	Tak, panie, to prawda O! o!... słyszy pan?... znowu wpada w wściekłość!...	Tak.	Tak.	Wal naprzód!...	Wasza królewska mość raczy sobie skrócić drogę przez wirydarzyk czy woli obejść wzdłuż murów?	Waszmościanka w myślach jej czytasz?	Więc jedźmy!
Ha, ha, ha! Oto symbol mojej działalności na tej biednej ziemi! Oto odwrotna strona moich „szczytnych” poczynań! Oto rewers mojej ideologii! Symboliczny sprawdzian jej etycznej wartości!... Kto wie, może Pradera miał słuszność? Może to ja uległem okropnej pomyłce? Dusza, Ciało, Upadek, Obraz świataMoże życie musi już być takie? Może ono zawsze będzie tylko wielkim kompromisem? Może duch, przyoblekając ciało, zawsze będzie musiał z niejednego zrezygnować?...	Bo złe wszędy się czai, jak ten wilk kiele owiec.	Będę trochę niedyskretny, proszę mi wybaczyć, ale znam sporo szczegółów z pańskiego osobistego życia. Bardzo przykre, ale cóż? Wiecznie tego pamiętać nie trzeba. Przecież już ładnych kilka lat minęło od owych pańskich rozczarowań. A nie trzeba być psychologiem, by widzieć, jak dalece dojrzał pan do małżeństwa, jak pragnie pan domu i dzieci. To zrozumiałe i słuszne. Nie wolno z tem walczyć. Raz zdecydować się i buch kasztan do wody! Mój Boże! Ileż to dobrych i uczciwych dziewcząt jest na świecie. Wybór ogromny, a nie uwierzę, by pan już którejś nie miał na oku!	Daj to Bóg! Tę samą mam nadzieję Jakbym ja zaczął jego szukać, a on mnie także, to byśmy się przecie znaleźli. Trzeci raz już przeze mnie nie przejedzie, a jeśli przejedzie, to się chyba więcej nie podniosę. Twoje arkanaarkana (z łac.) z czasów pobytu pana Wołodyjowskiego w Łubniach; Łubnie	Owszem tylko najpierw trzeba doprowa­dzić do sytuacji, w której rządy mogą być narzucone. Kto wi­nien? Zawsze wolę powiedzieć: ja! Konrad, my jako społeczeństwo jesteśmy czymś w rodzaju skały, której zbrakło nagle lepiszcza, wiesz, to jest rodzaj skalnego spoiwa, dlatego stajemy się co­raz gorsi. A zresztą po co to wszystko? To tylko gadanie, słowa, słowa, i tak nic nie zmienimy. Ty masz sytuację trochę inną.	A rozumié się, z pięknym doktorem	Ale gdzie tam! Zaczerwieniłem się jak rak, lecz w myśli byłem wesół, a pełen radości zabrałem się do wędrówki! Przez pięć lat podróżowałem od kraju do kraju; natrafiałem na dobrych ludzi i na zacnych majstrów, alem nigdzie miejsca nie zagrzewał.	Boisz się pan żony?... Nie gra przecież w Nitouche.	Co się mamy liczyć?... Leszki pójdą wszystkie z nami, bo to ich sprawa, pojednają się... kmieciów też dużo jest, co chcą spokojnie swoje lechylecha	Czas by ci już było obejrzeć się za którym, czas! Zaraz by i ludzie przestali cię napastować! Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop zmyślny, poczciwy...	Dobrze, panie Aronnax. Według mnie nazwa Morza Czerwonego jest tłumaczeniem wyrazu hebrajskiego „Edrom” i jeśli starożytni dali mu tę nazwę, stało się to z powodu osobliwszego ubarwienia jego wód.	I diabli nadali że musiałem się tu zatrzymać. Taka marna... Hereheretau!!!Hereheretau	Na lewo z milę, a na prawo ze dwa razy tyle. W godzinę się przejedzie tą drogą, tylko trza jechać lepiej, niźli my. Wielgi jest kawał świata. Po części gmińskie, a głównie hrabskie. Polowania tu wielkie bywają po dwa razy do roku. Są i dziki, a lisów co niemiara. Te pustki zachodzą aż popod stację Lasek i się schodzą z Malwierzyckim lasem, też lasy ogromne, rządowe. PowstanieA w tych to parowach, proszę towarzysza, za powstania trzymała się silna jedna partia, zapomniałem, jak się nazywała po naczelniku. Siedzieli tu z zimy aż pod jesień, aż przyszła duża siła i ogarnęła ich, że mało który uciekł. Wszędzie oni tu pogrzebani, gdzie który leżał, a w jednym miejscu, gdzie dużo padło w kupie, jest i kopczyk i figura z napisem. Tam leży naczelnik i dużo panów, i ludzi. Ludzie ze wsi i nasi ich grzebali	Nic, chłopi jak zwykle chłopi: trochę się upierają, ale musi się tak zrobić jak chcecie.	Nie wiem ściśleNie wiem ściśle uroczyste ogłoszenie w kościele mającego się odbyć ślubu. już wyszły, a taki cichy ślub może się co dzień odbyć	Nie zbliżaj się ku mnie, Cypryanie, bo razem ze mną ogarnie cię przekleństwo i zbrodnia!	Niech pan się tak bardzo nie śpieszy, panie rechnungsfeldfebel, bo tak szybko nie można.	O ile nie jesteś głuchy od urodzenia, panie Macgregor, tedy posłyszysz jeszcze o wiele więcej Nie jestem w Appinie jedynym człowiekiem, który umie obchodzić się ze stalą, a kiedy mój krewniak, kapitan Ardshiel, przed niedawnym czasem przemówił się ostro z pewnym szlachcicem twego nazwiska, nie słyszałem jakoby Macgregor lepiej się spisał.	Oświadczył się?!	Panie! żal pomieszał rozumy wygnanym żołnierzom jego świątobliwości, więc biegli na własną zgubę, ciągnąc za sobą mnie i moich. I wiedzą bogowie, jak długo ciągnęłaby się ta brzydka wojna, gdyby na czele armii wiecznie żyjącego faraona nie stanął sam Amon w twojej postaci. Jak pustynny wicher spadłeś, kiedy cię nie oczekiwano, tam, gdzie cię nie oczekiwano, a jak byk łamie trzcinę, tak ty skruszyłeś zaślepionego nieprzyjaciela. Po czym wszystkie ludy nasze zrozumiały, że nawet straszne pułki libijskie dopóty są coś warte, dopóki rzuca nimi twoja ręka.	Przeszło miesiąc. Wybierałam się dawno do pani, ale mąż ma tyle roboty, a potem, zanim się do tego nowego życia nieco przyzwyczaiłam...	Przyznaję, że tak jest, jak mówisz, dostojny Don Kichocie ale doprawdy panowie krytycy nie powinni by być tak surowi i godziłoby się im pamiętać, że chociaż zdarzy się czasem zdrzemnąć poczciwemu Homerowi, to przecież niejedną noc prześlęczał on nad swoimi utworami i nie wiem, czy błędy nawet, które naganiająnaganiać	Rad byś, widzę, za każdą cenę dowiedzieć się, gdzie skarb ukryty.	Raz kozie śmierć... mało się to naharował?	Tak właśnie mylę się może, prawdopodobnie nawet się mylę, lecz osobiście odnoszę wrażenie, że strach mej rodziny przed tym, że mąż potrzebował wciąż pieniężnych zasiłków, stworzył przepaść pomiędzy rodziną moją a panem Micawberem. Przypuszczam przypuszczam, że niektórzy członkowie rodziny mojej bali się, aby mąż mój nie wymagał od nich ich nazwiska. Nie mówię tu o zapraszaniu na chrzestnych rodziców, lecz o podpisach i poręczycielstwie.	To się jeszcze wyśpisz. Powiadasz tedy, że twój pan wysłał cię do Łubniów?	Zatem skóra jego byłaby jako owo ziele, nazwane włosem Wenery, które nigdy nie zmoczy się ani nie zwilgnie, jeno zawsze jest suche, nawet gdyby je trzymać nie wiem jak długo pod wodą: i dlatego nazywa się Adiantos.	...Oddam panu Gwizdalskiemu osiem złotych, a sam wezmę resztę I tak będzie najlepiej, bo jeżeli pan Gwizdalski odbierze pieniądze, to ja nie zobaczę ani grosza.	A jakżeby inaczej! Co za pech! Straciłeś okazję, żeby go powiesić, a ja żeby odpłacić mu za dwadzieścia pięć bolesnych razów.	A przykazanie jest: spragnionego napoić. Nowy grzech!	A von Irhen?	Ach, Boże, ta gąska chciała powiedzieć centaurcentaur (mit. gr.) wykrzyknęła Ludka, parskając śmiechem.	Ale tylko poniekąd. Zabezpieczenie bowiem można znaleźć zupełnie pewne i ja je znalazłem.	Ależ tak, Wasza Wielebność Nasz czcigodny arcybiskup może mi dać rozkazy jedynie godne jego i mnie.	Ależ, siostruniu!...	Baalu!...	Byłem ukryty.	Będę; ale gdzież my teraz jesteśmy?	Całe moje życie jest chorobą.	Ciało ciału nierówne. Dusza nie ma ciała takiego jak my, ale może mieć inne.	Co on mówił?	Co ty chanowi przyrzekał, to twoja głowa! Ty jej pilnuj, by ci z karku nie spadła... ale do szturmu nas nie pchaj, rabówrab (daw.) działo, armata. biada tobie..	Czy dobrze znasz drogę, Olku?	Cóż myślisz o tym człeku?	Cóż za myśl Mam go już z dawien dawna. Okryj mi lepiej nogi pierzyną. Br... jakie zimne noce! Pójdziesz teraz najpierw do sypialni królewicza Lulejki i dobrze wygrzejesz mu łóżko szkandelą. Wrócisz potem i poprujesz moją zieloną jedwabną suknię, i jeszcze zrobisz mi na poczekaniu jaki ładny czepeczek na rano, potem zacerujesz mi pięty w pończochach... no, a potem będziesz mogła pójść spać. Tylko pamiętaj przynieść mi o piątej z rana gorącej herbaty z sucharkami!	Do domu?	Dyć poradzi, sposobny do wszystkiego, jak mało któren we wsi...	Ehe, to dlatego tak cię trudno we wsi napotkać?	Garść nas jest ale inni pójdą za przykładem.	Gdyby nie pani, to bym już leżał w tej mokrej ziemi. Wyrosłaby na mnie młoda trawa.	Głu-cho-nie-mych.	Hę?	I które pan nam stworzysz...?	Ja jestem Głogowski... Głogowski, panie, od kolebki aż poza trumnę.	Ja także	Jak przegram, to wy stawiacie?	Jakżebyś ty, paź królewski, nie wiedział?	Jeżeli masz taki zamiar, to wsiądę do omnibusu, a jeżeli nie, chętnie pójdę z tobą i powiem ci bardzo ciekawą rzecz.	Jeżeli waszmość przyszedłeś po to do mnie, ażebyś mi niegrzeczności gadał, to raczej skończmy rozmowę	Kończ już, bo dusza ze mnie wyjdzie!	Mam swoją tajemnicę	Małżeństwo	Naturalnie.	Nie bądź tchórzem, Ali. Weź mnie za rękę. Chodźmy!	Nie dziwi mnie wobec tego, że przywiązujesz pan doń wielką wartość. Tem większą jest dla mnie zagadką prezent pański dla Miss Remsen.	Nie potrzeba. Możecie odejść, sam potrafię.	Niechaj Bóg strzeże Waszą Królewską Mość.	Numer 27.	O, tak, panie hrabio Możemy tak powiedzieć, bo Bóg zrobił dla nas to, co robi tylko dla swych wybrańców: zesłał nam anioła.	Obmierzły Pedrito, panie, uciekł z kraju Pewien kapitan jednego z naszych statków opowiadał mi niedawno, iż widział Pedrita guerrillera. Przystrojony w purpurowe pantofle i aksamitną czapeczkę ze złotym chwastemchwast a. chwost (daw.)	Oficjalnych	Ominiemy go Szalupa przewieziona zostanie o kilka mil w górę wodospadu, skąd, o ile mi wiadomo, Oranje znowu jest spławna dla statków biorących mało wody.	Pan wiesz, żem pokochał pańską żonę.	Panie Michale, a co tam nowego?	Panu Bogu oddajem.	Pewnie, że należałoby trzymać to to aż do skutku... Miejsce bogate. „Bram cztery ułomki, klasztorów dziewięć i gdzieniegdzie domki...”.	Podłe stworzenie, liche! A teraz wróćmy do Micawbera.	Powiedział: „A ty ścierwo jedne”.	Powiem pani, i owszem	Przyślę ci jutro nowe książki, ale co przeczytasz, musisz mi opowiedzieć.	Pójdziemy, gdzie chcesz mam parę godzin czasu.	Quand on a mange un million, on se sent un siecle sur le dos, n’est-ce pasquand on a mange... (franc.) z trochą koleżeńskiej poufałości szepnął do Różyca hrabia.	Quinion bądź uważniejszy z łaski swojej. Ktoś jest bardzo domyślny.	Reformy społecznej?...	Tak?! A mój kuzyn Fryc, czy nie studiował na Sorbonie?	To Aod, syn Baraka, mój krewny... On chce służyć tobie, panie. Czy mogę go przyjąć?...	TrudPraca	Tylko raz jeden. Było to wówczas, gdy ofiarował do kościoła świętego Barnaby grające dzwony. (O, teraz już nie było takiej rzeczy, której by Collinsowie, Hayowie, Fowlowie czy Fennery nie uczynili dla przyozdobienia kościoła! „Proś, a otrzymasz!”	Tém gorzéj! tém gorzéj; król mógłby ją zobaczyć, a po zwiędłéj zawczasu twarzyczce Denhoffowéj, znowuby na nim mogła zrobić wrażenie.	Vaikai Vincukas savo kiaušius atidavė panelei, kaip gi bus? Reikia jam duoti!	W Ostrianum? Wszak to za bramami miasta. Bracia i wszystkie siostry? W nocy? Za bramami w Ostrianum?	Wasza Królewska Mość mówi o Bogu zapewne gdyż jednego Boga znam tylko, który potęgą przewyższa władzę Waszej Królewskiej Mości.	Z pogorzelni. Zdrowiście wszyscy?	Zachwycony! Tym bardziej, że nigdy nie byłem obecny przy sprawie tego rodzaju, a ta jest bardzo zajmująca.	Zaraz po śniadaniu ruszymy.	Zaś tam!	Zgoda! zgoda!... Bez żartów! Byle pani zechciała.	Zziąbłem. Zaraz mi lepiej.	Żeby nie było ślepej mapyślepa mapa	Żyd parszywy!
Tfu! Tfu, tfu! Miałem taki sen: idę sobie po ulicy. Tak sobie, bez celu. Idę i idę i już jestem bardzo daleko. Nagle ktoś napada na mnie z tyłu. PrzemocŁapie mnie i pakuje do worka. Nosi mnie w tym worku i nosi, wreszcie gdzieś zaniósł. Czuję, że ktoś zaczyna rozwiązywać worek. Raptem dostaję po twarzy. Ale jak! Policzek był tęgi. Tak tęgi, że dwa zęby z miejsca mi wyleciały. „To na razie, zadatek Resztę otrzymasz później”. Jeden rzut oka i wystarczy: przede mną stoi moja żona. Ubrana w spodnie. Rozsadza ją złość. Oczy jej płoną. Z ust płynie piana. „Poczekaj chwileczkę, ty gagatku mój. Zaraz wezmę pogrzebacz i pokażę ci, gdzie raki zimują”. Sięga po pogrzebacz, a ja w tym momencie biorę nogi za pas i zmykam. Uciekam co koń wyskoczy. Pędzę i pędzę, wreszcie dopadam do jakiejś karczmy. W karczmie jest ciemno i zimno. Nie ma żywej duszy. Kładę się w kącie, zamykam oczy i natychmiast zasypiam. SenLedwom usnął, a tu zjawia się mój dziadek, oby dusza jego w raju była, reb Senderl. Jest smutny. Oczy ma pełne łez. Powiada do mnie: „Senderl, dziecko moje, nie śpij. Jak ci Bóg miły, nie śpij. Wstań, Senderl, i uciekaj stąd. Uciekaj, gdzie cię tylko oczy poniosą. Jesteś w wielkim niebezpieczeństwie”.	Nazwisko: nie; jest znane w świecie ludzi inteligentnych, lecz osoby dotychczas nie miałem sposobności poznać. Miło mi bardzo, że dziwny istotnie przypadek pozwolił mi zawrzeć z szanownym panem osobistą znajomość.	To Jan Daval mnie zbudził. W ogóle spałem źle, z przebłyskami świadomości, w których zdawało mi się, że słyszę jakieś kroki, gdy wtem, otwierając oczy, spostrzegłem go u stóp swego łóżka, ze świecą w ręku, zupełnie ubranego... jak jest teraz właśnie, gdyż pracował często do bardzo późna w nocy. Zdawał się bardzo wzburzony i rzekł do mnie po cichu: „W salonie są jacyś ludzie”. Istotnie usłyszałem hałas. Wstałem i lekko odchyliłem drzwi do tego buduaru. W tej samej chwili popchnięto drzwi, które wiodą do wielkiego salonu, i zjawił się jakiś mężczyzna, który rzucił się na mnie i ogłuszył mnie uderzeniem pięści w skroń. Opowiadam to panu bez szczegółów, panie sędzio śledczy, z tej prostej przyczyny, że przypominam sobie jedynie zasadnicze fakty i że te fakty następowały po sobie z błyskawiczną szybkością.	Dobrze. To wyjaśnienie zadowalnia mnie zupełnie i racz pan przebaczyć, że pytałem, ale nie mogłem zrozumieć sprawy, a mam prawo wiedzieć wszystko. A teraz radbym wiedzieć, gdzie pan był w chwili dokonania kradzieży? Czy widział pan to?	Mniejsza o to! Codzienna moralność wyklucza taką śmierć z zakresu postępowania etycznego. I o ile ją sądzi jako przeciętny wypadek, to ma nawet rację. Ale z drugiej strony, ze strony moralności „przeciętnego indywiduum”... Jeżeli ktoś wie, że zdradził wszystkie swe siły duszy, jeżeli wie, że zabrnął w cuchnące szuwary, a jest choć odrobinę moralnym szlachcicem... Przecie jest w człowieku coś własnego, jak gdyby stary ryngraf rodzinny, co czasem zostanie najostatniejszy z bankrutami... Jeżeli taki człowiek umrze... Mój miły i dobry panie!... Jeżeli taki człowiek umrze... Nie masz dla kobiet na świecie przebaczenia. Grzech woła. Wszystko się plącze, owija się wokoło ciała jak nieskończenie długie badyle błotnych grzybieniów. Na wierzchu nenufar uroczy...	Pan się za nią nie ujmuj... Pan myśli, że kobieta ja wszystko wiem miłość to dwa ruble, a cnota i wierność, oho, ho! ale to panu powiem.	Szalenie! To dowodzi, że jestem coś warta.	Spotkałem się z nim, panie łaskawy, za ciężkie grzechy moje albowiem jego to pośrednictwu tudzież zarządzeniu mojego stryja przypisać należy, iż zostałem porwany nieopodal tego miasta, tłukłem się po morzu, przeżyłem rozbicie okrętu i setki innych udręczeń, a obecnie w tej lichej odzieży staję przed obliczem waszmości.	Tak, na Harvey’a nie można powiedzieć nic złego Wieszał moje buty na grotmaszcie i czasami nie okazywał nazbyt wielkiego szacunku względem tych, którzy mają większą od niego wiedzę, zwłaszcza w dziedzinie rolnictwa; atoli najczęściej to Dan bywał dla niego tym złym duchem, co go kusił!	Dlaczego, moje dziecko, dlaczego?...	Nieraz o tym mówiłem waszej świątobliwości: lud pracujący jest głodny, ma za dużo roboty i płaci za wielkie podatki. Kto dawniej robił od wschodu do zachodu słońca, dziś musi zaczynać na godzinę przed wschodem, a kończyć w godzinę po zachodzie. Nie tak dawno co dziesiąty dzień prosty człowiek mógł odwiedzać groby matki i ojca, rozmawiać z ich cieniami i składać ofiary. Ale dziś nikt tam nie chodzi, bo nie ma czasu.	Tak jest, nie śmiej się. Cenię władzę. I dlatego po dojrzalszym rozmyśle udałem się do przedstawicieli rządu...	Oto porównanie fałszywe i nie do rzeczy. Bowiem słyszałem przeciwnie, iż gdy wąż dostanie się do żołądka, nie sprawia żadnego cierpienia i natychmiast wyłazi z powrotem, skoro się pacjenta uwiesi za nogi głową na dół i koło gęby ustawi się miseczkę pełną ciepłego mleka.	Ale my nie drwim! a wedle testamentu wolno dziewce albo do klasztoru, albo za Kmicica.	Cicho, nianiu ja nie zważam na mowę tej pani; słyszę ino, że jej królewska mość matka najmiłościwsza prosi do siebie, więc chętnie idę.	Czy pani wie, dlaczego wózek taki ciężki? Proszę nie myśleć, że ja wiozę tylko swój dobytek. Mam tu skarby po nieboszczyku panu.	Mnie więcej dziwią ci, co nie są jak ja.	Od wakacyj, od wakacyj... Nie mogę rzucać pensji, na którą mnie łaskawie przyjęto, i do tego w niezwykłym czasie.	Oni są przyczyną że Bianchon, mój krajan i kolega, boczy się na mnie od jakiegoś czasu...	Powiedziałem już, że możesz mnie pan pytać o wszystko.	Zapewne, lecz interesy materialne nie pozwolą narażać swego rozwoju dla czystej idei sprawiedliwości i współczucia I może tak jest dobrze.	Racz więc własnoręcznie mędrca zapakować. By zaś nikt nie spostrzegł i nie zmiarkował, kogo i jak mam uwieźć, racz włożyć go w pudło od majtek wonnych, chyba fularowychfularowy sypialny (wagon).. Musisz się kwapić, gdyż lada chwila po bagaż się zgłoszę.	Ej! Nie ma się czego śpieszyć tam, panie cześniku dobrodzieju, i podobno nie zaraz to nastąpi, bo zdrowie jegomości chwała Bogu jeszcze w pięknym jest stanie.	Joasia?!... Wyjdźże do niej, Belciu... Muszę się trochę ogarnąć... No, no!... Założę się, że już wie o trzydziestu tysiącach... Wyjdźże, Belu... Mikołaj!...	Tylko nie spodziewałam się. Wiem, że zachowałam się jak gęś, jak głupia gęś.	A teraz jakoś i raźniéj czekać będzie Zobaczymy co we wsi powiedzą, jak tu na górze młot się odezwie i komin zadymi!!...	A ty darmozjadzie, trutniu jeden, gdzie się włóczysz do tej pory?	Ale, suka ci była matką, nie ja! Po coś tu przyszedł? Mówiłam ci już, że tutaj nic po tobie...	Co takiego? to już chyba przyszła ostatnia moja godzina? Biedna moja głowa nie wytrzyma podwójnego nieszczęścia.	Co za ohyda!	Czy pan ma broń?	Może dlatego, że mamusi nie ma?	Niech robi co chce nadewszystko niech zbiera jak najwięcéj pieniędzy, bo mam przeczucie że moja nowa miłość wiele ich kosztować będzie. Taki brylant musi być koniecznie w złoto oprawnym...	Pan Paweł jest moim stryjecznym bratem	Przedstawiam go jako członka szanownego zgromadzenia klubowego. Ty zaś, wiedz raz na zawsze obowiązki: przychodzić tu codziennie; przywileje: nie wysypiać się nigdy po ludzku	Ruszcie się. Dalej go! Sam nie dam rady.	Słyszałem słyszałem. Podobno ten łajdak sprowadził tu pana, bo pan jesteś jakąś figurą. Uważam za swój obowiązek, jako dżentelmen, ostrzec pana przed złodziejską personąpersona (z łac.)	Tak, tak. I dlatego patrzysz wciąż na mnie, jak na zamkniętą w haremie. Brr... jakież to obrzydliwe! Że też wy wszyscy tacy podli, tacy podli jesteście!	Usiądź że, uspokój się kochanie...	Wcale nie, mój panie; ale, wskutek choroby, spłynęła nań łaska i postanowił wstąpić do stanu duchownego.	Ale nie jużby ona co młodszego sobie nie znalazła?	Nastawiałem ci ja ucha, co ludzie mówią Jedni tedy gadają, że po Kondracie będzie Kuno, a drudzy, że brat Kondratowy, UlrykUlrich von Jungingen	A czemuście nie mówili nic?	Ach, więc wiadome to już pannie Agnieszce? Cieszę się z tego nieskończenie i stokrotnie, ale to stokrotnie dziękuję panu, panie Copperfield!	Ależ cię przecie nie zjedzą!	Byłabym poszła do Camusa...	Czemuś tego nie uczyniła dotąd?	Czy tak?	Czy zatrzymamy to w tajemnicy?	Cóż to pan hrabia miał mi zakomunikować?	Do ludzkości mówił Sołowjew poważnie.	Et, nic takiego... Gdybyś się choć trochę orientował w fizyce, objaśniłbym ci swój Karburatorkarburator	Jako żywo! Tak tedy do wojewody witebskiego! Niechże on będzie owym wodzem, o któregośmy Boga prosili.	Klucza nie oddam.	Królowa już nie żyje! westchnął Petrek.	Maciek, bój się Boga	Mowy pogrzebowe skończone, do widzenia panom	Nie czas już pytać i odpowiadać.	Nie daję?... a z czegóż żyjecie?	Nie, Mendelku, bardzo ci dziękuję.	Nie, nie	Niewiem, ale wiem, że jej łzy na moją duszę padają, jak rozpalony żar.	Nóż by mnie zabił, tyś mi go wydarł!	O co chodzi?	Pada mi ten kamrat: naszą starą neapolitańską legię od nowa sztyftują. Jakisi książę Hieronim w nich się pokochał.	Panie, czyście nie chorzy?	Podobno, mimo położonych zasług, nie otrzymałeś żadnego wyższego stopnia, żadnego odznaczenia...	Rzeknij matka co ostało, bo wielmożnemu panu spieszno.	Słyszałem, że Zbyszko tu był?	To przecież nie da mi zmrużyć oka.	Trup on już, a wstanie i powie: nie chciwym krwi, nie pragnę	Uważasz pan?...	W imię Ojca i Syna! Co gadasz... Chmielnicki?...	Widziałem nie konieczność, ale upór despoty i Huniada a teraz widzę wiarołomstwo wasze względem papieża. Przyrzekliście, ale i złamaliście słowo wasze...	Władza odrzekł Pentuer. utożsamiany z Narmerem, ok. 3100 p.n.e., pierwszy władca I dynastii, uważany za twórcę państwa, zjednoczyciela dwu krajów: Górnego i Dolnego Egiptu. Według tradycji założył miasto Memfis, leżące pomiędzy obiema krainami....	Za redaktora? I za... innych...	Żeśmy szukali bezwiednie dróg do dusz własnych.	A czego?	A kto dokonał tego odkrycia? Pewnie ty, Harbercie?	A! wszystko zapomniane tyś mój, jam służebniczka twoja.	Ale on płacze?	Ależ zginąłbyś na pewno...	Biedna kobieto przyślę ci tu potężnego cudotwórcę i może...	Cóż to, panie bracie?	Doskonale	Folguj jeszcze!	Ja chcę być w domu.	Jak na teraz, cała	Kto nas budzi?	Kto ona?	Może pani pójdzie ze mną na miasto?...	Możesz, wasza książęca mość.	No, na kobietach.	PijaństwoProszę ojca mularz Franek umarł dziś w nocy.	Psia służba. Ani gdzie wyjść, ani ludzi, ani rozrywek.	Rocznica!	To bardzo smutne	To ten sam! Pana ŁaszczaŁaszcz Tuczapski, Samuel herbu Prawdzic (1588–1649)	Więc to tak? Więc to tak!	Wydoję swoją kozę, tę krasąkrasy (gw.)
To moja siostra cioteczna, o parę lat ode mnie młod­sza. Moja matka i jej matka były rodzonymi siostrami, ale jak często bywa, niejednostajne miały dole. Jej matka wyszła za urzędnika, moja za rzemieślnika. Kiedy dora­stałyśmy obie, Emilka była panienką, a ja prostą dziew­czyną. Do tego jeszcze ona była ładna, a mnie ospa do re­szty już zeszpeciła, kiedym jeszcze miała lat dwanaście. Toteż ciotka, bywało, mówiła zawsze: „Emilce dam eduka­cję, a potem za mąż ją wydam dobrze”. Trzymała do niej guwernantkę na początki, potem na jakąś małą pensyjkę posyłała. Moja matka martwiła się naprzód okropnie, że mię ospa tak zeszpeciła, ale ojciec nie bardzo martwił się. „To i cóż? brzydka będzie, za mąż nie pójdzie, wielka bieda! Albo to jeden mężczyzna nie żeni się, a dla­tego żyje na świecie i nie bardzo mu źle!” Moja matka od­powiadała: „Mężczyzna to co innego! Broń Boże czego na nas, to Klara nie wyszedłszy za mąż z głodu umrze!” Ale ojciec, zamiast martwić się tak jak matka, śmiał się, a cza­sem i gniewał się. „Oj, wy baby, baby! U was tak, jak tylko za mąż nie pójdzie, to i z głodu umrze! Albo to dziewczyna rąk nie ma, czy co?” A trzeba wiedzieć, że sam był cieślą i lubił chwalić się swoją siłą. Bywało mó­wił: „Ręce, panie, to grunt! Głowę Pan Bóg jednemu da­je, drugiemu nie daje, ręce każdy ma!” Miałam tedy lat trzynaście, kiedy rodzice zaczęli posyłać mię na naukę do szwalni; naturalnie, że płacili za mnie i dużo płacili, ale też chwała Bogu nauczyłam się wszystkiego, czego trzeba...	Ksiądz kanonik jest dla mnie wcieloną antytezą księdza Prawińskiego Może właśnie dlatego widziałem go u jego boku. Zdaje mi się, że kwestia identyczności nazwiska tutaj obojętna. Imię Alojzego mogło być tylko dla mnie symbolem.	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	Pan jeszcze nie wie, lecz ja panu powiem. Ona mówiła... komuś, no tak, mnie nawet mówiła, że Turski wtenczas, przed dziesięciu laty, napisał do niej list, z którego zrozumiała na pewno, że on sobie życie odbiera, a nie chce się do tego przyznać tylko na złość, aby jej nie dać triumfować...	A idzie dalej... Nie ulega jednak wątpliwości, że wyuczenie się abecadła, sylabizowanie i bazgroty kaligraficzne	Oj, prawda Ja i brat Jan nie możemy w żaden sposób przywyknąć do kumysu, bo to ćmi w oczach i dławi w gardle...	Oni, panie? Byle wiedzieli, że nie spotka ich za to kara i męka!	Boże, to już tak późno! Mój powóz czeka już pół godziny, muszę się śpieszyć. Nie ma to jak przyjść i zobaczyć samemu. Którędy tu bliżej do wyjścia? Willy, pokażesz mi? Jak się nazywa ten chłopak, który komenderował musztrą?	Nie, pani. Kupiłem sobie ten dom po to, by czasem tu zaglądać; mieszkam na Polach Elizejskich pod nr 30. Widzę, że przyszłaś pani zupełnie do siebie i chcesz odjechać. Właśnie kazałem, by zaprzężono te same konie do mego powozu. Ali zaś, ten brzydki człowiek będzie miał zaszczyt odwieźć was do domu. Stangret tymczasem zostanie, aby naprawić kocz. Gdy tylko skończą tę małą, ale konieczną naprawę, odeślę powóz moimi końmi do pani Danglars.	Ale zaraz ku wam z tą wieścią wysłała, a Karol von Leuwarden po uzyskaniu rozwiązania ślubów w Rzymie osobiście wam hołd złożył A nawet najmiłościwszemu panu miał szczęście być przedstawionym	Czy pan dyrektor mnie nie wierzy?... Mogę zaraz przy panu zrobić obliczenie!	Gdy skończysz Redmond, czas będzie, abyś znalazła męża Nie jestem zwolennikiem odkładania małżeństwa, jak to ja uczyniłem.	Jo go ta nie więze...	Nie martw się o mnie, będę sztywna jak talerz i będę się starała uniknąć biedy. Teraz idź, odpowiedz na bilecik i daj mi skończyć tę wspaniałą powieść.	No to już, migiem, pakujmy się do łodzi Za kilka minut Hiszpanie zauważą naszą ucieczkę.	Proszę go wnieść tu, panie Hubbard Przykro mi, że trzymam pana tak długo. Myślałem o czymś innym.	Sądzę, że pana zainteresuje to, co panu chciałem donieść.	Wie pani, że gdyby tak była powiedziała, nie byłbym jej właśnie uwierzył.	Nie mówię, że nie był dowcipny, mówię, że nie był żywiołowy	...i dlatego że Winicjusz jest augustianinem...	A gdzie mnie pan przez ten czas podziejesz?	A kulasami po ludziach nie rzucaj!	A to co, panie?	Biedny chłopak! Dostał po prezesowej tylko dwa tysiące rubli rocznie i dziesięć tysięcy ciepłą ręką. Radzę mu, ażeby ożenił się bogato, ale on woli jechać do Wiednia, a stamtąd zapewne do Monte Carlo... Mówiłam, ażeby jechał z nami. Będzie weselej, nieprawdaż?...	Chociaż określenie niezbyt pochlebne, dziękuję. Odsłużę się na weselu. Zdaje mi się, że tak mówią.	Chodź, Ruben, chodź, a uspokój się siądźmy razem z siostrą twoją i pocieszmy się, żeśmy znowu połącze­ni... Bóg reszty dokona.	Czy to jest dobre?	Gdybyś pan znał ludzi, z którymi mamy do czynienia!	Hm... tak. To by było możliwe. Wiesz, ja bym się chętnie podjął tej misji	I będziemy przyjmować go u siebie?	I książę Witold powołał pod broń swoich, i gotów do walki pod Grodnem stoi A i Żmudź gotowa choćby zaraz walkę rozpocząć. Przewodzi jej Geradajos, rycerz zacny.	Ja? Nie, ja w nią nie wierzę.	Ja? Nie, nie, nigdy!	Jakże, nie	Kiedy go zabili?	Kolebkę mam szkarłatem wybitą Cztery woźniki jak najlepsze. Służbę znajdę i dwór pokaźny. Na niczem wam zbywać nie będzie.	Koni siła padło. W Białogrodzie już się niektórzy w niewolę sami zaprzedają, aby jeno wyżyć do wiosny. Koni siła padło, effendi, bo jesienią było skąpo traw w stepach... Słońce wypaliło...	Możemy być spokojni	Naturalnie, że się Dorze należy pierwszeństwo	Nie, nie dawaliśmy! Przysięgam Bogu, żeśmy nie dawali!	Nie.	Nie.	No to chodźmy! Szybko!	Og, dėl ko. Lenkai turėdami savo kariuomenę pasidavė Rusijai. Lenkai  trissyk kilo prieš Rusiją, trissyk plūdo kraujas geriausių sūnų Lenkijos ir nieko nepadarė... Neužmirškite, jog turėjo tada lenkai ir daugiau ginklų, ir daugiau ištekliaus ir daugiau pagalbininkų iš šalies... kitaip ir būti negalėjo. Nemokantis kareiviško dalyko, beginkliai, išsilepinę žmonės užsimanė pergalėti mokytą kariuomenę ir šarvuotą pagal paskutinius mokslo išradimus. To mažai. Ant milijono ėjo dešimtys tūkstančių. Sakykite, ar tai sveiko proto mislis juosius vedė? Keli beginkliai raštininkai ant kareivių pulko! A! Ar tai ne bepročio darbas? Ir taip, poniute, dabar aš jums atsakysiu Mes lietuviai, ne lenkai, mes neužsiimame nedasiekiamais, beprotingais mieriais. Mes jau neieškome liuosybės nei sykiu su lenkais, nei be lenkų, nes tai negalimas jau dalykas. Mes tą savo liuosybę sudermėje su lenkais pražadėme tada, kada galėjome dar ir gintis, kada ant to turėjome ir mokytą kariuomenę ir gerai šarvuotą.	Oj!... Śniło mi się, że nam paszy całkiem zabrakło i wszystek dobytek wyzdychał...	Ostrożnie, bo go zepsujesz Siedmiu oblubieńców miała Sara, siedmiu śmiercią pomarło, lecz ten jej się dostał, który ją miłością bożą i czystą pokochał.	Pani szambelanowa raczy być z nami zupełnie otwartą... Gdyby nasza przeprawa miała dla niej pociągnąć jakiekolwiek przykrości...	Przypominam sobie jak mówił, że każdy człowiek z tych okolic zna tę historię	Sid, czy to ty rozgadałeś?	Siedź pan, zaraz będzie obiad. Tu się nie ma o co obrażać, zresztą pan wiesz, jak pana cenię, pan jesteś wyjątkowym Polakiem. Knoll mówił panu o wszystkim?	Swój własny?... Na zdrowie. Ale nikt durnia szanować nie będzie. Z ludźmi się żyje i trzeba żyć po ludzku. Bo niech pan weźmie na ten przykład...	Tak, to rzeczywiście piękne.	To mi dopiero nowina! dawne wierzchnie okrycie z grubej tkaniny, rodzaj obszernej peleryny z kapturem, zwykle używanej podczas podróży. stłumiony, zaspany głos.	To wyście żubra zabili?	Wiem, słyszę Ale to tak nieokreślone pytanie...	Wodzu! Daruj ją mnie	Wraz z niektóremi innemi rzeczami w tym rodzaju. Do tych też dwóch wyników prowadzą te, jak pan mówi, warsztaty, roboty, kultury, ofiary i różne inne mortyfikacje.	Wrócił pan prezes do dawnego apetytu?	A czy daleko mieszka doktor?	A jakie są inne kategorie?	A potem będę pracowała.	Aha! jużem się obaczyłjużem się obaczył mrowie, tłum. nieprzeliczonym przywodzą...	Albo też pod nim, panie Aronnax.	Ale chyba czasem przyglądałaś mu się baczniej?	Bywaj!...	Byłeś ranny?	Chińskiego muru?	Co robić, panie Mielnik, co robić?	Co ty tam robisz?	Co?	Czego się boisz?	Czy honor mam z dziedzicem, z jegomością panem Nardzewskim?	Cóż by się stało z naszą flotą, gdyby Asyria osiedliła się w Fenicji?	Cóż oni znów mieszają za panią Hadot?	Dalibóg ja już jestem prawie u końca swych wyników.	Dla czegożeś krzyknęła?	Dobrze	Dobrze, zrobi się zaraz.	Doktorze! Doktorze! Prędzej!	Furt grafskie lasy.	I dlaczego?	I ona ci zabroniła zostać posłem w Radzie! Cała opinia jest przeciwko tobie. Mają cię za złego patriotę!	I zdrowy powrót!	Jak długo mniej więcej?	Jak jest wysoka?	Jakiego porządku?	Jakto!... te trupy nam się przydadzą?... Oho! w głowie ci się pomieszało chyba, drogi przyjacielu.	Masz rację waszeć, jeno i w tej lexlex (łac., r.ż.) wyjątek..	Mocno chora? doprawdy chora?	Moi kochani, powiedzcie mi prawdę, czy tutaj jest smutno?	Niezgorzej, wielmożny panie. Siedzi, dziękować Bogu i wielmożnemu panu, w Skierniewicach, ma grunt, najął parobka i tera z niego wielki pan. Za parę lat jeszcze ziemi dokupi, bo stołuje się u niego jeden dróżnik i stróż, i dwa smarownikismarownik	Pański artykuł był w „Le Figaro”?	Proszę pani, idą!... Idą!...	Szafran.	Sądzi rozkazy faraona...	Ty tutaj? Skąd się tu wzięłaś? Jak weszłaś na pokład?	W foyerfoyer	W pięciu zaczęli wczoraj w połednie, Filip, Rafał i Kobus za odrobek, a Kłębów Jadam i Mateusz przynajęci.	Więc przekonam pana.	Za dni kilka.
Nie wiem dokładnie. Nie bardzo dawno. Było to w stanie dla mnie wyjątkowym... Czy w ciągu ostatnich dwóch lat nie przytrafiło się księdzu kanonikowi nic nadzwyczajnego? Jakieś zdarzenie, jakiś sen niezwykły, wyjątkowy?	A to piękna rzecz, kiedy chłopiec tak eroicznieeroicznie zauważyła z wysokim zajęciemwysokie zajęcie	Lepsze to niż czternaście dolarów miesięcznie i kulka w brzuch	Nie, to ty nie umiesz, kiedy tak!	Co?... co to?... A, to pani?... Właśnie myślałam... Czegóż kochana pani dowiedziała się o Solskich?...	Dobrze, to możemy się pocałować na początek spółki.	Dwadzieścia pięć sztuk dzielnych owczych skór, doliniarzy, pilników, gaduł i mruków, wliczając w to panienki, baby i inną żeńską zwierzynęowcze skóry, doliniarze, pilniki, gaduły, mruki (...) panienki, baby	Głupi być mógł, ale to inny interes! przystojny chłopiec! Tak jest! podczaszycu	Istotnie, dzisiaj sprawa wygląda całkiem inaczej. Znamy jego kryjówkę, jego fortecę, to, co sprawia, że Lupin jest Lupinem. On może się wymknąć, ale nie Iglica Etretat.	Jak się panu podoba. Co się tyczy mieszkania, nie będę mógł ofiarować panu nic lepszego nad mały, skromny pokoiczek, który jednak posiada główny warunek, wymagany przez pana, znajduje się bowiem tuż nad mieszkaniem pana de Bergerac. Będziesz pan mógł od siebie słyszeć go wygłaszającego swe wiersze, gdyż lubi to czynić, organ zaś głosu ma potężny. Czy się to panu podoba?	Kaj to Józka?	Miałeś nakazane Ale czy nie widzisz, że się sytuacja zmieniła? Ech, mój Joszcie nasze świątynie opustoszały, a owieczki pobiegły za Absolutem. Joszcie, człowieku głupi, jeśli mamy pozyskać owieczki dla siebie, musimy zdobyć Absolut. We wszystkich kościołach poustawiamy atomowe Karburatory, ale takich rzeczy, ty moja wielebnostko, nie rozumiesz. Zapamiętaj sobie, to jedno: Absolut musi pracować dla nas: musi być nasz, id estid est (łac.) zniekształcona forma capisci: rozumiesz (2 os. lp cz. ter.)., mi filimi fili (łac.)	Nie! to tylko pytanie wszystkie ciała są obdarzone własnościami jednemi, ale w bardzo różnym stopniu	No? A co on na to?	Nudzi go to już a poza tym nie będzie się tu przecież pokazywał, w końcu i jego obaj Cavalcanti zrobili w konia. Przedstawili mu fałszywe listy kredytowe	O, ja wszystko wiem. Nawet to, że tym samym pociągiem jedzie pan Starski.	O, to ja chciałabym być drzewem. A mamusia jakie najlepiej lubi?	Posądzasz mię o krótką pamięć. Ja to raczej mógłbym zarzut ten uczynić tobie.	Powiedzcie mi to lepiej po polsku Cóż to tam takiego? Wyście zazwyczaj spokojni, widzę poruszonym?	Spróbuj zgadnąć Jest to w fabryce i zaczyna się na literę „t”.	Tak jest, panie lejtnant bo akurat fasowaliśmy arak do kawy, a ja naprzód wypiłem arak. A jeśli wyszło jakie nowe rozporządzenie, że naprzód trzeba pić kawę, a dopiero potem arak, to przepraszam pana i na przyszłość zastosuję się do rozkazu.	Tego nie mów, bo nie wiesz, jak mi to przyszło.	To był szrapnel	To był tylko pretekst. Pan Atanazy przejął się zbytnio zachowaniem się biednego Tvardstrupa w stosunku do mnie. Trochę był niesmaczny ten Szwed, ale mniejsza o to: pokój jego duszy. Mógł to uczynić mój Azio, a uczynił twój Tazio: czyż to nie wszystko jedno? W każdym razie tamten nie żyje. Dziwne to że dzień dzisiejszy jest zwrotnym punkiem mego życia: cała przyszłość zawarta jest w tym wypadku.	To mi nie pomaga.	To mój giermek jest tu w Płocku? a co on tu robi?	To ostatni karauł tatarski.	To wszystko nie ma sensu Pójdę teraz prosto do niego i zawrę z nim znajomość!	To znaczy?	To ów szlachcic świeżo przybyły, sławny pan Zagłoba!	Wielu z was jeszcze nie było na świecie, gdy brałem udział w buntach okrętowych ale nigdy z takiego powodu.	Zaliczasz mnie tedy jeszcze do przyjaciół swoich. Cenię to bardzo i na dowód powiem ci, co masz uczynić, by zaspokoić skrupuły sumienia, nie szkodząc mi przezto.	Zbyt długo nim nie będziecie już ja się o to postaram.	Żeby konał, to nie pójdę! Jak psa wypędził i Marka i mnie! Niech go teraz pies dogląda!	Na rejdzie przed awanportem, poza wylotem mola południowego. Sprytne juchy nie chciały zawijać nawet w obręb przedporcia, by w każdej chwili ulotnić się bez przeszkody. Ten statek znam doskonale nie od dzisiaj; gdzie mu tam na imię „Esperanza”! Taka z niego „Esperanza” akurat, jak ze mnie Achmet Bej. I pan go zna dobrze, kapitanie z czasów naszych dalekich rejsów.	Narkotyki rzekł Łohoyski, zażył dużą, po dziesięćkroć śmiertelną dawkę „coco”. Po czym wstał i zaczął „przewracać coś między rzeczami”. krzyknął już dawnym głosem rozradowanego ludzkiego byka, jakim był w niedawnej przeszłości.	O siostrach Zofii. Bawią właśnie u nas. Przybyły rozerwać się nieco w stolicy. W rzeczy samej, gdyś zadzwonił... Musiałeś coś słyszeć, stojąc u drzwi?	Także coś!	Więc czego nam włazicie w drogę? Sądząc po tym, coście sami powiedzieli, do tego stopnia zaniedbaliście się w dozorowaniu domu, że Prout uważa go za gniazdo lichwiarzy. Ja osobiście powiedziałem mu, że pożyczyłem coś tam Stalky’emu, a nie nikomu innemu. Nie mam najmniejszego wyobrażenia, czy on mi wierzy, ale moja sprawa na tym się kończy. Reszta	A czemu oni w szabas światła nie zapalają?	A gdybym naprawdę chciał poprawić dolę chłopów?...	A ja nie pozwalam, aby się śmiano wtedy, gdy ja nie chcę i gdy mi się nie podoba.	A po cóż zbroi się Austria?	A ten cud potrafilibyście zrobić w świątyni Astoreth?	A u was tu co słychać?	A warunki?	A więc!	Ale nie bądź pan twardy dla tego uroczego stworzenia	Ba, śpi, jakby był królem całego świata	Bo my ani dziś ni jutro gotowi nie będziemy Chcemy na swem postawić, ale siłę musiemy zgromadzić, aby nie pójść pod miecz jak ci, których Bolesław pobił u Bogucina... Nie pójdziemy płocho...	Będzie pan spał w niej?	Chwała Bogu!	Co?	Czego chcesz, przyjacielu Sancho?	Czy znasz ten pierścień?...	Czytałam kiedyś, że w New Yorku, czy też w Londynie istnieje klub, napozór niczem nie różniący się od innych. Zbierają się tam panowie wytwornie ubrani i przestrzegający rygorystycznie przepisów dobrego tonu. Jeden drugiego traktuje, jak nieskazitelnego dżentelmana, chociaż wszyscy bez wyjątku są przestępcami i każdy z nich o tem wie.	Cóż powiada?	Cóż powiem, proszę księdza? Zrobiłam, jak mi pani kazała	Daleko?	Dałabym mu inne imię. Nie należy nazywać zwierząt imionami z Pisma ŚwiętegoPilatus (...) imionami z Pisma Świętego	Doprawdy? Cóż cię naprowadza na tak niesłychane przypuszczenie?	Gołda!... Czy ty byś mogła, jak piękna Rachela, czekać czternaście lat...	Jest pani u człowieka bardzo szczęśliwego że ci oszczędził smutku.	Jeżeli ktoś nie ma innych zainteresowań.	Jeżeli pan zdoła wyrok taki dostać, jeżeli pan znajdzie taki sąd, który go skarze, ja go nie ułaskawię	Kogo? zrywając się podchwyciła Dobkowa...	Kolega kupił taki za czterdzieści groszy.	Mam gorączkę i czuję się bardzo cierpiący.	Michaś! leć po doktora! Pani Szyszkowa zachorowała, słyszę jak długa na ziemi leży!... Michaś, czy słyszysz?	Miłość nie potrzebuje usprawiedliwiań się. Otrzymasz łatwo przebaczenie. Pisz zatem; ja zaczekam.	Morze jest niespokojne	Nic, nic zmęczony trochę jestem. Cóżby mi mogło być? Owszem, dzień mi zszedł użytecznie i miło. Poratowałem chorą matkę rodziny i poznałem panią Warską.	Nie Bądź co bądź, jestem tutaj.	Nie kochał królowej!... Kochał tylko księdza de Vermont.	Nie przyjdzie.	Nie wiem, ciociu	Nie. Nigdy pana nie widziałem.	O, toby mnie bawiło zobaczyć jak ktoś robi Gilberta	Oko rzeczywisty, nie fałszywy.... Najgorzej, że sam Jurand, byle jej imię wspomnieć, zaraz ku niebiosom palce prostuje, jakby ją tam już widział.	Pan się dziwi? Wszystko wczoraj sprzedałem.	Pan się nie chwal! Pan jesteś gruba symulacja człowieka	Panie Waldemarze, pan nas dziś wyrzuci, zanim dojedziemy do Głębowicz	Powiedz pani, że dzwoni pan Paweł. Czy długo mam jeszcze z tobą rozmawiać?	Poznała pani Janiszewskie?	Przeszło... wszystko przeszło. Czy nie wiesz?...	Siedem kierów.	Tak książęta za chwilę skończą naradę. Przesiedziałem tam parę godzin, ale jak ze spraw śląskich przeszli do TatarówTatarzy	Tak, kuzynko Takiej jak ty kobiecie nie wystarczy powszedni chleb szacunku ani pierniczki uwielbień... Tobie niekiedy potrzeba szampana, ciebie musi ktoś odurzyć choćby cynizmem.	Tak.	Tak.	Tylko się zbliżcie.	W samej Warszawie jest ich tysiące	Wa-hima paść na twarz przed Kalim.	Wcale o nich nie mówię	Weź sam	Wszyscy idziemy.	Wzrokiem. Jego oczy nie przestały żyć, no i proszę	Yes skoro mówimy cudzoziemskimi językami.	Zaraz będę budził, jeśli pan dyrektor każe, bo pan Moryc mówił wieczorem, że chce dzisiaj spać dłużej.	Śmierć wewnętrznym wrogom!
Ach, tak! Nie taję przed sobą trudności mego położenia i nie dziwię się nawet, że ktoś wahać się może w przyznaniu mi mojego własnego imienia! Złodziej był dość zręczny, aby zdobyć sobie zaufanie szanownego księdza. Pozwól mi jednak, ojcze, prosić cię o jedną łaskę.	Tak, bardzo prędko, prawda? Ale nie powinno to pana dziwić, bo i państwo de Saint-Méran poumierali prędko. O, w tym domu bardzo prędko się umiera, panie Villefort!	D’Artagnanie, życie mi zwracasz! Sądziłem już, że mną wzgardzono, że mnie zdradzono. Tak szczęśliwy się czułem, ujrzawszy ją znowu! Nie mogłem uwierzyć, aby narażała swoją wolność dla mnie; a jednak jaka przyczyna sprowadzić ją mogła do Paryża?	Tak, to prawda ale kto chce psa uderzyć, to kij znajdzie, a z pełnej spiżarni i ludzie, i szczury się żywią, to ma znaczyć, że nie potrzebuję żadnych przestróg. Bogu dzięki, człowiek wszystko umie po trosze.	Widzisz, jest tak: ja poświęcam się dla niej i siedzę na wsi, ona poświęca się dla mnie i siedzi na wsi. Tu są pustki; pani Jamiszowa jest znacznie od niej starsza, młodzieży wogóle niema, życie nudne, ale co robić? Pamiętaj, mój chłopcze, że życie to szereg poświęceń. Trzeba tę zasadę nosić w sercu i w głowie. Zwłaszcza ci, co należą do uczciwych i trochę widniejszych rodzin, nie powinni o niej zapominać. A Gątowski bywa zawsze u nas w niedzielę na obiedzie	Po sprawiedliwości mówię... Abom to nie widział? Na koniu siedzi, jakby go mutrami przykręcił, sam towarzysza obrządzi, rozsiodła i okulbaczy jak rataj, i jeszcze dotychczas nawet nie sierżant, jako że jest niedbający. Są w naszych szeregach takie niedbające chłopy. Niemałom ich widział. Bije się na śmierć, kużden trud śmiertelny zniesie, zginie bez jednego słowa. Choroba wie, co to za ludzie są takie! Niejednegom już, mówię, napotkał we włoskich legiach, a dotychczas nie wiem, skąd się bierą.	Żadna kobieta nie potrafiłaby zbliżyć się do Trompe-la-Mort Trzeba pani wiedzieć, że on kobiet nie lubi.	A co, nie gadałem woma w niedzielę, żeby podpisać?... Potrzebny to nam dziś strach i bałamuctwo?... Aleśta wszyscy woleli ciągnąć, aż się urwało	Ale to obraza mojego majestatu, przerwała wnuczka. Jakże! podobno się nawet nie obejrzał.	Co takiego, Różo? Proszę cię, nie bądźże tak tajemnicza.	Ja też tak myślę, że nie będzie to bez nagrody, chociaż mojemu panu z wierności służę.	Nasze wojska jeszcze nie zebrały się...	Ona myślała, że mnie na partyzantapartyzant (z fr.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).! To mówię waszej królewskiej mości, żem się go chwycił obu rękoma i sercem, bom myślał, że wszyscy ślepi, tylko on jeden prawdę widzi, wszyscy grzeszni, jeno on jeden zacny. I byłbym za niego w ogień skoczył, jako teraz za waszą królewską mość, bo ni przez pół służyć, ni przez pół miłować nie umiem...	Przedstawiam go jako członka szanownego zgromadzenia klubowego. Ty zaś, wiedz raz na zawsze obowiązki: przychodzić tu codziennie; przywileje: nie wysypiać się nigdy po ludzku	Znajdźże waćpan świeckiego, coby takim skrupulatem nie był! zaśmiała się kasztelanowa.	A czemuż ma być dobrze? On, widzisz, choć dobry, ale delikatności mojej szanować nie umie, ani gadać, tak jak lubię, nie umie i w takiem odzieniu grubem chodzi, i taki jakiś... ja i sama nie wiem, jaki...	Ależ nie... ona jest bardzo chora Mój mąż to istny bawół, inaczej dobierałby lepiej wyrazów. Powiedz mi, czy ona się wyliże?	Bo bym się był lękał, że zechcesz mnie widzieć. Nie lubię ludzi widzieć i rozmawiać z nimi.	Wcale się nie gniewam Widzisz, zaniepokoiliśmy się obaj z dziadkiem i zdawało nam się, że Anna przekracza swe prawa i że matka powinna wiedzieć co się dzieje. Nigdy by nam nie wybaczyła, gdyby Eliza... gdyby się stało... rozumiesz. Powiedziałem zatem dziadkowi, że już najwyższy czas, byśmy coś przedsięwzięli, i wczoraj pobiegłem do biura telegraficznego, bo doktor miał ponurą minę. Anna odebrała mi do reszty otuchę, gdy zaproponowałem wysłanie depeszy, utwierdziła mnie w tym zamiarze. Mama przyjedzie z pewnością ostatnim pociągiem, który przychodzi o drugiej. Pojadę po nią, ale musisz poskramiać radość i utrzymać Elizę w spokoju, dopóki ta błogosławiona pani nie przybędzie.	Nie pamiętam, bym go tu widział. Pamiętam jeno, że dnie i noce migały mi to biało, to czarno, niby otwierająca się i znów zamykająca zapora. Nie byłem chory. Byłem tylko zmęczony.	Waszmość musisz uciekać. My jedziem na Podlasie, bo tam się chorągwie przeciw zdrajcom podniosły, a waćpaństwo zabierajcie się zaraz z nami. Nie ma innej rady. Możecie się do Białowieży schronić, gdzie krewny pana Skrzetuskiego, łowczy dworski, przesiaduje. Tam was nikt nie znajdzie.	Ale ja nie chcę być posiadaczem majątku! Nie chcę być dziedzicem.	Ależ ja tu nigdzie nie czuję zwierzyny!	Ano, cóż?... Nie żyje, i basta.	Inna chyba w tobie płynie krew choć was Niemcy za swego ochrzcili, ja nie wierzę aby który z was miał dla obcego serce... Macie je pewnie dla swoich, z nami wojna wieczna, bo nam ziemia dwojgu za ciasna.	Jedna dusza żywa z miasta nie wyszła.	Jeszcze nie!	Nie dobrze...	Nie wiem	O, nie! Nie o mnie mi chodzi! Ja byłabym gotowa na każde poświęcenie, na każde upokorzenie. Ale ty...	Pieniędzy za przewóz nie bierzemy. Przeciwnie, gotowi byśmy byli dopłacić panu każdą sumę, gdybyś pan jej potrzebował. Wiemy jednak dobrze, że pan tego nie potrzebuje.	Podziękujesz, jak weźmiesz. Dlaczego nie chcesz?	Skrzyknę wieś i nie damy was, Rochu! mocny, porządny. gałąź i groźnie tocząc oczami.	Z chwilą gdy cię widzę, wszystkie obowiązki znikają, jestem już tylko miłością dla ciebie lub raczej słowo miłość jest za słabe. Czuję dla ciebie to, co powinna bym czuć jedynie dla Boga: połączenie czci, miłości, posłuszeństwa... W istocie, ja nie wiem, co ty budzisz we mnie... Gdybyś mi kazał pchnąć dozorcę nożem, spełniłabym tę zbrodnię, nim bym się zdołała zastanowić. Wytłumacz mi to dokładnie, nim się z tobą rozstanę, chcę czytać jasno w swoim sercu, bo za dwa miesiące, rozstaniemy się... Słuchaj, czy się rozstaniemy?	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	Toż pamiętam aż do tej chwili sejmiki. Sejmiki! Mój ojciec... kandydował. Wyszedłem był wówczas ze szkoły i na owe sprawy patrzałem ze czcią, jako na rzeczy święte. Towarzyszyłem ojcu. Pomnę, gdyśmy przejeżdżali obok podmiejskiego błonia, gdzie się mieściło obozowisko panów braci, równych wojewodzie... Nigdy nie wyjdą z mej pamięci owe namioty na drągach okrytych brudnymi płachtami, budy z gałęzi, żerdzi i darniny, gorejące ogniska, gdzie zarzynano woły naszego kontrkandydata i pieczono ćwierci na rożnach. Beczki piwa i miodu, kufy gorzałki stały tu i owdzie, a dokoła nich taczała się z garnkami, ze szklankami, z dzbankami i skorupami w ręku istna horda tatarska, zwana partią naszego antagonisty. Chude szkapska wałęsały się tu i owdzie, łudząc do reszty, że się jest w obozowisku kipczackim. Panowie bracia w kapotach, w opończach, burkach, w butach wysmarowanych dziegciem albo i bez butów, ujrzawszy nas jadących poczęli coś wniebogłosy ryczeć i wyrywać z pochew szable. Tegoż dnia wzięli się do rabunku sklepów żydowskich, do wybijania szyb, odrywania okiennic...	Czyż mogłem na to zważać? Przypominam sobie, że hakim bardzo się troszczył o ciało lamy Teshoo. Wyciągnął je własnoręcznie ze świętej wody, potem zaś przybył twój koniarz, rodem z Północy, sprowadził łóżko polowe i ludzi; złożyli ciało na łóżku i zanieśli do domu sahiby.	Właśnie! Mąż mój powinien być pod ręką, w razie jeśliby się coś trafiło.	A ja czuję się jak Jutrzenka poranna, która śpiewa z radości	Chodź, Ruben, chodź, a uspokój się siądźmy razem z siostrą twoją i pocieszmy się, żeśmy znowu połącze­ni... Bóg reszty dokona.	Co się z nim stało?	Co waćpan robisz?... zostawże i mnie! Czego tak głowę zadzierasz? Bodaj ci tak już została! Za długie masz kiszki, niełatwo je nalejesz. Leje jak w spróchniałą sosnę! Żeby cię usiekli!	Istotnie niedaleko. Znajdują się jeszcze w lesie za grzbietem góry. Nasze dzieci poszły ich śledzić o świcie i donosiły nam krzykiem o każdym ich poruszeniu.	Jakto, pan się nazywa Wikturnian, jak w Gabinecie starożytności	No i zagroził mi, że obetnie z mojej pensji sumę, która mu będzie potrzebna, aby się mógł obejść beze mnie...	Prawda, oznaczyłam... Ale gdyby tak wielka suma robiła mi różnicę?... Pomyśl tylko: jaki ja ogromny dom prowadzę...	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Tak ja w jakimś innym, wyjątkowym stanie... Zawarliśmy znajomość na błoniach zaświatów...	Tak, tak, do kopalń! Do kopalń!	Właśnie pisze mi tu ojciec i panienka o waszym nieszczęściu. Spaliliście się, co?	Ach, drobiazg! Czy pan już gotów? Niech nam dają śniadanie. Zaraz poślę po Urbana, a po obiedzie ten obraz ToggenburgaToggenburg	Chciałam, aby Roch poszedł i zobaczył, czy koń nasz ma jeszcze obrok w opałce. Pan na służbie? Myślałam, że pan gdzie wyjechał!...	Czy to było bardzo przykre?	Więc o samych jeno zołzach i zawłokach traktują te wszystkie bibuły?	A bo to chłopaki idą w świat? Ostają...	A jeżeli syn?... Wiesz, wasza cześć, że mógłby narobić kłopotu	A ojca rodzina?	A skąd wy, didu?	Ale tam.	Ciekawy jestem czemu myśleli, żeś jest jakąś eksplodującą maszyną?	Co takiego?	Czemuż to?	Cóż więc?	Cóż za anioł!	Daj jej pan spokój... to dziwna kobieta...	Dzień dobry.	Et, bzik jesteś.	Gdzie? Mów mi zaraz!	Gdziem słyszał o Méséglise? ależ to bardzo znane: mówiono mi o tym i nawet często	Granica krzywdy leży w sumieniu, w sercu ludzkim.	I cóż tu robi z siostrą?	I milczysz, jak ten kamień?	Ja? Człowiek jestem! Jużem wam to mówił.	Jak diabeł... Gotów na wszystko.	Jak twojego wsadzą do kreminałukreminał (gw.)	Jak wam jest?	Jest nikczemnikiem.	Już powinien był wrócić do domu.	Kiedyż pani przyjechała?	Kto granicę swego „ja” przekroczy, ten tylko zro­zumieć jest zdolen cudze cierpienie. Kto swe „ja” zniszczy, ten dopiero odczuć je potrafi.	Miałeś waszmość zawrót głowy?	Nauczy? Cha, cha, cha!	No cóż będzie? przerwała w końcu Dobkowa.	Okrycie dla ciebie i śniadanie.	Piętnaście tysięcy rubli.	Po prostu gaśnie	Pozwól, że cię obwącham Hm, naprawdę śmierdzisz kryminałem.	Proszę na ziemię!	Przeciech zawżdy sama chodziła...	Pycha, jak Boga kocham, kapitalna pycha!	Pójdę do pana Czarnieckiego. Tym spieszniej trzeba mu, miłościwy panie, sukurssukurs (z łac.)	Ta stara sowa nabawia mnie zawsze dreszczów Trzeba wiedzieć, że ja studiuję system Galla i widzę na jej głowie Judaszowe wypukłości.	Ta ta ta ta! Zobaczymy jeszcze.	Taki los.	Tykocin wzięty.	W jakim stopniu pan był krewnym ojca mego?	Warszawa zauważył pan Raczek.	Wiem, wszystko mi jedno! Niech mnie!...	Więc pan chce kupić mój folwark?	Żeby nas godnie przyjąć. Zobaczysz... Ale na wszelki wypadek
Niech pan pomyśli, Doktorze Przecież wie pan o zwierzętach absolutnie wszystko. A już na pewno o wiele więcej niż tutejsi weterynarze. Pana książka... ta o kotach... jest wspaniała! Ja, co prawda, nie umiem czytać ani pisać... bo inaczej może sam pisałbym książki... ale moja żona Teodozja jest najprawdziwszą uczoną. I przeczytała mi pana dzieło na głos. Jest wybitne. Nie można tego ująć inaczej: wybitne. Nie zdziwiłbym się, gdyby sam okazał się pan być kotem. Doskonale rozumie pan, jak one myślą. Proszę posłuchać: na leczeniu zwierząt można nieźle zarobić. Wiedział pan o tym? Niech pan pomyśli: przysyłałbym do pana wszystkie staruszki z chorymi psami i kotami. A gdyby zwierzaki za długo były zdrowe, dorzucałbym coś niecoś do mięsa, które sprzedaję, żeby raz dwa się pochorowały.	Znam Wyprawiłem go jeszcze ze Lwowa do Taurogów... Książę Bogusław porwał do Taurogów pannę Billewiczównę... Miłuję tę pannę!... Mieliśmy się pobrać... Wysłałem tego człeka, ażeby mi o niej dał wiadomość... W takim ręku była...	I ja myślą, że jest niewinny ponieważ gdy taka wiekowa baba lezie po drabinie na strych, to jej twarzy człek nie widzi. Taki sam przypadek zdarzył się na manewrach pod Taborem. Jeden z naszych plutonów kwaterował w gospodzie, a jakaś kobieta szorowała podłogę w sionce. Otóż przypatoczył się do niej niejaki żołnierz Chramosta i poklepał ją, jakby ci to powiedzieć? No, poklepał ją po kieckach. Do tego szorowania musiała się bardzo podkasać. Klepnął ją raz, ona nic, klepnął drugi raz, znowuż nic, jakby to wcale jej nie dotyczyło. Więc on wziął i zaryzykował, a ona nic, tylko dalej szorowała podłogę na kolanach, a potem zwraca się do niego twarzą i powiada: „A tom cię nabrała, żołnierzyku!” Babina ta miała przeszło siedemdziesiąt lat i później rozpowiadała o tym po całej wsi. A teraz pozwoliłbym sobie zapytać, czy podczas mej nieobecności nie dostałeś się, bracie, i ty do paki?	Nie przypominam sobie dokładnie jego surduta ale w głowie mi się troi, że miał on barwę błękitną.	Rzecz arcy potrzebna! nic nad stosunki w życiu, kawalerze! to daje konsyderacją, powagę, a złym razie, czego Boże uchowaj, nie raz poratuje. O stosunki proszę się nie troszczyć, porobiemy je łatwo. Przypadłeś mi do serca kochany podczaszycu, od czasu jakem miał przyjemność widzić cię gospodarującym w Głuszy; radbym ci być użytecznym, proszę mną dysponować. Podczaszyc skłonił się w milczeniu, a jenerał podał mu rękę do uścisku.	Wiecie, panowie że miłość musi być czymś olbrzymim, aby popchnąć kobietę do narażania się na podobne sytuacje?	Wuj Ryszard nie wierzy w trwałość dzisiejszego stanu rzeczy. Jest przekonany, że Niemcy wyjdą, a rewolucja rozpęta się na nowo. Zresztą wiecie, jak bardzo jest wytrącony z równowagi. Kiedy mówi o Hołowinie i pogromie to trzęsie się ze złości. Jak tu w takim stanie ducha zabrać się do twórczej pracy, wśród tych samych ludzi, którzy z ziemią zrównali mu wszystko.	Aha! wiesz? mówiła ci o tem Lamonjowa? A no, widzisz, kotku, widzisz sam, czy nie dziwactwo? czy nie brak zupełny woli i inicjatywy? Nie chciała, co tu robić, nie chciała! Choć ty jej kołki na głowie strugaj... Kobieta jak miljon, cała ze złota, mówi do niej: „w świat cię wprowadzę, stroić będę, zamąż wydam!” A ona jak czeczotka: cha, cha, cha! chi, chi, chi! śmieje się i powtarza swoje: nie, nie, nie! nie, nie, nie! No powiedz sam, kotku, jak to świadczy o niej? czego to dowodzi?	A czemu nie wykręciliśmy zaraz do Węgier?	A wy patrzcie, by wam grzeszne słowo do wąsów nie przymarzło gdyż takowe sople tylko w piekielnym ogniu topnieją.	Bluźnierco!... Jam widział bóstwo, czułem na sobie jego rękę i słyszałem głos...	Do... Głębowicz	Ja ją wezmę do stajni	Przepraszam, wołają mnie do wujenki. Niech pan przyjdzie zaraz.	Tajemnica rzekła, usiłując stłumić świetne nadzieje, rozbudzone jego słowem zachęty.	To Del Rio i jego 6 ksiąg Badań magicznych. A tuż obok Pseudomonarchia demonów i Zwodnicze majaki  szatańskie jednego z najfanatyczniejszych tępicieli satanizmu i czarownictwa w Niemczech, Jana WieraWier (Weyer), Johannes (1515–1588) fr. polityk i demonolog., i Remigiusza z Lotaryngii Demonolatrię, Hieronima CardanusaCardano, Geronimo (1501–1576) filozof włoski. O istocie rzeczy i magii. Żaden z nich nie wątpi w skuteczność astralnych projekcji na odległość, chociaż w miarę postępu wiedzy i badań nad naturą ludzką przyjmują one u każdego coraz to inną nazwę. Lecz istota przejawu pozostaje ta sama: zła, występna i tajemnicza.	Właśnie, że pójdziemy do Sanawar, mój malcze. Taki jest rozkaz głównodowodzącego, który jest osobą nieco ważniejszą od syna O’Hary.	Czy ty będziesz się do tego mieszał? Pamiętaj, że jesteś człowiekiem... i przypomnij sobie, jaka to gromada wygnała cię precz. Niechaj wilki się same rozprawiają z psami. Tyś jest człowiekiem.	Ostatecznie tak, jak rzeczy stoją, vadium złożyć trzeba i rudera zwali mu się na łeb. Ano, nie chciał mi wierzyć! Co ci trzeba?	Słyszałam coś lepszego w Auneau koło Chartres Przyszło tam na świat dziecko o gęsich nogach i głowie węża. Akuszerka obecna przy porodzie tak się przeraziła, że rzuciła potworka w ogień.	To bardzo ciekawa historia. Wielbłąd jest zdobyczą po Tatarach. Pierwszą i kto wie, czy nie jedyną, bo nie ma im co zabierać, chyba że to, co drugim pokradli. Leżał na pobojowisku między trupami i był ranny. Ale naszym okrutnie się to monstrum spodobało. Zaczęli go nacierać, leczyć jak konia, a może nawet jak człowieka. Tak się i wylizał, biedaczysko. A poczciwy Daniel pragnął się nim jak najszybciej pochwalić i dał nam go w prezencie.	Oho! więc już tak mi grożą, zaraz w pierwszym dniu panowania?... Moja matko, pies najgłośniej szczeka, kiedy się boi, więc i pogróżki są złą wróżbą, ale tylko dla kapłanów!	A jakże, tylko powodzi mu się teraz dobrze. Ożenił się. Folwark za żoną wziął, siedem włók, nie byle co. Samych krów osiemdziesiąt. Ziemia to nieważna, piaski, ale łąki ho, ho. I lasu dobry kawałek. Będzie ze trzydzieści dziesięcin.	Tak, właśnie ten, który się najwięcéj z miłością swą dla pani uprzykrza... radby ażeby się go nie obawiano.	A dowiedział się pan, kto w ministerstwie będzie ten „gips” załatwiał?	Ale to wszystko dobrze! Ależ Zosia jest jeszcze takim dzieckiem, że ledwie za lat kilka by mogła... ale gdzież tam! Co panu w głowie!	Ależ ja nie w tym celu tam jadę!... Chcę się tylko pożegnać...	Dajmy na to, żem z TułyTuła odpowiedział niezwłocznie Skuratow miasto w środkowo-wsch. części Ukrainy. kluskąście się udławili.	E no, kaszel troszeczkę... bo tak należy, po zakonupo zakonu (z ros.)	Imaginacya! imaginacya! ale ta imaginacya mnie boli, zabija codziennie, ta imaginacya jest cierpieniem i skończy się śmiercią... słyszysz, śmiercią!	Jak to? W moim domu?	Królu mój, panie mój, w twe serce ja wierzę jak w Boga! bogdajby tylko intryganci przewrotnemi jakiemi i chytremi podszeptami mi go nie odebrali.	Och! Wiktorze, pozwól mi odwieźć się dalej jeszcze nie chciałabym się z tobą rozstać...	Piękne, rzeczywiście, dobrze, żeś je kupił, szkoda jednak, że tak późno.	Posyłacie mnie tyle pędy na Kleparz, a potem się dziwujecie, że ptakiem nie wracam Rano „Pod Czerwonego Konia”, wieczór „Pod Czerwonego Konia”, ile już dni łażę! Psu by się sprzykrzyło. Kupiec przyjechał, ale go nie ma w gospodzie.	Tak, niestety, i nigdy tego nie odżałuję.	To jest, korzystnego może sprzedania się za górami i morzami, zamiast wypłacenia długów naturalnych i świętych.	To nic, ale jak mogłem zgubić list! to niepojęta.	To niech mnie panie gdzieś ukryją. Niech panie powiedzą, że wystraszyły się bez przyczyny; zmylą panie pościg, a ja będę ocalony.	To się nazywa wziąć nogi za pas	Widzisz, Heluniu, znowu odpina ci się kokardka	Więc to, że gdyby kuzynka Irena pojechała z baronową, mogłaby być szczęśliwszą niż jest teraz...	Wyznaję to teraz i widzę oczywiście, że ten brzydki wyraz wcale nie jest obrazą i że doskonale pasuje na pochwałę. Ale powiedz no mi, wasze, naprawdę, toć to jest wino z Cindad Real.	Zapewne, lecz interesy materialne nie pozwolą narażać swego rozwoju dla czystej idei sprawiedliwości i współczucia I może tak jest dobrze.	Zgadzamy się najzupełniej!	A pana?	Bo to ciebie nie obchodzi	Chciałbym to zobaczyć.	Choroba odpowiedziała.	Czegóż od pana chcieli?...	Czemuż jej dotąd nikt nie wziął?	Czy to co niebezpiecznego?	Cóż takiego?	Damy trzydzieści złotych.	Depesza.	Dla niego żyjemy.	Dobranoc, moje szczęście.	Dobrze znasz Morze Śródziemne?	Dobrze, dobrze... mamusia kołtunka in summo graduin summo gradu (łac.)	Egipt? Same piaski Zielona jest tylko dolina Nilu. Wykreśl pan zieloną linię na ćwiartce żółtego papieru, a będzie pan miał Egipt. Na przykład Egipcjanie, fellahowie, mają nad nami jedną wyższość: nie ma tam żandarmów. Och, mógłby pan objechać cały Egipt, nie ujrzałby pan ani jednego.	Gdzież są?	I cóż mu pan zrobisz?	Idź stąd	Ja nic nie myślę Płacić to płacić. Co mam dawać?	Ja po swojej koniczynie już dziś i zaorałem!	Jaka ja dla pana Belusia?	Jakież ona na panu zrobiła wrażenie?	Jakże jesteś nieroztropna! Można by sądzić, że spragniona jesteś jej odwiedzin.	Jakże sądzisz, Emiljo, wszak Mr. Barnes jest interesujący?	Jeno zgliszcza wielkiego Zakonu!	Jezus! Maria!...	Juści.	Kada! kada! Čia turėjo būt ne viena roda. Kelios dienos atgal sugriebė sode, kaip buvo apsikabinus su vienu jūsų tarnu. Vijosi jš, gaudė. Bet kur tau! Pabėgo. Liepiau ją plakt su rykštėmis, idan pasakytų, kaip tas nevidonasnevidonas	Naprawdę? Jesteś tego pewny?	Nie może być... Zbyt długo zatamowany oddech...	Nie możemy jednak przedsięwziąć nic innego.	Niech mi pan odda ten papier Nie trzeba aby moje nazwisko wchodziło w grę, jeśli pan będzie pojmany i stracony; bo idzie tu o pańską głowę.	No, więc, co to jest, jeżeli nie naiwność?	No?...	Od cumowiska za szperkiem.	Pan oboźny Karwicki. Czy może wejść?	Pana też aresztowano?	Panna Zosia zdrowa, dziękuję pani. Przesyła ukłony, ale panią Osiecką spotkała niemiła przygoda, nie, to raczej wypadek.	Pawle, błagam cię.	Pod względem porobionych kosztów.	Polaczek w ogóle	Postępki wszelkiego rodzaju?	Prawda! Mnie powiada: nie chcesz za furę 40 groszy, to ją sobie zabierz.	Tai jau kitas dalykas, kur jie turi mokytis, ir kaip turi mokytis. Pirmiausiai reikia žinoti, ko mokintis, o ko ne.	To właśnie pragnąłem usłyszeć	Umiem...	W kuchni mię widział jakiś starzec.	Więc ile?	Wstawaj pan! Wstawaj! Świetna pogoda, jedziemy!	Wyjaśnienie?... Czy można czemś objaśnić miłość, analizować uczucie?...	Z tydzień jaki przecie u mnie zabawisz.	Za chwilę pójdę wyznać swą winę. Pragnę ekspiacji. Ojcze, czy możesz mi w imię Boga jako kapłan odpuścić ten mój grzech największy?	Zapewne już w domu.	Zarób sobie...	Zaś miałoby być inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy raz pocznę głową robićgłową robić (daw.)
Drogi hrabio Lękam się, czy kuchnia ulicy Helderskiej będzie ci smakować na równi z kuchnią placu Hiszpańskiego. Powinienem był zapytać, co pan najbardziej lubi i kazać przygotować kilka potraw zgodnie z pana upodobaniem.	Owszem, ma! To jakby załamywanie się blasków tych właśnie uczuć na miniaturowych kropelkach wzajemności, w atmosferze zgodnych i świetlanych warunków. Im ona jest szersza, więcej barwista, gdy się nie widzi końca, wówczas daje szczęście ogromne. Zawsze jednak lepiej nie analizować jej zbytnio, nie rozbierać na atomy może spłynąć jedną kropelką zimnej wody i zamarznąć w kryształek, raniący serce. Jaka bowiem ona jest, to kwestia siły poprzedzających ją burz, ale już jest sobą; gdy się chce ją rozdrabiać, wyjdzie parodia.	A prawda, prawda, trza płakać, acz się już i nie chce. No, a teraz i sukienczynę zwlekę, bo ta krew już mi cuchnie do mdłości. Wiesz wacpani, ten mętlik już się na nic nie zda, chyba na fartuchy dla Miny. Mała szkoda, feralna to była szatka. No, a z tej krezeczki to już jeno strzępki.	Ale gdyby Cointetowie dowiedzieli się o tej sprzedaży, gotowi by nie podpisać naszego aktu, dręczyć nas, wystawić na licytację...	Biada mi!... Żyję między samymi wrogami. Moja szatna chce mnie otruć, a fryzjerka nabawić jakiej ciężkiej choroby... Żołnierze tylko czekają okazji, ażeby w mej piersi utopić włócznie i miecze, a w kuchni, jestem pewna, że zamiast potraw gotują się czarodziejskie zioła... Wszyscy dybią na moje życie...	Bodaj to wieśniaczka! Nie każe na siebie czekać. A zadysponowałaś co na kolację, bo wrócimy o północy?	Choćby i były, to hukniem i skoczym od razu. Nim się połapią kto i co, siędziemy im na karki.	Co mnie to obchodzi, widziałam tylko, że pan wyszedł.	Co mu pan zrobił?	Dobrze, dobrze, drogi Gaetano. Rozmowa z tobą jest niezwykle zajmująca, a ponieważ rad bym z tobą gawędzić jak najdłużej, więc płyńmy na Monte Christo.	Hę? Co? Czemu na galerach?	Idziesz pan jutro do teatru?	Jeżeli jutro nie pokażę się na dworze, zemsta mnie dosięgła mam przeczucia, których się pozbyć nie umiem.	Kocioł zostawi pan bez dozoru?	Musiałby pan w takim razie o cały świat być zazdrosnym, bo wszyscy wielbią panią Zośkę	Mówi pan o tym tak niefrasobliwie... Bardzo chciałbym zobaczyć, jaką miałby pan minę, gdyby w pańskim domu toczyło się śledztwo!	Nie chodzi tu tyle o dobroć, ile o poczucie obowiązku, niewolnica nie może gniewać się na swego pana.	No, a on co na to? Uciekł, der Schurkeder Schurke (niem.)	O, to nie jest jego największe osiągnięcie Czy nie zarobił w tym roku miliona na obligacjach hiszpańskich?	Pewno, żeby byli przed wami nie uciekli! ale dajmy temu pokój; chodźcież z nami i otwórzcie to wasze duże torbisko, co z wami było na chocimskiej, jeść nam się chce!	Po ślubie, będziesz pan jedynym mężczyzną w rodzinie, to też wpływ pański zaważy napewno. Czy poparłbyś pan zabiegi moje o rękę Miss Dory?	Rada była roztropna, ale jeśli tam jest jaki diabeł na usługach, który o wszystkim ostrzega, ja za to nie odpowiadam.	Tego ja nie wiem dokładnie, ale mnie się zdaje, że niedużo. To jest wyrozumiały człowiek, ten pan Majewski.	Wiem, jakby to było. Zamęczyłbyś go na śmierć swoim gadulstwem. Cicho, Tom! A teraz po wszystkim, co ci nagadałem, Harve, powiedz no mi, jakbyś zwijał fokżagiel? Daję ci czas do namysłu.	„Dlaczego pan mnie zawołał? Czemu pan się tak przypatruje, panie Ricardo?”	A czymże jesteście?	A list waść masz?	A przecie pod Kraków szedł!	A teraz	A to dobre! A to świetne!	Asyryjczycy	Boże mój!...	Czy jest tam jakieś okno?	Czy panna Danglars obawia się małżeństwa z panem de Morcerf dlatego, że kogoś kocha?	Czyż my wiemy kiedy z kim łączymy swoje losy? Ja wierzę w tego człowieka.	Dajcie no drugi i machorki!	Dawno ten człowiek tak cierpi?	Do kaduka! Mierzą we mnie jak w drozda... Kulka przeleciała tuż, tuż...	Doprawdy doktór gotów był zamienić piorun w pigułki.	Doprawdy! Od takiego szczęścia umrzeć można!	Dziękuję pięknie! Jakoś sobie poradzę!	Dziękuję.	Elizo, my także przerwijmy lekcje, bawmy się tylko i wypoczywajmy	Gromy siarczyste! To wy wierzycie, że ta cała bajda o dryndulce zaprzężonej w cztery konie była prawdą?	Grzech odrzekł Kryspus.	I nigdy się w niej nie dusisz? Powiedz, nigdy cię nie dręczy wstyd, że ludzie w tych samych habitach...	I słusznie nie będzie się mnożył ród wariacki.	Ja nic nie robię skrycie	Jadę do Paryża! Szóste pięterko, obiad w gargocie, co drugi dzień, to głupstwo wszystko, bo człowiek przytem będzie wolny, będzie mógł oddychać powietrzem, będzie się mógł włóczyć, gdzie oczy poniosą, a to rozkosz, tęsknię za tem. Uważa pani, ta Stabrowska zupełnie sfiksowała, smaruje sążniste głupstwa i tak mnie zaczynała niemi opychać, że zbuntowałem się i powiedziałem jej, dosyć zresztą grzecznie, że to, co pisze, i funta kłaków niewarte, że lepiejby zrobiła, pilnując udojów i kur. No, niechby pisała, jest to taka sama dobra choroba, jak katar chroniczny, lub ślinienie się, ale czemu pragnie zarażać głupstwem ludzi, czemu czytuje swoim i obcym, znajomym i nieznajomym?.. Właściwie, poco ja się irytuję, co to mnie obchodzi? a niech sobie zdycha świat cały, wszystko mi jedno.	Jadę jadę natychmiast!...	Jaką wydajność może osiągnąć pańska fabryka?	Janie! znasz mnie od dawna i wiesz, że się przed hazardem nierad cofam; ale co innego hazard, a co innego proste samobójstwo.	Jednemu ni dwom się nie dam.	Jestem człowiekiem uczciwym i odtąd miłość twoja do mnie należy i pewny jestem jej zupełnie... bo do mnie ona należy, wszak prawda?	Jeszcze nie, ciociu, ale pewno zaraz będzie, niech się ciocia położy.	Kiedy i gdzie jedziemy?	Miesiąc!... Czy przynajmniej wolno mi będzie po tym miesiącu odwiedzać państwa?...	MiłosierdzieGłód odezwała się mała dziewczynka.	Może do córki, do Ameryki?	Może słyszał.	Nie	Nie cierpię czarnych rzeczy	Nie mogę, nie mogę...	Nie o to idzie. Działa powoli, łagodnie, ale pewnie. Strzały tym zatruwano.	Nie zawsze.	Nie, panie, lecz do królowej.	Nie. Dwa ubrania. To wszystko. A poza tym nie chcę zabierać kufra, bo prawdopodobnie wrócę samolotem.	No przejście gazu w stan stały wywołuje podniesienie temperatury...	No, i co?	O šimts velnių!	O, to nic takiego!	Och! Bardzo mi przykro, że się z nim nie widziałem. Czy nie zostawił jakiegoś zlecenia?	Och, jakie zawikłane porównanie!	Och, nudny jest jak lukrecja Chciałam z nim rozmawiać kiedyś po obiedzie; nie wiem, czy to wiek, czy trawienie, ale wydał mi się kompletny ramol. Robi wrażenie, że trzeba by mu dopingu.	Ofiara tej bezbożnej epoki	Oj, ty... ty, hipokondryku...	Ojciec ci go razem z palcem wyrwać gotów!	Pani wprost wraca z Paryża?	Pewno biegałaś! Jak mogłaś? Kiedyż ty przestaniesz dokazywać?	Po co siać niezgodę pomiędzy tymi dwojgiem, po co dolewać oliwy do ognia? Czy nie dość jeszcze opętała ich oboje duma i upór?	Po pierwsze to jest akt niewdzięczności. To więcej niż zbrodnia: to błąd i głupota, którą nazwałbym piramidalną! Zresztą, jeżeli nikt tu nie powie: „hola!”, człowiek, który wypędził Bismarcka, bardzo jest zdolny odtrącić stopniowo całą politykę bismarkowską, a wówczas to jest skok w nieznane.	Podoba ci się?	Przestań.	Pójść pójdę ale u pana to taka służba, że gorzej niż w kryminale: nawet szpać nie można iść, kiedy się chce...	Siedem księżniczek, au, au, co za snobizm! Ale, a! czekajcie państwo, ja znam całą sztukę. To jednego z moich krajanów. Przesłał ją królowi, który nic nie zrozumiał i prosił mnie, żebym mu to wytłumaczył.	Sprzeciw, zakaz, kara! Nie jest to celowe, nie jest skuteczne, a zacieśnione do jednego zjawiska. Tworzeniem nowych wartości i rozmnażaniem nowego dobra trzeba wyniszczać w ludziach samą zawiść i samą nienawiść. Można wypracować takie warunki pracy i mieszkania, iż nie będzie o co się nienawidzić i mordować. Doprawdy	Tak nam dopomóż Bóg!	To bardzo dobrze, nie będzie nawet pozorów.	To chyba stal...	To mała dziewczynka, która kiedyś będzie właścicielką Solbakken.	To rozumna kobieta	Trzeba używać, a nie nadużywać	Tym tylko sposobem zrobić można coś i dla innych, to jest: wyzwoliwszy się	Upał niełatwo wyprowadza mnie z równowagi	Waćpan chcesz, żebym sobie poszła?	Widać chcą prosić o pokój.	Więc oto jak i gdzie robi się dziennik?	Znasz pana Karczmarka?	Zrób z nimi pacempax (łac.) B. lp: pokój.. Sefton, słyszysz? Nie dasz rady tym wściekłym diabłom.	„O, szczęsne dziecię tyś wybawicielką naszą!”.
Jak spędziłyście dzień, moje drogie? Tak wiele było do roboty z przygotowywaniem wysyłek na jutro, że nie przyszłam na obiad do domu. Czy był tu ktoś, Elizo? Jak z twoim katarem, Małgosiu? Ludwisiu, zdajesz się na śmierć zmęczona. Dziecię, chodź mnie pocałować.	Nie myślcie sobie, że macie do czynienia z jakimś cymbałem, który pozwoli wodzić się za nos. Mnie wasze postępowanie bynajmniej nie wytrąca z równowagi. Ja wiem, że wszyscy jesteście symulanci, że chcecie się wymigać od wojska. Odpowiednio więc z wami postępuję. Przepuściłem przez swoje ręce wiele setek takich żołnierzy jak wy. Na tych łóżkach leżały całe masy ludzi, którym nie brakło niczego, prócz ducha wojskowego. Podczas gdy ich towarzysze walczyli na froncie, ci myśleli sobie, że będą się wylegiwali w łóżku, że będą dostawali szpitalne jedzenie i poczekają sobie, aż się wojna skończy. Ale, psiakrew przeliczyli się, a i wy też się tak, psiakrew, przeliczycie. Jeszcze po dwudziestu latach będziecie krzyczeli przez sen, gdy wam się przyśni, jakeście to u mnie symulowali.	W jakiż to sposób, jeżeli wolno zapytać, zamierzacie się w nim utrzymać? Z trzydziestotysięczną, wyczerpaną głodem masą robotniczą nie możemy chyba nawet marzyć o stawieniu czoła regularnej armii otaczającej Paryż ze wszystkich stron. Nie mamy prawa oddawać na rzeź tych wynędzniałych resztek proletariatu paryskiego.	Ja dopiero z Karlsbadu Panie! ile przystojnych kobietek! Dziś jadę do Buczynka... Widziałem już Połanieckiego i wiem, że córka zdrowa; ale on się jakoś ściągnął.	Dlatego ją właśnie straciliśmy. Umiała wróżyć z ręki i w ogóle przepowiadać przyszłość, co sprowadziło na nią sławę czarownicy; spalono ją na wolnym ogniu. Serce mi się krajało, gdy widziałem, jak dzielnie umierała. Aż do ostatniej chwili przeklinała i złorzeczyła ludziom, którzy gapili się dokoła, choć płomienie dotykały już jej twarzy, przyswędziły włosy i wytryskały językami dokoła jej głowy; przeklinała, powiedziałem? Ale jak przeklinała! Choćbym żył jeszcze tysiąc lat, czegoś podobnego już nie usłyszę. Dalibóg, ta sztuka zeszła z nią do grobu. To, co się dzisiaj słyszy, to tylko nędzne naśladownictwo, bez siły, bez życia!	Można tak myśleć i tego chcieć, ale nic nie pomoże! O, patrz, stoi teraz, na belce i wykrzywia się. Dalibóg, zdaje się, że odczepił młot!	Pozycja społeczna zakupy.. A pan Carrisford odnalazł ją dziś po południu i zabrał ją do swego domu... i ona już nigdy tu nie wróci... i będzie jeszcze większą księżniczką, niż była dotychczas, sto pięćdziesiąt tysięcy razy większą! A ja jutro po południu pójdę do niej w odwiedziny.	Dziękuję ci, pójdę zaraz do domu. Jestem strasznie znużony i taka wstrętna apatia obwinęła mnie, że się czuję coraz bezsilniejszym.	Mój przyjacielu wielka zachodzi różnica między uczynkami, które miłość wywołuje, a tymi, co z wdzięczności pochodzą. Rycerz może przestać kochać, ale nie przestanie mieć wdzięczności. Zdaje się, że Altisidora bardzo mnie kochała, dała mi ten podarunek, co to wiesz, płakała, kiedym odjeżdżał, przeklinała mnie, obelgi miotała, bezwstydnie skarżyła się wobec wszystkich, a to przecież dowody gwałtownej miłości, bo złość kochanków kończy się zwykle przekleństwami. Z mojej strony, nie mogłem jej żadnej robić nadziei, ani żadnego skarbu nie mogłem jej ofiarować; bogactwa błędnych rycerzy są, jak te, co to nimi szatany olśniewają, fałszywe i pierzchliwe, zresztą poprzysiągłem wierność innej. Nie mogę więc jej ofiarować nic więcej, prócz kilku oznak pamięci, bez ubliżenia jednak temu, com zawsze winien Dulcynei, której robisz krzywdę, zwłócząc ciągle baty owe, którymi można ją tylko odczarować. Powiem ci prawdę, tak się obawiasz o skórę swoją, że chciałbym, iżby ją wilcy zjedli, kiedy wolisz ją zachować dla robaków, niż zrobić z niej przysługę dla tej damy.	Żądaj, czego chcesz niczego ci nie odmówię, ale to nie może być. Wejdź w siebie, zapytaj ojców, jeśli nie grzeszniej będzie dotrzymać takowej obietnicy niżeli jej poniechać. Do boskiej karzącej ręki ty swojej nie przykładaj, aby się zaś i tobie nie dostało. Zawstydź się, Rzędzian. Ten człek i tak Boga o śmierć prosi, a przy tym ranny i w łykach. Czymże mu chcesz być? katem? Będziesz-li związanego hańbił albo rannego dobijał? Zaliś Tatar czy rezunrezun (ukr.)	Tak... Tak... Ale tu nie o to chodzi. Pytam się pana Smitha, czy widzi w tym wszystkim coś nadprzyrodzonego.	Zawiadomiono, ale powiedzcie, towarzyszu, im tam w centrali, że ja pracować nie mogę. Nam się tu ziemia pod nogami pali, a oni jakby chcieli naszej zguby. Wciąż starym szyfrem depeszują. Tu na telegrafie siedzi teraz specjalny oficer z „dwójki”. I paczki nie dam, bo nie mogę jej otrzymać. Cóż oni sobie myślą, że wszystko darmo?... Wyście nie przywieźli tych trzech tysięcy dolarów?	Ale dla czegoż ta pani tak się mną interesuje! przecież mię nie zna! rzekła Anastazja.	Ale ty wyglądasz mizernie Wróciłaś, widzę, do dawnych robót... Zdaje mi się jednak, że twoje laboratorium jest jakby obdarte?... Aha, usunięto kwiaty... A gdzież kanarki?...	Jam się do nich nie rad mięszać	Jedną kozacką, drugą wołoskąchorągiew wołoska państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. chorągiew, razem pięciuset ludzi.	O ho! a co to waści potrzeba widzę, że nie bez interesu przyszła ta rapa do mnie.	Słuchaj Talwosz Dotąd sądziłem, żeś ty się tak mimochodem zadurzył w niej, jak to się codzień młodym zdarza, a jutro, gdy cię królewna na Litwę odprawi, wywietrzeje to z głowy, ale ty na prawdę szalejesz.	I co z tego? Dziewczyna, z którą ja się ożenię, nie będzie się biła.	Ledwie mogłem dosłyszeć słów ostatnich, takie narzekania podniosły się w odchodzącym orszaku. Za chwilę straciłem wszystkich z oczu. Wybiegłem w ich ślady za obręb zamku. Jakiś czas zdawało mi się, że ich widzę, że słyszę bolesne ich pożegnania. Może i tak było, ale wkrótce w miejscu pozostały się tylko skały martwe, drzewa chwiejące się silnym wiatrem i różnogłosy szum wichru. Okropna noc! Mało pamiętam podobnych, a żadnej takiej.	A już to ja	Ale nie potrzebują sobie wtedy robić wyrzutów Słyszałam, że masz w czerwcu wyjść za mąż, Diano.	Chrystus Pan też był niewinny i też go ukrzyżowali. Nigdy nikomu nie zależało na jakimś tam niewinnym człowieku. „Maul halten und weiter dienen!”	Czy z prezesową aż tak źle?	Hm będą Floryna i Matifat, król pigularzy; du Bruel, autor, który dał rolę Florynie na debiut; stary Cardot wraz z zięciem Camusotem, dalej Finot...	Jakżeż tu nie być krotochwilnymkrotochwilny (daw.) rzekłem na to	Już ja wiem, co mówię.	Może być po niewczasie Gdy wojska ściągną, gdy Żupanów po grodach sobie zjednają, a Agnieszka żagiew rzuci i książę za nią pójdzie, późno będzie wołać że	Mówiła mi pani kiedyś, że nie uprawia tego sportu.	Na miłość boską niech pani tego nie robi... Pan Kazimierz?... ależ to plotki...	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Nie chcę mieć drugiego psa Zasmuciłoby to Jipa! Jego tylko zresztą mogę tak lubić, on mnie znał przed wyjściem mym za mąż i nie warczał wcale na Doady, nawet gdy go po raz pierwszy widział. Nie, nie lubiłabym innego psa. Jipie mój, mały, dobry, kochany!	Nie! Waszmość zostań przy niewiastach. Jeśli Ketling żyw, dam wam znać.	Nie, proszę pani, panna Hejbowska. Znam ją od dziecka, bo nasze rodziny były zaprzyjaźnione.	O Aniu, nigdy już tego nie powtórzę	Proszę cię, panno Marto, żadnych uwag. Idź do siebie i nic nie mów, a najlepiej mi usłużysz.	Słuchaj mnie, ukochana! Jestem dziś w dziwnym nastroju i chciałbym się zwierzyć! Czy wolno?	Tak w domu starościnej, jej krewnemu opiekunowi.	Teraz wszystko się zmieni Przypuszczam, że miss Amelia wyjaśniła ci całą sprawę.	Wierzę, że tu sami zacni żołnierze i anim się spodziewał, bym tu taki ład i dostatek zastał, za co jegomości panu Zagłobie muszę być wdzięczny.	Jeżeli chcesz z tej beczki nie przypominaj mi, że jestem twoim zwierzchnikiem, lepiej nie przypominaj!	Nie należy rozpaczać. Nie wolno tracić nadziei. Wszystko się panu poprawi. Zajmie pan odpowiednie stanowisko, bo pan jest tego wart.	A co ja takiego nagadałem?	A ja nadal opłakuję jej śmierć	A może się i wyrzekną kupna, kto wie?...	Akurat! Umie się ona cenić. Aby ona umie! Mądre to jak sam diabeł.	Ale to wszystko dobrze! Ależ Zosia jest jeszcze takim dzieckiem, że ledwie za lat kilka by mogła... ale gdzież tam! Co panu w głowie!	Bierzmy się zatem za pozostałych	Chcesz zyskać na czasie Ile ci trzeba? Jakieś trzy, cztery miesiące?	I z Noelem! Poeci nie są prawdziwymi chłopcami.	Ja czuję... jak tam jest strasznie cicho...	Jak to: nie będziesz? Musisz iść!	Musicie ją, Maćku, karmić z gałganka Ja wam wynajdę czysty.	Mówisz to na serio?	Na Głubiem.	Nie pytaliśmy pana o nic, przyjacielu Ma pan prawo milczeć...	Nie! ty moim będziesz Raj Adamie! Jam niczyją nie była i nie będę!	O, raczej ten w kierunku na Châtillon?	Przyjąłbym zaproszenie z największą przyjemnością ale niestety, jeżeli przyjadę do Paryża, to pewnie incognito.	Tak, trochę	To są włosy kelnera, którego Nieznany przylepił do sufitu.	W dobrej hiszpańszczyźnie, to znaczy wiosłować na galerach	Waćpanna... ej! gdyby nie książę!... Waćpanna przed księciem odpowiesz!...	A co? Barchan?	A on jest może żonaty	A więc idź Jesteś godzien być najprzedniejszym moim pomocnikiem.	Ale ci mnie ostatnim razem ta Mary huknęła przez łeb!	Ale piechota, ale pospolite ruszenie?	Ale tylko po dwoje.	Ależ z pewnością u ojca	Anglia	Ani myślę! Albo mi tu źle? Opowiem wam zaraz historię, którą sobie właśnie przypomniałem.	Athos	Aš to nesiginu ir nesiteisėsiu	Bardzoże pan Czarniecki przeciw mnie choleryzował?	Bzdury!	Chcesz różę?	Ciągle to samo? reumatyzm?	Co pan przez to chce powiedzieć?	Co takiego?	Co to znaczy?	Co?	Cóż to za starka?	Dlaczego? Co pani chce przez to powiedzieć?	Doktorze?...	E! bibuła z mecenasa!... rozmoczona bibuła	Jestem Phileas Fogg z Londynu.	Jutro dam odpowiedź	Juścijuści (gw.) odparł Alan.	Konie siodłać!	Kto taki?	List	Mąż pani...	Pan jesteś wyjątkiem...	Panie, za nagrodę, jako mi przyrzekłeś, daj mi Milusia, pieska swego zaczarowanego.	Podobno sprzedaliście plac Grünszpanowi?	W lewo, mniejsze koło, dobrze.	Wszystko bezskuteczne... wszystko bezskuteczne!	Wydano rozkazy i spełniono je!	Zwolniony z wojska z powodu idiotyzmu
Otóż błąd! Otóż błąd Sama mówisz: wyprowadzone. A co znaczy wyprowadzone? Znaczy pielęgnowane i przystosowane do nowych warunków egzystencji, do nowej roli i nowego zadania przez szereg pokoleń. A tak. Czytałem kiedyś taką książkę o pewnym francuskim miljonerze dorobkiewiczu. Pytał on swego sekretarza, czemu się to dzieje, że czuje się nieswojo w środowisku burżuazyjnem. Sekretarz na to odpowiedział: Jakto dwudziestu czterech przecie skończyłem gimnazjum w osiem lat! wyjaśnił swoją myśl sekretarz Otóż oczywiście nie chodzi tu o gimnazjum. Chodzi o stopniową aklimatyzację. Zresztą poco daleko szukać. Codzień patrzysz na swoich rodziców i nieraz mi mówiłaś, że ojca bardziej cenisz od matki, ale nie zaprzeczysz, że wiele rzeczy w jego postępowaniu razi cię i drażni. Już ciebie! Jego córkę! Jego wnuki nie znosiłyby go wcale. Wuja Żołnasiewicza lekceważysz, ale klimatycznie jest ci bliższy.	Nie mówię o poważnych chorobach! Tylko o drobnych przypadłościach, żeby były ciut nie w sosie! Nie miałem na myśli nic więcej. Ale może ma pan rację, że nie wypada tak traktować zwierzaków. Zresztą gwarantuję, że i tak ciągle będą chore, bo staruszki regularnie je przekarmiają. Do tego dochodzą jeszcze okoliczni gospodarze z kulawymi końmi i cherlawymi owieczkami pod opieką. Wszyscy oni przychodziliby właśnie do pana. Proszę zostać doktorem od zwierząt!	Dobrze. Nie sprzeciwiam się tedy i życzę dużo przyjemności, ale wiedz pan, że dziewczynkę przesiedlono dlatego tylko, iż szpieg pański Lucette wywęszyła jej miejsce pobytu, ja zaś nie chciałem, by doznawała przykrości.	Więc już biedak ziemię gryzie, Panie, świeć nad jego duszą! Nie doczekał się nawet cesarzowania. Jak byłem w wojsku, to jeden generał spadł z konia i zabił się na dobre. Chcieli go podnieść i wsadzić na konia, a tu patrzą, zupełnie martwy. A też miał dostać awans na feldmarszałka. Stało się to przy przeglądzie wojska. Wszystkie te przeglądy nigdy nie wychodziły na dobre. W Sarajewie też był jakiś przegląd. Pamiętam, że pewnego razu brakowało mi przy takim przeglądzie dwadzieścia guzików przy mundurze i że mnie za to wsadzili na dwa tygodnie do pojedynki, a przez dwa dni leżałem jak ten łazarz w kij związany. Ale w wojsku dyscyplina musi być, bo inaczej nikt by sobie z niczego nic nie robił. Nasz oberlejtnant Makovec mawiał nam nieraz: „Dyscyplina musi być, wy łby zakute, bo bez niej to byście łazili po drzewach jak te małpy, ale wojsko zrobi z was ludzi, wy trąby powietrzne!” A czy nie miał racji? Przedstawmy sobie park na przykład na Placu Karola, a na każdym drzewie taki żołnierz bez dyscypliny. Tego się zawsze najbardziej obawiałem.	To nie wchodzi w grę, panie Wystarczy duża suma pieniędzy, żebym odzyskał córkę, gdyby rzeczywiście miało się okazać, że została uprowadzona, w co osobiście szczerze wątpię, albowiem podróżowała incognito. Gdybym puścił wolno Czarnego Korsarza, musiałbym nadal obawiać się o własne życie. Jestem wycieńczony długą walką, którą musiałem toczyć z nim i z jego ludźmi, czas zakończyć to szaleństwo. Panie hrabio, każ swoim ludziom rozwinąć żagle i obrać kurs na Gibraltar.	Cóż? Na razie pozostanie na stanowisku głównego inżyniera. To mu żadnej ujmy nie przyniesie. Przecie dyrekcja techniczna obejmie oprócz jego działu szereg innych, ale o tych szczegółach rozmówisz się już z samym Krzysztofem. Nie wątpię, że zrobisz wszystko, by mu ułatwić pracę...	Nie, Michale, teraz mi nie pora, ale za to przyrzekam ci, że jeśli się z jaką panną majętność na Rusi mającą ożenisz, tedy cię tam odprowadzę i na instalacji waszej będę...	Nicem z niej nie wybadał miarkuję tylko, że wcale szczęśliwą nie jest. Sama zeznaje, iż się zgubiła, ani chce się uniewinniać, ale ratować się nie daje.	Tak! Tak! Że tez nikomu nie przyszło to dotychczas na myśl! Jak się nazywa ziemia?!	Ależ nic się nie stało na pewno I nic między nami nie było. Przypomnij sobie historię hrabiego de La Roncièrede La Roncière, Emile François Guillaume (1804–1874)	Ale to nie dość, nie dość. To właśnie dlatego, żeś ty taki dobry, a ja na to nie zasługuję. Szczęśliwiej byłoby dla ciebie, jeślibyś kochał inną, lepszą ode mnie dziewczynę, przywiązaną do ciebie i nie tak jak ja próżną i zmienną.	Daj pokój, na miłość Boga, daj pokój! Bo choćby ci się tu udało niepostrzeżenie przepiłować kratę, to ani kroku nie zrobisz za oknem; żołnierz zaraz wystrzeli.	Wybacz, że cię zostawiam, droga pani lecz, nie wiedząc, że do mnie przyjdziesz, umówiłem się z jednym z przyjaciół moich; powrócę za chwilkę i jeżeli pól minutki poczekać na mnie zechcesz, to skoro tylko się tam załatwię, przyjdę, ażeby odprowadzić cię do Luwru, gdyż już zaczyna się ściemniać.	Nie Gotfrydzie. Nie mogę tego uczynić. Twoją narzeczoną więzi król wichrów i ciemności, lodowców i przepaści. Każdego śmiałka, który by się porwał przeciw niemu, czeka pewna śmierć. Roksana zaklina cię, abyś jej nie szukał, bo zginiesz.	Pan? Po co? Z jakiego powodu? Można się bić w zasadzie o wszystko.	Niech pan posłucha, Villefort; czy ufa pan któremuś z moich kolegów, tyle co mnie?	Dotąd nie miałem na to czasu ani sposobności.	Jakto po co? żeby się dowiedzieć, czy go tam nie ma?	Jeżeliby matka Dory a żona brata naszego Francisa nie sądziła, że nie ma u jej stołu dość miejsca dla pomieszczenia całej rodziny, lepiej by na tym wyszły obie strony.	Proszę państwa. Walka została nie rozstrzygnięta, gdyż Wielaga podstawił nogę. Widział to nie tylko sędzia, lecz i ja.	Tu nie chodzi o tajemnice pana hrabiego.	Razem szesnaście Weźmyż tedy szesnasty wiersz stronicy. Podoba mi się ta liczba i mniemam, iż trafimy szczęśliwie. Bodajem wpadł w kongres kapitulny wszystkich diabłów, jako kula kręgielna w pełną dziewiątkę albo kula armatnia w sam środek batalionu piechoty (ratujcie się, diabły, komu życie miłe), jeżeli tyleż razy nie wyobracam mojej przyszłej żony w pierwszą noc po ślubie.	Toteż podczas ostatniego procesu, byłeś pan wspaniały. Wiesz pan, ten co zabił własnego ojca; zabiłeś go pan słowami, nim dotknął go kat.	Sądzi pan, że myślałem o sobie, ze stu sześćdziesięciu ludźmi na karku, śpiącymi głęboko na przednim międzypokładzie! Na tylnym było ich więcej, a jeszcze więcej na górnym pokładzie; spali jedna trzecia tylko mogła się zmieścić w łodziach, nawet gdyby był czas wszystkie spuścić! Myślałem, że żelazo pęknie w chwili, gdy tam stałem, że woda wedrze się i zaleje ich tam, gdzie leżeli... I co ja mogłem zrobić	Co po tem, jeśli zniewieściał? Słabość w mężczyznie przywarą wielką... sprężyny nie ma, półzegarze nie idzie... cóż dopiero w panującym, który wolę winien mieć za tysiące?	Ach, psa nie mogę wcale zabierać. Ustrzeliliby go niezwłocznie.	Alboż i takich nie oszukują?	Ano, cóż?... Nie żyje, i basta.	Dlaczego nie?	Nie znam pani.	Pan wyzdrowieje z pewnością.	Panowie pozwolą: pan Dyzma, dyrektor Szumski Zaraz tu przyjdzie i nasz kochany Jaś Ulanicki.	Więc czemuś nie zapytał?	Kiedy bo Zilla nie bardzo chętnie przyjmuje nieznajomych, szczególnie o tej godzinie i kiedy jest sama.	Mylisz się pan. Przybywam, aby się dowiedzieć, czy chcesz się stąd wydostać?	Rozumiem, mój drogi; chcąc odnaleźć jedną kobietkę; umizgasz się do drugiej. Masz rację, kochanku, jest to droga najdłuższa, ale za to najprzyjemniejsza.	Nie można teraz.	O, panie, panie!... Tylko jeżeli ofiarujesz mi się na męża, to lepiej zostań furmanem	Nie od wszystkiego tak łatwo można odejść, proszę pani	A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka dobra za swoje trzy grosze jak i ty! Ale, nauczyciel jaki, Żydom się wysługuje, z urzędnikami trzyma, o staję czapkę przed dziedzicem zdejmuje, a te mu wierzą!... Pyskacz jeden!... Wiem ja...	Cicho Nie bluźnij Bernardzie; niezbadane są wyroki Stwórcy. Może te pacholęta miały zdradzić swoich, może miały być narzędziem złego, zbrodni, lepiej, że w młodości zginęły... Czy śladów żadnych nie odkryto?	Jakoś przekonywająco brzmią twoje rady, o miły, skrzydlaty kolego; niechże więc tak będzie, zdobędę się na odwagę i raz jeszcze myślą wrócę do ubiegłych na padole ziemskim czasów, których ślady pozostały mi w duszy, tak głęboko wyryte.	A teraz, o ludu Indii, idę szukać tej rzeki. Czy nie wiecie przypadkiem, jak mógłbym tam dotrzeć, gdyż wszyscy podlegamy złym przypadłościom?	A hrabia co na to?	To ten sam! Pana ŁaszczaŁaszcz Tuczapski, Samuel herbu Prawdzic (1588–1649)	Mówię tylko, że król rzymski... król rzymski, który miał zaledwie cztery lata, kiedy opuścił Francję, nie może służyć za przykład.	Jeśli tak, to czemuż tu siedzieć w głuszy? Czemużbyś się wzdragał patrzeć w życie i poić nim, pókiś młody? Czytam w tobie jak w księdze. Te same tłamsisz w sobie zaskórne myśli, jak wówczas, gdyś mię na lekcjach Łęskiego, Hubego, Steynera albo później nocami w namiocie pozbawiał snu. Pamiętam straszne twoje rozmowy...	E, nauczysz się jeszcze i ty I ja se myślałem, że trudno, a teraz i stichistichi (ros.) dyktando.. Gramatyka, ta to trudna... uuch! Sprawiedliwie! Imia suszczestwitielnoje, imia priłagatielnoje, miestoimienijeimia suszczestwitielnoje (...) miestoimienije (ros.)	Uprzedzono nas... Panowie, ja będę dziś u króla wieczorem; ale wam nie radzę tego próbować.	Dziękuję pani, istotnie lepiej się teraz czuję... i... i lepiej mi się powodzi A przybywam tu do pani z wielką prośbą...	To prawda należy jednak we wszystkim zachować przyzwoitość. Byłoby śmiesznie, żeby sędziego za żołnierza ubrali, albo żołnierza za księdza. Co do ciebie, Sancho, musisz mieć ubiór pół-uczony, pół-wojskowy, ponieważ na wyspie, którą ci daję, nauka i waleczność równie są potrzebne.	Podobno jest synem cieśli z naszych stron, ale raczej bym przypuszczał, że jest naturalnym dzieckiem jakiegoś bogatego człowieka. Widziałem, jak otrzymał list anonimowy lub pseudonimowy z przekazem na pięćset franków.	Tfu! Może obiecuje do klasztoru wstąpić? Będzie się biczował w Biarritz przy hrabinie Aurorze! HalunkeHalunke (niem.)	W jakiż sposób wziąłeś się do tego?	Zmiłuj się! Zmiłuj! Zmiłuj!	Co byś zrobił na moim miejscu?	Jeśli moja przyszła pani się zgodzi.	A co za ludzi macie tam z sobą na pokładzie?	Czy to prawda, co krzyczał ten?	Czy przyszedłeś rozmyślnie po to, żeby mi to powiedzieć?	Bóg ci zapłać... trafiłeś na taką chwilę...	Całe telefonowanie to też ładna bujda i szwindel.	Innymi słowy, ledwie zasługujący na miano człowieka	Jej jedyną odpowiedzią jest milczenie.	Mówisz to hrabino tak zimno, tak obojętnie.	O! to bardzo dobrze!...	Tak powtarzam: żyje jeszcze i bardzo mnie to dziwi.	To ksiądz cię z kościoła wygnał?	Prędko wrócisz? Anka jest u nas, będzie i Borowiecki, może zaczekać z herbatą?	Mogłożby być inaczej?	A zatem do widzenia.	Jakto po co? passez l’expression...	No, a co tam? spytała staruszka.	Rzuć wiennik do ognia.	W dwójnasób dobra wróżba Co najmniej drugi syn!	Cóż z tego, kiedy on katolik!	Guzik za szybką?	Ja z tobą, Janie!	Ja... bym...	No, pewno.	Takeście mnie szpetnie podeszli, miłościwy panie A ja was prosiłem...	Wam by wyśpiewał, byście go ino mądrze za język pociągnęli.	Więc cóż z tego?...	A kapitał? Kapitał?	Ależ przybędą, mój dzielny myśliwczemyśliwiec (daw.)	Czy te meble pozostały po ostatnim lokatorze?	Damy ci... dwadzieścia. Dosyć?...	Dlaczego miałbym źle wyglądać	Dziękuję.	Et, głupstwo, taj koniec gorzej, że nas w takie zaświatyzaświaty gorszy. od innych?	Jeszczeż będziemy tańcować?	Jeżeli wygramy, będę panu winien pięćdziesiąt rubli ponad umowę.	Któż z Tobą?	Masz broń?	No tak, moi chłopcy, no tak. Skrzywdzony zaczyna zawsze pierwszy.	Słuchajcie! Tamtego żywcem brać. Taki mój ordynansordynans (daw.)	Toteż po ciebie umyślnie zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego traktu.	Więc pojedynek nieodwołalny?	Śpisz, Nieczujo?	„Nautilus”.
Od ojca. Tak codziennie już teraz bywa. Boję się o to, bo już od paru miesięcy, zaraz po śmierci Bucholca, papa ciągle się modli, codziennie przychodzą śpiewacy z synagogi i śpiewają pobożne pieśni. To coś nienaturalnego, a przy tym powiedział któregoś dnia do Stanisława, że chciałby przed śmiercią założyć wielki przytułek dla starych kalek i robotników z naszych fabryk. To jest tak zły symptomat, że Stanisław zatelegrafował do Wiednia po specjalistę doktora.	Ależ pan nic nie wie! Po cóż pan mówi, że pan wie?...	A tak: niech pani nie sądzi, że mam połowiczność uczuć, nie. Trestka niekiedy bywa konieczny, przywykłam do jego asysty, innej nie znoszę. Jak on jest ze mną, zabezpiecza mnie już od wszelkiej. Wyjątek robię jedynie dla ordynata, lecz... tu zmieniają się role: ordynat nie dba o mnie.	Niechże tego więcej nie będzie. Nie dorzucaj choć ty ciężaru do brzemienia, które dźwigam, i to wiedz, że co tobie przebaczyłem, innemu bym nie przebaczył.	Ja zaś po to, by rozejrzeć się w tych wspaniałych ruinach wiesz pan i sam zresztą mogłeś już niejednokrotnie zauważyć, że niezmiernie interesuje mnie wszystko, co ma jakikolwiek związek z rzeczami wojskowymi, tego rodzaju wieżyce są oczywiście z ich liczby. A teraz poczekaj tu na mnie chwilkę, drogi przyjacielu.	Ale nie wątpię że zasłużysz, krew poczciwa nie kłamie, będziesz godnym W... i Ordyńskich, co daj Boże!	Nie twierdzę, że będzie.	Więc sądzisz, że Pałac Sprawiedliwości spłonął nie trafem jedynie nieszczęśliwym?	Ten człowiek zna cały świat bywa także u mego wuja, kardynała. Zdolny jest lata całe pielęgnować  jedno kłamstwo w domu każdego z przyjaciół, a ma ich dwustu lub trzystu. Umie hodować przyjaźń, to jego talent. Od siódmej rano w zimie sterczy już zabłocony pod drzwiami któregoś z przyjaciół. Od czasu do czasu obraża się i pisze tuzin listów z zerwaniem. Następnie godzi się i pisze znowuż tuzin listów z wylewami przyjaźni. Ale najświetniejsza jego rola to szczere i proste oddanie zacnego człowieka, który nie chowa urazy. Manewr ten powtarza się, ilekroć ma prosić o jaką usługę. Wikariusz mego wuja cudownie opowiada życie pana Descoulis od czasu  Restauracji. Ściągnę go tu do nas.	Bo, widzi pan, panie Rzecki... z panem przychodzi tu do ustawiania ten Kazimierz... Więc pan Szlangbaum kazał mnie pilnować, ażeby on czego nie wyniósł... Ale że mnie się trochę niedobrze zrobiło, więc... ja pana bardzo przepraszam...	Cóż oni tam mówią we dworze, że taki teraz zdrów i wesół, i nie narzeka, nie jęczy?	Komuż to mówisz, znam tę Cosel! A czemuż się król Teschen nie trzymał?	Ach czekałem od ciebie czegoś więcej. Senat mnie nienawidzi. Gdy wyjadę, któż mi zaręczy, czy nie zbuntują się przeciw mnie i nie ogłoszą kogo innego cezarem? Lud był mi dawniej wierny, ale dziś pójdzie za nimi... Na Hades! Gdyby ten senat i ten lud miał jedną głowę!...	Oczywiście namyśliłem się i jadę. Pomyśl pan przecież, może to będzie ostatnia podróż „Great Easternu”, ta właśnie, z której nie powróci.	Nie mnie, tylko kooperatywie, i nie podarował, tylko tanio sprzedał. Więc był u pana mister Dale? Dlatego pewnie zapisał wtedy w notesie, żeby nie zapomnieć. Nie wiedział wcale, że pana matka chora.	Musisz się mylić, kochany Nafirze; istoty rozumne mieszkające na Ziemi o tyle muszą być szczęśliwsze od nas, o ile Ziemia jest piękniejsza od Księżyca; i ja po mej śmierci chcę być przeniesiona na Ziemię, gdzie niezawodnie znajdę ojca i matkę, bo czemużbym tęskniła do Ziemi, gdyby ich duszy tam nie było? A czemuż by oni po tak cnotliwym życiu mieli zejść na padół nieszczęśliwszy od naszego? Nie, panie Nafirze! Ziemia jest doskonalsza od Księżyca i ludzie tam nie potrzebują skrzydeł do przenoszenia się z miejsca na miejsce, tylko mkną siłą woli swojej jak głos po przestrzeni. Ach, patrz, Nafirze, na tę piękną Ziemię, która teraz w całym majestacie buja na firmamencie i swym blaskiem zaciemnia ogień tego wulkanu. Och! Tam ludzie szczęśliwsi! Może stamtad mój ojciec i matka patrzą w tej chwili na swój grób, i mnie tu widzą płaczącą nad nim. Och, niezawodnie! Bo tam daleko lepsze od naszych muszą mieć teleskopy, wszystko tam doskonalsze i piękniejsze.	Jak to, myślisz, że ona ma różowy tyłeczek jak małpy?	Wcale to nie poganin, jeno z chorągwi pana wojewody wileńskiego rotmistrz petyhorskipetyhorcy	Ktoś przecież musi odpowiadać. Nie może być tak. Ksiądz deklamuje o sprawiedliwości. Winien mi jest sprawiedliwość zatem. Rząd karze i sądzi. Kto ma władzę, kto śmie mieć władzę i znosi to życie, ten winien.	Mówię ci; przecież, że nie umiem.	Nie bardzo, możesz zachować dla siebie moją cząstkę. Masz tu pieniądze, ale je oszczędzaj, bo to niezbyt wielka suma, jak widzisz.	„Z pewnością nikt się nigdy nie zgłosi po tych dwóch ludzi, którzy spadli jak z księżyca. Poderżnijmy im gardła”.	Nie, dobrodziej pojechali, psy poszły żreć, a bociek w ganku stojał! Maciuś to wypatrzył i przyleciał powiedzieć! Kapotą Pietrkową go przydusiłem, by me nie kujnął, i poniesłem do schowka! Ino pary z gęby nie puść, moja złociuśka! Za parę niedziel przywiedę go do chałupy, obaczysz, jak parodował na ganku będzie, a nikto go przeciech nie rozpozna. Nie wydaj me ino!	Czy nie mówiłem już panu wielokrotnie, że matka darzy pana szczególną sympatią?	Nie Nie możesz. Byłeś nim już wystarczająco długo. Posłałeś wiele statków i wielu dobrych ludzi na dno morza. Resztę życia musisz spędzić jako spokojny rolnik. Rekin czeka. Nie marnuj dłużej jego czasu. Zdecyduj się.	Powiedz coś jeszcze Mów powoli, a ja będę wszystko spisywał. To ciekawe... arcyciekawe... A do tego zupełna nowość! Najpierw poproszę o ptasi alfabet. Tylko nie za szybko.	Wszystko zgubione!... Gdyby głosowali jawnie, mielibyśmy jednomyślność, ale teraz, bodaj mi ręka uschła, jeżeli w dzbanie nie znajdzie się ze dwadzieścia białych kamyków!...	Trudno dzieci nie demonstrować. Krzyczą, pchają się wszędzie...	Ejże, nie żyw czarnych nadziei, konsyliarzukonsyliarz (daw.) zaśmiał się Hieronim. symptom, objaw. choroby. A tam co się dzieje?	Kiej mi się zda, że spadam... rety... mój tatusiu złocisty... lecę na dół!...	Nie wiem, jak się żonę traktuje, bom kawaler.	A jeżeli nie?	Ależ mieszkańcy Chłodnych Legowisk nie żyją w norach!	Ja ta nie odpiszę ni zagona!	Jestem gotów pójść za wolą pani. Nie wystąpię przeciw danemu osobnikowi, o ile nie będę miał innych dowodów, prócz podejrzeń pani.	Nie byłoby nieszczęścia	Taak? Nie jutro rano?	Zaraz. Wam chodzi o knife? Nie mam żadnego noża. Nic wam nie zrobię. Czego jeszcze chcecie?	Doprawdy nie potrafię robi pani na mnie wrażenie bardzo egzotycznego storczyka.	No więc co, że umarł?	Czy nie upomniałabyś Marii Anny?	Kamień na kamieniu za godzinę z tych murów nie pozostanie. Jakże mam ludzi w nich trzymać!	A to dlaczego?	Tarasowski, Morawski, Grocholski i Aleksandrowicz, wszystko to dawni rotmistrze tatarscy i zdrajcy.	To bardzo dowcipnie pomyślane.	To chyba najlepszy sposób, by żołnierze zgubili nasz trop.	Więc to nieodwołalne?	Otóż daruje pani, ale w tym wypadku przyznaję słuszność profesorowi. Wedle zasady naturalnego uwarstwienia przedmiotów, każda rzecz znajduje się tam, gdzie jej się używało, czyli w miejscu najwłaściwszym. Nadto przedmioty więcej używane na wierzchu, rzadziej	Mój ojcze! zawołała: a cóż się stanie zemną?	A niech go! To jest dopiero życie! Dom w mieście, dom na wsi!	Kto ma czas myśleć o niebieskich migdałach, kogo stać na to?	Wyleczyłbym ją z tego, byłaby to wielka przysługa dla jej przyszłego zięcia.	Z gęby mi to wyjąłeś! Będzie człek bliżej swoich stron, a już tam zawsze między swoimi raźniej.	Ci Węgrzyni za dwa pułki staną. Stary żołnierz i wyćwiczony! Czekajcie no... Lonty zapalają u armat, na bitwę się zanosi...	Nie rozumiem, czemu wy napadacie na panią de Bargeton i na barona du Châtelet, którego, jak słyszę, mianowano prefektem Charenty i referendarzem stanu.	Domyślam się!...	I ja byłbym się tam przydał	Pirat! Oho! On jest zawsze w porządku, umie się urządzić.	Zdecydowałeś się więc!	Na wieki. Siadajcie z nami, zmieścimy się!	Jak? Co? Coś ty powiedział?	Ale cierpimy rozłączone Żyjemy w dwóch wrogich społeczeństwach. Ja bywam w TulilleriachTuileries	Nic łatwiejszego ale trzeba by wstawać bodaj na kilka godzin w dniu, aby jeść.	Ale piechota, ale pospolite ruszenie?	Co, moja droga?	Do kata!	I co?	Godzina późna i bądź zdrów.	Liga? A kto na nią będzie zważał?	No?...	Pamiętaj, dodała raz jeszcze, i wybiegła.	A gdzie ciotka ma kłopot?	Cześć!	Daj spokój... Biedna kobieta.	Dawno pan prezes prowadzi tę arszenikową kurację?	Dobrze.	E, pan ma.	Gdzie?	Gut morgen Herr Borowiecki!	Ha! w takim razie zostanę.	I z mojej naiwności.	Ile cierpienia!	Ile masz lat?	Ja... ja tylko zobaczę, bo prąd taki wartki, wirów pełno!	Jacek! kulfonie jeden, gdzie moje pończochy?!...	Jakież tam pani ma zajęcie?	Jakto?	Książka, Marzenie krzyknął gospodarz	Neduok Dieve, kokia gėda Stasiukui! Jau tu, Stasiuk, rytoj tik neateik tokiomis ausimis.	Niema żadnej przesady. Przecie ona pana kocha.	O rety! Rety!	Owszem, dobrze mu pan Jan powiedział	Pani zapewne zna Warszawę?	Pfu! Iš tikrųjų, kaipgi tu gali tai žinoti!	Przed godziną był tu ten pan, o którym mówicie?	Przepraszam panią. Myślałem...	Taigi... prapuolė	Tutaj	Zabijesz go.	Zwłaszcza? Dlaczego zwłaszcza?
Czy ksiądz wie, że mówią również o księdzu Lantaigne? Jest on protegowanym generałowej Cartier de Chalmot. A generał Cartier de Chalmot, choć klerykał i reakcjonista, jest bardzo szanowany w Paryżu. Mają go za najzdolniejszego i najinteligentniejszego spośród generałów dywizyjnych. Jego poglądy w chwili obecnej raczej pomagają nam, niż szkodzą. Przy rządzie koalicyjnym konserwatyści otrzymują, co chcą. Są potrzebni, są podporą rządu. Przy tym dzięki przymierzu z Rosją i przyjaźni cara arystokracja i armia odzyskały w naszym narodzie część swego dawnego prestiżu. Chcemy nadać Republice pewną wytworność i dobre maniery. Nadto zaznacza się pewna ogólna tendencja ku utrwaleniu władzy. Nie zdaje mi się jednak, by ksiądz Lantaigne miał wielkie widoki. Przede wszystkim dałem o nim bardzo nieprzychylne informacje. Przedstawiłem go gdzie należy jako wojującego monarchistę. Zwróciłem uwagę na jego nieprzejednanie i zły charakter. A co do księdza, kochany książę Guitrel, nakreśliłem obraz sympatyczny. Podniosłem umiarkowanie księdza, giętkość, zmysł polityczny, szacunek dla instytucji republikańskich.	Gdzie? Nic nie wiem. Kiedy? Także nie wiem albo raczej przypuszczam, iż się skończy, gdy te morza nie będą już miały nic nowego do pokazania nam. Wszystko, co się zaczęło, musi mieć swój koniec na tym świecie.	W takim razie wygłoszę prelekcję o zbrodni. W życiu normalnem walczy jeden rozsądek z drugim. Dotyczy to zarówno uczonych, jak i rzemieślników. Mózg trze się o mózg, a w rezultacie powstają najświetniejsze myśli świata. Tak postępuje wiedza uczciwego zarobkowania na chleb. Ze zbrodniarzami, sprawa inna. Walczy z siłami potężniejszemi. Jego towarzysze zawodowi, że się tak wyrażę, nie stają przeciw niemu, ale raczej są jego pomocnikami. Ma tedy tylko za wroga detektywa, wyobraziciela społeczeństwa i prawa. Żaden człowiek, śmiało rzec można, nie zostaje zbrodniarzem z wolnego wyboru, a położenie przymusowe, w jakiem działa, sprowadza odkrycie.	To znaczy: „Nie widzisz, że przestało padać?” Zadał ci pytanie. Psy używają nosów niemal wyłącznie do pytań.	Ani mi się śni! Wszyscy do kupy razem jesteście kretynia banda rezolucjonistów. Wysmażyliście byczy pasztet. Może być, nauczy was to nie zaczynać z nami na drugi raz!	Słuchaj, jeśli mnie życie w samym zaraniu gdzieś w kanały rzuci, ty będziesz temu winien. Bo, patrząc na mnie jak na dziecko, nie widzisz mnie wcale.	Ten żołnierz, to jeszcze niewielka ryba ale z czasem złowimy i grubszą. On jedynie sprzedaje woły za podwójną cenę; jedną dla siebie, a drugą dla rządu, czego nie uważam za grzech.	Wcale nie wiem i nie obchodzi mnie to bynajmniej.	Bo może nie kocha jak ja ciebie, panie...	Chodziłem od domu do domu, od zajazdu do zajazdu, rąbałem drwa, nosiłem wodę, dźwigałem wory z mąką piekarzom. Co pod ręce popadło, niczegom nie minął, ino tego... co wiesz... tego nigdy. Pan przyjechał i plecy mi zerżnął w porządku, że jednego grosza dla siebie z mojej pracy nie dostał.	Co za nieszczęście! Że ja tych papierów nie wziąłem!	Najjaśniejszy Panie, obawiam się, że to nie spisek	Nie zawsze bandytyzm jest rzeczą nieuczciwą jeżeli na przykład okradniesz złodzieja, to czyn twój będzie nawet bardzo szlachetnym.	Nigdy w życiu nie widziałam czegoś podobnego. Co to mogło być?	O! musiała się czemś rozczulić, bo inaczej to ona nikomu dać nie chce.	Tumry A! to twój mąż być musi; był on tu wczoraj wieczorem. Cóż? nie powrócił do chaty?	Moja żono śmiało mogę powiedzieć, że zawsze szanowałem ojca, bo naturalne uczucie synowskie łączyło się u mnie z przekonaniem o jego wybitnym charakterze; ponadto ojciec jest świętością z dwóch względów: daje nam życie i nami kieruje. Ale teraz nie mogę już widzieć dawnego rozumu w starcu, który pamiętając o nienawiści, jaką żywił do ojca, chce dziś prześladować syna! Byłoby śmieszne, gdybym podporządkowywał się jego kaprysom. Nadal darzę ojca wielkim szacunkiem. Zniosę bez skargi tę finansową karę, jaką mi nakłada	Szczęściem król jakby przewidywał ten rozbój, co miał kosztowniejszego i co zachowanym mieć pragnął, wysłał do Tykocina, gdzie pod dobrą strażą rotmistrza Bielińskiego nikt nie tknie skarbu.	To dobrze! Takich ludzi mi potrzeba... i takich jak ty na wszystko gotowych... Ciągle to powtarzam, że na nikogo więcej niż na ciebie nie liczę.	O nie, nie! To tylko bardzo dobry znajomy	Znowu będę sam jeden! Już do mnie na wiosnę nie powrócisz! Umarłeś! Wszystko umiera! Wszystko trzeba stracić! Dlaczegoż więc nie korzystamy z chwili?	Czy ja wiem? Zapytaj leśnego zwierzęcia: dlaczego ucieka z parku, albo sosnę, dlaczego usycha w oranżerii? Nie jestem w swoim otoczeniu, więc boli mnie każdy drobiazg... każda plotka...	Kłamiesz!... Ale powiedz mi przynajmniej, czy nie miał kaftana w białe i niebieskie pasy?...	Nie mamy się czego lękać Hassego niełatwo kto zastąpi, choćby i Porpora. Faustyny	Ufam, że tak się stanie i że Apollo nie okaże się zazdrosnym. Jeśli wrócę z tryumfem, ofiaruję mu hekatombę, jakiej żaden bóg nie miał dotąd.	Masz, Stachu, mózg przewrócony... To żaden chaos, to najjaśniejsza prawda... W tym kraju tylko Żydzi tworzą jakiś ruch przemysłowy i handlowy, a więc każde ich ekonomiczne zwycięstwo jest czystym zyskiem dla kraju... Nie mam racji?...	Wiecie, ja sam już nie mogę się połapać; może naprawdę śniło mi się to wszystko, albo zwidywało...	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Dlaczego nie mam znać?	Figuruj sobie waszmość, idę tam dzisiaj rano, aby obaczyć, jako rzeczy stoją, a tu pan Schultz... nie wiem doprawdy, jaką tu zrobić definicjędefinicja	Ja w te rachunki już nie wierzę. Rząd mi dość winien.	Niech mi pan głowy nie zawraca! W takiej chwili.	W każdym razie dobrześ postąpiła, żeś nie dała mi go zabić.	Wszystko jedno. Daj mi komżę. Nie trzeba, żeby czekał ten dobry chrześcijanin.	Wówczas nie umiał pan grać; dziś...	I... i... i... abo on wie, proszę jaśnie pani! On zawdy gada, że nie ma kiej wypocząć, bo i prawda. To w polu trza robić, to bydłu dać jeść i koniowi, to znowu poić, w piątek czy świątek	Jakże mało wiesz, biedny mój przyjacielu przecież Bóg dał Hiszpanii za opiekuna w krwawych bitwach, które dawniej Hiszpanie z Maurami toczyli, wielkiego tego Rycerza Różowego Krzyża? Z tego to powodu, wzywają jego pomocy w bitwach i nieraz widziano go w naturalnej postaci kolącego, tłuczącego, tratującego zastępy wrogów	Mógłbyś być niepokojonym za to wszystko, co zaszło.	Przyjdź lepiej o pół do siódmej, bo mogę się czasem spóźnić!	Kto to sfałszował? Mów, panie Hieronimie! To nie pan pisałeś, to podrobione!	Co wam do tego!	Co za dobra nowina, moja droga?	Co za ofiara? Spalić kogoś? W środku Bombaju?	Pozwolisz wasza dostojność, że ja jeszcze coś odpowiem. Więc naprzód dziękuję Bogu, że mniejsza pieczęć w takich znajduje się rękach, które umieją na wosk ludzi ugniatać.	Szpiegiem dziwnie pachnie. Bądźże kawalerem, wyniosły książę! Racz panu oświadczyć, że za nim tęskniłam, że naga przybyłam cichaczem do niego.	Słuchaj, panie a jakże po nocy i w tłumie poznasz ludzi, którzy dopuścili się zbrodni?	Ta ta ta ta, mój chłopcze, dowiesz się, że w handlu trzeba trzymać język za zębami.	Tam do licha! Bardzo bym chciał jednak zabrać się z panem.	To ty! Szukamy cię właśnie.	Co takiego? Po co?	Po cóż się opowiadać miała! Chcesz, żeby się dla panien świat kończył na narzeczonych?	A, dobry wieczór panu cóż za miła niespodzianka. Czemu mam zawdzięczać pański telefon?	Chciałem tylko panią uspokoić Czy wolno mi zapalić papierosa?	Ciebie chcę.	Czy pan sądzi, że prędko będzie wojna?	I cóż się z nią stało?	Mówię co czuję, rzekł.	O! to nasza kochana Sznapsia.	One wieże drewniane, które im kniaź Iwan dał pobudować, to nasz wróg najgorszy. Te zniszczyć, a Połock nasz.	Panie, ja jestem z Kolanka w Bery, ten jest z Palii, ten tu jest z Omaju, ten z Argii, a ten z Wilbrenia. Idziemy z Sebastianu koło Nanty i tak sobie pomalutku wracamy do domu.	Tak jest Dlaczego to jest takie dziwne?	Teraz, już my na wiślańskiej, na ziemi. Niechże to naju szuka polski król.	To wy znacie Dicka?	Widzi mi się, że Boryna wyprawi sielne weselisko.	Więc dlaczego wychodzisz za mąż?	Zajmujesz się pan zbiorami?	Znam to miejsce.	Żeń się tedy, w imię Boskie	A ona ogień podłożyła.	Chciałbyś, żeby matka znakomitego pisarza była starą, eme­rytowaną aktorzycą?	Chodził Kłąb z Płoszką.	Frazes, stary, wytarty frazes!	Hach!	Jakiego chcesz znaku odemnie?	Jakże teraz? Zostaniesz sama w domu?	Kobieta demoniczna, Ptak sęp.	Milcz! Mówię	Może	Mów!	Natura, Ojczyzna przerwał Wokulski.	No i cóż tam pan Urbański?	No popatrz tego Hobbemę skądś znam.	Okrucieństwo	Panowie, na Wolę! na Wolę!	Pański los wygrał, panie Nachumie... Tak, wygrał...	Powiedzieli mi, żeś zginął.	Proszę mu powiedzieć, że dobrze.	Przepraszam, stokrotnie przepraszam waszą królewską mość. Jest mi niezmiernie przykro, że muszę przerwać zabawę waszej królewskiej mości.	Rad bym szczerze, by tak było!	Retyz-ty, panienko! Sala bez sadła?	Rozkaz z góry, że wszyscy z pięćdziesiątego ósmego... Bardzo go lubiłam. Dość.	Sam ordynat.	Tak.	Tak.	Ty mnie sławę mołojecką wziął, ty mnie pohańbił! Mnie twojej krwi potrzeba.	Więc wyznaczcie sześciu z naszej milicji...	Więc zostaniesz?	Zejdźmy i poszukajmy.	„Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni”.	„Urocza osoba” odparł Ferdynand du Tillet z ogniem na zimno
I wiem dlaczego. Bo król szwedzki woli za mną pod Zamość walić niż jego po Powiślu szukać. Przywódca, Szlachcic, Żołnierz, GrzecznośćNie neguję ja Czarnieckiemu, że dobry żołnierz, ale kiedy pocznie brodę kręcić, a swym żbiczym wzrokiem patrzyć, tedy towarzyszowi spod najgórniejszej chorągwi wydaje się, że jest dragonem... Nic on na godność nie uważa, czego i samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za to tylko, że z podjazdem nie dotarł tam, gdzie miał rozkaz. Ze szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku... Powiesz mu: „Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź”, rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy, to ci dalej pójdzie niż dragon, który dla lafylafa (daw.)	Bardzo wiele. Najprzód aureola nadprzyrodzonej potęgi, potem zysk pieniężny. Weźmy nawet prostych kuglarzy, na czymże zależy ich powodzenie? Na znajomości różnych drobnych sekrecików, których całą wartość stanowi tajemnica. Gdyby publiczność raz się ich dowiedziała, nikt by już nie chciał patrzeć ani, co gorsza, płacić za wejście do sali. Tak samo z sekretem zwierciadlanym; gdyby raz go wprowadzono w dziedzinę poważnej nauki, stałby się własnością wszystkich, każdy mógłby sobie wywoływać przeszłość, odkrywać rzeczy ukryte, a wtedy już po całej magii! Dopóki zaś spoczywa tylko w ręku wybranych jednostek, cóż to dla nich za olbrzymie pole do wyzyskiwania ludzkiej ciekawości, namiętności i uczuć! CzaryOd wieków, po wszystkich krajach zawsze słychać było o guślarzach, czarownicach, znachorach, co umieli odnajdywać rzeczy zaginione, odkrywać tajemnice familijne i polityczne, pokazywać na żywe oczy nieboszczyków. Te wszystkie podania uchodzą dziś u ludzi naukowych za baśnie, a jednak stare książki tak są nimi przepełnione, tak solennie i urzędownie je stwierdzają, że człowiek rozsądny pyta w końcu: czy podobna, aby całe wieki dały się oszukiwać? Otóż wynalazek zwierciadlany pokazuje, że to wcale nie były oszukaństwa ani czcze fantasmagorie, dziś widzimy, że można odnajdywać rzeczy zaginione, jak Hallucini odnalazł testament, że można pokazywać nieboszczyków, jak Hallucini pokazał mi opiekuna i tylu innych, że można podpatrzyć tysiąc tajemnic, których znajomość pozornie wygląda na czary...	Sam bym się był pomścił, gdybym był zdołał cImię, Upiórhoć nie jestem rycerzem; ale, dalipan, nie ode mnie to zależało, choć i poprzysiągłbym, że ci hultaje, co się bawili moim kosztem, nie są widmami, ani zaklętymi ludźmi, jak pan powiadasz, ale rzeczywistymi ludźmi z ciała i kości, jak my, i pamiętam dobrze ich nazwiska. Jeden się nazywa Pedro Murtinez, drugi Tenorio Hernandez, a dobrze słyszałem, że nazwisko gospodarza Juan Palomegne. Widma nie są chrzczone, panie, nie mów mi pan więc, że to czary nie dozwoliły panu wdrapać się na mur lub zsiąść z konia. Rycerz, SługaCo do mnie, widzę najjaśniej pod słońcem, że im więcej szukać będziemy przygód, tym prędzej napotkamy na taką, co nas życia pozbawi. Za łaską Boską nie rozeznamy wkrótce lewej nogi od prawej. Dalipan, najlepiej i najpewniej, według mego maluczkiego pojęcia, powrócić do naszej wioski właśnie teraz w porę żniwa; bo niedobre nasze żniwa na cudzych polach, wpadamy ciągle z deszczu pod rynnę, coraz to gorzej, miastomiasto	Och, drogi panie, robi pan aluzje do nomenklatury, z którą nie mam nic do czynienia. Jest może arystokracja u mieszkańców Tahiti, ale przyznaję, że jej nie znam. Nazwisko, które pan wymówił, rozległo się jednak, szczególna rzecz, przed kilku dniami w moich uszach. Zapytano mnie, czybym się zgodził, aby mi przedstawiono młodego księcia de Guastalla. Pytanie zdziwiło mnie; książę de Guastalla nie potrzebuje mi się przedstawiać z tej prostej racji, że jest moim kuzynem i że mnie zna od wieków. Jest to syn księżnej Parmy i jako bardzo dobrze wychowany młody krewny nigdy nie zaniedbuje przedłożyć mi swoich służb w dzień Nowego Roku. Ale po zasięgnięciu informacji okazało się, że nie chodzi o mego krewniaka, ale o syna osoby, którą pan właśnie wspomniał. Ponieważ nie istnieje księżna tego nazwiska, przypuszczałem, że chodzi o jakąś nędzarkę sypiającą pod mostem Iéna, która przybrała malowniczo tytuł „księżnej Iéna”, tak jak się mówi Pantera z Batignolles albo Król Stali. Ale nie, chodziło o bogatą osobę, której bardzo piękne meble podziwiałem na wystawie; meble mające nad nazwiskiem posiadacza tę wyższość, że nie są fałszywe. Co do rzekomego księcia de Guastalla, mógłby to być makler giełdowy mojego sekretarza: pieniądz daje tyle rzeczy! Ale nie, to Cesarz, zdaje się, zabawił się w to, aby dać tym ludziom tytuł zgoła niewakujący. Może to był dowód wszechpotęgi albo ignorancji, albo złośliwości; bądź co bądź, uważam, że to był bardzo niemiły figiel spłatany mimowolnym uzurpatorom. Ale ostatecznie nie mogę panu wyjaśnić tego wszystkiego, moja kompetencja kończy się na Faubourg Saint-Germain, gdzie pośród wszystkich Courvoisierów i Gallardonów znajdzie pan, jeżeli pan zdoła się tam dostać, stare jędze jakby wyrwane z Balzaca, które pana zabawią. Oczywiście, to nie ma nic wspólnego z czarem księżnej Marii de Guermantes, ale beze mnie i bez mojego sezamu jej salon jest niedostępny.	Bo jako ten grób otwarty widzi się cała wieś, że jeno kamieniem przywalić i krzyże postawić... że nawet pacierza nie będzie miał kto zmówić ni na mszę dać...	Zabił on mnie tą swoją dobrocią, zamordował tak, że już żyć na świecie nie mogę... z samego strachu żyć nie mogę...	Zbawiciel mówi jednak, że nie wejdzie do królestwa niebieskiego, kto nie będzie jako owe dzieciątka.	Byłoby naprawdę wskazane, żebyście państwo załatwiali sprawy między sobą u siebie w domu, a nie mieszali w nie osób trzecich. Tak muszę panu po prostu powiedzieć. Naprzód żona pańska przybiegła do mnie, rozpacza, prosi, błaga o ratunek, ja się męczę, szukam, chodzę, a kiedy nareszcie zrobiłam, czego chciała, pan mi przychodzi robić awanturę! Przyznam się panu, że to jest nadzwyczajne.	Czy sądzisz, że nie będę pracowała nad tym, aby ci zwrócić przyszłość, której cię pozbawiłam? Bądź spokojny twoja Eleonora nie umiera, a jeśli Bóg użyczy jej życia, jeśli zmienisz postępowanie, jeśli się wyrzekniesz loretek i aktorek, znajdziemy dla ciebie coś lepszego niż Felicję Cardot.	A gdyby puścić wieść, że to Watyniusz kazał podpalić miasto, i poświęcić go gniewowi ludu?	Naturalnie! Szmul jutro wróci, wszystko wam opowie... Kupię ci papieru, atramentu i piór i przyszlę, ażebyś i ty do mnie pisała. Szkoda, że tu tak poczta daleko... Przyszlę wam jeszcze książeczek, elementarz dla Józia... Ty, Anielciu, ażebyś miała rozrywkę, ucz go abecadła...	Niezbyt zajmujący widok, co?... Filisterstwo najautentyczniejsze; korzenniki i szewcy!... Pani może myśli że oni przyszli słuchać, myśleć lub podziwiać sztukę?... O nie!... przyszli pokazać się, pochwalić strojami, zjeść kolacyę i zabić jakoś czas...	Oho! kiedy bo waszeć nie rozumiesz się na słowach; cóż to niecnota? albo to co złego? przecież to pochwała! Nie słyszałeś to waszmość na igrzyskach z bykami, kiedy rycerz tęgo się spisze, jak lud, bijąc oklaski: „a niecnota, łebski, jaki chwat!” widzisz więc waszeć, że to nie obraża, tylko się tak mówi, chcąc kogo pochwalić, a przecież twoje dzieci muszą na pochwałę zasługiwać.	Oj! coś mi się zdaje, że pani się myli! Ja w nim widzę wielką zmianę od pewnego czasu. Bardzo to podobne do owej słabości, której brak zarzuca mu pani. Ja mam oczy przyszłego doktora i prorokuję, że z tej skazy urośnie mu śmiertelna choroba i ciężka wada serca!	Otóż tak, proszę pana. Przypadek zrządził, że w jednej z moich wędrówek spotkałem pewnego Hiszpana, który dużo zwiedził świata, a między innemi i drugą półkulę.	Bez wątpienia, jesteś niewierny i za to będziesz potępion. Tak mówi moja wiara... przynajmniej tak mi się zdaje. Ale ty jesteś zarazem dla mnie Przyjacielem całego świata, a ja kocham cię. Tak mówi mi serce. Z wierzeniami to tak jak z końmi. Człek mądry wie, że konie są dobre... że z każdego można wyciągnąć zysk; a co się mnie tyczy, to choć jestem prawowiernym sunitąsunici	Ja pani teraz nie robię już wielkiej nadziei co do Niepołomskiego Zupełnie nie wiem, co to jest za człowiek. Nie wiem.	Pisanie dam i wy z nim pojedziecie Nie damy dziecku zginąć, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż. Mistrz boi się wojny z królem polskim i chodzi mu o to, by sobie i SemkaSemko i nakaże ją oddać.	Nie, wiem tylko, że w jakiś czas po aresztowaniu Edmunda poślubił pannę de Saint-Méran i opuścił Marsylię. Szczęście musiało się także do niego uśmiechnąć, jest zapewne bogaty jak Danglars, a ważny jak Fernand. Tylko u mnie, jak ksiądz widzi, bieda aż piszczy. Bóg o mnie zapomniał.	Eine Rasse, eine Zukunft, eine Ordnung. Jedna Rasa, jedna Przyszłość, jeden Ład. Nadejście czego Höfle zapowiada. Gmach tysiącletniego Państwa jaśnieje oto przed oczami zdumionej i oczarowanej ludzkości. Ale budowa wymaga pracy, ofiar i samozatraty jednostek. Dla patrzących w przyszłość i widzących daleko, roztacza się widok pełen dumnych marzeń, zasnuty dymem i rozjaśniony ogniem. Człowiek przejdzie przez ogień oczyszczony, plemię ocalone, gatunek zbawiony. Historia tego nie zapomni i już dzisiaj krwią pisane są jej najchlubniejsze karty. Historia tego nie zapomni i ludzkość, po wiek wieków. In alle Ewigkeitin alle Ewigkeit (niem.)	Idź widzę, co mi masz do powiedzenia; ale nie mam siły słuchać.	Nie to ona po prostu złości się na mnie.	Jakaś reklamacja? Och, tak; byliśmy ciężcy dla panny Mariety. Co pan chce? Ja sam nie wiem czemu. Ale jeżeli panu chodzi o satysfakcję, jestem gotów	Nie mogę, nie mogę.	Nie pójdę!	Nie sądzę.	Nie tak gwałtownie, Luciu wolniej... wolniej... Ach, to ty, Madziu? Prawda, jaki okropny dzień?... Mama zdrowa? tatko zdrów?	Mnie przede wszystkim wcale nie obchodzi zdanie mieszkańca tylko moje zdanie, to znaczy racja wojskowa. Jestem generałem Cesarza, nie mam prawa zmarnować wojska, które mi powierzył, a tu mogę je tylko zmarnować.	To pozór: dba o jej opinię, by mu jej nie odebrano.	Przepraszam pana prezesa, ale już nie wiem nic więcej	Podchwyciłeś, co do ciebie nie należało?	Jeszcze nie teraz to będzie później.	Czemużeś nie oddał dziecka? Boję się, byś się z nim jeszcze nie przewrócił!	I... poniecha! Zmusi go do tego ktoś drugi, zmusi...	A któżby mi miał nosić i na co, kiedy sama zdużam?	Tak, kocham cię Kocham cię, tak jak się kocha ojca, brata i męża. Kocham cię, tak jak kocha się życie i Boga, bo jesteś dla mnie najpiękniejszym, największym i najwspanialszym spośród ludzi.	Rzucałem ja taką na demonstracji marcowej zeszłego roku dwa razy z całej siły, to tylko coś śmierdzącego ze siebie wypuściła i nic!...	Amerykański miód na kaszel i zaziębienia!	Handel, Interes, Żyd wybudujecie na swoich gruntach chałupę i wynajmiecie ją mojemu szwagrowi.	Ja polecam ostryżki człowiek wygodnie żyjący na cudzy koszt..	Polujecie na prawne wykręty po księgach i dekretaljach	Pozostaje jeszcze nazwać cypel na południowo-wschodnim krańcu wyspy	Jaśnie Pietrze dziedzicu, kiej mi tak kazali.	Tak... ale i ten pokój... Zgłaszają się kandydatki...	„To się naucz, a jak będziesz już umiał, przyjdź do mnie; pogadamy wtedy o teatrze!”	Ja się pytam o miejsce zboru, które jeszcze i w tym roku współwyznawcom pańskim, arjanom z Rutowa i Andreaswaldu tu przybyłym do narad i ich świętokradzkich nabożeństw służyły? rzekł Żółtuchowski.	No, daje mu pan dymisję?	Dostaniesz je w przyszłym tygodniu Przyjdź we wtorek. Do zobaczenia!	Mówiłaś tak żywo.	Tak, proszę pana.	Jak pan powiedział? Kapitan Moroszkin? Zaraz napiszę do dywizyjnego generała. Kapitan Moroszkin podkopuje podstawy, klasycyzm jest podstawą uczuć obywatelskich, on każe nam uszlachetniać siebie.	Jeśli tak ma być koniecznie zajmij, proszę, moje łóżko, a ja tu pozostanę.	Tak prędko? Dopiero się spotkaliśmy, a już myślisz o odejściu!	Ale byłoby jeszcze dziwniejsze, jak mi się zdaje gdyby ten mały pekari urodził się z ziarnkiem śrutu w ciele.	O waścinych instrukcjach pomówimy później. Mój panie Sakowicz! Gonimy za wami blisko trzydzieści mil jako ogary za zającem... Czyś waść słyszał kiedy, by zając poddanie się ogarom proponował?	A jeżeli mnie to obchodzi bardzo, bardzo...	Borsuku! Wpuść nas, proszę! To ja, Szczur, i mój przyjaciel Kret. Zgubiliśmy drogę w śniegu!	Dajże mi ich dowody.	I czemuż to?	I to stoi bez użytku?	Mimo to jesteś poetą, Gösto! Przeżyłeś więcej poematów, niźli ich napisali nasi poeci.	Otóż to właśnie, otóż właśnie!	Sołoducha!! a to ty! biesże cię po nocy lasem wodzi?	Spełnić każde życzenie hrabiostwa cały nasz dom uważa sobie za najświętszy obowiązek...	„Przychodź, przychodź!... Zamieciesz mi, przyniesiesz wody. A umiesz ty po chińsku?...”	I byłbyś się pan pomylił, jak sam widzisz.	Kim jest ten „zestawiciel”?	Mam nadzieję, masz moje wsparcie, przyjacielu. Wpierw wolałbym się jednak dowiedzieć, jak dobrze znasz tego Van Goulda?	A co, jakem zgadł!	A ty, moje biedne dziecko?	Dobrze. Przesłucham je i przyślę razem z papierami.	Ech, jużem się nasłuchał tych kabalistycznychkabalistyczny rzekł Borowicz, machając ręką.	Grasz pan dalej? zapytał bankier.	Ja się też w tych zasadach gubię. I w samej grze.	Może i bardzo ciężki...	Więc jesteś wróżką. A ja często złośliwe figle płatałem, więc jestem czarodziejem.	Zapewne zajęty jest hipnotyzowaniem swoich węży.	A masz ty tę książkę, Eliezer?	A więc może niemiecki język...	A... więc w niedzielę.	Bierz zatem. O czymże myślisz?	Cioteczko!	Dalej, Bixiou!	Generał strzelił sobie w łeb.	Ja myślę ze sto złotych.	Ja przecież musiałem!	Już nas o jednego mniej	Kazałeś szukać Malahudy, panie...	Kur nenorėsi!	Najzupełniej!	Oj! Dievaičiai, kad ne ta drūtvietė, ir mūsų Pone, ką nori gint ir privalo, o mus čia laiko, tai žmogus keliautų į šilus...	Taką ilość czekolady mogą przygotować nasze fabryki dopiero w dziewięć dni.	Teatr. Dlaczego przestałaś grać?	Więc najpierw zapalę lampę.	Wróciłam, cudem boskim wróciłam!	Wszak spotkała już pani pana Niepołomskiego?	Wysoko leżą?	Za naszą pomocą	Zazdrość	Zośka!
Oto gdyśmy mu przysięgli, powiadam chłopcu tak: „Ale któż nam zaręczy, czy ty sam nie należysz do zbójców, którzy uciekają z białymi dziećmi, i zali to nie oni zostawili cię tu, byś wstrzymał pogoń.” I kazałem mu także przysiąc, a on się na to zgodził i tym bardziej nam uwierzył. Zaczęliśmy go wypytywać, czy przyszły jakie rozkazy po miedzianym drucie od szejków i czy na pustyni pościg jest urządzony. Powiedział, że tak, że obiecano im wielkie nagrody i że wszystkie khory są strzeżone na dwa dni drogi od rzeki, a po rzece przepływają ciągle wielkie babury (parowce) z Anglikami, z wojskiem...	Cóż robić! liczę dopiero lat dwadzieścia dwa i muszę znosić przykrości właściwe memu wiekowi. Przy tym spowiadam się przed paniami, a przyjemnie uklęknąć przy tak pięknym konfesjonale; zgrzeszywszy przy jednym pośpieszamy do drugiego, by tam wyznać swą winę.	Tak sądzisz, mój synu? Czyżbyś się zatem pomylił mówiąc, że znasz mnie bardzo dawno?	Tak, ale jak się to uda przejechać tę granicę?	Zdawało się, że ona mnie tak kocha!	I czystego sumienia, i czystego sumienia! Mędrzec pański powiada: „Ten się drapie, kogo swędzi” , a mnie nic nie swędzi, przetom wesół! Polak, StrójJak się masz Ketling! O! do stu bisurmanów! Co to ja widzę? Wszakżem to ciebie po polsku widział, w rysim kołpaczku i przy szabli, a teraześ się znowu na jakowegoś Angielczyka przemienił i na cienkich nogach niby żuraw chodzisz?	Nie wiem, czy panna Magdalena, którą wszyscy tak kochamy...	Ojciec Goriot był o wpół do dziewiątej na ulicy Dauphine u złotnika, który kupuje stare srebra i galony. Sprzedał mu jakiś sprzęt stołowy ze srebra wyzłacanego, ale tak nielitościwie zmiażdżony, że trudno uwierzyć, aby tego mógł dokonać człowiek nie fachowy.	Jak można tak zapominać o przyjaciołach, a fe, panie Józefie.	Nie ma on nic wspólnego z opowiadaniem a akcja nie powinna się odbywać w bogatych sferach miejskich. Co ty o tych ludziach wiesz? Dlaczego nie umieściłaś jej tutaj, w Avonlea, oczywiście zmieniając nazwę, gdyż inaczej pani Małgorzata Linde pomyślałaby oczywiście, że to ona jest bohaterką!	Przepraszam cię, Edwardzie chciałam być odważna, lecz tak mi smutno...	Przepraszam cię, ale tak jestem ciekawy!	Tak, ojcze.	A co, czym nie mówił, panie, że te awantury nie mogą być prawdziwe? Oho, ledwo połowa prawdy.	Bo co się stało?	Cóż się to stało?	Dobrze Masz oto przed sobą jego syna. Podobniuteńki byłby do ojca, gdyby nie to, że i matkę przypomina bardzo.	Nie pozostaje ci nic jak zostać żołnierzem Ten cymbał Clapart nie pociągnie ani kwartału, matka zostanie bez grosza, czyż nie muszę dla niej zachować tych trochę pieniędzy, którymi mogę rozrządzać? Nie mogłem ci tego powiedzieć przy matce. Jako żołnierz, będziesz miał co jeść i zastanowisz się nad życiem, takim jakie ono jest dla chłopca bez majątku.	Prowadzę rejestr ludzi, których okradam, i jeśli kiedy będę miał coś, zwrócę im. Oceniam, że trybun taki jak ja spełnia pracę, która z racji swego niebezpieczeństwa warta jest z pewnością sto franków na miesiąc; toteż nie biorę nigdy więcej niż tysiąc dwieście franków rocznie. To jest, mylę się: kradnę jeszcze jakąś sumkę ponadto, pokrywam bowiem tym sposobem koszt druku moich dzieł.	Nie mogę odpowiedzieć z całkowitą pewnością Mam albo 183, albo 182 lata. Ale wiem, że kiedy przyleciałam tutaj z Afryki, król Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębukról Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębu	Pamiętaj, że do stanu księżego zostałem zmuszony przez rodzinę i nie żałuję tego. Cześć za to mojej nieboszczce matce A teraz dosyć! Mówisz, że jesteś samotna, ja nie będę dla przekonania ciebie o słuszności moich metod odsamotnienia używał słów niegodnych twego rozumu, łagodnych powiedzeń o miłości i poświęceniu...	Przypuśćmy, że uczyłabyś się gotować proste potrawy. To pożyteczna umiejętność, bez której trudno obejść się kobiecie	Boże drogi Boże drogi, ile to przy pańskich wpływach, kochany panie Nikodemie, można dobrego ludziom zrobić!	Co słyszę! włócznia z grotem zaopatrzonym w hak, aby po wbiciu trudniej ją było wyciągnąć. albo toporem do boju.	Cóż znowu. Lubię cię, wuju, a nawet muszę przyznać, że mi się podobasz...	Komuż to?... I za co?...	Otóż zauważyłem w ostatnich czasach, że kręci mi się tu w porcie i okolicach naszego pobrzeża parę podejrzanych indywiduów; jakieś przybłędy nieznanej proweniencji, uważacie?	To dopiero niższe górce, chelo. Zimno zacznie się dopiero wtedy, gdy wejdziemy w prawdziwe góry.	Za co będą ich karali, panie? To ludzie dobrzy i cisi.	Bezwątpienia; powiesz mu także, że ogłoszę doniesienia Bois-Roberta i margrabiego de Beautru o spotkaniu się księcia z królową u pani konetablowej owego pamiętnego wieczoru, gdy ta pani wydawała bal maskowy. Powiesz mu, że wcale nie wątpię, iż był tam przebrany za Wielkiego Mogoła; kostjum ten miał przywdziać kawaler Gwizjusz, a książę odkupił go od niego za trzy tysiące pistolów.	Jak się panu podoba Przekona się pan, że spełniam swoją powinność.	Mości panowie, słyszycie, co mówią: impetu nie mogli wytrzymać!... A co?... Impet to grunt!...	Wiem, wiem. Masz słuszność. Ją przede wszystkim powinieneś spłacić. Dalej musisz zebrać posiedzenie, które cię upoważni do sprzedaży części majątku kooperatywy, żeby spłacić mister Tafta, mister Sibleya, panią Pennell i Parkins.	A cóż to takiego?	A na cóż te narzędzia?... Uczycie się fizyki?...	Ach, panie, cóż to za pyszna historia! Cóż za cudowne odkrycie!	Ale! Jako Tatarzyna! Wcale tego nie mówiłam. Waćpan tam sobie będzie na Tatarach używał, a nam tu będzie tęskno!	Bez wątpienia. No, ale nie idzie za tym, żebyśmy nie mieli deliberować nad kwestią obsadzenia asystentury u tego kochanego „Węglicha”.	Był bardzo długi i bardzo ładny, można nim było przechodzić na wyspę i mniej się używało łodzi niż teraz.	Chyćcie się mego kija... podciągnę was na wał... Nie bójcie się, nie puszczę... mocno trzymam.	Dlaczego nie poszedłeś wysrać się razem z innymi?	Dlaczego? Pani Sarnicka twierdzi, że mógłby ją zawojować w przeciągu kilku tygodni.	D‘Artagnan mówił, że przy szturmie tej nocy poległo kilku Francuzów i tyluż roszelczyków.	Ja Mazurów? Uchowaj Boże! Możem się już z jakie trzysta razy na rękę probował przez moje życie, a jeszcze ani razu z Mazurem.	Jakże? nikt się nie opierał?... Nikt nie protestował? Nikt zdrady na oczy tym szelmom nie wyrzucił?... Wszyscyż się na zdradę ojczyzny i pana zgodzili?...	Nie bój się, będziesz się bił więcej, niż będziesz miał ochotę! Zgubieni jesteśmy... Aubry, mój chłopcze	Nie moja wina, że cię słyszałem Małgosiu. Tobie dziękuję, żeś mnie broniła, a ciotce March, że mnie przekonała, iż cię trochę obchodzę.	Niemałe to jest ukontentowanie dla żołnierza, gdy darmo gardła nie daje.	Pani nazywa się Kańska?... Nie wiedziałem o tym.	Panie hrabio, proszę posłuchać: sprawa jest poważna, nie da się uniknąć tego pojedynku.	Pij! namawiaj! kiedy ci się zachciało krowy!	Pojedziesz na rok cały i nie będziemy się widzieli.	Powiedz mi czy ten szlachcic nie miał czasem blizny nieznacznej na policzku?	Pozycja społeczna zakupy.. A pan Carrisford odnalazł ją dziś po południu i zabrał ją do swego domu... i ona już nigdy tu nie wróci... i będzie jeszcze większą księżniczką, niż była dotychczas, sto pięćdziesiąt tysięcy razy większą! A ja jutro po południu pójdę do niej w odwiedziny.	Przyszliśmy na zakupno odzieży i bielizny kościelnej Na razie jednak nie widzę tu tego, czego nam potrzeba. Widocznie nie urządziłeś się pan jeszcze zupełnie, panie Kuternóżka?	Sądzę że nie w téj chwili Niespodzianką być musiała wiadomość o mnie, którą zawiózł wam Ferdynand.	U ciebie syn, a u mnie córka... Czemu nie ma być woli bozkiéj... będzie... tylko swatów przysyłaj...	Żeby był równy rachunek, akurat tuzin. Łatwiej to zliczyć, no i na tuziny wszystko jest tańsze	A ja?	A my?	Biegaj ty wprzód.	Broń palną mamy od Zwycięzcy	Czemu?	Człowiek; dla tego, jak ty umrzeć muszę	Dla mnie najstraszliwszą zagadką będzie zawsze geneza zła we wszechświecie.	Dlaczegóż musisz?	Dziękuję	Dziękuję, panno Lusiu, nie, chociaż kawę pokochałem na całe życie od dnia wczorajszego.	Herem! herem! herem!	I wyleczyłeś ją?	I z pół roku nie przypuści do siebie.	Jak ci na imię?	Jest dużo do roboty bo ja ogród i kwiatki bardzo lubię.	Już zgoda będzie między nami, nieprawda?	Kiedyż pan wraca?...	Kto?	Litwinek?	Mamy najrozmaitsze drogi i sposoby, których kolejno próbujemy. Drogą Noela jest poezja. Wielcy poeci są podobno dobrze płatni.	Nareszcie! Uwierzył pan w jego uczciwość?	Nie dla naszej	Nie, bracie! Chcę być szlachetniejszy, miłość Lawinii jest dla mnie dostateczną rękojmią szczęścia, nie opuszczę mego towarzysza.	Nieduży, ale zawdy jakby ze dwa piece. I tego szkoda.	Od jak dawna tu jesteś?	Palauki eisiu į trobą, sušalau kaip šuo. O tu tuo tarpu nukinkyk bėruką, paspėsi dar pamatyti!	Pięć franków! Żartujecie zdrowo, mateczko, oficerski koń! Nie minie kwadrans, jak go sprzedam za pięć napoleonów.	Powierzono go mojemu kierunkowi!	Proszę Pity wziąć szal!	Sasi uszli!	Słyszałem już...	W Wodoktach...	Wczoraj mieliśmy tu pewnego gościa Topsawyer miał na nazwisko, może panicz go zna?	Więc ona pochodzi z warstwy zamożnej?	Wraca pan?... Czy jakie nieszczęście?...	Wszyscy my jako jeden mąż! Bóg zgodę pochwala, i obaczycie, iż fruktafrukta (łac. fructa)	Z całego serca	Za dużo go ma i strasznie przy tym głupia, mam jej już dosyć.	Zawsze byłem punktualny.	Zbyt nisko dziś cenią cnotę i mądrość, by nawet filozof nie był zmuszony szukać innych do życia sposobów.	Łódź traci ze dwa miliony!	Żadna... ach, ach, ach, żadna dotąd nie wyszła...
Bo nie chcę. Nie chcę się czuć przez całe miesiące zwierzęciem, a po urodzeniu dziecka, o którym nie wiem nawet, jakie by było, być mamką, piastunką, służącą... Nie chcę! Dość tego miałam raz.	Nic nie pomyśli, bo mu przecie ani słówkiem nie piśniesz o naszej bliższej znajomości. A futro znowu nie kosztuje tyle, byś nie mogła wziąć na raty. Kuśnierz nazywa się Tieferman, nie zapomnij. Masz to załatwić zaraz jutro po biurze. Adres dokładny znajdziesz w katalogu telefonicznym. I bez żadnych wykrętów! Koniecznie jutro, bo inaczej to już ja się z tobą potrafię porachować, niegrzeczna dziewczynko!	Daję słowo, gdybym was spotkał obie na balu Opery i gdybyś nie była moją żoną, namyślałbym się nad wyborem...	Strój odrzekł, nie odwracając od niej oczu, chociaż uśmiechnął się trochę na jej macierzyński ton.	Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciekprzeciek (gw.) noga.. Mogłaś se iść! Nie bój się, za nogi cię nie ułapię i prosiła nie będę, byś ostała!...	Nie bardzo i uprzedzam cię, że musisz się z nim bezwarunkowo naprzód porozumieć. Bez tego nie ma nawet o czym myśleć.	A! okno się nie podnosi! a gościńców ja nie biorę.	Już o to się nie martw, wiem, co robić. Ty zajmij się Hiszpanami, a resztę zostaw mnie. Jeśli w ciągu trzech godzin Gibraltar nie będzie nasz, to nie zasługuję już więcej na miano Franciszka l’Olonnais. Pożegnajmy się, kamracie, bo nie wiem, czy jeszcze zobaczymy się żywi.	Twoja ciotka jest kretynką. W głowie jej się nie może pomieścić fakt, że w Warszawie może istnieć dwóch pośredników od handlu placami.	Ależ... powiadam panu sędziemu iż nie ma najmniejszej wątpliwości. Pan d’Artagnan jest moim lokatorem, a że nie płaci mi komornego, tembardziej muszę go przecie znać. Pan d’Artagnan to młodzieniec najwyżej dwudziestoletni, a ten pan ma co najmniej trzydzieści lat. Pan d’Artagnan służy w pułku pana Desessarts, a ten pan jest z kompanji muszkieterów pana de Tréville. Przypatrz się, panie sędzio, mundurowi.	Czemu nie jedziesz?	Daniny nigdy nie płacili! przerwał Wszebór.	Nie powiesz?	Nie pójdę.	Oj, nie jeszcze.	Byś pan nie wspominał nikomu o moim zakładzie dokonania zbrodni. Nie mogę, naturalnie, zabronić panu, byś mnie śledził i pokonał, o ile zdołasz pan tego dokazać.	Myśleliśmy, że jaśnie państwo jeszcze nie wiedzą, i pan marszałek nie jest pewny, jakie wieźć kwiaty: cięte czy w wazonach?	Ach, drogi hrabio Ach, drogi hrabio, jaki szczęściarz z ciebie, że nie masz nic do roboty! Doprawdy, nie znasz własnego szczęścia!	Prawda, prawda Wyszła za jednego tu kolejarza. I pół roku z nim nie pożyła. Nie ma szczęścia do mężów.	Czy... czy nie będziesz się gniewała, gdy ci to powiem?	No, słyszę. Także nie miałbym nic pilniejszego!... Przecie to nie jest rzecz przyjemna.	Nie Powiada, że widziała to często, ale wyjaśnić tego nikt nie potrafi.	I tak, i nie. Bronię się usilnie od nazwy posła, bo wiem, że oni biorą każde poselstwo za dowód lennictwa i za obietnicę haraczu. Zresztą szczerze mówiąc, byłem wysłany nie do chana Mangu, lecz do Batego.	Niech będzie, tylko sze-sze-sześćdziesiąt tysięcy. Zatem dwa tysiące topól czterdziestoletnich nie dałyby mi ani pięćdziesięciu tysięcy. Jest strata. Doszedłem tego Janie zasypiesz dziury, wyjąwszy od strony Loary, gdzie zasadzisz topole, które kupiłem. Kiedy je wpuszczę w rzekę, będą się żywiły na koszt rządu	Ale cóż pani śnisz zkąd to wszystko, mógłżebym ja panią zdradzić? Nie, pani, nierozerwane węzły łączą nas, twój charakter pełen słodyczy, twa dobroć dla mnie, są rękojmią że ci nigdy żadna Cosel szkodzić nie może.	Ej, ojcze dobrodzieju! Toż ja u was u spowiedzi byłem i do wszystkich moich praktyk szczerze się przyznałem. Były między nimi nie gorsze od tej, którą zamierzam; jakże to możecie wątpić, czy się podejmę? Zalizali (daw.)	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	Co mi powiadasz, żono? Oskarżasz mnie, że opowiedziałem to, co zaszło między nami, i powiadasz, że rzecz się rozeszła? Nie uniewinniam się z tego zarzutu, nie możesz po mnie czegoś podobnego przypuszczać; musiałaś chyba wziąć do siebie to, co mówiono o kim innym.	Och, niechże pani tego tak nie traktuje Proszę mi wierzyć, madame, że dla dobra takiej klientki jak pani, zostałbym nie tylko w Warszawie, ale nawet na Biegunie Północnym poty, póki tego by chciała.	Jesteś pan ostrożny. To się chwali! a ja zostałem ukarany za natręctwo i nie ponowię już propozycji, uczynionej ze szczerego serca i w najlepszej chęci.	Ładny żołnierz, nie ma co mówić!	Ciekawam bardzo, kto ma większe ode mnie prawo do króla? Mości Kanclerzu Koronny! Wielebna Eminencjo! Oto widzicie przed sobą ufne, kochające, niewinne niewieście serce, które zwiedzione podstępnymi obietnicami, na wieki oddało się królowi. Czyż wasze wielmożności mogłyby dopuścić, by serce owo zostało zdradzone i porzucone? Oto jest dowód, że król Lulejka zobowiązał się poślubić oddaną mu Kunegundę-Gryzeldę dwojga imiona Gburię-Furię, dowód podpisany przez króla własnoręcznie! Zobaczymy, czy sprawiedliwość istnieje jeszcze w Paflagonii i czy Jego Królewska Mość ma kroplę uczciwości w żyłach! Bierzcie i czytajcie, dostojni panowie, i orzeknijcie, czy nie mam prawa wołać, że król należy do mnie i tylko do mnie, do Gburii-Furii!	W imię Ojca!... Jak to szczęśliwy?... Przed godziną, kiedym kazała zamknąć balkon i zapuścić rolety, powiedziałeś, że nie ma nieszczęśliwszej istoty od ciebie, a teraz.... Czy odebrałeś jaki list?... Może sztafetę?...	Ej, Dyziu, nie płaczże już, dla ciebie kupiłem.	Jezus Maria! Ja sam za nim nie pójdę!	Może zaczniemy teraz mówić o kobietach, czy to nie właściwy temat dla panów?	Kobieta jest tak osobliwym stworzeniem, jaśnie panie! Ja i Ben Joel zadaliśmy sobie również to pytanie, ale nie było już czasu, aby je sprawdzić.	Kuchty u bogatszych państw, one rozparzone są i tylkoby do kina chodzili, albo z frajeramy na ksiuty. Robota jeim nie w głowie. Szczególniej zwłaszcza tym, co to na powyższych piątrach mięszkają. Dla takiego tłomoka wielkie nieszczęście jest z kubłem ze śmieciamy na podwyrko pyrgać i bez fasonu zapaćkaną kiecką przed inszemy koleżankami pokazywać się. To taka cholera śmiecie albo w nocy wynosi, albo w kubełku ubija na cement przez trzy dni, że śmierdzi w całkiej kuchni, jak zaraza. Przez co i od państwa wygawory dostaje i w razie kawaler przyjdzie, nosem kręci i gotów wyobrażenie mieć, że owa dana panienka osobiście śmierdzi. I to ci powiem, Trzewik, że właśnie z takiego śmierdzenia moja kombinacja wyszła. Tylko trzeba takie mięszkania wybierać, gdzie państwa jest kupa, które wypić lubieją. Bo śpryt jest w butelkach. Im więcej chlają ciściochy, czyli też wina, albo piwa, tym więcej butelek próżnych zostaje.	Widzi pani Popełnia pani jeden błąd. W swoich rachubach pomija pani zupełnie moją osobę. Zupełnie pani nie bierze pod uwagę, że istnieję również i ja. Że ja też myślę, że też czuję. Chce mnie pani potraktować jako jakąś pozycję abstrakcyjną. A przecież ja jestem żywym człowiekiem. Bardzo starym, ale przecie żywym. Czemu pani nie chce wziąć pod uwagę, że i ja tu mogę mieć jakiś głos?	Ani się dziwcie temu com miał smutny i znużony robić między wesołymi?	Głowa ci się zawraca!	Jakże pani... się czuje?	Odezwij się.	Trzeba się iść dowiedzieć na miejscu.	Zakres moich działań stawał się coraz obszerniejszy i coraz bardziej korzystny. Assunta była gospodarna i nasza fortunka zaokrąglała się.	A czy sądzisz pan, że mógłbym posiadać klucz drugi i dostawać się tu bez wiedzy pańskiej?	Niech pan wstąpi na herbatę, bo ciocia będzie się gniewać, że puściłam pana	Przestraszyłem się, bo tato się przestraszył. Czułem, jak mu drżały ramiona.	Co do mnie zgodziłabym się chętnie na to bo jak się zaczytasz, to zapomnisz przynajmniej na chwilę gderać po swojemu.	Przyrzeknij zatem, tylko do chwili, aż się zobaczymy. Jeżeli potem będziesz jeszcze pragnęła śmierci, zostawię ci swobodę, a nawet sam przyniosę broń, jakiej pragniesz.	Aha a ja myślałem, że coś się wali. Czy to tatuś coś mówił?	Tém gorzéj dla ciebie. Przyjdzie kréska na Matyska. Rozkochasz się kiedy okropnie.	Ryba też zdrowsza Lecz Priscus, którego pieczy powierzono tu wszystko radby może się dowiedzieć czém mnie przywitano? On przynajmniéj znać to powinien.	Więc, jeśli się poświęcę, zaprzepaszczę, wyrzeknę siebie i zgniję w tej codziennej nędzy, to będzie: litość, sumienie i obowiązek?	Tak jest. Z panem Turskim. A gdyby on się tutaj zasiedział, to nawet sam.	O jakiej drodze mówisz, człowieku? Mieszkam o milę stąd, w Wólce... Jak tylko panienka przyjdzie do sił, odeszlę ci żonę, ale teraz musi być ktoś znajomy przy chorym dziecku.	Co byście waszmościowie powiedzieli na to, gdybyśmy zamiast pod Bychów, do wojewody witebskiego spieszyć, poszli na Podlasie do owych chorągwi, które konfederację uczyniły?	Gdyby był konającym to mi go tu przyprowadź niech obowiązek spełnia, potém skona kiedy chce.	To znaczy, że trzeba wprowadzić w wykonanie projekt, który obmyśliłem.	Wszystko przemawia do serca Nieskończoną przyjemnością dla kochających ludzi jest odnajdywać w szczegółach krajobrazu, w przejrzystości powietrza, w zapachu ziemi poezję, którą mają w duszy. Natura mówi za nich.	Sądzisz pan, że machina powędrowała w przyszłość?	A jeśli mnie spyta, gdzie cię spotkałem, jakem cię porzucił? co mu mam powiedzieć, napisać?	Coś podobnego! Opowiedzże mi to wszystko, panie Bertuccio, bo to rzeczywiście zaczyna mnie interesować.	A teraz weź pierwsze litery każdego z tych wyrazów i złóż je tak, aby stworzyły jeden wyraz.	O, jak to dobrze!	Przyjdę, proszę pana, przyjdę Ale, panie...	Spryciarz z ciebie, kamracie Za mną, marynarze!	Ah! doktorze to jesteś pan chyba materyjalistą?	Ba! więcéj jak tysiąc razy.	Bardzo mało...	Gdyby pan zechciał zdjąć jeden but na próbę, wyświadczyłby mi pan niezmierną grzeczność	Ha, no to idź pan.	Kiedy pan jedziesz za granicę?	Kto on?	Niewiele Wszystkiego, co pani wie o Natanie.	Pożywne, ale nader kosztowne.	Starsza córka skwaśniała im na ocet siedmiu złodziei, więc teraz z młodszą umyślili spróbować z innej beczki.	Szkoda! Czekaliśmy tak długo! Czy jednak spytałeś ją o imię, może ci zbrakło czasu?	To cudownie! A kiedy to będzie?	To są moje dawne marzenia, dotychczas, niestety, niespełnione.	W porządku Weź i wyjdź za mąż. Siła wyższa.	A proszę na lekcje.	Burt? Ponia ir motin! Burt? argi tai žmogus kada gali burt? Ne Pultė, ne Vėjona, ne Raugė nebūrė, tiktai dievaičiai per jas. Taip ir ragas balso neišduos, pakolei į jį niekas nepučia. Kartais įžengia dievaitis į vargutį ir per jo lūpas kalba, bet kas gali tą loską apturėt, o ne kožnas moka išprašyt!	Choćby usuwając kobietę od stosunków z intrygantami...	Dziesięć.	I my tam idziemy.	Kiedy wymagasz koniecznie...	Klasyczny przykład rozdwojenia osobowości	Marychno?...	Maszynę parową?	Na tamtą.	Nieprawda.	Och, te niemądre kobiety!	Powinnabyś być bardziej zrównoważona, Filipo.	Sierota po żołnierzu.	Ty?... Któraż kobieta zasłużyła u bogów na podobne szczęście?	Wciąż w Rzymie?	Wieś mego ojca w kilka miesięcy po ślubie moim sprzedano z licytacji.	Więc jakim sposobem trafiacie tu?	Wszystkie kobity: trup!
Ale też poco grał; idjotyczne, to człowiek najmniej stworzony do tego! Sprytniejsi dają się oskubać, a on był przeznaczony na to aby go każdy wykierował.	Dobrze! Niech natychmiast Brunon zaprzęga siwe ogiery do większej karety na saniach. Jur na koźle. Przygotować dla mnie wszystko na dobę.	Dobrze; niech się pani trochę przejdzie tutaj... Och, ale proszę iść swobodnie, tak jak gdyby nikt na panią nie patrzył.	Gadanie! To nic nadzwyczajnego. Zresztą wszystko mi jedno. Nie bój się, będę stał obok i uważał na ciebie.	Garbatka jest dla bogaczy, dla letników. Lejzora nie stać na Garbatkę.	Jeżeli ja mówię, że Ramzes jest wariatem, muszę mieć na to dowody A teraz posłuchajcie.	Konie zaczekają u Szymka na Podlesiu, a Mateusz was powiezie.	Milcz, durniu! Uchwycił się futryny okna, i z pierwszego piętra, które, na szczęście, nie było zbyt wysokie, zsunął się bez najmniejszej szkody dla siebie. Natychmiast poszedł do drzwi zapukać, mrucząc pod nosem:	Na honor, ma pan słuszność, panie Spilett Ja zawsze coś powiem, nim się zastanowię. Proszę wybaczyć.	Na tym worku	Na wszelkie rady dość jeszcze czasu	Nie wolno bić? tu: budynek Klubu Św. Szczepana, w gminie Westminster, w Londynie; wzniesiony w 1874, istniejący do 1994 w miejscu obecnego Portcullis House. o licznych wieżach i wieżyczkach patrzyły nieruchomo w milczeniu na klekocącą dorożkę, która sunęła jednak naprzód. Lecz gdy jechali przez most, wszczęło się zamieszanie; Stevie zaczął nagle złazić z kozła. Rozległy się krzyki, podbiegli ludzie, dorożkarz ściągnął lejce, klnąc szeptem, gniewny i zdumiony. Winnie spuściła okno i wytknęła głowę, blada jak papier. W głębi dorożki matka jej wołała niespokojnie:	Nie wszędzie. Na przykład Chiny.	Oj, niepodobny waćpan do takich, których na nitce wodzą! Najtrudniej to z niestatecznymi.	On ma już na dzisiaj dosyć, daj mu spokój	Powiedz jej, żeby podfrunęła do ognia Musi być okropnie zmarznięta. Jaskółki odlatywały na południe już sześć tygodni temu!	Przebacz, księże Stanisławie żal rozwagi nie ma; a żal matki, o! to taki żal, że podobnego chyba na świecie niéma, jak niéma miłości podobnéj do miłości matki.	Ręka przyjaźni odwróciła bicz nieszczęścia, lecz na przyszły raz, gdy puścisz się na wertepy, to już w moim towarzystwie. Teraz jeszcze było za wcześnie.	Tak jest W porcie Iony można ujrzeć elegancki jacht, gotowy wyruszyć na morze. Jego kapitan jest zawsze do dyspozycji chętnych turystów. Cóż nam zatem przeszkodzi jutro z brzaskiem poczynającego się dnia wyruszyć stąd?	Tak, tego dowodzą kosy w herbie. Niemal wszyscy zbrojni pielgrzymi, którzy wyruszali na podbój Ziemi Świętej, przyjmowali za godło krzyż, jako znak swojego posłannictwa, albo wędrownego ptaka, symbol długiej podróży, którą zamierzali odbyć na skrzydłach wiary. Jeden z pańskich przodków z linii męskiej musiał wziąć udział w takiej krzyżowej wyprawie, a choćby nawet było to za Ludwika Świętego, to i tak ród pański sięgałby XIII wieku	Te przedmioty stryj sam opieczętował na kilka dni przed śmiercią i kazał włożyć je do swojej trumny.	Wrócę, a wy nie czekajcie na mnie. Z Bogiem!	Zapewne, zapewne ale dajmy temu pokój! Powiedz mi, Sancho, czy masz ochotę dokończyć pokuty dzisiaj w nocy i czy chcesz, ażeby się to odbywało pod dachem, czy też na gołym polu?	Złego? On przeszedł więcej setek mil, aniżeli ma włosów na brodzie, a częściej sypiał na mokrych wrzosach niż w suchych piernatach. Złego, ona powiada!... Zdaje mi się, że aż nadto było tego złego!... Juści, że złego!	Ale mi ciebie żal. Jeżeli się zgodzisz, będzie nam obu dobrze. Sam widzisz: głupstwoś palnął. Bo nie? Kto mądry w tłumie ubiera czapkę niewidkę? Za mały jesteś. Nie umiesz sam. Więc naucz mnie czarów; będziemy sobie pomagali. No co? Jak ci się ta myśl podoba?	Czy kto nie widział z altanki?...	Dyć bociek, Witek go jesienią przygarnął, bo ostało ptaszysko, wykurował, że to miał skrzydło złamane, i teraz siedzi w chałupie i myszy łowi kiej kot.	To ja powinnam ci podziękować za to, że zechciałeś mnie tu zaprosić Nie zapomniałam, że jestem twoim więźniem.	A Waszmości co do tego, odpowiedział opryskliwy Wojewodzic.	A mówiłeś waćpan, iż to Wołosi mu oczy wypalili?	A teraz go w grzbiet, a teraz z drugiej strony, a teraz w głowę. Ot i jeszcze raz, i jeszcze jeden razik, dobrodzieju mój kochany.	Ale to i radziwiłłowscy dawni klienci?	Bardzo dawno temu w celi tej osadzono pewnego bardzo niebezpiecznego więźnia, tym niebezpieczniejszego, że jak powiadają, człowiek ten był niezwykle przemyślny. W tym samym czasie przebywał tu także drugi więzień. Ten to wcale nie był zły. Po prostu biedny, obłąkany ksiądz.	Bądź spokojny.	Będę o nie walczył.	Chłopi. Też ludzie.	Cnota, Sława, Kara odpowiedział Wołodyjowski	Co ja im robię?	Czegoś nie wiedziała?	Czy ja wiem? Zapytaj leśnego zwierzęcia: dlaczego ucieka z parku, albo sosnę, dlaczego usycha w oranżerii? Nie jestem w swoim otoczeniu, więc boli mnie każdy drobiazg... każda plotka...	Czy myślisz, że takie wielkie uczucie trwać może całe życie?	Czy zupa gotowa, Ludwiku?	Czyli napis głosi, że „dopóki Maria dzwoni, odpędza i rozprasza wszelkie larwy piekła”?	Cóż to za gromada?	Dla mnie to nie ulega żadnej wątpliwości! Domyślam się, co pan przez to rozumie, panie profesorze! Wszystko zaczęło się od chwili, kiedy Nr 5 przeniesiono do wspólnej sali. Co mrugasz, Craye! Ty sam wiesz to równie dobrze jak ja.	Dobrze Tomciu, obetrzyj oczy, masz moją chusteczkę. Wiesz co? Zdaje mi się, że jeszcze zostały paluszki w koszyku. No, siadaj do wózka.	Et, niech Dawid radzi sobie, jak umie; ja myślę tylko o dziecku a matka przyzna mi słuszność. Dawid jest tak uczony, że powinien wiedzieć, jak zapłacić długi.	Fiu!... A z czego żyłeś?	Gdzie tylko pan chce.	Gościewiczów nie widać?	I cóż mój brat?	I owszem, zaraz!	I spodziewam się, że wezmę udział w wielkiej grze.	Istotnie, N. Pan... przypominam sobie, unosił się nad nią.	Ja po sprawiedliwości... A co do pomocy, chcieli moi pomagać, jeno niezręcznie im było, bo w tumulcie nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i samym się przez to dostało. Żem z duszą i łubami uszedł, to jeno przez pana Kmicica wyrozumiałość, bo posłuchajcie, waszmościowie, jak co się przytrafiło.	Jak relikwij niech pani będzie spokojną...	Jego słowa mówiły: „więzienie!”, a spojrzenie: „śmierć!”	Jesteś gorzej niż dzieckiem straciłaś zdolność rozumienia własnej sytuacji. Niewiele brakuje, a będziesz przekonana, że to my chcemy cię unieszczęśliwić, a ten osobnik uwielbia cię i szanuje.	Kolega wspomniałeś o tych biednych szajgecachszajgec	Lubię dobre, silne wyrazy, które coś znaczą	Mógłbyś zagrać?	Nie ale dlatego, że ja jestem żoną człowieka, którego kocham i szanuję	Nie ale wolałbym, żeby była córka.	Nie myślałem wcale tak źle Nie wiedziałem tylko, co o tym sądzić. Skądże bierze się tutaj strzelba twojego brata? Czy już dawno tu leży?	Nie nie wolno mi go nienawidzić, bo jestem chrześcijanką.	Nie sądzisz, że gdybyśmy się już dawniej przyjaźnili byłabym może mądrzejsza.	Nie, w kościele	Nie.	Niewątpliwie ta sama Czy pan także ją pił, panie Noirtier?	No nie ma co mówić, mężnie waść stawałeś; jeno to powiem, żeś lepszy rębacz niż wódz.	No... no... niech pan powie, czy nie mam racji?	Oczywiście namyśliłem się i jadę. Pomyśl pan przecież, może to będzie ostatnia podróż „Great Easternu”, ta właśnie, z której nie powróci.	On jest dziwnie piękny, tą jakąś jesienną pięknością, ostatnią	Ostrzegam cię, Bazyli, abyś liczył się ze słowami.	Oswojona sarna... Jak ja nienawidzę tego bydlęcia! A dzieciak naprzykrza się ciągle; teraz już od pół miesiąca tam nie byli... I ona także niegłupia, ta bestia! Od razu przyhołubiła chłopca!	Ożeniłby się, albo i nie... ale przynajmniej trzymałabyś go mocno w garści... A że jakiś tam mały bękart będzie się plątał u nas w domu, to nie ma znaczenia, kapka mleka zawsze się znajdzie. A z młynarza, słabego dobrodusznego chłopa, wyciągnęłabyś ładny grosz...	Panna Solska płaci złoty za karę	Proszę, proszę tędy.	Przed kilkunastą laty	Przynajmniej do czasu, kiedy moja córka nie wyjdzie za mąż!	Rasis, Jūsų Mylista! Aš sėsiu, sės ponas Skriaudupys, kunigas vikaras  ir Jūsų Mylista.	Tak jest	Tak jest, dziecko... góral z gór, jakich nigdy nie obaczysz w życiu. Czy słyszałeś o Bhotiyalu (Tybecie)? Nie jestem Khitai, lecz Bhotiya (Tybetańczykiem) musiałeś słyszeć... jestem lamą, czyli guru (duchowny), jak się mówi po waszemu.	Tak jest.	Tak, frazesów... Czy przed epoką strajków szanowny pan i jego stronnictwo	Tak? Powiedziała tak?... Tak, tak...	To on! To on!! Sam tu idzie!	To ty, Zośka?	Tylko co?	Więc Jur?	Wyjechałabym przed wszystkiem, żeby uniknąć hecy. Pojechałabym do Warszawy...	Wywiozłem to paskustwo, krótko odezwał sięPoręba, i ręczę, że się jej nie zechce tu drugi raz przyjechać...	Właśnie i ja tak sobie mówię, że który nie kaszle, Boże Panie! Nawet i tych potów jakoś mniej nocami...	Właśnie mam akt, w którym pani Latter zeznała, że wszystkie meble jej mieszkania, sprzęty szkolne, naczynia kuchenne, że wszystko to	Właśnie pisze go do Lorda Kanclerza czy tam do kogo innego, czyją jest rzeczą otrzymywać memoriały. Pisze o całej swej sprawie. Mam nadzieję, że się pomyślnie wywiąże z zadania. Dotąd plącze mu się ustawicznie pióro. Mniejsza z tym, praca ta zajmuje go, to ważne.	Z oddziału pana de Tréville.	Zapewne Ich Wielmożności palą papierosy, proszę Waszej Królewskiej Mości	Zapomniałem zamknąć drzwi.	Że taki groszowy wywieszacz koszów rządzi Indiami, jutro dałbym się naturalizować jako Moskal. Jestem une femme incomprise. Ta historia mnie zdruzgotała. Żeby przyjść do siebie, potrzebuję jakie pół roku urlopu i polowania w Indiach. Mogę dostać ten urlop, Kiciu?	Żeń się tedy, przyjacielu bowiem lepiej jest pojąć żonę, niżli gorzeć ogniem pożądliwości.
Ja, ja, mój ojcze nie tylko litość dlań, ale miłość mam. Na wiele rzeczy oczy przymrużam, lecz smutno mi i biedno, gdy myślę, że on musi szukać roztargnienia w Rogoźnie! Ściągnie się tam do niego pewnie na zapust dużo ziemian wesołych, pałki sobie pozalewają, poczną się swawole... Panu nie tylko w nich być, ale patrzeć na nie nie przystało.	Ach, ty głupiutka dziewczyno!... Ona mnie wodą częstuje w chwili, kiedy odbieram wiadomość, że Solski porzucił Helenę... Nędznik!... Chociaż dlaczego on ma być lepszym od mojej własnej córki?... To potwór, to... Wychowałam, nie... wypieściłam ją na moją niedolę, okradłam się dla niej z majątku, a ona rzuca pod nogi człowiekowi, którym pogardzam i nienawidzę, jak nikogo na świecie... Czego się ty na mnie patrzysz?...	Ba! ba! z przyjaciół! ma on i przyjaciółki! Daj waćpan tę rapę do tabakierki, to od podczaszyca pewnie! Dodasz jeszcze talara; wiem, że dukat by się należał, ale teraz musi być goły.	Mój Ojcze to wszystko stokroć powiedziałem sobie, dla tego ja w sukni téj oplwanéj i bez sukni służę jako umiem, nie zawsze jako przewodnik sumienia, często jako pulcinello u królewicza, jako impressario za kulisami, jako doradzca o mroku tam, gdzie rada potrzebna. Gdy idzie o wzięcie twierdzy, a nie można jéj zdobyć siłą, opanowywa się ją podstępem: Media sunt licita.	Stosownie do rozkazu Sara poszła z dzieckiem do izby czeladniej. Tam służebne, z litości, odstąpiły jej świeżą matę, ale Sara nie położyła się spać, tylko przesiedziała całą noc z dzieckiem na kolanach.	Kiedy bo radca wpadasz, u diabła, w przesadę! Pewno, że tacy ludzie... kto ich tam zresztą wie... no juści pewno, że wy to lepiej rozumiecie ode mnie. Ale przecież są inni wrogowie, u kaduka! Kiedy mój Ignacy...	Doprawdy? Wielkie nieba! Pieniądze to doprawdy utrapienie! Cóż, mniejsza z tym. Może jeśli pójdę na wybrzeże, uda mi się wypożyczyć łódź, która zabierze nas do Afryki. Znam w mieście pewnego żeglarza. Przyszedł do mnie, kiedy jego dziecko zachorowało na odrę. Wyleczyłem je, więc być może teraz użyczy nam łodzi.	Zachodzi jakieś nieporozumienie. Panienki moje powiedziały mi, że ten brutal i bezecnik napadł je i zwymyślał. Właśnie chcę iść na skargę do Klimatyki. Ten pan się myli sądząc, że jestem z rzędu tych kobiet, które mają znajomość z aktorami...	Jak raz Jurandowi oznajmią, że dziewka u nich, to się nie będą mogli zaprzeć Wierzę, że jej na pograniczu nie trzymają to się przed mistrzem nie zaprą.	Więc jakim prawem?! Jak mogłeś, jeżeli nawet masz jakieś ważne powody, zrobić to bez uprzedniego uzyskania mojej zgody?... Nie wyobrażam sobie, bym ci jej udzielił, ale przypuśćmy, że tak, że w chwili zamroczenia umysłu przystałbym na powierzenie kierownictwa fabryki człowiekowi młodemu, niedoświadczonemu, niemającemu dobrej opinii z dawnych przynajmniej czasów, a w dodatku zupełnie nieobznajmionemu z firmą i jej skomplikowanymi sprawami! Ale dlaczego...	Naturalnie. Ale w liceum musimy udawać, że jesteśmy za korpusem kadetów. Nie mógłbyś napisać jakiego morowego epigramu à la Catullus na to, że King jest korpusowi przeciwny?	Nie nazywam się Józia. Na imię mi Stasia. A ty jak się nazywasz?	Słabyś ty ze swą wodą sodową!... Czy suchy pająk medyczny i tego nie rozumie, że trzy czwarte życia koło niej się obraca, że dla milionów jest celem trosk jedynym życia i śmierci władczyni!...	Ale gdy się skończy ten śpiew i te pląsy wtedy przyjdzie sahib-pułkownik... a to będzie mniej miłe!	Bo nie stałaby mama teraz nade mną jak straszny kat. Straszny, bezlitosny kat! Mama to wygnała stąd Łukasza pod pozorem troski o mnie, dla mego szczęścia. Mama to może wymówić słowo, mamie to może przejść przez usta, zmieści się w piersiach, mamie!	Jeszcze nie. A co tam jest?	O, to nie podlega wątpliwości Pan Noirtier kocha jedynie swoją wnuczkę, Valentine. To ona go pielęgnuje od sześciu lat. Potrafiła swoimi pilnymi staraniami zjednać nie tylko miłość, ale i wdzięczność dziadka. Jest słuszne, że otrzyma nagrodę za tyle poświęcenia.	Próbujcie, ale żebyście nie mieli do mnie pretensji, że was nie uprzedziłem, nie ostrzegłem. To bardzo dzicy ludzie, do których wy jedziecie.	Zdaje mi się.	Należysz do tych istot, które zawsze ubóstwiać potrzeba Tak jest, my się tak dobrze rozumiemy, że ośmielam się powiedzieć, co myślę: im bardziej miłość jest gorąca i szczera, tym więcej powinna być ukrywana i osłonięta. Niech żaden człowiek żywy nie wie o naszej tajemnicy.	To całe wasze szczęście Otóż, jak się domyślacie, ojciec nie miał czym spłacić pożyczki, a termin się zbliżał. Zastawił udziały swoje, mamy, Zdzisława, Ludki i Haliny, by próbować szczęścia w spekulacjach giełdowych w Paryżu i Londynie. Nie miał w tym względzie żadnego doświadczenia, trafił do rąk nieuczciwych maklerów i przegrał. Wówczas sprzedał wasze udziały pod warunkiem, że fakt sprzedaży pozostanie tajemnicą do połowy lutego, to jest do dnia posiedzenia Zarządu.	Ładne, miłe, lubią was wszystkich prowadzić za nos, a kochają się tylko o tyle, o ile robi im to przyjemność. Na miłość dramatyczną nie zgodzi się żadna, a przynajmniej nie każda... Musiałaby pierwej znudzić się miłostkami, a następnie znaleźć dramatycznego kochanka.	A! ma foi! to pan podczaszyc Ordyński. ani się nam wykręcisz! to darmo! Wiem, bo byłem w Głuszy z królem jegomością, żeś tęgi do hulanki, stworzony do naszego towarzystwa	Anibym się odezwała	Ano... Dy już takie zaprowadzenie u Trzasków, że co rok, to prorok.	Bo widzisz dla mnie to wszystko nie będzie rzeczą przyjemną. Łatwo możesz sobie wyobrazić, co ludzie powiedzą.	Byłem rzeczywiście jak małe dziecko	Cichocie, powiadacie, jakbyście na oczy widzieli.	Cóż za szkoda! Muszę pewnie wracać, kiedy nie ma wózka! O, jaka szkoda!	Dobrze, Pauluk, ot, tak to dobrze! ja tobie i wprzódy mówiła, że tak trzeba robić, panowania jej nijakiego nie dawać...	Dziedzic jucha, w robocie będzie przebierał, jak ta świnia w pełnym korycie. Kiedy taki przebierny, to trzeba było żyć w zgodzie z ojcem, a za Jagusią nie latać... boć to i grzech niemały, i wstyd...	Głupota syn Zeusa i Symele, wynalazł wino; był patronem odbywających się co roku ku jego czci bachanalii.! Prawdziwy to bożek wojny, istny MarsMars (gr. Ares)	I to mówi dziewczyna, która powiadała zawsze, że nie poślubi mężczyzny, któryby nie był bogaty!	Kmieć z kneziem, bo ja tu, na tej ziemi, kneziem jestem Ze skóry nas drzecie pod pozorem obrony.	Kto oszalał? Ja? Jestem gotów na śmierć bardziej niż wy wszyscy razem, nie wyłączając oficerów. Póki okręt nie na dnie, będę mu kucharzył! Zrobię wam kawy.	Ledwo przed chwilą, ale Albertyna miała pisać jakieś listy, odprawiła mnie.	Może być, ale co nas to obchodzi?	Niestety, ale we flircie, jak i we wszystkiem, jestem tylko dyletantem	Obawiam się, ażeby to nie była ospa	Ona sama wiedźma ta... czortowa przyjaciółka... kowalicha proklataja... hroszy nie dała, a po nocy ludzi na zmarznięcie wodzi...	Ona zowie się księżniczką Mikomikoną, a to od nazwy królestwa.	Otóż to. Takich rzeczy nie wolno zapominać. Ja w pańskim wieku miałem do tego specjalny notesik. Nie radzę panu, co prawda, bo po ślubie, licho wie jak Jeżeli dziś przegram, to, jak Boga kocham, kart już do rąk nie wezmę. Wczoraj dostałem tak w główkę, że proszę siadać. Trzydzieści rubli bez małych kopiejek diabli wzięli. Cały ten tydzień. Panowie, prędzej, bo czasu szkoda.	Otóż wypadałoby teraz, naprzykład, znaleźć kobietę piękną, młodą i zreczną, która miałaby powód do zemsty osobistej na księciu. Kobietę taką możnaby łatwo spotkać; książę jest człowiekiem szczęśliwym do kobiet i, jeżeli nie budził uczuć miłosnych obietnicami stałości wiecznej, musiał w niejednem sercu wzniecić nienawiść przez nieustanne wiarołomstwa.	Pierwsza rzecz, odparł kapucyn, to plunąwszy porzucić te próżniacze życie. Albom to ja was takich paniczów i fircyków nie napatrzył się? co robicie? oto od rana do wieczora bawicie się, używacie	Przestraszyłam się trochę	Tam są!	To jest; ja płaczę bo jestem beksa... Ale gdybym miała rozum, to po cóż płakać?... Teraz zapewne nie płakałabym...	Ty się boisz córki! no! to ja się sama z nią rozmówię.	Więcej jeszcze, bo muszę podziwiać pani praktyczność.	Z czegóż się pani śmieje?... to wcale nie śmieszne!...	Zostaniesz tu, dadzą ci pomieszczenie i strawę Naprzód ci się wyspać potrzeba, nim ja z tobą mówić będę.	Żółcim się już napił mam dosyć.	A potrafisz ministrować?	A te konie skąd?	Chcesz przeto, byśmy sobie byli w przyszłości całkiem obcy?	Ci światowcy są bądź co bądź przerażający! Woleć Racine’a od Wiktora to jednak jest monstrualne!	Co chcesz za niego?	Czemuż więc jestem tutaj? Nanon! Konie pocztowe. Znajdę przecież jakiś powóz w tym mieście	Czy to źle?	Członek Siekierzyńska ma głos.	Doktór Podkiecki.	Dziewucha, bez uroku, jak dąb...	Gó-ó-ra!	Głupiś, Rochu!	Jaki z ciebie dzieciak!... Nie można o nic mieć żalu do ciebie.	Jaką, proszę pana?	Jeśli dochowałem wiary dziecku, to teraz nie będę miał żadnej trudności i zasługi!	Jeśli mnie nie zechce, to sobie ten łeb o ścianę rozbiję. Nie może inaczej być.	Juści, juści...	Kazała, jakom wam wiernie powtórzył.	Księżniczka...	Która to?	Miejmy nadzieję!	Musisz mu podziękować	Mówił ta dzieńszczykdzieńszczyk (z ros.)	Nie jest to wprawdzie to samo...	Nie mówiłem o sobie.	Nie przekonał mnie pan	Nie, pani sąsiadko; w czym mogę usłużyć?	Nie. Nie wołałem cię...	Nąjniezawodnjej, potwierdził baron, a szczupak w wodzie żyjący jest niezawodnie też królem stworzenia.	Odwagę i uczciwość.	Oj, droga Hudl ząb... biedaczysko... strasznie go boli. Nie wiem, czy w domu mamy spirytus. Może ty, Hudl, masz trochę spirytusu?	On śmiał marzyć o Luci?	Pochwalone imię Pańskie! A tu u nas wojska ledwie garść. Cała nadzieja w opoce kamienieckiej. Zali Kryczyński stawia jakie nowe kondycje?	Przeciwnie zbrzydł pan. Musiał pan mieć dużo przykrości. Taki pan mizerny! Spotkało pana coś złego?	Robaki kochane, kruszyny najmilsze! Jak to już Pietras wyrósł, no, i po swojemu coś rajcuje.	Rzecz bardzo dziwna! Było was czterech...	Słowiki?	Tak a tymczasem my będziemy zrujnowani!	Tatarczuk dobry mołojec! Tatarczuk sprawiedliwy człowiek!	To bardzo źle, przecież to nasza najbliższa krewna, a krewnych kochać należy...	To nie jest mój majątek mój jest znacznie skromniejszy...	To zaraz znać, o znać!	Weźże do rąk tę stal...	Witaj, Mistrzu życia!	Wojować wama znowuj przyjdzie!	Zaraz.	Znajda.	Znałam raz kobietę, która wierzyła w sny. A przynajmniej tłumaczyła ludziom co znaczą sny
Niestety! wziąłeś mnie widzę za płochą jakąś kobietę, dla tego żeś znalazł w położeniu dziwnem i awanturniczem. Zdaje się panu, że względem kogoś, co się tak puszcza na azardy, wszystko wolno! Rzecz to naturalna może z jego strony, ale dla mnie oburzająca! kawalerze Georges... spodziewałam się więcej po szlachetności serca twego...	Słowem, panie Bergerin Pan jest człowiek honoru, nieprawdaż? Zdaję się na pana; niech pan odwiedza żonę tyle razy, ile pan uzna za stosowne. Niech mi pan zachowa moją dobrą żoneczkę, kocham ją bardzo, widzi pan, choć tego nie znać; bo u mnie wszystko odbywa się wewnątrz, w głębi duszy. Gryzie mnie to. Zgryzota weszła w mój dom ze śmiercią mego brata, dla którego wydaję w Paryżu istne sumy... ostatnią żyłę z siebie wypruwam i nie ma temu końca. Do widzenia panu, jeśli da się ocalić moją żonę, niech ją pan ocali, gdyby nawet trzeba było wydać na to sto albo dwieście franków.	Ja bo się nie bawię w delikatesy, przysięgi wierności i tym podobne. Po jakie licho? Zachciało się żony, więc biorę sobie, którą upatrzyłem. Co ona pocznie z całym małżeństwem, to rzecz podrzędna. Zobaczymy później. Sprawa jest główna, aby prawo było. Kto je zechce złamać, ten musi zapłacić. Od sumy zależy, czy będę mógł przyjąć. I na tym kwita. Chodźmy pić dalej.	Czy słyszałem? Pan się pyta, czy o nim słyszałem? Wszak był to najstraszniejszy opryszek, jaki kiedykolwiek pływał po morzu! Sinobrody był dzieckiem w porównaniu z Flintem. Hiszpanie tak się go strasznie lękali, że mówię panu, nieraz byłem dumny z tego, iż był on Anglikiem. Na własne oczy widziałem jego żagle, gdyśmy odbili od Trinidad, a ten tchórzliwy opój, który dowodził statkiem, zawrócił... tak, powiadam panu, zawrócił do Port d’Espagne!	Wiesz asińdźka jakoś ta śmierć tego Dobka przyszła bardzo w porę dla jejmości... ot! gotowi ludzie gadać! Przyznam się, że ja będę musiał jakiś czas tu przestać bywać... póki się to nie zatrze...	Wie pan wydaje mi się to dziwne i  niezrozumiałe. Pan, zdaje się, zachował żal do profesora Wilczura.	Żeby wiedzieć, która godzina Musisz dzwonić co pół godziny, żeby się nie pogubić. I zabierz tyle liny, ile zdołasz. W podróży lina zawsze się przydaje.	Nie będzie gwałtu, jeżeli waszmość dobrowolnie usłuchasz i masz waszmość w tym dowód, żem dragonów we wsi zostawił, a przybyłem tu sam prosić cię jako sąsiada do sąsiada. Nie chciejże odmawiać, bo czasy teraz takie, że trudno mieć wzgląd na odmowę. Sam książę waszmości się z tego wyekskuzuje, i bądź pewien, że przyjęty będziesz jak sąsiad i przyjaciel. Zrozum i to, że gdyby miało być inaczej, tedy wolałbym sto razy dostać kulą w łeb niż tu po waćpana przyjeżdżać. Włos nie spadnie z żadnej billewiczowskiej głowy, pókim żyw! Pomyśl waćpan, ktom jest, wspomnij na pana Herakliusza, na jego testament i zastanów się, czyby książę hetman mnie wybrał, gdyby nieszczerze z waszmością zamierzał postąpić.	A ja się rozprawię z tym olbrzymem, który właśnie doprawia pieczeń ziołami	A jakże tam ma się żona twoja? a wnuczka twoja, Franusia, która w przeszłym roku za mojéj tu bytności za mąż wyszła, czy zdrowa i szczęśliwa?	Cicho! ależ własnego głosu nie słyszę Mój drogi, widzę, że ty najlepiej się bawisz, bo najgłośniej krzyczysz.	Cóż oni mogli znaleźć? uśmiechnął się stary.	Ha! Patrzcie: syn padyszachów, mocarz nad emirami, synowiec słońca darmo żebrze miłosierdzia u Laszki! Gdzie twoje wojska, gdzie dwory, posagi, potęga, gdzie Dymitr, gdzie Zarucki? Opuściło cię wszystko, liść po liściu opadł z drzewa; strumień szczęścia fala po fali wysechł na żwirze niedoli. W kim dufasz, na czym się oprzesz? Spojrzyj wokoło, sama jesteś wśród hufców moich!	Nie, pani. Zbyt długo i tak zwlekałem. Lękam się okropnie pani, bo wiem, że mnie spotka znowu sromotna klęska.	Po co? Popiją mi się w gospodzie i tyla.	Według tego, co mistrz mój pisze, ksiądz dobrodziej połączyć się ma z nim w Colignac?	Podatki nie wiem dlaczego, znowu zmniejszyły się i nie napływają w takiej ilości, jak rachowałem. Ale i one rozeszły się... Racz, wasza świątobliwość, pamiętać, że mamy pięć nowych pułków. Więc około ośmiu tysięcy ludzi porzuciło swoje zajęcia i żyją na koszt państwa...	Ach, Paulino, twoje proroctwo sprawdziło się. Fedora mnie zabija, chcę umrzeć, życie jest mi nie do zniesienia.	Ależ ja się wcale nie gniewam. Niechże pan siada. Tyle czasu! Mój Boże. Może herbaty?...	Czy to już koniec, dzieci? Rucio wyznał swoje grzechy, a ty, Broniu, wyspowiadałaś się detalicznie, ilu podrapałaś ludzi, gdy cię od niego zabrali? No, teraz gdzie ta piosenka? Chcemy ją słyszeć.	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Nie potrzeba nam niczego... chyba tylko kotwicy, która by wytrzymała. A wiecie, co? Młody Olley zaczyna się trochę niepokoić i gorączkować. Przyślijcie nam starego!	Proszę powiedzieć mu, żeby się w trzy dni stawił w Skomontach dla podpisania działu majątkowego wedle woli ojca i żeby mi oddał dobrowolnie plany, które podstępnie zatrzymał! Rozumiesz? Do trzech dni daję termin, potem go zmuszę. Niech sobie to zanotuje!	Sen ucieka mnie od powiek. Nie usnę. Daj się czego napić, mości koszowy.	Jakże, widziałam wszystkich, spólnie se siedzą, a pokoje mają dworskie zgoła, wysokie, widne, z podłogą, jeno że z tą żelazną pajęczyną w oknach, bych się im na spacer nie zachciało. A przekarmiają ich też niezgorzej. Grochówkę im przynieśli w połednie, spróbowałam: kieby na starym bucie zgotowana i smarowidłem od woza omaszczona. Na drugie zaś prażonych jagieł im postawili... no, Łapa by kulas na nie podniósł, a nie powąchał nawet. Za swoje się żywią, któren zaś nie ma grosza, pacierzem se to jadło doprawia	Zresztą, mój Romku. Mówiłam ci, że nie lubię zagłębiać się w analizę swoich postępków czy uczuć. Czyż to nie jest zupełnie proste?... Podobasz mi się, żywimy dla siebie bardzo wiele przyjaźni. Dlaczego nie miałabym cię pocałować?	Dobry wieczór Cóż to pan po nocy się włóczy?	I cni wam się bardzo bez roboty?...	Ja nie głupi jemu się przeciwić...	Powiedz prędko, bo ja się śpieszę...	Skoro jestem pod twoją strażą, jakże mógłbym nie powrócić? Zastanów się tylko.	Widzisz, Antek, ja bym ci powiedziała, ale sama nie wiem. Widzisz, co mnie czeka? Mnie czasem, a teraz coraz częściej, to tak straszno. Jak patrzę na wszystko, to mnie tak dusi w piersiach i chciałabym lecieć, fruwać, wiesz, sama już nie wiem. Jak czasem siedzę i szyję, to mi tylko miga wszystko przed oczami. Co dzień, deszcz nie deszcz, chodzić, żadnej zabawy, nic, nic. Czasem taka zła jestem na moją starą, żebym ją chciała bić. Po co ona garbata, po co ona biedna? Biedni nie powinni mieć dzieci, żeby się tylko męczyły na świecie. Przychodzą do magazynu panie i stroją się, i nudzą. A czasem to przychodzą takie, co to wiesz, nic ważnego, a jak hrabinie jakie. Dlaczego to uczciwa dziewczyna musi jak koń orać i nic nie ma. Inna to ma braci, pójdzie gdzie. A ja co? Już mi wszystko jedno. A on, widzisz, dobry jest. Może to będzie w moim szczęściu, że mu się spodobam i ożeni się ze mną. Pamiętasz, czytałeś raz? Wykształci mnie, odda mnie na naukę. Pamiętasz, czytałeś nam raz? I ożeni.	No, co jasny pan powiada, odezwał się, że ta jejmość, ta ze Smołochowa... to jegomości z pozwoleniem, zkiepściał ze wszystkiem. Toby i ślepy namacał... No! co z tego będzie? co z tego będzie?	Być może, być może, skoro pan tak powiada... Zresztą nie mam prawa żądać rachunku od pana... i gdyby pan chciał się żenić...	Nie myli się panienka to ja jestem tym pociesznym i tym giermkiem, o którym panienka mówi, a ten pan, to mój pan, ten sam Don Kichot z Manchy, którego historia jest w książce.	Och! dosyć nie mówmy do druku!... Twój felieton jest bezcelowy, skoro możesz się usprawiedliwić jednym słowem: Już nie kocham!	Prawdę, panie. Jeden raz tego roku byłem w tych jaskiniach, nie dziwota, żem zmylił ścieżkę... zamiast w lewo, powiodłem was na prawo. Kiedym się opatrzył, że źle, wybiegłem szukać drogi; znalazłem ją i zaraz wołałem na was z całej siły. Nie dosłyszeliście chyba?	A więc posłuchaj Sądź o mnie, jak chcesz: powiedz, żem winowajca, niewdzięcznik, niegodziwiec, wyznać jednak muszę, że gdy ujrzę Gilbertę, gdy do niej przemówię, pierwsze moje spojrzenie będzie błyskawicą namiętności, pierwsze moje słowo będzie wyznaniem miłosnym... Upewnia mnie o tym drżenie mojej ręki, bicie mego serca. Nie, nie czuję się dość silny, aby nie zdradzić w owej chwili tajemnicy mej duszy. Jestem jeszcze istotą na wpół dziką; strój, który przywdziałem, nie mógł zmienić całkowicie mojej natury. A zatem, drogi Sawiniuszu, jeżeli nie zdołam zdusić w sobie głosu, który woła nieustannie: „Kochaj i rzuć serce swe pod stopy ukochanej”, jeżeli będę musiał być nikczemnikiem i zdradzić zaufanie swego brata, pójdę prosto do niego i powiem: „Wypędź mnie, Rolandzie, zapomnij, że istnieję, wróć mi moje łachmany i moją nędzę, ale nie żądaj ode mnie, abym się wyparł swej miłości”...	Siwińska! zapnij mi haftki, bo czuję, że mnie spódnica opada; tylko mów mi co do ucha, to nikt nie zauważy.	Ale nic sobie nie upatrzył. Niemeczki, Czeszki, Węgierki... To nie dla nas. Miał już z Tarnowa wracać do siebie w Sandomierskie, ale go namówiłem, żeby zamiast gnuśnieć u rodziców zawitał do mnie, żeby poznał oryginała Trepkę. Obiecałem mu dla zachęty, że papuś obmyśli dla niego jakąś doskonałą karierę...	Zapytał, kiedy nasz statek wyruszył z Marsylii, jaką płynął drogą, jaki ma ładunek. Wywnioskowałem, że gdyby był bez ładunku i należał do mnie, cesarz chętnie by go kupił. Ale powiedziałem, że jestem tylko zastępcą kapitana, statek zaś jest własnością Domu Morrel i Syn. „Aha znam tę firmę. Morrelowie to z dziada pradziada właściciele statków; jakiś Morrel służył w tym samym pułku co i ja w garnizonie w Walencji”.	Nie, tylko rzecz zbyteczna, jak na dzisiaj. Cóż mi pomoże cześć tradycji do zbytu perkalików! Cóż mi pomogą moi kasztelańscy przodkowie, gdy stawiam fabrykę i muszę szukać kredytu! Dają mi go Żydzi, a nie wojewodowie. A cały ten balast rupieci, jak tradycja, jest jak cierń w nodze, przeszkadza do szybkiego chodzenia. Człowiek dnia dzisiejszego, który nie chce zostać cudzym parobkiem, musi być wolnym od więzów, przeszłości, szlachectwa i tym podobnych przesądów, to krępuje wolę i obezsila w walce z przeciwnikiem bez skrupułów	To, że wszystko, co jest na świecie, cały dorobek, wszelkie bogactwa, wszystko to powstało z pracy. Zatem winno należeć do tych, co pracują, nie zaś do pijawek, pasorzytów i darmozjadów. Świat jest własnością ludzi pracy, jest ich własnością wspólną. I tylko oni mogą stanowić prawa i obyczaje, tylko oni mogą rządzić, tylko oni mogą korzystać z tego, co wyprodukowali. Oni, to znaczy my. Pan i ja, a pan bardziej, niż ja.	Co? W samym końcu? To ja kroku dalej nie idę.	Dla pana, nie dla nas Pozwoli pan, że zwrócę...	Gdybym miał taki rozkaz, to bym o panu Lubomirskim wcale nie był wspominał.	Pojedziesz natychmiast. Ja ci powierzę list, którego nie dasz sobie odebrać w żaden sposób i oddasz go do rąk własnych.	Rodzona moja siostra!... Przypominam ci jednak, że nie wypada dla stosunków z duchami zaniedbywać stowarzyszenia, które ma cele uczciwe, a niekiedy praktyczne.	To nie moje konie.	Więc czytam: „P. Głogowski, młody, utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat p. t. Niezłomni. O ileśmy mogli poznać, z pośpiesznie, bo na krótko nam udzielonego rękopisu, rzecz to wspaniała, w duchu Ibseno-Maeterlinkowskim, o scenach niezmiernie wstrząsających”.	Żebyś wiedział, że te dzieci, to przecie twoje... Wiktor, Wiktor...	Przychodzę do Bagery, nie do ciebie, niepoczciwy, stary Balu!	Widzisz przecież... Sądzę, że widać nawet po mnie bardzo dobrze, że jestem martwy.	Nie, z biedronką Bambi nie rozmawiał. Nie znał jej wcale, nie wiedział, co to jest.	A nie wié...	A, w rzeczy samej! Ja pójdę do pani de Nucingen, a pan idź do pana Taillefer ojca i poproś go, by mi udzielił wieczorem godzinę posłuchania w sprawie niezmiernej wagi.	Bez pozwolenia przeszkodziłem panu na koncercie. Bardzo pana przepraszam.	Chciałbym, lecz nie umiem.	Chybaś miał waćpan potęgę wielką do obrony?	Co mi przynosisz? nadewszystko proszę nic nie ukrywaj przedemną. Co mówią? czy Rybiński żyje?	Czy nie podawałeś ręki upiorowi sumienia, który cię straszyć chciał?	Czyliż nie widzi pani jego bukietu i jej spojrzeń?... Sapristi! takiego bukietu jeszcze nie było na naszej kolei...	Cóż to waćpanu?	Dlaczego tego nie robisz?	Drogi panie Barnes, nie objaśnię tego wcale, nie mam obowiązku, a objaśnienie jest pańską rzeczą.	Dzieciaku dzieciaku, nie jedziesz chyba naprawdę?	Hetmańskim, nie dworskim, jestem pułkownikiem, a w dodatku księcia wojewody krewnym.	Jeśli tylko mam na to ochotę. U hrabiego jestem przyjmowany, jakbym był we własnym domu.	Nie wiem czy mogę...	Nie wiem w każdym razie lepiej zginąć z nim razem niż zostać wspólnikiem odwetu, którego słuszność nie jest nam wiadoma.	Nie wywiozą nie tylko Lubicza, ale i skóry własnej. Nie poznaję jednak Kmicica, który jest żołnierz doświadczony. Ani jednej straży!	Po cóż zwracać na nie uwagę Cóż one mogą zrobić?	To wedle onych kratówkratów rzekł Kornelius.	Widzę, że jesteś prawdziwie pobożnym Egipcjaninem, choć rysy masz hetyckie	A mówił mi ten idjota, Bartek.	A w którym pułku pan służy?	Ale i kołacza musicie pokosztować.	Byłeś pan przy tem obecny?	Co robisz!	Czy ja, jako poszkodowany, mam możność asystowania przy rewizji?	Dlaczego przybyłeś?	Duży medal?	Hej, Cabiński!	Hołota! Pogniją wszyscy po fabrykach!	I w czasie, kiedy kursy na giełdzie szły w górę, dając świadectwo mądrości Francji i Europy w sprawach wschodnich	Instynkt instynkt utrwalenia czegoś i powtórzył Wokulski.	Ja właśnie lubię męskie gry. Nauczy mnie pan?	Jutro rano. Ale przenocuję w hotelu.	Kazała.	Król mnie dał buławę, ale ja ją w twoje, godniejsze ręce, zwycięzco, oddaję i pierwszy twoich rozkazów chcę słuchać.	My czasami sprzedajemy herby...	Na co każesz!	O, jakże możesz tak mówić?	Pewno z kościoła pani idziesz?	Przyjdę.	Sprobuj!	Tak, kto? Jaka instancja, jaka władza?	Utopić wiedźmę przeklętą!	Wal z nami, po drodze ci opowiem.	Z listem J. O. księcia JeremiegoWiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651)
Valmont powiada, że to serce dostarcza nam największych rozkoszy. Niebezpiecznie jest atakować kobietę pograżoną w tkliwej zadumie; trzeba wtedy być sentymentalnym i nigdy, zwłaszcza sam na sam, nie obawiać się śmieszności. Przecież nie ma świadka!	Zwróciła pani może na to uwagę kuzynkowi?	Cóż, to twoja pierwsza podróż Z czasem przyzwyczaisz się do życia na morzu.	Tak twierdził?... Ależ, towarzysze! On napewno wcale nie myślał o mnie, lecz o jakimś człowieku naprawdę garbatym! Garbatych na świecie jest dość.	To dziwne że właśnie dzisiaj mówiłeś, Wilhelmie, o sygnałach ostrzegawczych, które człowiek otrzymuje, aby gotował się na śmierć.	Przyznam się, mości dobrodzieju iż, gdy mi powiadano, jako mam zamożnych krewniaków, istotnie dałem się uwieść nadziei, że oni mi może dopomogą w życiu. Atoli nie jestem żebrakiem; nie ubiegam się o żadne łaski z waszej strony i nie pragnę niczego, czego by mi nie dano dobrowolnie. Albowiem, choć wyglądam na chudzinę, to jednak mam przyjaciół, którzy byliby uszczęśliwieni, gdyby mogli mi się czymś przysłużyć.	Wiesz, Edmundzie, nie jestem już istotą myślącą. Nie umiem podejmować decyzji, podjęłam więc jedną: aby o niczym już nie decydować. Bóg tak mnie doświadczył, że nie ma już we mnie śladu woli. Jestem w jego ręku jak wróbel w szponach orła. Jeżeli ciągle żyję, to widocznie tylko dlatego, że taka jest Jego decyzja. Jeżeli zechce zesłać mi pomoc, to ją przyjmę.	Zawarłem z tym oto panem umowę, na co mam dokument opatrzony pieczęcią, że poprowadzę okręt tam, gdzie zechce mój chlebodawca Aż dotąd wszystko w porządku. Ale teraz przekonywam się, że pierwszy lepszy z czeladzi okrętowej więcej wie niż ja. Czy tak się godzi? Czy to pan nazywa właściwym postępowaniem?	Miej pan rozum, Prout! Zostaw ich pan w spokoju, jeśli pan nie chce mieć nieprzyjemności, a co gorsza, chłopcy obrażą się na mnie. Jestem, niestety, za tłusty, aby się móc opędzać takim łapserdakom! Gdzie pan idziesz?	A jakże lecieć niemiałam, odparła szybko Julka kładąc głowę na kolanach starościnej, kiedy wystaw sobie babuniu, mam ci opowiedzieć taką śliczną awanturę.	Na suchej wierzbie powiesim!	Waszmość pan jechałeś tu na Warszawę i Grodno?	Ale pan nie miałeś jeszcze czasu zmęczyć się tą głuchą i nudną pustynią, o której wspomniał hrabia, od trzech miesięcy dopiero mieszkając w swoich tutejszych majątkach. Ja, który obywatelskiego nowicjatu liczę już dwa lata, mogę powiedzieć panu, że... ambaras mój, jak wyraził się hrabia, granic nie ma i że dotąd jeszcze nie doszedłem do zrozumienia, jakim sposobem pośród tych stodół, obór i tak zwanych interesów wyżyć potrafię...	Nic nie kosztuje, mam ze sobą to ziele. Nawet już je przygotowałem. Ale człowiek po tym napoju śpi czasem przez cały dzień i nie wolno go budzić; wszystko by się popsuło.	Jednego się obawiałem: że zaczną mnie szukać, że podniosą gwałt. Na szczęście dobrze obliczyłem wytrzymałość ich nerwów.	Mości panowie, słyszycie, co mówią: impetu nie mogli wytrzymać!... A co?... Impet to grunt!...	No to i nie trzeba oddawać.	Zaraz zlezę! Tylko żem się o gałąź zahaczył, proszę pana. Na lewo, chciał pan wiedzieć?...	On jest innego zdania, ale dalibóg szkoda, żeś ty się nie ożenił, skoro tak dobrze rozumiesz, jak powinno być.	Wiem ci ja, żeś nie do mnie przyjechał, mój kawalerze. Zdrowa ona, zdrowa; jeszcze dziewka od tych amorów potłuściała. Ale wraz ci jej zawołam, a i sama się trochę ogarnę, bo mi wstyd tak gości przyjmować.	Łaskawa pani Cokolwiek mogłabyś mi powiedzieć, nie będzie nigdy tak wymowne jak to, co czytam w pani oczach, co czuje pani serce, a co moje. Powinienem zapewne postąpić tak jak dobroczyńcy w powieściach: odjechać bez pożegnania. Ale taka wielkoduszność byłaby ponad moje siły	Artykuł nie jest podpisany. Felicjan, który nie jest taki nowicjusz jak ty, miał tę oględność, aby podznaczyć go literą C, którą możesz odtąd podpisywać artykuły w jego dzienniku, należącym do skrajnej lewicy. My wszyscy jesteśmy w opozycji. Felicjan okazał tę delikatność, iż nie chciał wiązać twoich przyszłych przekonań. W kramiku Hektora, który jest prawe centrum, możesz podpisywać L. Atakuje się anonimowo, ale można podpisać pochwałę.	Nie, Murzyn jest silny jak Herkules, więc pomoże mi przenieść zwłoki mojego brata.	O! Wdzięczny ci jestem, mój drogi, za ostrzeżenie, ale to już pożyczone chyba.	Przekonałeś mnie o jednej rzeczy, panie przyrodniku; że jeśli podobne istoty istnieją w głębi mórz, to koniecznie muszą być tak silne jak mówisz.	Tak, myślę, że o syna jej chodziło. Wszak ona sama pozwalała się domyślać, że to dziecię Turskiego...	Nie wiem, czyli nad urodą, bo jakoś mizernie wyglądam. Ciąglem niezdrów i boję się, żeby ona wczorajsza zdrętwiałość znów nie przyszła.	Zapewne, chociaż uwaga ta brzmi nieco sarkastycznie w usteczkach mego słodkiego przyjaciela! Ano, prawda! Zmienny jestem i kapryśny, wiem to, lecz cóż chcesz, za to umiem i lubię kuć żelazo, póki gorące. Mógłbym stanąć do konkursu jako pilot tych brzegów, już teraz.	Nie, już nie mogłem, nie mogłem; jesień taka straszna, zimno, ciemno, mokro, nudnie, że położyć się w błocie i wyć z rozpaczy.	A czemuż? Niech się stara ale może i nie, nie, nie. Powiedz, że nie! Nie lubię końskich handlarzy!	A czy pani Sylwestrowa widziałaś, jak to ona w czasie nabożeństwa, strzelała oczyma po kościele?	Nic, dziecinko. Rozglądam się po jeziorze i dlatego nic nie mówię.	Rób, co chcesz, żeń się, z kim chcesz... ja cię kochać nie przestanę	Spytamy kawalerów, czemu szczuli psami obłąkaną, doprowadzając ją tym do rozpaczy. Biedne głodne dzieci nasze płaczą, podarliśmy odzież, owies się sypie, ziemniaki gniją, konie biegają luzem, krowy bez nadzoru, a my sami upadamy ze znużenia. Wszystko to ich wina! Chodźmy do Ekeby zrobić sąd nad nimi! Chodźmy do Ekeby!	Za pozwoleniem! Z dziecięcych lat pamiętam jedną czarną kurę, która niosła jaja zupełnie niemal brunatne, toteż nie wzbraniam się dać wiary, że istnieją kury znoszące jaja czerwone lub przynajmniej czerwonawe, przypominające kolorem barwę cegły.	Boję ja się tak samo Wilkowej obrony jak Cztanowej napaści, a to też widzę, że wy się przeciwicie, byle się przeciwić, ale nieszczerze.	Chodziłeś z nimi do boru, to ich stronę i tera trzymasz!	Co bym nie miała pamiętać. Z ojców, praojców nasze sąsiady.	Gront mój po ojcu, nie ustąpię z miejsca	Nic nie rozumiem z tego, co pan mówi Niech mi pan da akt i pokaże, gdzie mam podpisać.	Nie wiem.	O nie... mgła podstawiła mu tylko nogę i rozbił sobie głowę o pień drzewa	Przy koncepcji Wanerta, to raczej plus.	Skądże to wiesz wszystko? Dawno ją znasz?	Smolarz pojedzie, to człek roztropny i bywały.	Jak on się nazywa?	Myli się pan w tym ostatnim; zdrada od miłości.	Niechże pan siada. List, TajemnicaCzyżby od pańskiego przybycia do Londynu zdarzyło się panu coś niezwykłego?	Tak mi się zdaje. Ale kto wie?	Więc po co zaniepokoiliśmy ich zwołaniem delegatów?... Ten królewski czyn bardzo wzburzył i rozzuchwalił pospólstwo, które jest dzisiaj jak wzbierająca woda...	A jakże tam pańska szprotka?	A nauczyłeś się jakiego powinszowania?	Cóż za wcieranie czeka tego malca od państwa Moreau!...	Dużo... niedużo... Anglicy do obiadu ubierają się we fraki.	Ech mnie tam wszystko jedno. Czy tu zdychać, czy tam...	Jadę prosto od Zaleskiej.	Matka mu bardzo chora, obawiam się, że znowu będziemy mieli pogrzeb.	Najbliższa zginęła od bolszewików.	Powiem ci zaraz, że trzeba rozkochać w sobie księcia... Ale, rozumie się, do uczciwych granic, pamiętaj!	Tak, panie, najpiękniejszy w całej oberży; pokój, który miałbym sposobność dziesięć razy wynająć.	Tylko słówko jeszcze, zatrzymał Dołęga	A kiedy musisz!	A pani?	A! Pan hrabia!	A... bardzo mi przyjemnie...	Ale cóż JWPan myślisz robić, cały pałac chrapie...	Ale wrócicie.	Ależ przysiągłem sobie zabić tego człowieka	Burt? Ponia ir motin! Burt? argi tai žmogus kada gali burt? Ne Pultė, ne Vėjona, ne Raugė nebūrė, tiktai dievaičiai per jas. Taip ir ragas balso neišduos, pakolei į jį niekas nepučia. Kartais įžengia dievaitis į vargutį ir per jo lūpas kalba, bet kas gali tą loską apturėt, o ne kožnas moka išprašyt!	Ciebie... Ciebie Laura.	Co ty tu robisz?	Cztery anny	Dla geszeftugeszeft	Do Jarmoliniec w łykach pójdziecie!...	Doskonale wróćmy do rzeczy. Oto mamy przed sobą męża mego, człowieka niepospolitych zdolności...	Dziad-ślepiec z lirą. Wyrostek go prowadzi. Teraz buty zdejmują. Przejdą ku nam przez rzekę.	Flirt, Kobieta, Mężczyzna mówiła zimno, cofając ręce.	Inoino (gw.) tęsknić. za Górowem. Oj, cnie!	Jakaś inna szalupa ruszyła za nami w pogoń, kapitanie.	Jawę, Borneo, Filipiny, Wyspy Fidżi, Wyspy Salomona, Karoliny, Samoa, damned Clipperton Island. A lot of damned islandsdamned Clipperton Island. A lot of damned islands (ang.)	Miłość?...	O godzinie?	Pani Szkopkowa?	Pewniej Żyd.	Phi!... cóż mam robić!	Po białości, po smaku.	Posiadasz pan dziewięćset tysięcy franków?	Powiedziałbym nieprawdę, gdybym zaprzeczył.	Powstaniec.	Pozostawiam ją panu.	Pozwól mu mówić i czekaj	Serwus, co słychać?	Szpiegowieszpiegowie odparł ulubieniec.	Według pańskiego rozporządzenia, panie wachmajster, dajemy pożywienie tylko tym, którzy zostają ujęci i przesłuchiwani przed godziną dwunastą.	Wilhelm, siądź razem z psem, a panu ustąp miejsca	Więc pan jesteś inżynierem, kapitanie Nemo?	Wątpisz o nim, ojcze!	Z siusiospicyów	Znasz przecie wieszczby? Cóż ci twój demon powiada?	Zobaczymy
A więc uwiadamiam was, moi przyjaciele że nie chcę przybierać nienależnego mi tytułu Don, niedodawanego nigdy do mego imienia; nazywam się Sancho Pansa po prostu. Moi przodkowie ani donami, ani wielmożnościami nie byli. Widzę, że na tej wyspie więcej jest donów niż kamieni, ale przy boskiej pomocy, w ciągu czterech dni jak muchy porozpędzam wszystkich donów z miasta. Teraz niech zadadzą mi próbę, panie intendencie, osądzę rzecz, jak będę mógł najlepiej, nie zważając wcale, czy odpowiedź moja ucieszy lub zasmuci poddanych.	Ależ, panie wiesz bardzo dobrze, że Morze Czerwone nie mniej jest zamknięte jak zatoka, skoro międzymorze Suez nie jest jeszcze przebite, a choćby było, statek tajemniczy jak nasz nie puszcza się na kanały przerywane śluzami. A więc Morze Czerwone nie jest drogą, którą powrócimy do Europy.	Jakto? waćpanbyś śmiał się targnąć na mnie?	Och, panie, jeśli kto z łowców pogniewał cię, żali się godzi tak brać do serca poswarki myśliwskie?	Wszyscy mnie tu znają, często przychodzę na targ handlować ziołami, które goją rany.	Wy, ludzie dworscy często posługujecie się dwoma miarami! Kiedy Fenicjanin przyniesie wam rubin lub szafir, nie pytacie, jaki z tego pożytek, lecz kupujecie klejnot i zamykacie go w skrzyni. Ale gdy mędrzec przyjdzie do was z wynalazkiem, który mógłby zmienić postać świata, zaraz pytacie: jaki z tego pożytek?... Widać strach was ogarnia, ażeby badacz nie zażądał garści jęczmienia za przedmiot, którego nie pojmuje wasz umysł.	Władcą królestwa Jolliginki To jego ziemie. Każdy, kto tu przybywa, musi stawić się przed jego obliczem. Za mną!	To nie z powodu herbaty Oni źli są na pana, żeś szlachcic i do nich niepodobny. Wielu z nich chciałoby się przyczepić do pana, obrazić czymś, poniżyć. Jeszcze pan tu dozna wielu nieprzyjemności. Nam tu wszystkim niezmiernie ciężko, daleko ciężej pod każdym względem aniżeli innym. Potrzeba dużo zimnej krwi, ażeby się z tym oswoić. Wiele jeszcze spotka pana nieprzyjemności i za herbatę, i za oddzielną żywność, pomimo że tu bardzo wielu i bardzo często spożywa swoje potrawy, a niektórzy stale piją herbatę. Im wolno, a panu się nie godzi.	Co zaś do pieniężnego wsparcia, pozwalającego nam spuścić łódź naszą na wody oceanu przedsiębiorczości, zastanowiłem się nad tym z ekonomicznego, że tak rzec mogę, stanowiska. Wydam weksel (nie potrzebuję dodawać, że spisany zostanie z zachowaniem wszelkich przez prawo wymaganych formalności) płatny za osiemnaście miesięcy i dni trzynaście. Z początku proponowałem wprawdzie roczny termin, lecz rozmyśliłem się, że czas to może niedostateczny na to, aby się coś zmieniło. Może się nam tak od razu nie da urządzić i stawić czoło zobowiązaniom. O pracę nie musi być łatwo w odległych krainach, do których zmierzamy...	Nie trochę ale najstraszniejsze rozleniwienie, tak, niestety! Pozbawia mnie ono wielu życia przyjemności, ale się stało nałogiem. Któż wié, może się zczasem potrafię zwyciężyć, a bardzo mi miło będzie zawsze spotkać hrabiego.	To co? Ja się bić nie umiem, a spostrzeżenie fizjologiczne nie jest przecież obrazą. Pan hrabia rodzi się z Polki, to pewnik; że ród matki wpływa bardzo silnie na dzieci, to drugi pewnik; a że pan bardzo do matki podobny, to trzeci! Dixidixi (łac.)	A potém, pamiętam, jak Lucyś mój się urodził i piérwszy raz zapłakał; zegar zakukał dziesięć razy, bo to była dziesiąta godzina wieczorem, i zaraz w téjże chwili zaśpiewał pod oknem słowik, co w krzakach bzu się gnieździł. A mnie wydało się to wróżbą i zaczęłam modlić się, prosząc Boga, aby życie mego dziecka było tak wesołe i swobodne, jak oto życie tych ptaków, których głosy na urodziny mu śpiewały. I pamiętam, że choć byłam bardzo słaba, modliłam się tak długo, że kiedym skończyła, kukawka odezwała się dwanaście razy, bo była już północ.	A gdyby ten księżyc oderwał się od nieba i spadł na ziemię?...	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Ba! Królewskie kęski, a jestem przy apetycie. Wracam z Yarmouth.	Bóg zapłać stokrotnie waszej przewielebności; pociechę mi sprawiliście niemałą, bo szkoda mi było dziecka. Pójdę już. Łasce się waszej polecam, niech będzie pochwalony...	Co zaś do tego, aby pozycja uprzywilejowanego, jaką tu zajmujesz dawała ci prawo obrażać dżentelmena...	Czy ci się to podoba, Doady?	Do diabła! Klecho, do diabła! Wiem, co mówię. On nami gardzi. Wiem, i już! Nie chce z nami pić, bo my jesteśmy burżuje, a on wielki bolszewik. Nie przeszkadzaj mi, smarkaczu! Czarny jezuito, pomidorze! Wiem, co mówię. Czaruś, bracie! Pamiętasz?	Hale, polecisz to do niego pożyczać, co?	Jakże się miewa twój stary?... Bodajże cię!... Zapomniałem, jak mu na imię.	Lucknow znajduje się, bądź co bądź, bliżej Benaresu niż Umballa. Być może, że pojedziesz tam pod moją opieką. Mahbub Ali wie o tym i bardzo by się gniewał, gdybyś teraz znów poszedł na wagary. Pamiętaj: opowiadano mi wiele rzeczy, których nie zapomnę.	Mnie aresztować? Zaco?	Mnie niepotrzebne są żadne gwarancje, nawet wystawione tam	Może ci się ona spodoba.	Nie sądzę gdyż powinni przypuszczać, że nasze poszukiwania skierują się właśnie w tym kierunku. Zagroda jest dla nich miejscem zaopatrzenia, a nie stałym obozowiskiem.	Oto wdzięczność, na jaką zasłużyłam Za tyle starań! Traktują mnie teraz jak Turka!	Pogniewałyście się? O co?	Przeze mnie? ja wcale nie żądałem urlopu.	Tak, panie tak... A ponieważ trzy miesiące już mieszkasz u mnie i, zatopiony pewnie w swoich ważnych zajęciach, zapomniałeś zapłacić mi komornego, a ja wcale cię o to nie niepokoiłem ani na chwilę, myślałem, że będziesz miał wzgląd na moją delikatność...	Toście na pojedynczych napadali albo na małe kupki! A gdy się bronili, cóż wy wówczas?	W takim razie mógłby pan kapral być dumny z tego, że nikt nie może go zmierzyć Niech się dzieje przy raporcie, co chce, denerwować się nie trzeba, bo każde zdenerwowanie szkodzi zdrowiu, a teraz w czasie wojny każdy winien dbać o zdrowie, ponieważ trudy wojenne wymagają od każdego obywatela, żeby nie był zdechlakiem.	Zgoda. A oto warunki moje. Zastrzegam sobie miesiąc na ułożenie planu i zobowiązuję się wodzić za nos detektywów. Jeśli po roku będę wolny i udowodnię ci, żem zbrodnię popełnił, wygrałem zakład. Jeśli po upływie tego czasu będę w więzieniu śledczem, zakład będzie rozstrzygnięty dopiero po wyroku takim lub owakim. Czy się na to godzisz?	Zobaczymy się jeszcze?	A Wojdylle, rymarzowi.	A chodzę, chodzę, bo lubię patrzeć, jak Żyd świninę ćpa!	A co to jest?	A jaki był rezultat tych pojedynków?...	A mój Boże co za traf szczęśliwy, kochana siostro! Ten pan, co go widzisz, jest to najdzielniejszy, najuczciwszy i najbardziej rozkochany rycerz na świecie, jeśli historia życia jego nie kłamie.	Ale siedmiu panujących?	Co mam rozumieć?	Co tam, panie Domański?	Czegóż ci potrzeba?...	Czy przyszliście zobaczyć, jak będziemy wyładowywać ryby?	Czy ty chcesz iść za niego?	Czymże wy tu żyjecie?	Dawajcie ich sam!	Doktorów od zwierząt nie brakuje	Dzięki Bogu!	Ech	Hu, hu, hu, hu!	I cóż ja teraz pocznę, co?	Ja wiem, że pan jesteś fałszerzem i że pan jesteś w zmowie z bandą, która obecnie zalewa Stany Zjednoczone fałszywymi pięciodolarówkami. Otwarcie panu mówię, że nie posiadam żadnych dowodów przeciw panu, i tak samo otwarcie mówię panu, że gdybym miał najdrobniejszą wskazówkę, za pomocą której mógłbym pana skojarzyć z tym zbrodniczym działaniem, nie spocząłbym, póki bym nie zobaczył pana w jednym z więzień Stanów Zjednoczonych. Uważam, że pańska drukarenka w ShropshireShropshire	Jak to, pani?	Jak w grobie!	Jak śledzie?	Jaka myśl?	Jakie?	Jakże to? jakże to?	Jeśli uwięzimy Dawida o szóstej, bądź o dziewiątej u pana Ganneraca; załatwimy twój interes	Koniec będzie!	Kołtuniarze, przezprzez (gw.)	Kufry są, mościa dobrodziejko, ale puste...	Licha tam nie przyszła! Tylko wówczas nie miałem tych pieniędzy, co dziś, ni tego rozgłosu	Może na trzy miesiące?	Musiałem nadepnąć na jakąś ukrytą gałąź czy korzeń Ojej! Ojej!	Najwyżej miesiąc.	Nie, panie.	Niech ciocia nie dziękuje. Ja mam dla siebie za dużo, a wy jesteście moje najbliższe krewne. Niech ciocia powie Natce, że jej winszuję takiego zacnego i uczciwego człowieka jak jej mąż. W dzisiejszych czasach to rzadkość.	Niemożliwe...	No więc.	No, zobaczymy! Siedem razy osiem?	O-ha!	Oszczędzam drogą krew proletariatu.	Pan Bohurski,	Pewnie moja siostra... Puśćcie ją...	Przyjacielu Van Stillerze miejmy nadzieję, że tym razem dopadniemy tego łotra i przekażemy go w ręce kapitana.	Pycha najpierw. takich trzy ślubował, a potem, ile palicówpaliców tu: obdarzyć.!	Rozczarowanie, Serce odparł Wokulski	Rozwińmy więc wszystkie żagle, jakie tylko mamy, i szukajmy schronienia w Zatoce Rekinów – powiedział Cyrus Smith.	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Tak jest.	Tak.	Tam są!	Tedy niech pokój będzie z tobą.	Tego, co żyje u Prokopa Mielnika?	To i co	To nie ma znaczenia.	To nie moja rzecz W Urzędzie Śledczym powiedzą panu. No, jazda! Ma pan broń?	To ty Józieczku?	U nikogo.	W czym, Hilda?	W ganku oparzycie?	W polu był...	Wszystko należy na świecie przypuszczać... Widziałem już takie w Polsce zjawiska, jakich istnienia pan nawet w wyobraźni nie przypuszczasz, od których wspomnienia włosy bieleją. Vulgus est caecum. To jest słowo nadzwyczajnie mądre. Wytrzymało próbę czasów.	Właśnie, w wodzie.	Z wicehrabią Andreą Cavalcanti	Za kogo?	Zabierze niania dzieci ze sobą.	Zastanie pani jeszcze pannę Janinę. Halski, który tam był także, wyszedł razem ze mną.
Taki jest każdy charakter Mój miał braki w setkach miejsc. Twoja panna Stacy miała prawdopodobnie na myśli, że gdy osiągniesz dwadzieścia lat, charakter twój przechyli się na stałe w jednym lub drugim kierunku i będzie się po tej linii nadal rozwijał. Nie przejmuj się tym, Aniu. Spełniaj swój obowiązek wobec Boga, bliźnich i siebie i używaj życia. To jest moja filozofia, a zawsze okazywała się ona dobra. A dokąd to udaje się Fila dzisiaj wieczorem?	To téż kto żyw wszyscy ją we wsi żałują i rozpadają się po niéj; a co się słyszę napłakała biedniaczka, nim poszła! A na odejściu, wyraźnie tak powiedziała Sołodusze, że przekleństwa waszego nie chce mieć na głowie.	Stało się... stało się... że sobie złamałem sobie ząb!	Uspokój się nie masz się czego lękać, pudło twoje przywiązane jest do statku i zaraz idzie cieśla dla wyrąbania w dachu dziury, przez którą cię stamtąd wyciągniemy.	À propos tego rodzaju wizyt, czy pan wie, na jaki głupi koncept wpadł wczoraj mój siostrzeniec Błażej? Zamiast się zaanonsować, kazał mi powiedzieć, że przyszła królowa szwedzka.	Jakżebym nie miał rozumieć? Posłusznie melduję, że rozumiem i że we wszystkim, co pan raczy do mnie mówić, potrafię się orientować.	Czy lekko, to ja wiem, alem nie zwykł się uchylać od żadnego zobowiązania. Byłem może kiedyś lekkomyślny, dziś nie. Ale to nasze rodzinne sprawy. Nie ma nad czym rozpaczać, stało się!	Tak, ale najpierw muszę się dokładnie upewnić, czy jesteś pan tym, do którego mam się zwrócić.	No widzisz! A teraz musisz postarać się zasnąć. Już późno.	A nie zawadzi, nie zawadzi, w żadnym razie nie zawadzi. Oleńka ma bystry rozum, ale i waćpannie go nie brakuje. Choćbyśmy się mieli tymczasem przed przeważną siłą w lasy uchylić, zawsze będzie dobrze, żeby Babinicz przyszedł w te strony, bo tym sposobem prędzej się z nim połączym. Próbuj waćpanna. Posłańcy się znajdą i ludzie pewni...	Nie da się ukryć Ale nie zapominaj, że ptakiem, który umie mówić po ludzku. I że dobrze znam tych ciemnoskórych.	Widno, coby mu się kiedy nie przyśniło z polskim orłem równać, tedy nie na głowie, a na szyi wolno mu nosić koronę.	Co za chwila! Przebiegać głębokości, do których nigdy jeszcze człowiek się nie zapuścił? Patrz pan, kapitanie, co za wspaniałe skały i niemieszkalne groty! Ostatnie to zaułki globu ziemskiego, w których życie już nie istnieje. Jaka szkoda, że z tych okolic nieznanych nie zostanie nam nic prócz wspomnienia!	To może okazać się tylko w wypadku wojny.	Jaką suknię radzisz mi włożyć, mamo, bladoróżową czy zieloną? Jak ci się zdaje, która więcej podobać się będzie księciu?	I ja również Jeżeli wybierze ciebie, przysięgam, że nawet nie spojrzę na nią. Czy przyrzekasz uczynić to samo?	Nie! Nigdy! Tak wtedy byłem nieszczęśliwy... Dziękuję ci, żeś chciała zobaczyć się ze mną.	W imieniu Lgockich i całego pani stolnikowej domu bardzo dziękujemy waszmości; nigdy nawet nie spodziewaliśmy się inaczej.	A naród?... Czy będę przeklinał po polsku, czy po angielsku, to mi też chyba wszystko jedno. Tak samo z tym obowiązkiem wobec społeczeństwa. Za cóż to mamy być mu obowiązani? Za te nary, za te łachmany? A może za to, że tropią nas, jak dzikie zwierzęta, że niszczą, jak pluskwy? Co nas z tem twojem społeczeństwem łączy? Nic, oprócz tych ochłapów, które czasami możemy im od pyska wyrwać, żeby nie zdechnąć z głodu. Idźże, pętaku, do tego społeczeństwa! Niech ci ono choć jeden palec poda!...	Czy nie sądzisz, że zwróciłbyś na siebie uwagę? Nasi przodkowie niezbyt chętnie tolerowali anachronizmy.	Ha! zabłąkałeś się tu znowu, trudno ci już usiedziéć w chacie!	Tak Nieraz słyszę od cudzoziemców pochwały dla naszej czekolady i dla ciastek. Gdy polska ambasada w Londynie sprowadza z Warszawy ciastka, Anglicy się nimi zajadają.	Stary, ogromny, siwy, wąs po pas, a mimo to z pozwoleniem pani, tylko za kobietami patrzy. W podróży ledwie na parę godzin staniemy, już on zwietrzył gdzie białe liczko i pewnie tam siedzi. Otóż przychodzi Żużeł do mnie i powiada: Panie stanowniczy, jeszczem jak żyw tak urodziwego stworzenia nie widział, jak wczoraj. A ja w śmiech, bo jemu aby co młodego, każda u niego piękna.	Gdy pan odczuwa seks przez ból... To jeszcze nic. Takich jest miliony. Gdy pan odczuwa ból przez seks... I gdzie pan nie odczuwa bólu? O, wielki Piotrusiu. Czyżby pan cierpiał za całe nieudane pokolenie? Nie wiem, na Boga Żywego, nie wiem...	Ja sam doszedłem teoretycznie do siedmiu bilionów. Ale i to znaczy, że jeden kilogram węgla przy doskonałym spaleniu mógłby pędzić przyzwoitą fabrykę w ciągu kilkuset godzin.	Na świętego Damiana zatem jasne jest, że i on przejdzie.	Oj, mądralo, czyż nie powiedziałam, że nie chcemy dopuszczać mężów do sekretu? Wstąpię po Eugenię jutro.	Mój drogi gospodarzu i pani, signora Proszę mi wybaczyć moje zdumienie; jestem całkiem oszołomiony, ale to chyba naturalne, przecież znajduję tu Wschód i to Wschód prawdziwy, nie taki, jaki widziałem, ale o jakim marzyłem. I znajduję go tu, w sercu Paryża! Przed chwilą słyszałem turkot omnibusów i brzęk dzwoneczków sprzedawców lemoniady. O signora! Dlaczego nie znam greckiego! Rozmowa z panią byłaby dopełnieniem baśniowej atmosfery tego wieczoru, którego nigdy nie zapomnę!	A gdzież tam! Na domiar nieszczęścia pod koniec sezonu przyjechał do nich jakiś facet, jak siarka chłop, i nie odstąpił na krok.	Zaraz do niego napiszę: „Mości elektorze! Dość kota ogonem odwracać! Dość wykrętów i mitręgi! Wychodź przeciw Szwedom, a nie, to ja w odwiedziny do Prus przyjadę. Nie może inaczej być...” Inkaustu, piór, papieru! Rzędzian, pojedziesz z pismem!	Nie biurowa to, panie Copperfield, praca.	Nie, panie Wolę stąd pojechać na lokomotywie aniżeli tracić parę godzin.	Widziałyśmy oknem, jak pani zajechała... Pani do nas?... Nie, do Korkowiczówien... Ach, gdyby pani wiedziała, jak nas ostro trzymają!... Wie pani, że Zosia Piasecka w lipcu umarła...	Bo dzisiaj wiem, że pani kocha innego.	Choćbyś pan rzeczywiście z Ziemi przybył, to i tak ja miałbym słuszność. Ale to jest wykluczone. Posłuchaj pan tylko. Ziemia, znacznie większa od Księżyca, jest też cięższa od niego i przeto przedmioty ważą tam więcej...	Że też zawsze wszystko robisz byle jak!	Jeżeli tylko można, to...	Nie jestem sam	Niech Janowa jedzie z panią Zaleską, jeśli tak będzie wygodniej; ale kiedy bądź Janowa zechce wrócić do mnie, zawsze miejsce będzie.	Życzę, aby i wierzchowiec twój podzielał to zdanie Tymczasem spuścił ogon i uszy, czekając u wrót, i wygląda tak, jak gdyby wolał wrócić do stajni.	Powinniście, jak można tylko, chodzić w pole. Każdą wolną chwilę poświęcać na rozrywki. Jeździć koleją, a najgłówniejsza rzecz	Ale gdzież tam! To tylko w krakowskim dialekcie tak wygląda; powinno brzmieć właściwie: sechs Biersechs Bier	To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.	A to jest ten mistrz TanachuTanach	Abe mam świetny pomysł na film.	Ano, wola wasza; mam czas, to przyjdę i w niedzielę.	Dla niektórych ta wypoduszkowana otchłań to cela szpitala wariatów.	Dość tego na Boga! spiskował przeciw czci mojej z panią de Chevreuse, panią de Longueville i Kondeuszami!	Gdyby on mógł mówić, powiedziałby zapewne to samo	Jakąż mam potrzebę przysięgania? Nie znam pani.	Jakżebyś ty, paź królewski, nie wiedział?	Na górze	Na szafie.	Nie dojadamy resztek po wielkich dziennikach konstytucyjnych, które mają swoje fiszki z księżmi, pełne takich kaczek	Nie plótłbyś głupstw!	Nie, proszę pani.	To go jutro sam wypytam.	Nie ma żadnej pomyłki. Oto rozkaz aresztowania.	Ależ to niemożliwe! Co sobie ciocia o mnie pomyśli!	I pan nazywa to próżnością!	Katolik! prawda? to chyba z czyśca?	Na co? Idź pan już! Serce mi pęknie!	Nie zauważyłem was podczas tej obrzydliwej awantury przed chwilą w sali.	No więc napisałem o tym raport do Paryża, odesłałem znalezione przy nim papiery. Tak powinienem był uczynić, cóż robić... i w osiem dni po aresztowaniu więzień został stamtąd zabrany.	A więc, niech pan wie o choćby jednej rzeczy. Istota ta wprowadziła do pańskiego domu strasznych ludzi i zwierzęta!	Co masz z głupią gadać!... Siadajcie do wieczerzy	Litka tak codzień prosiła, żeby wracać!	O, zdrów jestem, jak nigdy!	Byłaś uczennicą?... A czym teraz jesteś?	Widzisz, już jest tylko kawałek. Chcesz odebrać?	Tak kapitanie. Więc cała nadzieja stracona, oddalenie lub zapobieżenie tej rozprawie jest niemożliwe?	A ten twój behadyr, Ajdar, ile ma żon?	A więc oknem!	A więc okradziono tego nieszczęśliwego?	Ciotusiu! Zrobimy tak!	Panie ma pan zapałkę?	Wieczorem, gdy śnieg padał?	Zabraniamy tak mówić o Hornie	Ach! Niezdary! Wypuścić z rąk co najmniej pięćdziesiąt porcji zupy!	Ależ go pan zmydliłzmydlić wtrącił mocnym, basowym głosem towarzysz pani Kościenieckiej.	Bo co?	Bogu Najwyższemu dzięki!	Brat pani de Villeparisis?	Co?!	Czatownik obaczy	Dlaczego?	Dobry nabytek, ten nasz bryg!	Dobrze, Eminencjo.	Drwina szydził cień	Gniewam? Niedobry?	Hm, a pan de Villefort?	I w sobotę wieczór Arsène Lupin zostanie ujęty.	Ja powierzam pani połowę majątku...	Jakto, i pani dobrodziejka nad takiemi rzeczami łamała sobie głowę?	Jest czas mówienia, jest czas odchodzenia od mówienia	Jest pani, mais oui!mais oui! (fr.)	Kilka? chętnie.	Kto taki?	Około ósmej	Wzrok, Tajemnica, Skarb, Miłość
Jest strzelba, ale ja nie umiem z niej strzelać. Chyba że wy umiecie?...	Nam tyle nie potrzeba poprzestaniemy na parze kurcząt, pan mój jest bardzo delikatny, je mało i ja także nie jestem największym żarłokiem w świecie.	Nie zgodzę się z tobą o tyle o ile twoje porównanie z roślinami nie jest słuszne. Nie przeczę, że jakieś egzotyczne kwiaty, czy krzewy wysadzone z cieplarni na zwykłe pole, zmarnieją. Ale przecie wszystkie rośliny szlachetne, drzewa owocowe, róże sztamowe i tak dalej, wszystko to zostało wyprowadzone z roślin dzikich, z roślin pochodzących z innych klimatów i z innej gleby. Więc i takie dziecko prostej chłopki...	Tak, ja sam odebrałem je z powrotem i przeliczyłem. Były to pierwsze noty, któreśmy puścili w obieg, gdyż, skoro Maple uznał je za dobre, można je było puścić.	U mnie zarabiają, ja im daję zarobek, oni mnie powinni całować po nogach, bo jakbym im nie dał roboty, to co?	Z Zychem jest wygnać.. Gdyby nie to, byłbym ci dawno żebra połomiłpołomił	A co? Ja mówiłem, że mu to nic! Ja mówiłem!	Dziwno mi, że wasza dostojność podobnymi sprawami chcesz niepokoić naszego pana. Jest to to samo, co gdybyś prosił o nietępienie szarańczy, która spadła na pole.	Ja się na panią o to nie gniewam, choć to takie niegrzeczne i ordynarne.	„Który to pisze”. Moja to wina, żem się dał wziąć na kawał. Jesteś chytry jak Husain Bux, który podrabiał bilety Izby Skarbowej w Nucklao. Ale cóż to za opowieść! Czy aby tylko jest prawdziwa?	A! tak! grozi ci tu więcej niebezpieczeństw, niż twoi przewidują, niż ty sam domyślać się możesz.	Ale ludzi nie ma, towarzystwa! Ciężko na starość zrywać stosunki tyloletnie! A interes, jak pan myśli, pewny? Bo to cały fundusz Emilki w to kładziemy! Broń Boże, Markhamowi noga się powinie, zostaniemy bez grosza!	Ależ trzeba ją leczyć... Ja mam dla tej dziewczynki pieniądze...	Bierzcie chłopaków na strażnicę. Jak dostaną po dwadzieścia pięć odlewanych, to im się odechce burdy robić. No, marsz!	Dlatego, że to choroba i niechoroba; bo i choroba, i nędza, i głód, i rozpacz, i więcéj a więcéj jeszcze, niż słowo wypowiedziéć może.	Dopókiśmy żywi Charakterem życia wszelkiego jest nieustanne rodzenie sprzeczności, jednanie ich i tworzenie nowych.	Kiej mnie się zdaje że tamta ziemia, niby Gawędziny, jest lepsza od Hamerowskiej.	Mój ojcze! Czy ty naprawdę sądzisz, że życie jest czymś godnym dbałości, niepokoju, zabiegów?... Wierzaj mi, że osobiście nie zależy mi na nim wcale.	Na zawsze. Dziś jesteś mi druhem; jutro cieniem tylko będziesz dla mnie, a nawet przestaniesz istnieć zupełnie. Świat to grób, nic więcej.	Nie godzi się tak uciekać od kolegów boć kolegami jesteśmy. Próżno się tego zapiérać. Wprawdzie ja czasowo niewdzięcznego wyrzekłem się malarstwa, ale w duszy artystą być nie przestałem. Nie chcę tylko mieszać się z tym tłumem bazgraczy, co smaruje dla Anglików błazeństwa.	Nie inaczej. Nasz zakład otwiera pani kredyt do wysokości pięciuset rubli, które pani następnie pensją swoją spłacisz. Ojciec twierdzi, że charakter pani daje dostateczną gwarancję bezpieczeństwa tej sumy, i ja jestem tego samego zdania, dała się już bowiem pani poznać z pracy nieleniwej i wytrwałej. List pani, opisujący wszystkie starania i wysilenia, otrzymaliśmy dopiero wczoraj. Wkrótce po jego odebraniu wyjechałem z domu.	Obudź go pani, to sobie małego preferka urządzimy; no, mówię małego, to małego! Pani gra w preferansa?	Oni używają teraz karbolu. Mówił mi Malpas King myśli, że to wszystko z wychodków.	Pamiętasz pewnie, Gösto, wielkie zwierciadło w salonie. Rzecz śliczna, z jednej tafli bez skazy, na ramie ni plamy w złoceniach. Dostałam je od matki, ale on i to chce sprzedać!	Przepraszam, że się poważę sprzeciwić! Zdaniem mojem, cała sprawa nie ma żadnego związku z tym człowiekiem... jakżeś go pan nazwał... acha... z tym Janem Molitaire. Nie mogę zgodzić się na to, że dostarczyłeś pan istotnie dowodu jego współudziału w zbrodni.	Przyjdą! Już ja im powiem!	To było niegdyś Lecz już od przeszło dziesięciu lat Henryk Jekyll stał się dla mnie zbyt ekscentryczny. Idee jego coraz bardziej ulegały wypaczeniu. Oczywiście, wciąż jeszcze interesuję się nim, by się tak wyrazić: ze starej miłości, ale od długiego czasu go nie widziałem. Takie nienaukowe ględzenia oddaliłyby od siebie nawet największych przyjaciół...	To niech ją wydają do trzysta diabłów niech ją sobie wydają za kogo chcą; a jeśli cygan ją weźmie, cała wioska wyprze się i jéj i cygana, nikt do nich słowa nie przemówi, nikt im ręki nie poda, nikt ich znać nie zechce. Ot! co będzie...	To się nie sprawdzi	Wiemy już, jak to się robi. Więc cóż było dalej?	Wojewody jak siebie pewien jestem, a za nim ziemianie pociągną! Niech Konrad przyłączy się z Mazurami, zdobędzie Poznań, zawojuje Ślązk... Krew ma rycerską, wojak jest... Kraków znowu uczyniemy stolicą wielką, będzie na niej wszystkim ziemiom panować...	Właśnie tak. Na końcu via Macello czekał powóz, Beppo usiadł, zapraszając Francuza. Francuzik nie dał sobie tego dwa razy powtarzać. To prawdziwy galant: posadził sobie Beppa po prawicy, sam usiadł tuż obok. Beppo mówi mu, że go wiezie do willi o milę od Rzymu. Francuz zapewnia Beppa, że pojechałby z nim na koniec świata. Stangret przejechał przez ulicę di Ripetta, minął bramę San-Paolo i dwieście kroków za miastem Francuz robi się, słowo daję, tak śmiały, że Beppo przykłada mu do szyi parę pistoletów, stangret zatrzymuje konie, obraca się na koźle i czyni to samo. W tejże chwili czterech naszych, co się kryli na brzegu Almo, dopadło z dwóch stron do drzwiczek. Francuzik miał wielką ochotę się bronić i chyba nawet trochę poddusił Beppa, lecz nie mógł sobie przecież poradzić z pięcioma uzbrojonymi. Musiał się poddać; wysadzono go z powozu i wzdłuż brzegu rzeczki zaprowadzono do Teresy i Luigiego, którzy czekali w katakumbach Świętego Sebastiana.	Z czegóż to Marysia tak się cieszy?	A chata? a sadyba? a tyle naszego harowania koło niéj? Zresztą mój bracie, jak mnie tam pójść w świat za nim?	A czemuż ty tam nie idziesz?	A jakże waćpan sądzisz: czy przyjadą później?	A! bo teraz bardzo wiele ładnych inwencji przybyło... Chcesz wyjść trochę zobaczyć, hę?	Ale na jeden dzień. Po zejściu ze sceny nie zostawia się śladu po sobie, jak kamień w wodę!	Amen! Samą pani nie zostanie. Bywa nas przecie pięcioro tutaj!	Biedny pan. Może by doktora sprowadzić?	Bramo z kości słoniowejBramo z kości słoniowej rzekł stary dziś popr. forma 3 os. lp cz.ter.: żyje.; inni, że się jeszcze panu Sapieże broni, ale ledwie tchnie. Podobno na Podlasiu się ze sobą mocowali i pan Sapieha zmógł, bo Szwedzi nie mogli księcia wojewody ratować... Teraz prawią, że w Tykocinie przez pana Sapiehę oblężon i że już po nim.	Chyba ktoś urzeknie.	Co o nim myślisz?...	Co robisz w mojej sypialni? Jak śmiałeś uciec z więzienia? Gdzie jesteś? Nie widzę cię.	Czy pan przypadkiem nie Jaresz?	Dobrze! Zobaczę i wydam wyrok. Ale jeżeli będzie pomyślny?	Dużo	Dzięki ci, sidi! Jesteś nie tylko potężny, ale i sprawiedliwy. A teraz błagam cię jeszcze, abyś pozwolił służyć nam sobie jak niewolnikom.	Ech!...	Ej panie Sobek. Chodź pan, zagraj co.	Gniew mnie oślepił i skrzywdziłem go.	Hmm, drogi panie Morrel przykro mi, że narobiłem tyle zamieszania u państwa.	I... głupstwo!	Jabym bawiła się, jak pani Warska.	Jak się masz, witam, jakżem rada! Pozwól się uścisnąć, moje śliczne dziecko.	Jestem tego pewny. Słuchajcie! robię tak: warunek pierwszy, z pięć tysięcy rubli na początek: wyławiam ze wszystkich towarzystw najlepsze siły, osób najwięcej ze trzydzieści; płacę średnio, ale rzetelnie; wyznaczam feu, dywidendy...	Ludzi nie zabraknie...	Mam otworzyć ogień?	Mowę waszą znam, bo w Człuchowej naród po polsku mówi, a my z bratem od siedmiu lat pod tamtejszym komturem służym.	Musi się zmienić?	Mój organizm?	Mów...	Młoda wdówka! Nie wiesz może o tym, kuzyn­ko, że nie ma na ziemi milszych istot jak młode wdówki... naturalnie wtedy, gdy są ładne... twarz blada, oczy senty­mentalne... Uwielbiam blade twarze i sentymentalne oczy u kobiet.	Nie odmawiam i nie przyrzekam. Mama żyje, zdrowa?	Nie poznałem, bo dobrze już ze dwa lata jej nie widziałem.	Nie wdowa, nie rozwódka, słowem	Nie żadne eee... tylko popularność. Jutro cała Warszawa tylko o tym będzie mówiła. Zobaczysz. Ludzie lubią mocne słowa.	Nie, nie!	Niech ojciec puści	Niech ona mówi za siebie, wy za siebie. Przyrzekacie?	Niestety, wybór nie od ciebie zależy.	O-och, nie mów lepiej.	Obrzydliwe, wstrętne stworzenie!	Ocaleni!	Opowiem całą winę tego wyrostkawyrostek (daw.) dojrzały, dorosły. mąż między nami nigdy by się nie dopuścił	Ostatni raz chyba Ot, oni do Zurychu jadą. Cała kolonia tam.	Oto masz odpowiedź...	Pan de Tréville przemilczał iż ten niewinny muszkieter, ten zacny rycerz, na godzinę przedtem, z bronią w ręku, napadł na czterech urzędników sądowych, wydelegowanych przeze mnie dla wyświetlenia sprawy jak najdrażliwszej.	Pan hrabia wie zapewne, że nie ma u nas zwyczaju bronić się, kiedy napadną na nas bandyci.	Pewnie zostanie teraz zasądzona?	Pilnowała pani braciszka w Hotelu Europejskim... Czy naprawdę tak chory, że pani musiała pielęgnować go w hotelu?...	Potrzeba więc chyba natychmiast o tej woli miłości waszej dać wiedzieć arcybiskupowi, panu marszałkowi i wojewodom	Roch Kowalski tak kawalerską śmiercią zginął, że nie daj Boże żadnemu z nas gorzej. Dość ci powiedzieć, że mu sam Carolus po otrzymaniu pola pogrzeb wyprawił i cały regiment gwardii ognia nad jego trumną dawał.	Skarbie, jeszcze troszkę.	Skocz no, Józka, po Jagnę, niech przychodzi do chałupy, nie ostawię dzisiaj drzwi na całą noc wywartych.	Skąd? Po co?	Są jeszcze dobre na świecie, są!...	Tak twego ojca zawsze uważałem za zdolnego nawet do rajfurzenia własnymi dziećmi, ale po Ludwice nie spodziewałem się tego...	Tak, już przybyła na hale.	Tak.	Tak. Przedwczoraj nie wychodził wcale ze swego pokoju. Był trochę zmęczony i Lola zaniosła mu w południe śniadanie, a obiad o siódmej wieczór.	Twierdziłem tylko in principioin principio (łac.) odrzekł wreszcie	W polski lud pracujący.	W tej chwili już zapewne w rękach Manuela, któremu poleciłem go oddać.	Widzę wszystko co chcę, gdy drugi wzrok odzyskam, a siła zejdzie na mnie.	Z całego serca!	Z panem Beauchamp.	Zamyka jednak dostęp do skarbu subtelności	Łąka	Że się mniej kocha.
Nie mam wobec was żadnego długu wdzięczności. Chyba sami to przyznacie, co?... Otóż pomimo to gotów jestem odstąpić wam w każdej chwili nabyte przeze mnie udziały. Zapłaciłem za nie sto dziesięć tysięcy dolarów gotówką i za takąż kwotę je oddam bez grosza prowizji. Nie są mi potrzebne. A podaję do waszej wiadomości, że ich wartość jest znacznie wyższa.	Kochany wicehrabio W swoim czasie dałem panu dowody na to, że w razie potrzeby jestem zawsze do twojej dyspozycji; jednak przysługa, o którą teraz mnie pan prosi, nie wchodzi w zakres tych, jakie mogę panu wyświadczyć.	Uczciwości?... Zgoda, ale uczciwość też bywa różna. Przed wojną, jak kupiec dopuścił weksel do protestu, to mu już ręki nie podawano, a dziś? Kto dziś zważa na to. Taki Olbiński zrobił fikcyjną plajtę, okradł setki ludzi i mnie między innymi, a wszyscy mu się kłaniają, bo ma forsę i jak zechce, to temu i owemu odda. Może pan sam nie wita się z nim najuprzejmiej?	Ty jesteś wielki filozof, Sancho mówisz jak mędrzec i nie wiem, kto cię tego wszystkiego mógł nauczyć. Powiem ci jednak, że na tym świecie nie ma losu. Wszystko, co się dzieje na tym padole, złe czy dobre, nie dzieje się przypadkiem, ale z woli Opatrzności nieba, dlatego to mówię, że jak kto sobie pościele, tak się wyśpi. Ja sobie także posłałem, ale w pracy mojej brak było widać roztropności, bo mnie spotkała kara za zbytnią zarozumiałość. Mogłem się przecież domyślić, że wątły Rosynant nie wytrzyma natarcia rumaka potężnego, którym Rycerz Białego Księżyca kierował. Odważyłem się jednak i mimo wszystkich usiłowań, ze wstydem padłem na ziemię. Ale choć na czci jestem skrzywdzony, nie straciłem i nie stracę cnoty w dotrzymaniu danego słowa. Kiedym był błędnym rycerzem, dziarskim i walecznym, ramię moje i czyny świadczyły o moim męstwie, teraz, kiedy jestem tylko zsadzonym z konia jeźdźcem, poddanie się moje woli losu i sumienne dotrzymanie zobowiązania dowiodą, że sławnym jestem człowiekiem.	W dzisiejszych czasach trudno o pomoc Zwierzęta zwyczajnie nie chcą pracować. Takie już są. No cóż... Widzę, że nie jest ci łatwo. W zasadzie byłbym skłonny wyświadczyć ci tę przysługę i zrobić, co w mojej mocy, o ile nie będę musiał myć chorych małpiszonów. Przekazałem też innym zwierzętom, że mają przyjść i pomóc. Lamparty będą tu lada chwila... O, a przy okazji, mamy w domu chore lwiątko. Nie sądzę, żeby dolegało mu coś poważnego. Ale moja żona się niepokoi. Wpadnij, żeby rzucić na nie okiem, jeśli będziesz wieczorem w okolicy, dobrze?	I mnie jej żal, ale cóż na to poradzić... Tyś wyszedł na ludzi, a my zostali w swoim stanie. Żałujesz... „mojej kobiety”... Ja to samo... Ale choćbyś żałował i przeżałował, to się psu na budę nie zda. Już nie trzeba, jak ja się staram, żeby się wybić na ludzi...	Proszę pana! Baj baju: nie takie tera caszycaszy zamiast ogólnopolskich: sz, ż, cz, dż, a więc „casy” zamiast „czasy”. Z kolei jednak u ludzi wywodzących się ze wsi, pojawia się, w obawie przed mazurzeniem, skłonność do wymawiania: sz, cz, ż dż, nawet w takich miejscach, gdzie w języku poprawnym występuje: s, c, z, dz (tzw. szadzenie), dlatego dozorca mówi „caszy”., żeby się o dziury w dachu kramarzyć. Mieszka się i już.	Widzieliście głupiego! Czy ty ksiądz, żebyś się pytał, czy pogany, czy chrześcijany? Przecie tu nie o chrześcijaństwo chodzi, ale o rozszerzenie granic i potęgi naszego zakonu Gdy pokonamy Polskę, tego ich króla Jagiełłę, Litwina, co rozsiadł się na tronie polskim i bruździ we wszystkim, to i z Litwą, i Żmudzią łatwo się będzie uporać. Ba, i tamte het, kraje dalej będą do nas należeć	Chyba nie. Chciałem właśnie powiedzieć, że Marcin znacznie jest sprytniejszy od Chińczyka. Czy pan wierzy w wyższość rasy, panie Heyst? Co do mnie, wierzę stanowczo. Marcin jest jedyny do wyszperania takich sekretów, jak na przykład pańskie.	Ależ ja nic nie mam przeciw ulgom dla pospólstwa! Tylko jestem przekonany, że Ramzes nie zrobi nic dla ludu.	Nie mogę wam zabronić mieszkać gdzie się podoba, rzekła Laura, ale rada wam nie będę, to z góry powiadam.	Bergerac czy nie Bergerac, człowiek czy diabeł to wcale rzeczy nie zmienia. Dowiedziono, że zaprzedał się piekłu, że z czartami ma ciągłe stosunki i że ogłasza w Paryżu książki przeciw naszej świętej religii. Dlatego właśnie wysłano za nim pogoń, aby go schwytać i spalić żywcem, jak na to sumiennie zasłużył.	Czyli że po Wilusiu nie jestem starym nudziarzem. Co?	Pajdkę chleba skradłem. Nie chciałem wyjść do pracy.	Pozwól sobie powiedzieć, że nie zawsze Jestem stara kobieta i twoja przyjaciółka, panie Wokulski więc zrobisz mi pewne ustępstwo...	W każdym razie nie przedostaną się przez cieśninę Karabiny Ayrtona i Spiletta ich powstrzymają. Wie pan, że niosą na milę!	Więc oni zwrócili się przeciwko kobietom i dzieciom? To był czyn zły, za który nie można uniknąć kary.	Za pozwoleniem! nie możesz pan zaprzeczyć, że przy całéj miłości dla ideału, z rzeczywistością jednak rachować się potrzeba. Przedzierzgnięcie się w kaprala lub hofrata może być warunkiem bytu.	Bzdury! Skarb nie ma pieniędzy.	Cudem byłaś ale byłbym prawie wolał nie widzieć cię tam wczoraj, nie słuchać tego śpiewu razem z innymi.	Doskonale Dantès jest moim przyjacielem i nie chcę, żeby mu się stała jaka krzywda.	Nie opuszczaj pan nas, biedne sieroty!	Nie znam żadnej.	Nie... ja nie mam pradziadka Zapinalskiego...	Obyczaje, Rewolucja, Szantaż odparł tamten nie bez gniewu.	Ot tak! chrześcijańską duszę zaprzedawać nie godzi się...	Pani w ogóle jest skarbem, na który ani w setnej części nie zasłużyłem.	To zależy. Nie będę wszystkim poszczególnie opowiadał całej sprawy. Nie mam na to ani czasu, ani ochoty. Osobiście widzę jeszcze możność uratowania, jeżeli nie wszystkiego, to pewnej części waszego majątku. Przedstawię to sam, gdy się zbierzecie razem. Porozum się, proszę, z Halinką i z Ludwiką, by tu przyszły. Chciałbym też, by był obecny Jachimowski. On jeden, zdaje się, ma głowę w porządku. Musimy się naradzić.	I owszem jak po nieszczęściu, to bardzo dobrze. Proces twój całkiem załatwiony; możesz choćby i dziś wracać do domu.	Powiedziałem już, że możesz mnie pan pytać o wszystko.	A! To także człowiek, który dałby szczęście kobiecie. Tak, tak, choć są na świecie bogacze i biedacy, to nie zmienia natury w człowieku. Baron i Jupien to ten sam rodzaj ludzi.	Coć jest? Pomocy ci trzeba? Liczże na mnie jako na Zawiszę!	Czy pan miał zamiar już wówczas powiedzieć mi to, co w Nicei? Zresztą	Dla tej przyczyny ja tu dziś przyszłam żeby z panem Janem zobaczyć się i powiedzieć, że do grobowej deski wdzięczną panu pozostanę.	Mówi pan tak, bo jestem Żydówką. I mówi pan to dopiero teraz, dlatego że chwilowo nasycił pan swoje głupie fantazje na temat zdrady i miłości i nasycił się pan mną. Jeszcze przed chwilą byłam dla pana Żydówką ze znakiem plus, dlatego podobałam się panu...	Niech sam leci, żal mu przetrząsnąć kałdunakałdun (gw.) zaśmiał się któryś, że to pisarz miał brzucho kiejkiej (gw.)	Surdut potrzebny mi jak dziura w moście! To żona mnie tak wystroiła. Gdyby mnie zapytano, to bym wszystkim kazał chodzić w pelerynach. Jest w nich swobodnie, zwiewnie i człowiek ma gdzie ręce podziać.	Bella poleciała wczoraj na stację. Widziała ją Mówiła, że jest przyzwoita, a Radlicz dowodzi, że śliczna. Kłócili się o to cały wieczór. Jakąż ona rolę sobie obrała?	A kiedy to zobaczymy, panie Cyrusie?	A licho wiedziało, że taki słaby.	Ach, oczywiście! To prawda. Jestem niczym.	Aha... Kiedyż to on był wystawiony?	Ależ, Feliksie, to jej zaszkodzi!...	Bądź-co-bądź, to niezły człowiek z tego pana oficera.	Mamusia mnie nauczyła.	O, to kutwa!	Posłusznie melduję, panie generale, że wszystko w porządku.	Powinniśmy być wdzięczni panu Głogowskiemu, bo to jego zasługa...	To panów pokój...	Właśnie przed chwilą mówił mi Boryna, że was spotkał...	Z daleka to tak idziesz, panie wojskowy?	A czerwony piastuje białego!	A czyjże ty teraz sługa?	A jakiż będzie w ostatku skutek naszych listów?	A moi towarzysze, kapitanie?	A mury wysokie?	A niee?	A w co my się teraz obrócimy!	Ba, gotów zamrzeć	Brawo! Wybornyś, Conseil’u!	Będziemy wszyscy szczęśliwi	Będę się starał zrozumieć.	Cała Łódź jest u nas!	Chorąży orszański, Kmicic! A z kim mówi?	Czego?	Czy pan zmęczony?	Dziewczyny? Ze mną?	Ech, pan ciągle z tym malarstwem	Ile, mówicie, panie, przyszło chorągwi z kniaziemkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.?	Jakiż jest twój plan?	Jeszcze. Zaraz panu podam rękę, muszę ją wytrzeć, bo gotowałam obiad sama	Kiedy?	Kto mi poda rękę?	Kto milczy, potakuje.	Miałeś pan interes jaki?	Michał Chrestien był aniołem	Miłość spytała po chwili dziewczyna.	Moje dzieci są chowane inaczej.	Niech no pani spojrzy niech się pani przypatrzy, jak się zapracowuje pieniądze. Ja te również zapracowałem, te moje pieniądze. Mogę zaraz podejść i za dziesięć minut mieć w kieszeni całego majątku dwadzieścia centimów...	Nu, z Nikitą?	Ojciec mi mówił. Zresztą, rzeczywiście, wygląda pan na... Aha, pan gra w bilard?	Owszem	Panie Baryka!	Pogodziliście się zupełnie?	Pomidor.	Pomówimy o tem z dyrektorem i dostaniesz.	Przyjdź, Jaguś, przyjdź...	Raz tylko w życiu opowiadałem o tym, właśnie księdzu Busoniemu. Takie rzeczy wyjawia się tylko pod tajemnicą spowiedzi.	Słucham z całą uwagą!	Tak wysoko na jednej nodze? Spadniesz i szyję złomiesz.	Trudno ją oszacować bo kontury są zbyt nieregularnie powycinane.	Ty, widzę, rozmiłowałaś się w tej polskiej dziewczynie, Berta!	Warunki nasze tak opiewały, zechciej pan sobie przypomnieć.	Więc ja mam być komendantem oddziału, w którym znajduje się jego dostojność minister wojny i taki wódz jak Patrokles?	Wszystko jedno! Mam dosyć tego pełzania na brzuchu. Mój skarb	Wątpię, czy pielgrzymi nieznanym rozrywkom nosów odmrożenie, zupełnie pewne, poświęcić zechcą...	Zapewne! Niebo biorę na świadka, żem tylko chciał być rozsądnym.	Zgoda poddaję się pańskim warunkom.	Znane. Cóż więcej?	Znasz ich?...
Miano go za wariata. Z prawdziwym i osobistym zadowoleniem to zaznaczam, że miano go za wariata niegdyś. Od lat dziesięciu, to jest od chwili, w której mnie twoja siostra Betsey tak zawiodła, jest on moim stałym towarzyszem i doradcą.	O, nie tak dziwna, jak się zdawać może Dla starych, mój drogi, wspomnienia są całą treścią życia; niemi karmią się oni wtedy, gdy wszelkie ziemskie nadzieje przyświecać im przestają. A matka moja jest już starą; do miejsca, w którém urodziła się, żyła, kochała i cierpiała, przyrosła, jak kamień do gruntu, w którym mchem się okryje. W N. stoi dom, do którego po raz piérwszy weszła, jako młoda i szczęśliwa żona mego ojca; w domu tym jest kącik, w którym długie godziny przesiadywała nad kołyską moją. Tuż za miasteczkiem jest mogiła mojego ojca, a w kościele ołtarz, przed którym modliła się całe życie. Ma ona tam dawnych znajomych swoich, którzy znali ją młodą i z którymi przez długie lata dolę i niedolę dzieliła; słowem, po-za tém nieznośném dla innych miasteczkiem dla niéj niéma życia. A gdybym ja ruszył w świat, ona-by nie została, bo bardziéj, niż do wszystkiego na ziemi, sercem przykuta jest do mnie. Osądź więc sam, Cypryanie, czy mnie należy niepokojem zatruwać ostatnie dni matki, któréj tyle wienienem? Czy nie powinieniem raczéj zwyciężyć i stłumić własnych porywów, zwalczyć własnych bólów, aby ją spokojną i ufną we mnie doprowadzić do mogiły?	Książę Gilbert jest uroczy, ale w istocie jest bardzo przywiązany do spraw urodzenia i etykiety Spędziłam u niego dwa dni na wsi, w czasie gdy na nieszczęście Maria była chora. Była ze mną Maleńka Książę czekał na mnie przed gankiem, ofiarował  mi ramię, udając, że nie widzi Maleńkiej. Zaszliśmy na pierwsze piętro aż pod drzwi salonu; wówczas, usuwając się, aby mnie przepuścić, rzekł: „A, dzień dobry, pani d’Hunolstein” (zawsze ją tylko tak nazywa od czasu jej separacji), udając, że dopiero wówczas spostrzegł Maleńką, aby okazać, że nie schodziłby dla jej przywitania na dół.	Ale gdzie tam! zdaje ci się ino Nie jestem wcale dobry; nawet w tej chwili popełniam grzech ciekawości... przyznaj mi się, powiedz, co sobie kupisz za te pieniądze?	On przecie po przywiezieniu Zygfryda odjechał z tą panną, która w Spychowie była, a teraz jest dwórką tutejszej księżny. Tak ci mi wczoraj gadał.	Bo widzi pan, mój drogi przyjacielu, nigdy nie należy się ograniczać. Gdy żyje się między wariatami, trzeba nauczyć się być wariatem; w każdej chwili może się zdarzyć, że jakiś zapaleńczy umysł, bez żadnych przyczyn będzie szukał ze mną zwady, podobnie jak na przykład pan szuka jej teraz u Beauchampa; przy byle okazji mnie wyzwie, przyśle mi swoich świadków, albo mnie znieważy w publicznym miejscu; i co oczywiste, takiego szaleńca muszę zabić.	Broń Boże! Nie od jego żony, tylko od jego kochanki... Jestem jej adwokatem. Występuję w procesie o pół miliona. Ona jest multimilionerką, ale bardzo skąpa. Za najmniejszy grosz da się powiesić. Dla mnie jednak nie znają słowa „drogo”. Dla mnie gotowi są poświęcić wszystko! Znaczy się, jedziemy do Białej Cerkwi?	Ho, w takiej skórze wraca z Paryża? Biedny chłopak! Miał głowę, mimo wszystko, i ambicję! Myślał, że świat zdobędzie, a wraca z niczym. Ale czego on tu szuka? Siostra jest w ostatniej nędzy, wszyscy bowiem ci geniusze, Dawid tak samo jak Lucjan, to nie ma żadnego pojęcia o handlu. Sprawa jego była w trybunale; jako sędzia, musiałem podpisać wyrok... Można pojąć, jak mi to było przykro! Nie wiem, czy w obecnych okolicznościach Lucjan będzie mógł pokazać się siostrze; w każdym razie pokoik, który zajmował tutaj, jest wolny, ofiaruję mu go chętnie.	Trzynaście lat temu! ileż tedy ona ma lat?	A niechże mnie Pan Jezus wpierw skarze!	Bogata? nie! ale Bóg łaskaw nie chciał mnie razem doświadczyć sieroctwem i nędzą.	Czy mi się zdaje, czy Madzia jest zmieniona?	Czy pan upoważnia mnie ażebym zrobił kiedy użytek z tej wiadomości? Może nigdy nie zrobię, ale... może trafić się taki wypadek.	Dałabym ja swojemu, żeby mi tak stawał, ażby mu się mundur zaposoczył!	Eee... tak mi się zdaje... że był obdarty...	Jest wielka różnica bo dziś przeciwko takiemu Celsiusowi germańskiemu nie jeden Origenes wystąpi, ale głów tysiące.	Kto? gdzie? dokąd? jak?	Moda, Obcy, Żołnierz rzekł Charłamp proszę wybaczyć.! tu: uprzejmość, obyczajność. nawet z hultajstwem obserwowaliobserwować (z łac.)	Myślałem że specjalnością świętego Antoniego jest odnajdowanie rzeczy zgubionych.	Nie Nie, żaden biały człowiek nigdy nie widział dwugłowca. Możemy dać go Doktorowi.	Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	Nie martw się, stary, Raszewski nie jest najgorszy.	Nie, dziękuję ci, zrobię to przez zastępstwo, jak przyjdzie twój dziadek. Zamiast mnie dręczyć, idź do domu i połóż się, bo się nie położysz aż późno w nocy. Niech cię Bóg błogosławi, Teodorku... niech cię Bóg błogosławi!	Nieprawda! Przypuszczam jedność jakichś wyższych celów; jedność w pożyciu koleżeńskiem jest niemożliwa, dlatego na nic się nie przyda starać się o nią.	No, przecież tak młody liryk przetłómaczył to, co Krasiński przed nim przełożył: I tem umieram, że umrzeć nie mogę...	O panie! Jestem biedną, nieszczęśliwą praczką, zgubiłam pieniądze i nie mogę zapłacić za bilet, a muszę znaleźć sposób, aby wrócić na noc do domu. Nie wiem, co mam począć. O Boże, mój Boże!	Pan tak mówi, że można się zasłuchać. Ale czy zawsze słońce odczuje mowę rośliny? Tyle się oczu doń podnosi, tyle uwielbień płynie... Czy zdoła biedny... zakochany powój zdobyć cieplejszy promień dla siebie?...	Szpicel jest jeden i szpicel jest drugi!	Tak pan to patrzy jasno na rzeczy.	Tak waszmość myślisz?... Hm! może masz i słuszność, ale mi na waćpana mruczno.	Takiego człowieka pani nie znajdzie. Jeśli się kto ofiaruje, to będzie oszust; skarb weźmie i przepadnie jak kamień w wodę. Uczciwy człowiek nie powie: zrobię to, bo nie zrobi. Niech tylko Tatarzyska zwąchają, że poseł wiezie drogie rzeczy, złupią go i zabiją. Ja skoczyłbym dla pani w ogień, poszedłbym, jak stoję, bez oszczepu między wilki i niedźwiedzie, ale do Tatarów, nigdy! Takiej ofiarności nawet Bóg by nie wymagał!	Taniec, Patriota zapytał mnie.	To ja postaram się panu przynieść. I świecę. Jeśli papo pozwoli. Proszę się nic nie bać, mój drogi panie, my pana na pewno nie damy	To jest tylko zniewaga. W tym nie ma ani krzty prawdy.	Widzisz, że ci rura zmiękła Pamiętasz, jakeś przy kancelarii ciągnął cygar i kpinkował, że mnie okradną?... Ja zaś gadałem, że nie okradną i stanęło na moim, a ty teraz płaczesz jak baba. Kpinkujże se... No, chodź. Zobaczymy, czy twój ojciec nie dopędzi nas w drodze.	Wy sami jesteście potęgą. U was jest wiedza, u was jest moc!	A co niby ma znaczyć?	A co wtedy będzie?	A jakoże to przeznać?	A skądże was pan Kmicic brał?	A ten gruby, kto to taki?	A, ba, jednemu brzytwa goli, drugiemu i szydło nie chce	Aha! dopiero zdaje ci się. To źle. Na wszelki wypadek, zapamiętaj radę. W moim laboratorium bardzo łatwo można zginąć, i jeszcze jak!...	Ale jednak...	Bardzo się z tego cieszę	Boże, Boże, i cóż się ze mną stanie?	Byłem i na strychu dziury pozasłaniać.	Chyba Kozły muszą ją wziąć do siebie, boć to ich krewniaczka!	Co rozumiesz przez dobieranie się do skóry? Zabicie człowieka?	Coś ty oszalała?	Czy to jej córka, ta urocza osóbka obok niej?	Czyli i ksiądz zostanie ukarany, bo nie dopełnił kapłańskiego obowiązku... Powinien był ksiądz udaremnić plany Benedetta...	Dobranoc, Józefie za dużo mówisz.	Dobrze ci za nią zapłacił?	Dokąd?	I domyśla się pani, dlaczegom przysłał?	Jak ty mi odpowiadasz!	Jednak, Wasza Wielmożność sam rozumie	Jesteś pan pewien swego twierdzenia?	Już miałem mu rozwalić łeb	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny	Kocham sercem, duszą, krwią	Kto ja jestem? O to chodzi, kto?... No, cóż... Pół-Polak. Adwokat spraw z kretesem przegranych. Zawsze chybiający bombiarz...	Mam buty wyporkiemwyporek rzekł Kulwiec.	Mam coś niecoś w żołądku, ale niewielki mi z tego pożytek. Jak myślisz, Bagheero, czy deszcze zapomniały o nas i nigdy już do nas nie przyjdą?	Może zazdrości, że bywasz u pani Stawskiej, że jej płacisz dobrą pensję.	Myśli pani?	Na pewno zatruł! Bandyta! Po mordzie widać!	Na stajestaje	Na to poszło	Nie	Nie chce mi się całkiem jeść, matulu.	Nie chcę	Nie kładłam wcale akcentu na tym słowie.	Nie mam zwyczaju nigdy śmiać się z osób starszych Nie osoba pani była powodem mego zupełnie mimowolnego uśmiechu, ale ów chleb, którego zbieranie zdawało mi się bezużyteczne.	Nie mogę. Moja pikieta dzisiaj.	Nie widziałem zatem nigdy żebraka, który by mniej pragnął pozostać w towarzystwie swych bliźnich. Tu coś zakrawa na jakąś wesołą mistyfikację. Czy pan wierzysz w Opatrzność, Bennecie?	Nie, ja wcale nie mam do ciebie żalu... Owszem, to bardzo dobrze, że ja przynajmniej teraz już wszystko rozumiem.	Niech się rozchodzą. Ktoś pocieszy rozwódkę. Nie ja. Prezesie, łaskawco, chcę nabyć dobra za Wisłą. Nie znacie co dobrego?Nie znacie co dobrego?	Odprowadzę pana Chociaż w ten sposób uhonoruję waszą ekscelencję.	Oprócz kobiety. Trzeba pewniejszego sposobu. A pamiętaj o cenie na jego głowę.	Pokażcie inne remediumremedium (łac.) rzekł Kmicic drewno przygotowane do wyrobu mebli. w Gdańsku handlował. To siłasiła (daw.)	Proszę siadać	Przecież nie macie zamiaru wysadzić ich w powietrze	Quelle chance!Quelle chance! (fr.) mruknął prezes, a głośno:	Sławę pan zyskasz.	Słyszysz, Helenko?	To moja ostateczna odpowiedź, mamo	Ubawimy się.	Umarł w więzieniu w większej rozpaczy i nędzy niż galernicy przykuci do kuli w tulońskich galerach	W chłopskim przebraniu, jak waszmościowie widzicie	Wioska Garrigue, w pobliżu Fougerolles.	Więc może miał ksiądz być uwodzicielem? Czy może mam to uważać za oświadczyny i chęć rozpoczęcia innego życia?	Więc to ma być wojna?	Za pozwoleniem, rzekł Dobek: o tem staraniu oficjalnie mowy nie było!	Zagranicę? A posada?... Przecie urlop pani wypada dopiero w grudniu.	Zapewne sam.	Zdrajco! przed sądem odpowiesz za swe uczynki!... Żmijo!... Mam jeszcze syna...	Łatwo to rzec. Ale sposób?	Śmierć! Pod ściankę!
Panie hrabio! jeżeli Ekscelencja zechce przyjąć albo owe dobra, albo gratyfikację, proszę nie szukać innego pośrednika niż mnie. Podjąłbym się wystarać się o powiększenie kwoty lub nawet o dołączenie do tych dóbr sporego kawałka lasu. Gdyby Wasza Ekscelencja raczył okazać księciu nieco wyrozumienia i delikatności w sprawie tego urwisa, który się znalazł pod kluczem, dałoby się może związać tytuł książęcy z majątkiem, który ofiarowałaby Ekscelencji wdzięczność narodowa. Powtarzam Waszej Ekscelencji: w tej chwili książę wściekły jest na panią Sanseverina, ale jest mocno zakłopotany, i to do tego stopnia, iż niekiedy gotów jestem odgadywać jakieś tajemnicze okoliczności, których mi nie śmie wyznać. W gruncie rzeczy moglibyśmy tu znaleźć kopalnię złota, w ten sposób, że ja bym panu sprzedawał jego najtajniejsze sekrety. Nic łatwiejszego; uważają mnie za pańskiego śmiertelnego wroga. Książę, o ile wściekły jest na tę damę, o tyle uważa, jak wszyscy zresztą, że pan jeden mógłby skutecznie poprowadzić sekretne rokowania z Mediolanem. Czy Ekscelencja pozwoli mi powtórzyć dosłownie wyrażenie księcia? słowa mają swoją fizjonomię, której nie umiałby oddać żaden komentarz; z pewnością pan w nich wyczyta więcej ode mnie.	Ja, tatusiu, nie ze spowiedzi, tylko że wszyscy... Coraz nam gorzej, coraz gorzej... Mama jakaś rozdrażniona, rozstrojona, niespokojna... A tatko jak gdyby nigdy nic, jakby wszystko szło jak najlepiej na świecie... Ludzie widzą... roznoszą plotki po świecie. A zresztą jest to niewątpliwie prawo Boże...	Wrażenie, jakie sprawiają na tym młodym człowieku pani szlachetne włoskie rysy, oczy, jakich nigdy nie widział, zupełnie odpowiada procesowi krystalizacji na tej gałązce, którą pani trzyma i która się pani wydaje tak piękna. Odarta z liści przez mrozy zimowe z pewnością nie miała nic olśniewającego. Krystalizacja soli okryła czarną gałązkę tak lśniącymi i licznymi diamentami, że jedynie tu i ówdzie można dojrzeć gałązkę taką, jak jest.	Zapominasz, wasza dostojność, że kapłana nie godzi się nazywać „nędznym” A że nie grozi żadnemu z nich niedostatek, to jest zasługą ich powściągliwego trybu życia.	Panie Godeschal, oto praktykant, o którym panu mówiłem i którym pan Moreau się bardzo interesuje. Będzie jadał z nami. Zajmie izdebkę przy pańskim pokoju. Odmierzy mu pan czas na drogę do uniwersytetu i na powrót, tak aby nie tracił ani pięciu minut. Będzie pan czuwał, aby się nauczył kodeksu i aby poznał swój przedmiot; to znaczy, kiedy skończy zajęcia w kancelarii, da mu pan autorów do czytania: słowem, ma być pod pańskim bezpośrednim kierunkiem, a ja będę miał nad tym oko. Chcę z niego zrobić to, czym pan się zrobiłeś sam: tęgim szefem kancelarii w chwili, gdy mu przyjdzie złożyć adwokacką przysięgę. Idź z Godeschalem, młody przyjacielu, pokaże ci twoje legowisko, zadomowisz się.	Smaczne! Wstydź się, żarłoku! To na wąsy. W sklepie była kobieta, niemłoda. Jako żywo nie słyszała o niczym podobnym. „Z przeproszeniem pana, mówi, czy to róż?” „Róż, na co mi róż?”, woła Charley. „Z przeproszeniem, bez obrazy, tak różnymi nazwami obdarzają te przedmioty kupujący, żem przypuszczała...”. A teraz, kotku mnie samej zdarza się czasem, mniej więcej... przepraszam, kochanku, to przez nieuwagę.	Ale przecie to niemożliwe, one stoją nie na jednej linii.	Słuchaj, biedny mój Bazinie, zastanów się troszeczkę! na co się zdało być księdzem, proszę? wojny się przez to nie unika; widzisz przecież, że kardynał ma odbyć pierwszą kampanję z szyszakiem na głowie i halabardą w ręku; pan de Nogaret de La Valette jest także kardynałem, a zapytaj lokaja jego, ile razy skubał dlań szarpie?	Opowiem bajkę Ktoś, uderzony faktem, że zwykli ludzie zachwycają się niknącymi obrazami, postanowił osobiście zbadać tę kwestię. W tym celu poszedł na przedstawienie niknących obrazów, ale ażeby nie poddawać się wrażeniom tłumów, które bardzo często są omylne, wie pan, co zrobił?... Zalepił sobie oba oczy...	Istotnie A ja nie doznałbym przykrych obaw, które mi sprawiła pańska rana. Przeszedłem z tego powodu, przysięgam panu, bardzo ciężkie godziny i dziś jeszcze pańska bladość jest dla mnie bolesnym wyrzutem. Nie gniewa się pan już na mnie?	Wcale nie, szczęście mi tylko sprzyja; lecz co tu będziesz robił, czekając na mnie? Spodziewam się, że nie glossy o palcach i błogosławieństwach, co?...	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	A może nie? Jak babka to lubi, to musi być kurwa, a że ona lubi, starczy spojrzeć.	Pani proszę mi nie psuć Alego ani pochwałami, ani nagrodą, błagam: nie chciałbym, aby się do tego przyzwyczajał. Ali jest moim niewolnikiem, ocaliwszy pani życie, służył mnie, a służyć mi jest jego powinnością.	Słusznie, kliniki psychiatryczne i więzienia też są prze­pełnione. Wesele, Zabawa, Potwór, Ciało, Dusza, Obraz świata, Obraz świata, Fałsz, UpadekSpójrz tylko! gdyby ciała tych ludzi były ukształtowa­ne na podobieństwo ich życia, myśli i pragnień, to byśmy ujrze­li potwory, strzygi i maszkary stokroć bardziej przerażające i ohydne od tych z Boscha i Goyi. Nas nie wyłączając.	Nie, ale wiesz, ciekaw jestem, co się stało z tą wyprawą O’Tamora sprzed kilku wieków, który w towarzystwie, zdaje się, dwóch mężczyzn i jednej kobiety dał się wyrzucić w pocisku na Księżyc, by tam założyć nowe społeczeństwo...	Ja go rozumiem Ale na jego miejscu robiłbym co innego.	Jak to może być? w porcie morskim nie mają ryb?	Skąd wiesz, że ochotnie? czemu nie przypuszczasz konieczności, żelaznej konieczności, musu ohydnego!	A i ja nie Franc ino Franek! powtarzano dokoła. Wrzawa wzrastała, chłopcy z całą serdecznością ściskali się, a ta serdeczność dziwnie odbijała od niemieckiej mowy.	Prawda! prawda! toż-że to pan Skrzetuski!	Tak, proszę pana Ja i mały Billy próbowaliśmy dostać się do szkoły. Mama kazała nam iść, choć droga była taka... i oczywiście zgubiliśmy się, proszę pana, a Billy bał się i zaczął płakać, bo on jeszcze mały i tchórz w dodatku. Natrafiliśmy wreszcie na kuchenne wejście pana Borsuka i ośmieliliśmy się zastukać, proszę pana, bo pan Borsuk, jak każdy wie, ma bardzo dobre serce...	Albo to jéj dużo potrzeba? ot, cokolwiek, aby ludzie nie gadali, a sumienie było spokojne.	Czy nie wspominała o nas?... Niech pani powie szczerze...	Moją niewzruszoną zasadą jest nie odmawiać nigdy nikomu... póki mam przy sobie choć szczyptę	Musisz iść po permisję i spytać, jeśli książę innej ci roboty nie przeznaczył.	Ruszaj precz, włóczęgo! A nie kołataj, bo cię każę sprzątnąć pachołkom miejskim. Słyszane to rzeczy, budzić ludzi o pierwszej po północy!	Nie, nie, przez pamięć ojca. Jeszcze by tam zdechł. Tu mięso się bardzo szybko psuje.	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	To jest zdanie z książki.	Zaczynam żałować, że prosiłam Boga o pański przyjazd. Przez sympatię dla starszego pana Michorowskiego zaszkodziłam sobie...	Powracamy właśnie do Jego Eminencji można zatem zaufać panu d‘Artagnan na słowo, iż uda się prosto do Roszelli.	Wszelako najdoskonalszym mięczakiem wydzielającym perłę jest szacowna ostryga perłowa, tak zwana perliczka. Perła, zwykle kształtu kulistego, przystaje do muszli lub wpija się w ciało mięczaka. Przystająca do muszli jest nieruchoma, wolna zaś jest w ciele zwierzęcia. Zawiązkiem perły zawsze jest ciało twarde, bądź jajecznik niepłodny, bądź ziarnko piasku, dokoła którego osiada w ciągu lat kilku materia perłowa i z wolna twardnieje.	Czy to bardzo trujące zwierzątko, ta wasza małpka północy?	Myśmy się dopiero o tem dowiedzieli, no i Biskup też wie..., rzekł przeor. Nie dadzą im tu popasać, rozpędzą.	Nie pozostawię ci żadnej broni.	Oni musieli ci inaczej o mnie nagadać, bo pewnie gadali; oni muszą mnie uważać jak człowieka, który już nie ma nic spólnego z ludźmi, najmniejszego dla nich spółczuciaspółczucie (daw.)	Panowie nie traćmy z oczu chorego...	W. Kr. Mość pozwolisz, aby moja żona na dworze hr. Stein przedstawiła	Wal z nami, Caban. Tam dają kilo chleba i pół kilo marmolady na łepek.	A po prawej? A, to Tours. Niech pan patrzy, jak pięknie błyszczą wieżyce katedry.	Ile dni trzeba panu na zrobienie tego kruszejącego kauczuku?	Tak późno? rzekła na przywitanie.	Mniejsza o wyraz; dobrze pani zrobiła, pozostając przy ojcu. Cóżby pani miała w teatrze?.. rozkosz, sławę, nieśmiertelność?.. Nic z tego, walkę tylko, walkę marną o marność, walkę o cień, którego nikt jeszcze nie uchwycił.	Tak jest. Schwytałem kilku ludzi, którzy wyznali, iż Chmielnicki wysłał ochotnika, który by za waszą książęcą mością szedł a ogień, jeśli wiatr będzie pomyślny, podkładał.	Zapalnik jest częściowo mechaniczny, a częściowo chemiczny	Właśnie Wroński i tak już jest w szpitalu, ciężko chory, pluje krwią...	Dajcie mi konia, ja pojadę	A widzi pan!... Jest w nich coś nadziemskiego...	Co to znaczy?	Ojcze, czy słyszałeś o pewnym klubie bonapartystowskim, który ma siedzibę przy ulicy Saint-Jacques?	Miłe słoneczko, boska córeczko! Gdzież się tak długo błąkało? Czemuś ty nas porzuciło? kto cię zatrzymał w gościnie?	Żenić się z cyganką, z sierotą, z ubogą, a jeszcze i poddanką waszego pana, ani myśléć Choińskiemu a chłopcu jakby kto co zadał!!	Zapis! A co po zapisie, co moje, to i jej...	Gdyby naprawdę sprzyjała mi, dodał Starosta	Możliwe. Więc cóż z tego?	Tomku, przecież słońce już zaszło, niedługo zrobi się ciemno, zbierz siły!	Zażądaj stu tysięcy funtów renty dla mnie!	-Podstęp, Strach– Niektóre z Łasic zarumieniły się a wachmistrzwachmistrz (daw.) odparłem.	A może szpieg?	Ja pstro. Proszę dać obiad. Mam sto złotych i zapłacę.	Jakże bankrut może wyglądać inaczej!	Jakże i czym zdołam się tedy wytłumaczyć?	Każde stworzenie ma swój głos, a jeno nam przykazują mieć cudzy.	Mamo! Światło się zepsuło.	Moje obecne szczęście równa się dawnemu nieszczęściu.	Wstałem, zwinąłem moją derkę i wyszedłem z pawilonu. Patrzę: jasność bije od fontanny.	Co chcesz uczynić, panie?	No tak. Silny pies. Mógł poszarpać obcego człowieka.	W każdym razie jesteś niedołęgą, bo trzeba ci było udać, iż przyjmujesz zlecenie, byłbyś już teraz w posiadaniu listu; rząd, któremu grożą, byłby ocalony, a ty...	Przeciwnie, bardzo, bardzo chcę. Proszę cię, pokaż!	A co sądzisz o Jerzym Parkerze?	Bardzo ciekawe!	Coś zrobił z twymi oszczędnościami?	I po co panu słowa... i teraz...	Ma pani słuszność	Mówię prawdę: ładna i miła, tylko... wielka dama.	Niech myślą co chcą.	Tak?	Ze szczęścia?...	!!!	A Danuśka?	A gdzież ty odrabiasz lekcje?	Biada ci!	Boś podrwił głowąpodrwić głową	Chyba straż przyboczna najjaśniejszego cesarza.	Dlaczego dzwonisz?	Doskonale One mają piękność prawdziwie olimpijską, niezmienną.	Dziad zupełnie samotny	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Litości, wspaniały szlachcicu!	Moja Paulino...	O Jezu!	Pani!	Pani... pani... niech pani wraca doma...	Powtórzyć!	Słucham, niechże pan mówi!	Twój list!	Zbyszko!...	Łuna! Łuna!
Te, no, kiwony. Te, co to po nieboszczyku świętej pamięci panu Cezarym. Takie znaczy się figurki, co to taki chińczyk czy inszy japoniec zrobiony, że jak tylko palcem dotknąć, to on głową kiwa i kiwa, bez końca.	Mer-amen-Ramzesie, arcykapłanie Amona, czy w tej czarnej kuli dostrzegasz iskrę?...	Ser? rzekł Sancho na przekór wszystkim czarownikom. Zobaczymy, czy nam przeszkodzą przy jedzeniu.	Drogi panie Bóg jeden wie, co jest memu panu. Widzi pan, nie ma w Paryżu ani dwóch domów podobnych do naszego. Słyszy pan? Dwóch domów. Pan margrabia kupił ten pałac, który należał poprzednio do pewnego księcia. Wydał trzysta tysięcy franków na umeblowanie. Rozumie pan, to jest suma, trzysta tysięcy franków! Ale też każdy pokój w naszym domu to prawdziwy cud. „Brawo, powiedziałem sobie, widząc te wspaniałości, to jak u nieboszczyka jego dziadka: młody pan margrabia będzie prowadził otwarty dom”. Gdzie tam! Ani chciał kogo widzieć na oczy. Mój pan prowadzi dziwne życie, panie Porriquet, rozumie pan? Życie niewzruszone. Wstaje co dzień o tej samej godzinie. Jedynie ja, ja sam, widzi pan, mogę wejść do jego pokoju. Wchodzę o siódmej, latem czy zimą. Tak już postanowiono. Wszedłszy, powiadam:	Ba! widziałem kilku doktorów; starsi, co już patrzyli na powietrze, twierdzą, iż na trupach znaki jego widzieli: sine plamy i wrzody. Nie szerzy się ono jeszcze zbyt gwałtownie, lecz że przyszło, to pewna.	Do kata! Czeka nas ciężka walka, trudno będzie zdobyć ten fort bez dział i drabin oblężniczych. Cała nadzieja w męstwie naszych ludzi, w przeciwnym razie Hiszpanie dadzą nam takiego łupnia, że raz na zawsze odechce nam się ich atakować.	Nie rozczarowanie, tylko logiczny wniosek. Całą moją zasługą, że pomimo młodości spostrzegłem, iż na nic się nie zdało walczyć z losem.	A któż by, proszę pani? Pan Julian Ksiądz proboszcz nie mógł go przekonać; ksiądz proboszcz uważa, że nie powinien odtrącać uczciwej dziewczyny dlatego tylko, że była pokojówką. Toć ostatecznie ojciec pana Juliana jest drwalem, a on sam jak zarabiał na życie, nim się dostał do jaśnie państwa?	Czy napisałeś już dosyć poezji, ażeby je wydać w książce? niżej: Strachy Malabaru. Wybrzeże Malabarskie to kraina geograficzna w Indiach, nad Morzem Arabskim. W XIX i w pierwszej połowie XX wieku w posiadaniu Wielkiej Brytanii. W polskim tłumaczeniu Malabaro to także imię bohatera wiersza, w tekście angielskim Malabar to nazwa statku, zaś wiersz Noela nosi tytuł Wrak Malabaru.” i poemat poświęcony śmierci kochanego czarnego karalucha, który został otruty.	Być może Niewykluczone, że nasze usilne starania mogą w końcu odnieść jakiś skutek, bo przecież to osamotnienie doprowadziło go do takiego stanu, a teraz nie będzie już sam.	Doprawdy, trudno o grupę wznioślej myślących pacholąt, jakby się kto pytał! Odrobinę niemoralni, ale ostatecznie, cóż robić! Chłopcy zawsze zostaną chłopcami. Nie ma co robić tak nadętej miny, Carson. Pan Corkran zamierza nas zabawić historią Tulkego i Mary Yeo!	Ja rozumiem (ino bez waszej urazy). Ja wiem, że wolno, ale tylko bandytom...	Kochany panie Lucjanie wciąż się skarżysz, że Eugenia nigdy nie raczy rzec do ciebie ani słowa?	Na to złożyło się i usposobienie Stacha, i stosunki wytworzone przez cywilizację	Nie wiemy, jaśnie panie, kto to jest. Dlatego ośmieliłem się przyjść.	Tak i mnie się widzi, że cały świat niedługo zginie	Trzeba było mnie to polecić, mnie, bo przecież ja znam się na tem doskonale, moja pani; lecz chciałaś robić oszczędności, pieniądze pożyczać na procent lichwiarski...	Bądź pan cicho, widzisz przecież, że nie chce, abyś wiedział, że to od niego.	Bałam się. Śmiałbyś się z tatusia, jak oni, a na matkę pluli! Och, ja nie chcę, żeby się z tatusia śmiali, nie! A potem powiedziałeś, że kłamię. Widzisz, toś ty kłamał!	A co to są budy i na co popioły palić będą?	Bo co się stało?	Bo i szczera nieboga. Poniektóra i matki tak nie miłuje, jako ona ojca miłowała. I do tego nieprzezpiecznonieprzezpieczno (daw.) jeszcze śniegiem nie zasypało Zychowej mogiły, już Cztan i Wilk na zgorzelicki dwór nastąpili. Szczęściem dowiedzieli się moi ludzie przedtem, więcem z parobkami w pomoc skoczył, i Bóg dał, żeśmy ich godniegodnie (daw.) zameczek, niewielka twierdza. prawy uczynił. Następowalinastępować (daw.)	Co się pisze? Paszkwilek?	Gdzie to tak?	Ja tylko raz byłam w Paryżu	Jego żona zgadza się na rozwód... Mogłabym mu zawieźć dar	Mości panie nie mów lekce, kiedy nie wiesz, o kim mówisz... Nie żadna to firka, jeno panna Anna Borzobohata-Krasieńska... I waćpan inaczej jej nie zwij, jeśli nie chcesz swojej grubianitatisgrubianitatis (daw., neol. na wzór łac.)	Musisz już wiedzieć, Klaro że jutro wyjdą zapowiedzi pana d’Adjuda-Pinto i panny Rochefide.	Nie podoba mi się takie gadanie, ty cały jesteś dziwny od pewnego czasu, wyglądasz, jakbyś połknął bakcyla miłości.	No to was, a nom co do tego?...	No więc wszystko w porządku. Czego się boisz?	Owszem Ale zwykle używam jej do jedzenia. W ten sposób mogę jeść i mówić jednocześnie, nie wykazując się przy tym brakiem manier. Członkowie mojej rodziny są bardzo kulturalni.	Pani! powtórzył chłopak... jam od dawna, przeczuł, odgadł, domyślił się kim jesteś... godziłoż się tak z gościnnego domu uciekać?	Panie Tristanie, niech Bóg cię wspomoże, zgubiłeś się bowiem i na tym świecie, i na tamtym. Kto zdradził pana, takiego powinno się rozerwać dwoma końmi, spalić na stosie; gdzie jego popiół padnie, tam trawa nie wyrasta i praca zostanie daremna; tam drzewo, zieleń umiera. Tristanie, oddaj królowę temu, kto ją zaślubił wedle prawa Rzymu.	Przecież zawsze ci mówiłam	Przyszedłem podzielić się z panem, panie Peggotty, wiadomościami...	Stąd wyjeżdżam do Paryża następnie udaję się do Monachium, dalej do Wiednia, może i do Budapesztu; dalsze moje kroki nie są jeszcze pewne.	Sądziłam, że miał pan właśnie towarzystwo, które mogło pana podnieść na duchu...	To byś dużo straciła, kochana	To jest mym najgorętszym pragnieniem miałem ją zaślubić i żywię jeszcze tę nadzieję.	To już doprawdy! nie mogliście trochę zaczekać na mnie!	To nowy sposób.	Wasza królewska mość podpisze zaraz zaproszenia do zagranicznych królów i ja te listy w tajemnicy zabiorę. Jutro na posiedzeniu będziecie radzili, jak i kiedy zaprosić zagranicznych królów, niby że listy jeszcze nie wysłane. Sekretarzowi trzeba pozwolić zmienić te listy i dopiero w ostatniej chwili je otworzyć	Wisienki to nie pamiętam. Jadł Sill, Higgs, a więcej już nie pamiętam.	Znowu tu signorinasignorina (wł.) odezwał się. kobieta zmienną jest; początek arii z III aktu opery Rigoletto (1851).	„Nie fatyguj się, poczciwy żołnierzu!”	A co powiedział?	A jak?	A jaki był rezultat tych pojedynków?...	A potem każe pośrutowaćpośrutować	A tak, tak. Byłem bardzo zajęty.	Ale co poczniesz wobec teraźniejszych warunków?	Ale cóż zrobić z tymi, które już zaszły wysoko?	Ale, droga Lorko! pleciesz jak dziecko... na cóż ma cierpieć?	Ależ, proszę pana, pan Dalcz był tu przez cały czas, od samego początku.	Bardzo panu dziękuję!	Boże! Boże!	Być może Kobieta, CierpienieKobiety mają swe własne sposoby udręczania siebie samych.	Całe poranione?	Chce pan, odwiozę pana do Paryża?	Chyba z pięćdziesiąt lat	Czego?	Cóż hrabia?	Cóż oni tam będą odstawiali? Jarzymek, ty wiesz pewno?	Dawno pan był w Warszawie?	Dla pana Czarnieckiego krwi bym nie skąpił! Każdy inny poniżałby mnie, aby siebie i własną sławę wywyższyć, zwłaszcza po świeżej wiktorii, ale on nie z takich.	Et, nic! Uczyniłem comparationemcomparatio (łac.)	Hetman go sądzi, robi co może mimo wrzasku... pokoju nie mając na chwilę. Król między młotem a kowadłem. Mijają złote czasy, którycheśmy używali, głowa pęka od zajęcia i strachu. Dziś wielki wieczór u posła, chybić nie można, śpieszyć muszę.	Hoch, er lebe! Noch ein malHoch, er lebe! Noch ein mal (niem.)	Imię	Ja mu, ścierwie, odpłacę!	Ja tego nie mówiłem.	Jak Boga kocham, prawda!	Kobieta?	Kość sterczała a nóż wymoczyłem we wrzątku...	Mam-li otworzyć? Sigillumsigillum (łac.) zauważył Zagłoba.	Milcz prowadź mnie, dokąd ci kazano, jeśli ci kazano.	Naprawdę bardzo jestem pani wdzięczny za ten dowód... za łaskawe... za tak miły sąd o mnie.	Nie istnieje także realnie sześcian o wymiarach długości, szerokości i grubości, czyli wysokości.	Nie, panie; mówię, jak było.	Nie... Oto jest...	Niech będzie dziewięćdziesiąt	No i gdzie ja go schowam? Po coś go ruszał? Może on tam miał kogo?	No, zapewne.	Oczywiście nic... Chociaż z drugiej strony... właściwie... niektóre sprawy wymagają mojej obecności w Warszawie. Ma przyjechać pan Gołębiowski ze sprawozdaniem. Sam mu wyznaczyłem jutrzejszy dzień... Nie wypadałoby...	Owszem!	Pan Jaś dawno przyjechał?	Pan jest jasnowidzący!	Podziwiam panią! Więc mogę mówić zwięźle, tak jak gdybym stawiał ultimatum?...	Poniesłabym i ja mojemu niejedno, ale cóż mogę? tę skibkę chleba?	Raz mnie matka rodziła, raz mi śmierć!	Tak, ażeby kazanie było jasne	Takiś malućki, jeszcze pobłądzisz?	Trzeba, żebyś wiedział, skoro jesteś między ludźmi należącymi do socjety. I tam chodzi wprawdzie banda Sołtykowska i Sapieżyńska dla pokazania na złość nam swej polakierii, ale główny kontyngens widzów	Winszuję.	Wszystko gotowe	Zachwycająca teoria! Muszę zastosować ją praktycznie.	Zaraz pójdę go odwiedzić. Mamy szczęście.	Zresztą my będziemy śpiewali	Żeby ciebie prędzej nie osądzili!
Ja podejmuję się wejść do ich obozu przez sam środek straży i czatów, siąść z nimi do misy i pobawić się ich kosztem, niepoznany od nikogo; takoż mam zamiar przepatrzeć ich artylerię, namioty wszystkich rotmistrzów i wściubić nos we wszystko, nie budząc podejrzenia: sam diabeł by mnie nie podszedł, jestem bowiem z pokolenia ZofiraZofir	Od owego czasu miałeś przeróżne zdarzenia: przechadzałeś się poza zabudowaniami Chatreux w dniu, kiedy byłoby stokroć lepiej, abyś się tam nie znajdował; następnie wraz z przyjaciółmi odbyłeś podróż do wód w Forges; towarzysze zostali po drodze, pan pojechałeś dalej. Nic dziwnego, ważne sprawy powoływały cię do Anglji...	Człowiek całe życie przyjacielstwo z nią trzyma, że chyba do grobu przed nią uciecze. Miałam niecoś zapasnego grosza; myślałam: na zwiesnę kupię jakiego prosiaka, podkarmię i na kopania przyrosłoby kilka złotych. Stachowim dać musiała kilkanaście złotych, tu grosz, tam dwa, i kiej ta woda wyciekło wszystko, a nowego się nie złoży. Tyleśmy się dorobili, że z gromadą trzymał!...	Już to przez mój fortel sprawiłem, że on sam nas wyzwał. Ale trzeba świadków, obcych ludzi. Moja myśl jest, aby na Charłampa zaczekać. Biorę to na siebie, że on pierwszeństwa ustąpi i w potrzebie będzie świadczył, jakośmy zostali wyzwani i musieliśmy się bronić. Trzeba się też i od Bohuna wywiedzieć lepiej, gdzie dziewczynę ukrył. Jeśli ma zginąć, nic mu po niej to i tak lepiej, by nie żył. Trzeba wszystko przezornie i roztropnie czynić. Głowa pęka, mości panowie.	Nie! Tobie już nic nie zrobią! Trzeba będzie powiedzieć mej żonie królowej, by się tu osiedliła! Ma ona właśnie znieść kilka jaj!...	SztukaPoszaleli wszyscy z tym przeklętym Proustem. Irytuje mnie to do najwyższego stopnia. Odniosłem pani książki. Zapomniałem na dole. I co najdziwniejsze, że ludzie skądinąd inteligentni i niepozbawieni smaku... Albo ten Valéry! Choć co do Prousta zgadzamy się przypadkowo. Nie przeczę, że Valéry jest to człowiek inteligentny i wykształcony ale nie widzę w nim poza poezją, rzeczywiście niezwykłą i bardzo intelektualną, nic tak bardzo nadzwyczajnego. Swoją prywatną metodę tworzenia, przy wybitnej pomocy intelektu, chce rozdąć do rozmiarów absolutnej prawdy, lekceważąc artystyczną intuicję i twórców bardziej wizjonerskich, apokaliptycznych. Wszystko zależy od proporcji danych: od poczucia jedności konstrukcji pierwotnej, od bogactwa świata wyobrażeń i myśli, intelektu i talentu	A, jest ten bisurmanin Jak się masz dobrodzieju, mój kochany! a co to, do kościoła nie chodzisz, o swoim proboszczu już zapomniałeś, he?	To światło pali się w małym, samotnym domku na końcu tej drogi. Nie jedźmy dalej.	Co? Jak to do domu? Chcesz uciekać? O, gdyby to wiedział pan Sesemann! Uciekać z jego domu? Biada ci, jeśli się dowie! Czegóż ci tu brak? Wszyscy cię traktują znacznie lepiej, niż na to zasługujesz! Czyż nie masz tu, czego dusza zapragnie? W całym życiu nie żywiłaś się tak, nie mieszkałaś i nie miałaś takiej obsługi! Prawda, że nie?	Gotów jestem skoczyć w ogień za pana Balfoura Jest to zacny i dzielny junosza, a chciej waszmość pamiętać, kto to mówi. Noszę nazwisko królewskie a kogo zwę przyjacielem, z tym mnie łączy prawdziwe pobratymstwo. Ale ten pan jest zmęczony i winien się przespać; jeżeli zaś nie ma chęci do kart, nie przeszkodzi to nam dwom trochę się nimi zabawić. Ja zaś jestem gotów i chętny, mospanie, zagrać w każdą grę, jaką wymienisz.	Ależ ja nie wiem sama, zdaje się, że to było w Lasku jednego wieczora, kiedyś ty przyszedł do nas na wyspę. Byłeś na obiedzie u księżnej des Laumes Przy sąsiednim stoliku siedziała kobieta, której nie widziałam od bardzo dawna. Rzekła do mnie: „Chodź za skałkę zobaczyć, jak księżyc się odbija w wodzie”. Ziewnęłam i odpowiedziałam: „Nie, zmęczona jestem i dobrze mi tutaj”. Zapewniła mnie, że nigdy nie było takiego księżyca. Powiedziałam: „też blaga!”, wiedziałam dobrze, dokąd ona zmierza.	Bo i za co mam go lubić? Jak zły, to porównywaporównywa bydło.), a jak dobry, to mówi o całej klasie: „źrebięta” (rebiatarebiata (ros.) jak się macie.); wychodząc znów oznajmia wszystkim: do śniadania! (do swidanjado swidanja (ros.)	Mąż! mój pan mąż tak jest zajęty, że czasem po miesiącu się z nim nie widujemy, mieszkając w jednym domu. Jam zmuszona o nim się od obcych dowiadywać.	To wina głupiego prosiaka! Wciąż zbaczał ze ścieżki i odbiegał, żeby szukać korzeni imbiru. Musiałam za nim latać i sprowadzać go z powrotem, aż w końcu się zagapiłam i skręciłam w lewo zamiast w prawo na krawędzi bagniska... Ćśś! Spójrz! Do ogrodu wyszedł książę Bumpo! Nie może nas zobaczyć. Nie ruszaj się, żeby nie wiem co!	Petroniusz i ja jesteśmy ludzie z dwóch przeciwnych obozów. Sposobów na niego nie wiem, wpływom niczyim nie podlega. Być może, że przy całym swym zepsuciu więcej on jeszcze wart od tych łotrów, którymi Nero dziś się otacza. Ale dowodzić mu, że popełnił zły uczynek, jest to tylko czas tracić; Petroniusz dawno zatracił ten zmysł, który złe od dobrego odróżnia. Dowiedź mu, że jego postępek jest szpetny, wówczas zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę, powiem mu: „Czyn twój jest godny wyzwoleńca”. Jeśli to nie pomoże, nic nie pomoże.	A gdybyście wiedzieli, jakie jest jego zatrudnienie, nie staralibyście się w sposób tak nieludzki temu przeszkodzić.	A! a! a siebież on nie kocha za wszystkich?? i szkatułkę drugą?	Brednie, to się na nic nie zda.	Daj mi pani tylko dokładny adres, pójdę sama. Wszak nie masz wiele czasu do stracenia.	Ja tam do gadatliwych nie należę.	Oooo Nigdy nie ośmieliłbym się przypuścić, że zechce pani o mnie pamiętać z jakichkolwiek innych powodów.	Powiem ci zaraz, co znaczy to wszystko: brat mój, jadąc tutaj, żeby mnie zabrać gwałtem, jeśliby tego było potrzeba, spotkał w drodze wysłańca kardynała (który także po mnie dążył), i jechał ciągle za nim. Aż nareszcie w miejscu jakiemś pustem i odludnem dobył szpady i zażądał od niego papierów, w jakie był opatrzony; ten chciał się bronić... brat mój go zabił.	Przyprowadźcie ją do mojej obory, zmieści się, do trawy może tam postać... Ale gdzie się wy podziejecie?... mówię: gdzie?...	Z czegóż się pani śmieje?... to wcale nie śmieszne!...	Zatem nie rozumiem, dlaczego pan wprowadził w błąd organa sprawiedliwości. Po cóż zatajać czyn, który pan miał prawo popełnić w usprawiedliwionej obronie własnej?	Że jeżeli on tak zna ciebie, jak ty jego, to oboje bardzo się nie znacie.	Będzie koni z półtora tysiąca, a ludzi przy nich ze dwudziestu pięciu. W swoim są kraju i nie boją się niczego, więc i straży większych nie stawiają.	Nie wyprę się, co mi już Lipce obmierzły bez chłopów. Staram przeciek, ale prosto powiem, że choć to są juchy, łajdusy, świędlerze i zabijaki, a niech się jawi choćby i ta najgorsza pokraka, to zarno z nim raźniej i weselej, i lekciej na świecie. Która co inszego powie, zełże jak pies.	To dziecię, które tak bardzo kochałem... ten towarzysz najwcześniejszych lat moich... nazywał się... tak, nie mylę się tym razem...	Zielony promień godzien jest tego poświęcenia i nie oddalę się z Oban dopóty, dopóki go nie ujrzę.	Stary nie przeżyje dwóch dni, a może nawet i sześciu godzin nie wytrzyma pomimo to musimy jednak walczyć z chorobą do ostatka. Potrzeba będzie użyć środków kosztownych. Będziemy go pielęgnowali, to pewne; ale ja nie mam ani grosza przy duszy. Przewróciłem jego kieszenie, przetrząsłem szafy: zero w ilorazie. Zapytałem go w chwili przytomności, ale powiedział mi, że nie ma ani jednego szeląga. A ty, czy masz cokolwiek?	A czyni się chorą?	Aleśmy jeszcze nie doszli.	Ależ właśnie religia ginie na tle zaniku indywiduum w uspołecznieniu.	Bo czasami tom go widział, a czasem gdzieś mi się podziewał.	Cicho bądź!... zapominasz, że ci panowie nie są świadomi moich spraw małżeńskich; widziałem milady...	Cóż chcesz ojcze mój, żebym ci powiedział, wylałem ci z serca co w niem miałem piękna poprawił się	Ech! Idź, gdzie ci się podoba!...	Hale, spasła się na cudzej krzywdzie i będzie się tera czepiała ludzi kiej rzep psiego ogona.	Innymi słowy: „Nie wywołuj wilka z lasu!” pewność siebie, odwaga. . I spokojnie, bez zmrużenia oka wytrzymał surowe spojrzenie księdza Dezyderego.	Ja sądzę że przeciwnie, że to wzbogaca, zwielokrotnia naszą osobowość, daje jej wiele punktów obserwacyjnych. Gdybyśmy nie posiadali tej właściwości, bylibyśmy posągami z oczyma utkwionymi w niezmiennym miejscu.	Jak to?... Co to?... Owszem, tym więcej cierpię, że nie tylko nie wiem, który mi umarł, ale nawet nie wiem, jak mu było na imię. Syn... syn... syn!... I my umrzemy, choć także jesteśmy synami. Nie spadliśmy jak żaby z deszczem...	Jakto, pani jakto! ja, ja! miałbym naśladować! jakto! pani posądzasz mego ducha o niewolnicze zginanie hardego czoła przed modłą chociażby mistrzowską! Widzę, że, jak zwyczajnie, jestem zapoznany... Nie, pani nie naśladuję nikogo, jestem zawsze wierny sobie samemu i zawsze oryginalny.	Może posuną się koniki?	Naturalnie: chleb powinien być dla wszystkich...	Nie chcę ludźmi pogardzać.	Nie, nasz parostatek. Kotły szrubów źle działają. Nie możemy otrzymać dostatecznego ciśnienia.	Nikomu nie grozi śmierć ani wygnanie na dalekie wyspy a jednak poseł cezara jest zwiastunem nieszczęścia. O ciebie chodzi, Ligio.	No i tobie się ogromnie podobała; wiem coś o tem.	Obawiam się, przyjacielu Rinaldo, że przedsięwzięliśmy rzecz wielce ryzykowną.	Po jakim nieszczęściu?	Prawdopodobnie boją się mówić dzieciom o strasznych zbrodniach, jakie popełniali przemytnicy.	Rzekłam! Mateusz się chwalił we młynie przed chłopami, że często bywał u ciebie w komorze, Antek to posłyszał i pobił go! Jak te psy o sukę, tak się o ciebie zagryzają.	Słyszałem słyszałem. Podobno ten łajdak sprowadził tu pana, bo pan jesteś jakąś figurą. Uważam za swój obowiązek, jako dżentelmen, ostrzec pana przed złodziejską personąpersona (z łac.)	Tak, ale od nas dwu, excellencyo, zręczniejszych nie było. Siła i potęga, to jeszcze nic, kto ich użyć nie umié. Ja wam ręczę, potrafimy.	Taki że nie dalej jak trzy miesiące temu jakiś statek dobrowolnie czy przymusowo wylądował na wyspie.	Trzeba używać, a nie nadużywać	Wa-hima bać się lwów, ale Wa-hima kopać głębokie doły i jeśli lew w nocy wpadnie, to Wa-hima śmiać się.	Z czego ty się śmiejesz, stary idioto?	A ja. Jenom na wozie, bo mnie Niemcy postrzelili.	A może wam smutno słuchać?	Ani myślę!	Cicho słyszę nadchodzących.	Coś ty zrobił?	Czeka na odpowiedź, jaśnie panie.	Czy pan chce dostać trzeciego harbuza?	Cóżeś ty zazdrosny? spytała.	Hm. Dotąd żyłaś w domu dziadka?	I cóż pan o tym myślisz?	I ja również	Jak wszystko będzie wasze, to zapiszecie!	Jakich Cóż ty mi możesz uczynić? co oni?... Zabić chyba każecie?	Jest prawdą	Jeżeli to zależy od honoru, czci i sumienia, to sądzę, że je posiada.	Klary Peggotty-Barkis	Mają przepyszną rozrywkę. Mogę ci dać to samo, Harvey’u, a nawet i dwa razy więcej. I cóż ty na to powiesz?	Miłość zawołał Wokulski.	Musi mi pan wierzyć.	Myślałem już o tym. Dziecko będę adoptowałbędę adoptował dziś konstrukcja „napotkać na (coś)” uważana jest za błędną. Poprawnie: napotkać (coś) lub natrafić (na coś). .	No, powiedzmy sto dwadzieścia Prawda, mamo, jaki jestem hojny?	Nu, co pan o tem sądzi?	Och, długo!	Od Kłębowej!	Oto nadszedł dzień sądu i śmierci!...	Otwórzcie mi, Bazyli. Muszę iść.	Pokaż, co robisz?	Przecie żona!	Psiakrew! powiedz od kogo, a pójdę i psiakrew, zęby powybijam.	Szklankę wody, owszem, ale ta wasza woda warszawska... trzeba koniecznie coś dla smaku...	Słyszałem	Tak, Wasza Dostojność. Wyszedłem sam z seminarium jedynie raz w życiu, aby pomóc księdzu Chas-Bernard w przystrojeniu katedry w Boże Ciało.	Tak, tak, w uczciwym domu	To niepodobieństwo!	Troszkę ma.	W Pillenach? kto to wie, skąd wypadnie?	What? Co?	Widzę Go, widzę!	Wszystko jedno. Może mnie tam zrobią królem	Władza odrzekł Pentuer. utożsamiany z Narmerem, ok. 3100 p.n.e., pierwszy władca I dynastii, uważany za twórcę państwa, zjednoczyciela dwu krajów: Górnego i Dolnego Egiptu. Według tradycji założył miasto Memfis, leżące pomiędzy obiema krainami....	ścierwy te wisusy, żeby taką rzecz wymyślić!
Tylko głupie się śmieją, mądre nie, bo wiedzą, że prosta, nieuczona kobieta jestem i przecież na starość uczyła się nie będę pięknego mówienia. A ty zawsze mnie musisz ugryźć: a matka tak niech nie mówi, a tak nie chodzi, a z matki ludzie się śmieją. Adyć, moja Józiu, choćbym gadała i ubierała się po pańsku, ludzieby i tak wiedzieli, że nie żadna pani jestem. Ty to se żyjesz, jak grafina jaka, a i tak wiedzą, żeś moja córka, i że twój ojciec był karbowym. Jest czem się dąć. Jezus Marja!	Przyznam się hrabiemu, że niezupełnie rozumiem Czy to ma znaczyć, że musimy liczyć się z postępem niższych mas, aby nie dopuścić zrównania z nami?	Czy ten oprawca dobrowolny rychło skończy swą robotę junacką? tę swoją „grzankę”?... I jakież słówko miłe swojskie wynaleźli swym instynktom ścierwnym!... Bójcież się Boga pomyśleć, że to wszystko jest nasze!...	Padli sobie w ramiona i z rozczulenia płaczą, a błogosławią waszą książęcą mość, a nad dobrocią i urodą się unoszą.	Zgadzasz się?	Zlękli się naszych toporów!	Ogromnie przykre. Myślałem, że to coś nerwowego, autosugestia, czy coś w tym rodzaju. Tymczasem zbudowałem ten duży Karburator, co stoi w piwnicy, i wprawiłem go w ruch. Jak ci już powiedziałem, chodzi już sześć tygodni dniem i nocą. I tu dopiero poznałem w pełni całą doniosłość tej rzeczy. W ciągu jednego dnia cała piwnica była nabita Absolutem jak armata i co gorsza, zaczęło się to rozłazić po całym domu. Uważasz, czysty Absolut przenika każdą materię, ale materię grubą nieco wolniej. W powietrzu rozchodzi się szybko, jak światło. Kiedym wszedł do piwnicy, opadło mnie to niby atak jakiejś choroby. Krzyczałem na cały głos. Nawet nie wiem, skąd wziąłem tyle siły, by uciec. Tutaj u siebie zacząłem o całej sprawie rozmyślać. Pierwszą moją myślą było, że chodzi tu o jakiś nowy, upajający, czy rozweselający gaz, który powstaje przy doskonałym spalaniu materii. Dlatego kazałem z zewnątrz dorobić ten wentylator. Dwaj z moich monterów popadli przy tym w stan oświecenia; trzeci był alkoholikiem i być może, że to go trochę imunizowałoimunizować	Rozumie się... Szczęście ucieka od takich jak ja...	Ta myśl nieraz korciła umysły ludzkie Źle znamy postać tej planety. Wydaje się ona zmienna i nieustannie wzburzona. Widać na niej kanały, których pochodzenie i istota są nam nieznane. Nie jesteśmy więc pewni, czy ten sąsiedni świat jest trapiony i zbezczeszczony istotami podobnymi do ludzi.	Łazi tu i rozporządza się jak ekonom. Jeszcze mu kto przez pomyłkę w łeb strzeli.	Baliście się, aby to nie zaszkodziło jego opinii?	Ben toccatoben toccato (wł.) pochwalił doża, który nagle znalazł się, nie wiadomo jak, za moimi plecami.	Przy podobnych warunkach pani i panowie, zechcecie może poddać się chwilowo przewodnictwu tego, który chociaż niegodny, by go uważano za coś więcej niż zbłąkanego śród ludzkości przechodnia, jest jednak bliźnim waszym, wykolejonym z przyrodzonych swych przeznaczeń, ofiarą nagromadzonych a zawiłych okoliczności!	Skoro się książę nasz i Chmielnicki wreszcie spotkali to już o żadnych układach ani gadać. Albo starosta dodał zacierając ręce.	Słuchaj! A jeśli Hlawę dogonisz, to co do Zygfryda, bacz, byś hańby i na się, i na mój siwy włos nie ściągnął. Jurand	Zapewne Tak, nie podlega to żadnej wątpliwości, młode to i pewne siebie... Ledwie kapitan zamknął oczy, on natychmiast objął dowództwo bez niczyjej rady, i zamiast udać się prostą drogą do Marsylii, półtora dnia stał ze statkiem na Elbie.	Przeczę i zaręczam, że księżniczkę znajdziemy. Za Kaźmirza stało się to królestwo czem od wieków nie było, państwem wielkiem i mocnem. Koronę jego na skroń włożyć, warto coś ważyć za to.	Dlaczego ty się masz bać twego ogrodu?... Przecież ty tu jesteś pani, wielka pani.	Filo, właściwie nie jesteś lekkomyślna Pod twoją lekkomyślną powierzchnią kryje się poczciwa, wierna dusza kobieca. Dlaczego ją ukrywasz?	O co spierają się posłowie najpotężniejszego króla Assara?	Pani Gould, ktoś pani potrzebuje. Czy pani wie, co się stało? Pamięta pani, co mówiłem wczoraj o Nostromie? Otóż dzisiejszej nocy płynęła z Zapigi lancha, kryta łódź z czterema Murzynami. Gdy mijali Wielką Izabelę, jakiś kobiecy głos, jak się okazało, głos Lindy, wezwał ich z urwiska, żeby podpłynęli do plaży (noc była księżycowa) i zabrali do miasta rannego człowieka. Patronpatron (hiszp.)	Stanie się tak.	Uwińcie się ze sprzedażą, zróbcie, co potrzeba, pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo we wtorek.	O, tak, odparła Olimpja. Może się to komu wyda zarozumiałością, albo pychą, niemniej jednak tak jest, że cenię siebie i swoje towarzystwo wysoko, a zatem mało jest ludzi z którymi rada jestem zawierać bliższe stosunki.	Pilnuj się, bym o tobie nie chciała co rzec...	Mówiłam ci, co się stało! Zaraz po śmierci rozwiesili na płocie i ktosikktosik (gw.) uważać. na wszystko.	Co za świnia! I co to za przyjemność! Zdaje się, Clewer ich obsługuje.	Nie idzie o wypadki. Idzie o to, że każdy dzień trwania naszej, tak zwanej wiary jest czynnikiem nieustającej demoralizacji ludowej.	Nie, pani. Ja myślę, że tak jak pani wyglądały kobiety święte.	Tak było dawniej. Teraz jest Judenrein... Ja tu mówię o uchodźcach, którzy latem i zimą nocują w ruinach pod gołym niebem, a ty mi chcesz zaraz, na poczekaniu, wyłożyć sens doli żydostwa.	Pan ma słabe pojęcie o mej pracy! Dziwna rzecz: panowie z Europy zawsze, gdy mowa o kobietach, mają na twarzy brzydki wyraz. Kobieta u was widocznie stoi bardzo nisko i jest tylko zbytkownym sprzętem! Czy to krewna pańska studyuje w Sorbonie?	Naturalnie. To jest u was obowiązkowe umieć na pamięć wszystkie intrygi, kawały i przyczepki od stu lat. Zaiste erudycja spod ciemnej gwiazdy!	Wolę ja już poprzestać na źrebakach bo to licho jeszcze wie, jakie będą te pierwsze łupy.	Czy mogę mieć nadzieję, że z czasem zmienisz postanowienie? Będę czekał i milczał, póki się nie rozmyślisz. Nie igraj ze mną, Małgosiu, nie myślałem tego o tobie.	Car, Rosja, Prawda mówił prawdy. Prawda jest wieczna, to jest tajemnica zasłonięta na wieki. Przed każdym i przed nim. Sługą jest jeszcze bardziej woli bożej niż ktokolwiek inny. Nie może być słaby. Nie wolno mu być sobą. Słuchać siebie. Nad nim jest prawda.	Ale... co pan wie. Ja jestem bardzo górski, tylko dziś jestem jakiś zmęczony. Gdybym jednak tak często pochodził po górach, to... ho... ho... dziesięć razy bym pana przeskoczył.	I wciąż liczysz na mnie, że ci w nim dopomogę?	Bo ich potrzebuje. Zresztą, nic dziwnego, to tanajscy kupcy, ci ludzie mają kruczek na każdego.	Czemu nie, jeśli o to chodzi, żeby pokazać, jaki z ciebie hołysz, skoro cię nie stać nawet na najem parobka!	Et caetera punctum! Widzę że pan jest przy nadzieibyć przy nadziei (przen.)	I powie, że ja mamę kocham.	Jak to? Przecież jesteście posłem od króla francuskiego.	O, widzisz, już jest domek stolarza... Przejdziemy przez to podwórko...	To smutne, ale można zaradzić. Panien jest więcej niż kawalerów.	Ja mu zapłacę! Masz słuszność. Ja mu dam tyle, że będzie nawet zadowolony z tej afery.	Jesteś w błędzie, brat mój był drugim mężem tylko, a pierwszy żyje jeszcze... Powiedz mi jego nazwisko, położę go na miejscu Karoliny Backson. Nie?... nie chcesz?... milczysz uparcie? Dobrze! będziesz skazana pod imieniem Karoliny Backson.	Wiedzieć jak wiedzieć ale poradzić ani król nie potrafi...	Ale to straszne, będzie miał do mnie śmiertelną urazę.	Nie jeden, ale trzech oczekuje na zawołanie, miłościwy książę	Nie rozumiem jak żyć możesz, widując ją tak rzadko.	I jemu też wszystko jedno, kazał im robić, co chcą tylko, kazał im sprzedać place, byle mu pozostawili fabrykę samą. Całe dnie siedzi w kantorze z Józiem, chodzi na cmentarz, a w nocy łazi po fabryce. Początki melancholii. No, ale mniejsza, chciałem ci powiedzieć, żebyś zwrócił uwagę na Moryca.	A czemuż to tak?	Jak uważasz, tak zrób, twoja w tym głowa.	Nel, co tobie jest?	Nie; stary jest a niepoprawiony.	Poszło, to poszło. Nic nie powiem.	Skoro tak chcesz, to pójdę z tobą	Więc to pani tak dawna znajoma nieboszczyka?	A ja jakąż w niéj gram rolę?	A to dlaczego?	Boś jest słodka! Boś upojna! Rozkosznaś jest cała! Ale teraz zobaczysz, już będę spokojny, tylko małą, małą godzinkę jeszcze...	Ja... mogę	Niewarte to wspomnienia, droga mamo	To rzeczywiście przykre. I kocha tego innego?	Trupy na śniegu, aby zesztywniały, zanim porobią trumny, a ranni opatrzeni już w szpitalu.	Watzdorfa? Watzdorfa?? Czy jest nań jakie podejrzenie?	Nie, na mą duszę! nie, nie teraz; nie, dopóki jest między nami kłamstwo lub maska. Wolę raczej nieszczęście niż tę wesołość.	Jego sława jest jego fortuną	Nie, nie usłyszy, będziemy szepcącą bandą lekko stąpających bandytów. Pójdź, Noelu, poezje skończysz na górze.	Widzisz Felek, ty nie jesteś królem, więc tego nie rozumiesz. Dobrze, niech będzie karuzela, ale nie jedna. Zaraz na przyszłym posiedzeniu powiem, żeby we wszystkich szkołach urządzić huśtawki i karuzele z muzyką.	Niechże Bóg broni! Ale babcia rada, żem przyjechał? Więc kocha mnie... czy tak?...	Potrafi więc pan Toma przygotować do klasy drugiej?	Tak, ktoś proponował go dyrekcji muzeum.	Za co?	Za mną do hetmana!	Co wiesz?	Do widzenia	E! e! ty bobyś chciał wszystko wiedzieć, a nic nie robić!	Która w każdym razie mogłaby nie być własnoręczną	Nic nie powiedziałam. Daj spokój!	Nie wiem, proszę pana...	Nie.	Proszę nie utrudniać, zanim w możliwości podziemia zstąpiłem. Zawsze przez nazwę dobraną szczęśliwie lub też formułkę zdarnie ulepioną rozwiązać umiem najtrudniejszy problem.	A która teraz?	Anna będzie spała w kuchni, a ty w pokoju, w którym mieszkał stangret.	Bateria czwarta?	Daję pani role pierwszorzędne, jakie tylko pani zechce	Dlaczego „biednego”?	I dodamy, iż towarzyszy nam także i miss Campbell.	Niewiele już zostało	No	O amorach!	Od księcia?	Teisybė Ne! Tatai bus nereikalingas darbas; rastam pundelyje gazietų, gana buvo žinių mūsų nekaltybės ir kaltės Škeredelninko. Po lietaus radosi sausos vietoje lietuviškų pasagėlė....	W chatach.	W obliczu Boga Hennicke, ty wiész żem szczerze pobożny i żadnych żartów...	W wojsku?	Żegnaj! Tysiąckrotnie dziękuję, dobra Tripsitinko!	Żyje?...	Żyjmy więc teraźniejszością, Gilberto.
Ukazał mi się w tym oto pokoju jak jakiś upiór Może pan sobie wyobrazić, jakiego doznałem wrażenia. Oczywiście przybył tu z Barriosem okrężną drogą, morzem. Pierwszą rzeczą, której od niego się dowiedziałem, było, iż zdołał pochwycić łódkę lichtugi, unoszącą się na falach zatoki. Był do głębi wstrząśnięty tym zdarzeniem. I było to zdarzenie istotnie niezwyczajne, jeżeli się zważy, że upłynęło już szesnaście dni od zatopienia srebra. Zauważyłem od razu, że stał się innym człowiekiem. Wpatrywał się w ścianę, jakby po niej łaził pająk lub coś podobnego. Strata srebra wywołała zaburzenia w jego umyśle. Zapytał mnie od razu, czy doña Antonia usłyszała już o śmierci Decouda. Głos mu drżał. Odpowiedziałem na to, iż doña Antonia nie zdążyła jeszcze powrócić do miasta. Biedna dziewczyna! I właśnie chciałem go zagadnąć o tysiące różnych rzeczy, gdy z nagłym: „Przepraszam, señor!” uciekł z mojego biura. Nie widziałem go potem ze trzy dni. Byłem wtedy ogromnie zajęty, wie pan. Jak się zdaje, wałęsał się po mieście, a nocami sypiał w barakach kolejarzy. Okazywał najzupełniejszą obojętność na to, co się działo. Zapytałem go raz na pomoście: „Kiedy pan wróci do pracy, Nostromo? Cargadorzy będą mieć teraz mnóstwo roboty”.	Niech pani wybaczy To, że ON jest wewnętrznie cały z ognia, istotnie jest prawdziwe. Ale co do ręki to wyjaśnia wiele. I umiera się właśnie od jego ukąszenia.	Wysiekierski to samo ma brata urzędnika, więc mógłby na protekcję rachować, ale gdzie! Trzy haki w „ciotkę” wkręcone!	Nie mogę tego przyrzekać. Jeśli żyć będę, wszelkich owszem dołożę starań, żeby skrycie widywać to miejsce. Ale o tym nikt wiedzieć nie będzie.	Wszystko jedno. Ale to jest zapaskudzanie Wisły! Już i tak daliśmy tym lekkoatletom masę pieniędzy na schronisko, innym znowu na klub. A teraz oddać im to...	To prawda, ale ktoś już się tym zajął	Siadaj przy mnie. SiłaOwstydziłeś mnie przed całym światem, pobiłeś tak, jucho, że już mi księdza wołali, ale gniewu do ciebie nie mam nijakiego i pierwszy z tym słowem zgody przychodzę. Napij się ze mną. Nikt mnie jeszcze nie pobił i myślałem, że takiego na świecie nie ma. Mocarz z ciebie prawdziwy, żeby takim chłopem jak ja rzucić kiej snopem, no, no...	Widzę w samej rzeczy że nie można być w większym kłopocie; ale trzeba przyznać, żeś na niego zasłużył. Obwiniano mnie, że nie jestem wiernym kochankiem i że mam po kilka miłostek naraz: ale ty przewyższasz mnie tak dalece, że nie śmiałbym nawet zamarzyć rzeczy, które ty spełniłeś. Czy mogłeś mniemać, że zachowasz panią de Thémines, wiążąc się z królową? I czyś się spodziewał, że związawszy się z królową będziesz ją mógł oszukiwać? Jest Włoszką i królową, i tym samym podejrzliwą, zazdrosną i dumną: kiedy twoje szczęście raczej niż twój rozsądek zwolniło cię z dawnych zobowiązań, podjąłeś nowe i wyobrażałeś sobie, iż na oczach całego dworu będziesz mógł kochać panią de Martigues tak, żeby królowa tego nie spostrzegła? Nie mogłeś dołożyć zbyt wiele starań, aby wynagrodzić królowej wstyd, iż uczyniła pierwsze kroki. Zapomniała dla ciebie o wszystkim; twoja dyskrecja broni ci powiedzieć mi tego, a moja pytać o to; ale to pewna, że cię kocha, że ci nie ufa i że oczywistość jest przeciw tobie.	Biedne dziecko! jak się przebudzi, przyprowadź go tu do mnie, rozpytam się o jego rodziców. Jeżeli nie ma ojca ani matki, to go odeślę do siebie na wieś. A twoja siostra, Marylko, czy idzie za mąż?	Niech mnie diabli wezmą, lubię cię bardzo. Mam jakąś słabość do ciebie i nic na to nie poradzę. To silniejsze ode mnie.	Nie panie Andrzeju, nie zrozumiał go pan wcale. Ojcu nie chodzi o mnie, chodzi mu tylko o to, że cała okolica musi mówić o moim wyjeździe i wstąpieniu do teatru... Już tam Kręska nie próżnowała... Chodzi mu tylko o to, że mnie okrywają plotkami, że szarpią mu jego nazwisko; chodzi mu o to, że się musi wstydzić za mnie... chodzi mu o to, że chciałby mnie widzieć złamaną i żebrzącą u nóg swoich, żeby módz zadowolić swój instynkt nienawiści do mnie żeby mnie mógł, jak dawniej, męczyć i torturować. O to mu chodzi!	Pan Zagłoba niepotrzebnie wprawdzie oskarżał swój język o lenistwo, bo od świtu mełł nim bez przestanku, ale spać chciało mu się istotnie. Jakoż gdy siedli znowu na koń, począł zaraz drzemać i żydy wozićżydy wozić wysokie siodło., a na koniec usnął na dobre. Uśpił go trud i szum traw rozchylanych piersiami końskimi. Helena zaś oddała się myślom, które w jej głowie wichrzyły się jak stado ptactwa. Dotychczas wypadki tak szybko następowały po sobie, że dziewczyna nie umiała zdać sobie sprawy ze wszystkiego, co ją spotkało. Napad, straszne sceny mordu, strach, niespodziany ratunek i ucieczka dokąd? Do Zołotonoszy	Dowiedz się pan że u tych nędzników śpiewać w cierpieniu, znaczy wyznać coś na torturach. Męczono tego głupca i przyznał się, że skradł bydło, za co został skazany na sześć lat do galer, prócz dwustu rózg, które mu zaraz wyliczono. Smutek zaś jego i wstyd pochodzą stąd, że go koledzy jak nędznika traktują, wyrzucając mu brak wytrwałości i dowodząc, że kryminalista ma zawsze swoją wolność na końcu języka, jeżeli tylko świadków przeciwko sobie nie ma, i szczerze mówiąc, w tym punkcie zgadzam się z nimi.	Ja panu mówiłem że Pikardyjczycy, to taki naród, co go w potrzebie poznaje się dopiero, a teraz na swojej ziemi jestem, to mi ducha dodaje.	Tak jest. Zapowiadają, że niż znad Swinemunde postępuje dość wyraźnie ku północy. Jego główny prąd obecnie znajduje się blisko Sztokholmu, gdzie barometr opadł na jeden cal, czyli o dwadzieścia pięć milimetrów, by użyć stosowanego wśród uczonych systemu dziesiętnego, i wskazuje dwadzieścia osiem cali i sześć dziesiątych czyli siedemset dwadzieścia sześć  milimetrów. Jeżeli ciśnienie to różni się cokolwiek między Anglią i Szkocją, to tym bardziej przy Walencji, gdzie barometr obniżył się wczoraj o jedną dziesiątą, a przy Stornoway o dwie dziesiąte.	Dają, naturalnie. Ale ja swój sprzedałam. Pan nie ma pojęcia, jaka ja jestem chciwa na pieniądze!	Mnie na imię Marta... Jestem teraz praktykantką w ochronach, ale się chcę przerzucić do społecznych. Chcę pracować w muzeum. Wiem, że Wolski ponury jest jak wieża w Chęcinach, a jednak Anastazja wytrzymała przy nim.	Czy prawda?! Czekajże pan! Powiem ci prawdę! Kowalowi z folwarku Wasilkowszczyzna w powiecie wołkowyskim, niejakiemu Kozłowskiemu, związano ręce, wsunięto między nie kolana i włożono między kolana i ręce drąg żelazny. Dwaj policjanci brali za drąg, podnosili Kozłowskiego do góry i rozmachnąwszy się rzucali nim o ścianę. Kozłowski odbijał się od ściany jak piłka, upadał na podłogę, od której znowu odbijał się w podobny sposób. Procedura ciągnęła się piętnaście minut, Kozłowski, puszczony na wolność, umarł po trzech dniach w strasznych męczarniach.	Panie hrabio zwyciężono pana takim oto rozumowaniem, choć jest pan najlogiczniej rozumującym człowiekiem, jakiego znam. A zaraz zobaczy pan, że dowiedziemy, iż nie jest pan egoistą, ale przeciwnie, filantropem. Panie hrabio, mieni się pan synem Wschodu, Lewantyńczykiem, Maltańczykiem, Hindusem, Chińczykiem, dzikusem; nosi pan nazwisko rodowe Monte Christo, ochrzcił się pan sam Sindbadem Żeglarzem; a zaledwie znalazłeś się w Paryżu, instynktownie przyswoiłeś sobie największą zaletę lub największą wadę naszych paryskich ekscentryków: uzurpujesz pan sobie wady, których nie masz, a ukrywasz cnoty, które cię zdobią!	Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!	Kiedy ja się nie boję, tylko... Ja nie wiem, jak się to umiera, i dlatego... tak mi smutno...	Ależ to nie jest broń palna	Nie... to twoje morały!...	Takie już jest i będzie urządzenie na świecie, zmienicie to?	No, to nie było trudne Myślę, że trudniej będzie nakłonić Dobranieckiego do przyjazdu.	Tylko prosiłbym chciał był powiedzieć) poprawił się rychło. rozmyślał głośno już dla siebie. zabawne; osobliwe.! Zresztą nie mogę, uważa ksiądz, ze względu na mego Józefa, który jest widocznie innych przekonań, bo przemyca mi nieustannie jakieś odezwy między listami.	Jeżeli zostawił, to znaczy, że nie przywiązywał doń większej wagi.	E, zdaje mi się, że pański purytanizm wyolbrzymia sytuację Ślady, o których pan mówisz, zostawia po sobie każda płomienna młodość. Na dnie namiętności ponad rozkoszą unosi się zawsze nieco wyrzutów sumienia. Dlatego właśnie Ewangelia, to trwałe źródło pociechy dla nieszczęśliwych, dała nam, biednym kobietom, w charakterze wsparcia duchowego, cudowną przypowieść o jawnogrzesznicy i wiarołomnej żonie. I przyznam się panu, że ilekroć wspomnę szaleństwa mojej młodości, myślę sobie, czasem, że Bóg mi je wybaczy	W istocie, mój chłopcze, nie przemieniła się i tę zdumiewającą cię białość sprawia niezliczone mnóstwo wymoczków niby świętojańskich robaczków, galaretowatych, bezbarwnych, nie grubszych niż włos, a nie dłuższych nad piątą część milimetra. Niektóre z tych żyjątek łączą się w gromady na przestrzeni kilku mil.	Ach, pan dopiero teraz przyszedł? Dziwna rzecz, doprawdy... Coś go nieoczekiwanie zatrzymało. W tej oto kartce prosi mnie, aby zasiąść do obiadu o siódmej, jeżeli nie wróci. Mówi, że wytłumaczy wszystko po powrocie.	Zmarnuje się na tych głupstwach próżniak! Nie graj, nie śpiewaj, aż zostaniemy sami.	Ładnie byśmy tu wyglądali mając tylko te okna na Wschód otwarte i te wierzeje w groby przeszłości. Czym byśmy tu byli bez tego sąsiedztwa sprawności cywilizacyjnej o miedzę na Zachód?... Boją się Niemców? Pah! wybuchnął suchym śmiechem i coś w rodzaju rumieńców ożywiło nagle twarz sztywną.	Ej! To najmniejsza, wszystko to od mamy zależy.	Niezmiernie lubię badać wszystko, co ma jakikolwiek związek z techniką wojenną Toteż nigdy nie opuszczam najdrobniejszej sposobności. Tutaj zaś znalazłem obfite pole do rozmaitych, ciekawych dociekań. Przyszło mi na myśl, na przykład, czy komendantowi korpusu jakiejś armii bardzo byłoby trudno lądować na tym piaszczystym brzegu?	Aha! Właśnie! Rezygnacja to dobra rzecz, a kochanie	Ależ to zgroza! Pan pewnie żartujesz, panie Vautrin?	Bo ja wiem, że się panu ja właśnie nie podobam! Wiem z całą pewnością. Bo gdybym się panu podobała, toby pan nie zapomniał, jak wyglądam i poznałby mnie pan!	Tak, to moje nazwisko	Ja się też nie cofam, do licha!... Zresztą, słowo uczciwości Bonacieux...	Kasiu moja wierzaj mi, i ja się nie czuję stworzoną do tego życia. Cięży mi ono.	Dziwię się, że się nie domyślacie, bo ja od razu...	Cóż, być może rzeczywiście jest to możliwe Niech pomyślę.	Gdzieby tam zaś miał być szturm przy dniu jasnym, o tej porze! Nie uczynią nic więcej, jeno zajmą nasz wczorajszy wał i znów wkopywać się będą do nowego i strzelać przy tym od rana do wieczora.	Nie potrzebujesz się obawiać. Żaden z naszych współziomków nie rozpozna się w opisie.	Czym zatem okazał ci, że cię kocha i jakie dał ci oznaki miłości?	A ja myślałem, że artystycznie wybitne. Cóż, wy się le­piej na poezji znacie aniżeli ja. Ja mogę tylko powiedzieć, że z punktu widzenia oceny ideowej wiersze Żylina były błędne, obce narodowi radzieckiemu, szkodliwe, antypartyjne, oszczercze.	Chodź dziecko! niech cię uściskam! I dwoje dziewcząt rzuciły się, śmiejąc ku sobie, objęły się rękoma, a w pocałunku długim, serdecznym, urwała się rozmowa..	...mnie zupełnie wystarcza. Moja droga, żenić się powinni tacy ludzie, jak ten twój narzeczony... Jakże mu tam?.. Murek. Cóż z nim? Jeszcze jest w Warszawie?	Dobrze! Powiem coś paniczowi. Czy panicz będzie do niej pisywał?	Ja sądzę, że w takiej wojnie jak obecna, kiedy tyle jest wojska i taki długi front, więcej można osiągnąć porządnym manewrowaniem niż rozpaczliwymi atakami. Widziałem, jak było pod Duklą z 10 kompanią. Wszystko odbyło się sprawnie i gładko. Przyszedł rozkaz: „Nicht schiessen”	Nie bądź dzieckiem, Saro Jego dostojność namiestnik i moja matka bardzo lubią śpiew. Możesz więc nawet zjednać ich, jeżeli zaśpiewasz jaką ładną pieśń żydowską. Niech tam będzie co o miłości...	Czy taki bogaty, że bawi się w poezje?	Nie jestem jeszcze pewien. W każdym razie mamy kierunek.	Racz, panie, zaczekać na tej ławce A gdy usłyszysz trzy uderzenia w spiżowe blachy, idź do świątyni, wejdź na taras, a stamtąd do purpurowego gmachu.	Toż samo nasi przodkowie mówili o koniu, który Hyksosom pomógł zdobyć Egipt, a dziś stał się niezbędnym dla naszej armii. Czas bardzo zmienia ludzkie sądy!...	Dać migdałów za dziesiątkę...	Ja za ciebie mówiłem i działałem. Mogłeś milczeć.	Owszem. Było dwoje poważnie rannych i twierdził, ze sam nie może dać sobie rady.	Pojęcia nie mam.	Prawda! Ty nie żyjesz nakazami klubu, salonu, sza­blonów, lecz duszą własną.	Rzeczywiście, czemu! Dlaczego i pan nie miałby zrobić majątku?	Ty na wysokiém, wysokiém drzewie siedział i wronki w powietrzu pasł...	Wiesz, stanowczo zrywam z tobą! Nie chcę być jedną z wielu.	Więc dlatego już mię i przywitać nie chcesz?...	Żeby był pan moim sekundantem.	Kiedyż zdążyłeś do nich napisać? Atrament w twoim kałamarzu jest zupełnie wyschnięty, formalna skrzepła skorupa, chciałam coś napisać i strawiłam dobrą godzinę, zanim zdołałam z niego sporządzić rodzaj mazi, którą można by co najwyżej znaczyć paczki przeznaczone do Indii.	Wiele dni upłynie zanim czerwone kabaty pomyślą o przeszukiwaniu Corrynakiegh; toteż musimy teraz posłać wieść do Jakuba, on zaś musi dostać dla nas pieniędzy.	A ja bym go słuchał i słuchał	Dobrze!	Długo by o tym gadać...	Ja odrazu postrzegłam, od piérwszych dni, że między nimi cóś być musi	Niepodobna... pan, jego powiernik?...	Prąd... prąd go tu przyniósł!	A dasz radę?	Bohun.	Chcesz przeto, byśmy sobie byli w przyszłości całkiem obcy?	Chodź stąd!	Co? chciałby pan?... A, mój Boże!... jaki pan poczciwy.	Cuda, cuda!...	Czy już wtedy...?	I tak meme (gw.)	Jacy rycerze?	Jedna z nich jest znacznie krótsza od drugiej.	Kto?	Lola?	Mówcie żywo!	Młodszéj braci naszego Pana, których on rad by wygnać precz.	Niebieska brudna	Nieustaną	No i cóż?	No i gadaj tu z takim ćwokiem!	O, pan Sierpiński nazywa Horna Niemczykiem, ciociu!	Pisałem.	Pochlebne lustro poprawia humor Lusterko w moim pokoju robi mnie zieloną. Czy ładnie wyglądam, Aniu?	Pracowałem.	Tak jest, istotnie.	Takie piękne nazwisko! Jedno z najpiękniejszych we Francji!	Widzieliście co?	Woda. Czysta woda, tylko w stanie namagnetyzowania.	Zdrów jestem Chwała Bogu zdrów, zupełnie. Właśnie otrzymałem list od pana Murdstone. Życzy on sobie, abym salkę, którą mam właśnie niezajętą, wynajął młodzieńcowi którego mam przyjemność i zaszczyt poznać.
Gdym się przekonał że nie ma na to rady, pani...	Tej wiosny zdarzyło się nieszczęście. Gösta nie zwracał na nią od owej pory żadnej uwagi. Ale wówczas obiecał, że ją poślubi. Był to tylko przelotny żart, ale dziewczyna nie mogła się uspokoić, chodziła ciągle do Ekeby i włóczyła się za nim wszędzie. On zaś znudził się nią i gdy przyszła raz jeszcze poszczuto ją psami. Od tego dnia nikt jej nie widział.	Bo lada dzień możem się natknąć na nieprzyjaciela, a choć nie po to tu jesteśmy, by mu orężem drogę zagradzać, przecie wypadnie się bronić. Ale wracam do materii: Podstęp, Wojnatrzeba nam więcej kraju zająć, aby w kilku miejscach na raz o nas wiedziano, tu i owdzie opornych wyciąć, by się groza rozniosła, a wszędy wieści puszczać; dlatego mniemam, iż wypadnie nam się rozdzielić.	Zdecydowanie! Cóż, zrobię dla ciebie, co w mojej mocy. Będziesz jednak musiał wykazać się cierpliwością. Pewne specyfiki nie zawsze działają tak samo. Niewykluczone, że będę musiał próbować dwa lub trzy razy. Masz grubą skórę, tak? Doskonale. Podejdź tu, do światła... Jeszcze jedno! Zanim cokolwiek zrobię, musisz najpierw udać się na plażę, przygotować dla mnie statek i zaopatrzyć go w prowiant, który wystarczy na długą podróż. Nie piśnij o tym nikomu ani słówka. A kiedy już uczynię to, o co prosisz, wypuścisz mnie i moje zwierzęta z więzienia. Przysięgnij na koronę Jolliginki!	Boimy się przed każdą wypłatą: czy ojciec przyniesie pieniądze do domu, czy cały tydzień będziemy się głodzili. I pomyśl tylko, co to za przyjemność, kiedy pijany, nie wie, co się z nim dzieje, a jak się wyśpi, wstydzi się i głowa go boli.	Widzę i to przy tym, że się w tej chwili z Ketlingowego szturmakaszturmak	Ma pan rację. Cieszę się też, że człowiek o tak spokojnych i zrównoważonych poglądach obejmie redakcję mego pisma. Nie wątpię, że zawsze potrafimy z panem się pogodzić.	To tylko pan rektor wychłostał nas, prosz pampsora, i my się obmywamy z krwi. Pan rektor kazał nam zameldować się u pampsora. Właśnie chcieliśmy iść do pracowni pampsora. (Sotto vocesotto voce (łac.)	Ale to nie ma sensu. Pan się przeziębi. Nie można rozsypiać się na powietrzu.	Niegrzeczny chłopcze! Ma się rozumieć, że nie!	Więc na co mu szóstki, Turkey? Bydlak zaczyna się robić zanadto samodzielny. Patrz, królik! Nie, tak, to kot, jak mamcię kocham! Strzelaj pierwszy!	A ja jednak będę mówił. Ten ostatni promień słońca ślizgający się po powierzchni morza, jeżeli jest zielony, nie jest to jego wina, przeciwnie, promień ten jest naturalnej barwy słońca, ale zlany z odbiciem się światła zmienia swą barwę na zieloną. Jest to zatem tylko wynik katoptryki!	I pan w to wierzy? Otóż papa powiedział mi dzisiaj: „Nierychło doczekacie się dziś pana Lebas, pan de Clagny prosił, aby go zastąpił w trybunale”.	Bazyli był ogólnie lubiany i zawsze nosił zegarek Waterburyzegarek Waterbury hiszpański malarz barokowy, związany z dworem Filipa IV; znany portrecista., a jednak być zupełnie ograniczonym. Bazyli był rzeczywiście dość ograniczony. Tylko jeden raz był dla mnie zajmujący, gdy ongi, przed laty, opowiadał mi, że się ubóstwia i że jesteś najpotężniejszą pobudką jego sztuki.	Zatem rzecz ułożona Nie żądam od pana gwarancji, jestem adwokatem; gdyby mnie pan wystrychnął na dudka, porachowalibyśmy się.	Prawdopodobnie się wykrwawił. Dobranoc, caballeros, o północy wymarsz.	Zaraz się o tym przekonamy i zeskoczywszy żwawo z osła, porwał ze złością jeden z floretów, które niósł licencjat, i stanął w bojowej postawie.	A cóż! wszyscy ją opuścili wskutek interesów. To jej zmysły pomieszało. Cicho! słyszę, że płacze. Niech się wybeczy, to jej ulgę sprawi. Przez cały czas mojej służby ani razu jeszcze nie wypróżniała sobie oczu.	A jak ci się zdaje, dlaczego mi Ewa o tym nie powiedziała?	Hej! Bierz kupą! Nie rozsypuj! Stryj Salters jest najlepszym płataczem w całej maszoperii! Przypatrz no się, jak medytuje nad swą książką.	Umrzecie na nią Czy nie widzicie, że podniesienie mas (przyjmijmy, że je oświecacie) utrudni wielkość jednostki; że siejąc w sercu niższych klas krytykę, będziecie zbierali bunt i będziecie jego pierwszymi ofiarami? Co rozbijają w Paryżu, kiedy przychodzi do rozruchów?	Dobrodzieju! Nie godzi się ze świętych paciorków kańczuga czynić! Zaniechajcie mnie, bom grzesznej intencji nie miał!	Teraz rozumiem, dlaczego naznaczyłeś mi pan spotkanie na tej ponurej wyspie, na pełnym morzu, w tym podziemnym pałacu-grobowcu, którego pozazdrościłby ci niejeden faraon: bo lubisz mnie, hrabio, prawda? Bo lubisz mnie tak, że chcesz mi zadać taką śmierć o jakiej właśnie mówiłeś, śmierć bez agonii, śmierć, która pozwoli mi zgasnąć z imieniem Valentine na ustach, czując twoją rękę w dłoni?	Jednak powinien pan mu zabronić tytułowania się redaktorem ekonomicznym „Tygodnika”.	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Tsss... Tsss... Ciszej. Po co, na miłość boską, tak głośno mówisz Czy chcesz, żeby ktoś usłyszał? Zależy ci na tym, by mnie skompromitować?!	Przepraszam pana, że zaraz na początku przerywam; ale chciałabym wiedzieć, czego on jeszcze szukał? Przecież już posiadał sekret zwierciadlany?	Albo go nie znacie? O córce nie wie, a jak się dowie, nie zniesie tego lekko.	Cóż to, na piechty, Macieju?	Jest przyjęty do stada! Jadał wraz z nami! Sypiał z nami! Polował z nami! Ani na włos nie uchybił nigdy prawom dżungli!	Nie wiesz! Na zmycie plamy, którą ponoszę, na nasycenie pragnienia, które mnie pali. Tyś mi odebrał córkę, ja tobie życie.	Jak będziesz mnie pan tak nudził, powtarzając w kółko jedno i to samo, to przestanę przynosić jedzenie.	Tak jest straty będą, ale tylko w pierwszym roku. Bo gdy lud wzmocni swoje siły wypoczynkami, w następnych latach odrobi wszystko z przewyżką...	Las? Może to najlepsze! Co ty za kasę masz w głowie, panie Rubin? Las... Genialne!... Pośpieszna sprawa... No, zobaczymy, przyjdź wieczorem... Ale, nie wiesz, co to za panna? Kaducznie ładna!	Chciałbym raz spojrzeć na świat oczami Łobaczewskiego, jego wewnętrznym wzrokiem jest rzecz straszliwa, jak ta wielka, obca, wszechpotężna rzecz nieustannie poza nami żyje.	Wiem. Ale jest ta pociecha, że on będzie milczał, dopóki ja żyję.	To nic, to nic! Wszystko będzie dobrze...	A cóż to był za wulkan dawniej?	Na wieki wieków.	Pani dobrodziejko, to my sobie to później powetujemy, powetujemy... no, panowie, chodźmy, karteczki czekają.	Przepraszam, jeżeli panu to sprawiło przykrość.	Stalowy to człowiek	To dla pani taki potwór?	Duszę jak duszę Ale za riksdalariksdal, właśc. riksdaler (szwedz.: talar królestwa)	Żebyś ty raz zdechł!... Ale już nie będziesz chował złego serca dla mnie za tamte dwie krypy?...	Czasami, kiedy śpi albo jest zupełnie pijana, ręka jej odpoczywa; ale jeżeli jest przytomna, bije mnie bardzo mocno.	Ja zaś nie rozumiem, w czym Downarowa jest gorsza od innych Skrzętna, radnaradny (daw.)	Nie, idźcie panowie sami. Mnie głowa boli.	Zawsze tak Od dziesięciu miesięcy, jak w nim jestem, dziennik zawsze jest bez kopii o ósmej wieczór.	Będę, sługo, płakał krwawemi łzami dopóty, aż łzy moje z martwego kamienia wykapią ducha wiecznego.	Istotnie, nie traciłeś pan czasu	Jaka mama mądra: nie chce.	Wcale tego nie myślę.	Ale czy bardzo dobrze?	Mości namiestniku komu w drogę, temu czas. Pozwólże podziękować sobie raz jeszcze za ratunek. Oby Bóg pozwolił mi odpłacić ci równą usługą!	Chodźże do mnie, Gösto, chodź blisko!	Mówi Bazakbal. Czy pani jest sama?	Z początku dość często, wieczorami zwykle, kiedym wychodziła do teatru. Od czasu, jak przyjął obowiązek, przychodził zwykle w dzień i rzadziej.	Dziękuję serdecznie nie lubię nadużywać gościnności; a przytem, wiesz przecież, iż muszę pomyśleć o umundurowaniu.	Och, panie sędzio, chciej pan być tylko człowiekiem...	Aha, az tutaj słychać, jak krzycy! Dadzą ci matusia piastowanie, jak wrócą...	Czy bywam kiedy dobra?	Więc chodźmy przez kanał odpływowy!	Więc czemuż nam jej odmawia?	Boże, bądź miłościwy mnie grzesznemu!	Czy masz wygodne pomieszkanie?	Dla mnie?	Dowcipny chłopak! Zdumiewający chłopak! Prawdziwa przyjemność rozmawiać z takim malcem... Tak, tak, mój koteczku, ten sam.	Mówcie otwarcie czego potrzeba by żył?	Tak.	Więc go pan zna?	Św. Dionizy mógł nieść pod pachą swą uciętą głowę, ale gdy wasza raz spadnie...	Chcesz przeto, byśmy sobie byli w przyszłości całkiem obcy?	Co ty mówisz, Wasynga, ten straszliwy Dżyngis-chanDżyngis-chan a. Czyngis-chan a. Temudżyn (1155 a. 1162–1227)	Ej, co i mówić!	A może niemiło pani słuchać o potopie?...	A ona kwitnie	Albo defiluje, wszyscy wracają!	Boś mi krzywkrzyw	Cholera!...	Dobrze, dobrze!	Ja by chciałem iść razem z wami, bo samemu straśnie markotno.	Jaką pensyę brać będziesz?	Jedźcie! rzekł ks. Janik	Miałem list od Maszki.	Miejcież wzgląd dla płci pięknej.	Myślisz o wszystkiem.	Play!...	Prasidėjo!... Supranti?	Skończysz dzisiaj?! Versus Archilochius maior tetrameter dactylicus...	Spotkałaś Jima Horscrofta?	Szolem Alejchem! Alejchem Szolem, reb Ajzyk Dawid!	Są większe klucze?	Sąd, Prawo	Tiesa,	Tra la la, tra la la	W szpitalu?	Widzą nas nawskroś. Jesteśmy śmieszni.	Zginiesz!	Śpiewa?
Posłuchaj los może sprawić, że twoje życzenia ziszczą się w pewnym stopniu; w każdym razie jednak przebacz mi to, co się stało; wiesz dobrze, że człowiek nie jest panem siebie, w pierwszej chwili zwłaszcza, lecz muszę cię zarazem ostrzec, ażebyś na przyszłość nie pozwalał sobie zbytecznej poufałości ze mną; widzisz, mój chłopcze, we wszystkich rycerskich księgach, które czytałem, a było ich bardzo wiele, nie widziałem w żadnej opisu giermka, który by tyle pozwalał sobie względem swojego pana, jako ty względem mnie czynisz, i prawdę mówiąc, obydwaj zbłądziliśmy: ty, że nie miałeś należytego dla mnie uszanowania, ja, że sobie nie umiałem nadać przyzwoitego tonu, bo na koniec, jakkolwiek Gandalin, giermek Amadisa, był hrabią de I’lle-Ferme, napisano jednakże jest o nim właśnie, że mówił zawsze do swego pana z głową odkrytą i schyloną, i ciałem zgiętym ku ziemi na sposób turecki; lecz Gasbal, giermek don Galaora, lepszym jest jeszcze przykładem, jego dyskrecja i cześć dla pana były tak wielkie, że autor tej cudownej i prawdziwej historii, chcąc dokładnie uwiadomić potomność o jego przedziwnym milczeniu, raz tylko jeden wspomina o nim w ciągu całej tak długiej powieści. To, co ci powiedziałem, przyjacielu Sancho, powinno nauczyć cię, jaka jest różnica między panem a sługą. Tak więc powtarzam ci, że na przyszłość żyć będziemy w ściślejszym rygorze, nie narażając się jeden drugiemu; bo na koniec skądkolwiek przyszłaby sposobność, ode mnie, czy od ciebie, ty zawsze ucierpisz na tym. Nagrody przyrzeczone ci ode mnie znajdą się w swoim czasie, a chociażby i przyszło wreszcie obejść się bez nich, to w każdym razie żołd cię nie minie, jak to już powiedziałem pierwej.	Jedź dalej, Pietrek Powiada pan przecież, że się nie wysypała To taka niewinna dżumka, drzemka. Dżuma konwersacyjna. Dżuma na burżujów.	Zostawcie... nie... pewno nie... Skąd ma siła być. Takie życie. A ona nie przebacza równanie (matematyczne). ci zawsze wypisze: X = 0, i śmierć. Basta cosibasta cosi (wł.) dziś popr.: Hercen, Aleksandr Iwanowicz (1812–1870), rosyjski pisarz, myśliciel i działacz społeczno-polityczny, zwolennik poglądów rewolucyjno-demokratycznych, stworzył doktrynę socjalizmu rosyjskiego, który miał powstać z pominięciem fazy kapitalizmu; popierał ruch rewolucyjny okresu Wiosny Ludów oraz powstanie styczniowe w Polsce; autor książki autobiograficznej Rzeczy minione i rozmyślania.. Zazdrościłem zawsze Herzenowi. Jaki on szczęśliwy był. Pomiędzy takimi ludźmi żył. Takich miał przyjaciół. Morze, góry, muzyka. I ludzie jak morze i jak muzyka. Nie chciałoby się umierać. Na południe pojechać i mieszkać sobie w białym, czystym domku. Śpiew żeby był. Okna otwarte na morze. I myśleć, myśleć. NaukaWy nie wiecie, co to jest matematyka! Wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra matematyka, cóż! Że mnie by łopuchyłopuch Głowa jego płonęła. Miał silną gorączkę i zaczynał bredzić. równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. Cisza... I cóż ja tam sobie, zbłąkany dyferencjałdyferencjał (daw.)	Być może ale dla mnie nie ulega wątpliwości, że gdyby Lineta wyszła za Ignasia, to choćby w dodatku posiadał jeszcze cały majątek pana Zawiłowskiego, niemniej instynkt jej ciągnąłby ją w stronę wszystkich takich Kopowskich, jakichby jej przyszło w życiu spotkać. To tego rodzaju dusza. Ja jednak niektóre rzeczy rozumiem. Powiedziałem, że można zmysły stracić na myśl, że tak jest, jak jest, ale częściowo zdaję sobie sprawę z tego, co zaszło. To za płaska natura, by mogła pokochać naprawdę takiego Zawiłowskiego. Jej potrzeba Kopowskich. Ale wmawiano w nią rozmaite wyższe porywy, a w końcu i ona sama wmówiła w siebie to, czego nie było. Ignasia pociągnęły przez próżność, przez miłość własną, dla opinii ludzkiej i przez nieznajomość siebie samych. Ale co jest nieszczere, to i nie może trwać. Z chwilą, gdy ich próżność została zadowoloną, Ignaś przestał im wystarczać. Potem zlękły się, że może z nim nie będzie takiego życia, jakie one jedynie cenią, może obie począł utrudzać jego za wysoki dla nich nastrój. Dodaj pan do tego tę historyę testamentu, która nie będąc zapewne główną przyczyną katastrofy, zmniejszyła jednak Ignasia w ich oczach, dodaj przedewszystkiem instynkty Linety, dodaj Kopowskiego, a będziesz miał na wszystko odpowiedź. Są kobiety, takie jak pańska żona, albo jak moja Anetka, a są i takie, jak one!...	Nie, nie, o ile wiem. Myślę raczej, że przegrał coś na giełdzie i sam nie wie, na kim się wyładować.	Tak, i zdaje mu się, że Pan Bóg po to wyłącznie stworzył inne „nacye”, żeby szlachcicowi z pod Kutna miał kto wyczyścić buty, jak mu się podoba wyjechać za granicę. A czy on nie kręci nosem na małżeństwo młodego, bo to wiem, że on Broniczów uważał za hetkę-pętelkę.	A potem, a potem... nie jestem tego pewien, ale zdaje mi się, że kazałaś Sidowi...	Co tam za stanowisko, proszę pana powiedziałem, że ożenię się, jak tylko będę miał z czego utrzymać żonę i syna, i ożenię się. Niech pan nie myśli, że mi przyjemnie, iż mój syn cudze kąty wyciera.	O, tak. Kiedyś bawiłam tu przejazdem zaledwie parę godzin. Tego nie można liczyć. Prawda? Ale i pani, zdaje się, dużo podróżuje? Przynajmniej generał wspominał mi, że mąż pani jest dyplomatą, a służba w dyplomacji łączy się z częstym zmienianiem miejsca pobytu. Nieprawdaż?	Dziwi mnie że dotąd nie zaczęło się nabożeństwo!	Nie wiem, ale jak pani widzi, nie sprzeciwiam się.	Ale go też może i nie zabito naówczas, gdy porwano Zważaj, Szwentas, że ty... ty... skąd się opowiesz?	Jać się nie chwalę, ale waszmości bym pochwały nie poskąpił.	To dziwna istota Nie mogłem się wywiedzieć, jak to było, dość, że ona pierwsza go znalazła, ona pierwsza dała mu ratunek, ona pierwsza wezwała całą czeredę doktorów	Ej, to jest ściskadło. Z jego pomocą unieruchamia się cały młyn. Widziałaś przecież poprzednio, jak rozluźniłem łańcuch na dole na galeryjce. Otóż, czy widzisz tę długą sztabę, która wystaje tam przez otwór w kapturze? Teraz jest ona przegięta ku dołowi, ponieważ łańcuch ją jeszcze trzyma. Ale gdybym odczepił łańcuch, w takim razie sztaba poszłaby w górę. O, patrzaj, w tej skrzyni są wielkie kamienie, które ugniatają koniec ściskadła, a wtedy dolny jego koniec zaciska drewniany pierścień na wielkie koło, tak że nie może się poruszać, cały młyn staje wtedy nieruchomo.	Powiedzcie mi, dlaczego Westy ludzie się więcej boją niż innych bogów? Co w tym jest? Ot, mnie samego lęk ogarnął, chociaż jestem najwyższym kapłanem. Pamiętam tylko, że padłem na wznak i byłbym runął na ziemię, gdyby mnie ktoś nie podtrzymał. Kto mnie podtrzymał?	Zapewne wiesz że Kazio nie ma posady na kolei, o której mówił z tobą...	Nie chcecie? Szkoda. Wasze głosy muszą być bardzo odpowiednie.	Nie powtórzysz!	Nie, proszę pana. Będzie wojna?	Wcale nie. Jeżeli wasza dostojność, jako faraon, ograniczyłbyś się na komenderowaniu wojskiem, musiałbyś zaledwie kilka razy na rok przyjmować udział w nabożeństwach, bo w innych razach zastępowaliby cię arcykapłani. Lecz jeżeli chcesz poznać tajemnice świątyń, musisz składać cześć bogom, gdyż oni są źródłem mądrości.	Twoja luba we własnej osobie; rozpowiada to całemu światu równie wesoło, jak my opowiadamy tobie jej własną historię. Twierdzi, że jeszcze ją kochasz, że wystajesz na czatach pod bramą, słowem... co ci się podoba; niech ci wystarczy wiedzieć, że mówi o tym publicznie.	Nie, nie, nie pieniędzy! Pójdę po nie do miasta! Po­siedź pani tymczasem przy moim chorym dziecku!	Panie! pan mnie ratuje! Ja pana oddam bratu na swoje miejsce! Tam, za oceanem, znajdzie pan rodzinę, dom i moją przędzalnię bawełny. Ja wszystko panu oddaję, bo wcale wracać nie myślę. Bo to, widzi pan, mam tutaj teraz cel i obowiązki.	Miałby, ale nie byłby dziś tutaj	Ach, więc o to idzie! Drobnostka. Zrobiłam dla niej, co mogłam. Rada jestem, że się udało.	O intrygach i tajemnicach stanu wtedy bezwątpienia czeka nas łamanie kołem; lecz, na Boga, nie zapominaj, że sam mówiłeś, iż napiszemy w sprawie czysto familijnej, po to, tylko, aby milady, od chwili przybycia do Londynu, uczynił dla nas nieszkodliwą. Ja sam napiszę do niego mniej więcej w tym sensie:...	Tak. Ale mało mogę pomódz, bo się mało znam na czemkolwiek.	Ależ czemu pani nic nie mówi?	On djabła żałuje! A! młodzieńcze! nie żałuj djabła, błagam cię.	Więc mąż pani wyszedł przed kwadransem! A nie powiedział, kiedy wróci?	Abdykował w Fontainebleau w 1814 roku i został zesłany na Elbę. Ale od kiedy ty sam tu jesteś, jeżeli nic o tym nie wiesz?	Nie. Tylko na parę dni przed tym właśnie wypadkiem	Lejbke to mężczyzna. Może spać, gdzie chce, zaś moja Cypele, to nie twoja Tojba.	Pan musisz chyba iść jutro do jakiejś pracy. Nie?	Pozornie. Ty, stary, nie doceniasz Konrada. On jest prze­de wszystkim wielki aktor.	Juści, za rękę trza by złapać albo świadków mieć... No, na co się to człowiek waży la grosza!...	Wie pan zapewne, ekscelencjo, że w okolicach Rzymu wino jest na wagę złota.	Ale sumę, dla otrzymania której z woli matki swej pan się ożenił, dostał pan.	Ja! Powiedz wasza miłość księciu panu w imieniu nas wszystkich, że go prosimy, aby był twardy, bo do ostatniej kropli krwi gotowiśmy przy nim wytrwać.	Wszystko to jest takie smutne, takie smutne, że straszno o tym myśleć. Turskiego oczekują już lada godzina...	Jaśnie państwo zechcą kazać mi gdzieś do diabła raz dojechać, bo jeżeli tak będzie dłużej, to was zawiozę prosto do cyrkułu.	No, jakże się tam ten duch zachowuje?	Tak to.	To pocieszne, na honor!	Wszakżem panu mówił, że mam dwóch wnuków. A może panu i nieobcy Albert Białopiotrowicz, mąż córki radcy B. O nim szeroko mówi stolica.	Wątpię, czy można się dobrze bawić we dwoje	Daję, chętnie daję, dobranoc, moi panowie. Nim jeszcze wyszedł, my legliśmy na posłaniu jak byliśmy, sen nas zmorzył.	Jest zapewne starszy od nas obu, ale to piękny człowiek.	Gorzej będzie, gdy zima nadejdzie; już i teraz noce bywają nieznośne	Jak odpowiedział oskarżony na upomnienia pana doktora?	No tak, znają, ale...	To co innego to był wczesny ranek.	A to zachęta!	Fiuuu!... Taki z ciebie ananas!? na dziewczynki?	To z dobrego serca... Wszyscy mówią same piękne rzeczy, niechże ja powiem... rozsądne.	Widzę to i słucham.	To i lepiej. Stój no waćpanna.	To niech pan Maruszewicz przeczyta głośno, co tam jest?	Co? My zaczekamy na was przy rogu!	Czyliż to jego wina?	Czy wiesz, kto twoją żonę porwał?	A jeżeli go dogonimy?	A kto tam?	Ale z rubikonem?	Jak?	Kto, żona?	Ty mi niewierzysz! powtórzył Jan.	Względem nas wszystkich...	A może zauważyłeś coś niezwykłego w czasie snu?	Ach, wąskie nosy... koniecznie! Koniecznie! U moich są za szerokie, prawda?	Tylko co wyszedł.	Widzi ojciec, co zrobiłem; dosyć tego pijaństwa!..	A najprzód, oto jest imci pan starościc Władysław Nałęcz, rotmistrz chorągwi pancernej, brat panny Hedwigi.	I on także dopływa!	Idź naprzód, ty nicponiu, żebym widział, czy idziesz prosto.	Mańka... czy...	Pokaż, coś robił!	Przyjaciel gwiazd, który jest Przyjacielem całego świata...	Tam cosik od lat „zawadza”.	Wątpię, czy ten głuptas naprawdę znalazł śpiącą królewnę Raczej grubą wieśniaczkę, która akurat kimnęłakimnąć	A ja cię wesprę, mój drogi.	Aż dwa?	Bodajże ci Bóg błogosławił!	Bądźcie waszmościowie zdrowi!	Dobrze	Dziękuję pięknie! Dam sobie radę!	Kiedyż ów goniec przyszedł?	Klary Peggotty	Książka, Marzenie krzyknął gospodarz	Możesz odejść!	Nasz lud?	O ką čion tamsta veiki?	O! ty lisie stary! Odrowążowski sługo, ty byś rad i twoi żeby mnie zamiast stołka pieniek czekał!!	Pierwsza żona pana Kunika?	Pożądanie wykrzyknęła.	Słyszałaś, Ada, o Zosi?...	Wiem	Wszystko jedno.	Zdrada, Mąż
Nie mówię, że wiedziałem, i nie mówię, że nie wiedziałem, mówię tylko: zastanów się, jak postępuję od czterech lat, jak przestałaś być moją żoną, a ja twoim mężem w pewnym sensie tego słowa, a zobaczysz, jak bardzo byłem w tym konsekwentny. Niedługo przed naszym zerwaniem zapragnęłaś postudiować muzykę z tym słynnym barytonem, który miał taki wspaniały debiut w Teatrze Włoskim; a ja zapragnąłem wtedy uczyć się tańca u tej tancerki, co tak wielką zyskała sławę w Londynie. Nasza wspólna nauka kosztowała mnie sto tysięcy franków. Nic nie mówiłem, ponieważ harmonia to ważna rzecz w małżeństwie. To niedużo, sto tysięcy franków za to, aby mąż poznał dogłębnie taniec, a żona muzykę. Wkrótce jednak znudziła ci się muzyka i przyszło ci do głowy, aby postudiować dyplomację u sekretarza ministra. I pozwalam ci się uczyć. No, rozumiesz: co mnie to obchodzi, jeśli płacisz za te lekcje z własnej kasy? Ale dziś stwierdziłem, że skorzystałaś z mojej i że te twoje lekcje mogą mnie drogo kosztować. Basta, moja pani, tak dłużej być nie może. Albo dyplomata będzie ci dawał lekcje... gratis, a wtedy będę go tolerował, albo też jego noga nie postanie więcej w tym domu, zrozumiałaś?	Nie Ani mi się śni! Teraz muszę robić rzeczy, które mi się nie podobają, bo w przeciwnym razie ty i Maryla posyłacie mnie do łóżka. Ale kiedy będę dorosły, nie będziecie tego mogły robić; nikt mi wtedy nie będzie mógł rozkazywać. Nie pozwolę na to! PlotkaWiesz, Aniu, Emilek Boulter mówi, że jego matka powiedziała, że ty jedziesz do uniwersytetu, żeby złapać męża. Czy to prawda, Aniu? Muszę to wiedzieć.	To długa historia. Pod samą Budą spotkaliśmy angielskiego banitę, który zawsze posłuje od chana do chrześcijan. Jechał do króla Hungarii z wezwaniem, aby się poddał Tatarom i płacił daninę. Ale takie wezwania, które udają się w Azji, tu jakoś nie mają powodzenia. Król Polski wolałby pójść w świat o kiju, niż się poddać. Tutejszy odpowiedział ze śmiechem, że nie myśli płacić. Sydney zagroził ciężką zemstą i wyjechał, niby dumnie, ale z duszą na ramieniu. Choć jego poselska osoba uchodzi za nietykalną, dobrze wiedział, że posłom tatarskim nieraz się przytrafiał niemiły koniec. Ma wprawdzie orszak, ale z takich ludzi jak i on, z samych przybłędów, których nikt nie szanuje. Wzięliśmy tedy posła do siebie i odtąd razem podróżujemy. Póki jesteśmy na ziemi chrześcijańskiej, to Sydneyowi bezpieczniej z nami, a jak wjedziemy na ziemie tatarskie, to znów nam będzie bezpieczniej przy nim. On ma paiżę, tatarski list, i to nie srebrny, ale złoty, na widok którego Tatarzy biją czołem, dają konie, wozy, jadło, wszystko, chociażby własną skórę. Przy takim opiekunie możemy być pewni, że nikt na nas nie napadnie, nie okradnie. On teraz nam się kłania, później my jemu będziemy się kłaniali.	Wiemy o tym, książę Nie trap się tym, to wina nie twoja, lecz choroby.	Ja też nigdy nie widziałem takiego kapłana jak ty! Jeszcze nie ma trzech dni, jak razem wędrujemy, a zdaje się, jakby to już sto lat zbiegło.	Tam w saloniku ani rusz. On też nie miał na nich ochoty. Co tu gadać w takiej chwili. Trzeba się trzymać Jest pan tęgim chłopcem, generale Szkoda, że nie urodził się pan Chińczykiem. Gdyby inne wychowanie pan otrzymał, byłby pan naprawdę wielkim. Ale tak jak jest	To cóż z tego, jeżeli nie przyjedzie, to widać go zatrzymano, ot i wszystko. Mógł zlecieć z konia, stoczyć się z mostu do wody, lub jechał tak szybko, że dostał zapalenia płuc. O!... panowie!... trzeba pamiętać, że różne wypadki czyhają na człowieka. Życie, jest to różaniec, złożony z przeciwności, którego ziarnka filozof przesuwa w rękach z uśmiechem na ustach. Bądźcie filozofami, jak ja, moi panowie, siadajcie do stołu i pijmy, nigdy przyszłość nie wydaje się tak różowa, jak gdy patrzy się na nią przez szklankę chambertina.	Sprawiedliwości! téj dla nas nigdy nie będzie. Nie ma takich, którzyby się o naszę należność upomnieli. A że człowiek, aby żyć, jeść musi więc czasu czekać nie mamy. Ja téż widząc, że słowa tych, co się całe życie po biurach wygrzewają, nikogo nie nakarmią, wróciłem tu i żołd mój z tych oto ogólnych funduszów pobieram	Odrzekłem, że nie przyszedłem prosić o pomoc. Nie mam zamiaru ścigać Chińczyka. Chcę tylko przestrzec ich, że Chińczyk ma broń i że jest naprawdę przeciwny pobytowi ich na wyspie. Chciałem, aby zrozumieli, że nie jestem odpowiedzialny za to, co może nastąpić.	Nie wiadomo, proszę pana. Pojechali dać na zapowiedzi. No, to już pewno ksiądz proboszcz ich nie puści. Na obiedzie zatrzyma.	A! mój Ludovici, obce państwa nie tyle częstokroć grożą co wewnętrzne intrygi.	Głowę daję, że będziemy mieli śliczną awanturę! Widzisz te dwa widma czarne? Nie ma wątpliwości, że to są czarnoksiężnicy, co porwali jakąś księżniczkę i uwożą ją gwałtem w karocy. Muszę skarcić ten gwałt, choćby przyszło głową nałożyć!	Nie wstydzisz się waszmość? Dla drwinek i pustoty zadworowałeś ze mnie, naraziłeś na gniew króla jegomości... tego ci nigdy nie zapomnę!	Gdyż pani de Launay, jako dama usługująca królowej przy toalecie, szukała brylantów wszędzie w ciągu dnia, udając zaniepokojenie wielkie, a nie znalazłszy, zapytała królowej, co się z niemi stać mogło.	Nic nie protestuj, nie spieraj się... bo jak pragnę szczęścia dzieci, zabiję się w twoich oczach	Jakie słowo? przelękły oburzył się Dobek: nigdy nikomu słowa żadnego nie dawałem...	Jednakże z tego diabła niezły człowiek i niezgorszy katolik, bo czart złośliwy tak by się nie zaklinał.	Któren swojego broni, nie krzywdzi!	Nie będę taił przed wami, miłościwy królu żem z biskupem Bodzantą mówił już o tem. Znalazłem go we wzburzeniu wielkiem i próżnom go uchodzić się starał. Starzec się klątwą odgraża...	Nie pamiętam. Czy tu zostaniemy?	Nie, proszę pana.	No nie. Takim znowu łapserdakiem nie jestem.	O, i owszem. Nie ma racji milczeć, bo nie ma czego słuchać!	Rozum nie gdzie indziej, jeno w głowie.	W takim razie, ta siła nieczysta może pastwić się nad Baskervillem równie dobrze w Londynie, jak i w Devonshire. Szatan, którego działanie byłoby umiejscowione, nie byłby groźny.	Więc się bawimy czy nie?	Oczywiście! Ale kazałem sobie wydać dokumenty dowodowe, tak że była bezsilna. Wspomniał pan przed chwilą, że było to niebezpiecznem zeznaniem powiedzieć, iż byłem w szponach tej osoby. Miał pan, oczywiście, na myśli, iż stanowiło to powód mordu. Otóż dowiodę, że tak nie jest. Przed rokiem już odzyskałem wolność zupełną.	Pani! gdyby to co pomogło, prosiłbym, by mnie pani obiła. Ale tu już niema o czem mówić, bo to rzeczy niepowetowane.	A z ową nieszczęsną męczennicą jakoże będzie? Zali nie pozwolicie jej odwieźć do domu? Zali ma w waszych podziemiach konać? Wspomnijcie na gniew Boży!...	Ale pewnie nie jadłeś śniadania?	E, nie wiem. Ale cóż pan robił? Pisałeś pan coś?	Mówią, że chłopcy sami się wychowują lepiej i surowiej, niż my możemy i śmiemy. Gdybym ja użył połowy argumentów, jakieście wy zastosowali, czy nie...	Naturalnie, ma się rozumieć. Zawsze idąc do szkoły albo wracając do domu, musisz iść ze mną, gdy nikt nie będzie widział. We wszystkich grach i zabawach będziesz wybierać mnie, a ja ciebie	Naturalnie. Pomiędzy mną a panią Żebrowską nie ma nic prócz przyjaźni.	Zaliczcie mi z góry, co możecie. Ja wam rachunek dokładny przedstawię strat, jakie poniosę przez czas pobytu w Hamburgu, strat na agenturze swojej, której przez ten czas nie będę mógł prowadzić.	Projekt ten istniał, ale nie miano odwagi, bano się odmowy, zresztą do domu państwa wstęp tak trudny, jakby na dwór królewski.	Masz rację... Zobacz za co to ludzi nazywają szaleńcami!...	Niezawsze, mój naczelniku, przekonałeś się już, że na córkę liczyć nie można.	Była. Na to Kunicki powie panu, że ma takie dokumenty, ale w Koborowie, i że zaraz jedzie, a jutro jeszcze przed odjazdem ministra przywiezie je. Tak na pewno powie. No to pan powiesz, że to niemożliwe, bo minister stanowczo chce omówić z nim handlową stronę kwestii osobiście, i to rano. Rozumiesz pan?	Dajże ty mi pokój, bezrozumna a uparta niewiasto czego ty mi w drogę włazisz i że ci się tak ubrdało, bronisz wydać córkę za takiego, z którego bym miał wnuki jaśnie wielmożne? Ale bez gniewu, słuchaj Juano: pamiętasz ty, co mój dziad gadał, że Szczęście, Loskiedy do drzwi kołacze fortuna, to i na ścieżajna ścieżaj	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Dzisiejszej nocy! Otóż to ta świeża zbrodnia, o której przed chwilą rozmyślałeś!	Moja droga, lecz jakżeż to się skończy?	No proszę, i gdzież to?	No to bierzcie wszystko, wszystko i zabijcie mnie!	To się rozumie	Wiemy, jakie to będą układy!	Toś mi naprawdę wielką niespodziankę zrobił, Prokopie. Domyślam się teraz, że jeździłeś wszędzie po sąsiedztwie, by namówić ludzi na tę lecznicę. Niełatwo to ci pewno przyszło...	A dlaczego to papiery spadły tak bardzo? Przepraszam, ale jestem zupełnym ignorantem, jeśli chodzi o intrygi giełdowe.	Wywąchałby Sam go o to zapytaj.	Że to poniektórych tak cięgiemcięgiem (gw.) tak dużo. drzewa!	Ja jestem na stopie wojennej prawie z całą naszą prasą, hołdującą tylko gustom i opinjom wulgarnym tłumu, masy ciemnej, instynktom i tradycjom skostniałym, nierozwinięciu. Co oni lubią? czemu hołdują? jakie mają zasady? dokąd idą? czego chcą?	Przyrzekłem i dotrzymam bądź spokojna, moja Katty. Ale opowiedz no mi, co się tam działo po mojem odejściu?	Cichoż, cicho, moje serce, rzekł, co bo ty tak temi rękami wywijasz? Dajże pokój, upamiętaj się, pomiarkuj!	Co się dzieje?	Czy co ważnego?	Prawie tyle co naówczas, gdyście mnie z Sanoka idącego spotkali...	W górę ich! Tęgie chłopy co się zowie!	Słucham pana dyrektora, ale winda jest teraz na górze i myślałem...	A, żyje! Oczekują, oczekują, oczekują! Dopóki tli się życie, póty jest nadzieja Już mi go malowano umarłym i pogrzebionym. Za tydzień będzie zdrowszy ode mnie.	Ale do wieczora tylko Przecie idziemy dziś na komedię?	I pan myśli, że one wszystkie zapomniały?	Ależ, Emerencio ja również obawiam się odkryć stanu mojego serca przed zuchwałym przedsiębiorczego rycerza okiem, ale cóż czynić, trzeba szukać środka do ułagodzenia boleści mojej.	Dufny ci on w siebie i z dobrodziejemz dobrodziejem	Jaki będzie ten jutrzejszy dzień? Dziwny dzień, już beze mnie...	Między piekłem a rajem, pozwól, że coś trzeciego być może.	O, za pozwoleniem!	Prędzej bym wolał zamknąć się w fortecach i czekać. Jest Modlin, Głogowa, Gdańsk, Kistrzyń. W każdej z tych fortec jest garść naszego żołnierza. Możemy się bronić miesiącami.	Trzeba napisać, że ojciec był nieobecny. A dzieciak ślubny?	Więc, siup! Bez ceregieli i bez straty czasu. Zżyliśmy się ze sobą i niema czego się krępować.	Za chwilę.	A ja potrzebuje dziś! podchwycił Szulc.	A juści! Prut! Prut!	A!... Więc ci będzie obojętne, jeśli cię znienawidzę jako tego, który pierwszy nauczył mnie nad wszystko stawiać rozkosze niższego rzędu?	Chwała Bogu!	Cicho Waluś, matka idą.	Gisbona, Żydka Gisbona?	Ja się też stawiłem natychmiast	Jagusina zapaska!	Jakiż sposób? spytała.	Jestem straszliwie wyczerpany.	Nazywa się Sybilla Vane.	O! niemożna! smutnie rzekł Jan.	Obraz syntetyczny siódmego arkanu tarokatarok a. tarot (wł.) duch rządzi kształtem..	Ojczyzna, Naród, Samolubstwo, Zwątpienie, Rozczarowanie	Onutė mane atlydėjo.	Pan dyrektor żartuje.	Poszli do Wielunia!	Przed kim? Przed królem szwedzkim?	Siadaj.	Szukasz swoich wioślarzy?	Słusznie się nią szczycisz Bardzo szczęśliwy chłop z ciebie! Uszczęśliwiacie się wzajemnie i doprawdy najszczęśliwszą chyba pod słońcem jesteście parą ludzi.	Tak mi dzisiaj smakuje	Terefere mosanie	Twoją?	Wiwat!	Wybierałem się napisać	Z Vera CruzVera Cruz	Zawsze.	Zgadła pani!
Ja, ich!!... Ale do istnej wściekłości doprowadza mnie myśl, iż miałbym tak odejść nie zemściwszy się. Więc ma być wolno zdradzić, wystrychnąć na dudka, ośmieszyć, obłupić uczciwego człowieka; wolno nadużyć namiętności i słabości drugiego uczciwego człowieka (śmiem jeszcze bowiem uważać się za takiego), aby go wplątać w całe pasmo bezeceństwa; wolno narazić dwóch przyjaciół na to, aby się znienawidzili i być może pozabijali, bo ostatecznie, mój drogi, przyznaj, gdybyś był odkrył moje niegodne sztuczki, wszak jesteś dzielny i być może byłbyś wpadł w taką wściekłość...	Ale pan na pewno wie, że miał klucz?	Wspólnika?... Ależ szanowny pan Łęcki jest stanowczym bankrutem; po prostu skrzywdziłbyś go pan, naddając mu jakieś kilka tysięcy rubli. Znam pogląd jego siostry, hrabiny, na tę sprawę... W chwili gdy pan Łęcki zostanie bez grosza przy duszy, jego urocza córka, którą wszyscy uwielbiamy, wyjdzie za barona albo marszałka...	Cesarz gdyby chciał nie ważyłby się tu w Pradze nic uczynić żonie, bo wie i on i jego zausznik Szlik, że znaczniejsza część miasta za niąby się ujęła i byłaby rzeź na ulicach a może i na grodzie!!	Nie zawracaj głowy! Jeśli tu chodzi o gazy trujące, władze to zakażą i po krzyku. Sam znasz nasze małe stosunki. Gdyby to było na przykład w takiej Ameryce, o...	Ciotka Zonia coraz więcej się stroi. Wczoraj na jarmarku czerwoną bluzkę kupiła. I mydło pachnące kupiła. I trzewiki na takich wysokich obcasach...	Najjaśniejszy Panie jest to potomek rodziny, która zawsze służyła wiernie tronowi W kr. Mości, pragnący także krew swą przelać, by dowieść że się od niej nie odrodził.	A na czem się położysz?	Nie kocham!... Ale tym dwom sierotom radbym nieba przychylić. Same one, jak palec, na świecie! Często tam bywam, gdy czas się znajdzie.	Spotykałem ją na ulicy	Poszedłem najpierw do pani hrabiny ale nie mogłem się z nią widzieć, bo zajęta była wraz z mężem ważnymi jakimiś interesami. Alem ja tak nastawał, że sam pan hrabia wyszedł do mnie i tak mi powiedział: „Pan Goriot umiera, to i dobrze! Nic rozumniejszego nie mógł zrobić. Pani de Restaud jest mi potrzebna, bo musimy pokończyć ważne interesy, pójdzie sobie wtedy, gdy wszystko będzie skończone”. A taki był rozgniewany! Miałem już wychodzić, aż tu pani hrabina wchodzi do przedpokoju jakimiś drzwiami, których pierwej nie widziałem. „Krzysztofie powiedz memu ojcu, że ja się posprzeczałam z mężem i nie mogę go zostawić; chodzi o śmierć lub życie moich dzieci; ale przyjdę natychmiast, gdy wszystko będzie skończone”. Z panią baronową to znów inna historia. Nie widziałem jej wcale, ani mówić z nią nie mogłem. „A! pani śpi; wróciła dziś z balu po piątej i gniewałaby się, gdybym ją przed południem obudziła. Gdy zadzwoni na mnie, to wtedy powiem, że jej ojciec ma się gorzej. Ze złą nowiną nie ma się czego śpieszyć, zawsze będzie czas ją powiedzieć”. Daremnie prosiłem! Ach! Prawda! Chciałem się widzieć z panem baronem, ale nie było go w domu.	Nie, nie uczynił tego na pewno, bo byśmy dostali od niego jakieś upominki.	Dobrze przez ten czas poznacie się bliżej ze Stachem Połanieckim. Mówię ci, wykapana Anna! Ale tyś jej nigdy nie widziała. Pamiętaj też Maryniu, że on jutro, jeśli zechce, będzie naszym wierzycielem, ale dziś, to tylko krewny i gość.	A we wielkanocne święta nie była z nami na Rękawce? Wżdy Krzemionki też dobry kawał za miastem.	Nigdy! Za nic na świecie! My odkryliśmy skarb, my otworzyliśmy płytę, a ktoś przed nami ma tam wchodzić? Nigdy!	Oto me słowo: idę ze stanu z towarzyszami. Niech słyszą Niemce, że z obozu twojego wychodzę! W dziedzinę moją, w żupy wiślańskie powracam. Przed chwilą piłeś, wodzu, w dłonie nasze puhar rycerski na zgubę rodu Sasów. Zaprzysiągłeś zemstę żywym i trupom. A ledwie się pokazał bosy wróż, jużeś się przelękł haniebnie.	Gdy małym była dzieckiem prawiła ciągle o morzu, o tych siwych sukniach, w które morze przyobleka się w dni pochmurne, i o tych połyskach słonecznych, które w dni pogodne odbija, mnoży na grzbiecie każdej fali! Uderzało to jej dziecięcą wyobraźnię, dlatego może, że jej ojciec utonął, i zdawało się jej, może myślała, że odpłynął gdzieś daleko ku zawsze zielonym brzegom.	Miłościwa pani właśnie to mówiłem królowi przed chwilą, ale też powiedzieć muszę, że szlachetnego jego miłości uczucia dla sieroty i wdowy, żaden człowiek nie potępi...	Nic a nic nie wiem Część słów, jakie ksiądz wypowiada jest dla mnie zupełnie pozbawiona sensu; o, ksiądz jest naprawdę szczęśliwy, posiadając tyle wiedzy.	Nie grajmy w chowankę. Wobec mnie to niepotrzebne. Przecież ja wiem.	Pan zechce wybaczyć, ale w dzisiejszych czasach tyle jest różnych ludzi... A u mnie mieszkają sami solidni...	Właściwie to nie! Ale oczywiście zmienię ubranie.	Głupiaś, nie wydziwiaj! Jędruś nie pojedzie, bo mu zaraz jutro u regenta zapiszę wszystko. Wart tego, juści że prawda, ale co honorna jucha, to honorna... A mocny, jak koń; rzucił mnie, kiej snopek. Ho, ho!.. udał mi się parobek, jak Boga tego kocham, udał mi się. Pójdę i przeproszę go, co?.. jak matka zrobić? iść, czy nie?	Katolik wśród katolików nigdzie obcym nie jest, macie obowiązek i wy oddać ostatnią posługę chrześciańskiemu cesarzowi i królowi rzymskiemu.	Matko Boska, co ja widzę! A toż to Grzesio! Czeladnik od nas!	Moja droga, w danym wypadku to byłoby raczej przeciwnie, bo ja przecież nie mam żyjącego męża.	A, więc to z księdzem Pirard mam zaszczyt mówić	Dlaczego? Winien tu być. Sługą jest moim.	Gdzież on jest teraz?	Oto jest.	Pasji, żądzy, namiętności, sentymentu. Jak pani chce. Ja to nazywam miłością!	Och nie, proszę pana, lordzie Henryku. Widzę, że Bazyli jest znowu w złym humorze. Nie znoszę go, kiedy marudzi. Przede wszystkim, chciałbym zapytać pana, dlaczego nie powinienem zajmować się filantropią.	Cóż, musimy postawić więcej żagli Wtedy popłyniemy szybciej i zdołamy im uciec. Zbiegnij pod pokład, Dżipie, i przynieś mi wszystkie żagle, jakie tam znajdziesz.	Ha! wtedy zgodzi się z nami współpracować. Przede wszystkim musimy obaj widzieć się z nią jutro. Ale czy nie znajdujesz, Watson, że zbyt długo pozostawiłeś podopiecznego bez opieki?... Twoje miejsce obecnie w Baskerville-Hall.	I cóż, Oskarze, coś mi nie bardzo wydajesz się rad, że jesteś tutaj? Będziesz się dobrze bawił, nauczysz się jeździć konno, strzelać, polować.	Prawa nie ma nikt ale ja chcę kupić...	Rycerz Arnold był w bitwie kiścieniemkiścień nie mogą. zbyt prędko umykać, a może trzeba będzie i wypoczywać.	Będzie pani sławną... będzie pani bardzo sławną!	Ale wychodzi się z tego?	Będzie w niej co o żydowskich bachorach?...	Dlaczego by nie? Tylko żeby ludziom dać się poznać, żeby mieć styczność z takimi, którzy mogą człowieka popchnąć w górę.	Jam nigdy nic nie miał i u mnie nic szukać nie mogą. Dasz mi te pieniądze?	Jama, że konia by przewlókł!	Już przecież pana gwizdawki nie wołają.	Kłamiesz! hroszy ty majesz pod dostatkiem, tyle majesz, ile ich twoja dusza zażąda.	Myślałem, że w Polsce żenią się tylko z miłości	Nie psujże mi tego widoku	Nie, nigdy.	Nie. Jak piękną rzeźbę, którą się z przyjemnością ogląda w muzeum.	Ujrzymy go jeszcze, ujrzymy A kiedy powróci, trzeba, żeby zastał tutaj mieszkanie przynajmniej znośne. Doprowadzimy do tego, jeżeli nam się uda w lewym korytarzu urządzić ognisko i pozostawić otwór, przez który będzie wylatywał dym.	W środkowej części, nad głową Matki Boskiej, unosić się będzie sześć aniołków	Wracajmy ku obozowi Możemy tam dojść za parę godzin, zanim ten, który uciekł, naprowadzi nam nieprzyjaciół.	Zaraz! A goście? Ty lepiej uważaj, bo coś ci nie wierzę... Zaczekamy, aż światła pogasną. Nie ma pośpiechu.	Znam tę gorączkę i te marzenia, paliła się we mnie, ale już wygasła.	A dopieka, za jaki tydzień trzatrza (gw.)	A dotychczas wszystko dobrze o nim świadczy?...	A jakże!	A wy?	Albercie	Biedny niewolnik! szepnął Baron.	Byleś go waćpan mógł postawić...	Być może Kobieta, CierpienieKobiety mają swe własne sposoby udręczania siebie samych.	Co takiego?	Czego chcesz, Julku?	Czy pamiętasz, Peerze, co mi przyrzekłeś?	Czy pan zmęczony?	Czy pani umie tańczyć?	Dukatów? dukatów? zawołał rękę jego chwytając wojewoda.	Dziatki powinniśmy raczej szukać pereł. Zbliża się przypływ.	Dziecko moje, nastały teraz straszne czasy.	Dziękuję panu	I jeszcze w tych dniach sławnie pobił Libijczyków...	I teraz pan się boi?	Jak im się podoba.	Jako wierny sługa króla!	Jakże też on? Panie doktorze... Czy ma się lepiej?	Jakże? Ile płacisz drób?Ile płacisz drób?	Michale! Co my tu będziem robić bez tego kociaka?	Młody, stary?	Nic, nic! Siłasiła (daw.)	No i cóż?	Oko, Pies	Pani wprost wraca z Paryża?	Pani wygląda dzisiaj nieco cierpiąco?	Powiedz pan, jeżeli wiesz coś pewnego!	Proszę otworzyć!	Proszę, o co idzie?	Przestań gęgać! Oto Jego Wysokość! Boże, co za morda!	Przijemni?	Przyjacielu pół pistola za ten papier!	Przynajmniej część	Tak, tak, tak	Tak, tak, wóz i zaprząg porządny aż miło	Trzatrza (gw.)	Tu podobno Niemców okropnie nienawidzą.	W nocy czuł powtarzał Fenicjanin wybijając pojedyncze wyrazy.	Więc służę paniom.	Wszystko rozważasz, przewidujesz, statystastatysta (tu daw.)	Wykopaliście ta już, co?	Za pozwoleniem, rzekł Hrabia
Na wiecu się to obradzi lepiej Zwołujmy wiec.	Może pani na to liczyć bezwarunkowo.	To może pan razem ze mną pojedzie na pociąg o piątej.	Widzisz. Rozgłoszono to zaraz i połączono druty całej sieci telegraficznej z tą niewinną skrzyneczką. Rząd powiedział: jeśli mamy ginąć w rewolucji, to raczej niech ginie świat cały! Uczeni pierwsi stchórzyli. Potem przyszła kolej na robotników i cały ten motłoch, któremu żal się zrobiło słonka bożego...	Co ty mi Polciu mówisz zawsze, abym była cicho, i nie narażała się! Mamże milczeć kiedy oni obmawiają moją przyjaciółkę? alboż ja się ich lękam? alboż dbam o ich zdanie? Dla mnie całe szczęście to ty, dom nasz a co o mnie powiedzą ci ludzie u których cnota na języku, a djabełek rogaty w sercu, to mi wszystko jedno! Potakiwać ich głupstwom i złości nie myślę!	Nie mogą się nawet utrzymać na nogach.	Nie, moja droga. Mnie wystarczy żebym odczuwał należny szacunek, żeby się mnie bali i żeby cenili. A na sympatię gwiżdżę.	Myślę... Stasiu, myślę, że nie można aż tak karać człowieka za to, że ma inne niż my przekonania polityczne...	Dość... dość!... Człowiek, który wyzywa na pojedynek, jest na wszystko zdecydowany... Strzeliłby do mnie... potłukłby mi lustra... szafy... Niech Bóg broni!...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że Baloun wydawał mi się z całej naszej kompanii marszowej najporządniejszym człowiekiem. Taki z niego niezguła, że nie może zapamiętać ani jednego chwytu, a jakby mu dać w rękę karabin, to jeszcze by się stało jakie nieszczęście. Podczas ostatniego ćwiczenia ślepymi nabojami o mały figiel byłby wystrzelił w oko sąsiadowi. Myślałem więc, że przyda się przynajmniej w takiej służbie.	O, taka jestem zadowolona, że pani to uczyniła! Kiedy ujrzałam, że Jan Douglas odchodzi, doznałam wrażenia, jakby owa reszta radości i szczęścia, która pozostała jeszcze w moim życiu, odchodziła wraz z nim. Okropne to było uczucie.	Pumpnąłem ojca na trzy suwereny	Chan rozgniewał się na naszego bat’kabat’ko (ukr.)	Nie pisał sam, lecz ktoś z moich znajomych w Rzymie pisał do mnie na skutek jego prośby.	Jak to dobrze, że pan przyszedł; chciałam się pana poradzić...	A zabieraj się waćpan na cztery wiatry. Im prędzej, tym lepiej. Zapłać tylko swój rachunek	Zdradźże mi tajemnicę, mój drogi Walery czym się wyraża twoja użyteczność? Tak na przykład twoja?	Ha, ha, ha, wiesz Berta, że to jest pyszny witz. Fryc i obrzydzenie wesołego życia! Ty jesteś znakomita, to ty niewiele znasz swojego męża	Fred miałby łuk i wieniec na głowie, i gdyby te trytony chciały mnie porwać, powaliłby je, nie?	To jest stado, które dzisiaj nie wie, gdzie się jutro tłoczyć będzie	Usiądźmy, Dorianie Usiądźmy. Odpowiedz mi najpierw na jedno pytanie. Czy nie zauważyłeś w obrazie czegoś ciekawego? Czegoś, czego początkowo nie dostrzegłeś, a co nagle ci się ujawniło?	Myślę, panno Lusiu, że pani mądrze radzi i że do rady pani trzeba się zastosować.	Że też wy, panowie, nie możecie nawet dopilnować adresu swych kochanek! To wstyd szukać ich po mieście!	Nie widziała sowa słońca, zagorzała od miesiąca Już wy teraz, Marku, nic nie widzicie i nic nie słyszycie z hardości wielkiej, a jako to Matysek sprawił, że dekret jest, tego to nikt nie ciekaw ani wdzięczen! Polazła wdzięczność do nieba i drabinę z sobą zabrała.	Nie wiem. Raczej z pobożności. Taki obrzęd, rozumie pan? Coś religijnego. To wybucha u nich od czasu do czasu.	Do widzenia! I bardzo dziękuję, że mi o tym powiedziałeś. To bardzo uprzejme. Bardzo! Uszanowania dla ciotki. Doskonale ją pamiętam... Zostaw tego szczura, Dżip! Do nogi! Leżeć!	Nie wiem, co teraz począć! Jak się pani Medlock dowie, to pomyśli, żem nie posłuchała rozkazu i powiedziała panience, i odeśle mnie do matki.	Co mam śmieć To pani się zapomina. Tu jest pani tylko urzędniczką, a mnie nie obowiązują żadne specjalne względy wobec każdej urzędniczki, która zostanie kochanką pana Dalcza.	A jeżeli ja sama nie domagam się więcej, ty plotkarzu! Ciebie to przecie nie dotyka.	Jakie znowu ślepia?! Czy na tym drzewie siedzi jakieś zwierzę?	Na wieki. Dziękować Bogu, nikto u nas nie słabuje. A Jędruś, wybaczcie... pan Andrzej, po co się tłucze o świcie, jak Marek po piekle.	Ba, a żebym tak za tobą poszedł, to bym dopiero dziwo zobaczył. Byłoby się nad czym cudować! Hej!...	Niech Janowa powie, że pan Grzesikiewicz przesyła ukłony panience.	Posłuchaj mego rachunku! Najpierw dwa szafiry ze skazami: jeden ważył dwie ruttie, a drugi cztery, ile mogłem ocenić. Ten, co ma cztery ruttie, jest nadkruszony na krawędzi. Jest też jeden turkus turkiestański, gładki z czarnymi żyłkami, a dwa z napisami: jeden zawiera imię Boga ułożone złoconymi literami, drugiego zaś pękniętego w poprzek, bo wypadł ze starego pierścienia, nie mogłem odczytać. Oto mamy wszystkie pięć niebieskich kamieni. Są też cztery skażone szmaragdy, lecz jeden jest przewiercony w dwóch miejscach, a jeden jest trochę rżnięty...	Uważam to	Więc dobrze Pan Bóg z nieba patrzy, co się tu dzieje na ziemi i rozsądzi nas: kto gorzej robi, czy ja źle mówiąc, czy wasza wielmożność źle czyniąc.	Bardzo się cieszę; z jego talentem z jego talentem będzie to wykonanem znakomicie. Obrazy nieszczególne, ale historya. Kto wie, może współczesne.	Nie. Dziecko jest zagrożone, ale może być, że pozostaje mu jeszcze z parę lat.	Nie byłabym dała! Nie byłabym dała, panowie, chociaż jestem sama! Powiedzcie Zwycięzcy, który was wysłał, że wszystko jest w porządku...	Czuję, Morgan. Widzę też, że powietrze zaczyna się kotłować. Chyba szykuje się nam jedna z tych okropnych nawałnic, które bezlitośnie atakują antylskie wysepki.	Bardzo wierzę, kapitanie. Byłoby też uczynkiem miłosiernym ostrzec tych akcjonariuszów. Kto wie zresztą, czy przestroga byłaby dobrze przyjęta. Zwykle gracze bardziej żałują nie tyle pieniędzy straconych, ile nadziei szalonych, które się nie ziściły. A zresztą, mniej mi żal tych spekulantów niż owych tysiąca nieszczęśliwych, którym bardzo by się przydały te bogactwa stosownie rozdzielone, gdy tymczasem teraz pozostaną nieużyteczne.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, czy nie życzyłby pan sobie żebym się postarał o jakiego pieska?	Jak pan to rozumiesz? Jak pan to rozumiesz?... Poznałeś pan bliżej tego człowieka?...	Głodu nie cierpiała, ale z wiosną spotkało ją nieszczęście. Zakochała się w szalonym proboszczu, Göście Berlingu. Nie znała lepszego. Bóg jej odjął rozum.	Zresztą, twoja księżna nie powraca z wód, wszak się nie mylę?	Proszę mi powiedzieć, ciociu, skąd ten gust do swatania? Ojciec mój nie był szczęśliwy w małżeństwie.	O! Bo mi tam było jak w raju. Lepiej być nie może.	Zwycięzco! więc my nie idziemy do domów?	Nie zaczynajcie, Szwaby, bo z chłopami nie zdzierżyta.	Nie, skądże; kontrabandziści nie są złodziejami.	Tak, słyszałem o tym Nie mogę tylko zrozumieć, w jaki sposób chleb wie, gdzie szukać właściwego miejsca.	Czy on nie umie mówić?	Już po błogosławieństwie! Eulalia nie przyjdzie już musiała się zlęknąć deszczu.	Nie tyle jednak co mnie, nie tyle	Daniny nigdy nie płacili! przerwał Wszebór.	Jeżeli pójdziecie tym trybem nie będziemy mogli wam nadążyć; panowie przestaną was rozumieć. Żart jest jak wełna; skoro ją prząść zbyt cienko, pęka, powiedział Bonaparte.	Nie potrzeba go było	Za nic, nie mogę.	Pani proszę odsunąć od siebie te okropne myśli, bo graniczą z obłędem. Gdy już kogoś położą do grobu, będzie tam spał wiecznie	Dziś już nie zdobędziemy taboru.	Mam powiedzieć ojcu prawdę? Gumuję w kadzi, ale dotąd klej nie przesiąka dość jednostajnie i daje papier szorstki jak szczotka.	Dobrzyż do bitwy?	Po co jutro? Żyd do interesu wylizie spod dziewiątej pierzyny... No więc?	O! przeciwnie trzeba go zachować starannie, nie oddałbym tego świstka, gdyby go nawet wzamian nakryto złotem.	Do teatru, zapomniał pan czego.	Co cię tak bawi?	Po cóż ja ciebie urodziiiłam!... Ach! Ach! Ach! Po co ja takiej chwili dożyłam! Ach! Ach! Ach!...	Mów mi o ojcu	Tylko drugi oficer.	Ale bądź jak bądź istoty wyższe niż ludzie.	Ale młody Cavalcanti zostaje. Przyprowadziłby go pan?	Ależ Karolek w domu miał także odmrożone uszy.	Co? Przybyła?	Czego chcesz?	I o czym jeszcze?	Ja cię zmuszę! Ja cię tu każę przywlec siłą!	Jakie zmarłe?	Kogo mam oznajmić jego książęcej mości?	A gdzie wasza parafia?	A my przeciwko niemu!	A-be!	Aby sama zamordowała, lub kazała zamordować Buckinghama.	Bóg waści natchnął tą myślą!	Czytałem.	Dopiero przed godziną zostałem zwolniony z aresztu sądu dywizyjnego.	Dużo uczniów macie państwo u siebie?	D’Artagnan przecząco potrząsnął głową i spiąwszy konia ostrogą, ruszył z kopyta.	Gana jau man; prisikroviau apie du tūkstančius, ar krosnį pinigais korensiu!	Książę pan jest taki	Kupię wam i kiełbasy, ino sprzedajcie, a dobrze.	Leon, kiedyś przyjechał?	Moje uszanowanie jaśnie panu, przepraszam najmocniej, byłem w kredensiekredens (daw.)	Nino!	Przyczyna ta sama.	Sami!	Widzę, żeś waćpan i w Jampolu część swoich ludzi ostawił.	Wuj!	Zaznaczmy przy tym wtrącił Dick IV.	Zkądże przybywasz?	Śliczne!
Wracając zaś do przykładów świeższych dlaczegoż garstka Hiszpanów pod wodzą wielkiego Korteza, na brzegach Nowego Świata, sama zatopiła okręty swoje, niszcząc tym sposobem jedyny środek ucieczki? Sława to, sława poduszcza ludzi do tak wielkich czynów. Dla niej to ludzie gardzą największymi niebezpieczeństwami, dla niej śmierci patrzą w oczy, jak gdyby w chwili takiej odwagi cieszyli się już zawczasu uczuciem nieśmiertelności. Ale my, chrześcijanie i rycerze błędni, my pracujemy raczej na sławę wiekuistą w niebie, niż na próżny rozgłos doczesnego świata, który razem z nim zaginie; dlatego to, Sancho, czyny nasze powinny być zgodne z religią chrześcijańską. Zabijając olbrzymów, powinniśmy mieć na myśli upokorzenie dumy; zawiść zwalczamy wspaniałomyślnością; złość słodyczą i spokojem duszy, obżarstwo i lenistwo przykładną wstrzemięźliwością i innymi niewywczasami, rozwiązłość wiernością, dochowywaną tym, które uczyniliśmy paniami swoich myśli. Takie to są, Sancho, stopnie, po których dochodzi się do szczytu sławy.	Nie jest to tak okropny pensjonat, Aniu. Oto nasza dorożka. Wsiadaj, woźnica zajmie się twoją walizą. O, tak, nasz pensjonat jest w istocie bardzo miłym miejscem w swoim rodzaju; przyznasz to jutro sama, gdy po dobrze przespanej nocy odzyskasz rumieńce. Jest to wielka, szara, staroświecka kamienica na ulicy św. Jana, łączącej się bezpośrednio z Redmondem. Była ona dawniej „rezydencją” wielkich ludzi, ale moda opuściła ulicę św. Jana, a domy jej dzisiaj marzą tylko o lepszych dniach. Są one tak wielkie, że ludzie, którzy w nich mieszkają, muszą dzisiaj przyjmować pensjonarzy, aby je wypełnić. Tę przynajmniej przyczynę gospodynie nasze gorliwie nam wmawiają. Wspaniałe są te nasze gospodynie, Aniu!	Wie pan co, mam myśl! Panie Dyzma, drogi przyjacielu, niechże mi pan wyświadczy łaskę i przyjedzie do mnie, do Koborowa, na kilka tygodni. Wypocznie pan, użyje pan wsi, powietrze wspaniałe, konna jazda, mam motorówkę na jeziorze... A i przyjrzy się pan memu gospodarstwu, tartakom, no, panie złoty?! Zrobione?	Ależ muszę mówić Muszę i nikt nie może mi zarzucić, że nie mam słuszności. Otóż powiedziałam Annie, jak rzeczy stoją. Kochanie, mówię jej, doktor Strong o ciebie się oświadczył, doskonała partia. Czy nalegałam na nią? Nie. Spytałam ją tylko: „Annie, powiedz mi, czy masz serce wolne?”. Zaczęła płakać, utrzymując, że jest jeszcze tak młoda (co zresztą największą było prawdą) i że nie wie nawet, czy ma serce. „Zatem wolne”, rzekłam, „i nie można trzymać doktora w niepewności. Musi się biedak niepokoić”. „Mamo!”, zawołała Annie, „Czyż jestem mu potrzebna do szczęścia? Jeśli tak, wyjdę za niego, bo go bardzo szanuję”. Wówczas to, wówczas, a nie wcześniej, powiedziałam córce: „Annie, doktor Strong będzie ci nie tylko mężem, zastąpi twego ojca, zostanie głową naszej rodziny, będzie, jednym słowem, naszą opatrznością, dobroczyńcą. Były to moje wówczas słowa, są i dzisiaj. Jeśli mam w tym jaką zasługę, to chyba w stałości.	A cała ludzkość przeszła, teraźniejsza, przyszła, to wielka jednia, jakby olbrzymie indywiduum, żyjące ciągle, wyrabiające w sobie siły nowe, potężniejące. Wyjątek z téj całości stanowią narody, które zerwały z tradycyami ludzkości, lub własnemi, które się odcięły i odosobniły, zasklepiły w grobie chińskim, lub, jak Indyanie, w dzikości skazały na wymarcie.	Mości panowie! popijem się na weselu jak nieboskie stworzenia!	Cicho, nie mów o koszcie i wydatku. A liczysz waść jak ci serce za to płaci! ha? Wstydź się panie Kasprze! a teraz prowadź mnie do Jana, trochę go znam.	Tutmozis powinien by przysłać do nas gońca... Bo jestem pewny, że sprawa, tak czy owak, już się rozstrzygnęła...	Zechce zapewne czcigodna pani przyznać że musiałam znaleźć imię możliwe do wymówienia bez wstydu wobec samej siebie, choćby tylko ze względu na służbę.	Peggotty zdaje mi się, że mię pan Murdstone coraz mniej lubi. Nie przepadał za mną wprawdzie nigdy, lecz teraz już znieść mnie nie może.	Cóż tam być może wewnątrz? czy nie bilet bankowy? Ale nie To kwit! Daj go katu! ten stary frant umie się zalecać. Idź, stary marudo nie pożałują dać ci na piwo.	Pi!... Za wysokie progi na moje nogi. Zresztą Bogna wprawdzie nic nie ma, bo co tam z tej Iwanówki jej przypadnie, ale też hrabianka z domu, pod każdym względem nienaganna, a stosunki ma kolosalne. Ho!	Idź, Fryc, i otwieraj i nic się nie bój. Zapal zaraz gaz, bo sołdaty wszystko rozkradną.	Jakże? i królowej Bony, którą mnie straszycie, nie boicie się?	Pies by się nie chycił za taką kaszę: jak uwędzona!...	No, no, żeby się tylko nie okazało co innego Pójdę z panem.	Powściekali się, czy co? Śniadania nie jadłem jeszcze. Albo przez cały dzień ani jednej depeszy, albo	Zdaje mi się, że czytałem o czymś podobnym w jakiejś książce! Jak Boga kocham, co za byczy mążbyczy mąż (daw. pot.)	Przeciech nie na zwiesnę idzie, to i nie dziwota!	Jest tu nie najgorzej na przykład ta prycza jest z drzewa heblowanego.	Będziesz się bawił, jak wyjdą i poodbierają pieniądze z kasy!	Niczego moje dzieciątko kochane, niczego. Ale, wiesz Anula, Zajączek położył się bez trzech	Pan hrabia się zmienił: członek partii SDSD	Tak, zdaje się...	To źle. Powinien się zgodzić zupełnie.	Weź go marszałku dla mnie dziś żołnierza, złej to wróżby rzecz, nosić się jej boję...	Zrobi się cieplej, to prędzej wiosna będzie.	Tyle tylko wiem ze spotkania z nią u ciotki, odparł hrabia Artur, który nie bardzo innych chciał zaciekawiać, sam będąc nią mocno zajęty: tyle wiem, że panna piękna, śmiała, dowcipna... i oryginalna bardzo.	Dajmy na to! Wobec tego powiem ci jeszcze więcej, Przyjacielu całego świata, choć tym wyznaniem oddaję swoją głowę w twe ręce.	Kto nam przyjaciel, temu pod nami dobrze, a kto nieprzyjaciel, na tego mamy dwa sposoby.	Mylisz się on jest dla ciebie bardzo życzliwie usposobiony.	Zrzućmy maski i przestańmy bawić się w hipokryzję. Jesteśmy dwoma przeciwnikami, którzy wiedzą doskonale, co o sobie myśleć. Działamy wobec siebie jako nieprzyjaciele i konsekwentnie powinniśmy jako nieprzyjaciele prowadzić ze sobą układy.	Mają pistolety i szable Nie, to kiepski pomysł. Muszę porozmawiać z ich hersztem. Słuchaj no, Benie Ali!...	Zawsze on taki przed każdą wojną, że z własną duszą gada ale im posępniejszy, tym gorzej dla nieprzyjaciół, bo w dzień bitwy będzie wesół z pewnością.	Nie będę kupą chodził, bo jeszcze mi zwierza spłoszą.	A więc posłać do Chaimkowej.	Dla mnie mogłaby najpiękniejsza nie istnieć Nie znam nic wstrętniejszego nad wieś i jej rozkosze.	Ja wrócę do Polski, zabiorę dziecko.	Króla szwedzkiego nie ma już w Krakowie	Mieli słuszność czy nie mieli?	Nie rób pan tego... nie chciałabym...	Nie, doktor zalecił.	Nie.	Psyt! jeżeli kapłani bardzo zechcą, to będzie traktat... Ale może oni nie zechcą...	Sądzę że w galeryi, w któréj kopiuje	To najłatwiejsze! Stanowczo nie można z panią rozmawiać.	Że Krukowski wyjechał	Że policja poszukuje morderców	Albo to sokolnik co złego? Skoro wolicie mruczeć niż mnie słuchać, to mruczcie.	Czego? Po co?	Cóż mu ta Boryna, kiejkiej (gw.)	I cóż? Co? Uriahu!	Co znaczy, co z tego? Przecież zapłaciłam!	Co to za czarne punkty?	Czytał pan o tym?	Cóż ci tak pilno?	Naturalnie, i tym razem postanowiłem ciebie prosić o pomoc...	Szantaż i co będzie?	W jesieni mnie to czeka, ale odsłużę po skończeniu kursówkurs (daw.)	Więc co, panie? więc jakże będzie?	Zapewne dlaczego miałoby tutaj być ich więcej?	A bransoletka porte-bonheurporte-bonheur (fr.: przynoszący szczęście)	A gdzie on?	A kto zginął z rycerzy, ze starszyzny?	A pan trzeci!	A ty go znasz?	A zkąd to moje serce? spytał razem prawie p. Darski i Kasper.	Albo...	Brawo, pan mówi o Barskiej i Rudeckiej. Tak?	Była piękna?	Ciekawym.	Czy znasz pan także pewną kobietę nazwiskiem Róża Mitchel?	Dlaczego?...	Dwa!	Dziennie?	Ech, mój drogi, ty jeszcze masz złudzenia!	Hanuś, dajcie jej moją maciorkę! Zamrę pewnikiem, to Nastuś za to zmówi za mnie jaki pacierz.	Jestem w mieście stołecznym, Wiedniu, urodzony. Tam mój ojciec zamieszkały był, gdy przybył z czeskiej strony...	Kawalerze, zapnij porządnie palto!	Koncert E-mol. To larghetto	Marta...	Nareszcie wstałem, droga Angeliko, a wyzdrowienie swe zawdzięczam kurczakowi i galaretce, które łaskawie mi przysłałaś wczoraj.	Pani?... Hm...	Przez jałmużnika królowej, z którym jestem w wielkiej przyjaźni...	Przeznaczenia swego szukać.	Puść, głupia.	Szkoła, Nauczyciel monologował Wroński. bóg nieba i burzy, władający piorunami, najważniejszy z rzymskich bogów, odpowiednik gr. Zeusa., JunonieJunona (mit. rzym.)	Tak, kogoś...	Taki mam zamiar	Tatarzy! Więc już są blisko.	To nasz kuzyn bardzo inteligentny człowiek...	Ty od razu, widzę, zostałaś świętą?	W morfologii grzęźniesz wieczystych kształtów.	Wariatka!	Wasan jesteś syn Bartosza?	Witaj, ukochany synu	Więc to chyba cud!	Za pół godziny powinienem być w wagonie bydlęcym	Zimno dzisiaj?	Zostaw te głupstwa.
Czułem się zupełnie wytrącony z równowagi, rozumie pan. To było takie zdarzenie, jakiego się człowiek nie spodziewa. Nie miało to nic wspólnego na przykład z walką.	A i ty wystałaś się, chudziaczko, w boru, to se teraz odpoczniesz... juści, nikto cię już nie ruszy!...	A to nam nawarzyli piwa w tym Sarajewie	Ale co ona biedactwo na to poradzi, kiedy jej rodzina każe? kobieta sobą nie władnie, a to	Czy nie przychodzi ci na myśl, drogi d‘Artagnanie, że to królowa sama oznaczyła klasztor na miejsce schronienia dla pani Bonacieux?	I to zaraz.	Jakże nawet możesz o to pytać!	Juści, wyrwij wilkowi z gardła, wyrwij! Sześć morgów grontu! To my u niego z kobietą za parobków prawie służym, a on obcej zapisuje, leda komu...	Phi! Teraz jest wszystko w porządku. Niechaj słońce nigdy nie zachodzi nad naszym gniewem. A to cymbały, te mikrusy! Nie umieją jeszcze kombinować.	Skorzystałeś z cudzej pomyłki, z cudzego nieszczęścia, z bezradności człowieka znajdującego się w twojej władzy. Zawładnąłeś przedmiotem, który wart jest więcej niż trzynaście i pół pensa, a za który zapłaciłeś znacznie mniej niż wynosi jego wartość: w oczach prawa jest to oszustwo z premedytacją, wymuszenie, nadużycie władzy, ad hominem expurgatis in statu quoad hominem expurgatis in statu quo i karane jest śmiercią na szubienicy, bez nadziei zbawienia duszy, gdyż bez pokuty, pociechy religijnej lub rozgrzeszenia	To Jan z Aragonii na pewno już przyjedzie.	To czarujący chłopak. No i naprawdę piękny. Nie znajduje pani?	To jest straszne, to straszne!	To od tego zacznij.	To prawda podzielmy zatem naszą łódź na trzy części: w jedną złożymy owoce, w drugą jarzyny, a w trzecią zwierzynę, której, co prawda, ani na próbkę nie widzieliśmy tu jeszcze.	Za późno! Oho, bydlątko ostatnią parę puszcza Nic to, ino paskudnik albo i co innego... trza było zaraz, kiej zachorzała... Kobietaale te baby to ino juchy do płakania są mądre, a jak trza radzić, to w bek kiej owce.	A tak. Moja mama to się nawet go boi... i ja troszeczkę; ale go poważam za jego charakter.	Morderstwo! Boże litościwy, Dorianie, a więc do tego już doszedłeś? Nie będę cię przed nikim oskarżał. To nie moja rzecz. I bez tego zresztą możesz być pewny, że zostaniesz uwięziony. Nikt nie popełnia zbrodni, nie robiąc przy tym jakiegoś głupstwa. Jednak ja nie chcę mieć z tym nic do czynienia.	Cóż to za nierozważne słowa!...	Dziękuję To naprawdę bardzo uprzejme z waszej strony. Ale nie sądzę, by pożarcie piratów było konieczne. Nie pozwólcie im dotrzeć do brzegu, póki nie dam wam znaku. Niech pływają w kółko, dobrze? I proszę was, skłońcie Bena Alego, żeby tu podpłynął, bo chcę z nim porozmawiać.	Nie przeszkadza to, że jest głupia ze swoją zazdrością o człowieka najspokojniejszego w świecie.	No, jak przyszedł stary kompan to daj pan dwie z kropelkami.	Oczywiście. Mieszka opodal w Algiers i pracuje w warsztatach kolejowych. Jedyną przeszkodą odnalezienia go stanowi to, że jest pijakiem. Mając pieniądze, wałęsa się po knajpach i przez kilka dni z rzędu nie przychodzi do roboty.	Oj! oj! jakeście się państwo dobrali z panem Saturninem, to tak, jakby z jednego łokcia wykrajani	Otóż, wielmożny panie nie mogę narażać siebie, swych ludzi i pana, puszczając się w tak daleką podróż na statku zaledwie dwudziestotonowym, i to o tej porze roku. Poza tym nie przybędziemy na czas, bo z Hongkongu do Jokohamy jest tysiąc sześćset pięćdziesiąt mil.	To ja odchodzę, bo mam ochotę tego Niemca pożreć.	Więc ty, Aramisie, stanowczo wstępujesz do stanu duchownego? Co powiedzą przyjaciele nasi, co pan de Tréville na to powie? Osądzą cię i mieć będą za zbiega, uprzedzam cię.	Tak był pewien, jako że po dniu noc nastąpi. Wszyscy, nawet najwierniejsi słudzy, już zdrajcę opuścili. Broni się tam tylko garść Szwedów, ale nieznaczna, a posiłki znikąd przyjść nie mogą. Powiadał pan Sapieha w Tyszowcach tak: „Chciałem się jeden dzień spóźnić, bo byłbym do wieczora z Radziwiłłem skończył!... Ale to pilniejsza sprawa niż Radziwiłł, gdyż jego i beze mnie mogą dostać, dość będzie jednej chorągwi.”	Ja? Ja? powiem, że mogłoby to być, ale naszej królewnej odgadnąć trudno... Smutek na człowieku jest jak piasek na mogile, kogo on przysypie, niełatwo odkopać... a pani nasza wiele na sobie smutków dźwiga...	Może i tak... W każdym razie ponieważ mamy wyruszyć na dość długą wyprawę i opuścić Granitowy Pałac, to sądzę, że podczas naszej nieobecności „Bonawentura” będzie bezpieczniejszy tutaj i że lepiej zrobimy, pozostawiając go w tym miejscu, dopóki całkiem nie oczyścimy wyspy z tych łotrów.	Juścim o tych słyszał, co ich nasz klecha zowie Gogami i Magogami jakoby się oni odgrażali całą ziemię podbić sobie, jak o nich w piśmie ma stać, i że chcą całe chrześciaństwo wygubić. ale Pan Bóg nie dopuści!	Kochany panie, czy pańskie sierotki i wdowy mogą, jeśli łaska, zaczekać dwadzieścia cztery godziny?... Bo właśnie pan de Monte Christo, z którym zapewne minął się pan... spotkaliście się, panowie, prawda?	Cóż w tem dziwnego? albo ja stryja mieć nie mogę?	Do licha! Zdaje mi się, że do tej pory nie zawiódł się pan na żadnych obietnicach pieniężnych?	I tak sam pan żyje?	Ja z uczciwą dziewczyną postępuję jak człowiek uczciwy, a ty, błaźnie, śmiesz mówić, że staję jak cietrzew?...	Nieśmiertelność duszy!... Gdyby pod tym tytułem był jakiś nowy balet albo nowy rodzaj preferans uwierzyłbym, że pan Norski zajmuje się nieśmiertelnością duszy.	On przecież, tak czy owak, nie słyszy tego, co się do niego mówi.	Piesi, jest ich czterech czy pięciu w kupie, dobrze policzyć nie można, bo gałęzie zasłaniają. Ale migają się żółto, jakby nasi muszkietnicy.	Tak jest, proszę pani Dwadzieścia cztery grosze. Czy mam odejść?	Co dam za te skrzydła? Cóż ci dać mogę? Wpadłem do ciebie ubrany i bogaty jak nowo narodzone dziecko, nic ci dać nie mogę, niestety!...	I jeszcze jedno. Niech pan, broń Boże, nie przyznaje się nikomu, że mnie widział i ze mną rozmawiał. Daj pan słowo honoru!	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Ale ja też kocham ciebie... zawołał Honory.	Co pan... co pan... mówi...	Co się ze mną stanie? czuję, że jestem do ciebie przywiązany bardziej niż w pierwszych naszych dniach w „La Scala”.	Czy i one prześladują cię także?	Czy widzisz adres	Ileż ostrożności... A czy w liście nie było jakich napomknień o treści pisma mego ojca?	Ja narzekam mniej od innych, a teraz będę jeszcze ostrożniejsza, bo mnie tego nauczyło upokorzenie Ludki	Ja? Ja nic nie potrzebuję!	Jeśli interes okaże się dobry	Motruna nie może tego chciéć, kiedy wie, że ojciec nie pozwolił	Nie mogłabym jeść obiadu ale siadam jeszcze na chwilę, wie pani, ja uwielbiam rozmawiać z osobą inteligentną jak pani.	Nie o chorobę tu chodzi, panie merze; ale pan równie dobrze umie leczyć kieszeń jak ciało; przyszedłem więc poradzić się pana w sprawie, jaką mam z jednym-tam z Saint-Laurent.	Proszę pani proszę pani, sądzę, że jeżeli nawet profesor Wilczur cierpi na ów niedowład ręki, mógłby jednak przeprowadzić operację.	Stasiu moja! przyszłaś przecie do mnie! myślałam że i ty opuścisz mię jak wszyscy, że się odemnie oddalisz, że mną pogardzisz...	Tak prędko?	Tak, biorę cztery czwórki i karety.	Tak, bo tego portretu przecież nie ma.	Tak.	Za grosz czy za dwa?	Zdołają do nas dołączyć w odpowiednim czasie. Niech pan będzie w pogotowiu, Ayrtonie. Teraz kolej na wasze karabiny, pana i Spiletta.	Zimne! Tak, prawda... mój Boże, mój Boże... żeby się tylko obudził!	Że jej nie ma.	A moja rycerska cześć? jakże?	A ot i nowiny mamy Wy nic widzę nie wiecie, co się na wsi i we dworze dzieje, kiedy się mnie nie pytacie nawet!	Ale gdzie! Zły, czepia się.	Ale nie dość dla króla, dla mnie,	Assez! assez! Je ne veux pas écouter cela!... Znowu interesa i pieniądze! Ach, nie zasnę dziś...	By nam się w tych komnatach dobrze działo!	Czego?	Dlaczegóż przesiadujesz u niego, na co go bałamucisz!	Dobrze! I co dalej?	Drogę żelazną	Dudu (niem.)	Dziewczyno jesteśmy zaledwie w początku, nie kuśże losu!	Dziki kraj! Świński kraj!	Dziś wieczór wyjeżdżam. Mam dosyć tego dobrego.	I wierzysz w świętość naszej miłości?	Jaka pani dobra	Jedziemy?	Jestem na usługi waszej dostojności	Ksiądz, Żyd, Kłótnia	Mama!	Moja droga, nie mów: nie będzie!	Nie bój się, głupcze, idzie tu po prostu o przejażdżkę dla przyjemności.	Nie stary jest	Nie. Już nie potrzeba.	Nieprawda! Nie dała!	Nieźle! Dziękuję za łaskę, nie wysadziła się pani na komplement.	Oczywiście!	Oswoił się ze śmiercią. Skazano go rzeczywiście na osiem lat więzienia. Wysłuchał poważnie i spokojnie wyroku. Stał przy otwartem oknie na drugiem piętrze, bo było strasznie parno	Przyjechał...	Rozumiem. Spracowałeś się waćpan?	Rzeczywiście?	Siedzi w sankach na gościńcu.	Wrócisz przed wieczorem?	Zwierzęta oporządzone, panie Smith	Żona
Tak, wszystko jest możliwe a nawet to że prokurator nie umarł. Ksiądz Busoni dobrze zrobił, że cię do mnie przysłał; a pan dobrze zrobiłeś, żeś mi opowiedział swoje życie, bo już cię o nic nie będę posądzał. A co się tyczy Benedetta, którego imię tak nie pasuje do charakteru, nigdy nie starałeś się odszukać jego śladów albo dowiedzieć, co się z nim stało?	Panna Zofia, nieboga, smutna bardzo i wciąż płacze. Przysłała po mnie ukradkiem do Tarnowa, bo ja to jeszcze od dziecka znam tę panienkę, przecie tyle lat byłam w tym domu, bo i prawdę powiedzieć, wychowałam się we Źwierniku. Otóż przysłała po mnie Zosia i powiada mnie: „Kasiu, zrób ty mnie to a to”. i pojechałam. Na odjezdnym mówiła mi Zosia: „Tylko, na miłość Boga, zaklinam cię, przekonaj się pierwej, co myśli o mnie pan skarbnikowicz; listu mu nie dawaj na żaden sposób, aż póki nie będziesz wiedziała na pewno, że tęskni za mną; ale kiedy się z nim rozgadasz, to powiedz jemu, że choćby mnie zabili, ja za Lgockiego nie pójdę”.	Bo przedtem nie czułem cię tak blisko siebie jak teraz, a wierz mi, przyjacielu Sancho, że nie bursztynem czuć ciebienie bursztynem czuć ciebie	Pani wie. Dziś rano zbudziły mnie nieludzkie wrzaski. Idę do okna... myślałam, że się pali, a to ta banda aktorów i aktorek stała na drodze i tak krzyczała na przewodnika i Porzyckiego, żeby się zbierali. Szli na wycieczkę. Pani nie słyszała?	Co można! Słuchaliście bajd, które wam plotą na lądzie, nieprawdaż? Ale te bajdy nie powiedziały wam, że tym, co potraficie, lepiej się nie chwalić. Oświadczam wam, że źle pracujecie. Nie jesteście zdolni do czegoś więcej? Wiem o tym i nic nie mówię. Ale dosyć już tych wybryków, bo inaczej ja sam im kres położę. Jestem na to przygotowany. Dosyć tego!	Zdawało mi się, że twoja mama już nie żyje Jakże więc ona może wiedzieć o czymkolwiek?	A więc posłuchaj Sądź o mnie, jak chcesz: powiedz, żem winowajca, niewdzięcznik, niegodziwiec, wyznać jednak muszę, że gdy ujrzę Gilbertę, gdy do niej przemówię, pierwsze moje spojrzenie będzie błyskawicą namiętności, pierwsze moje słowo będzie wyznaniem miłosnym... Upewnia mnie o tym drżenie mojej ręki, bicie mego serca. Nie, nie czuję się dość silny, aby nie zdradzić w owej chwili tajemnicy mej duszy. Jestem jeszcze istotą na wpół dziką; strój, który przywdziałem, nie mógł zmienić całkowicie mojej natury. A zatem, drogi Sawiniuszu, jeżeli nie zdołam zdusić w sobie głosu, który woła nieustannie: „Kochaj i rzuć serce swe pod stopy ukochanej”, jeżeli będę musiał być nikczemnikiem i zdradzić zaufanie swego brata, pójdę prosto do niego i powiem: „Wypędź mnie, Rolandzie, zapomnij, że istnieję, wróć mi moje łachmany i moją nędzę, ale nie żądaj ode mnie, abym się wyparł swej miłości”...	Zostawiłem ową łódź w spokoju i popłynąłem w górę rzeki Gdy dotarłem do łach rzecznych koło Arahu, już tam nie było nieżywych Anglików. Potem nadpłynęło kilku nieboszczyków w czerwonych kaftanach. Nie byli to Anglicy, ale Hindusi i Purbihowie. Potem zaczęli nadpływać inni po pięciu i sześciu naraz... a w końcu, na przestrzeni między Arahem aż poza Agrę, miało się wrażenie, jakoby całe wioski znalazły się pod wodą. Wypływali jeden po drugim z małych rzeczułek, jak płyną pnie drzewne podczas deszczów. Gdy stan wody się podniósł, oni również podnieśli się całymi gromadami z wydm, na których dotąd spoczywali; gdy zaś woda poczęła opadać, fale chwytały ich za długie włosy i wlokły po polach i kniei. Posuwając się na północ, słyszałem po nocach strzelaninę, w dzień zaś chlupot ciężko obutych stóp ludzkich, przechodzących w bród przez wodę, oraz ten dziwny chrzęst, jaki czynią koła ciężkich furgonów na piaszczystym dnie rzeki. Z każdą falą nadpływał jakiś nieboszczyk. W końcu nawet i mnie począł strach oblatywać i powiedziałem sobie: „Skoro takie rzeczy dzieją się z ludźmi, jakoż zdoła się ocalić Mugger z Mugger Ghaut?”. Poza tym najeżdżały na mnie jakieś łodzie bez żagli, które wciąż gorzały i dymiły, jak dymią czasem łodzie naładowane bawełną... jednakże nie szły bynajmniej pod wodę!	Sądzisz że Valentine jest w zmowie z dziadkiem?... No tak... Zawsze się sprzeciwiała temu mariażowi, nie zdziwiłabym się, gdyby to, co się dziś stało, było przez nich ukartowane.	Molier albo Beaumarchais odpowiedzieliby, że właśnie dlatego, iż nim nie byłem, moi pacjenci zostali uleczeni, a raczej wyleczyli się sami... Mogę pani jedynie powiedzieć, że nieźle zgłębiłem chemię i nauki przyrodnicze, ale jedynie jako amator.	Co? Ma zostać u Halnego Dziadka? Czy ci się pomieszało w głowie, Deto? Jakże możesz robić coś takiego! No, no, stary wyperswaduje ci to dokładnie, ręczę!	Jest jedno miejsce w Hamlecie, gdzie ten utrapiony mówi: „Tabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotremTabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotrem meet it is I set it down” z aktu I, sc. 5 Hamleta Shakespeare’a w tłum. Józefa Paszkowskiego.!”. My tables rzecze Jaśniach, nie podnosząc głowy ani powiek.	Prawie że nie odczuwam tego i wprawiłem się już do tego stopnia w pisaniu na maszynie, że prawdopodobnie nigdy już więcej nie wrócę do starego systemu ręcznego pisania listów.	Koniec świata, Zdrada, Klęska mówił Stanisław Skrzetuski. koniec świata nastaje i dzień sądu! Niechże się ziemia rozstąpi pod naszymi nogami. Jak mi Bóg miły, zmysły tracę!	Mówił będę, bo nasze prawo znam i naczalstwa się nie bojam, jeno wam, ciemnym baranom, łydy dygoczą przed bele łachmytkiem z urzędu.	Przejdę się więc trochę po Polach Elizejskich i na godzinę dziesiątą będę tu; jeżeli pan hrabia wróci przede mną, poproś go, aby na mnie zaczekał.	Widzę, że prawdę mówisz; powiadaj tedy, jako się wszystko odbyło?	Jak sobie chce ale mi WMpan nie praw jakich impertynencyj, bo jak mi honor miły! zamaluję bez ceremonji!	Program nie oni ustanawiają, wiem, aniołku najdroższy, a ty na to człowiek się nazywasz, abyś nie pozwolił z siebie maszyny do zabijania ludzi robić. A niech oni powariują wszyscy, niech ich po klatkach trzymają jak dzikie zwierzęta.	Cud jawny już Pan Bóg raz nad nią okazał Cud jawny, mówię, że mi ją pozwolił z tych rąk sobaczychsobaczy (z ukr.) jeniec, zmuszony do zeznań. powiadały, on po Pułjanie przy KrzywonosieKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) żeby go diabli sprawilisprawić (daw.) a więc przy wzięciu BaruBar	Jeśli rzecz źle się obróci zabiorą mi wszystko. Niech pan ukryje ten skarbczyk w jakiej dziupli; będzie to może kiedyś moja jedyna ucieczka.	Już on wieczorem będzie w Bogdańcu, niech cię o to głowa nie boli: a nam czas do domu...	Wiem, że dotąd nie byłam potrzebna niepotrzebnie mi to wyrzucasz. Opuszczona i samotna istota zawsze i wszędzie bywa niepotrzebna!	A tak! ja do tego nie jestem zdolny! Mam ten brzydki nałóg, że szukam prawdy w cieniach, nie w światłach. Nato potrzeba kocich oczu, ale widzi się, nie będąc olśnionym.	Nie rozumiem pana zbyt dobrze Proszę nam to jaśniej wytłumaczyć, bo nie umiem nawet panu powiedzieć, jak to, co pan mówisz, pobudziło moją ciekawość.	Ależ moja Albertynka się kształci! W istocie, to Davioud, ale zapomniałem o tem.	Ja cię zawsze, Właduś, lubię, ale dziś idź już	Oświadcz się czy nie oświadczaj, mnie wszystko jedno... Ale muszę powiedzieć swoje, bo inaczej umarłabym...	Słowo daję, że jutro będziecie wszyscy spłaceni... Wszyscy, i to co do grosza!...	Za przyczyną WitoldowąWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim w dawnej polszczyźnie wyraz ”książę” miał rodzaj nijaki. u Krzyżaków i co roku wyprawy na Litwę pod Wilno czynili. Szedł z nimi różny naród: Niemcy, Francuzy, Angielczykowie do łuków najprzedniejsinajprzedniejszy (daw.) mieszkaniec Burgundii, regionu w centralnej Francji.. Lasy przesiekli, zamki po drodze stawiali i w końcu okrutnie Litwę ogniem i mieczem pognębili, tak że cały naród, który tę ziemię zamieszkuje, chciał już ją porzucić i szukać innej, choćby na kraju świata, choćby między dziećmi Belialadzieci Beliala bożek pogański wspominany w Starym Testamencie., byle od Niemców daleko.	Ależ wiem.... rozumiem... Ale byłoby, jeśli nie przezorniej, skoro panów razi to słowo, to bardziej naturalnie...	Jak ciocię kocham, da nam King szkołę na drugiej godzinie, a ja Horacego w rękach nie miałem! Chodźmy!	Jak to czyżbyś przeczyła temu tytułowi, moja pani?	Jak to? zamierzasz... pani zamierza wyjechać?	Jakim sposobem potrafiłaś już do nich się dobrać?	Pan się nie boisz? spytał Aron.	Patrzcie państwo! Ci już zupełnie gotowi	Ty i twoi ludzie musicie udać się na wyspę i zacząć uprawiać karmę dla ptaków To znaczy będziecie uprawiali rośliny, których nasiona jedzą kanarki.	A ja wierzę i nie rozumiem, dlaczego bym miał nie wierzyć, kiedy od niepamiętnych czasów cały świat katolicki w nich wierzy i ustawicznie swoją wiarę faktami potwierdzającą się widzi.	Czy coś się...?	Dziękuję Uprzedzę cię o tym tydzień wcześniej.	Ja w te rachunki już nie wierzę. Rząd mi dość winien.	Słuchaj, Wilhelmie... chciałem ci powiedzieć...	Ale co to było?	Jeśli jest diabłem i ma rogi na głowie to tym lepiej, bo będzie miał czym Szwedów bóść.	Chłopcy! Zrejterowaliśmy, bo Szwabów było więcej, ale teraz zaskoczymy z boku ot tę kolumnę, widzicie?... Zaraz podeprze nas trzeci batalion i rezerwa... Niech żyją Węgry!...	Ketling kukła! Grzeczny kawaler, ale kukła! Stłukłam sobie oto kolano o dyszel i cała rzecz!	Może pani co przeczyta, prosimy bardzo	Nie bardzo.	No to proszę, żeby oba były gotowe, gdy powrócę.	Nie mam przeciwko wam nic zgoła, mój przyjacielu a właściwie mam dla was pół suwerena, jeżeli potraficie odpowiedzieć jasno i dokładnie na moje pytania.	Czy mógłbyś zadzwonić na niego? Dziękuję. A chciałbym też zmienić pięciofuntowy banknot.	Do ciebie.	Gdyby szczęście Kościoła i Państwa zechciało, aby Wasza Eminencja mnie przeżyła, wytrwałbym bez obawy.	Ja doktora chcę w pysk pocałować! Nie pluj doktor, bo...	Ja miałem inny projekt Chciałem, żeby dorośli wybrali sobie króla, a ja zostałbym Maciusiem, królem dzieci.	Ja też	Koniecznością! Mam tedy kochać na receptę?	Nie, tu podle. Stamtąd	Nie, za mokro i za zimno...	Nie. Nie jestem głodny.	Przed moim pierworodnym synem a on nie jest Żydem...	Tak... No, trudno. Czy już jest pan Niewiarowicz?	Tu jest wspaniale, co?	W bardzo prosty. Może mnie oskarżyć o kampanię oszczerczą przeciw niemu.	Wszystko to przez pannę Ritę. Pan Waldemar pysznie jedzie, tylko pani tam niepotrzebna	A skrzynkę zostaw	A... czy jest pan Piotrowicz?	Ależ, milordzie...	Będziecie państwo musieli wysłuchać długej historji...	Chcielibyśmy z nim mówić o sprawach ściśle osobistych	Czy od razu po zrobieniu zaniosłeś ją do pana?	Cóż myślała?	Cóż takiego dodaje?	Cóż znowu...	Dobranoc!	Dużo wziąłeś?...	Dziękuję. Gątowski mieszka w Saskim hotelu.	Ej, byleś wasza książęca mość ciepła zażywał...	Gdzie Marysia? Dajcież ją sam!	I tu właśnie odpocznę snem wieczystym, jeżeli... Panie Smith, chciałbym z panem pomówić... tylko z panem.	Idź precz, kozaku, idź precz!...	Jakoś wykręcę. Czy będziesz wieczorem w domu?	Jakże bankrut może wyglądać inaczej!	Koniak?	Na piwo?	Najzupełniej!	No widzi pani: fe!	O mojej powierzchowności?	Oddam pani przecież!...	On jest panem z panów	Panna Hersylia powinna być grzeczniejsza; bo ją przed stryjem oskarżę.	W domu...	W żaden sposób Według prawa (tom 1349) dzieci są własnością rodziców. Jest jedna tylko możliwość.	Widziałem milady wczoraj wieczorem	Widziałeś kiedy w życiu Mzimu?	Włochom?	Zarnozarno (gw.) spokoiła go Józka.	Zatem mój drogi, odbierz ten pierścień, jako drogą pamiątkę.	Świat jest nikczemny
Mamroczą wielką moc litanii i psalmów, których w ząb nie rozumieją. Klepią swoje ojczenaszki, gęsto szpikowane zdrowaśkami, nie myśląc ani nie słysząc, co mówią. Owo co nazywam kpinami z Pana Boga, a nie modlitwą. Ale niech im tam Pan Bóg sekunduje, jak oni się modlą za nas, a nie z obawy stradaniastradać	Nie dziw się waszmość moim słowom ale po tym, com widział, takiego do pospolitego ruszenia nabrałem wstrętu, że wolę sam iść niżeli z tłumem ludzi wojny nie znających.	Nie, panie ministrze. Jestem człowiekiem uczciwym. Śmiecie zaś nosiłem do zsypiska nie poto, by wyszukiwać w nich jakieś papiery, lecz, by zarobić kilka groszy na chleb.	A „towaru” nie dostaniecie!	A! widać, że ich pan zupełnie nie znasz Gatunek jest ten sam	Albo ją, albo kogoś innego... tak, wiem dobrze, że ci to nie dogadza...	Chciałem właśnie zapytać pana, czy nie ma jakiej o nich wiadomości?	I to jaką. Twierdzi, że nie służy mi powietrze naszej dzielnicy.	Kto wie, czy Mefres nie działał w porozumieniu z najdostojniejszym Herhorem?	Masz bardzo zimny stosunek do tych spraw, albo udajesz, czy sam sobie wmawiasz taki stosunek. Jednak i z tego punktu widzenia nie masz racji.	Moja Sabciu, odparł rotmistrz, bądźże sprawiedliwa. Jam nie sprawiał lusztyku, tylko Żółtuchowski, a gdzie inni piją, żeby znowu nie pić... to nadludzka rzecz!... Cóż asindźka chciałaś! żebym ja sobie dał lać za kołnierz... i żebym innym despekt czynił, a sobie mortyfikację?... Wino było dobre, ale w niego spirytusu namieszali, może być, nie co innego, tylko jakiegoś spirytusu... Że Aron antałek ten dał umyśnie, aby nas popoić... może być, trzeba go okuć.	Nie przeszkadzaj mi w deliberacjideliberacja (z łac.) odrzekł pan Zagłoba	Nie przyrzekam, ale przysięgam	Nie znajem nikakij SyrowatejNie znajem nikakij Syrowatej (z ukr.)	Oj, oj!... Przecie mi nieraz ze sądu dawali do przepisywania, choć nie mam lekkiej ręki. A te wiersze, co pan ekonom z OtroczaOtrocz	Wiem i nie winujęwinować (gw.)	„Żebyś była czystą jak śnieg, nie ujdziesz potwarzy... Idź do klasztoru!”	Ot głupiś! przez to czekanie stracisz Skomonty, Martę, dolę, zdrowie i młodość. Coś ty dobrego miał kiedy w życiu? Na co ci się zdała ta praca i troska od wyrostka, od berbecia już. Nic nie masz, won wypędzili, jak przybłędę, i nawet się skarżyć nie umiesz.	Farmerem! Całej wody od nas aż do Hatt’rus nie starczyłoby na to, żeby zmyć z jego butów glinę. On jest farmerem. Ba, Harvey’u, widziałem jak ten człowiek, na długo przed zachodem słońca, podstawiał wiaderko i kręcił czop u beczki z wodą, zupełnie jakby to było wymię krowie. Do tego stopnia przesiąkł farmerskim życiem. Otóż on i Penn udali się na folwark... było to niedaleko od Exeter. Stryj Salters sprzedał go... niby ten folwark... jakiejś lafiryndzie z Bostonu, która chciała sobie pobudować letniak... hej, dostał za to ładny kawał grosza! No i obaj, te dwa głuptaki, żyli sobie jako tako. Kiedyś stryj przyszedł do taty, prowadząc ze sobą Penna i mówiąc, że on i Penn muszą wybrać się, o tak dla zdrowia, na jedną choćby wyprawę rybacką. Widać, wykalkulował sobie, że Morawianie nie będą ścigali Jakuba Bollera po Rewach. Tato się zgodził, bo stryj Salters wcześniej, przez trzydzieści lat, zajmował się rybołówstwem, gdy jeszcze nie wynajdował patentowanych nawozów, i zajmował kwaterę na We’re Here. Wyprawa dobrze zrobiła Pennowi, więc tato zaczął go zabierać stale ze sobą. Ale kiedyś, powiada tato, Penn sobie przypomni żonę, dzieci i miasto Johnstown, a wtedy, jak mówi tato, może to skończyć się śmiercią. Nie gadaj nigdy Pennowi o Johnstown ani o niczym podobnym, bo stryj Salters wyrzuci cię do morza.	Czy nie można by okrągło... dwieście?... Przecież niektóre panienki płacą u pani po czterysta rubli rocznie, a na innych pensjach... Szczerze powiem, że ani myślałabym odbierać dzieci z takiej wzorowej pensji, gdzie jest prawdziwie macierzyński dozór, porządek, piękne maniery, gdyby pani zgodziła się na osiemset rubli rocznie... Bo nie uwierzy pani, co to za straszne czasy dla nas... Jęczmień zdrożał o połowę, a chmiel... pani! Niech pani teraz doda, że mamy trzy mile najgorszej drogi do kolei, że mój biedny mąż ciągle choruje na pęcherz, a ja na przyszły rok znowu muszę jechać do Karlsbadu... Przysięgam pani, że nie ma dziś nieszczęśliwszych ludzi jak fabrykanci; a wszystkim się zdaje, że nam brak tylko ptasiego mleka...	Ano, widzicie płaszcz ocieplany futrem., lisami podbitej. nie czarną skórą się brzydzi, ino czarną duszą.	Hale! widzisz go! głupi chłop, chlapie ozorem byle co, idź do kuchni palić ogiń! A to u żniwa wszyscy, a starsza pani je rychtyk u chory kobity, na wsi. A ja byłam w ogrodzie za ogórkami i bez to me paninka nie zastała.	Na okręcie... Hm... A czy pani nie wie, mógł pani wspominać, dokąd wyjechał profesor Wilczur?	O! niech was o to głowa nie boli, mnie to zostawcie bądź  aśćka spokojna i przygotuj mi tam co ciepłego do zjedzenia, wracając, zmów tylko litanię do świętej Apolonii, jeżeli umiesz, ja tam zaraz przyjdę a obaczycie, że wszystko się ułoży.	A jak już to angielskie prawo było gotowe, poszliśmy do onej wioski, gdzie żyli ci źli ludziska... Ale na próżnośmy tam szukali... Znikła kędyś i ani śladu z niej nie zostało...	Postaram się... niezwłocznie... skoro tylko... wstać i iść z powrotem do partii, żeby pani nie narażać na takie przykrości...	Ależ im się zdaje, żem ja zrujnowany, a ja mam jeszcze tysiąc trzysta liwrów dochodu. Mój Boże! biedna mała, czemuż nie przyszła do mnie? byłbym sprzedał dochody, byłbym kapitał naruszył, a pozostała suma wystarczyłaby mi na dożywocie. Dlaczegóż, dobry sąsiedzie, nie przyszedłeś powiedzieć mi o swym kłopocie? Jak miałeś serce stawić na kartę owe nędzne sto franków? Na myśl o tym serce mi pęka. Oto jacy bywają zięciowie! O! Zdusiłbym ich, gdyby wpadli teraz w moje ręce. Mój Boże, trzebaż to było płakać! Czyż ona płakała!	Znoszę i znoszę! milczę i milczę! ale czasem już wytrzymać nie mogę! Dziś naprzykład, od samiuteńkiego obudzenia się mama dokuczać mi zaczęła, a ja bardzo dobrze wiem dlaczego? Dlatego, że Święta nadchodzą, a jak tylko jakie święta, czy imieniny, czy tam coś takiego nadchodzi, mama zawsze spodziewa się, że Władek i Józio napiszą, odezwą się, powinszują, i kiedy się to nie stanie, na mnie swój gniew i cały żal wylewa...	Oczywiście, Pan Bóg obżartuchów stworzył, więc Pan Bóg będzie się o nich kłopotał Już raz dostałeś słupka, a teraz wart jesteś, żeby cię posłali na pierwszą linię. Kiedy ja byłem pucybutem u pana oberlejtnanta, to mógł mi we wszystkim zaufać i nawet przez myśl mu nigdy nie przeszło, abym ja mógł jemu coś zeżreć. Gdy się fasowało coś takiego specjalnego, to zawsze mi mówił: „Weź to sobie, Szwejku” powiada mój oberlejtnant	Powiem ci całą prawdę, ciociu. Było tak. Umówiliśmy się na spacer do lasu. Ja i on. Nic nie było. Spacerowaliśmy. Rozmawialiśmy o Warszawie, o Łodzi... Potem, kiedy zrobiło się ciemno, on chciał...	Ale, o święty, chyba nie zapomniałeś o naszej włóczędze i o wszystkim, co się nam zdarzyło po drodze? Chyba przybyłeś po trosze i dlatego, by zobaczyć się ze mną?	Ja?... Dobry?... Ależ proszę pani! Tu nie ma miejsca na dobroć. Zbijam na tej sprawie pieniądze...	Owszem, ale pani nie zadaje się z takimi, z którymi ja się stykam. Zresztą choćby nawet tak było, to najwyżej dowiedziałaby się pani, że przezywają mnie wśród nich Trzewikiem.	Ja, król odrzykoński, nieograniczony pan tych gruzów, stróż ich przeszłości, naprzód jako król wynurzam ci wdzięczność, żeś godny hołd złożył mojemu królestwu: biorę cię przeto pod moją opiekę, jak długo zechcesz przebywać w mojej dziedzinie, w dowód czego dotykam cię tym moim berłem; a teraz... a teraz witam jako brat brata, a przede wszystkim najmocniej przepraszam, jeżeli moim nadejściem przerwałem chwilę jego natchnienia. Podobne chwile są nieopłacone i ja znam ich wartość; i ja także jestem poetą. Szczerze więc przepraszam.	A czy w tym ogrodzie, w którym on ma gniazdko, też już roślinki puszczają kiełki? dopytywać się, wypytywać; prowadzić śledztwo. Mary.	Niech to piorun strzeli! Karma dla kanarków!	Ostatecznie Pradera poniósł powtórnie porażkę. To, na co liczył, powierzając ją twej opiece, fatalnie zawiodło. Amelia padła ofiarą jego mściwości. Zwyciężyły ją płeć i jej nieodłączna sojusznica, miłość.	Taj co? Albo mnie pohybel, albo im! Ot, ja duszu by zhubywja duszu by zhubyw (ukr.) matka., której ja w oczy jak pies patrzył! A jak Wasyla Tatary złapały, tak kto do Krymu poszedł? Kto go odbił? niewolnik., bo myślał, że tę dziewczynę wysłużę. A oni za to prodały, prodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastjeprodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastje (ukr.) no, tak i pójdę, tylko się wprzód pokłonię; za sól i chleb, com u nich jadł, po kozacku zapłacę znam..	A mnie się podobało to, co on mówił, a najbardziej zdanie: „Stosunki między ludźmi komplikują się szybciej niż nauka o tych stosunkach”.	Ale jedno, przysięgnę, że jedno; widziałem na własne oczy.	Bez żadnego i dla nikogo.	Czy do Boga dobrodusznego trzeba się modlić nerwami?	Dajże już pokój tym swoim żarcikom, Sancho kiedy chcesz, to masz aż za dobrą pamięć.	I pan wiesz o nim?	Jacy są ci szernowie? czy podobni do ludzi?	Jaśnie pani położyła się... Głowa boli jaśnie panią...	Mieliśmy pracować nad ustaleniem jej przyszłości, a ja zaraz zgadłam, że chodzi o nawiązanie małżeństwa z panem Stefanem, które Hela tak niebacznie potargała... Ale mam nadzieję, że to się zrobi...	Narzeczony... On będzie niesłychanie zazdrosny, a ja będę z panią ciągle tańczył. Przecie to pani zaprosiła mię na ten piknik.	No, no śmieszne, bardzo zabawne, naprawdę, ale chce mi się jeść i proszę dać mi spokój. O, macie tu jeszcze, przyjacielu, jednego ludwika.	O, to bardzo zdolny człowiek i stary nasz znajomy, chociaż młody wiekiem. Proszę pana, pan stanął w hotelu?	Ojcze, każdej pokucie się poddam, wyznacz choćby najcięższą.	Pani jest bardzo surowa dla mnie, nieznajomego.	Przez cały kurs pokazywali, co umieją ale teraz przebrała się miarka.	Słuchaj czy to wszystko jest na serio? Czy też jest to jedynie sztuczka, podobna do tej z duchem, którą nam pokazałeś w czasie świąt Bożego Narodzenia?	Wyjechały z Taurogów do Tylży. Zdrowe obie, a Marie jako pączek różany; cudnaż to będzie róża, gdy rozkwitnie... Ma foima foi (fr.)	Zdąży do Chatki Ech, zanim się rozpada. Chciał koniecznie wracać. Miałam tam wspaniałą wizytę, ale cieszę się, że znowu was widzę. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Tadziu, znowu widzę urosłeś?	A można.	A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś	A waść coś za jeden?	A! bardzo młody człowiek! to może pan Tadeusz.	Ależ tak, tak	Ani trochę	Będzie i muzyka?	Dlaczego mnie drażnią? Dlaczego przeszkodzili?	Dobrze	Dobrze nam dziękujeta za pomoc! Niech was...	Doprawdy?	Doskonale!	Dziękuję pani Zobaczymy...	Dziś było mi tęskno za ludźmi.	Hanusz A was jak?	I ginie, biedna!	Ir žemė, kurią dirbame, bus mūsų?...	Jesteś tego pewien?	Mnie przysyła mąż pani abym zobaczył, czy pani tu bardzo szaleje.	Mówcie! mówcie!	Niema, papo.	No widzicie, panowie. W tej trudnej sprawie wiedza wyczarowała nam pomoc.	No, a teraz którędy?	No... tak... Trochę... Miejscami... A zatem jest to miejscowe widowisko?	O, to dabar tu sau dirbki, o aš skaitysiu.	Och, tak. O czym innym! Dobrze?	Od pierwszego dnia was szukałem i szukam	Ona też należy do rodziny Mojżesza! pewnie to całe gniazdo żydów ucieka od nas co żywo!	Panie Krukowski, niechże pan przeprowadzi pannę Eufemię!...	Państwo, Pozycja społeczna, Szlachcic, Żołnierz, Władza	Pojechali nad morze do zamku pana Muzaferida.	Pourquoi employez-vous ce terme de „pervertir”?Pourquoi employez-vous ce terme de „pervertir”? (fr.)	Przepraszam bardzo za natarczywość, ale tak chciałbym wiedzieć...	Spróbuj pan ruszyć.	Stań pan przy furtce, prowadzącej do Luwru od strony ulicy Drabiniastej i zapytaj o Germana.	Szaleństwo?!	Tak trzy razy... ON jest w lesie.	Ty jesteś Sabina Marcja, wdowa po Trebonjuszu.	Viešpatie! Kas do per ištarimas! Perprašau, bet tai nepritinka suvis kalbėti taip apšviestam žmogui!... Tai viena. O antra, jeigu norėsite taip padaryti kaip sakote, tai reikės meluoti, nes kiek žinau Vincų Vincą, tai jis niekam į kelią pats nelenda. Nelindo tokiu būdu ir prabaščiui. O melas ant ilgo nesitęsia ir, tiesą sakant, intrigos į gerą niekados neveda ir man jos nepatinka.	W imię Ojca i Syna, cożeś to za bezerębezera (daw.) zawołał ochłonąwszy Maćko.	Wałkoń jest wasz chłop, to wam powiem.	Wszystko obaliły, co stary pan wystroili	Właściciel to ja. Statek należy do mnie.	Zaszczują człowieka Zaszczują, jak psy!
Albo jeżeli jest tak podrobiony, że może uchodzić za prawdziwy. I mówię wam, Borowicz, że nie doceniacie tego chłopca. Ja tam nie dziwię się, że może mieć taki powodzenie u ludzi, a zwłaszcza u kobiet. Między nami mówiąc taką urodą nie byle facet może się pochwalić. Kobiety na to lecą. Poza tym sprytny, może bardzo wysoko zajść... Tak... No, wasze zdrowie!	Tylko nie wypieraj się Ja, wyznaję, jestem tak niedołężna, że oprócz łez (ale z gniewu!) nie umiem znaleźć rady, i już byłam zdecydowana na projekt panny Malinowskiej, która chciała cię wziąć do siebie. Ale Stefek, powiadam ci, zakipiał... No i widzisz, co się stało!... Mnie porwał na wizytę do pani Korkowiczowej, a ciebie wydarł stamtąd w imię zupełnie słusznej zasady, że nie możemy pozwolić na krzywdę wnuczki Strusiów, z których krwi pochodzimy sami.	Panie prokuratorze Zapewne przypomina pan sobie, że kilka dni przed wylądowaniem Jego Cesarskiej Mości przychodziłem do pana, prosząc o względy dla pewnego nieszczęśliwego młodzieńca, marynarza, zastępcy kapitana na moim statku. Był on, o ile pan sobie przypomina, oskarżony o kontakty z Elbą, co w owym czasie było zbrodnią, a dziś jest źródłem szczególnych łask. Służyłeś pan wtenczas Ludwikowi XVIII i nie oszczędziłeś go pan, był to pański obowiązek; teraz służysz pan Napoleonowi i winieneś otoczyć opieką tego młodzieńca, to także twój obowiązek. Przychodzę więc dowiedzieć się, co się z tym nieborakiem stało.	Niech cię Bóg błogosławi, Emiljo moja! Ale radbym mówić dalej. Obrałem cię za żonę moją i świadczę się niebem, że nie zostaniesz oszukaną w najmniejszym drobiazgu. Ale... i to jest ciężką próbą, jaką miłość twoja przetrwać ma... będę zmuszony, chwilowo, zataić przed tobą pewne rzeczy. Czy sądzisz, że kochasz mnie dostatecznie, by mieć przekonanie, iż w danym razie jedynie z miłości ku tobie nie mówię ci wszystkiego?	Cieszę się, że cię to nie wzruszyło.	Ha, siedzę na warcie, upatruję i czekam Gdybym nie znał Chwaliboga od dziecka, posądziłbym go, że mu się to wszystko śniło albo przysłyszało. Ale chłopak roztropny, nie gadałby na wiatr, jeszcze i przed miłościwą panią. Za łaską waszej królewskiej miłości idę na czaty, bo już zmierzch zapada.	Tobie! A to ci tylko wstyd, że nie masz nic lepszego. Nie znajdziesz takiego, co by tobie współczuł.	Ale i on nie gorszy, nie bój się! Żeby ci się taki zdarzył, poszłabyś i do Orszy, choć to podobno na końcu świata.	Na co ty nie masz ochoty, moje dziecko! Przyznaj się, że czasami masz nawet chętkę uwieść mnie A więc jeśli nie chcesz zginąć w straszliwej pustce, w której cię zostawią i ludzie zazdrośni o twoją wyższość, i twoje własne uczucia, bo gwałtownością twoją spalisz wszystkie przewody, i myśl ta, którą się puszysz jak indor, bo nienasyconą absolutem jesteś tak samo jak i ja, musisz pójść za mną. Ale nie z łaski, z nudy i dla kaprysu, jako dumna z bogactwa i urody bankierska córka, tylko jak pokutnica oczekująca, kiedy jej z łaski rzucą jakiś ochłap wyższej świadomości. KsiądzBoże! na myśl o tym, że z moim poczuciem rzeczy ostatecznych i z ich nieujętością w żadne pojęciowe karby mógłbym nie być katolikiem, ogarnia mnie przerażenie gorsze, niż jeślibym ujrzał przed sobą otchłań piekielną.	To, co w naszych opłakanych czasach Żyd musi dobrze ukryć A do ukrywania wzięła się moja żona. Gdzie kobieta chowa kosztowności? Wśród bielizny pościelowej. A gdzie szuka ten, kto przeprowadza rewizję? Nie muszę mówić. W komodzie, wśród bielizny pościelowej. Jak jej to powiedziałem, wszystko razem wetknęła do dziury w ścianie za oddartą tapetą. Nisko, pod kanapką. Fremde, wy dobrze znacie tę kanapkę. W kącie żardiniera stoi Bałagan, kwiatki, wazony i śmiecie. Ale pewnego razu szukam rękawiczki, zaglądam pod kanapę, odsuwam wazon i widzę, że wszystko wysypało się spod tapety na podłogę! Od słowa do słowa, obraziła się i wtyka mi wszystko w rękę. Ja? A gdzie ja to schowam? Zawinąłem w papier i włożyłem do biurka, biurko zamknąłem na klucz, klucz schowałem do kieszeni i spokój. Lepiej niż w banku. Kto wpadnie na to, żeby szukać w mieszkaniu biurka? Głupi żandarm? Krwaworączka? A jak już znajdzie biurko, to skąd weźmie klucz? A nawet jak dostanie klucz, to skąd będzie wiedział, gdzie wszystko leży? I jeszcze zawinięte w papier! Ale czy długo trwa spokój, kiedy kobieta stoi nad głową? Szukała lakieru do paznokci. Lakieru! Otworzyła biurko i w krzyk. Jednym słowem, cały nasz majątek w papier zapakowany leżał na wierzchu w szufladzie. Wzięła i schowała sama. Gdzie? Do materaca. A po paru dniach przychodzi z wieścią: Krwaworączka, Hrabia Grandi i Wściekły Pies chodzą od domu do domu. Byli u starego Lewina, rewizja trwała dziesięć minut. Rozpruli materac bagnetem i cały majątek Lewina mieli na patelni. I co się zaczyna u mnie w domu? Sądny dzień, to za mało. Rewolucja i sądny dzień, to za dużo. Ale pogrom w takim małym żydowskim miasteczku, w dniu kiedy Żydzi obchodzą Jom Kipur, to w sam raz. Wszystkie meble przestawione, bałagan na łóżkach i cały kurz w powietrzu. A kiedy komoda stała na miejscu kanapy, a kanapa na miejscu komody, moja żona uznała, że najlepszym schowkiem jest komin. Taki nieduży szyber koło kuchni... Jak się dymi, kucharka otwiera ten szyber, wtyka gazetę i podpala, a wtedy przestaje się na ogół dymić... Ukryła tam całe zawiniątko razem z biżuterią i pieniędzmi. Los chciał, że pewnego dnia kucharka wzięła poranną gazetę, wsadziła w szyber	Kama jest dzieciak wesoły, to już nic cioci nie powiem, że przychodzi do Helenowa pocieszać bardzo nieszczęśliwego Horna.	Chyba pójdę! Niech zaraza porwie wszystkie sny, wszystkich Billewiczów, całą Litwę wraz z trybunałami i Janem Kazimierzem w dodatku. Nie wskóram inaczej... Widzę, że nie wskóram! Dość tego! Co? Wielka rzecz! wielka sprawa! I ja, kiep, ważyłem się dotąd na dwie strony! Bałem się snów, Billewiczów, procesów, chasychasa	Bez wątpienia jednak i w Hiszpanii bywają czasem ostre zimy. Nie brak tam wtedy śniegu ani lodu, więc i Wyspa Lincolna może być równie dotkliwie doświadczana. Jednak ponieważ jest to wyspa, więc sądzę, że temperatura będzie bardziej umiarkowana.	Dobrodzieju, nie godzi się poczciwej pszczółki tak postponować? Pracy jest wzorem, jak nasz Marek, śpiewem Boga chwali przy każdej robocie, pałace stawia, jakichby architekt nie potrafił, biały wosk daje do ołtarza i miód na wiele chorób pomocny...	Tak, mój ojcze! Marnujecie mi siostrę i to mnie boli, bo nie jest ona ani zła, ani głupia, ale takie niestosowne do ducha czasu wychowanie, takie przykłady zrobią ją najpewniej, jeżeli nie zupełnie złą, to przynajmniej głupią sroką, gęsią, papugą...	Nie jestem jeszcze pewna, czy to mężczyzna Możliwe, że kobieta. Podnieś mnie i pozwól mi przystawić ucho do dziurki od klucza, a zaraz wszystko ci powiem.	Może się i poddam, niech mnie usieką! Wierz, waćpanna, nie wierz, a rad bym ci nieba przychylić! Dla ciebie, mój królu, gotówem się i obyczajów innych uczyć, bo wiem to do siebie, żem żołnierz prostak i w obozie więcej bywałem niźli na pokojach dworskich.	Tak mówił kot do wróbla, który nie chciał czekać, aż znajdzie się w jego łapkach... No	Wytłumaczę ci, nie możemy się od tego uchylić.	A nie, to jedwab taki przedni i barwa o wiele jaśniejsza niż u króla w żupanieżupan	Wzruszające, co za sympatia! A wiec oboje się nie znosicie?	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	Tereso, zanieś to sama do pana de Marsay i oddaj mu do rąk. Jeżeli go nie zastaniesz, to odniesiesz mi list.	Nie pozwoli?	Nie wiem. Może ja taki głupi.	Nie, mamo. Ja nie mogę zawsze być z tobą.	Nie, moja mamusia.	Przy tej książce jestem zawsze głodna Tyle tam jest dobrego jedzenia! Wszystkie osoby stale się raczą szynką, jajkami i ponczem. Gdy czytam Klub Pickwicka, idę zawsze potem do kredensu posilić się. Na samą myśl o tym przypomina mi się, że konam z głodu. Czy jest coś do zjedzenia w śpiżarniśpiżarnia	Ta chytrość wypośrodkowana jest z jakiejś tajemnej filozofii i nic z tego diabelstwa nie rozumiem.	To doskonale. Zaraz, zaraz. To niepodobieństwo, by pan tułał się, jak pies po stajniach i szopach. Niech pan chociażby kątem gdzie zamieszka.	Ministerium ma wiadomość o wszystkich młodzieńcach i pannach w kraju: zna doskonale ton i barwę ich dusz. Osobna statystyka prowadzi się w tym kierunku. Owóż ludzie są dwoiści: jedni raczej wolą tożsamość tonu i barwy, inni przeciwnie i w danym razie sprowadza ich na jedno miejsce: jest to piękny ogród zwany Radżiwa gody ślubne	Julusiu! opamiętaj się, to ja!	Tylko mu nie wymyślaj.	O, wierzę panu, że trudno. Ale pamięć człowieka rozsądnego zaczyna działać intensywniej w chwilach, od których zależy na przykład znaczna poprawa bytu albo duże przykrości. Wysoko cenię pańską lojalność i wiem, że ta ma większe zobowiązania w stosunku do firmy niż do zwierzchnika bezpośredniego. Taki zwierzchnik, panie inżynierze, często umie wmówić w podwładnych, że pokrycie milczeniem pewnych przekroczeń jest dowodem poczucia koleżeństwa, ba, potrafi zmusić do partycypowaniapartycypować (z łac.)	A pozwoli ci to matka, kiejś w chałupie potrzebny do mycia garnków i macania kur!	Józia, niech Pietrek narządzi deski, gnój będzie wywoził od Florki na te zagony kiele Paczesiowego żyta. Nim plucha przejdzie, parę fur wywiezie... co się ma wałęsać po próżnicy!	Słuchaj, mały, tylko bez bujania, czy to prawda, że jesteś królem?	Wojna się rozpocznie. Poślesz do kniazia, ale nim poseł wróci, dużo wody w Dnieprze upłynie, a ja ci jutro na Bazawłuk odwiozę sam pieniądze.	Śni mi się duża żółta jaszczurka w czarne cętki. Wyłazi z nory jakiejś zapadłej piwnicy, przypełza ku mnie i pcha mi się do ust. Brr...	Ale tak, tak, kochana pani, żywo odpowiedziała Kuderska. Przed kilku dniami widziałam na własne oczy, jak w czasie majówki za miastem poprowadził pannę Rodowską w głąb lasu, aby tam mogła się spotkać z panem Augustem Przybyckim, który jest przecie człowiekiem żonatym. Wracali potem razem we troje... Oj, coto za świat teraz! zgorszenie tylko i obraza Pana Boga!	Co się z nim stało? Czy uciekł?	Muszę ci, Tereniu, powinszować. O ile znam się na ludziach, będzie z niego prawdziwy Dalcz.	Nieważne, jest po mojej stronie i masz go puścić!	Ave Maria, Mater Dei jak mnie Pan Bóg miły, tak nic a nic nie wiem.	A to gdzie?	Bój się, człowieku, Boga	Mówiła pani że pojechała na dworzec wiedeński?...	Tak jest wkrótce przybędzie ktoś, kto obdarzy mnie stokroć piękniejszymi klejnotami od twoich jarmarcznych śmieci.	Czy okolica jest tak trudna do poznania?	Jak to może być?	Mam wrażenie, że słyszę tego starego bandytę Nucingena!	Miss Campbell jestem niezmiernie szczęśliwy, że zostałem pani pomocnikiem, a jeżeli pani pozwoli, wytłumaczę pani teorię uderzania...	Myśl twoja zachwyca mnie. Bądź pewny, że zachowam ją w pamięci. Na nieszczęście...	O Myszkowskim powiadają że odda trzech szlachty polskiej za jednego psa włoskiego...	Panna Norska wychodzi za Bronisława Korkowicza... ślub ma odbyć się w Częstochowie za parę tygodni... Skutkiem tego pan Kazimierz zerwał z siostrą...	A widzisz, żeś głupi, bo łąka jest pańska, tak jak i wszystkie pola.	Składam należny hołd wielkiemu mistrzowi, a Zakonowi całe moje dziedzictwo i wszelką majętność, błagając waszą miłość o przyjęcie mnie do Zakonu i policzenie między rycerzy krzewiących wiarę świętą i stających w obronie krzyża.	Tak Ma toboły, które muszą ważyć co najmniej trzysta kilo.	A co macie wiedzieć?	Cztery razy po tysiąc pięćset, czyni sześć tysięcy	Czy on jest spadkobiercą?	Do Maracaibo.	Do djabła!	Idę już. Do widzenia...	Morze jest niespokojne	Tak jest.	Lecz póki Glaukus żyje, jakże mi jej szukać, gdy w każdej chwili mogę go napotkać, a gdy go napotkam, zginę i wraz ze mną przepadną moje poszukiwania.	Cóż ty myślisz?	Jedynie marzenie o sztuce, nadzieja trzyma mnie na powierzchni tego życia okropnego. Pan, jako poeta, jako artysta...	Jestem tego pewny.	Maryniu, pojedziesz z nami na herbatę Nas czekają, a ty musisz być naczczo. Dobrze? prawda?	Niechta... ale chłopiec?	Wprawiasz mnie, Copperfieldzie, w zdumienie!	A dzieci moje?	A książę Janusz i księżna AnnaAnna Danuta zapytał Zbyszko.	A pensja, powiedzmy... dwa tysiące miesięcznie.	Ach tak?	Aha-a!... aha-a!...	Amen!	Byłeś przy sekcji?	Doprawdy!	Dziecko słucha.	Dziwne rzeczy... A pani w tym czasie, gdy tu sama jedna została, doświadcza jakich przestrachów w tym domu?	Dziękuję, tak.	I... o wszystkich we wsi?...	Jakże dyrektorowa ślicznie wygląda dzisiaj!	Kartki, gdzie moje kartki? Zostawiłam na górze kartki żywnościowe!	Możesz odejść.	Musiała powędrować w przeszłość, jeżeli w ogóle dokądkolwiek poszła	Niteczko, zostań!	No, chodź	Od narzeczonej!	Patrokles zajął im tyły!...	Powiedziałem	Rozumiem.	Tai ir Kurpiūnas čionai?	U Stelli?... Więc umarła biedaczka!... I pani ją odwiedzała?...	Walczymy w jej mrokach, aby wyprowadzić ludzkość ku pełnemu światłu.	Wolałbym drwa rąbać.	Zabił parlamentariusza.
A czy ja znam pana Debray? Czy chcę go znać? Czy chcę wiedzieć, że to on ci doradza? Czy chcę się stosować do jego rad? Czy gram na giełdzie? To ty robisz to wszystko, a nie ja.	Wielka też to jest boleść i sam słyszałem księcia, gdy mówił: „Wiem, że i zacni źle mnie sądzą, ale czemu to do Kiejdan nie przyjadą, czemu do oczu nie wypowiedzą mi, co przeciw mnie mają, i moich racji nie chcą wysłuchać?”	Ależ olbrzymia, głuptasku Och, przepraszam. Tylko, niestety, to, co gdzie indziej kosztuje trzysta franków, u nich kosztuje dwa tysiące. Ale to nie jest podobne do siebie; wydaje się jednakie tylko ludziom niemającym pojęcia.	Panie kochany Ja nikogo nie oskarżam, ja po prostu to mówię i mogę to samo powtórzyć w obecności hrabiego.	Pan to był, prawda tam w kuchni, wówczas, gdy się zlitowała nade mną i była tak dobra, i nie odwróciła się, nie odepchnęła jak inni? Zlitowała się, pomogła! Pan to był?	Ironia?... Ha, ha! to wszystko racja, co pan mówisz. Ja to czuję. Ha, ha! Ironia! Ironia! - konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: pan mnie zaraziłeś. apetytem. Zjem chyba kolację i wzniosę się na wyżyny filozofii spokoju... Nie, po coś mi pan wmawiał to wino?... Ha, ha!	He? Mów asan głośniej, bo u mnie każde ucho ma lat dziewięćdziesiąt i trzy, to ja już nie słyszę cichego gadania.	Jak to! czy wszystkich pańskich rzeczy nie złożono u pani de Listomere?	To się zmienić nie może	Myśmy nie z ciebie się śmiali Ten ptak to pewno była papuga. Papużki zawsze tak się zachowują.	A to ci papuga z tego notariusza Jeśli dalej tak sobie będzie poczynał, trzeba będzie mu skrócić język.	Chwała Bogu. Jeżeli się nie gryzą, to znaczy, że zmartwienie dopiero chodzi gdzieś za nami. Trzeba tylko dobrze uważać, a można mu się jeszcze wywinąć. W każdym razie chwilowo dajemy spokój naszej sprawie. Możemy się fajnie zabawić. Znasz Robin Hooda?	Na nic się nie przyda przedłużanie tej sceny. Stanowczo odmawiam jakiegokolwiek współudziału w tej sprawie. To szaleństwo, czego ty żądasz ode mnie.	Sameś sobie narobił szwagier biedy. Żeby to na mnie, toby mnie raz połknął, ale trzy razy wyrzygał.	To i chwała Bogu. Bo jedno, że nie śmiałbym przecie panu włazić w drogę za jego dobroć, a po drugie...	Czy myślisz, że i ja nie jestem nią?... Ja, na przykład, kiedy kłania mi się ten... sekretarz z poczty, odpowiadam mu z lekka, czego mama nawet nie domyśla się... I jeszcze ci coś powiem, ale... Madziu, to wielka tajemnica...	A więc posłuchaj, piękna Maroto. Byłoby grzechem, gdyby mężczyzna, wychowany w dobrych zasadach, pozwolił, aby twoje nóżki wykonać miały tak ciężką pracę. Jeśli zgodzisz się, możemy odbyć tę drogę razem. Jest to przy tym dobra sposobność odwdzięczenia się za troskliwość okazaną mi nocy minionej.	Fakt Ale ich długie włosy wydają wtedy inny dźwięk. Ćśś! Ucisz z łaski swojej tego prosiaka! A teraz wszyscy wstrzymajcie oddech, bo chcę nasłuchiwać. Moje zadanie jest niełatwe, a drzwi są okropnie grube! Ćśś! Niech nikt się nie rusza. Zamknijcie oczy i przestańcie oddychać.	A bo to matka mi dadzą...	Ej, to tylko gadanie.	Jak to, ojcze?	No, to idź już panna, tylko powoli	Wcale nie masz gorączki a ciało takie, jak twoje obecnie, oznacza zdrowie. Jeśli się tak utrzymamy, mój chłopcze, to nie ma co myśleć o śmierci. Ojciec twój będzie ogromnie szczęśliwy, gdy usłyszy o tak znacznym polepszeniu.	Więc to musi być jakiś przebrany książę	Bardzośmy wam radzi, a kiedyście przyszli pierwsi, to może piwa się z nami napijecie... na sąsiedzką zgodę... Nalejcie no, chłopcy...	Ehe, to dlatego tak cię trudno we wsi napotkać?	Na wiecu się to obradzi lepiej Zwołujmy wiec.	Więc to ona poświęciła się tak ciężkiej i mo­zolnej pracy, w zamiarze przyniesienia pomocy chore­mu ojcu?	Dziękuję waszmość panu bardzo za jego tak otwarte sentymenta i wielce sobie szacuję jego piękną pamięć dla koligacji; muszę mu nawet powiedzieć, że o ile mnie znajomą jest parantela śp. mojego męża, stolnika rzeczyckiego a pułkownika chorągwi husarskiej polskiego autoramentu, rzeczywiście pan Jakub Strzegocki, wojski sieradzki a rodzony ojciec nieboszczyka, miał Ślaskę za sobą. Ale zaraz my się tu przekonamy. Zosiu! Idź no, poproś tutaj dziadunia albo przynieś mi manualikmanualik (daw., z łac.)	Żadna kobieta nie potrafiłaby zbliżyć się do Trompe-la-Mort Trzeba pani wiedzieć, że on kobiet nie lubi.	Panowie koledzy Tak nie można. Trzeba zastanowić się, trzeba pomyśleć. Dlaczego ma być uczonych dziesięciu, a nie ośmiu albo dwunastu?	Dobrze! Gdy się babie czegoś zachce, wszyscy diabli nic nie pomogą, znamy się na tym.	Nic nie myślę prócz tego, że lepiej dzisiaj jeszcze wyruszyć...	Niech ją zawiozą na zamek Nossen... namyśli się tam może. Nie mogę ścierpiéć téj zuchwale wypowiedzianéj mi wojny. Dosyć już tego. Głowę mi nią obija Denhoffowa: wiecznie o tém słyszę.	Ale te tysiące miały zapełnione życie tym majakiem i czuły więcej, niż można czuć, nie marząc o niczem...	Czaruś! mój drogi, porzuć no ten temat. Nie ty w tych sprawach decydujesz, tylko ja.	Już uwiązałem. Ino powoluśku ciągnij, cobyś nie uwadził o jaką gałązkę.	Nie mogłem nie znać, bo jakże mógłbym inaczej oddać list.	Nie wiem. Skądże ja mogę wiedzieć?	Nie znajduję tutaj dość szerokiego pola dla rozwinięcia swej artystycznej indywidualności. Zaraz po ślubie wyjedziemy za granicę. Może tam...	Nie złączyłem się z Grabcem. Nie wiem, czy umiałbym władzę wykonywać. Żal mi świata mojego, w którym żyję codziennie. Ale...	Panie bracie! Jakoś się święty Marcin nie starczy w słowienie starczy w słowie	Płazy tego nie lubią.	Wcale nie był chory.	Ziemskim, Cezarze ale nie tym, który z niebios włada ziemią.	Czemu tak nieszczęśliwy skoro jest kochany?	No więc niech będzie, że były tam anemony na wiosnę, a nasturcje w lecie. Dość, że jednego razu był straszny deszcz, ale po prostu straszny... potop!	A tak, i bez egzaltacyiegzaltacja	Czyżby jaguary napadały nawet na te imponujące gady?	Jakie siły stawia pan w tej walce naprzeciw siebie? Z jednej strony społeczeństwo całe, zorganizowane doskonale, zadowolone z tego, co jest, i gotowe przeto bronić istniejącego stanu wszelkimi siłami, a z drugiej?	Kapitał mój, bo jest u mnie	Kobieta?	O, cóż znowu? cóż znowu? Przecie na Gawronki w kwadrans czasu sankami się prześliźnie...	Rozstrzygną miliardy na gruncie Toleda. Ty twoją wklęsłość, ja moją wypukłość, dwie chęci przyrody pozbawionej słowa, musimy natężyć i rozstrzygnięcie dwóch wielkich konstrukcji zgrabnie sprowokować. Dla Yetmeyera mam okrucieństwo, książę zaś może poprzez śmierć przedwczesną z Havemeyerem zgrabnie pofiglować.	Tacy, jak ty, umieją już tylko na scenie płakać.	Tak więc wysoko sięga zbrodnia?	Więc cóż? Wy tam przecież na świecie do wcale innych kobiet przywykliście i dla wcale innych głowy tracicie!	A czego chcecie?	A cóż w tym dziwnego, panie Spilett? Znajdujemy się w tej części Pacyfiku, którą rybacy angielscy i amerykańscy nazywają Whale Field, czyli Wielorybie Pole, i właśnie tu, pomiędzy Nową Zelandią a Ameryką Południową, spotyka się najwięcej wielorybów półkuli południowej.	A ja proponuję wybór ściślejszego komitetu do zbadania zdarzeń pożałowania godnych. Komitet, składający się z trzech członków.	A potrafisz ministrować?	A ten drugi wysoki i ponury, który wydaje się zatopiony w swoich wyrachowaniach?	Abym opowiedział jedną z naszych nocy...	Ależ, panie prezydencie?!... Ja wcale...	Barometr idzie w górę	Biedny Sawiniusz	Bo Krzemień ogromnie traci bez tej ozdoby, więc po ślubie zaproponuję ci odprzedaż, naturalnie z odpowiednim zyskiem.	Będę.	Co pan?!	Co zaś?	Czy w tej chwili grozi nam niebezpieczeństwo?	Cóż pan robi?	Cóż znowu za sentymentalizm!	Depesza przyszła?	Dziękuję ci i niech Fortuna szczodrą ci będzie.	I z tej branży przerzucił się do galanterii?	Ja osłodziłam tę wodę.	Jak długo byłem obłąkany?	Jakie?	Już długo?	Kapcan!	Kogo? Panny Steni?	Kto tam?!	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	Mnie,	Najdroższa, a gdybyś ofiarowała braciszkowi część majątku?	Nic	No! no!...	Nominativ: das BuchNominativ: das Buch (niem.) dopełniacz: książki.... des Büches... des Büches... DativDativ (niem.)	Ojcze czy ludzie są bardzo chorzy, gdy proboszcz przychodzi do nich?	Poszli; obiecali jutro wrócić.	Przekleństwo im, przekleństwo tobie! jeżeli lud swój do złego prowadzisz!	Także coś!	Tysiąc dwieście głów, stu pięćdziesięciu huzarów, dwanaście armat, wszystkie swoje trzy bataliony zebrali w kupę i uszli...	Udawacz!	Uspokój się, Teodorze!	Wuj Dan	Za wszelką cenę	Znużyły mnie liście poziomekZnużyły mnie liście poziomek	Zobaczmy, czy BuffonBuffon, właśc. Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon (1707–1788)
Nie boję się tego Nie są to te czasy, gdy o najęcie zbirów łatwo było. Dość nienabitego rewolwera, aby ich rozpędzić. Dziękuję wam z duszy iż mi otworzyliście oczy, żeście tu przyszli piérwsi z przestrogą. Byłem w ciemnościach, teraz wiem już, co pocznę. Hrabia Filip swém postępowaniem wyzwał mnie do walki z sobą. Mam oręż do niéj, straszniejszy niż sądzi.	O, teraz już nie są bliźniętami, moja droga. Przekroczywszy wiek trzydziestu lat, przestały nimi być. Panna Hanna zestarzała się, co nie jest zbyt miłe, panna Ada zaś zatrzymała się na trzydziestce, co jest jeszcze mniej miłe. Nie wiem, czy panna Hanna umie się śmiać, czy nie; nigdy jej na tym dotąd nie przyłapałam. Ale panna Ada uśmiecha się cały dzień, i jest to jeszcze gorsze. Ale mimo to są one bardzo miłe i poczciwe; co rok przyjmują dwie pensjonariuszki, gdyż zmysł praktyczny panny Hanny nie może znieść „trwonienia miejsca” w pokojach	Niestety, nie ma tu nikogo, z kim mógłbym rozmawiać po czesku i nawet nie jestem pewien, piąty przypadek liczby mnogiej słowa koń brzmi końmi czy koniami.	A co najmniej nadałby jej imię Fiona, bracie Sibie, czyli, inaczej mówiąc, nazwałby ją pięknością, jakiej nie było równej w epoce gaelickiej!	Powtórzyłaś znowu, Ewelino, jeden z krążących po świecie komunałów. Obawiacie się, aby praca wspólnie z mężczyznami podejmowana nie nadwerężyła cnoty i ho­noru kobiety, a nie obawiacie się, aby tego samego nie uczyniła bieda. Protegowana moja, jak nazywasz osobę, o jakiej mowa, przed trzema miesiącami utraciła męża, ma dziecię, które kocha, smutna jest, poważna, cała zajęta wyszukaniem dla siebie środków zarobkowania i, jak o tym przekonałam się sama, bardzo uczciwa. Czyliż mo­żesz przypuścić, aby kobieta w takim zostająca położeniu, z takimi uczuciami, wspomnieniami, z taką trwogą o ju­tro, mogła najlżejszą zwrócić uwagę na twoich wyelegantowanych pomocników? Zaręczam ci, że żadna myśl pło­cha nie powstałaby w jej głowie.	To chyba u was wieprz tyle znaczy co człowiek Ale u nas nie wolno człowieka kaleczyć... Jak posiedzi w kryminale, oduczy się rozboju, chamska szyja!...	Nie namawiam cię przecież do tego, pokazuję ci tylko współzawodników, ich sposoby trzymania się na powierzchni; z takimi nie wytrwasz.	Przeciwnie, to wygląda bardzo kusząco U pani, pani Odeto, nigdy nie grozi śmierć głodowa. Nie potrzebuję pytać o markę fabryczną, wiem, że pani wszystko bierze od Rebatteta. Muszę wyznać, że jestem bardziej eklektyczna. W kwestii ptifurów i w ogóle wszelkich łakoci często zwracam się do Bourbonneux. Ale uznaję, że oni tam nie mają pojęcia, co to są dobre lody. We wszystkim, co tyczy lodów, kremów czy sorbetu, Rebattet to Sztuka przez wielkie „S”. To, jakby powiedział mój mąż, nec plus ultra.	Czy ojciec pański już dawno nie żyje?	Nie ma już dzieci Ponieważ pan de ChateaubriandChateaubriand, François-René de (1768–1848)	Nie przeczę. Jeszcze dziś groźba przejmuje mnie strachem Jestem najmocniéj przekonany o wszechmocności córek Ewy.	Nie.	Nie.	Pchły cię nie gryzły?	Jakież to niedorzeczne istoty, że nasuwają mi takie myśli! Nie będę na to zważać i nie zmienię się wcale	I tu właśnie pan się myli, kochany panie. Cały świat ma mylne wyobrażenie pod tym względem. Ustawicznie uciekamy od chwili bieżącej. Nasz byt umysłowy, który jest niematerialny i nie ma wymiarów, porusza się w wymiarze czasu z jednostajną szybkością od kolebki do grobu, zupełnie tak jakbyśmy nieustannie schodzili w dół, rozpocząwszy nasze istnienie na wysokości pięćdziesięciu milmila angielska	Pójdź i powiedz staremu Wiszni: na próżno zasieczono ci syna. Czary to, ułudny sen. Nie stoi na tych gwiazdach nikt, nikt nie dźwiga twoich krwawych losów.	Co? Ty obłudny zwierzaku! Czy nie zapewniałeś mnie dopiero co, tam...	Czy nie przestraszył się pan?	Horacy słuchaj, uczony tłumaczu natury ludzkiej, zastawmy pułapkę panu prokuratorowi: oddamy przysługę naszemu przyjacielowi Kajciowi i uśmiejemy się. Nie lubię prokuratorów.	Nie, to na nic. Chyba... chyba, że list będzie wysłany z jakiegoś innego miasta.	To i ciebie obchodzi. Wejdziesz pierwsza, zadzwonisz do jego mieszkania. Lokaj nie otworzy z łańcucha. Przez szparę podasz lokajowi ten bilet i poczekasz. Ten Niepołomski zaraz cię przyjmie, a jest teraz w domu, na obiedzie. Skoro lokaj spuści łańcuch, ty wejdziesz we drzwi. Staraj się jak najdłużej stać we drzwiach, dopytywać się, rozmawiać, bajać, żeby my mogli draba nagle zakatrupić i wejść sami.	Stary dawał mi dziesięć i pół dolara na miesiąc, trzymałem się razem z Danem i harowaliśmy tęgo. Nie umiem jeszcze pracować jak człowiek dorosły, w każdym razie potrafię kierować czółnem niemal jak Dan i nie bardzo tracę głowę pośród mgły, umiem wywijać się na lekkim wietrze... to znaczy, sterować, umiem już jako tako nabijać przynętę i znam się też na linach; umiem także ładować ryby aż do czasu, kiedy bydło wraca do domu; wyrosłem na lekturze starego Josephusa, a pokazałbym też wam, jak się przecedza kawę przez kawałek rybiej skóry... i mam wrażenie, że poprosiłbym jeszcze o drugą filiżankę takiej kawy. Doprawdy, nie macie pojęcia, ile to trzeba się narobić i nauczyć za te dziesięć i pół dolara miesięcznie!	Kłamstwa usta moje nie wyrzekną na ten krzyż święty ręczę, Miłości Waszéj, u nas go niema.	Pierwej ja się śmierci spodziewał niż tego! Taże rodzony ojciec lepiej by mnie nie dogodził!	Teraz jeszcze nie jest Ale przyszedł na świat w złą godzinę. Matka mówi, że tyle było zamieszania i rozpaczy w domu, że każdemu dziecku byłoby źle. Ciągle się bali, że ma słaby krzyż, ciągle go cackali, kazali mu leżeć, nie pozwolili chodzić. Raz mu kazali nosić taką maszynę do prostego trzymania się, ale on się martwił tym i aż się rozchorował. Potem taki sławny doktor przyjechał i kazał mu to zdjąć. Do tego drugiego doktora to mówił ostro, choć grzecznie. Mówił, że mu dają za dużo leków i za wiele pozwalają mu mieć swoją wolę.	Ty, Pauluk, wielkim krzyżem przeżegnaj się, na tę szelmę pluń i po dawnemu sobie cicheńko, spokojnieńko żyć zaczynaj. Czego tobie braknie? Chatę swoją masz, rzemiosło, i dobre, w ręku masz, grosz siaki taki, i przyjaźń ludzką, i łaskę a miłosierdzie Pana Boga wszechmogącego nad sobą masz... Czego tobie smucić się i w zgryzocie żyć? Oj, oj! żeby tak wszystkim dobrym ludziom na świecie było, jak tobie dobrze być może, jeśli głupim nie będziesz. Pana Boga słuchaj, z dobrymi ludźmi żyj, jedz, pij i na tę biedę, co cię spotkała, pluj!	Ale, ale, Wawrzuś, wielką uciechę ci sprawię. Do domu nie mam po co iść teraz; ojcowieojcowie (daw.)	O Boże a jeżeli o to chodzi? Ale nie, gdyby chodziło o to, to nie macocha by mi o tym powiedziała.	Co tu gada Jędrek, że chcieli sprzedać ci łąkę za sto dwadzieścia rubli?	Tak pani, pod jego bokiem, w stolicy, byłoby to może niepodobieństwem, zawołała Laura; na prowincji i pojęcia są inne... i duchowieństwo wpływ ma większy... Nie wiem, tak mi się to zdaje, lecz faktem jest, że jakieś prawo istnieje... że ojca obwiniono... że przetrzęsiono dom szukając dowodów winy, że nieznaleziono nic, oprócz książek naszych... że go uwięziono...	Przyszedłszy pod Chreptiów nie poznała już miejsca i gotowała się zamrzeć, dopieroż usłyszawszy skrzypienie studni pomiarkowała, że blisko już, i dowlokła się ostatnim tchem...	A bierz cię licho z twoim Amsterdamem! Co mi tu Amsterdam pomoże?	Po cóż się męczysz? Czemuż się nie rozejdziecie natychmiast?	Cóż Jeśli biedaczysko jest nieszczęśliwy, lepiej chodźmy zobaczyć, co mu dolega. Przynieście siekierę, zaraz roztrzaskam drzwi.	Co to jest, proszę pani?...	Co to za ludzie?	Lepiej, szpicle wprawdzie mają ostre oczy, ale zawsze lepiej. Czy może trzeba zawiadomić kogo, że tu jesteście?	Nu, a gdzie tu leży ich ubranie, dlaczego tu ubranie nienamalowane, ten malarz to musi być fuszer.	A uchwalcie na szkołę, bo jak się będziecie sprzeczali, to naczelnik może się rozgniewać i gotów wam jeszcze popsuć zgodę z dziedzicem o las	Lecz wracajmy do życia Otóż stoję na stanowisku, że zmuszona przez los do rezygnacyj ze szczęścia, mam prawo trzeźwo rozważyć czego od życia oczekuję. A rozsądek wskazał mi pana. Jest pan sam niewolnikiem rozsądku, jest pan człowiekiem kulturalnym, wykształconym, pozatem względy materjalne przemawiają za panem, a nadto lubię pana, chociaż widzę wiele jego wad. To mi wystarcza.	Lubię to imię Marychna... ładnie brzmi. Więc co pani na to, panno Marychno?	Na apopleksję? Trudno mi w to uwierzyć. Widziałem panią de Saint-Méran ze dwa razy w życiu, była malutka, szczuplutka i raczej nerwowa, niż sangwiniczka. Apopleksja z rozpaczy rzadko się zdarza u osób o posturze takiej, jak u pani de Saint-Méran.	Cóż to za wronie gniazdo na przodzie?	Panie profesorze, wiedz, że urządziłem własne warsztaty na bezludnej wysepce na pełnym morzu. Tam to moi robotnicy, a raczej moi dzielni towarzysze, przeze mnie wyuczeni i wykształceni, z moją pomocą wykończyli „Nautilusa”. Po skończonej operacji ogień zniszczył ślady naszego pobytu na tej wysepce, którą byłbym chętnie w powietrze wysadził, gdyby to było możliwe.	A ja muszę jechać, bo mają mi robić operację ślepej kiszki. Doktórdoktór	Ale przecież on pierwszy zaczął! Przecież wszyscy mogą zaświadczyć, że pierwszy!	Dlaczego miałem myśleć?... Cieszę się. A na... moje miejsce wyście weszli?	I ja z panem Chcę zobaczyć ulubiony kamień prezesowej... Proszę mi dać znać, jak pan tam będzie.	No i cóż, że ten chłopak to powiedział?	Pokażę paniom jak się w Łodzi bawią w niedzielę szerokie masy	Nazwisko? Na cóż panu nazwisko! Nazywa się Castillan. Podejmuję się urządzić panu spotkanie z nim w odległości kilku mil od Paryża. Do pana należy wynaleźć powód sprzeczki.	A czy dzieci dobrze się sprawowały przez ten czas?	Ale no, tylko przenocować pozwolenia prosim.	Bardzo jest śliczny i oryginalny.	Brühl zostawił to mnie i poruczył	Deklaruję się po raz wtóry o rękę Zosi i po raz wtóry dostaję rekuzę.	Dziękuję, moja śliczna, dziękuję za pochwałę! Deseniki mam i dam z przyjemnością... A jakże tam z febrą u was?	Gdzie go zaprowadziłeś?	Grobowiec jego wzniesie się obok grobowca jego córki	Ha, zaziębisz się, uważaj!	Jak waćpan możesz suponowaćsuponować (z łac.)	Jaksa? Jaksów wiem.	Ma, bo ma.	O, o! Kozieł to rzecz smakowita!	Pan jesteś żołnierzem, a pan Le Pelletier chrześcijaninem; zapatrywania wasze na policzek są różne.	Proszę pani pieniędzy na śniadanie.	Tak.	Za pozwoleniem, kapitanie...	A dawno cię puścili?	A hrabina zostaje?	A panią Osnowską?	A potrafisz kochać istoty ułomne i szpetne? Skażone występkami, wiarołomne i zdradzieckie?	A... a... Jim?	Biedny pan Franek, biedny...	Czy dostanę rewersy?	Daleko jedziesz?	Dlaczego, mój drogi Henryku?	Dziś ruszam w drogę.	Ekscelencja chciałby mnie o coś zapytać	Góra, Ogień rzekł Gotfryd.	I któż je odebrał?	Jaki? Nasz Kazio.	Jakiś drabdrab (daw.)	Marku, a Drakecity?	Niech mi pani powie: „Jesteś, przyjacielu, zanadto obcesowyobcesowy	Nigdy.	O ile?	On mi przebaczy	Panie...	Pewnie pan był?	Po ciebie przyszedłem w samą porę	Prawda, kto ta bogaczów zmoże, kto ich przeprze... A zajrzyj, Nastuś, do nas.	Serdecznie dziękuję.	Syn Sary Żydówki.	Syna miał.	Szczęśliwości publicznej...	Słucham panią!	Takie nazwisko, proszę paniusi	Żołnierzom zasłużonym!
No to już skończone, nie mówmy o tym... Nie pytam cię o to, jak to się stało... Powiesz mi tylko wszystko, co może mi się przydać... Czy coś zauważyłaś, dosłyszałaś choć jedno słowo tych ludzi? Jak go zabrali?	Z godzinę leżał jak nieżywy, potem zasie się ocknął i wróciwszy do swojej kwatery nikogo widzieć nie chciał. W czasie pogrzebu przemówiłem do niego: „Panie Michale (powiadam) miej Boga w sercu!” On nic! Trzy dni siedziałem jeszcze w Częstochowie, bo mi go żal było odjeżdżać, alem na próżno we drzwi kołatał. Nie chciał mnie! Biłem się z myślami, co czynić, czy tentowaćtentować	Przedwczoraj Łowiliśmy właśnie ryby na naszej małej łodzi, gdy pojmali nas piraci. Zatopili łódź i sprowadzili nas na swój statek. Powiedzieli wujkowi, że też ma zostać piratem, bo potrafi żeglować przy każdej pogodzie. Ale odmówił, bo porządnym rybakom nie przystoi zabijać i kraść. Wtedy herszt bandy, Ben Ali, bardzo się zezłościł, zgrzytnął zębami i zagroził, że wyrzuci wujka za burtę, jeśli nie będzie posłuszny. Mnie wysłali pod pokład. Słyszałem dochodzące z góry odgłosy walki. A kiedy znów pozwolono mi wejść na górę, wujka nigdzie nie było. Pytałem o niego piratów, ale nie chcieli odpowiadać. Bardzo się boję, że zepchnęli go za burtę i że utonął.	Skoro tylko Edmund został uwięziony, pan Morrel pobiegł dowiedzieć się, co się stało; wrócił ze smutnymi wiadomościami. Ojciec Edmunda powrócił sam do domu, płacząc, ułożył w szafie swój ślubny strój, przez cały dzień chodził tam i z powrotem po pokoiku; nadszedł wieczór, ale on się nie położył	Można to i tak nazywać, nie będę się sprzeczał o dźwięki. Pan uważa mnie za łajdaka, że pomagam Grosglickowi do obdzierania nędzarzów, tak? Otóż ja pana przekonam, że ten łajdak robi więcej dla tej nędzy sam niż wy wszyscy razem inteligenci i różne resztki szlacheckie. Proszę, spojrzyj pan w tę książkę, jest to całoroczny rachunek sum wypożyczanych i procentów, jakie przyniosły za rok ubiegły. Książkę prowadził mój poprzednik, a tutaj jest moja książka, prowadzona od nowego roku. Porównaj pan cyfry pożyczek i dochodów.	A! Nie jesteś zły, a chcesz, żebym sczezła marnie, zginęła, byleś ty tylko postawił na swoim i byleś się cieszył... licznym potomstwem! I otóż ci się nie udało! Znaleźli się na szczęście ludzie lepsi dla mnie od ciebie, obcy ludzie, którzy mi dopomogli: Wanda i ten lekarz młody, co mi w tej chwili więcej okazał współczucia niż ty przez całe życie.	Basi to pan powiedział, że na elekcję wraca, a przecie, żebym to była wiedziała, nie byłabym do serca wzięła odjazdu.	Co jej tam po starym... ma jeszcze lata... poczeka se na młodego, jak się jej uda jaki.	Oczywiście! Jak miałem go nie widzieć? Stary już jest.	On uciekł, niech go pan nie ściga. Obojętność to bardzo łatwa forma łaski.	Wiem z pewnością, że gdybyś się pan angażował do niego, oddałby zupełnie kierownictwo w pańskie ręce	Nie bój się. Operacja zupełnie łatwa.	Stanowczo nie widzę. Jego obfite kształty rysują się przed oczyma mej duszy wygodnie rozpostarte na tym oto łóżku i pogrążone w krzepiącym śnie.	Toć służki się zdadzą, krzywdy nie mają, a wyuczone też będą w wierze świętej	W istocie to morze uchodzi za najgorsze i jeśli się nie mylę, w czasach starożytnych miało szkaradną nazwę.	Cytowałem słówko tego, który jest, mojem zdaniem, pierwszym schyłkowcem (ze schyłku wieku XVIII, rozumie się), rzeczonego Charles Maurice, abbe de Perigord. Zaczął od tego, że się zapowiadał na pierwszorzędnego dziennikarza. Ale wykoleił się; chcę powiedzieć, że został ministrem! Życie miewa takie katastrofy. Polityk zresztą mało skrupulatny, który z dezinwolturą urodzonego arystokraty, nie wahał się pracować chwilami dla króla Prus i skończył w skórze lewego centrowca.	Nie chciałam też wcale tego balu wydawać, gdy ona tu siedzi uwięziona Trzymano ją dotąd w Karlstadzie, ale ma się niedługo odbyć rozprawa, więc ją tu dzisiaj przywieźli. Nie mogliśmy jej umieszczać przecież w zwykłej celi więziennej i dlatego zamknął ją mąż w tkalni, w oficynie. Byłabym jej oddała najlepszy pokój, ale goście zajęli cały dom. Pani hrabina nie zna jej, ale dla nas wszystkich była jakby matką i królową. Cóż sobie teraz myśli o naszych tańcach, będąc sama w takiej niedoli? Na szczęście mało kto wie, że tu jest.	Nie. Nie dlatego. Za czasów niewoli rosyjskiej mieliśmy tutaj w Warszawie znakomitych pracowników, świetne charaktery, doskonałych greccy niewolnicy. Ludzie ci należeli do typu, który się w tłumie rozpłynął, znikł, lecz nasycił sobą pokolenie. Z tych ludzi my wyssaliśmy wszystko, czym żyjemy aż dotąd.	Mama się waha jeszcze, gdzie robić. Mój Boże, jaka to praca mozolna A najciężej mi się pogodzić z myślą, że już tak prędko pożegnam na zawsze Warszawę.	Alfons Thauret? O tak, znam go, ale cierpieć nie mogę.	Coś go pan mocno bronisz?...	Czy może pan opowieść tę udowodnić?	Dla jej własnego ratunku bij! może przelęknie się, i ze strachu upamiętanie na nią przyjdzie...	Hm jestem zdania, że panowie obaj mają pewną dozę racji. Prąd, reprezentowany tu i broniony przez pana Wacława, jest wyrazem życia duchowego tych, których pociąga. Przecież nie stoi to w żadnym związku z nieprzemijającymi wartościami wielkiej poezji.	Hm! Widać od razu, że pan jest prawdziwym panem ale wszystkie te pańskie fanaberie mogłyby stanąć kością w gardle zwykłemu człowiekowi. Zresztą	Ja o tym wątpię ale dajmy temu pokój, spodziewam się, że jeżeli razem dalej pojedziemy, wyprowadzę was z błędu, w który podpadliście, prądem opinii niedowiarków pociągnięci.	Nie znam go wcale.	Odwiązać go Nigdy jeszcze nie widziałem w przestępcy tak zaciętego oporu.	Szczerze! Siostra twoja, Betsey Trotwood, powiedziałaby mi bez wahania każdą myśl swoją. Bądź, o ile się da, do niej podobnym i otwartym.	Wiesz dobrze, że mnie nigdy nie jest zimno; zresztą w męskim ubraniu...	Dawniej nienawidziłem jej, bo mnie przez nią nie kochał. Gdyby ojciec pokochał mnie, to bym mu może opowiedział o czarach. Może by to sprawiło, że by był trochę mniej smutny.	Zdaje mi się, mospanie, żeśmy tym długim gadaniem język sobie i gardło osuszyli i że nieźle byłoby odwilżyć je trochę. Mam ja w olstrach na takie suchoty niezgorsze lekarstwo; zaczekajcie no chwilę. Poszedł i wrócił zaraz, niosąc w ręku butlę skórzaną pełną wina i pasztet tak ogromny, że Sancho myślał, iż musi być z sarny, chociaż był z zająca.	Ale, on pokarmi!... Nawet jej trzymać dobrze nie umie!...	Ależ ja nic podobnego sobie nie wyobrażam! To jest bardzo ładne imię...	Bóg zapłać! Jeśli to nie raj, tedy z pewnością sławetnego Szeligi gospoda. A dalibóg, prawieć to jedno...	Będzie wam bieda, bo tu już nic nie zarobicie. Wam trzeba albo siedzieć przy dworze, albo mieć dużo gruntu. Za Bugiem kupilibyście najmniej dwadzieścia morgów za to, co weźmiecie ode mnie.	Chcę zadać kilka pytań. Czy gotów pan odpowiedzieć?	Co pan tak posmutniał, panie Murek?	Jak ona odgadła, jak zrozumiała! Stefciu, ty powinnaś wyjechać stamtąd.	Lepszego już w Warszawie nie było?	Mówiłam najpierw z Bengalczykiem... a potem z mieszkańcami sąsiedniej wioski. Sahibowie dostaną jadła, ile im będzie potrzeba... i ludziska nie będą od nich brać pieniędzy. Zdobycz już rozdzielono. Ten babu okłamuje wciąż sahibów w żywe oczy. Czemu ich on nie opuści?	Nareszcie! Skąd się tu wziąłeś pieszo?	Nie radziłbym najgorszemu memu wrogowi...	Nie, doktor.	Nie, nie! Nic już jeść nie mogę, żyję oczekiwaniem, bo dziś lub jutro umrę...	Niech pan więc idzie. I do wieczora, czekam o piątej. Będziemy na miejscu o północy, najpóźniej o wpół do pierwszej.	Niech zwołują: przeciek nie uchwalim!	Robi się, co można. Maleństwo to ma nawet osobną mamkę, ale...	Słyszysz, jak pięściami o drzwi tłucze?	To przeciek Lipce nie kupią, nikt groszem nie śmierdzi...	Tylko poetom zdarzają się podobne wypadki	Bądź waszmość zdrów! Przypomniałeś mi wiele okazyj, w których przychodziło mi się zdybywaćzdybywać I chciał iść, ale ja jeszcze:	Dobrze. Powiedz mi tedy, dlaczego powiedziałam niedawno, że wolę siedzieć na swej własności?	A co?... panie a co? wszak zgadłem, że to jakaś sprawa nieczysta?	A mnie go wasza miłość ustąpicie na kilka tygodni? Pokornie was proszę! Pismo mam do miłościwej małżonki z opowieścią o wiktorii dzisiejszej, a znam Chwaliboga, jako jest do wożenia listów jedyny.	Kiedym zaczął, to pozwólże mi i dokończyć: jedna jest dla ciebie podwikapodwika (starop.)	Któż go tak nazwał?	Może Żyd być aptekarzem w Rosji?	Po roku będzie mógł pójść na uniwersytet. Będzie oszczędzać. Będziemy wszyscy oszczędzać!	Powiedz pani że przychodzimy pogadać o lokalu...	Przecież rycerze niejeden raz porywali nawet z klasztorów niewiasty ja o tem słyszałam będąc jeszcze małą. Śpiewano o tem pieśni...	To chyba pójdziesz po żebraninie?	Vain espoir! Zawsze mi to powtarzasz, ile razy chodzi o mój podpis...	Wybacz mej głupocie. Myślałem, że był to rozkaz...	Śmierć, Krzywda w 1393 r.; Sienkiewicz prawdopodobnie przesadza na temat czasu trwania niewoli. i dopiero gdy król Władysław wojną im zagroził, ze strachu go puścili; ale przy owym napadzie umarła matka Danusi, bo ją serce udusiło, które jej pod gardło podeszło.	A jeśli będzie chciał rozpętać rewolucję?	A jeśli u ciebie znajdą pieniądze gdy cię złapią?	A twoja matka?	Ach! Boże!	Ach, od hrabiny... Pozwolicie państwo...	Ale krzyż mu zrobię na plecach święconą kredą.	Ależ ja pana prosiłam!	Ależ mój ojcze, przecież ojciec u siebie, to mu wszystko, wszystko wolno.	Ani on ani ja;... zginąć nam podobno!...	Ba! ba! a jutroby jakiego konia niestało!	Biali ludzie, wracajcie do siebie!	Chłopy wracają, wiecie to?	Ciekaw jestem.	Dajcie mu spokój! Ty, Jurek, jesteś, dziś zupełny wariat	Dobrze wiem Ale proste zastanowienie...	Jakże to mądra i zacna kobieta!	Jestem tą, która pragnie zastąpić ci matkę.	Matote, poniute atsakymas ant jūsų klausimo ne taip sunkus, tiktai nežinia, ar jis taip tiesus, kaip man rodosi. O ką apie praktiškus pamatus, tai jis turi jų ikvaliai.	Miłościwy panie unanimitateunanimitate (łac.)	Na cholerę?	No... wiesz przecież.	Oni nam zabrali wszystkie pakunki i całą broń palną!	Pewno, Mamusiu! Ale przecież Miś był naprawdę mascotte’ą	Phi! A to czemu?	Prawda, jest jeszcze jakieś postscriptum.	Szaty prędzej daj!	Tak, pani	Tak, wtedy cię ujrzałem.	Tak.	Tak. Lecz na co ta wielka tajemniczość?	Tra la la... tra la la...	Tylko słówko jeszcze, zatrzymał Dołęga	Więc odmawiasz?	Zatem Hektor weźmie wodewile	„Nautilus” płynie do Vanikoro?
Co niby ksiądz chce, żebym chciała? Czy ksiądz chce mi dawać gorszące rady? Nie po to dożyłam trzydziestu dziewięciu lat z reputacją bez skazy, Bogu dzięki, aby ją niweczyć, nawet choćby chodziło o królestwo Wielkiego Mogoła. Jesteśmy oboje z księdzem w wieku, w którym się rozumie rzeczy w pół słowa. Jak na duchownego ksiądz ma w istocie pomysły trochę dziwne. Pfe! To jest godne Faublasa.	A, to wszystko przez ich katolickie przesądy! Oni sobie wyobrażają, że nie godzi się, jakby to powiedzieć, brać żelaza z rąk nieboszczyka. Czy widziałeś, jak te Francuzy aż się cofnęły z zaskoczenia, gdym poprosił o ten nóż?	Mówię im tedy w końcu trzeba ten interes zagwoździć. Naznaczcie termin, jaki się wam podoba. My oceniamy jej pracowitość i oddane usługi więcej może, niż sądzicie, lecz gdy idzie o los jej, „Omer i Joram” gotowi uwolnić ją w każdej dobie. Jeśli zechce potem brać od nas robotę do domu, zgodzimy się na to z przyjemnością. Nie, to nie, nasza w tym będzie strata albo i nie strata, bo to widzisz pan nie wypada mnie, mającemu wnuki, astmatycznemu dziadkowi ubiegać się tak bardzo o jakieś tam błękitnookie dziewczę.	Ależ tak, właśnie to sobie mówiłam. Jacy oni są grzeczni! Ha, ha! Teraz przychodzi się do mnie na rozmowę. Jeden książę powiadał mi kiedyś, że tu jest o wiele przyjemniej niż u jego żony. Zdaje się, że teraz w świecie one wszystkie mają taki fason, że to istny skandal. Zostawiam państwa, jestem dyskretna.	Jeżeliby taki, jak ty, zdradził, to już znaczy nie ma na świecie prawdy, tylko jeden fałsz. Ja bym wam we wszystkim zawierzył. Ino czy zechcecie pojechać, bo daleko. Tylko chyba, że wam to wszystko jedno gdzie...	Jeszcze kapela na to wesele nie zamówiona. Bywaj waćpan zdrów!	Dorianie nie o to chodzi. Wiem dobrze, że Anglia jest zepsuta i społeczeństwo angielskie jest niesprawiedliwe. Właśnie dlatego pragnąłbym, abyś ty był dobry. Nie byłeś dobry. Ludzie mają prawo sądzić człowieka według wpływu, jaki wywiera na przyjaciół. Twoi zatracają poczucie honoru, cnoty i czystości. Wszczepiłeś w nich szalone pragnienie użycia. Poszli na dno. Ty ich tam wtrąciłeś, a jednak możesz się uśmiechać, jak uśmiechasz się teraz. Są gorsze rzeczy. Wiem, że z Henrykiem jesteście nierozłączni. Już choćby dlatego, jeśli nie dla niczego innego, nie powinieneś okrywać hańbą imienia jego siostry.	I to natychmiast, bardzo pilny interes.	To ja	To prawda choroba zjadła naszego zucha. Jednak z taką pewnością siebie mówił o swojej „sztuce”...	Ale co ja mam na to poradzić, kapitanie? Może przypadkiem chciałbyś, abym uprzedził prokuratora królewskiego?	I żebyś mi się nie pokazywał na oczy! To wstyd, hańba!... Twoja rodzina służyła mojej przez kilka pokoleń, a ty knujesz przeciwko mnie spiski?...	A to mniejsze, co je na zwiesnę przywiezłaprzywiezła (gw.) Warszawa.. Wpadło do grapygrapa (z niem. Grapen)	Wyborne jest to ciasto	Nie becz i pamiętaj, że tak nazywają najjaśniejszego pana. Wiesz, kto to jest najjaśniejszy pan?	Nie wierzę w to Stare metody, które niegdyś, przed wiekami stosowano także na Ziemi... Porzuciliśmy je od dawna, gdyż nie są skuteczne: nie wiodą do niczego. Nie przeczę, że chcę, aby zrazu wolę moją tylko pełniono, ale nie przez postrach. Ludzie muszą zrozumieć, że to dla nich zbawienne...	Pan Głębocki jest to dziwny człowiek Chciał, bym mu odsprzedał Strugę. Myślałem...	Dziwna to kobieta bez żadnych przesądów, trzymających się tak uparcie klasy, do któréj należy; serdeczna, uprzejma, cudnie piękna, a z tém wszystkiém, jakaś taka smutna chwilami...	Mój Starżów leży obok majątków kuzyna; jest to złote jabłko, ale... że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa... Pan wie, jaką konkurencję robi nam Ameryka?... Muszę wtrącić, że Starżów był w posiadaniu naszym lat czterysta.	Jego nie ma, a ja tu za wszystkich starczyć muszę. Życia nie stanie. Ta wasza Kraska, łomocze się tam po swych izbach, że ją choć wiązać... Wszystkiego jej mało, królową by się chciało być... Idźcie no popatrzeć jak szaleje... A tu ja jedna i na nią i na czeladź, i na dwór...	Owszem, odpowiedziała Wanda, oddawna nie zwykłam była stosować się do drobiazgowych form i zwyczajów przyjętych przez nasze towarzystwo, i wiedziałam że mi to mają za złe... Ależ od prostej przygany do ogólnej pogardy daleko jeszcze. O cóż mię oskarżają? zkądże powstała ta burza złych języków, o której mówisz?	Pomógł mi sam wielebny Horacjusz. Najgodniejszy to pod słońcem człowiek. Przekonał żonę, że winnawinna	Jak to?	Tak, to jasne Nie pozostaje nam nic innego, jak przedstawić jutro nasz czek u braci Baring.	Mój Boże, ministrowie, mój drogi panie!... Nikt wówczas nie chciał przyjmować ministrów. Choć byłam jeszcze bardzo mała, przypominam sobie, jak król prosił mojego dziadka, aby zaprosił pana Decaze na redutę, gdzie ojciec miał tańczyć z księżną de Berry. „Zrobisz mi przyjemność, Florymondzie”, mówił król. Dziadek, który był trochę głuchy, usłyszawszy „de Castries”, uważał prośbę za zupełnie naturalną. Kiedy zrozumiał, że chodzi o pana Decaze, miał chwilę buntu, ale skłonił się i napisał tegoż samego wieczora do pana Decaze, błagając, aby mu uczynił tę łaskę i zaszczyt i przyszedł do niego na bal w przyszłym tygodniu. Bo ludzie byli grzeczni, drogi panie, w owym czasie; a pani domu nie poprzestałaby na tym, aby przesłać komu bilet wizytowy, dopisując ręcznie: „filiżanka herbaty” albo „herbata tańcująca”, albo „herbata z muzyką”. Ale, o ile znano grzeczność, znano i impertynencję. Pan Decaze przyjął zaproszenie, ale w wilię zawiadomiono wszystkich, że dziadek, czując się cierpiący, odwołał redutę. Był posłuszny królowi, ale nie oglądał u siebie na balu pana Decaze... Tak, proszę pana, przypominam sobie bardzo dobrze pana Mole; był to człowiek wielkiego dowcipu (dał tego dowód, przyjmując pana de Vigny w Akademii), ale był bardzo uroczysty; widzę go jeszcze, jak schodzi na obiad u siebie w domu z cylindrem w ręce.	Teraz masz słuszność, Taras Teraz czujesz, jak powinieneś czuć ty. Tak, tu jest nienarodzona nigdy dotąd moc. Międzynarodówka i Narodna Wola staną obok siebie kiedyś. Kirsanow mówi, że my oderwaliśmy się od podłoża masowego ruchu. Niech mi Kirsanow da masy, a stworzymy mu międzynarodówkę. Teraz my na własnych ramionach i głowach dźwigamy sklepienie, aby masy mogły pod nim żyć, nie zginając karku.	Oddałbym królestwo swego ojca za to, by móc się tak kiedy zabawić! Mów dalej.	Coś, co by bardzo śmierdziało! Ach, moi złoci, już mam! Smród straszliwy! Turkey! Dziś popołudniu, jak Beetle odszedł: to wystarczy.	Aha I już? Bo myślałem, że „slup” to coś do picia...	Jeżeli jednak przez czas mojego pobytu w Paryżu nie zdarzy się nic, co by mnie zmusiło do wyjazdu, będę na pewno otrzymywał te pieniądze?	Ten Hirsch! Co za nadzwyczajne zdarzenie! A więc naprawdę ocalał, uczepiwszy się kotwicy? Nie miałem pojęcia, że pozostał w Sulaco. Sądziłem, że już ponad tydzień temu wrócił przez góry do Esmeraldy. Był tu kiedyś, by pomówić ze mną o swoim handlu skórami i jakichś innych sprawach. Dałem mu niedwuznacznie do zrozumienia, iż nic z tego nie będzie.	Mylisz się, przyjacielu Wydaje się często, że Bóg zapomina, gdy tylko odpoczywa jego sprawiedliwość; ale prędzej czy później nadchodzi zawsze chwila, gdy sobie przypomni. Proszę, oto dowód.	Za panem!... za panem!... i dokąd że to, mój Boże?...	Udała mu się, jak najlepiej, mogę was o tym zapewnić Don Pedro jest moim bratem, żyje w swoim kraju bogaty i szczęśliwy. Ożenił się, ma troje dzieci.	Nie! Póty się z tego miejsca nie ruszę, póty kęsa chleba nie przełknę, póty żebrakiem przed wami stał będę, póki mi ze szczerego serca nie odpuścicie. Jakoż mi własnej krzywdy dochodzić, kiedy sam tyle lat nękałem was na każdym kroku?	Dziś nie zawcześnie jeszcze na wizytę	Na nic jeszcze nie zasłużyłem...	Powiem więcej, panie hrabio jesteśmy prawie pewni, że uzurpatorowi wkrótce pomiesza się rozum.	Lepiej, niż się wszyscy spodziewali. Ja sam się dziwię, że z tego wyszedł cało.	Nie wiem doprawdy, co mam pani odpowiedziéć, abym jéj nie uczynił zawodu Nie byłem dotąd narażony na konieczność zarobkowania.	W ogóle ja słyszałam, że on jest już zaręczony i zostawił swoją narzeczoną za granicą. Podobno co drugi dzień do niej listy pisuje.	A co tam! jeszcze bogaty, matka jego żyje po książęcemu we Florencji, dobra ma ogromne choć zahartowane, ożeni się i interesa podkuruje.	Eee... tak mi się zdaje... że był obdarty...	Nie ma co robić dyplomacji z panem, należy do dziennika	Kiedy ktoś jest tak chory, nie powinien przyjeżdżać do wód...	Dał wyrok na życie? zawołała niecierpliwa	Mam nadzieję, że przynajmniej pod tym względem Najjaśniejszy Pan będzie zadowolony.	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Umknę do partii za dwa, trzy dni i wszystko się skończy.	Moja, nie moja a nie ustępują. Tobie kułak do zębów przystawię, a zapomnisz wnet ducha w sobie... Idź, idź do labusialabuś (z fr. l’abbé)	Nie trzeba. Za dokonane piękne czyny przepraszać nie trzeba.	A widziałeś, że miał baranią głowę?	Istotnie, rzecz nie cierpi zwłoki	Mój nie podpisze!	Nie rozumiem.	Nie uważaliście.	Przyzna, ale nie weźmie udziału.	Będę miała wyższość nad nim, bo on przecież nic dla mnie nie poświęca.	Brühl! te papiery co wczoraj, skończyć trzeba.	Co zamierzasz?	Dokąd? Chciałbym bardzo, aby pan mnie zabrał jeszcze dziś. Poszedłbym za panem spokojnie.	Ona pewnie jest taka sztuczna, a wy ją wszyscy może tak adorujecie: artystka!	Pan mi trzymasz?	Słusznie. U Barbary w tej szczerości jest też, moim zdaniem, sporo nieszczerości.	Odpocznij u mnie chwilę Anusiu pojedziem zaraz do ojca!	Opuszczę cię. Boli mnie trochę głowa. Pył i skwar były rzeczywiście... Pewnie masz zamiar wrócić do kopalni jeszcze przed ranem?	Jak zawsze, bracie Sibie.	O godzinie wpół do pierwszej w nocy królowa była w otoczeniu dam swoich...	Pojedzie pani do wujów?	Może mi wolno tam pójść teraz?	Przyszedłem po was abyście szli za mną	Miałem mały atak z gorąca i irytacji...	No, dosyć, rozumiem. A teraz chcecie znaleźć robotę w fabryce?	Tak	Tak.	Właśnie i ja tak przypuszczałem...	Zapłać mi w dwójnasób, skoro przyjdą pieniądze!	A król?	Ach...	Ale skąd?	Ależ Wiktor ulega ci we wszystkim	Cóż dalej?	Dla innego?...	Dobry miód!	Dobrze więc, proszę	Dobrze!	I cóż?	Kasztelanowa?	Ko gi jūs norite?	Mam stary dług	Marii wzywał! słyszeliście, choć kalwin	Może roboty nagle przerwano z jakichś powodów	Możemy być spokojni	Pani?... Hm...	Pod każdym względem	Skończyłem.	Szlachcic	Wojna, Przywódca wołał Jagiełło.	Wszystkie!	Śpij!
Znam dobrze mego pana a szczególniéj jego usposobienia dla kobiét. Hoymowa dumnie mu i ostro się zaprezentowała, trochę go to odstręczyło chwilowo, ale piękność jéj przemawia do jego zmysłów, a zmysły zawsze nad nim biorą prędzéj czy późniéj przewagę; lęka się jéj i tém goręcéj pragnąć będzie... a czego chce, to miéć musi. Hoymowa nie zdaje się skłonną do odegrania roli łatwéj kochanki; wypotrzebuje swą siłę gdy ją zdobędzie, niéma wątpliwości iż król się podda.	Ach, Mowgli! Czy komu-u-u grozi niebezpieczeństwo? Ten Mysa nie umie myśleć o niczym innym, jak tylko to tym, czy zagraża mu niebezpieczeństwo. Ale czemu wtrącacie się do spraw Mowgliego, który chodzi tędy-owędy po dżungli, nie śpiąc nocą?	A tak! Czy według pana, komuś zależało na śmierci tego biednego sługi? Wcale nie. Jak Poloniusz u Szekspira, on zginął za kogoś innego. To dla pana Noirtier została przygotowana lemoniada i to on, a nie kto inny, według logicznego porządku, miał ją wypić jako pierwszy. Służący napił się jej przypadkiem, i chociaż umarł Barrois, umrzeć miał pan Noirtier.	Ja przy koniach służyłem. Nie na tom je pasł, by drugi poniewierał! Czy obroku dacie, panie?	Dał nam Pan Bóg wybrnąć z jednego nieszczęścia, niechże jego imię święte będzie pochwalone na wieki! Ale zamiast zbytnio unosić się radością, podobno lepiej będzie zawczasu pomyśleć, jak by przebrnąć przez drugie?	Tak, sir Johnie Jest to, jak pan widzisz, wspaniałe zwierzę, które, jak mi się zdaje, ma ochotę przeciąć nam odwrót. Nie pojmuję, dlaczego to stworzenie roślinożerne zawzięło się na nas, lecz koniec końców trzeba je stąd wyprzeć.	Gniewajcie się na mnie, jeśli chcecie alem się tu wparł gwałtem. Posłuchajcie mnie, piękna Krystyno, Bóg świadek, nikt lepiej wam nie życzy.	Dom, Rodzina, Miłość spełnionaTwój obraz triumfu towarzyskiego jest pociągający, Filo, ale ja ci odmaluję inny, który go zaćmi. Jadę do domu, do starego folwarku wiejskiego, niegdyś zielonego, teraz nieco już wypłowiałego, i znajdującego się między owocowymi sadami. Na dole płynie strumień, a w górze stoi las świerkowy, gdzie słychać, jak wiatr i deszcz grają na harfach. Obok znajduje się staw, który teraz będzie szary i ścięty. W domu będą dwie starsze panie, jedna wysmukła i chuda, druga niska i tęga, oraz dwoje bliźniąt, jedno skończony wzór, drugie to, co pani Linde nazywa „świętą zgrozą”. Jest tam też mała facjatka, gdzie gęstą pajęczyną wiszą dawne marzenia, i wielkie, wspaniałe puchowe łóżko, które po materacu pensjonatowym wyda mi się niemal szczytem przepychu. Jak ci się podoba mój obraz, Filo?	Więc dobrze, spotkamy Merlina w dzienniku, to chłopak, który pójdzie rychło w ślady Finota; staraj się być z nim dobrze, winieneś go zaprosić wraz z jego damą; może ci być niebawem użyteczny. Człowiek, który tak dyszy nienawiścią jak on, potrzebuje wspólników; dopomoże ci, aby mieć w potrzebie twoje pióro.	O tak, ma... Największy jego interes jest nie zrażać Suzina, który pomógł mu zrobić majątek, dziś daje mu ogromny kredyt i nieraz mówił do mnie, że nie uspokoi się, dopóki Stanisław Piotrowicz nie odłoży sobie choć z milion rubli... I takiemu przyjacielowi odmawiać tak drobnej usługi, zresztą bardzo dobrze opłaconej!	Czy wszystkie strzelby nabite są prochem tęgim?	Ten człowiek chory jest. Od rzeczy gada. Sam nie wie, co mówi. Czy tak?	Cóż to szkodzi, że nieubrany? wszyscy jesteśmy turyści i jak na popasie. Raz przecie spotkamy się z czémś ekscentryczném. Może nas rozśmiészyć, podrażnić, ale przynajmniéj nie znudzić. Dawaj nam go tu pan na pastwę...	Niegodziwej kobiecie, za której zdradą i poduszczeniem wszystko się to stało. Dobry nasz pan jedengrzech w życiu popełnił: ożenił się ze złą kobietą i nie naszego wyznania; ta do tego przywiodła.	Kobieta, Mężczyzna, Wierność, Pozycja społeczna odrzekł Don Kichot mieć jakąś zaletę., że wytrwale i wiernie przyjaźni jej dochowywał. Nieśmiertelny Ariost, co tak szeroko piękność jej opiewał, zamilkł o niej całkiem, odkąd ten wybór niegodny zrobiła, i nie chcąc już nawet wspomnieć, co się z nią potem działo (a zapewne nic dobrego), zakończył historię jej tymi dwoma wierszami.	Brałem to pod uwagę i dlatego kawa już jest gotowa. Więc widzi pani, miałem najlepszą wolę oddać pani te listy. Niestety, zaszła okoliczność, która pokrzyżowała moje plany. Czy pani mówi po francusku?	Dla niej, nie. Życie jej się przyda	Widziałem, jak go toczono na górę! Wart był, jako żywo, najmniej pięćset franków. Jakże się to stało?	Ty, ja, my wszyscy ile nas jest, przepadniemy czekając czegoś lepszego. Kto chce co mieć, robić musi... Odonicz i Światopełk robią a my czekamy i doczekamy się że nam głowy pobiorą... Na Leszka trzeba nasadzić wszystkich...	Czy pan miał pojedynek, że tak jesteś okryty krwią?	Tyle jeno było jego, co głodu nie zaznał a chłodu.	Na pewno nie utonął Gdyby utonął, powiedziałyby nam o tym głębinowe skorupiaki. Znamy wszystkie słonowodne nowinki. Małże nazywają nas plotkarzami oceanu! Możesz powiedzieć chłopcu, że choć nie wiemy, gdzie jest jego wujek, gwarantujemy, że nie utonął.	Na co dzień jestem bardzo spokojny Spokojny i cierpliwy w stosunku do ludzi. Nie lubię robić hec. Ale kiedy weterynarz przepisał mi niewłaściwe lekarstwo, a ten rumiany dureń zaczął odstawiać swoje cyrki, zwyczajnie nie wytrzymałem.	Nie bój się, Władek, nie obciążają one budżetu, bo Caban ma zwyczaj niepłacenia, szczególniej kobietom młodym, przystojnym i początkującym.	Nie dojdzie, bo nikt nie dowie się, że ja mam z tem coś wspólnego. Wszystko załatwisz ty, a ciebie nie znają.	Gdzież pan się wybrałeś?	Ale w czasie tego wypadnie bronić się przeciwko Makololom	Jak sobie mama życzy tym bardziej że oboje zgadzamy się w tym względzie; skoro tylko pan d’Epinay przybędzie do Paryża...	Milsze mi wasze zdrowie niż jego hojność	Mogę ci jeszcze co dołożyć do tego, ale pięścią... Niech się dyrektor spyta chórów: widzieli wszyscy dobrze, komu bukiet podawano.	Na serio już nie masz pieniędzy?	Patrzcie, abyście zawczasu nie uderzyli na alarm	Nie płacz, nie płacz, Zocha... Wiesz, dlaczego wiesz, dlaczego nasze życie jest takie smutne? Takie bardzo smutne?	Za pozwoleniem! Maksyma owa nie wyszła z mojej głowy, panie Rockstrong. Wyrzekł ją człowiek wielki, znalazłem te słowa w pismach Juliusza Cezara Skaligera.	Bywaj zdrowa, pani. Tymczasem pozostań w saloniku na rufie. My zaś musimy spełnić smutny obowiązek pochowania ciał przyjaciół poległych w walce, lecz wieczorem będę cię oczekiwał na kolacji na pokładzie mojego statku.	Dobrze, proszę pani Gdyby czarodziej w porę nie przyszedł mi z pomocą jakiż straszny los by mnie czekał!	I którzy za nie płacą?	Jak to może być: nic nie potrzeba? Taki młody pan? Jak to może być? Ona jest całkiem porządna dziewczyna.	Nic z tego nie rozumiem. Niech Messua opowie wszystko, jak było.	Ten saper nie będzie ci wywalał ziemi przed deszczami, dopiero jak wiosny pewny, cabas za łopatę i sypie.	Wszak wiesz, że nie możemy dostać powozu?	Ba! to nie osobiste wujaszka nieszczęście.	Czemu nie powiész?	Gdzieżby, jak nie u towarzysza Kuzyka.	Idź sama, nie pójdę z tobą! Mówię ci, odejdź! Żeby mnie w kajdany skuli, w lochu zamknęli, wolniejszym bym był niźli przy tobie, słyszysz, wolniejszym!	Ja go dotąd nie widziałem, odpowiedziała Laura pierwszy raz wychodzę dzisiaj...	Kto by ich nie miał.	Lusia dostała gniadą, łagodną klaczkę, Józef tęgiego wałacha, a pan Jarzębowicz przy małej pomocy stajennego ze zdumiewającą lekkością wskoczył na siwego ogiera i spiąwszy go kilkakrotnie, ruszył do bramy z fantazją rotmistrza ułanów.	Nie wiem, cezarze. Straciłem go z oczu.	Nie!	Co robić! Ma on konszachty z pastuchami z równiny, rybakami znad Tybru i przemytnikami z wybrzeża. Kiedy go szukają w górach, on jest nad Tybrem; wysyłają tam za nim pogoń	Ale to jest niepodobieństwem!	Niech sobie wygra drogę do serduszek dziewczęcych, Jakoś z oczów mu patrzy, że niezły z niego będzie ptaszek!	Tak jest, ostatnie.	Zaraz przyjdzie. Wojowaliśmy z nią ogromnie, żeby poszła spać i ledwieśmy ją namówili.	Juści, że młodych powinni przypuścić do gruntów i do rządów.	Już ja napiszę, a ty za mną pociągniesz piórem.	Tak, pani	Tak. I to zamordowania kogoś, kto miał przechodzić w pewnej oznaczonej porze przez most Św. Floriana.	A dobrze No, jedzcie dzieci kaszę, bo będzie zimna.	A gdzie pójdziemy?	A jak pan każe?	A ona?	A prędko wrócą?	A więc będę i ja.	Angażujesz?	Czapkę?	Czego chcesz?	Do Ameryki.	Dobrze	Dwóch ino królów widzę. Gdzież trzeci?	Ehej! chcieliśtachcieliśta (gw.)	Gdybyś, kuzynie, żył w stojącej wodzie, możeby ta praca twoja i jaka inna jeszcze	Grunt Grunt?	Hę?...	I ja czczę Chrystusa.	I ja waćpanu.	Idź do diabła z twoimi młynami jakiż stosunek mogą mieć one z tą przyłbicą?	Imię, Honor, Tajemnica rzekł król	Ja powierzam pani połowę majątku...	Ja... mogę	Kiedy?	Kocioł zostawi pan bez dozoru?	Król wołały liczne głosy.	Kupisz?	Mam. Jeszcze mam.	Mariaszka przychodziła, Chawroszka przychodziła, Czekunda przychodziła, Dwugroszowa przychodziła......	Najpewniej.	No widzisz.	No, to co z tego?	Pan Wokulski?...	Panie generale, racz mię wysłuchać.	Przyjechała?	Szczerze mówisz?	Słowo można zlikwidować bez zysku. Ja potrzebuję gwarancji.	Słyszałem już...	Telegram.	To ja mam opowiedzieć wszystko, co widziałem?	To murowane.	Zostajesz tu?
Ja im powiadam: bierzcie tyle, ile trzeba, żeby nie umrzeć. Jeśli weźmiecie tyle, nie więcej, to nie będzie grzechu. Grzech zostanie przy waszych panach, co mają święty obowiązek zachować was przy życiu. Żyjecie w niewoli, jesteście zmuszani do nadludzkiej pracy, bici i jeszcze odmawiają wam najniezbędniejszej strawy, gorzej niż psu, niż bydlęciu! Tego już za wiele! Wiem, że niektórzy tutaj gniewają się na mnie, ale ja nie ustąpię. Przed samym wielkim chanem gotów jestem bronić niewolników.	Nie robiłam babulo, pobożę się, że nigdy w niedzielę nic nie robiłam...	Widzę, że tenis nie był zabawny.	Przy większej harówce, na wypadek potrzeby, dociągnie i do piątaka w jednem dniu. Ten pudel, jak go za mordę trzymać, to gotówkę regularnie płaci: za monopolowe szkło od litrówki siedem groszy, za połówki cztery, od wina sześć, a od piwa, co rzadziej się przytrafi, bo pod zastaw buteleczkie wydają, dwadzieścia. We dwa, trzy obroty jak nic trzy złotówki opędzisz. Tylko u kuchty trzeba zadufanie mieć, że kubełka nie odfasujesz i takiem prawem bez mojej rekomendacji do żadnej się nie wtranżolisz. Jednakowoż o wiele już w tej kamienicy przy jednym tłomoku się zaczepisz, to takie rozliczenie masz, że inne przez zazdrość same cię zawołają, że to żadna z owem kubełkiem demonstrować siebie niechętna.	Ludzie, którzy nie mają wrodzonego rozumu, nigdy się niczego nie nauczą ani na uniwersytecie, ani w życiu. Choćby żyli sto lat, nie umieją umierając więcej, niż umieli rodząc się. To ich nieszczęście, nie ich wina. Ale ci z nas, którzy posiadają trochę rozumu, powinni dziękować za to Bogu.	A czego nie zjesz, nie wypijesz, to ci choćby tym wtłoczymy w gardło!	Doskonała anegdotka Kochańciu, rzekł do jenerała, przysłano mi nowe francuzkie wino, ma to być coś osobliwego, ale też i kaducznie drogie. Trzeba by spróbować. Jakto? nie próbowałeś go nigdy? No, tyś przecie znawca, zrób mi tę grzeczność pójdź go spróbuj, powiesz swoje zdanie. A cóż? zabawiłeś się. Próbowałeś? Tak! tak, limonadka! nie zły sobie kwasek! ściskając ramionami, rzekł obojętnie jenerał, nie radzę księciu z tem się popisywać, bo to tego beczkę u nas każdy wypije.	Ja, przeciwnie jestem religijny, ale nie jestem teologiem. I oburza mnie, gdy słyszę z ambony, że Bóg kazał nieszczęśliwym kobietom zginąć w płomieniach, by ukarać zbrodnie naszego kraju, który nie kroczy na czele Europy. Czy ojciec Ollivier myśli, że w obecnych warunkach łatwo nam kroczyć na czele Europy?	A nie powiesz nikomu?	Ja? Nie masz pojęcia, o czym mówisz, ty głupia słonino! Jeszcze nie zacząłem działać, prawda? Ja ci pokażę!	Nie, ale odpowiedz!	Nie, pani!	Pan mnie chyba nie posądzasz?	Walką rozszalały nie przyjął wezwania. Strze­lono raz ruszono...	Wasza miłość nie byłeś w Amsterdamie?	Opowiem panu zdarzenie. Pracowałem na północy, przy statystykach. Odbierałem telefony: że taki a taki odcinek kolei został zrobiony. Układałem raporty i na podstawie tych raportów wysyłano zaopatrzenia. Pewnego razu komisja z Moskwy. Oglądali obozy. Okazało się, że od roku w dwudziestu punktach nic się nie robi, że w ogóle nie ma żadnej kolei, że jest tylko tundra, a w tundrze obozy z ludźmi, którzy od roku śpią...	Ech, Boże, czy ty nie widzisz, że margrabina jest narzędziem tego wysokiego chudego, który nie pisnął ani słówka. Jest w nim coś z Kaina, to Kain, który szuka swojej maczugi w trybunale, gdzie, na nieszczęście, mamy kilka mieczów Samsona.	Ale cóż to za dobre dziecko takie! A cóż za kochane! Jeszczem też takiego w życiu nie widziała.	Ja napiszę wiersz, i to taki, jakiego dotąd nigdy nie napisałem!	Przychodząc do ciebie, dowiedziałem się w przed­pokoju, że jesteś zajęta rozmową z nową nauczycielką swojej córki. Nie chciałem ci przeszkadzać i wszedłszy drzwiami od kuchni zajrzałem przez portierę... Żart na stronę jednak cóż to za piękna osoba! Jakie oczy! Co za włosy! Wzrost królewski!	W ogrodzie. On ciągle jest w ogrodzie, choć nikomu zbliżać się nie wolno, z obawy, żeby na niego nie patrzano.	Sama do ostatniej chwili nie zdawałam sobie sprawy. A z drugiej strony może nie wyraziłbyś zgody? A tak stało się i po wszystkim. Oby tylko szczęście nam tu dopisało.	Ale i pan wojewoda ma głowę i jeśli tyle chorągwi tu stoi, to dlatego że jest obawa, żeby książę Bogusław z odsieczą bratu nie przybył.	Myślę, że nic. Przeto cię to nie wzruszy, człowiecze bezgrzeszny, świeżo wymyty i w dodatku o mało nie utopiony, gdy nazwę cię poczciwcem... wielkim poczciwcem. Nagadaliśmy się z sobą przez cztery czy pięć wieczorów, a choć jestem szkapowłókiem, to jednak potrafię, jak to mówią, dojrzeć świętość poza końskimi kulasami; ba, nawet potrafię wymiarkować, czemu to Przyjaciel całego świata przede wszystkim tobą się tak zajmuje. Obchodź się z nim dobrze i pozwól mu puścić się znów w świat jako nauczycielowi, skoro... opłuczesz mu już nogi, jeżeli to ma być odpowiednią kuracją dla tego źrebięcia.	Dzwonię, tak, ale w innych bramach. Nie w naszej. Raz dzwoniłem, dawno.	Siostrzenica Jupiena! Nie do wiary!	Okpił, okpił! Sprzedałem za czterdzieści tysięcy, zarobiłem na tym trzydzieści osiem i pół, ale mnie okpił! Nie daruję mu tego do śmierci!	Kłębowa! Nie może być, taka poczciwa kobieta, cheba plotki pletą.	Wiedzcie, że dowody mam w ręku, czarno na białym, iż to była zemsta za nawrócenie się Kmicicowe.	Grunt zaczyna mi się osuwać pod nogami, a to oznacza, że jesteśmy w pobliżu tropikalnej sawanny.	A za to, że cię zbili...	Pan Jezus z każdego kąta słyszy, nie bój się. I po co się pchać między najpierwsze, kiej wszyscy wiedzą, ktoś jest?	Oczywiście, trzeba pracować! Inaczej jest nudno... tak jak w izbie. Ten hałas poprzednio był znacznie weselszy.... to mi się podobało.	Jak to, już?	Nie... te arcydzieła są w czasie przeszłym arcydziełami; nam potrzeba innych utworów. Dla nas te arcydzieła są bardzo poważną archeologią, którą dobrze oglądać w muzeach i gabinetach.	Wierzę, że dzisiaj tak myślisz! ale jutro	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	Jak to! do więzienia?	Nigdy, panie profesorze; tylko na morzach północnych, tak w Cieśninie Beringa, jak i w Cieśninie Davisa.	Przyznaj pan, że układasz całą historję, aby wyciągnąć mnie na słówka, i tego Aramisa wymyśliłeś po prostu.	Dajże spokój, jeszcze jedno albo dwa takie spotkania, a będę pewien, że zostaniesz członkiem Akademii Napisów i Literatury.	Jak się nazywasz?	Jezdem, paninko, jezdem! O mój Jezu słodki, o moja paninka najukochańsza, a tośwa czekali i dnie i noce! a tośwa ze starszą panią wychodziły jaże do mostów, a tośwa se mówiły: a może dzisiaj przyjadą! Loboga, jak mi paninka ślicznie wygląda, kiej na obrazku, a opaliła się paninka na gembie za przeproszeniem, kiej bułeczka.	Zawsze tak Od dziesięciu miesięcy, jak w nim jestem, dziennik zawsze jest bez kopii o ósmej wieczór.	Bardzo dużo. Gdyby miał ciocię, to ona sama by go ogniem prażyła, wypalała z niego wnętrzności bez miłosierdzia, jakby był tylko marnym człowiekiem!	W takim razie może pozwolisz, profesorze, do mego numeru, na trzecie piętro. To lokal urzędowy...	Kto tam dziś na takie rzeczy zwraca uwagę!... Dziś dla nas powinno być maksymą to samo co za Rzeczypospolitej: równość szlachecka. Szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie. Posłuchaj, co mówi Trepka. Nieprawdaż, kuzynie?	Teraz ja powiem, co by ten nowy człowiek dostał od pani Naprzód, dostałby długą listę wielbicieli dawniejszych, następnie, drugą listę wielbicieli, którzy nastąpią po nim, a w czasie antraktu miałby możność sprawdzania... czy na koniu dobrze leży siodło...	Dlatego przyszłam do pana, panie Stefku. Dlatego, że pan mi pomoże. Czy prawda?	A może rzucą się na nas?	Cóż to za rzeczy?	Wrócił to już wasz?	Co pan ma na myśli?	Ale przyjść aż tutaj, to znaczy nas zgubić, ukochany	Czy ja dobrze usłyszałem? Drogi panie Scrooge, czy pan to mówi serio?	No, to panie Czaruś	Względy świata rozdzielają nas Pan jest bogaty, ja biedna. Trzeba bardzo kochać, aby zamknąć oczy na trudności tego rodzaju.	Dobrze było-by, żeby poszedł. Razem by pomodlili się i wyspowiadali, żeby dawniejsze dobro wróciło...	Kazał sobie dać konia i pojechał do kwatery pułkowej, a nam też kazał być w gotowości i konie mieć posiodłane.	I owszem los jej go obchodzi wielce, troskę ma wielką o nią.	No i stało się!	Tylko... my się kochamy.	A kiedy dopiero zacznę wam, mój przyjacielu, mój kumie, serdeńko, godnie wychwalać członki wewnętrzne! Łopatki, dyszek, boczek, cynaderki, bruścik, wątróbkę, śledzionę, flaki, ozorek, pęcherz wyborny do gry w piłkę, żeberka, z których w Pygmii robią proce, aby strzelać pestkami wiśni do żurawi; głowę, z której, przy pomocy odrobiny siarki, robi się czarodziejski odwar, aby pobudzić do bejania psy cierpiące na zatwardzenie...	A teraz, chłopcze postawię ci pytanie.	A... tak	Czego się pani mnie czepia czy ja wsadzam nos w pani sprawy?	Jużeś mnie wynagrodził, mówiąc tak	Lękasz się o Tutmozisa?	Matula dobrodziejka srodze się zmartwi... oj!	Pod Filipi się spotkamy	Przecie w końcu pod grozą kary przyzna się	Tak, ekscelencjo.	Co ci jest, Reno? czy jesteś chora?	Cóż mają czynić? Gdy tego potrzeba dla spraw publicznych, muszą ze sobą politykować.	Ileż było w sakiewce?	Ja może, ale ty niebardzo; zawsze w nim nienawidziłeś obcego.	Kto ciotce mówił?	Obecnie do niego powracasz?	Otóż jest!...	A raczej, gdzie bułanki i drogi poprowadzą.	Ale kochanka ta... fraszka!	Amerykanka, druga żona ojczyma panny Norskiej...	Bo mi sam gadał.	Chcesz waćpani dobrodziejka posłuchać?	Gdzie?	Ir dar daugiau gausmagausma	Ja muszę ją widzieć.	Ja wam tu dam! Widzicie ich, zbereźniki! spoglądający. spoza płotów.	Margoś...	Najf.	Niewiele zyskałeś.	Panie, nienawidziłem złego	Parszywy pies mu kobongiemkobong	Pokaż.	Rafał!	Skąd jesteś, grajku miły, i dokąd idziesz?	Synu Odkupicielu świata, Boże	Toby Rataisko z głodu umarł, a ja ze strachu nocując podle cmentarza!	Zaraz zapytam.	Zgoda.
No jasne Pachnie zupełnie inaczej od zimnej. Najtrudniej wyczuć właśnie gorącą wodę... i lód. Pamiętam, że zdarzyło mi się iść po ciemku śladami pewnego mężczyzny przez piętnaście kilometrów, a prowadził mnie wtedy tylko zapach gorącej wody, której użył podczas golenia... bo biedaka nie było stać na mydło. No dobrze, zorientujmy się, z której strony wieje wiatr. Wiatr jest bardzo ważny, kiedy trzeba kogoś wywęszyć z dużej odległości. Nie powinien być zbyt porywisty, no i musi wiać z właściwej strony. Najlepsza jest delikatna, wilgotna bryza... Aha! Teraz wieje wiatr północny.	A więc mają serca tak nielitościwe jak ludność tutejsza? Powinienem był domyślić się tego! Ani ziemia, ani woda, ani niebo nie okazują szakalowi litości. Niedawnymi czasy, po upływie pory deszczowej, widziałem namioty jakiegoś białego człowieka... i nawet udało mi się zwędzić końskie wędzidło z kawałkiem tręzli. Była nowiuśka i żółciuśka, ale rozchorowałem się, gdym ją zeżarł. Biali ludzie nie umieją porządnie wyprawiać skóry.	Nie było za co. Ledwie od ziemi odrosłaś, stałaś się użyteczną. Ze szkoły, po latach piętnastu, przyniosłaś patent, odbyłaś kurs handlowy w fabryce, praktykowałaś pół roku, jako dozorczyni w szpitalu. Nie myślałaś, czyniąc to, o karyerze dla siebie, boś wróciła do starego ojca i na fermie stałaś się Opatrznością.	Aha! Już po biesiadzie! Chodźmyż i my; czas już wsiadać na konie, a tu nim wyruszymy, trzeba jeszcze jakoś sprawić tych ludzi, bo lubo ja nie myślę, żeby tam przyszło do bitwy, jednakże bez ładu trudno i marsz zrobić lada jaki.	Po takim grogu, Szwejku, będzie się nam dobrze odprawiało mszę polową myślę, że najpierw będę musiał wygłosić kilka słów pożegnania. Msza polowa to nie jest taka zabawa jak odprawianie mszy świętej w garnizonie albo wygłaszanie kazania do tych tam łobuzów. W tym wypadku musi człowiek mieć naprawdę wszystkie klepki w porządku. Ołtarz polowy mamy. Wydanie kieszonkowe, składane. Jezus Maria, Szwejku! Ale też jesteśmy idioci! Wiecie, gdzie schowałem ołtarz polowy? Do otomany, którą sprzedaliśmy.	W rok niespełna po przedstawieniu go za męża Montalbon zwiał, a w parę lat później ku wielkiej sensacji miasta, dziewczynka została uprowadzona. La Montalbon wyznaczyła wielką nagrodę, ale nigdy już nie ujrzała dziecka. W jakieś trzy lata później zaczęły interesy kuleć i wkońcu znikła także.	Nie był żonaty, chybaby to głupstwo zrobił na starość żył sobie kawalersko, służył po panach, uciułał grosza dobrego i teraz osiadł na dewocji w stolicy, bo taki przywykł był do ludzi i hałasu.	To samo i Ksawery nie żyje. Moja wujenka, a matka tych chłopców, pojechała szukać po obozach. Minęło już cztery tygodnie, jak jej nie ma. Jeden Żyd, karczmarz tutejszy, co końmi handluje, a właściwie koniokrad, widział się z wujenką, jak wracała skądś z sandomierskiego. To znowu była wieść między tutejszymi chłopami, co teraz wyłapują powstańców, żeby ich do „Cyngiera” odstawiać	Nie będę ja się tam sprzeczał Ale to ci jeno rzekę, że w drodze z dziewką okrutny kłopot.	Powiedzże mi waszmość jakie powody gnają cię do owego piekła, do którego nikt po dobrej woli nie idzie.	Prezentuję, nazywa się Munia Radziwiłłówka, zawołało dziewczę, czyż nie piękna? Patrz pan jak mu się przygląda i wącha... czy nie obcy. Nie bardzo się pan zbliżaj, mnie ona całuje, ale nieznajomych kąsa.	Czekamy na odpowiedni moment, na razie nie chcemy się za bardzo narażać, bo nas wybiją jak kaczki.	A, mościa dobrodziejko, czym ja już taki niedołęga, że sam nie mogę ożenić się?... O dzieciach, przyznam się, nie projektuję, za późno, mościa dobrodziejko; ale żony	Cichocie, nie pora na prześmiechy!	I na wieś nie pojedziemy razem?	Nie. Było mi we Frankfurcie dobrze, jak może nikomu w świecie.	O nie. Od początku uważałam tę sprawę za zbyt poważną, bym miała się opierać na domysłach. Wiem, wiem dokładnie, kim jest i kim była kobieta podająca za Elisabeth Normann.	Nie żartuję, panie naczelniku. Są to okoliczności tego rodzaju. Ciotka, która mię wychowała od urodzenia, jest umierająca. Ja muszę! Zgodzę się na wzięcie na moje miejsce zastępcy, na urlop bez pensji.	Uważam za swój obowiązek zaznaczyć, kochany Krzysztofie, że zrobię wszystko, by nasza współpraca dała jak najlepsze wyniki. Ja, niestety, nie jestem inżynierem i na technice się nie znam, zatem w tym dziale wszystko spoczywać nadal będzie w twojej kompetencji.	Tak jak twój ojciec... ty pamiętasz go tylko siwym, ale dawniej był szatynem... i miał kuzyna... ten był blondynem... Zastrzelili go tam na Alsen... wyglądał jak bohater! Jasnowłosy był jak ty!	Ba! co za dziw, gdy może przez te lat dwadzieścia i kilka, jak Niemcom i cesarzowi służył, nie wiem czy go raz w rok przy świętej spowiedzi używał!!	Doprawdy? A gdzie się też chowa ta kruszyneczka, co ci ją to tamten Łukaszek na pamiątkę zostawił?	Chętnie chłopcu zrobię tę przyjemność, Dla niego też chyba tylko mogłaby kiedyś zrobić takie głupstwo i raz jeszcze pójść za mąż, chociaż niezawodnie tego nigdy nie uczyni; a jednak jeszcze w następnym roku młoda trawka nie wypuściła kiełków z ziemi, kiedy już się wahała pomiędzy przyjęciem a odmową.	Umarła Pojutrze pochowek! tak, panienko! Dobra kobieta była. Czasem to mnie juści i sprała, ale winowaty byłem, a jaka robotna! a jak harowała!	Więc już nie ma w Anglii gentlemanów!...	Choćbyśmy mu dali piramidę złota i srebra, a drugą klejnotów, nic nie zrobi, bo to rozhukany dzieciak, którego asyryjski poseł Sargon nigdy nie nazywał inaczej, tylko	Co wacpan gadasz? Ja nie mam wrócić do domu? A gdzież pójdę?	Dużo miałem trudności z odszukaniem mieszkania pani. Ten pan ma dziwny sposób objaśniania pytających; szczęściem, nadszedł towarzysz jego, Szwarc, który wreszcie dał mi odpowiedź.	Może to nie on! nadawać cechy angielskie, zgodne z angielską modą, zwyczajami. twarzą i złotymi zębami.	O Astoreth!... Czemuż zawdzięczam najwyższą łaskę?... I co przeszkodziło ci, dostojny panie, że nie raczyłeś zawołać twojej niewolnicy?...	Opłakuje śmierć męża na śmietniku poza stajnią... Tak jest, o wielki, białozęby Riki!	Pan nie wiesz! tym lepiej; przynajmniej to jedno tajemnicą będzie dla was. Schodźcie!	Toś go nie mógł bronić, łajdaku!	Yeah, tamę. Taką dam. Budowały więc tę nową tamę na północno-zachodnim końcu Devil Bay. Człowieku, to było fantastyczne dzieło. Gotowy breakwater.	A tośmy się nie zrozumieli! Ha, ha!	Bednarz czekał, aż mu wyszykują. A Brodaty lujów ściąga, ale się narwiesię narwie (gw. warsz.)	Czemuż ciocia nie kazała którejś ze służących otworzyć?	Dziękujemy; nie trza nam.	Mój dobry przyjacielu Czyż ja nie znam swego rzemiosła?	Mówisz chłodno, ale złość cię dusi, więc przesadzasz.	Na Boga, Klaro! Widzisz?	Otóż, bez żartów wistocie myślę o ucieczce z Rzymu, bo skwar jest nie do zniesienia i powietrze nie do oddychania. Przybyłam tu dla jakiegoś interesu mojego pana męża. Nie mogę się doczekać ani męża, ani interesu, więc posiedzę jeszcze trochę, a potém ruszę w świat.	Tak jest, bardzo smutna, wywołała też powszechne wzburzenie. Powiadają, że zamordował go obłąkaniec...	Ty mnie nie znasz?	Ty także nie urodziłeś się w tych stronach	Z początku nic nie rozumieją... z czasem przyzwyczajają się.	Słyszysz, co do ciebie mówię, ty? Stój tak, jakbyś miał pełne kieszenie złomu. Możesz brzęknąć kluczem francuskim i kombinerkami. Masz? To zrobi dobre wrażenie, Albinos. Masz?	Zaraz, natychmiast, to jest, gdy wysłuchasz moich zleceń. Wychodząc stąd, znajdziesz dwóch ludzi przy bramie, służyć ci oni będą za eskortę; ja wpierw się stąd oddalę, ty zaś po mnie w pół godziny.	Bardzo wiele Ty, panie, słuchasz dzisiaj rad fenickich, a tymczasem nasi Żydzi wykryli, że Fenicja chce wywołać wojnę między Egiptem i Asyrią... Podobno nawet co najprzedniejsi kupcy i bankierzy feniccy zobowiązali się do tego strasznymi przysięgami...	Czy poszedł już?	Jeśli spotkamy jaguara, to go zabijemy.	Już po nich!	Człowiek zależy od mocy nieznanych, często silniejszych od niego. W tym mądrość, by umieć swoją wolę pogodzić z ich wolą, a może przez to i z wolą Przedwiecznego. Prawdziwy mędrzec dorasta do swego losu. Wy, ludzie Zachodu, rzadko to rozumiecie.	Nino uważaj tylko. To tajemnica państwowa. Pan Dyzma wraz z rządem przygotowuje kapitalny plan ratowania kraju przed kryzysem gospodarczym. To projekt pana Dyzmy, za który powinni go ozłocić! No więc jakże, kochany panie Nikodemie?	Co wam do tego! Jedźcie.	Dziękuję pokornie jegomości. Oni też Bohuna do PerejasławiaPerejasław mundur. prędzej dojdzie...	I polenić się, co nowego posłyszeć i świeżych grzechów nabrać...	Jakto? Znasz go pan?	Komplement twój jest mniej piękny, bo tak en grosen gros (z fr.)	Niechże pani gospodyni mówi, co się stało?	Pan ma dzieci?	Powoli, powoli! Przez pół roku możesz sobie pobiegać bez postronka u pęcin. Wyjednałem ci to u sahiba-pułkownika Creightona. No, i dwadzieścia rupii miesięcznie. Stary czerwony kapelusz wie, że przyjeżdżasz.	Przeciwnie, pani to chleb z najprzedniejszej etampskiej mąki.	Przedtem jednak trzeba być kawalerem, przysposobionym do służby Boskiej, czyli Orgazem godnym ubóstwionej i kompanionem imprezy mojej. Orgaz wierzy w Boga, i Ewarysta, i ja sam wierzę...	Straszne to!...	Tak... tak... strzeż się! Inaczej pójdziesz prosto do piekła.	To rzeczywiście ciekawe...	Więc to musi być jakiś przebrany książę	A Jergutėliau! Pasmaugti kunigaikštį Kęstutį! Argi tat teisybė?	A gdzież te papiery?	A toż rozumna mowa? odparła starucha	Ach!	Ach, pani jestem człowiekiem gotowym do bezwarunkowego posłuszeństwa królowi.	Boś obrał złą chwilę.	Chcecie, by odszedł bez pomsty i kary?	Ciekawym, jak?	Czaruś, jedziesz ze mną?	Gotowe, proszę pana	Jakże stoją sprawy Kazimierza?	Jaśnie wielmożny chorąży orszański!	Król do mnie przybywa...	Lepiej by się zdała jaka szklaneczka dobrego chłodnego winka.	Maniu, a gdzie pan Władysław?	Może byś rad czytać?	Mów o chrześcijanach	Mów!	Najuważniej	O PinkertoniePinkerton, Allan (1819–1884) wtrącił Fil.	O prawdziwą walkę.	Odwaga	Okropnie.	Pamiętam! Wszak ty byłeś u nas w sali w moje urodziny!	Podpisuję in blanco; panuj nade mną i nad moim krajem!	Rośnij powoli...	Słyszałem słyszałem, że w tym bucie znajdowało się nowo narodzone szczeniątko.	W ochronce. Uczy starsze dzieci.	Wiesz, Sajciu, że ta praca, którą ci dałem...	Z pięknym młodzieńcem około dwudziestu trzech lat, łagodnym, miłym, przystojnym?	Zgadzasz się więc ze mną, że ona mnie zwodzi?	Że wyjeżdża natychmiast w ślad za owym listem.
Życzę ci powodzenia, ale mnie to już nie obchodzi Mnie zależy tylko na jednym: na uniknięciu publicznego skandalu. Stryj powierzył mi przeprowadzenie dochodzeń i obliczenie kwoty nadużyć, którą trzeba będzie wymienić w skardze do prokuratora...	Valentine Nie powiem, że tylko ciebie kocham na świecie, bo kocham także siostrę i szwagra; jest to jednak uczucie łagodne i spokojne, tak różne od tego, które odczuwam wobec ciebie. Gdy o tobie myślę, krew mi się burzy, pierś wzbiera, serce bije jak szalone. Ale siły tej, płomienia i nadludzkiej mocy używać będę tylko po to, by cię kochać, póki sama nie poprosisz, abym użył jej, by ci rzeczywiście usłużyć. Podobno Franz d’Epinay zabawi rok jeszcze za granicą. W ciągu tego roku ileż to okazji może nam się nadarzyć, ile wydarzeń może nam dopomóc! Nie traćmy nadziei, tak dobrze i błogo jest ufać! Ale ty, Valentine, zarzucasz mi egoizm, a jak traktujesz mnie sama? Jesteś niczym piękny i zimny posąg wstydliwej Wenus. Cóż dajesz mi w zamian za moje oddanie, za poświęcenie i powściągliwość? Niewiele. Mówisz o panu d’Epinay i wzdychasz na myśl, że kiedyś zostaniesz jego żoną. Tylko tyle masz w duszy? Ja oddaję ci życie i duszę, tobie poświęcam najdrobniejsze drgnienie serca. I gdy ja cały jestem twój, gdy mówię sobie cicho, że jeśli cię stracę, umrę, ciebie wcale nie przeraża myśl, że będziesz należała do innego. Och, Valentine, gdybym był na twoim miejscu i czuł się tak kochany, jak ty, a masz przecież pewność, że cię kocham, sto razy już przesunąłbym dłoń między tymi kratami i uścisnął rękę biednego Maksymiliana, mówiąc: „Do ciebie, Maksymilianie, do ciebie tylko należę na tym i na przyszłym świecie”.	Hale, ady bym na śmierć zapomniała, przeciek to od połednia świątko! Proboszcz procesję zapowiadał, odłożoną ze świętego Marka na oktawę...	W niczym W niczym, jak na razie... Później zobaczymy... Zdaje mi się, że wiele rzeczy zawiera się w zagadkowym skojarzeniu tych dwóch słów: „wydrążona iglica”. Co mnie na razie zajmuje, to raczej materiał dokumentu, papier, którego użyto... Czy jeszcze się wytwarza ten rodzaj trochę chropowatego pergaminu? A potem ta barwa kości słoniowej... i wreszcie, proszę uważać, te ślady czerwonego wosku z tyłu...	A jest. Właśnie go szukam. Rozbieram dziś sprawę Komarów i Mołów. Tyle tych papierów na biurze. Ot, masz list, ale zawołaj chyba Maryni, bo my obydwa nie do angielszczyzny.	Co za inni?... Uprzedzam cię, iż nie myślę dłużej postępować na ślepo i chcę wiedzieć, nie tylko, na co się narażam, ale i dla kogo.	Nie ma jeziora, ale jest staw i wolno mi po nim pływać. Biorę więc was wszystkich na swoją odpowiedzialność.	Słuchaj Talwosz Dotąd sądziłem, żeś ty się tak mimochodem zadurzył w niej, jak to się codzień młodym zdarza, a jutro, gdy cię królewna na Litwę odprawi, wywietrzeje to z głowy, ale ty na prawdę szalejesz.	Wiesz o tym aż nazbyt dobrze. Dziw mi nawet czasem, że nie wystarcza ci ta świadomość i doświadczasz jeszcze piękności swej, używając jej na pętanie ludzi, którzy nawet patrzeć na nią nie są godni.	Co? na szwagra, który mnie z poniewierki dźwignął, gdym z wygnania bosy się wyrwał? Ja? przeciw niemu?	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Owszem, myślę szczerze nająć wam jakie ładne mieszkanko na Lung-Arno.	Nie wydaje mi się to wszystko szczególniej zachęcające...	Jest to w istocie nieszczęście, tylko nie nas tyczące się, ale jej...	Oczywiście! A to tylko najłatwiejsze zapachy. Te mocne. Nawet kundel z katarem dałby radę je wywęszyć. Teraz wyliczę ci delikatniejsze aromaty, które czuję.	Przecie całej Rzeczypospolitej nie zwojują. Mało to miał potęgi Carolus Gustavus: pod te czasy były wojny i z Septentrionami, i z Kozaki, i z Rakoczym, i z elektorem, a dziś gdzie oni? Jeszcześmy do ich domowych pieleszy ogień a miecz ponieśli...	To naturalne! Któż z nas nie jest chrześcjaninem?...	To wiesz ty co, wuju, naucz mnie ty lepiej robić takie zegarki i szkła powiększające, a nie mów mi już o tym, którędy się jedzie z jakiejś tam Europy do Ameryki albo co robił ten Aleksander Wielki i ten drugi, Napoleon...	Wielmożny sądzie, cały świat wiedział, jak to było, całe Lipce mogą przyświadczyć, co prawdę mówię. Służyłam u nich, to mi cięgiem spokoju nie dawał. O biedna ja sierota, biedna!... O dola moja nieszczęśliwa!... Abo tom się mogła obronić przed tylim chłopem?... Krzyczałam, to mę sprał i zrobił, co chciał... A gdzież ja się podzieję z tym dzieciąteczkiem, gdzie?... Świadki powiedzą i przyświadczą!	A ja ci mówię, panie kardynale, że czyni jedno i drugie; mówię ci, że królowa nie kocha mnie; że kocha tego bezecnika Buckinghama. Czemu nie kazałeś go uwięzić, kiedy był w Paryżu?	Aha. A wiesz, że zarobek u mnie dobry. Parobek głodu nie zazna i jeszcze odłoży.	Ale nie powiem. Idź pan do Żura, on jest od informacji. A pamiętaj pan, że idziemy wpadnę po pana o szóstej.	Ale skąd bierze się pańskie przekonanie, że to on wygrał?	Ale za to pani robiła wenę. Buckingham mógłby o tym coś powiedzieć, a nawet i Apollo...	Aš nieko geresnio nei išmislyti negalėčiau Dėl to už darbo!	Czyż tak nie jest mi sto razy lepiej? Nie wydaje ci się, że teraz jestem piękniejsza?	Cóż ci o to? Wygnałem ich.	Donkey jesteś, zgoda! ale przecie nie będziesz jadł węża?	Dziś nie będzie lodów.	Gdyby to za niego, niechby! Murarz zostawał oficerem, generałem; ho, ho! widzieli to ludzie.	I nie nudzisz się?	Jakie szczęście, że panią tu spotykam!... Już nawet chciałem złożyć pani w jej mieszkaniu najgłębsze uszanowanie... Czy nie idzie pani przez Saski Ogród?...	Mądry był to król, waleczny, odważny.	Nie mogę, Henryku!	Nie może być inaczej!	Nie wie pan?	Nie, jutro muszę być u babki, ale pojutrze pójdziemy.	No, to wysiadaj!	O co chodzi? Nie ma powozu?	O, nic nie szkodzi, twoja pidżama warta jest mojej tualetytualeta	Oczywiście! Masz pan zupełną rację, zostając. Życzę państwu szczęścia, które oby potrwało jak najdłużej! Żegnam!	Odstąpić, to i odstąpić	Pan wielki zabić Gebhra, zabić lwa i bawołu! yah! pan wielki zabić jeszcze dużo lwów! yah! Mnóstwo mięsa! mnóstwo mięsa! yah! yah!...	Panie Utterson tam coś nie jest w porządku.	Pewno inni ludzie też ci ich nie żałowali	Wysłałem do Princetown wiadomość o śmierci Seldona. Mam nadzieję, że nikt z was nie będzie niepokojony w tej sprawie. Porozumiałem się już także z wiernym Cartwrightem; krążył około mojej nory, jak pies nad grobem swego pana. Musiałem go uspokoić, że jestem zdrów i cały.	A czego byś chciała? Może również majątku?	A czego właściwie chciał pan od Kupernika?	A któż inny?	A więc go zapalimy.	Ale czegóż jeszcze smutna?	Ale po co by sprzedawał sklep?	Benedykcie!	Bo znam wszystkie tutejsze piękne panny!	Bywa pan u niej?	Być może	Co mianowicie?	Co się panu stało? Szklanka w ręku pękła?	Co tam o ciebie! Powiadaj dalej	Co?... O dziewiątej? Darmozjady, psiakrew!	Czy oddycha?	Czy tam ktoś jest?	Derkacz Derkacz...	Do kogóż?	Dobrze mamo, zamknę.	Dobrze; więc jakże z pańskiem szczęściem w Witowie!	Dziwne! Niesłychane!	Gdy raz będzie w moim domu pod Corioli, odpowiadam za nią	Ha... Ha... dobra z ciebie sztuka jak pragnę szczęścia.	I jeszcze ładniejszy kapitał, co?	I wy strzeżcie się!...	Idę już, idę, o święty!	Jakim czołem śmiałeś mu stanąć przed oczy? Czyś oszalał? Chciałeś policzka?	Jakże każecie, panie bracie, ustawić krowy w oborze?	Kobieta młoda, panie Rzecki, niebrzydka.	Miski umył?	Mnie wykręcili nogę za pięć koron Pięć koron i trzy piwa.	No, DżekDżek (daw.)	No, no... A w Ameryce dobrze naszym?	Owszem, pójdę do Świętego Kazimierza	Pan tu? Pan, mędrzec, uczony, w tym wesołym gronie trzpiotów i lekkoduchów?	Panienko! ona ma tu!	Panu szczególnie krzywda się dzieje, z pańskimi dziesięcioma numerami! Wyrobiłem wam dwa dobre artykuły w „Constitutionnelu”.	Państwo tylko we dwoje pojadą?	Przebaczaj!	Póki życia.	Stało się!	Tak, myślę, że się będzie śmiała	Tak, szósty... siódmy.	Tak, tak, do kopalń! Do kopalń!	Trudno. Muszę się obejść	Tu	Tylko tyle?	Wiadomo	Widać, że wrzuciłem spory kamień do tego gniazda!	Więc cóż?	Właśnie Wroński i tak już jest w szpitalu, ciężko chory, pluje krwią...	Za pięć, sześć dni.	Zaniechaj waść, proszę	Zważ jednak, jak ten Barnes śledził dzień i nocą Pettingilla, aż go wciągnął w pułapkę. Właśnie w chwili, kiedy opryszek uważał się za bezpiecznego, został ujęty. Przyznasz chyba, że Barnes postąpił bardzo sprytnie?
Masz to, czego mnie właśnie brak... Wiesz, używałem tego środka, coś mi zalecił i nic... już mi nic nie pomoże. Czuję, że nie przeżyję tej zimy z pewnością, bo jak mnie nie boli żołądek, to bok, to serce, to włazi mi ten straszny ból w kark lub łamie mi po prostu krzyż, jakby drągiem żelaznym.	Ja chciałam, żebyś ty się przysłuchiwała Sama nie wiem, jak to objaśnić, ale gdy ktoś opowiada bajkę, to nie ma dla niego rzeczy milszej, jak widzieć, że ludzie chętnie jej słuchają. Czy chciałabyś usłyszeć resztę?	Ale jednak te rany na plecach to nie żarty...	Wasza miłość wie tak dobrze jak ja, że co jest wojska, to wszystko na Ukrainie. Nie przysłano nam tu ani dwóch chorągwi, choć Bóg jeden wie teraz, która burza groźniejsza.	Służę Książka, Interes, PieniądzNie rozumie się pan na interesach. Wydając pierwszy romans młodego autora, księgarz musi ryzykować tysiąc sześćset franków za druk i papier. Łatwiej napisać romans niż znaleźć podobną kwotę. Mam u siebie sto rękopisów, a nie mam stu sześćdziesięciu tysięcy w kasie. Niestety! Nie uciułałem tyle przez dwadzieścia lat, jak jestem księgarzem. Nie robi się majątku na wydawaniu powieści! Vidal i Porchon biorą je na warunkach, które stają się z każdym dniem uciążliwsze. Pan ryzykujesz tylko czas, a ja muszę wyłożyć dwa tysiące franków. Jeśli nas czeka zawód, gdyż habent sua fata libeliihabent sua fata libelli (łac.) powtórzył księgarz z mocą, w odpowiedzi na dumny gest Lucjana.	Kiedy nikogo nie mam, to i sama: cóż robić?	Kto tam płacze, to ty, Różyczko? Nie trzeba, nie.	Uspokójcie się, barbarzyńcy To przecie nie sfinks, tylko lew, i nic wam nie zrobi, gdyż zajęty jest jedzeniem.	Nie! nigdy! jakikolwiek byłby mój koniec. We wszystkiem com uczyniła, była wolna moja wola; nie cierpiałam ludzi, między któremi żyłam, alem się nigdy jeszcze nie czuła tak szczęśliwą, jak teraz! Długie, jednostajne życie, tak zwane dobre życie, sprawia mi wstręt niesłychany. Lepiej żyć krótko, ale żyć!	Jeśli tu nie leży, to uszedł w lasy, ale jeśli uszedł, to go chłopi zabiją!	Już to mój panie poruczniku, rzekł Maciéj, kiedy rzecz jaka musi być tajna to i licha warta. Jam przywykł szeroką chodzić drogą i o białym dniu, a manowcami i po nocy nie umiem.	Cożeś to takiego przywiózł z Drezna żeś zupełnie nieswój? Nie wymawiaj mi się, bo znam cię zbyt dobrze, bym się mogła omylić. Mów otwarcie, co to być może?	To nie znasz widać krzyżackich rąk; jać je znam, gdyż nim mnie Jurand w Spychowie przygarnął, byłem piętnaście rokówroków (gw.)	Uspokój się, Ropuchu Są inne sposoby, poza atakiem, na odzyskanie straconych pozycji. Jeszcze nie wypowiedziałem mego ostatniego słowa. Zdradzę wam teraz wielką tajemnicę.	Pewnie ono się tak zwie, ale w rzeczy tylko to prawda, że kmieć wszystkim służy, a nim się nie opiekuje nikt krom pana Boga.	Gwałt! Ja nie chciał temu wierzyć! Ja ludziom tym, co to gadali, w oczy pluł, ale teraz ja sam już widzę, że ty, morejne, złym Izraelitą jesteś i że tobie święty Zakon nasz i obyczaje pradziadów naszych niemiłe!	Chciałbym zobaczyć jeszcze jedno łowisko... nie chcę jednak tam uwięznąć... a mianowicie Eastern Point.	Nie widywałeś jej przez ten czas?	Nie. Ktoś tam umarł?	Ona nic nie wie.	Pan ma krzyż i nie nosi go pan?	Co takiego, Różo? Proszę cię, nie bądźże tak tajemnicza.	Mylisz się pan Mylisz się pan, Valentine umarła taką śmiercią, że potrzebuje nie tylko księdza, ale i mściciela. Pan niech pośle po księdza. Ja zostanę mścicielem.	Ach, przyjacielu Conseil, najlepszą rzecz na koniec zachowałeś, przynajmniej mnie się tak zdaje. Czy to już wszystko?	Mama prezentowała mnie królowi Jmci z pięknym bardzo komplementem, na co Najj. Pan odpowiedział z niewymowną łaskawością, a ja też wtrąciłem moje trzy grosze... zdaje mi się że moja przytomność podobała się królowi; mama mówi, że życzy sobie abym po powrocie jego z Kaniowa jechał do Warszawy i prezentował się na dworze.	Słuchaj, wszystko ci składnie wytłomaczę. Chodziłeś po słońcu w kożuchu, a przygrzewa setnie. Od krakowskiego krzyża do tych twoich baszt kawał niemały. Mocniejszy by miał dosyć, a nie dopiero taki chruściel jak ty. Wlazłeś do jamy, zasnąłeś, i wszystkie te dziury śniły ci się pewnikiem. Dopiero gruchot kamieni cię zbudził.	Oni, panienka, nie wiedzą, jeno słyszałem, jak mówili między sobą, że trzeba jutro całej kompanii do Upity ruszyć. Kazali, żeby konie były gotowe. Mają tu wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam mogą być potrzebne.	Teraz, gdy znam pański gust przedstawię pana mojej ciotce de Courtrai. Jest ona grubo ciosana i siadać może tylko w pewnym fotelu rodzinnym, który od trzystu lat uprzejmie przyjmuje w swe bezmierne, szeroko otwarte ramiona wszystkie sędziwe matrony rodu Courtrai-Maillan. Co do twarzy zaś, odpowiada ona kształtom, o których mówię, i przypuszczam, że się panu spodoba. Ciotka Courtrai ma twarz czerwoną jak pomidor, z dość pięknym blond wąsem, któremu pozwala zwisać niedbale. Ach, typ ciotki Courtrai nie jest typem waszych aktorek, modelek, manekinów!	Posłuchaj i zastanów się dobrze choć chwilę nad tym, co ci powiem. Znałem człowieka, który jak ty wszystkie swoje nadzieje i szczęście pokładał w kobiecie. Był to człowiek młody, miał starego ojca, którego kochał, i narzeczoną, którą ubóstwiał. Już ją miał poślubić, gdy nagle jeden z tych przypadków, które na chwilę każą nam zwątpić o dobroci Boga, ot, kaprys losu	Nawet z mojego rodu wielu już ON podszedł. Zabija, kogo chce. Nie ma dla nas ratunku.	Nie, a o co chodzi?	Tak! Stanę! Nie jestem rzezimieszkiem, ani też (przynajmniej dotąd) zabójcą. Stanę z waszmością.	Ta, ta, ta! Walka, Odwaga, Żołnierz, Patriota, Zwycięstwo, Nauka, GłupotaW bitwie muszą być przeciwnicy. A teraz: rozumujmy. Ilu postawilibyście ludzi? Dwadzieścia, no, powiedzmy, trzydzieści tysięcy! W tym zaledwie kilka tylko pułków regularnego żołnierza, bo reszta! Nowozaciężni, mieszczanie, dzierżawcy wiejscy, może nawet nieumiejący obchodzić się z bronią! Jakże to nazywacie takich? Ochotnicy, prawda?	W niedzielę przypłyńcie... dziś co? środa! Aj! Cztery dni jeszcze! No, cóż robić? Na co dobrego i poczekać dobrze. Otóż sobie na Niemnie pohulamy! A teraz bywajcie zdrowi, do widzenia, bo w nogi już strasznie zimno!	Skoro będziesz mi kładł nos do zadka, nie zapomnij zdjąć okularów.	To to, to to To jest egzemplarz wydarty płomieniom! To jest ta książka, którą potępił Ludwik Czternasty.	A i to prawda!	Aha! pewnie mama napisała jaki niebardzo słodki list. Opowiadał mi ktoś ze stacji, że pan wszystko mamie opisuje i tylko to robi, co mama zaleci lub poradzi.	Będzie pięć lat na Wszystkich Świętych; zacności był człowiek.	Gubernator to szczwany lis!	Jedno mam jeszcze do dodania To on poznał Czarnego Psa.	Pani to doskonale pamięta?	To w kilkanaście dni po bitwie pod Turskiembitwa pod Turskiem (1241) zagadnęła Ludmiła.	Niestety! przerwała młoda kobieta z płaczem, to mego stryja oczekują tylko, to dla niego zgotowano.	Słusznie. Ale właśnie te małe, nieprzewidziane, a jawiące się zawsze przypadki wtrącają tylu do więzień i prowadzą na stryczek, dopomagając detektywom do tanio nabytej sławy. Tu jest sedno rzeczy. Gra pomiędzy detektywem a zbrodniarzem jest zbyt nierówna.	Jestem na twoje rozkazy, panie!	Co to jest?	Czy ja wiem? pogubiłem dnie u was... zdaje się, że dwunasty...	Jużeś wrócił?! Wiesz, że tu był Kołocki?	Sadzę że los sprzyja złodziejowi; musi on być bardzo zręczny.	Widzę, że umierasz... w tej chwili... w moich oczach... jesteś już martwy...	Wujenka mówi, że prawda	Ależ, panno Tunko, jak mnie pani może posądzać, że dla mnie...	A tobie kto powiedział, że nic? Już mam bez półbez pół (gw.)	Od zapytania tego przygasł nagle. Zawahał się z odpowiedzią, a potem rzekł:	I co, co się stało? Teraz niech pani mówi...	A jakimże sposobem przedrzemy się przez tę puszczę?	Dalej, wynoś się!	Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka!	Ja też	On też w istocie porzucił swoje, które było gminne i przybrał nazwisko matki, szlachcianki z domu.	Po somsiedzkumsomsiedzkum z dobrą wolą.	Tak by było najrozsądniej... Ale ty wobec rozwagi zawsze byłeś w opozycji.	Co znowu!	Czy mogę być tam jeszcze dziś i wrócić do domu wieczorem?	Czy pan ma jaką terminową robotę?	Gdzie są te ziemniaki?	Myślę o dwóch rzeczach.	O co chodzi?	Oj! oj! mucha prosi komara, żeby ją ratował! Dalibóg pęknę! dalibóg pęknę!	Zapomniałem o tym.	A czego tam?	Ależ Pencroffie przecież pan nam tu obraz Boga Ojca odmalowuje!	Ależ bynajmniej.	Ba!...	Bądź zdrowa	Czegóż chcesz?	Czyż musiałem w Rzymie znosić jakieś niewygody?	Dobrze	Długo był u was?	Jakich rzeczy?	Jakie?	Kiedy zachorowała?	Mam ranę w boku.	Morze , Muzyka, Sztuka	Może	Niepodobna	O	Owszem, tak mi mówiono, Robinie. Sam BramanteBramante, Donato di Angelo del Pasciuccio (1444–1514)	Pan dyrektor przychodzi o dziewiątej	Polityka, Wierzenia, Zabobony zauważył mistrz.	Posiedzi ze trzy miesiące.	Radzco, a fajka?	Syn kasztelana gdańskiego; ród możny i wielce szanowany w województwie pomorskim.	Słudzy jego świątobliwości, oddaję wam tę kobietę, którą macie odprowadzić do gmachu sądowego...	Tak jjest... je... jeszcze... postscriptum.	Teek?	Ty... ścierwo...	Znasz jej tapicera?...	Zostawiłem ich bliżej rezydencji. Ze mną są dwaj ekonomowie z Brzozowa i Romnów.
Bywaj zdrów, Zypek. Nie żegnam się, bo się niedługo zobaczymy. „Ja wybierając los mój, wybrałem szaleństwo” wszyscy podnieśli ręce do czapek rzucił o ziemię czapkę pierwszego pułku szwoleżerów, klęknął i wpatrzył się w długie, podwieczorne, szmaragdowo-błękitne cienie, które grupa miedzianych drzew rzucała na słoneczne trawniki. Zbliżył się kat szczególniej na tle tego, co ostatni raz (ach ileż dała mu zabójczej rozkoszy!) dokonał z kochanką. Już nigdy żadna chwila nie będzie wyższą od tej	Co poczniem? Wystrużemywystrużemy co i nic dziwnego, bo musi on być Bohunowi przyjacielem albo zgoła krewnym. Co poczniem? Jeśli wiem, to niech się w konia zmienię, przynajmniej waćpanna będziesz miała na czym jechać. Szelmą szelma	Skąd przyszła mu do głowy taka ohyda? Wygląda na ograniczone bydlę. I jest ograniczony. Jakim sposobem zdołał wymyślić tę miłą historię? Czy mam taki szczególnie podły wyraz twarzy? Czy nikczemny egoizm maluje się na niej? A może ten rodzaj postępku jest taki ogólnoludzki, że każdego można o to posądzić?	Ha! tak jest, ojcze Nie chciałam mówić o tym, żeby ci oszczędzić zmartwienia, żeś mnie wydał za takiego człowieka! Obyczaje i sumienie, ciało i dusza, wszystko się w nim zgadza! To coś okropnego: czuję dla niego pogardę i nienawiść. Tak jest, po tym, co mi ten podły Nucingen powiedział, nie mogę mieć dla niego najmniejszego szacunku. Człowiek, który mógł wdać się w takie spekulacje handlowe, o jakich on mi dziś mówił, nie ma żadnego poczucia delikatności. Obawy moje pochodzą stąd, żem jasno zobaczyła głąb jego duszy. On, mąż mój, powiedział otwarcie, że daje mi zupełną swobodę, wiesz ojcze, co to znaczy? Ale za to ja mam być w razie nieszczęścia narzędziem w jego ręku, mam go zasłonić swoim imieniem.	A co mnie do ich pieniędzy! niech mi pole daje, bo inaczej płazować zacznę.	Jakto? waćpanbyś śmiał się targnąć na mnie?	O! kochany Sancho ileż ci wdzięczności będziemy winni z Dulcyneą, jeśli tę nadobną damę do dawnego stanu przywrócić zdołasz. Jej nieszczęście stanie się szczęściem, a klęska moja będzie najsławniejszym triumfem. Kiedy chcesz zacząć, mój synu, powiedz? Dla dodania ci odwagi dodaję ci jeszcze dwa pistole.	Wszystko to być może, bo teraz na zwycięstwo wypadnie trochę poczekać.	Włóż go do pieca, może się rozgrzeje i ożyje	Zastosuję się do twojej woli, ojcze. Przywołaj ich, panie Cyrano.	Cóż wam się na tym afiszu tak dalece nie podoba?	Owszem, wiem Czy napiłeś się do syta?	Czemu się pani wtrąca do nie swoich rzeczy?	Tak pani myśli, pani Oktawowo! Ależ to właśnie jego eminencja roztrąbił ten nieszczęśliwy witraż, dowodząc, że przedstawia Gilberta Złego, pana na Guermantes, wiodącego się wprost od Genowefy Brabanckiej (która była z domu Guermantes), jak dostaje rozgrzeszenie od świętego Hilarego.	Wskazano jej przygotowane od paru dni pokoje. Kazała oświadczyć, że za godzinę będzie na śniadaniu i spodziewa się spotkać Waszą Ekscelencję...	Bardzo być może, a w dodatku mam wymówkę: rękamoja nie będzie pierwszą ręką męską, jaka dotknęła się ciebie, tak mi się zdaje przynajmniej.	Obawiam się wejść; mniemałem, że po takich trudach dawno spoczywacie, miłościwy panie. Dopiero ujrzawszy światło, ważyłem się wstąpić.	Co w ludzkiéj mocy, zrobimy. Zaklice pot kroplami na czoło wystąpił, widać było że niepokój go dręczył, że się lękał a nie chciał wydać z bojaźnią.	A! Otruł się!	Bo są fakty.	Kiedy zacznie się rozmowa?	Może stałoby się to wówczas dla twojego dobra.	Znalazłby się dom pokrewny, a choćby i obcy, w którymbyś żyć mogła...	Ale ja pański kapitał wziąłem tylko na rok...	Rozumiem! Zależałoby to może od stopnia pańskich uczuć względem żony? Ale wielkie przywiązanie, miłość zmusza poniekąd do poświęceń... największych.	O nie, panno Lusiu. Zresztą nie zależy mi na tym, by się specjalnie wyróżniać.	Nic nie pamiętam, panu się śniło.	Witaj, dostojny ojcze ChorobaMój dowódca, kapitan królewskiego regimentu, don Juan de Santangel, polecił mi złożyć wam należny hołd, prosząc jednocześnie o wybaczenie, że ze względu na stan zdrowia nie może tego uczynić sam.	Nie dam, bom ślubował, że się z nim póki żywota mego nie rozłączę.	Nie pod domem, chmurno odparł Dobek: pod zamkiem i dziedzińcem są groby; ale o tem dość, to do pani nie należy.	Nie żądam nic więcej, nad trochę życzliwości i choć piękna Krystyna bardzo jest srogą, nie wyrzekam się nadziei, że bliżej poznawszy mnie, łaskawszą będzie...	I nie będzie to zbytnia ostrożność bo choć z Wielkopolski tutaj daleko, kto wie, czy płomień wkrótce i tych stron nie ogarnie.	A co? nie mówiłem, dobrej nocy życzę JW. pani! do nóg upadam!	Miejże litość, Jasiu Jakże można odjeżdżać nas w takiej chwili?... W całym domu nie będę miała ust do kogo otworzyć... Służba jest jakaś dziwna i chciałam cię właśnie prosić, abyś innych ludzi przyjął od świętego Jana.	Ten ze złotą osadą z rubinem w licu zdobi rękę adepta w niedzielę. Ten z chryzolitem i jego sąsiad z berylem sieją złoto-zielone blaski w dzień Luny... Agat Władczyni piątku, słodko uśmiechnięta Wenus, rozmiłowana jest w turkusie i lapis-lazuli. Pierścień z onyksu przeznaczono na dzień Sabatu.	Wiecie wy, moje pannice że wolałabym moknąć na deszczu, niż łykać oddechy tych marszandewenów.	Gdzieście byli na spacerze?	Idź do twego pokoju masz pewnie jakie kosztowności, którebyś zabrać pragnęła.	Jeśliby mnie wzięto na słowo, tobym dotrzymała.	Na pasie odsercowym posiada też wstęgę ornamentu.	Tydzień dopiero, a zmiany na świecie za cały miesiąc.	Zostanę przynajmniej na stanowisku w Krakowie aż mnie odwołają a kogo innego wyślą.	Daj mu spokój staruszek ma swoje grymasy. Ile razy staje, widzi coś złego, dziurę lub kamień, a nie chce sobie nóg połamać. Nie wiem, co widział dziś tam pod drzwiami, otworzył je, i nie chciał ruszyć dalej. Widziałeś?	Uprzędę, umiem dobrze, przecież u ojca samam dla wszystkich i przędła, i tkała, i farbowała, nie kupowali na przyodziewek, nie.	I sądzisz pan, że nie będzie to nietakt, jeśli odwiedzimy go o tej porze?	Oj, gdyby ojciec Szymon żył, toby poświadczył za mną. Zresztą, jak nie wierzycie, to zapytajcie samego mistrza.	On dumny nie był...	To dowodzi że jesteś pan jak owi ludzie, o których Pismo Święte mówi, że mają oczy a nie widzą, mają uszy a nie słyszą.	Nie jedliśmy! nie jedliśmy! wołała p. Apolonja, już to wy zawsze takie żarłoki przebrzydłe! Powyjadacie wszystko co tylko jest w domu, a potem krzyczycie znowu	Co chrzestny może wiedzieć o mojej desperacyi? Kiedy ustąpiłem, to i nie desperowałem! Nie było woli Boskiej i koniec!	Dziękować Panu Jezusowi, zrozumieliście przecie, co za przyczyna, że chcę dziewuchę wyprawić z domu.	Mości pułkowniku! a niejakiego Rocha Kowalskiego nie masz tu w obozie?	Ni. Ino mnie trochę głowa boli i we wnętrzu pali, i... sił jakoś nie mam...	Nie miałem grzesznej intencji, żebym tak zdrów był!...	Nie pojadę tam	Nie przypominam sobie.	Pańskiéj? jakim-że sposobem?	Powiem ci, panie, jeśli dasz mi słowo, że wybaczysz moim wspólnikom.	Tak nie powie żaden sędzia A przecie ty masz być najwyższym sędzią...	To jużeście coś napatrzyli? spytał Presler.	Wasza miłość nie znała mnie dotąd!...	Zrób to dla mnie dziś taki ważny dla nas dzień. Nie chciałabym go mącić.	A Karol?	A w inwentarzu macie jaką stratę? co? W inwentarzu, mówię!	Bardzo dobry zwyczaj Po strąceniu rabatu jako handlujący, zapłacisz siedem rubli. Pyszny parasol... Bagatela...	Benedykt, konie dla mnie!	Bierz! Ja umyślnie dla ciebie pieniądze wydobyłem i zapłaciłem procent z góry.	Był kadet Olbromski w Rycerskiej Szkole, a potem oficer za Rzeczypospolitej.	Co panu jest?	Daj mi je. Daj mi je prędko i po cichu.	Diw!	Duży z ciebie chłopak	Gdzie, gdzie?	Gdzież ta panna jest?	I czytała ją pani?	I oni uwierzyli temu?	Jak to?... Teraz?	Jakiego porządku?	Jedno słowo, mój drogi...	Jedźmy, ojcze Wiszu jam gotów. Spocznijcie u mnie, dalej ja ruszę z wami.	Jego ojciec.	Już dobrze, stryjciu Antoni. Będziemy mówili o czymś innym.	Mamo, to Oskar Husson!	Moja matka jest pani Ameces, kobieta jego świątobliwości.	Musisz przecież gdzie sypiać?	Mów, z nieba zesłany Pentuerze	Parę słów rozmowy.	Przeczprzecz (daw.) dziś popr.: mnie. o tym?	Słyszeć słyszałam	To prawdziwy wojownik, Diego.	To znaczy, żeś zakochany w niej, jak wpierw w pani Bonacieux	W porządku	W tej chwili każę zrobić.	Weźmy to sobie za zadanie życia...	Wyruszasz, by z nim walczyć?	Za ile?	Zborowscy wszyscy wichrzyciele i zbóje! to wiadoma jakby jednemu łeb ucięto...	Zgodnie z twoją wolą, kapitanie.	Zrobione, kapitanie	już płoniesz i marzysz, już pijesz spragniona u wszystkich głębokich dźwięcznych studzien ukojenia, już zległ twój smętek w błogości przyszłych gędźb!
Czy uważasz mnie za tak głupiego, że ci to powiem? Jeśli będziesz miał dość sprytu, aby zgadnąć, znajdziesz go też na tyle, aby milczeć.	Mówisz jak poeta, a nie jak fabrykant. Kto może zaręczyć, że za tydzień nie będzie to tylko kupa gruzów! Kto wie, czy za rok sam nie będziesz chciał się jej pozbyć. Fabryka, taki dobry towar jak i perkal i tak samo się sprzedaje, jeśli na niej dobrze zarobić można.	A no, już dość, niech i tak będzie.	A tak, właśnie, jest profesorem	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Czy pan mnie tylko dobrze zrozumiał?	Gdybym to ja umiał pisać tak, jak ty.	Orzechów! Towarzysze, czy słyszycie? Mówię wam teraz, że ten człowiek od dawna wiedział o wszystkim. Spójrzcie no na jego twarz, a zobaczycie to tam napisane!	Przeciwnie chcę być umytym, ale w czystej wodzie. Nie można czynić tak wielkiej różnicy między mną a moim panem, aby jego woniejącą wodą, a mnie pomyjami oblewać. Zwyczaje krajów i pałaców wtenczas tylko są pożyteczne, gdy nie obrażają nikogo. Nie mam brody zabrudzonej i na życie moje przysięgam, że pierwszemu, który dotknie jednego mojego włoska, takiego dam kułaka, że mu pięść w pysku ugrzęźnie i rodzona babka się przyśni.	Tak Przyjechał z ochmistrzyniąochmistrzyni	Tak ale wściekając się równocześnie; tutaj wyrzekają na wszystko trzymając się za boki od śmiechu; ba, śmiejąc się, czynią rzeczy najbardziej haniebne.	Tak, to daleko.	A ja go mam po włosku ale nie rozumiem po włosku.	A po cóżeś tu przyszedł?	A ty byś się nie bał?	A wiesz asińdźka, co się z jedną z tych trzech jej i moich przyjaciółek stało? dołożył śmiejąc się, poszła z jakimś szarlatanem co proroka udawał! a takie miała śliczne oczy czarne!	A więc się nie dziwię Jedyny mój protektor wyjechał.	A! cóż po tem, wszystko to zimne, nieokrzesane, naiwne aż do śmieszności, a galanterya, słodkie słowa dla nich stracone. Paryska mieszczanka więcej ma dowcipu niż te panie najświetniejszych imion.	Ach, Dwarf. Znam. Pani gra?	Ach, mniejsza o to. W każdym razie możesz nam odpowiedzieć?	Ale jej dochodzim	Ale to na opłaty rządowe...	Ależ wiem.... rozumiem... Ale byłoby, jeśli nie przezorniej, skoro panów razi to słowo, to bardziej naturalnie...	Atanazy: Pan jest chyba pijany, panie rotmistrzu. Otóż jedyną rzeczą ciekawą jest jeszcze rozmowa. Tylko nie z tym przekonaniem, że wszystko jest względne: wtedy oczywiście lepiej tłuc kamienie lub łowić ryby. To najtańsza doktryna ten relatywizm. Ale jest przeważnie bronią ludzi o niższej inteligencji, podobnie jak dowcip i złośliwość: wydaje im się, że są bardzo mądrzy...	Ba! Ale może one wcale by się zgodziłyby, Pencroffie, na odstąpienie kapoty. Te bestie nie są świętym MarcinemMarcin z Tours (316 lub 336–397)	Bardzo prosto!	Bierzmy się do roboty. Do świtu zostały jakieś cztery godziny.	Boję się	Boże! cierpliwości, cierpliwości, cierpliwości!	Będziesz musiała przyjść, jeśli ja zechcę!	Chora jestem, bardzo chora...	Choćby na najgorszą nędzę i ciemnotę, choćby na łup wszystkim chorobom!	Ciotka, zdziwiona i wzruszona	Co waszmość gadasz moja córka nie jest niecnota, ani matka taką nie była, ani żadnej takiej w rodzie moim nie będzie, póki mnie stać na świecie! A waszeć zażywaj języka ostrożniej, na rycerskim chlebie wychowanyś, a gadasz grubiańsko, jakbyś nie wiedział, co to grzeczność!	Czekajta jeno, może się i na to znajdzie jaka rada.	Czymże jest teraz?	Człowiek, który się wstydzi swego pochodzenia jest albo nikczemny, albo słaby!	Daj mi spokój ze swoją bajką!	Do Spychowa.	Drobnostka...	Gdyby pani wiedziała, w jakim położeniu znajduje się moja rodzina przyjemnie byłoby pani wystąpić w roli owej wróżki bajecznej, lubiącej usuwać wszelkie zawady z drogi swych chrzestniaków.	Gdzie ją spotkałeś?	Gerai! Bet kodėl jie iki šiamlaik nieko panašaus tokio nedaro, kas verstų mūsų žmones į maskolius.	Hołota! Pogniją wszyscy po fabrykach!	I ja po dziadowskku z teorbanemteorban doświadczenie., a że mnie teorban z ostatkiem obrzydł, więc wezmę dudy.	I tobie nawzajem, licha gro.	I zdobycznego dobra dość przywiozłeś...	Ja nic. Jestem zupełnie, zupełnie spokojna. Bo przecież tutaj, prawa, panie? żadnego piśmiennego dowodu na to, co pan powiedział, być nie może. Jakiż tu może być dowód na piśmie? Skąd by tu wziąć taki dowód! Skąd wziąć, o Boże! Prawda, panie?	Jakoż?	Jakże moja Teklusiu, powiadasz Jasisko moje zdrowe?	Jesteś ojcem	Lecz dopiero o drugiej	Mam iść za waszą świątobliwością?	Moje miejsce nie tu i cóż tam, że łódź w ciemności zatonie, gdy człowiek ginie. Lecz nie, łódź nie będzie opuszczona.	Może wyjdę, może nie, wiesz że nigdy nie robię planów. W każdym razie, lody to nie jest coś co obwołują, co obnoszą po ulicy; skąd ci przyszła na nie ochota?	Mówię ci, Jurku, że to coś nadzwyczajnego! Szli z sobą pod rękę, czego dotąd ani razu jeszcze nie widziałam. Janka zarumieniona, jak najpiękniejsza zorza, a on, wpatrzony w nią jak w niebo. Nic i nikogo dokoła siebie nie widzieli; przeszłam o parę kroków od nich i nie spostrzegli mnie; Jurek uczepił się sukni Janki, a ona machinalnie odsunęła go od siebie. Oboje tacy uroczyści jacyś i coś takiego bije od nich, jakby znajdowali się na innym świecie. Myślę, że...	Młodzieńcze, romans jest niezgorszy. Byłem profesorem retoryki, znam historię Francji, są tam wyborne rzeczy. Słowem, masz przyszłość.	Na pewno	Nie było potrzeby mówić panu o mnie! co ja mogłam pana obchodzić? Miałeś pan tu tyle nowych i milszych ci znajomych!	Nie przerywaj pan, panie Koper!	Nie rozmawiałbym z tobą, mój synu, gdybym tego nie wiedział.	Nie rozumiem cię, Ben Joelu!	Nie strachujcie sę, somsiedzie! Nie przysionde se do woszej kwaczy.	Nie wiem	Nie, temu synowi Mosterdzieja, rymarza.	Niegodna jest pani, by przestąpić próg tego domu. Każde pani dotknięcie jest brudem i obrazą. Na próżno pani tu przyjechała, bo brzydzę się nawet tym, że widzę panią upokorzoną. Nie zobaczy pani profesora!...	Nieprawda, że foka to ryba?	Nigdy nie odmawiam.	O pokoju? Nic nie wiem. Zkądże ta wiadomość?	O, wyśmienicie, dziękuję! Państwa już widziałem przez okno na drodze. Dzień się tutaj wcześnie rozpoczyna.	O... tam... takie długie, czarne...	Oto mi letkoletko (daw., gw.) mówiła podniesionym głosem, a oczy dziko jej błyszczały.	Panowie nie wolno pudłować, proszę was, bierzcie na cel każdy swojego człowieka.	Pogonie poszły ciche ale rozgłaszać o tym nie trzeba. Wszystko się jeszcze na głupim wybryku dla dziewczyny skończyć może. Mnie ta ucieczka dziewki od Gmundy trochę pocieszyła. Chłopiec młody, krew gorąca... gdzieś, chwyciwszy ją, skryć się musiał w pobliżu Pynau. Przetrzęsą krzaki, to go znajdą...	Prawda! I to jeszcze sahibem bardzo poważanym; chodź no, chelo, do mojej celi.	Prawda!... szkoda...	Przystępu nie mam za temi złemi, którzy go opanowali	Rozkaz ten mnie nie dotyczy ponieważ nie na moje nazwisko jest wydany.	Rozumie się!	Rzeczywiście dawno. Bardzo mi przykro, panie prezesie, moja pamięć nie jest najlepsza.	Sama!	Słyszałeś pan?	Tam jest napisane pół miliona?	To bardzo dobrze, żeśmy się spotkali. Długo na ciebie czekałem	To dobre, to bardzo dobre tylko czemuś to dramatem nazwał?	To lepiej! to się spotkamy! Wy, młodzi, nie umiecie sobie z nim poradzić, obaczym, jak sobie stary da rady! Z różnymi się spotykał, ale z Zagłobą jeszcze nie. Powiadam, że się spotkamy, chyba mu książę Janusz w testamencie zalecił, żeby Zagłobę z dala omijał. Może to być!	To przecie dwie rzeczy.	W jakiej postaci to lubisz?	Widziałem przez okno, jak je wyprowadził, siadł i wyjechał! Chciałem łapać, ale potem złość mnie wzięła. Zabrali tyle, niech ich i ta reszta udławi!	Więc dobrze, ale nie teraz.	Wróćmy lepiej, proszę pana Ale cóż to znowu? Te zasłony nie były przedtem spuszczone. Założę się, że ta chytra, przebiegła, knująca bestia szpieguje nas spoza nich.	Wtedy, pomimo krzyków, pomimo oporu mojego (dorozumiewałam się bowiem, że chodziło o coś gorszego, niż o śmierć nawet) kat porwał mnie, przewrócił na podłogę, obezwładnił silnemi rękami i, wtedy to łkając boleśnie, wzywając Boga, który mnie nie słyszał, wydałam naraz jęk okrutny z bólu i wstydu. Żelazo rozpalone, żelazo katowskie, odbiło się na mojem ramieniu. Patrz! patrz Feltonie, jakie wymyślono nowe męczeństwo dla dziewczyny młodej, niewinnej, a pomimo to ofiary zwierzęcej namiętności człowieka bez sumienia. Naucz się znać lepiej serca ludzkie, i odtąd bądź mniej powolny w służeniu za narzędzie zemsty niesprawiedliwej...	Wymówka ta ma ciało i kości. Jest nią Sulpicjusz Castillan, dzielny chłopiec, który przepisuje moje wiersze i roznosi listy.	Wyście też słyszeli, com rzekł: dajcie pieniędzy, a żywo!...	Wyście wtedy do Francji wyjechali?	Zatem daje mi pani odprawę. Jak się podoba. Żeby tylko pani nie została bez pary!	Zgoda.	Zrobię wszystko. Jednakże może się zdarzyć, że ta dziewczyna umarła, lub, że niepodobna jej odnaleźć. Co wówczas mam zrobić z pieniędzmi?	Ładny gość, co błoci podłogę i atrament wylewa.	„Panie, niech pan zwiąże mu nogi” „Chcę go udusić”.
Jeśli tak, to muszę stwierdzić, panie prezesie, że ma pan teraz tę wyższość nade mną sprzed trzydziestu kilku lat, że gdy pan kładzie obecnie ludziom rękę na ramieniu, są to gesty w duchu jak najbardziej demokratycznym.	Znów kłótnia! A nie zdążyłeś pan jeszcze opuścić sali!	Nie patrz pan tak, nie lubię tego spojrzenia, które tylko obserwuje i bada; patrzysz pan na mnie, niby na dzikie, lub bardzo osobliwe zwierzę	Ależ nie!... Oświadczyłem się pannie Ewelinie Janockiej, wnuczce prezesowej... Nie pamięta jej pan? Była u hrabiny w tym roku na święconem, nie zauważył jej pan?...	Pan na mnie czekał?	To prawda. Ale przypominam sobie, że na balu u pani de Morcerf tańczył z panną Valentine trzy razy. Na tym balu, na którym wywołałeś pan taką sensację, panie hrabio.	Strasznie starzeje! rzekł, czy pan hetman tego nie widzi?	Zapewne jeżeli nade wszystko cierpliwość ma tu jakieś znaczenie; bo przekonałem się, że lada złośliwy żarcik pozbawia rozumu najsławniejszego Manchy rycerza; ale wierzcie mi, panie, że na przyszłość, pomimo największej chęci do śmiechów, śmiać się nie będę ze spraw waszych, a jeżeli otworzę usta, to tylko, aby powiedzieć coś na chwałę i uczczenie mego pana i władcy.	Mówże pan, słucham.	Skąd pan wie o tym?	Jak widzę, przyjacielu, ci podli ludzie to nie są rycerze, ale nikczemne ciury i chamy; możesz przeto pójść mi w pomoc na pomszczenie krzywdy rumakowi memu wyrządzonej.	Ma rozum, za rubla będzie miał profit na całe życie, przynajmniej krów się dochowa. Nie wiesz, Kłęby wyprawią to pogrzeb Jagacie?	Tu się oddycha swobodniej Duszę mam wzruszoną i smutną, choć widzę, że z tym, co wam na próbę zaśpiewałem, mogę wystąpić publicznie i że to będzie tryumf, jakiego nigdy jeszcze żaden Rzymianin nie odniósł.	Ach, Boże! Boże! Ja jeno się bojam, abym nie zwariowała ze szczęśliwości. Tedy go nie zabili? Ale zawdy poranion okrutnie...	Nie wiem, mówił, że robi wszystko, służy w ekspedycji kolejowej, ale prowadzi przy tym różne przedsiębiorstwa: trzyma konie, którymi wozi węgle ze stacji do fabryk, ma skład drzewa na Mikołajewskiej i podobno otwiera w Warszawie sklep z resztkami z fabryk zgierskich. Namawiał mnie, żebym przyjął miejsce w jego składzie.	Ładny mi dziedzic. Słuchaj ojczulku, czy ty się czasem nie mylisz?	Uważasz, Nineczko, nie jest to takie proste. A po drugie, dobrze mi tu w Koborowie.	Jeszcze o tym pogadamy. Lepiej się z nami nie spierajcie, bo przecie widzicie, że wam damy rady!...	Gdy chodzi, nie o obustronny korzystny interes ale o usługę prywatną, odmawiam podpisu z zasady; natomiast służę gotówką, o ile znajomy lub przyjaciel potrzebuje jej z powodu chwilowego kłopotu, nie zaś z powodu rozpaczliwego położenia. W tym ostatnim razie wolę zachować moją usłużność na później.	Jeno przyjdź, a nie pożałujesz. Bojaszbojasz (gw.) pamiętać. to kajkaj (gw.)	Daj pokój obuszkowi A cóżeś to porabiał na książęcym dworze?	Nie z kamienia przeciech naród i kużden z biedą się zna.	A, prawda... aby wyciągnąć cię z nieszczęścia, wystarczy tylko, żeby Dantès nie ożenił się z tą, którą kochasz, a przecież małżeństwo to może nie dojść do skutku nie tylko z powodu śmierci Dantèsa.	Jak nie strzelali! I dziewki ciągali po komnatach, i co dzień ta sama rozpusta. We wsi płacz, we dworze Sodoma i Gomora! Woły idą na stół, barany na stół!... Ludzie w ucisku... Stajennego wczoraj niewinnie rozszczepili.	A dla kogoż by? Musieli wam stryjko powiadać, jakom jej ślubował Niemcom ze łbów pawie czuby pozdzierać. Ale nie będzie ich trzy, jeno co najmniej tyle, ile palców u obu rąk. Przez to i wam do pomsty dopomogę, boć to przecie za Danusiną maćmać (daw.)	Czego? Moja mama wie, że ja zawsze się muszę w kimś podkochiwać.	Nie. Ja mam tylko myśl!	Może zaraz po świętach, może ździebko później, jak śledztwo skończą... A to się przewlecze, że to wieś cała, tyle ludzi...	Pamiętam, padał deszcz, ale miałem parasol i pod paraso­lem szliśmy placem Wareckim w stronę Świętokrzyskiej. Wspomnienia, PrzemijanieA wie pani, że po Elżbiecie nie mam żadnej pamiątki, ani jednej fotografii, listu, niczego.	Ach, Stefek, nie przerywaj...	Nie wiem.	Nie, mamo. Żebym miała podłogi myć, nie będę z nim razem mieszkała.	Nie do snu nam i wypoczynku, póki znów walki nie rozpoczniemy.	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	Wydał mi się bardzo zmieniony	Bom się bał, że wasza książęca mość o inwidięinwidia (łac.)	Dlaczego pani nieprzyjemna obecność Głębockiego na wyścigu?	O! prawdąż to jest, co mi pani mówisz?	Ty, Kryśka, na dnie sinieńskiéj wody siedziała i rybki pasła...	Jak to: no?... Zaś wczoraj wmówił jeden z pocztylionów, że niedawno, kilka dni temu, Cynadrowski rzucił przez parkan jakiś list do panny Brzeskiej...	Sam jesteś pragmatysta. Twój stosunek do muzyki jest taki. Nie mając talentu, chcesz gwałtem zrobić z siebie artystę, aby ci było z tym lepiej.	Toście nie słyszeli jak książe Konrad sobie począł ze swojemi ziemiany??	Nie, pani, bo mam coś do powiedzenia.	Jak to?	Ach, któż to widział!	Dyć tam o to już Rocho zabiega	Kogo to żądacie?	Mój jegomość chciałbym i ja o łaskę jegomości prosić.	Najpewniejsze. Układy między panią Krzeszowska i tym panem prowadził mój Maruszewicz i wiem to od niego.	Przyjdą to?...	Wypuściliście to maciorę?	Byle nas nie chciał przyjąć, jak Domaszewiczów przyjął, gdy do niego z wieścią o śmierci pułkownika przyjechali!	No w tym, gdzie to rosną stare krzaki róż. Czy tam wszystkie kwiatki umarły, czy też jeszcze niektóre ożywiają się na wiosnę? A czy są tam zawsze róże?	Chryste Panie, on mnie przecież ostrzegał!	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	Trochę z tej strony... na samym końcu... tam gdzie ustawiają lampy dla pociągów...	Jak to gdzie? Jest w ciele człowieka.	Słyszałem, że tam robią wyborny pieróg z jabłkami	Trzeba zastanawiać się nad wszystkim, panno Orecka.	Wielkie mecyjewielkie mecyje (daw., pot.) pogardliwie skrzywił się Dyzma.	Znam to Tak zawsze bywało. Ludzie lubią kłamać.	To bardzo proste. Jechać do Europy.	Zauważyłem to właśnie przed chwilą.	No, to chodź do stołu!	Znam go, znam, bo go co dzień widuję. Pracowity człowiek! Od rana do wieczora w polu. Dziwna rzecz, że syn jego jest próżniakiem!	Nakłoń, panie, ucha twego... Od czasu kiedy opuściłeś miasto Pi-Bast, zaszły tam dziwne wydarzenia... Twoja kobieta, Kama Fenicjanka, uciekła z Grekiem Lykonem...	A jak uciekł przed panem?	Tysiąc grzywien! Skąd wziąć tyle srebra! Zbierać trzeba, chodzić trzeba, żebrać trzeba! Tysiąc grzywien! Dla naszego księcia! Ten będzie każdą grzywnę brakowaćbrakować (daw.)	Po kim? Po kim?	Brzydota jest więc jednym z siedmiu grzechów śmiertelnych? Cóż będzie z twym porównaniem do orchidei?	Naprawdę. Miałem dziś przykry zawód... A pani musi być wyjątkowo dobra. Dziękuję. I dowidzenia.	Więc niech je pani wyrwie skąd bądź, jest do wzięcia zawsze.	Szczególniej gdy komu dobrze i niéma nic do roboty,	Jej imię?	Ostrożnie, podaj do tyłu... dziura w bruku. Ostrożnie.	Tak ci powiedziała?	Nic, tylko byłem pod oknem dworu, kiedyś śpiewała:	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Co takiego? Bombiarz?	Czy ona umie... chodzić?	Jużci prawda.	Moich koni czy aspiracji pani?	Mówiła co?	Tylko zyskam	Tym dziwniejsze teraz widzę ją.	Wróciwszy z Wiednia... Czy ty stale w Wiedniu mieszkasz?	A śpiewem?	Aż nadto!	Ba, a chóry?...	I pobłogosławi Mów, coście następnie uczynili.	Mniej więcej	Niepotrzeba!	Ociec!	Szwarc, stul gębę!	TeufelTeufel (niem.)	Tu es d’une grossièreté horribletu es d’une grossièreté horrible (fr.)	Wiem przeciw chrześcijanom.	Z daleka, pane, spod ZwiahlaZwiahel	Zgryźliśmy i kość! Uciekają! Bić ich, bić, o łowcy Wolnego Plemienia!	Zostaje trucizna...
Przekonaniem? Gdzie wyście w Rosji znaleźli przekonania? Strach i frazesy. Strach i puszenie się, kiedy nas nikt nie widzi. Et... co tu gadać długo. Ja wyjeżdżać muszę. Wy musicie jechać do Moskwy. Tam podobno to ciało znaleźli w stawie pod lodem. Trzeba powiedzieć. Niech się nie plączą. Wykręcić się nie da. Ja zabiłem i ja kazałem brać udział w zabójstwie. Sprawę stawiać dumnie. Głowy i tak już nie ocalą. No, i już. Co więcej rosyjski pisarz, bliski ruchowi  narodników. i sam się utrzyma, ale Popow... I niech wierzą, że sprawa nie ginie. Jadę za granicę i wracam. Organizacja nienaruszona.	Nigdy nie wiadomo, co mu strzeli do głowy Gdyby nie ja, już by zerwał umowę. Nie pozwoli sobie zwrócić najmniejszej uwagi. Zaraz się obraża i mówi: „No to nie”. Albo: „Co mnie to obchodzi”. Uparty, ambitny i kapryśny. Może się zmarnować, a byłaby szkoda.	Panną jak wrzecionem okręcił! Ale już to znać, że mu się udała bardzo, bo i komuż by się ona nie udała?	Och nie, proszę pana, lordzie Henryku. Widzę, że Bazyli jest znowu w złym humorze. Nie znoszę go, kiedy marudzi. Przede wszystkim, chciałbym zapytać pana, dlaczego nie powinienem zajmować się filantropią.	Ale nie Ktoś obcy musiał się wkraść.	Nie godzi się, pani! Kochać nie grzech, i robak słońce kocha, ale ja nie mąż dla pani. Służyć pani będę i życie dam w potrzebie, ale skarbów waszych nie chcę, ani do Poświcia na łaskę nie pójdę, bo wtedyby ludzie nikczemnikiem mnie nazwali, i słusznie!... Dziwiła się pani, żem na pieniądze chciwy i szczęściem je zowię. Nie dla sławy i potęgi ich pożądam; rzuciłbym je w tę otchłań i dopiero równy pani, do nógbym wam padł, prosząc o szczęście i spokój! Inaczej nie mogę, nie chcę!... Wolę zmarnieć!...	Prawda... Zostały strzępki z dwóch kartek. Ślady, zdaje się, dosyć świeże. Tego nie wycięto... to wydarto... wydarto gwałtownie... Niech pan spojrzy, wszystkie końcowe kartki zostały pogniecione.	Nic nie zrobiłem, proszę pani Poprostu panna Tunka potknęła się w lesie.	Nie pójdę.	Nie, Troubert.	Oczywiście nie mogłem ukryć tego przed nim. To taki miły, dobry człowiek. Czy uwierzysz, droga żono, że bardzo go to obeszło. Powiedział mi: „Szczerze panu współczuję, panie Cratchit i proszę oświadcz również moje serdeczne ubolewanie zacnej małżonce”. Nawiasem mówiąc, nie pojmuję: skąd on wie o tym?	To jest zwykły grabarz, a to jest głupi obraz, po co malować takie smutne rzeczy! Jak zobaczę pogrzeb, to ja się później muszę leczyć, bo mnie przez parę dni boli w sercu. Kto ma umrzeć, to się nie utopi!	Ja tylko mówię, że te cechy są ich zaletą, nie wadą.	No, dalej nie myślę porzucić cię tutaj... Oprzyj się na mnie i wracajmy do obozu.	Tak przypuszczałem, a znając twoją odwagę, byłem pewien, że zaczaiłeś się z rewolwerem w garści, czekając na powrót „lokatora” tej siedziby. A więc sądziłeś, że to ja jestem zbrodniarzem?	Przyjacielu mój drogi, kochany przyjacielu! nie zważaj na to. Wiesz, że słabością moją było szukać we wszystkim przyczyn i to mnie zaślepiało, nasuwało niczym częstokroć nieusprawiedliwione podejrzenia.	Na tę stronę ani jeden nie wyszedł. Wysłali, ale ku swojej piechocie, która od Ełku nadciąga.	I ja z tobą serce moje. Ciekawy jestem djabelnie na czem się to skończy; a przytem zajmuje mnie silnie twoja naiwność i poświęcenie	Nie kpij... Ty jesteś okropny po prostu z drwinami swojemi. Kijem nie zrobiłbyś tyle ludziom krzywdy, co im robisz drwinami i cynizmem swoim.	Zbójcy! tu, pod bokiem króla!... ale to nie może być!	Nie wiesz czasem.	Nie czas nam teraz rozmyślać nad tym, co się stało, kiedy już obozy popalone, lecz czas, aby spodziewane układy jak największą korzyść przyniosły.	Jestem szefem szpiegów u pierwszego króla zagranicznego przyjechałem uprzedzić waszą królewską mość, że syn tego króla skończył wczoraj budowę fortecy. Ale to jeszcze nie najgorsze. On w wielkiej tajemnicy zbudował w lesie przed rokiem wielką fabrykę pocisków i jest zupełnie gotów do wojny. On ma sześć razy więcej prochu niż my.	W każdym razie, ładny to on nie był	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Żadnego nie masz życzenia?	Już ci to mówiłem parę razy, Halinko, ale wczoraj wieczorem naprawdę śpiewałaś cudownie. Chyba jeszcze lepiej, a może po prostu bardziej wzruszająco, niż kiedy cię słyszałem w Rzymie. Nigdy nie zapomnę twoich Pieśni wędrowca, zwłaszcza tej czwartej o niebieskich oczach.	Gdyby żył król Maciuś, to by nauczyciel nie targał za uszy.	Czy położyłaś się sama, czy dzwoniłaś na pokojową?	Ma się to rozumieć, słyszałeś już pan legendę o psie, prześladującym tę rodzinę?	Zdaje mi się, że on jest ciężko chory.	W świetle tegoż przewodu upadł też z kretesem zarzut, według którego Kosiba działał z chęci zysku. A skoro w jego działalności akt oskarżenia upatruje przestępstwo, jedyny zaś motyw tego przestępstwa rozwiewa się niczym mgła, jedynym motywem do naszego użytku może być tylko mania. Tak, Wysoki Sądzie! Ten człowiek jest maniakiem. Opanowała go mania pomagania cierpiącym, pomagania za darmo, ba, więcej! Bo za cenę utraty własnej wolności, za cenę piętna zbrodniarza, za cenę twardej pryczy więziennej i hańbiącego miejsca na tej ławie.	Tak. Dziękuję panu. Źle się stało.	Przyodziej się pieknie i rozniesiesz po ludziach...	Gdybyż to tak rzeczywiście było! Gdybyż to można do czegoś należeć, jak fala należy do morza! Gdybyż można uwierzyć, że jest jakiś olbrzymi lud, który czuje wraz ze mną...	Dla mnie to odruch mimowolny...	Dwie, panna Hanna Harvey i panna Ada Harvey. Urodziły się jako bliźnięta mniej więcej przed pięćdziesięciu laty.	Jak ci wytłumaczę, zyskasz na eksperiencji, ojczyku. Owóż kula to jest żelazna, a wewnątrz drążona, prochami naładowana. W jednym miejscu ma zaś dziurę dość małą, w której tuleja z papieru albo czasem z drewna siedzi.	To wiem ale wiem i o tym, że pani Stawska miała do Wokulskiego słabość...	Oklaski i wieńce są rzeczą tak drobną, że... na najbliższym przedstawieniu Rossi może mieć ich raczej za wiele aniżeli za mało	I wiecie, że król polski już przejechał?	Ale jakie to wesołe facety!	Wielmożny panie! a to z pokorną prośbą przyszłam	Dziękuję, jestem już całkiem zdrów. To minęło. Przykro mi tylko, żem opuścił zabawę, gdyż zdołałbym może oszczędzić Miss Remsen dotkliwej straty tego klejnotu.	Mnie jeno pozwolenia hetmańskiego na piśmie trzeba; a jak tu raz siądziem, niechże nas potem rugująrugować (z niem.)	Tu? tu? ale któż mu mógł powiedziéć że ja tu jestem? Mnie tu dla nikogo niema.	Badam okoliczności, towarzyszące śmierci sir Karola Baskerville’a Mój przyjaciel, doktor Watson, uwiadomił mnie o treści swojej rozmowy z panią, wiem także to, coś pani zamilczała...	Niebo mi świadkiem, droga pani, że robiłem do ostatniej chwili wszystko, aby go odwieść od tego wyjazdu. Prezydent chciał wszelkimi siłami go zastąpić. Jeżeli mu tak zależało na tym, aby jechać, wiemy obecnie dlaczego.	To przede wszystkim.	Tak. Przyjaciel to stryjków, a i Zawiślakom przychylny.	Niby że co?	A co to byli za ludzie, ci czterej... panowie?	A co to za verba veritatisverba veritatis (łac.) pytał pan Michał.	To długa historya, moja matko	U spodu zamieszczam adnotację: „Telegram ma być oddany do rąk p. Barrymore. Jeżeli jest nieobecny, proszę odesłać depeszę sir Henrykowi Baskerville, Northumberland Hotel”. Przed wieczorem będziemy wiedzieli, czy Barrymore jest na swojem stanowisku w Devonshire.	Czy tek?... Bardzo żałuję barona, ale pańskie prawa są lepsze.	Wszakże na chrzcie świętym dano ci imię Urbana?	A jakoż! Tę z plastrem na oku?	Ale oni czarownicy,	Ciekawa pani przedewszystkiem: dlaczego? Naturalne zapytanie, bo u kobiet prędzej przychodzi słowo na usta, aniżeli myśl do mózgu.	Czy i mnie masz za wilka? Mów szczerze!	Na pohybel zdrajcy!	Odpadła mnie ochota.	Około sześćdziesięciu rubli na nas dwie...	Chyba tak.	Co za nudy! Na pamięć już umiem tę musztrę!	Na co?	Zapewne, zapewne, wspaniała kampania ale któż by nas prowadził?	Czy pan Tonnor rozmawiał z panią o zajęciach pani męża? Czy w ogóle wiedział, jakie stanowisko zajmuje pan Renowicki w ministerstwie?	Niech mu pan jeno opisze wygląd i zapach listów, jakich mu potrzeba, a on nam je przyniesie	Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!	E... żółte niech ci pani królowa sprawią.	Prezes Bondy miał takie uczucie, jakby śnił. Marek ułożył go z macierzyńską pieczołowitością w fotelu i szukał koniaku.	Kobieta, Żona, Patriota zapytał pan Zagłoba.	Musi być bardzo trudna.	No ja	Bo co?	Chodź, muszę coś zjeść	Przeciwnie, wspominają cię z wdzięcznością.	Płyniemy po jego powierzchni, przyjacielu Ned.	Czy tu mieszka panna Wilczurówna?	Eik, eik, tu vištele Manai, kad tai taip lengva išmokti! Palūkėk, kol dar galėsi tėveliui parašyti! Daug dar privargsi!	Gadał Kuba, jako onon (tu daw.)	Gdzie spytał Dobek.	Imię, Tajemnica rzekł do nich dobrotliwie	Nigdy.	Pani zna ją od dawna?	Więc rzeczywiście?	Całe życie niewola, dziecię moje.	Cicho! Są!	Czy przyjdziesz nam wreszcie pomóc, Ropuchu?	Kapitan!	Przysyłaj!	Same wysokie domy.	Schodzi, wciągać!	Siedem tysięcy liwrów w luidorach dwunasto-frankowych.	Tworzenia potęgi...	Wiemy, wiemy	Wzieni Gołębiów...	Zagrasz?
Dlaczego? Mój drogi kuzynie, każdy człowiek ma swoje wady, wiesz o tym dobrze. I on je ma... Nie są to nawet wady, tylko przyzwyczajenia... Pracować nie lubi, bez towarzystwa i rozrywek żyć nie może. Gdybyś wiedział wszystko: jak go wychowywali i jak pierwszą młodość swoją przebył, sam byś przyznał, że są to tylko przyzwyczajenia... Ojciec jego, mając ten tylko folwarczek, trzymał się wiecznie pańskich klamek, od komina do komina jeździł i syna z sobą woził. W szkołach trzy klasy tylko skończył i zaraz za skończonego obywatela uchodzić zaczął. Potem, kiedy ożenił się ze mną i moim posażkiem długi opłacił, ja sama starałam się wyręczać go we wszystkim i kłopoty od niego usuwać... Tak już przywykł... ale z tymi przyzwyczajeniami jakżeby on mógł tak wielkiej pracy podołać? Podjąłby się może, ale wiem, że nic by dobrego z tego nie wynikło... Nie chcę! Wolę już tak, jak jest! Proszę cię na wszystko, abyś jemu o tym projekcie nigdy nie wspominał i sam o nim nie myślał. Proszę...	Wiem, o co chodzi Poszedłeś pod numer drugi i nic nie znalazłeś, oprócz wódki. Wprawdzie nikt mi nie powiedział, że to byłeś ty, ale od razu zrozumiałem, że ta heca z wódką to twoje odkrycie. I domyśliłem się, że nie znalazłeś tam skarbu, bo inaczej na pewno dałbyś mi jakoś znać. Wiesz, Tomek, coś mi mówi, że te pieniądze przepadły na zawsze.	Przepraszam, tu się pan myli Widać, że nie zna pan mego przyjaciela Jilly. A jest on przecież dość znany. Jilly w młodości swej, w roku 1885 czy 86, z przyjacielem swym lordem Turnbridge odbył podróż naokoło świata na pokładzie jachtu „Old Friend”. Jilly daje słowo honoru na to, że przez całą drogę, czy to w czasie pogody, czy też w czasie burzy, ani on, ani lord Turnbridge nawet na minutę nie wyszli na pokład, lecz uporczywie siedzieli w kajucie, zapijając szampana w towarzystwie starego żeglarza z marynarki królewskiej, który od jakiegoś naczelnika tasmańskiego szczepu nauczył się tatuowania. Stary ten żeglarz podczas podróży wytatuował obydwóch przyjaciół od szyi aż do pięt. I Jilly powrócił do Francji pokryty polowaniem na lisy, na które składa się nie mniej i nie więcej niż trzysta dwadzieścia cztery postacie mężczyzn, kobiet, koni i psów. Pokazuje on je chętnie w knajpie po dobrej kolacji w dobrym towarzystwie. Otóż nie wiem, czy wrażliwość mego przyjaciela Jilly jest anormalna. Ale zapewniam pana, że jest on bardzo miłym chłopcem i porządnym człowiekiem i że niezdolny jest...	Idrysie, gdyby to mówił Gebhr, to bym się nie dziwił, ale o tobie myślałem, że masz więcej rozumu. Z nie nabitej strzelby nie wystrzeli i sam wasz Mahdi.	Hm! Bitwy mi żal!... Prawda, że w nocy przy ogniu prawie nic nie widzę. Żebyśmy się mieli po dniu bić, nigdy byś mnie na to nie namówił... Ale skoro publicum bonumpublicum bonum (łac.)	Bardzo wielki... Naprzód tego djabła Włocha, który w niej słyszę zakochany po uszy, a zelant szkaradny, nie dobrze zaczepiać; powtóre odgrzewana to potrawa, którą się nie jeden przejadł do syta.	Nie! Gdyby tak było, umiałby mówić po francusku. Lecz on czytał, i to wiersze. Tylko nie zdradź się przed nim, na miłość boską, że wiesz o tym.	Prawda jest, panie Michale że dokonaliśmy wielkich rzeczy w Warszawie, ale broń Boże dłuższego pobytu, tak, mówię ci, zniewieścielibyśmy jako ów sławny Kartagińczyk, którego słodkość aury w Kapuisławny Kartagińczyk, którego słodkość aury w Kapui... zdelibitowała osłabić, pozbawić sił.. A najgorsze ze wszystkiego białogłowy. One każdego do zguby doprowadzą, bo to sobie zauważ, że nie masz nic zdradliwszego nad niewiastę. Człowiek się starzeje, ale go jeszcze ciągną...	Nie Ottmana nie wezwał, gdyż twierdził, że miał wyraźny twój zakaz, a co dotyczy wstrzymania, to trwało ono tylko jeden dzień. Teraz fabryka jest w pełnym ruchu.	A, wychodzi pani za tego... jakże się nazywa?... aha, za Grzesikiewicza, poczciwe chłopisko!... orzeł to nie jest, trochę, jakby to powiedzieć... No mniejsza, ale winszuję pani szczerze szczęścia w tym związku...	Hm, Mańka nie jest moją córką, ale...	A Fatum nie jestże bogiem?	A przecież do tego dojdzie o ile nie zapobiegniemy temu.	Z warunkiem nie brząkania dzwonkami i bicia w tamburyn.	Lord de Winter umarł, nie powiedziawszy nic bratu. Okrutną tajemnicę ukrywał przed światem, aż do chwili, gdy miała spaść, jak piorun, na głowę winowajcy. Twój opiekun niechętny był małżeństwu brata starszego z dziewczyną ubogą. Czułam to dobrze, że nie mogę spodziewać się opieki od człowieka, zawiedzionego w nadziei otrzymania dziedzictwa. Wyjechałam tedy do Francji z postanowieniem spędzenia tam reszty życia. Lecz całe mienie moje znajduje się w Anglji, komunikacja z powodu wojny jest utrudniona, zabrakło mi zatem funduszów i zmuszona zostałam powrócić; sześć dni temu wylądowałam w Portsmouth!...	Gdybym ja była dziewczynką, a nie królewną, jakby to było wybornie!	Co? Mój Jaś do urzędu, na pisarka? Nie po tom sobie od gęby odejmowała, żeby skończył szkoły, nie. Do seminarium pójdzie na księdza...	Nie jestem godzien takiego zaszczytu, nie jestem godzien! wszystko to się trzęsło, skakało i poruszało ustawicznie, zdawało się, że wszystkie jego członki, obciągnięte w gruby kożuch, pokryty wyksatyną błyszczącą, zasmarowane oliwą i smarowidłami, skaczą ustawicznie i grożą rozsypaniem.	O ile się nie mylę, młodzież okupowała bar w piwnicy.	Jj! On ta na to nie dba, będzie on i tak panem.	Pewnie, ale nic dobrego z tego nie wyjdzie, obaczycie, spomnicie moje słowa.	Kto woła?... Nie widzi pani, że to galerya! Nie widzi pani drwin w oczach prasy i publiczności w pierwszych rzędach, co?... Mówię, że sztuka jest złą, podłą... świństwem! Zobaczysz pani, co jutro napiszą o niej.	Nie robię panu wyrzutów, panie Stefanie, przeciwnie, jestem bardzo, bardzo wdzięczna. Pana to przecie nic nie obchodzi... Doprawdy, dwie noce w wagonie...	Całował? I tego nie uczono mnie w kapłańskiej szkole... A to o... co to masz?	Należałoby też sobie życzyć żeby nie wykładano już kursu łaciny w ciemnej, wilgotnej piwnicy.	Naturalnie. Cóż to? Poszłabyś może za Niemca? At, na co to próżne gadanie! Tej ceny dać nie można.	Musi być prawdą to, co powiedział kapłan w Tirah, gdym wykradł żonę jego kuzyna... żem jest sufi (wolnomyślny). Bo, jak tu siedzę... ...pamiętam tę opowieść. Sądząc więc z tego, on pójdzie do Dżanatu l’Adn (ogrodów rajskich). Ale teraz? Czy chcesz go zabić, czy utopić go w tej cudownej rzece, z której wyciągnął cię babu?	Nie chciałbym, broń Boże, być takim na przykład Piotrowiczem.	Niebawem pan zrozumie. Niech pan nie zapomina, że przyrzekłem panu całą prawdę.	O tym co to wiersze pisze! wiem! wiem! taki to i biskup mosanie! at! biskupi jak należy w poezję się nie wdają, zwłaszcza światową... Mów lepiej o sobie, czyś się dobrze bawił, czyś się wyskakał?	Możecie zapalić, towarzysze. Zaraz dojeżdżamy. Ustawić na pokładzie reflektory! Mniejszy możecie zaświecić. A teraz niech da znać. Boję się, czyśmy już nie przejechali. Jest tu towarzysz Monsignac? Wyście służyli, towarzyszu, w lekkiej marynarce? Umiecie dobrze drapać się po linach? Dobra. Będziecie mi potrzebni.	I spałyśmy od granicy, jak zabite, a zbudziwszy się, miałyśmy czas ubrać się i umyć. W każdym razie musimy wypić herbatę, więc nam nic nie przeszkodzisz.	Jesteś młody, jesteś piękny, w twoich oczach, jak w zwierciadle, odbija się czystość twojej duszy, ale wiedz, że chociaż cię bardzo kocham, więcej może nawet, niż przypuszczasz, to przecież, gdybym dostrzegł w tobie choć cień występnej myśli, jedną bodaj plamę na twojej wierze i wierności, ja pierwszy uczynię wszystko, żeby cię zniszczyć, jak się niszczy wroga. Strzeż się mnie!	W generalnej wojnie mogą się bić, ale jeśli się sam na sam zjadą albo jako harcownicy na się nastąpią, tedy się powitają i w zgodzie rozjadą. Toż gdy jeden dostanie się do niewoli, drugi powinien mu ją słodzić, a w najgorszym razie i okup za niego zapłacić. Ha! Bywali tacy, którzy się i majętnością dzielili. Gdy chodzi o przyjaciół albo znajomków, czy to kogo wyszukać, czy komuś pomóc, to się też pobratymcy do pobratymców udają i justycjajustycja (z łac.) prawa, zasady. nie zachowuje. Słowo u nich grunt! I na takiego przyjaciela pewnikiem liczyć możesz.	Ligio kimkolwiek jest twój Bóg, uczczę Go stuwołem dlatego tylko, że jest twoim.	Robią go w godzinach pozabiurowych, będzie na czas z pewnością.	To ich pozew, kamracie. Powiem ci, gdy przyślą. Lecz proszę cię, Jimie, czuwaj pilnie, a podzielę się z tobą po połowie; słowo honoru ci daję.	Tak myślałem. Wszyscy chłopcy wolą się namęczyć i stracić kupę czasu na zbieranie złomu, za który dostaną parę groszy, niż nająć się do jakiejś pracy u uczciwych ludzi. Ale taki już jest ten świat. No, chłopaki, jazda!	Jakaż to?	Kto to ta śliczna kobieta?	Ten złoty, obrócony wierzchołkiem do góry, zwany stąd triangulus ascendenstriangulus ascendens (łac.) ten drugi, srebrny, obrócony wierzchołkiem w dół, jest jego ponurym odbiciem: to znak Czarnobrodego Mikroprozopa.	To pójdźmy razem	Więc ty, ty! I to będzie owo szczęście i ów dom!	A dajże mi wacpani pokój. Potrafię ja się przed królem wyeksplikować. Król mi da wiarę. Król dobrze wie, jako Gdańsk jest szelmowskie miasto.	Ale, Witek by ta psa krzywdził, któren zbiera po wsi wywłóki różne i lekuje...	Aha, przyszła koza do woza? Słuchajcież: gospodynię ja sobie umyślił; jej co spłatać, bo śmieszna jest i niemądra. Tak co, dowiecie się później; dziś wam tyle rzekę, że robota będzie ciężka i wszyscy musicie mi pomóc.	W istocie będziesz pięknie wyglądał, lecz radzę ci golić się niekiedy, gdyż z taką gęstą i brudną brodą każdy cię o milę rozpozna, dlatego powtarzam, przyjacielu Sancho, potrzeba, byś się golił przynajmniej co drugi dzień.	Myślałam, że pan o mnie zapomniał	Myślałem o tobie dniami i nocami. Wszędzie, zawsze! W prosektorium, w ciągu pracy, przy pisaniu cyfr u pewnego urzędnika, na ulicy, w domu, przy muzyce, w knajpie, w teatrze, przy stole, w rozmowach, w dysputach, w awanturach, wszędzie, gdzie tylko byłem. Stałaś przy mnie. Czułem cię tuż, tuż za ramionami, czułem twój zapach, czułem cię w sobie, w mej krwi, w moich piersiach, w żyłach. Całowałem cię w nocy wyciągałem do ciebie ręce przez całą tę ziemię prześliczna, ty jesteś tak strojna, tak zgrabna, tak pachnąca, wykwintna, wyszukana	...o zwolnienie mnie z zajmowanego stanowiska	A! no! rozśmiał się Borkowicz	Ci Węgrzyni za dwa pułki staną. Stary żołnierz i wyćwiczony! Czekajcie no... Lonty zapalają u armat, na bitwę się zanosi...	Coś mi się widzi że niektórzy ludziska znajdą pole poziomkowe, jeżeli dadzą za nim nurka.	Dziękuję, obejdzie się	Ja ze świata, bywam tu i owdzie.	Ja znam jednego komisarza w Brzevnovie który za dziesięć koron zrobi wam taką gorączkę, że wyskoczycie oknem.	Pójdźmy gdzie indziej; za chwilę zaczną się ludzie rozchodzić z kościoła.	Staremu prędzej się przytrafi, bo praktyk ci jest i znający!	Wierzę, a tym bardziej znajomości mocno nieodpowiednie.	Wydajesz mi się dzisiaj jakaś smutna, Rumi. Czy masz jakie zmartwienia?	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	Po co?	A podobno jeździliście po niego?	Co takiego?	Co?... No, dziesięć okrętów	Czy jadł dziś co, czy zamierza polować na czczo?	Jestem Roda	Nic.	O co chodzi?	Spokojny jestem, ukorzony	Tak, lecz zostałaby wspólniczką zbrodni.	Za co?	Za pozwoleniem Dopiero co byłaś w kościele, wszak prawda, moja pani?	Zaraz Pozamykam drzwi.	A panu Skrzetuskiemu, jeśli wróci?	A teraz odejdź! Przyjdź znowu jutro rano.	Będę przepisywał urzędowe papiery.	Cicho, Alanie, ocaliłeś mi życie	Cichojciecichojcie (gw.)	Czy pan jest pewny, że ją znam?	Czytałam	Cóż, kiedy rola w dzierżawie	Do Smołochowa.	Do czego? do pustych bodni i porozsychanego naczynia?	Dziękuję waszmościom za życzliwe rady!	I w czymże tu widzicie jaką przygodę, panie?	Lala (gw.)	Lasami.	Nigdy	Otóż, mój chłopcze, zbudowałem tu właśnie dwa trójkąty podobne, oba prostokątne: pierwszy, mniejszy, ma jako boki pionową żerdź i linię łączącą kołek z podstawą żerdzi, a jako przeciwprostokątną także linię na osi mojego wzroku, pociągniętą od kołka do szczytu ściany, która jest przedłużeniem przeciwprostokątnej pierwszego trójkąta.	Pan Thauret wyraził przypuszczenie, że złodziej mógłby nosić przy sobie skradziony rubin!	Pojedziemy dalej...	Poszli?	Qui sont-ils?	Spinki masz?... Krawat, kalosze, parasol...	Spójrz sam.	Trzeba przeprosić pana profesora...	W jakim kierunku płynie „Nautilus”?	Widziałem łzy.	Wiem dobrze.
Ależ tyś oszalał, każdy chce ciebie, popatrz jak wszyscy ubiegają się o ciebie. Tylko o tobie mówią u pani Verdurin, i w największym świecie też, upewniano mnie o tem. Więc ta pani nie była dobra dla ciebie, skoro ci pozwoliła tak zwątpić o sobie. Widzę już, co to za jedna, niedobra kobieta, nie cierpię jej; och, gdybym ja była na jej miejscu!	Niech mi pan, panie Copperfield, wybaczy. Czuję się zobowiązany dobrocią pańską, lecz przyjąć nie mogę, znam moje położenie. Dość jest już takich, co gardzić mną będą, po cóż mam obrażać ich uczonością nieodpowiednią memu, tak bardzo skromnemu położeniu? Nie przystoją mi tak wzniosłe zachcianki! Przez życia ciernistą drogę wypada iść mi jak najciszej, jak najpokorniej.	Z tego co się tu i ówdzie po drodze słychiwało zdaje się że Leszek w księżowskich rękach, pobożny pan a miękki, choć mężny, wojny nielubi. Konrad jeżeli go z siodła nie wysadzi, to byle spadł na nie skoczy, i wszystkiem zawładnie. Tak ludzie prorokują.	Jednak jedna z sióstr Mitrydata miała dwa rzędy zębów w każdej szczęce. Brat mimo to uważał ją za duszę wzniosłą. Kochał ją tak czule, że ścigany przez Lukullusa, uciekając, niewolnikowi-niemowie kazał ją udusić, aby nie dostała się żywa w ręce Rzymian. Nie zawiodła czci, jaką miał dla niej brat. Przyjęła stryczek z radosnym spokojem, mówiąc: „Dzięki niech będą bratu, że wśród gnębiących go trosk nie zapomniał o mojej czci”. Widzicie z tego przykładu, że nawet z dwoma rzędami zębów można mieć duszę bohaterską.	My tu z kniaziówną zostaniemy pod miastem, bo lepiej nam się na rynku nie pokazywać a waszeć idź, popytaj u mieszczan, czyli koni gdzie na przedaż albo na zamianę nie mają. Wieczór już, ale ruszymy na całą noc.	Nawet nie potrzebuję domyślać się. Widziałam to samo w roku zeszłym we Włoszech...	Właśnie dlatego że u niéj wszystko, co ona myśli i co czyni, jest rzeczą seryo boję się, aby i sympatya nie pociągnęła za sobą... następstw.	Ja się wam klnę żem tu nic nie winna: uciekałam i uciekam od waszego syna, pokoju mi nie daje. Bóg świadek żem niewinna!	Wyznaję, że nie bardzo to rozumiem, bo to przecież nic a nic nie wyjaśnia prawdy. Trzeba tylko dokładnie poznać jego doktrynę, a wtedy można z nią walczyć i nawet ją obalić.	Ależ nie! Obciera nos.	Dlaczegóż nie, panem jest wszystkiego oprócz domu i rodziny, które do Boga należą... Cóż mi uczyni?	Ja się nie mogę żenić, rozumiesz?	Jestem Anglikiem którego okrutny los wpędził w takie nieszczęście, jakiego nigdy jeszcze nie doznało żadne stworzenie. Na miłość Boga, uwolnij mnie od tego więzienia.	Nie bądź pan głupcem!	Nie mów tak Może za chwilę sam ci dowiodę słuszności tych słów.	Nie, nie! Jeux d’esprit, jeux d’exercice	Żonaty wyraźnie nie jestem ale gorzej, bo mnie blizcy obsiedli.	To istny święty Jerzy! Wyrobił sobie mistyczne pojęcie o zawodzie żołnierskim. Powiada, że jest to stan idealny. Nie patrząc, człowiek idzie ku nieznanemu celowi, kroczy pobożnie, w czystości i powadze ku tajemniczym i koniecznym poświęceniom. Zachwyca mnie istotnie. Uczę go białego wiersza i prozy rytmicznej. Zaczyna już tworzyć poematy o armii. Jest szczęśliwy, spokojny, łagodny. Jedna rzecz go martwi, to nasza chorągiew. Jest bowiem zdania, że jej barwy: niebieska, biała i czerwona, są źle dobrane i gryzą się ze sobą. Pragnąłby chorągwi różowej lub fiołkowej. Marzą mu się niebiańskie proporce. „Gdyby jeszcze te trzy pasma wychodziły z drzewca jak trzy płomienne języki proporca, byłoby to może znośne. Ale umieszczone są pionowo i zupełnie bezsensownie przecinają powiewające zwoje chorągwi”. Cierpi nad tym. Ale jest cierpliwy i mężny. Powtarzam panu: to święty Jerzy.	To dobrze To doskonale. Jestem ci niewymownie wdzięczny. A teraz proszę cię, Haneczko, śpiesz się. I postaraj się tak przynieść mi tę paczkę, by nikt z domowników nie widział. Bardzo mi na tym zależy. Gdzie ją masz?	Jak to może być: nic nie potrzeba? Taki młody pan? Jak to może być? Ona jest całkiem porządna dziewczyna.	O czymże wy tak bajdurzycie? Czas by już pomyśleć o przebraniu się do obiadu Lulejko, zaprowadź księcia Bulbę do jego apartamentów. Mój książę, jeżeli szaty twoje nie nadeszły jeszcze, będziemy najszczęśliwsi, oglądając cię w stroju, jaki masz na sobie.	Panie prezydencie. Bardzo przepraszam, ale sądziłem, że to nie jest aż tak pilne. Pozatem myślałem, że... zdawało mi się, że pan był zadowolony z mojego...	Bo on tobie, hrabio, Strugi nie sprzeda.	No, no, tylko nie tak żwawo, mój kochany! Popatrz, Tadek, jak wygląda nadwyrężenie ciała fizycznego wskutek utraty pewnego quantumquantum (łac.)	Poproszę, żeby pan działał z jak największą przezornością i zawiadomił policję, dopiero mając niezachwianą pewność. Widzi pan, gdyby tak mój najemca nie był Arsène’em Lupin?	Będzie miał cztery bulwarowe teatrzyki, masz dbać o to, aby mu nikt jego lóż nie zwędził i aby bilety oddawano mu do rąk. Radzę panu mimo to kazać je sobie odsyłać do domu Zobowiązuje się pan dostarczać, poza krytyką, dziesięć artykułów do działu „Rozmaitości”, w przybliżeniu na dwie kolumny, po pięćdziesiąt franków miesięcznie, przez rok. Czy to panu dogadza?	On, nie kto inny, jest naszym wrogiem; on nas śledził w Londynie!...	To jakiś restaurator na pewno Bada, czy więcej ma gości cukiernia, czy jego restauracja. A może to jaki rzeźnik?...	A i wotyw coraz mniej, a i targują się jak te Żydy!	Trochę znam Książę chce posłać sześć talentów dla armii wschodniej, co zrobią nasi bankierzy w ChetemChetem (egipskie chetem: warownia) zapewne wymienione w Biblii Migdal-Gad w Judzie lub Migdal-El, kilkadziesiąt km na wschód od nadmorskich miast fenickich.. Trzy talenty dostojnemu Nitagerowi i trzy dostojnemu Patroklesowi, to załatwi się na miejscu... A Sarze i jej ojcu Gedeonowi ja mogę wypłacać przez tego parchaparch	Było ci dotąd dobrze na mojej ziemi bo ziemia ta moja jest i jak pies łże, kto mówi inaczej teraz dopiero poznasz, jakim ja być umiem!	Mieszka niedaleko stąd, moja pani w bliskości pięknego domu zwanego Ropuszym Dworem. To gdzieś w tej okolicy. Może pani słyszała o tym dworze?	Gódźta się, póki czas! Każdy będzie miał swój kawałek ziemi, a tak co wam z tego, że wasze bydlę po cudzym harcuje?... Lepszy swój zagon...	Chrześcijanie mówią, że Chrystus jest mściwy, ale sprawiedliwy: być może, że przebłagasz go chęcią samą.	I mnie się tak zdaje	Mówiłam ci, że zbliża się Czas Nowej Gwary	O święty, ten tyczkowaty dureń, co podobny jest do wielbłąda, gada, że jestem synem sahiba.	Czy to grozi niebezpieczeństwem?	Skoro to urodziny Eugenii, zróbcie generalną loteryjkę, dzieci też zagrają.	Wawrzuś... pocałuj w rękę księdza kanonika; ostaniesz tu, będziesz się uczył i posługował jego przewielebności.	Yetmeyer jest chory na lęk przestrzeni, która istnieje w milionach wymiarów pomiędzy słowem a jego czynem. Stąd bezwymiarowość pańskich oświadczeń i pańskich działań.	Ależ rozumie się...	Bardzoście łaskawi! Tymczasem my was wyręczamy w tym, a zresztą i w wielu innych sprawach.	Już ja bym wiedział, jak ściskowi zaradzić	Któż waszmościankę z rannymi obchodzić się nauczył?	Możemy przejechać koło św. Krzyża, tam jest serce Chopina.	Trudno mi zrozumieć go Zda się chwilami wahać. Rodzony brat nader świątobliwego męża...	Tak, tak, panie bracie ja sam to widziałem.	Ale dlaczego, przepraszam bardzo panie Smith, dlaczego nasza półkula, jak pan mówi, dostała taki kiepski udział? To niesprawiedliwie!	Ja? droga pani, a jakżebym to mogła uczynić? spytało dziewcze	Że mówię jak zakochany?	Bóg ci zapłać... trafiłeś na taką chwilę...	Czyś waść głuchy? Księcia Bogusława Radziwiłła, który posłem na konwokację jedzie, ale po elekcji elektem zostanie.	Cóż takiego?	Do Fontainebleau	Doprawdy? Przywiozłem tu panią mymi końmi z mego mieszkania, mieliśmy po teatrze jechać razem na kolację!	Dėl to! O kad taip man išvažiavus į tą Ameriką?	I my dopomożem krwią naszą!	Ja?	Jakże to, szlachta?	Masz ci... teraz...	Najwyższy czas, ażebyś już spał, młodzieńcze.	Naturalnie, że o tych Solskich, których majątek sąsiaduje z browarem papy	O, widzisz! Zaczynam już żreć!	Szalony, cóż zamierzasz?	Słyszymy! To niezwyczajna rzecz.	To można listem ułagodzić.	W lamusie!... to dopiero!... A potem co?	Zawsze mi nad posłaniem był i został!	A co uczynisz ze mną?	A tobie co?	A zatem jej powierzchnia?...	Bo co?	Będziemy losować, kto pierwszy zejdzie	Co jej pan powiedział?	Co znowu?...	Co? Mówi aby go wiedziono na stracenie	Dlaczego? trzeba mieć odwagę nietylko swoich przekonań, ale i swoich wierszy.	Dobranoc i dziękujemy panu rektorowi!	Dokąd idziemy, Jurku?	Dziesiąta	Dzień dobry, panie poruczniku!	Hę?	Ile chcesz za tego konia?	Jakto! Za co?	Kocha król i was, miłościwa pani.	Ką tėvai! Tėvai mane gerte įsigertų. Bet kaip matyt, tas Vincų Vincas čion giliai sėdi širdyje; nebereikal Onutė važinėjo net jį aplankyti. Reikia pirmiausiai tą jos idealą išmesti laukan iš jos širdies.	Możesz poślubić Karolinę Karolina będzie jedyną spadkobierczynią swojej matki, swojego ojca i swego wuja.	Nic	Niemożliwe...	O, niech Pan Bóg broni, takie straszydła!	O, właśnie	Precz z moich oczu!	Puść go, głuptasa.	Ruszaj!...	Wasz przewozi bez Wisłę?	Wojownik musi być śmiały. Oto widzi pani, jaki jestem śmiały.	Z Dąbrowej, panie, z kartą.	Z radością...	Zejdź między nas!
Dość niech wiedzą, że pan Babinicz, nie pan Kmicic, jedzie. A po drugie: chcąc w taką drogę jechać, lepiej by ukryć szarżę waszej miłości.	Ej! Co tam! Sen mara, Pan Bóg wiara; albo to jedno się śni człowiekowi w nocy, a czasem i na jawie różne dziwy się marzą	Panie Świerkoski, przysięgam Bogu, ale oszczędź mię pan, nie chcę słuchać więcej.	I cóż pan o tym myśli, Blacas?	Poproś, aby mąż jeździł cię nadal opatrywać; toć tam jest chmara ludzi! To najlepsza klientela w okolicy; pan zamku to człowiek wspaniały, pan całą gębą, płaci hojnie; od ciebie jedynie zależałoby postawić nas na nogi. Mąż próbował się tam wkręcić na kilka zawodów, ale na próżno.	Prawdę mówi pan podstoli w rzeczach każdej wiary, nie mówię już samej religii, wszystkie rozumowania nie są na swoim miejscu.	A cóż by to za cudowna rzecz była! Żartujecie zdrowi, panie Lorenc, ze mnie, prostaczka.	A ona rzekł Stalky, opierając się na ramionach obu kolegów. gotowa ich zaskoczyć. Naprzód zacznie do nich szeptać, jak gdyby im się tylko coś śniło, a potem zacznie cuchnąć! Rany Boga, co to będzie za smród! Zróbcie mi tę przyjemność i pomyślcie o tym przez dwie minuty!	A ty mi przyrzekłeś dom z winnicą pod Ameriolą więc chcę szukać dziewicy wszędzie, gdzie mam nadzieję ją znaleźć. Po wybuchu pożaru mogli powrócić na Zatybrze... Mogli okrążyć miasto, tak jak my okrążamy je w tej chwili. Linus ma dom, może chciał być bliżej domu, by obaczyć, czy pożar nie ogarnie i tej dzielnicy. Jeśli wrócili, tedy przysięgam ci, panie, na Persefonę, że znajdziemy ich na modlitwie w podziemiu, a w najgorszym razie zasięgniemy o nich wiadomości.	Nie posuwaj się dalej to byłoby nieuczciwe!... Pani Séchard zaproponuje ci, abyś odnowił dzierżawę; powiedz, że chcesz nabyć drukarnię na własność; ofiaruj połowę tego, co wart inwentarz i koncesja, gdyby się zaś zgodzili, przyjdź do mnie. W każdym razie przewlekaj... Są w opałach?	A jak Marcinowa myśli, co się stało?	A słuchać mnie nie chcecie? tobyście się przecież dowiedzieli, co jest. Od trzech dni już jakiś mi się tu człowiek podejrzany około domu kręci. Napatrzyłem go, stojąc przed bramą i przez płoty. Źle mu z oczu patrzy; siedzi ciągle pod murem; wczoraj suchy chleb kruszył i jadł. Ogromny drab, odarty, blady; mówię, że mu źle z oczów patrzy, na zbója wygląda...	A ze stanowiska ekonomicznego, o co tu chodzi? Pieniądze zostaną w kraju i dalibóg, nie wiem, czy zostaną gorzej użyte. Bo, że mogłoby się za nie wyhodować kilkanaścioro chuderlawych dzieci, które wyrosną na niedołęgów i będą się przyczyniały do skarlenia rasy, albo że kilkanaście szwaczek mogłoby dostać maszyny do szycia, albo że kilkadziesiąt bab lub dziadów mogłoby żyć o parę lat dłużej, to krajowi niewiele z tego przyjdzie. To są cele nieprodukcyjne. Trzeba, żebyśmy się raz nauczyli ekonomii... Wreszcie krótko powiem: miałem nóż na gardle. Moim pierwszym obowiązkiem jest zabezpieczyć byt sobie, mojej żonie i mojej przyszłej rodzinie. Jeśli kiedykolwiek będziesz w takiem położeniu, jak ja byłem a takie prawo każdy ma. Żona moja, jak ci pisałem, ma znaczną rentę, ale majątku prawie nic, a przynajmniej niewiele. Do tego z tej renty płaci jeszcze coś swemu ojcu. Tę pensyę powiększyłem, bo mi groził, że tu zjedzie, a tegom sobie nie życzył.	Ale co u diabła robią korsykańscy bandyci z hiszpańskimi przemytnikami?	Co on tobie mówił?	Co stoicie? Ruszaj się, ty diable Zaporkę odstawić!	Co to znaczy?	Co?!	Czy co?	Ho! ho! sam ci to kwiat pannowy wyszedł! Widzi mi się, co wam było pilno do parobków, a dziadem musita się kontentować!... he?	I dlaczegóż to, szanowny panie?	Lecz nigdy mi nie powiedziałaś także, że nie kochasz mnie pani wcale i doprawdy wyrzec takie słowa za wielką byłoby niewdzięcznością ze strony Waszej królewskiej mości. Bo powiedz mi, gdzie znajdziesz miłość podobną do mojej, miłość, której ani czas, ani oddalenie, ani rozpacz nie mogą ugasić; miłość, która się zadowala wstążką zgubioną, wejrzeniem przelotnem, słówkiem nieobliczonem. Trzy lata temu, pani, po raz pierwszy cię ujrzałem i odtąd w ten sposób cię kocham. Czy chcesz, abym ci powiedział, jak byłaś ubrana, gdym po raz pierwszy cię ujrzał? Chcesz, abym opisał szczegółowo każdą ozdobę twojego ubioru? Racz słuchać, królowo, widzę cię jeszcze: siedziałaś na ziemi, według obyczaju hiszpańskiego, miałaś suknię z zielonego atłasu, złotem i srebrem haftowaną, rękawy rozwarte i djamentami podpięte na pięknych ramionach, na tych ramionach cudownych; pod szyją kryzę miałaś, maleńki birecik na głowie tegoż koloru, co suknia, a na nim wspaniałe pióro czaple. O! słuchaj, zamykam oczy i widzę cię taką, jaką byłaś wtenczas; otwieram je i widzę cię taką, jaką jesteś teraz, czyli stokroć piękniejszą jeszcze!	Panie starosto, panie starosto, nie może być!	Rano trzeba wyjechać, bo do powiatu kawał drogi. Witek, idź zaraz do Pietrka i naszykujcie, co potrza, a ty pojedziesz na świadka. A Bartek uwiadomiony?	Rodzina, Modlitwa, Zazdrość dodał miecznik, rozkoszując się połączeniem tych nazwisk. płn.-zach. część Litwy.... A co panowie Sicińscy, nasi nieprzyjaciele, powiedzą, gdy Billewicze tak wyrosną? Wszakże to oni nawet starego pułkownika nie zostawili w spokoju, choć to był mąż rzymskiego pokroju, od całej Rzeczypospolitej uwielbiany.	Tak, po co? Czy sądzisz, że zależy mi na tym?	Wyjrzyjcie, panie.	A czy to sprawiłoby ci przykrość, Jörgenie?	A jakże!	A jużci. Dwa tygodnie go nie było, trza się panu pokłonić.	A któż?	A oni uwierzą?	Ale to szlachta będzie wniebogłosy krzyczeć jeżeli się im plon i dobytek zabierze.	Bardzo proszę nie odzywać się tak lekko o moich haftach. Właśnie dla nich będziemy czekali. Zresztą ja hrabiemu dałam słowo, że bez niego nie odprawimy tej uroczystości.	Brawo	Byłabyś pani zatem niezmiernie dzielną podróżniczką.	Byłam. Przebaczasz mi wszystko?	Byłby z niego poważny opiekun!	Czy kiedykolwiek żądałem tego?	Czy myślisz, że ja sama siebie poznaję?... Coś się ze mną stało... Wszystko w mojej duszy połamane, poprzestawiane, zniszczone... Doprawdy, że nieraz budzę się w nocy i pytam: czy to ja jestem?...	Czy tak?...	Czy to być może? Więc tej jeszcze nocy?...	Daj mi wskazówkę.	Dawno wyszedł?	Do pacyentki jedź, ale u pani Warskiéj nie bywaj. Syrena cię już oczarowała.	Do teatru?	Dobrze!	Futro!... Zaraz... Zobacz, Walenty, czy konie już są?	Gdzie miała miejsce katastrofa?	I ja jestem sam	I użyć do swych zamiarów! i pewnie go przy Leszku umieścić, aby na straży stał gdy Biskup sam nie może.	Jak ta dziewczyna rośnie. Ma dopiero dwanaście lat, a już jest prawie taka jak ty. W przyszłym roku będziemy jednak musieli oddać ją do szkoły. Mam nadzieję, że wreszcie księżna dostanie pozwolenie wyrębu i my wówczas staniemy na nogi.	Jak to? Czyż sądzisz, Mario, że dla jakichś tam teorii powinnam antrepryzęantrepryza	Jaka szkoda, że nie mamy busoli z sobą lub astrolabu przynajmniej, zmierzylibyśmy wysokość bieguna, a wtedy powiedziałbym ci, Sancho, czy przepłynęliśmy już równik dzielący dwa bieguny.	Jakie skarby? Nic nie wiem o żadnych skarbach.	Jestem Anglikiem którego okrutny los wpędził w takie nieszczęście, jakiego nigdy jeszcze nie doznało żadne stworzenie. Na miłość Boga, uwolnij mnie od tego więzienia.	Jeśli chcesz ja ci jego imię na ucho powiem,	Kamień mi zdjąłeś z serca, chłopcze Ino czyś pewny swego? Nie spadniesz? Wolałbym sam zginąć, niż być przyczyną...	Kto Litki nie kocha? Ja pierwszy przepadam za nią. To takie dziwne dziecko i takie kochane. Mówię pani, że mam do niej zupełną słabość.	Mascotta!...	Może Koposio już się oświadczył.	Mój koń, mój biedny koń!	Nic wam do tego.	Nic więcej?	Nie dał mi ksiądz dokończyć. Oczywiście nie strzelałbym do syna mego dobroczyńcy. Tertio może mnie oddalić: Jeśli mi powie: „Jedź do Edynburga albo do Nowego Jorku”, usłucham. Wówczas będzie można ukryć stan panny de la Mole; ale nie ścierpię nigdy, aby uprzątnięto mego syna.	Nie na sąd, ino do was przyślim z proszeniem	Nie. A kto to jest?	Nieprawda!	No odezwał się Otto.	No, a teraz, mój chłopcze, czas już doprawdy, abyśmy wyruszyli w drogę.	No, jak się Piotr miewa cóż tu się działo podczas mojej nieobecności??	Opowiedz je, dziecko drogie. Nie jestem jeszcze na tyle egoistką, abym nie miała cię słuchać! Wciąż zatem cierpimy razem, jak za naszej młodości?	Ot, moja myśl! Naprzód wiwendy tyle zgromadzić, jakobyśmy mieli oblężenie wytrzymać, potem obóz warowny założymy, a wówczas niech przychodzi Radziwiłł ze Szwedami czy z diabłami. Szelmą jestem, jeżeli tu drugiego Zbaraża nie uczynię!	Pewnie moja siostra... Puśćcie ją...	Pij gorzałkę, pij, chłopaku, ulży ci	Postradałeś zmysły!	Proszę mnie nie dotykać	Proszę uprzejmie.	Przeniósł się do lepszego świata, pozostawiwszy mi tę oto pamiątkę jako dowód wiernego aż do końca spełniania obowiązków.	Przyszedł cię zobaczyć profesor Petrov.	Pułkowników! Pułkowników!	Raczej	Raczej wolałabym umrzeć Czyż mogłabym narazić moich dobroczyńców?	Sainclair bywa tutaj, aby się dostać do Akademii spójrzcie, jak się kłania baronowi L...	Smutno mi widzieć pana w żałobie	Szaleństwo! Czyż to nie jest pański przyjaciel?	Sława Bohu! A powiedz no, mołodycio, nie uciekał tu tędy jeden szlachcic, Lach przeklęty, z córką?	Też nie wiem, może bym muchy głodził między oknami?	To ci nowina! Jasiek powraca!	Trzysta liwrów?... zresztą przypuśćmy już, że trzysta liwrów	W jaki sposób przybył tutaj hrabia de Sérisy?	W jakim sposobie?	Wie pani, jest jedna taka woda na świecie...	Wielka rzecz! to i nie będzie chodził, kiedy mu zazdrościcie powietrza w izbie	Wobec czego?	Wolno panu Ja zaś, jeżeli mnie gwałtem nie zmuszą, nie włożę tego za nic w świecie.	Wszędzie, wszędzie	Właśnie.	Zgodzisz się zapewne, Copperfieldzie na słuszność stawianego żądania?	„Błyskawica” jest pewniejsza.
A widzisz Teklusiu jak to źle że ty mnie tego dawniej nie mówiłaś. Widzisz, to trzeba radzić. Widać biedaczysko z tego musiał i fluksji dostać. Bywa to ze zmartwienia. A wieleż mu to tam potrzeba?	Ta nie krzycz pan. Chłopaki, mówię, śpią w kul­bakach. To co ja zrobię? Taż to noc...	To się wie słowo święta rzecz; ino raz nie dotrzymaj, to ci nikt wiary nie da.	Ależ, panie, źle bardzo. Prócz pchnięcia rapirem w ramię, niezbyt zresztą groźnego, ma jeszcze płuca przebite, tak, że doktór bardzo na to głową kręci.	Jestem ten, który miał przyjść od braci ze Wschodu, ale to drugie imię jest także moje imię, a w mieście północnym posiadam dom i ziemię, jakom rzekł obcym	Nie ma to na to?	Nie rozumiecie? Tedy wam inaczej tak powiem: gdy naczynie zbyt pełne, to jedna kropla je przeleje.	Powinien pan jednak wiedzieć, panie Fogg że czeka pana niemiła historia z powodu awantury tego chłopca. Rząd angielski surowo karze tego rodzaju przestępstwa bowiem bardzo zważa na to, żeby szanowano religijne obrzędy Hindusów. A gdyby pańskiego służącego zatrzymano...	To ten, którego widzieliśmy Myślisz, że mają nad nami dużą przewagę?	Widzę, że Szkoci do bitwy dobre pachołki, ale w amorach nic po nich. Na niewiastę jako na nieprzyjaciela impet potrzebny. Veni, vidi, viciveni, vidi, vici (łac.) to była moja maksyma...	Z południa. Niech pan spojrzy. To nadciąga tajfun.	Ach! Gdybym był bogaty, gdybym miał całą fortunę, którą córkom oddałem, to i one byłyby tutaj i lizałyby mi twarz swymi pocałunkami! Mieszkałbym w pałacu w pięknych komnatach, miałbym sługi na zawołanie i ognia pod dostatkiem, a one tonęłyby we łzach, stojąc przy mym łożu z dziećmi i mężami swoimi. Tak, mógłbym mieć to wszystko, a nic nie mam, pieniądz daje wszystko, nawet córki. O, moje pieniądze! Gdzież one? Jakby one mnie pielęgnowały i doglądały, gdybym miał skarby do zostawienia; widziałbym je przy sobie, słyszałbym ich głos. Ach! Dziecię moje, drogie, jedyne, moje dziecię! Wolę ja opuszczenie, wolę nędzę swoją! Gdy nieszczęśliwy jest kochany, to wie przynajmniej, że szczerze go kochają. A jednak chciałbym być bogatym, żeby je zobaczyć. Słowo daję, kto wie? One obie mają serca z głazu. Zanadtom je kochał, żeby one kochać mnie miały. Ojciec powinien być zawsze bogaty, powinien trzymać swe dzieci na wodzy, jak konie narowiste. A ja, nieszczęsny, klękałem przed nimi! Nędznice! Chcą godnie uwieńczyć swoje dziesięcioletnie postępowanie ze mną. Gdybyś wiedział, jak one mi nadskakiwały zaraz po wyjściu za mąż! (Och! cierpię mękę okrutną!) Dałem wtedy każdej z nich do ośmiuset tysięcy franków, więc ani one, ani ich mężowie nie mogli obchodzić się ze mną niegrzecznie. A jak mnie przyjmowano: „Dobry ojcze, proszę tędy; proszę tamtędy, ojcze kochany”. Na stole ich było zawsze jedno nakrycie dla mnie. Obiadowałem z ich mężami, którzy okazywali mi głęboki szacunek. Zdawało się im, że ja mam jeszcze cośkolwiek. A dlaczego? Jam nic nie mówił o swoich interesach. Człowiek, dający swym córkom po osiemset tysięcy franków, wart jest zabiegów. Toteż nadskakiwano nie mnie, tylko moim pieniądzom. Świat nie jest piękny. Jam się o tym przekonał! Wożono mnie do teatru, zapraszano na zebrania, i siedziałem u nich, ile mi się podobało. Wreszcie one nie zapierały się, że są mymi córkami, uznawały mnie za ojca. Cóż chcesz? Jam nie stracił jeszcze przenikliwości, nic nie uszło mojej uwagi. Wszystko trafiało do celu i serce mi raniło. Widziałem doskonale, że wszystko to było udane; ale już rady nie było. Nie byłem u nich tak swobodny, jak tu, przy naszym stole. Nie umiałem nic powiedzieć. Toteż ludzie światowi pytali nieraz, pochylając się do ucha mych zięciów: „Kto jest ten jegomość? Ach! do licha!” wołał, podnosząc się na posłaniu i ukazując Eugeniuszowi głowę pokrytą siwym, najeżonym włosem, głowę, która groziła wszystkim, co mogło groźbę wyrażać.	Co to ma znaczyć, Sylwio, biło już trzy kwadranse na dziewiątą, a ja z waszej łaski spałam jak bobak. Nic podobnego jeszcze nie bywało.	Ja panu powiem, kto te wszystkie cuda nocne do­konywa: biedny, chory człowiek... Zaś koniec koniec będzie zwykły: Osta­teczny zanik hamujących czynności woli niech się cieszą kochanki! tu już śmierć zęby wytrzeszcza!... I to w najlepszym razie	Ja do niego przychodzę jak do człowieka, jak do kupca mówię: Sprzedaj mi swój plac. A ten pastuch... ten... tfu! żeby jemu się tak wiodło, jak ja mu życzę z całego serca, śmieje się i każe mi oglądać swój śmietnik i powiada, że to jest złota ziemia, że to jest rajska ziemia, której nie sprzeda taniej niż za czterdzieści tysięcy rubli... Żeby ciebie... żeby ciebie prędka choroba wzięła za taki paskudny pysk! Mela! daj dziecko jakich kropli, bo mnie jest bardzo niedobrze, bo ja się boję, żeby mnie nie było jeszcze gorzej!	A co ci to panie Kasprze wyglądasz mi jak z krzyża zdjęty?	Jak to?	Jakto ona gada, co to za rozum, tażto i stary lepiéjby nie potrafił... Nie widana dziewczyna!	Jakże to?... Co zaś prawisz?... Cóż się stało?	Może to i rozumna rada... Ja na waszych radach dobrze wychodzę. No, niech tylko dostanę, co mam dostać, a potem zobaczymy...	No tak, za to same o sobie wydajecie bardzo sprawiedliwe sądy!	O nie, ja to lubię.	O! to najmniejsza, nie kłopocz się tem wcale mąż mój posiada pięć czy sześć waliz rozmaitych, wybierzesz sobie najlepszą. Jest tam jedna mianowicie, którą szczególniej lubił brać do podróży i która jest tak ogromna, że światby w nią można zapakować cały.	To ja cię proszę!	W takim razie nie dojedziesz nawet do Bondy: ja ci to mówię, słowo Trévilla.	Uważaj pilnie, co ci powiem. O dzień drogi stąd na południe wznosi się osobna góra, nie wyższa nad osiemset metrów. Wygląda tak jak rondel przewrócony dnem do góry. Boki ma zupełnie strome i jedyny do niej dostęp stanowi skalisty grzbiet tak wąski, że w niektórych miejscach zaledwie dwa konie mogą iść obok siebie. Na płaskim jej szczycie, rozległym na kilometr albo więcej, była wioska murzyńska, ale mahdyści ludność wycięli i zabrali. Być może, że uczynił to ten Smain, któregom rozbił, lecz któremu niewolników nie odebrałem, gdyż wysłał ich już poprzednio pod dobrą eskortą nad Nil. Osiądźcie na tej górze. Jest tam źródło doskonałej wody, kilka pól manioku i mnóstwo bananów. W chatach znajdziecie dużo ludzkich kości, ale zarazy od trupów się nie bój, ponieważ po derwiszach były tam mrówki, które i nas stamtąd wyparły. Zresztą ani żywego ducha! Zostańcie w tej wiosce miesiąc lub dwa. Na tej wysokości febry nie ma. Noce bywają chłodne. Tam twoja mała odzyska zdrowie, ty zaś nabędziesz nowych sił.	To było niegdyś Lecz już od przeszło dziesięciu lat Henryk Jekyll stał się dla mnie zbyt ekscentryczny. Idee jego coraz bardziej ulegały wypaczeniu. Oczywiście, wciąż jeszcze interesuję się nim, by się tak wyrazić: ze starej miłości, ale od długiego czasu go nie widziałem. Takie nienaukowe ględzenia oddaliłyby od siebie nawet największych przyjaciół...	Panowie, faktem jest, że te znaki zwane „zachciankami” ograniczają się do małej liczby typów, które klasyfikować można według barwy i kształtu na poziomki, porzeczki, maliny, plamy z wina i kawy. Należy może dodać do tych typów rodzaj plam żółtych, rozlanych, w których usiłuje się rozpoznawać części tortów i pulpetów. Zabobony, Klejnot, CiążaKtóż by uwierzył, że kobiety w ciąży mają jedynie chęć pić wino lub kawę z mlekiem, jeść czerwone owoce i, jak powiadają, pulpety? Podobna myśl obraża filozofię przyrody. Pożądanie, które według pewnych filozofów samo tylko stworzyło świat i utrzymuje go, działa u kobiet ciężarnych jak i u wszystkich istot żywych, lecz z większą jeszcze rozmaitością i z większą siłą. Daje im ono tajone zapały, ukryte namiętności, dziwne niepokoje. Nie poszukując nawet wpływu ich wyjątkowego stanu na zachcianki wspólne wszystkiemu, co żyje, nawet roślinom, przyznajemy, że ciąża nie powoduje obojętności, lecz raczej wypacza i potęguje głębsze instynkty. Gdyby niemowlę miało istotnie nosić ślady pożądań matki, widziano by niewątpliwie na jego ciele inne obrazy niż te niewinne poziomki i plamy kawowe, którymi zabawia się głupota kumoszek.	Lepiej się trzymam, niż ci się zdaje. No... idę. Jakbym nie wrócił... to nie przejmuj się zbytnio. Znajdzie się kto inny...	Było ze czterdziestu. Ale za późno przyjechali. Gdyby nie moi, byliby go słudzy starostki zdławili.	Trudno powiedzieć, nie znając sekretu. Niejeden wynalazca zmarł od swego wynalazku. Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony.	Zajmijcie się wiosłowaniem, a ja będę strzelał, nie pozwolę im się zbliżyć	Bo się namyślam, jakiej najlepiej perswazji zażyć.	Czy ja wiem, panienko?... Może co z panem Wojciechem?	Ech, panie Spilett wystarczy wypłynąć nocą przy pomyślnym wietrze, a w dwie godziny później jest się już poza zasięgiem wzroku.	Ej, Afra! Doigrasz się ty biedy! Trafisz na swojego.	Ja tam nie pojadę	Jestem człowiekiem, który patrzy i rozumie, co się dookoła niego dzieje.	Lecz i ten okup możeby się znalazł	Małgorzata Burton, studentka ze starszego kursu w Redmondzie, napisała ubiegłej zimy opowiadanie, które zostało wydrukowane w „Kobiecie Kanadyjskiej”. Zdaje mi się, że mogłabym pisać przynajmniej równie dobre opowiadania.	Mówże, bo i mnie ognie przechodzą... Wyglądasz doprawdy jak wskrzeszony Piotrowin.	Nie powiem, bo mnie tam odprowadzisz, a ja nie chcę!	Nie, Eminencjo, nie oddalę się bez doraźnego rozkazu uwalniającego tych dwóch zbłąkanych zakonników.	Nigdy, proszę pani, nie miałem czasu nauczyć się tej gry. Znam tylko bilard.	O milordzie!... nie pocieszę się nigdy...	Och! ubóstwiam go!	Przynajmniej spodziewam się tego.	Słuchaj, stary moja żona od trzydziestu godzin rodzi i nie może urodzić. Co ja mam robić?	Wiem o naszym księciu, o wojewodach, Żupanach, urzędnikach, o ojcach duchownych o Dobku! cóż mi tam jeden jakiś dworak! Któż on? Polak? Niemiec?	Wywróciliście też wieżę nad Gopłem i knezia z nią? bo coście się, słyszę, wy na niego, a on na was, zawzięli?	Za godzinkę wrócę. Dziękuję dobrodziejowi za konika!	A teraz?	Ale ponieważ już je pan wypowiedział odpowiem panu, że nie miałem tego na myśli.	Bądź co bądź, z mlecznymi ząbkami poszło mu łatwo! Lecz wszyscy kapłani są jednakowi.	Cała ta awantura z hrabią de Morcerf doprowadziła Alberta do rozpaczy.	Czego płaczesz, matko?	Czegóż wy chcecie ode mnie?	Dam ci odpowiedź jutro	Dawno mąż umarł?	Do Warszawy?	Do usług, do usług! bardzo prosimy!	Dokąd? Hm! Place de la Nation 12. Trzecie piętro. A więc Łukasz Niepołomski był na naszym trzecim piętrze, w mieszkaniu, w Warszawie?	Donkey jesteś, zgoda! ale przecie nie będziesz jadł węża?	Hm... Nie wiem, czy sobie przypomnę	Jaki tam postęp choroba taka.	Już jest kto?	Kogo pan szuka?	Lata całe potrafi nie spaść kropla deszczu na rafach Walpole’a	Mam nadzieję że władze wstrzymają działalność Karburatora.	Mój kochany hrabio Ma pan szczególny dar prawienia niegrzeczności.	Na czterdzieści pięć mil.	Nic pilnego Podobno baron chory?	Nie, nie, nie! Tysiąc razy nie! Mnie miałby kto powstrzymać, zabrać mi przyszłość, nie pozwolić żyć! O nie, nigdy; niema takiej mocy na ziemi, niema takich pęt, którychbym nie zerwała...	Nieprawdaż?	No, jest przecie Szczepanisko.	Oni grają, grają, grają.	Stary lis wyprowadził młodego w pole!	Stary pan zaraz na wstępie powiedział, żeby nie chodziły w stronę grobowca. Ma panicz lewą połowę parku, a one prawą.	Sztuka, Interes, Ambicja	Słucham	Słudzy jego świątobliwości, oddaję wam tę kobietę, którą macie odprowadzić do gmachu sądowego...	Tak!	Tak.	Ten chłopak przynosi wam zaszczyt, sierżancie Oto dobry instruktor, dobra musztra i doskonały materiał. Jednego tylko nie rozumiem. Byłem właśnie na śniadaniu u rektora, a on nie wspomniał mi ani słowem, że wy tu macie korpus kadecki.	Teraz generała Kilmaine...	Trudno mi powiedzieć...	Ty?	Uczciwość, Pieniądz rzekła Sara	Widocznie masz inne usposobienie	Wiedzieliście o tym, że ten pies jest kradziony!	Wio, malutkie! jazda! psia­krew!	Więc może odbędziemy tę rewię we dwójkę Proszę nie być dzieckiem; taka duża, piękna pani.	Więc waść nie idziesz?	Wszystkie jednakowe... czterdziestu rozbójników.	Wątpię Choć, wyobraź sobie, bierze po pięćdziesiąt i po sto rubli taniej od pensjonarek, nam popodwyższała pensje, no... i stół jest lepszy... O, lepszy...	Wśród tylu wielbicieli i hołdów?	Znowu interes i pieniądze!...	Zrobię.	Zwariowaliście czy co? Przyjechałam do pana porucznika w gościnę.	„Rybaka”? nie przypominam sobie...
Niechże waćpannę las ogarnie!... To widzę z jednym Ketlingiem tylko nie umiałaś sobie dać rady...	Właśnie, że powiesz! Dlaczego miałabyś nie powiedzieć? Alboż to twoja tajemnica? Cóż cię to może obchodzić? Czyż nie dokuczasz nam zawsze, jak możesz? Nic, tylko cały dzień się słyszy: „Patrz, Marietka to, patrz, jak Marietka tamto, regardez Marie, comme elle est sage, comme elle est laborieuse, comme elle est soignéeregardez Marie, comme elle est sage, comme elle est laborieuse, comme elle est soignée (fr.)	Uważaj pan, małżeństwo to jest mądra i dobra rzecz. Tylko trzeba wiedzieć, że jeżeli nie potrafisz być prawdziwą głową domu, to lepiej powieś się przed ślubem. Żonę trzeba trzymać ostro w cuglach i prowadzić pewną ręką, bo jeżeli nie, to albo ci się baba znarowi, albo będzie cię nosiła, uważasz, gdzie zechce. Bierz pan, powiedzmy, przykład ze mnie. W zaufaniu ci powiem, że, oczywiście, jak każdy człowiek, od czasu do czasu nie mam racji, ale nigdy nigdy nie pozwalam się za nos wodzić. I co? Jakie skutki?	Córka Jupiena Och, za nic! Jupien jest zacny człowiek, ta mała jest urocza, to byłoby szkaradnie skrzywdzić ich.	Fe! Nie wiedzieć co! A zresztą, kto go wie! Furiat! Może zawrócić?	Ja pana kocham za to, kocham! Ale fotografię wziął pan z cioci albumu, aha!	Jak to! Od wczorajszego rana? Pan hrabia nie jadł od 24 godzin?	Jeszcze nie, zaczekaj trochę, sam przecież mówiłeś że to dopiero wieczorem.	Nie może być, bo Kmicic listy opublikuje... Muszę jej strzec jak oka w głowie... do czasu. Potem oddam ci ją albo twoim dragonom, wszystko mi jedno!	Tak, pani i winszuję sobie, żem w tej pustej okolicy znalazł dom taki jak państwa. Zawdzięczam to panu Kirle, który mnie pod tym względem oświecił...	To prawda Wszystko zabierają, a oddają, jak się wychodzi na wolność.	Wszystko?... a cały zad to gdzie?...	Za dużo tam ludzi... Jeden zawadza drugiemu	Wiem, nie on jeden, ale całe zagadnienie na tym stoi, że oni nie są tacy mądrzy, jak o sobie myślą, a my nie tacy głupi, jak oni sobie wyobrażają. Gdzie są te młode geniusze, w piwnicy?	Jak to? Czyżby pan o tym nie wiedział? Pan Danglars nie uprzedził hrabiego?	To prawda, panie profesorze. „Nautilus” jest światem dla siebie Tym samym są dla ziemi planety towarzyszące jej w biegu naokoło słońca: i nigdy praca uczonych na Saturnie lub Jowiszu nie będzie znana uczonym na ziemi. Ale ponieważ przypadek zetknął moje istnienie z pańskim, to panu udzielę wyników mych badań.	Wstydź się! Jak łóżek nie wystarczy, to się znajdzie słoma. Chyba lepsze to, niż trzymanie ich na mrozie.	Wszakże zatrzymał się u okna idąc na śmierć, a to światło co waszej przyświecało modlitwie wprzód go i skuteczniej może wstrzymało niż słowa moje! Kto wie? może gdyby tu nie czuł się winnym i skruszonym, tamby mi ocalić się nie dał! Miej więc waćpanna nadzieję, przyjdzie na pożegnanie pewnie, a jak powróci... jak powróci!!	Raczej nie. Nie. Z każdą drobnostką tak latać. Zresztą oni mają nocnik. Szukałam okazji na szuku. Choć pan taką okazją znów nie jest.	Wolno. Zresztą, to można zobaczyć w etacie. A tak. Rubli srebrem pięćdziesiąt miesięcznie, tak, panie. Początkowo było 26 rubli i kopiejek 10, a teraz pięćdziesiąt. Słyszy pan? Jeśli zaś robić dziennie trzy normy, co jest rzecz arcyniemiła, to można zarobić jeszcze 30 rubli. Wynosi to jednak dwanaście godzin pracy dziennej, czyli wbrew wszelkim zasadom proletariackim. Odchodzę. Do widzenia...	A to byś cudu dokazał	Byłbym i więcej uczynił, bo byłbym waści w łeb strzelił ale gdym się przekonał, żeś zacny człowiek i króla miłujesz, rękę ci wyciągnąłem. Chcesz, przyjmij rywalizować.... Ale i innej emulacji się nie przestraszę.	Czemużeś mi waszmość pierwej tego nie powiedział czekałeś, żebym zgadł?	Czy ojciec wie wszystko?... wszystko?...	Czy to pan, panie Moreau?	Czyż to możliwe, moja kochana, kochana Hanno?!	Eee, wolę zaczekać.	Lecz jeśli się nie powiedzie?	Mój protegowany! Paradna jest ciocia. Nie wiem, kto go dotychczas protegował więcej. Z pewnością nie ja.	Nie ma.	Nie miałżeś odzienia, sprzętu, pełnych skrzyń i zasieków? na czym ci w domu zbywało? Dlaczegoś umarł? czemuś nas osierocił?	Nie rozumiem jednak, dlaczego mnie przysłał ten puchar?	Nie sport, ale spokój. Konie ciągną, ale nie ruszają z miejsca. Ale gdybyś przeciął linę	O tak nigdy pewnie tego nie zapomnę.	Obłąkani! Głową i sercem! Chcieliby wszędzie widzieć swoje liche budowy, swoje warsztaty, swoje zboże. Nie wiedzą o tym, że są miejsca na ziemi, którym jedynie przeznaczono wydawać myśl, pożywienie dusz milionów; obróć je na użytek pojedynczego ciała, a będziesz winny świętokradztwa, popełnisz zabójstwo na duszy narodu. Ale do tego nie przyjdzie. Od czegóż byłbym królem? O! dopóki żyję, nie przyjdzie do tego. Oprę się całą potęgą mojej duszy i duszy zamku. Z ziemią, z powłoką mogą zrobić, co im się podoba, mają przemoc; ale nie dotkną życia; przechowam je, ocalę, oddam w ręce pewne, w silniejsze od moich, a wtedy biada, biada samolubom zdrajcom!	Pani teorię moją, na doświadczeniu życiowym opartą, obraca w śmieszność, ze złośliwością, jakiej się w pani nie domyślałem chociaż powiem, że nawet ewentualność, o jakiej pani wspomina, nie byłaby dla pani bez korzyści. Serce pani wzbogaciłoby się o jedno wrażenie więcej, nie mówiąc już o tym, że duch w zetknięciu się z niebezpieczeństwem mężnieje.	Pani zawsze musi mi zrobić jakiś skandal! Pani może ze mną jeździć po wertepach, ale pannie Felicji nie wolno nawet zajrzeć do obserwatorium.	Po co, kiedy pan sam doskonale to rozumie.	Ponieważ wiadomo powszechnie, że instytucje wspomniane, pomimo usilnych zabiegów, nie są w stanie po chrześcijańsku zaspokoić potrzeb ani duchowych, ani cielesnych wielkich mas nędzarzy, przychodzimy im z pomocą, zbierając ofiary na dostarczenie choć najbiedniejszym jadła, napojów i środków do ogrzania zlodowaciałych ich mieszkań. Wybieramy ten czas, ponieważ w te wielkie święta bieda najwięcej daje się we znaki, a dostatek najwięcej się raduje i używa. Na jaką sumę mam pana zapisać?	Skądże babcia wie, że to są marchands de vinmarchands de vin (fr.)	Szatański pomysł! Przepraszam cię najmocniej, sir Henryku, że musiałem cię narazić na taki przestrach. Domyślałem się, że wypuszczą psa, ale nie sądziłem, że go wpierw posmarują siarką, aby wydawał się piekielnym potworem...	Słuchaj! Ja nie jestem ani księdzem, ani wariatem, chyba że zwariuję tutaj. Na moje nieszczęście jestem jeszcze przy zdrowych zmysłach. Chcę ci coś zaproponować.	Tak, panie profesorze, rozumny, śmiały i nietykalny! Nie lęka się ani strasznych nawałnic Morza Czerwonego, ani bystrych jego prądów, ani skał podwodnych.	Ty nie, ale o ile się nie mylę, mówił tak Gaetano	Widzisz, jak to dobrze, żeś się do nas dostał, zaraz się czegoś ciekawego dowiedziałeś	Wiem żeście w prawie biegli i niedarmo lat parę strawiliście w Bononji ale ja moje prawo mam zapisane, tu, w piersi, nie znam innego nad nie. Obrażony, skrzywdzony, nie wyjdę ztąd inaczej, jak pomszczonym.	Więc nie obawiasz się śmierci?	Właśnie że poskarżę ojcu. Niechby gdzie, broń Boże, iskierka padła, tyle lat ciężkiej pracy ludzkiej, tyle kunsztownych dzieł poszłoby z dymem. Gadaj, po coś tu przylazł?	Zdaje mi się iż gwardja moja jest także gwardją królewską, i że kto tylko służy w armji francuskiej, przez to samo służy królowi.	Zdaje mi się, że to Dan... mój brat...	Zobaczymy zaraz. Najprzód schowaj pan pistolet, który powinien być wymierzony w stronę wroga, a nie między oczy bezbronnych kobiet po spiżarniach.	Żebyś się ty nie zaraził tylko tym tyfusem	Żebyś ty o Albuzzi nie wiedział, cha! cha!	A przecież ty jesteś winien temu, jak zawsze	A widzicie! a widzicie, że miałem słuszność (dalszy ciąg sentencji był już więcej z własnego uczucia i własnej indywidualności zaczerpnięty). Oto człowiek zdolny, poczciwy, „dobrze urodzony” w całym najświętszym tego wyrażenia znaczeniu, wśród wszystkich najpożądańszychnajpożądańszy przyniósł z sobą na świat złote serce, diamentową wyobraźnię Tyrteuszem lub Ezdraszem i patrzcie, moi drodzy, patrzcie, a pamiętajcie na zawsze, jaki on dziś złamany, bezsilny, martwy, nieużyteczny... Biada miłości, która się tak na jednostkę wyrzuci i zmarnuje...	A! broń Boże! Zostawimy go łaskawym względom księdza proboszcza, a pan mnie przeprowadzi. Wszak może pan już odejść? Sąd skończony?	Ale cóż ci się stało?	Bo i „Nautilus” osiadł na mieliźnie.	Będziemy teraz szukali tropów lisa. Czekaj no... My go tu zaraz, oszusta, wyśledzimy, a potem palniemy mu w łeb, zdejmiemy futro i każemy Zelikowi uszyć prześliczną lisiurę dla pana studenta, Marcinka Borowicza. Czekaj no, my go tu zaraz...	Chce pomówić z panem.	Chwalił się dziś na Forum i pierścień zdjęty z jéj palca pokazywał.	Co pan ma na myśli?	Czy dworzec kolejowy trudno fotografować?	Czy znał pan w latach 1814–15 marynarza nazwiskiem Dantès?	Dzisiaj.	Frajerze! Ale my się zgodzimy, bo elektrownia będzie naszą własnością!	Gronty łacno podzielne!	Ir jūs šitą mierį laikote dėl lenkū ir lietuviū už dasiekiamą?...	Ja?	Jakże się miewa pani Krotyszowa?	Jestem z osobą, do której ten list był napisany, a której chciałem dowieść, że Luigi Vampa jest człowiekiem słownym. Niech pan baron zechce tu podejść Luigi Vampa sam panu powie, jak głęboko żałuje tej pomyłki.	Kto ty?	Kto?	Mów, piękna Krystyno wszak mam słowo twoje?	Niech mnie ojciec weźmie na próbę, zgadzam się! Kolb, siadaj na koń, jedź do Mansle, kup tam wielkie sito włosiane u bednarzabednarz	Niechże będzie sąd boży między nami.	Niewiasto, powiedz mi raz jeszcze, ale szczerze, czy uciekłaś do mnie przed Kajkułem? Przed nikim innym, tylko przed Kajkułem?	O, pogoda ohydna, proszę pana, strasznie głęboki śnieg Nieodpowiednia pogoda dla takich panów, jak panowie.	Pamiętaj o tym, bździno.	Panie Taziu (byli ze sobą teraz na „pan” i „pani”), niech pan zaraz tu przyjdzie. Mam panu coś ważnego do powiedzenia.	Paskudna rzecz. Przyjeżdżaj zaraz! Ja tu głowę tracę.	Pewnie dlatego ma takie ładne, czarne oczy i piękne maniery, bo Włosi zawsze są pełni wdzięku	Piechotą, proszę pani, szłyśmy... a on nas napędził, tośmy mu kazały, aby nas zabrał...	Po co panna Kasia idzie do służby?	Polować?	Precz z nim! precz!...	Proces twórczości jest podobny do tworzenia się perły: najpierw musi być muszla zapłodniona ziarnkiem piasku...	Przyjadę! Walek, odgarniać słomę prędzej!	Przypuszczam raczej, że owa szczególna śpiączka, w której trwa do chwili obecnej, napadła go nagle, znienacka.	Rozpocząłem służbę w sądownictwie przy sprawach karnych. Byłem pod rozkazami pana de Clavel, który powtarzał mi zawsze: „Przejmij się pan dobrze tą maksymą: Dobro oskarżonego jest święte, dobro społeczeństwa jest po dwakroć święte, dobro sprawiedliwości jest święte po trzykroć”. W owych czasach zasady metafizyczne miały więcej władzy nad umysłami niż dzisiaj.	Siedzą w domu. Na obiad przyjeżdża pan Gątowski.	Szambelan jest w Warszawie? Sam?...	Tak jest.	Tak prędko?	Tak, pisze.	Tanio sprzedam	Tym lepiej... Jesteś pan gotów?	Waćpani masz być moją narzeczoną?! Czyś waćpani oszalała? Przecież waćpani jesteś starą, szkaradną babą!	Zaprzęgaj czwórkę karych arabówarab resorowany czterokołowy pojazd konny z odkrytym nadwoziem..	Zmarzł.
Nie wiem, co mam odpowiedzieć, panie, ale wiem, że nikt inny jak Cecial nie mógł mi rozpowiadać takiej rzeczy o domu, o żonie i o dzieciach i że jak odjął ten nos obrzydliwy, to już twarz miał, jak wykapał, taką samą jak Cecial, ani na włos różnicy i głos taki sam i wszystko zgoła takie; jakżeż, u  diabła, nie poznałbym go, kiedy się od tylu lat znamy i co dzień widujemy?	Pochlebca!... Pamiętaj, że nie chcę, ażebyś się zapracowywał... Baw się, młodość potrzebuje rozrywki... Nie znaczy to jednak, ażebyś nie miał ważnych spraw do załatwienia.	Ja o tém nie wątpię	Księże! Przebaczam ci, albowiem masz po trochu bzika. Nie czynisz różnicy pomiędzy ludźmi uczciwymi a łotrami i nie stawiasz państwa wolnego ponad rządy ciemięzców i despotów. Lunatyk z pana przedziwny i nie widziany dotąd na kuli ziemskiej.	To z tego, że nie zgonią, a choćby i zaraz byli zaczęli gonić, i tak by nie zgonili, bo wasze konie prosto z drogi, a nasze wypoczęte. Gdyby zaś jakim cudem zgonili, i to na nic, bo jak mnie tu wasza książęca mość widzisz, tak bym jej łeb roztrzaskał... co i uczynię, jeśli inaczej nie będzie można. Ot, co jest! Radziwiłł ma dwór, wojsko, działa, dragonów, a Kmicic sześciu ludzi i pomimo tego Kmicic Radziwiłła za kark trzyma.	Nie, nie śpię. Zwycięzca...	Pan hrabia nigdy nie widział naszych Afrykańczyków?	To ja powiem za wszystkie. Także pomysł: że na jakimś podwórzu jest nieznośna dziewczynka, zaraz nie ma być wcale dziewczynek. A ilu chłopców jest nieznośnych. To i chłopców ma nie być. Nie rozumiem, jak biali ludzie, którzy wymyślili tyle mądrych rzeczy, mogą być jeszcze tacy głupi i dzicy.	Nie, nie! Nic już jeść nie mogę, żyję oczekiwaniem, bo dziś lub jutro umrę...	Ależ ja już dziś jestem niewolnikiem kapłanów!... Oni mordują jeńców, oni grożą moim oficerom, oni nawet nie szanują moich zobowiązań... Nic żeście nie mówili Mentezufisowi, kiedy kazał zabijać tych nieszczęsnych?...	To pani nie wiesz, gdzie oni są?	Tak, ale mnie się ta osoba wydaje absolutnie wroga, a przytem robi ceregiele; ty, co lubisz doprowadzać rzeczy do skutku od pierwszego razu, zbrzydziłbyś to sobie. Zresztą wiem, że tam się nic nie da zrobić, jeden z naszych przyjaciół próbował.	Mały jeszcze: nie wiadomo, co z niego wyrośnie.	Czego ty płaczesz, dziecino? nie mogąc łez powstrzymać.	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	Nie ma mowy o żadnej przyjaźni.	Tu przeprosiny nic nie pomogą!	Co zawsze! Zbierać pieniądze i kupować od Żydów długi Witolda, kiedy mi nie pozwala nabywać ziemi. Jeden skutek, tylko kłopot większy!	Ha, ha!... A to świetne!... Ha, ha, ha!... A to szelmeczka!... Nie przypuszczałem tego Lizo! A to figlarz z ciebie!	Bądź spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod dachem tego domu...	Dziękuję ci za dobre życzenia I ja się tego spodziewam, myśląc z prawdziwą radością, że kochane to dziewczę gotowe czekać choćby najdłużej.	Skądże może wiedzieć. Tam nazwiska nikomu nie są potrzebne.	Więc nie mogę panu niczym służyć?	Nie wiem ale czuję swąd w powietrzu. Wczoraj wieczór poszedłem do stajni z rozkazem, aby trzymano na siódmą rano powóz do drogi do Presles, ale o siódmej jego ekscelencja odwołał. August, pokojowiec pana hrabiego, przypisuje tę odmianę wizycie pewnej damy, która wygląda mi na to, że przybyła stamtąd.	Pogoń i tak nas doścignie, więc nie potrzebuję tego czynić.	Co tam Klejn, narwaniec!... Dobry chłopak, ale żaden subiekt... Mraczewski, oto była perła!... Piękny, paplał po francusku, a jak on spoglądał na klientki, jak podkręcał wąsy!... Ten zrobi interes na świecie i zdmuchnie ci panią Stawską... Zobaczysz!...	Czekaj! Oto... na starą naszą w dziejach świata rację bytu!... Do pioruna, głupio mówię... Żebyście, do milion set nędz! nowej hańby nie dodali...	A nędzy mi to jeszcze dodaje, że Tomko z nami, i za nim gonią przekleństwa poczciwych ludzi; zdaje mi się, że czuję jak je każdy wiatr przynosi, jak mię z nóg walą i suszą duszę moją.	Ludzie kochane, a czymże się ja wam odsłużę	Jest to, za pozwoleniem pańskim, jak mi objaśniła, rodzinne jej miejsce i z zawodu swego zjeżdżać tu musi raz na rok. Spotkałem ją właśnie po południu na ulicy i pytała mnie, czy może mieć zaszczyt widzenia pana po obiedzie.	A jakże Ten człowiek jest albo szalony, albo pijany... a ja jestem wobec niego bezsilny!...	Bo widzisz, nasze kobiety, ot naprzykład ze świata pieniężnego, kształcą się naprawdę na francuskiej powieści, a wiesz, co z tego wynika?	To ci chyba ta poduszka, na której śpisz, wydała tajemnicę?	Owszem przyznaję panu rację, Ale czyż to zmienia sens sprawy?	A jeśli to są potworne bałwany?	Kopie ziemię, to Maryśka, weberkaweberka (z niem. Weber: tkacz)	Już ja ta i bez prośbów mam oko na ten interes.	Jest coś prawdy w tym co mówisz, Bianchon.	Niezadługo widać skończy się u was i moje panowanie. Po krowie Magda, po Magdzie ja.	Rzeczywiście byłby to już ostatni stopień niepowodzenia...	Ale to stara kobiéta i głos ma tylko piękny.	Tak, mówiłeś Widzę z zachowania się pańskiego, że jesteś szczerze przywiązany do swego mistrza.	Ja bym tu i przenocował, gdyby była izba jaka po temu.	Do was? Co to jest: do was? Gadaj wyraźnie do kogo?	Bogać tam przejezdni! Oglądały wszystko, las i rzekę, i miały ze sobą jeszcze takie patrzydła do patrzenia, co aż nas mrowie  przechodziło...	Ogółu kobiet na pewno, bo z wieloma bardzo różnymi miałem do czynienia, a mężczyzn podobnych do mnie jest więcej. Tylko są kobiety opancerzone w dziwną zbroję, jakiej trudno dojrzeć, są owiane nimbem i ten hamuje napastników, czarując zarazem. Zwyciężyć je można, ale wobec nich brutalność ginie, i ten szczegół stanowi ich siłę.	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Wie pan, że pan jest...	Niech pan wstaje, konie już napasione i wszystko do drogi gotowe; tylko tłumok wypakować i jedźmy, bo tu lud jakoś bitny; nieciężko znowu przyjść gdzie do jakiej bitwy, a w dwóch to niekoniecznieśmyniekoniecznieśmy mocni	Jam zapłaciła komorne i mieszkam tu za pieniądze, tak jak i wszyscy	Kształciłem się w Chyrowie w Galicji...	Przywódca, Mądrość zawołał, zapalając się, pan Zagłoba.	Skądże się wziąłeś między tymi ludźmi?	Znacie mię przecie, a raczej znaliście cokolwiek przed kilkoma laty. Od tego czasu posunąłem się dzielnie w kierunku raz obranym.	Albo jutro lub pojutrze! i z więzienia prosto na pieniek. Kat już miecz szlifuje.	A już... Tylko skąd pani wie, że z konkurów?	Morcerfowie!... E... Drogi hrabio, jesteś pan arystokratą, prawda?	Oddali cały swój majątek na biednych.	Powiadam ci...	W pałacyku, w stronie ogrodu najbliższej rzeki... Jest z nim piękna kobieta...	Mówię ci, żeś głupi!	I tak już jestem trupem.	Podążę w ślad za nim albo też komu innemu śledzić go każę. Pan hrabia raczył obdarzyć mnie zupełnym w tej sprawie zaufaniem, nieprawdaż?	Wiele sobie z tego robię!	Jutro, skoro świt; odpocznij sobie tej nocy, a jutro, jeżeli będziesz w stanie, pojedziemy razem.	Konie siodłać! Jeden niech do Butrymów rusza, drugi konia mnie podaje!	Mów dokąd zmierza ta mowa, która mnie przeraża?	Jakby go język od dobrego słowa bolał...	Kupować od nich perły?	Po toż jesteśmy najwyższą radą przy tronie waszej świątobliwości	Teraz przemówiła przez ciebie Anna... Czy palisz fajkę?	Wszystko skłamałeś.	Być może.	Tak, mam nadzieję.	Wiecie, a do cna przepomniałyśmy o tym papierze o Grzeli.	A wiész gdzie ona?	Chciałabym naprzód, byśmy z papą mogli przyjść do ładu z Krzemieniem.	Może wbrew przekonaniu?	Quand on a mange un million, on se sent un siecle sur le dos, n’est-ce pasquand on a mange... (franc.) z trochą koleżeńskiej poufałości szepnął do Różyca hrabia.	A potem w świat!	Byle stąd żyw wyjechał.	Chcesz w mordę?	Dawno?	Hum, hum	Idź!	Innym razem	Kodėl nepasiseks?	Najzupełniej szczerze. Dlaczego pan wątpi?	Nigdy! Pan mówi „nigdy”, drogi Cyrusie?	Ostatni!	Pokój temu domowi i mieszkańcom jego!	Pół rumbupół rumbu brzmiał ciąg dalszy komendy.	Resztki! Śpiéwy łabędzie!	SOKRATES:	Serdecznie dziękuję.	Słyszysz teraz?	Trzeci miesiąc.	U babci Boguckiej.	Z zacnego domu, respektowarespektowa zaręczona. z Litwinem Podbipiętą, któregoście waćpanowie znali...	Zróbmy małą przerwę
To mnie wcale nie dziwi. Nie potrzebuję waszej wysokości mówić że niewiele mam wspólnych poglądów z moim kuzynem. Łatwo wasza wysokość zgadnie, że w przeważnej ilości rzeczy zgadzamy się jak dzień z nocą. Ale muszę powiedzieć, że gdyby ciotka zaślubiła starego Norpois, na ten raz byłbym zdania Gilberta. Być córką Florymonda de Guise i zrobić taką partię, to, jak powiadają, koń by się uśmiał; cóż jeszcze mam powiedzieć?	Któż by wątpił o tym? Ależ, mój drogi wujaszku, po co tobie się mieszać w te szatańskie sprawy i te walki okrutne? nie lepiej by ci siedzieć spokojnie w domu, cieszyć się tym, co masz, bawić polowaniem, a nie truć się i dręczyć po świecie? Mój wujaszku, nigdzie nie znajdziesz bielszego chleba, jak z naszej pszenicy, a kto za wysoko sięga, nieraz ciężko padnie.	O, to nie jest jego największe osiągnięcie Czy nie zarobił w tym roku miliona na obligacjach hiszpańskich?	O, nie obawiaj się, zresztą pójdziesz ze mną, sprawy tak uroczyste powinny odbywać się przy świadkach. Jeśli tylko Danglars okaże się winnym, to nim minie ten dzień, jeden z nas zginie. Do licha, chcę, aby mój honor miał piękny pogrzeb!	Ja tam nie wiem, co by się dało powiedzieć idę w tym za przykładem rycerzy mego powołania, co nagradzają zasługi giermków, robili ich panami miast i wysp, a niektórzy z tych giermków tak wielką mieli duszę i chciwą ambicję, że po korony nawet sięgali; oto nie daleko szukając, wszakżeż wielki i nieporównany Amadis z Galii zrobił swego giermka panem wyspy stałego lądu; czemuż bym i ja nie miał dać hrabstwa Sanchowi, kiedy jest niewątpliwie najpierwszym między giermkami całego rycerstwa błędnego.	Panie Porthos! wybacz, ja nie znam się na niczem... skąd wiedzieć mogę, jaki koń być powinien?... czy ja wiem, co to jest uprząż na konia?...	Jak to a skądże ojciec się dowiedział, że poszedłem tą drogą i tak się przebrałem?	Jesteś Kafrem Nie znać Fedory! Osoba na wydaniu, która posiada blisko osiemdziesiąt tysięcy funtów renty i która nie chce nikogo lub której nikt nie chce! Chodząca zagadka kobieca, paryżanka na wpół Rosjanka, Rosjanka na wpół paryżanka! Kobieta, u której wychodzą wszystkie produkty romantyczne nieoglądające światła dziennego, najpiękniejsza kobieta w Paryżu, najbardziej urocza! Nie jesteś nawet Kafrem, jesteś tworem pośrednim pomiędzy Kafrem a zwierzęciem... Bądź zdrów, do jutra.	No, od takiego nie żal po łbie dostać. Dałby Bóg, żebyśmy przyjaciółmi mogli zostać. Waćpan to mnie wprawdzie zdrajcą okrzyknąłeś, aleś się w tym pomylił.	Wieczne deklamacje i tragizowania. Skąd wiesz, że byłby to geniusz? Może właśnie wprost przeciwnie, zbrodniarz jaki, niedołęga, kaleka, wyrzutek, a wtedy lepiej, że nie będzie żył. Obie możliwości można zarówno przypuścić, z tym tylko jeszcze dodatkiem, że na świecie jest więcej ludzi złych, głupich i nieszczęśliwych, aniżeli geniuszów, a więc to właśnie prawdopodobniejsze...	Nie, innego kobrę mam na myśli.	Nie, panie wachmistrzu, jeno między pnie, co ich wedle studni siła leży naciętych, i w karczowe doły. Puściłem konie, bo choćby się rozbiegły, to tu są drugie, i skoczyłem za nim, alem w pierwszym dole utknął. Noc, ciemno, jucha miejsce zna, tak i pomknął... Żeby go mór trafił!	Tak, naturalnie Z chciwości gry. Nie pieniędzy. Sama wiesz najlepiej, że pieniądze nie są mi potrzebne. Jeżeli chodzi o zaspokojenie moich wymagań życiowych, wystarczyłby mi w zupełności ten przeciętny kawałek chleba powszedniego. Nie. Pieniądze są dla mnie tylko środkiem, środkiem w gruncie rzeczy najobojętniejszym, ale niezbędnym.	A mówiłem... nie jedźcie.	Doprawdy nie wiem, co panu mam powiedzieć, bo na mnie żadne cyfry nie robią wrażenia	W. ekscelencya zawiniesz się płaszczem i będziesz musiał na ten raz jechać za mną, jako mój towarzysz. W bramach pilnują wprawdzie, ale patrzą na ekwipaże i dwór z którym się spodziewają pana.	Ale... nie chwaci...	Pana Podbipięty?... Bójże się waćpan ran boskich! Przecie on czystość ślubował? A prócz tego, przy takiej między nimi proporcji chybaby ją za kołnierzem nosił! Na wąsach mogłaby mu siadać jak mucha	Wybacz, dostojny panie Zdrajców, gdy będą ci potrzebni, znajdziesz za złoto i klejnoty nawet między kapłanami. Ale ja nie chcę należeć do nich. Bo pomyśl: czy zdradzając bogów dawałbym ci pewność, że i z tobą tak nie postąpię?	Że ktoś jest świnia, to ja nie muszę być pastuch od świń	Dalibóg, gdybym to wiedział z góry, nie brałbym cię do sanek! Bądź pewna! Wcale bym po ciebie nie zajechał.	O miłościwy pułkowniku... zlitujcie się nade mną biednym... Gdzież ja się na noc podzieję? Co wam szkodzi otworzyć?	To jest, korzystnego może sprzedania się za górami i morzami, zamiast wypłacenia długów naturalnych i świętych.	Ej, nie gadaj! Pszczółek ci nahoduję, bo one mnie lubią, na leki lnu trochę zbiorę, w ogródku na jesieni pogrzebię, ot i wszystko. Kiedy twoja wola i ochota, to zabierz sobie grata.	Proszę, proszę jeżeli waszmość dla mojej kompanii, to nie przyjmuję tej grzeczności; waszmość tam potrzebniejszy na przedzie.	Toujours le même! Od sześciu lat po całych tygodniach załatwia interesa i nigdy ich skończyć nie może. A ja chora, Józio chory, gospodarstwo upada, jacyś nieznani ludzie oglądają majątek, nie wiem po co? O, ja nieszczęśliwa! łez mi wkrótce nie stanie... Joseph, mon enfant, veux-tu dormir?	Wiesz, mnie on osobiście ani grzeje, ani ziębi, ale ty jesteś moim starym kumplem, zajmujesz odpowiedzialne stanowis­ko, powiedz mu więc kiedy przy okazji, żeby on na siebie uważał, po marcu tylko ze względu na ciebie nie wyciągnęliśmy wobec niego wszystkich konsekwencji i tylko zdjęliśmy go z asystentury.	Ach, nogi cię bolą. To Paryż, bracie. Przyzwyczaisz się.	O której się to stało?	Zbudziło się, powiadasz pan?...	Czy nie rozpoznajecie już przyjaciela waszego pana?	Jakoż to wasza dostojność nie wie? A ja myślałam, że to właśnie z onej racji pan burgemeister nawiedza naszego pana młodego.	Ależ oczywiście Znaliśmy się i pamiętam go barrrdzo dobrze. Wiem, co to był za człowiek, zaraz pani powiem To był wielki przyjaciel mojej teściowej, znał się też blisko z moim szwagrem Palamedem.	Ale moja książka jest bardzo poważna: chodzi o odmalowanie w prawdziwym świetle walki katolików, oświadczających się za władzą absolutną, i protestantów, którzy chcieli stworzyć republikę...	A co nie mam przeprowadzić?	Ja téż nic od niego nie pożądam	Nie dasz mi więcej nic?	Faktycznie uczony ty jesteś, Trzewik, i swoje zrozumienie posiadasz, ale do jenteresu musowo smikałkę trza mieć. Choćbym cię samem słupem telegraficznem pięć dni tam i nazad przez most Kierbedzia pędzał, to i tak nie odgadniesz.	Ale ja tych wojen nie cierpię...	Wybacz mi zbyt śmiałe może pytanie lecz spostrzegam pod twoją szatą coś dziwnego, co nie należy do ciebie. Czy to noga czy łapa zwierzęcia?	I nie zgub czego po drodze!	Twéj woli, Cezarze, nie jemu Senatus-consultem zabroniono płakać po Sejanie, kazano imie jego zetrzeć z pomników, postanowiono posąg Swobody wznieść w Forum.	Musi pani być odważniejsza. Janino Dlaczego nie zerwała z nim pani już dawno?	Broniliśmy naród, który chciał się ochrzcić, przeciw napaściom i niesprawiedliwości. Niemcy to chcą ich w pogaństwie utrzymać, aby powód do wojny mieli.	Będę nieskończenie panu profesorowi wdzięczną za tę istotną łaskę... Czy mogłabym od razu teraz uiścić się z należności za te lekcje? Zapewne wypadnie mi w tych dniach odjechać i dlatego tylko trudzę pana...	Gdyby zresztą w moim wychowaniu ujawniły się jakieś usterki albo raczej w moim obyciu, mam nadzieję, że świat będzie miał dla mnie trochę pobłażliwości, zważywszy na nieszczęścia, jakie mnie spotkały w dzieciństwie i w młodości.	Najmiłościwsza pani krzywdzi mnie takowym posądkiem; gdzieżbym ja się ważyła czynić coś wbrew jej poleceniom! Tedy wykrój będzie głęboki, za to giezłeczkogiezłeczko, giezło (daw.)	I w godzinę później usłyszeliście pukanie w okno, właśnie w chwili, kiedy konała w moich ramionach... tego nie można rozmaicie tłumaczyć.	Libretto do operetki; dać tytuł: Krytyki teatralne, podłożyć muzykę i heca taka, że naród będzie chodził, jak na odpust...	Starałem się przeszkodzić, dotąd napróżno zjeżdżały komissye, były badania: Zinzendorf będzie wygnanym...	Zaczynacie mi się podobać Do którego pułku należycie?	Jak to, czy wszędzie ukryte są skarby?	Może to być studnia, a może dawna piwniczka na wino	Zostańcie przy nich! Każdy kieł nam się dziś przyda! Phao i Akela niech poczynią przygotowania do bitwy, ja zaś pójdę policzyć te psy.	I czy pan o tym pisze poezje? To może być wprost kapitalne.	W stodole parobków pilnuje, bo młócą. A wiadomo, Szczepan lubi spocząć, Jasiek bije cepem od niechcenia, jak dla zabawki, to ich pięścią po karku trza wyciąć raz, drugi, inaczej ani rusz.	Na rany boskie, radź mości książę!	Poczeka na mnie, jestem pewien	Pani Lauro! W takiej postaci? Proszę spojrzeć na mnie okiem uwagi i litości. Czy w takim stanie zabryzgania mogę jechać do Leńca?	Powiedz pan otwarcie, co mam dać za to?	Gdy umrę zakład weźmie ten, kto zachowa wszystko tak, jak było. Gdyby co zmie­nił, prawo straci.	Czy to pilne?	Bo oni są parchy. Ale ich system jest wielki: on triumfuje, kiedy wasz bankrutuje.	Ale z jakiejże przyczyny?	Słodka to była panna!	To wracaj zkąd przybyłeś	To i ja z wami!	Już sobie i pożeram. Chodź, Broniu! Co tak męczysz ten chleb?	Ja twierdzę, że wszyscy milionerzy, wszyscy pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz	Ten kowal to moja trucizna, chociaż i zięć też...	Gdzież więc?	No cóż?	Owszem, czekam abyście mi waszą wesołą twarz tłumaczyli.	Ani ja	Mów, bracie miły, jako stoicie? co czynić mamy?	Skąd ja do takich drogich rzeczy? Gitl-Hadasa mi podarowała	A co?	Pan tak czytał.	Pójdę z państwem i ja	Tak, jesteś	Tak, panie.	A pani... Maryniu, będzie mi mówić po imieniu?	Ma być w tych dniach licytowany dom pana Łęckiego...	On przede wszystkim służy Afrodycie	Anibym go słuchała.	Chciałeś pomówić? Dlaczego pomówić?	Dobrze Zrobimy z nich miechy kowalskie.	Mosambique! Sułtan! Kolor de chair! Wyborny dla brunetek!	A okapi?	Duszko! Kochanie!	Dziękuję.	Głupiś kiej głąb kapuściany!	Helmut?	I pomyślności z Nowym Rokiem!	Przysięgam pani...	Skądżeś wzięła pieniędzy?	Spojrzyj mi w oczy...	Syn dozorcy więzienia?	W Niemczech?	Zapalę światło!
Jak się Wojciech kiedy upije, to mu dam w wódce, może się odzwyczai od kieliszka, bo na tę wódkę strasznie dużo pieniędzy wychodzi. A przecież Wojciech nie ma, wie Bóg, jakiej trza by pensji, żeby mógł dużo wydawać. Z ośmiu rubli na miesiąc zawsze rubel albo i więcej idzie na karę to za to, to za owo, więc siedm rubli zostaje. I tak ledwie się koniec z końcem wiąże. Dobre i to, że jeden chłopak jest w terminie u krawca, dziewczyna chodzi do szycia: ma rubla na miesiąc. Bartka i Fonka nigdy prawie i tak w domu nie ma, jedno jest w ochronie. Jakoś się żyje.	Nie powinna pani o tym wiedzieć. Ma pani to, co ja opisałem pod nazwą „albuminurii psychicznej”. Każdy z nas miewał, w trakcie jakiejś niedyspozycji, porcję białka, które lekarz co żywo utrwalił przez to, że zwrócił nam na nie uwagę. Na jedną chorobę, którą lekarze leczą swymi medykamentami (twierdzą przynajmniej, że im się to zdarza czasem), wywołują sami dziesięć chorób u osób zdrowych, zaszczepiając im ten czynnik chorobotwórczy, tysiąc razy jadowitszy od wszystkich mikrobów, mianowicie myśl, że się jest chorym. Takie przeświadczenie, potężnie działające na naturę każdego z nas, jest szczególnie groźne u nerwowców. Powiedzcie im, że okno, w istocie zamknięte, otwarte jest za ich plecami, zaczną kichać; każcie im uwierzyć, że im wsypano magnezji do zupy, dostaną biegunki; powiedzcie im, że kawa była mocniejsza niż zwykle, nie zmrużą oka całą noc. Czy pani myśli, że nie wystarczyło mi zobaczyć pani oczy, usłyszeć sposób mówienia, co mówię, ujrzeć pani córkę i wnuka, który jest do pani tak podobny, aby zgadnąć, z kim mam do czynienia?	Boję się, że teraz nie będziesz miała czasu na słuchanie ale jeżeli mi powiesz dokładnie, o jakiej porze przyjdziesz do mojego pokoju, ja zawsze postaram się być już tutaj i będę ci opowiadała po kawałku całą bajkę, póki jej nie skończę. Jest to bardzo długa opowieść... a ja będę do niej dodawała coraz to nowe szczegóły.	Oj, co to, to nie!	Myślałem o niej Ale oni nie potrafią przywieźć działa na ląd, a nawet gdyby potrafili, to nigdy nie przeciągną go przez knieje.	I ma pan smutne myśli. Wie pan, co?... Zjemy razem kolację. To będzie cudowne. Tylko niech pan nie liczy na żadne frykasy. Bułki, masło i herbata z mlekiem. To, niestety, wszystko.	Nie rozpowiadajcie! Powróci, to się i tak dowiedzą, zaś potem trzeba mówić, co go puścili przez zastawu: kowal nie będzie się was czepiał.	Nie pozna się. Jest zanadto zmartwiony! Stalky, poderżnij się na tym stemplowanym papierze na dole i pisz: „Jestem ci winien dwa szylingi i cztery szóstki”. Nie jesteś mi wdzięczny, Beetle, za to, że te hopy wydostałem od Prouta? Stalky nie oddałby... Co robisz, ośle jakiś!	Dotąd ich nie mam, zbiéram to co wprzódy było przygotowane; jest cóś w obejściu się ze mną urzędników tajemniczego, nic dobrego i nic nam nie zwiastującego pomyślnego: chodzą, a raczéj uciekają jak poparzeni.	Niestety wszystko to, na razie przynajmniej, jest prowizoryczne... Nie, dziękuję panu rzekł zabierając się do wyjścia.	Proszę pana... co to?... Przecież my się nie gniewamy.	To sprawa jego i twoja. Ale niech uważa, żebyśmy go nie musieli ciachnąć po jajach. Byłoby mi przykro, stary, ze względu na ciebie. Cześć stary! poszukam panny młodej.	Henryku Artysta, Portret każdy portret malowany z przejęciem jest portretem artysty, nie modela. Model to tylko przypadek, okoliczność. Nie jego, ale samego siebie ujawnia malarz na płótnie. Przyczyną, dla której nie chcę wystawić obrazu, jest obawa odsłonięcia tajemnicy mej własnej duszy.	Ani ty ojcze, ani matka nie macie prawa żądać odemnie abym dla miłości waszéj podłością się skaził, rzekł młodzieniec; patrz! dodał nagle odsłaniając surdut i pokazując zakrwawioną koszulę, patrz, bito mnie dziś, bito ażem mdlał, alem nie zesłabł, alem wzmocniał, ale się dam ubić a nie powiem tym katom słowa!! Nie okupię wolności mojéj szkaradną zdradą, pójdę na śmierć i zostawię po sobie w miejscu dziecięcia waszego, czystą i poczciwą mogiłę.	A no, koń i ubiór po tym Goliacie. Co za koń! Powiadam wam i nasz biskup na lepszym nie jeździ. A ten ubiór! Jeszczem podobnego nie widział, mieni się cały od srebra i złota jak ornat.	Doganiała nas, prawda. Nie zbliżyła się wówczas i tylko potem, kiedyśmy zapalili światło w domu, posłyszałem, jak ktoś pod oknem Emilki jęczy: „Emilko! Emilko! Na rany Chrystusa! Zmiłuj się nade mną. Niedawno jeszcze podobna do ciebie byłam”. Wzruszające to zaklęcia, paniczu Davy.	Ja wiem, jak się urządzimy nie odstąpimy go ani na chwilę przez cały wieczór. Przy każdej bramie pałacu kardynalskiego będzie czekał jeden z nas wraz z trzema muszkieterami; gdy zobaczymy powóz zamknięty, ze spuszczonemi firankami, o podejrzanym wyglądzie, wyjeżdżający z bramy, wpadniemy na niego niespodzianie: dawno już nie mieliśmy sposobności zajrzeć w oczy straży kardynalskiej, a pan de Tréville słusznie mógłby sądzić, że w nas zamarł duch wojowniczy.	Tak, przyznaję sukcesy, ale proszę nie zapominać, że jedno niepowodzenie niweczy dużo pomyślnych przedsięwzięć.	Pokaż no; nie bój się, nie wezmę ci, ino coś zobaczę. Widzisz, z tego końca jest gruby i zakrzywiony, a ja mam w kieszeni taki sprawny, ostry nożyk, co wszystko zdoli. Wyrzezam końską główkę, dopiero będziesz miał źróbkaźróbek (gw.)	Ależ to twój ojciec mówił...	Najczystsza prawda lecz nie powiedział pan jeszcze...	Nie zdecydowałeś więc gdzie?	Nie, nie trzeba! Obiad prędko?	Nie.	Nie.	O, nie!... nie pijmy wina z nieznanego źródła...	To drobnostka N. Panie, odpowiedziała dumniejąc jednak pochwałami podczaszyna	To wy teraz w Jarzębowie jesteście?	Ale cóż tak późno będziesz robił na mieście, Jean? Nie idź już dziś, nalegała żona.	Brzmi to prawie jak zazdrosna uwaga, Stello	A dla czegożby kochać się nie miał i nie mógł? spytała Francuzka.	Bo zauważyłaś, na przykład, że na balu, który wydaliśmy, pan de Monte Christo nic nie wypił ani nie zjadł.	Niemniej rzeczywiste. Czy cię nie uderzyło to, Agnes, że zawsze w okresach największego rozpasania zmysłów i w ślad za tym idących zbrodni pojawiali się na ziemi ludzie święci, pełni zaparcia się i żądni męczeństwa?	Był za młody na mój wiek bym miała nań patrzeć jak to się zwykle patrzy na tego rodzaju pokrewieństwo, był dla mnie jednak bardzo dobry. Jestem...	Żołnierz miasteczko na Litwie., którzy smołę wieźli, na gościńcu pobili. Kto? Też oni. Pan Sołłohub pojechał do pana Hlebowicza po sprawiedliwość, a teraz znów w Upicie gwałt! Wszystko to przeciw Bogu! Spokojnie tu bywało jak nigdzie, a teraz choć rusznicę na noc nabijaj i strażuj	Te czasy się skończyły mam lat trzydzieści siedem, jestem u bram starości, czuję już całe jej zniechęcenie, a może i jestem bliska grobu. Ta chwila ma być straszna, wedle tego, co mówią; mimo to zdaje mi się, że jej pragnę. Czuję w sobie najgorszy objaw starości: serce moje jest zgaszone tym nieszczęściem, nie mogę już kochać. Widzę w tobie, drogi hrabio, już tylko cień kogoś, kto mi był drogi. Powiem ci więcej: jedynie wdzięczność sprawia, że mówię do ciebie w ten sposób.	Pożądanie a jego zaraz ciągotyciągoty zauważyć, zorientować się., że z początku mało ze sobą gadali, a teraz, jak razem chodzą, to ciągle jedno ku drugiemu szyję obraca i tak uradzają... uradzają!... Napijcie się jeszcze.	Co ja wiem? Podobno panowie rozkochani w osobach nieprzeznaczonych dla nich z woli losu... Ja nic nie wiem, żal mi panów serdecznie; ale poddajcie się losowi, śpijcie, będą tu mieli o was staranie jak najczulsze, ja sam dojeżdżać będę często do was; dobranoc, moi dobrzy panowie.	Masz rozum dziecka, a gadatliwość kobiety Ten harrańczyk nie jest harrańczykiem, ale Chaldejczykiem, i nie nazywa się Phut, ale Beroes...	Któż to taki pani Walentowej powiedział?	Prawda twoja. Ciekawość, co Majster na to?	Skądże ci to do głowy przyszło?	Widziałem ale nie przypuszczałem, żeby pożerała liście.	Ciebie? Nie mogę, ale, wierz mi, tylko przez wzgląd na twoją reputację. Straciłbyś lekcje. Stałbyś się niemożliwy w salonach, bo byłbyś, pojmujesz	Jest Adurowicz ze swoim ściahem. Obaj ci głową do strzemienia biją, synu Tuhaj-bejowy, i pod rękę twoją się oddają i wszyscy, którzy jeszcze nie nadążyli.	Stary jestem, a z wysokości tronu widzi się takie rzeczy, jakich nawet nie przeczuwają śmiertelni. Gdybyś słońce zapytał, co sądzi o sprawach świata, opowiedziałoby jeszcze ciekawsze nowiny.	Co mnie naszego pana, ojca i knezia białego sądzić co ja wiem dla czego on ich nie ma za ludzi, mówię co oczy widziały, co uszy słyszały...	I nic nie wspominasz sobie, nic?	Ma pan na myśli wypadek Masona? Ja miałem go zawsze za szczególnie skandaliczny. Byłem przekonany, że dyrektor znacznie ostrzej weźmie się do rzeczy. Prawda, Masona wyprowadzono w pole, w każdym razie jednak jest on na wskroś szczery i bardzo gorliwy.	Tak, tak, ale wróćmy do spisku.	To się pokaże później, na ile procentów się ułoży.	Tak piękna rzecz.	Czego on chce! Co powie	Niech z Bogiem spoczywa, nim ją w poświęconym miejscu pogrzebiemy. Nieraz ona was przeciwko mnie buntowała, ale ja ta do nikogo żalu ni mom... A tu tu wam przywiózem ze wsi, od nas wszyćkich, trochę prowizji. Macie krupy mąkę, groch, krzynkę słoniny...	Kochasz mnie?	Oj, horkaja dola przyszła mnie na stare lata moje...	Właśnie miałam ci powiedzieć: oświadczył mi się dzisiaj.	Dlatego zapewne, że jakieś wstrząśnienie ziemi zrobiło w boku góry ten otwór, którym „Nautilus” tutaj się dostał. Tym otworem wody Atlantyku dostały się do wnętrza góry. Walka dwu żywiołów, wody i ognia, musiała być straszna i skończyła się triumfem Neptuna. Od tego czasu wiele zapewne wieków upłynęło; wulkan zaś zatopiony jest teraz spokojną grotą.	A gdzież jest ten Józef?	A za dwieście bywała ładna świeca.	Broniłbym się przed tym bardzo ostro, Henryku	Co?	Co?...	Czy mnogo groszy kosztuje taki obrazek?	Gdzie ten niecnota był? gdzie? Jakeś śmiał na jedną chwilę z oczów go spuścić? ty! ty!	Już tam ojciec, oczywiście, „wisi na włosku”, już tam pewnie pod ojcem „doły kopią”.	Poczekam na Anasza. Wedle tego, coś mówił, powinien by dzisiaj przywieść posiłki...	Prawda, że oczy ma ładne: niebieskie, duże...	W samej rzeczy Poznaję pana! Jest pan służącym tego Anglika, dziwaka.	Widzę, że jest pan nieocenionym mentorem. A propos, dostałem list od Franza.	A gdzie pierwszy nocleg? futro z wilczych skór..	A inni, inni?	A?...	Ależ właśnie religia ginie na tle zaniku indywiduum w uspołecznieniu.	Alkohol	Brawo!	Druty bardzo wysokie.	Dziękujemy panu serdecznie w imię tych biednych dzieci.	Dziękuję	I o naszych fortunach, które nieprzyjaciel igne et ferroigne et ferro (łac.)	Idą na pewno...	Ja jej dałam powóz!	Jam zawsze wesół, gdy robię dobre interesy.	Komediant	Kto?	Moja dziewucha!... moja dziewucha!...	Nieboszczka go nauczyła.	Od kardynała?	Opowiadasz mi pan jakieś bajki!	Pan miał dużo przykrości?	Przesadzasz...	Sołomin.	Specjały! I na złocie straci, kto je przepłaci!	Szufladę z boku?	W przeciwną.	W takim razie...	Wszystko pan zrozumiałeś?	Zagrodę i Dewajte.	Zupełnie?	Zwracam uwagę, że obu najbliższych i nieodłącznych przyjaciół usuwasz. Odchodzą w odstawkę: Omar i kardynał!
Ach, proszę księdza! Pocieszać można tylko tych, którzy pragną, by ich pocieszano. Zresztą nie wiem dlaczego, ale zdawało mi się, że mnie mocno nie lubił. Pewnej jednak nocy nie mogłem już wytrzymać, słysząc, jak zanosi się od płaczu i pobiegłem na górę; ale gdy podszedłem do drzwi, stary już nie płakał, tylko się modlił. Nie umiem księdzu powiedzieć, jak wymowne słowa to były, jak rozdzierające błagania, to było więcej niż pobożność, więcej niż rozpacz; tak że choć nie jestem nabożnisiem i nie cierpię jezuitów, powiedziałem sobie wtedy: „Ależ mam szczęście, że jestem sam jeden i że Bóg nie dał mi dzieci, bo gdybym był ojcem i żył w takiej rozpaczy, jak ten biedny starzec, nie potrafiłbym znaleźć w duszy ani w sercu słów, jakie on mówił Bogu, i rzuciłbym się w morze, aby nie cierpieć już dłużej”.	Wyjechał przecie z młodym Czyńskim odwieźć go do miasta do szpitala. Podobno nic mu nie będzie, ale nie może mówić. Jedna ofiara nieprzytomna, druga pozbawiona możliwości poruszania ustami... I  pomyśleć, że gdyby zbrodniarz sam nie przyznał się, to mógłby sobie bezpiecznie zwiać.	O tym później, nie tutaj i nie teraz, na razie przyjmij do wiadomości, że ja mówię poważnie, ponieważ tu, w Jabłonnie, jesteś u siebie w sensie dosłownym, chociaż jeśli chodzi o praw­ną stronę, to dosłowność jest trochę nadpsuta. Jeszcze nie rozu­miesz? Niesłychane! A podobno mówią o tobie, że jesteś taki in­teligentny.	O nie, w każdym kraju mają inne mieszkania; u nas te ozdobne budynki niedawno weszły w użycie. Po większej części pszczoły mieszczą się w wysokich pniach wydrążonych wewnątrz, nakrytych małym słomianym daszkiem i wyglądających jak wieże albo w dziuplach drzew, po lasach. Te oto budynki, które widzisz, są dla pszczół wygodniejsze, a przez to więcej sprzyjające gromadzeniu miodu. Ale już dość tej gawędki, rozwijaj skrzydła i lećmy!	Cóż to u was egaszi rządzi, nie dados? będzieszże słuchał głupiéj żony? Poszła za cygana, niech idzie za cyganem: przecież i jéj tu nie chcą.	Ale przed wieczorem wrócą. Po nocy diabeł najgorszy, a wstydzić się dziewce nie potrzeba, bo ciemno.	Ja nie wiem, spytajcie o to Ryxa.	Rzecz jasna. Albo nie popełnisz zbrodni i musisz płacić, albo popełnisz, złapią cię i także musisz płacić. Naciągnę cię w przyszłości, ale mimo to pieniądze wezmę.	Słuchaj, Antoś czy ty się nie boisz Wicka?	To wszystko takie dla mnie przykre, Dorianie Nie powinieneś jednak myśleć o tym zbyt wiele.	O! To mi wiek! Królu złoty, nie odmawiajże mi. Będzie pan miał wygodne mieszkanie, albo z nami w pałacu, albo w osobnym pawilonie, jak pan zechce. Konie do dyspozycji, samochód do dyspozycji. Kuchnia dobra, do miasta niedaleko, a jak pan zechce w Warszawie swoich przyjaciół odwiedzić	Wy, panowie spotykacie w Paryżu tyle rozmaitych kobiet, ile jest dni w roku. Ale w Sancerre, gdzie nie ma ich ani sześciu i gdzie z tych sześciu pięć ma dzikie pretensje do cnoty, skoro najpiękniejsza z nich trzyma człowieka swymi wzgardliwymi spojrzeniami na taki dystans, jakby była księżniczką krwi, wolno jest młodemu człowiekowi starać się odgadnąć sekrety tej kobiety, wówczas będzie zmuszona się z nim liczyć.	A do mnie nie łaska? Robaczek ci śmierdzi, czy Igiełko? Larendogry ci trzeba? Wielki pan! Z pałacu ani rusz!	A widzisz, wasze! Przeszkód istotnie nie ma: pora trochę mroźna, ot i wszystko; zresztą spokojnie i komendy wszędzie po drodze, tylko bez niej nijak.	Nie mogę.	Nie wiem sam. Ale wiesz, ja co innego chciałem powiedzieć.	Niech pan doktór nie bierze czasem do serca wszystkiego, co mój syn mówi o Zagłębiu	Tak, panie ale nie mam zaszczytu...	Po cóż mam krzyczeć? Nie jesteś głuchy, o ile mi wiadomo.	Przecież mówiłem już pani Walentowej, że rodziny żadnej nie mam.	Co pan mówi... Wiem, co jest ludzki organizm tak mądrze zbudowany. Lecz skądże on się wziął, kto go stworzył i w jakim celu? Jeżeli śmierć jest snem, to po co było budzić nas z niego? Przecież to niesprawiedliwość.	Cóż, panie profesorze, jak się podoba to Morze Czerwone? Czy dobrze zauważyłeś pan cuda, jakie ono zawiera, jego ryby, zwierzokrzewy, pokłady gąbek i lasy korali? A widziałeś pan miasta po brzegach?	Droga pani, trzeba bardzo, bardzo dbać o siebie, pić ziółka łagodzące, kwiat pomarańczowy, żywić się lekko, białe mięso, dużo ruchu.	Byk jest boś ty byk, ale wrót nie ma.	Kto nie musi symulować! Symuluje każdy, zwłaszcza jeśli chce czegoś znacznego dokonać.	No, a teraz gdy już mamy słowo szlacheckie i rzecz skończona, do widzenia starościcu Oznajmiemy biednemu podczaszycowi że się na świat po swoich rekolekcjach wychylić może!	O, to dziwne szaleństwo! Ksiądz ma się za posiadacza niezmiernych skarbów. W pierwszym roku uwięzienia ofiarował rządowi milion za uwolnienie, drugiego roku dwa miliony, trzeciego	To znaczy, że w Warszawie jest również taki Dawid Frojke?	Ogłaszam wszem wobec i każdemu z osobna, że zaczyna się gotować!... Zabawcie się panie w Heby.	...zaraz wstąpił na praktykę do fabryk i już pracuje na siebie.	No, dosyć tego, tu o rzecz chodzi, a oni... Jakiż to lewizor bracia?	Spodziewam się; dał mi już czterdzieści soldów.	To jest taka prawda, jakby kto mówił o bankructwie Szai.	To jest zdanie z książki.	Wszyscy mówili, że stary Lewin okropnie się w niej kochał.	Zdaje mi się, że pisała do pana, żeby ją pan odwiedził jutro. A pani babys?	Zobaczemy co od niego Odonicz przyniesie i czy stawić się będzie.	Zrobię to dla was, jeszcze raz pójdę. Poszukam...	Wiem... Już wiem! Panowie, trzeba się spieszyć, bo Nieznany naprawdę jest już niebezpieczny.	A my porachujemy się z naszym wrogiem. Gdybyśmy jednak polegli, Morgan będzie wiedział, co robić. Idź, zanieś ciało na statek, później tu wrócisz, by sprawdzić, czy jeszcze żyjemy.	Ale cóż to za „czarna plama”, kapitanie?	Ja? Rozumie się!	Kto to?	Musimy zaraz jutro zabrać młotek i gwoździe, by naprawić okiennicę w domu babki, a także powbijać wszędzie dużo gwoździ, gdyż wszystko tam chwieje się i trzeszczy.	My i bez przysiąg na to gotowi! Pójdziem, gdzie nas nasz hetman książę poprowadzi; zajedziem, gdzie potrzeba.	Ojcze! ta suknia mnie pali, duszę się w niej.	Panie, panie żona mi się jutro schowa ze strachu, jak nadejdzie chwila posiedzenia.	Właduś, przestań... Boję się.	Właśnie właśnie, dla uczciwego i pracowitego człowieka! Ośmieliłabym się dodać: i dla przedsiębiorczego. Tak, właśnie! Sądzę, że istotnie Australia byłaby odpowiednim polem dla męża mego.	On ciągle bywa u państwa, jego siostra tak państwa kocha... Gdyby więc zedarzyła się sposobność powiedzenia mu, że ja i Femcia jesteśmy oburzone na Cenaderowskiego i że obie jesteśmy bardzo życzliwe panu Ludwikowi...	Chciałabym poznać go bliżej Czasami bierze mnie ochota rozruszać tego młodego człowieka.	Wykluczone. Ręczę, że jest zupełnie trzeźwy.	A właśnie, że zrobię.	Bom już żonaty!	Mocny jesteś na szpady?	Od ojca	Patrzajcie, masz mnie już za kalekę czy co?	Prawdopodobnie. Gdzie jest ta księga?	Tacyście tego pewni?	A zatem, do mieszkania jaguara!	Ach, tę na trapezie, żonglerkę. Podobno bajeczna!	Ach, wyobraź sobie, byłam oburzona. Ludwika wystąpiła z podejrzeniami.	Ale będę miał. Pojadę na jakiś czas za granicę...	Ale... ...ale... widziałem przecież...	Bardzo naturalnie	Bierzesz wspólników?	Byli.	Chodź pan do nas, panie de Rastignac	Co będę tam robił?	Co zrobić?	Czego płaczesz, matko?	Czemu mam wyjść? Ostawcie mnie w spokoju	Czy był tu Wierusz?	Dobrze, jadę natychmiast. Żegnam.	Dwójka!... koniak i przekąska.	Gdzie przebywa Heidi o tej porze dnia i co robi?	Gotowiśmy	Hanka!	I pojedziesz?	I... bogata! głowa przewrócona, brak jej zajęcia i wymyśla sobie różne urozmaicenia.	Kto? Czego?	Małżeństwo, Matka, Córka, Mężczyzna, Mąż	Moim imieniem!	Musiał mieć jakieś uszkodzenia, może wodę.	Na co ludzie ludziom? Wszakże potrzebujemy towarzystwa.	Naturalnie.	Nowinę przynoszę waszej miłości	Okrutnie nadużywasz twej władzy.	Otóż słuchaj w pieczarze były skarby tak wielkie...	Pan Jaś dawno przyjechał?	Po co? W imię czego? Pokaż mi cel!	Poczekaj, będzie cię obchodziło, jak cię lew rozszarpie.	Przyjść obiecała jeszcze dzisiaj, na odwieczerzu...	Przywożę panu miłą nowinę	Rodzina! Sfera! Tradycja! Ja!	Sama jestem.	Słuchajcie, słuchajcie!	Słucham	Słucham, panie kapitanie.	Taaak?
Gdy ją znajdę, na pewno doznam łaski oświecenia. Czuję, że nie jest to jeszcze owo miejsce. O najmniejszy z ponikówponik	To... niby... chciałem rzec, jakom i staremu panu z Bogdańca mówił, że tamta już przepadła na wieki i że on jej nigdy nie odnajdzie, choćby mu sam mistrz pomagał.	Troop powiada, że najciekawszą rzeczą na świecie jest przyglądać się, jak drugi człowiek zdobywa sobie środki do życia. Wspaniała to rzecz mieć znowu dobrze przyrządzone jedzenie. Jednakże odżywialiśmy się dobrze; lepszej kuchni nie miał nikt na Ławicach. Disko żywił nas świetnie. To morowy facet! A Dan... to znaczy, jego syn... jest moim partnerem. A jest tam jeszcze i stryj Salters, co wciąż miewa wykłady o nawozach sztucznych i czytuje Josephusa. On jest wciąż przekonany, że mam bzika. Jest tam nadto mały Penn, a ten naprawdę ma bzika. Nie powinno się przy nim wspominać o Johnstown, bo... Aha, jeszcze musicie poznać Toma Platta, Długiego Dżeka i Manuela. Manuel uratował mi życie. Szkoda, że jest Portugalczykiem; nie umie mówić wiele, za to grałby bez przerwy. On mnie znalazł i wciągnął mnie do swej łódki.	Ale jakie nadzieje pan wiąże z ustępstwem, którego żądasz? Będzie pan może żałował, żeś je uzyskał, a ja będę żałowała na pewno, że go panu użyczyłam. Zasługuje pan na szczęśliwszy los niż ten, który miałeś dotąd, i ten, który cię czeka w przyszłości, o ile go nie poszukasz gdzie indziej!	Nie więcej o niej umiemy powiedzieć, przez całą drogę nie widzieliśmy jej twarzy, ale za to ciągle wzdychała i narzekała. Nic dziwnego, że więcej powiedzieć nie umiemy, gdyż przed dwoma dniami dopiero spotkaliśmy na drodze ten orszak, któremu towarzyszymy od Andaluzji w nadziei dobrej zapłaty.	Do jutra wieczór, Lousteau Dasz mi odpowiedź we Francuskim, na premierze; że zaś sam nie będę mógł napisać sprawozdania, weźmiesz moją lożę. Daję tobie pierwszeństwo: naharowałeś się za mnie, umiem być wdzięczny. Felicjan Vernou ofiaruje zrzec się honorariów na rok i dopłacić dwadzieścia tysięcy za trzecią część dziennika, ale ja chcę zostać absolutnym panem. Bądź zdrów.	Powiedz pan raczej, że na pole prawdopodobieństw. Może to pan nazwać domysłem, ale ja jestem pewien, że adres został skreślony w hotelu.	Co by zaś markotno miało być! Ino, że od was trzeba mi iść, na swoje...	Czemu nie śmie? Toć szczęście komu usłużyć. Zostanę, Mareczku, zostanę, nie turbuj się. Tylko przez to moją robotę w ogródku opuszczę, ale to nic, odrobię wiosną. Bądź spokojny; jeśli Bóg da, że dożyję, to nasadzę jeszcze, nahoduję ci ogródek. A gdzie ten konik, bo do chorego nie godzi się zwlekać? Jużem gotowa!	Rozczaruję pana. To mnie nie interesuje. Wiem, że ludzie, którzy wzbogacili się dwadzieścia lat temu, mnie uważają za korsarza, dlatego że dopiero od roku jestem bogaty. A może nawet uważają, że jestem niebezpieczny... zakończył nagle głośno.	Otwierali odmieńce zamki i więzienia. Byłem wszędy, szukałem! Aż wybuchła ta wojna obecnie miasteczko w obwodzie kaliningradzkim, 3 km od granicy z Polską. powiedział mi wójt von Heideck, że wojenne prawo inne i że glejty wydane w czasie pokoju nic nie znaczą. Pozwałem go zaraz, ale nie stanął i z zamku mnie wyżenąćwyżenąć (daw.)	Pytałem czy nie potrzebuje pani pomocy. Widząc panią schyloną i nieruchomą, myślałem, że pani może zemdlała.	No, nie, nie! Nie mówił tego. To mój wymysł. Doprawdy niegrzecznie odmawiać Żdżarskim. Wyglądać to będzie na demonstrację.	Zobaczę Zresztą, dlaczego nie miałbym wstąpić?... Im więcej nabieram doświadczenia, tem lepiej widzę, że tam moje miejsce. Mam być łachem nikomu, ani sobie niepotrzebnym, niechże przydam się do czegoś...	Valentine! Najdroższa! Nie tak powinnaś do mnie mówić; albo pozwól mi po prostu umrzeć. Na cóż byś sobie miała gwałt zadawać, jeśli mnie kochasz, tak jak ja cię kocham? Czyżbyś chciała, abym żył tylko z ludzkiego współczucia? Ale w takim razie wolę umrzeć.	Więc ta dziewczyna rozkochała się tak na poczekaniu w sekretarzu Cyrana?	Nie wiem, czy się skończyło, moja kochana ale wiem, że nie masz się czego obawiać.	Ależ usieką bez pochyby! Słyszałeś waść, co pan starosta mówił, że to śmierć oczywista?	A jednak nie miałby pan ochoty mieć mnie na pokładzie swojego statku, co?	Że gdyby się było stało wedle sprawiedliwości, wizyta w Châtelet należała się nie mnie, ale tobie.	Hej, Piotr! A ustąp no mi swego towarzysza na dzisiejszy wieczór!	O, na pewno. Żegnam panią.	Widzę, ojcze wielebny, że starym zwyczajem i dla zagórskich panów miejsce gotowe?	A ty nie potrzebujesz tego krzyczeć, mogąc po ludzku powiedzieć.	Czy to pani nie męczy?	To nie nasz interes, Kiciu. A prócz tego, gdybyś to zrobił, mielibyśmy w nich wrogów, a wtedy już nie można by wytrzymać Oho, już zaczynają!	A ja mam niepłonną nadzieję że dzień dzisiejszy spełni nasze oczekiwania!	Ja sam widziałem, że karczmarz próżny dawał!	Nie chcę; dziękuję bardzo... Doprawdy, co się z panem zrobiło? Taki pan jakiś dziwny.	Żadna ryba Normalnie diabeł, panie. Podmorski diabeł. Batakowie mówią na niego tapa. One tam ponoć mają swoje miasto, te diabły. Mam panu nalać?	Czemu pani nie wypiła herbaty?	Hm doprawdy nie wiem.	Nie znam pani.	Nie, byłem w Słodkowcach	Starego Cavalcantiego już tu nie będzie.	I z wami już dawno nie widziałem się legendarny uwodziciel, XVI-wieczny szlachcic hiszpański, bohater licznych oper i dramatów; pot.: uwodziciel, entuzjasta przygód miłosnych. aresztancki, zwracając się do Dwugroszowej.	Nic nie wiesz! Nic nie umiesz!	Tooo wieeee...lka róóóó...żnica, jeżeli toooo nie kooo...sztuje drożej	To cały zuch! Konno przyjechała z tym cudakiem!	A więc co to takiego?	Ano, to draładrała (daw. pot.)	Czy to prawda?	Mamusiu!... to i my pójdziemy z nianią...	Owszem, to jest XVIII wiek z gorączką. To Watteau parowy.	Tak jest.	To niemożliwe!	Ty tu, Clarke? Chodźże!	A taki tak. Naprzód piechoto poszedł na miasto, ja za nim, on do karczmy, ja w ślad. Siedzi, siedzi, i ja siedzę, czatuję Aż kiedy ja patrzę, a on zemknął.	Dla siebie? Ależ to wszystko jest dla mnie.	Jasne! a największy cham, wiesz, kiedy ze mnie wyszedł? Kiedy ci zaproponowałem małżeństwo i temu jaśnie bękartowi dałem swoje chamskie, robotnicze nazwisko.	A! a! probujże zobaczymy jak długo pociągniesz... I taki się dziś zaraz chcesz tu zostać?	Cóż to za biedna Michon?...	Doprawdy? Tak, niebawem wpół do dwunastej.	O cóż ci idzie?	Przytykaj do płomienia, to będą smaczniejsze	To pani musi bardzo kochać swoich spadkobierców?	Dużo też pan miał roboty z przetrąceniem tej płyty marmurowej? Czy może przetrącił ją pan od jednego zamachu?	Kupiłbym może jedno. Rozumie się, jeżeli szczenięta są naprawdę ładne!	Co się stało, Li?	Czy się co nowego stało?	I teraz pan się boi?	W chłopskim przebraniu, jak waszmościowie widzicie	Wtedy dopiero będzie wiadomo, co się wykonało. Ale wtedy dopiero, gdy już będzie za późno. Wtedy dopiero nadejdzie żal, lamenty, awantury i inne opery.	A będziesz łaził do kurnika! Będziesz wyjadał kaczkom!	Ach! Tynglówkatynglówka (daw.)	Cóż Głębocki?	Do czego zmierzasz? jaka jest rada? i co chcesz przedsięwziąć?	I cóż?	Po cóż was przysłano?	Ranny musiał dołączyć do swoich wspólników.	U nas pusto. Jeden tylko pan stanął tu u mnie i siedzi w alkierzu	W Warszawie. Mieszkają w hotelu Rzymskim. Mała wcale niebrzydka. Byłem u nich, jako kuzynek, i rozmawiałem o tobie.	A gdzie wasza rodzina?	A można.	Ale czasem... mogą przyprawić nawet o szaleństwo... nawet o życie! zawołał hrabia.	Böhm oder Deutscher?	Cicho! Janka jest najlepszem dzieckiem, przysięgam Bogu, najlepszem.	Co za ona?	Czy jest bardziej godny zaufania?	Doprawdy? Naprawdę słyszałeś takie rzeczy?	Eh! daj mi tam spokój...	Hale, noga go boli! Wałkoń jeden, odpoczywać se chce...	Jestem człowiekiem.	Jesteś może głodna, co?	Krucicę miał za pasem i nóż za pazuchą; o, jaki ostry!	Król? Króla gdyby pies ukąsił, zaraz by mu przebaczył i jeszcze by mu sperkę dać kazał. Takie już u niego serce!	Mogłoby dać nam spokój, kiedy je uszczęśliwiamy bezinteresownie.	Najzupełniej.	Niech jedzie. A kiedy wraca?	O sześćdziesiąt?	Pani będzie ze mną grała zamiast Sznapsi.	Pisze nawet pamiętniki	Posiadam dobrą pamięć. Przypomnienie zbyteczne.	Posłać po pana Władysława Skoraszewskiego Uczynić go oboźnym. On ma mir u szlachty i w ryzie utrzymać ją potrafi.	Przed kwadransem biła północ.	Pójdź tu bliżej.	Tsyt! królewna ją znosi i kocha nawet, choć ona srodze jej dokucza. Musimy i my znosić.	Tyś już tęgo pijany!	W czyim imieniu przychodzisz?	Z oknami, które by je oświetlały!
Czym ja ci się odwdzięczę za to, coś dziś dla mnie uczynił?	Zdawało ci się po prostu. Śpiący jestem.	Więc zamordowałem Sybillę Vane zamordowałem ją równie niewątpliwie, jak gdybym był poderżnął nożem jej drobne gardło. Róże nie są bynajmniej mniej piękne niż przedtem. Ptaki w mym ogrodzie śpiewają równie szczęśliwie. Dziś zaś wieczorem będę jadł z tobą obiad, później pójdę do Opery, a następnie, tak przypuszczam, będę gdzieś jadł kolację. Jakżeż życie jest nadzwyczajnie dramatyczne! Gdybym to wszystko czytał w książce, Henryku, zapewne płakałbym nad nią. Obecnie, gdy to zdarzyło się, i to mnie, wydaje mi się zbyt wzniosłe dla łez. Oto mój pierwszy namiętny list miłosny, jaki kiedykolwiek w mym życiu napisałem. Dziwne, że mój pierwszy namiętny list miłosny pisałem do zmarłej dziewczyny. Czy oni czują, owi biali, cisi ludzie, których nazywamy zmarłymi? Sybillo! Czy ona czuje, rozumie, słyszy? Ach, Henryku, jakżeż ją kochałem! Wydaje mi się, że to już lata minęły. Była mi wszystkim. Wtem przyszła ta straszna noc gdy grała tak źle i złamało się moje serce. Wyjaśniła mi wszystko. Było to strasznie patetyczne. Nie wzruszyło mnie to wcale. Uważałem ją za płytką. Nagle stało się coś, co mnie przestraszyło. Nie mogę ci powiedzieć co, ale było to okropne. Miałem wrócić do niej. Poczułem, że byłem niesprawiedliwy. A teraz ona nie żyje. Mój Boże! Mój Boże! Henryku, co mam robić? Ty nie znasz grożącego mi niebezpieczeństwa, przed którym nie ma żadnej ucieczki. Ona byłaby mnie ocaliła. Nie miała prawa się zabijać. To było samolubne.	A to waszmość sobie powiedz: Bierz ją licho! I pokonsolujkonsolować (z łac.) tancerz. każda rada wyskoczy. No, kawalerze, wybieraj. Cóż to? Chcesz waszmość nam pergnąćpergnąć (daw. pot.)	Albo i mnie I wóz drzewa mnie przycisnął, i do śpitala mnie oddali, i robotym znaleźć nie mógł, a przecie żyję, bo mój czas jeszcze nie nastał. Jak zaś nadyndzie, żebym się schował pod wielki ołtarz	Chciałabym sprawić przyjemność Arturowi. Pana Brooke’a się nie boję, bo on taki dobry, ale z innymi nie chcę się bawić ani rozmawiać, ani śpiewać. Znajdę sobie zajęcie, żeby nikogo sobą nie kłopotać, a ty, Ludko, się mną zaopiekujesz. Wtedy wybiorę się z wami.	Co mu ty pomożesz? Czy weźmiesz z sobą maszynę swoją zabójczą i zniszczysz Księżyc cały, aby jego ocalić, jeśli mu co zagraża? Czy ty zresztą wiesz, co się tam dzieje naprawdę? Mówiłeś wczoraj w przytomności mojej z karłami i wnioskujesz z tego, coś od nich usłyszał, że przyjaciel twój Marek z zamiarem czy wbrew zamiarowi wdał się niespodziewanie w los księżycowego ludu i wpływa osobą swą na jego dzieje. Cóż chcesz teraz zrobić? Stanąć przy nim i dopomóc mu, aby się prędzej stało na Księżycu wszystko tak, jako jest na Ziemi?! Czy sądzisz, że dobre jest rzeczywiście to, co jest u was?	Cóż téż to nasz pan wygaduje! Słyszał to kto! Każe się pastwić nad biednemi ludźmi a oni go słuchają.	Cóż, wymodliłeś się już za twoją chorobę? Hę? Teraz by podobno wypadało dać na mszę do św. Marcina, co?	Dobrze, Karl, dobrze! Przebacz mi! Ja cię tak strasznie kocham i tak się boję o ciebie, że nie mogłam wytrzymać, chciałam się przekonać.	Dziecię moje, są obcy, jest ksiądz... Prędzej się to wytłómaczy, gdy na ślubie nie będziesz, ale na obiad wyjdź proszę... Ojcu uczynisz przykrość.	I ja zaufałem panu!... Niedorajda! Zachciało mu się wywrotowej polityki!... Coś pan Hitlerem, czy Mussolinim, czy innym Witosem chciał zostać! Tfu!... I ja na Związku Ziemian muszę za takiego jegomościa oczami świecić. „Narzeczony pańskiej córeczki podobno w tajnych partjach rej wodzi...” Tfu! Jeszcze gotowi mnie posądzić, że z panem mam coś wspólnego!...	I w tym się mylisz, bo to lud chrobrychrobry (daw.) tylko. się kupą bezładną biją, a Niemcy w szyku. Jeśli się uda szyk rozerwać, to częściej Żmujdzin Niemca niż Niemiec Żmujdzina położy. Ba, ale tamci to wiedzą i tak się zwierają, że jako ściana stoją.	Lżej niż cokolwiek innego bo dworzec się nie rusza i ciągle stoi na jednym miejscu, a fotograf nie potrzebuje go napominać, żeby zrobił przyjemny wyraz twarzy.	Moja panienko, mężczyźni nie lubią babom zwierzać się ze swoich tajemnic, nie żądaj więc ode mnie odpowiedzi na swoje pytanie, bo musiałbym być dla ciebie niegrzeczny. Spodziewam się jednak, że będziesz łaskawa wytłumaczyć mi, dlaczegoś tu przyszła i naśmieciła?	Nie domyślam się doktorze.	Nie kłóćcie się. Ja wam ręczę, że dojdziemy do porozumienia.	Nie ma czasu; zresztą, szukaliby w naszej izbie i wykryłoby się, a na nogach może i wyschną. Skóra ciemna, nie będzie znać, że mokra, chyba pomacawszy; a da Bóg, Strasz nie padnie na to, coby macać. Nu, tak wracajmy! Szydłowiecki z okna wychylił się... biedneńki on, chciałżeby z nami być!	Nie ma potrzeby ucierania zadka, chyba że jest zapaskudzony. Zapaskudzony być nie może, chyba że się bejało: wprzód zatem przystoi bejać, a potem podcierać zadek.	Nie należy się właściwie wyśmiewać ze swych adoratorów ale ja sama zawsze to czyniłam.	Nie rozumiecie mię może, no to powiem od sumienia..	Opiszcież mi waszą narzeczoną? zawołała śmiejąc się Laura... chciałabym ją nie znając pokochać z daleka...	Osiem tysięcy ludzi, nie licząc dział Lada dzień się przekonacie.	Prorokuję ci, że ją jeszcze zobaczysz	Proszę się nie zakładać, panie prefekcie, proszę się nie zakładać. Jestem pewny, że kandydatem Jego Eminencji kardynała arcybiskupa jest jego wikariusz generalny, ksiądz de Goulet.	Rok, ale na ten rok daję ci pokarm Janie, odpowiedziała śmiało Julja. wrócisz i	Strzały usłyszałby gubernator i jego ludzie. Od razu dowiedzieliby się, że ktoś za nimi podąża i szybko przyśpieszyliby kroku.	Tak. Czy posłaniec nie powiedział ci przecież, że chodzi tu o ratunek dla twojego ojca?	Ten, który zdoła ostać się wobec natury.	To dosyć powiedzieć! No, już idę! Zbałamuciłaś mnie, starego, kompletnie.	Wszystko w porządku, my już wiemy Domyśliłem się wszystkiego z rozmowy z naszym wczorajszym zastępcą. Nie wiedziałem tylko, że to pana miał na myśli. Cwany hultaj! Piegowaty Zdaje mi się, nazywa się Corkran.	Wy wiecie, Szwejku, co to jest pucybut. Więc przypatrzcie się dobrze temu nowemu i powiedzcie mi, co on zacz. Zawieście słuchawkę.	Zdaje się, że dwudziesty siódmy. Przy głównym wejściu. Zobaczysz jej nazwisko na drzwiach. Przykro mi jednak, że nie chcesz pójść ze mną na obiad.	A bo mnie jegomość nie pytał, a ja sobie myślę: co mam o byle czym mówić? Niech będzie pochwalo...	A czegóż pan chce od Czertwana?	A nie, owszem	A taki pan Czarniecki koncept Carolusowi w końcu powariuje! Byłem też na niejednej wojnie i mówić o tym mogę.	Alboż powiedziałam?	Ale co można powiedzieć przeciw tej książce? Jest tak piękna!	Ale kto temu winien, że kasztan przychudł? Gadaj!	Annie stara?	Bij! Morduj!	Bo myślałeś, że będziecie gadali o tym, ażeby kogo oszukać	Bodaj was zabito! A król Łokietek ile to razy musiał z kraju   uchodzić, a przecie wrócił, bo go naród nie odstąpił, gdyż bojaźń boża jeszcze w sercach była! Nie Jan Kazimierz zbiegł, jeno przedawczykowie od niego odbiegli i teraz go kąsają, by własne winy przed Bogiem i ludźmi koloryzować!	Bracie po osiem rubli na twarz pękło.	Będziemy go mieli, Pencroffie Wczoraj po drodze spostrzegłem na zachodzie górę dominującą nad całą okolicą.	Chodzisz pani po scenie, jak gęś!	Co to jest Luela?	Co wiesz o godzinie swych urodzin?	Czy nie ma więcej?	Cóż ty jemu możesz zarzucić?	Dalibóg, proszę pana to słońce pani Dulcynei strasznie było ciemne, kiedym je widział, i żadnych promieni nie rzucało; ale to pewno dlatego, że, jakem wam już mówił, harfowała ona wtenczas zboże i straszny kurz grubą mgłą ją otaczał.	Dla czego mi nie odpowiadasz? zapytał Szulc.	Dlaczegożeś nie wracał?	Ej!... w takiej samotności i opuszczeniu to by se przypomniała po polsku. A zawdy co pociecha, to pociecha.	I to wszystko pójdzie do pana rektora! O, mój Boże!	Ja nie żebrzę, mój śliczny chłopaczku Chcę tylko zamienić dwa słówka z twoim paniczem, który mi dwa tygodnie temu dał pewne zlecenie.	Jak, Antoni, pomoże to, czy nie pomoże?	Już ja pewno nie poślę zaręczynowych podarunków dopóki dziewczyny tej nie zobaczę!	Już ja wiem, co mówię.	Już nie chcę.	Kazałeś szukać Malahudy, panie...	Koni...	Ledwie starczyło mi przytomności w upieczonym mózgu, aby zmienić kierunek łodzi Ale żeby znaleźć ratunek, pomoc, białego człowieka	Moc moją zdobędę w niszczeniu Ariamana, człowieka wiary	Mospanie! niedawno jakeś tu przybył, ale frant, widzę, z waści nie lada.	Może bym mógł odwieźć panią do domu? Pani tak pobladła...	My ludzi jego wybili! A teraz jego głowy chcemy!...	Nie mogę powiedzieć	Nie przestanę. I co mi zrobisz?	Nie wierzę, aby to był mój obraz.	O Boże. Boże!... Nie, ja muszę zadzwonić po Ludkę. Ona może coś wymyśli...	O! o! to twój wydawca musi być nadzwyczajnie hojny, mój kochany Aramisie.	Ojciec Léger, który jechał w Pietrkowym dyliżansie, objaśnił go o sprawie Moulineaux: ale nie to wydarło mi na zawsze jego łaskę...	Otóż sprawa jest taka. Wie pani, że Norski miał pojedynek...	Paradny obraz!	Skąd więc wiesz, że on przychodzi?	Szkoda, żeście państwo od razu nie zaprosili naczelnika straży ziemskiej, jeżeli on ma decydować o przyszłości Madzi	Tak więc, panowie, wnoszę zdrowie tego, który jest coś wart. Fertig! Schluss!	Tak, tak jestem ciekawy, jak to sze wymiśli?	Temu rozkazowi, rzekł, uczynić zadosyć nie mogę. Ścigałem panią, bobym żyć nie potrafił w niepewności o los jej... a o ten spokojny nie jestem.	Teraz kto żyw za Rybińskim bo ranny.	Teraz możesz dotrzymać swojej przysięgi. Nie pamiętasz? W „Nadświdrzańskiej”, na placu Teatralnym, miałaś na sobie brajtszwance, pożegnalny prezent jaśnie pana hrabiego.	To być nie może	To nic.	To nie jest najgorsze nieszczęście.	W czym?	W imię Ojca i Syna, cożeś to za bezerębezera (daw.) zawołał ochłonąwszy Maćko.	W sanhedrynach nie zasiadali ludzie bezdzietni i twardego serca!	Widziałem lepszą rzecz, panie... Podczas kampanii byłem we Włoszech i widziałem, jak Włosi przyjmowali Francuzów w wigilię bitwy pod MagentąMagenta	Widzę	Widzę.	Winienem ale słuchaj, stary,	Więc i gospodarstwo?... począł Salomon... ale siły nie miał dokończyć.	Wszystko zrobię!... Przecież chyba rozumie pani, że ja muszę robić, co pani chce...	Wyobraź sobie, że ja wcale nie mam łaskotek, mogłabyś mnie łaskotać godzinę, a jabym nawet nie uczuł.	Zaraz, zaraz Pani Majewska! Proszę tu kropelek. Trzy razy.	Łobuzy	Śpisz to?...	Że jest głupio.
Ej, bo mnie się zdaje, że my się skądciś znamy. A czy my się to nie na weselu w chutorzechutor a. futor	Muchy są największą naszą plagą. Nie ma pan pojęcia, ile trudu  kosztuje latem wypędzanie ich z tego pokoju. Zdają się przenikać przez ściany.	Nie. Iglica jest niższa od brzegów, a zresztą znajdujemy się w zagłębieniu.	Nie lękam się przyboru Moje pułki będą dla niego groblami... Mam zaś oczywistą korzyść z delegacji, które mi pokazały niemoc przeciwników: osiemdziesiąt trzy kamyki za nami, osiem za nimi!... Znaczy to, że gdy oni mogą liczyć na jeden korpus, ja na dziesięć...	Ależ nie. Mówię przecież, że się dobrze dziś spisałeś.	I zaklęli się, że nie powiedzą, kto to zrobił...	Jeszcze raz! Pytam się, czemu nie dajecie ziemi ludziom bez ziemi?	Wszelako przedtem pan Zagłoba kazał go obszukać, jeśli jakowych listów przy sobie nie ma. Jakoż znalazło się pismo hetmańskie, z którego dowiedzieliśmy się, że gdyby nie Kmicic, to by nas do Birżów nie wywożono, ale nie mieszkającmieszkać (daw.)	Ja nie walczę z nim ale on ze mną, wszystko mi krzyżują, w niczem pomagać nie chcą, muszę się bronić, bo bym inaczej przepadł!	Och, jeżeli to pani nie robi różnicy, nie na tym fotelu! Za mały jest na dwoje, ale za duży dla mnie samej, źle bym się czuła na nim.	Nie wiem. Tak mi powiedział. Czy ja wiem, dokąd wyjeżdża? Przypadkiem udało mi się stwierdzić, że podniósł wszystkie pieniądze z banku.	W takim razie ja pójdę do niej Albowiem jest to mądra i pobożna niewiasta i poradzi mi w wielu zdarzeniach. Po zachodzie słońca dasz mi przewodnika, ażebym idąc nie zbłąkał się.	A co się wam zdarzyło, ojcze Owsiwuju?	Bardzo. Jeśli za życia dźwiga się jakiś krzyż, to Bóg po śmierci jest łaskawy.	Czemuż on milczał i tak się zmieszał okropnie? Któż to sfałszował? Wiecie?	Jutro rano odbędzie się tutaj konferencja.	Kałamarz Działo się to w Wartburgu. Dotąd jeszcze widnieje plama na ścianie.	Skoro się już jednak domyślił sprawa się stała dlań jasna. Cóż pani na to poradzi?	Wy mówiła Madzia klękając i opierając się na kolanach Ady...	Życzeniem mojém jest oszczędzając o ile możność królewicza czułość naradzić się z N. królewiczową.	Owszem, odparła Michasia, ojciec bardzo mało zarabia od czasu jak... i traci za domem; a mama odbiera mu resztę pieniędzy i rozdaje ubogim, albo kupuje sobie różne rzeczy, które zjada sama a chowa przed nami... Nam Zośka gotuje krupnik i zacierki, a kiedy nie przyjdzie cały dzień z miasta, to i cały dzień nic nie jemy... Mama o tem nie wie, bo wraca późno do domu od znajomych; a kiedy się nazajutrz skarżymy przed nią na Zośkę, łaje nas, albo ją, ale to nic nie pomaga, bo Zośka mamy nie słucha, i jak tylko mama wychodzi na miasto jednemi drzwiami, ona ucieka drugiemi.	Dobrze, dobrze niech mi się tu pokażą ci zjadacze niewiniątek, zobaczymy, co z tego będzie.	Toć najlepszy sposób zbliżenia się, przywiązania do siebie i pozyskania.	Nie miałam im co dać na śniadanie, tłumaczyła się Michasia; mama wyszła z domu bardzo rano i nic nie zostawiła; Zośka także poszła sobie na miasto, i dotąd nie wróciła. Dziś nic nie jedliśmy wszyscy, i papo nic nie jadł...	Bo nie może być taką jakiej ja chcę, a takiej jaką mi los dać może niby jałmużnę żebrakowi, ja nie przyjmę.	I była, i nie była. Krótko mówiąc, dajcie mi spokój, bo nie mogę gadać!	Ja, kniaginia, jestem prowincyjał pierwszy raz jestem od dwudziestu lat w mieście naprawdę nie przejazdem	Nie może to być. Ale to jest dziwna rzecz. Czy waszmość wie, że są listy hetmańskie przykazujące Chmielnickiego łapać i in fundoin fundo	Po tym, co już widziałem mogę nawet nie żądać posłuchania...	Sądzę, że nie ma o czym mówić.	Wcale nie! Przypuśćmy, że byłeś pan istotnie jej mężem, a chcąc wejść w związek z Miss Remsen, zapłaciłbyś pan każdą kwotę za dokument, stwierdzający nielegalność małżeństwa pierwszego.	Ani jedno, ani drugie, słucham panią nie tylko uważnie, ale i z przyjemnością prawdziwą.	Czemu pan nie kończysz?	Cóżbyś pan powiedział w przypadku, gdybym powziął postanowienie aresztowania pana niezwłocznie? Sędziowie przysięgli zadecydowaliby, czy guzik ten stanowi część garnituru, czy nie.	I nie zapomnij wozu odesłać z powrotem.	Masz rację! straciłem wszystko... oprócz majątku. Nie zapomnę o tobie, chociaż... Wolałbym już nie żyć.	Nic więcej nie robiliście Clewerowi? Turkey, wyjmij im kneble, żeby mogli odpowiedzieć.	Nie oszalał ja ani ci nie chcę grozić, jeno taki jest rozkaz Chmiela, iż jeśliby ktokolwiek z was, choćby który z komisarzy, o co spytał	Nie powiadajpowiadać (daw.)	Nie rozumiem	Nie rozumiem, panie prezesie?	Nie ze mną.	Przez bogi! gdzieżeś to był, erpatre?... Cały twój dwór nie śpi zaniepokojony...	Ej! Daj mi pokój! Ot! Przyszła wiadomość, że nas obydwóch lada dzień obwieszą.	Właśnie gardłem moim tłumaczę panu, że muszę najprędzej dobrnąć do stacji i o przejście proszę najkrótsze w tę stronę. Pora ostateczna.	Do kroćset diabłów! Prędzej sam bym tu został, żeby jej pilnować, a jakemjakem	I spaprane, że niech Bóg broni!	Naprawdę?	Od początku byłam o tym przekonana, panie pułkowniku. Mój mąż jest przesadnie skrupulatny na punkcie odpowiedzialności nawet w tych wypadkach, gdy cała odpowiedzialność spada na mnie.	Panie Czerpak, za dwa dni wezwie pan do siebie pana Kunickiego.	Tak jest, ten sam, co zrobił muzykę do pańskiego hymnu, który wczoraj Aza w świątyni Izydy śpiewała. On u mnie pracuje. Przygarnąłem go...	Zaklinamy waszą miłość, wpuśćcie nas do miasta! Sprawa tak wielkiej wagi...	A ja tu czekam na pana.	A jak jutro cię pozna i nawalinawalić (tu pot.)	A przyjaciel nasz...	A trzeci szost jest?	A tymczasem Saksonia... N. Panie!	Aha!	Co pan nazywasz fałszywą drogą?	Czy mogę coś wyznać, królowo?	Cóż ci zrobił?	Dziękuję!	Dziękuję!	I pannę. Siła o niej dobrego powiadają.	Ir tai netiesa, Kokia ten laisvė, jeigu žmonės turėjo poterius ir prisakymus lenkiškai kalbėti ir spaviedotis lenkiškai.	Jak tu ją ustrzedz? Cały świat będzie o tem mówił i gazety również... Jak tu ją ustrzedz?	Jedna ona zazulazazula (z ukr.)	Jeigu Vincų Vincas ir kaltas, tai kuom jo tėvai kalti? O jeigu ne kaltas?	Jestem. A ty?	Kara, Strach, Sędzia, Kondycja ludzka	Kto? a gdyby ja?	Możem niepotrzebnie przyjechała. Mnie bardzo potrzeba spokoju, Stachu.	Mój Boże, taka śliczna gałązka	Niech sobie będzie...	Niewątpliwie ale ta powściągliwość przynosi mu zaszczyt i należy uszanować jego uczucia pozostałe po smutnej przeszłości.	No i cóż dalej?	No prędzej, prędzej; ino byś przysiadał co sto kroków.	No, zostaje nam jeszcze waliza.	No... Jasiek, Wojtek, Staszek, czy co takiego?	O północy.	O! bardzo dobrze!... w ten sposób będziemy ciągle razem.	Och, dobrze masz pan właśnie półtrzeciapółtrzecia (daw.)	Och, wiesz dobrze, stary i jedyny przyjacielu, żem wszystko już dokładnie rozważył	Od mundura? To tatuś był w wojsku?...	Pan lubi książki?	PokusaGniew	Skąd pochodzi?	Szczęść wam Boże! Musi być wam jednak miło patrzyć na tę górę, którąście prawie sami wykarczowali.	Szkoda tylko żeśmy trudzili wielce szanownego pana.	Słyszę z Krakowa jedziecie?	Tak, znalazłam!	Taki, którego prawo rozkazować, a nasze prawo słuchać.	Tam będziemy jedli obiad.	To chwała Bogu ale i niebojów wilcy jadają.	Wasza Królewska Mość mówi o Bogu zapewne gdyż jednego Boga znam tylko, który potęgą przewyższa władzę Waszej Królewskiej Mości.	Waść wdowiec?	Więc dlaczego traktujecie mnie, jak jakiego prowokatora, czy konfidenta policyjnego?	Wszyscy pójdziecie?	Wówczas na pierwszy znak, dany przez panią, wbiegną przyjaciele i wybawią panią od natarczywości natręta.	Zawróć ku Floriańskiej
Nie tylu ile pan myśli jest o wiele więcej Abisyńczyków, Giaurów, Wekabitów, Beduinów, Koftów... Razem wziąwszy, wszystkie te bydlęta są tak niezabawne, że byłem bardzo kontent, kiedym się załadował na statek genueński, który miał zawieźć proch na wyspy jońskie, a amunicję dla Alego z Teleben. Wiecie? Anglicy sprzedają proch i amunicję całemu światu, Turkom, Grekom, diabłu, gdyby diabeł miał pieniądze. Toteż z Zanty mieliśmy jechać brzegami Grecji. Jak mnie tu widzicie, moje imię Jerzy sławne jest w tamtym kraju. Jestem wnukiem owego słynnego Czarnego Jerzego, który wydał wojnę Porcie, i który, na nieszczęście, miast ją pogrążyć, sam się pogrążył. Syn jego schronił się do domu konsula francuskiego w Smyrnie, i przybył do Paryża, aby tam umrzeć w roku 1792, zostawiając moją matkę noszącą mnie, jako siódme dziecko, w łonie. Skarby nasze ukradł jeden z przyjaciół mego dziadka, tak iż zostaliśmy zrujnowani. Matka moja, która żyła z cząstkowej sprzedaży diamentów, wyszła za mąż w r. 1799, za niejakiego pana Yung, dostawcę, mego ojczyma. Ale matka umarła, ja się poróżniłem z ojczymem, który, mówiąc między nami, jest łajdak; żyje jeszcze, ale się nie widujemy. Ten obwieś zostawił nas wszystkich siedmioro, tyle się zatroszczywszy, co o psa z kulawą nogą. I oto jak, w rozpaczy, zaciągnąłem się w 1813 jako prosty rekrut... Nie uwierzylibyście, z jaką radością ten stary Ali z Teleben przyjął wnuka Czarnego Jerzego. Tutaj nazywam się po prostu Jerzy. Pasza darował mi seraj...	Macie słuszność cnota jest tak przepyszną szatą, że jej nic zastąpić nie zdoła. Anna wie to dobrze, ale gdyby przez zmianę cery nabrała śladów pracy w kopalni, ojciec poznałby jej zajęcie, zmartwiłby się tem niewymownie, co dla schorzałego mogłoby być zabójczem, ona zaś zostałaby sierotą. Tajemnicę Anny już odgadła star­sza siostra, i o mało co, że jej nie wydała przed oj­cem. Uniesiona szlachetnym przykładem poświęcenia młodszej siostry, chciała również zapisać się do robo­tnic naszego podziemia, ale Anna przekonała ją, że musi pilnować chorego, została więc w domu, i jest jego aniołem opiekuńczym. Przyznacie, że takie dzieci godne są naszej opieki... Gdy Anna zarabia w ko­palni, Marya zarobkuje praniem i naprawą zniszczonej bielizny. Praca ta mało jej przynosi dochodu, zawsze jednak coś znaczy, bo przynajmniej tyle, że w połączeniu z zarobkiem Anny broni je obie i chorego ojca od ostatecznej nędzy.	Fremde, u was jest chłopak, a ja mam nieszczęście w domu. U was jest chłopak, który chodzi na tamtą stronę, a ja muszę się tego nieszczęścia z domu pozbyć... Mówiłem z jednym tam, przez telefon. Do czasu może mi wszystko ukryć w bezpiecznym miejscu. Żonę już wysłałem. Ona u mnie pierwsza. I zanim się z nią połączę, jemu, temu człowiekowi, mam posłać zaliczkę. Dam za niego głowę. Ale przez kogo dostarczyć pieniądze i list? A czas nagli, żona dzwoni. Miesiąc jej nie widziałem na oczy i zmysły tracę.	Niestety! Gdyby to umiano zbudować ci taki posąg jak posąg Memnona, który by odzywał się twoim głosem o wschodzie słońca! Morza przyległe Egiptowi roiłyby się po wiek wieków od okrętów, na których tłumy z trzech części świata wsłuchiwałyby się w pieśń twoją.	A ja jestem za świadka biadaż temu, który by się nie stawił; mnie by się musiał za to sprawić.	Bardzo żałuję, że pani rzeczywiście nie mam nic do powiedzenia.	Corpo di Bacco! Papież nie robi sobie ceremonii! Ale przyzwyczaili się Włosi, to taki poczciwy naród! Byleby im pozwolono trochę mordować podróżnych po gościńcach, są zadowoleni.	To się zmieni, to musi się zmienić! Gdyby tak zostało, jak jest, nigdy bym sobie nie darował, że to ja urządziłem!	„Koń gotów i zbroja, dziewczyno ty moja, uściśnij, daj miecz”... Niechże pan nie będzie zabawny z tym swoim pietyzmem dla obowiązków. Obejdą się bez pana.	No, jak się Piotr miewa cóż tu się działo podczas mojej nieobecności??	Nie chciałem czynić właśnie skandalu. Nie przepadam za metodami wojowania i rekwizycji. Liczyłem na to, że konie z Suchołustka lada chwila mogą nadejść. Wolałem cierpliwie poczekać. I oto, jak pani widzi, los mię za me cnoty szczodrze nagrodził.	Cóż? I w szkołach uczniowie nie lubią nowych zadań i ćwiczeń. I uczeni nie lubią rzeczy nowych, trudnych i niezrozumiałych. Jakże przyznać się, że wierzymy, że duch Kopernikaduch Kopernika wcielił się w Gwiazdora	Wiem, i chleb dałem spleśniały i wodę śmierdzącą Zrobi się co każecie, byle mi tam do nich nie chodzić.	Ach zepsute dziecko. Najlepsze serca bywają bardzo okrutne. Oddać wam życie, myśleć jedynie o was, pracować na wasz dobrobyt, poświęcić waszym kaprysom istnienie, ubóstwiać was, oddać nawet krew, więc to nic? Ach, tak, wszystko przyjmujecie niedbale. Aby wciąż zdobywać wasze uśmiechy i waszą łaskawą miłość, trzeba by mieć potęgę Boga. A potem w końcu przychodzi inny! Kochanek, mąż i wydzierają nam wasze serca.	Ależ nie... rzekłem hamując radość, bo jeżeli wspomniała spóźnioną godzinę, to z pewnością dla usprawiedliwienia się że przyjdzie za chwilę tak późno, a nie że nie przyjdzie. spytałem obojętnym tonem.	Jest mi pani winną odpowiedź	Mamy teraz ważniejsze potrzeby nad trzymanie się ścisłe żurnalów. Mój stary kapelusz i moje wąskie suknie muszą mi służyć do końca.	Nie, nie trzeba, po co masz się krępować znajdzie się inny pokój.	Takim dwom jak ty dałby rady, ale ja przejechałem mu po brzuchu... A gdybym był miał dwie minut czasu, mógłbym ci teraz parol dać, że mój kuzynek nie żyje. Zawsześ był głupowaty i dlategom cię polubił, ale w ostatnich czasach zjełczał ci dowcipdowcip (daw.)	Co znowu! Teraz właśnie zaczynają się zjeżdżać wszyscy.	Jak się ma kotek, panno March?	Stało się nieszczęście co teraz będzie?	Dobrze ale jeżeli ten las został przez rząd skonfiskowany za udział pradziada w powstaniu, to cóż nam pomogą wszystkie dowody przynależności? Przecież, konfiskując, wiedzieli dobrze, że to własność pradziada, i właśnie dlatego skonfiskowali.	Nie przerywaj. Takiemu człowiekowi, naprawdę cywilizowanemu, muzyka nie wystarczy, bo nie mówi do niego całego, bo nie może wystarczyć schemat, który można wypełnić dowolnie, czem kto chce. Muzyka, to chińska łamigłówka, którą każdy rozwiązuje po swojemu, i zawsze dobrze, bo jest bez rozwiązania. Muzyka, to jak te głosy przyrody, w których poeci, histerycy, halucynanci słyszą hymny, czują słodycz, śpiewy aniołów, niebo, harmonje, a to jest tylko ryczenie krów na pastwiskach, krzyki ptaków w bitwie o żer i samice, szum drzew targanych wichrem, kwik osłów i świń; jednem słowem pierwotna bezrozumna kakofonja. Muzyka! nie mówcie, że to sztuka wielka, światowa, to kwilenie dzieci i warjatów, to...	To nie może być prawdą!... Prości robotnicy tak kosztownych zegarków nie mają, a zresztą jest to ten sam zegarek, który widzieliśmy u wczorajszego gościa, co to zwiedzał kopalnię.	Hale, hale! Widzę, do czego waćpan zmierzasz; udajesz, że cię to nie obchodzi, bo chcesz by okup był mniejszy.	Na Boga, co waćpan mówisz! Gotówem jutro jechać do Lipkowa i najpiękniejszy pogrzeb mu sprawić, byle tylko umarł.	Przepraszam nie mogę podać ręki... od kilku godzin jest już w ogniu...	Sahib i syn sahiba... Ależ żaden z białych ludzi nie zna tego kraju i jego obyczajów tak, jak ty. Jakże to może być prawdą?	Szwagier może pamięta, że tam jest... to... tamto... mogiła...	Więc decyzja pana dyrektora jest nieodwołalna?	Ale tak było kiedyś, że ludzie byli bardzo źli	Czy chce, czy nie chce, bez mojego asentymentu nic nie będzie. Gdzieżeś to waszmość czytał takie prawo, aby uczciwa frajlein sama dawała decyzję o swoim hymenie? To rzecz rodziców abo familijnego konsyliumkonsylium (daw., z łac.)	Czyż to nie wszystko jedno?	Ino mnie nie wydajcie, to wszystko będzie dobrze.	Może byś pan przyszedł jutro do mnie, dobrze? Chciałem koniecznie usłyszeć pańskie zdanie o tych meblach.	Nie, a który to Wańka?	Nie, nie! Nie, Ayrtonie! Pencroff nie wątpi w pana! Źle pan zrozumiał jego słowa.	Prawdaże to? powiadajcie, jak jest?	Żeby tak mieć, co jest w ziemi! Ot by można Bogdaniec zabudować!	Arystokracja angielska ma nad naszą ten przywilej, że wchłania w siebie wszystkie szczyty, żyje w swoich wspaniałych parkach, zjeżdża do Londynu jedynie na dwa miesiące, ni mniej ni więcej; żyje na prowincji, tam kwitnie i jej pozwala kwitnąć.	Kto ma złe sumienie, ten nie może być zdrów. Nie było tak dawnymi czasy, kiedy był pilnym uczniem i kochającym synem.	To znaczy... Ewo! To znaczy, że „boskość” jest zazdrosna. Znaczą te słowa, że wielkie szczęście, zbyt wielkie szczęście... jakoweś Θεῖόν Θεῖόν (gr.) złe czy dobre	Na żadne draństwo nie pójdę z tobą, choć wcale nie wątpię, że zachowujesz ideologię magnatów kupieckich i że prawowiernym kompanem jesteś zaszczytnie znanych i zasłużonych prima-nababów. Wszystko, co mówisz, w niczym mnie jeszcze nie przekonało, że zmysł kosmiczny obudzić zdołałeś u kogokolwiek, że okupiłeś matactwa twoje jakiejś nowej ery, twórczej, historycznej, udaną szczepionką.	Nie chcę! za nic nie chcę! Tu, gdzie mnie wszyscy znają? Nie zostanę, wolę Sybir!	A jeżeli ja moje chce tylko pić i za dziewczętami biegać...	A klucz od tamtych drzwi? Gdzież go znajdziemy?	A ta pokraka! Z oczu mu kapie woskowina, z której by można narobić świec do dziesięciu kościołów!	A, tak...	Ale Mordechaj-Mendel ma głowę, co?	Bodaj, że to jeszcze to samo, w którem zakazywano mi jeździć, gdy byłem małym chłopcem.	Co ja tam będę mówił? Już mama dosyć płacze, krzyczy i przeklina. Obiecuje, a potem tak samo. Jak dziecko.	Czemużeś mi waszmość pierwej tego nie powiedział czekałeś, żebym zgadł?	Cóż u was słychać?	Gryzie was coś na wnątrzu.	Ha! zaciekawienie, ten romantyczny potwór chwycił panią za gardło, jak mnie przed chwilą.	Może czas to zrobi	Nie zawsze, nie zawsze Skąd wydobyłeś taką dziewczynę? Wspaniała samica.	Nie. Stara dobra znajoma. Z jej mężem byłem w przyjaźni.	Odebrał pan ostatnie listy moje?	Potem będzie, co zawsze na końcu bywa, a co również było i na początku. Na początku zaś było	Powieszże mi raz przecie?...	Tak jeden z tych mężczyzn wykrygowanychwykrygowany stalowa lub fiszbinowa listewka w gorsecie. w sześćdziesiątym roku życia, i którzy smukłością kibicikibić (daw.)	Tak sobie.	Tak, oczywiście	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	To co z tego? Czym taka stara?	To uprzejmie z pańskiej strony, panie dyrektorze.	Widziałaś-że go ty dzisiaj?	Więc on żył?	Więc warunki? mów! jakie są warunki?	Wzięli nogi za pas i uciekli, zanim dałem im skosztować ołowiu z mojego muszkietu.	Śpij, śpij, mój maleńki. To drzwi mamusi trzasnęły przypadkiem...	A bo co?	A któż ci broni? Jesteś pełnoletni oddawna.	A widziałeś jakieś inne w okolicy?	Ależ jedz, mój bracie Kazałem dla ciebie zrobić prawdziwy pot-au-feu.	Artysta jazdy konnej!	Będą psuli roboty, buntowali robotników, podstawiali złe materiały, burzyli przeciw niemu sąsiadów i w rezultacie	Ciekawam?...	Czekaj.	Dobre czy złe?	Długo by o tym gadać...	Jakto! ani kozy nawet?	Króla SobieskiegoJan III Sobieski (1629–1696)	Ksiądz pytał Hipolit.	Ludzie, czego tu chcecie!	Może popłyniemy łódką?	Musiała zresztą spotkać jakieś przyjaciółki, ma ich kilka w Wersalu.	Myślałam, że zgubisz nareszcie w Wiedniu swe furmańskie gusta...	No, a świeże pomysły w malarstwie?	O ósmej, panie dyrektorze.	Podjudził ciebie przeciw mnie kardynał.	Pomimo ponowionych próśb?	Przewyborna	Prędzej, chłopcy! Laboga, żeby jeno zdążyć, nim nadjedzie.	Szest’diesiat triszest’diesiat tri (ros.) z tryumfem zawołał Michcik.	Ten już będzie miał więcej jak sześćdziesiąt.	Wiesz, kogo tu spotkałam?	Wszystko bezskuteczne... wszystko bezskuteczne!
Wprost przeciwnie. Uważam, że ma pani aż nadto wiele tytułów do szczególniejszych względów. Nie rozumiem tylko, dlaczego Halszka zwraca się o to przez panią. Nie robię jej bynajmniej z tego powodu zarzutów. Jest mi bardzo miło, że mogłem panią poznać. Ale dlaczego nie zwróciła się bezpośrednio do mnie?	Myśli pani? Czy ja wiem? Pamiętam, kiedy odwiozłem Elżbie­tę do Zakopanego i potem po kilku dniach wróciłem do Warszawy, żyłem prawie wyłącznie czekaniem na jej listy, raz, chyba tydzień, a może i dłużej nie miałem żadnej wiadomości, byłem unieruchomiony w domu, chory, grypa, angina, nie pamiętam dokładnie co, z pewnością nic ważnego się w tym tygodniu nie stało, ale to był tydzień męczarni, najokropniejszych myśli, przypuszczeń, domysłów, leków, nieskończenie długie godziny prócz tych rannych, kiedy zbliżała się pora, kiedy przychodził listonosz, więc parę godzin nadziei, wtedy to było na pewno ważne, jedynie ważne, a po trzydziestu kilku latach, co się z tych dni da wycisnąć? mglistą świadomość, że się coś takiego przeżyło, nic więcej.	Wybaczy pani ale miałem twoje upoważnienie na lokatę i skorzystałem z niego. Tu ma pani czterdzieści tysięcy franków procentu plus sto tysięcy franków z początkowego wkładu, razem sto czterdzieści tysięcy franków. Zachowałem się przezornie i zgromadziłem twoją część przedwczoraj, czyli, jak widzisz, nie tak dawno, rzec by można, że spodziewałem się, że niebawem zostanę poproszony o zdanie rachunków. Mam więc tutaj pani pieniądze, połowa w banknotach, połowa w czekach na okaziciela. Mówię: tutaj, bo nie uważałem, aby mój dom był dla nich pewnym schronieniem, a notariusze nie są dyskretni. Zresztą nie mogłabyś pani nic kupić, bo weszłoby to do wspólnoty małżeńskiej. Przechowałem więc tę sumę w szkatułce, którą dla bezpieczeństwa osobiście zamurowałem w tej szafie. A teraz ma tu pani osiemset tysiącfrankowych banknotów. Dodaję do tego obligacje na dwadzieścia pięć tysięcy franków renty. Ponadto weksel sto dziesięć tysięcy, płatny do mojego bankiera; a że moim bankierem nie jest pan Danglars, ręczę, że go zrealizujesz.	Nikt się za mną nie ujmie Nikt...	Żyd, Religia, InteresNie, ojciec twój, którego przywiązanie do jego wiary niezmiernie cenię, w głębi duszy zrozpaczony jest z powodu twego zamiaru. Ale inna rzecz, że i on przyjąć chrzest musi. Nie śmiał ci tego zaproponować, abyś pokryła ten jego czyn wobec drugich maską twego pozornego czy rzeczywistego despotyzmu. I mimo całej rozpaczy z radością uchwycił jednak tę sposobność. Zemści się to na nim w ten sposób, że będzie najgorliwszym katolikiem za rok lub dwa. A jednak już teraz jest finansowo szczęśliwy, gdyż jako Żyd nie mógłby wejść w pewien krąg międzynarodowych interesów. Teraz dopiero stanie się prawdziwą siłą.	Spodziewam się, tego się nie robi	Z godzinę leżał jak nieżywy, potem zasie się ocknął i wróciwszy do swojej kwatery nikogo widzieć nie chciał. W czasie pogrzebu przemówiłem do niego: „Panie Michale (powiadam) miej Boga w sercu!” On nic! Trzy dni siedziałem jeszcze w Częstochowie, bo mi go żal było odjeżdżać, alem na próżno we drzwi kołatał. Nie chciał mnie! Biłem się z myślami, co czynić, czy tentowaćtentować	W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. Ale to na razie między nami, dobrze?	A niech sobie dzieci robią teraz wszystko, kiedy tak rozporządziły. Zobaczą, że nie tak łatwo, jak im się zdaje.	Bo ja wiem, że się panu ja właśnie nie podobam! Wiem z całą pewnością. Bo gdybym się panu podobała, toby pan nie zapomniał, jak wyglądam i poznałby mnie pan!	Jestem Zawsze jestem, ponieważ wierność stanowi nieodłączny element mojej natury. Przyznasz, czcigodny ojcze, że jeśli przez tak wiele lat musiałem milczeć, to nie moja w tym wina. Teraz jednak, jak mi się wydaje, wolno mi już mówić?	Co się stało, Li?	Oficer trzyma się ściśle rozkazu	O! nie! ty nie pójdziesz w Alpy! Taki człowiek jak ty, honorowy i pełen wielkich przymiotów powinien służyć krajowi, dowodzić jakiéj brygadzie, a nie ginąć marnie w pogoni za lada giemzą. Teraźniejszy twój sposób życia zaprowadzi cię prosto na galery. Szafując naraz zbytecznie siłami, musisz potém długo wypoczywać; to przyzwyczai cię z czasem do życia próżniackiego, stracisz energią, zmarnujesz swoje zdolności, a ja tego nie chcę; bo pomimo twéj woli muszę cię na dobrą drogę wprowadzić.	Ja też lubię stare koziki, kraje się nimi chleb, też brązowy, z namaszczeniem, uroczyście, powoli, w ogóle lubię stare używane przedmioty, tabakierki brzozowe, sekretarzyki, szafy, półki, komody, to, czego używały ręce ludzkie przez długi czas, co jest zużyte, to budzi wzruszenie. Metalu nie znoszę. Słoje na drzewie, ornamenty, chaty chłopskie, ty tego nie znasz, łodzie, balie kijanki: to wszystko drzewo. Ludzki materiał obcy, nietutejszy.	Trzeba przyznać, panie Ralph, że to nietęgi żart utrzymywać, że świat się zmniejszył, gdyż można go objechać w trzy miesiące.	Przypuśćmy, że i wówczas pan tak myślał, ale Ewaryst nie tylko nazywa pana przyjacielem, lecz i uważa za przyjaciela. O ile zaś wiem, ma do tego podstawy.	To tak teraz śpiewasz! Składałaś w sądzie przysięgę, popełniłaś więc krzywoprzysięstwo, powiadając, że prosię warte jest tylko osiem pensów. Wracajże zaraz ze mną przed pana sędziego i wytłumacz się ze swej zbrodni!	I to już przeszło... wiém! kochaliście się wzajemnie ja sądzę najmniéj pół roku, wśród którego on cię z dziesięć razy zdradził pocichu, a ty jego!!	Nie! Jaśnie Panie!	Nie! głową potrząsając, rzekł zajadający.	Nie, Najjaśniejszy Panie.	Nie; pochmurna i wilgotna.	Wreszcie Bóg chce nawrócenia, a nie śmierci grzesznika.	Jakżeby mogli? Przecież nie znają kraju. To drobnostka!	Słowo honoru daję, że po raz pierwszy widzę takie dziwne ręce... Nie wiem doprawdy, czy...	Ach, to dobry pomysł Zaraz pojadę do Bolińskiego. Ale widzisz, oni starają się o zabezpieczenie swoich pretensji na moim majątku, a że mają wpływy w Banku Wschodnim, to zamrożą mi tam całą gotówkę. Tymczasem wpadła mi świetna kombinacja do głowy. Kolosalny interes: trzeba na to kupę forsy wynaleźć.	Alanie dobrych chęci mi nie braknie: brak mi jeno siły. Gdybym potrafił, nic bym nie miał przeciwko temu; jednakże, jako mię tu widzisz, nie potrafię.	Co się stało? ogień czy co?	Dobrze, dobrze niech mi się tu pokażą ci zjadacze niewiniątek, zobaczymy, co z tego będzie.	Doro, co ci jest! Czujesz się niezdrowa, nieszczęśliwa?	Nasz podkomorzy brański, przysunął się Byszewski który tylko co wszedł, znowu sztukę spłatał, wykradł słyszę wczoraj owę Anusię podczaszycowi Ordyńskiemu.	To mi wszystko jedno! Ja duszę się tu!	Pan? Po co? Z jakiego powodu? Można się bić w zasadzie o wszystko.	Dużo ci przyjdzie z tego! Piasek i woda, którąśmy z góry widzieli, jeżeli to jest woda w ogóle, a nie jakiś na szkliwo ścięty kamień...	Święty Sebastianie! On naprawdę ma coś ważnego do powiedzenia! To widać! Mów śmiało, chłopcze, nikt z nas cię nie zdradzi.	Już mnie nie ma	Tam już nie ma tac; teraz tam cukiernia Dyndalskiego.	Tak, nie szło im o zabicie, uwięzić go tylko chciano.	Masz tobie! Poszłabym go szukać, ale czasu nie mam...	Skoro miał, a nie ma teraz...	Jejmość! a dla czegoż ciągle powtarzałaś, że to wielki ciężar i wielka odpowiedzialność przed Bogiem kto ma dzieci; że lepiej jest niemieć, niż tracić lub widzieć jak marnie pójdą?	Bom sobie ślub do Częstochowy uczynił, co tym łatwiej waszmość zrozumiesz, gdy ci powiem, że nasza Ostra Brama była przez SeptentrionówSeptentrionowie (z łac. septentrio, septentrionis: wielka niedźwiedzica, północ)	Rzeczywiście dawno. Bardzo mi przykro, panie prezesie, moja pamięć nie jest najlepsza.	Tak, tak. Ordery wszystkie raczył jaśnie pan przypiąć i we fraku. Pewno nie byle jaka sprawa.	Wróci?... Wie pani co, że mam wielką ochotę poczekać tu na niego, cały dzień pieszo zwiedzamy okolicę i mam dosyć peregrynacyi.	Jestem gotów spłacić je, od dawna... Ale skąd pani wie o nich?...	Udane, powiadacie. Więc Żylin nie był, jak zrozumiałem, ani waszym przyjacielem, ani wybitnym poetą?	A więc! postanawiam, iż przyjmujemy plan Athosa i że za pół godziny wyruszymy w drogę.	Bardzo są ładne, ale sądzę, żeś trochę za młoda na takie ozdoby	Co to jest smutny! Bucholc był starszy od ciebie to i umarł, a ty żyć będziesz jeszcze długo.	A to ciekawe!	Aramis! Któż to taki?	Co słowo to oskarżenie i to bardzo ciężkie	To szkoda.	Czy w taki sposób przyjmujesz radę, moja panno? Pożałujesz tego, jak zakosztujecie miłości w chatce, bo to są męczarnie.	Tak za dziesięć minut rzuci kotwicę na wprost Granitowego Pałacu!	Och, dobrodziejstwo tak wielkie, tak piękne! Na moje prośby ułaskawił biednego żołnierza skazanego na śmierć za niesubordynację. Na pamiątkę tego dobrodziejstwa odprawiam co rok mszę świętą za spokój duszy eks-marszałka Bazaine.	Generale sława to artykułów za dwanaście tysięcy franków i obiadów za trzy tysiące, spytaj pan autora Samotnika... Jeżeli pan Beniamin de Constant zechce napisać artykuł o tym młodym poecie, dobijemy interesu bez targów.	Poznałem go dopiero w Częstochowie, gdym powtórnie od waszej dostojności do mnichów posłował.	Tak. Zamierzałeś niegdyś pojąć w małżeństwo... wnuczkę Malahudy. Czy mam ci ją przysłać tutaj, powróciwszy za morze?	Troje. Jeden syn w gimnazjum, drugi w szkole kadetów, cóż, teraz mogą pójść kraść. Na świecie, panie, tysiące ludzi z kradzieży żyje. A córka trochę podrośnie	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech... czy daleko jeszcze do Warszawy, panie mój kochany?	A nic, ino zaś na Gajerowskim rynku zaźgali robotnika.	Czemu tak mówisz, żono moja?	Handel mówiłem do Wokulskiego	Może chory?	Przychodzę cię odwiedzić po czternastu miesiącach okrutnej rozłąki.	Sprawiedliwie mówisz, czekajmy na Aramisa.	Tak, wiem Kochana Ruby, wiem.	Tak.	Troje dzieci, cztery morgi, dwa krowie ogony i stary kożuch po nieboszczyku.	Śliczna łąka, jak amen tak pewne dwa pokosy w rok, żebym tak miał grosz zapaśny!	Ich zabić lew albo wobo.	W tym atoli cała sztuka, by je umieć zagarnąć pod swoje panowanie i tego uczy biała magia.	Pierwszy pan przybywasz, Davy Zrzuć pan płaszcz, bo wilgotny.	Czyż jeszcze dalej mam słuchać?	I pan zna tego człowieka?	O! Więc gracja pańska była bez rękawiczek!...	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	A twoje sumienie?	Bij! Morduj!	Byłeś dziś u Pławickich?	Co?	Gdzie? Gdzie?	Miłościwy bracie...	Miłuję.	Mościa panno jam przyjaciel pana Skrzetuskiego.	Mówiłem z nią	Następca tronu Krym-ta-ta-rii?	No... mówię dlatego, ponieważ wszyscy wiedzą...	Prawdę mówi!...	Szantaż pytam.	Słucham jaśnie pana	Trzatrza (gw.) przerwała Hanka.	Wolę...	Zdrada	Zdrowie twoje, Divolaccio!	Znowu zawiniła pewnie Faustyna	Žydai šabąšabas
To troler Uwija się wzdłuż wybrzeży i odbywa połów. Przebywa stale koło brzegów północnych i wschodnich... o tam! Tato nigdy nie chce mnie tam wziąć na strąd. To zbieranina opryszków! Abizaj jest najgorszy! Czy przyjrzałeś się ich statkowi? Powiadają, że ma już bez mała siedemdziesiąt lat... ostatni ze starych gruchotów marbleheadzkich... Oni już nigdy nie uprzątną sobie kwater. Ale Abizaj nie bywa w Marblehead... wcale tam za nim nie tęsknią. Pływa bez przerwy, trolując i złorzecząc ludziom, jak słyszałeś przed chwilą. Od wielu, wielu lat, zawsze jest Jonaszem. Rzuca czary, sprzedaje wiatry i tym podobny towar.	Nic sobie z tego nie rób! Ja wiem tyle tylko, że przecie potrafiliśmy zupełnie uszczęśliwić jedną małą klasę. Przepowiadałem to ale, Boga mego, nie przypuszczałem, że nam się to tak prędko uda.	Proszę o mnie źle nie myśleć i nie gniewać się, Jest coś, czego nie mogę panu wyjaśnić, lecz pewną jestem, że po wyjaśnieniu nie wziąłbyś mi pan tego za złe. Aż do czasu pełnego zaufania, odpowiedzi dać nie jestem w możności. Czy pan zaczeka?	Nie chcę już więcej słuchać Gdyby nie obecność Livesey’a, dawno bym pana odesłał do diaska. Ale stało się, wysłuchałem pana. Uczynię tak, jak sobie pan życzy, ale stracił pan wiele w moich oczach.	Nie, nie jestem o to oburzona, Tadziu. Uważam za zupełnie naturalne, że dziewięcioletni chłopiec woli czytać opowiadanie z przygodami niż biblię. Ale gdy będziesz starszy, spodziewam się, że zrozumiesz, jak cudowną książką jest biblia.	Doskonale! A teraz posłuchaj mnie. Jeżeli przyjdziesz do mnie jeszcze raz w pojedynkę bez broni, to postaram się zakuć cię w kajdanki i zawieźć do Anglii, ażebyś tam stanął przed prawowitym sądem. Jeżeli sobie tego nie życzysz, pamiętaj, że nazywam się Aleksander Smollet, rozwinąłem tu sztandar mojego króla, a was posyłam do morskich diabłów. Nie znajdziecie skarbu! Okrętu nie zabierzecie, pomiędzy wami nie ma nikogo, kto by się znał na prowadzeniu okrętu! Nie pokonacie nas; ten oto Gray wydarł się z rąk pięciu waszych ludzi! Wasz okręt jest uwięziony, panie Silver, znajdujecie się na brzegu wystawionym na przeciwny wiatr. Musicie tu pozostać. To ci mówię, jak stoję przed tobą. Są to ostatnie życzliwe słowa, jakie słyszysz ode mnie, bo jak Bóg na niebie, wsadzę ci kulkę w plecy za następnym spotkaniem. Umykaj, bracie. Zwijaj się, proszę, co rychlej i przyśpiesz kroku.	Historię Rzeczypospolitej. To po prostu wielki człowiek. Sam pan Sobieski się zdumieje, gdy mu Azjowe myśli przedłożę. Wielki człowiek, powtarzam acaństwu i żałuję, że więcej nie mogę powiedzieć, bo jestem pewien, że zdumielibyście się, jako ja się zdumiałem. Tyle mogę powiedzieć, że jeśli to się uda, co on zamierza, wówczas Bóg wie gdzie zajdzie!	Rozwiązałem moje życie przez naukę i myśl, ale nie dały mi nawet chleba Nie chcę się dać omamić ani kazaniu godnemu Swedenborga, ani pańskiemu wschodniemu amuletowi, ani miłosiernym wysiłkom, jakich pan dokłada, aby mnie zatrzymać na świecie, gdzie moje istnienie jest już niemożliwe... Tak! Chcę obiadu iście królewskiego, chcę jakiejś bachanalii godnej wieku, który podobno udoskonalił wszystko! Niech moi biesiadnicy będą młodzi, inteligentni i bez przesądów, weseli aż do szaleństwa! Niech wina idą po sobie wciąż tęższe, wciąż bardziej musujące i niechaj mają moc upicia nas na trzy dni! Niech ta noc będzie strojna kobietami z płomienia! Chcę, aby oszalała i dziko wyjąca rozpusta poniosła nas na swoim czterokonnym rydwanie poza krańce świata i wysypała nas na nieznanych wybrzeżach! Niechaj dusze wzbijają się do nieba lub topią się w błocie, nie wiem, czy wówczas wznoszą się czy zniżają, mniejsza! Zatem nakazuję tej złowrogiej władzy, aby mi stopiła wszystkie rozkosze w jednej! Tak, czuję potrzebę objęcia rozkoszy nieba i ziemi ostatnim uśmiechem, aby w nich skonać. Toteż pragnę i starożytnych priapei po piciu i śpiewów zdolnych obudzić umarłych, i potrójnych pocałunków, pocałunków bez końca, których dźwięk przeleci nad Paryżem niby trzask pożaru, obudzi małżonków i natchnie ich palącym żarem, dając młodość wszystkim, nawet siedemdziesięciolatkom!	Jeszcze nie. Dotąd jest to jeszcze umowa prywatna. Badamy jeszcze wszystko, doskonalimy, urabiamy. Ale przyjdzie chwila aktu!... Przybyły dotąd tylko domy mieszkalne, budowane nie w ów straszliwy bezsens, materiał dla pożarów i umyślne siedlisko szkarlatyn, czyli w wieś polską, lecz rozrzucone w pobliżu drogi bitej. „Każdej rodzinie rola domowa pod opieką gminy”. Różnica między tym, co było, a tym, co jest, nie da się prawie spostrzec. Wszystko polega na tym, że zboże wyprodukowane przez pracowników nie należy do mnie, który do niego nie miałem minimalnego prawa (z chrześcijańskiego punktu widzenia), lecz należy do tych, którzy je wytworzyli. Ziemie wszystkich folwarków, wraz ze wszystkim, co na nich było, oddane zostały w wieczystą dzierżawę osiadłym na niej pracownikom. Czyste zyski idą na utrzymanie instytucji majdańskich, szkół, szpitali, ochron, stanowiąc część dochodów tych instytucji.	O mój Boże! Czemu?! Czemu?! Wszak nie chciał mnie widzieć, gdym przyjechała. Słyszałam ja, Pitcher mówił, że nie chce!	Tylko do momentu, kiedy pana poznałam. Pan wtedy, przez te trzy dni po pogrzebie Elżuni, był dla mnie bardzo dobry, bar­dzo wiele się przez te trzy dni nauczyłam i zrozumiałam, takich rzeczy się nie zapomina. I właściwie to chciałam panu powiedzieć.	Nie gniewam? Nie gniewam? Czemuż więc odsyłać precz biedny Piętaszek do jego ludu, skoro pan się nie gniewam?	Był rad? Czy panienka pewna? Panienka nie wie, jaki on jest, jak mu się coś nie podoba. Za duży już z niego chłopak, żeby beczeć jak dziecko małe, ale jak się rozzłości, to drze się tak, że się wystraszyć można. On wie, że przy nim to się człowiek boi oddychać.	Ale ja nie będę się o nią starał	Ale, właśnie! Zdrowam jak ten rzemień. Nie zbędziesz się mnie ani za trzydzieści lat!	Rozumie się, że nie chcecie o nich mówić... boście mi je ukradli.	Zrobię to ale nie zaraz. Z różnych względów, sami rozumiecie, nie spieszno mi do tego rozgłosu. I przed wami zamilczałbym o tym, gdyby nie kwestia współpracy w „Tygodniku Niezależnym”.	Ty możesz, bo masz za dużo jeszcze zdrowej, bydlęcej energii. PrzywódcaAle zrozum: nawet najwięksi awanturnicy naszych czasów, też są dekadentami. Dawniej ci właśnie awanturnicy tworzyli życie na szczytach swoich epok pruski wielki właściciel ziemski; junkrzy byli przeciwnikami liberalizmu i często zostawali oficerami w armii. nawet. Amerykański traper jest tylko macką cywilizacji, która za nim stoi i przy pomocy niego wżera się w ostatnie kawałki dzikiej ziemi, jakie jeszcze zostały. A awanturnicy dzisiejsi w wielkim stylu: jakieś WilhelmyWilhelm II Hohenzollern (1859–1941) niemiecki generał i polityk, czołowy dowódca w czasie I wojny światowej, po wojnie związany z Hitlerem (był uczestnikiem puczu monachijskiego w 1923); autor książki Der Totale Krieg (Wojna totalna, 1935). to już typy skarlałe, przepojone społecznością w postaci dogasającego dzisiejszego nacjonalizmu, który już jest wytworem wysokiego uspołecznienia od czasu rewolucji francuskiej. A dzisiejsi twórcy rewolucji, mający może więcej faktycznie władzy niż faraonowie, są tylko emanacjąemanacja robią to, co muszą, a nie to, co chcą. Przecież dawniej nacjonalizmu tego typu nie było: byli naprawdę wielcy panowie, którzy gięli rzeczywistość, jak chcieli, w desenie odpowiadające ich fantazji.	Nie widzę obowiązku tłómaczenia się z tego przed wami	A potem?... Zdaje mi się, że dalszy ciąg jest nie mniej jasny: „Zabranie pakunku zakończone... towarzysze odjechali z nim i będą czekali na instrukcje do ósmej rano. Wszystko w porządku”. Więc cóż ci się tu zdaje niejasne? Wyraz „pakunek”? Ba! Trudno było pisać „pan Beautrelet ojciec”. Więc cóż? Sposób w jaki dokonano tej operacji? Cud, dzięki któremu twój ojciec został porwany z arsenału mimo swych dwudziestu gwardzistów? Ba, to było dziecinnie proste. I koniec końców pakunek został wysłany. Co ty na to, mały?	Ale od półwłóczka nie ustąpię; pół chałupy też moje i tych krów mlecznych nie popuszczę z garści	Bo tatulo, jadąc na wojnę, powiedzieli im tak: „Jeśli się pobijecie, to żadnego na oczy nie chcę widzieć”. To i cóż mieli robić? Jak są w Zgorzelicach, to na się sapią, ale potem piją razem w gospodzie w Krześni, póki pod ławy nie pozlatują.	Tylko kto? Nikt nie ośmieliłby się zapuścić nocą w te dziewicze lasy	Ty Albert nie bądź głupi i nie gadaj takich rzeczy. Moryc jest nasz, Moryc wie, jak sprawy stoją, ale jak mówisz, to on może uwierzyć, że co w Łodzi mówią o nas jest prawdą	I tak trzask prask, tak jej wygarnęła w żywe oczy, bez ceremonii. I nie uprzedziła mnie o niczym, szelmutka, ona jest sprytna, istna małpka. Pani jest szczęśliwa, że się pani umie powstrzymać; zazdroszczę ludziom, którzy umieją skrywać to, co myślą.	Ale nie są materją?	Nie wiem! Może, ale może i nie. Oni się przecież niegdyś podobno kochali.	Zrobi się. Niech pani przyjaciółka przyjedzie do mnie. Ja jej wskażę drugiego lekarza, który również światle i postępowo na rzecz się zapatruje. Wydamy orzeczenie, że... z powodu... no, powód się wynajdzie. Potem ta pani uda się do którejkolwiek prywatnej lecznicy, to zawsze lepiej niż w domu, my zawiadomimy władze i w parę godzin będziemy ze wszystkim gotowi.	Jak będziesz czytał, zwróć uwagę na ucztę Trymalchiona. Co do wierszy, zbrzydły mi od czasu, jak Nero pisze epos. Witeliusz, widzisz, chcąc sobie ulżyć, używa pałeczki z kości słoniowej, którą zasuwa sobie w gardło; inni posługują się piórami flamingów maczanymi w oliwie lub w odwarze macierzanki i skutek jest natychmiastowy. Mogę je potem chwalić, jeśli nie z czystym sumieniem, to z czystym żołądkiem.	Z tobą. Inaczej nie, nie!	A jednak dla utrzymania porządku w Zakonie, bryła ta jak wiecie potrzebna Ten sam Wartburg lub Papenheim, dziś mówiący ze mną tak otwarcie, kto wie, czy nie kryją dumnych zamiarów, aby po zejściu Zygfryda ująć mistrzowskie berło, trzeba więc każdego z osobna utrzymywać w tej wierze, że im tylko godność się ta należy. Dla tego nawet wzywam ich do potajemnego na Litwę poselstwa...	Ja się na pewno nie mylę, położył mi pan rękę na ramieniu, podszedł pan do nas, kiedy tańczyliśmy, i położył mi pan rękę na ramieniu.	Tak. Czekałam tylko na pana profesora, bo mi woźny powiedział, że pan niedługo wyjdzie.	To nie czerń ani Tatarzy.	Nie do pozazdroszczenia zadanie nosić się tak lata całe z zemstą, jakby z zażącemi węglami. Więcéj się cierpi samemu, niż uczynić może złego.	Oczywiście. Kobieta nie żyje, a spuścizna znajduje się w miejscu, skąd mogę ją podjąć dla człowieka który mi udowodni prawa swoje.	Nie ma nikogo! rozśmiała się Lassy; dzika jest. Rozkochała swego stryjecznego brata i odpędziła go precz. Oszalał dla niej chevalier Georges, wychowaniec hetmana, odprawiła go z niczem. Z hrabiego Artura w oczy się śmieje.	Niechże cię Pan Bóg broni, abyś do mnie z określonym celem przychodził, zwłaszcza w godzinach, kiedy się cyrulictwem param	Ale byłoby jeszcze dziwniejsze, jak mi się zdaje gdyby ten mały pekari urodził się z ziarnkiem śrutu w ciele.	Cóż dziwnego? Fenicjanki mógł poznać w Sydonie, tutaj zaś woli Egipcjanki. Głupi jest ten, kto na Cyprze nie kosztuje wina cypryjskiego, tylko piwo tyryjskie.	Chyba nie Pojechały do Obronnego, tam zawsze nocują.	A! baśnie to są Był u mnie Krassowski, król się z tego śmieje i ani myśli śpieszyć.	Och, zaraz wstręt! Ty zawsze niemożliwie przesadzasz! Poza tym wcale nie jestem pewna, czy te raki były wtedy całkiem świeże.	Co ja mam czynić? Może to i źli ludzie, ale on z nimi wojnę odprawiał. Zali wypędzi ich na moją prośbę?	Z kimże się to żenisz?	A to widać u państwa i dobre, i złe szczególniej wygórowało i odbija się jaskrawszymi barwami jak na Ziemi	Ej... jakież ta moje zdrowie... Tak kipię. Teraz ciepło, to siedzę tutaj we dnie, a przyńdzie zima, to się może nareszcie skończy.	Teraz nam się wyspowiadasz!	Za kimże się oglądasz?	Zaraz mu się humor poprawi.	Ale skądże ci to dziś przyszło?...	Były chwile, że doświadczałem wrażenia, jakbyście mówili na przekór sobie.	Mnie tam wszystko jedno. Pan będzie łaskaw bilet do kontroli.	Czyli stało się coś znacznie gorszego, dla nas dużo bardziej fatalnego i strasznego: dziecko musiało jeszcze żyć, a morderca je uratował.	Przepraszam, czy pan zawsze mieszkał w Warszawie?	Nosi pan piękne nazwisko	Widziałem już raz pana	Wiesz, co to jest?	A może to Tatarzy chcą nas zwabić w pułapkę. To majstry we wszelakich zdradach.	To prawda	Warumwarum (niem.) rzucił ktoś od sąsiedniego stolika.	Bardzo to misternie wasza dostojność wywiodła	Co ja im robię?	Ktokolwiek robi pani przyjemność, zasługuje na najwyższe uznanie...	Może i to przejdzie	Nastuś! Co ty po nocy wyśpiewujesz?	Piotrze, panicz zamieszka w zielonym gościnnym pokoju. Zaprowadź tam panicza i wróć do mnie.	Tak mówią, pani.	Tak jest; jak was we wsi zowią?	Tak, moi panowie, Edwardek, nadzwyczajne dziecię, które zabija już jak stary.	Ach, więc miłość!... Pani kocha tego wojownika?	Dobry żart więcej wart niż pieniądze.	Ja go biorę, panu baronowi dacie mój powoź i moje konie. Obiad będzie dopiero o siódmej.	Jego hańba spadnie też na mój dom.	Sahib jest po tamtej stronie	Kiedy?	Na wieki wieków, amen	Owszem, mówmy Chcę wiedzieć, co w tem widzisz intymnego?	Pani Janino!	Pani starościna omglała!	Tak... Mill o niewoli kobiet	Tysiąc funtów, ni mniej, ni więcej	Będę zabierać panu czas...	Czy już do snu, jenerale?	Nawet kobieta. Złowiłem w powodzi. Może ją znacie?	No, więc cóż? Przybył	A bo Donka...	Ależ, drogie dziecko! Trzeba przecież panować nad sobą.	A Jadamek w lesie...	A gdzie pójdziesz?	Jakto?	Jeżeli cię zechcą!	Komediant	Lolka, ty jesteś subtelna są różne nóżki.	Moko!	Najzupełniej.	No i spojrzałeś trzeci raz, a ona także patrzy.	O! Niezawodnie przekabacą. Jestżejestże (daw.)	Panowie mieszkają.	Wywieszają białe szmaty, dopiekł im znać głód!
To nie jest prawda. Pan nie jest człowiekiem złym. Pan jest tylko nieszczęśliwy.	Nie inaczej! Do domu na dobre. Do domu na zawsze. Ojciec jest teraz o wiele lepszy, niż był dawniej, dom nasz jest teraz miły jak raj! Pewnego wieczoru przemawiał do mnie tak łagodnie, że ośmieliłam się go zapytać jeszcze raz, czy byś mógł wrócić do domu. Odpowiedział, że możesz. I dziś wysłał mnie powozem pocztowym, żebym ciebie, braciszku, przywiozła. Ty już niedługo będziesz prawdziwym mężczyzną i nigdy już tutaj nie wrócisz; ale przede wszystkim spędzimy razem święta Bożego Narodzenia, będziemy doskonale się bawili. Ach! Co to będzie za rozkosz!	Czyż każdy dzień nie jest mi darowany?	Pytaj się, o co chcesz, mój synu a ja ci na każde słówko odpowiem, co zaś do tego, co powiadasz, że ci nasi przewodnicy, to są proboszcz i balwierz z naszej parafii, to bardzo być może, że tobie się tylko tak wydaje, ale powiadam ci, mój kochany, nie wierz temu, żeby to tak istotnie było. To ci, co mnie zaczarowali, umyślnie na ciebie taki urok rzucają, żeby cię otumanić i wtrącić w taki labirynt urojeń, że nie wyszedłbyś z niego, choćbyś kłębek Ariadny miał w ręku, i dlatego się jeszcze tak przedzierzgnęli, żeby mnie wywieść w pole, bo się boją, żebym nie odgadł, kto mi się tak przysłużył. W samej rzeczy ja już tracę głowę, tu powiadasz mi, że to pleban i balwierz z naszej wioski, tu znów zapakowali mnie jakimś cudem w tę klitę, a wiem przecież dobrze, że żadna siła ludzka nie byłaby w stanie dokonać tego, nie mogę więc przypuszczać nic innego, jak tylko, że siła mojego zaklęcia jest większa i straszniejsza od wszystkich zaklęć, jakim kiedy bądź w świecie ulegali rycerze błędni. Nie durz się więc na próżno, mój kochany, żeby to był pleban i balwierz, otumanili cię, bratku, otumanili! A teraz pytaj się, o co tylko chcesz, będę ci odpowiadał chociażby do jutra.	Nie powinieneś był zostawać tak długo w ogrodzie Nie trzeba się przemęczać.	Powinien bić przed panem pokłony, czy tak? Cóż, pan Danglars, jak wiadomo, nie ma zbyt dobrego gustu i ma ochotę pobić pokłony przed kim innym...	SzantażMój drogi otóż ten plugawy korzennik pisywał do Floryny listy najosobliwsze w świecie: ortografia, styl, myśli, wszystko sięga szczytów komizmu. Matifat boi się bardzo żony: możemy tedy, nie wymieniając go, nie dając możności skargi, dosięgnąć go na łonie larów i penatówLary i Penaty (mit. rzym.) bóg miłości, przedstawiany jako skrzydlaty chłopczyk z łukiem., gdzie pisze „podóżka” zamiast poduszka, gdzie mówi o Florynie, iż pomagała mu przebyć przełęcz życia, co może budzić przypuszczenie, iż porównywa ją do mulicy. Słowem, za pomocą tej cudacznej korespondencji można przyprawić abonentów o konwulsje śmiechu przez jakie dwa tygodnie. Zastraszy go się delikatnie możliwością anonimowego listu, którym wtajemniczyłoby się żonę w klucz tego konceptu. Rzecz w tym, czy Floryna zgodzi się zdradzić, że maczała palce w prześladowaniu Matifata? Ona ma jeszcze zasady, to znaczy nadzieje. Może chowa listy dla siebie, chce sama coś z nich wykroić. To kuta dziewczyna, moja wychowanica. Ale kiedy spostrzeże się, że odwiedziny komornika to nie kawał, kiedy Finot zrobi jej odpowiedni prezencik lub nadzieję engagement, Floryna wyda listy, które ja w zamian za brzęczące talary doręczę Finotowi, Finot odda korespondencję w ręce wuja, a Giroudeau doprowadzi drogistę do kapitulacji.	Przyjdzie i to; nie zaraz, ale przyjdzie. W tej chwili zwrócę uwagę pańską, że nieśmiertelność energii i materii, dowiedziona faktami i rachunkiem dopiero w naszych czasach, była przeczuwana od tysięcy lat. Przeczucia te wyraźnie formułowali greccy filozofowie, Spencer zaś mniema, że przeczucie niezniszczalności materii i energii narzuca się każdemu umysłowi w sposób konieczny. Nauka więc pod tym względem nie zrobiła nowego odkrycia, lecz tylko	Bo mi się śpieszy, a Rassi jest właśnie na tropie zbrodni. Faktem jest, że nigdy nie mówiłam o powstaniu, nienawidzę jakobinów. Zastanów się nad tym; powiesz mi swoje zdanie po komedii.	To bardzo dziękuję! Tu na Kościelnej mieszka pewna staruszka. Bardzo biedna. Otóż w ostatnich czasach nogi jej tak obrzękły, że wcale chodzić nie może. Błagała mnie, żeby stryjcia poprosić, by do niej wstąpił i rady udzielił.	Co znaczy, że teraz nie jest on porządnym człowiekiem...	Drogie dziecko! Ja niczego nie widzę, nie tylko okiennicy!	Moje prawo znam i nie potrzebujesz mi go waćpan przypominać.	Możesz ją sobie wziąć, możesz! Tylko nie splam i obchodź się z nią dobrze. Nie trzymaj rąk za sobą, nie wpatruj się w nie, nie wołaj: „Krzysztofie Kolumbie!”, dobrze?	Mógłby rzec ten, który powiada o sobie: ja jestem rozum, ja jestem konieczność, nie czas mi bratem, ale siostrą wieczność... Za rymy przepraszam; zwykłem przemawiać do młodzieży, muszę tedy cytować wieszczów: inaczej nie jestem dosyć przekonywający.	Nie my pierwsi	Ponieważ nie chciałem przyjąć ich pomocy w ściganiu Chińczyka, oświadczyli że przyślą mi przynajmniej swego człowieka do obsługi. Jones wystąpił z tym projektem, a Ricardo poparł go.	Nie to opóźniłoby tylko jej dojrzałość; niech jada to samo co my. Nasze obiady, choć niewykwintne, zdrowe są i posilne, a panna Orecka przyzwyczai się do nich z czasem. Celem posiłku nie jest rozpieszczanie podniebienia, ale dostarczenie sił, potrzebnych organizmowi. Dziecko to wyrosło w miękkiej atmosferze, zabijającej ducha, i my musimy ją inaczej wychować. Niech zakosztuje walki i trudu.	Niech pana nie znam! Ja lecę po lemoniadę dla hrabiny. Tchu mi nie da złapać. Gdzie Głębocki?	Zemsta tydzień.. Potem wrócę i niech mi szyję utną, ale dziś popr.: zaraz. zapowiedź Lichtensteinowi poślę. Już też nie może być inaczej. Jego śmierć albo moja!  Maćko począł trzeć czoło:	A co kanoniku? nie mówiłam ci że mnie chować będziesz? Ot coś się na to zbiera, że zakład wygram, a pamiętasz, miałeś sto pacierzy zmówić za duszę moją.	Grób, PoezjaPozwól, ażebym ja mu postawiła nagrobek. Ale że sama jechać tam nie mogę, więc ty mnie wyręczysz. Weź stąd kamieniarza, niechaj rozłupie ten kamień, wiesz, ten, na którym siadywaliśmy na górze, pod zamkiem, i niech jedną połowę ustawią na jego grobie. Cokolwiek będzie kosztować, zapłacisz, a zwrócę ci razem z dozgonną wdzięcznością. Zrobiszże to?	Chwilę temu nie dałbym nawet złamanego grosza za marynarzy z tamtego statku	On powiada, o święty, że ucieknie od bezbożników i powróci do nas. Czyż więc nie zabawimy trochę w Shamlegh?	Co?! No patrzcie, więc ja miałbym nosić od jakichś pięciu czy sześciu miesięcy ziarnko śrutu w szczęce, nawet się tego nie zauważając? A gdzież by ono siedziało? Przyjrzyj no się dobrze, Nabie, a jeżeli znajdziesz bodaj jeden spróchniały ząb, to pozwolę ci wyrwać mi pół tuzina!	Koło Santlache... o tam, za wzgórkiem spotkaliśmy się z wojskiem Harolda. Rozpoczęła się bitwa. Pod wieczór wrogowie pierzchli w popłochu. Moi ludzie wraz z drużyną De Aquili ruszyli w pościg za nimi, bijąc i łupiąc wszystko po drodze. W tym pościgu był ubit Engerrad herbu Orzeł, a chorągiew i drużynę przejął po nim syn jego Gilbert. Jam jednak o tym dowiedział się dopiero znacznie później, gdyż moja Jaskółka dostała cięcie w bok, przeto zatrzymałem się nad strumykiem, koło ciernistych gąszczy, by obmyć jej tę ranę. Naraz słyszę, alić jakowyś zbłąkany Saksończyk krzyczy na mnie po francusku, wyzywając do walki. Coś mi się wydawało, że skądciś znam ten głos, ale przyjąłem wezwanie i skrzyżowaliśmy broń. Broń, RycerzPrzez dłuższą chwilę żaden z nas dwu nie osiągał przewagi, aż ci w końcu mój sąpierzsąpierz (daw.) rzecze mi on na to.	Mówię: Pełski człowiek młody i bogaty, ona mu się bardzo podoba, to może i nie zważać na posag, ona mu się podoba, to grunt!	Ten pan nazywa się Wawrek Dobek Borowiecki... szlachta to majętna na Polesiu...	Że to jest dziecko skradzione!	Ależ on mnie nienawidzi. Zazdrości mi, podejrzewa, obrażony jest	Pan masz świetne zadatki na bakałarza!	Posłusznie melduję, że ze mną musi być źle bo gdy człowiek jest na wojnie, to powinien wiedzieć i rozumieć...	Przeciwnie zbrzydł pan. Musiał pan mieć dużo przykrości. Taki pan mizerny! Spotkało pana coś złego?	Tam jest tylko kaptur.	Dlaczego?... Niech pan się nade mną ulituje!...	Mniej miłości, niż polityki a co pan przypuszczasz?	Tak. I może byś się wykąpał? Sama przygotuję ci łazienkę.	Chociaż określenie niezbyt pochlebne, dziękuję. Odsłużę się na weselu. Zdaje mi się, że tak mówią.	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak, „Murdstone i Grinby”, handel winami.	Aż tak? Szła pani zamyślona... Czy można znać przynajmniej powód tego zamyślenia.	U nas tak mało się zmienia	Och, co to, to mi wszystko jedno, za długo już zajmuje się świat tą historją	Postaram się żeby autor dopełnił swojej historii tym, co powiada poczciwy Sancho, i jestem pewien, że to jej doda wiele wartości.	Ale dlaczego to zrobiła?... Dlaczego?...	Ależ to okropne	Odgadnąć trudno młodość, wiecie, ma nieodgadnione tajemnice. Mówią we Francji, że, gdy młode wina się burzą, stare w beczkach im wtórują; że gdy kwiat na wiciach się otwiera, sok wyciśnięty z jagód z tęsknicy wre w kadziach.	Otóż rychtyk słowo w słowo ja dziś wszyściutko to na własne oczy widziałam.	Przyniesę, a gdziebyś to latał taki karwas drogi, przyniesę...	Smaczne to?	To na razie	Wasyl, to ty?	Chcę mówić o młodzieńcu, którego protegujesz, panie de Tréville.	Wszystko mi jedno.	Co? dlaczego?...	Czytam właśnie od kilku dni, pani Celino, pasjonującą monografię Richarda Friedenthala o Goethem. Na niedługo przed wybuchem Rewolucji Francuskiej, w liście do mistycyzującego pi­sarza i pastora, Lavatera, napisał Goethe: „pod naszym moralnym i politycznym światem ciągną się podziemne korytarze, piwnice i kloaki”.	Dobrze czynisz, dziecko niech cię Najśw. Bogarodzica ochrania!	Jeno przez pobożność dziurkę dłubałeś, co?	Joasia?!... Wyjdźże do niej, Belciu... Muszę się trochę ogarnąć... No, no!... Założę się, że już wie o trzydziestu tysiącach... Wyjdźże, Belu... Mikołaj!...	Nic. Co ma się dziać?	Panie przyjdę na konferencję z Koralią w tych dniach, porozumiemy się.	Pewnie, że zrobię, co zechcę!	Przykro mi ze względu na Lucię. Czeka ją coś podobnego, co i mnie spotkało.	Ten bój musi ustać; zwyciężym buntowniczą materją, podbijemy ducha, udoskonalim człowieka, użyjemy jak sprężyn namiętności jego; opanujemy swiat i damy mu szczęście.	Zniszczyć wszystko... narodowości, rządy, własność, Boga, religię!	Żal mi biednej Dżjafirki! Wielki strach mnie bierze o jej przyszłość	A idź, któż cię trzyma?	A ja potrafiłabym zawołać na służbę...	Aby wstrzymać publiczną sprzedaż mebli jutro w południe, tysiąc osiemset franków! Aby pospłacać długi przyjaciołom, tyleż! Trzy raty gospodarzowi, którego pani zna... Ciocia żąda pięciuset franków...	Ale jakże! ma najęte przecie atelie po tym Niemcu Jużcić artysta, ale z artystami gra rolę panicza, a z panam...	Bateria czwarta?	Chcesz pewnie powiedzieć: w podłej zasadzce, którą urządził na człowieka niewinnego i której sam padł ofiarą! I któż go zabił?	Czyżby?	Daj zapałki.	Dajcie mi szóstkę!	Ej... Paweł cóżeś taki nauczny i przemądrzały? Ani już będę śmiała gadać do ciebie.	Grubą lachę i skoczył przez płotek.	I które są nimi, mój synu, oto czemu Chrystus chciał, aby zgorszenie miało miejsce; i oto czemu świat okazuje taką obawę przed zgorszeniem.	I wierzysz w świętość naszej miłości?	Jesteś aniołem!	Jestże jakie jutro!	Jezus mój kochany!	La toilette.	Mów!	Mówiłeś, buldog...	Na mnie czekać!	O, ja daleko, na Koszykowej.	Parszywy pies mu kobongiemkobong	Prawie zawsze	Przez jakiegoś wielkiego pana, którego znasz	Ta poprawa już się spełniła	Teatr, Obyczaje, Interes zawołał tajemniczo.	Tom o zdradę oskarżon?	Umarła.	W Żwirblach, rekrucie!	Więc dopiero na pokładzie włożyłeś list do pugilaresu, a gdzie miałeś list, gdy wracałeś z Portoferraio na pokład?	Wolę kulę w łeb!	Z jedlinowych balów?	scharakteryzował ich Stalky.	Że usłyszałeś impertynencje...
Co to było twoim zdaniem?	Jeżeli czego nie umiesz, Józefie, nie rób tego nigdy, zanim nie zobaczysz, jak robią to ci, którzy umieją. Wstydzić się nie ma czego. Jesteś jeszcze młody i powinieneś mieć dość zmysłu spostrzegawczego, by szybko orientować się w nieznanych sobie czynnościach. Trzeba zawsze w życiu stosować się do tego, co jest przyjęte i uznane przez szanowanych, poważnych i spokojnych ludzi. Rozumiesz mnie, mój chłopcze?	To, co asińdźka mi powiadasz, niczem jest jeszcze; ja gorszą rzecz mam... na nich, dowodzącą, że tu nas spisek otacza. Pamiętasz pani te papiery, które złożyłaś w moich rękach, wyniósłszy je z owego loszku? Zawierały one dowody najdobitniejszej winy; całe życie Adama, zeznania jego zabójstwa, nauki dla syna i współwyznawców. Sam przecież papiery te czytałem i złożyłem komissji. Otóż tych papierów, nie ma.	Wszystko to prześliczne, co państwo wypowiadacie lecz zaprawdę trudno się zakochać w geniuszodajnéj boleści. Zresztą nie na każdego ona tak działa. Są istoty nieszczęśliwe, w których pokarm goryczy żółć tylko rozléwa.	„Przecież z tego nic już nigdy nie będzie! To fakt niezbity, że nie ma tu po co siedzieć”.	Czy tak? Zawsze mi się wydawało, że skoro ktoś z gości chce przyjęcie opuścić, to albo czyni to dyskretnie, albo sam szuka gospodarzy, żeby się pożegnać, nie odwrotnie. Nie mam ra­cji, panie Kubicki?	Tego on nie uczyni bo to, co rzekł, że tę ojczyznę i hetmana miłuje, to prawda: inaczej by nie służył między nami, mogąc do Krymu iść i tam we wszystko opływać. Już też rozkoszy u nas nie zaznał!	A czy słyszeliście kiedy, aby król nam zdawał sprawę? Nie; mówi wam ot po prostu: Panowie, biją się w Gaskonji, czy też we Flandrji; idźcie tam bić się!... i idziecie. Dlaczego? wszak to was nie obchodzi bynajmniej.	A najmilszy dar przyniósł Pan Bóg z niemi, bo jakąś wielką otuchę i cierpliwość a i czasu na myślenie długie nie było, bo ratowaliśmy tego biedaka. Siedziała nad nim czarna Julka, dwóch felczerów, ksiądz, panna Aneta... Nie dali rady! Ot go i pochowamy teraz! Powiedz co, Marku, czyś oniemiał?	A to komiczne, Bouteloup zapewniał, że zupa gotowa.	Ale na cóż się to wam zdało?	Ale to nie ma wątpienia, we wszystkich niemieckich książkach stoi to jasno jak na dłoni.	Ale w końcu na co umarła?	Boże! że to i dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem coś nowego!...	Co?	Czyżby to ze względu na sprawę pana Arystobula Ursiclosa?	I wypiłbyś to, prawda?	Jak to... miało język? Widziała pani Serczykowa?	Jego pies zwykł nosić laskę w zębach; ponieważ laska jest ciężka, więc ją trzyma pośrodku; w tym miejscu znać ślady psich zębów. Zęby są za duże na jamnika, za małe na wyżła. To może być... tak, to jest pinczer.	Masz słuszność, gdybym się lękał byłbym tchórzem, a nie ma nic nikczemniejszego w świecie nad to stworzenie. Nalewaj: za twe zdrowie! Dojdziesz wysoko!	Nie wiesz jeszcze o co poproszę.	Nie znamy go wprawdzie osobiście, ale spotykamy go co dzień na spacerze. Wygląda jak olbrzym w swojej czarnej pelerynie. Na nikogo nie zwraca uwagi i tylko, jak zegar, mówi do siebie.	Niechże mi pan powie szczerze, no, panie Stefanie, całkiem szczerze: co pan ma przeciw niemu?	No Tak nie można. Ale co masz mi oczy mydlić. Już ty potrafisz pozbyć się go!	No, co jeszcze?	No, to bym zrobiła. Ale nie trzeba mi było pozwalać.	Oczywiście; czyż nie jest wszystko gotowe od miesiąca? Widzisz przecie, że trzeba było jedynie przytroczyć walizy; z chwilą gdy stanęło na tym, że nie zostajemy tutaj, czyż nie lepiej jechać jak najprędzej? Uważam, że trzeba wszystko robić w ten sposób i niczego nie odkładać do nazajutrz. Jesteś dziś wieczór w wenie do podróży: chwytam tedy w lot sposobność. Po co czekać i odwlekać bez końca? Nie mógłbym znieść tego życia. Chcesz jechać, nieprawdaż? jedźmy tedy; zależy tylko od ciebie.	Pan marszałek nie wyskoczy bo dnia i godziny nie będzie wiedział, a choćby wiedział, to mogą w drodze zwłoki zajść, jako zwyczajnie, trudno wszystko przewidzieć...	Panie bracie o tym będziemy rozmawiać później i zapewne szeroko i długo; ale teraz musisz mnie opowiedzieć, co się tam ze mną dzieje w Tarnowie i w Bóbrce, bo już ginę z niecierpliwości. Po twojej minie uważam, że coś nie bardzo dobrze.	Przecież pan mi mówił, że to nie pierwsza sztuka, więc...	Taigi, Vinceli, aš ir kalbu dėl to, kad aš vis tik geriau žinau, nei tu.	To jest nowy król?	To mi się podoba Będę go traktował jak kolegę mego syna; czy to wystarczy?	To moja wina! To przeze mnie	To to w każdym razie niezaraźliwe	Uspokój się panna Pojedziesz bezpiecznie do pana Sapiehy, bo tego pan starosta nie wyliczył, z kim ma sprawę... Ot, ci ludzie, których tam sieką, mieli cię porwać. Daruję ich zdrowiem, aby mogli panu staroście opowiedzieć, jako im gładko poszło.	Wczoraj pokazałem jej drogę, to jest dwadzieścia fenigów, potem przyprowadziłem do domu, to znowu dwadzieścia, czyli razem czterdzieści fenigów.	Więc to po raz pierwszy do domu tego przychodzisz pani?	A bogać, że uredzi wszyćkiemu, nawet Nastusia się dziwuje!	A szczęście, żeś tego listu nie wysłał, bo byłabym ci odpisała! No!	A wy... Dziwo! Czemuż wy chodzicie chmurno i smutno?...	A! do licha, rozumiem; żądanie podobne on bardzo źle widzi, gdy nie jest przy pieniądzach; lecz o ile wiem, powinien je mieć.	Ach woAch wo! (niem.)	Aż nadto daleki dla mnie. Ale żądam, abyś tymczasem wezwał króla Artura, iżby przyjechał z wielebnym Gowenem, z Żyrfletem, kasztelanem Ke i stoma ze swego rycerstwa aż do granic tej ziemi, do Białej Równi, na brzeg rzeki, która dzieli wasze królestwa. Tam wobec nich chcę złożyć przysięgę, a nie jedynie przed twymi baronami: ledwie bym bowiem przysięgła, baronowie żądaliby jeszcze nałożyć nową próbę i nigdy nie skończyłyby się nasze męczarnie. Ale jeśli Artur i jego rycerze staną za rękojmię sądu, nie ośmielą się.	Ba bo też nie strzelano do niego eksplodującym stożkowym pociskiem.	Bogactwo, Pieniądz, Szczęście rzekła	Bracie!	Byle jak	Było wcześniej zdążyć.	Bóg albo nic! Orzeł czy reszka!	Choroba, Modlitwa, Święty zawoła gospodyni	Ciężka sprawa, generale!	Czy ojciec pański już dawno nie żyje?	Czym się zajmujesz?	Cóż mogę panu o nim powiedzieć?	Daj spokój, stary, ty chcesz z nas strugać wariatów, nie mogło być takie wysokie jak twoja walizka	Do czego panu potrzebna jest Frumet, córka Dawida-Frojki?	Dobrze, panie Janie.	Doprawdy? Doprawdy?	Drogi Henryku pewnie położyłeś się na grzbiecie albo podczas wieczornych modlitw przyszły ci do głowy niestosowne myśli. Wyglądasz dotąd jeszcze dziwnie. Jedz i pij, byś przyszedł do siebie.	Ha! próbuj pan... Na żal po kobiecie jedynym lekarstwem może być tylko druga kobieta. Chociaż obawiam się, czy kuracja już nie jest spóźniona...	I właśnie dlatego cieszę się, że pana widzę, chociaż przeszkodziłeś mi nieco w bardzo ważnych obliczeniach, które, jeśli się powiodą, mogą zmienić system Newtona. Czy możesz mi pan udzielić posłuchania na osobności?	Ja? A cóż ja właściwie robię? Nawet już na swój chleb przestałam zarabiać, jak w Górowie. Bawię się	Jak za wojsko.	Jakieś dziesięć, dwanaście mil od Maracaibo.	Janina jest miłą kobietą	Jezus, Maria!... Trzeba zaraz do krawca, a tymczasem może byś się ubrał w któryś garnitur ojca, naturalnie jeżeli się nie brzydzisz, bo ja mam wręcz organiczny wstręt do wszystkich przedmiotów należących do zmarłych...	Jużci, chyba długie miesiące miną, zanim zechce pojrzeć w stronę dworu.	Kotusiu najsłodszy kochasz mnie tedy? rzekła do Camusota, wskazując Lucjana	Kto inny powinien być teraz strażnikiem królewskiego skarbu! Ty już na nic się nie zdasz, pniu spróchniały! Thuu! Pohasaj sobie, serdeńko! Thuu!	Kto?	Mieszczka jest, ale bogata, poznał ją przecie na dworze, czasu zabaw cesarskich. Nie nazbyt młoda, urodziwa, poważna, stateczna, wdowa po Rokiczanie...	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Najpierw może się mylę, może d‘Artagnan wraz z przyjaciółmi rzeczywiście przybędą cię oswobodzić.	Niech pani poszuka. Pan od przyrody kazał.	O ar atmeni, kaip, važiuojant greit, rodos, jog mes stovime ant vietos, medžiai gi, namai, kerai nuo mūsų bėga? Ar neatmeni?	O pić!... pić!... dajcie pić!... Prawda, zapomniałam, że mi się pić chce...	Pamiętam, ale muszę jeszcze raz zobaczyć...	Pierwsza gdzie mi waszmość przeznaczyłeś kącik do przespania się?	Polecam się jego pamięci! grzecznie kłaniając się rzekł Baucher.	Poselstwo! nie lecz gdybym coś uczynił w tej sprawie, ufam, żeby mi król był wdzięczen...	Powiedział i o was się wypytywał.	Prawie nic; gromadzę trochę wiadomości etnograficznych o tych stronach i uszczęśliwiam niemi niekiedy jakiś organ specjalny.	Pójdę, panie! Ja się niczego nie boję. Żebym tylko matkę znalazł! Niech się pan ulituje nade mną!	Stowarzyszenia, które otrzymało od rządu hiszpańskiego przywilej na poszukiwanie galionów zatopionych. Akcjonariuszów zwabiła ponęta ogromnych korzyści, gdyż owe skarby na dnie morza oceniane są na pięćset milionów.	Szkoda, że ci ludzie i im podobni nie mogą się wyzwolić z Koła Wszechrzeczy!	Są już zawiadomieni i czekają na nas.	Tak mnie przynajmniej zapewniała, lady Narborough SerceZapytałem ją kiedyś, czy jak Małgorzata z NawarryMałgorzata z Nawarry	Tak. O nagrodę Jockey-Clubu: złoty puchar. I nawet zaszło przy tym coś dziwnego.	W jaki sposób?	W lesie, po nocku, bez strzelby? A katażby tam robili! I Maciej bo głupi, jakby nie wiedział że chleba nie ma, a mąka nam bardzo potrzebna! Ot oślisko i po wszystkiem.	Wiedajesz, Pilip wiedajesz szto?... on... znaczy Pauluk... twój dziewier... otruty!	Wiem o tym! Zastąpisz mnie. Wybierz przydział, najbliższy rzeki. Pozostawię ci Birarę... uważaj na niego!	Więc już pan nie żałuje, że został pan w Warszawie?	Więcej powiem ci, Sargonie. Jeżeli zostałeś napadnięty wczoraj, zapewniam cię, że nie uczynił tego żaden z moich dworzan. Sądzę bowiem, że taki, jakim jesteś, mocarz musiał niejednemu rozbić czaszkę. Zaś moi bliscy są zdrowi.	Wymyśliłeś całą tę historię w czasie, kiedy mówiłam do ciebie!... Adolfie, patrz mi w oczy!... Pójdę jutro do Braschona.	Wyobraźcie sobie, coś na piąty czy szósty dzień, gdyśmy szli na obiad, Jaś powiada: „Dalibóg, dłużej nie wytrzymam”. Siedział, uważacie, vis à visvis à vis (fr.)	Zdaje się! Zdaje się!)	Śmiech bierze na twoje nieszczęście ciekawy jestem, cobyś powiedział, gdybym ci opowiedział pewną przygodę miłosną.	Żono, kolację, bom głodny jak wilk! a gdzież ten „Fliegender literat”?
Hanusz ten dobry człowiek lepiej drogę zna; idźmy, kędy on każe; jakże ty możesz lepiej od niego wiedzieć?	Ale nie księciem krwi, a to chyba jest pewna różnica, czy nie tak, panie Kubicki?	Lepsze to aniżeli gra na fortepianie bez taktu albo śpiewanie, kiedy się nie ma głosu Ważniejszym od uniwersytetu jest zawiązać stosunki z kobietami wyższej cywilizacji. Dlatego proponuję, ażebyśmy wysłali kilka delegatek do różnych krajów Europy i Ameryki...	Nie, straszne są tylko nasze wymagania od niego, straszne są tylko nasze marzenia o pięknie, straszne są tylko nasze pożądania dobra i sprawiedliwości, bo nigdy się nie urzeczywistniają i nie pozwalają brać życia takim, jakim ono jest. W tym leży źródło wszelkich cierpień.	Panie Holmes ten człowiek obiecywał, że mnie poślubi, jeśli uzyskam rozwód. Okłamał mnie, zdradził. Wyobrażałam sobie, że on działa dla mnie nic nie zataję. Przysięgam panu, iż pisząc ten list, nie wiedziałam, że narażam na niebezpieczeństwo sir Karola, który był dla mnie lepszy od rodzonego ojca.	Twój młodszy brat stryjeczny jest winien coś niecoś stryjecznemu bratu mego ojca jeszcze za ucztę weselną swej córki! Niechajże im da żreć na rachunek tego długu. Yogi pójdzie na żebry, w to nie wątpię.	A cóż to jest takiego?	Ba! To głupstwo! Ale nie znasz historii o krasnoludku, który tańczył z dziewczyną od świtu do zachodu słońca, a potem pękł jak cielę, które napiło się kwaśnego mleka.	Chwałaż Bogu Od razu wiedziałem, że się z sobą doskonale porozumiemy.	Cóż to jest? Mam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż. Dyplomata bez pieniędzy to to, czym ty byłeś przed chwilą: poeta bez woliMam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż...	Cóż za absurdum! Jest to dama do towarzystwa, cerberCerber (mit. gr.)	Ech! alboż kto zna wszystkie tragedie rozgrywające się poza kotarą małżeńską, której publiczność nie uchyla nigdy... Ja nie uważam sprawiedliwości ludzkiej za powołaną, aby sądzić zbrodnie między małżonkami; ma do tego wszelkie prawo z punktu policyjnego, ale w swoich pretensjach do sprawiedliwości działa tu zupełnie po omacku.	Idalko nie broń jej. Hrabia ma słuszność: ta dziewczyna zaćmiewa sobą nasze panny. Był to największy nierozsądek z twej strony brać ją na bal.	Mogłabym być zazdrosną Jani o tego malca; gdy ona jest tutaj, on kochać mię przestaje...	Tak, i muszę przyznać, żem był ze stosunku zupełnie kontent. Wyszliście ze mną przyzwoicie	To całkiem logiczne i obecnością tego rozbitka można wyjaśnić, skąd się wzięła skrzynia wyrzucona na brzeg naszej wyspy. Musiała wydarzyć się katastrofa, skoro jest rozbitek. Jeśli zaś chodzi o niego, to kimkolwiek jest, ma szczęście, że Pencroffowi przyszło do głowy wybudować statek i wypróbować go właśnie dziś, bo jeden dzień później, a butelka mogła się rozbić o skały.	To jest wychowanie? Pani synek zmoczył mi cały koszyk? Tfu, ordynarne i po prostu w głowie się nie mieści.	Trzy tysiące marek kosztuje. Był medalowany na wystawie i przedstawiony Capriviemu.	Zejde! Za co ty mnie łajesz? Ja nie ze swoim interesem do ciebie przyszedłem...	...I dlatego też wracam kochanej pani ową bransoletkę	A co tam będziecie robili?	A twoje dzieci?	A ty czeską pamiętasz?	A! ja ją znam	A! więc nie znasz mnie wcale?	Ach! mój Boże doprawdy, wujaszku, wyście tacy uczeni, że w potrzebie moglibyście z ambony prawić, a mimo to tak się łatwo dajecie powodować urojeniom, że wam się zdaje, jakobyście jeszcze młodzi byli, choć już dobrze starzy jesteście. Po co to także nazywać się rycerzem, kiedy wy nie jesteście wcale rycerzem ani Alcantary, ani Calatrava? Prawda, że każdy szlachcic zostać nim może, ale nie taki, co grosza nie ma przy duszy.	Ach, jakże można coś podobnego wymawiać! Chciałem powiedzieć... Ja sobie układałem, że Jasne Słoneczko, Błogousta, Jasnotka...	Adolfie mamy za sąsiadkę naprzeciwko zachwycającą osóbkę, przemiłą brunetkę...	Ale czy ten przydany królowej małżonek ma jakie jutro przed sobą, nie ino kilka lat życia na tronie? Wżdy pracując ile sił, całym sercem, całym rozumem dla przybranej ojczyzny, mógłby śmiało żądać, by jego syny i wnuki dziedziczyły po nim tron i zbierały żniwo z onego ziarna, które ojciec w pocie czoła zasiewał, a tu... jako rzekłem... życie bez jutra.	Ale one same szyją...	Ani odrobiny. Powiadam ci: koń i świeże powietrze wywołują cudowne skutki. Wyjeżdżając byłem zdenerwowany jak histeryczka, a dziś tak jestem spokojny, że wszystko mnie bawi. Najgłośniej śmiałbym się usłyszawszy, że panna Magdalena wychodzi za Norskiego, który po odbyciu świętej spowiedzi nawrócił się i obiecał nie grywać w karty...	Ano dziewczynka maleńka; a gdy urosnę, to będę panną u jej miłości, tak jak Ewusia albo Kachna. Pogłaskaj pieska, prawda, jaki gładziutki? Niczym odświętna szata jej miłości. Wiesz co, bawmy się tak; ja będę żoną, ty mąż, a to nasze dzieci.	Ano widzicie. Da Bóg, że przy takiej dziewce zapomni Zbyszko o tamtej. Ja stary, a też bym zapomniał... Napijecie się miodu?	Choćbym rad zawsze zgodzić się na twoje zdanie na ten raz nie mogę. Sam on powiada że zdziczał, a mnie się zdaje, że chyba nigdy wielce oswojonym być nie mógł. Kawał awanturnika! Już to samo, że nazwisko nosi przybrane, a prawdziwego powiedziéć nie chce, dużo daje do myślenia. Ja takich ludzi wykolejonych nie lubię.	Co pan mówi?...	Co uprawiają profesję artysty	Czy czasem nie dzięki swemu wspólnikowi?	Czy wiesz o tym, że kobiety w twoim wieku i tak jak ty urodzone używają jeszcze życia na swoją rękę, błyszczą w świecie, łowią w locie różowe godziny wesołości i szczęścia?...	Do waszej kompanii...	Dobrze! Panie Mitchel, racz pan łaskawie zaczekać przez kilka minut. Niedługo to potrwa.	Doprawdy wszystko, co bym miała do powiedzenia, tak jasno wypowiedziane zostało przez mego brata, tak treściwie wyłuszczył on fakty i pobudki, że pozostaje mi chyba podziękować pani za jej uprzejme przyjęcie, nader uprzejme	Dzień dobry panu.	Gdy byłem w twoim wieku miewałem również tego rodzaju depresje, lecz miałem dość rozsądku, by zakwalifikować je jako stany przemijające.	Głupiś jak ten baran!	I dla was, reboce, dla was, ludzie ze strądu i dla klasztoru. Pospólna bo wam sądzona tu dola.	I ustąpiłbyś mi miejsca?	I w ściany on go schować nie mógł, bo on wiedział, że one spróchnieją prędko i ich zrzucą, ażeby nowe postawić. Ja te nowe ściany sam stawił i w starych ścianach szukał bardzo, ale pisania w nich żadnego nie było.	Ja myślę ja myślę, że skoro będziecie ich rozganiać, to właśnie oni wam co złego zrobią.	Ja nie mam czasu, panie Grünspan, a pan żartuje sobie ze mnie.	Ja się nie boję Czy macie tam miejsce dla dwóch?	Ja też	Ja wprawdzie jadłem obiad u téj wyśmienitéj Ahaswery i syt jestem, a wino było doskonałe; pozwolicie mi jednak towarzyszyć sobie, abyśmy się bliżéj poznali. Czuję w was duszę bratnią.	Jak to może być?...	Jaka szkoda, czy musi pan koniecznie?	Jaki, powiedz mi?	Jarema, Jarema! Uciekajmy!	Jedziesz?	Jeśli zbyt długo będzie się ociągać...?	Juści, przeciek prawo pisali lala (gw.)	Kiedy powiadają, że wojny nie będzie gdyż Krzyżacy boją się teraz naszego narodu.	Komendant uwięziony. Pierwsza brygada rozwiązana. Większość ludzi po więzieniach. Rozsypka. Źle.	Krzysztofie Czemo, zaklinam cię, wyznaj, co zamyślasz uczynić?	Królewiczowa?	Któż to taki? przerwała ciekawie cyganka.	Moim zdaniem, takie sobie. Ale gdybym musiał je określić, to nazwałbym je złymi. Sprowadzają się do tego, że w pobliżu Santa Marta stoczono dwudniową bitwę i że ribierzyści zostali pobici. Stało się to zapewne przed kilkoma dniami, może przed tygodniem. Pogłoski dotarły już do Cayty i urzędnik tamtejszej stacji telegraficznej przekazał tę wiadomość swemu tutejszemu koledze. Można było równie dobrze zatrzymać Barriosa w Sulaco.	Można by w nie zmieścić dwie wyprawy i jeszcze by się coś miejsca zostało Pani niezawodnie innego jesteś zdania i nie dziwię się temu. Wzrosłaś w atmosferze zbytku i nie masz pojęcia o przestawaniu na małym	Myślisz, że ci ubliża to, co mówi taki Raczek!	Myślę, ojcze, że należałoby tego pana zaprosić kiedy na obiad... Chciałabym go poznać bliżej.	Najjaśniejszy Panie, czy tak nagradzasz człowieka, który przybywa z tak daleka i z takim poświęceniem, aby ci przekazać pożyteczną informację? Racz go, Najjaśniejszy Panie, przyjąć, choćby przez wzgląd na pana de Salvieux, który mi go polecił.	Nie widziałem jéj	Nie. Prawdziwe nazwisko jego brzmi: Lissac odparłem niespokojnie.	Nieszczere pochwałki Nieszczere i niepotrzebne.	O to aby mnie ze służby dworskiéj N. Pan uwolnić raczył...	On nabity!	Otóż i wylazło szydło z worka! Mamy sekret. Siostrunia boi się stosuneczków, zabawy... uhm, uhm... hrabiny Aurory na przykład...	Pewnie bom ci to ja dworsko służył długo, pókim się do handlu nie rzucił, gdy mi ten chléb zbrzydł. Nierazem ja was téż na straży u króla pana miłościwego widział.	Plotka, Kłótnia zapytał Rocho.	Posłusznie melduję, panie lejtnant że to idiotyzm. Widziałem już dużo idiotycznych afiszów, ale takiego cymbalskiego afisza jeszcze nigdy nie widziałem.	Prawie co dzień. Dziś będzie niezawodnie, bo jutro ślub Markhama.	Przypadkiem. Bawi w Berlinie z siostrą, tą w opalach. Wentzel się nimi zajmuje.	Pyszne! Czytelne, równe. Tak pewnej ręki nie zdarzyło mi się spotkać.	Skąd ten pewnik?	Szedłeś tamtym krajem, więc go znasz. Jakież tam są w pobliżu zamki i gdzie jak mniemasz, mogli się schronić Zygfryd i Arnold?	Tak.	To cię nic nie obchodzi!...	To czyste szaleństwo Bracia, nie dajcie się wodzić za nos! Czymże jesteśmy w porównaniu z majorową? Jakkolwiek ma się rzecz z naszymi duszami, nie pozwolę, o ile to w mej mocy, byśmy się zachowali wobec tej kobiety jak niewdzięcznicy, szubrawcy i zdrajcy. Zbyt długo jadłem chleb majorowej, by ją w tej chwili opuścić.	To wbrew wszelkim zwyczajom. A po co ja mam pójść do niego?	Uf! Tak wy myślicie, Zachar, że ona mogła zginąć?	W ciepłe kraje. Tymczasem, czekając na dobrą nowinę, zajął się handelkiem i źle na tym nie wychodzi. Ale wszystko do czasu.	Wasza książęca mość niepotrzebnie się nad tym rozwodzi! Jeśli pojadę, to swoim kosztem.	Widzi mi się, że waćpanna nie o to chcesz pytać, jeno o te trzy głowy, które ściąć zamierzył?	Wiem, słyszę Ale to tak nieokreślone pytanie...	Więc cóż?	Wrogi? i obejrzał się na miecz wiszący nad jego łożem.	Z jakiego znowu komitetu?... I jaki ja dla pani towarzysz?	Z tymi Tatarami to zupełnie jak ze śmiercią Wszyscy o niej mówią, a każdemu się zdaje, że do niego nie przyjdzie. A tymczasem Tatarzy przyszli...	Za pozwoleniem. Nie wiemy jeszcze, kto pan jesteś, skąd przybywasz i czymbyć czym (daw.) odezwał się Horscroft nieufnie.	Śmieszny!	„W noc cichą, w noc księżycową zwierciadło weź panieńskie, zwierciadło, co odbiło już nieraz kraśne lico, i zanurzywszy w kadź z wodą, obróć gładzią ku światłu. A gdy już księżyc wzejdzie i w głąb kadzi zajrzy, rzuć na zwierciadło owo wieniec ze strzępów koszuli skalanej krwią dziewki, co chorobę przebywa miesięczną. Wieniec ten, gdy się już światłem księżyca nasyci, na głowę włóż kukle...”	„Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy...Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy... wymyślonego przez Odyseusza sposobu na pokonanie trojańczyków.”
Niech no pan powie dlaczego też nie ma pan przy sobie nic, ale to nic?	Nie wyprę się, co mi już Lipce obmierzły bez chłopów. Staram przeciek, ale prosto powiem, że choć to są juchy, łajdusy, świędlerze i zabijaki, a niech się jawi choćby i ta najgorsza pokraka, to zarno z nim raźniej i weselej, i lekciej na świecie. Która co inszego powie, zełże jak pies.	Pan to na pewno słyszał, że Niepołomski był w Warszawie, u nas w mieszkaniu?	Tak jest, ale czekajże waćpan. Wróciłem tedy do fortecy i zdałem sprawę panu Weyherowi z poselstwa. Była już późna noc. Nazajutrz dzień znowu szturm, jeszcze zajadlejszy niż pierwszy. Nie miałem czasu widzieć się z panem Skrzetuskim, dopiero trzeciego dnia mówię mu, żem Bohuna widział i z nim mówił. A było przy tym siłasiła (starop.) widok.. Ale o was, wiśniowiecczykach, więcej (powiada) mówią, niż jest.” Na to pan Skrzetuski jak spojrzy na pana Regowskiego nie pójdę.” Dopieroż inni w śmiech z pana Regowskiego.	Byłoby to wielką nieostrożnością. Jeżeli są niewinni, stałaby się im krzywda; jeśli są winni, ułatwiłoby im to zatarcie śladów. Nie! trzeba ich zatrzymać, ale nie spuszczać z nich oka. Jest tam jeszcze groomgroom (ang.)	Nie. To są raczej kłopoty natury moralnej. Mam wrażenie, że wdał się w jakiś romans czy też zaręczył się z kimś, kto przysparza mu wiele zmartwień.	Otóż to Nie jest taki głupi, jak udaje, i zaczyna się bardzo ładnie plątać.	Bo nie rzeczywista Chcą ordynata ożenić z Barską, ale on się nie spieszy, chociaż to jedna z najpierwszych partii w kraju. Domniemana narzeczona czeka z upragnieniem, lecz wątpię, czy skutecznie, bo ordynat grymasi.	Becky, Becky! Co za bałwan ze mnie! Nie myślałem, że będziemy wracać tą samą drogą. Nie, nie mogę się zorientować. Wszystko się tu jakoś poplątało!	Powiedz mi pan czy wam nie wstyd zwozić tak kosztowne drobiazgi, kiedy kraj jest zrujnowany?... Czy nie wstyd kupować konie wyścigowe...	Nic. To nieprawda... Tylko musisz mieć kogoś, któremu ufasz żebyś nie był sierotą.	Tutaj to, miły bracie mój, Sancho tutaj możemy się spodziewać przygód po same uszy! Ale, słuchaj, zapowiadam ci z góry, żebyś mi się ani ważył brać do oręża, choćbyś mnie widział w największym niebezpieczeństwie, chyba, że mnie napadną ciury i chamy takie jak ty, wtedy możesz mi iść na pomoc, ale przeciw rycerzom wara; tego ci zabraniają najsurowiej prawa rycerskie, dopóki pasowanym nie będziesz.	Chyba ma pan rację. Pójdę sam.	Dam co zechcesz! Jaki mi pan! no! gadaj!	To ja pana dyrektora podwiozę pod willę. Zamoczy pan dyrektor nogi.	Wszak pan zna tu wszystkich?	Ach, pani majorowo! Nie śmiałem w to wierzyć, ale gdyby się zdecydowała, byłbym szczęśliwy. Trzeba stąd pięć mil jechać do lekarza. Ona jest tak zręczna i dobra, że nie zabrakłoby jej zajęcia przy opatrywaniu ran i leczeniu gorączki. Pewny jestem, że wszyscy znaleźliby drogę do pani w robotniczym domku. Dużo jest niedoli u biedaków, której ulżyć można dobrym słowem i życzliwą poradą.	Drogi Maciusiu muszę przyznać, że zacząłeś bardzo odważnie, że twoje reformy są bardzo ciekawe i ważne. Do tej pory idzie ci wszystko dobrze, nawet świetnie. Ale pamiętaj: reformy okupuje się ciężką pracą, łzami i krwią. Ty zaczynasz dopiero. Nie łudź się, że tak zawsze będzie. I nie ufaj zbytnio swym siłom.	Jesteś pan cymbałem prawdopodobnie pokazałeś pan też swoją wstrętną gębę wszystkim agentom policyjnym w Londynie.	Tobie dam pierwszy znak życia, gdy już będę się czuł bezpiecznym, że malarya mnie nie dosięgnie.	Nie boję się panny Renaty	W poręś odezwała się z nią! Dziwna rzecz: jak takie słuchanie instynktem czujnym zawsze w porę ze swoim się wyrwie! Skąd ci to ona na myśl przyszła? I kto ci o niej opowiadał?!	Excellencyo, ja z nikogo i z niczego nie żartuję nigdy. Żarty to droga rzecz, niejeden je życiem przypłacił.	Adam, wyrodne dziecko zakazuję ci. Ty nie myśl, żeś maturzysta. Ja, ojciec, ci mówię, że jeśli nie przeprosisz szanownego pana i gościa w tej chwili, to ja, ojciec, ciebie własnoręcznie, słyszysz, staropolskim zwyczajem. Ja człowiek starej daty i nie będę zważał na lata.	Wszystko, i konia nawet, bo gdy tamten miał się już ku odjazdowi, przekonaliśmy się, że lokaj jego siodłał konia pana Porthosa. Zrobiliśmy mu wtedy uwagę, lecz nam odpowiedział, że się mieszamy nie do swoich rzeczy, że nam nic do tego, ponieważ ten koń jest jego własnością. Daliśmy znać natychmiast panu Portbosowi o tem, co się dzieje, a on kazał nam odpowiedzieć, że trzeba być błaznami, aby wątpić w słowo szlacheckie, i że skoro tamten szlachcic mówi, że koń do niego należy, tak musi być i basta.	To była namówiona zdrada! ale któż by się jej mógł spodziewać, tak to stworzenie udawało układną i pobożną kobiecinę!	Nigdy się więc nie łączycie?	Jak to! co roku zatem robisz jedno i to samo? Rozpoczniesz tedy na nowo życie z ubiegłego roku?	Czego pan sobie życzy?	Co ja z nim zrobię?... O Katty, bądź spokojna popamięta on mnie, jest między nami sprawa, której się nie domyśla nawet... On mnie o mało nie pozbawił zaufania i łaski kardynała... O! ja się zemszczę.	Byłam przebrana za chłopca. W Paryżu tego nie ma. Nie ma na pewno. W południowej Francji jest dużo osłów. Ale tego nie ma.	W razie konieczności, stawię się natychmiast, ale teraz mam ważną sprawę i nie mogę opuścić Londynu. Przedstawiciel pierwszorzędnego rodu jest trapiony przez łotra i wyzyskiwacza. Muszę zapobiec skandalowi.	Ale nie do tego stopnia, by aż tracić swój drogi czas, o ile pana nieco znam Jest tam coś w tym pańskim interesowaniu się Comstockiem Bellem.	Posłuchaj Dostatecznie już cię poznałem, aby pozbyć się dawnego niedowierzania; wiem już teraz, żeś gotowa słuchać mnie ślepo we wszystkim. I ty również, spodziewam się, nie uważasz mnie za dudka, jakkolwiek w Romorantin... Ale dajmy pokój wspomnieniom, już ci przebaczono. Otóż, kochana Maroto, chcę zażądać od ciebie wielkiej przysługi.	Bo przecież Albertowi nie brakuje odwagi.	I z Noelem! Poeci nie są prawdziwymi chłopcami.	Ksiądz proboszcz nie pija przecież nigdy herbaty.	Nie wolę już pańskie wino.	Nie. Chciałem z tobą pomówić.	To chyba.	To wielki myśliciel i stylista	Wreszcie, zadecydujemy to, kiedy dzieło będzie wydrukowane	Widzę tu oto w Panurgu męża kształtnej budowy ciała, umiarkowanych soków humoralnych, dobrej kompleksji duchowej, w wieku dorzecznym, w czasie pomyślnym i w statecznej chęci ożenienia się: jeśli napotka białą głowę o podobnej temperaturze, spłodzą razem dzieci godne jakiegoś zamorskiego królestwa. Im wcześniej to uczyni, tym lepiej, jeśli chce oglądać jeszcze swe dziatki podrosłe i zaopatrzone.	Powiem ci jedno Nie myślę wracać do przystani Kapitana Kidda. Chcę dostać się do Północnej Zatoczki i tam spokojnie wylądować.	A gdzież są wasze rzeczy? Czemu za wami nie przynieśli?	Ja nie zasnę	Kto nie chce?	Mam okropne przeczucia... od tego dnia, gdy to widmo tu cicho weszło i stanęło w domu... czarne widmo...	Mamże czekać, aż rozednieje albo aż mgła opadnie? Czy to mi głowa niemiła?	To pani może jest jego matką?	Nie rozumiem pana	O! do djabła Hrabio! zakrzyczał German zjechałeś z drogi i zawadzisz o pień. Jest w piśmie świętem wiele znacząca powieść o Samsonie, pewnieś jej nigdy nie czytał.	Prawdopodobnie przypominasz sobie rozmowę, jaką miałaś z wujenką. Otóż to ja prosiłem wujenkę, by z tobą pomówiła.	To, co myślimy my. Jeżeli jest Bóg...	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	Byłoby może gdyby który z autorów tych bajek wynalazł bodaj sposób fabrykowania szpilek; ale to wszystko jedynie czcze systemy, ani jednej rzeczy pożytecznej.	Żeby się rozmówić z panią Laurą Lyons?	Bywały już, trwały przez osiemnaście wieków i jaki rezultat?... W antyżydowskich prześladowaniach zginęły najszlachetniejsze jednostki, a zostały tylko takie, które mogły uchronić się od zagłady. I oto jakich mamy dziś Żydów: wytrwałych, cierpliwych, podstępnych, solidarnych, sprytnych i po mistrzowsku władających jedyną bronią, jaka im pozostała stosowany przez hodowców zwierząt celem otrzymania ras posiadających żądane cechy. i wypielęgnowaliśmy najgorszych.	Im może lepsze dni zaświtają kiedyś... świat zgrzybiały odrodzić się musi.	Przepraszam, już się zamieniam w słuch.	Ja idę się przebrać do panny Markowskiej.	Mówcie swoje, a ja postaram się przypomnieć sobie niektóre okoliczności.	Wiedziałeś przecież, że posiadasz moją duszę! Wiesz wszystko! Moja dusza była stworzona dla ciebie. Cóż więc może stanąć między tobą a mną? Co? Powiedz!	A tak, Fiszman... który niejednokrotnie pożyczał nieboszczce pieniędzy na pański podpis, no... i jej...	Dlaczego pani nieprzyjemna obecność Głębockiego na wyścigu?	O! panowie jesteście jednego wzrostu prawie z Georges’em, garderoba jego na usługi... a ma świeżo z Paryża sprowadzone i nietknięte suknie...	Spójrz no! Tam skacze kawałek trawy. Patrz... jak wysoko skacze!	Damy im radę, słono nam zapłacą za tę zasadzkę	Aha, gdzie? Albo ja wiem! Zawsze mi głowę zdurzysz swoją gorączką. Gdzieś go schowałem, bo z pieniędzmi.	Należysz odtąd do naszych.	Powiedz, coś zdołał uczynić dotąd dla mnie?	Słyszałem I naszych posiłkowych rycerzy też siłasiła  (daw.)	A dobrze. Dlaczegóż tak dzisiaj cicho idzie fabryka?	Czy chcesz, abym zaśpiewała dla urozmaicenia naszej samotności, czy też, abym zatańczyła segedillę?	Czy masz waszmość co, prócz czczych wyrzutów, do powiedzenia?	Do widzenia, Garrone!	Do wyjazdu tych pań.	Ja?...	Jeszcze trochę, a będziecie chcieli, żeby wam dodał po koniu z wozem i po krowie, co?	Kasztan do linijki!	Ksiądz tak samo utwierdza!	Mamy tedy drugi sierp a co jest po drugim sierpie?	Zaraz będzie skończony, panie notariuszu.	Co takiego? Znowu przeprowadzka?	Cóż by tu robić, gdy przyjdą?	Dlaczegóż musisz?	I dopiero jutro?	Jaki Nagan?	Kradziona.	Lekarzem!	Mam buty wyporkiemwyporek rzekł Kulwiec.	Nu, a gdzież dla niej lepiej byłoby?	O czymże mowa?	Opuścił ją?...	Po części.	Pod Gdańskiem?	Rycerzu von Altenburg,	Skończcie ten moralizujący dramat, a zacznijcie co z operetki, będzie weselej.	W jakich czasach?	Zalizali (daw.)
Jeśli katoliczka, to nie pójdzie za pana, bo one się swojej religii trzymają z uporem pijanych.	To byłoby największe dziwo, żeby się z puszczonymi cuglami nie wysunął.	Dziwny to człowiek Nie mogę zapomnieć wzroku, jakim mnie piorunował dziś rano, ale mimo to muszę przyznać, że teraz znalazł się przyzwoicie.	Z tymi, com je zaniósł z kancelarii pułkowej do batalionu? Te książki były naprawdę napisane przez tego pana, o którego pan pytał, czy go nie znam, panie oberlejtnant. Dostałem telefonogram prosto z kancelarii pułkowej. Bo oni chcieli wysłać te książki do kancelarii batalionu, ale nikogo tam nie było, nawet dyżurnego, bo pewno siedzieli w kantynie, jak się to zawsze robi, kiedy się jedzie na front, a nikt nie wie, czy jeszcze kiedyś będzie siedział w kantynie. Więc wszyscy tam siedzieli i pili, panie oberlejtnant, i do nikogo nigdzie nie było można się dodzwonić ani nikogo znaleźć, a ponieważ pan mi przykazał, żebym jako ordynans kompanii siedział przy telefonie, zanim przydzielono do nas telefonistę Chodounskiego, więc siedziałem i czekałem, aż wreszcie przyszła kolej na mnie. Z kancelarii pułkowej przyszło wymyślanie, że się nigdzie nie mogą dodzwonić, a tymczasem jest telefonogram, żeby kancelaria marszbatalionu zabrała z kancelarii pułkowej jakieś książeczki dla wszystkich panów oficerów marszbatalionu. Ponieważ wiem, panie oberlejtnant, że na wojnie trzeba działać szybko, więc zatelefonowałem do kancelarii pułkowej, że sam zabiorę te książki i zaniosę je do kancelarii batalionu. Naładowali mi taką kupę tych książek, że z trudem ją udźwignąłem i zawlokłem ją do nas, do kancelarii kompanii marszowej. Zacząłem je przeglądać i myślałem sobie swoje... Feldfebel z kancelarii rachuby pułkowej powiedział mi mianowicie, że według telefonogramu, jaki w pułku otrzymali, batalion wie już, co ma sobie z tych książek wybrać, niby który tom. Bo te książki były w dwóch tomach bo ja i po niemiecku przeczytam	Ja na to nic nie pomogę, bo nic a nic nie rozumiem...	To znaczy, mój stary, że ponieważ ja nie chcę z ciebie wydobywać żadnych zeznań, więc i przed tobą nie mam potrzeby ich robić.	Nie. One mnie biły Ja nigdy nie uderzyłem żadnej, a to dlatego, że jestem bardzo silny. Gdybym uderzył w pasji, mógłbym zabić. Więc wolałem wszystko w żart obracać.	Tak jest, biedny synaczku, gotuje ci zdradę, tobie i ojcu twemu. Ja wiem wszystko; nie z tobą pierwszym on tak robi i nie ty będziesz ostatni, jeśli go Bóg w czas nie pokarze. On ma wspólnictwo z tym agą na galerze; on ci ojca pewno na miejsce przyprowadzi, a potem do lasu z wami pójdzie, niby bezpieczną drogę wam wskazać. A kiedy już w lesie będziecie, to wam powie: „Teraz idźcie dalej w tę a w tę stronę, bezpiecznie na pole wyjdziecie. Bogu wam zostawiam”. Sam się wróci, a ty ledwie z ojcem kilkaset kroków ubieżysz, aż tu z zasadzki wypadną Turczyni i pojmą was, i znowu ojca na galerę wezmą, ale już i ciebie nie puszczą, jeno do śmierci w ciężkiej niewoli trzymać będą...	Nie zaprzeczam słuszności tego sprostowania, ale im srożej potraktuje pan tego nieszczęśnika, tym dotkliwiej odczuje to nasza rodzina. Niechże pan na chwilę o nim zapomni; zamiast go ścigać, proszę pozwolić mu uciec.	Tak? Nie wygląda na to.	Mówiłem już, że szpiegiem nie będę i to w imię żadnej idei, nawet absolutnie najwyższej.	Nie kłóćcie się. Ja wam ręczę, że dojdziemy do porozumienia.	Co to, Goldberg się spalił?	Panie hrabio, proszę posłuchać: sprawa jest poważna, nie da się uniknąć tego pojedynku.	To wy się wynoście!	Źle siebie oceniacie przecie pasjonujecie się swoją pracą i daje to wam satysfakcję.	Czy pani woli, aby się kiedyś rzucił do Sekwany, dopuściwszy się hańbiącego czynu? Nie może być już adwokatem, czy pani go uważa za dosyć rozsądnego, aby zostać obrońcą?... W oczekiwaniu aż przyjdzie wiek rozsądku, co z niego będzie? Ladaco; a tak przynajmniej dyscyplina go ocali...	Tak. Innej racyi niema. Panna Ratkowska bawiła u Osnowskich dlatego, że niby Kopowski miał się o nią starać, a skoro Kopowski wystarał się o inną, więc dalszy jej pobyt nie miałby racyi bytu.	Skoro książę Gilbert jest dreyfusistą dobrze się składa, że Saint-Loup (który, jak mówią, żeni się z jego siostrzenicą) jest nim również. To może nawet jest racja tego małżeństwa.	Nic a nic nie wiedziałem, żartowałem sobie tylko. I zdaje się, że w żartach powiedziałem niechcący prawdę.	On nie wygada się z niczym... jeżeli pan się tego właśnie boi, pułkowniku Creigthon.	Czy światło złe w tym pokoju, czy mi się zdaje, że panienka jest nie w humorze?...	Nie, nie zrozumiałam. O co ci chodzi, mężu?	Byliby też mnie czarni zdradzili przed Chmielnickim, ktom jest i kogo prowadzę, alem ich pewnym sposobem zaklął, że milczeli. Bałem się też, żeby Chmielnicki mnie nie poznał, bom się z nim w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Przysłał mnie tu pan Sieniński gospodarz, wszakże go nie ma? po panienki.	Cóż ci to szkodzi, droga Katty! wiesz przecież, że ciebie jedną tylko kocham.	A dym was nie dusi, jak oni palą?	Do stu piorunów! Gdybym chociaż dojrzał kawałek jego czerepu, nie byłoby temu szubrawcowi do śmiechu.	Dobrze wychowani mężowie nie indagują żon a ty masz pretensje uchodzić za szlachcica.	Ej, nie.	I to jest pański stryj, ekscelencja?	Jak to, ojcze?	Jakaż to nitka?	Mnie to boli	Nie wierzę	Nie wyszło?	Nie, i nie dbać, do czego doprowadzi, byle nie doprowadziło do nudy.	O, Jezu! a któż to mówi?	Ty występowałaś? Ty? Ależ to niemożebne.	Uciekajmy stąd i to szybko!	Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy Pamiętamy.	Lousteau zrozumiał, pobiegł zamówić obiad. Lucjan, zostawszy sam, postawił całe trzydzieści ludwików na „czerwone” i wygrał. Ośmielony tajemnym głosem, jaki słyszą niekiedy gracze, zostawił wszystko na „czerwonym” i wygrał: uczuł w żołądku palenie jakby rozżarzonych węgli! Mimo głosu przesunął sto dwadzieścia ludwików na „czarne” i przegrał. Doznał wówczas rozkosznego uczucia, jakie następuje u graczy po straszliwych wzruszeniach, kiedy nie mając już nic do rzucenia na stół, opuszczają płomienisty pałac, gdzie się trawią ich ulotne marzenia. Znalazł Stefana u Véry’ego, gdzie, jak powiada La Fontaine, zanurzył się w rozkoszach kuchni i utopił zgryzoty w winie. O dziewiątej był tak pijany, że nie mógł zrozumieć, czemu odźwierna z ulicy Vendôme odsyła go na ulicę de la Lune.	Zdaje mi się, że byłoby dość głupio puścić ich tak za bezdurnoza bezdurno doradzał Salters, macając się po kieszeniach.	O głowę twoją mi nie idzie ale o coś większego nad nią: o mój honor królewski. Ani mi się waż nic przedsiębrać!	Czcigodny księże z prostactwa wysłowienia pańskiego widać, iż niewolnictwo ukształtowało twój umysł. Wyrażałbyś się zgoła inaczej o ministrach i prawach, gdybyś jak ja cieszył się rządem wolnościowym.	Och, zaraz wstręt! Ty zawsze niemożliwie przesadzasz! Poza tym wcale nie jestem pewna, czy te raki były wtedy całkiem świeże.	Podoba ci się? A mnie... mnie podoba się twoje nazwisko.	W imię Ojca i Syna, a skądże mnie to wiedzieć, pierwszy raz słyszę.	Widzą państwo, że to wszystko było zupełnie niepotrzebne. Mój ojciec jest niespełna rozumu	Z panią hrabiną wojować nie myślę mam cóś lepszego do czynienia. Miłość dla króla zmusza mnie w istocie do wypowiedzenia jéj wojny, bo pani kraj niszczysz i byłoby z czego wojsko wystawić, koronę odzyskać, gdyby waćpani zbytki ukrócić.	Nie dobrze panienka robi, że żyje tak samotnie w téj ślicznéj klateczce Potrzeba-by panience męża.	Praderę mogła zabić zbiorowa wola pewnej grupy społecznej. Minister miał wielu przyjaciół, ale też i niemało wrogów; otaczały go wiry najrozmaitszych uczuć ludzkich. Mogło się zdarzyć, że chwilowo wzięły górę prądy mu wrogie; może skorzystano z momentalnej próżni, jaka wytworzyła się koło niego: może Pradera Śmierćwstąpił dnia fatalnego w pas neutralny, ułatwiający dostęp siłom nieprzyjaznym... Może wyzyskano jakiś moment w jego życiu...	A czemu wy się tu przypatrujecie?	Jak dawno pani zajmuje się nauczycielstwem?	Jakże mogą się w nich pomieścić pszczoły?	Wynoś się stąd!	Biedna! Ciężko jej rozstawać się.	Bo ja wiem. Chyba wino. Na pewno wino.	Niech cię Chrystus prowadzi i otworzy ci duszę na słowa Pawła.	Moja mamusia aktorką.	Ojcze, przysięgam, moja wiara...	Że jesteś nieszczęśliwa, że mi cię, pani, tak żal, jak córki własnej.	Mi jefecito!Mi jefecito! słynna wielka flota wojenna wysłana w 1588 przez króla hiszpańskiego Filipa II na podbój Anglii, zniszczona przez burzę oraz ataki szybkich, lekkich okrętów angielskich. zapewne nowej śmiałkowaćśmiałkować	A ty jesteś Żydkiem!	Aha, pan Maciej Michorowski... Więc on cię tak lubi?	Czy ojczulek ma jakiego znajomego prawnika w H.?	I cóż tam jéj tak bardzo miłego daje ten wielki świat?	Jadę, proszę pani, na tydzień, najwyżej na dziesięć dni.	Mamo, słońce mi świeci w talerz.	Myślę, że oni woleliby zabrać wszystko mieczem od nas aniżeli trochę wtrącił pan.	Wiem kto jest.	Ze strachu gdy widzi że go wykląć możemy, bo wyklniemy jak Bóg Bogiem.	A cóż	A gdzie mianowicie pan... studiuje, jeśli wolno zapytać?	A w takim razie musiałby ten dokument napisać kilka lat temu.	A więc powinnam była zaraz dzisiaj pójść do komornicy!	Ano, wara z przekąsami!	Byłaś gdzie?	Byłem już tu nieraz. A pani?	Czy daleko stąd do hotelu?	Czyż zapomniałeś o Manuelu?	Do kroćset!	Do widzenia! Za miesiąc żeby flota była!	Dobry wieczór. A gdzież pan zgubił Bubę?	Dobrze, niech ten Kozak wejdzie.	Dwóch nas było.	Dzień dobry! dzień dobry!... Przeszkadzam może?	Gorąco było dziś w szkole, Tomku?	Idź do służbowego.	Jakto? sama starościna.	Jużci.	Kiedy doktor przyjmuje?	Konie postawim.	Niewykluczone!	Obcy, Słowo westchnął książę.	Serdecznie dziękuję wujence	Stryj jest aniołem!	Szanuje widać les vieilles histoiresles vieilles histoires (fr.) odrzekła hrabianka z ironicznym półuśmiechem.	Słucham panią.	Ściąć?...
Nikt zgoła. NudaMogą się jeszcze zdarzyć rzeczy takie, że ludziom przez wieki całe będą na myśl o nich powstawały włosy na głowie. Ale to właśnie jest ciekawe, jest zajmujące i chociaż nudzę się nieraz, jak Jowisz Ammoński na pustyni, myślę, że pod innym cezarem nudziłbym się jeszcze setniej. Religia, SłowoTwój Judejczyk Paweł jest wymowny, to mu przyznaję, i jeśli podobni ludzie będą opowiadali tę naukę, nasi bogowie muszą się strzec nie żartem, by z czasem nie pójść na strych. Prawda, że gdyby na przykład cezar był chrześcijaninem, wszyscy czulibyśmy się bezpieczniejsi.Kondycja ludzka, Śmierć Ale twój prorok z Tarsu, stosując swoje dowody do mnie, nie pomyślał, widzisz, że dla mnie ta niepewność stanowi ponętę życia. Gra  Kto nie gra w kości, nie przegra mienia, a jednak ludzie w kości grywają. Jest w tym jakaś rozkosz i jakieś zapomnienie. Znałem synów rycerzy i senatorów, którzy dobrowolnie zostali gladiatorami. Ja, mówisz, igram z życiem, i tak jest, ale czynię to, bo mnie to bawi, zaś wasze cnoty chrześcijańskie znudziłyby mnie, jak rozprawy Seneki, w jeden dzień. Dlatego wymowa Pawła poszła na marne. On powinien rozumieć, że tacy ludzie, jak ja, nie przyjmą tej nauki nigdy. Ty co innego! Z twoim usposobieniem mogłeś albo nienawidzieć imienia chrześcijanina jak zarazy, albo nim zostać. Ja przyznaję im słuszność, ziewając. Szalejem, dążym do przepaści, coś nieznanego idzie ku nam z przyszłości, coś się załamuje pod nami, coś umrze obok nas, zgoda! Ale umrzeć potrafimy, a tymczasem nie chce się nam obarczać życia i służyć śmierci wpierw, nim nas zabierze. Życie istnieje dla siebie samego, nie dla niej.	Ja już nic nie przypuszczam Wiem tylko, że w moich oczach, pod pozorami obojętnej życzliwości, toczył się najzwyklejszy romans i i ich wszystkich... Ale nie! Jej jeszcze było potrzeba mieć w swoim orszaku błazna, który ją naprawdę kochał, który dla niej wszystko był gotów poświęcić... I dla ostatecznego zhańbienia natury ludzkiej właśnie z mojej piersi chciała zrobić parawan dla siebie i adoratorów... Czy pani domyśla się, jak musieli drwić ze mnie ci ludzie, tak tanio obsypywani względami?... I czy pani czuje, co to za piekło być tak śmiesznym jak ja, a zarazem tak nieszczęśliwym, tak oceniać swój upadek i tak rozumieć, że jest niezasłużony?...	Ale, droga przyjaciółko ja lękam się jakiejś zasadzki, której nie dostrzegam, a która mogłaby zniweczyć moje szczęście; nie przeżyłbym tego. Jeżeli arcybiskup przeciwstawi mi jakieś trudności kościelne, które odwleką sprawę na całe lata, cóż się ze mną stanie? Widzi pani, że ja postępuję szczerze, czy zechcesz bawić się ze mną w jezuitkę?	Strzeż się, Manuelu; wstępujesz na drogę bardzo niebezpieczną. Jutro staniesz przed trybunałem oskarżającym. Szczere przyznanie się do wszystkiego, połączone ze skruchą i żalem, złagodzić może cokolwiek karę, która cię czeka. Opór, przeciwnie, stanie się dla ciebie fatalny.	Boże sprawiedliwy! uwięzić, jaśnie panie? ależ on sam się uwięził, przysięgam. Najpierw spisał się nielada, jednego zabił na miejscu, a dwóch ciężko poranił. Trupa i rannych zabrali ich towarzysze. Odtąd oczy moje ich nie widziały, ani uszy o nich nie słyszały. Ja sam, skoro odzyskałem zmysły, poszedłem do gubernatora i opowiedziałem mu wszystko, pytając, co z więźniem mam począć. Gubernator wyglądał, jakby spadł z księżyca; powiedział mi, że pierwszy raz o tem słyszy, że dane mi rozkazy nie wyszły od niego i że gdybym się poważył wspomnieć o tem komu, że starcie to z jego wiedzą nastąpiło, każe mnie poprostu powiesić. Pomyliłem się widocznie, uwięziłem niewinnego, a winowajca umknął szczęśliwie.	A to czemu? Jeżeli jest księciem, to nie ma racji, że się tym nie chlubi. Należy cenić swą godność. Ja sam nie lubię bardzo, gdy ktoś się wypiera własnego pochodzenia.	O założyłbym się o sto tysięcy, że pan nie zgadnie, jaką miałem wizytę w nieobecności jego.	Tak, ale kiedy cię do mnie przysłał, zapewniając, że nadasz się na wybornego intendenta, myślałem, żeś coś gdzieś ukradł i nic więcej!	Strach pomyśleć, desperacja ogarnia, serce się kraje, łzy płyną! Ojczyzna zgubiona, niesława po śmierci, takie wojska rozproszone!... zatracone! Nie może być inaczej, tylko koniec świata i sąd ostateczny się zbliża!	A tymczasem urządzajmy się jak na wieczność. Nie należy nigdy niczego robić połowicznie.	To bardzo szczęśliwie, odparła spokojnie Francuzka, bo ja bym się nie była fatygowała do pana...	Wolałbym, gdyby ją dali inaczej arena zbyt prędko staje się podobna do jatek rzeźniczych. Ale co za przepyszny amfiteatr!	Z tym się już nie zgodzę Wszak bryła może istnieć? Wszystkie ciała materialne...	Nikt w to nie wątpi. To też możesz być zupełnie pewną, że nie będę ci się narzucał.	Jakże też on? Panie doktorze... Czy ma się lepiej?	To acan żyjesz? Mora to taki zamek jak w Chęcinach abo i większy. Postawili nas tam ze Stokowskim na straconą pocztę. Straszy, do diabła, w tym zamczysku... Okopaliśmy się, odgrzebaliśmy fosy, co je podobno Maurowie z Andaluzji przeciw królom Kastylii w skale pokopali...	W takim razie odwiozę cię, chcę jak najmniej rozstawać się z tobą	A może nie? Jak babka to lubi, to musi być kurwa, a że ona lubi, starczy spojrzeć.	Głupie słowo! Ty sobie takie rzeczy gadaj w Berlinie, w Paryżu, w Warszawie, ale w Łodzi nie gadaj. To nieprzyjemne słowa, nam oszczędź ich.	Ależ to nie ja, to kapitan twierdzi, że klasycyzm wyradza całkiem niewłaściwe pojęcie o stosunkach ludzkich.	I ty nic mi nie wspomniałeś!	Juści jezdem jesce cięgiem głodna, ale nie tak straśnie, jak przódziej.	Mówisz, że pan hrabia de Lembrat chciał cię otruć? Jakkolwiek jest to niesłychana niedorzeczność, pragnę na chwilę traktować ją poważnie. Czymże jesteś w możności udowodnić to oskarżenie?	Mówiłeś przed chwilą, że ojciec jest chory.	Nie dostanie pan nigdzie tyle Ci panowie ogłoszą bankructwo przed upływem kwartału; ale ja wiem u nich o dwóch dobrych książkach o sprzedaży twardej, ale pewnej; oni nie mogą czekać, wezmą je w cenie gotówkowej i zwrócę im ich własne akcepty: w ten sposób zdobędę dwa tysiące opustu na towarze.	Nie jest pan w najlepszych stosunkach z tym Anglikiem?	Użyć pośrednika. Znam niejakiego Bigelsteina, adwokata. On jest z nimi w stałym kontakcie. Ale tu trzeba byłoby oddać mu przynajmniej połowę.	W Bukowcu pani długo nie wytrzyma, to wiem, ale chybaby pani zamąż wyszła?	Żałuję, że nie mam aparatu. Zdjąłbymzdjąć	Moja babciu, czemu też babunia tego obrazu szkaradnego wyrzucić gdzie na strych nie każe... Malowanie nie osobliwsze, a djabeł tak szkaradny że aż strach...	Tak, ale od nas dwu, excellencyo, zręczniejszych nie było. Siła i potęga, to jeszcze nic, kto ich użyć nie umié. Ja wam ręczę, potrafimy.	Dlatego właśnie! Widzisz, że nawet ja, urodzona pośród ludzi i mimo że cię kocham, nie mogę znieść twego spojrzenia. Toteż nienawidzą cię oni, nie mogąc znieść tego, że jesteś rozumny, że umiesz wyciągać ciernie z ich łap i że jesteś człowiekiem.	A dlaczego wasz król szykuje nowe wojska i buduje nowe fortece? Jeżeli ktoś nie chce wojny prowadzić, to nie buduje nowych fortec.	A ty?...	A widzisz Widzisz, używa tego rodzaju przenośni. Osobę własną spaja z wielkimi niedolami i tego imienia używa chętniej niż innych. Wszak to nikomu nie szkodzi.	Ależ nie! teraz już tego nie chcę... o nie! Każde z nas ma już teraz świat osobny... zupełnie inny...	Byłyby cię ładnie oporządziły, żeby nie ja...	Czyż to jest prawdziwy Dorian? Czyż jestem naprawdę taki?	Gdyby to mówił tylko nam, toby nie miało znaczenia	I ty mu to samo mówiłaś?	Jak pan śmiesz! Zapominasz, panie Blumkiewicz, że mówisz do Dalcza o jego ojcu!	Jedźcie z Bogiem daléj; do wsi dwa kroki Nocą to już do mnie nikt nie wchodzi: piesby mój pokaleczył.	Kim ksiądz właściwie jest?	Król? a w Krakowie ani znać jej nie chciał!	Nie może być!	Nie trzeba mi pieniędzy.	Nikt nie może wiedzieć, czego chcą inni!	Przy którym nie brakuje nawet i branki	Przypuszczam, że są to świniobójcy?	Religia zapomnieć., że prócz ceregieli z rycerstwem i uprzejmego poglądania na rozwrzeszczany motłoch, musi nasz miłościwy pan jeszcze do katedry.	Takie poświęcenie nie zostanie bez nagrody	Wiem, wiem, atavis edite regibusatavis edite regibus (łac.) przerwał Paliwoda, ale jeden błysk królewskiej źrenicy nakazał mu milczenie i zmusił do pochylenia czoła w głębokim uszanowaniu.	Właśnie. Z ust mi wyjąłeś. Nie możemy oddać w niewolę czyjąkolwiek naszych rodaków na Rusi. To zazębienie ludów ruskich, polskich, litewskich musi żyć w Rzeczypospolitej Polskiej. Gdy zbudujemy nasz dom, damy „bratu Rusinowi pokłon, braterstwo i równe we wszystkim prawo”bratu Rusinowi pokłon...	Zamknę gębę na klucz, ale zobaczy panienka!	Świat jest wielki a ludzie na nim rozmaici.	A czego? do kogo?	A cóż to ma do rzeczy?	A gdzie mnie zapłacą?	A jaż!	A kto tam?	A na przepadłe? Jak to będzie zawczasu zapowiedziane, bez żadnego utajenia? Prosto na śmierć?	Ba! Ciekawe są	Bardzo wdzięczny ma buziaczek	Chorowałem Złamałem rozkaz doktorski i uciekłem. Kazali mi jechać do Włoch, alem wolałalem wolał	Chwałaż Bogu! A to jakbym odżył. I jakżeś to wacpani takie miraculummiraculum (łac., r.n.)	Co będzie później?	Czekałem na pana...	Dajecie?... Naprawdę la mnie? Jezus, jakie śliczności! Hale, ino tak przekpiwacie se ze mnie, za cóż by mnie?... Kosztuje tyla pieniędzy... a chustka czysto jedwabna...	Dawno?	Doprawdy?	Dwanaście godzin temu stawiałeś mi pan warunek, abym miała właśnie kochanka	Fosfor!	Ja na godzinę gwiżdżę	Ja znam wszystkich, którzy mi są potrzebni.	Jedenasta dwadzieścia dwie	Jesteś pani lepsza i godniejsza miłości ode mnie! Tracąc Manuela, postanowiłaś umrzeć. Ja, w tym samym położeniu, myślałam tylko o zemście. Przebacz mi i... żyj!	Jesteśmy poruszeni do głębi żołądków...	Masz tobie! znowu nam mają podziurawić skórę!	Mianowicie?...	Miły Krzemień, bardzo miły!	Na wodzie pomnik postawimy Pośrodku rzeki, w pustce.	Nic	Och, w naszych oczach!	Otrzymałem	Owszem... miał dziewczynę, z którą właśnie zamierzał brać ślub.	Pi, pi, pi! Oglądałeś te palce?	Popatrz, wojsko idzie.	Spróbuj.	Sprężyna otwiera. Nacisnąć trzeba złoty guziczek na flakoniku ze szczoteczką do zębów, na flakoniku przyśrubowanym do toalety, którą przedtem jednak otworzyć należy cieniutkim kluczykiem spoczywającym w zaułku portfela przytulonego do apostołkiapostołka	Straszne niedobrane związki małżeńskie ograbiają naszą sferę z...	Tak, to niepospolity człowiek Któż jeszcze bawi u prezesowej?...	Tiesa, tai ne kito jau, kaip paties lenkstudenčio darbas	Trzeba wyłamać	Trzech, Piotrze.	Twarz jak cegła włosy zupełnie białe i czarne brwi.	Utonął.	Wuj ma głowę na karku!	Zdrów.	Zobaczy pan za pięć minut zacznie gadać.	„Nareszcie!...”
Z upiorem, z macochą, wiem doskonale, bo się z tem nie tai, że mnie ma ztąd wypędzić i zabrać nawet sprzęty... Com miała droższego dla siebie, to wcześnie pochowane... czekam rozkazu, ustąpię. Nie zniżę się do łez i walki, ojca mi żal, oszczędzę go...	Wiadomo panu, że nie miałem zamiaru brać udziału w maskaradzie. Leżąc chory w Filadelfji, prosiłeś mnie pan listownie, bym wziął pański kostjum i zrazu chciałem tak uczynić. Ale przed samem udaniem się na zabawę, przyszedł do mnie właściciel wypożyczalni, ostrzegając, że był u niego detektyw i zażądał pokazania listu pańskiego. Stąd nabrałem przekonania, że Barnes będzie na zabawie.	Czy możesz mi przyrzec, że zachowasz w tajemnicy to, co ci jeszcze powiem, nawet w razie gdybyś nie chciała się przychylić do mojej prośby?	Ale bo ich takiej mnogości plugawej niebyło jak świat światem Posłuchajcieno tych co od Lublina, od Zawichostu, od Sandomierza zbiegli... Wojsko to nic, tłum nic, ćma nic, aleć ich tyle, że ode Dniepru het zawalili ziemię jako mrówię, jako gad. Sta stu tysięcy wylało się tego ze stepów	Bez wątpienia Ponieważ więc, przyjaciele, pozostała nam jeszcze taka możliwość powrotu do ojczyzny, czekajmy cierpliwie, a gdyby się okazało, że nas ominęła, wtedy zastanowimy się, co robić dalej.	Uspokój się nie masz się czego lękać, pudło twoje przywiązane jest do statku i zaraz idzie cieśla dla wyrąbania w dachu dziury, przez którą cię stamtąd wyciągniemy.	Bo do imienia artysty nie mam prawa a w charakterze jedną tylko niezmierną miłością niezależności zbliżam się do Cyganów.	Nie dałem nikomu prawa o tym nawet domyślać się	Jak przeszkadza żyć. Każdy ma prawo żyć. Ot, na przykład, idzie ten człowiek głodny, wchodzi do sklepu, przywita się i weźmie sobie choćby kiełbasę. Rzeźnik woła: płać! A ja jemu: nie, głodny jestem, więc biorę. On mnie za łeb, a ja go po łbie. Narobią krzyku, przyjdzie policja, a my do policji. To jest proste. Jakby tak wszyscy robili, toby się wnet świat naprawił.	Ale tymczasem twój skarbnik ogranicza nasze wydatki. Owszem, chciałby nawet pozbawić nas dziewcząt służebnych, bez których przecie nie możemy umyć się ani uczesać.	To doskonały pomysł pamiętający o czymś, mający na uwadze coś. na pochodzenie i gust cudzoziemca, pamiętał, aby wziąć długą bułkę francuską, kiełbasę czosnkową, ser, który niemal już chodził, i oplataną butelkę o długiej szyjce, zawierającą słońce zlane w butelkę i przechowane na dalekim Południu. Tak obładowany, wrócił jak tylko mógł najprędzej i zarumienił się z radości, słysząc słowa uznania, jakich stary wilk morski nie szczędził jego smakowi i znawstwu, gdy razem rozpakowali kosz i rozłożyli jego zawartość na przydrożnej trawie.	Nie użyłaby, jak wiele kobiet, które się przyjmuje w towarzystwie, słowa „piłować”, albo „gwizdać na coś”.	Niech mi pan wierzy, że nie zamieniłabym jej na najmocniejszy sen.	Teraz, niespodzianie spotykam ciebie. Nie odpędzaj mnie, posłuż się mną... myślmy co począć.. róbmy zgodnie.	Czemu się pani gniewa?	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	Taak... Pal, proszę!... No, i nastały zwykłe formal­ności, dotyczące pozostałego majątku, grubo zresztą nadwe­rężonego. ZamekPrzy dłuższym życiu ojca pochłonęłyby prawdopo­dobnie całą fortunę te walące się w gruzy ruiny zamku, które upór fanatyka sprzęgał w żelazne obręcze, niemalże wraz ze skałą, na której stały; bo i skała kurczyła się i pę­kała. W papierach na biurku znalazłem list jego wprost do mnie adresowany. Zachowałem dotychczas	Chciałam, droga mateczko ale myślę, że lepiej zrobię, jeżeli mateczce powiem prawdę. Sprzedałam wszystkie niepotrzebne błyskotki.	Nic Bo nie ma na to żadnej rady. Ja go znam od dawna: szał go opętał. Ma nowego bzika, a w pierwszym okresie nowego bzika jest zawsze taki. To potrwa dość długo, przez szereg dni będzie zupełnie niezdolny do jakichkolwiek praktycznych zajęć, niby zwierzę pogrążone w błogim śnie. Bóg z nim! Chodźmy zobaczyć, jak się przedstawia sprawa wozu.	Panie hrabio, proszę nie wyprowadzać mnie z roli gościnnego gospodarza i nie robić takich porównań. To mnie oburza! Jeśli pan wszedł na tę drogę, muszę go uprzedzić, że dziś przy obiedzie siądzie z nami do stołu mój rządca, łowczy i marszałek dworu. I pan, panie hrabio, przez szacunek dla mnie i dla mego dziadka, musisz im podać rękę. Co zaś do panny Rudeckiej, rola jej wśród nas jest jasno określona i ubliżyć jej bez ubliżenia nam... nie można.	Na cóż się to przyda?	Mości pułkowniku! Poleć mnie łasce księcia Bogusława... Wielki to kawaler, jakiego drugiego nie masz w całej Rzeczypospolitej. Jak tam przyjedziesz, to jakobyś do Francji przyjechał. Inna mowa, inny obyczaj, a każdy dworności tam się może nauczyć snadniej jeszcze aniżeli na królewskim dworze.	Czyż-byś pan czynił dobrze tylko w celu uzyskania tego zbytecznego procentu, zwanego wdzięcznością? rzekł śmiejąc się Benassis. Było-by to pewnego rodzaju lichwiarstwem.	Nie lękaj się, nie lękaj, dziecię moje; Bóg usłucha czystych modlitw twoich, on nie zginie, niech jedzie, służy, walczy, a gdy wart będzie szczęścia i spoczynku, naówczas znajdzie oboje...	Aby się z panem na zawsze rozstać?	Dajże waść pokój powiadałeś kiedy indziej, że ci ją kuflem w Radomiu wybito.	Disko! Słyszałeś, co się stało z Jennie Cushman?	Ja chcę się modlić!	Nie radzę wam, ażebyście przystępowali do tego interesu. To jest najzwyczajniejsze oszustwo. W ogóle nie radzę wam wierzyć wszystkim ogłoszeniom w gazetach. Nie mam przy sobie trzech tysięcy, ale mogę pożyczyć wam 15 szylingów, a jak będziesz pełnoletni oddasz mi.	Cóż? Nic! Mieszkałem przy nich, wyczekując, aż mi utorują wejście w jaki zawód, tymczasem podagra doszła do żołądka, wuj umarł, wdowa wydała się za mąż za jakiegoś młodzika, a ja zostałem na lodzie.	No tak... Ale, proszę pani, on gra tak szczęśliwie, że można być o niego spokojnym. Przed świętami pożyczył ode mnie pięćdziesiąt rubli na tydzień (mając do spłacenia jakiś dłużek honorowy), a oddał w trzy dni i jeszcze zaprosił mnie na śniadanie...	Piękne maksymy mi pan skarbnikowicz ogłasza! Teraz się wcale temu nie dziwię, co mi ów baron niemiecki tyle o barbarzyństwie mężczyzn w Polsce nagadał i co mi pan Rychter i wszyscy ci panowie, którzy francuskie suknie noszą, zawsze powiadają.	Ponieważ dzisiaj nie masz gorączki, nie majaczysz, ponieważ dziś nie śpisz, ponieważ oto bije dwunasta, a to godzina morderców.	To coś pan mówił nie jest syntezą, a tylko gniewnym warczeniem osobnika niższego gatunku	Widzisz tego chłopca na ulicy? Jego przez całe jego krótkie życie nigdy żadna dziewczyna nie pocałowała. Mary! Jakież to straszne.	Za kogo mnie matka ma! Skąd takie wyobrażenie? Nie trzeba ludzi sądzić wedle siebie, ale wedle faktów!...	Czyż i w tej chwili nie możesz mu przebaczyć małych słabostek?	I nigdy pan tu nie wróci?	Nicże nie krąży po Rzymie, o tym biednym Sejanie?	A tak! Wysoki gorset po obiedzie Niechże pani szuka sobie kogo innego do sznurowania, ja nie chcę być zabójczynią. Pani może życiem przypłacić taką nierozwagę.	Ale koniec końców, radzibyśmy wiedzieć, co to takiego?	Ale słusznie! gdyż przeciw Duchowi Świętemu pobluźnił. Cóż to sobie myślicie! Może-li człek świecki co z tajemnic boskich wymiarkować?	A gdzież ty byłeś, żeś nie dopilnował? Spałeś?	Pani markizo! Racz pani wybaczyć jeśli w tak nagły sposób zmuszony jestem panią opuścić... Panie markizie, czy nie zechciałby pan zamienić ze mną parę słów na osobności?...	Boże wielki, Boże miłosierny, niezbadane są wyroki Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich leży, aby panowie Sicińscy popękali z inwidiiinwidia (z łac.)	Musi pani natychmiast wyrobić sobie paszport. To musi pani wykonać sama, ale w najgłębszym sekrecie przed domownikami. Dobrze?	A tak To była piękna wiktoria. Cyppelmann miał tylko dziewięć okrętów, a Szwedy miały jedynaściejedynaście	Co przez to rozumiesz?	Co zaś do mnie powiedziałem od razu i stanowczo „za granicą”, biorąc na siebie całą za to odpowiedzialność.	Niewygodna to natura dla człowieka, mieszkającego w N. Jak widzę, pracujesz ciągle, Lucyanie	Och, panie Gray, robi to zawsze moja służąca, gdy jej dokuczę.	Ale dość już tej gawędy, chodźmy popić.	I mam im to oświadczyć?	Jużci. To rzeźnicy. A na tym białym sztandarze Najświętsza Panienka, patronka kupców.	Możesz! Cała twoja choroba to histeria i złość. Histeria! Histeria! Histeria!	No to trafił pan znakomicie. Proszę sobie spać, drogi hrabio, Operę wynaleziono właśnie po to...	Słyszeliście to już o wójcie? niosąc. pobok niej swój brzuch spaśny i tłustą, czerwoną gębę.	To tajemnica Boga	To zły był człowiek, dawno to wiedziałem!	To świnie!	A tak zgubiłem karteczki, na których napisany był list do pani Dulcynei z Toboso i kwit mego pana, za którym siostrzenica jego wydać mi miała trzy osły.	A ten pan czego chce?	A ty łotrze! Ty Judaszu! Toś ty wszystkiego narobił! Tyś zdradził twojego pana!	A wiec któż? I gadajże do kroćset diabłów, ty głupcze!	Czy pani słyszy, co on mówi?	Danveld wiedział Gadał ci z nią nawet na łowach.	Dobry wieczór	Jakeśmy przyjechali, tak byśmy i pojechali, gdybyś politykępolityka (z łac.)	Jakiś ty głupi! Takie rzeczy brać	Król tak powiedział, hrabio?	Tak, mój panie	Tak, panie kapitanie.	A potem?	A u matuli jutro będę...	A więc urządź łowy!	Aha! Arletka	Bolesławie Czysty!	Czasem Barwicki wraca z drogi...	Dlaczego dzwonisz?	Gdzie z wody?... Z rzyki?...	I on nasz? zawołał Tubingas.	Kiedy?	Kobieta, Sprawiedliwość	Kogo?	Kto tu mieszka w tej chacie?	Lec w dryf, powiadam! Środek niezawodny!	Młyn miele	Na dobre czy na złe	Na krótką chwilę lok. jej włosów na skroni.	Najzupełniej!	Nim pojedziesz, chciałbym z tobą pomówić!	Pod nim?	Ponieważ oni tego najwięcej potrzebują.	Przyczyna ta sama.	Szczytne uczucia!	Sześćdziesiąt łóżek.	Talizman?	Twojej matki, gołąbeczko?	Wiem od mojej żony.	Žiūriu ant jųdviejų ir lyginu...
Mówię ci, Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja najwię­kszy poeta. Tylko uszy trzeba ci obciąć.	Mówiłem ci już wielokrotnie, Sancho że jesteś wielki papla i jakkolwiek gbur i głupiec, mieszasz się do rzeczy subtelnych, wcale nie na twój rozum, lecz mój drogi przyjacielu, cieszę się, mogąc przekonać cię, że mam tyle rozumu, ile ty głupoty w sobie, i zamiast gniewać się na ciebie, objawić wolę, że Dulcynea z Toboso jest równie dobrą i lepszą nawet od najpotężniejszej księżniczki. Wszyscy poeci, którzy opiewali pochwały dam, zmyślone nadawali im imiona, sądzisz więc, że Filis Sylvia, Diana Amaranta, które w książkach i na teatrze widzisz, były istotami z ciała i kości, kochankami tych, którzy je chwalili? Wcale nie, są to tylko utwory wyobraźni poetów, którzy, chcąc wykształcić dowcip i dać ciało swoim natchnieniom, pragnęli, aby świat, widząc ich zakochanymi, wziął ich za ludzi zasłużonych i znaczących, dla mnie dosyć, że Aldonza Lorenco jest piękną i uczciwą, urodzenie jej wcale mnie nie obchodzi i nie pytając o nie, jestem równie szczęśliwy, jak gdyby była wielką księżniczką.	Ach z tobą jest krzyż pański. Patrz prosto przed siebie i myśl o sobie: jestem taki idiota, że nie trzeba mnie będzie żałować. Zapamiętałeś to sobie?	Dobrze, druhu... Może on i nie ma bzika. Ale w takim razie to ja już na pewno zbzikowałem, wierz mi.	Hrabia sobie przyjemne żarty ze mnie stroisz ja znam tylko dwór ze sceny. Na scenie królową jestem lub boginią, a zszedłszy z desek, zupełnie nieświadomą istotą tego co się w świecie dzieje.	Mnie wszystko wolno, bo ja jestem kapłanka i przysięgłam zachować czystość.	Nie za Edmunda, tylko że ty jesteś przesiąknięta podobnymi zasadami.	Pani wie, jak trzeba być ubraną? czarna suknia i na głowie czarna koronka. Trochę się staro w tem wygląda, ale to nieodzowne.	Przepraszam pana Ale istotnie jestem trochę rozdrażniony... zapewne z gorąca...	Rozumiem że ma pani wielki obowiązek społeczny. Jak zaś ja to rozumiem, nie potrzebuję tłomaczyć... No, ale mój Boże, każdy człowiek ma trochę praw do osobistego szczęścia, a pani ma więcej aniżeli ktokolwiek inny...	To trzymam, co świńtuch jest wójt, ale i ty byś swojego ryja chciał wsadzić do koryta!	Wiesz, że nie mam dzieci i że ty jesteś jedynym, ostatnim potomkiem naszego rodu, jeżeli nie de facto, to w każdym razie z nazwiska. Otóż...	A ja za Nikiem	A one ci na co?	A ty?	Ale, babulo.	Ałłah się zjawi, czy Chrystus lub Budda, gdy będą gotowi. Okres nicości i spełnienie jego zbliża nas do nich. Oni nadejdą, a każdy z kobiałką już pełną „czegoś”. Stąd niech pojmie rabbi, że nie tylko płonne, ale i zgubne odrywanie oczu od wspaniałego widoku „niczego”. Niech pozdrowioną będzie mądrość jego!	Boś ty się wyparła ojca i jego woli	Co tam matula! mnie się posłuch należy, gospodarz jestem.	Lucyuszu a owa... do któréj ty uczęszczasz?	Mamy pewną robotę trzeba nam twojej pomocy.	Możesz iść, jak jesteś ubrana. Zawsze gawiedź będzie lornetowałalornetować kogoś (daw.) zwrócił się do syna.	Nie takać ona zła ale też i nie taka dobra, jakby mi się zdała	Procent od dwudziestu tysięcy wynosi tylko tysiąc dwieście, licząc po sześć od staod sta (daw.)	Przerażasz mnie! Boże, co oni ci mogli powiedzieć?	Trzy tygodnie! Ale trzy tygodnie to dla mnie trzy wieki hańby!	Ty od razu, widzę, zostałaś świętą?	W czem? W tem, że ja myślałem: oto prawdziwy snob! to materyał na czarny charakter! to człowiek naprawdę bez skrupułu i serca! Tymczasem cóż się pokazuje: że on na dnie duszy ma jakąś uczciwość, że chciałby pospłacać wierzycieli, że mu tej lalki z czerwonemi oczyma żal, że ją kocha, że rozłączenie z nią byłoby dla niego straszną klęską... Sam mi to pisze najbezczelniej... Słowo daję, że w tem społeczeństwie na nic liczyć nie można!... Przesiaduję za granicą, bo tego znieść nie mogę.	Zapytałem go, czy naprawdę przypuszcza, że zgodzę się pracować wspólnie z notorycznym kłusownikiem, i to jeszcze z takim, o którym mówią, że był obecny przy zamordowaniu mojego poprzednika! Zapytałem, czy to jest sprawiedliwe dawać chleb złoczyńcy, a odbierać go uczciwym ludziom, którzy go szukają! Zapytałem, czy ze związku ze złym człowiekiem może wyniknąć coś dobrego! „Uczyń pan, jak uważasz za stosowne ale nie mieszaj pan w to Wilhelma Christensena”.	A do Geista nie pojechałbyś pan?	A dobrze.	A skąd będziesz miał ordery?	A z chatami, w których sypiali?	Ach znowu pięćset złotych czy tysiąc!	Ajaj... gdzież my się podziejemy!	Ależ, Oriano, nie dziś! Obejrzysz to jutro	Ano śpi w łóżku na wodzie.	Bo były pozory... OpolczykWładysław Opolczyk	Buonaparte musiał wiedzieć, co mówi.	Bądź sobą.	Będzie sposób? A wiesz, że to będzie sposób...	Cie wy, cie wy...Cie wy?	Czemu zaś?	Czy myśli tu nas trzymać cały rok.	Czy to pilne?	Czy tu mieszka?	Darowali życie.	Domyślałem się, widząc pana tak dobrym, że wiele cierpiéć musiałeś	Dyćdyć (gw.) trochę. przódziprzódzi (daw., gw.) niby, jak. wół, to mu się należy nadgrodanadgroda (gw.)	Ej! ciebie się żarty trzymają, a mnie się serce kraje! Ratuj kiedy możesz, a nie szydź z nędzy!	Gdy wytężam pamięć, majaczą mi się jeszcze przed oczami postacie jakichś starców i kobiet... dalej inne dzieci, starsze ode mnie... jedno zwłaszcza... szczupłe... z miną zawadiacką... z głosem pewnym siebie...	Goście? Któż taki?	Ha, niech wie...	I myślę, że nie zapomnę nigdy!	Ile?	Istotnie smutno jest odkrywać ciemne strony ludzkości! Przyjęto nas chłodno, więcej niż chłodno, i ta gałąź rodziny mojej, która osiadła w Plymuth, zanim upłynął tydzień od naszego tam przybycia, stanęła na stopie nieprzyjaznej względem mego męża.	Jaką niewygodę?	Któreż to wasze pole?	Lepiej byś uczynił na oczy mi się nie nasuwając, mości Ostroróg! Komu to o niewinności koszałki opałki wyplatać! Patrzcie go! Dawnoś Magulinie garnki potłukł?	Lub do kraju czarów, dodał Stanisław August postępując naprzód.	Ma pani rację: byłby winien, gdyby spostrzegłszy się nie postąpił jak baron i nie zerwał ze swoim ogłupieniem i hańbą...	Macie słuszność, księże proboszczu i zgadzam się na to. Pochlebiam sobie, że dostojna księżniczka raczy uczynić to dla mnie, iż rozkaże giermkowi swojemu ustąpić wam siodła na mule, gdy sam dość wygodnie za siodłem się umieści, jeżeli tylko muł przyzwyczajony do takiej jazdy.	Mam powiedzieć, że pojedynku nie było?	Małą milę ode mnie. Czy waszmość znasz pana Fredra?	Może	Może w głębi duszy nie bacząc i na to Zaś siedliska zarazy są nie tylko na dalekich traktach, a pada ona nie tylko ospą na ciała, lecz zniemożeniem na dusze: ta ospa czuć obcych.	Mój dziadek i Napoleon.	Mówiłem, że iść naprzód...	Najlepiej złożyć go w jednej z jaskiń, dopóki nie uwiadomimy policji.	Naprawdę. Miałem dziś przykry zawód... A pani musi być wyjątkowo dobra. Dziękuję. I dowidzenia.	Nazywam się Polikarp Białopiotrowicz Mam dwóch wnuków; za nich obu przychodzę tu na obrachunek.	Nic... nic... podobno u Trawińskiego stał się jakiś wypadek	Nie. Dwa lata najmniej.	O ho! ho! daleko idziesz! Pleć tylko tak, pleć, i królewnie się przysłużysz i sobie.	O to właśnie chodzi Bo cóż z tego, że wiemy, że jest mały, blondyn (także koncept być blondynem, jak się jest bohaterem!), że ma szare ubranie i że kuleje? Mało to możemy spotkać takich samych?	O tych mogę mówić tylko z moimi wspólnikami	Obecnie używa wiekuistej chwały, panie Copperfield! I za to niech będą dzięki! Jakież to szczęście dla mnie pracować u pana Wickfielda.	Och, wobec tego będę się starał przy dzisiejszej kolacji nabawić się niestrawności, a jeżeli to nie poskutkuje, jutro sobie utnę palec.	Od dziesięciu lat, pięć stażu, to razem piętnaście.	Owszem, z bitej.	Pamiętaj, Karolu, że państwo stanowczo sobie życzą, by drzwi od ich części mieszkania do mojej były stale zamknięte.	Pan pewno do Warszawy?	Pani nie umiem sobie wytłumaczyć, że pani nie zaczekała aż zabiorę moje meble, zanim...	Panie bardzo się spieszę do Europy, wszelkie opóźnienie mogłoby bardzo zaszkodzić moim interesom.	Prędzej czy później woli się człowiek wyrzec przyjemności, której zażywa jakoby na szczycie dachu, z obawą skręcenia karku przy każdym poruszeniu.	Rozumie się.	Sancho, mój kochany czy kijem, czy pałką, to na jedno wyjdzie.	Sfiksować przyjdzie! rzekł w duchu... zaniepokojony mocno... i odpowiedzieć już nawet nie umiał. Wdowa patrzała nań swemi najczulszemi i najrzewniejszemi oczyma...	Sąsiedzi w okolicy, nazywają się Harasimowiczowie	Taj coże znów takiego!	Tak, jeżeli wpadną w niegodne ręce. Lecz zaręczam, iż dojdą według adresu.	Tak, pojedynek, właśnie	Tak. Zdaje mi się, że istotnie miał na imię Edmund.	Ten mój udawał, że kupuje, a dziewczynka wciąż zaglądała do drugiego pokoju. Była nawet za ladą, żeby wygodniej zobaczyć!	Toś waćpan był pod Chocimiem? Wierzyć mi się nie chce, jak pomyślę, gdzieś waćpan nie był i czegoś nie dokazał!	Tu chodź.	Uspokój się, gołąbeczko, nie płacz. Jakie tam przykrości. Nic mi nie będzie.	Widziałam! Bardzo był radosny!	Wiesz co? Weźmiemy konie wuja Ryszarda i pojedziemy.	Więc jakże możesz ściągać pomstę cezara na dom Aulusów?
A vrai dire... właściwie, mój drogi, czego kto silnie pragnie, to osiąga na pewno, dołożywszy starania. Otoczeniu mogłoby się wydawać, że ja po prostu sam się mianowałem, ale tak nie jest, bo mianował mię Męciński, rotmistrz, dowódca pospolitego ruszenia tej części województwa krakowskiego. Czas jest gorący, nagły. Kraj potrzebuje ludzi, a tu brak zupełny. Trzeba było pychę z serca złożyć, porzucić miękkie szaty, iść na służbę, przyłożyć ręki...	Wiem, ale po tamtej robocie nie było lepszego miejsca na kryjówkę, niż ta chałupa. Fakt, że trzeba się wynieść z tej budy. Chciałem to zrobić już wczoraj, ale nie mogłem, bo te cholerne chłopaczyska bawiły się na wzgórzu i ciągle się tutaj gapiły.	Łżesz, Konrad, gówno się domyślisz. Skurwysyn jesteś, ale mnie nie przyłapiesz, bo ja jestem skurwysyn większy. Cześć!	Drobnostka, proszę pani: żaden z mieszkańców Sacca nie powie, że ja byłem w służbach monsignora. Zresztą, jeżeli mam wyznać pani, palę się, aby ujrzeć mój folwarczek w Ricciarda: takie mi się to dziwne wydaje być właścicielem ziemskim!	Patrzcie no, Szwejku jak się obładował ordynans batalionu Matuszicz i jakie dobre rzeczy taszczy do wagonu sztabowego. Aż dziw, że się nie przewrócił na torach.	Takiś to?... Więc dla prywaty z nieprzyjacielem się połączyłeś? A czymże mu za onę usługę zapłacisz, jeśli nie zdradą?... Nie, bratku, nie przeszkadzałbym ja ci układać się z tą szlachtą, ale wezwać nieprzyjaciela w pomoc	Na honor szczęśliwy jestem, że spotkałem młodego człowieka, który może mi coś powiedzieć o tej osobistości; potrzebuję protekcji hrabiego w dosyć poważnej sprawie, w której nic by go nie kosztowało dopomóc mi: chodzi o reklamację u rządu amerykańskiego. Byłbym bardzo rad dowiedzieć się czegoś o charakterze hrabiego de Sérisy.	Jeśli się nie mylę, panie te rozliczne nieszczęścia, trapiące nas od dni kilku, nie są czym innym, jak karą za grzech, który pan popełniłeś przeciw ustawom rycerstwa, gwałcąc ślub że dopóty pan nie będziesz spożywał chleba przy stole i innych potraw, dopóki nie zdobędziesz tej zbroi na Malandrynie, czy jak mu tam na imię, bo już zapomniałem, jak się ten Maur nazywa.	Ja? Chyba nie, ciociu. Nigdy się jeszcze w życiu nie bałem. Skądże by to teraz?...	Widzieć, nie widział, ale słyszeć, to dużo słyszał; a jej! jak dużo! i takie rzeczy, że pani będziesz i bardzo ucieszona i bardzo zasmucona. Tak to zawsze na świecie bywa. Niema pociechy bez łzów. I ja cieszę się, że za mąż idę, a jednakowoż czasem taka mnie desperacya ogartuje... No, co pierwej pannie Jadwidze powiedzieć: wesołe, czy smutne?	Wie, bo ilekroć ją zobaczę, tylekroć o nim mówię. I co jest charakterystyczne, to to, że jego wspomnienie nie mąci ani na sekundę jej pogody. Mówi o nim, jak o każdym innym. Jeśli spodziewał się od niej choć pośmiertnego żalu, to i w tem się zawiódł... Muszę paniom pokazać kiedyś jeden jego list. Ja mu próbowałem wytłómaczyć to uczucie, on zaś odpisał mi: „Ja ją sądzę trzeźwo, ale nie mogę duszy od niej odedrzeć...” Był to zresztą sceptyk, człowiek pozytywny i skończyło się.	Nie bądź głupcem! I nie powiadaj lada czego. Jaki zuch! W biały dzień iść na pokoje. Rób tak jak każę; główna to, żeby się nikt nie dowiedział, bo jak tylko cokolwiek zmiarkują, to wszystko przepadło.	Prawdopodobnie; a gdybym nie mogła, to i beze mnie uda się wycieczka.	A rozumie się. Cóż to, Kącki nie występował ze skrzypcami i jednak miał piękną renomę... Zresztą niech ludzie dowiedzą się, że i ty coś umiesz.	Udało mi się, szepnął zaopatrzyć w chwili ostatniej... Żeby odzyskać Borowce, moje gniazdo, ofiar nie poskąpię.	Bo tam śnieg leży. Na rany boskie! Już są blisko!... Zaraz, się ukażą!...	Daję panu przecież słowo. Ja pańską żonę widziałem zaledwie kilka razy w życiu, a nawet nie wiem, czy ona mnie zna.	A które są takie fascynujące, panie sędzio śledczy! Nie znam silniejszego wzruszenia, niż widzieć wszystkie fakty wyłaniające się z mroku, żeby tak rzec, grupujące się jedne przeciw drugim i formujące powoli przypuszczalną prawdę.	Proszę poruszać się z zupełną swobodą. O ile by pan chciał zasięgnąć jakiejś informacji u pana kierownika, proszę zwrócić się do tego domku w głębi na prawo, tam pod kasztanami. Tam mieszka.	Zdaje mi się niestety że masz prawo czuć do mnie żal za te twoje uczucia. Ale co na to poradzić?	A jak ona mnie obełguje, żeby pani wiedziała! W Lublinie to przychodził do nas jakiś pan Kulasiewicz; nazywałam go „Kulasem”, bo mi nawet cukierków nie przynosił. Wytłukła mnie za to i powiedziała, że to mój tatko... Ha! ha! ha! znam ja takich tatków... Tam był Kulas, w Łodzi Kamiński, a teraz mam ich dwóch... Chowa się z nimi... Ona myśli, że ja jej zazdroszczę; miałabym też kogo! Takich gołych fatygantów, to nie brak nigdy...	Ależ... to ci się tylko zdaje. O cóż bym ja płakał?	Jezusie, Mario! Gotowy atak! Zadusi cię! Doigrałaś się biedy! Co to będzie! Niech ja się lepiej z nim rozmówię.	Nie wiem, co za diabeł siedzi we mnie że nie mogę gadać bez przysłów, ani powiedzieć przysłowia, co by mi się słusznym nie zdawało.	Nie powraca Daję wam słowo, gubernator tutejszy, szlachcic dostojny, który miał być dzisiaj u mnie na obiedzie, tak pragnął tego konia, że mu go nareszcie dałem.	Dobrze więc, usiądźmy Pozwól mi oddychać powietrzem wieczoru, wsłuchiwać się w nawoływania ptasząt, podziwiać promienie księżyca odbijające się w wodzie; pozwól mi napawać się tą naturą, w której każdym szczególe widzę wypisane moje szczęście i która ukazuje mi się pierwszy raz w swoim przepychu, oświetlona miłością, upiększona przez ciebie. Ewo, ukochana moja, oto pierwsza chwila niezmąconej niczym radości, jaką los mi dał w życiu! Wątpię, aby Lucjan był kiedy tak szczęśliwy, jak ja jestem.	No i co? Twoja matka spełniła swoje obowiązki wobec ciebie, dała ci wykształcenie, skierowała cię na dobrą drogę, zboczyłeś z niej, czegóż chcesz próbować? Bez pieniędzy nie można nic począć, wiesz to dzisiaj, a nie jesteś człowiekiem zdolnym zacząć karierę, zrzucając surdut i kładąc bluzę robotnika. Zresztą matka kocha cię, czy chcesz ją zabić? Umarłaby, widząc, żeś spadł tak nisko.	Nie kłam, stary człowieku, albowiem dziś byłeś z Winicjuszem na Ostrianum i pod naszą bramą.	Stary sknerzy i z ludzi zdziera, ale na niego nie żałuje.	Bo ja wszystko wiem. Zresztą pani mi darowała życie. Kto pani jest? Skąd pani przyszła do tej tawerny? Tego nie wiem.	Tu. Gotowiuśka! Był u mnie Harasimowicz i przyniósł mi rozkaz od księcia, by o północku ludzie byli na koniach. Pytałem go, czy to mamy wszyscy ruszać, powiedział: nie!... Nie rozumiem, co to znaczy. Z innych oficerów jedni mają ten sam rozkaz, inni nie mają. Ale piechota cudzoziemska wszystka otrzymała.	Przebóg!... nie można było przybyć bardziej w porę; mięso na stole nie zdążyło ostygnąć jeszcze!... prawda, panowie?...	Broń Boże! Przecież, jeśli pańską pomoc usunie, to ją pani Tekla gwałtem zapędzi do ołtarza pomimo swej antypatii do Głębockiego. To są dwie jedyne drogi wyjścia. Aut albo.! Babunia pewnie przenosi polską ziemię nad Jadzię, choć ją niby ubóstwia jedną, i gotowa spalić biedną dziewczynę za jednego morga, nie tylko dla kilku tysięcy. Oho, znam ją. Niech no co weźmie do głowy, to nie da tchnąć, aż dopnie. Jadzia się ani obejrzy, jak ją odstawią z posagiem do Strugi.	Cóż się stało?	O, Bazyli jest najlepszym człowiekiem pod słońcem, ale wydaje mi się nieco filistremfilister (pogardl.)	Pewnie do stryja ze sporem o granicę jest to ich najwyższy trybunał! Słuchają lepiej, niż wyroków senatu. O, dobry to lud i nawskroś zdrowy jeszcze. I ja z tego rodu pochodzę. Dziad miał chatę w Saudwilach i grunt, i mój brat marzył wrócić do niej, skończywszy nauki. Gdy umarł, stryj z ojcem oddali ziemię na szkółkę. Została chata i ogród. Jak wrócę z patentem, zamiast brata, to w niej osiędę!... Ale ja baję, a pani ma interes do mnie...	Nie śpię, Lucyanie byłam niespokojna, myślałam żeś chory i przyszłam zobaczyć cię. Serce matki przeczuło boleść syna i spać jéj nie dało. Ty cierpisz, dziecko moje najdroższe.	Ty w duszy Lach, nie Kozak, kiedy po kozacku nie chcesz dziewczyny zniewolić...	A to czego się chmurzysz?	A ty, smyku, dlaczego jeszcze nie śpisz?	Czyli podzieliliśmy się już, mamo i możemy wyjeżdżać. Chodźmy, zarezerwowałem ci miejsce.	Przekona się pan w najbliższych dniach, Helderze Niech sobie Bell pracuje nad swoim własnym ocaleniem, a pan pracuj nad swoim.	Stul paszczę, M’Turk, ty do wojska nie idziesz!	Szkoda. Ale ma pan nadzieję, że coś się da zrobić, a?	Przepraszam, bo nie dosłyszę, że co?	Słusznie, bo muszę z nim pomówić w bardzo ważnej sprawie. Jak myślisz, czy długo go nie będzie?	A te postronkowe wzięłam, nie potrza wam przecież, jeść macie, szmaty macie, czegóż wam więcej?...	Nie nie wiem nawet jeszcze, gdzie jest moja matka.	Nie wymówiłeśwymówić (daw.)	Ojciec ma rację on tu nie mógł przyjechać.	Pietrusia, ja do ciebie z prośbą...	Powinien pan namówić matkę, by zaraz wyjechała na dłuższy odpoczynek.	W takim razie możemy iść przed siebie, strzelając we wszystkie strony na chybił trafił	Wstrętu nie mam do pana, boś mi najzupełniéj obojętny	A jak myślisz, czy masz jej jakikolwiek zapasik na dzisiejszy wieczór?	Ale nie tobie!	Ale przecież Morcerfowie chyba w niczym nie ustępują Cavalcantim?	To byśmy musieli na ślepo skopać wszystkich mikrusów w naszym domu	W Verrières bracia bili mnie, kiedy im dawałem powód do zawiści...	Juści, a z wielkiego gatunku. Organiścina odmieniła mi jaja, że trzy swoje dawałam za jedno... Dobrze, iżeście już ściągnęli do chałupy... roboty tyla, że nie wiada, gdzie przódzi pazury zaczepić.	A ty, wuju, cóż ty wtenczas będziesz robił? Przecież ty wszystko umiesz...	Ech, stary druhu, czy ty wiesz, ile cię będzie kosztował inwentarz i podział spadku po żonie, jeśli Eugenia tego zażąda?	Szalonej energii człowiek, żelazny człowiek Oni tacy. Poznasz ich, bo myślę urządzić w domu parę zebrań. Wszyscy oryginalni, ale ten oryginalniejszy od innych.	Gromadzki chleb tak go roznosi, to i bryka.	I cóż ztąd, że ludzie o tém mówią?	O to zapytajcie Zbyszka	Takich to czasów dożyliśmy	Wypuścił to już Wojtek łąkę, co?	Zaczynam sądzić, że kilkomiesięczne oddalenie, uczyniło mi dwór i jego obyczaje niezrozumiałemi i przychodzę do was prosić o tłumaczenie.	A czy wiesz pan, dlaczego my za Wokulskim poszlibyśmy w ogień?...	A do których barci?	A któż jest ta dama?	Artysta, Praca mówił Daniel łagodnie. rzekł d’Arthez, obejmując Lucjana spojrzeniem	Ba, niebezpieczne! Prosta przechadzka po ławicy ostrygowej!	Ciastek owocowych!	Co będziemy robili po ślubie?	Cóż za pomysł!	Dlaczego stoisz? Usiądź!	Doskonale	Francuski pudel!	Jestem zgubiony!	Krzychu!	Marcelka!	Miałem skoczyć z huśtawki	Miodu!	Może z pustotypustota (daw.)	No o cóż chodzi?	No, dobrze	On już kupił	Pozbawiony czci wszelkiej, Eminencjo... podły...	Prawa nadam jej sam, zaślubiając ją.	Prawda, u licha!	Przyniosę prędko szczotkę.	Przyszłam prosić pana o łaskę, o łaskę!	Tak, panie poruczniku	Wiesz, gdzie jest jej pokój?	Wyjechał...?	Właśnie Madzia chce nam coś powiedzieć	Z całą przyjemnością.	Zrobi pan co do gazety?
Cóż stąd? Mogę być mimo to równie dobrze diabłem jak każdy inny. Tak, tak, Gösto, ty mi na pewno nie ujdziesz. Pięknie wybujałeś pod ręką majorowej.	Ba, King nie znosi Towarzystwa Historii Naturalnej, dlatego że jego prezesem jest mały Hartopp. Wszystko, co się robi w budzie, powinno być ku większej chwale Kinga Ale swoją drogą, skończonym osłem trzeba być, żeby myśleć, że my w naszym wieku zaczniemy wypychać ptaki jak jakie mikrusy.	Widzę, widzę śmiertelna to chorość i zaraźliwa... wedle oczu plamy czarne, a z gęby skóra białymi płatami odpada. Straszna zaiste niemoc! Wyglądacie obaj jak... upiory! Cha, cha, cha! Aa... baranki wy moje niewinne, przeciem was nareszcie wyłapał! Dziękowałem za służbę królowi jegomości, do kolan mu się kłoniłem, że mi już zdrowia nie staje, takowych basałyków być wychowawcą; dziś jeszcze za powrotem ze wsi prosiłem pokornie, by mnie w łasce z urzędu usunął... Ciekawiście odpowiedzi miłościwego pana? Rzekł mi, że ani mowy, by miał puścić od siebie sługę wiernego, ino ci precz pójdą, których ja za najgorszych sprawiedliwie uznam. Śpijcie tedy smacznie, jutro pogadamy!	To prawda to prawda. Gdyby nie to, że Morcerfowie się wahali, Eugenia wyszłaby za Alberta. Generałowi na tym bardzo zależało, był nawet u nas i próbował przymusić mojego męża.	Nie, to nie było czarodziejstwo. Chciałem tylko zobaczyć, czy nie ma... skazy w pewnym kamieniu. Czasem bardzo piękne kamienie rozlecą się w kawałki, gdy weźmie je w rękę człowiek, co zna się na tym. Dlatego też trzeba być ostrożnym, zanim się je oprawi. Powiedz mi, czyś widział kształt tego naczynia?	A jednak takie sprawiasz wrażenie Oto człowiek nie z tego świata, zazdrośnie strzegący skarbów swego serca, zaklęta królewna, niedostępna forteca, czy jak tam chcesz to nazwać, która czeka na zwycięską zdobywczynię.	Pan Stanisław Fogelweder i Niemiec Ruppert jedno pono prawią Z królem źle jest, bardzo źle, a leki i lekarze co pomogą, gdy kto życia nie szanuje?	A co się tyczy pieniącha, to mogę pokazać. Jak lodu! Można by pofrajdować choćby i z tydzień.	Bo znowu wyjechałby na stół Australczyk. Istotnie: pytam i pytam! Cóż chcesz? Tak długo, tak bardzo byłem oddalony...	Czy aby prawdziwy pinczer? Mój oberlejtnant innego nie chce.	No tak możliwe. Można by sprawdzić jego dokumenty. Ewentualnie nawet zrobić rewizję w jego hotelu, ale jak okaże się, że jest w porządku, będzie fiasko. To nie jest sposób...	Takie już moje szczęście! Nie trzeba było mnie o to prosić. Ja wszystko psuję. Bardzo mi przykro, przypaliłam, bo żelazko było za gorące	A pewnie. Bo jak wygram, to całą zasługę pan sobie przypisze.	Bardzo dziękuję	Dobrze więc! Niech pan mi rozkazuje	Dobrze.	Dobrze. Czy mogę już odejść?	No dobrze. Ale ostatecznie jakiego zdania jest dziadzio?	Stryjciu Antoni ja tak proszę, tak bardzo proszę...	Ta walka będzie się toczyć bardzo długo. Dobro, Przemoc, TwórczośćZbawiciel świata w kazaniu na górzekazanie na górze	Skąd tobie takie myśli przychodzą do głowy? Wszakże nie tak dawno bladłeś na wzmiankę o kapłanach...	Nie mogę tego słuchać, Henryku! Najpierw drwisz ze wszystkiego, a potem wysnuwasz najpoważniejsze tragedie. Żałuję teraz, że ci opowiadałem. Nie obchodzi mnie, co mówisz. Wiem, że postąpiłem dobrze. Biedna Hetty! Gdy przejeżdżałem dziś koło jej chaty, widziałem w oknie jej twarz niby pęk jaśminu. Nie mówmy o tym więcej i nie staraj się mnie przekonywać, że mój pierwszy od lat dobry czyn, że pierwsze drobne poświęcenie, którego zaznałem, jest w rzeczywistości czymś w rodzaju grzechu. Chcę się poprawić. Poprawię się. Opowiedz mi coś o sobie. Co się dzieje w mieście? Od wielu dni nie byłem już w klubie.	Gdybyś mnie kochał najlepiej, uczyniłbyś mnie pierwszą, osadziłbyś mnie w pałacu, który zajmuje ta... Żydówka Sara i mnie dałbyś wartę, nie jej... Tam przed posągiem Astoreth byłam najpierwszą... Ci, którzy składali hołd bogini, klękając przed nią, patrzyli na mnie... A tu co?... Wojsko bębni i gra na fletach, urzędnicy składają ręce na piersiach i schylają głowy przed domem Żydówki...	Co to znaczy spryt ludzki! Mądry jesteś, bratku, ale Małe Plemię bywa zawsze pełne złości.	Czemużeś mi nigdy o tym nie mówił?	E! nic tam pewnie nowego nie ma oprócz tego co nam wiadomo, że małżeństwo młodego pana postanowione, i że stara królowa się niem gryzie.	Na placu Havliczka jest dzisiaj nabożeństwo Wolnej Myśli. A na placu Tyla wyczynia cuda proboszcz Nowaczek. Zobaczy pan, że znowu dadzą sobie po zębach. Wczoraj uzdrowił ten Nowaczek chromego od urodzenia. Potem był pochód, a ten chromy sprał jakiegoś Żyda. Złamał mu trzy żebra, czy nawet więcej. Że niby tamten był syjonista.	Nie, na Marszałkowskiej.	Widzicie. Więc potem, no, to jeszcze możecie tam listy pisać, a to, a owo, ale to już w ogóle zupełnie co innego. Potem to znowu zaczniecie kraść, pójdziecie do ula, bo widzicie, ja znam już takich. Mój rodzony brat jest na „osiedleniu”. Ożenił się tam, czy choroba go wie, i z głodu teraz zdycha, Więc, widzicie, trzeba, widzicie, coś w ogóle wymyślić.	Była pani w okropnym położeniu. Ale dlaczego było nie zwrócić się do mnie?	Co acaństwo o tym liście mówicie?	Co pani jest? czego płaczesz?	Cóż w tym złego? Ja bałem się naprawdę. Rzecz zrozumiała. Nie jestem góralem. A za twą nową krzepkość jeno cię pokochałem.	Daruje pan, ale to już mnie nie obchodzi.	Droga pani, sądzę, że to nie będzie możliwe.	Ha! to, aby nie miała wątpliwości, sam ją o tem uprzedzę.	I o tym wiem, co czujesz, bom przeżyła życie i także byłam zakochaną dziewczyną.	I tak, i nie Ale raczej nie. Ujście Rzeki Dziękczynienia nie jest dogodnym miejscem dla statku, morze jest tam zanadto burzliwe.	Ja do niej? Ani kroku się nie ruszę. Jeszcze czego brakowało!	Ja nie będę cicho, bo tutaj idzie o pieniądze, o moje pieniądze; ja go nudzę, ja mu się mogę sprzykrzyć, jaki mi hrabia łódzki, o jej! o jej!	Kochany hrabio wszystko, coś usłyszał ode mnie, nie bez celu było powiedziane. W życiu twym spełnić ma się wkrótce akt ważny, uroczysty; zawczasu zatem, jeszcze przed zaznajomieniem cię z odnośnymi faktami, chciałem wiedzieć: czego mogę się spodziewać, a czego obawiać się po twym sercu? Ciekawość moja już zaspokojona.	Mężu... Mężu, czyż ja mam nad nią więcej władzy niż ty sam? Nic mi nie powiedziała, wdała się w ciebie.	O, panicz się opalił! Dzięki Bogu, zdrowo wygląda a u nas... Po staremu.	Przeczytaj, ja nie mogę, tak mi jakoś dziwnie. Ach, to za wiele dobrego!	Przejdź na drugą stronę, Abe, zasłaniasz mnie.	Szczęście wasze; mam ich tu z pięć w pracowni, wybiorę najlepszą. No, a potem co?	Tak jest Mój tatuś umarł i nie zostawił mi ani szeląga. Jestem w nędzy...	Tak też i uczynię do ostatniego oddechu. Ale choćbym ją też i żywą odnalazł, zalizali (starop.) tj. klasztor.. Widać woli bożej nie było... Daj mnie się modlić, Michale, a krwawiącej rany nie tykaj...	Tem się gubią kobiety, że na paplania uważają, wieleż głupstw się robi dla ludzkiego języka.	Wiem, masz do dezercji lekkie nogi! Tylko ostrożnie, bym cię nie złapał, bo odpokutujesz ciężko!	Wolność, Niewola, Przemiana, Naród, Szlachcic dodał pan Służewski większość. ma stanowić, więc niczyje vetoveto (łac.) wolne „nie pozwalam”; przywilej szlachecki, pozwalający jednemu posłowi zerwać obrady sejmu. skończyć, bo to jednemu wola, a wielu niewola.	Zdaje się, że się do tego przygotowują lecz mnie się o te sprawy nie pytajcie, bo mam wstręt do nich i nie rad się mięszam.	A kiedyż wracasz! spytała żona.	A ojciec, ten straszny drab, ponuro patrzący?	A pójdź no tu bliżej, towarzyszu!	Ale po cóż iść do nich?	Bo chcą, żebym powiedział A.	Boję się, że narozrabia.	Boże mój Doprowadzasz mnie do rozpaczy! Widział to kto, aby służąca tak traktowała swą panią, niby jakie dziewczątko! Wiesz przecie, że byłam mężatką.	Brata także.	Chciałem wyświadczyć mu łaskę	Ciężko ci tu siedzieć? Czemu to?	Dalibóg, chybabym to zrobiła dla ciebie, drogi chłopcze!	Dla innego księcia.	Do księcia pana! do księcia pana!	Doprawdy?	I długoż to jeszcze dla wacpani tych kirów?	Ja bym dał sto pięćdziesiąt ale swoją drogą Łęcki to niepewny interes.	Jako czyni urynał	Jakto? Więc gdzież twoje uwielbienie dla chińskiego patriarchatu?	Jesień przybywa...	Jędrek! ściśnijże dla pewności przed bitwą nóżki Chrystusowi, a ja o Sakowicza Go poproszę.	Ktoś z prowincji.	Która i głupia jest, i niemrawa, która znów kłótnica, która do chłopskich kołtunów sięgająca, która paparuch a latawiec po muzykach i karczmach, a zawżdy chłopu z nią lepiej i wygoda	Który widział?	Li.	Moje sumienie.	Mylisz się To mąż mój przede wszystkim.	Naprzód widocznie ci Węgrzyni. Ludzi dwieście. Potem kupa luźnego towarzystwa spod buławy Mirskiego i Stankiewicza. Szlachty trochę... i Kmicic, ale ten niepewny.	Nic zupełnie.	O Boże, czy to z mojego powodu oddalasz pani córkę?	O zniknięcie pańskiego przyjaciela Cyrana.	O, coś takiego! I ciągle mu się tak podoba we Włoszech?	Odp.: Kipling.	Panienka z tyjatru?... a!...	Pijmy!	Pohulamy, jako Bóg w niebie!	Pozwól mi pan sobie podziękować...	Przepraszam was, bo to ja niepotrzebnie...	Prędzej. No!	Siostro! Klaryso! Zapomnijmy o tym	Szwajcarowie także są chłopami. Zali ci Chrystusa wyznają?	To niby czyj ojciec?	To niemożliwe! Wszystkie wyjścia są strzeżone.	Wiesz, Zdzisław ja zatelegrafuję do tatki, że tu jesteś...	Więc kiedy?	Zabrany? Cóż oni mogli z tym biedakiem zrobić?	Znasz ją?	Śmiech, Konflikt	Żegnam panią
A to już zamknąłem kiedy się pan gniewa, bo gdyby nie, to bym i na trzy dni miał po same uszy do gadania.	Dobra to myśl, moja Heidi Jeśli jednak ten smutek właśnie on sam zesłał na człowieka, to cóż ma powiedzieć Bogu?	I powiedzcie mi, po kiego licha on to wszystko robi? Na co się to przyda?	Panno Janino, pani ma żal do nas, a to niesłusznie; stało się źle, ale czy tylko z naszej winy. Czy myśmy byli winni, że pani jesteś inną kobietą, niż bywają w teatrze, czy mogliśmy przewidzieć, że pani tak na serjo wszystko bierze do serca.	Dzięki ci za twoję miłość i dobroć, Łucyo! jednak dobrze jest na tym świecie, i ludzie jednak dobrzy! Pamiętam! cóś mi mówiła niegdyś przed laty: Kto wysoko stoi, ten właśnie wystawiony na najostrzejsze wiatry, nie zaś my, co czekamy na dole. Człowiek znakomity stoi wpośród promieni, lecz promienie palą go! możemy mu zazdrościć, że większą ma wrażliwość na wszystko, co go otacza, ale za to mocniej też od nas czuje wszystkie przeciwności. On swą gorącą duszą daje to, co my zwyczajni ludzie przyjmujemy z zimną, Tak mimowolnie ganił całą ludzkość, którą przed chwilą nazwał miłującą i dobrą.	Cicho! Siwcze! Patrzcie tylko, jaki on siwy! Zresztą od czasu, jak Mallarmé napisał swe Divagations, stały się dywagacye formą literacką...	Cóżeście się uwzięli tak warować koło mnie? Nie potrzeba mi tak licznej straży, w każdym razie zachowam w pamięci waszą wierność i wytrwałość. Zaiste psiska jesteście, rude psiska... ale na mój rozum, to was tu trochę za wiele nalazło z jednego gatunku! Wszystkie jednej maści, ani którego odróżnić! Mając to na względzie, nie oddam ogona grubemu zjadaczowi jaszczurek. Cóż, nie cieszysz się z tego, stary burku?	Ludzie na Ziemi wcale nie bujają w powietrzu, chyba za pomocą balonu, którym, jak się zdaje, jeszcze nie umieją kierować.	Piękny zawód Z miejsca bym się z panem zamienił, kapitanie. Musi mi pan o sobie opowiedzieć.	Tak, jestem jakby związana, a równocześnie czuję się tak słaba, że czasem wydaje mi się, że więzy te mnie podtrzymują i boję się je zerwać. Poza tym mój ojciec nie jest osobą, której rozkazy można by bezkarnie łamać. Ma nade mną władzę, ty również nie poradzisz nic przeciwko niemu, a i sam król nie mógłby tu nic zrobić, zważywszy na nieskalaną przeszłość, która czyni pozycję mego ojca nietykalną. Maksymilianie, przysięgam ci, że jeżeli nie walczę, czynię to z lęku, by nie zniszczyć w tej wojnie nie tylko siebie, ale i ciebie. Nie mogę walczyć, bo lękam się, abym w tej walce nie poświęciła siebie i ciebie.	Śmierć to za mało. Nie wiedziałem nawet kto strzelił. Chwilę przedtem tak było cicho, że huk wystrzału wydał mi się najgłośniejszym hałasem, jaki kiedy w życiu słyszałem. Szanowny pan Antonio upadł głową naprzód więc upadł głową naprzód w rozżarzone węgle i wszystkie te włosy na jego twarzy i głowie buchnęły płomieniem jak garść prochu. Pewnie dlatego, że były tłuste; przecież ciągle wyskrobywali tłuszcz ze skór aligatorów.	Kiedy w tym sęk, że oni, zwąchawszy pismo nosem, chcą dziś w nocy dać nura. Musimy działać szybko... Co mówię? Bezzwłocznie! To chytry naród. Zamówiłem naszych chłopców i kilku jeszcze wtajemniczonych zuchów na dziś, na godzinę jedenastą przed północkiem; wszystko ukartowane. Zaskoczymy ich znienacka! To szpiegi w rosyjskiej służbie, panie kapitanie. Mam dowody niezbite, namacalne: papiery, dokumenty. Zakradłem się wczoraj do kabiny kapitana i wyłowiłem plany naszego portu; porobili fotograficzne zdjęcia wierne jak odbicie w lustrze, powykradali akta arsenału, posiedli tajemnice wojskowego archiwum.	Tak, du Tilletdu Tillet odparł Stefan i ugryzł się w język, spostrzegłszy się na nieostrożności, z jaką przyznawał się do stosunków z du Tilletem.	To się nazywa mówić, mój ojcze, do rzeczy, bez kręcenia się koło własnego pępka jak koczur koło szpyrki. Dzięki wam, czcigodny ojcze; ożenię się bez najmniejszego wątpienia i rychło. Zapraszam was na wesele. Do stu kapłonów, będziemy sobie hulać. Ustroję was w bukiecik z krasnymi wstążeczkami, będziemy jedli gęś, do kroćset, i zapijali co najlepszym winkiem. I, jeśli raczycie mi wyświadczyć tyle zaszczytu i honoru, poproszę was, byście powiedli pierwszy taniec dziewiczy.	A widzisz?... Czy on nie jest skończonym idiotą?...	Dowiedzieć się kim jesteś, caballero.	I po wszystkiem! śmiejąc się potwierdził Stefan.	Ile macie na Lichaczewa? zaczął gryźć ołówek.	Istotnie że nie jest bardzo dobrze. Nie jest tak źle, jak sam sobie wystawiałeś, ale i nie jest tak dobrze, jak ja się spodziewałem.	Ja się takiemi rzeczami nie zajmuję.	Jeżeli się co znajdzie	Milcz! Milcz i strzeż się imienia tego wymawiać. Chyba żeś śmierci żądny!...	Myślę się sam budować!	Na pewno	Nie ma co mówić, z grzecznego rodu waszmość pochodzisz!	Nie wiem co się działo ze mną!	O! tam są jeszcze inne pokoje. Na czas pobytu męża dobiorę więcej izb.	On to jest właśnie, dostojna pani a giermkiem jego Sancho Pansa, o którym zapewne wspomina także historia, jestem ja, do usług waszej wysokości, jeżeli tylko z niedźwiedzia nie zrobili muchy, to jest chcę powiedzieć, za pozwoleniem waszej wysokości, jeżeli nie chybiono mojego portretu w owej historii.	Oto i on.	Pani Courtois nie wątpię, że pani musi mieć w piwnicy jaką dobrą butelkę wina, w sadzawce zaś ładnego węgorza. Niechże je pani poda choremu, któremu nic nie brakuje poza troszką przemęczenia. Po tym lekarstwie nasz wielki człowiek stanie niebawem na nogi.	Panie, on ubóstwia żonę i nie śmie jej nic powiedzieć Odgrywa z nią sceny takie, że można skonać ze śmiechu, istny ArnolfArnolf	Piechotę zostawić musiał, która się przebiera co najgęstszymi lasami, by się od Tatarów uchronić.	Przeciech, tylo krowa, to się zlachała w tym gonieniu, że się w niej cosik zapaliło.	Rzeczywiście ale skąd? Co do mnie, nie przypominam sobie, byśmy się gdzieś kiedyś już raz w życiu spotkali... Pan od dawna w naszym mieście?	Ten nasz dawny Stach, pomimo romantyzmu, może by nie zrobił; ale ten pan Wokulski, zakochany w jaśnie wielmożnej pannie Łęckiej, może zrobić wszystko... No, i jak pan widzisz, robi, na co go stać...	Trudno. Na to już nie poradzę... Ale, ale!... Chciałem cię jeszcze o coś zapytać. Czy nie wpadł ci tam w oko jakiś przedmiot, którego u mnie nie widziałeś? Rozumiesz? Chodzi o to, czy nie zauważyłeś w tamtej przestrzeni jakiegoś elementu zupełnie tu obcego, heterogenicznegoheterogeniczny (z gr.)	W takim razie ja pójdę do niej Albowiem jest to mądra i pobożna niewiasta i poradzi mi w wielu zdarzeniach. Po zachodzie słońca dasz mi przewodnika, ażebym idąc nie zbłąkał się.	W takim razie nie miałby powodu ukrywać się przed nami i śmiało wszedłby tutaj. Musimy to zaraz wyjaśnić. Pozwoli pani, że wyjdę do sieni	A księżnę Ahaswerę?	A masz ty tę książkę, Eliezer?	A mój pan przyjechał do Łomży z nowinami o elekcji	A swoją drogą o pamiętnikach powinnaś rzeczywiście pomyś­leć serio.	Absolutnie miałam do czynienia z niehonorowymi ludźmi i sama popełniłam niehonorowe czyny. To pan wszak chciał powiedzieć, czy nie?	Ale temu może pan nie zaprzeczy, że kobieta majętna i inteligentna, samem już przebywaniem w dużem mieście i roztaczanemi wpływami towarzyskiemi i estetycznemi spełnić może ważne i dobroczynne dla społeczeństwa...	Ależ...	Ba, nie będzie ciągle płakał. Głód wypędza wilki z boru.	Bóg łaskaw! zło mija! Bóg łaskaw!	Chciałem go tylko trochę popchnąć...	Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a zawdy czuć było gospodarza w chałupie.	Co zamierzasz?	Czy mają broń palną?	Czy pan czasem nie jest klezmerem?	Czy ty naprawdę wierzysz w to, co o nas piszą u was	Czyi to ludzie?	Cóż może być?	Dawno jesteś pan?	I co z tego?	I nie zgub czego po drodze!	I spał jak dolina?	I zarazem wielkie nic dobrego!	Jakże moja Teklusiu, powiadasz Jasisko moje zdrowe?	Kiedy nikogo nie mam, to i sama: cóż robić?	Kto temu winien, sam powiedz, płakso?	Któż to taki?	Modlitwom waszym, ojcze poruczam ojczyznę, wojsko i siebie, bo wiem, że straszna to impreza, ale już nie mogę pozwolić, aby książę wojewoda zgorzał w tym nieszczęsnym okopie z takim rycerstwem, jak owo ten towarzysz, który tu jest przed nami.	Musiał ci to ktoś powiedzieć, bo sam byś tego nie wymyślił.	My kilka pytań zadać chcemy...	Mój ojciec jest tak dumny, że gdyby nawet nic już nie miał, nikogo by w świecie nie poprosił o pomoc, chyba Boga jednego.	Młodzieniec:	Nie lubię brunetów, kiedy śpiewają jak blondyni.	Nie pomoże mu nikt, żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!	Nie wiedziałem o tem wcale, ale wiem teraz!	Nie wiemy wcale, jakimi oczyma zaglądali w ślepie śmierci tamci ludzie. Może w nich był tylko namiętny wybuch ambicji, może wcale nie było spokoju, może była tylko żądza sławy	Niedługo dostanie pan pieniądze, panie Rafaelu mogę panu tymczasem pożyczyć parę talarów.	No?	O czym?	O! o! to twój wydawca musi być nadzwyczajnie hojny, mój kochany Aramisie.	O, taka jestem zadowolona, że pani to uczyniła! Kiedy ujrzałam, że Jan Douglas odchodzi, doznałam wrażenia, jakby owa reszta radości i szczęścia, która pozostała jeszcze w moim życiu, odchodziła wraz z nim. Okropne to było uczucie.	Ohyda ludzie są ohydni, jedno wielkie bagnisko!	Pani nauczycielowa pokazała nom z Kaśką durkowane...	Paradny jesteś, Jurek! Dobranoc panom.	Piękny! Wygląda jak... jak... no sam nie wiem, tak pysznie, jednym słowem, taki dzielny!	Przeciech nie lementarzelementarz	Różnie to komentowano.	Są gałgaństwa wynikające ze zgnilizny i są upadki wypływające z nieszczęść. Ten Niepołomski nie jest przecie łotrem.	Tak!... u nich to tak. Albo cię, człeku, skrzywdzi, albo choć do rany go przyłóż. Jak co w niego wstąpi	Teraz słońce rzadko świeci a kiedy nawet świeci, nie daje już siły. Trzeba by mieć nowe siły.	To jest zrobione?	To służysz u kogo?	To wy? To wy?	Uważaj waść! Daru boskiego nie umiesz uszanować	W samym tylko Amritzar jest dziesięć tysięcy takich mniszek. Wracaj, dziadku, albo cię pociąg odjedziealbo cię pociąg odjedzie krzyczał bankier.	Wcale mnie nikt nie wysyłał.	Wedle fekamskiegowedle [obrządku] fekamskiego rzekł mnich	Widzi pan, ja mam duży kłopot.	Więc czego pani chce ostatecznie?	Właśnie dla tego, że mu jest wrogiem! zgadliście, Książe Bolesław pobożny, czystych obyczajów jest, ale słaby, ale niedołężny. Nam tu innego potrzeba!	Za pierwszym razem zgruchotał mi ramię, za drugim przebił mi płuco, a za trzecim zadał mi taką ranę.	Zgadłam, o czem z nim mówiłeś Nie uważam, że pan nie powinien cierpieć dłużej tej haniebnej wspólnoty z plugawą figurą, której nie przyjmują nigdzie dodała, czując że to jest najskuteczniejszy argument; miesiąc więcej, a pańska przyszłość artystyczna jest złamana, podczas gdy bez Charlusa powinienbyś pan zarabiać więcej niż sto tysięcy rocznie.	Źle pani robi. Pozatem nie pamięta pani tego, co jej mówiłem wówczas w Koszołowie.
To się zobaczymy. Okropna pogoda. Słuchaj, Ksawery, może się po koncercie spotkamy na St. Germain i pójdziemy na ostrygi?	Żołnierz to był zawsze wielki i w dziele wojennym niezrównany. Tak jak on ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) moc, siła. nieprzyjacielską przywiódł, tego by nikt inny nie potrafił. Cud, że z niego skóry nie zdarto i na bęben nie naciągniono! Gdyby kto był wonczas Chowańskiemu samego księcia wojewodę w ręce wydał, jeszcze by go tak nie usatysfakcjonował, jak z Kmicica podarek mu uczyniwszy... Jakże! do tego doszło, że Kmicic Chowańskiego sztućcami jadał, na jego kobierczyku sypiał, jego saniami i na jego koniu jeździł. Ale potem i dla swoich był ciężki, swawolił okrutnie, kondemnatamikondemnata na wzór. pana Łaszczą mógł sobie kierejkękierejka (daw.)	To była zła dziewczyna.	Bo ci powinni byli dać bez starania. Jak to? Co waćpan mówisz? Niczymć nie nagrodzono? Zapomniano zgoła? To mi i dziwno. Ale ba! źle mówię, nie powinno to nikogo dziwić, bo teraz tacy tylko otrzymują nagrody, którzy mają grzbiet wierzbowy, łatwo się gnący. Waszmość nie jesteś starostą, proszę!... WdzięcznośćNiechże Bogu będą dzięki, żeś tu przyjechał, bo tu nie mamy tak krótkiej pamięci i żadna zasługa nie pozostanie bez nagrody	O, to, to, to, to! Idea jest dobra. Tylko że ja po raz pierwszy słyszę o firmie American Express Company i nie wiem, kto się da na ten szyld akurat złapać.	Jezu Chryste, po cóżeś stworzył tyle tego tałałajstwa! To chyba sam Chmielnicki z czernią i wszystkimi wszami! Nie rozpustaże to, powiedz mi waszmość? Czapkami nas pokryją. A tak dobrze przedtem bywało w Ukrainie! Walą się i walą! Bogdaj was diabli w piekle walili. I wszystko to na naszą skórę. Bogdaj ich nosaciznanosacizna	Sądzę istotnie, że złodziej to człowiek chytry, ale nie tak bardzo jak mu się zdaje.	Wszyscy królowie jednakowi. Dawniej, to tam może było inaczej.	A waćpan to myślisz, żeś mnie słodyczą napoił?	A, to tak! Dowiedzże się zatem, moja panno, że twój piękny kapitan będzie trupem jutro rano i że Manuel zgnije wpierw w więzieniu, zanim ja zakłopoczę się o jego los. A księgę, którą mi skradłaś, jeszcze dzisiejszej nocy odbiorę.	Akurat!... Nie zasnąłby, gdyby nie dostał wałów. Dobry chłopak sprytny chłopak, ale szelma!...	Ale nie zapieraj się! Mnie to przynajmniej zabawiło, rozweseliło zaraz, a ty dotąd tak jesteś chmurna.	Ależ to jest list napisany do pana Turnbulla skąd macie ten list?	Bo choćbyś mi nawet u nóg skamlał, to nie wyjdę.	Cnęło ci się beze mnie?	Da Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki on ci przyjaciel, że we wszystkim możesz się na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...	Dajcie spokój co tam będziecie Sabałę małpować. To już nudne! Kelner, płacić!	Królu Lokrii i królu Kornwalii, wielebny Gowenie, wielebny Ke i wielebny Żyrflecie i wy wszyscy, którzy będziecie mymi ręczycielami, na te ciała świętych i na wszystkie ciała świętych będące we świecie, przysięgam, że nigdy mąż zrodzony z niewiasty nie trzymał mnie w ramionach, prócz króla Marka, mego pana i tego ubogiego pielgrzyma, który przed chwilą upadł oto w waszych oczach. Królu Marku, żali ta przysięga ci wystarcza?	Kto? ZaporożeZaporoże Kozacy pozostający na żołdzie Rzeczypospolitej., mieszczanie, czerńczerń mieszkańcy futorów, drobna szlachta.	Moja ręka! To Kmicic!	Mom ci ja tu odrobinę miodu od dobrodzieja	Nasz baron stopił teorie Wschodu i Zachodu w rozkoszną teorię paryską. Nie znosił de Marsaya, który był zbyt niepodatny; ale Rastignac spodobał mu się bardzo; wyzyskiwał go bez jego wiedzy; zostawił mu wszystkie ciężary swego małżeństwa. Rastignac znosił wszystkie kaprysy Delfiny, woził ją do Lasku, prowadził do teatru. Ten dzisiejszy wielki mały polityk długo trawił życie na wymienianiu czułych bilecików. W początkach Eugeniusz znosił sceny o byle co, weselił się z Delfiną, gdy była wesoła, smucił się, gdy była smutna, dźwigał brzemię jej migren, jej zwierzeń, oddawał jej wszystek swój czas, wszystkie godziny, swoją szacowną młodość, aby zapełnić pustkę rozpróżniaczonej paryżanki. Odbywał z Delfiną wielkie narady nad tualetą, w której jej będzie najlepiej do twarzy; znosił jej gniewy i dąsy, podczas gdy dla kontrastu była przemiła dla barona. Baron śmiał się w duszy, kiedy zaś widział, że Rastignac ugina się pod ciężarem, dawał do poznania, że domyśla się czegoś i łączył kochanków wspólnym strachem.	Nic ci tam nie ucieknie... ani pewnie pan... pan Bosacki...	Nie zmieniłem się bo nie miałem na to czasu. Chcieli mnie nawet rozstrzelać, ale najgorsze to, że od dwunastego nigdzie jeszcze nie dostałem żołdu.	Niech ona ma do niego słabość, niech go przyjmuje, niech z nim jeździ na spacer, jeśli to ją bawi, ale po co my mamy jeszcze dokładać gotówkę do tego.	No! cóż to, panowie ryb nie jedzą?	Otóż to! W drogę, mój chłopcze!	Pan-byś chciał, żebym to samo zrobiła, co one...	Przewidywałem to.	Przyznam się panu że gdybym była matką pana, nie byłabym znów tak bardzo dumna. Przeciwnie. Takie podkochiwanie się dla pana miłe, a dla innych...	Rzeczywiście, ma pan rację! Ale to właściwie na to samo wychodzi, sens podobny.	Tak, ale tylko przy stole gry i dlatego było mi nieprzyjemnie spotkać go w domu narzeczonej. Porzućmy teraz na chwilę kwestję kradzieży, gdyż wbrew przeczeniu memu, uważasz pan rzecz za prawdziwą, a przysięgli mogą być pańskiego zdania. Pomówmy o morderstwie. Czy sądzisz pan naprawdę, by ktoś, kto uczynił zakład dokonania zbrodni, mógł się posunąć aż do morderstwa, w celu wygrania?	Tak, to nie grzeszy aktualnością ale ta wieżyczka ma charakter.	To panienka wie, że ja z młyna?	Toż tam sama Ruś się zamknęła! To chyba nie może być!	Wcale nie. W tej chwili to nie jego osoba mnie interesuje. Chciałam pana zapytać, czy ma pan jakieś wiadomości od pana Franza.	Ale kocham jednego tylko Jima Nikogo w świecie nie kocham tak bardzo, jak jego...	Ależ, panie!... chcesz mnie zabić, tylko innym sposobem; jak możesz żądać, abym szedł po list pod ogniem bastjonu?...	Ja nie chcę się niczego dorobić, tylko żyć sobie, jak wolny człowiek.	Jak się przyczepiać do głupstw, nigdy nie skończymy.	Jeszcze nie skończyłam. I proszę mnie wysłuchać, bo moja zgoda uwarunkowana jest pewną klauzulą, a nie wiem, czy nie będzie ona dla pana nie do przyjęcia. Ponieważ zaś ja od tej klauzuli odstąpić nie mogę, wszystko zależy od niej.	Stachu, a nie wybijesz, jak będzie syn?	A kiedy nie można...	A mnie ręce i nogi drżą	Ależ Miss Remsen nie jest jej matką!	Ano: żyjesz jeszcze?	Bardzo mi jest przykro rozstawać się z tobą.	Będę... Jeśli mnie zechcą trzymać	Chcesz, żebym jechał do domu?	Chciałbym bardzo znać koniec całej tej sprawy.	Chyba nie żałuje pan swojej dawniejszej posady? Tu nie ciasna prowincja. Szerokie możliwości.	Co panu jest, panie Heyst?	Co? ha?	Czy do lasu pójdziemy?	Czyż złe? ojcze mój?	Dla „Anny Maćwiejówny Boryna” papier z kancelarii!	Dobrze, jaśnie panie będzie tam pan za godzinę	Dzisiaj	Gadajże, co masz gadać!	Gdzie Bogusław?	Ha! porwała się, nie mogąc wytrzymać księżna,	I dziesięć szylingów nam wystarczy. Prawda?	I ja dla niego	I nie będziesz pan szedł za mną, nie będziesz mnie śledził?	Jeden z żołnierzy z gwardii przybocznej gubernatora Właścicielem tego beretu był Juan Barrero.	Jeżeli wygramy, będę panu winien pięćdziesiąt rubli ponad umowę.	Kiej mnie się zdaje że tamta ziemia, niby Gawędziny, jest lepsza od Hamerowskiej.	Kim.	Ko gi jūs norite?	Król, Grzech	Ma wuj kupca?	Maršalka tau gyvastį dovanos!	Monolitem. Konstrukcja pańskiego charakteru jest matematycznie konsekwentna. Na przykład pański sposób obcowania z kobietami! Fascynuje prostotą. Prawda, może jest nieco surowy, a nawet, powiedziałabym, brutalny. Ale wyczuwa się pod nim głębię przemyśleń. Właśnie człowiek wielkiego czynu, właśnie głęboki intelektualista musi mieć sposób bycia taki wyzwolony z wszelkich werteryzmówwerteryzm powierzchowna efektowność.. O, pan nie należy do ludzi, którzy przypominają mi sklep, gdyż wszystkie swoje wartości wystawiają w witrynach. Przepraszam pana za tę metaforę. Pan na pewno nie znosi metafor?	Na pewno?	Nawet szpiegostwo dla celów wyższych jest czymś wzniosłym. A tu przecież... Nawet dla mojej przyjaźni?	Nie pamiętam...	Nie tak znowu bardzo. Dziad podoła. Nawet i ten tytuł książęcy swoje zrobi, bo się Szczepanowi wytłumaczy, że pan jest naprawdę jaśnie oświecony bogacz.	Nie wiem, dziadku. Jakiś urok na mnie rzuca jego wzrok ponury i jego wąs, i jego brew, i jego szabla, i buława, i jego koń, i mundur siwy... Może dlatego, żem sierota, ojca nie znam, więc szukam jego wyobra­żeń i miłość moją ofiaruję symbolom władzy i ojco­stwa.	Nie.	Nie... nie! Coś wesołego!	Niech ciotka włoży!	No, pa.	O czym mówiłaś z księżną Hazarapelianową?	O hospody Boże, pomyłuj nas hrisznychO hospody Boże, pomyłuj nas hrisznych (ukr.) Święta Przeczysta, tj. Maryja Dziewica.... Cóż byśmy zrobili nie mając chłopskiego przebrania?... Jako wże na zemli i dosza ku nebesechJako wże na zemli i dosza ku nebesech (z ukr.) zamiast. iść piechotą... Aminamin (ukr.) człowiek czystego serca nie boi się diabła.. Amin... Tu za parę dni kraj będzie w ogniu, niech tylko książę za Dniepr ruszy... Amin... Żeby ich czarna śmierć wydusiła, niech im kat świeci... Słyszysz no waćpanna, jako tam wyją pod kuźnią? Amin... Ciężkie na nas przyszły terminy, ale kpem jestem, jeśli waćpanny z nich nie wydobędę, choćbyśmy mieli do samej Warszawy uciekać.	Oczywiście	Osobliwość!	Pewnie że większa. Ooo, tak	Poszło na wagę i tyle wypadło...	Słońce!	Tak, Tadziu, a spodziewam się, że będziesz wobec niej zawsze grzeczny.	Tak, bo wokół byli ludzie Ale teraz jesteśmy sami.	Tylko strzeż się złodziei, którzy czyhają na twój majątek	W łeb sobie strzelić, o ile ktoś kwestię swego przyjścia na świat wziął zbyt poważnie.	Wiem, wiem! Ja też nie mam takich zamiarów. Ani myślę wtrącać się w jego tajemnice, jeżeli je w ogóle ma. Chodzi mi tylko o sprawdzenie. Ręczę, że się nawet nie spostrzeże.	Wojewoda patrzał ciągle na nią.	Wołajmy... wołajmy pomocy...	Z Bogiem.	Zapewne w tym podziemnym pałacu, o którym mówił Gaetano.	Zaśpiewaj więc teraz, kuzynko, dla tego, który nie żartował... bo wiesz dobrze, że nieżartowałem...	Źle panią pan Wojciech powiódł, rzekł. Słyszę, że idzie o radę skuteczną w jakiejś przykrej sprawie, a ja właśnie dać jej nie potrafię. Jestem najnieszczęśliwszy z prawników, dla tego, iż mi się zdaje, że prawo powinno być prawem.
Przepraszam cię, tu wszyscy są chorzy, jedni na cynizm, tępą głupotę albo po prostu na nikczemność, a inni dali się wrobić, pozwolili, żeby im spreparowano pokraczne garby, żałos­ne grymasy, wykrzywione ryje, tu się w cztery oczy bełkocze albo skomli, drwi, szydzi, plotkuje i obmawia, zgnojone uciechy lo­kai i niewolników, śmichy-chichy kastratów, to jest nasza pols­ka szczerość, odwaga, fantazja i ukochanie swobody, ale za to sprawnie i bezwstydnie zaczyna się kłamać, gdy liczba oczu i uszu wzrasta, tu już nie ma żadnych konfliktów, żadnej zadry w brzuchu, kiedy się kłamie i co innego myśli na użytek własny, i co innego publicznie deklaruje. Konrad, to jest najokropniej­sze, że tutaj prawie wszyscy stają się coraz gorsi, wzrasta oświata, podnosi się poziom cywilizacyjny i upowszechnienie tzw. wartości inteligencja, wrażliwość, fantazja, uzdolnienia tylko że tego jest mało, rozpaczliwie, zawstydzająco mało, starcza tego na błysk, na zryw, stumetrówkę, olśniewający wyczyn, błyskotliwą improwizację, Starość, Klęskaa potem klops, brak­nie paliwa, wulkany wygasają, źródła się kurczą, ziemia jałowieje, najpiękniejsze drzewa próchnieją albo się je bezmyślnie ścina, i tak pokolenie po pokoleniu zaczyna się w tym kraju brawurowo, bohatersko, fajerwerki, pioruny i błyskawice, wielkie zapowiedzi i nadzieje, a potem „wiek męski, wiek klęski”, bezcenne energie już się wyczerpały, były diamenty, został popiół, „ostał ci się ino sznur”, tyle że potem trzeba żyć, natura nie udziela ludziom owej wspaniałomyślnej i litościwej łaskawości, dzięki której efe­merydy pustynne, spełniwszy swój przyśpieszony byt roślinny, umie­rają i giną, ludzie muszą żyć, zresztą chcą żyć bez względu na to, czy mają ku temu dostateczne racje i zasoby, wydaje mi się nawet, że tylko wewnętrzne bogactwo pozwala ludziom godzić się na śmierć albo śmiercią płacić, nędzarze kurczowo życia się trzy­mają, chcą się urządzać, stabilizować, podnosić stopę życiową	A gdybym czasem zapomniał o tym, to rozkazuję wam abyście mi meldowali, że wam się należy pięćdziesiąt koron. Rozumiecie? A pcheł ten pies nie ma? Lepiej go od razu wykąpać i wyczesać. Jutro mam służbę, ale pojutrze pójdę z nim na spacer.	I za to, droga pani, nie zasługuję na podziękowanie; to Ali, mój Nubijczyk, miał szczęście wyświadczyć tę usługę pani de Villefort.	Wszakżem panu mówiła, żeś próżniak. Toteż serca nasze nie dla pruskich knechtówknecht (z niem. Knecht: parobek) książę z dynastii Hohenstaufów, cesarz niem. Św. Cesarstwa Rzymskiego (od 1155 r.); wiąże się z nim mit potęgi Rzeszy Niemieckiej jako kontynuatorki tradycji staroż. Rzymu; odnowił spór o inwestyturę (tj. stosunek lenny cesarza względem papieża), zakończony jego ukorzeniem przed papieżem Aleksandrem III; prowadził wojny z miastami na północy Włoch (przerwane po klęsce pod Legano 1176); zorganizował III krucjatę (1189), podczas której utonął przeprawiając się przez rzekę Salef, na ziemiach Seldżuków (dzisiejsza płd. Turcja); według legendy Fryderyk nie utonął, lecz śpi wraz ze swymi rycerzami w jaskini w górach Kyffhäuser w Turyngii, by kiedyś powrócić i przywołać znów Niemcy do świetności, zapewniając im naczelną pozycję wśród państw europejskich.! My i wy... to antypodyantypody	Cóż panna Zuzanna mówi na to?	I cóż? Czy to nie ja?	Każdemu mogą ukraść. Tak jakby to pierwsza na świecie kradzież.	Od królowej! o! o!... W istocie to klejnot prawdziwie królewski, wart tysiąc pistolów, jak jeden grosz. Przez kogóż kazała ci go doręczyć?	Postrzępilibyśmy sobie tylko ubrania w tych ciernistych zaroślach, ale twoja odwaga jest godna podziwu.	To się nie ukryje,	Najlepiej, niech się wcale nie ścigają żeby chudy nie zdechł pod ciężarem, a tłusty nie pokaleczył sobie ciała, ale połowę zakładu obróćmy na wino i poprośmy tych panów z sobą do karczmy.	A widzi pan magister? To wszystko sprawiły kataplazmy; trzeba słuchać doktora Santa Croce.	Bawi mnie to kiedy sobie przypominam, że i ja chodziłam jak te panie albo jeździłam obszarpanymi dorożkami.	Cóż to jest?	Dlaczego pan o to pyta?	Kiedyście siedli do kolacji; stał nawet w tych drzwiach.	Zawsze ordynat! Zawsze mnie pani do niego odsyła. Czy to wyrocznia?	A jeżeli to nie pan Kazimierz?... Niech pani sobie przypomni omyłkę co do Dębickiego. Ten człowiek nie był winien, a jednak...	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	W żadnym razie nie zrobię tego! Nie zniosę, abyście mną komenderowali. Dom, o którym rozprawiamy, należy do mnie, dokładnie wiem, jak mam postąpić, i to ja wam powiem, co zrobię! Mam zamiar...	Coś nowego, ksiądz Biskup nas wszystkich, wrogów swych na obiad wołać raczy! Posły biegają na wsze strony, nagląc, abyśmy szli.	No, ale na dziś, chyba dość tego Ufajmy w Bogu! Mnie się wierzyć nie chce, aby nas miał pokarać tak srodze i wydać na łup nieprzyjaciołom.	Jakże? nikt się nie opierał?... Nikt nie protestował? Nikt zdrady na oczy tym szelmom nie wyrzucił?... Wszyscyż się na zdradę ojczyzny i pana zgodzili?...	Toteż nie cieszą się oni ogólną sympatią, że zaś każdego, kto im nie wtóruje, skazują na wieczne zatracenie, potępieńców nie brak w naszej okolicy. Żona moja utrzymuje właśnie, że czym kto wojuje, od tego ginie. Wszyscy się od nich odwrócili, zostali sami ze swą żółcią i nieubłaganą srogością. A teraz wróćmy do uprzedniej rozmowy. Jakże tam z tą umysłową pracą? Nuży pana, kochany panie Copperfieldzie? Musisz ciągłej potrzebować podniety?	Nie godzi się, nie wolno odmówić, miłościwy panie. Nie chwalący się to już będzie czterdzieste czwarte.	Główna rzecz by nie więzić ni zdolności w głowach, ni kapitałów w kasach, bo kto tak czyni, ten wprost grzeszy przeciw społeczeństwu.	I po co w ogóle ludzie żenią się! każdy osioł i każda gęś muszą koniecznie siedzieć na kupie. W przyrodzie tego nie ma, a zatem...	Inaczej jest u nas w Afganistanie! Tam każdy pełni tylko własną wolę.	Koń by mi padł na połowie drogi.	Stańcie tu na miejsce żony, a ona niech pójdzie poszukać drugiej... Dobrze, dobrze, lejcie pełno... kobieto, zostawcie męża i chodźcie tu do mnie... Ech, do stu czartów, już wam powiedziałem, że dziecko na nic się tu nie zda. Klęknijże pani sobie, podłóż rękę, tu, pod łydkę... Ech, kumo, co wy tak drżycie, jakby was nieszczęście miało trafić; no, śmiało... Lewą podłożyć pod udo, tu, wyżej bandażu... Doskonale... Ignorant! osioł! cymbał! takiemu bawić się w chirurga! Taką nogę ucinać! Będziesz nią chodził nie gorzej niż tamtą, ja ci zaręczam.	W istocie, jest w stylu romańskim, który już sam przez się jest raczej zimny i niczym nie zapowiada wykwintu i fantazji architektów gotyckich, umiejących wystrzygać kamień jak koronkę. Kościół w Balbec wart jest zwiedzenia, o ile ktoś bawi w tamtych stronach; jest dosyć ciekawy; jeżeli któregoś dżdżystego dnia nie będzie pan miał nic do roboty, może pan tam zajść, zobaczy pan grobowiec Tourville’a.	A czy z mojej kochanej rodzinki był kto na pogrzebie?	A w który kieliszek?	Ale panie jenerale, ja nie mam honoru znać księcia.	Ale tylko słoneczne.	Bardzo wiele okoliczności przemawia za samobójstwem. Na wszelki wypadek rozesłałem odbitki fotografii profesora do wszystkich posterunków policyjnych.	Biedny mój ojciec umarł w Londynie. Odtąd wszystko było tam na przechowaniu	Czy mamie tatko mówił o tym?	Do tysiąca diabłów! wiem ja dobrze, co się stało. „Nautilus” uderzył o dno morskie, a wnosząc z jego położenia, nie sądzę, żeby się teraz tak łatwo wywinął jak pierwszym razem w Cieśninie Torresa.	Głową muru nie przebiję!	I pewnie bym waćpana skonfundował, jakom pana hetmana Potockiego w obliczu króla skonfundował, któren gdy mi do wieku przytyki dawał, wyzwałem go: kto więcej kozłów od razu machniemachnąć kozła	I zostawiłabyś Niżpol na pastwę?	Która stała w środku koła z wpisanym w nie znakiem septenera, co?	Nasz mistrz alchemii, zdaje się, jest do reszty oszołomiony swoją odwagą. Pozwólcie, panowie, że go uwolnię od tortury naszego towarzystwa.	Naturalnie. Portret wypełnił lukę w moich poszukiwaniach. Trzymamy go. Watson! gotów jestem założyć się, że jutro wpadnie w moje sieci tak, jak motyle, za którymi sam się ugania. Wezmę go na szpilkę i dołączę do mojej kolekcji zbrodniarzy.	Nie chcę, nie mogę. Zagram pani takiego Motyla Griega. Dobrze?	Nie narzekam. A ty?	Nie obiecuje?... Więc czego chce?... Pamiętaj, że on wielki pan, bogaty, światowy. Co ty dla niego?... Ot, zabawka. A serce przyzwyczai się. Ot i teraz: nie ma go	Nie rozumiem	Nie rób tego! Nie rób tego! Ba-och! Stanie się nieszczęście! Ba-och!	Nie wiem, czego chcesz Czy trzeba nam jeszcze lepszego mieszkania?	Nie! Doprawdy? Paraliż, co?	Nie, nie gniewam się	Niestety, nie	Poszła precz, świnia! Ty czego między nich zalazła? Romansów zachciała. A ty też!	Tak, dziś o północy. Dlatego musimy się śpieszyć. Zegary na wieżach wydzwoniły właśnie w tej chwili trzy kwadranse na dwunastątrzy kwadranse na dwunastą (daw.)	Tobie nie wchodzić, panie Michale, ale nie mnie, bo mnie połowa dawnego radziwiłłowskiego wojska regimentarzem wybrała i byłbym już za dziesiątą granicę Carolusa Gustawa wyżenąłwyżenąć (daw.) skromność, pokora., która mi kazała buławę panu Sapieże w ręce włożyć. Niechże sobie ze swoim kunktatorstwemkunktatorstwo (z łac.)	„U boku Zofii. Niezadługo zakwitnie ich ogród i pachnąć poczną złote owoce. Chodzą teraz po ziemi i podnoszą omdlałe z pragnienia rośliny”.	A ja słyszałem jakby syknięcie.	A nieprawda!...	A tak JWPanie!	A ten! Nos mu odpadł skutkiem sprawek miłosnych w Wulkanie.	A ty, co zrobił?	Ależ dlaczego?	Aż kompromitująco?	Biegajmy do siebie i zmieńmy.	Bo w rzeczywistości...	Bydlę, pół wariata!	Czy być może?	Czy się pani już uspokoiła?	Do Paryża?	Dobranoc.	Dziękuję, Marku, dziękuję. A tobie jak się powodzi? Za rzeką mieszkasz, a mnie się zdaje, że we Włoszech, czy Patagonii. Ani wieści...	Ewka! miłujesz go?	Henryku! Sybilla jest święta!	Ja po swojej koniczynie już dziś i zaorałem!	Ja, rzekła Laura... moją nauczycielką była, Biblia, cisza... pustynia, miłość ojca i cierpienie.	Jak chcesz.	Jakoże miał duchownemu stawać?	Jakto, i pani dobrodziejka nad takiemi rzeczami łamała sobie głowę?	Karol?	Kochasz mnie?...	Miej nadzieję	Muszą odzyskać czas stracony	Nasi wracają	Nic Śmierć zajrzała mi w oczy.	No... powiedzmy, będzie się pani czuła swobodniejsza...	Normalnie	Otwórz, dziecko, proszę cię, zaklinam.	Pan sam będzie dostarczał	Pani posiadasz muzykę?	Pijcie.	Tak jest.	Tak. Z niesłychanie drobnymi cząstkami miligrama. Taki pyłek, rozluźniając się, powoduje wybuch, jak garść spalonego dynamitu...	Tutaj zginie Samson i wszyscy jego poplecznicy!	W tej chwili nic.	Z czego śmiejesz się, Sancho?	Za telachną krowę!... A dyć bójcie się Boga, ludzie... krowa kiej obora, sama skóra warta z dziesięć rubli... za telachną krowę... oszukańce... Chrystobije...	Zamrze i bez postronka.	Świadczę się niebemświadczę się niebem
Tak, ale to jest tylko przypuszczenie, podczas gdy wiemy z pewnością, że na biegunie go nie znajdziemy nigdy. Zresztą mamy jeszcze trochę torfu. Przy tym zapasie w ostateczności zdołamy jakoś przetrzymać, a następny dzień poświęcimy cały na poszukiwania.	Tak, tak! I ja to zauważyłem. Gdybym wiedział to, co teraz, też bym niczego nie tknął, myślałbym, że chce nas otruć.	Co?... To, co ja ci mówię... nie dużo. Co ty w tym masz... żeby tak ciągle mówić o moim zdrowiu?...	A jeżeli i wrócił, to co?	To straszne, ile tu kłopotów Najważniejsze jednak jest to, że ta okropna kobieta nie zechce się zgodzić na rozwód. Niech pan powie, jak ją do tego zmusić?	No, no, drogi hrabio, mogłoby się wydawać, że gdy tylko masz na to ochotę, słuchasz siedmiu chórów anielskich?	Patrzcie Więc jednak to prawda, co zeznał. Mówił, ale nie wierzyłem. Myślałem, że chce siebie wybielić, żeby na sprawie mieć okoliczności łagodzące. Widać naprawdę sumienie go ruszyło.	Dlaczego? Co pani chce przez to powiedzieć?	To, grzybki? Ja myślałem... A prawda, daję słowo, to grzyby...	Dawnoście to tę bajkę o naszym dziecku słyszeli?	Ja? Do tej Laury? Nie! Baba jak malowanie... To prawda. Ale mogę wytrzymać.	Prawda! Prawda! Był to człowiek jakich mało!	Smutne to, smutne, smutne!	Słuchajże, Chrystianie! Bądźże rozsądny. Trzeba młyn przesunąć o pół obrotu, trzeba zwinąć żagle. Wszak wiesz, że to kosztuje dużo pracy, jeżeli robi to jeden człowiek, nawet w czasie pogody, a cóż dopiero podczas burzy...	Więc przyjeżdża jutro? Proszę, proszę, dlaczegóż by to jednak miało wpłynąć na mój humor?!	Na to trzeba czekać pełnoletności Hanki. I owszem. Mamy czas.	Odciągnęli ku Wadowicom. To był niemiecki oddział najemny. Ot, zresztą jest tu jeden, sam go, miłościwy panie, wybadaj!	Posłusznie melduję, że ze mną musi być źle bo gdy człowiek jest na wojnie, to powinien wiedzieć i rozumieć...	To i mnie nie przyjęłybyście panie, gdybym kiedy namyśliła się wejść?	To szkoda. Ja myślałem, że pułkownikowi nie zrobiłoby różnicy zamieszkanie w Katowicach. Mój znajomy ma tam przedstawicielstwo łożysk kulkowych i dałby panu dobre warunki.	Byłeś w operze? Byłeś w operze, gdy Sybilla Vane leżała martwa w jakimś nędznym mieszkaniu? Możesz mi opowiadać, że inna kobieta jest czarująca i że Patti śpiewała bosko, zanim pochowano w grobie dziewczynę, którą kochałeś? Ach, człowieku, to zbyt okropne dla jej małego białego ciała!	Obecnie to zbyteczne, skoro masz zostać moją żoną.	On? ukradł? Ależ to jest potwarz najszkaradniejsza!	Otóż to! Trzeba więc Zawiślaka sprowadzić, a tamtego odsunąć...	To jest taki obraz Rafaela w Madrycie w Museo del Prado. Skąd panu przyszła na myśl „La perla?”	Tak jest... Zbrodnia może wyjść na dobre przestępcy. Nie powinniśmy zapominać, że nie jest nam przeznaczone przeżyć niewinnie życie, tak jak nie przeżywamy go w szczęśliwości... przeciwnie, taka niewinność groziłaby nawet największym niebezpieczeństwem, bo wiodłaby nas ku zbyt łatwemu zadowoleniu z siebie, ku zbytniej ufności w dobre uczynki. Nie, ja sądzę, że musimy poznać grzechy świata, a przede wszystkim naszą własną grzeszną naturę, tak aby przejmowała nas lękiem i troską i aby to skłaniało nas ku nawróceniu się. Nasza ludzka natura musi się przełamać, aby dzięki temu dusza zdobyła zbawienie wieczne... Wszystko inne nie ma znaczenia. A jeżeli człowiek tak mocno tkwi w światowym usposobieniu, że umysł jego musi być wstrząśnięty aż przez zbrodnię (bo inaczej nie dojrzałby w sobie diabelskich pokus i nie zaufałby z całą pokorą łasce bożej i odkupieniu przez śmierć Chrystusową), to czyż w takim wypadku popełniona zbrodnia nie byłaby jedną z dróg, którymi opatrzność wiedzie człowieka?	Czekajmy jeszcze Wiecie panowie, że kolega nasz jest ekscentrykiem pierwszej wody. Jego punktualność jest dobrze znana: nie przybywa nigdy ani za późno, ani za wcześnie. Jeśli zjawi się tutaj w ostatniej minucie, wcale mnie to nie zdziwi.	Zabawna jesteś z tą wieczną zazdrością i niechęcią względem siostry mego męża. Można by cię posądzić, że ci tak bardzo chodzi o klucze, że chciałabyś wszystko mieć w swoich rękach, rządzić wszystkim... Jakbyś nie wiedziała, że wszystko, co panna Murdstone robi, czyni w najlepszej intencji, z łaski. Przecie wiesz o tym?	Borowicz? Chodź pan tu! Powiedz pan sam, czy to nie jest idiotyzm! Majorze nie przeszkadzaj! Chodź pan, panie Borowicz!	Gdzie? kto? A tak, to oni... Żółty brek i gniada czwórka... Ciekawym, kto jedzie? Niech no pan spojrzy...	Na miłość boską! O tym nie wiedziałem Dam ci za niego dolara, gdy... gdy dostanę pensję. Wiesz co, dam ci dwa dolary.	Konrad, Konrad, taki inteligentny i chyba nic nie rozu­miesz albo zrozumieć nie chcesz. Nawet nie wiem, czy zdajesz so­bie sprawę, że gdy wchodzisz na scenę albo się pojawiasz na ekranie czy w telewizji, od razu zaczynasz wytwarzać pomiędzy zbiorowością widzów owo zanikające lepiszcze. Władza nieudolna i dyktatury mają absolutną rację, że w stosunku do sztuki są podejrzliwi.	Jörgenie czy sądzisz, że można stamtąd z pokoju zobaczyć, co się dzieje tutaj w młynie?	Pewnie, że milszy od waćpana. A po co on tu przyjechał?	Co za człowiek! Nieprawdaż?	Cóż, od wielu dni ciąży na mnie pech, co chwilę przychodzą jeszcze gorsze wieści.	Jeżeli się wyda jesteśmy zgubieni, a o ile tego Golda znam, ten zmusi go do tego. Gdzież on jest?	Znałeś! zawołał wojewoda. Adam miał za sobą siostrę moją rodzoną, o której zgonie straszne rzeczy powiadano... i o nim także... Waćpanna jesteś moją wnuczką...	A za pozwoleniem, teraz my panami! Nie można pozwolić się lekceważyć!	Ach, babciu, zawsze i przed chwilą nawet wymawiałaś mi, że o tym nie myślę, a teraz ta wiadomość tak cię zdziwiła, że niemal przerażona jesteś.	A jakoż ja go poznam i jako mu dam wiarę?	Ależ do kroćset, przedwczoraj nie opuszczał swego pokoju przez cały dzień.	Cóż począć? Fernand musiał go wziąć, przepisał lub kazał przepisać, może nawet nie chciało mu się tego uczynić. Ach, mój Boże! Jak pomyślę, że może posłał kartkę napisaną przeze mnie! Szczęście, żem zmienił charakter pisma.	E! babo! egaszi! (kobieto) nie stękaj: wstydziłabyś się. Tyle twojego, coś dzień jaki nędzny odkradła; dosyć stać i w puch wrastać	Juści, o nic nie idzie, ino o sprawiedliwość.	Tak, biedny Nie ma ani grosza.	Tereska przylatywała już parę razy, grozi, że się utopi... że nie...	Ale mnie się zdaje, że oni mają piękne rzeczy; muszą mieć ów sławny mozaikowy stół, na którym podpisano pokój w roku...	Amis! no pójdź piesku! Amis! no złotko, chodź do pana, chodź!	Do bramy z nim i pod obcas, ale już!	Gdzie my pisania tego szukać będziem?	Jako przystało, jako przystało	Jeszczebym tatkowi powiedziała, odezwała się; ale boję się mu zrobić przykrość... mówiąc o tych lochach...	Kali nie zapomni, żem go wybawił z rąk Gebhra, jestem tego pewny.	Kto?... z kim?...	Lubię jako zesłane przez Boga	Masz tam tedy! Jestem, niech mnie diabli porwą, pacjentem wariata...	Nie jesteś dziś w humorze	Nie przez nich; oni ze mną uczciwie wychodziliuczciwie wychodzić	Po cóż ją budziła?	Pozwolisz siostro, że ci pomogę przy pracy Doprawdy wstyd mi mego próżniactwa, gdy was widzę tak utrudzone przy drzewach.	Prezesa ministrów nie ma w domu	Przynajmniej nie teraz, nie zaraz	Sara? Przecież... przecież jest w twoim pokoju... razem z innymi dziećmi...	A może miałbyś na coś ochotę?	A wy gdzie jedziecie?	Ale gdzie tam	Ale!	Ależ oczywiście, proszę pani.	Bo Porthos ze wszystkich nas krzyczy najgłośniej, wziął go więc za przywódcę	Czyś z nim umówił okup?	Cóż ci kazał robić?	Hela...	Hrabina Filipowa!	Istotna	Jak pan z tego widzi	Janek.	Mam właśnie wyborne. Z biszkopcikiem?	Mamy tego smutny dowód, panie.	Matce, żonie wielebnegowielebny	Mówiliście już kasztelanowi iże swoją głowę za moją oddajecie.	Mózg mi pęka	Mąż mówi, że wybuduje nowy dom.	Niech Bóg ma w opiece cały nasz dom i chwały mu przyczyni.	Obaśmy w Neapolis ochrzczeni zostali przez Piotra, oba na jego tu rozkaz przychodzimy.	Ojczyzna znać inaczej myśli, gdy mnie pominięto; i teraz szablę mi z ręki wytrącają.	Panie Hertenstein kiedy pan dasz koncert?	Proszę ją przypisać jedynie skrupułom, zupełnie naturalnym w podobnych okolicznościach.	Przecie...	Rozprawiasz o tym z taką pewnością... Można by sądzić, że znasz ów testament.	Senatorowie i posłowie! król złożył przysięgę żądaną, chcecie aby był ukoronowany?	Szukam was, by podziękować. Uratowaliście mi życie!	Sądzę że lepiej od razu wziąć rasowe zwierzę.	Ucieczka, Żyd, Los, Dziecko szeptał.	Wilki, jaguary albo małpy!	Współbraci twoich Zwycięzca wycina.	Za Albańczyka, och! już lepiej za Albańczyka!	Zasługi ma, lecz...	Znasz go dobrze?	Zostań. Już przeszło...
A, dziękuję! Kto wie, czy jego głupota nie jest zaraźliwa?	Czy to pan jesteś hrabią de Monte Christo?	Ja się przecie nie wymykam ale teraz na służbie jestem i z ordynansemordynans (z łac.) Tu pokorny z początku głos Wołodyjowskiego tak jakoś zasyczał jadowicie, że pan Charłamp spojrzał z mimowolnym zdziwieniem na małego rycerza i rękaw puścił.	Jestem zachwycony, moja kochana, wprost zachwycony Wybacz, Dorianie, że się spóźniłem. Byłem na Wardour Street po kawałek dawnego brokatu i musiałem się godzinami targować. Dziś każdy zna się na cenie wszystkiego, nie znając wartości niczego.	Jeżeli już nic nie ma, niech pan wymyśli koniec!	Kazano mi powiedzieć, primo 1mo że JW. pan śmiało i bezpiecznie wyjść już możesz, gdy sprawa z panem Rybińskim skończona, a król Jegomość księdza biskupa wziął na siebie; 2do że z Florencji przyszła smutna wiadomość pod datą...	Książę pan chce mówić!... Książę pan chce mówić!	Niech i tak będzie Otóż, jeżeli pan nie odwołasz tego w obecności towarzystwa, które jest w tej chwili w twoim domu, proszę pana, abyś postarał się o świadka. Mój teść, pan de Nègrepelisse, zgłosi się do pana o godzinie czwartej rano. Poczyńmy obaj dyspozycje, sprawa bowiem może się załatwić tylko w sposób przeze mnie wskazany. Jako strona obrażona wybieram pistolety.	Niech mi pan powtórzy, że ma pan nadzieję, panie Spilett Niech pan powtórzy, że uratuje pan Harberta!	Niech pan tylko pomyśli. Tu przychodzą wojskowi, rewidują dom, krzyczą, hałasują, straszą. A gdy nareszcie odejdą i można by lżej odetchnąć, to zostaję sama jedna i poczynam lękać się tamtego. Teraz, gdy pan się zjawił, już się nic a nic nie boję. To jest boję się, ale tylko wojska. Lecz to przynajmniej z ludźmi sprawa...	Niech się pan nie obawia. Nie może się panience nic zdarzyć; kiedy nie siedzi w mojem aucie, oko moje biegnie za nią wszędzie. W Wersalu, nic nie pokazując po sobie, zwiedziłem miasto, aby tak rzec, razem z panienką. Z „Réservoirs” udała się do pałacu, z pałacu do Trianons, a ja wciąż jechałem za nią niby to nie widząc, a co lepsze, że ona mnie nie widziała. Och, gdyby nawet widziała, nie byłoby nieszczęścia. To takie naturalne, że mając cały dzień przed sobą, a nic do roboty, zwiedzam także pałac. Tem bardziej, że panienka musiała zauważyć że ja mam oczytanie i że się interesuję starożytnościami. (Była to prawda, zdziwiłbym się nawet, gdybym wiedział że on jest w przyjaźni z Morelem, tak dalece przewyższał skrzypka finezją i smakiem). Ale koniec końców, nie widziała mnie.	Niechże pan tego nie zataja przede mną, panie Kosiba jeżeli pan sobie życzy, mogę to zachować przy sobie, ale ja muszę wiedzieć. Może pan pracował kiedy jako pielęgniarz w jakim szpitalu? Albo był pan sanitariuszem podczas wojny?...	Przeżegnaj się pan, panie radco jaki sklep?	Sposób ukrycia klejnotów, tak by ich podczas rewizji nie znaleziono, albo umieszczenia ich w miejscu, z którego mógłbyś je pan zabrać?	Tak, i nikt tak, jak ja, nie może ocenić jego odwagi i zręczności; lecz wolę ja iść ze szpadą na lance, aniżeli na kije i obawiam się, aby Athos nie został zbity przez gawiedź. Ten motłoch wali mocno i nieprędko przestaje. Dlatego właśnie chciałbym jaknajprędzej w dalszą drogę wyruszyć.	Ten chłopak przynosi wam zaszczyt, sierżancie Oto dobry instruktor, dobra musztra i doskonały materiał. Jednego tylko nie rozumiem. Byłem właśnie na śniadaniu u rektora, a on nie wspomniał mi ani słowem, że wy tu macie korpus kadecki.	Ten jest piękny i gładki!	Właśnie: duch. Nie te twoje żałobniki w czarnych piórach i czamarach, ale wojsko w szyku, z bronią, pieszo, konno, z chorągwiami i bębnami zaprzęg Wodza poprowadzi szlakiem królów i hetmanów na tę górę świętą naszą, gdzie od wieków duch się skrywa w lo­chów katedralnych mrok, aby w blasku nowym, z jutrznią... tego... nową wzlecieć i na nowe, panie, szlaki, naród wieść. Czyś pan pojął?	A syn?	A teraz przed Wiedniem jeszcze troszeczkę podrzemię i życzę sobie, abym został przebudzony, jak tylko dojedziemy do Wiednia.	A w mieście...	A zresztą jutro go odprawię, bo żarłok z niego, u Villefortów ze strachu prawie nic nie jadł i teraz to sobie odbija. Otóż ów kochany chłopczyk zawładnął podobno flakonem trucizny i od czasu do czasu sięga po niego, żeby sobie użyć na ludziach, których nie lubi. Najpierw nie spodobali mu się dziadziusiowie de Saint-Méran nie gderała, ale był o nią zazdrosny; zaaplikował jej trzy kropelki	Ach tak?	Ach! To ty, drogie dziecię	Albo i mieszańce	Ależ bynajmniej tu jest bardzo przyjemnie. Poznałabym od razu, że to pańskie locum.	Biedny męczennik, bohater!	Boże ci dopomóż! Nie daj się diabłu!	Broń Boże! Ja go mam za najlepszego, ale cóż my teraz ze sobą poczniemy bez ziemi, funduszu i miejsca zamieszkania? Wicio radby szukać karyery, ale gdzie? a ja przyjęłabym służbę, ale tymczasem gdzie głowę ułożymy? Pani jedna może wpłynąć na Marka, żeby o nas pomyślał i zajął się bratem. Proszę mi obiecać tę łaskę.	Będzie i traktat z faraonem, nie bójcie się! W Tyrze wiemy na pewno, że jedzie do Egiptu z wielką świtą i darami poseł asyryjski Asyria płaci daninę faraonom. Ale naprawdę to on jedzie zawrzeć traktat o podział krajów leżących między naszym morzem a rzeką Eufratem.	Chodź dziecko! niech cię uściskam! I dwoje dziewcząt rzuciły się, śmiejąc ku sobie, objęły się rękoma, a w pocałunku długim, serdecznym, urwała się rozmowa..	Ciekawyś, to ci powiem: od tej niedzieli, co ksiądz proboszcz zapowiedzi z kazalnicy czytał Jana Śliwy z Maryjanną Skowronkówną!	Ciszej!...	Co tobie jest, Fabijanie? co ci jest mój przyjacielu?	Czemuście mi przyprowadzili kradzionego psa? Czemuście mi tę bestię wprowadzili do mieszkania?	Czy jest?	Czy nieodzowne?... bo nie ślubuję.	Czyś pani studyowała medycynę?	Daj mu pokój! Pamiętaj, że każdy z początku robić zwykł głupstwa. Pamiętam dobrze, jak w Australii, mając trzy lata, uciekałem na widok człowieka. Goniono mnie przez pół dnia, a gdybym był wielbłądem, uciekałbym pewnie do dzisiaj.	Dano mu daleko więcej! ale on za to oddał swoję krew i życie!	Dlaczego nie dałeś?	Dlaczego? Bo się nudzę, bo mi zbrzydła tyrania praw, obyczajów, stosunków, instytucji, bo mi zbrzydła ta stara łajdaczka Europa, obmierzły fałsze, obmierzły wszelkie przepisy, które mną rządziły i nie pozwalały nigdy być sobą	Dlaczego? zawołałam	Dobrze.	Dzieci to oboje zupełne... Hm! Delikatna to misja, bo hetmanowi nie wypada pierwszemu się wpraszać. Przy tym...	Dziękuję panu jutro...	Dziękuję, przysięgam Bogu, dziękuję, ale zupełnie dobrze się obywam bez takich wiadomości	Gdybyśmy przeszkadzali...	Gołąbek, nie dziecko!	Gó-ó-ra!	I każdemu do oczu to powtórzę!	I nikt tej rozmowy nie mógł podsłuchać?	I znowu żartujecie. Mój drogi, oświadczam, że to jest absurdalne, to niedorzeczność! Od razu mi powiedzcie, że chcecie, abym tu umarł z głodu: im prędzej tym lepiej.	Jak ja pojadę, czy ona będzie za mną tużyłatużyła (ukr.)	Jak mi Bóg miły luby z ciebie kompan, Panurgu; muszę cię ustroić w swoje barwy.	Jak to, ty nie potrafiłabyś listu napisać?...	Jakiegoż uniknęliśmy niebezpieczeństwa!	Jakiej świni?	Jedzenie, Uczta, Przywódca, Żołnierz rzekł Zagłoba tu: rozejm, pokój., to i uczta. Żebyś miał cztery gęby, wszystkim dałbyś funkcję przystojną. To mi wódz! I prawdę rzekłszy, powiedzcie mi, po kiego diabła nie służymy u Sapia, gdy ta chorągiew z prawa mu przynależy?	Już nie pamiętasz?	Leljuszu nie jest ta wiara tajemnicą, nauczy cię jej chętnie każdy chrześcijanin, a jest ich już wielu między Rzymianami. Ale przysposób duszę choćby nauką pogańskiej mądrości a dobrze uczynisz. Filozofja grecka jest przeczuciem naszej wiary w jednego Boga...	Może Zdzisław chory?...	Może masz i rację Ale i pozwól mi zabrać ze sobą tę młodą dziewczynę. Ona tylko jednego pragnie, jak mi się zdaje: wrócić do swego ojca. Gdzie jest jej ojciec?	Na noc nie jadaj nic ciężkiego.	Nic a nic	Nie	Nie będzie już nic z Urbańskiego.	Nie lubię tych tajemnic a ręczę, że nie podobałyby się z pewnością i ojcu.	Nie zapamiętałeś nic więcej?	Nie zdaje mi się	Nie, Pencroffie to by nic nie pomogło. Zresztą kapitan Nemo nie zgodziłby się nigdy na opuszczenie statku. Od trzydziestu lat żyje na „Nautilusie” i na „Nautilusie”, a nie gdzie indziej, chce umrzeć.	Niewiasty do schronisk!	No, dobrze, Tadziu, powiedz teraz Panu Bogu, że żałujesz, i proś Go o przebaczenie.	No, dobrze. A w jaki sposób stryj ją pozna?	O tak, proszę pana, bardzo Był w tej sztuce mały chłopczyk, bardzo ładny, który był sam na świecie, tatuś nie mógł być jego ojcem. I oto kiedy przyszedł na most nad potokiem, wielki paskudny brodacz, ubrany cały czarno, rzucił go do wody. Helenka zaczęła wówczas płakać, szlochać, cała sala zaczęła na nas krzyczeć i tatuś zabrał nas z teatru...	Ojcem moim był Aleksander Balfour, nauczyciel w owej miejscowości, a matką mi była Gracja z domu Pitarrow zdaje mi się, że jej rodzina pochodziła z Angus.	Otóż dostaniemy! Pani stolnikowa dała  nam słowo.	Owszem	Panno Dyziu zdaje mi się, że panna płacze, co pannie?	Po co ci kawaler? Kogo jeszcze?	Prawdę przynoszę zawsze; przekona się mama jeszcze o tem	Przyfrunęły tutaj, aby się przekonać, czy nie rozpoznają pośród was pewnej wspaniałej odmiany gotów, straszliwych ptaków drapieżnych, wszelako nieprzychodzących do przynęty i nieposłusznych rękawiczce sokolnika. Mówią, iż owe ptaki przebywają w waszym świecie. Z tych jedne noszą na łapach wstęgipewnej wspaniałej odmiany gotów, straszliwych ptaków drapieżnych, wszelako nieprzychodzących do przynęty i nieposłusznych rękawiczce sokolnika (...) noszą na łapach wstęgi Parodia dewizy: Honny soit qui mal y pense.; inne, na przedzie swego upierzenia, noszą trofeum Ducha potwarzynoszą trofeum Ducha potwarzy Złote Runo..	Rybę? Aa! Ooo! Czy uczyniła to raz, czy kilkakrotnie?	Strasznie to przesolone, bo ciekawym nawet, jak by tu procent odpowiedni wydusić?	Stój	Słucham!	Słyszałem! słyszałem! A cóż panie?	Tak się panu tylko zdaje. Z czasem i w odpowiednich okolicznościach wywietrzeje on panu z głowy, tak jak wywietrzały te przeżycia, które pana w Warszawie gnębiły. Bo wydaje mi się, że już wywietrzały doszczętnie.	Tak, tak, rozumiem	Tak, to las! pędami jeżyn. Las stał cichy, rozprażony lipcowym upałem, woniejący żywicą, trawami i garbnikiem. Ptaki zrzadka i sennemi głosami odzywały się w gąszczach, tylko sroki gdzie niegdzie kłóciły się na drzewach, albo żołna przelatywała cicho pod gałęziami, niby tęczowa błyskawica, albo drzewa zaszumiały na chwilę i znowu robiła się cisza głęboka i usypiająca.	Tak.	Umarł kilka lat temu.	Widzi mnie zapewne tak, jak ja widzę siebie, to znaczy wyprutą z wdzięku	Wierniejszy niż wszyscy inni mężczyźni?	Więc nie zrobicie mi krzywdy? Hektor Merlin mówił w foyer Wodewilu, że wióry ze mnie lecą.	Więcéj niż się pani zdaje	Wywijam się jak mogę Łudzę, zwlekam, nie daję im mówić o tem nawet. Część senatorów jest za mną, spodziewam się przez nich resztę pozyskać.	Z czego ty się śmiejesz, stary idioto?	Zatrzymamy się tutaj, u wejścia do zatoki?	Zośka!...
Zapytałem go, czy naprawdę przypuszcza, że zgodzę się pracować wspólnie z notorycznym kłusownikiem, i to jeszcze z takim, o którym mówią, że był obecny przy zamordowaniu mojego poprzednika! Zapytałem, czy to jest sprawiedliwe dawać chleb złoczyńcy, a odbierać go uczciwym ludziom, którzy go szukają! Zapytałem, czy ze związku ze złym człowiekiem może wyniknąć coś dobrego! „Uczyń pan, jak uważasz za stosowne ale nie mieszaj pan w to Wilhelma Christensena”.	Niech to pani nie dziwi słudzy są także ludźmi i mają prawo do odpoczynku tak samo jak my. Po ciężkiej dwutygodniowej pracy należy im się ten dzień odpoczynku. I oni mają swoje stosunki rodzinne i towarzyskie, swoje radości i smutki, pragnienia i upodobania, które potrzebują też z kimś podzielić, a nie mogą sobie na to pozwolić żadnego innego dnia. Zresztą jest to jedyny dzień, w którym mogą używać najdroższego skarbu każdego człowieka	Może być, że masz słuszność ale żebyś mnie był nie powstrzymał, to byś się teraz i na łup pewno nie skarżył, bo miałbyś w ręku złotą koronę tego monarchy i bogate szaty jego orszaku.	W Ekeby co roku umiera człowiek! Umiera co roku jeden z gości skrzydła rezydenckiego, jeden z wesołków, beztroskich, wiekuistych młodzieńców! Zaprawdę, takim jak my starzeć się nie wolno! Czymże jest nam życie, czymże my dla życia, kiedy drżąca ręka nie może już utrzymać szklanki, a oślepłe oko kart rozróżnić nie zdoła? Umrzeć musi zawsze jeden z trzynastu obchodzących Wigilię w kuźni ekebijskiej, ale co roku przybywa nowy, by dopełnić liczby. Bywa to zawsze człowiek doświadczony w rzemiośle uciechy, umiejący grać na skrzypkach i w karty, gdyż taki jeno może dopełnić grona. Stare motyle muszą znać sztukę umierania w pełnym słońcu! Wznoszę zdrowie trzynastego!	Bogdajbym był fałszywym prorokiem, ale jemu nic dobrego z oczu nie patrzy. Nadto on szparki, nadto śmiały, zbyt wielki rezolut, a tacy ludzie na wszystko się ważą.	No to idź naprzód My pójdziemy grzecznie za tobą, żebyśmy mieli w tobie ochronę, skoro już jesteś taki olbrzym. Jak cię postrzelą, to nam zamelduj, żebyśmy mogli upaść na ziemię. Ładny z ciebie żołnierz, że się boisz, iż do ciebie będą strzelali. Przecie każdy żołnierz to właśnie najbardziej powinien lubieć, jako że każdy żołnierz wie, iż zapasy amunicji nieprzyjacielskiej maleją tym bardziej, im częściej do żołnierza naszego strzelają. Z każdym wystrzałem wymierzonym przez nieprzyjaciela przeciwko tobie zmniejsza się jego siła bojowa. Zresztą on też kontent, że może strzelać do ciebie, bo potem nie potrzebuje dźwigać patronów i łatwiej mu uciekać.	Ale za to dozorcy Labiryntu źle go pilnują! Jeszcze dziś w nocy pojadę tam z Lykonem, aby ostrzec miejscowych kapłanów... Lecz gdy uda mi się ocalić skarb bogów, wasza dostojność pozwolisz, że ja zostanę jego dozorcą...	Co można! Słuchaliście bajd, które wam plotą na lądzie, nieprawdaż? Ale te bajdy nie powiedziały wam, że tym, co potraficie, lepiej się nie chwalić. Oświadczam wam, że źle pracujecie. Nie jesteście zdolni do czegoś więcej? Wiem o tym i nic nie mówię. Ale dosyć już tych wybryków, bo inaczej ja sam im kres położę. Jestem na to przygotowany. Dosyć tego!	Otóż to jak tylko goście przyjadą albo co tam innego stanie się, Franek u mnie ani nosa nie pokaże... Jeden ten chłopiec do wszystkiego... i przy kredensie, i do stołu usługuje, i mnie, i panu Benedyktowi... Do czego to podobne, aby w takim domu... nie było komu wody podać i surduta oczyścić?	Nie plotłabyś pani! Zdaje się, że to był Żyd!	Tak? No, to winszuję wam, towarzyszu. Nie byle z kim się przyjaźnicie.	Jak to! księżna wie, że to myśmy ustąpili Gilbertowi cały pokój do gry empire, który mieliśmy po Quiou-Quiou i który jest cud wspaniałości! Nie było tutaj miejsca, chociaż zdaje mi się, że tu wyglądało to lepiej niż u niego. To skończenie piękne, pół etruskie, pół egipskie...	Hm... Nie mówię o tym nikomu, ale tobie jako przyjacielowi mogę. Żenię się z Bogną.	Wyprztyk: Nic nie rozumiesz fizyki, Jędrusiu. (Mała informacja zbyteczna: Łohoyski, na równi z Atanazym i Sajetanem Tempe, byli uczniami księdza Hieronima z czasów gimnazjalnych). Teoria Einsteina, nazywając się teorią względności, ubezwzględnia nasze poznanie, czyniąc je dokładniejszym. Pozorna bezwzględność Newtona staje się tylko pierwszym przybliżeniem w stosunku do wypadków, w których występuje ruch dość szybki, zbliżony do szybkości światła, największej, praktycznie nieskończonej.	Hola bracie! odparł Suchy, nie spiesz się tak do swoich szkatułek musim gotować miksturę dla naszego pacienta. To mówiąc przystawił kociołek i wiatr zerwał się szalony. O mało krzyż się nie zwalił, deszcz lunął jak z wiadra, ale w kole deszczu nie było, chociaż lał strumieniami o trzy kroki; piorun bił po piorunie a Bartłomiej mało nie omdlewał ze strachu.	Idzie ale pod tym warunkiem, że cała ta sprawa jutro się załatwi.	Już dziesięć mil tylko! Już dziesięć mil tylko! Byleśmy się do pierwszej chorągwi dostali, to już i do Zbaraża dojedziemy w bezpieczności.	Sądzę, że musi to być pan Cypryan Karłowski	Tak pan sądzi? To właśnie było piękne!	To też się w Łodzi robi gęsto.	W każdego, kto da się uśpić.	Za to dostanie pan czekoladkę	I po co to to było za przeproszeniem bronić? Żyło to to jak bydlę, toby i zdechło jak bydlę.	To matko to reszta przędziwa: już go wam nie doprzędę... bo idę... idę służyć.	A ty, Ostroróg, co się tu kręcisz przez potrzeby? Czemu nie w szkole? Bardzo mi się nie podobasz.	Czy nie uzna pan tego za nietakt, panie hrabio, jeśli przedstawię pana w czyjejś obecności? Wszak nie zachowuje pan incognito?	Miała pani rozmówić się z ciocią Barnawską. Proszę.	Na razie jak mężczyzna.	Nie biurowa to, panie Copperfield, praca.	Nie warto się gryźć	No... no... uspokój się; tak źle nie będzie.	A jeżeli ja z tej oto twojej szkatułki dziesięciorublówkę wezmę i na Grochową do FräuleinFräulein (niem.)	Ach, więc to Jerycho? Sławne w Biblii z trąb Jozuego! Sławne w Ewangelii z uzdrowienia ślepego!	Ali, idź sobie z groty i powiedz mademoiselle Lucette, że bawimy się statecznie. Tak, najlepiej niech idą obaj z Tomem	Coś mi się widzi, że nasz wróg myśli podobnie.	Dobre pytanie! Cóż cię to zresztą może obchodzić?	Gniewasz się, ojcze?... Czyliż chciałem zrobić tobie przykrość?...	Ichmość panowie hetmani pilno czekają rozkazów waszej królewskiej mości, obaj zaś radzą nad przyszłą wojną i z panem starostą kałuskim w Zamościu się znosząznosić się z kimś (daw.)	Ja się boję...	Jutro postaram się zaspokoić panów...	Mojego męża. Tak, to on!	Musi pan!	Na koń!	Na rezerwie pojechał?	Na takie niedole, co dusze toczą, Clarke, niema ratunku. Za wiele stracił mój ojciec w życiu i zadaleko mu było do kraju. Tysiące tu leżały dla niego, a pochowano go z łaski pana Marwitza. Łaską ich ja wzrosłam.	Powiedziałby, moja Leno, że ja wyprawiwszy przebiegle swego wspólnika i przyjaciela na tamten świat, zamordowałem ze strachu Bogu ducha winnych nieznajomych rozbitków. Oto historia, którą wszyscy szeptaliby sobie na ucho albo głośno rozpowiadali i w którą by wierzono, moja droga!	To teu sam, co z wnukiem Tubingasowym uciekł od Krzyżaków!	To wszyscy Żydzi zwariują.	Trzeba nam będzie się o tym przekonać	Tedy nie będę pytał. U nas w Orszańskiem mówią: „Proś, a nie dają, to sam weź!”	Nie ma nic	Nie wiem, jak mi dusza rozkaże.	O, właśnie sobie przypomniałem. Powiedziałaś, że ja nie byłem zły, tylko rozrabiaka i pędziwiatr rozbrykany jak... chyba jak źrebak, czy coś takiego.	A pani?	Ciekawym jak?	Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co?	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	Nie	Nie będę grał, jadę do domu. Już mam dosyć jegomościnych kazań. Wczoraj u Zawadzkich opowiadam o koniunkturach politycznych, a ksiądz mi zaprzecza publicznie i wydrwiwa	Nie pyskuj.	Pojadę! Nie może inaczej być i nie będzie!	Prędko wrócisz? Anka jest u nas, będzie i Borowiecki, może zaczekać z herbatą?	Rzucałem wrony o ścianę! Czyż nie miałem prawa?	Szukać, miłościwa panienko, tego, czego nie odnajdzie.	Źle tu myślą o niej, bo ją chcą dać Bohunowi, który jest pies potępiony.	A jednak owej nocy ustroiłaś nią głowę.	Awantura z Barskim.	Całej wsi przyjdzie pokutować za taką zapowietrzoną!	Ciepło...	Ho, ho! Kędykędy	I ja wątpię.	Jaką?	Jestem człowiekiem.	Jeszcze w gorszy potrafiłeś nas znaleźć!	Jeżeli umie być wdzięcznym, da mi dwa powozy z pięknymi i rączymi końmi!	Losy wojny niepewne Największe nadzieje zawodzą. Jeżeli pokój możliwy, królu...	Lub dzielnym sercem i odwagą ponad wiek swój młodociany górują, jako nasz wielki król Bolesław Krzywousty o bohaterskiej duszy!	Masz, słyszysz?	Miejcież wzgląd dla płci pięknej.	Musi cię bardzo kochać?	Myślałem, że cię trafili.	Niewiasty do schronisk!	No więc czym?	Obyczaje	Odprowadzę waszmość do arcybiskupiego pałacu, boś tak zalterowanzalterowany (z łac.)	Ojcze, twoja zimna krew przejmuje mnie dreszczem.	Panie, kup ich ode mnie.	Pociągniemy go znów za język	Radźże mi co!	Rób co chcesz, bylebyś zaczęła. „Zaczynajcie, Bóg dokończy”	Słucham, panie Fix!	Tak i my uczynimy	Tak, zapinki djamentowe, które król ofiarował królowej.	Tak. Jej wspólnik zdążył zbiec tylko dzięki charakteryzacji. Ona wolała śmierć niż więzienie.	Taki rozkaz!	Tylko dla ciebie, szwagrze	Wyrok książęcy! odparł Dobek.	Za taką cenę Żwirble każdy kupi!	Zrobiono rewizyą u Watzdorfa, przetrzęsiono papiery; pełno paszkwilów	Żeby zabrać czapkę, dowód jego tożsamości.
Oczywiście. W parku jest teraz cudownie. Zdaje mi się, że takich bzów nie było od tego roku, gdy cię poznałem.	Podstęp, Polityka, Mądrość polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Szwedów puśćmy, ale nie powiadajmy im, kto jesteśmy. Owszem, mówmy, żeśmy radziwiłlowscy ludzie, że z rozkazu hetmana wycięliśmy ten oddział i dalej będziemy wycinali wszystkie, które spotkamy, bo hetman tylko przez fortel symulował, że do Szwedów przechodzi. Będą się tam oni za łby brali i okrutnie kredyt hetmański przez to podkopiemy. Dalibóg, jeśli ta myśl nie jest warta więcej od waszego zwycięstwa, to niech mi ogon jak koniowi wyrośnie. Bo uważcie tylko, że i w Szwedów to ugodzi, i w Radziwiłła. Kiejdany od Birżów daleko, a Radziwiłł od Pontusa jeszcze dalej. Nim sobie wytłumaczą, jak i co się stało, gotowi się pobić! Powaśnimy zdrajcę z najezdnikami, mości panowie, a kto najlepiej wyjdzie na tym, jeśli nie Rzeczpospolita?	Król sądzi że tam pani będzie lepiéj. Hrabina wié, tu w ulicach Berlina łatwo się echo rozchodzi. Każde słowo odbrzmiewa, sięga daleko... tam... w Halli nikt nie usłyszy i większa panuje swoboda. To mówiąc powstał.	Nareszcie... Myślałam, że nigdy się nie zdecydujesz.	Nie zafrasowałeś się o mnie bezbez (gw.)	Wiedziałam, że pan powróci, czemużbym nie miała wiedzieć, że dziś pan będzie u mnie?	Dla przyczyny niezmiernie prostej, tej, że jesteś córką swojego ojca.	Nie wiesz. No i pewnie. Wąsów asan całych nie masz, to skądżebyś miał znać się na całej prawdzie! Ale nie o to idzie... Słuchaj no, mości panie, gdzież to zamierzacie podziać owe graciny nieboszczyka ze dwora, choć ich ta tyle, że by żydowska koza uciągnęła? Zabierzecie toto w Sandomierszczyznę? Widziałem tam chomąta, siodło, rzemienia fornalskiego coś niecoś. Kiepskie to wszystko, ale jakby niedrogo, to bym kupił. Mówili mi tu, że to niby asan dysponujesz, jak i co.	Ja tak! Że tobie nie było miło, nic w tym dziwnego. Siedziałaś cicho jak mysz.	Mam nadzieję, że to Bóg wszystko jeszcze odmieni Wojna, ŻołnierzMówią, że Szwedzi dobrzy pachołkowie, ale przecie nigdy nie mogli naszym wojskom komputowym wytrzymać. Biliśmy ich zawsze biliśmy ich nawet wtedy, gdy im przywodził największy wojownik, jakiego kiedykolwiek mieli.	Ja tej chcę a nie innej	Nie turbuj się, Sancho ja ci osła zwrócę, choćby na dno piekła go schował. Idź tylko za mną; wóz jedzie powoli, muły tymczasem wynagrodzą ci sowicie utratę burego.	Żałuję, że to mi nie przyszło na myśl. Trzeba było lepiej zaczekać.	Chcesz się zabić, aby uniknąć hańby lub dlatego, żeś zwątpił o życiu? Więc dobrze, zabijesz się równie dobrze w Poitiers, jak w Angoulême, w Tours równie dobrze, jak w Poitiers. Ruchome piaski Loary nie zwracają łupu...	Ale jak się pan dowiedział o moim adresie?	Dziękuję ci, Zillo. Zrozumiałaś mnie. Jeśli umrę, nic sobie nie wyrzucaj. Oskarżaj jedynie przeznaczenie. I jeśli Manuel wróci do ciebie, bądź szczęśliwa. Wspomnij mu niekiedy o mnie. O zmarłą nie będziesz przecie zazdrosna.	Nie trudź się.	Przecież nie może się równać z Wyspą Lincolna!	Tak, z brodą o dwu szpicach, które opadają na zapinający się z tyłu kołnierzyk, jak u duchownego. On w ogóle ma w sobie coś z angielskiego księdza.	To zrobił pan już i wczoraj. Chcę wiedzieć, po co przyszedł pan do mnie!	Bieda, Kobieta, Pieniądz zaśmiała się Marta	Ciągle i w dodatku z troską, żeby się to wszystko zdało na co.	Co się tam stało, panie prezesie? Co oni tam robią?	Coć się stało?	Czy mnie masz na myśli?	Jakim sposobem zbrodniarz dostał się do pilnowanego domu?	Mości rycerzu pamiętaj, że zwyciężony ulega całkiem woli zwycięzcy.	Na wiecu się to obradzi lepiej Zwołujmy wiec.	Otóż to! Ten przeklęty kapitan musiał się zatrzymać właśnie w chwili, w której mieliśmy opuścić jego statek!	Pamiętaj, że licząc pięć minut, o które prosiłeś, pozostało już tylko dziesięć.	Uważałbyś, że moja natura jest taka płytka?	Wstydź się pan. Proszę wstać natychmiast!	Wyśmienicie... rówieśnik mój! Ty, Marceli, byłeś już dla mnie powagą, tamci dwaj	Wyjaśnienia w Operze? Jakkolwiek mało jestem jeszcze oswojony z paryskimi zwyczajami, nie sądzę, mój panie, aby to było odpowiednie miejsce do wyjaśnień.	Dziecko drogie, nie płacz. Powiedz jaśniej. Ja nie rozumiem. Co to ma być za chleb?	Nie, daj mi spokój Nie mogę wstać. To niemożliwe. Chciałbym przecież chętnie, Bambi, możesz to sobie chyba wyobrazić, ale jestem za słaby.	Kto ma Jana za brata, ten przywykł do wypadków. Nic mi nie jest, dziękuję panu.	Tak, moim zdaniem kryjówka Lupina nie stanowi całego problemu. Daleko do tego. Ale zresztą zobaczymy.	To bardzo być może Doprawdy, nie wiem, dlaczego moi panowie wujowie wybrali tę okolicę, najniewłaściwszą do czynienia spostrzeżeń.	Nie, mój ojcze... boli mię to bardzo... ale nie...	Królowie, nie podpisujcie tego papieru. Nie można porównywać Maciusia ani z Napoleonem, ani z żadnym królem dorosłym. Chociaż nie mam dzieci, odgaduję dziecko sercem macierzyńskim. Maciuś jest nerwowy. On ma dobre serce.	Aby żart był naprawdę udany, kobieta powinna wziąć za cel nie lada ofiarę, jakąś sławę, człowieka na świeczniku, i doprowadzić do tego, by kąsał palce z wściekłości. Chcesz, bym ci dał na pastwę Natana? Mogę, przez kogoś, kto zna Florynę, mieć sekrety zdolne przywieść go do szaleństwa.	Ale dziedzic to wamawama (gw.) dorzucił poważnie Kłąb.	Ale w jaki sposób stracił pan swoich trzydzieści tysięcy franków renty?	Co waćpanu takiego? na Boga! nie krzyczże tak!	Czyż człowiek uniknąć go nie może?	Czyż nie spłaciła już długu naturze?...	I król ich nie lepszy?	Jegomość pan Zagłoba cię odprowadzi aż na Podlasie do Skrzetuskich tam przecie Turczyn nie dojdzie!	Jeżeli pani baronowa coś zaryzykuje, możemy nie dopuścić nawet do siedemdziesięciu tysięcy rubli.	Księżna jest jedną z bohaterek legitymistycznego stronnictwa, czyż nie jest obowiązkiem każdego człowieka z honorem ochraniać ją mimo wszystko? to, co zrobiła dla sprawy swego króla, okupiłoby najbardziej szalone życie.	Nie mogę tak powiedzieć, bo to nie jest prawda.	Nie mogę tego powiedzieć. Gdy skończyłem z matką, przyszła kolej na Sarę, wiesz, tę, co niedomaga, chorą na kręgosłup.	Nie.	Nie... Ona by czytać nie chciała.	Panie Grünspan, pan nie jesteś zupełnie zdrowy!	Po osiem rubli! Patrzcie no! A wszyscy byli?	To prawda a jednak szkoda, żeś ją tak z niczym odprawiła. Musi być bardzo biedna, skoro tak delikatna, jak mówisz, i wdowa po urzędniku, chce służyć za pokojową. Należałoby może spróbować...	Ufajcie i pracujcie! To jest nasze hasło. Zobaczymy, która je najlepiej zapamięta. Ja pójdę do ciotki March, jak zwykle. Ach, będzie prawić morały	Z pana to musi być nie lada kobieciarz!	Żaden za największą pensję nie przyjąłby funkcji obdzierania nędzarzy.	A potem królowa wróciła?	Albo też pod nim, panie Aronnax.	Ależ dotrzemy do bieguna, mości Ned!	Byliśmy ci wszyscy wierni i spełniliśmy, co leżało w naszej mocy, Zwycięzco...	Chyba naumyślnie. Niech ojciec powie!	Co jest wiernego wojska, to pod panem Czarnieckim. Oni na pana Czarnieckiego ante omniaante omnia (łac.)	Co to państwu?... Co wam, Ślimaku?... Co gospodyni?...	Cóż! Ładny mamy tu widok, panie artysto?	Dosyć Więc to jest pańskie dziecko.	Dwadzieścia pięć.	Est-ce que c’est la dame qui s’appelle Christine qui t’a perverti de cette façon?Est-ce que c’est la dame qui s’appelle Christine qui t’a perverti de cette façon? (fr.)	I cóż to była za wieść?	Jak to! A archioteria i hyracotheriahyracotheria (łac. Hyracotherium) grupa przeżuwających ssaków kopytnych o krótkim pysku i kłach przypominających ciosy, tzw. przeżuwające świnie., cheropotamycheropotamy	Kto ją tu przyniósł?	Lubisz pan śpiew Schuberta „Les adieux”?	Na wieki wieków	Nasze szable są ostre i sieką niemiłosiernie.	Niech żyje i niech co rok pisze nowe arcydzieło!	No, to do widzenia! Już lecę.	Określ nas jako płeć	Panie Piotrusiu	Poczkajpoczkaj	Powróciłam już z tą myślą.	Przeważnie.	Rrru!...	Silny charakter!	Słyszałem	Tak jest, panie!	Tak.	Ten bez czapki, w koszuli i hajdawerach, któregoś waść z koniem obalił.	To była ryba?	To spostrzegłeś, jakem wyskoczyła z wagonu?	Uciekajmy.	W magazynie znalazłem arkebuz i trochę amunicji, a do tego starą, zardzewiałą halabardę i zbroję, kapitanie.	Waszą córkę zbóje porwali.	Widzę	Zawszeć to tatarski był sposób.	Zgadłaś pani, w istocie od podczaszyca.	Ładna chałupka! trzy piętra frontu i cztery oficyny
To nie było straszne, Ludko, tylko takie smutne! Od razu spostrzegłam, że jest słabsze, ale Karolinka powiedziała, że matka poszła po doktora, więc wzięłam dziecko, żeby ona wypoczęła. Zdawało się, że śpi, lecz nagle wydało krótki krzyk, drgnęło, a potem leżało bardzo spokojnie. Próbowałam rozgrzać nóżki, a Karolinka dawała mu trochę mleka, ale się nie poruszyło, i poznałam, że nie żyje!	Po co wy przyjeżdżacie do nas? Niedawno ja widział chodzikichodziki najemni robotnicy rolni ze Śląska (przede wszystkim z Górnego Śląska), Poznania, Prus i Pomorza, którzy latem podejmowali pracę na zachodzie, głównie na polach buraczanych w Saksonii (niem. Sachsen).. Wszystko! Jeden jak drugi! (Jelsky machnął ręką). To Europa daje. chciał widocznie powiedzieć	Dziesięć dni temu. Ale wisiało to nade mną od pół roku.	Nie wiem, czy w moim wypadku można mówić o psychologii twórczej, poprzez moje filmy też mam kontakt z widzem. A jeżeli te­raz chcę coś robić dla teatru, to po prostu dlatego, że w filmie nie mam na razie nic do roboty.	Pani zostaje do jutra to było ciekawe i tego wysłuchał Zypcio nawet z przyjemnością, ale cały wykład teoretyczny przepadł była niepotrzebną. Co go obchodziła reszta? Umarła w najwyższej chwili swego życia	Tak. Są tacy, są! Jest takich pełno, ale ja do nich nie należę.	Nie lubię tych chłopców, przyznaję się i jak panowie wiecie, nie uważam się za silnego, twardego człowieka, ale faktycznie nie widzę najmniejszej przyczyny stosowania wobec Stalky’ego i Spółki jakichś represji tylko dlatego, że Kinga do pasji doprowadza to... to...	Ale niewygodę musicie mieć wielką, a choremu potrzeba starunkustarunek (daw.)	Chodźmy ale obejdę się bez twojej ręki. Chodź z nami, Fernandzie. Wracasz do Marsylii?	Dobrze, ale potem, możemy się spodziewać, że przyjdziesz?	Już dobrze ale na drugi raz nie róbcie bez zastanowienia rzeczy, które mogą tak zmartwić waszych bliźnich.	No, chodźmy się trochę przejść! To wszystko jest wstrętne i jestem pewien, że teraz trędowaci nie zaczną znowu...	Mniej więcej coś w tym rodzaju: co jednak najbardziej drażniło, że to wszystko było tak słuszne i rozumne. Pojmujecie! Przychodziło tak w porę, jak gdyby miał wszelkiego rodzaju informacje, których, rozumie się, mieć nie mógł.	Długo żyję już na świecie, moje dziecko, więc widziałam wielu ludzi i wiele wypadków U jednych bywałam na chrzcinach, inni drzwi przede mną zamykali. Widziałam ludzi, których zbytek szczęścia znieprawił i spodlił, i innych, których dusze zahartowały się w bólu i cierpieniu, jak stal hartuje się w ogniu. Waćpanu radziłabym z serca, żebyś, zajechawszy do najbliższego miasta, w którym wóz pocztowy zatrzyma się tej nocy na popas, pozostał w nim i zabrał się tęgo do pracy. Chciałabym także, byś waćpan w życzliwej pamięci zachował starą przyjaciółkę, która nie zapomni przysługi, jaką jej oddałeś.	I starałam się, na ile pozwalały mi siły, a teraz, gdy nadszedł moment krytyczny, mimo wysiłków, nie jestem w stanie okazać posłuszeństwa.	Nie wiem doprawdy jak to pogodzić. Czyżbym był tak stary?	Oddam ci na własność twoją ofiarę, gdy już nie będzie mi potrzebna. A możesz być pewny, że już ci się nie wymknie. Od tej chwili trzymam go ni mniej, ni więcej, tylko tak właśnie, jak się trzyma na nitce uwięzionego za łapę chrabąszcza.	Zdaje mi się, że dla chłopa dzień dzisiejszy jest najlepszym, a powróz koło szyi najmiększym, jaki spotkał w życiu Myślę też, że Eunana od tej pory będzie bardzo troskliwie pilnował następcy tronu.	Jadę i zaraz powracam tylko niech się pan uspokoi, bo widzę, że pan ma serce okropnie ściśnione. No, odwagi, odwagi panie, śmiałym fortuna sprzyja; nie trzeba się nigdy trwożyć, chyba by przyszło głowę u nóg położyć. Nie znalazłem pałacu pani Dulcynei po nocy, to go znajdę teraz po dniu, a jak go znajdę, to spuść się już pan na mniespuścić się na kogoś	A co? Ja mówiłem, że mu to nic! Ja mówiłem!	A no! My spod samego Kurzelowa. Historie my mieli z tą naszą wyprawą. Bo to my wyjechali niby na jarmark do Secemina gościńcem szczekocińskim. Dopiero z drogi buchnęli my w lasy chrząstowskie i precz już samymi lasami aż pod Koniecpol. Dopieroż jednego razu wyjeżdżamy z lasu: rzeka okropna przed nami! Pilica! Czekaliśmy w lesie nocy i po ciemku w tę rzekę łomot na koniach. Tak to my uśli za granicę. To potem światami, Bóg wie gdzie, na Lelów, na Irządze, na Mrzygłód przerznęliśmy się do tego Siewierza.	A widziała panienka to?	A z iloma była pierwej?... Nie wierzę w to, co mi pani mówi o Joasi, lecz jeżeli byłoby to prawdą, mój syn nie miałby prawa jej wierzyć. Bo ta dziewczyna oszukiwała mnie mówiąc, że idzie do krewnych, kiedy szła na schadzkę; któż więc zaręczy, że nie oszukiwała mego syna i wszystkich swoich kochanków, jeżeli on był jednym z nich?	A! Tak, to rozumiem	A, prawda Czytałem o tym w dziennikach. Co to za jeden, ten Caderousse?	Bardzo dziękuję. Termin nie dłuższy jak trzymiesięczny.	Chybaby się z generałem Pontusem porozumieć, by tu wojska na ten czas, gdy my będziem na Podlasiu, jak najwięcej przysłał.	Cóż ja pocznę nieszczęsny?... Twój narzeczony to taki właśnie człowiek niezwyciężony?	Dyć są w chałupie, są... żeście to przyszli... Hanka!...	I syn jest...	Jak chcesz! Czy oni na pewno przyjdą?	Jak śmiesz mówić coś podobnego!	Jak śmiesz podobne wymawiać słowo!	Niewiasta go zmoże, Swą krwią cesarską dumna jest nad miarę, mało jéj księżną na jednym grodzie być, królową pragnie. Ile razy nasi Piastowie niemki brali, zawsze nam z niemi wojny przychodziły i klęski. Bodaj i teraz tak będzie.	No to teraz zobaczył... W imię Ojca i Syna i Ducha świetego...	Pierwszy więc zarzut odpada. Drugi, dotyczący mego znachorstwa, jest wręcz śmieszny. Nie przypuszczam, by któryś z autorów tego memoriału rozporządzał większą wiedzą lekarską niż ja. A nie przypuszczam dlatego chociażby, że większość zatrudnionego tu personelu właśnie ode mnie tę wiedzę czerpała. Czerpała i czerpie. Otóż rzeczywiście podczas mojej praktyki znachorskiej poznałem kilka środków leczniczych nieznanych w oficjalnej medycynie lub przez nią zarzuconych. Środki te w praktyce okazały się dobre i skuteczne. Dlaczegóż nie mam ich stosować? Medycyna nie pretenduje do nieomylności. Ci panowie, którzy podpisali memoriał, widocznie uważają się za nieomylnych. Pozostają jeszcze dwa zarzuty. Pierwszy dotyczy złej organizacji lecznicy, wskutek czego traci ona swoją dobrą opinię. Panie prezesie! Tę lecznicę założyłem ja, ja ją zorganizowałem przed wielu laty i sądzę, że właśnie mam prawo twierdzić, iż jej dotychczasowa dobra opinia jest moim dziełem.	Przecie to Hamerowie	Skaczesz jak piłka tenisowa, nic nie masz powagi Mogę pójść z tobą	Tak, mój panie. Potknąłem się i upadłem na niego, był zimny jak głaz.	Tak, pytam, bo nie wiem, jak mi Bóg...	To nie wina dzieci Dozorcy poszli do szkoły, a nic nie powiedzieli dzieciom, które ich miały zastąpić, że klatki otwierają się na mechaniczne rygle. Więc one nie wiedziały i otworzyły.	To pyskujże sobie choćby przed całym światem, kiej nie masz rozumu, a mnie daj spokojnie chleb wysadzić, bo się na węgiel spiecze; zajmij się lepiej robotą, śledzie ano przełóż z wody do mleka, to więcej soli stracą, Józka niech maku utrze, jeszcze tyla do zrobienia, a wieczór ino, ino...	Wiecie to?	Wyspa nazywa się Itongo, a słowo to w jednym z narzeczy Oceanii oznacza ducha. Czyli: wyspa-duch.	Zająłbyś swój najbardziej ulubiony. Jaki on jest?	Zatem ja cię ocalę od wzgardy, a pan mnie wylecz z mej nieświadomości. Co zamierzacie zrobić z Fabrycym?	Zobaczysz... to rzecz postanowiona!	A co będzie...	A co waćpani zamierzasz pani podkomorzynie lwowskiej odpowiedzieć?	A dlaczego pan się tak wypytywał o pożar w lasach zagranicznego króla?	A nie Katoliczka była, i zażarta. Dobrze mi dojadła swoim wiecznym śledziem i litaniami.	A więc wypowiadasz mi wojnę?	A! więc nie znasz mnie wcale?	Byłaś... jego kochanką?	Byłeś pan przy tem obecny?	Choćby zaraz.	Co mam rozumieć?	Co robić zatem? Czy nie ma już ratunku?	Czy jeszcze twoi rodzice nie odjechali? Co tutaj porabiasz, młokosie?	Cóż za niewysłowiona i niczym nie zasłużona łaska, że czcigodna pani ochmistrzyni raczy nawiedzić marnych paziów o tak rannej dobie?	Cóżeście mu zawinili?	Dajże pan mówić jego ekscelencji	Dlaczego? Czy pan ją potępia?	Dlaczego?... Skoro cię porzuciła, skoro przez tyle lat nie dała nawet znać o sobie, każdy sąd, a szczególniej amerykański, udzieliłby ci rozwodu.	Do licha, co ty nam tu opowiadasz?	Dobrze... przebacz... jednak było coś, co cię ku nam z powrotem zawróciło?	Dowiecie się kochana hrabino; zawsze zawcześnie o rzeczy nieprzyjemnéj	Figę, nie afekt!	Jaka gęś, jaki pies?	Jaki guzik?	Jakto? bałażbyś się	Kłótnia, Szlachcic, Honor, Handel, Pieniądz odpowie on.	La zdrowia... Niech będzie pochwalony.	Mamy i my waszych jeńców.	Muszę się z nim rozmówić, bo widzę, że z waćpana nic nie dobędę...	Nie odwieziesz mnie, Kaziu?	Nie podarłeś go tylkoś go zmiął i rzucił w kąt, ot, i tyle.	Nie wiadomo, co robić, kiedy się rozmawia z wielkimi dyplomatami Mają manię poważnych dyskusji. Skoro się ograniczyć do  komunałów, uchodzi się za głupca. Skoro sobie pozwolić na coś szczerego i świeżego, są jakby spadli z obłoków, nie wiedzą, co odpowiedzieć i nazajutrz o siódmej rano każą oświadczyć nieborakowi przez sekretarza, że się zachował nietaktownie.	Nie zeskontujesz już akceptów	Nie, mężu	Nie; siądź przy mnie.	Niezdatny, co?	Nyma nykoho, teper nam bude panowanjeNyma nykoho, teper nam bude panowanje (z ukr.) zawołał drugi, potrząsając batem, a trzy pary krwią nabiegłych, złowrogich oczu wczepiło się w dzieci stojące prosto, z głowami podniesionymi do góry.	Odezwij się.	Panie darują, że gdy się słyszy... W Paryżu tak rzeczywiście... bardzo, bardzo rzadko...	Pielgrzym, Pobożność, Praca u podstaw	Pokazywałem.	Pozwoliłaś pójść z sobą, a teraz zniechęcasz.	Przecież nie mówię nic złego... Mówię tylko, że mam szczęście do...	Przychodzę do pani na skutek zleceń Łukasza Niepołomskiego...	Siedem? Wszakże powiedziałeś pan przed chwilą, że sześć?	Sądzę, że pan życzysz sobie być wolny przez cały dzień jutrzejszy?	Słucham, panie profesorze.	Tak... lokal najpierwsza rzecz... Weźmiemy dwa obszerne pokoje...	Tak? A czemu tatuś się wykrzywił, chodzi po pokoju i trzyma się za głowę? Czy tatusia główka boli?	Tysiąc pięćset pistolów sztuka, milordzie.	Wspaniale. Pozycja społecznaA gdzie będziesz spał?	Z największą przyjemnością, panie profesorze	Zdrada	Łżesz!
No, niezupełnie jasnego. Już od dawna ta chmura wisiała nad moją głową i rozlegały się w niej nie tyle grzmoty, ile jakieś syki i gwizdania. Bardzo dziwna chmura. Pociesza mnie tylko to, że jedyny piorun, jaki z niej padł, padł z mojej woli... No więc, niech mi pani powie, jak pani spędziła święta.	Jest to rzecz ogromnie ważna, mój Szwejku Ostrożność nigdy nie zawadzi i dlatego, jak widzicie, na kopercie nie ma adresu. Okazuję wam pełne zaufanie i oczekuję od was, że list wręczycie, jak się należy. Zanotujcie sobie jeszcze, że ta dama nazywa się Etelka, no więc zapiszcie sobie: pani Etelka Kakonyi. Jeszcze raz powtarzam wam, że list musicie wręczyć za wszelką cenę, oczywiście bardzo dyskretnie i musicie poczekać na odpowiedź, o tym już jest mowa w liście. Czego jeszcze chcecie?	A bo uważasz pan słońce tak przygrzewa od rana, tak wiosną pachnie, że mnie rozebrało na amen, nie mogłem już wytrzymać w fabryce, jakoś się tam wykpiłem od południa i macham sobie panie dobrodziejski, trochę za miasteczko, w polu zobaczyć, jak tam tego i owego oziminki wyszły spod śniegu. Uważa pan dobrodziejski jakie to już diabelskie, ciepłe słońce, to by człowiek łykał z radości tego i owego.	Och! bierzesz powozik agenta giełdowego za szczęście. Ba, rychło sprzykrzyłbyś sobie majątek, widząc, że ci odbiera szanse stania się kimś. Pomiędzy nędzami bogactwa a bogactwami nędzy czyż artysta waha się kiedy? Czy nam nie trzeba zawsze walki? Toteż przygotuj swój żołądek, patrz Ten człowiek zadał sobie trud zgromadzenia swoich pieniędzy jedynie dla nas. Czy to nie jest rodzaj gąbki zapomnianej przez naturalistów w gatunku polipów, którą należy delikatnie wyciskać, nim się ją pozwoli wyssać spadkobiercom? Czy nie podziwiasz stylu w tych płaskorzeźbach, które zdobią ściany? A świeczniki, a obrazy, cóż za inteligentny zbytek! Jeżeli mamy wierzyć zawistnym oraz tym, którzy silą się badać sprężyny życia, człowiek ten zgładził w czasie Rewolucji pewnego Niemca i kilka innych osób; mianowicie, jak mówią, swego najlepszego przyjaciela i jego matkę. Czy mógłbyś przypuścić zbrodnię pod siwiejącymi włosami tego czcigodnego Taillefera? Wygląda na bardzo poczciwego człowieka. Spójrzże, jak te srebra błyszczą: i każdy z tych lśniących promieni miałby być dla niego pchnięciem sztyletu?... Baśnie! To już lepiej uwierzmy w Mahometa. Gdyby opinia miała rację, oto trzydziestu dzielnych i utalentowanych ludzi gotuje się jeść wnętrzności i pić krew owej rodziny... a my dwaj, młodzi ludzie pełni niewinności, zapału, bylibyśmy wspólnikami zbrodni! Mam ochotę zapytać naszego kapitalisty, czy jest uczciwym człowiekiem...	Już to pan raz powiedział. Nie znam żadnej pani Wojdalińskiej, ale przypuszczam, że chyba nawet i ona wróciła już z letniego mieszkania	Czemu mi sam nie powiedział Siedział tutaj dwie godziny wczoraj, a Bóg wie, jaki on potrafi być nudny. Nie byłby głupszy od innych, gdyby miał, jak tylu ludzi z towarzystwa, ten rozum, aby umieć pozostać głupim. Tylko ten pokost wiedzy jest u niego straszny. Chce mieć głowę otwartą... otwartą dla wszystkich rzeczy, których nie rozumie. Gada o Maroku, to okropne!	Oto jego list Oto co kochany chłopiec pisze do samego doktora. Gdzież to? Aha: „Przykro mi, że muszę coś nadmienić o mym zdrowiu. Jedynej nadziei polepszenia zmuszony będę szukać w powrocie do kraju”. A co, wyraźnie, prawda! Ale do Annie pisze jeszcze wyraźniej. Gdzie list do ciebie pisany, kochanie? Pokaż mi go.	A że Hoymowa będzie rumianą, wesołą i świeżą, znikniesz jak widmo niepostrzeżona.. Wierz mi... przeszłości powrócić niepodobna...	Na to pozwalam, ale nie ja.	On ma fantastyczny talent, proszę pani, za to ręczę. Ale nie wolno mu rozmieniać się na drobne.	Pan steruje, ja będę wiosłowała, bo nie znam drogi, a są tu podobno jakieś zakręty.	Niestety takie widowisko nie jest obce ani mym oczom, ani myśli; jestem po trosze lekarzem i jak i moi koledzy szukałem nieraz duszy w materii żyjącej lub martwej, ale dusza pozostała jak Opatrzność niewidzialna dla mego oka, chociaż ją czułem sercem. Od Sokratesa, Seneki, świętego Augustyna i Galla ze stu autorów dokonało wierszem lub prozą takiego porównania, jak pan przed chwilą. Pojmuję jednak, że cierpienia ojca mogą znacząco wpłynąć na duszę syna. A zatem przyjdę do pana, skoro raczy mnie pan do tego zachęcać, aby ujrzeć ten straszliwy widok, na pewno wywrze korzystny wpływ na moją pokorę. Niewątpliwie zasmuca to pańską rodzinę.	Jeżeli się nie mylę, mój miły panie, to cała ta oracja dąży jedynie do tego, ażeby mnie przekonać, że rycerze błędni nigdy na świecie nie istnieli, że księgi rycerskie są fałszywe, kłamliwe, niepożyteczne i krajowi szkodliwe, żem źle zrobił, czytając je, jeszcze gorzej, wierząc im, a najgorzej, biorąc za wzór w swoim powołaniu, że nareszcie nie zgadzasz się pan na to, aby kiedykolwiek istniał jaki Amadis czy to grecki, czy galijski, ani innych mnóstwo rycerzy, których historia nam pozostała.	Bardzo, bardzo przepraszam ale jakże? To przecie Józef jest biednym chłopcem. Jeszcze póki mój brat żyje, ale, Boże kochany, niech oczy zamknie, to żyć nie będziemy mieli z czego. Pewno, że to bardzo pięknie być literatą, ale te mizeraki do gęby, za przeproszeniem, nie mają co włożyć. Jakże to...	O nie, nigdy nie przestałem poszukiwać i wywiadywać się. Zaniedbałem to nieco jakieś trzy lata temu. Teraz jednak rozpocznę na nowo z jeszcze większą wytrwałością i zawziętością. I wie pani? Uda mi się, bo już nie tylko sumienie nie daje mi spokoju, ale i strach.	Dotychczas jeszcze pani nic nie wie... pozna pani później. Zresztą kobietom idzie zwykle łatwiej; sam los często wobec pań bywa galantem: podaje rękę i przeprowadza w trudniejszych miejscach. My musimy ciężko wydzierać część swoją i płacić za marny zysk. Bóg wie, jak drogo.	To prawda sprawy publiczne źle są prowadzone i mnóstwo złodziei grasuje. Durnie i ludzie złej woli podzielili się władzą i może z czasem napiszę książeczkę w tej materii w rodzaju Apokolokyntosu filozofa Seneki lub naszej Menippei, bowiem gustuję w tym typie. Lekkość i żartobliwość stosowniejsza jest w takim razie od ponurej oschłości Tacyta lub męczącej powagi takiego de Thou. Będą to niewielkie broszurki kieszonkowe, łatwe do skrycia pod płaszczem, i pragnę je przepoić filozoficzną pogardą ludzkości. Osoby stojące u steru wpadną we wściekłość, ręczę za to, ale znajdą się i tacy, którym ta lektura sprawi tajemne zadowolenie, gdy się przekonają, iż okryłem ich niesławą. Kobieta ”upadła”, SławaTak mniemam, opierając się na tym, com usłyszał od pewnej damy wysokiego rodu w Séez, w czasie kiedy byłem tam bibliotekarzem biskupa. Trzeba wiedzieć, że dama ta przez lat dwadzieścia była najlepiej noszącą klaczą w całej Normandii i kto chciał i nie chciał mógł się na niej przejechać truchta czy galopa, wedle gustu. Otóż spytałem pewnego razu, jaki rodzaj rozkoszy sprawił jej największą przyjemność w życiu?	Cudownie! Nic się nie martw, nowe perspektywy otworzą się przed tobą, jak się zmienisz w blon­dynkę.	Dobrze Ale za to musi mi pan zrobić jedną rzecz....	Nie To niemożliwe.	Nie spodziewałam się, że kogo spotkam	Niech was aniołowie prowadzą jeśli tak, to o nic więcej nie chodzi.	O, biedna! Powinna była pomyśleć o tym, zanim spowodowała tyle smutku i boleści. Biedna! Ucałuj mnie, chłopcze! Ciebie to żałuję, żeś zbyt wcześnie narażony został na tak gorzkie rozczarowanie.	Pamięta pan, że mi pan obiecał wszystko zrobić, o co poproszę.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że jeszcze kawy nie piłem.	Siedź pan cicho, kiedy panu dobrze. A nie, to marsz na koniec breku.	Teraz ja powiem, co by ten nowy człowiek dostał od pani Naprzód, dostałby długą listę wielbicieli dawniejszych, następnie, drugą listę wielbicieli, którzy nastąpią po nim, a w czasie antraktu miałby możność sprawdzania... czy na koniu dobrze leży siodło...	To banda grzeszników grzeszników, z których składa się bractwo każdego okrętu na tym występnym świecie. Ja sam...	W istocie, panie sędzio, odparł margrabia zmienionym głosem, stawia mnie pan w szczególnie trudnym położeniu. Pobudki mego postępowania miały umrzeć wraz ze mną... Aby o nich mówić, musiałbym panu odsłonić tajemne rany, wydać panu honor mojej rodziny, i mówić o sobie. Mam nadzieję, panie sędzio, że to wszystko zostanie między nami. Potrafi pan znaleźć w formach sądowych sposób, który by pozwolił wydać wyrok bez poruszania moich zeznań...	Wszyscy tak czynią chceszże od innych być lepszym i nad wiek swój wyższym? Próżnaby to była zarozumiałość. »Patrz na grubego DamasippaDamasipp	Wypytywałem jego gospodarza, który jest wielkim gadułą. Powiedział mi, że...	że ujrzał, jako człowiek na krzyżu wisi i nie zniósł, aby miłość dla człowieka stała się dlań piekłem i śmiercią wreszcie?	Myślę, że tak zrobię A gdy zostanie wydrukowane, poślę tym amerykańskim panom wycinek. Ale wytnę ten zachód słońca. Zdaje mi się, że pan Harrison miał rację.	Ach, więc ona o to gniewa się na mnie?... Ale na jakiej zasadzie pan Cynadrowski opowiada takie rzeczy?...	Ale czy społeczeństwo nie mogłoby się obejść bez waszych systemów i organizacji?	Ale nieostrożny jesteś. Ostatnio mało nie wjechałeś na drzewo.	Bylem siły miał trochę, doma nie zostanę... pali mnie łoże i srom...	Chciałabym nie żyć, albo żeby już był jutrzejszy wieczór	Chodzi tylko o to, postawić rzecz jasno i stanowczo; przede wszystkim niech poprosi o rękę mojej córki dla swojego syna, niech wyznaczy datę, warunki pieniężne; musimy się wreszcie porozumieć lub ostatecznie wszystko zerwać; dość tego zwlekania.	Co się stało! Było to ni mniej ni więcej, tylko odroczenie wyroku na niego.	Czyż i w tej chwili nie możesz mu przebaczyć małych słabostek?	Ma być wielkim dostojnikiem na dworze króla Assara. Prowadzi ze sobą dziesięć słoni, stada najpiękniejszych rumaków pustynnych, tłumy niewolników i sług.	Moja ciocia przysyła pani pełno życzeń. Nawet Dobrzysia śle pani ukłony, choć ją mało zna.	Moryc, tyś zgłupiał do reszty, co ty wygadujesz, dla interesów jest wszędzie miejsce, tylko ten von Borowiecki to wielki książę od Bucholca i Spółki, wielka osoba!	Mój drogi zapamiętaj sobie na przyszłość tę oto zasadę Napoleona Wielkiego: „budźcie mnie tylko, gdy przyjdą złe wieści”. Gdybyś pozwolił mi spać, skończyłbym moją galopkę, za co byłbym ci wdzięczny do grobu... więc zapłacono już okup?	Mój synu na cóż nam słów? Ale czy ta mała pukawka nie jest rozkoszna? Wszystkie sześć nabojów wyjdzie od jednego pociągnienia. Nosi się ten rewolwer na piersiach przy samym ciele; tam nie zardzewieje. Nie kładź go nigdy gdzie indziej, a da Bóg, zabijesz nim kiedyś człowieka.	Nawet do uwolnienia mnie od tej nieznośnej dziewczyny się nie przydałeś	Nie	Nie wiecie, wspominał Mateusza?	Nie, księżniczko. Moje miejsce przy opuszczonym ołtarzu bogini.	Nie, panie.	Niestety, jestem na to za mało punktualny! Sierżant wybiera co najlepszych.	On by też był nie od tego Nie wiadomo tylko, jakiego by praemium wzajem od ciebie zażądał?	Przypuszczam, że jeden	Różnie to komentowano.	Skończyłeś to z Tereską, co już o Jagusi zamyślasz? majstrować. kole piły.	Skądże znów to przypuszczenie? Baron i ten pospolity szczur rzeczny mieli na to za mało powierzchni zetknięcia.	Toteż niech pani kupi zielony kajet na Place des Palmiers. Jest tam po lewej ręce taki sklep. Flaszkę atramentu tudzież godziwą obsadkę ze stalówkami.	Z Heystem? Ależ nigdy w życiu! To tych dwóch się pobiło: kapelmistrz i Schomberg. Signor Zangiacomo miał atak ostrego szału od samego rana i napadł na naszego szanownego przyjaciela. Zaczęła się gonitwa po całym domu; drzwi trzaskały, kobiety wrzeszczały w jadalni wreszcie tarzali się po podłodze tu na tej werandzie. Chińczycy wleźli na drzewa co?	Zresztą tam może być także miasto, którego szukamy.	...Wszyscy, którzy są z nimi na ty ale w twoich ustach tego rodzaju... poufałość... brzmi zabawnie.	A jakże tu zostaniesz sama?	A pchnij no, Waluś!	A teraz wachmistrz za mną!	A ty tam po co?	A więc?	Aha... aha!... Zatem czcigodnemu Mefresowi i najwyższej radzie potrzebny jest człowiek tak bardzo podobny do mnie?... Aha!... Memu dziecku i Sarze mają sprawić piękny pogrzeb... balsamują ich zwłoki... Ale mordercę ukrywają w bezpiecznym miejscu... Aha!...	Aż wielkoduszny!	Bardzo przepraszam pana doktora.	Chciałbym pójść z panem do teatru, lordzie Henryku	Chciałem ci tylko powiedzieć, żebyś przyszedł w niedzielę, bo Mela przyjeżdża.	Czy naprawdę jestem dla ciebie szczęściem?	Cóż jasny pan sądzi?	Do czego ta litania zmierza?	Idź już sobie	Jakże zwariowałem? Dydy a. ady (daw.)	Jeśli możesz przytoczyć coś na swoją obronę, mów!	Krytycy i panienki.	Krzyż? jest i krzyż!	Może-by na czwartego Stepanka wybrać...	Musi o tym wiedzieć i dlatego ułożyła tę naiwną bajeczkę o matce, a gdy nadeszły kwiaty, tak się ślicznie zarumieniła. Biedaczka! Byłaby bardzo ładna, gdyby mogła się ubierać z elegancją.	Muszę już iść pan niedobrze wygląda.	Nu gadaj, jakowe cudeńka?	On mój pies.	Panie ma pan bardzo piękne buty.	Panie starosto Manuel jest bratem hrabiego Rolanda.	Policja... tak...	Prawda? I te trytony zakochałyby się we mnie i porwałyby mnie na dno morza. I byłabym ich królową.	Psie wiedz, żem ci przebaczył dla tego Chrystusa, któremu i sam życie zawdzięczam.	Są przecież młodsi niż Orrin, Flint i tuzin innych, o ile sobie przypominam.	Toś się dobrze wybrał!	Tu vas défendre ces saletés-là, les saligauds!Tu vas défendre ces saletés-là, les saligauds! (fr.) wrzeszczała stara, a tłum potakiwał.	Ukręcić.	W Nicei?	Wasza jest mniej obrzydliwa?	Widzisz, Heluniu, znowu odpina ci się kokardka	Więc kozieł ocalał?	Wypadało koniecznie śpieszyć się. Proboszcz oczekiwał z dnia na dzień Cyrana.	Właściwie mam wyrazić panu mój zamiar, który powziąłem od pewnego czasu	Źle mówisz!
Ech, mój Boże! Proszę pani, czy cokolwiek ginie u ludzi? Umiejętności przechodzą tylko z miejsca na miejsce i okrążają cały świat. Rzeczy zmieniają tylko nazwę i nic więcej, a ludzie zwyczajni dają się na to złapać; ale efekt jest zawsze ten sam. Poszczególne trucizny uderzają zwykle w konkretny organ: jedna atakuje żołądek, druga mózg, trzecia jelita. Któraś z tych trucizn wywołuje kaszel, kaszel zapalenie płuc albo inną chorobę zarejestrowaną w księgach medycznych, co nie przeszkadza, żeby była absolutnie śmiertelna; a nawet gdyby taka nie była, to będzie śmiertelna dzięki lekom, które przepisują naiwni lekarze, zazwyczaj fatalni chemicy; środki te pomogą albo zaszkodzą, ale delikwent umrze i tak, zabity umiejętnie i zgodnie z wszelkimi zasadami sztuki, a sprawiedliwość nic nie będzie miała do gadania w jego przypadku, jak powiadał jeden straszliwy chemik, mój przyjaciel	Ma ze sto ton. Zresztą, nie jest to zwyczajny statek, tylko zbytkowny, jacht, jak powiadają Anglicy, ale tak zbudowany, że może wytrzymać każdą pogodę.	Juści nie stary i młody tak nie jest. Twarzy nie widziałem dobrze, a no, silny, zdrów. Zakradł się, gdy szambelanowa po ogrodzie chodziła, aż na mur i oczy wytrzeszczył na nią; dopiero gdym ja się ruszył, zniknął.	No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	Daj pokój tym głupstwom i zachowuj się spokojnie. Przebranie moje nie jest tak doskonałe, żebyś miał własnego ojca nie poznać!	Niechże tak będzie Nie dziś ją porwę, to za miesiąc. Nie skryjecie jej ni pod ziemią! Przysięgajcie!	Nie bardzo, ale to już niedługo, bo tylko do wiosny!	One ci mówią, że materja i materji prawa są prawdą jedyną; reszta wyrostkiem, brodawką, która okazuje się i znika. Forma mutatur, materia permanet. Nie tak li?	Ale gdzież znowu pies! Nie pies, jeno złość go skąsała. I to jeszcze rzecz osobliwa, że nie tylko nie zachorzał gorzej, ale owszem, z tych okrutnych emocjówemocjów nikt nie śmie w oczy mu wleźć	Nie, bynajmniej! Mój ojciec jest bardzo za tym i spodziewam się, że wkrótce przedstawię panom jeśli nie żonę, to przynajmniej narzeczoną: pannę Eugenię Danglars.	Tak. Ludzie z każdym człowiekiem postępują tak samo: zabierają mu pieniądze, czas, pracę, piękność, rozum, serce, nawet dobre imię... Wszystko mu zabiorą, jeżeli nie obroni go własny egoizm... Dlatego umiarkowany egoizm jest siłą dobroczynną, parkanem dla wiśni...	Myślę, że on dla mnie też miał wiele najlepszych uczuć. Chyba też mnie po swojemu kochał. I popatrz, nigdy nie byłem na Powązkach na jego grobie. I żadnego wspomnienia nie napisa­łem i nie napiszę.	O kogo? Nie rozstajemy się ani na chwilę i to jest, wierz mi, prawdziwa niedola, tego nikt nie zniesie. Nie mogę sobie pozwolić na ziewnięcie; ciągle muszę być w roli kobiety kochającej. To szalenie męczące.	Nie czyń mi pan przykrości, nie staw mnie w położeniu fałszywem, opuść mnie, proszę... bardzo proszę...	Blondet, gdybyś nie był pijany, martwiłbyś mnie! Z nas czterech, to jedyny człowiek naprawdę literat! Na jego intencję robię wam ten zaszczyt, że was raczę jak smakoszów, sączę moją historię kropelkami i on mnie krytykuje! Moi przyjaciele, największą oznaką jałowości umysłowej jest natłoczenie faktów. Wspaniała komedia o Mizantropie dowodzi, że Sztuka lubi wznosić pałac na ostrzu szpilki. To różdżka czarnoksięska, która może uczynić z Sahary Interlacken w dziesięć sekund (tyle ile trzeba, aby wypróżnić tę szklankę). Czy chcecie, aby moje opowiadanie szło jak kula armatnia, jak biuletyn naczelnego wodza? Rozmawiamy, bawimy się, a ten dziennikarz, nienawidzący książek na czczo, chce, kiedy jest pijany, abym ja wtłaczał memu językowi głupie narowy książki Biada francuskiej wyobraźni, jeśli zechcecie stępić igiełki jej żartu! Dies irae. Opłaczmy Kandyda, a niech żyje Krytyka czystego rozumu, symbolika i systemy w pięciu grubych tomach drukowane przez Niemców, którzy nie wiedzieli, że one istniały w Paryżu od roku 1750 w paru dowcipnych słówkach, diamentach naszej rasowej inteligencji. Blondet prowadzi kondukt własnego samobójstwa, on, który robi w swoim dzienniku ostatnie słowa wszystkich wielkich ludzi odumierających nas w milczeniu!	Czy nie zaczął twojego portretu, Oriano?	Czy panu w takiej samotności, bez ludzi nie tęskno? Bo Lassy mi mówi, że waćpan nikogo nie widujesz i nigdzie nie bywasz.	Czyś przypadkiem nie ranny?	Dalibóg, nie mogę nie mogę i nie będę.	Geniuszu, czy nie chciałbyś mi go dać czasem?	Jakże, toć w końcu już nic jeść nie mogłem.	Kapitan od razu się zatroskał, choć nie przypuszczał, aby groziło jakieś niebezpieczeństwo ze strony krajowców.	Nie było doktora?	Nie bójcie się, pamiętam przelaną krew ojca, krew mego narodu!	Nie wiem. Byłam mała, byłam szczęśliwa. Dlaczego ja mam dobrych rodziców, jasny i miły pokój, i ciepły płaszczyk, i książki, i zabawki	Nie, nie!	Oczywiście! Można mieć tę kabinę za dwadzieścia franków. Może ją pan wynająć, jeśli to panu robi przyjemność. I wiem pozytywnie, że prosił o audiencję u króla, który mu dał do zrozumienia, że nie życzy sobie znajomości z monarchą z operetki.	Pan z życiem uszedł, a mnie kum mój, co go mam między Zaporożcami, życie ocalił i uciec pomógł. Do Łubniów sam z własnej myśli jadę, bo i nie wiem, gdzie się schronić.	To już takie Paczesiowe nasienie, a Dominikowa nie insza była, nie.	Tą drogą nie idzie się do wiernej, siostrzanej przyjaźni!	Mego wielkiego wikariusza, biednego del Dongo, który winien jest śmierci łotra Gilettiego tyle co ja, porwano z Bolonii, gdzie żył pod nazwiskiem Józefa Bossi; zamknięto go w waszej cytadeli; przybył p r z y k u t y do bryczki, na której go wieziono. Któryś z dozorców, nazwiskiem Barbone, ułaskawiony swego czasu po zamordowaniu brata, chciał znęcać się nad Fabrycym; ale mój młody przyjaciel nie jest człowiekiem, który by ścierpiał zniewagę. Rzucił o ziemię bezczelnika, za co wtrącono go do lochu dwadzieścia stóp pod ziemią, nałożywszy mu kajdany.	Rozmaite są zdania co do tego, czy byli na świecie olbrzymi, czy nie	Skądże rad jestem niezmiernie. Ale nie spodziewałem się twojej wizyty i bardzo mnie to zmieszało.	Dlaczego nie grasz na skrzypcach?	Jeszcze raz jej powtórzyłem, że jest pan naszym przyjacielem i że nie musi nic przed panem ukrywać.	Moje dziecko, powtarzam, że może ci to niepotrzebnie mówię. Widzę, że mnie nie rozumiesz.	Salon, gdzie nikt nie zwraca na matkę uwagi	Przybywając do miast wchodziłem do karczmy, wyszukując kogo bądź, kto by rozumiał po angielsku. Wówczas objaśniałem, że poszukuję mej bratanicy, i wywiadywałem się o znajdujących się w hotelach i zajazdach cudzoziemców, i pytałem, czy kto nie widział gdzie podobnej do Emilki kobiety. Rozpytawszy, szedłem dalej. Pomału, gdym się gdzie zjawiał, zauważyłem, że coś już o mnie słyszano. Wieśniacy wynosili mi jedzenie i picie, zapraszali na nocleg i niejedna matka, mająca równe wiekiem Emilce córki, wyczekiwała na mnie na rozstajnych drogach, pytając, czym nie wpadł na ślad zaginionej. Niektórym z nich śmierć wydarła ich dziewczęta. Bogu wiadomo, ile mi te kobiety okazały współczucia i dobroci.	Ależ tak. Jest teraz w Hawrze torpedowiec. Na mój telegram znajdzie się o wyznaczonej godzinie w pobliżu Iglicy.	Po co ci tak pilno. Trzy święta mają robotnicy to i my użyjmy odpowiednio Zielonych Świątek.	Pragnę cię wychować, maskę ukształtować, ze skrzepów krwi twojej wybiczowanej, zgorączkowanej kochanie powołać do mózgu, do serca, Orgaza wyraz namiętnie całować, od ciebie do tańca tylko odchodzić, a ciebie przy sobie na cały czas dziwów i marzeń radosnych usidlić, zatrzymać.	Wiem o tem, i na tych właśnie niebezpieczeństwach opieram moje nadzieje. O, gdybyś pani wiedziała, co cierpi mój ojciec!... W chwili, gdy pozostaje samotnym, zalewa się łzami, trapi go choroba, martwi bieda w domu i przyszłość nasza... Pod brzemieniem cierpienia ugina się, choć taki mężny, silny i odważny. Bylejaki zarobek uspokoiłby go, zapewnił większe wygody, i na twarz jego, tak zacną i kochaną, sprowadził uśmiech zadowolenia, tyle przez nas upragniony. Zarobku zatem potrzebuję koniecznie, choćby mi przyszło przytem narażać się na największe niebezpieczeństwa. Dopomóż mi, pani, do wynalezienia jakiegokolwiek zajęcia w kopalni, a ujrzę cierpienia mego ojca uspakajające się, ujrzę go zasypiającego spo­kojnie!	Czy aby gotów?... Mnie się zdaje, że on tylko chce pieniędzy. Gdyby mu więc ustąpić coś ze skarbów Labiryntu...	Możeś pan zaczarowany jak Dulcynea? Być bardzo może! Ale jeśli idzie o zdjęcie uroku, mam środek na to, palnąłbym sobie za zapłatą jeszcze trzy tysiące trzysta trzydzieści trzy baty, jak to ja umiem, i byłbyś pan zdrów jak ryba.	Tak, tak, to on	Tak. Telefonowano od niej z domu, że leży i ma gorączkę Może wziąć zastępczynię? Zresztą jeżeli to nieduży kawałek, to ja sam panu przepiszę.	Tak... to szczęście... Powiedz mi, skąd mogło przyjść to nieszczęście?	Tak? powiedziała przybyła.	Tak więc i ślepiec Bernard i chłopaki wszystko naraz, na ową marną wyprawę a wszystko na djabła się przyda.	A cóż to za ptaki? Na honor, wyglądają na gołębie!	A, rozumiem oczywiście	Co? Ma zostać u Halnego Dziadka? Czy ci się pomieszało w głowie, Deto? Jakże możesz robić coś takiego! No, no, stary wyperswaduje ci to dokładnie, ręczę!	Już niedaleko... Chorągiew za miastem stoi, a my tu... i Charłamp z nami.	Mości panie za ten czasza ten czas (daw.)	Pan Adam umarł na anewryzm serca, spowodowany prawdopodobnie nagłym przestrachem, byłem tam... Idź pan do panny Anki, bo i ona na pół żywa!	Paulus jest bezpiecznym bądź o niego spokojną.	Przeciwnie, bardzo, bardzo chcę. Proszę cię, pokaż!	Tata głębszy i posępniejszy niż paszcza wielorybia! Przypatrz się tym statkom, które pojawiły się tu od rana. One wszystkie czekają na tatę. Czy widzisz je, Harvey’u?	Uważasz pan jego breloki przy dewizce? Skandal!...	W uszach ci szumi?	?...	A ino jensze, takie do uczenia, co się to Jędruś w klasach uczył...	A waszmość to kiedy ze Szwedami się zapoznał?	Ach, widzę, że to rzeczywiście sprawa poważna	Azaaza (daw.) zapytał z uśmiechem.	Ażeby pozyskać jej serce i rękę.	Co takiego?	Cościś Michałek markotny był dzisiaj i hniewny...	Czy jesteśmy sami?	Czy przywiozłeś?	Czy uderzyłaś się, kochanie?	Dlaczego miałbym wchodzić w drogę koledze, kiedy zaczyna mu się powodzić?	Dobrze, dobrze, więc co?	Droga ciotko!	Ej! może by się taki znalazł...	Halo, Nikodem! może zaśpiewamy sobie oksfordzką piosenkę wioślarską? Co?	Jakie?	Jeśli pozwolisz...?	Kto taki?	Która téż to godzina, panie mój kochany?	Między prawdziwymi chrześcijany!	Moich rąk dwoje, i opieka Boża, i modlitwy matki...	Może założysz się?	Nic... nic... niech mnie pan puści, proszę pana.	Niepotrzebnie się bałeś Wystarczyło zdzielić go solidnie w łeb kijem.	Nieszczęście?	O ile dostrzegło wieszcze oko moje, był on zachwycony twemi, pani, wdziękami.	O, to racja!	Obciąż je pan do dziesięciu atmosfer.	Oj!... Śniło mi się, że nam paszy całkiem zabrakło i wszystek dobytek wyzdychał...	Panie ochmistrzu, toć...	Pomyślę o tém...	Rozumiem; w jaki sposób przyzwyczaiłbyś się pan, lub raczej, jak już tego dokonałeś?	Salceson.	Sochroni BihSochroni Bih (ukr.)	Z kim był więc świadek?	Zmianę we mnie?... Doprawdy?...	Znajdą się jutro razem ze mną przed kneziem Proszę was, w pokoju mnie zostawcie.	Zobaczymy się jeszcze przed moim odjazdem, panie hrabio?	Łacheć?!
No jasne Pachnie zupełnie inaczej od zimnej. Najtrudniej wyczuć właśnie gorącą wodę... i lód. Pamiętam, że zdarzyło mi się iść po ciemku śladami pewnego mężczyzny przez piętnaście kilometrów, a prowadził mnie wtedy tylko zapach gorącej wody, której użył podczas golenia... bo biedaka nie było stać na mydło. No dobrze, zorientujmy się, z której strony wieje wiatr. Wiatr jest bardzo ważny, kiedy trzeba kogoś wywęszyć z dużej odległości. Nie powinien być zbyt porywisty, no i musi wiać z właściwej strony. Najlepsza jest delikatna, wilgotna bryza... Aha! Teraz wieje wiatr północny.	Bez zmiany. Z tą ilością wojska nic nie zdziałamy, to pewna. Szernowie widzą naszą bezsilność i rozzuchwalili się. Oni nas teraz zaczepiają. Nie było prawie godziny, abym ja ze swym oddziałem nie musiał staczać utarczek... Zdawało się, że cała kraina jest pusta, a oni tymczasem powyrastali skądeś całymi zastępami i prą na nas. Skały czernią się od nich i roją, jakby od złego ptactwa. Strzelamy do nich ciągle i bijemy, ale musimy oszczędzać nabojów w obawie, aby nam ich nie zabrakło. Wtedy bylibyśmy zgubieni...	Ja zasię trzymałem się duchownych osób; księża biskupi obaj mogą przysięgać, jako ich na jeden pacierz nie odstąpiłem.	Które doszły aż do mnie na wieś. Starski opowiadał mi, nie bez zazdrości, że w tym roku, jak zawsze zresztą, byłaś królową. Podobno Szastalski zupełnie głowę stracił.	Naturalnie, wpłyniemy na Atlantyk, którego jeszcze nie znamy. Jak widzę, przyjacielu Land, zaczyna cię nużyć ta podróż pod morzami? Więc już przesyciłeś się wciąż urozmaiconym widokiem cudów morskich? Co do mnie, z największą niechęcią ujrzę koniec tej podróży, którą tak niewielu ludziom sądzone jest odbyć.	Wszystko jedno. A ja u jej stryja, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta, głupiej posady za trzysta z czymś złotych nie mogłem dostać, choć miałem dyplom magistra chemii w kieszeni i dziury w butach. Pan miał rację, panie Nagórski, że mi pan położył rękę na ranieniu.	A, mateczko, to się nie godzi... Jeżeli mateczka widzi we mnie takiego reformatora, który sąsiaduje z panną Howard, to już wolę wstąpić na kolej żelazną. Za dziesięć lat dojdę do kilku tysięcy rubli pensji, potem ożenię się, utyję... Bo może ja naprawdę jestem dla matuchny ciężarem?...	Możesz pan mieszkać chociażby na księżycu. To mnie nic nie obchodzi. Rozumiesz pan?... Biuro nie jest towarzystwem dobroczynności, czy przytułkiem. Zamiast gratyfikacji należało się panom surowe napomnienie i wydział personalny otrzyma rugę za przeoczenie tego. Ja zaś będę o panach pamiętał, a pamięć mam, jak sądzę, niezłą.	Zbliż się, mój synu Czekałem na ciebie. Niewiele czasu mi zostało, muszę się śpieszyć, a mam ci do powiedzenia rzeczy niezmiernie ważne. Niektóre trzeba będzie zapisać, aby natychmiast podać je do wiadomości publicznej. Gdzie jesteś?	Czyż liście nie dłużej często są zielone dla nas od ludzi?	Doprawdy, aż tak? Sądzę, że gdybyś się przyjrzał bliżej, rozczarowałbyś się. Nie, raczej przy bufecie, nie dalej niż dwa miesiące temu, ujrzałbyś istne cudo: dryblas dwa metry wzrostu, skóra idealna i przytem lubił te rzeczy. Ale wyjechał do Polski.	Ludzie jak ty, słoneczne promienie życia, nie popełniają zbrodni, Dorianie. Jestem ci jednak wdzięczny za zaufanie. A teraz powiedz mi dziękuję ci	Nie będę kupą chodził, bo jeszcze mi zwierza spłoszą.	Nie obawiaj się, panie sędzio. Niebo jest przeciw mnie. W tym kieliszku było czyste wino.	Nie pojmuję skąd się biorą skrupuły pani. Jego ekscelencja minister policji generalnej państwa...	Nie przerywaj! Wiem doskonale, że on ci się podoba.	Nie przestanę. I co mi zrobisz?	Co tam kosztowało Panienka przecie wie, że ja dla siebie nic nie potrzebuję... to jest... tak dotychczas myślałem, że nic nie potrzebuję, a okazało się, że i ja mam swoje fanaberie, zachcianki... Ot, wymyśliłem sobie, że trzeba mieć kogoś na świecie, jakąś dobrą duszyczkę, o której jak się wspomni, to lżej człowiekowi żyć na świecie. Starzeję się już. A na starość przychodzi tęsknota do ciepła. Polubiłem szczerze panienkę. No, weź! Nieważny to gościniec, ale z serca. Weź! Samotna jesteś i ja samotny, a moja samotność gorsza, bom stary. Pozwolisz, panienko, choć tam od czasu do czasu okazać, że ci dobrze życzę.	Nie bój się pan. Ja i tak udaję, wobec żony i synów, że nic nie wiem. Oni udają przede mną. W ten sposób jest im, i może i mnie, lżej.	Całkiem szczerze, nie umiem powiedzieć, jak wasza wysokość będzie zachwycona. Przyznaję, że styl empire zawsze robił na mnie głębokie wrażenie. Ale u tych Iéna to doprawdy istna halucynacja. To coś... jak by to księżnej powiedzieć... coś niby przyniesione falą z wyprawy egipskiej... i ten powiew starożytności, wszystko to, co zalewa nasze domy, sfinksy usadowione w nogach foteli, węże owijające się o kandelabry, olbrzymia muza, która trzyma mały świecznik, aby nam świecić do partyjki bouillotte, lub wdrapała się spokojnie na kominek i opiera się o zegar; a potem te wszystkie lampy pompejańskie, łóżeczka w kształcie łodzi, wyglądające tak, jakby je znaleziono w Nilu, gotowe wyłonić małego Mojżesza, te antyczne kwadrygi galopujące po nocnych stolikach...	Toś pan chory na serce?... Bardzo mi przyjemnie!... Przyjemnie mi poznać kolegę... Może byś się pan otruł na spółkę ze mną, bo głupio tak czekać... Mam pyszny kwas pruski...	Ale ja nie przyszedłem, by wzruszać pana ministra moją nędzą. Nawet nie narzekam na nią. Powiedziałem sobie: Trudno, ale przecierpię. Chodzi tylko o to, że nie widać końca tej nędzy. Jestem młody i zdrowy. Od najcięższej fizycznej pracy nie umrę, nie spadnie mi korona z głowy od wynoszenia śmieci, od posługiwania pańskiej kucharce, panie ministrze. Ale przyszedłem do pana, jako do człowieka rozumnego z pytaniem: Czy społeczeństwo, czy państwo nie może lepiej zużytkować kwalifikacyj wykształconego, uczciwego i chętnego do pracy obywatela?	Przykrości, nie przykrości bo jeszcze nic na pewno nie wiem. Ale ojciec w ostatnich czasach coś sumuje w sobie, milczy i ciągle wyjeżdża.	Ale on lubi za bardzo romanse z mężatkami, to nie wypada na fabrykanta.	Grzela! Grzela się pcha na pierwszego, a głupi naród bałamuci i do złego jeno prowadzi...	Pewnie, że nie radby, ale czy starowina podoła? On i jego pomocnicy idą prostą drogą, a królowa przez manowce i na przełaj; rychlej więc ona niż oni celu dosięgną.	Zapewniam pana, señor Hirsch że tym razem nie był pan narażony na żadne niebezpieczeństwo.	A jeśli ona mnie nie kocha?...	Aha... Szkoda, że nie mam.	Chciałaś pani zowie się Darski!	Daję, daję, bo mi je z gardła wydzierają, bo muszę dla świętego spokoju rzucić jaką kość dla hołoty.	Dlatego też pozwalam sprzedać naszą kamienicę; wprawdzie długi pochłoną ze sześćdziesiąt tysięcy rubli, ale zawsze zostanie mi jeszcze czterdzieści.	Dlatego, że u mnie już pan nie ma miejsca.	Ha! jesteśmy pobici. Postarajmyż się o odwet.	Ha! myślę, trzeba się od razu pokazać!... i choć drżałem ze wzruszenia, stanąłem w tragicznej postawie i zaczynam... no cóżby?... Czarny szal, który wtedy był modnym... Przebiłem się przez tremę i z miejsca uniósł mnie patos, łamię się, wykręcam stawy, krzyczę, wybucham niby Otello, syczę nienawiścią jak samowar i skończyłem, oblany potem...	Hela, czyż ty nie widzisz...?	I nie jest wykluczone, że plecami do sali, zasłaniając w ten sposób Monikę, chwyci jej rękę i mocno w przegubie ściśnie.	I rozumie się, że będziesz w domu państwa Korkowiczów traktowana jak starsza córka...	Ja jutro, nie dalej, wynajdę panu ustronne, pewne i wygodniejsze mieszkanie.	Ja nie będę jadła jestem już po kolacji.	Jak to? Nieznajomy, i nie chce podać nazwiska? Czego ode mnie chce?	Może myślała o przyjaciołach w chwili śmierci, więc i o nas także.	Mój drogi, od żony dowiedziałem się, gdzie jesteś. Oto, rozliczyłem się, mogę ci pożyczyć pięć tysięcy rubli, ale tylko z dwumiesięcznym terminem. Więc jeśli chcesz?	Napijże się.	No, jeżeli on tam jest wołał tłum i śmiał się.	Tak, to dwóch żołnierzy, nie mam co do tego wątpliwości, choć ogień zniekształcił już ich twarze.	Z kuniami się zna, co i wielmożna paninka zaświadczyć może, bo bez tyle...	W każdym razie na tej drodze jest przyszłość Dobra myśl! Można by oddać kapitały na procent i puścić się na złamanie karku!	Na co czekasz?	Na morskim dnie?	Nigdy, nigdy, jak długo będziemy w stanie śledzić trop. Gdy będziesz już człowiekiem, przychodź czasem do stóp pierwszego wzgórza, a pogawędzimy. My także będziemy zachodzili na uprawne pola, by pobaraszkować z tobą w nocy.	A co do tego, żeby cię miał zastrzelić	A jakież to pan ma rany?	A on parasol otworzył.	Ale z Warszawy mama napisze?...	Ależ ja chcę...	Ależ weź wszystko. Wachlarz jest także w stoliku.	Ani dudu!	Bom tak chciał, a zechcę, to w ten mig zapiszę wszystko...	Był.	Był...	Cicho!... już nadchodzą...	Co ty, Prokop?! Co ty? Chyba rozum straciłeś.	Czuję to, maleńka moja.	Czy... redukcja objęła dużo osób?...	Czyli: ni pies, ni wydra, coś nakształt kapłona!...	Czyś kazała mu czekać tam, gdzie mamy wsiąść?	Cóż to tak szturmują, u licha?!	I co?...	I powiem waćpanu, dlaczego... Oto, ile razy pan Babinicz o księciu Bogusławie wspomniał, to aż mu twarz bielała, a zębami tak skrzypiał jak drzwiami.	Jeszcze go przeprosili za zatrzymanie	Klęska!	Mości książę, on pana Skrzetuskiego, jako pisze, odesłał	Naturalnie, że głodem to nazywam, bo kogo wychowano do pewnych wygód, należy mu ich dostarczać, c’est strictement logique! A więc?	Niby po tatusiu?	No idź pan spać	No to dawaj fant!	Otwórz, święty Pietrze, otwórz! jam Podbipięta.	Panie Stachu, ale tak oszukiwać mamę, to...	Pewnie, pewnie	Pod willą fenickiej kapłanki, nazwiskiem Kamy	Przyjadę, Lucy.	Razemeśmy do szkół...	Sama?	Sama?	Tak, moja Dynuś, moja piękna, szlachetna...	Tak, panie	Tak, rychtyk Socha, rzeknij no matka	Taki gospodarz, taki mądrala, mój Jezu!	Trudno	W granatową świtkę, od góry do dołu zapiętą, ozdobioną krzyżem Legii Honorowej.	Widzisz pan przed sobą dziwaka lecz czyż światowych dziwaków mało spotykasz i przebaczasz im, a niemiałbyś pobłażyć z gorącego ducha płynącemu zachwyceniu?	Wilkołak, proszę pani.	Wiąż	Wzrok, Oko, Konflikt	Z pewnością musi to być bardzo droga zabawka	Zapewne jakże niéma nią być? Cosel królowa musi być odmienną w pamięci od Cosel niewolnicy, a jednak panią ona i dzisiaj.	Zaraz panu coś pokażę.	Łżeszłgać	Żałuję, że ona miała miejsce
Jako i tobie byłem. Pamiętasz? Bylem go tylko prędko znalazł, bo się boję, że się w jakowejś pustelni przytai albo gdzie w dalekich stepach zapadnie, do których od młodu nawykł. Waszmość, panie Kmicic, przymawiałeś mi do wieku, a ja ci powiem, że jeśli kiedy gończy bojar tak z listem sunął, jako ja będę sunął, to mi każcie za powrotem nitki ze starych bławatów wyciągać, groch łuszczyć albo mi kądziel dajcie. Ani mnie niewygody nie zatrzymają, ani cudza gościnność skusi, ani jadło lub też napitek w pędzie zahamuje. Jeszczeście takiego pochodu nie widzieli! Już teraz ledwie usiedzieć mogę, właśnie jakoby mnie kto szydłem spod ławy ekscytował: już i koszulę podróżną kazałem sobie łojem kozłowym dla wstrętu gadowi wysmarować...	Nie mówisz, lecz dajesz do zrozumienia, i w tym rzecz. Właśnie przed chwilą powiedziałam, że cię rozumiem i widzę, że tak jest. Otóż, gdy podajesz w wątpliwość dobre intencje pana Murdstone i udajesz, że je lekceważysz, przekonana jesteś tak, jak i ja, że są one najlepsze... powinnaś być przekonana... i jeśli był i jest zbyt surowy wobec pewnej, wiadomej nam osoby... Zresztą i ty, i ja, i nawet Davy wie, że nie może tu być mowy o nikim obecnym... to... to jedynie dla przyszłego dobra tejże osoby. Przez miłość dla mnie kocha on najpewniej ową osobę i działa dla jej dobra. W tym, jak i we wszystkim, musimy przyznać mu hart i wyższość. Sama wiem, jak słaba jestem, dziecinna, niedorzeczna, zwłaszcza wobec tak poważnego, stałego, pełnego charakteru i woli męża.	Myśli Krystyana w tym względzie zawsze daleko gdzieś stroniły odemnie! Dzieckiem jeszcze będąc, przyległ do małej Naomi, a gdy później podrosła, prócz niej nikogo nie widział na świecie: ale oni w żadnej mierze nie dla siebie byli stworzeni! Prawda, że była piękną, i to właśnie olśniło go. Opowiedziałam mu o wieści krążącej i niezawodnie prawdziwej, że z jakimś podobno hecarzem uciekła zagranicę; lecz to opowiadanie zrobiło na nim wrażenie tak okropne, żem odtąd nigdy już w jego obecności nie wymówiła jej imienia, ani też on go nie wymówił,	Właściwie nie ma wiele do opowiadania Szczęście bywa proste. Kiedy wczoraj wieczorem pożegnałem się z tobą, Henryku, przebrałem się, zjadłem jakiś obiad w tej małej włoskiej restauracji przy Rupert Street, gdzie mnie wprowadziłeś, a o ósmej poszedłem do teatru. TeatrSybilla grała Rozalindę. Inscenizacja była oczywiście obrzydliwa, a OrlandoOrlando określenie niewielkich figurek z terakoty przedstawiających dziewczęta i kobiety, wytwarzanych w okresie hellenistycznym, początkowo w Tanagrze w Grecji, później również w innych regionach; odznaczały się starannym modelunkiem i wdziękiem. figurki z twej pracowni, Bazyli. Bujne pukle włosów okalały jej twarzyczkę jak ciemne liście blady kwiat róży. A jej gra, zobaczycie ją dziś wieczorem. Ona jest wprost urodzoną artystką. W brudnej loży siedziałem zupełnie oczarowany. Zapomniałem, że jestem w Londynie w dziewiętnastym stuleciu. Byłem z moją ukochaną w lesie, którego nigdy nikt nie widział. Po spuszczeniu kurtyny poszedłem za kulisy i rozmawiałem z nią. Pocałunek, ZaręczynyGdy siedzieliśmy obok siebie, oczy jej przybrały nagle wyraz, jakiego jeszcze nie widziałem. Moje usta zbliżyły się do jej ust. Pocałowaliśmy się. Nie potrafię opisać wam, co poczułem w tej chwili. Wydawało mi się, że całe moje życie ześrodkowało się wokół jedynego punktu różowej radości. Ona drżała całym ciałem i słaniała się jak biały narcyz. Potem upadła przede mną na kolana i całowała mnie po rękach. Czuję dobrze, że nie powinienem wam tego opowiadać, ale kiedy muszę. Oczywiście, nasze zaręczyny są wielką tajemnicą. Nie powiedziała o nich nawet swej matce. Nie wiem, co powiedzą moi opiekunowie. Lord Radley będzie na pewno wściekły. Nic mnie to nie obchodzi. Za niespełna rok będę pełnoletni, a wtedy zrobię, co zechcę. Nieprawdaż, Bazyli, że mam rację, iż szukałem mej ukochanej w poezji i że znalazłem żonę w dramatach Szekspira? Usta, które Szekspir nauczył mówić, wyszeptały swą tajemnicę do mego ucha. Czułem na mej szyi ramiona Rozalindy i całowałem usta Julii.	Popierwsze, nie widzę w tem nic okropnego. To raz. Panie z najlepszego towarzystwa pracują dziś po sklepach. Podrugie, zarobisz na tem pięć razy więcej, niż siedząc w biurze, a pozatem, nie chodzi tu wogóle o pracę, ani o ubezpieczanie od apopleksji różnych pierników, lecz o nawiązanie z nimi znajomości. Niczego więcej. Ot, zwyczajna znajomość, najwyżej lekki flircik. Chodzi o to, by taki facet nabrał nadziei, że z czasem, przy pewnych staraniach może spodziewać się powodzenia u ciebie. Niema starszego mężczyzny, dobrze sytuowanego, któryby się nie skusił taką perspektywą. Znam ich dobrze. Popisanie się romansem z młodą i ładną panną z towarzystwa, toż to więcej warte dla takiego typa, niż wygrana na loterji. No, i popisanie się przed samym sobą. Odzyskanie nadwątlonej wiary we własne męskie uroki.	Bardzo być może i zdaje mi się, że tak jest, znał ją i lubił od dzieciństwa, a teraz...	Jakże też godnośćgodność skrót od: waszej miłości.? bo gdyś mówił, pan Zagłoba tak waści podrywałpodrywał	Nie może, na pewno. Tak?	Tak ale prawdę rzekłeś, że trzeba się śpieszyć, póki się nie opamiętają, gdyż do Chartumu jeszcze daleko...	W imię Ojca!... Jak to szczęśliwy?... Przed godziną, kiedym kazała zamknąć balkon i zapuścić rolety, powiedziałeś, że nie ma nieszczęśliwszej istoty od ciebie, a teraz.... Czy odebrałeś jaki list?... Może sztafetę?...	Nie skończyłem i nie skończę, dosyć mam literatury, dosyć mam tego głupiego kuglarstwa, zdycham z tego. Co mi daje ta kochana sztuka? szczęście może	Jest nas milion, rachując lekko nie sto tysięcy; ale to zresztą prawda: szlachta wszystka do siebie podobna, bo inaczej nie byliby zakonem takim, jakim są i jakim im Pan Bóg być przykazał; ale zawsze pomiędzy człowiekiem a człowiekiem jest pewna różnica.	Nie wiem, dziadku. Jakiś urok na mnie rzuca jego wzrok ponury i jego wąs, i jego brew, i jego szabla, i buława, i jego koń, i mundur siwy... Może dlatego, żem sierota, ojca nie znam, więc szukam jego wyobra­żeń i miłość moją ofiaruję symbolom władzy i ojco­stwa.	Powiedziałem zatem powiedziałem, że nic nie może zdarzyć się panu hrabiemu pomyślnego, co by nas nie uradowało, i nic niepomyślnego, co by nas nie zasmuciło. Otóż dowiedzieliśmy się z najlepszego źródła, że pan hrabia... że u pana hrabiego... że...	Powiedz mi, panie Kmicic czyś ty pewien, żeś przy zdrowych zmysłach i że ci się rozum nie pomieszał? Czyś zapytał samego siebie, coś ty, szalony człecze, uczynił, kogoś ty porwał, na kogoś rękę podniósł? Czy ci nie przyszło do głowy, że lepiej by dla ciebie teraz było, żeby cię matka nie rodziła? I że na tak zuchwały postępek nie odważyłby się nikt nie tylko w Polsce, ale i w Europie całej?	Bo mamy, muszę się przyznać, mało szklanek, więc się je ciągle myje... Uposażenie administratora dóbr nawłockich nie jest tego rodzaju, żeby można sobie pozwolić na tuzin szklanek, nie mówiąc o serwisach. Te rzeczy nie są dla nas dostępne, ludzi pracy, pracy bardzo ciężkiej i bardzo odpowiedzialnej...	Ach, Ludko jakże ja żałowałam, że ciebie tu wcześniej nie było! Ojcowie opowiadali takie ciekawe rzeczy o swojej podróży, zupełnie jakbym czytała żywoty świętych. Gdyby ojciec chciał choć trochę opowiedzieć mojej przyjaciółce...	Dawnoście u nas nie byli ja już myślałam, że o nas król na wiek wieków zapomniał.	Doprawdy? Możesz sobie wierzyć albo nie wierzyć... Jak ci się podoba. A ja już wtedy i z oficerami, i ze studentami, gdzie się tylko dało! Jakem się tylko mogła z domu wyrwać, to wnet po górkach studenckich... Matkę już wtedy wpędzałam w grób. Ojciec się rozpił.	E! Tylko kacerze tak mówią. U nas nikt w to nie wierzy	Miłościwy Panie... pomyślcie o owczarni waszej a ból wasz własny nie da się wam tak uczuć uciskająco i przygnębiająco.	Nie inaczej, bardzo go polubiliśmy, bo się zachował jak rodzony syn	Och, wiem! Nagły łeb, jakby się wyśnił albo jak czasem z ciemnego pokoju... wiesz waćpan, coś takiego wyłazi...	Przecież, do licha, dobrze widzę, a bywam u niego, kiedy zechcę. Pewnego dnia posłaniec od bankiera przyniósł mu pięćdziesiąt tysięcy franków w pugilaresie tak grubym jak twoja sakiewka, a wczoraj sam bankier przyniósł mu sto tysięcy franków w złocie.	Rozumiałam, że gdy wybór mojej woli zostawiony... Ja tak lubię smutne pieśni...	Uważasz, Nineczko, nie jest to takie proste. A po drugie, dobrze mi tu w Koborowie.	A tak. Ja, panie, po nocach nie sypiam, a nic lepszego nie mam do roboty, więc pomyślałem sobie: trzeba popatrzeć, jak to oni tańcują. A pan dlaczego tu przyszedł?	Ach, to nie ma żadnego znaczenia Ważne jest tylko to, że w ogóle jest, że istnieje.	Czemu ja nie miał być? Był ja tam, był ja i dalej. Kędy to Semen nie bywał z ojcem assawułą i mołojcami!...	Och, Ruomeo, Ruomeo! Dlaczego jesteś Ruomeo? Nic nie szkodzi, wierzymy, że w każdym razie on będzie lepszy od niej. Stalky, jesteś ty należycie patriotycznie usposobiony? Jeśli nie, ten drab zabierze się do ciebie!	A gdyby go Osnowski nie chciał przestraszać, toby do mnie zatelegrafował.	Cicho tam!...	Co znowu! Pitę wezmę na barana i tak na Giewont zaniosę.	Dlaczegoż wszystkie zachwyty, najszczersze zachwyty, z konieczności trzeba ubierać w tak bardzo zbanalizowane słowa?	Dziękuję ci, panie Stanisławie i za pomoc, i za zajęcie się moimi interesami... Co za farsa z tym Szlangbaumem!... Ale... ale... Belcia prosi cię jutro na obiad... Pieniądze odbierz od adwokata naszego księcia, a co do procentu, który będziesz łaskaw...	Hrabia Trestka dostał pochwalny liścik, o ile wiem	Jedno ziemskie i jedno wieczne. Czyż jednak z tej niepowtarzalności nie wynika nakaz, aby swoim życiem, myślami i uczynkami nie rzucał człowiek cienia na tych, którzy po nim nadejdą? Czemu jedno chore istnienie ma zatruwać inne, i grzechy i występki jednego człowieka mają się kłaść ciężarem na barki innych?	Jeżeli mi wolno będzie to ja zaofiaruję nagród pięć. Wiele nie mogę, ubogi jestem, ale na uciechę mojego najdroższego pana, składam mój maluczki dar u stóp jego.	Masz pan stu przyjaciół, sam tak mówiłeś.	Mylisz się, panie W tej chwili jestem szczęśliwą, ale nie z mego narzeczeństwa...	Nie mam pojęcia. Jakieś zwierzę idzie w naszym kierunku. Słyszysz szelest liści przed nami?	Nie mogę być zarazem kupującym i sprzedającym proszę o wymienienie żądanej ceny.	Nie, nigdy! Cóż znowu!... Nie potrzeba mi wcale... ależ, dziecko moje!...	Róbcie tak, żeby z ostrokołów patrzący myśleli, iż nocą ztąd precz jechać macie... Zbierajcie się jak do drogi.	Tak jest.	Tak prędko	To czemuż nie gadał... możeby prędzej znalazła się	To nas pan go nased. Ścierwa go zabili. Ożenił się dwa roki temu z takim strzygoniem z somsiedniej wsi, latawicą, co ij beło sesnaście roków... a jemu bez mała pięćdziesiąt i pięć... Tak za niom zaceli się uganiać chłopy, a on stary ośpihował i nieraz strętnął ją z jakowym gachem... No, i ten gach musiał go dzie ciupagom prasnąć...	To pani nie jest córką właścicielki sklepu?	Wasze i dla psów się nie godzi.	Widocznie wszyscy Michorowscy trzymali się tego systemu.	A do mieszkania można?	A moje dzieci są syte?	A to oryginał, ten pan Fogg.	A wiedźmy...	A więc ma pan już wszystko: pałac na Polach Elizejskich, służbę, intendenta, brak panu tylko kochanki.	A, jeśli opat, to niech go bierze.	Ale ja upadam panie mnie sen zlepia powieki, jam chora...	Ale pan Solski pożyczy dziesięć tysięcy rubli?	Ar tu žinai, Rimai! kad nevalioje būnantiems mylėtis negalima.	Bluźnierco!... Jam widział bóstwo, czułem na sobie jego rękę i słyszałem głos...	Boję się sprawić ci tym zbyt wiele przykrości	Brany był dziś rano na konfesaty.	Broń Boże! A nawet to ci jeszcze dodam, iżbyś, jeżeli możesz, Lgockiego wyswatał z panną Zuzanną, będzie to bardzo dobrana para i będą bardzo ze sobą szczęśliwi.	Co cię to obchodzi?	Czego?	Czystki w wojsku.	Deputaci cofali się przerażeni	Do wielkich indywidualności	Dziękuję. Jużeście mnie uraczyli anatomią.	I cierpliwy?	I pan to przemawiasz językiem poety? Pan, uważający za szkodliwe wszelkie marzenia i zawzięty ich przeciwnik!	I pijakiem Wstydziłabym się panu profesorowi powtórzyć to, co on mi nagadał... Czy rzeczywiście pan profesor z nim pił?	Jak się ten hotel nazywa?	Jak to? Hoffmann, autor powieści fantastycznych? Ten czarodziej? Ten nieporównany Hoffmann?	Jałmużna?	Jestem chora...	Jesteś tedy ksiądz zwolennikiem nadużyć i bezprawia?	Ksiądz dobrodziej jest na ręku	Lilia.	Milcz, młodzieńcze! Jesteś tu świeżym, jak i ona, przybyszem, więc powinieneś szanować obyczaje, które tu zastałeś. Jakób ma słuszność, trzeba zedrzeć z niej kaptur i spalić go!	Musi mi pan wierzyć.	Na taki czas wybierać się do boru!	Napiszże do niej żeby przyjeżdżała jak najprędzej.	No, to przynajmniej pociecha. A ten poczciwy ksiądz Maciej, jak się miewa, czy nadal taki raźny i uśmiechnięty?	Ona mnie kochała.	Opowiesz? Opowiesz mi... o kopalniach diamentów?!	Oto jest	Pawle!	Pisanie to trzeba z rąk jego wydrzeć i w moje ręce je oddać!	Przepraszam sędziego, pan ze mnie kpi sobie! Wyraźne zabójstwo, ukartowane w szatański sposób, ma ujść bezkarnie?	Przez miasto, do diabła, przez miasto!	Prędzej!	Tu już biegł szybko Palce jego nóg są rozwarte szeroko. Ale czemu w tym miejscu nagle skręcił w bok?	Z jakim chamem?	Z listem J. O. księcia JeremiegoWiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651)	Zaczekaj, panie.	Zaczekaj. Czy to wasze grunta, gospodarzu?	Znana jest mi odwaga ludzi z Ventimiglii	Zobaczymy... zobaczymy... Łajdactwa, co za łajdactwa? chcę zarobić, chcę mieć pieniądze, więc niech się głupi strzegą. Amiś! chodź synku! Podły ten Szczygielski, taka pyszna poręba.
Do djabła!... w Londynie byłeś? Czyż to stamtąd wywiozłeś ten piękny djament, błyszczący na twoim palcu? Strzeż się, drogi d’Artagnanie, dar nieprzyjaciela to rzecz niedobra; opiewają to pewne wiersze łacińskie... Poczekaj no...	Jużci, Zbyszka teraz najdziem, bo pewnie nie gdzie indziej, tylko przy boku kniazia Witoldowym będzie, ale trzeba by raz wiedzieć, czy on ma jeszcze czego po świecie szukać prócz tych łbów krzyżackich, które ślubował?	No i co, drogi zięciu Nie zważaj na to, co ci nagadał stary d’Aubrion, któremu znowuż księżna de Chaulieu zawróciła głowę. Powtarzam ci, nic nie przeszkodzi twemu małżeństwu...	No, no!... A ja sądziłem, że to wielka nowina.	No, to i mnie podasz zaraz, co tam masz upitraszonego, i kwita! Słyszałeś, wasan?	Obawiam się tylko że obco ci będzie, przywykłemu do samotności, słyszeć gwar życia...	A może.	A tam?	A, matko droga gdyby to mogło być prawdą, co mówił dobry pan Vautrin!	Ach U nas, znaczy u pana Bondego, był pewien Francuz, służący, Miał na imię Jean. Ten był pies na kobiety, że aż wstyd. Wiesz, taka lekkomyślność może się zemścić.	Ale kto to był?	Azariasz jest kupcem jak wy	Bo tak mówiąc pomiędzy nami, po przyjacielsku panie Maurycy, po co panu spółki z Borowieckim? Czy pan nie możesz sam otworzyć fabryki?	Boś wasza miłość nie nalegał ostro...	Bądź zdrów!	Choćby usuwając kobietę od stosunków z intrygantami...	Co pan kpisz, panie Nikodem, a niby dlaczego pana zrobili prezesem banku?	Co?...	Czy być może? Co za zrządzenie losu!... Nigdym o takiej księdze nie słyszał... musi być bardzo stara?	Dlaczego to?	Dobrze	Dobrze, a ja wierzę w cuda, co wychodzi na jedno i to samo. Moce piekielne! Kimball O’Hara! I jego syn!... Ale przecie ten chłopak to krajowiec, a ja sam na własne oczy widziałem, jak Kim żenił się z Annie Shott! Od jak dawna masz, chłopcze, te szpargały?	Drodzy, weselcie się, zamiast zdumiewać.Starość, Śmierć Starość, bezsilność smutni to towarzysze ostatnich lat życia. Ale ja wam dam dobry przykład i dobrą radę: można, widzicie, na nich nie czekać i nim nadejdą, odejść dobrowolnie, jak ja odchodzę.	Dwadzieścia cztery, a nawet tylko dwanaście godzin ciemności, przecież to Ziemia.	Eh!...	Fałszywe pieniądze drukował	Gdybym ci mogła wierzyć...	Hm...	I moja z innymi!	I ten wasz król to także farmazon dajcież mi z nim pokój.	Ja bym nie miała wskórać?... Wskóram, raz dlatego, że mu chodzi o mnie, a po wtóre, jak mniemam, o moje majętności. Pogniewać mu się ze mną łatwo, a nawet szablą mnie zranić, ale w takim razie wszystko by przepadło.	Ja nie mam samolotu, myślisz?	Ja wam nie rozkazuję nie dla mnie to uczynicie, ale dla królewnej.	Ja? Nie, ja w nią nie wierzę.	Jaka pani dobra... jak ja panią kocham za to!...	Jakie? W każdym razie nie trudno się z nich wyleczyć.	Jakto co?	Jaśnie Pietrze dziedzicu, kiej mi tak kazali.	Jeszcze teraz nieszpetna, choć tak zestarzała rychło, mówił inny. Ale jej teraz ani poznać... wszystko słyszę, zmarnowali. Fryc pije, a ona co ma, to do kościoła za grzechy wynosi.	Kto przyjmie złodziejskiego parobka!	Labai džiaugiuos, kad Vincukas atmena apie mane, bet nenoriu priimti, nes šimtą sykių bus man maloniau, kad tuos kiaušius suvalgys vaikai už mano sveikatą!	Moja wina jedź dalej.	Może!	Mój mały paluszek	Na flaki rekina! Gdybyś nie powiedział mi tego ty, a ktoś inny, to bym pomyślał, że albo sobie ze mnie stroi żarty, albo że zwariował. To jakiś mało znany gatunek ropuchy?	Natychmiast! Rusz się! Karolina umiera!	Nie obchodzi mnie. Zawarowałemzawarować (daw.)	Nie poznaje mnie pan?	Nie szkodzi poprosić.	Nie wiemy. Wczoraj rano o szóstej, nie widząc, żeby schodził, jak zazwyczaj, otworzyłem jego drzwi. Już go nie było.	Niebezpiecznie ranny w głowę. Biedny człowiek! Jest to młody rybak, żonaty, ojciec dwojga dzieci, odbywający pierwszą podróż po morzu. Doktór okrętowy ręczy za jego zdrowie, i to właśnie sprawia, że się oń obawiam. Zresztą, zobaczymy. Rozeszła się też pogłoska, że kilku ludzi zostało porwanych, ale na wielkie szczęście, jestto fałsz.	O audyencyą? hę? donnerwetter! czy przez sen, sam o tém niewiedząc nie zostałem ministrem? Na naszym dworze (cyt!) wszystko być może. Ministrowie się tak gryzą, iż ich w końcu niestanie, a naówczas ja i waćpan możemy dostąpić tych dostojeństw. A ja sobie ministerstwo skarbu i akcyzę wymawiam.	O to właśnie idzie, aby się ustrzec, upadków! Szkoda, że i ty nie wziąłeś udziału w tych zaimprowizowanych wyścigach.	O wa! (zm. ok. 1414) polski rycerz niemieckiego pochodzenia., miecznik krakowski	Odrzekłem, że pozostawiam to jego woli, tonem, którego dobrze wychowany człowiek nie może nie zrozumieć. Podniósł się na łokciu i rzekł:	Pan także ma interes, więc powiem. Szukamy ludzi, którzy by obstalowali u nas to wino, bo za każdy tuzin butelek dostaniemy dwa szylingi.	Panie prezesie, czy naprawdę...	Piłeś znowuż, Właduś?	Posłalibyście choć pismo do Bogdańca. Sanderus czysto wszystko wypisze. Będą przynajmniej o was wiedzieć i bogdaj na mszę dadzą.	Powrósłem związać...	Proszę cię, nie udawaj! Infantka?	Przepraszam, mamo Oddaję ci pana de Villeforta, którego zagarnęłam. Panie prokuratorze, moja matka rzekła coś do pana.	Przysięgam na miecz rycerski, na pawęż i na pas, że cię na wieki poślubię, o, Zdrado, jedyna, co-ś mnie w ciemnicy nie zapomniała...	Pst... Nastuś...	Pójdziemy teraz, wiciądzu, na nowy bój, na żywot nowy. Nowe w puszczy na wysokościach wyrąbiem toporem polany. Nowe osiedla założym. Nowe gniazda dla ludu gminnego. Nowe zamki strzeliste wzniesiemy ponad cyplami stromych skał.	Szczycę się tym, że jedna z największych w kraju. Ale przerwałem pani muzykę.	Sześć! To tyle dni?	Tak, panie, obecny rząd zasadza się na tym, aby dać królować opinii publicznej.	Tak, wydaje się, że spadnie porządny deszcz. Dałem proboszczowi parasol.	Tak. Co zrobiliście z nimi?	To byłby dobry kawał	To i owo, panie oberlejtnant.	To ja ciebie, ślepago, od haniebnej śmierci wybawił, babów za ciebie ze sześć sztuk bagnetem rozdarł, a ty mi dzieuchy bronisz!	To prawda! Gdybym sama nie przypilnowała, w całym domu ani jedno wrzeciono, ani jeden kołowrotek nie pracowałby jak należy...	Toś i grotów nie zapomniała?	Tu siedzi jakiś Zyndram O dziecku nikt nie wie, nikt nie słyszał. A ten poczciwy służący powiada, że panią znał niegdyś.	Tyle on ma spokoju i wypoczynku co w domu, a tu mu nie dajecie godziny...	W Tarnowie Rafał powracał właśnie z Bardyjowa, gdzie na wodach bawił z przyjaciółmi, szukając... czyż mam wyznać?	W całej wiosce grasowała szkarlatyna	W zasadzie zgoda, ale po odtrąceniu kosztów wesela, wyprawy i co wydałem na jej wykształcenie.	Walek.	Widziałem go wciąż przed sobą oczyma duszy; śnił mi się przez całą najbliższą noc. Pan musiał nienawidzić tego człowieka!	Wiedziałem, że umrze. Zapił się.	Wiem, że mnie kochasz, tylko nie wiem, dlaczego nie chcesz mi dać na to żadnych dowodów.	Więc pański hrabia przyjmuje u siebie gości?	Więcej wart! bo to nie pierwszy i nie dziesiąty jego postępek!	Wobec tak pięknej kobiety i przy takiej dyskusji byłoby to rzeczą naturalną.	Wracając z łąki spotkałem ojca i byliśmy razem w Kaźmirówce.	Wracam właśnie z wakacji z powrotem na studia. Mamy jechać w kilka osób. Jedna z koleżanek poświęciła się specjalnie antropologii. Pracowała już dawniej pod kierunkiem pana Niepołomskiego. Właśnie ta koleżanka, która została jeszcze na wsi, poleciła mi dowiedzieć się, gdzie obecnie znajduje się pan Niepołomski. Miał i on obecnie jechać do Paryża... Szukałam adresu tego pana na wszystkie strony i nie mogłam dowiedzieć się nigdzie. Nareszcie poradzono mi, żeby się udać do szanownego pana redaktora, trzymającego dłoń na pulsie naszego naukowego życia...	Wszystko jedno.	Wyjeżdżać to już nie; ale z bratem, który mnie do Krakowa odwiózł, wieczór przepędzę i z nim w gospodzie zanocuję. Daleko mieszka, kto wie, jak rychło się znowu zobaczymy. Dobranoc!	Z Podborza, z ekonomii samborskiej, Miłościwy Panie.	Za pozwoleniem chyba mogę pomóc panom w rozstrzygnięciu tej kwestii. Monte Christo to wysepka, o której słyszałem od majtków pracujących u mego ojca; ziarnko piasku wśród Morza Śródziemnego, atom w nieskończoności.	Zauważyłam, że odzywa się zawsze tylko jedna z twoich głów Czy druga też to potrafi?	Zbytek łaski, mości dobrodzieju.	Ze Lwowa.	Znowu? Miałem przecież terminową robotę u starego Lewina! Trzeba było najpierw się z tym uporać. Chcesz cały stołowy urządzić w pięć minut?	Zrywaj się, czy nie zrywaj a sama winna jesteś, że Jezus, Marya, na koszu osiądziesz... Dwadzieścia pięć lat już panience, a panienka jeszcze fumy stroi... kiedy poczciwy chłopiec, który nią zajął się, odjeżdża, ona stoi, jak martwy kołek, i ani jednego miłego słowa do niego nie piśnie... Myślałaś może, że ja tego nie widziałam, nie uważałam... oho! plaga egipska!...	Zło odpowiedział po krótkim namyśle	„Zielony Łabędź”
To z tego, że ja żądam, by lekarz, który decyduje się w naszych warunkach praktykować, był bardzo pokorny, kiedy widzi bezpłatnego pacjenta, bo ten bezpłatny chory w osiemdziesięciu wypadkach na sto jest ofiarą kamienicznika, fabrykanta, kapitalisty. Pan powinien się cieszyć, że masz czterech słuchaczów: wytłumacz, jaki istnieje związek między wilgotną izbą a wadą serca, między wadą serca a kaszlem sprawiedliwie, jak na to zasługują. A wreszcie...	Wolno, ale nie warto. Sądzę, choć jeszcze go nie widziałem, że musi to być chłop młody i morowy, że ma na panią silny wpływ, że, słowem, zaspokaja wszystkie pani potrzeby, fizyczne i duchowe.	A pani Marcinowa może powiedzieć, że to był ten sam wózek co w Mszczonowie?	Kochany wicehrabio W swoim czasie dałem panu dowody na to, że w razie potrzeby jestem zawsze do twojej dyspozycji; jednak przysługa, o którą teraz mnie pan prosi, nie wchodzi w zakres tych, jakie mogę panu wyświadczyć.	Ejże!... Ale wiesz?... to mię cieszy, że matczysko będzie kontente. Co? jak myślisz? Wasze kuligi, bale czy reduty powinny dobrze wypaść. Mamy rogacza, mamy sarnę, jest w spiżarni dziesiątek zajęcy, jest warchlak. Będzie na ten wasz wieczór?... Powiadaj krótko! Bo jak nie, to jutro od świtu idziemy w knieję.	No, to ja go rozpalę z ogniem, to jakoś weseléj! Przyniosłem także trochę kartofli, bułkę chleba i co tam mogłem znaleść, bo podobno zapasu nie macie.	A dawno państwo nie widzieliście się z sobą?	A żeś to nie bał się tu przyjechać?...	Aha! to się wie! Nosek macochy nie znosi złego tytuniu, a ty mieszkasz przez ścianę! Miłe sąsiedztwo, rozstać się nie możesz! To się rozumie!	Kochany hrabio wszystko, coś usłyszał ode mnie, nie bez celu było powiedziane. W życiu twym spełnić ma się wkrótce akt ważny, uroczysty; zawczasu zatem, jeszcze przed zaznajomieniem cię z odnośnymi faktami, chciałem wiedzieć: czego mogę się spodziewać, a czego obawiać się po twym sercu? Ciekawość moja już zaspokojona.	No, i nie witasz pan nas?... Gotowiśmy pomyśleć, żeś pan niekontent z wizyty.	Otóż Anglik z towarzyszem są tutaj jeszcze. Zauważyłem, że żal im bardzo uprzęży. Tobie widocznie zależy na koniu. Na twojem miejscu, stawiłbym uprząż o niego.	Tak, ja się nie taję, że kocham innego.	Toć i lampa przed zagaśnięciem żywszym płomieniem wystrzeli na ostatku. Mnie się zdaje, co Maciej już dochodzi... Aż mi nawet dziwno, że jeszcze żyje; przecież na wiór wysechł...	Widzę, że nie nazbyt podobają ci się nasze czasy?	Ależ zastanów się, panie Ignacy Pomyśl tylko: widziano go w Dąbrowie, jak kupował naboje, potem widziano go w okolicach Zasławka, a nareszcie w samym Zasławiu. Myślę, że w zamku musiało coś kiedyś zajść między nim a tą... tą potępienicą... Bo nawet mnie raz wspomniał, że chciałby zapaść się pod ziemię tak głęboko jak studnia zasławska...	Nie, panie Stefanie gdy pan zastanowi się, nie będzie pan twierdził, że lekceważę jego opinię. Ale przecie każda opinia musi być na czymś oparta, czymś uzasadniona.	Panie, musisz zatem wiedzieć, że gdy gubernator dowiedział się, że nie zawisłem na gałęzi, bo łaskawie darowałeś mi życie, w ramach rewanżu kazał mnie stłuc na kwaśne jabłko	To się rozumie! Wiele za późno! Ale to ci przyrzekam, że każę cię po prostu rozstrzelać, boś godzien żołnierską śmiercią zginąć... Co za diabeł wcielony! Z pośrodka moich ludzi mnie porwał!	Nie wiedzieć co! Chudy! A róże to z głodu połamał może? Taki zwierz! A nie mówił ci, czy długo zabawi? Może się zaręczył? Czemu nie pisał?	I źle się to skończy, obaczycie... juści, mnie to nic do tego, ale tak myślę, że się Antkom krzywda stała i dzieciom, to i kara przyjść przyjdzie za to.	A znasz taki moment, który byłby dla nich dobry?	Ależ nie, mamo. Jestem do waszej dyspozycji.	Ależ nie, nie Tomek, tylko...	Ani od pana miłościwego nic mi nie potrzebno, a nie dopiero od takiej Ale iść mogę, ze samej ciekawości. Przynieś z komory nową sukmanę i buty, choć Bogiem a prawdą, co ona za jedna, żebym się miał stroić?	Biada mi!... Żyję między samymi wrogami. Moja szatna chce mnie otruć, a fryzjerka nabawić jakiej ciężkiej choroby... Żołnierze tylko czekają okazji, ażeby w mej piersi utopić włócznie i miecze, a w kuchni, jestem pewna, że zamiast potraw gotują się czarodziejskie zioła... Wszyscy dybią na moje życie...	Byłoby mi przykro, gdyby Czarny Korsarz we mnie wątpił. Zwłaszcza że wiem, jak bardzo jest lojalny i jakie wyznaje zasady.	Chcę wykopać piwniczkę a nie mam łopaty. Bez piwnicy bardzo mi jest niewygodnie, bo jak upoluję zwierzynę, nie mam jej gdzie położyć.	Co mi przynosisz? nadewszystko proszę nic nie ukrywaj przedemną. Co mówią? czy Rybiński żyje?	Czy to taka rzadkość?	Czy znajdujesz kolega że my źle coś w kierunku przeciwzdrowotnym broimy?	Delikacik! Nudno mu! A czemuż to nudno?	Dobrze więc! Lanyonie, co teraz zobaczysz, to musisz zachować w bezwzględnej tajemnicy. A teraz ty, który tak długo hołdowałeś ciasnym, materialistycznym poglądom, który zaprzeczałeś transcendentalnymtranscendentalny (filoz.)	Hasła? Nonsens! wszakże nie jesteśmy rozbójnikami naprawdę!	Ja nie gram zupełnie	Jakaż jest, u diabła, pańska myśl? Jeżeli myśli pan, że mnie wciągnie...	Jest jeden warunek: dyskrecja! Nie piśniesz o tym we własnym interesie.	Marynia byłaby mu wtedy bliższą, niż my. Czemu się ty, kotku, o to dopytujesz?	Nic, nic, trochę się zaziębiłem, to przejdzie.	Nie słyszeliście nazwiska żadnego z jeźdźców?	Nie wierzy ksiądz w Boga?	No właśnie!	No, a czego panu trzeba?	O, moja pani, dość tego... Musisz jechać na święta i odpocząć co się zowie. Cóż to za dziwna pensja!... Jedne nauczycielki robią awantury, a drugie chorują na nerwy...	Pamiętacie, że przyrzekłem zabrać was do cyrku?	Pewnie, że trzeba radzić, gdzie iść. Na Ukrainę do hetmanów ciężko się przedostać, bo ich tam nieprzyjaciel odciął od Rzeczypospolitej i tylko do Krymu mają wolną drogę. Szczęście, że teraz Tatarzy po naszej stronie. Wedle mojej głowy, trzeba nam będzie do króla do Warszawy ruszyć, pana kochanego bronić!	Przez tę samą tetradę pitagorejską pomnóżcie to, co wypadło.	Sto tysięcy dukatów! Biedactwo to miało bez porównania więcej; gdy przyszła na świat, otaczały ją skarby, wobec których bogactwa z Baśni tysiąca i jednej nocy są prawie niczym.	Ten numer „Quotidienne” nie jest może zbyt zabawny, ale jeśli pan margrabia pozwoli, jutro rano będę miał zaszczyt powtórzyć go w całości.	Też coś! W obozie nawet w takie ceregiele się nie bawią. Rachu-ciachu. Strzyżenie, uzębienie, kąpiółka i po krzyku. Włos na materace, złote kły na obcęgi, łachy pod parę i biegiem do dołu!	Uszli oba Zdaje się, że cesarz dla tego z Pragi wyjechał już niemal konający, aby uniknąć Czechów, sprzyjających cesarzowej Barbarze...	A imię waszego ojca?	A od kogóż?	Bardzo dobrze postępuje, jak na chłopca	Co też ty wygadujesz!	Cypryan!	Czy państwo byli w Albano i w Nemi?	Czy tak się godzi mówić, jaśnie panie? Wszak zawsze winienem respekt Cokolwiek mnie czeka, niech i tak będzie, amen.	Cóż ten Żyd, jest?	Dałbym sto dwadzieścia, poczekaj pan rok.	Deszcz leje a ja...	Dlaczego czyjeś uznanie wogóle ma być ważne?	Dobre winko	Ha! trzeba tam iść.	Ha?	I?	Jakem się później dowiedział na moich zbójów inna kupa zbójów napadła, która ich w pień wycięła. Ci wraz z łupami i dziecko porwać musieli. Szukałem wszędzie, ale jakoby kamień w wodę wpadło.	Johann Müller	Każdego dnia na mnie śmierć czekała i żyję. Łatwo teraz o śmierć w mieście Łodzi, a żyję. I dziś będę żył. Też komedie...	Kobiety mają nieraz niespodziewane gusta.	Ma mnie za wilka morskiego, co?	Masz, zakąś...	Można by wziąć Samo... Samosiłka...	Mówił ci co?	Na jutro powinszowanie! Teraz czas na służbę bożą spieszyć, nowonarodzone dzieciąteczko witać! Biegnę, lecę, a pannie Jadwidze wesołej zabawy życzę! Moje uszanowanie!	O tak, wiele rzeczy dawniej niepojętych rysuje się wyraźnie, gdy... następuje w nas zmiana.	Ojciec bardzo chory?	Oo, mądry. Sam spróbuj.	Ostrożnie Wicek, bo buty zgubisz!...	Przestali śpiewać tę bezczelną piosenkę?	Prześliczna!	Próbowałem; wówczas prosiłem o wysłanie mnie do Languedoc.	Skądeś się wziął?	Spadniesz!	Spojrzyj jeno na tych ludzi	Stachu! jak się masz, co? Dobrze, żeś przyszedł, dobrze...	Tak, gdybyś była mężczyzną...	Tak, mnie zostawując, żebym się tu jadł myślami, rzekł Dobek.	Tak. Pojechała między naszych kuzynów i znajomych zbierać podpisy na założenie instytucji opiekującej się starymi nauczycielkami.	Taki młokos?	Ty właśnie masz dla niego lekarstwo.	W której?	W obliczu śmierci?	Więc ja żądam żeby posłać tę sprawę do wyższego sądu.	Więc ty wierzysz w głupstwa MesmeraMesmer, Franz Anton (1734–1815)	Więc zostaw mnie, idź.	Zapomniała nawet swego wachlarza	Złoty z ciebie, nieoceniony człowiek! Co chcesz za taką pracę?	Żartujesz pan chyba?...	Żonę on sam sobie znajdzie Ja mu dam co innego.
Czemuż sobie co na to nie radzisz? Jeżeli ran nie ma, to trzeba się wysmarować mydłem i spirytusem.	Nie! To, co oni czynili, nie jest godne przekleństwa.	Znasz ją pan przecie. Ta piękna, co to ma córeczkę... Co to się tak podobała panu...	A to dlaczego? kiedym już zdrów jak się należy i aż nadto pewien jestem, że nigdy tu wracać nie będę potrzebował.	Ech, przyjacielu. Właśnie żeby to prawo było przestrzegane, to trzeba dobrze namyślić się, zanim się kobietę tym prawem z sobą zwiąże. Prawo to tylko wtedy moc swoją będzie miało, gdy zatwierdzi to, co w dwóch sercach zostało postanowione.	Dokąd!? Dokąd!? Głuchy jesteście, towarzyszu, czy co? Komendy nie słyszeliście?...	Niech mnie diabli porwą, jeżeli ty nie jesteś zuch dziewczyna!... Od razu coś wymyślisz... raz, dwa, trzy!... To po prostu bajeczne!... Ale... do licha! Właśnie dzisiaj nie ma nikogo z parobków... tylko ten smyk Sören, któremu także pozwoliłem pójść do domu... on mógłby cię odwieźć...	Poczekaj Nie możesz sobie bardzo szczegółowo przypomnieć, co o tym mówił?	To nie było morderstwo	Wolałabym zwiedzać te miejsca w nocy Widziałabym oczami wyobraźni pogrzeb Duncana. Doprawdy, panie Sinclair, nie uważa pan, że to najstosowniejsza chwila do przywołania geniusza strzegącego umarłych?	Nie prawo nasze kazało tak i obyczaj... Nie z miłości dla was uczyniłem to, bo nie miłuję was... ale dla rozkazu bogów. Idźcie w pokoju... Kto wie, gdzie się spotkamy...	Och... co za skwar! Aha, ołtarz płonie... Kostuś, lej, nie pytaj... chlupaj w górę... ot, Czema wodę niesie. Dobrze, lać co sił! Zalewać, gdzie największy płomień.	Do licha. Wyznajesz pani zatem, żeś zupełnie wykolejona i że sama nie wiesz dobrze, co cię czeka!	Toteż ja nie jestem temu winien. Imć pan Brédoux to nowy rekrut. Moi przyjaciele w czasie, kiedy kierowali naszymi sprawami, sądzili, że mogłoby być pożyteczne pozyskać dla naszej sprawy samego pisarza sędziego śledczego.	Dam je pani... No, no!... nie każda kobieta zdobyłaby się na podobny heroizm... Odrzucić Solskiego... Doprawdy wygląda to jak sen...	Dziecię moje, są obcy, jest ksiądz... Prędzej się to wytłómaczy, gdy na ślubie nie będziesz, ale na obiad wyjdź proszę... Ojcu uczynisz przykrość.	Pokój z tobą, wierny sługo Baranka. Tak! WążWolno swoje krzywdy odpuszczać, któż jednakże ma prawo odpuścić krzywdę Boga? Ale jako wąż płodzi węża, jako złość złość i jako zdrada zdradę, tak z jadu Judasza zrodził się drugi zdrajca, a jako tamten wydał Żydom i żołnierzom rzymskim Zbawiciela, tak ów, który żyje między nami, chce wydać wilkom owieczki jego i jeśli nikt nie zapobieży zdradzie, jeśli nikt nie zetrze przed czasem głowy węża, wszystkich nas czeka zguba, a z nami razem zginie i cześć Barankacześć Baranka	Manifestacja antyalbiońska. Mogą protestować. Trzeba wyrugować nas przedtem z wysepki, by protest nie spłowiał. Tymczasem nie łatwo wyprawę szykować w krainę nocy bez aparatów rozgrzewających, których tajemnicy nikt dotąd nie poznał i przy zachowaniu dalszej ostrożności chyba nie pozna. Na zapomnienia śnieżystej odludni już wszystko gotowe. Połowa zbiorów niemal za dni kilka lub może nawet w niewielu godzinach przybędzie na miejsce i zawieszona czy rozłożona zostanie paradnie w „Pałacu lodowym”. Wyspa uzbrojona i okolona ratowniczym pasem min srogich, wyrodnych. Jak stado rekinów u wjazdu do portu z peryskopów mruga ku nieproszonym, ciekawym przybyszom łodzi podwodnych zaczepna flotylla. A aluminiowe jastrzębie i wrony, słynne brzegówki i albatrosy (do samych transportów służą ostatnie) umieją ponosić metalowym skrzydłem we mgły i w zadymkę, pod słońce i w nocy, i spluwać potrafią żagwiami granatów i bruićbruić kolubryna, duże działo ładowane od przodu. dalekonośne, co kartaczami swego celu dopną w linii powietrznej na sześćset mil pełnych? A wyżywienia możność na miejscu, bez cudzej pomocy, bez żadnych dostaw? Te smakowite przeróbki mięsne z cielska psów morskich? Tych tysiąc włókwłóka	A tobie w to graj! Teraz choćbyś dziesięć razy na dzień strzelił, to powiesz, że to młody z Gawronek tak proch psuje.	A zatem to już właściwa zasadzka?	Cóż znowu, winien panu jestem życie i nie mógłbym za nie dziękować zbyt czule.	Do ludzi tylko strzelam, ale nie pudłuję.	Jak to! Więc pan możesz eksploatować kopalnie podmorskie węgla kamiennego?	Jak to?	Kościół pewnie jej tej zasługi nie zapomni Dziś chrześciański świat wyrządza wam tę cześć, że waszego króla wybiera za wodza, a wy...	Ksiądz katolicki będzie ślub dawał, innego ja sam nie chcę.	Nie czuję ojcze dobrodzieju!	Nie mogę.	Nie puszczę pana!	Nie, tylko jak człowiek, który nie uważa za bohaterstwo branie zamiast trzystu procent, sto pięćdziesiąt.	Nie. Nie wołałem cię...	To dziwny człowiek	To też i mam ciebie.	To wiemy, ale jakiż wniosek?	Ty? Po co? Wracasz do Ameryki?	A dlaczego Zosia nie chce mi dać buzi? Przecież ja jestem teraz Zosi wujaszek.	A dlaczego pan rządzi tymi, co są starsi od pana? A pan minister kolei jest młody, a kolejami jeżdżą i staruszkowie.	A palcami przebiera po stole... widzicie? O... jak jej to sprawnie biegają one cienkie, suche patyczki!	Bo jeśli ja już wiem, że on tam jest, to czy ja mogę go dziś zobaczyć?	Chyba nie może być	Jakim to prawem, mości książę, na moje podwórko?	Król, mam nadzieję, tak źle nie jest, aby wszelka nadzieja odjętą została...	Mości panie! Próżno waszmość zamiast odpowiadać na nasze pytania, nam zadajesz pytania; próżno apelujesz do naszego sumienia; my bowiem, jako nie sądzimy nic wedle naszego sumienia, tylko wedle kodeksów i do nich poczynionych a przez jejmość cesarzową-królową aprobowanych komentarzów, tak i od waćpana żadnych przeciwko nam ani prawom naszym obiekcyj, tylko odpowiedzi oczekujemy i żądamy.	Nie każdy tak łasy na robotę jako wy!	Nie ma jej w jadalnym pokoju.	Nie, żona onego Schultza, niewiasta z naszych stron, była szczera katoliczka i po katolicku wychowała pannę Hedwigę...	Przypuszczam, że tak. Przy obserwacjach jednak trzeba stosować bardzo gęste sita selekcyjne. Zbyt często bowiem odnosimy wrażenia komplikacji tam, gdzie nie ma nic złożonego poza... złożami sprzecznych snobizmów.	To Grzyb kupiłby po nich kolonię?	Wsypcie no mi z garniec w woreczek, to wam oddam, jak będę tu drugi raz.	Po wszystkie czasy i we wszystkich krajach, tam zwłaszcza, gdzie ludność dzielą uczucia religijne, znajdą się fanatycy, pragnący stać się męczennikami. Otóż rzeczywiście przypominam sobie w tej chwili, że purytanie wściekli są na księcia Buckinghama, a ich kaznodzieje wskazują nań, jako na Antychrysta.	Ty jeden niewiele. Ale kilkudziesięciu, kilkuset takich jak ty i ja... Czy wiesz, co możemy zrobić?...	E, panie profesorze, a od czego dobry harpun? Trzeba panu wiedzieć, że te rekiny są niezdarne bydlęta. Żeby cię capnąć, muszą się na grzbiet obrócić, a tymczasem...	Wszak można prawie odgadnąć, bracie Samie, że następne słowa wypowiadał o naszej Helenie: „Opuściła schronienie, gdzie wzdychała tajemniczo i okazała się w całej swej piękności jak księżyc w mglistej stronie wschodu...”	O, dobrze, dobrze! babuniu najdroższa! zawołało dziecię rzucając się jej na szyję, ale moja mama była taka dobra, taka piękna... tęskno mi za nią...	Ja, król odrzykoński, nieograniczony pan tych gruzów, stróż ich przeszłości, naprzód jako król wynurzam ci wdzięczność, żeś godny hołd złożył mojemu królestwu: biorę cię przeto pod moją opiekę, jak długo zechcesz przebywać w mojej dziedzinie, w dowód czego dotykam cię tym moim berłem; a teraz... a teraz witam jako brat brata, a przede wszystkim najmocniej przepraszam, jeżeli moim nadejściem przerwałem chwilę jego natchnienia. Podobne chwile są nieopłacone i ja znam ich wartość; i ja także jestem poetą. Szczerze więc przepraszam.	Z czego się pan śmieje? Czy ze swej niedelikatności?	A jak ze dworu wróciła, tak potem...	Czy on robi na tobie wrażenie wariata?	Czy tak? Bardzo, bardzo jestem... Ale trzeba już temu dać spokój. Proszę, wyrwij pan kogoś jeszcze...	Dobrze, trzeba zaraz ułożyć listę.	Dostańcieno mi tylko kwitek do lasu na materyał i podarujcie choć starą towez (siekierę).	Jestem na rozkazy pana hrabiego.	Na Maltę?	Na ganku ogrodowym. Słyszała, żeś przyjechał, i czeka.	Pan Daval też tam jest...	Ty służysz kardynałowi?	Za gości Zakon odpowiada, a do tego byli z nimi knechci z lubawskiej załogi.	A córka? spytał generał.	A tymczasem Van Gould będzie coraz dalej...	Ach, tym lepiej! Czy pan już kiedyś odbył tę drogę?	Aż za Grodno jedziemy, łaskawa pani. Ja, mąż i te oto fąfle...	Bitwa, Polak, Żołnierz, Przywódca, Walka	Całujta mnie!...	Czarny Korsarz!	Cóż takiego?	Daj mi spokój ze swoją bajką!	Daj pokój, miły ojcze Ogrynie; królowa zostanie w pustelni; skoro noc zapadnie, pójdę z koniuszym, który będzie mi strzegł konia.	Dużo... Czterdzieści tysięcy	Ja pana przezentować będę.	Ja pierwszy...	Jakieś... nieporozumienia...	Miałeś dobrą jazdę?	Może napowrót do Kaniowa powróciły	Obydwa?	Otwórz okno. Widzę, że spędziłeś cały dzień w klubie...	Pakt? Kompromis marny. Przed rozegraniem sportowej zabawy!	Pamiętam pannę Terkę Krasławską z karnawału Była zawsze bardzo blada.	Pięćdziesiąt stóp?	Powiedz: stało.	Rozdajże im prochy i kule.	Rozumiem. Pojutrze będziesz ją miał.	Sama!	Spokoju, mateczko... spokoju...	Tak.	Toż ja nim jestem przecie.	Trzeba czekać zachodu słońca	Wina, Praca, Przemiana, Władza, Idealista	Woli pan, abym poszedł do pana d’Epinay?	Z Gawędziną?	Żywcem spalić!
Czy nie było jakich wiadomości od Nigra albo od Nazariusza?	Tak jest istnieje taki przepis. Przedtem wszakże należałoby zanalizować nasz stosunek wzajemny. O ile mi wiadomo, nie mam jeszcze przydziału, tak że nie może być mowy o tym, aby pan był moim bezpośrednim przełożonym, panie podporuczniku. Najważniejsze jest wszakże to, że w kołach oficerskich odpowiada się na pytania przełożonych jedynie w sprawach służbowych. My dwaj, siedzący tutaj w aucie, nie reprezentujemy żadnej jednostki bojowej o określonym przeznaczeniu wojskowym. Między nami nie ma żadnego stosunku służbowego. Obaj jedziemy do swoich oddziałów i nie byłoby zgoła żadnym służbowym wypowiedzeniem się, gdybym odpowiedział, czy chciałem, czy też nie chciałem powiedzieć, że pan się obżarł, panie podporuczniku.	Na tę stronę ani jeden nie wyszedł. Wysłali, ale ku swojej piechocie, która od Ełku nadciąga.	O, widzi pan: egoizm. Moich zdolności, moich możliwości. Ale nie liczy się pan z tym, że może właśnie nie szukam żadnych innych możliwości, że może właśnie największą znajduję przyjemność w takim, a nie w innym zużytkowaniu moich zdolności. Jakiż pan jest zabawny w swoim zaślepieniu. Wydaje się panu, że wszyscy ludzie muszą mieć te same upodobania i te same pragnienia co pan.	To już powinno być zostawione pomysłowości wykonawcy. Beletrystyka rozporządza w tej dziedzinie niezliczoną kolekcją chwytów, zaczynając od wytrychów i podrobionych kluczy, a kończąc na przekupieniu służby. Wszystko zależy od warunków lokalnych i od tego, kto ma dokonać ekspropriacjiekspropriacja (z łac.)	Ależ ty jesteś skończony błazen ze swoim: Ach! No, gadaj: czy jaka choroba duszy lub ciała zmusza cię co rano ściągać skurczem twoich mięśni konie, które wieczór mają cię rozszarpać, jak niegdyś Damiensa? Czy zjadłeś własnego psa na surowo, bez soli, na swoim poddaszu? Czy twoje dziecko mówiło ci kiedy: „Jestem głodne”? Czy sprzedałeś włosy kochanki, aby iść grać? Czy spieszyłeś kiedy do fałszywego mieszkania płacić fałszywy weksel wystawiony na nazwisko fałszywego wuja, z obawą, że przybędziesz za późno? Gadaj, słucham! Jeżeliś się chciał rzucić w wodę dla kobiety, dla protestowanego weksla lub z nudów, wyrzekam się ciebie. Wyspowiadaj się, nie kłam; nie żądam od ciebie pamiętników historycznych. Bądź zwłaszcza tak zwięzły, jak tylko pozwoli ci twoje pijaństwo; jestem wymagający jak czytelnik, a skłonny do senności jak kobieta na nieszporach.	Jeszcze nie, jeszcze nie Nie opuszczaj mnie. O Boże, pomóż! Ratunku, do mnie!	Dobrze. Ale przedtem niech mi pan poda płaszcz kąpielowy. Tylko proszę na mnie nie patrzeć.	Dokądżebym poszła? sądzisz pani, że jest na ziemi kącik, gdzieby kardynał nie był w stanie dosięgnąć, jeżeli tylko zechce wyciągnąć rękę?	Nie pocałuję cię, mimo że mi się chce okropnie, bo byś to uważała za podejrzane.	Muszę się pogodzić z sobą. Nie dzwoń do mnie i nie pisz, póki się nie odezwę sama...	Cóż uwierzą mi państwo lub nie, ale jestem pewien, że w tym domu popełniono zbrodnię.	Nie, moja pani Kudersko; mój Felunio ma zwyczaj spać o tej porze, a ja bez męża nawet do kościoła nie chodzę. Mężatka nie powinna bez męża znajdować się w żadnem miejscu gdzie wiele ludzi znaleźć może! to nieprzyzwoicie i nieskromnie!	Tak, tak myślę. I poszwendać się trochę. Nie siedzieć w jednym miejscu do obrzydliwości, aż się twarze, ulice skleją w jedno jak pomyje. I nie widzisz nic więcej. Świat ostry, przenikliwy, który uderzy, kontrastowy. Nie taki świat jak tu, prowincja prowincji. Oddech morza, oddech innych krajów, wszystko różne, wszystko nowe.	A tak, panie Aronnax, i masz prawo być dumnym ze swojego ziomka. Człowiek ten przynosi większy zaszczyt narodowi niż najznakomitsi wodzowie! Jak tylu innych rozpoczął dzieło od zawodów i przykrości; zwyciężył jednak to wszystko, ma bowiem geniusz silnej woli. I smutna rzecz pomyśleć, że to dzieło, które powinno by być międzynarodowe i wystarczyć do uświetnienia swojej epoki, powiedzie się jedynie dzięki energii jednego człowieka. A przeto cześć i sława Lessepsowi!	Mówię, że dzięki jednemu twojemu słowu zrozumiałem więcej niż przez dziesięć lat żmudnego zdobywania mądrości. Tylko ty mi pozostałaś na świecie, jesteś jedynym ogniwem łączącym mnie z życiem, możesz sprawić, że będę cierpiał i możesz mnie uszczęśliwić.	A nie, to nie!	Nie drzyj się, kiej cię nikt nie zaczepia	Zrobiłem te kukły, bo inaczej Indianie mogliby wziąć na cel Czarnego Korsarza i Katalończyka. Teraz są bezpieczni, już nic im nie grozi.	Nie żałujcie na to Opłaci się później.	Oczywiście podrobił i wymienił tylko to, co miało wartość artystyczną: obrobione kamienie, rzeźby, posążki, cały skarbiec małych kolumienek i cyzelowanych okien ostrołukowych. Nie zajmował się samą podstawą budynku. Fundamenty zostały.	Ojej zanim dadzą nam coś zjeść, panie oberlejtnant, to musiałbym panu opowiedzieć całe dzieje narodu czeskiego. A ja znam tylko krótką opowieść o pewnej pani pocztmistrzowej z Sedlczanska, która po śmierci swego męża odziedziczyła po nim urząd. Przypomniało mi się o niej natychmiast, jak tylko zaczęło się u nas mówić o pocztach polowych, chociaż nie ma to nic wspólnego z pocztami polowymi...	Broń Boże, Rachelciu, przysięgam, żem wódki do ust dzisiaj nie wziął.	Co nie ma być?... będzie! Wszystko będzie dobrze	Czemuż więc nie uprzedziłaś pani o tym sir Karola?	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Moich bliźnich!... Nie mam żadnych bliźnich!	Nie pomożesz mi?...	Nie, nie trzeba! Obiad prędko?	Nikogo nie widzę	Od Szumana.	Pomocnik głównego inżyniera tej fabryki jest przez nas przekupiony. On wie dokładnie, gdzie co jest. Tam jest jeden nieduży budynek na skład desek. O tym nikt nie będzie wiedział. Tam leży dużo wiórów, wióry się zapalą, wybuchnie pożar.	Ale czy to nie jest przyjemnie wszystko krytykować, widzieć braki tam, gdzie inni ludzie widzą piękności?	Spodziewam się ależ ona może zaprosić, nie wiedząc dlaczego... to wasza sprawa.	Pułki ich strzegą, prawda, ale noc bardzo ciemna i łatwo ich konfuzja ogarnie. A pomyśl no waćpan: w mieście o poddaniu myślą; dlaczego? Bo mówią: „Miny pod wami, nie obronicie się!”	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Czy ten Saksończyk to przypadkiem nie nowicjusz Hugon?	Nie jestem już w partji	W takim razie, ta siła nieczysta może pastwić się nad Baskervillem równie dobrze w Londynie, jak i w Devonshire. Szatan, którego działanie byłoby umiejscowione, nie byłby groźny.	To mu wyjdzie na to dużo karbolu! Nie szkodzi! Niech się zabawi!	W chwili gdy pan wchodził pan minister twierdził właśnie, że rojaliści i republikanie są na drodze do porozumienia; musi pan coś o tym wiedzieć?	À propos tego rodzaju wizyt, czy pan wie, na jaki głupi koncept wpadł wczoraj mój siostrzeniec Błażej? Zamiast się zaanonsować, kazał mi powiedzieć, że przyszła królowa szwedzka.	Ale gdzie tam, przeciwnie, to jego chciano zamordować. Wiecie przecież, że poczciwy imć Caderousse został zamordowany przez Benedetta w chwili, gdy wychodził z domu hrabiego. Wiecie, że to u hrabiego znaleziono tę sławetną kamizelkę z listem, który przeszkodził w podpisaniu intercyzy. Widzicie? Kamizelka leży, o tam, na stole, cała zakrwawiona. To dowód rzeczowy.	Nic... nic mi nie jest	I mnie rzucasz na pastwę! zawołała łkając.	Jesteś pani lepsza i godniejsza miłości ode mnie! Tracąc Manuela, postanowiłaś umrzeć. Ja, w tym samym położeniu, myślałam tylko o zemście. Przebacz mi i... żyj!	O tym dopiero kongres religijny przekonać mnie zdoła, który w początku przyszłego miesiąca tutaj się zbiera pod opieką rządu.	Pod tym wszakże warunkiem, że pani będzie dalej spożywała swoje śniadanie.	Siadło mu coś na nos i uparł się grać w moich sztukach. Co więcej, namawia kolegów swych, aby czynili toż samo.	To mi człowiek! Gdybyś wiedział, Lucjanie, jak rzadkim jest spotkać podobny wybuch w zużytym paryskim świecie, mógłbyś się ocenić. Będzie z ciebie tęgie ladaco jesteś na drodze, która prowadzi do władzy.	A robi ci to jakąkolwiek różnicę?	Ale to bardzo zdrowe i ciekawe. Ja panią pytaniami zawsze będę zarzucał.	Czy to już wszystko?	Już nas pan opuszcza?	Tak, chodźmy już, chodźmy	Tak. To jest jedyna i najlepsza droga. Sama oferta wystarczy, by zbić cenę.	Widzisz, w nim, po części i w tobie, jest przerost nerwu twórczego, który zwie się aktorstwem. Aktorem każdy z nich jest, z tych twórców tu: maska. znio­sła, larwa na niej przezrocząprzezroczy	A pamięta pan Anzelm, ile to gości zbierało się wtenczas w Korczynie? Jakie to oni plany układali sobie, jakie sprzeczki zawodzili... jakie nadzieje mieli?...	Co wolno ojcu, to zasie dziecku gosposiu, otwórz okno i smyrgnij no ją tam na podwórze; będzie na fundament do stosu.	Ale dlaczego, jeśli wszystko zostało ustalone?	Ale przyjdzie pan tam przynajmniej?	Boisz się?	Ciekawe rzeczy opowiadasz. Każ przyrządzić nargile.	Co to jest?	Co? My zaczekamy na was przy rogu!	Gal tiksite ant to, jog aš prie jūsų nieko nekalbėsiu apie prabaščių?	Głowę sobie zaprzątasz głupstwami i głupstwami mi grozisz. To nieprawda. Gdzie masz dowody?	Miałem na poprzedniej wystawie w M.	O moje dzieciaki, moje wilczki kochane, rozbrykałyście się, jak widzę, trzeba was trochę wziąć do łaźni. Post i łaźnia wrócą was do pokory jak należy i wszelkie krzyki z głowy wybiją.	Podoba mi się bardzo	Tak wiele?	Tak.	To dzieło mamy!	Urządzała się w Pillnitz...	Wiem	Ajaib-Gher, Dom Cudów!	Che-che!	Co takiego?	Co właściwie należy rozumieć przez wyraz „plasmata”?	Co?!	Dlaczego?	Hę! czyżby ropuchy mówiły tutaj?	I po nim królowa cię znowu pośle do Kmity	I poszedłeś za jej radą?	Jawohl, mein Schatz, es kam mir in den SinnJawohl, mein Schatz, es kam mir in den Sinn (niem.)	Jesteś trucicielką!	Jeszcze do lądu nam daleko!	Judaszowa przyjaźń! On wychował żmiję, która ją zabiła.	Kogo?	Kto taki?	Kunigaikšti, bėk iš čia Jogaila nepaleis tavęs, ir tave laukia toksai galas, kaip tavo tėvo! Apsivilk mano rūbais, išeisi su kunigaikštiene, niekas nesupras ir nepažins, o aš čia tavo vietoje pasiliksiu!	On też mi ją odda	Owszem „w grobie”.	Owszem, z książęty jest razem, a, choć mu oczy wydarto, widzi, choć język urzezano, mówi!	Polaczek w ogóle	Silvius Siculus?	Spodnie? Nowe.	Sztuka	Tożeś motołmotoł	Trzeba jeszcze uzgodnić, czy ja odpowiadam tobie.
A ja nie rozumiem, dlaczego ten pies został spuszczony dziś właśnie. Sądzę, że nie zawsze jest na swobodzie. Jeżeli Stapleton spuścił go z łańcucha, to chyba spodziewał się, że sir Henryk będzie przechodził przez bagno.	Nie, ja jestem Kobielski, prezes tutejszej egzekutywy. Sławomir wogóle gadać nie chce nie tylko z wami, ale i ze mną. On otrzymał na pokrycie kosztów siedem tysięcy dolarów. On się wprost odgraża, że doniesie do Moskwy, że oni tę forsę rozkradli, a on tu musi płacić z własnej kieszeni. I teraz nie da. Już nie mówię o sobie. Oni są za mądrzy, towarzyszu. Im się zdaje, że gdy zrobili mi zarzut o owe franki szwajcarskie, to już jestem przegrany i muszę pysk stulić. Proszę, niech dowiodą! Ale taki parszywy łobuz, jak Bigelstein, woli mnie nie ruszać. On wie, co ja wiem o nim. Niech lepiej uważa. Powtórzcie to mu proszę. W razie czego ja patyczkować się nie będę i niczego tu do ukrywania przed wami, towarzyszu, nie mam.	Lub udajesz, że nie rozumiesz!...	Więc przyjdź za tydzień. I nie targaj sobie nerwów, bo zobaczysz, że skończy się dobrze.	Co nie mam wiedzieć? Pewnie, że wiem. Wielmożnemu panu na parę lat starczy.	Czy jesteś tego absolutnie pewien, że on się więcej nigdy nie pojawi? W twym własnym interesie chciałbym, byś miał pod tym względem rację. Gdyby doszło bowiem do rozprawy sądowej, mogłoby i twoje nazwisko być wciągnięte.	Nie ma czasu; zresztą, szukaliby w naszej izbie i wykryłoby się, a na nogach może i wyschną. Skóra ciemna, nie będzie znać, że mokra, chyba pomacawszy; a da Bóg, Strasz nie padnie na to, coby macać. Nu, tak wracajmy! Szydłowiecki z okna wychylił się... biedneńki on, chciałżeby z nami być!	Nie ma żadnego śladu. Muszę objaśnić, że pisany był na najlichszym papierze, adresowany ręką kobiecą, a sam adres opiewa na imię starej praczki, krewnej mojej pokojowej. Praczka myśli, że chodzi tu o miłość, a Chekina zwraca jej porto bez żadnych wyjaśnień.	Mam najdotkliwszą zgryzotę, jaką można sobie wyobrazić Co za użytek zrobiłeś z bezgranicznego lub, aby rzec lepiej, szalonego zaufania, jakie w tobie położyłam? Czyż nie zasługiwałam na dyskrecję? Przez ciekawość dowiedzenia się nazwiska, którego nie powinnam ci wyjawić, musiałeś się zwierzać komuś? Bo chyba tylko ta ciekawość kazała ci popełnić straszną nieostrożność, która wydała tak fatalne skutki. Przygoda się rozeszła, opowiedziano mi ją właśnie, nie wiedząc, że ja w niej gram główną rolę.	Bo może ty jednej rzeczy nie przypuszczasz, że, jak mnie widzisz takiego filigranowego, jak jestem, ja nic a nic nie boję się śmierci.	Nie chcę rozstawać się z tobą obojętnie, moja droga, to byłby dla mnie zbyt ciężki wyrzut sumienia. Możesz rachować na mnie jak na siebie samą. Byłaś wielka dzisiejszego wieczora, ja poczułam, żem ciebie godna i chcę ci tego dowieść. Zawiniłam względem ciebie, nie zawsze byłam dobra; przebacz mi to, najdroższa, zapieram się wszystkiego, co mogło cię zranić, chciałabym cofnąć moje słowa. Jedna boleść połączyła dusze nasze i nie wiem, która z nas będzie bardziej nieszczęśliwa. Pan de Montriveau nie był dziś tutaj, czy ty to pojmujesz? Kto cię widział, Klaro, podczas tego balu, ten nigdy ciebie nie zapomni. Co do mnie, zrobię jeszcze ostatnie usiłowanie. Jeżeli mi się nie uda, to pójdę do klasztoru! A ty dokąd się udasz?	A bo widzi pani, odpowiedziała Tekla, już ja od wielu osób słyszałam, że ta pani Kuderska tak jest dobra, że jak się tylko dowie o kim chorym, smutnym czy nieszczęśliwym, zaraz przybywa aby pocieszyć, rozerwać lub dopomódz. Mówiła mi nawet że odkąd się dowiedziała że pani ciągle jest cierpiącą i najczęściej samą, bardzo zapragnęła poznać panią, i u pani bywać. Prosiła mię dziś właśnie abym się pani spytała czy może odwiedzić panią jutro.	A choćby i tu go trzymać przyszło, przecież mi nie będzie zabroniono przywiązać go do osoby mojej. Nie mam wcale usługi.	A juści nie kto inny jest, tylko szlachcic polski, Niemeczkowski.	Ach Lottie! Przestańże już raz! Nie płacz, nie płacz, proszę!	Ach, pani majorowo! Proszę, nie czyń mnie bogatym! Nie obciążaj mnie obowiązkami i nie odrywaj od biedaków!	Ale ci się przecie nie ruszą?	Ani Polak, ani żaden inny. Człowiek jestem, a urodziłem się w Warszawie. Potem w Ameryce byłem lat kilka i po innych krajach, gdzie się nie gada po polsku.	Ba! Mogę nie pytać o pozwolenie!	E, niech się pan nie boi, jesteśmy sami Zresztą mówimy po włosku.	Kto wie czy przepowiednie się nie ziszczą, nosi on imiona Claudyusza, może będzie naśladowcą szaleństw jego; krew Domitiusa, płynąca w żyłach Cezara, niewiele nam obiecuje.	Nie można. Nie pozwalam. Jutro.	Nie pójdę.	Nie, ale zwarjował	Niech się podrze! Nie puszczę! Wolejwolej (daw.)	Niewątpliwie, ale nie z powodu gołosłownych oskarżeń.	Ponieważ piaski są bardziej niebezpieczne od skał, pochłaniają wszystko, co w nie wpadnie. Wystarczy kilka dni, aby statek mający kilkaset ton wyporności zapadł się w nich bez śladu.	Tylko moi drodzy, pamiętajcie, ani dziś, ani później nikt nie ma wiedzieć, skąd wzięliśmy tę wiadomość o bawełnie.	Zdaje mi się, że z tej konferencji prefektów niewiele nam przyjdzie.	Karolino, więc ty nic nie zarządziłaś?...	Pastorowa nie ma z tym nic wspólnego.	Z przyjemnością tak, z przyjemnością... Ale jeszcze nie wiem... Ja zatelefonuję.	A widzisz, Michale! Jakże to możesz ode mnie wymagać tego, czego byś sam nie uczynił? Niechże się dzieje wola boża!	Ale bo też miłosierdzia nie masz! zawołał stary: ja o kuli, sam jeden w tej pustce, gospodarstwo wiosenne djabli biorą... a ty jak pojechałeś tam do tych nieszczęsnych Borowiec, takeś ugrzązł. A Lorka?	Byle nie coś takiego, czego nierada słucham.	Dyć to nie żadna dziewka, jeno moja niewiastaniewiasta odpowiedział Zbyszko.	Gdybym nie mógł wychodzić sam, gdzie mi się podoba, byłbym najnieszczęśliwszym niewolnikiem w tym państwie	To będzie pałac, nie fabryka, dla nas zresztą taki komfort za drogi!	A co ty na to pisanie mówisz? Tyś Worobę tego znał, bywał z nim, rozmawiał, to ty lepiej myśli jego zgadnąć możesz aniżeli my, cośmy go na oczy nigdy nie widzieli.	Człowieku! Przecież gdyby on rzeczywiście mniej dbał o li­nię Partii, ciebie musiałby cenić jeszcze wyżej. Napijesz się?	Ale co za diabeł opętał tego mistrza Mruczysława, żeby tak bez racji, bez przyczyny, bez powodu wyklinać tych poczciwych jakobinów, minorytówminoryci W oryginale âne i âme; i tę niewinną grę słów uważał Rabelais za bezpieczniejsze w późniejszych wydaniach skreślić. W tym wypadku nastręczająca się w polskim języku gra słów wypadła ostrzej niż w oryginale; w innych za to nieraz łagodniej: niech to starczy tłumaczowi za uniewinnienie., musi teraz wędrować do trzydziestu tysięcy par diabłów.	Nic jak pan widzisz, byłam teraz w ogrodzie i pełłam, żeby cośkolwiek robić.	Obserwować to łatwo powiedzieć! Ale co i kogo obserwować! Na tym placu czarno jak w piekle.	Teraz budujemy nowy i to statek tak duży, abyśmy mogli na nim popłynąć do najbliższych lądów; ale jeśli prędzej czy później zdołamy opuścić Wyspę Lincolna, powrócimy na nią. Zbyt wiele wspomnień nas z nią wiąże, abyśmy mogli kiedykolwiek o niej zapomnieć.	Wszakże to rodak pański, adiutant Buonapartego, pierwszy nam przyniósł zapowiedź zniszczenia, deklarację wojny lub tak zwanego pokoju? Sam jeden wszedł na olbrzymie i na złote schody, do sali cedrowej, gdzie zasiadała wszystka dziedziczna arystokracja Wenecji.	Szczególniej przedemną Szczególniej przedemną która to wszystko wiem na palcach, bo... bom i ja to przeżyła, odplakała...	Bądźcie więc zdrów, i ty, Heidi!	Co to jest? zapytał głos z karety.	Co to za rodzaj kobiety, księżna Gilbertowa?	Co to?	Dziwne przygody Esplaudiana to rodzoniuteńkie dziecko Amadisa z Galii.	Mój drogi, to pytanie zmusi mnie do udzielenia ci przykrej odpowiedzi. Na pewno chcesz wiedzieć, co było dalej?	Pokutował za uniesienia młodości Można mu to przebaczyć.	Semen! Za co mnie, jak Tatary, tak w łykach wleczecie?	A jeśli ktoś tu przyjdzie?	Ale już słyszałem u pana muzykę, w czasie śniadania.	Ależ ja znam Nucklao! Widziałem tę szkołę.	Bardzo wiele, mój drogi.	Chcesz posag dam ci go; chcesz te pieniądze, które ja mam jeszcze	Co takiego?	Cóż król robi?	Daruj mu, panie!	Dałem, dałem.	Dwa rydze bez ostryg A może profesor chce ostryg?	D’Artagnan przecząco potrząsnął głową i spiąwszy konia ostrogą, ruszył z kopyta.	Flirt, Miłość, Dzieciństwo	Herlock Sholmes.	I cóż się z nim stało?	I na plecach je noszą?	I strojem różni się od towarzyszek.	Jakże wam zazdroszczę! Przyszliście tutaj sami?	Jestem.	Jeździec.	Mais elle n’est pas mal?Mais elle n’est pas mal? (fr.)	Mistrz jest, ale precz z nim, precz z nim.	Mnie się zdaje żeśmy bardzo odbiegli od piérwszego założenia. Księżna przyniosła nam wcale inne zagadnienie do rozwiązania.	Moja łapka! O, moja biedna nóżka!	Myli się pan, kochany wicehrabio.	Mój ojcze! porzuciłbym.	Na, argi gali būti, kad taip apie jį kunigai kalbėtų?	Najmłodszy z gatunku ludzkiego	No jeżeli pan zwierciadło obrałeś sobie za żonę, jeżeli według pana zwierciadło ma duszę...	No... dobrze... macie tu dwadzieścia guldenów!	O! o! Bóg przecie z nami!	Od Jojny i od Abramka.	Owszem, słyszałem.	Panu do nóg paść, aby mi komendę nad tymi ludźmi powierzył!	Patrzcie, patrzcie, jak się Czema zaindyczył...	Pilnuje pałacu.	Po co sąd?... U nas złodzieje mają swój cech... Poślemy po starszego, otaksujemy rzeczy, zapłacisz mu dwudziesty procent wartości i wszystko się znajdzie. Ja mogę ci dopomóc.	Poszła baba! Dam ja ci mieszać się do moich interesów...	Rzecz niezmiernie pilna	Sami mamy języki w gębie i możemy za siebie odpowiadać!	Toteż właśnie dlatego Wy, Gąsiennico, gracie sobie teatr, a niby z nabożeństwa wzywacie ciągle Boga i świętych Jego!...	Vis tai gerai, Onute! lygi, daili. dukters galvutę,	W Paryżu... jest praczką przy ulicy de la Goutte d’Or.	We Warsiawie siedzi od wczoraj, po dzieci pojechała do szpitala, ma dwoje przywieźć na odchowanie, niby z tych podrzutków...	Więc ona popełniłaby bluźnierstwo?...	Zgadzam się	Zgrozaby była!
Wydawało mi się do tej pory, że wszystkie świąteczne fe­rie spędzałem poza domem, przeważnie w gościnie u kolegów. Mia­łem w Jeleniu sporo kolegów z tzw. sfer ziemiańskich. Ale pocze­kaj, może nasz rację, to by się zgadzało, w dwudziestym trzecim roku byłem w trzeciej klasie, oczywiście, przyjechałem wtedy na Wielkanoc do domu, bo oni spędzali święta we Włoszech. Strasz­nie to było dawno.	A czy nie za wiele to będzie?	A cóż mówią nocni stróże?	A ja mam doskonałe ryby, mięso, placki i wino koszernekoszerny szybko wtrąciła Tafet.	A jeżeli dozorcy sami oddadzą nam potrzebną część skarbów?...	A tak, bardzo zwyczajnie. Na rzece kordonu nie ma. Murem rzeki nie zagrodzili.	Aha!	Ale chyba czasem przyglądałaś mu się baczniej?	Ale ja nie chcę tańczyć z jakimś bubkiem! Ja chciałam z panem!...	Aleś ty całował niewinną dziewczynę, sierotę, wygnankę, bezdomną, która sobie tutaj, w naszym domu, pracą surową i uczciwą na chleb zarabiała. I słuchaj mię, ty odszczepieńcze!	Ależ dlaczego? Dlaczego?	Ależ muszę mówić Muszę i nikt nie może mi zarzucić, że nie mam słuszności. Otóż powiedziałam Annie, jak rzeczy stoją. Kochanie, mówię jej, doktor Strong o ciebie się oświadczył, doskonała partia. Czy nalegałam na nią? Nie. Spytałam ją tylko: „Annie, powiedz mi, czy masz serce wolne?”. Zaczęła płakać, utrzymując, że jest jeszcze tak młoda (co zresztą największą było prawdą) i że nie wie nawet, czy ma serce. „Zatem wolne”, rzekłam, „i nie można trzymać doktora w niepewności. Musi się biedak niepokoić”. „Mamo!”, zawołała Annie, „Czyż jestem mu potrzebna do szczęścia? Jeśli tak, wyjdę za niego, bo go bardzo szanuję”. Wówczas to, wówczas, a nie wcześniej, powiedziałam córce: „Annie, doktor Strong będzie ci nie tylko mężem, zastąpi twego ojca, zostanie głową naszej rodziny, będzie, jednym słowem, naszą opatrznością, dobroczyńcą. Były to moje wówczas słowa, są i dzisiaj. Jeśli mam w tym jaką zasługę, to chyba w stałości.	Ano, gdy się rada u króla skończyła, wyszliśmy wszyscy z komnaty na wał rozprostować kości i pojrzeć ku Wiśle, zalizali (daw.) 15; kopa	Bynajmniej. Jestem zupełnie pewien swoich ludzi, bo dla mnie dobry sługa to ten, którego życie i śmierć zależy ode mnie.	Była, ale nie ma	Byłyśmy zawstydzone i zalęknione.	Cały jestem w pasji, rzekł po chwili, niespodziewałem się tu zastać tego chłystka.	Chciałam, żebyś mnie poprowadził do Róży przede wszystkim	Czekaj. Już nie widać... W kole dębowym, w pianie białej... O! o! mnogo wojska, mnogo mołojców, oj, mnogo jak drzew w lesie, jak bodiakówbodiak (ukr.) symbol władzy wojskowej, drzewce, ozdobione końskim włosiem. noszą.	Człowiek!	Dam ci... za rok debiut w warszawskim teatrze i zaangażuję cię z pewnością.	Dlaczego to?	Dobrze, dobrze! Jadzia nie ciekawa, nie spyta. Zresztą i ja bym dostał mycie głowy za kulisy. Brrr! Jak zimno! Popędzaj, Maciej! A nie błądzim?	Doprawdy? Obywatelem... Próżniakiem i pasożytem będziesz w Poznaniu jak i w twoich obrzydliwych Prusach. Będziesz szerzył zły przykład i psuł młokosów swym zbytkiem i bezładem. Oto co jest! Ale poczekaj, ja ci nie dam dokazywać. Będziesz trzymał polską służbę i administrację... ani nogi szwabskiej, rozumiesz!	Drogi panie profesorze, witam pana! Proszę usiąść tu, przy mnie! A teraz chciałabym wiedzieć, co pana do mnie sprowadza? Chyba nie usłyszę czegoś złego lub jakichś skarg, nieprawdaż?	E, tylko trzydzieści, a zresztą co tam wspominać to rozbicie głowy. Wyrównaliśmy się dokumentnie, boś ty mi się odpłacił tyczką od chmielu. A jak dostałeś się wtedy nocką do domu? Czy przepłynąłeś przez moczary?	Gdybyśmy chcieli wierzyć temu, co mówi oskarżony, nie byłoby tu żadnego podejścia.	Gniewać się, to mało. Ja nienawidzę pani i nigdy już... Zamknęła mu twarz, wszechwiedzącą nagą ręką Nie chcę Kłamał bezczelnie nie wiadomo po co w istocie było to prawdą, w tej chwili prawdą się stało nikt tego nie pojmie jak jest, a tym bardziej jak było, nawet ci, którzy i tak dalej... brzydzę się sobą, jak o pani myślę... baba była silna.	I nie puszczę rychło, musi mi pani odświeżyć wrażenia Włoch, bo to już trzy lata, jak tam byliśmy po raz ostatni, trzy lata, jeszcze wtedy zupełnie dobrze widziałam	I po wszystkiem! żartobliwie, lecz z rozdrażnieniem, do ukrycia nie podobnem, rzucił Roman.	Ja, stary, kochanek nie miałem i nie mam. Wiesz o tym najlepiej, boś mnie pilnował jak smok.	Jak ci się zdaje, jakim sposobem doszedł do tego dostojeństwa?	Jest u siebie gdyby wyszedł, wiedziałbym o tym. Jeden z moich pomocników (komornicy nadają swoim szpiclom uczciwe miano pomocników) stoi na posterunku na placu du Mérier, drugi na rogu przy trybunale, a trzeci o trzydzieści kroków od mego domu. Jeśli ptaszek wyściubi nos z domu, gwizdną; nie zdążyłby uczynić trzech kroków, a jużbym wiedział o tym za pomocą mego telegrafu.	Jestem wzruszony dowodem waszej życzliwości, święci ojcowie. Jeżeli tak drogą jest wam pamięć mego ojca, więc chyba nie możecie być niechętni dla mnie...	Jestem wściekły na swoją głupotę!	Karę? jaką ja mu naznaczę?	Komu?	Kto zresztą nam dał przykład, jeśli nie Wielkopolska?	Może dolać araku?	Może ktoś jej zapisał wielki majątek Zawsze przeczuwałam, że ona czegoś podobnego się doczeka. Ona jest dziewczynką tak niepospolitą.	Młynarz przynosił na nią całe tysiąc złotych, ale ja wzbroniłam, bo jak temu wilkowi wpadnie co w pazury, to mu już sam zły nie wyrwie. A może się jeszcze trafi kto drugi z pieniędzmi?	Naprzód musiałbym ten koniec zobaczyć Ale z pewnością jeszcze nie jutro nastąpi.	Naturalnie, żona wcale (dosł.: jak najmniej). nie uśmiecha i obojętnie spożywa obiad, dodał.	Niby co?	Nie	Nie dałem nikomu prawa o tym nawet domyślać się	Nie mam czasu czekać.	Nie może być!	Nie płacz, bo mi się serce kraje.	Nie tacy oni głupi! Jeżeli w Delhi dostanę się w ręce sprawiedliwości, to na podstawie dowodami popartej skargi o zabójstwo wydadzą mnie państwu, które sobie tego życzy. Odeślą mnie z powrotem pod strażą, a potem... zginę powolną śmiercią dla postrachu reszty naszych. Nie dla mnie południowa kraina. Biegam wciąż w kółeczko... niby kozioł jednooki. Od dwu dni nie miałem ni kęsa w gębie Jestem oszelmowany więc poznają mnie w Delhi od razu.	Nie, nie powiedział o tym ani słowa	Nie, on byłby dobry, gdyby nie był ubogi. Muszę wyjść bogato za mąż, ciotko Jakubino. Majątek i uroda są niezbędnymi kwalifikacjami. Chętnie wyszłabym za Gilberta Blytha, gdyby był bogaty.	Nie, panie, ale nie było już prowiantów, gdym przyszedł po raz drugi.	Nie?... A jednak mówiono mi, że panowie staracie się o coś podobnego dla marynarki. Zresztą mniejsza... Dla pana mam coś innego...	Niech-że się hrabia uspokoi Wprawdzie zapytywała mnie dziś właśnie, czy sztuka może wykarmić i starczyć skromnym potrzebom, ale zarazem dodała, iż uciekać się do niéj teraz jeszcze nie jest zmuszoną.	No, Ludko, to chyba za wiele Ale sześć albo siedem to na pewno.	No, moja miła, zacznę chyba uwielbiać twoją macochę.	O czym pan myśli? czas wędrować dalej.	O! o! napij się tylko herbaty.	Och, nie, niech pan nie odchodzi Pan baron mógłby się gniewać. Jeszcze raz spróbuję.	Oho!... z pięćdziesiąt rubli. Nie wiem nawet, skąd się wziął, bo za wszystko płacę podwójnie. Ale jest... U nas tak zawsze. A jeszcze jak usłyszą, że tamten pan ma pieniądze, to powiedzą, że ich okradłam, i narachują, ile im się podoba.	Pakować się, zdechlaki!	Pani mąż ma źle w głowie Żal mi pani bardzo, dobra z pani kobieta.	Pewnie Monika.	Po co pan zrobił tę dziurę?	Pokusa jest silniejsza ode mnie	Pono nie. Balwierzbalwierz (daw.)	Pożegnałeś się ze wszystkimi kolegami?	Przekleństwo dawniej sięga. Miałem przed czterema laty czterdzieści lat i pięćset tysięcy franków; dziś mam o cztery lata więcej i prawdopodobnie o pięćdziesiąt tysięcy franków mniej, stracę je bowiem na sprzedaży dworku w Montfleury, cudnie położonego w pobliżu Rodanu. W Paryżu znużyła mnie ustawna komedia, do której zniewala wasza tak zwana cywilizacja XIX wieku. Byłem spragniony swobody i prostoty. Kupuję tedy majątek w górach niedaleko Rodanu, nic piękniejszego pod słońcem! Wikary oraz okoliczna szlachta nadskakują mi przez pół roku; karmię ich obiadami. „Opuściłem Paryż, powiadam im, aby w życiu nie słyszeć ani nie mówić o polityce; jak panowie widzicie, nie abonuję żadnego dziennika, im mniej listonosz doręcza mi listów, tym bardziej rad jestem”.	Przepraszam bo to kapuśniak.	Przysięgam, że dziś wieczór zmówię za starego modlitwę Dwa ostatnie uderzenia dostałem wprost na kołnierz. Na niższej półce jest Monte Christo! Widziałem na własne oczy. Zapowiadam, że to ja biorę następnym razem do Groty.	Przyszyj sobie aksamitny kołnierz i idź do diabła.	Raz na zawsze przysięgliśmy sobie ślepe zaufanie i wierność bez granic; wreszcie pan może im powiedzieć, iż ufasz mi zupełnie, a tak samo, jak pan, i oni mi zawierzą.	Rzekłem swoje, ruszaj precz, wilkom cię każę jeszcze szczuć i poganiać...	Spojrzyj, najdostojniejszy, na tą skrzynię. Jest ona pełna papirusów, na których spisano akta sprawy. Sędzia z Memfisu co dzień otrzymuje raporty o jej przebiegu i donosi jego świątobliwości. W cóż obróciłaby się praca tylu uczonych pisarzy i wielkich mężów, gdyby oskarżonych uwolnić?	Sto rubli i kolację, ale to warto tysiąc, bo się goście dobrze bawią.	Szelmy! bodaj was zabito! To śmiejecie się, widząc katolika w opresji od monstrów afrykańskich? Bodaj was zabito! Żeby nie ja, to byście dotychczas trykali łbami o bramę, boście czego lepszego niewarci! Bodaj was zabito, żeście i onych małp niegodni!	Tak, tak!	Tak... On tu przywiódł dziada Piotra i jego żonę, Martę...	Tak; jesteś moim dostojnym panem i królem, którego oby Bóg zachował!	Temu, że w tej chwili czuję się zdolnym umrzeć, nie narażając się zbytnio na śmieszność. A któż mi ręczy, czy za dwa miesiące, po długim pobycie w tej wilgotnej kaźni, będę tak samo nastrojony? Przeczuwam odwiedziny księży, ojca... Nie może być nic nieznośniejszego. Trzeba umierać.	To bardzo pięknie ale niedługo dane mi będzie zostać z tobą.	To co?... to co, tatusiu?...	To nic nie pomoże, przerwała Babetta.. ja muszę mieć świadków zaręczyn, bo ci nie wierzę... a teraz do interesu.. Wyjawiłam ci tajemnicę nie moją, odkradzioną od nieszczęśliwego dziewczęcia, któremu szczerze dobrze życzę... Dla niego ani towarzystwo przymusowe Georges’a, ani powietrze tutejsze niezdrowe... Trzeba ją wyprawić. Waćpan mi dopomożesz.	To pan tam mieszka w Skomontach?	To tak, drżączka.	Trza temu zapobiec!	Tu miejscowych wszystkich znam, więc jak ktoś nowy przyjedzie, to zaraz wiadomo kto.	Ty masz dobre nogi, mój kochany.	Usieklim.	W całej wiosce grasowała szkarlatyna	W imaginacji i w sercu owego różowego hajduczka w pierwszym rzędzie ci wyznaczyłem, bo primo: to złoto, nie dziewka, a secundo: tak jadowitych żołnierzy, jakich wy byście na świat wydali, jeszcze chyba na ziemi nie bywało...	Warci są tego oboje	Wiedzieliśmy to przed wyjazdem profesora, i jeśli nic więcej mu nie grozi, to mam nadzieję, że zobaczymy go w dobrem zdrowiu.	Winszuję pani świąt!	Wybacz, czcigodny ojcze, znużenie mnie zmorzyło.	Wędrowiec-pustelnik.	Zdaje mi się, święty mężu że mówiłeś i o klęskach wewnętrznych, jakie grożą Egiptowi w przyszłości. Co to będzie?... jeżeli raczysz odpowiedzieć słudze twemu.	Łzy, Słowo szepnął ze łzami w głosie.	Żegnam cię więc, a raczej mówię do widzenia, bo mam nadzieję, że zobaczymy się jeszcze!...
Cóż ja, przecie nie ja mam się z nią żenić. To pewna, że mógłbyś zrobić tysiąc razy lepszą partję. Ale sądzę, że babcia nie byłaby lubiła żeby wpływać na ciebie. W tej chwili nie mogę ci powiedzieć jak mi się wydaje Albertyna; wcale mi się nie wydaje. Powiem ci jak pani de Sévigné: „Ma swoje przymioty, przynajmniej tak sądzę. Ale na razie mogę ją chwalić jedynie negatywnie. Nie jest taka a taka, nie ma akcentu z Rennes. Z czasem powiem może: jest taka a taka. I zawsze będzie mi dobra, jeżeli tobie da szczęście”.	Ja także poznam pismo chłopca, który zostawił zeszyt czarny, idąc na wojnę i na zgubę duszy i głowy.	Nie kazał? Widzisz, ja nie wiedziałem, że tego. Ja chciałem dać mu tylko naukę na drugi raz.	A cała ludzkość przeszła, teraźniejsza, przyszła, to wielka jednia, jakby olbrzymie indywiduum, żyjące ciągle, wyrabiające w sobie siły nowe, potężniejące. Wyjątek z téj całości stanowią narody, które zerwały z tradycyami ludzkości, lub własnemi, które się odcięły i odosobniły, zasklepiły w grobie chińskim, lub, jak Indyanie, w dzikości skazały na wymarcie.	A teraz w kwestji morderstwa. Dziwne to, że obaj mają środki dostania się do tego domu a także, iż przyjęli z taką obojętnością i niewiarą wzmiankę moją o możliwości zamordowania tej kobiety przez złodzieja, chcącego w ten sposób odebrać klejnoty. O ile Thauret był mordercą, to zachowanie się jego przy zwłokach było wprost niesłychane. Przyznał, coprawda, że studjował medycynę. Na medykach nie czynią zwłoki żadnego wrażenia, a co więcej, jako medyk umiał łatwiej znaleźć tętnicę i przeciąć ją scyzorykiem. Chociaż, aby tego dokonać nie potrzeba specjalnych wiadomości lekarskich.	Ale, gdyby zdarzyło się, iż byłbym chory i niezdolny do powinności małżeńskiej, wówczas żona moja, zniecierpliwiona moją niemocą, może by się oddała innemu i nie tylko nie ratowała mnie w potrzebie, ale wręcz drwiła sobie z mojej niedoli i (co gorsza jest) kradła mój dobytek, jako nieraz widziałem przykłady. To byłaby ładna historia! I jeśli potem będę musiał uganiać po polach w jednej koszuli, kto mi co na to pomoże?	Co do mnie, przerażony jestem wykształceniem publiczności w kwestiach literackich Jak Rosjanie pobici przez Karola XII nauczyli się w końcu prowadzenia wojny, tak czytelnik nauczył się z czasem rozumieć sztukę. Niegdyś żądano od romansu tylko tyle, aby był zajmujący; co się tyczy stylu, nikt o to nie dbał, nawet autor; co do myśli, zero; co do kolorytu lokalnego, nicość. Nieznacznie czytelnik zaczął żądać stylu, zainteresowania, dramatu, ścisłych wiadomości; zaczął wymagać pięciu zmysłów literackich: inwencji, języka, myśli, wiedzy, uczucia; następnie, na domiar wszystkiego, przyszła krytyka! Krytyka niezdolna wymyślić nic prócz oszczerstwa postawiła tezę, iż wszelkie dzieło, które nie wypłynęło z pełnego, kompletnego mózgu jest chrome. Równocześnie pojawiło się paru szarlatanów, jak Walter Scott, zdolnych zjednoczyć pięć zmysłów literackich: za czym ci, którzy mieli tylko dowcip albo tylko wiedzę, tylko styl lub tylko uczucie, te kulasy, ci bezgłowi, mańkuci, jednoocy literatury zaczęli krzyczeć, że wszystko stracone, zaczęli głosić krucjatę przeciw ludziom, którzy psuli rzemiosło, lub też zaczęli zwalczać ich dzieła.	Dopraszam się łaski, a dyć ja żona tego chudziaka, Bartka Kozła	Idę na ciemno	Ja wszelkiego rodzaju piękności lubię, orjentalne, południowe, północne, byle były oryginalne...	Jak ja Kingowi powiem, to King poniesie wszystko.	Kamińska, idziesz pani ze mną na Nalewki? Chcę sobie kupić na suknię.	Krótko mówiąc smarkacz, który chował swoich osiemnaście tysięcy franków renty na żer pierwszych akcji, które się nadarzą	Można stąd wnosić, że rezultat u nas byłby daleko pewniejszy niż na Wschodzie. Wśród naszych mgieł i deszczy można łatwiej przyzwyczaić organizm do trucizny, jeżeli przyjmować ją stopniowo, niż w ciepłych krajach?	Na miły Bóg! A cóż się pani we mnie podoba?... Czy ten brud i łachmany, czy to, że jestem fujarą i gruboskórnym?...	Nic łatwiejszego; przypuśćmy, że wiesz pani wcześniej, jakiej trucizny zamierzają użyć przeciw pani, przypuśćmy, że będzie to na przykład brucyna...	Nie mówmy już o tym, droga moja. Czyż ja mogłem cię puścić bez rozmówienia się inaczej jak tam w oranżerii? Chcę przekonać ciebie, najdroższa.	Nie tak bardzo, bo ona ma kilkanaście dziewcząt jeszcze na miejsce tej, którą wezmę.	Niechże się pan napije. Zaraz przyrządzę. To chwileczkę potrwa. Na dworze deszcz?	O czym też pan na przykład rozmawiał z żołnierzami i o co pan ich wypytywał?	Oo! O, cóż to za straszne, cóż za poczwarne roztrząsania! Czyż odpowiadają one uroczystości, jaką święcimy dzisiaj? Co prawda, winną tu jest żona moja, podając na stół dziecko z głową węża, jak gdyby potrawa ta godną była uczciwych i zbożnych biesiadników. Jakże się stać mogło, by z moich pięknych, czerwonych pisanek wylęgły się szatany i poczwary?	Owszem, lecz musisz zgodzić się na ewentualną „śmierć” Kamy.	Pan jest zanadto... W dzisiejszych czasach nie można być tak przesadnie uczciwym. Niech pan mnie źle nie zrozumie. Cenię uczciwość, ale tylu jest ludzi, którzy czyhają na cudzy grosz.	Przejdź na moją stronę, Wysocki! Daj mi rękę.	Schowaj swój głupi pomysł dla siebie! Teraz kolej na Dorę	Svečiai A, sveiki drūti! Tai jau kaip matau, atkeliavote. Na, prašau į vidų, sveiki atkeliavę. Sėskite, kaip galite; pas mane mebliųmebliai (lenk.)	Teraz ja mam głos, Dick! Zrobił mnóstwo rzeczy, których nie miał prawa robić, i skutkiem tego angażował rząd w coraz to nowe przedsięwzięcia.	Ty wiesz...	Wiecie co? Chodźmy na dół do parku, tam zawsze chłodno. Siądziemy na trawie i coś obmyślimy.	Wstępne objaśnienia wziął na siebie Ben Joel powtarzać ich więc nie ma potrzeby. Chodzi teraz o to, aby w sposób przyzwoity wszcząć sprzeczkę z pewnym młokosem, doprowadzić rzecz do walki i sprzątnąć go gładko. Czy potrafisz to zrobić, mój zuchu?	Właśnie tak, ale na ich nieszczęście ksiądz Faria dostał ataku katalepsji i umarł.	Z niczym nie wrócicie, bo wrócicie z pismem moim, które każdemu z was na skórze każę wypisać.	A czemuż to teraz, bardziej niż wczoraj, lub jutro? Cóż ci się przytrafiło takiego dzisiaj, że ci podobne myśli ponure przychodzą do głowy?	A i katorżnicy nas wydadzą	A kiej przyjść, jaśnie pani?...	A pan, drogi przyjacielu?	A to ciekawe!	A w Polsce pani jest po raz pierwszy?	A więc powinnam była zaraz dzisiaj pójść do komornicy!	A z tymi, co ich już nie ma. Siedzielim we trzech. Dziś w nocy dwu zabrali i powiesili. To i byli moje towarzysze...	A! jeszcze nie, rzekł z wielką pokorą i jakby zawstydzony porucznik Presler. Dawno mnie już djabli wziąść byli powinni, ale wolą męczyć żywego.	Ależ nie kryję się! Spałem.	Ależ to co innego...	Ba! jest pokój, ale my go pierwsi naruszym. Załogi nasze przeciw Mazurom nie wystarczą.	Buduje się to?	Byle, wiadomo, chrześcijanin Nie powiesz przecie, że pomogłaby Żydu!	Chce defilady, niech ją ma.	Co ci jest?	Co to? co to?	Co, Stasiu?	Czy znowu będziesz może bił mię batem po twarzy?	Cóż by pan tutaj robił? Agitować?	Dlaczego nam nic nie mówiłeś o tym?	Dlaczego, Pawle, nie wspomniałeś mi ani słowem o tym, że wiesz?...	Duszo potępiona, wołająca z głębokości, gorze ci!	Dziś ubiera się w szelesty i złoto	Emigrant, Twórczość, Teatr, Władza, Przemoc	Ewolucja odbywa się w linii helikoidalnejlinia helikoidalna (gr.)	Gdybyż to można skończyć...	I dlaczegóż panu przeszkadzają?	I to słaby człek!	Jak to nie ma?	Jak to?	Jest! Jest szosa!	Jeszcze nic nie wiem	Kad tik Dievas duotų sveikatos viską padarysime! Baisu ir manyti apie tokią laimę, kad neišnyktų!	Kołatanie ozwało się z podwójną siłą, rzekłbyś: drzwi wyskoczą z zawias. Tymczasem między zgromadzone niewiasty wpadł pacholik Kostek.	Kto powiódł?	Macte!	Mamże panu opowiadać moją niedolę, abyś to uważał za bajkę; mamże zwierzać się z zamiarów, abyś doniósł o nich memu prześladowcy; nie, panie; a przytem, cóż cię obchodzić może życie lub śmierć biednej skazanej?... Odpowiadasz tylko za ciało moje... wszak prawda?... i bylebyś przedstawił trupa, którego uznają za mnie, nic więcej od pana żądać nie będą... a może nawet dostałbyś podwójną nagrodę!...	Matko Święta... a cózeście wy za cłowiek taki miłosierny!	Może być że nie można się do niego zbliżyć, tak samo jak do węgorza elektrycznego lub do drętwika (Raja elektryczna).	Może papierosa?	Mów, co widzisz: Jak tu kniaziównie?	Naturalnie.	Nic, nic	Nie dogaduj!	Nie pozbawię się życia, jak długo ta mała pozostanie w opiece pani! Wiedziałem, że pani majorowa jest ode mnie silniejsza i że mnie zmusi do życia.	Nie ufajmy wiarołomnym! Nie ufajmy heretykom ani tym z katolików, którzy u złego ducha służbę przyjęli!	Nie! Wiem, co mówię.	No, nie będę przeczył, że jak dotąd; całkowicie się to sprawdza Ale We’re Here był sprawnym stateczkiem i bądź co bądź zawdzięczam mu wiele... jemu i tatkowi.	O! ona mnie kochała!	O, nie może być! Już tak uczynię!	O, toby mnie bawiło zobaczyć jak ktoś robi Gilberta	Pani więc jesteś wdową! I może... może pani masz dzieci?	Powiedz raczej, nazwisko owej kobiety, które było opublikowane w dziennikach.	Pozwólcie mi mieć niespodziankę	Precz!	Przypuszczalnie masz rację! W takim wypadku mogę powiedzieć, żem całkowicie gotów. Wyruszamy jutro o świcie, gdy wszyscy będą jeszcze spać. Nie wolno tracić czasu, to byłby grzech.	Stryj?...	Tak to łatwo wielmożnej pani powiedzieć: jedź... Takie czasy okropne nastały z tą stagnacjąstagnacja (z łac.) rzekł, wchodząc prawie forsąforsą (z fr.)	Taże nie obraza majestatu. Ot, patrzaj, sam ksiądz biskup tak sobie ziewnął, aż strach, a wedlewedle (daw.)	To nic sękacz.!	Wcale nie narzekam.	Więc służę:	Więc wy postanowiliście zgubić faraona!...	Więcej tego chłopca. Znałem go. Zdolny, pełen życia i tężyzny.	Wzięło cię?	Z początku, kiedy Karo się tu przybłąkał, Janek nie dbał wcale o niego. Ale pewnego dnia obiłaś psa miotłą i wypędziłaś z kuchni, i wtedy chłopiec zaczął go pieścić, bawił się z nim przez cały dzień, a od tego czasu są nierozłącznymi towarzyszami.	Zboża nam brak, nie przybywa, bo okrętami piasek do cyrku wożą, lud szemrze... ale ma igrzyska, może być głodny.
E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Przyznam ci się że sprawiłeś mi dość dużą niespodziankę. Gorzej cię sądziłem, niż na to zasługiwałeś. Widocznie mniej uległeś wpływom i wychowaniu twojej matki niż reszta jej dzieci. Nie umiem darować ci tylko tego, że w samowolny sposób, bez uprzedniego porozumienia ze mną postąpiłeś tak sobie.	I ja tak samo, a z murzami znamy się jak łyse konie. Córki mi swoje chcieli w Krymie oddawać, żeby się potomstwa pięknego doczekać, a żem to był młody i paktów konwentówpakta konwenta (z łac.) dużo, wiele. figlów napłatał.	Jestem kwadratowo szczęśliwy. Tak, odżywiam się doskonale, kocham w miarę potrzeby, sypiam kiedy chcę, drwię z ludzi, kiedy pragnę, nie dbam o nic i o nikogo i mogę w każdej chwili rozbić sobie czerep, jeśli mi się spodoba. Uśmiecha się pani drwiąco! nie wierzy pani, bierze mnie pani za jednego z tych nędznych blagierów, pozujących na nudę i weltszmerc. Mogę panią zaraz, natychmiast, przekonać, że to, co mówię, gotów jestem zrobić, jak ów Anglik!	Reszty dworu ztąd nie widać, zasłania go kościół i ten lasek... to jest dębowy lasek przy samym dworze. A ta wieś, co tam daleko, nazywa się Zwirówka, a ta bliższa, Horniczka... Naszej Wolinki ztąd nie widać, bo za lasem, tylko ot, widzi Romek, ten dym co podnosi się nad drzewami tam daleko, daleko... to z Wolinki... tam, między małym laskiem, a wielkim borem jest Wolinka...	Niemałe usługi oddaliśmy Egiptowi. My wskazujemy główne kierunki, według których wznoszą się budowle i kopią kanały. Bez pomocy naszej nauki okręty pływające po morzu nie mogłyby oddalać się od brzegów. My wreszcie układamy kalendarz i obrachowujemy przyszłe zjawiska na niebie. Ot, i teraz niedługo będziemy mieli zaćmienie...	Honory się wszędzie przydać potrafi i miły jest, rzekła Laura, ale na ten raz, powiem szczerze, byłabym tak zgryziona, żem go ztąd wzięła od Zosi, iżby mi to wszystko psuło.	Ach, ciągle w koło... Jest to przecie pewnik niezbity, że nie chciała pani zgodzić się na rozwód i że ten upór był źródłem wszystkich nieszczęść. Cóż z tego, że pani doskonali swą duszę, skoro zgody na rozwód dotąd nie ma...	Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje, to się bujnie rodzi	Jak się ten hotel nazywa?	Może opat. To by dobrze było, żebyśmy się zaraz spotkali.	Niech pan nie mówi tak głośno bo pani Moreau i baronowa de Canalis, jej córka, znajdują się, zarówno jak jej zięć, były minister, w drugim przedziale.	Szanowny księże nie szukam u historyków błahej rozrywki, ale poważnej wiedzy i martwi mnie bardzo to, że często prawda pomieszana bywa tam ze zmyśleniem. Studiuję czyny ludzkie w celu odkrycia praw ich postępowania i doszukuję się w historii zasad rządzenia.	Bo to się inaczej zaczyna	Jak to, zrobiony z łodzi? Przybytek godny żeglarza!	Bo tu tylko z żydami trudno, a zresztą konkurencya łatwa. Ale i z żydami, byle nie wydawać manifestów antysemickich i spokojnie swoje robić, można trafić też do ładu. Co do pani Emilii jednak, ona się tyle zna na interesach, ile jej mała Litka.	Lubię konie. Zresztą jeśli tu jestem, to po to, żeby się przypatrywać widowisku.	Jak żyję, nie widziałam takiej dziewczyny! Nie poznajesz się na komplemencie	O! o! nie myślno znowu, żebym się wieszał dla ciebie dość mi i bez tego życie dojadło, a tyś tego niewarta!	Jeżeli nie ciągle objawiają się te dwie siły fenomen ten przynajmniéj zdarza się bardzo często w ludziach myślących. Psychologowie tłumaczą go dwiema władzami jednego ducha, płynącemi ze wspólnego źródła. Wszakże w jednéj machinie elektrycznéj dwa przeciwne téż powstają prądy. Dlaczegóżby z duszy jednéj nie mogły płynąć dwa strumienie, których przeznaczeniem stworzyć ruch i życie, a potém się zlać znowu?	Zgrzeszyłbym, jakbym obiecował, że się żaden śmierci nie boi, albo choćby ja. Po mojemu grzych się tak całkiem śmierci nie bać. Ale jest bojenie i bojenie... Z naszych żaden się nie cofnie, jak każą pójść.	Jeżeli idzie o kogoś pewnego, mam takiego pod ręką do usług waszej książęcej mości, co do czterech lub pięciu ochotników, niech tylko książę miłościwy da poznać swe zamiary, a ludzi nie zbraknie.	To jeszcze nie maska. Zawsze jestem naturalna i szczera.	Dlaczego uparłeś się pan, ażeby nie wziąć ze sobą siostry?... I panu byłoby wygodniej, i ona mniej dręczyłaby się obawami...	Jakoż to wasza dostojność nie wie? A ja myślałam, że to właśnie z onej racji pan burgemeister nawiedza naszego pana młodego.	Rzeczywiście to statek, ale nie sądzę, żeby to był „Duncan”.	A co? Sprzedają morskie łososie. Śledzie też są morskie. Nie wolno się zapytać?	Ja też Przecież to nic trudnego.	Ja za śmiałość mają bardzo wielmożnego pana przepraszam ale gorzelnia pańska otworzy się za miesiąc, i ja chciałbym pierwszeństwo u pana mieć...	La ojca to ino ten mądry, co chocia z półwłóczek ma abo i ogonów krowich z mendel.	Mnie nikt nie złapie. Ja z katorgi wyszedłem jak gronostaj.	Panowie! pozwólcie mi w słowach waszych małą uczynić poprawkę. Powiedzieliście, że trzej tylko jesteście, a mnie się wydaje, iż nas jest tutaj czterech.	Zaraz potem! Co za brednie! Miał dyzenterię, zanimeśmy się jeszcze połączyli ze Stalky’m w fortecy!	Gra, WładzaTak, boskość, bo rządzenie ludźmi, żonglowanie nimi jak kukiełkami z celuloiduceluloid	Imię mam Błogosława	Miałem ci ją, miałem! Więc to już wojna z Witoldem o ŻmujdźŻmudź	No, to, że jestem takim typem?	O, o, co ja widzę! Ależ to jegomościa nikczemnie oszkalowano! Ja widzę, że jegomość jesteś szlachetnym i dostojnym panem!	Przeciwnie, to wada!	Uf uf; to źle! To nawet bardzo źle! I dziad wie o tym?	O, dziękuję ci, ma brata i ojca, którzy podobno nie są zbyt dobrze wychowani... mogliby nie uszanować mojej skóry... A przy tym i ja się żenię.	Ja zaś miałbym spać w taką noc! Toż bym sumienia nie miał! Lepiej czuwać na ordynansieordynans (daw.)	Odwiedzanie więźniów było dość często przedmiotem sztuki chrześcijańskiej we Włoszech, Flandrii i Francji. Silnie, realistycznie ujął ten przedmiot della Robbia na fryzie z barwnej glinki, niby bogata opaska otaczającym szpital w Pistoi... Czy pan zna Pistoję, panie Bergeret?	Pewnie już nie, chybaby zaszło coś nowego...	Proszę posłuchać, bo było tak... Powiedziałem sobie: zawsze można coś znaleźć w celi więźnia, który tu był piętnaście lat	Skąd pan wiesz, że tego uczynić nie mogę?	Złe was na ten handel pokusiło...	Nie zagarnia, tylko kupuje! Może wolałbyś pan, ażeby sklep zmarniał nie znalazłszy nabywcy?... I kto z was mądrzejszy: pan, który po kilkudziesięciu latach nie masz nic, czy on, który w ciągu roku zdobywa taką fortecę, nikomu notabene nie robiąc krzywdy, a Wokulskiemu płacąc gotówką?...	A nie chcą.	Boś jej głosu nie słyszał.	Będziesz i ty miała, daj Boże doczekać, kogo na ręku nosić: Skrzetuskiego w tym głowa!	Cicho, cicho, znów ci gorączka wraca, a ja nie lubię maligny.	Czy masz jeszcze inne siostry?	Dlaczego nie sprzątnięte, Alfredzie?	E, pan świat ma w kieszeni. On pana nie przestraszy.	Miód, nie kobieta, nie dziwno mi też, co Antek Boryna...	Na Perkuna, ubijem!	Nic wielkiego ściana przygniotła mi palec, ten oto z pierścieniem i kamień zranił mnie do krwi...	Nie	Nie Nie wolno im.	Niech będzie uwielbione imię Pańskie, że tę ciężkość bezmierną odejmie z mego serca! Jakożbym spokojną chwilę w życiu miała, gdyby Zygmunt skonał nie pojednany ze mną... Jadę natychmiast!	Ogromna suma. Nigdy takiej nie widziałem	Przecież każdy nosi rękawiczki.	Szkoda, bardzo miłe jest nasze dzisiejsze spotkanie Ale oczywiście, masz słuszność, zwłaszcza ze względu na chłopca jest już nawet za późno.	W najmniejszym stopniu nie chcę! Ta jej właśnie prostota, naturalność...	A ty co myślałeś... o tym wszystkim?	A widzisz. I tu musi być tak samo!...	Ach, co tam mnie wspominać!	Ach, poco masz rozumieć. Daj mi spokój.	Babudżi jestem przecie sahibem.	Chcę pomówić z panem de Lembrat	Czy zapomniałaś?	Dałem słowo	Dobrze, więc dziś! Ale jeżeli mnie choć trochę kochasz, zrób pierwej, o co cię proszę...	Dość malowniczy widoczek...	Jakiejże religji pani jesteś?	Jam zawsze za wolą dziadusia szła chętnie	Jestem, świetlisty płodzie słońca i księżyca. Bytem chory, ale twój śpiew uzdrowił mnie.	Ktożby prosił? ktoby wstrzymywał?	Lenkai kalti tuomi, jog jie visokiais būdais siekėsi atitraukti apšviestuosius lietuvius nuo jų pareigos	Mego męża do Bastylji!... O! mój Boże! a cóż on zrobił biedaczysko?... on, uosobiona niewinność?...	Niech tak będzie Teraz i ja ci powiem, Maksymilianie: wszystko, co zrobisz, będzie dobre.	Niedługo dostanie pan pieniądze, panie Rafaelu mogę panu tymczasem pożyczyć parę talarów.	Niemożliwe, żeby uciekł. Z prawej strony ruin odkryty trawnik.	O ile wiem, kompania jest już pełna, prosz pampsora	Oczywiście.	Powiedzże teraz	Sporo odtąd upłynęło czasu	Słyszałeś o tym w domu?	Tak, Niku, czym zasłużyłam, że ty, wielki, mądry, uwielbiany, że ty jesteś moim mężem? Czym?...	Tak.	Toś ty z tamtej chałupy, co za wodą?	Tu... Marychna...	Ty też, mamo?	Ty znasz miłość?	Ulica św. Jana 38.	Wiem już, kto wszystkiemu winien.	Właśnie. I owszem Ale potem myśmy wrócili, a on powiedział, że musi pójść z wizytą do Bezogonka. I poszedł. A myśmy wrócili	Zali Oleńka mu wiary dochowa?	„Jaka ty piękna jesteś! Cud...”
A co mam zrobić z tym zwierzęciem, które się do mnie zbliża?	A co mu tam! Czarny Korsarz się go nie boi. Żaden statek nie może dorównać „Błyskawicy”, a poza tym słyszałem coś o taranowaniu.	Bądź dobrej myśli i o sławę doczesną się wcale nie turbuj. Ja w tym, by cię nie ominęło, co należy. Przyjdą spokojniejsze czasy, sam będę zasługi twe promulgowałpromulgować (z łac. promulgo, promulgare)	Co panu!?...	Co ty tam robisz? Panowie dowiedzcie się, że nasz przyjaciel de Valentin pan margrabia de Valentin, posiada tajemnicę robienia majątku. Jego pragnienia spełniają w tej samej chwili, w której je poweźmie. O ile nie zechce uchodzić za chama, za człowieka bez serca, zrobi nas wszystkich bogaczami.	Co ty wygadujesz!	Co wiesz o chrześcijanach?	Co? Co pan powiedział?	I cóż że młody! Jakaż moja młodość, kiedy nogami o własnych siłach stąpać nie mogę. Żebym stary był, to niech... A to kara boska za grzech ojca! A ja mam za to cierpieć? Za co ja?... Ja stryjowi odebrałem jego część?... Nie ja! Nie ja! Tylko ojciec. Za cóż na mnie to kalectwo?...	Mam u was kilka rubli zasług... Mam kożuszynę, sukmaninę i skrzynkę... Zabierzcie to, ale nie mówcie, żem was zdradził... Przecie pies nie był ode mnie wierniejszy, a także go otruli...	Natarczywi i nudni pomijając już to, że są zwykle przeraźliwie płytcy. Chce pan posłuchać bajeczki? Ludzie z bajki bywają nie mniej ciekawi od ludzi z tynglu i z kawiarni... Otóż, pytał raz uczeń bramina: „Mistrzu, gdy po śmierci człowieka ciało jego przejdzie w ziemię, krew i nasienie w wodę, włosy w zioła, mowa w ogień, oddech w wiatru tchnienie, wzrok w słońce, serce na księżyc, dusza w wszechświat: rozumiem to wszystko, panie; I poszli w ustronie ciche i tam rozważali. A to, o czym mówili, zwie się czynem, a to, co wsławili, zwą ludzie dziełem.	Nie wiem co myśleć. Zakładasz się ze mną o popełnienie zbrodni, a w parę godzin później wychodzi na jaw kradzież, a potem morderstwo, które to zbrodnie stoją wyraźnie w związku ze sobą. Prócz tego, zamordowana mieszkała tam, gdzie Remsenowie. Wiadomo, że po wpół do dwunastej byłeś przez godzinę w złowrogim domu i że w tym czasie słyszano krzyk, dolatujący z mieszkania nieboszczki. Nakoniec zostały odnalezione klejnoty, a na puzderku jest twoje nazwisko.	No co?	Ospa! bajki mi pleciesz Porthosie! W jego wieku, na ospę chorować? Co nie, to nie!... pewnie raniony, a może zabity. O gdybym o tem wiedział!... Na rany boskie! panowie muszkieterowie, słyszeć o tem nie chcę, by chodzono do miejsc podejrzanych, robiono burdy uliczne i bito się w zaułkach. Nie chcę, byście się stali pośmiewiskiem gwardji kardynalskiej, składającej się z ludzi porządnych, spokojnych, śmiałych i nie takich, których aresztują, bo zresztą aresztować się nie dadzą, jestem tego pewny. Oni daliby się raczej zabić na miejscu, niż na krok jeden ustąpić. Bo tylko muszkieterowie królewscy uważają za stosowne uciekać.	Prześladuje mnie ostatnio pech. Przyznam ci się, że jestem prawie bez grosza.	Słuchaj waćpan, gorąco zaczęła kasztelanowa, mocno mi się ta myśl uśmiecha, ułóżmy co! pokażmy, że i my potrafimy... A waćpan panie Borowiecki?	Z przeproszeniem jegomości, nie cyganiłem, bom też szlachcic do równości się z każdym poczuwający, nie Cygan, chociaż dzierżawami chodzę, póki Bóg nie da osiąść na swoim. A ten pierścień dał mi pan Kmicic na znak, że to, co mówił, to prawda, a ja zaraz waszmościom słowa jego wiernie powtórzę, bo widzi mi się, że tu o skóry nasze chodzi.	A jak daleko?	A która to godzina będzie?	A tak. Zrazu nic. Odżałowali tego wuja Dominika, nagrobek mu wystawili na cmentarzu naszego kościoła, msze kazali odprawiać za jego duszę. A tymczasem...	A ty musisz być tancerzem O!... jestem nawet pewna, że widziałam cię na jarmarku w Pi-Bailos, jak zaklinałeś węże...	A więc widzisz...	Ach, dałby Pan Bóg żebym cię raz niemym przed śmiercią zobaczył.	Aha-a!... aha-a!...	Ależ najzupełniej.	Anula?	Chciałabym wiedzieć, umiejętna głowo, czy mój mąż kocha mnie?	Chętnie. A czemu to jestem pyszałkiem?	Czy to pan, panie Moreau?	Cóż to takiego?	Daruj!	Dla kapłanów.	Dla pana, nie dla nas Pozwoli pan, że zwrócę...	Do niczego brać się nie możesz, Fernandzie, bo jesteś żołnierzem; jesteś teraz w domu dlatego, że nie ma wojny; bądź, jak byłeś, rybakiem, nie przypuszczaj do siebie marzeń, które uczynią ci rzeczywistość jeszcze bardziej okrutną, poprzestań na mojej przyjaźni, bo nie jestem w stanie ofiarować ci nic innego.	Doły jeszcze nie wyporządzone, to trza zesućzesuć	Dufamdufać (daw.)	Dziwne mi to bo ja nietutejszy i humorów ludzkich w tych stronach nie znam, że tak waszmościowie znosicie cierpliwie owe uciski, szlachtą i ludźmi rycerskimi będąc?	Dziękuję. Ale pamiętaj! Podstępnie gościnności twej...	Jaresz.	Jaśnie wielmożna panno łowczanko, a nam wielce miłościwa dobrodziejko! Wybacz waćpanna, jeżelim się w godności pomylił...	Jednym słowem jest tak, jak gdybyśmy źle mełli zboże, jak gdybyśmy omełli delikatną górną warstewkę ziarna, a resztę byśmy wyrzucili, jak wyrzucamy popiół. Przy dokładnym przemiale nie pozostaje z ziarna nic, albo prawie nic, prawda? I tak samo przy dokładnym spaleniu materii nie pozostaje z materii nic, albo prawie nic. Wymiele się całkowicie. Zużyje się. Powróci w swoje pierwotne nic. Wiesz, materia potrzebuje straszliwą masę energii na to, aby istnieć. Odbierz jej istnienie, przymuś ją, aby przestała być, a wyzwolisz ogromną masę siły. Tak się rzeczy mają, przyjacielu.	Jeżeli nie dwu, jednego musicie dać	Już dwie żony pochował.	Kara, Strach, Sędzia, Kondycja ludzka	Keinekeine (z niem.)	Kiedy ty śpisz, ja czytam twoje książki, leniuchu.	Kiedy? a zanim pan dostał miejsce u Szai.	Których nie mamy wiele	Muszę jechać	Mów plując już po swojemu i perząc się. Jest tam kto w Krakowie coby rozum miał i tego gnuśnika przepędził?	Na bok, gagatku, licho wstawiony. Cywilny orszaku, żłop dalej wódę! Oczywistości trzeźwych nonsensów, powszechnej racji wytartych szablonów, tej monotonii wykastrowanej z siemienia powabów czy zabawności, można przeciwstawić udatnie, skutecznie jedynie tylko, nieuleczalne... delirium tremens. Czy tak, czy owak... na jedno wychodzi. Przepraszam na chwilkę. Odbędę teraz premiowe strzelanie...	Na pewno, panie generale.	Nic, dano mi wyraźnie do zrozumienia, że owszem, mogę wyje­chać, ale tylko na papierach emigracyjnych.	Nie będę mógł o dwunastej, mam klinikę.	Nie podajemy à la carte, ceny są stałe. Czy dużo się je, czy mało, czy zamawia się dziesięć dań czy jedno, cena jest zawsze ta sama.	Nie rozumiem, o czym mówisz.	Nie słyszałem, żeby ktoś dał sobie radę z tatkiem. Ale że wytłukłby cię znowu, to rzecz pewna. Wytłukłby cię tym mocniej, im większa była jego pomyłka. Ale kopalnie złota i pistolety...	Nie wierzy więc pan?	Nie! po sto razy nie! Przyjąłbym wszystko od wczorajszej hrabiny, ale odbierać Florynie jej gniazdko?...	Nieszczęście, jak widzisz, panie!	No! Toż to fryc z ciebie, mospanie! A czy to przymus dać komu pannę? Czy to nie wolna w tym wola każdego?	No, jak w Rosji się nazbierało, to i w Rosji zostaną policja polityczna w Związku Radzieckim.. Niech no się tam rozpatrzą w waszych papierach, bo ja to i nie bardzo wiem, dobre one, iliili (ros.)	O Boska Opatrzności! Stwórco potężny wszystkich rzeczy! Teraz już niczego nie brakuje na naszej wyspie!...	Odrzuca pan więc takie wyjście?	Pani miała także śliczne pantofelki, czy to też Fortuny?	Pani musi mu przebaczyć Wszyscy potrzebujemy przebaczenia	Pocałuj się ze mną.	Potrzeba do chórów... Siostry z Pragi odpłynęły, bo robiły tylko skandale.	Prawdziwe tragedje, poczęła Dobkowa... Poszłam najprzód, bo musiałam, za hreczkosieja, spekulanta, i to jeszcze trochę zazdrosnego a ordynaryjnego człowieka... Panie świeć nad jego duszą... za Noskę...	Prawdziwie	Prawą, lewą?	Proszę pana Byłem rojalistą, gdy myślałem, że Burbonowie nie tylko są prawowitymi dziedzicami tronu, ale i wybrańcami narodu. Cudowny powrót, którego byliśmy świadkami, dowiódł mi, że byłem w błędzie. Zwyciężył geniusz Napoleona: prawowitym władcą jest ten, który jest kochany przez wszystkich.	Przemknąłem się przez belkowanie Chciało się owe roboty podpalić, ale nie było czym.	Przytul się do mnie... Nie bój się mnie... Ja nie jestem złym człowiekiem... Ja ci nie zrobię krzywdy...	Póki jeszcze prosimy po sąsiedzku!	Spodziewam się, że nie jesteś zazdrosny.	Stary.	Suche, mości książę!	Słuchaj Janku, jak ty nie pomożesz, to zginiemy!	Tak jest, stryjaszku.	Tak powinno było być już wtedy	Terpy, synku, mohorycz budeTerpy, synku, mohorycz bude (ukr.)	To aż dziw Jeszczem też takiego człeka nie widział, który by się z nimi zetknął, a krzywdy i uciemiężenia nie doznał.	To na trwogę!	To nie, panie dyrektorze...	To prawda, że hiszpańska flota patroluje okolicę?	To znaczy?	W tym samym, gdzie miała wyjść za Edmunda Ot, zmieniła tylko narzeczonego.	Wiadomo panu że pozytywiści uważają człowieka za zwierzę uwielbiające. August Comte zatroszczył się o zadowolenie potrzeby tego wielbiącego zwierzęcia i po długim namyśle dał mu fetysza. Ale obrał Ziemię, nie Boga. Nie dlatego, że był ateuszem. Przeciwnie, uważał istnienie pierwiastka stwarzającego za bardzo prawdopodobne. Tylko, według jego zdania, Bóg był za trudny do poznania. I uczniowie jego, ludzie bardzo religijni, uprawiają kult zmarłych, ludzi pożytecznych, kobiety i wielkiego fetysza: Ziemi. Pochodzi to stąd, że ci wierzący tworzą plany szczęścia ludzkiego i zajęci są urządzaniem naszej planety dla naszej szczęśliwości.	Więc kiedy mamy już chleb, zatem nie mamy czego więcej szukać.	Więc wojna? To jest panna, która działa na nerwy i teraz pora byłaby o nią uderzyć. Kobieta na kamienistej drodze łatwiej przyjmuje ofiarowane sobie ramię, niż na równym gościńcu.	Wyśmienite... To nie takie piwko jak u nas, no, ale zawsze lepsze niż ten paskudny kumyskumys	Właśnie odfrunął.	Zaczekajże nie spiesz się tak bardzo, bo i tak nie zastaniesz jej teraz. Królowa wysłała ją po jakiś osobliwy pyłek z kwiatów wodnych, a to jest daleko. Będziesz miał jeszcze dosyć czasu. Chodź, zobaczysz tymczasem moją siatkę!	Zawsześ miał dowcip w piętach i dlatego takeś przed Sapiehą zmiatał, ażem cię znielubił i sam gotówem pójść do Sapiehy.	Zbyt dobrze umiecie oboje je pisać, aby je z sobą przeżywać naprawdę Artysta, MiłośćCzyż para autorów może naprawdę się kochać? Zawsze przychodzi chwila, w której zbierają wzajem z siebie wzorkizbierać wzorki (z kogoś) (daw. pot.)	Zdaje mi się, iż na taką wyprawę trzeba było zabrać nasze muszkiety.	Zdawało mi się przed chwilą że jesteśmy w Łazienkach. Tak niedawno!	Zostałem na twoją prośbę	Żal ci?
A teraz napiszą, że pan zostaje, bo takątaką jest moja prośba prośba.	W niczym W niczym, jak na razie... Później zobaczymy... Zdaje mi się, że wiele rzeczy zawiera się w zagadkowym skojarzeniu tych dwóch słów: „wydrążona iglica”. Co mnie na razie zajmuje, to raczej materiał dokumentu, papier, którego użyto... Czy jeszcze się wytwarza ten rodzaj trochę chropowatego pergaminu? A potem ta barwa kości słoniowej... i wreszcie, proszę uważać, te ślady czerwonego wosku z tyłu...	Wszystko jak co roku? Nic nie zaszło ważnego?	Zgadzam się z panią, może nawet miałabym litość dla nieszczęśliwego, gdyby nie pewna komplikacja... Pani wie, że Kerukowski poważnie zajął się Femcią... Ponieważ jest to partia stosowna, więc byłam gotowa poświęcić moje macierzyńskie uczucia i oddać mu Femcię. Tymczasem Cenaderowski zaczął prześladować (spojrzeniami tylko i westchnieniami) Eufemię i	Mylisz się, bratku, jeśli chodzi o skwarki wieprzowe Oczywiście, że mówię tylko o skwarkach ze słoniny domowej, o tych, co się je zwykle nazywa skwarkami domowymi. Nie powinny być brązowe, ale i żółte też nie, trzeba znaleźć właściwy odcień między tymi dwoma kolorami. Takie skwarki nie mogą być ani zbyt twarde, ani zbyt miękkie. Nie powinny chrupać, wtedy są zanadto wysmażone. Muszą rozpłynąć się na języku, a nie można przy tym mieć wrażenia, że po brodzie cieknie tłuszcz.	No!... jeżeli pan mówi, że mogę, to ma się rozumieć, że zechcę, boć przecież to nie tylko jest moim obowiązkiem, ale i własnym interesem!... ale ciekawam, co ja mogę, ciekawam!...	I tu się wszystko kończy, co wiem Zresztą Edmund nic więcej nie wiedział, bo nie zobaczył już żadnej z tych pięciu osób i nigdy o nich nie usłyszał.	Jedź na dwór księcia JanuszowyJanusz I Starszy (Warszawski) rzekł ksiądz Kaleb. uważać, zwracać uwagę., że i Żmujdzini mogą cię zabić, nim zakrzykniesz, ktoś jest, a inna sprawa będzie, jeśli od strony kniazia Witolda przyjedziesz. Zresztą Boże błogosław tobie i obudwom tamtym rycerzom, obyście w zdrowiu wrócili i dziecko przywieźli, na którą to intencję będę każdego dnia po nieszporach aż do pierwszej gwiazdy krzyżem leżał.	Kamptokormia. Czytałem niedawno w jednym ze specjalistycz­nych pism angielskich, że wśród młodych rekrutów amerykańskich, powołanych do wojska i przed wysłaniem do Wietnamu szkolonych w bazie lotniczej w Lackland, w Teksasie, zanotowano w ostatnich miesiącach kilkanaście wypadków szczególnego schorzenia. Dotknię­ci nim skarżą się na potworne bóle kręgosłupa, nie mogą się wy­prostować i poruszają się jak małpy, o tak!	Myślałam że pani sama nie wie, co robi.	Nie chcę cię trwożyć, pragnę tylko się dowiedzieć, czy cię obchodzę trochę, Małgosiu? Ja cię tak bardzo kocham, moja droga	No, trzeba po skończeniu poszukiwań doprowadzić wszystko w pokoju do stanu takiego, w jakim znajdowało się poprzednio. Nie jest wskazane pozostawianie na miejscu swoich rękawiczek, torebki, pantofli, kapelusza czy jakiejkolwiek innej części garderoby, które autorzy powieści kryminalnych nazywają biletami wizytowymi przestępcy.	Przysięgam na miecz rycerski, na pawęż i na pas, że cię na wieki poślubię, o, Zdrado, jedyna, co-ś mnie w ciemnicy nie zapomniała...	Staniemy w jakiej austerii, dopóki mąż nie odszuka tego pana, co mu powiedział, że pod Grodnem łatwiej o miejsce niż u nas.	Tędy, tędy kochany Albercie Cóż cię tu u diabła sprowadza? Zgubiłeś się jak Tomcio Paluch w lesie, czy też przychodzisz zaprosić mnie po prostu na śniadanie?	A zmarło mu się, zmarło chudziaczkowi, krew go uszła i nawet bez świętej spowiedzi skończył. Mówią po wsi, że pokutuje, że widzieli, jak się cosik nocami po drogach tłucze, na rozstajach jęczy, to pod krzyżami wystaje i zmiłowania boskiego czeka!... Kubowa dusza to być musi, nie druga!	Nie chciałam, żebyś wiedziała Czułabym się wobec ciebie jak żebraczka... Wiem, że i tak już wyglądam jak żebraczka!	A co twoja za dola? Ot! młodość przesiedzieć na mogile! Kto ciebie zechce? kto cię przytuli? kto pokocha? Sponiewierasz młodość swoję, sprzedasz się za chléb i za strach może; a potém pójdziesz o kiju żebrać obelg i szyderstwa... Szczenięta psa twego nogi ci będą obrywać!	A więc to nie tam pogrzebałeś pan dziecko? Po cóż mnie było oszukiwać? W jakim celu? No, mów pan!	Ale Mordechaj-Mendel ma głowę, co?	Ale uprzedzam cię, Penkroffie, że to nie są świnie	Bóg jest wielki i przedziwny! Zadrwił sobie ze mnie i odepchnął, a jednak nie pozwala mi umrzeć. Niech się stanie wola jego.	Co mają dokuczać?	Co robi ten chłopak?	Dlaczego mu się należy? skąd pani to wie, że człowiek powinien być szczęśliwym?	Dlaczegóż więc chcesz ją zdradzić przede mną?...	Ej, na to ja znajdę lekarstwo mam dwa wory parciane równej wielkości, waszeć weźmiesz jeden, a ja drugi i będziemy nimi  wojowali, okładając się nawzajem co wlezie.	Jaśnie wielmożny panie! Już wasza wielmożność pewnie mniej żałuje, że Wołodyjowskiego tu nie masz, bo i ten temu wcielonemu diabłu nie wyrówna.	Jednym słowem profesor utrzymuje, że między Biblią i nauką nie ma zbyt rażących odskoków?	Ludzie są zmęczeni i pilno im do domów. Myślę jednak, że zostaną, gdy im ty, Zwycięzco, rozkażesz. Początkowo będzie tu ciężko, bo szernowie zapewne pokoju nam nie dadzą. Zostaniemy jednak, dopóki inni nie przyjdą, aby się tutaj już osiedlić, i obrony stałej nie utworzą.	Moja kochana!	Nie wiem... Trzy z nich już nigdy nie wybiorą się na łowy... Atoli było ich tam więcej... znacznie więcej. Toteż przegnały mnie precz jak kozła... Umknąłem na trzech nogach... Przypatrzcie się, obywatele Wolnego Plemienia... Przyjrzyjcie się, o Wilcy!	Niech ich pioruny spalą kajdaniarzy, psiakrew, oni zarabiają, a my jak psy z wywieszonymi ozorami ze zmęczenia latamy od pożaru do pożaru.	Och, radość jego jest według mnie bardzo znacząca i potwierdza moje spostrzeżenie: Lucjan jest próżny.	Pewnie, że moglibyśmy to robić wojsko nie zależałoby pola.	Pogrzeb odbędzie się dziś po południu i wszyscy pójdziemy. Nie płacz Elizo. Szkoda go, ale wszystko się jakoś nie wiedzie w tym tygodniu, a Pipowi najgorzej dała się odczuć próba. Zrób całun i połóż go w moim pudełku, a po obiedzie urządzimy ładny pogrzeb	Prawda o! żal-by mi było, ale i uciec to trzeba was porzucić... gdzie pójść? co począć?	Skłaniam głowę przed sądem jego... musi być sprawiedliwy! Opowiedz jak umarł?	Te szczwane lisy wspięły się na te drzewa, a następnie zeskoczyły z nich wprost w zarośla, zacierając za sobą w ten sposób ślady. Nie pozostaje nam nic innego, jak zrobić to samo.	Tego, co i ciebie trzyma	Wiem, wiem! Nie przyjąłeś wysokiego dostojeństwa, aby nie pracować na zgubę świątyń. Wiem, wiem!... choć może i szkoda, że nie zostałeś doradcą rozbrykanego młokosa, który niby to nami rządzi... Z pewnością nie pozwoliłbyś mu otaczać się zdrajcami, którzy go zgubią...	Wiem, wiem! zgadzał się pytający choć nie domyślał o co chodziło.	Więc powiedz.	Wtedy pani powiedziała mu, że jej syn wyjechał w podróż... na wiele lat...	A któż cię to tak potraktował niegrzecznie? Masz siną pręgę na twarzy.	A potem?...	A ten, to twój syn?	A ty go znasz?	A! do milion kaduków!	Ależ Henryku!...	Ależ nic się przecie nie myśli, nie robi.	Ależ to są ludzie niewinni!...	Bom się okrutnie strudził.	Byleby się wędka nie urwała, gdy ją dobywać będziemy! rzekł Baron.	Chcę wiedzieć, o czym ci się śniło?...	Chowański mnie w ośmdziesiąt tysięcy przykrywał i nie przykrył.	Czy ci źle było, Iry, w naszym domu?	Cóż im tam?	Cóż tu natura winna? Ona stworzyła doskonałe narzędzie, na którém śpiąca dusza grać nie umié. Téj doskonałéj harmonii ciała i ducha, któréj pan wymagasz od ludzi, nie spotykamy nigdy prawie w życiu. Kilkaset lat czeka świat na Beatryczę Dantego, na Laurę, na Vittorią...	Cóż? Uratowała mi dziecko! Jurek żyć będzie.	Dlaczego zatem nie ma pan pozostać nim nadal?	Do 13 czerwca muszę chodzić, choćby na kuli. Uczcimy imieniny matki nadzwyczajnym przedstawieniem: „Nigdy tu jeszcze nie pokazywany Rinaldo Rinaldini, wielki bandyta włoski, czyli tajemniczy gość w zamku, czyli wpierw przestrach, potem radość”. Las z prawdziwych gałęzi, ognie bengalskieognie bengalskie Walerka Bałandowiczówna; Alicja, jej siostra i powiernica ja. Od ojca wezmę krócicękrócica niewielka ilość materiału wybuchowego okryta papierkiem, służąca do strzelania z zabawkowych pistoletów., przy kamieniu ty będziesz klęczał z młotkiem w ręce. W chwili, gdy Rinaldo przystępuje do otwartego okna i mówi: „Drżyj, hrabino, za chwilę ujrzysz całą bandę Rinaldiniego!”, ja podniosę pistolet do góry, a ty uderzysz młotkiem w kapiszon. Nastąpi wystrzał, Walerka spadnie z krzesła, a wy wszyscy z okropnym	Dziękuję bardzo panu.	Iii! Prosta dziewczyna!	Jestem zatem twoim więźniem?	Kada tai pasidarė?	Lydia, dic per omnes...	Maleńki Wersal!	Meir Ezofowicz pisanie przodka swego, Seniora, znalazł i dziś je przed całym ludem czytać będzie...	Może tedy perswazji usłucha?	Naturalnie. Pytam się tylko tak, dla pewności. Wysłał pan jeszcze jedną depeszę?	Nic więcej.	Nie chcesz? To możesz mnie podać do sądu.	Nie klep pan głupstw	Nie! Nie mam bowiem niezbitych dowodów winy jego.	Nie.	No, ja ta nie sołtys. Wiązać, to wiązać.	O kometach! niewiele! tak! ale niektórych mniej więcej o kilka miesięcy powrót zapowiedzieć możemy.	O! panie, skoro ja mówię, to niech mi pan wierzy; ja się znam na ludziach!... ho! ho!	O! uderz się W. K. Mość w piersi! Łatwiej to uczuć mnie, matce, niż wypowiedzieć i wyliczyć. Od kilku miesięcy listy ustały prawie, ton się ich zmienił, w kilku znalazłam zdania zupełnie moim przeciwne. Naostatek...	O! znów zaczyna się rozprawa	Owszem, w rozpaczy biedaczka.	Pan mnie wcale nie emabluje...	Pan?	Pięć tysięcy franków	Po nabój!	Proszę pana, ona już od pół roku nachodzi wszystkie oddziały i kantory nasze, nie można się jej pozbyć niczym..	Prędzej tam, Bartek, nie stójcie, bo i piły staną	Sprzedaje konie tu w sąsiedztwie... jakżeby inaczej?	Stary pan zaraz na wstępie powiedział, żeby nie chodziły w stronę grobowca. Ma panicz lewą połowę parku, a one prawą.	Słyszałem ja słyszał; ta-to się we wsi wydziwić nie mogą waszéj robocie i ochocie.	Słyszeliście to już o wójcie? niosąc. pobok niej swój brzuch spaśny i tłustą, czerwoną gębę.	Tak, ale rzuć tę bułkę. To przecież chumec.	Tak, tak! Biały ogier arabski. Ale ty pisałeś do mnie o gniadej kobyle.	To już drugi!...	Wiem, wiem dla dobrych uczynków...	Wszyscy!	Wychodzę.	Z jakiego powodu? Ktoś nas śledzi?	Zaintrygowała mnie pani
Ale moje są nieodwołalne, mamo Jestem młody, silny, zdaje mi się, że odwagi mi nie brakuje. Wczoraj dowiedziałem się, co można osiągnąć dzięki woli. Są ludzie, co tyle wycierpieli, a jednak nie tylko nie umarli, ale nawet wznieśli wspaniałą fortunę na gruzach obietnic szczęścia, które niebo im dało, na ruinach nadziei, jaką zesłał im Bóg! Dowiedziałem się tego, widziałem tych ludzi; wiem, że z głębin przepaści, w którą pogrążył ich wróg, powstali z taką siłą i takim blaskiem, że zwyciężyli wroga i jego zepchnęli z kolei w przepaść. Tak, mamo, dziś zerwałem z przeszłością, od dziś nic od niej nie przyjmuję, odrzucam nawet nazwisko, bo... ty to rozumiesz, prawda? Nie mogę nosić nazwiska człowieka, który musi rumienić się przed innymi!	To moja siostra cioteczna, o parę lat ode mnie młod­sza. Moja matka i jej matka były rodzonymi siostrami, ale jak często bywa, niejednostajne miały dole. Jej matka wyszła za urzędnika, moja za rzemieślnika. Kiedy dora­stałyśmy obie, Emilka była panienką, a ja prostą dziew­czyną. Do tego jeszcze ona była ładna, a mnie ospa do re­szty już zeszpeciła, kiedym jeszcze miała lat dwanaście. Toteż ciotka, bywało, mówiła zawsze: „Emilce dam eduka­cję, a potem za mąż ją wydam dobrze”. Trzymała do niej guwernantkę na początki, potem na jakąś małą pensyjkę posyłała. Moja matka martwiła się naprzód okropnie, że mię ospa tak zeszpeciła, ale ojciec nie bardzo martwił się. „To i cóż? brzydka będzie, za mąż nie pójdzie, wielka bieda! Albo to jeden mężczyzna nie żeni się, a dla­tego żyje na świecie i nie bardzo mu źle!” Moja matka od­powiadała: „Mężczyzna to co innego! Broń Boże czego na nas, to Klara nie wyszedłszy za mąż z głodu umrze!” Ale ojciec, zamiast martwić się tak jak matka, śmiał się, a cza­sem i gniewał się. „Oj, wy baby, baby! U was tak, jak tylko za mąż nie pójdzie, to i z głodu umrze! Albo to dziewczyna rąk nie ma, czy co?” A trzeba wiedzieć, że sam był cieślą i lubił chwalić się swoją siłą. Bywało mó­wił: „Ręce, panie, to grunt! Głowę Pan Bóg jednemu da­je, drugiemu nie daje, ręce każdy ma!” Miałam tedy lat trzynaście, kiedy rodzice zaczęli posyłać mię na naukę do szwalni; naturalnie, że płacili za mnie i dużo płacili, ale też chwała Bogu nauczyłam się wszystkiego, czego trzeba...	A z dziwactwa! Z pańskiej fanaberii. Jeszcze tego na świecie nie było, więc to musiał zmajstrować. Kiedy ludzie stali po sumie przed kościołem w Głowni, krótkimi słowy ich zawiadomił. Odtąd papuś i ja, my, Bodzantowie, szlachta prawieczna, wróciliśmy, skądeśmy wyszli: weszliśmy w lud i staliśmy się jednostkami z ludu.	Ale cóż ci to w głowie Juljo! wszakże nie zaprzeczam i nie zapieram się żem spotkał się, żem rozmawiał z kobietą, to przecie nie zdrada żadna!	Dobrze juchom tak dostali dziś rano od pana Hermana w podarku każdy najmniej po... grzywien czerwonych pięćdziesiąt... To jeszcze i dziesiątej części im nie wypłacono tego, co oni na drugich wyekspensowali. Niebożątka, nieprędko resztę długu odbiorą...	A czyliż tu nie ma Patroklesa, Tutmozisa, wreszcie Mentezufisa? Od czegóż jestem wodzem, gdy mi nie wolno zapolować na nieprzyjaciela?... Są od nas o kilkaset kroków i mają zmęczone konie.	Wierzę ale królewicowej powiedziano co innego i nie wyda się jej prawdopodobne, aby listy widama wypadały panu z kieszeni. Dlatego też, o ile pan nie ma jakiejś nieznanej mi przyczyny, aby ukrywać prawdę przed królewicową, radzę panu wyznać jej wszystko.	Jak mi Bóg miły odkąd o Apolinie i muzach mówi się na świecie i odkąd poeci istnieją, nie było nigdy przyjemniejszej i zabawniejszej książki, a kto jej nie czytał, może być pewien, że nic dobrego nie czytał. Dajno mi ją, braciszku, niech zginę, jeślibym ją oddał za sztukę najpiękniejszej sajety florenckiej na kapotę.	Ale, właśnie! Zdrowam jak ten rzemień. Nie zbędziesz się mnie ani za trzydzieści lat!	Doprawdy?... Chcę, ażeby nikt z orszaku nie niepokoił się o mnie, ile razy wyjdę na przechadzkę.	Naturalnie. O, to jest człowiek który nie boi się ani Boga, ani ludzi, jak mówią; gotów zboczyć z drogi nawet pięćdziesiąt mil, aby wyświadczyć przysługę jakiemuś biedakowi.	Dziwno mi w takim razie, że głód go nie obudzi dzień poprzedni, poprzedzający; też: wigilia. przypadkiem do domu. powtórzyła. przecież. jeszcze nie pora na jarmark w Angoulême.	Taki zaszczyt!.. czyżbym mógł na serjo marzyć, aby ja, urzędniczyna, mógł gościć dziedzica dobrodzieja; nie, nie śmiałbym prosić, nie godnym takiego zaszczytu...	Jeśli zatem prawda znaczy dobro, czym jest wypaczanie jej? Nie jest to zło? A zła, czy nie należy łamać i niszczyć? Mamy pozwolić, aby wzrastało w siły? Nie, mój synu, nie jest rzeczą wystarczającą wyznawać prawdę. Prawdy trzeba bronić przed wszelkimi jawnymi i zamaskowanymi zakusami zła. Prawdę trzeba umacniać codziennie, o każdej godzinie.	A czyby „samotny starzec” nie zagrał w pikietę, żeby tym dwom szalonym głowom dać się wygadać?	Nie mów już. Boję się ciebie.	Och, to pewne, że nie zostanę w tym mieście...	Przyznaj, panie Michale że drugiej takiej dziewki nie masz w całej Rzeczypospolitej. Jeżeli mi taką drugą pokażesz, pozwolę ci się nazwać szołdrą i imparitatem sobie zadaćimparitatem zadać (z łac.)	To nie przeszkadza, że jeżeli go kiedy odnajdę...	Wejdźmy po prostu i poradźmy im, żeby dali temu spokój! Nie miałem z nimi nigdy do czynienia, ale głowę daję, że Campbell jest tchórz.	Niedoczekanie ich, bez bagażu się nie ruszam, niech mnie zakatrupią tutaj na miejscu albo pozwolą wrócić na chwileczkę po tłomoki.	Ależ nie, panie prezesie pan jest niezrównany! Czy każdy silny człowiek musi uważać kobiety za zbyt niepoważne do rozmowy o rzeczach natury wyższej?	Masz rację, i zważywszy wszystko, pewnie lepiej dla niego, że nie doczekał tej chwili.	Nie chcesz?	Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie?	Rozkazu nie obaczysz, bo nie tobie go przysłano!	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	Kucharzu, jesteś dżentelmanem Póki okręt nie na dnie, będę wam kucharzem! Przepadł na dobre.	To nie chmura To żywy obłok, szarańcza!	Zależy, co się przez chorobę rozumie. Kręgosłupy mają zu­pełnie normalne, tyle tylko, że się nie mogą wyprostować i napra­wdę cierpią.	Nietylko mnie przyzwyczaiło jeszcze do zapachów leśnych, i dlatego proponuję, abyśmy we troje, zaraz, poszli do lasu na przechadzkę. Zgadzasz się na to, Janko?	Dziwujże się tu czemu, mospaneńku, kiedy taka młodzież się rodzi! Toż to ja sam w mojej osobie, jako już powiadałem, siedziałem już z panem Żabą w jego domu przy piwku marcowym, kiedy wpadli pan Kasper Magnuski i tenże sam Jur z Borowiczek i pierwsi przywieźli nam wiadomość o wykradzeniu pani stolnikowej i osadzeniu jej na zamku Piotrowiczowym a ten tu młokosik, który pewno aż w jakie kilka dni potem dowiedział się o tej rzeczy, powiada mnie w żywe oczy, że on Jura skaptował! Tfe! A myszy, żeby do waszego domu wlazły, tobyście ich szukali! A z muchami wam wojować po ścianach! Tfu!	Jaki pan ma na to dowód?	Jakubie... co to znaczy? Czyżby się coś wydarzyło?	Moja Tereniu, niech Zofia co najprędzej przypnie Leoni świeżą kokardę i włoży jej na nogi warszawskie pantofelki... Ale z włosami? Co tu robić z włosami?	Tu już biegł szybko Palce jego nóg są rozwarte szeroko. Ale czemu w tym miejscu nagle skręcił w bok?	Masz rację!... to jest tak, niewątpliwie. Tak i ja myślałem. Człowiek tak samo przywiązuje się, musi się przywiązać do prostego kilimka jak do gobelinu, do zydla jak do otomany, do światłodruku wystrzyżonego z czasopisma jak do cennego obrazu.	W milczeniu przeszły górę, okrążyły wioskę i zbliżyły się do drugiéj mogiły na rozdrożu, u której zatrzymała się cyganka.	Aniu! Jak to wspaniale! Co to było za opowiadanie? Kiedy się ukaże? Czy ci za to płacą?	Ach, co to za nazwa!	Ale czém i jak...	Ano, to i dziś pójdziemy razem; dobrze, tatusiu?	Chyba że się owinie koło skrzydeł jakiego wielkiego Latawca...	Co się stało?	Co się stało? Ach, przypominam sobie. Czy tu jestem bezpieczny, Henryku?	Co... jak to... dlaczego?	Czy to po litewsku?	Czy to prawda, że u was pełno krasnoludków, czarownic i innych złych duchów?	I takiej ty posyłasz bukiety? Przyznaj się, że i tę podobiznę kupiłeś u fotografa.	I ten pański ideał, kiedy prosił Stacha o posadę, to już wówczas myślał o zagarnięciu naszego sklepu?	Miałem na poprzedniej wystawie w M.	Naprzód się postarajcie, a potem przyjdziecie.	Niewiela możem, wszędy bieda, ale co przynieślim, bierzcie, bo ze szczerego serca dajem	Oczewiście lecz to mniejsza.	Panie Machnicki! Zamek w niebezpieczeństwie. W tobie jednym jego nadzieja. Przybywaj, jak możesz najprędzej. Czeka cię królestwo. Tylko spiesz się. Twój sługa i przyjaciel: Stańczyk.	Pewnie, że nic strasznego, ale przecie. A kiedy pan skarbnikowicz pójdzie do mamy?	Potrzeba więc chyba natychmiast o tej woli miłości waszej dać wiedzieć arcybiskupowi, panu marszałkowi i wojewodom	Przepraszam bardzo za natarczywość, ale tak chciałbym wiedzieć...	Tak, wyobraź sobie, powiesił się. Wyglądał strasznie!	Uwaga! Ten przeklęty kocur znów pręży się do skoku!	W Podwojach Wiedzy uczono nas, że powstrzymywanie się od działania jest rzeczą niegodną sahiba: ja zaś jestem sahibem.	Więc dobrze mi w tym?	Zatem to musi być z żołądka.	A hultaje!	A po co?	Ano z Dymchurch, spod Wału	Bagatela! Ten pan Karbowski	Bo mi tu duszno... Zupełnie jak...	Bądź uczciwy!...	Bądź zdrów, kochany doktorze, zapewne niedaleka podróż i dziś będziesz z powrotem?	Chciałbym wiedzieć jakie teraz, w czasie wojny, będą te wojskowe pogrzeby.	Co robić?	Diw!	Dla rozmaitości, my dear!	Doskonale.	I toś ty?...	Ja.	Jaki? jaki?	Jakże panna Billewiczówna owe królewskie hołdy przyjmowała?	Jest jeszcze trochę	Jestem gotów. Hej, Van Stiller, dorzuć jeszcze garść pieprzu.	Jeszcze chwileczkę!	Lub kogoś zabije.	Nasza mała ślicznie gra, prawda panie Borowiecki?	Nawet bardzo	Och! jeszcze dość długo można wytrzymać.	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	Otóż tak zrobić potrzeba Niech przepuszczą tę połowę człowieka, która mówiła prawdę, a powieszą tę, którą skłamała.	Piotr Dziurdzia.	Prawda, że my miewamy słuszność tylko wtedy, jeśli panie raczą nam ją przyznać.	Przyjdzie jeszcze dzień, gdy będziesz miała więcej rozumu	Słucham!	Słyszałam. E, stare. Jak was wykurzą z Warszawy, kupię patefon z tubą.	Tak chciał Bóg.	Udajesz	W głęboką Rosiją?	Wasza miłość!	Wszystko jedno. W Wiedniu zmajstrujemy paszporty.	Zostałam odprawiona!	Ścigaliby pańskich ludzi, depcząc boleśnie po piętach!
Och, to już drobiazg. Posiadając mniejszość, jest on zupełnie bezsilny. Zresztą załatwi to adwokat. Widzę, jak bardzo panu dokucza ta historia, rzeczywiście niemiła. Tym chętniej wezmę się do jej zlikwidowania, że poczułem do pana prawdziwą sympatię, a chyba nie zacznę w oczach pańskich uchodzić za zarozumialca, gdy powiem, że mam również pewność pozyskania pańskiej.	Doro najdroższa to, co mówisz, nie tylko jest dziecinne, lecz i brzydkie. Sama wiesz, jak dalece mijasz się z prawdą.	Jak pani śmie nazywać mnie po imieniu! Jakiem prawem! Czy pani nie rozumie, że to bezczelność?...	Gdy Nick Counahan bawił na okręcie, nie było nocy, by nie widziano go zalanego rumem Miał on zwyczaj wałęsać się koło firm handlowych w Bostonie i szukać takiego pana, który by go zrobił kapitanem holownika. Sam Coy, ten z Atlantic Avenue, uwierzył jego łgarstwom i przez rok czy więcej dawał mu wikt i opierunek. Counahan Żeglarz! Phi! Phi! Umarł chyba z piętnaście lat temu?	Czy to już ksiądz przyszedł? O, jakże się boję!... Dlaczego tu tak ciemno?... Jak tu ciemno!...	Gorzej, proszę pana To diabeł, a nie człowiek.	Panowie, gdy Grimaud zajmie się przygotowaniem śniadania, zacznijmy od zebrania broni i nabojów; możemy pomimo to rozmawiać, wykonywując tę czynność. Ci panowie nie usłyszą nas.	Nie wiem czyś ty jest uczony, serdeńko. Widziałem wielu uczonych, powiadam wysoce uczonych, a przy tym rogali. Ojoj! Com ja to chciał powiedzieć? Aha, jeżeli jesteś uczony, musi ci być wiadomo, że w dolnych odnóżach tych boskich zwierząt, to jest nogach, jest jedna kość, to znaczy pięta, astragalus, jeśli wolicie. Tą kością (nie zasię z żadnego innego zwierzęcia, oprócz osła indyjskiego i gazeli libijskich) grywano za dawnych czasów w królewską grę w piętkę, w którą cesarz Oktawian August wygrał jednego wieczora więcej niż 50 000 talarów. Wy rogale, długo moglibyście trykać waszymi rogami, zaczembyściezaczembyście (...) wytrykali	Niechże się już dzieje, co chce. Aby nasz pan Longin, niebożątko, przedostał się szczęśliwie! Przez całą noc spać nie mogłem, tylko o nim myślałem, a com się zdrzemnął, tom go w opresji widział, i taki mnie żal brał, że az poty na mnie biły. Najlepszy to człowiek, jakiego w Rzeczypospolitej możesz znaleźć, z latarnią przez trzy roki i sześć niedziel chodząc.	O nie, przysięgam ci. No, na przykład przypatrywałem się wam obu i przysięgam, oddawałem sprawiedliwość urodzie panny Danglars, ale trudno mi było przypuścić, że ktoś mógłby się w niej zakochać.	Nie, małpowała po prostu panią de Beauseant i panią de Langeais, które, mówiąc między nami, w epoce mniej pospolitej niż nasza byłyby, jak i ty zresztą, postaciami równie wielkimi jak la Valliere, Montespan, Diana de Poitiers, księżna d’Estampes i de Chateauroux.	Takie to było jego skarbnikostwo! Obwołali go zakroczymscy skarbnikiem, kiedy się starał o Mężykównę, powróciwszy z wojny tureckiej, ale podobno się skarbu ani ręką nie dotknął. Jakże mu się powodzi? Czy zawsze jeszcze siedzi w Sandomierskiem?	Gdybym był tak pewny... ot, po co gębę strzępić; masz przykazane i wytłumaczone, jak się sprawisz gracko, dwadzieścia czerwonych twoje.	Kiedy tak na nic się nie przyda walczyć dłużej; lepiej sobie w łeb palnąć odrazu.	Przyznaj się że radbyś przeszkodzić. Miałbyś w tém prawdziwą przyjemność. Nieprawdaż? Otóż na nieszczęście nie przeszkodziłeś, bośmy grzészyli obmową i wyratowałeś nas od potępienia.	Wiadro próżne nie ma wody, nie ma zgody. Mało się już za włosy nie pobierzemy. Każdy by kneziem chciał być, a słuchać by się nikomu nie chciało.	Zrobisz, jak zechcesz. Mnie i tak tu nic po nim. Wstyd nawet z takim głupstwem się wozić.	Ot, prawdę mówiąc... bo i na co to w bawełnę obwijać? Jać sama, panie mój kochany, żałuję jego, jak własnego dziecka...	Ano, pojutrze zostaną na bruku. Jam się do tego nie przyczynił, bom pięć lat nie widział procentu.	Tak, tylko tam! Zresztą, słuchając tych ludzi, którzy się uśmiechają, ściskają i całują, myśli się już nie z oburzeniem, ale ze zgrozą, czy ci ludzie mają jeszcze sumienie i gdzie ich wstyd i etyka.	Co ty wyrabiasz, Moryc? Ty się połóż i śpij. Nie myśl o tej rzeczy	Iksinów?... Iksinów?... Nie mamy żadnej uczennicy z Iksinowa... Ha, może to i dobrze... Przysyłałaby nam pani panienki do wyższych klas.	Jak ona się nazywa?	Zawsze, jak Wilhelm powraca z wizyt i wieczorów, to przychodzi do mnie opowiadać i wykpiwać ze wszystkich kobiet.	Zdaleka to idziecie? widać żeście nie tutejsi, i droga was dobrze znużyła...	Zgadza się, to są konie gubernatora.	Powiemy, iż wiedząc, że Jurand szuka dziecka, a odjąwszy zbójom jakowąś dziewkę, która nie umiała powiedzieć, kto jest, daliśmy znać o tym Jurandowi, myśląc, że to być może jego córka, ów zaś, przybywszy, wpadł na widok tej dziewki w szaleństwo i opętan przez złego ducha rozlał tyle krwi niewinnej, że i niejedna potyczka więcej nie kosztuje.	A to dlaczego? Żeby tak zaniedbywać liceum! Myśmy myśleli, że on jest w Londynie!	Spadłeś mi jak z nieba! Sam nawet nie wiesz, jak wielką mógłbyś mi oddać usługę.	Skorzystałeś z cudzej pomyłki, z cudzego nieszczęścia, z bezradności człowieka znajdującego się w twojej władzy. Zawładnąłeś przedmiotem, który wart jest więcej niż trzynaście i pół pensa, a za który zapłaciłeś znacznie mniej niż wynosi jego wartość: w oczach prawa jest to oszustwo z premedytacją, wymuszenie, nadużycie władzy, ad hominem expurgatis in statu quoad hominem expurgatis in statu quo i karane jest śmiercią na szubienicy, bez nadziei zbawienia duszy, gdyż bez pokuty, pociechy religijnej lub rozgrzeszenia	Zaraz. Czy pani nie uważała, że tak zwane porządkowanie jest właściwie najstraszniejszą ruiną i ponadawaniem przedmiotom codziennego użytku takich położeń, w jakich ich właściwie wcale używać nie można?	Nigdy w świecie sprosnemi obyczajami skażonego gwałtownika, nie dopuścim na stolicę, Pół kapituły protest zaniesie! Pójdziemy do Rzymu! Nie dopuścim go! Syzma będzie...	Zatajenie byłoby nadużyciem, a wybacz, ja jestem uczciwym człowiekiem i na żadne szwindle nie pójdę. Mam swoje zasady, których dla niczyich pięknych oczu nie złamię.	Sam się trwożę ale zarazem czuję, że nasze obawy próżne są bodaj. Petrek ma siłę około siebie i zamachby odeprzeć potrafił.	A na cóżeś ty się chłopem urodził?	Cóżeś ty pypcia dostał, jak kurczątko? Toć teraz wracasz do Swendborga! a Łucya przyjmie cię z ochotą. Wszak ją podobno lubisz?	Nie męcz mnie jestem zmęczony.	Pani zupełnie nie wie, kto jestem, a odstąpiła mi pani swego posłania...	Po to, chociażby, aby pocieszyć smutnego, albo zbłąkanemu drogę wskazać!	Tak, odnoszące się do śmierci Samy’ego, dziecka, które przybyło równocześnie do nas z Manuelem.	Nie mam ochoty cię zabijać. Szkoda o tym gadać zresztą. No, my już odchodzimy. Zabieram z sobą ten kolczasty przedmiot na dowód, żem ciebie zwalczył i wystawił na pośmiewisko.	A co to ciebie obchodzi?	A jakżebym mógł o tem sądzić, kiedy nie pamiętam ani owych wieczorów, ani jej wyglądania naówczas? odparł flegmatycznie książę. Oczy mam złe, a pamięć najgorszą.	Dlaczego nie uważałeś?	Do diabła! Dla fortuny trzeciego rzędu to przykry cios	I muszę się spowiadać O. Guariniemu.	Modlę się, matko	Nie będziemy oczywiście pewni, dopóki nie zbadamy wszystkich części wyspy	Nie będą mniej groźni dla samego gubernatora.	Nie powiedział nic?	Nie... nie zawsze. Będziemy ich trzymać w pieczarach, dopóki nie dostaniemy okupu.	O! nic to lekkie draśnięcie.	O, matuchno!... To już ostatnia pomoc...	Olku, ten zamek zawsze do nas należał? Nawet jak jeszcze był?	Proszę, to ona.	Stryju, ja nie mogę dłużej, mnie słabo!	To gdzie jego ekscelencja pragnie jechać?	To naprawdę niepotrzebne, Moniko	To złożymy kwiatki w chłodzie... skropimy wodą... i... będziemy czekać.	Weź to	Nie słuchaj dziada! jemu jedno: ty, czy inny, byle zdrów i młody! Niech szuka rąk i pomocy, ale nie męża dla mnie! Trzeba ci iść, och, Boże mój! Strach pomyśleć! Ale czy wrócisz za rok, czy za dwa, czy za sto, ja, póki życia	Ach, po co mówimy o tych rzeczach... Widzi pan, mój mąż wziął ode mnie zobowiązania na takie sumy, które przewyższają wartość Koborowa.	Na śmierć wszystkich Basków! Kolejny twardy orzech do zgryzienia! Ten przeklęty dowódca Gibraltaru naprawdę chce nas zetrzeć na miazgę! Co ty na to, przyjacielu?	O tak, dziękuję, panie prokuratorze byłeś dla mnie raczej przyjacielem niż sędzią.	Tak by można przypuszczać; chyba, że je wziął tamten...	Tak jest.	Ano tak	Całe życie spędziłem samotnie...	Może właził na pagórek i złaził z niego?	Pani jest najlepsza i najzacniejsza w świecie istota, jaką spotkałem.	Tak, sir.	Wspaniały szkielet... patrz pan tylko na ten tors, na ramiona	A co tam takiego?	Boże!	Bywa pan u niej?	Będę tu czekał choćby do rana. Matko Boża! Matko Boża!	Chodź ino tu, Jędrek	Co chciałeś powiedzieć? mów!	Czy będzie pobierał jaką płacę?	Dla kogo Łukasz, a dla ciebie Łukasz Kuźmicz	Dobrze więc, powiedz...	Handel	I chłop z niego byłby żaden...	Idę tam dopiero...	Ja znam wszystkich, którzy mi są potrzebni.	Kobiety mają nieraz niespodziewane gusta.	Kto, Poirel?	Ludzie, ludzie... chodźcie patrzeć... wiły będą sztuki pokazować!	Mama chora?... Widziałam ją dzisiaj w teatrze.	Moglibyście poprosić policję o świadectwo dobrego prowadzenia. Oni wiedzą, gdzie który z was spał wczoraj w nocy. Gdybyście ich poprosili, zechcieliby może ogłosić coś w rodzaju urzędowego raportu.	Niby dlaczego?	Nic, pani Trzy miliony, które był dłużny mój ojciec, spłacono wczoraj.	Niepo, tego, rozumienie...	No! wiécież czego was zawołano do dworu?	O jakim rodzaju kobiet pan mówi?	O! co do tej bądź spokojna, usunę ją.	Oto, hrabino, dzieło moje skończone! Teraz pójdzie w świat i narobi niemało hałasu.	Panie Porthosie!	Przecie ją Jadzia chciała nabyć.	Trza by we wsi zrobić porządki!
Daj mi słowo, że nie rozgniewasz się. Daj słowo, to cię o coś poproszę...	Cicho bądź! Inaczej nie powiem ci, czego od nas chciała! Otóż mówiła, że serce ją boli na myśl, co teraz z nami będzie. Dotąd kroczyła pośrodku nas, trzymając jedną ręką mnie, drugą ciebie i wszystko było dobrze. Ale gdy jej zbraknie i nie będzie nas trzymała razem, to kto wie, co się stać może. Możliwe, powiedziała, że matka i ojciec rozejdą się każde w swoją stronę.	To rozumiem Więc, on mieszka u ojca, przy Alei Kosynierów 6. Ten duży, czerwony dom. Wie pan?... Drugie piętro. Tylko niech pan nie szuka na drzwiach nazwiska Stawski. Jego ojciec nazywa się jeszcze poprostu Zalcman. Za dwa dni Stawski przyjedzie i wówczas niech pan doń wstąpi. No, a teraz nie ośmielę się pana dłużej zatrzymywać, bo i mnie obiad stygnie.	Żal ci, synu, pradziadkowej chałupy? Oj, i mnie się serce krwawi. Ale darmo. Co się stało, nie odstanie. Już nie ma naszego gniazda. Trza klecić nowe. Ino pierwej jadę po sprawiedliwość do króla. Dobrze, żeś przyszedł. Ma się wiedzieć, że już twoja noga tam nie postanie. Biegaj do szopy, wytocz wóz.	Löwenborg wspominał często, że koniecznie musimy mieć służącą. „Latem jest przepięknie ale w zimie czułaby się młoda kobieta zbyt samotna. Musisz wziąć tedy służącą, Gösto!” Przyznawałem mu rację, ale nie wiedziałem, skąd wziąć na to środki. Pewnego dnia przywlókł Löwenborg swój stół z malowanymi klawiszami. Spytałem żartem, czy ma zamiar zostać naszą służącą. Odrzekł, że przyda nam się, bo chyba nie chcę, by żona moja gotowała sama obiad i nosiła wodę i drzewo. Odparłem, że nie chcę, aby to czyniła, jak długo sam mam zdrowe ręce do pracy. Zauważył, że jeszcze nam lepiej pójdzie we dwóch, ona zaś będzie mogła siedzieć przez cały dzień przy kominku z robótką w rękach. Oświadczył, że nie mam pojęcia, ile obsługi potrzebuje taka mała, delikatna kobieta.	Poddaję się mu nic sobie do wyrzucenia nie mam; wy zaś mości książe, przebaczam wam, mówicie jako współzawodnik, któremu nie dało się to samo zrobić dla siebie, co mnie szczęście w ręce wcisnęło.	Właśnie dlatego, że się tam to stało, ja tu przyjechałem w tej nadziei, że tu nic podobnego się nie stanie.	Widzę, że nie zapomniałeś jeszcze chodzić po lasach... A czy jeszcze bawisz się w ten sposób?	Bywam u niego kiedy niekiedy, wzywany w sprawach specjalnych, taktycznych, do obliczeń, zestawień... Widziałem dawniej w jego cyfrach i w kałkułach, które z nich układał, tylko uderzenie Anglii au coeur, olbrzymi pomysł, żeby ją zwalić z piedestału przez nagłą inwazję, zdeptać potęgę kupców i na gruzach oligarchii zapalić ogień rewolucji, żeby nauczyć swobody ten lud, któremu wydaje się, że jest wolny, dlatego że mu to wmawiają. Teraz już tego nie ma. Znam już plan inny: plan zwrócenia nacji francuskiej imperium nadnilowego, wyrwania Anglii organów jej siły. I jeszcze jedno, jeszcze jedno. To drugie est décidé dans son esprit...	No, no, nie sierdź się waszmość... Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło; już ona teraz będzie wiedziała, czego ma po nim czekaćczego ma po nim czekać	Mam wrażenie, że miłość oświeca cię i zaślepia równocześnie Postępowanie twoje dzisiejsze jest cudowne; ale czy to rozsądnie chcieć widzieć się wieczór? Dom pełen jest wrogów: pomyśl o nienawiści, jaką pała do mnie Eliza.	O, uspokój się Nie mam zamiaru zrzucić na nikogo odpowiedzialności za to cierpienie, które zesłał na mnie los. Może inny zagroziłby ci, że pójdzie do Franza d’Epinay i wyzwie go na pojedynek; ale według mnie byłoby to szaleństwo. Cóż w tej sprawie zawinił pan Franz? Dziś rano widział mnie pierwszy raz w życiu i może już zapomniał o mnie, nie wiedział nawet o tym, że istnieję, gdy się toczyły układy między waszymi rodzicami w sprawie waszego małżeństwa.	By chociaż synowie wdali się w niego Dobry to był człowiek i prawy Polak. Był z nami w powstaniu, przystał do partii dobrowolnie i gnatów nie żałował. Widziałem go przy robocie. A zmarnował się przez nas... Przekleństwo ciąży nad nami...	Ja lubię ją bardzo, uznaję jej zalety, jest ładna i zajmująca. W roli ordynatowej będzie jej do twarzy i potrafi z niej wybrnąć szczęśliwie. Ona ma duży takt. Dla jej pastelowej urody potrzeba tła, aby się uwydatniała lepiej. Głębowicze będą dla niej aż nadto wspaniałą ramą. Ale w liczbie nazwisk, w paranteli Michorowskich nie zabłyśnie jaskrawo, raczej przeciwnie Rudecka... skandalicznie trochę zabrzmi.	Że to nie wszystko	Więc sądzisz, panie, że robić ich nie potrzeba, nie warto?	Młodość nie powinna na naukę do grobów schodzić. To nie jest szkoła życia.	Każdy o tym wie Ja wiem także i... o, Aniu... ...ja nie chcę umierać! Boję się umierać!	Jakie Niemcy? przecie to z Tatary była wojna? Wiem ci ja to, bom się niemało tatula naprosiła, żeby mnie z sobą wziął.	Ale tak jest, darmoby nie wierzyć.	O, poszedłby, ale go nie ściągniesz, on twardy w pysku.	Żyje, proszę pani, i nic mu nie będzie	No, dobrze, tylko musimy się bardzo spieszyć, bo już noc prawie.	Jaki tam Tołstoj! No, więc nie młynarczyka. Dobrze! To pisarczyka prowentowegopisarczyk prowentowy	Nie, lecz za to ma dużo szczerych przyjaciół.	I który ma zająć moje miejsce przy pannie Danglars co mnie bardzo martwi, jak się zapewne domyślasz, mój kochany.	Imainujimainować (z łac.) rzekł do Makowieckiego pan Zagłoba przysłowie. powiada: „Kto się czubi, ten się lubi”.	Bój się Boga!	Czy wyszedł? Nie Wcale nie wychodził.	Oko ludzkie jej nie widziało.	Sza! Nie chcę, aby kto wiedział o mojej przeprawie z lordem Byronem.	Tak jest, przejście podziemne, które nazwałem Arabian Tunnel. Zaczyna się ono pod Suezem a kończy w Zatoce Peluzyjskiej.	Tak, zapewne widzisz w niej jedyną ucieczkę dla pozbycia się kłopotu, jaki masz z umundurowaniem.	Z pewnością nie?...	I że gdybym była na twoim miejscu doradziłabym tym panom, aby zamiast do jed­wabiów i koronek wzięli się do pługa, siekiery, młota, kielni lub czegoś podobnego. Daleko by z tym przyzwoi­ciej wyglądali...	Przecie pan ma trzydzieści kilka lat, a nic pan życia nie użył. Nic przez te przesądy, przez tę głupią moralność, której każdy ma pełną gębę dla innych. A won z taką moralnością!	Jeszcze nie ma siódmej. A godzinka spaceru na świeżym powietrzu orzeźwi panią...	Prawda, dyć i w oborze rano nie były! Łapa! Burek! na tu!	Powiedz mi co wam strzeliło do głowy z tym Zawiłowskim i z tamtą włoską gidyą?	Tobie jednak, Idalko radziłbym jak najprędzej stać się nanowo... zuluską.	Cicho!... Lolka chce, żebyście byli cicho!... Bo widzisz, Lolka, te wszystkie zebrane tu małpy wydałyby się z pocałowaniem za Salusze „mit dwieszcze tyszęców z dużem dokładkiem po najdłuższe delikatne życie”	Widzi pani, jest tak: że kobiety, a szczególniej na scenie, to część minimalną powodzenia winny swojemu talentowi	Więc ty się naprawdę w tej sikorce zakochałeś?!	Tak, panie, nazywają ją Wyspą Szkieletów. Była to niegdyś siedziba piratów, a przypadkowo dowiedzieliśmy się na owym statku o wszystkich nazwach w tej miejscowości. Wzgórze na północy nazywają Fokmasztem; są tam bowiem, panie, trzy wzgórki następujące kolejno po sobie ku południowi: Fokmaszt, Grotmaszt i Bezanmaszt. Lecz Fokmaszt nazywają pospolicie „Lunetą” ze względu na czatownię, jaką oni tam mieli podczas wyładowywania okrętów w przystani, gdyż za przeproszeniem pana, w tym miejscu właśnie oczyszczali swoje okręty.	Angelique! ouvre la porte à cette pauvre bête!... jego krzyk rozdziera mi serce... Czytam coś lepszego aniżeli Dumania odparła chora.	Zauważyłaś pani, że mocno cierpi?	Co to za pusta i wietrzna kobieta! rzekła.	No i cóż, Watson, co powiadasz na to nowe światło?	To Jan z Aragonii na pewno już przyjedzie.	Co to znaczy?	Moje dziecko, ja cię proszę, żebyś pojechała.	Wszakże wiesz, że i ja ciebie jedną kochałem	Widziałem ci ja je wszystkie, ale jak tam na którą wołali pamiętać..	Ano, to dymaj przodem, ja za tobą.	Bo Bóg jest sprawiedliwy Waści na przykład dał wielką fortunę, wielki miecz i ciężką rękę, a za to mały dowcip.	A wdowa po Tomku, jakże to jej?... całkiem jeszcze do żeniaczki...	Jechał z nim od Jarosławia pan Jost Fok i u tego Foka stanął w Fatrowskiej kamienicy, co jest narożna w rynku na południowej połaci.	Oczywiście, już ci służę.	To ja.	Więc co będzie? Jakże przejedziemy przez kraj Samburu?	A teraz gdzie on jest?	Brakuje co dzieciom?	Co?	Niech was Bóg błogosławi! A teraz pozwólcie przedstawić nowego członka.	„To byłoby najgorsze ze wszystkiego”	Więc mam ci dać rewers na trzydzieści talentów?	Aha! jeszcze ci nawet po tych ucztach zostały sosy na odzieniu	A więc pan, panie właścicielu, ma syna?	Ach, don Carlos jest tak bardzo Anglikiem...	Dawajcie go nam sam! wnet go tu będziem bigosowali!	Gołda! Czy ty pamiętasz historię o rabbi Akibie?	Idę w tej chwili do Kesslerów! natarty kilkakrotnie tłuszczem (olejem, smalcem itp.); w ten sposób tradycyjnie zabezpieczano metal: zbroje, broń i in. lufa rewolweru, który schował do kieszeni.	Jakto, jak zwykle?	Miła moja! I ja zbyt młodym byłem mężem.	Mój chłopak. Słuchaj no, James, wszak w zeszłym tygodniu oddałeś telegram do rąk pana Barrymore w Baskerville-Hall?	Pan dyrektor jest zbyt łaskaw dla mnie	Tak spokojnie mówisz o tym? ozdobna miseczka pod świecę a. lichtarz, na którą kapie wosk., na jakich stały lichtarze i lampy.	A pan, Ayrtonie?	A waćpan siła dokazywałeś?	Ba! Sposób jest	Czy pan hrabia, broń Boże, niezdrów?	Dzień dobry, panie Morrel	I nieskromność! dorzuciła pani Teresa.	Idziemy...	Jakto?	Jesteś nikczemny, skończenie nikczemny!	Jezus Maria!	Labai, labai patiko!	Masz paszport zagraniczny?	Mogłabym być zazdrosną Jani o tego malca; gdy ona jest tutaj, on kochać mię przestaje...	Och, panie sędzio, chciej pan być tylko człowiekiem...	Oto dno pieczary: tu pan ujrzysz upadek i nędzę moralną	Prosimy, prosimy! zawołało kilka głosów.	Przesadza pan.	Skądże takie przypuszczenie?	Tak chciał Bóg.	Trup.	Wiktor Hugo umarł wczoraj	Wybiorę dla pana, dobrze?	Wyjaśnić? Jakie rzeczy?
Chcesz wasza mość posłuchać prostego żołnierza, to powiem, co myślę: jeżeli tam pannę Billewiczównę już jaka przygoda w Taurogach spotkała albo jeżeli książę afekt w niej rozbudzić zdołał, to wasza mość nie masz tam po co jechać; jeżeli zaś nie, jeżeli jest przy księżnej pani i z nią razem do Kurlandii pojedzie, to tam bezpieczniejsza niż gdziekolwiek i lepszego miejsca nie znalazłbyś wasza mość dla niej w całej tej Rzeczypospolitej, zalanej płomieniem wojny.	Thiiii... Jak ktoś uważa... Ja wyznaję szczerze, że sto razy wolę widok stąd na tę dolinę. Zresztą, choćby nam dopłacono, nie bylibyśmy wzięli tamtego domu, wiatry od morza fatalne są dla męża. Jeżeli pańska kuzynka jest bodaj trochę nerwowa... Ale zresztą pan jest nerwowy, zdaje mi się... miewa pan duszności... Ano cóż, zobaczy pan. Niech pan tam jedzie raz, nie będzie pan spał przez tydzień, ale to nie nasza rzecz.	Ale nie księciem krwi, a to chyba jest pewna różnica, czy nie tak, panie Kubicki?	Nie męcz mnie, Kasiu, wiesz, jak bardzo cię lubię. Ale mówię ci... uważam za swój obowiązek powiedzieć, chcę być uczciwa... Przysięgłam jemu i sobie, że nigdy do ciebie nie wrócę...	Nie, mój panie, to po prostu wasz rodak, o ile Korsykanin może być czyimś rodakiem. Ale pan go znasz, panie Albercie.	Borynowa pszenica, sielny kawał! Juści!... bo to nie gospodarz pierwszy na Lipce?... ale cosik przyżółta, musiało ją przemrozić czy co... ciężką zimę tu przeszła...	Ja bez pań nie pojadę! Zabawa w zupełnie obcym towarzystwie nie nęci mnie wcale. Potrzebuję eskorty. Jeżeli panie zostają, to i ja nie pojadę. Będziemy czytali wieczorem Angela...	Dlaczego nie widzę cię przy palancie? Chłopak powinien być tęgi i zdrów. Nie trzeba gnić ciągle we wspólnej sali. Dlaczego nie zajmujecie się zupełnie swą klasą?	Wszystko tam przeżył: oświecenie, czynienie cudów, ekstazę, wszystko. On nie twierdzi, że te rzeczy się tam nie dzieją.	Rozumiem rzuciłaś teatr i zostałaś panią rejentową, żebym ja się mógł zjawić na świecie, przewidziałaś prawdopodobnie nawet moją przyszłość, a może duch któregoś z wieszczów wystukał ojcu spodeczkiem moją przyszłość? W każdym razie potem, oczywiście, wyszłaś drugi raz za mąż, żebym nie był sierotą bez tatusia, potem oddałaś mnie na wiele lat do internatu, żebym otrzymał odpowiednie kształ­cenie i wyrobił sobie charakter, wszystko teraz rozumiem... że też mi to wcześniej nie przyszło do głowy! Rozumiem teraz, dla­czego porzuciłaś teatr.	Z tego, co mi pan Sancho opowiedział dziwny uczyniłam wniosek: jeżeli rycerz, Don Kichot, jest skończonym wariatem, dlaczego Sancho Pansa, znając stan jego umysłu, pozostaje przecież w usługach szaleńca? chyba, że ma bardziej jeszcze popsutą głowę, niż pan jego. Jakimże sposobem można dać Sancho Pansie wyspę do rządzenia, jeżeli samym sobą rządzić nie potrafi?	Niedaleko?? nie wiem, szepnęła matka której myśl jakaś szukania spokoju pod obcem niebem snuła się po udręczonem sercu kiedy się zobaczymy.	Do Lubicza? Cóż on się tam myśli bronić? Przecie Lubicz nie forteca?	Nie kpij z białogłowy, panie oficyjerze. Aniś waszmość pisał do oćca, ani czekasz od niego responsu.	Przypomniałem ją dlatego, że mam cię prosić o usługę. Jest rzecz taka: Ja nie mam przyjaciół; krewnych, albo nie mam, albo mam takich, z którymi nie warto się popisywać. Teraz muszę szukać drużbów i dalibóg nie bardzo wiem, gdzie się zwrócić... Wiesz, że miałem w ręku interesa rozmaitych paniczyków... Ale prosić pierwszego lepszego pajaca, dlatego, że ma tytuł i porządne nazwiska... Te panie również bardzo na to uważają, więc	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Niechże pani siada... przepraszam, ale nie pamiętam nazwiska?...	Do licha, odbyło się to bardzo prosto. Gdy mówiłem o przeszłości pańskiego ojca, wspomniałem również, że nie wiadomo, jak się dorobił takiej fortuny. Osoba, z którą rozmawiałem, zapytała mnie, gdzie wobec tego pański ojciec zbił ten majątek. Odpowiedziałem: „w Grecji” i powiedziano mi: „więc niech pan napisze do Janiny”.	Jakto! czyżby więc prawdą było... nie... to kłamstwo... to najbezczelniejsze kłamstwo...	Podadzą pani posiłek trzy razy na dzień o dziewiątej rano, pierwszej z południa i ósmej wieczorem. Jeżeli to nie podoba się, pani, oznacz inne godziny, a pod tym względem, zastosujemy się do życzeń twoich.	Ten pachołek po próżnicy napędził wam strachu. Tego Sulisława nie mogli tam zadźgać, kiej potem. W kilka niedziel później ja go na żywe oczy widział pod Legnicą.	Jam mu więcej niż żona Słuchaj stary nie bądź zły! Ja go widzieć muszę.	Niechże sobie zły humor królewski spłynie na jenerała, czemu on ich nie chwytał.	Prześladowania się nie bójcie Ja was osłonię.	Nie. Dziecko jest zagrożone, ale może być, że pozostaje mu jeszcze z parę lat.	Skradamy się tak cichusieńko, że sami własnych kroków nie słyszymy, aż tu ze stajni wychodzi wprost na nas Kuba i Pietrek. Do baszty dziesięć kroków, niech ino widzą nas, chłopcy niegłupi, wszystko odgadną.	To suka, a nie córka! To wysoka Józka! Dosyć zmartwień mi przysporzyła.	No, to chwała Panu Jezusowi. Może nas już nie będzie tyla dręczył jak zawdy.	Nie chcę ja woli miłościwych państwa moich negować ani od przedsięwzięcia odwodzić, w którym jest hazard, ale może być i zbawienie. Wszelako za roztropną rzecz uważałbym jeszcze raz w Opolu, gdzie większość senatorów przebywa, zebrać się i tam konceptów zebranych posłuchać, które jeszcze lepiej i obszerniej sprawę wywieść i rozważyć mogą.	Wybornie! Ale powiedzże mi, doktorze Mortimer, co to za jeden ów Barrymore?	E! e! ty bobyś chciał wszystko wiedzieć, a nic nie robić!	Co nam przyjdzie z krzyku? W imię Boże, toć przecie trza coś robić! Damy się zarżnąć jak te barany? Czy to koniecznie trza mieć blachy na piersiach i wiechę na łbie, aby się bić? A mało tu kramów z żelastwem? Diabeł im pomaga, ja to wiem, ale my mamy Pan Boga. Westchnijmy do Niego, a na pewno nam pomoże. Kto w Boga wierzy, za mną! Chłopy i chłopaki, do kupy! A w garść brać, co się da, a wy, niewiasty, znoście siekiery, noże, a choćby kije i kamienie, co kto znajdzie, jeno żywo! Na miłość boską, żywo!	Co to? grozisz aspan? aspan mnie?... dla jednej gamratkigamratka (daw.)	Gdybyśmy mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.	Ach, mój Boże... jaki ja głupi! Dy ja w żaden sposób nie utrafię malućkiego Dzieciątka ani Najświętszej Panienki.	A więc ci powiem tak: byłem człowiekiem, który niemniej od ciebie lubił sobie zdawać sprawę z samego siebie i ze wszystkich objawów życia. Ale gdym poznał twą matkę, straciłem odrazu tę zdolność. Wiedziałem tylko jedno: że chcę ją mieć	Chcecie wyprawę uczynić albo co?	Co dziwne?	Co zaczyna?	Co?	Mój ojcze, całując go w rękę odezwał się Honory, pojedziemy po nią razem...	Mówmy po francusku, mój ojcze Pan d’Artagnan więcej zasmakuje w naszych słowach.	Na co chorujecie?	A to może psim? Albo będzie za wołami chodził? Czabanowieczaban (z tur.)	Tak... Ale zewnętrzne. Pozory.	Jakże miała ze mną jechać, kiedy to ja do niej jechał?	Słowem, czujesz się, kochany przyjacielu, tak szczęśliwy, jak na to zasługujesz?	Ależ naturalnie, że Justynka przyjmuje... to cud prawdziwy... niespodzianka losu...	Czy to mnie wołają?	To prawda!	Och, jak mnie przycisnęli do muru	Im więcej człowiek ma przedmiotów miłości, kuzynko, tym więcej kocha... Są to egzercycje, a tyl­ko przez egzercycjeegzercycje	Jakże to mam rozumieć?	Ot tak, powiem paniczowi, istotnie pomiata swym zdrowiem i życiem. Znajdziesz go, gdzie najcięższa praca i gdzie największe niebezpieczeństwo, tam jego pełno. Spokojny, łagodny jak zawsze. Znają go i kochają wszystkie dzieci w Yarmouth.	Pan jeszcze tutaj?! Myślałam, że pan już dawno wrócił do Nawłoci...	Ależ wujaszek siedzi na koniu!	Czyń, jak chcesz gdyż bogowie dali ci mądrość godną członka najwyższej rady.	Ojciec twój był zdania, że powinniśmy wszystkie sprawy załatwiać wspólnie.	Pojadę do Stanisława na herbatę, zawiozę Julci zabawki, które mi dzisiaj przysłali z Paryża.	A z Suezu udaje się wprost do Bombaju?	Białe Althany za nimi!	Dlaczego przez śmierć? Przez potęgę	I róże cale mnóstwo tak niesłychanie, tak nieprawdopodobnie pachnących róż...	Na jak długo?	Oczywiście... Chociaż zostanie mi nadzieja, że z czasem	Przypuśćmy, że istotnie „wyjechałeś” stąd, przypuśćmy... Czy zapamiętałeś sobie przynajmniej te szczegóły z twego życia, które bezpośrednio poprzedziły tę „podróż”?	Wyborna myśl. Wieczór będzie prześliczny; bardzo miłą rokuję sobie przejażdżkę, a ty, Klotyldo, będziesz moim cicerone w stolicy tych stron, których jesteś sama królową.	Bo chce.	Czy balon się wznosi?	Gdzieżbym ja śmiała...	Ktoś ty jest?	Niech na niego i jego księstwo trąd padnie!...	Nigdy.	Pamiętasz Wczoraj na bulwarach okrzykiwano. Właśnie tam	Pan d’Adjuda zbyt jest bogaty, aby się miał bawić w podobne rachuby.	A inni?	Aš ir noriu taip daryti Žadėjau prašyti tamstos, kad mokytumei mane ne tik tą žiemą, bet dar antrą ir gal dar ilgiau... Norėčiau mokyti kitus vaikus mūsų sodžioje... Žiemą galėčiau...	Bynajmniejbynajmniej	Chcesz nas pan intrygować.	Cześć, wuju. Ucałowanie rączek dla cioci.	Dziad swoje	Gdzież ona?	Hm! Ostańcie z Bogiem, mołodycio.	Ile cierpienia!	Kogo?	Księżniczko...	Ma pani słuszność	Ona jest w klasztorze, powiadacie?..	Pamiętam.	Pan się boi?	Patrzcie, patrzcie!	Posłaniec.	Przemyślałeś swoje oskarżenie?	Stój! stój!	W drogę!	Więc mówcie ile chcecie? Zapłacę...	Zapewne! zapewne! zobaczymy! Darski! mruczał niewyraźnie stukając kijem i wstrząsając się cały mówił prezes:	Znali się wcześniej?	Śledztwo jest przeprowadzone, a formalności wypełnione.	Żartujesz chyba d’Artagnanie.
Och, jestem ateuszem do szpiku kości; nie wierzę ani w Boga, ani w społeczeństwo, ani w szczęście. Przypatrz mi się dobrze, ojcze, za kilka godzin bowiem już mnie nie będzie... Oto moje ostatnie słońce!...	Chociażby miał nieco strachu podczas tej straszliwej burzy i piekielnego huraganu, jeżeli przy tym zachował się jak należy, nic to nie umniejsza mojego dlań szacunku. Bowiem tak jak jest oznaką nikczemnego i tępego serca bać się ciągle (jako czynił Agamemnon i dla tej przyczyny Achilles hańbił go wyrzutem, iż ma oko psa, a serce jelenia), tak samo nie bać się, kiedy położenie jest najoczywiściej przeraźliwe, jest oznaką zbywającego albo skąpego rozumu. Owóż, jeżeli jest coś w tym życiu godnego obawy, po gniewie i obrazie Boga, naszego Stwórcy, nie chcę mówić, iżby to była śmierć. Nie chcę wchodzić w sprzeczność z Sokratesem i Akademikami, którzy twierdzą, iż śmierć nie jest niczym złym i że nie należy się jej obawiać. Powiadam jeno, iż jeżeli czego można się lękać, to onego rodzaju śmierci przez rozbicie na morzu. Bowiem, jak to powiada Homer, śmierć na morzu jest straszna, obmierzła i przeciwna naturze. Jakoż Eneasz w czasie burzy, jaka dopadła jego flotę w okolicach Sycylii, żałował, iż nie zginął z ręki walecznego Diomeda i mienił po trzykroć i czterykroć szczęśliwymi tych, którzy zginęli w pożarze Troi. Nikt tu z nas nie zginął. Bogu miłosiernemu niech będzie wiekuista chwała. Ale, zaprawdę, statki ucierpiały mocno. Nic to. Trzeba będzie gruntownie je naprawić. Uważajcie, abyśmy gdzie nie utknęli na mieliźnie.	Nie ma nic do tłumaczenia, dzieci i stare kobiety powinny o tej porze spać. Nie fatyguj się, Konrad mi pomoże	Nie jestem tego zdania! Powiedziałeś pan, że ta kobieta zapoznała się z Molitaire’em przy sposobności sprzedaży brylantów, poczem oboje znikli z Paryża. Potem ona zjawiła się w Nowym Jorku, skądże wiesz pan jednak, czy on nie wyjechał gdzieindziej, np. do Rosji.	Wybacz, mój oficerze nie wiedzieliśmy z kim mamy do czynienia, lecz mogłeś sam zauważyć, iż dobrze straż pełnimy.	Jest ona pod wszystkimi względami widoczna i jest twoim dziełem, wcale o tym wątpić nie można Exegisti monumentum aere perenniusexegisti monumentum aere perennius (łac.) dwukrotnie [więcej] daje, kto daje szybko.. Mnie tłoczy ciężar wdzięczności tobie winnej, o świetny mój doktorze, i to tym więcej, im lepiej sobie przypominam, z jaką niewiarą przystępowałem do użycia twego cudownego środka. Chciałbym ci natychmiast, idąc bez żadnej przewłoki za popędem mego serca, okazać wdzięczność moją i to w sposób tobie najmilszy. Wiesz, że moja potęga jest wielka, bo sam monarcha tyle we mnie pokłada zaufania, że na czas pobytu swego u wód mineralnych żadnemu z swych najdostojniejszych krewnych, lecz mnie, żołnierzowi, który tylko waleczności winien swe wywyższenie, powierzył rządy stolicy i kraju. Więc czegóż pragniesz? Może pieniędzy? Mogę ci zaforszusowaćzaforszusować (daw.) mówić komuś na ty; być z kimś w bliskich stosunkach (za pan brat)., tak jak z najrodzeńszym bratem, ha, mój przyjacielu! Jakież ciebie oczekują zaszczyty w tym królestwie i na całym Księżycu! Och, kochany przyjacielu i życiodawco, nie minie cię nagroda godna tak wielkiego, rozumowi ludzkiemu taką chlubę robiącego wynalazku.	A nie możno ni w czym rozszerzenia i ni w czym postępowania dla nas nie ma. Zewsząd otoczyła nas rola bogaczów, a my ledwie ścieżeczką wąską przecisnąć się możemy...	Zapewne Przekonany jestem, że nigdy nie dojdzie do pięciuset, na przykład, funtów szterlingów. Był mi polecony przez pewnego kolegę. O, tak, posiada pewne zdolności, dobrze przepisuje akty, wcale kaligraficznie, toteż znajdzie się tam coś dla niego z czasem.	Widzę, że cię głowa boli, ale to nie z mojej winy. Więc mi nie grymaś.	Czy nie byłbyś tak życzliwy przyjść jutro na nasz ślub? Zrobiłbyś nam wielką łaskę.	Milcz! Moja rzecz... Kopią doły czy nie kopią	Nie, nic tam nie masz, kochanie	Podlejcie se gorzałką, byście nie wyrzekali.	A co ze mnie? Ani komu, ani sobie. Tak i będzie. Leżę tu i wciąż myślę. I domyśliłem się: nie ma innej rady.	Nie darowywuj tego, co nie twoje.	Zaledwie przeczytałem list, już byłem w drodze, wtedy dopiero poznałem jasno zdradę Don Fernanda. Gniew, miłość i niecierpliwość, skrzydeł mi dodały. Przybyłem nazajutrz do miasta bardzo wcześnie i przechodząc wieczorem koło domu Luscindy, szczęściem zastałem ją w oknie. Poznaliśmy się natychmiast; lecz nie była taką, jaką ją widzieć pragnąłem, widziałem jakąś obojętność w jej spojrzeniu. Któż może pochwalić się, że zna dokładnie duszę kobiety, któż zbadał kiedykolwiek tajnię jej serca?	Ależ nie, dlaczego? Powiedz mi, Konradku, tylko szczerze, tobie i twojej żonie moja obecność chyba nie przeszkadzała?	A ja ci mówię, że nie odda. Mnie winien cztery centy już więcej niż rok. Od Stanleya pożyczył, od Gilla, od Smitha, od dziewczynek pożycza. Jeszcze coś o nim wiem, tylko nie chcę mówić.	Nie boimy się!	Nie! nigdy! bo gdyby potém uśmiechnęła się tylko innemu, tobym ją jak psa zabił!	Wszystko jest jak najlepiej! Jakież to miłe staruszki! Nie zdziwi mnie wcale, jeśli się na kilka lat przede mną ożenisz.	Jeżeli mnie kochasz, Sancho nie krępuj się żadnymi okolicznościami, opowiadaj, jak chcesz, a chociażby przez dwa dni całe gotowa jestem słuchać cię najpilniej.	Znów się mylisz. I jak naiwnie! Rzeki istotnie bywają groźne i wiele mogą wyrządzić spustoszeń, jednak nie dzięki swym źródłom, lecz dlatego, że ich wody zasilane są przez deszcze oraz topniejące w górach śniegi.	Owszem przyjmuję to przypuszczenie jako możliwe i trafne, ale wzruszam ramionami na to... Obawia się biskup właśnie tego, co mu najmniej grozi... Współzawodnikiem jego być nie myślę.	Na jaki pożytek? Waćpanna tego nie rozumiesz? Tedy poczekaj trochę, zaraz się ów pożytek widocznie waćpannie ukaże.	Alboż my zatrzymujemy te, którym trafia się wyjść za mąż?... Owszem, z naszych nowicjuszek, nawet sióstr kornetowych, bywają dobre żony. Ale nie każdą wabi świat... Niejedna woli być siostrą cierpiących, matką sierot i oblubienicą Chrystusa...	Ale nie nasz? zapytał Chroniwos.	No tak, rozumnie jest nie chcieć panować nad całym światem. Ale byli, są i będą tacy, którzy będą probowaliprobować	Przecież jej nie wykradnie, minęły owe czasy.	Z Berlina? tam mi żadne nie grozi niebezpieczeństwo, ani tobie... najcnotliwszy z dworów i najnudniejszy w dodatku.	A więc pozbawiłbyś się snu dla swojej fantazji, a nie przez chęć sprzeciwiania się moim rozkazom?	Tak: miała trzy coraz silniejsze ataki w kilkuminutowych odstępach, ale drugi odstęp był krótszy niż pierwszy. Kiedy pan przyszedł, pani de Saint-Méran od kilku minut już ciężko dyszała; dostała wtedy ataku, który wziąłem za zwykły atak nerwowy; przeraziłem się naprawdę dopiero, gdy rzuciła się na łóżku, wyprężona i z zesztywniałą szyją. Wtedy wyczytałem z twojej twarzy, że dzieje się coś poważniejszego, niż myślałem. Kryzys minął i chciałem zrozumieć coś z twojego spojrzenia, ale ty unikałeś mojego wzroku. Mierzyłeś jej pan puls, liczyłeś uderzenia, nie obracałeś się wcale w moją stronę, aż nadszedł drugi atak. Ten drugi atak był straszniejszy od pierwszego: znowu konwulsje, usta zacisnęły się i przybrały fioletową barwę. Przy trzecim ataku skonała. Podczas pierwszego ataku stwierdziłem, że to pewnie tężec, a pan się do tego przychylił.	Rzecz jest ciężka do zniesienia przyznaję to najzupełniej. Pomiędzy szlachetnie urodzonym hrabią a ubogim postrzygaczem baranów leży przepaść. Kończę jednak. W pięć lat po przybyciu fałszywego syna hrabina, tym razem zadając rzeczywiście kłam przewidywaniom lekarskim, uczuła się w stanie błogosławionym i dała życie Ludwikowi... lub Manuelowi, jeśli cię to imię mniej niepokoi. Łatwo odgadnąć wynikłe stąd zamieszanie: żal twego ojca, wyrzuty sumienia, obustronne wymówki. Cofnąć się jednak było już niepodobieństwem. Trzeba było wypić piwo, którego się nawarzyło. Hrabia pozwalał wyrastać obok siebie obu chłopcom, zamyślając z czasem zaznaczyć między nimi różnicę. Ciąg dalszy jest ci znany. Ludwik został porwany przez bandę Cyganów i zrozpaczony hrabia, zwątpiwszy, aby go mógł kiedykolwiek odnaleźć, miał przed śmiercią tę przynajmniej pociechę, że w przysposobionym synu pozostawił następcę. Jednakże wszystko przewidując i chcąc zabezpieczyć los prawego syna na wypadek, gdyby się zjawił, napisał własnoręcznie wyznanie, o którym ci mówiłem i mnie powierzył drogocenny ten dokument, w którym mieści się także rozporządzenie dotyczące ostatniej woli.	Może ty w świętą niedzielę robiła co takiego, co pozwolone nie jest?	I stamtąd szedłeś pan za nimi aż do domu?	Miałżeby Wiktor przybyć, na którego czekamy i który jużby powinien wrócić ze swéj wycieczki do Rzymu?	Włosi też twoi dość ztąd pieniędzy wynieśli bo kazali sobie płacić dobrze.	Co za szkoda! Rozglądałem się właśnie, komu by to podać; czy mogę zanieść siostrze?	Stary kapłan, młody tygrys! Oj, daliż mi się we znaki ci nowi kapłani! Złażą się jak muchy do moich towarów! Czyż ojciec mego syna jest studnią miłosierdzia, by dawać wszystkim, którzy proszą?	Ani hrabiego Monte Christo Słyszysz, Albercie? Bije wpół do jedenastej.	Dlaczegóż pan podstawił Żyda do licytacji?	Tak sobie.	Jakżem szczęśliwy, że was raz jeszcze pożegnać, jeszcze raz się pamięci i sercu waszemu polecić mogę	Wiesz, zamówiłam sobie śliczny płaszcz, koloru starego złota...	Bóg widzi, zawołał Presler, chciałbym złe naprawić, pytajcie mnie, powiem wam co tylko wiem, będę wam służył do zdechu! choćby i mnie powiesić mieli.	Tyle, co mi się należy.	Wygląda to tak, jakbyśmy chcieli samą śmierć wytargać za wąsy... ale... powiem ci szczerze, mój Kaa, że jesteś najmędrszym ze wszystkich stworzeń dżungli.	Bójcie się Boga! No i co? A próbowaliście niedźwiedziego sadła się napić?	Czy mogę powiedzieć, co o tym myślę?	Dziś rano umrę, jeśli zechcesz... dam się w ręce dragonów. Grób zachowa tajemnicę... Na wieki, na wieki!	Pani to pewnie od niedawna w teatrze, co?...	Pociesz się, że masz za ojca najuczciwszego w Łodzi człowieka.	To wszystko wygląda mi bardzo fantastycznie.	Widzieli cię żegnającego się z jakąś kobietą, z którą chodziłeś po ulicy.	A gdzież to Rocho?	Cóż to takiego?	Dzień dobry! To pańska chata?	Któż to „wszyscy”? Karolino	Lituję się nad tobą, panie profesorze, i nad twoim kapitanem!	Oglądali kopalnię. Czynili to w pewnym zamiarze	Puść me, bo się ozgniewam!	To idź pan... góry dla wszystkich otworem.	To jego ojciec, Matiasz Kulis	Widzi pani, każdy człowiek jest iskrą Bożą, która pali się jaśniej lub słabiej, lecz w każdym człowieku warta jest więcej aniżeli cały świat.	Ale ja wierzę. Jeżeli pan ma wpływ na sir Henryka, wywieź go pan z tej okolicy. Świat szeroki. Dlaczego sir Henryk ma koniecznie mieszkać tutaj, gdzie mu grozi niebezpieczeństwo?	A mówiłaś, że mnie kochasz?	Być może.	Żołnierskiem słowem ręczę. Słuchajże kochany Żółtuchowski... co ty, co wy zrobicie człowiekowi, który ma czem ozłocić wszystkie trybunały?	Co waćpanowie o tym wszystkim myślicie? dziś popr. forma B. lm: towarzyszy..	Dajcie mi spać, daruję panu ten opatrunek.	Myślałem, że wysłałeś ludzi.	One mnie uprzedziły o szczęściu.	Oto tymczasem dwieście funtów... Panie jeśli chce pan skorzystać?...	Zabit także ale musieli go pochować w Ciechanowie, bo począł gnić.	A sześć złotych dacie?	Ach, Pawle! Jeszcze dziś był przy życiu i bawiłbawić gdzieś (daw.)	Ah! doprawdy! A śruba spiralna, jeżeliś pan łaskaw?	Camera obscura jest Orgazowi twemu przeznaczona!	Cóżem takiego uczynił, abyście mieli o tym wątpić?	Dawid posiadał rentę. Czy zapewnił ci jaki fundusz?	Dlaczegóż, Ned, dlaczego?	Jutrzejszy dzień rozstrzygnie Zwycięztwo pewne... Ono podźwignie wojsko i sił mu doda...	Józefie!	Kobieta, Interes, Małżeństwo	Kobieta, Mąż, Sława, Żona	Mógłby wuj!	Na cóż ci ta wiadomość chodziło tu o rzecz małej wagi, jak zwykle, o zachcianki kobiece, o pewien sprawunek, na którym możnaby grubo zarobić.	Nauczycielka	Odpowiedź twojego ojca.	Panie oto memoriał, który pragnąłbym wydrukować, czy zechciałby pan oszacować koszta?	Powiedz Greggs	Prawda! Zobaczno pan ręką muskuły, stalowe, jak żonusię kocham. Zobaczcie, panowie.	Przeniknij!...	Rachunek.	Tę tylko dać ci możemy.	Ubogi człowiek, z dalekiego kraju i najmniejszy ze sług twoich.	W te pędy! Migiem!... Ogienek aż huczy, polanka trzaskają, będzie wnet. Dawaj wasza miłość ino piwko, twarożek i śmietanę, a za jeden pacierz poleweczka gotowa.	W tych dniach.	Widziałem łzy.	Wiele przyjaźni, wiele sympatii. Wstańmy.
Oj, ne zderżyte, ditkine zderżyte, ditki (ukr.) i król się boi., i hetmany słuchają, i wszyscy się jego boją. A wojska więcej u niego niż u chana i u sułtana. Ne zderżyte, ditki, ne zderżyte. Nie wy jego poszukacie, ale on was poszuka. A jeszcze tego nie wiecie, co ja wiem, że jemu wszystkie Lachy przyjdą w pomoc, a to znajte: szczo Lach, to szablaznajte: szczo Lach, to szabla (z ukr.)	Pan Babinicz powiada, że mu tam dobrze i nie chce zastępcy, prosi tylko, by mu jeść przysłać, bo od rana nic w gębie nie mieli!	Jeszcze nie, Józieczku. Już tak sobie ułożyliśmy, że niech do końca lata wsi używa. Boże drogi, ja nawet nie wiem, jak mam ci dziękować za twoją, Józieczku, łaskę i dobroć dla nas.	Nie, nie jestem o to oburzona, Tadziu. Uważam za zupełnie naturalne, że dziewięcioletni chłopiec woli czytać opowiadanie z przygodami niż biblię. Ale gdy będziesz starszy, spodziewam się, że zrozumiesz, jak cudowną książką jest biblia.	No i na wielkanocne święta już macocha była w domu. Z początku, jakieś parę tygodni, nie zważała na mnie; buchnęła w kark o lada co, ale to wspominku nie warte. Później ano, jak się rozpanowała w chałupie, tak od rana do nocy tatusiowi głowę klektała, coby mnie dać do służby abo do terminu. Dla świętej zgody zaprowadzili mnie tatuś do Mirowa i dali do kowala.	Kiedy mnie nie stać na obiad, cóż dopiero na biuro. Mieszkam kątem u stróża. A jako prawnik, jako były urzędnik państwowy i komunalny znam się o tyle na...	Ponieważ ich pani znasz, wiesz zapewne, jacy to zacni i dobrzy koledzy; czemu nie udasz się do nich, kiedy potrzebujesz pomocy?	Dziecię moje, są obcy, jest ksiądz... Prędzej się to wytłómaczy, gdy na ślubie nie będziesz, ale na obiad wyjdź proszę... Ojcu uczynisz przykrość.	O nie! Łotrze, nie myśl, że stary Kunicki pozwoli się wystrychnąć na dudka. Jest jeszcze sprawiedliwość w Polsce, są sądy! Są świadkowie, którzy widzieli, że ci klucz dawałem. Z wolna, bratku! Nina też będzie musiała pod przysięgą zeznać, że podpisała mi weksle.	Byłam bardzo szczęśliwa a ponieważ myślę, że do tego jest tylko jedna droga, więc chciałabym, żeby moi blizcy nią poszli.	Ale cóż dalej? co dalej? zapytał hetman trochę niecierpliwie; ładna? śmiała? czarująca? ale to przecię jedna z tych kobiet, około których nie ma co biegać, jeśli się nie myśli żenić!	Raczej spóźniłem się, proszę pani Gdybym to samo zrobił przed rokiem, nie straciłbym pieniędzy na te obrzydłe stosunki dodał ciszej, spuszczając oczy.	Nie masz prawa! To nikczemnie z twojej strony. Ty przecież wiesz, że przedtem nie należałam do nikogo!	Owszem, dostałem pięćdziesiąt funtów, ale co chcesz, nie byłem przygotowany do żadnego zawodu i z początku nie wiedziałem, co z sobą począć. Pomógł mi jeden z dawnych współtowarzyszy z Salem House, Yawler, z krzywym nosem, przypominasz go sobie?	I cóż ty na to, przyjacielu Sancho, hę? słyszysz, co to się dzieje? a wiele ci to ja razy mówiłem? Widzisz sam teraz, czy nie mamy królestw na nasze rozkazy i królewien, co się nam w małżeństwo oddają?	Jednakże, kapitanie, pański statek posiada nadzwyczajną szybkość ruchu, która nie zgadza się z siłą elektryczności. Dotychczas siła jej dynamiczna (podtrzymująca ruch) okazała się niewielka i mogła wywierać bardzo małe skutki.	Co znowu? Ja? Chcesz jejmość, żebym ja chwalił takie postępowanie? Ja mam chwalić za to, że się najniepotrzebniej pcha dzieci do szkół... Paradne!	Niebezpieczna to droga i nią nam wojować nie można mają to być tacy, jakim był ich pierwowzór biskupi w tym kraju, św. Stanislaus, który się królowi porąbać pozwolił, a nie ustąpił.	To się szabla zsunęła, a to się nie trafia?	Ani mowy. Dam tylko pięćdziesiąt talarów, aby mieć pewność szybkiego otrzymania rękopisu.	Hura! Hura! Nadeszła piękna chwila! Zabawimy się w rozbójników na strychu. A skoro ten potwór powróci, nie odnajdzie nas.	Rozumiem Jak tam na dworze? Nie potrzebujesz wciąż powtarzać „proszę pana”, gdy do mnie mówisz	Nie będzie pan miał do niej sposobności, bo my należymy do kobiet, które nie płaczą, nieprawdaż Anka?	Wiesz chyba że i ja mam brata... ciężko chorego... Lada dzień wezwie mnie i pojadę za granicę... a do końca życia muszę go pielęgnować...	Bezpieczni my tu jesteśmy za lasami Nikt tu do nas nie przyjdzie.	A Puk już tym razem nie zdąży nas zaczarować!	A pan Bretschneider już tu nie bywa?	Bynajmniéj Naród pojedynczy każdy powinien być w związku z całym światem; ale to, co od niego bierze, na własne soki i krew przerabiać musi. Zamknięty w samym sobie, oddzielony od ludzkości, niedostępny prądom ducha, zostawiony siłom własnym, nieodżywiany soki nowemi, wprędce karleje i ginie. Jesteśmy, jak to ktoś powiedział bardzo trafnie, głosami w chórze ludzkości: każdy śpiéwa partyą swoję, a ze wszystkich tych części składa się wielka pieśń dziejów.	Nie. Chodź ze mną do karczmy, to ci zafunduję.	Nigdy nie będę wiedziała więc cóż mi z tego, że ty wiesz?	Wierzę, że tak się stanie	Zaczynacie mi się podobać Do którego pułku należycie?	Tak, ma głowę, czy nie ma głowy, nie jest to ważne. Żeby kupić majątek trzeba mieć pieniądze...	Tak, ale jeśli jego ojciec będzie miał zabezpieczony do śmierci procent, to on sam będzie mógł rozporządzać tem, co ma po matce.	Słuchaj, Kokoszko! Podswawoliliśmy pono przez te wieczory nad miarę, a zwłaszcza pierwszego, gdy się to czaszkom i portretom dostało. Ba, dziewczęta były jeszcze gorsze. Zawsze diabeł Zenda podnieci, a potem na kim się skrupi?	Czy... Czy tato boi się demoralizującego wpływu biura?	Ja nigdy złych nie robię.	Ja też nie, panie kapitanie.	Lecz inni potrzebują, ażebyś się tam udał.	Nie wiem, coś około miliona.	Panie, ja byłam... Ja się tu bez wiedzy stawałam...	Postaram się.	Później da pan bukiet Stelli, kiedy będzie wychodziła na salę. Damy nie mogą występować na estradzie bez bukietu, przecież wiem...	Z czego ty się śmiejesz, stary idioto?	Ależ on ukrywał się na lichtudze! Na lichtudze i... i...	Co? podoba ci się?	I mężczyźni ważą się nas obwiniać!	Jaj zapewne nie ma, ponieważ były dziś na obiad, a oprócz tego ja pijam co dzień surowe.	To jest... właściwie mówiąc... pewności nie mam żadnej.	At! Co to było i co to za człowiek? Było to głupstwo, za które ja wielmożnego pana bardzo przepraszam, że ono wielmożnego pana w domu moim spotkało, a ten człowiek jest wariat... On bardzo zły był i ze złości zwariował...	Dość dawno. Chociaż żona moja zna ich jeszcze lepiej. On grubo bogaty człowiek; miał jedynaczkę siostrę, która umarła, i skąpca stryja, po którym wziął ogromną fortunę. Co do niej czytywała jeszcze jako panna co jej w rękę wpadło, miała pretensye do rozumu, do artyzmu ot, masz ją całą.	No tak, ciotka, ale policz te lata. Przecie i jajko można było dostać za pięćset.	Tak. Wie kto jest złodziejem i że ukrył klejnoty poza pociągiem.	Owszem to są gołębie, ale dzikie, zwane skalnymi. Poznaję je po podwójnym czarnym pasku na skrzydłach, po białym ogonie i niebieskopopielatym upierzeniu. A ponieważ gołąb skalny jest bardzo smaczny, więc i jego jaja muszą być wyśmienite. Zaraz zobaczymy, czy zostawiły jakieś jaja w gniazdach.	Jak z przyjacielem! Wiesz, że cię kocham.	No, dobrze. Już o tym słyszałem. Będę jutro w domu. Więc o dziesiątej?	Juści, że nauczny, kaj cieni beknąć, a kaj grubiej i jak wycyganiać.	Michale! pomyśl, ile to dziewek co rok do klasztorów wchodzi. Zwyczajna rzecz. Są takie, które wbrew woli rodzicielskiej idą dufającdufać (daw.)	Niekoniecznie trzeba zaraz wszędzie pieścić, zwłaszcza gdy paznokcie posiadają fason tureckich sztyletów. Można usiłować poleżeć chwileczkę spokojnie i grzecznie. Od takiej pozycji nachodzą mnie zawsze najweselsze myśli.	Przerażasz mnie, Carmaux.	To już milcz!	Jest za murami miasta.	Tak jest.	Naturalnie, bo Irenka jest tu potrzebną, a gdzie kto jest potrzebny, tam siedzi.	A ty tam po co?	Ile żądasz za jego wolność?	Najlepiej by go było postawić gdzieś wysoko, aby wszyćcy mogli słyszeć!	O! tak, panie	Poważnie? Ganiają po ulicach?	Tak! nibójś, tak!	Tak, Judym.	To on tam wysoko mieszka? Jakże to piękne! A czemu tak przeraźliwie kracze?	Trzy kopiejki procentu? Co? Chyba na rok?	Właśnie, pisałam mu to.	A gdyby cezar kazał?	A skąd to możemy wiedzieć, zalizali (daw.) knuć. jakiej zdrady?	Cichoj, Jaguś, cichoj, dzieciątko!	Ciekawam?...	Cioteczko!	Daj spokój z farbiarskimi dowcipami.	Dziś w nocy.	I cóż?	Jak to, cały dzień?	Juljo!	Józefie!	Kaip gi jus padarysite?	O raju... Stanko!	Och!...	Odmówiłaś... odmówiłaś mu...?	Piwo? A ile?	Przepraszam	Psiakrew, racja.	Rycerz, Pobożność, Przyjaźń zawołał wzruszony Kmicic.	Społeczeństwo... fiu... fiu!... Więc cóż niby to społeczeństwo?	Słyszycie? Słyszycie?	Taki ładny wieczór	Wiesz, Tomek ciocia czekała na ciebie całe popołudnie. Mary przygotowała twoje odświętne ubranie i wszyscy o ciebie pytali. Czy to coś na twoim ubraniu, to glina i świeca?	Więc cóż warta wasza przymusowa przysięga?	Wyprawia to dzisiaj ?	„A ja tu jestem”
W stosunku do matki zawsze się jest dzieckiem, pani ambasadorowo. I gdyby pani raczyła, gdyby pani zechciała, nie, naprawdę nie mam odwagi, ale trudno, powiem, bo mi to już od dawna leży na sercu, a pani jest na pewno dobra i mądra, więc pani może mnie zrozumie. Chciałem panią prosić, bardzo, bardzo panią prosić, żeby pani i teraz, i na przyszłość pozwoliła mi mówić do siebie: mamo, mamusiu...	Jadę i zaraz powracam tylko niech się pan uspokoi, bo widzę, że pan ma serce okropnie ściśnione. No, odwagi, odwagi panie, śmiałym fortuna sprzyja; nie trzeba się nigdy trwożyć, chyba by przyszło głowę u nóg położyć. Nie znalazłem pałacu pani Dulcynei po nocy, to go znajdę teraz po dniu, a jak go znajdę, to spuść się już pan na mniespuścić się na kogoś	A! panie, balsam pociechy wlewasz mi w serce! Dużo już dotąd daliśmy naprzód, a jeszcze dzisiaj felczer nam oznajmił, że ponieważ pan Porthos nie płaci, na nas będzie poszukiwał należności, bo to ja po niego posyłałem.	Co to ciasno! Imaginuj sobie wasza mość, w tej olszynie, w którejśmy go otoczyli, wilki były i nie wymknęły się, a on się wymknął. Niech go kule biją. Kto wie, kto wie, czy nie przyjdzie się go za połę uchwycić, bo jakoś tu koło nas kuso. Szlachta okrutnie się od naszego księcia odwraca i wszyscy mówią, że wolą prawdziwego nieprzyjaciela, Szweda, Tatara nawet, niż renegata. Ot, co jest! A tu precz książę pan każe coraz więcej obywatelówobywatelów co między nami rzekłszy, jest przeciw prawu i wolności. Przywieziono dziś pana miecznika rosieńskiego...	Przewidzieliśmy tę delikatność ze strony hrabiego Przywiozłem pistolety, które kupiłem niedawno, sądząc, że mogą mi się przydać w podobnej sprawie. Są całkiem nowe, nikt z nich jeszcze nie korzystał. Chce pan je obejrzeć?	Jak to przepadł? Przecież to musiał być znaczny człowiek, a o takich zawsze się wie i słyszy. Jakżeby na przykład przepaść mógł bez śladu pan Jarosz albo pan Heliasz? Przecież tu we Lwowie Tatarów nie ma?	Cóż to, mam cię pouczać, rozpowiadać, jak ojciec tego całego dziadowskiego rodu nienawidzi? Dy co dzień się możesz nasłuchać, jako se ta przez płoty oba z Trzaską wymyślają. Ino czekam, rychło się pobiją. Ile to lat się ciągnie! Jeszcze stary Trzaska-nieboszczyk pomsty boskiej przyzywał na twego dziadka, a nie miał o co.	Mniejsza o to, w każdym razie dobrze robisz, że się spieszysz, mój chłopcze!	Niech pan postąpi, jak pan uważa Ale jeśli chce mi się pan przysłużyć, proszę pozostać przy pani Aoudzie. W razie gdyby mi się przytrafiło nieszczęście...	Ja niewiele wiem o nim Jest to rzeczą kapłanów znać Go lepiej. Widać, że siłę ma, kiedy ją im daje. Tyle Mu już krajów zawojowali.	Ale tak, tak, kochana pani, żywo odpowiedziała Kuderska. Przed kilku dniami widziałam na własne oczy, jak w czasie majówki za miastem poprowadził pannę Rodowską w głąb lasu, aby tam mogła się spotkać z panem Augustem Przybyckim, który jest przecie człowiekiem żonatym. Wracali potem razem we troje... Oj, coto za świat teraz! zgorszenie tylko i obraza Pana Boga!	Widać moja mościa dobrodziejko, że nie po dniu wybierałaś, bo pono dla asindźki za młody... odezwała się Kossakowska... I dokądże z tą swą zdobyczą dążycie?	Co? Ja miałbym oddać swoją szpadę? Szpadę królewicza Lulejki?! złożony z pięciu stóp wierszowych; stopa w metryce antycznej stopa wierszowa złożona z dwóch sylab, długiej i krótkiej. W wierszach polskich odpowiednikiem jest sekwencja sylab nieakcentowanej i akcentowanej. W języku polskim bardzo niewiele wyrazów to naturalne jamby (np. aha), więc stopa ta jest zwykle tworzona jako zestrój z proklityką (np. do snu, na koń) lub dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania. i od tego dnia uznał Lulejka tę formę wiersza za formę królewską, najlepiej wyrażającą szczytne jego pragnienia i myśli, i we wszystkich przemówieniach zawsze się nią posługiwał. Królewicz mówił przez trzy dni i trzy noce, a nikt ze słuchających nie odczuwał znużenia, nikt nie zauważył nawet, że po trzykroć zapadła noc i dzień nastał znowu. Uroczystą ciszę przerywały tylko co dziewięć godzin szalone brawa żołnierzy, którzy w ten sposób dawali upust swemu uniesieniu. Lulejka wówczas pośpiesznie wysysał pomarańczę podawaną mu przez usłużnego porucznika Bałagułę. Polityka, NaukaW mowie tej, której nawet nie usiłuję odtworzyć, bo na pewno bym nie potrafił, Lulejka zapewnił żołnierzy, że nie tylko nie odda swej szpady, ale nie spocznie, dopóki nie wywalczy nią zagrabionego przez Walorozę dziedzictwa. Zakończenie tej natchnionej improwizacji wywołało tak szalony entuzjazm, że pierwszy kapitan Zerwiłebski zerwał drżącą ręką hełm z głowy i wyrzucił go w górę krzycząc: A wszyscy żołnierze powtórzyli za nim:	Nie tak jak ty to rozumiem Należy go, nie ruszając się z miejsca, czekać i poprostu bronić mu się środkami, jakich się zwykle używa w obronie spokoju.	Wypowiedziałeś moją myśl i dlatego powiadam zawsze, że w całym Rzymie ty jeden potrafisz mnie zrozumieć. Tak jest. To samo i ja sądzę o muzyce. MuzykaGdy gram i śpiewam, widzę takie rzeczy, o których nie wiedziałem, że istnieją w państwie moim lub na świecie. Oto jestem cezarem i świat należy do mnie, mogę wszystko. A jednak muzyka odkrywa mi nowe królestwa, nowe góry i morza, i nowe rozkosze, których nie znałem dotąd. Najczęściej nie umiem ich nazwać ni pojąć umysłem	Przysięgam na wszystkie na niebie świętości, na cztery Ewangelie, że dopóki nie pomszczę tej krzywdy na przeciwniku, co mi ją wyrządził, dopóty prowadzić będę żywot taki, jak go prowadził margrabia Mantuański, kiedy poprzysiągł, odemścić śmierć synowca swego, Balduina, to jest nie jeść chleba ani kawałka, nie bawić się z żoną i wiele innych podobnych zadawać sobie utrapień (których nie pamiętam, ale przysięgą je moją obejmuję).	Mógłbym jeszcze sprzedać ten bukiet, żeby mi go tylko pani dała.	Przede wszystkim, żem ci przeszkodził w spełnieniu śmiertelnego grzechu, jakim jest łakomstwo i pijaństwo: po wtóre, żem cię uwolnił od konwi, za którą oglądają się w podwórcu, a za którą zostałbyś przez Bibera wtrącony do ciemnicy co najmniej na cały dzień o suchej gębie.	To jest wyspa Makreonów. Makreon, po grecku, znaczy starzec, człowiek, który ma dużo lat.	Trzeba go wysuszyć na słońcu, to błoto się wykruszy i nie będzie znaku!	Więc może źle się wyraziłam. Po prostu twoje podejście do życia jest piekielnie niewygodne.	Mówi mi to w głębi serca. W jakimś podziemiu to słyszę... Poszedłbym i całował stopy tego, co zawisł. I gdyby tysiące świadków wiarogodnych przysięgły, że to jest ojcobójca, matkobójca, zdjąłbym go z krzyża. Na podstawie tamtego szeptu... Niech idzie w pokoju...	Jak to? zamierzasz... pani zamierza wyjechać?	Niestety jest to niemożliwe.	Ermengarda zabrała swoją paczkę na górę, żeby podzielić się z Sarą i Becky. Ona nigdy nie podzieli się niczym z żadną z nas. Mnie wprawdzie na tym nie zależy, ale o niej to źle świadczy, że woli dzielić się ze służącymi na poddaszu. Dziwię się, że miss Minchin nie wydaliła Sary... choćby jej nawet potrzebowała jako nauczycielki.	Mówisz tak, bo nie znasz położenia Prawda, że kapłani brużdżą nam i urządzają napaści na Fenicjan. Ale władza jest w ręku faraona, ogólny bieg wypadków idzie według jego rozkazów...	Nie jestem demagogiem i bynajmniej nie staję tu w obronie znachorstwa. Ale tym ostrzej protestować muszę przeciw użytemu przez oskarżenie sposobikowi. Mianowicie zestawiono tu pozornie przypadkowe dwie prawdy: pierwszą, że Antoni Kosiba jest znachorem, i drugą, że znachorzy są szarlatanami operującymi całym arsenałem trików i sztuczek, zaklęć, zamówień, odczyniania uroków i innej blagi. Za pozwoleniem! W tym zestawieniu tkwi perfidia, gdyż jak nam wiadomo z przewodu sądowego, oskarżony nigdy, ani w jednym wypadku nie posługiwał się bluffem.	Tę samą białą suknię, jeżeli ją tak naprawię, żeby uszła, bo ją wczoraj bardzo podarłam	A wy to po swojemu tym słowem kieby nożem żgacie...	Już się zaczyna Madagaskar, Madagaskar, powariowali wszyscy czy co? Już nie można tego słuchać! Potąd mam	Komuż Prometeusz miał powierzyć promienie wiecznego słońca, jeśli nie najpiękniejszej westalce całego Księżyca? to był hołd oddany twym przymiotom, o cudna istoto!	Nie mieliście to swojej kobiety, co?	Nie mogłem, anim chciał jéj pytać o to	Tak miłość jest jak miód: ze smakiem można jej kosztować, ale niepodobna	W wagonie ani słóweczka, panie mój kochany, ale potém na foksalu widziałam, że rozmawiali ze sobą; a piękna z nich para była, choć malować.	„Warszawiacy”? Dlaczego im pan nadaje taki tytuł ogólny i wspólny? Czy dlatego, że w Warszawie mieszkali?	A cóż tu jest śmiesznego?	A jakby i zabił kogo w pojedynku, to co? Odsiedzi pół roku w fortecy i wróci.	A piętnaście morgów mienia, a śtyryśtyry (gw.) zaperzył się Grzyb.	Co ci się zdaje, Ned?	Czy tu mieszka pan Marek Czertwan?	Juści, można. Jest pono jakowaś trapkatrapka (daw.) zgarniać. grubych śniegów.	Mścić się samemu?	Panu chodzi o świadectwo?... Mam je przygotować na jutro i przesłać do kasy, gdzie razem pan doktór je odbierze z...	Słabym jeszcze okrutnie	To może my najlepiej innym razem	Udławił się...	Ci ludzie są moimi rodzicami, bądź łaskawą nie zapominać Jesteś u siebie, a jeśli ci robią przykrości, to nie pozwól na to. A ojciec mógłby nie przychodzić pijany i nie robić awantur, bo tutaj nie karczma!	Tak się zmarnować! Tak skończyć!	Tak, tak wy, mężczyźni, miewacie czasem strasznie brutalne dusze...	Nie o mnie mi idzie, ale o pana!	No więc, dzieci! W lewo! W lewo! No, kobieto, podaj mi rękę, o tak! I siup na górę!	Cicho bądź, Tom taki mały jesteś, a myślisz, że już wszystko wiesz! Właśnie, że trafią, bo Almanzor ma znacznie mniejsze kopyta niż inne konie	A więc! postanawiam, iż przyjmujemy plan Athosa i że za pół godziny wyruszymy w drogę.	Ach, panie Spilett! Jak ja pana podziwiam, jak ja panu zazdroszczę!	Ale kto temu winien, że kasztan przychudł? Gadaj!	Kapituła, co poczciwsi znieść tego nie powinni	Kto ja taki? Ot, ciekawość! Robak...	Nic wam tam nie zrobią. Najwyżej odsiedzicie za włóczęgostwo i puszczą.	Nie wszystko widać złe, co od Juranda pochodzi. Warto być stróżem takiego jeńca.	Nie, panie.	No tak, nazywamy go przecież w ten sposób	Parol dla rycerstwa, nie dla zbójów. Chcesz nie wierz!	Tak, my... ale Halski?	Widzę, że nieźle spędziłeś ten roczek.	Złoto, nie dziewka!	A co wam do tego?	A jakież?	A któż was obroni? spytał zadziwiony Szabroń.	A pleciesz, Matysku, pleciesz!	Ach, ty pochlebco!	Ale wola jéj żyje	Byłem.	Czy smutno?! Marysiu! Oto masz dowody! Masz!... Sięgnął do jednej kieszeni, do drugiej, obszukał wszystkie.	Czy uważnie przeczytaliście znaleziony w sztandarze papier?	Dziękuję wam	I pomyśl! Wychodzi za mąż za Turskiego!	Jak śmiałaś zawracać głowę królowi, księciu Bulbie, Lulejce?	Kogo?	Mam taką nadzieję.	Może...	Myśli ksiądz?	Na popasach?... Na popasach kazałem sobie pachołkom skórę dyscyplinamidyscyplina wyznaję., na kształt bąków mnie cięły.	Niebieski ptak?	No!	No... więc...	O wpół do jedenastej.	O, czyż trochę?	Ocyganiają, jak ino mogą... ale, ma ci słoninę na jakie cztery palce... Wieprzak chudy na bokach, ale portki ma niezgorsze na szynki	Powiedz, synku, rad byś umieć wyrzezać takiego świętego?	Prochu marny! porównaj swoje pięć rubli...	Trzebaby od czegoś jednak zacząć, rzekła księżna.	W czem?	Weźże z niej gołębia i zaraz wypuść.	Wybornie! Ksiądz wniesie skargę. Jeżeli przegra w Tours, wygra w Orleanie, Jeżeli przegra w Orleanie, wygra w Paryżu	Węgry przecie musicie sobie jako ojczyznę przyswoić i ukochać	Z nimi! Z tymi z budów!	Za kwadrans najdalej.	Zwłaszcza magnatowi-arystokracie. Prawda?	Łódź?
Ja nigdy nikogo nie uprzedzam o łowach. Co się zaś tyczy tego, jak masz wrócić do dżungli... patrz, oto tu jest dziura w ścianie... A teraz ucisz się, opasły małpożerco! Wystarczy jeno, bym tknął twego karku, a puszcza nie ujrzy cię już więcej. Żaden człowiek, który tu wszedł, nie wyszedł stąd cało! Jestem strażnikiem skarbca królewskiego grodu.	Ale nie takie. Po przyjechaniu z Paryża do Częstochowy byłem rozmarzony, a ona taka blada, z takimi smutnymi oczyma, że zaraz pomyślałem: nuż mi się uda?... i dalejże w umizgi. Tymczasem ona po pierwszych słowach odpycha mnie, a gdym upadł przed nią na kolana i przysiągłem, że ją kocham... rozbeczała się!... Ach, panie Ignacy, te łzy... Zupełnie straciłem głowę, zupełnie... Gdyby raz tego jej męża diabli wzięli albo gdybym miał pieniądze na rozwód... Panie Ignacy!... po tygodniu życia z tą kobietą albo umarłbym, albo jeździłbym wózkiem... Tak, panie... Dziś dopiero czuję, jak ją kocham.	Rycerze albo giermkowie, ktokolwiek bądź jesteście, nie macie po co pukać do bram tego zamku! Czyż nie widzicie, że o tej godzinie wszyscy spoczywają pogrążeni w śnie i że nie ma zwyczaju otwierać fortecy wcześniej, jak po wschodzie słońca? Odstąpcie i czekajcie, aż dzień będzie dobry, a potem zobaczymy, czy można otworzyć lub nie.	Co ma do nas strzelać? Przecież do ludzi strzelać nie wolno, za to jest kryminał. Chociaż... kto go wie, na co by się nie porwał taki zaprzanieczaprzaniec	A bo kiedy już nie mogłem wytrzymać tej nędzy, przyszło mi na myśl, że mogliby mi pomóc moi dawni przyjaciele. Udałem się do Danglarsa, ale wcale mnie nie przyjął; potem do Fernanda, i ten mi przekazał przez lokaja sto franków.	Nie chcecie przyznać się do niczego Nie chcecie mi powiedzieć, za co tu siedzicie i za co was wzięli pod klucz? Mnie moglibyście o tym powiedzieć, bo jak nie, to powiem wam sam. Wzywam was jeszcze raz, żebyście się dobrowolnie przyznali. Dla was lepiej, bo to ułatwia śledztwo i łagodzi karę. Pod tym względem jest u nas tak samo jak u cywilów.	Śmierć, Kondycja ludzkaWięc po co to wszystko? Po co? To przecież jest szaleństwo. Nic nie ma. Jest noc i ruszające się błoto. Z nocy ciemnej wyłania się coś. Jest i czuje. Czuje, jakby było wszystkim. I znowu nic. Nic, jakby nas nigdy nie było. Więc już teraz jest nic. Bo co jestem ja? Coś, co zniknie. A kto wie we mnie. Ale czy ja jestem? Przecież mnie nie będzie. Więc nic nie będzie. A to jest. I serce kąsa. Dlaczego ja cierpię w tej chwili? To nie ma przecież sensu. To nie może tak być. Co to jest wszystko? Czy wam nie żal samych siebie, waszej pięknej żony? Każdej chwili, w której wy nie jesteście szczęśliwi. Przecież to wszystko zniknie. Nic nie zostanie, nic na zawsze. No, ja przyjdę do trupa mojej matki i powiem: tak było trzeba. Czy ona zrozumie? Nie. Czy ona będzie gdzieś, gdzie można będzie widzieć i słyszeć? Nie, ona zniknie. Razem ze swoim bólem zniknie, z tą skargą, że ja jestem zły syn. Ona myśli, jak pieściła mnie, jak mi śpiewała piosenki, jak za ostatni grosz kupowała łakocie, ona myśli, jak się mój ojciec śmiał, kiedy był wesół i widział mnie. I ona myśli, jak to wszystko znikło. I ona zniknie. I cóż ja powiem jej chłodnemu ciału? Nic. Ja sam tak samo będę kiedyś leżał	A jakże, panienko, a toć i wczoraj widziałam moją panią córkę. Zobaczyłam ją zdaleka, jak se szła do szkoły, służąca niesła za nią książki, schowałam się do bramy, bo mi tak cosik zatchnęło w piersiach, że tchu złapać nie mogłam, ale wytchnęłam ździebko głowę, zobaczyła mnie i ośmiała się. Bledziuchna taka, kiej panienka, a w pasie to cienka jak osa, a tak się rucha cała kiej na sprężynach i szlachetnie niby pani ubrana.	Gdzie? do karczmy! Nie spóźni się tam ojciec, jak pojedzie przed wieczorem, tymczasem zdąży przyjść z Witowa.	O nie! Pochodziła z Numidii. Niechże ją bogi mają w swej opiece! Poczciwe to było kobiecisko! Brunatna była na gębie, przy tym otyła i nieruchawa, a język jej bełtał się i trajkotał bez ustanku jak ta kołatka pod szyją krowy. Była kobietą wolną. A skoro o tym mowa... pozwól, iż cię zapytam, dzieweczko: czy ty jesteś wolna?	Po co pan inżynier ma się fatygować My pana i tak grzecznie wyniesiemy na zbitą mordę.	Przepraszam waszmość dobrodzieja że ja tu tak śmiało zajeżdżam sobie do pańskiego dworu, ale i mam zaprosiny od pana, i trudno by to inaczej zrobić, kiedy mnie noc zapadła na drodze.	Wasza królewska mość podpisze zaraz zaproszenia do zagranicznych królów i ja te listy w tajemnicy zabiorę. Jutro na posiedzeniu będziecie radzili, jak i kiedy zaprosić zagranicznych królów, niby że listy jeszcze nie wysłane. Sekretarzowi trzeba pozwolić zmienić te listy i dopiero w ostatniej chwili je otworzyć	A... nie spodziewałam się od pani takiego zdania! Jak to, więc talenta nie są potrzebne panience w naszych czasach, kiedy wszyscy mówią, że kobieta powinna być samodzielna, powinna kształcić się we wszystkich kierunkach?...	Gadaj to pan innym baj baju, będziesz w raju. Czyż wam nie wyłożyłem o transmutacji elementów, i o bliskim powinowactwie, jakie zachodzi pomiędzy pieczonym a gotowanym, gotowanym a pieczonym? Och, och! Oto idzie. Pędzę się ukryć. Wszystkim nam teraz dogodzi. Widzę pod bocianim gniazdem tę wiedźmę Atropos, jak się czai ze swymi nożycami świeżo wyostrzonymi, gotując się, aby nam poucinać nitki życia. Ratunku! Oto jest: o jakaś ty straszna, i poczwarna! Potopiłaś ty już sporo innych, którzy nie mogą się tym pochwalić. O Jezu! Gdybyż choć wyrzucał z siebie winko dobre, białe, świeże, lube, rozkoszne, zamiast tej wody gorzkiej, cuchnącej, to byłoby jeszcze wcale do zniesienia: to by ostatecznie można ścierpieć, za przykładem owego milorda angielskiego, którego gdy skazanoowego milorda angielskiego, którego gdy skazano (...) i dano mu do wyboru rodzaj śmierci	No, czy na przykład Barrois, stary sługa, nie omylił się czasem i nie przyniósł pani de Saint-Méran czegoś, co było przygotowane dla jego pana.	Próżno byś puszył siłą, bo są lepsi od ciebie. Jam tego nie widział, ale ojciec mój był świadkiem czegoś lepszego, co przygodziło sięprzygodzić się (daw.) dziś popr.: chwycić. się Czech z Ciołkiem na zamkowym dworzyszczu; ale niedługo tego było, bo ledwie się objęli, przełomił Ciołek Czechowi krzyż, pokruszył wszystkie żebra i dopiero nieżywego, z wielką chwałą królewską, z rąk wypuścił. Tenże, przezwan od tej pory Łomignatem, raz dzwon wielki na wieżę sam jeden zaniósł, którego dwudziestu mieszczan z miejsca ruszyć nie mogło.	Czy pan naprawdę wierzy, że mogłabym tu pozostać, gdyby pani domu weszła do młyna?	Dajmy temu pokój i wróćmy do rubinu. Oświadczyłeś pan Mr. Van Rawlstonowi, że wiesz zgóry, iż popełniona zostanie kradzież. Czy znaną była też panu osoba złodzieja?	Ja się na panią o to nie gniewam, choć to takie niegrzeczne i ordynarne.	Kiedyż pojedziemy do kościoła? Już dwie niedziele minęły, a jeszcześmy tam nie byli.	Nie ma co oglądać, nędza	Nie tyś winien, że zamiast głowy masz pęcherz	Nie! Chcę być sama.	No więc, czego żółw nie mógł dokonać na piasku, prawdopodobnie dokonał w wodzie. Odwrócił się, gdy podczas przypływu uniosła go woda, i spokojnie popłynął na pełne morze.	No, ożenił się. Bzik minął. Zresztą nie wiem.	Otóż oskarżenie takie może wystosować Żorż jedynie wówczas, gdy zostanie uwłasnowolniony. Dlatego też zacząć należy od uzyskania od władz sądowych zarządzenia, aby stan umysłu Żorża został ponownie zbadany. Radziłem się adwokata. Ten powiada, że taka rewizja w zasadzie jest możliwa. Trzeba tylko, by o taką rewizję wniósł ktoś z krewnych Żorża.	Poczciwy, że drugiego nie naleźć!	Roch jutro przyjdzie do Krosnowy, to wam dam coś, co przywiozłam z Rzymu dla was	To prawda. Co zaś do spotkania z „Abrahamem Lincolnem”?...	Nie wiem... może ona zechce pana zobaczyć. Niech pan chwilę odpocznie, a ja pójdę tam i wspomnę, że pan przyszedł. Litka tak pana kochała, że dla tego samego może Emilce będzie miło widzieć pana.	Nie zapomnę o tym! Ale dopuścił się przewiny, przeto kara ominąć go nie może. Czy masz coś na swoją obronę, Mauli?	Nie, nie chcę!	Wszystko mówi samo to, że tu jestem, odezwał się hrabia; missja moja niefortunna skończona, powracam i siedzę w Warszawie... myśląc cioci służyć, bawić się i okrutnie bałamucić.	A Jaskólski to trochę był nie w swoim sosie, zauważyłaś?	Ba! mam dwadzieścia tysięcy franków renty, właśnie tyle ile trzeba na utrzymanie stajni. Wykiwali mnie, mój drogi, w aferze Nucingena, opowiem ci to kiedyśWykiwali mnie (...) w aferze Nucingena	Bo co?...	Bo my do niego chcemy jechać z pokłonem, aleć to podobno jeszcze z UpityUpita (lit. Upytė) mówił Pakosz	Chodźmy, kapitanie twierdza w płd.-śr. Indiach, położona w pobliżu kopalń diamentów; w XVI w. stolica państwa noszącego tę samą nazwę; w XVI–XVII w. kwitnący ośrodek handlu diamentami i biżuterią; zyskała legendarną sławę królestwa niezmiernych bogactw i skarbów. na tej pięknej wyspie! Ciekawa z nich była para Argonautów. Chester szedł swobodnie, dobrze zbudowany, tęgi, z miną zwycięską; tamten zaś, długi, wychudzony, obwisły, trzymał się kurczowo jego ramienia, suwając wyschniętymi nogami z rozpaczliwym pośpiechem.	Chyba go nie znasz! Parol kawalerski dał, a to dla tego litewskiego powyrka święta rzecz.	Co mówisz jestto szczęście tylko	Co pani?...	Do policji, do policji	Dobrze! róbcie, co chcecie	Dworsko znalazł się lutnista ciągnął stary, nogami ociężale suwając.	Jesteś wspaniałym przyjacielem. Tak, masz rację, zostań, pilnuj i postaraj się odkryć wroga, który zamieścił to ogłoszenie.	Litujcie się wy wprzódy	Może bym znalazł kogo, coby pańskie pretensje nabył, ma się rozumieć, jeśli tanio i z dobrym procentem dla mnie.	Na honor! Kto chce osiągnąć cel, godzi się na środki; gdybym zamiast być niczym miał jakąś władzę, kazałbym powiesić trzech ludzi, aby ocalić czterech.	Nie bardzo lubisz Wysockiego?	Nie pora na krotofilekrotofila a. krotochwila (starop.) odparł Krzysztof Opaliński.	No, mój kochany hrabio widzę, że źle pana poinformowano, bo ja wiem z całą pewnością, że tam teraz pogoda najpiękniejsza pod słońcem.	Obyczaje, Rewolucja, Szantaż odparł tamten nie bez gniewu.	Panna Karolina nalała sobie soku z flaszki do szklanki.	Posiedzi w lochu, to się uspokoi.	Rodzaj adwokata w mnisim kapturze Jest tam jakaś podła nora w pobliżu cmentarza św. Pawła, a w niej instytucja zwana Doctors’ CommonsDoctors’ Commons a. College of Civilians obejmujący XIII i XIV w. okres panowania: Edwarda I (lata 1272–1307), reformatora administracji królewskiej i prawa zwyczajowego (common law), które zostało skodyfikowane w statutach z 1275 i 1285 r., Edwarda II, pod którego rządami (1307–1327) nastąpił rozwój instytucji parlamentarnych oraz Edward III, króla Anglii w latach 1327–1377, inicjatora wojny stuletniej, który kontynuował reformy prawodawstwa i systemu rządzenia., kopalniana robota, rozstrzygają się też tam sądy nad testamentem i małżeńskimi kwestiami, sprzeczki okrętów z barkami.	Tak właśnie. A oto znowu trzydzieści dwa tysiące pięćset franków płatne do końca miesiąca; są to weksle podpisane przez pana, które wykupiliśmy od osób trzecich.	Tak, tak, bo to wcale nie zabawne!	Więc co zrobić?	Za dużo? Co pan sobie myśli? Jeżeli dla pana trzy pięćset to za dużo, to wobec tego cztery.	Za niego i za nią im śmierć. Oni nie mogą tak zginąć bez zemsty. Gdyby tak nie Wiera, nie wy wszyscy, poszłoby nas ze sto chłopa z siekierami. Niechby oni swoimi jasnymi oczami patrzyli z pomostu. Taras nasz i Sonia, orły nasze, jak my za nich giniemy.	Znam pewnego redaktora, który, aby uniknąć smutnego losu, zamieszcza w swoim dzienniku same historie, w których kochankowie są spaleni, posiekani, utłuczeni w moździerzu, poćwiartowani; kobiety ugotowane, upieczone, usmażone. Znosi następnie żonie te straszne historie w nadziei, iż będzie mu wierna ze strachu; jako skromny mąż zadowala się tą deską ratunku. „Widzisz, kochanie, dokąd prowadzi najlżejszy błąd!” mówi, parafrazując Arnolfa ze Szkoły żon.	A pan, panie Antoni, przepisałeś swój akt?	Aha! Brooks!	Alibi...	Brat pani de Villeparisis?	Czego jeszcze?	Cztery kondygnacje czyście liczyli?	Czy pani kocha jeszcze pana Edmunda?	Cóż więc zamierzacie uczynić?	I jak on cudem ocalał	I rączek pani, panno Mowcher.	Interes, Sługa, Zdrada spytał znów Kmicic.	Ja zostać	Jaką mieć wiarę? Czym żyć?	Jeśli pozwolisz...?	Kamieni	Komu?	Koło pierwszej waza na stole.	Matote, tada ir lenkstudentį suviliojo patys mūsų kampo litvomanai tyčia, kad daugiaus jam niekados ir niekas netikėtų. Tai matote, buvo prieč jį visa intriga padaryta.	Milczysz, wasza dostojność?	Może, ale tak jest!	Nieczęsto.	Odchodzę, lecz, jak tylko ten nieznajomy odjedzie, pozwolisz pani, powrócę.	Patrzaj to moja zwykła bajka o blondynce, a kiedy ją opowiadam, jestem pijany, jak bela.	Pozycja społeczna, Obraz świata	Prawda, najwięcej namawiali a straszyli	Przysięgacie?	Taigi... prapuolė	Tak	Tak, ale ostrożność jest nakazana, a nadzór konieczny... Tamtędy płynie strumień złoty i rzeka srebra...	To jedź, trutniu, na ostatku!	Trzeba by ją na to jeszcze lepiej okroić	W porządku. Więc kiedy?	W samą porę! Właśnie wieje piękny wiaterek z północnego wschodu, który nam odpowiada!	Wiecie, a to Jasio organistów idzie z kompanią	Za chwilę, proszę pani.	Zapomniałem o tym Zresztą ja i tak poznam, kiedy nadejdzie Czas Nowej Gwary, bo wówczas ty i reszta towarzyszy uciekniecie precz i każecie mi chodzić samopas.	Zatem zabierzemy ich muszkiety, różki z prochem i naboje, zamiast czterech muszkieterów i dwunastu kul, będziemy posiadali strzelb najmniej piętnaście i ze sto pewnych wystrzałów.	Śmiertelnie...
No, po drodze nie tak bardzo, dziesięć wiorst wbok	Tak, wierzę, że ma dużo odwagi jest mi wierny...	Ach tak! Otóż ona podobno wszystkie swe żale i smutki powierzała organom. Była mistrzynią w tej grze. Ordynat również grywa na nich i wysoce je ceni. Jakie na pani robi wrażenie ta sala?	Ach, to ten magnat, który ci się oświadczył? Ciekawym, dlaczego nie przyjęłaś go.	Ależ, mój przyjacielu wychodź czym prędzej z Tembleque i nie zabawiaj się opisem pogrzebu szlachcica, jeżeli nie chcesz być jutro na naszym, bo z pewnością zamordujesz nas takim opowiadaniem.	Bardzo wątpię ponieważ w roku zeszłym nie pozwolił zawiesić firanek nad łóżkiem siostrzenicy hrabiego Kisiela, z którą mieszkają córeczki pani...	Bardzo, bardzo przepraszam ale jakże? To przecie Józef jest biednym chłopcem. Jeszcze póki mój brat żyje, ale, Boże kochany, niech oczy zamknie, to żyć nie będziemy mieli z czego. Pewno, że to bardzo pięknie być literatą, ale te mizeraki do gęby, za przeproszeniem, nie mają co włożyć. Jakże to...	Bynajmniej nie żarliwość. Poprostu jestem zdenerwowana. Miał być przed ósmą, a już jest kwadrans po!... Obawiam się, że... przeciąga mu się ta konferencja.	Cichaj, dziewczyno! Nie twoja wina! I to wiedz, że jeśli kto usieczon, to nie Michał!	Czy tak?!	Dobrze, panie profesorze Mam nadzieję, że coś lepszego ci pokażę. Co do średniej głębokości tej części Oceanu Spokojnego, zapewniam pana, że nie jest większa nad cztery metry.	Doprawdy, nie wiem Wiem, że mi przyrzekł, ale nie umiem odpowiedzieć, z jakich powodów. Mówił ze swoją zwykłą niedbałością, którą, gdyby był czymś innym niż podrzędnym marynarzem, nazwałbym pozą lub udawaniem.	Dosyć! Już wiem wszystko! Nie macie prawa mnie wypędzać! Nie macie prawa mnie żałować!	Dziękuję, kochana Katty, lecz tylko za dobre serce, bo to, coś mi powiedziała, przyznaj sama, nie jest wcale przyjemne.	Gilbert podobno tego lata nie przyjedzie do domu	Historię starożytną, czytanie klasyków, arytmetykę... i tak dalej! Siostra moja i ja mieliśmy głowy dość tępe, ale dwaj moi bracia (jestem średni pomiędzy nimi) lubili te zajęcia, a matka, trzeba ci wiedzieć, przewyższała nas sześciokrotnie swym wykształceniem. Była niemal tego wzrostu, co ja teraz, a przy tym podobna do nowego posągu DemetryDemeter (mit. gr.)	Ho, ho! Trafiła panna Aneta na moją słabą stronę. Ma się rozumieć! Będzie z tego dochodu tyle, ile kot napłacze. Już ja to wiem. Niech tylko panna Aneta prędko wraca, bo na podwieczorek przyjdzie czarna Julka i Hanka.	Ja się lękam jednego: że nie zechce się ze mną bić.	Ja tak po starej znajomości, panie Nikodemie...	Kto wie? tak, kto wie...	Ma obowiązki wdzięczności wobec mego ojca	Może żałujesz, żeś się nie urodził w średnich wiekach? dzielnie-byś kruszył, zaprawdę, kopie za damę swoich myśli... ach, omyliłem się, swoich marzeń!...	Mężu mój teraz cię już tak nazwać mogę! Mam ci coś jeszcze do powiedzenia.	Nic mnie nie zadziwi bo jeślim nie stracił pamięci, to wiesz, iż mówiłem już zeszłym razem, że tu się dzieją cuda czarnej magii i sprawy szatana.	Nie chcę się narzucać, stryju. Proszę mnie zrozumieć. Jeżeli współpraca ze mną nie odpowiada stryjowi, w każdej chwili mogę odstąpić wszystkie udziały. Powiem więcej, mogę wpłynąć na pana Tolewskiego, który nabył część Ganta, i on też swoje sprzeda.	Nie znam go, ale podobno można z nim pogadać. Zresztą minister Pilchen przez sam fakt osobistego przekazania sprawy temu Czerpakowi ułatwi nam sytuację znakomicie.	Sprawiedliwie! Nieraz ja już trupy ich rewidował na placu. Jużci tegom nie napotkał, żeby były oczywiste żydy, bo już snadź za ojców wychrzczone. Dawne wychrzty, jednym słowem. Nawet mi jeden Francuzina z woltyżerów w Toledo gwarzył, jak to tam z nimi było, tylko żem nie mógł wszystkiego wyrozumieć, bo prędko kłapał. Skądby zaś tyle tych gerylasów być mogło, żeby się z Żydów nie wywodziły?	Tak	Tak, powiedziałeś; ale, na moce ciemności, skądeś to wiedział?	Więc tak!	A gdzież ich niema?	A ty jakie lubisz?	Ach chce pani dowiedzieć się, kiedy przyjeżdżają państwo Solscy?... Ależ proszę, niech pani idzie...	Ale odmieńmy rozmowę bo ona jest strasznie podejrzliwa. Musi mnie pan znajdować bardzo niemodną ja wiem, że to dziś uchodzi za słabość kochać w poezji idee, poezję, w której jest myśl.	Bandaż.	Becky, czyś ty przysłuchiwała się wtedy mojej opowieści?	Biedny ze mnie anioł ale wierny.	Bo on niełatwo znajdzie sobie żonę, choć każda chętnie by nią została. A szczególnie teraz Waldy...	Ciekawym, czy oni już są narzeczeni?	Ciemno? Słonko świeci, a tobie ciemno? Dopiero co mówiłaś przytomnie! Na imię Boskie, rzeknij choć słowo!	Cyt! cyt!	Człowieku! Zastanów się przecie, że żądasz ode mnie rzeczy niemożliwej!	Cóż mu damy?	Daleko?	Dlaczego zażyłaś nowidrynę?	Dokąd wy idziecie?	Dziwak z tego profesora ale bardzo go lubię.	Ho! ho! ho!...	I ja się boję robaków!	IštolIštol elgetaudama. atsikrausčiau...	Ja zrobię ten cud po to mnie masz.	Ja, co łaska!	Jak się nazywasz?	Jaki?	Jedno straszne wyznanie!	Jeszcze się nim nacieszycie, jeszcze się wama da we znaki	Juści.	Już zdrów, dziękuje JW. pani za materacyk, ale biedak w wielkim kłopocie.	Kto to jest?	Mój tatuś posłem zagranicznym.	Mówiliście już kasztelanowi iże swoją głowę za moją oddajecie.	Należało zachować przyzwoitość Zwłaszcza obecność głowy państwa nakazywała pewną powściągliwość.	Niestety!	Niestety! czy za to tylko mnie lubisz?	No, krewni, może jeszcze z prowincji...	Och, o wiele słodszy...	Od siedmiu czy dziesięciu dni.	Odsuń się, mój panie albo zawołam ludzi i każę cię zakuć w kajdany.	Paniczu paniczu! Szczęśliwa to chwila, w której widzę panicza z żoną, z własnymi dziećmi!	Pas.	Ponieśliśmy już za dużo szkód.	Postaraj się przedtem, by Havemeyer zechciał Ewaryście ciebie podarować.	Przepraszam.	Psiakość widzę, że z was szczery clericus vel adiscensclericus vel adiscens	Późno to wrócicie?	To bardzo zdrowo i bardzo wystarczająco dla takiego prostaka jak ja; człowiek zachowuje apetyt.	To dziwne że właśnie dzisiaj mówiłeś, Wilhelmie, o sygnałach ostrzegawczych, które człowiek otrzymuje, aby gotował się na śmierć.	To wy jesteście znachor?	Trudnoż go w chacie przy pługu zostawić.	Uciekać ze wsi... od grontu... od dzieci... Jezu...	W jaki sposób?	W takim razie jest to trucicielka i powinna ulegać karze śmierci.	Widzieć wszystko i służyć nowinami tym, którzy ich pragną.	Widzę, że kochasz matkę Izydę Musisz być bogaty i jesteś hojny, więc warto ci powróżyć.	Więc po co teraz o tym mówisz?	Wszelkie śluby Zakon wielce szanuje i do szanowania onych stowarzyszonych skłania. Jedź więc, bracie miły, a że jesteś przykładnym synem Zakonu, dodamy ci na wet stosowne otoczenie, ażebyś mógł przed ojcem świętym godnie stanąć.	Wuju! strofować, upominać kogoś; powstrzymywać kogoś od zbyt gwałtownego zachowania. go łagodnie siostrzeniec.	Wygrać?	Wyście też słyszeli, com rzekł: dajcie pieniędzy, a żywo!...	Właśnie dla tego, że mu jest wrogiem! zgadliście, Książe Bolesław pobożny, czystych obyczajów jest, ale słaby, ale niedołężny. Nam tu innego potrzeba!	Z czego mości książę?	Za taką cenę Żwirble każdy kupi!	Zaraz poznałem z maści i z tego łyska na czole, tęgi źrebak!... Ale z Antkiem powinniście zgodę zrobić koniecznie, przez te gniewy na nic się chłop rozpuścił.	Zgoda; i te same stawki co kiedyś; ty księgę, ja pierścień.	Zobaczycie!	Zrobił se legowisko pobok mojego i siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble ziarnem przynęcał.	Zwiększa ono jeszcze ciemności, otaczające nas zewsząd.	Ładnie Łódź trzeszczy.	Śmierć musiała być natychmiastowa Wystarczyło jedno pchnięcie nożem.	Żeby ich mór pobił!
Ja też nie myślę dalej wykładać tych stron psychologii, które są mniej jasne i wymagają długich przygotowań. Wierz mi na słowo, że dusza ludzka, mimo całej prostoty, jest pełną tajemnic, których bezpieczniej nie zaczepiać w tym życiu. Bóg na obecną fazę wiecznego rozwoju dał nam ciało materialne, trójwymiarowe i pozwolił badać trójwymiarową naturę. Tego się trzymajmy i w tych granicach spełniajmy Jego wolę.	Sądzę, iż wiadomo ci, mospanie, że nie jest zwyczajem w Andaluzji, ażeby giermkowie patrzyli się z założonymi rękoma, jak ich panowie się biją; nie pozostaje nam, jak tylko przygotować się do poigrania na ostro.	Jacy oni twoi? Pluń na marę! poganie! ne chresty! Matka twoja była chrześcianka, a ojciec obwiesił się nie chcąc ci być ojcem: czémże oni twojemi być mają?	Zacny z ciebie chłop, mój Jacopo i Bóg cię wynagrodzi za twoje dobre chęci, ale dziękuję, nie potrzebuję nikogo; parę dni odpoczynku postawi mnie na nogi, a spodziewam się, że w tych skałach znajdę zioła, które są doskonałe na kontuzje.	A w publicznem szalecie na ścianie palcem pisać nie łaska?...	To cóż ja zrobię? Potem znów cała bieda na mnie spadnie! Czepia się, jak ta smoła... I teraz do gumna przyleciała... obejmuje... kusi... prosi...	Kamień na kamieniu za godzinę z tych murów nie pozostanie. Jakże mam ludzi w nich trzymać!	Nie potrzeba, schowajcie pieniądze na pilniejsze potrzeby, ja i tak zaraz po świętach mszę odprawię na waszą intencję.	I nie przeciwił się?	Nie tak głupią jak się waćpanu zdaje, szepnął Baron po cichu; ale o tem potem.	Cóżem ja temu winien, takim grzesznym mnie Pan Bóg stworzył, że niewieściego, młodego wzroku strzymać nie mogę, żeby we mnie niepoczciwa krew nie zakipiała. Matka Gaudencja choćby na mnie patrzała dzień cały	Wystarczyłoby, gdybym się pokazał mojej rodzicielce, a w ciągu dwóch godzin cała Warszawa wiedziałaby, że tu jestem. Oczywiście pod największym sekretem Nie znam istoty równie naiwnej, jak moja matka, i równie prostodusznej. Po prostu w głowę zachodzę, jak ona mogła zatruć życie ojcu? Że ten człowiek nie umiał sobie z nią poradzić! Szkoda, Krzysiu, że nie znałaś tych stosunków. Była to z jednej strony zawzięta wojna podjazdowa, z drugiej zaś bierna obrona. Zło, zdaje się, tkwiło w tym, że ojciec ożenił się z kobietą nie ze swej sfery.	Jeżeli jednak zbyt długo czekać na walenie się wieży, to i ciekawość może się wyczerpać.	Grenoble z uniesieniem otworzy mu swoje bramy, cały Lyon wyjdzie na jego spotkanie. Wierz mi, że i my mamy dobre wiadomości i nasza policja warta jest waszej. Chcesz na to dowodu? Ukrywasz przede mną swój przyjazd, a ja w pół godziny po tym, jak przejechałeś rogatki, już o tym wiedziałem. Adres powiedziałeś tylko pocztylionowi, a ja, jak widzisz, znam go: najlepszy dowód, że przychodzę do ciebie w chwili, gdy siadasz do stołu; zadzwoń i każ dać drugie nakrycie, zjemy obiad razem.	Ale jak już mówiłam on wcale nie był zły, tylko straszny rozrabiaka i pędziwiatr. Rozbrykany jak młody źrebak. Ale nie było w nim ani odrobiny złości, a serce miał po prostu złote... można by szukać na całym świecie drugiego takiego...	Na pohybel temu, który cię opuści! Już myślałem nad tym, w jaki sposób narżniemy ich wszystkich jak wieprze, tak że żywa noga nie ujdzie. Ale jedno mnie tylko trochę niepokoi.	Ma się rozumieć, to śmieszne. Nie pozwoliłabym nigdy. Ale zobaczymy, co powie Małgosia.	Było mu to pierścień dawać przy ostatniem widzeniu albom i ja to też sprawiła! Ja nie wiedziałam o niczem, aż mi go wychodząc, na palcu ukazał..	Lepiuk nie żyje, a on jeden mógł córce przebaczyć; ani gromada, ani bracia nie mają do tego prawa.	Ej... spaceruje z nią i z jej bratem po lesie, potem siedzi w świetlicy, a ona wygrywa mu na fortepianie, bo i to umie... ej, to wielka dama, panna Christensen.	Bagaże, moje bagaże! Ludzie, nie mogę niczego zostawić, bo to cały mój majątek.	Na dzisiaj?...	Nie pojadę	Nie znasz go pan?	Oprócz męża nie znałaś innego mężczyzny?	Skończmy na dzisiaj te roboty!..	Może byśwa poszli do niej na pocieszenie?	Są przewyborne Trzymaj się ściany; tam nie ma balustrady. Ale schody są pod stopami zupełnie pewne.	Mój Boże! jaki teżto świat teraz! młode panny zamiast modlić się wieczorem, i dziękować Panu Bogu za dzień szczęśliwie przebyty, a gotować się do śmierci która lada chwila nadejść może, grają przy otwartych oknach...	Wspaniale! Więc zrobię, co do mnie należy, podrzucę mone­tę św. Antoniemu, wrócę do ciebie, a potem? Potem będzie twój wielki wieczór, będziesz śpiewała najpiękniej w świecie, prześci­gniesz samą siebie, będziesz dla mnie śpiewała, tak?	Kiedyż pani podobny wyrok wyda na mnie?	Świat jest wielki a ludzie na nim rozmaici.	A cóżem ja gorszego od innych?... Pani Latter bankrutuje, wszyscy ratujecie się... Dlaczego ja mam zostać bez chleba?... Przecie służyłam wiernie, oj, oj! i nie tylko pensjonarkom, ale pannie Helenie i panu Kazimierzowi... Za cóż mam ginąć?	To prawda! Ale ona nie wymuszała pieniędzy ode mnie.	Bajka, nie z Francji, ale z Rzymu. Ja ich jeszcze nie widziałem, ale Węgrzyn mi mówił, że to są księża przysłani przez samego papieża.	Umiem na pamięć te ustępy, które babka najlepiej lubi, gdzie mowa o słońcu i pięknych ogrodach, gdyż zwykle czytuję je po trzy razy.	Nie, pani, widziałem go raz tylko. Jest to młodzieniec bardzo piękny i, jak wnieść mogłem, uczuciowy.	Wielka to z waszej strony dobroć, że zgadzacie się przyjąć do siebie biedną, opuszczoną przez wszystkich dziewczynę	Ach, nareszcie! Ja się ich instynktownie boję!...	Co ty na to, Frumet?	Masz nie jednych rodziców.	Myślę, że nie dołożę.	Na jedno to wychodzi!	Nie mogłem przybyć rychlej mimo że słyszałem twe wołanie!	Obiecał mi pan pary z ust nie wypuścić o prokuratorowej i o ranie.	Jak kobieta jest ładna, to się i z kryminału wygrzebie	Ech, co tam. Przecie pana to nic nie obchodzi.	Zdaje się, że rozumiem. Dlatego kazałeś mnie porwać?	Co ja ci mam gadać? szepnął porucznik, chodź za mną to się dowiesz.	Mam panu wyznać prawdę? Boję się niemal tak samo wieści o moim trójmasztowcu, jak i samej niepewności. Ale w niepewności tkwi jeszcze nadzieja...	Cichota no a to krzyczą kiejkiej (gw.) tu: o wyznawcach judaizmu. w szabas! Chciałem jenojeno (daw., gw.) powiedzieć., czy aby w tej dziedzicowej obietnicy nie ma jakowego podejścia? Miarkujeta, co?	Dobrze. Przyjdźcie jutro przed wyjazdem na łowy, to będę miała czas...	Kiedy jestem tyranem, to raz jeszcze powiem: nie!	Przezacna! Szkoda tylko, że jest głucha jak pień. Mąż jej jest także zacnym człowiekiem. I bardzo inteligentnym. Z przyjemnością widzę, że zaczynają inaczej go oceniać. Przebył on trudny okres. Wrogowie Republiki chcieli go skompromitować, żeby zniesławić rząd. Padł ofiarą intryg zmierzających do usunięcia z parlamentu przedstawicieli finansów. To obniżyłoby poziom przedstawicielstwa narodowego i byłoby godne pożałowania pod każdym względem.	Jak najłagodniej, jak najnieznaczniej, ale trzeba... Zdawało mi się że wszystko przewidziałem... Wszystko, z wyjątkiem procesu o bluźnierstwo, który przy tej dziwnej kobiecie wisi nad następcą tronu!...	Jacy poważni jesteście oboje! Co się stało?	Kiedy pani dyrektorowa załatwiała się z dziećmi; trochę było za głośno, więc dałem nura.	Kocham i cenię bardzo Wespazjana któremu uratowałeś życie, gdy raz zdarzyło mu się nieszczęście usnąć przy słuchaniu wierszy cezara.	Doprawdy, bardzo mi przykro, że pan się tak przejmuje	Za... no tak, za jedno; rozumie się, że za jedno.	Oskarżony jest o zamordowanie niejakiego Caderousse’a, swojego dawnego towarzysza z galer, w chwili, gdy ten wychodził od hrabiego de Monte Christo.	Ale w ręku... ten oddarty aksamit, którego brak tutaj! wskazała z przerażeniem...	Co ci jest? spytał poważnie Helios.	Jeździłem dzisiaj, nudzi mnie to więcej jeszcze. Cóż słychać?	Jak to dobrze że tego rodzaju rzeczy tylko chemicy umieją przyrządzać, bo inaczej połowa ludzkości otrułaby drugą.	A ty, że masz takie słodkie i kochane stworzenie jak Nel.	Kochałem panią Bonacieux sercem, a milady głowę mi zawróciła chcę ją poznać jedynie po to, aby raz wiedzieć naprawdę, jaką rolę odgrywa u dworu.	Miała blisko dziewiętnaście milionów cztery dni temu; ale dziś ma tylko siedemnaście.	Powiadam: rybę. Czy miało to znaczyć, że w żyłach jej zimna dotąd krew płynie zapewne potrafisz lepiej ten znak zrozumieć.	I jak jeszcze?	Ale i szczęście.	Jadło jak w każdym więzieniu	Musiała cię urzec ta Laszka	Rób, jak chcesz	Co ma i co będzie miał!	Ach, i takie serce!	Bardzo proszę. Mówiłam, że pan za wiele pije.	Gitl-Hudl podarowała mi go.	Pani wie że on jednodworzec?	Sza, Zygmunt, przed ślubem wszystkie panny tak mówią.	Tam spędzę życie z tobą!	A w potrzebie i przykład im dam.	Bądź zdrowa	Cynikiem być łatwo...	Czemu Pita zła?	Cóż Wentzel i Schöneich?	Gdzieżeś ją widział?	Imię, Honor, Tajemnica rzekł król	Ma pani już dosyć ludowej zabawy i demokratycznego otoczenia?	Myślę o kapitanie twoich domowników, ojcze.	Niech żyje cesarz!	Prisiek man!	Przebaczam mu	Przecież to okropne dla dziecka	Sawiniusz!	Szaleniec przerwał Wokulski.	Słuchamy	Wiggam	Z rozkoszą	scharakteryzował ich Stalky.
Ach, ja się nie narzucam, ale gdyby wielce szanowny pan tylko zechciał tak na przykład przedstawić mnie panu ministrowi, od razu inaczej, uważa pan, zacząłby mnie traktować, że to niby z przyjacielskiej rekomendacji.	Widzę, że pan przeszedłeś do obozu spirytystów. Ale zechciej mi powiedzieć jeszcze jedno, doktorze Mortimer. Jeżeli pan skłaniasz się ku takim zapatrywaniom, dlaczego przyszedłeś zasięgnąć mojej rady? Powiadasz pan jednym tchem, że nie warto przeprowadzać śledztwa w sprawie zabójstwa sir Karola, a jednocześnie prosisz mnie, żebym się tą sprawą zajął.	Jesteś śmiesznie romantyczny. Całe szczęście, że biorę to wszystko za mimowolną komedię z twej strony, gdyż inaczej musiałabym przypuścić, że dla ciebie wciąż jeszcze ideałem jest Wirginia, która ginie raczej z tonącym okrętem, aby się tylko dla ratunku nie obnażyć wobec marynarzy!	A wie pan że temu baronowi Zuzia się bardzo podobała? Co jej nie gadał wtedy!	Nosi tytuł barona de Charlus. Prawidłowo, kiedy mój wujeczny dziadek umarł, wuj Palamed powinien był przybrać tytuł księcia des Laumes, który nosił jego brat, zanim został księciem de Guermantes, bo w tej rodzinie zmieniają nazwiska jak koszule. Ale wuj ma na te sprawy poglądy bardzo osobiste. Że zaś uważa, iż nadużywa się trochę księstw włoskich, grandostw hiszpańskich etc., przeto, mimo iż miał do wyboru między kilkoma tytułami książęcymi, zachował tytuł barona de Charlus, manifestacyjnie i z pozorami prostoty kryjącej sporo dumy. „Dzisiaj (powiada) lada kto jest księciem, trzebaż mieć coś, co by człowieka wyróżniało; wezmę tytuł księcia, kiedy zechcę podróżować incognito”. Nie ma, wedle niego, starszego tytułu niż baron de Charlus; aby dowieść, że jest dawniejszy od Montmorencych, fałszywie podających się za pierwszych baronów Francji, gdy byli tylko pierwszymi baronami Ile-de-France, gdzie było ich lenno, wuj rozwinie ci ten temat przez całe godziny, i to z przyjemnością, mimo bowiem że to jest człowiek bardzo inteligentny, bardzo utalentowany, uważa, że to jest całkiem żywy przedmiot konwersacji Ale że ja nie jestem podobny w tym do niego, nie każesz mi chyba mówić o genealogii; nie znam nic nudniejszego, bardziej martwego, doprawdy życie jest zbyt krótkie.	Przepraszam pana To nie jest pan Greggs.	Na co się zdało polować dla samego tylko zabijania? nie potrzebujemy tranu.	Jak to? Przecież on ucieknie.	Niech pan wyjdzie trochę się przejść, odpocząć...	Pan się tem bawi?	Pan wybaczy ale czy my nie odgrywamy tutaj jakiejś komedii?	Pozwól pan, że wyjdę pierwszy. Ale trzeba, żebyś już za dwie minuty był na swoim stanowisku.	Taziu, Taziu! Odbierasz mi jedyną wiarę. W ciebie tylko wierzę i to chcesz mi zabrać. Razem zginiemy pięknie. Beze mnie zamrzesz w najgłupszy sposób między tymi babami; ja wiem wszystko: Zosia i tamta, anioł z prawa i demon z lewa. Jedna warta drugiej. A potwory, puste doły, które zasypujemy diabli wiedzą po co, rzucając w nie, co mamy tylko najwartościowszego.	Zdaje mi się przecież że pan grałeś w tej sprawie rolę na tyle ważną, że wiesz równie dobrze jak ja, co się wówczas stało.	Będę się starała; ale to rzecz niegodna gentlemana. Nie myślałam, żebyś był tak podstępny i złośliwy	Jak pan minister każe.	Tak, i to jeszcze w okolicach Paryża, gdzie są bardzo wczesne. W Normandii na przykład, u jego ojca który ma wspaniałe jabłonie nad samym morzem, niby na parawanie japońskim, robią się naprawdę różowe aż po 20 maja.	Mogłem przejść, miałem sporo głosów, ale w takich rzeczach trzeba dopilnować. Gdybym wówczas pojechał do Berlina, pokazał się osobiście, złożył wizyty członkom jury... Zresztą Niemcy, rozumiesz, niechętnie wyróżniliby Polaka. Szowinizm pruski. Jednakże w rezultacie zająłem czternaste miejsce! To też nie byle co. Pierwsze otrzymał jakiś Berger. Powiadam ci, bez najmniejszych warunków. I oczywiście nic o nim nie słychać. Zaangażowali go do filmu „Kajdany namiętności”, grał, jak szewc, pewno widziałaś? Szło w „Apollo”?	Ej, nie wróci on, nie wróci, aż sam zmarnieje lub zginie!	Bóg z wami trzeba tylko umieć pogodzić zło i dobro, to najważniejsze w życiu. Joram doskonałe, wyborne robi interesy.	Nie! ja będę tydzień robił u kowala, kowal za to mularzowi zapłaci, i horno stanie.	O wa! takiego, co się przez nie świeci jak przez sito.	Weźże sobie obraz Narodzenia Pańskiego ten z wierzchu, co ich trzy przy ścianie sparte, i wyrzezaj na podobieństwo, a ja ci jeszcze sam poprawię, jakbyś sobie nie mógł dać rady.	Za zgodą czy bez zgody najwyższej rady kapłanów Kiedy czółno wywraca się, nie czas na rozprawianie z wioślarzami.	Żal mi pani bardzo, że pani związała swe życie z człowiekiem, który może na panią sprowadzić wiele przykrości; jeszcze parę spraw tego rodzaju, a opinia jego będzie zupełnie zrujnowana. Czy pani ma dzieci? Niech mi pani wybaczy to pytanie, jest pani tak młodą, że jest ono zupełnie naturalne...	Co tu opowiadać wiele? To znaczy, zasadnicza różnica okazuje się wtedy, gdy trzeba nastawić skrzydła pod wiatr. Otóż w młynie kozłowym jest to głupia robota. Mianowicie trzeba obrócić cały młyn... i diablo się napocić.	Myślę sobie nieraz, dlaczego on pije? Ani mój mąż, ani ja nie mieliśmy żadnych nałogów. I nikt w rodzinie. Jak Marek pier­wszy raz przyszedł do domu pijany, miał wtedy czternaście lat, myślałam, że zwariuję, takie to było straszne, mąż był wtedy na delegacji, więc nie widział, potem, jak Marek coraz częściej przychodził nietrzeźwy, ukrywałam przed ojcem, może i dobrze, że biedak nie żyje, umarł w samą porę, żaby nie patrzeć, jaki z jego synem dramat.	Już dziesięć mil tylko! Już dziesięć mil tylko! Byleśmy się do pierwszej chorągwi dostali, to już i do Zbaraża dojedziemy w bezpieczności.	Pst... niech pani tak nie mówi. Niech pani odejdzie w bok, odwróci się od nich, aby nie widzieć ich otoczenia, wyśle całą swą duszę przed siebie, w żleby, w turnie, w piargi, w upłazy i niech pani pozwoli, aby cię ta muzyka poniosła taką rozmyśloną w dal...	Ty nie wiesz, ty nie wiesz, mój miły; zobaczysz potem... Miejsce niebezpieczne; wszystko od miejsca zależy; pod samo serce ugodził, rozbójnik! A ciebie, ciebie no, teraz ja ci się dam we znaki!... Do kordegardy!	Ze starszymi to prawda; ja sam wiem i patrzałem na to że nie inaczej bywa; ale małe chłopięta biorą czasem i, choć w chlewach, a żywią...	Ba! i do zimy nie dociągnę. Żeby choć ciebie jako zratować...	Cha cha, ma rację! To prawda	Ja wiem, że musimy Więc po co mnie pytacie się, czy pozwalam.	Maine? Phii! Oni się albo kiepsko znają na rzeczy, albo też nie mają dość pieniędzy nawet na pomalowanie swoich własnych domów! Ten człowiek z Eastport opowiadał mi (a jemu opowiadał kapitan francuski), że ten nóż był... był użyty raz w zeszłym roku na wybrzeżu francuskim.	Mnie się zda, że gdzie wielka miłość jest, tam ani imienia ani mienia nie potrzeba.	Nie wiem tego. Czyż ja to mogę dziś wiedzieć?	Niech się ciocia nie przejmuje	Powieśże się na twojej reputacji, bo na nic innego niezdatna, tak jak i nasze.	Staniesz przed sądem szkolnym! Jeśli nie chcesz, ucz się.	Tak, to rzeczywiście piękne.	Tego wasza świątobliwość zrobić nie może bez największej szkody dla swoich ludów.	To chyba był Znosek, rzekł generał, gdy takiej kobiety cenić nie umiał!	To taki JW. pani nie będzie miała nawet ciekawości go widzieć?	Więc to nie ty, Nabie, przyniosłeś tutaj swojego pana?	Mam kij dębowy, niczego się nie boję. Coby mi się jednak z rąk nie wypsnął, postaram się o pomoc.	A boś, miły paneńku przypatrztaż się mi, grzesznikowi, jak należy. Przecież widzita, że ja tam nie jestem żaden Rodrigo de Narvaez, ani margrabia Mantuański, ale jestem ja, ja sam, jak Bóg przykazał Peter Alonzo, wasz sąsiad, a wy przecież nie kto inny, ani Balduin tam jakiś, ani poganin Abindarraez, jeno nasz poczciwy szlachcic, jegomość Quichada.	Tu... tu!... Mieszka, ale nie płaci... do szpitala iść nie chce, a lada dzień zamrze mi... Takie są moje zarobki!... Piętnaście rubli miesięcznie, wszelkie wygody, sekret, jak na świętej spowiedzi, i jeszcze nie płacą...	A gdybym i ja toż czuł co ty, Cezarze?	A ty, panie Michale, zalizali (starop.) w wolnych wyborach.	Ale, jeżeli panie pozwolą, ja zawiążę swój krawat.	Bo taką rzecz powiedzieli, jakby im we łbie zamroczyło; przemyjcie sobie ciemię święconą wodą, to wama dur przejdzie.	Co jest Meli?	Co też panu w głowie powstało? co?	Dla czego?	I co z tego, że ma żonę? Ja też mogę nią być.	Ja ciebie znieważam! czyż naprawdę przypuszczasz pani, że to możebne?	Jak chcecie, to wam trochę poczytam.	Masz tu zatem pistola; przyda ci się.	Nie szkodzi przecie pani Nina nikomu nie powie. Mogę przy niej opowiedzieć.	Nie widzę nic.	No! jednak Bóg nie opuścił panny Gabryni, bo jéj tu teraz dobrze, jak rybce w wodzie.	Okropne! King aż się pieni! Dzwonią na modlitwę. Chodźmy.	Panie, ludzi zawsze można wywrócić niby surdut, podszewką nawierzch.	Piękna nocka, panie Balfour	Podobał ci się?	Ponieważ!... ponieważ musi się coś wydarzyć!	Powiedzcie mu, niech mnie odwiedzi. Mile go przyjmę, jeno niech się śpieszy, bo jak konie odpasę, pójdę dalej.	Pozwólcie mi odetchnąć bo to, com widział, imaginację przechodzi...	Przyjacielowi? O mój Boże, dreszcz mnie przebiega, gdy tak mówisz. Przyjacielowi? Kim jest ten przyjaciel?	Siemię dla ptasząt!	Słucham, jasny panie.	Tak, mamo, wracam. Wracam natychmiast, bądź spokojna i biada tej kanalii... Ale przede wszystkim muszę wyjechać.	To już moja sprawa	We własnym jego obozie, wobec jego ludzi tak jest postanowiono.	Widzi mi się Bartków Pietrek ze Szydła.	Widzę że kapitan nie wierzy moim legendom?	Z kimże się żeni?	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	Ów zaś zgodził się?	Żeby wrócić do teścia, do mego pałacu!	Ale na ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę wietrzy a wzdycha...	Amen	Coraz lepiej! Nim jednak założysz ową wstępną klasę, napisz listy do rodziców, wujów i ciotek naszych panienek. Pisz według tego szematu: u góry	Dobrze.	I mów mi: ty.	I... bogata! głowa przewrócona, brak jej zajęcia i wymyśla sobie różne urozmaicenia.	Jaki znowu klozet?	Jakiej?	Kondycja ludzka rzekł Kandyd.	Moje pieniądze?	Mówiłem, że położenie jest ciężkie	Na rano można by stanąć?	Nauka czczą jest	No, pojrzyjcie teraz, mistrzu! Już i po całym frasunku! Świętemu posłużyłem, was pocieszyłem, a sam w te pędy... o rety!	Przy szturmach łatwiej ich ciąć niż w polu	Sześć godzin!	Umiem, Irusia nauczyła...	Więc ksiądz rezygnuje z ucieczki?	Wypędzonego proboszcza?
Kto ci to powiedział? Mnie męczy to od dawna, ale ja nie mam twoich lat. Ja zresztą mam inne zamiłowania, których tobie brak. Lubię książki, których ty nie lubisz, lubię poezję, która cię nudzi, lubię naczynia, gemmy i mnóstwo rzeczy, na które ty nie patrzysz, mam bóle w krzyżu, których ty nie miewasz, i wreszcie znalazłem Eunice, ty zaś nic podobnego nie znalazłeś... Mnie dobrze w domu, wśród arcydzieł, z ciebie zaś nigdy nie zrobię estety. Ja wiem, że w życiu nic już więcej nie znajdę nad to, com znalazł, ty sam nie wiesz, że ciągle jeszcze spodziewasz się i szukasz. ŚmierćGdyby na ciebie śmierć przyszła, przy całej twej odwadze i wszystkich smutkach umarłbyś ze zdziwieniem, że już trzeba świat opuścić, ja zaś przyjąłbym ją jako konieczność z tym przeświadczeniem, że nie ma na całym świecie takich jagód, których bym nie spróbował. Nie śpieszę się, ale też nie będę się ociągał, postaram się tylko, by mi było do ostatka wesoło. Są na świecie weseli sceptycy. Stoicy są dla mnie głupcami, ale stoicyzm przynajmniej hartuje, twoi zaś chrześcijanie wprowadzają na świat smutek, który jest tym w życiu, czym deszcz w naturze. Czy wiesz, czegom się dowiedział? choćby była westalką.	Właśnie przyszedłem, bo pomyślałem sobie, że może pan dostał od niego depeszę? Tymczasem okazuje się, że nikt. Miał wczoraj wydać mi ważne dyspozycje, miał telefonować z Paryża, nawet telegraficznie zapowiedział, bym nie wychodził z „Optimy” przed południem. Czekałem cały dzień. Dziś sam zatelefonowałem. W hotelu jest tylko sekretarz i nic nie wie. Kolbuszewski zatelegrafował do Londynu i hotel odpowiedział, że miał przybyć, ale nie przybył. Sprawdzono, że widziano go ostatni raz na paryskim lotnisku, ale nie odleciał żadnym samolotem, w spisie pasażerów nie ma go.	Bazyli, mój drogi chłopcze, cały czas, jaki posiada, wciela w sztukę. Dlatego na potrzeby własnego życia pozostały mu tylko przesądy, zasady i zdrowy rozsądek. ArtystaZe znanych mi artystów ci, którzy czarują sobą, są marnymi artystami. Dobrzy artyści istnieją tylko w tym, co tworzą, jako ludzie są zgoła nieciekawi. Wielki poeta, naprawdę wielki poeta jest najbardziej niepoetycznym stworzeniem. Ale poeci podrzędni są czarujący. Im gorsze ich rymy, tym bardziej malowniczo wyglądają sami. Już samo to, że ktoś ogłosił tom lichych sonetów, czyni go niezwyciężonym. On żyje poezją, której nie umiałby napisać. Inni piszą poezje, której nie umieliby urzeczywistnić.	Ja nie pijany, ani mnie kto pobił. Poszedłem po piwo dla panów, a w szynku były kolegi od Francuzów i postawiły bier. dobra nasza; postawiłem i ja. Ony dobre Polaki, to i ja dobry Polak, ony stawiały dobra nasza, to i ja stawiał. Alem nie pijany prze... pana dyrektora, jak Pana Boga kocham takim trzeźwy, co jak pan dyrektor chce	No, to... przyjdź trochę po pierwszej do Europejskiego Hotelu, rozumiesz acan?... Ja panu muszę wybić te brednie z głowy... Nie ma całych portek i wyjeżdża za granicę... cha, cha, cha!... Chce się żenić i nie umrze!... No, wiecie państwo, jak żyję, nic podobnego nie słyszałem. Bądź acan zdrów, a nie zapomnij zaraz po pierwszej, bo nikt dla twojej przyjemności głodem morzyć się nie będzie... Bądź zdrów.	Miejcież, proszę, nieco cierpliwości. Nie od razu płatnerz kolczugę wykonywawykonywa trzy wielkie ładunki zasłona.. Onże to był Jaśko, którego był De Aquila przysłał do nas z końmi, i on to sam pomagał nam w przewozie złota; okrom niego nikt nie był wtajemniczony w całą sprawę. Gdyśmy zakończyli naszą opowieść, De Aquila powiadomił nas o tym, co działo się w Anglii, albowiem byliśmy jako ludzie zbudzeni nagle ze snu po śnie całorocznym. Król Rudy już nie żył... zabito go (pewno pamiętacie?) w onym dniu, gdyśmy odbili od brzegów angielskich. Młodszy brat jego, Henryk, zagarnął władzę królewską na przekór Robertowi z Normandii. Tak samo był właśnie postąpił król Rudy względem Roberta, gdy zmarł nasz wielki król Wilem. Tedy rzeczony Robertus Normandzki, rozjuszony (jak mówił De Aquila) dwukrotną utratą królestwa, wyprawił do Anglii wielkie wojsko; wojsko to jednakże zostało pobite i odparte do okrętów stojących w Portsmouth. Maluczko brakowało, a okręt Witty mógłby się z nimi spotkać w onym porcie. Na szczęście zawinęliśmy tam nieco później.	Będę pracował przy warsztacie stolarskim i tokarce. Muszę zacząć własne życie. Jeżeli żona moja nie zechce iść ze mną, muszę i na to przystać. Ale nie skusiłyby mnie już teraz wszelkie bogactwa świata, chcę żyć życiem własnym. Zostanę biednym pośród biednych i będę im pomagał wedle sił. Potrzebują kogoś, kto by im wygrywał polki na weselach i w zapusty, pisał listy do synów w obczyźnie, a ja to potrafię. Ale przede wszystkim muszę być biedny, pani majorowo!	Ani jednej, więc nie ma ognia!	Kiedy! kiedy! Cały to spisek być musiał. Kilka dni temu schwytali ją rano w ogródku, gdy się z jakimś knechtem ściskała... Goniono go, łapano... uszedł. Kazałam siec, aby się dowiedzieć o nim; nie wydała nazwiska... Posadziłam na pokutę, na chleb i wodę. Żółknąć poczęła i chudnąć, aż mi się nie jej, ale piękności żal zrobiło. Kazałam puścić i pilnować. Dziś rano... powiadali, że chora na strych leżeć poszła... Dopiero około południa dziewczęta się dowiedziały do niej, ale już nie było i śladu...	On od dawna wie, że choćbym nie była córką Antefa, ale ostatniego paraszyty, jeszcze nie oddałabym się człowiekowi, którego nie kocham. A pokochać mogłabym tylko wyższego od siebie.	Nieźle! Dziękuję za łaskę, nie wysadziła się pani na komplement.	Wasz syn, viejo!... Nigdy nie było człowieka takiego jak wasz syn. Ha, trzeba spróbować... Ale jeśli to tylko część przekleństwa, żeby mnie zwabić?... Mówicie, że wzywała mnie, żebym ratował... A potem?...	Jam się też po piśmie naszem do miłości jego wybierał, rzekł Borkowicz, postękując. Chciałem sam królowi z tego sprawę czynić, ale u nas tyle do czynienia jest, że się pański Starosta oddalić nie może.	Pan myślisz, że oni wiedzą sami. Gdyby było trzysta osób, toby z pewnością zjawiło się jeszcze trzystu, ale jak jest pięćdziesiąt z dodatkiem zimna i deszczu, to zostaje tylko dwadzieścia	Mniejsza o to Nie będziemy się sprzeczali o terminologię. A teraz słuchaj pan. Nie należę do ludzi uprawiających żarty i kpić z siebie nie pozwolę...	Pragnę czegoś, co konieczne mi jest do życia. On mi tego nie da. Od początku utraciłam panowanie nad sobą przez jego piękny wygląd i przez zdolność prawienia mi romantycznych komplementów. A poza tym, sądzę, musiałam się w nim zakochać, gdyż był moim ciemnookim ideałem.	Udała mu się, jak najlepiej, mogę was o tym zapewnić Don Pedro jest moim bratem, żyje w swoim kraju bogaty i szczęśliwy. Ożenił się, ma troje dzieci.	Tak. Chociaż pójdę do Labiryntu jeszcze raz sam i ostatecznie sprawdzę: czy nie uda mi się zapobiec ruinie bez cudzej pomocy? Ludzie, choćby najwierniejsi, są niepewni, a wprowadzanie ich może zwrócić uwagę tych psów dozorujących...	Ej, chłopcze! co też gadasz? Małoż to prochu co dzień w nie tkają, a nie pęka?	Nic jeszcze nie było pewnego; zresztą królowa powiedziała: nie śmiała więc sprzeciwić się rozkazowi królowej.	Ja panu bezgranicznie ufam, panie doktorze, ufam panu, bo pan kocha Marka. Wszystko, co pan dla niego zrobi, będzie dla jego dobra.	Może uchylić trochę rolety? Inaczej wcale czytać bym nie mógł.	O, straży Izraelowa, chroń ostatki Izraela, ażeby nie zginął jedyny lud wierzący w jedyne imię Twoje i mówiący: „Pan nasz, Bóg jedyny”!	Ojcze Okularników! Dobierz sobie któregoś z młodszych a co tęższych i roztropniejszych plemieńców i we dwójkę pilnie strzeżcie królewskiego skarbca, by żaden człowiek nie wydostał się stąd żywcem.	Przysięgnij, że nie wrócisz do Ekeby!	Stanęłam tutaj bo usłyszałam głos Lottie... i pomyślałam sobie, że może... ale tylko może... potrafię ją uspokoić. Czy mogłabym spróbować, proszę pani?	Czyż to możliwe, aby pan nie wiedział o tym ważnym fakcie? O tej jednej, jedynej prawdzie w całym steku kłamstw, którym pan tak łatwo uwierzył?	Ja też to mówiłem ze sto razy Raz było to za rzeźnią. Pamiętasz, Huck? Byli przy tym Bob Tanner, Johnny Miller i Jeff Thatcher. Przypominasz sobie, Huck, jak ci to mówiłem?	A czy w domu wiedzą już, że pan się dostał za kratę? Czy też będą czekali, aż o tym będzie w gazetach?	Nie mogę pogodzić jednego z drugim! Nie rozumiem...	Nie przyjechał!	Nie umiem po angielsku	Paskudna rzecz. Przyjeżdżaj zaraz! Ja tu głowę tracę.	Rodziców nie mam oddawna, rodzeństwa nie miałem nigdy!	Tak, bo nie chciałem tej wojny.	W ognisku tych potęg nie widzę prawdziwego natchnienia mającego źródło swoje w wiecznej prawdzie	W takich razach ja tatkę mogę wyręczać	Wasze. Albożto i bydła nie macie?	Wczoraj rano. U Bohuna człeka zabić, to jak drugiemu kubek wina łyknąć. A ryczał tak po przeczytaniu listów, że się cały Czehryn trząsł.	Proszę pana prawdą jest, że społeczeństwa ludzkie, doszedłszy do pewnej granicy obłaskawienia i wyrafinowania, zaczynają stawać się czymś w rodzaju menażerii i że postęp narzuca życie w klatce, a oducza od błąkania się smętnego bez celu po lasach. Ten stan jest jednak wspólny wszystkim ludom Europy.	Nie, na saniach Na saniach z żaglami. Pewien człowiek proponował mi ten sposób podróży.	Być może to upiory... Lecz te są pierwszą na ziemi, najwyższą, bo najtrudniejszą realizacją myśli, więc pójdę ku nim, pójdę...	Dajże go, Boże, jak najprędzej! Wszakże pan podczaszy koronnypodczaszy koronny	Już niezgorzej, że może mu ku zdrowiu idzie!...	Tak jest, ty widzisz! Na pewno! Przysięgam, że widzisz!	A to dobrze czy źle?	Ach! jaki pan jest trywialny.	Ale na kolacji panowie zostaniecie u nas	Biłeś się w kościele i to podczas modlitwy... pfe!	Co zrobimy? To samo, co miałyśmy zrobić za trzy dni... Wyjedziemy.	I mnie wszystko jedno, bo się będę lepiej i weselej bawił w Arkadii niż z Kamą.	I ty powiadasz, że to dobry kapłan i chrzest od niego dobry, niefałszywy?	I w dodatku to on sam dał mi tę książkę!	Jasiu, opowiedz nam o tej, co to miała jedno oko niebieskie, a drugie czarne. Dalej-że.	Nogi mi się już plączą, że odpocznę nieco	Ani myślę dzięki Bogu jestem dorosły i sam się sobą będę rozporządzał! Ot, co!	Choćby tylko tyle, żebym go innym odebrała! rzuciło dowcipne dziewczę...	Dziękuję pani	Dziękuję pani! A co Waldy?	I to słaby człek!	Madziu, proszę cię...	Na ulicy.	Naprawdę, jesteście dziećmi szczęścia Drugi raz już znajdujecie złoto. Zaczekajcie na ojca	Niechże Bóg zachowa!... Moskiewska potencja i Chmielnicki! Szwedów tylko brak, a już by ostatni termin na Rzeczpospolitą przyszedł.	Rzeczywiście rzadki wypadek; zwykle obrzucona jest wzorcem tylko szyja.	Twój zegarek się spóźnia	Więc przyjaciele... Niech przyjdzie proboszcz, Miętlewicz, a nawet ten stary, oryginał, który pomimo swoich osiemdziesięciu lat...	Wolę polować na tygrysy, niż zostać kondotieremkondotier	A kto jedzie?	A potem zarżnęliście i zjedli, prawda?	Ach!	Bo ogień przygasł.	Byłby w tej chwili trupem!	Bę...	Chciałem użyć świeżego powietrza.	Chociem kmieć wolny?	Dałbyś spokój!	Hach!	Hańba!	I powróci po ślubie, bo u niego idzie prędko	I ty myślisz, żeby cię chłopy zabiły? Strach myśleć!...	Jeśli waćpan wolisz, niech i tak będzie!	Krew naszą ssą pijawki!	Martwi?!	My?	Myślę o dwóch rzeczach.	Mów śmiele.	Podepchnij sobie własną durną łepetynę! Idioto! No, zjeżdżaj z nim razem, chojraku!	Porządnie!	Przekupi!	Przepraszam!	Szampan! śliczny mi szampan, mruknął wojewoda.	Szkoda szkoda.	Słuchajcie proroka!... Chwała ci, mężu boży!...	Ty też, mamo?	Uhum.	Wedlewedle (daw.) rzekł z wolna	Woda	Z miłą chęcią będę opiekunem syna Dawida	Zabobony mruknął stary Hobden wygrzebując z pieca ziemniaki.
Posłuchajcie mnie, mówiła dalej Laura, na co się ja zdam światu? Za mąż pójść nie mogę i nie chcę... domu nie mam... sierotą jestem... sam los wyznaczył mnie na aktorkę... lub zakonnicę... Nie potrafiłabym zamknąć się w klasztorze, życie mi się nie uśmiecha, ale mnie ciągnie, jak przepaść! Muszę iść...	W swoim czasie będziemy znowu marzyły o cichych grążelach unoszących się na powierzchni angielskich wód. Ale dziś wszystko to wydaje się nam blade, niewyraźne i bardzo dalekie. Teraz krew krąży w nas żywo w takt innej muzyki.	To trudna rzecz, dodał gospodarz; a ja na interesach się nie rozumiem... Ale ja pani poradzę... jedź jejmość do księdza biskupa Mło... on ładne starościny bardzo lubi nie.	To świetnie! Pochwalimy się jutro na weselu twojej siostry.	Dwie rzeki pod Wilnem się łączą: Wilna i Wilia. W samych tedy widłach, które tworzy ujście Wilny, wznosi się góra, nazwana Turza. Na niej zbudował jeszcze kniaź GedyminGedymin a. Giedymin (1275–1341)	Więc się ucisz tak Stamtąd zamęt życia. A niepokój duszy, to zgoła skądinąd. To jakby dzwon jaki daleki... Miałam ja przed chwilą rozmowę dziwną z tym, komuś ty czoło dziś opatrywała. Każde słowo zapadło mi w piersi. I wiem, że to złe życie ludzi stanęło u końca dziś właśnie: na rozstaju, nad przepaścią może. Zbliża się coś wielkiego, idzie, przyjść musi... Gdy fatum zwiastowało się ludziom dawniej, to zanim ptaki pokazały się na niebie, kobiety zrywały się po nocach, jedne do dzieci, która za wrota, inne	Tak. To było najłatwiejsze i najmądrzejsze. W Europie, jak nie policja, to komuniści napewno znaleźliby nas wcześniej, czy później. A tam mamy zapewnione bezpieczeństwo. I utrzymanie na czas, póki nie uda się zarobić. Przekazałem dzisiaj do Buenos Aires czternaście tysięcy złotych przez Bank Wschodni. Każde z nas weźmie ze sobą od wypadku jeszcze po kilkaset dolarów. To wszystko, co udało mi się wziąć z kasy Czabana. Będzie tu on nas też przeklinał. Grunt znaleźć się w Gdańsku i na pokładzie. Tylko ci ludzie, którzy mają ułatwić nam wyjazd, dotychczas nie chcą się zgodzić na to, byśmy oboje razem do Gdańska jechali. Twierdzą że to zbyt wielkie ryzyko.	O, wczoraj zapraszał mnie na dziś na obiad, ale żebym nie przychodził po trzech kwadransach na jedenastą. Ale jeżeli pan ma zamiar być u niego, może mnie pan odprowadzić choć do Komedii Francuskiej, będzie pan w peryferii	Basenu niszczyć nie możemy gdyż na wiosnę w nim się utrzymuje nadmiar wody. Gdy przyjdą roztopy, wtedy pan doktór zobaczy, co to jest. Jeśli podnieść dno rzeki, to woda z brzegów wystąpi i zaleje park...	Nie przeczę, dałam się złapać pozorom, bo też to nie żaden melancholik ani furiat, ale tak zwany fiksat. Z podobnymi ludźmi można czasem cały dzień mówić i jeszcze się nie spostrzec. Dopiero kiedy trącisz o ich strunę fałszywą, nagle ci wystrzelą z konceptem. I ten długo się nie zdradzał, ale jak się też zdradził, to porządnie.	Słuchajcie, tylko zmiłujcie się, jeźliby się złapała, pomożecie mi ją za to wyciągnąć.	A na onych łowach tyś mi dziecko ratował!	A no, nie chwalęcy się, już my trochę łomotali Niemiaszków.	A, prawda! odparł młody spokojnie, ale one płyną i rozpłyną się. Rozbiją się o Poznań jak fale o skałę!	Ale nie będziesz miał wszystkiego tam, jak nie będziesz wiedział, kiedy ci żona pójdzie na utrzymanie tych frantów, a z nią i ty, genialna kukło	Chciałem panią prosić by na przyszłość oszczędziła mi pani przykrości robienia jej uwag. Po co pani to wycięła?	Czeladź już posłana, boję się tylko, czy bezpiecznie dojedzie.	Et! Pleciesz jak na mękach! Widzę, że na starość pierwszy lepszy przybłęda potrafi zawrócić ci głowę!	Ho! ho! poleje się tutaj czyjaś krew!	I owszem, niech wielmożny pan zapyta się... Niech pan i stryjów jego zapyta się... Ot, ja zaraz pobiegnę i stryja jego, Abrama, tu przyprowadzę...	Na miły Bóg! Czemużeś nikomu słowem nie wspomniał?	Na wsi taki dzień jest tysiąc razy piękniejszy	Nie ośmielą się... Kara bogów...	Nie podoba ci się?	Och! Jeżeli jej pozwolicie opowiadać historię czterech młodych ludzi z la Rochelle, nigdy nie skończy. Cicho siedź, Akwilino! Każda kobieta płacze po jakimś kochanku; ale nie każda ma jak ty to szczęście, że go straciła na rusztowaniu. Och! Wolałabym raczej wiedzieć, że mój leży w rowie w Clamart niż w łóżku rywalki!	Teraz tedy wacpanna możesz zweryfikować, jaka jest dla niej moja adoracjaadoracja (z łac.) rozkaz., pokłoniłem się temu staremu łykowi, wziąłem rekuzęrekuza (daw., z łac.)	Trzeba, aby się powiodło	W żaden sposób nie da się go przekonać, aby zmienił decyzję?	Więc jakże możesz ściągać pomstę cezara na dom Aulusów?	Zobaczysz się z redaktorem naczelnym.	Nie to tylko. Wówczas już dostrzegłem coś dziwnie słodkiego i rozważnego w tobie i w całym twym otoczeniu, coś, co gdzie indziej przedzierzgnęłoby się w smutek, tu zaś było słodyczą samą.	Ona? Przecież ona nie ma pojęcia o biciu! Najwyżej postuka naparstkiem po głowie. Kto by się tym przejmował! Ciotka tylko dużo gada, ale gadanie nie boli, chyba że zacznie lamentować. Słuchaj, Jim, dam ci moją szklaną kulkę, wiesz, tę białą.	A co, napiłam się człowieczego bólu i jażejaże (gw.) tu: zemdlić, osłabić. zacząć. mówić przez łzy i szlochania wszystko. wyśpiewała.	Zresztą to są wstrętne burżuje, które tylko pasą się cały dzień i o niczym nie myślą, tylko o żołądku i o swoich... obowiązkach! Wstrętne płazy, wstrętne! wstrętne!...	Nie, panie. Przecież w tym miejscu żaden Batak nie wejdzie do wody. A poza tym... to coś mrugało na mnie dolnymi powiekami. Dolnymi powiekami, które zasłaniają całe oko. To był tapa.	A to ty, stary! Co za sprawa? kiej diabeł?	Bardzo dziękuję, ale... nie jadam z masłem	Co?	Jak pan ten wyraz po hiszpańsku oddałeś?	Jak to prawe?... Ja mówię, że lewe!...	Jak to, czy jestem pewien?	Jakże, nie poznałabym cię to? gdzie. czerwieniały jakieś kobiety.	Jakże, razem ich puszczą, to i razem przyjdą!	Mam sądzę zaszczyt mówić z Mr. Barnesem!	Mam także zbiór poezji...	Mela, ja przecież dla ciebie miałbym zawsze czas, jeślibyś tylko zechciała.	Może raczycie przejść do dalszych komnat, jasna pani Pokażę waszej cesarskiej mości nowy tkacki warsztat, podarunek pana ojca. Od najgrubszego płótna do najcieńszego sitka, wszelaki wyrób zdolizdolić (daw.)	Myślałem, że to między nami niepotrzebne!	Najzupełniej zbyteczne, mój drogi, zapewniam cię! Mogę im powtórzyć wszystko, co chcecie!	Nie było mnie przez parę miesięcy w mieście: wyjeżdżałem A co tu u was słychać, Teklusiu? Jak przeszła Wielkanoc?	Pan Dembowski pyta, czy może panią widziéć?	Religia, Bóg, Matka Boska odparł sołtys po namyśle	Smakuje ci to?	To już moja sprawa.	To nie był tamten To był on sam... mój syn... mój Ramzes!...	To są dwory?	Wiele w tém prawdy co mówisz Lecz idąc w głąb tego twierdzenia, wieleby objaśnień należało do niego dołączyć. Wróćmy do założenia piérwszego rozmowy, do książek, które wywołały rozprawę. Widzę żeś hrabia jakąś historyą nową, całą czy ułamkową, musiał otrzymać.	Wiem, wiem. To też jestem przekonany, że wkrótce zostaniecie przyjęci do partji.	Wobec tak pięknej kobiety i przy takiej dyskusji byłoby to rzeczą naturalną.	A jego prędkość?	Bieda, Brud zamruczał pan w zachwyceniu.	Bynajmniej. Zawiadom go, że chciałbym z nim pomówić.	Czy daliście temu nieprzyjacielskiemu oficerowi coś do zjedzenia?	Czy pani chce uwolnić ją od odpowiedzialności?	Dając przyrzeczenie, nie mogłem przewidzieć okoliczności, jakie zajdą.	Dla mnie one wszystkie są jednakowe.	Dla niego żyjemy.	Dlaczego tak daleko?	Dlaczego?	Dziad-ślepiec z lirą. Wyrostek go prowadzi. Teraz buty zdejmują. Przejdą ku nam przez rzekę.	Dziecko, Nauka rzekł Piotr.	Gulonka, Pulutowa, Piątkówka, stara Dulębina, Zalesiaczka, no, wszystkie baby...	I nie spostrzeżono, że prześcieradła księdza były wystrzępione?	Jak rażony gromem	Jesteś tu Fabianie?	Jezus Maria!	Kiedy? jak?	Marankagua!	Miałem właśnie być wcielony do marynarki wojennej, kiedy nastąpił jego upadek.	Nie, już dość tej rozmowy!... Jestem zaangażowana...	Nie, powieści, dramata, krytyki...	Niech was bogowie bronią od takiej ostateczności	No, prawda, jacy obrzydliwi? Jak zbóje!	Nu-sss, tak mnie trzeba postawić tobie jedinicu!	Pan taki strasznie zmieniony!..	Powiedz ino, gdzie go szukać, cobym nie łaziła długo.	Pójdę razem z panem.	Quelle chance!Quelle chance! (fr.) mruknął prezes, a głośno:	Stronami przechodzą deszcze, toż i nas nie ominą.	Tak, jakieś pięć czy sześć miesięcy temu, w lutym chyba.	Tak, moje dziecię.	Tego ja nie wiem, bom między nimi nie bywał, chociaż jakiś przejezdny pan dał mi list do jednego z ich pułkowników, abym go przy okazji oddał.	Trza będzie tymczasem sadzić ameryki pod motyczkę.	Tylko dwie strzelby, z których jedna została w łodzi.	Wedle Dniestru aż do JahorlikaJahorlik	Widziałem tutaj któregoś dnia, jak pani uciekała przed perliczką.	Wiem, narzeczony pańskiej siostry.	Wróci ścierwa... pójdę pod bróg, zaczekam... wyjdziesz, Jaguś?	Zakonzakon (daw.) odpowiedział Zbyszko.	Znałem również weselsze sposoby wyrażania miłości
A mieli to nieszczęśliwe dziecko porywać i na wczorajszy wieczór naznaczony był termin... czemuś pani pewnie obcą nie była.	A! Jeśli pani życzysz sobie tego, lepiej już, że zbędziesz przedmiot ten mnie niż komu innemu. Otrzymasz pani przynajmniej całą jego wartość.	Tylko niech pani będzie łaskawa wchodzić bardzo cicho i zatrzyma się z daleka, bo tam jest jedna pani, która wywołuje duchy...	Jesteś pani entuzyastką.	Przysyła mnie pani starościna Dobkowa...	Wszystko to jest takie smutne, takie smutne, że straszno o tym myśleć. Turskiego oczekują już lada godzina...	E! to stara babska klechda... Raz, mówią, trafiło się tak, że w mrowisku nie stało króla... Mrówczy pan z dębu spadłszy zabił się, a potomstwa po sobie nie zostawił... Tymczasem łakome ptactwo naciągało, aby złupić mrowisko... Zebrała się starszyzna i radzi... Jedni chcą komara wybierać, drudzy muchę, inni pająka, byle nie mrówkę, bo one wszystkie czarne, a wszystkie sobie równe... Tak dobra jedna, jak i druga. Wybierali, wybierali i wybrać nie mogli, a ptactwo jaja dzióbało tymczasem i wyjadało do szczętu... wszystkich równo... Aby ono to i tu tak nie było, miłościwi panowie. Ale starej babie co do tego?...	Zlituj się nade mną, dziecko moje, i chciej wyrozumieć. Jestem w trudnym położeniu, a nie mam nikogo... nie tylko, ażeby poradzić się, ale nawet ażeby wypłakać, co mnie boli. Pozostaje tylko mój rozum i własna wola. Tymczasem ja tu stracę rozum... Ot i w tej chwili wydaje mi się, że ściany pokoju gną się... że podłoga zapada pode mną... Tak się boję... taki mam wstręt do tego mieszkania i ludzi, że muszę gdzieś uciec... Na jeden dzień, Madziu, na jeden dzień uwolnij mnie... a przy śmierci błogosławić cię będę... Pomożesz?...	Lecoeur ma jeszcze inne cechy osobliwe, które dla uczonego nie są bez znaczenia. Jak wielu zbrodniarzy z urodzenia, ma i on stępioną wrażliwość. Mogłem go badać i pod tym względem. Tatuowany jest na całym ciele. I doprawdy zadziwiająca jest lubieżna wyobraźnia, która wpłynęła na wybór scen i przedmiotów rysowanych na jego skórze.	Ale zaraz się okaże, że to żarty. Niech pan patrzy!	Więc zgadzasz się?... Wybornie!... To połowa kuracji... Co znaczy jednakże silny mózg!... Po niecałych siedmiu tygodniach ciężkiej mizantropii już zaczynasz tolerować gatunek człowieczy, i to jeszcze w mojej osobie... Cha! cha! cha!... Cóż by było, gdyby wpuścić do twej klatki jakąś szykowną kobietkę...	Widzisz, jak zczerniały... mógłby kto pomyśleć, że murzyńskie... niechaj ci to wytłumaczy, że nie pisałem... Uf, pracuję, aż się kurzy ze skóry! Cały dzień w ogniu, w turkocie, w stuku takim, że własnych myśli nie słyszę... Wieczorem kości w sobie nie czuję... Niedzielę nawet rzadko mam, bo fabryka nie świętuje, i czasem tylko jeden drugiego w święto wyręczamy... Staś tęgi chłopiec i dobry brat... żeby był inny, nie mógłbym i teraz być przy tobie, moje ty serce ukochane...	A, ba, młody, kochany, zasypany kobietami jak to powiadają: od przybytku koniom lżejod przybytku koniom lżej	Skądże to taka pewność? Dzień jeden nie upłynął od przyjazdu pana do ta stronado ta strona	Masz słuszność kto w drogę życia wybiera się z poduszką, jest istotnie godzien pożałowania, bo można z góry przewidzieć, że prześpi najlepsze chwile nie tylko we własnym życiu, ale i w życiu ogółu. Wasza księżniczka jest śpiąca! poeta związany z Krakowem, jego patriotyczne wiersze z muzyką Stanisława Moniuszki były bardzo popularne.:	Tak. To jest jedyna i najlepsza droga. Sama oferta wystarczy, by zbić cenę.	Ten dołek jest tak duży, jak twoja głowa! dziś: wiórek. świeżo wybitego masła, a z boku pacnęła grudkę kwaśnej marmeladymarmelada	Panie, każdy ma prawo rzec, co myśli. Ale ja równie mam prawo znać oskarżenie miotane przeciw mnie. I od kogóż się dowiem, jeśli nie od ciebie? Sama w tym cudzoziemskim kraju, nie mam nikogo prócz ciebie, panie, kto by mnie bronił.	Chciałem, abyś był. Nie wiem, czy mi się udało. Nie jesteś martwym przedmiotem, lecz świadomym duchem, jak i ja. Duch duchowi nigdy bezwzględnie nie podlega, lecz walkę z nim toczy...	Czy już zapomniałeś? Było to przecie owego wieczora, kiedy ona umarła... W twojej izbie. Zapytywałeś, czy gdybyś posiadał młyn kozłowy taki jak w Utterslev, czy nie wolałabym raczej być tam młynarką aniżeli tutaj.	To wielki człowiek, nie mówmy o nim.	Wy? to być nie może! z jakiego powodu?	To chodychody (ukr.) rzekł Burłaj. Rzędzian nie dał sobie tego dwa razy powtarzać i zniknął wraz ze starym pułkownikiem za drzwiami, a gdy po chwili ukazał się znowu, radość biła mu z pucołowatego oblicza i siny żupan odymał mu się jakoś na brzuchu.	Więc sztaba? To się napijemy. Tylko nie za wiele. A potem spacerować trzeba. Maślarz mi tak mówił.	Pewnie, pan pisze książki, to panu wszystko uchodzi	A jak nam każą otworzyć?	Ciężka to praca.	Ona to mówiła?	Polećmy dusze Bogu, bo jeśli on niesamowity, to mu diabeł i tu drogę pokaże.	To lepiej zostań u mnie jeszcze godzinę. Będę ci grał Griega... Chcesz... Wiosnę?	Najjaśniejszy Panie Uzurpatora nienawidzą na Południu, zdaje mi się zatem, że jeżeli odważy się zapuścić właśnie na Południe, łatwo będziemy mogli poruszyć przeciw niemu Prowansję i Langwedocję.	Nie, spóźniłem się na statek „Carnatic”, a najpóźniej czternastego muszę być w Jokohamie, żeby zdążyć na statek do San Francisco.	Ale na czymże polega gra?	Nie mogę... Na dworze zawieja, prawda?...	W Egipcie zaślubię też Lunę, która jest wdową, i będę naprawdę bogiem.	Będzie to dobra sposobność pokazania się w pełnym rynsztunku dodał Porthos.	Ale panie jenerale, ja nie mam honoru znać księcia.	I mnie rzucasz na pastwę! zawołała łkając.	Królu złoty! No i co?	W klasy... W co chcesz...	Bardzo dobrze; ta szczerość będzie ci policzona. Opowiedz teraz tym panom z tą samą otwartością, z jaką czyniłeś wyznanie przede mną: co cię skłoniło do przedstawienia tego Manuela za młodego Ludwika de Lembrat?	Iż wpadł w dołek, który sam wykopał Rozumie się, Prout. Toteż panu nikt nie zarzuca, żebyś pan z czczej próżności podjudzał jedną klasę przeciw drugiej.	Panowie śmiejmy się tutaj, aby sobie wynagrodzić powagę, jaką zachowamy gdzie indziej, kiedy będziemy słuchali czcigodnych głupstw uświęconych przez klecone na kolanie prawa.	Zrobiłem, co się dało. Szpiega własnej jego żony.	Ja pana tak dobrze znam! Tak dobrze!	Nie martw się, Grzela, przemieni się jeszcze na dobre, przemieni...	Nie jeszcze nie, zaczekaj trochę Wasza Miłość. Nie bądź, najjaśniejszy panie, tak nagły w swoich przedsięwzięciach. Wiesz, co powiadał Oktawian Augustus? Festina lente. Należy ci wprzódy podbić Azję Mniejszą, Karię, Lucję, Pamfile, Cylicję, Lidię, Frygię, Myzję, Betum, Charację, Satalię, Samagarię, Kastamenę, Lugę, Sawastę, aż do Eufratu.	Ależ mu nie było wolno	Szczerą prawdę waszej miłości powiem, żem bicia i krzyków nie słyszał, ale śpiewanie żałosne tom słyszał, a czasem jakoby ptak kwilił...	Tak, na dziś mi wystarczy.	Wierszyk? Wierszyków ja nie tłumaczę, Żydu.	Ależ bynajmniej nikt mi nic nie mówił.	Aj! Nie pomyślałem o tym...	Cóż u licha!... więc z wami doprawdy nie można ani żartować, ani dysputować poważnie? Cóż zrobisz?...	Krew ojca!	Mówisz tak, bo ich nie znasz. Zresztą czyż jestem zmieniona?	Nie miałaś czego o Mateuszu?	Nie widzisz, w jakim ubraniu chodzi?	No, już więcej tego nie będzie. Dziś tu jemy ostatni raz.	No, nie wiesz? O kooperatywie.	Pan mnie przeraża, doktorze! Ofiara! Podejrzewa pan kogoś?	Pfe! Nie mów tak!	A teraz pomódlmy się za jego duszę.	Cichocie no!... trzeba teraz namawiać, aby się gospodarze zebrali, poszli do dziedzica i przełożyli, czego chcą: może się i zgodzi.	I siedziéć myśli?	Organizacyjno-informacyjna połączenie dwóch pojęć, które wzajemnie się wyłączają.. Albo organizacyjna, albo informacyjna.	Wojnat... o... o... obiecał mi... Martę!	A Tumry?	A jakże poradzono sobie z marszałkową d’Ancre? krzyknął król w najwyższym uniesieniu	A, tośmy sprowadzili winko andegaweńskie, zostaliśmy już smakoszami?...	A, święto!	Ach, prawda. Podobno siedzi w karczmie!	Bakunin nieboszczyk cię pozdrawia	Będziesz żył, milordzie, będziesz żył	Człowieka, który tam mieszka	Dlaczego?	Dobrowolnie.	Jako zaś mówicie, panie?	Jakto żal? dlaczego?	Kilka drogich kamieni!	Lasami.	Masz, kapryśne stworzenie, masz, pociecho jedyna	Mnie uderzyć, prawda?	Może księdzu Kalebowi powiadał.	O tym tam	Panelė sakė dabar, jog Vytaudas visiems davinėjo tuos baltus rūbus, kas tik apsikrikštijo...	Piękny z ciebie byłby parobeczek...	Pod piętnastym.	Propagandę... polską?	Skromność obejścia!	Sprawiedliwość	Tak pragnienie szczęścia kochanej kobiety i otrzymywanie od niej takiego samego uczucia.	Tak, bracie, nowe zamki!	Tak, tak, powiedz.	Tek!...	Ty nam psujesz interes tym swoim żarciem	Tylko miłości...	Wiem już coś o tem...	Więc widzisz	Śpij spokojnie, zuzulo ty moja, śpij...
Bychbych się ostało (gw.) wam. tylachna ostało po kim, to byście się do siódmego potu wydzierali, nie żałując gardzieli.	Waść się zwycięstwami nie chełp, bo oto moja przednia straż, której tu obecny pan Babinicz przewodził, przez trzydzieści mil was parła... przed którą uciekając, straciliście dwa razy tyle jeńców, ileście ich poprzednio wzięli; straciliście wozy, armaty, kredensy. Wojsko, znużone, z głodu wam pada, nie macie co jeść, nie wiecie, gdzie się obrócić. Waść widziałeś moje wojsko. Nie kazałem ci umyślnie oczu wiązać, abyś mógł rozpoznać, jeżeli mierzyć się z nami możecie. Co się owej panny tyczy, nie pod moją ona opieką, ale pana Zamoyskiego i księżnej Gryzeldy Wiśniowieckiej. Z nimi to policzy się książę, krzywdę jej czyniąc. Waść zaś gadaj, co jeszcze masz do powiedzenia, a mów mądrze, bo inaczej każę zaraz panu Babiniczowi następować.	Ma się rozumieć, chociaż właściwie mogłem je przyjąć, zważywszy, że ja pierwszy dałem mu parę sztuk srebra, którymi zaczął obracać. Ale teraz imć pan Dantès nie będzie już nikogo potrzebował, zostanie kapitanem.	Najpoczciwszym jesteś pod słońcem stworzeniem powtarzam w oczy, co za oczy zwykłam mówić, najlepszym pod słońcem jesteś stworzeniem, wszystkim to wiadomo, ale jasne jest, że nie możesz we wszystkim zgadzać się z Annie.	Ta, ta, ta! Walka, Odwaga, Żołnierz, Patriota, Zwycięstwo, Nauka, GłupotaW bitwie muszą być przeciwnicy. A teraz: rozumujmy. Ilu postawilibyście ludzi? Dwadzieścia, no, powiedzmy, trzydzieści tysięcy! W tym zaledwie kilka tylko pułków regularnego żołnierza, bo reszta! Nowozaciężni, mieszczanie, dzierżawcy wiejscy, może nawet nieumiejący obchodzić się z bronią! Jakże to nazywacie takich? Ochotnicy, prawda?	A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarżyński takie porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie może się odjeść.	Wiesz, po czem poznaję, gdy Józio poczyna się bałamucić?	A czyni się chorą?	Ależ on był wciąż przy mnie Skąd by on to wiedział? Ja nic nie wiedziałem.	Bój się Boga. Ty chyba kochasz innego?	Czekajcie!... Może być. Przyjeżdżali skarżyć się na was do leśnego dworca... Chcieli pomsty na was...	Do stóp imci pani starościny ścielę się z weneracjąweneracja (daw., z łac.)	Jeżeli nasz biedny mały znalazł się kiedy w jego towarzystwie, dość zrozumiałe jest, że go ma w... nosie.	Pan się boi?	Patrzę, słucham, dziwuję się jestem wszystkiemu nowy.	Zrzuciłbym ci je chętnie, cóż kiedy się boję, że się przestraszysz nogi moje ujrzawszy.	Tak mogli ukraść, jak mogli przynieść z sobą, wójt to wama mówi, a kowala w chałupie nie ma, co zaś robić, moja to sprawa z sołtysem!	Tam do kata, panie Cyrusie! Co to wszystko ma znaczyć? Jak to, więc to nie Ayrton wrzucił butelkę do morza? Więc kto?	To bardzo pięknie ale rozkaz wydania osiołków nie może być bez podpisu.	Och! to nic nie znaczy, że nie trwało długo; to dowodzi że to jest zdrajca!	A na mnie czekają koloniści. Jeżeli do północy nie skończę z panem, jutro będę musiał skończyć z pańskim sąsiadem. On zyska, a pan straci.	Ale babciu, kiedy mi to nie szkodzi!	Bardzo słusznie, mój panie! nie do pana, lecz do pani mam interes...	Dobrze więc. Zaraz zaczynamy. Pora dobra, wieczorna; w mroku nie będziemy zwracali na siebie uwagi przechodniów. Gdy zasnę, wyprowadzisz mnie przed dom za furtkę ogrodową.	I ten hrabia, ot tak, po prostu, miał u pana jednego pięć milionów! Ależ to jakiś nabab!	Kiepełe, mów, jak było. Wszystko po kolei.	Małgosiu, jest tu do ciebie zapieczętowany list. Jakie to dziwnie! Teodorek nigdy nie pieczętuje	Może i tak... W każdym razie ponieważ mamy wyruszyć na dość długą wyprawę i opuścić Granitowy Pałac, to sądzę, że podczas naszej nieobecności „Bonawentura” będzie bezpieczniejszy tutaj i że lepiej zrobimy, pozostawiając go w tym miejscu, dopóki całkiem nie oczyścimy wyspy z tych łotrów.	Mój ojcze! zawołała Dobkowa składając ręce: weźże mnie obcą i niewinną w opiekę swoją... Za cóżbym ja pokutować miała?.. Wszak ci to ich majętności na skarb pójdą?	Po wódce proszę o dwa solone rydze.	Prawda, jeszczech o tym nie pomyślałam.	Skądże to wiesz wszystko? Dawno ją znasz?	W jaki sposób i dokąd? Jeśli wrócę do kraju, Bułgarzy i Abarowie mordują tam co popadnie; jeśli wrócę do Portugalii, czeka mnie spalenie; jeśli zostaniemy tutaj, możemy być w każdej chwili nawdziani na rożen. Ale jak mi opuszczać połać świata, w której mieszka Kunegunda?	Whitgift Z czasem, gdy pożyła trochę wśród borów, nabrała zupełnego rozsądku, ale przez pierwsze dwadzieścia parę lat była z niej istna dziwaczka, na którą nie było rady. A przy tym miała osobliwie szczęśliwą rękę do pszczół.	Wy sobie, Pietrze, uchwalcie i po dziesiątku z morgi, a my i tego grosza nie damy!	Nie to, abym wyrzekał na mój zawód, nie, bynajmniejbynajmniej	Pytaniem mi na pytanie odpowiadasz, ale to nie jest to samo Ja szkodę bym tym sprowadził, zniszczenie...	A nawet w mieście taniej i tak nie ocyganiają!	Ach, po co o nim wspominasz! Mówmy o sobie.	Choćby mi też na pokojach królewskich miejsce dano, to bym tu wolał. Więcej ja stąd świata widzę niżeli król ze swego okna w Warszawie.	Czy historia ta nie jest interesująca?	I myślę, że nie zapomnę nigdy!	Już telefonowałyśmy. Zaraz przyjdą dwaj. Boże, mój Boże.	Kamienia dużo, a piáchu, po prawdzie, mało.	Mary! Czy ty mnie kochasz?	Mnie?	Nie byli wiele warci. Wszyscy razem wzięci nie zapłaciliby więcej niż tysiąc piastrów.	Nie chcę ludźmi pogardzać.	Nie przypuszczam, żeby aż do tego doszło. Zresztą gotowa jestem złożyć wieniec za 25 franków na pańskiej świeżej mogile i iść za karawanem w czarnej sukni. Mam wcale ładną czarną suknię.	Nie zaprzeczam.	Nie. Nie mam ani gotowanego, ani pieczonego.	O, nie! Nigdy!	Och! Mężu ale chociaż nie przy służbie.	Panie nie rozmawiają przy obiedzie?	Podzieliliśmy więc ten klejnot na dziesięć części, po sto pistolów każda.	Przyznasz pani, że moje położenie bardzo szczególne?	Uwaga Waszej królewskiej Mości jest niezmiernie słuszną, odpowiedział po francuzku Norblin	W twojem nic. Mówiłem mu jako krewny pana Pławickiego, że oddał mu najgorszą w świecie usługę.	Za pozwoleniem waszmości, panie Balfour, ja mimo to waćpanu ją opowiem	Zrobiłam to, bo tak powinnam była zrobić.	Zwymyślał mnie profesor, bo zwymyślał Ale muszę przyznać, że mikstura poskutkowała.	A ci dwaj mężczyźni przyjechali z tamtej wiejskiej stacyjki	A gdzież posłaniec?	A ja osiemnaście.	Bo mi sam gadał.	Bywaj zdrów	Będzie następcą tronu?	Chyba Ramzesem Wielkim?...	Cią-ą-gnij górą! Gó-ó-rą! Liny w garść. Hej! Gó-ó-rą! Baczność. Na pra-awo! Tak. Hej, dość. Uff!	Co za zagadkowy splot wydarzeń!	Co zaś!	Do egzaminu...	Dowód będzie Lada dzień przyjeżdża do Pi-Bast wielki pan asyryjski, Sargon, przyjaciel króla Assara. Przyjeżdża tu pod pozorem pielgrzymki do świątyni Astoreth, złoży dary wam, książę, i jego świątobliwości, potem	Eee... może ten cały Hell kłamie.	Grzech byłby śmiertelny!	Ha, zobaczymy Zmierzmyż najpierw podstawę w tym miejscu, tak przydatnym do tej czynności, a potem rozważmy, czy nam będzie dogodnie połączyć ją szeregiem trójkątów pomocniczych z siecią trójkątów, przez które przechodzić ma łuk południka.	Jaka jest najcudniejsza i najcnotliwsza dziewka na świecie?	Jedna bycza rzecz	Jestem tego pewny!	Korzystamy z pewnych wskazówek. Lecz gdyby nam bodaj w tej chwili zginęła która, pomarlibyśmy tu z głodu...	Może jeszcze tak samo będziesz wierzył!	Mój Felku, tłomaczyłtłomaczyć	Na honor Wasza wielebność ma rację, zabierając nas z sobą; spotkaliśmy na drodze figury nader podejrzane i nawet z czterema z nich mieliśmy zajście pod „Czerwonym Gołębnikiem”.	Na targ... by kupić słodyczy... dla ciebie	Palcie panowie, niezgorsze. Mam juchę Żydka, co mi przynosi szwarcowane.	Pewnie, że święto bo nasz przyjaciel ślub spełnił.	Pod Burviedro. Byłem stratowany na śmierć. Konia mojego złapał w biegu, gdym przestrzelony zleciał z siodła...	Potrafię z pewnością Małe dziewczynki pamiętają, co im opowiadam. I ty pewno pamiętasz, co opowiadałam ci o RobespierzeRobespierre, Maximilien Marie Isidore de (1758–1794)	Proszę pani Wystarczą mi trzy franki, niech pani zachowa resztę. Wystarczy, wystarczy.	Przeciwnie!	Przemoc	Przy której furcie?	Tak, pani, jestem w Warszawy	Wcale nieźle	Widzi ich pani?	Więc co?...	Więc słowo?	Właśnie poszukiwanie narkotyku.	Z włosów tylko, bo zresztą są znacznie piękniejsze.	Znajdź sobie miejsce gdzie indziej opiekunka, prywatna nauczycielka.? Chciałbym wiedzieć, Beetle, czy pożyczasz kolegom na procent pieniądze?
Jużto taki w tem nie chybi, jest jakieś licho niedarmo się zrana sól wywróciła. Pamiętam kiedy mój nieboszczyk szedł w tę nieszczęśliwą godzinę, co się miał pobić z tym krzywonosym a potem tak zmarnieć, to i wówczas także sól mi się z drewnianką wywróciła. I także na prawą stronę. A tu mierzchnie, dalibóg że mierzchnie!	Co, ja nie utrzymam się na nogach? Załóżmy się, że wyjdę sam na dzwonnicę, i to bez żadnej pomocy i nawet się nie zachwieję!	Nie mam nic przeciwko lodom, Albertynko droga, ale pozwól żebym ja sam zamówił, nie wiem jeszcze czy to będzie Poiré-Blanche, Rebattet, Ritz; słowem, zobaczę.	Oho! Czemuż pana o to zapytałem! Wolałbym, żeby to było kłamstwo, co mi pan powiedział. Nie podoba mi się wcale, że kobieta wplątana jest w tę sprawę. Jak ona wygląda? Czy to właśnie ta dziewczyna, która...	Ależ, pani, to wszystko niepotrzebne... Właśnie mówił nasz adwokat, że baronowa może by i chciała cofnąć skargę, tylko już nie wolno.	Bardzo to dzielnie z twej strony, że się przyznajesz! Wielu szlacheckich gagatków nie odważyłoby się na takie powiedzenie.	Właśnie. Czyś ty nigdy nie pomyślała, że w temże Towarzystwie Asekuracyjnem jest droga do wcale dobrych dochodów?...	Ślicznąś wynalazł sobie kobietkę, co za cera zdrowa, nie ma to jak wiejskie dziewojkidziewoja	Jeżeli się domyśliłeś, że to ja to pozwól sobie powiedzieć, kochany Gerardzie, że to nieładnie kazać mi tak czekać.	Ale bo go już dawno nie widziałeś... Ech! on też zagrzązł w tę nieszczęsną miłość po uszy. A to tęgi chłopiec... i żal mi go. Powiedz, ty się na tem znasz lepiej, bardzo on chory?	Mecenasie, mecenasie! gdybym nie kochała tak swojego Janka, to...	Ot i teraz świecy nie niesie! A to skaranie Boże z tą dziewczyną.	To nic. Nie widziała pani jeszcze Apollina. Ja go po prostu kocham	Bo u niego rezolutność z głupotą jedno stanowi. Zresztą, jak ma czas, a nie je, to śpi. Zadziwiająca rzecz, której byście waćpanowie nie uwierzyli: przecie on raz czterdzieści ośm godzin w cekhauzie przespał i ziewał jeszcze, gdy go z tapczana ściągnęli.	Jeno mi o kozactwie nie gadaj! Szelmy! To przeciw matce ręce podnosili, niechże ich spotka to, czego sami chcieli. Najważniejsza rzecz, żeby Kamieniec się oparł! Co myślisz, Michale, oprze się?	Pan nie wie? Domy idą w górę, i adwokat wytłomaczył pani baronowej, że kamienicy pana Łęckiego nie kupi taniej niż za siedemdziesiąt tysięcy rubli. Ona wolałaby kupić ją za dziesięć tysięcy, no, ale co zrobi?...	Ani myślę. Owszem, ta bezwładność mózgów daje mi najlepszą gwarancję bezpieczeństwa tajemnicy moich wynalazków. W przeciwnym razie pochwycono by je, prędzej lub później odkryto by metodę postępowania i znaleziono by to, czego bym im dać nie chciał...	Och, księżno, wie pani dobrze, że byliby uszczęśliwieni...	Jeśli wy nie umiecie to psa mógłby zabić tylko ten mały nouzrani (chrześcijanin), ale ta strzelba może wystrzelić kilka razy z rzędu, więc nie radzę dawać mu jej do ręki.	Nie lubię! nieporozumień. Pomiędzy nami jest właśnie teraz nieporozumienie... Chcę je wyrównać, właściwie wytłumaczyć Panu... to jest, raczej zażądać wyjaśnienia...	Bezogonka? Co to jest Bezogonka!	A ty, mały, cóż powiesz na to?	A, to pan, który tak mężnie wydarł młodego de Sérisy Arabom? I któremu hrabia wyrobił urząd poborcy w Beaumont, w oczekiwaniu posady w Pontoise?...	Co mnie to obchodzi, powiada pan?	Myśmy się do nich za policjantów nie zgadzali!	Pod warunkiem, że ja będę zabezpieczona od dowodów pańskiej tkliwości. Felu, usiądź na moim miejscu	Teraz. A co? Nie zlatujesz z kulbaki?	A dobrze. Zaraz napiszę do niego.	A więc sądzi pan, że ci ludzie opuścili już wyspę?	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Ale dokądże to jedziecie, bez ładownych wozów, mułów i orszaku	Ale wcale nie, jesteś bardzo rozbudzona.	Bardzo mądrze, powiedziałby Czernyszewski. Bardzo, bardzo sprytnie to pomyślałeś: zabiliście mojego przyjaciela, to i mnie zabijcie. Nieprawdaż.	I Bolko téż Zbyszka zabił, aby podzieloną nie była! rozśmiał się Władysław,	Jużem księciu panu meldowała, że dopiero teraz oddycham swobodniej pod jego opieką.	Kaj? Wygnała me twoja z chałupy, to siedzę u matki...	Leljuszu byłeś mi niegdyś wielce miłym... porzućże to bezbożne szaleństwo	Myślałyśmy, że jesteś zbyt lękliwa	Najwyższa rada poleciła mi na krok nie odstępować waszej dostojności.	Nie nie wolno mi go nienawidzić, bo jestem chrześcijanką.	Nie wiem, czy cię radzi zobaczą.	Nie wiem, nie widujemy się.	Nigdy tego nie zauważyłem	Poznacie nas najlepiej Przekonacie się, że my go dla was powolniejszym niż dotąd był uczynić potrafiemy.	To musi być wielki grzech W takim razie nasz brat byłby potępiony.	Wprawił nas w wielki kłopot, źle z nami postąpił, muszę to przyznać...	Jesteś wciąż tym samym dzieckiem, jakim okazałeś się w obrazie swego życia Młodzieniec powiedział sobie: „Jeśli król waży się aż na zbrodnię, mój dobroczyńca jest zgubiony; trzeba udać, żem otrzymał list za późno!” I spał do godziny, w której zabijano faworyta...	Czy mogłabyś pokochać mię tak jak Niepołomskiego? Odpowiedz! Mówisz zawsze prawdę, więc odpowiedz!	Narodził się był w Polsce człowiek jeden, a nazywa się tak samo jak my obaj człowiek genialny.	Tak jest, tak jest.	Zali ja mogę odgadnąć, co mnie tam czeka, gdzie jadę jakie sprawy i jakie przygody?... Wrócę kiedyś, jeśli będę mógł; zostanę tam na zawsze, jeśli będę musiał.	A o Nastusi wspominała co niebądź?	A ty, dziecko gdzieżeś ty ukradła te diamentowe butonybuton (z fr.)	Co myślisz robić z temi pieniądzmi?	Co rozkażesz, wielebny ojcze?	Jechał tędy, godzina temu albo więcej gdy ruszył dalej; konia miał zranionego w nogę i tu spoczywał, a posilił się, bo i my mu dali na co stało...	Mój kochany hrabio Ma pan szczególny dar prawienia niegrzeczności.	Przedewszystkiem aresztuję pana za uprowadzenie dziecka, które było w opiece Róży Montalbon.	Tak sądzę.	Tak zamordowany!... Odebrałem wasze ostrzeżenie, kazałem zatrzymać tę kobietę i oddałem pod straż wiernego sługi... Obałamuciła tego człowieka, włożyła mu sztylet do ręki, kazała zabić księcia	Tak. Byłem ci wierny.	A tryngield dadzą?	A zkądże owe kapitały?..	Adaś! Schodzisz?	Auguście biédnego i nieszczęśliwego, gdyby był kajdanami obciążony, mocniéj jeszcze kochać będę...	Bo się prawa w Zakonie popsowały. Różne oni składają śluby	Całe pięć rubli mi dacie, bo i zmówiny trza wyprawić...	Gdzie śpi?	I szlachta wierzy temu?...	Jakie?	Jestem samodzielna, wuju!	Jesteś tego pewien?	Jezus Maria! Tomek, masz rację!	Jis kas nedėlia mūsų bažnyčioje meldžiasi...	Koniecznie go chcą stawić w rekruty.	Kontraktujesz przecie pszenicę!	Lubi pani Warszawę?	Mnie nic, ale wam.	Nasze chustki!	Niech poza wszystkimi twymi pięknymi przymiotami znajdzie się siła semper virenssemper virens (łac.) rzekł ksiądz, ostentacyjnie pokazując, iż umie nieco po łacinie	Niewesołej?	O panie!...	O siódmej spotkamy się w Alejach.	Od trzech godzin oczekuję jaśnie pana.	Oj! Daleko!	Oszaleliście, obywatelu! Skąd znów niedźwiedzia?	Podobno pod KonstantynówKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Proszę, pani!	Przepraszam czy może być w tym temat na felieton?	Rzeczywiście pani dobrodziejko wzdrygam się patrząc	Spytaj go czy mieszkając tam prowadził dziennik i notatnik?	Tamci znad rzeki...	Ts-ts-ts.	Udało mi się nareszcie zbadać widmo astralne tej wody.	Wiem	Wy jego brat?	Wynosimy się stąd, Elizo Pakuj nasze rzeczy.	Zabijesz go.	Zmartwiony jestem, bo mama napisała mi taki list...	Śmiech, Szlachcic, Honor, Broń, Walka rzecze
Był wdowcem od trzech lat, a siostra prowadziła mu gospodarstwo. Potem wyszła za mąż, a on potrzebował kogoś, kto by się zajął jego domem. Warto się było zresztą zająć nim, niech mi pani wierzy. Ładny to dom. Wio, czarna kobyło! Co do Tomasza, to był ubogi, a jeśli nawet do domu jego nie kapało w pogodę, to jednak było to wszystko, co można było dobrego o tym domu powiedzieć, chociaż wygląda nieco malowniczo. Ale widzi pani, kochałam Tomasza, a na W. O. ani odrobinę mi nie zależało. Do tego wniosku doszłam sama. „Amelio Crowe”, powiedziałam sobie „możesz wyjść za bogatego, jeżeli chcesz, ale nie będziesz szczęśliwa. Na tym świecie ludzie nie mogą żyć razem bez odrobiny miłości. Lepiej zrobisz, jeżeli weźmiesz Tomasza, bo on ciebie kocha, a ty jego, i nikt inny nie da ci szczęścia”. Wio, czarna kobyło! Więc powiedziałam Tomaszowi, że go wezmę. Przez cały czas do ślubu nie ważyłam się przejeżdżać przez posiadłość W. O., z obawy, aby widok tego pięknego domu nie zachwiał mnie znowu w postanowieniu. Ale teraz w ogóle o tym nie myślę. I czuję się zupełnie dobrze i szczęśliwie z Tomaszem. Wio, czarna kobyło!	W Rzędzianach rodziciele po dawnemu żywią, a ja mieszkam w Wąsoszy i nie mogę się skarżyć, bo Bóg mi błogosławił. Ale jakem usłyszał, że waszmościowie w Szczuczynie jesteście, jużem nie mógł dosiedzieć, bom sobie pomyślał: widać czas się znowu ruszyć! Ma być wojna, to niech będzie!	Wiem, że pani tak się zdaje. Wiem, że pani wierzy w to, co mówi, droga panno Łucjo. Jakże jednak ja, który znajduję się u schyłku życia, mogę przyjąć od pani ten dar, dar pani młodości, urody, uczuć?... Muszę być uczciwy. Może nie jestem aż tak stary, by pragnienie jakiegoś osobistego szczęścia wyglądało u mnie na groteskę. Ale chcę być z panią szczery. Zbyt wiele żywię dla pani serdeczności i przyjaźni, bym miał odwagę sięgać po to, co pani mi tak lekkomyślnie chce ofiarować.	Nie zważajcie na jego słowa bo on ma nie tylko skórę, ale i mózg ciemny. Do Chartumu, choćbyście co trzy dni kupowali świeże wielbłądy i pędzili tak jak dziś, zajedziecie za miesiąc. A i tego może nie wiecie, że drogę przegrodzi wam armia, nie egipska, ale angielska...	W tej sekundzie właśnie sam sobie tę chwilę przypomniałem jakem sobie spojrzał na rękę trzymającą motykę i musiałem powstać, żeby się upewnić, że to nie sen. A to wszystko prawda! Zdrów jestem! Zdrów!	Mówi, że nie ma pojęcia o torturach. Nauczyliśmy cię trochę?	Chciałbym podczaszycowi być użytecznym jeśli pozwolisz, dodał Włoch, mam tu dość piękne stosunki w stolicy i wiele mogę, choć na pozór nic nie znaczę. Jeśli byś pan w jakimkolwiek razie, pozbywszy się śmiesznego wstrętu i obawy, które widzę w oczach jego, chciał się odezwać do mnie, zawsze mi miło będzie mu służyć. Nieprawdaż, dodał wesoło, że dwór świetny, że Warszawa miłe miasteczko. Widziałeś pan wczoraj Frascatellę	Nie potrzeba?! szlacheckiej korony nie potrzeba?... co też pani mówi?.. A to znam rozchwiane małżeństwo, właśnie przez to, że panna młoda chorowała na taką sawantkę i nie chciała, żeby znaczono i malowano jej znaków herbowych i szlacheckich. Panna Górnicka, w Płockiem, magnacki dom!.. szyłam wyprawę, bieliznę obszywało się prawdziwemi walansjenkami. Porcelanę sprowadzono wprost z Sèvres... rozchwiało się, panna później rozpaczała, ale nic nie pomogło; jak to, żeby panna nie chciała i wstydziła się herbów swoich?.. to koniec świata!.. to zgroza!..	Tam zwaliło się kozactwa, tatarstwa i Turków tyle, że samych kuchtów więcej było niźli tu wszystkich Szwedów. A dlatego im się nasi nie dali. Śmierć, Zabobony, Czary, ŻołnierzPrócz tego, tu złe duchy nie mają mocy nijakiej, a tam jeno przez piątek, sobotę i niedzielę diabli nie wspomagali hultajstwa, a przez resztę dni po całych nocach straszyli. Posyłali śmierć na okop, żeby się pokazywała żołnierzom i serce im do bitwy odejmowała. Wiem od takiego, który ją sam widział.	No tak, przyznaję, że to trochę dziwak, lecz kto wie, czy nie stanie się jednym z zasłużonych dla ojczyzny dzięki temu odkryciu. Mianowicie lansuje on hasło: mówmy z cudzoziemcami jedynie po polsku! To ładnie, prawda? Bo istotnie, dlaczego w Paryżu czy w Londynie my musimy używać ich języka? Niechże i oni, bawiącbawić (daw.)	Nie. To była prawda. Są ludzie, którzy scalają się na jeden raz i wy chyba jesteście właśnie taka. Mówiliście mi to nieraz, ale ja nie wierzę w gadanie. Wierzę w to, co jest. Teraz dopiero wiem. Jesteście zatracona dziewczyna. Chcecie pięknie zginąć. Nie potraficie żyć do ostatniej chwili. Za wcześnie umieracie, towarzyszko. Na tym bazarze chodziliście jakby po polach elizejskich już na tamtym świecie. Nie potraficie do ostatka żyć intensywnie i trzymać w pogotowiu wszystkie władze duszy. Prawdziwy bojownik żyje jednakowo przytomnie aż do ostatniej sekundy, kiedy go rozerwie bomba. A jak go schwycą za ręce i prowadzą... Cóż wy, Kamo, czynilibyście, gdyby was tak dopadli szpicle na tym kiermaszu? Powiedzcie?	Wiem, że się tego nie wyrzekniesz, póki będziesz mogła występować w białej sukni, z rozpuszczonymi włosami i w klejnotach ze złotego papieru. Nie mamy lepszej aktorki od ciebie i wszystko przepadnie, gdy zejdziesz ze sceny Trzeba zrobić próbę dziś wieczorem; chodź, Amelko, odegrać scenę omdlenia, boś w niej sztywna jak pień.	Nie, nie i proszę was bardzo, nie mówcie mi, bo widzę, jak was to boli. Ja zaraz wychodzę.	Nie wiem, czy dam radę. Wróżki nie mają takiej siły. Zjawi się wróżka na chwilę, pomoże i zaraz znika. I tylko wtedy się zjawi, kiedy ktoś bardzo pokrzywdzony albo wielkie niebezpieczeństwo mu grozi. Znasz bajkę o Kopciuszku?	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	Nieboszczki? Czy to nie z jego siostrą ma się żenić pan Solski?	Otóż Czaban, zdaje się, wszystko stracił. Jadę ratować. Ale wygląda na to, że napróżno. Daj Boże uniknąć kompletnej ruiny! I ja przytem też dużo tracę. Nieszczęście.	Pewnie tak musi być Tylko że potęga turecka niezmierna, a nasze wojsko w przygarść można by zmieścić.	A to nie byliście w Malborgu?	Jest częste, ale to nie znaczy	Widzisz moja Stasiu, rzekł, gdy znajduję się między ludźmi, najczęściej milczę, i rzadko odzywam się z mojem zdaniem, bo jakaś dziwna ogarnia mię nieśmiałość. Ale za to przypatruję się i przysłuchuję wszystkiemu daleko więcej, jak ci którzy wiele mówią. Ludzie też powiadają o mnie, że mało mam rozumu; może i mają słuszność	Po co tam chłopca przysyłać! Dam sobie radę. Na wojnie nauczony jestem obchodzić się po spartańsku. Nie mam żadnych wymagań. Ale jakże pani powróci do tamtego domu?	Mocno mnie to boli, lecz ja pierwszy przybyłem, i wyprzedzić się nie pozwolę.	Smutno ci tu? czego? Masz wiedzieć, kotku, że Górów to rzecz wcale wesoła, wcale wesoła dla właściciela swego. Dobra wielkie, co tu robić, prawdziwie pańskie. Kilka tysięcy morgów ziemi prawdziwie bożej, kotku, łaskawej, hojnej, miłosiernej, kotku... do tego, co tu robić, lasy i wody, pastwiska i młyny, wszystko, czego trzeba, kotku, a pośrodku państwa rezydencja taka, co tu robić...	Pogonie poszły ciche ale rozgłaszać o tym nie trzeba. Wszystko się jeszcze na głupim wybryku dla dziewczyny skończyć może. Mnie ta ucieczka dziewki od Gmundy trochę pocieszyła. Chłopiec młody, krew gorąca... gdzieś, chwyciwszy ją, skryć się musiał w pobliżu Pynau. Przetrzęsą krzaki, to go znajdą...	Oba rodzaje, miniatury jak Proboszcz Z Tours lub Kobieta porzucona, albo wielkie freski jak serja Straconych złudzeń. Jakto! pan nie zna Straconych złudzeń! To takie piękne. Chwila, gdy w Cierpieniach wynalazcy Karlos Herrera pyta o nazwę zamku, który mija właśnie jego powóz: to Rastignac, gniazdo młodego człowieka, którego kochał niegdyś. I wówczas ksiądz popada w zadumę, którą Swann nazywał Oskar Wilde. kiedy go pytano, jakie wydarzenie najbardziej go zmartwiło w życiu, odpowiedział: „Śmierć Lucjana de Rubembré w Blaskach i nędzach”.	Czy się tylko nie mylisz?	Na przyprowadzonym dzisiaj, ma się rozumieć; pojmujesz, d‘Artagnanie, iż nie mogę ubliżyć w ten sposób...	Nie chcę cię brać na utrzymanie, tylko wypchnąć.	Nie patrzysz, Kaziu?	Pojęcia nie mam	Waldy, nie pozwalasz się modlić!	Jużeś ciocia wyszpiclowała! Co to za organizacja! Może byśmy jednak o tym przez wzgląd... na obecność... panny Ewy...	To kwiat, co tańcuje,	„Przypatruję się czemuś, co wygląda jak łódź odpowiedziałem bardzo wolno.	Ano, czemu nie? Jeśli HerrHerr (niem.) dziś: pójdziemy. na górę. Będzie w czym wybierać.	E, nie trzeba Skoro już znaleźliśmy ten dom, niech tak zostanie.	Nie ze mną, ale z moją siostrą Ludką. Ja skończę siedemnaście lat w sierpniu	Nie! Złapać ich i powiesić na placu!	Takiej nie masz. Jest natomiast inna, która ci dumę daruje. Przeczytasz	Proszę pana ani doktor Craven, ani pielęgniarka, ani ja nie możemy go zrozumieć.	Sama mu powróci, sama, bo duszy widno jeszcze nie stracił całkiem.	A czyje to były pieniądze?	Bardzo ci dziękuję ale rzeczywiście jestem zmachany. Więc napisz tak, jakeśmy mówili... Dobranoc, żoneczko, dobranoc.	Jakież to zajmujące!	Obawiali się głodu, to się zaopatrzyli!	Tak to był, wyjąwszy bitwy, Napoleon naszéj doliny.	To inna rzecz	To umrzesz tu	To życzę smacznego.	Co wiesz, powiedz! Bądź uczciwy.	Nic. Tylko tutaj w domu, w otoczeniu... rodzinnem, wśród przyjaciół mego ojca, czuję się tak, jak gdybym się znalazła w tamtym klubie.	Nieprawda, bo to Lange!...	Jako żywo! Tak tedy do wojewody witebskiego! Niechże on będzie owym wodzem, o któregośmy Boga prosili.	Co ci jest? czemu tak wzdychasz?	Co takiego?	Za co płacą?	Biednym rozdaje, a chodzi do porządnej restauracyi	Co mają dokuczać?	Co mam gadać...	Masz tylko tę jedną? Jakie śmieszne...	On głupie dziecko moje karmił i całował...	Powiedzże nam o swoim życiu, o tym, coś przeżył i widział bo my tutaj na zagonie wiemy ledwie coś niecoś, ledwie ze słychu, z wieści.	Bo jak leciałem przez korytarz, wpadłem na kierownika.	Dlatego też, zachowując zwyczaj tytułowania się baronem, zaprzestał pan przyznawać innym tytuł hrabiego.	Panie Sorel panie Sorel, czy pan będzie dziś na balu u księcia de Retz?	A i owszem, będzie mi przyjemniej. Jakże interesa.	Dobrze więc, ja przyjdę...	Ja najlepiej lubię nasze, własnej ziemi kwiaty.	Ja?	Na rozkazy pańskie!	O kim waść mówisz? O Włochach?...	Wolisz brnąć z rozpusty w rozpustę, szukając sposobu na zabicie nudy.	Ale cóż poczniemy	By cię święta ziemia wyrzuciła!	Daj, Żorż, łapę! Serwus.	Dlaczego?	Dobrze wiem Ale proste zastanowienie...	Jakie tedy muszą być ule?	Jakto? a obora, a stajnia?	Król, Szlachcic, Krew, Obyczaje rzekła pani de Villeparisis	Kto z was pójdzie z moim poselstwem?	Macie jedną przewagę nad stryjem i nad Krzysztofem.	Niech pan mówi	O Boże! Niech pan idzie! Biedny chłopiec, pewnie mu się coś przydarzyło!	Obywatelu kapitanie! melduję posłusznie: patrol wrócił bez strat. Wzięliśmy jednego jeńca, jedną podwodę ładowną, parę koni i jednego niedźwiedzia.	Osiemset	Pięćdziesiąt stóp?	Podpalono dwór w Borowcach i zniszczał zupełnie.	Polak, Anioł, Oświadczyny	Powitać kawalera! Cóż, były dudydudy	Połóżcie się. Trzeba by się wam napić maciórkowego naparu! Strzęśliście się wczoraj!	Prawdę rzekł i mądrze powiedział!	Tak, będę cię bił, tłukł, mordował, aż... aż...	Tak.	Trza mu zaznaczyć ziobraziobro (gw.)	W październiku miał być nasz ślub!	Zlituj się nad nią, Panno Święta!	Znowu zawiniła pewnie Faustyna	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.
A tak są przecież więzienia, są domy poprawy!	Do licha, no tak.	Ech, ten stary marzyciel z Bhotiyal! Jestem w duchu trochę zły na to, że ty, Przyjaciel całego świata, upatrujesz tyle dobrego w człowieku, którego znasz tak mało.	Pan Jost Fok jest niemieckiego pochodzenia, ale nie z takich cnotliwych Niemców, z jakich pan Melchior Szolc albo pan Jan Alembek idzie, bo mówią jedni, że ojciec jego był katem w Głogowie na Śląsku, inni, że jest synem Żyda, co się pod szubienicą wychrzcił dla uratowania życia, a znowu inni, że się on Fok nie nazywa, tylko się tak sam przyznał, bo tych prawdziwych Foków rodzina jest i znaczna, i uczciwa. Ale dzisiaj ma już prawo miejskie i posiadłość znaczną, i w łaskach jest u pana rajcy Haydera, który go za swego faktora przy handlach rozmaitych wziął, bo też ma to być człek bardzo sprytny i przebiegły. I jeno co nie widać, że go do Czterdziestu MężówCzterdziestu Mężów	Piękne, nie ma co mówić, słusznie mi je pan tak zachwalałeś	Tak czyniłem, gdy sahib Yankling zwichnął sobie nogę z tamtej strony Astoru. Aha! Ja już przejrzałem zawartość ich koszów... lecz podzielimy się tym, jak należy, dopiero w Shamlegh. Daj mu jeszcze trochę. To dobre lekarstwo. Pomacaj! Serce mu już teraz lepiej bije. Połóż go głową na dół i nacieraj mu z lekka pierś. Gdyby był czekał spokojnie, aż policzę się z sahibami, nigdy by się tak nie stało. Ale nuż sahibom przyjdzie ochota polować tu na nas? Wtedy nieźle byłoby puknąć do nich z własnej ich broni, hę?	Tak, z łaciną nie da sobie rady...	Tak... wszak mówiłeś, że ci dobra myśl przyszła do głowy?	Tak?	A czemuś tarł powieki?	A dwór?	A jakże. Ale on nie łgał i nie oddawał mnie na powrót w niewolę.	A przecie jest to chyba rzecz ze wszech najdziwniejsza iż natura ludzka może ulec takiej zmianie.	A skądże macie te wiadomości o śmierci kniaziówny? Czy nie ci kawalerowie je przywieźli?	A to dla czego?	A wam, panowie wam niech żyje kawiarnia targ próżności.” „przyjaźń” czytamy „indywidualista”, gdzie rozsądek pisze „zbłąkany filister”.	A wiesz wacpani, że co mi powiedasz, to wielka nowina. Kiedy panna Hedwiga może przejść okienkiem, to wygrany proces.	Ach, dziękuję ci (w oczy wlała wyraz błogiej wdzięczności) cieszę się, cieszę	Ale nie o to, tylko...	Ale z babinki trociny już się sypią... stara jak grzyb!	Ależ ja słyszę głos fortepianu, a nawet dwóch, i to przecudownie brzmiących.	Bardzo się pan o mnie bał?	Bo papo zabronił. Mówił, że to są głupstwa, w które nie trzeba wierzyć, ani ich powtarzać.	Bywały już, trwały przez osiemnaście wieków i jaki rezultat?... W antyżydowskich prześladowaniach zginęły najszlachetniejsze jednostki, a zostały tylko takie, które mogły uchronić się od zagłady. I oto jakich mamy dziś Żydów: wytrwałych, cierpliwych, podstępnych, solidarnych, sprytnych i po mistrzowsku władających jedyną bronią, jaka im pozostała stosowany przez hodowców zwierząt celem otrzymania ras posiadających żądane cechy. i wypielęgnowaliśmy najgorszych.	Będziemy się bronić!	Chciałem prosić... panią sekretarkę	Cudze. Na wypłaty.	Czy wie pan, że on ma jeszcze inne nazwisko oprócz Monte Christo?	Dobrze mówisz, Edie To, coś wyrzekła przed chwilą, umacnia mnie tylko w powziętym dawniej już postanowieniu. Tego wieczora jeszcze zaciągnę się do pułku stojącego w Berwick.	Dobrze, panie dyrektorze.	Dotąd nic, zaprawdę ale się położenie wyjaśniło, i ucisk jawny nie jest dla nikogo tajemnicą. Zawsze to zysk jest oczewisty.	Dziękuję, przysięgam Bogu, dziękuję, ale zupełnie dobrze się obywam bez takich wiadomości	Grzywny mu zapłacę! Okup dam!	Głupi jesteś. Mam na myśli to, co jest dalej, znacznie dalej.	Ha, cóż robić, co robić? Trzeba się rujnować dla tego huncwotahuncwot (z niem.) to w domu się wypcha, pościel przyślę w tych dniach.	Himmelherrgott, stulże wreszcie ten pysk, skoro ci kazałem! Wiecie dobrze, że nie macie mleć jęzorem!	I ja miałem przez chwilę chętkę, aby ożenić się z jego córką! Boże, dobrze biedaczka zrobiła, że umarła.	I like you.I like you (ang.)	I od czego to losy ludzkie zależą! Gdyby pan Romuald Zdrojowski o kilka miesięcy nie przeżył syna, Krasowce byłyby dla panny Seweryny stracone...	I staliśmy. O czym tam regimentarze radzili, nie wiem; na sądzie ostatecznym za to odpowiedzą, bo gdyby od razu na Chmielnickiego uderzyli, byłby zniesiony i rozbity, jak Bóg w niebie, mimo nieładu, niesforności i tumultów, i braku wodza. Już tam popłoch był między czernią, już radzono, jak by Chmielnickiego i starszyznę wydać, a on sam ucieczkę zamierzał. Książę nasz od namiotu do namiotu jeździł, prosił, błagał, groził: „Uderzmy, nim Tatary nadejdą, uderzmy!” a tam się jeden na drugiego oglądał chan w dwieście tysięcy konichan w dwieście tysięcy koni oni radzili i radzili. Książę zamknął się w namiocie, bo go całkiem spostponowali. W wojsku poczęto mówić, że kanclerz zakazał księciu Dominikowi bitwy staczać, że się układy toczą strażnik wielki koronny, awanturnik, 236 razy skazany na banicję za najazdy na sąsiadów, ułaskawiony za zasługi wojenne. stawał bardzo dobrze a potem...	Ja idę lasem...	Ja, pani.	Ja... ja... zostałem wybawiony od wielkiego grzechu	Ja? Ja miałem w twoim wieku chorągiew nad sobą, szeroki świat i wielką myśl. Rzuciłem wszystko i, choć przyniosłem do domu to drewno tylko i blizny, nie pomieniałbym swej doli na twoją... na waszą teraz!	Jak długo miałbym czekać na taką okazję?	Jak to, nie? Ciociu!	Jakże nie mam płakać kiedy Pan Bóg miłosierny pokarał mnie takim niedojdą chłopem, co i sam radzić nie potrafi, i jeszcze mnie serce odbiera!...	Jesky, porzućmy ten temacik, bo... bo ci lakierki opluję.	Jestem gotów, panno Ewo.	Juścijuści (gw.) odparł Alan.	Kiedy tylko pan zażąda.	Kiedyż pani pierwszy raz wystąpi?	Któż panom zaręczy, że nie znaleźlibyście więcej takich wyjątków w piwnicach i za kontuarami. Poszukajcie.	Macieju! Mówię wam, Macieju, że Pan Jezus...	Mimochodem byłem świadkiem egzekucji komendanta Smyrny, którego padyszach kazał Kosrefowi stracić; jedna z najciekawszych rzeczy, jakie widziałem, mimo iż dużo widziałem; opowiem to wam za chwilę przy śniadaniu. Ze Smyrny porżnąłem do Hiszpanii, dowiedziawszy się, że tam jest rewolucja. Och, udałem się prosto do Miny, który mnie mianował adiutantem i dał mi rangę pułkownika. Biłem się za sprawę konstytucji, która padnie, bo nasi wejdą do Hiszpanii lada dzień.	Możemmożem wtrącił z uśmiechem.	Możesz stać?	Mógł ten nasz nieboszczyk przeznaczyć swoje pieniądze na kuchnię dla ubogich w Pradze ale właściwie lepiej się stało, bo burmistrz praski mógłby tę sumę przejeść sam w jakim barze.	Mówisz, że pan hrabia de Lembrat chciał cię otruć? Jakkolwiek jest to niesłychana niedorzeczność, pragnę na chwilę traktować ją poważnie. Czymże jesteś w możności udowodnić to oskarżenie?	Na Polluksa!	Nie wiem	Nie znaleźliśmy nikogo oprócz poduszki i walizy, które o kilka kroków stąd leżały.	Nie, nie! To tylko nieporozumienie. Nie miałam na myśli pieniędzy swoich... Nie mogę tego wytłumaczyć, ale proszę o odpowiedź... Cóżbyś pan powiedział gdybym... jakże powiedzieć... gdybym uczyniła coś, coby pana kosztowało dużo, dużo pieniędzy?	Niepodobieństwo! Mówi pani jak rodowita Angielka. Ja w Polsce bawię od niedawna, a wasz język jest taki trudny.	No to zdziel draba po gębie i jak będzie się stawiał, para pistoletów i koniec.	O! nie, nie!	O, Boże drogi, jakże ja mam dziękować! Takie pieniądze!	O, Jerguteliau! Ar ir su žvaigždele ant kaktos, kaip motina?	O, rany!	Oj, co to, to prawda! Szkaradny chłopak!	Oj, dziecko, dziecko...	Otóż jeden wielce mądry kapłan, który ze szczytu świątyni Amona zajmuje się dostrzeganiem niebieskich obrotów, wymyślił taką przypowieść.	Pan ochmistrz?	Pewno na zimę do miasta... dla zabawy?	Po raz ostatni wysłucham modlitwy moich kapłanów, bom jest miłosierny...	Potrzeba więc chyba natychmiast o tej woli miłości waszej dać wiedzieć arcybiskupowi, panu marszałkowi i wojewodom	Pożyczam pieniędzy od moich hrabiów i jadę do Rzymu. Mam duże szanse, że tam rozwód wyrobię.	Prawda! oni już muszą być w kościele; zakrzątnij się, nie trać czasu. Biegaj dopilnować śniadania.	Przypominam sobie tylko, że Samary grała Zerbinę.	Przywódca, Władza rzekł po chwili pan Bogusz	Przyznaję że wydajesz mi się doskonale poinformowany.	Rany. Jakiej chałupy?!	Specjalista?	Słowa dotrzymuję, a kiedy raz coś powiem, to już musi być to co do jotyco do joty	Słuchajcie: możecie spać u mnie.	Tego ja, pani, nie rozumiem.	To ja, Ewunia.	To ja.	To jest zupełnie proste: byłem całkowicie od niego zależny. Przede wszystkim materialnie. Wiesz przecie, że mój ojciec, pamiętając o swoim nieszczęśliwym pożyciu z nieboszczką mamą, zrobił ten dziwaczny testament. Zapisał wszystko wujowi Dowgirdowi z tym, że ja mam otrzymać spadek dopiero w dniu mego ślubu.	To przecież śmieszne, żebyśmy się słuchali tego ordynarnego dzikusa. Może mu się naprawdę zdawać, że go się boimy. Jakże Maciuś może uciec, jeżeli go straż będzie pilnowała, a w nocy latarnia morska oświetla polankę?	To wiem bo on mi to sam powiadał, ale mu doradziłem, aby sobie to wybił z głowy, bo jej ani się śni o nim.	Vive!Vive! (fr.) dystyngowanym dyszkantem wycedził hrabia Morykoni.	W stronę Louvres.	Więc o cóż?	Zakładamy fabrykę.	Zamelduj zatem, mój synu, jutro z samego rana swemu dowódcy, że zasnąłeś na służbie.	Zobaczymy, czy to nie jest podstęp wojenny!... A jakże nasi?	Zróbmy więc próbę, Pencroffie Myślę jednak, że do tego doświadczenia powinniśmy do niej użyć nie zwykłego prochu, którego zapasy wolałbym oszczędzać, ale piroksyliny, której nam nigdy nie zabraknie.	Zygmuś! ja tobie kładę letni mundur, ty potrzebujesz letni mundur, co?	Ślepy jest, ślepy! jako żywo!
A niechże tam i tak będzie, niechaj zostanie jejmością, niech się dzieje wola Boża. Jeno, mój mężu, niech Bóg broni nad swój stan się wynosić. Wiesz co przysłowie powiada, że każdy powinien się swoim łokciem mierzyć. Pięknież by to było, gdybyśmy wydali córkę za jakiego barona, a on, jakby mu co do głowy przyszło, beształby ją niemiłosiernie, chamką i świniopaską nazywał? Nie, nie, mój mileńki, nie na tom wychowała córkę! Przywieź mi tylko kupę pieniędzy i basta, resztę mojej głowie pozostaw. Mamy tu we wsi Lopeza Toko, syna Guana, gracki chłopak, wszyscy go znają, wiem, że wpadła mu w oko nasza dziewka, to mąż dla niej jak ulał, będzie jej z nim dobrze, bo to i równy i osiądą tu nam pod okiem, a gdybyś ją wydał tam we dworze, w tych waszych pałacach, to byśmy już ani zięcia, ani dziecka na oko nie widzieli.	Na to ja nie jestem głupi. Porządny człowiek nie powinien pracować, tylko walczyć.	Tak, towarzyszu Stalin.	Nie chcę, abyś zginęła na szafocie. Rozumiesz?	Mości rycerzu jeżeli nie masz w swej podróży celu stałego, zechciej jechać z nami na wesele, któremu równego we wspaniałości zapewne nigdy nie widziała Mancha.	O nic. Prowadzimy dochodzenie. Robimy to z rozkazu władz partyjnych, których i wy musicie słuchać, i my. Dlatego myślę, że zechcecie odpowiadać spokojnie na pytania. Nie?	Zapłaciłam mu. Ale nie chciał wziąć trzydziestu trzech rubli, tylko trzydzieści dwa: bo mówił, że kiedy Chrystus Pan trzydzieści i trzy lata żył na świecie, więc za krowę nie wypada brać tyle.	Miłościwy panie, to widowisko nie dla was, rzekł. Nie rozweseli ono a smutku mamy i tak dosyć... Z niego nic nie wydobędziecie?	Tylko nie mów tak i nie wyobrażaj sobie, żeby coś między nami było. Gdyby też i było, nie usłyszałbyś odemnie o tem ani słowa. Wierz mi, jest wielka różnica między wami, a nami z poprzedniego pokolenia. My nie byliśmy może świętymi, ale umieliśmy milczeć, a to jest wielka cnota, bez której to, co się nazywa prawdziwem szlachectwem, nie istnieje.	Nie mów tak, Gabrielo, nie trzeba nikogo w błąd wprowadzać, nawet przez grzeczność Majątek, nazwisko i stosunki znaczą bardzo wiele. Jeżeli więc wybrana przez Solskiego kobieta nie posiada tych warunków bytu, musi je wynagrodzić zaletami osobistymi: rozumem, sercem, a nade wszystko	Pan Wickfield jest słaby i leży na reumatyczną gorączkę, lecz nie wątpię, że panna Wickfield uradowana będzie odwiedzinami najlepszych swych przyjaciół. Proszę państwa.	Historia, ZamekKoniec końców, zamek dla nich to tylko budynek kilkuwiekowy, dzisiaj gruzy na nic nie przydatne, chyba na materiał do jakiej gorzelni. Machnicki? Ot sobie wariat, ale nic więcej, i zamykają usta spokojni, jak żebyjak żeby odpowiedzą ci: O, dawny! Kilka już wieków stoi. Nie wiedzą nic o tym, że on trwa od potopu. Ziarno jego przypłynęło z wodami potopu, z raju; spoczęło w tej pieczarze, przebiło swoim kiełkiem skały i wyrosło w zamek. Z czasem, z czasem zamek praojciec rozpuścił swoje korzenie podziemne, Bóg wie, jak daleko, za dziesiąte góry, za dziesiąte wody; Bóg wie, jakie zamki powstały z jego odrośli: warszawski, krakowski, gnieźnieński i krocie innych, i Bóg wie, jakie jeszcze powstaną; ale to tylko odrośle; główny ich korzeń tutaj, tutaj kołyska ich dziejów.	Już nic się nie bój, sprawa załatwiona na fest!	Tedy rozpocznę ab ovoab ovo (łac., dosł.: od jaja) dziś popr. forma 3.os. lp cz.ter.: poddaje się., zwłaszcza w modlitwach a postach, a rannych nabożeństwach pilnie trwając. Zrazu i my dworzanie mało sobie ważyliśmy owe mdłości, brak smaku do jadła i inne symptomatasymptomata (łac.) tylko. mu ziółka jakoweś warzył na wzmocnienie. Gdy wszakoż chorość nie ustępuje, sił z każdym dniem ubywa, najmiłościwszy kniaź spadł z ciałaspaść z ciała zbiorowo, wszyscy razem., i ostro do medyka, co sobie myśli, że książęcej osobie w naszych oczach ginąć pozwala. Gada ano, co raiłraić Żywoty Świętych Piotra Skargi.. Tak my znowuż hurmem do księdza jałmużnika. Rada w radę stanęło, że cały dwór, począwszy od podkomorzego a skończywszy na ostatnim kuchciku, złoży się, na co kogo stać, i sprawimy votumvotum (łac.: ofiara, dar, obietnica)	Chcę mieć teatr, a nie szopkę! artystów, a nie klownów!.. Niema popisów na scenie!... całość, to mój ideał! prawda na scenie, to mój cel! Teatr jest to ołtarz! przedstawienia, to misterya święte na cześć bóstwa! Obecny teatr, to błazeństwo!... Jeszcze nie wiem, czego potrzeba, aby stworzyć teatr wzorowy, doskonały, ale już chwilami czuję, że go stworzę, bo ten obecny jest śmieszny, jest budą dla dzieci, w której się pokazują maryonetki wypchane frazesami. Teatr był kiedyś instytucyą religijną, był kultem i musi napowrót nim być!...	Bądźcież spokojni; nie zna jej ani słowa! Nic podobnego mu do głowy przyjść nie mogło. Coś innego chorobę sprowadzić musiało. Co? Któż to zbada? Ciało gnębi duszę w człowieku, dusza czasem łamie ciało	Co tu począć z tą dziewczyną? Ona się nigdy nie zechce zachować, jak przystoi panience	Nie bierzemy, Jelsky, nie; tylko w inny, mniej wesoły sposób, niźli ty to czynisz.	Nie raz i nie dziesięć my ich szukali ino zimny popiół z ogniska i poogryzane zajęcze kostki po nich najdowali; a psie syny pod Białowieżą dokazywały. Dalejże za nimi, oho... ani znaku, poszli w pińskie błota i rób, co chcesz.	Nie mam najmniejszej obawy o twoje prowadzenie więcej masz siły i cnoty, niż sama myślisz. Nie obawa też o przyszłość mnie nęka. Gryzie mnie jedynie to, że masz dla kogo innego uczucia, których nie mogłem w tobie obudzić.	Dlaczegoż by nie?	E! nie! ale co tu z nim poradzić, tak się do mnie uczepił?	I nigdy pan tu nie wróci?	Nie oszalał, ale został chrześcijaninem	On był w niewoli, on nie zna ziemi swoich ojców! mruknął niechętnie Chroniwos!	Teraz uczy się. Matka mu przysyła pieniądze, ale niedużo, bo sama jest niezamożna. Ale jaka to czarująca staruszka. Mieszka w Radomiu. Byłam tam u niej razem z Tomkiem przez trzy dni. Nie ma pan pojęcia, jaka była dla mnie serdeczna, że i dla rodzonej córki nie mogła być lepsza. Głównie się tak ucieszyła, że dzięki mnie Tomek wyrwał się spod wpływów pewnej kobiety, która doprowadziłaby go do zupełnego zatracenia talentu. Była obrzydliwą egoistką. Matka Tomka jeszcze mnie nie znała, a już do mnie napisała list. „Pani, drogie dziecko, uratowała mi syna”... Czarująca staruszka. To tak przyjemnie czuć się pożyteczną dla kogoś i nietylko dla kogoś, bo dla całej ludzkości! Talent Tomka to przecież własność ogółu. Musicie się poznać. Tyle mu o panu opowiadałam...	Może lepiej byłoby wstrzymać się, dopóki go nie poznamy aż do samego ujścia?	Nie zmieścimy się wszyscy.	Wyborny pan jesteś!... A któraż kobieta twierdzi czy zapewnia was, że nie miała kochanków?...	Z szyderstwem, kuzynie, nie ma rozprawy! przodkowie jego i hrabiego; tylko że hrabia zapierał się ich. Czyżby istniała w nim jaka przymieszka krwi?...	Leljuszu namiętność nawet człowieka uczciwego uczciwą być powinna, miłość rozumnego nie może być ślepą. Chceszże obu tych imion stać się niegodnym?	Mówimy o umarłej! bo gdyby jeszcze ta ambicja żyła we mnie, to nie szłabym tą drogą z pewnością.	Nie tylko że jestem ale nawet właśnie w tej chwili dlatego prezentuję się jejmość pani, iżbym jej upadł do nóg i o ziszczenie drugiej połowy życzeń moich najuniżeniej prosił.	Albo ja wiem co?!... Choć zaczyna mi się zdawać, że ludzki umysł, w którym możliwe są takie pojęcia, składa się nie tylko z fosforu i tłuszczu...	Na ten przykład! Hetmanem zostanie?	Voilà! c’esi le mot!Voilà! c’esi le mot! (fr.) wtrącił baron Weyher z uśmiechem na wąskich ustach.	No, to i ja muszę z nienawiścią patrzeć na niego.	To to jakieś nazwisko nie po sławiańsku brzmiące, o ile tu znamy z języków Ziemi	Ach! ładna by to była rzecz uzyskać patent na nasze nazwisko!	Ach, wówczas dręczy mnie zawsze obawa, gdy Wilhelm wyrusza w nocy na obchód lasu.	I ze mną było tak samo. Bo pewnie jest tak, że w prawdę trzeba wierzyć, a w bajkę chce się wierzyć; w bajkę i ładny sen. I to się nazywa marzenie.	Znajdzie się i to samo. Tymczasem posłuchaj pan. Z górą przed stoma laty ktoś zapytywał Woltera: czy dusza ludzka może żyć po śmierci? Na to wielki satyryk odpowiedział: czy śpiew słowika zostaje po śmierci słowika?...	Ależ tak; nieborak ma dwie córki, które kocha nad życie, jakkolwiek obie zaparły się go prawie zupełnie.	Czasem się i chłopianki trafiają ładne. Pan ją odmaluje czy jako pasterkę, czy jak tam będziesz uważał, ale żeby była podobna i piękna i w jakiejś pozie... pan rozumie...	I to mówi pan, taki człowiek niezwykły?	Mocny chłop był, dobrze mył i „gniótł” po łaźni.	Tak, to Tarniny...	To też obyczaj nasz smoleński: do niewiast czy w ogień śmiało iść. Musisz, królowo, do tego przywyknąć, bo tak zawsze będzie.	Dobrze, najdroższy	Jak też waszmość myślisz, panie namiestniku, siłasiła (starop.)	Tak, mamo.	Tak, tak, pokaż nam tego anioła kopalni!	Jak to, mój synu i tyż to, ty, pokochałeś tę... księżniczkę?	Boże, cóż się to dzieje!... Ależ Cynadrowski...	Cóż to, wyprowadziła się pani od Solskich?	I dobre to było żelazo! Tu dałem do naprawy trzy płaty naramienne oraz kazałem znitować grot włóczni. Kuźnię dzierżawił od rządu jednooki kowal z KartaginyKartagina olbrzym z jednym okiem pośrodku czoła.. Kupiłem odeń błam skór bobrowych które podarowałem potem siostrze, by sobie nimi wysłała podłogę w swej świetlicy.	Nic. Po prostu jestem szczęśliwy.	Sire, Najjaśniejszy Pan się zapewne pomylił To krzyż oficerski.	Za to owo nieznane X zdaje się być punktem stałym.	Wyznaję, wszystko wyznaję, czego tylko żądasz ale pozwól mi się podnieść, błagam cię, bo mi ciężko dolega.	A więc do Omaha?	Bądź pewien. Miłość niespełnionaAle to widzę, że ty tę dziewkę jeszcze miłujesz?	Choćby noc i dzień!	Co się stało?	Czy macie klucz od domu pana Bella?	Czy mogłabym do pana wstąpić teraz? To znaczy za jakieś pół godziny.	Może już są za murami?	Oto czego się obawiał kapitan Nemo Ale musimy dotrzeć do końca.	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że tu jest sień w obcym domu.	Przekonasz się!	Różnie. Po stajniach, a teraz w szopie przy składzie desek.	Ziemi macie dużo?	Znakiem tego są daleko od nas. Gdyby byli w pobliżu, byłoby słychać odgłosy ich siekier.	A chciałbyś, żeby było inaczej?	A nieważne jakie?	A on?	Ani trochę ale nasz kolega Norpois spędza co lato jakiś czas w Baucreux. Miałem sposobność pisać tam do niego.	At, proszę wielmożnego pana, jakieś zwidzenia czy coś takiego. Wielmożna pani niech sama opowie.	Bestia cynik!...	Będę ci wdzięczny.	Chciałeś odejść i zamknąć za sobą drzwi...	Co pan rozkaże?	Do djabła!	Dokądże? do Kijowa chyba? do księcia Potemkina? z wąsami!	Gdzie idziesz?	I koń.	I szampańskiego dla panów.	Idź tedy do piekła, Gösto, jeśli masz ochotę. My sami będziemy królować w Ekeby.	Jazdę słyszę.	Ledwiem mógł wyszukać generała, rzekł Przepiórka.	Nr. 25 przy ulicy Vaugirard; Nr. 75 ulica de la Harpe.	Pieszo	Rozumiem nareszcie	Słowo ci daję Przeszło trzy tysiące.	Wszelki duch Pana Boga chwali! wrzasnął zakrywając oczy rękoma przelękniony hajduk	Wszystko w porządku Odkręcone kółko zakopałem pod palmą. Czy przynieść?	Wybudujecie sobie lepsze.	Wypij, Ninuś	Zmądrzeje jeszcze, ma czas.	Zrobiono rewizyą u Watzdorfa, przetrzęsiono papiery; pełno paszkwilów
Babal wie zawsze wszystko! Uroczy wydaje mi się ten kraj, gdzie ludzie chcą mieć gwarancję, że im mleczarz sprzedaje jajka dostatecznie zgniłe, jajka z roku komety. Widzę się w Chinach, jak w tym maczam swoją bułeczkę z masłem. Muszę powiedzieć, że to się zdarza u ciotki Magdaleny podają tam rzeczy kompletnie zgniłe, nawet jajka. Ależ daj spokój, Fili, wiesz o tym równie dobrze jak ja. Kurczątko już się lęgnie. Nie wiem nawet, jak one mogą tak grzecznie wysiedzieć. To nie jest omlet, ale kurnik, ale przynajmniej nie mówi się o tym w menu. Dobrześ zrobiła, żeś nie przyszła na obiad przedwczoraj, była tam flądra w formalinie. To już robiło wrażenie nie obiadu, ale kwarantanny. Doprawdy, Norpois posunął wierność aż do heroizmu: dobrał drugi raz!	Panie mieczniku dobrodzieju Tamci ichmościowie pojadą, czy chcą, czy nie chcą, bo mnie się tak spodobało, ale względem waszmości nie chcę siły używać i proszę najuprzejmiej, byś woli księcia zadość uczynić raczył. Ja jestem na służbie i mam rozkaz waćpana przywieźć, ale póki nie stracę nadziei, że prośbą coś wskóram, poty prosić nie przestanę... i na to waszmości przysięgam, że włos ci tam z głowy nie spadnie. Książę chce się rozmówić z tobą i chce, abyś w tych czasach niespokojnych, w których nawet chłopstwo w kupy zbrojne się zbiera i rabuje, w Kiejdanch zamieszkał. Ot, cała rzecz! Będziesz tam waćpan traktowany z należytym szacunkiem, jako gość i przyjaciel, dajęć na to parolparol (z fr.)	Jestem swobodniejsza, nikt na mnie zważać nie będzie... Dawniej, dodała, nie miałam wprawy, chodziłam źle, obracałam się niezgrabnie; teraz ręczę, że mnie nikt nie pozna.	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	Biedny ojciec, odezwała się, cóż poczniemy z nim? co mu powiedzieć? Że żyję. Co mu skłamać? Chyba, żem w klasztorze... Napisz, dodała, żeś mnie widział, że powracać nie mogę.. żem ci uciekła... albo, albo sama nie wiem już co... To tylko jedno rozumiem, że nie powrócę do macochy!	Byłem ja już w ich ręku i nic mi się nie stało.	Ceny nie naznaczam.	Co znaczy nie zachwycasz się? Byłeś czy nie byłeś w Weisówce?	Dlaczego nie chcesz iść za niego?	Główną rzeczą jest pozostać siłą wierzącą w siebie. Zamknięto nam wszystkie drogi, ujrzeliśmy, że w tych warunkach giniemy zbyt szybko, aby coś zdziałać, musieliśmy sięgnąć po broń i stworzyć moc, którą byśmy sami czuli, że nas osłania. To było ważniejsze niż co innego. Pod osłoną tej mocy my sami, towarzysze nasi przestają się czuć osamotnionymi jednostkami, czują w sobie, nad sobą poważną siłę. Rewolucjoniści powinni umieć samych siebie wychowywać, powinni w sobie własną siłę tworzyć. Przede wszystkim chodziło o to, abyśmy czuli, widzieli moc. Serce zaczyna inaczej bić, myśl inaczej działać. To nie jest zemsta, ani nawet samoobrona, to jest konieczność. Trzeba Rosji rewolucyjnej dać poczucie siły, trzeba, aby wiedziała, że miecz jej poraża, wtedy nauczy się myśleć, jak ten, co miecz trzyma. Rewolucyjna myśl i energia są zgubione, gdy przestają czuć w ręku broń, muszą widzieć swoją potęgę, inaczej przewagę, górę, bierze psychika protestujących w duchu	I skądże to nagłe umiłowanie czystości? Nie dostrzegam w was nic, co by o nim szczególnie świadczyło. Przeciwnie, o ile sobie przypominam ale niedawno temu jeszcze...	Izoldo, przyjaciółko moja, jadę, nie wiem do jakiego kraju. Ale jeśli kiedykolwiek ujrzysz pierścień z zielonego jaspisu, zali uczynisz, o co poproszę przez niego?	Ja bym nie miała wskórać?... Wskóram, raz dlatego, że mu chodzi o mnie, a po wtóre, jak mniemam, o moje majętności. Pogniewać mu się ze mną łatwo, a nawet szablą mnie zranić, ale w takim razie wszystko by przepadło.	Jednego tylko nie rozumiem dlaczego pan trwa w celibacie? Powinien pan się ożenić. Tego nie należy przeciągać. Wiem o tym z własnego doświadczenia.	Niech przysyłają... zrękowiny nie ślub jeszcze...	Panie ministrze sprawiedliwości, mnie to nic nie obchodzi.	Służyłem dworsko przy cesarzu Zygmuncie a teraz liczę się już tylko do orszaku króla Albrechta, chociaż żadnych nie pełnię obowiązków.	To nie opłacaj ich jeszcze, a mnie daj...	Wiemy. Zamkuście nie dalizamkuście nie dali	Więc pan nic nie powie? Bo zaraz wstaną.	Wszystko to być może ale przecie tam inne być musiały przyczyny, a nie prosty kaprys, jak tu.	Za to nie ręczę. Nie lubię pisać. Proszę, nie bierzcie mi tego za złe. Ale, jeżeli przyjadę, napewno u was będę.	Że jesteś kundel. Że cię czuć obrzydliwie, iż zaraz kichnę, jeśli stąd nie odejdziesz. A wiedz o tym, że nie dawno miałem katar i że jeśli będę kichał, to mi to może zaszkodzić.	Właśnie. Tyle razy przyglądałem się innym, jak palili, i myślałem, że dobrze byłoby też tak umieć, ale nawet mi do głowy nie przyszło, że już umiem	Co nie ma wrócić...	Naprzód, nie imaginuj sobie waćpanna, żeby Prusy były za morzem, bo za morzem jest Szwecja, a po wtóre: przed kimżeśmy to tak z księciem umykali?	Nie może być! I z kimże to tak, co?	Och, pani! nie liczyłem bynajmniej na podziękowanie.	Ja go tam ani bronię, ani miłuję a co prawda to prawda. Żyć nie umiał, umierać umie. Ciało mu już kawałami pada, a tak siedzi spokojny na twarzy i na umyśle, jakby na ucztę czekał... i stroić się każe... aby ludzie nie wiedzieli, że na poły zgnił...	To na jedno wyjdzie. Co do mnie, wyznaję, że jakiegoś Heroda miałbym ochotę ot tak w ręku trzymać (tu Połaniecki otworzył palce, a potem ścisnął je w pięść), ale z takim gołębiem, jak pani nigdy. I miał słuszność. Oto ciekawym, jaki będzie Maszko dla swojej żony. To twarda ręka.	Choćby ze względu na męża... chciałaś powiedzieć? Właśnie, właśnie, moja droga! Mój mąż należy do tych mężczyzn, dla których kobieta ma tyle wagi, o ile jest pożądaną przez innych mężczyzn. Stąd to, co czynię, jest raczej dowodem wielkiej mej dbałości o trwałość naszego domowego szczęścia.	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	Oklaski i wieńce są rzeczą tak drobną, że... na najbliższym przedstawieniu Rossi może mieć ich raczej za wiele aniżeli za mało	Tak! Mój złoty! I napisze się na obróżce:	Same dobre wieści, najmiłościwszy panie Książę Witold na czele Litwy ciągnie z czterdziestoma chorągwiami, prócz tego zwołał Tatarów, gotowych na każde jego skinienie; są też na zawołanie chorągwie czeskie pod dowództwem Jana Jenczyka Morawca, w którego zastępach jest dzielny wojownik, Żyżka; zaś Zyndram z Maszkowic, miecznik krakowski, staje na czele pięćdziesięciu jednej chorągwi.	A co dzisiaj Lipcom dolega, jutro może przyjść na Rzepki.	A to piękna rzecz, kiedy chłopiec tak eroicznieeroicznie zauważyła z wysokim zajęciemwysokie zajęcie	Czy zwróciłeś uwagę na tę dziewczynę, od której kupiliśmy te zapasy?	Cóż ty na mnie ślepkami łypiesz? Rób, co radzę. To moje ostatnie słowo. Trzeba się wziąć w kupę, romansowa panno! Znów może gdzie wyjedziesz, zabrawszy moje pieniądze	Dziękuję panu.	Hm... Anim przypuszczał, że święci księgi pisują... Cóż to ma jednak oznaczać?	I wyśmienicie postąpisz Tak!... Prócz tego strzaskaj mu szczękę! To dobra myśl i godny ciebie czyn. Gotów jestem założyć się, że mu strzaskasz szczękę. Posmaruj jednak tymczasem członki oliwą, mój Herkulesie, i przepasz się, albowiem wiedz o tym, iż z prawdziwym KakusemKakus (mit. rzym.)	Miód jest smaczny a serdelki też są niezbędne.	No, no... wiem, że jeszcze za wcześnie... Choć już pora, ażebyś zaczął ukazywać się między ludźmi. To uleczyłoby cię do reszty. Bo weź za przykład mnie Dopóki siedziałem w czterech ścianach, nudziłem się jak diabeł w dzwonnicy; a dziś ledwiem pokazał się w świecie, już mam tysiące rozrywek. Szlangbaum chce mnie okpić i z jednego zdziwienia wpada w drugie, dzień po dniu przekonywając się, że choć mam tak naiwną minę, przecież z góry przewidziałem wszystkie jego cugicugi (niem.)	Obaczymy, obaczymy! A zresztą i owszem, rad bym uwierzyć w tę sławną drogę diabelskiego kapitana, i dałyby nieba, żeby nas w rzeczy samej poprowadziła na Morze Śródziemne.	Słusznie robi, bardzo słusznie, od czuwania wy jesteście, starczy. A tam u was na wsi więcej już pewnie czuć wiosnę niż u mnie, pomiędzy murami? Kwiecień, piękny miesiąc na rosyjskiej ziemi.	Tak jest masz hrabia słuszność. Słowo zagadki leży po za tym światem, jest w ręku śmierci. Nam pozostaje w naszych pragnieniach absolutnéj wiedzy rezygnacya dzieci, które się napiérały gwiazdki z nieba.	Tak... ale to już bardzo dawno!	To dopiero facecya. Takie koło! Paręset rubli warte! A mówiłem ci Juchno: w młynie, jak na forpoczcie, Dubissa zawsze nad złem przemyśliwa. Zdradny to nieprzyjaciel! No, i zrobiła psotę!	To pewno te z Czerwonego Lasu.	Wobec tego ja muszę wiedzieć. Proszę się prędziutko ubrać, za dziesięć minut zajadę i będę trąbił na dole. Dosłyszy pani?... Zresztą i to jest zbędne. Punktualnie za dziesięć minut czekam.	A może ci ją sprzedać?	A stawy piękne, to prawda. Knieja tam teraz, bracie, otworem staje... Psy skomlą! Tylko patrzeć, rychło pierwszy przymrozek pobieli suche liście...	A zatem chodziłoby może o pannę de Gesvres i pannę de Saint-Véran.	Albo prawie, to była taka mała wycieczka.	Antoś, patrz	Bodaj cię choroba. A „dula” masz?	Byłem tam i ja, a chociażem się do BakczysarajuBakczysaraj	Co to?	Co wiesz o chrześcijanach?	Dlaczego?	Dlaczegóż to, panie bracie?	Do mego hotelu, myślę.	Dopierośmy zaczęli, jesteśmy w piętnastym tysiącu...	Ech, źle pan usposabia doktora! Trzeba było zapewnić, że jak po stole...	Gdzieżeś to był?	I które pan nam stworzysz...?	Ja to pierwszy powinienem żądać przebaczenia, że bez wiedzy króla śmiałem wejść w jego państwo	Jak ty ślicznie się śmiejesz!	Jaki tam grzech! Daj jeszcze grzeszyć.	Jakoże to być może bez pozwoleństwa rodzicielskiego...	Jutro przyjeżdżają panowie Saniccy?	Już się znowu sprzeczacie!	Już skończyłem.	Kaip kunigėli neminavoti? Ak, kunigas ir dabar seki jo žodžius, kaltini vaikiną tame, kame patys kaltesni esate. Teršėte ir kitus naujus lietuvius, kurie tik tuomi kalti, jog myli savo tėvynę.	Kiedy będę mógł wstąpić?	Kto?	Mniej miłości, niż polityki a co pan przypuszczasz?	Moja baba zawdy mi to powiedała	Nic... Jam sobie myślał, jaka to ta dzieweczka musiała być jeszcze młoda.	Niczém, pani.	Niezawodnie, panie marszałku. Ale oto i Braniszcze. Wszystkie powozy już przed kościołem. Słowo daję! Jan już piechotą idzie naprzeciw.	O, temu mogłyby być rade nawet małpy, które nam kradną pomarańcze. He, he, he!	Odstąpiłem!	Pan-byś chciał, żebym to samo zrobiła, co one...	Powiadał Mateusz, że jak ją organisty wypędziły, przychodziła cięgiem do młyna i tam przesiadywała, ale potem Franek ją sprał i wygonił, pono z młynarzowego przykazu.	Przyjdę.	Puszczałem konia i nawet wziąłem nagrodę.	Skąd wiesz to wszystko?	Ten tam, za nami siedzący dżentelmen hoduje ich całe stada.	To prawda; ale dokąd zmierzasz?	W takim razie pozwolę sobie powtórzyć opowiadanie ojca mego, które słyszałem nieskończoną ilość razy. Jest niezmiernie interesujące.	W zaczarowanym pałacu, jeśli już chcesz koniecznie wiedzieć. Ach, wy mądrzy panowie wiecznie wszystkiego dochodzący rozumem, panowie	Weź mnie pani pod rękę	Z rozkoszą	Zaczekaj, Fryc	Zapewne w tym podziemnym pałacu, o którym mówił Gaetano.	Zatem zgoda; ale podajcie każdy rękę. Teraz idźcie!	Złota głowa i złote ręce u wacpani, dobrodziki mojej. Czemżeczemże (daw.)	„Wszystko samo się niszczy, samo się piele”
Przyzwoicie? Niech wam będzie przyzwoicie. A więc słuchajcie. Idąc do Bidefordu, spotkaliśmy tę ozdobę szóstej klasy wałęsającą się po gościńcu z dziwnym jakimś blaskiem w oku. Wówczas nie wiedzieliśmy jeszcze, dlaczego tak bardzo zależy mu na tym, aby nas zatrzymać, ale pięć minut przed czwartą, kiedyśmy siedzieli w mleczarni Yeo, ujrzeliśmy Tulkego w biały dzień, w czapce licealnej, całującego i pieszczącego na ulicy kobietę. Czy to dla was będzie dość przyzwoite?	Improper! Izaura nie podnosiła się na palcach, stąpała po ziemi, kołysała się łagodnie, ani mniej, ani bardziej rozkoszliwie niż przystało młodej pannie. Marcel powiadał z głęboką filozofią, że każdy stan ma swój taniec: mężatka powinna tańczyć inaczej niż panna, urzędnik inaczej niż finansista, wojskowy inaczej niż paź; posuwał się nawet do twierdzenia, że piechur powinien tańczyć inaczej niż kawalerzysta; i z tego punktu wyjścia analizował całe społeczeństwo. Wszystkie te odcienie są już bardzo dalekie.	A więc tak! mój wodzu!... tak!... prawdą jest, iż sześciu przeciw sześciu nas było, lecz napadnięci zostaliśmy znienacka i zanim zdążyliśmy wydobyć szpady, dwóch z nas padło zabitych, Athos zaś ranny, nie więcej wart był od tamtych. Znasz przecie Athosa, kapitanie. Dwa razy powstać usiłował i po dwakroć upadł bezsilny. Nie poddaliśmy się jednak, o nie! wzięto nas przemocą. O Athosie myślano, że nieżywy, i zostawiono go na polu walki. Oto cała historja. Ale, do djabła, panie kapitanie, nie wszystkie wygrywa się bitwy. Wielki Pompejusz przegrał pod Farsalą, a król Franciszek I-szy, który jakem słyszał, nie ustępował mu w niczem, został jednak pobity pod Pawią.	Ja znam pannę Castelli, ale, widzisz pan, nie znam się na pannach. Ba! żebym się na nich znał, tobym nie doczekał czterdziestki w kawalerskim stanie... One wszystkie dobre i wszystkie mi się podobają; tylko jak kilka z tych, które mi się podobały, widziałem potem mężatkami bo, żebym nie miał ochoty się żenić ale mam! Co ja mogę wiedzieć? Wiem, że każda ma gorset, ale jakie tam serce w tym gorsecie	Zastanów się, wyjść za mąż za człowieka, któremu na imię Alfons! Nie wierzę, żebym to zniosła. Ale ma on klasyczny nos, a byłoby pociechą mieć w rodzinie nos, na którym można polegać. Ja na swoim polegać nie mogę. Chwilowo jest według modelu Gordonów, ale obawiam się, że gdy się zestarzeję, zdradzi on tendencje Byrnów. Badam go co dzień skrupulatnie, aby się przekonać, że jest jeszcze gordonowski. Matka była z domu Byrne i posiada nos jak najbardziej byrnowski. Gdybyś go widziała! Przepadam za pięknymi nosami. Ty masz nos niezwykle piękny, Aniu Shirley. Nos Alfonsa niemal przechyliłby szalę na jego korzyść. Ale Alfons! Nie, nie mogłam się zdecydować. Gdybym mogła postąpić tak, jak z kapeluszami, postawić ich obok siebie i ugodzić na ślepo szpilką od kapelusza, wtedy sprawa byłaby zupełnie łatwa.	Bynajmniej. Myśl, której nikt nie zużytkował, staje się własnością wspólną, jak powietrze, którym oddychamy. Czyż pani się troszczysz o los gazów, jakie z płuc pani odchodzą po każdym odetchnięciu? Rozpierzchną się one w atmosferze, ulegną rozmaitym przemianom, i każda istota będzie miała prawo na nowo nimi oddychać, jutro, przez całe wieki, do skończenia świata. Nic też trudniejszego jak sprawdzić, kto jest rzeczywistym twórcą jakiej idei; któż z ręką na sercu ośmieli się powiedzieć: Ja pierwszy to pomyślałem. A może już niejeden pomyślał to samo, tylko swojej myśli pod żadnym kształtem nie objawił? Jeżeli nie objawił, nie ma prawa o nią się upomnieć; ten dopiero, co pierwszy wcieli ją w czyn, sztukę albo słowo, ten będzie uznany za jej twórcę. Mieć wielkie myśli a umieć je oddać, to dwa dary zupełnie odrębne i które nie zawsze chodzą w parze; mnóstwo jest ludzi posiadających pierwszy, a całkiem pozbawionych drugiego; tacy ludzie są bardzo nieszczęśliwi; mają doskonałe pomysły, a nie umieją ich urzeczywistnić, widzą ideały, a nie umieją ich drugim pokazać i całe życie mocują się ze swoją połowiczną siłą. TwórczośćAle i te istoty na pozór zwichnięte bywają nadzwyczaj użyteczne; karmią drugich swymi pomysłami, chociaż to czynią bezwiednie. Obrazy ich myśli póty krążą w powietrzu, póty się napierają innym duszom, aż kiedyś, może po śmierci swego twórcy, może w jakie tysiąc lat później zostaną przez kogoś uchwycone i szczęśliwiej zużytkowane...	Nie patrz pan tak na mnie raczej zastanów się, czy nie mam racji? Wszakże ten człowiek ani razu w życiu nie działał przytomnie... Kiedy był subiektem, myślał o wynalazkach i o uniwersytecie; kiedy wszedł do uniwersytetu, zaczął bawić się polityką. Później zamiast robić pieniądze, został uczonym i wrócił tu tak goły, że gdyby nie Minclowa, umarłby z głodu... Nareszcie zaczął robić majątek, ale nie jako kupiec, tylko jako wielbiciel panny, która od wielu lat ma ustaloną reputację kokietki. Nie koniec na tym, już bowiem mając w ręku i pannę, i majątek, rzucił oboje, a dzisiaj co robi i gdzie jest?... Powiedz pan, jeżeliś mądry?... Półgłówek, skończony półgłówek! Czystej krwi polski romantyk, co to wiecznie szuka czegoś poza rzeczywistością...	Nie obdarzaj mię swymi „prawami”, bo ja ich wcale nie szukam... Od dawien dawna wiem, że prawdy nigdzie nie ma. „Prawda”! Zbiory bajek i anegdot. Jedyna prawda zawiera się w użyciu rozkoszy, a najwyższa rozkosz zamknięta jest w męstwie. Męstwo wychodzi na płaski świat samo jedno przeciwko całemu okręgowi, przeciwko wszystkim ludziom i wszystkim ich wierzeniom.	Ba, zobaczymy. Tymczasem spieszmy się. A najpierw pytanie o coś, co chciałbym od razu odrzucić. Nie mówił pan nikomu o tym dokumencie, który podniósł sierżant Quevillon i oddał panu w mojej obecności?	Chcę spojrzeć na to wszystko, jasno, trzeźwo, aż do obrzydliwości, aż do wstrętu. I dlatego czynię sobie tę krzywdę, że mówię głośno przed cynikiem. To pomaga nieraz bardzo. Jestem panu szczerze wdzięczny za wizytę. Sam się do niego wybierałem... Co pan o mnie myśli, o to nie dbam... Widzisz pan, bywają rzemieślnicy, z tych słabowitych, marniejszych, rozmarzonych... taki, raz zobaczywszy scenę, zamarzy o kulisach i przepadnie wśród bandy cyganów jako najmizerniejsze popychadło.	Nie kłopotałbym się o to Znam dobrze statek, na którym tu przypływają.	Obiecuję. Nie będę się kąpał.	Pańskie jadło, ani słowa; ino że kaczusiów dziś nie mam. Właśnie moja ostatnie cztery wyniosła na jarmark.	Raczysz mnie, mamo, nie rozumieć! Pytam, co sądzisz o tym, iż hrabina Märta Dohna starała się namówić mą siostrę, by została żoną wygnanego proboszcza?	A jakże! Alboś to nie widział Węgrzynów, albo to pan hetman nie pociągnął z wojskiem na opornych. Nie wiadomo jeszcze, co się stanie. Toż i naszych dragonów kupa się za Węgrzynami ujęła, których ponoć wszystkich rozstrzelają.	Ba, ba! dowiedz się, mój bracie Andrzeju, że giermkowie błędnych rycerzy mogą co dzień umrzeć z głodu i pragnienia, krom innych nie arcysmacznych kęsów, co im się obrywają, a o których się nie mówi.	Licho ją wie!... Może dziś jeszcze. To miasto nie będzie się długo bronić, bo nie wytrzyma. Chmielnicki idzie w dwieście tysięcy Kozaków prócz Tatarów.	Ojciec pański może kiedy zechce rozmówić się ze mną, zresztą nie ma tu żadnych sekretów wszystkie lęgną się w zbyt bujnej wyobraźni pana! Ach! Irytują mnie tylko te głupstwa!	Ja się przewrócę. Przewrócę się	Mój książę nie rozumiałem, że jedną ręką podajesz skargi, a drugą chcesz je usunąć. Wasza dostojność byłeś obrażonym przez motłoch, więc naszą rzeczą było ukarać go. Jeżeli jednak ty przebaczyłeś, państwo nie ma nic do dodania.	Przepraszam panią, ale zwykłem brać tylko to, co może mi być dane dobrowolnie. Nie lubię nic nikomu narzucać. Pierwszy ruch pani był szczery i pokazał, że pomimo pozornego wstrętu do prawdy, stosujesz ją pani jednak w postępowaniu. Niechże pani źle zrozumianą delikatnością nie psuje mi dobrego wrażenia. Do widzenia.	Ach, mój drogi, tak mi przykro, bo zaczniesz to coraz bardziej lubić, będziesz tracił czas i pieniądze, i taki się zrobisz jak ci szkaradni chłopcy. Miałam nadzieję, że cię będą mogły szanować i kochać osoby, które blisko obchodzisz	Jestem zdrowy, panie Topolski, a ziółek używam tylko w chorobie. A herbu teus, team, czy herbateum... ziółka! Moszcz... wyciąg, pierwiastek żytni, to godne tylko pełnego człowieka, a za takiego mam się honor mieć, panie reżyserze.	Mówię ciągle o tej samej sprawie... O przedmieściach wielkich stolic, o ludziach w walcowniach i tkalniach. Zniweczenie i wytępienie jednych na korzyść innych, byleby stało się zadość widzeniu, jak „jedni drugie będą zabijali”... A nad tym wszystkim, co było i jest, hymn: Te Deum laudamusTe Deum laudamus (łac.)	Oni teraz schowali się tak jak ślimak w skorupę.	Bo skoro tylko nadchodzi noc, o pięćdziesiąt kroków za bramą nikt nie jest bezpieczny.	Bo wlałem ci w serce uczucie, które tam nigdy jeszcze nie gościło: żądzę zemsty.	Boi się pani?	Co za szelma na cztery nogi kuta! Myślałem, że razem ze mną i fortele moje pójdą do trumny, ale widzę, że to frant jeszcze większy. Toż my przez chytrość tego pachołka uwolnimy naszą kniaziównę od Bohunowej niewoli za Bohunowym pozwoleniem i na Burłajowych koniach! Widziałże kto kiedy podobną rzecz? A na pozór trzech groszy byś za tego pachołka nie dał.	Czym on się zajmuje?	Nie mogę	Nie wierzysz w to, co mówisz	Przecież to zabawne że mówię do ciebie tak, jakbym ci właśnie miał za złe, że cudów działać nie możesz...	Są tam. Mają się dobrze o ile to podobna. Fabijan pełen nadziei prawie uśmiechnięty. Nasza biedna Ellen przychodzi potrochu do przytomności.	To biedna dziewczyna i tem biedniejsza, iż z tych wszystkich jego zamiarów podróży jedno widać jasno: że on o niej ani myśli. Szczęście, że panna Helena zapewniła jej byt niezależny.	A ja myślałem, że artystycznie wybitne. Cóż, wy się le­piej na poezji znacie aniżeli ja. Ja mogę tylko powiedzieć, że z punktu widzenia oceny ideowej wiersze Żylina były błędne, obce narodowi radzieckiemu, szkodliwe, antypartyjne, oszczercze.	Ach, jak bym ja ciebie wzięła w kuratelękuratela nerwica, nadpobudliwość., no i wreszcie zwróciłbyś uwagę na mnie.	A jak wyglądał?	Czy pan sądzi, że byłbym zdolny wymyślić to wszystko?	Danglars tak samo, jak inni?	Ja	Ja?...	Jak chcecie, to wam trochę poczytam.	Jakto? Pisała do pani? Czy telefonowała?	Jestem już wolny jak ptak. Gdy nadejdzie czas po temu, obejmę posadę rządową jako pisarz...	Kto był u ciebie, Eli?	Obiecuję na mą głowę. Wyruszymy za kilka dni. Jak dotrzemy na Tortugę, raz dwa zbierzemy nową flotę i wykurzymy tego szczura z jego nory.	Więc tak do końca życia?	A na przykład, zrób łaskę, opowiedz.	A skąd jedziecie?	A zatem?	Aha	Ależ to całe wojsko!	Ależ, panie, źle bardzo. Prócz pchnięcia rapirem w ramię, niezbyt zresztą groźnego, ma jeszcze płuca przebite, tak, że doktór bardzo na to głową kręci.	Będę miał wówczas dzieci i choćbyście mi ucięli głowę, będzie to bez znaczenia.	Co tam ciocia robi?	Cóż to pomyłka w numerze?	Dawid Balfour? A skądże aść przybywasz, mości Dawidzie Balfour?	Do kroćset!	Dobrześ myślał, właśnie stamtąd wracam.	Doktor Gerwid.	Dwa lub trzy dni najwyżej, szczególnie w tej porze roku.	Hm... A cóż za znaczenie mają te drzewce ze zwisającymi pękami włosów, umocowane dokoła kaplicy? Siwe, rude, brunatne, czarne; co to takiego?	Jaki ona tam instrument będzie miała?	Jedźmy na łowy	Jutro, lub dziś nawet.	Kobieta rzekła matrona.	Miałam nadzieję, że zostaniesz.	Moje panie, cóż to znaczy?...	Mógłby przynieść jedno i drugie razem	Młynarz powiada, że to możliwe.	Nikogo?	No siadajże! Powiedz, na długo przyjechałeś?	No, wtedy, gdy w każdej chwili grozi nieszczęście.	O kur gi teisybė?	Oczywiście.	Odsyłałem ci wszystkie listy do mieszkania...	Osiemnastu kandydatów na biskupstwo w Tourcoing. W pierwszym rzędzie ksiądz Olivet, proboszcz jednej z najbogatszych parafii Paryża, kandydat kancelarii prezydenta. Następnie ksiądz Lavardin, wikariusz generalny w Grenoble. Ten jest bardzo wyraźnie popierany przez nuncjusza.	Owszem	Pielgrzym, Pobożność, Praca u podstaw	Piękny, nieco pochylony.	Po staremu wilcy tu was ogryzą.	Powiedz wyraźnie! Wyraźnie, niech wszyscy słyszą!	Proszę o głos	Robiliśmy co można, panie	Rozmawiałem właśnie z ojcem o tobie.	Sobie!	Stójcie!	Ten mały.	To Andzia, Jasiu!	To nic Zamiast kołdry można wziąć siana.	To nieprawda	Wiadomo. Dobrze wiadomo.	Wielką mi panowie zrobicie przyjemność jeśli zechcecie mi je pokazać, bo wyobrażam sobie, że posągi, z taką starannością przenoszone, bardzo piękne być muszą.	Wszakże tu jest pełne morze!	Zatem każę odbudować świątynię Salomona?	Ziemniaków w polu dużo?	Znany bardzo szeroko...	Śliczną parcelę budowlaną na Saskiej Kępie.	Żeby tak pobić ludzi, no!
Wróci Danuśka, wróci nad nią jest opieka boska. Ale jak wróci... słuchaj... Bierz ty ją do Bogdańca, a Spychów na Tolimę zdaj... To człek wierny, a tu ciężkie sąsiedztwo... Tam ci jej na powróz nie wezmą... tam przezpieczniejprzezpiecznie (daw.)	Ee... wiadomo, że co dwie głowy, to nie jedna. Słuchajcież oba i powiedzcie, co się wam zda.	Mogę zaręczyć waszej królewskiej wysokości, że nie może śnieg padać, to jest fizyczne niepodobieństwo.	Moje ręce nie mogłyby popełnić takiego morderstwa; żeby nawet usta moje rozkazywały im uczynić to, one by ust moich nie posłuchały. Ale tydzień temu przyszedł tu ojciec mój i z wielkim gniewem rozkazał mi, ażebym oddał mu tę „przeklętą” książkę, którą my razem w sabat czytaliśmy na łące. Ja milczałem. On krzyczał: „Czy u ciebie jest ta książka?”, powiedziałem: „U mnie”, ale kiedy znowu zapytał się mnie: „Gdzie ona jest?”, ja milczałem. Biłby mię, ale wspominając na mój urząd w synagodze i na wielką miłość, którą lud ma dla głosu mojego, lękał się dotykać ciała mego. Zaczął tylko wszystko rozrzucać w izbie, a jak pościel rozrzucił, to i książkę znalazł. Chciał ją nieść do rabina, ale ja wtedy do nóg jemu upadłem i prosiłem, żeby on tego nie robił, bo nie pozwolono by mi za to śpiewać przed Panem i odebrano by mnie tę miłość, którą lud ma dla mnie za to śpiewanie moje. Ojciec sam tego zląkł się, bo on dumny bardzo z tego, że syn jego taki młody ma już wielki zaszczyt w synagodze, i on myśli, że za to, iż syn jego Panu śpiewa i ludowi słowa modlitwy podaje, Pan jemu powodzenie w interesach dawać będzie i grzechy jego przebaczać. Nie poniósł książki do rabina, ale ją sam w płomienie rzucił, a jak ona paliła się, śmiał się i skakał z radości...	Tak wiadomość nie będzie pożądaną, ale trudno radzić na to...	Wszystko to wygląda dosyć głupio! Noże nie są chyba żadną bronią, a niemiło je poczuć w ciele. Ja wolę wspinać się po stromych ścieżynach skalnych i wdrapywać o całe setki metrów powyżej wszystkich, a potem stać na cyplu, gdzie ledwo tyle miejsca, by pomieścić wszystkie cztery kopyta. To mi uciecha. Przy tym każdy idzie sobie sam, a człowiek nie trzyma go za głowę. Stoimy spokojnie, dopóki nie zmontują dział, a potem patrzymy, jak ponad lasami i dolinami śmigają ze świstem kule podobne do ziaren maku.	A zaprawdę, to się tak skończyć nie może trzeba rzeczy robić porządnie, a ja będę sędzią w kwestii tak długo rozbieranej, a dotąd nie rozstrzygniętej.	Sprzeczka o grę była tylko pozorem nic innego. W rzeczywistości jeżeli Fabijan nie znał Drake’a, Drake go znał doskonale. Nazwisko Fabijana jest zgryzotą sumienia dla Drake’a, to też on chce zabić to nazwisko, razem z człowiekiem który je nosi.	Moja Sabciu, odparł rotmistrz, bądźże sprawiedliwa. Jam nie sprawiał lusztyku, tylko Żółtuchowski, a gdzie inni piją, żeby znowu nie pić... to nadludzka rzecz!... Cóż asindźka chciałaś! żebym ja sobie dał lać za kołnierz... i żebym innym despekt czynił, a sobie mortyfikację?... Wino było dobre, ale w niego spirytusu namieszali, może być, nie co innego, tylko jakiegoś spirytusu... Że Aron antałek ten dał umyśnie, aby nas popoić... może być, trzeba go okuć.	A nie! A nie! Proszę o bliższe wytłumaczenie. Chcę wiedzieć	A powie pan toast?... Doprawdy, że to nieładnie: wszyscy wiedzą, że pan jest poeta.	Ależ to najcudniejsze miejsca Rosną na nim tysiące cudnych roślinek i tysiące przemiłych stworzonek, a wszystkie pilnie budują gniazdka i dziury kopią, i jamy, i ćwierkają, śpiewają, nawołują się wzajemnie. A wszystkie są takie zajęte i tak się doskonale bawią pod ziemią, na drzewach, we wrzosach: wszędzie! To ich światek!	Chłopi z trudnością znoszą te trzy lata. Cierpią. Ale nikt o tym nie wie, bo wszystkie uczucia wyrażają jednakowo. Oderwani od ziemi, którą kochają miłością zwierząt, wloką swój smutek ponury, milczący i głęboki. W wygnaniu i niewoli mają za rozrywkę strach przed władzą i trudy zawodu. Wszystko jest dla nich trudne i obce. W mojej kompanii jest dwóch Bretończyków, którzy po sześciu tygodniach nauki nie potrafili zapamiętać nazwiska pułkownika. Co rano stojąc w szeregu przed sierżantem uczymy się tego nazwiska razem z nimi, nauka wojskowa bowiem jest jednakowa dla wszystkich. Pułkownik nasz nazywa się Dupont. I tak jest ze wszystkimi ćwiczeniami. Żołnierze inteligentni i zręczni czekają bez końca na tępych.	Co tam prawisz! Jakież to mu prawo przysługuje?...	Co to za modlitwa?	Czemużeście glejtu zażądali, skoro Sakowicza macie? Zbyt ostrożny pan Sapieha, i niech patrzy, aby nie przemądrował.	Dwieście, nie sto, żebym tak zdrów był!	I był to, powiada ksiądz diament o ogromnej wartości?	Józek! Przecie uszanuj gościa... Przecie on starszy od ciebie, on sołtys, jego tu wola, nie twoja... Maćku a pomóż mi odprowadzić ich do stodoły.	Ma pan łajdackie szczęście. Czy pan wie, czemu król karowy jest uwolniony od wojska?	Masz to czynić, co ci pan Wołodyjowski każe.	Michale! pomyśl, ile to dziewek co rok do klasztorów wchodzi. Zwyczajna rzecz. Są takie, które wbrew woli rodzicielskiej idą dufającdufać (daw.)	Nie chcesz, żeby go tam znowu poranili?	Nie mówiłem nic, bo mi pod tajemnicą spowiedzi wyznał, co chce czynić. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niech mu świeci...	Nie tak bardzo, bo ona ma kilkanaście dziewcząt jeszcze na miejsce tej, którą wezmę.	Nie wiem, nic nie wiem, droga panno Magdaleno, tylko	Nie zaniecham, nie zaniecham, bo mnie diabl...	Obudź go pani, to sobie małego preferka urządzimy; no, mówię małego, to małego! Pani gra w preferansa?	Oczywiście; Hayde jest bardzo rzadkim imieniem we Francji, ale dość pospolitym w Albanii i Epirze; oznacza ono... w przybliżeniu: czystość, wstydliwość, niewinność. Jest to rodzaj imienia chrzestnego, jak mawiacie w Paryżu.	Ona jest inna, niż była, ale daj Boże najpiękniejszym tak wyglądać. Co to za wyraz! Czysty Botticeli! daję słowo! Czy pan pamięta ten jego obraz, w willi Borghese? Madonna col Bambino e angeli? Tam jest jedna głowa anioła, trochę pochylona, ubrana w lilie: zupełnie pani, zupełnie ten sam wyraz! Wczoraj mnie to od razu uderzyło	Pan to nazywa dodatnio!	Pewien tego byłem Joram i Minnie to para gołąbków! A nogi! Co tam nogi!	Piękny mi anioł! Nie anioł, tylko zwyczajny chłopak z wrzosowiska!	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że to znaczy, że sobie przypomniałem pewien rozkaz pański dany mi na jednej stacji, że w ogóle mam milczeć, gdy pan przestaje mówić.	Prawda! oni już muszą być w kościele; zakrzątnij się, nie trać czasu. Biegaj dopilnować śniadania.	Tak to się źle skończy. Bóg się gniewa, że tylu chrześcijan wyrzucono na ulicę.	Tak, ojcze, uczynię to.	Ten punkt, niby nowy, zapatrywania się na przeszłość naszę, przepraszam cię, kochany hrabio, nie zdaje mi się nowym wcale. Od bardzo dawna literatury sąsiednich, a nam nieprzyjaznych narodów, obracały w śmiéch, karykaturowały te mniemane ideały nasze. Przypomnijcie sobie cały szereg raportów rezydenta saskiego Essena; macie tam rozczarowania do sytości, ulicznych plotek i potwarzy. Komu historya domorosła przeszłości naszéj była zanadto ocukrowaną i zasłodką, mógł zawsze napewno iść do źródeł niemieckich, a octu i żółci znalazł w nich podostatkiem. Niektórym z pisarzy nam niechętnych nie zbywało ani na nauce, ani na talencie, ani na zręczności w poszukiwaniu i wyświetlaniu stron słabych	To mi pomysł co się zowie!	Tylko nie zaczynajcie się bałwanić, mój Szwejku. Czy przyszedł skąd jaki meldunek?	Wszystkiego, wierzaj mi. Kardynał nie jest człowiekiem, któryby zapomniał, że wywiedziono go w pole i nie omieszka załatwić rachunków z winowajcą, a zdaje mi się, że jest nim pewiem znajomy mój, gaskończyk.	Wyobraź sobie miasteczko liczące sto osób. Zwariować można. Każdy wie o każdym. I dziewczyna ma spać z trzema chłopcami. Wszystko na to samo kopyto. Ooo, uciekłam.	A gdzie rzeźnik?	A mamę?	A no stoimy tu już ze dwa tygodnie w tym Siewierzu i musztrujemy się na błoniu. Raptem przyszła wiadomość do tych panów dowódców (tu wskazał nieznacznie głową na hałasującą kompanię), że jeden batalion Prusaków został wykomenderowany z Wrocławia dla wzmocnienia załogi w Koźlu. Od razu zabrali nas około stu człowieka wraz z pocztowymi i pośli my na Niemców nocą. Zabrnęli my lasem aż pod Tarnowskie Góry. Rzeczywiście śli forsownym marszem.	A o Tuhaj-bejowym synu słyszeli?	A pewno.	A... bo panna Helena tak się przypiła do tego Solskiego...	Ach! Gdyby na tym wybrzeżu była jakaś latarnia morska, byłoby wygodniej dla żeglarzy!	Ależ winszuję panu przedsiębiorczości i energii! Bardzo dobrze, bardzo pomyślnie, że zdarzyła się panu posada korzystna i sposobność pracowania pod przewodnictwem człowieka tak przedsiębiorczego i energicznego, jakim, o ile tu słyszę, musi być p. Górkiewicz. Przedewszystkiem przedsiębiorczość i energia! Trzeba zawczasu budować sobie przyszłość!	Annie stara?	Bardzo ładnie	Co tam za wrzask podnieśli!	Co tobie, Lulu, tyś chora?	Co z nim zrobimy, z chłopakiem?	Co?... dobrze tak będzie, Pepa?... pytał dyrektor, przeczytawszy żonie, mozolnie i z mnogiemi przekreśleniami napisane zaproszenie.	Czy myśli tu nas trzymać cały rok.	Czy narzeczony?...	Czy widzisz, czy widzisz ją?	Danny jeszcze będą z ciebie ludzie!	Dlaczego ojciec pyta się w ten sposób?	Dobrze, ale bazyliszek?	Doskonale, drogi panie.	Dziad twój	Dziś otrzymałem list od najdostojniejszego ministra Herhora. Pisze nam, że jego świątobliwość faraon (oby żył wiecznie!) oczekuje na wasze poselstwo w swym cudownym pałacu pod Memfisem i że jego świątobliwość (oby żył wiecznie!) jest dobrze usposobiony do zawarcia z wami traktatu.	Gdzie?	Jakże tam w Krosnowie? pałac ładny? przyjęli cię szczerze?	Jeśli mam być szczery, ojcze, jak na spowiedzi...	Juści, pewno że z francuskim, bo ze skarbu cesarskiego będą dzień dnia dziesięć su lenungu brali. ten by dopiero paniczowi śpilował! Na paradę ma oficer szarfy srebrne, ładownicę przez piersi. Czapraki na siodłach mają ostro ścinane, z huzarska, granatowego koloru. Wypustki na nich żółte, a galony znowu srebrne. Na tylnych rogach cesarzowa litera z koroną.	Może w nim były obligi hiszpańskie?	Najchętniej.	Nazywa się Wawel.	No... a jakby się kochała? hę?	O! tak, panie	Obliczyliście się?	Pewnie śpią ale się rozbudzą i niechybnie przyjdą waszmościów powitać.	Pewno, że za mocne. Czytaj dalej.	Piękne panna Brzeska będzie miała wyobrażenie o naszym domu!... Tylko wszedłeś, zaraz prezentujesz się jak człowiek ordynarny...	Pozwolisz, że odejdę...	Pozwól mi pan o sobie kilka słów powiedziéć.	Przepraszam ale godziny moje są policzone.	Przyjaciele, czuję się w obowiązku zwrócić waszą uwagę na pewne wydarzenia, które zaszły na naszej wyspie i o których chciałbym zasięgnąć waszego zdania. Wydarzenia te są, że się tak wyrażę, nadprzyrodzone...	Przypuszczasz pan tedy, że te sfery istnieją, że owe wyjątkowe i niewidzialne istoty są między nami?	Pst! Krwawy dług już spłacony! Zanuć pieśń tryumfu, Won-tollo!	Skądeś przyjechał?	Spadek. Co do grosza.	Są już wszyscy na próbie?	Słońce zaczął zmienionym tonem. Jego ręka odepchnęła jakiś cień. dodał.	Słyszałaś?	Tak, oczywiście pamiętam te plany i nawet im przyklasnąłem.	Tak.	Thèzard, komisarz policji pierwszego okręgu. Mam rozkaz zaprowadzić pana do pana Dudouis, do prefektury.	Wiesz, mieszka teraz przy ulicy du Bondy.	Wracając do teatru, mówił Stanisław August... szambelan Wojda przedstawił mi przed kilku miesiącami młodego jegomości, zdaje mi się, Bogusławskiego, który był paziem u ks. Siewierskiego, a potem podobno w gwardji litewskiej służył. Ten czuje w sobie inspirację do sceny, i po nim spodziewaćby się można czegoś, gdyby sobie towarzyszów mógł dobrać.	Wypilibyśmy może szklankę czegoś lepszego?	Zachowam więc te pieniądze, żeby mieć o czym spróbować znów szczęścia w razie potrzeby	Zapewne Jednak z drugiej strony...	Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim!	Zarób sobie...	Zwłoki gotowe, do ciężkiej cholery?
Słuchaj! to grób, w którym nikt żywego nie podnosi głosu. Tu wszystko zdaje się spać z niememi usty, bez ruchu, ni walki, bez dążenia naprzód. Tu nikt nie dąży do niczego więcéj, jak do możności spokojnego zasypiania codzień pod jakim kawałkiem dachu i do bezpiecznego spożycia kęsa chleba, za który nieraz oddać musi rozum swój, swobodę i ludzką swą dumę. Dla czego tak jest? Mniejsza o to. Stare to dzieje, które nas, nowych ludzi, nie obchodzą wcale, i łamanie sobie głowy nad pytaniem tém byłoby daremną stratą sił. Ale tak jest. Miéjsce więc tu nie dla nas....	Ach, poczciwy Pencroff! To się ucieszy! No, ale chyba nie wypali wszystkiego, dla nas też coś zostawi.	Na mękę Pańską, litości!... Niech pan nie zabija! Nie moja wina! Bóg mnie skarał, nie moja wina. To ta łajdaczka, to ta nieczysta, to ona, my nic... Zlituj się pan nad starą, już i tak niedługo umrę... I on nie winien, to ona opętała nas, ona! Jędza, rozpustnica!... Grzech śmiertelny na nasze dusze...	Ja, towarzysze, długo mówić nie będę. Jako komisarz aprowizacji, obwijać prawdy w bawełnę nie mam po co. Stan aprowizacji republiki jest katastrofalny. Jeżeli wydawać po ćwiartce chleba, jak ostatnimi dniami, starczy najwyżej na trzy dni. A i to już licząc, że ludność zmniejszy się w międzyczasie o odpowiedni procent. Wczoraj rozdaliśmy ostatni worek kartofli. Za trzy dni, towarzysze, nikt nie będzie miał co włożyć do gęby. Republika skazana jest na śmierć głodową.	Eh, toćem nie ułomek! Ale tak się mnie czepiły na wszystkie strony jak pijawki, a gadają tak, że nic zrozumieć nie można.	Że jutro ucieczka ztąd postanowiona Ja nie mam się czego śpieszyć, nie mogę uciekać, wy musicie. Ulp swą łodzią przewieźć was obiecuje, podzielę z wami co mam, a Bóg nie opuści biédnych.	Nie, Bogu dzięki! miałem już honor służyć tam królowi przez lat cztery i wiem dobrze, jak smakują biszkokty i kije, próbowałem często jednych i drugich, zresztą nie gniewam się tak bardzo, jakby kto myślał, że muszę znów iść na galery. Tam myślę dokończyć mego dzieła, mam jeszcze niemało materiałów w zapasie, a na galerach hiszpańskich zostawiają dosyć wolnego czasu, więcej nawet niż mi potrzeba, gdyż mam już wyryte w umyśle wszystko, o czym pisać będę.	To nic nie stanowi. Nawet choćby ich nie było, wystarczy mi słowo pani, że nie znajdą się w obcych rękach.	Książę pan mój zniósł Horotkiewieza, poraził pana Krzysztofa Sapiehę, odebrał Tykocin, dlatego słusznie za zwycięzcę podawać się może i korzyści znacznych żądać. Żałując jednak rozlewu krwi chrześcijańskiej, pragnie w spokoju do Prus odejść, nic więcej nie wymagając, jak żeby mu po zamkach prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Niechże tak będzie Nie dziś ją porwę, to za miesiąc. Nie skryjecie jej ni pod ziemią! Przysięgajcie!	A dlaczego nie pojechał pan do Budziejowic koleją?	Ja... ja nie wiem... panie dyrektorze...	Nie to przedewszystkiem jest niegodziwe: pan naprawdę nienawidzi kobiet.	Nie wie pan?	Nie. Ja mam tylko myśl!	Nie. Nie mam ochoty.	Teraz? Skąd ta decyzja? Co się tu dzieje? Dlaczego przybyliście do stolicy nocą i nie zapowiedziani? Miasto trzęsie się od plotek. Czemu czcigodny ojciec nie chce z nikim rozmawiać?	Towarzyszki Apolla Czy pani nie wie?	Ja ich nie znam i różnie o nich słyszałem, a przez życzliwość dla Ignasia chciałbym wiedzieć wreszcie, co o nich sądzić.	Powiecie, że wy badać króla w prawie się nie czujecie, rzekł Wierzynek.	A mógłżem nie stracić jej? ty wiesz wszystko... drzwi mi dziś zamykają, każdy odwraca się odemnie.	A no jej wysłaniec zaniósł do waszych namiotów. Nie mogła się ciebie doczekać, więc odesłała razem z odpowiedzią.	A o onym Bohunie niceś się nie dowiedział?	Bo ja nie mogę myśleć, że ty chcesz wyjechać, i tak mi smutno, a tyś wesoła	Boże mój! ale cóż ja biédna pocznę z sobą, ja, com żyła wami, com tu przyrosła zarazem do tego Rzymu i nie będę wiedziała co zrobić.	Czego? nagle rzucił pytanie pan Paweł głosem, który wiązł mu w gardle. Wyrazu twarzy jego nie mogła dojrzeć Apolonja, bo siedział plecami zwrócony do okna.	Grzbiet mój jest moim żywicielem, o dostojny władco! Jeżeli stracę ten zarobek, umrę z głodu! Gdybyś ty przestał się uczyć, ja jako chłopiec do bicia będę zbyteczny. Błagam cię, nie wypędzaj mnie!	Przepraszam pana ale Madzia jest tak rozstrojona, że nawet nie chciałabym zawiadamiać jej o pańskich odwiedzinach.	Przysięgam Waszym Wysokościom, że tego nie uczynię.	To pewno że gdyby ta kolubryna leżała na szańcu, nie myślałbym tak wesoło o jutrze.	Zapewne, zapewne, jak nie mam szampańskiego, albo szambertina.	U nas Bóg jest tylko jeden, a temu zawsze się służy, gdy się jest dobrym	Nie tak powiedziałam, moja droga. Powtarzaj moje słowa dokładnie. Powiedziałam, że rada bym była, gdybym mogła uwierzyć, że zdołałabym je złamać. Chciałabym wiedzieć, że posiadam siłę po temu.	Jak to co się stało? Już ja go wam wnet oporządzę.	O Boże! Co mi pan proponujesz, d’Avrigny? Z chwilą, gdy dopuścimy do sekretu więcej osób, śledztwo stanie się nieuniknione. A sam rozumiesz, śledztwo w moim domu ciągnął, starając się opanować i spoglądając z niepokojem na lekarza jak pan wiesz	Ale jak! Nieczęsto odbywa się podobną musztrę...	Chyba pójdę do Diska i nakłonię go, ażeby ściągnął załogę przed odjazdem. Powinienem trzymać się wraz z nimi.	Któż to może być? Jak wyglądał?	Może jakiś kupiec tak samo się wabiący ma sklep w innym mieście? Szanowny pan podobnopodobno (daw.)	Tylko ani słowa. Zobaczysz dyrektor, co się zrobi. Pozornie, przy nim, ona przyjmie, aby się popisać. Halt ją zaraz weźmie na próbę i sypnie... przy wszystkich; dyrektor odbierzesz jej rolę i dasz komu ci się podoba.	A fe, tak się odzywać o biskupie męczennikubiskup męczennik	Aha i to pan Józef zajmuje się tym?	Aha, przyjaciele, co zdradzają	Ale Jip? Biedny mój, mały Jip!	Bo co?	Bo jabym może reflektował.	Cichoj, głupi, znajdzie się i la ciebie miska do wylizania!	Co znaczy Zielony Łabędź?	Czy to ty, najdroższa, złożyłaś mi wczoraj wizytę? mówiono mi w domu, że była jakaś szykowna pani.	Czyż wszystko musi mieć związek ze wszystkim? Choćby w rozmowie wyzbądźmy się namacalnej przyczynowości. Bawmy się w rzeczy nieoczekiwane.	Dlaczego chcesz, żeby dać ci strzelbę?	Hale, polecisz to do niego pożyczać, co?	I moja z innymi!	Ja rzeczywiście pomyślałem, proszę pani, o kokainie, ale niech mi pani wierzy, że...	Może to jej imieniny pojutrze?	O, z pewnością. Ale pomijając to, przepraszam z góry za uwagę, jaką zrobię, dzisiejsza uroczystość, niezbyt raduje panią, panno Anno.	Odpocząć? Jak mogę odpocząć?...	Ot, czego mu się zachciało! rozśmiał się gospodarz...	Podobał ci się?	Tak, tak, już mi pan wspomniałeś o tem, i uznaję ten powód za dostateczny.	Trzeba stosować się do ogólnego zdania, odszepnęła ciotka	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Zjemy tyle, ile nam się zechce!	A Zatybrze?	A bo to cała historia... To jest dziewczynina odbita z jasyrujasyr znaleźć. my ją na rynku lwowskim.	A czy te panie, na które rzucam urok, mają pieniądze?	A pan już gdzie tańczył?	A więc użyliście siły moralnej?	A z chatami, w których sypiali?	Cie!... ale wnet milknął, karcony srogim wzrokiem matki.	Czy pan ich zamordował?	Cóż jej powiesz?	Daj mu Bóg zdrowie. Dobranoc, kumie Macieju!	Dlaczego pan porównywał oba te listy?	Dlaczego?	Do jakiego hrabiego?	Droga przez dżunglę stoi przed wami otworem Zdjąłem wam pęta z rąk i nóg. Jesteście wolni. Uciekajcie!	Gdziebym zaś z wami szła na wódkę!...	Jest! jest!	Już wynieśli znajomą pani...	Kobieta, Mężczyzna rzekła pani Wąsowska.	Lecz jakim sposobem możemy być wolni?	Lubię Pilatusa	My obaj służymy razem, równolegle, wskrzeszeniu religii i tylko w tym celu przynaglamy dzielnie dwóch miliarderów myślową tragedię.	O drugiej w nocy?	Parce que les Frères Maçons qui s’étoient unis pour la conquête de la Terre Sainte avoient choisi Saint-Jean pour patron...	Pod czterdziestym czwartym numerem	Powiedz ino, kiedy potrza, a przyjdę, Józia, przyjdę...	Tak, tak, pan to już bardzo dobrze rozumiesz.	Tak.	Tak. Bo panna jest bardziej nieobliczalną, niż mężatka, a mniej znów od mężatki oblicza.	To będzie najlepiej.	To myślałeś o mnie?	Warunki pokoju omawiane są zwykle przez obustronnie wybrane ku temu osoby	Wasza miłość nam przygania, zawżdy ino nam... wszak paziów jest dwustu!	Więc znaleźliście rozbitka?	Wody! wody!	Wszystko powiem ojcu; już on mi sprawi łaźnięsprawić łaźnię	Zapewne pan Różyc i les beaux restesles beaux restes (fr.) wtrącił Zygmunt.	„Coś zaszło”
Doprawy, drogi gospodarzu, nie potrzebuje się pan z tego tłumaczyć wiem, że zawsze przecież zawiązywano oczy ludziom, którzy ośmielali się wkraczać do zaczarowanych pałaców; niech pan sobie przypomni Raula z Hugenotów; nie mam powodu do skarg, bo wszystko, co mi tu pan pokazujesz, jest dalszym ciągiem cudów z Tysiąca i Jednej Nocy.	O Boże! Dlaczego myślisz, że mówię nieprawdę? Po cóż bym miał kłamać? Zastanów się, pomyśl. Polubił nas, przypomniał so­bie i zadzwonił, że się jego Żuczka oszczeniła. Dobrze zresztą zrobił, bardzo mnie ucieszył. Każde narodziny mają coś pokrze­piającego.	No!... jeżeli pan mówi, że mogę, to ma się rozumieć, że zechcę, boć przecież to nie tylko jest moim obowiązkiem, ale i własnym interesem!... ale ciekawam, co ja mogę, ciekawam!...	Ja pytałem się, ale on nie rozumiał nawet, czego ja od niego chcę!	Nie chcę go więcej znać! Co ja u niego miałam? Najlepsze moje młode lata straciłam. Przed ślubem opowiadał mi, że jest dziedzicem, że ma folwark. Pożal się Boże, co to za folwark!	Nie widać, żeby ktoś się wspinał.	On?... Ależ on kompletnie piękny człowiek!... Cóż to za budowa, jaka szlachetna fizjognomia, a co za oczy!... Pan się chyba nie znasz, panie Rzecki. A ja wyznam (bo mi to wolno w moim wieku), że lubo widziałam wielu pięknych mężczyzn (Ludwik był także bardzo przystojny), przecież takiego jak Wokulski widzę pierwszy raz. On między tysiącem zwróciłby uwagę...	Wiemże ja czy sam cało wyjdę z niego? czy kości moje nie pobieleją na téj wyspie dalekiéj?... Bóg silniejszy nademnie, on mnie i was ocalić może... módlcie się do Boga Abrahama...	Zalałem się łzami uniesienia, chciałem ucałować nogi mówiącego; ale on kazał mi się podnieść i czekać skończenia obrządku koronacji. Tymczasem wymówił imię, którego ci nie powtórzę, bo jest pod klątwą wiecznego milczenia w moim państwiew moim państwie w wydaniu z r. 1870: upokorzeniu.; na powtórny znak króla	A pamiętacie, tatusiu, jakeście rzemień strzępili na mnie? Jak was ten mój kozik mierził, a markociliście się, że nic uczciwego nie wyrośnie z „niedojdy”?	Nie przypominam sobie.	Tak, tak... nasi panowie mężowie nie lubią ciasnoty, i to im się słusznie należy. Ja dlatego wzięłam tak dużą willę, aby mój mąż miał gdzie królować, gdy przyjedzie...	No, o tej kobiecie, co to węże jadła. Ale nie, ty bo nie możesz pamiętać. Zdaje mi się, że to jeszcze czytaliśmy z nieboszczką.	Głupstwo Minister, z którym miałem zaszczyt jeść obiad wczoraj, wziął mnie na bok. Dowiedział się, że pan był na herbacie u pani d’Espard, w sprawie, którą panu powierzono. Dał mi do zrozumienia, że byłoby właściwiej, gdybym oddał innemu sędziemu tę sprawę...	Nic nie znaczy, coby miało znaczyć? Czy to wszystko ma zaraz coś znaczyć?	Nie można powiedzieć żeby Rosjanka, ale trudno twierdzić, żeby tak znowu koniecznie Polka. Matkę miała Rosjankę, ale ojciec „korzenny” Polak, wychował ją na Polkę. Był to sławny przedsiębiorca, dyrektor najrozmaitszych fabryk, wynalazca, twórca trustów, nawet tutaj w Europie, właściciel domów handlowych i bankierskich w Petersburgu, Moskwie, Warszawie, Wiedniu. Musiała pani słyszeć.	Tak, lecz wtedy nie byliśmy na stopie wojennej; wtedy pan Buckingham był naszym sprzymierzeńcem a nie wrogiem; to, co chcesz zrobić, wyglądałoby na zdradę.	A czemu do nas iść nie chcesz?	Co to się ma jedno do drugiego?	Daj pan spokój! Mój ojciec był zdolnym lekarzem, pracował dniem i nocą, miał niby to dobre zarobki i oszczędził... raptem trzysta rubli na rok! A że wasza kamienica kosztuje dziewięćdziesiąt tysięcy rubli, więc na kupienie jej za cenę uczciwej pracy mój ojciec musiałby żyć i zapisywać recepty przez trzysta lat... Nie uwierzę zaś, ażeby ten nowy właściciel pracował od trzystu lat...	Jedźmy tedy ku Warszawie, byle spiesznie Posłuchajcie, waćpanowie... Prawda, że nasze imiona groźne są nieprzyjacielowi, ale przecie we trzech niewiele wskóramy, więc ja bym radził tak: skrzyknijmy szlachty na ochotnika, ile się da, żeby tak choć z chorągiewkę panu przyprowadzić! Łatwo ich do tego namówimy, bo i tak muszą ruszyć, gdy przyjdą wici na pospolite ruszenie, więc im to wszystko jedno	Nie jadę do Kurozwęk ani nawet do Łagowa.	Popalą się, poduszą nawet i strażacy!	Zlecenie dobrze spełnione tylko że nic z tego... nie wyszło.	Żadnych kufrów. Włożysz w torbę podróżną po dwie płócienne koszule i trzy pary pończoch dla każdego z nas. Resztę kupimy w drodze. Przynieś mój płaszcz podróżny i pled. Zabierz mocne obuwie. Zresztą chodzić będziemy mało lub wcale. Spiesz się!	A to też to! Tu ją zostawimy. Powie się jutro rano przed lekcjami Bobrzykowi, da mu się na piwo.	Aby jak najdalej! Gdybyśmy się dostali do moich.	Cichajcie! Niech ino ciotka usłyszy, że się swarzycie, zaraz do domu nawróci, cobyście tam bajkowali po próżnicy!	Co się stało z tym chłopczykiem? Bo zdaje mi się, panie Bertuccio, że mówiłeś o chłopczyku.	Czemuż tedy przychodzicie tu ciągle? Wysiadujecie przez pół dnia, gapiąc się daremnie! Czyż to dobrze marnować tyle czasu, miastmiast	Czemuż to wasza Ulisia nie wyszła?	Dziwnie wydarzony wizerunek, zaiste O niczym nie zabaczyliściezabaczyć (daw.) wcale, zupełnie. nie masz. I kąpiołkękąpiołka	I ja nie widzę!	Jestem teraz mocny! nie wątpię już o swym prawie do tego czynu!	Jeszcze dziś rano, lordzie Henryku, bardzo bym się o to gniewał.	Kpicie czy co?... Przecie ten grunt już nie wasz...	Nie dojadamy resztek po wielkich dziennikach konstytucyjnych, które mają swoje fiszki z księżmi, pełne takich kaczek	Nie wszyscy my tu	Owszem. Przywitam się.	Panie mój, już ci powiedziałam, że nikogo nie chcę widywać.	Panie przyrodniku kiedy idzie o wieloryby, to wszystkiemu wierzyć można. Patrz pan, jak on sunie... a jak się ukrywa!... Mówią, że te zwierzęta mogą opłynąć świat w piętnaście dni.	Po prostu dlatego, że opierają się na czczym wymyśle. Na absurdalnym wymyśle.	Prawo? takie prawo, że jak wiek wieków tam ludzie tacy jak ja... wypasali i po dwa, i po cztery... Żydaby licho przez to nie wzięło ani króla też.	Tak więc, jeśli pan pozwoli, spotkamy się dziś wieczorem albo najpóźniej jutro rano.	Tak, ja!... Angoulême i Houmeau zaczęły się spierać o pierwszeństwo; zebrałem młodych ludzi, kolegów z ławy szkolnej, i zorganizowałem wczorajszą serenadę; następnie, raz wpłynąwszy na fale entuzjazmu, puściliśmy subskrypcję na obiad. „Jeżeli Dawid musi się kryć, niech przynajmniej Lucjan będzie uwieńczony!” podjął Petit-Claud	To ja winien? Butelka sama się poturlała.	Właśnie szukamy takiej rośliny, co się nazywa „cretinis forestiscretinis forestis	Zerwać z Żydami Bardzo dobrze robi szef wycofując się z tych parszywych stosunków. Nieraz aż wstyd wydawać reszty, tak pieniądze zalatują cebulą.	Odbili mi więźniów! Kto tu ma prawo stawać pomiędzy mną a duchowieństwem mi podwładnem? Ani wy, książe Krakowski, ni król nawet żaden, gdyby tu jaki był, ani nikt krom Boga i rzymskiego biskupa!	Nienawiść!... Alboż ja mogę nienawidzieć chłystka, który w dodatku jest tak obsaczony jak jeleń w wąwozach przez myśliwców. Muszę jednak przyznać, iż jego rządy są tak szkodliwe dla Egiptu, że gdyby Ramzes miał brata albo gdyby Nitager był młodszy, już usunęlibyśmy dzisiejszego faraona...	Najlepsza, jaka być może w tym razie. Una salus victis nullam sperare salutemuna salus victis nullam sperare salutem. (łac.)	Przepraszam cię, Pawełku, ale może byś zjadł śniadanie?	Rany Chrystusowe! dlaczego ma być?...	To zupełnie rzecz inna Król wszystko może.	Wiem. Rosja, kraj niewoli, kraj rabówrab (daw.) nazywano tak cara Aleksandra II, ponieważ zniósł pańszczyznę w Imperium Rosyjskim., ale tam, gdzie ja stąpię, gdzie ja żyję, jak daleko ja sięgnę, tam rządzę tylko ja.	Więc możesz pan łagodzić je według swego upodobania?	Wy wszystko wiecie naprzód i prędzej niż ja więc i o koronacyi pewnie już wam mówiono.	A brat?	A gdzież to panna Karolina? Jeszcze śpi?	A to po co?	A w Polsce pani jest po raz pierwszy?	Aha, jest i Chińczyk	Albo co? przerwał Tychon	Babka w ogrodzie; zaprowadź, Jasiu, pana hrabiego.	Boś wasza książęca mość skrupułamiskrupuły (z łac.)	Chciał mnie zabić, uciekłem, drzwi były otwarte, wpadłem w dziurę.	Czy panna Hela?	Czy was Tyfon opętał?... Będziecie teraz wyliczali miasta faraona, bodajby go...	Do księcia z nim!	Dobrze; przepraszam panią	Dosyć!	Gdyby tak wszyscy robili za przykładem pana	I co jeszcze widzisz?	Jak to w tej sprawie?	Lekarza obowiązek wołał ktoś inny.	Michale! pomyśl, co by to było za potomstwo!	Możesz! Cała twoja choroba to histeria i złość. Histeria! Histeria! Histeria!	Myślę, że Lusia zrobi to bez zarzutu	Na, sakyk! Sakyk!	No, a jak wrócimy do domu, to co?	No, proszę, dowiedź mi swojej przyjaźni i mów.	No, to widzicie! A potępione płaczą. Wolę ja iść do śpiewających niż do płaczących. Święty Pieter też powie tak: „Trzeba go puścić do raju, bo inaczej będzie juchajucha świta już.	O kuo gi lenkai tame kalti?	Och! Nieziszczalne!	Patrzajcie no... Co to za pląs! co za gracki ruch!	Powinna pani koniecznie wystąpić publicznie, w Warszawie.	Prawdziwie...	Puść mnie!	Tak to sprytnie zrobił	Tej nocy jeszcze.	To samom mówiła wójtowy, jak o zmówinach powiedziała.	Tu, w Jarowinie.	W locanda zachowajmy barwę lokalną.	Więc co?	Wojsko idzie.	Wszystko nam pokazywali niby z gościnności, a w rzeczyw rzeczy (daw.)	Zaprawdę! zawołał Petrek	Załatwiałem to, co mi pan rozkazał.	Ziemniaki którejś komornicy, jakby w krowę przyorywała.	Śmiało, cioteczko! cóż takiego?
Będzie to panu trudno w Łodzi, bo tutaj nie ma takich bogatych, za których zgodziłbyś się pan wydać córkę	Wybaczy pani ale miałem twoje upoważnienie na lokatę i skorzystałem z niego. Tu ma pani czterdzieści tysięcy franków procentu plus sto tysięcy franków z początkowego wkładu, razem sto czterdzieści tysięcy franków. Zachowałem się przezornie i zgromadziłem twoją część przedwczoraj, czyli, jak widzisz, nie tak dawno, rzec by można, że spodziewałem się, że niebawem zostanę poproszony o zdanie rachunków. Mam więc tutaj pani pieniądze, połowa w banknotach, połowa w czekach na okaziciela. Mówię: tutaj, bo nie uważałem, aby mój dom był dla nich pewnym schronieniem, a notariusze nie są dyskretni. Zresztą nie mogłabyś pani nic kupić, bo weszłoby to do wspólnoty małżeńskiej. Przechowałem więc tę sumę w szkatułce, którą dla bezpieczeństwa osobiście zamurowałem w tej szafie. A teraz ma tu pani osiemset tysiącfrankowych banknotów. Dodaję do tego obligacje na dwadzieścia pięć tysięcy franków renty. Ponadto weksel sto dziesięć tysięcy, płatny do mojego bankiera; a że moim bankierem nie jest pan Danglars, ręczę, że go zrealizujesz.	To dziwne. Kosiba leczył w bezpośrednim sąsiedztwie Radoliszek, leczył w fatalnych warunkach higienicznych, używał najprymitywniejszych narzędzi do operacji i pomimo to nie słyszał pan doktor o żadnym wypadku śmierci z jego winy?... A może pan słyszał?	Ale też w nieszczęściu każdy się pokazuje tem, czem jest Pamięta pan, żeśmy uważali panią Maszkową za charakter trochę oschły, a tymczasem nie uwierzy pan, jaka ona jest dobra dla matki. Nie pozwala się służącej do niej zbliżyć, sama ją wszędzie oprowadza, posługuje jej, czyta. Prawdziwie, że mi sprawiła miłą niespodziankę, a raczej obie, bo i pani Krasławska straciła całkiem dawną fanaberyę. Przyjemnie patrzeć, jak się te kobiety kochają. Pokazuje się, że w pani Maszkowej było jednak coś, na czem nie umieliśmy się poznać.	Po prostu, nie było można. Widocznie brakowało czegoś w aparacie, który ja przyniosłem. A kiedy wyważono przemocą drzwi w pracowni Jacka, aby zabrać resztę, okazało się, że on zniszczył wszystko przed swoim nagłym zniknięciem.	Dobrze, dobrze Beniaminie młody jesteś użyć jej musisz koniecznie bo przecież wszystkie arterie wzbierają czerwieńszym sokiem niby lawą gorętszą to się natura wstecz cofnie i głębię ducha zatruje. czy snu takiego nie miałeś? ty taki młody daj pokój lepiej, bo tysiące patrzą na ciebie daj pokój daj pokój daj pokój Ale słuchać nie chciałeś ręce drżą do cugli im ich więcej, tym lepiej. konie pianą parskają nieba nie widzisz czy jej uciekniesz a słyszysz, jak to się śmieją Spiesz się, spiesz się a czy słyszysz oklaski Spiesz się tam na przeciwko sędziowie z bacznym okiem i meta już bliska chciałbyś krzyknąć ty pierwszy. bierz nagrodę i wychodź ze szranekze szranek „to on, to on, zwycięzca hipodromu...”.	Rzeczywiście mało ją znam. Zamało. Złożyło się na to wiele przeszkód. Nieuniknionych. Widzi pani, ja sam przed nią musiałem zataić moje bezrobocie, bezdomność i nędzę. Może było to z mojej strony tchórzostwo. Nie chciałem jej tem przerazić, jej, która napewno wogóle nie wyobraża sobie, by można było żyć tak nędznie.	Co poradzić! ani pieniędzmi, ani grontem, ani płakaniem się nie wyprosisz od śmierci, oho! Kostucha przychodzi kiej złodziej, i kiej złodziej z obory bydlaka, tak ci ona pocichu grzeszną duszyczkę z człowieka wyprowadzi! Nalejcie no, Walek.	Czyż człowiek nie może się śmiać, a jednak być kapłanem?	Postawił tu latarnię, nie zatrzymując się wcale, i pobiegł.	To się myli, bo w tajemnicy przyjmować go nie będę, ino waszą miłość pospołu z onym hrabią zapraszam, wy zaś zechciejcie uprzedzić wojewodę Firleja, księdza biskupa i pana hetmana, jako ich również pragnę mieć przy sobie.	Zachowajcie tylko waszmościowie tajemnicę. Dragoni niech dziś wyjdą do Raciborza... i wraz puścić jak najszerzej wieść, że i my znajdujem się między nimi... a na potem czuwajcie, bo nie wiecie dnia ani godziny... Tyzenhauz! idź, wydaj rozkaz kapitanowi dragonii.	Bardzo miło rozmawia się z panią, carissima, ale już więcej pani czasu poświęcić nie mogę. Wzywa mnie obowiązek. Muszę przyczynić się do dobrobytu ojczyzny, przelewając do swego żołądka pewną dozę płynnych kartofli.	Niech mi pani pozwoli dokończyć! Myślała pani, że... jestem narwany i jeszcze, że rzucam rękawicę pewnym osobnikom, o których w mniemaniu ogółu powinno mi chodzić. Ech, myślała pani, że jestem wariat. No, czy nie zgadłem?	Będziesz pan to samo robił z początku u nas, później użyjemy pana do czego innego. Pierwszy miesiąc na próbę... co?	Cichojcie! Cicho! Nie mów tego! Dawidzie, mój drogi, ty wiesz...	Co też ty mówisz! Alboż ludzie chodzą po śmierci? Mama mówiła mi zawsze, że nie trzeba wierzyć w takie brednie.	Czyż nie powiadałem, że we wszystkich porządnych rodzinach bywa mniej więcej podobnie?	Dosyć, kochanie sama chyba nie wierzysz w to, co mówisz.	Jaśnie pan odchodzi?... Co mam powiedzieć panu Molinariemu?...	Kneź a! kneź... a nie każe mnie powiesić?..	Ma pan narzeczoną, no, no...	Nie strzelał. Tłum, milcząc, poskramiał.	Nie, a poco?	Nie, umarłabym po stracie kraju i swoich, żeby tak było	Nonsens Ebba Dohna zmarła niedługo potem. I tak bym jej nie dostał.	Ratować? Nie wiem.	Siedźcież sobie panowie, a ja idę do domu szykować obiad. Niechże ksiądz długo ich nie trzyma i jak najprędzej przyprowadzi.	Skończył pan?	Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu. Baczciebaczyć (daw.) tylko.: koń ArnoldówArnoldów (daw.) łatwo. wymiarkować, że cwałując w ucieczce, mocniej nogami bił w ziemię niż idąc powoli w tamtą stronę, a przeto i większe powybijał doły. Patrz, którenktóren wytropić. psubratów godniegodnie (daw.)	Słyszałem, że masz mi pan zadać pytanie. Cóż to takiego?	To już takie Paczesiowe nasienie, a Dominikowa nie insza była, nie.	Tym ci gorzej Niewiastą być nie umiałaś, a mężczyzną nie możesz. Ani mnie przystało panu miłośnice wodzić.	W tej chwili nie wiem... Trzeba będzie znaleźć kogo między egipskimi albo greckimi kupcami... W ostateczności	Widzisz żyję, Bóg mi przedłużył dni wątku, a nie uczynił tego nadaremnie. Wiem, że tych wszystkich przeżyję, co mnie prześladowali, i że im kiedyś przebaczę. Bóg mi życie przedłużył, aby mi oczy otworzyć na wielkie prawdy dla innych zakryte. Ja muszę być jeszcze wolną, mam wielkie do spełnienia rzeczy.	Więc możesz co innego. Jeśli Ligia wyzdrowieje, musi iść na śmierć. Idź do świątyni Westy i zażądaj, aby virgo magnavirgo magna (łac.) tu: przypadkiem. koło Tullianum w chwili, gdy będą wyprowadzali więźniów na śmierć, i rozkazała uwolnić tę dziewczynę. Wielka westalka nie odmówi ci tego.	Dorianie, tą odmową niszczysz mnie jako artystę. Nigdy nie spotyka się w życiu dwóch ideałów. Rzadko spotyka się jeden.	Przyrządem Ruhmkorffa, panie Aronnax. Pierwszy trzyma się na plecach, a drugi przywiązuje w pasie. Składa się on ze stosu Bunsena, który wprawiam w działanie nie za pomocą dwuchromianu potażupotaż (ang. potash) tu: zaopatrzony; wyposażony. tak, oddycham i widzę.	Ale cóż byłoby się stało w ów nieszczęsny dzień, gdybyś się był trzymał na uboczu, jak, mam nadzieję, będziesz czynił na przyszłość?	Tak. Trzeba jednak wypocząć i mówiłem ci wczoraj, że postanowiłem zostać tu tydzień lub nawet dwa. Ty nie chcesz opuszczać swego słonia, a ja się boję dla ciebie pory dżdżystej, która już się rozpoczęła i w czasie której febra jest pewna. Dziś jest pogoda, widzisz jednak, że chmury gromadzą się coraz gęstsze	Myśl pańska bardzo mi się podoba, ale jakże wprowadzić ją w wykonanie?	Żyje, ale czy wyżyje, Bóg wie, bo dusza nierada z pół drogi wracać.	A co ciekawsze że na tle pośmiertnej nicości zaczęły pokazywać mi się jakieś kształty... ruch...	A! a! co tam się dzieje w mieście	Czy tak swawolna? spytała wdowa.	Daj mu pokój, niech się wygada!	Kiedy Blücher przybył na wzgórze Montmartre, wraz z SaakenemOsten-Saaken, Fabian Gottlieb von (1752–1837) darujcie mi, panowie, że przenoszę was myślą w ten dzień tak dla was fatalny „Niechże Bóg broni, Francja umrze tylko z tego!” ciągnął po pauzie ambasador.	Myślicie się rachować z nami? Kmieć z kneziem?	Pani wybaczy, ale muszę koniecznie pójść do Maksymiliana. Muszę mu powiedzieć coś bardzo ważnego.	Pojedziemy, Kokoszko, kiedy wieczorem, niby zbłądziwszy	Prawie nic. Palił się w nocy A. Weber.	Rozumiem. Ale to...	Super! Ale będzie zabawa! I zaprosisz wszystkie dziewczynki i wszystkich chłopców?	Tak sobie, jak zawsze. Będę rozkładała i składała smuteczki swego życia.	Wątpię Czy wiesz, że w drodze spotkaliśmy powieszonego chłopa...	Znam go. Dowiem się, jeśli kłamiesz.	A któż, u diabła, dba o to?	A! co! przypomniałem sobie moje podróże.	Ach, nareszcie!...	Bajdy!	Biedactwo, przecież go znasz!	Choćby głowę przyszło dać! dodał cicho.	Cierpienie, Narodziny	Co on wam zrobił, Semen?	Co za śmiałość! Przecie ty jesteś eksternista!	Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa, dzieuchy piesneczek uczy, głupawy jest pono.	Cóż dzieci?	Do widzenia... A ty możebyś chociaż wstąpił ze mną do pani Bogny?...	Dokąd!?	Grzywny grzywny dla mnie, a dla niego ziemi szmat. Za wolność warto zapłacić!	Hm, to prawda. Dobra! Pójdę za nim, koniec gadania!	I tu, i tu.	Ino ich patrzeć!	Ja téż tak sądzę!	Kowalczuk?	Miłość spytała po chwili dziewczyna.	Mój dobry panie, Dyzia miała udko dłuższe niż każda inna.	Mówił Gabro papie?	Nawet gdybym pana prosiła? Gorąco prosiła?	Nieprawda! Ja to Kmicica w Akteona zmienię i na śmierć zaszczuję. Na dwóch polach jużem go zbił na głowę, a przyjdzie między nami jeszcze do sprawy!	No i cóż dalej! Dziwną mi historją prawisz	Ojciec musi być bardzo zmartwiony, żal mi go bardzo.	One są, na przykład, mocniejsze i prawdziwsze przed sobą	Owszem, wy wszyscy odpowiadacie, bo owe jednostki wyrosły pośród was, a to, co książę nazywasz występkiem, jest tylko owocem waszych poglądów, waszej pogardy dla wszelkiej pracy i wszelkich obowiązków.	Patrzą na nas.	Prosto żydoska gospodarka, jaże patrzeć boli!	Proszę panią na herbatę w imieniu ciotki i dziadka. Jeżeli zaś moja babka i pani hra... bi... na Ćwilecka chcą panią poznać, proszę to zawdzięczać swej uczennicy.	Przeproś ją, jeżeli chcesz mi zrobić przyjemność Ona jest bardziej nieszczęśliwa.	Przestań	Płochliwy mustang!	Serce miałem zdrowe.	Tak.	Tak. To On	Tam jest, panie kapitanie	To i on mieszka w Hotelu Londyńskim, tam, gdzie panowie?	To jest moja zasada.	Weźmiesz, ilu jest knechtów, zwołasz pospolitaków i robotników z miasta, pogłębicie fosy i zrobicie jak najwyższe koło murów nasypy!	Wróciłeś czyś tylko przyjechał?	Śpij spokojnie, zuzulo ty moja, śpij...	„Och! moje tysiąc franków”
I kazać będziesz głuchym! No, dosyć tego, rób co chcesz... ratować cię nie mogę i nie myślę; tu dobrze gdy każdy ocali siebie... Jam ci to przepowiadał Schramm... milczéć trzeba umiéć, umiéć pochlebiać lub ginąć podeptanym... Cóż chcesz, przyszły takie czasy: Sodoma i Gomora... Bywaj mi zdrów, bo czasu nie mam.	A teraz pozwól, że cię skrępujemy. Nie stawiaj oporu. Przykro mi uciekać się do tej konieczności, ale nie mogę tego zaniechać.	Nie wygada się, mam na niego wędzidło: miłuje srodze Nastusię, ona takoż podobnie patrząc na niego... jedno bieda, że serca gorejące, a kaletykaleta (daw.) klacz o jasnobrązowej sierści. tatuńciowi sprzedała (nie rychłożbym ja ją i tak oglądał), a sprzedawszy, przez pierwszą zręczność do Krakowa mi pieniądze posłała. To będzie posag dla Nastusi; wy zaś dorzućcie co dla Kuby, taj dadzą na zapowiedzi. Jedno i drugie pracować zdoli, dobrze im będzie razem.	No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	Oto, com słyszał. Żal mi było odchodzić, bo mogłem i więcej usłyszeć, alem się bał, że mnie dzień zaskoczy. Poszedłem tedy ku tym szańcom, z których nie strzelano, żeby się w pomroce przemknąć. Patrzę, aż tam nie ma porządnych straży, jeno kupami się janczarowie włóczą, jako i wszędzie. Podchodzę do srogiej armaty, nikt nie woła. A to pan komendant wie, żem zabrał ze sobą na wycieczkę zadziory do gwożdżenia armat. Wsunę prędko jeden w zapał	Zapakują, to i puszczą, wiekować tam nie będziemy, ale kiej nas wypuszczą, to la Miemców będzie jeszcze gorzej... głupie one nie są i przódzi dobrze rozważą, czy im wojna z nami pójdzie na zdrowie... Dziedzic też będzie inaczej śpiewał, jak mu kupców rozpędzimy, zaś nie...	Nie katowski to, mości namiestniku, ale krzyżacki, a noszę, bo zdobyczny i dawno w rodzie. Już pod Chojnicamibitwa pod Chojnicami (1454) tak i noszę.	Chodziłam sama w puste ciemniki tęsknic, żebyś raz jeszcze spróbował napaść tak samo i żebym cię mogła zabić od jednego ciosu, ale nie rzemiennego pręta, nie! Żebym cię mogła zabić od jednego ciosu sztyletem w huczące serce. Miałam go zawsze w pogotowiu...	O nie, nie, ręczę ci za to Co do tego, jestem pewny, jakbym go widział w tej chwili, leży w kącie zmięty, zgnieciony; ależ bym chciał, żeby leżał jeszcze tam, gdzie go widzę.	Takie jest przeznaczenie moje abym i sama była nieszczęśliwą i drugim przynosiła nieszczęście. Część jakaś winy spada na mnie niewinną, bom nigdy w życiu tego niedorzecznego szału hr. Filipa jedném słowem nie rozbudziła. Starałam się go nieraz prawie do niegrzeczności posuniętą oziębłością przekonać, iż nigdy nawet obojętną przyjaźnią wywdzięczyć mu się nie mogę. Dziś, po tém wszystkiém co się stało, widzę że jedynym środkiem jest uciekać ztąd.	Przecie nie wyrzucisz jej za płot. Wreszcie nie bój się, Zośka przyjdzie po nią, nie dziś, to jutro.	Adaś! A nie mogłeś to koniczyny skosić, kiedy ja w mieście byłem! Wszystkie zęby ci w gardło wepchnę, gamuło!	Jeśli go teraz do Prus odeślem, to z pięćdziesiąt tysięcy szlachty ruszy za nim i nim do Pułtuska dojedzie, już go rozsiekają... Chybaby mu cały komput wojska za stróżę dodać, a tego czynić nie możem... Słyszysz, wasza królewska mość, jako tam wyją. Revera... słuszna jest przeciw niemu zawziętość... Trzeba naprzód jego osobę ubezpieczyć, a odesłać wszystkich wówczas, gdy ten ogień ugaśnie.	Juści jezdem jesce cięgiem głodna, ale nie tak straśnie, jak przódziej.	Nic. Naturalnie, że to niemożliwe. Jakie ty nazwisko wymieniłeś? Nie dosłyszałam nazwiska.	Panie szambelanie mówmy seryo: czy zgrzészyłem czém przeciw wam, że mnie pragniecie żarcikami swemi dojmować; czy to tylko przywyknienie do kąsania, którego nie chcesz się pozbyć?	Przemknąłem się przez belkowanie Chciało się owe roboty podpalić, ale nie było czym.	To może by już twoi rodzice nie żyli	Aleście tego nie widzieli, na co dziś moje oczy patrzały!	Co, może nie tak? A gdyś odurzył, oplątał tę wariatkę... (niech mi nieba przebaczą, że ją tak nazywam!...) uważałeś, żeś nie dokonał jeszcze dzieła zniszczenia, nie nadręczywszy do woli biednych ofiar, zacząłeś więc wychowywać ją po swojemu, łamać skrzydła biednej uwięzionej ptaszynie, uczyć ją śpiewać na twą tylko nutę.	Na moje serce nie ma lekarstwa.	Nie miała po co przychodzić, gdyż o ile wiem, jesteś pani na nią obrażona za koncert	Niechże cię nie znam z taką nowiną!	Opowiesz mi na drugi raz, Ingeborgo! Gdy tylko Lars Gunnarson posłyszy, że nie młócę, zaraz przyjdzie tu spytać się, co się stało.	Pani! co chcesz uczynić na Boga! z tym sztyletem? Chceszże zabić się, czy zabić Lotariusza? Nie biegnieszże zawsze do zguby? Lepiej jest ukryć zniewagę i nie dozwalać mu przybywać w chwili, kiedy jesteśmy same. On jest zaślepiony namiętnością, a my kobiety słabe! Nim zdołasz się zemścić, czyż możesz przeszkodzić nowej zniewadze, której trzeba się więcej lękać niż utraty życia? Jeżeli go zabijesz, cóż uczynimy? bo wiem, że taki jest twój zamiar.	Z moją skłonnością do pisania jest tak, jak z tubą pasty do zębów. W tej chwili jestem odprężony od wewnątrz i nic mnie nie naciska od zewnątrz: dlatego nic ze mnie nie wychodzi.	Znowu straciłem trop! Czyżby jaki szakal dogrzebał się aż tutaj i pokąsał tego Białego Kapcana... chciałem powiedzieć, Kapturnika? Wściekła się doprawdy ta gadzina! Ależ, Ojcze Okularników, ja tu nie widzę nic takiego, co by warto było zabrać!	Tak panu powiem, panie Boczek przyjdź pan jutro i przynieś pan swoje papiery, wszystkie papiery, bo wystarać się o taką posadę dla pana, to nie byle co. Trzeba będzie dużo nagadać się i wytłumaczyć, że pan potrafisz być zastępcą dyrektora.	Tak, Tomku, muszę przyznać, że żart udał ci się nadzwyczajnie. My tu wszyscy przez cały tydzień zadręczaliśmy się ze zmartwienia, a wyście się tam wesoło bawili. To bardzo smutne, że mogłeś być taki okrutny i pozwoliłeś mi się tak długo męczyć. Jeśli mogłeś przypłynąć na pniu na własny pogrzeb, to mogłeś i przedtem zjawić się tutaj i dać jakiś znak, że żyjesz i nic ci się nie stało.	Jak to? Cóż to mi pan doradzasz?	A to szykownego kawalera pani sobie przy tej okazji wybrała.	Ależ to są jego własne słowa!	Będziesz pan się z nim widział?	I sam mam wątpliwości	Jak to, czy i ja go zabiję?	Jest pan najszlachetniejszy człowiek, jakiego znam Tyle mi pan zrobił dobrego... tylem panu winna...	Mam iść do ciebie? Ty mnie pocałuj. Takam zmęczona.	Mam świetną myśl!	Na miłość boską! Jakiś ty złośnik, Giovanni! Ramirez... Ramirez... Kto to jest?	Przecież i pan prezes bywa w teatrze.	Więc przyznam ci się, że marzyłam o tem. Tylko niemogłam zdecydować się na zwrócenie się z tem do ciebie. Bałam się, że to cię rozdrażni.	Wszyscy, wszyscy; pan, ja, my... wszyscy, powiadam panu bośmy wszyscy nocą i dniem czuwać, strzedz, pilnować powinni. Cóż za przyczyna pożaru?	A chociażby.	A co, widzisz choć krzynę?	A cóż mię twój cygan obchodzi?	A jakże! prawiłprawić (daw.) dodał Zych.	A juścić ręką.	A więc Europejczycy byliby tam Jakiejkolwiek byliby oni narodowości, należy pośpieszyć im z pomocą.	Ach i jak chętnie!	Anusia przecież tam jest i pilnuje	Aš pats jį mylėjau ir gailėjausi jo, kada sirgo Mudu abu, broli Bernardai, netinkame prie kryžiokų. Gilutis mano, kad aš esmu prie špitolės...	Boże! Boże! Cóż chłop powiada?	Chryste Panie, on mnie przecież ostrzegał!	Co czynisz, przyjacielu?	Co widzisz?	Czy z panną Stefanią już po słowie? Ordynat jej się oświadczył?	Dobro, Bóg powiedziała wzruszona do głębi.	Doprawdy!	Dziękuję, panie przodowniku. Już mi lepiej	I cóż?	I jakże ty potrafisz jej kłamać uczuciekłamać uczucie	I owszem I właśnie dlatego chciałbym mieć pana zawsze przy sobie.	I za szlachtę ręczysz?...	Idź tam, chleb mieć będziesz, późniéj zobaczym do czegoś zdolny.	Istotna	Jakto? Jest panienka w moim wieku.	Jeżeli ta kobieta jest istotnie jego żoną, jakiż jego stosunek do pani Lyons?	Kamiński pracuje u nas od trzydziestu pięciu lat	Modliłam się.	Mości panie!	Nic, psy się gryzą w podwórzu, muszą im jeść dawać.	Nigdy	No i?	No, a teraz chodźmy na śniadanie. Gabrynia jest bardzo ciekawa zobaczyć cię	O moja ojczyzno! Jakaś ty jest barbarzyńska!	O, temu wierzę w zupełności!	Och, panie Morrel! On jest niewinny!	Otóż Anglik z towarzyszem są tutaj jeszcze. Zauważyłem, że żal im bardzo uprzęży. Tobie widocznie zależy na koniu. Na twojem miejscu, stawiłbym uprząż o niego.	Pewnie, żeby go powiesić później.	Po co?	Powiadam panu, że najzupełniej rozszedłem się ze swymi przodkami. Dziwaczne idee miewano w tamtych czasach. Ja jestem dzieckiem swojej epoki. Zerwałem z przeszłością.	Praktykującym dyplomatom wolno mieć dystrakcjedystrakcja wykrzyknął Jerzy.	Proszę	Re-flektor.	Rodzina, Ojciec odpowiedziała Una.	Rzeczą, która najtrwalej zapisała się w mojej pamięci, jest mieszkanie ojca Ben Joela. Przebywałem tam z jego synem, dzisiejszym towarzyszem włóczęgi, z jego siostrą Zillą, wówczas jeszcze maleńką, i z jednym jeszcze dziecięciem, które umarło w kilka lat później.	Różne są tłumaczenia, panie Aronnax. Chcesz poznać opinię jednego z kronikarzy XIV wieku?	Sam jedziesz?	Sezon koncertowy już się rozpoczął; ach, te środy w Towarzystwie Muzycznem!	Słucham. Słucham pana.	Słyszałam, słyszałam	Tak poważną, Sire, że choć dowiedziałem się o tym zdarzeniu podczas rodzinnej uroczystości, w dzień moich zaręczyn, porzuciłem wszystko, narzeczoną, przyjaciół, odłożyłem wszystko na później, aby złożyć Waszej Królewskiej Mości świadectwo moich obaw i dowód prawdziwego oddania.	Tak, powiesz mi dla wymówki że one biegają za tobą.	Tego wieczoru, kiedyśmy wyjeżdżali z Marsylii, widziałem, jak wypływała na morze.	Telegram.	Ty sam opuszczasz stanowisko.	Ty się boisz burzy?	W czerwcu.	Wczoraj w nocy.	Więc, hm... Głośno było czy cicho?
Bogaćbogać tam (daw.) gorliwy, starający się wyznawca; por. zelota., jak i sama była. A kiedym jej mówił: „A kto wie, czy i ona nie luterka? Małoż to w Polsce dysydentów? A może nawet z aryjanówarianie jedno z uznanych przez kościół katolicki dewocjonaliów; dwa małe kawałki materiału z imieniem lub wizerunkiem Matki Boskiej lub Chrystusa, połączone tasiemkami, noszone na piersiach, pod ubraniem; sukienny szkaplerz bywa zastępowany medalikiem., co znalazła na szyi dziecka, i to już keine gadanie była racja, bo żaden z naszych nie zawiesi dziecku na szyi takiego bałwochwalskiego amuletu. Nie marszcz się, wasza miłość, każdy gada wedle swojej perswazjiperswazja (daw., z łac. persuasio) bawarska księżniczka Hedwig z Andechs (1778/80–1243), żona księcia wrocławskiego Henryka I Brodatego (1165/70–1238), uznana za świętą i kanonizowana w 1267, była czczona jako patronka Polski i całego historycznego Śląska. W Polsce znana jako Jadwiga z Andechs lub Jadwiga Śląska, od jej imienia pochodzi polskie imię Jadwiga.. Alem ja długo nie mógł cierpieć owej dziewczyny: bo jak się Dorotea w niej rozpasjonowała, tak już i handbuchyhandbuchy (z niem.) duchowny protestancki, pastor. już nie chciał do mnie przychodzić na kunsztyczekkunsztyczek, właśc. kusztyczek, kusztyk (daw.) piwo.. Fukałem, krzyczałem, aleć one zawsze postawiły na swoim, bo to były obie takie łasiwe, że i diabeł dałby się zawojować. Zwyczajnie, polnische Fraupolnische Frau (niem.)	Nie śmiałabym prosić pana, bo to może przerwie zajęcia, ale byłoby nam bardzo przyjemnie.	Ale, mój Fredro! Nie traktujże znów całą szlachtę przez drugą osobę, bo kiedy już taki ma być każdy, jakimi wszystkich powiadasz, toż i czy który miał jednego senatora więcej czy mniej albo zgoła żadnego w rodzie, nie powinno to robić różnicy.	Ludzie nie lubią leśnych opowieści, a przy tym wydaje mi się, Myso, że jedna blizna więcej czy mniej nie zaszkodzi zbytnio twej grubaśnej skórze. Ale nie ma co, pójdę przyjrzeć się tej wiosce. Tak jest! Pójdę! A teraz, Myso, uspokój się! Wolnego! Nie w każdą noc spotka cię to szczęście, by sam Władca Dżungli miał być twym poganiaczem!	Nie zginę. Jeśli rozkujesz moje więzy, będę królem nad tobą, będę królem nad tą tłuszczą psów, a przez jak długi czas? Cóż to kogo, ciebie lub mnie obchodzi?	Nie, jeśli o to chodzi i chcesz znać moje zdanie, ona nie wierzy w to ani trochę. Sama powiedziała mi, że wspominałeś jej siostrzenicy o rozstaniu. Wątpię nawet, czy bierze na serio twoje obecne małżeńskie zamiary.	To pana do niczego nie obowiązuje. Proszę tylko mnie wysłuchać. Zechce pan usiąść	Ale to jest niesprawiedliwie! Mein Gott, to bardzo niesprawiedliwie, żeby ten musiał oddawać pieniądze, co ich nie pożyczał, a ten, co je pożyczał, chodził sobie swobodny! Ach, biedny człowiek...	Nieprawda gdybyś ty na świecie sam jeden był, a nie miał ani żony, ani dziecka, to byś się tylko z Panem Bogiem rachował, a tak to i ze mną trzeba. Co tobie jest?	Panie już powiedziałem, że moja małpa przyszłości nie przepowiada, a gdyby to umiała i pieniędzy by nie trzeba; obecność i przyjaźń dostojnego Don Kichota tak wysoko cenię, że dla wszystkich pokażę obraz darmo, bez żadnej zapłaty, bo rad bym okazać temu rycerzowi, że cały jestem na jego usługi.	Hę! Śmiej się nie śmiej, to rzecz jest ułożona, ja ci powiadam; a ty wiesz, że jak ja co sobie powiem z Sabinką, to we dwoje musimy zrobić... Niech ona sobie fanaberje teraz stroi... to darmo. Pająk snuje pajęczynę, a mucha lata śpiewając... tymczasem bzyk... i siedzi w siatce! Otóż i tu tak będzie.	Czy panie nie wiedzą że to jest niedopuszczalne?! Że w lecznicy czegoś podobnego nie będę tolerował?! To jest wykroczenie przeciw dyscyplinie, które nie ujdzie paniom płazem! Lecznica nie jest miejscem dla wyprawiania orgii. To nie jest knajpa. Jak żyję, nie widziałem czegoś podobnego.	Właśnie, musztardówką. A ja, jak byłem młody, mogłem wypić litr czystej i więcej, za okupacji bimber, ale pijakiem nie by­łem, sam nie piłem nigdy, z kolegami chętnie. Mais apres la guerre c’est finimais apres la guerre c’est fini (fr.)	O, to nie tak trudno, jak się z pozoru zdaje cała tajemnica w tym, żeby sobie zajęcia odpowiednio rozłożyć i na każde właściwą porę naznaczyć. Gdy się to raz urządzi i porządku w zajęciach regularnie przestrzega, idzie już wszystko jak z płatka. Gospodaruję tak już od lat wielu, więc pojmie pani, że miałam czas wprawić się i wypróbować wszystkie kółka mojej machiny gospodarczej. Idzie też u nas wszystko jak w zegarku, a ja od czasu do czasu tylko potrzebuję pokręcić jakąś śrubkę.	A czy nie wolno się uśmiechać?	A jakże. Wczoraj to się nawet czubiły z wróblami o gniazda przy kościele.	A to parchów za brody powyciągam i na śnieg wyciepnę!	Ależ to łotr wierutny?	Awantury trafiają się tam bardzo często, a gdyby wypadło czekać przydługo, to sobie jakoś poradzimy.	Coś takiego! Czyżby to jakiś nowy Ariosto?	Czy ta pani nie podróżowała w roku zaprzeszłym, czy nie była we Francji?	Dlaczego nie kochasz? dlaczego? Aduś?	Jak im Antek przytnie ozory, to zmilkną!	Jak to zrzekasz się swojej części zysków?	Jakież to? Te, które nazywa córkami? Jest ich, zdaje się, cały tuzin.	Nie potrzebowałem tego czynić, gdyż ten pan tu właśnie siedział!	Nie wiem.	Nie zaraz! Kobiety nigdy nie gubią ludzi od razu. Czy już skończyłeś z tamtą osobą rachunki?...	Nie, nie, nie! Muzyka dlatego przemawia do tłumów, bo mówi do ich uczuć szlachetniejszych, lepszych, bo zaspokaja pewną sumę idealniejszych pragnień i porywów, bo odrywa ich właśnie od ciężkiej i często istotnie bezmyślnej pracy, bo jest potrzebą przedewszystkiem uczucia...	Nie, proszę pani Są dwa listy do panny Magdaleny i... i jeden do panny Eufemii	Niech ksiądz tego nie robi!	Nikt mi nigdy nie wmówi że piękna hrabina de Restaud może należeć do ojca Goriot.	To ty pomóż mnie.	To?	Więc jakże to było?	Wszystko to robi na mnie wrażenie szopki, zupełnie zbytecznej. Jeśli sądzą, że przestraszą ordynata, czeka ich zawód.	Wżdy, dziękować Panu Jezusowi, przy zdrowych zmysłach jestem i dobrze wiem, jako nie ustaną nas prześladować, póki się z onymi porządku nie uczyni. Idę już, bo przed zachodem słońca zakrystię zamykają, musiałabym do jutra odkładać i w śmiertelnych potach bez całą noc oka nie zmrużyć. Kłaniam się paniczkom!	Złożyliśmy go, jaśnie panie, w pustej stajni na folwarku Home. Nikt nie chce trzymać trupa u siebie w domu. Mówią, że przyniósłby nieszczęście.	Ja tylko chciałem powiedzieć, że Mistrz zapewne radby mieć tę dużą głowę kapusty! Rok temu, kiedyśmy przejeżdżali koło jego domu i ogrodu, gdzie zupełnie taka sama rośnie kapusta, matka mówiła mi, że jeżeli zechcę być Mistrzem, to mnie odda do niego do terminu, gdzie za każdą razą jak będzie miała być na obiad kapusta, każą ściąć toporkiem główkę tej kapusty w tem samem miejscu, gdzie ją poprzednio nożykiem naznaczy.	Nie widzę ciebie, dlaczego jest tak ciemno, zapal światło...	Nie wiedziałam, że i od innych musisz tak się opędzać	Nie wierzę! Wyrajcujecie przyczynę swojej nowej niewoli. Podacie przyczyny wszystkiego i uwidocznicie skutki. Ginąć będzie za was, mądralów, jak zawsze swoją mądrością, bo jedyną waszą mądrością jest policjant, no	Rubla za sarnę... a niby ja za proch piętnaście... całego rubla!... niby jak to?...	Ja. Teraz ja mówię: „Dorotea, pojedź ty z Michaelem, obaczysz jeszcze starą matkę i siostrom się nie dasz odrwić”. A ona całuje mięmię (daw.) a więc, nareszcie, na koniec. pojachali. A tu w jaki miesiąc potem straszne rzeczy gadają ludzie: jako tam wpadli Tatarowie i pod Leopolem już plądrują. Tedy ja drżę o brata i także też o moją Doroteą. A tu po jakich dwóch miesiącach są! Wracają zdrowi, żona przywozi trochę geldugeld (niem.)	Zrobisz! Jest tylko jedno „ale”.	Ale musiał już wyjść	My sobie poza bitwą jesteśmy równe człeki i w razie przyjacielstwo możemy zawrzeć, ale ciekawość, jakby też gadali taki na przykład Henryk von Plauen, który miejsce poległego wielkiego mistrza zajął, z takim wielkim wodzem, jak książę Witold albo i sam król Władysław Jagiełło.	Przypominam sobie Ale o cóż rzecz właściwie idzie?	Są, widzisz, Lolka, nóżki figlarne są, widzisz, Lolka, nóżki kapryśne, z diablikiem są, widzisz, Lolka, nóżki nerwowe, wabiące, dumne, wytworne i pogardliwe i każde z nich w pewnych chwilach mają swój uroczek... Ale nogi handlarskie, parweniuszowskie brrr!	Ale dlaczego tak rozpaczasz, dlaczego widzisz przyszłość w tak czarnych barwach?	A ja powtarzam panu, że pan hrabia powiedział mi: „Zgłosi się tam pułkownik nazwiskiem Czarny Jerzy, adiutant Miny, przybyły Pietrkowym dyliżansem; jeżeli się będzie o mnie pytał, proszę go wprowadzić do poczekalni”.	Ach, tak...	Co pan mówi, profesorze!	Czy powiedział ci, że się ożeni z tobą?	Dla Boga! co się z nim dzieje?	Dlatego, że mam długów więcej niż włosów na głowie, że po pierwszej przegranej wierzyciele rzucą się na mnie	Mam ja tu na udzie manierzynęmanierzyna rzekł zwracając się do Skrzetuskiego.	Nic. Teraz powinieneś wziąć na przeczyszczenie. Nawet	No, no, co takiego?	Odprowadzę tam państwo, bo i ja muszę go odwiedzić.	Przeciwnie zbrzydł pan. Musiał pan mieć dużo przykrości. Taki pan mizerny! Spotkało pana coś złego?	Sarny z Łysicy idą, czy co?	Tak mi się podoba i już.	Zamknąć oczy i ślepo spełnić co powiem.	Zdaje mi się przecież że masz, moja żono, koni aż nadto?	A czymże biłeś się?	A wiesz wszakto i nasz pan powrócił i kapitana słyszę wypędził, a nasza poczciwa pani umarła!	A... czy jest pan Piotrowicz?	Alem mniemał, że grzechy gładzą, z pogany walcząc i do chrztu ich nakłaniając.	Ależ panie skarbnikowiczu! Czy pan wiesz, czym są Lgoccy?	Bardzo ładne czyjeś araby, cała czwórka siwych	Biedne diabły! Jakże mi ich żal! A Katalończyk?	Boicie się o niego? Gdzie? Pod nosem? Na naszej ziemi? w Rogoźnie? Tam, gdzie go najlepsi otoczą przyjaciele?	Byle pan był szczęśliwy...	Będzie bieda	Czytaj, czytaj drugie pismo.	Dobranoc, panie Utterson.	Dzieciństwo, Przemoc rzekł urzędnik.	I ten pokój.	Jak się masz, Bazyli?	Joasia?!... Wyjdźże do niej, Belciu... Muszę się trochę ogarnąć... No, no!... Założę się, że już wie o trzydziestu tysiącach... Wyjdźże, Belu... Mikołaj!...	Jużeście zapomnieli... Przecie od Bożego Narodzenia winniście mi siedem złotych.	Kazaliście nam składki zbierać na kielich.	Lekko rzec a niełatwo tego dokazać. Daliśmy się im rozsiąść, rozrodzić, zmóczmóc	Lepiej niż ci, którzy mu towarzyszą.	Ma język	Miłość, Pycha, Samobójstwo, Śmierć	Musiałbym go wziąć sam.	Niechby się tylko z Kmicicem pokłócili! przyjechalibyśmy tu jeszcze z hubkąhubka	Odwaliłem kamienie i znalazłem...	Otwórz oczy! Zbudź się!	Poświęcenie ozwał się Tyzenhauz.	Przyszedł.	Rozkazujęć rozwiązać!	Szelmy!	Tedytedy (daw.)	Ucząc się na pamięć encyklopedii	Widzisz! Patrz! I tu jeszcze się najdzie.	Wybacz	Zupełnie już zniszczone, mama koniecznie potrzebuje nowych.
Jesteś pan entuzjastą w swoim zawodzie, tak jak ja w swoim ale sądzę, że nie przybywasz pan tu po raz wtóry jedynie w zamiarze zbadania mojej czaszki...	Nie ma o czym gadać, łaskawy panie mój i dobrodzieju Wiem, że jegomość mi dobrze życzysz i rad byś mi z duszy i z serca jak ojciec, i jeżelim czym jegomości obraził, to przepraszam. Krew u mnie nie woda i jak się rozgrzeje, to i diabeł jej nie ochłodzi, ale z babskim uporem nie ma rady. Nabawili mnie nieszczęścia na całe życie.	Ja też nie odpowiadam na żądania, tylko tłomaczę się, ażeby nie być źle zrozumianą, a potem... zbyt surowo sądzoną Położenie moje jest trudne, bo pani Latter może wszystko stracić, a ja jestem do pewnego stopnia zaangażowaną w jej interesa i pensję nabyć muszę. W dodatku pensja jest rozprzężona, trzeba wiele rzeczy zmienić nie wyłączając personelu...	Zamiar to wielce chwalebny. Drogi panie! Powiedziałem, że możesz mnie pan odwiedzać każdej chwili i pytać o wszystko. Czemuż nie poprosiłeś pan, bym pokazał guziki?	Tego nie myślę, mniemam jednak, że przyjdzie nam stać pod murami bardzo długo, przyjdzie posyłać po działa większe niż te, które posiadamy, a wasza miłość masz do Prus ciągnąć. Trzeba obliczyć, ile czasu możemy poświęcić na Częstochowę, bo gdyby nas król jegomość dla pilniejszych spraw pruskich od oblężenia odwołał, mnisi niezawodnie by rozgłosili, żeś wasza miłość przez nich zmuszony był do odstąpienia. A wówczas, pomyśl, wasza miłość, jaki uszczerbek poniosłaby twa sława Poliocertesa najgorsze uczyni wrażenie: Wasza miłość nie wiesz, bo tego żaden cudzoziemiec i niepapistaniepapista wiele, dużo; bardzo. nam zależy na owej szlachcie, która się tak łatwo poddała, na owych panach, na wojskach kwarcianych, które wraz z hetmanami na naszą stronę przeszły. Bez nich nie dokazalibyśmy tego, cośmy dokazali. Ich to w połowie, ba, w większej części, rękoma objęliśmy tę ziemię, a niech jeden strzał pod Częstochową padnie... kto wie... może ani jeden Polak przy nas nie zostanie... Tak wielka jest siła zabobonu!... Może nowa straszna wojna rozgorzeć!	Ja wróciłem bo mi rycerz Maćko kazali. Chciało mi się na wojnę, ale jak rozkaz, to rozkaz. Powiedzieli mi rycerz Maćko tak: „Wrócisz, będziesz panny zgorzelickiej pilnował i ode mnie na nowiny czekał. Być może, powiada, że ci przyjdzie ją do Zgorzelic odprowadzić, bo jużci sama nie wróci”.	Co jest, to jest. Jak ma być, to i będzie. Tu żaden człowiek nie poradzi, ani żadna partia. Samo wszystko na świecie idzie. Nie wiem, jak ci, chłopcze, radzić. Moja rada	Gdyby pani wtedy tak się nie uśmiechnęła, nie byłbym może przyszedł tu dziś w nocy To jest pani triumf.	Bo twój polski narzeczony jakby się kwasu napił, a trzeba przecie, aby na weselu komuś wesoło było. Ja za wszystkich nie starczę.	Matka socjalizmu nie robiła, a katowało matkę gorzej, niż w Sybirze, w tym mieście Łodzi.	Nie mogę	Nie mogę. Piąta dochodzi	Och nie! Jego położenie bez wyjścia było innego rodzaju.	Przyszedłem cię prosić o pożyczkę, wiem, że masz pieniądze. Wierz mi, że gdyby nie taka ostateczność, nie śmiałbym.	Niby dlaczego? Kopyciarz znalazł jedną chatę. On i Foxy będą jej pilnowali. To nas przecie nic a nic nie obchodzi; idzie o to tylko, żebyśmy się w tych stronach przez jakiś czas nie pokazywali.	A nie wysyłali jakich podjazdów na tę stronę rzeki?	Jakby i tych Biskupów, klechów i mnichów, dodał wskazując na Ojca Maura, przetrzebili trochę, a mniéj się ich zostało, nie szkodziłoby to kmieciom nic.	Nie ma co i gadać, dzielny to żołnierz i naprawdę gotów na wszystko!	Tak! Otóż słuchaj... Czy nie tak trzeba zrobić? Jeżeli nie tak, to radź! Ja zrobię, co ty zechcesz.	Ale o to W. Kr. Mości nikt w świecie nie może posądzać! nikt! wszyscy wiedzą o jego życiu przykładném...	Moi panowie, co chcecie zrobić z tym biednym ptaszkiem? Nie róbcie mu nic złego, bardzo was o to proszę!	Nie wiem, o co raczycie pytać.	Wolej bym cię w życiu nigdy nie zobaczył, niźli tak... O mój Boże... mój Boże... a ja cię tak co dzień wspominałem, tylem się napłakał za matusią i za tobą! Wstydno mi teraz, żem złodzieja miłował.	Co ty tam wiesz... Dlaczego ty nigdy w rękę nie całujesz?	Czy nie może się tam czasem przez pomyłkę zaplątać jakiś prawdziwy?	Dlaczego?... czy już raz tego nie zrobiłem?	No, a godziż się to, przerwał jeden z gromady, mieszczanin z Wrocławia, ażeby po królu nieboszczyku jeden zabierał wszystko, a drugim nie dał nic? Gdzie to kto widział aby starszy brat młodszych ograbiał i wypędzał?	Co pan na to?	Nigdy, w rzeczy samej. Ale figiel nie jest jeszcze pieniądzem.	No to niech go pan puści. Niech wraca do chorej żony i dzieci.	Jajo, mój panie, czyli skutek, jest dla przyczyny tym, czym jest pożar dla zapałki, albo tym, co dla słowa jego sens. Kura nie wie, co zniesie, ani zapałka, co zapali, ani słowo nie wie, w co się obróci, a dziadek tyle wie o wnuku, ile ka­mień na ślepo wyrzucony może rozumieć, dokąd leci i co rozbije.	Ba! Lubi pan podróżować	Hej, kiedy to ja będę grzebał swoje kawalerstwo i jaka też będzie przyszła hrabina Brochwiczowa? Ciekawym! Miłość platonicznaWaldy, jak ty kochasz swoją Stefcię? Czy bardzo „tniesz Platona?”	No, widzi pan!	Pan z nią rozmawiasz?	Ma Franciszek szczęście, że ja mam dzisiaj dobry humor, bo inaczej, to ja bym Franciszkowi zbił ładny kawałek pyska. Rozumie Franciszek? Zdjąć kalosze!	Telefon się pyta, czy jest pan Borowiecki? co mam powiedzieć?	A więc ma pan dowody?	Postanawiam i ja kupić sobie tytuł austriacki. Cóż u diaska! Przecież to wiadoma rzecz, że Trepkowie, Nekandy, Toporczyki z Grzegorzewic, ba! ba! Najstarsze w Polszczę nazwisko: za Lechów byli wojewodami!	Przypuszczasz pan tedy, że te sfery istnieją, że owe wyjątkowe i niewidzialne istoty są między nami?	Ale co pan tu robisz?	Administracja cukrowni spłaci pańskie długi i będzie strącać z pensji... No, i z gratyfikacji... Jutro około południa zechce pan zgłosić się do kancelarii zarządu i kasa załatwi z panem rachunki. A teraz dziękuję i do widzenia...	Czemu się na mnie gapisz jak cielę na malowane wrota?	Czy możesz mi powiedzieć, przyjacielu, co się właściwie stało? Czyżby to podłe zwierzę, które tak zawzięcie goniłem, uwolniło ten paskudny, podobny do zgniłego czosnku smród, za sprawą którego teraz treść żołądka podchodzi mi do gardła. Jeszcze chwila i eksploduje mi mózg.	Jak to z nami?	Jak zbrodniarz którego ciągnie na miejsce zbrodni!	Właśnie. A szereg faktów wskazuje na to, że właśnie wy, towarzyszu Garbaty, możecie nam dopomóc w wykryciu prawdy.	Mogę to zażegnać w mig Ów babu jest to ten sam hakim (zapewneś o nim słyszała?), który wędrował po górach koło Ziglaur. Znam go dobrze.	Dziękuję Ci, Panie Boże... moja odświętna przyodziewa. Sukmanka od pana miecznika, a tu kożuch, buty, koszula, o... i pasik z trzosem, wszystko! Pozwolisz mi to zabrać?	Inni, panie, zbogacili się na funduszach narodowychInni (...) zbogacili się na funduszach narodowych... nic. Ehe! he!...	Przyzwyczaiłyśmy się wzajemnie do siebie a ja nauczyłam się zmywać naczynia i zamiatać podłogę.	Tak spokojnie mówisz o tym? ozdobna miseczka pod świecę a. lichtarz, na którą kapie wosk., na jakich stały lichtarze i lampy.	Czy to dla pana jest najwyższą wartością miłosną?	Dalibyśmy sumę potrzebną, gdyby całe zgromadzenie jak jeden mąż uchwaliło, że	I dziś jeszcze znam takich, którym tysiące spadły na głowę z zapisów.	My z ciocią byłyśmy już na dwu przedstawieniach.	Na co mnie życie	Bo już co dnia zgłasza się ktosikktosik (gw.) teraz. robią w pojedynkę, cichaczem, byle prędzej.	Dyrektorowo, proszę na słóweczko	Myśl o czymś przyjemnym, to prędko uśniesz.	To i Bogu dziękować.	Tylko niewolnikiem Niewolnikiem, którego żenią, rozwodzą, biją, sprzedają, niekiedy mordują, a zawsze każą mu pracować, obiecując w dodatku, że i na tamtym świecie również będzie niewolnikiem.	Wiadomo: zawsze pierwszy dzień markotnie na nowym miejscu	Od dawna już wiadomo, że dusza ludzka posiada tajemne siły, zwłaszcza gdy rozłącza się z ciałem... w chwili śmierci...	Phi, nic znów tak szczególnego! Dziś jest prawdziwa maniamania	Życie jest śmiechu warte, więc się śmieję tu jednak śmiech brzmi inaczej.	Co myślisz waść? przeprawią się Tatarzy?	Co ty wyrabiasz, nicponiu? Czy tak należy postępować z panią majstrową?!	Co, co?	Czy mam temu wierzyć?	Cóż ma być w onym ołtarzu? A raczej, jakiż mieć chcecie?	Mianowicie co?	Pewnie narowiste. Gotowe nas pokaleczyć.	Posłusznie melduję, że mi po pana feldkurata kazali przyjść.	Proszę już raz z tym skończyć, bo wysiądę!	Słuchając tego, zdaje mi się, że czytam historię dzikich walk Cezara z Pompejuszem.	Wiemy, panie miłościwy, że ino dla dobra ojczyzny pracujecie!	Z wielkim smutkiem spostrzegam że Wasza Wielebność zaliczasz się do zwolenników szalbierzy, a tym samym wrogów państwa!	Zapewne, lecz można wpłynąć nań w stosowny sposób, można wejść z nim w pertraktacje. Można by np. zaproponować mu, by przez pewien czas mieszkał pod naszą opieką, choćby tu u mnie, w tym domu.	A dobrze!	A więc czy mnie kochasz?	Ach! ach!	Aż przeznaczonych?	Daj Bóg takie rzeczy widzieć!	Dawno wyszedł?	Dobrze waćpanu dworować sobie z naszej galicyjskiej niedoli, gdy masz dom i wioskę pod bokiem.	Geist?...	Jaką?	Krzywonos z całą potęgą.	Milcz, głupi!	No	Proszę pana...	Przesada!	Szelmą jestem! mówię ci!	Szest’diesiat triszest’diesiat tri (ros.) z tryumfem zawołał Michcik.	Są jednak okoliczności, w których uczciwość nakazuje...	Sługam waszej książęcej mości!	Więc mówisz, żem schudła? Widzisz	Z kraju łotrów!	Za tydzień.
Śmierć, Morderstwo, Wina, Wyrzuty sumienia, Więzienie, Przemoc, Więzień, PiętnoNiech pan powie, za co mnie to spotkało? Czemu Pan Bóg mnie tak pokarał? Nie urodziłem się przecież na męczennika, zwykłym jestem człowiekiem, więc dlaczego tak się ze mną stało? Przysięgam, tysiące ludzi gorsze rzeczy ma na sumieniu niż ja i się przyzwyczaili, normalnie żyją, serce im nie dokucza, sen ma­ją dobry, a ja się przyzwyczaić nie mogę, dlaczego, proszę pana, za co? Ja panu wtedy, kiedy się poznaliśmy, nie powiedziałem prawdy, że w czterdziestym piątym chciałem wrócić do kraju, a nie wróciłem, bo się dowiedziałem, że wszyscy moi bliscy nie ży­ją. Prawda jest taka, że ja bym mimo to wrócił, bo ojczyzna, na­wet kiedy w niej nie ma bliskich, zawsze jest ojczyzną. Ja nie wróciłem, słowo panu daję, teraz Kolenda najszczerszą prawdę mówi, bo się bałem, że w kraju będę miał większe wyrzuty sumienia, a jak osiądę między obcymi, to się wszystko powoli zasklepi, wygładzi i ja się przyzwyczaję. I widzi pan, ojczyznę straciłem, cudzoziemską mam żonę, dzieci już francuskie, i wszystko na nic, bo ja się przyzwyczaić nie mogę, wciąż tylko myślę i myślę o jed­nym, chodzi to za mną jak złe oko, posłuchaj pan, to mnie dopad­ło pod sam koniec, kiedy mnie z Buchenwaldu przewieźli do Dachau, trzy lata lagrów już w sobie miałem, ładowaliśmy piasek na lory, była wielka kupa piasku do ładowania, ja stałem ze słońcem, ale wszystkie siły ze mnie uciekły, żadnej siły nie miałem, ledwo się na nogach mogłem utrzymać, pięć, może dziesięć łopat wysypałem, czy ja wiem?, a z drugiej strony ładował Ruski, młody silny chło­pak, wołaliśmy na niego: Wania, on ładował i ładował, jak maszy­na, kupa piasku leżała po jego stronie, chociaż ładował pod słoń­ce. Nagle z daleka widzę, idzie AufseherAufseher (niem.) dziękuję., powiedział, i dalej ładował. Po chwili nadszedł Aufseher, stanął, popatrzył, że przede mną wielka kupa piasku, a po stronie Ruskiego malutka, więc podszedł do mnie, wyjął mi z rąk łopatę i tą łopatą dwoma uderzeniami zatłukł Wanię, potem znów wrócił do mnie, łopatę oddał, poklepał po plecach, że dob­rze pracuję i poszedł dalej, a ja przez to na serce choruję, mę­czę się, nie śpię i do życia przyzwyczaić się nie mogę. Pan może myśli, że ja nie wiedziałem, że Aufseher Wanię zatłucze? Dobrze, proszę pana, wiedziałem, że to zrobi, przecież gdybym nie wie­dział, nie zamieniłbym się na miejsce.	Wiesz tedy że ta walka będzie bez wytchnienia, jeżeli masz talent, najlepiej bowiem dla ciebie byłoby go nie mieć. Sumienie twoje, dziś nieskalane, ugnie się przed tymi, w których rękach ujrzysz swoje powodzenie i którzy, jednym słowem mogąc ci dać życie, nie zechcą wymówić tego słowa; bo Literat, Zazdrośćwierzaj mi, pisarz w modzie pyszniejszy jest, twardszy dla nowych przybyszów niż najbrutalniejszy księgarz. Tam, gdzie księgarz widzi tylko stratę, autor obawia się rywala: jeden wyprowadza cię w pole, drugi cię miażdży.Literat Aby dawać piękne dzieła, moje biedne dziecko, będziesz czerpał w sercu pełnymi strugami atramentu czułość, sok, energię i będziesz je przelewał w namiętności, uczucia, kadencje! Tak, będziesz pisał, miast działać, śpiewał, miast walczyć, będziesz kochał, nienawidził, żył w swoich książkach; ale kiedy zachowasz wszystkie bogactwa dla swego stylu, złoto, purpurę dla swoich postaci, kiedy będziesz deptał w łachmanach ulice Paryża, dumny, iż wydałeś na świat, rywalizując z samym Stwórcą, żywe istoty zwane Adolfem, Korynną, Klaryssą lub ManonAdolf, Korynna, Klaryssa, Manon płacz. niewiary. ObermannObermann	Nie przeszkadzaj, zaraz się skończy.	Lecz zapewne chowacie pobożność waszą na dnie serca, lękając się by ją ręka, słowo profanów nie tknęło? Ja ją wywieszam jako chorągiew, bom gotów bronić jéj życiem i krwią moją.	Postanowiłem, piękna damo nie odpowiedzieć ci ani jednego słowa, dopóki nie raczysz podnieść się z ziemi.	Nie jestem waćpanu przyjacielem, ale po prawdzie nie jestem i nieprzyjacielem, a tej panny mnie żal, chociaż mnie odpaliła, bom jej też słowo ostre niesłusznie rzekł na odjezdnym. Od rekuzy się nie powieszę, nie pierwszyzna mi, a uraz nie zwykłem chować. Sąd, ŻołnierzJeśli więc waćpana na dobrą drogę namówię, to będzie także moja względem ojczyzny zasługa, boś żołnierz dobry i doświadczony.	A toś się wybrał! prawda że późno, ale za to smacznego ci się kąska zachciało. Na całym dworze piękniejszej nie masz.	Nie gniewajcie się, panie. Nie każecie mi ze sobą jechać, to pojadę za wami o stajaniestaje, stajanie	Że... nie ma takiego miejsca, gdzie by nie było Naga. Szkoda, że nie porozumiałeś się z Szuą, o wielki Riki!	Poszedł! Nie bój się. Wszystko dobrze. A teraz wylatuj, moja ptaszyno, jeśli tylko potrafisz się wydostać.	Pani wie na pewno, że to był cukier, a nie co innego? Może pani przez omyłkę wsypała do tej szklanki nie cukru, lecz czego innego?	A ty, smyku jeden, do kogo to gadasz? Matkę rozumu uczyć będziesz?! Ino mi żal Jagnesi biednej, coby się nie zlękła, bobym cię sprała na kwaśne jabłko. Widzicie go! Taki, co pod zgnitą strzechą siedzi, a na nos onemu i dzieciom woda z dachu kapie, to nie w chlewie mieszka? A spytaj się, czy dwa razy na rok maszczone jadają? A porachuj łaty na Wojciechowym kożuchu! A zajrzyj, co tam w komorze! Otrąb garść i żarnówkiżarnówka	Na Boga! tam na górze aż szyby drżą, a waćpanowie ani wiecie, jakeście się nie w porę z waszymi okrzykami wybrali. Jakże to możecie posłom zniewagi czynić, przykład niekarności dawać! Kto was do tego pobudził?	Czyż ja mogę wiedzieć? Odejdź w spokoju, dziewczyno, i nie grzesz więcej.	Ależ dobrze, mój chłopcze Pomówię z Prokopem i jestem przekonany, że nie będzie ci robił trudności.	Czy nikt z tych ludzi nie rozumie po angielsku?	Mamy tu kiltę, której zawartości nie znamy.	Nie! Nie!	Wolałbym go nie stracić na wakacjach	I to nie przez wzgląd na siebie, bo mężczyzna jest ponad tymi drobiazgami.	Pani Gummidge nie bardzo piśmienna, ale Ham napisał brulion, który poczciwa kobieta, jak mogła, najstaranniej przepisała. Oznajmiła Emilce, że poszedłem ją szukać, i przesłała jej ostatnie moje (pamiętasz pan?) słowa.	Za pozwoleniem! Szyld my już mamy, nie potrzebujemy go wywieszać. Naszym szyldem jest nasza sfera i ona powinna kierować masami. Na wystawie dajemy pole wszystkim producentom, możemy ich oceniać i nagradzać, ale... w miarę.	Przychodziło mi do głowy by wysłać dziesięciu naszych ludzi na brzeg oceanu z depeszą, że jest wiadomość o dzieciach. Ale rad jestem, żem tego nie uczynił, gdyż ludzie prawdopodobnie zginęliby w drodze, a gdyby nawet doszli, to po co budzić na próżno nadzieję...	Na Karnakowa? Za długo jemu partia każe żyć. Wszyscy się dziwią, żę on jeszcze chodzi...	A nie wiesz, jest-li komtur w zamku?	Ale dowcip do reszty gdyż nie umiesz waść tak samo nim obracać.	Boże miłosierny, czyżby moje pragnienie było aż tak występne? Jeśli uważasz, że nie jestem godny równie wielkiego zaszczytu...	Patrzajcie acaństwo! a toć ja nic nie jadłem! Takeście mnie nakarmili waszemi historjami, żem o głodzie zapomniał...	Nie jest to kwestia tygodni, ale dni... niemal godzin Oczekiwałem tego od dłuższego czasu, lecz to jest potwierdzeniem mych domysłów. Czy i Grogan jest tu dziś na kolacji?	To słusznie mówi! dysydenci pierwsi przystali do nieprzyjaciół, a kto wie, czy nie sami ich sprowadzili?!	Cóż jej się stało?	Cóż się teraz dzieje z wojskiem?...	Doublon i jego draby, sam diabeł! Kolb bije się z nimi, będą sprzedawać.	Musi to być coś na kształt tego, że prawda z każdej strony inaczej się wydaje. Ale po co waści ten klin sobie bić w głowę	Najpierw się naucz... potem będziesz uczył innych! Czy uznajesz go za swego mistrza?	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Cni nam się i tyle. Kazali czekać, to czekamy...	Co się stało? co ci się stało, milordzie?	Co? Ożenię się z tobą i wszelakimi dobrociami cię obsypię. Ino czy mnie będziesz chciała?	Eh! to cała historia Spotkałem ją koło Saskiego Placu... szła z tym swoim amerykańskim ojcem... Stanąłem, mówię mamie, jak bałwan i patrzę, a ona na mnie i skręcają na wystawę sztuk pięknych, a ja za nimi...	Ej! to się tylko tak zdaje... przed ślubem, a potem samo przyzwyczajenie miarkuje zbytek czułości.	Wierzę widziałeś waszmość, jakie to tłumy zjechały się do stolicy? Za rogatkami obozy i bazary stoją, że i przejechać trudno. Dziwne też rzeczy opowiadają ludzie o tej przyszłej elekcji, które waćpanu w domu sposobnym czasem powtórzę...	Jak ci każę, to wyjdź.	Jak to? Macie piwo?	On tu u nas dawał koncert! to mówiąc wskazała na guwernantkę	Psiekrwie, żeby człowieka gonić jak tego psa zepsutego!	A Bóg zapłać za takie lekarstwo Żeby to chociaż na te nasze bóle teraz kilka plastrów wystarczyło, to by to jeszcze pół biedy! ale gdzież to, nam by trzeba co najmniej z całego szpitala maści zabrać i jeszcze wątpię, żeby jej nam było dosyć.	Czekałam na ciebie.	Jak Bóg da, jutro.	Masz na pchły, na pluskwy i na karaluchy.	Na Ewangelię! Dam ci glejt i rozkaz na piśmie.	Na wieki	Tym bardziej połyskiwać wam kiedyś będą srebrne.	Wy zdrajcy! Na pohybel wam!	Co to jest? co to jest Aza, powiedz mi, co to jest?	A dokąd to pan idzie?	Co to jest?	Możemy odłożyć rzecz do jutra. Dziś zdasz mi tylko relacje w tej sprawie.	Pięćdziesiąt tysięcy żołnierzy A ileż dacie mi za to?...	Anielciu weź historią wieków średnich i pójdźmy do ogrodu.	Co ci jest?... głowa?	Do wieczora... a potem?	Masz rację. Był u nas Trawiński.	Pan kupi kwiatek dla tej pani.	Tak, wdowa; ale co po niej tam?	Trzeba ci było zełgać.	Więc pan potwierdza moje obawy?	A dobrze.	A kto tam w rowie?	A może by najlepiej	A po kąpieli?	Aleś go uczęstował.	Bardzo jestem ciekawy.	Czy i mnie bocian przyniósł z gorącego kraju?	Czy możemy zacząć w tej chwili?	Dochodzi dziewiąta...	Doprawdy, panie?	Dziękuję ci, Bóg zapłać, pozwólcie wy raczej, abym przełamał z wami mój chleb biały i sér zawiędły.	Figurki i mnie?	Klasyczny przykład rozdwojenia osobowości	Kobieta, Pozycja społeczna	Krew	Matuchna sama oznaczyła tę sumę.	Może zaczekasz chwilkę?	Muszkieter?	Najpoczciwsza jest szlachta oszmiańska!	Najszlachetniejszą tacy, którzy wszystkie obowiązki człowieczeństwa pełnią	Nikogo!	Och, może pani przypuszczać wszystko	Oko, Wzrok, Kobieta, Mężczyzna	Owszem	Polując?	Pozwoli pani przedstawić sobie pana Edmunda Prątnickiego... Panna Stefania Rudecka	Przystojna i czuć, że ma temperament, że...	Stare rupiecie!	Słyszałem	Więc i Weychertowa?	Wychodzę	Za pierwszym razem przyniosłem ci, panie, nadzieję, obecnie przynoszę pewność, że dziewica zostanie odnaleziona.	Ładna odpowiedź Moja Deto, czy ta dziewczyna jest naiwna, czy może lubi kpinki?
Mr. Barnes, krzywdzisz mnie pan. Nie zmyślam nigdy historyjek i tem różnię się od zbrodniarzy, z którymi masz pan ciągle do czynienia. Ci biedacy, po dokonaniu czynu, stwarzają mnóstwo kłamstw, by się ratować. Moją zaś zasadą jest odmawianie odpowiedzi, albo też mówienie prawdy. W tym przypadku istnieje dużo punktów dla mnie, jak dla pana, zagadkowych i nie spróbuję nawet rozwikływać ich. Naprzykład, w jaki sposób możesz pan posiadać spis kamieni, które, zaręczam, są moją własnością.	Na imię nieba, Sancho jesteś najgłupszy z giermków, jacy kiedykolwiek żyli na świecie. Czy podobna, ażeby tak długo będąc już ze mną, nie widzieć, że wszystkie sprawy błędnego rycerstwa, wyglądają jak chimery, jak szaleństwa, że wszystko wydaje się pierwotne, nie żeby tak było w istocie, lecz że między nami krąży ciągle gromada czarnoksiężników, którzy czarują wszystko wedle upodobania. Dlatego to, co ja biorę za szyszak Mambryna, tobie zdaje się być miednicą golibrody, a komu innemu czym innym wydać się może jeszcze. Jest to łaska Opatrzności dla mnie, że szyszak ten jak miednica wygląda, gdyż posiadając w naturalnym kształcie rzecz tak kosztowną, musiałbym o nią ciągłe staczać walki. Schowaj go, drogi przyjacielu, Sancho, na teraz nie potrzebuję szyszaka, muszę rozbroić się zupełnie i będę chodził nago, jak gdybym dopiero z łona matki wyszedł, chyba, że zamiast Amadisowej, naśladować będę Rolanda pokutę.	Boję się tylko, by nie popełnić jakiej niestosowności dla was kompromitującej.	Co nie miałem widzieć. Kotylionowe? Skąd wiesz, że się tak nazywają?	Nie przestraszaj mnie więcéj dość mi i tego co mimowolnie przez niewolników moich dowiaduję się codziennie... A! Pudensie, nam starym dni niewiele zostało, ale dzieci nasze!	Zdenerwowania? Prędzej oni by się zdenerwowali, gdyby któryś spróbował na mnie swoich sztuczek! A teraz, Kreciku, bądź tak dobry i przysmaż mi parę kawałków szynki. Jestem straszliwie głodna, a mam moc do opowiedzenia Szczurowi, wieki już go nie widziałam!	A za tych, których wasza królewska mość ze Śląska przed sobą wysłał. Szwedzi znienacka ich napadli i chociaż rozproszyć nie zdołali, bo się okrutnie bronili, przecie szkodę uczynili w nich znaczną... A myśmy mało nie pomarli z desperacji, bośmy myśleli, że się wasza królewska mość osobą własną między tymi ludźmi znajduje, i baliśmy się, żeby jakowa zła przygoda majestatu nie spotkała. Bóg to natchnął waszą królewską mość do wysłania przodem dragonii. Zaraz się o niej Szwedzi zwiedzieli i wszędy drogi pozajmowali.	Wróciłem na pokład, tak jak Heyst sobie tego życzył. Nie chciałem być natrętem wobec jego cierpienia. Później, około piątej rano, kilku z moich majtków przybiegło do mnie z krzykiem, że pali się na wybrzeżu. Wylądowałem natychmiast, naturalnie. Główny dom był w ogniu. Żar nie pozwolił nam się zbliżyć. Pozostałe dwa domki zapaliły się jeden za drugim jak łuczywo. Do samego popołudnia nie można było posunąć się dalej niż do końca pomostu u brzegu.	A zatem, jak to się stało że tych koni nie ma w mojej stajni, gdy poleciłem panu, byś kupił parę najpiękniejszych koni w Paryżu, a tu okazuje się, że w Paryżu jest jeszcze jedna para koni równie pięknych jak moje?	Dziecię! płakało gdy ją kat na śmierć prowadził, nie rozumiejąc co ją czeka i obiecując, że odtąd będzie grzeczneDziecię [córka Sejana] płakało gdy ją kat na śmierć prowadził, nie rozumiejąc co ją czeka i obiecując, że odtąd będzie grzeczne dziko rozśmiał się Macron.	Nie odpowiadaj za mnie Jesteś teraz moim nowym fornalem. Idź, połóż się spać wśród moich ludzi. Znajdują się wraz z końmi w pobliżu północnego narożnika dworca kolejowego.	Jak mogę to się modlę! i wysuwając z podartego rękawa dyscyplinę pokazał ją klerykowi. I modlę się i biję się do krwi. Myślicie że boli? Gdzie tam... jakby mnie kto głaskał. Taką mam psią naturę i już z nią zdechnę.	A! gdzie! tu na górę zamkową! czyż mnie nie rozumiecie.	Niechbyś nie była, to bym się nożem pchnął!	To ja wytoczyłam tę szlachetną krew; popłynęła dlatego, że miałam tę słabość, aby się zwierzyć tobie.	To nieprawdopodobne żeby podczas krótkiej nieobecności żandarmów, kiedy porwano pannę de Saint-Véran, żeby wówczas wspólnicy mieli czas wyciągnąć ciało z tej krypty. A zresztą, po cóż by to robili?... Nie, moim zdaniem, on tam jest.	A skąd ta pewność, Agnieszko, że żyjemy raz tylko? Że w ciągu jednego żywota wyczerpujemy wszystkie tkwiące w nas możliwości?	O nie, tego pani nie wiesz. A taką mam przynajmniej nadzieję. No to ja pani powiem. Zostałem pojmany i wtrącony do więzienia, ponieważ w altance karczmy Pamfila, w przeddzień naszego ślubu, pewien człowiek o nazwisku Danglars napisał ten oto list, a rybak Fernand podjął się zanieść go na pocztę.	Pożądanie a jego zaraz ciągotyciągoty zauważyć, zorientować się., że z początku mało ze sobą gadali, a teraz, jak razem chodzą, to ciągle jedno ku drugiemu szyję obraca i tak uradzają... uradzają!... Napijcie się jeszcze.	Tak, dziecko Krzywisz się? Czy źle wyjdziesz na tym? Czy pan minister nie potrafi, lepiej od dziennikarza, uzyskać dla królowej sceny lepszego engagement? Czy nie będziesz miała ról i urlopów?	Małgosiu, nie mów, bo nam wszystko zepsujesz. Nie możesz pójść, Amelko, więc nie bądź dzieckiem i nie napieraj się.	A głupie mu pomagają! rzekłem! a komu to nie w smak, niech stanie, to mu w oczy przywtórzę, głupie! Bo nie wiedzą, iż zawdyzawdy (gw.)	A skąd się wzięły?	Ach, kochany panie Plersch, żadnego ale... ja tego nie lubię, pan wie, żadnego ale. Ja to muszę mieć koniecznie i prędko.	Ależ bo w istocie królewianko moja sami już nie wiecie czego chcecie?	Ba! jest pokój, ale my go pierwsi naruszym. Załogi nasze przeciw Mazurom nie wystarczą.	Co tam się dzieje?	Czemuś nie przyjechał na polowanie?	Do miasta. Muszę być w składzie rolniczym, aby dowiedzieć się o żniwiarkę.	Masz pan rację! Napiszę jeszcze dziś.	Moja droga pani, kto pieniędzy nie szanuje, tego i pieniądze szanować nie będą. Ja mam, bo ich nie wyrzucam na próżno.	Może się zdarzyć	Nic jeszcze nie jest ale dobrze będzie.	Nie, już nie! Już mi teraz nie potrzeba. Zresztą	No, już dosyć anegdot krąży po okolicy na jego conto.	Pozwól mi pobawić się z koźlęciem	Przemówże pan co... Może byśmy się pogodzili?	Rozum mu się pomieszał!	Tak, jeśli nie zabraniają tego przepisy.	Ty! Ty, pani, na „Błyskawicy”? Myślałem, że zostałaś na Tortudze. Powiedz mi, oszalałem?	Ugni! Ugni! chciałby niemal biedz, lecz rany, ba i powaga kapłańskiego syna przytrzymywała go na miejscu... Na znak dany przez Tubingasa dziesięciu ludzi rzuciło się ku oczekującym śmierci jeńcom. Zemsta napadanych i zniszczonych przez krzyżackie zastępy Litwinów, chciała się nasycić kilkoma pozostałemi w ich rękach ofiarami. Przywleczono ich do stosu. Tubingas rzucił kamieniem, padł on na najstarszego jeńca. Stary Krzyżak głowę podniósł do góry, przekleństwo rzucił niezrozumiałe dla obecnych, oczy jego zaświeciły chytrym złowrogim blaskiem.	Wołają mnie	Zaraz poznałem, że w pani jest zawarty płomień, przenikający wszystko na ziemi bogini ognia i światła słonecznego. ksiąg wedyjskich.	Zmężnieję opalę się, nabędę umiejętności rozmaitych...	A czybyś go pani poznała?	A panna Lola to taka skromniutka.	A potem?	A ty, Mściw! Ty, Wydrzyoko! Ty, Nosal! Dałem wam miasto wilczych szłyków zbroje rycerskie. Otworzę ja te zbroje nanowo! Znam ja nienasycone wasze gardziele! Znam piersi, pełne szału kłótni, a ślepia chciwe jak u sępów!	Bardzo dobry.	Bardzo lubię.	Chętnie. A czemu to jestem pyszałkiem?	Cierpliwości, już kończę.	Co go może najgorszego spotkać, to waćpanów kompania!	Co ty tu robisz? czy bawisz tu dla dobrej przyczyny?	Dlaczego?	Doprawdy? A czego tam?	Dziękuję. Do pasa	Głupie jesteście	Głupstwo zaklęcia! Przeżegnamy rzekę i czeluście, to lepiej pomoże.	Hurra! Niech żyje Bob Harvey!	I cóż z tego?	I uważaj, jak będziesz jechać, na pewno jest ślisko.	Ja tu przyjdę nieraz do ciebie... i ksiądz kanonik posyłać cię będzie do klasztoru. A żebyś ty wiedział, jaki tu jest ładny ogród!	Jakież to położenie?	Jestem więc wolny?	Jeździł pan latem zagranicę?	Jeż!	Ludwika zaliczki za kurczę?	Miłość, Małżeństwo, Pieniądz, Bieda, Pozycja społeczna	Mówić tyle! Żeby to!... Morowe powietrze... z tymi pannami!	Na pewno?	Nader miłe zajęcie Obcowanie z przyrodą wpływa dodatnio.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Nigdy.	Nigdy...	Obieśmy kobietyobieśmy kobiety wybuchnęła łkaniem Emilka.	On taki kupiec jak ja i pan	Owszem, jeżeli wygram od cioci tę bransoletę z szafirów...	Panie! Ty umiesz czytać w ludzkich sercach, ty dobrze czytałeś w moim! Ty sądź, ty rozstrzygaj!	Pokora, Fałsz, Pycha, Maska, Ambicja, Świętoszek rzekłem, długie przerywając milczenie	Przez pół godziny, jakby chcieć, cały Belleville przepłynie. Osobliwie teraz. Noce ciemne, choć oko wykol.	Rzadki i osobliwy wypadek!	Sam baron!	Słabym jeszcze okrutnie	Tak i ja myślę	Tak jest, stryjaszku.	Tak jest.	Także.	Trzeba zobaczyć, Conseil.	Tu za pięć dni.	W imieniu firmy Thomson i French, tak mi przynajmniej powiedział kasjer.	W jakim sposobie?	Wie pani, jest jedna taka woda na świecie...	Wiesz, kto go zabił?	Więcej niż nas będzie...	Wolicie ich dzicz niż rany i śmierć? Będziecie mieli dzicz za wiecznego pana!	Zamieniliśmy pierścionki... zresztą	Zaśpiewam panom piosenkę o Ropuchu piosenkę własnej kompozycji (długotrwałe oklaski).	Zginąć!	Zostawcie sobie swoje rozumy na własny użytek
A na co mi czytanie? Jak ja się będę uczył, to ktoś będzie mnie uczył, a ja nie chcę, żeby mnie kto uczył; bo ja chcę być zawsze nauczycielem. My strasznie dumni jesteśmy, proszę pana.	Wiesz, że was kocham, jak rodzinę! Alem teraz taka szczęśliwa! Więc to prawda, panie Czertwan? Nikt mi nie odbierze własności, pomimo tylu lat nieobecności? Mam tu istotnie, w tym obcym kraju, coś mojego, jestem bogata? Mam prawo się rozporządzać?	Uspokój się. Myśl sobie, żeśmy je ukradli, skoro chcesz. A teraz pomówmy o powrocie. My tu nie widujemy ani pół setki dolarów na miesiąc... cóż dopiero, gdyby szło o drobne wydatki... Jeżeli się nam poszczęści, to gdzieś mniej więcej w pierwszych tygodniach września dostaniemy się znów na ląd.	Nawet do uwolnienia mnie od tej nieznośnej dziewczyny się nie przydałeś	Zasady zasady! Mam je, tak samo, jak i miałem. Ale człowiek jest człowiekiem, i żadne zasady nie mogą oprzeć się takiemu życiu, jakie tu prowadzimy. Psie życie!	Najzupełniej, mój przyjacielu. Nie dajmyż się więc zbić z toru niedorzecznymi przesądami, a w granicach naszych obowiązków zjednoczmy nasze siły dla dobra powszechnego. Może nam się też powiedzie odbijać razy, jakie na siebie będą wymierzali dwaj przeciwnicy. Ale, ale, a cóż w tym razie powie Palander?	Panowie godzina już upłynęła odkąd tu się znajdujemy i zakład już wygrany; lecz trzeba pokazać, co umiemy, a w dodatku d‘Artagnan nie opowiedział nam swojego pomysłu.	Nie jadłem Zmuszony byłem zboczyć nieco z drogi i zasięgnąć informacji w okolicach Nîmes, przez co, będąc i tak spóźnionym, nie chciałem dłużej już się zatrzymywać.	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	To dzikie zwierzę, tygrysica, pantera! Athosie, mój drogi! boję się, czy nie ściągałem na nas obydwóch nieszczęścia, czy nie rozdrażniłem, nie pobudziłem do zemsty tej kobiety okrutnej!	Akurat rok temu okrągły sprowadził się prosto z Paryża. Stary Witowski z Witowa, stryj jego, zapisał mu Witów, aby majątek nie wyszedł z nazwiska, ale tyle pozostawił legatów filantropijnych, tyle zobowiązań moralnych a dziwacznych, że tylko szaleniec mógł przyjąć zapis, pomimo że to fortuna magnacka.	E... ja bym ta przezprzez (gw.) odparł Jasiek niby żartem, ale Wojciecha pokornie za nogi objął i w kolano pocałował. Spojrzał ukradkiem ku ławie przy piecu, a stary, nie w ciemię bity, odchrząknął srogo i palcem mu pokiwał. Ale że się zaraz potem zaśmiał wcale wesoło, to i Jaśkowi niestraszna była owa groźba.	Nie odgaduję znaczenia waszej mowy, a lękam się pytać. Pisał mi przed miesiącem pan oboźny Karwicki, że najdroższy brat mój zaniemógł na bezsenność i brak smaku do jadła. Ufam, że ta lekka chorość ustąpiła bez śladu.	Ale Vampa i jego zgraja to bandyci, co rabują; mam nadzieję, że temu nie zaprzeczysz. A poza tym, co sądzisz o tym, że hrabia cieszy się takim autorytetem wśród tych ludzi?	Spotkałem się z nim, panie łaskawy, za ciężkie grzechy moje albowiem jego to pośrednictwu tudzież zarządzeniu mojego stryja przypisać należy, iż zostałem porwany nieopodal tego miasta, tłukłem się po morzu, przeżyłem rozbicie okrętu i setki innych udręczeń, a obecnie w tej lichej odzieży staję przed obliczem waszmości.	Od kogo i względem kogo gwałtu obawiasz się, rycerzu?	Osiem, łącznie z „Błyskawicą”, i sześciuset ludzi rekrutujących się z piratów i bukanierów. My będziemy dowodzić tymi pierwszymi, a Michał Bask drugimi.	To dziwne, żeby ktoś z was nienawidził bogactw, które tak zręcznie umiecie wydzierać z rąk biedaków. Świat opiera się na biedakach, jak powiada stary Giorgio. Pani zawsze była dobra dla biedaków. Ale na bogactwie ciąży jakaś klątwa. Señora, czy mam pani powiedzieć, gdzie jest ten skarb? Tylko pani... Lśniący! Nieskazitelny!	Jakże to?... więc jak panowie radzicie?... Nareszcie niechże się dowiem, co zrobi dziewczyna...	Panie, w 1600 r. Holender Gheritk uniesiony przez prądy i burze dotarł do 64° szerokości południowej i odkrył Nową Szetlandię. W r. 1773, dnia 17 stycznia, sławny Cook, posuwając się po trzydziestym ósmym stopniu długości, przybył pod 67° 30’ szerokości, a 30 stycznia 1774 r. dosięgnął po sto dziesiątym stopniu długości 71° 15’ szerokości. W roku 1819 Rosjanin Bellinghausen znalazł się na sześćdziesiątym dziewiątym równoleżniku, a w r. 1821 na sześćdziesiątym szóstym pod 111° długości zachodniej. W r. 1820 Anglik Brunsfield zatrzymany został na sześćdziesiątym piątym stopniu. Tegoż roku Amerykanin Morrel, którego sprawozdania są wątpliwe, posuwając się w górę po czterdziestym drugim stopniu długości, odkrył wolne morze pod 70° 14’ szerokości. W r. 1825 Anglik Powell nie mógł przedostać się poza sześćdziesiąty drugi stopień. W tymże roku prosty poławiacz fok, Anglik Weddel, dotarł do 72° 14’ szerokości pod trzydziestym piątym stopniem długości i aż do 74° 15’ pod trzydziestym szóstym długości. W roku 1829 Anglik Forster, dowódca „Chanticleera” objął w posiadanie kontynent południowy pod 63° 26’ szerokości i 66° 26’ długości. W roku 1831 Anglik Biscoë odkrył 1 stycznia ziemię Enderby pod 68° 50’ szerokości; 5 lutego 1832 Ziemię Adelajdy pod 67° szerokości, a 21 lutego Ziemię Grahama pod 64° 45’ szerokości. W roku 1838 Francuz Dumont d’Urville zatrzymany przez kry pod 62° 57’ szerokości, oznaczył Ziemię Ludwika Filipa; w dwa lata później, przy nowym zboczeniu na południe, nadał nazwę Ziemi Adeli, a w osiem lat potem pod 64° 40’ Wybrzeżu Klary. W roku 1838 Anglik Wilkes posunął się do sześćdziesiątego dziewiątego równoleżnika pod setnym stopniem długości. W roku 1839 Anglik Balleny odkrył Ziemię Sabrina na granicy koła biegunowego. Na koniec w roku 1842 Anglik James Ross na statkach „Erebus” i „Terror” odkrył 12 stycznia pod 76° 56’ szerokości 171° 8’ długości wschodniej Ziemię Wiktorii; 23 tegoż miesiąca oznaczył siedemdziesiąty czwarty równoleżnik, najwyższy z osiągniętych dotąd punktów; 27 stycznia był pod 76° 8’, a 28 pod 77° 32’, 2 lutego pod 78° 4’; a w 1842 roku wrócił pod siedemdziesiąty pierwszy stopień, przez który nie mógł przejść. Ja zaś, kapitan Nemo, 21 marca 1868 roku dotarłem do bieguna południowego pod dziewięćdziesiątym stopniem i obejmuję w posiadanie te strony globu, dorównywające szóstej części znanych lądów.	Co do mnie, mości rycerzu dzień dzisiejszy uważam dla siebie za bardzo szczęśliwy, gdyż miałem zaszczyt poznać w nim waszą dostojność. Przyniósł on mi i inne korzyści, które wielką dla mnie mają cenę, dowiedziałem się cudownych rzeczy o jaskini Montesinos, o metamorfozie Guadiany i córek Ruidery, które przyniosą niemałą ozdobę mojemu Owidiuszowi hiszpańskiemu.	Jak w sedno utrafiłeś! Wolę glejty zachować na inny czas, jeżeli można inaczej się przedostać!	Jeśli idzie o fabrykę, o całą przyszłość, to ja bym się długo nie namyślał... ja bym wszystko puścił... a powiedział to słowo...	Chciałem być mostem, ale podpiłowano go i zawalił się...	Co się stało, kochana ciociu?	Muszę jeszcze zajrzeć do kogoś na wsi... Gdzie się spotkamy?...	To prawda! Ty masz zawsze racyę, Olesiu. Widać zaraz, że Jadzia nie jest lalą! a jak Boga kocham, nic na świecie niema dla mnie obrzydliwszego nad lalę, choćby najładniejszą.	Och, niech pan patrzy na tę blondaskę, sprzedającą kwiaty których pan nie lubi; to dziewczę ma z pewnością jakąś młodą przyjaciółkę. A ta stara, która je obiad w głębi, także.	To dziwne. Nie wiedziałem, że pani de Saint-Méran miewa takie przywidzenia.	Przyznać trzeba że w większości wypadków zapomniano o naszym dawniejszym stosunku do Italii także i w zadaniach szkolnych, że nie pamiętano o owych sławnych dniach naszych dzielnych i pełnych chwały wojsk oraz o zwycięstwach roku tysiąc osiemset czterdziestego ósmego i sześćdziesiątego szóstego, o których jest mowa w dzisiejszych rozkazach brygady. Co do mnie, to spełniałem zawsze swój obowiązek i jeszcze przed zakończeniem roku szkolnego, że tak powiem na samym początku wojny, zadałem uczniom temat: „Unsere Helden in Italien von Vicenza bis zur Custozza, oder...”	Czy twoja mądra wrona nie wyjaśniła ci tego?	Cóż, kiedy o tym mówić nie chcą Myślę, że im zakazano odpowiadać w tym względzie.	Idźże teraz spocznij bo musisz być znużon niemało, jak i my wszyscy, którzy chwili spokoju nie mamy.	Och! Pan jesteś mężem stanu Równie zręcznym, jak trudnym jest pomścić kobietę, nie broniąc jej.	Przecież ona nie wiedziała o niczem, tylko o tem co ludzie pleść mogli.	Royal Gardner! No, Aniu, nie wiedziałam, że znasz Royala Gardnera!	Wreszcie, choćbyśmy chcieli wracać, to nie mamy dokąd.	Widzi pani, jak akuratny jestem! Ale co mnie za to? Co mnie będzie za to?	A! Dag zię nie pafimy, chdze ban fygifadź zyna?... Ojdżulgu, ojdżulgu, fielgie s faz latadzo!	Ależ ona nie zechce twej wiary!	Bo my nikogo nie zabijamy	Nowowiejski nie czynił wam wstrętu?	Podpisuję! Jak to! przebaczasz mi! czy podobna!	Słuchaj, ty za mąż nie wyjdziesz!	Co za dobry człowiek! Jeśli na niego trafimy w Gibraltarze, to go oszczędzimy, prawda, Van Stillerze?	Czterdzieści szylingów grzywny lub miesiąc aresztu za kopniaki dane woźnemu, który go wyrzucił za drzwi z Pawilonu. Ile razy Bates jest w Londynie, zawsze musi zrobić jakąś burdę. Jak Boga kocham, dużo bym dał za to, żeby już wrócił. Aż brzuch boli od tych bezustannych kazań Kinga o duchu szkoły i honorze domu.	Jak na marnego Karasia, jest to za duża ryba, wielki szczupak zgryzłby cię.	Moja droga, dajże spokój! Co ci na tym zależy, ażeby psuć mi humor?	On zawsze tak czyni Żołnierski humor... tam pod Düppel, gdy Prusacy najostrzej strzelali, dowcipkował bez przerwy, a cały szaniec ryczał śmiechem... Co prawda, niewiele to pomogło.	Że jestem zarozumiały?...	Bardzo wdzięczny ma buziaczek	Co panu jest?	Co?	Jesteś urodzony dziennikarz To pójdzie jutro, dawaj takich, ile chcesz.	Jeszcze jak!...	Mów mi zaraz.	Sądził widać, że hetman wielkihetman wielki z urzędu. powinien był o tym pamiętać	To łatwo zrobić.	Zamach na bankierów! Nadzwyczajny dodatek!	A wy? a wy?	A!	Ani słowa więcej nikomu, idź do starosty.	Ba, a księciu?	Byłem.	Dobrze wam tak, podłe chamy! cały byście las wycięli!	Dobrze, pójdziemy.	Dużo palisz	Dziękuję ci Mela, pieniądze mam, byłem dzisiaj w nocy wzywany do chorego.	Dziś wieczór, o szóstej z tyłu okrętu przy wielkiem radiu, który w tym czasie będzie pusty.	Emma! Emma!	Gdyby pan wiedział wszystko! Może by pan wtedy...	Hrabiemu zawadza	Hę! hę! hę!... Któż by inaczej robił, szanowny panie Wokulski?	Jakoś łatwo rezygnujesz z kulturalnych pretensji.	Kiedy miałem gorączkę, podobno mówiłem o czarach. Znam dużo bajek.	Kiedy?	Koń, Głód	Kto, żona?	Muzyka powiedział Kret, kiwając sennie łebkiem.	Mógłbym ci przywieźć parę płyt Haliny.	Mój stryjeczny brat często mnie odwiedza?	Następnie?	No przejście gazu w stan stały wywołuje podniesienie temperatury...	No, dobrze: brzydko jest podsłuchiwać. A teraz wyjdź, bo przeszkadzasz.	No?...	Ozyrys-Ramzes, ojciec waszej świątobliwości, był hojny pan i składał wielkie ofiary...	Panicz! Dziękuję za tę niespodziankę i witam z całego serca. Siadaj pan.	Potem miał pan pojedynek, który... bardzo nas zaniepokoił... A potem... baron przeprosił mnie W liście napisanym z tego powodu do mnie baron mówi o panu z wielkim szacunkiem i przyjaźnią...	Proszę mnie połączyć z prywatnym mieszkaniem prezesa ministrów.	Rozumiem. Postanowiłeś usunąć go z drogi.	Syn wasz, panoczku jest tu w przybudówce u panny Marysi. Pozwólcie, przeprowadzę.	Słyszę z Krakowa jedziecie?	Tak jest.	Tak, panienko. Gdybym wiedziała, gdzie on jest, ten kochaneczek, poszłabym bodaj pieszo poszukać go.	Wystrzał, panie pułkowniku!	Właściwie ty ją dziś prowadzisz.	Zresztą Albertyna lubiła w tym celu wyjeżdżać za miasto.	Zresztą tam może być także miasto, którego szukamy.	Świetnie! A więc morze zagasi wulkan i już po wszystkim!	Świętoszek, Złodziej
Co się stało, to się stało Jedno jest pewne, że: ludzie, którzy nie tylko trafili do podziemiów, ale nawet chodzili po nich jak po własnym domu, że ludzie ci żyć nie mogą...	Ale nie będziesz miał wszystkiego tam, jak nie będziesz wiedział, kiedy ci żona pójdzie na utrzymanie tych frantów, a z nią i ty, genialna kukło	Doszliśmy więc do wniosku, że prawa są pożyteczne, ale nie są sprawiedliwe i być nie mogą, albowiem sędzia przyznaje obywatelom korzystanie z tego, co im się należy, nie wchodząc zgoła w rozróżnianie prawdziwych i pozornych dóbr. Tego rozróżniania nie zapisuje się na tabliczce gry w „gąskę” i nie wchodzi ono w zakres jego reguł. Widnieje ono jeno w księdze sprawiedliwości Bożej, której odczytać nikt nie zdołał jeszcze.	Dosyć na tym, rycerzu a ponieważ chcesz tego koniecznie, nie tylko żadna z moich kobiet, ale mucha nawet nie zajrzy do twego pokoju. Miałam sposobność przekonać cię, że między innymi, najwydatniejszą cnotą waszego charakteru jest skromność. Ubieraj się więc i rozbieraj wasza wielmożność według upodobania; co do mnie, rozkażę tylko przygotowywać mu to wszystko w ten sposób, abyś nie miał potrzeby wstawać. Niech żyje tysiące wieków wielka Dulcynea z Toboso! niech sława jej imienia napełni świat cały, gdy umiała ujarzmić serce tak wiernego i cnotliwego rycerza i oby niebo natchnęło serce gubernatora Sanchy szlachetną żądzą wyliczenia sobie oznaczonej liczby plag jak najprędzej, aby tym sposobem powróciła na świat najpiękniejsza jego ozdoba.	Panna Castelli podoba się lepiej kobietom, niż mężczyznom, zresztą nic o niej nie wiem, prócz tego, co mówiono, że tenże Kopowski starał się, czy stara o nią, a pani Broniczowa...	Ileś pozwolił mówić, tylem mówił. Rozeszła się wieść od Lipków i Czeremisów, ale nikt prawdy dobrze nie wie. Mówią także i o tym, że im Rzeczpospolita wolę i ziemię chce dać i na służbę pod Tuhaj-bejowiczem wezwać. Na samą wieść wszystkie co uboższe ałusy się wzburzyły. Chcą, effendi, chcą! Jeno im inni tłumaczą, że to wszystko nieprawda, że w Rzeczypospolitej wojska na nich wyślą, a Tuhaj-bejowicza nie masz wcale. Byli od nas kupcy z Krymu, mówili, że tam także jedni powiadają: „Jest Tuhaj-bejowicz”, i burzą się; drudzy mówią: „Nie ma”, i onych wstrzymują. Ale gdyby się rozniosło, że wasza miłość na wolę, ziemię i służbę wzywa, mrowie by się ruszyło... Niech mi jeno będzie wolno mówić...	Ja, który nie jestem mężem stanu uważam każdego władcę za płatnika społeczeństwa, do nieustannéj wypłacalności obowiązanego, który następcy swemu winien przekazać spadek równy temu, jaki sam otrzymał.	Cóż to u diaska znaczy? Siedzisz tu, człowieku, i czekasz, ona nie przybywa, a powiadasz, że nie dała mylnych wieści o swym powrocie?	Tak, napisałam je! napisałam. Nie potrzebuję się zapierać! Nie mam powodu wstydzić się. Chciałam prosić sir Karola o pomoc. Sądziłam, że mi jej udzieli po rozmowie w cztery oczy i dlatego prosiłam go, żeby stawił się u furtki.	A grontu mało, że niedługo to i po zagonie na człowieka nie starczy!	Jedno drugiemu nie przeszkadza; najprzód pójdziemy na: Pod kluczem, a z tamtąd do Wielkiej Opery.	Ot, gadanie! Jakby on inaczej szumiał, niż wszystkie. To nawet nie dom, ale poświecki młyn terkoce na Dubissie.	Pan jest jeszcze bardzo niedoświadczony, kochany panie kolego. Gdybym wiedział, że słowo naiwny nie obrazi pana, powiedziałbym właśnie naiwny.	Do stu piorunów! Nie mogę się połapać: czy to się dzieje naprawdę, czy może wciąż śnię. Przed chwilą byliśmy uwięzieni w ładowni statku i o świcie słońca mieliśmy już wisieć, a tymczasem jesteśmy wolni. Kto by pomyślał! Doprawdy trudno w to uwierzyć. Co zatem się takiego stało, kapitanie? Kto pomógł uciec temu staremu ludożercy?	Bogu najwyższemu dzięki. Chybaż on się powiesi ale już jemu czarownica przepowiadała, że on tej, o której myśli, nigdy nie dostanie i że Lach ją posiędzie, a ten Lach to pewnie jegomość.	Przyobiecaj mi naprzód, że pójdziesz na to miejsce w lesie, gdzie zginęła dziewczyna z Nygardu, i skoczysz w przepaść. Pod tym warunkiem powiem ci. Ślicznie by wyglądała twoja śmierć! Powiedziano by, że to straszne wyrzuty sumienia skłoniły cię do samobójstwa.	Ale bo to poczciwy chłopak... Z jakich on mnie sytuacji nie wyprowadza!... ile daje mi dowodów nieledwie psiego przywiązania!...	Bo wy bohatery, żupany wy niewiastami teracie, u was jest ich zawsze dosyć! E? wszakże to ciebie Wiszowa córka była tak ukłuła? A ona ci teraz ziele nosi!	Co ci jest?...	Kiejkiej (gw.) przecież. ostać nie może.	Nie To rekruci, Jamesie. Potrzeba im próby.	Nie chcę, to zła wróżba.	Nie ciekawam.	Nie gwiżdż, panie Michale!	Nie ma potrzeby mówić o tym mężowi.	Nie mam.	Nie sądzę.	Nie.	Nikt nie przynosił listu	Przepraszam. Gdyby panie szły tylko i rozmawiały o zębie, nie byłoby żadnej racji was aresztować. Ale czy poważne urzędniczki podczas rozmowy o zębie muszą koniecznie tyłem chodzić?	To prawda! Eryk nie był nigdy nikczemnym obłudnikiem!	Wcale to nie poganin, jeno z chorągwi pana wojewody wileńskiego rotmistrz petyhorskipetyhorcy	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	Dobrze powiedziane, mój chłopcze Mam nadzieję, że tak jest istotnie, a nawet jestem o tym przekonany. Grzeczność„Szczerze wam obojgu współczuję, moi państwo”, powtórzył siostrzeniec Scrooge’a i dając mi swój biletbilet	Doktór Murek jest dawnym przyjacielem panny Miki i życzy jej napewno tak dobrze, jak i my. Co więcej, jeżeli podziela nasz pogląd na tę sprawę, myślę, że on bardziej od nas powołany jest do pomówienia z panną Miką o tym młodym skrzypku.	Ano na stepie spotkał, jak pony był jeszcze małym źrebakiem przy matce i jak mu zaczął dawać kawałki chleba, a trawkę zieloną, świeżuchną zrywać, tak też się zaprzyjaźnili. Tak się źrebiątko do niego przyzwyczaiło, że za nim chodzi i pozwoli Dickowi na grzbiet sobie siadać. Dick to dobry bardzo chłopak i zwierzęta strasznie go lubią.	A ja dodam że te eukaliptusy należą do rodziny, która ma wielu pożytecznych członków, mianowicie: gujawagujawa, guawa a. gruszla (biol.) gatunek rośliny z rodziny mirtowatych pochodzący z Indonezji; z jego wysuszonych pączków uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)., rodzący goździki; drzewo granatowe rodzące granaty; Eugenia caulifloraEugenia cauliflora, ob.: Plinia cauliflora (biol.) wiecznie zielony krzew z rodziny mirtowatych rosnący w Chile i płd. Argentynie, rodzący czerwone jagody o truskawkowym aromacie, wykorzystywane do wyrobu galaretek i likierów. dający sok do wyrobu wyśmienitych alkoholi; mirt caryophyllusmirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon korzennik lekarski, gatunek drzewa z rodziny mirtowatych występującego w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz płn. rejonach Ameryki Płd; jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego., dający pieprz angielski; mirt właściwy, którego jagody zastąpić mogą pieprz; Eucalyptus robustaEucalyptus robusta (biol.) eukaliptus Gunna (a. górski), drzewo z rodziny mirtowatych pochodzące z Tasmanii; jego słodki sok po sfermentowaniu przypomina cydr (jabłecznik, napój alkoholowy z soku jabłkowego)., którego sok drogą fermentacji przekształca się w piwo; wreszcie wszystkie te drzewa znane pod nazwą „drzew życiodajnych” czy też „drzew żelaznych” także należące do rodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunkówrodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunków	Mamo najdalej za trzy kwadranse jestem u ciebie. Mogę liczyć na filiżankę herbaty?	Nawet ważny! cóż panie robią z Marwitzem? Człowiek oszalał za panną Anną! Jestem udręczona jego wzdychaniami; jest to całe morze sentymentu! Jakże się to skończy? Ulokuje nareszcie ten legendowy pierścionek i poczciwe serce?...	Wolność waćpan dobrodziej odzyszczeszodzyszczesz mityczni kochankowie. Hero była kapłanką Afrodyty w Sestos nad Hellespontem (dziś Dardanele, cieśnina u zach. wybrzeży Turcji, łącząca Morze Egejskie z Morzem Marmara), a Leander każdej nocy przepływał do niej z drugiego brzegu cieśniny, prowadzony światłem lampki w oknie ukochanej. Pewnej nocy wiatr zgasił lampkę i Leander utonął, a Hero popełniła samobójstwo, rzucając się z wieży do morza....	Możliwe, że pragnę, w tej zwłaszcza chwili, jak wzorowy Orgaz, że się pogrążę w tej tęsknocie walnej, że z Havemeyerem zerwę nader chętnie.	Z prochu powstałem i w proch się obracam. Życie jest pełne poniżeń i bólu wszystkie nici, łączące je ze szczęściem, rwą się jedna po drugiej w ręku człowieka, a najsłabszemi są nici złote. O! drogi mój wierzaj mi, ukrywaj rany, jeśli mieć je kiedykolwiek będziesz. Milczenie jest ostatnią rozkoszą nieszczęśliwych. Strzeż się, aby ktokolwiek miał wpaść na ślad twoich cierpień, ciekawi wyciągają na zewnątrz łzy nasze, jak muchy wysysają krew z ranionego łosia.	A mnie przyszedł do głowy cudowny pomysł.	Coś niby. Ale kto ty jesteś?	Czy się zatrzymała?	Czy to od doktora Jekylla? Pismo wydaje mi się znajome. Coś prywatnego, panie Utterson?	Czyżbyś się bał, kochany d‘Artagnanie?...	Jeżeli tak jest no, to stary król przecież dowie się o tem, i temprędzej zechce pozbyć Włoszki. To na moje koło woda!	Modli się pewnie za tę duszę, która przed sąd boski idzie...	Na ulicach Memfisu stronnictwo kapłańskie ogłasza, że...	Najmocniej przepraszam ale jako stały gość pański, ośmielę się w zaufaniu zapytać: co mówiła dama, która wyszła przed chwilą?... Bardzo przepraszam za moją śmiałość, ale w zaufaniu...	On się nazywa Trzewik	Pan zapewne w interesie do fabryki?	Panu Dolewskiemu? a tobież, Magdziu, zkąd on do głowy przyszedł?	Rzeczywiście, ta zatoka to istna otchłań Ale biorąc pod uwagę wulkaniczne pochodzenie wyspy, nic dziwnego, że dno morskie ma tu takie głębie.	Widzę, że macie wielki młyn.	Z pana to też numer! Ale żeby pan wiedział, z jaką kobietą ja miałem okoliczność, tobyś pan zdębiał!	A Kajdasza bierzecie na siebie?	A to co za jeden?	Alboż księża tańczą, moje dziecko?	Ale...	Ano, to bardzo szczęśliwi.	Bardzo	Będziesz zatem oczekiwała?	Całoś wyszedł?	Chciałem sam ją zbudować	Co ma być? Tylko jego straszne przekleństwa, które miota na mnie, oby spadły na...	Co takiego zaszło?	Co ty mówisz, Nel?...	Doprawdy?	Dużo pani ryzykuje...	Gdzieś musiałem widzieć tego śledzia!	Idzie mecenas z nami?	Jak to może być dwa?... Czyście wy słabi?	Jednakże JW. panie, trzeba by coś radzić, mogą być natrętni.	Juści, bo Wojtkowi jeno gorzałkagorzałka	Karabiny w pogotowiu? Będziemy mieli dziś jeszcze przed północą małą przeprawę z kilku drapichrustami.	Mama pewnie myśli, żem chory... Słowo honoru...	Miszutka, jesteś zbyt enigmatyczny.	Miłościwy ojcze...	Na drodze, zaraz przyjadą.	Na wieki	Niech mnie kule biją! To on! We własnej osobie!	Niepospolite!	Och, to zupełnie co innego!	Polować?	Poproś pana. Jak ty chodzisz, co?	Powieść jest obrazem życia	Tak jest	Teraz ona może także spłowiała dla pana.	W Ems?... Ty tam jeździłeś?...	W górę, w górę!	Wójt wamawama (gw.)	Z Warszawy.Gość przyjechał (...) z Warszawy	Za pomyślność wielkich zamiarów...	Zatem wystaw mnie pani na próbę.	Zbrzydłam?	Zginęła w przedostatni dzień.	Zostanę.	Śmierć, Cierpienie, Sztuka, OdrodzenieŚmierć sztukę rodzi.
Ojciec zdumiał, bo się tego nie spodziewał, i zaraz na moje marnotrawstwo narzekać począł: „Byłaby (prawi) krescytywa, ale taki pędziwiatr, taki odmigęba, co tylko puszyć lubi a za magnata się wydawać, wszystko zmarnuje, niczego nie utrzyma.” Potem ciekawość go przemogła i począł wypytywać szczegółowie, co mam, a ja widząc, że tą smołą smarując prędko zajadę, nie tylkom nic nie utaił, alem jeszcze dołgał trochę, choć zwykle nierad koloryzuję, bo tak sobie myślę, że prawda to owies, a łgarstwo sieczka. Ojciec za głowę się brał i nuż w zamysły: „To a to by się dokupiło (prawi), ten a ten procesik poparło; mieszkalibyśmy o miedzę, a pod niebytność twoją ja bym wszystkiego doglądał”. I zapłakało poczciwe ojczysko: „Adam! Ta dziewka okrutnie mi się dla ciebie spodobała, ile że ona pod pana hetmanową opieką, z czego także może być korzyść; Adam! Jeno ty mi tę moją drugą córkę szanuj i nie zmarnuj mi jej, bobym ci w godzinę śmierci nie przebaczył”. A ja, mości dobrodzieju, na samą supozycję Zosinej krzywdy, jak ryknę! Padliśmy sobie z ojczyskiem w ramiona i płakaliśmy acurate do pierwszych kurów!	Och, nie lękaj się pani szafotu Nie chciałbym cię okryć taką hańbą, bo spadłaby ona i na mnie. Nie, przeciwnie, jeśli mnie zrozumiałaś, powinnaś się domyślić, że nie możesz zginąć na szafocie.	Nie wiem, bo nie wiem kogo pani ma na myśli	No, widzisz. Więc są tak zwani rejenci, którzy każde kupno albo sprzedaż zapisują do książki. Podpisuje się ten, który sprzedał, i ten, który kupił. I przepadło. Już nie może powiedzieć, że nie chce albo że nieprawda.	Jeszcze nie, Józieczku. Już tak sobie ułożyliśmy, że niech do końca lata wsi używa. Boże drogi, ja nawet nie wiem, jak mam ci dziękować za twoją, Józieczku, łaskę i dobroć dla nas.	Na kamieniu urodzone Ale z pana to wyszczekany warszawiak. Niech pana nie znam, kochany panie!... A pan nigdy nie był żonaty?	Nie wiem, jakie tam mają rozumy w Sanockiem i jaki chowają obyczaj, ale u nas to niejeden i psa wozi ze sobą, kiedy mu jest zabawny, a nie tylko człowieka.	Ba, doktorze Spilett będziemy szli przez lasy, więc nawet nie zauważymy słońca.	Czemu? Oto nie chciałam... nie chciałam, by został kochankiem zamężnej kobiety!	Długu, który zaciągnąłeś jako dziecko, mógłbyś potem nie zechcieć zapłacić; i prawo przyznałoby ci rację.	I nikt go nie okrada?	Ja nie palę.	Jać inny parol daję że nie tylko przy pierwszej sposobności umknę z twoich rąk, ale że cię każę końmi rozerwać, gdy w moje wpadniesz!	Moja droga, pan de Rastignac jest młodym człowiekiem, który z pewnością nie zuboży swej kochanki.	Nie chcieli mieć majątku zdobytego w tak nikczemny sposób.	Nie mówmy o tym! Uczyń mi waćpan tę łaskę!	Nie, niezupełnie.	Nijak nie rozproszone, mości kasztelanie.	To są samiczki ze płci, a śmiertelne z urodzenia: niektóre prawice, niektóre nie.	Więc to nic wielkiego?... Bo, moje dziecko, ja zawsze bałam się, ażebyście wy nie robili długów... Gdybyś wiedział, jak długi mnie samej ciężą...	Żeby tylko lawa nie utorowała sobie nowego przejścia w kierunku żyznych części wyspy.	Nie, bo w takim razie byłbyś inny, niż jesteś.	Tak, nie, ona ma klucz... Miałem kiedyś sen, wstydzę się opowiedzieć. Miałem tylko sen, że pani Cin weszła do ubikacji, włożyła mnie do muszli. Usiadła...	Witaj, szlachetny trybunie. Jeśli pragniesz złożyć pokłon cezarowi, na złą trafiłeś chwilę i nie wiem, czy będziesz mógł go zobaczyć.	A właśnie, że choć wiele mogę, bardzo wiele mogę, i prawie wszystko mogę, a jednak są takie rzeczy.... Bo widzicie, wy tego ciemni ludzie nie rozumiecie, że tu zakon to dzieło!	Dlaczego?... No więc dobrze, to poślę czek Natce jako podarunek ślubny, tego mi pan nie zabroni?	Jeżeli tak zacny i moralny człowiek jak pan Rokowicz opowiada takie rzeczy o pannie Wandzie, to już z pewnością musi to być prawdą. Spodziewam się, że odtąd żadna z nas nie przypuści panny Wandy do towarzystwa swych córek!	Nie ukrywajcie mi nic	Niechże sobie zły humor królewski spłynie na jenerała, czemu on ich nie chwytał.	Nigdy się nie spaźniamspaźniam odparł Pietrek.	Pani go nie znała? Jest dosyć przyjemny, oryginalny jest, ma coś z  epoki (byłaby w wielkim kłopocie, gdyby jej przyszło powiedzieć z której) odparła pani Verdurin z zadowolonym uśmiechem amatorki, sędziego i gospodyni domu.	Przed siebie I w końcu, gdy nie będzie mógł przedostać się dalej, stanie.	Pójdź. Są jeszcze dwie walki, ale nie będziemy na nie patrzeć. Lepiej wyjść teraz z uśmiechem na myśl o komicznej minie tego biednego „Kawy z mlekiem”.	Tylko ordynat! Zawsze tylko ordynat. Dziwię się, że mu pani dotąd piedestału nie postawiła.	Zdaje się, że powiedziałem coś, co może być mądre, jeśli nie jest głupie... Ale mi to wszystko jedno!...	Taboureau zobaczysz, że kiedyś nieszczęście cię spotka. Wcześniéj czy późniéj Bóg karze niedobre uczynki. Jak-to! żeby człowiek taki zdolny, taki rozsądny, jak ty, tak zawsze dobrze swoje interesa prowadzący, dawał kantonowi przykład nieuczciwości? Jeżeli będziesz się wdawał w podobne procesa, jak możesz spodziewać się, że inni biedniejsi okażą się względem ciebie sumiennemi i kraść cię nie będą? Twoi robotnicy zaczną cię oszukiwać i wszyscy się tutaj zepsują. Nie, nie masz racyi. Twój jęczmień był już sprzedanym. Gdyby go ten z Saint-Laurent wziął był zaraz do siebie, nie byłbyś go od niego odbierał; rozporządziłeś się więc rzeczą, która już twoją nazwać się, według waszego układu, nie mogła. Ale mów daléj.	Nie jestem tego zupełnie pewny i zanim oświecę się w tej wątpliwości, pozwalam ci zamienić się na rzędy, jeżeli wszakże zamiana koniecznie ci jest potrzebna.	Ty już jesteś taką i dlatego radzę ci: szukaj towarzystwa z takimi. Dwa razy poruszyłaś Iksinów: urządziwszy koncert i pobudziwszy ludzi, ażeby tutaj utworzyli szkołę. Co z tego masz?... Nic, trochę zawiści i plotek... Ale wędrowni aktorzy mieli dochód, panna Cecylia będzie miała kilka uczennic, a nauczyciel dostanie lepszą pensję, bo zwróciłaś uwagę miasta na jego niedostatek. No, uściskaj ojca i... żadnych łez! Za rok... półtora.... zobaczymy się...	Wolałbym też Szwedów aniżeli jakowych hultajów, których wszędy pełno... Kto jedzie z końmi, musi zbrojno jechać i mieć się na baczeniu, bo okrutnie to łasa rzecz.	Albo ja wiem! Albo ja wiem!... Mówią, że chce się żenić...	A w przeciwnym razie bijemy się, tak?	Wyobrażam sobie! Musicie sobie ten majdan brać na plecy, towarzyszu Otocki?	Z panną Heleną moje rachunki skończyły się. Gdyby na świecie były tylko dwie kobiety do wyboru: ona i jakaś inna, wybrałbym tę inną...	Dobrze by mu się stało!	Jest to bodaj pierwsze słowo uznania, jakie udało mi się usłyszeć od kogoś z rodziny od czasu mego dzieciństwa	Musimy się poznajomić.	Na, gerai, raskite!	O ty potworze! Rozumiem cię: więc ty się dąsasz, aby mnie przekonać o tym, że mnie kochasz!	Przeciwnie, jest mi lepiej!... daleko lepiej!... Ale zmęczyłem się. Otwierasz pan nowy wszechświat; ale tak różny od tego, który znam, tak przytłaczający swoją fantastycznością, że... mąci mi się w głowie...	Przekonywa mnie jedynie pierwszy argument. Jeśli pani obiecała kotyliona najpierw tobie, muszę się cofnąć, chociaż z głębokim żalem.	Skąd się wziął między obdarowanymi ów dróżnik Wysocki?...	Sprzeciwia się to rozumowi	Tak to na świecie. Kto ci dziś przyjacielem, jutro JudaszemJudasz	Także na drodze.	Wielka to z waszej strony dobroć, że zgadzacie się przyjąć do siebie biedną, opuszczoną przez wszystkich dziewczynę	Wiem: niemożliwość!	Zabawiłbyś się! wtrącił Helmut.	Abym to odkupił?	Ach tak!	Ach, to ty	Ale cóż pilnego?	Ale... co ze zbrodniarzem... co z mordercą!	Ba! Moja jest szczególnie przemyślnym kaprysem natury.	Bardzo ciekawy! Minarety, świątynie, pagodypagoda hinduska tancerka.! Przypuszczam, że zwiedzicie te strony.	Chcieli wziąć fortepian od nas, ale wasz lepszy.	Czy były w nim jakie dokumenta?...	Czytaj pan	De Grenelle dodał podnosząc stopień od powozu.	Do pana prezesa.	Filozof, Obraz świata Venus GenitrixVenus Genitrix (mit. rzym.)	Hrabina Cosel.	I co z tego? Co pan znajduje w tym obraźliwego? Co pana obchodzi, że zamki Janiny wydane zostały w ręce Turków przez jakiegoś oficera o imieniu Fernand?	I to Ottman zrobił ten wynalazek?	I zbrodniarzy także	Jaki staw?	Jeno dojrzałam strażników, zaraz mnie cosik niedobrego tknęło...	Karłowski.	Kiedyś wynagrodzę ich.	Lepiej pomacaj mu głowę.	Marii wzywał! słyszeliście, choć kalwin	Miecznik rosieński wyjechał?	Młodzieńcze jeżeli będę mógł raz jeszcze powtórzyć to, co dziś słyszałeś, przyrzekam, że ci to powiem.	No tak. Ja czasem żartuję z niej. On kilka razy wziął jej stronę nawet dość szorstko, niedelikatnie.	Owszem, bardzo proszę.	Panie hrabio otrzymałem list awizowy od firmy Thomson i French.	Pół do trzeciej dochodzi	Spal zioła, te zioła, co z pola w tym roku nanosiła i te, co z przeszłego lata zostały i wszystkie, co w chacie są.	Spocznijmy chwilę, ojcze! Zaraz odpłynę!	Szelma kapryśna. Ja myślę, że ona wszędzie łazi.	Tai teisybė pasakyta, tai gryna teisybė, tai liudija ir atsitikimai paskutinių metų mūsų kampe,	Tak? A w jaki sposób?	Tak?... Tak?...	Trzeba wyłamać	Turski sam.	Tylko?	W dzień?...	Wara wam do mnie! ale, będą tu bele co powiadać!...	Zaczekaj, zaraz przyjdzie Babiński, to wypijemy razem.	Zali stary Zych wie, że cię panna do mnie wysłała?	Zatem nasza epoka wraca do Greków
Małą rzecz, a i to nie dla mnie, dodała staruszka, kochany mój Michale. Pamiętasz jakeś małem dziecięciem ze złożonemi rękami modlił się z rana i wieczorem u kolan moich z Anusią... Ile razy zapomniałeś pacierza (Anusia go nigdy nie opuściła) a zasnąłeś bez niego, to cię w nocy zawsze przykre sny dręczyły... Nie zapomnijże i w życiu nigdy, nie zapomnij na prośbę moję, choć krótkiego pacierza; on od ciebie szatana, który tym światem zawładnął dziś widzę, odpędzi...	Pozycja społecznaOtóż pan de Rastignac podstawił panu, w samych początkach, nogę. Skoro go spytano o pana, młody dandys powiedział po prostu i bez ogródek, że pan się nazywa Chardon, a nie de Rubempré, że pańska matka czuwa przy położnicach, że ojciec był za życia aptekarzem w Houmeau, że pańska siostra, zresztą urocza panienka, cudownie prasuje koszule i ma wyjść za mąż za drukarza nazwiskiem Séchard. Oto świat! Wystarczy wypłynąć na widownię, a już zaczynają człowieka nicować. Pan de Marsay przyszedł do loży pobawić się nieco pańskim kosztem i natychmiast te panie uciekły, uważając, iż pańskie towarzystwo jest kompromitujące. Niech pan nie próbuje dotrzeć do którejś z nich. Pani de Bargeton straciłaby wstęp do kuzynki, gdyby pana nadal przyjmowała. Masz pan talent, staraj się w przyszłości o odwet. Świat tobą gardzi, gardź światem. Zagrzeb się na poddaszu, stwórz arcydzieła, chwyć w ręce jaką bądź władzę, a ujrzysz świat u swoich nóg; oddasz mu wówczas z nawiązką rany, jakie ci zadał. Im więcej pani de Bargeton okazywała panu sympatii, tym więcej będzie czuła do pana niechęci. Tak się toczą uczucia kobiet. Ale nie chodzi w tej chwili o to, aby odzyskać przyjaźń Anais; chodzi o to, aby nie mieć w niej wroga, i dam panu sposób. Pisywała do pana, odeślij jej wszystkie listy, ujmie ją ten postępek godny szlachcica i później, jeżeli będziesz jej potrzebował, nie będzie panu stała na zdradzie. Co do mnie, mam tak wysokie mniemanie o pańskiej przyszłości, że wszędzie pana broniłem; tak samo nadal, jeżeli mogę co zrobić dla pana, znajdziesz mnie zawsze gotowym do usług.	Eh, nie, panie dziedzicu! Młynarz nie zgodziłby się na to. Nie, powrócą także piechotą.	Nie wiedziałem, że to jest właśnie to, czego szukano tak gorliwie. Nigdy mi nie opisano, jak to wygląda, wasza królewska mość.	Jak to, więc nie ty, nie ty mi przysłałaś kurczę, Angeliczko?	Cnota, Poświęcenie to posądzenie nie dawało mi spokoju. Żebyś wymówił choć słowo obrony!	Jest chory, panie dyrektorze. A jak jest chory, to nikogo nie przyjmuje.	I właśnie do wiedeńskich. Nie wiem dlaczego, bo przecie uczyłeś się wcale nie w Austrii, lecz w Belgii i w Szwajcarii. Gdzie Rzym, gdzie Krym... Tylko że, oczywiście, wiedenki...	Hm... Pytacie, czemu się boję? Powiedziałbym wam, ale nie wiem, czy pojmiecie to?	Co za inni?... Uprzedzam cię, iż nie myślę dłużej postępować na ślepo i chcę wiedzieć, nie tylko, na co się narażam, ale i dla kogo.	Myli się pan, panie Crottat Dependent, który chce być rejentem, nie zostawia ważnych dokumentów w dyliżansie na łasce podróżnych! Dependent, który chce być rejentem, nie wydaje dwudziestu franków między Paryżem a Moisselles! Dependent, który chce być rejentem, nie naraża się na to, że go mogą przytrzymać jako zbiega...	Teraz jestem pewien, że ta sama oaza. Zbójcy pustyni nie zapuszczają się zbyt daleko, bo nic by tam nie mieli do roboty. Oni kręcą się w bliskości lasów Bum-Druma i obozują w najbliższej oazie.	Musi, nie musi. On mnie nie bardzo lubi. A zresztą jak przyjdzie na pomoc, trzeba się z nim dzielić.	E, wszędzie ludziska potrafią człowieka okłamać Widzę, że już na dobre przylgnąłeś do swoich stron i nie chce ci się stąd ruszać.	A jeśliście mniemali, co was moja pomsta ominie, to była szpetna pomyłka. Słuchajcie bacznie, rzekę wam coś: ja go widziałem, a wy nie!	Tak i jakiś pan z prokuratury także. Cały ranek szukano, a kiedy zobaczyłem, że wszystko na nic i nie ma już żadnej nadziei, zatelegrafowałem do pana.	A więc ty nie kochasz ciotki?	Dlatego, żeby zły Mzimu nie zabić dobrego Mzimu.	Święceń nie mam, ale głowę mam ogolonągłowę mam ogoloną mowa o tzw. tonsurze;  tonsura, stosowana od roku 633 do 1972, była kręgiem wygolonym na głowie zakonnika, oznaczającym jego przynależność do stanu duchownego., gdyż na to pozwoleństwo otrzymałem, prócz tego odpusty i relikwie wożę.	Teraz przekonuję się, że wasz świat nie jest niczym innym jak tylko Księżycem, skoro podobne na nim istnieją wyobrażenia.	Miałem zaledwie lat dziesięć, gdy mój ojciec umarł. Zresztą nie znam pałacu, mieszkaliśmy w ustronnym dworku na południowym wybrzeżu. Stamtąd pojechałem wprost do Ameryki. Cały ten kraj jest dla mnie tak obcy i nowy, jak dla doktora Watson, a chciałbym już jak najprędzej zobaczyć łąkę i przyległe trzęsawisko.	Ja nic o sprzedaży nie wiem Wróci tu jednak za parę dni mąż, to z nim rozmówicie się. Szkoda jednak, żeście się tak ociągali z podpisaniem układów...	Dziękuję, towarzyszu Raszewski, postaram się nie zawieść tego zaufania.	Cicho. Cicho. Dajcie spokój. Nie wstyd wam? Ludzie patrzą, śmieją się. Jużeście tego biedaka zanadto ukarali.	Do mnie korespondencji nie było?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus mistrzu Grzegorzu Jutro wigilia do Godów, pono ryby nie skosztujemy...	Pan się fatyguje, ależ ja nie pozwolę,	A niechby się był żenił z kim chciał z cyganką, żydówką, ostatnią łajdaczką; mogłoby się to licho powoli nawrócić i poprawić naszém staraniem i modlitwą; ale tak pójść, uciec od nas na kraj świata!!	A tatko znowu tak sobie powie: hiperbole, i koniec. A my ani bielizny, ani ubrania. Wszystko idzie na Barnawską. Żyjemy byle czym... Przecie tak wiecznie być nie może. Musi tatko także pomyśleć! Właśnie i dziś... ksiądz spowiednik...	Nie będziemy dziś o tym mówili przed jutrzejszym obrzędem.	Nie pierwszyzna mu przecież!	Ja, proszę pani, nie przez ciekawość pytam... Tylko ten biedak Cynadrowski zobowiązał mnie, ażeby się o tym dowiedzieć... Przyrzekłem mu i...	Danveld stoi przed Bogiem i Bóg go sądzi, a wy, grafie, jeśli was zapytają o domysły, tedytedy (daw.) dziś popr.: zaś. o to, co widziały oczy wasze, tedy powiedzcie, iż nim splątaliśmy siecią wściekłego męża, widzieliście dziewięciu trupów, prócz rannych na tej podłodze, a między nimi trup Danvelda, brata Gotfryda, von Brachta i Huga, i dwóch szlachetnych młodzianów... Boże, daj im wieczny odpoczynek. Amen!	Tak! To miasto. Trudno się będzie nawet dowiedzieć o nazwę. Wszyscy przed nami uciekają.	To Kali pójść znów nad wielką wodę, do pana wielkiego i bibi.	A może zdziebko gorącego mleka, to uwarzę	Czemu rozpaczać? Wszyscy pańscy pasażerowie to Francuzi, oni najęli pański statek. Ten korsarz to paryżanin, jak pan powiada; wywieś pan zatem białą chorągiew i...	Któż to go powstrzyma, któż zabroni?	Któż to jest ów	To murowane.	To tylko początek dalej będzie lepiej.	Więc to mój dozorca podał skargę?...	Ale! Dajcie się wypchać! Ja myślałem zawsze, że co innego prefekt, a co innego belfer	To istotnie kuszące i wybór łatwy. Któż by się wahał, czy być koczkodanem, czy być wielbioną przez warszawiaków i zdobywać szczęście z Goldmarkiem! Pan mnie upaja swymi pochwałami! Podobna przyszłość może mi w głowie do cna zawrócić!	To mu przypomnę!	Mówią, że pan Norski jest wielki bałamut. Czy i do ciebie się umizga?	Bardzo ładna dziewczyna Czy to lekarka?	Jak to? Z powodu tych paru tortur, tych samych, które wy zadawaliście Clewerowi? Jak długo znęcaliście się nad nim? Całe półrocze?	Irytują się ludzie, mający krew, a zresztą, co ja będę gadał!	Bezwstydna! tak jest pewną siebie, że byle skinęła, weźmie kogo zechce! Głupi ci mężczyźni!	Niechże pan ochmistrz ulituje się ten ostatni raz, każe nam wlepić po dziesięć batów na kobiercu, pocałujemy go w rękę i sza!	Wiesz, nieraz w nocy wstaję, aby zajrzeć do niej, bo mi się chwilami wydaje niemożebnem, aby była pod moim dachem.	Ojcem moim był Aleksander Balfour, nauczyciel w owej miejscowości, a matką mi była Gracja z domu Pitarrow zdaje mi się, że jej rodzina pochodziła z Angus.	Pewnie chciałbyś wiedzieć, co się z nimi stało, prawda?	Co mieli rozbić. Jeszcze meme (gw.)	Cóż, czy trafiono panu do gustu?	Jak się ma kotek, panno March?	Na pewno otrzeźwieję? Nic więcej?	Nic, nic zupełnie; jak pan widzisz, po prostu rozpoczął się karnawał, ubierajmy się prędko.	No, w brzuchu. A mama była raz w cyrku. A na weselu ciotki piła wódkę.	Dopłaca do rozgłosu.	Jaką modlitwę mam mówić, panie?	Popatrz na pieczęć.	Poszaleją rodzice starzy poszaleją! Dobrze im tak, chcieli innego szczęścia dla syna, niechże innego syna szukają...	Zbankrutować znaczy dopuścić się czynu najbardziej hańbiącego ze wszystkich, które mogą zhańbić człowieka.	Jadziu, przywiozłem ci z Berlina piękny prezent za trudy poniesione w moim zastępstwie przy gospodarce. Cóż zdziałałaś, siostrzyczko?	Dwieście biletów! Cóż za szacowni ludzie!	A wy, ojcze, pójdziecie z nami?	Ależ, Krzychu, ja wcale... ani tym bardziej on...	Chciałabym, aby pan poprosił o dwa tygodnie miałabym pana dłużej.	Czy już umrę, panie doktorze?	Ja?... Skądże znowu!...	Pojechał z furmanką, z ormiańskim towarem... już temu kilka niedziel będzie.	Więc tedy, jakeście szli z przednią strażą pod Magentę?...	Za całe siedem franków...	A ty pierwszy Ty, psiakrew, pierwszy, ty, który jak ta zmora, jak ten...	Ani utena.	I owszem, panie profesorze.	Idź najpierw fasowaćfasować	Jak sam kamień. Ino bym radziła nakryć czym ciepłym i wedle głowy takoż zatulić, bo jak ją powietrze owionie...	Kiedy rodzice jadą?	Kupiłem u fotografa.	Lolo Karwowski.	Lud	Małżeństwo	Muszę wykonać polecenie lorda de Winter	Myślisz o Dorze?	Najjaśniejszy Panie, depesza obejmowała tylko tę krótką wiadomość i drogę, jaką obrał uzurpator.	Najzupełniej!	Naprawdę?	Pewnie skrypt był przedawniony!	Przecież pokazywałem panu blaszkę	Przyjechałabym natychmiast.	Staś będzie o tym pamiętał i Dinah także.	Ten pański włoski książę?	Więc dobrze. Sprzedaję. Każ wygotować kontrakt i przyślij mi go, lub przyjdź z nim sam.	Więc trzeba je znaleźć.	Z panem Bohuszem?	Zatem i panie?	Ślicznie po wczorajszej burzy.
I ty, która wierzysz w Jedynego, w Jehowę, ty lękasz się bajań jakiejś głupiej staruchy, a może intrygantki?... Gdzież twój wielki Bóg?...	Ja! ja! załamując ręce i boleśnie się uśmiechając przerwała Francuzka, jakże możecie pomyśleć nawet coś podobnego? Nie przez ciekawość pewnie chcę wiedzieć tajemnicę waszą, lecz żeby wam dopomódz do osłonienia się lepszego... bo czuję, że odkryta zostaniesz... zdradzając się co chwila!... Jesteś młodziuchną! ręczę, że jakaś nieszczęśliwa miłość gra w tem swą rolę... więc chcę ci być sprzymierzeńcem, pomocą...	Może po powrocie od Rochowej doktór mnie jeszcze obejrzy.	Nie, lecz zwracam pańską uwagę, że zanosi się na noc bardzo zimną. Chłody nabawiają reumatyzmu, a służący, który cierpi na tę chorobę, jest do niczego, zwłaszcza dla tak prędkiego pana.	On?... Będzie milionerem, będzie zażywał powszechnego szacunku i może będzie miał przyjaciół...	Przemiana szeptał pokornie i objąwszy ją tulił do siebie serdecznie, ale sztywna była, zadąsana i jeśli oddała całunki, to jakby z musu, i jeśli odrzekła to jakie słowo, to ino tak, by coś mówić, a cięgiem się rozglądała chcąc już wracać.	Zakochana?! Może tylko skłonna do zamążpójścia!	Obie są po prostu rodzajami naśladownictwa Proszę was jednak, pójdźmy. Nie możesz tu pozostać, Dorianie. Ze względów moralnych niedobrze jest patrzeć na złą grę. Sądzę zresztą, że swojej żonie nie pozwolisz występować na scenie. Cóż cię to obchodzi, że gra Julię jak marionetka? Jest czarująco piękna i jeśli życie zna równie słabo, jak sztukę, będzie doskonałym przedmiotem doświadczalnym. Bo są tylko dwa rodzaje ludzi czarujących: ci, co bezwzględnie na wszystkim się znają, i ci, co nie znają się na niczym. Na Boga, drogi chłopcze, nie rób tragicznej miny! Tajemnica młodości polega na tym, aby nie poddawać się uczuciu, z którym byłoby nie do twarzy. Chodź z Bazylim i ze mną do klubu. Zapalimy papierosa i napijemy się na cześć urody Sybilli Vane. Ona jest piękna. Czegóż chcesz więcej?	Nie, towarzyszu Otocki ten numer nie przejdzie, na to nie pójdziemy ani dzisiaj, ani jutro. Pan Gorbaty w różnych swoich wystąpieniach dał się poz­nać jako ktoś obcy, niemający nic wspólnego z interesami narodu polskiego i terenem jego przyszłej działalności może być każ­dy kraj prócz Polski. Sprawę trzeba postawić jasno: my się nie podobamy panu Gorbatemu, jego sprawa, my się więcej nie będziemy wtrącać w sumienie pana Gorbatego, ważne jest, że pan Gorbaty nam się nie podoba, a kto się nie podoba nam, ten musi iść won! Dziwię się wam towarzyszu Otocki, że określiliście tę bru­dną sprawę jako kontrowersyjną. Ona wcale nie jest kontrowersy­jna. Jest jasna jak stół!	Dziecko drogie ja osobiście nie widzę nic złego w twoich zamiarach i sądzę, że ojciec pogodzi się z niemi również. Powiedz że, gdzie ma być ta posada?	Milczeć, kiedy bębnią na sąd wojenny! Ja staję w obronie oskarżonego. Prócz tego ta cała historia jest za dobra, żeby się na niej te bałwany w budzie poznały. Oni tego nigdy nie zrozumieją. Oni grają w palanta i mówią: „Tak jest, prosz pampsora!” i: „Nie, prosz pampsora”.	Bardzo to było dowcipnie powiedziane ale tymczasem wygląda to raczej tak, jak gdyby się na tym dowcipie miało wszystko skończyć tu: widoczny. daleko, poza drzewami parku.	Dziękuję panu, ja się będę musiała sama starać o nie. Co się tyczy waszego, myślcie o niém. Ja panu nie bronię kochać Moszyńskiéj, bo gdybym nawet chciała mu tego zakazać, wiem że to się na nic nie przyda. Córka Cosel odziedziczyła po niéj wdzięk jéj i potęgę, ja ich nie mam... niestety!	Mało się znamy ale sądzę, że mogę mieć do pana zaufanie.	Z kimże mi wolno się bawić? Nikogo tu nie znam.	O, bo nie uspokoję się, dopóki się nie dowiem, że jest z nią lepiej.	Jego Królewska Mość jest pewny, że list był przez panią pisany dnia dzisiejszego; wie o tem, iż nie został wysłany według adresu. Listu tego nie ma ani w stoliku, ani w szufladkach biurka, a jednakże musi gdzieś być.	Przeciwnie, muszę o tym mówić, skoro to ma być coś pożytecznego, coś w rodzaju spowiedzi, skoro podjęłam się wyciągnąć z pana ową wstrętną, ordynarną niewiarę. Nie mogę zresztą zostawać w zwątpieniu i zamykać dziś właśnie ran mego rozumowania, które pan pootwierał, pajęczyną pierwotnego ruchu czucia. Czemuż tedy istotnie modlitwa sprowadza do duszy światło jasnego widzenia i rodzi w nas stan szczęścia?	Zbyt proste ujęcie. Nie. Nie mogę. Nie umiałabym zacząć z nim o tym mówić. Te słowa nie przeszłyby mi przez usta. Och, dość pomyśleć o tym, jakie ten człowiek miał tragiczne życie, ile krzywd spadło nań najbardziej niezasłużenie, ile nieszczęść go spotkało, jego, człowieka o największej dobroci, o najczulszym sercu, o najwyższej wartości duchowej. Nie, Janku. Pokochałam pana zbyt późno, niestety. Dziś już nie mogę, nie mogę się cofnąć. Brzydziłabym się sama sobą, gdybym musiała zaliczać siebie do tych wszystkich ludzi, którzy go pokrzywdzili. Nie, Janku. Nie umiałabym żyć z przeświadczeniem, że popełniłam podłość... Ciężko mi, Bóg widzi, jak ciężko, ale na to nie ma rady.	A Mercedes Mówiono mi, że zniknęła.	Chce ksiądz wiedzieć? A więc powiedziano mi: „Znamy ich, tych kandydatów w rodzaju pańskiego Guitrela. Raz mianowani, gorsi są od innych. Okazują jeszcze więcej gorliwości przeciwko nam. To jest zrozumiale. Muszą więcej uzyskać, żeby ich partia więcej im wybaczyła”.	Chyba alkoholiczno-dancingowo-sportowo-suchotniczą z dodatkiem jeszcze sztuki stosowanej. To są brednie, proszę ojca. Ale nie odpowiedział ojciec na poprzednią kwestię: jak ojciec patrzy na zmianę naszego życia?	Dlaczego miałbym żałować właśnie tych trzech tysięcy Żydów, a nie miliona innych mieszkańców Paryża, którzy, pozostając tu, również skazani są na zagładę?	Hę? w wino wasze nie wierzę wiele, ale ryby i źwierzynę szanuję.	Macie, moje dziatki, pożywajcie ten specyał! a ja tymczasem pszczółki osadzę w ulu, żeby niedługo się męczyły w woreczku!	Nie tak to łatwo	Pan się na to nie zgadza?	Przypuśćmy tedy, że rzeczywiście udało się Kamie wytworzyć w ten sposób ów szczególny związek między łątką a Halszką	Rady?... Zawiszy bym nie dał, Paszkowi bym nie dał, Powale też;  ale nie chwalący się, takim jak on poradzę dwom. Obaczy krzyżacka jego mać! Zali nie tęższy był ów rycerz od Fryzów? A jakem go ciął z góry bezbez (daw.)	Skąd pani wie, że pani Nina durzy się?	To wszystko! Napisz do Agnieszki, że ją ściskam i chciałabym bardzo, ale to bardzo, widzieć ją. Jest to jedyne moje życzenie.	Tyle myślałam o pańskim bratanku co o psie, tyle co i pan sam. Ale, ale, toć pan mi dał sześć kawałków cukru, potrzeba mi osiem.	Widzi pan, że my tu sobie nie odmawiamy niczego. Niema co, jak na pierwszą wizytę, dobrześ pan trafił. To będzie zebrańko szczególnie udane.	Znów się mam wynosić? Wówczas wygnano mnie od wilków dlatego, żem był człowiekiem, a dziś dlatego znów, że jestem wilkiem... Chodźmy sobie tedy stąd, Akelo!	Bo ona robi nam wiele dobrego. Pomyśl pan, panie doktorze, jakby źle było na świecie, gdyby nieszczęśliwi... gdyby biedni nie umierali? Jak źle byłoby na świecie, gdyby wszystkie takie jak ja dzieci rosły na ludzi i żyły... Nie wystarczyłyby żadne przytułki, żadne szpitale... żadne więzienia.	Jeszczem się nikogo nie pytała i nikogo nie prosiła	Każ mu być mi uległym, poleć mu by mnie, matkę twych dzieci, szanował, to będzie sposób najlepszy utrzymania pokoju...	O! chcę go poznać, Tréville, chcę go widzieć, i jeżeli da się coś zrobić dla niego, zajmiemy się nim zaraz.	Prawda! Nie mówiłeś... A więc dwa wagony prywatne, jeden nazwany od ciebie, a drugi od twej mamy... dwieście dolarów miesięcznie na drobne wydatki... i wyrżnął nosem w ziemię... za to, że nie chciał pracować za dziesięć i pół fajgli miesięcznie! To najpyszniejszy połów całego sezonu!	Tak jest, miłościwy panie! Byli też u ichmość panów hetmanów deputaci z wojska pana KoniecpolskiegoKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) wycofać się, odstąpić., przecie to uczynią, jak się tylko dogodna pora zdarzy, bo się już im sprzykrzyły i uczty, i jego pieszczoty, i mruganie oczami, i rąk klaskanie. Ledwie już wytrzymać mogą.	A starczy mu pieniędzy?	A wiecie, że w szeregach komunistycznych przestrzegana jest bezwzględna karność?	A... pani świeża zupełnie!... no, no! to ciekawe!...	Chce pan, bym mu powiedziała?	Gadali we wsi, że was zabiło.	Gdybyś nie miał znamienia na szyi i ja bym cię za syna nie znała. Psy te niemieckie serce w tobie przemienili. Krew ci swą wleli. Śmierdzisz nimi!	Gorzej jeszcze zaczęli stawiać kościoły i sprowadzać sobie mnichów, aby się nimi od nas zasłonić... aleśmy im i tym klechom odebrali ochotę oszukiwania nas... Cha! cha! Kazałem wieszać księży i kościoły popalić...	Gołąbek, nie dziecko!	Juści! pomagali, ale gospodarzom, bogaczom jeno...	Mamy czas Przecie i pater Joszt też jeszcze nie przyszedł. I pan redaktor Rejzek...	Na uniwersytecie miałem kolegę tego nazwiska Był to, prawdę mówiąc, skończony cymbał, ale wszystko brał strasznie na serio.	Nie mogliśmy też i my niczego dociec!	Nie mogę jeść!	Przede wszystkim to nie jest klasztor, tylko zgromadzenie, z którego nawet występują siostry Po wtóre, odpowiem ci na pytanie.	Puśćcie mnie!... Puśćcie mnie, abym napił się jego krwi...	Tak jest.	Turkuł, śmiejąc się, wyciągnął rękę, aby w nią Borowski na zgodę uderzył.	Widać, żeś pan obcy w tej stronie; rzekła Julka.	Większe daleko niebezpieczeństwo nam grozi jeżeli tam nie pójdziemy.	A Marynia?	A kto siedzi za Samburu?	Aha, aha, jesce cosik!	Ba! Skąd wziąć oskarda?... Skąd wziąć ślepej latarki?...	Biedna Nanon nalewka z czarnych porzeczek..	Bo pan dziedzic z Weisówki zaprasza pana kupca wraz z żoną i dzieckiem do siebie do majątku.	Buraki?...	Ciężko było?	Co to pana obchodzi?	Czy ja tobie Ulanko, kiedy nasze baćki pomarli i ciebie maleńką na moich rękach zostawili, złym bratem był?	Cóż waszmości jest?	Daje dużo do mówienia o sobie Jest z domu Chapon. Ojciec jej był komornikiem i największym sknerą i lichwiarzem w departamencie. A ona ma doprawdy typ arystokratyczny.	Denhoffowa z domu Bielińska siostra hetmanowéj Pociejowéj.	Dzięki Bogu! Koniec maskarady.	Ile?	Imć Rzędzian wart w gębę. Co mnie tam po onej pannie! Niech inne pszczoły z tego kwiatu miód biorą, a jest ich tam niemało.	Ja	Ja... reżyser, i słońce	Jak pan uważa.	Jest to zawodem moim znać ludzi. Jestem, jak pan, detektywem i przybyłem, by panu pomóc.	Jesteś niczem, ponieważ jesteś w kajdanach.	Kochaj mię!	Kocham cię!	Lecz czy będziemy mogli płynąć?	Musi być	Myślisz?	Na belce?	Na cóż ci zresztą mówić mam, co myślę o tym przedmiocie. Przeczytaj moje artykuły.	Ogłoszenie przeczytałem. Szukam pomieszczenia.	Pieniądze, matko? Cóż nas obchodzą pieniądze? Miłość znaczy więcej niż pieniądze.	Prawda, miłościwy panie.	Prawie.	Przepraszam, nieścisła informacja. Zarządzenie to ogólnej jest natury	Przy księżnej...	Tajemnica brewiarza Dlaczego Potiphar, starszy kucharz Faraona, ten, który kupił Józefa i któremu Józef byłby przyprawił rogi, gdyby chciał, był dowódcą kawalerii całego królestwa Egiptu? Dlaczego Nabuzardan, nadworny kucharz króla Nabuchodonozora, był wybrany spośród innych rotmistrzów, aby oblegać i spustoszyć Jerozolimę?	To pomysł godny ciebie, moja droga! I cóż jej damy?	Tylėk, motin!... Netauškėk niekų žmoną. atskubės.  namo, kai paragaus bado ar dūmų pauostys... Su jaunais dažnai taip esti...	Wziął tylko piętnaście ad stapiętnaście ad sta rzekł Blondet	Za kilka miesięcy, czy za rok, będzie pani żoną innego człowieka...	Znalazłeś ojcze?...	Zrobisz, bo jesteś rozsądniejszy, niż wyglądasz. Do widzenia.
O!... wszystko to trwało zaledwie chwilę, może mi pan wierzyć. Stanęli naprzeciw siebie. Nieznajomy szybko się zwinął i natarł tak niespodzianie, że zanim pan Porthos odbić zdołał, żelazo przeciwnika utkwiło mu w piersi na trzy cale. Upadł na wznak. Korzystając z tego, nieznajomy oparł mu na gardle koniec rapiera; pan Porthos, widząc się na łasce przeciwnika, uznał się za pokonanego. Wtedy nieznajomy spytał go o nazwisko, a dowiedziawszy się, że ma z Porthosem, a nie z d’Artagnanem do czynienia, pomógł mu dźwignąć się, odprowadził do oberży, sam wsiadł na konia i odjechał.	Ale handel nasz, przemysł, rolnictwo i odbyt były tylko miejscowe. Doszedłszy pewnego stopnia, daléj-by się rozwijać nie mogły. Postarałem się więc o otwarcie biura pocztowego, o koncessyę na sprzedaż tytoniu, prochu i kart; skłoniłem poborcę podatków, by zamiast mieszkać w jakiéjś innéj gminie przeniósł się do naszego miasteczka, które jest zarazem stolicą kantonu; rozbudziwszy potrzebę jakiéjś nowéj produkcyi, starałem się ją zaraz w czyn wprowadzić, wpajałem we wszystkich poczucie własności; to téż w miarę jak wzrastała zamożność, wykarczowywały się grunta, zakwitała uprawa roli, wznosiły się posiadłości. Biedacy, którzy przed mojém przybyciem nosili pieszo sery do Grenobli, jeżdżą tam teraz porządnemi furmankami, wożąc owoce, jaja, drób, jarzyny. Wszyscy nieznacznie zamożnieli. Do najbiedniejszych należeli ci, którzy się na uprawie ogrodu, hodowaniu jarzyn i owoców ograniczać musieli. Ale nie chcąc dać zgasnąć temu domowemu ognisku, trzeba go było bezustannie podsycać. Przemysł miasteczka nie był jeszcze tak wielki, by mógł utrzymać ruch handlowy, spowodować konieczność założenia magazynów, targu. Nie dosyć na tém, jeżeli kraj nic ze swego kapitału nie traci; dobrobyt jego nie wzrośnie, gdy ta suma pod postacią produkcyi i konsumcyi przejdzie choćby przez najwięcéj rąk. Nie, nie na tém rzecz polega. Skoro kraj jest już na téj stopie, że między jego zapotrzebowaniem a produkcyą istnieje zupełna równowaga, wtedy chcąc podnieść zamożność ogółu, trzeba wejść w stosunki zamiany na zewnątrz, które-by mogły trwały stan czynny w jego handlowym bilansie zaprowadzić. Ta myśl przewodniczyła zawsze państwom pozbawionym terrytoryalnéj podstawy jak Tyr, Kartagina, Wenecya i skłaniała je do prowadzenia wywozowo-przywozowego handlu. Ja-m również chciał coś podobnego dla trzeciéj ery pomyślności mojego kantonu utworzyć. Pomyślność ta, ledwo widoczna dla oczu przechodnia, bo miasteczko nasze podobne jest do wszystkich innych, była zadziwiającą tylko dla mnie samego. Mieszkańcy, biorąc czynny udział w tym postępowym ruchu, nie mogli go także ocenić. Po siedmiu latach traf zesłał mi dwóch cudzoziemców, którzy są teraz dobroczyńcami téj miejscowości i mogą ją z czasem w prawdziwe miasto zamienić. Jeden z nich jest-to Tyrolczyk, człowiek niesłychanie zręczny, który robi obuwie dla wieśniaków, a buty dla elegantów Grenobli, a robi je tak, jakby żaden szewc paryski nie potrafił. Był on zarazem wędrownym muzykantem, prawdziwym typem tych zabiegliwych Niemców, co to sztukę i rzemiosło jednocześnie uprawiać umieją. Przeszedł tak całe Włochy pracując i śpiewając i z powrotem zatrzymał się w naszém miasteczku. Gdy się zaczął rozpytywać, czyby kto nie potrzebował obuwia, przysłano go do mnie; jakoż obstalowałem u niego dwie pary butów, a zdziwiony zręcznością, z jaką zrobione zostały, wszedłem z nim w rozmowę; a jego jasne i rozsądne odpowiedzi, obejście się i powierzchowność, wszystko to złożyło się na potwierdzenie dobrego wyobrażenia, jakie o nim powziąłem. Zaproponowałem mu, by się osiedlił w miasteczku, przyrzekając, że go wszelkiemi siłami popierać będę i na początek zaliczyłem mu dosyć znaczną sumę. Zgodził się bez wahania. Ponieważ skóry nasze, skutkiem staranniejszéj hodowli bydła ulepszyły się, jak to już zresztą nadmieniłem, przyszło mi więc na myśl, że niezadługo będziemy je mogli na własny użytek obracać, wyrabiając z nich obuwie po cenach umiarkowanych. Wypadek nastręczył mi nadzwyczaj zdatnego i pracowitego człowieka, który mi miał posłużyć za narzędzie do zaszczepienia w miasteczku jednéj z najobfitszych i najstalszych gałęzi handlu. Na szczęście nie omyliłem się w moich rachubach. Dzisiaj mamy już pięć garbarni, które zużytkowują wszystkie skóry z całego departamentu, a nawet często się po nie do Prowancyi udają. I cóż pan powiesz! garbarnie te nie mogą nastarczyć skór Tyrolczykowi, w którego warsztacie pracuje przeszło 40 robotników..... Co się tyczy drugiego, którego historya, acz nie mniéj ciekawa, może-by pana znużyła, jest-to prosty chłop, trudniący się wyrobem kapeluszy z szerokiemi rondami, jakie tu powszechnie noszą. Doszedł on do tego, że sprzedaje je taniéj niż inni i handluje niemi nie tylko w okolicy, ale i w sąsiednich departamentach, a nawet w Sabaudyi i Szwajcaryi. Dwa te rękodzieła, mogące się stać niewyczerpanemi źródłami dobrobytu dla kantonu, gdyby się tylko w dobroci gatunków i nizkości cen utrzymały, nasunęły mi myśl utworzenia tu trzech jarmarków do roku. Prefekt, zdziwiony szybkim rozwojem naszego przemysłu, poparł mnie w staraniach o uzyskanie na to koncesyi. Jakoż w zeszłym roku odbyły się w miasteczku trzy jarmarki i znane są już w Sabaudyi pod nazwą jarmarków obuwia i kapeluszy. Na wieść o tych przeobrażeniach, pomocnik jednego z notaryuszów z Grenobli, młodzieniec ubogi lecz wykształcony i pracowity, zaręczony przytém z panną Gravier, udał się do Paryża, by prosić o miejsce notaryusza w naszém miasteczku, które téż i uzyskał. Nic go ten urząd nie kosztował; teraz wystawił sobie dom naprzeciwko domu sędziego pokoju. Co tydzień jest targ w miasteczku, na którym się dość znaczne interesa na bydle i zbożu robią. W przyszłym roku będziemy mieli zapewne aptekarza, potém zegarmistrza, skład mebli i księgarnię i dojdziemy może do tego, że nasza skromna mieścina będzie w stanie dostarczyć wszystkiego, co ludziom rozwiniętym moralnie i fizycznie jest koniecznie do życia potrzebném. Cywilizacya tyle już tutaj zrobiła, że nie spotkałem najmniejszego oporu ze strony rady municypalnéj, gdym podał projekt naprawy i upiększenia kościoła, zbudowania plebanii, obsadzenia drzewami rynku i budowania domow pod linię, by miéć z czasem porządne i proste ulice. Takim-to sposobem stało się, że zamiast stu trzydziestu siedmiu dymów gmina ma ich teraz tysiąc dziewięćset, zamiast ośmiuset nędznych sztuk bydła rogatego dwa tysiące mieszkańców w miasteczku, a tysiąc w dolinie. Z tych, dwanaście rodzin można śmiało bogatemi nazwać, sto innych do zamożnych się liczy, reszta się dorabia i pracuje. Wszyscy umieją czytać i pisać, a nawet różne gazety mają tu siedemnastu prenumeratorów. Nie ulega wątpliwości, że spotkasz się pan i z nieszczęśliwemi w naszym kantonie; ja ich, niestety, aż za wielu widzę, ale nikt tu nie żebrze; dla każdego znajdzie się praca. Na jednym koniu niepodobna mi wszystkich chorych objechać, muszę miéć drugiego pod siodłem na zmianę i mogę bezpiecznie o każdéj porze chodzić po okolicy, nikt już do mnie nie strzeli, a kto-by miał ten zamiar, sam-by przy życiu nie został. Skąpe w objawach, ale rzetelne przywiązanie mieszkańców jest-to jedyny osobisty zysk, jaki dla mnie z tych zmian wypłynął i poprzestaję na nim chętnie, mając jeszcze i to zadowolnienie, że każdy, kto mnie spotka, wita mnie wesoło i przyjaźnie. Pojmujesz pan, że majątek, jaki mimowolnie z moich wzorowych ferm zebrałem, jest dla mnie nie celem, ale środkiem.	Ale się przyplątała jakaś choroba.	Ale! przylecisz! a gdzież podziejesz się?	Chcemy wierzyć, chcemy! A wiesz, co się tymczasem stało z twym „Scherzem”?	Co do mnie naładowałem bandzioch odpowiedzialnie; teraz już nie będzie się przechylał na jedną stronę bardziej niż na drugą.	Czemuż to pani nie dawała mi się ratować?	Czy to największy z kalifów? Przybywam z daleka i jakkolwiek imiona wodzów obijały się o moje uszy, jednakże ty dopiero możesz mnie pouczyć o nich dokładniej.	Czy widzisz wacpanna ten potroistypotroisty to, co się nosi na sobie..	Czy zatem nie wydaje się panu doktorowi, iż Antoni Kosiba, ustalając trafną diagnozę i pomyślnie przeprowadzając wysoce niebezpieczną operację, wykazał duży talent chirurgiczny?	Daję ci słowo, że powiedzieć nie mogę, a jedna z przyczyn jest... rozśmiała się kasztelanowa, iż sama nie wiem kto to jest?	Gdzie jest?	Ja?... Urodziłem się w Wiedniu, kształciłem się w Szwajcarii i w Niemczech, długi czas mieszkałem we Włoszech, Anglii, Norwegii, Stanach Zjednoczonych... Moje zaś nazwisko najlepiej streszcza narodowośćMoje... nazwisko... streszcza narodowość	Józek, ty gniewasz się na mnie?	Komu się teraz dobrze wiedzie? Jestem i tak wdzięczny losowi, że udało mi się uniknąć tych strat, jakie spotkały większych ode mnie i bardziej doświadczonych bawełniarzy. No, kiedyż oni przyjdą? Tu, widzę, ludzie jeszcze nie nauczyli się cenić czasu.	Michał się robi sławny, fajnie śpiewa.	Nie byle kto, moi kochani panowie, może się bić w ten sposób. Trzeba do tego znać wszystkie subtelności szermierstwa. Myślałem, że mi dacie do zakłucia pisklę, tymczasem, jak mi się zdaje, będę miał do czynienia z opierzonym już dobrze kogutem.	Niech się nie pokazuje, rzekł, mnie trudniej będzie uczynić coś niż komu drugiemu, bom na oczach i w podejrzeniu, lecz znajdą się inni.	Och! to było boskie. To są rozkosze, których się nie zapomina. À propos tego genialnego skrzypka czy pan zna skrzypka, który kiedyś grał cudownie sonatę Faure, nazywa się Frank...	Oni używają teraz karbolu. Mówił mi Malpas King myśli, że to wszystko z wychodków.	Słuchaj: Fil się pyta, czy się na niego gniewasz?	Tak Może mi się zdawało, że widziałam pana w tamtych stronach... Czy pan nie ma siostry?	Tak jest Proponuję Ayrtonowi, że będę mu towarzyszył do wysepki. Możliwe, choć to mało prawdopodobne, że któryś z tych łotrów już na niej wylądował, a w takim razie przyda się dwóch ludzi, aby mu przeszkodzić w podniesieniu alarmu. Będę czekał na Ayrtona na wysepce, a on sam popłynie na statek, skoro się tego podjął.	To zostanę w domu. Nie bardzo dbam o wieczorki taneczne. Co to za przyjemność kręcić się w kółko? Ja lubię skakać i biegać.	Uważaj, żeby ci się nie zdarzył jaki wypadek.	Wypłynąć stąd jeszcze dziś. Korzystając z obecnego wiatru, dostaniemy się bardzo łatwo do Achnagraig, a następnie powrócimy tutaj gdy już przeminie burza.	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Zdrada ciągle sączy się jak woda z pękniętej beczki. Jużci arcykapłani trochę odgadują moje zamiary, a i ja znam ich chęci... Ponieważ jednak uprzedziłem ich w gromadzeniu sił, więc już będą słabsi. W ciągu kilkunastu dni nie formuje się pułków...	A może byśmy razem odmówili nieszpory, co?	A u Skirwoiłły, tam, na Żmujdzi.	Ale któż to jest przecie?	Ale moralnie, panie marszałku?	Ale...	Amen!	Ar tą lietuvninkę?	Bo jakby puknenopukneno (gw.)	Bogdajże cię! To widać swego nie darujesz. Jednemu Lichtensteinowi jeszcześ nie odpłacił, bo wiem, żeś nie mógł. Myśmy mu także w Krakowie ślubowali, ale z tym trzeba chyba wojny czekać, gdyż on bez pozwoleństwa mistrzowego stanąć nie może, a mistrzowi jego rozum potrzebny, dladla	Będzie to mógł, kiej dobrodziej zapowiadał, co jutro dwóch księży przyjedzie słuchać spowiedzi?	Cicho, Regina.	Co ma być słychać co zawsze: pańszczyznę pędzą a pędzą, ludzie stękają, chleba niewiele a biédy dosyć.	Co też tu u waszeci precjozów!	Co to jest, Gotfrydzie? Co to jest, Gotfrydzie?	Co tobie, Ignacy?...	Co wy mówicie?	Co? jak?	Czego od pani chcą, mościa dobrodziejko? Oto jedynie tego, aby on miał spokój zupełny i aby nie widział tego, czego widzieć nie pragnie.	Czy sir Karol doszedł do tej altany?	Czy znajdujesz kolega że my źle coś w kierunku przeciwzdrowotnym broimy?	Cóż oni tam będą odstawiali? Jarzymek, ty wiesz pewno?	Dlaczego więc pan powiadasz, że byłeś niespokojny o mnie, skoro wedle pańskiego sposobu widzenia było to dla mojej samodzielności potrzebne?	Gdybyśmy mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.	Gdyż mimo woli włożyłem weń wyraz tego całego ubóstwienia artystycznego, o jakim zresztą Dorianowi nigdy nie wspomniałem. On o tym nic nie wie. Nigdy nie będzie wiedział. Ale ludzie mogliby odgadnąć, a przed przyziemnymi spojrzeniami ciekawych nie chcę odsłaniać swej duszy. Serca mego nigdy nie oddam pod ich mikroskop. W obrazie tym, Henryku, jest za wiele mnie samego, za wiele!	Hej! jako podogoniepodogonie przyświadczył Maćko.	I cóż myśleliście państwo o emigracji?	I owszem, panie profesorze, jeżeli zechcesz.	I wykazuje pan w tym zdumiewającą wytrwałość.	Idźmy stąd	Jak pies.	Jedno przyjdzie za drugim choćbyś osobę miał i gwałtem brać, jako to wówczas... pamiętasz?	Jest smutniejsza niż sądzisz kochany dziadzie, przerwała Laura, ale Bóg w was mi zesłał pociechę.	Jesteś bez winy, Wilhelmie, bez zarzutu!	Kobieta demoniczna, Ptak sęp.	Kocham Edmunda Dantèsa i nikt prócz Edmunda nie zostanie moim mężem!	Kto nakłamał?	Ktośkolwiek jest, przysięgam ci wiarę wieczną, jeno mię puść.	Może sam król?	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	Myśli, nie myśli. Trudno jest na to odpowiedzieć. Czasem chciałbym.	Myślisz, że szernowie mogliby istotnie zwyciężyć?	Mówiono nawet, że żony na naszym dworze miał szukać	Nazwisko?	Nic. Ja nic nie wiem	Nie krzycz... Upas Antiarupas antiar	Nie, Ronno to ja ci radzę! Odejdź stąd!	Niech ojciec słucha! on tak ciągle mówi. Co to jest? do czego to podobne? To jest handel! to jest kupiec! to jest fabrykant porządny, co mówi: „Winienem, to zapłacę”. Tak może mówić głupi chłop, co nie rozumie żadnych interesów!	Niepodobna... pan, jego powiernik?...	No i pan za nią znowu poszedłeś?	No i zrobione!	Nuje	O co idzie, o tę troszkę...	Obłudniku!...	On mówi: „Nie, sar” (panie)	Pewnie, że ojciec nie będzie sobie żałował niczego	Pieniądz, Chciwość	Powaga?	Prosiłem żonę, żeby mnie wyręczyła.	Proszę o gazety.	Solski	Sto dollarów, że prawą nogę w pierw postawi na okręcie.	Są takie osoby	Tak.	To by wyniosło po ile?	Tę kobietę, uratowali?!	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Wiesz, łobuzie, czego chcę.	Wypędzę cię!... słyszysz?... i choćbyś konała z głodu, choćbyś skomliła u drzwi, nie wpuszczę, nie zechcę nigdy wiedzieć o tobie!...	Wystaw sobie jędzę	Z całego serca.	Zadziwiaj doktorze.	Święta prawda Tego Murzę Agę-beja w całym Krymie znają. Wielce bogaty to Tatarzyn, ale dziwnie przeciw narodowi naszemu zawzięty, bo czterech jego braci na wyprawach przeciw nam poległo.
Co to jest! Włóczysz się po sąsiadach! Psiakrew, żeby dzieci zostawiać same w kąpieli, potopiłyby się jak szczenięta, a ona tam rajcuje z tą komedjantką. Dosyć już tego. Człowiek nie może spać, nie może jeść, obiadu nigdy na czas niema, a ja muszę dzieci pilnować, bo żonusi podoba się chodzić z wizytami, a wszystko zostawiać na Bożej opiece.	O nie, to nie złośliwość I to jest właśnie najgorsze. Gdyby były złośliwe, nie zważałabym na nie. Ale wszystkie one są poczciwymi, uprzejmymi, macierzyńskimi duszami, które mnie lubią i które ja lubię, i właśnie dlatego wszystko, co mówiły lub napomykały, miało tak wielką wagę. Dawały mi do zrozumienia, że uważają za nierozumne z mojej strony wyjeżdżać do Redmondu, aby zdobyć stopień naukowy. Od tej chwili zastanawiam się, czy rzeczywiście nie jestem głupia. Pani Piotrowa Slone westchnęła i oświadczyła, iż ma nadzieję, że zdrowie moje wytrzyma do końca studiów; i nagle ujrzałam się jako beznadziejną ofiarą nerwowego przygnębienia pod koniec trzeciego roku nauki; pani Ebenowa Wright oznajmiła, że pobyt w Redmondzie przez cztery lata musi moc kosztować; i natychmiast zrozumiałam, że błędem nie do przebaczenia było z mojej strony trwonić pieniądze Maryli i moje własne na takie szaleństwo; pani Kacprowa Bell wyraziła nadzieję, że nie dam się przez uniwersytet zepsuć, jak się to z wieloma ludźmi staje; i uczułam natychmiast w kościach, że pod koniec czwartego roku pobytu w Redmondzie stanę się niemożliwą istotą, wmawiającą sobie, że wie i umie wszystko i spoglądającą z góry na wszystko i wszystkich w Avonlea; pani Eliza Wright oznajmiła, że jej zdaniem wszystkie dziewczęta z Redmondu, zwłaszcza z Kingsportu, stroją się bardzo, i domyślała się, że nigdy nie będę się czuła dobrze między nimi; i natychmiast ujrzałam się w duchu jako odtrąconą, zaniedbaną, pokorną dziewczynę wiejską, kroczącą po wykładowych salach Redmondu w podkutych trzewikach.	Och, nie, Albertyno, proszę cię, skoroś mi zmarnowała wieczór, zostaw mnie przynajmniej w spokoju przez najbliższe dni. Nie będę wolny wcześniej aż za dwa lub trzy tygodnie. Słuchaj, jeżeli ci jest przykro zostawiać mnie pod tem wrażeniem w takim razie wolę już, skoro noc jest stracona, skorom czekał do tej pory a ty jeszcze jesteś na mieście, abyś przyszła zaraz; napiję się kawy aby się rozbudzić.	Zawieź go do księdza Macieja. To brat pani Elżbiety, człowiek zacny i mądry. Znajdziesz go we Wrocławiu, przynajmniej dawniej, przed wojną, tam mieszkał, a teraz sama nie wiem. No, jakoś się o niego dopytasz.	Mówiłam mu tak: „Skądże waćpan wiesz, żebym mu była wzajemną?” A on odpowiadał: „Ja bym nie pytał!” I rób tu, co chcesz, z takim!... Głupia tamta, która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. „Lepiej tego nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!” I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej jamy się schować. Po prostu bałam się go!... Zabobony, Wierzenia, ReligiaFlirt, Kobieta demonicznaAle co tam! nie dla mnie on, nie dla mnie!	Ach, mój Boże, co ja powiem? Poszli więc na dno, gdzie zostali przyjęci przez miłą rusałkę, ale się bardzo zmartwiła, znalazłszy skrzynię z książętami bez głów. Przejęta litością, zamarynowała ich w wodzie morskiej, spodziewając się, że odkryje związaną z nimi tajemnicę, gdyż jako kobieta była ciekawa. Wkrótce zszedł na dno nurek, a rusałka powiedziała: „Dam ci tę skrzynię pereł, jeżeli ją wyniesiesz na powierzchnię morza”, chciała bowiem przywrócić do życia tych biedaków, a nie mogła sama podnieść tak wielkiego ciężaru. Nurek wydobył skrzynię z głębin i bardzo się zawiódł, bo otworzywszy, nie znalazł pereł. Zostawił ją na wielkim, pustym polu, gdzie została znaleziona przez...	Oni nikomu nie czynią nic złego, chyba że są podchmieleni. Schowaj się za to drzewo.	To prawda że ułatwiasz dzieciom naukę, że nigdy się nie uskarżają na trudności...	Oczywiście. Jak mówię: zawsze wchodzili z diabłem w konszachty. Najmędrszy spośród nich wyrżnął go kałamarzem w łeb, jak gdyby diabeł nie był i tak już dosyć czarny... ha, ha, ha!... Diabelskie nasienie!... Ach, na ten temat powiedział szambelan doskonały dowcip... był wówczas pułkownikiem... Tylko najmędrsze głowy zrozumiały, o co chodzi... Jakże to było?... Nie!... Zapomniałem... człowiek starzeje się i głupieje... tak, tak, Clausenie!... Nie ma na to rady.	A wy, ojciec Benedyktus, może wolicie, po naszemu, napić się ze mną piwka?	Pan prezes miałby rację, gdyby nie to, że i tak od razu następcy nie będą mieli. Zresztą na pewno nie zechcą takiego człowieka jak pan tak zaraz puścić. I tak przeciągnie się, a profit moralny dla pana duży.	Trot wiesz, że nie lubię na ogół obcych twarzy, ale ta twoja Barkis podoba mi się niewątpliwie.	Być może. Ale ja polegam nie tylko na tym, co i jak mówicie. Ja wiem, że właśnie postąpilibyście tak, a nie inaczej. A wiem to dopiero teraz.	I pani się dziwi, że ja nic nie mówiłem?	Nie potrzeba słuchać żadnych posłów Niech książęta przyjdą sami, i co przedniejsi z niemi, topór się rozmówi, i koniec będzie!	Przykro mi bardzo mówić o tych rzeczach, zwłaszcza wobec was, panie, którzy jesteście tak blisko z nim spokrewnieni. Wybaczcie mi, jeśli was w czym dotknę, ale czy nie wydaje wam się osobliwe, że obłęd ten tak zupełnie zmienił jego ruchy i zachowanie?	Cieszta się dziewczyny, bo już Mateusz przywędrował ze świata, zaraz się tu zaczną muzyki a tańce, a wystawanie po sadach...	Jeżeli nie przestanie ryczeć, miss Minchin ją usłyszy i będzie się gniewała! Lottie, moja droga, nie płacz. Dam ci pensa!	Jestto siérota, która postradała rodziców, familii prawie żadnéj; nasza, to jest żony mojéj, krewna bardzo daleka. Chcielibyśmy się zająć jéj losem. Przy łaskawéj protekcyi W. K. Mości, łatwobyśmy tu jéj męża znaleźli na dworze, a widzę, że się jéj tu wszystko wielce podobało, że radaby pozostać.	Mój Baćka, nie gadajmy, co było dawniej. Dawniej był ład, był przemysł, był kredyt, człowiek był pewny życia i mienia. A tera co? Przewróciliście wszystko do góry nogami, zrujnowaliście przemysł, zrujnowaliście i mnie, a teraz chcesz dawną cenę za kamizelki. Nie mogę. Katolik jesteś?	Cóż to, i ona już nie ma pieniędzy?	Prawdę! W głównym urzędzie powiedzieli mi, że Antka mogą przed sprawą puścić na wolę, jeśli kto poręczy za nim, co nie ucieknie, albo da w zastaw sądowi pięćset rubli.	Jutro tedy wojska moje zajmą świątynie. Zapowiedz jednak pułkownikom, niech wiedzą, że wolą moją jest, aby święte przybytki były nie tknięte i aby nikt nie podnosił ręki na kapłanów...	To... niby... chciałem rzec, jakom i staremu panu z Bogdańca mówił, że tamta już przepadła na wieki i że on jej nigdy nie odnajdzie, choćby mu sam mistrz pomagał.	To takim jesteś mężem, takim ojcem!... takim dyrektorem?!... Pozwalasz mi ubliżać takiej... ulicznicy i nic nie mówisz?... znieważa twoje dzieci, i nic nie mówisz? zrywają spektakle, i nic nie mówisz?!...	Co robią? Dostali bzika i cieszą się Tam, na dole siedzą panowie, którzy mają dosyć tragedii w życiu i	Jeszcze nie, zaczekaj trochę, sam przecież mówiłeś że to dopiero wieczorem.	Józia, gadajno po ludzku! Wielemożna pani! E! moja Józia, przecież ojciec tu jezdem, to mi tu wolno cośniecoś z pyska pary puścić przy swoi pani synowej; prawda pani?	Nie jedni krawcy w Warszawie. Ja bym chciał, żeby wszyscy pamiętali...	Nie mogę... dziś mój dyżur...	Pracuj i wierz, bo silna wiara może zatrzymać słońce w biegu, a nie dopiero polepszyć stosunki ludzkie.	To część wtóra Don Kichota z Manchy, nie ta utworu Cid Hameda, autora pierwszej części, ale napisana przez jakiegoś Aragończyka, podobno z Tordesillas rodem.	Ursus nie mówił, że wróci, tylko że wieczorem będzie czatował z chrześcijanami na lektykę.	Co wy też! przeciek jej nie wygnały!	Dokładnej liczby godzin ci nie podam. Ja już od sześciu tygodni spalam pół kilograma węgla przy obciążeniu trzydziestu kilogramometrów i wierz mi, kolego, maszyna pędzi, i pędzi, i pędzi	Milczę, odezwała się Laura.	Nic nie rozumiem.	Nie mogę przestać płakać! Nie mo-mogę! nie m-m-mogę!	Omyliłeś się tu o trzy centy. No, a czy ci kasa się zgadza?	Ph! ph! Ludzie zbrojni... całe setki... Cóż ciebie obchodzi wojna? Przypadł ci krwawy i srogi znak wojny, który rychło się ziści.	Prawda, że się dobrze bawią?	Szczerze mówiąc nie byłbym mu dał grosza, gdyby pan nie był przyszedł.	Wcześnieś się zwolnił	Wiatru też nie było i w czas spostrzegli.	Chodzi o to, czy pan komukolwiek opowiadał, że szanowny pan Norski wyłudził cztery tysiące rubli od niejakiego Mielnickiego, człowieka sparaliżowanego i słabego na umyśle?	Poczciwy, stary Dolabella! To mój przyjaciel. No i...?	To zdrowie wuja!	Tu oto jest kamea z głową Julji. Może panią zainteresuje?	A to dla czego?	Co ona sama?	Co to za błazen?	Czy pani rozumie dobrze, co pani mówi przez to, moja piękna pani...	Dobre sobie, walczyć! A czym? Gołymi rękami? Broń to luksus.	I chcesz pan mnie do nich zaprowadzić?	I ja jestem tego zdania ale mów dalej, mój Sancho, dziś przedziwnie rozprawiasz.	Jedźmy do Zaprzańca!	Jesteśmy teraz wszyscy, tak, jak chciałam	Jeśli wojska wrócą ze stepów, to i tak tam siła będzie.	Jeżeli i mnie wolno podnieść głos w tym miejscu to i ja proszę, abyś nam opowiedział tę ciekawą historię.	Kto też mógł go wrzucić do tego bagniska?	O, gdyby mi ojciec dał choć połowę armii, umilkliby na wieki wrogowie nasi we wszystkich stronach świata!...	Oczywiście ty, skoro chodzi o to, aby być innego zdania od nas... choćby najmniejszą	Pani jest najlepsza i najzacniejsza w świecie istota, jaką spotkałem.	Satże da żarna Ić, ić, anjole, ozażadż łsy trukich! Fiec, sze pietny Zmuge lidży dfoja fisydę za fiędzej nisz rendę, gdórą ma ot dziepie!	Tak, to on.	To właśnie z powodu Maroka...	Żałuję, że ona miała miejsce	A ja wiem?	A ponieważ będę tam miał cały tuzin barek rybackich, z których każdą będzie prowadził jeden z mych ludzi, przyłapiemy go.	Ale jaki?	Ale jakiemi sposobami?	Ale także i koturny!	Ano właściwie muszę.	Ba! kluczeklucz (daw.)	Był urodzonym dziennikarzem	Chodzi o ciebie i muszę z tobą pomówić. Zajmę ci tylko pół godziny.	Co za potwór!	Czy kłopot, czy zmartwienie jakie?	Et, nic! Uczyniłem comparationemcomparatio (łac.)	Gdzie poszła?	Gdzie, tatku?	I cóż dalej?	I dochody panu też rosną?	I ja go miłuję.	Idziemy.	Jaką?	Laudetur Jesus Christus.Laudetur Jesus Christus. (łac.)	Mogą przyjść inne jaguary	Naturalnie, i tym razem postanowiłem ciebie prosić o pomoc...	No, ale bądź zdrowa!...	O tak! kocham go jak ojca!	Oj, Antoś, źle zaczynasz. Oj, Antoś, bo jak stracę cierpliwość...	Pan mnie potrącił, panie baronie...	Panie Stachu, czy drzewa długo żyją?	Pożegnać?	Rozkoszny diablik!	Sehr gut!	W każdym razie ja zawsze trzymam z tobą.	Woda przecież?	Że żyje?...
Czekajcie, panie... powiadam: gotów jestem uznać, jeżeli ujrzę spełnienie mojej myśli. O! wtedy i zwichnięcie mego osobistego szczęścia, i długie lata przemęczone w niedoli, wszystko wyda mi się niczym wobec przekonania, że byłem narzędziem wyższej ręki, ale jeżeli przyjdzie umrzeć przed spełnieniem życzeń, tyle burz przetrzymać, a w porcie zatonąć, o! wtedy... zaprawdę nie wiem, jak potrafię sobie wytłumaczyć zagadkę mego życia? Po co ta nieszczęśliwa nauka przyszła kusić mię jak istny szatan, obsypała mię z początku bogactwem i pomyślnością? Bo że mię obsypała, tego nie zaprzeczam, ale to były tylko sidła, aby mię wciągnąć w pogoń za niedoścignionym, za którym biegnąc, rzuciłem po drodze wszystko, co jest rzeczywiste i drogie, uczucia, dostatki, spokój. Jam tej nauki nie szukał. W młodości ani mi się śniło o żadnych odkryciach, urodziłem się z odmiennymi zupełnie skłonnościami, chciałem żyć jak inni ludzie, kochając, bawiąc się, gospodarując, a jeżeli jaki rodzaj wiedzy mię nęcił, to raczej rodzaj czysto myślowy, teorie filozoficzne, gdzie dusza buja swobodnie po wolnych światach przypuszczeń i wszystkie sprzeczności związuje sobie złotym węzłem syntezy. Do analizy owszem, do nauk przyrodniczych zwłaszcza, które ślepo się trzymają ciasnych dróg doświadczenia, czułem wstręt i nieledwie wzgardę; z uśmiechem pysznej litości słuchałem o badaczach, co lata całe trawią na studiowaniu jednej gwiazdy albo jednego wymoczka, i pytałem z nie udanym podziwieniem, jak ludzie poważni mogą roznamiętniać się do takiej mrówczej pracy, kiedy stoją przed nimi kwestie globoweglobowy (daw.) bóstwo hellenistyczne, czczone w pierwszych wiekach n.e., powstałe z połączenia tradycji egipskich (Thot) i greckich, uosobienie mądrości i wiedzy tajemnej, wg legendy autor tysięcy ksiąg. powiedział: „Co jest w dole, to jest w górze, a co jest w górze, to jest w dole.” Słowo to wygląda na paradoks, jednakże doskonale określa myśl, że w oczach bezstronnych nic nie jest niższym ani wyższym; czy cedr czy hyzophyzop niepotrzebny., wszystkie konieczne, czy małe, czy wielkie, często nawet małe bywa najużyteczniejsze. „Co jest w górze, to jest w dole...”, a wszystko równie ważne w oczach Boskich i tych, co sądzą po bożemu. Toteż niczym nie wolno pogardzać... Karząca logika przeznaczenia sprawia, że człowiek zwykle w to wpada, czego się najmocniej odrzekał. Ja także... Jeszcze w kolebce straciłem rodziców; nawet ich nie pamiętam; pozostałem sierotą bez opieki i najmniejszego majątku, wszystko się rozprysło w odwiecznym procesie, który nasze dawne znaczenie z wolna pochylił do upadku. Byłem ostatnim z mego rodu; po ojcu nie pozostał nikt, co by mógł wziąć mię w opiekę; ale z linii macierzystej znalazł się daleki krewny, który zajął się mną jak synem.	Teraz nawet podpisu nie potrzeba, Meciu! Dasz mi tylko na tydzień... dwa... twój naszyjnik...	No, z tym konikiem polnym Rozmawiałem z nim. Był dla mnie bardzo uprzejmy. I bardzo mi się podobał. Jest tak cudownie zielony, a na końcach tak przezroczysty, jak nie może być żaden liść, nawet najcieńszy.	Czy nie rozumiesz, że taki wybuch straszliwy musiałby zepchnąć Ziemię z jej orbity, jeśliby jej wręcz na kawałki nie połupał? Księżyc, jak dziki koń w maneżu z uwięzi spuszczony, poszedłby w przestrzeń i kto wie, o jakie ciało niebieskie by gruchnął; zamąciłaby się równowaga słonecznego układu...	Ach, tak? Rano... I po co?... By przekonać się, czy ci zły humor nie przeszedł. Jakąż miałem gwarancję, że zdobędziesz się na tyle łaski i zechcesz ze mną mówić? Przyjeżdżam do ciebie i tylko dla ciebie. Męczę się, nie śpię, a ty mnie tak przyjmujesz. Nie, moja droga. Nic sobie nie mam do wyrzucenia.	Bo prochów nie mam. Mało dwadzieścia czółen posłałem, by mi choć trochę przysłano czy sami nie mają na dłużej nie. Gdybym miał dosyć, pierwej bym Kudak i siebie w powietrze wysadził, nimby tu noga kozacza postała. Kazano mi tu leżeć czuwam, kazano zęby wyszczerzać raz maty rodyłaraz maty rodyła (ukr.) i to potrafię.	Ja nie potrzebuję żadnych oznak wdzięczności... dla siebie nic ja pragnę waszego dobra. Nie powinniście się dać upokarzać królowi Ferdynandowi i pozwalać narzucać żonę.	Skądże mogę to wiedzieć? Czy ty nie... Nie, prawda, to było zaraz potem, jak ciebie zabrało to wojsko, co wyrosło spod ziemi. Przepędzałem tam czas na rozmyślaniach w izbie naprzeciw gołębnika... o ile mi nie przeszkadzała ta wieczna gadulska...	To ty byś pojechał, wiem; ale czybyś dojechał, to inna rzecz. Waść jesteś Niemiec, a obcemu niebezpiecznie zapuszczać się w kraj wzburzony. Kto tam wie, gdzie król osobą swoją w tej chwili się znajduje i gdzie się będzie za pół miesiąca lub za miesiąc znajdował? Trzeba po całym kraju jeździć... Przy tym... nie może być!... waść nie pojedziesz, bo tam wypada swojego posłać i familianta, aby się król jegomość przekonał, że nie wszystka szlachta mnie opuściła.	Nic mi nie zrobicie, gdyż przypłaciliby za moją krzywdę synowie Fatmy.	O nie. Pobiegł prędko. Patrzyłam za nim.	Pan nie kłamie?	Panowie, gdy Grimaud zajmie się przygotowaniem śniadania, zacznijmy od zebrania broni i nabojów; możemy pomimo to rozmawiać, wykonywując tę czynność. Ci panowie nie usłyszą nas.	Przecież kobiety według was nigdy podobno o poważnych rzeczach nie myślą.	À propos, czyś widział nowego lokaja, mówię o tym młodym, co jeździ na koźle? A u naszej kuzynki Guermantes czy nic nie znasz?	Pan wiesz, panie Horn, dlaczego my nie dajemy miejsc panom Starżom Starzewskim, a dajemy je panu, bo my jesteśmy demokraci. Taki hrabski kuzyn, to jest wielki arystokratyczny kapcan, to jest ładny kawałek człowieka do obwożenia w powozie, do parady! A w fabryce trzeba robić i jest różnie, a jakby takiemu panu się co stało, niech by on sobie złamał paznokieć z własnej winy, ale przy naszej robocie, to zaraz za nim gotowe reklamować wszystkie dwory europejskie. Po co nam taka dyplomatyczna afera! My lubimy ludzi skromnych, ludzi, którzy nie mają hrabiów kuzynów...	Jak to „był”...? Więc nie masz nadziei znów go zobaczyć?	Żółwiami, wuju. Żółwie, to moje hobby.	Jest to nie tyle dewaneedewanee	Nikt wychowany w mądrości nie zapomni, jak ustawione były w swych domach planety w ową noc. W każdym razie ty masz widoki na przyszłość, patrząc na nie ze strony domu Byka. Jak brzmi twoja przepowiednia?	Przykre sprawy opowiadasz mi, panie Henderland Jeżeli obie strony jedynie wywierają postrach, to już nie chcę słuchać o tym wszystkim.	Tak się stanie, na Herkulesa! Jutro moglibyśmy jej nie znaleźć wypadkiem w domu, gdybyśmy zaś rzucili między nich popłoch, uprowadziliby ją niechybnie.	Widzi pani, nikogo to nie wzrusza	Ja przecież nie wiedziałem! Byłem tylko nieostrożny! Ani mi przez myśl przeszło, że taki drobiazg może mieć swoją nazwę w kodeksie. O, nieba, a ja myślałem, że to mój oryginalny pomysł!	Mówiłem, że wakacje należą do mnie. Nie potrzebuję chodzić dwa razy do szkoły. To był jeden z mych warunków.	Mam nadzieję ale pod warunkiem, że pan, panie Pencroffie, i ty, mój chłopcze, spiszecie się dziś, jak na zręcznych myśliwych przystało.	To dziękuję! Fajeczka żołnierzowi bywa często za jadło i napój, a potem to zastąpi i zabawę, i towarzystwo, i rodzinę! I Marka tak nauczyłem: ty, synku, po wieczorynkach nie biegaj, a masz wolną chwilę, to sobie lulkę zapal i na dym spoglądaj.	A to ten gbur każe mi odprowadzić swego osła do stajni, dowodząc, że niegdyś wielkie damy siodłały konia jakiemuś Lancelotowi, a w dodatku nazywa mnie starą.	Ach, naprawdę, panie hrabio Jest pan człowiekiem nieoszacowanym i mam nadzieję, że raczysz mnie uważać za swego wiecznego dłużnika, po pierwsze za powóz, a następnie za to, co się tu stało.	Bo mi go żal. Chłop ci jest na schwał, a zaś miarkuj, co ci rzekę: ty z Malborga zdrową głowę wyniesiesz, chyba że potykając się tam, trafisz na lepszego, ale jego zguba pewna.	O klacz wyścigową?... Jak to zaraz znać, że wracasz z prowincji. Niedawno był u nas baron i powiedział, że jeżeli kiedy, to w tej sprawie pan, o którym mówimy, postąpił jak dżentelmen.	Tak; ale wierz mi, że lepiej będzie, gdy się tymczasem na tym punkcie zatrzymamy. Niebawem będziesz wolny; wówczas też będziemy mogli rozmówić się otwarcie... jeśli naturalnie zgodzisz się na to.	Od ojca... Zresztą, czy ja wiem, co się jeszcze stanie?	Przygotowanie się do jutrzejszego wykładu.	Tak jest, Ned, powtarzam ci to z przekonaniem opartym na logice faktów. Wierzę w istnienie zwierzęcia ssącego potężnie zbudowanego, z rodzaju grzbietnych jak wieloryby, potfisze lub delfiny, uzbrojonego zębem czy rogiem, którego siła niszcząca jest straszna.	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	Winy! Winy! Kto go śmie oskarżać! Miał on serce i duszę warte tysiąca przyjaciół, do których się skłaniał.	Kasper Caderousse, a miał ze sobą żonę ze wsi Carconte, którą znaliśmy tylko pod przezwiskiem, jakie nadał jej mąż: Karkontka. Biedna kobiecinka cierpiała na malarię, okropnie ją to wycieńczało. A mąż jej to był istny chłop na schwał, miał ze czterdzieści pięć lat; wiele razy dawał nam w kłopotach dowody przytomności umysłu i odwagi.	Wyszedłem z domu Widziałem, że pani przyszła do ogrodu, że pani tu usiadła.	A gdzież to, jeżeli łaska?	A jednak to, co jest obecnie, przyjść musiało.	A urwis! zawsze był urwis! No leć, leć, ja tam do was jeszcze przyjdę...	Ale mi ją pan opowiesz!	Chodź ze mną. Wczoraj za wami tam wszyscy się oglądali, będą wam radzi...	Czegoż się masz bać?	Dajcie mi się wyspać	Dajcież mu się wygadać...	Gdzie? kto? A tak, to oni... Żółty brek i gniada czwórka... Ciekawym, kto jedzie? Niech no pan spojrzy...	I jak myślisz?	Jak pan umie psuć mi wszystko!	Jama, że konia by przewlókł!	Krezusy tacy jak twoi	Mówże, bo i mnie ognie przechodzą... Wyglądasz doprawdy jak wskrzeszony Piotrowin.	O nocleg prosiłem; pozwolili, to i przenocuję. A rankiem chętnie zobaczę. Trochę umiem ślusarki.	Od dziś... od zaraz.	Przewiem się nieco i zaraz przyletę...	Później, później Czy to już wszyscy, którzy przybyć mogli?	Serce moje przybyłam z wielą kłopotami na głowie, sądzę że mi w nich będziesz pomocą.	Servus, wuju!	To był mityng, proszę pana	To już trzeci!	Właśnie proszę cię, Wil, byś go pomału i w to wprowadził, oswoił z warunkami, z otoczeniem, no i osobiście wdrożył w pracę.	Zapominasz się!	Żądasz czego odemnie? odezwał się król cicho...	„Odpowiedzie od redakcje. Panu W. W. Encyklopedie większe Orgelbranda„Encyklopedia większa” Orgelbranda Proszę pana: co tu jest z polityki? Żebym ja napisał szaradę o DizraeliDizraeli	A ileż kosztuje dzierżawa morgi najprzedniejszej roli uprawnej w tej okolicy?	A ja panią odprowadzę!...	A pani? Jeżeli wolno zapytać...	Bardzo jest śliczny i oryginalny.	Co za ładne dziecko naprawdę, niezwykle ładne. Takie silne i taką ma dobrą postawę...	Co znowu! Pitę wezmę na barana i tak na Giewont zaniosę.	Cóż ja mogę?	Dwa-dzie-ścia.	Et, któż inny miałby podpisywać? Ja.	I tobie, i tobie	Ja?... Ależ ja jestem chora... taka chora...	Jakim prawem wyniosłeś mnie pan na ulicę?	Jakto? Znalazłeś go pan?	Jeden mówi tak, drugi tak	Kiedy wraca?	Mowa o D czy A?	Można by ich dobrze z armat przepłoszyć.	Młodość, Wspomnienia	Niech mnie...	Niech pan, proszę łaski pana, kupi bukiet.	Niewidzialnego świata?!	Proszę, niech mi pan opowie jej dzieje	Robisz mi pan afront w moim domu!...	Są tam zwierzęta jakie?	Tak pan sądzi? Mam świadków. Raczcie panowie wejść.	Trzech rad twoich Cyprianie jesteś chory	Tydzień dopiero, a zmiany na świecie za cały miesiąc.	Ubóstwa.	Urzędnicy...	Vivat! Vivat!	W ostatnich czasach była bardzo rozdrażniona	Więc jutro?	Z córkami tu jest?	Zachwycający i dogmatyczny!	Ślub, Kłótnia, Handel powiedział Lulejka.
Biednej Atosy nie kochał nikt, prócz rodziców, to pewne, nawet mąż Była jego czwartą żoną. Był więc przyzwyczajony do małżeństwa. Po ślubie z nią żył jeszcze tylko kilka lat. Lekarz powiedział, że umarł na chorobę trawienia. Ale ja będę zawsze twierdziła, że umarł od języka Atosy. Biedaczka, wiedziała zawsze wszystko o sąsiadach, ale nigdy o sobie. Ale umarła już. A zdaje mi się, że następnym wielkim wydarzeniem będzie wesele Diany.	Powinno cię to obchodzić! Jeśli nie ma się zaufania do człowieka, to najlepiej od razu uciec. Robi tak wiele koni i rozumiem doskonale ich postępek. Powtarzam tedy, że nie było w tym winy Dicka. Człowiek leżał na ziemi, więc dałem susa, by go nie stratować, on zaś dał pchnięcie od spodu. Zapamiętałem to sobie i gdy mi teraz zdarzy się przejść przez obalonego człowieka, stratuję go kopytami na miazgę.	Tak, to jest nieszczęście, panie feldkuracie ja wprawdzie znam tego tandeciarza, przedwczoraj właśnie spotkałem jego żonę. On siedzi w ciupie z powodu jakiejś ukradzionej szafy, a nasza otomana jest u pewnego nauczyciela we Vrszovicach. To będzie heca z tym ontarzem polowym. Najlepiej będzie, jak się napijemy grogu i pójdziemy na poszukiwanie, ponieważ myślę, że jednak bez ontarza polowego nie będzie można odprawić mszy świętej.	Ale gdzież tam, pojadę, pojadę! Nie chcę, aby o mnie mówiono, żem uciekł z placu i nie dotrzymał temu, którego chleb jadłem! Nie jestem z rodu niewdzięcznych, cały świat wie dobrze, jako i wieś nasza, z jakich ja Pansów pochodzę. A zresztą widzę ze słów i czynów pańskich, że masz ochotę zrobić mi dobrze. Jeżelim się prosił o zasługi, to dlatego, że mnie żona o to ciągle tarmosi, a kiedy jej co wlezie w głowę, to i wszyscy  diabli nie wybiją tego; ale co mnie na to zważać? mężczyzna musi być mężczyzną, a kiedy nim jestem, to i w własnym domu będę jak gdzie indziej, choćby się nawet wściekła. Nic tedy nie pozostaje, tylko, żeby wasza wielmożność spisał testament, ale uczciwy, z takim konciliumkoncilium (łac. consilium) zwoływać posiedzenie (zwł. sejmu). nie można i ruszajmy zaraz w drogę, żeby dusza pana bakałarza nie gryzła się więcej; bo powiada, że sumienie mu nakazuje zachęcać pana do nowej wyprawy. Ja, najdroższy panie, gotów jestem pójść za tobą na koniec świata i służyć ci będę wierniej i lepiej, niż kiedy  bądź niektóry koniuszy przy rycerzach błędnych w przeszłych i przyszłych czasach.	Daj mu spokój a choć pijany jak gąbka, wcale się tak bardzo nie myli. Nieobecność równie dobrze rozdziela jak i śmierć, a przypuść na chwilę, że Edmunda i Mercedes dzielą mury więzienne, byliby tak dobrze rozłączeni, jakby to był grobowy kamień.	Oto zebrałyśmy się znowu wszystkie, opalone i rozradowane, jak człowiek, który dobiega w wyścigu do mety Czy to nie miło ujrzeć znowu to stare „Ustronie Patty” i cioteczkę, i koty? Morusek stracił jeszcze kawałek ucha, prawda?	Nic nie utrzymuję, bo sam jeszcze dobrze nie wiem. Dowiaduję się dopiero. Rzuciłem pytanie. Rzuciłem pytanie na tej podstawie, iż częstokroć Polska, rząd polski, nie tylko nie gnębi robotników jako takich, ale w zatargach robotników z burżuazją o zarobki i prawa staje po ich stronie, po stronie robotników. Twierdzenie, że w Polsce rządzi burżuazja, nie jest prawdą.	Na zasadzie prawa i sprawiedliwości. A miałeś mnie pan za umarłego i zdawało ci się, żeś już zupełnie bezpieczny? Sądziłeś, że Sekwana trupa mego nie wyrzuci! Wysyłałeś służbę swą na zwiady, a w domu, gdzie mieszkam, mówiono ci, żem przepadł bez wieści. „Wybornie nie mam już potrzeby obawiać się swego przeciwnika”. Ale podczas gdy winszowałeś sam sobie łatwego triumfu, przyjaciele moi czuwali, a oczy ich, bystrzejsze od oczów miejskich pachołków,  spostrzegły mnie spoczywającego bez przytomności na mieliźnie, na którą cisnąłeś mnie w zbytnim pośpiechu. Dzięki temu dzielnemu młodzieńcowi i tej odważnej dzieweczce wydobyty zostałem z tego błota, gdzie inaczej marnie bym dni swoje zakończył. Jeśli ukrywałem się aż do tej chwili, jeżeli rozmyślnie kazałem rozgłaszać wieści o swym zniknięciu, czyniłem to w tym celu, aby cię przydybać i ugodzić w samej chwili twego triumfu. W takiż sam sposób i ty chciałeś kiedyś zgubić Manuela.	Ja tam na takie rzeczy nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska mogłaby się nie powstydzić takiej urody.	Ponieważ ani ludzkość wierząca, ani niewierząca nie może się pogodzić z prawdziwym i aktywnym Bogiem. Nie może, panowie. To jest wyłączone.	Wiadomo mi to, mościa dobrodziejko że tu tyle ich się znajduje, tego brzydkiego nasienia, ale cóż robić? Dziś już tylko modlitwa jedynym na nich lekarstwem, innego nie mamy. Ale właśnie używania tego skutecznego lekarstwa ja przerywać nie chcę; pozwoli zatem jejmość pani, że się do tej modlitwy przyłączę, bo lubo ja, nie chwaląc się, swoją już odprawiłem, jednak nigdy tego dość dla człowieka.	Ach tak? To by oznaczało, że nasze intymne doznania nie­co się rozmijają.	Czasami można to zrobić i bez słów. Jak byłem w maju w Krynicy, to w moim pensjonacie mieszkał pewien bubek. Wie pani, taki elegant z morskiej pianki. Przy stole siedział naprzeciw mnie i co dzień przez cały obiad gadał i gadał! O czym on nie gadał! Wszystkimi językami! A wszyscy słuchają, zwłaszcza panie! A on czaruje i czaruje.	Daj Boże! I teraz wierzę, że mama nazad do nas powróci, kiedy waszmość przyjechał. Ale chodźmy do dziadka, on się bardzo ucieszy pana Marcina przybyciem.	Jaguś, matki strony nie trzymaj, kiej się mnie krzywda dzieje.	Już w tym właśnie, co mówi ojciec o braku pychy, jest pycha, ale tak można się bawić aż do nieskończoności. Mów, księże, mów wprost do mojej samotnej jaźni, poza tym pokojem, poza tym domem, w abstrakcji od papy, kochanków i całego świństwa mojego życia.	Mówiłam panu, że nie grywam w tenisa, i jeszcze raz to powtarzam.	No, kapitanie pan miał słuszność, a ja byłem w błędzie. Okazałem się osłem, więc czekam na pańskie rozkazy.	Przed trzema czy też czterema miesiącami polowałem na obszarze pamiętnych ponoć dla ciebie Chłodnych Legowisk. Zwierzyna, którą ścigałem, uciekła z wrzaskiem na cysterny, chroniąc się do domu, który kiedyś rozwaliłem dla ciebie, i tam zapadła się pod ziemię.	Przepraszam... kiedy to panią gniewa, nie powiem już o sobie ani słowa...	Przyszliśmy tedy do dawnej konfidencji ba! jeszcze do większej, i on mnie wszystko powiadał, jako śmierci był bliski, jako go do dworu w Lipkowie wzięli, mając go za szlachcica, a on też się podał za pana Hulewicza z Podola, jak go później wyleczyli, z wielką ludzkością traktując, za co im wdzięczność do śmierci poprzysiągł.	To jeszcze nie wiadomo...	Więc ci powiem pod sekretem, że bynajmniej. Wiem, że tobie tak wczoraj powiedziała, właśnie dlatego, żeś ją rozgniewał. Chciała ci dać przez to do zrozumienia, że twoim zdolnościom do interesów nie ufa. Ale bynajmniej. Ze mną nieraz o tem mówiła i ja, jako przyszły jej spadkobierca, mogę najlepiej o tem wiedzieć...	Śmierć ma na twarzy wypisaną Co tu robić? Ani we dwoje go nie udźwigniemy...	Nadzwyczajnie pan mówi to prawdziwy dar Boży. A nie mógłby pan mi jeszcze powiedzieć o tamtej mojej stracie? Bo, widzi pan, bandyci zrabowali mi wówczas około trzystu tysięcy złotych, ale ugryźć ich nie mogli, bo nie w gotówce, tylko w papierach wartościowych i wekslach. I sam nie mam i drugiemu nie dam. Gdyby tak można było dowiedzieć się, kto te papiery ma, tobym odkupił. Jak Boga kocham, odkupiłbym. Połowębym oddał. Niechno pan, mistrzu, popatrzy w tę swoją kulę. A nóż, a widelec!	Moja droga, moja najmilsza! jeżeli Bóg w dobroci swojej to sprawi, że ja kiedy szczęśliwą będę, nigdy, nigdy o was i o domu waszym nie zapomnę, nigdy wam wdzięczna być nie przestanę za to, że przytuliliście mnie sierotę i ze słabym zdrowiem.	O ile wiem, siedzą w tej tam gęstwie lasu! Mam nadzieję, iż nie dosłyszeli pańskiego zawołania i że nas teraz nie obserwują. Inaczej wpadliby na nas niezwłocznie i wszystkich wymordowali.	W Burgos jest dość bezpiecznie. Samoloty rządowców rzadko tam docierają. Zresztą wojna prawdopodobnie niedługo się skończy. Sowiety coraz oszczędniej pomagają rządowcom i przewaga powstańców staje się coraz wyraźniejsza.	Aha! Poczekaj tylko, a zobaczysz. Przyjdzie na nią pora, tak samo jak na Muffa Pottera. Wszyscy Murzyni tak mówią, a oni znają się na takich rzeczach.	A jakże, mam ich ze trzydzieści, a strojne!... Jako życie nie będę miała takich aksamitowych sukienek ani takich złotych przepasek jak one.	A któż mu to poniesie brzucho! Sam go nie udźwignie bez tylachnytylachny (gw.) kawał. drogi. Obiecuje, jak zawdy.	A nie powiesz nikomu?	Ale nie, upewniam cię, to lepiej dla ciebie.	Byle nas nie chciał przyjąć, jak Domaszewiczów przyjął, gdy do niego z wieścią o śmierci pułkownika przyjechali!	Co takiego? spytał donośnym głosem dziadek, który był już nieco głuchy i który nie dosłyszał czegoś co kuzyn powiedział ojcu.	Daj spokój, Tomek! One wszystkie są takie same. Ty się lepiej poważnie zastanów. A jak się nazywa ta twoja dziewucha?	Dobra, siedźmy cichutko. Boże, Tomek, cały się trzęsę!	Dokąd to ciocia się wybiera?	E, za zimno jest, jedzmy śniadanie	Inaczej jest u nas w Afganistanie! Tam każdy pełni tylko własną wolę.	Jak to, nie trzeba? Ale co to ma znaczyć?	Kiedyżeśmy się to widzieli?	Na czym?	Nie bardzo dobrze. Mój ojciec, który mnie uczył, wyjechał, a sama nie mogę robić postępów, bo nie ma komu poprawiać wymowy.	Nie znam żadnej, która by mówiła o miłości.	Nieboszczyk Bukacki mawiał że kobiety ubierają się często w rezygnacyę, tak jak w kapelusz, dlatego, że im z tem do twarzy. Kapelusz z rezygnacyi, woalka z lekkiej melancholii	No, ale komu w drogę, temu czas: kładźcie się spać, jużeście nas tyle razy widzieli, to nawet lepiej, że zostaniecie w izbie. Przyszedłby pan bakałarz, niech widzi, że wszystko w porządku. Bywajcie zdrowi!	No, więc wszystko przepadło! Trzebaż samemu co myśleć o sobie. Cóż powiadasz na to? Uciec, a przynajmniej próbować uciec	O, kochany hrabio, jest pan zbyt pobłażliwy!	Powedziałem, że mianem twem jest piękność.	Rzecz dziwna pan Kuternóżka zdaje się znać nas obu od dawna.	Tak Brehm pisze. Może wuj ma przypadkiem w swojej biblio­tece coś o żółwiach, ja zbieram wszystko, co jest o żółwiach.	Tss! To nie chłopcy robią zamieszanie, ale nauczyciele Prout i King są przeciwni licznym zebraniom w sypialniach	Tędy, rzekł, idzie się do lochów.	Wszystko tu się dzieje według woli Bożej	Zaczynam żałować, że prosiłam Boga o pański przyjazd. Przez sympatię dla starszego pana Michorowskiego zaszkodziłam sobie...	A co!... wyjrzałem i szmerek był...	A czy poznajesz tego człowieka?	A cóż kapłani?...	A gdyby pani zaangażowała naszego nauczyciela?... Mógłby uczyć arytmetyki, jeografii.	A on był moim mężem.	Ażeby pić z nich czekoladę	Być może.	Chciałaś!	Chcę sobie zachować możność odwrotu.	Co robią tutaj, ojcze?	Dlaczego?	Dobrze, żeś przyszła, miałam pisać po ciebie.	Dzień dobry panom. Co nowego?	Głupiś! Hale, jakie mu to zberezieństwa we łbie!	I jakie tu zrobił wrażenie?	Jaką przysługę?	Jakże to?	Jużcijużci a. juści (gw.) odparł Kim	Józia, a gospodarz źli?...	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny, Małżeństwo, Pieniądz	Moja imienniczka?...	Mój Boże!	No i cóż?	No! no! dość tego! Wyż mnie prześladujecie, o Arystydesy!	No, przecież Zosię ośmieliła całując ją... Bardzo wierzę, że to pomaga!	O, po co ty to mówisz...	Pan Michorowski poszedł po Lucię i jej nauczycielkę	Pan jak widzę lubi polowanie.	Przeciwnie. Są tam razem.	Razu jednego słyszałam w Indiach, jak pewien oficer opowiadał mamusi, że fakirzy po tysiąc razy powtarzają te same wyrazy	Skąd?	Szalony zazdrośniku ty mnie zabijesz...	Słyszysz! rzekł Baron.	Tak, tak, to Anglik. Ja jestem także Anglikiem. Z Malakki. To dureń. Pozostaje panu tylko go zabić, a wtedy będzie pan królem. Wszystko tu do niego należy	Tatarzy w Suchowolu!	To znaczy, że ten was dostanie, który was najbardziej miłuje.	W istocie, cóż za nieszczęście, gdyby moja czułość miała przetrwać, wówczas gdy twoja minęła!	Warci są tego oboje	Wasza miłość...	We wsi mówią, że Kuba Sukiennik i Jasiek Rogacz.	Wyleczyłbym ją z tego, byłaby to wielka przysługa dla jej przyszłego zięcia.	Wyście, rycerzu, Jurand ze Spychowa?	Znam go zbyt mało.	Ślicznie mówisz, jak mi Bóg miły, ale powiedzże już raz, jakie to lekarstwo?
A! nie tak! Powiązać go z akcyą ale u niego to niespokojnie, wychodzi na wierzch, rzuca się w oczy, i ustawicznie ma się to wrażenie, że pokazuje palcami: teraz czekajcie, bo stanie się nieszczęście!	Daleko Gdzie to jest daleko, moja Ludwinko? Ludwika zamyśliła się czy nad sposobem wytłumaczenia, czy nad treścią wyrazu, nie wiem jakby resztę uśpienia lub resztę wrażeń z czoła odpaść jej przez to miało i rzekła nieco wyraźniejszym, ale zawsze tak stłumionym jak przy zwierzeniu tajemnicy głosem.	Co?! No patrzcie, więc ja miałbym nosić od jakichś pięciu czy sześciu miesięcy ziarnko śrutu w szczęce, nawet się tego nie zauważając? A gdzież by ono siedziało? Przyjrzyj no się dobrze, Nabie, a jeżeli znajdziesz bodaj jeden spróchniały ząb, to pozwolę ci wyrwać mi pół tuzina!	A, że mogą mieć rzeczy interesujące z punktu widzenia historii, tego nie przeczę. Ale to nie może być ładne... skoro jest ohydne! I ja mam też takie rzeczy, które Błażej odziedziczył po ciotce Montesquiou. Tylko że są na strychu w Guermantes, gdzie ich nikt nie widzi. Zresztą nie o to chodzi, poleciałabym do nich z Błażejem, siedziałabym u nich nawet pośród ich sfinksów i mosiądzu, gdybym ich znała, ale... nie znam ich! Bo kiedy byłam mała, zawsze mi mówiono, że niegrzecznie jest chodzić do ludzi, których się nie zna Więc robię to, czego mnie uczono. Wyobraża pan sobie tych zacnych ludzi, gdyby ujrzeli wchodzącą osobę, której nie znają. Może by mnie bardzo źle przyjęli!	To przypadkiem i dlatego, że się umiał spodobać tej dziewczynie, życie Fabrycego ocalone! Gdyby nie był tak uroczy, zginąłby. Czy możesz temu zaprzeczyć?	Czemu nie, matko? Tak mi się zdaje.	Czasem w klubie. Nie zajmuję się polityką.	Miłość podziw, uwielbienie. dla waszej książęcej mości godnie opisać nie umiał... Tak myślę, że cnota w niej jeno i przyrodzona jakowaś nieśmiałość afektom stała na przeszkodzie. Ale gdy się dowie o szczerych waszej książęcej mości intencjach, tedy jestem pewien, że sercu zaraz cugli popuści, a ono bryknąć na pastwisko miłości z największym impetem nie omieszka.	To prawda ale jakaż to awantura zdarzyła się w pieczarach Montesinos?	Nie chciałem żenić się we Francji z Rohanówną, nie licząc z pół kopy innych księżniczek, które mi swatano... Czy wiesz dlaczego?	Słyszałam, że gdy się naje, zasypia na długo! Może właśnie obżarł się teraz, a jeśli nawet głodny, to przecież sam umie sobie zdobyć pożywienie!	Panie Litwinek, powtórz pan panu prezydentowi Rzeczypospolitej, że za zaszczyt dziękuję, ale premierem nie zostanę.	Na Bachusa! nie wiedzie się nawet w uczcie!	Nie słuchaj dziada! jemu jedno: ty, czy inny, byle zdrów i młody! Niech szuka rąk i pomocy, ale nie męża dla mnie! Trzeba ci iść, och, Boże mój! Strach pomyśleć! Ale czy wrócisz za rok, czy za dwa, czy za sto, ja, póki życia	Ależ, mój Lucysiu jakże się nie mam gniewać? Poleciała gdzieś nic dobrego, śmietanka wykipiała i teraz ty nie będziesz miał kawy.	Cicho... zdaje mi się, że ktoś dzwoni.	Ja nic nie wiem. Coś się dzieje... ze mną... Bądź zdrów, Czaruś...	Bo się Boga boja i w poczciwości żyje.	Cóż się teraz dzieje z wojskiem?...	Żyd rzekł książę do skamieniałej dziewczyny. A gdy skryła się za drzewami, dodał:	To i ja widzę. Ale co to za chałupa?	Hm... hm... to niezłe! A więc wszyscy rezydenci lub Sintram... to się równoważy. O, będę miał tłusty rok!	A to tak było... Z soboty na niedzielę, będzie ze cztery tygodnie temu, poszlimy z Wincentym spać... zwyczajnie w stajni. Spać duszno z koniami, to my otwarli drzwi, tylko my śtangęśtanga właśc. sztanga (z niem.) mocno., klucz-em pod żłób cisnął i układłem się. Oni ta tylko głowę przytkną do słomy, już ci po nich...	Pomyśl tam tak zimno, ludno i zara­zem pusto. Tłumy cię zadepcą, pustka cię pochłonie... Wróć się...	Sprzedawca w firmie Maw rozgniewał się i cisnął mi kartką w twarz	Jezus! Maria!... nie wiesz pan, po co sędzia wezwał tego najszlachetniejszego z ludzi?... Pewnie chce mu powiedzieć, że Helenka zgubiona!... O, ta niepoczciwa baronowa musi mieć wielkie stosunki... już jedną sprawę wygrała i pewnie będzie to samo z Helenką... O, ja nieszczęśliwa!... czy nie masz, panie Rzecki, jakich kropli trzeźwiących?	Oj! układajta się lepiej ze swojakiem, żeby wam Szwaba na kark nie sprowadził!...	Pozwoli mi pani woleć Le Sidanera Elstir był utalentowany, należał niemal do awangardy, ale nie wiem czemu przestał trzymać krok, zmarnował życie.	Widzisz, Nel, widzisz, że choćbyś była całkiem duża, to po dżungli nie możesz sama chodzić.	Oriano miałam któregoś dnia wizytę twojej kuzynki d’Heudicourt; trzeba przyznać, że to jest kobieta o niepospolitej inteligencji; prawdziwa Guermantes, to mówi wszystko; ale powiadają, że ma zły język.	Ależ za co? Moją pensję prawie w całości zabiera lichwiarka, od której pożyczyłam pieniądze. Resztę biorą rodzice. Te suknie, co mam na sobie, biorę na kredyt za poręczeniem lichwiarki Barnawskiej. A muszę się ubierać przyzwoicie, bo to należy do mego fachu.	Tysiąc diabłów tłucze się po ciele tego wściekłego rogala! Do kroćset czartów, ty gadasz o testamencie teraz, kiedy jesteśmy w niebezpieczeństwie i kiedy trzeba jak nigdy wszystkie siły wziąć w kupę? Przyjdziesz tu, diable przeklęty? Tutaj, panie majtek, tutaj, o, co za dzielny z was kompan! Gymnaście, tutaj, na pomost! Ha, dalibóg, już nam dało radę! Latarnia zagasła. Wszystko idzie do stu milionów diabłów.	Cha! cha! podczaszyc jak się widzi serce miał szerokie, wszak ci to, panowie uwierzycie, przy tylu amorach na któreśmy patrzyli, jeszcze jednę jakąś chował potajemną faworytkę, słyszę cudo piękności, utrzymywał ją gdzieś we dworku na Bednarskiej ulicy.	To prawda, jesteś uczciwym człowiekiem A zatem dobrze: wejdziesz do fortu, zanim piraci zaatakują miasto i będziesz walczyć u boku swoich rodaków. Van Gould jest Flamandczykiem, ale Gibraltar należy do Hiszpanów.	A! ja! Wprawdzie jestem posłem króla i cesarza, ale cóż ja tu zdołam, gdy wy nie mogliście nic uczynić. Chyba powaga ojca mojego...	Ze schodów. Leżał pan, to podniosłem, żeby kto nie rozdeptał.	Alanie dobrych chęci mi nie braknie: brak mi jeno siły. Gdybym potrafił, nic bym nie miał przeciwko temu; jednakże, jako mię tu widzisz, nie potrafię.	Moja kuzynka wie, jak się ze mną obchodzić. Zawsze mi jest lepiej, ilekroć ona jest ze mną. Ostatniej nocy pomogła mi bardzo. A jeden silny chłopiec będzie pchał mój fotel na kółkach.	Pani się mnie boi?	Trzymam już w ręku koniec nici, po której dojdziemy do kłębka Pisarek Kapitana Czarta udaje się jutro do Perigord.	Zaraz się pani o tym dowie	Kombinacja ta ma różne dobre strony Valenod jest bardzo dumny z pary cugowych normandów, które kupił; ale nie ma korepetytora.	Kolebkę mam szkarłatem wybitą Cztery woźniki jak najlepsze. Służbę znajdę i dwór pokaźny. Na niczem wam zbywać nie będzie.	Nie wiesz czasem.	A ty na wiec czy z wieca? może byś się nań przydała?	Nie rozumiem, dziecko, o co mnie pytasz?	Śmiejesz się ze mnie?	Co pan przez to rozumie?	Znakomicie za dwadzieścia pięć tysięcy franków odkryłem coś takiego, że zapłaciłbym za to sto tysięcy.	Jakież to masz towary święte?	O! Panie hrabio, powinno to panu wystarczyć.	Pan nie jesteś Niemcem a jeśli mam sądzić po wymowie, toś zapewne Duńczykiem.	To jednak jest zaletą rzadką	To mniejsza, choć szkoda psiny! I ty go lubiłeś...	No, nie powtórzyłaby tego przy wszystkich	Panie Borowiecki, ja jestem taki sam człowiek, ja tak samo czuję i tak samo mam swój kawałek honoru. Ja teraz przychodzę do pana i na wszystko, na wielkiego Pana Boga zaklinam pana, pytam: czy prawdę mówi ten list? Czy to wszystko jest prawda?	I pan nazywa to próżnością!	U nas! U nas, gdybym ja chciał być taki mendyczek albo żebraczek, toby mnie psi zagryźli! Widać ja łaski boskiej nie godzien, a za łaską ludzką taki ubogi pachołek, jako ja, niedaleko zajdzie.	Po cóżeś tu przyszedł? idź im łapy liż... na grodzie... tu ciebie nam nie trzeba!	Kto? co ty wygadujesz, Franka? Kto taki?	Co on mówi?	Co za hotel?	Po służbie, panie gospodarzu, a może nam w jedną stronę, co?	Podyktował mi go.	A do kroćset diabłów! czego beczysz? Źle robisz a płaczesz? A co tu łzy pomogą? diabli cię wezmą i tego trutnia!	Co więc wspólnego ma Hayde z Alim Tebelinem?	Doskonale! Bierz ten numer, zamawiaj! Tylko prędko! Ja tu cierpliwie poczekam.	Kto?	Przyprowadzisz? Ty skąd, a ja czyj?	Dziękuję, wuju prześlę wujowi pocztówkę z żółwiem, żółwie przynoszą szczęście. Pani Lalu, dla mnie setkę i, jasne, pan dyrektor Otocki za wszystko płaci.	Jeżeli pani zobaczy go... bo on ma tu niedługo wrócić...	Spaliłem je po powrocie w mieszkaniu Poleskiego, w ten dzień...	Starsza córka skwaśniała im na ocet siedmiu złodziei, więc teraz z młodszą umyślili spróbować z innej beczki.	A ktoby tu chciał siedziéć! przerwała Sołoducha	Ach, Henryku, twoje poglądy mnie przerażają.	Ba, znajdzie może sekret, którego szuka...	Cóż on nowego zbroił?	Niech żyją branki, które nas uratowały!	A jakże, ślimaki pewnych wód Szkocji, Walii, Saksonii, Czech i Francji.	A król?	A!	Cicho bądź!	Czemu?	Czy rano?	Cóż tedy zrobisz?	Dobranoc pani.	Fahrtouscheck!?	Jednego. Schowałem go w rządowym lesie pod Sokołówką.	Lubi pani ciepło	Mamy towarzysza.	No... przecież coś musicie mieć.	Odszedłbym stąd...	Okrucieństwo, Dziecko, Zwierzęta, Opieka	Panie...	Przez Strzegockiego? Prosta rzecz, rodzi go Ślaska. A czymże ta Ślaska była waści?	Schowaj pan swoje sto rubli! Komitet fabryczny?	Tiens, tiens	W Warszawie?...	Zaczynajcie...	Żywy portret ojca
Zapewne, zapewne mówiłem tylko tak sobie, bo zresztą teraz mogę zbytnio nie przejmować się Jagodą. Sam stary jest ze mnie bardzo zadowolony i mogę ci ręczyć, że będzie wciąż bardziej zadowolony.	Dwa razy już próbowałem posad. Na pierwszej byłem dwa miesiące, a że się tak zdarzyło, iż w tym czasie pisałem jakiś dramat, więc zapomniałem trochę o biurze i nie byłem coś z miesiąc. Sztukę skończyłem, ale z posady mnie wybębniono. Drugi raz dostałem się na kolej i wytrzymałem całe dwa lata, bom sobie powiedział: basta z literaturą, nawet w domu nie miałem jednej ćwiartki białego papieru, nie nosiłem notesu, ani biletów wizytowych, ba, nawet nie miałem czystych mankietów, że mi się bazgrać nie chciało. Chodziłem do biura niby zegarek, pracowałem usilnie, idjociałem tak wzorowo, że w końcu dwóch lat zrobiono mnie jakimś małym naczelnikiem. Urządziło się dla oblania nominacji wspaniałą bibkę, piliśmy bruderszaft, całowaliśmy się z dubeltówki, później mówiliśmy z kolegami sobie ty, jednem słowem w moim oddziale panował raj, bywało u nas weselej, niż na maskaradzie. Raz woła mnie mój naczelnik i bardzo delikatnie daje mi do zrozumienia, że nie powinienem się poufalić z podwładnymi, że brak mi powagi, że powinieniem trzymać się więcej po naczelnikowsku, no i t. d. Uśmiałem się szczerze.	Powiedzmy! KaKa!	A gdzie miałem trafić? Do Kiejdan? Wilkowi w gardło leźć? Jużci, że do Upity, i możecie mi wierzyć, żem szkapy nie żałował, a dobra była bestia! Wczoraj rano już byłem w Upicie, a w południe ruszyliśmy ku Birżom, w tę stronę, w której spodziewałem się ichmościów spotkać.	Patrzcie! nie sąż to złodzieje?... Faraon przecie umarł pod kaplicą Ozyrysa, więc musiał być w paradnym stroju... A tu mosiężne, łańcuch także mosiężny, a w pierścieniach fałszywe klejnoty...	Sam pan widzi, że to pan, a nie ja, wymienił jej imię. Pan, jej ojciec!	Nie wiem sądzą o tem różnie, ale są ludzie, którzy utrzymują, że między Zborowskiemi a Tęczyńskiemi nienawiść jest stara, i że to ją na nowo rozjątrzy.	I pewno, że nie wskórał. Wiadomo, że Bogusław pod Malborgiem, razem ze Szteinbokiem, przeciw fortecy czyniczynić	Co pan chce! Pies się przyzwyczaja do własnej budy. Wie pan, jak idę do Smolińskich, to mnie ogarnia takie dziwne ciepło, taki spokój, tak mi tam dobrze, jasno, wesoło, że potem ze strachem myślę, że przecież muszę powrócić do siebie, do pustych ścian, do ciemnego, zimnego mieszkania. Już mi tak zbrzydło kawalerstwo, że dzisiaj właśnie postanowiłem...	Przepraszam was, panie ale jakżeż u  diabła, żebym tak jak w dym zaraz trafił do mieszkania naszej pani, kiedym je raz w życiu tylko widział i kiedy tak ciemno, że choć w papę daj i kiedy sami nie możecie znaleźć go, coście musieli tam być ze sto tysięcy razy?	Nie. Ale nie życzę sobie ruszać się z tego pokoju. Zbytnio mnie to męczy.	Wiłem się i stękałem od szalonego bólu kości i głowy, a ty, Swój, lizałeś mi ręce; nic innego zrobić nie mogłeś biedaku, sam w tej chacie, głodny i zmizerowany, lizałeś mi ręce i rozmawiałeś ze mną, jak umiałeś... bo nie było nikogo więcej, ktoby rozmawiał z chorym przez całe, długie dnie i wiekuiste noce... Szczęśliwi byliśmy wtedy, Swój! Prawda? Pełną gębą zajadaliśmy pasztet, co? Byliśmy wtedy bardzo pysznymi panami, bardzo pysznymi.	A czy w domu wiedzą już, że pan się dostał za kratę? Czy też będą czekali, aż o tym będzie w gazetach?	Ponoć to nie zawdy tak było...	Przyznam się waćpani dobrodziejce że ja naówczas pokojowcem będąc, od czego (intra parenthesim) i najlepsza szlachta poczynała	Pozwól mi rozproszyć skrupuły, jakie w tobie budzi mój rzekomy majątek. Jestem biedny, droga Ewo. Tak, ojciec uczynił sobie przyjemność z tego, aby mnie zrujnować; uczynił przedmiot spekulacji z mojej pracy; zrobił tak, jak wielu mniemanych dobroczyńców ze swymi obdarowanymi. Jeśli stanę się bogaty, to dzięki tobie. To nie jest frazes zakochanego, ale refleksja myślącego człowieka. Muszę ci dać poznać moje wady, a są one ogromne jak dla kogoś, kto ma stworzyć swój los. Charakter mój, przyzwyczajenia, zajęcia, które mi się podobają, czynią mnie niezdatnym do wszystkiego, co jest handlem i spekulacją, a wszelako jedynie chwycenie się jakiegoś przemysłu może nam dać bogactwo. Może jestem zdolny odkryć kopalnię złota, ale osobliwie niezręczny, aby ją eksploatować. Ale ty, która przez miłość dla brata zniżyłaś się aż do najdrobniejszych szczegółów, która masz geniusz oszczędności, cierpliwą umiejętność czekania, tak cenną dla prawdziwego przemysłowca, ty zbierzesz ziarno, które ja posieję. Nasze położenie (od dawna bowiem czuję się członkiem waszej rodziny), ciśnie mnie tak bardzo, iż trawiłem dnie i noce na szukaniu drogi do majątku. Znajomość chemii i obserwacja potrzeb handlu naprowadziły mnie na drogę zyskownego odkrycia. Nie mogę ci nic jeszcze powiedzieć, przewiduję zbyt powolną drogę. Będziemy cierpieć, być może przez kilka lat; ale w końcu uda mi się odkryć metody techniczne, na których tropie nie jestem ja sam, i jeśli dojdę do celu pierwszy, staniemy się panami wielkiego majątku. Nie powiedziałem nic Lucjanowi, jego bowiem gorące usposobienie zepsułoby wszystko; przekształciłby moje nadzieje w rzeczywistość, żyłby jak wielki pan, zadłużyłby się może. Dlatego zachowaj sekret. Twoje słodkie i drogie towarzystwo samo jedno zdoła mi być pociechą w ciągu tych długich prób, tak jak pragnienie uczynienia cię bogatą, ciebie i Lucjana, doda mi wytrwałości i hartu...	Marylka mówiła mi, że ona sama, ubierając się raz, powiedziała jéj: czy wiész, że jechałam do Warszawy z twoją ciotką w jednym wagonie?	Młody człowiek młody człowiek może nie mieć odwagi począć cokolwiek sam i nie sądzę, żeby to miał na myśli.	Kochana Nino, musisz przecież zrozumieć, że są pewne gradacje, jest pewna hierarchia, są różne stopnie uzdolnień i wartości ludzkich... Jakże możesz mi robić zarzut z tego, że mam dość samokrytycyzmu, by ocenić, że Wilczurowi ustępuję i muszę ustępować pod wielu względami?... A zresztą...	Czy ja na nic przydać się nie mogę?	I ja miałem przez chwilę chętkę, aby ożenić się z jego córką! Boże, dobrze biedaczka zrobiła, że umarła.	Idź spać Hersylijo! zawołał Majster spać, spać pilnuj, żeby nas nie okradli, zamknij dom na rygle i niepuszczaj nikogo, choćby się Bóg wie jak dobijał.	Ja nie mam czasu, panie Grünspan, a pan żartuje sobie ze mnie.	Ja sądzę że przy waszéj chętnéj pomocy, wszystko się ułatwi.	Nie rozumiem, panie dyrektorze.	Nie śmiem się domyślać! Powiedz, kochana.	O, o! Prawda, wszakże i ty byłeś na Niemcach powiedzże sam, czy tak nie jest?	O, wierz mi, powinieneś był dawno wstąpić do baletu w Krakowie... Nie byłbyś się tułał po gościńcach...	Zapewne jest on trwały ale niech no wpadnie we wklęsłość fal morskich, a zobaczysz pan czy się podniesie. Jestto to olbrzym, dajmy na to, lecz olbrzym, którego siła nie jest proporcyjonalna do jego budowy. Machiny są za słabe dla niego. Słyszałeś pan o jego podróży dziewiętnastej z Liverpoolu do New Yorku?	A ty, Jędrek, możeś nierad, że idziesz do dworu?	A więc ty mi powiedz, co wiesz! Dalejże, mów zaraz, bo cię ugryzę!	Ja bo księżnie służyć nie myślę	Juściżem nie ślepy.	Nie wiem nawet, czy zechcę coś z nim zrobić.	Nie! Nie!	Och, tego nie powiedziałem.	Są więc akcjonariusze w twojej historii?	W rzeczy samej. Kule elektryczne bezsilne są wobec tych miękkich ciał, w których nie znajdują dostatecznego oporu do wybuchu. Ale uderzymy na nie siekierami.	Więc cóż? Cóż takiego? Czyś co zauważyła?	Ta druga, śmiejąc się rzekł Honory, nie bardzo mi się podoba... dawnąbym wolał.	A żeś to wasza mość chciał, mogąc tak górną mieć szarżę, wyrzec się jej i u pana Czarnieckiego służbę przyjąć?	Chciałbym widzieć minę Natana, kiedy będzie to czytał jutro	Notariusz przyjdzie, skoro ojciec tego koniecznie chce; ale będę go musiał przeprosić i to przeprosić za ojca, bo ta scena będzie doprawdy śmieszna.	A może to właśnie mąż!	A! to te, proszę pani, biedactwo, ta poczciwa Zośka Bułhakówna... Bóg wie co to było, szkarlatyny dostała, snadź zaziębili czy coś... i umarła, osierociwszy biedaka męża z małem dzieciątkiem.	Ja, sekretarz redakcji dr Zur, poza tym obiecali swoją dorywczą współpracę Zaleski, wiecie: Kamil Zenon?... Bończa-Rżewski, profesor Chudek, Jaś Pękalski, no i inni... Gdy tylko pismo zacznie wychodzić, będzie ich więcej.	Mam manierczynę z gorzałką	No to skąd ten tytuł hrabiego?	Rozumiem doskonale.	Tak już jest na tym świecie	To wstyd haniebny!	Widzisz, jak się zdradzasz, żeś dotąd flirtował tylko z pokojówkami i praczkami.	Zgadzamy się najzupełniej!	A co?	A cóż było w liście?	A cóż?	A ja jestem taki pan, który woli dziewczynę.	Ale jabym przysięgać musiała.	Antysemityzm	Boże, daj zwycięstwo sprawiedliwości	Chcę panu oddać, com winien Przyjaźń przyjaźnią, a interes interesem Teraz rachunki nasze załatwione aż do świętego Sylwestra. Proszę mi rozmienić sto sous.	Chodźże pan, proszę	Chyba żartujesz?	Co panu?	Dać dwadzieścia pięć procent najwyżej	Do widzenia, Taboureau!	Dobranoc.	Dziewiętnaście lat.	Dzień dobry drogiej pani, dzień dobry!	Dzień dobry!	Gdzie była ta bitwa?	Jak wielka jest ta odległość?	Jest tam jakaś oberża.	Kanarek. Siądź na grządce i śpiewaj.	Może teraz ja posłucham	Mówiono o nim przez cały tydzień. Potem była koronacja królewska, kradzież brylantów panny Mars i mówiono już tylko o tym.	Mówił sam? A widzi pani!	No, nienawiść zbyt silne słowo.	No?	O! Bądź spokojny, ojcze	Panie Zgierski... panie Stefanie, mów pan po prostu!...	Pocałuj mnie.	Pozwoli pan sobie towarzyszyć?	Pralim.	Przypominasz sobie moją admirację dla niego.	Ryzykantka z pani. A cóż powiedziałby ten... pan Tomek, gdyby naprzykład zastał mnie tutaj?	Sącz.	Słuchaj: tu bliziuchno, w mojej gospodzie, czeka na mnie koń okulbaczonyokulbaczony	Trzy Ojcze nasz, trzy Zdrowaś...	Tylko smutno mi strasznie. I za siebie, i za Olę, i za ciebie...	W kierunku Maracaibo.	W naszych duszach	W takim razie wprowadzisz jako najemnika mnie	Wawrzuś!	Wiesz, gdy Bóg łaskaw, ciemności dają światło, szaleni dają rady rozumne.	Witam pana	Włąąąącz	Z Kriwoj Rudy.	Znajdziesz go u nas, przy mnie i przy panu Spytku, jeśli go wart będziesz. W imię Boże, jedź ze mną do Lwowa!	Złoty z waści człowiek!
Sto bym ich znalazła, ale się gniewam na króla, to najważniejsza; laissez-moi.	Więcej niż niejeden, który myśli, że ma do niej prawo. No, no! nie frasujże się, miły regalisto, bo tak ufam, że i regalistka cię nie minie, a da Bóg, to mi wkrótce więcej jeszcze regalistów przysporzycie...	Chciałem cię tylko namówić, jak to co dzień czynię, abyśmy się pożenili bogato.	Dalibóg! Ta dziewczyna ma zawsze słuszność Strach, jaki dziś jestem roztargniony. Hm... właśnie zaczynają bić w bęben... Cóż to jednak za głupia historia!	Dziewka się ciebie boi a ty, niepoczciwy, znowu patrzysz na nią.	Ja nie potrafię nic powiedzieć, a choćbym nawet umiał, mam wielką pieczęć na ustach... Dziś modlę się tylko i płaczę...	Jak się masz, Stachu? A cóż to smyku nie byłeś wczoraj u mnie, he?	Nie żartuj, Petroniuszu, a jeśli cię łudzi swoboda, z jaką ja sam o mojej żądzy mówię, wiedz o tym, że jaskrawa suknia częstokroć głębokie rany pokrywa. Muszę ci też powiedzieć, że wracając z Azji przespałem jedną noc w świątyni MopsusaMopsus (mit. gr.)	No to napisz.	Pani! Tego jest nadto! Ja się staram już przeszło pół roku o rękę Zosi, pozyskałem sobie jej wzajemność, dałem niezaprzeczone dowody mojego przywiązania nie tylko dla niej, ale i dla samej pani...	Ile ma włosów na głowie! Różnych on tam książąt i grafów zagranicznych, francuskich i niemieckich, siła poszczerbił, bo to, mówią, człek bardzo zapalczywy a mężny i o lada słowo na pole wyzywa.	Teraz nie mogę Muszę zajrzeć do mego towarzysza podróży, brata Bartolomea, który ze znużenia się rozchorował; leży u mnicha Sergiusza. Muszę także wstąpić do pewnej niewolnicy staruszki z ostatnią posługą kapłańską. Ale myślę, że za jakąś godzinę będę wolny.	A dlaczego akurat do Leniwy? Gdyby to choć było do Garbatki.	A nie wybiera się pan do nich w odwiedziny?	A urodziliście się też w surskim powiecie?	Ach, proszę pani, przecież to drobnostka.	Ale ja mam też jeden warunek. Z tego, co oboje macie, można wychować syna, ale trudno go będzie kształcić. Otóż ja chcę wziąć na siebie koszty jego nauki. Sprowadzicie go, oczywiście, do siebie. Prawda?...	Anielka, widziałam, że nie ma do niego wielkiego pociągu, ale to takie dobre dziecko! Przytem w razie mojej śmierci, pozostałaby bez opieki, więc...	Bardzo się pan zmienił	Chyba pani kpi, droga pani, to przecie jedynaczka, a Czaban, głowę dam, ma dobrych kilka miljonów.	Czy opowiadałem ci, jak umarła?	Cóż to znaczy? Przecież chorowała... zapalenie mózgu.	Gdzie się leje, proszę pani?	Gdzieś ty się, żołnierzu, wojny uczył żeś tak od razu zrozumiał, co czynić należy?	Hańba! To mój sługa	I bez tego spodziewam się nim zostać	I teraz nienawiść w zemstę się zamieniła.	Jakże wdzięczną panu jestem, rzekła głosem, który brzmiał bardzo dźwięcznie, żeś mię pan odprowadził od tego gwaru i tego towarzystwa z którem przyjechaliśmy tutaj, i dał mi sposobność użyć prawdziwej przechadzki wśród ciszy i samotności.	Jambroży puszczali krew i nic... i wosk topiony lali jej w gardziel i nic... i sól... i nic... pewnie paskudnik... Witek pedał, co borowy wygnał ich z zagajów i co granula zara się pokładała i stękała, jaże ją i przygnał...	Jesteś pan bystry. W samej rzeczy mam powody, rodzinne, by dbać, żeby rzecz nie stała się publiczną. Wynagrodzę hojnie trud pański, jeśli się uda odzyskać klejnoty dyskretnie.	Juleczku! co téż ty mówisz? Są to przecież ludzie możni i tacy rozumni...	Krzywonos pod KamieńcemKamieniec Podolski i już pewno poszedł, a tam, gdzie ona jest, nie ma ni Kozaków, ni Lachów, ni Tatarów	Masz słuszność mógłby pomyśleć, że zamierzam wypowiedzieć wojnę i że to pierwszy krok nieprzyjacielski przeciw Francji.	Mielibyśmy do pomówienia. Czy masz teraz czas?	Może pojadę, jeżeli zaproszą, A o braciach moich... rodzonych... (znowu uśmiecha się), co pan Bolesław słyszał? Może nawet którego z nich widział?	My? nie my, ale wy sami? A pocóż się było sprzeciwiać woli ojca? Pan Bóg cię skarał Motruno!	Nie trzeba tłuc szyb Mógłby ją pan, jak sądzę, spuścić na sznurze. Mam zawsze zapas sznurów.	Poczekajcie, poczekajcie na mnie!	Rozchodzi się tylko o pieniądze. Nie ma pieniędzy.	Szukałem nad Dniestrem, bo tam ją ukrył, alem nie znalazł. Słyszałem jednak, że miał ją do Kijowa przeprowadzić, dokąd i sam na ślub chciał zjechać. Dajże mnie, mości hetmanie, prawo jechać do Kijowa i tam jej szukać, o nic więcej nie proszę.	Są naszymi więźniami, jak i notariusz. Ale nie bój się o nich. Jutro będą wolni i twój bratanek będzie mógł pojąć za żonę swą piękną oblubienicę.	Tak, właśnie. Tu na dole tarcza zegara z numerami godzin, a wyżej ręka i klucz.	Tylko hrabinie Mielżyńskiej. Może zresztą swe serce już komu oddał.	Waszeć jako trzeci. Coraz to nowe odkrywam zalety w świętości sadhuskiej: zdolność stręczycielską, jako kwiat naczelny w ogromnym bukiecie innych przymiotów.	Widzi pan to będzie koncert bardzo nieurozmaicony... wiolonczela i śpiew, cóż to znaczy, osobliwie, jeżeli postawimy wysokie ceny... Prawda?...	Wróci niezadługo, wróci! Ale kto go to posłucha?	Za jaki miesiąc, gdy z SiczySicz Zaporoska miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich. a tam ksiądz Muchowiecki ze stułą czeka.	Zabierają nas znów na praktykę. Nie wiem, co myśli Rucio.	Zabierajże mi ją zaraz precz i rzuć w głąb przepaści, niech mi nigdy nie waży się wpaść w oczy!	Zostawcież mnie przecie jak i kiedy... Poręba trząsł głową. Odłożysz ślubowiny do Józefatowej doliny, rzekł, Asindziej sam mi będziesz dziękował, że ja tak postępuję... to dla jego własnego dobra... Od tego com powiedział nie odstępuję...	Żądam więc, aby śledztwo rozpoczęło się jak najprędzej, ja zaś dostarczę Wysokiej Izbie wszystkie dowody do tego potrzebne.	A cóż wy tu robicie?	A okazać nam tego nie chcesz?	A skąd jedziecie?	Ależ, Szwejku pozwól dokończyć Jurajdzie.	Ba, a cóż błogosławione dusze w niebie robią?	Bon, Świerk, mów.	Będziesz używał tej rozkoszy, drogi Aramisie; jeden z tych koni do ciebie należy.	Co znaczy, że nie było wódki?	Cześć, wuju. Ucałowanie rączek dla cioci.	Czy i ty miałabyś chęć jechać z panem Julianem?	Czy o tym, że zgubiliśmy jego blaszkę, czy że szukaliśmy medalionu?	Die Wahrheit muss siegendie Wahrheit muss siegen (niem.)	Drzwi wywalić!... czegóż od niej chcieli?	Dziecko mi urzekł!	E... ja chcę zaraz, teraz.	I jemu było trudno.	I moje! I moje!	Ja myślałam... ja chciałam pana prosić...	Jak chcesz.	Nie, rzekła, o żadnej miłości i wydawaniu za mąż mowy nie było, chociaż w przyszłości czekało mnie pewnie nienawistne jakieś małżeństwo, a ja, ja za mąż iść, nie mogę...	Nieszczęście?	Numer zrobił doskonałe wrażenie możemy sobie powinszować.	Oczywiście... Chociaż zostanie mi nadzieja, że z czasem	Owszem	Pan dobrodziej miał majątek?	Pani dobrodziejka do biura informacyjnego zapew­ne?	Pod 19°37’35,337”	Proszę pana, ja rozumiem wszystko, co dziadek chce powiedzieć.	Proszę pani, pan jest w saloniku.	Przepraszam. Czy można wyprasować kota?	Przypuszczałam...	Rozumiem, będziesz zajęta, możesz zapomnieć. Ja do ciebie zadzwonię.	Rozumiem.	Rzeko! O! Rzeko!	Siedem tysięcy!... ten brzydki mały djament wart był aż tyle?	Stąd, że policzek zmiażdżony jest rękojeścią szpady. Twarz ma panu straszliwie obrzękłą i siną; niech pan natychmiast przystawi pijawki, a nic panu nie będzie.	Słowem, arystokracji nie uważa pan za monument społeczny, za odwieczne dzieło i trwałe	Słuchaj, Antek, zakład mi zamkną przez ciebie.	Tak.	Tate pojechał daleko, za góry i lasy...	Telefonowałyśmy wszędzie...	Tobie, siostro Lawinio!	Tyś pierwszy zaczął wojnę z Maciusiem.	Tę właśnie.	Uczciwie chłopcu z oczu patrzy; cóżeś ty za jeden?	W szufladzie.	Wiater mię obalił...	Współzawodnictwo malarzy.	Świat więc cały jest li tylko materją? spytał, a pierwiastki piękności, ładu, porządku, jakie w nim widziemy?
A ten, ten... To ziółko... Od jednej mojej znajomej magazynierki bierze za tysiąc rubli sto pięćdziesiąt rocznie, a drugiej, także mojej znajomej, co ma sklep wiejski, pożyczył pięćset rubli i bierze sto na rok... Jezusek! takie sobie wymyślił zarobki, że pożycza tylko kobietom, które mają proceder, bo kobiety są najpewniejsze. I prawda! Kobieta nie dośpi, nie doje, ale procent zapłaci, i jeszcze można się do niej umizgać albo do jej panien... Szelmy mężczyźni, ma rację panna Howard...	Ma rację żandarm jest ladaco, ale kolega nie powinien go zdradzić. A jak się nazywa ten kapitan, twój szwagier? Skore będziemy wiedzieli nazwisko, możemy go poszukać.	Nawet właśnie właśnie się ucieszyłem, że pana spotkałem, i to akurat widząc, że pan w tak bliskich stosunkach jest z naszym czcigodnym panem ministrem rolnictwa, bo myślę sobie, znajomy, zrobi mi łaskę i przedstawi jakoś życzliwie panu ministrowi Jaszuńskiemu. Ale najmocniej, najmocniej przepraszam.	Nie, moje. To, oczywiście, nie jest warunek, tylko su­gestia. Otóż, stary, po rozmowie z Raszewskim jeszcze raz so­bie przemyślałem całą sprawę, twoja koncepcja jest nowa i twór­cza, ale właśnie dlatego, że taka jest, doszedłem do przekona­nia, że z tej historii należy bezwzględnie wyeliminować Moni­kę. Mówmy otwarcie, ty wiesz dobrze, jakie ona ma możliwości, ja też wiem, co się będziemy obcyndalać? Cudów nie ma, położy­łaby spektakl.	Ja nie rycerz kłamiesz jak poganin, rzuć mi tylko tę pałkę na ziemię, a weź się do oręża, to ja ci zaraz pokażę, coś wart razem ze swoją szkapą. Ja Biskajczyk na lądzie, szlachcic na morzu, szlachcic do stu diabłów, a ty łżesz swoim językiem.	Możesz pan mieszkać chociażby na księżycu. To mnie nic nie obchodzi. Rozumiesz pan?... Biuro nie jest towarzystwem dobroczynności, czy przytułkiem. Zamiast gratyfikacji należało się panom surowe napomnienie i wydział personalny otrzyma rugę za przeoczenie tego. Ja zaś będę o panach pamiętał, a pamięć mam, jak sądzę, niezłą.	To wszystko jedno, czego się śmiejesz?	Zobaczy pan, że znajdzie się ona jeszcze w potrzebie; ale proszę pana, nie trwoń jej zbytecznie, jeżeli pan chce, aby wystarczyła na dłużej.	À propos nasz kochany Franz przyjedzie tu lada dzień; ale to raczej pana nie obejdzie, bo zdaje mi się, że go pan raczej nie lubisz?	Naturalnie. Za panią będą szli nasi agenci, niech się pani niczego nie obawia. Trzeba jednak być przygotowaną na wszystkie ewentualności. Najsprytniej z ich strony byłoby zaaranżowanie zwykłej kradzieży ulicznej. Niespodziewanie podbiegłby do pani ktoś, wyrwał torebkę i zaczął uciekać. Oczywiście złapalibyśmy go zaraz, ale wówczas nie mielibyśmy przeciwko niemu dowodów, że należy do szajki szpiegowskiej. Rozumie pani, mógłby udawać zwykłego złodziejaszka. Toteż niech pani idąc do banku w ogóle nie bierze z sobą torebki. Spodziewam się że ma pani jakąś kieszeń w futrze?	Wiem ja to, że ty się jego nie boisz. Twoja sława kozacka, mołojecka, warta jego kniaziowej, ale ja mu bitwy dać nie mogę, bo mołojcy nie zechcą... Przypomnij, co na radzie mówili, jako się na mnie do szabel i kiścienikiścień	Cha, cha, cha! Wyborne dzieci! Miłe dzieci! Ułamek książęcego paznokcia. Patrzcie! Nazywam go księciem A, B, C, bo boję się przekręcić nazwisko, w którym jak groch z kapustą znajdziecie zmieszane wszystkie litery alfabetu.	Dosyć! Dosyć!... I ciągle, i bez ustanku, i wiecznie tylko kobieta. Paneś mi je chyba na całe życie obmierził.	E, nie tłumacz się pan, panie Harvey!	I ty się więc z nami na wojnę wybrałeś?	Ja? Ale gdzież tam	Królowa polska? Maria LudwikaLudwika Maria Gonzaga de Nevers (1611–1667) Henri Coiffier de Ruzé, markiz de Cinq-Mars (1620–1642), faworyt Ludwika XIII Burbona, króla Francji, zorganizował spisek przeciwko kardynałowi Richelieu, został ujęty i ścięty. Plotkowano o jego romansie z Marią Ludwiką Gonzagą i o tym, jakoby ich nieślubną córką miała być dama dworu Marii Ludwiki, Maria Kazimiera d’Arquien, późniejsza żona Jana III Sobieskiego. może i była gładka, a teraz psi na widok baby wyją. Jeżeli twoja Billewiczówna taka, to ją sobie zachowaj... Ale jeżeli naprawdę cudna, to mi ją do Taurogów oddaj, a już tam zemstę na współkę z nią nad Kmicicem obmyślę.	Maksymilianie, zrzućmy maski. Maksymilianie, nie oszukasz mnie tym pozorowanym spokojem, tak samo jak ja cię nie oszukam moją niefrasobliwością. Rozumiesz, że skoro tak zrobiłem, skoro wybiłem szybę i wdarłem się do pokoju przyjaciela, nie troszcząc się o jego poczucie intymności, musiałem zaniepokoić się nie bez powodu, albo raczej powziąć okropne przekonanie. Maksymilianie, ty chcesz popełnić samobójstwo.	Na pewno? Rozejrzyjmy się. Polinezjo! Polinezjo! Gdzie jesteś?	Nawet szpiegostwo dla celów wyższych jest czymś wzniosłym. A tu przecież... Nawet dla mojej przyjaźni?	Nigdym wypadku tego nie uważał za przeszkodę. Przestrach i żal, jakimi napełniło nas w pierwszej chwili uwięzienie pańskiego brata... wybacz pan! Tego Manuela, chciałem powiedzieć, już z umysłów naszych ustąpiły. Rozmówmy się zatem, jeśli życzysz sobie tego, o tym związku, którym dom nasz zaszczycasz.	Panie przyrodniku kiedy idzie o wieloryby, to wszystkiemu wierzyć można. Patrz pan, jak on sunie... a jak się ukrywa!... Mówią, że te zwierzęta mogą opłynąć świat w piętnaście dni.	Podziękujże przyjacielowi i idź gotować się do drogi.	Radziłeś mi pan sam przecież trzymać się mocno.	Takie jedno.	To, proszę pani, będzie tylko wstępna klasa...	Wynoś się do diaska z wzdychaniem!	Zdawało mi się, panie Cyrusie że żółwie, kiedy się je przewróci na wznak, nie mogą o własnych siłach stanąć na nogi, zwłaszcza jeśli są tak duże.	A były dziesięć lat temu	A duszę mają?	A tyś nie widział, kogo spotykasz?	A więc...	Ależ to gotowy felieton!	Ależ to stary dziad!	Ani słowa, choćby mi kto zęby rwał!	Ayrtonie! Ayrtonie!	Bal na cel tak święty, jakżeby na nim nie być?	Brawo!... niech żyje książę!...	Byli.	Bóg zapłać, sprawa krótka, to postoimy.	Chyba że tak...	Cóżeś słyszał?	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do mnie nie miał?	Drżysz, Doro! Co ci?	Gdzie?	Gospodin uczitielGospodin uczitiel (ros.)	Gwiżdżę na ryby. Chcę wrócić do domu.	Hankę!	I zemsta	Jak kogo!... Co mówisz Bronek?...	Jak to? Nie masz wina? Jak to, nie ma ani kropli? Czy ci zabrakło pieniędzy?	Jakże tak można!	Jestem do usług.	Kochany panie Marcinie, mamy tu do ciebie prośbę jedną.	Komediantka!	Milcz! Szłam ci o szczęściu oznajmić, a znalazłam wstyd i hańbę!	Muszą uznać, gdy ja im powiem...	Na pewno, kochana, na pewno	Na rok. To twego męża będzie dużo kosztowało.	Na śmierć i na życie! Miłość Dantego dla Beatryczy, Petrarki dla Laury, Tassa dla Eleonory!...	Nic, nic! wrócę za chwilkę.	Nie Polityka.	Nie inaczej, panie hrabio. Chciałem ten błąd ukryć przed wszystkimi.	Nie kłamałbym w rzeczy tak poważnej.	Nie mogę...	Nie paplaj tak o pani de Cambremer	Nie potrzeba dalszych dowodzeń Byłeś mi zesłany do pomocy. Gdy mi odjęto tę pomoc, poszukiwania moje spełzły na niczym. Przeto wyruszymy znów razem, a na pewno wyprawa nie będzie bezowocna.	Nie w karczmie i przy okazji, toć nie grzech!	Niech bogowie błogosławią waszą świątobliwość!...	Nim je przyjąłeś miałeś inne dla rodu i ojca	No może chciałeś powiedzieć: „ani jej tak kocham!”	No powiedzże teraz bez żadnych wykrętów, powiedz, że mnie kochasz!	O cóż, kiedy?...	Panie Wysocki, moja córka z panną Grünszpan wracają dzisiaj. Przed chwilą otrzymałem depeszę z Aleksandrowa, chcą żebyś pan na nich czekał na stacji	Patrzcie! Chłodek. Miły Chłodku! Jakżebym chciał dostać tu posadę!	Plaudite! krzyknął German	Plotka, Mężczyzna, Kobieta	Poirrrrette pobity!	Pokój temu domowi.	Prawdę mówiąc, to żadnego nie miałem zamiaru dziś, wczoraj, onegdaj... Myślałem o tym, żeby z głodu pod płotem nie zamrzeć...	Przebaczam wszystko. A właściwie niegodny jestem tego, by komuś coś w ogóle przebaczać, a tym bardziej tobie.	Przez Szewską furtkę jechać?	Sadzę kapustę	Sam on ci to wyjaśni. Spójrz na tę wypukłorzeźbę figuralną na jego ścianie.	Sprzątacie za to z trzech morgów.	Tak rozbitka już nie ma... Nie sposób sądzić inaczej...	Tak, tak, wóz i zaprząg porządny aż miło	Taki, żem na placu boju pozostawił pięć guzików: jeden z przodu munduramundura	Ten, mamule, pas viešą ponią ant bažnytinės ulyčiosulyčių (sl.)	To możliwe	Trzeba wam wiedzieć, że całą tą robotą rządziło dwóch braci.	W tym jeno trudność, jak by ją w tamte strony w dzisiejszych niespokojnych czasiechw czasiech słowo honoru., że ją bezpiecznie doprowadzisz.	Waszej miłości chciałem wszystko powiedzieć, alem nie miał jeszcze kiedy, bom po owym szwanku chorował; przed ichmościami miałem tajemnicę nakazaną, któren nakaz milczenia zechcesz pewnikiem wasza miłość teraz znów ichmościom wydać, aby tamtych nie zgubić.	Witalis! zaprzęgaj.	Więc, Czema, ad actaad acta (łac.)	Z twarzy to widać!	Zjemy kolację.	Zziąbłem. Zaraz mi lepiej.	Że jesteś kundel. Że cię czuć obrzydliwie, iż zaraz kichnę, jeśli stąd nie odejdziesz. A wiedz o tym, że nie dawno miałem katar i że jeśli będę kichał, to mi to może zaszkodzić.	Że to kary boskiej nie ma na tych zabijaków
To prawda. Zdaje mi się, że nie przepłynęliśmy więcej niż milę. Niech pan pozwoli wypocząć ramionom, jeżeli o to panu chodzi. Ręczę, iż nie zazna pan innego odpoczynku, odkąd pan związał się z tym skarbem, którego strata nie uczyniłaby żadnego biedaka biedniejszym. Nie, señor, nie wypoczniemy, aż spotkamy parowiec płynący na północ albo pomrzemy, leżąc na srebrze Anglika, i znajdzie nas jakiś inny okręt. Ale lepiej nie, por Dios! Raczej zrąbałbym siekierą pokład do samej wody, niż pozwoliłbym, żeby głód i pragnienie pozbawiły mnie sił. Na wszystkich świętych i diabłów! Wolałbym rzucić ten skarb w morze, niż oddać go w ręce obcego człowieka. Skoro caballeros raczyli mnie wysłać na tę wyprawę, to niechaj się dowiedzą, że jestem człowiekiem, jakiego potrzebowali.	Myśl można zobojętnić tylko myślą Terror, despotyzm mogą jedynie zdławić francuskiego ducha, którego język nadaje się cudownie do aluzji, do dwuwykładności. Im dalej prawo pójdzie w represji, tym bardziej myśl wybuchnie, jak para w machinie z klapą bezpieczeństwa. I tak: król robi wszystko dobrze; jeżeli dziennik będzie przeciw niemu, wówczas wszystko składa się na ministra, i na odwrót. Jeżeli dziennik wymyśli bezwstydną potwarz, ktoś mu ją powiedział. Z jednostką, która czuje się pokrzywdzona, skwituje się, przepraszając ją z całą lojalnością. Jeśli zawloką dziennik przed kratki sądowe, skarży się, że nie zażądano sprostowania, ale zażądajcie go, odmówi, śmiejąc się, bagatelizując swą zbrodnię. Wreszcie oplwa swą ofiarę, kiedy triumf jej stanie się jasny. Jeżeli go ukarzą, jeżeli go dotkną zbyt ciężką grzywną, postawi skarżącego pod pręgierz, jako wroga swobód, kraju i oświaty. Powie, że taki a taki pan jest złodziejem, dowodząc, że jest najuczciwszym człowiekiem pod słońcem. Zatem zbrodnie dziennika potwory! Temu, kto go czyta co dzień, dziennik może w określonym czasie wmówić, co zechce. Dalej wszystko, co mu się nie podoba, będzie niepatriotyczne, on zaś nie myli się nigdy. Posłuży się religią przeciw religii, konstytucją przeciw królowi; sponiewiera władzę, jeśli władza nie pójdzie mu na rękę, pochwali ją, gdy będzie służyła namiętnościom pospólstwa. Aby zdobyć abonentów, będzie wymyślał najbardziej wzruszające baśnie albo też błaznował. Dziennik podałby własnego ojca na surowo, przyprawionego solą konceptów, raczej niżby miał nie zająć lub nie zabawić czytelników; stanie się aktorem, wkładającym popioły syna do urny, aby płakać naturalnymi łzami, kochanką poświęcającą wszystko dla ukochanego.	Nie Henryku, popełniłem w życiu zbyt wiele okropności. To się już nie powtórzy. Wczoraj rozpocząłem moje dobre czyny.	Zrób wszystko, co potrafisz, Marychno. Jestem pewien, że usłucha cię. Z niczego się też przed nim nie tłumacz. Na to nie ma czasu. Wysyłam samochód na Leszno. Nim zejdziesz na dół, będzie już przed bramą. I śpiesz!	Ha... łotry... hultaje... złodzieje! Toście sobie zadrwili ze mnie! Nie radujcie się jeszcze przed czasem... choćbyście zdolili uciec, zanim drzwi wyważę, nie skryjecie się przede mną. Mam w Krakowie dwudziestu na usługi; na jutrzejszą noc dostawią mi was obu.	Nie turbuj się, Sancho ja ci osła zwrócę, choćby na dno piekła go schował. Idź tylko za mną; wóz jedzie powoli, muły tymczasem wynagrodzą ci sowicie utratę burego.	Nonsens! Nie ośmieliliby się rzekł Prout.	A po co miał wiedzieć? Żeby się chłopak sam tera nie wygadał, to by do sądnego dnia żywy duch nie wiedział.	Albo też u nas, panie, ostańcie A myślę, że tak i będzie, bo co do tego, żeby oni  mieli okup za was dawać, to mi się nie wydaje.	No, nie ma w tym przecież nic niezwykłego. Takie rzeczy się zdarzają, a wtedy trzeba nastawić się na pewne straty.	Jak to, nie wiesz? Przecież to niepojęte! W chwili, kiedym zamykał pracownię, przed dwoma dniami, wiem na pewno, że nikogo w niej nie było...	Nie siedzi się zbyt dobrze na meblach empire	Powiedziałbym wam, ale się boję, żebyście mnie znowu nie nazwali kłamcą, lub może inaczej...	Po sobie nie pokaże, ale zaręczam ci, że kiedy się dowie, że Monika nie będzie jego partnerką, w głębi ducha będzie zado­wolony, on dobrze wie, jaka z niej aktorka. Ale uwaga, o wilku mowa...	Dlaczego mielibyśmy się nigdy nie spotkać? Dlaczego kiedyś... Jesteś tak młody! Za najbliższą twoją miłością spotkamy się bez niebezpieczeństwa.	Żeby się na nas mogły gapić wszystkie matołki z Northam? Nie ma tak dobrze, Foxibus!	A twojej pracy nie niszczy minister?... Któż wie, że to ty rządzisz państwem, nie zaś dostojny Herhor?...	Jakto, proszę pani nie przyszedł?... Czyżby się sprzeniewierzył, zanim jeszcze otrzymał nagrodę za swoją miłość?	O, uzyskałem to, albo raczej wymogłem. Zrobiliśmy i tak dosyć ustępstw, nie mogli nam tego odmówić.	Przyznam, że bardzo liczę na twoje sprawne ramię i waleczną naturę. Zapraszam cię na pokład mojej łajby, zjemy razem kolację, a potem odpoczniesz. Coś mi się zdaje, że to ci dobrze zrobi.	Opowiedz je, dziecko drogie. Nie jestem jeszcze na tyle egoistką, abym nie miała cię słuchać! Wciąż zatem cierpimy razem, jak za naszej młodości?	Tak waszą pociechą Chrystus, ale ja tego nie rozumiem.	Hm... on jest koszerny. Rozumie pan: sporządzony według wszelkich zasad, reguł i przepisów. Nie ma w nim nic, co by nie było wskazane, zalecane, należyte. Arcydzieło.	E! wielu zapomniało już o mnie a dla innych toć się i trochę zamaskować łatwo.	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	Nic nie rozumiem pana	Nie mogliśmy też i my niczego dociec!	Nie mówiłabym ci o innych!...	Nie.	W lesie możesz się ukryć przez złą godzinę, gdy się uspokoi i naszych oddadzą, powrócisz...	Oczywiście. Chociaż nie są zrzeszeni w żadnym cechu ani związku zawodowym. Gdybym ja jednak komponował taką rzecz do powieści, funkcje te powierzyłbym swojej pierwszej bohaterce.	Biada mnie i tobie! Masz zamysły, pod którymi ugiąłby się ten pagórek, gdyby słyszał i rozumiał. A gdzie twoje siły... pomocnicy... żołnierze?... Przeciw tobie stanie cały naród, prowadzony przez potężną klasę... A kto za tobą?	Czegóż ty jeszcze nie znasz na tym świecie?	Nie, pani. Niech mnie Bóg ma w swej opiece, jeśli w ciebie zwątpię, ale muszę przestrzegać korsarskich zasad.	Czy to prawda, że dziewczyna, która służy u pana jest jego siostrą?	Gdzieś już słyszałam to nazwisko	Starać ci się przypodobać, odgadywać, co może ci zrobić przyjemność, oto cel życia twojego Adolfa.	Jednak dość jasno, abym mógł widzieć, jak ten pański człowiek tam się kręci	No tak, masz słuszność. A to jest ważne jednak.	Ja, do domu, a ten pan był tak łaskaw, że mnie chciał odprowadzić.	No, dobrze pomyślę o tym. Obiecuję panu, że pomyślę. Czy to panu wystarcza?	Na początek już są wielkie szwindle i wielka tandeta.	Kmicic! ten sam Kmicic, sławny z ostatniej wojny, który Chowańskiego podchodził, a później na własną rękę niezgorzej sobie radził?... Toż ja siła o waćpanu słyszałem!	Jakże to było?	Tacyż to Billewicze tani, także to klejnot wasz szlachecki i starożytność rodu cenisz? Zalizali (daw.)	Jak to umarła?... Po co gadać takie żarty! Aj waj!... może i umarła... Taka dobra gospodyni! Wielkie na was nieszczęście padło, niech Pan Bóg ubroni... Tfy! A wy co tak leżycie, Ślimaku, przecie trzeba zrobić pogrzeb.	Ależ to bardzo pochlebne być podobną do królowej	Co to poczciwy? proszę powiedzieć: głupi! Ale kto tam przekona pannę Anetę? Ot, co znaczy opuścić swoich! Za złodzieja cię biorą albo złego ducha. Dobrze ci tak!	Hm będą Floryna i Matifat, król pigularzy; du Bruel, autor, który dał rolę Florynie na debiut; stary Cardot wraz z zięciem Camusotem, dalej Finot...	To panu dobrze zrobiło Oderwało pańskie myśli od tego głupiego zmartwienia. Doprawdy	Właśnie Wroński i tak już jest w szpitalu, ciężko chory, pluje krwią...	Och, dobrodziejstwo tak wielkie, tak piękne! Na moje prośby ułaskawił biednego żołnierza skazanego na śmierć za niesubordynację. Na pamiątkę tego dobrodziejstwa odprawiam co rok mszę świętą za spokój duszy eks-marszałka Bazaine.	Będą jeszcze złodzieje na partii zarabiać!	Na las!	Na pewno niezadługo leżelibyśmy w rowie	Naprawdę! Glas nawet zbierał składkę na żałobne nabożeństwo.	Piotrowicz mu niechcący nastąpił na nogę	Właśnie że prawdziwe. Kwitną zaś, bo im przez zimę ogrodnik pali w piecu.	A co było na pani weselu, pani Urszulo?	A warto by było rozumu troszkę nabrać, kiedy już tak jak prawie zaręczona	Tak, jeśli dopniemy swego Stary Séchard siedzi tu od kilku dni, zachodził badać nas o kwestie fabrykacji papieru; stary skąpiec zwęszył wynalazek i chce go wyzyskać, jest zatem nadzieja spółki. Pan jesteś adwokatem ojca i syna...	Szony, wyrecytował p. de Charlus, tak jakby jeszcze wydawał lekcję nauczycielowi. A czemu Pascal jest wzruszony: bo jest wzru... bo jest wzruszający. Bardzo dobrze, zdasz egzamin, a księżna pani kupi ci słownik chiński.	Co tobie jest, Lucyanie, czyś ty chory?	Ma pan rację, rzeczywiście tak jest	Lecz jeżelibym ci odpowiedział: „Dam ci sto rupii za wiadomość o tym, co jest za tymi górami... za rysunek pewnej rzeki i parę wieści o tym, co mówią ludzie po wsiach?”	Ale, broń Boże!	Co ty opowiadasz?	Tu może mi pan mówić co pan chce, tu uwierzę we wszystko, bo dokoła widzę tylko pańskich sprzymierzeńców.	Wiem o wszystkim. Miało nastąpić właśnie w dniu krytycznym. Kto wie, może był wskutek tego wewnętrznie mniej odporny...	A ty cnotliwy jesteś, wszak tak, Planchecie?	Byś zdechła z głodu i pragnienia!	Chcę go uratować!	Co mówią? spytała zimno...	Dobra noc do podsadzania petardy!	Ha! Może my, Davy, moglibyśmy pokazać jedną z ciała i kości. Jak sądzisz, Davy?	Kto ty?	Mój przyjacielu jednę rzecz tylko mogę ci zalecić: a mianowicie, abyś, stanąwszy przed wyrocznią, słuchał jej jeno jednym uchem.	Z jakimś młodym, nieznajomym panem. Do Poznania, z kuframi.	Ach Boże! Tyle nieszczęść! W ciągu roku!	Ach! otóż i dowód!	Bo Szwedzi kapuścianych głów naszatkowali!	Bo my jesteśmy waszym szczęściem	Cóż po ziemiach, kędyście jechali, słychać?	Et, tėvai! Dievo valia,	Jedzenie, Pozycja społeczna spytał Jędrek.	Jesteśmy muszkieterowie królewscy	Jos nori važiuoti į Širminskus,	Książę Cavalcanti	Nabożna?	O Jezu... bo zamrę... o Jezu!...	Poczekaj chwilę... Tak	Porthosa?	Przedstawienie, prosz pampsora. Pan rektor dał nam pozwolenie	Romans?	Skąd wracasz o tak późnej porze?	Sumienie	Wszystkie przyjdą?...	Zaraz, tylko trzewiki zdejmę...	Zupełnie.	À la Pompadourà la Pompadour
Głupcy nazywają ten sposób życia karierowiczostwem, moraliści potępiają go pod mianem rozpusty; nie troszczmy się o ludzi, patrzmy na wyniki. Ty pracujesz? Otóż nie zrobisz nigdy nic. Ja jestem zdolny zarazem do wszystkiego i do niczego, leniwy jak suseł: i ot, osiągnę wszystko. Wszędzie mnie pełno, rozpycham się, robią mi miejsce; chwalę się, wierzą mi; robię długi, płacą je! Rozpusta, mój drogi, to system polityczny. Życie człowieka przejadającego majątek bywa niekiedy wyborną spekulacją; lokuje swój kapitał w przyjaciołach, w przyjemnościach, w protektorach, w stosunkach. Przemysłowiec zyskuje milion? Przez dwadzieścia lat nie śpi, nie pije, nie bawi się; wysiaduje swój milion, obnosi go po całej Europie; nudzi się, oddaje się wszystkim diabłom, jakie człowiek wymyślił; po czym bankructwo, jak to widywałem, zostawia go często bez grosza, bez reputacji, bez przyjaciół. Marnotrawca to zgoła co innego! Ten bawi się życiem, puszcza konie na wyścigach. Jeżeli przypadkiem straci majątek, ma widoki zostać jakim generalnym poborcą, ożenić się dobrze, być sekretarzem ministra, ambasadora. Ma jeszcze przyjaciół, reputację i wciąż pieniądze. Znając sprężyny świata, manipuluje nimi na swoją korzyść. Czy ten system jest logiczny, czy też ja jestem wariat? Czyż to nie jest morał komedii, którą gra się co dzień w świecie? Twoje dzieło jest skończone talent masz olbrzymi! Otóż znalazłeś się tam, skąd ja wychodzę. Trzeba ci teraz samemu przygotować własny sukces, to pewniejsze. Musisz zawrzeć sojusz z koteriami, pozyskać sobie chwalców. Ja pragnę wejść do spółki z twoją sławą, będę jubilerem, który oprawi diamenty twej korony... Na początek bądź tu jutro wieczór. Wprowadzę cię do pewnego domu, gdzie bywa cały Paryż, nasz Paryż, Paryż ludzi pięknych, milionerów, sław, słowem ludzi, których słowa są złotem jak u Chryzostoma. Kiedy ci ludzie uznają jakąś książkę, książka staje się modną; jeżeli jest naprawdę dobra, dali patent na geniusz, ani wiedząc o tym. Jeżeli masz spryt, mój chłopcze, zapewnisz los swojej Teorii, zrozumiawszy lepiej teorię Losu. Jutro wieczór ujrzysz piękną hrabinę Fedorę, królową mody.	Po odwrocie z Moskwy batalion mój zatrzymał się w małém polskiém miasteczku. Pokupowaliśmy tam konie na wagę złota, jak to mówią, i kwaterowaliśmy tam aż do powrotu cesarza. A no dobrze. Ale muszę panu powiedziéć, że miałem wtedy przyjaciela. Podczas odwrotu nieraz on poświęceniem swojém uratował mi życie; krótko mówiąc był dla mnie jak brat najlepszy, a nazywał się Renard i był sierżantem. Mieszkaliśmy razem w domu, a raczéj w szczurzéj norze, z drzewa skleconéj, gdzie trudno-by było konia postawić, a gdzie się cała rodzina mieściła. Chałupina ta należała do żydów, którzy w niéj trzydzieści sześć handlów naraz prowadzili; zwłaszcza ojciec całéj téj gromady, stary, przebiegły żyd, doskonałe na naszych nieszczęściach interesa robił. Ci ludzie żyją w niechlujstwie, a umierają w złocie; taka to już ich natura. Całe to żydowskie gniazdo mieściło się w jednéj izbie, brudnéj, stęchłéj, wilgotnéj. Dzieciaków tam było co nie miara, a między niemi dziewczyna, piękna, jak żydówka, kiedy jest czysta i nie ruda. Miało to siedemnaście lat, oczy czarne jak aksamit, rzęsy czarne niby ogony szczurów, włosy błyszczące, gęste, że aż ochota brała poigrać z niemi, a białe było przytém jak śnieg, jedno z drugiém piękność skończona i basta! Pierwszy raz zobaczyłem to śliczne stworzenie wieczorem, kiedy wszyscy myśleli, że śpię, a ja sobie z fajką w gębie spokojnie po ulicy chodziłem. Spojrzałem od niechcenia w okno tych żydów i widzę chmarę bachorów, matkę, ojca... wszystko to jadło kolacyę. Przypatrzywszy się bliżéj, mimo dymu, jakim stary żyd kurząc knaster całą izbę napełniał, dostrzegłem tę dziewczynę, co świeciła między niemi jak nowa sztuka złota wśród wytartych i zaśniedziałych miedziaków. Ja, mój kochany panie, nie miałem nigdy czasu zastanawiać się nad miłością; przecież gdym ujrzał tę dziewczynę, zrozumiałem, że dotychczas tylko ulegałem ciału, a teraz wszystko się we mnie poruszyło i głowa i serce. Zakochałem się więc od stóp do głów, dyabelnie. Stałem na ulicy, paląc fajkę i patrząc na moję żydówkę, dopóki nie zgasiła świecy i nie położyła się spać. Ale ja, ani zmrużyć oka nie mogłem, tylko wałęsałem się po mieście, paliłem i dumałem. Pierwszy raz wtedy przyszło mi na myśl ożenienie. Zrana osiodłałem konia i, aby ochłonąć trochę, uganiałem się parę godzin po polach jak wściekły, nie uważając, iż prawie ochwaciłem człapaka... Genestas zatrzymał się tu trochę, i patrząc z niepokojem na nowego swego przyjaciela wymówił:	Otóż wielki grzech! Jak ci się nie podoba, to... zobaczemy. Ja się przecie na tem lepiej znam niż ty... Jużto mnie zostawcie, bardzo proszę mi się do tego nie mieszać...	Jedzta, pijta, ludzie kochane, braty rodzone, krześcijany wierne! Miałem i ja kobietę, ino już całkiem nie pomnę gdzie?... widzi mi się, że we Francji... nie, w Italii to było, nie... alem teraz ostał sierotą... Powiedam wam, że co starszy krzyknął: Szlusuj!	Czy poszłabyś do niej teraz zapytać, co ten sen znaczy?	Dobrze Teraz niech pan o zajściach opowiada, a nie o wojnie, w któ­rej udział miał pan chwalebny.	E, włochaty, zanadto włochaty... a gdy trafi się w wodzie, tedy na pewno ukrywa w sobie hak rozszczepiony na dwoje. Wspomnianego jednak kozła przyjąłem chętnie i zszedłem do ghaut, czyniąc wielki zaszczyt wiosce. W jakiś czas później los mi nadarzył owego wioślarza, który chciał przyciąć mój ogon siekierą. Trafiło się, że łódź jego osiadła na starej mieliźnie, której chyba już nie pamiętacie...	Irytujesz się, a ja nie chciałam cię obrażać.	Jak to! Nie będziesz apelował i czemuż to, jeśli łaska?	To niezbyt zręcznie do tego się zabrałeś. Pięknie zachowujesz pozory, gdy tak gwałtownie i publicznie atakujesz tę rudą Angielkę. A nie zadajesz sobie trudu podczas obiadu, by się ze mną przywitać.	Tymczasem nic. Ja, drogi przyjacielu, tylko patrzę i porównuję. Mamy tu nową wieżę Babel. Na przykład gazety klerykalne wyrażają podejrzenie, że „zamęt w naszych religijnie wzburzonych czasach został z diabelską przebiegłością przygotowany przez wolnomularzy...” Pisma narodowe oskarżają Żydów, socjaliści prawi napadają na lewych, agrariusze rzucają się na liberałów. Zwariować można. I uważasz, cała ta kołowacizna nie jest jeszcze u szczytu. Cała intryga zaczyna się dopiero na dobre. Uważaj Bondy, coś ci powiem.	Przecież nie cesarz chiński. Skoro mówię, że ja, to ja. Minister, rozumiesz, nie jest zadowolony z działalności Funduszu. Piknęły go zwłaszcza te wyrzucone przez okno czterysta jedenaście tysięcy i chce tak na przyszłość urządzić, by nie narażać się na przykre interpelacje.	Ja się na tym nie znam słucham jak drudzy; niekiedy zdaje mi się, że się bawię, ale te wielkie czyny, o których wspomina mój ojciec, nie zajmują mnie wcale, a żale i skargi biednych rycerzy, oddalonych od kochanek, ściskają mi serce, że aż płaczę czasem.	Nie, ja tu zaczekam Niech mi pan odda moje ubranie, a ja panu oddam pana ubranie.	Pytasz, mój panie jak cudzoziemiec, nie znający ani miejscowych zwyczajów, ani ludzi, do których odzywa się zbyt poufale. Wiedz przeto, że jestem poborcą jego dostojności Dagona, pierwszego bankiera w Memfisie. A jeżeli jeszcze nie zbladłeś, dowiedz się, że dostojny Dagon jest dzierżawcą, pełnomocnikiem i przyjacielem następcy tronu (oby żył wiecznie!) i że ty dopuściłeś się gwałtu, o czym zaświadczą moi ludzie, na gruntach księcia Ramzesa...	To tam nie twoja rzecz. A niech ci zaś do główki nie przyjdzie, boby kuku... No, jazda!	„Bardzom ci obowiązany, żeś tego nie zrobił i bądź pewien, że pewno mi się już w życiu nie zdarzy narazić cię na podobną pokusę i dlatego rozkazuję ci nigdy nie znajdować się tam, gdzie ja będę”	...którą ja mu przesłałam	A ja byłem w czarnym pożyczonym garniturze i rękawy miałem za krótkie i koszulę przynajmniej o dwa numery na dużą.	A teraz?	A! to nie gubże mnie kiedym ci miła jak mówisz, nie trujże mi życia!	Ale cóż ja zrobię z tą trójką? Czy oni istotnie są tak zepsuci?	Ale nie chorowała?	Ale pani mnie nie wyrzuci?	Ależto zima! nie wytrwasz!	Ano, proszę! Nie! Przynajmniej krótko! Proszę, proszę! I czemuż to waćpanna jego z łaski swojej nie chcesz?	Durnego słowa jednego nie pisnął. Bo oto tak przyszło.Pożądanie Siedzę w garderobie, a ona się zjawia. Nie widział jej jeszcze. Stanęła pod ścianą, ręce po sobie opuściła skromnie i ani rusz bliżej. Trzeszczakitrzeszczaki	Ja znam wszystkich, którzy mi są potrzebni.	Jedziesz do Paryża?	Jutro wieczorem, siódma dwadzieścia.	Już po błogosławieństwie! Eulalia nie przyjdzie już musiała się zlęknąć deszczu.	Król na to zważać nie będzie.	Księże rektorze niech sobie ksiądz zostanie biskupem, tylko niech ksiądz nie będzie rektorem uniwersytetu.	Mój ojcze dowiodłeś mi, że nie ma ojca w interesach...	N-n-no poczekaj, niech się zastanowię. Wiewiórki są miłe. A także i króliki bo to dość mieszane towarzystwo. Jest też i Borsuk. Mieszka w samym środku Puszczy, za żadne skarby świata nie zamieszkałby gdzie indziej. Kochany, stary Borsuk. Jego nikt nie zaczepi. Napastnik miałby się z pyszna!	Nic! Rośnie, chowa się, bawi z kozami i ptakami, jest jej dobrze, a niczego złego od zwierząt nauczyć się nie może.	Nie ma żadnego związku między tem a Helleu	Nie swarzcie, nie gniewajcie się Z prędkości takem krzyknął, nie ze złego serca. Cóż się dziecku stało?	Nietęgie, panie mieczniku dobrodzieju i w tych niespokojnych czasach nie może inaczej być... Siła zmartwień i zgryzot ma książę.	Oni to oboje w tajemnicy przed opatem czynili, a nie wiem, co było, gdy się dowiedział, bom wcześniej wyjechał. Opat jako opat! i powiada jej: „na!”	Po to, matusiu, aby ludzie przed czasem nie podpatrowalipodpatrować (gw.)	Przypuśćmy, że nie pijam.	Tak jak prawie zaręczona! Tak jak prawie zaręczona! Jaśmont ze swatem przyjeżdżał... nasza mama tobie go wyswatała... Może nie mówiłaś, że ładny?	Tak téż i pan Benassis powiada; ale inne biorą dzieci za tę samę płacę, trzeba na niéj poprzestać! Nie tak-to łatwo dostać dziecko, jak się zdaje! A choć-byśmy mu i darmo mleko dawały, toć ono nas przecie nie kosztuje. Zresztą, trzy franki, proszę pana, to coś także znaczy. Ot! u mnie, piętnaście franków na miesiąc jakby znalazł, nie licząc pięciu funtów mydła. A u nas tu, trzebasię dobrze napocić i naharować, żeby jakie dziesięć sous dziennie zarobić.	Wierz mi, wasza wysokość że ci, co wynaleźli prawa, nie mogliby tej sprawy osądzić lepiej. Lecz dosyć tego na dziś. Niepodobna utrudzać waszej wysokości w samych początkach panowania. Pójdę dać rozkazy, ażeby wam dobry obiad przygotowano.	Wierzę! Po takiej nocy! Ręce, chwała Bogu, masz zimne. Ach! co to była za noc! Oczywiście, że ci się chce spać. I mnie także. Ale czy nie czujesz się chora?	Zapomnieć mowy i wiary ojców.	A co?	A inny wypadek może ci ją przywrócić. Bądź asindziej dobrej myśli, dodał król, ciesz się raczej, że się już u nas takie talenta znaleźć mogą. Wybornie grała Paulinę w Polyeukcie!	Ależ proszę	Ani mi w głowie! Od czego zasada naturalnego uwarstwienia przedmiotów?	Biedne dziecię! Wiesz co, moja rybko, ten potwór, którego nazywasz ojcem, ściąga dobrowolne nieszczęście na swą głowę.	Była zupełnie zdrowa?	Byłeś w Mariampolu?	Chodźmy na salę, już dzwonią.	Co nam pozostaje?...	Co pani każe?	Cudowny! Niech pan patrzy! Skończenie piękny; ale to jeszcze nic, proszę spojrzeć na tę dokładność, na tę harmonię. Jakie to delikatne! Jakie wyraziste! Jakie nieskazitelne! Oto przyroda, równowaga olbrzymich sił. Każda gwiazda jest taka i każde źdźbło trawy stoi tak, i potężny Kosmos w doskonałej równowadze wydaje... to. Ten cud, to arcydzieło przyrody, wielkiego artysty.	Czyń zatem, co chcesz. Od tej chwili zdaję się na twą łaskę i miłosierdzie. Dokąd jedziemy?	Dobra tabaka! a dajcie no jeszcze raz!	Dobrze.	Działo największe pękło! Ta kolubryna.	Dziwię się że z taką pindą rozmawiasz.	Dziękuję za porównanie	Emilka mówiła: „Marto, ty to! Ty! Marto!”. Obie pracowały razem u pana Omera.	Jakim czołem śmiałeś mu stanąć przed oczy? Czyś oszalał? Chciałeś policzka?	Jednak... dobry on był i miłosierny...	Kmicic!	Mhm	Na owej uczcie widzieliśmy ojca jego i staruchę, która męża z jasyru wygląda, i tę pannę, z którą się Nowowiejski żenić zamyśla.	Na to przecież dostali pieniądze.	Niech glinę żrą!	Niech jedzie dziesięciu.	Niech to piorun strzeli! Karma dla kanarków!	Oczywiście że ty!	Panie dyrektorze obniżenie ceny choćby tylko o piątą część, to już dużo, a w dodatku uniezależnienie się od producentów zagranicznych...	Pewnie jeśli taka waszej królewskiej mości wola, to i po co zwłóczyć? Im prędzej, tym lepiej!	Podziwiać Czarnego Korsarza.	Powiadają że kto się bardzo gniewa, bardzo prędko przebacza.	Przepraszam, że pozwoliłam się pani nudzić tutaj.	Pójdź, zobacz go.	Schwytana	Stalky jest jednym z największych ludzi swego wieku!	Strach? czego?	Studiujesz?	Tak!	Tak! Cudowny to widok. Nieprawdaż, Nedzie?	Tak, głupcy się z tego śmiali, minister spędził przykrą noc, panowie sekretarze zabazgrali mnóstwo papieru, ale mnie kosztowało to siedemset tysięcy.	Tak.	To ona zamiotła nam wczoraj schody i sień ta księżniczka?	To, co wyrzekłem	Trzeba go ratować!	W Kijowie pismo od Chrysta na ołtarzu znaleźli, że będzie wojna straszna i okrutna i wielkie krwi przelanie na całej Ukrainie.	Walker, kotku, Walker! Ostatni z Walkerów, toteż odziedziczyłam po nim całe państwo kruczków.	Wejdawutas!	Za kogo?	Zginiemy!	Zobacz no, co kot zrobił!	Zobaczymy. To, co mówisz, jest naprawdę osobliwe.	Ślubowałeś pawie czuby, to ich szukaj, a Jagienkę zaraz bierz.
Musiałeś, bratku, opić się wodą z bagna jak młody Tynecky z naszych stron, człowiek na ogół całkiem roztropny. Ale razu pewnego wyruszył w świat i dostał się aż do Italii. Też o niczym nie mówił, tylko o tej Italii, że tam są takie wody bagienne, a poza tym nic osobliwego nie zauważył. No i od tej wody bagiennej dostał zimnicy. Cztery razy w roku miewał napady gorączki: na Wszystkich Świętych, na Święty Józef, na Piotra i Pawła i we Wniebowzięcie Marii Panny. Jak go ta gorączka złapała, to wszystkich ludzi poznawał tak samo jak i ty, bracie. Nawet w tramwaju zagadywał do byle kogo, że go zna, że się przecie widzieli na dworcu kolejowym w Wiedniu. Wszystkich ludzi, których spotkał na ulicy, widywał bądź na dworcu w Mediolanie, bądź też siedział z nimi w Styryjskim Gratzu, w ratuszu, w piwniczce przy winie. Jeśli w chwili napadu gorączki siedział akurat w gospodzie, to od razu wszystkich gości poznawał, wszystkich widywał, czy to na tym statku, którym jechał do Wenecji, czy gdzie indziej. Ale na to nie było żadnej rady, tylko jedna, a mianowicie ta, jakiej użył pewien nowy pielęgniarz u Katarzynek. Pielęgniarzowi temu oddano pod opiekę jakiegoś chorego pomyleńca, który przez cały boży dzień nic nie robił, tylko siedział w kącie i liczył: „Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć sześć...”	Wtedy... zawieź go do królowej. Księżna Kinga ulituje się nad sierotą. W każdym razie, czy będzie przy wuju, czy przy królu, ty go, mój Rafale, nie odstępuj aż do naszego powrotu. Przed Bogiem odpowiesz za to dziecko. A gdybyśmy nie wróciły, nie odstępuj go aż do śmierci.	Książę, wiesz już, że to nie ja pisałam do ciebie.	E! Wiosłowanie! To głupia, dziecinna zabawka. Dawno jej zaniechałem. Strata czasu, nic więcej. Bardzo mi przykro, kiedy widzę, że wy, coście powinni już z tego wyrosnąć, tracicie czas tak bezcelowo. Nie, ja odkryłem wielką rzecz, jedyne zajęcie, które naprawdę może zapełnić życie. Pragnę temu poświęcić resztę mego żywota, żal mi tylko lat straconych, zmarnowanych na głupstwa. Chodź, kochany Szczurku, i ty, jeśli łaska, miły jego przyjacielu, pójdziemy do stajni, a wtedy zobaczycie!	Tak, moja córko Wiesz dobrze, że ja cię nigdy nie opuszczę. Wszak drzewo nigdy nie opuszcza kwiatu, to kwiat opuszcza drzewo.	Nie, panie Stefanie gdy pan zastanowi się, nie będzie pan twierdził, że lekceważę jego opinię. Ale przecie każda opinia musi być na czymś oparta, czymś uzasadniona.	Ale powinien pan ją wyrzucić całkiem z pamięci. Ona nie zasługuje na to, by o niej myśleć.	Co było łoni, to nie teraz	Widzi pan to, co pan mówił, niby jest dowodem, ale... nie robi wrażenia dowodu silnego...	Zrękowin nie było, bo Michał ledwie się z żalu otrząsnął; wszelako będą... zdaj to na moją głowę! Dziewczyna wielce mu życzliwa, bo u niej szabla grunt...	No, no Nie udawaj pan dziecka; a wreszcie gniewaj się, unoś ile się podoba, jeżeli ci to sprawia ulgę! Powiedz, żem nikczemnik, żem niegodziwiec, tylko nie nazywaj mnie złodziejem i szpiegiem! Dalejże, mów pan, wylej żółć całą! Przebaczam ci, młodzieńcze, to tak właściwe twemu wiekowi! I ja byłem nie lepszy. Radzę tylko dobrze rozważyć. Przyjdzie czas, że się nie cofniesz przed gorszym postępkiem. Zaczniesz się przymilać jakiej pięknej kobiecie i będziesz brał od niej pieniądze. Jużeś pan o tym myślał bo jakże byś sobie radę dał, gdybyś nie zamierzał ciągnąć zysków ze swej miłości. Cnota, mój panie studencie, nie daje się rozdzielać na części; jest cała lub zupełnie jej nie ma. Każą nam pokutować za winy nasze. To znów piękny system, mocą którego przez skruchę oczyszczamy się ze zbrodni. Uwieść kobietę, żeby się wznieść na wyższy szczebel drabiny społecznej, rzucić kość niezgody pomiędzy członków jednej rodziny, wreszcie jawnie lub skrycie popełnić tysiąc podłości dla zadowolenia swych zachcianek lub w widokach osobistych: czy pan sądzisz, że to są uczynki wiary, miłości i nadziei? Czemuż taki frant, który przez jedną noc wydziera dziecku połowę majętności, odsiaduje tylko dwa miesiące więzienia, a nieborak jakiś, co skradł bilet stufrankowy wśród potępiających go okoliczności, musi iść za to na galery?... To próbka naszych praw. Wszystkie są niedorzeczne. Elegant w rękawiczkach popełnił zbrodnię bez przelewu krwi, a zbrodniarz otworzył drzwi wytrychem: oto dwie sprawki nocne! Między tym, co ja dziś proponuję, a tym, co pan spełnisz kiedyś, jest tylko jedna różnica: tam się obejdzie bez przelewu krwi, a tu się bez niego obejść nie może. I pan wierzysz, że jest coś stałego na tym świecie! Pogardzaj pan ludźmi i szukaj w sieci kodeksu oczek, przez które wymknąć się można. Pod wielką fortuną, która powstała z niewiadomego źródła, ukrywa się zawsze zbrodnia; zapomniano o niej tylko dlatego, że była szybko spełniona.	A toż nie doda ci ducha? Stary przyjacielu, patrzaj no!	A więc i pani syn także nie umie czytać?	Cicho bądź nie wiesz sama, co pleciesz. Ten pan ma słuszność; czas płaci, czas traci. Póki ojciec był tylko Sanchą, ty byłaś sobie po prostu małą Sanchą, teraz jesteś panną, skoro on został gubernatorem. Pamiętaj to sobie.	Hm... on jest koszerny. Rozumie pan: sporządzony według wszelkich zasad, reguł i przepisów. Nie ma w nim nic, co by nie było wskazane, zalecane, należyte. Arcydzieło.	Nie o taki zaszczyt chodzi. Pan Wysocki mówił, że pan potrzebuje miejsca.	Nie.	Śmiało! Byle płomień nie zgasł.	Po co wam to wiedzieć Dość że ja to słyszałem. O! zadość, zadość... Powiedzieli mi, jak ja umrę i jak wy pomrzecie, wy obaj... Wyznaczyli dzień i godzinę. I powiedzieli mi jeszcze, że nie opuszcza się Ziemi bezkarnie i nie zagląda się bezkarnie w tajemnice oku ludzkiemu zakryte. Lepiej nam było umrzeć tam, na Mare Imbrium, niż im nieżywym kradnąc powietrze, przedłużać życie na męki, tylko na męki... „Myśmy poszli za wami i wyście śmierci naszej winni, ale i wy...” Mówiąc to, błyskali zawistnie zbielałymi oczyma i uśmiechali się obaj złośliwie strasznymi, nabrzmiałymi ustyusty	To prawda zapomniałem, że i to także włączone zostało do reguł gry. Sędziowie przestrzegają reguł gry w „gąskę”, patrząc na to, co jest napisane na tabliczce. Zapisane tam są prawa króla, zostające pod strażą najemnych szwajcarów i wszelakiego innego żołdactwa. Niestety, biedna powieszona złodziejka nie miała jeno gwardii szwajcarskiej, która by zapisała na tabliczce, iż przysługuje jej prawo noszenia koronkowego żabotu pani radczyni Josse. Masz pan zupełną rację.	Powiedz mi to on nieboszczykowi bratu Piotrowi, Panie świeć nad jego duszą, takim był socjuszem, a czy to nie powinien przyjechać tutaj i z tatuńciem się politycznie rozmówić?	Wszystko jedno. Nie o mnie tu idzie. Jestem tylko ojcem nieszczęsnego dziewczęcia, które nabraliście tak nikczemnie. Możesz się nadymać, młodzieńcze, a ja ci powiem, co myślę o tobie! Powiem wszystko, gdybym miał skonać nawet!	Nie wiem czym opowiadała panu kiedy, w jaki sposób Anielka dostała się pod moją opiekę...	Nie zmęczy się pani?	Niech się zabawią, gap nikaj nie widać, przypilnuję bacznie.	Przyjdę, bo nie widziałem go ze dwa miesiące.	Tylko niech mnie pan nie całuje już nigdy	W każdym razie jeść mi się chce jak sto diabłów, a tu nie przynoszą ani śniadania, ani obiadu!	Wynosić mi się stąd natychmiast... i warować pokornie! Nie chcieliście przyjść, gdym was wołał!...	Zobaczymy, kto kogo zwycięży! Ja jeszcze nie znam porażki	Wrócę wkrótce do niego, teraz mam obowiązki powołujące mnie do Litwy.	Dobrze Jeżeli pani każe, przyznam się nawet... do zasługi. Czy w zamian wolno mi zanieść prośbę do pani?...	Poza temi dwoma rubinami niema na świecie innych, równie doskonałych w kolorze. Prawdziwy rubin barwy krwi sprzedanym zostać nie może, gdyż zarazby wyszło na jaw, że go skradziono. Zawiadomiłem wszystkich wybitnych handlarzy, że mój „klejnot egipski” zaginął, a nawet na wypadek próby przeszlifowania, szlifiarz poznałby go niezwłocznie i zawiadomił mnie, ponieważ nagroda, jaką wyznaczyłem, przekracza znacznie zarobek szlifierza.	Do nadejścia pociągu...	Pójdziemy do mamy. Tędy polem pójdziemy.	Ba! Ale Turkom i Tatarom także do niego niedaleko.	W ogóle ja słyszałam, że on jest już zaręczony i zostawił swoją narzeczoną za granicą. Podobno co drugi dzień do niej listy pisuje.	Co do mnie, mości rycerzu dzień dzisiejszy uważam dla siebie za bardzo szczęśliwy, gdyż miałem zaszczyt poznać w nim waszą dostojność. Przyniósł on mi i inne korzyści, które wielką dla mnie mają cenę, dowiedziałem się cudownych rzeczy o jaskini Montesinos, o metamorfozie Guadiany i córek Ruidery, które przyniosą niemałą ozdobę mojemu Owidiuszowi hiszpańskiemu.	Idź pan, skoro dla mnie była widzialną, to tembardziej dla mecenasa. Ja za godzinę przyjdę, to sobie posiedzimy. Odszedł śpiesznie.	Wierzę panu, skoro pan tak powiadasz ale chciałbym, ażebyś mi pan wytłumaczył, dlaczego Hiszpanie przed wydaniem bitwy, wzywając opieki św. Diago Matamoras, wołają: Santiago y cierra España! Czyżby Hiszpania przypadkiem otwierała się wtedy i trzeba ją było zamykać? Co to za obrządek?	Ale cztery tysiące! To razem kosztuje blisko sześćdziesiąt tysięcy!	Jeszcze jak to mój kolega z Oksfordu. Zaczęła się rozmowa o rodzinie Ponimirskich, którą wszyscy tu dobrze znali. W pewnym momencie zabrał głos poseł Laskownicki:	Po co wy się wypytujecie o to wszystko?	Chrząka? To zły znak.	Dawnoż to było?	No, jak przyszedł stary kompan to daj pan dwie z kropelkami.	Słowo ci daję, Pencroff, że jest mi to zupełnie obojętne!	Wyznaję Prawo... najwznioślejsze Prawo. A więc to bogowie stworzyli Ganges? Jacyż to byli bogowie?	Co tam o mnie gadać... Lepiej wy powiedzcie, co się z wami działo przez te wszystkie lata. Kiedy uciekłyście?	Przez cały kurs pokazywali, co umieją ale teraz przebrała się miarka.	Dobry pomysł ale czy dasz radę wdrapać się na sam wierzchołek któregoś z tych olbrzymów?	A jednak byłoby dobrze, żeby ci ktoś w pisaniu przynajmniej pomagał. Bo bardzo brzydko piszesz.	Co się z nim stało, panie pro...sorze?	Co? może jej źle? Albo jest we szpitalu, albo gdzie na wsi.	Dwa dni temu, a dokąd, może ksiądz wie.	Jestem codziennym i cierpliwym uchem twoich marzeń.	O, gdyby teraz... Od jednego ciosu!...	Pakować się, zdechlaki!	Pamiętaj pan o mnie!	Starałam się być dobrą sąsiadką	...że przyszliśmy z uprzejmą prośbą, ażeby pani raczyła zakończył Solski.	A jest tak właśnie?	A na lisy, majorze, co psują zielone grona i młode latorośle?	A ona Ania Shirley	A widzieliście ją kiedy z bliska?	A, naturalnie, majątek po mojej matce, Leonorze Corsinari.	Ależ...	Bieda	Co takiego?	Co! Bije?	Czy tu była ciocia?	Cóż macie na swoją obronę?	Dlaczego, pytam raz jeszcze?	Dobrze, bardzo dobrze, że tak myślisz	Donnerwetter! Zdechniesz!	Heniek Orlik dzwonił?	I tuż na podorędziu	Jeżeli idzie o podniesienie kultury rolnej posiadamy parę pism specjalnych, których tytułami i adresami bardzo chętnie służyć pani będę.	Kocham, kocham...	Maria Teresa chciał pan powiedzieć	Moce ciemności!	Możeby posłać po delikwenta gońca?	Mów.	Nagły interes...	No tak. Skończmy!	No, Mańka, wsuwajmy. Patrz, Mańka, fajne fajny (z jidysz fajn)	No, jużci jakbym leżał pod gankiem...	Odp.: Najlepszy film ostatnich lat. Cudowna oprawa. Wspaniałe widowisko.	On wyobraża in pettoin petto (wł.) odpowiedział Rosjanin.	Sir, wszystkie przyrządy i mechanizmy zawodzą w tym piekle. Stanęły zegary	Syna? Córkę?	Szlachetne serce waszej królewskiej mości wzrusza nas głęboko	Słaby?... Chce pani powiedzieć nemo profetanemo profeta (łac.)	Tu, pod Memfisem?...	Tylko tyle?	Więc dalej o Barskim Kiedy już naganka miała ruszyć, hrabia zeszedł z przeznaczonego miejsca na drugie, bo uznał je za lepsze	Więc ona pochodzi z warstwy zamożnej?	Właśnie, że sądzić będzie inny. Jegomość pan Myszkowski ma w Zamku robotę. Osądzi pisarz.	Za jakich dragonów?	Że Turski jest osioł.
Czy mam eksperiencję? Jeszcze żaden bocian nie myślał o tym, aby z waści prezent ojcu i matce zrobić, gdym ja już większe podjazdy, jako ten cały jest, wodził. Wiek życia w wojsku przesłużyłem i dotąd bym służył, gdyby nie to, że jak mnie raz spleśniały suchar w brzuchu stanął, to mi trzy lata siedział. Musiałem za bezoarembezoar dziś dzielnica Stambułu, położona po europejskiej stronie cieśniny Bosfor, dawniej osobne miasto tureckie. jeździć, o której peregrynacjiperegrynacja (z łac.)	Kochany Fabijanie sądzę, że ani kapitan Corsican ani ty nie będziecie żałowali swego postanowienia. Przebycie Atlantyku na tym wielkim statku, jest bardzo interessującem nawet dla was, chociaż nie wielkimi jesteście marynarzami. Warto to widzieć. Lecz mówimy o tobie. Twój ostatni list, pisany przed sześcioma tygodniami, miał pieczęć Bombajską. To mi dało do myślenia, że jesteś jeszcze w swoim pułku.	Ta bardzo mi się podoba. Wiesz... ja ją wezmę, bo moja już na nic...	To, co panią rządzi, co jest najgłębszym i najsilniejszym imperatywem pani, nazywa się altruizmem, do granic najdalszych posuniętym altruizmem...	Dlatego że, przy każdym zdaniu swojej oracji, ów Pazdur, mamrocząc swoje „owo tedy”, roztwierał aksamitną sakwę i potrząsał nią nabożnie. Stąd nabrałem przekonania, że możemy się prosto i czysto uwolnić z ich łap, rzucając przygarstkę nadobnych dukacików. Bowiem sakwa aksamitna to nie jest relikwiarz na chowanie szelągów, ani też lichej monety; to jest receptaculumreceptaculum (łac.)	Och, bywam tam w niedziele, wchodzi się jednymi drzwiami, wychodzi się drugimi. Ale nie bywają u mnie na śniadaniu, jak u naszego dziekana.	Rozumiem to dobrze. Bergerac poczytuje się za nieomylnego i rzuca się wściekle na wszystkich, co próbują wyleczyć go z zarozumialstwa.	Pani marszałkowa ma apartament zupełnie osobny, on oddzielny; mieszkają w dwóch końcach pałacu. Każde z nich zupełnej używa swobody. Czasem po tygodniu się nie widują i w obcych tylko domach się spotykają, lub na obiedzie u siebie, a przyjdzie pan marszałek do hrabiny, w rękę ją pocałuje galancko, uśmiechnie się, pomówi... do twarzy się nie napiera, bo któż to znowu widział? I żyją, jak dwa gołębie.	Właśnie o to ja się pytam. Ja tylko miałem to na myśli, że jeżeli ktoś ukradł te papiery, to przydałoby mi się kilku mocnych i dzielnych chłopa, by wywalczyć je z powrotem. Sam wiesz, że są one niezmiernie ważne, a Mahbub Ali nie wiedział, gdzie ty się znajdujesz.	A co, panie Michale? Bar przed nami i mógłbym tam po raz drugi kniaziównę schronić, ale niech go tam kaduk zje! Nie wierzę już ani Barowi, ani żadnej fortecy od czasu, jak hultajstwo ma więcej armat niż wojska koronne. To mnie jeno niepokoi, że jakoś chmurzy się koło nas.	A! a! więc jest już serca wybrany! śmiejąc się rzekła Babetta	Cóż pan major sądzi o nowym kaprysie Madzi?... Sprzykrzyła jej się pensja i chce wyjechać do Warszawy.	Dobrze, dobrze. I ja w zwiąąąą..zku z tym, co pan wiesz, usunę się do mojej saaa...ali obrad, jak powiada prezydent Cruchot.	I tak, i nie Bywają dobre i złe interesy. Ale rozumie pan, że nie podróżuję na własny koszt.	Marszałek, naturalnie, milczał, ale kobiety perswadowały pannie, że tak robić nie wypada. Ona zaś ma w tych razach jedną odpowiedź: „Marszałek powinien być kontent, jeżeli wyjdę za niego, a wyjdę nie po to, aby wyrzekać się moich przyjemności...”	Przecież pani się z nim rozwodzi!	Słyszałeś? Może za granicą. Bronia tam się kształciła.	Tak, lak, ja to rozumiem. Zmęczyłem się na śmierć	Tak, że pan jest wolny, panie Beautrelet.	To są, co się mnie tyczy, puste słowa, ale to znaczy: kocham innego.	Wnioskujesz pan, że pojechali za kamieniami?	Zrobisz, jak zechcesz. Mnie i tak tu nic po nim. Wstyd nawet z takim głupstwem się wozić.	Proszę pani, pani jeszcze frajerka!... Niektóre panie, to jak dostaną kwiaty, to je sprzedają zaraz kwieciarce, tej, co wieczorem sprzedaje kwiaty w ogródku... Ojej!... fajgielka jak nic możnaby za to wziąć. Jak jabym go dostał...	Ten obraz należał niegdyś do babki mojej, świętobliwej niewiasty, modliłem się nie raz przed nim w dzieciństwie do mego patrona, a na dziecku jeszcze tak wielkie robiło wrażenie, że mi się we snach roiła ta potwora. Później strach przeszedł, ale wstręt pozostał.	A chcesz się upić?	A ta operacja się udała?	Ale to jest rzecz postanowiona przeszkody ku temu nie widzę żadnej. Zgodni jesteśmy wszyscy. Dotąd naprawdę nie było gdzie w Wilnie pomieścić królowej, zamek po pożarze nie był wyrestaurowany, a nim przyjedziemy, stanie gotów.	Bardzo słusznie, ale dokąd masz zamiar wyruszyć?	Był. Nic nowego nie znalazł. Pozwoli pani sobie pomódz?	Bądź co bądź, jest to zawsze tylko chłopak.	Cicho, Hip! Jakże można tak na brata nastawać...	Co on na tym zarabia, stary Moreau?	Dziękuję ci piękna Frascatello, że mnie przynajmniej nie mięszasz do nich	Dziś było mi tęskno za ludźmi.	Jak pani uważa, Majkowska dobrą będzie Antką co?	Jakże? to pan Jacek będą ze mną robili?	Jest ci ciepło?	Na psa urok. Niczego sobie chłopak. Chłopak jak świeca. Podejdź no bliżej.	Na, da nežinia, ar tai melas, ar tiesa?	Nareszcie przestaliście się bałwanić. Ja tymczasem zatelefonuję do Vańka do kancelarii pułkowej, żeby poszedł także do magazynu i przejął fasunek. Gdyby tymczasem powrócił do baraku, to niech wszystko rzuca i biegiem pędzi do magazynu. A teraz zawieście słuchawkę.	Nie była pani sobą.	Nie pamięta pan, panie Nagórski?	Peggotty już się uspokoiła nieco	Pogrzeb odbędzie się dziś po południu i wszyscy pójdziemy. Nie płacz Elizo. Szkoda go, ale wszystko się jakoś nie wiedzie w tym tygodniu, a Pipowi najgorzej dała się odczuć próba. Zrób całun i połóż go w moim pudełku, a po obiedzie urządzimy ładny pogrzeb	Pójdę, tylko zobaczę się z ojcem. Czy mogę zobaczyć się?	Szmuglowane i niezdrowe na płuca! Ciśnij je w morze, smyku.	Umbra benedicentis Maledictus adumbraturUmbra benedicentis Maledictus adumbratur (łac.) przypomniały się słowa ilustrujące diaboliczną projekcję.	Wiem Ale z rzemiosła?... Nic?... To gorzej. No, to się jakoś zrobi. Wszystko wam jedno zatem, do której dzielnicy was przypisać?	Wuj ma głowę na karku!	Znałeś! zawołał wojewoda. Adam miał za sobą siostrę moją rodzoną, o której zgonie straszne rzeczy powiadano... i o nim także... Waćpanna jesteś moją wnuczką...	A czy zadowolona z pomysłu?	Ach, kiedy... Obmyślę. Może dziś. Posadź mię teraz, a potem znowu tańcz ze mną...	Aha! co... Z wdówką? z wdówką	Bez zapłaty nikomu nie dadzą, a ci powtarzam, że ani denaradenar	Byliście przynajmniej w głębi lasu, kiedy otworzyliście ogień?	Chwała Bogu, że już koniec	Czego jeszcze stoicie, tatulu?	Cóż by go miało kłuć?	Cóż ci ona złego wyrządzić mogła, kuzynie?	Dom, Handel ciągnął Wokulski.	Gadanie nasze tyle zrobi, co umarłemu kadzenie!	Jakąś piorunującą bronią, której nie znamy.	Jeżeli potrafisz to sprawić pójdziemy do domu i poszukamy listów. Uwierzę, skoro zobaczę.	Kobieta, Mężczyzna, Szatan rzekła	Kochanie, czy możesz mi dać papierosa?	Może byście nas podwieźli krzynę? Od Krakowa piechotą idziemy, tak nogi bolą...	Nic wam do tego.	Nie był to ci żaden synod, jeno congressuscongressus (łac.) odparł ksiądz Kaleb	Nie mogę, moja droga, bo nie jesteś zaproszona!	Nie pójdę! Po co ja tam jestem potrzebna?	Nie, raczej dancing wraz z przyczepioną recytatornią okrucieństw arytmicznych.	Niech cię Nieba mają w swojej opiece	Nienawidzisz kapłańskiego stanu?	Niestety, jeszcze jesteś młoda i wątła. Najlżejsza praca może ci zaszkodzić.	O, to kochany dziadunio już mówi?	Odwiedza?	On ciebie nie znieważał.	Owszem, panie prezesie.	Pana prezesa nie ma w domu.	Przeproś!	Przy lichej grze dobra mina to wcale przyzwoite powinowactwo.	Pójdziemy do siebie, Julciu.	Słucham cię teraz.	Służę.	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak, proszę pana	Tak.	To być nie może...	To jakiś ogar z polskiej psiarni.	Ty czasem masz pyszne pomysły co do pytań! Skądże ja mogę wiedzieć, gdzie my jesteśmy?	Ty mojej matki nie tykaj.	Ty?	W każdym razie do ponadprzeciętności.	W zastawie u Fenicjan, u niektórych bankierów i kupców, wreszcie u świętych kapłanów...	Wezmę komis dostawy mąki dla wojska.	Więc to ja mam spłacać dawne długi?... A, kuzyn nie stracił czasu w podróży.	Z czego tak wnosisz, Ben Joelu?	Zaraz będzie skończony, panie notariuszu.	Śpiew burknął uroczysty Trestka.	Życzę ci wesołych świąt, moje dziecko...
Ja nie mam pretensyi do znawstwa, ale mnie się sztuka podobała ogromnie, bo taka szczera...	Ona zaraz się łamie, jak jej nie komplimentują.	W ostatnich czasach myślałam bardzo dużo o moich grzechach i największym z nich jest samolubstwo, więc chcę dołożyć wszelkich starań, żeby się z niego wyleczyć. Eliza nie jest samolubna, dlatego wszyscy ją kochają i boją się ją stracić. Gdybym ja była chora, nikt by się bardzo nie martwił i nie zasługiwałabym na to. Chciałabym jednak, żeby mnie kochano i żałowano, więc będę usiłowała stać się podobna do Elizy. Wprawdzie łatwo zapominam o moich postanowieniach, ale mając ciągle przy sobie przedmiot, który by mi je przypominał, zdaje mi się, że postępowałabym lepiej. Czy mogę wypróbować ten sposób?	Panowie, wiem, że nie lubicie, gdy się mówi o duchach; więc nie zabiorę wiele czasu, znając waszą nieufność do naszych badań.	A czemu ja ciebie nigdy nie widziałem?	Ale ten Cześniak nie odezwał się?	Czy chcesz, aby się to skończyło, a zarazem abyśmy uratowali nogę?	Czy o tak późnej godzinie będę mógł dostać żywności i obroków? Od ostatniego wypoczynku w południe nie jedliśmy nic...	Cóż, Cyrusie nie ma, zdaje mi się, w tej wodzie nic podejrzanego?	Dlaczego? Pragnąłeś pan może własnymi oczami upewnić się, czy jestem dobrze strzeżony.	Dobranoc. Odjeżdżam. Mam na dole rower. Kolej chciałaby wiedzieć, dokąd zwrócić się po dynamit, gdyby nam go zabrakło. Dotychczas rąbaliśmy i kopaliśmy. Teraz zaczniemy rozsadzać skały, by utorować sobie drogę.	I nie każden jeden jest taki żeby zaraz popijanemu z nożem na innego. Po większej części albo płakać zacznie, albo chojraka odstawia, a podobnież spać się uwali.	Ja nie żartuję	Kończę, panie Siuzę Porobiłem wielkie odkrycia w chemii, stworzyłem nową naukę, wynalazłem nieznane materiały przemysłowe, o których ledwie śmiano marzyć przede mną. Ale... brakuje mi jeszcze kilku niezmiernie ważnych faktów, a już nie mam pieniędzy. Cztery fortuny utopiłem w moich badaniach, zużyłem kilkunastu ludzi; dziś zaś potrzebuję nowej fortuny i nowych ludzi...	Nie o to mi idzie, zupełnie mi nie chodzi, czy Miecio zarabia wiele, bo w rezultacie, czy jest tak lub owak	Nie, prędzej śmierci bym się spodziewał. Ty, najlepszy przyjaciel, ty...	Niemożliwe, Moniko, nie czujesz się szczęśliwa? Dzisiaj?	No, to mi ciocia pierwsza mówi w życiu! Ach! Ja nieszczęśliwy! Czyż nigdy nie znajdę łaski w cioci oczach? To mnie do grobu wpędzi!	Panie! Zwycięzca litość nade mną okazał. Dawno, dawno, owego dnia, kiedy na południe ku morzu stąd wyruszył... Służyć mu zawsze chciałam, ale on mnie nie potrzebował. Więc kiedy posłyszałam, tam przy Ciepłych Stawach, że straż do Kraju Biegunowego dla pilnowania wozu wysyła, uprosiłam ludzi, aby mnie wzięli z sobą, że im będę jedzenie przyrządzała i odzież łatała w razie potrzeby... Myślałam, że w ten sposób Zwycięzcy przydam się na co...	Trzeba się nie dać, bronić do upadłego, walczyć.	Wszystko mi jedno. Całe życie bałem się kobiet, a tej jakoś nic a nic! To po prostu nie może być niewdzięczne serce.	Wszędzie, gdzie się da umieścić wyraz „chyba”, jest niezwykle wielkie pole do analitycznej pracy myślowej. Byłam entuzjastką względności jeszcze przed zrozumieniem teorii Einsteina. Prawdziwa radość istnienia tkwić może w tej pewności, że nic nie ma pewnego... Tak... pan podobno jest zaręczony?	A panna Helena nie była twoją przyjaciółką? Uważałaś ją za istotę nadziemską!... No a dziś do tej niebianki modli się z tuzin pobożnych... na trzy miesiące przed zdjęciem żałoby po matce!... Przyznaj, Ada, że boginie, zanim staną się nieśmiertelnymi posągami, już mają kamienne serca	Niech się panienka nie boi nic. Przyjadą dochtory, opatrzą. A jeśli tam potem gdzie zabiorą, to dla sprawdzenia tylko. Bo to w tłoku przecie: z ciekawości mogło być, a nie z winy.	To Gazin, aresztant. On tu handluje wódką. Jak tylko nazbiera pieniędzy, natychmiast przepija. Zły jest i dziki; zresztą w trzeźwym stanie spokojny, ale gdy się upije, cały na wierzchu; na ludzi z nożem się rzuca. Wtedy go już uśmierzają.	Zakład o Wokulskiego. Widzisz pan, było tak. Jeszcze w styczniu roku zeszłego, kiedy to Wokulski awanturował się po Bułgarii, ja powiedziałem do Szprota, że pan Stanisław jest wariat, że zbankrutuje i źle skończy... Tymczasem dzisiaj, wyobraź sobie, Deklewski utrzymuje, że to on to powiedział!... Naturalnie, założyliśmy się o kosz piwa, Szprot rozstrzygnął na moją stronę i jesteśmy u ciebie...	Zrobię wszystko, co jest w mocy ludzkiej oddaję się na pani rozkazy. Gotów jestem posunąć się do szaleństwa. Niech pani powie, co mam uczynić z chwilą, gdy z tego ubogiego salonu zniknie niebiańskie zjawisko, które stanowi epokę w moim życiu.	Upewnij się Bo to kluczowa kwestia. Bez kotwicy się nie zatrzymasz. Przyda się też dzwonek.	A innych staraj się, usunąć. Któż tam jest?	Ale to nie wszystko, mój panie. Za te piętnaście tysięcy nie wyżyjesz pan.	Ba-wi-łaś się?...	Chora? No, panowie, bierzcie się do roboty, a tego klienta sam załatwię. Niech tu przyjdzie chłopiec.	Co ci jest? Wzdychałeś, że dziw nie pogasły świece!	Ha, żono! twoja mina i twoje słowa dowodzą mi, że masz przyczyny pragnąć samotności, przyczyny, których nie znam, w sposób, który powiększa wciąż ciekawość męża, i błagam, abyś mi je wyznała.	Hmm, to znaczy, że odkryto tam sekret owej słynnej aqua-tofana, która, jak mi mówiono w Peruzie, miała zaginąć?	Ja, ja! i mój Wilhelm jeszcze kawaler. Pan zna moja Wilhelma?	Ja?... o czemże mógłbym ją obrazić?... ja?... co od chwili poznania leżę u nóg jej, niby niewolnik jaki; powiedz, proszę cię, powiedz wszystko, co wiesz...	Janczi! Pamiętajże sprawić się dobrze, bo zuch jesteś w gospodach i dobrze się sprawujesz z hołotą, ale to wszystko za nic, kiedy rzecz pokpisz ze szlachtą.	Mogłam to nie myśleć, kiej mi cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem, że już rady nijakiej dać sobie nie mogę. Prawda to, żeś o mnie pobił Mateusza?	Możliwe że od czasu, gdy badaliśmy krater, w głębszych warstwach zaszły jakieś zmiany. Widocznie każdy wulkan pomimo pozornego wygaśnięcia może zbudzić się na nowo.	Na lekcję śpieszę się, bo to aż w Aleje Jerozolimskie.	Nie za policjanta chyba?	Nie żyje już	Odpływ się zbliża.	Podziękuj Bogu, że gorszegoś nie oberwała!	Przecie pan ma trzydzieści kilka lat, a nic pan życia nie użył. Nic przez te przesądy, przez tę głupią moralność, której każdy ma pełną gębę dla innych. A won z taką moralnością!	Rany boskie! Gdzież... gdzież, do diabła, wyście siedzieli? Powinienem się był domyśleć, że to podstęp!	Stary i wiadomy ojcu projekt. Co prawda, mam dosyć biurowej pańszczyzny i za starymza starym	Szkoda! Przydałby ci się w łepecie mały otwór, by przezeń naciekła choć odrobina mądrości!	Tak lecz cicho na Boga! potrzebuję czasu na przepiłowanie kraty. Uważaj tylko, aby cię nie dostrzeżono prze otwór we drzwiach.	Tak, bo często marzy mi się rzecz niemożliwa.	Ważna to bardzo rzecz znać się na roślinach i widzi mi się coś, że ta znajomość przyda nam się z czasem. A teraz zjedzmy, co Pan Bóg dał.	Wiem o tym, pani majorowo!	A co?	A czterdzieści sześć lat, panie?...	A pamiętasz, mon cher, jakeście z Henrykiem ruszyli w podróż na księżyc?	A ty co z nim uczynisz?	A więc rozporządzi pan częścią, którą prawo panu pozwala wyłączyć?	Ależ tak...	Biedactwo drogie Pan Bógby dał, żeby jej przynajmniej pomógł ten Reichenhall!	Bo jużci że oniemiała z wielkiego szczęścia!	Bojowcy.	Chodź tu!	Do tatusiów!	Dobry chłop z ciebie, ale jeszcze pstro w głowie.	Eh-e-e!	Gdzież ich postawiono?	Gerai būtų! Vaikams nereiktų po svetimas kerčias valkiotis. Bet vienu atsiminimu, jogei gali išvažiuoti, širdis dreba!	Gorączkowa praca na Zachodzie, interesy, giełda, wszystko, co może człowieka przyprawić o siwiznę	Handel	Ich zabić lew albo wobo.	Jestem oskarżony o bunt.	Którenżektóren	Masz-li co jeszcze powiedzieć, to mów.	Mogę więc działać?	Na Boga! Lorko, cicho!..	Na białe kolana CharytekCharytki (mit. gr.) rzekł Petroniusz.	Na naukę!	Pan kierownik!...	Po egzekucji?	Prawdę mówisz Ludwinko	Przejęliśmy korespondencję królewską którą Szwedzi zronilizronić	Tak!	Tem lepiej! tem lepiej! odpowiedziało zaciekawione towarzystwo.	To moja sarenka. Opowiadałam ci o Jenny... pamiętasz... wówczas w kuchni.	To płocho, brat miły, bo ty jedna głowa. Oni mnie gotowi naduć!	Toli są, paniczku; ledwiem co z Frankiem od wody powrócił.	Trzysta rubli rocznie	Tylko gdzie?	W tym samym, gdzie miała wyjść za Edmunda Ot, zmieniła tylko narzeczonego.	Wie pan profesor że Zdzisław dzisiejszej nocy pierwszy raz spał w łóżku?... Ubrany, ale leżał...	Więc dobrze...	Wziąłeś go?...	Właśnie, i dlatego też one są miarą wartości człowieka.	Z pewnością nam obu, bo przecież jesteśmy razem!	Za zdrowie króla jegomości!	Zamknij pysk, bo ci facjatę zamaluję. Zapomnisz swego imienia i nazwiska.	Zawiniłem, miłościwy panie!	Znasz tę drogę?	Łohoyski: Dawniej było dawniej, trzymajmy nowy dystans.
Nie znasz jej pani... Nie wiem, o coście się pogniewały, ale to wiem, że jak cię zobaczyła na pierwszej próbie, tak się zlękła, że może zejść przy tobie na drugi plan i zaczęła zaraz dołki kopać. Widziałam, jak chodziła około tego amatora, jak się mizdrzyła do jego kuzyna i do Cabińskiego, jak całowała dyrektorową po rękach! sama widziałam!... Słyszane to rzeczy, aby się tak poniżać?... Ale swoje zrobiła. Już ona tak niejedną zagryzła. Pani może nie wiesz, co ja, aktorka na stanowisku i z takim wielkim repertuarem, muszę wycierpieć od niej... O, to jest wściekła jędza! Pani nic nie mogła zauważyć, bo to się tak po cichu robiło, że prócz mnie, nikt pewnie nie wiedział. Taka... to ma zawsze szczęście!... Ale czekaj, już ja ją urządzę dzisiaj; zapłacę jej za nas obie!...	Tak jest... Zbrodnia może wyjść na dobre przestępcy. Nie powinniśmy zapominać, że nie jest nam przeznaczone przeżyć niewinnie życie, tak jak nie przeżywamy go w szczęśliwości... przeciwnie, taka niewinność groziłaby nawet największym niebezpieczeństwem, bo wiodłaby nas ku zbyt łatwemu zadowoleniu z siebie, ku zbytniej ufności w dobre uczynki. Nie, ja sądzę, że musimy poznać grzechy świata, a przede wszystkim naszą własną grzeszną naturę, tak aby przejmowała nas lękiem i troską i aby to skłaniało nas ku nawróceniu się. Nasza ludzka natura musi się przełamać, aby dzięki temu dusza zdobyła zbawienie wieczne... Wszystko inne nie ma znaczenia. A jeżeli człowiek tak mocno tkwi w światowym usposobieniu, że umysł jego musi być wstrząśnięty aż przez zbrodnię (bo inaczej nie dojrzałby w sobie diabelskich pokus i nie zaufałby z całą pokorą łasce bożej i odkupieniu przez śmierć Chrystusową), to czyż w takim wypadku popełniona zbrodnia nie byłaby jedną z dróg, którymi opatrzność wiedzie człowieka?	Ależ jakto! to było powszechnie znane; nie złą, ale haniebną, hańbiącą. Nie, ale to nie dlatego. Nie umiałam sobie wytłumaczyć swojego uczucia; nie niecierpiałam jej, ale była mi tak obojętna, iż kiedyśmy się dowiedzieli że jest bardzo chora, sam mąż był zdziwiony i rzekł: „Powiedziałby kto, że cię to nic nie obchodzi. Wiecie, dziś wieczór jeszcze proponował mi odwołanie rautu, a ja właśnie chciałam aby się odbył, bo uważałabym to za komedję okazywać zmartwienie, którego nie odczuwam.	Nie pójdę się upominać i tobie zakazuję. Weź od organisty na odrobek, a nie, to się ostatnie bydlę sprzeda, a pókim żyw, ojca o nic prosił nie będę, rozumiesz...	Ma się wiedzieć, pani Müllerowo Jakby pani chciała zastrzelić arcyksięcia albo pana cesarza, toby się pani na pewno z kimś naradziła. Co głowa, to rozum. Ten doradzi to, tamten owo i w ten sposób zbożne dzieło się powiedzie, jak o tym śpiewamy w naszym hymnie państwowym. Główna rzecz obliczyć sobie dokładnie, kiedy taki pan będzie przechodził. Tak samo, jak ten pan Luccheni, jeśli pani jeszcze pamięta, co to poszedł z naszą nieboszczką Elżbietą na spacer i przekłuł ją pilnikiem. I wierz tu komu! Od tego czasu żadna cesarzowa nie wychodzi na spacery. A to samo czeka jeszcze wiele osób. Zobaczy pani Müllerowa, że się jeszcze dobiorą i do cara, i do carowej, a nie daj Boże i do naszego pana cesarza, kiedy tak obcesowo wzięli się do jego stryjaszka. Nasz starszy pan ma sporo nieprzyjaciół. Jeszcze więcej niż ten Ferdynand. Niedawno temu mówił jeden pan w piwiarni, że nastanie taki czas, że cesarze będą padali jeden po drugim i że nawet sam pan prokurator nic im nie poradzi. A potem nie miał czym zapłacić i gospodarz musiał go kazać aresztować. A ten go trzask w pysk, a policjanta dwa razy. Odwieźli go potem w plecionce, żeby wytrzeźwiał. Tak, tak, pani Müllerowo, takie to czasy. Ano dla Austrii znowu strata to niemała. Jakem służył w wojsku, to jeden piechur zastrzelił tam kapitana. Nabił flintę i wlazł do kancelarii. Powiedzieli mu tam, żeby sobie poszedł, bo w kancelarii nie jego miejsce, a on wciąż swoje, że musi się rozmówić z panem kapitanem. Kapitan przyszedł i zaraz mu wlepił koszarniaka. A ten wziął karabin i kropnął go prosto w serce. Kula przeleciała panu kapitanowi przez plecy i jeszcze narobiła szkody w kancelarii. Rozbiła butelkę z atramentem, a ten atrament rozlał się po urzędowych aktach.	Jeżeli w sposobie, w jaki przedstawiamy interes jest odcień szarlatanerii, słowo, które stało się hańbiące, coś pośredniego między uczciwym a nieuczciwym, bo pytam się, gdzie się zaczyna, gdzie się kończy szarlataneria, co to jest szarlataneria? Powiedzcie mi z łaski swojej, kto nie jest szarlatanem? No? trochę dobrej wiary, najrzadszej ingrediencji społecznej? Handel, który by polegał na tym, aby chodzić w nocy po to, co się sprzedaje w dzień, byłby nonsensem. Lada handlarz zapałek ma instynkt gromadzenia. Skupić towar, oto myśl sklepikarza z ulicy Saint-Denis, rzekomo najcnotliwszego, tak jak spekulanta rzekomo najbezwstydniejszego. Kiedy magazyny są pełne, trzeba sprzedać. Aby sprzedać, trzeba podgrzać klienta, stąd szyld w średnich wiekach, a dziś prospekt! Między przywoływaniem klientów a zmuszaniem ich, aby weszli, aby kupowali, nie widzę różnicy ani na włos! Może się zdarzyć, musi się zdarzyć, zdarza się często, że kupcom dostanie się towar zbrakowany, bo sprzedający oszukuje bez ustanku kupującego. I cóż, zapytajcie najuczciwszych ludzi w Paryżu, najszanowniejszych kupców?... wszyscy wam opowiedzą z tryumfem sztuczki, jakie wynaleźli, aby się pozbyć towaru, który im sprzedano w złym stanie. Słynna firma Minard zaczęła od tego rodzaju sprzedaży. Ulica Saint-Denis sprzedaje wam tylko suknie z tłuszczonego jedwabiu, nie może inaczej. Najuczciwszy kupiec powie wam z najcnotliwszą miną zdanie mieszczące w sobie najbezwstydniejszą nieuczciwość: Człowiek radzi sobie, jak może. Blondet przedstawił wam zajścia lyońskie w ich przyczynach i skutkach, ja zilustruję moją teorię anegdotą. Pewien robotnik wełniany, ambitny i przywalony dziećmi przez nazbyt kochaną żonę, uwierzył w Republikę. Ten zuch kupuje czerwoną wełnę i fabrykuje owe trykotowe czapeczki, które mogliście oglądać na głowach wszystkich uliczników paryskich, dowiecie się zaraz czemu. Republika jest pobita. Po historii w Saint-Merri czapeczki były skazane na marynatę. Kiedy robotnik znajdzie się w domu z żoną, dziećmi i dziesięcioma tysiącami czerwonych wełnianych czapeczek, których nie chce żaden kapelusznik, przechodzi mu przez głowę tyleż myśli, ile ich może przejść bankierowi mającemu dziesięć tysięcy wątpliwych akcji do ulokowania. Wiecie, co zrobił robotnik, ten Law podmiejski, ten Nucingen czapeczek? Poszedł pogadać z dandysem szynkownianym, jednym z owych cwaniaków, będących rozpaczą policji na balikach podmiejskich. Poprosił go, aby odegrał rolę amerykańskiego kapitana okrętu, skupującego wybrakowany towar dla kolonii i aby zażądał dziesięciu tysięcy czerwonych wełnianych czapeczek u bogatego kapelusznika, który miał je jeszcze na wystawie. Kapelusznik zwęszył interes z Ameryką, pędzi do robotnika i chwyta za gotówkę czapeczki. Rozumiecie: ani śladu kapitana amerykańskiego, ale za to dużo czapeczek. Kwestionować wolność handlu z przyczyny takich psikusów to tyle, co kwestionować sądy pod pozorem, że są zbrodnie, które uchodzą kary, lub obwiniać społeczeństwo, że jest źle urządzone z przyczyny nieszczęść, które wydaje! Zestawcie czapeczki i ulicę Saint-Denis z akcjami i giełdą, i wyciągnijcie wniosek!	Nie, nie to! nie byłaś brzydką! ale jakże to powiedzieć?... Staś! popatrz-no na Jadzię! Nieprawdaż, że od czasu, jakeśmy jej nie widzieli, wyładniała? Ale co jej takiego przybyło? No, przypatrzże się, przez co ona tak wyładniała?	A to doskonale! bo i ja tam jadę. Prawie od dwu miesięcy mieszkam tam. To jest... panie... nie tyle mieszkam, ile ciągle dojeżdżam. To od siebie, gdzie mi dom odnawiają, to z Warszawy... Teraz wracam z Wiednia, gdzie kupowałem meble, ale zabawię u prezesowej tylko parę dni, bo, panie, muszę zmienić wszystkie obicia w pałacu, założone nie dawniej jak dwa tygodnie temu. Ale cóż robić... nie podobały się, więc obedrzemy, nie ma rady!...	Czuło się, że on, człowiek, nie ma na świecie nikogo i nic.	Nie martwcie się, Bóg go zachowa Ja tu sobie gadam, a na was tam czeka obiad i robota. Od dawna tak pracujecie?	No, przecież w jakiś sposób musimy się porozumieć. Już wprost dlatego, by nie wyglądało to dziko. Ze względu na ludzi.	Dlaczego? Świat nie jest tak zły. Należy się z nim pogodzić, skoro już żyć na nim mamy.	I bez klątwy, gdy się obwoła, odpadną od niego wszyscy, niema kto by nie czuł zgrozy téj. Sioła nasze płoną, ludzi w pień wycinają, kościoły na stajnie pozmieniali, kapłanów wieszają.	To niech nie dostaje. Nie dbam o rozwód!	Nie o tym. Ale jestem przekonany, że umyślnie chciał mi dać do zrozumienia, bym nie tracił nadziei zdobycia ciebie.	Jakże nie mam być smutny kiedy mnie to Rabe kością w gardle już stoi.	Czy nie słyszałaś żadnego szmeru?	Dlaczegóż pani nie próbowałaś uciekać?	Zaraz będzie, panie Novotny Nie przypominam sobie pewnego słowa. Czy już mieliśmy „diabelskie machinacje?”	Cóż to czy i tych dwoje nazywacie krewnymi? Toć w naszym kraju nie można bardziej obrazić kobiety, niż tak ją przezywając.	Gadajże pan sobie, bo ja słuchać nie chcę.	Nie mogę, przysięgam Bogu, nie mogę. Poproś Zaleskiej, niech jedzie z tobą. Czy chcesz co kupować?	Nie wiem. Może napisałam dobre ćwiczenie, a może dostatecznie złe, aby się Homer przewrócił w grobie. Uczyłam się i zakuwałam, aż już zupełnie straciłam głowę. Jak szczęśliwa będzie mała Fila, gdy już będzie po tej całej egzaminacji.	Przyniosę Ojcu Okularników dużo świeżych i tłustych ropuch, żeby się stary najadł do syta! Ta dziwna rzecz pijąca krew słoni jest chyba wcieloną śmiercią... ale i tak jeszcze nie wszystko rozumiem.	Ja! poprzysiągłem, że nigdy ani ja, ani nikt z moich przyjaciół nie będzie miał do czynienia z tym ohydnym Mervalem. Kawaler będziesz musiał zaręczyć za tego pana, który być może... to jest bez wątpienia jest godnym człowiekiem; ja będę musiał zaręczyć za pana Fourgeotowi, a Fourgeot za mnie Mervalowi...	Gdzie masz oczy? To statek baltimorski, zawdy wystraszony i rozdygotany Zaraz mu napędzimy takiego pietra, że drżeć na nim będą nawet belki i tarcice. Zdaje mi się, że jego szyper po raz pierwszy w ogóle odważył się na takie spotkanie z naszą flotyllą.	Nie rozumiem... Kto to... taki?	Jeżeli to jest pański wyrok na syna widzę, że serce ojca w niczym nie jest podobne do serca matki. Mój biedny Oskar żołnierzem?...	Pan pan. Pan także szerzy kłamstwo. Pan jest opłacany za to. Pan także powtarza z kazalnicy: „Pozwólcie maluczkim przyjść do mnie”. I one wierzyły panu te maleństwa. Przecież powtarza jedna z nich: „Ojciec Filip opowiedział już to wszystko słodkiemu sercu Jezusa”. Aldy pana obronił, nie trzeba było.	Chyba go nie znasz! Parol kawalerski dał, a to dla tego litewskiego powyrka święta rzecz.	Mnie nie bardzo ale mam nadzieję...	Niech babcia nie zapomina, że dziś jeszcze raz miałyśmy być w tamtym prawdziwym Luwrzew tamtym prawdziwym Luwrze	Jeśli się aż tam stoczył, już po nim! Potrzaskany na nic, zapewne. Bardzo mnie to jednak dziwi	Najjaśniejszy Panie, przybyłem do Paryża jak mogłem najprędzej, aby powiadomić Waszą Królewską Mość, że w ramach moich czynności urzędowych odkryłem zamach, zamach prawdziwy ale prawdziwa burza zagrażająca tronowi Waszej Królewskiej Mości! Najjaśniejszy Panie, uzurpator uzbroił trzy okręty; ma jakiś plan, być może zupełnie absurdalny, ale niemniej przez to straszliwy. W tej chwili opuścił już zapewne Elbę i zmierza, nie wiem, gdzie	Smokowi w paszczękę leziesz... ale gdy taka waszmościna wola, oponować jej nie możemy.	Tak, nie mogę wprost tańczyć dzisiaj	Wójt jeszcze z miasta nie przyjechali	Przyjaciele, czuję się w obowiązku zwrócić waszą uwagę na pewne wydarzenia, które zaszły na naszej wyspie i o których chciałbym zasięgnąć waszego zdania. Wydarzenia te są, że się tak wyrażę, nadprzyrodzone...	A! kochana księżno ja się często mylę w sądach; ale ten... ten dzisiejszy nasz pan, jako człowiek straszy mnie, a jako artysta należy pewnie do tych, co ślicznie mówią o sztuce, a okropne bazgrzą rzeczy... Będziesz potém musiała swą ciekawość opłacać nabywaniem krut...	No, no to to kraj niedaleki, a naród już inny! i dużo mnie w głowie siedziała ta bitwa na suche razy, bo to rzecz nieszlachecka i człowiek by się jakoś wzdragał przed taką zabawą; ale przeciemprzeciem sobie (...)  pomyślał (daw.)	I co z tego? Jak panu ta literka każe sprzedać firmom krajowym nie więcej, jak tyle a tyle, to pan resztę za psie pieniądze sprzedajesz zagranicy!	I chcesz, aby ci król JMć był swatem Ale, Dudyczu mój, to ci rychlej zaszkodzi niż pomoże. Stara pani nasza dąsa się na nas.	Mylisz się, przyjacielu Sancho pani Rodriguez jest młodziutką osobą, a nosi zasłonę i przepaskę dlatego, że jest wdową i na znak władzy swojej na moim dworze.	Baczność! Rozumie się, że Tulke szedł za nami. Widzicie go? Idzie ulicą...	I kto ją uwiózł, i jak i dokąd i dlaczego, wszystko wiem Może to się połata ty stary powracaj do domu, a my ci trochę poczekawszy przywieziemy córkę.	Tak, ona musi nas pokwitować urzędownie. Bauer, dopilnuj tej sprawy, niech się to skończy nareszcie, bo babę jeszcze kto namówi, żeby nas zaskarżyła do sądu.	To tylko dlatego, ponieważ jest poważnym mężczyzną i dręczy się rozmaitymi myślami. Cóż to zresztą szkodzi?	Prawdę jegomość mówisz. Mondur z galonami osłom się spodobał. Zachciało się parle franse. A tu dragon w te tropy i za połę! Teraz ci po podgarlu powróz zrobi parle franse.	Dworsko znalazł się lutnista ciągnął stary, nogami ociężale suwając.	I skąd on się tu wziął? Czy przyjechał razem z nimi?	Podobno, taka jest na ogół opinia. Ale to już koniec pięk­nej zabawy.	To byłaby głupota, po co mamy dźwigać dodatkowy ciężar zawiążę go na miejscu.	Trzymaj się, Cabiński!	À propos... gdzieżeście się panowie zetknęli?	Patrz, przybyszu! Ten oto Stanisław Krzemiński. Polska była dlań tu się dopiero zaczyna. Uczucie jego, wiara, męstwo musi być wdrożone w pracę, w czyny, w znajomość rzeczywistych stosunków i rzeczywistych ludzi i w sposób rządzenia życiem, stosunkami i ludźmi realnymi.	Przyjęła mnie bardzo dobrze, zgadując, że przyszłam do niej jako przyjaciółka.	To zakład fotograficzny; często miewa tego rodzaju wysyłki. Ale to chamy, bo widzę, że napisali tutaj po prostu „pani de Guermantes”, bez dodatków.	A, tak, wiem, to pan w tej sprawie do mnie pisał, panie Massiban. Chodzi o książkę dotyczącą jakiejś iglicy, którą powinienem był odziedziczyć po przodkach, czy tak?	Dajcie mi się wyspać	Dano mi żupy solne w zawiadywanie. Znalazłem przystęp do chleba, do ludzi i do samego króla. Obcy, Polak, Patriota, Wierność, Zdrada, WdzięcznośćObecnie służę Szwedom, a jednak, gdyby mnie kto za niewdzięcznika chciał poczytać, wręcz bym mu musiał zanegować.	Kobieto! Po co ty to wszystko mówisz?	Pan ma na myśli mateczkę, panie Copperfield!	Tak, zażądałem książki... odchodzę na inne miejsce.	Żal doskonały jest to obrzydzenie sobie grzechów pochodzące jedynie z miłości Pana Boga.	A tak, tak na pewno jej dobrze zrobi.	Do jutra! do jutra, bo ja przyjdę jutro i dopóty chodzić będę, aż coś wykołaczę.	Jak to przyjęli?	Wezwie mnie, kiedy mu wyznaczą miejsce kuracji.	Znasz mnie!	Zosiu, któż słyszał wygadywać tak na matkę!	Jakże wdzięczną panu jestem, rzekła głosem, który brzmiał bardzo dźwięcznie, żeś mię pan odprowadził od tego gwaru i tego towarzystwa z którem przyjechaliśmy tutaj, i dał mi sposobność użyć prawdziwej przechadzki wśród ciszy i samotności.	Idź między chrześcijan idź do domu modlitwy i pytaj braci o Glauka lekarza, a gdy ci go wskażą, wówczas, w imię Chrystusa, zabij!...	Co? Ty stąd odjeżdżasz?	Jeszcze mało.	Leżcie spokojnie. Chorzyście, co? sobie. pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając jej twarz wyschniętą kiejkiej (gw.)	No, a Kornelius gdzie?...	Pokazałeś mu list, tak jak ci przykazałem?	Precz mi jędzo! bo cię psami wyszczuję! krzyknął Maxym wypadając z chaty za próg.	Z daleka z bardzo daleka...	A jakże	A ta ostatnia? Jaka?	A więc!	A! Mógłbyś pan powiedzieć bawoła	Czytaj	Do Budziejowic.	Inoino (gw.) tęsknić. za Górowem. Oj, cnie!	Jestem skromnym notariuszem, panie.	Jupiter, Dyana, Merkury, Pijawka	Kogo?	Nic trudnego, jaśnie panie A teraz, dokąd mamy je zanieść, panie Gray?	Niema czasu. Trzeba większe ratować. Do Kowna jadę...	Pojechał znowu pani stangret i stajenny do Rudowy, a mój lokaj i mój stangret do Trębego.	Pono ptaszki nosiłeś dobrodziejowi?	Są panie?	Tak widzi pan rzeczy takimi, jakimi są.	Tak, gdyby serce, gdyby głowa!	Tak, tak często przez usta niedoświadczonych chłopiąt bogowie zsyłają nam radę!	Tem lepiej! tem lepiej! odpowiedziało zaciekawione towarzystwo.	Trzeba przeprosić pana profesora...	Z panią Danglars?
Pewnie słusznie, ale nawet mnie już brak sił i cierpliwoś­ci, i nerwów, żeby się użerać na co dzień z tą całą monstrualną i w gruncie rzeczy absurdalną machiną dużych i drobnych szykan, świństw i świństewek, niedorzecznych zarządzeń i restrykcji, dość mam tego, mam pięćdziesiąt jeden lat, jestem w pełni moich możliwości, nie chcę się stać rozstrojonym wrakiem, wiesz, czym dla mnie była i jest ta poznańska Opera, ostatecznie ja z niej coś zrobiłem, ale w tych warunkach nic nie mogę, co najwyżej mogę położyć teatr i siebie, trudno! Okazało się, że jestem paskudnym syjonistą, elementem niepotrzebnym, przestałem się podobać rząd­com folwarku nazywanego Polską Ludową, można i tak!	Niech i zdaje Jak moje nie w ład, ja z swojém nazad. To nie słuchajcie głupiego Janka, bo na to on głupi. Ale taki wam powiem, że jak ja co zacznę gadać, a do głowy mi się uczepi, to czy dziś, czy jutro, to się zrobić musi. Już jak tu starego Lepiuka na cmentarz przywieźli, a posłyszałem że braci do dworu wołali; zarazem sobie powiedział: będzie kuźnia, ale chleba nie będzie!	Dziś kochany, panie Macieju do bawaryi przy ulicy Granicznéj zbiera się wielka liczba czeladzi nabechtanéj przez moskiewskich ajentów, a policya gdy się wszyscy zbiorą i w najlepsze hałasować będą otoczyć ma dom i wybrać tych których zdrajcy wskażą. Idźcież zaraz do téj bawaryj, nic się wam nie stanie bo już kartkę swoją macie, w miarę jak się czeladź zbierać będzie ostrzegajcie czem to pachnie. Jeżeliby trochę szpiegów przetrzepać chciano, nicby to nie zaszkodziło. Poznacie ich po tem że na plecach mieć będą białą kredą porobione kółka.	Panna Celina jest ślicznym, uroczym stworzeniem i, jak wszystkie Polki, kryje niespodziankę w sobie. Z pozoru trzpiot i swawolnica, myślałby kto, bańka mydlana lub wesoły śpiewający ptaszek. No i złapałem się na pozór jak fryc. W polce mówię jej żartem: „Jak można się gniewać na Jasia? Taki ładny, wesoły chłopiec, trzeba go kochać”. Oburzyła się okropnie: „Pan myśli, że go trzeba kochać tylko, że ładny i wesoły? Jego trzeba kochać, choćby był straszydło, bo on dobry, zacny, prawy i wierny! Pan mnie ma za lalkę!”. Zuch dziewczyna! I ją za to samo ubóstwiać trzeba. Żebym miał wolne serce, tobym zazdrościł Janowi takiej kochanki.	Ja ci powiem, jeśli tego nie rozumiesz. Przede wszystkim, co ci do tego? Co cię to obchodzi, czy oni są złodzieje, czy porządni ludzie? My wszyscy razem jesteśmy tu po to w Łodzi, żeby zrobić geszeftgeszeft (z niem. Geschäft) zapewne: określenie odcienia czerwieni stosowane w przemyśle tekstylnym..	Ukazał mi się w tym oto pokoju jak jakiś upiór Może pan sobie wyobrazić, jakiego doznałem wrażenia. Oczywiście przybył tu z Barriosem okrężną drogą, morzem. Pierwszą rzeczą, której od niego się dowiedziałem, było, iż zdołał pochwycić łódkę lichtugi, unoszącą się na falach zatoki. Był do głębi wstrząśnięty tym zdarzeniem. I było to zdarzenie istotnie niezwyczajne, jeżeli się zważy, że upłynęło już szesnaście dni od zatopienia srebra. Zauważyłem od razu, że stał się innym człowiekiem. Wpatrywał się w ścianę, jakby po niej łaził pająk lub coś podobnego. Strata srebra wywołała zaburzenia w jego umyśle. Zapytał mnie od razu, czy doña Antonia usłyszała już o śmierci Decouda. Głos mu drżał. Odpowiedziałem na to, iż doña Antonia nie zdążyła jeszcze powrócić do miasta. Biedna dziewczyna! I właśnie chciałem go zagadnąć o tysiące różnych rzeczy, gdy z nagłym: „Przepraszam, señor!” uciekł z mojego biura. Nie widziałem go potem ze trzy dni. Byłem wtedy ogromnie zajęty, wie pan. Jak się zdaje, wałęsał się po mieście, a nocami sypiał w barakach kolejarzy. Okazywał najzupełniejszą obojętność na to, co się działo. Zapytałem go raz na pomoście: „Kiedy pan wróci do pracy, Nostromo? Cargadorzy będą mieć teraz mnóstwo roboty”.	Chcesz mego nieszczęścia? Oczywiście, przyglądał ci się, może cię nawet zagadnie. Powiedziałam mu, że jesteś krewny mojej matki i że przybywasz z Genlis. On jest z Franche-Comté i nigdy nie wyściubił nosa poza Dôle; możesz mówić, co ci się podoba, nie lękaj się o nic.	Nie, Pawle, nie chcę w najmniejszym stopniu być ci zawadą. Przepraszam cię też za moje impulsywne odezwanie się o twoim wyjeździe. Gdybym zastanowiła się nad tym, na pewno przyznałabym ci od razu słuszność.	Ojciec wiele zepsuł przez swoje samobójstwo Ratunek jeszcze był możliwy. Doniosłem mianowicie ojcu, że bank skłania się do poglądu, że będzie mógł pod pewnymi warunkami prolongowaćprolongować	Prawda, to skromnie, zwłaszcza jak na Paryż. Ale przecież w świecie majątek to nie wszystko; liczy się też piękne nazwisko i znakomita pozycja. Ma pan świetne nazwisko, pozycję towarzyską wspaniałą, a poza tym hrabia Morcerf jest żołnierzem; to rzecz chwalebna, gdy w kimś łączy się prawość Bayarda i ubóstwo Duguesclina; bezinteresowność to najpiękniejszy promień słońca, który może zabłysnąć od szlachetnego miecza. Uważam, że wręcz przeciwnie	Widzi pani Popełnia pani jeden błąd. W swoich rachubach pomija pani zupełnie moją osobę. Zupełnie pani nie bierze pod uwagę, że istnieję również i ja. Że ja też myślę, że też czuję. Chce mnie pani potraktować jako jakąś pozycję abstrakcyjną. A przecież ja jestem żywym człowiekiem. Bardzo starym, ale przecie żywym. Czemu pani nie chce wziąć pod uwagę, że i ja tu mogę mieć jakiś głos?	Bo ja iść muszę Bywajże mi zdrowa; a jak dokuczy, pamiętaj, że u nas masz zawsze przytulisko... roboty ciężkiéj nie będzie... Bywaj zdrowa!	Doprawdy? A, to mnie nie dziwi!	Dosyćby było jednego ale tamto pono trudno... a i kandydata na tę funkcyą znaleźć mi nie łatwo.	Grzech śmiertelny i obraza boska. A nic ten dobrego nie zwojuje sobie, któren w zapamiętałości rękę podnosi na ojców i przeciwi się przykazaniom Bożym. Masz rozum, toś o tym wiedzieć powinien.	Jakimże sposobem dostać się mógł do obozu!	Jedziemy, znaczy się, do Białej Cerkwi!	Ludzi nie zabraknie...	O! mnie znajdziesz, nie goniąc, rozumiesz pan.	To nic z niego nie będzie Z takiego ciasta człowiek wyjść nie może. Należy patrzeć na rzeczy tak, jak się one przedstawiają. Inaczej nic na tym świecie nie zrobisz. Ot, ja na przykład, nigdy nic nie biorę sobie do serca.	Więc Katarzyna nie pojedzie do Portugalii?	Za późno, już ich tam nie znajdą.	Jeden zarżnięty, drugi skaleczon tak, że stajania nie ujdzie. W nocy odeszły nie dalej, jak trzysta kroków, i już po nich.	Nazywaj siebie jak ci się podoba, lecz ja nie jestem ani urwisem, ani ladaco, i nie chcę takich przydomków.	Pamiętałem o tym, ale to dla mnie nie stanowi żadnej przeszkody, jeśli mnie kochasz i zechcesz przyjąć chrześcijaństwo.	Telefonowałem kilka razy lecz nikt się nie odzywa. Więc właśnie szedłem, by się dowiedzieć, czy pani już wyjechała?	Istotnie, wyznaję bardzo pokornie, że nic nie wiem. Gdyż nie nazywam wcale wiedzą odkrycia dwóch czy trzech bardziej precyzyjnych punktów, które zresztą nie mogły, jestem tego pewny, ujść pańskiej uwagi.	Tempe: Nie wiadomo jeszcze, jaki dystans trzymać będziemy. Towarzysz-hrabia dawno, widzę, gazet nie czytał. Wszystko wisi na włosku, oczywiście dla tych, co umieją czytać. A niech tylko raz się zacznie, to my tej sposobności nie popuścimy. Dla nas pracują te wszystkie umiarkowane reformatory. Umiarkowanie i socjalizm to sprzeczności nieomal logiczne.	A w co my się teraz obrócimy!	A więc zgadzasz się kawaler?	A, bo nie było strachu. Co ci ta o ciżmy, umyjesz, oczyścisz jutro; dziś trza nam pędem biec, póki bramy otwarte.	Adresowany do Jakuba?	Ale, cóż znowu owszem, bardzo się podoba.	Ba, to wiatrak będzie się szybciej obracać!	Bez którego nikt wogóle szczęśliwym być nie może...	Brawo Kocham cię czule, mój panie, skoro tak mówisz. Niech się tylko pokaże jakiś spiskowiec, a dobrze go przyjmiesz.	Ciężko będzie. Stary pan twardy na wszelakie trudy i o kilka dni mnie wyprzedził. Przy tym pojedzie przez Prusy, by sobie drogę skrócić, ja zaś puszczami muszę. Pan ma listy od Lichtensteina, które po drodze może pokazywać, ja zaś musiałbym pokazywać chyba ot co!	Co się mam kłaniać? List od księżnej Aleksandry wiozę	Czekaj no... dobra nasza! Abom to na darmo na dzwoniącej kukle terminował? Niosę im napitek, żrą się tam oba z kupcem w alkierzu, aż tu słychać. Sprzątnę mu klucze, ani się opatrzy. Siedź spokojnie, zaraz wracam.	Do djabła z filozofowaniem...	Ej, nie, proszę pana. Ale często nie wychodzi ze swych pokojów. Tak sobie, jakojako (daw., gw.)	I ja go nie widziałam Ale zaczął pan jakieś zdanie i nie dokończył.	Kupmy porębę, to będziesz się mógł odbić, jeśli potrafisz...	Mówicie, że pismo było?	Nie gadajmy.	Nie rozumiem jaką scenę?	No wiesz, tam gdzie zawsze	No!... i nie panu także.	Po tym, co już widziałem mogę nawet nie żądać posłuchania...	Powiedz mi, co się zrobi z hrabianką, kiedy ten?...	Powiem ci jeszcze że podobne rogatki istnieją między Gibraltarem a Ceutą i w czasach geologicznych zupełnie zamykały Morze Śródziemne.	Przecież Willetts nie żyje W jakim celu uczyniłeś to szaleństwo?	Szczęśliwe to życie, kiedy się tak może pod swoją strzechą po pracy odpocząć	Tak niegościnnie muszę przypomnieć... Za parę godzin pójdziecie, waćpanowie.	Warunki są następujące: powinieneś sam zarobić na jedzenie, buty i drobne potrzeby, ja zaś opłacę twoje pomieszczenie, a co do oprania...	Woźnico czy szatanie! musisz mi tu natychmiast wyznać kto jesteś, gdzie dążysz i kogo wieziesz na tym wozie, podobniejszym do łodzi Charona, niż do wozu zwyczajnego.	„Mnie wielce miłościwej pani i jejmości dobrodzice J. O.J. O.	A teraz pozwoli pani zrobić sobie jedną uwagę?	A tu, w Warszawie! spokojnie odpowiedział Przepiórka.	Ale bo to sto mil drogi	Będzie dobrze.	Chcesz zostać mełamedem dla dziewcząt?	Co to jest prochownia?	Czy kiedykolwiek to robiłem?	Czy to możliwe?	Dam ci odpowiedź jutro	Dobrze	Dobrze, mój Stachu	Dzień i noc o tym tylko myślałam dzień i noc!	Gdzie? O ślubie?	Głupstwo!	Ja?	Jakie niedźwiadki?	Jakie?	Jestem posłaniec.	Jutro dam odpowiedź	Laboga, jaże me mdli od tych smaków!	Mam osiem lat! Tak powiedział dziadek!	Masz pan pistolety?	Mówmy o czymś innym. Czy przysłał cię tu Emil?	Naturalnie. Ale cóż, kiedy tak już zgłupiał...	Nic to, każę je tylko przefasonować!	Niepodobna, moja droga; bo któż pozostanie przy ojcu?	O czym pani mówi, panno Magdaleno? nagle zaniewidział.	Owszem, jest to rzecz wyborna	Owszem, słucham... Może pańskie impertynencje będą ciekawsze niżeli ta chłodna grzeczność, którą od dawna umiem na pamięć. Naturalnie, taki człowiek jak pan gardzi takimi kobietami jak ja... No, śmiało...	Pan Sinclair ma słuszność	Po co?	Po coś tam chodziła?	Rada bym...	Różne są tłumaczenia, panie Aronnax. Chcesz poznać opinię jednego z kronikarzy XIV wieku?	Tak, towarzyszu Stalin.	To po matce, dał je Jagnie, a potem snadź odebrał	Valentine! Kolej na Valentine.	W pewnym sensie tak bo jeśli przyjemne, to bez możliwości powtórzenia.	Wiem i widzę, żeś pan swym sentymentem zajechał na ślepe szyny. Hamuję, pcham z powrotem na rozsądną drogę kariery:	Wstań i pójdź bliżej	Zaraz będzie. Skończyłam Stary Zamek, prześliczna rzecz Po kolacji zrobimy lekcje?	Zestawili. Doktor z miasteczka, z Radoliszek.	Znam.
Nie! Już go nie kocham! Słyszysz? Słyszysz, co mówię? Słyszysz? Podłego, co mię porzucił i zepchnął w przepaść! Nie, nie kocham! Zapomniałam nareszcie tego szelmę, co mię wydarł ze świata, od mego ojca... Ciebie kocham...	Ale co go mogło trącić?	At, jak zwykle. Wszystko odbyło się jak co roku.	Co syn?	Co takiego? Co się z wacpanną dzieje?	Et co ty tam poradzisz? Idź do domu spać.	I w dodatku przyrodnikiem entuzjastą. Wiem, co pan przeszedł, od dawna szanuję pana z tego powodu... To za mało; powiem więcej... Od roku wspomnienie o trudnościach, z jakimi szamotał się pan, dodawało mi otuchy... Mówiłem sobie: zrobię przynajmniej to, co ten człowiek, a ponieważ nie mam takich przeszkód, więc	Nie gniewajże się! Słońce i żabom świeci! Śmieszny jest, ale pan całą gębą. Nie jeden z tych, co tu paradują jako magnaci, nie wyrówna mu zamożnością. Możesz z podarku wnosić, że mu o pieniądze nie trudno.	Nie rozumiem ciebie; powiedzże mi, co wiesz o tym Murdelionie?	Niechaj sobie robi, co chce kiedy biedny, to po co mu się zachciewa na żonę Kiterii? Także wybrał się, jeszcze czego? szybki z okna? Ja powiadam, panie, że kto biedny, to niech siedzi w swojej chałupie, niech się nie pcha do bogatych. Głowę stawiłbym, choć to tylko wariaty o takie rzeczy się zakładają, że Gamasz zakryłby go całego dukatami; a w takim stanie rzeczy czyżbyś pan radził Kiterii porzucać pierścienie i suknie, które jej Gamasz dać może? Cóż tam z tego, że on taki zgrabny do tańca ten Bazyli: to się na diabła zdało, nie dostanie za to ani kieliszka wina w szynku. Miej ty minę od stu diabłów i zwinności za dziesięciu, jeszcze ci nikt złamanego gronia nie da. Da, ale jeżeli zręczny do pieniędzy, o! to znów co innego: za pieniądze wszystkiego dostanie; kupisz sobie rent, dom wybudujesz i żyjesz sobie, jak pan.	Potem zobaczymy. A teraz spróbujcie sobie wyobrazić, że nie jesteście wcale jakimiś tam wiecznie spóźniającymi się marudami, lecz półkompanią na placu musztry, a ja jestem oficerem, który tą półkompanią komenderuje. Nie ma się z czego śmiać. Jeśli się wam poszczęści, większej części z was połowa życia zejdzie na musztrze. Zadajcie sobie trochę trudu, pokażcie, co umiecie. Bóg świadkiem i tak dość długo już was uczę...	Winne są teatry, że zamiast być dla niektórych ludzi tylko, stoją otworem dla wszystkich, mających za co kupić sobie miejsce	Za późno, za późno! kochany panie... Ale, ale, jeszcze maleńka prośba: Nie mów nikomu, żem tu był; szczególniej nie mów u pani Wizbergowej lub Szwarcowi, jeżeli ich będziesz widział kiedy.	Założę się z tobą, mój Sanchuniu, o co chcesz że przez całą godzinę, która upłynęła odtąd, jak zacząłeś prawić androny bez żadnej przerwy, aż do tej chwili, nie czułeś najmniejszego cierpienia w całym ciele; mów, mój przyjacielu, mów, nagadaj się do woli, wypowiedz wszystko, co ci wyobraźnia do głowy, a ślina do ust przyniesie; abyś tylko nie czuł żadnego bólu, zniosę cierpliwie wszystkie twoje brutalstwabrutalstwo	Zresztą któż zna granice i cały ogrom wpływów i oddziaływań duszy na duszę; któż wie, kto winien? kto ma odpowiadać za nieszczęścia, jakie się stają? Wszyscy są winni i wszyscy pokrzywdzeni, ot co. No, uspokój się pani, już się stało i nic tego nie odmieni; fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł. Możesz pani myśleć o tem nieszczęściu i to myśleć głęboko, bo myślenie wypala odczuwanie... ot co!	A nie mówże przed nikim o tym, coś słyszała!	A reszta jest bardziej skomplikowana, chce pan powiedzieć. Przypominam sobie rzeczywiście, że od naszego pierwszego spotkania wydawało się, jakby pan wiedział o wiele więcej. Ejże, o ile sobie przypominam, twierdził pan, że zna pan nazwisko mordercy?	A ważą?	Abe mam świetny pomysł na film.	Ale jeżeli według ciebie wina jest po stronie pana Debray’a, dlaczego, zamiast powiedzieć to wszystko panu Debaray’owi, napadasz na mnie? Czemu jego oskarżasz, a pretensje masz do mnie?	Ale nie mówiłem też waćpaństwu, jak grzecznie poczynał sobie tej nocy ksiądz Jaskólski. Usadowił się w onym narożniku, w tej srogiej wieży po prawej stronie zamku myśliwska strzelba gwintowana. strzela. Powiada tedy do Żabkowskiego: „Nie będę do Kozaków strzelał, bo zawszeć to chrześcijanie, choć Bogu dyzgustadyzgust (łac.) i jak jął dmuchać, tak ich podobno coś z pół kopykopa popsuć, tu: zabić..	Ależ, babciu, ja wzorem być nie chcę dla nikogo.	Ano tak! Nikt nawet nie zauważył konia zapisanego pod imieniem Vampa i dżokeja wpisanego pod pseudonimem Hiob, gdy nagle zaczął się przebijać do przodu pyszny kasztan z dżokejem niewiele większym od pięści; musiano mu wpakować dwadzieścia funtów ołowiu w kieszenie, a jednak przybył do mety, wyprzedzając o trzy długości Ariela i Barbara, które z nim biegły.	Ar nebūtų geriau likučius padarus policijai į naugus? ar tokiu būdu nepasirodytų aiškesnė jūsų nekaltybė?	Bo ciocia nie była ciekawa.	Bo jakimżeś waść sposobem pierwszy po klęsce w Wołoczyskach stanął? Przecież nie chcę przypuścić, żebyś pierwszy dał draładać drała odpowiedź.!	Bo jo wiem?	Byłam uprzedzona o waćpanów zamiarach i wszystko składało się jak najlepiej, ale teraz zaszły niespodziewane przeszkody... Jak to przykro... Wojsko jest we wsi. Jest także w sąsiedniej. I to tyle ich, takie hordy... Żołnierz żołnierza widzi, niemal ręką dotyka. Ognie wciąż palą po nocach i krzyczą, że spać nie można.	Cera śniada, włosy, brwi, faworyty czarne, surdut granatowy, zapięty pod szyję, rozetka krzyża Legii Honorowej w klapie, kapelusz z szerokim rondem i laska trzcinowa.	Chciałbym przyjść pomówić z panią o ProuścieProust, Marcel (1871–1922) francuski poeta i eseista, uprawiający poezję refleksyjną, intelektualną. i tak dalej...	Chodzi zapewne o tego nieszczęśnika, który zostawia żonę, dziecko i teściową bez chleba	Chyba nie dłużej, jak dwa tygodnie. O, jak szczęśliwa i dumna będę, jeżeli moje opowiadanie zostanie przyjęte!	Czy taki bogaty, że bawi się w poezje?	Czy to w tem szczęście? Bedzie pracował, to będzie miał kawałek chleba. Byle dach, byle strawa, a koń dobry ot i po wszystkiem.	Dam ja mu tańce!	Dlaczego nie?	Dobrze zrobił Ma szlachetne serce. Zrozumiał, że każdy mężczyzna winien spłacić dług wobec swej ojczyzny, jedni talenty, inni znów siłę, ci czuwają w nocy, tamci oddają krew. Gdyby z tobą został, pani, strawiłby tylko swą młodość, a na twoją boleść nie mógłby patrzeć spokojnie. Z czasem własna niemoc stałaby się dla niego nieznośna, a tak stanie się silny i wielki, walcząc z przeciwnościami, które sam zmieni w powodzenie. Proszę mu pozwolić na nowo zbudować przyszłość dla niego samego i dla ciebie, pani. Śmiem twierdzić, że jest ona teraz w dobrych rękach.	Doprawdy, zrobiłbyś to?	Dotąd nic, zaprawdę ale się położenie wyjaśniło, i ucisk jawny nie jest dla nikogo tajemnicą. Zawsze to zysk jest oczewisty.	Dziękuję cioci za troskliwość. Dobrzysia mnie winem częstowała, lecz właściwie nic mi nie jest.	Gadaj wacpani, ja chcę wiedzieć, ja muszę wiedzieć...	Grzeczność	Głośno przeraźliwie	I ja tak myślę! Do jutra czy na dłużej?	I o nauczycieli! Sprowadzimy mierników, którzy rozdzielą ziemię. Potem nauczy się ludzi uprawy pola i hodowli bydła.	Im większa suma, tym pochlebniej dla ciebie. Uświadamia ci, ile jesteś warta.	Jaki mi do komendy!	Już go złapali?	Już?	Kartaczy i batalionów!	Kat niemowa.	Kiedym ją po raz pierwszy ujrzał... takt w śpiewie zgubiłem. Zdawało mi się, że to z ołtarza anioł zestąpił i siadł w ławce z książką do modlitwy. Od tego dnia nie sypiam. Kiedy wy wszyscy, winem nalani, w najlepsze chrapiecie, otwieram okno, na księżyc patrzę i wołam z głębi serca: „Barbaro! Barbaro!”.	Koniecznie	Ma pani przecie swego narzeczonego.	Może będzie to chłopczyk	Nie będę bałamucił twego własnego sądu, poddając ci moje podejrzenia Pragnę tylko, abyś mi donosił o faktach z największymi szczegółami. Pozostaw mi wysnuwanie z nich wniosków.	Nie chcesz do spowiedzi!	Nie długo; słuchałem, jakeś grał. Gdybym był tutaj, zaraz mógłbym zobaczyć, jak śmierć tańcowała wokoło, że się aż obrazy wykręciły. Wszakże wszystko prawda, coś mówił?	Nie godzi się, pani! Kochać nie grzech, i robak słońce kocha, ale ja nie mąż dla pani. Służyć pani będę i życie dam w potrzebie, ale skarbów waszych nie chcę, ani do Poświcia na łaskę nie pójdę, bo wtedyby ludzie nikczemnikiem mnie nazwali, i słusznie!... Dziwiła się pani, żem na pieniądze chciwy i szczęściem je zowię. Nie dla sławy i potęgi ich pożądam; rzuciłbym je w tę otchłań i dopiero równy pani, do nógbym wam padł, prosząc o szczęście i spokój! Inaczej nie mogę, nie chcę!... Wolę zmarnieć!...	Nie ma znamiennych wypukłości, które by już tworzyły skalę przeważającą na tę lub drugą stronę. Ale nie mówię: żadnych, bo różnice są	Nie udał się panu dowcip, bo przecie pana znam.	Nie zależy mi na tym	Nie, bynajmniej Owszem, pan Copperfield był, jeśli się nie mylę, pierwszym jej wielbicielem.	Nie, szanowny panie.	Niech panicze posłuchają! Panicze z całą pewnością nikomu o tym nie powiedzą, prawda? Nie było przy tym także Mr. Prouta i Mr. Kinga?	No... no... śmiało...	O nie. Pobiegł prędko. Patrzyłam za nim.	O! pan się chyba o siebie obawiać nie powinien	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Opuszczam was, droga Paulino.	Pan nie jesteś medium	Panie dyrektorze	Patrzeć brzmiały ostatnie słowa człowieka, który spędził życie, dmąc w straszliwą trąbę, i napełnił niebo i ziemię spustoszeniem nie zauważonym przez ludzkość zdążającą swymi drogami.	Plagiplagi (daw.)	Plugawie! prosząc o życie... ciało powleczono do Gemonii, aby bogów przebłagać. Senat wierny, chciał ci okazać, jak się brzydził niewdzięcznikiem.	Posłuchaj mnie, Maksymilianie, nie trzeba mnie namawiać, abym oszczędzał pana de Morcerf. Z miejsca oświadczam panu, że pan de Morcerf będzie tak oszczędzany, że wróci jak najspokojniej do domu z przyjaciółmi, a mnie...	Powinnam była się domyślić Ksiądz Birotteau nie często zagląda do tych grubych tomów.	Przecież ci dałam mleka... czy sobie przypominasz, Nathoo? Boś ty był moim syneczkiem zabranym mi przez tygrysa i jam cię kochała tak gorąco. A oni powiadają, że ja, twoja matka, jestem matką diabła, a więc zasługuję na śmierć.	Przyjacielu tego właśnie teraz pragnę. Największym szczęściem, o jakim teraz marzę, to zginąć za ojca. Ta śmierć ocaliłaby nas wszystkich.	Przyjeżdża do Zakopanego?	Puść!	Schlają się jak łoniłoni (daw., gw.)	Soroka!	Słuchaj, moje drogie stworzenie, ja mam ci coś powiedzieć	Słusznie, jak mi Bóg miły: ledwie chudziątko zipie	Tak i ja myślę, że tu się najprędzej wojna rozpocznie!	Tak, ale tę wam krwawo zdobywać przyjdzie.	Tam jest, panie kapitanie	Też pytanie. Oczywiście, że chcę, Senderl. Chcę i wkrótce tam będę.	To ta nie zbójnik.	Umbra benedicentis Maledictus adumbraturUmbra benedicentis Maledictus adumbratur (łac.) przypomniały się słowa ilustrujące diaboliczną projekcję.	Wcisnąłem się pomiędzy panie, niby klin niebardzo pożądany.	Widzę, że to była wina naszego usposobienia, nie zaś dworu Byliśmy wczoraj zmęczeni drogą, zziębli, więc wszystko ukazywało nam się w ponurem świetle. Dziś jesteśmy rzeźwi, wypoczęci, toteż dom wydaje nam się weselszym.	Wiedziałżeś, że to koń miłościwej pani, gdyś mu obcinał ogon?	Wolę być głupcem, wolę być głupcem, stokroć bardziej głupcem niż oszustem. Proszę, oddaję panu to, nie chcę tego dotykać. Zapewne znajdzie pan niejednego, który zgodzi się zastąpić mnie...	Wstań Leljuszu, ten Bóg, boś dobrze powiedział, dać może tobie tę samą siłę i potęgę; możecie oczyścić się i stać nowym człowiekiem...	Z którą?	Zapewne. Aa... księgi na stole! Jejmość panna Beltrani przeczyta nam coć pięknego. Zasiądźmy i słuchajmy.	Zaraz! Może pan przejdzie do mamy, do saloniku, jak tylko załatwię się z chorymi, przyjdę.	Zgodzą się?
Żebym był do stajen nie poszedł, chorego konia pańskiego opatrywać konia, na którym on już nigdy siedzieć nie będzie, a codzień go sobie przyprowadzać każe... żeby nie ten koń! nie byłbym ci ja dał się wyrwać ze psy i z temi psubraty, co za tobą poszli na rozpustę!... Co tobie ojciec sprawi, łaźnię czy kaźnię ale że ja (dodał zwracając się z pięścią do jadących z tyłu), że ja tym łozami do krwi skórę wygarbuję, to tak pewna jak żem dziś żyw, i że się zowię Wojusz Sowa, i żem zawołania Półkoza, i żem ciebie na trutnia wychował...	Księża węgierscy także zaprzeczali Chcieli ojca pocieszyć, ale nie mogli. Po nocach nie sypiał. Zawsze jakieś czarne i czerwone osoby przychodziły, żeby go katować. Na koniec znalazł sobie lekarstwo. Jak się napił wina, to zapominał o wszystkim i usypiał. Więc już potem leżał ciągle przy kominku albo w sadzie pod starą śliwą, a zawsze dzban stał przy nim. Co się obudził, to pociągnął, uspokajał się i zasypiał. Tak było przez kilka lat. Aż tu raz przychodzę, a on siny, jakby go kto zbił. Wołam, ani drgnie. Już się nie obudził. Nieraz mawiał: „Dżjafirko, ty masz duszę niewinną, pokutuj za mnie, abym nie poszedł do piekła.” Ale mnie wtedy nie chciało się myśleć o pokucie. Po śmierci ojca rozpaczałam. No cóż, ale nawet mi płakać nie pozwalano. Mąż gniewał się, kiedy byłam smutna, spraszał gości. Mnie już coraz mniej to bawiło, a jego coraz więcej. Hulał, aż zmarnował wszystko. Sprzedał naprzód winnice, potem pola, zamek i znów przez jakiś czas mieliśmy za co pić, grać i częstować. Pewnego dnia okazało się, że już nie mamy nic, tylko mój krzyżyk. Mąż wsiadł na konia i powiedział do mnie: „Moja kochana, szukaj sobie chleba, rób co chcesz, ja muszę jechać w świat, gonić szczęście”. I rzeczywiście pojechał, a ja zostałam sama, w pięknych szatach, ale bez dachu nad głową.	Słaba nadzieja Dopóki się nic nie zmieni w Rosji, nie może się nic zmienić i u nas. A jak wierzyć w jakieś zasadnicze tam zmiany? To imperium, Paweł, może istnieć i funkcjonować tylko przy takim systemie, jaki jest, żadnych radykalnych zmian, musi być stary rosyjski carat, tyle że unowocześniony i przemalowany na czerwono, więc precyzyjniej­szy w metodach ucisku, tak samo zaborczy, natomiast nieporówna­nie bardziej zakłamany. Oni nawet, gdyby chcieli coś zmienić, nie mogą. W swoim rodzaju ta budowla stalinowska jest genialna, ale jak każdy system reakcji jest tak doskonale w swoim mechaniz­mie działania utrwalona, iż nie dopuszcza jakichkolwiek możliwoś­ci zmian, zakwestionujesz jeden z elementów konstrukcji lub zechcesz go wymienić na inny, wszystko wówczas zaczęłoby się walić, okazałoby się, że jeden nowy element absolutnie nie pasu­je do pozostałych, całą machinę trzeba by było wymieniać. Nie, mój drogi, Rosja może się rozpaść, nigdy zmienić.	Eh! dlaczego?... Dlatego, że to, co moje, to moje, a co nie moje, to nie moje. Prawda, że nam co roku więcej dają, ale kto jego wie, czy za rok dadzą i trzy morgi? Dziedzic postąpił, bo chce sprzedać las, ale jakby się las spalił albo on wszystką ziemię sprzedał, to nowy może nic nie da. Józefowi dobrze gadać: „Czekajta”	Tak, istotnie, aby być w miejscu, lecz prawdę mówiąc, w Komorze Celnej nie potrzebują ludzi z talentem, a wpływy rodziny mojej nie zdołały wysunąć na widownię zalet i zdolności mego męża. Same jego zdolności szkodziły mu raczej, zbyt rażąco odbijając od nieudolności i miernoty innych. Nie zamilczę też przed panem, kochany panie Copperfield, że gdy ta gałąź rodziny mojej, która zamieszkała w Plymuth, dowiedziała się, że towarzyszę mojemu mężowi wraz z małym Wilkinsem, jego siostrzyczką i naszymi bliźniętami, przyjęła go o wiele chłodniej, niż tego mógł się, i to dopiero wyszedłszy z więzienia, spodziewać. Powiem nawet panu w nadziei, że to zostanie pomiędzy nami, iż przyjęcie było więcej niż chłodne!	Upewniam panią że nic nie jestem winien długiej, jak się dopiero od pani dowiaduję, niebytności Steerfortha w domu. Od dawna sam go nie widziałem.	Nie wiesz! Nie wiesz? Nikt przed tobą niczego na nich nie nagadał? Jezus, Marya! To i czemuż językiem mlełaś? Komedya! zgryzota! zginienie zdrowia i życia! Umyślnie mnie przestraszyłaś! umyślnie! umyślnie! Niech stara matka myśli sobie, że jej synowie w błocie po uszy siedzą! Przecież pięć lat ani dudu o nich nie słychać! Niech matka myśli, że zmarnowali się oni, rozłajdaczyli się, przepadli. Ja za to przy niej jestem, ja, córka, poczciwa, dobra, perła, brylant, złoto najczystsze...	Co nie miałem widzieć. Kotylionowe? Skąd wiesz, że się tak nazywają?	Jam się wcale tego nie spodziewała, ażebym być mogła szczęśliwą i uczciwą los mój mogłam przewidziéć z góry.	Mylisz się, mój mężu gdyż odjeżdżasz na dalekie, obce brzegi, w celu wzmocnienia, nie zaś rozluźnienia istniejących pomiędzy sobą a AlbionemAlbion (z łac. albus: biały)	To niemożliwe, kapitanie. To nieprzebyty gąszcz i nie damy rady się przez niego przedrzeć przed świtem.	Mają dwieście dział a gdy dwie ciężkie armaty przeprawią, zamek ów dnia jednego nie wytrzyma. Sam chciałem się w nim zawrzeć, ale teraz, gdym go opatrzył, widzę, że to na nic.	I tu właśnie natykamy się na misteria Izydy, do których ja nie jestem dopuszczony. Kiedy pan Cavalcanti wejdzie już do rodziny, zapyta pan go o to.	Ma pani talent, słowo! Intuicya mi to mówi: zmysłom pani nie wierz, od rozumowań trzymaj się z daleka, rachunek wyrzuć precz, ale intuicyi wierz!...	A za tych, których wasza królewska mość ze Śląska przed sobą wysłał. Szwedzi znienacka ich napadli i chociaż rozproszyć nie zdołali, bo się okrutnie bronili, przecie szkodę uczynili w nich znaczną... A myśmy mało nie pomarli z desperacji, bośmy myśleli, że się wasza królewska mość osobą własną między tymi ludźmi znajduje, i baliśmy się, żeby jakowa zła przygoda majestatu nie spotkała. Bóg to natchnął waszą królewską mość do wysłania przodem dragonii. Zaraz się o niej Szwedzi zwiedzieli i wszędy drogi pozajmowali.	No, co prawda to prawda! Nie chcę uchodzić za lepszego, aniżelim jest w istocie; ale i to nie kłamię, że kiedym pierwszy raz w obcym kraju uścisnął dziewczynę i dostał od niéj pocałunek, nagle Marya przyszła mi na myśl, a nawet w dziwny sposób! Bo zdawało mi się w tej chwili, jakby patrzyła na mnie i uczułem, że się rumienię aż po same uszy! Nigdy też, choćby ztąd najdalej, nie czułem się w obcym kraju obcym, a częstokroć, kiedym w jakiem mieście przebył kilka tygodni, zdawało mi się, że już dawniej i ciągle tam mieszkałem, żem za­wsze znał tych samych wesołych towarzyszy i z niemi śpiewał piosneczki niemieckie. Tylko jeżelim coś takiego zobaczył, co mnie przejmowało do wnętrza, jak np. stary kościół Św. Szczepana w Wiedniu, albo wysokie góry, z obłokami naokoło, a u stóp swych z żyznemi polami, jakby najobfitszym sadem warzywnym, wtenczas stawał mi na myśli Faaborg ze wszystkiemi dawnemi znajomemi; a gdy oczy zachodziły mi łzami nad pięknością tego świata, mimowolnie wspomniałem w duchu wieżę w Faaborg, z wymalowaną galeryą strażniczą i wymalowanych również strażaków, którzy byli świadkami mojego pożegnania z Maryą, i zdawało mi się, jakoby tu dla mnie mogło być jeszcze piękniej, gdyby tylko stała stara wieża, a pod nią Marya w spancerku w kwiaty i z zieloną spodnicą. Alem sobie prędko zaśpiewał piosenkę, a wnet wracała wesołość, i z kamratami znowu wybieraliśmy się na wędrówkę.	Owszem W początkach roku 1816, pan d’Espard, który od trzech miesięcy zadziwiająco się zmienił, zaproponował mi, aby się przenieść do jego majątku Briançon, nie biorąc w rachubę mego zdrowia, które ten klimat zniszczyłby zupełnie, nie licząc się z moimi przyzwyczajeniami. Odmówiłam. Odmowa moja ściągnęła wymówki tak nieuzasadnione, że od tej chwili miałam podejrzenia co do stanu jego umysłu. Nazajutrz opuścił mnie, zostawiając mi swój pałac, swobodę rozrządzania mymi dochodami i zamieszkał przy ulicy Montagne-Sainte-Geneviève, zabierając dzieci.	Dasz mi najuroczystsze słowo, że nikt nie dowie się z jego przyczyny o miejscu, w którym się schronimy.	Panie Albercie nie zapraszam cię do siebie, gdyż mógłbym panu pokazać tylko naprędce urządzony dom, a jak pan wiesz, mam ustalone zdanie o improwizacjach i chciałbym je zachować; proszę mi darować dzień zwłoki i przyjąć zaproszenie na jutro; będę wtedy pewien, że nie uchybię prawom gościnności.	To: nie, lecz sądził, że fantomy są tworem samych mediów i nie mają nic wspólnego z zaświatem.	A ja, droga mamo proszę Boga, aby cię nie wysłuchał i aby pan de Villefort miał do czynienia tylko ze złodziejaszkami, małymi bankrutami i bojaźliwymi oszustami, tylko wtedy będę mogła zasnąć spokojnie.	A nie, to jedwab taki przedni i barwa o wiele jaśniejsza niż u króla w żupanieżupan	Być może. Ale ja polegam nie tylko na tym, co i jak mówicie. Ja wiem, że właśnie postąpilibyście tak, a nie inaczej. A wiem to dopiero teraz.	Cóż znowu przecie tym co niosą życie w obronie wiary na pogan, nikt nie może niewinnej rozrywki zabronić.	Mości książę! Synowica moja powiada, że jej testament pułkownika Billewicza zakazuje losem swym rozporządzać, a gdyby nawet nie zakazywał, tedyby za waszą książęcą mość, nie mając do niej serca, nie wyszła.	Nie słyszałaś?... Ha, ha, ha?	Nie wychodzisz?	No, to ja i w domu zdybię paszy, a wtedy pójdziesz do samego diabła, nie tylko do dziedzica, jak ci zbraknie dla koni. A tej krowy z chałupy nie wypuszczę i kupię ją...	O tym nie mogę mieć zdania.	Schwytaliśmy człowieka; nie mamy żadnego wyboru.	Uczyń tak, Zeusie, a bogowie złożą ci taką daninę, jakiej nigdy nikomu nie złożyli.	Ba! Pan hrabia bardzo go lubi, waszego pana Moreau Ale wiesz pan, jeżeli chcecie, abym wam dał dobrą radę: każdy za siebie. Dosyć mamy roboty z tym, aby myśleć o sobie. Róbcie, o co was proszą, tym bardziej, że z jego ekscelencją nie ma żartów. A potem, rzecz pryncypialna, hrabia jest dobry pan, nieskąpy. Jeśli mu usłużycie tyle on wam odda tyle	Oho, jest już Opatrzność! Nie znam w świecie nic bardziej elastycznego.	Proszę Jest tak, jak powiedziałem. Nie truje cię już brucyną, ale zwyczajnym narkotykiem. Poznaję alkohol, w którym go rozpuszczono. Gdybyś wypiła to, co ci nalała pani de Villefort, byłabyś zgubiona.	Ale pani ciepłej kolacji nie podaje?	Nie powtarzajcie nikomu tych bredni i zapomnijcie o nich jak najprędzej Byłam bardzo nierozsądna, puszczając cię między tak mało znanych mi ludzi. Może są uczciwi, ale zbyt światowi, źle wychowani i mają niskie wyobrażenie o młodzieży. Niezmiernie mi przykro, że te odwiedziny mogły ci wyrządzić taką krzywdę, Małgosiu.	Nie, nic.	Polowałem i na nie swego czasu! Może już czas zawracać? Jak sądzisz?	Płacz... płacz... przez wdzięczność dla Boga, że otworzył nam oczy w chwili, która bywa przykrą... Wiem coś o tym!... Przemordowałem się kilka tygodni, ale to już minęło. Jeżeli między gwiazdami jest inny świat, ach, to jest on niepojętej piękności... Ja tak kochałem naturę, tak rwałem się do krajobrazów, które znam tylko z czytania.	Moja gospodyni, oby ją piorun trzasnął, ma zamiar zająć mnie dziś wieczorem pracą. Zachciało jej się rozczynić ciasto na chleb. W dodatku mam też przebrać kaszę. Chyba się jednak wykręcę od tego i przyjdę. Ale niech to, moja Dobryś, zostanie między nami.	A jak się nazywa?	Balon boi się francuskich aeroplanów. Ciska taki bombę z góry i po wszystkim!	Czuję to dobrze bo sam zawsze mam taki impet w języku, że jak zaświerzbi, to ani mu się oprzeć i choć raz na miesiąc przynajmniej muszę koniecznie wygadać wszystko, co mam na sercu.	Godziż się tak żartować z jej sercem, draźnić uczucia?	Ha, trudno, musiało się tak stać	I zamierzasz pani udać się do Romorantin pieszo?	Jak się nazywa?	Podobasz mi się, Obieżyświacie. Polecono mi cię. Czy znasz moje wymagania?	Przyszliśmy pobawić się trochę z wami, moi młodzi przyjaciele, ponieważ ukochany gospodarz domu wykurzył nas z naszej nory.	Spójrz tam, siedzi na poduszkach i bawi się włosami chłopczyka.	Tak jest i kuropatwę! Przekonałem się, że najlepiej jadać codziennie to samo, a ten porządek potraw sobie ułożyłem, bo to mojemu żołądkowi odpowiada...	Tak, masz słuszność Cierpiałem w tym sklepie okrutniej, niż się spodziewałem wedle twego programu.	Trzeba by ubiec tych Inflantczyków, co się sprzymierzyli z Krzyżactwem...	Wierzcie mi że mi wielce o to chodzi. Wy tu jesteście jedyną, na którąby po dniach całych patrzeć się chciało.	A! już ja wiem gdzie mieszka, przerwał żyd myśląc. Koń siwy... klacz?	Bo ja wiem... Wariat to on jest, ale może by potrafił zapanować nad sobą...	Uważa pan, panie Maruszewicz mógłbym panu w tej chwili wypowiedzieć kilka morałów albo nawet przez pewien czas zostawić pana w niepewności. Ale że obaj jesteśmy już pełnoletni, więc...	Proszę pana, czy już przyszedł dyrektor teatru?	Trzeba naprzód pozwolić panu zjeść spokojnie śniadanie, ale potém...	A co mi dasz za to?	A co to znaczy „dla siebie”?	Ależ pani naprawdę jest cierpiąca!...	Automobil jest mój!	Bo drzewa zasłoniły światło.	Bo w Dąbrowej być niemogę, a jutro, lub dziś jeszcze może odjeżdżam.	Bracie! zdumiewasz mnie! jestli to wszystko prawdą?	Co tatko robi?...	Czekać, wytrwać, rozbudzać, pogłębiać świadomość, wyzyskiwać to, co można, i wywołać przeogromny masowy ruch...	Facecje! Zbadano równą ilość pożywienia z żołądka psa który leżał spokojnie i z żołądka psa który biegał; u pierwszego trawienie było dalej posunięte.	I co ci mówił?	I myślisz, że mi włos z głowy z ręki Jana Kazimierza spadnie?	Komu wiadomo? trzeba było ogłosić przez gazety, mówił sapiąc otyły jegomość. A gdzież sam ten baron Teper?	Miłość przychodzi, miłość odchodzi.	Moja Idalko masz taki zabawny sposób przedstawiania rzeczy zupełnie prostych...	Niech pan je stamtąd ściągnie.	O! Bóg jest w niebie!... On cię ukarze... Boże mój, Boże, spraw, byś cierpiał kiedyś, jak ja obecnie!	On prawdę mówi napisał sam swoją historię, którą zostawił za dług w więzieniu, dwieście realów wynoszący.	Pan.	Panie Andrzeju!	Pewno są	Przypuszczam, Thorntonie, że przychodzicie w sprawie tego nieszczęsnego porannego wypadku?	Rzeczywiście ochędóstwoochędóstwo (daw.)	Ręce jej są zbyt duże.	Senderl, przepadliśmy! Narobiłeś bigosu. Zelda teraz pobiegnie za nami, zobaczysz!	Słuchaj	Słucham, mości dobrodzieju.	Słucham.	To proszę mi szczerze powiedziéć czy mama potrzebuje teraz pieniędzy?	Tylko widzisz mówił Winiarski tajemniczo do Czerkaskiego	Ulica du Petit-Banquier Jest w więzieniu	W istocie niegodziwe i wcale nieodpowiednie dla takiego statku jak „Nautilus”.	Wasza wzajemna przyjaźń z Klarą.	Widzę, że i na ciebie wpłynęła lekcja panny Brzeskiej...	Więc mam czekać?	Więc może go stąd wynieść?	Wojna, Oleńko. W obozie my to sobie z tęskności śpiewali.	Wszystkie te konkursy to zwykłe oszustwo. Protekcja, względziki, zakulisowe intrygi.	Zasmarowany, stargany do śmieci poszedł.	Ze strachu	Zmarli wczoraj rano
Doskonale!... Proszę pani, brat jej jest mocno zdenerwowany, na co może nie tyle wpływają jego kłopoty, ile zdenerwowanie samej pani. Ciągłe przebywanie z osobą tak rozstrojoną jak pani musiało i jego rozstroić...	Macie słuszność cnota jest tak przepyszną szatą, że jej nic zastąpić nie zdoła. Anna wie to dobrze, ale gdyby przez zmianę cery nabrała śladów pracy w kopalni, ojciec poznałby jej zajęcie, zmartwiłby się tem niewymownie, co dla schorzałego mogłoby być zabójczem, ona zaś zostałaby sierotą. Tajemnicę Anny już odgadła star­sza siostra, i o mało co, że jej nie wydała przed oj­cem. Uniesiona szlachetnym przykładem poświęcenia młodszej siostry, chciała również zapisać się do robo­tnic naszego podziemia, ale Anna przekonała ją, że musi pilnować chorego, została więc w domu, i jest jego aniołem opiekuńczym. Przyznacie, że takie dzieci godne są naszej opieki... Gdy Anna zarabia w ko­palni, Marya zarobkuje praniem i naprawą zniszczonej bielizny. Praca ta mało jej przynosi dochodu, zawsze jednak coś znaczy, bo przynajmniej tyle, że w połączeniu z zarobkiem Anny broni je obie i chorego ojca od ostatecznej nędzy.	Zostaw go A sam ruszaj z Bogiem i wracaj zdrowo. A tę siekierę, którąś rąbał drzewo, weź ze sobą, może przyda ci się na co.	O nie, Peggotty! Wiem przecież, co to cierpienie, i gdyby to był tylko żal taki, nic bym nie mówił, ale to co innego, co innego...	A co doktór postawisz na jego miejsce?	A tobie na co wiedzieć?	Być może... Po co ja się chrzciłem? Ten Bóg z krzyżem nie może być dobry, skoro oddał tak piękną niewiastę na pastwę nieczystym duchom, nie może być mocny, kiedy nie umiał jej obronić.	Co przez to rozumiesz?	Gdzież tam. Nie my. Ale przecież w każdej restauracji można dostać porcję kapłona, czy pulardy.	Jak to! więc zbrodnią jest bronić ojczyzny?	Jak? co się stało?	Mogę ci ją odstąpić, chcesz?	Och! Jest w tym coś, mój dostojny pacjencie i panie książę Neuiabi bałamuci mi ideał tymi paradami, przeglądami z ogniem i bez ognia, tymi pobudkami i capstrzykami, które żołnierza bardzo męczą i drą mu mundur, bo wszystko to się odbywa w najparadniejszych sukniach, w hełmach i pancerzach. Otóż tymi rycerskimi sposobami waleczny książę Neuiabi usiłuje się wkraść w serce Lawinii i mnie z niego wyrzucić.	Ojciec nie pamięta, parę wiorst przecież od Bukowca.	Ot, tak jakoś się stało, że choć miała edukację i by­ła ładna, nie wyszła. Ojciec jej stracił posadę i ze zgryzo­ty zaniemógł; do tego czasu jeszcze leży w łóżku biedaczysko, ni to żywy, ni to umarły. Matka także chorowita i, prawdę mówiąc, kapryśna kobieta, zgryźliwa; oprócz Emilki ma jeszcze w domu młodszą córkę i syna, z który­mi nie wie, co ma zrobić, bo za naukę wszędzie płacić trze­ba, a tu w domu bieda, głód, nie tylko co... Emilkę ciotka zaczęła od razu pędzić do pracy, jak tylko zubożeli, ale oprócz tego, że dziewczynie rozbałamuconej balami i strojami nie chciało się wziąć do pracy, pokazało się, że ta wielka edukacja, którą jej ciotka dawała, nie dała jej ani głowy, ani rąk. Chciała być nauczycielką, ale gdzie tam! Brząkać, brząka na fortepianie i po francusku podo­bno nieźle mówi, ale jak przyszło do uczenia, ani w ząb... nikt jej nie chciał... dostała była dwie lekcje po 40 groszy za godzinę, a i te prędko jakoś straciła... Zresztą, nic do­brze nie umie... Gdzie tylko udała się, prosząc o robotę, od­prawiali ją z kwitkiem. A tu matka w domu gryzie za próżniactwo, chory ojciec w łóżku stęka, brat bąki zbija po ulicach i tylko patrzeć, jak złodziej z niego będzie, sio­stra z nudów i ze złości kłóci się z całą familią, jeść czego nie ma ani w piecu czym zapalić... Emilka ma dobre serce, toteż martwiła się okrutnie, wymizerniała, myśleliśmy, że, już suchot dostanie, aż dwa miesiące temu dopiero znalazł się zarobek...	Powiedz pan otwarcie, co mam dać za to?	Przecież widzisz pan, że się nie ukrywam.	Puxa królowie się boją. I nie myśl, Maciusiu, że mówię, żeby ci się przypodobać	Pójdźże wasza wielmożność gdzie na stronę, to ci go pokażę!	Sama?... Pani Turkawiec jest... akuszerką	To jakbyście się z zębami wybrali, drzewo przemarzło i kruszy się kiej szkło, nic byście siekierą nie zrobili, nie chyci albo tyla co zębem. Pożyczę wam na dzisiaj topora, trza go ino przyostrzyć, a na plask więcej... widzicie... Bartek, weźcie no się do pary z Boryną i tego dąbka rychło wyrychtujcie, bo tam z pił zejdzie niedługo.	Więc dobrze, przychodził w Combray, a w Paryżu ma co innego do roboty i ja także. Ale upewniam cię, że ani trochę nie wyglądamy na ludzi pokłóconych. Staliśmy chwilę razem, bo Swann nie mógł się doczekać swojej paczki. Pytał o ciebie, mówił, że się bawisz z jego córką	A cóż wy w Tyńcu robicie?	A może i nie moda maskotka..	A nieprawda! Nie zapomnę, choćbym i dziesięć takich jak wasza Jagna obaczył.	A sam ojciec.	A więc	A, już wiesz o tym!	Ach, człowiecze daj mi chwilkę czasu. Jakaż cię to mucha ugryzła? Jestem człek spokojny, nie żaden tancmistrz, a staram się być uprzejmy, ile tylko mogę. A ta aścinaaściny (daw.) zakończył charczącym głosem.	Aha!	Aha! Tak właśnie myślałem. Czy ten drab wierzy pani?	Ani utena.	Ba! Braun nigdy nie dopuści.	Będziemy obaj.	Czy śpiewa?	Daj mi tylko wejść do niej!	Do kraju...	Dobrze Masz oto przed sobą jego syna. Podobniuteńki byłby do ojca, gdyby nie to, że i matkę przypomina bardzo.	Dodam że nigdy nie było takiego cheli. Wstrzemięźliwy, łagodny, rozsądny, nieżywiący zawiści, wesoły w drodze, pamiętający o wszystkim, uczony, prawdomówny, uprzejmy. Wielka będzie jego zapłata.	Dosyć! Gdy Herhora znajdziemy w Labiryncie, postąpimy według prawa. Ale domyślać się ani posądzać kogokolwiek	Gdyby istotnie było tak, jak pan mówi, sprawa przedstawiałaby się dla nas, dla mojej żony i dla mnie, zupełnie pomyślnie.	Ho! jak się masz Szwarc?	I ja tak radzę.	I my dopomożem krwią naszą!	I to racja. Gadaj, coś sprawił?	Ile one mają lat?	Ja myślę. Gonić po dachach, przez płoty pistolet, nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego konstruktora i wytwórcy broni palnej, Johna Mosesa Browninga (1855–1926)..	Ja też go nie chcę zdobywać!	Ja... ja myślę, że on mnie będzie potrzebował, gdy już wyjdę ze szkoły, ale nie rozumiem, jak on może ubierać się rozmaicie i mówić wieloma językami.	Jak to po prostu „huuu”?	Jakże będzie ze mną?	Jestem gotów!	Jeśli go uchroni, to pewnikiem habit wdzieje, bo powiadam waćpaństwu, że takiej żałości, jakom żyw, nie widziałem... A szkoda żołnierza! Szkoda!	Jeśli pan chce, nazwijmy je windą Mniejsza o nazwę, byle nas tylko wygodnie podnosiło aż do drzwi mieszkania.	Już chyba możemy odejść?	Kto tu kniaziowy komysarkomysar (ukr.) pytał dziad.	Miłość moją dla pani! Dalej, mów, rozkazuj: cóż należy czynić?	Mogę stać	Może popłyniemy do tego lasku?	Mów pan, słucham.	Na przedostanie się na statek, żeby rozpoznać, ile ma załogi.	Najadłeś się?	Nic.	Nie mam na to najmniejszej gwarancji.	Nie mów więcej fałszywe przysięgi czy wyznanie sprawiłyby mi może jednaką przykrość.	Nie rozumiem, dlaczego mówisz: „my”	Nie terminować, ale uczyć się idę	Nie zważaj na to! ciało moje wątłe, ale duch silny. Ma zginąć dziecko moje, niechże i ja zginę z niem razem. Chodźmy prędzej!	Nie. Tu już ostaniem. Dobrze czas na słuchaniu świeckich pieśni zejdzie, ale na jutrznięjutrznia	Niech przyjdzie o szesnastej. Bogiem a prawdą, wolejbymwolejbym (daw.)	No, to niedługa historia przed wojaczką strach to nie żarty! Przyszedł sołtys brać go do superrewizji. Nasz kuchcik uskoczył za węgieł dworu, wziął kamień z ziemi i wytłukł nim sobie dwa przednie zęby, jak to pan wie, niezbędne do odgryzania ładunków przy skałkowym karabinie. Sołtys go za kark, postronkiem wiązać, a ten się w głos śmieje i pokazuje zakrwawioną dziurę na przedzie szczęki.	O bardzo! To kasztanowate włosy, nie rude. Był niezmiernie grzeczny i tańczyłam z nim wyborną redowęredowa	Okrutnie tam wszyscy tęsknią za jegomością!	Pani czeka niecierpliwie na ten piknik?	Perprašau, jūs užmirštate, jog jis kunigas!	Po wtóre że gdybyśmy przez jakowy casuscasus (łac.)	Powiedziałem waćpanu tu dotknął kapelusza	Proszę mi wierzyć, Pencroffie że lepiej, żebyśmy się o tym nie przekonali.	Robiłeś próby?	Rozumiem A potem, gdy Gedymin spadnie na polskie karki, podburzyć można mazowieckiego księcia, aby dopominał się o ziemie, które Ladislaus pod swą władzę zagarnął.	Smuci mnie tylko jedno że muszę tak prędko opuścić Paryż.	Teraz słuchaj uważnie i zbierz całą pamięć: czy przypominasz sobie, jak brzmiała denuncjacja?	To prawda w sercu kobiety z prowincji spotyka się niespodzianki jak w niektórych zabawkach.	To przeciek Lipce nie kupią, nikt groszem nie śmierdzi...	To wszystko?	Trzy tygodnie! Ale trzy tygodnie to dla mnie trzy wieki hańby!	Ty, kochanko, masz słuszność	Uściskajcie się!	Weźmiesz słonia i będziesz go leczył i pilnował, aby wydobrzał!	Widzisz... on prawie wcale nie mówi! Leży tylko na wznak i patrzy prosto przed siebie. Nic więcej.	WittenbergWittenberg	Więc może być dramat...	Więc tak... więc tak... wyjeżdżasz dla zajęcia posady. Cóż? każdy probuje... każdy do czegoś dąży, naturalnie! Daleko?	Więzień, Słowo	Wszelką jaką chcecie, oprócz tej żebym wam więcej przegrywał, bo tu noga moja nie postanie. Ogrywajcie sobie na współkę z Włochem całe miasto, życzę wam szczęścia. Słowa te wymówione wpół głosem, doszły uszu podczaszyca, który zagryzł wargi i grać przestał. Dogonił u drzwi Rybińskiego.	Właśnie przybywam do pani w sprawie nieboszczyka sir Karola	Zarobiłeś przynajmniej trochę pieniędzy u Iwana?	Zdaje mi się, że pani zna moje zamiary względem panny Brzeskiej?...	Znaczy szewc. Ale skąd szewc znalazł się tutaj w takim deszczu?	„O mężu mój! o bracie mój! o ukochany mój! O ukochany, zostań z nami, zostań w twoim domu, nie oddalaj się od tego miejsca na ziemi, w którym przebywasz...”
Jakie to zabawne! Ja mam kucyka w domu, jeżdżę prawie co dzień po parku z Fredem i Kasią. Jest bardzo miło, bo i nasze przyjaciółki się przyłączają, więc jest szereg dam i panów.	My pokój niesiemy pokój uczyńmy i poprzysiężmy sobie na ogień święty, na „kamień w wodę”. Leszkowie i kmiecie niech żyją w zgodzie. Dajcie powrócić Pepełka synom i siedzieć na swej ziemi, i nam też wszystkim, co do ich rodu należym, mirmir	Nastuś! Co ty po nocy wyśpiewujesz?	Robota nie gęś, ona się nie wytopi. Siądź pan, ja panu co powiem. Czy oni bardzo czekają na gratyfikację?	Świetnie! Ja też chciałbym być zbójcą. A kogo on załatwiał?	Niechaj ci to już on sam opowie, albo Stefan... bo ja nie mogę... Jest to okropna historja... ach, ach, ach! co się to czasem dzieje na świecie... co się dzieje! Dwóm braciom młodszym dobrze podobno...	A co on warjatce zrobi Jejto licho nie weźmie. A ja, jak Boga kocham, że ja niewinna, pieniędzy nie brałam, zawsze ją przestrzegałam. A co ja mogłam poradzić? Jak sobie posłali tak niech się wyśpią. Ja ją raz wraz przestrzegałam: Ale to młode, a panicz taki i gwałtownik straszny... i głowa się dziecku zawróciła, i zwarjowało to. Ale Bartosz i słuchać nie zechce, ja go znam. Ej! jeśli Boga kochacie, przytulcie mnie który, przytulcie!	A urwis! zawsze był urwis! No leć, leć, ja tam do was jeszcze przyjdę...	A, mój drogi! sam ucieraj się z naszym niezrównanym Cadignanem: ja już nie mogę! Zwyciężył mnie, powalił i uczynił niezdolnym do walki! Jesteś podobno, przyjacielu, heretykiem, czarownikiem, diabłem we własnej osobie i nasz wójt przybywa, aby cię uwięzić!	Co takiego, czarodziejko moja?	Jak być może, przerwał Bogusławski, by to, co u wszystkich narodów było potrzebą, co zdaje się człowiekowi wrodzone, bo każde niemal społeczeństwo w kolebce już teatr sobie jakiś tworzy	Może pan zaśpiewa jakąś miłosną, tylko bardzo taką, no, gorącą piosnkę! Ja panu tymczasem naleję herbaty	No i co?	Oho, tak źle z moją prawością stoi! A ja za ciebie się modliłem, żeby cię nie ogarnął anioł stróż cnót teologicznych.	Póki sił, panie gospodarzu: „co się zaczęło potrzeba skończyć”, mówi cygańskie przysłowie i cygańska natura.	Rzuć aspanaspan (daw.) rzekł kapitan. skrót od: wasza miłość pan, waszmość pan, waść; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. chcesz mnie znieważyć?	Tak! tak! stanowczo odparł stary: oprócz lochów i co w nich jest... to familijne nasze pamiątki.	Wiadomo panom, żem na ostatniej naradzie wyzwał Kuklinowskiego na kawalerski parol. Byłem admiratorem Kmicica, prawda, bo i wy, choć jego nieprzyjaciele, musicie przyznać, że nie lada kto mógł spełnić takie dzieło, jak owo rozsadzenie tej armaty. Odwagę i w nieprzyjacielu cenić należy, dlatego podałem mu rękę, ale on mi swej umknął i zdrajcą mnie nazwał. Więc pomyślałem sobie: niech Kuklinowski czyni z nim, co chce... Chodziło mi jeno o to, żeby jeśli Kuklinowski postąpi sobie z nim przeciwnie rycerskiemu honorowi, niesława tego uczynku na wszystkich Polaków, a między innymi i na mnie, nie spadła. Dlatego to chciałem się koniecznie z Kuklinowskim bić, i dziś rano wziąwszy dwóch towarzyszówtowarzyszów Kuklinowski!	Zwyciężymy!! a ty, mój mistrzu, nieprawdaż, wierszem łacińskim podasz potomności sprawy nasze??	A cóż pana obchodzą wszystkie oziminy razem!	A kokoty nie?	A potem wrzucą go do rynsztoku?	A potem?	Ale to niemożliwe żeby nie mieli przy sobie ani hubki, ani zapałek!	Ależ do czego byłoby to podobne! My w ogóle mało rozmawiamy, bo nie ma czasu. A tu, widzisz, jest kapliczka do odprawiania modlitw wieczornych...	Babko! Teraz sprawdziły się słowa hymnu. Widać, że to łóżko z Frankfurtu jest dla ciebie rzeczą zbawienną.	Chory. Pełski tu był?	Chwileczkę, niech się najpierw ruszę.	Czy nie możesz zabrać mnie z sobą?	Czy oprócz mnie i ciebie jest więcej ludzi pokutujących?	Cóż się stało?	Cóż tam za nowina?	Cóż to znaczy dziesięć tysięcy rubli?...	Cóż, wciąż kocha się w tobie?	Dobrze; przepraszam panią	Doprawdy nie potrafię robi pani na mnie wrażenie bardzo egzotycznego storczyka.	Dziękuję ci panie jenerale alem zupełnie zdrów, to są zwykłe moje humory, które mnie niekiedy napadają...	Długo by gadać. Sąsiad to zły, mości namiestniku, który substancjęsubstancja (z łac.) i ot	Gdyby wola Opatrzności...	Gdzie jest van Krist?	Gdzież tam; listy jeszcze do pisania.	Głupstwo!	Hm nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdybyś był zmuszony przez ambicję postawić parę groszy. W oczach światowych ludzi jesteś już dość dorosły, aby mieć prawo popełniać głupstwa. Toteż nie miałbym ci za złe, Rafaelu, gdybyś był sięgnął do mojej sakiewki...	I będziesz go kochała zawsze?	Istnieje numenalnie, ciągle, trwale, i ożywia sobą, żyjąc w sobie..	Jak się zowie ta miejscowość?	Jak to, czy piję?	Jak to? Ostatni wyraz techniki teatralnej...	Już zlazę!	Kto to był?	Kto to? Mela.	List rzekła tak serio, że jej obie uwierzyły. dodała, wzgardliwie rzucając papier na ziemię.	Mogę go poprosić, ale odmówi.	Myślę, że dobrze, chociaż przyznam ci się, mój Edmundzie, żem go dawno nie widział.	Mówili, naprawdę mówili, „tej ładnej wdówki”.	Na cóż ci pieniądze?	Na żadne wyznanie nie zbiera się jakoś.	Nadzwyczajne! Pokażcie.	Nie	Nie lubię kojarzyć. Erotycznych marzeń nastroje są gminne. Godność nie pozwala, by milczenie moje miało być alfonsem, stojącym na straży czulącej się pary.	Nie w domu, tylko w knajpie. Gdzieżby pan teraz wysiedział w domu? Nie w domu, mówiłam, tylko w knajpie.	Nie wiem, Ancik, nic nie wiem, to wszystko jest takie okro­pne	Nie. Nie ma pani.	Niech pan przestanie! Fe, i ten dywan!	O nie... nie To wy mi musicie o tym opowiedzieć, bo dowiaduję się, że najmniejszy brzdąc w dzisiejszej Anglii jest tak mądry jak najmędrszy kleryk za naszych czasów.	Oczywiście. To mój przyjaciel.	Oho, tatusiu żebyście wiedzieli, jak on się na wszystkim rozumie! U pana miecznika w Niegoszowicach całym majątkiem zarządza. Uczył się przez pięć lat w Grodzisku, a jakże!	Ojciec.	Ojczyzna, Król, Szlachcic, Pochlebstwo, Wolność	Ona nie jest ospała tylko ma naturę na wskroś marzycielską. My przyjmujemy życie takim, jakie ono jest, ona nie może się z nim zgodzić. Nie jej wina, że jej nie nauczono chodzić po ziemi.	Owszem, owszem, możesz mówić dalej	Pani nie jest zwolenniczką wesołości?	Pewnie, oszalejesz pan. To zawsze się tak zaczyna, mamy już jeden przykład. Jest tu ksiądz, który obiecywał komendantowi milion, żeby tylko go wypuścił, tak że w końcu mózg przewrócił mu się zupełnie; mieszkał tu właśnie, w tym pokoju, przed panem.	Pierwszy raz dzieciaka mi dali.	Ponieważ ani ludzkość wierząca, ani niewierząca nie może się pogodzić z prawdziwym i aktywnym Bogiem. Nie może, panowie. To jest wyłączone.	Poproszę ojca, pewnie da.	Prześliczny!	Róbcie. A piękny będzie?	Szanowny pan od niedawna widać obcuje z księgarzami, inaczej wcisnąłby pan rzeczony rękopis w najustronniejszy kącik swego domostwa.	Słucham.	Tak jest. Ledwo mogłem go poznać. Ogorzał, wygolony...	Tak odpowiedzialny wydawca finansowy, agent prowokator, kozioł ofiarny; ale dziś jesteśmy sprytniejsi, piszemy: Zwracać się do administracji takiej a takiej... ulica taka, numer taki, gdzie publiczność zastaje urzędników w zielonych kaszkietach, powabnych jak szpicle.	Tak, tak wy, mężczyźni, miewacie czasem strasznie brutalne dusze...	Tak... I pan Dębicki zgodził się ze mną...	Tam!	Te pańskie koła wyglądają na to, że pan się tu włóczy po okolicy. Czy długo pan siedział w Taborze na dworcu?	Tiesa, seni krikštamotė. laikas jau tau apie kapines mislyti.	To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!	To znaczy, że...	Tobie przecież oddam i to w tym miesiącu, z pewnością.	Tu nie chodzi o twojego konia, ale o twoje dziecko, które umiera z głodu: już siedem godzin, jak nic nie miało w ustach. Popędźże twego konia! Doprawdy, można by myśleć, że więcej dbasz o swoją szkapę niż o dziecko.	UnsinnUnsinn (niem.) dobrze się składa.!	W Baku, proszę pani.	Wedle rozkazu, kapitanie Przykro mi, że to moi rodacy na ciebie napadli, w przeciwnym wypadku zapewniam cię, że walczyłbym u twojego boku.	Wielkie losy, świetne losy powodzenie cudowne, a szczęścia mało...	Zapewne Czy było tak, mamusiu?	Zapewne, że nie	Zdaje mi się, że prawie siedemnaście	Znalazłeś ją?...	Zły duch cię opętał. Nikt w tej dolinie nie śmiałby przemawiać w taki sposób do mnie...
No, jakimże! Tym o Turskim. To jest śmieszne. Turski nie żyje.	No, to zgoda Ale wy za moją dobroć zapłacicie sto pięćdziesiąt rubli Grochowskiemu i sto Joselowi.	Wypocząłem już znakomicie i to tylko dzięki wspaniałej kolacji i jednym tchem przespanej nocy. Głód bo odejmuje człowiekowi od razu energię. No, a przy tym zimno...	No więc, raz jeszcze panu dziękuję. Pan był, hm, niezwykle... doprawdy, nie ma na to słów!... Niezwykle... I rzeczywiście, nie rozumiem dlaczego. Boję się, że nie jestem panu taki wdzięczny, jakby należało, ale to wszystko spadło na mnie tak brutalnie... Bo w gruncie rzeczy... nawet pan... pan sam...	A gdzieś to podział, coś wykopał?	A... toteż to... w jej wieku!	Ale jak to możliwe, że rybacy wchodzący do dolnej groty nie wiedzą, że jest przebita u góry i łączy się z drugą, z której wychodzą schody przecinające Iglicę? Przecież prawda leży przed pierwszym przybyszem jak na dłoni.	Boże! Boże! Jaka pani jest cudna. To trudno sobie wyobrazić, że to nie fantazja, ale rzeczywistość, że to się stanie, że nikt inny, tylko właśnie ja, że...	Chyba możemy się już na poddanie zgodzić! Niech będzie, Sefton. Masz już dość? Bardzo dobrze. Kusz, Beetle! Ale zanim cię z Campbellem wypuścimy, bądź tak uprzejmy i zaśpiewaj nam à la Clewer Kitty of Coleraine.	Co to był za list, który miałeś czytać panie Aramisie, a który schowałeś?	Doskonale! To i o tym była rozmowa.	Dziewczyno jesteśmy zaledwie w początku, nie kuśże losu!	Eee, bzdurstwa gadacie Jakie robactwo? Nie wierzta mu, ludzie, to wcale nie tak łacno poszło; co się na którego natknąłem, to wielkolud. Co za wąsiska! Co za łapy! Ten z przodu rwie, ten z tyłu kole! Powiadam wam, gorzej niż ze stadem wilków. Już to między Bogiem a prawdą było im niewygodnie. Nie mogli sobie strzał puszczać z daleka bezpiecznie, bo my ich politycznie zapędzili w ciemne zaułki. Trzymali się dosyć długo. Próbujem i tam, i siam, ani rusz. Dopiero jak im wojewodę zabili, wszystko się rozsypnęło, jakby im głowę uciął.	Gałgan! ale ty mnie teraz weźmiesz! musisz mnie wziąć, choć cierpieć cię nie mogę.	Gdzież on jest? Czy dobrze mu się powodzi? Jeżeli on wie, jak pisać do mnie listy, to wszystko w porządku.	Głupiś, mój Wysocki. Ja jej widywać nie potrzebuję. Byle była porządna w domu, schludna, pracowita, to niech sobie chodzi, gdzie chce. Tylko niech do niej nie chodzą. Więc rozumiesz: trzeba w pokoju odświeżyć ściany, umyć podłogę, kupić sprzęty tanie, ale nowe i dobre, znasz się na tym?...	Jeżeli umie zachowywać się jak należy, to nic nie szkodzi. Nie mogę znieść kobiet koło siebie. Słabo mi się robi. To prawdziwe przekleństwo!	Juści, abo mi to nie wolno! Abom to nie wdowa!	Mam cię nareszcie! dasz mi swą władzę, lub życie.	Masz, wypij to zaraz Prawda, że i tobie zrobiło się źle?	Nie, nie, dosyć! Nie chcę nic więcej widzieć! To nad moje siły!...	Nie. Co mi to pomoże? Wiem, że tę sprawę muszę przegrać, więc sobie głowy nad nią nie łamię, zwłaszcza przed czasem.	Och, jakież to ordynarne i niesprawiedliwe słowa!...	Pamiętasz pewnie, Gösto, wielkie zwierciadło w salonie. Rzecz śliczna, z jednej tafli bez skazy, na ramie ni plamy w złoceniach. Dostałam je od matki, ale on i to chce sprzedać!	Po co wy przyjeżdżacie do nas? Niedawno ja widział chodzikichodziki najemni robotnicy rolni ze Śląska (przede wszystkim z Górnego Śląska), Poznania, Prus i Pomorza, którzy latem podejmowali pracę na zachodzie, głównie na polach buraczanych w Saksonii (niem. Sachsen).. Wszystko! Jeden jak drugi! (Jelsky machnął ręką). To Europa daje. chciał widocznie powiedzieć	To prawda, panie rycerzu, pamiętam dobrze, że taka była wola wasza.	Zapewne masz pan najzupełniejszą słuszność, kochany panie Copperfieldzie! Pozwoliłam już sobie uczynić tę samą uwagę memu mężowi i w tym to właśnie celu pan Micawber... przez wzgląd na siebie, rodzinę, społeczeństwo... powinien podnieść pewną sumę... na weksel.	„Nie, stanowczo, jest przeciw Dreyfusowi, to murowane Ale jeżeli uważa Picquarta za zdrajcę, który kłamie, jak może liczyć się z jego rewelacjami i wspominać je tak, jakby był pod ich urokiem i wierzył w ich szczerość? A przeciwnie, jeżeli widzi w nim męża sprawiedliwego, który czyni zadość swemu sumieniu, jak może sądzić, że on skłamał w momencie konfrontacji z Gribelinem?”	A jej! cały worek nowin, taki duży, że ledwie go, idąc tu, udźwignęłam...	A juści, że mamy dziedziczkę, jak Boga tego kocham.	A kajżekajże (gw.) pytał Antek rozglądając się po ludziach.	A kogóż wy będziecie rizatyrizaty (ukr.)	A więc?	Aj, panie Lucyanie, panie Lucyanie, na co te zbytki? Dobrze mój nieboszczyk mąż mówił, świéć Panie nad jego duszą...	Ajaib-Gher, Dom Cudów!	Ale ja mu muszę zrobić przykrość, co mnie jest tak nieprzyjemne, tak bardzo nieprzyjemne, że muszę pana prosić, aby mnie przed nim wytłumaczył.	Ale w drodze, jak go wasza dostojność obronisz?	Ale was ręka boska piastowałapiastować (daw.) odrzekła Jagienka.	Ani razu.	Bom się przekonał, że on pochodzi z bardzo dobrej rodziny, niegdyś włoskiej... Oni się kiedyś nazywali Masco	Byłem.	Ciężka, ale nie dla Krzyżaka. A księcia WitoldoweWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim	Co on chce robić?	Czekać.	Czy mamy dosyć pary?	Domyślam się, że tytułem arlekina obdarzać raczysz mój mały dowcip, ale cóż, czy któż jest tu garbuskiem?	Dziękuję ci ale nie fa­tyguj się, jeszcze, chwała Bogu, potrafię wejść na schody o włas­nych siłach.	E!... i cóż ta z tego, kiedy ją ukradli...	Gdybyśmy, się wszyscy zamknęli w borach, w polach, schowali między kupy nawozu i sterty żyta, tobyśmy do reszty zmarnieli.	Idą na pewno...	Ja jestem Krysia a ty?	Ja wolę prawdziwe.	Jadasz, kochanie, co godzinę Mleko, rosół, wino...	Jaśnie wielmożny panie! Już wasza wielmożność pewnie mniej żałuje, że Wołodyjowskiego tu nie masz, bo i ten temu wcielonemu diabłu nie wyrówna.	Już miałem zacząć ale ty swoją klątwą sprowadzasz mnie do zakończenia.	Ksiądz niedługo każesz nam chamów całować po rękach.	Mam około pięciuset pistolów.	Masz, diable, fartuszek! Taka historia!	Może on tam i dobry sobie i im, dodała stara, im takiego właśnie niemczyka czy francuzika było potrzeba	Możeszże się lękać o niego? spytała Laura. Ty go krzywdzisz.	Na cóż ci ta wiadomość chodziło tu o rzecz małej wagi, jak zwykle, o zachcianki kobiece, o pewien sprawunek, na którym możnaby grubo zarobić.	Nie ma dziadka.	Nie ma.	Nie mówiłeś mi o tym	Nie wychodził, a może nie wrócił.	Nie, mój ShyloczkuShylock rzekł po cichu Lousteau do Lucjana.	Nienawidzę, nienawidzę!	O, ona dotychczas bardzo anemiczna. Przeszłą zimę spędzała w Pau.	Obraz musi Plersch skończyć, gdy wyzdrowieje, a potem... pojedzie do Kozienic i złożę go u stóp mojego pana.	Ona nie przemawiała żebraczym głosem! A z twarzy też nie wyglądała na żebraczkę!	Ostrożka! Ostrożka!	Ot tu chyba spoczniemy bo nam już sił braknąć zaczyna.	Pedziałam, że jezdem głodno.	Przeciekprzeciek (gw.) odburknął Antek.	Przeszkodzę temu Ale przede wszystkim proszę aby Wasza Najdostojniejsza Wysokość raczyła przyjąć hołd całej mojej wdzięczności i mego głębokiego szacunku.	Przypuszczam!	Rzecz postanowiona Sądzę, że zabierzemy się do dzieła dopiero z nadejściem nocy.	Rzeczywiście, blada pani i mizerna.	Stokroć więcej, carissima miacarissima mia (wł.) namiętnie wykrzyknął.	Sądzę też że z nauką idzie mu jak po maśle.	Słucham, panie dyrektorze.	Tak się zdaje.	Tam poseł nie będzie miał innej roboty, jeno listy moje oddać i responsrespons (łac.)	Tik sergėkis, kad neišsidurtum	Trzy pięćdziesiąt, proszę pani.	Tylko dla głupich...	Tylko nie w tym wiśniowym przyodziewku ani w tych brązowych przypalanych bucikach. Dajże mu jakieś bardziej odpowiednie ubranie.	Tymi pan pozostanie zawsze.	Uchowaj Boże!	W świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być z daleka od Europy i cywilizacji fabrycznej, mam tego bagna już dosyć, duszę się w nim, tonę, umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem, a chcę żyć i dlatego wyjeżdżam. Zaczynam życie na nowo, po ludzku.	Widzisz pan, myliłeś się Przyjdź do mnie i proś konającą o przebaczenie za te podejrzenia.	Widzę, widzę lecz te mieszczuchy nie potrafią strzelać i nie odważą się zadrasnąć mnie nawet.	Wiem.	Więc co będzie? Jakże przejedziemy przez kraj Samburu?	Wyłazić i nie ględzić!	Właśnie tam idę.	Zgryzłeś pan kamienie, a teraz bierzesz się do szkła, jest w tem postęp i metoda.	Zkąd pan? z Pirny może?	Znam jeno Lubowicze i Szeputy, bo te koło mojej majętności leżą. Samej leśnej granicy będzie mil ze dwie, a polnej i łącznej drugie tyle.	Żadnych nie ma niejasności Przebuduje się całą sadybę na dancing, wiesz, jak „Trocadero” na przykład, a pierwszą baletnicą z łaski senora Yetmeyera ty będziesz.
Proszę cię wysłuchaj mnie poważnie. Jeżeli masz kochankę, o czym nie wątpię, mimo że nie wiem, kto ona jest, łatwo ci będzie się usprawiedliwić, i ja ci dostarczę po temu niezawodnych sposobów: gdybyś się nawet nie usprawiedliwił, będzie to rzecz krótkotrwałej sprzeczki. Ja natomiast okrywam hańbą osobę, która mnie gorąco kochała i która jest najgodniejsza czci; z drugiej zaś strony ściągam na siebie nieubłaganą nienawiść, którą przypłacę fortuną, a może czymś więcej.	Ja temu nie winna ale do tej pory pewnie i pan Michał się ożenił.	A jużciż co dnia uczę się przy was czegoś nowego, a musiałbym mieć łeb bardzo zakuty, gdybym z tego nie profitował. Jałowa to i niepłodna ziemia, co nic nie wydaje, choć ją uprawiają i gnoją; ja tu chcę powiedzieć, wielmożny panie, że wasze rozmowy są gnojem, który kładziecie na jałowy i niepłodny mój umysł, a czas, który przebyłem w waszych usługach, jest dla mnie uprawą; z tego wszystkiego muszą przecież wyróść owoce, godne takiego zachodu około mojego mózgu.	To niema nic wspólnego ja nie jestem żadnym zbrodniarzem, proszę pani.	Przepraszam, że przeszkodziłem już pana uwalniam od swego towarzystwa. A na pożegna­nie powiem panu: pan też jest skurwysyn, tylko skurwysyn na szla­chetno.	Ano, jakem rzekła... okropności; ale nie dziwota, gdy ludzie sami na siebie nieszczęście sprowadzają, to ono i przychodzi, a jakże. Ino za co ja niewinna pokutuję, to ani mój stróż anioł tego nie wie.	Cóżto jest? Biédny! ja? ale ja nie czuję się nim wcale.	No, niech pani się przyzna. Ja nawzajem pani powiem, że jest to kobieta tak dziwnej inteligencji, taka subtelna, taka rzadka, taka inna, że słów nie staje!	Zmiłuj się, nie gadaj, Bianchon Na samo wspomnienie o mannie serce mi... Dobrze, zgoda na szampana, ja płacę	Toteż z pewnością zrobi pan karierę w dyplomacji. Jak pan wiesz, dyplomacji nie można się nauczyć: to kwestia instynktu... A więc serce zdobyte?	Co? Nie zakąsisz nic? Ho, ho! musić w Poświciu na pulpetach się pasiesz! Trza to będzie skontrolować.	Hrabina może nie jutro, ale nawet pojutrze wyjeżdżać rano Czas jest piękny a podróż można odbywać powoli. Lecz że drogi nie zawsze bezpieczne, król JM. ofiaruje jéj kilku ludzi eskorty, którzy aż na miejsce odprowadzą. Jest to z jego strony galanterya bezprzykładna... Za to powinna mu być pani wdzięczną.	Ja, do Niemców! zawołał z oburzeniem Siewros. Toś ty jeszcze chyba nie poznał, co to za gady, kiedy się dziwujesz, żem jeszcze do niemców nie przystał.	To nam się przyda a więc pan mówi, że tak na ślepo mógłby znaleźć tę odnogę rzeki, o której pan wspominał?	Ale ja nie pozwalam	To bardzo proste. Powierzają nam przeważnie swoje sprawy zawiedzeni mężowie lub zazdrosne żony. Rozumie pani? Sprawy, których nie można oddać policji, gdzie zależy na dyskrecji. Otóż z wiosną tych spraw bywa najwięcej.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że ja już do aresztanckiego wagonu nie należę. Miałem być w areszcie tylko do jedenastej, ponieważ dzisiaj kończy się moja kara. Skazany byłem na trzy dni, a teraz już mi się należy miejsce w wagonie bydlęcym. Już dawno po jedenastej, więc proszę pana lejtnanta, aby rozkazał mi wysiąść na tor albo przejść do wagonu bydlęcego, gdzie mam prawo przebywać, albo też abym został przekazany porucznikowi Lukaszowi.	Nie dla zagórskich to panów ale dla wspomnienia owego młodzieniaszka, któregośmy jak syna wszyscy kochali, a którego dusza patrzy teraz z uciechą na nas, żeśmy pamięć wdzięczną o nim zachowali.	Jakoż i uniosła! Spytajcie pana Skrzetuskiego! Jakem tylko ujrzał pana Wierszułła padającego z koniem, zaraz chciałem, nie pytając, na pomoc mu skoczyć. Ledwo mnie towarzysze powstrzymali.	Teraz nie można bo jak na obiad zawołają, trzeba, aby ojciec był już ubrany... Lepiej może pudło na klucz zamknąć...	Przeczysz, właśnie że przeczysz. Poza swoją robotą nie widzisz niczego. Zawsze musisz coś wmawiać, zawsze. Taki to już twój zwyczaj i kiedy mówisz o zamiarach pana Murdstone...	Dobry wieczór, moje dziecko Takem się w téj chwili zagniewała na Marysię, że nie uwierzysz. Wyobraź sobie, ta nieznośna dziewczyna...	Co do Darnówki, ta całkowicie należy do nas tak, jak dawniej i jest majątkiem nie dużym, ale i nie małym...	Nie martw się, stary, Raszewski nie jest najgorszy.	Święta prawda Tego Murzę Agę-beja w całym Krymie znają. Wielce bogaty to Tatarzyn, ale dziwnie przeciw narodowi naszemu zawzięty, bo czterech jego braci na wyprawach przeciw nam poległo.	A jeżeli taki chory to szkoda, że pani nie towarzyszy mu za granicę...	Dlaczego ojciec się nie oświadczył?	Do ostatniej chwili widzi się to, czym się jest i co się tworzy, i tak już się będzie istniało na wieki.	Nie on jeden, nie... ale po próżnicy ino grosz tracą... nie la takich Jaguś moja, nie.	Łatwo to powiedzieć, mościa dobrodziejko ale oni podobno troszeczkę się boją i ani myślą wyjeżdżać.	Z jakiejż znów przyczyny obawiałeś się bólu zębów? Czyż nie pozbyłeś się reumatyzmów?	Jednego się tylko boję, oto, że Baśka naprze się do Kamieńca, żeby być przy mnie. Skóra mi cierpnie, gdy o tym pomyślę, a jak Bóg Bogiem, będzie się napierała.	My i nie chcemy go znać. Starzy u nas mówią, że który Kozak jego na oczy dojrzy, temu już śmierć pisana.	Co to za nowe porządki Dlaczego mają rozkazywać? My mamy swój sejm i my się możemy nie zgodzić. Niech ich sejm postanawia, co mają robić dzieci; a nie mają prawa mówić, co my mamy robić.	Borowy? Juści, że mu się to należy, ale dworowi też	Cóż? Ty się Bohuna nie boisz czy co?	Mam moje przyczyny, z których tłómaczyć się nie mogę.	Odpowiedz: tak czy nie?...	Wszak nie byłaś nigdy w szkole?	Tak, biedny papuś, to w tych dniach rocznica śmierci jego ojca. Pojmujesz, co się z nim musi dziać; tak, ty to pojmujesz, czujemy te rzeczy jednakowo. Dlatego staram się być mniej zła niż zazwyczaj.	Wspomniałeś, mój synu że pan de Sigura pod pozorem odbytej spowiedzi usiłował się zrazu wymówić od skosztowania posiłku czcigodnego ojca.	Niech mnie Wasza Książęca Mość puści i położy się spać!	Oj, Zośka i ty jesteś chora tak samo jak ja.	Komuż na tym zależy, by wyznawać prawdę przepisywaczowi?	Mam nadzieję, że nigdy nie będziesz miała wielkiego strapienia	Nie wiem.	Szanowna pani dziedziczka dobrodziejka zapomniała, tak, dobrze mówię, nie uważała za stosowne powiedzieć, że bez atu	Tegom nie rzekła. Poradzi człowiek, który czary sprowadził. Człowieka tego znam...	Jestem o tym przekonany jestem tego tak pewny, jak i tego, że Bell stał zawsze za nim.	Boli?... To i powinno boleć. Znaczy, dobrze jest.	To niemożliwe, widziano ich, jak uciekali poza miejskie mury.	Czy może pan opowieść tę udowodnić?	Otóż! gdy była na polowaniu z małżonkiem ciągnął Athos głosem przytłumionym, mówiąc coraz szybciej rzekł Athos, wybuchając strasznym śmiechem.	Przede wszystkim podaj mi swój adres, na wszelki wypadek.	Siadajmy i jedźmy! Mieszka ze mną pan Zagłoba, którego prosiłem, aby wieczerzę przygotować kazał.	A jak tamten wróci, to co?	A więc generał Biegański z trzecim pułkiem piechoty i czterema armatami stoi w Michałowicach i broni tamtejszych suchych przejść pode dworem, między trzema stawami. Kamieński stoi w Jaworowie z dwoma batalionami ósmego i drugim batalionem pierwszego pułku. Ma 6 armat. Pan generał dziś jeszcze o świcie zajmiesz Falenty Małe i Duże, pałac, las olszowy, drogi i groblę. Wszak znasz te miejsca?	Och, to mi jest zupełnie obojętne.	Czy sprawia ci to przykrość?	Cóż to znaczy, dlaczego?	Hej! ozwał się któś z tłumu	Miałaś gorączkę i kryłaś się przede mną?	Musicie się aż tłumaczyć?	Oni obaj kochają się w tobie?	Po coś to zrobił, głuptasie, przecież mówiłem tylko naumyślnie	To czegóż chlipiesz?	Oto najprzód przykład Krzyżowca uczył wielkości i świętości obowiązków: widzieli go ludzie poświęcającego siebie, życie, mienie dla idei jednej, dla wiary! To pierwsza; powtóre: Rycerz brał za giermka, za pacholę, za sługę często od pługa i roli człowieka, którego wiódł w świat z sobą, uczył go uczuć rycerskich, uczył go pogardy śmierci, honoru rycerskiego, poświęcenia, za wiarę, za słabych, za coś niematerjalnego, a nad wszelkie dobro ziemskie ważniejszego, słowem uczył go poświęcenia. Ten wojak okulały może lub oślepły powracał do domowej zagrody; a co wniósł wspomnień pod strzechę, to było jego nabytkiem, niemi on oświetlał rodzinę swoją. Co wlał we wnuki swoje, to o szczebel chociażby pragnieniem tylko, podnosiło ich wyżej.	Ach, co tam mnie wspominać!	Biedni ludzie są bardzo dumni ojciec przypuszczał, że biedny Indianin wstydzić się będzie przed swoimi siostrzeńcami.	O, wiem że to trudno.	Zdaje się jednak, że posiada jakieś wykształcenie. Gdzie je nabył?	Zimne! Tak, prawda... mój Boże, mój Boże... żeby się tylko obudził!	Ale pani udaremniła jej zabiegi?...	Do kroćset!	Pierwsze: czy należycie do jakiegoś stronnictwa politycznego i do jakiego?	Nic mi do pańskich spojrzeń, panie umizgalski. Schowaj je dla innych!	Województwa: krakowskie, sandomierskie, ruskie, lubelskie, bełskie, wołyńskie i kijowskie poddały się Karolowi Gustawowi. Akt już podpisany i przez posłów, i przez Karola.	Nim je przyjąłeś miałeś inne dla rodu i ojca	Trzeba tu będzie ze sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Aha! Zapomniałam jeszcze o daktylach.	Co robi Miranda?	Co rzekniesz?	Czy możesz mi powiedzieć dokąd?	Jednego dnia szwagier mój, który, przez troskliwość o brata...	A gdzie Skrzetuski?	A zaś o czym?	Bierz i pójdźpójdź (daw.)	Doprawdy?	Jesteś chyba ślepy!	Miłość, Poświęcenie, Ojczyzna	Mort à calotinsMort à calotins (fr.)	O, tak!	Psiakrew!... psiakrew!... a!...	Rycerz, Sługa rzekł Sancho	Siadaj.	Tak.	Trzeba jeść!	Wracamy!	Związać mu ręce ano, zobaczymy...	Żegnaj, panie gospodarzu!
A wiesz ty, że Chmielnicki Czaplińską Czaplińskiemu wziął i sam ją pojął, i dzieci z nią miał? Cóż? Była wojna i wszystkie wojska hetmańskie a królewskie, a Rzeczypospolitej nie wydarły mu jej. On pobił i hetmanów, i króla, i Rzeczpospolitą, bo mu ojciec mój pomógł, a oprócz tego on był hetman kozacki. A ja będę kto? mnogo łuków i mnogo szabel! A jak ja ją naówczas porwę do grodu mego i za żonę ją, krasawicę, pojmę, i hetmanową uczynię, to przy kim będzie siła? Przy mnie! Kto się o nią upomni? Mały rycerz!... Jeśli będzie żyw... Choćby zasię był żyw i jako wilk wył, i samemu królowi ze skargą bił czołem, zali ty myślisz, że oni wojnę ze mną o jedną jasną kosę rozpoczną? Mieli już taką wojnę i pół Rzeczypospolitej ogniem spłonęło. Kto mi zdzierży? Hetman? To ja się z Kozaki połączę, z Doroszem pobratymstwo zawrę, a ziemię sułtanowi oddam. Ja drugi Chmielnicki, ja lepszy niż Chmielnicki, we mnie lew mieszka! Niech mi ją dadzą wziąć, to będę im służył, Kozaków bił, chana bił i sułtana bił, a nie, to cały Lechistan kopytami stratuję, hetmanów w łyka wezmę, wojska rozniosę, grody jak płomień popalę, ludzi wytracę, ja Tuhaj-beja syn, ja, lew!...	Dla tego hultaja z przeszłością pirata, może korsarza, tyle znaczyło zabić chrześcijanina, co dla mnie splunąć Więc tak. A bogaty przy tym ladaco na miliony, a brzydki jak pirata, któremu pasza obciął uszy i zostawił jedno oko, nie wiem gdzie... Ten Uskok posługiwał się bardzo celnie okiem, które mu zostało, i możecie mi wierzyć, kiedy wam powiem, że miał oko na wszystko. „Nigdy, powiadał mój Czyściel, nie opuszcza swojej żony”. „Gdyby potrzebował kiedy pańskiej pomocy, zastąpiłbym pana w przebraniu; to sztuczka, która ma zawsze powodzenie w naszych teatrach”, odparłem. Za długo byłoby opisywać wam najrozkoszniejszy czas mego życia, to znaczy trzy dni, które spędziłem w oknie, wymieniając spojrzenia z Zeną i zmieniając bieliznę co rano. Było to tym bardziej emocjonujące, że każdy ruch stawał się znaczący i niebezpieczny. Wreszcie Zena uznała widocznie, że jedynie cudzoziemiec, Francuz, artysta, zdolny jest robić do niej słodkie oczy wśród przepaści, które ją otaczają: że zaś nienawidziła swego okropnego pirata, odpowiedziała na moje spojrzenia oczami zdolnymi przenieść człowieka bez skrzydeł do raju. Dochodziłem wyżyn don Kiszota. Płonę, płonę! Wreszcie wykrzyknąłem: „Więc dobrze, ten stary mnie zabije, ale pójdę!”. Skończyły się studia, pejzaże, studiowałem domek Uskoka. W nocy włożyłem najwonniejszą bieliznę, mijam ulicę i wchodzę...	Jakiż to plan? Masz prawo czynić, co ci się podoba, księżniczko.	On bił się za Komunę	Ja zostanę... jeśli jestem na to dość silny Nacierpiałem się już dość przez tyranię słabych A jednak jestem siłą. Tylko muszę mieć czas! Czas! Dajcie mi czasu! Ach, to ludzkie mrowie, zbyt głupie, aby czuć litość lub strach. Niekiedy zdaje mi się, że wszystko jest po ich stronie. Wszystko... nawet śmierć	Owa karczmareczka u której my stanęli noclegiem w Tarnowie wtedy, kiedy to się tam szlachta pobiła z żołnierzami; przyjechała tutaj wieczorem i czeka, póki się jegomość nie zbudzi.	Moja droga, czy czujesz się w wenie urody, zalotności? przyjdź do mnie za kilka dni na obiad, a uraczę cię d’Arthezem. Nasz genialny człowiek jest co się zowie dziki, boi się kobiet i nigdy nie kochał. Zbuduj plan w tym duchu. Jest nadzwyczaj inteligentny, przy tym ma prostotę, która wprowadza w błąd, odejmując wszelką nieufność. Przenikliwość jego, na wskroś retrospektywna, działa wstecz i niweczy wszelkie rachuby. Zaskoczyłaś go dziś, jutro już przejrzał wszystko.	A co, nie gadałem woma w niedzielę, żeby podpisać?... Potrzebny to nam dziś strach i bałamuctwo?... Aleśta wszyscy woleli ciągnąć, aż się urwało	Co to, do ciężkiej choroby, za jakiś Raymond Martin M. P.?	Czy to grzecznie zakradać się do panieńskiego pokoju?...	Czy zgodzisz się, żeby ojciec zamieszkał ten narożny pokój?	Cóżeś ty zmalowała, że nie masz obowiązkuobowiązek spytał Ślimak.	Dlaczego on się z panią nie ożenił?	I dobry przykład innym by się dało! Ja mam też garść ludzi... Obaczyłbyś ich waćpan przy robocie!	Ja w sprawy się żadne nie mięszam i o tem możecie się dowiedzieć łatwo...	Musi to być coś na kształt tego, że prawda z każdej strony inaczej się wydaje. Ale po co waści ten klin sobie bić w głowę	Nie chciałbym znaleźć się na tym stateczku, choćby w najmniejszą bryzę. Taka budowa psa warta!	Niech pani temu nie wierzy ojciec to sobie gorzej wyobraża, niż jest. Te rzeczy się tak prędko nie robią. Niech pani będzie spokojna, wszystko będzie dobrze.	No, widzicie go! Patrzcie się na niego! To lepiej każ sobie od razu głowę uciąć i z armaty na tabor wystrzelić, bo w ten tylko sposób mógłbyś się między nimi przecisnąć.	O której godzinie pójdziesz ją spotkać na stację dyliżansów?	Od boleści się zapamiętał	Osiem dni, mój dobry Nafirze Ach! Ileż ucierpieliśmy, nim zacny sędzia zdołał wyśledzić, co się z tobą stało. Dalej, zabieraj się, ruszajmy stąd, nim nas kto zdradzi i zdenuncjowaćzdenuncjować	Oto, co się nazywa wdepnąć	Panie doktorze pan sądził, pan myślał, to panu wolno. Ale nie wolno panu ignorować moich dyspozycyj. Tak. Ma pan ściśle określony zakres spraw i proszę do nich wrócić. Jeżeli zaś to panu nie odpowiada... Ha... Wspominał pan, iż Czakowski ciągnie pana do siebie. Cóż?... W skarbowości można zrobić karjerę. Osobiście radziłbym panu... Tak. Tam dostałby pan etat...	Tam także nie warto się chronić Nasi panowie są mądrzy. Oni jadą na Węgry od takiej strony, skąd się ich nikt nie spodziewa	To czarodziej przysłał gila Wiem na pewno. Oboje bowiem lękali się niepomałuniepomału (daw.)	Więc się dziś wcześnie rozłączym! rzekła smutno Hersylia.	Za miesiąc będzie zielono i ty już będziesz zdrowy wtedy, to zbierzemy sobie kolegów i pójdziemy na majówkę.	Zapłacimy taniej. Wtedy, kiedyśmy zaczynali kopać buraki, były słoty i zimna, więc trudniej było dostać ludzi, ale skoro zrobiła się pogoda, niema sensu płacić tak drogo.	Zdrowi. Jasna pani kazała powiedzieć, że gotowe wszystko i czeka pana hrabiego. Jasna panienka dała list. Młody pan...	Zginął również od bambusowego kija Przypatrz się! Tym białym pyłem żywią się ludzie. Oni zabrali zdobycz temu człowiekowi, który dźwigał ich pożywienie, a jego samego oddali na żer Chilowi.	Zrobiłem, co się dało. Szpiega własnej jego żony.	A bo to i gotowych pieniędzy ociec mieć nie ma?	A co ja miałem zrobić?	A co ty zamierzasz?	A szczo, ja ne skazała!A szczo, ja ne skazała! (ukr.) z dumań ocucona Praikseda wpada.	A z Polek nie ma ani jednej?	A, a! Nasz gość...	Aha! Huragan ustał. Zwykle tak bywa o tej porze roku. Jedna noc i już go nie ma, jakby udawał, że nigdy tu nie bywa i być nie myśli.	Bo chcę i mogę...	Bo wielki i ciężki. A ja jestem mały i lekki, więc dokażę.	Być może, zobaczymy	Chowałem go w izbie, aż mu suknie z domu przywiozą.	Co takiego? ani myślałem...	Co tam? Siłasiła (daw.)	Co wy dokazujecie, poganie, przecież to kanał?...	Czarwaka na jutro zwołał zebranie, na którym chce wyłożyć swe ideje. Będzie zapewne spór, gdyż ma on dzielnych przeciwników. Ja sama postanowiłam wystąpić przeciw niemu. Będę na tym zebraniu	Czego pan sobie życzy?	Czy ja wiem, jak to nazwać! Chyba jestem zdenerwowana...	Cóż by to być mogło?	Cóż ja mam robić?	Do Giana!	Dziwi mnie tylko, bo ani nie jest piękną, ani nie ma posagu i już z drugim zrywa.	Flirt, Pożądanie zawołała nagle.	I tam pisałem i do panny Doroty nawet!	Ja już i tak nieszczęśnik, a wacpani jeszcze mi dogryzasz.	Jedziemy nie mieszkając	Juścić o robotę, rzeknij no matka od początku.	Któż to go powstrzyma, któż zabroni?	Kupa ziemi porytej jeno zostanie! Nie może inaczej być! Tyzenhauz, wiesz, kto tam siedzi?	Mam przecież te obligacje i papiery procentowe Czabana. Całą walizkę.	Naturalnie!	Nie	Nie wiem, matko.	Nie wiemy	Nie... to jest... od paru miesięcy	No! więc ile ją cenicie?	No, tak, ale...	O, nie, Maryś, nie! Szukał mnie póty, aż znalazł. Po cóż by mnie wtedy chciał porywać?	O, panie! Biały człowiek zjada biały człowiek, jak dziki!	Oczywiście	Pan w mieście.	Pewnie! Powiedziałam ci to przecież, gdy byłeś jeszcze taki mały	Po co? Cóż nas obchodzi to wszystko, co było czy mogło być? Czyż nie tak?	Po pierwsze to zależy także od indywidualnych dyspozycji zjeżdżania w dół, po drugie można głębiej (tu poprawił binokle), można, kochanie.	Przecie dowiodłam panu fałszu! Poprzestaję tymczasem na tym małym tryumfie i nie nalegam dalej! Czy zadowolony pan z wyroku sądu?	Psy wściekłe!	Skąd więc wiesz, że on przychodzi?	Sprawdzimy?	Tak, ale ta boleść go uczłowieczy.	Tak.	Tararara! pani nieinteligentna!	Tfu! żeby moja baba włożyła taką maszynę, tobym jej w tym samym miejscu skórę tak kijem wygrzmocił, żeby pamiętała ruski miesiąc. To jest z przeproszeniem nieprzyzwoitość i obraza Boska.	To dobrze! Niech jej nie zaczepiają.	To i w naszym kościele jest dozwolone.	Trzatrza (gw.) zatrudnić. parobka...	Ty możesz być nawet i tak wielkim...	W liceum Janson, rue de la Pompe, numer...	Widzi pani Popełnia pani jeden błąd. W swoich rachubach pomija pani zupełnie moją osobę. Zupełnie pani nie bierze pod uwagę, że istnieję również i ja. Że ja też myślę, że też czuję. Chce mnie pani potraktować jako jakąś pozycję abstrakcyjną. A przecież ja jestem żywym człowiekiem. Bardzo starym, ale przecie żywym. Czemu pani nie chce wziąć pod uwagę, że i ja tu mogę mieć jakiś głos?	Więc jesteś królem?	Więc tylko tego trzeba, ażeby wejść do klasztoru?...	Właśnie dlatego polecił mi poznać przyczyny jego nieszczęścia, których sam nie zdołał wyświetlić i przywrócić cześć jego pamięci, jeżeli była splamiona.	Zapewne, ale do tego potrzebne jest niezbędnie...	Zapewniam panią, że jest mniej biednym aniżeli panna Izabela.	Zapomina pan, że ma pan sprawę ze mną, ze mną, którego pan nie tylko obraził, ale i uderzył.	Zaraz przyniesą z komory, zaraz...	Zawsze lekka.	Zećpajłajno	Ziezio (urażony): Mogę zaręczyć pani, że skazany na śmierć w torturach, zawsze byłbym taki sam.	Zrobiłem cztery grube błędy i trzy małe, razem siedem błędów.
Słyszałem ci ja o nim, że taki jest a po prawdzie, to i cały tu naród uporczywy jako mało który. Cudzego zdania wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr dmuchał.	Hale, żeby im uciekł! Tak przez niczego nie puszczą! Wiecie, przyszedłem dzisiaj do was całkiem po przyjacielsku. Co tam pomiędzy nami było, to było; obaczycie kiedyś, żem był praw... Nie wierzyliście mi... wasza wola... ale teraz wysłuchajcie, co rzeknę, a jak księdzu na spowiedzi, tak prawdę powiem... Z Antkiem jest źle! z pewnością ciężko go zasądzą, może na dziesięć lat. Słyszycie to?...	Jeździłeś po ten order Nie chcę, abyś porzucał czarny frak, przywykłem zaś do lżejszego tonu, który przybrałem z człowiekiem we fraku niebieskim. Aż do nowej instrukcji przyjm do wiadomości: ilekroć ujrzę ten krzyż, będziesz młodszym synem mego przyjaciela księcia de Chaulnes, człowiekiem, który, sam o tym nie wiedząc, jest od pół roku w dyplomacji. Zauważ że ja cię nie chcę wyrwać z twego stanu. Jest to zawsze błąd i nieszczęście, tak dla protektora jak dla protegowanego. Kiedy moje procesy cię znudzą lub kiedy przestaniesz mi być po myśli, wystaram ci się o dobre probostwo, jak dla naszego przyjaciela, księdza Pirard; nic więcej	Ale wnosząc z tego, coś mi mówił, twój mistrz znajdować się musi w tej chwili w Paryżu.	Był w tych stronach i długo czatował na ciebie. Poszedł, bo zabrakło mu zwierzyny, ale wróci, ponieważ cię chce zamordować.	Mówcie co macie na swą obronę ja długo trwać tu nie mogę..	Mówisz jak Jelsky Zbyt mało obchodzą mnie dziś twe porównania, ale jeśli chcesz koniecznie, to Bogini, Pożądanie, Rozumoprócz Afrodyty jest jeszcze AstarteAstarte a. Asztarte (z hebr. Astoreth)	Prawdopodobnie bo rano zauważyłem zaprzężoną karetę jego eminencji, i mówiono mi, że jedzie do Saint-Germain.	Przebóg! jakież one są, powiedz mi? Według naszych podań, Adam opuścił raj dla Ewy; a przecie on był chyba największym królem najpiękniejszego królestwa...	Teraz sam pan widzi, jak pan się plącze. Według słów pańskich szedł pan do Budziejowic, ale już pan chyba jest przekonany, że idzie pan z Budziejowic.	Za to ja pannie Kamie przywiozłem coś z Berlina, tylko nie mam przy sobie, ale przyniosę do domu.	I cóż w tym dziwnego prawda, że jest podobieństwo, lecz ponieważ intendent nie jest panią Dolorydą, nie ma o czym gadać. Wierz mi tylko, mój przyjacielu, że powinniśmy obydwaj gorąco prosić Boga, aby nas ustrzegł od wpływu czarnoksiężników.	To było zrobione głupio to jest taki dobry człowiek, że każdy z nim zrobi, co chce, a na interesach tak się zna jak baba na wojnie.	A co, nie mówiłam, że Dębicki jest hultaj?...	A propos! jakże tam jest z tym twoim procesem, panie Benedykcie, który ci ta szlachta... jakże się nazywa?... wytoczyła?	Ależ ja straciłem rozum!	Czego pan jeszcze chce ode mnie?	Czy znasz pan dzieje bitwy narodów pod Lipskiem? Kiedy to marszałek polny, książę Schwarzenberg, szedł na Libertkovice 14 października 1813 roku i gdy 16 października toczyła się walka o Lindenau? Wtedy generał Merweldt staczał swoje walki, wojska austriackie były w Vachovie, a 19 października padł Lipsk.	Daj spokój, bo się zaś zgniewam. Nie będę twego towaru brał, póki nie wiem, czy dobry.	Dajże pokój, nie ma na to dostatecznej wagi Nie ma potrzebnego kalibru.	Jestem pewna, że oni we dwóch coś knują przeciwko pani	Któż to jest?	Nie mówiłam że ci, że najbezpieczniej jest szukać jej w wierze i w sercu?	Nie poszedł, bo go niema. Ale żeby był, toby nie odmówił choremu. I wam, pani Łukaszowo, przystoi tam zajrzeć.	No, to zajrzyjcie do żony, ale nocujcie w kuchni. Chorej dopilnuje Augustowa, a wy musicie wyspać się, bo jutro przed świtem jedziemy.	Ot, kas Jonuti: ponia mane persergė nuo lenkstudenčio. Na, o tu žinai, jog ji ne kokia tuščiukė, kad be reikalo persergėtų. Ir persergė taip, kad šitas jos darbas būtų mažai kam žinomas, dėl to ir tu, Jonuti, ne išsitarki daugiau niekam, nei tėvams niavatniavat (lenk.)	Owszem ta część, gdzie Aweryla piecze ciasto, wydaje mi się nie dość romantyczna w porównaniu z resztą. To może każdy zrobić. Bohaterki nie powinny moim zdaniem gotować.	Ratujcież mnie choć teraz jeźli nie czém inném, to chleba kawałkiem, bo i tego nie mam...	Tak, zaprowadzam gospodarstwo przemysłowe, bo nie chcę wyjść z kijem i z torbą, jak mój poprzednik. Sąsiedzi trochę podrwiwają ze mnie, nazywają ironicznie reformatorem, śmieję się razem z nimi i wszystko przekształcam.	Tego księdza, co u nas był wczoraj, coś strąciło z wozem i z końmi ze skały w Myczkowcach.	To niech pan u mnie zostanie! Z troską czy z weselem zawszem panu rad. Ot, posłanie gotowe. Połóż się pan, wypocznij! Smutek minie, panie. Będzie jeszcze dobrze, boś sprawiedliwy.	To obaczym jeszcze! Co tam z panem Wołodyjowskim się dzieje? Zdrów?	W tej chwili może przejść... ja nawet do niej nie zajrzę	Wrogi? i obejrzał się na miecz wiszący nad jego łożem.	Zanotujemy, jasny panie, każde wasze słóweczko! Ma się rozumieć! Rachunki się zejdą! Ho! ho! czemu nie? Potrzeba wam nagle kruszcu widać? No, no, trochę cierpliwości! Marek go dla siebie nie zatrzyma! Przyniesie!	Zrobię tak, jak zechce pan Wokulski. Każe mi otworzyć sklep, otworzę; każe zostać u Milerowej, zostanę.	Albo żaba. Z kijanki się zrobi, i koniec.	Ale zbadałem miejsce, ot tak, dla własnego użytku nie robi to wrażenia zwykłego domu. Są tylko jedne drzwi wejściowe	Bardzom pani za to obowiązany. Właśnie tego pragnąłem!	Bierz margiel!	Boże, co za nieład, Boże, co za nieporządek	Był.	Cisza! Nadchodzą.	Co sądzisz o tym?	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Czy chce pani aby konferencja odbyła się u państwa? Zatem zostawiam pani Dawida. Ci panowie przybędą tu dziś wieczór, przekonacie się, czy umiem bronić waszych interesów.	Czy wasza królewska mość skończył?	Czyją?...	Daj kurze grzędę, ona: wyżej siędę!...	Dlaczego, panie szefie?... Dlaczego?...	Dlaczegoś stamtąd wyjechał?	Dziś mamy rozsądek.	Emilu czyż nie wiesz za jaką cenę?	Gdzie ich znajdziesz?	Głupstwo! mam pieniądze. Chodź!	Jakoś wykręcę. Czy będziesz wieczorem w domu?	Jeżeliście taką mieli chęć, to słusznie czynicie. Pewnie by pan Podbipięta pod niczyją chorągwią tak łatwo swoich głów nie znalazł Ale co do wojny, to w tych czasach wszyscy jej mamy do syta.	Już.	Konie panience zaprzęgać?	Któż go nie zna, pani?	Ludzie gadają tacy, co widzieli...	Mam iść za waszą świątobliwością?	Masz słuszność, Sancho słusznie uczynisz, wodząc za sobą cyrulika; przecież i świat nie został w całości odkryty, więc ty będziesz pierwszym z hrabiów, który zaprowadzi podobny obyczaj, a mnie się nawet właściwszym być zdaje zapewnić sobie człowieka, który brodę goli, niż tego, który stajnię zamiata.	Małżeństwo wtrącił lord Henryk.	Medyk go nie odstępuje i za żywot jego ręczy, a przy tym i panny z fraucymerufraucymer  (z niem. Frauenzimmer: komnata kobiet, pokój dla dam) odpowiedział wesoło marszałek.	Może ma pan nawet tytuł doktorski...	Naturalnie! Przecież mam tam zamieszkać, a więc powinieneś pan wydać odpowiednie rozkazy.	Nie mam Vańka pod ręką, melduję posłusznie, panie oberlejtnant. Przed chwilą został zawołany stąd, z kancelarii, będzie jaki kwadrans, do kancelarii pułku.	Nie mam do tego stanu powołania, odezwała się Laura...	Nie, nie Wolałbym z lichem prostą poczciwa dziewoję. Przy tej byś przynajmniej nie zrobił się piecuchem.	Nie, tego nic zmienić nie może. Będę pana kochała zawsze, pana jedynego, aż do śmierci!	Niech i tak będzie! Data porwania?	Niestety! Tak stoi w metryce, a nawet w biurze adresowym.	Nigdy ci, Trotwood, nie mówiłem o jej matce?	No dobrze, dobrze. Przygotujcie salę tronową. Za pół godziny posiedzenie.	O co ci chodzi? Spodziewam się, że nie o mnie. Jestem dziś znużony sobą. Chciałbym być kimś innym.	O kogoż idzie?	Och przyszły dyplomata musi mieć plecy... ojcowskie... Nie suknia zdobi człowieka, ale spodnie.	Oddałem Emilce list panicza Oto co napisała. Prosiła, aby panicz to przeczytał i jeśli się paniczowi wyda stosowne, wręczył Hamowi.	Pracuje się, mamo.	Przecież mam prawo do urlopu co roku.	Przeklęty ten sceptycyzm!	Przez depeszę, to dobrze. Rad jestem z ciebie! Tamten wyjechał za granicę?	Pytam cię tylko, co z twoim przyszłym małżeństwem! Do diabła, nie dopatruj się w moich słowach czegoś, czego w nich nie ma, nie szukaj w nich jakiś ukrytych znaczeń!	Pójdę... gdy Mowgli wygna Mowgliego	Słowem, jeżeli nie dam ośmiu tysięcy, to się pan z nią nie ożeni? Zostawi pan kobietę z dzieckiem?	Słucham.	Tak Teraz odpocznę. Przyszła Marynia Pławicka i profesor Waskowski. Marynia chce koniecznie zostać.	Tego bratem Jerzym nazywamy, ale on dotąd ślubów nie wykonał i wykonać ich przed terminem nie może.	To nadzwyczajne! A czy również można będzie widzieć?	To niech pan idzie do „Italii”.	To prawda	To się wie słowo święta rzecz; ino raz nie dotrzymaj, to ci nikt wiary nie da.	Toż samo grozi jej, gdyby została tutaj	Trzydzieści siedm obrotów i pół	Uprzywilejowani!	Wieś powiedziała Eliza w zamyśleniu.	Wygląda inteligentnie	Z kim?	Żałuję, że ona miała miejsce
Toś w porządku życzę powodzenia i... zadośćuczynienia, che... che... che... Ja bo obecnie nie mam hm... na zbyciu, jak się to mówi, woli bożej... che... che... che...	Ach, to cała historia Pana Fajkowskiego poznałam w Iksinowie, gdzie był w aptece. To jest, poznałam o tyle, że on kłaniał mi się, a ja jemu... Kłaniałam się, bo był dobry dla tej biednej Stelli, kiedy do nas przyjechała z koncertem, pamiętasz Ada?... (Ach, Boże, co się z nią dzieje... Pewnie biedaczka umarła...).	Ja się łatwo wytłumaczę: pan Adam jest to mój rodak i znajomy. Jestem nieufna i ostrożna z natury. Ale dlaczego babcia woli hrabiego niż mnie i Jasia, tego pewnie nie wytłumaczy.	Patrzno! jak się pysznie wydają te wszystkie aleje między przedmieściami a miastem. Wieża Św. Szczepana śmiało sterczy nad innemi budynkami, a tu oto widzisz Dunaj z rozkosznemi, zielono ocienionemi wysepkami. Tamte niebieskie góry już należą do Węgier! Już to co prawda, ale trzeba przyznać, że Austrya nierównie piękniejszą jest od Danii!	W teorii. Tylko w teorii powstała na obcym terytorium, za granicą zaś jedynie w przenośni Ale to szczegół. Mówiłem z panem o tej sprawie, ponieważ właśnie pana rząd skarży się najczęściej na naszą policję. Więc widzi pan, że tak źle z nami nie jest. Zależało mi specjalnie na tym, aby powiadomić pana o naszym powodzeniu.	Ech, każdemu pilno do szczęścia, jeśli nawet trudno uwierzyć w szczęście, bo się wiele cierpiało. Ale nie popycha mnie do tego sam egoizm, muszę natychmiast jechać do Paryża.	Moi ludzie ledwie wychodzącego od Sederyna napiłego Francuza czeladzi z rąk wyrwali, bo goniła go i chciała wybatożyć. Codzień się to po ulicach trafia.	Mój Felunio, przerwała pani Teresa, słyszał wczoraj wracając z przechadzki, muzykę na cztery ręce w mieszkaniu pani Rodowskiej; zatrzymał się tedy i zobaczył, jak gdy muzyka ucichła, panna Wanda stanęła w otwartem oknie z panem Przybyckim...	Na Herkulesa! dzielnie wyglądasz w tym przystrojeniu, mości Castillanie, a dobra mina bardzo przydać się może, gdyż idziemy brać szturmem ładną dziewczynę, a przynajmniej jej mieszkanie.	Na Karnakowa? Za długo jemu partia każe żyć. Wszyscy się dziwią, żę on jeszcze chodzi...	Procą? Znam się i ja coś niecoś na tej broni. Pokaż mi, jak to wygląda.	Sam widać kradniesz psy, kiedy posądzasz drugich Karo wychował się u mnie od szczenięcia... Ja go uczyłem...	Tak się pan do mnie odnosi jakbym nie mówiła tego jedynie przez życzliwość dla pana.	A co? nie mówiłem ci, Sancho? czy mi zabraknie koniuszych? Patrz, kto mi chce służyć; wszakże sam widzisz, wielki bakałarz Samson Karasko, którego uczoność podziwiano, jak sam mówi, w uniwersytecie salamanckim? Patrz, jaki to człowiek zdrowy na ciele i umyśle, jaki urodziwy i w jakiej sile wieku; potrafi on znosić zimna i gorąca, głód i pragnienie, a co największa, potrafi milczeć. Słowem, jest to człowiek posiadający wszystkie przymioty potrzebne koniuszemu błędnego rycerza. Niechże Bóg jednak broni, abym ja dla mojego dobra i własnej przyjemności miał na to narażać naczynie i kolumnę nauk, palmę sztuk wyzwolonych! Niech nowy Samson zostanie w swojej ojczyźnie, aby stał się jej zaszczytem i chwałą! Nie odbierajmy rodzicom jego podpory starości i ozdoby całej rodziny; wolę wziąć najlichszego giermka, jeżeli Sancho nie pojedzie ze mną.	Ha! Patrzcie: syn padyszachów, mocarz nad emirami, synowiec słońca darmo żebrze miłosierdzia u Laszki! Gdzie twoje wojska, gdzie dwory, posagi, potęga, gdzie Dymitr, gdzie Zarucki? Opuściło cię wszystko, liść po liściu opadł z drzewa; strumień szczęścia fala po fali wysechł na żwirze niedoli. W kim dufasz, na czym się oprzesz? Spojrzyj wokoło, sama jesteś wśród hufców moich!	A takie są głupie, że zaraz się nas ulękną i posłuchają!	Bo go się boją, ten mu najmilejszy!	Cieszy się pan, panie Gray, że mnie pan poznał	Cóż dopiero, kiedy się ich pieprzem karmi!	Każda miłość z początku myśli że powinna być wiekuistą, i każdéj się ona przyrzeka...	Pokusa, Wódz, Wojna uśmiechnął się elegant.	Tak, tak, przymilaj się, stary łotrze. Sylwio, Sylwio!	To żaden trud dla mnie. Nawet podobno gdzieś w niebieskich księgach wpisuje się nawiedzanie chorych jako zasługę.	Już ja poczekam, póki rygiel nie stuknie. No, nie baraszkować, przyłożyć się do ławy i spać, a najstarszy z najmłodszym straż trzyma.	Czy pani jest pewna, że on będzie szukał? Ja nie chcę powiedzieć o nim nic złego ale sam nie wiem. Mówię tylko o istocie rzeczy. Czy pani jest pewna?	Miły Boże, nie wiem, jak pocieszyć tego biedaka Nie można pozwolić, by wziął z sobą chłopaka, a przecie to człek dobry... mam pewność, że to człek dobry. Mości Bennecie, jeżeli dasz mu pan tę rupię, to on cię przeklnie z całym pokoleniem!	Ale cóż mówi na miłość Boga, co mówi? nie drażnij mnie, oszaleję.	Boże, Boże! Co mi pan mówisz? Niech pan zważa na słowa! A może nigdy pan nie kochałeś?	Chwileczkę, hrabio. Przyszła mi do głowy wspaniała myśl na temat Pastor quum traheret, niech tylko skończę, a będziesz pan mówił dalej.	Widzisz tedy, że istnieją dwie drogi, na których zamiar mój może zostać wyśledzony, a spuszczenie ich z oka może być groźne. Ponieważ atoli znam je zgóry, nie zajdą trudności, a wtajemniczenie detektywa, choćby nawet był Barnesem, niewiele mu przyniesie korzyści.	E... nie przyjdzie, ale na to, aby nie przyszła, trza choremu wielkiego silentiumsilentium (łac., r n.) poczytany (daw. krótka forma przym.), uznany za coś a. za kogoś. za umarłego. My będziemy po nim płakały i oficyjery będą płakałyoficyjery będą płakały	Prawdę mówi pan podstoli w rzeczach każdej wiary, nie mówię już samej religii, wszystkie rozumowania nie są na swoim miejscu.	Nie rozumiem, co to jest i nie wiem: szukać jej czy nie?...	A czego ty chcesz?	A śmiem, dziedzic tu jestem, bo pan tu jestem, słuchać i basta, a nie, to... pszoł!..	Aha! Huragan ustał. Zwykle tak bywa o tej porze roku. Jedna noc i już go nie ma, jakby udawał, że nigdy tu nie bywa i być nie myśli.	Ale nie moja.	Bezbłędny! Słuchaj, dzwonili, że Grażyna jest w szpitalu.	Co to jest?	Czego?	Cóż to za zabawa? Wiecie przecież, że nie pora teraz myśleć o zimowych kwaterach, jeszcze czas.	I w chacie by umarł, jeżeli przyszedł na niego taki czas	I znowu przesadzasz. Nie, Romku. Musimy o tym wszystkim pomówić wyczerpująco. Może podczas takiej rozmowy i ja zdołam sobie uświadomić mój stan wewnętrzny. Jeżeli chcesz zrobić mi prawdziwą przysługę, przyjdź dzisiaj o piątej do mnie. Mieszkam w „Patrii”.	Ja uważam, że tutaj naokoło jest jezioro.	Ks. Baryczki nie ma	Laskę na scenę i list!	Może byście nas podwieźli krzynę? Od Krakowa piechotą idziemy, tak nogi bolą...	Mówisz waćpan, że inne jak u nas na Zadnieprzu?	No dobrze, wiem. Ja chciałem dać czekoladę na drugi dzień, oni obiecali, że dadzą za trzy tygodnie. A dali dopiero po dwóch przeszło miesiącach. Ale w końcu dali.	Pod Eratosthenesem, na przełęczy łączącej ten krater z księżycowym Apeninem.	Podzielam zdanie Naba ale to nie powód, żebyśmy mieli zrezygnować poszukiwań. Czy znajdziemy tę tajemniczą istotę, czy też nie, przynajmniej spełnimy nasz obowiązek wobec niej.	Słusznie pan mówi mury zostały wynalezione dla drażnienia uczonych. Nigdzie nie powinno być murów.	Tak, tak odeślijmy sprawę do sądu: rzeczą sędziów jest sądzić, niech więc sądzą.	Że właśnie Romek Denhoff należy do czwartej kategorii. Nie lubię takich ludzi i unikam ich w miarę możności.	!...	A chciałabyś może by im dawał śluby?	A dokąd oni jadą?	A mnie ciebie żal, Petroniuszu.	A no, jaśnie pan kazali czekać...	A to, Panie odpuść, piękni tam doktorowie: baby!	Aaa!...	Ależ tak!	Ba!	Biédnego! powiédz występnego! Możeż być co nikczemniejszego nad prześladowanie kobiéty? Ja	Co, najdroższa?	Czterdzieści franków! Najwyżej dwadzieścia. A i te mogę stracić	Czy i kuzynek należy do spisku przeciw mnie?	Dla nas marynarzy to przecież pestka No już, raz-dwa, raz-dwa!	Dobrze, panie.	Dzięki Bogu!	Edka, włącz dzwonek. Kontakt. Włącz.	Franiu, bóstwo moje! co mówisz? jaką dziś dla mnie jesteś? po toż przyszedłem, abyś mi odbierała nadzieję?	Gdzie przebywa?	Góra były pierwsze słowa dziecka, ledwie stanęło we drzwiach i spojrzało przed siebie.	I buty.	I mówisz z nim tak wprost?...	Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.	Ja umrę także... I oni... oni...	Jak pani chce to zrobić?	Jak to: dlaczego?	Jam zapłaciła komorne i mieszkam tu za pieniądze, tak jak i wszyscy	Mniej więcej kwestia trzech tygodni.	Niech i tak będzie. Choć parszywy, ale bogaty, ma pieniądze.	O, mój Boże! Toż to najlepsza komedia w świecie!	Owszem, bardzo dostępna ale zanadto dobrze strzeżona, ręczę wam za to, i przybywam po posiłki.	Podania?! Ależ niech pana Bóg broni! Iść osobiście.	Powiedzcie jéj że wierny jéj sługa co podkowy łamał, żyje i chodzi po bożym świecie.	Różne były wasze wyrażenia. Pamiętam...	Spełni najprzykładniej on swoją rolę.	Słuchaj co to za ludzie?...	Słucham, słucham.	Tak, czemu?	Tak.	Uszy ci obetnę, stary tchórzu!	Więc cóż stąd, choćby tak było? Mówiłeś mi, jak sobie zapewne przypominasz, że Puszcza to nic strasznego.	Wolno gadać do jasnej królówny?	Wrócę z pewnością, żeby panu raz jeszcze podziękować z całego serca i pomóc mu, w czym potrafię.	Wszystkie cztery. Żeby mi zdrowe były.	Zapewne pan Różyc i les beaux restesles beaux restes (fr.) wtrącił Zygmunt.	Zdrowie! Dziękuję z serca!
Hallo! siostra dyżurna? dobry wieczór siostrze, tu mówi Andrzej Wnuk z Teatru Popularnego... tak, ten sam... dziękuję siostrze, bardzo mi miło... na oddziale siostry leży, o ile się nie mylę, pani Grażyna Zarembina, żona... właśnie... tak... tak... rozumiem... oczywiście, powtórzę i dziękuję... to świet­nie... a kogo prosić?... siostrę... siostrę Dobrowolską, tak, oczywiście, wszystko dokładnie powtórzę... dziękuję... proszę przekazać pani Zarembinie najlepsze pozdrowienia od męża i rów­nież ode mnie...	Najprzód, co najważniejsze. Otóż ten Baryka rzucił, wyobraź sobie, medycynę i wszelkie wynalazki swoje w tej dziedzinie. Wyjechał z Warszawy...	O Cynadrowskim. Nie chcę nic taić przed tobą: zaręczyliśmy się z nim i czuję, że zaczynam go kochać... Kobieta potrzebuje być kochaną, ubóstwianą... to jej wynagradza ofiary, jakie ponosi w życiu...	Pewno, że mu nic nie będzie	Więc pan nie będzie u nas dzisiaj?  Radosny to namradosny (...) nam	A jużciż zakochany w jakiejś Kasyldzie z Wandalii, srogiej okrutnicy, że kanalii nic w świecie nie jest w stanie ugłaskać. Ale teraz nie to jemu w głowie, ma jakieś inne zamysły, z którymi sam się niezadługo wyjawi.	Imaginuj sobie waćpan że ten człowiek tak się w jednej godzinie zmienił, jakoby o dwadzieścia lat postarzał. Tak wesoły, taki mowny, tak obfity w fortele, że samego Ulissesa w nich przewyższał, dziś pary z gęby nie puści, jeno po całych dniach drzemie, na starość narzeka i jakoby przez sen mówi. Wiedziałem to, że on ją kochał, alem się nie spodziewał, żeby do tego stopnia.	Nieprawda. Krzysztofie, mówisz nieprawdę. Zaraz ci to udowodnię. Kiedyście mnie znaleźli tam na ulicy Dworskiej, myślałeś, że już nie żyję. Nie byłem nieprzytomny. Słyszałem wszystko, co się wokół mnie działo, słyszałem też krzyk... Każdy dźwięk tego krzyku do dziś dnia mam w uszach. Był to krzyk rozpaczy. Był to twój krzyk.	Po co? Cóż nas obchodzi to wszystko, co było czy mogło być? Czyż nie tak?	Nie pytaj! Ja widocznie nie umiem żyć inaczej, jak tylko w bajce. Może to nawet całe nieszczęście, że ty tego nie rozumiesz. Nie powinnam była wcale wychodzić za mąż. Spodobałeś mi się, więc trzeba mi było spędzić z tobą rok czy pół roku, a potem iść sobie.	Nie wiedziałam nic o tym wszystkim Cierpię tak od twojej gwałtowności, że, jeśli mam wierzyć swoim przeczuciom, nie wyjdę z tego pokoju, wyniosą mnie. Mogłeś mnie oszczędzać w tej chwili, mnie, która nigdy nie sprawiłam ci zmartwienia, przynajmniej tak sądzę. Córka kocha cię; wierzę, że jest niewinna jak nowo narodzone dziecię; toteż nie rób jej przykrości, odwołaj swój wyrok. Zimno jest bardzo, możesz ją przyprawić o ciężką chorobę.	A kto temu był winowaty, jak nie dziedzic a gospodarze!	Ci jeszcze tu nie zawitali musisz ich później usidlić.	Czy nie jestem u siebie w domu, Maryna?	Czyż się pani moja nie domyślasz? słodko jest choć pomówić o niej!	Dobry wieczór! Dowiedziałem się po drodze, że chrzestny chory, więc ruszyłem wprost do zaścianka. Wracałem przez rzekę.	He, he, chrzestny synalku, nicpoń się robi z ciebie; lękam się, że mój Byczek i ty tworzycie dobraną parę. Nie spałeś w domu?	I głos ten sam jeno tej blizny przez gębę nie było.	I znów mylisz się, mój mężu nie doceniasz sił własnych. Więzy pomiędzy tobą a Albionem wzmogą się przez ten krok, któryś przedsięwziął, a również zadzierzgną się i nowe.	Jak to?... miałeś ją?.. a cóżeś z nią zrobił, jeśli już jej nie masz?	Jakże to było? Zacząłeś waćpan mówić i nie skończyłeś.	Jesteś dzielnym chłopcem i zgrabnym do tego i nigdy oczy moje nie widziały lepszej podstawy na pana szczęścia!	Masz rację! Jednak inni postępują inaczej. Nie dbają o słonie i nawet biją je.	Mój drogi, mój drogi! Toś nie słyszał może i o Shaws?	Nic! nic! fałszywy alarm!	Nie podobam ci się?	Nie rodzic, jeno stryj. W niewoli ci on u Krzyżaków i z wykupem za niego jadę.	Nie wychylaliśmy się z naszego ula	Nie, wy tego nie mówicie. Wy jesteście wieczna przeszkoda. Wy rzucacie się na naukę jak sroki na świecidełka.	No, nareszcie pan się zjawił. Czy to ładnie tak zapominać o moim domu?... Jak niema naszej przynęty, to już stara babcia nie liczy się?...	O audyencyą? hę? donnerwetter! czy przez sen, sam o tém niewiedząc nie zostałem ministrem? Na naszym dworze (cyt!) wszystko być może. Ministrowie się tak gryzą, iż ich w końcu niestanie, a naówczas ja i waćpan możemy dostąpić tych dostojeństw. A ja sobie ministerstwo skarbu i akcyzę wymawiam.	Panie Świerkoski! Pozwoli szanowny pan dobrodziej, ale ja wiem, w co wyjść powinienem.	Prawdę mówiąc, właściwie Łucya pierwsza wpadła na tę myśl i nie dała mi pokoju, dopókiśmy się nie wybrały.	Ruszajże się, żarłoku, ruszaj prędzej pojedziemy na to wesele, które ci tak w głowę wlazło, żeby zobaczyć, co zrobi posępny Bazyli.	Tak właśnie mylę się może, prawdopodobnie nawet się mylę, lecz osobiście odnoszę wrażenie, że strach mej rodziny przed tym, że mąż potrzebował wciąż pieniężnych zasiłków, stworzył przepaść pomiędzy rodziną moją a panem Micawberem. Przypuszczam przypuszczam, że niektórzy członkowie rodziny mojej bali się, aby mąż mój nie wymagał od nich ich nazwiska. Nie mówię tu o zapraszaniu na chrzestnych rodziców, lecz o podpisach i poręczycielstwie.	Taki człowiek jak ja nie bierze paszportu, aby jechać z Mediolanu spacerem nad jezioro. Dziś rano w Como powiedziano mi, że mają mnie aresztować; wyszedłem pieszo z córką, miałem nadzieję spotkać jakiś wehikuł, który by mnie zawiózł do Mediolanu, gdzie pierwszym moim krokiem będzie poskarżyć się u gubernatora.	W tej chwili jeszcze nie. Ale z zachodniej strony lada chwila...	Większa szkoda piękniejszego jeszcze państwa Pismo święte powiada, gorszy cię oko twoje, wyłup i wyrzuć je. Nie podda się miasto, niech przepada!	A cóż tu w okolicy słychać? Jakie zmiany?	A ja pójdę podnieść na nogi chorągiew!	A kto będzie jeńca pilnował?	A z wieczora zaglądałam do niego, to leżał se cicho jak zawdyzawdy (gw.)	Albergo d’Italia UnaAlbergo d’Italia Una (wł.) odparł stary Garibaldino, odwracając na chwilę oczy. dodał	Ależ ja...	Bogactwo naszych lasów da podwójne zyski, gdy osiągniemy dostęp do morza.	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Ciężka zima latoś	Czekajta ino, kumo! Jak mój Józik przyjedzie ze szkoły, to on wam wyłoży dokumentnie, lepiej niż pisarz. Bo to chłopak ho! ho!...	Czy go panie znają?	Czy to współczesne pamiętniki, czy dawne, ze Dworu?... o czym?	Czyż urodziłem się dopiero wczoraj? Potrzeba mi trochę farby i trzy łokcie materiału do spłatania figla. Czy wiele?	Człowieku! Jesteś osłem dardanelskim! Siedzisz bez powodu i czekasz daremnie! Miejsce dla ciebie najodpowiedniejsze w szpitalu wariatów.	E! cóż ci jest? spowiadaj się.	Ech, znowu mistyczne terminy.	Grzeczność, Gospodyni odrzekła Billewiczówna	Ja? odezwała się Laura zawstydzona, uczyło mnie uczucie własne, nikt więcej niestety	Jaguar?	Kocham.	Któż go podpisał?	Lecz cóż, u djabła, ma z tem wspólnego żona pańska?	Mam tu interesa z powodu męża...	Masz łzy w oczach	Masz. Darowałbyś mi za to tę maszynę, niezwyczajny jestem chodzić z pustymi rękami...	Może pamiętasz świetne kawalkady konne, z panów i pań złożone, które, przejeżdżając się po drogach, budziły w nas niegdyś ciekawość i zachwycenie. Urządzane właśnie były przez Oławickich z Górowa.	Musiał się od ordynata dowiedzieć i zachorował	Najtańszy dziesięć centów.	Nardzewski jestem, do usług... Kogóż, jeśli łaska, mam zaszczyt... w tych ubogich... te... progach?	Nieprzyjaciela, który znieważył mnie okrutnie... między nami teraz walka na śmierć... Czy mogę rachować, że pan mi dopomoże?	Obawiam się...	Och, tak jeśli on zechce i jeśli będzie mógł przybyć ze mną.	Oczywiście, że tak zrobimy	Oho!	Opowiedz mi pan, panie Szwejk, jaką anegdotę z życia wojskowego.	Ożenisz się?	Pašėriau, pa! Nebijok!	Proszę kawalera Zlecono mi tu spotkać kawalera.	Proszę pana, czy ja mogę robić coś podobnego?... Ja przede wszystkim za mało znam ludzi... A po wtóre	Przyznałeś pan więcej niż to! Musisz pan o niej wiedzieć więcej prócz samego nazwiska, skoro tak łatwo przyszło panu rozpoznać zwłoki w pierwszej zaraz chwili.	Późno już...	Robił to niby po pijanemu	Rodzice moi byli bardzo srodzy. Kazali i tak być musiało. Mówiono, że jestem leniwy. Kułem ciągle. Gdzie mnie było o „sportach” myśleć... gdzie!...	Spytaj go czy mieszkając tam prowadził dziennik i notatnik?	Szliśmy ofiarować się temu świętemu od morowej zarazy.	Szpiegiem, dozorcą, donosicielem	Słowem, uważa mnie pani za fujarę ostatniego rzędu?	Tak sobie.	Tak, tak samo historja o blondynce, wysokiej, pięknej z niebieskiemi oczami.	Ten umarł.	Teraz, panie Pastrini gdy mój przyjaciel się nieco uspokoił, a pan oceniłeś dostatecznie moje pokojowe nastawienie, powiedzże nam, kto to taki, ten Luigi Vampa? Pasterz czy patrycjusz? Młody czy stary? Niski czy wysoki? Odmaluj go nam, żebyśmy mogli go rozpoznać jak Jana Sbogara albo Larę, natykając się na niego w salonie.	To inna kwestia.	To prawda A teraz raczy mój pan objaśnić nas, w jaki sposób wyjmuje się te perły?	Toż to ludzka ręka!	W Pillenach? kto to wie, skąd wypadnie?	W nocy wychodzić w dżunglę i paść się, a w dzień mieszkać w jeziorze, tak jak kiboko (hipopotamy). One wyjść dopiero po zachodzie słońca.	W świetle tegoż przewodu upadł też z kretesem zarzut, według którego Kosiba działał z chęci zysku. A skoro w jego działalności akt oskarżenia upatruje przestępstwo, jedyny zaś motyw tego przestępstwa rozwiewa się niczym mgła, jedynym motywem do naszego użytku może być tylko mania. Tak, Wysoki Sądzie! Ten człowiek jest maniakiem. Opanowała go mania pomagania cierpiącym, pomagania za darmo, ba, więcej! Bo za cenę utraty własnej wolności, za cenę piętna zbrodniarza, za cenę twardej pryczy więziennej i hańbiącego miejsca na tej ławie.	Wiem, a ja chcę go wziąć jako swojego osobistego jeńca. Tobie i Baskowi chciałbym powierzyć najtrudniejsze zadanie	Wszystkie kobity: trup!	Zaczekaj. Zaraz skończę.	Śpi.	Święty prostoprosto
Nie ma tu nic, słyszysz?	Nie, ale to nic nie szkodzi.	Gdy byłam jeszcze dzieckiem pierwsze moje wspomnienia i wrażenia wiązały się z łagodnym i cierpliwym nauczycielem, kochanym przyjacielem mego ojca! Wzbogacił on umysł mój pierwszymi wiadomościami, kierował mną i rozwijał mój charakter. Sądzę, że nauki z innych ust przyjęte nie miałyby na mnie nigdy tak dobrego wpływu.	Nie turbuj się waszmość, Pan Bóg czasem słabej białogłowie da wiktorię tam, gdzie kawalerskie miecze się zwijały, jak to widzimy z onej nabożnej JudytJudyt (z łac. Iudith)	Poszczuliście psa, a następnie staraliście się wmówić mi, żeście wyratowali mnie z niebezpieczeństwa. Chcieliście otrzymać wynagrodzenie. Czyn wasz jest... No, powiedzcie sami, jak się na to zapatrujecie?	Witam pana, panie Hudec Chodźcie na górę, tu jest drabinka. Poczekajcie, panie Hudec, zaraz wam podam rękę, bo pan tu jeszcze nie był.	Niech sobie pan przypomni tego doktora, co to zdjął pierwszy kajdany z nóg i rąk obłąkanychdoktor, co zdjął pierwszy kajdany z nóg i rąk obłąkanych nie więzić, nie ograniczać.. Ja mam nadzieję, że kiedyś pobyt w szpitalu obłąkanych będzie prawie wolnością, że tam nieszczęsna chora głowa będzie snuła swe marzenia bez przeszkody.	Nie wierzysz, że to nie jest miłość zmysłowa, ale jakieś nieziemskie przywiązanie?... Słuchaj... Wiem, że to jest dziecko naiwne, nie zna życia; ale przy tym ma wielki rozsądek, a umysł jej rozwija się z dnia na dzień. Dziś jest dojrzalsza niż wówczas, kiedy sprowadziła się do nas.	No, nie, ale wy młodzi też niezawsze jesteście romantyczni. Kilku z moich adoratorów rzeczywiście nie odznaczało się tym. Skandalicznie tych biedaków wyśmiewałam. Był więc Jim Elwood, który stale znajdował się w pewnego rodzaju śnie na jawie, nie zdając sobie nigdy sprawy z tego, co się wokół niego działo. Gdy powiedziałam „nie”, zrozumiał to dopiero w rok później. Kiedy się ożenił, żona jego, powracając z kościoła, wypadła pewnego dnia z sani, a on nie zauważył jej braku. Drugim był Dan Winston. On wiedział za wiele. Znał wszystko na tym świecie i prawie wszystko na tamtym. Na każde pytanie potrafił dać odpowiedź, nawet gdyby go zapytano, kiedy nastąpi dzień Sądu Ostatecznego. Milton Edwards był rzeczywiście miły i podobał mi się, ale nie wyszłam za niego. Po pierwsze trwało tydzień, aż zrozumiał jakiś dowcip, a po drugie, nigdy się o mnie nie starał. Moratio Reeve był najciekawszym z konkurentów, jakich kiedykolwiek miałam. Ale gdy opowiadał jakąś historię, koloryzował ją tak bardzo, że wśród samych ozdóbek nie dostrzegało się treści. Nigdy się nie mogłam zorientować, czy kłamał, czy popuszczał wodzy swojej wyobraźni.	A ty na to przystaniesz z miłą chęcią... Jakiś ty dobry!	Bóg jej błogosław i wam także za dobrą nowinę... Bo jak mi powiedzieli, że się wydała, to ażem ścierpł.	Choćbyście Garze głowę ucięli korony przez to nie odzyskacie!	Co jest na dole?	Drogi panie prokuratorze Nie po to tu pana przyprowadziłem, aby pocieszać, wręcz przeciwnie.	Konwersację... To niech pani mówi, jeśli jest co ważnego...	Lub których istnienia nie chciał uznać. Do pewnych granic pozwoliły na ekspansję wrogiej im jaźni ludzkiej, lecz kiedy ta posunęła się w swym zuchwalstwie za daleko, zdruzgotały ją.	Na wsi nie jesteśmy tak ceremonjalni.	Naprzód, tego byś waćpan panu Sapieże nie śmiał powiedzieć a po wtóre, niby mruczysz na Kowalskiego, a miłujesz go jako źrenicę oka.	Nie będę tego pewien, dopóki nie zobaczę ich na ziemi A zresztą czy pan wie, panie Smith, ile tuzinów tych psotników znajduje się na górze?	Nie mogę zapalić. To by ci zaszkodziło...	Nie wszystko widać złe, co od Juranda pochodzi. Warto być stróżem takiego jeńca.	Ale nie trzeba ci dać umrzeć z głodu Chodź, ukryję cię w pokoju pani Derville: jest zawsze zamknięty. Nie otwieraj, choćby kto pukał zresztą mogłyby to uczynić jedynie dzieci wśród zabawy.	Kochać! nie, ale słuchać powinni! Tyś tu pan: alboż ci nie wolno posłać ich do kowala, jak posyłasz gdzieindziéj?	Nie mogę, panie Gray. Ona daje pomysły do moich kapeluszy. Przypomina pan sobie ten, jaki miałam na majówce u lady Hilstone? Pan nie pamięta, ale ładnie z pańskiej strony, że pan udaje. Otóż kapelusz ten zrobiła z niczego. Wszystkie dobre kapelusze są zrobione z niczego.	Trzeba by nam jak najprędzej do Skrzetuskiego. Już go też nie opuścimy, póki się dziewczyna nie odnajdzie.	Zapewne, nielekką wiódł nas dłonią! Dobre to jednak były czasy! Pamiętasz nocne nasze rozmowy, kolacyjki, te prześliczne bajki, coś nam prawił? Pamiętasz, ile kijów spadło na me plecy za to, żem opłakiwał wydalenie pana Mella? Stary tyran! Chciałbym go jednak spotkać kiedy.	A pamiętasz pan czyje imię wypisałem na wózku?	A ty, Byczku, mój kumie, powiedz, czy nigdy nie trafiło się nam zadurzyć w spódniczce wbrew chęciom rodziców?	A waćpan co radzisz czynić?	A, prawda! odparł młody spokojnie, ale one płyną i rozpłyną się. Rozbiją się o Poznań jak fale o skałę!	Ale cóż? Nie masz pieniędzy?	Ale tak pan myślisz... O, bo ja jak w otwartej księdze czytam w duszy pańskiej nawet tajemnice, które pragnąłbyś ukryć przed samym sobą...	Bardzo waszmości dziękuję Już to pan skarbnikowicz doskonale forytuje wszystkie sprawy, które pod swoją weźmie opiekę.	Co ty mi stary lejesz wodę! Żartujesz!	Czy zobaczę cię jeszcze przed wyjazdem?	Czy, chorym będąc, nie odsyłałeś pocieszyciela? Czy nie zawierałeś przyjaźni z głuchymi, którzy nigdy nie pojmą, czego pragniesz?	Dawajcie! Natychmiast zaniosę je Lukaszowi. Prawdę mówię, że nie chciałbym się z wami rozstać.	Do usług waszej wielmożności, w komórce na prawo od Krabatiusowego alkierza stoją przy ścianie cztery sienniki zbytnie, coby na przypadek jakowych gości lub innej potrzeby pod ręką były. Z jednego słomę wyjąć i kukły poczynić.	Gdyby tacy nie chcieli...	Hm jednak to cudza własność.	I byłbyś szczęśliwy, gdybyś zamiast ogródka na dwadzieścia stóp miał ogród na dwie morgi?	I jeszcze groziliście nam laniem!	Ja także pojadę. Chcę zobaczyć, jak tam ojcu będzie.	Jak się masz, Wacuś!	Jako żywo! Niczego tu cudze dłuto nie tknęło, ino moje Lili (daw.)	Jesteś trzeźwy, pachnący, w dobrym humorze. Nigdy nie domyślisz się, gdzie ja byłem.	Nam oni nie szkodzili.	Nie sądź lekkomyślnie bliźniego twego, mówi Ewangelja	Nie, niewyraźnie się dziś czuję.	Nie, proszę pana. Będzie wojna?	No, no, babo, nie pleć, jeno pokazuj drogę! tu: inny., dodał:	Przyniosą mi dziś ten emetyk, czy nie?	Szlachcic, Praca Zawiesił głos, przycisnął odruchowo kapelusz do piersi obu rękami i spojrzał płowymi oczami na Szaję.	Słuchałam cię aż nadto długo. Wiem już, że od godziny kłamiesz mi wszystko jak z nut.	Tnijcie cumę! Bosmanie Van Horn, kieruj się na Jamajkę. Poczekamy na was na Tortudze.	To się pewno pokochają.	Wszystkie jesteście głupie! a najgłupsza Howardówna... Apostołka samodzielności kobiet, cha! cha!... Ta kobieta ma chorągiewkę w głowie: niedawno mnie uwielbiała, potem zaczęła kopać dołki pode mną, a teraz udaje, że mnie nie zna...	Wynieście se sami, za dziewkę służył wama nie będę!	Zapłacę panu dziesięć procent rocznie, ale kapitału nie zwrócę	A cóżeś się dowiedział?	A, widzę, że pani kocha sztukę	Aha!	Ani ja	Bogactwo, Dwór, Koń	Bohun! Zaniechaj go!	Boryna wdowiec, ożeniłby się z nią, a chłopak zdałby się do pasionki...	Byłby w tej chwili trupem!	Bóg zapisuje każdy miłosierny uczynek, ale czy mam i od was spodziewać się zapłaty?	Czy są między nimi Tatarzy?	Cóżeś tam w Smołochowie robił? spytała go Dobkowa, gdy powrócił.	Daj ci Boże... ale cóż mi z tego przyjdzie?	Dievaičiai, Pagonys, Apeigos O kodėl tie rakaliai, jo kunigai, ne vienam nedovanoja? Tai turi būt kas norint, tiktai tu nežinai.	Dobrze się stało, że przyjechałeś dzisiaj Mam nadzieję, że twoje odwiedziny rozweseliły nieco moją siostrę, była bowiem trochę smętna... z powodu Jenny...	Dobrze. Od świętego Jana, bo zaraz po ślubie wyjeżdżamy z mężem i dopiero w lipcu będziemy zpowrotem, ale ja powiem panu Grzesikiewiczowi...	Gut, sehr gutGut, sehr gut (niem.)	I... borowego przyprzeć gdzie w boru do chojaka, sprać czym twardym, żeby mu aż żebra zapiszczały	Jaką?	Już też i ckno tak siedzieć.	Już zdrów, dziękuje JW. pani za materacyk, ale biedak w wielkim kłopocie.	Któż go podpisał?	Moje dzieci są chowane inaczej.	Morejne! Jakie brzydkie słowa z ust twoich wychodzą! Morejne! Czy ty chcesz wszystko w Izraelu do góry nogami przewrócić?	Moryc, chodź do nas!	Mówi pani o majorze?...	Niech natychmiast wynosi się z mego domu!	Nikt, oprócz tego, który mi go dał.	Ot, mudrahel!mudrahel (ukr.) mówi Opanas	Pani przypisujesz mi duszę bardzo niską, jeżeli sądzisz mnie zdolnym frymarczeniafrymarczyć (pogardl.)	Prawda, u licha!	Prezesa Rady Ministrów?	Religia rzekł wielki wikariusz. Bóg nas osądzi bez omyłki, pani uznaję tylko jego trybunał.	Spróbuj no pan swojej gotowości.	Tak	Tak też i czynisz?	Tak. Wielkie szczęście...	Widzieliście konieczność, mój ojcze	Więc ojciec Léger ożenił się...	Ładna gra! A czy powiedział pan Holroydowi o tym niezwykłym atucie, który ma pan w ręku?	Łagodny człowiek z tego doktora, ma obwatowane nerwy!	Że płakał i wygrażał, i babkę zadręczał, aż
Dziwy to są, takie dziwy, że w głowie się nie chcą pomieścić bo już pominąwszy, że to tak wielcy dygnitarze, aresztowano ich bez sądu, bez sejmu, bez woli Rzeczypospolitej całej, czego i sam król nie ma prawa czynić.	Prawdziwie gdyby to plotką być przestało, wstydby nam było wszystkim wiele nas tu jest, żebyś też pan z tylu pięknych kobiet wyższego towarzystwa w całej Warszawie, nie umiał sobie wybrać i zszedł od razu na tancerkę! to dobre na koniec, dla Bauchera, dla podskarbiego, pan wart jesteś coś lepszego!	Nie podniosę się stąd, dzielny i niezwyciężony rycerzu, dopóki grzeczność twoja nie przyrzecze mi łaski, która tobie chwałę przyniesie, a zarazem wybawi najnieszczęśliwszą i okropnie prześladowaną dziewicę, jaką kiedykolwiek oświetlało słońce. I jeżeli to prawda, że twoja waleczność i siła twojego ramienia odpowiada głośnej sławie, masz obowiązek w imię praw honoru i zakonu, do którego należysz, wspierać nieszczęśliwą, która na odgłos twoich wielkich czynów przybywa z drugiego końca ziemi wzywać twojej pomocy.	Oho! ho! jeszczem też nie słyszał, żeby ją kiedy tytułowano najdostojniejszą panią, zawsze się nazywała po prostu tylko panią Dulcyneą; to już pan historyk grubego w tym uciął bąka.	Poczekajcie, niech ino zejdę, to pomogę. Pomroka taka, że nic nie widać.	Ech! Boże, to ja poradziłam jej, aby pana nie wciągać do sekretu. Ot, mówiąc między nami, kiedy widziałam pana tak mało obytym w świecie, miałam obawy: lękałam się, aby pańskie niedoświadczenie, pańska nieopatrzna gorączka nie zniszczyły albo nie spaczyły jej obliczeń a naszych planów. Czy może pan dziś przypomnieć sobie samego siebie? Przyznaj pan: oglądając dziś swego sobowtóra, byłbyś mojego zdania. Nie jest pan podobny do siebie. Oto jedyny błąd, jakiśmy popełniły. Ale czyż znajdzie się jeden człowiek wśród tysiąca, który by z takim talentem jednoczył tak cudowną zdolność dostrojenia się do właściwego tonu? Nie przypuszczałam, abyś pan był tak zdumiewającym wyjątkiem. Przeobraziłeś się tak szybko, wtajemniczyłeś się tak łatwo w sekrety Paryża, że nie poznałam pana po prostu w Lasku Bulońskim miesiąc temu.	O? A czy nie myśli pani, że mi to sprawi przyjemność?	Czy ma to jakiś sens, prosić was, żebyście usiadły? Oczywiście nie ma tu dla was nic zajmującego. Wszyscy wyszli.	Mój Stachu złoty! ja wiem, żeś ty to dla mnie zrobił. Ale czy aby to tobie nie zaszkodzi w interesach?	A pocóż mi je odbierać chcecie? bo wam wstyd tego, że król mnie słabą, nieświadomą, uwiedzioną oszukiwał? Lękacie się, aby go ta lekkomyślność i zdrada nie napiętnowała tak jak godzien.	Nie o to idzie... jak na teraz przynajmniej	Nie będziesz miał antypiryny na twoje bóle głowy. Bodaj to! Nie będziesz miał aspiryny. Nie mamy tej walizki!	Gdy dwie familie w dwóch wspaniałych domach nie mówią o niczym innym, a za nimi powtarza wiadomość połowa Rzymu, nietrudno wiedzieć Wczorajszej nocy odbito dziewicę, wychowaną w domu Aula Plaucjusza, imieniem Ligia albo właściwie: Kallina, którą twoi niewolnicy, o panie, przeprowadzali z pałacu cezara do twej insuli, ja zaś podejmuję się odnaleźć ją w mieście lub, jeśli, co jest mało prawdopodobnym, opuściła miasto, wskazać ci, szlachetny trybunie, dokąd uciekła i gdzie się ukryła.	Im w to graj jak się tylko dowąchają, że tu żyje córka ich brata cygana, a sierota, a sama jedna, a jeszcze i młoda i ładna; zlecą się i gotowi gwałtem cię porwać z sobą. Te łotry i krwią własną i cudzą frymarczą... Nibyto nie pamiętają ludzie, jak tu ich dziewka bałamuciła naszego pana.	Ale dlaczego? Sprawozdania się im nie zgadzają? Budżet przekroczyli? Remanent? Dlatego mój syn nie może się urodzić?	Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!	On tylko wojsko przyprowadził i nie wiem, czyli trzy dni sam bawił. Niech wasza wielmożność pozwoli, tu jest suchy winograd w tym czuhubie, a z tego brzegu takowy owoc, którego i w Turcji nie ma, jeno z Azji z daleka przychodzi, a tam na palmach rośnie... Pana pisarza nie ma, a teraz i jazdy wcale nie ma, bo ku Bracławiu wczoraj nagle poszła... I tu są daktyle, aby obum waszym wielmożnościom były na zdrowie... Został tylko pan Gorzeński z piechotą, a jazda wszystka wyszła...	Religia, Prawo, CnotaMoralność, młody człowieku, zaczyna się z prawem Gdyby chodziło tylko o religię, prawa byłyby zbyteczne: ludy religijne mają mało praw. Polityka, PozoryPonad prawem cywilnym jest prawo polityczne. Chcesz wiedzieć, co dla człowieka politycznego widnieje na czole tego waszego dziewiętnastego stulecia? Francuzi wymyślili w tysiąc siedemset dziewięćdziesiątym trzecim wszechwładzę ludu, która skończyła się samowładnym monarchą. Oto historia waszego narodu. Co do obyczajów: pani Tallien i pani Beauharnaispani Tallien i pani Beauharnais dosłownie: bez (krótkich) spodni; w czasie Rewolucji Francuskiej nazwa nadawana rewolucjonistom, którzy nosili spodnie długie, zamiast modnych wówczas wśród szlachty krótkich spodni z koronkami (fr. culotte). w tysiąc siedemset dziewięćdziesiątym trzecim, wkłada w tysiąc osiemset czwartym żelazną koronężelazna korona stają się od tysiąc osiemset szóstego współtwórcami arystokracji ulegalizowanej przez Ludwika Osiemnastego. Za granicą arystokraci, którzy królują dziś w Dzielnicy Saint-Germain, zrobili gorzej: byli lichwiarzami, kupcami, pasztetnikami, ekonomami, pastuchami. We Francji zatem, tak w prawie politycznym, jak i moralnym, wszyscy i każdy z osobna zadali kłam punktowi wyjścia przez ostateczny rezultat; wszyscy wykazali rozbieżność przekonań i postępowania. Nie było logiki ani u rządu, ani u jednostek. Dlatego moralność jest dziś wam czymś obcym. Dzisiaj u was sukces jest najwyższą racją wszystkich postępków, bez względu na ich wartość i charakter. Fakt nie jest już niczym sam w sobie, cały jest w pojęciu, jakie drudzy sobie o nim tworzą. Stąd, młody człowieku, nowa nauka: miej piękne pozory! Ukrywaj podszewkę swego życia i pokazuj bardzo świetny wierzch. Dyskrecja, ta dewiza ambitnych, jest hasłem naszego zakonunasz zakon rzekł ksiądz, ujmując rękę Lucjana i klepiąc ją poufale.	A pamiętacie, tatusiu, jakeście rzemień strzępili na mnie? Jak was ten mój kozik mierził, a markociliście się, że nic uczciwego nie wyrośnie z „niedojdy”?	Dziękuję pani tymczasem za kompliment i śpiewać będę, ale gdybym wiedział, że moje piosneczki podobają się pani, tobym jeszcze nie takie wymyślił.	I ja też Miało to znaczyć, że wybijają się ludzie o zdecydowanie dominującym pierwiastku męskim, a uwielbienie, jakie ich otacza, wynika ze skobiecenia większości społeczeństwa. W tym wszystkim mają odgrywać rolę niezaspokojone w dzieciństwie żądze posiadania i temu podobne faramuszkifaramuszki	Nie podobają mi się Mniemam, że sam powinienem był dokonać doboru załogi, skoro już o tym mowa.	Bo jestem pewny że kłamie, że się podaje za kogo innego, niż jest. Ale bastanza... dosyć; nie mówmy o tém.	Jak chcesz ja już jestem zdecydowana. Geniusz to sprawa mózgu: nie wiem, jak na tym wychodzi serce, pomówimy o tym później.	Moje nazwisko?... Co to jest? Co to za jeden?	A jeśli ranny tylko i żyw, to ci się z dziupli bronić będzie	Ależ, mówiąc o sąsiadach, nie miałam przecież na myśli staruszków, którzy przechowują w kolanach zaszczytnie otrzymane kule Myślałam o ludziach w naszym wieku, z którymi można się przyjaźnić! Ot, na przykład, ten stary, zgryźliwy doktór	Droga moja! cóż ci powiem więcej nad to czego się sama domyślać możesz! Żal ojca twojego był bez granic, gniew macochy niesłychany... wszyscy opłakiwaliśmy stratę najukochańszego dziecięcia...	Mój Ludwiku co to znaczy? Magdalena jest rozdrażniona, ty zmieszany	Panaście widzieli? Blady jest i chmurny... czuje on to, co ja...	Zapewne ale jak to raz rzuci się w te niższe klasy towarzystwa, któżby potem chciał po tancerkach zbierać niedogryzki?	No, tym jego salamandrom. Teraz przynajmniej będzie się je przyzwoicie traktować, kiedy będą mieć jakąś wartość. A do niczego innego te potwory się nie nadają, tylko do tego, by z ich pomocą zrealizować jakąś utopię.	Ani mi się śni, abo mi to źle samej!	Byłoby dobrze mieć takiego sojusznika. Ale czy to można wierzyć? Mężczyźnie?	Doprawdy! Jednak słabością ramienia się nie odznacza, ani też przesadnym humanitaryzmem, o ile mogę sądzić.	Jak pan uważa. Ja jedno powiem. Jeżeli pan nam da tylko tyle, co pan mówił, to po kilku miesiącach, albo pan będzie musiał dołożyć i wciąż dokładać...	Mój kumie, przyszedł mi do głowy niezawodny sposób wynalezienia twojego kłapoucha, choćby się skrył pod ziemię; umiem ja ryczeć doskonale i jeżeli tylko i wy umiecie, to niezawodnie zaraz go znajdziemy.	Skoro tylko jego ekscelencja minister, skoro jego ekscelencja we własnej osobie… A, to zupełnie co innego!	Szanowna pani zbyt łaskawa nie jestem znowuż aż tak znakomity.	To minie, gdy znajdzie się z powrotem na wolności	Wszystko to są chwilowe kłopoty pani Latter. Ale od wakacyj...	Jaśnie oświecony panie jest to wypisany dzień przybycia twojego na wyspę: „Dziś dnia tego i tego miesiąca, roku etc., możny Don Sancho Pansa, objął rządy tej wyspy; oby władza jego długo i pomyślnie trwała!”	A spokój Najjaśniejszego Pana nie daje mi zasnąć.	Chyba nie wypada	Ciekawymciekawym latarnik, oprawiający i zapalający uliczne lampy. na przykład? Któż to mnie pożąda?	Czegóż można więcej wymagać? jak słodkiego przebudzenia? A to mnie właśnie spotkało z pani łaski! pozwólże mi kosztować tej przyjemności.	Nie mów, nie mów!	Nie wiem o niczym	Nie, nie, nie ma żadnej omyłki.	Nigdy nie lubiłam kotów	Obmierzły Pedrito? Któż to taki u licha?	Pod żadnym względem rywalizować z ordynatem nie mam pretensji.	W takim razie wymyślił pan jakąś substancję nie istniejącą...	Z pana to sympatyczny człowiek	Zupełnie nie rozumiem, panie profesorze...	Co? co, ja sam nie wiem. Pójdę do nich i powiem, żeby szli daléj.	A więc ta dziewka tobie się aż tak podoba? Uwa...	A wreście dziecko moje, jest jeszcze jedna ważna przyczyna, dla której wprowadzać młodego Darskiego do mego domu waham się.	Ha, ha! Znam! Znam te stare piękne teorie, któreśmy sami na własną pociechę ukuli! Wiem, pan myśli: „Wszelka sztuka prawdziwa jest władaniem nad duszami, jest narzucaniem ludziom innym własnych uczuć, wyobrażeń, pomyśleń!”. Czy pan wierzy, że tak jest istotnie?	Młodziuchna, nieśmiała, a co gorzej pono wątła i słabowita jak ona tu sama jedna potrafi temu (tu zniżył głos) potworowi się opierać.	Z razu osłupieniem, ale po chwili bardzo mężném sercem i wielką dumą.	Ależ Maciuś jest za mały	Amen! amen! odzywali się biskupi.	Bardzo dobrze, mój kochany a ty, panie Nedzie Landzie?	Chętnie spełnię żądanie państwa, odpowiedział Gaczycki, ale sami państwo będziecie winni, jeżeli nadużyję waszej cierpliwości, bo będę zmuszony mówić długo.	Jakto, co robię ze sławą?	Mnie się synek urodził.	Oho, ho! Ma się rozumieć! Witoldek szumi! A dałeś?	Próżno bym się na moje prawa szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości, a mnie wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu siedzieć; wolę nawet tam niż tu!	Tak	Wrony, gdzież się podziały?	Z kimże się żeni?	A naturalnie.	Byle z tymi Szwedami prędzej skończyć, byle skończyć! Jechał ich sęk! Niech ustąpią Inflanty i miliony pozwolą, darujem ich zdrowiem.	Będzie tu pojutrze albo ty u niej na folwarku, z tamtej strony rzeki.	Czy wasza miłość chce do nich jechać?	Doprawdy?	Dziękuję	Hi, hi, hi! Niecuja	Ja bez niego dałbym miliony! Dziękuję panu!	Ja zostawiłem ich po drodze: Porthosa w Chantilly, z pojedynkiem na karku; Aramisa w Crevecoeur z kulą w ramieniu; Athosa na koniec w Amiens, pod ciężarem zarzutu o fałszerstwo pieniędzy.	Jakim?	Jesteśmy na ścieżce. Teraz ty, Will, prowadź do twojej „Markizy”. Jak daleko stąd jeszcze do zatoki Szarych Zwisów?	Która godzina?	Mógłby przynieść jedno i drugie razem	Nadeszły widzę listy z Indii	No a wy, reszta?	No! teraz wypijmy zdrowie inicyatorów wycieczki!	Obłudny zatem?	Osiem.	Pojedynek spytał hrabia.	Proszę pani, bo Fil mi przeszkadza.	Pójdź!	Rzeczywiście leżą.	Stare dzieje	Taką przynajmniej przyczynę nam podał	Więc wszystko dobrze?	Wyście z Cesią wszystko oberwali.	Za kwadrans dziesiąta.	no, i będzie miał szczery żal.
W ogóle. Na tym polega gra. Jeżeli w poniedziałek jestem dla kilku milionów odbiorców telewizji Tartuffem, tego samego dnia w iluś tam kinach oglądają mnie ludzie w pontyfikalnych sza­tach papieskich, a nazajutrz w teatrze jestem Jagonem albo Edypem... rozumie pan, nie umiem tego wyrazić inaczej, bo to jest właśnie tak: nie można mnie dopaść i przychwycić.	Cóż się stało z tą miłością? Zabija ją pewność, że nie jestem kochaną. A przecież miłość wielka żywi się i rośnie podobno, zdradą, krwią zawodów, cierpieniami. Nie, to co brałam za miłość, nie mogło nią być, muszę nie być zdolną do wielkiego uczucia, do miłości prawdziwej	Bo ja nie wierzę Ja nie chcę wierzyć. Zawsze byłem ateistą. Wierzyłem w materię i w postęp i w nic innego. Jestem człowiekiem nauki, kolego, a wiedza nie dopuszcza Boga.	To właściwie moja wina... Zabrałem ci samochód. Właśnie wracałem Dworską, gdy zobaczyłem ciebie, leżącego pod parkanem... Szofer myślał, że to jakiś pijak. Pomimo to zatrzymałem wóz... to było... Nie dawałeś... żadnych oznak życia... Odwieźliśmy cię do domu. Na szczęście w porę przybył lekarz, a później chirurg... Po operacji jeszcze nie było wiadomo, czy jesteś uratowany... No, ale teraz już wszystko dobrze... Wszystko dobrze... Ja od razu wiedziałem, że ci nic złego stać się nie może. Nie masz pojęcia, co się działo. Więc przede wszystkim aresztowano wielu podejrzanych, ale istotnych sprawców nie znaleziono.	Pierwsza próba szczytnego wynalazku niech się odbędzie na twym szlachetnym zdrowiu. Zanadto jestem pewny skuteczności mego lekarstwa, stanowiącego erę w dziejach świata. Zresztą jedna kropla żadnej substancji szkodzić ci nie może.	Tedy słuchajcie. Gdzie się rodziłem, nie wiem, to jeno wiem, że nie tu, w Krakowie.	A bo to nie grzech! Parobki pod wąsem, Szymek ma już dobrze na trzydzieści i żenić mu się nie da, z domu nie popuści i o bele co piekłuje.	Co prawda, nie moje pieniądze, to mnie ręka o nich nie swędzi. Wreszcie, nie kupuję ode dworu, ino od chłopa. Ode dworu nie śpieszyłbym się z kupnem, bo w takich sprawach czekać nie wadzi.	Cichaj, brzdącu jeden! Dosyć mam własnego strachu, a ten mi jeszcze dodaje. Cichaj, mów Zdrowaś, to ci raźniej będzie. Ino nie na pytel, powoluśku; mów głośno... a do mnie się nie odzywaj. .......... No, widzisz, już my na ziemi.	Co znaczy niemożliwe! To wszyscy wiedzą. Ten jubiler Iwanowski obił go na ulicy po gębie nie dalej jak pół roku temu za szwindel z wekslem, a Brzęczkowski oblizał się i nawet nie pisnął. To przecież znana szuja. Może pan ciekaw wiedzieć, jak on doszedł do tej fabryki naczyń emaliowanych? Oszukał, panie, w najbezczelniejszy sposób wspólnika i sieroty po rodzonej siostrze. A pan go jeszcze broni?	Ma w tym kowal jakieś wyrachowanie, ma! Ale pilnowała go będę... Z Antkami najgorzej, bo się pogodzić nie chcą... i dobrodziej wczoraj zgodę chciał zrobić... nie przystali...	Ano, skoro inaczej być nie może, zaczynam! Najlepiej powiem zaraz zpoczątku, że znałem tę kobietę, która została, jak pan powiadasz, zamordowana, pod nazwiskiem Róża Montalbon, czyli „La Montalbon”, jak ją powszechnie zwano.	Czy mąż nie pisał do mnie?...	Idź sobie, tylko na drugi raz nie rość sobie pretensji do mojego łupu! Puść go, Akelo!	Nie może to być!	Nie pamiętam... Nic... Wszystko mi jedno. Nie pytaj mnie	Tyś człowiek... tyś mój brat! Ale podobnie jak ja wrócić musiałam do swoich, tak i ty, Mauli, wrócić musisz do braci swych, ludzi. Wrócisz, o ile cię przedtem nie uśmiercą na Skale Rady...	O! i bardzo zawadza, na honor, i przyznać muszę, żeś mi piekielnego narobił bólu, ale to mniejsza; lewej użyję ręki, jak zwykle to czynię w takich razach. Nie myśl wcale, abym ci ustępstwo robił, ja zarówno obydwiema władam rękami; to może być dla pana nawet niekorzystne, bo mańkut dla nieprzyzwyczajonych osób bywa niebezpieczny. Żałuję nawet, iż wcześniej nie uprzedziłem pana o tem.	I cięgiemcięgiem (gw.) sobie. kupuje wstęgi a stroiki tylko. pokazała na wsi, chodziły za nią babie spojrzenia ostre kiejkiej (gw.) niby, jak. żmije. Brały ją też na ozory przy leda sposobności, a nicowały, że niech Bóg broni, nie mogły jej bowiem darować, że się stroiła jak żadna i że była ponad wszystkie urodniejsza, żeby już nie spominać, co wyprawiała z chłopami.	Ba! Jeszcze nim nie jest.	Czy nie sądzisz, że naród angielski jest doskonały pod każdym względem?	Czyżby firma Thomson i French nie była według pana pewna? Do licha! To byłoby przykre, bom tam ulokował trochę funduszy.	Jak to! Ty nie jesteś odważnym?	Nie ma za co Nieraz późno wieczorem przechodzę koło pańskiego laboratorium i widzę, że pan pracuje. Ma pan na warsztacie coś ciekawego?	Nie waham się, ale rozmyślam	Nie, Pencroffie Niech pan jedzie, i to jak najprędzej.	Ona taki ma wstręt do morza a ja... ja doprawdy nie wiem, jak tu postąpić... chyba tylko panu podziękować.	To nie komplement niech pan wysłucha do końca! Chociaż jest mniej przystojny, jednakże ma w sobie coś bardzo męskiego.	Towarzystwo! Nie chcę słuchać o nim. Pragnąłbym zarobić tyle pieniędzy, by ciebie i Sybillę zabrać z teatru. Nienawidzę go.	Zawołaj zaraz kucharza. Ale poco mi to wszystko? dlaczego nie mogłam żyć wolna i niezależna! A teraz co?	Żeby nie ten wzrost i żeby nie szabliska, można by ich wziąć za chamów	Nie wiem, czy to prawda, że Gilbert zaręczył się z panną Stuart ale rzeczywiście prawdą jest, że panna Stuart jest bardzo ładna.	Ale czy ty jesteś pewny, że Charlus miał tyle kochanek? dodał z tajemniczą miną. Jest tam pewna panna de... zdaje mi się d’Orgeville, powiem ci dokładnie, córka ludzi bardzo, ale to bardzo przyzwoitych, matka jest mniej lub więcej z domu La Croix-l’Êvêque, sama śmietanka, podobno nawet trochę krewni ciotki Oriany. Zresztą wystarczy ujrzeć tę małą, zaraz się czuje że to jest panna z najlepszego domu (czułem przez chwilę rozpościerający się na głosie Roberta cień ducha Guermantów, który przeszedł niby chmura, ale bardzo wysoko i nie zatrzymał się). To mi robi wrażenie jakiejś cudownej przygody. Rodzice są zawsze chorzy i nie mogą się nią zajmować. Ba, mała pociesza się jak może, i liczę na ciebie że znajdziesz rozrywki temu dziecku!	Dobrze to wszystko, moje dzieci ale i ja także wiem, czego mi potrzeba. Pościelcie mi tylko prędzej, muszę się położyć, bo zdaje mi się, że mi jakoś niedobrze, ale bądźcie pewni, że czy będę pasterzem, czy też rycerzem, nigdy wam nie uchybię i pamiętać będę, zobaczycie.	No, i o co Samo przez się rozumie się. Paszport był potrzebny, rodzice nie dawali, no i trzeba było ślub wziąć.	No cóż, panie Smith przyjrzymy się temu wybuchowi, a jak będzie udany, to będziemy go oklaskiwać. Nie wydaje mi się, żebyśmy mieli się czym przejmować.	A jeżeli portier to zauważy?	Czy ja wiem?... Zdaje się, że tak...	Dobrze, ale proszę o pośpiech, bo za kwadrans muszę już być w dyliżansie pocztowym. Bądź pan uprzejmy wytłumaczyć mnie przed panią markizą i panną Renatą, że w takim dniu, choć z głębokim żalem, ale muszę je opuścić.	Egipt jest twój Mądrość twoja jest nadzwyczajna, więc czyń, jak chcesz... Ale postępuj ostrożnie... O, ostrożnie!... Skorpion, nawet zabity, jeszcze może ranić nieostrożnego zwycięzcę...	No więc czemu zwleka i robi piekło? Za parę miesięcy może zapłacić podwójnie.	No więc trzeba to wszystko ułożyć dziś wieczór.	Tu jednak muszą być jakieś żywe istoty Ta dziwna rzecz zda się być ręką ludzką zrobiona.	Co to jest?	Cofnijcie się wszyscy!	Daję, chętnie daję, dobranoc, moi panowie. Nim jeszcze wyszedł, my legliśmy na posłaniu jak byliśmy, sen nas zmorzył.	Innymi słowy profesor mówi o tym, że człowiek posiada zdolność fantazjowania?	Jakież to przekonanie?	Jednak dość jasno, abym mógł widzieć, jak ten pański człowiek tam się kręci	Komu się tam znów rusza za kołnierzem?	Mówię ci, że mam pieniądze. Wszystkie pieniądze.	Na Herkulesa! Śmiertelnik, który zdusił Krotona, godzien jest mieć posąg na Forum. Ale mylisz się lub zmyślasz, starcze, albowiem Krotona zabił nożem Winicjusz.	Ny, ny, jak się odzywa do starego ojca.	Och, nic Chcieliśmy zbujać jednego para Francji, a tymczasem on nas wystrychnął na dudków... A więc, wy chcecie naciągnąć mego kuzyna...	Siadaj, to wszystko opowiem.	Szaleju za dużo u siebie macie, naciąga nim ziarno i całe myślenie przystojne rozmamla	Ten potwór strzykał jakąś trucizną. Mam całe ręce w pęcherzach. Pali to jak ogień.	To jest beznadziejne	W tej chwili to ja właśnie czekam Zechce mi pan powiedzieć, czego pan sobie życzy?	Wybieramy się właśnie na łowy!	Z daleka to tak idziesz, panie wojskowy?	Zmokło, ale da Bóg pogodę, to wyschnie.	A potem w świat!	A za co go rano napadli? A za co myśmy napadali?...	A, jakże można by inaczej?	Abyś został w jej ramionach aż do białego dnia; nadszedłbym i zaskoczyłbym was.	Ale co?	Anieli ją ustrzegą!	Bet!	Bądź pozdrowiony, faraonie, władco świata!...	Będzie czas uradzać W Płocku i tak musicie odpocząć.	Co ty wygadujesz, dziewczyno!	Cud boski mnie z rąk tego wcielonego diabła wydostał	Czego wy ode mnie chcecie...	Czy trzymasz zakład dalej?	Daruj mu, daruj!	Dobry wieczór!	Ja, ale pan prezes upoważnił mnie do tego	Ja... zabiłam swe własne dziecko.	Jak tu dobrze, Stasiu! Patrz, i podłoga nawet wylana jest żywicą. Będzie nam tu doskonale.	Juści, gospodarki można by wykrajać kiej plastry miodu, jedna w drugą, i każda z łąką i paśnikiem.	Kiedy, w nocy?	Mamo czy naprawdę trzeba mówić nowennę za pana Stacha?	Mr. Barnes, czy chcesz pan wygrać jeszcze jeden zakład?	Myślisz pan?	Niewiesz co paplesz.	Nigdy w świecie.	Ojciec, Mąż	Oni...	Pamiętam.	Patrzcie ją: będzie nas uczyć.	Przysięgam.	Raczej zdruzgotał! Księżna musi ulec! Rozumiem jej stan obecny. Przejść RubikonRubikon	Spadłam z obłoków, bałwany (wiatry) mnie przyniosły... Poprostu zatęskniłam za tobą, kazałam zawrócić werden, i napowrót do Stawiska!	Tak... tak... trochę kły szczerzy, muszę mu dać nogą w zęby!	Taki dobry szlachcic jak i każdy!	Zapewne...	Zgoda. Będziesz zapłacony za swą poczciwość. Teraz pomyślmy o zbawieniu tej duszy chrześcijańskiej.	Znasz pan tu najlepsze miejsca do rzucenia kotwicy?	Złe
Drogi panie Bóg jeden wie, co jest memu panu. Widzi pan, nie ma w Paryżu ani dwóch domów podobnych do naszego. Słyszy pan? Dwóch domów. Pan margrabia kupił ten pałac, który należał poprzednio do pewnego księcia. Wydał trzysta tysięcy franków na umeblowanie. Rozumie pan, to jest suma, trzysta tysięcy franków! Ale też każdy pokój w naszym domu to prawdziwy cud. „Brawo, powiedziałem sobie, widząc te wspaniałości, to jak u nieboszczyka jego dziadka: młody pan margrabia będzie prowadził otwarty dom”. Gdzie tam! Ani chciał kogo widzieć na oczy. Mój pan prowadzi dziwne życie, panie Porriquet, rozumie pan? Życie niewzruszone. Wstaje co dzień o tej samej godzinie. Jedynie ja, ja sam, widzi pan, mogę wejść do jego pokoju. Wchodzę o siódmej, latem czy zimą. Tak już postanowiono. Wszedłszy, powiadam:	Tak jest.	I tego nie mogę przyrzekać, bo nie wiem, kiedy mi wypadnie powracać, proszę atoli być pewnym, iż nigdy nie zapomnę o sercu tak prawym i tyle dla mnie przychylnym.	Tak jak się przyjmuje kogoś narzuconego, komu się chce dać uczuć, że powinien to wynagrodzić.	Tak, sir, mam robić to, co się jemu podoba	...Jego Książęcej Mości Lulejki, niegdyś następcy tronu paflagońskiego Panie mój, oddaj dobrowolnie swoją szpadę, wszak widzisz, że jest nas trzydzieści tysięcy	Słucham, panie oberlejtnant. Kawa zupełnie zimna.	Ale jest pan powieściopisarzem. Niech pan sobie wyobrazi, że w powieści ma pan podobną sytuację do rozwiązania. Jak by pan sobie z nią poradził?	Daj no pokój, nie rzucaj się darmo jak cygacyga (z węg.) Nikt nie jest mądrym, jeśli nie jest cierpliwym.. Siadaj no, pogadamy o tym ze sobą...	Ech, panie, zatem matka ma umierać z głodu?	Ona go broni przed ludźmi, bo mu doktor nakazał bezwzględny spokój. Zresztą jemu, od czasu jak odzyskał pamięć, widok ludzi, choćby najżyczliwszych, jest ogromnie przykry. I to się rozumie. Nie może przecie z nimi mówić o swoim postępku, a widzi, że każdy, kto się do niego zbliża, myśli nie o czem innem, tylko o tem.	Tego już za wiele nie zapominaj, że biedny Indianin jest wujem mamy i że krewny nasz nie postąpiłby niehonorowo.	Wszystko będzie dobrze już to morze nowego świata lepsze jest niż morza Europy; jest spokojniejsze, wichry mniej zdradzieckie. Z pewnością ten Nowy Świat okaże się najlepszy ze wszystkich możliwych światów.	Właśnie w tem jest cały sęk Umyśliłam, że niema sensu tyrać cały dzień po złociszu od sztuki. Lepiej mieć paru klientów, a takich, co solidnie zapłacą. A wiesz kto solidnie zapłaci?	A gdzież te papiery?	A pan nie urzędował nigdzie? Przecież byłoby wygodniej dostać jaką posadę, chociażby na kolei; mógłby pan siedzieć w Warszawie i równocześnie oddawać się literaturze, toby jedno drugiemu nie przeszkadzało.	A to co? A my gdzie przyjechali?	A to są...?	A w Pietro Caruso?	A więc Seldon je zabrał?	Ach, Saro! Jakże mi się podoba tu na poddaszu! Tu o wiele ładniej, niż tam u nas na dole!	Ale czy pan wie, że prawo zabrania wydziedziczać całkowicie syna?	Ależ to na wino wygląda	Ano, chodźmy!	Ano, to ino ręką na niego kiwnę.	Bardzo jestem pani wdzięczny.	Betsey!	Bo się ożenisz.	Boję się tego człowieka	Co znaczy ten zapis?	Cożeś to takiego przywiózł z Drezna żeś zupełnie nieswój? Nie wymawiaj mi się, bo znam cię zbyt dobrze, bym się mogła omylić. Mów otwarcie, co to być może?	Czy nie przeszkadzam ci, telefonując o takiej porze?	Czy pani wierzy w czary? Mam nadzieję, że pani wierzy!	Cóż to znaczy?...	Dajcie co choć dla dziecka! Ja głodna, i ono się nie pożywi odemnie; gdyby choć mléka kropelkę, gdyby choć co dzień kawałek chleba!	Dla Boga! Toś waść naprawdę mój krewniak!	Dobrze!	Dokąd idziesz?	Dostańcieno mi tylko kwitek do lasu na materyał i podarujcie choć starą towez (siekierę).	Dziękuję, złocisty paneczku! Niech was Bóg błogosławi...	Gotówką.	I cóż, Wilhelmie, czy praca na dzisiaj już skończona?	Ja ci nie wypominam, kto tam na ciebie po karczmach wyczekuje...	Jak dla kogo!	Jak nie damy pieniędzy, to za cóż postawią?	Jak w podróżach Sindbada żeglarza Widać, mój Nedzie Landzie, że lubisz historyjki o nadzwyczajnościach. Co to musiały być za olbrzymie potwale! Nie przypuszczam, abyś temu wierzył.	Jakaż to?	Jaki wujko?	Jemu może nie, ale innym.	Jestem.	Już podaję stary KaKa.	Już wszystko załadowane Dołożyłem też tytoniu.	Książki!	Ma mama Józi dzieci.	Może nie masz pieniędzy?	Mów otwarcie, nie masz żadnej nadziei?	Mówili, naprawdę mówili, „tej ładnej wdówki”.	Mówię, że ryba będzie dobrze chwytać. Pora taka. W zeszłym roku szczupaka złapałem. Takiego na metr.	Nic pewno, że nic wesołego. Biedna Zosia!	Nie krępuj się. Zaczekam.	Nie mam przyjemności	Nie pójdę!	Nie rozumiem.	Nie, nie! nie rób tego nigdy! Znienawidziłbyś mnie potem.	Nie, tu go nie ma, może się załgałzałgać się	Nie, tylko troje!	Niech mnie Bóg broni!...	Niech pan zaczeka; czy mam mu pokazać miniaturę cesarzowej Szarloty?	Niech posiedzi. Na drugi raz nie będzie się bił.	Nieprawda, ja widzę wszystko. Przede wszystkim to, czego nie widzisz ty, ani ci twoi. Widzę nieprzebraną nędzę świata i piekielną krzywdę ludzką...!	No!	No, chociażby z pańskich zalotów do Donki.	No, czy żyje?	Nudziłżebyś się?	Oni nie wyjeżdżają, przeciwnie, dopiero niedawno wrócili. To są ci, którzy budowali domy dla dzieci. Już zbudowali te domy i teraz nie mają roboty, więc robią awantury.	Pan trzyma stronę Collina i nie trudno zgadnąć dlaczego.	Pani się przyznałaś także.	Po każdym takim odezwaniu się Heli czuję wyrzuty sumienia. Może ja naprawdę już nie powinienem się kształcić, tylko pracować na siebie? Może ja jestem dla mamy ciężarem?...	Pozostały o jakie dwa łokcie od trupa; nie zwrócono na nie uwagi i ja bym ich nie zauważył, gdybym nie był znał tej legendy.	Proszę cię, Athosie, zejdź na dół, on cię najmniej z nas wszystkich podejrzewa i zobacz, czy stoi jeszcze przed drzwiami.	Rozbieżeli się. Mówią, że nie chcą dłużej służyć przeciw Jasnej Górze.	Ruszajże ty do Zołotonoszy, ja do Czerkas pociągnę.	Samże on mnie na dziś wezwał.	Siedź spokojnie i czekaj!	Starsza pani zdrowa?	To różne andenkienyandenkien (z niem. Andenken)	To w takim razie skąd to mleko?	To źle trafi, ja przez tydzień nie zajrzę do domu. Wyobraź sobie, że chcą mnie mianować gubernatorem w Odesie. Ja zaś upieram się przy Moskwie. Dlaczego nie mam sobie na to pozwolić? In partibus infidelium zdawałoby się, że to obojętne, a jednak z przyjemnością kazałbym powiesić tych poczciwych wariatów. Nasza emigracja to dowód ex post, że Rosja musiała upaść. Konwentykle, operetkowe konspiracje, naiwne dzielenie skóry na niedźwiedziu. To ponad moje siły.	Wieś mego ojca w kilka miesięcy po ślubie moim sprzedano z licytacji.	Wisi na miejscu. Czego babci potrzeba?	Więc mi nie wracać pod Malbork?	Więc onej zimy matusia pomarli.	Więc owa na pół pijana baba, o której wspomniałam ci wczoraj, powiedziała mi prawdę, kiedym usiłowała dostać się do niego, żeby wyprosić chociaż tydzień zwłoki. On istotnie umarł. A mnie się zdawało, że umyślnie skłamała, żeby mnie się pozbyć.	Więc są bóle? I to w tej okolicy?	Wszystkie rzeczy mówią: Oho! do Benamuki.	Wszystko się tam karbuje. Co tu człowiek szablą wyrąbie, to tam sekretarze niebiescy zapisują.	Za pozwoleniem! Zdarzają się pośród nich także nie oswojone lwy!	Zdaje mi się, że to Dan... mój brat...	Znam dobrze tę drogę bo żem to był z Janem Kazimierzem konfidentkonfident (z łac.) towarzystwo. cieszyć i pobożnością budować.	Zobaczy pan, że znajdzie się ona jeszcze w potrzebie; ale proszę pana, nie trwoń jej zbytecznie, jeżeli pan chce, aby wystarczyła na dłużej.
Wolna wola, to prawda! Ale kiedy panna chce tego, kiedy ja chcę, kiedy mam z łaski Boga fortunę, że ani grosza nie potrzebuję na wiano, kiedy ród mój tak dobry w Rzeczypospolitej, że go żaden senatorski nie przejdzie, kiedy nie masz żadnej, by najmniejszej plamki ni na mnie, ni na ojcach moich, ni na pradziadach, czego więc chcą ode mnie? Czego chcą dla tej panny? Cóż to znowu są ci Strzegoccy? Czy to Radziwiłłowie, czy Sanguszkowie, czy Potoccy? Dużoż tam buław, dużo miter, dużo wojewodów i kasztelanów?	On mi list zapowiedni przez tegoż pana Wołodyjowskiego przysłał, a przez to pod inkwizycjęinkwizycja (z łac.) śmiałek. na wszystko gotowych, a ja, prostak, jako na lep lazłem. Nim jego zamysły wyszły na wierzch, kazał mi na krucyfiksie poprzysiąc, że go nie opuszczę w żadnym terminie. Myśląc, że o wojnę ze Szwedami albo z Septentrionami chodzi, przysiągłem chętnie. Aż nastała owa uczta straszna, na której ugodę kiejdańską podpisano. Zdrada okazała się jawnie. WiernośćInni pułkownicy buławy hetmanowi pod nogi ciskali, a mnie przysięga, jako psa łańcuch, trzymała i nie mogłem go odstąpić...	Masz tam trochę rzeczy i książki. Daj mi słowo, że nie sprzedasz tych książek.	Najjaśniejszy panie! moje maszynki są prawowierne i dotąd nie znają, co bunt zuchwały. Pukawka działa i słucha słuchawka. Radiotelepałem przed chwilą właśnie do stacji lądowej, pierwszej lepszej z brzegu. Odbębnili zaraz, że północ nadchodzi.	Nie grozi mu tym razem niebezpieczeństwo. Lekarz zapewnił, że za jakieś pięć lub sześć dni postawi go na nogi.	Powoli, panie de Bergerac ja, mój panie, nie jestem awanturnikiem. Mnie nie przezywają Kapitanem Czartem. Mogę przedstawić waćpanu dowody, że hrabia de Lembrat postąpił, jak mu obowiązek honoru nakazywał postąpić.	Już zidiociał Głupi jak nogi stołowe. Może nawet nie wie, że jest wojna. Być może, że wstydzili się powiedzieć mu o tym. Ten podpis na manifeście do jego narodów to też pewno szachrajstwo. Kazali wydrukować bez jego wiedzy, bo on już o niczym myśleć nie może.	Kochać wolno To mój los, że wszyscy szaleją... Ale pisać do mnie tak poufałym tonem... Więc on naprawdę myśli, że	Tak Ale wątpię, czy te informacje na coś się nam przydadzą. Powiedziała mi, że jej ojciec był żonaty z Belgijką i gdzieś pod Antwerpią miał zakłady przemysłowe. Po śmierci rodziców zlikwidowała wszystko i najpierw kształciła się w Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu, gdyż chciała zostać malarką, później podróżowała, bardzo dużo podróżowała. Z jej opowiadań wnioskować można, że zna prawie cały świat. Chociaż warunki materialne dawały jej niezależność, była nawet przez pewien czas dziennikarką i wysyłała korespondencje do pism amerykańskich z różnych krajów. Najwięcej czasu spędza na Riwierze Francuskiej. Zatrzymuje się jednak zawsze i wszędzie w hotelach.	A propos Co też mówią w mieście: że to ty, panie Wokulski, kupiłeś mój dom?...	Wciąż jest pełen krzepy. Mam nadzieję, że wkrótce się spotkamy.	Co do tego, że interesa pani Latter idą źle?	Czemuż by nie? Gdybym był tym innym, sam chętnie bym tu służył. Gdybym nie był znał tych dwojga, to niechajby sobie krople kapały ile wlezie... I gdyby to tylko sam Jörgen padł ofiarą, nic by mnie to nie obchodziło. Ale lubiłem Lizę, a ona lubiła mnie także, na Boga, lubiła mnie!	Jeszcze tylko tego by nam brakowało Jeśli kogoś z nas dosięgnie, to żywy stąd nie wyjdzie.	Sam kochany wujaszek zachwalał swą siostrzenicę, to wieloznaczące Lecz po cóż ją wysłał na Wyspę Snu? Nie powiedział tego panu?	Podziękować mi? Dlaczego? Zrobiłam  to nie tylko wyjątkowo dla niego, wszyscy na moim miejscu postąpiliby podobnie względem innych.	Jakiego pana? Łajdaka, chama, nie pana. Pan to jestem ja! Rozumie osoba?	Gdyby za mną był toby mojej żony z sołtystwa wyrzucić nie pozwolił. Biegała moja do zamku, płakała i prosiła, nieboga, nie raz i nie dwa razy; za nic to było. Na zamku jej słuchać nie chciano, a sam pan starosta w Samborze nigdy nie mieszka.	Nic nie uczynię aby się narazić na niebezpieczeństwo, ale nie pocznę też nic, by się od niego ukryć i uchować, gdy drudzy cierpieć będą. Jeżeli w jakikolwiek sposób pociągnioną zostanę do wyparcia się wiary mojej, stracić wolę życie, niż fałszem skalać usta.	O czymże wy tak bajdurzycie? Czas by już pomyśleć o przebraniu się do obiadu Lulejko, zaprowadź księcia Bulbę do jego apartamentów. Mój książę, jeżeli szaty twoje nie nadeszły jeszcze, będziemy najszczęśliwsi, oglądając cię w stroju, jaki masz na sobie.	A kiedy nie wyszły na mnie...	Ba!... nie tylko kołnierz, ale nawet cały mundurek tej sztuki nie dokaże...	Czy między innymi nie używała mego nazwiska?	Dlaczego nie podniosłeś ręki?	Nic, nie, moja droga, lękliwość nie należy do licznych wad czy zalet Filipy Gordon	Nie mówmy o mnie Zjemy obiad sam na sam, a później będziemy słuchali rozkosznej muzyki. Jakże mnie pan znajdujesz?	Nie zmieścimy się wszyscy.	Przecież nie dzwoniłby pan o pół do dwunastej w nocy, żeby zrobić Beatce przykrość.	Teraz na górę, co koń wyskoczy! Aby nas kto ze służby nie spostrzegł... lada chwila stajenni się zbudzą.	Któż co starcowi bezbronnemu miał uczynić? Zatrzymywali mnie Wilcy po gościńcach nie jeden raz, ale puścili wolno... Do Radegasta też niełatwo się dobić... Leży kontyna na wyspie zewsząd wodą otoczonej jak Lednica nasza, długa haćhać świątynia. stoi na podwyższeniu, z trojgiem wrót w tynach, co ją otaczają, z których dwoje się tylko otwiera, a trzecie tajemne do wody prowadzą... Bóstwo stoi całe złocone w koronie na głowie, na rogach jeleni i kozłów, misternie wywyższone pod dachem purpurowym, ze słupy malowanymi, a obok niego łoże jego królewskie purpurą zasłane... I wkoło bogowie drudzy we zbrojach, z mieczami... Tamem ja naprzód szedł o wyrocznię pytać...	Najdroższy, a czemu nie przypiszesz tego moim modlitwom? Kiedy tam jesteś, modlę się do Boga i matki już tylko o ciebie.	Nic gorszego spotkać mnie nie może.	Nie bardzoś waćpan skonfundowany, gdy tak obcesemobces	Tak! Jest pijany i w takich razach bez bitki się nie obejdzie.	U nas będzie, a u was nie.	Moryś! jak ci powiem kawał, jaki zrobiłem Cabińskiemu, to aż podskoczysz na równe nogi!	Jak to?... Na moją podróż jego świątobliwość przeznaczył dwieście talentów w towarach i złocie. Miałożby to być zmarnowane?...	A! a! alboż to miłość myślisz pan sobie wybierać jak aksamit na suknię?	Wyleczyłbym ją z tego, byłaby to wielka przysługa dla jej przyszłego zięcia.	A kiedy zamierza pan komendant to zrobić?	A to jakim sposobem?	Jezu kochany, a to śliczności, kiebykieby (gw.)	Któż to poluje na białych ludzi?	To ofiara ginofobiiginofobia, właśc. gynofobia a. gynefobia (z gr.)	Może, może (co znaczyło: może nie)	Pomysł bardzo dobry, jeśli wody tak wielki gmach uniosą.	Rad jestem temu. Ta kobieta ma złote serce, jak sam powiadasz, ale gadulska... oj, kawał gaduły!	Kochany panie „Unglücku” Ale któż był tak... prostodusznym, by ci mógł radzić mierzyć się z królem... Trzeba być bardzo... domyśl się, by sobie tak smutną obrać rolę.	A ci bandyci korsykańscy w jego załodze?!	Ach tak? Więc tak pani sądzi? Doprawdy?	Cóż, jak tam?	Ja, jestem lord Winter, baron de Scheffield.	Jednego dnia szwagier mój, który, przez troskliwość o brata...	Jestem pewien!	Nieznośni muszą być ci Korkowicze?	Tak więc bohater, którego historię mamy poznać, ma tylko dwadzieścia dwa lata?	Tak! tak! ale się boję, boję się! Miej litość nademną!	We świecie?... Był ci u grobu Jezusowego!	Wszystko przemawia do serca Nieskończoną przyjemnością dla kochających ludzi jest odnajdywać w szczegółach krajobrazu, w przejrzystości powietrza, w zapachu ziemi poezję, którą mają w duszy. Natura mówi za nich.	Wyglądamy jak kominiarze!...	A co! a co! Jakże takiego wypuszczać? Dwunastu rajtarom karku nadkręcił, a mnie trzynastemu obiecuje! Dobrze! dobrze! Udał mi się kawaler! Czy i on jest pana Czarnieckiego konsyliarzem? W takim razie jeszcze prędzej go wypuszczę.	A teraz czem zarabia?	Ach, nic Czyście przyszli pieszo?	Ale król stary chory jest i życie mu obiecują niedługie	Broń Boże. Myślę o małej Kostyńskiej!	Cicho!	Ciemna?	Co ty mówisz?	Czemu?	Czytałem w domu.	I teraz pan się boi?	Idźże pan do stu diabłów, piszę artykuł, a ten rozbrykał się i przeszkadza.	Jakie siano? chyba go macie z sobą?	Jednakże ja na pana liczyłem wiele w tym razie...	Jest tobą zachwycony...	Kradziona.	Mości panowie czy konie u toków?	Muszę zajrzeć do niej.	Nadprzyrodzona	Niech pan poczeka Przecież w Allahabadzie muszę być dopiero jutro przed dwunastą.	Ojciec dużo zdrowszy	Pani tu, jakim przypadkiem?	Piękni żołnierze mówił mały rycerz	Po coś ty właściwie z wojska uciekał?	Pokaż, coś robił!	Posłuszna! ja bo niechcę twego posłuszeństwa	Poznałeś Marynię?	Radźmy nad tym	Słowo szlacheckie!	Słuchaj no, stulisz gębę, ty znajdo jeden?	Ty ciągnij tylko dalej swoje opowiadanie, a drogę i jej kierunek mnie pozostaw.	W porządku	Więc co masz mi powiedzieć?... spytała panna Eufemia.	Więc co? Powiedz! No, Karolino, Linko, co będziesz robić?...	Więc majątek ten zachowujecie na złe czasy Egiptu?	Więc ten niebezpieczny człowiek nazywał się...	Wszakże doktór Poleski przed dwoma laty się zastrzelił!	Właśnie dlatego wściekłość bierze.	Zrozumiałeś mię zatem, kochany panie d‘Artagnan?	„Zachować siebie, zostać szczęśliwym mówił z głębokim namysłem, głosem matowym, do siebie.
Ale ja artystą nie jestem i być nie chcę Jest to i zawiele dla mnie honoru i zamało. Artyści są-to najczęściéj istoty, które widzą tylko skorupę rzeczy i ograniczają się wrażeniami, nie sięgając głębiéj. Trzeba być trochę i artystą, ale być tylko artystą	Prawda, przypominam sobie... ale z tymi waszymi radami to jest tak: cokolwiek mi który z was powie, to ja już sam pierwej wiedziałem i jeszcze zawsze na końcu nie wiem, co właściwie uczynić należy.	A tak! zobaczyłby cięgi! Zobaczyłby na chlebie oliwę, tę obrzydliwą, tłustą oliwę, po której ciała ich stają się giętkie, niby trzciny. Nie! z tego nic nie będzie! Niech się lepiej uczy grać na skrzypcach, to go jeszcze nie zrobi kuglarzem!	Ależ ja wiem o tem, że jestem źle wychowany I wiem, że pani jest wychowana na wielką damę. Będąc dzieckiem, znałem nawet pani rodziców. Pani jest napewno córką państwa Horzeńskich z Czołnów?	Ja ci coś powiem, panie. Jesteś niedoświadczony, otoczony siecią intryg, ja zaś byłem przyjacielem twego dziada i ojca. Otóż oddam ci jedną usługę. Pobożność, WierzeniaPrzyjdź kiedy w nocy do świątyni Astoreth, ale... zobowiązawszy się do zachowania tajemnicy... Przyjdź sam, a przekonasz się, jacy to bogowie odzywają się i dotykają mas w świątyniach.	Jak to o lepszych?	Jak to? Co ty mówisz? Zwróciłaś się do biura detektywów?	Jeśli dochowałem wiary dziecku, to teraz nie będę miał żadnej trudności i zasługi!	Już, już, idę, ale odtąd nie chcę już na obiad nic, tylko to co będziemy słyszeli. To takie zabawne. Pomyśleć, że jeszcze trzeba czekać dwa miesiące, nim usłyszymy: „Groszek zielony, słodki, groszek, groszek zielony”. Jak to ładnie powiedziane: „słodki groszek”, wiesz, że ja lubię taki delikatny, delikatny groszek, skąpany w winegrecie; nie ma się uczucia że się je, takie to świeże jak rosa poranna. Och, albo te śmietankowe serduszka, to jeszcze bardzo daleko: „Dobre serki śmietankowe, śmietankowe serki dobre”. A winogrona z Fontainebleau: „Wino, wino, winogrona”.	Nie jestem sam	Nie, babciu, mówię prawdę, to moje postanowienie już nieodwołalne.	No mówta, a co to gęby wam pozamarzały?	No, dobrze! ale cze­muś ty sobie tego nie poradził?	No, to mój drogi, posłuchaj, co wymyśliłem: każę udekorować wóz, przebierzemy się za neapolitańskich żeńców i będziemy wyglądali iście tak, jak na wspaniałym obrazie Lepolda Roberta. A jeżeli dla większego podobieństwa hrabina G*** zechciałaby przebrać się za wieśniaczkę Puzzole lub Sorento, maskarada będzie kompletna, bo hrabina jest przecież tak piękna, że niejeden ją weźmie za oryginał Madonny z Dzieciątkiem.	O, Doady! Myślę czasem... wiesz, taki ze mnie głuptasek, niedorzeczna taka grymaśnica; myślę czasem, że to już nigdy nie nastąpi.	Obiecuję pani to solennie.	Oczywiście móóój braaat nazyyyy...ywał się Graaa...andet tak jak ja. Tooo jest peeee...ewne, wiadooo...me. Nieee zaaa...rzekam się. A taaaka likwidaaa...cja mogłaby w każdym raaaa...zie być, pod wszee...lkim względem, baaaa...rdzo kooo...rzystna dla meee...go braaa...tanka, którego kooo...cham. Ale trzeba się rozpatrzyć. Ja nieee znam tych fiii...lutów paryskich. Ja mieszkam widziiii...cie paaa...anowie w Saumur. Mam swoje wiiii...no, swoje łąąki, swoje iiiinteresy. Nigdy nie podpisywałem weee...eksli. Co to jest weksel? Braaa...łem ich duuuu..żo, ale nigdy ich nie wyyy...stawiałem. Bierze się to... daje sięęę dooo eee...eskontu. To wszyyyy...ystko, co wiem. Słyyyy...yszałem, że mooo...oża odkupić weksle...	Oj, co nie, to nie!... zaprotestował gorąco Cabiński.	Ojciec dał słowo... będzie chciał koniecznie posłuszeństwa... co to będzie z tego?...	Pan Władimir groził społeczeństwu przeróżnymi okropnościami a wszystko z powodu tego wybuchu w Greenwich Park. Okazuje się, że powinniśmy wszyscy drżeć ze strachu przed tym, co nastąpi, jeśli ci ludzie nie zostaną wytępieni na całym świecie. Nie miałam pojęcia, że to taka ważna sprawa.	Przyzwijcie ano Agatę od Kłębów, to przypilnuje.	Rano jestem przekonań mego dziennika ale wieczór myślę, co chcę: w nocy panuje wolność myśli, obok wszelkich innych wolności.	Rozumiem! To jakiś przyjaciel Cyrana.	Skazany jest na dziesięć lat galer co już jest jakby śmiercią cywilną, lecz trzeba wiedzieć, że ten uczciwy człowiek jest to sławny Gines de Pasamonte, albo inaczej Ginesillo de Parapilla.	Skąd wiem, to wiem A wiesz, skąd stary Toch te jaszczury wozi? Z Devil Bay. Z Diabelskiej Zatoki, Jensi. Mam tam znajomego, jest agentem, wykształcony człowiek, i on mi mówił, że to nie są żadne tresowane jaszczury. Skądże! Coś takiego można opowiadać małym dzieciom! Nie daj sobie niczego takiego wmówić. Tak się sprawy mają, Jensen, żebyś wiedział. A ty mi będziesz opowiadać, że Captain van Toch jest all right.	To drogo, hm... a potrzebne mi jest; ale jako zapłatę miałbym tylko walory, których pan nie chce.	To zacznij zawracać głowę Kingowi, natchniony wieszczu! Zrób jaki fajnowaty, klawy refren, każemy go śpiewać mikrusom.	Widzisz więc, matko, że beze mnie byłby sam.	Wolna i nieprzymuszona? To bardzo ładnie; ale czy nie będzie to co szkodzić nietkniętej reputacji twojej, kiedy się o tym dowiedzą w Tarnowie?	Wznieść się na powierzchnię wody i wymordować to całe robactwo.	A goście jacy tu u panów nie bywali?	A jak się pan z nim rozstał?	A nerwy?	A nie kwiliż w niéj dziécię?	A ty, co zrobił?	Ach tak!	Ale trudno: nie mogłam się powstrzymać. Tak parsknęłam, bo sobie zupełnie nagle przypomniałam, jak zabawnie wyglądałeś z tym ogromnym kartoflem w ustach, jaką miałeś wtedy twarz wypchaną, jak gryzłeś kromkę z szynką.	Ano garść ostatnia przedstawia w tej chwili podobieństwo do mnie: jest na wychodnym...	Baronie, promieniowałeś pięknem, a teraz zaczynasz nas razić gromami jak Jowisz! Ulituj się!	Chciałbym ją poznać.	Co? znajdzie drugą!	Czy nie winisz w duchu siebie, że nie umiesz czy nie możesz podzielać jego rozkoszy? Czy nie przychodzi ci na myśl, że miłość małżeńska jest cięższa do udźwignięcia, niżby mogła nią być miłość występna?	Dał mi pan złoto.	Do jej miłości pani Rokiczany.	Dobra! Idę na świeżego „Kuriera”, akurat mam odrobinę czasu.	Domyślam się, że tytułem arlekina obdarzać raczysz mój mały dowcip, ale cóż, czy któż jest tu garbuskiem?	Fragment bez końca.	Gdziem jest? Gdziem jest?	Ja nawet ich nie widzę dotąd	Ja też tak myślę	Jak się z nimi porozumieć?	Jak wyglądał?	Jakichże, jaśnie panie?	Jako „widz”?	Kto jest z nimi?	Kupiłbyś wieś, jeno pieniądze gdzieś!	Moi wujowie!	Możesz.	Myśmy już o kamieniu zapomnieli pogrzebaliśmy stare młoty po mogiłach i już ich prawie nie widać. Nie zdał się już teraz kamień, gdy o kruszce łatwo, a ludkowie nasi po pieczarach coraz więcej go znoszą.	Mógłbym panią przestraszyć.	Narodził się był w Polsce człowiek jeden, a nazywa się tak samo jak my obaj człowiek genialny.	Nazywam się Julian Sorel nie mam tu nikogo.	Nicże waćpan nie wymyślisz?	Nie myślałem wcale tak źle Nie wiedziałem tylko, co o tym sądzić. Skądże bierze się tutaj strzelba twojego brata? Czy już dawno tu leży?	Nie od razuśmyNie od razuśmy do tego doszli od ostatniej rewolucji.	Nie, palto moje wisi w szatni królewskiej.	Nie.	Niechże se też jaśnie państwo samo idzie...	Niewidzialnego świata?!	No	No, dostanie on teraz po gębie!	O! na honor za wiele wymagasz, kochany d‘Artagnanie, dałem, co mogłem i uprzedzam, że nic lepszego już wymyślić nie potrafię.	Och wybacz, dziadku.	Oczarowania. Widzisz, wuju, sam sobie jesteś winien. Sprowokowałeś moje najście.	Otóż, niech mi pani powie, co teraz z sobą pani robić myśli?	Pan się cofasz?	Panie Utterson tam coś nie jest w porządku.	Pewnie, pewnie Oczywiście.	Potem? Alboż mi w każdym razie nie pozostanie moje własne nazwisko?	Przecież szukam.	Przedziwnie babunieczku i piłem ogromnie jak gąbka...	Sam Schwarc wstępował.	Skąd pani wie o tym?	Słowem już! kto nie po bożemu żyje, ten się Boga zapiera.	Tak, najwyższy czas, bo już jest prawie gotowy, a jak tylko odejdzie, wstąpię do wojska.	Tak?	Ten sam!	Trzeba nam będzie się o tym przekonać	Ty szczęśliwy jesteś, Eliezerze!	Tėvynė yra tat žemė, kurioje užgimėme ir gyvename. Tėvynė yra mums kaip motina, reikia ją taip pat, kaip ir motiną, mylėti.	U Butrymów ja już był bo tam najbliżej. Oni mnie do waszej miłości przysłali.	W lipcu, do djabła! czy doktór nie obawia się przypadkiem, abyś nie był poznany?	W najbliższy poniedziałek Eryk zaczyna próby Makbeta.	W takim razie niech pan lepiej jeszcze zostanie.	Widno, coby mu się kiedy nie przyśniło z polskim orłem równać, tedy nie na głowie, a na szyi wolno mu nosić koronę.	Wiecie, Szwejku, na co zasługuje taki żołnierz, który w czasie wojny łupi spokojnych mieszkańców?	Wojciecha Skowronka? Juścijuści (gw.: już ci)	Wolny człek jako i wy, i tego samego pono rzemiosła	Wyjechała z wizytami.	Za co? Ja tu nieznajomy!?
Ha! co? Każdy inny wpierw by wrócił z wami list czytać, a tamtemu by przez ten czas w łeb ołowiu napchano. Ale jak mi tylko przyniesiono papier, który przy nim znaleziono, tak zaraz mnie coś tknęło, iże to z przyrodzenia mam do wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z latarkami szło naprzód i już byli na łące. Mówię im tedy: „Poświećcie no mi, niech wiem, co tu stoi...” I zacząłem czytać... To mówię waćpanom, aż mnie zmroczyło, jakoby mnie kto pięścią w łysinę buchnął. „Na Boga! panie kawalerze, czemu to tego listu nie pokazałeś?” A on na to: „Bo mi się nie spodobało!” Taka jucha harda, nawet w godzinę śmierci. Ale ja, kiedy to go nie porwę, kiedy nie zacz nę obejmować. „Dobrodzieju żeby nie ty, już by nas wrony strawiły!” Kazałem go tedy nazad brać i tu prowadzić, a sam ledwiem z konia ducha nie wyparł, ażeby wam jak najprędzej powiedzieć, co się przygodziło... Uf!...	Czy już wie, że ja będę grać Lady Makbet?	On? miłościwy panie! On gorszy od Janusza! A w czyjej się głowie naprzód zdrada wylęgła? Czy nie on pierwszy księcia hetmana skusił, koronę mu ukazując? Bóg to na sądzie rozstrzygnie. Tamten przynajmniej symulował i bono publicobono publico (łac.) miara długości tkanin, równa 28 łokci, tj. ok. 16 m; w XVII w. tkaniny uważano za bardzo wartościowe i często stanowiły formę płatności zamiast gotówki, a sukno czerwone ceniono wyżej niż bielone. czerwonego sukna, my zaś nie tylko do ratunku ręki nie przyłożym, lecz jeszcze ciągnąć będziem, by nam się najwięcej w garści zostało... Litwa nam (powiada) musi zostać, a po bracie Januszu ja czapkę wielkoksiążęcą wdzieję, z jego córką się ożeniwszy.”	Dobrze, opowiem od początku rzecz całą, skoro odnosi się ona do waszych włości. Gdy nasz książę wyruszył z Normandii na podbój angielskiej krainy, możni rycerze (możeście o nich słyszeli?) jęli z zapałem zaciągać się pod jego znaki, gdyż obiecywał podzielić zdobytą ziemię między tych, co wiernie służyć mu będą. Za możnymi pociągnęła i szara brać rycerska. Rodzina moja należała do uboższych w Normandii. Atoli tak się zdarzyło ,że krewniak mojego ojca, Engerrad herbu Orzeł, onże Engenulf De Aquila, poszedł za hrabią Mortain, który szedł za książęciem Wilhelmem; przetom i ja pociągnął za De Aquilą. Tak! W trzy dni nieledwie, jak pasowano mnie na rycerza, zabrałem świeżo otrzymany miecz oraz trzydziestu pachołków z domu mego rodzica	Chwała Bogu! Pan miał cały czas tak ponurą minę, że myślałem już jaknajgorzej.	Ja mam trzydzieści lat... czas mi zacząć... Mam dobry plan, a nie miałem pieniędzy. Cóż pan chcesz, z agentury można żyć, ale kapitałów nie będzie, a i tak żyło się kredytem; gdyby zlikwidować przyszło, miałbym parę tysięcy długów na czysto... Teraz dam sobie radę. Pan mi pożyczyłeś pieniędzy, to muszę panu opowiedzieć, na co były mi potrzebne. Borowiecki jest osaczony, gotówki już nie ma, ciągnie lichwiarskim kredytem, ja mu dam pieniądze... a przy sposobności wejdę do zupełnej spółki i już tak dalej pokieruję, że on będzie tylko dyrektorem w swojej fabryce... Mam dobry plan. On ma w fabryce swojej gotówki czterdzieści tysięcy, to można od niego zainkasować, w rok... dwa, wyjdzie na czysto. Wszystko obmyślałem i ręczę panu, że się powiedzie!	Trzysta franków, czy tak?	A mnie co innego.	Bardzo dobry człowiek pan Miętlewicz	Bo ja mogę wyjść. Mnie wszystko jedno.	Co, panie! kobiecość	Dobrze, dobrze!	Dopiero co przybiłeś do brzegu, a już myślisz uciekać. Gotowam pomyśleć, że ląd napawa cię zabobonnym strachem.	Doskonale Układają się bez zapytania nawet, czy ja się na to zgadzam, czy życzę sobie, aby taka pani przestąpiła próg mego domu... Tego dopuszczać się mogą tylko aktorzy.	Ehe! he!... to już do kupca nie należy. Kupiec jest od tego, ażeby sprowadzał tańszy towar i z lepszym zyskiem dla siebie. Nieprawda?... Ehe! he!...	Jak się panu podoba, jak, proszę łaski pana, samo panisko zechce, ale co do mnie, wolałbym tę sprawę jak najrychlej załatwić i kuć żelazo, dopóki gorące. Straconą sposobność niełatwo odzyskać i lepszy rydz, niźli nic i wróbel w ręku od żurawia na dachu.	Konwalie tu są, bom już widział. Rosną za gęsto, trzeba je będzie rozsadzić, ale ich moc tu jest. Te drugie to dopiero po dwóch latach kwitną, jak je się sieje, ale mogę flance przynieść od nas, bo je w ogródku mamy. Czemu panienka chce je zasadzić?	Mam dla pana pewną propozycję czy panu zależy na pozostaniu w Warszawie?	Mnie to mniej dziwi Moja służba mówi mi tylko to, co uważa za stosowne. Prawdopodobnie nie lubią zakonu Św. Jana.	Na pokrycie wystawię panu własne weksle niech pan tylko nie myśli, że chcę pana wykiwać. Byłbym głupi, próbując oszukać człowieka, któremu wystarczy pogapić się na karty, czy na szklaną kulę, by to odkryć. Nie wymagam zgody zaraz. Jutro mi pan da odpowiedź po naradzeniu się z tą swoją kulą. A teraz jeszcze jedno: nie chcę, by ktokolwiek wiedział, w jaki sposób odzyskałem te rzeczy, i musi mi pan obiecać zachowanie tajemnicy.	Nawet nie wiesz jaka ty jesteś piękna. Przecie widziałem tysiące  kobiet. Tysiące. Widziałem te renomowane piękności, za którymi świat  szaleje, różne gwiazdy filmowe i inne. Żadna z nich nie mogłaby równać się z tobą. A już na pewno żadna nie ma takiego wdzięku. Ty nie wiesz, że każdy twój ruch, każdy uśmiech, każde spojrzenie to dzieło sztuki. W tych parszywych Radoliszkach też umieli poznać się na tobie! Ale zobaczysz, kiedy wprowadzę cię w wielki świat! Wszyscy głowy potracą! Mówię ci! Najsławniejsi malarze będą dobijać się o portretowanie ciebie. Pisma ilustrowane będą podawać twoje fotografie...	Nie jestem przecież cudzoziemką, mój panie odezwała się najczystszym akcentem, jaki można słyszećod Portsmouth aż po Manchester	No tak! dawna, krótka forma przymiotnika w r.m.: wesoły.	No tak.	Panie ona miała być moją żoną...	Panie profesorze! przysięgam, że to ja jestem winien.	Patriota, Ojczyzna, Zdrada tu: przypodobać się, dogadzać. umie. Geniusz ni cnota nie popłaca. Szczęście, żem to i książęciem Rzeszy, a za nogę mnie przecie do sosny nie przywiążą. Byle mnie intratyintrata	Przetrzymałam już tyle, przetrzymam i więcej.	Przewróciło ci się, widzę, w głowie od kiedy zbudowano dla ciebie szkołę! Otóż powiadam ci, że moje dzieci czytają równie dobrze, jak twoje, mimo że uczę po izbach czeladnych.	Późno czy nie późno: idziemy!	Tak jest!	Tak! Tak! Ja muszę tam być. Sam ją wyjmę z trumny.	Tak, słyszałam o takiej, która tam ponopono (gw.)	To i co, że zalatuje? Czy to ja perfum nie wąchałam?	Z tego ciasta powstaje po dodaniu siarki od razu kauczuk wulkanizowany drogą polimeryzacji. Osiągam ją, poddając mieszaninę działaniu promieni alfa, jakie wytwarza lampa Roentgena w dostatecznej intensywności dopiero przy napięciu dwustu tysięcy wolt, a i to jeszcze jest mało, bo naświetlanie trwa bardzo długo. Może więc pan dyrektor sobie wystawić, co to za koszt. Wszystko byłoby niewykonalne, gdyby promieni alfa nie dało się zastąpić z tym samym skutkiem bardzo wysokim ciśnieniem przy użyciu odpowiednich katalizatorów. Musiałoby ono jednak wynosić od siedmiuset do dziewięciuset atmosfer.	Zawieźcie mnie do Olszowa. Dam rubla	A dlaczego... wykupił weksle papy?	A dokąd?	A książe też?	A nie przeszkodzę pani, jeżeli będę przy tym obecny?	A to waść nie nosisz szabli przy boku?	A!...	Ach, głupstwo. Ja mogę, bo chcę. Pan był jej kochankiem.	Adyć wiem!... do ty chudy i zły, kiej pies...	Ale kiedy bo... jeśli się nie mylę, ten jeździec z naszych stron pochodzi. Czyż nie nazywa się on Cyrano de Bergerac?	Ale możemy ich powstrzymać! Cóż znowu! Mieliżbyśmymieliżbyśmy pozwolić  (daw.) konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż; znaczenie: koniecznie wyrugujecie  (tj. usuńcie, wyeliminujcie). mi ich, generale, z tej pozycji!!	Ale się zaczyna druga?	Ano, cóż?... Nie żyje, i basta.	Aż tu Grzegorz przyskoczył z batem.	Bodaj go jasny piorun, on chce siąść!	Co się tu dzieje?	Czary! Czary! Odwraca kule... Buldeo, twój własny bawół został raniony!	Czyż nie mówiłeś, żem nieprzyjemna?	Gdzie?	Hale, Witek, dałeś pić źrebięciu?	I podobno ludzi, w co chcą, przemieniają, nawet we zwierzaki.	Jak wygląda ten, co jest przodkiem Babala?	Jakto? niewdzięcznico? co mówisz? coś wyrzekła? czyli....	Jaką rzecz?	Kazałem ci mówić wszystko, co wiesz.	Każ mi zrobić mały kawałek befsztyku po angielsku...	Księżniczko...	Mam nadzieję, że i to się nie stanie	Mile król widział tych, którzy z Litwy pod Jaśkiem z Oleśnicy wrócili	Mniej stary jestem niż się wydaję no i zobaczy miłość wasza, że na swojem postawię.	Moskwicin?	Na miłość boską! To chyba jakieś nieporozumienie! W jakiż sposób okazywaliśmy panu lekceważenie, którego wcale nie żywimy?	Nie chcę.	Nie hardaćhardać	Nie jesteś pan księdzem? Nie jesteś pan hrabią Monte Christo?... Boże! Jesteś tym ukrytym, nieubłaganym, śmiertelnym wrogiem! Musiałem ci wyrządzić w Marsylii jakąś krzywdę! Biada mi!	Nie zdejmę! Co znaczą te zniewagi? Żądam natychmiast wyjaśnienia!	Nie, długo zanim przyszło mi na myśl wybrać się do tej części świata. Byłem jeszcze młodym chłopcem.	Nie; zda mi się, że go pierwszy raz widzę.	No to dlaczego się uśmiechasz?	No, nie! Zapobiec raczej, jeśli nie ma talentu. Kostyński wszystkie troje dzieci mi oddał pod opiekę; biedak, umiera spokojny o ich los.	O, to coś musi być!...	Od ostatniej rewolucji. W owym to czasie nasz minister Mądrości Agastia wynalazł zasadniczą materię bytu i nazwał go Nirwidium.	Opłaciło się niezgorzej, bo to nie zapisał sześciu morgów!	Poradzę sobie z pasiastym kuternogą, ale ten śmierdzący Tabaki to przebiegła kanalia!	Proszę przyjść na śniadanie, drogi doktorze Monygham, i nich pan przyjdzie wcześnie	Przecie wy głównie robiliście układy, was głównie do tego używał!	Rozkazujcie, miłościwa pani.	Rozmnożyły.	Rozumiem, od organisty wziąć...	Sądzicie, że wam to teraz przyjdzie bez trudności?	To jest podkopywanie naszego przemysłu	To niemożliwość zupełna.	U Koralii.	U pani de Sérizy.	Ugi ar rasis partneriai lošti?	Umiem.	Uszom nie wierzym!	W tej chwili sam nie wiem jeszcze.	W tej chwili. Proszę panów do stołu	Wiesz? Duchy ci mówiły?	Z osiemnastego wieku.	Zaraz się zacznie	Zaśpiewajcie, zaśpiewajcie	Znam takiego, którego świerzbiały palce	Żyd parszywy!
To dobrze. Wstąpisz do Zabłudowa, gdzie siedzi Harasimowicz. Przykażesz mu, żeby co można grosiwa z intrat, z podatków publicznych i skąd można ściągnął i mnie odesłał, ale nie tu, jeno do Tylży, gdzie są już rzeczy moje. Co będzie mógł zastawić z dóbr albo z inwentarzy, niech zastawi! Co będzie można wziąć od Żydów, niech weźmie... Po wtóre, niech o konfederatach myśli, żeby ich jako pogubić. Ale to już nie twoja głowa, dam mu własnoręczną instrukcję. Ty mu list oddaj i ruszaj zaraz do Tykocina, do księcia Bogusława.	Masz pan rację; mężczyzna pięćdziesięcioletni jest bardzo skłonny do upadku. I gdyby nie żona i dzieci... Panie Ignacy!... panie Rzecki!... niech mnie diabli wezmą, jeżelibym się nie ścigał z młodymi. Ale panie, żonaty człowiek to kaleka: kobiety na niego nie patrzą, chociaż... panie Ignacy...	Tak, moje dziecko Ja pracuję dla ciebie, widzisz, ja pragnę twego szczęścia. Aby być szczęśliwym, trzeba pieniędzy. Bez pieniędzy, kaput! Ot, masz tu nowiutkiego napoleona, sprowadziłem go z Paryża. Dalibóg, nie mam w domu ani kruszyny złota. Ty jedna masz tutaj złoto. Pokaż mi swoje złoto, dziecino.	Złowieszczej niewieście! Tak mi potrzeba twych błogosławieństw, jak mi było potrzeba twych przekleństw. Stało się to na mój rozkaz, a nie za twym staraniem. Podnieście lektykę i... wio! Chodź no tutaj! Czy masz pieniądze?	Wierzę bardzo; to Lubin, lokaj hrabiego de Wardes, tego samego, co go pan tak dobrze urządził miesiąc temu w Calais, na drodze do letniego mieszkania gubernatora.	Nie dałby mi wiary gdybym to mu jedynie powiedział. Nieobecni zawsze sprawę przegrywają, zwłaszcza gdy są braćmi i gdy przybywają po piętnastu latach, zbrojni w niezaprzeczone prawa i upominają się o należne sobie miejsce. Nawet to prawo pisane, którym ludzie się rządzą, oświadczyłoby się przeciw nam, mimo wszystkiego, co mógłbym powiedzieć... mimo wszystkiego, co wiem	Nie wiem, o ile to, coś mi powiedział, odpowiada moralności kupieckiej, ale z przyjemnością ci przyznaję, że jest godne porządnego człowieka. Jeślim dobrze zrozumiał, twierdzisz, że mąż, który stanie nad brzegiem ruiny, nie ma prawa pociągać za sobą żony w otchłań nędzy?	To z Karpat, panie oberlejtnant, tam trzeba było pić. Menaż dostarczano nam zimny, okopy były w śniegu, nie wolno było niecić ognia, więc trzymał nas przy życiu tylko rum. I to jeszcze dzięki mojej zapobiegliwości, bo w innych kompaniach nie umieli postarać się o niego i ludzie marzli jak muchy. Za to w naszej kompanii wszyscy podostawali czerwone nosy od rumu, ale miało to także swoje ciemne strony, bo z batalionu przyszedł rozkaz, żeby na patrolowanie wychodzili tylko ci szeregowcy, którzy mają czerwone nosy.	Daję słowo, że nie pchnąłem. Może się trochę potoczyła, ale to dozwolone, więc proszę mi ustąpić, żebym mógł celować do słupka.	No, nie lamentujcie tak bardzo, mój Szwejku Ja wydam rozporządzenie, żebyście znowu byli przydzieleni do mnie.	Tak powiadasz? Ano, to obaczysz! Dziś jeszcze pójdę między chorągwie i krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę iść, nie tu sobie łokcie i kolana o tykocińskie wapno wycierać, to proszę za mną! Kto mnie regimentarzem kreował, kto mnie władzę dawał, kto dufał, że co uczynię, to ku pożytkowi ojczyzny i wiary będzie, ten niech obok mnie stawa. Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć piękniejsza Najświętszą Pannę, patronkę tej Korony i Matkę naszą, spod opresji i jarzma heretyckiego ratować.	Ho, ho, tak śmiało? Proszę nie wygłupiać się wymyślaniem przeciw maniactwu! Któż lepiej od pana tę tezę pojmuje, że chcąc intelektualnie swój świat posiadać, chcąc własnej konstrukcji życie ofiarować i niebywały w dziejach wypadek z siebie wyrzucić, trzeba nieodzownie otorbić się w wnętrzu maniactwa powłoką, której nie przeżre żaden kwas niecnoty ani wszechmożny jad praktyczności. Z maniactwa tylko wydobyć można formę myślenia obowiązującego siebie i drugich, by dobrze wiedzieć, czego z przeszłości dzisiaj się wystrzegać, jak bawić snobów przyszłości wizją i w jaki sposób wygimnastykować teraźniejszości zwycięskich półbogów. Tylko w maniactwie można usadowić beznadziejności twórczą urodę.	Posłuchaj Patrz, co zrobił dla ciebie ten Bóg, którego ty nie chcesz uznać nawet w ostatniej chwili życia. Dał ci zdrowie, siłę, pracę, a nawet przyjaciół. Dał ci też życie spokojne, jakie powinien wieść człowiek o czystym sumieniu. A ty, co zrobiłeś, zamiast korzystać z tych darów Pana, które przecież tak rzadko zsyła w całości ludziom? Oddałeś się próżniactwu i pijaństwu, a po pijanemu zdradziłeś najlepszego przyjaciela.	To dobrze, to bardzo dobrze.	Ja ci też ani jednego ani drugiego dać się nie ofiaruję grosza przy duszy nie mam. Rób co chcesz a uciekaj.	Niech ci będzie, ja już należę do wapniaków i nazywam to staromodnie intuicją. Domyśliłaś się bezbłędnie. Grasz pa­nią Makbet. Dzisiaj wieczorem uzgodniłem to a Erykiem. Jest zadowolony. A ty, cieszysz się?	E, do licha, daj pan temu pokój zabijasz mnie pan taką mową. Cóż to znów, czy pan chcesz się żywcem pogrzebać? Kura z pypciem zawsze kura. Do kata, nie zawsze się przecie zwycięża, nie, każdy po kolei. Dziś mnie, jutro tobie, tak się dzieje na świecie. Nic pewnego nie ma w tych walkach, kto dziś upada, jutro powstać może, chyba, że koniecznie chce w łóżku leżeć. Wstań, kochany panie, pójdźmy zobaczyć Don Gregoria, już musiał przyjść, bo słychać jakiś hałas.	A bo to nie Dominikowe nasienie!	Dobry wieczór, Beatko. Przepraszam, że dzwonię tak późno, mam nadzieję, że was nie obudziłem.	Gdyśmy ją stracili przyszło mi na myśl, że on wywiózł ją tam daleko, na obce brzegi. Cuda jej musiał opowiadać, cuda jej musiał, gołąbce mojej, obiecywać, tam daleko! Po widzeniu się z jego matką pewien już byłem, że tak jest, a nie inaczej. Przepłynąłem tedy kanał i znalazłem się we Francji.	I tego nie wiem, ale to jest prawdopodobne. Zdaje się też, że pewien wpływ na jej usposobienie wywarł ten... Norski swoim wykładem ateizmu...	Już wołał? Spróbował panowania w pustce! No, zobaczy, czy tak łatwo sprowadzić, jak wypędzić! Marek pewnie nie poszedł?	Mój, proszę państwa! Ale niech się państwo uspokoją! W tym koszyku nie ma pomidorów!	Rozpłakał się jak dziecko, przysiągł, że już nigdy nie wyjedzie z domu, i... dotrzymał, panie majorze!...	Tak, jednem uchem wlatując, a drugiem daję im wyjść, aby mi głowy nie zaprzątały	Do tego stopnia i ja się nie ośmielam, żebym miał pani sprawić jaką przykrość. Jeżeli zrobiłem, to bezwiednie i za to przepraszam.	Tym gorzej! Kiedy się popełnia zbrodnie, trzebaż bodaj czynić to z przyjemnością; to tylko jest w nich dobrego i jedynie w ten sposób można je po trosze usprawiedliwić.	A będę cię widywała?	A co zostanie?	A czyż nie można nauczyć się filozofii?	A gdyby go Osnowski nie chciał przestraszać, toby do mnie zatelegrafował.	A nie.	Abe mam świetny pomysł na film.	Ach, nic... już dawno postanowiłam wykąpać psa... pchły tak dręczą to biedne stworzenie.	Aha! Nie spodziewali się zbóje takowego uroczystego przyjęcia!	Alboż tak nie uczyniłem? bo... bo...	Ciekawym, co czyta.	Co nigdy?	Czy mi zaręczysz że dobiegnę przed pogonią za granicę..?	Czyś pan co postanowił?	Ha! Młodość!... Krew nie woda!... Ja się też czasem dotąd hamować muszę, bo jeszcze we mnie leo mieszka, qui querit quem devoretleo, qui querit quem devoret (łac.)	I nie tak zbili, ino mnie wzięli za łeb i kopnęli parę razy nogą.	Iż Wasza Królewska Mość wezwie go do siebie, sam wybada, bez świadków, w cztery oczy, i że, po odejściu księcia, odwiedzę niezwłocznie Was, Najjaśniejszy Panie.	Kazał wama powiedzieć, matka... że te... że przyńdzie dopiero na odwieczerz. Teraz nie przyńdzie. Rozumiecie?	Musiałeś pan źle słyszeć. Oto, co mówi ten autor...	Na co czekasz?	Nie chcesz mnie zrozumieć, Haneczko.	Nie może być, bo będzie za późno.	Nie rozumiem jaką scenę?	Nie widzę niespodzianek Chyba arcykapłani znowu rozpuszczą wieść, że faraon oszalał...	Nie, nie, jej mówić nie trzeba! Dopiero w listopadzie otworzy się tę salę malaryjną i odda jej pontyfikalniepontyfikalnie	Niech papa złoży dostateczny kapitał dla ojca pana Ignacego.	Niemożliwe, Moniko, nie czujesz się szczęśliwa? Dzisiaj?	O tym ja nie wiem czy jespana już przyjmą czy nie przyjmą, bo w konkurach dopiero wtedy jest pewność, kiedy państwo młodzi wracają od ołtarza; dlatego też sfolguj i sobie, i Zosi w tych afektach, bo na zły wypadek znowu będzie jakie nieszczęście.	Od Semenowej szabli! chociaż nic nie rozumiałem. z tej całej przygody nic nie rozumiał, przeciem na ślepo trzymał z Kozakiem przeciw Żydowi.	Rabbi! My przekleństw takich więcej słuchać nie chcemy!	Spłacę cię i szybko znajdziesz sobie lżejszy kawałek chleba.	Tak, to jego koń.	To jest otchłań	To pan myślisz wojować?	Ukradną cię	W klasy... W co chcesz...	Wtedy masz już moje słowo.	Zaraz, panie; ale bo... ale bo...	A jam téż, choć królewski syn, przecie myśliwy	A po cóż się zadawała z Frankiem!	Czemu?	Czy oni aby umieją chodzić około roli?	Czyż ciocia jeszcze mało robi, albo nasz Ragis poczciwy? Ciekawam, ktoby mógł więcej?	Do Włoch!	Fajga, a na czym smażysz pączki?	I dlatego mu się oddawałaś?	Ja zbadam te psy i koty	Ja?! Cóż tam ja...	Jak sądzicie!	Jak wyglądał?	Jestem teraz głównym pana wierzycielem, czy tak?	Kaip tai vaikiškas?	Kolego, będziecie pili herbatę?	Kłamstwo bez. nijakiej racji... Piec u mnie dymi i swąd do uczniowskiej izby zalatuje	Mnie się również zdaje, że jest przystojna	Może sam król?	Mówili, naprawdę mówili, „tej ładnej wdówki”.	Na jaką posadę?	Naturalnie	Niczego Anka, niczego, przecież już jesteśmy w Łodzi, a za godzinę Karol przyjdzie na obiad	Obyczaje zapytał Dan przezornie.	Odmówimy ci błogosławieństwa!	Pan był pierwszy raz w Paryżu?	Powiem ci wszystko...	Przecież dopiero wyjechaliśmy z Warszawy...	Przepreszem.	Religia, Małżeństwo rzecze Rikote	Tak.	Trzy tysiące pięćset franków, jak mój mąż?	Widziałem przed chwilą, jak wyszedłeś z zamku. Czy służysz tam może?	Wojuje...	Z czego się pan śmieje?	Zatem zgoda; ale podajcie każdy rękę. Teraz idźcie!	Żadnych w lekarstwach... życie jego we własnéj mocy.
Mało tego Szpital jest pod opieką zakonnic, a dwie z nich były obecne przy cuceniu Miki. Wiadomość rozeszła się szybko i zwolniono ją natychmiast. Wprawdzie i tak nie mogałby teraz pracować, ale to zamyka jej drogę na przyszłość. Zrobiłem, co mogłem, a nawet mniej, niż mogłem, bo to biedactwo nie chce przyjąć żadnej pomocy. Wogóle nie chce nikogo widywać. Zamknęła się u siebie. Ledwie dała się uprosić, by przyjęła wizytę ginekologa.	Nie zamierzamy zrobić ci nic złego, jeśli tylko powiesz nam to, czego chcemy się dowiedzieć.	Ach, moja droga, czyż to nie wszystko jedno!... Otóż wyobraź sobie, że siedziałem razem z tym Miszczakowskim. To jest głowa! No! Spryciarz pierwszej klasy. Niczego mu nie udowodnią. Każdziutki szczegół opracowany. Faceta już szósty raz biorą i zawsze się wykręci. Adwokatem mógłby zostać: cały kodeks karny i procedurę na pamięć umie. Nic mu nie zrobią. Kryty jest na wszystkie boki.	A jużciż, że do Turek bo p. Krzysztof tylko z tureckimi kupcy ma swoje handle. Ale nie tak głęboko do samych Turek, bo nie aż na sam Konstantynopol, jeno do Jędrna i Warny, nad morze, bo tam okręty z towarem p. Krzysztofa przybić mają. Ujednałem się tedy z p. Krzysztofem, a jak na mój rachunek, to aby z pomocą Bożą, tam i nazad po 100 talarów zarobię.	Nie uciekaj, ale cofaj się ciągle aż do wąskiego przejścia.	Nie rozpaczaj przyjacielu: potrę cię balsamem wegetacyjnym po plecach, przyprawię ci na nich dwie bańki ciągle ssące i najdalej w kilka dni wyrastać ci zaczną lotki, a za miesiąc urosną ci pyszne skrzydła barwy ciemnoblond, takiej, jakiej są twoje włosy. Nie sprowadzałbym cię na twoją biedę tutaj na Księżyc, na którym już od lat dziesięciu mozolę się nad sposobami przyciągnięcia cię z Ziemi. W tym stanie pokazać się nie możesz nikomu; więc tymczasem, nim ci wyrosną skrzydła, korzystaj z mej biblioteki i naucz się, czego tylko chcesz, bo tyle wejdzie w ciebie nauki, ile jej miałeś na Ziemi; idzie tu tylko o dobry wybór. Nie obciążaj tedy pamięci rzeczami niepotrzebnymi ci. Mnie się zdaje, że powinieneś pozostać przy medycynie, chociaż dotąd nie odniosłeś w tym zawodzie wielkiej zachęty.	Dobry wieczór, moje dziecko Takem się w téj chwili zagniewała na Marysię, że nie uwierzysz. Wyobraź sobie, ta nieznośna dziewczyna...	Jeżeli pan nie ma nic przeciw temu to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem odpisze...	Nie taiłbym się z tą dobrą nowiną Na zamkowéj ulicy spotkałem hr. Filipa.	Tak, w osiemdziesiąt dni! Idzie mu niby o zakład, ale, między nami mówiąc, ja w to nie wierzę. To by nie miało sensu. Musi być w tym coś innego.	Niestety, nie jestem kobietą to jednak dziwne”. Nie wiadomo, czemu skłamał, że nie myślał tego w tej chwili.	Miej pan rozum, Prout! Zostaw ich pan w spokoju, jeśli pan nie chce mieć nieprzyjemności, a co gorsza, chłopcy obrażą się na mnie. Jestem, niestety, za tłusty, aby się móc opędzać takim łapserdakom! Gdzie pan idziesz?	Ach to ty?... Nie mogę... Zaczekaj.	To panna Justyna myśli, że ludzie mogą ciężko pracować i wszelakie biedy znosić, a szczęścia swego nie utracić?	To sprawa osobista, prywatna. Nie mogę powiedzieć.	Ledwie mi się w to wszystko chce wierzyć! A toć to tak jakby panienka wlazła do jaskini lwa. Gdyby był taki, jak jest najczęściej, to by był wpadł w furię i obudziłby cały dom. On nie chce, żeby obcy na niego patrzeli.	Ani dwakroć, ani trzykroć ani dziesięćkroć! Powtarzam nie i nigdy! W tym domu praojce żyły i umierały, tum się urodził ja i moje dzieci, tu chcę żyć i umierać! Ani nawet nie gadajcie o tym do mnie, bo mię aże mglimgli	A wczoraj, przedwczoraj nic nie czułeś?	Ale tak jest, darmoby nie wierzyć.	Bo ta wiara ulepsza, uspokaja, nasyca... bo ona nie jest ladajakim wymysłem ludzkim, ale darem Bożym...	Dziwno wam? Zaiste, omal trupem nie padłem...	Nie potrzeba.	Nie pójdę; brodu nie znam... pływać nie umiem...	O pieniądzach nie myślisz pan przytem?	Nic nie ma.	Nie ma jej w jadalnym pokoju.	To byłoby niepożądane, ale zrozumiał, czego się od niego chce.	Ładnie zdrowe! A Bigielęta nie chorowały, jedno w drugie, na koklusz? Przez kilka miesięcy cały dom był, jak owczarnia. A Józio nie miał odry? Wszystkie dzieciska wiecznie chorują i tyle z nich pociechy.	Interes, Polak, Niemiec to twierdzenie i dalsze myśli są inspirowane merkantylizmem, sposobem myślenia o ekonomii, wyznawanym w XIX w. (a powstałym w wieku XVII). Merkantylizm głosił, że państwa europejskie są dla siebie wzajemnie konkurentami i mogą się bogacić kosztem sąsiadów, a kluczem do bogactwa i potęgi jest dodatni bilans handlowy, czyli wytwarzanie i sprzedawanie za granicą większej ilości towarów, niż się sprowadza.	Chodźmy na oranżerie, pod jabłonie, tam nigdy nie ma nikogo!	Jest, panie.... w pięć dni po wyjeździe powrócił, mocno skwaszony, widocznie i on miał w podróży nieprzyjemności. Na nieszczęście, żwawszy jest od swego pana i dla niego to wszystko do góry nogami przewraca, a przypuszczając, że gdyby prosił, mógłby doznać odmowy, więc bez proszenia bierze, co mu się podoba.	Czy nie było ci straszno za pierwszym cięciem?	Nie lubię wcale takich ciastek	Jakto, nic? nie możesz mnie zbyć taką odpowiedzią, na twarzy twojej napisane jakieś nieszczęście. Co cię spotkało? mów? kto cię zdradził? kobieta?	Pan sam tak nazywa mowę ludzką. I ma pan rację. Niech pan posłucha, jak się wszyscy rozgdakali dokoła nas...	Ja jestem człowiek ścisły w interesach, ale za kogo mnie pani ma, przypuszczając, że żądałbym jakiejś pewności na majątku pani. Odmówiłem jedynie przez lenistwo i ogromnie się wstydzę	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	Gruby pan w czarnych okularach pochylił się ku sąsiadom i rzekł półgłosem:	Karolu zdaje mi się, że mógłbyś obrać sobie mniej posępny przedmiot do żartów.	Przywieźć cię tak daleko i opuszczać, wydaje mi się...	Wykręciły się w tańcu, Czyś długo czekał podedrzwiami?	Jak ci się podoba; zaczekam.	Po cóż, Zoniu, masz się tym zajmować?	Ten satyr wciąż tak samo się śmieje	Tylko że system moralnego oddziaływania trochę męczy. A prócz tego Clewer się rozzuchwalił.	A ty dla obcej wszetecznicy porywasz się na nią?	Chmiel i na hetmanów się porwał. Co mnie wasz książę!	Dziakuju, wam Aksena, za waszę radę... Tylko, jak to zrobić... trzeba, żeby to kto znający robił...	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Wiesz dobrze, że to kwestia czasu.	Ale który świat tak twierdzi? To może być tylko inny świat. Ten świat i ja jesteśmy w doskonałej zgodzie.	Jak to wrodzone?	No to możemy iść razem...	Czemu? Jeżeli góry z każdym dniem wzmacniają cię na siłach?... Przypomnij sobie, jak czułeś się słabo i jak opadałeś z sił tam na nizinach, w Doon.	Córka? Kostunia? Prawda, zapomniałem dotąd mówić ci o niej. Ma już rok osiemnasty i chmarę konkurentów. Dziewczyna ładna, miła, utalentowana...	Droga Rottenmeier! Skoro ktoś raz ma imię Heidi i przywyknął do tego, używam tego imienia i basta!	Zawsze miał litościwe serce dla prostaków!... Pamiętacie, jak dwa lata temu uwolnił chłopów oddanych pod sąd za napaść na folwark Żydówki?...	A ile tych skarpetek znosi Co ja mam z tym zrobić Powinnam ją wyrzucić	Czyż podobna, aby ten obiad był dla ciebie tylko, Porthosie?	Dla młodej i ładnej dziewczyny bez roboty i chleba, którą hojność pańska ocali może od występku.	O! Bóg jest w niebie!... On cię ukarze... Boże mój, Boże, spraw, byś cierpiał kiedyś, jak ja obecnie!	A... dla księdza-stryjka.	Ależ można, babciu Będę tam trzymał stado; tyle łąk, mówił pan Jan. Parękroć mniej lub więcej kapitału, co mi tam! Ich kauf’s, GrossmutterIch kauf’s, Grossmutter (niem.)	Ażeby was poczęstować, jak nas będziecie wyrzucać z tej łodzi	Cie... Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba!	Co? Czyż masz pan na myśli, że jest ona ową damą, której skradziono klejnoty?	Czy prosiłbym, gdyby było inaczej?	I opuściłeś go wraz z innymi? Zdradziłeś jego i mnie.	Jak sobie ekscelencja życzy. Powiedzmy kurczę, dobrze?	Kontempluję na razie twój sukces.	Na usługi pana łeficerzałeficerz	Ninia, od mniedzemorza wiater kaniekanie przytwierdziła wpatrzona w rozkołysane od pewnego już czasu przez bryzę bujowisko. jak gdyby. je chto mlekiem poloł.	Pan mnie zna?	Panna Ewarysta pewną jest siebie, jak każda istota życiem rozmarzona tuż przed własną zgubą.	A niech ich. A co komu do tego?	A słyszałeś pan co o jego majątku?	A zatem, skoro straciliśmy okazję, ruszajmy dalej	Amen! Amen! dokończył Mnich. Wojna ta i nas już kosztuje dużo. Klasztorów kilka złupili poganie, kościołów popalili niemało, braci naszych brodatych poginęło wielu!	Będzie zależało. A czy wam wolno jest tańczyć? Z kobietami?	Co mówisz ojcze?	Czego?	Dotrzymam go święcie! żywo rzekł hrabia, mimo znaków, jakie mu bojaźliwa dawała kasztelanowa.	Gruszki soczyste!	Idź do łóżka i daj mi święty pokój.	Kiedy indziej!	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Kocham cię! kocham!	Nagroda rzekł jeden z posłów.	O bardzo wiele	Oni tacy dobrzy!	Skończże już raz co chcesz stąd wnosić?	Tak	Tak bardzo nienawidzisz tego człowieka?	Tutaj, ojcze.	Umierajmy tedy	W Marsyli, przed dwudziestu trzema laty, w dzień pańskich zaręczyn z panną de Saint-Méran. Niech pan poszuka w aktach.	W panią wierzę	Z naszego miasta?	Zdrowie waszmościów!	Święty Jakub?
Przezwisko je niepolityczne całkiem... Chamy!...To się wi, że wieski naród nie jest ślachta, ale żeby zaraz tak przezywać na ludzkie pośmiewisko, to je grzych!	Czy to jest jakaś tajemna siła i specyficzna własność ukryta w rondlach i patelniach, która przyciąga do się mnichów, tak jak magnes przyciąga żelazo; a zaś nie przyciąga cesarzy, papieżów ani królów? Czy też to jest indukcja i przyrodzona skłonność zrośnięta z habitami i kapturami, która, sama z siebie, prowadzi i popycha dobrych zakonników do kuchni, bez żadnej myśli i zamiaru z ich strony?	Gdzież tam! ale sama wyznaj! nie prześlicznyż to mojego romansu początek. Młodzieniec nawet bardzo się zbliża do mojego ideału, pełen wyrazu siły, męztwa i szlachetności.	Bom sobie przypomniał to, co mi właśnie o dowcipie Lgockiego opowiadano. Trzeba ci wiedzieć, że on już majątek rodzicielski odebrał i sam go administruje, a lubo i ten już jest bardzo wielki, toż jeszcze po panu Kąkolnickim prawie drugie tyle dostanie. Otóż, jak on gospodaruje. W jednej jego wsi, która leży nad Wisłą i w której on sam mieszka, łąka jednego kmiecia wyzwolonego tak przypierała do jego sadu z tyłu, że mu się ją kupić zachciało. Posłał tedy tam podstarościego, ale gdy ten mu przyniósł odpowiedź, że właśnie przed kilkoma dniami sprzedana: „Dobrze byle nie była pod moim sadem”. zawoła. i posławszy po tego kmiecia, sypnął mu pięćdziesiąt bizunów za kłamstwo.	Nic łatwiejszego Dam pani flakon pewnego płynu, który sprawia uderzenie krwi do głowy. Po przyjęciu pewnej dozy, następuje niby atak apoplektyczny, nie grożący wszelako żadnym niebezpieczeństwem. Płyn ten wlewa się do wina lub do kawy. Gdy atak nastąpi, przenosi się pacjenta na łóżko i zdejmuje się z niego odzienie, żeby się przekonać czy nie umiera. W takiej chwili trzeba, żebyś pani została sama i uderzyła go ręką po ramieniu, paf! A litery wnet wystąpią.	Ot, zjechaliśmy się wypadkiem z hrabiną Aurorą, moją starą znajomą... i... i... była hrabina z Poznania. Eh, plotka! Nie lubię rumienić się przed panienką. Niech pan milczy o Lidii.	Na zimno! zlituj się, na zimno, począł marszałek, usiłując go jeśli nie zahamować zupełnie, to przynajmniej powstrzymać jak najdłużej (w oknie coraz wyraźniej mimo zasłaniających je drzew, świtać zaczynało). Chociaż to przywidzenie tylko wasze... zupełnie nieprawdopodobne, a wywołane gorączką młodzieńczą, lecz, przypuśćmy, co niemożliwe, że to była owa panna? Jakiemże prawem pan ją ścigać będziesz?	Oo! To był-ło błahostką... skoro mnie już zaprzestali bić. Ale gdybym zgubił papiery, byłaby to sprawa nader poważna. Mahbub o mało co też mnie nie obił, a potem poszedł do lamy i bez końca świecił mu bakęświecić bakę (daw.)	Siebie się pytaj!	Un poverinoun poverino (wł.) odezwał się Jezuita	Wstydź się! Wstydź się! Sto razy przecie, od czasu jakeś odjechał, mogła, jeśliby chciała, wyjść za mąż.	E! hetman rozpuścił ich, bo pieniędzy w skarbie nie masz. Desperacja prawdziwa! Gdy ludzie najpotrzebniejsi, to trzeba ich odsyłać... Ale już dobranoc waćpannom, czas spać. A niech się tam której pan Kmicic z mieczem ognistym nie przyśni...	W tej samej. Tylko że po śmierci starego Franza obaj synowie zaraz fabrykę rozszerzyli, zarzucili drobną robotę i przeszli na fabrykacjęfabrykacja zadzierała nosa, była zarozumiała. i zaczęło się od tego, że z młodszym bratem Wilhelma, z Karolem, pokłóciła się i podobno nawet za drzwi go wyprosiła. A poszło o małżeństwo Karola.	Przenigdy!... Wczoraj już otrzymałem od nich pierwszy znak. Wkrótce spodziewam się dalszych... Będą niecierpliwić się i naglić... Jestem im potrzebny ich rodzic... Odejdź teraz stąd, proszę cię, odejdź!... Chcę pozostać sam, zupełnie sam...	Będąc rozsądnym, nie miałbym u kamizelki zdradzieckich guzików. Ale przypuśćmy, że nie jestem całkiem swobodny w wyborze czasu i mam te guziki. Pewny, że w domu jest tylko jedna osoba, chloroformuję ją, a potem nie pozwalam się ugryźć psu. Gdyby zaś nawet to nastąpiło, nie tracąc głowy, zmywam krew z dywanu i pyska psa, szukam guzika, znajduję go, a wkońcu otwieram okno, by wypuścić odór chloroformu. Nazajutrz jedynym śladem byłby zaduszony pies i brak kosztowności.	Czy chcesz żebym wstała i zamknęła ci oczy? ale już się odtąd malec na żadne nie odważył pytanie.	Nie o tym tu mowa to rzecz moja, a nie wasza, wrócę, jak mi się spodoba, a żaden z was zmusić mnie do tego nie może.	To jest bilet? Prawdziwy?	To jest wprost nikczemne i śmieszne.	Co się ma nie ruszać? Przecież nie zabiłem.	O! Tego wcale nie powiedziałem! Niech wielmożny pan robi, jak mu się podoba. Nie chciałbym w podobnych okolicznościach udzielać żadnych rad.	Czy to gdzie jeszcze iść myślicie, matuniu?	Panie Fix mówi pan z takim zapałem, że mogę panu tylko życzyć jak najszybszego powodzenia. Powtarzam jednak, że w tych warunkach będzie to dość trudne. Wie pan dobrze, że według rysopisu pański złodziej jest zupełnie podobny do uczciwego człowieka.	Ważne to są rzeczy zali istotnie deputacje od wojsk hetmańskich przychodziły pod Częstochowę?	Weź to dzwono i idź je skończyć przed domem.	Zali on to uczyni?	Pan, to już duszę i ciało sprzedał gospodarstwu.	Cóż za zaślepienie! Jak to, czyż może ksiądz zapoznawaćzapoznawać właśc.: Cromwell. ugniatał ludy całe niby garncarz glinę? Czyż nie dostrzega ksiądz, że państwo idzie niby zegarek w ręku zegarmistrza?	Mówił, ale to było po nowogrecku. Poznałem ten język po paru zdeformowanych słowach. Musisz wiedzieć, mój drogi, że w gimnazjum byłem bardzo dobry z greki.	I Jasiek głupi, bo jakby wszyscy mieli swoje, to by nikt u innego nie chciał robić. Jasiek świata nie poprawi. Niech lepiej patrzy, żeby ojcu pieniędzy ze skrzyni nie wykradał i po mieście nie latał od szynku do szynku. Mądry on dysponować cudzym. Moje oddałby Owczarzowi, pańskie wziąłby sam, ale swego nie wypuściłby z garści. Już niech se będzie, jak Pan Bóg miłosierny stworzył, a Kościół święty naucza, a nie jak chcą Grzybowie, stary i młody.	Jak innego wspomnę, to jeno prychnie i powiada: „czegóż?!”	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.	Żeby tak mieć, co jest w ziemi! Ot by można Bogdaniec zabudować!	Ostrzec ludzi, żeby zbiorniki wody i krany były w porządku, bo Harvey Cheyne się śpieszy... śpieszy... śpieszy Trzeba oczekiwać czterdziestu mil na godzinęczterdziestu mil na godzinę	Wciąż sprawiacie takie wrażenie, jak byście chcieli przy­byszowi stamtąd, z Zachodu, dać do zrozumienia, że w porównaniu z wami jest mało doświadczonym, głupiutkim dzieckiem. Czy nie tak?	Nie mnie głowa, ale tym paniom serca z żalu gorą!	Ej, owszem Są tam piękne i roskoszliwe hypokrycinie, eremitki, pustelniczki, białegłowy wielkiej pobożności. Jest także i obfitość małych hipokryciątek, eremiciątek, pustelnicząt...	Jest pod wielkim kasztanem	Tym lepiej. Jest szpiegiem i musi być unieszkodliwiony.	Uważa pan, jest taka awantura arabska	Pięknie u Boga Ojca brat waści gospodarzył na tej wioszczynie, nie ma co mówić!	Czy któryś z moich poprzedników był powiadomiony o tym, co mi pan przed chwilą powiedział?	Nie zawracajcie mi głowy głupimi opowiadaniami!	Musić poszli na polowanie czy co, bo ze strzelbą	Ale przysięgam ci raz jeszcze, że nic kłamać nie będę! tylko na imię Boże, przestańże raz tych zaklinań, gdyż na śmierć mnie zamęczysz tymi wstępami i błaganiami.	Nie odwróciłem nawet głowy; stałem na miejscu jak wryty i rzekłem nie głośniej od niego:	Ależ, panie sekretariuszu, ja księgi wcale nie mam i nigdy jej nie miałem.	Co takiego?	Dawaj, co masz, tylko żywo, żywo!	Jutro jadę A cukrowni niech pani nie stawia.	Lewy bok nie mniej dobrze zabezpieczony	Nie o tym mówię, nie o chwilowych trudnościach; myślę, czy nie płyniemy przeciw jakiemuś prądowi bardziej zasadniczemu, głębokiemu?	Nie ryczcie, babo, wstańcie, przystąpcie do krzyża, podnieście dwa palce prawicy do góry. Będziecie przysięgać. Mówcie za mną.	Nie. I ja myślę, że nie.	W kantorze prośby, nie mam czasu	Więc co? Kłamać?	Ale tak na czysto?	Niech ci Bóg płaci, Janku! Ot i poczęstować cię nie mam czém u nas ubogo...	Całe pięć rubli mi dacie, bo i zmówiny trza wyprawić...	Czy go już widać?	Panowie, oddajmy tę sprawę w ręce uczonych. Dziś zaraz komisja uczonych jedzie do Warszawy. Jutro może być już za późno.	Świadczy o tym ich tempo. O tej porze powinniśmy ich już dogonić.	A jeżeli, jak dziś, trafi na trzy razy większą siłę?...	Mógłbyś przychodzić do nas na obiad przynajmniej trzy razy w tygodniu	A!... przypominam sobie, hrabina de Winter...	Dzika, dziewięćdziesiąt jeden. Dobrze. Słuchaj, Szablon, żeby o tym ani słowa. Pogadajmyż raz, jak ludzie.	Ja pozostanę tutaj; będę oczekiwał twego powrotu tu w tym fotelu! Umieścisz mnie w nim, gdy zasnę.	Lepiej, że miastomiasto (tu daw.) rzekł Biber, zapychając usta jagodami.	Mamo czy naprawdę trzeba mówić nowennę za pana Stacha?	Mów, moje dziecię, mów śmiało słucham cię z uwagą.	O, tak... tyle wiemy...!	Poczekawszy trochę, taj może i pójdziem z kamieniem u szyi w wodę!	Powiem jeszcze więcej: dzisiaj o północy pod drzwi sypialni (numer jedenasty) cichaczem podejdziesz. Zażądasz Omara. Ona cię wpuści. Od ciebie zależy, czy równocześnie przyhołubić zechce. W każdym razie radzę po porozumieniu na podarek ślubny wyznaczyć kota. Wspólna własność mota.	Tak, tę myśl miałem dawniej, teraz chcę wprowadzić ją w czyn, robię starania.	Wtedy wszystko stracone	Za chwilę gruzy spać tu będą.	A mówiłaś, że mnie kochasz?	A sąż dramata, spytała Laura...	Abyś pozostała.	Ależ mów, proszę cię.	Bądźcie waszmościowie zdrowi!	Denhoffowa z domu Bielińska siostra hetmanowéj Pociejowéj.	Jakiego rywala?	Li.	Mam w kieszeni rękopis	Może być	O, nigdy!	Odrzuciła mnie, wiesz pan o tym?	Pana dobrodzieja dużo bili	Pani ją zna, bywa tam?	Pewnie, żebym chciała	Religia, Wino spytał	Sam dostaniesz po mordzie!	Sielnysielny (gw.)	Skądże panienka wie?	Sprawa wielkiej wagi sprowadza mnie do pana, panie Cyrano. Czy zechcesz mnie pan wysłuchać?	Starość mówił strapiony Skrzetuski	Widzę	Zbieranina nierównej wielkości i wody.	Żeby rząd magazynował?
Nie, nie nie, Danielu! Nie tak, nie teraz. Uspokój się trochę, a potem, mój biedny, opuszczony Danielu, szukać jej będziesz, ile zechcesz. Słuszne to, ale uspokój się przedtem. Usiądź i przebacz mi, że ci dokuczałam! Teraz widzę, czym były moje troski w porównaniu z tym nieszczęściem! Pomówmy trochę o dawnych czasach, kiedy Emilka została sierotą i Ham także, i ja także biedną, opuszczoną wdową, a tyś nas przygarnął. Mówmy o tym, to ci ulgę sprawi, Danielu ulgę ci to sprawi, doda odwagi. Wiesz, jak tam jest napisane: „Cokolwiek uczynicie jednemu z tych maluczkich, mnie samemu uczyniliście”. Nie, nie zawiodą te słowa pod dachem, pod którym wszyscyśmy mieliwszyscyśmy mieli	Nie!... mylisz się, Athosie kocham moją biedną Konstancję więcej, niż kiedykolwiek, i gdybym wiedział, gdzie się znajduje, choćby to było na końcu świata, poszedłbym wyzwolić ją z rąk nieprzyjacielskich; lecz nie wiem nic zgoła, a dotąd poszukiwania moje pozostały bez skutku. Cóż chcesz, trzeba się trochę rozerwać.	Właśnie iż powinowaty mu jestem ruszyć się nie mogę	A nie popuśćcie jeno ze strachu gromada. jakiś głos.	Nie mogę	O! i ona je wykopuje, przesadza, pielęgnuje i przenosi nad zagraniczne, nad któremi czuwać potrzeba, żeby ich wietrzyk, żeby ich chłodek, skwar, lub najmniejsza zmiana powietrza nie umorzyła.	Tegoby z węgrzynem nie dokazał!	W każdym razie nie rumianku!	Nikt nie ma prawa żądać ode mnie rachunków oprócz jednego księcia, chociaż nie rozumiem, dlaczego by człowiek, który goły wychodzi z urzędu, miał być podejrzany o łupiestwo.	„Połóż mirrę na głowę twoją, ustrój się w cienkie płótna i namaść się boskimi darami Ubierz się pięknie, jak możesz, i nie pozwalaj upadać sercu twemu. Żyj dla rozkoszy, dopóki jesteś na ziemi, i nie zasmucaj serca, zanim przyjdzie dla ciebie dzień żalów.”	Widzieć ją można, ale się do niej dostać, nie	Nic nie chcę o nich wiedzieć. Lubię plotki o innych, ale plotki o mnie samym mnie nie obchodzą. Brak im uroku nowości.	Znów się mylisz. I jak naiwnie! Rzeki istotnie bywają groźne i wiele mogą wyrządzić spustoszeń, jednak nie dzięki swym źródłom, lecz dlatego, że ich wody zasilane są przez deszcze oraz topniejące w górach śniegi.	Zachowajcie tylko waszmościowie tajemnicę. Dragoni niech dziś wyjdą do Raciborza... i wraz puścić jak najszerzej wieść, że i my znajdujem się między nimi... a na potem czuwajcie, bo nie wiecie dnia ani godziny... Tyzenhauz! idź, wydaj rozkaz kapitanowi dragonii.	Nie pamiętam.	Ha dobre to wszystko... miłe ich towarzystwo, ludzie ogładzeni, mówią że kochają sztukę... ale ja jakoś do nich przylgnąć nie mogę. Obco mi z nimi.	Ale to niemożliwe żeby nie mieli przy sobie ani hubki, ani zapałek!	Czyż nie powiadałem, że we wszystkich porządnych rodzinach bywa mniej więcej podobnie?	Nie słyszałem nic, moje dziecię! Miałem wodę w uszach, a dotkliwy głód pozbawił mnie przytomności. Od czasu gdy wybudowano most kolejowy, moi wieśniacy ostygli w miłości ku mnie... aż mi się serce kraje z żalu.	Nie pomyślisz o mnie nic złego, o cokolwiek bądź będę cię prosiła?	„Bodajem tylkobodajem tylko pomyślał hrabia, nie przeczuwając, że w głowie ciotki owo szczęście miało już określony wiek, postać, imię i nazwisko, co wszystko razem składało nadobną Emilię Koop, jedyną córkę majora”.	Mój jegomość! Cóż takiego wariackiego jest we mnie? Że się teraz obruszam, to jużem wariat, już szalony? Czy to człowiek jest drzewo, czy lód, czy nieruchomy głaz? Kiedyż się ruszy, jeśli nie wtenczas, kiedy go gnębią, kiedy go gniotą, kiedy najpoczciwsze jego chęci w błoto rzucają i z nogami idą na niego?...	Oświata, ładna zabawka! Heinefettermach oblicza ilość drukowanych tomów przeszło na miliard, a życie człowieka nie pozwala przeczytać ani stu pięćdziesięciu tysięcy. Zatem wytłumaczcie mi, co znaczy słowo oświata? Dla jednych, oświata znaczy znać imiona konia Aleksandra, doga Berecilla, pana Accords, a nie znać imienia człowieka, któremu zawdzięczamy spław drzewa albo porcelanę. Dla drugich, być oświeconym, to umieć spalić testament i żyć jak uczciwy człowiek, kochany, szanowany, zamiast ukraść zegarek jako recydywista z pięcioma obciążającymi okolicznościami i dać głowę na placu de la Grève jak człowiek znienawidzony i zhańbiony.	Jej? Owszem, ale starsza siostra, wiesz, owa piękność, żartowała z nich ciągle... sądzę, że się wszystkie śmiały.	Tak. Przyczynia się też do jej przesady i to ciągłe życie na wsi, przez które się trochę rdzewieje. Myślę, że w mieście wszystkie dziwactwa ludzkie i śmieszności ścierają się wzajemnie, a na wsi łatwiej ludzie zmieniają się w oryginałów. Zwolna odwyka się od towarzystwa, zachowuje się jakiś przestarzały sposób w obejściu z ludźmi i dochodzi się do przesady. My wszyscy musimy się ludziom z wielkich miast wydawać zardzewiali i trochę śmieszni.	Stargowaliśmy wczoraj z moją kobietą krowinę i boimy się, że paszy będzie za mało, więc dopraszamy się łaski...	A szczęście, żeś tego listu nie wysłał, bo byłabym ci odpisała! No!	Święta prawda Szkoda tylko, że usposobienia takie albo inne nie zależą od woli człowieka, lecz od natury jego temperamentu i umysłu, a po części też od okoliczności.	Cieszy się pan, panie Gray, że mnie pan poznał	A miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! Pozwólcie waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć to dla niewiasty ciężki termin.	Tak! ale rychło się Bartosz ztamtąd wyniósł i już tu osiedział.	Ale likwidację można przeprowadzić nawet bez pomocy trybunału handlowego. Albowiem w jaki sposób oznajmia się bankructwo?	Jużem się mu napatrzył aż zanadto; mam dość na całe życie.	Wsadziłam też wieprzka do karmika, bo w zapusty może się zdać...	Oczywiście! ale zjawisko jest typowe. Jestem jak najdalszy od niedoceniania filmu, ale mimo wszystko teatr pozostanie teatrem, teatr daje artyście inne możliwości, przede wszystkim bezpośredni kontakt z widzem, a to z punktu widzenia psychologii twórczej...	Jakże się pan miewa? Cóż nowego w Iksinowie?	Broń mnie Bóg, abym ja tu wymówki jakowe dawał, jeno że jest consiliumconsilium (łac.)	Sama ja jej powiem, ale po pana Michałowym odjeździe.	Wiedziałem ale jak mnie wzięła frybrafrybra (daw.)	Byłoby wybornie, gdyby źli gubernatorowie opuszczali swoje rządy w takim stanie, jak ten nieszczęśliwy, który wyłazi z jaskini blady, umierający z głodu i, jak mi się zdaje, z pustą kieszenią.	Cóż to za powóz mniej lub więcej urojony?	Doprawdy, ten biedak napełnił mnie litością. Jak wrócimy na górę, pokażesz mi pan jego akta.	Pragnę, abyś pan dla mnie otrzymał od pana Desessarts, urlop dwutygodniowy.	Człek ten przybył do mistrza Jana Collinsa, przywożąc rozkaz królewski, by mu dostarczono dwudziestu kolubryn (piekielne to były armatki!) na morską wyprawę odkrywczą. Narysowałem go, gdy siedział przy naszym ognisku i opowiadał mej matce o nowych lądach, jakie zamierzał odkryć w dalekich stronach świata. Jakoż odkrył ich wiele! Miał jakiś dziwny węch, który go wiódł pośród morskich pustkowi. Nazwisko miał Cabot; rodem był z Bristolu, lecz płynęła w nim na poły krew cudzoziemska. On to mi dopomógł w budowie kościoła.	Hirszgold?... Hirszgold?... Ach, już wiem! To jakiś znajomy papy... Pierwszy mazur był prześliczny...	Ja jestem uczciwy człowiek	Bo wyszłaś z wprawy. Ale gdybyś tu posiedziała dłużej, szybko byś doszła do formy. A raczej, żeby być ścisłym, do antyformy, do czegoś, co jest zaprzeczeniem formy klarownej i jed­noznacznej.	Tylko na to czekam.	A cóż dacie za groch?	I... tak se gadamy z braku roboty!... Kto by zaś zebrał we wsi pieniądze na taki interes?	Jakże to było? Jakże?	Do jutra! do jutra, bo ja przyjdę jutro i dopóty chodzić będę, aż coś wykołaczę.	A buty za osiem tysięcy.	Mam, proszę panienki.	Na miły Bóg, w jakich warunkach?!	O ambaras bynajmniej! Owszem. Ja zarówno w grzecznej kompaniikompania (daw.)	Teraz rozumiem dlaczego on ma taki mir między Lipkami i Czeremisami. Oni to przecie Tuhaj-bejowe imię jako święte wspominają. Przez Bóg żywy! Gdyby ten człowiek chciał, mógłby ich co do jednego w sułtańską służbę zaprowadzić i siła klęsk nam przyczynić.	A śmierć u państwa de Villefort, wróćmy do rzeczy.	Byćby to mogło gdy kto innéj niéma.	Jaguś! Wstań, córko, czas już! Ewka zaraz przyleci do gotowania, a tyla jeszcze roboty!	Jak Bóg mi pomoże, to każę zainstalować miedziane klamki.	Jaki on podobny do matki	Mówił ci co?	Otóż wątpię, czy starczy czasu tym stu nowym tandeciarzom do zrobienia pieniędzy.	Ależ to niemożliwe, bo przecież znaleziono ją tej nocy w parku. Skoro ją tam znaleziono, to musiała tam być, a więc musiała być kupiona przedtem.	Bóg zapłać waszej miłości; trzymajże i ty kosz, bo ciężki.	Całe moje życie jest chorobą.	Głupiś! Chodź z nami do Marsylii, no chodźże.	Jak on wyglądał?	O jaką zbrodnię oskarżono pana, gdyś zażądał spowiednika i kiedy ksiądz Busoni odwiedził cię w więzieniu w Nîmes?	Orzeł, bracia, jest królem lasów...	Ot, to i pewno! Jako żywo!	To byłoby dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści, czterdzieści.	To on!	A my?	Ar žinai, kas jam yra? Kažin, ar kartais ne lietuviškas kraujas jame verda, ba prijaučia, kad Lietuva patirs nelaimę. tarė Bernardas.	Arya	Barkis! Mój drogi	Bóg pomagaj!... Szczęśliwej drogi!... A dajcie tam dzięgielu zdrajcom Prusakom!	Coś jakby lasem wonieje!	Dobranoc, brygadierzebrygadier jęknął kapłan zapadając gdzieś głęboko.	Dziękuję, Rymko Ragis!	Ile on ma lat?	Jedenaście milionów, przyjacielu!	Jesteśmy, rzymianinie, chrześcjanami!	Karlejemy	Kłamstwo, Zdrada odpowiedział Chilo. i odda im panowanie nad ziemią...	Medyk pana marszałka Kmity.	Mości panowie! a skoczyć no po wiechetki i po łuczywo, będzie nam jaśniej w tym orszańskim tańcu.	Natychmiast.	O tak... w przedpokoju...	Panie poruczniku gdzie pan kończył szkołę wojskową?	Pewne części zabrać, mówicie, panie?	Pies z najlepszym nosem! mówił książe poważnie	Prawda! Jeśli ten młody pan pozwoli, będzie można nakryć panu dobrodziejowi obok niego.	Precz z nim! precz!...	Proszę wielmożnego pana, tędy	Przepraszam panią. Myślałem...	Szukać, aby, znalazłszy, być znowu odepchniętym i wzgardzonym?	Wuj!
Alboż ja wiem? Mnie tu nic nie trzyma za serce, a odleciéć jakoś trudno. Ot tak jakoś, jak gdy czasem w podróży człowiek trafi na kaszt (drzewo) i wysiedzi pod niém na murawie miejsce wygodniejsze, to mu się z niego wstać nie chce. Nie wiem co się dzieje ze mną: chwilami tęsknię za naszą włóczęgą, romów włóczęgą; to znowu boję się nędzy naszéj i żal mi tego cichego dachu, pod którym tylu ludzi i porodziło się i pomarło! Kto wié: coś jest co sprzęga miejsce i człowieka; jam już zatęsknić gotowa! Tęsknić za wami, gdybym tu została; za temi ścianami szaremi, gdybym od nich odeszła.	Dziwujcie się albo i nie wierzcie a ja przecie z Malborga do Juranda ze Spychowa pojadę. Jakże mu się nie pokłonić, kiedy to Danuśkowy ojciec? I z nim będziem chełmińskich Niemców najeżdżali. Samiście przecie mówili, że większego wilkołaka na Niemców nie masz na całym Mazowszu.	Nic by mi z tego nie przyszło. Gdybym nawet nie posiadała osobistego majątku, może mi pan wierzyć, że w każdej chwili mogłabym stać się bogata. Nie wszyscy mężczyźni tak boją się pożycia ze mną, jak pan. Dajmy jednak temu spokój. Skoro pan wszakże wspomniał o okupie, przyszła mi do głowy zupełnie inna myśl... Przepraszam pana na sekundę.	O, to bardzo ładnie. Jesteś już szczęśliwa. A o mnie mniejsza! Co?... Ja mogę nadal być nieszczęśliwy, bo tobie ubzdurało się, że możesz stać się jakąś tam kulą u nogi! Wstydziłabyś się! Żeby taka inteligentna i taka rozsądna panna mówiła podobne nonsensy! I w ogóle kto cię upoważnił do decydowania o moim losie?... Ona nie ma prawa narażać mnie! Ale chyba ja mam prawo?... A ja chcę, ja muszę, i koniec! Czy sądzisz; że jestem takim niedołęgą, że muszę już koniecznie być uzależniony od rodziców? Czy świat nie jest dość wielki, byśmy się mogli na nim pomieścić? Czy myślisz, że w razie wojny z domem, gdy nam już ta wojna obrzydnie, nie będziemy mogli wyjechać gdzie indziej?... Nie obawiaj się! Jeszcze mnie nie znasz dostatecznie. Nie należę do tych, którym można w kaszę dmuchać. Zobaczysz! A zresztą nie ma o czym mówić. Postanowienie zapadło i basta!	Wydawało mi się do tej pory, że wszystkie świąteczne fe­rie spędzałem poza domem, przeważnie w gościnie u kolegów. Mia­łem w Jeleniu sporo kolegów z tzw. sfer ziemiańskich. Ale pocze­kaj, może nasz rację, to by się zgadzało, w dwudziestym trzecim roku byłem w trzeciej klasie, oczywiście, przyjechałem wtedy na Wielkanoc do domu, bo oni spędzali święta we Włoszech. Strasz­nie to było dawno.	Drogi panie, niech się pan nie zacieka. Posłuchaj pan tego zrównania arytmetyki politycznej. Wakuje posada poborcy w Sancerre, dawny generalny kasjer armii ma do niej prawo, ale nie ma widoków; pan masz widoki, a nie masz żadnych praw: pan otrzymasz posadę. Będziesz ją piastował przez trzy miesiące, podasz się do dymisji, a pan Gravier da panu za nią dwadzieścia tysięcy. Co więcej, otrzymasz krzyż Legii Honorowej.	Dlaczego nie poszedłeś wysrać się razem z innymi?	Nie bojasz się, Jaguś, co?	Proszę się nie krępować	Panie Janie, pragnąłbym z panem pomówić, ale się obawiam, aby pan nie sądził, że czynię to z polecenia lub za namową rodziców... Nie... Ja mam dla was wszystkich bardzo wiele życzliwości i przykro mi, że bez ważnego powodu dręczycie się wzajemnie.	I przytępia, przytępia wrażliwość, milordzie. Nie tylko fizyczną. Czyś zastanawiał się kiedy, czcigodny eskulapie, nad kwestią dostrzegalności zjawisk?... To jest sprawa rozmiarów świata. Rozmiarów i bogactwa. Z czego składa się, na przykład, świat takiego perzu, zwykłego perzu, który tu rośnie pod oknem? Z gleby mniej lub bardziej soczystej, zawierającej mniej lub więcej soli odżywczych i wody, oraz z powietrza plus światło. To wszystko. Można by tu dodać jeszcze moment epilogu: pysk krowy i kilka ruchów jej dolnej szczęki. I weź teraz swój świat. Już w samych realiach i l’embarras de richessel’embarras de richesse (fr.)	Ale nie chciałabym, żeby mój pobyt w Warszawie przeciągnął się dłużej. Nie lubię miasta. Najlepiej czuję się w Koborowie. Prawda, Niku, że my będziemy mieszkali stale w Koborowie?	Przyznam się pani, że nawet nie uważałem, jak on gra.	Dlaczego? Ale skoro dwa święte żuki przeszły nam drogę, nie wypada iść nią dalej. Mogłoby się zdarzyć nieszczęście.	Młynarz przynosił na nią całe tysiąc złotych, ale ja wzbroniłam, bo jak temu wilkowi wpadnie co w pazury, to mu już sam zły nie wyrwie. A może się jeszcze trafi kto drugi z pieniędzmi?	A gdyby tu straszyło, to jak sądzę, słyszelibyśmy te odgłosy nawet wśród największego hałasu młyna. No, ale strach musi się pospieszyć, bo nie zamierzam siedzieć tu zbyt długo.	Nie pytałem się was o nic i nie pytam. Wasza rzecz. Ale jak tu ma być co takiego	No, bo widzisz, ona nie ma żadnego posagu. Grosze. A ja przecie nie mogę pozwolić, by moja żona pracowała. To oczywiście bajki, że prezes w niej się kocha. Ale w ogóle nie chcę, by moja żona była jakąś urzędniczką, bo...	Już ja wiem, co mówię, mościa gospodyni nie sprzeczaj się waśćka ze mną, jestem bakałarz z Salamanki.	To wystarczało zaledwie na początek. Człowiek, o którym ci mówiłam, że nas strząsnął z gałęzi, przeniósł nas do nowego, wcale jeszcze nie zamieszkałego ula, w którym królowa matka założyła swoją stolicę. Pod jej rozumnym panowaniem państwo coraz bardziej wzmaga się w siły i teraz jest nas już przeszło trzydzieści tysięcy.	Miłość niespełniona, Ojczyzna, Koniec świata rzekł Kuszel i zwróciwszy się do Skrzetuskiego pytał cichym głosem:	Co? Już? Ach, to muszę iść do pawilonu, bo mi później kolacji nie dadzą. Żegnam. Szkoda, chciałem jeszcze panu wiele rzeczy opowiedzieć. Niech pan jutro przyjdzie tu o tej porze. Przyjdzie pan?	To minie, gdy znajdzie się z powrotem na wolności	Kto co obiecywał, niech za to odpowiada! Jam z Ketlingiem przysięgał, że do śmierci zamku nie damy tu: przewyższa.?	To ci się należało	W każdym razie dobrześ postąpiła, żeś nie dała mi go zabić.	Co tam panie jenerale! panie jenerale! (kłuło go że mu nie mówił: prewoschodytelstwo) ja dla was nic nie zrobię, nie trzeba było syna puszczać na takie szelmostwa, trzeba jego było lepiéj uczyć, ot co, poszoł won!	Nie tylko więc nieprawda to jest, co książę Bogusław o tym kawalerze powiadał, ale przeciwnie: nie ma on większego wroga od pana Kmicica, i dlatego pannę Billewiczównę z Kiejdan wywiózł, aby w jakikolwiek sposób zemstę nad nim wywrzeć.	Nie idzie mi o pieniądze. Ale czemuż to uznałeś pan, że lepiej przegrywać?	Tak, jest w tym i twoja wina, żem ja w taką przepaść wpadła Myśmy tak nierozsądne, gdy za mąż wychodzimy! Czyż my znamy wtedy świat, interesy, ludzi, obyczaje? Ojcowie powinni by myśleć za nas. Ojcze drogi, ja ci nic nie wyrzucam, przebacz mi te słowa. W tym razie, wina cała jest po mojej stronie. Nie, nie płacz, tatku	Już się przecie poznał z ojcem	Ależ ten statek nigdy nie nadejdzie!	Czytałem, czytałem i bynajmniej nie zostałem nimi przekonany, aby...	Dyć jeść nic nie chce, nawet mleka nie zawsze popije.	Nanon nie wraca	Puść mnie!... Czasami lękam się, ażebyś mnie nie ugryzł...	Co za witzwitz (z niem.) wołali, zanosząc się od śmiechu, chociaż słyszeli ten głupi dowcip po dziesięć razy na sezon.	Kaj się to zbierasz tak rano?	Ale warte są co do wytrzymałości o cztery tysiące więcej. W razie wypadku ogień ich nie przepali.	Ciiicho! Stanęli. Szukają czegoś. Nie mogą znaleźć. Znowu idą. Rany, idą prosto na nas! Wiesz co, Huck, ja znam głos tego drugiego: to pół-Indianin Joe.	Jesteś śmiertelnie ranny i gdyby nie trzy krople, które ci dałem przed chwilą, już byś nie żył. Słuchaj więc.	Sahib i syn sahiba... Ależ żaden z białych ludzi nie zna tego kraju i jego obyczajów tak, jak ty. Jakże to może być prawdą?	Z drugiej połowy napisu należałoby wnosić, że ksieni wtajemniczona była też w dzieje tragicznego zdarzenia, które rozegrało się przed wiekami na tym samym miejscu w klasztorze sióstr eremitek, naszych poprzedniczek.	Wy jesteście Czech?! Wyście się przebrali w rosyjski mundur?!	Nie polete, co mi tam zabawy, co mi tam już wszystko...	Rzeczywiście. Może w przyszłości poprawię się.	A jakoś uciecze, kiedy to jest pływająca forteca! Jowan, co mam, to oddam, ale na miłość Bożą, radźcie, co by czynić!	A wy... nie więźcie Józka w chałupie, bo on młody i chce świata.	Ale, proszę pana, ja zupełnie nie znam tej osoby; pan ma taką minę, jakby pan sądził inaczej.	Jak ona na ciebie patrzyła! Jakby myślała sobie, że jest w tym coś, co należy zbadać.	Czy to prawda, Władku, że podnosisz dziewczętom na ulicy suknie?	Och, naprawdę mi to pan przyrzekasz?	Za to wiem, co jest dola cudzoziemca Mój pradziad czy prapradziad był jednym z wielkich między HyksosamiHyksosi	Lubię słyszeć podobne rzeczy z takich ust, jak twoje, bo jeśli kto, to ty miałeś naprzód sposobność porównywać, a powtóre jesteś raczej pesymistą.	A lekarstwo na to?	Ani z panem tańczyć nie będę, ani z żadnym kawalerem z Ekeby	Daj mi rękę...	Idący do Zell am See.	Muszę go przyprowadzić do Słodkowic: będziemy mieli częściej wizyty pani	Tak, a i to niespełna, jak już miałem zaszczyt panom powiedzieć.	A to, proszę księdza prefekta, oni mówią, że Dawid uciął głowę Goliatowi.	Jak to polityka?	Jak ty wolisz	Jestem tego pewny. Słuchajcie! robię tak: warunek pierwszy, z pięć tysięcy rubli na początek: wyławiam ze wszystkich towarzystw najlepsze siły, osób najwięcej ze trzydzieści; płacę średnio, ale rzetelnie; wyznaczam feu, dywidendy...	A jako znawca, ponieważ miałem podobne w domu, oceniłem go na tysiąc pistolów.	Bóg zapłać, sprawa krótka, to postoimy.	Hanusz ten dobry człowiek lepiej drogę zna; idźmy, kędy on każe; jakże ty możesz lepiej od niego wiedzieć?	Z czegóż to myślisz, stary?	Czy Moskwa jest teraz zasypana śniegiem? Czy tam ładna ślizgawka?	Wypadek, który by pobudził czujność policji... i surowość urzędników. Zasadnicza łagodność tutejszej procedury sądowej oraz absolutny brak wszelkich środków represyjnych są zgorszeniem dla Europy. Czego nam teraz potrzeba, to wzmożonego niepokoju... wrzenia, które niewątpliwie istnieje.	Dwór, słyszę, od moru chce z Krakowa precz. Prawdali to? cóż wy naówczas myślicie sobą?	To wszystko robota Majkowskiej. Ona zmusiła Cabińskiego, ażeby pani rolę odebrał!...	A tak: zapewniał, że jakaś zbrodnicza ręka zaprawiła mu pożywienie trującym jadem, bo zmarł w boleściach niebawem po obiedzie.	Czy macie już miejsce po Borowieckim?	Jak nasz Zdzisław	No i gdzie te duchy? Krysta gada, że widziała.	Sądzisz, że koniecznie trzeba?	Jesteś sama?	Wcześniej też tak z nią bywało	Aha! Tak właśnie myślałem. Czy ten drab wierzy pani?	I możesz pan powrócić... tak samo?...	Jestem.	Tak.	W karafce, w kuchni.	?...	Bez nadziei.	Dajcie pokój, kiepskie żarty!	Dokąd myślisz?	Dokąd?	He, he, dziewięćdziesiąt dziewięć!	Kłamiesz, szelmo! Kłamiesz najpodlej w świecie!	Ociec!	On śmiał marzyć o Luci?	Panno Zosiu, słucham!	Szkoda by jej było!	Wiosła zginęły.	Wujenka jeszcze...	Wójt wamawama (gw.)	Zdrów.	Znasz, Iry, bajkę o królu Haraldzie?
Tak jest, mój chłopcze dostarczasz mi kolejnego argumentu na poparcie mojego przypuszczenia. Sądząc po tym, co widzieliśmy, z pewnością na wyspie jest wiele zwierząt, a co jeszcze dziwniejsze, bardzo różnorodnych gatunków. Musi to mieć jakąś przyczynę i według mnie wynika to stąd, że Wyspa Lincolna stanowiła część jakiegoś obszernego kontynentu, który stopniowo zanurzył się w Pacyfiku.	Ależ, mój Boże, jak pani uważa; ja i owszem, ale nie jestem może figurą zbyt zabawną dla tak młodych ludzi	No... ale że też to pan jest naprawdę!	No... robię to niechętnie, ale... W końcu Povondra ma już swoje lata. Powiedzmy, że jest już dobrze po siedemdziesiątce.	Istotnie. Nauka, której się specjalnie „poświęcam”, to jest antropologia, stwierdziła i ciągle stwierdza, że u bardzo wielu tak zwanych dzikich	Tak Prawie zawsze. Ale czasem ktoś jest we mnie...	Yeah Ech, to były piękne czasy, chłopcze. Ale czas płynie i one już nie wrócą. Teraz obaj jesteśmy starzy.	Zgadzam się na wszystko masz moją rękę, przyjacielu Sancho. Jak tylko upatrzysz stosowną chwilę, daj mi znać, a ja ci będę we wszystkim jak dziecko posłuszny, ale zobaczysz, mój kochany Sancho, przekonasz się, że cię twój rozum grubo myli.	Dokładnie pani powiedzieć tego nie potrafię, gdyż sam nie wiem. Przyjaciel mój pisze w ogólnych wyrazach, że Niepołomski, który dostał się jako płatny dietariusz do ambasady austriackiej i był używany do kopiowania starych dokumentów, niektóre najcenniejsze akta zdołał wynieść z archiwów i posprzedawać antykwariuszom amerykańskim...	A tak bawi to je, utrzymują, że Zofia pukiel mych włosów, który posiada, pod prasą trzymać musi. Śmiejemy się z tego.	Ale on i tak przyszedł i, prawdę mówiąc, to on uratował mi życie. Jednej nocy, kiedy już miałem gardło zupełnie zatkane wsadzili mi w gardło jakąś rurę, a stary wyssał mi całą materię.	Dostać można, ale jaśnie pani nie posyłała do miasta...	I za tę to sprawę my musimy teraz krwią i głowami nakładać... Ot, do czego doszło!... Ale masz, błaźnie, dukata za dobrą zagadkę.	Jak widzicie, musi być pilna, skoro jeszcze tu sterczę! Ale dość tego, oto mój bilet wizytowy, zanieś go swojemu panu.	Jest to świadectwem dojrzałości umysłu	Mnie już dawno i na tę dziewkę złości brały. A mówię waszej książęcej mości, że gdy wczoraj przyszła i rzekła mi, niby ostatniemu ciurze: „Ruszaj, sługo, na górę, bo tam pan twój leży”	Nie!... Nigdy! Wytłumacz mi to wszystko.	Oni to oboje w tajemnicy przed opatem czynili, a nie wiem, co było, gdy się dowiedział, bom wcześniej wyjechał. Opat jako opat! i powiada jej: „na!”	Syn ma wielką ochotę zobaczyć niektóre tamtejsze kościoły, zwłaszcza kościół w samym Balbec. Bałam się trochę dla niego niewygód podróży, a zwłaszcza pobytu. Ale dowiedziałam się, że zbudowano tam wyborny hotel, co mu pozwoli spędzić czas w warunkach pewnego komfortu, jakich wymaga jego zdrowie.	Tak mi Boże dopomóż, że nie powiem	Tak to się źle skończy. Bóg się gniewa, że tylu chrześcijan wyrzucono na ulicę.	Tak, ale jest przy tym mieszkanie, jak pan widzisz.	Bo cztery w arytmetyce są działania. Owóż, lubo pan Kmicic fortunę ma zacną, przecie mucha to w porównaniu do waszej książęcej, więc na dzielenie pan Kmicic nie przystanie; mnożeniem sam się zajmuje; odjąć sobie niczego nie pozwoli; mógłby chyba coś dodać, a nie wiem, czybyś wasza książęca mość był na to łakomy.	Niech pęknę w tej chwili, jeżeli diabeł nie wmieszał się w tę sprawę. Nie mogę sobie przypomnieć z tego psiego listu ani jednego słóweczka, prócz tego, że zaczynał się od: Wysoka i podziemna damo.	Ja bo miałem więcej, niżeli niegdyś żołnierze Efraima, kiedy Galaadyci pobili ich i potopili za to, iż zamiast Szibboleth, rzekli Sibboleth. I nie ma człowieka, żeby nie przesadzić, w naszej rodzinnej wiosce, który by mi nie zatkał łacno dziury w zadku wózkiem siana.	A nie chcą.	Ale ja tamtej chcę panny.	Ale musi nam pani pomódz!	Buntownicze zamysły nie zawsze potrzebują słów.	Cha, cha, cha to już niebawem będzie miała wnuczęta.	Chodźże, chodź! Nie wolno ci spaść ze skały! Dziadek zabronił, rozumiesz?	Czy nie było jakich wiadomości od Nigra albo od Nazariusza?	Czy to pana dziwi, hę?	Cóż to? już po upływie pół dnia przywróciłeś do łask nędzną Żydówkę?...	Dosyć mam tych komedii! Proszę cię...	Franiu... to córka tutejszego doktora...	Hrabia jesteś zawsze dobry i grzeczny.	I nie przeraziłeś się?	Mleczarz, nie przypominasz sobie? Od pół roku nie mamy kucharki, tylko pokojówkę, a trochę tego jedzenia sama gotuję.	Może być ciut, ciut podwójna.	Mówiłem ci mówiłem ci już cztery miesiące temu, że twoje miasto z dawna przestało istnieć.	Nie desperuj, jegomość!... nasz kapelan nieraz batem błogosławił umierających i nie przeszkodził im do zbawienia. Co ma wisieć, nie utonie.	Nie wolno?...	Nie znam go wcale.	Nie, nie usprawiedliwiam kłamstwa, ja nie mogę być jezuitąjezuici	Nie.	Niech mnie panie probują.	No tak. Ale czy wiesz, czym ona była przed rokiem?	Piętnastu jest nas razem.	Posłuchaj, Mercedes Ostatni raz odpowiedz, czy nie zmienisz postanowienia?	Prawdę masz! Na co się to frasować za młodu i w stanie panieńskim? Dość czasu będzie na to w rok po weselu, kiedy...	Siedzę tutaj w tej dziurze! Nie mogę się sam wydostać w żaden sposób!	To inna rzecz. Za Solskiego wyjść możesz.	To pan, drogi panie!	Twój przyjazd i nasze szczęście czynią mnie pijanym z radości!...	Wyznaję, żem się nie spodziewała tyle chłodnego rozsądku, tyle troski o przyszłość Pokojówka moja, prawie tak rozsądna jak ty, wzięła paszport na swoje nazwisko. Przyjechałam tu pocztą jako pani Michelet.	Śmiej się pan z tego, Bucholc nie był głupi!	A czy masz zaufanie do swej baby?	A ja gdzie jestem?	A ja i Joe?	Aha	Ależ Mokumie, dlaczegóż mamy się lękać bandy takich opryszków? Jesteśmy dość liczni, ażeby ich pokonać.	Aż nadto!	Czy mam temu wierzyć?	Do pana de Wardes?	Dobrze, stawię się.	Gdzie Michałek?	Gdzie są te ziemniaki?	Godnie waść czynisz!	Głupiś, Fryc! Ja mam plan!	Il n’aime pas les femmes. Le sais-tu?Il n’aime pas les femmes. Le sais-tu? (fr.)	Jakiego doznajesz wrażenia, patrząc na ten obraz?	Jezusie Nazareński! Co za szczęście, żeś wpadł do lochu!	Jezusie!	Kobieta, Małżeństwo, Mężczyzna, Obyczaje, Porwanie	Kuklinowski zabit!	Liszkę. Policzki ma panna Nina jak jabłka.	Miałam rano list i umyślnie go wzięłam, by panu pokazać.	Miły Krzemień, bardzo miły!	Moje myśli sięgają na rok.	Na każdego mizeracja przyjdzie, abo dopust Boży	Niech jedzie dziesięciu.	No, pewno.	No, w loteryjnym. Z rana był kontent i rozdyndany, jakby mu kto w kieszeń napluł, a teraz nos na kwintę.	Opowiedziałbym, co mówił ten ktoś.	Pewnie Jednego wypędzim, a drugiego wybierzemy, aby zgoda była.	Po co pan siedzi u niego!	Re-netka.	Róbcie. A piękny będzie?	Są już w robocie.	Tak, ja!...	Tak, łąkę, a na niej myśmy posadzili najpiękniejsze krzewy.	Tak.	Trzask łamanych gałęzi i szelest deptanych liści.	Widziałam. W ich pokoju było tylko jedno łóżko...	Wyjadą więc z Krakowa?	Właśnie	Z daleca ja, kulhawiec, idę, bracia rodacy, z bardzo dalekiej strony.	Zapominasz w zapale, jak kruche szczęście ludzkie.	Zwykłe zakończenie!
Valentine Nie powiem, że tylko ciebie kocham na świecie, bo kocham także siostrę i szwagra; jest to jednak uczucie łagodne i spokojne, tak różne od tego, które odczuwam wobec ciebie. Gdy o tobie myślę, krew mi się burzy, pierś wzbiera, serce bije jak szalone. Ale siły tej, płomienia i nadludzkiej mocy używać będę tylko po to, by cię kochać, póki sama nie poprosisz, abym użył jej, by ci rzeczywiście usłużyć. Podobno Franz d’Epinay zabawi rok jeszcze za granicą. W ciągu tego roku ileż to okazji może nam się nadarzyć, ile wydarzeń może nam dopomóc! Nie traćmy nadziei, tak dobrze i błogo jest ufać! Ale ty, Valentine, zarzucasz mi egoizm, a jak traktujesz mnie sama? Jesteś niczym piękny i zimny posąg wstydliwej Wenus. Cóż dajesz mi w zamian za moje oddanie, za poświęcenie i powściągliwość? Niewiele. Mówisz o panu d’Epinay i wzdychasz na myśl, że kiedyś zostaniesz jego żoną. Tylko tyle masz w duszy? Ja oddaję ci życie i duszę, tobie poświęcam najdrobniejsze drgnienie serca. I gdy ja cały jestem twój, gdy mówię sobie cicho, że jeśli cię stracę, umrę, ciebie wcale nie przeraża myśl, że będziesz należała do innego. Och, Valentine, gdybym był na twoim miejscu i czuł się tak kochany, jak ty, a masz przecież pewność, że cię kocham, sto razy już przesunąłbym dłoń między tymi kratami i uścisnął rękę biednego Maksymiliana, mówiąc: „Do ciebie, Maksymilianie, do ciebie tylko należę na tym i na przyszłym świecie”.	Cóż to? Jakiś koncentryczny atak na mnie? żeby oni wiedzieli, ci okrutnicy, ile kosztowała ją każda chwila tryumfu! Pożałowaliby ją i przytulili, zamiast znęcać się tak nad bezbronną”. Przesunęła się jej (w wyobraźni oczywiście) szafa z kosmetykami, które gromadziła, nie śmiejąc ich dotąd używać. Jeszcze chwilka, jeszcze chwilka lepiej będzie zginąć we wszechświatowej burzy, niż zamrzeć w łóżku, mając spuchnięte nogi lub ciało pokryte śmierdzącymi wrzodami. Piękno istnienia, doskonałość kompozycji w proporcji wszystkich elementów i wspaniałość nieuniknionego końca, wszystko to rozbłysło przed nią olśniewającym wewnętrznym blaskiem, który jak nocna błyskawica rozświetlił daleki posępny pejzaż jesieni życia, pełen ruin i opuszczonych grobów. Wybłysła cała ponad świat, w nieokiełznanej urodzie owianej teraz metafizycznym czarem. Samce były bezsilne. Już miała coś powiedzieć, ale przerwał jej Tengier. [Lepiej, że się tak stało, bo słowa mogły tylko umniejszyć cudowność chwili jeszcze czas].	Tatku, rzekła Lorka, chodząc po izbie: mam do ciebie słowo. Dziś ostatni dzień, w którym ty jeszcze jesteś panem siebie i wszystkiego co masz, w którym dla mnie jesteś jak byłeś ojcem przywiązanym... Jutro! Któż zaręczy za nie? Ty sam nie wesz w co się zmieni serce twoje. Ja nie będę mogła może dostąpić do ciebie z prośbą, a najmniejsze życzenie moje okupywać mi każecie może upokorzeniem.	Ale za to ci, co teraz idą, piękni na podziw! O matusiu, matusiu... aże się serce do nich wyrywa!	Gubernator jest stary, a ty, panie, młody. Poza tym nie zdołasz przedostać się do jego sypialni niezauważony. Nad jego bezpieczeństwem czuwają liczne straże.	Nie jadę? Przekonasz się najlepiej!	Daj spokój, bo się zaś zgniewam. Nie będę twego towaru brał, póki nie wiem, czy dobry.	Adolfie, spóźnisz się i cała sprawa przepadnie, sam mówiłeś.	Bogowie domagają się jego życia! wrzeszczał lud rozjuszony.	Istotnie pan wierzy w swe słowa? zobaczymy, przekonamy się., kochany przyjacielu.	Myli się panienka	Oh! przyjaciół znajdziesz pani wszędzie, gdzie się tylko pokażesz, wydajesz się dobra, a jesteś przytem cudownie piękna!	Waluś, ruszaj się bestio!	Wszystko jedno, ja muszę. Boję się, że mię porzucisz jak tamten. Was trzeba siłą trzymać.	Przyodziej się pieknie i rozniesiesz po ludziach...	Może w życiu poprzednim dane mi było wyświadczyć ci jakąś przysługę. Może uwolniłem cię z samołówki albo też schwytawszy cię na haczyk, wówczas kiedym jeszcze nie był oświecony, wrzuciłem cię z powrotem do rzeki.	Niezadługo trafim na gościniec idący od przewozu przed wyspą do środka kraju. Tam się w gęstwinie położym i będziem na nich czekać.	Nie uczyni on tego prędzej z pokłonem i zgodą przyjdzie. Borów się już wyrzekł, a o syna mu chodzi... Wiecie!... Ale niedoczekanie jego!...	Skoro kości są raz rzucone i tak o tym postanowiłeś i umyśliłeś w statecznej rozwadze, tedy nie ma co dłużej o tym mówić; pozostaje jedynie zająć się wykonaniem.	I na to jest przyczyna, rzekł, żony nie miałem, dzieci nie mam, sam do tego chleba nawykłem	Czy znaczy to, że byłaby pani gotowa dzielić jego, wątpliwej jakości sławę i czy on wie o tem?	Nie, niech mi doktór opowie, jak się stało z ojcem. Może doktór lampę rozjaśni i drzwi pozamyka, bo mi jest straszliwie zimno.	O, kiedy bo tobie zawsze dziwności chodzą po głowie! Żeby tak człowiek z każdym gadał: czy on chce, czy nie chce iść pod kosę?	Nie łowy (pieniądze) prędko wychodzą, tylko je zaczepić! Drugi raz już ich nie dostaniemy, a tu na warsztat, na trast (żelazo) i na wszystko wiele potrzeba. Zakopiemy je w chałupie, i musim czekać do wiosny. Wiosna niedaleko.	Błogosławieństwem twoim, mój ojcze, podzielę się z Jerzym, którego testament wykonywamwykonywam odrzekła głosem lekko drżącym.	Ona nazywa się Priscilla Grant	Przebierzecie się za Hiszpanów i spokojnie wyjdziecie z miasta.	Bo on nie wart więcej, bo ojciec za dużo wydał. Wiem to od budowniczego, który oglądał go z polecenia Krzeszowskiej.	O, dla miłości bezwarunkowo przebrałbym się za murzyna i	Ale bo nie wiesz jeszcze katastrofy ten szelma Cerulli, kat go wie co za jeden...	E, widzisz, ale ja mam znowu to, czego wielu nie zna nawet, powiedzmy, po łebkach.	I że mogła go kochać?	Ale jeżeli mają darmo dawać ziemię, to szkoda pieniędzy na kupno	Czy bardzo ładna?	Może mu to posłuży na zwiedzenie obcych krajów,	I to dlatego nie chcesz mi odkryć drugiego powodu?	Oto są dla ciebie. Pilnujże starannie i nie rób na markach oszczędności. Dziecko ciężko chore?	Pan hrabia de Monte Christo pyta, czy jaśnie panowie pozwolą, by ich odwiedził po sąsiedzku jutro z rana. Ma również zaszczyt zapytać panów, o której godzinie może ich zastać.	O, nie, nie, oderwałem pana od miłej rozmowy z samym panem ministrem, ale, widzi pan, jestem prowincjonałemprowincjonał serdecznie., po prostu...	Niech więc będzie tak, jak to ułożyłeś	A cóż ma być! mówiłam ja zaraz o tem staremu Bartoszowi, ale ten mnie ofuknął.	Pewnie, że tak. Mama wie, co ona robiła w Warszawie?	Jak to?	No, to mają jeszcze dosyć czasu	Panie! wyobrażałem sobie wojnę straszną, alem nie myślał, żeby była tak straszna!	Byłam wtedy małą dziewczynką. Stryjenka wówczas miała już przeszło trzydziestkę. Nie pamiętam, by kiedyś w jej domu wymówiono nazwisko Jemioła.	Nie jestem głodna. Nie mam zdrowia, wiesz o tym.	A są tacy, co nie...	Bukacki, czy jego duch?	Chodźmy! Chodźmy! Chodźmy na drugą stronę wyspy.	Nie napiszę	Nie! Tu zostańmy	Och, czekałem, byś nazwał mnie Dorianem.	Przyniesę, a gdziebyś to latał taki karwas drogi, przyniesę...	Wiecie a to spadły zapowiedziezapowiedzie (gw.)	Więc nie ma życia przyszłego?...	Wy w to wierzycie?	Zaśbym tam sprzedawała, ostawiłam ino tyla, co na chowanie!	Tak, jadę prosto do Głębowicz, wysyłam konie, karety, kwiaty, daję ostatnie polecenia i sam do Ruczajewa.	Robotnice! Czekają, aż im rosa przeschnie, żeby se nie zamoczyć kulasówkulas (gw.) szydziła Hanka.	Proszę pani od trzech dni już nie widzę naszego Mistigrisa.	Złego licho nie bierze, kapitanie. Źli więc muszą być i moi towarzysze niedoli, hamburczyk i Afrykańczyk, którzy też uszli z życiem.	Ojciec, Matka, Syn, Starość, Uroda, Obyczaje, Dziecko	Ten miljon trochę musiał urosnąć w drodze...	Tak jest, najzupełniejszym.	Tak jest.	Droga Heidi w takim razie nasze modlitwy są całkiem zbyteczne, gdyż Bóg z góry wie, co dla nas najlepsze.	Co takiego?	I ja jestem tego samego zdania, proszę pani.	Ja księżnę odprowadzę.	Ja wierzę panu.	Już tysiąc razy słyszałem tę historię	Otóż mój znak ochronny Byś pamiętała, żeś jest moją niepodzielną własnością.	Służący twój w kuchni musi mieć drzewo?	Więc cóż! Piękne niewiasty są wszędzie, a nad Wisłą więcej ich niż nad lagunami.	Zdzielże który w łeb pierwszego z brzega.	A naturalnie!	A potem?	Aš čia atėjau pas saviškius, idant su jais pražūt, o ne be jų gelbėtis.	Chłop, Szlachcic, Kondycja ludzka, Pozycja społeczna, Własność Co jest? Dziedzic ci panuje, ksiądz ci panuje, urzędnik ci panuje	Co mówicie?..	Coże będziesz robił? Sokolnikiemsokolnik	Czego tedy życzysz, panie kawalerze, a raczej, piękny kuzynie?	Czołem mu! czołem!	Dyzma, Nikodem Dyzma.	Głębokości umysłu...	Hale!... wczoraj podłoga myta, a tam bez las takie błocko, takie... możeby...	Hm Więc dalej!	Król wołały liczne głosy.	Oto rezultat niepotrzebnej roboty	Panowie pozwolą.	Popiołki, cicho.	Prawdę mówi!...	Rzeczywiście, blada pani i mizerna.	Sama wiesz.	Samochodem!	Sternik umieszczony jest w klatce oszklonej, która wystaje w wyższej części „Nautilusa” i opatrzona jest szybami soczewkowymi.	Taki majątek, Feliksie...	Więc i Fenicjanie mają tego boga?	Wujek chłopca głoduje. Musimy przyspieszyć.
Och, nie ja nie żyję z nikim z mojej klasy. Odzywam się do nich jedynie w służbie. Ale jest ktoś bardzo dobrze, z kim mógłbym pana zapoznać.	Po części Nie o bogactwie jednak i ubóstwie myślałam, mówiąc o różni­cach, boć przecie, gdybym była nie ubogą kobietą, ale ubogim mężczyzną, pan Edward, który, powtarzam, po­siada wiele dobrych zalet charakteru, nie pomyślałby nawet o skrzywdzeniu mię lub obrażeniu. Mężczyzna boga­ty i zarazem honorowy nie krzywdzi i nie obraża męż­czyzny ubogiego; jeżeli kiedy tak uczyni, rzuca to plamę na jego charakter, poddaje go chłoście nagany publicznej. Ale ja nie byłam mężczyzną, byłam kobietą; obrażenie zaś, skrzywdzenie kobiety w ten sposób, jak to miało miejsce pomiędzy mną i panem Edwardem, to rzecz wca­le inna jak obrażenie i skrzywdzenie mężczyzny. Ça ne tire pas à consequenceÇa ne tire pas à consequence (fr.)	Na nic mi niepotrzebne wasze nazwisko, ino wy sami. Ale naprzód powiadajcie, czyli wy wiary komu dotrzymacie? Wszystko u was za nic, więc nie wiem. Jak was ktoś w godzinę śmierci o co poprosi, to czy zrobicie uczciwie? Czy dotrzymacie? U nas się mówi na honor, na słowo, na uczciwość, ale jak tu z wami?	Hej-mej! Wobec tego nikt nie powie, żem jej odebrała jakiekolwiek prawa macierzyńskie, jeżeli... gdy ruszysz znów w podróż, a ten dom będzie tylko jednym z tysiąca domów, w których gościłeś, by później puścić je w niepamięć, rzuciwszy im naprędce błogosławieństwo. Ale to fraszka. Mnie nie potrzeba błogosławieństwa, tylko... tylko... Odnieś te tace do mieszkania! Na cóż ty trzymasz w pokoju zatęchłe jedzenie, ty złowieszcza babo!	No i cóż? Zrobiłam wszystko, com zrobić powinna była! Wszak trudno zabierać pięcioletnie dopiero dziecko do Frankfurtu? Ale dokądże to właściwie idziesz, Barbaro? Jesteśmy już prawie na samej hali.	Zdaje mi się, że dla chłopa dzień dzisiejszy jest najlepszym, a powróz koło szyi najmiększym, jaki spotkał w życiu Myślę też, że Eunana od tej pory będzie bardzo troskliwie pilnował następcy tronu.	Czegóż się, głupia, sromasz? Złego w tym nie ma! Wszystkie tak robią i robić będą, nie ja pierwsza wymyśliłam taki sposób! Wiadomo przeciech, że kiecką chłopa dalej zaprowadzi niźli psa sperką, bo pies rychlej się pomiarkuje! A starego łacniej niźli młodziaka, bo łakomszy i trudno mu po cudzych chałupach szkodzić! Zrób tak, a wnet mi podziękujesz! A co tam pyskują na ciebie i Antka, do serca nie bierz, żebyś jak ten młody śnieg była, sadzy się dowidzą! Na świecie jest takie urządzenie, że któren się da, to mu i kiwnąć palcem nie przepuszczą, a któren nie stoi, co o nim powiadają, mocny jest a hardy, to może robić, co mu się żywnie podoba! Nikt nawet słówkiem nie piśnie naprzeciw, a łasić się będą kiej pieski! Do krzepkich należy świat wszystek, do nieustępliwych a zawziętych! Na mnie się dosyć wygadywali, dosyć, a na twoją matkę też, że to z tym Florkiem wiadomo było...	A kto ją wie? Ona nigdy nie może na miejscu spokojnie usiedzieć. A i ty, Kornelius, czego tak stoisz jak ten słup, co drzwi podpiera? Siadajże na swoim RuheRuhe (niem.) nazwany.. Ja siaduję tu pod złotym oknem i ten kąt zwie się: VaterstuhlVaterstuhl (niem.) łatwo. mogła dopaść kuchni, to my zwali jej ławę „na tymczasem”. Hedwich na swoim zydelku to Kornelius Ruhe, bo Kornelius tam nic nie gada, jeno siedzi jak mruk i wzdycha za swoim Amsterdamem. A grzeszy chłopak; dziękowałby Panu Bogu, że jest w mieście tak zacnym i sławnym jak nasz DantzigDantzig	Chciałbyś coś zjeść albo wypić? Wszystko, co tu widzisz, jest twoje. Zawdzięczamy ci życie! Ale powiedz mi szczerze, szczerą prawdę: czyś ty jest ten, na któregom wołała Nathoo... czy też może jakiś bożek?	Wielmożny sądzie, cały świat wiedział, jak to było, całe Lipce mogą przyświadczyć, co prawdę mówię. Służyłam u nich, to mi cięgiem spokoju nie dawał. O biedna ja sierota, biedna!... O dola moja nieszczęśliwa!... Abo tom się mogła obronić przed tylim chłopem?... Krzyczałam, to mę sprał i zrobił, co chciał... A gdzież ja się podzieję z tym dzieciąteczkiem, gdzie?... Świadki powiedzą i przyświadczą!	A żeś to nie bał się tu przyjechać?...	Adyady a. dyć (daw.) czy; Zalim to ja nie Skowronek ten, temu a. on, jemu. czym wyżej, tym weselej. O co inszego mi chodzi. Nie mogę wetknąć pastorału, bo ręka świętego za wysoko. Pozwolicie wyspinać się po filarku? Nie uszkodzę, jak Boga kocham!	Ale nie Wokulski.	Bardzo! Kiedy przyjedziesz do Polski?	Cornelius nie jest dla mnie nieomylną wyrocznią. Wielość świata nie jest jednak wielością bożego trwania. Jedność absolutna jest z Nicością równoznaczna, więc Bóg musi być wielością w swej osobie, i tak jest Trójcą, konieczną w swej troistości, bo stanowi miłość, rozum i wiarę, najwyższą wiarę w samego siebie	Czy wiesz za co?	Czyj? Tylko człowiek sam na swój pożytek działać może. Pożytkiem człowieka jest oczyszczenie duszy. Wola wyzwolona innego pożytku nie widzi ani nie dąży ku innemu celowi. Jakże chcesz, abym sprawiał rzeczy, które mi są obojętne i może wikłałyby mnie na powrót w grube formy życia, z których się właśnie wybiłem?	Cóż to była za dziewka?	Darujcie mi piękne damy, ale ja inaczej postąpić nie mogę, muszę mieć pozwolenie; skoro je tylko otrzymam, pan zamku tego, żywy lub nieżywy, powtarzam, musi być w moim ręku, choćby sam lucyper z całym piekłem przeciw mnie wystąpił, i taką na napastnikach wywrę pomstę, że niezawodnie będziecie panie zadowolone.	Do licha! Wydaje mi się zimny jak lód, nie da się zaprzeczyć; ale co począć? Pan się już zobowiązał.	Gdzie jest Ligia?	I dlatego liczę tylko na to, że Alberta ocali pańskie dobre serce, albo też pańska wspaniałomyślność, drogi przyjacielu. Wiedząc, jak pan strzela, mogę panu powiedzieć coś, czego nie mógłbym powiedzieć komu innemu, bo byłoby to śmieszne.	I to, żeś podły?	Jak to: kto jego wie? Kiedy ci mówię, żebyś go zawołał, to go zawołaj.	Juści, że po prawie jego, ale po sprawiedliwości i dzieciński też.	Któż to znów ten żółtodziób?	Mówię ci: ligaj na ławie! pókim dobry... Jak ty dziś dostaniesz swoje, to nie będziesz się, kondlu, wdawał z tym hyclem Jaśkiem... Ligaj mi zaraz!...	No! to jak tam sobie chcecie Znajdzie się taka, co to weźmie.	No, to ja nie sprzedam.	O! jak babunię kocham, że nie plotę, zaraz zrobię śledztwo, przegląd jak najściślejszy sąsiadów i muszę odkryć kto to taki. Mam do niego i trochę pretensji.	Oczywiście. Żałuję bardzo, że nie ma tu z nami mego starego druha z Londynu, dr. Stirrupa, zapalonego folklorysty i etnologa. Ten by tu używał po uszy.	Panienko! Panienko! Jaśnie pani szuka wszędzie panienki. Przyszedł jakiś gość, jest już w salonie.	Panowie, bez kłótni. Ja chromolę taką politykę! Człowiek ma jeszcze pod podszewką parę mizernych złociszów, a jak od nowa zacznie się macanka, wróci do domu goły!	To głos...	To nie może być, panie wojewodo!	Uczyniłbym to z całego serca lecz Dulcynea wskutek złośliwości czarnoksiężników przed niedawnym czasem zaczarowaną została. Z księżniczki zrobiono wieśniaczkę, piękność jej w szpetność zmieniono, woń jej ciała zastąpił wyziew nieznośny, z anioła uczyniono szatana, a z osoby skromnej i uczciwej rozpasaną zalotnicę.	Więc to we czterech chcecie wyjść?	Zobaczymy to, hultaju!	A do tego nie można dopuścić! W żadnym razie nie można! Wtedy przestaną chichotać nade mną... I bić mnie.	A jednak wrócę!	A skąd ja miałem wiedzieć, że ty tutaj coś oglądasz?	A więc?...	Ależ zginąłbyś na pewno...	Ano, dobrze, niech i tak będzie.	Aš jam dantis išmušiu kaip pasiutusiai šauniai.	Aż do Petersburga Muszę pilnować testamentu nieboszczki Zasławskiej, który chce obalić wdzięczna rodzina. Posiedzę tam, bodaj czy nie do końca października.	Ba! My tak samo zrobimy podczas jutrzejszego spaceru. A może znajdziemy lepsze?	Bałam się, kochanie... bałam się ciebie... Ty od pewnego czasu jesteś okropny!... Wszystkich wyzywasz na pojedynek... nie pozwalasz mówić... trzaskasz drzwiami...	Ci Węgrzyni za dwa pułki staną. Stary żołnierz i wyćwiczony! Czekajcie no... Lonty zapalają u armat, na bitwę się zanosi...	Co po nim będzie?	Czy ksiądz wie, w jakim celu hrabia kupił dom w Auteuil?	Czy pan jedzie do Słodkowic?	Często na polowaniu.	Dlaczego nie ufasz swoim zmysłom?	Do Ciechanowa z tatulem przyjedziem	Dobrze!	Dzięki Bogu!	E!... gdyby był na nogach, dopędziłby nas już dotąd Wszystko mi się zdaje, że ten pijak trzeźwym już był przy pojedynku.	Głupiś, mój Zerwiłebciu! Przecież król ci nie powiedział, że masz zabić księcia Lulejkę, tylko księcia, rozumiesz?	I co Znalazłeś pan wóz i woły?	I! Co za bitwa! Żołnierze poczęli trochę łyczkówłyczek (daw., pogard.)	Jakie?	Jakto, czy jestem pewny? Subretka powiedziała: „do waszego pana“. Ja nie mam innego, a zatem... o! ładna bestyjka, ta subretka!...	Jaśnie wielmożny wojewodo! Bóg mi świadek, żem jeno o czasiecho czasiech	Jeden bunt niezapłaconych robotników więcej sprawia szkody państwu, aniżeli warte są te bogactwa	Jezus Maria! Toć ja i szabli nie mam!	Jo, dobrodzieju.	Kocham go.	Kto ona?	Nazajutrz punktualny Anzelm wręczył Lotariuszowi cztery tysiące dukatów, pogarszając tym przykre jego położenie.	Nic?	Nie kochasz mnie wypytywać. mężczyznę, wówczas gdy go chcą dręczyć.	Nie popędzaj mnie, bo nie powiem nic	Nieko man neskauda.	No już nic, już nic nie powiem	Nu, a w Pana Boga? zapytał Niemiec z uśmiechem filuternym.	O nie	Odebrałem.	Opuszczony, od wszystkiego umyślnie usunięty, swoją nawet dywizją nie władał.	Pan Moryc, niby ja rozumiem, pan Moryc, aha!	Pani hetmanowa Ogińska, księżna wojewodzicowa Mścisławska, księżna jenerałowa Podolska.	Pani markizo! Racz pani wybaczyć jeśli w tak nagły sposób zmuszony jestem panią opuścić... Panie markizie, czy nie zechciałby pan zamienić ze mną parę słów na osobności?...	Postąpię, jak zechcę.	Proszę mi wymienić nazwisko.	Proszę pana, ona już od pół roku nachodzi wszystkie oddziały i kantory nasze, nie można się jej pozbyć niczym..	Przepraszam	Przybijaj!	Raca w oddali! raca!	Stójcie!	Tak	Też nie. Jak raz coś zostało napisane, trzeba się tego trzymać do końca.	Vidal d’Uranso i Juan d’Esperaindeo.	W alkierzu na półce stoją szklane kielichy	W kreminale niech se rządzi, jak mu pozwolą... Smakuje mu gospodarka, powloką go w kajdanach na Sybir i tam se będzie gospodarzył!	Wcale nie. Rada naczelna nie będzie nagliła. Zapłacimy potem, a pomoc otrzymamy natychmiast.	Wiary chcę bronić.	Właściwie nie spodziewałem się, żeby ta niesforna banda naszych artystów była tak dobrze wychowana Ani słowa aluzyi do tego szczęścia, które Czerkaskiego spotkało.	Za zębami ciężko kryć człowiekowi lżej stanie, jak się wygada, poskarży. Żeby ciebie wielkie kochanie ogarnęło, tobyś nie mógł milczeć! Boga mi! Powiedziałbyś...	Zabawna! słyszysz ją? Ty mi nie wierzysz?	Ze dwa tygodnie nie był u nas, a nie widziałem go od niedzieli.
Słyszę Dźwięk ich jest, na mą duszę, bardziej proroczy niż odgłos wszystkich kotłów Jupitera w Dodonie. Słuchaj: Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Kto się żeni, żeni, żeni, życie ceni, ceni, ceni. Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Ręczę ci, że się ożenię: wszystkie żywioły namawiają mnie do tego. Możesz uważać to słowo za tak trwałe jak mur ze szczerego brązu.	Do mnie? od kogo?	I taki rozumny, dodała młoda kobieta; jestem pewna że znajdzie radę na wszystko! Polciu! zkąd ci też on do głowy przyszedł...	Prawdę rzekłeś, bracie, ty lepiej ode mnie moje własne sny pamiętasz bez ukorzonych współzawodników marzyłem tylko, że wszystkie serca tętnem krwi mojej biły że byłem ze wszystkimi i wszyscy byli ze mną	Że też to pamiętasz? Prawda. Tak on mówił. Było to w okresie rozkwitu mej piękności Teraz opowiedz mi o swoich przygodach... o ile to możliwe bez wstydu. Ileż to dziewcząt, ile mężatek zaglądało ci w oczy? Czy przybywacie z Benares? Byłabym tam poszła znów w tym roku, ale moja córka... mamy tylko dwóch synów. Fe! Takie są skutki mieszkania na tych nizinach! W Kulu mężczyźni są jak słonie. Lecz chciałam prosić męża świętego (odejdź na bok, hultaju!), by zażegnał wielce bolesne odęcie i kłucie, które w okresie dojrzewania mango nawiedziło pierworodnego syna mej córki. Dwa lata temu udzielił mi nader skutecznego zaklęcia.	Ale mówią, ze król powrócił w takiem usposobieniu, tak ożywiony, tak promienisty, jak go nie widziano dawno. Śpiewał nawet, chodząc po bilardowym pokoju. nagle opamiętawszy się, że go na nogach trzymała, poczęła marszałkowa, i sama zająwszy miejsce przy oknie, wskazała na przeciw siedzenie Szuszkowskiemu. Mów mi pan otwarcie, ja nie mam dziecinnych przesądów. Król dla mnie wszystkiem... jemu wolno, co drugim byłoby zdrożnem. Pan mnie rozumiesz. Śmiesznemby było się wzdragać, gdzie należy służyć i pomagać. Dla króla wszystko.	Nie tylko dla mnie tropisz poza mną, ale już we mnie przede mną odważnie. Chcesz kompromitacji? Ja hrabia Orgaz, vulgovulgo (łac.)	No, to ja i w domu zdybię paszy, a wtedy pójdziesz do samego diabła, nie tylko do dziedzica, jak ci zbraknie dla koni. A tej krowy z chałupy nie wypuszczę i kupię ją...	Ach, czy to podobna? Syn tak bogatego ojca, a przytem jedynak, miałżeby się dobrowolnie poświęcać tak ciężkiej pracy, do której my, ludzie prości i zahartowani, zaledwie z wielkim trudem przywyknąć możemy?	Ale tylko po dwoje.	Do widzenia! Dziękuję panu i jestem mu tak wdzięczną i tak obowiązaną...	Egzamin wypadł nieźle połóż pani teraz pióro i posłuchaj mnie uważnie. Jestem właścicielem składu nasion w Warszawie i mógłbym pani dać u siebie zajęcie w ekspedycji. Obowiązkiem pani byłoby przepisywać rachunki i przygotowywać obstalunki. Ofiarowałbym pani za to piętnaście rubli pensji miesięcznie na początek, wraz z całkowitym utrzymaniem. Czy chcesz się pani tego podjąć?	Ha, siedzę na warcie, upatruję i czekam Gdybym nie znał Chwaliboga od dziecka, posądziłbym go, że mu się to wszystko śniło albo przysłyszało. Ale chłopak roztropny, nie gadałby na wiatr, jeszcze i przed miłościwą panią. Za łaską waszej królewskiej miłości idę na czaty, bo już zmierzch zapada.	Ja Ale ty wkrótce uwolniłeś z więzienia niewinnych chłopów i nie pozwoliłeś Dagonowi dręczyć ludu twego nowymi podatkami.	Mikołka, chodź ze mną do Krabatiusa; wczoraj mu już wszelakie niemoce dolegały, godzi się odwiedzić biedaka.	Mnie już dawno i na tę dziewkę złości brały. A mówię waszej książęcej mości, że gdy wczoraj przyszła i rzekła mi, niby ostatniemu ciurze: „Ruszaj, sługo, na górę, bo tam pan twój leży”	Na nową znajomość, z całą przyjemnością. Nie rozumiem ja was, a wy mnie macie za wroga, za szpiega może. Ten pierwszy kieliszek waszego miodu piję za zgodę i porozumienie, a jeśli zechcecie, na dobrą znajomość.	Na wiosnę nie będzie on zdrów. Oni się z Chmielnickim jeszcze nie spotkali, ale się spotkają i musi jednemu pójść na pohybel.	Nie będzie potrzeby Słuchaj waszmość: króla od złej przygody w drodze i od zdrad, i od sideł nieprzyjacielskich nie waszmość będziesz strzegł, nie Babinicz ani dragoni, ani moce ziemskie, ale Opatrzność boża, której oko ustawicznie na pasterzów narodów i pomazańców bożych jest zwrócone. Ona to go będzie pilnować, ona go uchroni i szczęśliwie doprowadzi, a w razie potrzeby ześle mu taką pomoc, jakiej się nawet nie domyślacie, wy, którzy w ziemską tylko moc wierzycie.	Nie macie się tu przecie czego obawiać odemnie Wolno wam, choćby i na króla głośno bluźnić, czemuby mnie z wami rozprawić się nie było wolno?	Nie mogę domyśleć się, za co spotyka mnie ten honor	Nie śmiałem... Bałem się, żeby nie mówili o mnie, że Żyd musi się wszędzie wkręcić. I dziś nie przyszedłbym, gdyby nie troska o dzieci.	Nie... Ale dziś bardzo... bardzo go lubię... On widocznie był taki opusz... tak dziki jak ja... Zresztą i ja mam grób, o którym nikt nie pamięta... nawet sama nie wiem, gdzie jest... Całe lata męczyłam się tą niewiadomością, dziś łudzę się, że to tamten...	Och, nieba! w Konstantynopolu! ale, gdyby nawet w Chinach, pędzę tam; lećmy!	Opierają się wybornie. Kryształ, kruchy przy uderzeniu, stawia jednak znaczny opór. W czasie doświadczeń połowu ryb przy świetle elektrycznym odbywanych w 1864 roku w morzach północnych szyby z kryształu grubości tylko siedmiu milimetrów znosiły ciśnienie szesnastu atmosfer i przepuszczały przy tym potężne promienie cieplika, które im nierówno ciepło rozdzielały. Szkła przeze mnie użyte mają dwadzieścia jeden centymetrów grubości w środku, tj. są trzydzieści razy grubsze od tamtych.	Pani sama? A gdzież panny do szycia? Toż ich pani tyle ciągle potrzebowała! Aha! teraz niepotrzebne! W tej porze zawsze nikt roboty nie ma. Otóż to, psie życie szwaczek, niech jego dyabli wezmą! Wolę już za mąż iść, przynajmniej o te wrony i ich głupie suknie dbać nie będę! Sobie samej szyć, to i owszem. Caluteńką wyprawę już sobie uszyłam. A żeby panna Jadwiga widziała, jaka moja kaszmirowa suknia śliczna!... z dżetami...	Pewnego nieszczęśliwego człowieka, który nadaremnie wzdycha do bóstwa, a ono nie chce go ani słyszéć, ani rozumiéć.	Po cóżeś, u diabła, mnie porwał? Nie rozumiem!	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że gdyby to nie było naruszeniem subordynacji, to bym powiedział, że się w ogóle uspokoić nie mogę, ale ponieważ muszę słuchać rozkazów, więc melduję, że już jestem spokojny.	Rzuć mi sutannę, durniu rzuć, mówię ci, to paskudztwo. Nie pozwalam ci pozostawać w tym gnoju.	Siedemnaście miesięcy! Ach, proszę pana, czy pan wie, ile znaczy siedemnaście miesięcy w więzieniu? To siedemnaście lat, siedemnaście wieków dla człowieka, który jak ja był tak bliski wielkiego szczęścia, który miał poślubić ukochaną kobietę, który widział przed sobą zaszczytną karierę, a który wszystko utracił. Człowiek ten w dniu najpiękniejszym w życiu wpadł w najczarniejszą noc, jego przyszłość jest zniszczona, nie wie, czy ta, którą kochał, kocha go jeszcze, nie wie, czy jego stary ojciec żyje jeszcze, czy umarł. Siedemnaście miesięcy więzienia dla człowieka nawykłego do morskiego powietrza, marynarskiej swobody, do przestrzeni, ogromu, nieskończoności	Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa	Wierzcie mi, że chętnie spełnilibyśmy waszą prośbę ale postanowiliśmy nieodwołalnie jutro wyruszyć w dalszą podróż rzeką.	Zdaje mi się, że wszystkim wolno pisywać do Janiny?	Świetnie. Ale z łaski swojej nie udzielaj mi znów fałszywych informacji, jak wtedy.	A cierpliwość?	A cóż miałem mówić? Lekkie drgnienie. Zatrzymany parowiec. Stwierdzone uszkodzenia. Zaczęto spuszczać łodzie po cichu, by nie wzbudzać popłochu. Gdy spuszczono pierwszą łódź, parowiec zatonął jak kawał ołowiu wśród szkwału... czy mogło być coś jaśniejszego? i straszniejszego?	A cóż to jest? Cóż to jest, Pietrku?	A gdzież babka?	A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?	Ależ nie, to drobnostka.	Ba! To nie takie proste.	Bajeczną, potężną rzecz	Bardzo dojadły.	Bo złe wszędy się czai, jak ten wilk kiele owiec.	Będzie to bój śmiertelny Jeszcze nigdy nie spotkałeś się z krwiożerczą czeredą rudych psów... Nawet Pręgowaty...	Czekam całą godzinę	Cóż bym tam robił! Bywają tylko jej wielbiciele i kochankowie: przeszli, obecni i przyszli... Czekamy na pana!	Cóż to panu?	Dalibóg, Dorianie, panna Sybilla umie prawić pochlebstwa.	Dlaczegoż by nie?	Dobranoc panu i dziękuję.	Doprawdy nie widzę powodu...	Dziesięć rubli weźmiesz?	Dziękuję. Proszę powiedzieć, że przyjdę.	Ha! na toście się święcili!	I cóż, panie prezesie ministrów?	I waćpan to mówisz wszędy, że on nie zdrajca?	Ich wódz, Peta, zabity!	Jak myślisz, od kiedy nie żyje?	Jak to błąd?	Jakto więcej?	Jutro pojedziesz własnym powozem na obiad, który daje twój dyrektor w Rocher de Cancale. Nowa sztuka nie idzie w niedzielę.	Której by nie było powiadasz pan, gdyby się człowiek	Lecherenne, nie zadawał sobie nawet pracy ukrywania swych uczuć dla was; przyjmowaliście zakochanego w méj niebytności, codziennie, siadywał wieczory całe, widywano go...	Martwi?	Nasz zakład pana nie obsłuży.	Nawrócił się?	Nazywam się Kmicic a dworzaninem nie jestem, jeno pułkownikiem, od czasu jakem księciu hetmanowi własną chorągiew przyprowadził.	Nie był.	Nie! Nikt nie zna jego rodu, albowiem król przywiózł go na swój dwór, gdy rycerz ten pacholęciem był jeszcze. Powiadają, że znalazł go gdzieś w górach między pasterzami.	Nie, mateczko.	Nie, oczywiście...	Nie; dziękuję. Dobranoc pani.	Od czegóż pan jest jakiś tam... pisarz?	Ojciec, Handel	Pan jesteś mistrz Jacek?	Panu łatwo się nie bać jako mężczyźnie. Przy tym nie wie pan wszystkiego...	Pozwalamy tylko na pierwsze, inaczej będzie z nami sprawa	Prawda jest! A siła tych panów?	Przechadzka po pokładzie. Potem lekcja muzyki. Trzy partie warcabwarcab	Przez jałmużnika królowej, z którym jestem w wielkiej przyjaźni...	Rozumie się że jak nakazuje pobożność, ja i moi ludzie, złożywszy hołd złotym wizerunkom słońca, zatrzymaliśmy pochód. Jest to tak ważna wróżba, że bez rozkazu nikt z nas nie ośmieliłby się iść naprzód.	Ruszymy naprzód szeregiem, i jeśli wasza książęca mość pozwoli, to w drugą stronę, ku lasowi. Droga tam równa i szeroka, a ku miastu mogłyby nam jakowe wozy przeszkadzać.	Służę pani	Tak jest, zrzuć waćpanna z siebie kozaczka, a w wyrostka chłopskiego się przedzierzgnijprzedzierzgnąć się człowiek pochodzący z Wołoszczyzny; Wołoszczyzna	Tak, my Toma bardzo kochamy	Tak, tak...	Tak, właśnie ten, który się najwięcéj z miłością swą dla pani uprzykrza... radby ażeby się go nie obawiano.	Ten ktoś wyświadczył społeczeństwu ładną przysługę!	To proszę cię, powiedz mi, że się przeprosiłaś.	Widziałam już raz taką dymiącą górę To było niedługo po wyjeździe z Anglii nie mogę sobie przypomnieć, jak się nazywa.	Więc teraz, Kamo przyjmujesz i u siebie Asyryjczyków?	Wzruszające, co za sympatia! A wiec oboje się nie znosicie?	Z przyjemnością Jestem porządnie głodny.	Zamilknij, ty głupia!	Zawsze tak Od dziesięciu miesięcy, jak w nim jestem, dziennik zawsze jest bez kopii o ósmej wieczór.	Zdrowie księcia pana!	Żaden, nie żaden! jak. te skry słońca nad polami, kiej ptak rozśpiewany wysoko nad ziemią.	Żeby zobaczył, czy most skończony.
Cóż tam może być teraz dobrego, rzekł w końcu, kiedy jasnego pana nie ma? Komissja nic nie zrobiwszy dała się czy kupić, czy... ogłaskać przez jejmość... Zrobiła co chciała	E, Boże kochany, nie martw się tak! Nie mam żadnych planów co do tego twojego hrabiego, zostawię go dla ciebie. Ale trzeba mi będzie coś za to dać, rozumiesz?	Nikt ani piśnie, chciałem zobaczyć, czy jeszcze żyjecie? No, wyjdziecie czy nie wyjdziecie? Bo jak nie, to bierz was licho. I bez was będą gody!	Obawiałam się, czy niemoc przemijająca nie zatrzymała was domadoma (daw.) rzekła infantka składając ukłon.	Potem Rosjanka zapytała Lejbke, czy czasem nie był w jej miasteczku nad Donem.	Dlaczego?... he... może dlatego, ponieważ nie chciałem, abyś znowu zasnęła. Nie chciało mi się spać i sądziłem, że moglibyśmy oboje... pogawędzić nieco... prawda? Bo tak bardzo stęskniłem się za tobą.	Nie, Annie nie potrzeba, dziecko moje. Nie wątpiłem nigdy o tobie, ufałem ci, ufam w zupełności.	Leżałeś na placu ranny i bez pamięci, teraz nie pora ci to tłómaczyć, daj felczerowi opatrzyć ranę, boś dużo krwi stracił.	Nie... nie! Ja nie chcę! Dosyć tego, to przecież wszystko żarty! Chodźmy już sobie, zimno mi.	Byłem niezdrów i miałem zmartwienie. Nie bywałem nigdzie. Nie mogłem! Pani sobie przerwała...	Nie ma mowy Ludzie morza umierają, ale się nie poddają!	A nie łżesz?	Ale!... Nie widzisz to, głupi, jakie rury przy sobie noszą? Jeszcze by cię zabił, nim byś się zamierzył!	Ależ dobrze! Nie wiem o niczym...	I plecaka nie wziąłeś? wyrwało się Felkowi.	Nie marudź!	Niech się pan nie obawia, profesorze. Najbliższa duża stacja zaopatrzona w bufet, gdzie pociąg na dłużej się zatrzymuje, będzie dopiero o jedenastej. Upewniam pana, że do tego czasu niewiele z tej spiżarni zostanie.	To wcale nie może być nie może.	Wcale nie	I cóż ty byś począł, mój drogi, mój drogi pacyfikatorze królestw gdybyś nie miał nic do roboty? Jak to! Ty, osobisty sekretarz ministra, mający udział zarazem w wielkiej kabale europejskiej i drobnych intrygach Paryża, ty, który chronisz królów, a co ważniejsze	Jest jeszcze jedna rzecz, po której można poznać pana: to kapryśny charakter. Prawdziwy pan od nikogo nie zależy, tak jak włóczęga na drodze. Jest panem swego czasu. Raz dostał zwierzchnik takiego ataku w górskiej mieścinie meksykańskiej, w zapadłym kącie kraju. Leżał przez cały dzień w ciemnym pokoju.	Waszej królewskiej mości, ale mnie nie bardzo.	Bo się tak blisko nie znamy.	I brat MarkwartMarkwart von Salzbach rzekła znów niewiasta. tu: staranny. to opieka i nie stanie się panience krzywda.	Ja przechodziłem tylko przez plac wystawowy, siadać nie miałem czasu. Zatrzymałem się, dopiero ujrzawszy ciebie. Byłaś bardzo zajęta wyścigiem.	Mimo to nie zrobiłbym z nim interesu	No, jednak pan Cezary mieszka i nie boi się?	Tak że pani nic innego nie robiła, tylko przeniosła tacę z kuchni do tego saloniku i tu pani na stole tacę postawiła?	Tak, kuzynko Takiej jak ty kobiecie nie wystarczy powszedni chleb szacunku ani pierniczki uwielbień... Tobie niekiedy potrzeba szampana, ciebie musi ktoś odurzyć choćby cynizmem.	To jeszcze ich nie wpuściłaś?!	Widzę, że część religii i twojej sukni przenika cię aż do zapomnienia uraz osobistych; to iście po chrześcijańsku; buduje mnie to, aczkolwiek nie dziwi u człowieka takiego jak pan. Postaram się, by sprawa nie miała rozgłosu.	To tam, panie, w palestrze zawsze bywali nasi ale w innych fachach, czy szlachcic da sobie radę	Niech giermek siada za siodło a rycerz niech będzie pewny, że Malambrun od wszelkich przygód w drodze ich osłoni, i że jedynie miecza jego obawiać się powinien. Zresztą, tylko zakręcić kołek na czole konia, a on zaniesie sam w miejsce, na którym olbrzym oczekuje. Ażeby zaś chmury powietrza i długość podróży nie odurzyły jeźdźców, niech odprawią podróż z zawiązanymi oczami, a gdy koń zarży, będzie to znakiem, że stanęli na miejscu. To rzekłszy, zniknęli. Doloryda, spoglądając na konia, ze łzami radości rzecze:	Pewna to że trudno przymusu używać, ale widzi mi się, że kiedy państwo wyjeżdżacie, to już lepiej by, ile możności, zabrać się ze wszystkim. Kto wie, jak tam długo posiedzieć wypadnie? A jeżeli tu chodzi o jmć pana Konopkę, toż przecie konkurent...	Czy są chorzy między nimi?	Mam cię nareszcie! dasz mi swą władzę, lub życie.	I powiedziała to zupełnie głośno. Ja się zacząłem śmiać, wszyscy inni także, a ze wszystkimi i pan Kopowski. To musi być łatwy charakter. Oświadczył następnie, że jeśli dziś gorzej wygląda, niż zwykle, to dlatego, że się nie wyspał i że mu pilno w objęcia Orfeusza.	No, tak. Napadli na nas jeszcze wczoraj, o północy, ze wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi, a nas pięćdziesięciu, zamkniętych w starych basztach. Broniliśmy się strzelaniną, póki nam prochu starczyło. Potem kamieniami. Ale i oni rozebrali mur, wybili dziurę w baszcie narożnej i podpalili schody.	A za cóż by mnie brać miano do Dorotki?	Być może. Ale tu w salonie wydaje mi się jakby był przebrany. Niech hrabia przy sposobności raczy nas poznajomić z sobą.	Chcesz konia jeszcze i dla lokaja? lecz to zanadto po pańsku, drogi przyjacielu.	Dziękuję bardzo, Mr. Charles, to mi wystarcza.	Ja myślę że wieść o zmianach w losie Zawiłowskiego rozeszła się dostatecznie szeroko, a powtóre, myślę, iż ten list, przesłany pod twoim adresem, przeznaczony jest rzeczywiście dla Ignasia.	Jak mama uważa. Ale jeżeli Jagusia taka najgorsza, to czemu mama pozwalała jej przychodzić do nas?	Jest to, że ona ma u siebie co najmniej jeden bardzo piękny obraz Elstira.	O tym, że dochody państwa bardzo zmniejszyły się, wiem ale dlaczego?	Wiem, wiem to było bardzo niebezpieczne. Skoro aż z Wiednia sprowadzali lekarza...	A jak to sprały Gulbasiaka, że kamieniem na nich puścił!...	A jakże poradzono sobie z marszałkową d’Ancre? krzyknął król w najwyższym uniesieniu	Ach tak! Mówił pan? Spodziewałem się, że znajdzie sposobność, aby...	Cichoj ino... tak ludzie mówią, cichoj!...	Co mi tam jeden Kozak znaczy, a choćby też i cała SiczSicz Zaporoska	Coś mi się zdaje, że już za późno...	Cóż tam ludzie mówią?	Fiu! Fiu! To waszewasze a. waszeć (daw.) gratulować.!	Gniazdko gotowe, nasadźże sobie kokosz...	Jaka? Może republikarepublika... wybitny polityk francuski; należał do umiarkowanego skrzydła partii republikańskiej; proklamował w r. 1870 republikę.?... Może Bismarck?...	Skąd pan wie o tym?	Takim eligantem zostanę jeszcze, że co miesiąc nowe obleczenie będę sobie kupował, fryzjera sprowadzę, frak kupie, jak Boga tego kocham! i celender!..	To prawda!	To prawda.	Zadanie bardzo proste. Przyjechaliśmy wymierzyć łuk południka w Afryce Południowej.	A czego chcecie?	A ten... znachor od Mielnika.	A więc a więc Michaelis marzy o świecie wyglądającym jak wspaniały, wesoły szpital?	Bo co?	Czego chcecie, człowieku?	Czego się śmiejesz, Hipek?	Czekać.	Czym się trudnisz?	Dalej, proszę pana, jest właśnie sprawa owego kosztownego aparatu.	Do jutra, drogi panie.	Do kogo?	Dziesięciu tysięcy złodziei!	Dziwię się, żeś się zakochał we mnie	I wyleje Już był tam u nas jakiś burszbursz (z niem.)	Ile razy pani mnie zawezwie, stawię się na rozkazy.	Ile?	Ja sam płaciłem, a Hüberman urządzał.	Jaki?	Jaką?	Jaże ne hirszyJaże ne hirszy (z ukr.)	Jest w tobie pierwiastek diaboliczny, którym usprawiedliwiasz we własnych oczach rzeczy najsprzeczniejsze z naszymi zasadami: miast być sofistąsofista (pot.)	Kość wgnieciona do mózgu.	Ma pan do czynienia z tęgim graczem, doktorze	Milcz! Mówię	Moje dzieci, zostawcie nas	Na przechadzce.	Powiedziałeś przed chwilą: Sołomin.	Pozycja społeczna spytała po chwili.	Przepraszam! przepraszam na klęczkach chciałem znów dobre nasze czasy przypomnieć.	Raczcie, wasza przewielebność, mnie dać zlecenie, a ja powtórzę, komu rozkażecie.	Raczej dumnych. Zasady naszych narodowych gier bywają bar­dzo różne, Halinko. A i gracze różni.	Rozkaz, mój panie. Załoga na baczność! Wśród gości powaga!	Skądże te wiadomości?	Spóźnia się jakoś dzisiaj	Szczęśliwiem trafiła, bo na jakąś uroczystość.	Sądził pan, że moglibyśmy zapomnieć?	Toteż, zimową porą osobliwie, częściej ja wody przyniosę niźli ona	Uczyć się przypuszczeń! dorzucił Baron ze śmiechem.
Jaka jest szlachta oszmiańska! Hm! Drugiej takiej na pewno nie masz na świecie. Bo czy kto słyszał o tym prócz w bajkach, czy praktykował kto tego, aby się cały powiat hurmem zajął losem sieroty? Żeby przez lat siedmnaście administrował fortunę kogoś takiego, o którym cały świat mówił, że już kości jego pogniły w grobie? Żeby sierota, odtrącony od swojej wioski, z dworu swego wyrzucony za bramę i psami wyszczuty, w lat dwadzieścia wróciwszy, zastał wieś całą i nieruszoną, dwór w niej tak odbudowany, że ani jedną belką się nie różnił od spalonego? Matkę Boską nawet tę samą, która w ogniu ocalała, nad gankiem i dwa worki gotowizny we skrzyni? Słyszał to kto kiedy w tych czasach?... Moja macocha żyła jeszcze trzy lata, a po trzech latach nie umarła, ale w Dzień Zaduszny ze swoim gachem, który był diabeł sam z Łysej Góry, pojechała precz... het! Gdzieś do Niemiec. Tak powiadali ludzie. Kolega mój nawet, który służył ze mną królowi chrześcijańskiemu, a który jeździł był z Francji do swoich, powiadał mnie, że powracając sam na żywe oczy gdzieś ją widział w Niemcach. Karetą i czterema końmi karymi, z harbejtlowym obok siebie amantem, jechała na bal do miasteczka. Wszystka służba koło niej była czarno ubrana, w harbejtlach i kusych sukienkach nie mogłem i wszystko przepadło! Działo się to...	Był może bardziej na swoim gruncie, podróż do Normandji wykoleiła go.	Ty jej nie znasz! Opowiem ci krótko. Na wiosnę oświadczył się jej Grzesikiewicz, znasz go, człowiek zupełnie porządny i bogaty.	Nie udawaj głupiej, wszyscy wiedzą o was, Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek nie uwierzy, stęsknił się do ciebie, łacno wmówisz, co ino zechcesz. Mateusz się znarowił do twojej pierzyny, ale przeciek nie przyrósł, wypędź go, póki czas. Nie bój się, Jasiek też nie ułamek... A kochanie przejdzie jako ten dzień wczorajszy, nie wstrzymasz, choćbyś życiem płaciła; kochanie to jeno suta omasta przy niedzieli; jedz co dnia, a rychło ci zmierznie i odbekiwać będziesz. Kochanie płakanie, a ślub grób	A jeżeli do życia potrzebuje się mało, bardzo mało?	A mało to jeszcze wysmakowała dobrego! tylko. na drugi sposób niby, jak. jakie dziedzice. Co dnia jadły mięso! Wójtowa pół garczkagarczek (gw.) sobie. do kawy, a czysty harakharak (gw.)	O, jakie ty masz włosy! Nie posypię ich złotym pudrem, one same przeświecają gdzieniegdzie złotem na skrętach... Ledwie że może tu i ówdzie dodam złotego połysku, lecz lekko, lekko, jakby rozjaśnił je promień... Cudny musi być wasz kraj ligijski, gdzie takie się rodzą dziewczyny.	Przed chwilą była tu rana. Mogłem był umrzeć, bo nóż przeszedł przez serce... Ale w ostatniej chwili przytomności wspomniałem, że jestem ci jeszcze potrzebny. Wysiłkiem gasnącej woli chwyciłem tlejącą jeszcze iskrę świadomości i począłem się zmagać ze śmiercią. To była walka najcięższa, jaką kiedykolwiek stoczyć mi wypadło. Ale w końcu, jak widzisz, zwyciężyłem.	Takie stanowisko w tej sprawie ja nazwałbym słabością Zdaje mi się, że byłoby dobrze rozdzielić ich, przynajmniej na jakiś czas. Jak panowie myślicie?	Trudno mi pojąć czemu mu tak zależy na tym, aby ten list był znany, i czemu trzeba go żądać w jego imieniu.	Więc lepiej daćby pokój interpretacjom wszelkim, bo w dodatku, kochany panie sąsiedzie, jam nie Josephus on, i nie czuję w sobie powołania do snów wykładu. Bóg wié co to znaczy, a najprędzej czysta fantazja i igraszka. Czy nie wpatrywałeś się Asindziej bardzo w znak zapytania na książce jakiej, czy nie oczytałeś się zbytecznie Nowych Athen?	I ja nie wiem poco i nie wiem dokąd! W świat, przed siebie na dalszą tułaczkę. A jednak od kilku dni, jak tu jestem, patrzę na panią, słucham i ciągle się pytam, gdzie jest dawna panna Janina? Ja pani takiej, jaka stoisz przede mną, nie znam; niedość, ja takiej nie chcę: Co pani zrobiła ze swoją duszą? dawnej Janki nie było, bo dawna Janka umarła, stała przed nim inna zupełnie kobieta. zapytał ciszej jeszcze.	I ty, i tobie podobni, którzy nie są wcale zdrowi. Chce się wam katastrofy dlatego tylko, aby skończyć w interesujący sposób Wiesz, jakie robisz na mnie wrażenie: oto człowieka, który bojąc się być zarżniętym podczas rewolucji, zaczyna zmieniać poglądy. A obserwuje się przy tym, czy kłamstwo, które popełnia, nie jest już zbyt wyraźne i czy niepotrzebnie nie zabrnął zanadto już na lewo, kiedy mniejszym przesunięciem i tak by życie uratował.	Nie, przypomniało mi się tylko, co mówiła pani Stefania dzisiaj rano, podobno wczoraj w teatrze mówiłeś jej, że nie umiesz flirtować z Żydówkami, że to rodzaj kobiet, który na ciebie nie działa. Mówiłeś tak?	A Sasi żelazo mają na sobie i na strzałach ich dziesięciu na waszych stu stanie.	A im na co refektarz?	Ach, tak mi przyszło do głowy... co żona moja robi w tej chwili.	Ano jużci... I szkoda, że jej się to wcześniej nie udało... Tak pięknie zbudowana kobieta mogłaby już mieć ze sześcioro dzieci...	Czy zechcesz jeszcze pić ze mną mleko? Ale zabierz ten rulon. Możesz sobie za to kupić łóżko i odzieży na kilka lat.	Jak to toć to wy, majstrze Piotrze! wybornie! dopieroż to będziemy bawili dziś wieczorem! Witajcież mi, witajcie! Gdzież ta małpa i ten obraz, że ich nie widzę?	Jedziecie waszmościowie do Birż!	Jest moim psem, panie poruczniku To mój Fox.	Kim on jest?	Lepiej albo nie lepiej. Różni są, widzisz, kupcy. A ja, widzisz, jestem taki, że wolę mniej sprzedać, ale wiedzieć, że wszystko w porządku. Znam ciebie, mój chłopcze, od lat. Wiem, że jesteś porządny. I ojciec twój porządny robotnik. Znam i twoją siostrzyczkę. Jak ona się nazywa?	Nie podchodzić do bram. Podaj dalej. Iść środkiem.	O to, żebyśmy się już nie uważali za rozbitków, lecz za kolonistów, którzy przybyli osiedlić się na tej wyspie!	Odgadłeś, młody przyjacielu Myślę, że z rąk twoich nierównie większą będą miały wagę i zostaną doręczone pewniej	To bardzo poczciwy chłopak. Zresztą brat jego również jest poczciwy. Gdyby nie miał tego fatalnego nałogu picia...	To był zły duch, ale ja wziąłem go za anioła	Utknął pan na dziesiątce	Zdaje mi się, że mię szturchano, ale dokładnie nie wiem, gdzie i kiedy...	Żeby nas godnie przyjąć. Zobaczysz... Ale na wszelki wypadek	A brat twój?	A co cię tak dziwi?	A między wami, bracie azali nie ma też sług namiętności	A nawet jedyną moją spadkobierczynią, wszak prawda?...	A ty? spytała Lassy.	A więc żegnam może tak i lepiej.	Ach, jaka szkoda. Przepraszam was. Muszę się przebrać.	Ale czy nam wypada przyjąć ofertę tego cudzoziemca? Człowieka, którego wcale nie znamy?	Ani ja! chociem niemało przecierpiała!	Ano, nieposłuszeństwo w tym widzę i niedbałość; nijakich czarów nie uznawamuznawam objawił swe zapatrywania Walenty.	Bardzo wiele!... jeśli pani tylko zechcesz...	Baum? Jaki, czego profesor? Też coś. Dyrektor świeżego powietrza!	Bo on przybłęda, proszę pani.	Braciaszku!... braciaszku!...	Bądź co bądź, z mlecznymi ząbkami poszło mu łatwo! Lecz wszyscy kapłani są jednakowi.	Będzie pan spał w niej?	Ciociu, rzekła: dziś się wojna rozpocznie...	Co bądź, to bądź oddal się, powtarzam raz jeszcze.	Co?	Co? Niemkini pod moim dachem! Tego moje oczy widzieć nie będą!	Czczycaczczyca	Cztery. Miały długości po 18 stóp, a po 5 stóp szerokości. Były drewniane, obite blachą.	Czy będziemy mogli mówić swobodnie?	Czy straciłem zaufanie?	Cóż by w tym było nagannego? Herhor bardzo prędko zostanie arcykapłanem w Tebach, a jego córka ma dopiero lat czternaście.	Cóż ja mam wiedzieć?	Dans la loge Saint-Jean.	Dlaczego?	Dobosz? Dajże jej Boże, by co rychlej z twoim bębnem chodziła!	Dziwne to wszystko, co mówisz.	E... to była sobie tylko taka komedya, zagrana nieźle w chwilowem usposobieniu...	Gdzie? Nie słyszę.	I owszem. Watson zna mój system. Czy zrozumiałeś znaczenie tego zdania dla naszej sprawy?	Idź, idź, kochana matko zrobię tu wszystko dobrze, tylko musisz podzielić się ze mną sznurem korali, bo przecież księżna nie powinna przysyłać tyle podarunku tylko dla ciebie samej.	Ja sama położę cię spać.	Jak to?	Jak to? To on tu mieszka w tych okolicach?	Jakże to?	Już ja im to wytłomaczę Któż się żeni w lecie?... W jesieni, rozumiem... po żniwach...	Kijami zatłuc i ścierwo rzucić psom!	Kotlicki, bądź cicho! Ty jesteś marny filister, typowy przedstawiciel swojego podłego gatunku i nie masz głosu, kiedy ludzie mówią!	Król zgodził się Dormesko.	Kto?	Laczego? laczego?	Mam obowiązek mówić.	Mhm	Nic dziwnego, kto ma takie obiecujące nogi!	Nie zdradzałaś mnie nigdy? Naprawdę? Nie byłbym cię nigdy o to pytał, ale gdyś zaczęła sama...	Nie!	Nie!	No, tak.	No, żeby obejrzeć.	Podła! szydzisz ze mnie jeszcze!	Pokochać? Ależ ja cię, stryjciu, tak kocham, jak tylko mamusię kochałam!	Przecież nie grałabyś cały czas naga	Składałabym mu hekatombyhekatomba (z gr.)	To chwała Bogu. Wielcy to jegomości przyjaciele... Jeno mi ksiądz mówić zakazał...	Ty nam psujesz interes tym swoim żarciem	U Jezuitów!	Uuu... gadzina!	Wielkie to nieszczęście!	Więc o samych jeno zołzach i zawłokach traktują te wszystkie bibuły?	Wszystkich siedmiu.	Wy będziecie mieli grunt.	Zaraz?	Zastawiłabym swoje rzeczy. Zresztą, pan des Grassins byłby nam...	Zbójcy! tu, pod bokiem króla!... ale to nie może być!	Śmietnik! To jeszcze dziwniejsza nazwa. Masz rodziców?
Moje dziecię rozpacz do niczego nie doprowadza, i owszem spacza człowieka tylko, czyniąc go do wszelkiego czynu niezdolnym. Można co robić, róbmy, a nie, to się módlmy, by Bóg w łasce swej za nas czynił. Ufajmy mu jako Ojcu, drogi opatrzności niezbadane! Miałem czas poznać Ordyńskiego lepiej; szlachetna to dusza, poczciwy chłopiec, ale zgangrenowało go lada jakie wychowanie. Któż to wie? czasem najnieporządniejsza młodość bywa przedsionkiem poczciwego życia.	Jezus Maria! Mówię waćpanu, że lew jest we mnie i trwogi nie czuję, ale wolałbym, żeby ich jasne pioruny wszystkich do jutra zatrzasły. Jak mi Bóg miły, że ich za wiele! Już chyba i na Dolinie Józefatana Dolinie Józefata Zagłoba! Co waść myślisz, czy będą tentowalitentować (z łac.) co? Jedno mię ciągle niepokoi: czy wiwendy w obozie jest dosyć? A, do diabła! Patrzcie no, waszmościowie, znowu tam ognie za tymi ogniami zjazd; towarzystwo; najazd.!	A czymże jest piekło jeśli nie wieczną pomstą za grzechy jednego dnia?	A tak! Wiadomo mi to, niestety! Jednego pan Krajewski w Terce kazał za poły sukni gwoździami przybić do ściany, a drugiemu pan Bal dał kilkadziesiąt bizunów na progu.	A taki tak. Naprzód piechoto poszedł na miasto, ja za nim, on do karczmy, ja w ślad. Siedzi, siedzi, i ja siedzę, czatuję Aż kiedy ja patrzę, a on zemknął.	Bo go sobie wielce upodobał. Poznał go zaraz, że to ten sam jest, któren na niego w rudnickiej sprawie tak nastawał. Za boki braliśmy się, słuchając odpowiedzi jeńca. Pyta król: „Coś sobie do mnie upatrzył?”, a ów rzecze: „Ślubowałem!” Więc król znów: „To i dalej będziesz następował?” „A jakże!”	I młynarz też się pono wstawiał we dworze za wsią.	Praca u podstaw Zna pan szpital, prawda? I wie pan, że w czwartki i w niedziele rodzina odwiedza chorych? A żona kupuje funt cielęciny taka krucha jak nigdy. I choremu przynoszą nowiny z miasta: Michałową wyrzucają z mieszkania, Antoniego mają już wypuścić za tydzień, Franka się zaręczyła, Stach siedzi bez miejsca. Jeden doktór poklepał go i powiedział: „no, no, to z pana zuch”, a drugi pokiwał głową, a trzeci się uśmiechnął.	Puścili... Już się ta nacieszysz wolnością, jak cię stamtąd wypuszczą. A wolnaja woluszka pachnie, oj, pachnie! I warto za nią łba nadstawić. Lubisz ty morze?	W życiu potrzeba jest dobroci, a ona jest bardzo dobra i życzliwa. Ja, naprzykład, który nie mam rodziny, uważam ten dom za rodzinny. Inaczej mi wygląda Warszawa, gdy te panie tu są...	Za cóż to?	Wcale się nie zbajałem Zbajali się ci, dla których ciałem jest to tylko, co ich boli, gdy dostaną bicie i którzy nie wiedzą, co jest ciało fizyczne.	Co brat bredzisz! Jakie dwie ofiary? Jak to spalone?	Co ty na to, Senderl? Może uczynić zadość prośbie tych Żydów i pojechać z nimi?	Co ty pleciesz?...	Co zrobiłem? A dlaczego pan krawiec tak krzyczy? Przecież jest zima! Chciałem sobie ogrzać nogi. Oby tę Magdę szlag trafił! Dlaczego nie wpuściła mnie do łóżka?	Cóż to wszystko ma znaczyć, na miły Bóg?	Do tegoż i moja mowa wiedzie, matusiu. Musicie przyjść oboje z ojcem do Krakowa i na własne oczy widzieć wszystko.	Mylisz się, bratku, jeśli chodzi o skwarki wieprzowe Oczywiście, że mówię tylko o skwarkach ze słoniny domowej, o tych, co się je zwykle nazywa skwarkami domowymi. Nie powinny być brązowe, ale i żółte też nie, trzeba znaleźć właściwy odcień między tymi dwoma kolorami. Takie skwarki nie mogą być ani zbyt twarde, ani zbyt miękkie. Nie powinny chrupać, wtedy są zanadto wysmażone. Muszą rozpłynąć się na języku, a nie można przy tym mieć wrażenia, że po brodzie cieknie tłuszcz.	Mówiliście przecież, że Józek idzie z tym panem, co tu mieszka.	Nie myślałem źle... Nie myślałem o pani, jak mnie podobni o takich ładnych jak pani kobietach, nie! niech zdechnę!... Myślałem... Jezus Marya! nie mogę wyleźć z „myślałem!”... Dlaczego pani ma w sobie to coś, co jest siłą?... skąd ona?...	Nie. Po co? Żeby poniósł karę?... Po prostu szkoda zachodu. Nie wierzę w pedagogiczne znaczenie kary. Ani w jej moralną wartość.	Powiem ci to zaraz w dwóch słowach.	Staśka co innego. I odcięli ją przecież.	Wybornie, kochany teściu! wbrew wysiłkom, jakie czynił	Z przeproszeniem pani słowa te przypominają mi scenę, jakiej raz byłem świadkiem na popasie, w podróży po kraju; czekałem, aż konie przyjdą z łąki; tymczasem do karczmy weszli ludzie wracający z pogrzebu; gospodarz pochował żonę i zdawał się nieutulony w żalu. Przyjaciele namawiali go do kieliszka, pocieszali żartami, wszystko na próżno, aż jeden odezwał się niecierpliwie: „E, kumie, nie żałujta znów tak bardzo kobiety; jak tylko zechcecie, będzie druga, i jeszcze ładniejsza, przecież o żonę nietrudno”. A wdowiec odpowiedział: „Tak, będzie druga, ale już nie tamta!” A on właśnie tamtą kochał. Ach, czyż to jedna drugą tak łatwo zastąpi? Przecież każda ma swoją duszę, swoją osobistość?	Ze wszystkiego co tu widziemy po drodze, wnosząc nic się podobnego w tych krajach spodziewać nie możemy... Wprawdzie ziemię posiąść będzie łatwo, lecz złota i srebra ona nie rodzi... a lud do zwierząt podobniejszy jest niż do człowieka...	Zobaczymy, co Bóg da...	Zobaczysz. Jak sobie to jeszcze lepiej wyobrażę, to ci powiem. Teraz ten słoń tak ryczy, że nie można się nawet rozmówić...	A jo!	A przecież widziałeś już niejedną białą kobietę, czy to w forcie Churchill, czy w York Factory, czy w Cumberland House, Norway House lub w forcie Albany!	A u nas zły rezultat ze zbiorów. Połowa spodziewanego ziarna, brak gotówki, jak nigdy.	Ale czemu mówiła „komedianci”?	Ale dokądże uciekniemy jestże na ziemi miejsce, gdzieby się od miecza Cezara rzymskiego skryć można? Nie hołdująż mu wszystkie ludy i ziemie wszelkie? Zważ, że jeśli dom mój naszli, ja już jestem oskarżoną, winną, potępioną, już wiedzą, żem chrześcijanką, pocóż mam oddalać triumfu mojego godzinę?	Ależ od dziesięciu lat nikt tu nie wchodził! Przecież nie było drzwi!	Bardzo złe jakieś bure, i zezuje.	Bo nie stałaby mama teraz nade mną jak straszny kat. Straszny, bezlitosny kat! Mama to wygnała stąd Łukasza pod pozorem troski o mnie, dla mego szczęścia. Mama to może wymówić słowo, mamie to może przejść przez usta, zmieści się w piersiach, mamie!	Budnik, JW. panie.	Będziesz rządził we własnym domu, jeśli powrócisz; zobaczysz się z żoną i dziećmi, jeśli ich zastaniesz, a kiedy przestaniesz służyć, przestaniesz być giermkiem.	Chcieli uciekać od tej przyjemności.	Chut!Chut! (fr.) przerwał hrabia i poprawiając binokle, spojrzał badawczo w stronę drzwi.	Chłopi dali znać z tego chutoruchutor a. futor	Czyż nie pojmujesz, że wiem o wszystkiem: o porwaniu ciebie z ustronnego domku w Saint-Germain, o rozpaczy jego i jego przyjaciół, o poszukiwaniach bezowocnych do chwili obecnej? Jakże chcesz, żebym się nie dziwiła, kiedy niespodzianie znalazłam się razem z tobą; z tobą, o której tak często rozmawialiśmy, którą on kocha z całej duszy i którą nauczył i mnie kochać, chociaż cię nigdy nie widziałam! O! droga Konstancjo, znalazłam cię nareszcie i patrzę na ciebie!...	Dlaczego?	Do diaska starego, toć i ja przecie siaką taką nawdzieję na rożen.	Domyślam się, że na mnie?...	Głupiś! Hale, jakie mu to zberezieństwa we łbie!	I cóż, moi przyjaciele Rzecz jest daleko poważniejsza, niż myśleliśmy.	I nasi przyszli z pustymi rękoma.	Ja jeszcze bardziej. No, niech pan zajrzy do mnie jutro wieczorem około ósmej. Zna pan mój adres?	Ja nie mam samolotu, myślisz?	Jak się robi gorąco, to coraz to bardziej swędzi. Poza tym	Jak tam ta dziewczyna, panie Kosiba? Żyje jeszcze?	Jak to, panie?...	Jakież mógł on zajmować stanowisko w tym szpitalu?	Juściż przenocować, niechby odpoczęły, nim...	Koki!...	Mam panu wyznać prawdę? Boję się niemal tak samo wieści o moim trójmasztowcu, jak i samej niepewności. Ale w niepewności tkwi jeszcze nadzieja...	Możeś zgubił na ulicy?	My pana zrzucimy.	Mylisz się, ona cię bardzo kocha, tylko ona jest trochę dziwna.	Mówi pan więc, że dojdzie do tego małżeństwa?	Mówiłam Julji	Na Sargona zgoda, ale księcia nie chcę!...	Nic innego, tylko piekielna jego bezczelność Pan nie wierzy przecież w tę bajkę o Chińczyku? To nieprawda.	Nic nie chcę.	Nic nie przysięgać, nic nie przyrzekać, ale być u mojej babki i dać się nam poznać.	Niczyja wina bo to pan chciał, żeby tak było?	Nie wiem; macocha kazała mi wstąpić do siebie, chce mi powiedzieć coś o moim majątku. Dobry Boże! Niech sobie wezmą ten mój majątek, i tak jestem zbyt bogata, niech mi tylko zostawią spokój i wolność. Przecież kochałbyś mnie tak samo, gdybym była biedna, prawda?	Nie znajdował się w ręku Żydów	Nie, papo... Szanuję go, jak nikogo w świecie, ale nie dałam mu nadziei.	Niech pan ucieka! Oni boją się teraz tego światła wiedzą, że pan jest wielki, silny, nieustraszony...	Niestety, musiałem ojcu pani odmówić.	No, Salomonku, tego natrętaśmy zbyli, trzeba przystąpić raz do uczynienia tu porządku...	No, przecież nasza luneta na tę odległość wystarczy.	Ogień, Pożar	Panna Janina śpi?	Po cóż się opowiadać miała! Chcesz, żeby się dla panien świat kończył na narzeczonych?	Podróż dookoła świata	Pokaż.	Pokoju gościnnego, bez urazy pana gospodarza	Przypadkiem, idąc z Babettą spotkałyśmy go, a poczciwa Baby zmyła mu głowę, ale to nic nie pomogło.	Przysięgam.	Przyzna pan, że trójka w zaprzęgu ciężka do prowadzenia.	Skoro tak chcesz, to pójdę z tobą	Słuchajcie, Szwejku Wiecie, kim jesteście i jak was nazwałem?	Słucham. Słucham pana.	Tak się zdaje, bo w niczém mi się nie zdaje zmienioną	Te bydlęta są na twe usługi, dopóki będziesz ich potrzebował.	Ten pan ten pan życzy sobie, bym mu napisał podanie.	Ty?	W niej też cała nadzieja.	Wiecie, chłopcy, gdzie nam będzie najskładniej? Na wielkich schodach; tamtędy iść musi, a trudno by było szukać go i czyhać po komnatach.	Wiemy, że ciężko chory, toteż pierwej z panem Świrenkowiczem radzi byśmy się widzieć.	Więc pani pierwszy raz?... Prawdopodobnie rodzina... opór... niezłomne postanowienie... zabita deskami prowincya... pierwszy występ amatorski... trema... powodzenie... poczucie w sobie Bożej iskry... marzenia o prawdziwej scenie... łzy... noce niespane... walka z otoczeniem... wreszcie pozwolenie... a może potajemna ucieczka w nocy... strach... niepokój... chodzenie do dyrektorów... angażowanie się... zachwyt... sztuka... boskość!	Zagłoba otworzył oczy.	Zygmunt, ja do ciebie się nie odzywam, to możesz dać mi zupełny spokój.	niby wątłymi dłońmi podawana mi skrzynia,	Święta prawda! Juści, że tak! Juści!	Żona Maciusia.
Otóż mój brat, to on trochę na rabina się szykował, on nawet w żargonie źle mówi. Tylko po hebrajsku. To pan rozumie, że wszystko na mojej głowie. Żeby firma szła, ja muszę dopilnować, żeby dobrze kupić i dobrze sprzedać. Ja muszę każdą rzecz sam sprawdzić. I las, i wyrąb, i transport, i w tartakach. To już ja, żebym nie wiem co, żebym i nocami nie spał, jak rok okrągły, to i tak nie mogę dopilnować wszelkich spraw urzędowych. Pan mnie rozumie?... Zadużo ich jest. Podatki takie i siakie, i jeszcze inne; ubezpieczenia, kasy chorych... ja wiem? To trzeba nogi do tego połamać. Oni myślą, że człowiek tylko poto ma przedsiębiorstwo, żeby im różne papierki i formalności wypisywać i płacić, czy jest za co, czy niema. Żeby nie mój brat, co jest uparty, to jabym już dawno cały interes zwinął i wyjechał na drugi koniec świata. Ale skoro nie mogę, to już chcę jakoś na swojem wyjść. Adwokat, co mi te rzeczy załatwia, ani dba o to, ani ja mu nie mam czasu na ręce patrzeć. Fajncyn powiadał mi, że pan doktór do tego w sam raz. Dużo pan u mnie nie zarobi, ale lepsze to, jak nic. Co pan o tem myśli?	Ślady stóp na żwirze. Innych znaków dostrzec nie mogłem.	Nie ma co mówić, trafia to się u kobiet, ale też to źle jest i niedorzecznie. Bo przecież i ja jestem kobietą, i ja swego czasu wiedziałam, co miłość, ale to dawniej nie tak bywało; nie nazywano tego nawet miłością, tylko, jak należy, afektem. Ja też mówiłam Hani: „Co ci zależy na tym Piotrowiczu? Czy koniecznie ten już najlepszy? Moja Haniu, mało ty jeszcze znasz tego świata, a kiedy go więcej poznasz, to się snadnie przekonasz, że jeden mężczyzna, tak jak i drugi, a wszyscy takuteńcy jak jeden”. „Nie, nie i nie! Ja tylko tego”.	Ja gotówki nie mam, ale co będę mógł zrobić, zrobię panu. Daj mi pan weksle na tę sumę, a ja pokryję do tej samej wysokości pańskie zobowiązanie.	Nie obchodzą się z nimi tak źle, jak wy tu myślicie; jeno stan ich ulega bardzo szczególnej odmianiestan ich ulega bardzo szczególnej odmianie (...) na liche i plugawe życie	Panie radzco Loss, nasze skóry wszystkie trzy razem zszyte, jeszcze wygodnego siedzeniaby nie pokryły. Na szerszych plecach się tam wszystko rozstrzyga. Słyszeliście co?	Środki łagodne mają tę wadę, że powoli działają do nich należy także wpływ przykładu. Żeby doprowadzić do rezultatów, jakich pragniemy, trzeba by lat całych. Nie mamy na to czasu. Długie czekanie byłoby uciążliwe zarówno dla nas, jak dla niej. Obrałem metodę doraźnego, energicznego działania, bo znam jej skuteczność. Prawda największe czyni wrażenie, kiedy się wypowiada po prostu; przybrana w subtelności konwencjonalne i rozwałkowana traci swoją siłę przekonywającą. Czy myślicie, że bez przykrości mówiłem jej wczoraj twarde wyrazy o potrzebie ścisłego pełnienia obowiązków? Czy sądzicie, że nie dostrzegam walki, jaką ta dziewczyna stacza z sobą od chwili wejścia w nasze progi? Widzę, co się w niej dzieje, i mam dla niej współczucie, ale nie zmienię postępowania. Mówiłem wam, że to jest grunt szlachetny i bogaty, i każdy dzień utwierdza mnie w tym przekonaniu. Nie przeszkadzajcież mi w wyrywaniu z niego szkodliwych chwastów, ale pomagajcie raczej. Proszę was wszystkich o to.	Naturalnie. Zbrodnia Jastronia jest tylko spóźnioną realizacją zamiaru powziętego mniej więcej przed dwoma laty, a dziwny stan, w który popadł, wynikiem napięcia nerwowego przed spełnieniem zamierzonego czynu. Dlatego pierwszą myślą jego po przebudzeniu się, która jak pęd żywiołowy wypchnęła go z mroków podziemia na świat, była nieodparta konieczność realizacji. Więc wypadł i zamordował pierwszego spotkanego na moście człowieka.	Albo to ja raz siedziałam na pensji...	Mamy jednak na sobie tak poważną odpowiedzialność	W swojej skromnej sukience wydała mi się daleko piękniejszą niż w stroju balowym, w którym ją przed kilku godzinami widziałem, a w którym jednakże była czarującą. Przybył jej urok, jakiego nie posiadała dotąd, urok prostoty. Czoła też już nie zasłania grzywką ani nie nosi za sobą tego fatalnego tłomokatłomok	Niczego! Połóżmy nawet, że nic nie dadzą, to mi teraz nie strach! Żałoby nie założę. Połuczam tysiąc rubli żałowania! Można żyć! Żebym chciał, tobym był bogatszy, mogłem się ożenić. Aha, prawda! Toż i ja ciebie dziś spłoszył od panienki.	A pan doktor myśli, że Wasyl na to się zgodzi?	Na imię mi Ewa.	Nie mówię tego panu bynajmniej dla wywołania sprzeczki Dzięki Bogu, zabijaką nie jestem, i będąc tymczasowym tylko muszkieterem, biję się jedynie, skoro do tego jestem zmuszony, a zawsze z niemałą odrazą; tym razem jednak sprawa zbyt jest ważna, bo przez pana skompromitowaną została kobieta.	Pół godzinki jeszcze dzieli nas na razie od modrej, uroczej Kadyksu przystani. Proszę mi przyznać, czy to nieprzyjemnie tak bujać z nami? Zawsze, we wszystkim jest sens ukryty, ten sam, głęboki... A hrabia, nagle, jak łucznik-kłusownik, wypłasza wiary zwierzynę najgrubszą, strzelając do niej ukryty w zaroślach niecnych kaprysów, z operetkowego niemal arkebuzaarkebuz próżność, nadętość, zarozumiałość, fochy; dziś tylko w lm: fumy..	-Natura– Ty nie wiesz, co to jest. Ostatni dzień mój w tym świecie. Ale nie żałuję. Pierwszy raz widzę góry w tym stanie. Ty nie wiesz... A może chcesz? Także ostatni raz?	Moje dziecię rozpacz do niczego nie doprowadza, i owszem spacza człowieka tylko, czyniąc go do wszelkiego czynu niezdolnym. Można co robić, róbmy, a nie, to się módlmy, by Bóg w łasce swej za nas czynił. Ufajmy mu jako Ojcu, drogi opatrzności niezbadane! Miałem czas poznać Ordyńskiego lepiej; szlachetna to dusza, poczciwy chłopiec, ale zgangrenowało go lada jakie wychowanie. Któż to wie? czasem najnieporządniejsza młodość bywa przedsionkiem poczciwego życia.	Ach, Boże wszechmogący! co téż za niezdara z ciebie! nigdy niczego nie dopilnujesz, jak trzeba. I gdzieżeś to latała, żeś nie mogła śmietanki dopilnować?	Ach, nie dzicy, ale jacyś inni, nie nasza sfera...	Zejde! Ja wódki ani pędzić, ani sprzedawać nie będę! U mnie do tego ochoty nie ma żadnej!	Nie opuszczałem Parmy; słyszałem ohydę, której usta moje nie powtórzą, ale oto jestem. Niech pani pomyśli, księżno, co pani odtrąca! Człowiek, którego pani widzi przed sobą, to nie lalka dworska, ale człowiek! dodał	Albo Judyta Ja, powiem ci otwarcie, nigdy bym Holofernesowi nie ucięła głowy.	Ależ ona Wejdalotką nie jest i nie będzie, bo jest narzeczoną moją Gdym ją zaswatał w lesie, prowadząc, przy świadkach którzy tu są, całowałem ją w usta, więc pocałunkiem ślubowaliśmy sobie...	Dlaczego by nie! I ja ich rozumiałem. Do pół Niemiec wszędzie gadają po polsku, w drugiej zaś połowie choć nie gadają, to przecie rozumieją. Ja ani jednego słowa nie umiem powiedzieć z niemiecka, a przecie nigdziem ani głodu, ani pragnienia nie zaznał.	Którędy mogli przejść? Nie widzę żadnych prześwitów w tej gęstwinie.	Nie pij masz dość.	Nie, nie, to nie wypada. Tak nie można. Co sobie pomyślą...	Nie, nie.	Wcale nie zabrałem.	Jak to! Ależ mój szympans nie uprzedził mnie.	Tiens! Widzisz, nie masz kroku pewnego. Potykasz się i ty. Niepewnie krok stawiasz.	To może pozwolisz jajko pierścienicy? Jest smaczne, bardzo strawne i nie obciąża żołądka. Moja kuzynka, sikorka, przepada za tym przysmakiem. Zjada ona codziennie po kilka tysięcy tych jajeczek.	Ależ ja wcale nie chcę krawcowej, znam doskonale różnicę, ale byłbym ciekaw zrozumieć, czemu to jest co innego.	Dzieciom się rewolwerów nie daje	I nie kupiłeś łąki? Dobrześ zrobił, bo w tym jest nieczysty interes	Jestem posłem do was, nie od ludzi, ani od królów ziemi, ale od Boga. Przyszedłem nie do panów i bogaczów a władców świata, ale do ubożuchnych i znękanych, abym pot otarł z ich skroni i pocieszył, swobodę zwiastował i wyzwolenie.	Jeszcze nic nie wiem	Nie uprzedzaj się, matko, błagam cię... To jest fałsz, że Żydzi jedzą wieprzowinę i zabijają koty...	Nie, wracam do siebie... trochę mi słabo.	No, nareszcie już myślałam, że się nie doczekam.	Jak to, ty się o to pytasz? Doprawdy, nie myślałam, że potrafisz się tak po... studencku zakochać.	Ty jesteś Hanusz Bystry z Podborza Ty jesteś Hanusz Bystry i jeżeli nie pójdziesz ze mną cicho, spokojnie, pokornie, jako przyjaciel z przyjacielem, to pamiętaj, że tylko palcem ruszę, a jakby się ziemia otworzyła przed tobą, zaraz tu będzie pan Kajdasz i pan wójt, a pachołki miejskie za nimi.	...namiętnym antysemitą, ja wiem. To nieważne. Ja się kazałem ochrzcić. I, czy pan wie, panie kapitanie, co wjechało w tych czarnych idiotów? Onegdaj wyłowili z morza japońską atomową torpedę. Ustawili ją sobie o tam, pod kokosowymi palmami i oddają jej cześć. Mają teraz swego boga. Dlatego muszą nas zjeść.	Ale w innym wypadku? Widziałem przed chwilą, jak rzucałeś najlepszy kąsek za próg. Czy ty w to wierzysz... czy może...?	Wybacz, że mówię ci to. Wiem, że to jest niedelikatne. Ale muszę oświetlić ci mój ówczesny stan psychiczny gdyż w nim tkwi uzasadnienie popełnionego przeze mnie czynu.	Jak ci się zda, Michał, miłościwy pan musi być srodze umęczony dzisiejszym dniem? Takie długie, nudne oracje w Rabsztynie, w Balicach i do Krakowa nim się dostał... ja, gdybym był królem, dawno bym konia wypuścił, aby co najrychlej do izby i do łóżka.	Ale jeśli ci stryju potrzeba czego mów, mybyśmy się postarali.	Bardzo żałuję, panie hrabio, tego, co się dzieje, ale według brzmienia rozkazu jej królewskiej mości, zmuszony jestem pana uwięzić. Margrabio, każ pozamykać bramy swego pałacu i poślij po straż miejską.	Phi! Takich jak ty widziałem już wielu.	Tylko poetom zdarzają się podobne wypadki	Z czymże się porwiemy? z czym?... W ich ręku zamki, fortece, armaty, prochy, muszkiety, a nam ptaszniczkiptaszniczka	Bóg zapłać stokrotnie waszej przewielebności; pociechę mi sprawiliście niemałą, bo szkoda mi było dziecka. Pójdę już. Łasce się waszej polecam, niech będzie pochwalony...	A więc wierzy pan że udajemy się do Liverpoolu?	Antysemityzm rozwiódł się Blahouš	Ażebyśmy się pogodzili...	Co się stało, don Martinie? Jestem dziś taka zdenerwowana	Dokąd mnie pan wieziesz?	Dziwnie się zmieniłeś	No i cóż się stało z twoim towarzyszem?	O patrz, ten kupi. Proszę pana, niech pan kupi kwiatek dla tej ślicznej narzeczonej. Proszę pana, ojciec chory, spadł z drabiny.	Och! ta piękna dusza, ten piękny talent, to serce, które znam tak dobrze, wszystko to jest moje, tak jak ja jestem twoja?	Oczywiście.	Stań plecyma do skały, oprzyj się o nią, tak abyś sobą przykrył rozpadlinę.	A Rozalka Stepanowa żonka...	A ciż dwaj z mieczami, tak paradnie wystrojeni?	A cóż one takiego robiły, gdy miss Minchin je przyłapała?	A nam wolno zobaczyć?	A, ci tam! Chciałabym wiedzieć, czy istotnie są innego rodzaju?	Ależ ja tu mam miejsce płatnej nauczycielki.	Bardzom wdzięczny za tę życzliwość, panie prefekcie. I co panu odpowiedziano?	Choroba, Lekarz	Co takiego uderzyło?	Czy to sekret?...	Do Palais-Royal koło Teatru Francuskiego.	Do stu hamburskich piorunów! To głos Katalończyka!	Dotychczas cztery Powszechny Ziemiański, Agrarny, Kredytowy i pan Robinson.	Jeszcze wyżej.	Kiedy pani jedzie do Warszawy?	Kiedy?	Koniecpolska? Czegóż ona chce znowu?	Kto to może być?	Mała szkoda! Niech pani drzwi zamyka, bo zimno.	No, już mów.	O, proszę pana, dwadzieścia pięć.	Ojcze Léger zesiądziemy, co?	Otóż Komitet Intelektualnej Więzi Ogniska Niezależnych wybierze sobie prezesa i sekretarza, którymi powinni...	Oś jest gotowa i nim upłynie kwadrans, będzie ją miał... Może pan sobie wyobrazić, co tymczasem przechodziła Justysia i mój biedny druh, Byk młodszy.	Pan Rzecki jest plenipotentem właściciela domu	Pociejów milionerski	Prawdą więc jest użycie? pytał Tomko.	Psiakrr...	Pół korony	Siadaj, to wszystko opowiem.	Strasznie ci Żydzi wypierają nas...	Szkoła musi napisać list. Najlepiej niech przyjdzie ktoś starszy. Bo są przedstawienia wieczorowe i popołudniowe.	To moja broń!	Wierność, Żołnierz	Wiwat Kozioł nadleśny!	Zmęczony jestem
Ona go broni przed ludźmi, bo mu doktor nakazał bezwzględny spokój. Zresztą jemu, od czasu jak odzyskał pamięć, widok ludzi, choćby najżyczliwszych, jest ogromnie przykry. I to się rozumie. Nie może przecie z nimi mówić o swoim postępku, a widzi, że każdy, kto się do niego zbliża, myśli nie o czem innem, tylko o tem.	Trzeba bezwarunkowo wziąć do domu młodego Sorela, syna tracza będzie dozorował dzieci, które jak dla nas robią się nadto wielkie zbijaki. Ten młody księżyk czy kleryk, dobry przy tym łacinnik, potrafi pokierować chłopcami; mówił mi proboszcz, że to tęgi charakter. Dam mu trzysta franków i życie. Miałem skrupuły co do jego moralności, był bowiem beniaminkiem starego felczera, kawalera legii, który pod pozorem pokrewieństwa odnajmował izdebkę z wiktem u Sorelów. Ten człowiek mógł w gruncie bardzo łatwo być po prostu tajnym agentem liberałów; powiadał, że górskie powietrze dobrze mu robi na astmę; ale ostatecznie to nie żaden dowód. Przebył wszystkie kampanie Buonapartego we Włoszech, a nawet, jak powiadają, podpisał swego czasu protest przeciw wprowadzeniu Cesarstwa. Ten liberał uczył po trosze łaciny młodego Sorela i zostawił mu książki, które przywiózł z sobą. Toteż nigdy nie przyszłoby mi do głowy brać tego chłopca do naszych dzieci; ale proboszcz właśnie w wilię sceny, która poróżniła nas na zawsze, powiedział mi, że Sorel studiuje od trzech lat teologię z zamiarem wstąpienia do seminarium; nie jest zatem liberałem, a umie po łacinie.	Nie mogę uwierzyć aby pani de Tournon, po tak niezwykłym wstręcie do małżeństwa, jaki okazywała od czasu, gdy jest wdową, i po tylu publicznych oświadczeniach, że nigdy nie wyjdzie powtórnie za mąż, dawała nadzieje hrabiemu de Sancerre.	Nie kłopocz się o to. Czyż zapomniałeś, że mam ze sobą swój kostium teatralny? Skocz no tylko do mego pokoju po tamburyno; ja tymczasem rozleję wino w kieliszki.	Oczywiście. Mieszka opodal w Algiers i pracuje w warsztatach kolejowych. Jedyną przeszkodą odnalezienia go stanowi to, że jest pijakiem. Mając pieniądze, wałęsa się po knajpach i przez kilka dni z rzędu nie przychodzi do roboty.	Dzięki ci za twoję miłość i dobroć, Łucyo! jednak dobrze jest na tym świecie, i ludzie jednak dobrzy! Pamiętam! cóś mi mówiła niegdyś przed laty: Kto wysoko stoi, ten właśnie wystawiony na najostrzejsze wiatry, nie zaś my, co czekamy na dole. Człowiek znakomity stoi wpośród promieni, lecz promienie palą go! możemy mu zazdrościć, że większą ma wrażliwość na wszystko, co go otacza, ale za to mocniej też od nas czuje wszystkie przeciwności. On swą gorącą duszą daje to, co my zwyczajni ludzie przyjmujemy z zimną, Tak mimowolnie ganił całą ludzkość, którą przed chwilą nazwał miłującą i dobrą.	To rzecz inna. Wyobraź sobie, że chcąc wygrać zakład, podjąłbym włamanie. Ponieważ, ani odnośnie do czasu, ani miejsca nie znajduję się w położeniu przymusowem, obrałym porę odpowiednią, gdy tylko ktoś jeden strzeże skarbu. Zachloroformowałbym go, związał i zabrał łup. Nagle, w chwili gdy chcę wyjść, budzi się piesek pokojowy, o którym nie wiedziałem wcale, i zaczyna wściekle szczekać. Po chwili udaje mi się schwycić go, ale bestja wpija mi zęby w rękę i w chwili, kiedy go duszę, w śmiertelnych podrzutach, odrywa guzik kamizelki, który spada na posadzkę i toczy się dalej. Zwykły włamywacz straciłby głowę i uciekł co prędzej, nie bacząc, że został ugryziony, że krew popłynęła i że zgubił guzik. Nazajutrz wzywają Barnesa. Stara dama rzuca podejrzenie na stangreta, a detektyw godzi się na aresztowanie go, nie dlatego, by wierzył w jego winę, ale dla dogodzenia starej damie i zabezpieczenia sobie przezto osoby sprawcy. Potem spostrzega krew na podłodze i pysku psa i znajduje guzik. W ten sposób trafia na złodzieja ze skaleczoną dłonią i sprawa skończona.	A przy tym jesteś moim wierzycielem, który daje mi poznać, że mu nie spłaciłam zaciągniętego długu. Tak! nie przerywaj mi. Wychowując was zaciągnęłam dług wobec waszej przyszłości, a dziś nie mam... To jest, dziś muszę go spłacić...	Czego ona do naszéj familii przyczepiła się i prześladuje... Czy to już moja młodzieńka głowa przepadać ma przez nią?...	Nie wiem. Nie rozumiem samej siebie. Skądże mogę wiedzieć, czego chcę? Może poprostu... spowiedzi, ale nie! Chcę ci powiedzieć, że dzisiaj wiem, że postąpiłam głupio i podle. Coś mnie zmuszało, by przyjść z tem do ciebie. Do ciebie, jedynego na całym świecie, wobec którego mam ten koszmarny dług. Zasypałeś mnie obelgami. A ja ci mówię, że ich pragnęłam, że nie zaznałabym spokoju, gdybym ich nie usłyszała...	Nie przeczę, że musiał być bardzo winny, skoro go pan tak surowo ukarał ale jeżeli jest głodny, czyż mamy mu dozwolić umrzeć bez pomocy?	Brzękliwe są; a któren spragnionego napoi, zasługę ma!	Cynoglossum, ciociu. Ma szerokie zastosowanie!	I koszta podróży! Wszystko już załatwione. Rektor mi powiedział, że mnie od dawna już do tego przygotowywał, a ja nic nie wiedziałem	No, no, do rzeczy! Nie kłóćcie się. Polka czy Hotentotka, dość że kaducznie piękna! Wygrałeś zakład? Posiadłeś jej serce?	Więc ty miłość do mnie traktujesz jako pokutę? Może to Wyprztyk kazał ci się ożenić ze mną za jakieś zbrodnie, których nie znam?	Otrzymałem wszystko, co potrzeba... Muszę to oddać, com wziął. Ten dług przeklęty... Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt nie był, nikt mię nie trzymał!	Byłoby dobrze gdyby skórę tego osobnika, należycie spreparowaną, zachowano w naszym muzeum. Ale nie zamierzam, moi panowie, mówić wam o treści tych tatuażów, lecz o liczbie ich i rozmieszczeniu na ciele. Niektóre fazy takiego tatuowania musiały sprawiać pacjentowi ból tak silny, że tylko z trudnością wytrzymałby go osobnik obdarzony wrażliwością normalną.	Jużci, że tak Jeżeli on rodzonej żonie nic nie gada, tylo ze Szwabami rajcuje, to już źle. Szwabska go okpią i choćby chciał się zrzucić ze sprzedaży, to mu nie dadzą.	A jednak... Przyznam się, że nie rozumiem o co. Proszę mi wierzyć, że profesor Wilczur zawsze jak najlepiej się o panu wyraża. Pan nawet nie wie, jakiej to anielskiej dobroci jest człowiek.	Ech! To jasne: uchodzisz tu za człowieka, który miał dużo przygód miłosnych w Paryżu; otóż dla kobiet jest w każdym don Juanie coś drażniącego, co je pociąga i budzi sympatię; czy to jest ambicja tryumfu nad wspomnieniami? Czy zwracają się do jego doświadczenia, tak jak chory przepłaca sławnego lekarza? Lub może pochlebia im obudzić zużyte serce?	Aha! Te Francuzy z Zachodniego Brzegu nie umieją liczyć nic a nic. Wiadoma rzecz, że liczyć nie umieją. Jeżeli przejedziesz choć raz po jednym z ich miękkich haczyków, będziesz wiedział, Harvey’u, czemu to przypisać	Nie mogę powiedzieć, a zresztą, ja sam nie jestem przekonany, czy to prawda.	Więc jeżeli do onego grodu niedaleka droga, toć byśmy się i my mogli do orszaku Miłości Waszej przyłączyć a choć dziwowisko jakie tutejszych krajów zobaczyć.	Chodź! On ci nic złego nie zrobi.	Hańba, Kobieta ”upadła” rzekła stara dama do głowy prowincjonalnej dynastii.	Ja nie zawsze stoję, zwykle jadę na wozie	Ja od was nie żądam po pięćset rubli, tylko żebyście pilnowali swoich małych interesów. Takie interesy powinny iść, jak zegarek!	Powinno się okazać polepszenie; co by to była za chorość? Ni stąd, ni zowąd; czy nie zawianie, a prędzej jeszcze malocchiomalocchio (wł.)	Z wyjątkiem ciebie, boś nie miał nigdy kochanki.	Znam szlachetny charakter waszej świątobliwości. Gdybyś, władco, nie był faraonem, po kilku latach zostałbyś najznakomitszym kupcem fenickim i naczelnikiem naszej rady...	Poczekam do licytacji, poczekam. Ale powiedz, co cię to kosztuje, bo w Łodzi mówią, że z tysiąc rubli miesięcznie.	Nie, ale wyraźnie mówił, jutro, a twarz miał namarszczoną i posępną. Jutro więc, co prędzej, to lepiej...	No, ale w każdym razie nie bardzo to było mu potrzebne!	Tak, ale teraz to co innego. Nie mówił ci Wańka? Spadek wielki otrzymałem.	Najlepiej bo klatka schodowa pusta i zresztą mieszkają tam sami żydzi. Wrazie krzyku, nikt nie odważy się zastąpić nam drogi.	Nie noszę przy sobie. Ale prawdę powiem skąd i kto jestem. Jam wiceminister komunikacji królestwa Syjamu.	Nie... Były tylko objawy, mogące na tę myśl naprowadzić.	Przemkowi zachciało się pewnie, dostojniejszej jakiejś żony, kędyś z królewskiego gniazda wziętej niemki... Dostanie ich dużo do wyboru	Żeby ją tak zaraz miał za okup dać, nie myślę dziś popr. forma 3.os. lp. cz. przesz.: roześmiał się. Janko	Właśnie, towarzysze, to chciałem powiedzieć. To już, towarzysze, nasza, jak to mówią, sprawa familijna. KC w to mieszać nie trzeba, oni swojej roboty mają dosyć. A ogłoszeń drukować ani powtarzać dwa razy nie będziemy. Powiedziane i dosyć, nie?	Przeciwnie, jest mi lepiej!... daleko lepiej!... Ale zmęczyłem się. Otwierasz pan nowy wszechświat; ale tak różny od tego, który znam, tak przytłaczający swoją fantastycznością, że... mąci mi się w głowie...	O, tak... bardzo dobre! Spędziliśmy parę miłych wieczorów w moim zaciszu... ale sądzę, że byłoby marnotrawstwem wypuszczać go z Hurreem na badania etnologiczne.	Żadna u was... w kraju gąsek... Ale porozmawiaj z Amerykankami, Szwedkami... tam dopiero kobieta ceni swoją godność!... One zrozumiały, że mężczyzna jest przede wszystkim zakończyła ze śmiechem.	O! Jakże się tam miewa opat Transzelion, zacne pijaczysko? A mnichy, jakże im się tam dzieje? Tam do licha! Oni tam obracają tęgo wasze żony, podczas gdy wy sobie wędrujecie po Rzymach i Krymach.	Przeto najpierw organismus należy skrupulatnie wyczyścić, co, dzięki uczynność tego zacnego męża, nad wyraz dokładnie uskuteczniłem. Następnie mamy się wziąć do każdej wnętrzności z osobna; Bóg miłosierny ulitował się nade mną zsyłając mi taką jedną przemądrą pomoc. Może choć powoli odzyskam moje zdrowie.	I chwyci go pan, tak jak w tamtym portrecie chwycił pan dyabła.	Kocham Nienawidzę tego słowa, ale tak jest.	A ta wielka pani, co ją to Boscamp wywiózł z Konstantynopola, cóż miała więcej nad cudowne czarne oczy? Jak Boga kocham, to najlepsze szlachectwo. Rączka i nóżka stanie za wychowanie, uśmiech za dowcip, a stanik za rozum...	A gdzież ona jest?	Mam!	Zapewne! Ale to nieprawda. Siedzicie tylko i coś się wam marzy.	O takie idiotyczne rzeczy się mnie pyta, gdy sam wie, że ruszamy na front. Pan oberlejtnant dobrze się namedytował wczoraj nad tym słupkiem, na który skazał swego pucybuta. Więc rzekłem temu smykowi, żeby się trochę zastanowił, czy to dobrze robić z szeregowców zwierzęta.	Ale czy wolno nam to otworzyć? Tęga chłosta...	Na to jeszcze czas	O! Źle, bardzo źle Pewna jestem, że gdyby ogień zagasł, zgasłaby też niebawem.	Ja się w ogóle dziwię, jak w tym steku plotek może się bodaj jedno małżeństwo skojarzyć.	Albo wam to co szkodzi?	Ale co?... ale co?	Dom pański to prawdziwa Polska.	Dziś wyjeżdżam od państwa...	Jak powiadasz?	Musisz pan mieć przy sobie list, który mi pana poleca?	Niech ją tylko w ręce dostaniemy, a szelmą jestem, jeżeli nam ją kto odbierze.	Przesadzasz, Taras Ty wiesz, że przesadzasz.	Taip, bet tai dėl nuotakos. O aš ne nuotaka. Dėl to dėl manęs, Onutė viršesnė už kiekvieną vyrą, nemokantį save vestisave vesti	Tak i to będzie	To chodźcie...	To czemu pyskuje!	To masz, proszę!	Toś niepięknie postąpił, brateńku, co się zowie niepięknie!	Wicehrabiego od siedmiu boleści	A po cóż tamtego zrzucać było? wszak i on takim prawem siedział.	A swoją drogą, ty mnie dziwisz, Mela.	A ten Chińczyk gdzie poszedł?	A łatwie wam uciec było?	Bodajże ci Bóg błogosławił!	Chluba całego wojska!	Cóż ja mogę?	Cóż teraz poczniemy?	Hm! Czy przedtem pokazywał ci ktoś taką samą sztuczkę?	I ja.	Ja ciebie w ŁubniachŁubnie rycerz. My w Łubniach pili razem i hulali. A co twój kniaź porabia?	Ja mu dam!	Jednak pańskiemu dziadkowi grywam najczęściej Chopina. Najbardziej lubi jego nokturny.	Mnie nalej	Patrz, jacy podobni. Czy wy, chłopcy, bliźnięta?	Piotrowicz! A toś ty...	Podły! podły! podły!...	Serce bije mu równo	Słyszycie, ludzie? Złodziej uciekł w nocy oknem!	Tak	Tak, kapitanie.	W Rzymie...	Wolę takie wesołe kawały, niż pańskie mądre sztuki	Z dala, niewolniku! czego chcesz?	Zaprosi mnie dyrektorowa na kuma.	Zobaczymy.	Śmierć! zginienie! choroba! nieszczęście! Niechże choć łachman jaki na siebie zarzucę!	Żeby każde dziecko miało swój samochód.
Proszę cię nie udawaj, że nie wiesz... mówiła pani. Sto razy zapowiadałam i jeszcze raz powtarzam, że tego wstydu nie zniosę dłużej, ażeby mi twoja dziewczyna zabierała najlepsze pokoje i sprzęty... Dziś mi się wynieść musi.	Ach, moja droga, i on w takim wypadku nie zasługuje na zajmowanie się nim.	Fryc, ty znasz bojowców? Mów, Fryc, co ty wiesz: taka rzecz, czy ona ona lubi zimno? Czy ona lubi ciepło? Czy ona lubi mokro, czy sucho? Gdzie ją podziać, żeby ona stała spokojnie?	Hej, nie nachylaj się, bo jeszcze wlecisz na łeb; mówił Jaśko, przytrzymując towarzysza.	Jabym pobiegł i tysiąc mil! Ale chciałbym być najpierwszym, a nie chciałbym, żeby wielu biegło za mną! wtenczas cały świat mówiłby o mnie, a nazwisko moje we wszystkich byłoby gazetach!	Nie, pani, jestem próżniakiem, miłującym sztukę i czasem trwoniącym czas na nią niepotrzebnie.	Oprócz poselstwa, które niosłeś ode mnie pani Dulcynei, nie pełniłeś nigdy tego rodzaju obowiązków	Tak twego ojca zawsze uważałem za zdolnego nawet do rajfurzenia własnymi dziećmi, ale po Ludwice nie spodziewałem się tego...	To coś bardzo dziwnie i zagadkowo wygląda, rzekł król, mogę jednak pani zaręczyć, iż tu nikt z nas mężczyzn ani może na chwilę powątpiewać, iż piękna Paulina ma pełne prawo do tego stroju, który włożyła...	Ty chyba nie wiesz, Saro, co jest wart ten kielich?... Wreszcie ja daję go twojemu ojcu, memu bratu...	Więc dlaczego?... Dlaczego pani z taką pogardą, z taką bojaźnią, czy ja wiem, sam tego nie umiem określić, odtrąca moje uczucie?	Zobaczymy! Dziś, jutro zobaczymy. Nie życzę panu, żebyś pan na własnej skórze doświadczył, jacy to dobrodzieje.	A nie mówiłam! Gdzież teraz ten wasz syndykalizm wyrosły z burżujskiego ugrupowania z pozorami załagodzenia walki klasowej? Gdzie wasza pseudo-organizacja pracy? Wszystko to bzdura. Trzeba było zrobić izolowaną, ale absolutnie izolowaną monarchię i zginąć z honorem bez kompromisów, jak mój car Kirył...	A wy dodaliście i średniowieczną idyllę, co stworzyło całość wspaniałą Wasze uczucia zachęcają mnie bardzo, to jakby poemat, ale wątpię, czy ja się na takie dzieło zdobędę kiedykolwiek. Ty, Waldy, dobrze mówisz, dobrze piszesz, więc i wybornie kochasz. Ale, ale, twoje ostatnie artykuły społeczne: Patrzą na nas, i ten drugi o syndykacie rolniczym, wywołały zgrzyt zębów u Barskiego, a oczarowały ogół. Ty masz w sobie ogromnie dużo satyry, zaciekawiasz ostrzem pióra, a łagodzisz, gdy trzeba.	Aj, nie gadajcie tak, dobrodzieju. Zasalwowała, i jak jeszcze! Wszak cim ja nie ostałaWszak cim ja nie ostała	Ależ, Oriano, nie dziś! Obejrzysz to jutro	Czy podoba mi się! On nie po to tu jest, ażeby mi się podobał, lecz aby pilnował twego dobra... Nic mnie zresztą nie obchodzą ci ludzie... Śpiewaj, Saro.	Czybyś pan nierad był, że ja żyję? To by zakrawało na diable silnego człowieka.	Czyż nie jestem krewną twoją najbliższą?...	Człowiek ten dowiódł swej rzetelności w niezliczonych okolicznościach i w najrozmaitszy sposób Gdy chodziło o to srebro, kapitan Mitchell oświadczył bardzo gorąco, iż jego capataz jest jedynym człowiekiem, któremu można zaufać. Oczywiście jako marynarzowi. Bo jeżeli chodziło o człowieka, to trzeba panu wiedzieć, iż Gould, Decoud i ja sam byliśmy zdania, że wszystko jedno, kto popłynie. Równie dobrze mógł to uczynić pierwszy lepszy żeglarz. Bo, proszę pana, cóż może złodziej począć z takim mnóstwem srebra? Gdyby z nim uciekł, musiałby w końcu gdzieś wylądować i czy zdołałby je ukryć przed oczyma mieszkańców wybrzeża? Wprost niepodobna było brać pod rozwagę takiej możliwości, zwłaszcza, że popłynął z nim Decoud. Bywały okoliczności, w których znacznie bardziej polegało się na dobrej woli capataza.	Cóż za utrapienie! Od trzynastu lat, mija bowiem trzynaście lat, jak jestem zamężna, nie miałam ani trzech godzin swobody...	Dość daleko. Za krajami niemieckimi, na północ, tam, gdzie Wisła płynie.	I ja wiem. Tacy, jak ty, najlepsi na dzisiaj. Dawniej trzeba nam było żołnierzy	Jakież to słowo, jeżeli się godzi zapytać? inni powiadali, że był kotlarzem i na tym się fortuny dorobił; bądź co bądź, jednak to pewna, że go znano za konfederacji z pałaszem w ręku, że potem rzeczywiście ziemię w Sanockiem zakupił, ze szlachectwa się wywiódł i był uczciwym człowiekiem. Otóż powiedziałem mu całą rzecz.	Jeret wierz mi, że nie masz powodu...	Józiu, puść kantor Bauma, a ja potrzebuję człowieka zaufanego, wziąłbym cię, wyrobiłbyś się przy mnie.	Mogę więc polegać na jego adnotacjach lub na tym, co mi powie?	Na pewno już mówił ci twój cicisbejcicisbej (wł. cicisbeo, cavaliere servente) odezwał się, witając się ze mną	Na pieniądze! w to mi graj! to najlepiej, zapłacę mu co zechce, niech mi ją odstąpi. Myślisz że ją sprzeda?	Najsampierw, to list wysłać też niełatwo jej przyjdzie, a pozatem można zrobić i tak, by ona pana wogóle nie podejrzewała.	Nic dziwnego, pani że wasza wysokość mieszała się przy opowiadaniu swych nieszczęść, jest to zwyczajny skutek wielkich cierpień, że niszczy pamięć i wyobraźnię, a wielka księżniczka Mikomikona musiała dużo przenieść na sobie, kiedy tyle ziem i mórz przebyła szukając ratunku.	Nie tylko prawda ma dla nas znaczenie. Chodzi o to, dlaczego przyszedł opowiedzieć nam tę bajkę?	Nie żartuję, bynajmniej.	Nu, ja chcę wiedzieć, jakimi myślami nauki te napełniły twoją głowę i co ty z myślami swymi na świecie robisz?	Pan jesteś złodziej, nie przyjaciel! Oddaj pan pieniądze!	Pan z życiem uszedł, a mnie kum mój, co go mam między Zaporożcami, życie ocalił i uciec pomógł. Do Łubniów sam z własnej myśli jadę, bo i nie wiem, gdzie się schronić.	Pewnie, że tak jest. Spraw się, panie kawalerze, dobrze, a będę ci wdzięczny i nie dam się w nagradzaniu księciu wojewodzie wileńskiemu prześcignąć.	Prawdek są tysiące a z nich tylko umysł wyższy prawdę sobie potrafi wytopić. To nie każdemu dano.	Późno już jest, moja droga matko czas, abyś poszła na spoczynek. Tyle się zawsze przez cały dzień natrudzisz!	Spróbuj... o ile potrafisz. Ty jesteś mądrą dziewczynką! Tak, jesteś rozsądna we wszystkim. Zapewne uda ci się uzyskać wpływ na nią. Wejdź do pokoju.	Wiecie, koledzy jeżeli Nieznany więcej się już nie odezwie, mam myśl, która może wyjaśnić tajemnicę. Ot, taka sobie fantazja.	Wiesz przecie, że dla ciebie zrobię wszystko.	Więc gdybym cię opuścił...?	Wódki mu dawajcie na otrzeźwienie!	A cóż ty od niego chcesz? przecież to osoba duchowna jest, przysiągł już innej oblubienicy.	A o czym u was śpiewają?	A tamten, brunet, krępy	A te perły mogę tu zostawić?	A was co tu przyniosło?	A, to już ich własna sprawa!	Ach, widzisz, książę, czego nas nabawiły twoje miłostki z córką wicelamy	Aha! myślisz, że trzeba, aby księżna permisjępermisja (z łac.)	Bo częściej przechodzą po nich burze namiętności, które wstrząsając potężnie ich ustrojem, wywołują w następstwie anormalne stany.	Coć się przytrafiło i coś zacz?	Czy Barrymore został wymieniony w testamencie sir Karola?	Dobrze! A twoi ludzie wrócili?	Dobrze, pójdziemy.	Dziękuję panu!	Gerber z kazalnicy opisał mnie jako Betsabe...	Huck, mówiłeś komuś o tym?	I gdzież on jest? Gdzie ociec?	Jak mi Mela powie, że wyjdzie za pana, to wszystko się zrobi porządnie.	Jaki człowiek?	Jakim królem?	Jakże tam Mateuszowe boki, lepiej ?	Jasia! to już jedzie? Pilusie, pilu, pilu, a gdzie, szkodniki, a gdzie?	Jednakże kto mógł jej pomóc?	Ktoś może zobaczyć!	Mistrz ma głos!	Mówiłeś mi, że go zniszczyłeś.	Naturalnie.	Nawet wszystkim dziedzicowym ziemiom byśmy poradzili.	O! proszę pani, jak rybka dzięki Bogu, zdrowiuteńki.	Obudzi się!	Odwalać!	Pani daruje, żem tak wpadł i żonę porywam. Cudzy kłopot, gorzej czasem własnegogorzej (...) własnego	Pani! Nasza pani wróciła! O, mój Boże! To nasza pani, taka niegdyś piękna! A teraz, co się z nią zrobiło.	Podobna jest teraz pani do Mickiewiczowskiej Zosi.	Powiadaj waćpan dalej przyszliście tedy pod Piławce i co?	Pozwólże i mnie bym podziękował ci za szczęście naszego syna.	Proszę mi ją pokazać.	Rad to słyszę, mości mieczniku!	Tak myślę, lecz zarazem sądzę, panie sędzio śledczy, że nasze wysiłki powinny przede wszystkim skupić się tutaj. Proszę przeczytać papier, który właśnie znalazłem w kieszeni płaszcza.	Tak, panie, tak, to mój syn! Ale ja niewinna!	To prawda! co dzień.	Trza temu zapobiec!	Trzeba go wycofać!	Tykocin wzięty.	W stroju jednego z Rady Dziesięciu	Wiem, że ją unieszczęśliwię!	Więc zrywa pani stanowczo?...	Wyglądamy jak kominiarze!...	Właśnie!	Właśnie. Ja sam przez dwanaście lat	Za co?	Za godzinę może już być z powrotem. Będziemy go wyglądali.	Zamień ją	Zrozumiałeś go?...	Śmieliżbyście twierdzić że w tym zabobonie jest prawda?	Śmiesz pan w ten sposób mówić do mnie?!...
Nad chorążym orszańskim ciąży jeszcze straszniejszy niż na księciu Bogusławie zarzut, bo pan Kmicic ofiarował się przecie na króla rękę podnieść, czego się sam książę przeląkł. Zali przypadkowy postrzał może to zmazać?... Tę rękę pozwoliłabym sobie uciąć, gdyby tego nie było... ale to było, jest i nie odstanie się więcej! Bóg widocznie zostawił mu życie właśnie dlatego, żeby mógł pokutować... Mój stryju! Mój stryju! toż byśmy się oszukiwali sami, gdybyśmy chcieli w siebie wmówić, że on jest czysty. I co stąd za zysk? Zali sumienie da się oszukać? Niechże się dzieje wola boska. Co się rozerwało, to nie zwiąże się więcej, i nie powinno! Szczęśliwam, że pan chorąży żywieżywie	Ja się tam nic na tych filozofiach nie rozumiem ale bylem tylko dostał do rączki to hrabstwo, to już wiem, że dam sobie radę i będę dobrze rządził; jestem tak samo z ciała i duszy jak inni i w moim państwie będę takim samym panem, jak każdy w swoim. A jako pan będę sobie robił, co mi się podoba, będę sobie postępował wedle mojej fantazji, będę kontent, a jak będę kontent, to już niczego nie będę pożądał, a jak niczego nie będę pożądać, to czegóż mi, u diabła, więcej potrzeba? Żeby się tylko tego hrabiostwa dochrapać, a potem kłaniam się uniżenie, bywaj zdrów holenderski śledziu, jak mówi przysłowie.	Czasami człowiek tak szaleje z żalu, że gotów zrobić awanturę przynajmniej... z samym sobą... Ale Cynadrowski nie zrobi tego, o nie... To kamień; już wczoraj cały dzień pisał raporta. Tylko chciał się przekonać, czy rodzice nie zmusili panny Eufemii i czy ona przyjmie dobrowolnie pana Krukowskiego?	Następca znalazł się tak poprawnie w stosunku do swoich żołnierzy i chłopów i okazał tyle skruchy, usuwając się z granic pałacu, że wasza cześć możesz mu przebaczyć to drobne uchybienie	Słusznie waść mówisz! Jeśli żyw, powinien bym go kazać koniem po majdanie włóczyć za pominięcie dyscypliny. Wolno alarmować szwedzkie wojska, ale on oba zaalarmował, a i Szwedów bez komendy i mojego rozkazania nie wolno. Cóż to! pospolite ruszenie czy ki diabeł, żeby każdenkażden	No, jeżeli tak, to ja tą jedną jestem ręką co wali, wywraca, oczyszcza pole. To moje posłannictwo, mam to we krwi Założenie wielkiego organu, któryby sobie wziął za zadanie nielitościwie nam oczy otwiérać, złudzenia rozpraszać, burzyć przesądy, uprzedzenia rozpędzać... mogłoby być jeżeli nie rzeczą użyteczną, bo za to nie ręczę, to przynajmniéj eksperymentem nader interesującym.	Mój drogi chłopcze, ty naprawdę zaczynasz moralizować. Niebawem zaczniesz wędrować po kraju jak nowo nawróceni i odnowiciele wiary i ostrzegać ludzi przed grzechami, którymi już się znużyłeś. Jesteś na to zbyt czarujący. Poza tym na nic się to nie zda. Ty i ja jesteśmy, czym jesteśmy, i będziemy, czym będziemy. KsiążkaCo do zatrucia książką, jest to niemożliwe. Sztuka nie ma wpływu na czyny. Ona niweczy pragnienie czynu. Jest wspaniale bezpłodna. Książki, które nazywają niemoralnymi, są to książki ukazujące światu jego hańbę. Nic nadto. Nie mówmy jednak o literaturze. Przyjdź do mnie jutro rano. O jedenastej wyjeżdżam konno. Pojedziemy razem, a potem zabiorę cię na śniadanie z lady Branksome. To czarująca kobieta i chce się ciebie poradzić w sprawie kupna jakichś gobelinów. Spodziewam się, że przyjdziesz. Albo może chcesz, abyśmy zjedli śniadanie z naszą małą księżną? Mówiła mi, że wcale cię nie widuje. Może znudziła cię już Gladys? Domyślałem się. Jej mądry języczek działa na nerwy. W każdym razie bądź u mnie o jedenastej.	A jednak to bardzo prawdopodobne, że spróbuje do nas dołączyć.	No, wyście ta już wszystko wiedzieli jeszcze za bydłem... a bo to nie baczę, coście wyprawiali na pastwiskach...	A to jeszcze twardszy orzech do zgryzienia od poprzedniego Nie będzie łatwo przedostać się przez równinę.	Ach, przecież... Przecież to i pan kochał się w Natalce... Przepraszam pana bardzo...	Ach, więc to pewnie jego spotkałam na zboczu.	Ależ panie, wszak to nasza pani Elżbieta! Wdowa po nieboszczyku, panu Sulisławie!	Dajcie jeno wykup, a resztę to już Antek postanowi, dajcie...	I cóż on na to odpowiedział?	Jest? Chwałaż Bogu i za to Już my ją stamtąd dobędziemy.	Kiedy się to stało?	Mamże w tej zmianie miejsca pobytu widzieć życzenie, zresztą bardzo naturalne, spotkania się ze mną miss Campbell, porozumienia się i poznania wzajemnego, to jest uszanowania się i pozyskania zobopólnego szacunku?	Nie był ci to mój pomysł tym razem Powinieneś był sam wziąć się do tego. Mnie to tatulo nauczał harapem.	Przepraszam, jeśli pan jest tak pewnym swego, byłoby nieroztropnie odrzucać pomoc pańską. Cóż tedy czynić? Odłożyć maskaradę?	Sam sobie przeczysz Mam na to świadków, jakoś rzekł „sprawiedliwie powiadasz”.	To i dlatego nie ma rady.	Kochana Zillo nie potrzebuję przypominać, że ty właśnie jesteś pierwszą przyczyną uwięzienia Manuela. Ty uwiadomiłaś władze o jego podstępie, czyniąc to zresztą nie w moim, lecz w swym własnym interesie. Kochałaś go i przeraziła cię myśl, że może być na zawsze dla ciebie stracony.	Bo co mnie tam obchodzi, czy „woda” jest rzeczownik czy podmiot? Ja wiem, że woda jest do picia i już.	Do waszej królewskiej mości najwięcej piszą dzieciaki. Co komu przyjdzie do głowy, siada i pisze. A niektóre tak gryzmolą, że nawet przeczytać trudno.	Należy w takim razie zrobić tylko małą poprawkę w ogłoszeniach, w opisach Cisów. Nie należy twierdzić, że tu leczą, przypuśćmy, febry uparte, choroby dróg oddechowych, bo tego tutaj spodziewać się nikt nie może.	Pewnie, że tak!	Tak I przypominam sobie, że dokładnie przed pięciu laty w tym kursie uwolniłem go od wszelkich gier z powodu niezbędnych lekcji dodatkowych. Ale à propos	Tak i postąpię, bo mnie do serca przycisnął, ale on jutro na łowy z królem jedzie.	Wiem o tym, że sama, i dlatego na śmierć się gotuję. Giermku, nie przeszkadzaj myślom moim, bo długi wątek życia muszę okręcić wkoło chwil tych kilku, co mi jeszcze pozostały, a potem rozkazy cara wypełnisz!	I chcę, i proszę o tę funkcję. Nikt się tu lepiej nie sprawi. Żołnierz boi się mnie więcej niż innych, bo wie, że żartów ze mną nie ma. Z uwagi na Loewenhaupta lepiej, że zostanie ktoś poważniejszy od Patersona.	A ty, że masz takie słodkie i kochane stworzenie jak Nel.	Ale czy wiecie że na zbudowanie statku mającego trzydzieści do czterdziestu ton wyporności potrzeba co najmniej pięć do sześciu miesięcy?	Ale poco? przypuszczam, że wszyscy wiedzą o jej sile i trwaniu.	Chce mnie pani tedy przekonać, że pani nie ma honoru? Gdybym się wahał równie długo w dniu, gdy Fabio Conti zadał truciznę Fabrycemu, wznosiłabyś mu obecnie grobowiec w którymś z kościołów w Parmie.	Cichocie, jak pod przysięgą mówię, tak dziedzic radził. „Niech ucieka najmniej dziesięć lat... zmarnuje się chłop...” Wczoraj mi mówił.	Ja nie narzekam, mój chłopcze powtarzam tylko, że w naszych posiłkach trochę daje się odczuć brak mięsa.	Majkowska nie będzie u nas. Pani nie wie, że się rozeszli z Topolskim? Topolski założył towarzystwo, które trwało cały miesiąc, po pierwszej gaży rozlecieli się wszyscy. Przyjechała wtedy Mela do nas, ale mamy już jej dosyć. Dam pani nietylko jej repertuar, ale jej gażę, słowo honoru.	Mniejsza o dźwięk, ale ze wszech miar nie powinniśmy się byli o niej tak wyrażać i Zdzisław miał rację.	Niech mu będzie. Ale ja nie o tym mówię. Tylko że tobie się nie spieszy do roboty.	O tak. Przejeżdżam zawsze tamtędy	Opuszczę go dziś jeszcze wieczorem, mości Cadignanie Teraz myślę, że dość już się dowiedziałeś. Możesz odejść, aby postawić swą armię na stopie wojennej i... zawczasu przygotować swe plecy.	Sposób ukrycia klejnotów, tak by ich podczas rewizji nie znaleziono, albo umieszczenia ich w miejscu, z którego mógłbyś je pan zabrać?	Tak, jutro list wystosować do króla JMości pruskiego, prosząc o wydanie hrabinéj co daléj ma się zrobić, zobaczymy.	Z tego, co podsłuchałam wczoraj wieczór, wnoszę, że zwierzył się narzeczonej, prosząc o jej pomoc. W chwili, gdy miał właśnie powiedzieć, co ma uczynić, zobaczył mnie i urwał. Sądzę, że idzie o tę dziewczynkę.	Zginiesz, jeśli cię uwolnię.	Że co?	A cóż nam przeszkadza puścić się w drogę, czyż piętnastu mil nie da się przebyć nocą? Droga jest prosta, równina przed nami, nie ma więc obawy zabłąkania się.	A jakże! Całe życie przyjacielem pani ostanę...	A widzisz, nie mówiłam ci? Odmówił.	Ach, naprawdę!	Ależ ja już odchodzę. W tej norze jest ciemno i chłodno, a mam ochotę zabrać do dżungli ten kolczasty przedmiot.	Ależ ja tego nie chciałem!...	Aziu, proszę cię, idź dziś spać sam wiesz! Ja prześpię ostatnią noc w moim pokoiku. Błagam cię...	Ba!	Ba! Głupstwo! Upraszam pana, panie Copperfield, abyś o tym nie wspominał przede mną.	Ba! i jak jeszczemjeszczem (...) nie widział	Boga mi! Jutro!	Bóg jeden wie...	Co się stało, kochana ciociu?	Czemu nie, kochanie! Czemu nie? Co powiesz, Copperfieldzie, o tym piśmie?	Czy i ślimaki?	Czy ma pan dowody? Wskazówki?	Człowiek płynie!	Drogę żelazną	Gdzie ty masz tutaj pole? Gdzie masz kłosy?	I będziesz moją!	I naprawdę panienka go nie zna?	Jakim sposobem on, człowiek niewątpliwie rozumny, mógł wybrać sobie za żonę...?	Myślę o dwóch rzeczach.	Nie byłem, jaśnie panie!	Nie doceniasz siebie, najdroższa jesteś cudowna.	Nie wiem. Nie mogłem dojrzeć twarzy tego człowieka, a głos jego jest mi zupełnie obcy.	Niech pan nie zważa, on jest straszny blagier Kłamliwszykłamliwszy, najkłamliwszy uzupełnił nasz kolega Bloch.	Oczywiście. Czyż pańska płodna i twórcza pomysłowość znajduje objaśnienie tej dziwnej zgodności?	One! Właśnie one! Tu jest Siedlisko Śmierci! Oddalmy się stąd!	Osobliwa fantazja!	Poczekaj	Pomówimy o tem z dyrektorem i dostaniesz.	Powiedz guwernantce	Pozycja społeczna, Strój zapytała pani Moffat, wtaczając się jak słoń w jedwabiach i koronkach.	Prawda!	Proszę mi nalać!	Przyprowadzę wam Kesslera albo Borowieckiego.	Skąd masz tę pewność?	Stryju miłościwy! Puść! Puść mnie! Wrócimy cali. Przedpełk mi za kuma do tego chrztu krwi służyć będzie. Mąż jest doświadczony.	Są one w pokoju moim i Broni. Pójdę tam zaraz.	Słucham, czy nie posłyszę wieści o Wentzlu. Przecie go ktoś z was musiał spotkać.	Umrzemy, panie, z tobą dla jego świątobliwości!...	Wcale się pan nie zachwyca	We czwartek.	Wiedział o tobie za dużo i za często przychodziło ci się dzielić z nim „zarobkiem”?	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Za nic w świecie!	Zapomnieliśmy o Sprężyckim...	Załagodzę ją; cóż?... zgoda?... Porthosie drogi?	Znalazłabym jeszcze czwartego, gdybym tylko chciała.	Zobaczę, panie Utterson	Ładna, ładna!... Powinnam była czekać, aż pani do mnie przyjdziesz, panno... panno...	Żywcem spalić!
Czy i ona należy do mego domu?...	Czy tylko to, droga księżno? mów tedy zupełnie swobodnie, moja wielka ochmistrzyni	Mr. Neuilly, przybyłem tutaj z prośbą o pomoc pańską w interesie sprawiedliwości. Długo wahałem się, czy mam pana napastować, ale czynię to, nie mając innego wyjścia.	To nie jest tak łatwo powiedzieć. Szukałem kogoś, aby mi pomógł...	Uf! Ciężki ten mołojecmołojec (ukr.) mówił dalej Zagłoba inaczej na śmierć pochudniemy... Ciężki też on, ciężki!... Patrzcie, waszmościowie, znowu zaczyna krwawić; skocz no waćpan, panie Charłamp, do karczmy, żeby Żyd chleba z pajęczyną zagniótł. Nie pomoże to wiele temu nieborakowi, ale opatrunek chrześcijańska rzecz i lżej mu będzie umierać. Żywo, panie Charłamp!	Tak jak pan, o czym zresztą nie wątpię. Jest to pierwsza rzecz, którą zbadałem, ponieważ to zadanie wydało mi się łatwiejsze.	A ja myślałam, że to dosyć napisać rzecz dobrą, aby ją natychmiast grali.	A on?	A, no to chwała Bogu.	Ale nie do tego stopnia, by aż tracić swój drogi czas, o ile pana nieco znam Jest tam coś w tym pańskim interesowaniu się Comstockiem Bellem.	Ale przecie to niemożliwe, one stoją nie na jednej linii.	Ano, każdy ma swoją dziewczynę. A pan jest sam.	Cha, cha! Ale ja zapomniałem najważniejszego. Przez pamięć pańskiej drogiej babci kazałem oprawić dla pana ciekawe wydanie pani de Sévigné. Drobiazg ten nie pozwala, aby to nasze spotkanie było ostatnim. Trzeba się pocieszyć świadomością, że rzadko się w jednym dniu likwiduje zawikłane sprawy. Niech pan pomyśli, jak długo trwał kongres wiedeński.	Chorzy obu stron nie powinni być zabierani do niewoli i traceni, ale należy ich umieszczać w miejscach bezpiecznych i szpitalach. Wolno pozostawiać przy nich straż ich własnego wojska, która to straż, podobnie jak chorzy, ma prawo wrócić za paszportami generalskimi. To samo dotyczy także duchownych polowych, lekarzy, chirurgów, aptekarzy, pielęgniarzy chorych, pomocników i innych osób, wyznaczonych do obsługi chorych, których nie wolno brać do niewoli, ale właśnie w taki sposób mają być odsyłani z powrotem.	Co pan chce przez to powiedzieć?	Co! to mam soliterka... widziała pani?	Czy może zakradają się, pełzając jak węże?	Cóż to za jeden?	Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	Godzę się z panią chętnie ale cóż! Żyjemy z ludźmi, a nie z książkami. Posłuchaj, droga Nais, widzę, że jeszcze nie zaszło nic między panią a nim, to szczęście. Jeżeli pani zdecyduje się wprowadzić w życie swoje czynnik, którego zbywało ci dotąd, błagam, niechaj nim nie będzie osoba tego mniemanego geniusza. Gdybyś się miała mylić! Gdybyś za kilka dni, porównując go z prawdziwymi talentami, z naprawdę wybitnymi ludźmi, jakich tu zobaczysz, uznała, droga piękna syreno, iż wzięłaś na swój olśniewający grzbiet i zaniosłaś do portu, miastmiast (daw.) rzekł, widząc, iż dojeżdżają opera Antonio Salieriego z roku 1784, na podstawie greckiego mitu o córkach króla Argos, Danaosa..	Ja wiem, ja wiem, ale to źle	Jak ona się nazywa?	Już pan wstał? Obudzili pana, prawda? Niech pan idzie do mego pokoju, tam przygotowane jest dla pana śniadanie.	Kto wie?	Miała w tym cel swój. Wzięła cię do Ekeby, byś innych przynęcił. Posiadasz duże zdolności. Raz chciałeś się wyrwać, poprosiłeś ją o kawał gruntu i dom, i pracowałeś na życie jako rolnik. Ona codziennie przychodziła pod twe okna z pięknymi dziewczętami. Pewnego dnia ujrzawszy w jej towarzystwie Mariannę Sinclaire rzuciłeś łopatę i fartuch i zostałeś na nowo rezydentem.	Musieliście być w lepszym stanie, to wam i weselej było.	Nie, nie pani Arsène’owa Lupin! Albo jeśli pan woli: pani Ludwikowa Valméras, moja prawowita małżonka, zaślubiona mi wedle wszelkich formalności prawnych. I to dzięki panu, panie Beautrelet.	O! jestem już wynagrodzony wspaniale Pozwalasz mi powiedzieć, iż cię kocham; to większe szczęście, niż mogłem się spodziewać.	Otóż napisz do dziennika Merlina trzy kolumny, w których odeprzesz samego siebie. Ubawiwszy się wściekłością Natana, powiedzieliśmy mu, że niebawem będzie nam dziękował za tęgą polemikę, którą sprawimy, że książkę jego rozchwytają w ciągu tygodnia. W tej chwili jesteś dlań szpiegiem, kanalią, hultajem; pojutrze będziesz wielkim człowiekiem, otwartą głową, mężem na miarę Plutarcha! Natan uściska cię jako najlepszego przyjaciela. Dauriat kapitulował, masz trzy tysiące w kieszeni: sztuka się udała. Teraz potrzebny ci szacunek i przyjaźń Natana. Wykierowany powinien być tylko księgarz. Powinniśmy prześladować i gnębić tylko naszych wrogów. Gdyby chodziło o człowieka, który zdobył imię bez nas, o niewygodny talent, który trzeba by unicestwić, nie obstawalibyśmy za podobną repliką; ale Natan to nasz kompan; sam Blondet postarał się, aby książkę zaatakowano w „Mercure”„Mercure de France”	Przestańcie się kłócić Natychmiast! Szkoda na to życia. Jak sądzisz, Dżipie, skąd niosą się te zapachy?	Psu na budę taka sprawiedliwość! Hale, pójdzie sese (gw.) młody byczek. na całe rokiroki (gw.) przytrafić się, przydarzyć się., to gotów ją choćby zakatrupić! A wszystkie też bij zabij na nią! Kajżekajże (gw.) nikt. mu za to nie rzeknie nawet marnego słowa! Do cnado cna (daw., gw.) kiedy, jak. już musi odpowiadać, to niechże i gachgach (daw., gw.) przecież. pospólniepospólnie (daw., gw.) dla. niej samo płakanie, co?	Sahibowie nigdy się nie starzeją. Gdy są dziadkami, tańczą i bawią się jak dzieci. To chwackie plemię!	Tak jest, panowie, c’est çac’est ça	Tak jest. Aby nie było nic z tego, co jest. Jeno wielkie morze, chłonące brud ziemi, a nad nim rozkazujący falom bogowie.	Tak, to ja; widzisz więc, że nie możesz spodziewać się przebaczenia, jeżeli nie powiesz mi całej prawdy.	Tego nie powiedziałem i nie myślę, by prezes Szubert należał do ludzi, pod jakimkolwiek względem karygodnych, czy lekkomyślnych.	Tego ona i chce podobno	To jużeście coś napatrzyli? spytał Presler.	To pani tak kocha Jadzię; to pani tak dobrze życzy mojej siostrze? Bardzo ładnie... O, widzi pani, mama patrzy na panią i kiwa głową. Mama pozwala.	To powietrze stepowe taki panience dało apetyt Jaka panienka szczęśliwa, że jak ma apetyt, to ma i co jeść. Nas tam dwanaścioro w chacie i żołądki mamy zdrowe, a nie ma co w nie włożyć. Niech no panienka co dzień wychodzi pobawić się, to i przytyje panienka, i taka żółta nie będzie.	Więc to za jego radą poleciłeś mi ubrać się w te zapinki?	Za wagonem z końmi dwaj ludzie czekają twego przybycia. Chcą cię zastrzelić, gdy będziesz spał, ponieważ nałożono cenę na twoją głowę. Słyszałem to, drzemiąc w pobliżu.	Zdaje mi się, że „prawda” jest bardzo głupią grą, zabawmy się w rozsądniejszych „autorów” dla odświeżenia umysłu	Znak zapytania, rzekł, jest sam z siebie rzeczą złą i potępioną. Grzéch pierworodny był zuchwałym znakiem zapytania; na nim stoi cała filozofja swiecka, bunt aniołów przeciwko panu Bogu niczem innem nie był także krom zbrojnym znakiem zapytania. Ciekawość pierwszy stopień do piekła, a znak ciekawości jest znakiem piekielnego niepokoju duszy.	...	A tu wszystko na skarb zabiorą! lamentując krzyknęła jejmość. Nie, ja tu muszę być, aby choć w części ratować...	A ty?	Albo ja was otrzeźwił i zasmucił. Trosk mam dosyć i do czynienia wiele...	Ale gdzie tam! Zaczerwieniłem się jak rak, lecz w myśli byłem wesół, a pełen radości zabrałem się do wędrówki! Przez pięć lat podróżowałem od kraju do kraju; natrafiałem na dobrych ludzi i na zacnych majstrów, alem nigdzie miejsca nie zagrzewał.	Ale ta rzeka... Rzeka Strzały?	Ale zaraz ku wam z tą wieścią wysłała, a Karol von Leuwarden po uzyskaniu rozwiązania ślubów w Rzymie osobiście wam hołd złożył A nawet najmiłościwszemu panu miał szczęście być przedstawionym	Ależ my wydajemy te pieniądze Ludzie żyją około nas...	Ba! Lubi pan podróżować	Bo inaczej na nocleg w K... nie staniemy, dodał Komarzewski, gdyż już dochodzi jedenasta...	Bo inaczej się trzeba do tego zabrać. Nieraz już dawniej, patrząc, jak do Koziołkowej różni ludzie przychodzą, myślałam o tem. Na tem można zbić forsę. Są różne sposoby...	Bo nudno tu.	Buba spodziewam się, że nie wyzwałeś pana Józefa na udeptaną ziemię.	Co wasza dostojność zamierzasz z nim uczynić?	Co?	Cóżem miał robić?	Dam waćpanu przewodnika.	Ho, ho! Stop, moja droga. Nawet nie taperstwotaperstwo	I Macieja uwolnili.	Ich, Jude bin Mörder.	Ja się ich nie boję	Jak się masz, tato?	Kazała ci się kłaniać.	Luigi Vampa A pan?	Mam nadzieję, że następny skończy się lepiej!	Miłość podziw, uwielbienie. dla waszej książęcej mości godnie opisać nie umiał... Tak myślę, że cnota w niej jeno i przyrodzona jakowaś nieśmiałość afektom stała na przeszkodzie. Ale gdy się dowie o szczerych waszej książęcej mości intencjach, tedy jestem pewien, że sercu zaraz cugli popuści, a ono bryknąć na pastwisko miłości z największym impetem nie omieszka.	Może i masz rację. W każdym razie nie upieram się przy tym, żeby cię trudzić.	Nie miałem ich na myśli, a tylko tych bałwanów, którzy mają być na obiedzie i wizyty	Nie mówcie!	Nie przynieśli.	Niech gardła dadzą!	No więc?	No! no! dość tego! Wyż mnie prześladujecie, o Arystydesy!	O moja droga! jeżeli takiemi są wyobrażenia i przekonania twoje, radzę ci jak najprędzéj starać się o lekcye, a zarazem rozpocząć studya osoby swéj przed lustrem...	Od jak dawna tu jesteś?	Ogłoszenia w dziennikach pociągają znaczne koszta	Pietruś, a co ty plótł będziesz! Mówiłam ino la ciebie.	Postawił tu latarnię, nie zatrzymując się wcale, i pobiegł.	Potrzebuję zaraz pieniędzy! Będziesz je pani miała... za godzinę!	Przesada. Nie cierpię!	Przesadziłeś dawkę jak na pierwszy raz.	Rzekłeś panie, stary jestem i pójdę spoczywać.	Słowom rzekł Nie mogę...	Takiego ta wiązać...	Więc ja mam podlegać przypadkowi? Po co? Na co? Dlaczego? Ani myślę! Będzie tak, jak powiedziałam.	Więc w ostateczności mamy serwis... srebra...	Wracajmy do Kajenny znajdziemy tam Francuzów, którzy włóczą się po całym świecie; coś nam przecież poradzą. Może Bóg ulituje się nad nami.	Wybornie	Z dziedzicem?	Zacna z wacpani białogłowa! I mądra.	Zgoda Garson, cóż moje ostrygi?	Znowu wyjeżdżasz waćpan z diabłami?!	Zostaw mnie chcę ci wszystko powiedzieć, inaczej boję się, że zapomnę...	Zrzekam się, zrzekam swego głosu na rzecz towarzysza Mirosława...	Zróbmy tak, jak tubylcy, i przywiążmy sobie do nóg dwa cucuyos. A światło, którym emanują, pozwoli nam przedostać się nie tylko przez liany i korzenie tarasujące drogę, lecz także uniknąć spotkania z niebezpiecznymi wężami, które kryją się pośród liści. Macie ze sobą sznurek?	Zziąbłem. Zaraz mi lepiej.
Niezmiernie. Pan, co obawiasz się, abym zamiast pomagać, nie „zawadzała” w kantorze; pan, co odmawiasz mi najświętszego ze wszystkich uczuć, uczucia miłości dla kraju; pan, co wyśmiewałeś mój ubiór, mój sposób układania włosów na głowie, moją chęć posiadania fotelu; pan, na koniec co mnie szyderczo nazywasz „księżniczką”	Czemuż nie miałyby być dla pana?	A Nastusia. Urwanie głowy mam z tymi jamoramijamory (gw.) zapowiedzi; uroczyste ogłoszenie w kościele mającego się odbyć ślubu. już wyszły, ślub ma być w niedzielę, a Dominikowa wczoraj zapowiedziała przez sołtysa, jako gospodarka na nią zapisana i Szymkowi nie udzieli ani zagona, i do chałupy go nie puści. I święcie to zrobi, znam ja dobrze to sobacze nasienie.	One chyba są teraz próżne, odezwał się rotmistrz, kiwając głową; ale że nie były próżne, za to ja jejmości ręczę. Nie przypominasz sobie tego, że ja niemal każdy sepet za ucho brałem i próbowałem go podźwignąć, a żadnegom z miejsca nie poruszył?	Nie wie może książę, że istnieje nowe słowo na wyrażenie tego rodzaju ducha Mówi się „mentalność”. To znaczy ściśle to samo, ale przynajmniej nikt nie wie, co to ma znaczyć. To jest szczyt finezji; jak się to mówi, „ostatni krzyk”.	Podatki nie wiem dlaczego, znowu zmniejszyły się i nie napływają w takiej ilości, jak rachowałem. Ale i one rozeszły się... Racz, wasza świątobliwość, pamiętać, że mamy pięć nowych pułków. Więc około ośmiu tysięcy ludzi porzuciło swoje zajęcia i żyją na koszt państwa...	Aaa... prawo! Niby ty nie znasz Stefka. Co jego obchodzą czyjeś prawa, jeżeli on ich nie uznał? Ach, gdybyś ty sprowadziła się do mnie...	Nie lubię tych tajemnic a ręczę, że nie podobałyby się z pewnością i ojcu.	Moleschotta ja nie czytam, bo on jest zacofaniec, a zresztą to inna sprawa. Moleschott mi mówi: myśl, i ja myślę. A tu... psu wściekłemu instynkt powie: gryź, i on gryzie. A ja skąd wiem, co tobie twój Bóg każe zrobić? Pókiś ty sam od siebie zależał, ja wiedziałem, czego się od ciebie spodziewać, ale od czasu, jak u ciebie Bóg pojawił się, ja już nic wiedzieć nie mogę. Skąd ja wiem, co temu twojemu Bogu do głowy przyjdzie? Ja tam nie lubię mieć z nim do czynienia. Kto chce ze mną żyć, musi sam za siebie odpowiadać.	Umiem chodzić tak cicho, jakbym miał stopy z aksamitu a dzieci mają sen głęboki... nawet w nieszczęściu. Gdyby ktoś drugi podawał mi rzeczy przez okno, potrafiłbym zrobić resztę, a ona nawet by się nie ruszyła. Gdy się obudzi, pomyśli, że był tu czarnoksiężnik.	Diabeł mówić.. Nastała po bitwie wieja sroga, która trwała bez dwanaście niedzielniedziela (daw.) dziś popr.: każdy. z widłami, i co który nadleciał, to siup widłami w ziemię i Krzyżaka se wydobył, a potem do piekła poniósł. Słyszeli we Płowcach ludziska harmider taki, jakby psi stadami wyli, ale tego nie mogli wyrozumieć, czy to Niemcy wyli ze strachu a zaś żałości, czyli też diabły z wesela. Było tego, póki księża  rowów nie poświęcili i póki ziemziem	Ani mi się śni! Wszyscy do kupy razem jesteście kretynia banda rezolucjonistów. Wysmażyliście byczy pasztet. Może być, nauczy was to nie zaczynać z nami na drugi raz!	Bank dla dzieci, powiadasz? Owszem, mógłby być, ale kto go założy? Za długo trzeba czekać, aż zwrócą. Taki bank może tylko założyć rząd.	Gamrat zrobi co mu każę Młody król właśnie te wasze drażliwe kwestye śledzi i niemi się zajmuje... on przecież was nie zdradzi.	Mam nadzieję, że nas już tu wtedy nie będzie.	Tyle tylko wiem ze spotkania z nią u ciotki, odparł hrabia Artur, który nie bardzo innych chciał zaciekawiać, sam będąc nią mocno zajęty: tyle wiem, że panna piękna, śmiała, dowcipna... i oryginalna bardzo.	Zapewne, ale i żonę mam i nie chcę być śmiesznym mężem.	Mówi pan tak, bo jestem Żydówką. I mówi pan to dopiero teraz, dlatego że chwilowo nasycił pan swoje głupie fantazje na temat zdrady i miłości i nasycił się pan mną. Jeszcze przed chwilą byłam dla pana Żydówką ze znakiem plus, dlatego podobałam się panu...	Słusznie, wszystkichby musiano schwytać, a fakt przeciwny jest dowodem na niekorzyść twego detektywa. Każdy bowiem zbrodniarz jest, tak czy owak, pozbawiony swobody działania i stanowi zaródź jego klęski. Naprzykład: Zechcesz może twierdzić, że każdy zbrodniarz kreśli zgóry plan swój, a co z tego wynika, mógłby starannie uniknąć pozostawienia śladów zdradzających czyn jego. To jest atoli wielką rzadkością. Najczęściej jawi się coś niespodzianego, na co przysposobiony nie był. Natychmiast widzi przed sobą więzienie, a strach ten rozprasza całą ostrożność jego, tak że jak widzimy, pozostawia ślady.	A nie, na szubienicy.	Bądź spokojna Kto posiadł moją łaskę, nie dozna krzywdy.	E, co to wszystko znaczy Ecie-pecie! Nie oddam swego dziecka na poniewierkę, żeby tam nie wiem co.	Gdy mnie stąd zabierzesz, umrę wam w drodze. W więzieniu nic nie powiem, gdybym wyżył. Jestem prosty żołnierz. Wystrzel!	I dla was, reboce, dla was, ludzie ze strądu i dla klasztoru. Pospólna bo wam sądzona tu dola.	Jeśli mnie kochasz, nie będziesz komplementował ani autora, ani jego anielicy	Jeśli on zdrajca, tedy panu hetmanowi oddany być powinien, aby karę poniósł i stanął za przykład innym. Zresztą, jakom wam rzekł: mój on teraz, nie wasz. Jeśli wyżyje, to wam wolno będzie krzywd waszych przed sądem dochodzić i z żywego lepszą mieć będziecie satysfakcję niż z umarłego. A kto tu umie rany opatrywać?	Nie chcę.	Nie miałbym czym Sapieżyńskiej wiktorii głosić!	Nie tyle jednak co mnie, nie tyle	Nie wiem, o czym pani mówi, panno Łucjo.	Nie, panie policjancie, my takich znajomości nie mamy.	Nie.	Robotnice! Czekają, aż im rosa przeschnie, żeby se nie zamoczyć kulasówkulas (gw.) szydziła Hanka.	Słusznie, zależy tylko, czemu, względnie komu, podobny za­bieg służy. W ostatnich latach dokonywano u nas na tekstach Szek­spira i nie tylko Szekspira różnych zabiegów, niektóre były nawet bardzo efektowne, a ich wymowa ideowa i polityczna budziła poważ­ne zastrzeżenia. Wszelkie próby tak zwanej aktualizacji Szekspira, próby odczytywania problemów historycznie odległych, jakby doty­czyły naszej współczesności i naszych konfliktów są obiektywnie błędne, niezgodne z właściwym, naukowym rozpoznaniem rzeczywistoś­ci, a wykorzystywane bywają przede wszystkim przez naszych wrogów.	Tego już pani nie będę mówić.	Że się każe tak nazywać? Tak, pani, czy znasz ją?...	Już sama się rozporządziłam Twoja gospodyni jest nawet tak dobrą, że obiecała nam tu przysłać...	Tak. Produkt, który otrzymałem, jak pan widzi, znakomicie się wulkanizuje i mam nadzieję, że będzie można otrzymać ją względnie małym kosztem.	Co pan plecie? „co czuwają koło rzeczy”. Czy pan się robi ramol, mówi się „pilnują rzeczy”. Widzę, że pana trzeba uczyć po francusku, jak kogoś kto miał atak paraliżu. Drażnisz mnie pan!	Jużem to uczynił. Zaraz sobie powiedziałem: trzeba się i od Ketlinga pokłonić. Oboje się tam ucieszą, wieści dobre otrzymawszy. Oczywiście, żem się im od ciebie pokłonił, ile że o tobie i o pannach całą epistołę napisałem.	A co tobie do tego? co mi jest. Może umierać chcę, albo co; może się chcę na tym dębie obwiesić. Kto mnie ma rozkazywać? Sumować mi wolno.	Gdziekolwiek i kiedykolwiek się spotkamy zastaniesz mnie pan zawsze równie kochającą, jak obecnie.	I ty zgadzasz się na to?	I znajdował pan przyjemność w przypatrywaniu się tym okropnym widowiskom?	Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku... jakże...	Kiedy się dowiedziałeś o przebywaniu drugiego człowieka na bagnie? Dostrzegłeś mnie może owej nocy, gdy byłem tak nieostrożny i stanąłem na tle tarczy księżycowej?	Lucjanie, stało się coś niezwykłego! Tej nocy wyjechał mój mąż.	Ożenię się może niedługo, to wszystkie długi spłacę...	Przyznam ci się, żem zmęczony temi przedłużonemi konkurami: raz przecie skończyć to potrzeba...	Rozpocząłem służbę w sądownictwie przy sprawach karnych. Byłem pod rozkazami pana de Clavel, który powtarzał mi zawsze: „Przejmij się pan dobrze tą maksymą: Dobro oskarżonego jest święte, dobro społeczeństwa jest po dwakroć święte, dobro sprawiedliwości jest święte po trzykroć”. W owych czasach zasady metafizyczne miały więcej władzy nad umysłami niż dzisiaj.	Szymek, napij się, bo zemdlejesz!	Tak. Uczę się tworzenia potęgi.	To prawda	Weźcież go sobie! Skacze i kręci się bez ustanku jak paw Mor i gotów nam porozdeptywać jaja!	Wiesz więc wszystko; ale ja mam wielką, wielką prośbę do ciebie.	Właśnie! Mąż mój powinien być pod ręką, w razie jeśliby się coś trafiło.	Żart żartem, ale go już dosyć, Matysku powiedzże mi bez żartów, co u was słychać?	Żem się zląkł prezesa.	...Jest właśnie szczerością.	A któż panu naopowiadał tych bzdur?	A pan jak satyrsatyr (mit. gr.) odparła Stefcia.	A pan pistolety za pas!...	Bo go objeżdżał mój kawalkatorkawalkator	Byliście na zamku u niej?	Chory, mówią: dech mu zatyka.	Co pani...?	Co zamierzasz?	Dzień dobry panom!	Dzięki, dzięki!	Dziękuję. Wszystko w porządku.	Gdzie idziesz?	Hale, jest tam! Poszli przecie do młynarzów zapraszać na wesele...	I owszem, oglądałem.	Ja raz wykończyłem jednego parchaparch	Jak to?	Jednak, ojcze, musi mieć rozum i zdolności, skoro został pułkownikiem...	Jest! jest!	Już drugi raz przestraszyłem, panią w Głębowiczach Panno Stefanio, co pani?...	Kim był partner jego?	Mateusz!	Muszę pójść do domu i wziąć parę rzeczy z laboratorium.	No, to żebyście sobie wiedz... A bod... Słuchaj!	Pamiętam Panie!	Pierwej byłeś rycerzem niż posłem, Lichtensteinie...	Popatrz na pieczęć.	Powinnaś to wiedzieć.	Precz, precz!	Proszę pana wstawać!	Pytajcie mnie, będę odpowiadał.	Rozmowa nasza trwa zbyt długo.	Rozumiem.	Spróbujmy	Słowo?	To kościół, mój Sancho!	To nieprawda! Ja go kochałam!	Uważajcie! Pułkownik Departamentu Politycznego na czele trzydziestu Sikhów na wierzchołku góry. Uważajcie dzieci!	Widzisz, Adelo, to jest właśnie tęsknota, wołanie o czyściejsze, lepsze, szlachetniejsze życie.	Z żydem? on?	Zabawne	Zaraz wielkie słowo jałmużna
Jakże chcesz, abym jechał z tobą, skoro wystarczy na ciebie popatrzeć, aby wiedzieć, że ta podróż cię mierzi, że jedziesz z niechęcią, że już żałujesz tego? Co to jest, wielki Boże! co ty ukrywasz? Na co spierać się o słowa, kiedy myśl jest tak jasna jak to lustro? Czy nie byłbym ostatnim z ludzi, gdybym przyjął bez szemrania to, co ty mi dajesz z takim żalem? Jakże mi wszelako odmówić? co mogę zrobić, jeśli ty nie powiesz prawdy?	Nie przypuszczałam nigdy wówczas gdy przed zamążpójściem mieszkałam z papą i z mamą, abym kiedy potrzebowała brać lokatora. Wszelkie jednak osobiste względy muszą być pominięte, skoro pan Micawber znajduje się w kłopotliwym położeniu...	Przyślę pani jeszcze dzisiaj.	Za jednego z nich zapewne jeżeli zdołam się kiedy zdecydować, za którego.	A co wy się nią tak opiekujecie? Nie wydam jej i tak za waszego chłopaka.	A czy bierze proszki według przepisu?	A dziś nie ma wojny?... Zmieniła się tylko broń: zamiast kosą albo jataganemjatagan ale rodzinny majątek, albo rozbierając na wybudowanie spichlerza ruiny zamku.	A jednak on nie wart jednego spojrzenia pani. Chce pani, bym powiedział szczerze, co myślę?	A nie potrzebuję!	A niechże cię najjaśniejsze!... Poproścież tu pannę Magdalenę... Bodaj diabli...	A! nie mnie to zasiąść z wami spokojnie, ani pożywać chleba w weselu ducha; ja z pogany biesiaduję na złocie i patrzę na ich plugawe obżarstwo... oto uczty moje...	Ach, łotr nikczemny! Powiedz, powiedz mi, drogi kapitanie, bo myśli mi się w głowie plączą, czy nie mówi w którymś z wierszy jeden z wielkich naszych wieszczów: „O, jakim łotrem jest mąż, co na kobietę dłoń podnosi.”	Ale po prostu nie wypada Rzecz dotyczy mnie i moich spraw służbowych... Nie mogę mieszać w to mojej żony.	Ale zaraz ku wam z tą wieścią wysłała, a Karol von Leuwarden po uzyskaniu rozwiązania ślubów w Rzymie osobiście wam hołd złożył A nawet najmiłościwszemu panu miał szczęście być przedstawionym	Ależ Maciuś jest za mały	Ani jednego słowa litości...	Bardzo ładne.	Byliśmy ci wszyscy wierni i spełniliśmy, co leżało w naszej mocy, Zwycięzco...	Był więc dumny?	Bądź zdrów...	Będę trochę niedyskretny, proszę mi wybaczyć, ale znam sporo szczegółów z pańskiego osobistego życia. Bardzo przykre, ale cóż? Wiecznie tego pamiętać nie trzeba. Przecież już ładnych kilka lat minęło od owych pańskich rozczarowań. A nie trzeba być psychologiem, by widzieć, jak dalece dojrzał pan do małżeństwa, jak pragnie pan domu i dzieci. To zrozumiałe i słuszne. Nie wolno z tem walczyć. Raz zdecydować się i buch kasztan do wody! Mój Boże! Ileż to dobrych i uczciwych dziewcząt jest na świecie. Wybór ogromny, a nie uwierzę, by pan już którejś nie miał na oku!	Cały skarbiec trzeba zabrać z sobą, bo tam łakomych nań rąk wyciągnie się siła	Chyba wczoraj	Cicho! jeżeli złe, nie przeszkadzaj, niech jęczy.	Cicho, psiekrwie, kiej naród do was mówi!	Cierpieć Nie wieczny on, synowie będą lepsi.	Ciociu, przecież ja cię naprawdę kocham	Co takiego?	Czegóż wy od nas chcecie? I nad czym pracujecie sami?	Czujesz zapach?	Czy to pan Vanderdendur obszedł się z tobą w ten sposób?	Daje się pan ponieść emocjom, panie Beautrelet.	Dla tego, że ludzie jak on, nadto może kochają wszystkie kobiety, by mogli kochać jedną. Takim mi się wydał przez te kilka dni w Emilopolu i w rozmowach ze mną, dopóki nie domyślił się kto jestem...	Dlaczego?	Dobra! bo to rzeknę, że stara to już mi kością w gardle stoi	Dobrze, ale mam nadzieję, że przyjdziesz jeszcze.	Hm... Jest to w istocie wielkie nieszczęście. Ale nie znam tutejszych stosunków i nie wiem, kto to jest Nag!	I za tę to sprawę my musimy teraz krwią i głowami nakładać... Ot, do czego doszło!... Ale masz, błaźnie, dukata za dobrą zagadkę.	Ja byłam przedtem niewolnicą.	Ja myślałem, że pani przynajmniej z jakim anglikiem wystąpi? Co tam same życzenia!	Ja nie potrzebuję żadnych oznak wdzięczności... dla siebie nic ja pragnę waszego dobra. Nie powinniście się dać upokarzać królowi Ferdynandowi i pozwalać narzucać żonę.	Ja wiem Byłem właśnie w jego gabinecie.	Ja?	Ja? ja nigdzie obcym nie jestem, obywatel świata, wszędzie jestem jak u siebie. Warszawę znam od pewnego czasu, i wyznaję że mi się teraz wcale podobać zaczyna. Jest to stolica po mojej myśli. Grają grubo, szaleją, piją, hulają, kochają się	Jak mnie Bóg miły, panie Janie, że wczoraj miałem wieczór taki, żebym był i o generalskim rozkazie zapomniał, a nie dopiero o takiej drobnej przyjacielskiej posłudze.	Jak to! To pana del Dongo prowadzą do więzienia?	Jakto, i pani dobrodziejka nad takiemi rzeczami łamała sobie głowę?	Jedźcie, Walenty, po pana na WiedeńskiWiedeński	Jestem na usługi waszej dostojności	Jeszcze?	Lokaje! którzy mają rozkaz ostrzegać panów o zbliżeniu kogokolwiek, to nie są lokaje, to poprostu warta.	Mam świetną myśl!	Mały kieliszek, rzekł Presler, ochładza i pokrzepia.	Nic ja nie będę żałował!	Nie chodzi zatem o to, żebym się przyznał do winy	Nie cudak, dobrodzieju, nie cudak! a któż klatkę z ptakami z okna odczepił? Hanka powiada: najgorzej mi szkoda tych śpiewaków w niewoli! Skoczył młody Downar, nie wytrzymał żaru; skoczył Wawer Ejnacki, wrócił poparzony, a ten cudzy poszedł sobie powoli, włosy osmalił, ręce popiekł i przyniósł jej klatkę. Jeszcze żywe były ptaszęta...	Nie masz wątpliwości, panie łaskawy a piękną macie odzież.	Nie mówże jej, że Ketlinga pogrążyła.	Nie odwracaj się.	Nie rozumiem...	Nie wypada mrugać, ale podniosę w górę brwi, jeżeli będzie coś złego, a opuszczę je w dół, jak wszystko będzie w porządku. Pamiętaj trzymać się prosto i stawiać drobne kroki. Jeżeli cię komuś przedstawią, nie podawaj ręki do uścisku, to niepotrzebne.	Nie wyżyjesz w mieście. Szkoda ciebie, Skowronku!	Nie, Moryc	Nie, baronie, chciał ożenić się z Polką!	No i jakież kuku myśli mi cioteczka zrobić? Możesz ciocia licytować moje efekta. Owszem! Oddaję ciepłą rączką wszystko z wyjątkiem taksa i portretu miss Daisy.	No, powiem ci że nie podobało mi się ani trochę to przedsięwzięcie, póki nie wdałem się w rozmowę z tobą, Johnie. Lecz podaję ci oto rękę w tej sprawie.	Nowina!... Ten wariat zawsze tak robi i nie tylko sam jest wiecznie bez grosza, ale i innym szkodzi.	Około dwóch mil! Ale jeżeli państwo pojadą w tym kierunku, to kawałek drogi będzie jeszcze niezły. Płyniecie prosto do Pruss. Tu leży Szwecya, a tu Zelandya	Oprócz klejnotów moich, sukień i sprzętów nie mam nic. Pieniędzy, gdyby mi je dała królowa, nie podzielę z wami, ani wam dać tknąć, muszę je mieć na wszelką przygodę.	Oto znów zjawia się na koniu okryty płaszczem szerokim z kapturem Don Gaiferos.	Pan bawi stale w Berlinie?	Pan musi teraz okazać się tym, kim Pan jest w istocie swej: nie tylko człowiekiem poważnym i głębokim, lecz i umiejącym za miłość swą walczyć.	Panie Krzysztofie Krzysiu mój jedyny, mój najdroższy, czy nie gniewasz się na mnie, że tak do pana mówię... Ja tak cię strasznie kocham... Twoje usta są takie gorące... Mój ty najśliczniejszy... Ty mnie wcale nie chcesz... Ty mnie nie lubisz. Czemu mnie nie chcesz?... Powiedz, Krzychu, mój złoty... Czemu ty jesteś taki dziwny i taki inny niż wszyscy mężczyźni? Powiedz?... Całujesz mnie, a odnoszę wrażenie, jakbyś się mną brzydził...	Podobasz mi się, chłopcze to była tylko próba... Posiłki odejdą dziś w nocy...	Prawda! I wysadzi ich na ląd?	Prawdziwie	Przecież chciałeś w nim wyjść.	Przewyższy cię! bo jednak ty, mój Nabie, gadasz, a on nie!	Quarto niedopłetwe, z ciałem wydłużonym, pozbawionym płetw brzusznych i pokryte grubą, często śliską skórą; do tego rzędu jedna tylko rodzina należy. Typ: węgorz, strętwastrętwa	Sire, Najjaśniejszy Pan się zapewne pomylił To krzyż oficerski.	Skąd pan bierze takie dziwne porównania? Mówi pan najpierw o Ferdynandzie, a potem o handlarzu bydła.	Skądże to panienka wnosi, że jestem nieśmiały	Szkoda. Ale nie mogę pana zatrzymywać. Niechże pan czeka na wiadomość ode mnie. Zaraz, zaraz, a ty, Jasiu, masz adres pana Dyzmy?	Sława Bogu, żeś ty nie Niemiec, bom ciebie za takiego miał Nie patrz w moją stronę, ale ku miastu, na meczet patrz.	Słyszę na ulicy rozmowę.	Teraz na mamę kolej. Spać! spać! bo inaczej zacznę zrzędzić okropnie.	To i cóż?	To sondy termometryczne wskazujące temperaturę różnych warstw wody.	Turbūt jis nori kokius liežuvius ant manęs suvadžioti, kaip ir ant Vincų Vinco,	Uciekaj! To trędowata!	W Bundelkundzie wszyscy znają tę historię	W Saint-Lange	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę, że namawiała mnie do zabicia barona de Wardes, a ponieważ nie mam na to świadka, osobiście zaświadczam. Skończyłem.	Wielką kulturę. Jak mamę kocham! Wielką polską kulturę... Warsztat pracy dawno już rozpoczęty, a sprawki dokonane. No, ale po temu trza być wielkim panem... Mały panek polski szuka, czego nie zgubił, po całym świecie, a jeśli co znajdzie, to...	Więc to prawda, co mówicie?	Więc z ciebie jest kawał znachora? Oj, bo mnie to potłukło od siedmiu boleści!	Z tém pan przybyłeś?	Zastaliśmy, bo na czas od pana hetmana z trzema starszymi synami przyjechał, którzy w kompucie służą.	Zmiłuj się, co mówisz?... Ona cię jeszcze bardziej powinna kochać i będzie kochać...	Że jesteś moją żoną, kochanie.
A co, panie Kmicic?... Mówiłem, że dwóch jest pułkowników w Rzeczypospolitej, dwóch tylko: ja i ty! A tyś się właśnie do kompanijki z Kuklinowskim nie chciał przyznać i kopnąłeś go?... Dobrze, robaczku, miałeś słuszność! Nie dla ciebie kompanijka Kuklinowskiego, bo Kuklinowski lepszy. Ejże, sławny pułkowniczek pan Kmicic, a Kuklinowski ma go w ręku i Kuklinowski mu boczków przypiecze...	A ty nie jesteś dla nas obcy?	Nie, bo jest podobny do tapira. Oczy są trochę niby oczy królowej Hortensji z abażuru. Ale prawdopodobnie uznał, że byłoby trochę śmieszne dla mężczyzny rozwijać to podobieństwo, toteż gubi się to w jego wywoskowanych policzkach, dających mu po trosze minę Mameluka. Czuć, że froter musi je przejeżdżać co rano. Swann uderzony był podobieństwem tej syreny do Śmierci Gustawa Moreau. Ale zresztą nie mamy się co przejmować, bo to zwykły katar i młodzieniec jest zdrów jak ryba.	Koło Santlache... o tam, za wzgórkiem spotkaliśmy się z wojskiem Harolda. Rozpoczęła się bitwa. Pod wieczór wrogowie pierzchli w popłochu. Moi ludzie wraz z drużyną De Aquili ruszyli w pościg za nimi, bijąc i łupiąc wszystko po drodze. W tym pościgu był ubit Engerrad herbu Orzeł, a chorągiew i drużynę przejął po nim syn jego Gilbert. Jam jednak o tym dowiedział się dopiero znacznie później, gdyż moja Jaskółka dostała cięcie w bok, przeto zatrzymałem się nad strumykiem, koło ciernistych gąszczy, by obmyć jej tę ranę. Naraz słyszę, alić jakowyś zbłąkany Saksończyk krzyczy na mnie po francusku, wyzywając do walki. Coś mi się wydawało, że skądciś znam ten głos, ale przyjąłem wezwanie i skrzyżowaliśmy broń. Broń, RycerzPrzez dłuższą chwilę żaden z nas dwu nie osiągał przewagi, aż ci w końcu mój sąpierzsąpierz (daw.) rzecze mi on na to.	Do waszej książęcej mości co miałem, to oddałem, a oprócz tego mam do króla szwedzkiego. Czy waszej książęcej mości nie wiadomo, gdzie go mam szukać?	Daję słowo honoru, panie wojewodo	Dziękuję ci. Jakie to szczęście, że cię spotkałem!	Miałabyś we mnie towarzysza, jeżelibyś chciała, bo muszę odbyć dużo podróży, zanim przybłądzę do waszego niebieskiego grodu. Jeżeli się spóźnię, to powiesz za mną dobre słowo, Elizo, zgoda?	Teraz jeszcze nie mogę. Jeszcze śmierć mam w kosteczkach. Szpik w kościach zmarzł. Muszę odtajać.	Fiszman?... Drugi raz już mi to panna Marta powtarza. Nie znam żadnego Fiszmana. Może to ten, co nam masło przywozi?	Jeżeli waćpan chcesz posłuchać to jedź do Saragossy, gdzie za kilka dni na Świętego Grzegorza walne turnieje wyprawiają; możesz tam pięknej nabyć sławy, a jeżeli odniesiesz tryumf nad rycerzami aragońskimi, to będziesz mógł powiedzieć, żeś wyższy nad wszystkich rycerzy całego świata.	Niebezpieczeństwo zła, mój synu, wcale nie polega na jego potędze. Dzięki istnieniu Kościoła zło jest u samych swych korzeni osłabione i rozdarte sprzecznościami. Wzajemnie zbrodnie się pożerają, a występki i grzechy, jakkolwiek walczą ze sobą, wspólnie gniją, herezje, odrywając się od prawdy, targane są tymi samymi konwulsjami. Nie, zło nie jest potężne ani niezwalczone! To człowiek jest słaby i dzięki jego ułomnościom, skazom i nieświadomości zło wciąż się może odnawiać, przybierając kształty tym bardziej gwałtowne, choć zamaskowane, im prawda mocniej się poczyna ugruntowywać. Czegóż dokonałby człowiek zdany na własne siły? Synu mój, Królestwo Boże nie dotarło jeszcze do świadomości ludzi. Lecz czy znaczy to, że ludzkość zbawienia nie osiągnie? Nie! Trzeba zbawiać ludzi wbrew ich woli. Trzeba przez wiele lat budować świadomość człowieka, niszcząc w niej to, co złe i nadejście Państwa Bożego opóźniające. Ludźmi trzeba kierować i rządzić, pojmujesz, mój synu? Rządzić! I to jest nasze zadanie. Na nas, na Świętej Inkwizycji spoczywa ten ogromny trud. My jesteśmy tymi, których Bóg postawił w pierwszych szeregach swoich wojsk. My jesteśmy mózgiem i mieczem prawdy, ponieważ myśl i czyn muszą stanowić jedność.	A któż to wtenczas wzionwzion (gw.) wtrąciła Józka.	A to dobrze, że panna Hanka już wraca bo trzeba spieszyć z koszulkami nocnymi Lusi i pocerować moje pończochy. Położyłam je na komodzie w sypialni.	Ach, oczywiście. To Jemioł. Zna go pani. Były nasz pacjent. Przemiły człowiek.	Ale to był tylko jej takt. Powtarzam, ona mnie również kocha. Uczynię wszystko, aby przemóc jej upór. Pojadę do Ruczajewa do państwa Rudeckich prosić o rękę ich córki.	Było inaczej. Nie ja wyszpiegowałem, gdzie jest prochownia, a ten właśnie oficer mnie zaprowadził, pokazał mi wszystko i kazał iść zobaczyć, gdzie jest u nas prochownia	Co winien!... Porwał mi Kamę i wtrącił ją w chorobę, z której nie ma wyjścia... Byłem wolny, mogłem uciec z majątkiem i życiem, ale postanowiłem zemścić się, i oto macie mnie... Jego szczęście, że wasi bogowie mocniejsi są od mojej nienawiści... Dziś możecie mnie zabić... Im prędzej, tym lepiej.	Czy wie pani, czym się bawimy? Ada z profesorem kłócą się o to, co jest wyższe: podania biblijne czy objawienia spirytystyczne?...	I mnie to dziwno tym bardziej że mi także pośpiech zalecono i taką dano instrukcję, iżbym jeśli co znajdę nie w porządku, zaraz księciu Bogusławowi dawał znać, który Petersona inżyniera ma przysłać.	Jak to, do mojego gabinetu? A to po co?	Jakże ci się zegarek podoba? Dobry ma gust, prawda?	Mnie przyszła myśl, żebyś pan dawał lekcje mojej Mery. Ona dobrze gra i to nie będą lekcje, bo pan usiądzie sobie przy niej i będzie tylko patrzeć, żeby się nie omyliła. Co pan bierzesz za godzinę?	Morgan nie opuści swojego dowódcy i nie zostawi go na pastwę Hiszpanów. To odważny marynarz, nie zdziwiłbym się, gdyby próbował sforsować przesmyk i zasypać miasto gradem kul.	Na dobry ład, panie rycerzu czyż to prawa rycerskie każą nam włóczyć się po górach, jak zbójcom, bez drogi i ścieżki szukając kogoś, który rozbije do reszty panu głowę, a mnie boki?	Nie muszę odchodzić, mogę zostać i używać szczęścia? Czy pozwalasz, droga moja?	No, patrz co wyrabiają ci Żydzi, te... te gałgany!... Nachodzą dom... przestraszają mi córkę...	Odpowiadając na to pytanie, muszę naturalnie przystąpić do objaśnień, jakim sposobem kieruje się „Nautilusem”.	Oho, on pójdzie do kozy i posiedzi cicho przez parę lat. Nie potrzeba mówić więcej, niż to jest konieczne w danej chwili. Zresztą wtedy nie potrzeba mi było pieniędzy na frykasy.	Poddajmy się jego świątobliwości?... Na to zawsze będziecie mieli czas!...	Przecie jaśnie pani kazała wstawić łóżko do tego pokoju, gdzie młodszy pan sypia...	Przypuśćmy, że tak było istotnie. Ale mieliśmy mówić wyłącznie o zachowaniu decorum. Więc cóż?... Czy nie sądzisz, że byłoby wskazane, bym się pokazała przy kolacji z tobą i z całym twoim towarzystwem?	Smutna to rzecz gdy w wielkiéj sprawie do małych i wstrętliwych środków się uciekać należy; smutna...	Stało się tedy, że ja na stare lata muszę, jeśli nie piersi, to pleców nadstawiać pod kule, bo otwarcie mówię, pludry nie żartują. Sam waćpanów nocą powiozę, ale jaki to wyda owoc...	Tak, to tak!	Taka moja dola niechże będzie i twoją, ale poczekaj, zaręczam ci, wkrótce będę miał miecz tak kunsztownie ukuty, że tego, co go nosić będzie, nie zdołają nigdy żadne czary oczarować. Mogło się zdarzyć, że szczęśliwy traf dałby mi w rękę miecz, którym władał Amadis, kiedy się mianował rycerzem Ognistego Miecza, najlepszego, jaki się mógł w świecie znajdować, bo oprócz ognistości, ostry był jak brzytwa; najtwardsza zbroja, najbardziej zaczarowana, nie oparła się mu nigdy, kruszył je jak szkło.	To co nam więcej pozostało?	To jutro Deibler i jego pomocnicy przyjechali pociągiem o wpół do czwartej. Zaszli do Hotelu Paryskiego. Nie chciano ich przyjąć. Stanęli w oberży Pod Błękitnym Koniem u stóp zbocza Duroc, w oberży bandytów.	To stan przejściowy.	W takim razie żal mi pana, gdyż samotność jest rzeczą smutną. Jak to, ani jednego serca, które by dzieliło pańskie troski? Przecież powiadają, że we dwoje znosi się łatwiej nawet nędzę.	Wiesz pan, że będziemy się bić, póki jeden z nas nie zginie?	Zawsze mój młody zapaleniec!... Stanowczo ci ludzie muszą do mnie należeć.	A a! Tak zawsze pierwszych dni bywa! Mężczyzna się wydaje wrogiem, ale potem niewolnikiem się stanie. Tylko mu bądź wesołą, dobrą, łaskawą, pokłoni się, posłusznym będzie. A nie pomoże nic, damy mu ziele pić i węzełek od sukni oderwać mu trzeba a nosić przy sobie u piersi, na sercu.	A gdzież się podziała?	A kiedy my będziemy wreszcie mogli zająć się takimi sprawami? Kochana, masz taki wpływ na dziadka, przekonaj go, aby odpowiedział: wkrótce!	A miało być inaczej Ojciec mój aktorem był.	A naturalnie! Tak być powinno...	Ach tak. Czy przypomina pan doktor sobie wobec tego chociażby jeden wypadek tego rodzaju?	Ani się tego myślę zapierać Głupi tylko ludzie widzieć nie chcą i gdy się omylili do błędu przyznać nie mogą. Królewna ma właśnie dwoje tyle lat co on. Za kilka lat będzie zupełnie starą, a on ledwie zmężnieje.	Ano, skoro lepiej znacie tę historię! Ja tam nic nie wiem... Nie maczałem w tym palców... myślałem jedynie o ukryciu kozła.	Byłem zajęty wojskiem więc nie mogłem odwiedzać cię...	Chcę, ażebyś żyła... Żyła, należąc do mnie...	Chodźmy!... Czy dyrektorowa dzisiaj co gra?...	Co pan tu robi, panie Tanbeau?	Czy wyjdzie z tego?	Dlaczegóż... darmo pytać!	Dziwak z tego profesora ale bardzo go lubię.	E... widzisz przecie, jak mocno śpi...	Głupiaś!	I natychmiast przeprowadzicie tu kobietę, która tam mieszka...	Ja mu się sam pokłonię i poproszę. Mnie tu po panience będzie nudno.	Jedną kozacką, drugą wołoskąchorągiew wołoska państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. chorągiew, razem pięciuset ludzi.	Jest.	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Jeść!	Jużci!...	Karol nie zginął, wyszedł z Morycem przed chwilą	Kiedy wróci?	Księżniczko...	Mamule, leisk ir mokytis!	Miałem przyjemność	Mnie?... A on po co miałby mi się oświadczyć?...	Musiałoby w ogóle nie być zbiorów.	Najserdeczniej państwu dziękuję Najprzód jednak chciałabym się widzieć z doktorem Pawlickim.	Następnie kazał pani przysiąc, że nie wspomnisz nikomu o swym liście do sir Karola?	Nic nie mówiła, co by kwalifikowało się do powtórzenia	Nie dostrzegam w tym, com powiedział, nic niegrzecznego.	Noc zapadła. Za późno już na kołatanie do wrót więziennych. Ale jutro, zanim jeszcze pierwsze kury zapieją, bądź pewny, że brat twój wyjdzie na wolność. A, wyobrażam sobie, jak okrutnie skrzywi się imćpan de Lamothe, gdy go tak rano wyciągnę z łóżka, zwiastując mu tę wiadomość. Dobranoc, hrabio. Nie chcę przetrzymywać cię nad miarę i potrzebę.	O której godzinie raczy wasza królewska mość przyjąć Krzyżaka?	Oczywiście	Ojcze, każdej pokucie się poddam, wyznacz choćby najcięższą.	Panie Athosie przyjm sedeczne podziękowanie za dobrą wolę, nam okazaną. Panowie, jesteśmy już na miejscu, skierujcie się do bramy na lewo, hasło: Król i Ré!	Panie poruczniku poddajemy się w imię ludzkości. Niepotrzebny rozlew krwi. Jedź pan zawiadomić mój legion przyboczny.	Po co?	Pocóżeśmy tedy przyszli tutaj?	Podcierałem się potem szlafmycą, poduszką, pantoflem, torbą myśliwską, koszykiem (o, cóż za nieżyczliwa podcierka!), wreszcie kapeluszem i zważcie, że kapelusze jedne bywają krótko strzyżone, drugie włochate, inne puszyste, inne z kitajki, inne z satyny. Najlepszy ze wszystkich jest włochaty, ponieważ bardzo dobrze eliminuje substancje kałowe.	Proszę pana! Nie jestem wcale „jaśnie pan”, lecz najzwyklejszy Baryka. Przykro mi, że narobiłem państwu takiego zamętu.	Pójdziemy inną. Miejcie broń w pogotowiu, przyjaciele. Naprzód! Carmaux, wróć na plac po nóż zabitego przeze mnie Baska. Skoro nie ma nic innego pod ręką, nie pogardzę nawet navają.	Pójdźmy w tamtą stronę, posiedzimy sobie trochę w karczmie u Pamfila, poczekamy przy szklaneczce malagi i zobaczymy, co się dalej stanie.	Siedzisz w chałupie, stróżujesz, a obcych do komory puszczasz!	Szczęśliwiem trafiła, bo na jakąś uroczystość.	Tak poza Warszawą.	Tak wie pan, że w latach 25, 26 i 27 zebrała za więcej niż za milion osobliwości, które robią z Anzy istne muzeum...	Tak!... O tchu! tchu!...	Teraz pan sobie przypomniał, że mi pan położył rękę na ramieniu?	Tobie tę plotkę podszepnięto w Warszawie?	Umrzeć muszę i o stajnię mieć staranie. Słuchać, co pan mówi, muszę, czasem wypić kieliszeczek, przespać się i na noc spuścić psy. Ot, co muszę.	W takiej jednej chacie, bardzo elegancka melina.	Waćpan jesteś obrzydliwy, Sprowadzasz mnie tutaj sam... i karmisz takiemi groźbami...	Żeby on tak zdrów był. Paser, nie kupiec.
Nie krzycz tak. Wiedz, że ja kiedyś zadusiłam chłopca, który tak jak ty krzyczał.	On się zmarnuje na całe życie, rozpoczynając od takiego tarabanienia się po okręcie Daj mu sposobność poznania paru zasadniczych prawideł. Żeglarstwo to sztuka prawdziwa, Harvey’u... ej, pokazałbym ci wszystko jak należy, gdybym cię miał przy sobie na...	No, co prawda to prawda! Nie chcę uchodzić za lepszego, aniżelim jest w istocie; ale i to nie kłamię, że kiedym pierwszy raz w obcym kraju uścisnął dziewczynę i dostał od niéj pocałunek, nagle Marya przyszła mi na myśl, a nawet w dziwny sposób! Bo zdawało mi się w tej chwili, jakby patrzyła na mnie i uczułem, że się rumienię aż po same uszy! Nigdy też, choćby ztąd najdalej, nie czułem się w obcym kraju obcym, a częstokroć, kiedym w jakiem mieście przebył kilka tygodni, zdawało mi się, że już dawniej i ciągle tam mieszkałem, żem za­wsze znał tych samych wesołych towarzyszy i z niemi śpiewał piosneczki niemieckie. Tylko jeżelim coś takiego zobaczył, co mnie przejmowało do wnętrza, jak np. stary kościół Św. Szczepana w Wiedniu, albo wysokie góry, z obłokami naokoło, a u stóp swych z żyznemi polami, jakby najobfitszym sadem warzywnym, wtenczas stawał mi na myśli Faaborg ze wszystkiemi dawnemi znajomemi; a gdy oczy zachodziły mi łzami nad pięknością tego świata, mimowolnie wspomniałem w duchu wieżę w Faaborg, z wymalowaną galeryą strażniczą i wymalowanych również strażaków, którzy byli świadkami mojego pożegnania z Maryą, i zdawało mi się, jakoby tu dla mnie mogło być jeszcze piękniej, gdyby tylko stała stara wieża, a pod nią Marya w spancerku w kwiaty i z zieloną spodnicą. Alem sobie prędko zaśpiewał piosenkę, a wnet wracała wesołość, i z kamratami znowu wybieraliśmy się na wędrówkę.	Aha, az tutaj słychać, jak krzycy! Dadzą ci matusia piastowanie, jak wrócą...	Cóż mogło ci zaszkodzić? Bo na pewno zaszkodziło...	Niby prawda, pani dobrodziejko, tak... juści, ale kiedy sobie wspominam, to mi się tak jakoś robi na sercu, że mi dobrze. Było tam i źle i głodno i smutno, ale coś mnie ciągnie do tej włoskiej jasności; ja, panie dobrodzieju, nieraz w polu, w żniwa szczególniej, patrzę się w niebo i widzę, że tu wszystko ciemno, chociaż słońce doskwiera. Pamiętam Włochy. Jak się wylazło nieraz w Neapolu na wierzch, na góry, to jak się spojrzało na morze, na miasto, na drzewa, to się płakało niewiadomo z czego, niby mazgaj ostatni, panie tego i owego. Tak, pojadę na wiosnę z pewnością, niech tam co chce się stanie!	A potem ten chuchrak z ryżą głową... nie pamiętam jak mu było na nazwisko...	Matką jest, to jej psie prawo o dziecko stoić	No, i czego ja beczę?... Nie śmieszne to!... Niech tylko mama posłucha, co powiem: wyobraźcie sobie państwo, że macie nie jednego, ale i płaczę!... A mama także... Prawda, księże proboszczu, że to grzech?... Mówię zupełnie serio, proszę mamy...	Przeciwnie Dziewczyny wychowane jak wy obie, w niewoli i praktykach religijnych, mają żądzę wolności, pragną szczęścia, a szczęście, które posiadają, nie jest nigdy tak wielkie ani tak piękne jak to, o którym marzyły. Z takich dziewcząt robią się złe żony.	Wiem. Tępienie ich do niczego nie doprowadzi, bo ciągle się odradzają, więc wniosek, że prędzej czy później społeczeństwo musi się przebudować od fundamentów do szczytu. Albo zgnije.	Żółw ma grzbiet twardszy, ale mniej wzorzysty Żaba, moja imiennica, jest bardziej nakrapiana, ale za to mniej twarda. Skóra twoja wygląda wcale ładnie; jej deseń przypomina kropki w kielichu płomiennej lilii.	O, Najjaśniejszy Panie Dzięki Bogu nie potrzebujemy tu nic wymyślać; co dzień nasze biurka usłane są szczegółowymi denuncjacjami, które są dziełem całego tłumu hołyszów, liczących na wdzięczność za usługi, których naprawdę nie oddają, ale które pragnęliby oddawać. Mówią coś na chybił trafił i mają nadzieję, że pewnego dnia ich przepowiednie nagle się urzeczywistnią.	O! Odpowiedzialność! Nikt nie pociąga nikogo do odpowiedzialności! I każdy wie, kochany panie Wickfield, że się wszystko robiło w jak najlepszych, jak najpoczciwszych intencjach, ale cóż, biedaczysko nie ma sił, by wytrzymać piekielne życie! Na to nie ma rady! Musi biedak umrzeć chyba, nie chcąc sprzeciwiać się postanowieniom doktora, a ja go znam i twierdzę, że umrze raczej sto razy, niżby się miał narazić doktorowi.	Mylisz się, panie łowczy! Mówię, że mi źle na świecie, bo tak jest, ale z wolą bożą dawno się pogodziłem. Nie proszę, nie jęczę, nie przeklinam, łbem o ścianę nie tłukę, chcę jeno spełnić, co do mnie należy, póki mi sił i życia staje.	Aha myślicie, że nie mam nosa?	Czy na tem coś tracę?	Ej, to nieprawda! Mistrz Juliusz nie może opuścić Ekeby.	Mój panie na honor, czuję się zakłopotany tym, co mówisz; nigdy jeszcze nie słyszałem, aby ktoś mówił tak jak pan.	Nie podobają mi się Mniemam, że sam powinienem był dokonać doboru załogi, skoro już o tym mowa.	No, przecież nie jest piękny...	Raczysz Po tém, co sam widziałem, nie ulega już wątpliwości, że pani zamierzasz tego człowieka uszczęśliwić i że on albo przed nią kłamie, lub milczy o sobie. Pani za niego wyjść nie możesz...	Rzeczywiście, masz słuszność nie znam kobiety, której warto byłoby szukać, gdy zginie. Pani Bonacieux zginęła, tem gorzej dla niej, niech się sama odnajdzie.	Ten jest piękny i gładki!	Et! Tej Jadzi nikt nie rozumie... Zresztą ten głupi Głębocki stracił resztę otuchy i energii. Zachorował ze zgryzoty. Odwiedziłem go. Ażem się zląkł, tak się zestarzał. pytam. jęczy. „Ba, kiedy nie sposób ratować: długi prywatne i bankowe, i procesy!”.	No, to trudno, nie jestem panem swej woli. Nie trzeba było stąd wyjeżdżać.	Nie miałem potrzeby wozić. Każde zwierciadło wypróżniłem aż do dna, wyssałem niejako z niego całą przeszłość, potem czyściuteńkie odprzedawałem, a na jego miejsce przychodziły inne. Nie mogę jednak powiedzieć, abym żył z samymi tylko zwierciadłami. Nie chcąc uchodzić za oryginała, pragnąc też poznać trochę i mój świat współczesny, oglądałem ciekawości, uczęszczałem do najlepszych towarzystw. Hallucini owszem nie chciał wcale w nich bywać; on wszędzie żył z samą Bohemią społeczną, z długowłosą bandą artystów i aktorów, między którymi królował jako Sułtan i Mecenas, pozwalając, aby go bawiono, wielbiono i	A gdzież bym to szła? Krewniaki przeciech...	A jeśli nawet, to co?	Bo nie chcę. Rozumiesz mnie? Nie chcę!	Bo to prawda?	Boże, Boże!... dlaczego ja nie przyszłam do pana tydzień temu	Bynajmniej. Ale zastanawiam się, dlaczego to pani uczyniła?	Będzie to dwojako perła mojego zbioru	Jednak dość jasno, abym mógł widzieć, jak ten pański człowiek tam się kręci	Moja kochana tu mówią o Heli i o panu Stefanie, że są zaręczeni?...	Myślę, że przyszedłeś pan do mnie z niegodziwymi propozycjami, które wygnały stąd biedną Zofią...	Nic nie ma poza grobem?	Nie. Jeden mi ta ze zbytków czapkę na oczy nasunął i tyle.	No, pozbyłem się nareszcie tego bandyty. Skoro jednak lwy nie chcą pożreć tej białogłowy...	O, nie wolno! Sprawiedliwy sędzia nie może się w takie rzeczy wdawać.	Och, panie Grandet Któż mógłby przypuszczać, że w dniu, w którym wyjechał od pana, aby się udać do Paryża, biegnie ku swojej zgubie.	Pani mi nie poruczy ukłonów?	Panie Trelawney Ja pojadę z panem i ręczę, że i Jim tego samego sobie życzy; bądźmy więc dobrej myśli co do naszego przedsięwzięcia. Boję się tylko jednego człowieka...	Podróż mnie nie umęczyła. Chęć jak najszybszego otrzymania z rąk waszych prawa służenia w obronie krzyża Chrystusowego i pokonywania niewiernych dodawała mi siły i niweczyła wszelkie trudy	Przy tysiącu franków pensji chyba żyjesz pan dość biednie, prawda?	To już koniec maja	To prawda, Conseil.	Tylko co wyszedł i pewnie nie wróci prędzej niż za godzinę.	Tylko jedna z łodzi jest obsadzona ludźmi prawdopodobnie załoga drugiej podąża wzdłuż wybrzeża, by odciąć nam drogę.	Tylko proszę nie wychodzić poza obręb domu; nie chciałabym zostać samą w tej izbie. Boję się czegoś. O! Słyszy pan? Wciąż chodzi. Co za ciężki, wlokący się chód...	Z jakiegoż to powodu?	Zapomnij, przyjacielu, o tem, co nigdy już, przenigdy nie wróci.	Znany to warchoł i zbój, słyszeliśmy tu o nim Jego pułk z Millerem pod Częstochową stoi... Prawda!	Śmierć ma na twarzy wypisaną Co tu robić? Ani we dwoje go nie udźwigniemy...	A kogo chcecie obsadzić?	A nasi! nasi!	A on?	A robotnicy lubią go?	Ależ naturalnie.	Athos!	Biedacy! Gdy jeden osioł ryknie, inne mu zawsze wtórują...	Bo są głupsi od swoich robotników i dlatego mają pieniądze.	Bom chory	Chcę... korony!	Czego on stoi?	Do działów! Chcielibyście! Co dostała we wianiewiano podnosiła głos coraz silniej.	Dobranoc, Wojtaszku!	Dobry wieczór, wuju	Duszą! no! no! zaczynajciesz robotę.	Dwadzieścia.	Dziecko!	Fiu... fiu...	Hallo?	Hersylia westchnęła tylko. Tobiasz chodził szybko po pokoju, rzucał ogniste spójrzenia i usiadł nareście, Hersylia zbliżyła się ku niemu, wzięła go za rękę i milczeli!	Idź się położyć, ojcze zamknij nas, jeśli chcesz, ale oszczędź sobie trudu podglądania; Kolb będzie stał na straży.	Ij... kiełbasa wszystko sprawi; zobaczysz, jak mnie umiłuje, ino gwizdnę, przyleci, a potem... chi, chi, chi... żeby się tylko udało!	Jeżeli tak, więc biorę pana do niewoli	Kiedy rozsyła pan zaproszenia?	Lub martwy!	Między rogi! O dukat!	Miłość, Nienawiść	Młodą kobietę, którą królowa z więzienia uwolniła.	Na nieszczęście, ta historja z Kozłowskim dosyć brzydka, podchwycił Arnold Byszewski	Nic jak pan widzisz, byłam teraz w ogrodzie i pełłam, żeby cośkolwiek robić.	Niech będzie.	Niech zdechnę, ale idź, słodki bracie, do dyabła!	No cóż, po prostu lubię zieleń i cień	No dobrze, teraz wezmę.	Obyczaje, Gospodarz, Gość	Panie oto przyrządy niezbędne „Nautilusowi” do żeglugi. Tu, jak i w salonie, mam je zawsze pod okiem; wskazują mi one dokładnie położenie moje i kierunek wśród oceanu. Jedne są panu znane, jak termometr, wskazujący temperaturę wewnętrzną „Nautilusa”, barometr, który wskazuje ciśnienie powietrza i przepowiada zmianę pogody, higrometr, pokazujący stopień suchości atmosfery, stormglass, którego mieszanina, rozkładając się, zapowiada nadejście burzy, busola, wedle której kieruję mą drogę, sekstant, który wedle wysokości słońca na niebie uczy mnie poznawać, pod jaką jestem szerokością, chronometry, pozwalające mi obliczyć długość geograficzną, i na koniec lunety dzienne i nocne, które mi służą do sprawdzenia wszystkich punktów widnokręgu, gdy „Nautilus” wypłynie na powierzchnię wód.	Przecie jako narzeczony...	Płochych igraszek losu.	Wiwat! Co tam vive	Wszystko jedno kto z domu ależ ładniuchna! ależ wesoluchna! Zemścił się hr. Filip.	Wykrył wszystko... naprawdę?	Zagadnienia?	Zdrada	Znudziło.	Zrozumiałeś teraz?... co?
Nie denerwuj się, ja jeszcze nic nie powiedziałem. Ale powiem. Tytuł: Monologi! Dobry, nie? W różnych epokach faceci odcięci od świata i skazani na śmierć. Na przykład facet w sta­rożytnej Grecji kryje się przed tłumem w świątyni, w średnio­wieczu facet wtrącony do lochu, z ostatniej wojny mógłby być gość z ulicznej rozwałki, wiesz jeden z tych, co stali pod mu­rem, z zagipsowanymi ustami. Współczesną historyjkę sam sobie wymyślisz? Jest pomysł?	No, taki, co mieszka kątem przy robotniczej rodzinie	Osiągniesz, co chciałeś. Jeszcze przed weselem posiądziesz dziewczynę.	Świat tak zmienił się w ostatnich pięciu latach, że co my możemy jeszcze zmienić?	...którym nie przyszło nawet walczyć z bogami, bo ich mizerne przykuło życie. I nie orły pierś im szarpią, lecz robactwo ich obsiadło, to najmizerniejsze robactwo ludzkie... Wiesz, co taki uczyni, gdy, utraciwszy wiarę w świat, w ludzi, w siebie, zachowa jeszcze tylko siłę woli? Wiesz, co taki donkiszot uczyni?...	Jakże chcesz, żebyśmy nie pracowały? Wszystko, co żyje na świecie, pracować musi. My jeszcze nie jesteśmy najmniejszymi robotnikami w służbie u Pana świata; są istoty tak małe, że jedno ziarnko piasku jest dla nich tym, czym dla ciebie największa góra. A i te jeszcze nie żyją bezużytecznie, ale mają swoje sprawy i swoje cele, choć wiemy, że ludzie nie zdołali jeszcze celów tych odgadnąć ni zbadać, bo małość owych istotek wymyka się ludzkiemu wzrokowi.	Ale cnotliwa jako mniszka, to jej muszę przyznać. A co do kolek, mniemam, że by ją prędzej od pana zamojskiej opieki sparły.	Co ma widzieć?	Co pani wpadło do głowy? Dlaczego miałem pracować u Brodzkiego?	Doskonale! Zrobię wszystko, co może komukolwiek sprawić przyjemność. Chociaż niech mnie licho porwie, jeśli domyślam się, dlaczego chcesz rano wyprawiać bankiet. Ale wiesz, że ja nie żyję dla własnej przyjemności, a tylko odgaduję życzenia swoich przyjaciół i staram się je zaspokoić, mój kochany, stary Borsuku.	Durny paź? Ja wam pokażę durnego pazia! Jeszcze mnie dotąd nie znali!	Głogowski! Głogowski! Co, mógłbym być lokajem, grzbiet mam wygimnastykowany Wie pani, że z powodu tych przedstawień, których nienawidzę, zerwę z ludźmi, bo czuję się wtedy, jak się czuć musi małpa, oprowadzana na obroży i ustrojona w sukienkę. Ta bułeczka, to ładna	Niepodobna!... I dopóty nie uwierzę temu, co mówisz, wasza dostojność, dopóki nie dasz mi dowodu.	No tak, udawaj, że nic nie wiesz, tylko dlatego, że to wszystko stało się szlachcie urzędniczej	Tej nocy jeszcze, i to za pośrednictwem tej samej Maroty, która była przyczyną mego pierwszego niepowodzenia.	W takim razie z Tanachem się załatwiliśmy A teraz zajmiemy się trochę gramatyką. Co to za czasownik „zgubili”? Co to za tryb? W jakiej liczbie występuje? Co to za czas?	Za kogóż mię wacpani masz? Dawniej, co prawda, uciekał ci ja od więzów hymenuHymen (mit. gr.) dziś: podaję., bo jak raz człowiek szczęście złapie, toby je chciał na wiek wieków do siebie przykowaćkować (daw.)	Życzy sobie, aby się jej pozbyć? Co ty wygadujesz?	?...	A do czego u ciebie ochota jest? Ty do niczego ochoty nie masz!...	A ja do ciebie jechałem czas wracać. Zasiedziałem się nad miarę. Gościli i poili, ale nie stoi siedzieć bez potrzeby. Mamińka dała pud wędliny i jabłecznego sera. Biedna ona. Ciężko jej...	A ja przy piérwszém spotkaniu tak go zbesztam że mu odejdzie ochota zachodzić drugi raz drogę.	A jako dowód tego niecnego czynu... oto obuwie bluźniercy	A papa tak liczył na pana.	A tak... dużo szlachty mieszka w tej stronie. Ziemia doskonale uprawna; ma pan łubin, koniczynę...	A to jak?	A tutkitutki (ukr. dial.)	A w jaki to sposób paraduję?	A zatem pozostaje mi tylko schylić głowę przed wolą pani i dopomóc do wykonania zamiaru, o ile to będzie w mej mocy. Czy pani nie zechce oprzeć się na moim ramieniu?	Ach! Gdyby na tym wybrzeżu była jakaś latarnia morska, byłoby wygodniej dla żeglarzy!	Ach, panie Utterson, nareszcie dobre słowo!	Ach, to łotr. Ja od razu wtedy widziałem, kiedy byłem u nich w gościach, że on mnie nie cierpi.	Aha, już spostrzegłaś kwiatki? To przyniósł pan Krukowski...	Ale niewygodnie ci Ja spróbuję.	Bo... to...	Byłaś na poczcie? Ach, Boże, powiedziałaś Miętlewiczowi o tapetach...	Chcesz klasycznej definicji? Niewspółmierność rzeczywistości ze stanem wewnętrznym, doprowadzona do pewnego stopnia, przekraczającego przyjęte w danym środowisku normy bezpieczeństwa.	Chłopcze, czyj ty jesteś?	Czuję się jak Childe Harold Byrona, chociaż w istocie nie spoglądam na swój „brzeg rodzinny” Jest nim Nowa Szkocja. Ale prawdziwym brzegiem rodzinnym jest ten kraj, który się najbardziej kocha: a tym jest dla mnie poczciwa Wyspa Księcia Edwarda. Trudno mi wprost uwierzyć, że nie mieszkałam tu zawsze. Owe jedenaście lat, zanim tu przyjechałam, wydają mi się niby zły sen. Siedem lat mija, jak przybyłam tutaj tym samym statkiem	Cóż znowu?... chcesz pani powiedzieć może, iż nie znasz Aramisa?	Dlaczegóż to?	Dokąd idziesz?	Dorżnij, bracie!	Dowiedź zatem, że jesteś moją	Dowód... Dali go jego wspólnicy. Tego samego ranka jeden z nich przebrał się za woźnicę i przywiózł pana tutaj...	Dzisiaj? Oczywiście Boże Narodzenie	Dziękuję panu za komplement	Gdzie jest wigwam, w którym trzymają Rumi?	I nie chcesz pani, żebym się dłużej cieszył widokiem mego dzieła, żebym dalej patrzył na rozwój pięknej duszy? O, panno Heleno, twój przyjaciel musi ci być bardzo obojętny, kiedy go tak zasmucasz!	I te panie także	Istotnie jest u nas zwyczaj, że ubogie matki, chcące zapewnić dobry los swoim synom, ofiarowują je na usługi państwu. Rzeczywiście dzieci te są porywane przez posąg Baala, w którym mieści się piec rozpalony. Obrządek ten nie znaczy, że dzieci są naprawdę palone, lecz	Ja wnoszę ten toast nie tylko na cześć psiarni w Oleśnicy, lecz i na cześć kurnika w Pacanowie!	Jadłam to	Jam mu więcej niż żona Słuchaj stary nie bądź zły! Ja go widzieć muszę.	Jeśli nie, to cóż to może mnie obchodzić?	Jutro, a nawet dziś mogę pana pożegnać, z całej duszy dziękując za gościnność.	Kobieta	Kogo?	Kto tu?	Kto wie czy przepowiednie się nie ziszczą, nosi on imiona Claudyusza, może będzie naśladowcą szaleństw jego; krew Domitiusa, płynąca w żyłach Cezara, niewiele nam obiecuje.	Lykon ma być nadzwyczajnie podobny To sprawa kapłanów... Nikczemni!... Śmierci za mało dla nich...	Meir?	Milordzie, błagam o ostatnią łaskę!...	Może dom naprawdę wart tylko dziewięćdziesiąt...	Może się panu i okręt nie podoba?	Murdelio? A cóż on może?	Mój panie pańskie słowa są zagadkowe, toteż nie będzie się pan dziwił, że do tych słów nie przywiązuję szczególnej wagi i nie wierzę im. A jednak nazbyt daleko już posunąłem się, uczestnicząc w zagadkowych pańskich matactwach, bym nie chciał również dowiedzieć się ich zakończenia.	Młodsza za ciebie?	Na nic by się to pani nie przydało	Należy nam się od profesora objaśnienie Powiedział pan, że czucie, owo moje czucie, nie jest własnością organizmu materialnego. Więc... czegóż...	Nie chcesz siedzieć u dziadzi, nie kochasz dziadzi, to nie dam, dam Wandzi.	Nie.	Nie. Od jakiegoś Anglika, lorda Wilmore’a, który używa przydomku Sindbad Żeglarz.	Niech was Bóg błogosławi! A teraz pozwólcie przedstawić nowego członka.	O kurczę! Zupełnie mi to wyleciało z głowy!	Okrutnie i pałace umocnione, prawie w fortece pozmieniane	Ot tu chyba spoczniemy bo nam już sił braknąć zaczyna.	Pana siostra jest zaręczona?	Panie Sorel panie Sorel, czy pan będzie dziś na balu u księcia de Retz?	Podła gadzina.	Prawdziwe nieszczęście.	Proszę pani, jednemu lekarzowi nic nie wolno, ale dwóch może wszystko. Jeżeli konsylium orzeknie, że jakiś zabieg jest ze względu na zdrowie pacjentki konieczny, jesteśmy najzupełniej kryci wobec prawa i nikt nam nic absolutnie zarzucić nie zdoła.	Schombergowa?	Stanisław, gdzie jest Róża?	Także to waść mówisz?	Tertio subrachie, których płetwy brzuszne przyczepione są pod piersiowymi i łączą się bezpośrednio z kością łopatkową. W rzędzie tym mieszczą się cztery rodziny. Typy: flądry, skarpieskarp	To czarująca kobieta. Zechce pan złożyć jej ode mnie uszanowanie.	To lepiej, na starość moja piękna, znowu ci jej podadzą, tymczasem bierz czem karmią kobiety i koronowane głowy.	To mi pozwala wnioskować że profesor stanowczo nie miał zamiarów samobójczych. W przeciwnym razie zabrałby broń. Zabrałby ją również w wypadku, gdyby zamierzał rozprawić się z uwodzicielem żony.	To niekad nebuvo! Kad lenkų valdžia spaustų lietuvišką kalbą! Lenkai ir lietuviai buvo tai lygūs visame kaip broliai; jų kalbos buvo lygios visame. Tik lietuvišką kalba, kaipo nekultūriška (neišdirbta moksliškai), atsiliko ir kaipo netinkanti buvo pamesta per savuosius, o dabar jūs visame kaltinate lenkus... Jūs tik priežasties ieškote purvais mesti ant viso lenkiško, mat, dabar tokia gadynė, kad viskas lenkiškas persekiojamas, dergiamas...	To pani sobie myśli, że ja pojadę?	Trzeba to wciągnąć do środka	W bocznych skrzydłach archaniołowie Michał i Gabriel, a gdyby można, i małych aniołków kilka.	Widocznie panią obchodzi, skoro pani nie chce, żebym ze swoimi na Czerlę spacerował. Ja nie umiem obejść się bez towarzystwa, a właściwie bez kobiecego towarzystwa. Poza tym jestem solid, jak c. k. urzędnik wzdychający do złotego kołnierza. Voilà!	Widziałem cię na dworze w Płocku.	Wiedziałem o tym. I dlatego jesteś jedyną istotą, której się zwierzyłem.	Więzienie	Woda.	Wody!	Zrobisz sobie jak zechcesz, bo mnie słuchać nie masz zwyczaju, odezwała się Lassy, lecz od pierwszej kasztelanowej wątpię, byś się wykręcić mogła. Wpadłaś jej w oko. Najmilsza z niewiast... ale lubi młode towarzystwo, a byłaś takim ładnym chłopcem, że się jej gustowi nie dziwię.
Gadaj to pan innym baj baju, będziesz w raju. Czyż wam nie wyłożyłem o transmutacji elementów, i o bliskim powinowactwie, jakie zachodzi pomiędzy pieczonym a gotowanym, gotowanym a pieczonym? Och, och! Oto idzie. Pędzę się ukryć. Wszystkim nam teraz dogodzi. Widzę pod bocianim gniazdem tę wiedźmę Atropos, jak się czai ze swymi nożycami świeżo wyostrzonymi, gotując się, aby nam poucinać nitki życia. Ratunku! Oto jest: o jakaś ty straszna, i poczwarna! Potopiłaś ty już sporo innych, którzy nie mogą się tym pochwalić. O Jezu! Gdybyż choć wyrzucał z siebie winko dobre, białe, świeże, lube, rozkoszne, zamiast tej wody gorzkiej, cuchnącej, to byłoby jeszcze wcale do zniesienia: to by ostatecznie można ścierpieć, za przykładem owego milorda angielskiego, którego gdy skazanoowego milorda angielskiego, którego gdy skazano (...) i dano mu do wyboru rodzaj śmierci	Żołnierz rzecze Don Kichot odpowiedział. I odpowiedział bardzo dobrze, chociaż to był poganin i nie znał prawdziwego Boga; bo człowiek zacny powinien być zawsze dalekim od bojaźni śmierci. Alboż to nie wszystko jedno zginąć od kuli armatniej w pierwszej lepszej bitwie, albo od miny w powietrzu! I na łóżku śmierć znajdzie, zawsze trzeba umierać; słusznie mówi któryś ze starożytnych, że żołnierz, poległy na polu bitwy, daleko lepiej wygląda, niż żołnierz uciekający. O to zawsze idzie, żeby ściśle dopełniać swego obowiązku, nie uchylać się od posłuszeństwa i karności; i przestrzegam cię, moje dziecko, iż daleko piękniej jest, kiedy od żołnierza zalatuje proch niż wykwintne wonności i że choćbyś na starość był cały pokiereszowany i pokaleczony, będziesz miał w zysku sławę i honor, a te chlubne znamiona uchronią cię zawsze od wzgardy, jaką wzbudza nędza, i od samej nędzy nawet, bo zaczynają już pracować nad urządzeniem mieszkań i utrzymaniem dla starych i rannych żołnierzy. Śliczna to rzecz, bo nie godzi się z tymi zacnymi weteranami postępować tak, jak postępują nikczemni Maurowie, trzymając ich w służbie dopóty, póki zgrzybiałość niezdatnymi ich do niczego nie uczyni, a potem, wypędzając na Bożą wolę i w nagrodę tyłu usług głodną im śmierć gotując. Na ten raz więcej ci nie powiem, ale bardzo mi miło będzie, jeżeli zechcesz usiąść ze mną na konia i dojechać do gospody, gdzie razem zjemy wieczerzę, a jutro ruszysz w dalszą drogę, w której życzę ci tyle szczęścia, na ile zasługujesz.	To nie jest sprawa waszego Domu, tylko prywatna, dlatego wolę mówić o niej prywatnie. Wiesz, że się żenię, potrzebuję pieniędzy. Wydatków mam, jak włosów na głowie, a przytem spłat co niemiara. Przychodzi termin wypłacenia ci pierwszej raty z owej sumy na Krzemieniu, którą od ciebie nabyłem. Czy nie możesz odłożyć mi terminu jeszcze na kwartał?	Należy, Albercie, zrobić, tak jak ja zrobiłem. Należy sobie powiedzieć, że pieniądze, czas i trud są niczym, gdy chodzi o reputację całej rodziny. Nie wystarczy prawdopodobieństwo, trzeba mieć całkowitą pewność, aby zgodzić się walczyć na śmierć z przyjacielem. Jeśli podniosę szpadę albo jeśli strzelę z pistoletu do człowieka, któremu przez trzy lata ściskałem dłoń, muszę przynajmniej wiedzieć, dlaczego się do tego posuwam	Kiedy tak, to słuchajcie i piszcie. Przyjechałem do onej gospody wieczorem, położyłem się spać w osobnej izbie na drugiej stronie, w nocy zostałem obudzony przez hałas wszczęty w izbie szynkowej; nieubrany i z gołymi rękami wybiegłem do sieni, a widząc, że mój Węgrzynek wali krzesłem z góry w kupę bijących i tarzających się po ziemi całkiem mi nieznanych subiektów, pragnąc także miłego pokoju na noc, przyszedłem jemu w pomoc i powyrzucałem tych ludzi za okno. Więcej nic nie wiem i nic nie powiem; teraz mnie sądźcie z praw czy z komentarzów, to mi jest jedno, ale krzywda albo krew moja na czyją głowę upadnie, temu, zaprawdę powiadam wam, srodze ciężko będzie ją nosić!	Oczywiście! Można mieć tę kabinę za dwadzieścia franków. Może ją pan wynająć, jeśli to panu robi przyjemność. I wiem pozytywnie, że prosił o audiencję u króla, który mu dał do zrozumienia, że nie życzy sobie znajomości z monarchą z operetki.	Stałem naprzeciw województwa; miałem sprawę... mniejsza z tym jaką, chciałem tylko powiedzieć, żem nic wspólnego nie miał z zajściami. Patrzę cztery kompanie, w heł­mach wszyscy. Lubię jak wojsko maszeruje, na defi­ladach zawsze bywam, dreszcz jakiś czuję, kiedy walą o bruk podkute grubo buty. A gdy zagrają	Mój kawalerze, rzekła: bardzo ci dziękuję, żeś mi przybycia nie odmówił. Do starej baby jak ja, młodzi jak ty rzadko się chcą pofatygować... jest to dobry uczynek, za który ci jestem wdzięczna... Musiałeś być pieszczony, to widać z całej twej figurki... a któż cię dziś biedaku, wygnańcze... popieści?	I cóż można zrobić nieprzyjaznego Don Kichotowi za co by się pomścić nie potrafił, chyba, że sam zechce się uzbroić w tarczę cierpliwości, która, jak sądzę, nie jest najmniejszą z jego cnót!	Nie mam pojęcia. Nauczyciel Matias nie uczy nas ani Puszkina, ani Lermontowa. My jesteśmy na etapie czistopisania.	Nie bądźże głupi i siedź spokojnie Gdzieś przecie nocować musicie, a tu was nie ostawią i pewno sami byście nie chcieli. Rano się pośle do mistrza Wita, a skoro zaświadczy, żeś jego czeladnik, a ten drugi twój przyjaciel, tej godziny będziecie wolni. Nijaka wam się krzywda nie dzieje.	Dlatego zwracają się doń z tylu prośbami. Któż na świecie nie stracił jakiejś cennej rzeczy? Spokoju serca, spokoju sumienia, przyjaźni zawartej w dzieciństwie lub... miłości męża? Więc udaje się wtedy do świętego Antoniego.	Nie mam rady. To ja będę posłuszna.	O, tak. Lecz właśnie to pociąga. To i przewidywania. Gdy tylko dostanę jakąś sprawę, przede wszystkim, wzorując się na Sherlocku Holmesie, buduję sobie szereg hipotez. Z nich wyłania się koncepcja śledztwa. Wtedy dopiero zabieram się do roboty. Gdy mi szef polecił zająć się powierzoną nam przez panią sprawą, przyznam się, że bardzo się nią zainteresowałem. To nie jest rzecz tuzinkowa. Spodziewam się, że pod nazwiskiem miss Elisabeth Normann kryje się ktoś zupełnie niebezpieczny.	Tak, moje dziecko Ja pracuję dla ciebie, widzisz, ja pragnę twego szczęścia. Aby być szczęśliwym, trzeba pieniędzy. Bez pieniędzy, kaput! Ot, masz tu nowiutkiego napoleona, sprowadziłem go z Paryża. Dalibóg, nie mam w domu ani kruszyny złota. Ty jedna masz tutaj złoto. Pokaż mi swoje złoto, dziecino.	Tymczasem pani Latter ma zupełnie inne pojęcia. Prowadzi dom jak wielka dama, to jest pracując za jedną wydaje za pięć, a może i dziesięć zwyczajnych pracownic. Nie dość tego: pani Latter ma dzieci wychowane na wielkich panów...	Już to co do nauki to diablo trudno pójdzie. Nie umiem ani a, ani b nawet, ale znam za to dobrze pacierz, a to jest dosyć, aby stać się dobrym gubernatorem. Co się tycze oręża, będę walczył takim, jaki mi podadzą, za Boską pomocą. A nieźle też pięściami i kułakami bronić się potrafię.	Ale, ale czy nie dobrze byłoby przy sposobności pozagważdżać armaty?	Bo wasi ludzie poginęli, ale jej między nimi nie znaleźli. Czemuście ją ostawili w Spychowie?	Gdyby pani pokochała kogoś nie z arystokracji, czy w imię miłości zostałaby pani jego żoną?...	Głowa ta nie spiskowała nigdy, lecz mniejsza o to, przekonajmy się sami.	I tak i nie, bo, grając, nigdy nie wiem, co gram, tak się myśli i uczucia mieszają swoje i cudze, tak się jedno z drugiego wysuwa i łączy w jeden łańcuch, że trudno mi rozumieć.	Marek! Proszę cię, nie pij więcej.	Nie mówiłeś mi o tym	Niedość, że król, lecz człowiek taki, który niczyjej krzywdy nie chce	No, to byłoby zbyt surowe żądanie Stefan nie stawiałby takiego...	Pański bratanek... W pierwszym szeregu... Nie mogliśmy przewidzieć...	Po ósmej... po ósmej... Teraz nie ma czasu.	Tak, ale czy nie zna pan tego utworu?	Tak, tak, Danielu nie jestem z tych, co lubią żyć cudzym koszem, potrafię się usunąć.	Tak. Ale to smutna historia. Nie mówmy już o tym.	Tego nie było i nie będzie	To czemu się ze smutków nie otrząchniesz? Czego ci trzeba?	Zgoła nie słyszałam nawet nie wiem, o coś pytał.	Zwariowałeś? Jasne, że nie ganiają!	On? Co znowu? Ciekawa banda w czasie podróży do Chin miałem bunt, prawdziwy bunt panie Baker. I ludzi miałem nie takich, jak ci. Wiedziałem, do czego zmierzają; chcieli napocząć ładunek i dostać się do likierów. Po prostu... Ganialiśmy ich przez dwa dni, a kiedy już mieli dosyć, spokornieli jak baranki. Dobra załoga. I odbyłem przejażdżkę aż miło.	Na godzinę zaś drugą zamówi pan do mnie delegatów fabrycznych.	Dziewięćdziesiąt na czterdzieści... Przez ten czas Lecoeur opowiadał wszystkim dziewkom na ulicy Carreaux, że on to zrobił, a właścicielki domów publicznych składały u komisarza policji kolczyki, łańcuszki i pierścionki wdowy Houssieu, które rzeźnik rozdawał ich dziewczętom. Ten Lecoeur, jak tylu innych morderców, sam się wydał. Ale Roquincourt, wściekły, zatrzymał Skowronią Nóżkę w areszcie. Siedzi tam jeszcze. Dziewięćdziesiąt dziewięć... i sto.	Ja też, broń Boże... Ale, panie ministrze, pan minister był łaskaw zaznaczyć, że my tam źle gospodarujemy. Otóż ja pragnąłbym zapewnić pana ministra, że osobiście jestem w Funduszu Budowlanym tylko wicedyrektorem i mój wpływ na działalność instytucji, mówiąc właściwie, jest żaden.	Zachciałeś pan! to jest dziwna istota, której, mimo całej swej miłości dla niej, zrozumieć nie mogę... Marzycielka!! czyta... deklamuje, śni na jawie i tak żyje... Byłaby może doskonałą aktorką, na nieszczęście będzie kiedyś bogatą, na co się to jej przydało?... ojciec ją wyszuka... odzyska i... wszystko się skończy jakiemś zamążpójściem nieciekawem...	A wziąć go do domu na jeden dzień aby?	Niestety, ja na sobie poznałem się zbyt późno.	Och!... Pod tym względem możesz być spokojny... Ze względu na ciebie, bardziej niż dla siebie samej, będę umiała zachować najgłębszą tajemnicę.	Oj, do licha, Kielce! Tylko w Kielcach (no sala sądowa.... Kielce! Jak mi Bóg miły...	Pojmuję tę rozpacz, Najjaśniejszy Panie, wielkie to nieszczęście, lecz o ile mi się zdaje, pozostało jeszcze sporo jastrzębi i kobusów.	Proszę pani właśnie zmierzamy do tego. Zanim by trybunał powierzył pani, lub komu innemu, zarząd dóbr pana d’Espard (w razie poddania go kurateli), musi wiedzieć, w jaki sposób pani zawiadywała własnym majątkiem. Jeżeli pan d’Espard dał pani pełnomocnictwo, okazał pani zaufanie, i trybunał oceniłby tą okoliczność. Czy ma pani pełnomocnictwo? Czy może pani kupowała lub sprzedawała swoje nieruchomości, lokowała kapitały?	Tak, panienko. Gdybym wiedziała, gdzie on jest, ten kochaneczek, poszłabym bodaj pieszo poszukać go.	Chcę pożegnać przed śmiercią witeziów!	Co ci, Franek, do tego mój przyjaciel i tyle. Po co wszędzie suniesz nos?	Czyli jadą za panem?	E, żartujesz ze mnie	Jak tylko nieco żniwa zepchniemy, to natychmiast.	Jeszcze!	Lecz wiecie jak dla was usposobiona jest?	Niż, naprzykład, Marcelego Domunta, albo tego Niecińskiego, który za miesiąc wyjedzie nad morze Białe... Oni, mój drogi, to jest Romuald i Stefek, mają swoje wyobrażenia i przekonania... oni są bardzo uczciwi, szlachetni, ach, ach, ach! jacy szlachetni!	Panie, mam także zbiorek wierszy...	Sprawa poważna. A jak okaże się, że komitet zbyt pośpiesznie wydał rozkaz egzekucji? Towarzysz Czułkowski w gorącej wodzie kąpany. Czy on ma wyrok?	Turkuł, śmiejąc się, wyciągnął rękę, aby w nią Borowski na zgodę uderzył.	Widziałem braci morawskich i lollardów w Czechach i Węgrzech Chrześcijanie ci dość są do pańskich górali podobni. Znoszą oni klęski wojenne z anielską cierpliwością.	Widzisz, widzisz Każdy coś umie, tylko ty jeden naciągasz podarty tałes na oczy!	Więc, kawalerze, sądzisz, gdybym się pojawił...	Wolałbym na armaty z kociubą iść!	Wyraźnie zdałeś dowództwo w ręce moje i Patroklesa Gdy zaś nadjechał święty Mentezufis, musieliśmy mu ustąpić, gdyż jest wyższy od nas...	Z tej prostej przyczyny, że wszystkie fakty przez pana przytoczone są z gruntu fałszywe.	Zbyszko miał nadzieję iże Witold do Prus wtargnie i tamtejszych zamków będzie dobywał.	A co więcej? Co więcej? Powiadaj!	A to jakim sposobem?	Ach, więc to jeden z pani protegowanych w porcie? Muy bienMuy bien (hiszp.)	Aha! Już wiem.	Ani słóweczka, słowo daję. A czemu pytasz?	Być może Ale muszę pomówić o tym z doktorem Cravenem.	Co się panu śni! śmiejąc się podchwycił Pobożanin... co się panu śni!	Co tam, Soroka?	Czy to było tutaj?...	Dlatego, że mi pozwolił pan Sesemann.	Jakie?	Już wolę Albrechta ten przynajmniej rycerską ma postać.	Jużci.	Jużci... bawi się ze mną, a zaś potem... bawi się ze mną...	Kto?	Masz słuszność, Sancho odtąd Altisidora ciągle będzie zatrudniona.	Mości panie!	Może bukiet pani przeszkadza, to go mogę nieść...	Można by poddać jakąś dobrą myśl najdostojniejszemu wielkiemu mistrzowi Plauenowi ku naprawieniu złego, które bez złej woli uczynił.	Nabita. Masz i siadaj.	Najwyraźniej tak, skoro Hayde jest moją niewolnicą.	Niech żyje!	No, tak, tak... wiemy dobrze, kto był Marcin Cedro.	No, widzą państwo! Jakże jej można przyjść z pomocą, kiedy ona wciąż ma fanaberje!	O!	O, panie hrabio, ze szczęścia odjęło mi mowę!	Okropny październik?..	Oto jest, prezesowo, pan Stanisław Wokulski	Rzuć piątkę Rzuć, synu. Będzie policzone.	Sfinx tajemnica.... anioł i szatan...	Skąd ojciec wie o tym? To niesłychane...	Spaliłam go, alem go pierwej pokazała moim służebnicom.	Więc go u was niema? spytała księżna.	Zgadłaś pani, w istocie od podczaszyca.	Znalazłeś stróża?
To nie jest sprawa waszego Domu, tylko prywatna, dlatego wolę mówić o niej prywatnie. Wiesz, że się żenię, potrzebuję pieniędzy. Wydatków mam, jak włosów na głowie, a przytem spłat co niemiara. Przychodzi termin wypłacenia ci pierwszej raty z owej sumy na Krzemieniu, którą od ciebie nabyłem. Czy nie możesz odłożyć mi terminu jeszcze na kwartał?	O!... mój przyjacielu, pozostawał nam jeszcze djament, migocący na twoim palcu, zauważyłem go wczoraj.	Obaj Radziwiłłowie kochali się w praktykach, ale książę Bogusław jeszcze nieboszczyka stryjecznego przewyższył... Pamiętacie waszmościowie Kmicica albo przynajmniej słyszeliście o nim. Otóż imainujcieżeimainować sobie (z łac.)	Dlaczego nie?... Bardzo proszę panienkę... To jest sam najpiękniejszy pokój... Tu stawał pan Bieliński...	Mój doktorze jeżeli Żydzi są takie gałgany, jak pan mówisz, to im nawet i ostrogi nie pomogą.	Potem wstaję i myślę sobie, a to ładna historia. Jak ja musiałam być zmęczona, skoro... no i mniejsza o to dość, że ostrożnie zaglądam za kotarę, patrzę, mój pan i władca śpi, a przy tym ma tak smutną minę, taką zmartwioną...	Śmierć nie przemieszkiwa u nikogo, mój poczciwy Gasnier; nie ma na to czasu. Bądźcie dobréj myśli.	Aha!... ojciec mój chory, a ja tymczasem na czele wojska muszę pilnować pustyni, ażeby z niej piaski nie uciekły... Dobrze, żeś mi to przypomniał!... Tak, jego świątobliwość musi być ciężko chory, gdyż kapłani są bardzo czuli dla mnie... Wszystko mi pokazują i o wszystkim mówią, wyjąwszy tego, że Mefres ukrył Lykona.	Dobrze, mój panie nie jestem ci ja kurkiem na kościele. Trzydzieści gwinei, jeżeli wysadzicie mnie na brzegu morskim, a sześćdziesiąt, jeżeli mnie dostawicie do Linnhe Loch!	Jak to, nie chcesz? Gardzisz złotem?	Ma opinię bardzo inteligentnej ale może trochę nieśmiała, jak Zawiłowski. Trzeba będzie pomyśleć o tem poznaniu.	Nie, panie	Och, panie hrabio niech go nam pan zwróci zdrowym!	Otóż w przyszły poniedziałek pani de Nucingen będzie na balu u marszałka Carigliano. Gdybyś pan mógł tam być, to byś mi potem powiedział, czy moje córki dobrze się bawiły, jak były ubrane; wszystko musiałbyś mi powiedzieć.	Właśnie o to chodzi. Doświadczenia jego i Boiraca z nakłuwaniem powierzchni wody w szklance, na którą przeniesiono w części otoczkę wrażeniową pacjenta, znane są dziś już powszechnie wśród psychiatrów i neurologów.	Zdaje mi się jednak że niekoniecznie trzeba być starym wilkiem morskim, jak pan twierdzisz, aby znać dobrze swoje rzemiosło. Oto na przykład nasz drogi Edmund, bierze się za dowodzenie tak, jakby nie potrzebował niczyjej pomocy.	Jak to oddamy?! Żeby kije z nieba leciały, żeby w kupę gruzów miało się zapaść całe miasto! Jednej cegły nie da im darmo Sokolnicki! Aby on nie da! Wziął garścią swoją, zdobył i garścią zatrzyma!	Nie, panie! Zdaje mi się, że nie szukali pieniędzy. Jestem przekonany, że przedmiot ich poszukiwań mam w kieszeni za pazuchą, a prawdę powiedziawszy powinienem go oddać w bezpieczne przechowanie.	To źle. Wszyscy zgodnie świadczą, że ten samochód pędził prosto na was. Czy samochód to igła, której można nie zauważyć?	W jakiż to sposób, jeżeli wolno zapytać, zamierzacie się w nim utrzymać? Z trzydziestotysięczną, wyczerpaną głodem masą robotniczą nie możemy chyba nawet marzyć o stawieniu czoła regularnej armii otaczającej Paryż ze wszystkich stron. Nie mamy prawa oddawać na rzeź tych wynędzniałych resztek proletariatu paryskiego.	To nie fałsz Gdyby nie dziki napad tych afrykańskich małp, nie byliby przecież zginęli.	A czterdzieści sześć lat, panie?...	A po co? I tak wszystko w porządku. Kopyciański nie chce niczego złego. Ale on jest osioł. A my dajemy mu do poznania, że go uważamy za osła. Dlatego Kopyścio nas nie kocha. Wczoraj po modlitwie powiedział mi, że on jest loco parentisloco parentis (łac.) śmiał się Beetle.	Ach, to dzieciństwo!	Ależ powiadam panu, że ryzykuje pan życie	Ależ tak... jawohl... panie lejtenancie!	Ależto zima! nie wytrwasz!	Co, co, co? To prawda?	Musi, nie musi. On mnie nie bardzo lubi. A zresztą jak przyjdzie na pomoc, trzeba się z nim dzielić.	Nie boję się!	Nie cieszysz się z powrotu żony?	Nie mogę równego mieć z tobą zdania. Chętnie przyznaję, że jest najlepiej, gdy się nic nie dzieje. Z zamiłowania jam bez zmiany faktorfaktor (daw.) odpowie fakir.	Nie mówiłeś, że jestem sahibem?	Nie, lato mamy zamiar spędzić w Głębowiczach. Podróż projektujemy na sezon jesienny i zimę. Pożegnam państwa	Nie. Ja nie jestem Tomowa. Lili i Róża są Tomowe. Ja jestem swoja.	O ho, ho! I jezuita, i czarnoksiężnik. Niedługo już z nim na stos! E, głupstwa gadasz, nie psuj mi próżno głowy.	Och poszłabym, ale to niepotrzebne. Dziś rano znalazłam za fortepianem dwie pięciofrankówki, które wsunęły się za listwę; położyłam je panu na stole.	Odrazu poznać człowieka o starej, zachodniej kulturze A, że też pan tak dobrze mówi po polsku?	Panna Valentine nie potrzebuje już niczyjej pomocy bo panna Valentine nie żyje.	Pomówimy o tym jutro, jeżeli pan łaskaw	Tak niepospolita! Gdzież ją pan widuje?	To czyni dwieście tysięcy sztuk po dwadzieścia su.	W dziesiątym roku życia? Boże wielki, jakie to smutne!	W ogóle pił za wiele ale za parę dni to minie, a na koncercie będzie deklamował jak sam Trapszo.	Wszyscy mamy dosyć.	Z tej prostej przyczyny, że należy do jej... procederu. Rozumie pani? Jeżeli się ma do obsłużenia tym słowem jednego człowieka... I jeżeli się ma, powiedzmy, dziesięciu...	Zabawne zwierzęta! ani za całomiesięczną gażę nie podjąłbym się żadnego z nich zabić! Toć one szczęście przynoszą, gdzie sobie budują gniazdo; dlatego też dostały się żydowi.	A ja się skąd tu wziąłem?	Ale ja...	Ależ zaglądajcie sobie, moi kochani, tylko już raz idźmy do parku. Baronie... Belu...	Bałabym się zostać sama na świecie. Mówię sama, ale myślę naturalnie o nas obojgu.	Becky!	Bo muszę wpierw z oną pogadać i garnki jej zapłacićgarnki jej zapłacić	Będziemy w nich mieszkać...	Będę pamiętał.	Chcę, ażeby bracia moi z tej świątyni przyjęli mnie szczerym sercem i nakłonili ucha do słów, które przynoszę im od braci z Babilonu	Ciekawa pani przedewszystkiem: dlaczego? Naturalne zapytanie, bo u kobiet prędzej przychodzi słowo na usta, aniżeli myśl do mózgu.	Co mi waćpan prawisz?	Dajcie no koniom wody.	Do jutra!	Do tego hoteliku gdzie on mieszka?	Dzielnego masz pani człowieka za męża	Fiu-fiu! Księżyc ładnie przyświeca.	Gdzie sześcioletnie dziecko z największą przyjemnością idzie do wspólnego domu zabawy. Opowiadają mu tam cudowne baśni. Zawiera tam pierwsze w życiu znajomości i doznaje tajemnych pierwszych rozkoszy poznawania. Ale i z tej szkoły myśl idzie dalej.	Głowa mnie troszkę boli.	Ha jak wam się lekko o tym mówi, wam, mężczyznom! Dobrze więc, na Boga, przemogę się, skoro taka wasza wola. Ale dałby Bóg, byś go był sobie obciął!	He! Cześnikiem mnie nazywają, chociaż takie było moje cześnikostwo, jak twego ojca skarbnikostwo.	Herszu! Ja pójdę, zobaczę dzieci nasze i zakołyszę najmłodsze, które zapłakało. Rozdam robotę sługom naszym i zgasić każę ognisko, potem przyjdę tu pomagać tobie w robocie twojej.	I sama jesteś jak kwiatek	I tak będą mówiły	Ile masz płacić?	Ja jestem tem, co nazywają „aferzysta”. Mam dom komisowo-handlowy na spółkę z niejakim Bigielem. Spekuluję na zbożu, na cukrze, czasem na lasach i na czem się da.	Ja pochodzę z Warszawy, z samej Warszawy. I z bardzo byle jakich Judymów...	Ja tu będę nocował.	Jakto?	Jeigu serga, tai pasveiks!	Kto jest u was w domu najsilniejszy?	Na ciele czy na duszy?	Na jutro powinszowanie! Teraz czas na służbę bożą spieszyć, nowonarodzone dzieciąteczko witać! Biegnę, lecę, a pannie Jadwidze wesołej zabawy życzę! Moje uszanowanie!	Najzupełniej.	Nazywał się Kabaczkin	Ne znajuNe znaju (ukr.) ja diddid (ukr.)	No i co ja pocznę, nieszczęśliwy tak wszystko wybornie ułożyliśmy, nawet i ta wieczerza była jakby li dla naszej wygody umyślona, a tu jak na złość Odmiwąsowi strzeliło do głowy spędzić nas tu wszystkich co do nogi.	No i weź już lepiej	Ordinas, Katalikai, Pagonys Ar tu žinai, kad lietuvninkę nuo manęs išvogė!... Pabėgo!... Taip... aš neturiu, ką tokį siųst, kad vytųsi. Tai jūsų tarnų darbai. O ta pasileidėlė, ką ji dabar padarė, jeigu dabar jai pasiseks pabėgt, tai visam svietui išplovos jūsų darbus ir kas pas mane darosi. Oi gi, Dievulėli Dieve! Kad ji būt kur skradžiai nuėjus nuo mano galvos. Na, tai dabar bus!!..	Pani raczyła mnie wezwać?...	Przystań do nas, niech piorun w tego kiejdańskiego tyrana trzaśnie! Będziesz nam przyjacielem i towarzyszem najmilszym, a ojczyzna matka przebaczy ci, coś przeciw niej zawinił!	Rośnie, przyjacielu	Szolem alejchem! (pokój tobie)	Szturm!	Tak.	Ty mnie?	Uczynisz podarek ludzkości.	W istocie... bez wątpienia... woda święcona... Ale będziecie mieli też z sobą i widły, nieprawda?	Wątpię, bo chcą coś kupić.	Zdumiewa mnie ekscelencja...	Zgu... zgubiłem mój bi... bilet!	Znowu poza!	Łohoyski: Dziękuję ci. A Einstein, czy też...?	Żeś mnie sponiewierał, żeś mnie zniszczył, że mnie chcesz dobić...!
A tośmy z jego matką, za pańszczyzny, razem chodziły do roboty do dworu.	Ach, panie, cóż to za pyszna historia! Cóż za cudowne odkrycie!	Doprawdy! pokaż! Gdybyś wiedziała, jak ja się zaniedbałam zupełnie nie mam się w co ubrać. Wszystkie porządniejsze rzeczy już mi się zniszczyły, a nowych nie mam sobie za co kupić, bo wszystko idzie na życie i potrzeby domowe. Wstydzę się już ludziom pokazywać. Ładny, wcale ładny, teraz właśnie takie noszą. Dziękuję ci, moje dziecko. Gdybyś ty wiedziała, ile mnie dręczy ta myśl, że ty nam oddajesz wszystko, co zapracujesz, zamiast to użyć na własne przyjemności!... Fason bardzo dobry, musiałaś kupować w jednym z lepszych magazynów. A może to drogi sprawunek? Może zrobiłaś nim sobie duży uszczerbek? Powiedz, moje dziecko, powiedz!	Ja nic. Jestem zupełnie, zupełnie spokojna. Bo przecież tutaj, prawa, panie? żadnego piśmiennego dowodu na to, co pan powiedział, być nie może. Jakiż tu może być dowód na piśmie? Skąd by tu wziąć taki dowód! Skąd wziąć, o Boże! Prawda, panie?	Jesteś nim, o panie! jesteś nim, odkąd noga twoja na Księżycu stanęła!	Mów pan, co myślisz inaczéj musiałabym go posądzić, iż myślisz cóś złego. Znamy się już teraz tak dobrze, iż sobie wszystko powiedziéć możemy...	Nie chora! Ale wysłuchaj mnie, panie sędzio!... Ja nie mogę patrzeć na tego drugiego... bo on ciągle robi miny jak nieboszczyk... Ja niedawno straciłam córkę!...	O tak, panie! Piętaszek sądzi, biały człowiek zjada biały człowiek! Zaraz zobaczymy!	Och najjaśniejszy panie, nie godniśmy tyle łaski, dziękujemy pokornie. Niech Bóg zsyła na waszą królewską mość same pomyślności.	Panie Wirski chłopi...	Plus dużą soplicę. To na dzisiaj byłoby chyba wszystko.	Skąd ty bierzesz czas na to wszystko!	A bydło, a konie?	A cóż król? spytała kasztelanowa.	A kto opowiadał, że nie żywie, jeżeli nie ty? Trzeba było trzymać język za zębami. Ja zaś zabrałem ją, bo się bała Cztana i Wilka.	A o czym pani mówi?	A ogień to ci naprawdę przesłoniło	A samowiązałki nie psują się? Mechanik dobry?	A ty, dziecko gdzieżeś ty ukradła te diamentowe butonybuton (z fr.)	A... ty... ty... łobuzie jeden...	Ale rachunki?...	Baba jak tur, to jej dzieciak krew odciąga od głowy	Bardzo dużo przecierpiałam.	Bardzo szczęśliwie, jak dla mnie. Ale i medalu za oborę pan nie dostanie. Ja w tym!	Bardzo słusznie, ale dokąd masz zamiar wyruszyć?	Bo ja, uważaj, potrzebuję. To, że mówisz dobrze po francusku, uwolni mię od łajdaka.	Bo też ciocia pójdzie z nami na to wesele	Co ci jest?	Co mi tam z waszego kochania, kiedy mi jegomości przeszkadzacie!	Co to jest zeszłoroczne listowie?	Co? Starosta nieżyw? Oj, to źle. No, a pani starościna także już nie żywieżywie (daw.)	Dają wam wzrastać!	Do tego łatwo Ziemowita skłonimy, on i tak niechętnie na wyniesienie się Klein-Königa  patrzy, boć te szmaty ziemi, związane w jedną koronę, zagrażają i dumnym mazowieckim książętom Zresztą, chciwe to książątko, łatwo obietnicą pomocy pozyskać, trzeba tylko rąk, któreby w pracy dopomagały, a przedewszystkiem głów, coby umiejętnie, bez wiedzy Zygfryda, lub choćby za jego wiedzą lecz z potwierdzeniem tego opaśnego wołu, wzięły do dzieła.	Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	Doktorze, mam tu automobil, niech pan zaraz siada ze mną...	Dolinę nad Potokiem	E, pan tak mówi dlatego, że ja jej brat. Ale niech pan mi powie jak swemu koledze, w zaufaniu.	Fregata! Zdaje mi się, że nie warto liczyć na nią.	Głupstwo.	Ho! ho!... Więc król Assar wysyła swoich posłów nawet do fenickich tancerek?...	I dobrze mu z tem było! Teraz sprowadziłeś rzemieślników ze stron dalekich, i oto patrz, co się dzieje, przybysze ci, a jeszcze więcej laccy niewolnicy, którycheś wolno puścił, aby przy budowie pomagali, uczą lud nasz swoich pieśni, uczą czcić ich Boga.. Ba, i ty sam słałeś do najstarszego w ich religii kapłana! winieneś więc przeciw bogom i przeciw ludowi, pozbawiając go największego skarbu: starej ojców wiary....	I nie udało się wam?	I więcej już nie przyjedzie...	I wówczas co?	Ja stanowczo trzymam twoją stronę. Ten hrabia S. jest niepoczytalny. Idalka sądzi inaczej. Ona mówi, że powinniśmy zawsze trzymać się naszej sfery i dopomagać jedni drugim, zamiast szukać obcych bogów. Po części mówi prawdę, ale w tym wypadku...	Jadę na spotkanie ojca	Jak chcesz... To jest... idź z Bigielami, ja po obiedzie muszę jechać do miasta. Muszę się widzieć ze Świrskim. Może go tu przywiozę.	Jak to, nie wracasz do Besançon! Opuszczasz nas na zawsze?	Jakoby ją kto z nóg ściął!	Jau kada pareitų gintis, tai geriau iš anksto užsidėt virves ant kaklo ir pasikart patiems. Tai užsimanė vajavot.	Jaśnie wielmożna panno podkomorzanko...	Jest ta w tej fabryce.	Jeszcze jedno pytanie, miss Stapleton. Jeżeli w słowach pani nie było ukrytego znaczenia, to dlaczego nie chciałaś, aby je brat usłyszał?	Milcz, bezbożniku przeklęty! Jeszcze jedno słowo, a nie pytam na nijakiego króla, ino ci łeb rozwalęl	Moja matka jest wiedenką.	Moja operacja o pierwszej?... Proszę dopilnować, by zawiadomiono doktora Biernackiego. Dziękuję pani.	Mój mąż przyjeżdża w maju; na niego to zdam; ale tak myślę, że jak Basia zechce, tak będzie.	Najlepiej by go było postawić gdzieś wysoko, aby wszyćcy mogli słyszeć!	Napadł... i porwawszy panią stolnikową, wywiózł ją gdzieś het!... Bóg wie dokąd.	Napiłeś?	Naturalnie jakże może być inaczej?	Nawet bez dodatku szpalerów i kwiatów nic mi do szczęścia nie brakuje	Nie było już piękniejszych u ogrodnika, bo byłbym ci je przysłał.	Nie trwóż się idę od królowej matki, przyrzekła mi znaleźć sposób, abyś mogła połączyć się ze mną wkrótce.	Nie, wszystkich czterech mi przyprowadź. Chcę im podziękować; serca wierne są rzadkością, Tréville, wierność należy nagradzać.	Nie. To się znaczy, że jeśli przyjdzie katastrofa, wówczas, zaciągnąwszy u mnie pożyczkę, będziesz mógł schować to, co pożyczysz, lub rozpocząć z owym kapitałem coś na nowo. Obecnie, rzucisz go jak w przepaść, ze szkodą dla mnie, bez pożytku dla siebie.	No i cóż, należałeś do buntu?	No, a Stańczyk zamiast wyskakowaćwyskakować (daw.)	No, no, renta jest po dziewięćdziesiąt dziewięć. Bądźże choć jeden raz zadowolony w życiu.	Nowe niebezpieczeństwo pewnie!	O wszystkim tym już myślałem radziłem tak samo.	O!... to za wielkie szczęście dla mnie!	Och, zaledwie zdołał powstrzymać łzy... a potem ustawicznie błagał: „Musi ją pan uratować, doktorze! Nieprawdaż? Ona nie umrze?...”, zupełnie jak dziecko...	Od czego?	Panna Marja zawsze taka! tłumaczyli inni.	Phi! Powracałem tu corocznie od roku 1746!	Po co się wybierać? artysta! żeby artysta się potrzebował przygotowywać do drogi, jak my nieszczęśliwe kobiety! Węzełek, tłumoczek, skrzyneczka z farbami i po wszystkiem.	Prezydent pewnie by ułaskawił ale zbrodnia była zbyt ohydna.	Proszę, mów pan!	Przez Boga żywego! gdybyś nie była moją krewną, srodze i przykładnie bym cię ukarał za bluźnierstwo, które wyrzec śmiałaś. Jak to! ty nędzne stworzenie, co zaledwie znasz się na kądzieli, tyle masz zuchwałości, że poważasz się uwłaczać błędnym rycerzom. I cóż by na to powiedział wielki Amadis, gdyby cię usłyszał w ten sposób mówiącą? Ale darowałby ci pewnie, bo to był najwspanialszy i najgrzeczniejszy ze wszystkich rycerzy swojego czasu i gorliwy obrońca płci pięknej, lecz mógłby cię usłyszeć inny, który drogo kazałby ci przypłacić twoje nierozważne wyrazy. I niech cię Pan Bóg broni, żebyś mi się kiedy tak nieroztropnie wyrwała, bo oświadczam ci, że nie wszyscy rycerze są tak względni i uprzejmi, chociaż wszyscy jednego używają miana; między rycerzem a rycerzem jest jeszcze różnica. Trzeba ci wiedzieć, moja siostrzenico, że rozmaitego oni są rodzaju i wartości, a my mamy reguły do rozpoznawania ich, jako kamień probierczy, za pomocą którego każdego z nich z łatwością ocenić możemy. Są ludzie maluczcy, co się wszelkimi sposobami nadymają, żeby udawać wielkich rycerzy, a są znów rycerze wielcy, co jakby umyślnie zaćmiewają blask swego rodu; pycha i wytrwałość wynoszą tamtych, a ci gnuśnieją pod niecnym brzemieniem miękkości nałogów. Trzeba się zatem znać dobrze, żeby rozróżnić dwa te rodzaje rycerzy, bo choć z imienia jednacy, czynami wielce się różnią.	Sierota po żołnierzu.	Tak? Ale musiałeś przecież zapłacić za ten szamerowany kubrak?	To co?	To rzecz wyborna	Traddles	Twój ojciec jeszcze nie patrzy na księżą oborę woli bezpieczne schronienie w chłodnej piwniczce.	Ustrzel go! Założę się, że jeden pocisk ci nie wystarczy A poza tym jakoś nie ufam twoim gule-gule.	W domu naszym przynajmniej znajdujesz pan najzupełniejsze uznanie...	W takim razie pożyczcie mi denara na procent.	Widziałeś?	Wielkie są te relikwie, jeśli prawdziwe!	Wiem o tym Spojrzyjcie waszmościowie na majdan. Wszyscy u wałów siedzą i z tęsknością w stronę Starego Zbaraża poglądają, inni zaś aż na wieże w mieście włażą, a krzyknie który z pustoty: „Idzie!” pragnie wody., jako my jego. Oby tylko przed Chmielnickim zdążył, bo już tak myślę, że tam musiały zajść impedimentaimpediment (z łac.)	Więc co chcecie robić?	Wy się śmiejecie!... a ja ci szczerze mówię, że po całych nocach spać już nie mogę, bo czuję, jak ta choroba rozrasta się we mnie, jakbym widział coś, co się wciska do każdej żyły, do każdej kości mojej i ssie mnie tak okropnie... tak okropnie!... Coraz słabszy już jestem; wczoraj ledwie mogłem skończyć rolę, tak mi brakło tchu...	Wybaczy pani, ale nie mogę. Skorzystałem tylko ze sposobności, by spędzić w jej towarzystwie chwil parę bez świadków. Pani nawet nie przeczuwa, czym są dla mnie te chwile...	Za pana Stefana. Małej to wartości człowiek i idzie mu pewnie o posag tylko, bo panna brzydka i dosyć ograniczona, ale cóż, kiedy się zakochała na zabój.	Zadziwiająca to kobieta!	Zostaniesz tu i będziesz miał oko na jeńca.	Zostaniesz z nami, rzekła Pamiętasz nasze wieczory na ławce przed domem; szum jodeł naszego ogródka, lipy naszej pasieki, gołębie ulubione, cośmy je karmili we dwoje, piosnki naszego dzieciństwa tak rozkosznie smutne i tę obrączkę z włosów, którąś się ze mną zaręczył?	Zupełnie dobrze Nie słyszałam żadnego hałasu i bardzo się z tego cieszę. Boję się szorstkiego głosu tego człowieka. Nie lubię tych wszystkich cudzoziemców.
Tak. Chcę, byś został ze mną. Kupię ci wszystko, co zechcesz, dam wszystko, czego zapragniesz. Będę ci posłuszny. Możesz tu rozkazywać. Pokażę ci twoje pokoje	Przekonaniem? Gdzie wyście w Rosji znaleźli przekonania? Strach i frazesy. Strach i puszenie się, kiedy nas nikt nie widzi. Et... co tu gadać długo. Ja wyjeżdżać muszę. Wy musicie jechać do Moskwy. Tam podobno to ciało znaleźli w stawie pod lodem. Trzeba powiedzieć. Niech się nie plączą. Wykręcić się nie da. Ja zabiłem i ja kazałem brać udział w zabójstwie. Sprawę stawiać dumnie. Głowy i tak już nie ocalą. No, i już. Co więcej rosyjski pisarz, bliski ruchowi  narodników. i sam się utrzyma, ale Popow... I niech wierzą, że sprawa nie ginie. Jadę za granicę i wracam. Organizacja nienaruszona.	Tak się boją, że mnie ino w bożem drzewku, a w dziewięsile kąpią, maściami smarują do spania, co rano jajecznicę mi smażą, a mleka to se mogę pić, wiele chcę. Boją się, cobym nie pomarł. Tak się dobrze trafiło, że Sobek ze Strzemieszyc był na godnie świętagodnie święta	A jeśli mnie obchodzi, dlaczego, przez co pan cierpi?..	Ach, więc mamy i mistyfikację, dla udania się której potrzeba, ażeby bohater pani był ślepy i głupi. Ale choćby takim był wybrany, czy sama pani miałaby odwagę zwodzić człowieka, który by aż tak panią kochał?...	Albo co? Nuże! Na rany boskie! Jakie nowiny? Kogoście widzieli?	Biedaku! Nie masz jakoś dzisiaj szczęścia. Pokaż łapkę. Tak skaleczyłeś sobie stopę, to pewne. Poczekaj, wyciągnę chustkę i zrobię ci opatrunek.	Co masz zamiar robić?	Co się z tobą dzieje? Czyś ty chrześcijanin?	Co więcej, skoro tylko pan się z nim pożegnał i zniknął na zakręcie ulicy, on także porwał kapelusz, zamknął drzwi na klucz i popędził w stronę przeciwną.	Jako żywo! Niech tak czarni porwą wszystkie gładyszki z całej Litwy i Korony! Już mi one niepotrzebne.	Jedno tylko jeszcze pytanie	Kto? co ty wygadujesz, Franka? Kto taki?	Najpierw to, a potem co innego.	Przecież to kobieta pochodzenia tak niskiego, d’Artagnanie?	Tak a mimo to jest taka sama. Czarna i pachnąca.	Tak.	Tak. Diabeł mógł się na niej rozgościć...	Ty myślisz, że on to już tak jak ja!	Wolna? Co to znaczy?	Zapewne że i tu pięknie, kiedy kwitną drzewa owocowe, a pola wyglądają jakby mappa różnokolorowa. Ale gdybyście widzieli jak to wygląda z tamtej strony owych gór wysokich i niebieskich; Alpy naprzykład, boć tak je zowią, to istny ogromny ogród: fraszka przy nich cały sad w Glörup, fraszka nawet wszystkie parki królewskie w naszych krajach północnych. Z gór tych wyrąbują marmur, biały jak cukier, a jakie tam wiszą winogrona, duże i jędrne, jakby nasze śliwki! Byłem tam ze trzy lata; nareszcie odebrałem list od ciotecznej siostry z Horne, a na marginesie były te słowa: „Marya się kłania i prosi, żebyś o niej nie zapomniał.” Poznałem rękę Maryi: wtedy jakoś zrobiło mi się dziwnie na sercu; przekonałem się, że to miłość, a odtąd już nie miałem spokojności. Dostałem tęsknoty, zachciało mi się do domu, koniecznie do domu! Nie jednę noc przeszedłem samotną drogą, koło wielkich klasztorów, przez drobne wioseczki, górą i doliną; w końcu mowa duńska obiła się znów o moje uszy, ujrzałem krzyż nad wieżą kościelną w Horne, kurhany pod Faaborgiem: potem poprosiłem o rękę Maryi i otrzymałem ją. Odtąd już nie wędruję! patrzę tylko na bociany, które odlatują w drogę i wracają do domu, a czasem, kiedym nie w humorze, Marya ma już swój sposób rozweselenia mnie. Raz do roku w lecie płyniemy do ThorsengThorseng	Zasłonić oczy? Żadna wróżka jeszcze mi tego nie kazała.	Zatem ja cię ocalę od wzgardy, a pan mnie wylecz z mej nieświadomości. Co zamierzacie zrobić z Fabrycym?	A dlaczego to była zła modlitwa?	A gdzie ich nie ma? Jest ich i tam bardzo dużo!	A kto mi zaręczy że nie uciekniesz z kradzioną niewolnicą i chańskimi skarbami? Nie śmiej się, jeśli Kargan mógł posądzić mnie, doświadczonego żołnierza, to czemu ja nie mam posądzić prostego Kozaka?	A kto za nim pójdzie?	A nie spotka was kto, jak do baszty idziecie?	A taki nosi...	A tam obok stoi ciężka artyleria. Konie się spłoszyły i tu popr. forma M. l.mos.: obaj (jako że mowa o dwóch chłopcach). w bok, a on już nie zdążył.	A wiesz, jakeśjakeś (...) powiedział	A żeby to wciórności! coś. pewnego uradzić, zamknęli się w stodole, gdyż do chałupy cięgiemcięgiem (gw.)	A! w takim razie książę Gilbert podziela najzupełniej moje przekonania	Abym gotów i dojrzały był w czas wielkiego południa, gotów i dojrzały jako spiż płomienny, jako chmura gromami ciężarna z obrzmiałym mleka wymieniem:	Ale mój drogi ojcze	Ale widzi pani, że im bliżej podjeżdżamy, tym bardziej rozpraszają się dymy... O! wieża kościoła ewangelickiego... na lewo Święty Krzyż... na prawo kościół Panny Marii... Coraz wyraźniej!...	Ależ ja tego nigdy nie powiedziałem.	Ani pod gardłem! zawołał Starosta.	Betsey!	Bez tych odwiedzin nie możesz uniknąć mego nieszczęsnego losu. Bądź gotów na przyjęcie pierwszych odwiedzin jutro, gdy zegar uderzy pierwszą po północy.	Bitwa była?	Bogiem a prawdą, bieda...	Broń Boże! Tylko... Szczerze mówiąc, dość mam już wojny.	Będzie jutro u ciebie stary Grzyb z pomocą. Pogodźcież się i więcej nie swarzcie. A ku wieczorowi trzeba zrobić pogrzeb nieboszczce. Po trumnę już posłałem do miasteczka.	Będziemy teraz szukali tropów lisa. Czekaj no... My go tu zaraz, oszusta, wyśledzimy, a potem palniemy mu w łeb, zdejmiemy futro i każemy Zelikowi uszyć prześliczną lisiurę dla pana studenta, Marcinka Borowicza. Czekaj no, my go tu zaraz...	Chciałem ci go właśnie ofiarować, kochany d‘Artagnanie, zostawiając swobodę zapłacenia mi tej bagatelki, kiedy ci się spodoba.	Cicho, cicho, nie wspominaj tych chwil strasznych!	Czemu?	Demianiwka. Abo szczoAbo szczo (ukr.)	Do licha, moja piękna, posłałaś mi łóżko, jak dla panny młodéj.	Dobra uwaga Mój przyjacielu, powiedz szczerą prawdę i w niczym nie zełżyj, jeśli nie chcesz być żywcem obdarty ze skóry: ja bowiem jestem ten, który pożera małe dzieci. Powiedz nam szczegółowo rozłożenie, liczbę i siłę armii.	Dopiero za trzy godziny. Tylko podczas przypływu.	Ha! w takim razie jedynym szczęśliwym będę ja, skoro ujrzę pannę Kunegundę.	I cóż? nie oczekiwałeś mnie zapewne, mój druhu serdeczny?	Ja... zabiłam swe własne dziecko.	Jak to, czy pamiętam? Przecież to nasze dobrodziejki, nasze wybawicielki! Mój ojciec do śmierci je błogosławił i mnie kazał się za nie modlić.	Jak tobie nie wstyd rzucać podobne frazesy? A ciebie kto obchodzi? Czy matka, dla której o tyle byłeś sentymentalnym, o ileś potrzebował pieniędzy? Czy może ja, która zamiast mieć w tobie opiekuna, muszę przyjmować dom od ludzi obcych?	Jest	Mistrzostwa? mój drogi jak ci się zdaje? biedak, żebrak; chłopiec, żak. o brzydkich skłonnościach do zrobienia majątku?...	Myślę...	Mój najsłodszy...	Na pokładzie „Królewny Hanki” w awanporcieawanport	Nie mam ochoty cię zabijać. Szkoda o tym gadać zresztą. No, my już odchodzimy. Zabieram z sobą ten kolczasty przedmiot na dowód, żem ciebie zwalczył i wystawił na pośmiewisko.	Nie! Teraz cię nie oddam. Teraz wiem dopiero, kto jesteś, czym jesteś dla mnie.	Nie? W najgorszym razie sprawa oparłaby się o cezara, a możesz być pewny, że choćby dzięki moim wpływom nasz Miedzianobrody byłby po twojej stronie.	Niech nie odchodzi. Każ mu być tu, proszę!	Niech się Janowa wódki napije, to zaraz przejdzie choroba.	Numerek! Pilnujcie tego przybłędy, gospodarze. Cicha woda brzegi rwie.	O żeż ty, damulko z Pociejowa, bo jak gwizdnę w kapelusz.	Obejdziemy się bez niego	Och, to smutna historia. Nie chciałbym pani zasmucać.	Od czytania oczy się psują.	Prawda... dobrze... idź... zawołam cię...	Przekonany jestem, że oni póty dokazywać będą, aż dostaną się do Bastylji nareszcie.	Równo?	Sam słyszałeś.	Skoroś jej ślubował, to jej służ, bo jest taki rycerski obyczaj.	Szczęśliwy! powtórzyła Wanda pewniejszym głosem, szczęśliwy	Słucham cię.	Te, ryfaryfa	Teraz rozumiem i niektóre słowa, jakie słyszałem, stały mi się jasne. Otóż ten pan pozował, a młode panie malowały go: pani Osnowska olejno wprost, a panna Castelli akwarelą z profilu. Obie były ubrane w perkalowe fartuszki na wierzchu sukien i obie były śliczne. Pani Osnowska widocznie dopiero zaczęła się uczyć, ale panna Castelli ma dużo wprawy.	To dumna sztuka ta Marit!	To jego waść nie znasz. A ja bym przysiągł, iż on wiedział, że ona jest w Barze. Owóż nie może być inaczej, tylko on ją z rzezi salwowałsalwować (z łac.)	Toż przy waszej łasce, miłościwa pani	Trzeba nam będzie się o tym przekonać	Trzecie piętro...	Uspokójże się królowo moja Byłaś bardzo, bardzo znużoną podróżą. Cóż dziwnego! Sen przyszedł nagle.	Uważa pan, szanowny panie Wokulski, ja czasami myślę, nie z własnego doświadczenia, bo moja narzeczona jest najszlachetniejszą kobietą... ale czasami myślę, że kobiety to nas niekiedy zwodzą...	W imię Ojca i Syna! Zgołazgoła (daw.)	W pień ich!... Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej zginiemy wszyscy!	Widzi pan	Wszystkie ziemskie tęsknoty są krewne Ale czy w Rzymie, czy w puszczach poleskich, niezdrowo karmić się niemi. Są to mogilne kwiaty; prawdziwe życie ubiérać się w nie niepowinno. Tęsknota pęta i osłabia.	Właśnie gardłem moim tłumaczę panu, że muszę najprędzej dobrnąć do stacji i o przejście proszę najkrótsze w tę stronę. Pora ostateczna.	Z drugiej połowy napisu należałoby wnosić, że ksieni wtajemniczona była też w dzieje tragicznego zdarzenia, które rozegrało się przed wiekami na tym samym miejscu w klasztorze sióstr eremitek, naszych poprzedniczek.	Z tym wszystkim widzę w jego postępowaniu wiele sprzeczności...	Za trunki? Nic podobnego!	Zasnąłem?...	Zbiegnij ze mną z pagórka na wyścigi, to całkiem przyjdziesz do siebie.	Zresztą nienawidzę zachodów słońca, to romantyzm, to opera! Dlatego nie cierpię domu teściowej, z jego południowemi roślinami. Zobaczy pan, to wygląda jak park w Monte-Carlo. Wolę raczej pańskie wybrzeże. To smutniejsze, szczersze; jest tu mała dróżka, skąd się nie widzi morza. W dżdżyste dnie, niema tam nic prócz błota	„Wszystko jest w rękach mojej matki”.
Nic mu nie mów, Madziu!... Dowiesz się jutro.	Wariat trzeci rok słucham go tu. Pisałem do cara krwią własną, jak do was. List nie doszedł. Pisałem, aby szalonego wzięli. Ach, zemsty! zemsty! Serce się ścina, marzy. Budzę się w nocy i czuję w ręku nóż. Słyszę, jak miasto się burzy, płonie ogniami, w dzwony bije. Jak oni mogą tak żyć? Oni, ci i spokojni, syci niewolnicy. Żyć i śmiać się, jak mogą?... Żyją, kochają, płodzą, jasne myśli snują i żyją. A każda chwila płynie krwią. Siedzę tu i myślę: bij serce, bij serce, jak śmiertelny zegar znacz godziny, niech nadejdzie chwila swobody i odwetu. Zdaje mi się zawsze, że ja muszę jeszcze czegoś dożyć, zobaczyć muszę coś. Niepodobieństwo, abym ja tu tak umarł z zemstą w sercu niezaspokojoną, ja bym jeszcze w grobie się wił i palce gryzł. Daj mi rękę daj mi słowo, że tak jest.	Panowie Proszę was, abyście się nie zajmowali tą sprawą. Ojciec jest panem u siebie. Dopóki mieszkam w jego domu, winna mu jestem posłuszeństwo. Postępowanie jego nie może podlegać uznaniu lub naganie świata; odpowiedzialny jest za nie tylko przed Bogiem. Żądam od waszej przyjaźni najgłębszego milczenia w tej mierze. Wdzięczna jestem panom za życzliwość, jaką mi okazujecie; ale dowiedziecie mi jej lepiej jeszcze, jeśli zechcecie położyć koniec obrażającym pogłoskom obiegającym miasto, o których dowiedziałam się przypadkiem.	Bez porównania większe! Taka powódź, jak w zeszłym roku, zdarza się co pięć lat... i jakiż jej plon? Garstka utopionych cudzoziemców, parę sztuk drobiu i zdechły wół w brudnej wodzie przeciętej smugami prądów. Ale o owej porze, o której mowa, toń wody była gładka, niska i spokojna; mimo to jednak, jak przepowiedział mi gawial, płynęło po niej tylu martwych Anglików, że zawadzali jedni o drugich. W owej to porze nabrałem dzisiejszej tuszy i rozmiarów. Od Agry koło Itawy i na szerokich wodach koło Ilahabadu...	Co nie miałem widzieć. Kotylionowe? Skąd wiesz, że się tak nazywają?	A jakże, wie. Meister zara jej to gadał i ten paskudny Kornelius chwalił się przed nią, że go zabił. Oj, szkoda freibitterafreibitter (daw., z niem.) urodziwy, piękny. kawaler! Taki szczodry pan!	Chłopie puknij się w czoło. Chodź.	Dobrze, dobrze A teraz, gdym się odsapał, wezmę miarę tego kawalera. Proszę kawalera do sklepu.	Jaką suknię radzisz mi włożyć, mamo, bladoróżową czy zieloną? Jak ci się zdaje, która więcej podobać się będzie księciu?	Jednej chwili!... Cóż ja tu wysiedzę?... Chyba z desperacji ożenię się bogato, a później będę robił tak, jak radzi Szuman.	Najczęstszymi... najzwyklejszymi występkami są bunty... Ale tylko pospólstwo buntuje się...	Tak, widzi się bezbarwne mroki	To uwolnij wasza książęca mość i tak tego żołnierza, a ja się na parolparol (z fr.)	Zjemy tyle, ile nam się zechce!	Żeby wszystko młode, gdy słabe duszą... Boże!... samo się wyniszczyło, pełło jak chwasty.	Koposio, jak to Koposio. Śmieje się do niej, bo ma ładne zęby, ale gdybym coś zobaczył, jużby go nie było w Przytułowie. Może też i Castelka kokietuje go dlatego tylko, że taka jej natura... sans le savoir... Już to samo jest złe, ale żeby aż było coś do podpatrywania	Ot, mądry ty człowiek, a głupstwa gadasz. Mnie nie śmiech, kiedy durny głupstwa gada. Ale jak mądry głupstwa gada i śmiać się chce. Cóż z ciebie za dziad? Jak ty dziad, to ja kto? Jaż od ciebie kudykudy (gw.)	Pewnie, że tak, jeżeli tylko dowcip waćpanu dopisze, czego się nie bardzo spodziewam.	On?... mnie... w łeb?... A masz!... a masz!... a wynoś się od tych pijaków!...	Ale nie przejmuj się Prędzej czy później przyjdzie i na ciebie kolej.	Do chwili zdania, komu pani poleci, administracyi Poświcia, uważa się za sługę Orwidów. Może mną pani rozporządzać!	Kula jest obrazem świata, na którym mieszkamy, a skrzydła wskazują, że świat ten unosi się w przestrzeni jak orzeł.	Bojówka... Albo ona jest, albo jej nie ma. Jeżeli nie ma, no to nie ma. A jeżeli jest, to ona się już na te czasy tak chowa, że nie tylko my z tobą, ale najsprytniejsze szpicle i prowokatory jej nie wywęszą. Tu już nie ma żadnego gadania. Zrozum to i daj ty sobie spokój! Na takie straszne prześladowania, kiedy ludzi biorą po prostu za nic	Dopóki śpię między Grekami, nie lękam się zemsty nocnych bogów... A gdy czuwam, nic mi nie zrobią dzienni...	O! bez wątpienia otworzyliby mu głowę, jak ostrygę. Nie każdy cierpliwie łyka podobne pigułki, i niech mnie piorun trzaśnie, gdyby Renaud de Montanban słyszał wyrazy księżulka, byłby mu tak dobrze wyrył na szczękach cztery palce i kułak, że niezawodnie potem przez trzy lata nie otworzyłby gęby. Oho, niech tylko zażartuje sobie z podobnych, zobaczylibyśmy!	Prawda a Hiszpan to ci na każdy dzień tygodnia ma inne. Powiadał mi waszmościów pacholik, że Hassling, czyli też ów Ketling, zdrowy; już przemówił, chodzi i gorączka go opuściła, jeno jeść co godzina woła.	Zabawne! My właściwie, nawet kiedy nie jesteś­my sami, uprawiamy formę monologu, i ty, i ja. Ale przepraszam cię. Za mantis religiosa również.	Naturalny porządek! Oczywiście, w stanie moim nie ma nic nienaturalnego, to nie jest choroba, to zwykły bieg rzeczy! Wszakże wedle was, my kobiety stworzone jesteśmy na to... Och, jakiś ty podły! Jakiś ty podły!	Ale może by nie od rzeczy było pomyśleć nieco o sprawie i uradzić, jakim sposobem moglibyśmy wziąć za łeb nieprzyjaciół.	Już skończone. Wiem już prawie wszystko, co chciałem wiedzieć. Za godzinę wyjeżdżam z Cherbourga.	Bo tam w chórze białogłowy nie śpiewają, jeno mężczyźni i młode chłopcy: jedni grubymi głosami, jak żaden tur nie zaryczy; inni cienko, że i na skrzypcach cieniej nie można. Słyszałem ich wielekroć, gdyśmy z naszym wielkim i nieodżałowanym wojewodą ruskim na elekcję teraźniejszego pana naszego miłościwego przyjechali. Cuda to prawdziwe, aż dusza z człowieka ucieka! Siła tam muzykantów: jest Forster, sławny subtelnymi gorgami, i Kapuła, i Dżan Batysta, i Elert, przedni do lutni, i Marek, i Milczewski grzecznie komponujący. Ci wszyscy, kiedy to razem w kościele hukną, to jakobyś chóry serafińskie na jawie słyszał.	Co za wszystkie?	Ja? Nie odszedłem ani na krok od szefa przez całe popołudnie aż do tej chwili. A dlaczego pan pyta?	Kiedyż to? Wszak już wam mówiłam, że bandytyzm jest zajęciem nieuczciwym.	Muszę patrzeć przez kratkę, żeby mnie za daleko nie zawieźli	Myślę że romans ten popełnił nie radca Stanu, ale kobieta. W dziwacznych wymysłach wyobraźnia kobiet idzie dalej od mężczyzn, dowodem Frankenstein mistress Shelley, Leone Leoni George Sand, dzieła Anny Radcliffe i Nowy Prometeusz Kamila Maupin.	Nie, panie profesorze Tym razem chodzi nam o pańskiego nowego pacjenta.	Przecież mówiłeś mi, że i ty tam byłeś na scenie, musisz pamiętać co o tobie śpiewano? zagadnął król jenerała.	Ten okrutny gmach, który wasze miłoście widzicie przed sobą po lewej ręce to nasze stajnie. Ubodzyśmy mnisi, a przecie ludzie mówią, że gdzie indziej i rycerze tak nie mieszkają jak u nas konie.	A bez co? bez co... kiedy oni wrócili?	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	A co na to powie starszy strażnik?	Ale ty sama... szepnął Dobek.	Bo w Kurowie najlepszy interes robić można na poczciwości, a szczególniej jeszcze wtedy, gdy ta poczciwość obleczona jest w sutannę. Spróbuj żyć tutaj ze szwindlów.	Boże miłosierny! nie odkładaj kary!	Chcę od pana te dzieci kupić.	Cicho bądź, nic nie rozumiesz: ja mam podwójny system wartościowania.	Co takiego?	Co takiego?	Dlaczego myśli panienka, że za interesami? Może też dla zarobku	Do djabła!... otóż mamy rendez-vous w zupełnie innym rodzaju, niemniej przeto niepokojące.	Jeżeli nie przestaniesz krzyczeć, wyniosę cię do jadalni.	Mości książę, ależ ja stara przecież nie jestem...	Na skrzypeczce grał takie to nieszczęśliwe u niego przywyknienie... nic nie robił jeno grał, ta i teraz...	Nie omieszkam.	Nie rozumiem	Nie.	Odp.: Poniedziałek. Ładna pogoda, proszę pana. W tę sobotę w Epsom pobiegnie Gibraltar.	Proszę cię, nie żartuj. Będziesz miał dosyć pięć rubli?...	Serio, nie widzę żadnego powodu, dla którego miałby pan odmawiać sobie tej przyjemności.	Skoro tak, nie wyjdziesz stąd nigdy!... powiedział.	A gdyby?	A jednak ja wiem wszystko o panu! I pan kochał w życiu tylko matkę i...	A twoja matka?	Ano, jestem	Bez roboty?	Bom miał rozkaz.	Boże!	Chi lo sa?	Ciekawość gdzie? W puszczę? Kamień w wodę.	Czy może pan mi dać na to słowo?	Dlaczego?	Dobrze	Dobrze, ale oddajcie mi rewolwer.	E, to nędzna pocztowa szkapa.	Ehe... doprawdy...	Ew!	Gadkę bym wam powiedział gdybyście jej posłuchać chcieli.	Gdy zadzwoni trzykrotnie telefon...	Głupstwo Musisz chorować w takim zaduchu  siedząc.	I zgarniemy tysiąc pięćset franków na czysto.	Jeszcze mi nierychło krew zastygnie. Mam ochotę żywcem ujrzeć panią Teklę i powalcować z Polką. À proposà propos (fr.)	Kształcona?	Małżeństwo, Ojciec, Syn, Własność powiada	Może szkodzić, bo to... bo... i resztę dopowiedziała jej do ucha.	Na Boga! Czyżby pożar w młynie!	Na pewno?	No, mości namiestniku bajdakibajdak (ukr.)	Poród może dłużej potrwać, tak powiedziała.	Powiedz: stało.	Powąchaj, jak tu pięknie. Ile setek wesołych zapachów i głosów. Zapach igieł sosnowych, liści dębowych, kory drzew, traw i żywicy. Grają w nosie jak muzyka, jak śpiew. Wystarczy unieść głowę, zwrócić w prawo, w lewo	Teraz dopiero będziemy brygantów łupać!	Tu chodź.	Um! Wolałbym sprzątać, tatulu!	W takim razie mamy to, czego potrzeba.	Widzisz jakieś: chociaż?	Z konieczności, jakże mam powiedzieć? Jesteś Szwab, opite bawarembawar	Zakryć te wozy! a waszeć bierz rannych i jedź do diabła!	Zaliżzaliż (daw.) ostrym głosem spytała Bona.	Żebyś wiedział.
To więcej niż pewne Wszystkie te rzeczy będą się czytelnikom gazet ogromnie podobały. Ja też bardzo lubię odczytywać rubrykę o pijanicach i o awanturach. Niedawno temu „Pod Kielichem” pewien gość nie zrobił nic takiego, tyle tylko, że sam sobie stłukł kufel na głowie. Podrzucił go do góry i stanął pod nim. Odwieźli go z gospody, a rano już o tym czytaliśmy. Albo na przykład w „Bendlovce” dałem razu pewnego jednemu karawaniarzowi w pysk, a on mi oddał. Abyśmy się mogli pogodzić, musieli nas obu aresztować i zaraz było o tym w wieczornych gazetach. Albo gdy w kawiarni „Pod Trupem” stłukł pan radca dwa talerzyki, to myśli pan, że mieli wzgląd na niego? Zaraz na drugi dzień był w gazetach. Może pan zrobić tylko tyle, że z aresztu pośle pan do gazet sprostowanie, iż wiadomości, które zostały zamieszczone, nie dotyczą pana, i że z tym panem, o którym mowa, nie jest pan ani spokrewniony, ani zaprzyjaźniony. Zaś do domu napisze pan, żeby panu to sprostowanie z gazety wycięli; przeczyta je pan sobie, jak odsiedzi karę.	To istny święty Jerzy! Wyrobił sobie mistyczne pojęcie o zawodzie żołnierskim. Powiada, że jest to stan idealny. Nie patrząc, człowiek idzie ku nieznanemu celowi, kroczy pobożnie, w czystości i powadze ku tajemniczym i koniecznym poświęceniom. Zachwyca mnie istotnie. Uczę go białego wiersza i prozy rytmicznej. Zaczyna już tworzyć poematy o armii. Jest szczęśliwy, spokojny, łagodny. Jedna rzecz go martwi, to nasza chorągiew. Jest bowiem zdania, że jej barwy: niebieska, biała i czerwona, są źle dobrane i gryzą się ze sobą. Pragnąłby chorągwi różowej lub fiołkowej. Marzą mu się niebiańskie proporce. „Gdyby jeszcze te trzy pasma wychodziły z drzewca jak trzy płomienne języki proporca, byłoby to może znośne. Ale umieszczone są pionowo i zupełnie bezsensownie przecinają powiewające zwoje chorągwi”. Cierpi nad tym. Ale jest cierpliwy i mężny. Powtarzam panu: to święty Jerzy.	Lepiej byłby zrobił, ażeby o tym nie wspominał po co gmatwać rzecz drobnostkami wcale niepotrzebnymi do zrozumienia i przejęcia się całym tokiem dzieła historycznego, a mogącymi jedynie rzucić niekorzystny cień na głównego bohatera. Nie potrzeba tak się uganiać zażarcie za drobiazgową prawdą, żeby już nic a nic nie opuścić, zwłaszcza też takiego, co może rodzić niemiłe wrażenia. Alboż to Eneasz był taki święty, jak go Wirgilii wystawia, albo Ulisses był taki mądry i przebiegły, jak go Homer maluje? któż by temu wierzył?	Alanie nie powiem, iż jest to, według mego rozumienia, postępek zalecony przez naukę chrześcijańską, bądź co bądź, jest to postępek chwalebny. Przeto po raz drugi proszę cię o przyjęcie mej ręki.	Sama nie wiem, jak się to stało, Ludwiku. O, ilem ja wycierpiała, powtarzając sobie po tysiąc razy, że dzieli nas przepaść nie do przebycia, że żadna siła ludzka zbliżyć nas do siebie nie potrafi! Postanowiłam poświęcić się, zrobić z uczucia swego ofiarę, zachowując jednak do śmierci, jako najwyższą pociechę pierwszego wzruszenia.	Zapewne! tylko że z temi samemi przesadzonemi wyobrażeniami! Powinien się ożenić, toby mu wyszło na dobre! stary kawaler zawsze nieszczęśliwą być musi istotą! Dobra żona, jak ty, moja Łucyo, dopieroby go rozweseliła, boć naprawdę szczęśliwym nie jest, przynajmniej że mu niekiedy przychodzą takie myśli, których lepiej iżby nie znał wcale. Dawniej nie lubiłem go, bo mi się zdawało, że on się ma do ciebie! Podobno Piotr Wik byłby sobie tego życzył!	Nieprawda! jest i niebo, i piekło, i wieczne zbawienie, i wieczne potępienie. Ale, żeby już niczego na tym świecie nie było, to zawsze w człowieku jest cościś takiego, co w grzechu kąpać się nie chce, tak samo, naprzykład, jak ciało w kałuży. Żeby tobie kazali do kałuży wleźć i po uszy tam siedzieć, miło byłoby, a? A toż dusza twoja w kałuży siedzi. Oj, szkoda mnie ciebie, szkoda mnie twojej duszy i na tym, i na tamtym świecie. Wiesz co? Porzuć ty swoje wołoczaszcze życie. Jaka tobie ochota coraz to inne kąty wycierać, jak ta ścierka? Aaa! Mnie dziw bierze, bo zdaje się, że człowiekowi najlepiej, kiedy długo na jednem miejscu siedzi. Siedź i ty na jednem miejscu, wszystko już lepiej znoś, cierp, a na jednem miejscu siedź. Przyzwyczaisz się i polubisz, i do ciebie przyzwyczają się, polubią. I na tych, co ciebie do grzechu prowadzą, pluń! Dobrych ludzi widać między nimi niema, bo, żeby który był dobry, toby z dziewczyną, co dla niego o poczciwości zapomniała, ożenił się. Zlitowania oni żadnego w sercu nie mają, czy co? Pluń ty na nich! I na te wesołe kompanje, co do takich rzeczy prowadzą, pluń! Ustatkuj się, popraw; a i duszę wyratujesz, i zaraz tobie lepiej na świecie stanie.	Niewiem kto z was winien a to pewna, że się duchowieństwo żali na ciebie. Odonicza byś zmógł, gdyby nie ono.	Rzekłem. Pamiętam, jak go to raz organista sprał, że krowy puścił w Pryczkowy owies, a sam se spał kajś pod gruszą...	Dajże mi Boże takich oficerów jak najwięcej! Niczego tak panu Czarnieckiemu nie zazdroszczę, bo zresztą wiem, że i moje małe zasługi w pamięci ludzkiej nie przepadną.	Jak to? Co przez to rozumiesz?	Przecież mi pan nie powie, że to zła partia!	Ja zaś gnieżdżę się w domu prywatnym na Babuinie niestety, pod obłokami na trzeciém piętrze, bo miéwam fantazyą psucia płócien, więc tam jest niby studio moje. Ale, na Boga! proszę mnie nie brać za artystę z powołania! Nie jestem nim, lecz tylko przez miłośnictwo sztuki przekomarzam się méj ukochanéj. Ani na pokaz, ani na sprzedaż nie maluję nic. Choruję na sztukę... Włochy, jak się zdaje, wyléczą mnie z téj słabości, ale to pewna, że gdy ozdrowieję... o! będę bardzo nieszczęśliwy.	Miłościwy panie ojca sprawa a syna nierówne. Marek dawno powrócił po Dłubni, a synowi nie było wolno się pokazywać. Oni zemsty szukają..., pewnie do Uścia jeździł, albo do Światopełka, bo to jedna krew...	Chciałabym wiedzieć wszystko, ale też myślę, że gdybym wiedziała wszystko, to by mnie to podenerwowało.	A to nie nasze dzieło. Pan administrator kazał, my wywalamy, i spokój.	On nie ma zamiaru nam szkodzić Czego się go czepiasz? Jest nieszkodliwy i w porządku.	Zastanów się, Valentine Zastanów się, bo łuski spadły mi już z oczu; to było szaleństwo, że tu przyszedłem. A ty, czy aby na pewno jesteś w stanie myśleć trzeźwo, najdroższa?	Ja, ich!!... Ale do istnej wściekłości doprowadza mnie myśl, iż miałbym tak odejść nie zemściwszy się. Więc ma być wolno zdradzić, wystrychnąć na dudka, ośmieszyć, obłupić uczciwego człowieka; wolno nadużyć namiętności i słabości drugiego uczciwego człowieka (śmiem jeszcze bowiem uważać się za takiego), aby go wplątać w całe pasmo bezeceństwa; wolno narazić dwóch przyjaciół na to, aby się znienawidzili i być może pozabijali, bo ostatecznie, mój drogi, przyznaj, gdybyś był odkrył moje niegodne sztuczki, wszak jesteś dzielny i być może byłbyś wpadł w taką wściekłość...	Zepsuła się młockarnia we Woli, to go pozwali, bo dworski kowal nie umie sobie poradzić...	Myślisz, że to od niego zależy?	To nie ma nic do rzeczy.	Zdaje się, że mu dotychczas starczyło. Bo teraz, zda się, nic już nie ma. Jeżeli zabiera na Majdan z fabryki suchotnika, to go zabiera z żoną i dziećmi. Osadza chorego w sanatorium, a dzieci i żonę w domku, których kolonia utworzyła się na tamtym zboczu. Dzieci idą do szkoły freblowskiej i do szkół początkowych, a żony i dzieci dorastające otrzymują możność zarobkowania w tutejszych warsztatach. Stworzył bowiem specjalne rzemiosła: wyrób mebli, zabawek, lasek, fajek, cygarniczek, ozdób z jałowcu, którym pokryte są góry, założył introligatornię, fabrykę słomkowych kapeluszy, wyplatania ozdobnych koszyków i tak dalej. Pracują w tych zakładach i chorzy, o ile im lekarz pozwoli.	Zapewne było to właśnie moim zamiarem. Davy, weź, powtórz, naucz się, moje dziecko. Nie bądźże głupi!	Otóż to, panie leśniczy, otóż to... pański obowiązek... nie trzeba pana o tym pouczać, wszyscy to wiemy.	A no... nie wiem. Przecie-że w knajpie.	Chudym tylko pachołek i za wysoka to dla mnie amicycja. Musiałbym się do niej wspinać lub podskakiwać, a to już na starość trudno. Jeśli zaś wasza książęca mość mówisz o rachunkach z panem Kmicicem, moim przyjacielem, tedy radziłbym z serca tej arytmetyki poniechać.	Buw, paneBuw, pane (ukr.) zawołał dziad widząc, że nie ma żartów.	Nie mają, a co?	Omal nie zełgałem przez ciebie Powiedziałem, że chleba dziś w gębie nie miałem, że mnie słabość chwyta... Ale o pszennej bułce z kiełbasą, com ją zmachał przed godziną, tom ani pisnął.	Czy jest zajmująca?	Tak, tak Wydaje się to aż nadto prawdopodobne.	Albo ja was otrzeźwił i zasmucił. Trosk mam dosyć i do czynienia wiele...	Prosięta... a tak... No, to niech będzie na mnie.	Spuszczam się na cenę, jaką N. Pan, który jest znawcą, oznaczy.	Na razie nie. Nie lubię wypowiadać głośno hipotez, których nie mogę poprzeć bezpośrednim doświadczeniem. Musisz się zdobyć na cierpliwość, Jerzy. Powrócimy tu niebawem, może za tydzień, gdy będę odpowiednio przygotowany. Teraz czas nam wracać; pora i tak bardzo spóźniona.	Od kiedy to kocha mnie pan?	Szanowny panie Dobek, rzekł Georges, wierzę mu na słowo, lecz czegóż się pan chcesz dowiedzieć odemnie, który nic nie wiem? Jestem Georges... wychowaniec pana hetmana... do którego dworu należę. Przyjechałem do Warszawy, potrzebowałem konia i kupiłem.	Umyślnie podpalił?! Ależ to zbrodnia!	Widziałem. To luneta.	Zwykle zostaje się drugim, potem pierwszym podprokuratorem. Ja chciałabym pana widzieć od razu pierwszym... Aby się zająć panem i uzyskać dla pana tę łaskę, chciałabym mieć pewność pańskiego oddania tronowi, religii, a zwłaszcza panu de VillèleVillèle, Jean-Baptiste de (1773–1854)	Och! Widzowie, którzy kupili po prostu w kasie, mają pierwszeństwo przed gratisowymi, którzy nie posiadają miejsc zarezerwowanych. Słowem, teatr zachował sobie tutaj głos decydujący. Bywają dnie ładnej pogody, a lichych spektaklów. Ogółem Braulard zarabia może trzydzieści tysięcy na tym artykule. Potem, ma swoją klakę: drugi przemysł. Floryna i Koralia siedzą u niego w kieszeni; gdyby się mu nie opłacały, nie miałyby brawa przy wejściu i zejściu ze sceny.	Powiedz im, niechaj tu w tym miejscu gdzie stoję teraz, figurę moją ufundują i niech co wieczór tu się zbiorą modlitwę mówić, której ty ich nauczysz wedle tego, co tobie teraz nakazuję. „Panno najłaskawsza, mają mówić krzyknął, a dziadek chwycił pióro	A o Magdzię. Stawia się do niej tatko jak cietrzew... Ile razy widziałem.	Ale to sroga machina i ciężka być musi okrutnie	Dżeka Fultona Jeżeli to ma być dla mnie	I to wszystko? Na tym pan poprzestałeś?	Nie my pierwsi	To twoje łajdactwo, twoja intryga! Każę cię batami przed ludem oćwiczyć, aby wiedziano, czym mi jesteś, psie!	Z całego serca! Tu ani o mnie, ani o niego nawet nie chodzi. Myśmy słudzy wielkiej sprawy, narzędzia, które bodaj się pokruszyły, byle ona zwyciężyła.	Dziecko! Tak, dziecko z pana Widzę, że kochałbyś szczerze!	Tak. Bo jego nie ma.	Bo tam, proszę pani, mieszka jego matka, staruszka, któréj smutno-by było rozstać się albo z synem, albo z miejscem, w którém całe życie przepędziła. Pan Lucyan bardzo kocha swoję matkę i dla niéj pozostał w N.	Co powiadacie?	Co znaczy wszyscy?	Mróz niezgorszy, co?	Nie czuję tego	No jak?	Rozbałamuca pan ludzi, nic więcej Nikt nie pójdzie za pana przykładem.	Tak! A mogłem się wystroić, bo wszakże mamy niedzielę! Ale widzicie, ojcze, tego roku mieliśmy tam w górach istny potop deszczu, toteż w niedzielę po południu chciałem zwieść owies.	Dzika, dziewięćdziesiąt jeden. Dobrze. Słuchaj, Szablon, żeby o tym ani słowa. Pogadajmyż raz, jak ludzie.	Pojmujesz, że gram dopóki czuję wenę; zaczynam na nowo grać o djament!...	Zgoda. A przysposóbcie dużo i smacznie, bo zapowiadam, że z wilczym głodem was najedziemy.	Ależ ty wydajesz tę biesiadę ty więc będziesz księżniczką, a my damami dworu.	Bom-bram na maszt! Fala w górę! Żwawo chłopcy! Ruszać się!	W takim razie możemy iść przed siebie, strzelając we wszystkie strony na chybił trafił	Czy cię okpił?	Tak kochany przyjacielu.	Zaraz się dowiesz	Zgadza się	Cóż taki porządek. Mężczyzna musi zarobić na chleb, ma swoje obowiązki polityczne, no, i rozrywka mu przecież, raz na tydzień, przy sobocie, należy się.	Panie Moryc Welt, wypłać mi pan natychmiast moje trzydzieści tysięcy marek!	A kawaler coś za jeden, czyj syn?	Bagatela! Cygara na pół franka!	Jakiś drabdrab (daw.)	Nic więcej?	Połóż go z powrotem na futrze. Będzie z tego szczeniaka tęgi pies. Gdy skończy cztery miesiące, nadamy mu imię.	A chcielibyście mieć?	A od Taraszczy. Od Łebedynej Grobli.	A pozdrowiejesz, dziecku mojemu pomóż, poradź, obroń.	Czego chcecie?	Daj no ją tu	Dokąd?	Dwie tablice... dwie katedry... Aha, najważniejsza rzecz: rysunki i okazy do metody poglądowej...	I jakże ty potrafisz jej kłamać uczuciekłamać uczucie	Nieboszczyk król, mówią, zwierzył wam nad młodszemi dziećmi opiekę	O czym?	O, temu proszę nałożyć kajdanki.	Och, chciej pan nam oddać tę małą przysługę znajdziesz we mnie człowieka bardzo oddanego w każdej okoliczności.	Pavėlykite! Pasakykite man, ar tie maištai buvo mums reikalingi ar naudingi?	Prawdy całej, wielkiej, jasnej, ogólnej, jedynej, zawołał Tomko, któraby była prawdą dla wszystkich zarówno, wszędzie i zawsze.	Przepraszam sam pan sobie przeczy.	Skrzetuski, zacny kawaler!	W średnim wieku...	Wspaniałe zwierzę!	Wszak oto ta osoba doznała krzywdy...	Wypędzę cię z domu!...	Zafundujesz pan Dobkowi parę wódek, a on sztukę poprowadzi.	Zapamiętam.	gwiazdą gotową i dojrzałą ku swemu południu, płomienną, przebitą i tymi niszczącymi strzały słońca
Brałem pod uwagę szereg szczegółów hipotetycznych. Więc przede wszystkim wiek. Skoro Jacek zaręczył się z tobą plus minus przed pięcioma laty, na pewno już wówczas był przekonany, że dawna żona nie będzie go szukała, że porzuciła go na zawsze. By utwierdzić się w tym przekonaniu, musiał wziąć pod uwagę czas od dwóch do trzech lat. Więc mamy minimum jakieś osiem lat. Zostać jego żoną mogła mając najmniej lat osiemnaście. Osiemnaście plus osiem i mamy cyfrę dwadzieścia sześć, czyli dolną granicę jej wieku. Musimy jednak ustalić i górną. Tu sprawa będzie trudniejsza. Przed ośmiu laty Jacek miał dwadzieścia cztery. Takim młodzieńcom często podobają się kobiety znacznie od nich starsze. Na przykład czterdziestoletnie. Ale mamy tu jedną wskazówkę, którą musimy wziąć pod uwagę. Otóż owa dama wkrótce po ślubie porzuciła Jacka. A sama się o tym przekonasz, gdy będziesz się starzała, że starzejąca się kobieta nie tak znów łatwo i nie tak chętnie porzuca mężczyznę w ogóle, a szczególniej mężczyznę znacznie od siebie młodszego.	Do niczego brać się nie możesz, Fernandzie, bo jesteś żołnierzem; jesteś teraz w domu dlatego, że nie ma wojny; bądź, jak byłeś, rybakiem, nie przypuszczaj do siebie marzeń, które uczynią ci rzeczywistość jeszcze bardziej okrutną, poprzestań na mojej przyjaźni, bo nie jestem w stanie ofiarować ci nic innego.	Niech z Bogiem spoczywa, nim ją w poświęconym miejscu pogrzebiemy. Nieraz ona was przeciwko mnie buntowała, ale ja ta do nikogo żalu ni mom... A tu tu wam przywiózem ze wsi, od nas wszyćkich, trochę prowizji. Macie krupy mąkę, groch, krzynkę słoniny...	O! uczyć mnie nie trzeba: jużcić dokąd najlepiéj ubita ścieżynka, tam woda pewnie! A może gdzie kozę lub krowę spotkam, to ją dla was wydoję; dajno garnuszka tylko.	Teraz ten ogród jest mój. Ja go też kocham. Co dzień tu przychodzić będę Ale to ma pozostać tajemnicą. Rozkazuję, by nikt nie wiedział, że tutaj przychodzimy. Dick i moja kuzynka pracowali tu i ożywili go. Czasami poślę po was, byście nam pomogli, ale musicie koniecznie przyjść tak, by was nikt nie widział.	A cóż? Nie mamy po co już jechać. To, że on z kupcami jedzie, to dobrze, bo wszędy może zaglądać i nikogo to nie zdziwi. W każdej chacie teraz, w każdym chutorzechutor a. futor człowiek z Wołoszczyzny; Wołoszczyzna to muszę przyznać, chociaż mi żal, że do uwolnienia tej niebogi nie przyłożymy ręki. Wielkąśmy jednak Skrzetuskiemu oddali przysługę, usiekłszy Bohuna, bo gdyby on był żyw, tedy nie ręczyłbym za zdrowie pana Jana.	A ja bym przecie chciał, panie Jowan i zapłaciłbym za to.	A jakże. Oknem wyglądała będę i tak sobie zaśpiewam:	A jeśli z jego rozkazania?	A jużci. Jałośka już urosła, a Kaśka tego roku umarła... Malu! malu!... I on woli być ze mną, bo także nie ma z kim chodzić. Maciorę dziedzic kazali zastrzelić, a drobiazg tatulo sprzedali. Ino ten ostał.	A kiedy to ma być?	A kogo tam chcecie widzieć; może jakiego hadama?	A matkę ma?	A ty liczysz jak kramarz, jak Zuker, Grünszpan i wszyscy wasi fabrykanci. Chcesz zarobić rubla na rublu i to zarobić zaraz, dzisiaj, nie licząc się z tym, że odbiorca może się tylko raz złapać, a na drugi raz pójdzie kupić do kogo innego, a ty będziesz czekał na sucho nowego głupca.	Ale mnie ten dom kosztował sto tysięcy, a mógł był pójść, gdyby lepiej pilnowano... za sto dwadzieścia tysięcy...	Ale się lada dzień skończy.	Berlin, Rzym, Paryż, to wszystko leży pod jednym dachem, kiedy się raz wyjedzie za granicę...	Bez trudu sobie poradzimy Jeśli ci dwaj się nie obudzą, wypłyniemy w morze i dopłyniemy do ujścia rzeki Catatumbo.	Bo jego ojciec jest w więzieniu. Matka jego szuka roboty i też nie może znaleźć.	Byle mocy niebieskich przez to nie obrazić bo nam błogosławieństwo potrzebne, abyśmy Zbyszkowi szczęśliwie poratowanie dać mogli.	Był przyjacielem Potkańskiego, ale to jeszcze mało, kochał ją podobno, nim została jego żoną, trzymał się jednak zdaleka, teraz już się z tem nie kryje.	Chodźmy już do domu.	Co w danym?	Czy nie zapomnisz? „Znacznie więcej... i ma swoje racje...” Tak powiesz „Swoje racje...” To najważniejsze. Jak człowiek z człowiekiem. Więc dobrze myślę, że możesz już odejść, mój Jimie. Ale, Jim, jeżeli zobaczysz Silvera, nie zdradzisz Bena Gunna? Nikt z ciebie dzikimi końmi nie wyciągnie tego, com ci mówił? Nie? Dajesz mi słowo? A jeżeli ci piraci obozują na lądzie, Jimie, czy nie powiesz, że rano...	Cóż ja mam odwoływać, kiedy mówiłem prawdę	Cóż my wymyślim?	Cóż to, dziadku, tak nas bierzesz na spytki?	Dano ci tam list?	Dlaczego tym lepiej?	Dobrze, zapnę. Ja, widzisz, mam coś pod sercem i powiedziałbym ci, boś ty wartki, jak woda, ale ty masz duszę... Widzisz, chrześcijaństwo nietylko się nie kończy, jak się niektórym filozofującym wartogłowom zdaje, ale zrobiło dopiero połowę drogi...	Dobrze.	Dość mi! Niech pan Gnoiński na zakładnika jedzie, bo inaczej Tatarzy opór stawią. Ja poprzestaję na słowie.	Dzień dobry! Proszę o łapkę... Ślicznie mi dyrektorowa wygląda!... Ja tylko w przelocie...	Gulbasiaka to sprawka, on pierwszy do psich figlów!	Ha, to urządź krucjatę na Poznań.	Handel	Hipoteza Naba jest rzeczywiście nie do przyjęcia Jest rzeczą pewną, że najdalej trzy miesiące temu na wyspie padł strzał z broni palnej. Jestem skłonny sądzić, że osoby, które wylądowały na wyspie, albo są na niej od bardzo niedawna, albo też tylko ją odwiedzały; gdyby bowiem ludzie znajdowali się tutaj w czasie, gdyśmy oglądali Wyspę Lincolna ze szczytu Góry Franklina, to musielibyśmy ich zobaczyć lub oni by nas zobaczyli. Prawdopodobnie więc rozbitkowie zostali wyrzuceni przez burzę gdzieś na nasz brzeg dopiero kilka tygodni temu. Tak czy owak, musimy uzyskać pewność pod tym względem.	Hm! rzekł generał podnosząc kielich do góry, ja pani mojej powiem z całą otwartością. Wpływy, stosunki, drogi mam... ale... trzeba znać czasy i obyczaje; wszystko to dobre, a nic dla tego nie robi się bez pieniędzy.	I ja tak myślałam	I od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu,	Im więcej panią z nieznanej mi, lub raczej nie dość jasno widzianej dotychczas strony poznaję, tym goręcej pragnę, aby teatr mój pani służył...	Jacka? Jacek to mój kolega gimnazjalny.	Jak kiedy i jak jaki.	Jak poprzednio: na Boga, na krzyż, na honor, na nazwisko?	Jak się masz, witam, jakżem rada! Pozwól się uścisnąć, moje śliczne dziecko.	Jak to, zhańbiona?	Jaka?	Jest Ganges	Jeszcze jedno. Gdy staniemy u celu, obudzisz mnie.	Korzystam ze sposobności, aby panu podziękować Wymknąłeś mi się pan tak, żem mu nawet polskiego Bóg zapłać powiedziéć nie mogła.	Kto wie? Czy nie jedzie pan wypadkiem w stronę Orleanu?	Nie do chorego?	Nie jestem woźnicą	Nie odpędzaj mnie!	Nie pójdziesz, nie; słyszysz, ja także jestem przy tobie.	Nie rozumiem! to doprawdy sfinks? rozśmiał się usiłując w żart wszystko obrócić hr. Artur, nie rozumiem... Przecięż spotkam ją tu jeszcze.	Nie trzeba, Mendel, zanieś to tam gdzie trzeba.	Nie. Powiedzenie o tem pani. Kochałem się będąc studentem. W pewnej dentystce...	No, razem ze mną!	O paszport. Ja do niego: a on i mnie o paszport. A on z krzykiem: Hej! Jak porwę gwintówkę z mojego wozika... poszedł, jakby go nigdy nie było.	O, pani! To pani jeszcze chyba pokus nie zna.	Obawiać się nie macie czego, żołnierze mnie znają i jestem z niemi dobrze. Zaprowadzicie mnie do sali w téj godzinie, gdy kobiét nie ma przy hrabinie, gdy ona sama; zapukamy do drzwi... rozmowa długa nie będzie.	Och, nam się nic nie stanie. Drogi wolne, król niedaleko. Nam nic nie grozi, ale wy?	Oddziel się od niej i przyjdź twarzą w twarz przed miejsce odrodzenia.	Oprócz ogona, względnie jęzora, samego diabła i oprócz bezwzględnie świętego ogona aligatora, Wilna się domagam do naszego Kowna i do Kłajpedy!	Pan de Nemours! Jak to! Pan de Nemours wie, że ty go kochasz i że ja wiem o tym?	Pan minister źle może mnie zrozumiał. Istotnie często pożyczki są udzielane z karygodną lekkomyślnością...	Panie Adamie mam pana prosić o coś.	Panie Porthosie, bądź wspaniałomyślny!...	Piecze ciasto!	Piszę, bo piszę!	Polecisz z listem na Hożą, wiesz...	Proszę cię no, ktoby się był spodziewał, że te kuferki próżne będą?	Proszę cię, Marysiu, byś zechciała zostać moją żoną.	Przestań pan!	Później ciężkość, nudność, wstręt do jadła.	Płyniemy po jego powierzchni, przyjacielu Ned.	Reno, czy ci się nie wydaje, że tu jest za porządnie i za łatwo, na stary, zapuszczony loch	Ryby i takie inne rzeczy	Rzeczywiście Walter Scott tworząc swego Waverleya i kładąc mu w usta zachwyt, myślał o pałacu Fingala.	Rzeczywiście, to nadzwyczajny pomysł	Serio pani to mówi?	Tak. Ale teraz, gdy jaśnie pan okazał nam tyle dobroci, uważam sobie za obowiązek wyznać to jaśnie panu.	Tak?! A mój kuzyn Fryc, czy nie studiował na Sorbonie?	To i ja widzę.	To znaczy, że jest trzydzieści i siedem minut na dziesiątątrzydzieści i siedem minut na dziesiątą (daw.) rzecze Gerwid	Uciekł dzisiaj, a wczoraj... a wczoraj...	W sensie?	Wcale nie jestem złośliwy. Nie uważam bynajmniej, aby wdowa po księciu Hazarapelianie robiła znowu taki nadzwyczajny mezalians, wychodząc za Rohityna. Jest on sobie taki, jak tysiące innych, ani lepszy, ani gorszy. Irytuje mnie to poniewieranie zupełnie przeciętnego człowieka i łamanie rąk nad krokiem księżnej, jakby ona była czymś innym jak również przeciętną kobietą.	Widzisz pan oto jak natura potrafi ukoić największą boleść. Nikt nie mógłby zaprzeczyć miłości, jaką pan Noirtier darzył wnuczkę, a jednak śpi.	Wiesz pan, co myślę o mojej matce: to istny anioł; zawsze piękna, zawsze dowcipna, zawsze dobra. Wracam z Tréport. Boże, synowie towarzyszą zwykle swoim matkom przez uprzejmość albo traktują to jako pańszczyznę. A ja spędziłem z nią cztery dni, mówię panu, tak przyjemnie, tak swobodnie, w atmosferze takiej poezji, jakbym zabrał do Tréport królową Mab lub Tytanię.	Wszystko jedno! Dzieci nie powinny przyglądać się kobiercowi na warsztacie tkackim, póki deseń nie stanie się wyraźny. Wierz mi, Przyjacielu całego świata, czynię ci wielką przysługę. Oni nie zrobią z ciebie żołnierza.	Za pana Stefana. Małej to wartości człowiek i idzie mu pewnie o posag tylko, bo panna brzydka i dosyć ograniczona, ale cóż, kiedy się zakochała na zabój.	Zaraz, zaraz...	Zdaje mi się, że dobrowolnie a niedołężnie poza życiem zostaję, i wstydzę się tego czasem.	Zgoda!	Zostali starzy i wyrostki, wreszcie nawet niewiasty tamtejsze bronić się w razie potrzeby umieją. Puszcze tam także większe niż tu; Domaszewicze Myśliwi albo Gościewicze Dymni do Rogowskiej nas zawiodą, w której żaden nieprzyjaciel nas nie odnajdzie.	Śpię.	„Och, jakże ten człowiek godzien jest mojej miłości!”	„To byłoby najgorsze ze wszystkiego”
Ten człowiek nazywał się O’Brien... zakamieniały Irlandczyk. On i ja rozwinęliśmy żagle zamierzając poprowadzić okręt z powrotem. Otóż on już nieżywy... martwy jak kłoda. Nie wiem, kto teraz potrafi kierować statkiem. Wiadomo, ty tego nie potrafisz, chyba że ci udzielę wskazówek. Więc słuchaj, ty mi dasz jeść i pić i jaką starą szmatę czy chustkę do przewiązania rany, ja zaś powiem ci, jak masz żeglować. W ten sposób skwitujemy się.	Do pioruna! Tęgi z pana szermierz!	Pomogę wam, wstąpię jeno do pana Jacka i przed zmierzchem przyjdę.	Wolno. Zresztą, to można zobaczyć w etacie. A tak. Rubli srebrem pięćdziesiąt miesięcznie, tak, panie. Początkowo było 26 rubli i kopiejek 10, a teraz pięćdziesiąt. Słyszy pan? Jeśli zaś robić dziennie trzy normy, co jest rzecz arcyniemiła, to można zarobić jeszcze 30 rubli. Wynosi to jednak dwanaście godzin pracy dziennej, czyli wbrew wszelkim zasadom proletariackim. Odchodzę. Do widzenia...	Jak tylko to zobaczyłem, coś mnie tknęło i wiedziałem już wszystko. Nogi się pode mną zachwiały. To tak, jak gdybym go widział, gdy padał; mogłem powiedzieć, jak daleko pozostał. Miernik wskazywał osiemnaście mil i trzy czwarte, a z głównego masztu wyrwano cztery żelazne gwoździe. Zapewne włożył je do kieszeni, by powiększyć ciężar, ale Boże, czymże mogły być te gwoździe dla takiego człowieka jak kapitan Brierly! Może jego zaufanie w siebie samego zachwiane zostało w ostatniej chwili. To chyba był jedyny taki wypadek w jego życiu; ale mogę przysiąc za niego, że gdy się raz znalazł w morzu, nie kiwnął palcem, by się wyratować, jak również, że miałby dość odwagi, by walczyć cały dzień, gdyby wypadł z okrętu przypadkiem. Tak, panie. Nikt mu nie dorównywał, sam to mówił, słyszałem kiedyś. TestamentW nocy napisał dwa listy: jeden do Towarzystwa, drugi do mnie. Dał mi mnóstwo wskazówek co do podróży jak również niezliczone rady co do postępowania mego z naszymi ludźmi w Szanghaju, abym mógł pozostać komendantem Ossy. Pisał jak ojciec do ukochanego syna, kapitanie Marlow, a ja byłem od niego o dwadzieścia pięć lat starszy i znałem smak morskiej wody, gdy on jeszcze koszulę w zębach nosił. W liście do właściciela pisał, że zawsze spełniał swe obowiązki, aż do tej chwili myślał o mnie, o mnie, panie! Mówił im, że jeżeli przez swój ostatni czyn nie stracił zaufania, jakie mieli do niego, to ocenią moją wierną służbę i zwrócą uwagę na jego gorące polecenia, gdy pomyślą o jego następcy. I wiele jeszcze podobnych rzeczy. Oczom własnym nie wierzyłem. Zatrzęsło mną całym Czy myślisz pan, że jego skok dał sposobność nieszczęśliwemu człowiekowi do wydobycia się nareszcie na wierzch? Taka nagła śmierć wytrąciła mnie z równowagi na cały tydzień, a nadzieja, że stanę się kimś odbierała mi przytomność. Ale nie ma obawy. Na Ossę został przeniesiony kapitan Pelionu jestem waszym nowym kapitanem, panie Jones!” Tak był zlany jakimiś zapachami, że aż śmierdział, kapitanie Marlow. Śmiem twierdzić, że to spojrzenie, jakie mu rzuciłem, spowodowało, że się jąkał. Mruknął coś o moim zawodzie ale on tu nic nie zawinił. A ja mu rzekłem: „Daj pan pokój staremu Jonesowi, do diabła z nim, on przywykł do tego”. Od razu spostrzegłem, że uraziłem jego delikatne ucho i gdyśmy po raz pierwszy jedli razem śniadanie, w brzydki sposób czepiał się to tego, to owego. Takiego głosu nie słyszałem dawno. Zacisnąłem zęby, oczy wpiłem w jakiś punkt i trzymałem się, jak mogłem najdłużej; ale w końcu coś mu odpowiedziałem; a on jak nie skoczy, jak nie machnie tymi pięknymi piórkami niby walczący kogut, jak nie krzyknie! „Przekonasz się, że masz do czynienia z kim innym, nie z nieboszczykiem kapitanem Brierly!” odparłem ponuro, udając, że jestem bardzo zajęty krajaniem mięsa. „Jesteś starym łajdakiem, panie Jones! Mało tego, znany jesteś z tego wśród załogi!” odparłem ot, jak wyłazi szydło z worka! rzucony na wybrzeże sześćset mil od żony i czworga dzieci, które każdy kąsek chleba otrzymywały tylko z mojej pensji. PiesTak, panie! Wolałem to, niż słyszeć złe słowo o kapitanie Brierly. Zostawił mi te szklanki i pragnął, bym się zaopiekował psem. Oto jest.	A jest, dziadźku...	Ach nie król jest temu przeciwny, matka mnie obronić potrafi. Litwa się oddawna domaga w. księcia, ale polscy senatorowie obawiają się rządów osobnych. Kraje połączone na pozór, ciągle się rozdwajają... trzeba unikać wszystkiego co je rozdziela.	Chi, chi, chi!... a to ci dobrodziej! Rzucił do rowu świętości, a gada, że oddał.	Ciekawam czy by mu dobrze nie zrobiło wyjść do ogrodu i patrzeć, jak roślinki rosną. Mnie to dużo dobrego zrobiło.	Co ci jest, panie Kmicic? Wyglądasz jak PiotrowinPiotrowin (starop.)	Egipt jest przede wszystkim, a nawet jedynie i wyłącznie własnością Amona Jest zatem konieczne, aby ci tylko znali najwyższe tajemnice, którym Amon objawia swoją wolę i plany.	Hm nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdybyś był zmuszony przez ambicję postawić parę groszy. W oczach światowych ludzi jesteś już dość dorosły, aby mieć prawo popełniać głupstwa. Toteż nie miałbym ci za złe, Rafaelu, gdybyś był sięgnął do mojej sakiewki...	I nie miałeś ochoty pójść nad rzekę?	I? Hm! Spojrzeliśmy na siebie. Słowa nie przemówiliśmy, ale w sercu jej rozżagwił się ten sam ból, co w mojem. Staliśmy, jak przykuci na miejscu, patrzyliśmy na dorożkę z tą szczęśliwą parą, a w obu sercach naszych ta sama dzika, wściekła zazdrość, ten sam gniew, ta sama rozpacz: dla czegóż my	Mimo że zadawał mi pan pytania z perfidią, której nie mogłam podejrzewać u sędziego, w kwestii, w której szczerość wystarczyła, aby się dowiedzieć wszystkiego, i mimo że miałabym wszelkie prawo nie mówić panu już nic, odpowiem po prostu, że moje stanowisko w świecie, że wszystkie te wysiłki czynione dla zachowania stosunków, sprzeczne są z mymi upodobaniami. Zaczęłam życie od tego, że bardzo długo żyłam samotnie; ale dobro moich dzieci przeważyło, zrozumiałam, że powinnam zastąpić im ojca. Przyjmując moich przyjaciół, podtrzymując wszystkie te stosunki, zaciągając długi, przygotowałam im świetne kariery, w których znajdą pomoc i oparcie; aby mieć to, co moi chłopcy nabyli w ten sposób, wielu spekulantów, dygnitarzy lub bankierów zapłaciłoby chętnie tyle, ile mnie to kosztowało.	Może szkodzić, bo to... bo... i resztę dopowiedziała jej do ucha.	Mówię poważnie Jeżeli takie jest życzenie pani, to niech je pani wykona. Jest to obowiązek!	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Nie ustrzeże się pan! Otóż i mam znowu: miał pan do bicia, nie bił, biorę chuch!	Niech Bóg zmiłuje się nad nią i nad panią Emilią Dałbym na sto mszy, gdybym wiedział, że jej to pomoże.	Panie Aronnax czy wiesz pan, jaka jest głębokość oceanu?	Pracując tak wiele i nad rzeczami tak ważnemi, nie miał pan pewnie czasu przypatrywać się naturze	Tak ... tak... zawracaj, Akelo! Rama wścieka się ze złości, a ja, niestety, nie mogę dać mu do poznania, czego odeń chcę dzisiaj.	Tak jest, tak jest.	Tak, panie jest we własnej osobie i nazywamy go Anarchem, królem Dipsodów, co oznacza, jakby ktoś powiedział, ludzi spragnionych; nie widzieliście bowiem pewnie jeszcze ludzi tak spragnionych ani pijących tak chętnie. I jego namiot jest pod strażą tych olbrzymów.	Wyborna jest ta kawa ze śmietanką Cóż, Adziu, podoba ci się tutaj? Będziesz odwiedzać pannę Gabrynię?	A co się jemu stało?	A czy pan się czuje zupełnie zdrowy, panie Szwejk?	A gdyby on zginął?	A tak, Polka, to uosobione głupoty, fałszu, kaprysów, złych instynktów, to...	A ty... ty nie masz pieniędzy, czuję to po twoim humorze.	Aha, a Błażej gadali, że mi się śniło. To pewnikiem owi kupcowiekupcowie	Aż z siedmiogrodzkiej ziemi.	Bardzo!	Baron de Mangro Rabsztyński, który przyjechał z Astralii... Wszystkie ma kopalnie, zakupuje Tatry.	Bilans sobie wyrównał.	Byście mnie zdradzili?	Choroba ciężka, zarobiliśmy na czysto! Przyszli tu i naurągali nam, zamiast żebyśmy my ich zbesztali. Beetle traktuje nas, jakbyśmy byli szajką szantażystów i tak dalej. A kiedy nas starli na miał, wychodzą i trzaskają za sobą drzwiami, jakby byli dyrektorami. I wszystko przez ciebie, Tulke.	Co? podjąłbyś się?	Czy dawno?	Czy są między nimi Tatarzy?	Czy więc jego siła nie tkwiła we włosach? Tak było istotnie. A skoro leśniczanka wywiera na niego taki wpływ...	Czyś nigdy nie widziała krasnoludka?	Dam wam... trzydzieści i jeden rubli... jak was kocham.	Dobrze powiedział ów rzemieślnik niemiecki, który całe Niemcy wszerz i wzdłuż obszedłszy, powiedział: że Pan Bóg przez sześć dni świat stworzył, to wiadomo, ale widać też, że stworzył go naprędce...	Dobrze większego ratlerka mogę panu sprzedać za pięćdziesiąt koron, a jeszcze większego za czterdzieści pięć, ale zapomnieliśmy o jednej rzeczy: czy to mają być szczenięta, czy też stare psy, i czy chodzi o psy, czy o suki.	Dziękuję!	G. 2.	Ha, ha, ha!	I cóż?	Ja nie wiem o niczem.	Ja zdziałać, osiągnąć.. Inaczej	Jakże przywrócić majątek rodzinny? Próbowaliśmy wszystkich niemal sposobów: i kopania, i pisania, i księżniczki, i dziennikarstwa.	Juści, śmigajmy; a nowe ciżmy? Takeśmy ich strzegli tu idący, skakaliśmy po kamieniach niczem pchły.	Ksiądz przecie, uczony...	Książę wcale na mnie łaskaw nie jesteś?	Księżyc, Choroba, Śmierć, Tęsknota zapytał, wskazując rozszerzonymi oczami księżyc.	Miałaś niemały kłopot, Jadziuniu.	Mnie macie ojcze na myśli! Niestety, o mnie nie pomyślicie nigdy...	Moja jejmość, to u was na wsi takie obyczaje u nas inaczej, mało nie codzień malują pięknych i brzydkich, aby po nich na świecie pamiątka została. Żadnego w tem grzechu nie ma. Najrzałam tylko waszą córkę przez okno, warta tego przecież, żeby z niej malarz zdjął obrazek.	Może drugi „Nautilus”!	Myślałem, że pan już wcale nie przyjdzie.	Mój Boże, mój Boże!... Tyle wykształciła nauczycielek dobrze płatnych, tyle uczennic bogato wyszło za mąż, tyle z nich ma pieniądze i żadna nie dopomaga...	Na wieki	Nawet bez mydła.	Nie pleć, dyćdyć (gw.) zesromałazesromać się (daw., gw.)	Nie sprzedam go, bądź spokojny.	Nie wiem.	Nie znam ich, muszą być w Bukowcu niedawno?	Nie! Pojadę lepiej sam... Charłamp zresztą ranny.	No i co? Czego chcecie?	No tak. Ale czy wiesz, czym ona była przed rokiem?	O! o! właścicielem tego domu?	Oczywiście	Odczep się pani!	Ojciec.	Ona nie chce słyszysz, że nie chce...	Panowie nie wolno pudłować, proszę was, bierzcie na cel każdy swojego człowieka.	Papadopulciu! Ty cygański synu! Dam ja ci szulerkę. Tak sprawy pilnujesz, kiedy ci wiadomo, że mam przyjechać? Za dziesięć minut już będę u was. Co nowego słychać?	Pavėlykite! Pasakykite man, ar tie maištai buvo mums reikalingi ar naudingi?	Powiedziałem przecie panu, iż mi ją porwano.	Powoli, tylko nie za prędko, jeszcześmy nic nie kupili... Ty uważaj, o co tu chodzi. Ty uważaj, głupi, z kim sprawa! Przecie to są spryciarze. To łajdusy i hycle spod ciemnej gwiazdy, te ze Szlamowiec...	Proszę cię, masz fular. Nie byłeś w salonie?	Są tam zwierzęta jakie?	Słowa waszej książęcej mości są piękniejszą pochwałą pani Dulcynei z Toboso, niż gdyby pieśni tysiąca bardów wysławiały ją po świecie.	Tak się wam ino przesłyszało; gałęzie łomocą o szyby, w kominie świszczy...	Tak, przyznaję. Cóż począć. Rzecz nie ulega wątpliwości, proszę pozwolić mi jednak mówić dalej. Zdaje mi się, że ta zbrodnia spada przede wszystkim na mnie, a nie na ofiary. Mam przeczucie, że za tymi wszystkimi klęskami innych, czai się moja klęska.	Tak. Przedwczoraj nie wychodził wcale ze swego pokoju. Był trochę zmęczony i Lola zaniosła mu w południe śniadanie, a obiad o siódmej wieczór.	Tam łódź	Tego nie uważałam nigdy.	To nic. Niech wejdzie.	To niepotrzebne sądzę bowiem, że jeżeli nam zapłaci, to bardzo dobrze będziemy wynagrodzeni.	To znaczy?	W stroju jednego z Rady Dziesięciu	Wolej bym cię w życiu nigdy nie zobaczył, niźli tak... O mój Boże... mój Boże... a ja cię tak co dzień wspominałem, tylem się napłakał za matusią i za tobą! Wstydno mi teraz, żem złodzieja miłował.	Wszystko, Jaguś, wszystko.	Wszędzie, czuję jakby okropne skurcze.	Wycieczka swoją drogą pójdzie... ja sam poprowadzę; ale teraz mówimy o czym innym. Ichmościowie podejmują się przekraść przez nieprzyjaciela i dać znać królowi o naszym położeniu.	Zgadła pani jak zawsze	zahuczał sobie kuchta, aż mury odpowiedziały.
Jan Szular kupił w Montpellier od mnichów z Sankt-Olary piękne Dekretalia wypisane na dużym i pięknym pergaminie lambalskim, aby z nich zrobić formy do wybijania złota. Otóż, jakimś dziwnym nieszczęściem, ani jedna sztuka nie udała się jak należy. Wszystkie były popękane i porysowane.	Ona tak potrafi dobrze wytłumaczyć każdemu swoje myśli Dzisiaj całe rano rozmyślałam nad jedną rzeczą, którą mi wczoraj powiedziała. Mówi mi tak: „Razu pewnego, gdy strofowałam dzieci za to, że się pobiły, powiedziałam im tak: »Jakem była w szkole, to mnie na geografii uczyli, że ziemia ma kształt pomarańczy, a zanim skończyłam dziesięć lat, doszłam do przekonania, że cała pomarańcza do nikogo nie należy. Nikt nie ma na własność więcej nad ten kawałek, na którym żyje, a czasem to się dobrzedobrze	Jest najbliżej Brzewnowa. Trzysta tysięcy zapłaciłem, człowieku. Zaproponowałem go Absolutowi tam w piwnicy, ustnie i na piśmie, aby się do niego przeprowadził. Jest to całkiem ładny barokowy kościół. Prócz tego z góry oświadczyłem się z gotowością każdej potrzebnej adaptacji. I rzecz dziwna, o parę kroków od kościoła pod policyjnym numerem 457 zdarzył się onegdaj bardzo ładny przypadek ekstazy z pewnym instalatorem, ale w kościele nic cudownego, nic i nic! Jeden przypadek zdarzył się aż w WokowicachWokowice, czes. Vokovice miejscowość przyłączona do Pragi w 1922 r., dziś dzielnica Pragi.. W radiostacji petrzyńskiej wybuchła wprost epidemia religijna: wszyscy radiotelegrafiści, którzy tam pracują, rozsyłali, ot tak sobie, do całego świata ekstatyczne depesze, niby jakąś nową ewangelię. Że niby Bóg schodzi znowu na świat, aby go odkupić i tam dalej w tym guście. Pomyśl, co za kompromitacja! Postępowa prasa bije w ministerstwo poczt i telegrafów, aż paździory lecą. Krzyczy, że klerykalizm wysuwa rogi i głosi podobne dyrdymałki. Nikt dotychczas ani się domyśla, że ma to związek z Karburatorem. Wiesz, Marku coś ci powiem, ale to wielki sekret: tydzień temu przytrafiło się coś naszemu ministrowi wojny.	Kochana siostro, odezwał się Honory, mówmy spokojniej. Znasz moje przywiązanie do siebie, nie możesz się obawiać mnie, bo wiesz, żeś panią nademną. Ojciec twój polecił mi szukać ciebie, nic więcej; odmówić mu tego nie mogłem, wyjechałem. Szczęśliwy traf, gdym zwątpił już, dał mi najprzód wpaść na trop twój, spotkałem Munię w ulicy...	A to widzisz moja kobieto, kontent jestem, bo jadę znów z panem Don Kichotem, który wyrusza w świat na różne przygody, a ja z nim jadę z potrzeby, bo jak Bóg da, to się znów capnie ze sto talarków, jak zeszłym razem; ale mi smutno ciebie opuszczać, moja Juano, i dzieci, i gdyby mi Pan Bóg był dał tyle dostatków, ażebym mógł siedzieć spokojnie na swoich śmieciach między wami i nie potrzebował się tłuc tam po świecie, to bym się jeszcze więcej radował, bo nie miałbym przykrości rozstawać się z wami; widzisz tedy i rozumiesz teraz, że mam rację?	I ja jestem tego zdania; zresztą nie wyszło mi to na pożytek. Lecz było to dawno a od tego czasu, zwłaszcza w noce spędzane pod punkah w madrissah, rozważyłem tę sprawę bardzo poważnie.	Dałbyś spokój, Penn Idź na tył okrętu i skończ partię szachów ze stryjem Saltersem. Powiedz tatkowi, że jeśli nie ma nic przeciwko temu, będę odbywał wachtę za Harvey’a... on się okrutnie zmachał!	Żart nieoględny. Przyjmijmy jednak. Ale co poza mną, poza popędem? Więc jakie kochanie dawne, niewymierne, zniewalające głowonoga-zbója życiowych sensów, ty mnie przynosisz, by kwieciem marzenia tego umaić naszą noc poślubną? Ja nie chcę wskazania na upodobania, na sentymenty, lub na ideał czy inny futerał, w którym się chowa precjoza moralne! Gdzie jest ten żywioł, który pomysłów twych żagle rozpina, wpław przeciw prądom nurt życia przebywa, poczciwości szarga, ochrania, zabija, trwoni czy sknerzy, prostuje lub zwija? Jest archaniołem czy opryszkiem bywa, jadem zawiści każdy krzew opluje albo dobroci trądem się okrywa? Gdzie jest gorączka płynąca w twych żyłach, co łodyg łąkowych mlecze wypija, gdzie mroźność stugębna, co serca płomienne huty cynkowej, war kotłów parowych, zenitów słonecznych junackie ognie, żarliwe iskierki ludzkiego natchnienia w lodu powijaki zagarnia, przeklina? Gdzie jest ten obłęd wiecznego kochania, od samej kolebki pozbawiony grobu? Gdzie myślenia siła, co Niagarą na złamanie karku spływa po ciemieniu brata-kretyna, wyobraźni rytmu staje się motorem, flagę na basztach swej dumy wywiesza, od obcych bogów pioruny odbiera i chlastawicechlastawice	Och, Gilberta będzie w rozpaczy nie wiem, jakim cudem nie ma jej. Było jej bardzo gorąco na lekcji, powiedziała, że chce się trochę przejść z koleżanką.	Nigdy mi się nie zdarzyło widzieć takiego dziecka! Urodzone w szczęśliwą godzinę i... gdyby nie te kolki w brzuchu, które, niestety, przeszedłszy w chorobę żółci mogą zmieść go ze świata jak gołąbka... może dożyć lat długich... godzien zazdrości.	Hrabia miał u mnie nieograniczony kredyt otwarty przez bank Thomson i French z Rzymu. Zażądał dziś pięciu milionów od ręki i wydałem mu weksel do Banku Francuskiego; bo tam ulokowane są moje fundusze. Sam pan rozumie, że wolałbym nie wypłacać jednego dnia dziesięciu milionów. Zaskoczyłoby to prezesa. Ale jutro to co innego.	Och! Jestem wyrodna córka nie myślę już o ojcu, o matce, o niczym w świecie. Ty nie wiesz, ukochany mój, ojciec jest bardzo chory. Wrócił z Indii bardzo cierpiący. O mało nie umarł w Hawrze, gdzieśmy po niego pojechały. Och, Boże! już trzecia! Muszę być w domu, kiedy się obudzi, o czwartej. Jestem panią domu; matka robi wszystko, co ja zechcę, ojciec mnie ubóstwia, ale nie chcę nadużywać ich dobroci, to by było nieładnie! Biedne ojczysko, to on posłał mnie do teatru wczoraj... Przyjdziesz go odwiedzić jutro, nieprawdaż?	Wierz pan sobie, Mr. Mitchel, ja atoli hołduję idejom nowoczesnym i uważam to za przesąd. Jak w wielu razach, przypadkowy splot okoliczności uważany bywa za dowód siły zaziemskiej samychże kamieni. Zdaje mi się, że wiem o kryjówce, gdzie nie prędkoby znaleziono rubin.	Mamy jeszcze około pięciu minut do przyjścia tamtych Czy pani nie żałuje tego kroku, który pani czyni?	Nie mam na nic ochoty	Niechże mnie Bóg broni, abym miał zdradę podpisywać bo choćbym potem zdrajcy odstąpił, już by moje nazwisko na hańbę moim dzieciom między zdrajcami pozostało. Nie uczynię ja tego, wolę umrzeć.	Sreber i kosztowności szlachcic nie zechce na gotowiznę zmieniać, ale można je będzie zastawić. Wdzięczenem ci, Paterson, bo w porę mi to przychodzi. Muszę z Billewiczem zaraz jutro pomówić.	Służyć będę waszej świątobliwości na życie i śmierć. Ale... gdybym został doradcą tronu, oburzyliby się kapłani, którzy mnie nienawidzą.	Więc nie jego widziałeś spuszczającego się oknem z kościoła?	Przyznam się panom, że nie spytałem o to. Prawdopodobnie chodziło o wyjazd kuracyjny. O ile sobie przypominam, żona kuzyna nie najlepiej znosiła nasze słoty jesienne. Zresztą dość często bawiła za granicą.	Tedy zamiast jednego pokazało się dwa powinowactwa pomiędzy nami, z czego mocno się cieszę, a to o tyle więcej, ile że sobie dobrze przypominam, z jaką czcią mój mąż nieboszczyk zawsze wspominał Nieczujów rodzinę. Więc pan skarbnikowicz nie mieszka już w Sandomierskiem?	„Czy ja nie mam suchot? Czy matka moja nie umarła na płuca?”	To fakt Nie pomyślałem o tym wcześniej. Ale teraz, kiedy już wiem jak to jest być piratem, nie chcę być nikim innym.	Nie? Nie? Nie? Ja pana do tego zmuszę!	Co więcej, mam dużą machinę na ukonczeniu tam Gdy ją złożę w całość, sądzę, że będę mógł już odbyć podróż sam we własnej osobie.	Jest to głos, który my dwaj słyszeliśmy: mówił tylko do tych, co mają w sobie świątynię!	Ale jak mu tę wieść poślemy? Jesteśmy tu w samotni, której nie wolno nam opuszczać; przeto nie wiem, co potrafimy tu zdziałać, chyba że za gońców użyjesz ptaki niebieskie.	Ej, nie wywołuj wilka z lasu, bo jeśli nie ja, to może inna...	A jakże, dyma od dziesiątej do szóstej rano.	Boję się, że on nas może usłyszeć	Widziałem, zbawco. Pałaszowali, aż uszy się trzęsły. Byli bardzo głodni, boś ich wypościł.	Znajdzie się a może nawet tędy będzie wracał.	A do Abisynii?	A mnie, że wesołym być nie umiem.	A pan jaki ma interes do niego?	A więc Darskiemu napisać czy powiedzieć, żeby nie bywał.	Alboż nie wiem o powrocie twego kuzyna, o jego małżeństwie z panną d’Aubrion?... Kobieta wszystko zgaduje w lot.	Ale oni wrócą! Brońcie się, brońcie!	Do czego pan prowadzi?	Ja jej na sen dała	Ja sobie żadnéj nie przyznaję...	Kocham cię, kocham cię, pierwszego wśród mężczyzn. Nie potrzebujesz nic robić, niczym być! Jesteś król, król z krwi i kości!	Należało oznajmić, że pan przerywa posiedzenie. Jednakże pan tego nie zrobił.	Nie To mogłoby pana drogo kosztować.	Nie chcemy nic wiedzieć o polityce!	Nie wiem, pani. To są rzeczy względne.	Niestety!... chciałem go wyprawić, a sam się napić.	Nikogo nie widziałem, sir	Powiedziałem, w ziemię się zapaść.	Pozwól pan, że wyjdę pierwszy. Ale trzeba, żebyś już za dwie minuty był na swoim stanowisku.	Przysięgam na duszę swą, że posłaniec z listem wyruszył przed świtem jeszcze	Tedy słuchajże mnie, panie Kuklinowski (tu Kmicic nachylił się i spojrzał w same oczy zabijaki), jesteś szelma, zdrajca, łotr, rakarzrakarz	Wiedziałem, że obliczają do dwu milionów ton pieniędzy pogrążonych w jego wodach.	Wynagradzając sobie na innych drogach	Żadnemu z nas pan Karol nie odda naczelnej dyrekcji.	To żołnierze... biali żołnierze... Co mówił kapłan? „Znak nad Bykiem jest znakiem wojny i zbrojnych ludzi”. O święty, to ma związek z tym, czego szukam.	A cóż mi pan przynosisz? może pan czego żąda? potrzeba mu czego? grozi jakie niebezpieczeństwo?	Czytałeś Księgę tysiąca i jednej nocy?	Pod zarzutem kradzieży klejnotów, a może także zamordowania Róży Mitchel.	Ty byłeś tam, tata?	A jakby potem skapiał?	Ale jabym przysięgać musiała.	Co takiego?	Co za niespodzianka! Myślałem już, że zapomniałeś o mnie zupełnie.	Co za on?	Czy i stamtąd coś nowego!	Cóż robić, szanowny panie żartownisiu	Dlaczego oni w Wilnie tak ciąąąągnąoni w Wilnie tak ciąąąągną	Dobrze Daj mi pióro i kawałek papieru.	Dziękuję bardzo panu.	Gdzież ciebie szatan nosił?	I będziemy jeść chleb?	Jako jegomości widzę.	Jezus Maria! jeszcze i to!	Już dobrze?	Już o sałatkę bądź spokojny...	Mieszkam sam jeden, w hotelu pod Minerwą	Nad czem?	Nawrócenie uzurpatora?	No, no, i cóż dalej?	Obecnie to zbyteczne, skoro masz zostać moją żoną.	Och!	Oczywiście, przecież wiesz. Ale o co chodzi? Twój liścik, który otrzymałem dzisiaj rano bardzo mnie zaniepokoił. I ten pośpiech, i ten bezładny list... co to znaczy?	Oczywiście. Weź mało	Ottmanowi daje pan prezes milion	Pan Bronisław musi być grzeczny	Pokazuje jej z pewnością papier, który sfabrykował dziś rano	Proszę mu powiedzieć, że dobrze.	Proszę pana... to są córki pani Warchlakowskiej, osoby...	Przez powstanie!	Sprawiedliwość, Przemoc, Zemsta	Tak utrzymuje Menes...	Visi duos! Padalysime taip, kad visiems būtų lygiai!	W Rozłogach.	W lupanarzelupanar (z łac.)	Wczoraj także przychodził.	Wszelako...	Wyjeżdżał pan?	Zakonotowałem!	Ślicznie!.. poszalejemy!..
Handluje się sumieniami, przekonaniami, czcią i godnością, prawem i krwią. Przecie nie ma dziś na świecie rzeczy, których bym kupić nie mógł. Sprzedaje się miłość i duszę, krew do transfuzyj i ziemię. Ale wszystko to runie. Przyjdzie czas, że ktoś pierwszy otrzeźwieje, uderzy w stół i krzyknie: dość!	Nie, pani. Takich rzeczy za pieniądze się nie robi. Powiedziałem już, że nie jestem pokątnym trucicielem i jeśli co robię, to tylko z zasady. Pomagam w ten sposób często biednym robotnicom, dla których zbyt liczna rodzina byłaby ciężarem nie do zniesienia, dlaczegóż dzisiaj nie mam również bezinteresownie pomóc komuś, kogo pani popiera? Jedyny wydatek, jaki przyjaciółka pani będzie miała do poniesienia, to zwykła dzienna opłata w lecznicy, którą sobie wybierze. Jeśliby to jednak było zbyt ciężko dla niej, pozostaje szpital...	Niestety! My we Włoszech żyjemy inaczej, rozwijamy się według zasad naszego rodu i naszego gatunku, zachowujemy przez całe życie to samo listowie, tę samą wysokość, a często i tę samą bezużyteczność.	Jeśli taka wasza chęć, tedy i w niej będziecie mieli ukontentowanie Nie będziecie długo czekali, choć naprzód na innego nieprzyjaciela ruszymy, bo nam popioły wileńskie pomścić trzeba. Dziś, jutro ruszymy w tamtą stronę i da Bóg, z nawiązką krzywdy zapłacim... Nie zatrzymuję dłużej waszmościów, bo i wy wypoczynku potrzebujecie, i mnie robota pali. A przyjdźcieże wieczorem na pokoje, może się i jaka słuszna zabawa przed pochodem zdarzy, bo siła białogłów pod nasze skrzydła do Kiejdan się przed wojną zjechało. Mości pułkowniku Wołodyjowski, podejmujże drogich gości jakoby w domu własnym i pamiętajcie, że co moje, to i wasze!... Panie Harasimowicz, powiedz tam w sali zebranym panom braciom, że nie wyjdę, bo czasu nie mam, a dziś wieczór dowiedzą się wszystkiego, co chcą wiedzieć... Pan, PrzywódcaBądźcie waszmościowie zdrowi i bądźcie Radziwiłłowi przyjaciółmi, gdyż mu siła teraz na tym zależy.	A, jak się pan masz? Czy prawda, że ta diablica Krzeszowska kupiła od was dom?	Aby żaden kmieć, skrzywdzony przez pana, żadną drogą samowładnie sprawiedliwości dla siebie forytować nie ośmielił się, rozporządzono jest, żeby do krajzamtu w Kielcach, wprost do pełnomocnego komisarza ze skargą szedł	Ho, ho... Bardzo piękny truizm. Tylko, że to nic nie znaczy. Ty, Trzewik, lubisz podpuszczać takie okrągłe słówka. Bardzo patetyczne, o wyszlifowanej łupince, a w środku g...!	No jak, mój bratku Widzę, że przestajesz się już dąsać na swojego dawnego ochmistrza. I co, smakuje ci, łotrze?	Za jednego z nich zapewne jeżeli zdołam się kiedy zdecydować, za którego.	Zrozumiesz to łatwo, kochany szwagrze, że do takiej rodziny wchodząc córka moja musi posiadać wyprawę odpowiednią przyszłemu otoczeniu i stanowisku, tak, sta-no-wisku. Tę sumkę właśnie, o którą z przykrością, z rzetelną przykrością upominam się u ciebie, przeznaczamy z żoną na jej wyprawę...	Dlaczego nie. Wszyscy co się zbliżają do niéj, co na nią patrzą, co z nią mówią, którym się ona uśmiécha, budzą zazdrość we mnie. Zazdroszczę nawet jéj bratu i służącym.	Hm... Należałoby jednakże jeszcze się nad tym zastanowić, że tutaj w młynie... nie jest zbyt przytulnie... A więc może nie byłoby wskazane wprowadzenie tutaj młodej dziewczyny jako pani tego domu. Gdyby udało mi się sprzedać młyn... a potem kupić nowy... byłoby to może lepiej.	Abo ja wiem? Rano jeszcze była rzetelna, dopiero ku południowi osowiała, skryła się za piec i tak ją chorość do krzty rozebrała, że ino krzyczy, cosi plecie nie do rzeczy, aż mi głowa pęka od strachu, nie widzącej nijakiej rady. Przed chwileczką zdrzemnęło się biedactwo. Pozatulałam, pookrywałam, niech się zapoci, może jej zelży. A nie, to trza będzie posłać po Grajdoskę, żeby urok odczyniła.	Ale gdzie! Tak się ubiera, jako insi panowie szlachta.	Bardzo chętnie jedna z arii z opery Zaczarowany flet Wolfganga Amadeusza Mozarta..	Bo to, uważa pan, nasz stary podobno kupuje dom Łęckiego, który właśnie jutro mają wierzyciele sprzedać przez licytację...	Bój się Boga, Jagna, co ty gadasz? Jakże ja wezmę łąkę w arendęwziąć w arendę spytał.	Chciałem się raz napatrzyć do sytości.	Cicho... Spójrzcie na prawo. Ukazuje się białe futro potwora.	Co temu szpakowi do tego, czemu on się tu wtrąca! czemu sobie nie jedzie z Bogiem?	Córuchno!... a widzisz... mówiłam, prosiłam, nie bierz go... taki fatygant! Nie umie cię uszanować i jeszcze ci tylko zdrowie niszczy, a tamten... Masz, kochanie, Melciu! Wstań, dzieciąteczko, wstań!	Jak się wam podoba, mości golibrodo gadajcie, kiedy wasza wola, my słuchać będziemy.	Jędrek! ej, Jędrek!... stul pysk, bo ci takiego figla spłatam, że pożałujesz!...	Należy albo i nie należy, to jeszcze nie wiadomo, to już urzędniki rozsądzą.	Nie przy nas pisane...	No tak, każdy to samo śpiewa... Wiedz, że u mnie taki porządek: raz przewini, dostanie w kark, drugi raz nogą w siedzenie i won!	Och! Przez litość, oszczędź mi przedmowy	Oczywiście, godzę się. Czyż nie przyrzekłem tego odrazu i czy nie byłem zawsze gotów mówić o tem szczerze?	Odkryto nas!	Okropne! King aż się pieni! Dzwonią na modlitwę. Chodźmy.	Pan się pyta? Ten cham umyślnie podłożył łeb pod koło, jemu się nie chciało pracować, a jemu się chciało okraść fabrykę! My teraz mamy płacić na jego babę i bękarty!	Pani wie że on jednodworzec?	Tylko?	U Zaleskich są goście: Osiecka, Zosia i Świerkoski. Zaleska mi to pisze i prosi o pożyczenie nakrycia, ale przyszła mi myśl: możeby wszystkich zaprosić do nas, byłoby weselej; jak ojciec uważa?	W takim razie z Tanachem się załatwiliśmy A teraz zajmiemy się trochę gramatyką. Co to za czasownik „zgubili”? Co to za tryb? W jakiej liczbie występuje? Co to za czas?	Żebym ja w sekrety ludzkie wdawał się i interesom cudzym na przeszkodzie stawał, ja bym ani bogaty nie był, ani zgody z nikim nie znalazł i mnie by nie było tak dobrze na świecie, jak teraz jest...	A toż	A ty mi zabraniasz mówienia chociażby pozornych sprzeczności?	A... przepraszam, bardzo przepraszam!	Ach! to pan, kochany przyjacielu!	Aha! Ty wracasz?	Ale dwa miliony! To jednak ładna sumka	Ale z rubikonem?	Biegaj; ino z próżnymi rękoma daremna fatyga.	Bóg zapłać, weźcie Filipa, ja ta u organisty wyrabiał nie będę.	Chcę tego Będę cierpiała, tym lepiej.	Chcę wierzyć i wierzę, kiedy ty to mówisz, Zwycięzco, z gwiazd ku radości oczu naszych zesłany! Ale jeśli tak, prośbę mam do ciebie, ja, który psem twoim jestem i służyć ci będę, jako zechcesz. Nie odbieraj ty mi jej, panie! Ja ją kocham.	Co, jeszcze dalej ku południowi?	Czy będziesz miał lożę w Operze?	Czy nie Lilia-Lineta?	Czy to taka rzadkość?	Dlaczego?	Dobrze, nawet deszcz już przestał padać...	Dziwne, ale ja zupełnie nie czuję tego upału, jaki widzę	I chce, i nie chce.	I gruszki kradł.	Ja księżnę odprowadzę.	Jeśli on zdrajca, tedy panu hetmanowi oddany być powinien, aby karę poniósł i stanął za przykład innym. Zresztą, jakom wam rzekł: mój on teraz, nie wasz. Jeśli wyżyje, to wam wolno będzie krzywd waszych przed sądem dochodzić i z żywego lepszą mieć będziecie satysfakcję niż z umarłego. A kto tu umie rany opatrywać?	Józia! skończycie to dzisiaj?	Kiedyś wynagrodzę ich.	Kobieta zapytałem Wirskiego.	Masz: to będzie dla twego brata.	Mój Bartoszu, mój złoty, jakże to?	Mówił Issa	Nie chcę!...	Nie pragnąć niczego! Święte i wielkie słowo, aż nazbyt często i świętokradzko nadużywane, byt wszechogarniający, niezmienny, pełny, istotny, błogostan ostateczny, pierścienia przemian zamknięcie: Nirwana. Bóg jest otchłanią, otchłań jest Bogiem, i my do Boga wrócimy!	Nie prosiłam cię o to ale to było takie w twoim stylu.	Nie, bądź spokojna, panienko. Już mi przeszło.	Nie, matko Wcale nie jestem taki, gdy kobieta jest ładna, a przede wszystkim litościwa dla głodnego.	Nie, nie, niech pan tak nie mówi, właśnie pan tak mówić i myśleć nie powinien. Ludziom potrzebna jest nadzieja.	Niema listu?	Nigdy go nie miałem	No i cóż?...	Nuje	O której masz pociąg?	O nie, jaśnie panie, i nigdy tego nie zapomnę	Oczywiście jestem do pańskiej dyspozycji; ale...	Palisz egipskie papierosy, co?	Pewno pieniędzy! Nie mam, nie mam, skąd ja ich tam mieć mogę...	Prawda? co! Moja droga Anetko, prawda?	Przeczytaj	Reszta jest w waszych rękach, wielebny ojcze	Tak, panienko. Gdybym wiedziała, gdzie on jest, ten kochaneczek, poszłabym bodaj pieszo poszukać go.	Tak.	Tak... oto jest!	Teraz ja udzielę ci garstkę informacji w zamian za te, których ty mi dostarczyłeś. Dama, uchodząca tutaj za miss Stapleton, jest w istocie jego żoną.	Teraz wy jesteście żołnierze, a my cywile	To i nie potrzebujesz nigdzie jechać, bo my wieziemy ordynanseordynans (z łac.)	To samo uradzali u Kłęba.	To są listy nieważne do waszej królewskiej mości.	To wystarczy, kapitanie Mogę poprzestać na pańskim słowie. Znam tego pana i możesz mi wierzyć.	Tymczasem nic więcej od was nie potrzebuję nad to, ażebyście zapomnieli o tem, żeście mnie widzieli w Krakowie.	Wczoraj! co do grosza!	Widzisz tam	Więc jestem jeniec?!	Wolałaby to aniżeli flirt ze swoimi wielbicielami	Wróżek, wróżbitów, jednym słowem ludzi przepowiadających przyszłość.	Z czego? Ależ z tego, zacny wierszokleto, żem już trzy razy mówił do ciebie, a ty ani mru-mru.	Święta inkwizycja!	Żeby tak zatracić duszę chrześcijańską! Ale stara pono skarży całą wieś?
Kamień, lecący z góry, miażdży krzewy po drodze, a przecież spadnie nisko i leżeć już będzie na wieki. A krzewy odrosną. My mamy moc.	A ja myślę, że przede wszystkim trzeba dawać pracującym to, co im się należy Głodny wół kładzie się na ziemi, głodny koń chwieje się na swych nogach i wzdycha... Możnaż więc żądać, aby głodny człowiek pracował i nie objawiał, że mu jest źle?...	Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz gospodynią pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby i te siostrzyne...	Com stracił w tej służbie, o tym nie będę gadał, ale oddałem mu ważne usługi: utrzymałem w posłuszeństwie moją chorągiew, która tam teraz została, bogdaj mu na pohybelna pohybel (z ukr.) inne, które się buntowały, znacznie wyciąłem... Zababrałem ręce w krwi bratniej, w tej myśli, iż sroga to dla ojczyzny necessitasnecessitas, necessitatis (łac.) tak trzeba! Teraz dopiero, gdym się o onych truciach z listów dowiedział, aż mi szpik w kościach zdrętwiał! Jakże to?  Takaż to wojna? To truć chcecie żołnierzów? I to ma być po hetmańsku? To ma być po radziwiłłowsku? Ja to mam takie listy wozić?...	Moje dziecko, okryj się i przejdź koło kasy, bo jesteśmy pewni, że ten mydłek, Zaleski, nie sprzedaje biletów. Używają tam sobie próżniaki!	Mój ojcze Niekoniecznie oni na placu boju walkę nam wypowiedzą. Albo żeście nie słyszeli o truciźnie, co we Wrocławiu sprzątnęła tych, którzy zawadzali, albo nie wiecie, co Białego spotkałoCo Białego spotkało	Przypuśćmy jednak że Klara Gulla podtrzymała ową damę, albo ją podniosła i że staruszka tak była uradowana, iż otworzyła pulares i dała Klarze od razu banknot dziesięciokoronowy? Czyż nie była to rzecz przyjemna, o czym warto pisać?	A jakże nazywa się twoja matka?	A ty powiedz, jak skończyliście z chłopcem?	A ty w nocy śpisz?	Aha, dobrze, że sobie przypomnieliśmy, drogi Cyrusie Jeszcze panu za to nie podziękowaliśmy. Szczerze mówiąc, bez tego ognia nigdy nie zdołalibyśmy wrócić do domu.	Bo ja u Żydów nie mamkowałam, to i nie widziałam.	Bo też to i niepodobna. Wąż się nie prześliźnie.	Bo... mając do wyboru pozostanie na balu i powrót do domu wybrałeś to drugie.	Być może, choć ja osobiście wątpię, żeby to był Indianin. Ooo! Słyszeliście?	Będę... Jeśli mnie zechcą trzymać	Co jegomości?	Co to ma znaczyć?	Czasem dziadek to robi, ale moje książki go nie zajmują, a nie chcę prosić bez ustanku Brooke’a.	Dawaj zaraz!	Dlaczego nie?	Dwadzieścia jeden, to jest właściwie dwudziesty drugi	Dziękuję	E gdybyście nie gniewali się na mnie, jabym z wami rad pomówić od serca.	Et, plecie Kasia androny!	Gdzieś ją poznał? Mów! Że też tobie żadna nie ujdzie! Ach, wpakowałabym cię z przyjemnością na statek admiralski z zakazem odwiedzania portów! Co to za jedna?	Gdzież będę spał?	Grzywny wszystkie u was się pochowały! Wiem, wiem!	Hm! ktoś widocznie śledzi pańskie kroki.	I owszem.	I zdaje mi się że byliśmy tuż przy skarbie, gdy tunel zapadł się nad Albertem. Biedaczek	Idź pani sama do kasztelanowej, ja dziś być nie mogę, przeproś ją... jutro... Idź...	Jakto dniówkę?	Jantoś! Jantoś!...	Kiedy wzniósł oczy na Maga, myśląc, iż ujrzy w nim święty zagniew, z dreszczem podziwu ujrzał tragiczną zadumę Leonardowskiego Wieczernika.	Kim ksiądz właściwie jest?	Kobieta, Jedzenie zapytała po chwili, podnosząc na niego niebieskie, zupełnie porcelanowe oczy, o jasnych złotawych obrzeżach rzęs i w tej chwili, z rozchylonymi nieco, bladymi ustami dziecka, z twarzyczką podniesioną, podobną była do świeżo upieczonej bułki.	Kostiumy zaraz jutro z Madrytu...	Król Harald, dla wypróbowania uczciwości poddanych, na drzewie przydrożnem zawiesił nowy naramiennik. Po trzech latach, przejeżdżając, znalazł go na tej samej gałęzi.	Który z was Trzewik?	Ma pan rację	Możemy pozwolić sobie na więcej... poufałości. Zachowujemy się zbyt oficjalnie. Na przykład... na przykład moglibyśmy się pocałować.	Musimy wierzyć na słowo	Myślałam, myślałam, ale prawie że bezskutecznie. Może byśmy utworzyli związek ludzi pożytecznych.	Nakłoń, panie, ucha twego... Od czasu kiedy opuściłeś miasto Pi-Bast, zaszły tam dziwne wydarzenia... Twoja kobieta, Kama Fenicjanka, uciekła z Grekiem Lykonem...	Nie będziemy mieli dość czasu lecz przeciwnie, jest to bardzo nagłe.	Nie chce mi się!	Nie mam tu nic do rozkazywania. Każdy gospodarzem we własnej chałupie. Ino nie zwalajcie winy na kumotra, bo to człek rzetelny w słowie, znam go dobrze. Lada chwila nadbiegnie.	Nie mojaś to, Jaguś, nie moja?	Nie myśl teraz o tym, Czarusiu, Czarusieńku...	Nie przypominam sobie tego nazwiska, ale proszę, opowiadaj mi dalej swoje dzieje.	Nie rozumiem.	Nie wiedziałem, że powróciłeś, sir	Nie śmiałem bez permisjipermisja (z łac.) rzekł krótko wachmistrz.	Nie, nie! nie mogę tu zostać sama ani na chwilę.	Nie, señor Nie sądzę, żeby señorita zapomniała go w tym domu.	No, no, trochę nadziei	No, żebyś miał później z czego żyć.	O chlebie i wodzie...	O, jak matkę kocham. A nie mogłeś więcej wziąć?	Oczywiście Na przykład miłość bez wzajemności. Mamo, każ podawać to śniadanie, bo doprawdy nie mam czasu. Muszę być w paru bankach i u stryja.	Oczywiście.	Ot, i brama! tu muszę waści pożegnać... Chyba że chcesz, bym cię po pochyłości sprowadził?	Otóż to, rzekł, jak to oni budują. Musisz być ciężka, mostek pod tobą zatonął... Cha! cha! chyba łódź po asindźkę poszlę... lecz przejdźże się dalej po wyspie, są tam ładne rzeczy do widzenia. Lassy na wpół śmiejąc się, pół przestraszona, ruszyć się nie miała odwagi.	Panowie, musimy bronić ojczyzny, musimy bronić naszego honoru.	Patrz! Tam! Nadchodzi chyłkiem! Stoi w drzwiach!	Po dniu świeższą i jeszcze może piękniejszą się wydaje dla tych, co tego rodzaju piękności lubią.	Podwójnie więc zadowolona jestem Innych środków nie odważyła-bym się używać dla choréj, bez zatwierdzenia medycznego autorytetu, ale ten, jaki radziłam, wiedziałam z pewnością, że jest niezbędny i pomocny.	Pozdrowicie ją ode mnie! Ode mnie, od braci, od sióstr i ścian, i progu, i ogniska domowego.	Pozwolę sobie być innego zdania. Dokąd by mógł uciec? A przy tym trzeba pamiętać, że Verloc musi także się strzec niebezpieczeństwa grożącego mu ze strony kolegów. Tam w sklepie jest na swym stanowisku. Jak by mógł wyjaśnić opuszczenie tego stanowiska? Ale nawet gdyby miał zupełną swobodę ruchów, nic by teraz nie zrobił. Brak mu dostatecznej energii, aby powziąć jakiekolwiek postanowienie. Niech mi też będzie wolno zaznaczyć, że gdybym go był uwięził, musielibyśmy trzymać się pewnej linii postępowania, co do której pragnę najpierw usłyszeć pana zdanie.	Prawda, masz rację, trzeba teraz pieniędzy i pieniędzy.	Proszę mi nalać!	Przybłęda.	Przywieźć cię tak daleko i opuszczać, wydaje mi się...	Sama.	Siedzi na sali. Mały stolik za drugim filarem. Jest sama, ubrana w ciemnozieloną suknię i w pelerynkę ze srebrnych lisów.	Sześć najprzód pułków wyszło w pole cała królewska lejb-gwardya konna użytą była. Na wyżynach ustawiono działa i wojska tak rozporządzono, ażeby dwór miał widowisko prawdziwéj wojny. Jakoż udało się wszystko przepysznie. Rozdzielone pułki postępowały dając ognia, nacierając, a choć oprócz kilku wywróconych i podeptanych, nikomu się nic nie stało, można było przysiądz zdala, że bitwa była najzaciętsza i przeléw krwi okrutny.	Tak? Ano to mogę zostawić w spokoju tego umrzyka, gdyż patrzy mi się lepsza zemsta.	To i ja mogę jechać daleko pójdę i każę osiodłać muckę!	To nie po niemiecku! Co to za język? patrzcie!	To niech pani kupi teraz.	To szkoda. Chciałabym, byś dziś odwiedził wujenkę Szczerkowską i omówił z nią nasz wspólny wyjazd do Jarzębowa.	Toż w grudniu zeszłego jeszcze roku ta batalia była!	Ty mój gość, ja o tym pamiętam.	Tylko pytanie: jak? Zresztą, wziąć tę twierdzę jest teraz taką samą klęską, jak od niej odstąpić.	Tylko że nie chcieli tak wyraźnie napisać.	Użyczę ci go, córko, jeśli posiadasz pewną i niezłomną wiarę, że podołasz nowym, szczytnym zadaniom, że potrafisz żyć, jak na ofiarę poświęconą św. Sakramentowi przystało.	Według mnie, ci wszyscy dawni podestowie i kondotierzy, bo Cavalcanti dowodzili wojskiem, rządzili różnymi prowincjami; otóż jestem przekonany, że zakopali tu i ówdzie ogromne miliony, a kryjówki znają tylko najstarsi w rodzie, przekazując tajemnicę z pokolenia na pokolenie. Dowód, że są żółci i zasuszeni jak ich floreny z czasów Republiki: wciąż się w nie wpatrując, zarazili się od nich kolorem.	Weźmiesz czterdziestu pocztowychpocztowy	Wie pan krzyżując je na piersiach (ulubiony gest Napoleona I).	Wielkie to są zamiary, panie mój ale wykonać ich nie można... Wieże babilońskie, z powodu swojej formy, są nietrwałe i łatwo przewracają się; tymczasem nasze gmachy muszą przetrwać wieki... Świątyni Jedynemu Bogu stawiać nie można, gdyż On nie potrzebuje ani odzieży, ani jadła, ani napoju, a cały świat jest Jego mieszkaniem. Gdzież więc świątynia, która by Go pomieściła, gdzie kapłan, który ośmieliłby się składać Mu ofiary?...	Wiesz że inaczej nieumiem.	Winicjusz jest w tej izbie, gdzie i wszyscy, bo ta jedna jest większa, a zresztą same ciemne cubicula, do których tylko spać chodzimy. Wejdźmy już	Więc był ten pan, wziął Jędrka?	Więc ty Beniamin! Oho! Beniamin to znaczy dziecię ukochane, dziecię wypieszczone, dziecię szczęśliwe	Wszystko jedno dokąd.	Za bary?	Zabiję to bydlę	Zaczepicie licho, gdy Chwosta ruszycie... Niemców i Pomorców na nas sprowadzi.	Złajnik!
Chciałbyś coś zjeść albo wypić? Wszystko, co tu widzisz, jest twoje. Zawdzięczamy ci życie! Ale powiedz mi szczerze, szczerą prawdę: czyś ty jest ten, na któregom wołała Nathoo... czy też może jakiś bożek?	Jaki z nas dla nich pożytek? Na co my możemy im się przydać? Proszę cię bardzo, Senderl, odpowiedz! Odpowiedz, jakeś Żyd. Wyobraź sobie taką sytuację: Wróg, nie daj Boże, napada, a my, czyli ja z tobą, mamy mu stawić opór. Możesz to sobie wyobrazić? Załóżmy, że powiesz mu nawet tysiąc razy: „Odejdź, bo jeśli nie, to zrobię pif-paf”. Przypuszczasz, że się przestraszy i posłucha? Nic podobnego. Wyciągnie łapy, aby cię pochwycić. Będziesz miał wyjątkowe szczęście, jeśli ci się uda wyrwać cało z jego rąk. A możesz mi wierzyć, że tak będzie. Jesteśmy tu zupełnie niepotrzebni. Oni także chętnie by się nas pozbyli. Na własne uszy słyszałem, jak ten ich najstarszy kiedyś tak się o nas wyraził: „Skaranie boskie mam z nimi”. Gdyby to tylko od niego zależało, to by już dawno posłał nas do wszystkich diabłów. A mówiąc prawdę, do czego możemy im się przydać? Od samego początku, możesz mi zaufać, Senderl, sprawa nie była całkiem w porządku. Nasz związek z nimi to czysty mezalians. My im nie jesteśmy potrzebni i oni nam nie są potrzebni. Ci Żydzi, którzy nas oddali w ich ręce, musieli niemało o nas napleść. Nie ulega wątpliwości, że przedstawili nas jako Bóg wie jakich zuchów. Że z pewnością znamy się, i to doskonale, na taktyce wojennej. A że owi Żydzi oszukali ich, nie nasza w tym wina. Nas też oszukali. Przybyliśmy przecież do tego miasta z określonym zamiarem. Chcieliśmy zebrać trochę pieniędzy na dalszą wyprawę. O taktyce wojennej mowy nawet nie było. Gotów jestem przysiąc, i to uroczyście, w tałesie. Wzmianki nawet o tym nie było. Takie ordynarne sztuczki to zwykłe świństwo. To już dno. Oni, to znaczy wojskowi, też nie są winni, że nas oszukano. My zaś nie ponosimy winy za to, że oszukano wojskowych. Winni są tylko ci nasi znajomi, ci dwaj Żydzi. Oni oszukali obie strony. Tamtych i nas. Tylko oni są winni i nikt poza nimi. Nikogo innego nie mamy prawa oskarżać.	Chyba tam, po drugiej stronie. Tak mi się przynajmniej wydaje. Mój stary też tu czasem spał, razem ze świniami, ale jak on chrapie, to dom się trzęsie! Zresztą ojciec już tu nie przychodzi.	Dzierżą mnicha? Na mą cześć, to im nie wyjdzie na dobre. Tedy, aby być przygotowanym na wszelki wypadek, nie cofajmy się stąd jeszcze, ale zaczekajmy spokojnie. Zdaje mi się bowiem, że już przeznałem strategię nieprzyjaciół, iż los nimi powoduje, a nie rozum.	A psy. I to ci powiem, że psa, który by tak pachniał, jak tamte, póki żyję, nie spotkałem. Co to się będzie działo, jak one się pokażą na rynku! Wstyd!	Och! dosyć nie mówmy do druku!... Twój felieton jest bezcelowy, skoro możesz się usprawiedliwić jednym słowem: Już nie kocham!	Co się stało, to się nie odstanie Pomyślmy lepiej, co teraz robić!	I tak trzask prask, tak jej wygarnęła w żywe oczy, bez ceremonii. I nie uprzedziła mnie o niczym, szelmutka, ona jest sprytna, istna małpka. Pani jest szczęśliwa, że się pani umie powstrzymać; zazdroszczę ludziom, którzy umieją skrywać to, co myślą.	Nie, nie! Na to nie czas jest jeszcze. Nie chcę, aby patrzyli, co tu się dziać musi, nie chcę, aby zawczasu z własną krwią do walki występowali... Przyjdzie spokój wkrótce, naówczas ich zawołamy... A! Ja ich nie widziałam tak dawno Odebrano mi ich dla wojennego rzemiosła, by się go u dziada i u naszych uczyli... Tyle lat! Tyle lat... Widziałeś ich obu?	Jeśliby się kto odezwał, jak będziem już wchodzili pozwól waszmość, że ja odpowiem... Po niemiecku umiem szwargotać jak po polsku, więc pomyślą, że to kto od jenerała z obozu przychodzi.	Paniczki miłe... gdzie tak pilno? A to biegną na złamanie karku... Stójcież! Okropności się dzieją!	Pokaże się to ze Szwedami, jakom już rzekł.	Próbują je jakoś przejeść, ale nie bardzo im to wychodzi. Mają zresztą u pana kredyt, powiedzieli mi o tym przedwczoraj, kiedy u mnie byli. I zaprosiłem ich głównie ze względu na pana. Przedstawię ich panu.	Słowem już! kto nie po bożemu żyje, ten się Boga zapiera.	To znaczy, żebyście mu przyjaciółmi byli, jako on chce być wam przyjacielem. Przecie on tu własnego dobra strzeże, którym każdy wedle upodobania rządzi. Zali nie prawda, ojcze Pakoszu?	Wreszcie, choćbyśmy chcieli wracać, to nie mamy dokąd.	To było okropne wiecie, jak hałasuje mój zegarek, od czasu kiedy się zepsuł. Słyszałem z głębi kufra, jak ktoś mówił: „Cóż to za dźwięk? Brzmi niczym piekielna maszyna. Inspektor powinien kazać go wrzucić do rzeki”, ale drugi człowiek odezwał się: „Trzeba wezwać policję”. Wtedy właśnie...	On ocalił siebie! On nic nie wie, czcigodny panie! Kto on jest? Czego on chce, ten złodziej? Ciska wszystkim piasek w oczy i panu także, czcigodny panie, ale mnie on piaskiem oczu nie zasypie.To wielki głupiec, czcigodny panie!	Sam jej powiem. Dowiedz się tylko dobrze, to już się z Kesslerem załatwię.	Kazano mi je przywieźć do Faszody więc je przywiozłem i mógłbym się o nie więcej nie troszczyć. Ale polecił mi je przyjaciel mój, Grek Kaliopuli, dlatego nie chciałbym, by pomarły.	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Nie zdołamy wykazać związku pomiędzy psem a śmiercią tego człowieka. Zresztą nie widzieliśmy psa; słyszeliśmy go tylko, a nie możemy dowieść, że gonił Seldona lub kogo bądź. Nie, mój drogi, musimy pogodzić się z myślą, że trzeba czekać i działać z ukrycia.	Czemuż pan nie rozstanie się z nimi?	Czy Wentzlówna jest jeszcze na pensji?...	Jako wy wszyscy zdrów jak ryba i dosyć wesoły był... Ino mi nie chciał mówić kto on... a zlitowalibyście się nademną, gdybyście mi jego nazwisko dali...	Ktoś mówił, że nago mogą się ukazywać tylko bo­gowie. My mamy dziś wszelkie powody do ukrywania swej nagości.	Na rany pańskie! Co się stało?!	Nie, bo kazał przygotować śniadanie na godzinę dziesiątą.	Oczywiście, proszę pana. Można nawet jeszcze taniej urządzić się, ale nie można z tego żyć.	Pan?... A pan skąd się tu wziął?	Przecież ja nic takiego nie powiedziałem Tyle tylko powiedziałem, że się ten kapral nadział akuratnie i miał kiszki w spodniach... Przecież on mógł...	Tak! starym na sercu, zimnym i zmęczonym. O szkoda mi ciebie, szkoda! I spojrzała nań znowu, aż oczy ich się zbiegły w wejrzeniu	Tak, to ja. Miałem z nim sprawę honorową i przestrzeliłem go w pojedynku.	To nasza droga, nasza biała, szczęśliwa droga... Tam pojedziemy. Ta jest droga prowadząca do szczęścia...	Yetmeyer jest chory na lęk przestrzeni, która istnieje w milionach wymiarów pomiędzy słowem a jego czynem. Stąd bezwymiarowość pańskich oświadczeń i pańskich działań.	Zgoda. Mój drogi, przygotujmy się na desperacką walkę. Zgodnie z pirackim obyczajem, jeśli przepołowi mnie kula armatnia lub przyjdzie mi wyzionąć ducha na wrogim statku, ustanawiam cię spadkobiercą mojej skromnej fortuny.	A kto to?	A tak, Polka, to uosobione głupoty, fałszu, kaprysów, złych instynktów, to...	A, trudno nie być szczerym	Ależ go znamy i nie młody.	Ależ to podstęp! Prawdziwy podstęp. I tak postępują dżentelmeni, koledzy.	Bez wątpienia. Mowa tutaj nie o świątyni w Piladżi, ale o świątyni z Malabar Hill w Bombaju.	Chodźmy, mamo; cóż w tym jest złego?	Czyśmy jemu nie sprawili jakiejś przykrości? On taki zamyślony... i taki daleki...	Dlatego właśnie, że wiem o wyroku skazującym jedynie na więzienie, byłem przerażony pogłoskami o bliskim straceniu, jakie krążą po mieście; przypominam sobie śmierć hrabiego Palanza, którą pan tak sprytnie przemyciłeś.	Dostańcieno mi tylko kwitek do lasu na materyał i podarujcie choć starą towez (siekierę).	Ja nie chcę robić żadnego świństwa i w ogóle podaję do wiadomości panie kolego, że świństwa robią często ci, którzy imputują je innym!	Kochasz się w panu Stukalskim, który wymyśla ci, że masz palce do obierania kartofli...	Książę cofa się ku Sokółce, daj Boże szczęśliwie!	Matka się też puszy kiejkiej (gw.)	Najmodniejsze teraz pantofelki z szarego płótna ze skórzanymi deseniami...	Nazywam się Wawrek Dobek Borowiecki, odezwał się nieznajomy żywo.	Nie wiem doprawdy, Wasza Wysokość	Nie, bo ja zaraz wychodzę, opuściłam chore dziecko dla pana...	Nie, jeżeli pan mi obieca, że nie zaziębi Niry...	Nie, nie, nie uchodzi.	Nikomu, pamiętaj. Żeby tam nie wiem jak ciebie prosili. Czujesz?	No, to wielce szczęśliwie.	No, świetnie! Jeszcze raz bardzo panu dziękuję i... może poszlibyśmy gdzieś razem na kolację?	Rozumie się!	Sami go wybralim nad sobą, to i uważać musim.	Stanisław, gdzie jest Róża?	Sądzę, że nad kwestią miejscowych fabryk możemy przejść do porządku. Teraz szanowny pan Wokulski raczy nam, z właściwą mu jędrnością, objaśnić: jakie pozytywne korzyści z jego projektu odniesie...	Temu znachorowi z młyna?... Nie, jemu też nic nie mów. Dobrze?	To jespan z Mazurów?	To prawda! Panno Netko, pamięta pani Izarkę, Izunię naszą jasnozieloną, czystą jak łza...	Tylko panią de Chanlivault, siostrę naszego zacnego Chaussepierre. Dała nam ładną komedyjkę kiedyś. To salon, który będzie kiedyś bardzo elegancki, zobaczy pan!	W którym? Bo wiele światów mamy w roku pańskim 1838.	Więc to tak?	Z tą kartą w ręce dostaniesz się pan bez trudności do celi Manuela. Zapewni też ona wolny wstęp do więzienia osobie, którą wskażesz odźwiernemu.	Żeby każdemu dziecku wolno było raz na miesiąc stłuc szybę.	A ci Murzyni?	Była	Chyba zobaczę go, jak wróci?	Co zechce, uczynimy dla niego	Czyliż ja jestem w moim domu?...	Do stu piorunów!	Dzięki Bogu.	Ja widzę w dali tego człowieka	Jakim cudem?	Jakto dniówkę?	Kiedy pan go zakatrupił?	Lydia, dic per omnes...	Masz papiery?	Mister Tarkowski...	Musi dać sobie radę. Zresztą ja od wakacyj mogę zacząć praktykę.	Neapžiūrėjau taip jau labai	Ocaliłeś mi pan życie!	Och, jego współpracownicy mają dużo talentu.	Oj! jakoś nieskoro!	Prawda, że wy, wieśniacy, wstajecie z kurami.	Sameś, frajerze, ją tam schował!	Tam właśnie i ja podążę.	Tiesą sakant, jos nesutiktų eiti priešai etiketą... bet aš taip mislyju, jog sutiks.	Tym ci polski naród stojał	Uważasz, żem dziwadło?	Wasza książęca mość raczyłby sam...	Więc czego właściwie u kaduka pan chce ode mnie?	Wytłumacz mi, dlaczego Ajdar ma cześć dla krzyża? Kiedy kapelan w Iłży podniósł go w górę, sama widziałam, jak Ajdar bił czołem, a potem całował krzyż z nabożeństwem.	Zośka, wołaj ludzi!...
Szeregowiec ten udaje idiotę, żeby swoim idiotyzmem przesłaniać niezliczone gałgaństwa. Nie znam, oczywiście, treści dostarczonego panu pisma, ale jestem przekonany, że drab dopuścił się czegoś na większą skalę. Gdyby pan pozwolił, panie pułkowniku, abym się zapoznał z treścią tego pisma, to niezawodnie mógłbym panu udzielić cennych wskazówek, jak z nim należy postąpić.	To imię znajdziesz, bracie duchowy, na piérwszéj karcie każdego z utworów moich. Mieszkam przy ulicy Ptasiéj, w domu N.	Za to, że jesteś nienawiści godny, żeś lalka, żeś bałamut. Spójrz na zégar i idź się ubierać.	Pluję na to, co obiecałem, i na ciebie pluję! Rozumiesz! Byle dziwka, byle szmata przyczepi się i napastuje. Taki pośmieciuch!	Nie wiem, pojedziemy na miejsce i może się przekonamy. Dziś jednak nie mogę jechać, gdyż oczekuję interesanta z miasta. Odłożymy więc to do jutra rana	Jest już w powietrzu, zaraz się pojawi na ziemi. Kapitan Czibisow należy do tych ludzi, co nasz Przewalski Mikołaj: uwielbia absolutyzm i służy mu całym geniuszem, rozległością wspaniałej wiedzy i młodością. Lecz Rosja musi być pokonana dla jej własnego dobra i dobra ludów.	Czekaj no, dziennikowi brakuje właśnie w tej chwili ofiary, weźmiemy się do twego barona. Ten baron to piękniś z czasów Cesarstwa, zawzięty ministeriał, nada się nam jak obszył. Uważałem go nieraz w Operze. Widzę stąd twoją grandezzęgrandezza (z wł.) ukochana wł. poety Dantego, umieszczona przez niego w Boskiej komedii jako przewodniczka po raju.: jutro będą się diablo skrobali za ucho.	Teraz uczy się. Matka mu przysyła pieniądze, ale niedużo, bo sama jest niezamożna. Ale jaka to czarująca staruszka. Mieszka w Radomiu. Byłam tam u niej razem z Tomkiem przez trzy dni. Nie ma pan pojęcia, jaka była dla mnie serdeczna, że i dla rodzonej córki nie mogła być lepsza. Głównie się tak ucieszyła, że dzięki mnie Tomek wyrwał się spod wpływów pewnej kobiety, która doprowadziłaby go do zupełnego zatracenia talentu. Była obrzydliwą egoistką. Matka Tomka jeszcze mnie nie znała, a już do mnie napisała list. „Pani, drogie dziecko, uratowała mi syna”... Czarująca staruszka. To tak przyjemnie czuć się pożyteczną dla kogoś i nietylko dla kogoś, bo dla całej ludzkości! Talent Tomka to przecież własność ogółu. Musicie się poznać. Tyle mu o panu opowiadałam...	Jak na białogłowę? Masz waćpan za białogłowę! Masz! Masz!	Ach, to zadziwiające jak tamto pismo było podobne do tego.	Ach, ty bałwanico jedna... Sznaglowej tylko panie płacą. My idziemy w dług. Jak będziesz już zdrowa, pójdziesz na mamkę i dług Sznaglowej za ciebie ci, co cię wezmą, zapłacą. No, rozumiesz?	Czuję się tak szczęśliwy jak gdybym sam miał się żenić, a nie potrafię już wyrazić wdzięczności za zaproszenie mej Zofii na drużkędrużka	Najlepiej jutro. Bądź ubrana o trzeciej. Przyjadę po ciebie fiakrem i przywiozę do nas, na Skibówki.	Sprzedał i na przykupnym, ale sprzedał i na Wilczych Dołach i ma ciąć...	Głupstwo. Rozmawiałem już z marszałkiem Sejmu. Znajdzie się sposób na utrącenie całej ich donkiszockiejdonkiszocki (daw.)	Na czemże ten świetny interes polega?	Teraz się, obleczesz, bracie, w ochopnię domową, albo się w kaftan skórzany odziejesz, i pójdziesz w pachnący las na łów swobodny, na wesoły...	A! dosyć tego! to nie jest kara, tylko zemsta. Ojcu nie wolno tak postępować ze mną! Ja zabraniam ojcu, nie pozwolę... Za cóż ojciec poniewiera mną tak, co? że miałam kochanka! ale ojciec mnie się nawet nie pytał, czy to prawda, tylko na mocy marnego oskarżenia poniewiera mną, odtrąca od nóg, jak ostatnią!	A chłopi i baby wejdą nam na kark i sprowadzą nas tutaj z powrotem	Czy panu nie przeszkadza, że ja gram na radju?	I na Baldim świat się nie kończy!	Jak to pan rozumie?	Nie przeszkadzaj, Ada, bo jestem w natchnieniu. Lekcja pani trafiła na pojętnych uczniów. Precz z nudami!... Od tej pory nasze kółko stanie się ogniskiem rozrywek...	Waćpan? waćpan? Jak to?...	Z niczym nie wrócicie, bo wrócicie z pismem moim, które każdemu z was na skórze każę wypisać.	Z pewnością Najwidoczniej! Czymże innym jest to, co sprawiając ból pozwala mu poznać samego siebie? Czymże jest to coś, dzięki czemu ty i ja wiemy, że on istnieje?	A! przecież Oriana ma kuzynkę, której matka, jeżeli się nie mylę, jest z domu Grandin. Tak, tak, wiem doskonale, to są Grandin de l’Epervier.	A tak, zobaczyłem że dotknęło pana nowe nieszczęście, równie niezasłużone jak poprzednie; to mnie utwierdza w chęci uczynienia panu przysługi.	No, niechaj was o to głowa nie boli, wielmożny panie, przysięgam wam, że tak pilnować będę tego przykazania, jak niedzieli, którą święcić trzeba.	To może syn pani mógłby być użytym w kopalni do innego zajęcia?	Było to między pierwszym i drugim pianiem kurów w noc pierwszego  maja.	Mieliśmy pracować nad ustaleniem jej przyszłości, a ja zaraz zgadłam, że chodzi o nawiązanie małżeństwa z panem Stefanem, które Hela tak niebacznie potargała... Ale mam nadzieję, że to się zrobi...	To weź w rękę widelec	Jak zawsze, masz najzupełniejszą słuszność Tak jest niezawodnie, pomówionoby cię o dziwactwo, a nieznośny Filip z konopi powlókłby się za nami.	Och, mój Boże stało się tylko to, że Karolina objęła zarząd domu i nie umiała się z tego wywiązać.	Zapewniam, każda cena jest dla mnie do przyjęcia.	Potężny jest, a złota ma tyle, ile go żaden z książąt naszych nie ukaże.	A nie, to nie!	A ja dam dwa... trzy razy tyle, co... kochany książę. Jak Boga kocham!...	Dziad-ślepiec z lirą. Wyrostek go prowadzi. Teraz buty zdejmują. Przejdą ku nam przez rzekę.	Od mego mistrza. Bezpośredni podwładny Najwyższego Mistrza Dżewaniego: Lambdon Tygier. Poznasz go. On cię nauczy, jak znosić ciosy życia. Wtedy poczujesz się nie tylko godnym mnie, ale także poznania Tajemnicy Dwoistej Jedności Granicznej.	Sam nie wiem. Czuję do niej antypatię i już.	Sądzę że zawsze wygląda ślicznie, wyższa jest pod każdym względem od otaczających ją ludzi.	Bo tak pytasz, jakbyś miał do mnie pretensję, tylko o co?	Chór? Aha! Jest:	Czy pan jest tego pewny?	Do Potkańskiej.	Do czegóż więc dążycie?	Powiedz jej, że tatuś pojechał do Ameryki po posag dla niej.	W prosty. Ten sam Heniek po przyjeździe do Argentyny może zacząć przed nią wyśmiewać się z pana, że niby znaleźliśmy, za przeproszeniem, durnia, żeśmy sami pana w Berlinie zadenuncjowali, by uwolnić się od pana, żeśmy forsę panu zabrali.	Zaraz będę spał. A gdzie jest ten niedźwiedź?	Zawołaj tych ludzi. Coś mi jest, ale co?	Nie wiesz, kto może być owa L. L.?	Tak, ale prokurator królewski wyjechał, i list ten doręczono jego sekretarzowi, który ma pełnomocnictwo otwierania listów. Otworzył i ten, a potem posłał po mnie; nie znalazłszy mnie w domu, wydał nakaz aresztowania.	A kto tam?	Bo grunt jednaki, tylko kwiaty różnych odcieni i nazwa; tam zapożyczona z obcej gwary, a tu właściwa.	Choćbyś miał i najlepszy, niewiele by ci pomogło. Ja także nie mogę poznać.	Cierpliwości, Rolandzie! Nie chcę mówić z tobą w obecności twych przyjaciół. Będziesz mi wdzięczny za tę okoliczność.	Krzywdy mi nie czyńcie za gościnę nikt nie bierze zapłaty..	Lecz cóż, u djabła, ma z tem wspólnego żona pańska?	Nie bójcie się, wytrzymam, nie ustraszą me	Nie trzeba. Dziękuję za nowinę, której on chce wysłuchać.	Nie znalazłaś se mężyny, naści, babo, grochowiny!	Proszę poszukać księcia! Powiedzcie mu, że teraz on ma podpisywać!	Przecie myślę, że ona musi być w Łubniach	Waść, widzę, ścichapęk! Stanę ja waszmości, żeby nie mówiono, iżem się uląkł, ale choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję!	Z Bolingbroke! Ja się tam przecież urodziłam!	A gdzież Kot?	A no, Kaczkowska, dyrektorowa, Mimi, a teraz Nicoleta.	A... bo mama chce, żeby u nas zbierały się komplety panienek, którym mają wykładać najlepsi profesorowie	Abo co?	Ach!	Boże cię uchowaj! hańbą byś okrył mnie i siebie.	Byłem.	Będę cię leczył.	Chamskim!	Czy zrobił się z niego jeszcze większy dziwak?	Czym ja się waszej książęcej mości odpłacę? Czym ja odpłacę?...	Dobrze, ino stańmy tuż przy schodach, coby dawać pozórcoby dawać pozór (daw.)	Dziesięciu tysięcy złodziei!	Gdzie macie te salamandry?	I zapewne słyszała pani, że rodzina Stefana, a właściwie	Idźcie z nami ręka w rękę	Kocham ją jedną w świecie!	Kochasz mnie?	Księże Lantaigne, jakże rad jestem, że cię widzę!	Mich...	Może przejedziemy się łódką?	No dobrze, idź już.	Pani taka zmieniona... ja podam szklankę wody...	Powiedział tylko, byś się strzegł!	Powinien pan dziękować Bogu, że tak się stało!	Szlachcic!	Tai da negražiau iš jūsų pusės ir atleiskite man, jeigu aš jums tai sakau, nežiūrint ant visos mano guodonės, kurią turiu dėl jūsų, kaipo lenko	Tak, po amatorsku. Myślałem, że pani weźmie udział w przedstawieniu.	Wasza dostojność. Powiedziałem kucharzowi, że ptaki te pochodzą od pani Sary; więc on tylko dla waszej dostojności robił z nich pieczenie i pasztety.	Wedle czego?	Więc co mi radzisz?	Wyłaź mi zaraz z kąta, głupi, gruby mazgaju! Zaraz ci przyślę sekundantówprzysłać sekundantów	Zapewne szpieg.
No, no, idźmy dalej, przystąpmy do drugiego pytania. Czy zależało komuś na tym, abyś nie ożenił się z Mercedes?	Trzeba bezwarunkowo wziąć do domu młodego Sorela, syna tracza będzie dozorował dzieci, które jak dla nas robią się nadto wielkie zbijaki. Ten młody księżyk czy kleryk, dobry przy tym łacinnik, potrafi pokierować chłopcami; mówił mi proboszcz, że to tęgi charakter. Dam mu trzysta franków i życie. Miałem skrupuły co do jego moralności, był bowiem beniaminkiem starego felczera, kawalera legii, który pod pozorem pokrewieństwa odnajmował izdebkę z wiktem u Sorelów. Ten człowiek mógł w gruncie bardzo łatwo być po prostu tajnym agentem liberałów; powiadał, że górskie powietrze dobrze mu robi na astmę; ale ostatecznie to nie żaden dowód. Przebył wszystkie kampanie Buonapartego we Włoszech, a nawet, jak powiadają, podpisał swego czasu protest przeciw wprowadzeniu Cesarstwa. Ten liberał uczył po trosze łaciny młodego Sorela i zostawił mu książki, które przywiózł z sobą. Toteż nigdy nie przyszłoby mi do głowy brać tego chłopca do naszych dzieci; ale proboszcz właśnie w wilię sceny, która poróżniła nas na zawsze, powiedział mi, że Sorel studiuje od trzech lat teologię z zamiarem wstąpienia do seminarium; nie jest zatem liberałem, a umie po łacinie.	Nonsens! Gdybyś pan choć chwilę o tym pomyślał, zobaczyłbyś pan, że cała ta przedwcześnie dojrzała bujność bezwstydnej wyobraźni, na jaką King się uskarża, pochodzi wyłącznie od niego. Jak to powiada poeta: „Sam wyhodował pióra, które nadają lot strzale”. Naturalnie, nigdy tego nie przyzna. Chodźcie na chwilę do pokoju do palenia. Nieładnie podsłuchiwać chłopców, ale oni z pewnością gnębią teraz dom Kinga od zewnątrz. Małe rzeczy podobają się małym umysłom.	Sławie, zostawiając religię księdzu. Otóż, właśnie tak! Prawdę mówiąc, myślę, że Bennett się tym nie przejmie. Proszę całą winę zwalić na mnie. Ja... hrrm!... gorąco polecam wysłać chłopca do zakładu św. Ksawerego. Może jechać tam za przepustką, jako sierota po żołnierzu, przez co oszczędzi się wydatku na kolej. Możesz mu ksiądz sprawić całe oporządzenie za pieniądze ze składki pułkowej. Loża uwolni się od ponoszenia kosztów jego wychowania i to wprawi ją tylko w dobry humor. Da się to łatwo uskutecznić. W przyszłym tygodniu mam jechać do Lucknow. Będę czuwał nad chłopcem w drodze... oddam go pod opiekę mej służbie i tak dalej...	A dostawszy się do Przylądka Dobrej Nadziei?	Będę pisywał miejską pocztą do biura duży pieniądz woźnemu.	E, do licha, daj pan temu pokój zabijasz mnie pan taką mową. Cóż to znów, czy pan chcesz się żywcem pogrzebać? Kura z pypciem zawsze kura. Do kata, nie zawsze się przecie zwycięża, nie, każdy po kolei. Dziś mnie, jutro tobie, tak się dzieje na świecie. Nic pewnego nie ma w tych walkach, kto dziś upada, jutro powstać może, chyba, że koniecznie chce w łóżku leżeć. Wstań, kochany panie, pójdźmy zobaczyć Don Gregoria, już musiał przyjść, bo słychać jakiś hałas.	Emigrant, Szczęście śpiąca królewna., słodko drzemiąca w swym kryształowym pałacu, wśród zaklętego lasu, którego nigdy nie dotykała jej stopa i z którego przychodziły do niej tylko wonie kwiatów i śpiewy słowików? Nieprawdaż, chére maman, że usuwałaś mię starannie od wszystkiego, co powszednie i pospolite, a przyzwyczajałaś w zamian do rzeczy pięknych, do uczuć delikatnych, do marzeń wzniosłych, nieprawdaż?	Jakże to już późno a trzeba jeszcze wydać tyle rozporządzeń przed wyjazdem. Réne, mon enfantmon enfant (fr.)	O, nie przyjmę żadnych usprawiedliwień. Czekam na państwa w sobotę, o szóstej. Jeśli państwo nie przyjdziecie, gotów jestem myśleć... czy ja wiem?... że nad tym domem, pustym od dwudziestu lat, ciąży jakaś okropna klątwa albo że opowiada się o nim jakąś krwawą legendę.	Prawda. Mroczy się. Więc ci powiem w krótkich słowach... Nietylko myślę, ale i najgłębiej wierzę, że Słowianie mają wielką misyę do spełnienia.	Rozumiem. Masz mi za złe, że ci nic nie powiedziałam. Ale widzisz, zakazali mi wspominać ci o tym. Zresztą mnie też o tym nie powiedzieli, dowiedziałam się przypadkiem. Dlatego byłam tak powściągliwa. Przebacz, dziadziu.	Słucha. Choć czasem i zagniewa się, a posłuchać musi. Już teraz nic nie pomoże: nijakie jej gniewanie się i nijakie całowanie nie pomoże... ona swoje, a ja swoje. Pracuj Pan Bóg każdemu człowiekowi na świecie pracować przykazał... Święta modlitwa czortu do ciebie przystępu nie da, a przy robocie różne paskudztwa do głowy tobie przychodzić nie będą. Ot, jak ja z nią teraz postępuję.	Tak, pytam pana, do jakiej pan należy redakcji.	Tam do kata! Tośmy się urządzili! Nie do darowania!...	Wiec niech pan dobrze uważa po drugiej stronie jest zagajnik dębowy. Musi pan przejść przez niego. Potem nastąpią krzaki, dużo krzaków, leszczyna i białodrzew, głóg i ligustr. Pośrodku tej gęstwiny leży stary, powalony przez wiatr buk. Musi go pan odszukać, gdyż tam na dole, gdzie pan jest, nie można przecież tak dobrze widzieć jak z góry, z powietrza. Tam on jest. Pod tym pniem. Ale... niech mnie pan nie zdradzi!	Wiem to, kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?...	Wybornie robisz, że jedziesz do brata! Zamiast twardego chleba nauczycielki będziesz miała własny dom, możesz wyjść za mąż, a nade wszystko usuniesz się z Warszawy... Nieznośne miasto!... Kiedy chcesz jechać?	A czy pani już ma komplet?...	A gdzie twój kupiec?	A kulasami po ludziach nie rzucaj!	A to mi ty powiedz, po co tu siedzisz?	Albowiem sam Bóg zstępuje na ziemię Słuchajcie Jego wezwania: bądźcie świętymi i prostymi, otwórzcie serca swoje nieskończoności. Bądźcie absolutni w swej miłości. Wiecie, kochani panowie...	Ale cóż tak późno będziesz robił na mieście, Jean? Nie idź już dziś, nalegała żona.	Ale ja nie chcę tańczyć z jakimś bubkiem! Ja chciałam z panem!...	Ale krzyż mu zrobię na plecach święconą kredą.	Ani słowa, skoro nasz statek oddycha jak wieloryb.	Boże, ile ja tobie i jej wyrządziłem krzywdy.	Bynajmniéj młodość moję spędziłam na mniejszym wprawdzie, lecz dającym zmniejszony obraz tego, jaki każdy dwór przedstawia; wszystkie one N. Panie są jedném.	Byłbyś jeszcze bardziej zdumiony, bardziej rozczulony, gdybym ci rzekł, że panna Kunegunda, siostra twoja, którą mniemałeś zamordowaną, cieszy się najlepszym zdrowiem.	Ciekawe! Ciekawe! Opłaciło się z daleka przywędrować, ażeby coś podobnego zobaczyć!	Co ty chciałeś powiedzieć?	Cuduście prosili? Macież tę moc?	Czy chcesz jeszcze się czegoś dowiedzieć?	Czy i pani?...	Czy utrzymuje pan z nią jakikolwiek kontakt?	Czytaj pan! Rozumiem!	Dajże spokój!... Zamiast biegać po tarasie, usłuchaj mnie i legnij. Widzisz, sen	Dhole nie zawracają z drogi, a ich gardziele goreją zawziętością Gdy skończą się te łowy, nie będzie już ani Człowieczątka, ani wilczęcia... pozos-s-staną jeno same suche kostki...	Dla mnie oni wszyscy jednacy	Dlaczego tak mnie witasz, Marychno?	Dlaczego?	Dobrze!	Dokąd?	Drwina szydził cień	Dziesięć kłosów. A wie pan, ile ziarnek jest w kłosie?	Eh, eh! Słowo wiatr! Srebro na stół!	Ha! brawo, Blondet! położyłeś palec na ranie Francji, na fiskalizmie, który odjął naszemu krajowi więcej zdobyczy niż wszystkie nieszczęścia wojny. W ministerium, gdzie przebyłem siedem lat kaźni, skuty z kołtunami, był jeden urzędnik, człowiek z głową, który postanowił odmienić cały system finansów... ha! ha! ładnieśmy go wysiudali. Francja byłaby zbyt szczęśliwa, zaczęłaby się znów bawić w zdobywanie Europy, działaliśmy tedy w sprawie pokoju narodów: zabiłem tego Rabourdina karykaturą!	I Bóg jest w niebie!	I co zrobimy?	I cóż? Co? Uriahu!	I ja też. Lecz powierzyłem łódź mą w dobre ręce i pewno na dłużej.	I po co masz parzyć. Taki sam warnakwarnak	Inna jest wiarogodność systemu Kopernika, a inna wiarogodność twierdzenia, że wiadome uczucia są wrodzone wszystkim ludziom. Właśnie to jest najbardziej uderzające, że te uczucia nie są wrodzone wszystkim ludziom na świecie. Są tacy ludzie, którzy ich wcale nie znają.	Ja bardzo dobrze wiem o tem, że dla mamy Władyś i Józio zawsze odemnie lepsi. Gdybym ja gwiazdy z nieba zdejmowała, a oni w błocie po uszy siedzieli, zawsze byłabym od nich gorszą...	Ja bo księżnie służyć nie myślę	Ja, odradzać? Bynajmniej. Owszem, mówię ci, że dobrze robisz.	Jak najchętniej ale uprzedzam pana, iż dobrze jestem powiadomiony, a cała wina spada na pańskich muszkieterów.	Jest tobą zachwycony...	Jestem Dawidem Copperfieldem z Blunderstone w Suffolk, gdzie pani raz już była, odwiedzając drogą moją mamę w chwili, kiedym się właśnie urodził. Bardzo jestem nieszczęśliwy od śmierci mamy. Poniewierano mną, niczego nie uczono, wyprawiono z domu, kazano zarabiać na życie, umieszczając w niestosownym dla mnie miejscu. Nie mogłem wytrzymać, uciekłem, okradli mnie, obdarli na drodze, szedłem pieszo, nie miałem gdzie spać ani co jeść...	Kto doniósł?	Kłótnia, Małżeństwo	Mamo, przecież ja mam trzy tysiące rubli po babci... Weźcie z tej sumy, ile wam potrzeba na długi i na Zosię... Weźcie wszystko!...	Miałem już honor oznajmić wam to. Co ważniejsze, upadam ze znużenia i nie mam w kieszeni ani jednej pobielanej blaszki. Mógłbym być użyteczny wam w drodze, gdybyście chcieli...	Może panuńci tytuń szkodzi?	Mój miły panie radź coś na to, aby król jegomość tak okrutnym nie był dla biednej Dżemmy. Ona oszaleje z rozpaczy.	Mój ojciec służy we dworze...	Mówili, że i młynarzów Stacho księdzem miał być, a teraz jest pono we wielgich szkołach i na dochtora praktykuje...	Nie cierpię	Nie domyślę się, z pewnością się nie domyślę, ale to była kobieta, nieprawdaż?	Nie uczyniłby on teraz tego! U kniazia Witolda bywał, w Krakowie na zamku bywał i obyczaj dworski zna.	Nie, mateczko.	No, i usłyszałem śpiew.	O swoim przyszłym. Ale przysyła przeze mnie ukłony, będzie tutaj po południu.	O!... z tego, co mówisz Mosquetonie, widzę rzeczywiście, że to był nielada dziarski człowiek. Zatem, jak powiadasz, poczciwiec ten zajmował się w chwilach wolnych polowaniem na cudzych gruntach?	Och, dziękuję pani. Doskonale.	Och, mój ojciec jest bogaty, zdaje mi się	Och, znane, arcyznane, od lat mnie tem częstują	Owszem, owszem owszem, widziałem ich trzech i nie mogę powiedzieć, abym utył z tegowidziałem ich trzech i nie mogę powiedzieć, abym utył z tego	Pani jutro wyjeżdża?	Posłusznie melduję, panie lejtnant, znam to. Pan oberlejtnant Lukasz ma taki sam.	Przecież to możebne, prawda?	Przywiozłeś pan głowę całą, tylko uważaj, żeby jej ci tu gdzie nie ukręcili... Hej, towarzysze!	Później, później	Siadaj pan z tyłu będzie panów sześciu.	Siądź... Ile ty masz lat? Poczekaj!...	Staram się dbać o ład jaki taki	Służę panu.	Tak, panie.	To jest ten twój folwark, o którym mi mówiłeś?	To wy się wynoście!	Ty tego nie rozumiesz nigdy jenerale!	Uprzedzam panią, że musi pani mówić bezwzględną prawdę. Człowiek, o którego panią pytam, jest wysoce niebezpiecznym szpiegiem. Nic mnie nie obchodzi sprawa pani intymnych stosunków. Obowiązana jest pani natomiast z całą ścisłością odpowiadać na pytania, które pani zadam. Więc od jak dawna pani go zna?	W grudniu będzie jeszcze lepiej.	W mieście mówili, że Dorosz się ruszył niespodzianie	Wasza miłość...	Wypchnąć?	Zawierają mleczną substancję, którą pożywiają się wyłącznie małpy	Zbliż się, Grimaud	Żarłaś co?
Nie słyszałeś nigdy, jak Karaibowie łowią ryby?	Jak wstaniemy, dostaniecie takie lanie, jakiegoście w swym krótkim życiu jeszcze nie widzieli! Bokiem wam ten śmiech wylezie! Cóż to ma znaczyć, do wszystkich diabłów?	Mówiłam mu tak: „Skądże waćpan wiesz, żebym mu była wzajemną?” A on odpowiadał: „Ja bym nie pytał!” I rób tu, co chcesz, z takim!... Głupia tamta, która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. „Lepiej tego nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!” I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej jamy się schować. Po prostu bałam się go!... Zabobony, Wierzenia, ReligiaFlirt, Kobieta demonicznaAle co tam! nie dla mnie on, nie dla mnie!	Nie, Pencroffie, to pan Spilett.	E, niech pan nie wydziwia, baronie. Jeszcze przed miesiącem uważał pan to małżeństwo za doskonałą partię... Proszę też zrozumieć, że martwi mnie to, bo przecież właśnie u mnie poznał pan młodego Cavalcantiego, którego ja sam dobrze nie znam, powtarzam to panu.	Bo nikt nie zdoła przebyć ławicy lodowej. Ten pański kapitan może bardzo wiele, ale, do tysiąca diabłów, przecież nie przezwycięży przyrody! A gdzie ona powie: „stój!”, tam już trzeba stanąć, choćby się nie chciało!	Ino piáchu, jak się patrzy, mało.	O, panie mój i królu, ja tego nie potrafię, oskarżono mnie fałszywie.	Nie, przyjaciele Czekajcie do zmierzchu. Nie pozwolę żadnemu z was narażać się w biały dzień.	Karol i Gilbert zawsze byli przyjaciółmi Karol jest ładnym chłopcem. Nie można mu wytykać jego oczu.	O wielki ład, niech pan powie. Ale ma pan nervus rerumnervus rerum (łac.) miliony.	Na lewo z milę, a na prawo ze dwa razy tyle. W godzinę się przejedzie tą drogą, tylko trza jechać lepiej, niźli my. Wielgi jest kawał świata. Po części gmińskie, a głównie hrabskie. Polowania tu wielkie bywają po dwa razy do roku. Są i dziki, a lisów co niemiara. Te pustki zachodzą aż popod stację Lasek i się schodzą z Malwierzyckim lasem, też lasy ogromne, rządowe. PowstanieA w tych to parowach, proszę towarzysza, za powstania trzymała się silna jedna partia, zapomniałem, jak się nazywała po naczelniku. Siedzieli tu z zimy aż pod jesień, aż przyszła duża siła i ogarnęła ich, że mało który uciekł. Wszędzie oni tu pogrzebani, gdzie który leżał, a w jednym miejscu, gdzie dużo padło w kupie, jest i kopczyk i figura z napisem. Tam leży naczelnik i dużo panów, i ludzi. Ludzie ze wsi i nasi ich grzebali	Co? Już? Czy pan jest pewien?	Czego pan jeszcze chce ode mnie?	Ja nie słyszałem	Ja? ja mam odczytywać mszę swoją? Lord de Winter, katolik skażony, wie doskonale, że nie jestem tego, co on wyznania, a to są zapewne nowe sidła, które na mnie zastawia.	Mam nadzieję, że nasze przybycie nie przeszkodziło ci w pracy	Masz pan pistolety?	Nic nie słyszałem.	Nie lala (gw.) szepnął ze współczuciem.	Nie masz go	Nie wiem.	Nie wiem. Pani przecie usługuje Józef.	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	Prawda, ale na gorzałkę to nikomu nie zbraknie.	Prosiłam, aby zaniechał odwiedzin, i nie widziałam go od tego czasu.	Słyszysz? Syn sahiba myśli, że jesteś głuptaskiem. Wyjdź no z kąta, a na przyszły raz, gdy cię serce zaboli, nie próbuj białego arszeniku w sposób tak widoczny. Zapewne bies Dasim był wówczas panem naszej biesiady! Mogło mnie to wpędzić w chorobę, moje dziecko, a wtedy obcy człowiek pilnowałby klejnotów. Chodź no.	Wżdy nie na niby u niej siedzimy do wieczora, ino naprawdę.	Rada dobra, ale że to Michałowa, nieprzezpieczna: ma on tu coś w tym, ma... Ze sprzedaniem się nie śpieszyć: z grontu wyjeżdża się w ogiery, a powraca rakiem, na czworakach... Co inszego trzeba wynaleźć... Może by kto poręczył?... przewiedzieć się potrza między ludźmi... Juści, żeby pieniądze były...	Wiem o tym. Ale po co pan mi to mówisz?	Ależ dobrze, ja owszem, lecz co będzie, jeżeli on nie zechce?	Ależ, moja droga, nie potrzebujesz się unosić.	I taki nie godzi się żebyśmy go w biedzie opuścili; wszak on nas każdego i nieraz ratował.	I tego nie wiem Miałem wrażenie, że powinienem to zostawić dla siebie i zniszczyć przed śmiercią albo użyć... w razie ostatecznej potrzeby... tylko jeden raz...	Ja się nie mylę.	Mr. Barnes, coby to było, gdybym nie oddał panu tego guzika?	Niechże się pani nie gniewa... Cóż w tem może być złego?...	Przepraszam stryja, to on mnie nie lubi.	Słuchaj, stary moja żona od trzydziestu godzin rodzi i nie może urodzić. Co ja mam robić?	To nie zaszkodzi	Antonia słuchała, przełożywszy ręce przez balustradę. Dłonie jej otwierały i zamykały z wolna wachlarz. Decoud mówił nieco nerwowo, jak gdyby się obawiał, iż odejdzie od niego, jeśli przestanie mówić. Ich częściowe odosobnienie, tkliwe poczucie zbliżenia, lekkie zetknięcie ich ramion napawały go błogością. W jego ironicznym szepcie odzywała się niekiedy słodycz czułości.	To się wie, że dam, i jak się należy!	Dziękuję ci za radę, sam zacząłem, to i sam skończę, albo padnę. Wziąć wspólnika z pieniądzmi, to znaczy iść do służby, iść znowu w zależność dlatego, żeby się męczyć dalej i stworzyć jeszcze jedną tandeciarnię. Chcę fabryki i chcę pieniędzy, ale tandety wyrabiać nie będę.	Co innego sądzę. Uzbrój się w cierpliwość, moje dziecko. Nie każdy Pathan jest niewierny... chyba, co się tyczy koniny...	Ale ja go za to znam świetnie. Wcale nie uważam za konieczne, byś właśnie ty miał to załatwić. Ja sama doskonale dam sobie z tym radę.	Tak Tak jest; czwarta ściana twojej celi wychodzi na zewnętrzną galerię, jest to coś w rodzaju krużganka, po którym przechodzą patrole i gdzie czuwają strażnicy.	Słońce ku stepom się spuszcza, ale mniejsza o to: Astrachan moim dziś będzie W oprac. Hertza rozdzielone (nielogicznie) na dwa akapity: pierwszy narracyjny aż do „ale mniejsza o to”, zakończony kropką, drugi dialogowy (od „Astrachan moim”), stanowiący wypowiedź Zaruckiego..	A teraz patrzajcie, jacyś rycerze we zbrojach. Konie pod jedną miarę, kapy na nich trójbarwne, czarne, żółte i czerwone. Cóż to za jedni?	A co słychać na temat parnose?	Na śmierć i życie	Panie?	Z przystojnego, lecz ze szpetną brodawką na nosie staruszka zrobił	A to co za lala zapytał, wskazując Maciusia.	Ale cóż ci się stało?	Ale ja wiem, dlaczego ona się stroi.	Co ci się stało?	Czy to... czy to matka Marty?	No, proszę! Lucyś Dolewski, to przyjaciel pana dobrodzieja, no proszę!	Wiem, pisał do mnie. A jakże panu idą interesa?	Ślubowałeś, boś głupi, ale takie to tam i śluby.	Co tam?	Czy tak?... Skąd wiesz?...	Dżon zapomniał, a Ward był chory. Czy chcesz zobaczyć szafę?	I teraz i w ogóle!	Muszę odejść, a jutro pożegnam się z panią i panią Broniczową.	Mów, co wiesz!	Niełatwe pytanie Dał może głos za kimś wpływowym, pożyczył komu pieniądze, kupił co od kogo w porę, zyskał poparcie wpływowej jakiejś osobistości i otrzymał urząd...	O co panom idzie?	Pójdę, za kogo mi się podoba, ciotko March, i możesz dać swoje pieniądze, komu zechcesz	Serio pani to mówi?	To znaczy?...	Trudno nam z waćpanną deliberowaćdeliberować (z łac.)	Weź pierścień Hansa Karwela, nadwornego jubilera króla Melindy pierścień Hansa Karwela, nadwornego jubilera króla Melindy	Wydoję swoją kozę, tę krasąkrasy (gw.)	A kiedy chcecie zacząć?	A więc dobrze, chcę żyć bez miary!	Był	Cóż ja poradzę taki rozkaz.	Dawaj skrzydło, ruszaj!	Dobrze, dobrze...	Gadaj prosto z mostu	Gra w karty zostawiliśmy go z Pibrakiem, Souvrayem i p. Bellièvre, któremu dziś nadzwyczajne szczęście służy.	Ho! ho! niespodziewany byłby honor dla rzeki.	Nazywają mnie bratem Diego.	Niebrzydka, wcale sobie nawet... Choć mówić o tym w tym miejscu, wobec...	O wa! (zm. ok. 1414) polski rycerz niemieckiego pochodzenia., miecznik krakowski	O, mojaś ty biedna!...	Oczywiście, że tak.	Onutė mane atlydėjo.	Ruszajmy!	Tai teisybė pasakyta, tai gryna teisybė, tai liudija ir atsitikimai paskutinių metų mūsų kampe,	Tak.	Więc Zygfryda usunąć...	Wszakże jutro niedziela?	Wybaczy książę, dla desperata intelektualnego...	Zapewne, zapewne	Zaraz poszukam w beletrystyce	Znaleziono panią Houssieu uduszoną w łóżku.	Zobaczyć mą duszę!	Zupełnie biegle.
Tak to by się nawet nie opłaciło rozpoczynać wojny Jak wojna, to wojna! Ja stanowczo nie zacznę prędzej mówić o pokoju, dopóki nie będziemy w Moskwie i w Piotrogrodzie. Przecież to nie warte gadania, szwendać się koło granicy, skoro jest wojna światowa. Weźmy na przykład Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej. Z jak daleka szli, a jednak dostali się aż do Niemieckiego Brodu i do Lipnicy, gdzie narobili takiego bigosu, że jeszcze dzisiaj po szynkach ludzie wygadują tam od północy po szwedzku i jeden drugiego nie rozumie. Albo Prusacy. To też nie byli przecie sąsiedzi z najbliższej wioski, a na Lipnicy zostało po nich Prusaków bez liku. Dostali się aż do Jedouchova i do Ameryki, i z powrotem.	Bardzo bym chciała mieć stajnię pełną arabskich rumaków, pokoje wypełnione książkami i magiczny atrament, żeby moje dzieła były tak sławne jak muzyka Artura. Ale zanim obejmę w posiadanie zamek, pragnę dokonać jakiejś rzeczy wspaniałej, bohaterskiej lub niezwykłej, która by nie została zapomniana nawet po mojej śmierci. Nie wiem jeszcze, co to będzie, ale ciągle na to czekam i chcę was wszystkich kiedyś zadziwić. Zdaje mi się, że będę pisała książki i tą drogą pozyskam bogactwo i sławę. To by mi się podobało i takie jest moje ulubione marzenie.	Dokąd i o czém? Postawiłem już chatę, dość tu mojego potu na téj ziemi; żonie i nie pora i nie siła rzucać wieś, w któréj się urodziła i do któréj przywykła... Gdyby mi trochę pomocy, gdyby siaka taka kuzienka, ludzieby taki przyjść do niéj musieli: wprzód obcy, potem swoi.	Szynkwas! Gorzej jeszcze! Garaż, fabrykę, czy za przeproszeniem pani, po prostu szalet! Tfu! Nie, proszę łaskawego pana, to jest do luftu i nie ja będę szpecił kraj takim paskudztwem. Owszem, wybuduję panu dwór jak się patrzy, ale w przyzwoitym stylu. Będzie w sam raz do tych stawów i pagórków. Ale byłbym bałwanem, gdybym stawiał dom w tym miejscu, gdzie od południa zakrywa wzgórze, a całym północnym frontem wystawia się na gładkie pole.	Mniemam i ja, że już nie żyje Ale nazwisko owo przypomina mi naszą stratę niczym nie wynagrodzoną. Było to największe działo w całej artylerii jego królewskiej mości. Nie ukrywam panom, że wszystkie nadzieje moje na nim polegały. Wyłom już był uczyniony, strach w twierdzy szerzył się. Jeszcze parę dni, a bylibyśmy ruszyli do szturmu. Teraz za nic cała praca, za nic wszystkie wysilenia. Mur jednego dnia naprawią. A te działa, którymi jeszcze rozporządzamy, nie lepsze od fortecznych, i łatwo porozbijane być mogą. Większych nie ma skąd wziąć, bo ich i pan marszałek Wittenberg nie posiada. Mości panowie! Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym klęska wydaje mi się straszniejszą!... I pomyśleć, że jeden człowiek ją zadał!... Jeden pies! Jeden szatan!... Oszaleć przyjdzie! do wszystkich rogatych diabłów!...	A teraz pozostaje nam jeszcze jeden obowiązek do spełnienia. Wykonaliśmy połowę naszego zadania, ale tego, że nie musimy się już obawiać piratów i że ponownie staliśmy się jedynymi panami wyspy, nie zawdzięczamy samym sobie.	Czekaj! Skończysz z tymi tytułami jutro, a tymczasem, chcę w tej chwili być wolny i wymknąć się z pałacu na zabawę z Amrą i jego słoniem!	Libretto do operetki; dać tytuł: Krytyki teatralne, podłożyć muzykę i heca taka, że naród będzie chodził, jak na odpust...	Tak, że pan jest wolny, panie Beautrelet.	Ten, który stracił wolność, tobie ją powraca. O koniu! równie znamienity wielkimi czynami swymi, jak nieszczęśliwy w posępnym losie, idź, gdzie cię nogi poniosą. Poznają cię wszędzie, bo nosisz napisane na wzniosłym czole swoim, że nawet hipogryf Astolfa, ni sławny Frontin, tak drogo zapłacony przez Bragamanta, nie dorównałyby nigdy twojej lekkości i sile.	Zdaje mi się że nie powinien bym w ogóle mówić z człowiekiem, który mną gardzi.	Dzieci, miasto jest już niedaleko; zanim ruszymy dalej, dobrze byłoby naradzić się, co należy czynić, abyśmy nie byli podobni Ateńczykom, którzy nie zastanawiali się nigdy pierwej, aż dopiero po dokonanym uczynku. Czy jesteście gotowi ze mną żyć i umierać?	Wiem, ojcze. Ale może się również i tak zdarzyć, że ów człowiek nie był w swych występnych myślach osamotniony, dzielił się bowiem nimi z drugim człowiekiem.	A pan Moryc wyszedł o jedenastej. Kazał mi walizkę podróżną naszykować i zanieść na kurier nocny.	A tak, wiem, o czym pan mówi. Chodzi o kolej, na którą podobno już uzyskał koncesję?	Bo wedle prawa możecie, że to człowiek z was w leciechw leciech	Czy zobowiązaliście się nigdy nie kłócić?	Dopiero znajdują się w punkcie szukania myśli opatrznościowej szampańskiego wina, sensu humanitarnego pantalonów ze strzemiączkami i małego zwierzątka, które porusza światem. Zbierają z ziemi upadłych wielkich ludzi, jak Vico, Saint-Simon, FourierVico, Saint-Simon, Fourier	Filip to on nie umie, ale jego by stróż nauczył. A ja to nawet, że tamtego roku zabił jednego kota, bo taki był cholera, że nic, tylko kurczęta malusieńkie dusił.	Hands offhands off (ang.) pokryje się kłosami....	Ja cię nie skazuję na wygnanie, ale ty wiesz dlaczego...	Jednak temu rycerzowi jak wojewoda go zowiesz, już się to błędne jego rycerstwo naprzykrzyło, i radby do spokojniejszego życia powrócić...	Modlą się za swoję dobrodziejkę.	Mylisz się pan, gwałtowne uczucie ma swój właściwy rachunek; one się lęka zdrady i bojaźliwe zewsząd od niej zastrzega.	Na pohybel!	Należy wprzódy ad infinitum widzieć i pojmować realność, w niej utworzyć ojczyznę, przyjąć warunki piachów, nędzy galicyjskiej, analfabetyzm w Królestwie, płodzenie bez błogosławieństwa kościelnego, małostkowości rusińskie, zwyrodnienie socjalistów, ograniczoność modernistyczną umysłu ludzkiego, lub choćby jak Serbia, Afganistan i Papuasia	No, a na Polach Elizejskich mieszka pewien bardzo, bardzo bogaty jegomość.	O Boże! zaraz znać, że to nie pospolitaki!	Owszem. Pani Emilia namawia mnie do Reichenhall. Może się i wybiorę.	Pewnie już idą, bo tam na drodze coś pieski jazgoczą...	Prawda, że ona bardzo akuratna, mosanie tego.	Przedewszystkiem przekupiłeś pan służącą, umieszczając na jej miejscu szpiega swojego, którego przemyciłeś pan oczywiście do domu. Skutkiem tego nie mogła przyjąć zpowrotem dawnej służącej i z trudem zaledwo znalazła inną.	Przeżegnaj się	Pytam się, boś pokochał bladą egaszi.	Seldon wypatrzył, że jakiś chłopak zaopatruje go we wszystko. Ten chłopak chodzi do Coombe-Tracey.	Tak i ja myślę, a nawet wiem doskonale, bo bawiąc z tobą przez lat parę we Włoszech, sam to widziałem, żeś na zrywaniu róż i fiołków twojej młodości nie trawił.	Tak jest	Tak, tak... Ale... gdybym, ale... potrzebował jeszcze jakiej kwoty, to mam się do kogo udać u ciebie?	Tego się właśnie obawiam, przyjacielu.	To nie może być śmiać się ze mnie będą ludzie.	To zamaszkarzonyzamaszkarzony (daw.) członek katolickiego zakonu jezuitów, którego główną misją było zwalczanie reformacji; jezuitom przypisywano zakłamanie, przewrotność i bezwzględność, stosowanie zasady, że cel uświęca środki..	Tylko bez wykrętów, M’Turkey!	Weźcie mnie, święty Szczepan dzisiaj, roboty wiele nie ma, weźcie mnie, tak mi się markoci, weźcie!	Zanim więc zjawią się tu pozostali goście, my zdążymy pochować twoich rodaków. Carmaux i Van Stiller, macie świetne oko, nie chybcie więc celu.	Znałem je wcześniej od ciebie! Jam ciebie piastował na mych rękach, ale cóż, kiedy ty już starego Joela nie pamiętasz!	Zresztą, jak się do tego wziąć?	A jak wy to ukryjecie?	A teraz my sprawimy wam lanie według zwyczaju sypialni. Urągacie nam zawsze, jak gdybyście byli prefektami!	A to w tej jakiejś Warszawie...	A ty chciałbyś biedną i taką, co nie lubi pracować.	Ale ja nie chcę być posiadaczem majątku! Nie chcę być dziedzicem.	Allach! Allach! śmierć była nad nami. Uf!	Bardzo mi przyjemnie. My z ojcem pańskim robimy interesy.	Czary, Kobieta	Czekajcie, przychodzi mi pomysł do głowy	Czy dać ekscelencji pokwitowanie?	Dziewięć karatów i ani jednego mniej!	Dziękuję, tak.	Głowa mnie troszkę boli.	Himmelherrgott. Co to znowu za jakieś ja?	Jak powiedział Talleyrand...	Jakeś mądry	Jaki ten pierścionek podobny do obrączki, którą nosiła księżniczka!	Jejmość nie poznajesz mnie?	Kupcie, panie, ode mnie dwie albo trzy krople potu św. Jerzegośw. Jerzy	Masz koko odrobinkę weź, otrzeźwiejesz natychmiast	Największa calamitas	Nasze szable są ostre i sieką niemiłosiernie.	Nie chcemy nic wiedzieć o polityce!	Nie kochasz mnie?	Niech będzie pochwalony.	Niech ksiądz będzie spokojny, siły powrócą	Niech żyją i z Bożą i ludzką pomocą tworzą więcej arcydzieł.	O! kobiécie kadzidło!	O, nie!	Och, panie!	Oczywiście, kochanie, ale wolałabym jakoś inaczej to ułożyć.	Ogrodnik przyniósł owoce, a z miasta przysłali chleby, wino i ptaszki; musiałam to odebrać.	Pani Gonzales, albo jak cię tam zowią?	Państwo!... państwo!... Państwo to my	Pojmuję.	Powróciła do Luwru.	Proszę pana a gdybym w ciągu tego lub przyszłego miesiąca zapotrzebowała jeszcze...	Przestań, proszę	Rychtykrychtyk (gw.)	Skądże? Nie widziałem jej od wielu lat.	Smutne?... Przeciwnie! Kopowskiemu było wesoło!... Chociaż i jak mi go żal! Wszystko ta kobieta w nim miała: serce, majątek, psie przywiązanie	Spodnie? Nowe.	Starość mówił	Tak sądzę.	Tak.	Tam do diabła, wierzę!	Tam... strach!... Ocalejesz!... Waldy... Ile kwiatów... To ja winna!... Nie odchodź!...	Toż i jegomościa tutaj przymknęli; szkoda, szkoda! Ale to nic nie wadzi, kiedy nas więcej będzie, to nas prędzej wypuszczą.	Ty nie wierzysz? A ja go widziałam przed chwilą. Tak! Naszego braciszka Benedykta! No, naprawdę go widziałam i ty go zobaczysz.	Uważamy	Widzę	Wiesz? Duchy ci mówiły?	Więc co będziesz robiła?...	Z Turenii
Ależ i to ciekawy człowiek, ten wojskowy któremu w tej chwili szambelan Łojko coś od niechcenia mówi, bo to pan Józef Bielawski, adjutant buławy Litewskiej, co pierwszy pono u nas począł dla teatru pisać. Węgierski bestja zajeździł go, że musiał schować pióro do kieszeni od dawna, wydawszy Dziwaka. Ja tam się na tem nie znam, ale mówią że szkoda.	Ale skoro nie dali księdzu piór, czymże napisał ksiądz tak ogromny traktat?	Ja? Do pracy? Wychowana w jedwabiach, na zamku? Nie! Wolałabym z głodu umrzeć, niż się spodlić. Ale ludzie mi poradzili, abym się zaciągnęła do biczowników. I dobrze poradzili.	Można by, bez wątpienia, panie Cyrusie, ale ujście nie zapewnia żadnej osłony i sądzę, że podczas wiatrów wschodnich „Bonawentura” mógłby bardzo ucierpieć od fal.	Nie może tego uczynić, jest przecież jej dziadkiem i musi coś zrobić. Dotąd miałam dziecko u siebie, teraz jednak, powiadam ci, Barbaro, trafia mi się dobre miejsce i nie stracę go przez tę małą. Niech teraz dziadek się nią zajmie.	Nie ginę. Nie umieram. Żyć będę, ofiarę składam, aby dać świadectwo prawdzie, nie żadnej poszczególnej, nie żadnej określonej, ale samej istocie rzeczy, jej nirwidialnej esencji. Ty może tego nie rozumiesz, bo wy zatraciliście poczucie ofiary dla celów nadrzeczowych i pozaświatowych	A juści przywiozę ją... tylko teraz jeszcze nie można...	Czy myślisz że w odpowiedniej porze nie dochodzi do nas zew z tego kraju? Wzywa nas soczysta trawa na łąkach, wilgotne sady, nagrzane stawy pełne owadów, pasące się krowy, sianokosy i wszystkie budynki folwarczne skupione wkoło „Domu o idealnym okapie”.	Doprawdy nie byliśmy tam nigdy. Co za szkoda, że idę dziś z Dorą i panną Black mierzyć buciki, moglibyśmy już dzisiaj zwiedzić piwnicę.	Eee, pies szczeka, a wiatr niesie. Głupie twoje gadanie. Dziecko trzyletnie zrozumie, że nie po to Zbroja ma pełne worki „bitychbite	Jakoś tak byłam nią zajęta, że nie miałam kiedy.	Jakto nie rozwiązuje?	Jednak nikt nie przyjechał?	Kez by to miso nie lubowało człowiekowi! Ino co nie umiem onego misa jeść po ślachcicku...	Mogę panu służyć moją kasą... sądzę, że nasze dawne stosunki koleżeńskie...	Nie lubię anegdotek	Nie mogłem uczynić inaczej, wyzwanym był!	Nie musi panienka chodzić po korytarzach i nasłuchiwać. Pan Craven to by się tak strasznie gniewał, że Bóg wie, co by zrobił.	Nie oparłbyś się ustawicznemu kontrastowi pracy i zabawy, który jest treścią życia dziennikarzy; otóż umieć się oprzeć to dzierżyć władzę prokonsulaprokonsul	Nie, proszę pana.	Nie.	No, sam chleb to prawie na Wielki Piątek; zjedzże krupniku razem z nami, na zdrowie ci.	Odetchnijmy teraz ten pieski żandarm musiałby zrobić więcej niż dwie mile, by dopędzić Waszą Ekscelencję. Ależ pan blady! szczęściem nie zapomniałem o flaszczynie wódki.	Panie Rockstrong w jednym i tym samym wieku i jednym kraju możliwa jest jeno jedna forma rządu, podobnie jak jedno zwierzę może mieć tylko jedną skórę i sierść od razu. Trzeba tedy pozostawić czasowi, który jest istotą bardzo rozumną, jak to ktoś powiedział, cały trud zmieniania form rządu i przeistaczania praw i instytucji. Pracuje on powoli, ale z niestrudzoną, cierpliwą wytrwałością.	Postępki wszelkiego rodzaju?	Przebóg!... nie można było przybyć bardziej w porę; mięso na stole nie zdążyło ostygnąć jeszcze!... prawda, panowie?...	Przestań kłócić się z bratem, Broniu, i idź do naszego pokoju, gdzie i ja zaraz przyjdę, aby ci lekcję zadać...	Przeszło... wszystko przeszło. Czy nie wiesz?...	Przy której furcie?	Słuchaj, to jest głupia historia. Ona jest o trzy klasy niżej i nie jest na tyle inteligentna (on pokręcił głową)	Teraz ja udzielę ci garstkę informacji w zamian za te, których ty mi dostarczyłeś. Dama, uchodząca tutaj za miss Stapleton, jest w istocie jego żoną.	Tu nie miejsce na obrachunki, mój ojcze. Jedźmy do domu.	Tylko nie płacz i nie rób hałasu Dostałabym za to burę, a już dość tego, że przez cały dzień wciąż mnie łajano. Ten pokój... ten pokój nie jest najgorszy...	W jakim jesteś wieku? Z głosu wydajesz mi się młody.	Więc każę stangretowi oćwiczyć go batem! A w każdym razie... Od dzisiejszego dnia nie będziemy ani do fabryki, ani do folwarku brać wyrobów jego ojca!	Więc upewniam cię, że tak. Ufaj memu doświadczeniu. Oczywiście, szok fizyczny i psychiczny musi mieć swoiste następstwa. Ale to przejdzie. Przejdzie tym prędzej, im rozumniej ustosunkujesz się do swego obecnego usposobienia. Uświadomienie sobie powodów depresji jest najskuteczniejszym środkiem jej zwalczania.	Za mąż nie wyszła, straciła ojca... ciągnął Kochan dalej, i co dziwniej na żydówkę, bo u nich niewiasty mało, albo i nic nie znaczą, sama pono się rządzi... Przeniosła się tu na mieszkanie.	Życzę pani dobrze najlepszym tego dowodem, że tu przybywam, abym dopomógł do jakiéj zgody i układów. Wpłyniemy wszyscy na króla, aby jak najkorzystniéj wypadło to dla pani... ale...	?...	A bogać tam niewinien, tylachna krowa!	A czemuż by miało tak być, mamusiu? Pracowałem jak koń, jadałem jak wieprz, a sypiałem jak zabity.	A ja przywtarzamprzywtarzam (daw.)	A ja. Jenom na wozie, bo mnie Niemcy postrzelili.	A kimże on jest, u licha... by tak to odczuwać?	A, pan należy?... No no, drogi panie, nietrudno panu przyszło się dostać.	Albercie Usiądźmy najpierw i porozmawiajmy.	Aleś się waćpan widocznie rozpoczął starać o Sabinkę?	Ani mi się śni, abo mi to źle samej!	Bez kartki meldunkowej?	Biedny Żorż czy bardzo się zmienił?	Bo jesteś uparty. Trzeba powiedzieć, coś widział.	Bądź spokojny, to przejdzie.	Chodź, Fabijanie chodź!	Chodźmy zatem do niego i zaklnijmy go na Boga, przed którego sądem niedługo może stanąć, aby wyznał prawdę. Gotów jestem wziąć go na sędziego we własnej jego sprawie, a w to, co powie, uwierzę święcie.	Cicho! Już się zaczyna...	Co się też tu ludzi przewinęło dziś przez gościniec Czysty jarmark albo odpust...	Co, pożegnać? Ależ zostań się dziś u nas, robaczku, i przenocuj; jutro odjedziesz.	Czy Wasza Królewska Mość zakazuje mi nastawać dłużej na ten temat?	Cóż cię naprowadza na przedział dziesiąty właśnie?	Cóż z nim uczyniono?	Dużo? Tyle, ile go było... Zginęli wszyscy... Widziałam trupa tej co wczoraj była dziewczyną, a umarła oczepionaoczepiona	Fibich.	Grzech, Artysta	I gdybym miał szczęście albo nieszczęście nawiązać rzecz na nowo, gotujesz sobie bodaj zasługę milczenia, jakim pokryłabyś moje wybryki.	I nic więcéj?	Ja?...	Jakież to były słowa?	Jezu miłosierny... strawę onemuon, onemu (daw.) pomyślał Waluś. Upuścił nożyk i tyczkę na ziemię, rozchylił chruściany płot i wymknął się z zagrody.	Kto?	Marta! co ty mówisz! Marta! to są moje dzieci!	Mocno mu się oberwało. Dostał za swoje	Nadchodzą!	Nazywasz go Janem, mamo?	Niech jeno dadzą, a obaczycie!	Niedyskretnymi.	Niesłychane.	Owszem Od strony matki jestem spokrewniony z abisyńskimi gazelami i kozicami azjatyckimi. A moim prapradziadkiem od strony ojca był ostatni jednorożec na świecie.	Pan by odszedł? Pan by mną wzgardził?	Powiadasz pan tedy, że ten Sefton otrzymał od kogoś w Nowym Jorku polecenie, by mnie sprowadzić na trop fałszywy?	Powiedz, czy to taka światowa uroczystość, bal u pani de Sagan?	Precz ze szpiegiem!	Pytam się! Nazwisko?	Straszne!	Szkoda tylko, że dyrektor tak późno się do mnie zwraca	Szlachta i wojsko to jedno.	Tak mówił Horst.	To jeden z karabatalionu czterdziestej dziewiątej!	To mi przynajmniej fakt!	Twoja?...	Ty się kochasz	Walka, Wojna, Żołnierz zakomenderował starosta kałuski.	Widziałem albowiem zdarzają się takowe terminyterminy (daw.)	Widzę, że niegdyś uprawialiście panie zawód rycerski, zbroja zwiastuje mi to.	Więc chcesz ją wysłać do Warszawy, Feliksie?...	Zapominasz panie jenerale, że w głowie gdyby była najlepsza kochać się trudno, śmiejąc się odparł podczaszyc.	Zatonęła w olbrzymiej fali osamotnienia i tęsknoty za domem. Przez trzy lata marzyłam o wyjeździe do Redmondu	Zatrzyma się!	Znajduje się tutaj, tutaj...	Święte słowa pani dobrodziejki...	Żyjmy teraźniejszością i wierzmy w przyszłość...
I tego, tego osiadła forma życiowa parzydełkowców, morskich jamochłonów; przytwierdzone do jednego miejsca polipy bezustannie poruszają długimi parzydełkami i chwytają nimi drobne żyjątka, które pochłaniają. zaczajony na przepływające drobne stworzonka morskie, tak on czatował, krwawy i niesyty, na myśli, krążące wokół niego jak komary dokoła płonącej świecy, by potem, obojętny i sflaczały, odrzucić całego człowieka jak niepotrzebny dodatek. I im się zdawało, że są w tym jakieś wyższe wartości, mogące usprawiedliwić zwykłą, ordynarną zbrodnię! A może mieli rację? Może to tylko punkt widzenia zmieniał się? Ale co zostawało stałym w tym wszystkim? Dlaczego musieli razem dopiero?... Bo sami dla siebie pozostawali zawsze dwiema pustkami, których nic zapełnić nie mogło. Ten cynizm, włóczony w największe napięcie uczuć potęgował złowrogi urok płciowej rzeczywistości aż do niemożności wytrzymania. „Ale czemu na dnie musiało być to właśnie. Może tylko u takich typów jak on, które poza tym już nie mają więcej nic, dla których to, jak dla kobiet, jest jedyną treścią życia. Czemu musiała być ta przeklęta druga strona z genitaliami, ustami, nogami, z całym tym aparatem brudnych (nawet u najczystszych ludzi) cielesnych wyrostków, ochłapów, bebechów, czemu nie można zdobyć tego poza życiem, tym właśnie wstrętnym życiem, o którym mówią prostytutki, znawcy ludzkiego świństwa, bubki na dancingach i naturalistyczni aktorzy i wszyscy artyści, czyż nie byli tylko pewnym gatunkiem życiowych kastratów o »zastępczych czynnościach«, czyż oni właśnie nie brali wszystkiego przez gumowe rękawiczki, metafizyczne prezerwatywy, a nawet żelazne zbroje z materacami, którymi oddzielali się w sposób konieczny od rzeczywistości? Tak: możliwe, że to ja właśnie z nią, ten kontemplacyjny improduktyw, a nie artysta (o kobietach w ogóle nie myślę: istnieje tylko jedna ONA, która coś rozumie) wysysam najistotniejszą esencję bezpośredniego przeżywania”.	Sposób, w jaki Rastignac wyrzekł te ostatnie słowa, obudził w Godfrydzie podejrzenie, że przyjaciel ma interes w tym, aby go zniechęcić; jako ex-dyplomata zwietrzył w nim rywala. Chybione powołania odciskają się na całej egzystencji. Godfryd rozkochał się tak gruntownie w pannie Izaurze d’Aldrigger, że Rastignac podszedł do rosłej pannicy, która rozmawiała z kimś w karciarni i szepnął jej do ucha: „Panno Malwino, siostra złapała w sieć rybę, która waży osiemnaście tysięcy franków renty, ma nazwisko, niezłą pozycję w świecie i szyk; niech pani uważa na nich, jeżeli zaczną gruchać, niech pani wymusztruje Izaurę tak, aby nie powiedziała jednego słowa które by nie przeszło przez pani cenzurę”. Około drugiej w nocy lokaj przyszedł oświadczyć pasterce alpejskiej, czterdziestolatce zalotnej jak Zerlina z Don Juana, koło której siedziała Izaura: „Powóz pani baronowej zajechał”. Wówczas Godfryd ujrzał swą piękność z niemieckiej ballady, ciągnącą fantastyczną matkę do sieni, gdzie za tymi paniami udała się i Malwina. Beaudenord, który udał (dziecko!), że idzie zobaczyć, w jakim słoiku konfitur pochował się Joby, miał szczęście ujrzeć Izaurę i Malwinę, jak zawijają swą ognistą mamusię w futra i użyczają sobie wzajem owych drobnych starań toaletowych, jakich wymaga nocna wędrówka przez Paryż. Obie siostry przyjrzały mu się spod oka jak dwie dobrze wychowane kotki, które zerkają na mysz, udając, że nie zwracają na nią uwagi. Godfryd z pewną satysfakcją stwierdził ton, wzięcie, postawę rosłego alzatczyka w liberii, starannie urękawicznionego, który przyniósł wielkie futrzane kalosze swoim paniom. Nigdy dwie siostry nie były mniej podobne do siebie niż Izaura i Malwina. Starsza wysoka brunetka, Izaura drobna i szczupła; u tej rysy drobne i delikatne, u tamtej wydatne i energiczne kształty. Izaura była kobietą, która panuje brakiem siły i którą gimnazista czułby się w obowiązku opiekować; Malwina to była kobieta z Czy widziałeś w Barcelonie?Czy widziałeś w Barcelonie? „Ta młoda osoba”.	Bo on tam mieszka i tam się z jajka wykluł. Jeżeli sobie poszuka żony, to tylko tam, między młodymi pannami gilskimi, które mieszkają w starych krzakach róż.	Ależ wobec tego wschodnie narody, wśród których spędziłeś znaczną część życia, wydają się tak fantastyczne jak baśnie, które do nas przychodzą z tych pięknych krain? A więc można tam bezkarnie zabić człowieka? Czy takie są w rzeczywistości Bagdad i Bassora pana Gallanda? Czyżby sułtanowie i wezyrowie, co rządzą tymi ludami i stanowią to, co we Francji nazywamy rządem, są istotnie Harun al Raszydami i Dżafarami, co nie tylko przebaczają trucicielowi, ale jeszcze go wynoszą na stanowisko pierwszego ministra, jeżeli tylko zbrodnia była zręczna, i każą napisać jej historię złotymi głoskami, aby służyła im za rozrywkę w chwilach nudy?	O, mateczko! byłem bardzo złym synem, toteż Bóg mnie ukarał i zesłał mi sen straszny. Śniło mi się, żem was wszystkich utracił, że wróżka mnie zaczarowała w muchę. O mateczko, co ja wycierpiałem! Jak tęskniłem do ciebie! Przebacz mi po raz ostatni! Będę się uczył, będę pracował, zobaczysz! Ale ty za to, mateczko kochana, nie będziesz już płakać tam, na cmentarzu... czy dobrze?	Daj mi pan spokój ze Szwejkiem! Nie myśl pan, panie kadet Biegler, że będzie tu pan intrygował przeciwko porucznikowi Lukaszowi. Myśmy tam Szwejka posłali... Patrzy pan na mnie, jakby się panu wydawało, że się pana czepiam... Zresztą, owszem, czepiam się pana, kadecie Biegler... Kiedy pan nie umie uszanować swego przełożonego, usiłuje go blamować, to ja panu urządzę taką wojnę, że nigdy nie zapomni pan o stacji Rabie.... Żeby to się tak chełpić swoimi teoretycznymi wiadomościami... Poczekaj pan, jak będziesz na froncie... Jak ja panu każę pójść z patrolem oficerskim na zasieki z drutu... Pański raport? Nawet raportu nie złożył mi pan po powrocie... Nawet teoretycznie, panie Biegler...	Nie plotłabyś pani! Zdaje się, że to był Żyd!	Więc czego nam włazicie w drogę? Sądząc po tym, coście sami powiedzieli, do tego stopnia zaniedbaliście się w dozorowaniu domu, że Prout uważa go za gniazdo lichwiarzy. Ja osobiście powiedziałem mu, że pożyczyłem coś tam Stalky’emu, a nie nikomu innemu. Nie mam najmniejszego wyobrażenia, czy on mi wierzy, ale moja sprawa na tym się kończy. Reszta	Nie. Tak jest jak mówię. Poleciłem obejrzeć konduktorom przedziały i wiem, że wszyscy pasażerowie są na miejscach. Ale to mi nasuwa przypuszczenie: Jeśli nikt nie wysiadł, złodziej musi być jeszcze w pociągu, nieprawdaż?	Niech się pan dziedzic nie niepokoi. Nic nam nie będzie. Policja jest z nami.	Lubię go, ale za niego nie wyszłabym, to nie mój typ.	Jeśli się nie mylę, to ten pan nienawidzi pana, skoro się z pana tak śmieje Taki dozorca jest zdolny do wszystkiego, gdy się rozzłości. Niech pan siedzi spokojnie, skoro nie chce się pan powiesić, i niech pan czeka, co będzie dalej. Jeśli pan jest urzędnikiem, żonatym i jeszcze do tego ma pan dzieci, to zgadzam się, że to jest straszne. Jeśli się nie mylę, to pan jest przekonany, że pana wydalą z urzędu.	Było to wielką nieostrożnością Proszę cię, sir Henryku, nie wychodź nigdy sam, bo może cię spotkać wielkie nieszczęście. Czy znalazł się drugi but?	Dodam że nigdy nie było takiego cheli. Wstrzemięźliwy, łagodny, rozsądny, nieżywiący zawiści, wesoły w drodze, pamiętający o wszystkim, uczony, prawdomówny, uprzejmy. Wielka będzie jego zapłata.	Nie Przyszedłem tylko pokłonić się tobie, boski nauczycielu.	Nie potrzebuję mówić, że ten cel będzie przyświecał wszystkim moim wysiłkom	Przyznaję że podobieństwo jest wielkie, ale pomnąc na to, coś mi mówił o prześladowaniu czarowników, przysiąc bym nie śmiał, żeś ten sam.	Tak, panie Cyrusie Wie pan tak samo dobrze jak ja, że w cieśninie nie ma żadnych skał.	Zaręczam Pani, że można. Zwłaszcza, jeżeli taka kobieta ma tyle sprytu, aby tych dzieci nie demonstrować. Złudzenie trwa.	Jeszczem się nikogo nie pytała i nikogo nie prosiła	Widzisz. Więc nie trzeba myśleć o śmierci, ale o tej radosnej epoce, kiedy zdrowi, na wieki młodzi, znowu spotkamy się na łąkach ze szmaragdu i złota i będziemy oglądać okolice, na poznanie których nie mieliśmy czasu ani środków...	Ale żadnych śmiertelnych ran nie ma?	Byłem w biurze podróży, by zakupić bilet do Ameryki Wręczyłem urzędnikowi dwie pięciofuntówki angielskie. Nie zastanawiałem się wcale nad powodem zwlekania urzędnika z wydaniem mi biletu. W minutę później wszedł detektyw i przyaresztował mnie.	Gorzej jeszcze męczyłabyś się patrząc, widząc i nie mogąc nic...	Nie doczekasz się, żebym ja cię pocałowała	Nie powinien się ruszać Ta pozycja jest najbardziej korzystna, żeby ropa swobodnie odpływała z ran na piersi i na plecach, a poza tym konieczny jest absolutny spokój.	Nie wiem co się z Panem Petrkiem stało, odpowiedział ksiądz, lecz, gdyby oślepiony i ze wszystkiego ogołocony dostał się tam, nie wiele może szkodzić komu.	Proszę wybaczyć, sir Charlesie ale czy mógłby mi pan pokazać jakieś zwierzę, które nie czyta gazet?	Zbytek uprzejmości bywa czasem rzeczą gorszą niż grubiaństwo; bo głosi przysłowie: „Można gościa udławić nawet miską zsiadłego mleka”. Bynajmniej sobie tego nie życzę, by twoje dzieci wiedziały, iż Mugger z Mugger Ghaut jedyną w życiu ranę odniósł z rąk kobiety. Zresztą one i tak będą miały myśl aż nadto zajętą czym innym, gdy będą zmuszone zdobywać z trudem byle ochłapy, jak to czyni teraz ich ojciec.	Co mi gadasz! Przysięgam Bogu, że jeśli mówię, iż wszystko się stanie, jak chcę, to tak będzie.	Krótko! młodzieńcze, nie umitygujesz swojej imahinacji, zmarniejesz.	Nie jestem sam	Nie myśl pan...	Nie tykajcie matki!	Nie zmarnieje, pókim ja mistrzem Zakonu! Nie zmarnieje!	Nikt tu nas nie słyszy. Drzwi zamykam na klucz. Chcę panu przedstawić pewną poważną propozycję.	O! takiego gościa nie przyjmować.	Och, całkiem nie pamiętam.	W izbie nie było żywej duszy...	Waćpana nie kocham!	Zerwać i zniknąć. Tak zniknąć, aby imienia mego nikt tu nie wymówił.	Muszę być w domu, bo wszystkie moje siostry się zjechały. Bardzo mi szczerze żal, że muszę się pozbawić takiej przyjemności, ale to już chyba kiedy indziej.	Prawda jest, że wilcze oni serca mają, wszelako i to prawda, że w Szczytnie jej nie zgładził, a że sam w tę stronę pociągnął, więc może i ją w którymś zamku ukrył.	Lokaje! którzy mają rozkaz ostrzegać panów o zbliżeniu kogokolwiek, to nie są lokaje, to poprostu warta.	A cóżeśmy to okradli czy zabili kogo, że nas więzić chcecie? Pójdę do rotmistrza; za co nam taką krzywdę wyrządza?	Aha!... Ojciec mówił, że pan Ludwik onegdaj cały dzień grał na skrzypcach tę barkarolę, którą dawniej oboje grywaliśmy. Przypomniały mu się piękne czasy...	Doskonale. No ruszajcie się, panowie urzędnicy! Klientela czeka.	No, mój przyjacielu, zgódźże się natychmiast, a zrobisz panu grubego figla.	To znaczy, że go płoszą.	Tym razem zdaje mi się, że masz rację, kobieto.	Biedna kobieta... ale kłamie tak, jak tylko na Wschodzie kłamać umieją	Będzie gnił aż do samego Brucku.	Ciasnym w ramionach i wytartym na łokciach! Dobre to były czasy, co?	Cóż pan na to?	Dlaczegoż za parę dni? może za parę tygodni...	Gdy go złapiemy, zacznie się walka ja będę królem portugalskim na Morzu Śródziemnym!	Imię tedy ma Laura... a brat?	Jaśnie panie, zechciej mnie wysłuchać i zmiłuj się nade mną. Racz usiąść, jeżeli łaska!	Kiedy będzie?	No co?	No! a zatem w drogę?	To ja odchodzę, bo mam ochotę tego Niemca pożreć.	To straszne!	A jak chcesz?	A sam	Ale mam ojca, któremu winienem posłuszeństwo!	Ale zostań... rozkazuję ci...	Ba! Ja myślę.	Bandl?	Bóg cię pokara, chorobo	Cichojta! Słuchajta!...	Czem nasze starania przy ich intrygach? Złotem, uśmiechem, obietnicami... kupią sędziów i protektorów...	Daruj, mości książę... Spać, spać! Ale jeszcze słowo...	Dzień dobry panu Wojciechowi.	Dziwny naród te Niemce On taki mądry, a jeździ wózkiem niby dziad.	Eufemii?...	Gdzieście byli na spacerze?	I cóż dalej?	Ja uchylę!...	Jak będziesz często kupował, dostaniesz cukierków... O, widzisz.	Jako żywo!	Jestem autorem romansu	Kosooki położył rękę na lejcach pana Zagłoby.	Królowo, Mr. Randolph jest dla mnie zagadką. Wyobraź sobie, po tygodniu niewidzenia spotkałam go wczoraj w piątej avenue i... rzecz dziwna... gdyśmy byli niemal nos w nos, skręcił nagle w bocznicę.	Kto mieszka w sąsiedztwie?	Michaś! leć po doktora! Pani Szyszkowa zachorowała, słyszę jak długa na ziemi leży!... Michaś, czy słyszysz?	Mój herb.	O kim?...	O?... Uwodziła swoich pacjentów?	Pan Miętlewicz	Przyszedł do nas stryj Magdy, wiesz, ten Grochowski, Wojciech...	Rycerz, Pobożność, Przysięga w smutku. mógł być pocieszony albo też śmierć chwalebną znaleźć!	Sprzedom.	Służę.	Tak jest, panie profesorze	Tak jest.	Trudno!...	Vivat!	Widziałeś go?	„Takowy, odkupując gardło, winę dwóchset grzywien, parti et officio per mediumparti et officio per medium (łac.)
Tak się boją, że mnie ino w bożem drzewku, a w dziewięsile kąpią, maściami smarują do spania, co rano jajecznicę mi smażą, a mleka to se mogę pić, wiele chcę. Boją się, cobym nie pomarł. Tak się dobrze trafiło, że Sobek ze Strzemieszyc był na godnie świętagodnie święta	I mój kuzyn także ale nie uważam przez to, aby to był poszątny człowiek. Nie, powinni byście się zbliżyć do nas, to jest najgorętsze pragnienie cesarza, ale on chciałby, żeby to wyszło z serca. Powiada: „Chcę uścisku dłoni, a nie machnięcia kapeluszem”. W ten sposób bylibyście niezwyciężeni. To byłoby praktyczniejsze niż sojusz anglo-francuski, na który dzwoni pan de Norpois.	Tak to by się nawet nie opłaciło rozpoczynać wojny Jak wojna, to wojna! Ja stanowczo nie zacznę prędzej mówić o pokoju, dopóki nie będziemy w Moskwie i w Piotrogrodzie. Przecież to nie warte gadania, szwendać się koło granicy, skoro jest wojna światowa. Weźmy na przykład Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej. Z jak daleka szli, a jednak dostali się aż do Niemieckiego Brodu i do Lipnicy, gdzie narobili takiego bigosu, że jeszcze dzisiaj po szynkach ludzie wygadują tam od północy po szwedzku i jeden drugiego nie rozumie. Albo Prusacy. To też nie byli przecie sąsiedzi z najbliższej wioski, a na Lipnicy zostało po nich Prusaków bez liku. Dostali się aż do Jedouchova i do Ameryki, i z powrotem.	Przy wszystkich bramach kazałem czuwać moim niewolnikom, dawszy im dokładny opis dziewczyny i tego olbrzyma, który ją u cezara wyniósł z uczty, nie ma bowiem wątpliwości, że to on ją odbił. Słuchaj mnie! Być może, że Aulusowie zechcą ją ukryć w której ze swych wiejskich posiadłości, a w takim razie będziemy wiedzieli, w którą stronę ją uprowadzą. Jeśli zaś przy bramach jej nie dostrzegą, to będzie dowód, że została w mieście, i dziś jeszcze w mieście rozpoczniemy poszukiwania.	Jeśli pan Zagłoba przyjdzie nam na ratunek to na tym gościńcu najłacniej mu będzie drogę zastąpić, bo z Upity już mógł nadążyć.	Nie potrzeba aż takich rzeczy, by mnie aresztować! Dzieje się to codziennie, ale dla ukarania, musiałbyś to wszystko dowieść.	Bo ja to tak tylko się pytam... Wy wiecie, że kto mnie nie posłucha...	Ja dopiero wczoraj zobaczyłem, że małżeństwo, to gorzka satyra na miłość i godność ludzką	No, to otwieraj. Spiżarnia czy co?	Ino że w oczy nie patrzy prosto wczoraj na polowaniu i potem na uczcie, niby i wesoły był, gadał z panami, a one oczy to mu tak na boki uciekały, aż dziwno.	Przepraszam bardzo, jak pan dyskutuje? Hrabia nie upraszcza, lecz prostaczkuje, czyli raczkuje racjonalistycznie po dancingowych wypadków płaszczyźnie. Pod moje myślenie nie można zajeżdżać platformą trzęsącą, jak pod magazyn jakiś kolejowy albo portowy, by potem się chełpić, że w sprawach kosmicznych jest tak, jak w życiu, że urządzono wszystko gustownie i bardzo solidnie, że skrzynie i wory, pełne drogocennych wzorów wyobraźni, wyładowano i umieszczono po cenach przystępnych w sklepach mieszczańskich. Rzeczywistości marny piaskowiec rąbiąc czekanem mojej fantazji, nie mogę dłonią chwytać odprysków, które trafiają niebacznych przechodniów i niejednemu guza wywalą. Stara historia: nie ma twórczości bez nielogicznych, bolesnych ofiar. Wasza mość hrabiowska nie raczy pamiętać, dokąd ja zmierzam. Przechodzień jestem przez bulwar powszechny, bardzo się śpieszę i mimo woli gdzieś kogoś potrącam. Z perspektywy żabiej wprost nie wypada odmierzać mych czynów ani też ganić. Ludzi niewłaściwych do moich przedsięwzięć chętnie dobieram, bo każdy z nich stwarza pospolitości pozory potrzebne, przekonywujące. Przy transcendentalnych, górnych aferach jest nieoceniony taki balast ziemski. Na wszelki wypadek od katastrof nagłych jam ubezpieczony i na nieszczęściu nie mogę stracić, lecz dobrze zarobić. Ci, którzy chcą ginąć przez nieuwagę lub zapalczywość, miech sobie skandali, ile chcą, płodzą. Ja ich nie powstrzymam. Lubię bez wyjątku wszystkich mych partnerów i każdego cenię. Trudno zaprzeczyć, że cały zespół dziwną bandę tworzy, na ogół przykrą i napastliwą. Jak to powiada łacińska sentencja? Singuli canonici boni viri, sed capitula mola bestia.Singuli canonici boni viri, sed capitula mola bestia (łac.)	Mój Boże, to się tak ładnie mówi, ale... Nie płacz, Dynuśka! No, Dynuśka, idź sama z Pamelą wyładować walizy No, nie płacz, będziemy szczęśliwi.	W tym dla mnie nagroda. Wejdźże, wejdź! I dobrze ci się powodzi? Stań no, niechże ci się przypatrzę! No, no! To już nie dziecko, lecz mężczyzna, dojrzały w mądrości, biegły w sztuce lekarskiej. Dobrzem uczynił... dobrzem uczynił w ową noc czarną, kiedy cię oddałem ludziom zbrojnym. Czy pamiętasz pierwsze nasze spotkanie pod Zam-Zammach?	Aha! To z tego tak łomot był?	Jak mówię pójdź, to pójdź!	Każ-że pani sędzina znieść to wszystko do siebie, bo ot mój wózek pod samym gankiem stoi.	To im de Bergowa oddacie.	To rzeczywiście ciekawe...	Ja sam Skarby złożone w Labiryncie nie ubywają, ale mnożą się z pokolenia na pokolenie, ażeby w razie...	Wiadomo panu, że nie miałem zamiaru brać udziału w maskaradzie. Leżąc chory w Filadelfji, prosiłeś mnie pan listownie, bym wziął pański kostjum i zrazu chciałem tak uczynić. Ale przed samem udaniem się na zabawę, przyszedł do mnie właściciel wypożyczalni, ostrzegając, że był u niego detektyw i zażądał pokazania listu pańskiego. Stąd nabrałem przekonania, że Barnes będzie na zabawie.	A już mógłbyś major nie gorszyć ludzi przynajmniej w takim momencie	Ale to bogaci ludzie podobno?	Ehe! widzę, że już dawno nie smarowałem maszyn w tej fabryce!...	Ależ nie, w Niżpolu, nie w Hołowinie. W tej starej grocie na końcu parku.	E, skąd Skazany jestem na gapienie się na deputowanych, ale tego widzę po raz pierwszy.	Fakt Ale ich długie włosy wydają wtedy inny dźwięk. Ćśś! Ucisz z łaski swojej tego prosiaka! A teraz wszyscy wstrzymajcie oddech, bo chcę nasłuchiwać. Moje zadanie jest niełatwe, a drzwi są okropnie grube! Ćśś! Niech nikt się nie rusza. Zamknijcie oczy i przestańcie oddychać.	Pragnąłbym pragnąłbym bardzo... ale teraz pewnie już za późno!	Szkodzić nie będzie... nie! Ale kiedyś będzie twoim panem, Danny!	Nie wszyscy, nie wyłączając jej samej i jej rodziny. W tych dniach Helena odrzuciła jakiegoś inżyniera, który oświadczył się... Pani Arnold, mimo że duchy powiedziały, iż Helena nie wyjdzie za ciebie, czasami wspomina mi o waszym małżeństwie. Zaś brat Heli...	Bo sądzę, żeś pan od nich trochę lepszy ale kto wie co będzie jutro? schwycą cię, uniosą z sobą i życie wyssą jak upiory, będziesz im potem podobnym, urużowanym i chodzącym trupem tylko.	Ja ich nie oskarżam, lecz sąd pozostawiam Waszej Królewskiej Mości, bo po cóż aż pięciu ludzi zbrojnych przybyło w miejsce tak ustronne, jak okolice klasztoru Karmelitów bosych?...	Ja panią? Jakim sposobem? Jest pani dla mnie zagadką, sfinksem. Pani nie ma chyba żadnych pragnień.	Jam tylko powtórzył, co się po świecie słyszało	Może by zadzwonić, jak na Sebastiana?	Po dobrodzieja by ano posłać, co?	Traf być nie może!	A juści nie kto inny jest, tylko szlachcic polski, Niemeczkowski.	Co mi taki cham, złodziej! oszukaniec! w kajdanach zgnije...	Co teraz czynić?	Co? I pani go potrzebuje?	Człowieku, a co mnie do tego? Stuknij się w głowę. Co mnie twoja gorączka obchodzi?	Da Bóg, jutro, nie później.	Jak profesor chce. A co się tyczy pensji, mam prośbę do profesora.	Nie szkółkę elementarną?	Nie wołałem. Myślałem tylko o tobie w tej chwili.	Nie, panie łaskawy	O, jeżeli panu na tym zależy, wymówię mu natychmiast.	Pal więc do woli i nie myśl o pochodzeniu tych cygar. Choć ich monopol państwowy nie kontrolował, nie mniej przeto są dobre, jak mi się zdaje.	Waszmościowie pojedziecie z nami do Lwowa gdzie zaraz ową konfederację roborować będziemy, a przy tym i innej zawrzeć nie omieszkamy, której same potęgi piekielne przemóc nie zdołają.	Wiesz, Bronek? Teraz nikogo nie ma w domu; wszyscy w ogrodzie. Myślą, że ja usnąłem. Zrzuć, niby przypadkiem, tę kapę; podnieś roletę	Ale i z premią?	Ale my mamy przecie uciekać do Abisynii.	Dopiero, ale ileż razy więcej się wybierałem przyjść!	Gadajcie, czego chcecie, do stu diabłów! Po coście do naszej chaty wleźli?	Hula dziś, bracia, Gazin, pije bez pamięci; cały worek przepija.	Ja cię dziś chyba wybiję, Sewerko	Jak mię widzicie, jestem podróżnikiem i dobrze wam życzę	Obacz, jak chleb bodzie; ożeń się, panie dzierżawco, a będziesz jeszcze lepiej bódł.... Ja w tym!	Pan zechce wybaczyć, ale w dzisiejszych czasach tyle jest różnych ludzi... A u mnie mieszkają sami solidni...	Panie Michale po służbie jedziesz!	Więc teraz słuchajcie jeszcze i patrzcie, kto siedzi przed chatą między uszyma strasznego słonia. Oto siedzi tam bwana kubwa wielki i mocny, którego boi się słoń...	Więc ty powinieneś płacić dwadzieścia rubli za dwie morgi.	Wszakżeż da Bóg za kilka godzin znowu się powitamy.	A cóż Pełski?	A jednak i jabym chciał zrozumieć	A skąd wiedziałeś, że on tu jest?	Chcę być czarnoksiężnikiem.	Cóż wtedy robicie?	Dlaczego?	Do diabła, przerażasz mnie pan. Do jakiej stacji najbliżej?	Do mnie, panienko szanowna! Owszem, daj Boże szczęście, niech panienka mówi. Czym mogę służyć?	Do usług, łaskawa pani	Dwa lata.	G. 2.	Gdzie?	Imię mam Błogosława	Jakto?	Jakże się ten Anglik nazywał?	Lubię oczy okrągłe, a kolor mają zupełnie taki, jak niebo nad stepem	Myślisz, że ona jest złota?... Oddam mój naszyjnik, że ta puszka jest miedziana i tylko pokryta z dwu stron cienkimi blaszkami!...	Niech i tak będzie	Niekiedy zdaje mi się, że pani ma słuszność...	Nigdy! Nigdy!	O, jak najdokładniej.	Od szabli	Prawie że tak.	Pójdziemy do Chateau.	Radam ci, rada, jeno się dziwię, żeś przybył, bo słyszałam, że w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Są i mądre pono, są...	Sądziłem...	Tak, tak, rozumiem	Tak. Otóż o dziesiątej punktualnie. Będą tam ci dwaj. Zapamiętajcie sobie ich wygląd.	Ty... ty... ty Femciu...	Weźcie z pięciu narocznikównarocznik	Więc cóż w redakcji?	Więc zaopiekuj się mną.	Z panną Krasławską?	Zajrzał pan w oczy najokropniejszemu niebezpieczeństwu. Straszliwszemu od śmierci.	Zazdroszczę panu tych uczuć	Zupełnie pewna.
No, ja ta idę do wiary, do swoich. Co mi tu za niewola ziewać z nudów! Z nas kużdemu sto bitew stoi w pamięci. Taki se Pawlikowski! W trzeciej jeich kompanii służy pod Fijałkowskim. Sam, jucha, na syngieltona wziął w niewolę 57 Szwabów piechotnych. To przecie wojska się zadziwiły i od kraja do kraja trzęsły ze śmiechu. Chciał go Moreau, generał dowodzący, natychmiast oficerem na placu mianować. A na to Pawlikowski jeno ramionami wzruszył i powiada:	To i ja z kordem w ręku, ino mi dać co się należy, potrafię też po łbach ludzi walić, bo to jest szlachecka sprawa, a ja jestem szlachcic zawołania Strzemię. Klechą, jako żywo nie będę, a w rycerskiem rzemiośle nikt mi nie sprosta!	Sam widzisz że rzucam na papier czyny bohaterskich zbawców Austrii, ale nic mi się kupy nie trzyma i wszystko z przeproszeniem do dupy. Mamy do czynienia z samymi iksami i niewiadomymi, które dopiero przyszłość wyjaśni. Prócz dawnych moich zdolności odkrył we mnie kapitan Sagner niezwykły talent matematyczny. Muszę kontrolować rachunki batalionu i doszedłem do wniosku, że nasz batalion jest zgoła bierny i że czeka tylko na jakąś okazję, żeby zrobić jakie takie wyrównanie ze swoimi rosyjskimi wierzycielami, ponieważ po porażce i po zwycięstwie kradnie się najwięcej. Zresztą to wszystko jedno. Nawet gdybyśmy zostali pobici na głowę, to i tak mielibyśmy dość dokumentów o naszym zwycięstwie, ponieważ jako historyka batalionu darzą mnie na tyle zaufaniem, iż wolno mi pisać: „I znowuż zwróciliśmy się ku nieprzyjacielowi, który już mniemał, że zwycięstwo jest po jego stronie. Wypad naszych żołnierzy i atak na bagnety był dziełem okamgnienia. Nieprzyjaciel, zrozpaczony poniesioną klęską, ucieka, rzuca się we własne okopy, a my kłujemy go bez litości, tak że w nieporządku opuszcza swoje rowy strzeleckie, pozostawiając w naszych rękach rannych i jeńców. Jest to jeden z najsławniejszych momentów”. Kto takie chwile przeżyje, ten natychmiast pisze do domu kartę i wysyła ją pocztą polową: „Dostali po dupie, kochana żono! Jestem zdrów. Odstawiłaś już naszego smyka? Tylko go nie przyuczaj, żeby cudzych ludzi nazywał tatą, ponieważ byłoby to dla mnie bardzo niemiłe”. Cenzura przekreśli następnie zdanie: „Dostali po dupie”	Ja sam nie idę, ale za to przyślę wam zastępców. Hej! Morrel i Wake, wy dwa mikrusy przy stojakach, zaraz mi się zapisać.	Nie chcę rozstawać się z tobą obojętnie, moja droga, to byłby dla mnie zbyt ciężki wyrzut sumienia. Możesz rachować na mnie jak na siebie samą. Byłaś wielka dzisiejszego wieczora, ja poczułam, żem ciebie godna i chcę ci tego dowieść. Zawiniłam względem ciebie, nie zawsze byłam dobra; przebacz mi to, najdroższa, zapieram się wszystkiego, co mogło cię zranić, chciałabym cofnąć moje słowa. Jedna boleść połączyła dusze nasze i nie wiem, która z nas będzie bardziej nieszczęśliwa. Pan de Montriveau nie był dziś tutaj, czy ty to pojmujesz? Kto cię widział, Klaro, podczas tego balu, ten nigdy ciebie nie zapomni. Co do mnie, zrobię jeszcze ostatnie usiłowanie. Jeżeli mi się nie uda, to pójdę do klasztoru! A ty dokąd się udasz?	To już sobie później zrobicie, a teraz mówcie, jakim sposobem świnia Paczesiowej znalazła się u was?...	No, to bierz prędko. Tylko nie wybieraj godzinę, jak to umiesz.	A to co? Byłem pewny, że uczycie się walczyć za ojczyznę.	Jest to latarnia pływająca Suezu Niebawem dostaniemy się do otworu tunelu.	Wielki Boże! ileż ty głupstw powiedziałeś od razu, jakiż związek mogą mieć te prostackie przysłowia z tym, co ja powiedziałem? Pamiętaj sobie raz na zawsze i wyryj to sobie we łbie, że wszystko co robiłem, robię i robić będę, stosuje się ściśle do praw rycerskich, które znam lepiej, niż którykolwiek z rycerzy mojego stanu.	Rychtyk, jak zegarek. Co w tém, to poszła po ojcu; już kiedy, bywało, co powié, to jak amen w pacierzu, choćby pioruny biły, tak musi być i koniec.	Czemuż to?	Czy... to tylko kaprys?...	Hola! marynarze, cóż to takiego?	I cóż ty na to?	Jak to? Jak to?	Moja matka!... Et, to była gospodyni od nas...	O! a czemu to?	Więc z tego powodu dzieje się to wszystko. Pan rozumie...	No, niech mi pani nie zawraca głowy swymi wykrzyknikami. Albo pani chce uczyć się meteorologii, a w takim razie idźmy na górę...	Mężczyźni w pańskim typie bywają bezczelni to jest konsekwencja tego rodzaju urody.	Jako ono jest to jest, odezwał się Jaksa, ks. Pasterz Gnieźnieński pilno was do siebie do Poznania powołuje. Z tem jadę.	To mu nic nie przeszkadza, a przy tym ożeni się nie długo, bo ma już narzeczoną.	W istocie, panie sędzio, odparł margrabia zmienionym głosem, stawia mnie pan w szczególnie trudnym położeniu. Pobudki mego postępowania miały umrzeć wraz ze mną... Aby o nich mówić, musiałbym panu odsłonić tajemne rany, wydać panu honor mojej rodziny, i mówić o sobie. Mam nadzieję, panie sędzio, że to wszystko zostanie między nami. Potrafi pan znaleźć w formach sądowych sposób, który by pozwolił wydać wyrok bez poruszania moich zeznań...	Wstydź się na co ci ten trup na wpół zgniły! Wiesz, że nie stworzony dla ciebie, a ciągniesz go i zabijasz...	Chybabyś mnie z rusznicy zastrzelił, bo gdyby mnie nie była odpaliła, to bym i pojedynku drugiego nie przyjął. Po co miałbym się bić? A wiesz, czemu mnie odpaliła?	Nic mi nie zrobicie, gdyż przypłaciliby za moją krzywdę synowie Fatmy.	Ręczę kuzynce, że ona mi się da pogłaskać! rozśmiał się Honory, i wołając: Munia! Munia, do strzygącej uszkami, powoli z wyciągniętą ręką przystąpił. Miała się faworytka na baczności, srożyła nieco z razu, chrapnęła, potem wyciągnęła szyję, poczęła wąchać przybysza i położyła mu głowę na ramieniu. Byłto najwyższy dowód łaski. Zazdrosna trochę Laura zdziwiła się i zarumieniła.	Edmundzie! Edmundzie! Od kiedy cię poznałam, czciłam zawsze twoje imię, szanowałam pamięć o tobie. Edmundzie, przyjacielu... Nie pozwól, aby zamącił się ten szlachetny i czysty obraz w moim sercu, co odbija się w nim jak w zwierciadle. O, gdybyś słyszał te wszystkie modlitwy, które zanosiłam do Boga w twojej intencji, kiedy jeszcze wierzyłam, że ujrzę cię żywym, i potem, gdy już myślałam, żeś umarł! Tak, niestety, umarł! Wyobrażałam sobie, że twoje ciało zagrzebano w ciemnym lochu albo w jakiejś wieży, myślałam, że rzucono je w przepaść, i że leży tam, pośród trupów i kości innych więźniów; i płakałam! Bo co ja mogłam dla ciebie zrobić? Tylko modlić się i płakać... Słuchaj: przez dziesięć lat, co noc, miałam ten sam sen. Mówiono, że chciałeś uciec z więzienia, że wśliznąłeś się w całun umarłego, że wyrzucono cię wtedy z murów If i że twój krzyk, kiedy spadłeś i rozbiłeś się o skały, wyjawił tę zamianę twoim grabarzom, co stali się twoimi katami. Otóż, przysięgam ci na głowę mojego syna, o którego życie dzisiaj cię błagam: przez dziesięć lat co noc widziałam ludzi stojących na szczycie skały i kołyszących jakiś bezkształtny, zagadkowy przedmiot. Przez dziesięć lat co noc okropny krzyk budził mnie ze snu, drżącą i oblaną zimnym potem. Edmundzie, wierz mi, że ja też, choć zawiniłam, przecierpiałam wiele, o tak, wiele!	To wszystko do niczego! Najlepiej będzie znaleźć przyjemniaczka, który go prześladuje, i uszczęśliwić go na nasz sposób. Że też nie zauważyliśmy go podczas pobytu we wspólnym domu.	Interes mówił Müller, nie doczekawszy się odpowiedzi	Nie widziałam ich, jak łoni, kiej przeszłego roku moja pani Józia miała list od nich niedawno; a no, cóż, są zdrowe, uczą się...	W tym widzialnym i tamtym niewidzialnym życiu. Przez niewysłowione imię Jehowa, na dźwięk którego ziemia drży, morze cofa się, ogień gaśnie, rozkładają się elementy natury...	A tak. Więc teraz wasza królewska miłość jasno widzi i dobrze rozumie, że się już okrutnie dawno znamy.	Niestety, wpisał się już pod nim pan Żnin.	A choćbyś pan miał sto razy większą władzę, jeszcze mnie nie potrafisz zmusić spać w więzieniu dzisiaj.	Ba, żeby tak Jaśka w tę wodę, toby też ożył! we dwu raźniejby nam było. począł, trącając towarzysza, lecz chłopak poruszał tylko ustami, nic budząc się z półsnu, w jakim zostawał.	Ja miała-bym się na ciebie gniewać za cokolwiek? Mów, mów wszystko, moje miluchne dziecię!	Po co zatrzymujecie się?	Spieszę się, muszę co prędzej!	Ta-ak, do pewnego stopnia. Tak, prawie sam. Tak; właściwie można powiedzieć, że jest sam.	Tak, cieszmy się!	Za długo ręce próżnują, raczej byście dały spocząć językom RozumiecieRozumiecie może, com jest ślepa albo głucha (daw.) uważać na coś, pilnować czegoś. na was. Żadna igły nie wbija w robotę, a pogwarkapogwarka (daw.)	Żenił się z nią przecie	Nie mamy żadnego zamiaru niszczyć lasów należących do plemienia Arawaków My je tylko przemierzamy, żeby dotrzeć do terenów zamieszkiwanych przez białych ludzi, znajdujących się na południe od zatoki Maracaibo. W stosunku do czerwonych ludzi jesteśmy nastawieni przyjacielsko i nie chcemy wszczynać z nimi wojny.	Nie, nie... Tym osłabilibyśmy się tylko... Niech raczej jeden z nas pójdzie na zwiady.	Tak. I niech pan służbie nie mówi swego nazwiska. Do widzenia panu.	Tak. Książka, FlirtMy, kobiety, może nie robimy tego naukowo, a nawet niesystematycznie, ale jesteśmy specjalistkami w psychoanalizie, powiedziałabym, w psychologii stosowanej. Intuicja zastępuje nam metodę badawczą, a instynkt ostrzega przed błędami.	O, nie, panie Copperfield, wcale nie, jakżebym mógł... Nie poczytałbym wcale za dumę, jeślibyś pan nawet osądził nas za nieodpowiednie dla siebie towarzystwo. Wiem przecie, jak maluczkimi jesteśmy.	Młoda wdówka! Nie wiesz może o tym, kuzyn­ko, że nie ma na ziemi milszych istot jak młode wdówki... naturalnie wtedy, gdy są ładne... twarz blada, oczy senty­mentalne... Uwielbiam blade twarze i sentymentalne oczy u kobiet.	Ależ, ciociu, marszałek jest obrzydliwy. Jemu nie żony trzeba, ale niańki, która by mu ocierała usta.	Błagam panią o zwolnienie mnie od tego; ale wszak Wasza Wysokość czyta doskonale po francusku; aby uspokoić nasze wzburzone umysły, czy zechciałby nam przeczytać bajkę Lafontaine’a?	Może o tym nie wiedzieć	Pan nie tańczy.	Powierzyć te zadanie wielkiemu kanclerzowi, panu Seguier. Rzecz ta najzupełniej wchodzi w jego obowiązki.	Zapomniałeś, że już od roku nie zatruwam studenckich umysłów.	Bo nie dla asysty on był nam przydany, jeno dla bezpieczeństwa, i taki miał rozkaz.	Ty paskudny gałganie...! Puść mnie zaraz! Nie zniesiesz mnie chyba ze schodów.	Ależ nie... Zosiu...	Bo gdyby ją znów zbójcy w drodze porwali, znów posąd wasz i tutejszych ludzi padłby na pobożnych rycerzy, i dlatego ci wolą ją wam do rąk własnych oddać.	Byłoby bardzo nierozsądnie chcieć mnie zatrzymać w domu Tak czy owak: pójdę.	Głupstwa pan gadasz!...	Kłamiesz. Ludzie nie chcą terroru.	Mądre ludzie powiadają: rachuj kaszę, kiej ją sypiesz do garnka, paliców przy robocie nie oglądaj, ale kieliszków przy poczęstunku nie licz...	Nic... pełna jest ino pisanych słów... książek i papierów, na których pisali, i dziwnych przyrządów, jak gdyby do jakiegoś nabożeństwa.	Nie lepiéj tobie w obozie!	Nie zabijaj! Syneczku! Nie zabijaj!	Nie zobaczę.	Oto ta muszla	Przeszkodzę temu Ale przede wszystkim proszę aby Wasza Najdostojniejsza Wysokość raczyła przyjąć hołd całej mojej wdzięczności i mego głębokiego szacunku.	Słuchaj-no Juljo	Za chwilę ci służę. Sądzę, że najwygodniej nam będzie u ciebie.	Zeszedł, proszę pana	A co! Oto i natchnienie! Poleciał hulać do Paryża	A jak?	Albo też usłyszeć?	Bardzo dziwne...	Chcę... do diabła, ja chcę jeść!	Chrystus nam przebaczać każe	Dokąd państwo?	Gdybym, o Indro, tak jak Ty	Gdzie stróż?	Gdzieś ty tak przemókł?	Ja?	Jakich prac?	Marylko suknia moja na dzisiejszy wieczór czy przyniesiona z magazynu?	Milcz!	Moryś!	Nigdy	Oho! Kazały!	Otwórz...	Oziębłą postawą czy nadmiarem pieszczot?	Pani?	Poniechajcieponiechać (daw., gw.) wyrzekła któraś.	Pół godziny.	Tak, rzeczywiście	W pracowni Dawida, w podłodze... zejście... pod żelazną kasą...	Wasza głowa na wszystko poradzi	Więc co będzie z nami?	Śmierć
A mnie nie dali!	Co to państwu?... Co wam, Ślimaku?... Co gospodyni?...	No właśnie, i to mnie najwięcej bawi Jestem jak Neron: cupitor impossibilium. Ale widzę, że w tej chwili państwa też bawi. I dlatego to mięso, które w rzeczywistości chyba nie dorównuje okoniowi czy łososiowi, wyda się wam zaraz wyśmienite	A bo mi wesoło! aż. zagrały jej białe zęby, szarpnęła konia i wyśpiewywała jeszcze rozgłośniej.	A gdzie ono jest?	A jak nie pozwoli, to co?	A kto wie, czy tak nie jest, jak nam mówią. Nie­chaj mówią	A kto zaś zaręczy mi, że wrócę, gdy sam wlezę wilkowi w gardziel?	A pokój był w porządku?	A tam, na Szucha?	A to pani dopiero teatr zajechał w głowę!... no, nie uwierzyłabym, gdybym nie widziała...	A więc ty nie kochasz ciotki?	Ach, więc tak?... Więc tak. Więc osób, dla których żywimy jakieś większe uczucia, musimy planowo unikać?...	Ale co to przeszkadza komu, co robi? Co pan nazywa przewróconą głową?	Ale, dziękuję ci za konia, którego przyprowadziłeś dla mnie.	Ależ byłam tu, panie profesorze, mało kilkadziesiąt razy i wciąż nad pańskimi drzwiami paliła się czerwona lampka.	Ani nawet kto była twoja dawna pani?	Bardzo sympatyczny chłopczyk Niech pan nie wydaje przedwczesnych sądów. Możemy jeszcze być kiedyś w wielkiej przyjaźni. (jest taki dziki zwyczaj zabijania tych nieszczęsnych stworzeń, dla których nikt nie może mieć współczucia). Już nie mógł znieść tego stanu, a jednocześnie zrobienie najlżejszego ruchu wydawało się absolutną niemożliwością (o którym słyszał) to w to i tak dalej. To coś nie-do-uwierzenia! Z nią!! Ah o potęgi ciemne, o Izis, o Asztaroth!) zrobić może i powinien tego był pewnym: widział kiedyś dwa karaluchy tak dziwnie zczepione... Razem z pożądaniem, ordynarny strach wybuchnął z centrum wnętrzności (z tego cielesnego środka osobowości) i zalał całą istotę jego aż po najdalsze krańce wspomnień. Tak silne było poczucie dwoistości, że chwilami naprawdę czekał tego wyjścia ducha z ciała, o którym opowiadali plebsowi wyznawcy Murti Binga. Na zawsze ucieknie duch ten od strasznych spraw płciowych i żyć będzie gdzieś w świecie absolutnej harmonii, czystych pojęć i prawdziwej, nielekkomyślnej beztroski to była ostatnia obrona męskiej (tej nie wstrętnej) godności przed największym z upokorzeń: oddaniu się we władzę nieczystych snów samicy. Tylko miłość może to usprawiedliwić i to nie bardzo. Coś się tam tliło, ale to nie było to. Jak żyć, jak żyć? Czyż ciągle będzie szedł tak jak po linie nad otchłanią, by runąć w nią nieuchronnie po strasznych, bezskutecznych z założenia, wysiłkach. Jakimże zakutym katolikiem był Zypcio w tej chwili, katolikiem negatywnym tak zwanym. Ręce miał spocone, uszy go paliły, a wyschnięte usta nie mogły przepuścić ani jednego ze słów, nad którymi biedził się skołczały język. Tamta strona stężała też w naprężonym marzeniu, zapomniała kompletnie o jego obecności. Genezyp z bolesnym aż wysiłkiem wstał z kanapy. Był małym, biednym dzieckiem koniec albo zupełne wyrzeczenie się i życie dalsze z tym ciągłym, okropnym niby-bólem w skórze, z tym nudnym zdrętwieniem nienasycenia w lędźwiach i głuchym cierpieniem gdzieś daleko w brzuchu albo jeszcze kilka lat kompromisu jeśli nie wprost, to z okrążeniem, bocznymi drogami i pogardzać sobą, a nade wszystko tymi „draniami”. Nic nie pomoże już „précieuse’owatość” i to niby intelektualne życie. Dobre to było jako środek omamienia tych bydląt, żeby nie widzieli już znowu tak wyraźnie wypiętych, sterczących z żądzy organów. Ale samo w sobie? „o, stokroć kłamliwsze od nas”, pomyślała. „Bo my wiadomo, że robimy wszystko dla tego, a oni udają, że dla nich nie jest jedyną prawdziwą rozkoszą nasycać się nami”. Spojrzała na niego, raczej na to „coś”, z czego miała zrobić za chwilę (przy pomocy swojej piekielnej erotycznej techniki) mężczyznę, takiego samego, jak ci, na myśl o których wzdrygała się teraz ze wstrętu i upokorzenia. Genezyp siadł znowu obezwładniony sprzecznością, przerastającą jego wymiary aż w niesprawdzalną sferę, gdzie urojenie łączy się z rzeczywistym bytem. „Ha, niech się dzieje wola nasza”, pomyślała księżna. Podniosła się lekko i zwinnie. Siostrzano-dziewczynkowatym ruchem wzięła Genezypa za rękę. Wstał i nie opierając się powlókł się za nią. Miał prawie pewność, że przesiedział godzinę w poczekalni u dentysty, i teraz idzie rwać ząb, a bynajmniej nie „udaje się” na pierwszą noc rozkoszy do jednego z pierwszych demonów kraju. Ale tamto było fraszką wobec tego, co czekało go teraz. „Oto są skutki tego przeczekiwania, tego przetrzymywania”, myślał z wściekłością. „Ojciec, wszędzie ojciec. Inaczej bym tu działał w tej chwili, gdyby nie ta przeklęta cnota”. Uczuł wprost nienawiść do ojca i to dodało mu siły. Nie wiedział, że cały urok sytuacji polegał jedynie na tym przeczekaniu się na wylot, na które narzekał. Gdybyż to można być dwiema przeciwnościami naraz, a nie tylko o nich myśleć! Cóż to byłaby za przyjemność! Niby staramy się o to czasami, ale wychodzą z tego rzeczy połowiczne, niedociągnięte. Chyba obłęd... Ale to zbyt niebezpieczne. A przy tym nie ma się wtedy pełnej świadomości...	Boję się, żeby on nie zachorował	Bracia ojca!	Byli i panowie! Może w tym tkwi cały błąd: flirt przeszkodził sprawiedliwości.	Był bardzo długi i bardzo ładny, można nim było przechodzić na wyspę i mniej się używało łodzi niż teraz.	Byłem u lekarza i powiedział, że mam normalnie rozwinięte struny głosowe i z jakichś tam powodów psychicznych mówię falsetem. Tobie się podobał ten głos... Żebym do niego trzy razy w tygodniu przychodził i robił ćwiczenia, to za dwa tygodnie będę mówił basem.	Cha! cha! cha! podobniuteńki teraz wyglądam jakoś do nieboszczyka brata mego! ale jakim u licha sposobem takem się odmienił? Niespokojność go opanowała, chodził ciągle do źwierciadła, kładł rękę na czole, ustach, twarzy, macał się, oglądał i mruczał odmieniło się moje powierzchowne ja, ale wewnętrzne ja zostało jak było!	Co pan mówi! Ależ to kapitalny pomysł! Ma się rozumieć, że to ogromne ułatwienie. Jeżeli tamci mają dobrze urządzone pracownie, będziemy mogli równolegle dokonywać wielu doświadczeń. To niezawodnie przyśpieszy wynik moich poszukiwań. Tak, to istotnie świetny pomysł.	Co się miała wydać!... Łakoma to jest rzecz taka dziewka, bo za nią cały Spychów stoi, ale choć siła jest gładkichgładki (daw.) to ona jeno piętami przytupuje: „Wróci! wróci!”	Co? Jak? Skądże więc umiesz czytać?	Czy i ty miałabyś chęć jechać z panem Julianem?	Cóż to za dramat zdarzył mu się... zapewne w Iksinowie?	Dla Boga! cóż ten jeden człowiek uczyni?	Do siostrzenicy doktora?	Dobry! to czyszczenie butów uważa, nie za kwestyę pozycyi w świecie, tylko narodowościową.	Doskonale Dantès jest moim przyjacielem i nie chcę, żeby mu się stała jaka krzywda.	Dość już tego powtarzania dowiedz się, że zamiarem moim jest nie tylko znaleźć tego wariata, lecz zarazem dokonać tu czynu, który zjedna mi sławę pomiędzy ludźmi i uwieczni imię moje pomiędzy całym błędnym rycerstwem przeszłych i przyszłych wieków.	Dziękuję bardzo, wszystko będę robić, ja chcę być zdrowy, bo ja mam interes i żonę mam, i dzieci mam, i wnuki mam. Ale ja się boję i dlatego bardzo proszę, pana doktora, czy ja się mam bać?	Gdzie on jest?	Gdzie ona jest?	I Urbana nie ma.	Jak to? To on tu mieszka w tych okolicach?	Jak to? ptaki rajskie bywają fałszowane? A jakże to robią krajowcy?	Jakim prawem?! Przecież to oni mieli rację!	Kocmołuchowicza?	Kto tam wie, jak daleko? W różnych się bywa okazjach.	Masz zapewne na myśli wiosłowanie Wcale nieźle ci już idzie, choć za dużo jeszcze rozbryzgujesz wody. Przy odrobinie cierpliwości i pewnej liczbie korepetycji...	Miałem być obecny na manewrach.	Musiał tu z gotowym przedsięwzięciem przyjechać, w którym szczęśliwość swoją upatrywał, a tymczasem jakoby piorun w to strzelił.	My z Niemców	Na fruges consumere nati	Na pamięć się uczy jego Kwiateczków...	Niczego, jeżeli przelecą nad naszymi głowami; wszystkiego, jeżeli spadną na dół. Wtedy nie pozostanie jeden listek na drzewie, jedno ździebełko trawy na ziemi. A pamiętaj o tym, pułkowniku, że my żywność wieziemy z sobą, ale nasze konie, woły i muły, cóż się stanie z nimi, jeżeli pastwiska ulegną zniszczeniu?	Nie draź dziecka	Nie mam ja tam poco chodzić do was Myślałem z początku że to co poczciwego ten twój cygan, a to taki szelma jak i drudzy... Żebym był tobą porzuciłbym do licha niewiarę, niechby sobie wędrował ze swojemi, albobym poszedł i niewrócił, bo nie ma po co...	Nie mendź, Sen, Ucieczkamnie na niczym nie zależy, ja bym się najchęt­niej położył jak dolina i spał.	Nie poznaje pani?	Nie słyszałem o żadnych grotach	Nie. Ja nie mam takiego charakteru.	Niech i tak będzie	Niech panna Aneta lepiej swoim pszczołom da biedrzeńca na umitygowanie. Szelmostwo to lata sobie bez ceremonii wszędzie... Ja im zrobię kiedy sztukę!	Niszczy skutecznie jest téż potrzebną w chwilach, gdy rozrost bywa zbyt bujny. Nie przeczę. Natura także płodzi krytyków, w postaci niedojrzanych grzybków i pleśni, napadających zawsze na zbytecznie, kosztem innych tworów, rozpładzające się istoty. Mamy tego przykład na Oidium Tuckeri, na chorobie kartofli. Prawa świata duchowego idą równolegle i analogicznie z prawami bytu materyalnego. Mówmy sobie na pociechę, że co jest konieczném, musi być na cóś potrzebném.	No! Źle mówię?	No, no, nabierz pan trochę odwagi Może potrzebujesz czegoś, co by ode mnie zależało. Mówże pan!	O, ona już pana dobrze zna, przynajmniej z nazwiska; od trzech dni rozmawiamy tylko o panu. Eugenio pan hrabia de Monte Christo.	Och! co za rozpacz!	Oczywiście	Oczywiście. Jesteś przecież bogata i wolna, jak napisał pan Danglars. Według mnie, musisz opuścić Paryż, szczególnie po tym skandalu z małżeństwem Eugenii i po wyjeździe barona. Ludzie muszą koniecznie pomyśleć, że jesteś pani opuszczona i biedna. Nikt nie wybaczy żonie bankruta, która żyje w bogactwie i prowadzi otwarty dom. Trzeba tylko, abyś została jeszcze dwa tygodnie w Paryżu, powtarzając, że opuścił cię mąż i opowiadając przyjaciółkom, w jakich okolicznościach. Później wyprowadzisz się z pałacu, zostawisz tam całą swoją biżuterię, i zrzekniesz się dożywocia. Wtedy wszyscy będą głosić peany o twojej bezinteresowności. Wszyscy będą wiedzieli, że jesteś porzucona, i sądzili, żeś biedna	Oho!... skądże ta trwoga? Więc i dla ciebie nie jest tajemnicą, że mamy zdrajców...	Oko, Wzrok, Kobieta, Mężczyzna	Opowiedz nam o swoich adoratorach, cioteczko! Musiałaś ich mieć szalenie dużo.	Otóż jest rzeczą jasną, że byt, trwałość i wartość każdego państwa, narodu i społeczeństwa zależne są od jego ducha, od idei przenikającej wszystkie warstwy, od godności jednostkowej i zbiorowej, od obywatelskiej szkoły umysłów i charakterów, przez którą musi przejść Polska, jeżeli chce sobie zapewnić prawdziwą wolność. Uczą nas tego dzieje innych narodów i trzeba być głupcem, żeby tego nie widzieć, a widząc, nie działać. Oto myśl, dzięki której powstaje „Tygodnik Niezależny”.	Owszem, ale tu różnica już jest mniej wyraźna.	Pani marszałkowa ma apartament zupełnie osobny, on oddzielny; mieszkają w dwóch końcach pałacu. Każde z nich zupełnej używa swobody. Czasem po tygodniu się nie widują i w obcych tylko domach się spotykają, lub na obiedzie u siebie, a przyjdzie pan marszałek do hrabiny, w rękę ją pocałuje galancko, uśmiechnie się, pomówi... do twarzy się nie napiera, bo któż to znowu widział? I żyją, jak dwa gołębie.	Panie konsyliarzu, ja mam zatkanie, ja mam wielkie zatkanie w piersiach.	Phi, modna od czasu, jak ją książę Kocio uczynił popularną, cała Warszawa lata do cyrku.	Po czyjej stronie? Po czyjej stronie?	Potem, jeżeli twoja wola, będziemy na piechtyna piechty	Prawda, jutro Boże Ciało. Gdzież to go stawiacie?	Przestaniesz?	Raz ręka wzięła klucz i zegar bił na śmierć dziadka. Raz przed pożarem. A ostatni raz sama widziałam i słyszałam.	Religia, Tajemnica spytał Atanazy.	Równouprawnienie, Płeć, Kobieta, Mężczyzna	Sumienie ozwała się mianowicie miss Amelia	Szanowna niewiasto!... Daj mi mamony i każ sobie łeb ogolić, w żółty kaftan ubrać, w zielony papier okleić, a my cię już sami wyślemy tam, gdzie potrzeba.	Sześćset atmosfer ciśnienia wewnętrznego	To co innego. Można być podbitym i nie być pantoflem. Nie przeszkadzajcie mi państwo chwalić Maryni. Trafiłem tak, że lepiej nie mogłem, i właśnie dlatego, że ona zadawalnia się takiem uczuciem, jakie dla niej mam i szczerze mu za to dziękuję, bo takiejbym nie zniósł. Prędzej rozumiem, że to wszystko można dać z dobrej woli, a mianowicie wówczas, gdy to nie jest wymaganiem.	To czemuż nie gadał... możeby prędzej znalazła się	To mu Wacław na imię? A prawda! Oho, babuniu, ten nie tańczy, ale gra.	To prawda	Trzysta diabłów zkąd się ona tak pięknie mówić nauczyła?	Twój duch jada ogórki	Wasza książęca mość oświadczysz się solennie o rękę panny Billewiczówny jej samej i miecznikowi. Jeśli ci odmówią, jeśli się nie uda, to każ ze mnie skórę ściągnąć, rzemienie do sandałów z niej zrobić i iść na pokutną pielgrzymkę do... do Rzymu. Radziwiłłowi można się najeżyć, gdy zechce pokochać, ale gdy zechce się żenić, tedy żadnego szlachcica nie będzie potrzebował pod włos głaskać. Musisz tylko wasza książęca mość powiedzieć miecznikowi i pannie, że ze względu na elektora i króla szwedzkiego, którzy cię z księżniczką biponcką swatają, małżeństwo musi pozostać sekretne, dopóki pokój nie będzie zawarty. Zresztą intercyzyintercyza	Wcale nie: Cyganki mają twarde włosy, a ona mięciutkie.	Wielki Boże! Czyż to frazesy, wszystkie te urocze słowa, które powtarzasz mi od kwadransa?	Więc wyobraź sobie np., że byłeś przez trzy godziny w tzw. czwartym wymiarze zaludnionym chwilowo przez Kamę niektórymi elementami mego domu. No, cóż, zrozumiałeś?	Wyjdź... dź... piej... le...	Wyrobię panu.	Zali można gdzie z pobliża obóz widzieć?	Zapominasz, że to nie była miłość; chodziło o córkę.	Zobaczmy i tych Spełnijmy do końca nasz obowiązek i chodźmy do lochów.	Zwę cię buntownikiem, chudy panie Rockstrongu, albowiem wywróciłeś koziołka i zrobiłeś klapę. Ci, którym się udaje przedsięwzięcie, nie są nigdy buntownikami.	Łacno to podszywać się pod uczciwe nazwisko, gdy cię nikt nie zna. Sprawa nieczysta... nie o sławę ci chodzi, ino o niecny zarobek... szpiegować przyszedłeś, szpiegowską zapłatę otrzymasz. Na śledztwa i sądy nie ma tu czasu: postronek, gałąź i koniec.
Pewnie, że tak. Póki jej życia, poty reimentarstwa. No, żeby ona nie miała nad nimi władzy, to by jej ataman swojej zazulizazula (ukr.)	Tak, to Helder w każdym razie człowiek, który doglądał okrętu, powiedział do mojego chłopca, że to Amerykanin.	To ci chleb krzyżacki jakoś poplagował. A żeś to do Niemców ze szczętem nie przyrósł.	Pieniądze?... Ja za pieniądze nie sprzedam. To przecie moja ziemia. Siedzieliśmy tu z dziada, pradziada, jeszcze za czasu pańszczyzny, i to się nazywała nasza zagroda. Później mój ojciec dostali ten grunt z ukazu na własność i to jest opisane w komisji. Potem za las ja dostałem trzy morgi także na własność i to także jest opisane w komisji. Rządowy omentraomentra (gw.) jakim prawem wy chceta kupować mój grunt, kiedy on jest mój?... Mój własny, no?...	A mnie się to nie boisz, zuchwalcze jeden?	Dokładnie to jeszcze nie wiem. Może dostanę u niego posadę?	Dziękuję panu Miło mi, że się zgadzamy i jednakowo zapatrujemy na tę kwestię, bo, gdy ocalimy honor ojca, cóż mi więcej pozostanie do życzenia! Pragnieniem mym było wyrwać go spod zgubnego wpływu i poświęcić się pielęgnowaniu jego starości. Jedynym to mym życzeniem, szczytem marzeń. Wziąć zaś na własną odpowiedzialność jego przyszłość będzie dla mnie szczęściem równającym się niemal szczęściu, jakie mi sprawia ocalenie jego honoru i uwolnienie z tak zabójczej odpowiedzialności.	Jak tylko Arguna to zrobiła, zaraz Ajdar oświadczył, że weźmie Jasia razem z tobą. Tym sposobem dziecko będzie blisko matki.	Pani, zdaje się, jest bardzo na mnie zagniewana. Żywi pani do mnie urazę o to, że namówiłem profesora do wyjazdu.	Sto rubli i kolację, ale to warto tysiąc, bo się goście dobrze bawią.	Takiego nie braknie, a bo to młodych brak? Jak świece chłopaki, papierosy palą, w karczmie tańcują, gorzałkę piją i ino patrzą za dzieuchami, która jakie morgi ma i trochę gotowego grosza, żeby balować było za co... Gospodarze juchy, do połednia śpią, a po połedniu taczkami gnój wożą i motyczkami orzą pole...	To nic nie szkodzi, pani Müllerowo, pojadę na wojnę w wózku. Zna pani tego cukiernika na rogu, toż on ma taki wózek. Woził w nim przed laty swego chromego i złośliwego dziadunia na świeże powietrze. Na tym wózku, pani Müllerowo, zawiezie mnie pani na wojnę.	Łgarstwo jest, co szpiegi donoszą, dziś to sprawdziłem. Bajkują, aby ino zapłatę otrzymać, a żaden poza koniec nosa nie widział. Dziś przytrzymano zbiegów z fortecy, tych darowałem zdrowiem, byle prawdę powiedzieli.	Do Francji? Nie, mości panie, tego uczynić nie mogę. Ale jeżeli zawieść was tam, skąd przybywacie... to o tym możemy pomówić.	Czy to już połedniepołednie (gw.)	Cóż mogę na to poradzić?	Jak? Właściwie, prawdę mówiąc, panie Weissberger, to dzięki staremu van Tochowi. On był tak przywiązany do tych swoich salamander... Co by biedak powiedział, gdybyśmy tym jego tapa-boys pozwolili wyzdychać albo pozwolili je wybić!	O, to godny żołnierz! Od pana Sapiehy mieliśmy wiadomości z Tykocina, w którym księcia wojewodę obiegł. Niech mu Bóg szczęści! Gdyby wszyscy byli do niego podobni, już by nieprzyjaciel szwedzki pożałował swojej imprezy.	O, to, kas man rodosi, Onute, tu benaudingai daug laiko praleidi, bedirbdama rankų darbus ir išskyrus ta, gali būti da, jog tau ir nubosta knibinėti ilgai ar siuvinius ar mezginius.	Tak, tak jestem ciekawy, jak to sze wymiśli?	Tak... To bardzo szczęśliwie...	To bardzo smutno	To go zwaliło z nóg!	Wybudowali kościół z pni wielkich jedlanych, hrubych, jak ten skriżal	Z czym to pójdą? z gołymi pazurami ten wiater zagrabiać?	Zazwyczaj nie Co prawda niejedno się już podobno zdarzyło. Mówią o tym to i owo, ale ja nie wiem, czy w tych wszystkich historiach jest coś prawdy. Mnie nigdy jeszcze nie zrobili nic złego, tak samo nikomu z moich znajomych.	Cóż, panie Spilett zaliczmy to do rzeczy niewytłumaczalnych i nie myślmy już o tym. Najważniejszą rzeczą było, żebyśmy zastali „Bonawenturę” na miejscu, i jest tutaj. Gdyby piraci dostali go w swoje ręce po raz drugi, moglibyśmy już go tu nie zastać.	Kiedy wejdę pomiędzy nich, w takie na przykład zebranie, jakie było wczoraj, kiedy spojrzę na tę młodzież, na te kobiety, na te dzieci, kiedy widzę ich szczerą wesołość, ich taką miłość dla siebie, nadzieje takie promienne, tyle przyszłego szczęścia w marzeniach, a kiedy pomyślę sobie... wtedy śmieję się im w oczy, bez żadnego względu. Niech sobie tłumaczą mój śmiech, jak im się podoba. Wszystko mi jedno. Jest to może najwymowniejsze moje słowo. Jeżeli i tego jeszcze nie pojmują, nie moja wina. Wyraźne ono dla ludzi, co mają czucie głębsze jak kołyska, wyższe jak powała sypialni, przestronniejsze jak gumnogumno	Chcę powiedzieć, że, wróciwszy, zastałem w pana pokoju na stole list, chociaż klucz od mieszkania miałem ciągle w kieszeni i na chwilę nie wyjmowałem go stamtąd.	Ojciec wydaje mi się tak wspaniały, że poszedł na wojnę jako kapelan, będąc za stary na żołnierza!	Współczuję panu! Pewno pan pociągnął za mocno! Ale Puk mi doniósł, że pan opowiada Unie jakąś historię.	Z tobą przynajmniej nie będzie marudztwa. Wykaz hipoteczny widziałem. Suma nie jest łatwą do odzyskania, ale za straconą jej uważać niepodobna. Oczywiście, odzyskanie pociąga za sobą koszta, podróże i tak dalej, dlatego nie mogę ci dać tyle, ile całość wynosi, ale dam ci jej dwie trzecie i wypłacę w trzech ratach w ciągu roku.	Ja tego nie nazywam mężem! Ostatecznie, twierdzą że wuj Franciszek stara się o młodszą; chwała Bogu, nie wszystkie zostaną staremi pannami.	Niestety wytwarzano tylko laboratoryjną namiastkę kauczuku, który nie nadawał się do użytku, gdyż nie dał się wulkanizować, czyli połączyć z siarką. Poza tym różnił się od naturalnego i tym jeszcze, że był wyłącznie związkiem terpenowym, nie zaś molekularnym połączeniem terpenówterpeny (chem.)	A ojciec nie bał się Boga dziecko sprzedawać?	Ach, miły Boże! Gadam tu na wiatr, a pewnie nie będę miała za chwilę żadnego zajęcia. Sprzedaje wszystko, co posiadamy.	Ale byłoby dość kiepsko, sam rozumiesz. Ale za... Za sto pięćdziesiąt żyłbym całkiem zadowolony.	Chcąc pani dać radę praktyczną, musiałbym mieć dokładną świadomość wszystkich okoliczności i szczegółów sprawy dotyczących a świadomości tej nie mam i pani zdajesz się nie mieć także, bo matka donosi pani tylko o fakcie mającym się spełnić w krótkim czasie.	Dobrze, pan stracił dwadzieścia godzin. Między dwadzieścia a dwanaście jest osiem godzin różnicy. Można by je nadrobić. Czy nie chciałby pan tego spróbować?	Doprawdy? spytał stary obojętnie... nic a nic nie pamiętam... proszę!	Dziwię się bardzo że napotykamy wieloryba na tej stosunkowo dużej szerokości geograficznej.	Ja Mu pod śnieg nie zaglądam, więc Go i nie obrażam.	Ja o niczem nie wiem, bo od Laskonogiego na świat nie wyjrzałem	Jak ciocię kocham, da nam King szkołę na drugiej godzinie, a ja Horacego w rękach nie miałem! Chodźmy!	Kocham morze, poza tym, siedząc tu bezczynnie, nie dorwę nigdy mojego śmiertelnego wroga.	Mówiłem ci, do jutra! Lub... co chcesz... rób, radź, płać, wypędzej, a mnie się nie pytaj co począć, co innego mam na głowie.	Nie można. Chańska robota	Nie wiem. W mieście zanadto już gorąco. Gdzieś do drzew i wody.	Nie...	Niech się pan porucznik niczego nie lęka mamy niezłego furmana, a i lokaj jest jaki taki, choć safanduła. Dojedziemy z paradą.	Och!... och! Och! Ja... nie mam... ma-mu-si!	Ponieważ Ozyrys-faraon nie może sam zajmować się ziemskim gospodarstwem, więc polecił czuwać nad swoim majątkiem nam, nomarchom, którzy z jego krwi pochodzimy.	Rycerskiego wiele, czego tu u was nie umieją zgoła i czego téż wy pewno nie znacie! rzekł opasły.	Sadzę że los sprzyja złodziejowi; musi on być bardzo zręczny.	Wykopujemy skarb wyczytaliśmy w starych manuskryptach, że tu szukać należy. Chodź, pomożesz nam. Gdy wykopiemy wielki dół, znajdziemy misę pełną złota i drogich kamieni.	A co jest przyczyną tej nienawiści, biały bracie?	A gdyby przyszło odebrać? spytała Rózia wpatrując się w niego	A jejmość? co jejmość?	A teraz chyba mogę na pana liczyć?	A waścina chorągiew gdzie jest?	A więc dlaczego chcesz pan wydać córkę za jego syna?	Brat mój obłąkany	Chory ktoś u was widzę	Codziennie	Cóż ci winna Ahaswera?	Dominik!	Dziesięć rubli weźmiesz?	Dziękuję.	Gdybym tę twierdzę posiadł we dwa miesiące wojnę skończę.	Gdzieżeś pan był?	I ja!	I w królestwie Kandii znajdują się kobiety, które wyrywają włosy i naprawiają brwi niekształtne, lecz my zbyt poczciwe jesteśmy, aby oddawać się w ręce podobnym stworzeniom.	Józio jest w domu?	Kopalnie diamentów	Kto tu jest?	Mam dla pana pewną propozycję czy panu zależy na pozostaniu w Warszawie?	Może weźmie pan proszek od bólu głowy?	Musiał pan o tym słyszeć. Kilka dni po śmierci pana de Saint-Méran przyjechała margrabina, po czym i ona zmarła.	Na żniwa się obiecują. Tereska latała dzisia z listem do organisty, bych przeczytał. Powiadał mi o tym.	Nigdy prawie: miała interesy do sklepów z płótnem, dokąd ją też odprowadzałem.	No, trzeba spać. A dlaczego się zgodziłeś zaraz iść? Może tam będzie co wesołego?	O mój Boże!	Odprawić ich, zbyć, wypędzić, co waćpan chcesz! pierwsze pieniądze które wpłyną, służyć będą na opłacenie ich, zmienię kupców...	Ojcze, proszę zjeść jeszcze trochę sera!	On bezdomny. Łapkę ma przetrąconą.	Ożeń się z Magdą od Jankla, ta ci pasuje w sam raz.	Pani hrabina jesteś złośliwą...	Pańskie prośbe tyle znaczy dla mnie co rozkaz, panie Wokulski.	Przede wszystkim musimy się zająć interesami ciotki. Wiesz, czym była dla mnie.	Spróbujmy	Tacy mówią, co słyszą jak się Sułkowski wychwala....	Tak. Właśnie taki.	Tam za Blackheath	Trzymam zakład! trzymam...	W początku maja.	We wszystkich tych, w których pastuch jest więcej uspołecznionym od księcia?	Z całego serca!	Z rozpaczy żeń się pan	Zdziwiony jestem widząc panią zasmuconą i poważną.	Żyjemy i tak jakoś zdrowo!
W istocie wielce boską i doskonałą myśl mieli wasi Sytycynowie, wynajdując środki, za pomocą których macie to, do czego wszyscy ludzie z natury swojej dążą, a co niewielu z nich, albo, ściślej mówiąc, żadnemu nie jest w życiu dane. To się nazywa osiągnąć raj w tym życiu, a podobnież i w drugim! O ludzie szczęśliwi! O bogowie na ziemi! Dałożbydałożby	O! ba! mości książę te szatany czarowniki, to upartsze od wszystkich diabłów i nie wychodzą tak na sucho z moim panem, lecz ciągle mu figle płatają, ani się od nich opędzisz; niedawno, niech ich jasności ogarną! zamienili rycerza zwierciadlanego, którego pan mój pokonał, w bakałarza Karasko z naszej wsi, największego jego przyjaciela, a z naszej pani Dulcynei żebyście wiedzieli co zrobili, prostą chłopkę, jak Pan Bóg przykazał, tylko że jeszcze była szpetniejsza, niż wszystkie, a śmierdziała jak diabeł i jak mi Bóg miły, bodajem skłamał, jeżeli ten lokaj nie jest lokajem najprawdziwszym.	Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Co widzisz, Carmaux? Przypatrz się dobrze, masz lepszy wzrok ode mnie. Wiesz, że to kwestia życia lub śmierci.	Jak śmieliście? to jeno Żydzi wołają Gandara! a ja się zowię Adalbertus Łukascyk z Murza Sichla!	Zbliżcie się, panowie Pragnę, byście nie uronili ani słowa z tego, co będę miał zaszczyt powiedzieć panu hrabiemu. Chcę bowiem, abyście rozgłosili wszystkim to, co powiem, choćby nawet wydało się to wam bardzo dziwne.	Przydadzą się na jeszcze jeden posiłek. Natomiast torba starczy jeszcze na tysiąc lat, na całe nasze życie. Z nią, jeśli Bóg będzie łaskaw, będziemy chodzić po domach. Nic się nie martw, Bóg nas nie opuści. Nasza kochana sakwa jest niby ten cudowny obrus z bajek. Wystarczy powiedzieć: „Obrusiku, obrusiku, daj nam jeść, daj mi to, daj mi tamto”, a obrusik natychmiast spełnia życzenia. Wielu, bardzo wielu ludzi dzięki torbie utrzymuje się przy życiu w cudownie łatwy sposób. Przekazują ją nawet w spadku dzieciom i wnukom. W istocie swojej każda torba jest taka sama. Jest tylko torbą. Ale w zależności od miejsca, w którym się znajduje, przybiera różne kształty, różne nazwy. U prostych biedaków jest zwyczajną płócienna torbą. Wśród wyższych sfer przybiera jednak najbardziej rozmaite kształty. To formę pudełka, to koszyczka, puszki, skarbonki na cele religijne, sakiewki na cele społeczne, kasy pożyczkowej, a nawet pończochy gromadzącej honoraria na spotkania literackie. A wszystkie wyżej wymienione kształty są niczym innym, jak tylko odmianami tej torby. Żydowskiej torby.	No, no, popatrzcie Restauracja nauczyła się od cesarstwa szybkiego załatwiania interesów... Rozstrzelany! Ależ, kochasiu, czemu ci tak pilno? I gdzież jest ten list? Znam cię tak dobrze, że jestem pewien, żeś go nie rzucił nigdzie w kąt.	Co to ma być?	Dziś wieczór po szturmie, jeżeli noc będzie ciemna Listów żadnych do króla nie dam; co waść widzisz, to opowiesz. Weźmiesz jeno sygnet na znak.	Hoym! dosyć tych obelg, idź... jedź... rób co chcesz... zostaw mnie w pokoju. Sama się obronić potrafię... Dość tego, powiadam ci, dosyć mi tego.	I na cóż się to zda skoro ty nic nie poradzisz, ani ja też nie? Czy chodzi ci o dno mego serca, czy o byle słowo i zdawkową wymówkę?	Już my nawet sprzedali, co się dało: stoły, krzesła, lampy. Szukamy mniejszego lokalu, bo po cóż nam taka buda?	Nasz mistrz alchemii, zdaje się, jest do reszty oszołomiony swoją odwagą. Pozwólcie, panowie, że go uwolnię od tortury naszego towarzystwa.	No dalej! odważnie! Gdzie serce u ciebie? Trzebaż czuć cośkolwiek wdzięczności. Jadłeś chleb w domu rycerza Don Kichota. To diabeł, mój przyjacielu, namawia cię i trwoży ilością plag. Pogardzaj przeszkodami, a jak mówią twoje przysłowia, dla chcącego nie ma nic trudnego.	O, widzi pan, tu mieszkam. To jest ulica Skośna, numer siódmy. Mieszkam u swojej przyjaciółki na piątem piętrze. Mieszkanie dwadzieścia osiem. Będzie pan pamiętał?	Zaraz go zobaczymy Jest to znajomy Eunice, która w tej chwili nadejdzie ułożyć fałdy mojej togi i która da nam o nim bliższą wiadomość.	Że to pogłoska, która się nigdy nie sprawdzi.	To się przyznam to się przyznam, ale przynajmniej nikt się nie będzie wyśmiewał ze mnie.	Jeżeliby taki, jak ty, zdradził, to już znaczy nie ma na świecie prawdy, tylko jeden fałsz. Ja bym wam we wszystkim zawierzył. Ino czy zechcecie pojechać, bo daleko. Tylko chyba, że wam to wszystko jedno gdzie...	A to w jaki sposób zdążę dziś popołudniu obrobić te wszystkie dziewki, które mają z sobą:	Ach! mój przyjacielu żebym to ja go miał, to cóżby nam więcej trzeba? Ale przysięgam ci na honor błędnego rycerza, że bylebym tylko rękami mógł ruszać, za dwa dni najdalej zrobić go muszę.	Akbahu-Ułanie, król mnie tu na wodza, nie na przewodnika przysyła... I to ci powiem, że lepiej uczynisz, woli jego królewskiej mości nie negując.	Ale cóż to kogo obchodzi!	Ale ja rozumiem siebie i to mi wystarcza. O, poznałem ja cię teraz do gruntu, hrabio Rolandzie! Pozostawić Manuela na wolności, wówczas kiedy ja bym wyruszył po testament, znaczyłoby to: odsłaniać jego piersi na wszystkie pociski losu. Pchnięcie sztyletu dużo czasu nie zabiera. Lepiej i bezpieczniej Manuelowi w więzieniu. Uwięzienie brata chroni cię od pokusy, a być może, iż oszczędza ci wyrzutów spełnionej zbrodni.	Bo to był wypadek nic nie znaczący.	Boska prawda płynie z ust twoich, panie Istotnie lud wygląda, jakby był zmęczony, co jednak pochodzi ze strasznych upałów...	Co? Ślicznie, bardzo ślicznie, wypili prawie wszystko szampańskie.	Czy może pan mi dać na to słowo?	Dlaczego chcesz się zgubić?	Jest zbyteczna. Jej zajęcie ja sama załatwię w godzinę z wielką radością, że coś mogę zrobić. Może pan temu nieradnierad (daw.)	Jeśli się będziesz tak drożyć, możesz się załapać.	Jeżeli nie zgodzi się?... Hm... wówczas odpiszę, że nie możemy skorzystać z warunków banku i pozostawiamy mu wolną rękę.	Kochana Różo zdobądź się na inne przypuszczenie. James i ja wiemy, dzięki Niebu, cośmy winni sobie wzajem.	Opierają się wybornie. Kryształ, kruchy przy uderzeniu, stawia jednak znaczny opór. W czasie doświadczeń połowu ryb przy świetle elektrycznym odbywanych w 1864 roku w morzach północnych szyby z kryształu grubości tylko siedmiu milimetrów znosiły ciśnienie szesnastu atmosfer i przepuszczały przy tym potężne promienie cieplika, które im nierówno ciepło rozdzielały. Szkła przeze mnie użyte mają dwadzieścia jeden centymetrów grubości w środku, tj. są trzydzieści razy grubsze od tamtych.	Owszem, jest czwarta!... Mogła jeszcze kazać memu lokajowi, ażeby wyrzucił mnie za drzwi...	Piękne krupy. To wy sami robicie?	Prawdopodobnie, panie Sinclair. Ze wszystkich jednak podróży, o jakich zdarzyło mi się słyszeć, wolę podróż mającą na celu odkrycie dalekich, nieznanych krajów. Z jakąż rozkoszą czytałam opisy i nieomal brałam udział w wyprawach podróżników. Jakże często myślą przenosiłam się w te chwile niebezpieczeństwa.	Siedzi w progu portyku, widziałem go otoczony strażą, nie może się ruszyć i płacze...	Tak powiedzcież co my nie robiąc? Rośnie lipa z tamtej strony muru, a gałęzie wiszą nisko, pod sam nos; tak ja porwał za jedną. Jędruś nie w ciemię bity za drugą, zahojdalizahojdać (z ukr.)	To pewnie nas śledzi.	To ponad moje siły!	Van Gould mnie nie dostanie. Moim przeznaczeniem jest żyć, żeby wyrównać z nim rachunki.	W sposób bardzo prosty. Przyjrzałem się dokładnie twemu obliczu.	Wiem, że jej mąż jest czymś tam w ministerium, ale nie wiem dobrze czym	Wiesz dobrze iż kazałem ci kłaść się przed zachodem słońca i zabroniłem wystawiać się na chłód wieczorny i mówić. Jak śmiesz śpiewać?	Więc co?	Wrzuć to do kosza, synu i rozwieś swoje głupie uszy. Czytałeś dzisiejsze gazety?	Zniknę tak że się ani opatrzą jak się wysunę,	À propos, czyś widział nowego lokaja, mówię o tym młodym, co jeździ na koźle? A u naszej kuzynki Guermantes czy nic nie znasz?	A bo cisnę wszystko do stu diabłów i niech se pan sam staje do roboty	A dlaczegóż nie prosisz o światło? Mógłbyś brać ze sobą książkę i czytać ją...	A jakże, pacholik mój przyniósł ją za mną. Wawrzuś!...	A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?	A potem?	A przecie ją porwali	A są książki z powinszowaniami. Wierszyki, rozumiesz, powinszowania różne.	A więc generał Biegański z trzecim pułkiem piechoty i czterema armatami stoi w Michałowicach i broni tamtejszych suchych przejść pode dworem, między trzema stawami. Kamieński stoi w Jaworowie z dwoma batalionami ósmego i drugim batalionem pierwszego pułku. Ma 6 armat. Pan generał dziś jeszcze o świcie zajmiesz Falenty Małe i Duże, pałac, las olszowy, drogi i groblę. Wszak znasz te miejsca?	Aha! skoro jednak pani wcale nie myśli już o Krzemieniu?	Ale... hale!...	Ależ panie, mówiłem, że nieprawda, daję panu słowo, że ani cienia prawdy.	Aż tutaj pani zawędrowała z gęsiami?	Bo głupie, nie baczą, że wszystkich jednako ta święta ziemia pokryje.	Całkiem nadzwyczajny niedźwiedź!	Chcesz pani powiedzieć, że przeze mnie straciła miejsce?... Ależ ta biedaczka prędzej czy później musiałaby stracić każde miejsce... Stan jej zdrowia...	Czyżby od państwa de Morcerf?	Dlaczegóż nie?	Dosyć tego Sancho, idź ucałować rękę swego pana i rycerza i proś go o przebaczenie, a pamiętaj na drugi raz ganić i chwalić z większą roztropnością, nade wszystko zaś nie mów nic złego o tej damie z Toboso, której nie znam, ale którą kocham z całego serca, ponieważ sławny Don Kichot ją uwielbia. Zresztą zaufaj mi, a nagroda cię nie ominie.	I ja!	Ja? Nie, nie, nigdy!	Już około dziesiątej!	Kto?	Kupić brylanty dla Stefci. Chcę, aby miała ode mnie, prócz rodowych klejnotów. A kiedy ślub pani?	Myśl ta od was by wychodzić nie powinna	Najpewniej.	Namawia, a raczej zaklina mnie, żebym kupił	Nie	Nie sięgniemy po miecze w obronie pana de Sigura	Nie znasz go pan?	Nie śmiałbym siąść na grzbiecie takiej poczwary!	Nie, nie mogę... mam smutne obowiązki w tym czasie. Muszę...	Nie, nie! i profesor mówił nam takie poczciwe rzeczy, że tylko go do rany przyłożyć.	Niech jedzie. A kiedy wraca?	Niewątpliwie. Muszę z tym stoikiem zabrać bliższą znajomość, ale tymczasem każę wykadzić po nim atrium.	Organizm, Tajemnica, Polityka	Otóż uważam, że mimo najskrupulatniejszych przeszukiwań wyspy niczego nie znajdziemy.	Pan rotmistrz przyjedzie dopiero o czwartej	Pytam, czy siła gości u księstwa?	Ryza tego papieru, format grand raisingrand raisin rzekł, pozwalając obracać w palcach te próbki Ewie, która objawiała dziecinne zaciekawienie.	Silentiumsilentium (łac.) Jelsky chce powiedzieć speech.	Ten trzeci toast chcę wypić przezdrowie dwu młodzieńców z Galicji...	Trzeba go wymasażować.	Tyle, tylko tyle?	Tym gorzej, że pijesz.	Więc jedziesz? Nie zmieniłeś zamiaru?	Wszakże pamiętasz umowę zawartą przed rokiem? Ponieważ nie uczyniliśmy nic przeciw honorowi kawalerskiemu, przeto on przegrał...	Wyśmienite, ale honorarium inkasuję z góry.	Ze wsi.	Zważyć nam pierwej koniunktury wypada	Żadnych pytań, Lorenzo!
Lepiej zostawić go w pokoju. Dopóki się go nie prześladuje, uwierzyć mu mogą tylko ludzie uczeni i poniekąd światli... A taki ruch śmiało można lekceważyć. A lud... Lud chciwy jest żyznych krajów, które szernowie za morzem zamieszkują, ale nie wierzy zgoła, aby na Wielkiej Pustyni znaleźć się mogło co godnego pożądania. Dopiero gdyby Wasza Wysokość wydała ostre zarządzenia przeciwko Rodzie lub co gorsza na śmierć go skazała, tłum by się zaczął zastanawiać i przypuszczać, że jednak coś prawdy musiało być w słowach skazanego... Co innego jest ze starym Chomą. On, jako członek zakonu, bezpośrednio nam podlega... i to nie zdziwiłoby nikogo...	O panie, o kobietach w ten sposób mówić nie można...	Otóż to, czego spodziewałem się po tobie Słuchaj uważnie! Będziesz tedy za dwa miesiące drukarzem... ale będziesz wisiał z ceną kupna i nie wypłacisz się ani za dziesięć lat!... Będziesz pracował długo na kapitalistów i co więcej, będziesz musiał grać rolę parawana dla liberałów... Ja mam spisywać twój akt cichej spółki z panem Gannerakiem; ułożę go w taki sposób, abyś mógł kiedyś posiąść tę drukarnię na własność... Ale jeżeli założą dziennik, jeżeli ty będziesz redaktorem odpowiedzialnym, jeżeli ja będę tu podprokuratorem, porozumiesz się z Wielkim Cointetem, aby umieścić w swoim piśmie artykuły, które spowodują proces i jego zawieszenie... Cointetowie zapłacą ci sowicie tę małą przysługę... Wiem, będziesz skazany, poznasz się z więziennym wiktem, ale w zamian będziesz uchodził za człowieka ważnego, prześladowanego. Staniesz się w partii liberalnej figurą w rodzaju sierżanta Merciera, Pawłem Ludwikiem Courierem, Manuelemsierżant Mercier, Paweł Ludwik Courier, Manuel	Paliliście... A to nie można... nie można...	A niechaj ogień w świątyni nigdy nie zgaśnie!	Ale czy to nie zrobi przykrości twojemu ojcu?	Ale zmiłuj się pani, tego się nie podejmuję Dziś ich zawracać, a toby dopiéro nosa do góry zadarli! Jutro się pomówi z niemi, bądź pani spokojną.	Boże, Boże... To będzie coś strasznego... Więc już nie ma ratunku dla pani Latter?...	Cały rachunek za ostatnie pięć dni... Cały, nie rozumiesz?...	Czy nie wystarczy ci, mamo, jeżeli powiem, że to pragnienie samodzielności?	Cóż to ma znaczyć? Nie rozumiem cię.	Grzela nie żyje! Laboga! Taki młody i zdrów! A to mu było dopiero na dwudziesty szósty. Miał już wrócić we żniwa. Utopił się, we wodzie! Jezu miłosierny!	I to jeszcze jeden powód, dla którego nie nauczyłam się pańskiego bankowego żargonu, który nęka tu moje uszy od rana do nocy. Ohydny wydaje mi się ten ustawiczny brzęk przeliczanych monet i tylko twój głos jest dla mnie jeszcze bardziej nieznośny.	Ja nie desperuję jeno mi jego krwi potrzeba!	Jeszcze paniczek nie wyrozumiał, że o upiorach gadam?	Mnie czytać nie wolno... alem ukradkiem trochę przeczytał z początku. Dalszego ciągu jestem „okropnie” ciekawy.	Nie tylko o pieniądze Liczyłem się z wujem i dlatego, że żywiłem dlań wiele wdzięczności. Wychował mnie przecie od małego chłopca. Poza tym miałem się poświęcić karierze dyplomatycznej i tu również wszystko zależało od wuja. Słowem, jak widzisz, nazajutrz po lekkomyślnie wziętym ślubie mogłem uważać, że popełniłem błąd.	Nie zapieram się tego. Bóg tak urządził, żeby praca wykonywana przez nas łączyła się ściśle z naszym własnym interesem. Otrząsamy pyłki, szukając w kielichach kwiatów pożywienia dla siebie. Najczynniejsze w tej robocie są pszczoły, chociaż moim zdaniem one zanadto się poświęcają. Słodycz znajdowaną w kwiatach noszą one do ula i gromadzą dla ludzi, którzy wprawdzie miód chętnie jedzą, ale pracy pszczół i trudu nawet w setnej części nie oceniają tak, jak na to zasługuje.	Nie, miss Campbell miał natychmiast odjechać, ale podobno widział go Partridge.	Niech Romek nie żartuje, ale słucha...	Oho, tak źle z moją prawością stoi! A ja za ciebie się modliłem, żeby cię nie ogarnął anioł stróż cnót teologicznych.	Ot, jużem w swoim rodzonym gnieździe... Dawno, okrutnie dawno nie byłam w Krakowie; teraz przyjdzie chyba dłużej tu zamieszkać.	Panie Bertuccio, czekaj pan Chcę mieć jakiś majątek nad brzegiem morza, na przykład w Normandii, między Hawrem a Boulogne. Jak widzisz, masz dosyć miejsca do wyboru. W tych dobrach musi być jaki mały port, przystań, zatoczka, gdzie mogłaby zawinąć i rzucić kotwicę korweta. Zanurza się tylko na piętnaście stóp. Statek ma być zawsze gotowy do wyjścia w morze, o każdej porze w dzień i w nocy, kiedy tylko mi się spodoba. Pytaj pan notariuszy, czy nie mają gdzieś właśnie takiego terenu na sprzedaż; kiedy już ci coś wskażą, pojedziesz obejrzeć ten teren, a jeśli będzie taki, jak trzeba, kupisz go na swoje nazwisko. Korweta powinna być już w drodze do Fécamp, prawda?	Powiedz jej że mam serce zawsze pełne łaski dla niej. Powiedz, że chcę, aby pilnowała swego zdrowia i dbała o dziecko, które ma przyjść na świat. Gdy zaś zbliży się czas rozwiązania, a ja spełnię rozkazy ojca mego, powiedz Sarze, że przyjedzie do mnie i osiądzie w mym domu. Nie mogę ścierpieć, ażeby matka mojego dziecka tęskniła w samotności... Jedź, uczyń, com rzekł, i wracaj z dobrymi wiadomościami.	Prześliczny! Czy nie mógłbym z panem pomówić chwilkę na osobności, przed odejściem pańskim do Trybunału?	Przykro mi bardzo, że muszę panu sprawić rozczarowanie, Mr. Barnes, ale nie jest to mój rubin.	Przypomnijcie legendy stare Bóg staje w niewinności obronie, a ma ona siłę, której rozum nie potrafi ocenić. Ileż takich dziewic, potworom na pastwę rzuconych, niewidzialne ręce aniołów osłoniły...	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	Skończ panna rozdział i nie bądź zuchwała.	Ta coże znów zachciał? Ale przysięgam Bogu, jeżeli dziś nie idę na służbę...	Tak, a ja w trakcie tego trzy razy kichnęłam. Czy to nie straszne? Ale powiedziałam „tak” prawie zanim skończył. Bałam się, że się jeszcze odmyśliodmyślić się	To imię i tę straszną postać dobrze wyryłam w pamięci i chyba już nie uda mi się zapomnieć...	To wiedza, a nie czary.	Wiadomo mi raczej, że nie lubisz pan mówić naszym językiem	Widziałam i... nie mogę jeszcze stłumić oburzenia.	Więc, widzisz, ja sobie myślę tak: bogaty to on jest. Grosze ma. Krzywdy sobie zrobić nie damy. Co szkodzi spróbować. Może się uda. Albo drapniemy do domu, albo gdzie indziej. Wszędzie sobie zarobimy przecież. Co? Jeszcze lepiej będzie; co zarobimy, to będzie dla nas. A tu musimy starym oddać. Co?	Za nikogo nie pójdę	Zabić? A kto mówi o zabiciu? Zabiłbym jego, gdyby żył, ale nie ją. Jeśli się mścisz na kobiecie, to jej nie zabijasz, durniu! Trzeba ją oszpecić. Obciąć nos i ponacinać uszy	Zatem ta osiemdziesięciotrzyletnia kobieta miała jeszcze... To nie do uwierzenia!	„Czy to jest owa kobieta, którą wyrzuty doprowadziły do szaleństwa? Co ona zamyśla w tej chwili?” Zbyt dumny był, aby spytać; ale nigdy może nie wydała mu się tak urocza.	Hale!.. bo to taka jaśnie pani potrafi...	I chodźcie panowie, bo obiad na stole	A jakby się skąd dowiedziała o wszystkiem i przyjechała?	A na dworskie. Zaś ta ziemia, co stoczy się z dworskiego łanu, to na czyj grunt najpierw spadnie: na mój czy na Grzyba?	A więc ci, na których tyle dni czekamy, są już niedaleko.	Ach, Saro! Jakże mi się podoba tu na poddaszu! Tu o wiele ładniej, niż tam u nas na dole!	Ale ja wiem o tym! Miałem o tym objawienie, ja, który jestem uczniem tego męża świętego. Wybuchnie wojna... wojna ośmiu tysięcy czerwonych kurt. Ściągną ich z Pindi i Peshawur. To rzecz pewna.	Ależ książka była przez całą noc w moim pokoju.	Bardzo to długo, ale jeśli taka wola pani, poddać się muszę.	Bierzżebierzże rzekł Panurg.	Brzydzę się tym, jak wszystkim, co jest nieczyste i obrzydliwe, ale poza tym...	Ciebie mieć pragnę i pieniądze twoje!	Czy ona wie o tem?	Czy zapomniałaś?	Cóż miałem robić?... Fałszywe pieniądze, długi, ręczne robótki?...	Gospodarzowi zapłaciłem już wszystko, co mu się należało i pozostało mi jeszcze dość, żeby kupić parę osłów i pożywienia na drogę na trzy dni: potem będziemy mieli w Hendon Hall wszystkiego pod dostatkiem.	Hrabia August pokaże, iż jeszcze wie, co to jest dobre wychowanie! Masz moje słowo.	I to dlatego on jedyny?	I to racja, ale z tego, coś mówił przy stole, ja się jeszcze i czego więcej domyślam.	Jak się masz	Jak uciekać? Konie i tak zdychają.	Jako motyw do rodzinnego pejzażu. Przekonałem się, że to, co częstokroć zowiemy rolą zakładu w historii okolicy, przypisywanie mu jakiegoś społecznego czy higienicznego znaczenia, jest tylko rodzimą blagą, efektem, reklamą, obliczoną na głupotę histeryczek. Dla mnie tedy jest to widok taki sam jak każdy inny.	Już późno mama będzie o ciebie niespokojna.	Kocham! kocham!..	Modlitwa	Moja pani dostojna władczyni twoja jest przewrotną Hiszpanką, a co kardynał robi, to dobrze robi!...	Może. Spieszmy ku niej!	Mów Salomon... ty chcesz coś powiedzieć...	Mów pan	Mówi się u was, że my	Na własną rękę?	Niech sobie leży!	O, kochany hrabio, jest pan zbyt pobłażliwy!	Ogłaszam wszem wobec i każdemu z osobna, że zaczyna się gotować!... Zabawcie się panie w Heby.	Oj koziołki to były, koziołki niech ich najsiarczystsze!...	Oto żeśmy się spotkali, co?	Pan sam tak nazywa mowę ludzką. I ma pan rację. Niech pan posłucha, jak się wszyscy rozgdakali dokoła nas...	Panie Nagórski, co się będziemy po tylu latach bawić w uprzejmości? Starczy, że panu mówię, że pan miał rację. A wie pan, czemu pan miał rację?	Paweł pisze mi że mu za mało posyłasz!	Przedmiot to zbyt drażliwy!	Skąd ja mam co wiedzieć! Byłeś to brat dla mnie! Pamiętam, że ciotka raz przyjechała dryndą, jak my oba na bosaka łacha1i po rynsztokach. Ciebie wzięła, boś był przystojniejszy	Straszliwa śmierć ministra Pradery!...	Syn.	Sądziłem że robię państwu przyjemność, zapraszając też czcigodnego Jana de Lamothe.	Tak. Wróciła.	Tak? Z takiego kamerdunuz takiego kamerdunu (gwar.)	Taniec	Ten ci właśnie kazał was wołać.	To drobiazg, puści się do prasy wiadomość, że uzyskałem od grupy finansistów zagranicznych znaczną pożyczkę. Dla nadania wiadomości znamienia prawdy nadmieni się przy tym, że rząd pożyczkę tę zagwarantował.	To lepiej	To szlusuj, przypomina mi bardzo ciekawe zajście, jakie miało miejsce...	U starego Pamfila, tak, mój Boże, tak! Stoi mi to jeszcze wszystko przed oczyma!	Upewniam panią, panno Dartle.	Wiesz dobrze, że to kwestia czasu.	Witam pana jakże zdrowie?	Więc zdjęli konie Aleksandra Wielkiego?	Z listem od hrabiego?	Za morzami nawet?	Zaczekaj	Znacznie mniej.
Ale nie, cóż znowu Jeden kazałem zamurować zaraz, gdyśmy ten przekop odkryli. Drugi tajemnie się zamyka w ruinach zamku kamienieckiego, które pan zna. Ani z jednej więc, ani z drugiej strony nic panu nie grozi.	Nie wiem, czy pan może, ale powinien pan to zrobić.	Uskarża! Nie znasz pan naszego kochanego Maldona, jeśli możesz przypuszczać coś podobnego. Uskarża się! Wcale nie, mój panie! Mógłbyś wbić go na pal i nie słyszeć z ust jego najlżejszej skargi.	Dlaczego zatem nie ma pan pozostać nim nadal?	N. Pan się męczy o, co to, prawda.	No dobrze, a nie ma pan w Warszawie nikogo zaufanego?	Tam trzeba setek tysięcy rubli, których ja nie mam Zresztą, choćbym je miał, musiałbym pierwej przekonać się, co to jest naprawdę?... Bo owe zmniejszanie ciężaru gatunkowego ciał wygląda mi na bajkę.	Ale jak się pan dowiedział o moim adresie?	Byłoby tak, jak pan mówi gdyby miłość nie jednoczyła w sobie tysiąca złożonych przyczyn.	Jam spokojny, tylko widzę, że niczego się nie dokołaczę... Poczekam ranka i pójdę do pracy. Ciocia mówi, że to ostatnia troska? oj, nie! Słyszałem w Kownie, że mnie Witold pozwał na sąd obywatelski. Wręczył mi papier. Za tydzień mam się stawić na plebanii. Macocha zebrała swoją familię; wiem ja, jak osądzą!	Wszystko to na oślepienie nasze się mówi i czyni Wolno W. Król. Mości wierzyć mi albo nie, ale wiem o tem najpewniej, że Sederyn królowi i jego towarzyszom konie gotuje, i że, jeżeli nie dziś to jutro, nocą się wymknie.	Czemu? Jak to! Pani nie wyjdzie? Ja już chwaliłam się panią przed wszystkimi...	Na usługi wasze jak widzicie... już pan wiesz o porwaniu Anusi?	Zapomniał pan, o dziwo, o pięknych kobietach	Nie pleć cóż to, źle jej będzie? Prosta chłopka, a wyjdzie może za jakiego szambelana i we wszystko opływać będzie. Niewinna istota! cha! cha! takie to mądre, że od razu zrozumiało swoje szczęście, i ona i matka; w to im graj; nie drożyły się wcale.	Nazywam się Julian Sorel nie mam tu nikogo.	Nie domyślam się doktorze.	Nie, ja tylko analizowałem burze swych uczuć poprzednich. Szczęście rozciągnąłem sam nad naszymi głowami i już wierzę w nie. To samo i pani radzę.	Usiadłem tam i robiłem „ts-ts-ts”, żeby te diabły przyszły. I po chwili wyszedł z morza jeden taki jaszczur, stanął na tylnych łapach i zaczął kręcić całym ciałem. I syczał na mnie „ts-ts-ts”. Gdybym nie był pijany, to bym może do niego strzelił. Ale ja byłem, przyjacielu, nawalony jak Anglik, więc powiedziałem: „Chodź no tu, chodź, tapa-boy, nie zrobię ci nic złego”.	Słusznie mówisz, Sancho ludzie rodzą się do wszystkiego zdolni, przecież nikt papieżem się nie urodził. Lecz powróćmy do zaczarowania pani Dulcynei, gdyż ja utrzymuję ciągle, że chęć oszukania swego pana przyszła Sanchy z poduszczenia czarnoksiężników, bo wiem z pewnością, że wieśniaczka, która skoczyła na osła, była prawdziwą Dulcyneą z Toboso, i że Sancho, myśląc oszukać swego pana, sam oszukany był pierwej, bo trzeba ci wiedzieć, mój przyjacielu, że i u nas jest wielu czarnoksiężników, którzy nam o wszystkim zdają sprawę. Od nich to wiemy, że Dulcynea z Toboso jest zaczarowana, lecz że niezadługo przyjdzie chwila, gdy ujrzymy ją w naturalnej postaci.	A bo tu ziąb i wilgoć kiej na dworze. Wstańcie i przyjdźcie do nas, dzieci przypilnujecie, bo wieprzka bijemy. Jeść się wama nie chce?	A cóż pan chcesz, żeby to było, u licha!...	I jutro z rana powiesz mi, czy nowa sługa nie jest krnąbrną...	Nie tylko przedstawisz mi jutro świeżego barona, ale zaproszę go na pojutrze na obiad. To będzie jeden z naszych prefektów.	Owszem jest tango, ale to dopiero zaczyna się około północy. Teraz, gdybyś chciała, moglibyśmy  chyba iść do Variete, odbywa się Lotta libera pel campionato del mondoLotta libera pel campionato del mondo (wł.)	Każde małe dziecko jest najsłodsze i najpiękniejsze Gdyby się urodziła mała Ania, czułabyś do niej zupełnie to samo.	Sam nie wiem teraz czy jechać do Reichenhallu? W Warszawie, jak jest pani Emilia, to i ja mogę wytrzymać. Raz na miesiąc oświadczam się jej, raz na miesiąc dostaję odkosza i tak sobie żyję od pierwszego do pierwszego. Teraz, pierwszy minął, więc zatęskniłem do mojej pensyi... Czy matka zdaje sobie sprawę ze stanu małej?	Obawiałem się, czy nie zabłądziłem przypadkiem, wchodząc do pokoju jakiegoś duchownego; później znów, zobaczywszy cię w towarzystwie tych dwóch panów, sądziłem, że jesteś niebezpiecznie chory.	Jesteś nieco rozczarowanym, jak uważam... Zapewne! masz słuszność. Każdy medal ma dwie strony, z których jedna jest odwrotną. Jednak, ci tylko, którzy żyją w tych wielkich zbiorowiskach światła, albo przynajmniej zachowują z niemi spójność ciągłą i ścisłą mogą cokolwiek zrobić... czemkolwiek stać się i cokolwiek zrobić...	O tak, potrzebuję, to znaczy pomyślałem jak szalony, że może zdołałby mi pan pomóc w sprawie, w której pomóc może tylko Bóg.	Ja ją rozumiem Ona nie chciała skandalu, nie chciała go ranić. Zresztą są dowody	Naturalnie, że co innego; bo praca człowieka oświeconego wydobywa z piędzi ziemi to, czego człowiek ciemny z jej wielkiej płachty wydobyć nie potrafi.	Za pozwoleniem Jeżeli więc zgadza się pani, że to człowiek zacny, to muszę pani dodać, pod największym sekretem, że jest bardzo nieszczęśliwy...	Nie mogę.	Nie wstyd mi tej rany bo mi ją zadał taki mistrz, jak nie masz drugiego w Rzeczypospolitej.	Nie! Doprawdy? Paraliż, co?	Nie, nie Dziękuję, pani Leaf. Tak, dobrze.	Diderot mówi: „Szczęście i obyczajność mogą się znajdować tylko w tych krajach, gdzie prawo nadaje powagę instynktowi”. I rzeczywiście to wielkie społeczeństwo.	A co? Do mnie to, do mnie powinni się udać, skoro idzie o jaki figielek; to sobie oszusta wybrali! Do diaska! gdybym chciał kraść, czyż nie miałem sposobności na moim wielkorządztwie?	Oblicza jej nie widziałem, panie, ale widziałem między dwoma końmi kolebkę z wikliny, całkiem zamkniętą, w której kogoś wieźli, i strzegła jej ta sama jaszczurka, ta sama służka zakonna, która przyjeżdżała od Danvelda do leśnego dworu. A i śpiewanie słyszałem też żałosne z kolebki dochodzące...	A dokąd to pójdzie, proszę pana?	Owszem, zrobi się. Ty masz tylko przyjść pod dom ciotki i zamiauczeć. Gdybym spał, rzuć w okno garść żwiru	W słowach „nigdy” i „zawsze” jest dużo patosu, a rzadko tylko bywa w nich prawda.	Ale gdzież on leży? Ach, Jezu, żeby to ja mogła jemu rany opatrować, ziółeczka podawać, jako żonie się godzi! A tu nic, ach, nieszczęście!	Więc owa na pół pijana baba, o której wspomniałam ci wczoraj, powiedziała mi prawdę, kiedym usiłowała dostać się do niego, żeby wyprosić chociaż tydzień zwłoki. On istotnie umarł. A mnie się zdawało, że umyślnie skłamała, żeby mnie się pozbyć.	Tak, najwyższy czas, bo już jest prawie gotowy, a jak tylko odejdzie, wstąpię do wojska.	Ani godziny słońce nam ucieka, a szernowie mogą się opamiętać!	Bo jest zazdrosny?	Jestem winną wobec pana... Posądzałam pana...	Sama przez się? Bez namowy?	Słyszałam z własnych ust tego pana.	Czyście wy się sami nastręczyli biskupowi do poselstwa?	Mylisz się, Beniaminie „ta piękna kobieta” i wróci, o, wróci do mnie.	Nic... pełna jest ino pisanych słów... książek i papierów, na których pisali, i dziwnych przyrządów, jak gdyby do jakiegoś nabożeństwa.	Panie Dominiku, a co za człowiek jest ten Fok!	Słychać, że X. Biskup niebespiecznie jest chory.	Co doktor mówi? ależ to niemożliwe! Wszystko ustalone. Kaplica zamówiona, zaproszenia rozesłane, bilety kupione!	Wiela? Niełacno to rzec! Młódka, a na dziewiętnastą zwiesnę jej idzie, dobra i robotna, że mogłaby jeszcze roków parę postać u matki...	Co to znaczy?	Jakże. To przecie mój bliższy krewny, niż wuja.	Któż to taki?	Lub którego z moich przyjaciół, mniejsza o to.	Ta nasza doktorka to uzbrojona w naukę siostra miłosierdzia...	W czasie snu?... To trudno zauważyć...	Zerbinę? Co to takiego!	Żydy go duszą, to chłopów o pomoc skomle.	Ale ona strasznie często biega do nich i po kątach szepty a schadzki ma ciągłe	Licytowałam bez atu! Jak ś. p. męża kocham, bez atu, no, kiedy mówię, że bez...	Mówię co czuję, rzekł.	Przysedłem was pożegnać, ide do domu. Bóg zapłać za wsytko.	Bij głową o ziemię! Całuj nogi tatusiowe! Błagaj, niech ci odpuści!	Co ma począć kobieta zdradzona?	Co? Gdzie ja jestem?	Cud w istocie! Dwa dni i dwie noce bez pożywienia! Gdzież była sahiba?	Czy masz siostrę? co?	Czy zbrodniarz mógł być spłoszony przez kogoś?	I ja!...	No, więc postanowione	O której odchodzi kurierski do Warszawy?	A Skomonty?... Ejniki?... Kapitały?...	A potem jakoże? ostaliostali (daw.)	Ależ, kochanie, czemu płaczesz?	Boże, przebacz jej.	Co słychać nowego?	Co zrobić?	Croyez-y, et buvez de l’eau	Czego oni chcą, tatulu?	Czyliż on mógł szukać mieszkania na parę dni!...	Cóż jej zagraża?	Dlaczego niedorzeczny!	Miły, bo miły!	Nigdy!	O której? o której? Jezus, Marya! A o której każesz? Ty tu pani...	O! Tak sądzisz, pani!	Ojcze?...	Rozumiem	Widziałeś go?	Ziemia dymi!	Zostaję tutaj!	Święte słowa, święte słowa. Nic ująć, nic dodać
I tak nie powiedziałabym nikomu. Wyśmieliby, nikt by nie uwierzył. A zresztą czy pan sądzi, panie Leszku, że ja mam komu zwierzać się?... Może jednemu stryjciowi Antoniemu...	Rosja, Rozum Rosja jest sukcesorką Rusi Kijowskiej, której książę, Włodzimierz I, w 988 roku przyjął chrzest i poślubił siostrę cesarza Bizancjum, po czym uczynił z chrześcijaństwa wschodniego rytu oficjalną religię państwową.. Ona została sama. Gmach Rosji nie ludzki, nie na rozumie, na woli oparty. Tak pan dobrze powiedział. To jest obłęd. Dla człowieka tak. Dla człowieka Bóg musi być obłąkany. Bo nie myśli o człowieku. Rozum ludzki	Nie, nie. Ona tam jest sama z tymi... Może mnie na co potrzebować...	Pan nie jest zamknięty?	Brawo, panie, brawo! Nie mógł Jurek dobrać dla pana stosowniejszego śpiewu.	Nie umrzesz!	Nie.	O, ty gołąbku!... Więc zapewne nie wiesz i o trzeciej w Anu...	Póki jeden z nas nie zginie	Zapewne ale co innego zwykła wiejska dziewucha, głupia i naiwna, a co innego ta. Pan nie ma pojęcia ile w niej sprytu! Zgóry ostrzegam: niebezpieczne ryzyko.	Jeżeli wolisz pozostać pozostać i dostać kulkę w łeb... Chyba wiesz, jak rozprawiają się z tymi, których raz już wywieziono taczkami?... Otóż powiedziałem, że spróbuję przenieść cię do magazynów. Naturalnie zależy to od zgody delegatów. Ani myślę znosić dalszych awantur. Co zaś dotyczy kierownictwa magazynów, jest ono i tak dla ciebie zbyt trudne. Niestety, nie umiesz nic i do żadnej pracy się nie nadajesz...	Tak jest, i wiele innych rzeczy, ale nie wiem, czy mi się godzi powtarzać, bo do konfidentówkonfident (daw., z łac.)	Ale moja droga, przerwała uśmiechając się kasztelanowa, to coś niepojętego! Mnie się zdaje, że dziś, gdy ateizm głośno się przyznaje a nikt mu nic nie mówi, gdy teizm jest w modzie, jakieś tam smażone kacerstwo nie podobna by karane było! Dziś! za panowania naszego króla!	Nie wiesz pan? A jednak cuda opowiadają o pańskim majątku. Mówią, że masz pan ze sześćdziesiąt tysięcy rocznie...	No tak, rozumnie jest nie chcieć panować nad całym światem. Ale byli, są i będą tacy, którzy będą probowaliprobować	Ja? nie!	Juści, pani pisarzowa nie lubi takich fetorów na pokojach.	Nie oddam taniej jak po rublu! Bój się Boga Szloma; kartofle nie urodziły w zeszłym roku, a ztąd wiesz dobrze, że i cena okowity podnieść się musi!	Od kogo?... pewnie od Marty. A to plotkarka!... przez pięć minut nie utrzyma sekretu.	Widocznie Wolskie lepiej ode mnie wiedzą, jak Markham spędza noce, bo ja o niczym podobnym nie wiem.	No, chłopcze, sprawuj się dobrze. Widzisz, ten pan bogaty, wyrób się, pamiętaj, a o ojcu nie zapominaj, jak ci będzie dobrze.	I niesłusznie, proszę pani. Mój Boże, fortuna kołem się toczy; ja, gdybym był kobietą, a przypadkiem jeszcze żoną bankiera, oczywiście nie przestawałbym ufać szczęściu mego męża, bo jak sama pani wie, w spekulacjach wszystko zależy od szczęścia. Ale, jak powiadam, chociaż ufałbym zupełnie szczęściu mego męża, jednak chciałbym sobie zapewnić niezależny majątek, nawet gdyby przyszło mi zaryzykować wszystko, powierzając swoje interesy nieznanej mi osobie.	Ja nie oznaczam dnia, to od pań zależy. Bramy głębowickie są otwarte codziennie na przyjęcie gości.	Owszem, kazałem sobie sporządzić specjalną maszynę podróżną chociaż nigdy nie przypuszczałem, że będę musiał sam na niej pisać.	Kostka nie, ale ja wiem!	Siadaj waść na koń. Jeszcze czas, bo później się papiery okrwawią. Kazałem go umyślnie za wieś wyprowadzić, by się tu panna huku muszkietów nie przelękła, jako że niewiasty bywają czułe i płochliwe.	Pan łaskawy zapewne się dziwi, że nas tu tyle przyszło Ale u nas pies to jak człowiek, bez niczyjej urazy. Chcieliśmy wszyscy poznać pana, w czyje ręce nasze psiaki oddajemy. A którego pan wybierze? Bo są dwa. Jednego się psie figle trzymają. Za to drugi...	No, daje mu pan dymisję?	No, na to jest rada	Rozumiem, dlaczego pan bałamucibałamucić	Za trzy dni, dodał blondyn, pójdziesz na Bednarską ulicę, znajdziesz tam porucznika, trzeba się jeszcze nawzdragać, ale w końcu musisz przyjąć co on ci ofiaruje...	Pfuj! Zgiń, maro, przepadnij! Toś mnie dopiero przestraszyła! Któż to widział z takim impetem wpadać! Na co ci te kokardy? Owszem, pożyczę, ale na co ci dziś kokardy?	A pani Marcinowa może powiedzieć, że to był ten sam wózek co w Mszczonowie?	Gdzież się zresztą podziała, kapitanie, pańska wiara, że Bóg uratował mi życie po to, by pana ocalić? Ja osobiście nierad jestem jednemu tylko...	Rycerz prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren. rycerzy znajduje się po tamtej stronie ale jam panu memu, księciu JanuszowiJanusz I Starszy (Warszawski) jest zobowiązany do służby..	Tak!... a pięć tysięcy niech bierze, bo to się przyda dzieciom...	Zresztą ja jestem tem bardziej zmuszona zostać tutaj, bo mąż planuje wycieczkę do Sabaudji i dopiero za dwa tygodnie znajdzie się na posterunku.	W kaplicy, która jest przy zamku Muzaferidów. Trzeba spieszyć tam. To będzie przed północą. A jest pięć mil i już zachodzi słońce.	Ale bo, widzisz, prawo za nami. Miejsce przeklęte było w złych rękach, a stanie się błogosławione w dobrych. Prawo za nami!	Ale gdzież on jest?...	Ale kto ma ginąć?	Gdzież się podział ów pies? Jego obecność świadczy, że musi tu być niedaleko człowiek.	Panna Mela cieszy się w Łodzi opinią bardzo zacnej i rozumnej, a że przy tym jest bardzo bogata i zupełnie przystojna, więc...	Toteż Bóg litościwy odebrał nam dzisiejszym tę władzę kochania. I dał nam w zamian ciekawość, imaginację, egzaltację i nerwy; a w nadmiernej hojności jeszcze i roztropność samozachowawczą dorzuciła szorstko; lecz spostrzegłszy, że ta jej szczerość wgnębia znów Olę w jej nerwowe zatulenie, pocałowała ją na uspokojenie.	Wie pani, jest jedna taka woda na świecie...	Poszedł se ścierwa, poszedł, wyłuskał on mi dobrze torbeczki... Miałem coś grosza od ludzi ochfiarnych, com go niósł na wotywy do Częstochowskiej Panienki, to mi jucha podebrał i poszedł we świat! Cichoj, Burek! bo to pewnikiem wójt!	To dobrze! To dobrze! Dam ci tu zaraz ustawy, a po wtorkowej sesji cię wprowadzę! Zaraz poznasz różnicę czynów i zasady!	Widać zaraz, że pani masz dwadzieścia lat, bo wołasz zdumiona: Niemożebne! i patrzysz się pani na mnie, jak na upośledzonego umysłowo, albo jak na barbarzyńcę.	A skąd by tu owsa wziąć przy smolarni, wielmożny panie żołnierzu?	Ale powiadam, że zaszkodzi.	Bardzo przepraszam, ale doprawdy stryj mnie źle zrozumiał.	Co ty, Jaguś, co ty? A dyć Antek najbarzej wygadywał na ciebie i grunt chciał odebrać, i pomstował a zarzekał przeciw tobie, że powtórzyć trudno.	Dlaczego wolisz tu być niż u Aulusów?	Dobrze, dobrze... Rozbierz się...	Gdzie macie te salamandry?	Ha, to zginę. Jak mi już braknie sił do walki, to palnę sobie w łeb.	I na cóż potrzebna wam była woda? Ażeby skosztować?	Ja ci naleję, jak wezmę do garści biczysko!...	Ja powierzam pani połowę majątku...	Ja?	Jak to?	Kto napisał do Janiny z prośbą o przysłanie wiadomości na temat mojego ojca?	Ktoś ci tu chyba poluje Poczekajcie.	Mnisi się poddadzą Dziś, jutro, poddadzą się!	Może-by na czwartego Stepanka wybrać...	Na wielki post powróci z nami śpiewać żale do Poznania.	No chyba.	No... no... śmiało...	O tak, mój ojcze!	Ot, czego mu się zachciało! rozśmiał się gospodarz...	Powiesiłbym się po raz drugi, bo raz już się wieszałem	Tak, Eminencjo; lecz właśnie w tej niefortunnej sprawie w Meung...	To jakże go dostaniem?	Więc ja jej zapowiadam, że dobra sprzedam.	Więc niech się broni. Dlaczego taki gamajdagamajda a. ciamajda	Więc to dziś?	Zatem to przedsiębiorstwo?...	Ba! Mogłaś przecież zostać mimo pozwolenia!	Boczną drogą będzie z pięć wiorst.	Buuu Uuu! Uueh! Umykajmy co tchu!	Był czas, że musieliśmy jako haracz...	Była panna Orwidówna?	Całe miasto i najlepsze towarzystwa, najdostojniejsze damy znają hrabiego de Cerulli jako najzacniejszego, najszlachetniejszego człowieka. Pozycja jego w naszym Wschodzie i wysokie posłannictwo, które piastuje, udowadnia charakter jego.	Co?... on?... znów on?...	Dawniej często obierałam kartofle	Dobranoc jedyny, dobranoc. Sen jeszcze ci sił doda.	Dwa miliony?	Gdyby był niewolnikiem, Aulusowie dawno by go wyzwolili.	Hore wam!	I twoja renta z Iwanówki przepadła?	I... co ty znajdziesz, durniu?	Jakież robi wrażenie?	Księżnę...	Niech jenojeno (daw., gw.) pojmować, rozumieć....	Och, och! jaka mi delikatna!	Pozna cię.	Ratujcie tego człowieka! zdejmijcie mu ubranie!	Tamtych podmówił.	Więc cóż w redakcji?	Zdrowie i życie moje należy do pana naszego Ramzesa... Oby żył wiecznie!
Tatku, rzekła Lorka, chodząc po izbie: mam do ciebie słowo. Dziś ostatni dzień, w którym ty jeszcze jesteś panem siebie i wszystkiego co masz, w którym dla mnie jesteś jak byłeś ojcem przywiązanym... Jutro! Któż zaręczy za nie? Ty sam nie wesz w co się zmieni serce twoje. Ja nie będę mogła może dostąpić do ciebie z prośbą, a najmniejsze życzenie moje okupywać mi każecie może upokorzeniem.	Może pan nie zechcesz wierzyć gdy mu powiem, ale spójrz pan na mnie com z Warszawy wyjechał zdrów, wesół i rzeźwy, a pomiarkujesz że to co mnie tak złamało, lada czem być nie może.	Nie wiesz nawet, bracie, nie przeczuwasz, jaką tu gorzałkę Majewski z wina pędzi. Gorzelnię, mówię ci, założył...	Że do niej, do tej Marysi. Motocykiel całymi dniami gdzie stoi?... A pod sklepem pani Szkopkowej. Wszyscy widzą i głowami kręcą. A pan Leszek gdzie przebywa?... Ano w sklepie. Sam na sam! Tak! Sam na sam z nią, bo Szkopkowa w sklepie nie siedzi. Pani aptekarzowa powiada, że to dziw, powiada, że dotychczas ksiądz proboszcz z ambony, powiada, takiego zgorszenia nie potępił. I jeżeli, powiada, tego nie zrobił, to chyba przez wzgląd na szacunek i poważanie dla rodziców tego, powiada, przedsiębiorczego kawalera.	Ja zawsze uważałem, że on nie był pani godzien Należał się pani lepszy los.	Kawałek chleba, do którego nawet masła nie będzie. To wiele! No, a dla ogółu, to jest dla ludzkości, dla idei, dla postępu, co?	No, teraz idę się przebrać. Nie pojechałby pan ze mną konno?	Ty nie żartujesz o tej stancyjce? Mnie byle kącik. Ale może Ragis będzie nierad, i tobie niepotrzebny ciężar! Parę lat w spokoju, tobym się jeszcze na coś zdała, ale potem...	A czemuż by nie? Byłabyś ładną młynarką... tamta, która umarła, nie była ładna... teraz poszuka sobie ładnej... a gdzież znajdzie ładniejszą?... Takie włosy jak jedwab, jak złoto... skąd się to wzięło?... Tamte mają włos twardy i gruby jak końskie włosie... wszyscyśmy mieli takie włosy... i to czarne... Twoje są miękkie i jasne... A dobry młynarz... jak mówią ludzie... jest pono przystojnym mężczyzną, okazałym mężczyzną... Czy i on jest blondynem?	A mamy! Co, nie śliczna?	A, jest ten bisurmanin Jak się masz dobrodzieju, mój kochany! a co to, do kościoła nie chodzisz, o swoim proboszczu już zapomniałeś, he?	Da Bóg, mało się ich wymknie Ale kazałem jak najwięcej jeńców brać, a gdyby trafił się między nimi rycerz albo brat zakonny, to już koniecznie nie zabijać.	Dlaczego to Madzia nie była u mnie przez dwa dni?... Nie widziałam jej od koncertu...	Do Normandii, do Courcelles, kochać, modlić się, aż póki Bóg nie powoła mnie z tego świata.	Dobra. Ale najpierw musimy zabrać parę rzeczy: chleb, mięso, nasze fajki, jeden lub dwa woreczki, parę sznurków od latawców i trochę zapałek. Żebyś wiedział, jak bardzo wtedy żałowałem, że nie miałem ich ze sobą...	Drogi panie, czy obraziłam cię w czymkolwiek? Dlaczego nie dasz mi ani jednego pocałunku? Powiedz, niech poznam swój błąd, a przyrzekam zań piękną pokutę, jeśli zdołam.	Ech, ta dzisiejsza młodzież nigdy nie są zadowoleni. Jak to, mój drogi, wyszukali ci narzeczoną zbudowaną jak Diana łowczyni, a ty masz jakieś ale?	I wiesz co? Nie nazywaj mnie odtąd Kozłowskim...	Jest to święty człowiek który oddał całe mienie, aby mnie, nie znanego sobie, wykupić z niewoli. Niechaj mu Pan nasz, Zbawiciel, zgotuje za to niebieską nagrodę.	Najzawziętsi nieprzyjaciele, Danveld, Gotfryd i Rotgier nie żyją a o Zygfrydzie mówią, iż sprawiedliwszy od nich, choć okrutny. Chwalże miłosierdzie boskie i za to. A mówił także pan de Lorche, że jeśli Krzyżak legnie, to on ciało jego odwiezie, a potem wraz do Malborga pojedzie i u samego wielkiego mistrza o Danuśkę się upomni. Jużci nie ośmielą się wielkiego mistrza nie posłuchać.	Nic na to nie poradzisz	Nie byłbyś mógł być obecnym. Koncert odbędzie się jutro.	Nie my z Lucyanem pogwarzymy jeszcze trochę w jego pokoju.	Nie, zawsze stepy bujne, szerokie stepy ukraińskie. Łąka	Otóż względna zamożność mojej narzeczonej jest dla mnie raczej przeszkodą do małżeństwa. Ale pokonałem ten problem na tle rzeczywistości uczuć. Na małżeństwo dla pieniędzy jestem za ambitny. A do tego nie wiedziałbym nawet, jak ich użyć.	Patrz widzisz, że pamiętałam o wszystkim? W tym na pewno nie będzie ci zimno.	To prawda Mówiłem, że tajemnica nie moja i że nie mam prawa jej zdradzić. Ale teraz sir Henryk przekonał się, że to nie był spisek przeciw niemu...	Trudno uwierzyć, moja panienko, miłość własna nie pozwala...	Tu w Zakopanem się nie liczy. Zresztą te bale, Boże się zmiłuj. Ale właśnie dlatego pójdziemy.	Tylko patrzeć, jak braknie; byłoby lepiej, gdybyś zebrała dziś, jak ci mówiłem... A kupa jęczmienia, która pleśnieje na strychu; założyłbym się, nie pomyślałaś o tym, aby ją przetrząsnąć.	Uuu!... mówią, że to będzie ostry władca Przyjaźni się z Fenicjanami, chętnie przestaje z Pentuerem, który przecie nie jest rodowity kapłan, tylko z takich biedaków jak my... A wojsko, powiadają, że dałoby się spalić i wytopić za nowego faraona...	Wcale tego nie myślę.	Więc oni zwrócili się przeciwko kobietom i dzieciom? To był czyn zły, za który nie można uniknąć kary.	Zapamiętaj sobie raz na zawsze, że tylko dlatego mamy wątpliwości co do ciągłości naszej jaźni, że jest ona właśnie ciągła. Pytanie takie byłoby niemożliwym bez tego. Jest ona, ta jedność osobowości dana w swej ciągłości bezpośrednio nie ma trwań nieskończenie krótkich...	Zdaniem moim, proszę pana oberlejtnanta, pinczer to bardzo miły pies. Prawda, że nie każdemu się podoba, ponieważ jest szczeciniasty, a na pysku ma takie ostre wąsy, że przypomina przestępcę wypuszczonego z kryminału. Jest taki brzydki, aż z tej brzydoty jest ładny, a do tego jest przebiegły. Ani się umywa do niego głupawy bernardyn. Jest jeszcze sprytniejszy niż foksterier. Znałem jednego...	Przysięgam ci, panie, na życie moich dzieci że mówię prawdę!... Tak jest, ten potwór w skórze gada, okryty kolczastą zbroją, gdyby leżał na ziemi, miałby wraz z ogonem z pięćdziesiąt kroków długości... Pomimo trwogi i odrazy kilkakrotnie wracałem do jego jaskini i obejrzałem go jak najuważniej...	Tak! tak! wytłumaczysz się. Ja was znam i wasze świadki cygańskie. Wiązać!	A hukaj, tylko dobrze!	A, no to chwała Bogu.	Czyżbyś wiedział coś więcej niż ja?	Cóż to za drzewo tak podobne do małej palmy?	Ja chcę, ja chcę.	Ja go zabiję!	Jakże mogłabym się bać, kiedy pan był tak dobry dla ojca? Chciałabym tylko umieć podziękować.	Jakże to mam inaczej? Może cię za kolana podjąć i dziękować, żeś se o mnie przypomniał?	No, co takiego?	No, wiesz mam kuchtę przepraszać.	No... ale też tu wertepy mają... czort ich bierz Zleźcie, chłopcy, z wozu i podpierajcie drągami; lada chwila się wywali.	Odemnie? nikt od drugich może.	Panie Weinberg, pan jesteś... no już pan wiesz i my wiemy, co pan jesteś, ha, ha, ha.	Tak	Tak jest... ale...	Tak mi się też zdawało	Tak prosimy wuja na pierwszą godzinę. Dobranoc.	Tak.	Za przyczyną WitoldowąWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim w dawnej polszczyźnie wyraz ”książę” miał rodzaj nijaki. u Krzyżaków i co roku wyprawy na Litwę pod Wilno czynili. Szedł z nimi różny naród: Niemcy, Francuzy, Angielczykowie do łuków najprzedniejsinajprzedniejszy (daw.) mieszkaniec Burgundii, regionu w centralnej Francji.. Lasy przesiekli, zamki po drodze stawiali i w końcu okrutnie Litwę ogniem i mieczem pognębili, tak że cały naród, który tę ziemię zamieszkuje, chciał już ją porzucić i szukać innej, choćby na kraju świata, choćby między dziećmi Belialadzieci Beliala bożek pogański wspominany w Starym Testamencie., byle od Niemców daleko.	Znam ja cię, władzco drewnianego zamczyska, hardy ojcowicu nędznej dziedziny! Widzę na wylot twe myśli. Chodziłeś pod moją sprawą i w cieniu mego proporca na Sasy i na lutyckie sioła. Łakome twoje ręce czerpały moje mienie, a oczy zdradzieckie wypatrywały moc moją. A teraz chcesz moc moją w swojem zawrzeć zamczysku, za tynem ją przyczaić i przeciwko mojej pięści wykręcić. Wziąłem cię za gardziel tą pięścią, gdyś był w broni skórzanej, którą ci z turzej skóry ciura uszył, a kowal żelaznemi nabił gwoździami. Teraz odziany jesteś kolczugą z niemieckiej stali, którą z ramienia swego zwlokłem i tobiem z łaski dał. Ale przetnie miecz mój łuski...	A ty, kpie, myślisz, że Altea dlatego porodziła głownięAltea (...) porodziła głownię (mit. gr.)	A z czem tu przyszedłeś, a?...	Ale u siebie go pan przyjmujesz.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się!	Co?	Dawaj tamto! Sługa wyrzuci...	Dziwna gałęź, która trafia akurat w policzek. Nawet gałęzie dają w naszych stronach po twarzy. Co za kraj przestarzałego honoru!	I co zrobisz?	Intrygantko!	Jakiej pomocy spodziewasz się pan stąd?	Jest dość kobiet, moje dziecko	Jesteś dzieckiem, które idzie ze świecą wśród rozsypanego prochu, wśród arsenału najstraszliwszych wybuchowych materii.	Jesteś pewien, że się na to nabiorą i skorzystają z tego wodopoju?	Karabinierzy za nimi!	Leon Skórko! Skórko! Skórko!	Literat, pisarz	Masz zamiar go obudzić?	Musi być, co wójtowej ckni się do małego; widziałam, jak wietrzyła na płocie przyodziewę po swoich nieborakach!	Mój Boże. Wartościowy, próżny, właściwy, etyczny... Tysiące określeń.	Na, pamėgink, paskaityk iš tos knygelės!	Naturalnie Do oderwania całej Zachodniej Prowincji od reszty niespokojnego państwa. Ale moim prawdziwym dążeniem, jedynym, na którym mi zależy, jest uniknąć rozłąki z Antonią.	Naturalnie znam ich pięć i jestem przekonana, że jeżeli tylko zechcesz... Bardzo się cieszę! Naprawdę, Ew, szalenie mi będzie miło!	Ojciec Ben Joela był głową licznego pokolenia, dziś już rozproszonego i, jako taki, utrzymywał księgę, w której zapisywano wszelkie ważniejsze wypadki, jakie w ciągu długich lat zaszły w jego rodzie.	Ot, katolik, a dziwuje się. Wszak ci waszemu zabobonowi gwoli, musi poklęknąć tam i sam, to pocałować jaką spróchniałą kość, ówdzie pokłonić się tej pannie.	Owszem, proszę. Dziękuję, że ksiądz o mnie pomyślał.	Panie... panie... co też pan mówi?	Powrócić? Rzeczywiście, Pencroffie Wiem przecież, jak kocha pan tę wyspę. Dzięki waszym staraniom zmieniła się zupełnie i niezaprzeczalnie należy do was.	Precz z maską, panie! Człowiek ten powiedział prawdę. Od tygodnia już haniebnie mnie zwodzisz.	Razem ze statkiem wypadnie i od lądu oblegać, przewiózłszy ludzi. Osaczyć musimy dokoła. Zresztą, choćby z największą ofiarą, Pilleny mieć musimy.	Skąd ty wiesz o tym, coś o tamtych dwojgu Michałowi powiedziała?	Spróbuj się trochę zdrzemnąć, mamusiu, a nim się spostrzeżesz, znajdziemy się już w Chicago.	Strasznie ci Żydzi wypierają nas...	Tai boba! nes aš apie ją girdėjau. Ją piktybė seniai į vyrą perdirbo. Tik tai vienok gailauja sūnaus.	Tamtej nocy, gdy przemierzałem te wody z ciałem Czerwonego Korsarza na pokładzie, złożyłem pewną przysięgę. Niech będzie przeklęta ta noc, w którą stracę tę, którą kocham!	To mięso czuć	To naród, psia ich mać! Trzeba jechać do komisariatu.	Więc słuchaj, powiem ci Beniaminie, wszak wierzysz w ducha nieśmiertelność...	Wypłacam, jeśli termin...	Ziemia to matka!	Znaczy to jeszcze lepiej bo pokazuje się, że co prawią o tych prochach, to wierutne łgarstwo.	Świetnie poszło, Li ale Judy powinna była wcześniej zapalić światło!	Święte słowa	Żal pani bardzo?
Jeszcze nic nie wiem, ale już z jego pyska widzę, że przeżuwa jakieś łajdactwo. Za dużo plajciarzy przychodzi do niego.	Prędzej sowa dogoni jaskółkę aniżeli my ich, mój piękny panie PrzemocAle co wy, to nie musicie być miernikiem, tylko oficerem, może nawet z gwardii jego świątobliwości. Zaraz walicie w łeb! Znam się na tym, sam przez pięć lat byłem w wojsku. Zawsze waliłem w łeb albo w brzuch i nie najgorzej działo mi się na świecie. A jak mnie kto zwalił, zaraz rozumiałem, że musi być wielki... W naszym Egipcie (oby go nigdy nie opuszczali bogowie!) strasznie ciasno: miasto przy mieście, dom przy domu, człowiek przy człowieku. Kto chce jako tako obracać się w tej ciżbie, musi walić w łeb.	Nie. Nic mi nie jest.	Dalej, przyznaję się, że i mnie spotkał zaszczyt, iż mogłem był wykonać kilka pomniejszych cudów. Sądzę, że to nie sprzeciwia się mojemu Stopniowi i mej Godności.	Mało mu ręki nie złamał.	Milczę, a jednak dodam: czas waszéj excellencyi o tém pomyśléć, co kobieca potęga znaczy: miéć zapaśną strunę nie zawadzi.	Nie powiedziała już nic więcej. Umarła, zanim zdążyłem uchwycić jej ręce	Nie warto! Stary bije po plecach, a to by był hałas okropny Dobranoc, Padre. Nasz rachunek jest wyrównany.	Nie wiedziałem doprawdy, że panią może coś jeszcze obrażać a więc on miał nieszczęście ją obrazić i umrze?	Nie znosisz raków.	No, Janklu prowadź mię do rabina... Jeżeli i nie dowiem się nic ciekawego, zyskam przynajmniej to, że choć raz w życiu rabina waszego zobaczę...	Pomyślimy ale cię to widzę nie mało kosztować będzie.	Posłuchajcieno matko, dobre serce macie, Bóg wam zapłać, i tobie i staremu Ratajowi; ale z tego nic nie będzie! Chcecie się opiekować sierotą, ot, czasem na mnie najrzyjcie, dowiécie się, rzucicie chleba kawałek jakby go bardzo zabrakło; ale ja taki tu zostanę! ja tu zostanę! Ojciec tę chatę budował, matunia w niéj żyli i zmarli; a ja... ja ją tak kocham, że mnieby serce pękło, gdybym otwierając oczy z rana nie zobaczyła ścian jéj popękanych, żebym wyszedłszy na próg, nie postrzegła wierzb cmentarza.	Sprawiedliwe sądy boże! On, który mógł potęgą z królami się równać!... Niktże przy nim nie został?	To my akuratnie takiej nie potrzebujemy!	To nie zapominaj, psiajucho.	U matki spałam, a Witek co ino przyleciał powiedzieć. Nie żyje to naprawdę?	Z mego pokoju. Wiatr świszczał, nie mogłam spać, usłyszałam, że ktoś płacze, chciałam dowiedzieć się, kto. Dlaczego płakałeś?	Zastanów się jednak, czy nie szkoda tak pięknych pamiątek.	Zbawiciel mówi jednak, że nie wejdzie do królestwa niebieskiego, kto nie będzie jako owe dzieciątka.	Zresztą mniejsza o to. Ty tego i tak nie zrozumiesz. Ostatecznie o tę maszynę dobijali się wszyscy. Mogłem ją był zanieść do Grabca i nawet miałem tę myśl początkowo.	Święte słowa!... Należy zapisać je na pomnikach Bunt odrywa ludzi od pracy i zasmuca serce jego świątobliwości... Nie godzi się, ażeby robotnicy po dwa miesiące nie odbierali żołdu...	Nie wspominaj pan o raportach, wiem już, jaką można do nich przywiązywać wagę. Ale, mówiąc o raportach, panie baronie, co się pan dowiedział o aferze z ulicy Saint-Jacques?	Ach, jak ja bym chciała mieć duszę, ale ja nie mam duszy.	Ale probować potrzeba, Bez tego, jutro piątek, polować nie mogę. Ci długojęzyczni zaraz paplać będą, trzeba im gęby zamknąć. Niech mi jutro woźniki gotowe będą do Skały.	Co znowu! nic mi nigdy o tym nie mówiłeś. Cóż to za jeden? Krewny?	My, gracze, wyjęci jesteśmy spod wszelkiej opieki. Jak kto z nas kipnie, to kipnie. Wymażą z książki nasze nazwisko... i kwita. W Bandakui, gdzie mieszka jeden z naszych, postanowiłem zatrzeć węch po sobie przez zmianę wyglądu... i zrobiłem ze siebie Mahrattę. Potem przybyłem do Agra i chciałem powrócić do Chitor, by odszukać list; tak dalece byłem pewny, żem się im wymknął. Przeto nie wysłałem do nikogo tar (telegramu) z wiadomością, gdzie spoczywa ów list. Pragnąłem wziąć na siebie niepodzielnie całą zasługę.	A! mój Boże, albo ja wiem?... z jakimś panem przejezdnym, któremu zaproponował partję lancknechta.	Dlaczego? co mi odpowiedziała? Widzi pani, w tem właśnie jest coś, od czego mi trochę gorzko w ustach. Ja przyznam się pani szczerze, że w pannie Ratkowskiej bardzo się nie kochałem. Podobała mi się (one mi się wszystkie podobają), myślałem, że to będzie wdzięczne i poczciwe serce i dlategom się niby tu oświadczył. Ale więcej przez rozum	Jak mi Bóg miły, tak to grzeczna myśl jeno skąd dział weźmiemy?	A jak to było z tym twoim pierwszym zabitym?	A pan Kazimierz?	Co? Ksiądz Gratry? A! to co innego. Mój kochany, nieoceniony ksiądz Gratry! Jeżeli on co podobnego twierdzi... Ale czekaj pan... Zaczynam sobie przypominać, że kiedyś w jego książkach spotkałam...	Jezus, Maria! A cóż tam stoi na moim kapeluszu? Któż to wozi pomidory w koszyku na taki upał? Kapelusz mi się na nic zniszczy! Wziąć mi zaraz to paskudztwo! Czyj to koszyk?	Pan Bohurski,	A co chcesz za tę usługę?	A czy wiesz, że ci zechce towarzyszyć?	Ach! Panie!	Aha! Zamierzacie mimo wszystko położyć ręce na naszym domu?	Aha-a!... aha-a!... aha-a!...	Ale temu wariatowi zetną głowę.	Ależ twoja dama czeka...	Bez wątpienia	Boję się...	Byłeś to, Mateusz, przy wójtowej wojnie?	Będzie w mocy naszéj, zależnym od nas; gdyby pomyślał o zdradzie, padnie jutro: na to aż nadto mamy środków.	Będziemy się uczyć.	Cha! cha! cha!	Chciałbym się pomodlić, moje dziecko; mów ty modlitwę, a ja będę słuchał.	Chorował podobno.	Co takiego?	Co za kurz!	Czy będziemy grać dzisiaj?	Dalej, że na synodalnym zjeździe luteranów superintendent Maartens miał pięciogodzinny wykład, w którym dowodził tożsamości Absolutu z objawionym Panem naszym. Czytałeś?	Do czego potrzebne?	Dobranoc. Dziękujemy panu, Crandall. Strasznie dziękujemy. Dobranoc.	Dokąd tym zmierzasz?	Dowodzą... dowodzą!... Doskonałe skrzypce nawet wówczas dźwięczą, gdy obok nich odezwie się jakiś ton... Ale ażeby zadźwięczał kamień, trzeba go zwalić młotem... Altruizm to są te doskonałe skrzypce, które każda zdrowa istota nosi we własnym sercu. Zaś te wasze silne wrażenia	Dychę.	E... ja chcę zaraz, teraz.	Głód odparł Panurg (na te słowa Homenas uściskał się z nim uprzejmie)	I cóż tam? Warcaby? To nas uwalnia od obowiązku sprzątania dzisiaj w nocy. Tata jest człowiekiem sprawiedliwym. Tamci dwaj zajmą się sprzątaniem... za karę...	Jakże to?	Już skończyłem.	Kapuję. Nieźle. A jeszcze chór do baletu „finale”? To cztery kopniaki i piruet!	Kiedy i gdzie mamy się stawić na rozkazy jasnego pana?	Kto?... Każdy nomarcha, każdy oficer, każdy szlachcic zrobi to, byle miał rozkaz faraona, a... młodsi kapłani pokażą nam drogę do kryjówek...	Ktoś do niej przyszedł...	Któż to Jenny?	Meir?	Miałem do pana mały interes	Mój chela jest dla mnie tym, czym jest syn dla człowieka nieoświeconego.	Naturalnie.	Naturalnie. Fotograf.	Nauka, Wiedza, Tajemnica	Noctu?	O Jezus!	Oho! To ci złośnik, jeszcze jaki złośnik! Ciekawym, czy jeszcze kiedy spróbuje mnie otruć śniadaniem i zmusi mnie do tego, bym je gotował powtórnie?	Pamiętasz mamo, złapałem go w końcu. I nawet wyrwałem mu z ogona trzy pióra.	Pani chce u nas zamieszkać?	Pani raczyła mnie wezwać?...	Panna Anna ma mnie widzę za takiego młokosa i...	Pańskie pieniądze. Pożyczyłem od pana na długi termin...	Podobno jeszcze śpi.	Proszę powiedzieć.	Sanderus ma. Jeno o biskupa chodzi. Srogie on tam w Płocku z kanonikami synodysynod	Tak jako i wy? A wy, komu? odparł młody.	Tak, pani. Winicjusz ma dziś jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.	Tak, zdaje się...	Ten, co go Czarnym zowią. Jego książę Bolesław za syna przybrał.	Teraz Birara jest zdrowszy i silniejszy, mogę odwiedzić rodziców. Jutro pojadę do Suratu, bo czekają tam na mnie od dawna...	Toć się i tym dzielnym białogłowom coś należy, które objąwszy nad niewiastami dowództwo, tak umiejętnie nam dopomagały.	Ty masz głowę, Stefan!	Walek! sam tu!	Wiecie co, doktorze, bądźcie tak dobrzy i sami mu zanieście. Zobaczycie, czy w samej rzeczy tak przeziąbł...	Z jakiej racji do francuskiego?	Za przestrach?	Zatem Adolf ma lat dwadzieścia dwa ponieważ trzydziestoletnia Włoszka równa się czterdziestoletniej paryżance.	Zatem szczęśliwej drogi!	Znowu z tym Austriakiem...
To jest co innego Ja ci przysięgam nie na kędziory Bakcha, ale na duszę ojca mego, że nigdy za dawnych czasów nie doznałem nawet przedsmaku takiego szczęścia, jakim oddycham dzisiaj. TęsknotaPrzeczucieAle tęsknię niezmiernie i co dziwniejsza, gdy jestem od Ligii daleko, zdaje mi się, że wisi nad nią jakieś niebezpieczeństwo. Nie wiem jakie i nie wiem, skąd by przyjść mogło, ale przeczuwam je tak, jak się przeczuwa burzę.	Tak więc wszystkie moje złudzenia spłynęły z wodą ciężka, zaiste, ofiara! Wyznaję, że nie zdawałem sobie sprawy z tego wstrętu do zapału i inteligencji, nawet obróconych na ich pożytek, jaki odtąd będą odczuwali samowładni monarchowie.	A bo to jest czym palić! Któż to przyniesie suszu? Mam to siły bieżyć do lasu tyli świat i dygować na plecach, kiej tyle inszej roboty, że nie wiada, za co pierwej ręce zaczepić! Uradzę to sama wszystkiemu! Westchnęły obie na swoje sieroctwo i opuszczenie.	Ale ponieważ już je pan wypowiedział odpowiem panu, że nie miałem tego na myśli.	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Jednak może się zdarzyć, że ich pochwycą.	O, niech ciocia tak nie myśli! Ja ani kłamać, ani udawać nie chcę! Prawda, że zawsze łamię sobie głowę, aby mnie i ojcu tych kilku własnych naszych groszy na odzienie przynajmniej wystarczyło... Ale boso czasem chodzę i kapeluszów ani żadnych drogich rzeczy nie noszę nie tylko dlatego... nie tylko dlatego...	Przepraszam ale nie rozumiem. (Myślałem, że robi aluzję do procesu pani Stawskiej.) Nie rozumiem panie radco.	Uspokój się, na Boga nie zapomniałem o tobie, ale się okoliczności zmieniły; król nie jest panem siebie, a rychlejby nas niewolnikami niż królmi zwać przystało. Nie wymagaj odemnie czego dać nie mogę.	Flemming jest dla pani jeśli nie zmienionym, to przynajmniéj lepiéj, łagodniéj, względniéj usposobionym, niż był kiedykolwiek; trzeba go w tém usposobieniu utrzymać. Któż wié? na dworze zmienia się co chwila wszystko: możesz mu pani być potrzebną. Jeżeli dziś zachowasz się łagodnie, król będzie wdzięczen i uczuć się może wzruszonym. Straszono go ciągle odgróżkami pani, pistoletami, zemstą, gniewem... Nieprzyjaciele jéj mieli je ciągle na ustach. Król sam zaczął się obawiać, a Denhoffowa nie odważyła się ruszyć do Drezna, lękając się o życie. Dopóki król sądzić będzie, że pani jesteś tak rozdrażnioną, nie zbliży się do niéj nigdy. Najlepszą więc rachubą jest okazać się łagodną.	I ja to umiem i rozpoczęła się gonitwa. Wiewiórka skacze z gałęzi na gałęź, a Klu-Klu za nią. Wiewiórka hop z drzewa na drzewo, a Klu Klu za nią. Z pięć minut trwała gonitwa, aż wiewiórka zmęczona skoczyła na ziemię, Klu-Klu za nią. Myślały dzieci, że się zabije, ale ona tak zręcznie spadając to chwytała się, to odpychała gałęzie, że spadła na ręce	Aha, więc w sekretarzyku jest skrytka?	Ale przychodził przecie do nas w Combray.	Dla wszystkich tak, ale nie dla pana, drogi Albercie	Dobrze ale gdzież kreda?	Ech! i cóż to jest? Rozkaz podpisany przez podwładnego? Odkądże to wysłańcy starosty mają prawo podpisywania takich rozkazów?	Nic, ale to nic nie rozumiem	Nie jestem Bogiem; jestem jak ty człowiekiem zesłanym przez Boga do biédnych i prawie uciśnionych, i rozkazuję ci żyć, albowiem życiem dzisiejszém nabędziesz wieczne... I nie mnie służyć masz, ale Bogu, którego słowo żywi i cieszy, krzepi i karmi...	Nie znam ich nazwisk tam noszą żołnierze tylko numery.	Niestety, jeszcze nie! Ale przyjdzie dzień, w którym go odbiorę...	Nieszczęsna pomyłka! Mówiono, że panna Helena wierzyła, do chwili wyprowadzenia się stąd panny Brzeskiej, że...	No, mniejsza z tym! Stary rozbił nam pierwszą piętnastkę na kawałki, ale my musimy teraz te kawałki pozbierać i zlepić, inaczej Starzy Chłopcy dadzą nam łupnia! Musimy awansować wszystkich z drugiej piętnastki i dajmy grać starszym chłopcom. Tam są z pewnością fury talentu, który można oszlifować jako tako od dziś do meczu.	Pójdź ze mną o zakład. Pół miliona funtów zaangażuję. Na nędzę skażę żonę i dzieci, by raz się przekonać, czy ci zależy na nieodpartych prawdy dowodach, czy też chcesz nadal wykręcać się sianem oraz mamić siebie i wszystkich dokoła wykrętasami czysto maniackimi.	Sądzisz, że byłby zdolny do napisania podobnego listu?	Tak rzekła. Dodała jeszcze, że ją mąż z odrobiny mienia, jakie po ojcu wzięła, odarł i z dzieckiem małym na głód i nędzę rzucił. Wreszcie prosiła, by jej w odszukaniu nędznika pomóc. Powiedziałem: zgoda. Ocaliwszy jejmościankę od śmierci wypadało ją i od losu obronić. Przyniosła mi na drugi dzień papiery różne, dowody urzędowe, akt ślubny, rysopis męża	Teraz nie wy, ale my	W sposób najzwyczajniejszy Przyprowadził mnie tu jeden pan policjant, ponieważ nie chciałem się zgodzić na to, żeby mnie z domu wariatów wyrzucali na czczo. Bo tak jest tak, jakby mnie uważali za taką dziewkę z ulicy, co to ją można kopnąć.	A cóż mi siostra mówi o zamordowaniu?	A jednak pchali się tutaj najrozmaitsi	A piękna pogoda długo jeszcze wytrzyma?	Aha, i rów po co to wykopane?	Auf die Seite, weg! Rechts halten, rechts haltenAuf die Seite, weg! Rechts halten, rechts halten (niem.)	Bezpiecznie; wszak już nie płyniemy.	Chcesz mię zgubić? Cóżem złego ci zrobił?...	Chodź, pokażę ci, jak się całują.	Chybaby na świecie żadnej sprawiedliwości nie było, żeby tobie to na sucho uszło! A i cóż wy, koledzy?	Ciewyciewy (gw.) ozwał się wiarus do Kima. cisnął dziecku pais.	Czego mnie brakuje	Czy niemowlę wierzy?	Do Grand Hotelu. Dzisiaj sobota, przyjeżdża Kurowski, jak zwykle, a ja mam z nim do obgadania niesłychanie ważne rzeczy.	Doman!	Doniesienia z Janiny itd., itd.	Gdzież napisali ten donos?	Hale, w karczmie mój robił nie będzie!	Hę?? odpowiedział Majster ależ do djabła słychać już śpiewanie nocnych stróżów	I chcesz pan mnie do nich zaprowadzić?	I cóż? wróciłeś widzę z kwaśną miną, tak samo jak wyjeżdżałeś.	Ja mam nasze i do tych jestem przyzwyczajony.	Ja sobie żadnéj nie przyznaję...	Jakże, to pan doktór już w magistracie nie pracuje?	Jestem Marcin Nieczuja...	Jeszcze żyje.	Kiepełe, nie rzucaj nabiałem, bo z niczym do domu wrócisz. Tam bachory głodne, wołają papu.	Koralia! Koralia!	Któż to „wszyscy”? Karolino	Lykon ma być nadzwyczajnie podobny To sprawa kapłanów... Nikczemni!... Śmierci za mało dla nich...	Marna to wojny przyczyna, co?	Mistrz dobry; będę go strasznie prosił, to się dwa dni obejdą beze mnie. Stanko mu równie dobrze pomoże. Zresztą, ołtarz już tak jakby skończony, złocą go tylko i malują... Jasiek, Jasiek, już mię ani ciżemki od królewica tak nie radują, jak ta nadzieja, ta nadzieja! O Matko Boska z matusinego obrazka... dziękuję ci!	Moja żona chce mieć powóz.	Nie! Nie chcemy! Nie!	Nie, nie, jak na świętej spowiedzi powiem: niema!	Nie, to nie to.	Niech pozwolą abym im dał jedną radę.	Nieważne, Żyd.	No to niech mówią.	No, jakże? Wszakże żyłem z nią, zanim uciekła.	No, to i koniec! wszystko na nic!	Oczekiwałem jasnego pana	Od Przasnysza.	Oho! Pan sobie pozwala na bezczelność Pan się ośmiela... Więc przemówię panu do słuchu. Nic tu z pana głosu nie przyjdzie. Nie potrzeba nam pana głosu. Potrzeba nam faktów dodał z opanowaną dzikością, mówiąc Verlocowi prosto w twarz.	On się jeszcze kiedyś odwdzięczy za wszystko, co pan dla niego zrobił i robi, panie doktorze. Zobaczy pan! Żeby on tylko tak nie pił.	Onegdaj dałeś dymisję jednemu z twoich... urzędników, niejakiemu Mraczewskiemu...	Panie przyjdę na konferencję z Koralią w tych dniach, porozumiemy się.	Patrzcie, ludzie... nie łaje ani na Pawła nie dzwoni, żeby mnie obił. Strasznie dobry; trza mu napalić godnie, coby miał ciepło jak w uchu.	Posłuchajmy jakieś nowe bajki baba umyśliła.	Przedwczorajszej nocy, kazali mi matusia wcześnie iść spać za piec, bo to właśnie przy sobocie statki mieli szorować i sieczki prosiakom narznąć na niedzielę, czyste wdzianie sobie, tatusiowi i mnie przystroić, jednem słowem chcieli mieć spokojną głowę. Zarozieńkizarozieńki (gw.) myślę sobie	Przysięgnij pan!	Rycerz, Sługa, Odwaga odpowiedział Sancho	Stójcie tu sobie.	Tak samo przepadło, jako i doktor	Tak!	Tak, jako tu stoję.	Tak. To córka Lejzora, tego handlarza sianem.	Taki pan pewny?	To aż kańczugiem wypędzać trzeba ochotę.	To nic innego, tylko ją woda zgubiła! Oj, bierze ta nasza Dubissa, bierze ofiar co roku! Pamiętacie księżego synowca, i Butwiła starego, i żonę Kantrymasa z dzieckiem? Było jej samej nie puszczać!	Twój zastaw nic nie wart.	Tyle wiesz! Jużem to sobie tysiąc razy mówił i przegadywał po nocach, jużem w siebie stokroć wmawiał to wszystko. Czekam i czekam...	Tylko hrabinie Mielżyńskiej. Może zresztą swe serce już komu oddał.	U Milera?	Ufny w mój honor i dlatego włos mu z głowy nie spadnie.	W nędzy i w dzieciństwie miałam ją ciągle za chleb powszedni dziś już nie kosztuję jej oddawna.	Wezwij na pomoc Boga, miłość Józefa i tej opiekunki, która cię wychowała. Może i moją, jeżeli w twym sercu tę łaskę znajdę. Nakaż milczenie swemu sercu... Czas zagoi tę ranę, którą ja ci teraz zadaję... Córeczko moja, córeczko moja miła! Najdroższa! Najdroższa!...	Weźcie mnie, święty Szczepan dzisiaj, roboty wiele nie ma, weźcie mnie, tak mi się markoci, weźcie!	Wszystkiemu pójdzie na zdrowie.	Właśnie dlatego pragnę mieć wywiad.	Znam. Brzydki jak noc, prawie łysy i ma głupi, zjadliwy wyraz twarzy.	Zostawiając drugą dla znanych i nieznanych wielbicieli?... Nie, pani, już mam dosyć tych wyścigów, w których byłem bity przez panów Starskich, Szastalskich i licho nie wie jakich jeszcze!... Nie mogę odgrywać roli eunucha przy moim ideale i upatrywać w każdym mężczyźnie szczęśliwego rywala czy niepożądanego kuzyna...	Zrobił niekorzystne wrażenie.	Żeby to już prędzej posłyszeć Veni CreatorVeni Creator Spiritus (łac.)
Ależ ciągle milczę, ciągle mam twarz pogodną, więc pozwól mi się wygadać choć ty... Zresztą nawet w najwyższej radzie miałbym prawo powiedzieć, że w tym Egipcie, który niepodzielnie należy do mego ojca, ja, jego następca i namiestnik, musiałem pożyczyć sto talentów od jakiegoś tyryjskiego książątka... Nie jestże to hańba!...	Biegnij tam i zachęć do wytrwania! To klucz naszych wąwozów. Dasz mi znać, ale dopiero w takiej chwili, gdyby się nie mogli żadną miarą utrzymać. Pomocy im dać nie mogę, ani jednego człowieka. Rozumiesz?	Święty męczennik z III-IV w., patron rycerzy. jest patronem rycerzów: on ci strzeże wojennikawojennik (daw.) zawsze, przecież. męstwa we wszelakiej potrzebie mu przydawaprzydawać (daw.) chętnie. bije, rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny, któremu on nie będzie chciał wchodzić w drogę. Każdy święty ma w niebie swój urząd i swoją gospodarkę lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w., też wielcy święci, do których się medycy modlą o to, by choróbska na świecie nie wyginęły, gdyż inaczej nie mieliby co jeść. Jest także święta Apoloniaśw. Apolonia zm. w IV w., biskup Le Mans. od kamienia przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym., to mi powie, do kogo mam się udać tonsura, znak przynależności do stanu duchownego..	Niewiele na początek. Ale sza. Chcę rozegrać tę partię tak, aby nikt nic nie wiedział. Dobije pan za mnie targu pod koniec miesiąca, ale niech pan nic nie mówi panom Cruchot, to by ich bolało. Skoro pan jedzie do Paryża, rozejrzymy się równocześnie w interesach mego biednego bratanka, zobaczymy, co w trawie piszczy.	O, nie może być!... Patrzajcie go! Jeżeli chcesz, bym ja za twoje grzechy po śmierci wył, to mi za życia fructa ich oddaj. Samże używasz onych wszystkich bogactw, któreś między Kozakami zebrał, i samegoć za to w piekle na skwarki przetopią!	A ja wiem czemu! To dobre! Nie można oddać.	A pierwszy sposób będzie, iż jakom pałac Kazanowskich zdobył... bo niech kto powie, że to nie ja!...	Mniejsza o to. Musiałem patrzeć w twarz nieboszczyka, gdym zdejmował pas... Ty, jeżeli chcesz, możesz zachować swój połów; ja mojego nie potrzebuję.	Myślałem o tym zresztą te suknie są zbyt wykwintne, nie chodzi się tak u nas na wsi, to by mogło zwrócić uwagę. Kupię panu jakie ubranie u Żyda. Wasza Ekscelencja jest mniej więcej mego wzrostu, ale szczuplejszy.	Otóż to właśnie, co poniekąd zmusza, by nadprzyrodzonej pokłonić się władzy. Niania szukała pana Yetmeyera. Była wzburzona, nagłą sprawę miała. Do mnie zapukała i zapytywała. Wzruszyłem ramionami, ale ją pchnąłem jednooką siłą w stronę pracowni. Gdy do wnętrza weszła, na drut nastąpiła, czyli wpadła w sidła. Nastąpił wybuch.	Szkoda było tracić czas na podróż. Mogę powtórzyć pani tylko to samo, co było w depeszy.	A ja tam nie żalę się Przyjmuję najpośledniejsze miejsce. Od dzisiejszego dnia zacznę się ćwiczyć w pokorze.	To znany drań, panie poruczniku. Ale zanim się ta rzecz dostała do „Pester Lloyd”, ten sam artykuł był już wydrukowany w „Pesti Hirlap”. A teraz niech mi pan przeczyta urzędowe tłumaczenie artykułu, który ukazał się w soprońskiej gazecie „Sopronyi Naplo”.	Muzyka to jego głos; zabawy to stroje, które obmyślam dla niego. Kiedy jakaś suknia mu się podoba, czyż to nie jest tak, jakby cały świat mnie podziwiał? Dlatego jedynie nie rzucam w morze tych diamentów, tych naszyjników i diademów, tych bogactw, kwiatów, arcydzieł sztuki, którymi mnie obsypuje. „Heleno, mówi, skoro nie możesz bywać w świecie, chcę, aby świat przyszedł do ciebie”.	Ale cóż to jest? spoglądając na maleńki kameryzowany zegareczek, powtórzyła podczaszyna, już szósta a tak się ciemni!	Ale nie! śni ci się chyba! łzy wdzięczności i ukontentowania może, po dniu tak dla nas pamiętnym.	Czy będziesz myślał o mnie jako o bardzo niedorzecznej, gdy ci coś powiem? Słyszałam wprawdzie, że pan Wickfield jest niezdrów, ale chce mi się, i to koniecznie, widzieć Agnieszkę.	Czy nie czujesz się pan dobrze?	Czy nie zdarzyło się królowej jakie nieszczęście?	Dopiero co odeszła, a ja mam uwarzyć śniadanie dla ciebie, panie. Czuwała nad tobą całą noc.	Lecz czy w liście tym nie ma przypadkiem jakich szczegółów odnoszących się do pisma mego ojca?	Nie mogę, dla tatula Dajcie kieliszek.	Nie wątpię Obawiam się tylko, czy starczy kwiatów, aby go zapełnić. Kiedy Chrystyna jeszcze żyła, było ich zawsze dużo, bo miała szczęśliwą rękę.	No, nie tak to bardzo trudna będzie sprawa,	Ostrożność to matka mądrości Dzisiejsze czasy są takie, że zmuszają człowieka do ostrożności.	Pieniądze te wczoraj Mielnickiemu zostały zwrócone... Więc ani ja, ani moja narzeczona nie mamy pretensji do pana Norskiego	Boję się. Ja już złożyłem dowody, jak go się boję. O, ja się go boję! Chciałbym go dostać w ręce. Czy wiesz? Gotów byłbym rozpętać rewolucję, żeby go dostać w swe ręce.	Ale to stosunków naszych nie rozerwie, dziecko moje, owszem, ściślejszymi i łatwiejszymi je uczyni, chciej to zrozumieć.	Bez to i nie bez to, a źle jest.	Nie możesz pan, jak widzę, odgadnąć, cóż to za specjał i to pana intryguje?	To konanie i to trucie się ciągłe jest jednak i rozkoszą pewną!	Czaruś! cóż ty, bracie, tak się kryjesz przede mną! Nie chcę ci się narzucać, skoro się kryjesz.	Pietrek przyrzekłem ci dziesięć ludwików za zachowanie tajemnicy, ale jeżeli nadal zataisz moją podróż (a będę wiedział, czyś nie wymówił mego nazwiska, ani nie uczynił najmniejszego znaku, który mógłby je zdradzić aż do wieczora, komukolwiek, gdziekolwiek, nawet w samym Isle-Adam), dam ci jutro, kiedy będziesz przejeżdżał, tysiąc franków na wykupno nowego wehikułu. Toteż dla większej pewności nie siadaj do śniadania, zostań przy koniach.	Nie dba już o mnie! Nie chciała mnie widzieć! Jam tu dzień i noc dążył, a ona już mnie i widzieć nie chce! Com ja takiego uczynił! Jakie grzechy na mnie ciążą, że mnie gniew boży ściga, że mną wiatr jakoby liściem zeschłym żenie? Jedna umarła, druga do klasztoru idzie, obie Bóg mi sam odjął, bom widać przeklęty, bo dla każdego jest zmiłowanie, dla każdego łaska, jeno nie dla mnie!...	A co by pan przekazał, panie... panie...	A ja Jan SkrzetuskiSkrzetuski, Jan jaśnie oświeconego księcia. Jeremiego WiśniowieckiegoWiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651)	A, pan myśli, że to może interesować pana de Charlus?	A, to pana żałuję.	Ale musi nam pani pomódz!	Ależ rozumie się...	Bogi mają nas w swej opiece! Ale... gdzież się podział Mahratta? Coś ty uczynił?	Będzie on się bronił bo człek jest mężny i rezolutny, ale nasz pułkownik da sobie z nim rady.	Czy masz osobistą jakąś przygodę, cóś w czémbym ja ci radzić lub pomódz mogła?	Czyż pani nie spostrzegła?...	Cóż ja?	Dlaczego przez całe trzy tygodnie nie byłeś w Łodzi?	Do licha eksploatacja prawdziwego kauczuku niedługo przestanie się opłacać.	Gdybyśmy wilkowi ostawili główne jego legowisko, łacno by się w nim rozrodził	I ty patrząc na nich o niczym więcej nie myślisz?	Jakbyś pan wiedział, i sądzę, że ci panowie chętniej podzielą się ze mną moją nadzieją niż z panem jego bojaźnią.	Jeździłem dzisiaj, nudzi mnie to więcej jeszcze. Cóż słychać?	Już on mnie nigdy bić nie będzie	Ma się rozumieć...	Nie widziałem. Wyszedłem na miasto, a kiedym wrócił, nie zastałem jej. Będzie temu pół godziny.	Nie, nie, moja poczciwoto! Czyś ty je znalazła?	Och, chciej pan nam oddać tę małą przysługę znajdziesz we mnie człowieka bardzo oddanego w każdej okoliczności.	Oj, czynią to sposobem bardzo gwałtownym!	Pomimo to występna jest, panie kardynale! Im więcej zapomniała o swojem wysokiem stanowisku, tem niżej upadła. Wreszcie postanowiłem już od dawna położyć kres tym politycznym i miłosnym intrygom. Ma ona także za sobą niejakiego La Porta...	Pst! Pst! Wiele bym dał za to, żebym umiał mówić językiem krajowców. Rzeka, która obmywa grzechy! A jak dawno już jej szukacie?	Stary, nie młody. Ałła mi tu ich wszystkich zesłał, bo i dziewka jest. Bogdaj w nich zły duch wstąpił. Niech jeno hetmanem zostanę, poigram z nimi. Dziewkę mi tu swatają, dobrze! W haremie i niewolnice potrzebne!	Tak, rozumiem. Śmierć, jak i życie, ma swoje bolesne i rozkoszne sekrety: idzie o to, aby je poznać.	To strata czasu Jeśli kogoś zabili, to teraz jest już opiekany na rożnie.	Toć najlepszy sposób zbliżenia się, przywiązania do siebie i pozyskania.	A gdzie gospodarz?	A ślub o której porze?	Aha, a ten drugi?	Ale ci mnie ostatnim razem ta Mary huknęła przez łeb!	Ale gdzie ich szukać?	Ależ pan doskonale tańczy	Aš ir noriu taip daryti Žadėjau prašyti tamstos, kad mokytumei mane ne tik tą žiemą, bet dar antrą ir gal dar ilgiau... Norėčiau mokyti kitus vaikus mūsų sodžioje... Žiemą galėčiau...	Chcesz ciastko z kremem?	Ciekawy, bardzo ciekawy człowiek!	Cóż ci mam dać za jej widok?	Dam ci w rękę twój własny miecz.	Dlaczego, ciociu?...	Dlaczego?	Do usług Waszej Wysokości, w sprawie księcia Lulejki.	Doprawdy? A czemuż tyle pokornej prośby i taka ekstaza jest w oczach  pani?	Ej, widzę, waszmość okazji szukasz?	Gdzie ciało komtura i brata Gotfryda?	Hur-ra Delfin!	I babula kazała?	Kiedy doprawdy...	Marta...	N. Panie stracisz i drugą koronę tak postępując...	Naturalnie, że musieli. Chodzą przynajmniej porządnie do łaźni?	O pana? a cóż cię trwoży?	O, pan Sierpiński nazywa Horna Niemczykiem, ciociu!	Obiadowaliście?	Przy ulicy Feron, stąd parę kroków.	Przypominam sobie skazano go na trzy miesiące więzienia z wydaleniem z granic państwa jako karą dodatkową.	Skąd?...	Skądże znacie tego starego wariata?	Słucham	Tęskniłaś za Warszawą?	W Persji kiedy pan, baronie de Mangro, szachrował z szachem darem są dla rewolucji.	Wy jesteście „Pan Kazimierz”?	Właśnie tak.	Właśnie że poznał. Byłem głupcem, powierzając dziewczynie rzecz tak ważną.	Zrobiłby pan bardzo ładnie, panie Józefie, gdyby pan teraz przyszedł.
Ej, głuptasie! Nie mam zamiaru ci dokuczać, ale musisz się jeszcze trochę pouczyć. Tylko śmiało, głowa do góry. Jestem pewna, że ci się uda. A wtedy... podaruję ci coś pięknego. Na pewno będzie ci się to podobało. No, a teraz do roboty.	Niejednokrotnie, wierz mi, proszę Pewna jestem powodzenia, a pewność tę opieram na przychylności, jaką mi okazują mieszkańcy naszego miasta. Zrozum mnie, proszę. Nie potrzebujemy wiele. Mogę wydzierżawić nasz stary, kochany dom, sama zaś otworzę szkołę. Będę zadowolona i użyteczna.	Ależ ty także tam byłeś!	Co waść przez to rozumiesz?	Coś ty taki z nóg ścięty?	Cóżeś ty najlepszego narobił!...	?...	A dokąd?	A jednak Wyście pierwsi zrobili to spostrzeżenie.	A tak, tak, święta prawda, jak nieboszczykowi memu wiecznego zbawienia pragnę.	A teraz odejdź! Przyjdź znowu jutro rano.	Ach, nie mów tego! Kto wie, czy trafiłem go śmiertelnie tylko z powodu mdłego światła... może byłem podniecony złością... a to byłby grzech... może powodowała mną obawa śmierci... co byłoby jeszcze większym grzechem...	Ach, pani wie. Czemu go pani tak dręczy? W jakim celu trzyma go pani przy sobie?	Ależ ja, dalibóg!...	Ależ, ojcze...	Ależ, panie naczelniku!...	Ano, spróbuję.	Bo dostał po głowie i leżał nieprzytomny! On nic nie widział! Sądzisz, że mógł coś widzieć?	Bo nie będę mógł już tutaj nigdy przyjechać.	Będę się uczył ich mądrości, ale pod jednym warunkiem... że gdy zamkną madrissah, dadzą mi bez żadnych zastrzeżeń swobodę rozporządzania czasem wolnym. Wyjednaj mi to u pułkownika.	Chętnym sercem. A jaką?	Cisza jak makiem zasiał	Co gadacie! Byłoby to żywe w tylachnej skrzyni! Zadusiłoby się.	Co, ja nie utrzymam się na nogach? Załóżmy się, że wyjdę sam na dzwonnicę, i to bez żadnej pomocy i nawet się nie zachwieję!	Czemu pani nie kończysz od razu? Miałabyś trzysta franków dożywotniego dochodu	Czy pani wie że Cruchotowie mają razem ze czterdzieści tysięcy franków renty?	Czy twoja koza nie zabłądzi w lesie?	Cóż takiego?	Dobrze, zrobi się zaraz.	Dziękuję ci, drogie dziecko a teraz chodź tu do mnie, ponieważ chcę ci powiedzieć, iż jesteś najpiękniejszą z subretek, jakie widziałem kiedykolwiek!	Dziękuję panu. Te szczegóły są dla mnie bardzo ważne. Czy pan znasz Jakuba Desmonda?	Dziękuję! Czy to na pana?	Hardyś. Opuszczę ci moją riasęriasa	Hela przyjechała?	I cóż...?	I to wszystko?	Izjasław Kijowsko-Nowgorodzki, Światosław Czernihowski, Wsiewołod Perejasławski, Igor Władimiro-Wołyński, Wiaczesław Smoleński...	Jak to półgłówkiem? Więc i pani już przypuszczasz...?	Jego Królewska Mość jest pewny, że list był przez panią pisany dnia dzisiejszego; wie o tem, iż nie został wysłany według adresu. Listu tego nie ma ani w stoliku, ani w szufladkach biurka, a jednakże musi gdzieś być.	Jest sam?	Już ja im to wytłomaczę Któż się żeni w lecie?... W jesieni, rozumiem... po żniwach...	Już? Napiszesz do mnie zaraz po przybyciu?	Kto przyjechał? Cedzisz słówko za słówkiem...	Któż to wie?	Lecz, o kim mówicie? zawołał książe.	Milczał jak grób	Mnie nikt nie kocha	Musicie iść ze mną, jeśli nie chcecie wylecieć w powietrze.	Najzupełniej.	Nasza świadomość jest już kryterium. Dobro społeczne...	Nic ciekawego!	Nic znowu tak osobliwego... są nawet ludzie, którzy przypisują Władkowi spryt nadzwyczajny i bogactwo mu przepowiadają. Ale ja za taki spryt i za takie bogactwo bardzo dziękuję. Wolałbym ulice zamiatać, niż takim sposobem skarby zbierać.	Nie o sobie myślę, ciotko	Nie radzę ci: nie spałeś, nabiłeś sobie głowę czymś co, ręczę ci, nie ma żadnego sensu; zatem teraz, kiedy cię to już nie dręczy, obróć się do ściany i śpij, co ci wybornie zrobi na demineralizację twojej tkanki nerwowej. Ale nie zasypiaj zbyt szybko, bo ta szelma muzyka będzie przechodziła pod twoimi oknami, ale potem już będziesz miał spokój. Zobaczymy się wieczorem na obiedzie.	Nie robię tego dlatego, że chcę, tylko że muszę, Tadziu.	Nie warto się nawet trudzić spodziewam się tylko, że mi pan tak samo dopomożesz, gdy się kiedykolwiek znajdę w niebezpieczeństwie.	Nie, nie było mu wolno Nikomu nie było wolno robić tego, czegoś nie chciał, bo niby miałeś umierać i inne jeszcze głupstwa... Takiś był biedny!	Nie, o tym dopiero dziś się dowiedziałem. Myślałem już o tym, że po powrocie do domu zaproponuje mi i ten podpisać. Jest już jeden.	Niech odda bór i ziemię, to zrobim zgodę.	Niejeden mi to już mówił. Ale do rzeczy! Gdy dhole będą cię ścigać...	Niekoniecznie dobrze.	No, a potem co? Szczepana tam poślę, coby nożyskami ornamenta misterne poutrącał; czy może Stanko wylezie? Chłop jak tur...	No, i wy uznajecie się w prawie szutkiszutki (ros.) robić., choć ja i uczycieluczyciel (ros.) uczciwy....	O AteneAtene (łac. forma W. lp.) zawołał Petroniusz	O, nie wolno! Sprawiedliwy sędzia nie może się w takie rzeczy wdawać.	Oczywiście nazwisko, na imię jej Klara.	Oto jego pokwitowanie. Proszę, patrz i dotykaj, niewierny Tomaszu.	Oznajm hrabiego Sułkowskiego z pożegnaniem i mnie.	Pan... pan... Nawet z tytułem i von! Do diaska z tymi nazwiskami!	Pani mi daruje, już się nie pytam więcej, bo widzę, sprawiłam przykrość zapytaniem. Tak, tak każdy człowiek, a szczególniej kobieta każda, ma w swojem życiu jaśniejsze chwile, o których nierada mówić; rozumiem to dobrze. Proszę pani, te morele w cukrze bardzo dobre, ręczę za nie, bo to mój kuzyn je przysłał.	Panie sześć milionów Egipcjan, a ja i moi przyjaciele przed innymi zgodzimy się, ażebyś czerpał z tamtego skarbca. Ale... nie łudź się, wasza świątobliwość!... Bo stu najwyższych dostojników państwa oprąstu najwyższych dostojników państwa oprą się temu	Panu d’Epinay?	Po matuli, nie poznajecie go to, co? A i korale wszystkie zawiesiła, i bursztyny te wielgachne też po matusi! Jeno chustkę na głowie ma swoją...	Potem będziemy już razem; boi się tego moje złote dziecko, co?	Przeciekprzeciek (gw.) otwarte.!	Przyprowadźcie ją do mojej obory, zmieści się, do trawy może tam postać... Ale gdzie się wy podziejecie?... mówię: gdzie?...	Przypuszczam, że poprostu ucieka od... nudów.	Roda, kiedy wyruszamy do Kraju Biegunowego?	Szkoda że nie nałożyłaś toaletytoaleta	Słucham wasęwasa, wasę (gw.)	Słyszałam to od pana Zgierskiego On przecież jest prawą ręką Solskiego.	Tak bez wiadomości Boga włos z głowy człowiekowi nie spadnie Zwykły, żartobliwy uśmiech pełen życzliwości znikł z jego ust pod marsowymi wąsami.	Tak, tak Ponieważ ta nieznajoma sama szuka w panu opiekuna i doradzcy, radź jéj pan, aby conajprędzéj Rzym opuściła.	To esencjonalna dziewczyna, tylko nie bardzo pozwala badać temperaturę swych gorejących oczu.	To jest żadna kwestia. Znasz pan chociażby jedną porządną kobietę?	To on nie umarł?	To on tylko że biedak był już wtedy na wpół szalony.	To właśnie było brutalne	To znajoma moja, pani Warska z Jodłowéj	W Krakowie bo ich nie ma Siedzą pono po królewskich dworach	W istocie mógłbym się urazić	Wiem o tym. Wiem o wszystkim. Nawet o tym, o zaszło między wami w wigilię jego śmierci.	Więc Warszawa nie miała szczęścia podobać się pani? Szkoda! zawsześmy uchodzili za gościnnych, przykro nam będzie jeśli wrażenie jakie ztąd wywieziesz pani, naszym chęciom nie odpowie.	Więc grosze mają u pani tak małą wartość, że można je wyrzucać za okno? Z groszy składają się złotówki, moja pani! Czyż pani o tym nikt nie powiedział?	Wstawiał się już nieraz i nie pomogło...	Wszystko!... I o starej Mahuchet i o twoich wyprawach, aby zabrać małego na obiad wówczas, gdy ma wolną niedzielę.	Z diabłem chyba ten człowiek wszedł w przymierze Bo żeby po takiej klęsce znów wojsko zebrać i nad karkiem nam stanąć, nie ludzka moc!	Zacny panie Rzecki! Ależ ona, przysięgnę, już dziś kocha się, biedactwo, w Wokulskim... Humor jej się zepsuł, po nocach nie sypia, tylko wzdycha, mizernieje kobiecisko, a kiedyście tu byli wczoraj, cóż się z nią działo... Ja, matka, poznać jej nie mogłam...	Zgnieciona! Zgnieciona dzięki malutkiej maszynce, którą ja bohatersko z narażeniem własnego życia uniosłem z domu tego Jacka przeklętego.	„W pokoju, w pokoju, na Zachód o wielki władco, idź w pokoju na Zachód...”
Dziwię się tylko, że cię to wszystko jeszcze nie męczy	Myślałam, że mnie choć trochę kochasz, Tomku Gdybyś nawet nic nie zrobił, a tylko o tym pomyślał, to już byłoby coś.	Obcy, Przemiana westchnęła Ania tak niepozorna, jak najmniejsza kropla w największym naczyniu. Dość już przykrym jest czuć się tak niepozorną, ale nie do zniesienia jest piastować przekonanie, że nigdy się nie będzie, nigdy nie zdoła się być czymś innym, jak istotą niepozorną, i dlatego właśnie czułam się tak, jakbym była niedostrzegalna gołym okiem, jakby ktoś z tych starszych studentów mógł na mnie nastąpić. Czułam, że zstąpiłabym do grobu nieopłakana, nieuczczona i niepożegnana śpiewem.	Ma pan słuszność, kapitanie Smollet Zapewne, obowiązek to obowiązek! Ale patrzcie no, powiódł się wam plan wczoraj wieczorem! Nie przeczę, że dobry był podstęp. Ktoś z was bardzo zręcznie się posłużył końcem lewara. I nie będę obwijał w bawełnę, że niektórzy z moich ludzi byli zaniepokojeni... może nawet wszyscy... może nawet ja sam. Kto wie, czy nie dlatego właśnie przybyłem tu na układy! Ale zapamiętaj pan sobie, kapitanie, że po raz drugi już to się nie uda, do pioruna! Roześlę patrole i nikomu nie pozwolę wziąć do ust ani kropli rumu. Pewno pan sądzi, że wszyscy byliśmy podchmieleni. Ale mówię panu, że byłem trzeźwy. Byłem tylko zmęczony jak pies. Ale gdybym się obudził o sekundę wcześniej, przyłapałbym was na gorącym uczynku, o tak! Nie był on jeszcze martwy, kiedy do niego przyszedłem... nie, nie!	A czego ty chcesz? Czego byś ty pragnęła? Ja zrobię wszystko, co mi każesz zrobić.	Albo myślicie, że ja kryć i wstydzić się będę?... Grzech! jaki grzech?... on pan, on król, grzech jego, nie mój! Ja niewinna! ja idę jak ćmy na ogień...	Boże, co to będzie, jeśli go już nie zastaną!	Cóż chcesz, mój drogi! człowiek się starzeje; zresztą, myślę, że i ciebie powitamy niedługo kosmatą dłonią?	Dlaczego sądzi pan, że dwanaście?	Nie ciekawość, mój ojcze ale uciekłszy od pijatyki, którą oto tam w gospodzie poczynają moi towarzysze podróżni, sądziłem, że nie na złe obrócę tę godzinę, odwiedziwszy i pomodliwszy się za dusze moich grzesznych współbraci.	Nie otrułbym tej osoby ale obiłbym owego chłopca... gdyby ów chłopiec kochał mojego człowieka. Wpierw jednak zapytałbym owego chłopca, czy to prawda.	Nie, tylko że Gilbert wymaga ode mnie czegoś więcej, niż przyjaźni, a ja mu więcej dać nie mogę.	Nie, żądał pan tylko dowodów i nic więcej. A więc skoro się porozumieliśmy i ponieważ nie ma już pan żadnych wątpliwości, ustalmy, jeśli pan pozwoli, przybliżoną sumę na pierwszy rok: powiedzmy sześć milionów.	No, tak Jednakże mówił pan, że konieczne jest płacenie naszym eksporterom z góry, a skąd Skarb ma wziąć takie olbrzymie sumy, skoro i tak z trudem łatamy dziury budżetowe?	Oczywiście A w dodatku byłam tak naiwna, że nie uprzedziłam służby, by zataiła moją obecność w razie twojego telefonu.	Posłuchaj, przyjacielu Sancho Jeżeli koniecznie potrzeba, iżbyś towarzyszył swojemu panu, prosimy cię wszyscy, uczyń to, przyznasz bowiem, że dla próżnego strachu nie można zostawić w tak smutnym stanie twarzy tych pań.	Przypuszczam, że jeden	Rebe! Mnie bardzo miło słyszeć, że tobie na świecie dobrze jest, ale ja bym nie chciał, żeby mi dobrze było przez krzywdę ludzką...	Spodziewam się, Naściu że nadal nie będziesz przyjmować tego młodzieńca, którego oczy rozżarzały się jak węgle, gdy się twój peniuar cokolwiek rozchylał. On nie zaniedbałby oświadczyć się tobie, przez co mógłby cię narazić, a ja byłbym zmuszony go zabić.	Stale to już nikt, ale bardzo często przyjeżdżają na kilka dni, czasem na tydzień, pan Łęcki z córką. Dystyngowana osoba pełna rzadkich przymiotów. Pan wreszcie ich zna? Szczęśliwy ten, komu odda serce i rękę! Co to, panie, za wdzięk, co za rozum; doprawdy, czcić ją można jak istną boginię... Nie znajduje pan?	Tam żywcem krają... tam... Oberznijcie wy... co ino zechcecie, zapłacę, oberznijcie... do szpitala nie chcę, wolę już tutaj zdychać...	Twój umysł lgnie do błahostek. Bądź co bądź, nie brak jej zręczności. Czuję się pokrzepiony na całym ciele. Gdy dojdziemy do przedgórzy, przybędzie mi jeszcze sił. Hakim miał słuszność, gdy mówił mi dziś rano, że dech ciągnący od śniegów zdmuchuje z człowieka dwadzieścia lat życia. Na czas pewien pójdziemy w góry... pomiędzy wierchywierch sobie. inoino (gw.)	Tęsknię jedynie jeszcze do mojej niedoszłej żony o złoto-zielonawych włosach, jak Lukrecja Bordżia, tej Indianki, której nie wyśnił Szi-wa. Teraz idziemy do Mistrza, który może wszystko spełnić. Żądaj i ty dla siebie!	Znajdę sposób na wszystko	A całe pięć roków! Nie było się czym wykupić, to i musiałem rużie dźwigać. Jenojeno (daw., gw.) pomiatać. mną, kto chciał, i biedym się najadł, ale kamraty meme (gw.) tośmy, to żeśmy (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika w 1 os.lm). zworowali abo dała jedna dzieuchadzieucha (gw.) mnie. przezywały od kartoszkówkartoszka (z ros.)	A tak, prawda! Wypędzacie don Carlosa z Hiszpanii.	A to mi osobliwi goście!	A zatem, jeśli uzyska pan ułaskawienie?	Ach! zawróciło mię ku wam życie, życie, które obiecuje słońca, a daje pozłacane blaszki, zawróciła mię ku wam tęsknota, która gryzie serce, gasi myśl, rujnuje organizm fizyczny, niszczy duchową równowagę...	Ale czy zamieszkane?	Ale dlaczego?	Ale nic mu się nie stało.	Ale to nie poto żeby pić napełni pani wszystkie kieliszki, przyniosą cudowne brzoskwinie, olbrzymie morele, o tam, nawprost zachodu słońca, to będzie przepych w stylu najpiękniejszego Veronese.	Ależ pan jesteś chyba zupełnym dzieckiem, mój drogi Skompromitowałeś mnie. Panie d’Espard i de Bargeton, pani de Montcornet, które ręczyły za pana, muszą być wściekłe. Książę wyładował swój gniew na margrabinie, a margrabina musiała połajać kuzynkę. Nie chodź pan tam! Zaczekaj.	Boś waćpan ślepy! zawołała jejmość: a czasby oczy otworzyć.	Będę go zawsze pamiętała	Cicho! Nie do was gadam. Wy nie jesteście w stanie widzieć nic we wnętrzu swej głowy.	Co prawda	Czy dobrze zamknął	Czy mogę coś o nich wiedzieć?	Czy on uwierzy, iż Wasza Eminencja jest w możności wykonać tę groźbę?	Czy powóz pana barona zaprzężony?	Czym wam mogę służyć, towarzyszu Stalin?	Cóż mam uczynić w Warszawie?	Daj pan spokój, to nudne. W końcu, czego ona chce?	Dlaczego ona nic ordynatowi nie nadmieniła o otrzymywanej korespondencji? On ukróciłby to natychmiast	Dlaczego?	Dzięki i za to	G. 2. (wraca i zabiera srólki).	Gajda ją przywiózł... Ją, kufer, pościel...	Gdzie jestem? Czy Wierusz wrócił?	Głupi! Jakże to? Nieboszczyka zdrowie pijesz?	Głupiś!	I mogłabyś przysiąc?	I ty, człecze, o biedzie prawisz?! Krowa, kury, pańskie gospodarstwo!	Ja? Czyś ty stracił rozum?	Jak Bóg mi pomoże, to każę zainstalować miedziane klamki.	Jesteś bardzo kwaśna dziś wieczór. Będę ci posłuszny, Julio.	Ludzie.	Masz pan rację Pójdziemy tymczasem w tamtą stronę, aż do tej chaty na wzgórzu.	Może ma słuszność Stało się, a majak skarbu może się przydać równie dobrze jak sam skarb. Niech mi będzie wolno służyć pani całym zasobem mojej kiepskiej reputacji. Wybieram się teraz, by omamić Sotilla i zatrzymać go poza miastem.	Możemy dziś zwiedzić jeden folwark, ten najbliższy, Powerpiany.	Mąż pani o tém nie wspomniał?	MłodośćŻycie jest rozwarte przy latach piętnaście, szesnaście, siedemnaście. Jest pełne możliwości. Możesz być tym i tym, albo tam i tam. Potem zaczyna się zwężać jak stożek. (Niedawno właśnie uczyła się o stożku). Zostaje coraz mniej możliwości, szans. W końcu zostaje tylko jedna.	Na moją cześć! Ja i de Bergow zgodziliśmy się, ale Majneger nie przystałprzystać (daw.)	Na to czekam od godziny.	Nic... tak jakoś...	Nie bój się Nie takie rzeczyśmy robili.	Nie u nas. Mamy firanki. Żegnam pana.	Nie śmiej się.	Niech panią o to głowa nie boli; ja mam dość sił i potrafię go na ręku nosić... Teraz przynajmniej mam po co żyć.	O „socjal patriotyzmie”, o „szlachetczyźnie”, „o taktyce bandyckiej ”, o „zdradzie sprawy robotniczej”.	Obaczym.	Oj! siadła szlachta na koń i jedzie, jedzie! Boże wam błogosław, ale powoli, powoli! Jeszczeć ten nieprzyjaciel w granicach!	Oj! szkoda by krasawicy! Krew to z mlekiem! Wiedział nasz bat’kobat’ko (ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. brać.	Panie Boże, cóż to takiego!	Panie Gintowt! A jak tam? Ty prowadź!	Panno Różo, dobrodziejko, nie mogłem wytrzymać, bym pani uszanowania nie złożył.	Patrz Kaziu i nie mów przykrych rzeczy.	Pierwszy raz widzę prawdziwą królewnę; bardzo mi się podobasz, bo masz takie śliczne włoski jak Jasiek.	Próżność odpowiedział Tygellinus czy tak?	Tak	Tak Tak, jeżeli nikt tego człowieka nie ostrzegł, ale on wie o wszystkim i zmieni natychmiast twarz i ubiór.	Tak, tego dowodzą kosy w herbie. Niemal wszyscy zbrojni pielgrzymi, którzy wyruszali na podbój Ziemi Świętej, przyjmowali za godło krzyż, jako znak swojego posłannictwa, albo wędrownego ptaka, symbol długiej podróży, którą zamierzali odbyć na skrzydłach wiary. Jeden z pańskich przodków z linii męskiej musiał wziąć udział w takiej krzyżowej wyprawie, a choćby nawet było to za Ludwika Świętego, to i tak ród pański sięgałby XIII wieku	Takich jest chyba dosyć	To gdzieś koło HiperborejówHiperboreje a. Hiperborejczycy (z gr.) dziś popr. forma odmienna: do Jerycha., to bliziutko, stąd widać miasto.	To ja prosiłem o to	To lenistwo! Może i gazet nie czytujesz?	Wdzięcznie przyjmę tak wspaniały podarunek od waszej królewskiej mości.	Więc nie ma się co drożyć...	Więc... to prawda?	Wstydź się, tchórzu! Gdzie? Kto idzie?	Wszak możemy się powołać na śmierć sir Karola...	Wyruszasz, by z nim walczyć?	Z pieniędzmi!	Ze trzy! Śpieszcie się!	Zgadłaś, oblubienico.	Ziemi nie dam nie dam, choćbym tu zgnić miał. Ziemia to nie moja.	Zwrócę.	Żebyś Ojcze wiedział, jak mnie żal was wszystkich ale któż tu nas rozsądzi przy kim prawda i czyj żal lepszy?
Jest gorsza od panny Elizy Andrews ale pomyśl: przeżyć całe życie z takim imieniem, jak Atosa! Każdy by od tego zgorzkniał. Powinna by spróbować wmówić sobie, że jej na imię Kordelia. Bardzo by jej to pomogło. I mnie to pomogło w czasie, gdy nie lubiłam imienia Ania.	I ty wierzysz w takie głupstwa? To komediant! Miałem ja do czynienia z Niemcami: są to prawie zawsze ludzie uczciwi i otwarci; lecz gdy który zacznie szachrować pod płaszczykiem szczerości, to pewnie stokroć gorzej od innych cię oszuka. Mąż twój zwodzi ciebie. Widzi, że go przyparto do muru, udaje więc nieżywego i chce zasłonić się twoim imieniem, więcej niż swoim własnym. Chce on skorzystać z tej okoliczności, żeby się zabezpieczyć przed niedającymi się obliczyć z góry rezultatami swoich obrotów handlowych. Kręta z niego sztuka: równie jest chytry jak przewrotny. Ale nic z tego, nie pójdę ja na Pere-La-chaise z tym przekonaniem, że córki moje ze wszystkiego zostały wyzute. Znam się jeszcze trochę na interesach. Powiada, że kapitały jego włożone są w przedsiębiorstwa, dobrze! W takim razie musi posiadać weksle, rewersy, umowy pisemne! Niechże ci je pokaże i niech się z tobą rozliczy. Wtedy wybierzemy najkorzystniejsze spekulacje, poprowadzimy je na swoje ryzyko i będziemy mieli dokumentyna imię Delfiny Goriot małżonki barona de Nucingen, której majątek oddzielony jest od mężowskiego. Nie tacyśmy głupi, jak się jemu zdaje. Czy on sądzi, że ja pogodzę się z tą myślą, że ty możesz zostać bez majątku, bez kawałka chleba? Ja bym jej nie zniósł przez jeden dzień, przez noc jedną, nawet przez dwie godziny! Ja nie mógłbym żyć z tą myślą. Jak to! Jam pracował przez lat czterdzieści, zlewając się potem i dźwigając worki na własnych ramionach, jam sobie wszystkiego w życiu odmawiał dla was, anioły drogie, coście mi dodawały sił do każdej pracy; a dzisiaj mienie moje, życie moje całe miałoby pójść z dymem! O, ja bym umarł szalony rozpaczą! Nie, na wszystko, co jest świętego na ziemi i w niebie! my tę sprawę rozjaśnimy, sprawdzimy wszystkie księgi, kasę, przedsięwzięcia! Nie zasnę, nie położę się do łóżka, jeść nie będę, dopóki się nie przekonam, że fundusz twój jest cały i nienaruszony. Z łaski Boga masz separację majątkową, a pan Derville, adwokat twój, jest na szczęście człowiekiem uczciwym. Na Boga! Będziesz miała swój milionik, swoje pięćdziesiąt tysięcy liwrów dochodu aż do końca życia lub ja podniosę gwałt na cały Paryż. Ach! Ach! Udam się do izb, jeżeli trybunały nie wymierzą nam sprawiedliwości. Dotychczas sądziłem, żeś spokojna, że twój byt materialny zapewniony i myśl ta była mi pociechą w nieszczęściach, osłodą w cierpieniu. Mienie	Tak. Jak ci wiadomo. Pilatus nie chodził dawniej nigdy do młyna... ale owego wieczoru był tam... widziałeś go przecie na własne oczy. Czy sądzisz, że od tej chwili opuścił młyn? Może raz, czy dwa razy zapędził się do kuchni lub na podwórze... ale od owego dnia zamieszkał na stałe w młynie, wypędziwszy stamtąd Kizię.	Jakież to głupstwo popełniłeś pan dzisiaj panie de Rastignac? To biedne dziecko tak niedawno znalazło się na świecie, że nic a nic nie rozumie, co my mówimy, najdroższa Antonino. Odłóżmy ten przedmiot do jutra, zrób to dla niego. Jutro, widzisz, cała ta sprawa będzie już miała charakter urzędowy, i ty będziesz mogła głosić na pewno.	To już na wasze głowy spadnie Na was, co siejecie prawdy, powtarzacie papuzie słowa: rozum, wolność, miłość, nauka. Rosja musi mieć własną naukę, własny rozum, posłuszny Bogu, milczący. I tak będzie, będzie. Ja przyjmuję odpowiedzialność. Będą mnie nienawidzić. Ja wiem, czego chce Rosja. Kto posiał bunt w duszach rosyjskich? Bielińscy, Czernyszewscy, wy wszyscy. Rozum. Rozum ma być wykonawcą	Co takiego? Pójdź waszmość ku mnie, na słowo. Raczcie, panowie, nie zatrzymywać się król jegomość czeka; my się tam stawimy za chwilę.	A na odchodnym zapowiedział, byście na nic nie bacząc wieprzka zabili jeszcze przed świętami, bo i on chce święconego zażyć.	Czegóż ty jeszcze nie znasz na tym świecie?	I ja nie przyszedłem na opowiastki Wracam do mego zamku Krzyżtoporów, czy chcesz należeć do naszej sprawy?	Moja imość, każ dać zaraz tym biedakom jeść oni jeszcze dziś nic w ustach nie mieli! Kazałem im się tymczasem ogrzać w kuchni. Ale też zimno na dworze aż strach! Daj no herbaty, dziewuszko, bom zmarzł.	Nie na długo już...	Nie, Wolskie zajęte są teraz doktorem Downarem! Boże, com się naśmiala! One jutro coś wymyślą na mego teścia!	Światło słoneczne, czyli materja w najdoskonalszym swym stanie; światło ukazujące się nam na ziemi tylko fenomenalnie, przypadkowo, cząstkowo	Nie ma w tym nic osobliwszego niż w wielu innych rzeczach, które się nam trafiły. Bardzo pospolicie się zdarza, iż królowie zlatują z tronu; co się zaś tyczy rzekomego zaszczytu wieczerzania z nimi, to bagatela, która nie zasługuje na uwagę. Cóż znaczy z kim się wieczerza, byle kuchnia była dobra?	Konie i rzeczy zostawiliśmy na Pradze a jeno samoczwartsamoczwart (przestarz.)	Na żarcie też łasy.	Rozgrabili mienie moje, chwycili klejnoty i szaty, strat mam na kilkaset grzywien srebra lub więcej.. kościołowi należy za pokutę ofiara...	„Czy pan chciał wtedy dać mi do zrozumienia, że pana obchodzi jedno życie ludzkie mniej albo więcej na tej ziemi?”	Cóż mam powiedzieć? Od tego momentu już nie knuję nic złego przeciwko niemu. Może pani teraz łatwiej zorientuje się, że nie mogę odpowiedzieć na pytanie, czy go kocham.	Od przybytku głowa nie zaboli, im więcej, tym lepiej i przekonasz się, panie bakałarzu, że pan mój nie pożałuje tego; dobrzem ja się już w tej mierze wymacał i Bogu dzięki widzę, że mam dosyć rozumu i siły na to; dawnom mu już to powiedział.	Albo ty w niewoli? Ty tu pani. I gdzie chcesz wracać? Kurcewiczowie wyginęli, ogień pożarł wsie i grody, kniazia w ŁubniachŁubnie członek ordy tatarskiej., i żołnierstwa. Kto cię uszanuje? Kto się ciebie użali, kto cię obroni, jeśli nie ja?	Chwalić Boga, że choć ten ich za nic ma... Hej! Kniaźkniaź pokonać., bo on jeden chytrzejszy niż oni wszyscy razem. Bywało, przycisną go, psiajuchy, tak,  że zguba nad nim jako miecz nad głową, a on się jako wąż wyśliźnie i zaraz ich ukąsi... Strzeż go się, gdy cię bije, ale bardziej się strzeż,  gdy cię głaszcze.	O, M’Ruo! czy myślisz naprawdę, że biały pan, tak potężny, którego boi się słoń, który ma w ręku piorun, który zabija lwy, któremu kiwa ogonem wobo, który wypuszcza węże ogniste i łamie skały, może zawierać braterstwo krwi z byle królem? Pomyśl, o M’Ruo, zali Wielki Duch nie ukarałby cię za zuchwalstwo i zali nie dosyć będzie dla ciebie chwały, jeśli zjesz kawałek Kalego, syna Fumby, władcy Wa-himów, i jeśli Kali, syn Fumby, zje kawałek ciebie?	Zawsze to przeklęte stemplowanie! Czyż tysiąc razy nie ostrzegałem, że może przyjść do ofiar w ludziach. A te osły mówią zaraz o strajku, gdy się ich nagania, by lepiej stemplowali. Najpiękniejsze w tym wszystkim to, że Kompania musi teraz płacić za potłuczone garnki. Ucieszy się pan Hennebeau, nie ma co mówić!	Nie wierzę w to Stare metody, które niegdyś, przed wiekami stosowano także na Ziemi... Porzuciliśmy je od dawna, gdyż nie są skuteczne: nie wiodą do niczego. Nie przeczę, że chcę, aby zrazu wolę moją tylko pełniono, ale nie przez postrach. Ludzie muszą zrozumieć, że to dla nich zbawienne...	Ach, tak zrobisz mądre przygotowania i, jak zawsze, do niczego cię one nie doprowadzą.	Alboż nie jest wolny?	Bardzo proszę. Ja nie miałem w życiu kobiety.	Dziedzicem tego wielkiego rodu jest, o ile się nie mylę, don Miguel de Lara?	Moja małżonka młoda jest, miłościwy królu; a urodą własną szczodrze by trzy dziewki obdzieliła i jeszcze by dla samej sporo zostało.	Muszę naradzać się z niektórymi. A co do naszych zapewniam cię, że gdy usłyszą, kto u mnie bywa, ani jednego nie zabraknie w salonie.	Proszę pani oboje, Kolb i ja, widzimy, że państwo są w ciężkim kłopocie; że zaś mamy razem do kupy tysiąc i sto franków oszczędności, pomyśleliśmy, że nie można by lepiej ich ulokować niż w rękach pani...	Spróbuj pani teraz, jest tu Maria StuartMaria Stuart niemiecki poeta, pisarz, historyk i filozof. i nauczyciel lubiący uczyć	Tak jest wkrótce przybędzie ktoś, kto obdarzy mnie stokroć piękniejszymi klejnotami od twoich jarmarcznych śmieci.	W niewoli nie ma kochania! serce zamknięte.	Weź mnie z sobą, pójdę wszędzie, gdzie zechcesz...	Wszystko... No nie, pan Krzysztof jest czasami wesoły.	A cha! cha!... Jaka szkoda, że tego nie słyszał i nie widział nasz pan... Ale ja jemu kiedy opowiem, gdy będzie dobrze usposobiony, że ty nie tylko jesteś mu wierna jak pies, ale nawet nie chciałaś przyjąć złotego kielicha, ponieważ on nie kazał ci przyjmować prezentów... A ten kielich, wierz mi, Saro, skusiłby niejedną kobietę... I niemałą kobietę...	Biłeś się jak lew, Czandauro. Marankagua jest podłym zdrajcą, ale  dzielnym wojownikiem. Mało kto sprostał mu w walce wręcz. A jednak  wytrąciłeś mu nóż z ręki jak dziecku.	Trzymajcie mnie, dostojny panie, bo upadnę! Zmiłujcie się, zaoszczędźcie mi tego losu, nie wtrącajcie mnie w nieszczęście, odwrócę się od was i już jestem ślepy!	A czyjże ten jest?	A ty tu co robisz?	A! Boże mój, nie wielkie to rzeczy; za kilka dni już wstanę.	Ach, ach! To wielki sekret, ale o nim już wszyscy wiedzą. To taki wielki sekret, że słysząc o nim wszystkie oczy pałają ciekawością gorączkową, wszystkie piersi drżą, aby co prędzej wchłonąć go w siebie.	Czy Barrois przyrządził dla pana lemoniadę?	Czy nie żyje?	Dziwne nazwisko. A gdzie mieszkasz?	Gdzie się leje, proszę pani?	Gdzież ma być?	Jak?	Kto wie, czy to nie tam?	Nie wiem, Fabijanie, nie.	Nie wiem. Świstki papieru.	Nie, nie powiedział o tym ani słowa	Nie.	Nie. Nie złożyłem nigdy całego heksametruheksametr	Nie. Sądziłam, że rozmawiał pan już z bratem. Poszedł przecież właśnie tą drogą.	O, nie powinien był pan go puszczać Zna pan Rzym lepiej od niego...	Otóż, niech pan przyjmie, że ta powierzchnia jest tysiąc razy większa niż ujście pręcika bzowego którym nalałem tę ciecz. O, teraz wyjmę lejek...	Panie Heliaszu, nie o sobie wam chcę powiadać, nie czas mi teraz. Ale weźcie te papiery i nieście je zaraz do pana Spytka i do tego kupca z Wenecji, brata doktora Kurcjusza!	Temu mi się wierzyć nie chce...	Wiecie przecież, że w nocy oświetlają całą Sekwanę reflektorami, właśnie w obawie, żeby kto nie przepłynął.	Winy nie oznaczono?	Więc doskonale. Do mnie zgłosicie się za tydzień, a teraz możecie iść.	Więc spakuj rzeczy i jedźmy; ja wyruszam naprzód z rękami w kieszeniach, żeby nie domyślano się niczego. Ty podążysz za mną do koszar gwardyjskich. Ale, Planchecie, miałeś rację co do naszego gospodarza, to straszny szubrawiec.	A co to kawaler chce od mego syna?	A czego? do kogo?	A czy ja sobie poradzę?	A pani?	A tymczasem Van Gould będzie coraz dalej...	Ależ panie ministrze...	Ależ pomnij, okrutny człowiecze, że i mój dom pójdzie w perzynęperzyna owoce. zbiorę z mojej abnegacjiabnegacja (z łac.)	Bardzo naturalne żądanie.	Blumenfeld, konto Eichner et Peretz?	Braknie ci to czego?	Ciotuchna? Jaka ciotuchna?	Czy wszyscy są już gotowi?	Dlaczegóż nosi tedy nazwisko pana de Rubempré? Skoro szlachcic pracuje własnymi rękami, powinien wówczas zrzec się nazwiska.	Gorzej odparł.	Gotowiśmy poginąć przy waszej dostojności!	Hrabia był panem swojej przeszłości i wybrał drogę usłaną różami.	Kamizelek	Lepiej będzie zakupić akcje.	Marek Bystry.	Można?...	My zadowoleni!	Owszem, ale miałam kawałek ziemi, za który uzyskałam czterdzieści tysięcy, poza tym sprzedałam swoją biżuterię, srebra, zaciągnęłam pożyczki... I brakuje mi jeszcze ośmiu, dziewięciu tysięcy, a mam przyrzeczenie, że Ewaryst zostanie zwolniony natychmiast po wpłaceniu i że sprawa zostanie umorzona.	Pewnie nieprawda!... ale powiadajcie jeszcze...	Pewnie; a ja nawet tak wolę	Pięć lub sześć mil.	Posłać by parlamentarza z żądaniem poddania szańca?	Przede wszystkim zapłaciłbyś z pewnością w Bristolu, coś tam winien, i zaczęto by cię znowu wpuszczać za upragnione drzwiczki.	Tego nawet zanadto	To go nabijcie, Szwejku.	Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować albo się za jakim Wołodyjowskim uganiać, którego by się przy strzemieniu za towarzysza mieć wolało.	Ty... pobaw się ze mną.	Wiem, kogo wymienisz: chrześcijan.	Wolne żarty.	Zapewne... Rozbałamuciliśmy się trochę.	Zatem, ojcze, jakąż rolę przeznaczasz temu panu?
Tak, ale ja nie mogę go tu przywieźć Jestem zamieszany w sprawę jego zniknięcia. Gdyby go tu wykryli, od razu byłbym posądzony i rozstrzelany. Jestem w wojsku: rozumiesz, nie mogę, Marto. Trzeba, żeby w Niżpolu nikt się nawet nie domyślał, skąd on jest i że ma coś wspólnego ze mną. Trzeba, żeby przyjechał do was zupełnie naturalnie, jak ktoś, kogo się spodziewacie, żeby zajął u was jakąś posadę.	Tak jest... tylko że w owych czasach były tam jenojeno (daw.) olbrzymi, czarny kloc drewniany, przybrany w bursztynowy naszyjnik. Mróz ci wtedy był siarczysty! Z burty statku zwisały sople lodowe; lód, jak szkliwo, osiadł na wiosłach i powlekł wargi Welanda. Ten, gdy mnie obaczył, począł mi nucić przeciągłą pieśń w swej ojczystej mowie, opowiadając, jak to on będzie panował nad Anglią, a ja będę wąchał dym ofiarny jego ołtarzy, snujący się od Lincolnshire aż po wyspę Wight. Puszczałem mimo uszu te jego przechwałki. Napatrzyłem się tylu najazdom bożków na Starą Anglię, że przestały one wywierać na mnie wrażenie. Pozwoliłem mu wyśpiewać się do woli przez ten czas, gdy załoga podpalała wioskę, a potem ni stąd, ni zowąd odezwałem się do niego: „Kowalu bożków, oto nadchodzi czas, gdy będziesz w kuźni przydrożnej zarabiał na parę groszy swym rzemiosłem”...	Wiem, wiem! Idziecie do teatru na Siedem zamków! Ja też pójdę, bo mama powiada, że mogę być na tej sztuce. Dostałam już pieniądze na drobne wydatki i bardzo jest brzydko, żeście mi wpierw nie powiedziały.	Bogiem a prawdą żal mi starego i nie spocznę, póki go nie uleczę. A co się wyleży, przepości, wygrzeje pod kataplazmami, to ino na dobre mu się przyda, a nam ku zabawie. Krzyknij no po drodze na tamtych, niech idą nie mieszkającmieszkać (tu daw.)	Cóż by to była za gratka dostać go w swoje ręce! Ach, gdybyśmy mieli odpowiedni statek i dobry harpun, pierwszy zawołałbym: „Ruszajmy na wieloryba, bo wart zachodu!”	Nie będę wam tłumaczył typu przedsiębiorstwa, jakie wymyślił geniusz Nucingena, to byłoby tym niewłaściwsze, że ono jeszcze istnieje, akcje jego są notowane na giełdzie; kombinacje były tak realne, przedmiot tak żywotny, że akcje oznaczone wedle kapitału zakładowego na tysiąc franków, zatwierdzone patentem królewskim, spadły do trzystu franków, podniosły się do siedmiuset i dojdą do pari, przebywszy burze lat 27, 30 i 32. Przesilenie finansowe roku 1827 zachwiało je, rewolucja lipcowa je zwaliła, ale interes ma zdrowe kości. (Nucingen nie umiałby wymyślić złego interesu). Wreszcie, ponieważ kilka pierwszorzędnych banków brało w tym udział, byłoby nieparlamentarnie wchodzić w szczegóły. Kapitał nominalny wynosił dziesięć milionów, kapitał rzeczywisty siedem, trzy miliony przypadły założycielom i bankierom zajmującym się emisją. Wszystko obliczono tak, aby w pierwszym półroczu akcja dała zysku dwieście franków, dzięki wypłacie fałszywej dywidendy. Zatem dwadzieścia od sta na dziesięciu milionach. Procent du Tilleta wyniósł pięćset tysięcy franków. W słowniku finansowym to się nazywa lukier! Ze swoich milionów, sporządzonych z ryzy różowego papieru przy pomocy płyty litograficznej, Nucingen zamierzył zrobić śliczne akcyjki do ulokowania, szacownie przechowane w jego gabinecie. Akcje realne miały posłużyć na uruchomienie interesu, kupienie wspaniałego pałacu i rozpoczęcie operacji. Nucingen miał jeszcze akcje nie wiem już w jakich kopalniach srebronośnego ołowiu, w kopalniach węgla i w dwóch kanałach, akcje uprzywilejowane przyznane za wprowadzenie na scenę tych czterech przedsiębiorstw w pełnym ruchu, akcje stojące świetnie, poszukiwane dzięki dywidendzie czerpanej z kapitału. Nucingen mógł liczyć na ażioażio (z wł.) [por.] Ojciec Goriot.. Postanowił zadrwić sobie z całego świata, paradować przed nim w kostiumie cnoty, uczciwości, pięknych manier. Ten młody panicz uzbroił się w egoizm od stóp do głów. Kiedy nasz chwat ujrzał Nucingena odzianego w tą samą zbroję, ocenił go tak, jak w średnich wiekach na turnieju rycerz zakuty po sam czubek w stal damasceńską, siedząc na rumaku, oceniłby przeciwnika równie dobrze zakutego i na wierzchowcu równej ceny. Ale zmiękł na jakiś czas w rozkoszach Kapui. Miłość kobiety takiej jak baronowa Nucingen może wyzuć człowieka z egoizmu. Zawiódłszy się pierwszy raz w uczuciach, napotykając mechanikę birminghańską, jaką był nieboszczyk de Marsay, Delfina musiała przywiązać się bez granic do człowieka młodego i pełnego prowincjonalnych wierzeń. Czułość ta oddziałała na Rastignaca.	Niech cię to nie dziwi, Sancho Wszystko w tym jest nadzwyczajne i głos zresztą, nie mając żadnej przeszkody, łatwiej nas dochodzi. Ale nie ściskaj mnie tak mocno. Nie wiem, czego się trwożysz, bo ja na Boga, nigdy w życiu nie siedziałem wygodniej, czuję tak lekkie poruszenie tylko, że czasem zdaje mi się, że na miejscu stoimy. Oddal od siebie próżne przestrachy, mój przyjacielu, wszystko dobrze idzie, możemy śmiało powiedzieć, że z wiatrem idziemy.	Tak jest, przyjacielu i dlatego rozpoczniemy, co zapewne się panu spodoba, od polowania na foki na wysepce.	Dobrze, wypędź mnie, jeżeli kłamstwo wyszło z ust moich... Ale jeżeli rzekłam prawdę, wypędź tamtą... Żydówkę wraz z jej pomiotem i mnie oddaj pałac... Ja chcę, ja zasługuję na to, ażeby być pierwszą w twoim domu... Bo tamta oszukuje cię... drwi z ciebie... A ja dla ciebie wyparłam się mojej bogini... narażam się na jej zemstę...	Już ja ją przezpiecznie odeślę albo i sama odwiozę prędzej zaś sama odwiozę, bo raz w życiu chciałabym widzieć całe owo straszne pogranicze, o którym się tyle od małości nasłuchałam. Na wiosnę, gdy się szlaki zaczernią od czambułów, mąż mi nie pozwoli, ale teraz, jeśli Ewka tu zostanie, będę miała dobry pozór. Za jakie dwie niedziele zacznę się napierać, a za trzy pewnikiem pozwoleństwo otrzymam.	Ale jak to możliwe, że rybacy wchodzący do dolnej groty nie wiedzą, że jest przebita u góry i łączy się z drugą, z której wychodzą schody przecinające Iglicę? Przecież prawda leży przed pierwszym przybyszem jak na dłoni.	A jakże, i niepospolity! Całe życie także szukał prawdy, uczył się, pracował i na starość doszedłszy że prawda jest na dnie wody w postaci wielkiej ryby, siedzi z wędką nad brzegiem, żeby ją złapać.	Droga pani w imieniu własnym, tu obecnej mej żony i dzieci, nie potrafię wyrazić się lepiej jak słowami poety: „Czółno nasze na brzegu, ale łódź na morzu”.	Ciamcialamcia! Zatkaj się, grzybie spróchniały, bo tu nie miejsce na rozmówki.	Tak. Rzecz rozciąga się na długie lata Jednak zawsze już bliżej końca.	Władcą Dżungli był naówczas Tha, praojciec Słoni. On to trąbą swą wydobył dżunglę z wód głębokich; tam, gdzie kłami swymi poczynił bruzdy w ziemi, popłynęły rzeki, gdzie zasięzasię (daw.) dziś: postąpić a. stąpnąć. nogą, tworzyły się stawy pełne wybornej wody, a gdy zaryczał na trąbie drzewa waliły się pokotem. W ten sposób Tha stworzył dżunglę i w ten sposób opowiedziano mi tę legendę.	A cóż pan sądzi? Och, ty grubasie głupi, ty może myślałeś?... Ach, on byłby zdolny przypuszczać!... Mam męską rolę w sztuce Iksa, a nigdy nie przebierałam się za mężczyznę. Szewc teatralny przysłał mi te buty, abym się przyzwyczajała chodzić, nim dostarczy mi bucików wykonanych na miarę; włożyłam je, ale tak mi dolegały, żem zdjęła, a i tak trzeba będzie włożyć znowu.	Czy pamiętasz czy pamiętasz, jak odziedziczywszy dumę twą i porywczość, któreś pieszczotami w nim rozwijała, skaleczył mnie, na całe oszpecił życie, do śmierci napiętnował swym niezadowoleniem? Patrz na mnie i jęcz, i przeklinaj własne swe dzieło.	Kaziu ojczym na ciebie czeka. Podziękuj!...	O! Był nim na pewno.	Radzę ci odpłynąć na jednym z tych okrętów i nie wracać do domu, póki nie zakosztujesz życia na własny sposób	Wezwij na pomoc Boga, miłość Józefa i tej opiekunki, która cię wychowała. Może i moją, jeżeli w twym sercu tę łaskę znajdę. Nakaż milczenie swemu sercu... Czas zagoi tę ranę, którą ja ci teraz zadaję... Córeczko moja, córeczko moja miła! Najdroższa! Najdroższa!...	A we Wólce! Ja ta zawdy za pan brat z dziedzicami i z dworskimi pieskami: znają me i nie ukrzywdzą! Dały mi ciepły przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił i Boga chwalił. Człek się wyporządził i pieskowi też niezgorzej boki wydobrzały! Ho! ho! dziedzic mądry: z dziadami trzyma i wie, że torbę i wszy za darmo miał będzie... he! he!	No, dobrze, ale kto mógł wynieść na te straszliwe góry taką nową górę?	Skąd ci to teraz przyszło na myśl?	To dziwne. Ale spróbuję go przywołać.	Wolisz zginąć w kryminale albo dyndać na sznurku?	Nie wiemy tego. Jego ród w ogóle żyje bardzo długo. Żyją prawie wiecznie... Widzą słońce trzydzieści razy, czterdzieści razy... nie wiemy tego. I nasze życie jest długie... ale my widzimy dzień tylko raz albo dwa razy.	I właśnie do wiedeńskich. Nie wiem dlaczego, bo przecie uczyłeś się wcale nie w Austrii, lecz w Belgii i w Szwajcarii. Gdzie Rzym, gdzie Krym... Tylko że, oczywiście, wiedenki...	Mleczarz, nie przypominasz sobie? Od pół roku nie mamy kucharki, tylko pokojówkę, a trochę tego jedzenia sama gotuję.	Czy nie może się tam czasem przez pomyłkę zaplątać jakiś prawdziwy?	Co się mamy liczyć?... Leszki pójdą wszystkie z nami, bo to ich sprawa, pojednają się... kmieciów też dużo jest, co chcą spokojnie swoje lechylecha	Nie tak będzie, tylko tak, że mąż pani będzie się wciąż uczył, a pani będzie się męczyła, męczyła, męczyła do śmierci	Czy nie udało się wam widzieć mostu?	I w tym się mylisz, bo to lud chrobrychrobry (daw.) tylko. się kupą bezładną biją, a Niemcy w szyku. Jeśli się uda szyk rozerwać, to częściej Żmujdzin Niemca niż Niemiec Żmujdzina położy. Ba, ale tamci to wiedzą i tak się zwierają, że jako ściana stoją.	Nawet ja Kwiatów Boże, jakie ich mnóstwo jednak!... Kwia­tów żal dlatego, że więdną;	Nie pamiętam, aby o tym była mowa	Niech się Pan nie trudzi!	O czym to my? Zaraz, zaraz. Aha. No, a jeżeli Judenrat odmówi? A? To Niemcy nie dadzą sobie rady sami? Niedawno czytałem w szmacie, że niejaka American Express Company zgłasza swoje usługi wszystkim w GG, którzy chcą otrzymać wsparcie od krewnych z USA.	Powiedz mi przynajmniej, co ja mam teraz zrobić. Czy mam cię opuścić i wracać do Warszawy?	Yeah. Duży interes. Ale musielibyście mi dać piętnaście... nie, poczekajcie... piętnaście, szesnaście milionów koron. Więc jak?	A jakoż ja pona dogunię, kiejkiej (gw.)	Czy mogę już iść?	Czy z panną Stefanią już po słowie? Ordynat jej się oświadczył?	Darujcie, wasza wielmożność, przykazano mi... lecieć chyżej wiatru...	Guzik, możliwe, ale nie zwykły!	Jak się robi gorąco, to coraz to bardziej swędzi. Poza tym	Jak to? Oddalić się z wyspy? Pozostawić tutaj wszelkie nadzieje ujrzenia jasnego horyzontu?	Nic nie robi, a przeciwnie przerabia to, co ma. To głupi niedołęga, co wszystko stracił przez miłość dla kobiet, które...	Nie wiem	Nie, nic.	Nie.	O, nie, nie można!...	Och, w takim razie dyrektor Gymnase jest najbardziej przewidującym i najprzenikliwszym ze spekulantów	Pański zegarek się spóźnia.	Przepraszam pana prezesa, że dzwonię tak późno, ale jest bardzo ważna sprawa.	Sam dziaduś napisał, żeby nie dłużej jak pół roku.	Sza! Nie chcę, aby kto wiedział o mojej przeprawie z lordem Byronem.	Wie pan, że nie. To także ciężka praca...	Żyje szczęśliwie tak samo żyła i w 1815. Ukrywałem się wówczas u niej w majątku jej koło Antibes; otóż dowiedziawszy się o straceniu Neya, zaczęła tańczyć!	A depozyt?...	A kiedy przychodzi do bitwy?	A ten blankiet ten blankiet pozostał w jej rękach?	Ba! a nasze słowo rycerskie? Ugoda ugodą, a Arnold bezecność mógłby nam zadać.	Choroba, Trup rzekł	Czy tu?	Dlaczego?	Dodatek nadzwyczajny „Kuriera”!... Kupujcie! Kupujcie!	Dowódca gwardji jego eminencji?	Dzień dobry pani Bogno. Czy pani mówi z domu?	Dzięki! SatyriconSatyricon	Fogg.	I waćpanna temu wierzysz?	Idźże do diabła ze swymi roztrząsaniami. Każdy musi odrobić to w sobie, a skoro gębę otworzył, to znaczy, że ma zdanie wyrobione.	Jak sądzicie!	Jak to?	Jak to? Papier, kałamarz i pióra?	Jak to? czyż i pani?	Książe, pan mój!	Musisz już wiedzieć, Klaro że jutro wyjdą zapowiedzi pana d’Adjuda-Pinto i panny Rochefide.	Mądrość, Nauka, Tajemnica	Neužmiršiu!	O Zośkę?	Pierwsze znam oddawna, drugich teraz poznaję i	Potrzebowałbym człowieka który mógłby dostarczać materiały urzędom, żandarmerii, policji i celnikom.	Powiedz pan raczej: za najniebezpieczniejszego pod słońcem furiata	Prawda	Pójdziesz do Witowa i to natychmiast, słyszysz?	Słuszne słowa waszej wielebności. Zresztą, cygańskie plemię czarów uczone, może ta stara prawdę gadała.	Słyszeć, słyszałem...	Ta ma dwa patyki w pończochach!	Tak	Tak, tych, którym naznaczyłem spotkania...	To moja powinność i mój obowiązek zaprotestować przeciwko takiej niesprawiedliwości.	To wszystko?	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!	Więc i cóż?...	Więc kiedy jesteś taki ślepy, Achillesie, patrz!...	Wyleci, jako to prawda, że tu stoję!	Zbiór sonetów, zdolny przyprawić Petrarkę o rumieniec
Nie potrzebuje mi stryjko nic mówić. Widziałem w Krakowie pana z Taczewa, który mi o tobie rozpowiadał... Ale pono ów Mazur nie chce ci dziewki dać, a ja bym ta nie był taki zawzięty, boś mi się udał... Zapomnisz ty o tamtej, jeno zobaczysz moją Jagienkę. To ci rzepa!...	Aha, co to ja panu chciałem powiedzieć Takie odczyty wygłaszał nam zawsze ten pan oberlejtnant Buchanek, gdy podczas marszów żołnierze padali ze zmęczenia, i podług mego skromnego mniemania podobne odczyty powinny być wygłaszane naszym żołnierzom. On nakazywał odpoczynek, gromadził nas wszystkich dokoła siebie jak kwoka kurczęta i zaczynał przemawiać: „Wy łobuzy, wy nie doznajecie uczucia dumy, że maszerujecie po kuli ziemskiej, bo jesteście jeden z drugim nieokrzesaną bandą. Rzygać się chce, kiedy człowiek na was patrzy. Na słońce należałoby was przenieść, żebyście tam maszerowali, gdzie człowiek, który na naszej biednej planecie ma sześćdziesiąt kilogramów, waży przeszło tysiąc siedemset kilogramów! Pozdychalibyście chyba, gdybyście w plecaku musieli dźwigać przeszło dwieście osiemdziesiąt kilogramów, a karabin ważyłby półtora korca. Stękalibyście i wywieszali jęzory jak zziajane psy”. Był tam między nami pewien nieszczęśliwy nauczyciel, który rozzuchwalił się tak dalece, że też zabrał głos w tej sprawie: „Z przeproszeniem, panie oberlejtnant, odezwał się, na księżycu człowiek ważący u nas sześćdziesiąt kilogramów, waży tylko trzynaście kilogramów. Na księżycu lepiej by nam się maszerowało, ponieważ nasz plecak ważyłby tylko cztery kilogramy. Na księżycu nie maszerowalibyśmy, lecz, że tak powiem, wznosilibyśmy się”. „To straszne, odpowiedział na to nieboszczyk pan oberlejtnant Buchanek, ty drabie wyszczekany, przymawiasz się, żeby dostać po pysku. No, bądź szczęśliwy, że dam ci tylko zwyczajnie po ziemsku w pysk, bo gdybym ci dał po księżycowemu, to zaleciałbyś aż gdzieś na Alpy i spadłbyś na nie jak jaki niemrawy placuszek. A gdybym ci dał po słonecznemu, to mundur zamieniłby się na tobie w kaszkę, a głowa twoja odleciałaby aż gdzieś do Afryki”. Więc mu dał w pysk zwyczajnie po ziemsku, wścibski nauczyciel rozbeczał się, a my maszerowaliśmy dalej. Przez całą drogę ten nauczyciel płakał, panie oberlejtnant, i ciągle gadał o jakiejś tam ludzkiej godności i o tym, że się z nim obchodzą jak z jakim niemym stworzeniem. Potem pan oberlejtnant posłał go do raportu i wlepili mu dwa tygodnie i musiał dosługiwać jeszcze sześć tygodni, ale nie dosłużył ich, bo miał przepuklinę, a w koszarach kazali mu się forsownie gimnastykować na ręku, a on tego nie wytrzymał i umarł w szpitalu jako symulant.	I sam też trwoży się do zbytku, Sądzę że nie z innego powodu brata sobie do boku sprowadził, który już spoczynku potrzebował. Żal starego...	Aulus Plaucjusz był tu dziś rano. Nie mógł się ze mną widzieć, gdyż byłam zajęta przy dziecku, ale wypytywał o Ligię Epafrodyta i innych ze służby cesarskiej, a potem oświadczył im, że przyjdzie jeszcze, aby się widzieć ze mną.	Ba, doktorze Spilett będziemy szli przez lasy, więc nawet nie zauważymy słońca.	Bezmiar mej miłości i nieszczęścia, gdybyś mnie już nie kochał	Bo przy tobie nie ulękłabym się choćby całej ordy!...	Cudowna bańka mydlana, prześliczna fatamorgana, boję się w nią patrzeć, żeby nie zapragnąć dotknąć się jej ręką, bo cóżby się stało?	Czego żądasz, matko? Czy zapomniałaś, że dla kobiet nie ma miejsca w obozie?...	Ja już dalej nie mogę Nie mogę już iść dalej, wolę tu zostać i umrzeć!	Ja pana coraz mniej rozumiem Uznajesz pan, że kobiety są równe mężczyznom czy nie?...	Ja sobie żadnéj nie przyznaję...	Jeszcze jedno pytanie, miss Stapleton. Jeżeli w słowach pani nie było ukrytego znaczenia, to dlaczego nie chciałaś, aby je brat usłyszał?	Mamy jeszcze około pięciu minut do przyjścia tamtych Czy pani nie żałuje tego kroku, który pani czyni?	Mów pani z moim przełożonym na szczęście nie polecono mi przebaczać, ani karać; wyżej ode mnie postawieni dostali od Boga tę władzę.	Mówmy otwarciej Zaufać wam mogę. Gdybym ja, przypuśćmy był wysłany dla wyrozumienia, czy się jaki środek pojednania i zbliżenia nie znajdzie?	Najpierw to, że to wcale nie ten, który uciekł, zabił Jana Daval, gdyż Jan Daval był jego wspólnikiem.	Nie mogę być obojętny na arcydzieła, gdy je mam przed oczyma Mógłbym się założyć, że ta dama w niebieskiej atłasowej sukni i ten sędziwy mąż w peruce wyszli z pod pędzla ReynoldsaReynolds, Joshua (1723–1792)	Nie mogę.	Nie powiem nic prócz tego, że żadnej konkurencji panu nie zrobię.	Nie trzeba. Za dokonane piękne czyny przepraszać nie trzeba.	Niechże mama o tem przy niej nie mówi.	No dobrze. Więc niech będzie trudno, a ja to przecież zrobię, żeby nie wiem co.	No i nie znam się ale one takie były malutkie, a trawa wokoło nich tak gęsta i silna, że wyglądały, jakby miejsca nie miały i jakby im tchu brakło. Więc im zrobiłam miejsce. Nawet nie wiem, co to są te kiełkujące roślinki.	O, proszę pana, zmienić sposób jest nie sposób.	Owszem, moja droga, idź i przynieś mi kawy. Taka jestem zmęczona, że nie mogę się ruszyć.	Pan pozwoli, panie majorze czy mógłby mi pan objaśnić, jak to jest, że pan nic nie wie o rozkazie dotyczącym 15 deka sera szwajcarskiego dla pułków z Czech?	Poullein, pojedziesz jutro po bażanty do pana hrabiego i przywieziesz je zaraz tutaj. Prawda, panie Grouchy, pan nie ma nic przeciw temu, abym zrobiła grzeczność paru osobom. Nie zjemy we dwójkę z Błażejem dwunastu bażantów naraz.	To dobrze Krzysztof i tak nie bardzo mnie lubi. Wie to pani lepiej ode mnie. Prawda?	To nie mieszkaniec Saumur tak puka	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	Zgoda! Ino prędko idź, bym ci w pysk nie dał i za wrota nie wyciepnął!	Że jutro ucieczka ztąd postanowiona Ja nie mam się czego śpieszyć, nie mogę uciekać, wy musicie. Ulp swą łodzią przewieźć was obiecuje, podzielę z wami co mam, a Bóg nie opuści biédnych.	Bezwarunkowo, ale w naszym kraju. My powinniśmy przede wszystkim dbać o to, aby własną glebę uprawiać własnymi narzędziami. Im większy będziemy kładli nacisk, tym ta presja da lepsze wyniki. Wówczas nasze fabryki zrozumieją, że trzeba postępować, bo jest dla kogo. Zwiększy się zdolność producentów, gdy się konsumpcja rozszerzy. Lecz nieprędko to nastąpi, mamy bowiem zbyt wielu starowierców Zachodu, którzy są ślepi i głusi na nasz postęp.	Lecz trzeba tam zanieść przyrząd elektryczny do wzniecenia światła.	Świat jest wszędzie taki sam.	A o mojej przyszłości też może pani coś powiedzieć?	Ach, więc mamy i mistyfikację, dla udania się której potrzeba, ażeby bohater pani był ślepy i głupi. Ale choćby takim był wybrany, czy sama pani miałaby odwagę zwodzić człowieka, który by aż tak panią kochał?...	Ale co my z nim poczniemy?	Ar žinai, kas jam yra? Kažin, ar kartais ne lietuviškas kraujas jame verda, ba prijaučia, kad Lietuva patirs nelaimę. tarė Bernardas.	Bom chory	Boże! Znowu jakiś spadek kursu na giełdzie?	Byłbym chyba bardzo niewdzięcznym!	Bóg niech waszej królewskiej mości da wszystko dobre za takową kompasjękompasja (z łac.) mówił ze łzami rycerz.	Będziesz musiał uzbroić się w miecz, tajony przez Króla Wężów, ażeby bronić Turowego Rogu, który prawdopodobnie będzie zwyciężony i zniweczony.	Co się tu dzieje?... Dlaczego trąbicie alarm zamiast maszerować?...	Czego się śmiejesz?	Czy sądzisz że zmysł dotyku jest pewniejszy od zmysłu wzroku? Przecież mnie widzisz oczyma.	Cóż ja mam robić?	Cóż pan na to, Mr. Barnes?	Drudzy? Ba! Niech sobie radzą. Wolę śmiać się z ich cierpień niż musieć płakać nad moimi. Wzywam mężczyzn, niech spróbują mi zrobić najmniejszą przykrość.	Dziękuję wam, mój ojcze, za tę bratnią przysługę z zakonu żebraczego., dodałem:	Długo waćpan myślisz zabawić w Warszawie?	Ech, znowu mistyczne terminy.	Frumet! Kto ci to powiedział?	Gdyż popiół z cygara spadł dwa razy na ziemię.	Gdzieżeś był?	Hale, ciarach jeden, ciołekciołak a. ciołek (gw.)	Hm! Jakież to przekonania i odezwy?	Ile to jest?	Ja takoż dziękuję za waszeciny asentymentasentyment (daw.)	Jak to! Panie?...	Jak to? przez noc?	Jakiś człowiek... Widziałam w salonie jakiegoś człowieka...	Jakto? nikogo?	Jau kada pareitų gintis, tai geriau iš anksto užsidėt virves ant kaklo ir pasikart patiems. Tai užsimanė vajavot.	Jawę, Borneo, Filipiny, Wyspy Fidżi, Wyspy Salomona, Karoliny, Samoa, damned Clipperton Island. A lot of damned islandsdamned Clipperton Island. A lot of damned islands (ang.)	Juljo, Juljo! tak młoda, a już tak niedowierzająca!	Kobieta demoniczna	Kogo mam zaszczyt?...	Literacki, naukowy.	Malinowski!	Michał Chrestien był aniołem	Moje schody... mój dom!...	Mości książę, to bardzo niemiła siurpryza! zawołała...	Może...	Niemoralność?	No to poproszę o kurczę, rybę, mięso... cokolwiek, bym tylko mógł coś zjeść.	No, wiem, że matka... Ale dlaczegóż matka ma być koniecznie tak nudna, tak obdarta...	O kogoż idzie?	O, to inna rzecz	O, to ten... niezawodnie ten!	Pieniądz	Pod względem porobionych kosztów.	Posiada wszystkie rękopisy pana de Bornier	Poznałam je z bliska i dobrze, mój wuju...	Rozum... rozumie się... Szepnęła słówko, takie... nieduże słóweczko i... dostałem trzysta rubli więcej na rok... Żabcia ze starym wszystko zrobi, co się jej podoba...	Siłą go zabrałem z drogi...	Sto franków. Ach!	Stój! przerwała Laura dobywając z kieszeni papier. Służąca mi go przyniosła na papilloty... ja mam zwyczaj czytać zawsze, gdy mi głowę zawijają...	Takie imię miejscu temu nadała niegdyś Janka...	Teraz będziesz musiał mi go przedstawić	To ci źle powiadano.	To jedźmy, mamusiu, prędzej będziemy w domu.	To ty do mnie, Kaziu?	To zrobię, co mi się jeno spodoba, juści... wstydał się bede... komu głód kumą, temu torba matką	Trzeba się tedy umówić z moją gosposią	W łeb sobie strzelić, o ile ktoś kwestię swego przyjścia na świat wziął zbyt poważnie.	Więc ty nadal z tymi komunistami?...	Zacny chłop!
Ale warte są co do wytrzymałości o cztery tysiące więcej. W razie wypadku ogień ich nie przepali.	I nie sprzeciwiłeś się pan tej nikczemności? Jesteś więc ich wspólnikiem.	Panie hrabio jeśli o to chodzi, możesz pan być zupełnie spokojny. Porwano mnie ojcu z pewnością po to, aby mu później mnie odsprzedać, co też i uczynili. Dlatego wykalkulowali sobie, że aby uzyskać za mnie lepszą cenę, należało podwyższyć moją wartość. Otrzymałem więc dość staranną edukację. Traktowano mnie jak owych niewolników w Azji Mniejszej, których panowie uczyli gramatyki, medycyny i filozofii, aby następnie sprzedać ich drożej w Rzymie.	Pisze poza tym, że był z nią zaręczony, nazywa ją swoją narzeczoną, zapewnia, że wkrótce miał się odbyć ich ślub.	Tak! Prowadzę ją na halę do Halnego Dziadka i tam musi zostać.	To ja, Czarniecki ze mną zaś jest Babinicz. Oba spać nie możemy, bo strasznie nam Szwedzi pachną. Ten Babinicz, ojcze, to niespokojna głowa, i nie może na miejscu usiedzieć. Wierci mi się, wierci, bo mu się okrutnie chce do Szwedów za wały pójść, zapytać się ich, czyli jutro także będą strzelać albo czy też fryszt nam i sobie jeszcze dadzą?	Witeziami są ci, którzy wspierają się na Jaźni. Jako szprychy koła przeciwległe lub w ukosie względem siebie	Więc nie mogę rachować na pieniądze ze skarbu?	A ot tu urządziłem taką polewaczkę mechaniczną, jakąśmy z panem przed wojną robili. Ot, proszę spojrzeć, na czerwono malowana.	A ten drugi, co wedle niego jedzie, to znów cale odmienny. Młody i urodziwy, oczyma strzela na prawo i na lewo... Śmieje się... A kędzierzawy jak Żydowin... Wiem już, wiem! To będzie ten zza morza, król Cypru i Jerozolimy, co jeździ po chrześcijańskich stolicach i na krzyżową wyprawę rycerstwo zwołuje.	Ale, kochanku te dwie książki są zbiorem kłamstw i głupstw do niczego niezdatnych, a ta znów jest prawdziwą historią czynów Gonzalva Hernandeza z Kordoby, istotnie wielkiego wodza i cudownej siły Diega Garcii de Paredes, który był znakomitym rycerzem z Estramadury, w mieście Truxillo urodzonym. Powiadają o nim, że raz, stojąc na brzegu mostu i oburącz mieczem siekąc, wstrzymał pochód całej armii. Wykonał jeszcze mnóstwo innych czynów wielkich, szkoda tylko, że je sam opisując, zbyteczną powodował się skromnością.	Co to znaczy?! Więc pan nie umarłeś, panie de Cyrano?	Czemuż nie wyraz chorego na niestrawność?	Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Dalej sprawy potoczyły się biegiem, którym już nie kierowała ani moja świadomość, ani wola. Jedno wynikało z drugiego. Ambasada miała właśnie wysłać kuriera dyplomatycznego do Waszyngtonu z jakimiś ważnymi dokumentami. Ponieważ uśmiechała mi się podróż do Ameryki, a w dodatku i ta dziewczyna, której o tym wspomniałem, entuzjazmowała się projektem wyjazdu, zdołałem namówić wuja, by mnie powierzono tę misję. Ojciec Betty oczywiście nic nie wiedział o tym, że jedziemy razem. Zapomniałem jeszcze dodać, że Betty w swoim kraju miała narzeczonego. Małżeństwo ich było od dawna ułożone i nie mogło być zerwane ze względów materialnych i rodzinnych. Chcę być z tobą szczery, Haneczko, i dlatego przyznam ci się, że jakkolwiek moje uczucia dla tej dziewczyny w owym okresie wydawały mi się, a może i naprawdę były wielką miłością, to jednak cieszyłem się w duchu z faktu, że nie zostanę jej mężem. Bywały jednak chwile, gdy zazdrość o jej narzeczonego zdolna była doprowadzić mnie do każdego kroku.	Dlatego też musimy podjąć odpowiednie środki, żeby na wyspie Tabor było wiadomo, że razem z Ayrtonem znajdujemy się na Wyspie Lincolna.	Doktorze! Na miłość Pana Boga! Wkradasz się do mnie jak...	I pojechał z powrotem na tę wyspę	Jeszcze ci czas ganiać za parobkami i wystawać na przełazach, starszym przódzi pora, starszym! cicho no, Józia. Kobieta ”upadła”, Poród, Ciąża, ObyczajeWiecie, a to w nocy Magda od organistów zległazlec (gw.)	Lecę powiedzieć żonie bo nie mogę wytrzymać, a ty sobie także idź i idź na dobre. Będę cię zastępował do dnia ślubu i przez miodowy miesiąc.	Niech i zdaje Jak moje nie w ład, ja z swojém nazad. To nie słuchajcie głupiego Janka, bo na to on głupi. Ale taki wam powiem, że jak ja co zacznę gadać, a do głowy mi się uczepi, to czy dziś, czy jutro, to się zrobić musi. Już jak tu starego Lepiuka na cmentarz przywieźli, a posłyszałem że braci do dworu wołali; zarazem sobie powiedział: będzie kuźnia, ale chleba nie będzie!	No, nic łatwiejszego jak zapłacić, zawołał Teper... jednakże jest w tem pewna nieregularność. Myśmy to zapisali na rok następny...	Otrzymałem niższe święcenie i na wielkich procesjach wewnątrz świątyni noszę pochodnię.	Przednia rada! na Pański Krzyż! przednia!	Spodziewam się żeś pan nie stracił zamiłowania w nowo obranej karierze. Sam jestem, jak pan wiesz, prawnikiem.	Szanowny pan pozwoli sobie powiedzieć że w walce na monokle nie wytrzyma z Debray’em. Debray, dajże lekcję panu Beauchamp.	Tylko cielęta; woły i konie na paszy były, a źrebaka to własnoręcznie uratowała poświcka panienka z Julką.	W końcu przyzwyczaiłem wszystkich poddanych do nowej stolicy. Żyję pod ziemią takim królem, jak żyłem na ziemi. Sam prawie, własną pracą ubrałem to miejsce, jak widzisz. Zyskałem i to jeszcze, żem bezpieczny od ciekawych ludzi. Ten odsłoniony bok jaskini tak wysoko wznosi się nad dolinę i tak jest niedostępny, że z tej strony ptaszymi tylko skrzydłami można by dolecieć do mnie. Te okna wyglądają na zewnątrz jak nora sowy: nikomu na myśl nie przyjdzie, żeby mogło przez nie wyglądać ludzkie oko. Mam źródło niewyczerpane, mam zapas jedzenia dostateczny, podziemnymi przechodamiprzechód (daw.)	Więc ci powiem, dlaczegom tam napisał to, com napisał: oto dlatego, żeby coś było między nami, żebyśmy mieli odrazu jakąś wspólną naszą tajemnicę, a powtóre...	Zdechłby sobie, jak Boga tego kocham, a za to co zje, toby parę koni utrzymał, coby się na coś zdały	A gdybyś mnie generał przedstawił N. Panu? zapytała wdowa.	A któż was obroni? spytał zadziwiony Szabroń.	A nawet naprawdę, to tam nie byłam Przejeżdżałam tylko przez step w ciemnościach i wydał mi się obrzydliwy. Marta mi najpierw o nim zaczęła opowiadać, potem Dick. Jak Dick zacznie mówić, to może się zdawać, że się widzi i słyszy to wszystko, jakby się tam stało wśród wrzosów i jakby słońce świeciło, i czuje się woń janowca i przytulii, co jak miód pachnie, a wszystko to pełne pszczółek i motyli.	A nawet zupełne szczęście, szczęście spełnianego obowiązku i czynienia dobrze, chociaż w tak małym zakresie. A pan... zadowolony?	A to, ot, czort był, co przez komin wiedźmie hrosze niósł!	A widzę, widzę żeś jegomośćprzybył pocieszać nie mnie ale zapewne jejmość. No to samże sobie do niej ruszaj, a mniebyś dał święty pokój.	Ale przed kim się ty chcesz skarżyć?	Ależ nie może być najmniejszego porównania!	Ależ to nie ja, to kapitan twierdzi, że klasycyzm wyradza całkiem niewłaściwe pojęcie o stosunkach ludzkich.	Biurokracja	Byłby to tylko odwet z mojej strony.	Chodźże, byleśmy się do koni dobrali. Ale oni tam pijani wszyscy, noc ciemna. Nim się rozbudzą, będziemy daleko. Ostrożnie, tu kniazie leżą!	Czy był zatrwożony?	Czyżbyś zobaczył kozicę, mój kataloński przyjacielu?	Dajże mu Boże zdrowie, przyjacielowi zacnemu! Nigdy on po ludzku nie umiał mówić, ale setnie takowe niedostatki wielkimi cnotami nagradzał. Co myślisz, panie Michale? zali przeszedł szczęśliwie?	Dlaczego? głowa cię boli?	Dobranoc, Peerze.	Drogi przyjacielu, udzielę ci dobrej rady. Człowiek zabiegający o rękę panny powinien przestrzegać dwu zasad, a zdaje mi się, naruszyłeś obie.	Dzisiaj w nocy. Myślę, że tej nocy diabli przyjdą zabrać starego Hossa Williamsa.	Ehej! wiem ci ja tera, gdzie oni bywają. To pewnie kolej się już buduje, ani wątpić.	Ej!... Nikt... Ot! Tak; zła jestem i koniec.	Głową muru nie przebiję!	Idzie człowiek z namiotem Pani Barkes układa przekąski w dużych koszykach, Pan Laurence przygląda się niebu i chorągiewce. Chciałabym, żeby się wybrał z nami. Teraz pokazał się Artur, wygląda jak marynarz, jaki ładny chłopiec! Ach, mój Boże! Jakiś powóz pełen gości! Siedzi w nim dorosła panna, dziewczynka i dwóch dużych chłopców. Jeden z nich kaleka, biedak, bierze kule! Artur nam o tym nie mówił. Spieszcie się, dziewczęta! Już późno! Jak to, Ned Moffat, doprawdy! Patrz, Małgosiu, czy to nie ten sam co się ukłonił, jakeśmy dziś chodziły po sprawunki?	Iii! To prości ludzie! U nich taki zwyczaj, że narzeczeni nie bywają u swoich narzeczonych!	Ile mil drogi zrobiliśmy?	Ja nie będę z wami ani gadał, ani się o nic rozpytywał. No?	Jak ja!	Jakie?	Jako szpilka do włosów.	Jego się boję.	Już może trafiłam! Daj mi go tu!	Kiepska to robota!	Ktoś oddalony o kilka kroków od nas złamał gałąź	Mama jest u wariatów.	Miałbym też do zarzucenia, że zamiast Ewy niepowstała z kości adamowej Marguérita Gautier... jedyna kobieta w świecie i literaturze, która kochać umiała.	Mocna wid’mawid’ma (ukr.)	Mości panowie! jeśli teraz jeszcze każecie go rozstrzelać, to, jak mi Bóg miły, porzucę waszą kompanię i znać was nie chcę...	Nic dobrego, nic złego, żadnego celu ni nadziei?	Nie boję się!	Nie bądź taki śmiały. Jestem Sara, córka Gedeona, rządcy tego folwarku.	Nie powinno mi być źle. Jest mi raczej dobrze. Ale byłam jedynaczką w bogatym domu, przeznaczoną i wychowaną do zbytków, a teraz muszę obsługiwać cudzy zbytek.	Nie wiem.	Nie wszyscy tak kończą!	Nie! nie wiesz nic. Czyż córka ma kiedykolwiek prawo oskarżać własną matkę?	Nie, lepiej zapuścić.	Nie, nie Spać mi się chce.	Nigdzie	No, honorarium też nie będzie małe ale mam jeszcze i inne sposoby. Żona Dobranieckiego jest kuzynką mojej żony. Jakoś to się zrobi. Musi być zrobione, bo sprawę muszę wygrać.	O, do pewnego stopnia, w nieznacznej mierze. Warunki stanowią o wszystkim. Praw, jakie chcesz kazania, dowiedź wszystkim, że się mylą	Obejdzie się z pewnością!	Obudzasz pan we mnie wściekłą chęć zbadania prawdy. Idę jutro do pani de Restaud!	Ojca mścili i matkę, a krew rodzica świętą jest dla dzieci	Pamiętajcie, że jak będzie potrzeba, poręczę za niego.	Pan d’Adjuda zbyt jest bogaty, aby się miał bawić w podobne rachuby.	Plan!... To już nie plan, ale rzecz...	Prawda idę!	Przecie jako narzeczony...	Przecież... przecież nie mogę go wypraszać	Robota nasza poczyna się o północy, a teraz gotują nam dopiero wieczerzę.	Sekre!... A niechże cię!	Spójrzcie tylko do góry! Kolejne złamane gałęzie.	Słucham, Peggotty.	Tak, tak, zdrów! ale...	To Don Olivantes de Laura	Woda nas zabiera!	Wrócę, oczywiście... Tak, oczywiście, wrócę do domu. A ty?	Zaczekaj pan! Jak wygląda podróżny, który, wedle pana, miałby być hrabią de Sérisy?	Zgadza się Morderca moich braci za kwadrans będzie mój.	Zobaczymy.	Światopełka za głowę mają
Ależ ty jesteś dobra, Valentine! I masz w sobie coś, czego panna Danglars nigdy nie będzie miała: jakiś nieokreślony czar, który jest u kobiety tym, czym zapach dla kwiatu, a słodycz dla owocu. Bo to za mało, jeśli kwiat czy owoc są tylko piękne.	Mama jest w jadalnym pokoju z Andrzejem, proszę ojca, pewnie nie słyszeli dzwonka.	Hallo! Co jest z tym cholerycznym korpusem kadetów?	To jest Zbyszko?	To jest nawrócony Chińczyk!	Masz rację, istotnie nie wzywałeś mnie. Mimo to nie tylko jestem, lecz mówię, wypowiadam się, a to jest czymś nowym w naszych wzajemnych stosunkach. Co spowodowało to novum, zastanówmy się zatem. A przede wszystkim: zjawiłem się czy raczej ujawniłem? Mam nadzieję, iż nie dziwi cię, że stawiam to pytanie. Wszystko przecież w istocie zależy od właściwego nazwania faktów. A więc: zjawiłem się czy ujawniłem? Po głębszym namyśle byłbym za definicją ujawnienia, bo przecież nie może się zjawić ktoś, kto stale jest obecny, prawda? Ale dlaczego się ujawniłem? Dość istotne zagadnienie. Sądzę, iż utrafię w sedno sprawy, jeśli powiem, że na skutek pewnego osłabienia w tobie, mój ojcze, czujności	Pan zapomina, że ja za trzy miesiące będę oficerem i o tym też, że pan jest kaleka. Wiele wybacza się kalekim geniuszom, ale lepiej stop. Nieprawdaż? miał złudzenie, że wolą swą mógłby planety puścić w odwrotnym kierunku i każdego żywego stwora przekształcić na obraz i podobieństwo swoje. Rzeczywistość wzdymała się ku niemu, płaszcząc się jednocześnie i pokornie wijąc	O mój Boże! jak zły szeląg. MądrośćBywa u nas częściej niż gdziekolwiek, bo trzeba panu wiedzieć, że to nie jest wariat z rodzaju pospolitych: ma on wiele wrodzonych zdolności i nauki, co i dziś jeszcze widać. Są chwile, że wziąłbyś go pan za człowieka z najzdrowszym rozsądkiem. Zdarzyło się to niedawno jednemu z podróżujących cudzoziemców; Machnicki mieszkał jeszcze w swojej królewskiej rezydencji. Ów cudzoziemiec, zwiedzając zamczysko, spotkał się z nim, wszedł w rozmowę, bo trzeba panu wiedzieć, że Machnicki mówi bardzo dobrze kilku językami, i znalazłznaleźć kogoś dobrze	Nie masz wrażenia Emanuelu że wszyscy ci bogaci ludzie, jeszcze wczoraj tak szczęśliwi, w założeniach, na jakich oparli całą swoją fortunę, pomyślność i poważanie, zapomnieli uwzględnić jakiegoś geniusza zła, który teraz, niczym zła wróżka z bajek Perraulta, nieopatrznie niezaproszona na ślub lub chrzciny, zjawia się, by zemścić się za owe fatalne przeoczenie?	Słuchajcie, Feliksiak krzywdy od nas nie doznacie, ale musimy jeszcze pomówić o tej sprawie. Na razie przyjąć was do fabryki nie mogę, ale zrobimy tak: będziecie otrzymywali dotychczasowy swój zarobek co tydzień wprost z kasy. To chyba dla was jeszcze lepsze. Nie będziecie pracowali, a zarabiać będziecie swoją tygodniówkę normalnie.	Utrzymujcie sobie kiedy chcecie, zwracając się do pierwszego przedmiotu dodała księżna, utrzymujcie że teraz lepiej i weselej, ja tego nie powiem, wszyscy jesteśmy jak na przyczepku.	Bywają lata, kiedy kropla deszczu nie spada na rafy Walpole’a	Wcale się zmieniasz, rzeczywiście! Zawsze myślisz tylko o sobie i łasisz się na słodkie słówka od ludzi, którzy wcale o ciebie nie dbają.	Boję się, ażeby młodemu panu naszemu triumf nie za mocno uderzył do głowy. Czy nie sądzisz, że byłoby roztropnym przerwać w jaki sposób uroczystość?...	I gdzież to on służył, nie pamiętasz?... Czy nie było mu na imię także Stanisław?	Poproś, aby mąż jeździł cię nadal opatrywać; toć tam jest chmara ludzi! To najlepsza klientela w okolicy; pan zamku to człowiek wspaniały, pan całą gębą, płaci hojnie; od ciebie jedynie zależałoby postawić nas na nogi. Mąż próbował się tam wkręcić na kilka zawodów, ale na próżno.	A pomsta nad Jurandową krwią? Wolą oni pomstę niż miód i wino, a że przyczyny mają, to mają. Straszny im był pan ze Spychowa, a co w ostattku sił uczynił, to do reszty ich rozjadłorozjadło (daw.)	A że ja i nie myślę nawet za mąż się wydawać, tem ci mniej mi potrzebne, rzekła Laura.	Ach, nie pokazuje się wcale. Przywoływałam ją dzisiaj rano i w południe, i teraz. Wczoraj była tu jeszcze. Jestem zaniepokojona, bo nad ranem słyszałam wystrzały, i to niezbyt daleko domu.	Co to znaczy! chcesz nas pani opuścić tak nagle, gdy wczoraj jeszcze mowy o tym nie było? Co się takiego stało? Czy panią kto obraził?	Jeszcze nie, panie notariuszu.	O ile sobie przypominam jednakże to Don Galaor, brat dzielnego Amadisa, nie miał nigdy kochanki stałej, której imienia mógłby wzywać w bojach, a mimo to był bardzo waleczny i szanowany.	Zapewne oddaję sprawiedliwość wszelkim pięknościom tego tematu, lecz jednocześnie uważam go za zbyt trudny. Co do mnie, wybrałem tekst następujący: Non inutile est desiderium in oblatione, albo co lepiej będzie: Trochę żalu nie zawadzi w ofierze Panu.	Zapewne on był człowiekiem bogatym, a ty ubogą dziewczyną, ale czyż bogactwo upoważnia do pomiatania tymi, którzy go nie posiadają?	„Siewjer”? Ależ, o ile mnie pamięć nie myli, „Siewjer” był żaglowym szkunerem! Tymczasem Kotwicz nazwał ten statek motorowcem.	Dziękuję ci, mój kochany, za te słowa, dyktują ci je najszlachetniejsze intencje; ale to niemożliwe. Powiedziałem ci już, czego pragnę, a teraz dodam, że to pragnienie jest moją wolą. Moim zdaniem Opatrzność ma z tym wszystkim niewiele wspólnego, i całe szczęście, bo ja mam nadzieję, że zamiast niewidzialnej i nieuchwytnej wysłanniczki, co zsyła nagrody i kary niebieskie, znajdę widzialnego i uchwytnego człowieka, na którym się zemszczę! Przysięgam ci, zemszczę się za wszystko, co wycierpiałem przez ostatni miesiąc. I powtarzam ci, że wracam do życia, między ludzi, a ty, jeśli wciąż jesteś moim przyjacielem, dopomóż mi odnaleźć rękę, która zadała cios.	A jeżeli taki chory to szkoda, że pani nie towarzyszy mu za granicę...	Co mam kłamać? Jakbym nie chciał, i o kącie nic bym nie powiedział.	Co znaczy nie masz? Masz tu orzechy.	Dajcie mi spokój, nie mam czasu zresztą to sprawa za bardzo skandaliczna.	Iż mąż twój ich nie ma, to chciałaś powiedzieć.	Jak to? I nie ma pan wrogów?	Myśleli... myśleli, czemużby nie?	Nic nie chcę o nich wiedzieć. Lubię plotki o innych, ale plotki o mnie samym mnie nie obchodzą. Brak im uroku nowości.	Nie porozumiemy się, proszę pana o rękopis	Nie ród mój pochodzi z Judei, a ty?...	Nie szkodzi poprosić.	Nie wiadomo, nie wiem, to się okaże	Niedobry? A więc dla odmiany nie zawadzi zatrzymać się i w terenie mniej intratnym.	Panicz nie pomoże? jak myślicie?	To nie chodzi o lekceważenie ale o to, że mąż pani nie znał mego nazwiska i nie wiedział, że jestem artystą.	Wiesz, dokąd cię może zaprowadzić sprzeciw sumienia? Nie przeraża cię twój bunt?	Za kark jej nie weźmiemy	Taki to już u nas obyczaj, aby winę zawsze na wodza składać. Nie ja będę brał podkurki za złe, bo im dzień dłuższy, tym podkurek potrzebniejszy. Pan Czarniecki wielki wojennik, tę wszelako, wedle mojej głowy, ma przywarę, że wojsku na śniadanie, na obiad i na wieczerzę samą tylko szwedzinę daje. Lepszy on wódz niż kuchta, ale źle czyni, bo od takiej strawy wprędce wojna najlepszym kawalerom może zbrzydnąć.	A! na miłość Boga i jego, i mnie i siebie zgubisz! Maxym gdy się dowié, pokoju mu nieda i zagryzie; a za dobre serce odpłacim mu biédą! Ja na to nie pozwolę!	Tak mi dobrze pod Żwańcem poszło, że rad bym się w zameczku zawrzeć bylem miał pewność, że mi waszmość od czasu do czasu na pomoc z Kamieńca wyskoczysz. Niechby potem było, co ma być!	A! to suknia Fortuny’ego. Pańska znajoma może to świetnie nosić w domu. Mam tego dużo, pokażę panu, mogę panu nawet darować którą, jeżeli to panu sprawi przyjemność. Ale chciałabym zwłaszcza, żeby pan zobaczył suknię mojej kuzynki Talleyrand. Muszę do niej napisać, żeby mi jej pożyczyła.	Czekaj, czekaj! Zaraz mnie cholera minie! Mój Ketling! czekaj, bo miałem z tobą pomówić. Kiedy jedziesz?...	Dziękuję panu, dam sobie radę. Ale dobrze, żem pana spotkał! Mam coś, co pana zainteresuje. Wstąpimy... ot tu do handelku, mają doskonałe tanie wino austriackie, pokażę panu przy sposobności...	Możesz się pan z nimi zapoznać bardzo łatwo, trzeba tylko trochę serca i dobrej woli.	Mów pan, a zastosuję się do rad jak do rozkazów.	Nafirze! Nafirze! Jeszcze jedno słowo ciebie unosi rozpaczliwe, a mnie wiadome uczucie.	Pani uczyła nas w szkole, że tylko poeci piszą w natchnieniu wiersze.	Pies szepnął do niego.	Synu mój, przynoszę ci bardzo złe wróżby...	To panu bardzo pusto i nudno na świecie.	Uhm, na czczo. Po bezsennej nocy.	Wiele rzeczy, o których zbyt długo by mówić Do ciebie właśnie przybyłam, Ewelino, z prośbą, abyś jej dała moż­ność pracowania.	A ja u jej ojca, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta...	A jakoż ja go poznam i jako mu dam wiarę?	A jakże dziada!... Tatuś grywa dziadów, widziałem!	A tyś najkwaśniejsza ze wszystkich!	Ale dokąd on dąży?	Ale niechże pan popatrzy	Allach! Co znaczy bicie, gdy sama głowa ledwo się trzyma ramion?	Bali!	Bardzo dobrze, mój kochany a ty, panie Nedzie Landzie?	Chodzi, Stasiek! Taki deszcz ciepły, że ha!... Ino cię zmyje, a zara się rozweselisz...	Co wy tam robicie?	Co?	Czemu „choćby”?	Dlaczego pani wychodzi za mąż za tego człowieka?	Dlaczego? Pani Sarnicka twierdzi, że mógłby ją zawojować w przeciągu kilku tygodni.	Ja odrazu postrzegłam, od piérwszych dni, że między nimi cóś być musi	Jaką radę?	Jan Chrząstkowski, jej sąsiad i wychowaniec.	Jażejaże (gw.)	Kiedyż przyjedzie?	Milczże	Musiał mieć jakieś uszkodzenia, może wodę.	Niemiec, Polak, Robotnik zabrał głos adwokat	No, o tym można by pogadać...	Panie okaż miłosierdzie nad nim i nad nami!	Powiedzieliście mu o tym! Teraz rozumiem, zdaje mi się, że sam sobie obciął nogę...	Prose panienki Cy to aby jesce ta sama Bastylio... cy tez sie ona przemieniła w cosik innego?	Skądeś się wziął?	Szto heto?	Tak pan mówisz przynajmniej.	Tak sobie.	To Bóg poszczęścił. Godneż łupy? Ale powiadajcie, czemu to bratWitold Kiejstutowicz, zwany wielkim	To pan Wołodyjowski wrócił?...	To wy teraz w Jarzębowie jesteście?	Ty, Luciu?	W których człowiek się nudzi.	W takim razie	Wiem to wszystko, co twój Pan wie i mogę to wszystko, co twój Pan może:	Wiem, żeś chłop i roztropny, i mocny, ale potrafiszże ty ustrzec jej od jakiej krzywdy albo przygody? Bo to w drodze łatwiełatwie	Wstań!... Że też tobie po­zwalają w pułku nosić takie długie włosy.	Z oddziału pana de Tréville.	Zapominasz pani o chusteczce z herbami haftowanemi.
O! Konopka już dawno zrezygnował!... Ale słuchajże dalej. Więc ów Holmfels, człek światowy i grzeczny, a tobie bardzo życzliwy, pogadawszy ze mną jaką godzinę, także mnie doradził, żebym sam szedł do prefekta. Więc poszedłem. Prefekt przyjął mnie uprzejmie, prosił siedzieć, nagadał mi dużo ładnych rzeczy, ale co się tyczy ciebie, powiedział mi te słowa: „Kiedy pan Nieczuja zemknął, to dobrze dla niego, ale na żaden sposób nie może być koniec na tym, bo my go musimy poszukać sądownie, a kiedy go dostaniemy, to proces pójdzie swoją drogą. Miło by mnie było, gdybym mógł panu o tej sprawie inną dać wiadomość, ale na nieszczęście, nic ja tu sam nie decyduję, tylko litera prawa”. Kiedym to powiedział Holmfelsowi, rzekł tenże: „Wszystko to być może, jednak ja nie radzę powracać. Co się zaś tyczy łaski, to fałsz jest, co mówi prefekt. Prawda, że cesarzowa-królowa nie może przebaczyć, nie wiedząc, co ma przebaczyć; ale może wydać rozkaz do urzędu, ażeby rzecz ta była puszczoną w zapomnienie. Tu już coś przyszło z Wiednia względem tej sprawy; dzisiaj mi o tym powiadano, ale nie mogłem się jeszcze dowiedzieć, co właściwie. Słuchaj, waszmość: jedź teraz do Bóbrki i opatrz tam gospodarstwo pana Marcina; ja tu tymczasem się dowiem o wszystkich szczegółach tego procesu, a kiedy wrócisz, podamy prośbę do tronu, a ja wskażę drogę do skutecznych instancyj. A choćby ci przyszło i samemu pojechać do Wiednia, to i to niewielka już rzecz. Już my to jakoś zrobimy”. i oto go masz.	Na pierwsze się zgadzam, ale drugie już podlega kwestii. Michorowski jest jak ogniotrwała kasa sztucznie zamknięta. Otworzyć go bez jego własnej pomocy nie zdołamy, tym bardziej zajrzeć, co on w sobie nosi.	A więc idźmy w imię Boga i kiedy tak dostojna księżniczka nie waha się uchylić czoła przede mną, spieszmy ją wynieść wysoko i na tron przywrócić. Idźmy natychmiast. Tak, pani, odwłoka sprowadza często niebezpieczeństwa, a przy tym rad bym jak najprędzej w usługach twych dobić się sławy, która mnie czeka. Niebo dotąd nic nie stworzyło, ani piekło nie wydało takiego, czego bym ja się uląkł; siodłaj więc Rosynanta, Sancho, wyprowadzaj swego długoucha i rumaka dla królewny; żegnajmy władcę grodu tego i wszystkich jego rycerzy i ruszajmy co żywo.	Nie przestrasza mnie to wcale. Cóżby było z wygranych bitew, gdyby żołnierze z obawy śmierci, rozbiegli się przed walką na wszystkie strony świata, co?...	A niechby ta i nie, aby tylko była. Tak, niech ta se siedzi cały dzień w pałacu, czyta po francusku, abo i gra na fortepianie, od tego przecież ona pani. Jużbym ja jej rączków nie dała umorusać robotą, nie. A taka szlachcianka, taka pani synowa, to nie honor, co?	Wy myślicie, co po śmierci? Ja myślę, żeby wszystko tu oddać, a jeżeli będzie co, to całkiem na nowo zaczynać. Aby tylko ludziom nic nie ukraść.	A dajcież pokój! wielmożny panie na diabła zda się taki dowód, jak nie będzie lepszego, to pewno sprawę przegramy; boć co prawda, to prawda, że co miedniczka, to nie hełm, a co kulbaka, to nie rząd; choćby tam gadać nie wiem jak, oczy wszystko widzą.	Kiedyś ty przebaczył, to i ja przebaczyć muszę; przed tobą jednym nie chciałbym się wstydzić, bo ty jesteś istotą nadludzkiej dobroci.	Spotkał narzeczoną August, nasz pan, na pół drogi i tu się sobie pokłonili, ująwszy za ręce. Dopieroż mowy się rozpoczęły i nie wiem kiedy temu koniec będzie, bo z obu stron oratorów dosyć, a kto się do mowy przygotował, ten jej nie podaruje!	Otóż nie wytną, jeżeli nie damy im na budowanie	Podskarbiego, odezwał się ktoś przystępując do powozu z nalanym i do wpół wylanym kielichem. Młody człowiek siedzący w karecie nie wiedział co począć z sobą,	Kiedy ja nie wiedziałam, co to kochać.	Hej, zakopcie żywcem rozsiewacza błędnych ogni wiar, który wiecznym doskonaleniem Jaźni chce w was zabić realny śmiech waszych wnętrzności i jurną moc kpienia ze siebie i ze wszystkich. Wieczności nie ma, nie ma też żadnej ponad człowieka drogi.	Ja ta nie szczekam, bom nie pies żaden, ino powiadam...	Ty, kochany bracie, jesteś uczonym, nie żołnierzem. Jakimś Kwintylianem, della Mirandolą... Czyż to żołnierza mieszkanie te góry książek?... Jestem pewien, że w apartamencie Buonapartego książek nie ma...	Mogłybyśmy pójść na górę i doczekać się powrotu pani Eweliny w jej mieszkaniu Zdaje mi się jednak, że dobrze będzie, jeśli przed rozmową z właścicielką sklepu przypa­trzysz się pani zwykłym zajęciom osób sprzedających to­wary i zobaczysz, na czym one polegają.	A wy co na to?	Owszem, właśnie, nie trzeba nadużywać dobroci tych, których się kocha. W każdym razie, przysięgam ci że to to.	Ręczę panu, że nie. Zaręczyny to nie ślub. W tej chwili jadę do Głębińskiej, już ona ich rozerwie, choćby byli stalą spojeni. A, sprawiedliwość chodząca! Zedrzemy ci maskę, zedrzemy!..	A po co pan tak niezręcznie upuściłeś ją na ziemię?	Ależ dziecko nierozważne, bez długoletnich przygotowań nic nie sprawisz, a ja już niejedną tajemnicę zgłębiłem.	Miałam zegarek, ale mi go Zosia potłukła na miazgę! Nauczyłam się tedy orientować po słońcu.	Mojaś, Nastuś... samaś mi się dała... już cię nie popuszczę Chłopak musi być pierwszy.	Mości panowie rzeki nie widać, bo cały Dniestr pod tratwami.	Mój Marcinie, jakże też można było tutaj całą familię sprowadzać? Gdzież ja ich pomieszczę? Dać im było coś w rękę i na tym skończyć.	Nigdy się nie spaźniamspaźniam odparł Pietrek.	Potrzebna? Nigdym się tak jeszcze nie przestraszyłanigdym się tak jeszcze nie przestraszyła	Siedzę u nich w ogródku, ażeby trochę odpocząć na świeżym powietrzu, i czytam Tomasza a Kempis.	To wcale nie intuicja, panie dyrektorze.	Czemuż nie rozumiesz sprawy tak oczywistej?	Dziecków cudzych kolebała nie będę...	Na mą głowę! Masz nieskończone żyły złota w swoich zamorskich kopalniach?	Nie musisz tego wiedzieć.	Zapewniam panią, że nie wszyscy.	Ojcze, przykrzy się życie takie. Słuchać i słuchać, jak coraz to więcej pacholąt naszych przybywa! ach, jabym wszystkich rad jednej chwili wypuścić z tych murów, roztargałbym je, rzuciłbym się...	To, co wam tu mówię jest rzecz zgoła niezbita i niewzruszona: kto się sprzeciwia, ten jest heretyk i wart jedynie ognia.	Słyszałam o powodzeniach pańskich od męża, który znowu wie wszystko, co się w Wiedniu dzieje, wie, co tam pantofle skrzypią, co fraki szeleszczą, co mówią klamki i zgrzyty drzwi. Czy to może towarzysz waćpana pociągnął go na pole chwały?	Hm! To mnie tym pani zaprowadzisz daleko, bo u mnie dziś serce bardzo wesołe. Więc żeby Lgocki był te piosenki śpiewał, także by się pannie Zofii podobały?	Ależ ty lecz się, mój drogi, wyjedź gdzie...	One wieże drewniane, które im kniaź Iwan dał pobudować, to nasz wróg najgorszy. Te zniszczyć, a Połock nasz.	To ja idę stąd, Kolb.	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Kto? Ty sam, ty! Dopiero co mówiłeś, że daję zły przykład. O! Porównać mnie z nim!	A czego by miał kłamać? Któż by to miał być jenszy?	A cóż ja im powiem?	A topole prawić będą stare baje o Sobieskimtopole prawić będą stare baje o Sobieskim zaśmiał się Radlicz.	Co znowu?...	Głupiec z ciebie, mości Baptysto. Złodzieje mogliby okraść mój dom, a i tak mniej wyprowadziłoby mnie to z równowagi, niż gdyby źle wykonano jakiś mój rozkaz.	Hm, fakt jest, że płaci ciężko. Mówiono mi, że żona dużo go kosztuje...	Ja? jakie?	Mais nonmais non (fr.) ekonomia. takich, jak par exemplepar exemple (fr.)	Pan jest bardzo dowcipny Czy i ten pan będzie dzisiaj, Stefanie?	Przyznaję się szczerze do zapomnienia, ale, że się poprawię i dzisiaj jeszcze pani przyszlęprzyszlę	Tak jest, i w daleką zapewne.	To cię niepokoi? Czyż płacę zbyt skąpo?	Tylko w operetce można coś podobnego zobaczyć, no i za kulisami.	Więcéj niż się może zdaje W. kr. mości.	Zaraz zobaczymy Macie jakie dokumenty?	Zrobi pan to?... zrobi pan?...	A chciałabyś?	A gdzież mama?	A tenże twój, coś go brodami krzyżackimi poczęstował?	A za matusią ci żal?	Ale wyglądał pan nieźle	Argi tu ne patėmijai, jog norint ir svečiai, bet viskas valuvalu	Biedny ze mnie anioł ale wierny.	Brat Benedykt!	Byłeś ranny?	Chciałam z tobą porozmawiać poważnie!	Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!	Dorianie w ostatni wieczór popełniłeś zbyt wiele szaleństw, aby mieć prawo do tego miana.	Ile ma lat?	Jestem niezmiernie rad, że pani pozna Głębowicze. Panią proszę szczególniej o przyjazd. Wszyscy znają moją siedzibę prócz pani.	Kobieta ”upadła”	Kradzione?	Krowiego ogona łokieć!	Król, Jedzenie, Obraz świata	Mam dosyć.	Miejcież wy litość nad nim!	Niecuja, Niecuja! Cha, cha, cha, Niecuja!	Niemożliwe? Pan Oskar!	Nigdy bez mojej zgody!	Od kogo?	On przede wszystkim służy Afrodycie	Pani... pewno ma gości.	Panno Janino... bądź pani moją żoną... Kocham panią!...	Podsłuchiwałeś, szpiegu?	Powiedziałeś jej?	Pragniesz teraz dużo świeżego powietrza, prawda?	Przeciwnie! bez ciebie za nic wszystko	Przyjacielu Sancho, czy śpisz? Przyjacielu Sancho!	Ryte aš einu į drūtvietę.	Solski	Słyszysz?	Wasza Eminencja źle pojął moje słowa.	Wiele mnie pan Skrzetuski jeszcze w Rozłogach o panu Wołodyjowskim jako o najlepszym swym przyjacielu powiadał...	Wszystko jedno	Wychodźmy!	Za chwilę pójdę wyznać swą winę. Pragnę ekspiacji. Ojcze, czy możesz mi w imię Boga jako kapłan odpuścić ten mój grzech największy?	Zrujnował cię, jesteś bez grosza.
Takiś to majster! Taki se ścichapęk, lelum polelum, a z dziedzicem zajączkami się dzieli... Cie!... Ale kulasem za tę spółkę zapłacisz...	Piekielnica jedna! Wzięła pół gromu i pół chałupy, i wszystko, i taki wam daje wycug! Do sądu trza iść! Jeść mieli wam dawać i opał, i to, co wam do ubieru potrzeba, a my te dwanaście rubli w rok... bośmy przeciech i dług spłacili... co, nie tak?...	Do kroćset inaczej za to on gada ze swymi dziewuszkami, tam jest bardzo polysylabiczny. Powiadacie, że poziomka starczyłaby mu na trzy kąski: owóż, na świętego Wsuwantego, ja bym przysiągł, że z udźcem baranim załatwiłby się najwyżej w dwóch kłapnięciach zębami, a z garncem wina w jednym łyku. Spójrzcie nań tylko, co to za mizerne niebożątko.	Przyznaję, że to jest prawdopodobniejsze. Jaki pan stąd wyprowadza wniosek?	Tak, dzisiaj, dopóki go trzymasz oczyma na uwięzi jak zwierzę. Ale pomyśl, że on może jutro czy za rok, po pijanemu, z pięścią stanąć nad tobą!	Życzę pani dobrze najlepszym tego dowodem, że tu przybywam, abym dopomógł do jakiéj zgody i układów. Wpłyniemy wszyscy na króla, aby jak najkorzystniéj wypadło to dla pani... ale...	Zatem, panie sędzio w jakiś czas po moim małżeństwie żona moja poczyniła tak wielkie wydatki, że musiałem uciec się do pożyczki. Wie pan, jakie było położenie szlachty w czasie Rewolucji. Nie wolno mi było mieć intendenta ani pełnomocnika. Większość naszych dokumentów ojciec mój przewiózł z Languedoc, z Prowansji lub z Comtat do Paryża, w obawie, dosyć usprawiedliwionej, dochodzeń, jakie archiwa rodzinne i w ogóle to, co nazywano wówczas pergaminami arystokratów ściągały na ich właścicieli. Nazywamy się z rodu Nègrepelisse. D’Espard, to jest tytuł, nabyty za Henryka IV drogą związku, który nam dał majątki i tytuły domu d’Espard pod warunkiem, że pomieścimy nad naszym herbem tarczę d’Espardów, starej rodziny bearneńskiej, spokrewnionej z domem d’Albert po kądzieli i mającej Des partem leonisdes partem leonis (łac.)	Och, kilka dzienników. Nie wydaje mi się to prawdopodobne. Wiem, że w Paryżu istnieją okropne nory, ale Bazyli nie należał do ludzi, którzy tam uczęszczają. Nie był wcale ciekawy. To było jego główną wadą.	A spodziewam się! Dlatego, że tam leży twoja matka, dlatego, że cię kocham, i dlatego, że ty kochałaś Krzemień. Ale swoją drogą, tyś mnie nawróciła do ziemi. Przypomniałem sobie, coś mówiła w Wenecyi, gdy Maszko chciał sprzedawać Krzemień Bukackiemu. Nie masz pojęcia, jak ja jestem pod twoim wpływem. Czasem coś powiesz, a ja na razie nic!	Ale jaki?	Gdy twój ojciec... świeć, Panie, jego duszy... powziął ten szalony projekt, jam go błagała na klęczkach, by zaniechał. Nic nie pomogło. Oczarowali go w Polsce. To kraj wpół dziki. Mają tam gusła, rzucają uroki, dają pić zioła jakieś! Słyszałam o tym od poważnych ludzi. Czarna magia, szatańskie sprawki! Szatan opętał biednego Ralfa! Przeczuwałam nieszczęście! Spełniło się! Ty pokutujesz! Ach, te Polki! Major Koop zawsze mi powtarza: „Wentzlowi nikt nie ufa, boją się sprzeniewierzenia i odstępstwa. Dlatego nie wzywają go na żadną posadę, obserwują go i czekają”. Ach, żebyś się ożenił z córką księcia H., nieufność by znikła!	I ty mi śmiesz w oczy mówić, że ona ci się podobała, więc nareszcie: czy ja, czy ona?	Lecz właśnie dla tego, że mnie kochasz, spełnisz jeszcze jedną, tylko jedną prośbę moją.	Tak?... I cóż ty na to?	To szkoda. Bo widzi pani, ja jestem głodny, lecz nie mniej spragniony widoku pani, i tak sobie pomyślałem, że dobrze byłoby zjeść kolację razem. Hm... Nie zlituje się pani nad samotnikiem?	To ty naprawdę źle się czujesz?	Wiem dosyć, wiem wszystko, co chciałam wiedzieć. Tak, ty mi opowiadasz, że widziałeś się z adwokatami, notariuszami, bankierami: nie widziałeś się z nikim podobnym. Gdybym jutro zaszła z wizytą do pani de Fischtaminel, czy wiesz, co by mi powiedziała?	Cóż to za kobieta, panie Wirski? To niezwykła kobieta, panie...	Jeżeli twoją sprawą jest wtrącać się w cudze interesy, to mogę ci powiedzieć, że to mój syn!	To dowodzi że jesteś pan jak owi ludzie, o których Pismo Święte mówi, że mają oczy a nie widzą, mają uszy a nie słyszą.	I wyście go sami łapali! Niby to ja nie wiem! Dlatego, że on jest strasznie komiczny mały bydlak, co? Niby to ja nie wiem! No, a teraz wy jesteście strasznie komiczne bydlaki i dostajecie to, co on miał dostać	A pani powiedz mi także, ile to lat bywa we wszystkich dniach marzeń i w jednej ich urzeczywistnienia godzinie?	A ten mówił, że mu Jaśnie Pani kazała czekać!...	Ale tę sałatkę	Co to ma być?	Co ty gadasz!	Co ty takiego mówisz Wandziu? co się z tobą dzieje, moja droga?	Dziwak to był, nie wierzył wcale we wdzięczność.	Jeśli tak, to co on mógł napisać dziewięć łokci? dziewięć sążni? dziewięć kroków?	No, kiedy tak, to i ja z wami jadę. Będzie pani miała choć jedną przyjazną duszę.	O bynajmniej, nie będzie pan wcale zbyteczny. Mogę panu nawet powiedzieć, że wieczór będzie zajmujący.	Pierwej słuchaj, a potem służby ofiaruj. Otóż tak jest... Jadziu, jeżeli się zawstydzisz, to nic, bo to prawda i koniec. Tu niedaleko mieszka okropny niedołęga, Głębocki.	Po włosku? To pan umie po włosku?	Proszę za mną	Pyta się pan? Och, udźwignąłby trzy tysiące. Cóż to waży, te pańskie beczułki!	Pytała raz Maitrei męża, co będzie z nami po śmierci. Za wiele żądasz o tym i bo­gowie nie wiedzą.	Tak się dzieje, że ani się odzieję, ani się nadzieję, a mam tylko nadzieję, że się raz przecie gdzieś stąd podzieję, bo tu w Podborzu już nikt nie wytrzyma. A wy co robicie teraz z matką, Hanusik?	To ja pójdę na górę.	To już jest rzecz pana Swojskiego, nie moja zatem do widzenia.	Wiadomo, że Josel... Dajcie spokój bo już i wstyd przed obcymi ludźmi, że się ino bijecie i bijecie.	Widzicież wy, moi ludzie... A i miałbym ja sumienie! Przecie ja tu mam koło dłoni taką dziureczkę. Jak mi się jeść zachce, to se tylko ssać pocznę godzinę czasu	Widzę, że musisz być wielkim i Egipcjaninem więc odpowiem ci, że ten kanał należy do potężnego pana: jest on ekonomem u pisarza przy takim, co nosi wachlarz jego dostojności nomarchy Memfis. Baczcie więc, ażeby was nieszczęście nie spotkało!...	A Zinzendorf, zetknęliście się z nim?	A co tam wygadywała na nas? Nie słyszałeś, Pawełku?	A gdzie pójdziemy?	A te moje jaszczury... będę je mógł wozić na tym statku?	Ach! usuń się choćby ze świata!...	Ach, tak! Dalej, zarzucają panu Kazimierzowi miłostki... No, miłość, pojmuje pani... światło życia, kwiat duszy... Ja najmniej powinien bym oburzać się na miłostki młodych ludzi... Pojmuje mnie pani... Na nieszczęście pan Kazimierz zaangażował trochę pensję...	Ach, ten więzień jest zupełnie inny, jego szaleństwo jest mniej przygnębiające niż zdrowy rozum jego sąsiada.	Au! Twoja mowa jest równie wolna od obłudy jak kula armatnia.	Bardzo lubię.	Bo jeszcze przed dwoma tygodniami kazałem porządnie okuć drzwi żelazem i zamknąć je na trzy zamki. Klucze są u mnie.	Bo pewnie.	Brühl! te papiery co wczoraj, skończyć trzeba.	Byli.	Całkiem serjo zwracam uwagę pani, Miss Doro, byś nie dozwoliła mu wciskać się do towarzystwa, a tem mniej w roli konkurenta.	Chciałbym, żeby już nastąpiło jutro	Chętnie Usłyszymy o nim może obszerniej, gdy będziemy przejeżdżali koło Wyspy Dzikiej, w której władają Kiełbaski tłuste, jego śmiertelne nieprzyjaciółki, przeciwko którym toczy nieustanną wojnę. I gdyby nie pomoc szlachetnego Mięsopusta, ich protektora i życzliwego sąsiada, ten wielki latarnik Popielec byłby je już ze szczętem wyrugował z ich pieleszy.	Ciekaw jestem w takim razie, jak pani wygląda, myśląc o rzeczach poważnych!	Cieszę się niezmiernie. O kardynale! Śmierć zadasz rozkoszną!	Ciskać sprzętami chrząkał przerażony pan Baker.	Co do małżeństwa	Czy cała twoja klasa była dzisiaj w kościele?	Czyż tak bardzo fantastyczne?	Dobrze moje robaczki, dobrze...	Ha, ha!	I cóż? Pójdzie do szpitala. Do wojny niezdatny.	Ileż pan miał, kiedy wojna wybuchła?	Jakto nie? kto z nas nie zna i nie widział Julji. Znałem ją u podskarbiego, u księcia Nestora, u podkomorzego, a teraz u Cerullego.	Laskę na scenę i list!	Lepiej by było, żeby nasz statek nie podpływał już bliżej.	Masz na pchły, na pluskwy i na karaluchy.	Moje świerki mówią pani do widzenia	Może się przyczaił i chce nas niespodzianie zaskoczyć.	Mówiła!	Na co gród?	Nic nie chcę.	Nie	Niewdzięcznicy!	No Jagoda! Jest jakiś oschły. Nie chciałbym go sobie narazić. On jednak może dużo zaszkodzić.	O tak, bardzo dużo. Po prostu tłok I w tym tłoku spotkałem... siebie.	O!... słyszy pan, panie mecenasie?... Gdyby się dopilnowano”dopilnowano” rozstrzelonym drukiem...	Oj i mnie!	Oj! Henryku, Henryku! lepiej byś dobrej sprawy bronił, gdybyś się w ostateczności nie przerzucał i sarkazmem nie szermierzyłszermierzyć zapędzonego upomniała Anna swoim łagodnym, macierzyńskim głosem. czy ci, którzy nawet do potrzeby szczęścia ukochać nie są zdolni?...	Panie Józku, niech pan powie, czy pan pije?	Panie kawalerze namyślam się, czyś lepszy żołnierz, czy też bezczelniejszy suplikantsuplikant (z łac.)	Posiadam znaczny majątek a wczoraj...	Pracuję w kopalni, stryju!	Pragnąłbym przespać się, panie kapitanie.	Tak jest, panowie w osiemdziesiąt dni, od chwili otwarcia odcinka kolei między Rothalem i Allahabadem. Oto jak się przedstawia marszruta ułożona przez „Morning Chronicle”:	Twój ojciec jeszcze nie patrzy na księżą oborę woli bezpieczne schronienie w chłodnej piwniczce.	Uświęć tę ziemię, dotykając jej końcem stopy, a kto będzie potem żarł tę ziemię, będzie się czuł uszlachcony!	Wcale nie	Widzisz wszędzie obraz tego człowieka, jak żeby on się tu mógł znaleźć?	Więc czegóż jeszcze chcecie?	Węgry! Węgry! Ojczyzna królowej Kingi!	Z Tatarami idę.	Z pewnością ani Altaverde, ani Cinthio, ani Lodovico...	Znowu zbrodnia!	Śmiercią naturalną?
Chętnie Wiele mówiono o sprawie lyońskiej, o republice bombardowanej na ulicach, ale nikt nie powiedział prawdy. Republika chwyciła się rozruchów, jak powstaniec chwyta strzelbę. Istotna prawda, którą wam powiem, jest zabawna i głęboka. Handel Lyonu, jest to handel bez duszy; nie wykona ani łokcia jedwabiu inaczej niż na zamówienie i z zabezpieczeniem zapłaty. Kiedy zamówienia się urwą, robotnik umiera z głodu, zarabia ledwie tyle, aby wyżyć ze swej pracy, galernicy szczęśliwsi są od niego. Po rewolucji lipcowej nędza doszła do tego, że Kanuty wywiesiły sztandar: Chleba lub śmierć! Jedną z owych proklamacji, które rząd powinien by przestudiować, a spowodowała ją drożyzna życia w Lyonie. Lyon chce budować teatry i stać się stolicą, stąd szalone akcyzy. Republikanie zwęszyli ten bunt z powodu chleba i zorganizowali Kanutów, którzy się bili w podwójnym charakterze. Lyon miał swoje trzy dni, ale wszystko wróciło do porządku, a Kanut do swojej nory. Kanut, uczciwy aż dotąd, oddający w materii jedwab, który mu ważono w paczkach, posłał uczciwość w diabły, widząc, że fabrykanci go wyzyskują, i zaczął smarować palce oliwą: oddaje wagę za wagę, ale sprzedaje jedwab obciążony oliwą, i jedwabny handel francuski zapaskudził się materią tłuszczoną, co mogło spowodować zgubę Lyonu i całej gałęzi francuskiego przemysłu. Fabrykanci i rząd, zamiast usunąć przyczynę złego, zrobili jak pewni lekarze, stłumili zło za pomocą gwałtownych środków. Trzeba było posłać do Lyonu człowieka z głową, jednego z owych ludzi, których mieni się niemoralnymi, jakiegoś księdza Terray; ale widziano tylko stronę wojskową! Rozruchy wprowadziły tedy towar neapolitański po czterdzieści su łokieć. Te jedwabie neapolitańskie sprzedają się dzisiaj a fabrykanci wynaleźli zapewne jakiś sposób kontroli. Ten system fabrykacji na krótką metę musiał wzróść w kraju, gdzie taki Ryszard Lenoir, jeden z największych obywateli, jakich miała Francja, zrujnował się na tym, iż dawał pracę sześciu tysiącom robotników bez zamówienia, żywił ich i trafił na ministrów dość tępych, aby mu dać upaść w rewolucji, jaką rok 1814 wywołał w cenie tkanin. Oto jedyny wypadek, w którym kupiec wart jest pomnika. I ot, ten człowiek jest dzisiaj przedmiotem subskrypcji bez subskrybujących, podczas gdy dano milion dzieciom generała Foy. Lyon jest konsekwentny: zna Francję, wyzuta jest z poczucia religijnego. Historia Ryszarda Lenoir to jeden z owych błędów, o których Fouché mawiał, że gorsze są od zbrodni.	Za szlachetną damę, która trafiła w moje ręce. Okup należał się mojej załodze, więc go pokryłem.	Tak, Antku, ty możesz być szczęśliwszy ode mnie, bo ty masz już to, na co ja życie całe pracowałem. Ale musisz wziąć się do pracy, musisz uczyć się, aby więcej umieć ode mnie, aby mojemu odkryciu dać ściśle naukową podstawę. Cóż, zgadzasz się?	Od kiejdańskiego? Fraszka przy nim kiejdański! Srogi to budynek, cały murowany, że drzewa i nie upatrzysz. Naokoło są dwa rzędy pokojów, jeden od drugiego zacniejszy. W nich to waćpanny ujrzycie rozmaite wojny i wiktorie, pędzlem na ścianach wyobrażone, jako to: sprawy Zygmunta III i Władysława; napatrzyć się temu nie można, bo wszystko jakoby żywe; dziw, że się nie rusza i że ci, co się biją, krzyku nie czynią. Ale już tego nikt udać nie potrafi, choćby najlepszy malarz. Niektóre zaś komnaty całe od złota; krzesła i ławy bisiorembisior tkanina jedwabna przetykana złotymi lub srebrnymi nitkami. kryte, stoły z marmuru i alabastru, a co sepetówsepet skrzynka lub pudło z przegródkami, zwykle z zamkiem, okuciami i uchwytami., zegarów, w dzień i w nocy czas pokazujących, tego by na wołowej skórze nie spisać. Dopieroż król z królową po onych komnatach chodzą i dostatkiem się cieszą; a wieczorem mają teatrum kwolikwoli (daw.)	Mogą sobie ludzie po świecie pleść o nas co chcą że kraj nasz jedną jest puszczą dziką, że miast nie mamy i grodów kamiennych, że żyjemy w skórach chodząc zwierzęcych, a żywimy się kaszą i mąką... lecz gdybyście skarb królewski zobaczyli, stosy srebra i złota, całe korce pereł, opon szkarłatnych seciny, futer kosztownych tysiącami, naczyń pięknych choć na przyjęcie gromad całych, dopierobyście wiedzieli, co jest ów król polski... a na dworze też naszym, równie jak siostry jego, królowej Elżbiety nie zbywa ani na rycerstwie pięknym, ani na śpiewakach, muzykach i ludziach mądrych, bo w tych się oni kochają. I życie u nas nie tak smutnie płynie jak się z daleka zdawać może...	Miarkuj się pan Mówi z panem sam pan Kuzenda.	Rozumie się.	Źle się cioteczka czuje?	Czemu nie położyłeś się?	I... gada się, byle ozór nie skiełczał.	Nie unoś się takim gniewem, mości Rycerzu Posępnego Oblicza, głupie gadaniny prostaka giermka nie warte tego; może też w sumieniu swoim nie jest tyle winny, jak się zdaje, boć doświadczona jego poczciwość nie pozwala przypuszczać, żeby bez powodu i rozmyślnie składał świadectwa, cudzą dobrą sławę krzywdzące. Sam to powiedziałeś, że w tym zamku wszystko czarami się dzieje, nie ma więc wątpliwości, że Sancho za diabelską sprawą widział te rzeczy honorowi memu ubliżające, o których wspomniał.	Po co mają przegrać! Dziedzica z Woli skarżą, sądzi dziedzic z Rudki, to i dlaczego ma dziedzic przegrać? A ludzie się przejadą, drogi przetrą, zabawią się	W szkole również. A tej torturze dziecko musi być poddane. Każde, które tylko przyjdzie na świat i dożyje wieku właściwego. Cierpienie, ZbrodniarzCierpienie! Wszelka praca jest cierpieniem. Cóż tu mówić! Taka sprawa higieny. Za pomocą czego mogą zwalczyć w naszych miasteczkach epidemię? Rozumie się, że za pomocą przymusu. Co czynić ze zbójami, rzezimieszkami?	Nie, nie, to by znaczyło wydać nas w ich ręce, stałybyśmy się zależne od nich. Zresztą ja jestem gotowa na wszystko. Zrobiłam dobrze, nie żałuję niczego. Bóg mnie wesprze. Niech się dzieje jego święta wola. Ach, gdybyś czytała jego list, myślałabyś tylko o nim, mamo.	O, droga pani dlaczego nie zwracasz się do mnie z tym pytaniem?	Muszę ci i ja powiedzieć otwarcie: kupno nie pójdzie łatwo. Panna Pławicka jest bardzo sprzedaży przeciwna. Ona, jak to kobiety! Kocha się w swoim Krzemieniu i uczyni wszystko, co będzie mogła, żeby został w jej i ojca rękach.	Jest to właśnie wszystko, czego dowiedziéć się pragnę.	Przeciwnie. Lucia ma szesnaście lat, niech się wprawia. Dla dziewczyny w tym wieku to nawet konieczne.	Śliczna noc... tak tajemniczo szumią drzewa w sadzie, a białe promienie przedzierają się przez gałęzie...	Cieszyłbym się naprawdę. Nawet bym nie żałował, że to mnie nie spotkało.	Korytarz, który ksiądz wykopał, aby tu się dostać, jest równoległy do zewnętrznej galerii, czy tak?	I nie minie cię, bo wiész że woli pani twéj opiérać się nie możesz, ani woli matki, ani woli pana.	Ale czyż to zaraz znaczy, że jeślim nigdy nie polował w tych tu stronach, to już nie znam się z tutejszymi wielorybami?	No, dobranoc! Żabba zostaje, nikt ci krzywdy nie zrobi!	Choćby mi najmilszym był i choćby jeszcze jedno miał tak wielkie królestwo, jak to, które posiada... cóż z takiej miłości? Ja na miłośnicę nie jestem stworzoną i płocho nie pójdę ze spokojnego mojego domu na jakiś dwór, z któregobym ze sromem powróciła. Wy to sobie powiedzcie zawczasu. Podarki, namowy, podejścia, obietnice... wszystko to się na nic nie przyda.	Brat... Co ja tobie za brat? Rublaśmy razem nie przepili, a brat! mundurowy płaszcz wełniany, noszony przez wojskowych, policjantów oraz urzędników w Rosji w XIX i na pocz. XX w. na ramiona.	No to i nie trzeba oddawać.	A te gałgany budniki, to konie kradli. Dziś pan Pomocnik złapał ojca co prowadził je, a oto synalek, za którym nas posłali; sam w ręce wpadł.	No, a jakże z tobą będzie?	Za pierwszym razem zgruchotał mi ramię, za drugim przebił mi płuco, a za trzecim zadał mi taką ranę.	Jeszcze jedno Za wiele już było plotek.	No, to klawo. Pójdziesz z nami?	Lecz nie możesz. Wiesz o tym doskonale, że nie możesz. To zacofaniec i fanatyk pierwszej wody. „Markiza” od trzech dni gotowa do odlotu. A zatem dziś w nocy, co?	Co, co? Ja mam jeszcze dokładać do tego złodzieja. A niech on zdechnie! Kto go wysłał za inkasem?	Tak, starożytni bardzo w nie wierzyli, mieli oni nawet jak to panu wiadomo, swoich Dii somniales, Bogów snu, objawiających swe wyrocznie marzeniem; nie bez tego żebyś też pan niesłyszał, że i oni rozróżniali sny przychodzące przez wrota rogowe i wrota z słoniowej kości to jest wieszcze i fałszywe.	To znaczy, że już nie posiada ani wdzięku, ani wielbicieli?...	Nie, panie ministrze. Jestem człowiekiem uczciwym. Śmiecie zaś nosiłem do zsypiska nie poto, by wyszukiwać w nich jakieś papiery, lecz, by zarobić kilka groszy na chleb.	A co, nie mówiłem?	A pan myśli, że ja tego nie robię?	Nie sądziłem, że jaśnie pan będzie z tego korzystał...	Tak, muszę panu mecenasowi przyznać rację. Czy zatem nie ma sposobu?...	Tak... A więcej nikogo z mojej rodziny nie było?	A bo i w gimnazjum nie ma!	Albo nie słyszysz...	Nie	Nie dawać im.	Nie dziwno by mi było, gdyby były od księdza proboszcza	Nie mo-o-gę! Nie potrafię! O, dajcie mi...	Źle nie wyjdzie gdy mnie posłuchasz! Śmiało, z góry, nie zwłocząc uderzyć na nich potrzeba.	Kto? na to odpowiedź już nam dano. Wszyscy świadkowie przyznawali, że owym tajemniczym duchem, owym natchnieniem buntowników, co przeciw armii bohater­skiej, będącej naszą wspólną chlubą, przeciw miłości i nadziei naszej, zwrócili broń	A wiesz ty, co w tym mieszku jest?	A wy, panie Dominiku co o tym myślicie?	Ale pani synowa jest niby lala malowana!	Bixiou jest wzniosły Cóż na to Finot?	Być może, panie. Jestem właścicielem tego domu.	Co zrobił? ojca mojego zdradził i sprzedał, Turkom pohańcom go sprzedał, jak podłe bydlę sprzedał, jak psa na łańcuchu go wydał!	Jak to przestają? Czemuż przestają? Dlaczego przestają? Zaraz ja to, pani dobrodziejko...	Już późno Raz jeszcze rozważ dobrze tę sprawę, choć byłoby najroztropniej o wszystkim zapomnieć.	O tak! Proszę opowiedzieć nam rzecz całą... od samego początku!	Obiecałeś mi opiekę, przyrzekłeś mnie obronić od jej gniewu; pamiętaj, że ty mnie zgubiłeś!	Pewni ludzie potrafią odnaleźć igłę w stogu siana. Pochlebiam sobie, że do tych ludzi należę.	Powiedzże to jemu samemu.	Tak, mamo.	To ja go w Wiedniu zabiłam.	To znaczy, że znałeś zamordowaną?	Tutaj wisiał niegdyś obraz najjaśniejszego pana akurat tam gdzie teraz wisi lustro.	Usuń to!	Zobaczysz... to rzecz postanowiona!	Zrobię to, kiedy ją znowu zobaczę	A Pola?	A wuj Ryszard?	Aaa?...	Ach, naucz, proszę cię!	Brat.	Dobrze	Dokąd pan zmierza?	E, skądby znów tyran. Tylko, że przychodzę w trudnej sprawie.	Głodny jestem jak wilk.	I kochasz mnie jeszcze?...	Kopanie skończone.	Milczeć	Nader miłe zajęcie Obcowanie z przyrodą wpływa dodatnio.	Narada była dzisiaj u młynarza, stamtąd poszła nowina.	O czym?	Od urodzenia.	Pan Marwitz wyjechał?	Pan zna ekscelencję hrabiego de Sérisy?	Pogada i z ojcem niech tylko sobie trochę mowy przypomni i dostanie posadę.	Powiedz, Aramisie	Pozwolę sobie jednak zwrócić uwagę Waszej Królewskiej Mości...	Profesora Wilczura.	Przyjechałem.	Przysięgnę!	Rzucić chcesz waść Warszawę?	Siła	Skądże ta wątpliwość?...	Tomek, zmiatajmy	W Księdze Hioba!	Widzę, że dość obojętnie sprawę tę traktujesz.	Ziemia jest święta matka nasza. Z niej my jesteśmy wszyscy
E, do kaduka, komu tam to w głowie, tu nie o to idzie ani się nawet do tego ochapiało; ale w tym sęk, że ta pani, co to się udaje za królową wielkiego królestwa Mikomikon, to ona, jak mi Bóg miły, taka królowa, jak moja nieboszczka babka; bo żeby ona była królowa, to przecież nie latałaby raz wraz cmoktać się w kącie z jednym z obecnych tu panów.	Ale my nie mamy tego motoru, który podnosi. Na czym się oprzesz, zaczynając? Chciałeś tego dokonać na małym skrawku i w tym celu ożeniłeś się z tą biedną Zosią. Żal mi jej, mimo że dla mnie jest to nieszczęście. Ona źle skończy z takim panem jak ty. Ale cóż to jest? Zakorkowanie życia w buteleczce na pięć gramów, kiedy na twoją samą pustkę nie wystarczyłoby dużej beczki.	Zdecydowanie! Cóż, zrobię dla ciebie, co w mojej mocy. Będziesz jednak musiał wykazać się cierpliwością. Pewne specyfiki nie zawsze działają tak samo. Niewykluczone, że będę musiał próbować dwa lub trzy razy. Masz grubą skórę, tak? Doskonale. Podejdź tu, do światła... Jeszcze jedno! Zanim cokolwiek zrobię, musisz najpierw udać się na plażę, przygotować dla mnie statek i zaopatrzyć go w prowiant, który wystarczy na długą podróż. Nie piśnij o tym nikomu ani słówka. A kiedy już uczynię to, o co prosisz, wypuścisz mnie i moje zwierzęta z więzienia. Przysięgnij na koronę Jolliginki!	Ach, wujenka! Wujenka powiada, że młodość niepragnąca walki, młodość nierewolucyjna jest tak samo chorobliwa, jak starość nieumiejąca kierować się pobłażliwością, wyrozumiałością i rozwagą. Wujenka jest bardzo mądra.	Ino piáchu, jak się patrzy, mało.	Jedź, Jędruś! jedź jaśnie synku do Italji z jaśnie synową, na pomarańcze, ale pierwej rachunki z foliwarków złóż, wylicz się!.. Ho, jaki mądrala, jak Boga tego kocham... obłowił się niezgorzej, a teraz powiada: pocałuj psa w nos, odjeżdżam!..	Pani Gould, ktoś pani potrzebuje. Czy pani wie, co się stało? Pamięta pani, co mówiłem wczoraj o Nostromie? Otóż dzisiejszej nocy płynęła z Zapigi lancha, kryta łódź z czterema Murzynami. Gdy mijali Wielką Izabelę, jakiś kobiecy głos, jak się okazało, głos Lindy, wezwał ich z urwiska, żeby podpłynęli do plaży (noc była księżycowa) i zabrali do miasta rannego człowieka. Patronpatron (hiszp.)	Dajże spokój!... Alboż ja kiedy sypiam w nocy?... Boję się, ażeby mnie śmierć nie zaskoczyła... Drzemię w dzień, bo wśród gwaru zdaje mi się, że jestem bezpieczniejszy.	Nie zgodzę się nigdy, żebyś zsiadł niech wasza dostojność zostanie na koniu, na którym tyle cudów dokazuje; dla mnie dosyć będzie podzielić się mułem z którymś z tych panów, jeżeli się zgodzą na to; będzie mi doskonale i wolę tak jechać, byleby w twoim towarzystwie, o przezacny rycerzu, niż dosiąść pegaza albo dzianeta sławnego Maura Musarrachy, który do dziś dnia siedzi zaczarowany w kraju Zulemy, przy wielkim Kompluto.	Myszkom się chce panować, my wolimy tego, co jest... My już go znamy, a tamci jeszcze się nie napiwszy, głodniejsi będą... Nie dopuścimy...	Doprawdy? Pewnie ci naopowiadała okropności o nas! Witold lubi z nią się drażnić, a ja czasem dam jaką robotę...	Tak, panno Łucjo. Dzisiaj byłem tu ostatni raz. Podałem się do dymisji, przekazałem zarząd panu profesorowi Dobranieckiemu... Stary już jestem, panno Łucjo.	Tak ale to, co pan zowiesz warunkami najniekorzystniejszemi, ja uważam za środki pomocnicze. Nic pożądańszego dla narodu nad prześladowanie, jakiego Żydzi doznawali. Chrześciaństwo byłoby się téż bez męczenników nie rozkrzewiło tak bujnie. Żydzi zahartowali się, będąc ścigani; wyłączenie ze społeczeństwa zmusiło ich skupić się w sobie. Prawo ciśnienia, wywołujące oddziaływanie na ciałach sprężystych, sprawdza się i na duchu człowieka. Grecy téż, prześladowani przez Turków, zdobyli się na bohatérskiego ducha; ale dość potém było postawić ich w powszednich życia warunkach, aby zeszli na bardzo pospolitych i bezsilnych,	A ojciec nie bał się Boga dziecko sprzedawać?	Ale nie mówi się dysolucję, mój Sancho, tylko rezolucjęrezolucja przerwie mu Don Kichot.	Daj mi go! Na Lizę i tak zdać się nie można! Wszystko, wszystko muszę sama robić!	Ja jestem jeszcze winniejszy, Watson. Dla „zaokrąglenia” i „uzupełnienia” dowodów naraziłem życie mojego klienta... Jest to największy cios, jaki mnie kiedykolwiek spotkał w moim fachu!... Ale skąd mogliśmy przewidzieć, że pomimo naszych próśb i ostrzeżeń puści się sam na to przeklęte bagno?...	Korzystam ze sposobności, aby panu podziękować Wymknąłeś mi się pan tak, żem mu nawet polskiego Bóg zapłać powiedziéć nie mogła.	Co się mam kłaniać? List od księżnej Aleksandry wiozę	Jak największego	Jak tylko będę miał wiadomość od Stacha, zaraz panu doniosę. Tylko przyszlij mi pan adres.	Mhm. A, co by się stało, gdybyś pan coś zmienił w sygnałach albo przekazał inne?	Nędznicy ci byli pijani a, widząc, że do oberży przybyła wieczorem kobieta, pragnęli drzwi wywalić i dostać się do niej.	Odprowadzisz mnie, bo czuję się tak niedobrze.	Ona jest prawie tak wielka, jak Lottie	Pan się pyta? Pan?!	Przypatrz się lepiej.	To jedno z jej arystokratycznych upodobań i zupełnie właściwe, bo prawdziwą damę zawsze poznaje się po świeżych rękawiczkach i chustce do nosa	To samo dałoby się powiedzieć o obrazach. Wartość realna, to znaczy płótno i farby posiadają wartość bardzo małą, a tymczasem za jeden obraz płaci się nieraz tysiące dolarów.	Więc czujesz się nieszczęśliwym?	Wychodząc, słyszałyśmy jakieś spory, ale widzę, że się skończyły zgodnie. Wolno wiedzieć, o czem była mowa?	Zrobiłbym to dawno sam, myślałem i myślę o tym często, ale się boję, bo przy jej uczuciowości, a przy tym, przy tym...	Nie, ale jako znawca kryminologii, powinien powziąć jakieś podejrzenia i spostrzec, że wszystkie te śmierci w waszym domu, nie są naturalne. To twój ojciec powinien tu nad tobą czuwać. To on powinien być tu teraz na moim miejscu. To on powinien wylać truciznę ze szklanki. To on powinien zaczaić się na mordercę. Widmo oko w oko z widmem	O nie!... jest to prezent od mojej pięknej Angielki, a raczej od mojej pięknej Francuzki; ponieważ, choć jej o to nie pytałem, przekonany jestem, że się we Francji urodziła.	O, nie mów tak! Ulituj się, nie mów, bo skonam lub zmysły postradam!	Nie, ty naprzód umrzyj, a ja po tobie...	Ja nie dlatego płaczę, że Tola spadła ze schodów ale, że ja tego nie widziałem. Każda miła zabawa zawsze mnie omija!	Miłość bliźniego Człowiecze, ja szalałem z samej miłości bliźnich. Nigdy nie byłbym przypuszczał, że czegoś podobnego można doznawać.	Nie słyszałem, by który entomolog zaszedł tak daleko Jeżeli to arcydzieło, to czymże będzie człowiek?	Nie... Pan już coś musiał słyszeć... Jestem pewna, że pan słyszał!...	No, chyba nie potrzebujesz robić przede mną tajemnic	A..? Tu nie śmiejąc wyrzec o co mu chodziło, Aron wydobył ręce i w dłoni pokazał, jakby liczył.	Babciu, napastliwie powtórzyła ze łzami Julja, jeżeli mnie kochasz Uczyń to dla mnie!	Czemuś mi tego wpierw nie powiedział?	Istotnie, jestem detektywem, ale nie zasługuję na miano wielkiego.	Nie może być!	Nie mów tak, nie mów tak. Poznasz go, ale dopiero po nocy poślubnej ze mną. Ale swoją drogą sposób traktowania tych spraw przez tę dzieweczkę był tak dziwny, że Genezyp o mało nie wybuchnął dzikim śmiechem, co byłoby przecie straszliwą niestosownością. Ale nawet gdyby to zrobił, i to pewnie przebaczonym by mu było. Niewyczerpana była cierpliwość wyznawców Dżewaniego. Ach	Nie, czekałam na panią.	No, coś przecież! Skończył pan gimnazjum?	No, więc czegóż potrzeba?	Pan jest paskudny, nieznośny, wcale nie chcę z panem rozmawiać!	Pij, psiakrew, Niemcze, żebyś wiedział, że Polacy niczego gościom nie żałują!	Trzeba go spalić a nawet kto wie, czy pan kardynał nie ma sposobu wygrzebywania tajemnicy z popiołów?	„Tym razem nie chybił go”	...ma Kto mię ma? Kto mię w ogóle może mieć?	A cóż wy tu robicie?	A niebezpiecznie?	A widzi pan.	Adieu, hrabino.	Alboż my jesteśmy drapieżni?	Antek wróci, to i gospodarz będzie	Całuję nóżki jegomości.	Co to: Wojnatów?	Dwa miesiące	Eh! nic tak niestosownego: panna podsędkówna i sekretarz pocztowy...	Fu, pan takie świństwa mówi	Hale, poredzą to co? Gront starego, to i wola jego.	Hej! co tam?	Jakiż jest twój plan?	Jałowicę byśmy na ten przykład zatargowali.	Jestem Rinaldo, książę Przestrzeni, wódz osiemdziesięciu chwatów, których prawa niesłusznie mienią zbrodniarzami, których wszystkie damy podziwiają i których sędziowie wieszają przez dawne przyzwyczajenie.	Książę Janusz machnął ręką i wyszedł, a książę Bogusław założył obie ręce pod głowę i począł nad sposobami rozmyślać.	Kur nenorėsi!	My zaś jesteśmy ponad wszelkimi kastami.	Niestety! chcę temu wierzyć; królowa taka dobra!...	Niezadługo... może jeszcze przed wakacjami.	Ojoj, chłopcy... Odmiwąs idzie!	Pamiętam, kuzynie.	Patrzyłem na niego długo, długo, długo.	Poznaję.	Przyjdź, oblubienico moja!	Przypuszczam, Thorntonie, że przychodzicie w sprawie tego nieszczęsnego porannego wypadku?	Rozkazałeś, najjaśniejszy panie! Znam skuteczne leki: czerwony pieprz dziki i gorzkie zioła „rostaramu”...	Skoro wychodzi, to widać, że zdrowa.	Stryjka spacer po nocy sfatygujesfatygować zauważył Jan.	Sądzę, że rozumiesz.	Tak.	To jest sprawa, która obchodzi tylko Francuzów, tylko ich, nieprawdaż?	To w taką porę waju ciężej niźli inszym.	To zależy od obiektu.	Trzeba być bardzo zaślepioną, aby wpuszczać tutaj i przedstawiać nam tego smarkacza!	Trzeba mi Hanki wiary i zaufania. Niech wybiera między nimi a mną.	Tu jest Siedlisko Śmierci! Po cóżeśmy tu przybyli?	Voila!? Smocza?... Ach prawda, przypominam sobie...	W osobie pańskiej, którego kopia ma szanse zwycięstwa.	Well Chodźmy zatem spać. Od jutra czeka nas tu porządna robota. Dobranoc, John!	Więc co mam zrobić?	Zupełnie słusznie	Źle z tobą, ale ze mną może jeszcze gorzej...	Żegnam pana.
Bóg mnie sądzi waćpanu ani twojemu księciu nie będę się usprawiedliwiał, boście mi na sędziów nie stworzeni. A waść, zamiast marudzić, gadaj po prostu, z czymeś przyjechał i jakie książę kondycjekondycja (z łac.)	Nie znam się na statkach.	Nie boję się. Kogo mam się bać? Nie wolno jednak o tym mówić.	Ach, on mi nie powie. Będzie się bał, abym kiedy nie zechciała iść sama.	Przykro mi, lady Henrykowo, że nie podzielam pani zdania. Nigdy nie rozmawiam podczas muzyki, przynajmniej podczas dobrej muzyki. Gdy trafi się na złą, to bez wątpienia należy zagłuszyć ją rozmową.	Albo jesteś wcielonym szatanem albo baron, mój dobroczyńca, mój ojciec, jest potworem. Znam cię od czterech dni, jego kocham od dwóch lat; mogę zatem wahać się, któremu z was wierzyć: nie przerażaj się, ja potrzebuję dowodów. Dziś po północy przyjdę tutaj, a pani mnie przekonasz...	Oho! Podobnoć sam uczył się kiedyś na doktora, a póki pana Lucyana w N. nie było, leczył często a dobrze.	Chłopi z trudnością znoszą te trzy lata. Cierpią. Ale nikt o tym nie wie, bo wszystkie uczucia wyrażają jednakowo. Oderwani od ziemi, którą kochają miłością zwierząt, wloką swój smutek ponury, milczący i głęboki. W wygnaniu i niewoli mają za rozrywkę strach przed władzą i trudy zawodu. Wszystko jest dla nich trudne i obce. W mojej kompanii jest dwóch Bretończyków, którzy po sześciu tygodniach nauki nie potrafili zapamiętać nazwiska pułkownika. Co rano stojąc w szeregu przed sierżantem uczymy się tego nazwiska razem z nimi, nauka wojskowa bowiem jest jednakowa dla wszystkich. Pułkownik nasz nazywa się Dupont. I tak jest ze wszystkimi ćwiczeniami. Żołnierze inteligentni i zręczni czekają bez końca na tępych.	Niech i tak będzie z którego by się tedy mnie nie zwierzył. Na to musimy mieć słowo pana Copperfielda, aby żadne w tej mierze nie powstało nieporozumienie. Jeśli pan, panie Traddles, lub przyjaciel pański możecie mieć w tym względzie jakąś wątpliwość, pozostawimy to wam do namysłu.	Potrzebną nam była ta lekcja i zapamiętamy ją, a gdybyśmy zapomniały, słusznie byś nam mówiła jak stara Chloe w Chacie Wuja TomaChata Wuja Toma dodała Ludka, która nie mogła się powstrzymać od żartu, chociaż wzięła sobie to kazanie do serca na równi z siostrami.	Nie, nie, Alanie Nie, nie! On zdjął ubranie... to ubranie, w którym widział go Mungo.	A nie powie mu pani, żeśmy sobie gawędzili tu na tematy nie całkiem biurowe?	Ależ od dziesięciu lat nikt tu nie wchodził! Przecież nie było drzwi!	Nie. Sympatia do pani.	A, bo człowiek, kochany panie Nikodemie, lat ma coraz więcej, a jednak nie starzeje się. Ale i pan doskonale wygląda. Cóż tam w polityce? Co? Jak interesy? Skarżą się wszyscy na stagnacjęstagnacja	Jeszcze o tym nie słyszałem.	Panie Jaskólski, niech go zaniosą do nas, do tego pustego pokoju na górze Nie bój się, będziesz się leczył w domu, u nas!	Ale to nie może nastąpić bez wiedzy panów senatorów	Mój Felku, prosiłem cię, żebyś królowi głowy nie zawracał.	Nie o to chodzi zaczynają mówić o panu, zauważono pana wahanie, gdyś wchodził do naszego vicolovicolo (wł.)	Nie trzeba wszystkich świętych wzywać. Siedziałeś waćpan cztery lata, aniś tu zajrzał, to siedź i teraz!	Oni musieli ci inaczej o mnie nagadać, bo pewnie gadali; oni muszą mnie uważać jak człowieka, który już nie ma nic spólnego z ludźmi, najmniejszego dla nich spółczuciaspółczucie (daw.)	Odczep się ode mnie!	Nie, ja to obserwuję, to moja specjalność, uważa pan dobrodziej?	Naturalnie ja, dzięki ocalałemu fragmentowi odgadłem całą resztę, obliczając długość wierszy na podstawie rozmiarów papieru, doszedłem do ukrytego sensu za pomocą znaczenia urwanych zdań, podobnie, jak kierujemy się w wędrówce po podziemiach nikłym światełkiem padającym z góry.	Czy uderzyłaś się, kochanie?	Od Jej Królewskiej Mości, jak mi się zdaje.	Sądzę, że mnie raczej należały się powinszowania. Wracając do Kazimierza, wezwał on teraz Marka na swoje zaręczyny z panną Jazwigło. I ta para warta powinszowania i serdecznych życzeń, bo oboje bardzo poczciwi.	Żeby się z tobą szabla turecka rozmówiła!	Spokój, spokój wieczny i świadomy. Błogie zapa­trzenie się ducha, który stał się już duchem wszechświata, w swą świadomą pełnię... I patrz!	Tak, cała brygada ludzi. Miałam w swym zarządzie siedemdziesiąt osób służby, bo oprócz mleka miejscowego zwożono nabiał z całej okolicy i przerabiano na naszych centryfugach. Rachunki duże i drobiazgowe z dostawcami, z odbiorcami, z zarządem miejscowym, obrót roczny dochodził piętnastu tysięcy rubli, a robota zaczynała się co dzień o piątej z rana, kończyła o dziesiątej wieczorem. Więc listopada oczekiwałam z utęsknieniem, bo się było fizycznie zmęczoną, a umysłowo ogłupiałą.	Ale dlaczego przyszło ci do głowy przyczepić się do naszéj wioski?	Bardzo mi się podoba twój ubiór Jak tylko będę miał pieniądze, też sobie kupię czarną, aksamitną bonżurkę.	Czego się tak spieszą?	Niestety! pani gdy wybieramy się na wojnę, na której przeczucie mi mówi, że zostanę zabity...	Wolałbym, gdyby ją dali inaczej arena zbyt prędko staje się podobna do jatek rzeźniczych. Ale co za przepyszny amfiteatr!	A zresztą, na powinszowania zawcześnie. Jeżeli w szpitalu, podczas chwilowej przytomności Kuzyka, była jego żona, lub ktoś z partji, może się to źle skończyć.	Mimo wszystko miej się przed nią na baczności! To niedobra kobieta!	A ty, Josel, pilnuj Sukiennika i Rogacza...	Wiem. I dlatego robię wszystko, aby przedłużyć to krótkie życie, póki się da.	No, tak. Napadli na nas jeszcze wczoraj, o północy, ze wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi, a nas pięćdziesięciu, zamkniętych w starych basztach. Broniliśmy się strzelaniną, póki nam prochu starczyło. Potem kamieniami. Ale i oni rozebrali mur, wybili dziurę w baszcie narożnej i podpalili schody.	Ja, ja, mit EichenlaubJa, ja, mit Eichenlaub (niem.)	Czego chcesz? puść mnie! byłbym zdolny zabić cię w tej chwili!	Ja ciebie w ŁubniachŁubnie rycerz. My w Łubniach pili razem i hulali. A co twój kniaź porabia?	Zabił go! Oczywiście, gdym to posłyszał, przyszła mi jeszcze większa ochota kupić ten nóż.	Ale ja tu pana więcéj jak półgodziny trzymam noc już prawie; chodźmy, proszę, do stołu.	Niech pan będzie spokojny, już ja pana obronię.	Posłusznie melduję, że chcieli mnie rozstrzelać za to, że miałem zdradzić najjaśniejszego pana!	Naturalnie. Bo żeby mieć taką kobietę i uciec przed nią i pozwolić sobie zabrać ją innemu...	Kto wie, czyby to było tak złe, może byłby na tem i wcale dobrze wyszedł. Powiedz, Krystyanie, czy chciałbyś być tak lekkim jak ptaszek, tańczyć na cienkiej linie i słyszeć, jak wszyscy klaszczą w ręce i wołają: brawo? Oto podróżowałbyś od kraju do kraju i zobaczyłbyś i to i owo!	Bo zacięty myśliwy byłby to wszystko pozabijał.	Co to jest?	No i co?	Że to jej Gustaw pozwala tu przychodzić?...	A pan, panie szambelanie, co tu robisz w tém sielskiém zaciszu?	Aha!... Na tę, co zmienia konie u podsędka.	Ale co? Na Boga!	Co znowu za pani?	Ha! Do licha, to dopiero miły człowiek!	Jednak na Marcelin w małym, ale za to w doborowym towarzystwie toś miał w zeszły czwartek.	Któż to jest?	On zdrów zupełnie.	Rozumiem wszystko, wielmożny panie	Santa Croce? O, to jest jeden mąż także niepomiernej nauki! Ale jego metoda jest cale jedna inna; przepisał mi ciepłe kataplazmykataplazm	To Sadza Posłuchaj teraz! Czy słyszysz takie ciche beczenie?	To ponad moje siły!	Wie pani, co zawierały?	Wiem, ale...	Znasz-li go?	A!	Alboż go posiadasz?	Ale cóż znowu!	Ależ, jak zawsze... zanadto!	Amerykańskie romanse	Bardzo ładna	Będziem czekać świtania	Do Gdańska czy do Krakowa?	Dwa morza!	Dyzma	Dzisiejszego popołudnia.	Gerai. Tai mes patys ją ir palydėsime į klėtį.	I o beczkach cosik powiadał	Iterum atque iterum!	Jak i twój ojciec.	Jezu Nazareński! tuleja siedzi?	Karo, hop!...	Na minutkę.	Na ulicy.	Niech żyje królowa duńska!	Nieszczególnie wygląda!	Polska, Władza, Państwo, Naród, SztukaBywają rządy narzucone.	Praktycznie i energicznie...	Przyrządzałam migdałowe mleko dla pani.	Skądże im taka ze złymi duchami komitywa?	Sprawiedliwość	Są rachunki moralne...	Toż je znacie.	Wypilibyśmy może szklankę czegoś lepszego?	Z pię... z pięćset rubli	„Doliny zabrzmiały trąb odgłosem”. Czy stąd zacząć?
Właśnie mijaliśmy od północy Hector Bank. Odparłem: „Dobrze, panie kapitanie!” dziwiąc się, dlaczego zawraca mi tym głowę, kiedy przed zmianą kierunku będę musiał i tak zwrócić się do niego. Osiem razy zadzwoniono: wyszliśmy na pomost, oficer schodząc z placówki, ogłosił w zwykły sposób: „siedemdziesiąt jeden!” Kapitan Brierly spojrzał dookoła. Było jeszcze ciemno, a gwiazdy błyszczały tak jasno jak w mroźną noc w strefach północnych. Nagle rzekł z lekkim westchnieniem: „Idę na tył okrętu i ustawię za ciebie miernik na zerze, w ten sposób nie zajdzie już omyłka, trzydzieści dwie mile w tym kierunku i wówczas będziecie bezpieczni. Należy więc poprawić na sześć setnych, to znaczy trzydzieści na cyferblacie. Po co mamy tracić czas dalej!” Następnie zawołał do mnie: „Zamknij tam psa, panie Jones, dobrze?”	Nie bój ty się, Hanuszu, teraz o nas mamy my już kupca, a sto cekinów to już tak jakbyś w kieszeni miał. Przyjechał do Lwowa czausz ze Stambułu, Effakir Mechmet, on zaraz kupi.	Moi panowie. Różnie się ludziom układają sprawy. Poza tym nie byliśmy z sobą aż w tak bliskich stosunkach, bym mógł wiedzieć o wszystkich ich poruszeniach. Jeżeli jednak wolno mi panów o to prosić, byłbym ze względów rodzinnych bardzo obowiązany za nierozdymanie sprawy do rozmiarów niezdrowej sensacji. A zwłaszcza spodziewam się, że nie znajdę w prasie żadnych aluzji dotyczących rodzinnego pożycia mego kuzyna. Bardzo na to liczę. W zamian podzielę się z panami moim osobistym poglądem na cały wypadek. Nie jest wykluczone, że profesor miał zamiar wyjechać z żoną. Zatrzymała go w Warszawie nader ważna operacja, o której tyle wszystkie dzienniki pisały. Z chwilą gdy operacja się udała, mój kuzyn mógł wyjechać za żoną.	Niech państwo nie myślą, że ja tak przez głupstwo gadam do tego zwierzęcia, to nie bez kozery; jestem ja sobie prostak, ale nie taki ciemny, ażebym nie umiał przemówić do ludzi tak samo, jak i do zwierząt.	Szwejku! jeszcze raz rozkazuję wam, abyście mi nic nie opowiadali. Nie chcę nic słyszeć. Jak tylko przyjedziemy do Budziejowic, to się z wami rozprawię. Wiecie, że was każę wsadzić do paki?	Już ja go biorę na siebie! Noga jego tu w Podborzu nie postanie ani wy go widzieć będziecie! Niechaj ten drabus w zamku samborskim w piecach pali i izby zamiasta, jako to jego rzecz z dawna była.	Szczera to prawda Słyszałem, jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano; wszyscyśmy wówczas pana Czarnieckiego okrutnie sławili, a księciu było to nie w smak, bo się zmarszczył i rzekł: „Jest oboźnym koronnym, ale tak samo mógłby być u mnie w Tykocinie podstarościm.”	Yeah, same dziury od tego harpuna. Tak to wygląda, panie Bondy. Dopiero wówczas zawarłem z tymi tapa-boys... coś jakby umowę. To znaczy, dałem im słowo, że jeśli przyniosą mi muszle perłopławów, dam im za nie harpuny i noże, żeby się mogły bronić, see? To jest uczciwy business, panie Bondy. Co tu dużo gadać, człowiek powinien być uczciwy również wobec zwierząt. Dałem im też jakieś drewno. I dwie żelazne wheelbarrows...	To by jeszcze nie było tak straszne! Ale żonaci nauczyciele nie zajmują się swymi klasami, lecz wszystko zwalają na prefektów. Jeden kolega opowiadał mi, że w jego szkole dom oddzielony był od mieszkania gospodarza wielkimi drzwiami, obitymi materacem i korytarzem prawie na milę długim. Rozumie się, że chłopcy mogli robić, co się im podobało.	To jest skryta rzecz i może już na zawsze tajemnicą zostanie, choć ludzie dużo o niej gadali i na nowo gadać o niej będą, skoro teraz umyślnie przyjechał tu ów kupiec wenecki, aby dociekać, co się z tym jego bratem doktorem stać mogło. Palec boży odkryje pewno zbrodnię, jeżeli to zbrodnia naprawdę była, a wszystko mi jakoś mówi, że, wierę. była.	Oczywiście! Oczywiście! Człowiek tak pragnący spokoju jak ja nie może kroku zrobić, by nie otrzeć się o głupotę ludzką! Bo dno każdej tragedii to głupota!... Więc co? Balon czy koturny?... Zbankrutowałeś, wylali cię z jakiegoś ministerialnego stolca czy rozczarowanie? Co?... Kobieta?... Zdradziła cię?...	W takim razie jest krata więzienna i chociaż prawo nie tak pośpiesznie wymierzy nam sprawiedliwość, ciebie zasłużona nie ominie kara. Wiesz to sam i rozumiesz doskonale. Copperfieldzie, pójdź, proszę, na GuildhallGuildhall	W gruncie rzeczy uznaje te wszystkie przepisy, jakie spełnia, za niedorzeczne. Sądzi, że trzeba znosić je, ale nie ma dla nich bynajmniej szacunku. Szanuje chłop to, co jest zgodne z potrzebami i wymaganiami jego codziennej, nieustannej pracy. To jest jego rozum. I to jest właśnie siła. My mamy pod sobą, naokoło siebie całkiem gotowe społeczeństwo. Potrzeba tylko, aby ono poczuło się sobą. Aby chłop nie chciał znosić. Żeby nas lepiej, więcej znali. Żeby nas było więcej takich, których chłop może znać i uważać za swoich. Rozumiecie, jaka byłaby siła. My bylibyśmy nieustający protest, myśl nieustannie obecna w piersi ludu, a jednocześnie on sam.	Ach, umrzeć trzymając w ramionach tę siostrę duszy swej, drżącą i kruchą jak żółty motyl w rubaszną garść złapany! Umrzeć przy tak czujnym sercu nie uczyniwszy mu krzywdy... Czuć jedną młodą duszę, płomieniste zarzewie życia we dwu innych ciałach... Tchnąć własną duszę, umierając, w te usta... Czemuż ci się, siostro, zatrzęsła miękka ręczyna?...	Ależ to żadna ofiara. Wydzieli mi pan za to część honorarium autorskiego. Albo na przykład umieści pan przy swoim nazwisku moje. „Przy współpracy dr Łucji Kańskiej”. Ten zaszczyt to nie byle co.	Każdy może tak mówić, dopóki go nie ma. Mnie on wystarcza. Jestem z niego zupełnie zadowolony.	Mój kochany, co znaczy twoje: tam?... Że do niej wzdychał?... Każdy z was wzdycha do każdej pięknej kobiety...	Na Najświętszą Pannę, której broniłem, nie! Nie przez cudze ręce chciałbym się do jego gardła dobrać!	Bóg zapłać, mówię ci, pluń na to diable nasienie, przecież rozum swój masz...	Dają, naturalnie. Ale ja swój sprzedałam. Pan nie ma pojęcia, jaka ja jestem chciwa na pieniądze!	Delikatnie? Czyż ty, stary rozbójniku, wiesz, co znaczy delikatność? Przez tak zwaną delikatność twą ma dzisiaj twarz i całe ciało posiniaczone! Wstydź się!	Et c’est justice! to bardzo dobrze: z temi ludżmi dosyć surowemi być nie można. Wyborny przykład, radabym, aby go w Wiedniu naśladowano i żeby się nam dostali w ręce ci, co w Hamburgu i Hadze pozwalają sobie odkrywać najskrytsze dworów tajniki!	I gotów by nam inną drogę pokazać. Niechże mu diabeł wpierw pokaże, który szlak najprościej do piekła prowadzi. Zróbmy układ, panie Michale: z hultajstwem już ja będę sobie za nas wszystkich radził, ale z Tatary	Jak ona zapala się!... Bądź spokojna, Stefek nie wyrzeknie się swego dziecka...	Już on mnie zna i o bojaźń nie posądzi, bom go pierwszy w Kiejdanach splantował i innych przykładem pociągnąłem.	Kocham morze, poza tym, siedząc tu bezczynnie, nie dorwę nigdy mojego śmiertelnego wroga.	Kurowski, chodź do nas, napijemy się	Miałamż różnić dwóch przyjaciół dla próżnostki kochanego dyrektora? Czy jest w towarzystwie choć jedna kobieta, do której by nie napisał paru dwornych, nawet czułych liścików?	No, cóż tak nadzwyczajnego?...	Pozwoli pan, nasze wyżyny, jak pan się wyraził, to rzecz bardzo względna i wymagająca szerszego omówienia	Tak, niejakiemu d’Artagnanowi, szlachcicowi bearneńskiemu, który z Paryża wyjechał wraz z trzema swymi przyjaciółmi do Londynu.	Zapewne. Jednakże nie należy oczekiwać od niej szczególniejszej życzliwości. Może się to jeszcze zmieni.	Żeby choć wiedzieć, na jak długo mają żywności	A skąd możesz mię znać? Ale ja znam ciebie. Jesteś Meirem Ezofowiczem, wnukiem bogatego Saula. Widuję cię często, jak siedzisz na ganku pięknego domu swego albo jak z tą książką przechodzisz koło karaimskiego wzgórza.	Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno chleba z pajęczyną przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!	Jakto! asindziej nie rozumiesz? nie rozumiesz? a to coś paradnego! krzyknął rotmistrz. Bywasz waćpan w Smołochowie u Sabinki, bywasz, jeździsz... w tem nagle, ani z tego, ani z owego, przestajesz.	Nie, tu go nie ma, może się załgałzałgać się	Przepraszam, że cię od razu zapytam: wszak z zamiarem wstąpienia do wojska? Do legiów czy może na ochotnika?	Rumi! Rumi! Miłość łamie wszystkie przeszkody i nie da się odstraszyć nikomu. Czemu dziś nie wykwita szkarłatna róża w gaju włosów twoich?	Tu obecnego prawnika raczej to jest, myśmy to wespół z Wickfieldem ułożyli. Mówiłem zawsze „w kraju czy za granicą”.	W księgach naszych jest o tém podanie, ale to nie władzca wedle ciała i miecza tylko wedle ducha. Nie będzie on panował legiami wielkiemi i potęgą ziemską, lecz słowem i prawdą.	Nie, nie, mój chłopcze, za późno, choćby pan nie wiem jak tego pragnął. Parowiec już mamy.	Bywa to	Cóż ten testament?	Jak mam pana nazywać?	Jak się czujesz, Robinsonie? Już ci lepiej... nieprawdaż? Pewnie bałeś się trochę, gdyśmy tej nocy mieli pełno wiatru w czapce?	Jest to, albo raczej był to człowiek! To wszystko, co możemy o nim powiedzieć, Cyrusie.	Jeśli wywalą nie papierkami, ino twardym pieniądzem, jeśli tryngield zaprzysięgną...	Kocham tak, czy owak	Może i mama co kupi?... rzuciła na domysł, patrząc się uważnie.	Mąż mój... to jest pan lubi porządek... trzeba mu dogadzać... proszę cię o to...	Nie czyń drugiemu, co tobie niemiło...	Nie. Zresztą zajęty...	Patrzę i wpatruję się i widzę tylko jakiś papier, na pół spalony, na którym wypisane są jakimś dziwnym atramentem gotyckie litery.	Przebacz mi, pani, że naraziłam ją na zawód...	Słuchaj... Ktoś chodzi po salonie, na pewno!	Tak	To z czego będzie żyła?	Ty przynajmniej, mateczko, nie bądź dla niej nazbyt surową	Wypiję, jeżeli nie zanadto obrzydliwe... Tyle wam ustąpię dla świętego spokoju.	Za most?... Już tam nie pojedziemy?	Za porządny niedźwiadek na taborytę!	Zbyteczne! Proszę, niech pan wysiada. Tam czekają na pana!...	A propos! jakże tam jest z tym twoim procesem, panie Benedykcie, który ci ta szlachta... jakże się nazywa?... wytoczyła?	A waćpanna jaką bronią najlepiej władasz?	Ale słyszę strasznie wiele przez ten roczek prześwistał.	Ależ panie, ja ją ubóstwiam!	Biada wojskom, które spełniają rozkazy bezbożnych naczelników!...	Co zamilczałem, paniczu?	Co, więc ja źle deklamuję?	Czy mam powiedzieć, jakiego pragnę podziękowania?	Czy taka jest okropna?	Dlaczego?	Hale, cheba o jednej izbie ze sionką.	I... ściarachał się ino człowiek między ciarachami i tyla.	Jakże gospodarstwo pana idzie?	Juścićjuścić odparł mistrz Gałeczka	Już przyszło, panie.	Krakeny	Kto traci?	Mama!	Mianowicie?	Może być. W każdym razie chcę dać nowe tapety, a nawet... a nawet przebudować piec	Może zaczekasz chwilkę?	Niechaj robi i my go mieć będziemy.	Odmówi.	Pan Arystobul Ursiclos	Poddaj się!	Sameś, frajerze, ją tam schował!	Skończy się pół roku.	Słyszałem czyjś krzyk.	Wierszy, stichow.	Więc pan zna tego konia?	Wszyscy pójdziemy i losem ciągnąć będziemy, kto przy kozach zostanie.	Za mną, caballeros.	Za pozwoleniem pana!	Za tydzień wyjeżdżamy razem.	Zamkniesz ty raz gębę?	Żadnego.	Żal wam go?
Wedle kapitana Mitchella, a on się na tym zna, powinno już być w odległości trzech do czterech mil od portu. A jak mówi Mitchell, Nostromo jest marynarzem, który umie wykorzystać wszelkie okoliczności. Ma pan nieszczególne wyobrażenie o tym pomyśle, doktorze? Ale czemu? Charles Gould postanowił zagrać w otwarte karty, chociaż nie jest człowiekiem, który zwykł zdawać sprawę ze swego postępowania nawet przed sobą samym; może też woli pozostawiać to innym. Możliwe, że częściowo tę grę podsunął mu Holroyd. Pozostaje ona jednak w zgodzie z jego charakterem i dlatego się powiodło. Czyż w Santa Marta nie nazwano go „królem Sulaco”? Przezwisko może być najlepszym dowodem powodzenia. Jest to, moim zdaniem, osadzeniem głowy żartu na tułowiu prawdy. Mój drogi panie, gdy po raz pierwszy przyjechałem do Santa Marta, zdziwiłem się, jak wszyscy ci dziennikarze, demagodzy, posłowie, generałowie i sędziowie mizdrzyli się do opasłego adwokata bez klienteli, jedynie dlatego, iż był pełnomocnikiem koncesji Gouldów. Sir John po swym przyjeździe doznał tego samego wrażenia.	Albo „kochanką”? Nie, pani. Ja się w pani nie będę kochał, nawet się nie będę umizgał. Może (a nawet z pewnością!) napiszę jaki misterny sonet na wieczną cześć włosów pani, ust, oczu, ale stąd do miłości olbrzymi kawał drogi. Będzie to może ładne jak u Owidiusza albo Petrarki, ale zimne...	Poradzę tak: tę żmiję, która była przy Danusi, można by zgładzić, ale że nie przystoi rycerzom niewieścią krwią się babrać, przeto ją księciu JanuszowiJanusz I Starszy (Warszawski) (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii)., niechże ją mazowieckie sądy sądzą, a jeśli jej kołem za to nie pokrusząłamanie kołem staranie, opieka. podjęła, póty ona potrzebna, potem się ją koniowi do ogona przywiąże. Ninieninie (daw.)	Mówię że moja zdrowa, wielka, silna rasa, a i twoja, przypuszczam, otrząsa się jak po emetyku, po owych ckliwych cnotach... Dusiłem się zawsze, dziś ci otwarcie powiem, w owym powietrzu sejmu, a teraz to już do cna... Przekładam potęgę ducha, wolę, siłę, dumę, królewskość takiego prymasa Ponińskiego nad wasze ckliwe sentymenty...	Bo póki on nie wybierze, póty Szwedzi bardziej się na nas oglądają i muszą nas ujmować, toż samo elektor. Jeśli zaś recedere przyjdzie i przeciw Szwedom się obrócić, tedy on ma być ogniwem między mną i Janem Kazimierzem... On ma mi powrót ułatwić, czego by nie mógł uczynić, gdyby wprzód przy Szwedach się opowiedział. Że zaś na Podlasiu musi wkrótce koniecznie wybrać, niech jedzie do Prus, do Tylży, i tam czeka, co się stanie. Elektor siedzi w margrabstwie, tedy Bogusław będzie największą powagą w Prusiechw Prusiech	Jak to? Stać pod ogniem i nie rzucić się na przeciwnika! Nie! Tego bym nie potrafił. Pogalopowałbym, rozumie się, z Dickiem na grzbiecie!	Cofnąć się a zmykać, to nie jedno trzeba ci wiedzieć, mój Sancho że męstwo, niepowściągane rozsądkiem, jest tylko zuchwalstwem, oraz, że czyny człowieka zuchwałego więcej mają styczności z jego szczęściem, aniżeli z odwagą. Powtarzam ci raz jeszcze, żem się cofnął, nie zaś uciekał, i że w tym naśladowałem wielu walecznych rycerzy, którzy nie chcąc narażać nierozumnie swojej chwały, woleli czekać przyjaźniejszych sposobności. Historie pełne są podobnych zdarzeń, które mógłbym ci opowiedzieć; ale dam pokój, najprzód że ci z nich nic nie przyjdzie, po wtóre, że w tej chwili nie mam do tego chęci.	I jam także myślał już nie raźno mi z tem, gdyby o mnie gadali...	Mnie tak pochwalił, że nie śmiałem się odezwać	Nie... Tylko z kwiatów wyleciała wielka złota mucha, więc odwróciłam się za nią i zobaczyłam go, jak wyłaził z wąwozu.	Wyzdrowieje! W tym wieku choroba nie straszna. Dorastać musi właśnie. Krew zburzona; potrzeba go na koń wsadzić i dać mu się wyhasać.	Dlatego, że nie wiem, co będzie od dziś za rok. Nie co roku zdarzają się wyjątkowo dobre interesa.	Ja też nie pytam o to, jak on się nie nazywa myślę tylko, że ponieważ nie nosi żadnego ze sławnych nazwisk, nie rozumiałby także, gdybym nań Rosynancie zawołał. A Rosynant to koń mego pana, który nie ustępuje w niczym żadnemu z wyżej wymienionych.	Więc to pan jesteś komendantem Genestasem A! panie kochany! tak jak to niedawno utrzymywałeś, byliśmy przyjaciołmi nie znając się jeszcze. Pragnąłem gorąco poznać pana, po tém, co mi o tobie pan Gravier opowiadał. Nazywał cię mężem, godnym zająć miejsce w wizerunkach Plutarcha.	Cicho. Powiadam ci, że z tego nic nie będzie, ale nie miałam spokoju, póki nie spróbowałam, i umyślnie milczałam, żeby nikt się nie rozczarował.	Boś znał wielkiego żołnierza, ale swawolnika i radziwiłłowskiego w zdradzie socjuszasocjusz (z łac. socius) bohater Iliady, najdzielniejszy wojownik trojański, wcielenie cnót rycerskich. Zginął z rąk Achillesa, który pomścił w ten sposób śmierć swojego przyjaciela Patroklosa. częstochowski, któremu Jasna Góra po księdzu Kordeckim najwięcej zawdzięcza, tu stoi obrońca ojczyzny i sługa mój wierny, który mnie własną piersią zastawił i życie mi ocalił, gdym w wąwozach, jako między stado wilków, dostał się między Szwedów. Taki to ów nowy Kmicic... Poznajże go i pokochaj, bo wart tego!	Być może i nie bardzo dba	Kochają się do szaleństwa, Natan zwierzył mi się przed chwilą.	Miss Campbell czuje się dużo lepiej... Widzę to... Siły na nowo, zdaje się, powróciły.	Byle chciał, to jużci że i potrafi wszelako nie o byle coście prosili.	Czyli stało się coś znacznie gorszego, dla nas dużo bardziej fatalnego i strasznego: dziecko musiało jeszcze żyć, a morderca je uratował.	Flirtujesz z nim sromotnie Miej się lepiej na ostrożności. To człowiek czarujący.	Musiałoby w ogóle nie być zbiorów.	Nie ufał mi, więc zapragnął sam cię pilnować, a mnie wysłał do Buckinghama, żeby podpisał twój wyrok na deportację.	O, długo, stary adherencie diabłów, bardzo długo! Włazimy ci na kark obadwaj oto z Rafciem. Będziemy gospodarowali. Bierzemy się do roli.	To dobrze, ale gdzie ja się na noc podzieję?	To i lepiej, nie będzie potrzapotrza (gw.)	„Aj, do diabła!” „To bardzo niedobrze”. „Paskudna historia, mieć podczas pracy całe kupy Murzynów na karku, gapiące się na robotę. Ale czy pan jest pewien, że to łódź?”	Chciałam się zapytać... chciałabym wiedzieć...	Czasem trafia się kilka tysięcy śmierci gwałtownych w ciągu paru godzin	Kiedy kończy się szkoła?	Mężu Czy trochę nie przesadzasz?	Nie chcę nieczystego imienia wspominać.	Nie masz go tu, bo poległ. Tak przynajmniej oficerowie Sapieżyńscy powiadali. Ja osobno z Tatary Bogusława podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale miarkując z twojej alteracjialteracja (z łac.)	Nie mówiłem tego...	Nie otwierałem, nie wiem.	Nie sądzę. Jestem przekonany.	Nie trza było tyle kłaść na jednego konia!	Nie, on nawet po polsku mało co umie. Czego pan potrzebuje?	Uchowaj mnie Boże od podobnych myśli! Nie na ludziach czynić trzeba tę próbę, lecz na zwierzętach.	Wszak o tym nie ma tu mowy.	Wygraliście i nie wygraliście: wygracie na dobre, jak hajduka wypędzicie.	Zdaje mi się, że tak.	Cóż na to Sara?	To rozgatunkowanie pereł według ich wielkości musi być mozolne i zajmować dużo czasu	A któż by mógł być u mnie?	A wy ich rzućcie, a nas kochajcie; u nas są pieniądze...	Ach, mój Boże! Czy pan mówi poważnie, panie de Villefort?	I przede wszystkim jeśli to jego zraniła moja siostrzenica.	I to również jest prawdą	Jeżeli siedzenie na trawie i chłód mają nam dopomóc, to chodźmy	Kopta no, ludzie, kopta	Na wieki A czego to?	Niby z czym? Mogłeś mi to samo i w Lipcach powiedzieć.	O, jak ja jednak panią znam! jeszcze chwila, a będzie wiedzieć wszystko. To wiedzieć i potem wkręcić w to Abnola i wszystko inne dalej	Rety, jakie tez to piekne!	To niemożliwe!	To niepotrzebne, możemy doskonale gospodarować we dwie z Elizą	To... trochę musztry!	Trzeba najpierw zasłużyć na to mniemane szczęście.	W jaki to sposób miałbym uchybić tym zasadom?	Yeah, w morzu. Tylko w nocy wychodzą na brzeg, ale po chwili muszą wracać do wody.	Ślubowałeś pawie czuby, to ich szukaj, a Jagienkę zaraz bierz.	...że nazwał Maharanee kruszycielką serc i rozdawczynią rozkoszy?	A dokąd?	A gwiazdy obłoczkowe? spytał baron.	A jak my z matką dawały?	A ty od Czerwonego księcia	A ty, aby żyć?...	Ale jak oni będą spali?	Bo wszystki człowiek zarówno potrzebuje obrony!	Chcesz powiedzieć heretyczne	Chodź za mną, Lottie	Cześć, siemanko, panie Bondy!	Dowodzącą że go niemamy	Gniew złym doradcą	Jaki?	Mniejsza o ścisłość. Jednakże sentymenty swoją drogą, a interesy swoją.	Musi! musi!	Na twoją cześć! na cześć Zakonu!	Nazwiemy ją Granitowym Pałacem	O fe! co za obrzydliwa szkapa!	O!...	Ohohoho...	Oj, i ja chytry, bat’ku.	Ostajta z Bogiem, świńskie pomioty!	Przez Machnickiego.	Sosny.	Tak jest, jaśnie panie.	Tak! niestety, tak... Wyobrażam sobie dwoje dzieci idących w taką noc przez pustynię.	Trzykroć...	Uhu... hu...	Wacek, ty znów tu?	Weź pan te dokumenty, bo nic mi po nich. Oddasz je synowi, będzie je starannie przechowywał.	Wszystko jedno	Wysłuchaj mnie.	Właściciel zamku tam za górą; przyjeżdża tu tylko dla polowania.	Z kimże? Z Jadzią!	Zgoda! Bardzo chętnie popiję z tak przewrotnym rezonerem i nabożnym oczajduszą!	Zjawisko zdumiewające! Zatem mag ginie w tym wypadku zatruty własnym jadem?
Ale moje są nieodwołalne, mamo Jestem młody, silny, zdaje mi się, że odwagi mi nie brakuje. Wczoraj dowiedziałem się, co można osiągnąć dzięki woli. Są ludzie, co tyle wycierpieli, a jednak nie tylko nie umarli, ale nawet wznieśli wspaniałą fortunę na gruzach obietnic szczęścia, które niebo im dało, na ruinach nadziei, jaką zesłał im Bóg! Dowiedziałem się tego, widziałem tych ludzi; wiem, że z głębin przepaści, w którą pogrążył ich wróg, powstali z taką siłą i takim blaskiem, że zwyciężyli wroga i jego zepchnęli z kolei w przepaść. Tak, mamo, dziś zerwałem z przeszłością, od dziś nic od niej nie przyjmuję, odrzucam nawet nazwisko, bo... ty to rozumiesz, prawda? Nie mogę nosić nazwiska człowieka, który musi rumienić się przed innymi!	On? Nie dałbym za jego żywot starego wiechcia. Tak już było napisano i nie mogło go minąć, bo choćby mu się było z panem Wołodyjowskim powiodło, to by moich rąk nie uszedł. Ale wolę, że się tak stało, bo już i tak krzyki są na mnie jako na mężobójcę bez litości. A co ja mam robić, jak mi kto w drogę wlezie? Panu Duńczewskiemu pięćset złotych basarunku musiałem zapłacić, a wiadomo waszmościom, że dobra ruskie nijakiej teraz intraty nie przynoszą.	Ech, proszę, jak to pytanie przypomina o tym, żeśmy powstali z materii! Często przechodzimy tak koło szczęścia i nie widzimy go, a jeśli nawet i widzimy, to go nie poznajemy. Jeżeli pan jesteś człowiekiem konkretnym i złoto jest pańskim bożyszczem, skosztuj tego, a otworzą się przed panem kopalnie Peru, Golkondy i Guzaratu. Jeżeli ma pan wyobraźnię, jeśli jesteś poetą, skosztuj, a znikną przed tobą granice tego, co możliwe, będziesz się przechadzał ze swobodnym sercem i wolnym umysłem, w nieskończonej krainie marzenia. Jeśliś ambitny i gonisz za ziemską sławą, skosztuj, a za godzinę zostaniesz królem i to nie jakiegoś małego kraiku jak Francja, Hiszpania albo Anglia, upchniętego na skraju Europy, ale królem całej ziemi, królem świata, panem stworzenia. Twój tron wznosić się będzie na górze, na którą szatan zaniósł Chrystusa, i nie będziesz mu nawet musiał składać hołdu ani całować jego szponów, a i tak zostaniesz udzielnym władcą wszystkich królestw ziemi. Czyż ta propozycja nie jest kusząca? Niech pan sam powie! Tym bardziej że wystarczy tylko jeden ruch? Patrz.	Och, mój drogi Lolo, niech pan uważa, ta potworna Rampillon dostrzegła mnie, niech mnie pan schowa, niech mi pan przypomni, co się jej zdarzyło, mieszam wszystko, ożeniła córkę czy kochanka, nie wiem już sama: może oboje... i ze sobą!... A, nie, przypominam sobie, odtrącił ją jej książę... Niech pan udaje, że pan mówi do mnie, żeby mnie ta Berenice nie zaprosiła przypadkiem na obiad. Zresztą ja uciekam. To ładnie, panie Lolu, kiedy pana raz wreszcie widzę, nie chce się pan dać porwać! Zawiozłabym pana do księżnej parmeńskiej, która byłaby taka kontenta, Błażej także. Ma się tam spotkać ze mną. Gdyby się nie miało wiadomości o panu przez naszego Mémé... Niech pan pomyśli, panie Lolu, że ja pana nigdy już nie widzę!	Nie obawiasz się zapłacić za to kiedyś?	I cóż z tego?... Zdaje ci się, że to taki rarytas?... A zresztą potem już nie miałem kontroli.	Że może nie jesteśmy jeszcze u kresu naszych utrapień, drogi Spilecie, i potężna moc naszego opiekuna będzie miała jeszcze okazję się objawić. Ale nie o to chodzi. Teraz najważniejsze jest życie Harberta.	Nie cieszysz się z powrotu żony?	Chciałem, abyś był. Nie wiem, czy mi się udało. Nie jesteś martwym przedmiotem, lecz świadomym duchem, jak i ja. Duch duchowi nigdy bezwzględnie nie podlega, lecz walkę z nim toczy...	A potem nic mu pan nie powiesz, dopóki nie namyślę się w tym względzie.	Czemuż to pani nie dawała mi się ratować?	To jest głośna tajemnica: nie martwię się i mam dobry żołądek.	Nie wróci do ciebie nigdy	A ja tylko tego nie rozumiem skąd Maximus miał tak dokładne wiadomości o Piktach, przebywając w Galii.	Nie miał przy sobie nawet szydełka.	Nie pożałuje pan tego.	Nie!	To pana do niczego nie obowiązuje. Proszę tylko mnie wysłuchać. Zechce pan usiąść	Dziękuję ci z duszy serca. I jeszcze jedna prośba. Ty masz na obie te panie dużo wpływu. One wierzą wszystkiemu, co powiesz. Brońże mnie trochę w pierwszych czasach wobec mojej żony. Wytłómacz jej, że co innego jest nieuczciwość, a co innego nieszczęście. Ja, dalibóg, nie jestem taki łotr, za jakiego mnie ludzie będą mieli. Ot widzisz a jednak wolę tego nie zrobić. Ty jej to wszystko potrafisz przedstawić	A, oszalał, prawda! bo jak Boga mego kocham, oszaleć było od czego, zwaryować, powiesić się i wściec. Ślicznieście mię wykierowali, nie ma co mówić! awantura babilońska!	Nie mam zwyczaju kłamać w razach, kiedy nie zachodzi po temu nieodwołalna potrzeba	Tak samo gdy Anchizes umarł na Drepanina Drepani w Sycylii wesz., zjedzony przez wszy i robactwo, jako przed nim tak samo pomarli L. Sylla, Pherecydes Syryjczyk preceptor Pitagorasa, poeta grecki Alkman i inni) i przewidując, iż po jego śmierci Żydzi rozpalą ognie weselne, kazał do swego seraju zgromadzić ze wszystkich miast, grodów i zamków Judei wszystką szlachtę i urzędników, pod podstępnym pozorem i wybiegiem, że chce im zakomunikować ważne rzeczy tyczące się zarządu i bezpieczeństwa prowincji. Skoro ci przybyli i pojawili się w swoich osobach, kazał ich zamknąć w hipodromie seraju. Następnie rzekł do swej siostry Salome i męża jej Aleksandra: „Jestem pewien, iż Żydzi będą się cieszyć z mej śmierci; ale jeżeli zechcecie usłuchać mnie i wykonać, co wam powiem, będę miał wspaniały pogrzeb i żałość na nim będzie niezmierna. W chwili, w której wyzionę ducha, każ przez moich strażników, którym wydałem już stosowne zlecenie, pozabijać całą szlachtę i dygnitarzów tutaj oto zgromadzonych. Skoro to się stanie, cała Judea, wbrew chęci, będzie musiała pogrążyć się w żałobie i lamentach, i obcy będą myśleli, że to jest z przyczyny mego zgonu, jak gdyby dusza jakiego bohatera odeszła od ciała”.	Czasem znowuż zrobi się człowiekowi i w gefechcie słabo z obrzydzenia. Opowiadał nam w Pradze na Pohorzelcu pewien chory rekonwalescent spod Przemyśla, że tam pod fortecą doszło do walki na bagnety i że przeciwko niemu rozpędził się Moskal z bagnetem, chłop jak góra, ale z nosa spływała mu spora kropla, jak to się czasem trafia. Jak ten człowiek spojrzał na ten zasmarkany nos, to mu się zrobiło tak słabo, że zaraz musiał lecieć na Hilfsplatz, gdzie uznali, że to jest człowiek chory na cholerę, i wyprawili go do szpitala cholerycznego w Peszcie; tam rzeczywiście rozchorował się na cholerę.	Dobrze to szablą głowę uciąć, ale włosy to już nie wiem, quo modoquo modo (łac.)	Mam wspólnika, który za miesiąc wnosi dwanaście tysięcy rubli na umówiony interes nie mogę i nie będę dłużej cierpliwy.	Ona już dawno wybrała, mówiła mi! A ja sądzę, że nie ona jedna myślała przez to lato.	Ja sama najlepiej wiem, na co jestem dobra! Nie służę ja, ale władam. Dla mnie pobudowano teatry, opery napisano i wymyślono narzędzia muzyczne. Dla mnie pracował ten, co wznosił przed wiekami świątynię ową na wyspie, i ci, co po wiekach wodą ją zalali, abym ja dzisiaj przeglądać się mogła w toni, tańcząc i śpiewając. Piękna jestem i mocna... Władać mogę i chcę, a więc dlatego...	Zmarnieje niedługo, jeśli nikt dbać o niego nie będzie Cebulki będą żyły, ale róże...	Dawno nie odwiedzałem stryja i mam do niego interes. Czy chciałabyś, abym zerwał stosunki z moim stryjem?	A ty... ty nie masz pieniędzy, czuję to po twoim humorze.	Więc ja z tym karabinem przyskakuję do nich. „Mam jeden!” w dół! i oburącz za lufę. I zamiast targnąć, jak on się spodziewał, właśnie ku niemu! I tak go własną kolbą w brzuch: „Mam dwa” woła. I obu nam mięśnie same zagrały w jakieś rytmy szaleńczej otuchy. Co znaczy rzecz taka: broń!... Podczas gdy nasi wszyscy mają takie okrągłe oczy, że to tak znienacka, w przebudzeniu z melancholii i bez żadnych widoków. Ale wiadomo: dla takich chwila nagła to także fatum, taki ogon wrażliwców, chwili nieodpornych, najbardziej potem pcha tych, co tę chwilę wywołali, im narzucili.	Jak to? Chyba nie powiesz mi, że z całej waszej „bandy” robiłaś to tylko z Albertyną!	Nic ci nie pomogę. Postanowili, to cóż znaczy jeden sprzeciw, nic.	Nie mam.	Słowa twoje są bardzo zuchwałe Gdyby z twarzy nie patrzyła ci dobroć, myślałabym, że jesteś greckim najemnikiem albo bandytą.	Tak, Starowina-jeszcze-dycha porzucił klasyczny styl swojej młodości, aby utonąć w modnym romantyzmie; mówił o duszy, o aniołach, o uwielbieniu, o poddaniu, stawał się istotą eteryczno-niebiańską. Odprowadzał mnie do opery i sadzał do powozu. Ten sędziwy młodzieniaszek bywał wszędzie tam, gdzie ja bywałam, podwajał liczbę kamizelek, sznurował sobie żołądek, wypuszczał konia pełnym galopem, aby dopędzić mój powóz i towarzyszyć mi w przejażdżce do lasku, kompromitował mnie z  wdziękiem studenta, uchodził za zakochanego we mnie do szaleństwa; ja pozowałam wprawdzie na okrutną, ale przyjmowałam jego ramię i jego bukiety. Zaczęto o nas szeptać. Byłam zachwycona! Niebawem dałam się pochwycić memu mężowi w interesującym momencie: hrabia siedział właśnie na kanapie w moim buduarze buduar (daw.) rzekłam, wysłuchawszy jego wymówek	A któż jeżeli nie sam pan Don Kichot z Manchy, który dowiedzie bardzo dobrze tego, co powiada i kiedykolwiek powiedzieć może.	Ujmowałam się za istotą samodzielną; za kobietą, która walczy z przesądami... Ale taką, jaką dziś jest zakończyła panna Howard.	Tak jest, ostatnia lalka! Ona należy do mnie, nie do ciebie. Wszystko, co posiadasz, do mnie teraz należy!	Jeszcze się stryj rozczaruje A dlaczego to stryj z moją matką tak dziwnie się tytułują?	To ten kabotynkabotyn ryknął Rohityn, zrywając się z kolan.	A jakże się twój ojciec nazywa, który ma być w niewoli tureckiej, jako tu w liście stoi?	Pochlebca! Nieprawdaż, że ten sposób podróżowania jest zachwycający?  Bieg konia, powietrze, słońce: wszystko to rozwesela duszę i napełnia ją niezmierną słodyczą. Chciałoby się tak jechać bez końca.	Nieźle, nieźle... jak na pasażera Tato przyznał, że twardo zetniesz się z morzem, zanim pozwolisz się utopić. Jak na ojca, to duża pochwała. Nauczę cię więcej na najbliższej naszej warcie.	Ale dokądże to chcesz iść, stary wariacie?	Co to marsz?! Pamiętam... zresztą mówię wam to już od dawien dawna, co do mnie rzekł książę pan...	Panie!... ależ to jest podstęp. Ja chcę spłacić jeden dług, a pan chce mnie zmusić do zaciągania nowych. Czy to właściwe?...	Co stoicie? Ruszaj się, ty diable Zaporkę odstawić!	A... a... a... zdaje się... pan Szymon?	Dziwię się, że pana takie gospodarstwo zajmuje, panie Szwejk.	Pod Filipi się spotkamy	Wiesz, Tomek, gdybyśmy te przeklęte graty zostawili koło drzewa, pieniądze byłyby już nasze. Wściec się można!	Ale ty mówisz „tak” takim tonem, jakbyś myślał o śmierci swego dziadka	Chyba pomyłka, panie przodowniku Toż Zenon ich pierwszy ratował, ludzi zwołał, tu do młyna przywiózł i jeszcze po doktora pojechał!	Cóż ci tam znowu?	Oto mi przynajmniej godny kandydat do stanu małżeńskiego. No, a miss Daisy?	W takim razie jednak chciałbym wiedzieć, czy jeśli działania moje zawiodą i będę się jednak pojedynkował, będzie pan hrabio moim sekundantem?	Anka przyjeżdża za dwa tygodnie, to natychmiast ją przyprowadzę pani.	Czekaj A po co właściwie chodzisz do warsztatów, w jakim celu?	Moja praca jest to dzieło czysto fizjologiczne.	Ogrodnik przyniósł owoce, a z miasta przysłali chleby, wino i ptaszki; musiałam to odebrać.	Za trzy tygodnie Napiszę z pewnością. Do widzenia, Lituś!	Zapytaj morświny, czy wuj chłopca utonął. Na pewno będą to wiedziały.	Ma nas, przyjaciół...	No, Oriano, bez przemów.	U Szymona w Koziatkach krowa dziś padła. Dobra krowa była. I padła.	Et, niech Dawid radzi sobie, jak umie; ja myślę tylko o dziecku a matka przyzna mi słuszność. Dawid jest tak uczony, że powinien wiedzieć, jak zapłacić długi.	Co mi ta jej uroda! Wolejwolej (daw.)	Jeszcze pożyjecie z ćwierć wiekawieka z uśmiechem mówił bernardyn.	Jezus Maria!...	Kawaler d’Espard, brat margrabiego.	Mam	Razu jednego słyszałam w Indiach, jak pewien oficer opowiadał mamusi, że fakirzy po tysiąc razy powtarzają te same wyrazy	A juści, gdzieby zaś taki krowy pasał	Broń rzekł Zbyszko	Co!	Co?	Coś zrobił z twymi oszczędnościami?	Dla mojego ojca?	Hanuś...	Ja?	Jakie dziecię?	Jest pan bardzo przyzwoicie odziany, wbrew swoim zwyczajom; tylko dlaczego pod tym ubraniem, bardzo schludnym, brudna koszula?	Każkaż (gw.)	Książka, Literat odpowie licencjat	Malinko, ja kocham.	Na co on umiera?	Na które jednak pan Trestka znajduje czas	O tak. Mój stryj kochał ją bardzo.	Oto i kołacze niosą. Uczęstujcież i kołaczykiem.	Precz z tranem!	Przegonili ich?	Tak.	Uciekaj!	Ugryzę!	W wodzie?	Wilhelm, siądź razem z psem, a panu ustąp miejsca	Wy z nami! kneziu!	Zaraz przyjadę	„Słońce i pogoda,” „Słońce i pogoda!”
W młodocianym wieku osierocony przez rodziców, wzięty byłem przez opiekuna całej mojej puścizny, krajczego Olchowskiego ze szkół, gdziem się tyle że wałkonił i po wagarach chodził. Na dworze jego, w Sieprawicach, młodość strawiłem. Siostrę moją, matkę tego oto młodzieńca, wychowała nieboszczka krajczyna. Pan Olchowski, jako sam człek ongi rycerski, bo z królem Janem bywał, widząc we mnie ochotę do szabli, udzielił mi błogosławieństwa w imieniu rodziców, a na znak i zakład posłuszeństwa antiquo more kazał rozciągnąć na kobiercu i własną swą senatorską ręką wyliczył mi pięćdziesiąt batogów. Zaraz też sto obrączkowych wsypał do trzosika, dał dwu pocztowych, dwa konie wierzchowe jak diabły, ryngraf na piersi, i sam odwiózł do chorągwi pancernej, co się wówczas uwijała koło Miechowa. Wtedy oto pierwszy raz widziałem Kraków. A ostatni raz, ostatni... I niech go tam jasne pioruny spalą, cały wasz Kraków! Więcej tego wszystkiego kosztować nie myślę...	Radzę wam jak ksiądz, a zrobicie, co wam sumienie dyktuje, ale to wam mówię, że z waszej winy człowiek się marnuje, dzisiaj jeszcze mi mówili, że ciągle w karczmie przesiaduje i wszystkich chłopaków buntuje, na starszych powstaje i podobno coś przeciw dworowi zamierza.	Właśnie Nie twierdzę, że ksiądz Lantaigne jest już mianowany biskupem w Tourcoing. Mówić tak znaczyłoby uprzedzać wypadki. Ale słyszałem dziś rano od osoby zaprzyjaźnionej z wikariuszem generalnym, że układ między nuncjaturą a ministerstwem co do osoby księdza Lantaigne wkrótce już dojdzie do skutku. Wiadomość ta bez wątpienia wymaga potwierdzenia. Ksiądz de Goulet mógł wziąć nadzieję za rzeczywistość. On, ksiądz wie o tym, pragnie triumfu księdza Lantaigne. Triumf ten nie jest nieprawdopodobny. Niedawno jeszcze nieprzejednane zasady, które przypisują księdzu Lantaigne, mogły niekorzystnie działać na władze państwowe, nieufne względem duchowieństwa. Ale czasy się zmieniły. Ciemne chmury rozpierzchły się. Pewne wpływy, dotąd trzymane poza obrębem akcji politycznej, zaczynają objawiać się nawet w sferach rządowych. Zapewniają, że poparcie użyczone kandydaturze księdza Lantaigne przez generała Cartier de Chalmot sprawę przesądziło. Takie są słuchy, niepewne jeszcze wiadomości, które zebrać mogłem.	Jestem tu już czwarty raz a zawsze moje serce napełnia się zdumieniem i żalem. Kiedym był jeszcze uczniem wyższej szkoły, myślałem, że wstąpiwszy na tron wzniosę coś dostojniejszego aniżeli piramida Cheopsa. Ale dzisiaj śmiać mi się chce z mego zuchwalstwa, kiedy pomyślę, że wielki faraon przy budowie swego grobowca zapłacił tysiąc sześćset talentówtysiąc sześćset talentów	Wilki! prawda! dzisiejszej nocy bardzo wyły. To często się zdarza... wiadomo, takie lasy i taka wielka puszcza. Ale my czasem tego wycia wcale nawet nie słyszymy. Przyzwyczajenie!	To nie z powodu herbaty Oni źli są na pana, żeś szlachcic i do nich niepodobny. Wielu z nich chciałoby się przyczepić do pana, obrazić czymś, poniżyć. Jeszcze pan tu dozna wielu nieprzyjemności. Nam tu wszystkim niezmiernie ciężko, daleko ciężej pod każdym względem aniżeli innym. Potrzeba dużo zimnej krwi, ażeby się z tym oswoić. Wiele jeszcze spotka pana nieprzyjemności i za herbatę, i za oddzielną żywność, pomimo że tu bardzo wielu i bardzo często spożywa swoje potrawy, a niektórzy stale piją herbatę. Im wolno, a panu się nie godzi.	Po skrzyniach poznasz, panie. Niejeden oddałby trzos nabity dukatami, byle posiąść to, co się w nich znajduje, ale ja tobie darmo z nich udzielę, byleście mnie i moje skrzynie zabrali.	Głupiś, Wawrzecki! a nie chwal się z tem, bo i tak ludzie to dosyć prędko spostrzegą.	Nie podniosę się stąd, dzielny i niezwyciężony rycerzu, dopóki grzeczność twoja nie przyrzecze mi łaski, która tobie chwałę przyniesie, a zarazem wybawi najnieszczęśliwszą i okropnie prześladowaną dziewicę, jaką kiedykolwiek oświetlało słońce. I jeżeli to prawda, że twoja waleczność i siła twojego ramienia odpowiada głośnej sławie, masz obowiązek w imię praw honoru i zakonu, do którego należysz, wspierać nieszczęśliwą, która na odgłos twoich wielkich czynów przybywa z drugiego końca ziemi wzywać twojej pomocy.	Wymówkami? O, mój ty drogi, jedyny! To nie wymówki, tyś na nie nigdy, niczym nie zasłużył, i tak cię kocham, że nie wymawiałabym ci nic, nigdy. Nigdy ci ostrego nie powiedziałam słówka? Prawda, Doady? To, i to, że ładną byłam lub że ci się ładną zdawałam, jest całą mą zasługą... Doady! Czy tam na dole beze mnie bardzo, ale to bardzo samotnie?	Niestety! biedak się wił, jak ryba w sieci, ale nieszczęście go prześladowało. Jesteśmy, jak rozbitki, teraz na łasce Marka i jedyna nasza ucieczka w pani.	Nie wiem, moja kochana co wasani Pan Bóg albo król odpowie, ale wiem to dobrze, że gdybym był na miejscu Jego Królewskiej Mości, to bym nie przyjmował tych wszystkich skarg, jakie do niego co dzień zanoszę, bo to najstraszniejsza męka, moim zdaniem, żeby tyle ludzi słuchać i wszystkim odpowiadać, dlatego wcale bym sobie nie życzył moimi interesami przysparzać królowi kłopotu.	Nie wiem. Być może, że znajduje się ich w okolicy więcej. Ale jeśli nie, to bez wody muszą zginąć.	Ciekawam, skąd wezmą na to pieniędzy Bo mnie już nudzą projekta, na wykonanie których trzeba milionów...	Nie myślę, chamie, nie myślę! Chcesz, to strzelaj!... Franek! Szkoda z nimi gadać! Za mądrzy są. Ale wiedzcie, że i tak stąd nie wyjdziecie! Spodziewaliśmy się was. Strzelajcie, ale bramę zastaniecie zamkniętą. To tak? Mamy wam wszystko oddać, a wy nam za to kulą w łeb? To takich głupich znaleźliście?... No, strzelajcie! Nie traćcie czasu!	Juści i to prawda, że brać ją chciałem przez moc, ale mnie tak pazurami pobronowała, jakby mnie kto pyskiem po cierniach przewlókł. Tyś jej był milszy, wiem o tym dobrze, nie wypieraj się, ty, i bezbez (gw.)	Nie, nic mu się nie zdarzyło. Odwiedzał go tylko starosta w celu indagacji oraz pewien szlachcic, który miał upoważnienie do widzenia się z nim. Poza tym nie przypominam sobie nic godnego uwagi.	Ale oni mało z kim się w szkole wdają, a wobec młodszych są wyraźnie brutalni	Dziękujemy za wszystko, pani Vigneau wstąpiłem tylko dowiedziéć się, czy co złego nie zaszło.	Dobrze im tak, a czemu się od Prusaków nie bronili!	Po co z nią żyjesz?... puść ją na trawę, albo odprzedaj jakiemu hebesowi...	Ale w takim razie niczego się od niego nie dowiemy. Jeżeli on rzeczywiście pozostaje w jakimś związku z Kamą...	Tego nikt nie potrafi żaden złodziej nie jest tak głupi, ażeby się dał okraść.	Ach, czyż nie możesz tego zrozumieć... Wprawdzie powiedziałam poprzednio Jensowi, że ci wszyscy starzy głupcy, jak Mojżesz, Dawid, nic mnie nie obchodzą. Ale był tam również taki mocny człowiek... nazywał się Samson. I kiedy mu dziewka obcięła włosy, utracił od razu swoją wielką siłę.	Co wujenka chce przez to powiedzieć?	Królewiczowa, zszedłszy na kurfirsta żonę i pozbawiona królewskiéj korony, podobno temu nie rada.	Chodź tu mały. Dzisiaj po raz ostatni. Wyprowadzam się bowiem od was. Nie opowiedziałeś matce?	Pewnie, że nie do mnie, bom tego i niegodzien... Ale że to marszałka nieobecnego zastępuję, więc przyszedłem powitać, nisko powitać!	Rozchodzi się tylko o pieniądze. Nie ma pieniędzy.	To są ci ludzie Wszystkie ich książki są w wielkiej kilcie z czerwoną przykrywką... są tam książki, raporty i mapy... a widziałem też list królewski pisany albo przez radżę Bunàr, albo radżę Hilàs. Pilnują tego bardzo starannie. Nie odesłali nic ani z Hilàs, ani z Leh, to pewna.	Jak to! To waszmość nie zabawisz u mnie przez jutro?	Już lepiej podprowadź mnie, zamiast się tłomaczyć	Zaraz, zaraz a jak będzie brzmiał skrót z inicjałów? To jest bardzo ważne, bo czasami...	Czemuż to? Czyż nieładnie przyśpiewywali Buldeowi?	Czyi to ludzie?	Ho, ho, ho, pierniczki, pierniczki, proces był bardzo dobry, bardzo smakowity i korzenny. To jacyś dobrzy ludzie.	Możeś je waćpan później gdzie i spotkał, ale go poznać nie mogłeś?	To może Szkot?	Na mnie, alte bobealte bobe (jid.) odpowiedział spod przeciwległej ściany głos drżący niewysłowionym żalem.	Przyznaj jednak, ciociu, że dzisiejsza nasza pustynia weselej wygląda od wczorajszego klasztoru Żyliśmy tu jak mnisi albo więźniowie; doszło do tego, że ja sam bałem się głośniej mówić. Słowem	I nie tylko ty Nowiększy pan, nobogatszy mocarz, żeby się zamknął w murowanym pałacu nawet z żelaznymi okiennicami, nie ujdzie śmierci w swój czas. Tak i ze Staśkiem...	A jeżeli ja z tej oto twojej szkatułki dziesięciorublówkę wezmę i na Grochową do FräuleinFräulein (niem.)	Myślę, żem to już powiedział. Poprostu nie chcę, byś załatwiła ów mały sprawunek.	Niech je przywożą jak najprędzej jeśli potrzeba, to i żołnierzy jeszcze dodam.	Wiedziałam, że pokaleczysz nogi przez te niedorzeczne korki. Przykro mi, ale nie widzę innego sposobu, jak żebyś wsiadła do powozu albo tu przenocowała	Nie odebrałem listu. Powiedz, co mówiła?...	Pani jest nielitościwa. A gdybym zachorował, a nie byłoby w pobliżu lekarza?...	Kim jest ten pan?	Gdzież tam. Nie my. Ale przecież w każdej restauracji można dostać porcję kapłona, czy pulardy.	Jeszcze nic nie mówmy, gdyż jeszcze sprawa niezałatwiona. Wisła tu nie szeroka, ale jej nie przeskoczy tak łatwo.	Ach, co za okropne nieszczęście!	Ale zdrożeje, bo ma być w naszej gminie jakaś nowa droga i Niemcy skupują grunta.	Co dostanę, jeżeli dowiodę tego, co powiedziałem?	Co?	On taki zawsze Znam ten sklep. Nigdy tu nie kupuję.	Przyjmuję komplement za szczerość, ale w czem widzisz odwagę?	Słyszałeś, co mówili?	Nóżki mnie bolą. Ja dalej nie pójdę i ty zostawiłaś tatkę chorego. Teraz sam leży w łóżku i kto mu poda herbaty? Wracajmy do domu, tam przecież spokojnie.	Nie mogę ich zapomnieć, miss Stapleton Jestem przyjacielem sir Henryka, chodzi mi o jego bezpieczeństwo. Niechże mi pani wytłumaczy, dlaczego radzisz mu pani opuścić te strony i wracać do Londynu?	A nie daliście mu koca?	I jutro ja nie będę.	Ja przez ten tydzień wiele przeniosłemprzenieść (daw.) szepnął kantor.	Ech, nic! Prawdę mówiąc, nie powinienem tam wtykać mojego nosa!	Nic nie powiedziałam. Daj spokój!	O, nie przesadzajmy	Różne były powody O jednym kiedyś wam opowiem, gdy wyjaśnię, jak przyszło do największego ze wszystkich wyrajówwyraj	Tak, tak... przypuszczałeś, że bywa tu u mnie jakiś mężczyzna.	A czy poznajesz mnie?	A pan? spytał grzecznie Jan.	Bardzo mnie pani wówczas nienawidziła?	I przez chłopa jesteście, jak drugie.	Nuże! mówcie: młody był czy stary? i jakże było: z konia czy piechtą?	O jakich? Usiądź i opowiedz mi.	Proszę przeczytać.	Z tej przyczyny najwyższa rada pokornie błaga waszą świątobliwość o wyznaczenie arcykapłana, który mógłby was zastępować w pełnieniu religijnych obrządków.	Zaprzysiągłem mu, że was odchowam. Wiecie?...	Aaa!...	Alibi...	Bigiel wspominał o siedmiuset tysiącach rubli.	Dorosłość rzekła Małgosia, zaczynając gromić tonem starszej siostry.	Gorzej, jeżeli i inni ją czują żartowniś; por. facecja: żart. Léger.	I GalernikGalernik	Ir gerai tokiam! Kam įleido gudus į miestą, nelabasis!	Kiedy zechcesz.	Lo Boga!... I duży?...	O, ho-ho	Owe sutki, wystające z astralu wody niby macki protoplazmyprotoplazma	Panie Golimski!	Patrzcie, patrzcie!	Pies szczeka, wiatr wieje.	Prędko?	Siadaj.	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	Wreszcie budynki spalone.	Wspaniałe zwierzę!	Wyruszamy jutro o świcie	Zawsze	Ze wsi? Ze wsi?	Zmusić?...	Zobaczysz jacy będziemy szczęśliwi
Zanim próbowałem uciec i zanim potem dostałem się tutaj między was, byłem pod numerem dwunastym. Tam siedzą ci niby lżejsi. Pewnego razu przyprowadzono tam do nas jakiegoś człowieka z prowincji. Dostał ten zacny człowiek dwa tygodnie, ponieważ nocował u siebie żołnierzy. Najpierw myślano, że to jakieś sprzysiężenie, ale potem się pokazało, że robił to dla pieniędzy. Areszt miał odsiadywać między najlżejszymi, ale ponieważ tam było przepełnienie, więc dostał się do nas. Czego ten człowiek nie przyniósł sobie z domu i czego mu jeszcze nie naprzysyłali! Bo mu pozwolili mieć własny prowiant i dożywiać się. Nawet palić miał prawo. Miał dwie szynki, olbrzymie dwa bochenki chleba, jajka, masło, papierosy, tytoń, słowem wszystko, czego dusza zapragnie, można było znaleźć w jego obydwu tobołach. I jeszcze mu się zdawało, że wszystko to musi zeżreć sam. Poprosiliśmy go o kawałek tego czy owego, ale mu nawet do głowy nie przyszło, że powinien dzielić się z nami, jak się dzielili inni, gdy coś dostali. Ten chciwy drab myślał tylko o sobie i wywodził, że przez dwa tygodnie będzie pod kluczem i że nie będzie jadł z nami zgniłych kartofli i kapusty, które nam dają na obiad, bo popsułby sobie żołądek. Może nam, powiada, oddać cały swój obiad i porcję chleba, na tym mu nie zależy, możemy się tym obdzielić albo brać sobie po kolei za niego, jak chcemy. Powiem wam, że to był taki elegancki człowiek, iż nawet na kiblu siadać nie chciał, ale czekał zawsze do następnego dnia i podczas spaceru załatwiał się w latrynie. Był taki rozpieszczony, że przywiózł sobie nawet zapas papieru klozetowego. Powiedzieliśmy mu, że gwiżdżemy na jego porcje, i cierpieliśmy dzień jeden, drugi, trzeci. Chłop żarł szynkę, smarował chleb masłem, obierał jajka. Jednym słowem, używał. Palił papierosy, ale nikomu nie dał nawet się zaciągnąć. „Nam, powiada, palić nie wolno, więc gdyby dozorca widział, że nam daje papierosa, toby go ukarał”. Jak powiedziałem, cierpieliśmy przez trzy dni. Czwartego dnia w nocy zrobiliśmy, co należało. Chłopisko budzi się rano i... Zapomniałem wam powiedzieć, że zawsze z rana, w południe i wieczorem, zanim zaczął żreć, modlił się długo i gruntownie. Więc modli się i wyciąga spod pryczy toboły. Toboły juścić były, ale płaskie, pomarszczone jak suszona śliwka. Zaczął krzyczeć, że został okradziony, że mu złodzieje zostawili tylko papier klozetowy. Potem przez jakieś pięć minut myślał jeszcze, że zrobiliśmy tylko taki kawał i że te jego prowianty gdzieś pochowaliśmy. Więc mówi do nas tak sobie, na wesoło: „Ja wiem, że to tylko tak, dla kawału. Schowaliście, ale oddacie. Udało wam się”. Był tam między nami jakiś jeden z Libni i tak powiada: „Wiesz pan, co? Przykryj się pan kocem i licz do dziesięciu, a potem zajrzyj do tobołów”. Przykrył się jak posłuszny chłopaczek i liczy: „Raz, dwa, trzy”. A ten Libniak znowuż swoje: „Tak prędko nie można, trzeba liczyć pomalutku”. Więc tamten liczy pomalutku, z przerwami: „Raz trzy...” Kiedy naliczył do dziesięciu i wylazł spod koca, żeby zajrzeć do swoich tobołów, zaczął krzyczeć: „Jezus Maria, ludzie kochane, toboły puste jak przedtem!” A twarz jego miała wyraz taki głupi, że mało nie popękaliśmy od śmiechu. „Spróbuj pan jeszcze raz”	Ani trochę! To po prostu pojedynek na śmierć i życie z młodym człowiekiem, którego pan oprowadzał w nocy po ulicach Parmy i który czułby się zbezczeszczony, gdybyś pan został przy życiu. Jeden z was jest zbyteczny na ziemi; toteż staraj się pan go zabić; będziesz miał szpady, pistolety, szable, wszelką broń, jaką można zgromadzić w kilka godzin, bo musieliśmy się śpieszyć; policja bolońska jest, jak panu wiadomo, bardzo czujna, a nie trzeba, aby przeszkodziła temu pojedynkowi, nieodzownemu dla honoru młodego człowieka, z którego pan sobie zadrwił.	Phi A po co ma je znać? Zrobi się wszystko po cichutku. Najważniejszą rzeczą jest znaleźć odpowiednie wpływy w Ministerstwie Sprawiedliwości, ale o to kłopotać się nie potrzebujemy, skoro szczęśliwy los dał nam, jako sprzymierzeńca, wielce szanownego pana. Nieprawdaż?...	Moje złoto, i cóż mam robić? Co prawda to szkodzi mi nawet, zwłaszcza, że pije się zwykle dosyć dużo. Nie jestem już z sercem w zupełnym porządku. Ale ostatecznie spotka się kilku ludzi... Wszystko jedno zresztą!	A gdyby ona kochała się w innym?	Powiedział i o was się wypytywał.	Przyjechałem się zapytać przyjechałem się zapytać, może panowie potrzebują krupów albo sadła?...	Zaprawi pan nam poncz wedle swej recepty wśród starych przyjaciół oderwie się od trapiących go smutnych myśli.	Na kilka dni przed powrotem Napoleona Fernand wyciągnął los do wojska. Burbonowie dali mu pokój i siedział sobie spokojnie w swojej wsi; ale gdy Napoleon wrócił, ogłoszono pospolite ruszenie i Fernand nie mógł się wymigać. Ja także musiałem wyruszyć; ale że nie byłem taki młody i właśnie się pobrałem z moją biedną Karkontką, wysłano mnie tylko na wybrzeże. Fernand został wcielony do oddziału liniowego, doszedł ze swoim pułkiem do granicy i wziął udział w bitwie pod Ligny.	Nie może to być, mości pułkowniku bo ta Laszka okrutnie się stracha i raz się już nożem pchnęła. Boimy się, by jej co złego się nie stało. Lepiej niech już ataman sobie z nią radzi.	„Matuszka”, prawda, bardzo mnie kochała. Kiedy mnie wzięto w rekruty, z żalu zasłabła i słyszałem, że nie wstawała... Żołnierz, Samobójstwo, MorderstwoCiężko mi już bardzo pod koniec zaczęło być w rekructwie. Komendantowi się nie podobałem, za wszystko mnie karał nie wypaliło! Obejrzałem karabin, przeczyściłem panewkępanewka myślę sobie. Wziąłem but, naciągnąłem, bagnet przypiąłem, milczę i przechadzam się. Wtedy to postanowiłem zrobić coś takiego: gdziekolwiek się dostać, byle nie być rekrutem. W pół godziny potem jedzie komendant i prosto na mnie: „Czy tak stoją na warcie?”. Wziąłem karabin do ręki i wsadziłem w niego bagnet po samą lufę. Cztery tysiące pałek przeszedłemCztery tysiące pałek przeszedłem	Którzy świeżo z dalekich krajów przyszli, ochotnie na nas uderzali, ale popróbowawszy raz i drugi, już nie z takim sercem. Arabowie, muzułmanie, przen. poganie; w czasie opisywanym w powieści w Hiszpanii trwała rekonkwista, to jest odbijanie ziem zajętych przez Saracenów. Tu ogólnie o poganach. wspomagacie, przez co potępieni będziecie!” A w nas zawziętość jeszcze rosła, gdyż nieprawda jest!  Oboje królestwo Litwę ochrzcili i każdenkażden anegdota dotyczy udziału Jagiełły w misterium wielkanocnym, w trakcie którego zrzucano na ziemię postać pokonanego diabła. Wzięło się stąd przysłowie „Stawiać Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. książę. ochrzcić, tom się ochrzcił, kazał Chrystu czołem bić, to biję, ale po co mam starym pogańskim diabłom okruszyny twaroga żałować albo im pieczonej rzepy nie rzucić, albo piany z piwa nie ulać. Nie uczynię tego, to mi konie padną albo krowy sparszejąsparszeć albo w żniwach będzie przeszkoda”. I wielu też tak czyni, przez co się w podejrzenie podają.  Ale oni to robią z niewiadomości i z bojaźni diabłów. Było onym diabłom drzewiejdrzewiej (daw.) litewska chata z ziemi i nieociosanych bierwion. i konie do jazdy i dziesięcinę brali. A ninieninie (daw.) dzwony po miastach biją, więc się to paskudztwo w najgęstsze bory pozaszywało i tam z tęsknościtęskności i mówi: „Daj!” Niektórzy też dają, ale są i śmiałe chłopy, co nie chcą nic dać albo ich jeszcze łapią. Nasypał jeden prażonego grochu do wołowej mecherymecher jarzębinowym. kołkiem i księżom franciszkanom na przedażprzedaż średniowieczna moneta, 1/24 grzywny., aby nieprzyjaciół imienia Chrystusowego zgładzić. Sam tę mecherę widziałem, od której sprosny smród z daleka w nozdrzach człowiekowi wiercił	Tak, ale należy jej się moja wdzięczność. A ja umiem być wdzięczna, panno Magdaleno...	Ba! To głupstwo! Ale nie znasz historii o krasnoludku, który tańczył z dziewczyną od świtu do zachodu słońca, a potem pękł jak cielę, które napiło się kwaśnego mleka.	Bardzo cię przepraszam ale winne temu twoje męskie ubranie. Posłałem cię po wino niczym chłopca. Nie gniewasz się na mnie?	Cóż to, znowu się zabrałeś do książek?	Ja także chciałem się z tobą spotkać Wiesz, że byłem w Maracaibo?	Oho! może ja tu co odkryję, jakoś mi się wiedzie.	A tośmy się nie zrozumieli! Ha, ha!	Chce się z nią żenić. Tak pisała Róża.	Co? Komplementy? Proszę się nie zapominać	Cóżeś się tak utytłał?	Mogę się nie zapierać	Nie; panie znudziłyby się, słuchając.	Skądże ta pewność? Nie wie­rzysz w cuda? Czy cuda były tylko dawniej albo tylko z dala od nas mogą się zdarzać chodzi o cudowne objawienie Matki Boskiej, jakiego dostąpić miała w 1858 czternastoletnia Bernadeta Soubirous (właśc. Maria Bernada, 1844–1879), w grocie Massabielle w Lourdes, u podnóża Pirenejów..	Spodziewasz się, że morderca odstąpi od swego zamiaru?	W niczymże się pan marszałek nie spostrzegł?	Wiesz, Jędruś że o włos, o pajęczynę, a byłoby się wszystko wydało.	Nie był wcale wesoły Ale dlaczego gniewasz się na mnie? Czy żałujesz, że odebrałeś mnie tym bestiom? Powiedziałam ci przecież, kim jestem. I mogłeś sam to widzieć.	Bo cóż jest powietrze, mówił zapytując się szczupak A co jest ziemia, jeśli nie woda zgęsła znowu? Prawda mości dobrodzieju jest w wodzie, wszystko jest z wody, wodą, przez wodę et sic porro.	Pan się na to nie zgadza?	Widzę, że ci bardzo pilno mnie się pozbyć! Zum Henkerzum Henker (niem.)	Wszystkiemu temu winno, że waść po francuzku nie umiesz, odpowiedział cześnik serjo; gdybyś parle franse umiał, poszedłbyś z wojewodą, podczaszyną i tą laleczką podczaszycem, grzać się w austerji przy kominie.	Do domu się idzie, uważajcie, do domu	Nie... nie... Muszę powracać do Benares. Teraz, skoro już wiem o istniejącym w tej krainie zwyczaju wyręczania się skrybentami, będę ci co pewien czas przysyłał listy, a czasami przyjadę, by ciebie odwiedzić.	Przedstawiłem panu zresztą przypadek bardzo materialny Przypadek, w którym społeczeństwo, zaatakowane u swych podstaw przez morderstwo na jednostce, na której się przecież opiera, mści się śmiercią za śmierć. Ale czyż nie ma tysiąca innych cierpień, które rozdzierają człowiekowi trzewia, a którymi społeczeństwo bynajmniej się nie przejmuje, i nie daje mu nawet możliwości tej mizernej zemsty, o jakiej mówiliśmy przed chwilą? Czyż nie ma zbrodni, dla których tureckie wbijanie na pal, tortury stosowane przez Persów, bykowiec Irokezów, byłyby zbyt łagodnymi karami? A społeczeństwo obojętne na nie pozostawia je bezkarnymi. Niech pan sam powie, czy nie ma takich zbrodni?	Juści... wiedzą... ale raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie, co się przez smarowania nikaj nie dociśniesię przez smarowania nikaj nie dociśnie (daw., gw.)	Zapewne nigdy nie mówił o tym wyraźnie. Zdaje mi się, że nie słyszałeś nigdy nawet jej imienia.	Żałuj też i Alberta, uwierz mi, to godny syn swojej matki. Ale wróćmy do ciebie. Przybiegłeś do mnie	A to już wiem to jest kupiec bardzo znaczny, wenecki, który wczoraj wieczorem do Lwowa przyjechał; w ważnej sprawie on z panem Jaroszem rozmawia; nie dziw, że ci za drzwi kazano.	Gadki to są bałamutne Czy to my ich nie widzieli na wojnach? Oni życia nie darowują nikomu... Młode dziewczęta potrzymają w obozie kilka dni i głowy im ścinają, i dzieciom czaszki o piece roztrzaskują, starców końmi na śmierć tratują... Chrztu nawet nie chcą i śmieją się z tych, co o życie proszą...	O, takie mocne słowa Pan zbyt rygorystycznie traktuje polskie słownictwo, panie kolego. Papierosika?... A cóż pana do mnie sprowadza? Bo i ja wobec tego, że jak słyszę, jest pan wolny, miałbym pewną propozycję.	No, jużci, trudno zaprzeczyć, żem świat poznał za młodu, wcześniej może niż każdy z was, ale sprawy serca żadnej nie miałem, aż...	Kiedy bo ty wiesz. Odpowiedz bez pytania, bo mnie tak trudno.	Zapewniam pana że zdumienie moje z powodu przybycia panów w tej łodzi jest tak wielkie, iż nie pozwala mi odczuwać pomniejszych niespodzianek. Ale może panowie wylądują?	Ach tak? Mimo to, Jakubie powinieneś być ostrożny, inaczej będziesz kiedyś żałował. To „ładna” rodzinka. Brat, najbardziej osławiony kłusownik, może nawet poniekąd morderca... ojciec i dziadek także nie lepsi... zapowietrzona dziura to gniazdo na bagnisku, stamtąd nie wyjdzie na pewno nic dobrego. Ja nie dowierzałbym jej tak bardzo.	Pani Czertwan przybyła tu w interesie do ciebie, Marku. Niespokojna jest, co z nią będzie teraz, gdy Skomonty przechodzą na twoją własność.	Zostań Henryku, aby zobowiązać Doriana, a zobowiążesz mnie To prawda, że nigdy nic nie mówię, kiedy pracuję, i nigdy nie słucham, gdy mówią do mnie, co musi być strasznie nudne dla mych nieszczęsnych modeli. Zostań, proszę cię.	Kiedy zgasł mój anioł, myślałam, że tylko ja jestem nieszczęśliwa...	Krzysiu, dziecko moje otwórz, to ja...	Podły! podły!... ale ona bardzo piękna!	Tak najpewniej byłoby lepiej... bo gdybyś miał do mnie przywiązanie...	Wszak do więźnia nikogo nie dopuszczano?	Ale co ci dolega?	Idź tedy do piekła, Gösto, jeśli masz ochotę. My sami będziemy królować w Ekeby.	Kryteria są społeczne Pęd ludzkości ku coraz większej społecznej doskonałości stwarza kryteria dla tablicy wartości w każdej epoce. Kryteria pragmatyzmu muszą być społeczne, inaczej każda bzdura mogłaby mieć pretensje do względnej chociażby prawdziwości. Po zbankrutowanej demokracji przychodzi komunizm czy syndykalizmsyndykalizm	Wolę przyrody być dziwotworem. Wspomnień ja żadnych nie mam o sobie. Nie mogę mieć ceny nigdy ustalonej.	Jakże to? Mówiliście przecież, że bez krwi rozlewu?	Zastosowałem wzmacniacz dźwięków własnego pomysłu. Najważniejsze jest jednak to, że moja sąsiadka z dołu widocznie nie podejrzewa wcale istnienia tego podsłuchu. W przeciwnym razie byłaby ostrożniejsza w telefonicznej rozmowie.	I dlatego liczę tylko na to, że Alberta ocali pańskie dobre serce, albo też pańska wspaniałomyślność, drogi przyjacielu. Wiedząc, jak pan strzela, mogę panu powiedzieć coś, czego nie mógłbym powiedzieć komu innemu, bo byłoby to śmieszne.	Jak to! nie macie mnichów, którzy nauczają, dyskutują, rządzą, knują i palą żywcem ludzi będących innego zdania?	Nie mam go już.	To nie wiesz o niczym?	Zmora ta moja sprawa, co ją wspomnę, to mi wszyćkowszyćko (gw.)	Jestem na tyle młody, iż kocham ją jeszcze, a nadto pragnę zwyciężyć, abym nie miał wysłuchać jej bez obrazy, choć nie bez rozpaczy	A potem każe pośrutowaćpośrutować	Ależ ona nie mieszka podobno w Jodłowéj	Gana bus to. eiki ir daryki, ką liepiau, o žiūrėk gerai klausyk, ką pasakys ta boba, ba ji yra motina.	Gospodyni, a to prędko chodźcie!	Kiedyż to?	Myślałam, że zgubisz nareszcie w Wiedniu swe furmańskie gusta...	Nie mam zielonego pojęcia	Nie... nie zawsze. Będziemy ich trzymać w pieczarach, dopóki nie dostaniemy okupu.	Pewnie myślał, że parasol strzela?	To ojczym, proszę pana.	Wszystko. Tylko w ten sposób można chwytać z życia i z własnego mózgu najwybitniejsze, najlepsze momenty. O, widzi pani, to są moje dokumenty ludzkie. Mam ich całe stosy	Władza, Religia, Państwo, Żołnierz odparł Kakambo	A krasnoludki?	Ani czy jest panną, wdową, lub mężatką?	Błogosławieni, którzy cierpią dla sprawiedliwości...	Ciekawym, po co my w ogóle musimy walczyć?	Czy masz pan jaki sposób przeszkodzić temu spotkaniu?	Czy mógłbym cię prosić o zakomunikowanie mu mojego nazwiska z prośbą o łaskę krótkiej rozmowy?	Dlaczego?	Gdyby zapomnieć! Przestać prowadzić ów proces...	Głupota, Mądrość mówił.	He?	I mnie także	I o przykazaniach bożych! wtrąciła z nowem westchnieniem pani Apolonja.	Jak Wasza Wysokość...	Jakto? a obora, a stajnia?	Janinka przejdzie na judaizm.	Legatowi papieskiemu towarzyszy prócz Gerwarda, Janisław, arcybiskup gnieźnieński i Domarat, opat mogielnicki	Mówię co czuję, rzekł.	Nic, nic, Ewuś	O co?	Od siedmi roków siedzem.	W porządku, wszystko w porządku	Zginąć!	Żonę bił.
Nikt nie był winien, Zośka. To było zupełnie głupie nieporozumienie i nic więcej. Musiało się też z czasem wyrównać. Nadszedł taki dzień, że dobra niewidzialna wróżką sprowadziła ich niby przypadkiem razem do cudownego, zaczarowanego miasta. Byli tam zupełnie sami wśród obcych sobie ludzi i przekonali się naraz, jak są sobie bliscy i drodzy, i jak im dobrze może być ze sobą. Zdawało mi się, że łuska im nagle spadła z oczu. Zaczęli się śmiać ze wszystkich dawnych nieporozumień. Zośka, tak serdecznie zaczęli się śmiać! I nie mówiąc nic o tym, postanowili sobie nadal nie utrudniać życia, lecz cieszyć się zawsze tym wszystkim, co ono im daje...	A tak, ojca Pawła. Właśnie nas Tatarzyska pędziły przez miasto, kiedy na placu targowym czterech łotrów ciągnęło ojca Pawła do chana, który siedział pod kościołem Panny Maryi. Pustelnik wyglądał osobliwie. Był całkiem bielusieńki, aż bił w oczy. Broda po pas wisząca jak obłok, włosy roztrzęsione wokół głowy jak korona gwiaździsta, twarz i ręce jak śnieg jasne, wszystko białe a białe. Czy to wieczne posty i ciemnice tak go wychłodziły, czy to świętość ubrała go już w takowe anielstwo, nie wiem, ale i pogany patrzały na niego, jakby na cudowne zjawisko. Chan, jeno spojrzał na ojca Pawła, zaraz wpadł w jakoweś pomieszanie. Zaczął oczy spuszczać, kręcić się, namyślać, potem rękę wyciągnął i powiedział: „Odprowadźcie tego człowieka tam, skąd wyszedł. Nie róbcie mu nic złego. Ten człowiek już nie należy do nas, ale do Boga”. I my na własne oczy obaczyli, jak ojciec Paweł nazad wszedł do swej komórki. Tatarzy nie śmieli go dotknąć, a my płakali z radości	Żebrzę. Przypomniałem sobie, że to już czas niemały, jak nie jadłem i nie piłem. Jaki jest w tym mieście zwyczaj zbierania jałmużny? W milczeniu, jak u nas w Tybecie, czy też głośno?	Wiosna, widzisz, to jest jak słońce świeci i deszczyk pada, więc na przemiany, a roślinki kiełki puszczają i pędy świeże, a pod ziemią pracują Gdyby ogród pozostał w tajemnicy, moglibyśmy do niego wejść i doglądać, jak wszystko z dnia na dzień rośnie coraz większe, i wiedzielibyśmy, ile róż jest żywych. Czy nie widzisz... czy nie widzisz, o ile by to było ładniej, gdyby to wszystko było tajemnicą?	A cóż pomoże, gdy stąd pójdziesz? Kiedy ci już tak na sercu los tej pani, lepiej żebyś jej tu pilnował i pomagał. Ano dałbyś temu pokój! Ludzie z tej litości co innego zrobią i jej z tym będzie źle, i tobie gorzej być może.	Wybacz, panie hrabio Nie wiedzieliśmy, z kim mamy do czynienia. Usłyszeliśmy ogromny wybuch. Wiedzieliśmy, że w pobliżu oddział żołnierzy osaczył piratów, i pośpieszyliśmy tu, aby nie dać uciec tym zbójom.	Jeżeli chcesz napiszę do twego braciszka nad Como. Przy pewnym wysiłku moim i moich przyjaciół uda się nam może skłonić margrabiego del Dongo, aby się postarał o łaskę dla sympatycznego kuzynka. Jeżeli to prawda, o czym nie chcę wątpić, że Fabrycy wyrasta ponad młodych ludzi, którzy obnoszą się na angielskich konikach po ulicach Mediolanu, cóż to za życie	Co? Jak? Jego grobowcem?... Więc pan sądzi, że ta niedocieczona kryjówka...	Dajcież spokój, panowie Nie na to się tu zebraliśmy przecie!	Jak to! czemuż nas pan nie ostrzegł?	A, to takie sukno jak to A, to takie sukno: kiedy ci mówię, że to sukno oficerskie, kiedy ci powiedam, skoro ja ci to powiedam, to ja myślę, że ja wiem co mówię. Nie nas bujać takimi bajdami.	Ach! Co ty mówisz! Ona pewno umarła teraz z tęsknoty za mną. Ja byłem jej ukochanym synem. Kochała mnie więcej niż moją siostrę, więcej niż wszystkich... Dziś do mnie w nocy przychodziła i płakała nade mną.	A co, czy ładna para?	Co się panu stało?	Co wy robicie najlepszego, co? tu: by, aby. się chronić od ludzkich oczów.	Co, Michałku?	Dobry dzień A co słychać?	Może chociaż dowiemy się, co te dzwony znaczą	Nie przestajecie palić ani na chwilę! Im gorszy będziecie mieć „trening”, tym lepiej dla nas. Zdemontowałem pierwszą piętnastkę nadliczbowymi lekcjami.	O, co się stało?	A owa kolubryna! Jeśli nam nie strach jutrzejszego szturmu, któż to sprawił?	Szaniec pewnie jest tak wysunięty, że między nim a głównym obozem jest pusta przestrzeń. Straże, jeśli jakie są, to przed szańcem, a nie z tamtej strony... Tak więc obejdziemy ich swobodnie i wpadniemy na nich od tamtej strony, od której najmniej spodziewają się napadu.	I ja cię już nie kocham! Musisz, jak inni, pogodzić się z tym, że serce twe zostanie zdeptane.	O człowieku najbardziej egoistyczny ze wszystkich zwierząt, najbardziej egocentryczny ze wszystkich stworzeń. Zawsze zdaje ci się, że Ziemia kręci się tylko wokół ciebie, że słońce świeci wyłącznie dla ciebie, że śmierć zbiera żniwo tylko dla ciebie. Mrówko, co złorzeczysz Bogu z wierzchołka trawy! Czy ci, co stracili życie, nic nie stracili? Pani de Saint-Méran, pan de Saint-Méran, pan Noirtier...	A! Ja także nie zauważyłam niczego podobnego. Ale ponieważ wiem, że często trudno jest nie być trochę złośliwą, kiedy się jest tak dowcipną...	Myślę, że póki co mamy od nich spokój Dostali za swoje!	A taki poczciwy, taki zmyślny i taki robotny, że chyba drugiego takiego nie ma na świecie	Czemu nie? chciałabym bardzo. Jak zejde kiedy dużo koszyków sprzeda, a ja dużo wełny naprzędę... kupim sobie znów na targu takie białe koźlątko...	Dobrze. Powiedz mi teraz, w którym miejscu wsiadł do dorożki i co było potem?	Ja im kazał przysiąc. Oni wierni mołojcy, nie rozgadają, choćby z nich pasy darli. Ale ty sama mówiła, że tu ludzie przychodzą do ciebie jako do worożychyworożycha (ukr.)	Co? Piasecki złodziej? Eh! Ktoś ci plotkę doniósł.	Czy możesz przysiąc, że go nie znasz, Alanie?	I myślisz, że nic by go nie uratowało?	Po dniu świeższą i jeszcze może piękniejszą się wydaje dla tych, co tego rodzaju piękności lubią.	Szczegółów nie wiem rozkazy wyszły od króla przez marszałka Löwendahla. Służbę całą zmienić kazano. Dozorca zamku wzięty na śledztwo i badanie.	Ja, panie, i nieraz pytam się, czy my nie zanadto ubóstwiamy kobiety, czy w ogóle nie traktujemy ich zbyt poważnie; poważniej i uroczyściej niż siebie samych...	Czy sądzisz, że nie miałem racji?	Nie Zaparły się te czorty wściekłe. Żołnierze trumnę wytaskaliwytaskać (gw.)	Nie mogę.	Nie rozumiem.	Nie używaj takich brzydkich wyrazów!	Aby na mnie czekać... Przygotuj się i przyjedź do mnie, a teraz pomóż mi wyjść tak, aby mnie nikt nie zauważył.	Jak to: nic?	On jest z tych... On jest z tych, co dbają o sprawiedliwość. Inni, świeżo przybyli z Europy, wykarmieni przez białe kobiety i z książek uczący się naszych języków, są gorsi od zarazy. Oni krzywdzą królów.	Żaden. Chodźcie do izby, miast w sieni rozmawiać. A jeśli chcecie ich widzieć, to leżą wedlewedle (daw.) izba, w której przebywała czeladź (służba).. Chodźcie do izby.	Cóż to było w trzeciej klasie?	Cóż to takiego?	Jeśli pan sobie życzy, to powiedzmy: dyabełek	To prawda ale jakież się znajdą środki zaradcze?	Pleciuch to jestem, któremu pilno z nowinkami po kumach?...	To on! szepnęła Julja, i w tej chwili Jan bledszy także niż za zwyczaj, odemknął drzwi salonu.	A kysz! Zgińcie, mary! Oto znów je-stem s-s-sobą, wężem Kaa! Zresztą byłem niemal przekonany, że czasu upłynęło niewiele... Teraz pójdziemy nad rzekę, a pokażę ci, w jaki s-sposób damy s-sobie radę z rudymi psami.	Bo pan dobrodziej złudzony plotkami wyrobił sobie o mnie nieprzychylną opinię... A tymczasem ja, słowo honoru, mam jak najlepsze skłonności...	Do mnie? smutnie się śmiejąc odpowiedział Bogusławski.	Do spisku nigdy; mogę z panią być tylko w otwartej wojnie.	Mnie tam jenojeno (daw.)	Och! Mieszkam jak kanonik	Tak mnie i Goba!	Jak się nazywa?	Strzały aż tu słychać, tam bitwa! Boże, zmiłuj się nad nami!	Uciekł od mamy! zawołał starszy dziesięcioletni chłopak, i zaśmiał się na całe gardło, junacko ujmując się pod boki.	Wypełniam polecenie pani Tekli. Służę panu za przewodnika. Pójdziemy do browaru.	Zatrzyma się na cyfrze, której na imię miliard...	Żadnego z was.	Polecam ci małego huzara! ten cywil ma ducha.	Bierzże go, kuzynko, i mnie pożycz ze sto tysięcy... A cóż, znalazła się ta cudowna blaszka?...	Dobrze, dobrze!	Okna otwierać można, bo jest czém w piecach palić!...	Pierwszego lutego będzie wielki tańcujący wieczór u babuni, będziemy mieli cały nasz świat	Przed nauczycielem? Żeby ci darował cięgi?	A więc niech się wasza dostojność uspokoi, znalazłem sposób przyznania słuszności obydwu uczonym.	Ałła!	Bądź waćpan dobrej myśli	Bądźcie zdrowi!	Czy już dosyć	Dziękuję	Gdzie wasze pozwolenie?	I cóż on?	I inni książęta wszyscy za tem głosują, bo im się już tu stać naprzykrzyło.	Mam się bić.	Mariaszka przychodziła, Chawroszka przychodziła, Czekunda przychodziła, Dwugroszowa przychodziła......	Mój Boże I Elżunia zamiast Jasia musi piastować takie straszydło.	Niech się pani gospodyni śpieszy!	No, któż taki?	Oni cierpią wielkie prześladowania od ludzi!	Otrzymałeś jakąś złą wiadomość?	Pan z nią rozmawiasz?	Parę dni dobrego słońca i wnet przeschnie, zwiesna przeciech.	Ponieważ pokochałeś! Bywajże mi zdrów, drogi siostrzeńcze!	Przecież mój Łado.	Przysięgasz?	Siódmy rok.	Sługa, Pan, Niemiec, Wierność, Pies rzekł Jan Skrzetuski	Także koncept!... Pański zegarek zawsze spieszy się z rana, a późni wieczorem	Wczoraj wieczorem.	Wiem.	Wyjść za niego...	Za dwa.	Zadługo pan czekałby.	Znowu...
Droga panno Magdaleno ja przecież nie mam do ciebie pretensji. Ale wiem i od Howardówny, i pośrednio od profesora Dębickiego, że... zanadto żywo brałaś do serca wszystko, co się tu działo... Każdy wyzyskiwał twoje uczucie, każdy odstępował ci część swoich kłopotów, a rezultat jest ten, że wyglądasz jak z krzyża zdjęta...	A ja ani tak, ani nie. Bawiłem się w nirwanę, tak jak w inne rzeczy. Wiesz, żeby nie poczucie tej winy, tobym był spokojniejszy. Nie miałem pojęcia, że to tak może dokuczać. Mam wrażenie, że jestem pszczołą, która ograbiła swój ul, i że to jest rzecz podła. Ale przynajmniej po mnie zostanie majątek. Co? prawda? Trochę straciłem, ale bardzo niewiele prawda? Ach, jakbym ja chciał teraz jeszcze żyć, choćby z rok, choćby tyle, by nie umrzeć tu...	Tu jest mój największy grzech, ale, Haneczko, wejdź w moje położenie. Kochałem cię do szaleństwa i bałem się, że gdy wyznam ci prawdę, nie zechcesz zostać moją żoną.	Co mi do tego Arystoteles twierdzi, że to Księżyc, i ja ślepo tym razem chcę się trzymać jego zdania.	A więc, dziecko, posłuchaj mnie. Młode dziewczyny tworzą sobie często szlachetne i urocze obrazy, idealne postacie, mają fantastyczne pojęcia o ludziach, o uczuciach, o świecie; stroją niewinnie kogoś w te wymarzone przez siebie doskonałości i wierzą w nie. Kochają w wybranym urojoną istotę; ale później, kiedy już nie pora się ratować, ten zwodnyzwodny	Ale nie, ja chciałbym być grzeczny, oni są tacy mili dla mnie; zresztą doprawdy to nic tak ważnego.	Dla mnie ta sprawa nie wydaje się szaleństwem Musimy z tego zbić kapitał, Tiger. Mamy w rękach dwie potężne maczugi.	Mało wam jeszcze powiedziano i nie wiele wiecie, bo zaprawdę więcéj się jest czém pocieszyć.	Prawda temu co rozkazywał całe życie, słuchać zrazu nie lekko; ale jakoś i tego nauczyć się można.	Prześlicznie!... Ale... jakże ty chcesz pracować?...	To bardzo trudne. Wiem tylko, że pańskie imię albo nazwisko musi się zaczynać na literę S.	Zdaje ci się Nic nie słychać.	Nie wszystko rozumiem. Ale niech ludzie tu nie słyszą, że mówimy po angielsku.	Poszedł. Dlaczego uciekłeś? Tak nie lubię, gdy mnie samą z kim zostawisz... Zresztą to jest naprawdę niegrzecznie.	Jakżeby to on mógł Kozaków aż tu przyprowadzić?	Od radości ale i ze strapienia, bo my tu w ciężkiej niewoli jesteśmy, dnia niepewni ani godziny...	Postaram się. Może o poglądach Słowackiego na demokrację?	Więc i ty mnie odpychasz! Żegnajcie tedy wszyscy, idę umrzeć.	Ja? Ja ją mam całą w głowie. Ja od pięćdziesięciu lat patrzę na każdą firmę, co się zakładała. Ja mogę dzisiaj prawie na pewno powiedzieć o wszystkich co otwierają interesy, czy one będą żyć. Niech mi pan wierzy, panie Trawiński, moje słowo to nie jest ten wiatr, moje słowo to dokument, to weksel z najlepszym żyrem.	Sst, sst... Czy nie mógłbym czego tu zrobić? Jesteśmy trzej starzy przyjaciele... W tym życiu nie pozyskamy nowych...	Ty nie masz dla mnie ani szacunku, ani przyjaźni I nie zostałem parem!	A! dla widzenia się ze mną?...	I cóż by się stało, Beetle?	Proszę go wnieść tu, panie Hubbard Przykro mi, że trzymam pana tak długo. Myślałem o czymś innym.	Ty liguryjski mule!	Ja miałbym cię opuścić? Mówię ci jeszcze raz, że nie znasz Madziarów. Tutaj potrzebna jest wielka ostrożność. Ja go spiorę.	To waszmość nie znasz tutejszej szlachty. Tu jednego takiego nie upatrzysz, któren by w wojsku nie sługiwał. Wszystko ludzie doświadczeni i dobrzy żołnierze.	Nie chcesz go zwolnić z przyrzeczenia, choć wiesz dobrze, że oszukałaś go, dając mu je do podpisania?	Czy to pilna sprawa?	Cóż to? Czy konkurent jaki przyjeżdża?	Dziękuję panu, ja nie zażyję	Krzyczysz wtedy, czy chcesz uciekać?	Myśli, nie myśli. Trudno jest na to odpowiedzieć. Czasem chciałbym.	Mój ojciec dbały był jak nikt na świecie o blask swego nazwiska; musiałby zapomnieć o zasadach całego życia, aby zrobić to, o czym mówisz.	No, no, czy ksiądz nie przesadza?	Nie, drogi panie, nie Ma pan talent, niech mnie czarci porwą, i rad jestem niezmiernie, że pana poznaję.	To prawda że wszelka nauka przychodzi mu łatwo. Jest jednak zbyt samowolny. Wróciwszy jednak do tego, o czym wspomniał, czy według pana rzeczywiście Mitrydates stosował takie środki ostrożności i czy były one skuteczne?	A pewnie, i powiedział jeszcze tak: jeśli, powiada, młody pan popadł w jakowe złe terminyterminy (daw.) (ok. 1370–1434), córka wielkiego księcia Litwy Olgierda, siostra Władysława II Jagiełły, żona księcia mazowieckiego Ziemowita IV.  siłasiła (daw.) siostra. królewska i prócz tego będąc osobliwsząosobliwy (daw.) poważanie, cześć, szacunek..	Ach, naucz, proszę cię!	Co mam kłamać? Jakbym nie chciał, i o kącie nic bym nie powiedział.	Co nie miałbym myśleć!	Czy masz waszmość co, prócz czczych wyrzutów, do powiedzenia?	Dlaczego?	Doprawdy pani, że nie.	Jak? co?...	Kto?	Lecz cóż to za osobliwsza chmura?	Nie wiem nic o nim	Nieprawda, przez złość ino gadałem, tak sobie... nie, gdzieby tam zaś	Owszem!... Powinien pan dostać żonę elegancką... więc z chęcią pomogę panu w tej pracy. Ale będę surową nauczycielką...	Pewnie, że młodzi. Ale mój Wiesiek, proszę pana, też jest młody i co ma z tej młodości?	Pewno jest, jeżeli nie pojechał za jakim szachrajstwem	Proszę cię, jestem zdenerwowany.	Przecież sameś powiedział, że był to człek z niskiej kasty i nieokrzesany.	Sam dostaniesz po mordzie!	Twoja biedna nauczycielka jest bardzo, bardzo chora.	Więc kiedy twoje, to nam sprzedaj	Wygląda dzisiaj jak młoda, tłuściutka, oskubana z piórek gęś, okręcona w nać z pietruszki.	Zamiast mnie obrażać, dziękuj pan Bogu.	Zna dobrze drogę do stawu... przecież, nalał kto bądź wody do beczki, wykręcił tylko, a ona już sama trafiła na plebanię... krzyknął głośno, bo cień jakiś zamajaczył wśród topoli...	A Pola?	Basiu!	Brat Benedykt!	Cóż takiego?	Cóż za jeden?	Do szpitala lub do ministerium, tam gdzie idą ludzie zrujnowani na ciele i duchu	Dokąd pójdziemy?	Dyć bym za tobą poszła w cały świat na śmierć!	Eh-e-e!	Gdzie jest koń?	Hela: Siedź! (Usiadł).	Jaki list?	Jeden z bohaterskich twórców naszej ludowej ojczyzny	Jeszcze...	Jeszczeby też!.. za samo odnowienie wezmą te skurczybyki...	Mogę wyciągnąć dobry numer	Myślisz, że wszyscy marranosimarranosi	Myślę, że także...	Mój najsłodszy...	Na pańskie rozkazy?	Ne! Verčiau važiuosiu anksti rytą, o pagrįžęs nubėgsiu į dvarą. Vieną vežimą netruksiu parvežti	Niech bierze Basię!	Nieszczęsny ojcze	O amorach!	O dla Boga! dwóch chłopów więcej! A z jakiego narodu?	Pielgrzymi.	Poniute! turbūt tos poezijos ir fantazijos mes turėjome pervirš... Ir labai gal būti, jog mylėtojai ir gerbikai tokių niekų su apgaunančiais poezijos dūmais ir išlėkė, kaip dūmai, į padangę...	Potrzebowałbym człowieka który mógłby dostarczać materiały urzędom, żandarmerii, policji i celnikom.	Propagandę... polską?	Stój!	Słucham pana prezesa.	Tak.	Tatarzy! orda!	Wcale jej do twarzy w tym czerwonym staniku, niebieskiej spódniczce i płaszczu spiętym na ramieniu srebrną broszą. Podobne, choć mniej szlachetne typy kobiet spotykałem w Peru, krainie starożytnych Inków i Keczua.	Wedle Herschella a wedle innych.	Weźmiesz czterdziestu pocztowychpocztowy	Wyratowaliśmy go	Z przyjemnością pomogę proszę zatem powiedzieć, jakiej kwoty panu potrzeba?	Śmiech	Że pan został pokonany?
Jeżeli nie przyjdą? Ależ ja umrę, umrę tymczasem w przystępie szaleństwa, szaleństwa! Szaleństwo mnie ogarnia! Widzę w tej chwili całe moje życie. Jam głupiec! One mnie nie kochają, one mnie nigdy nie kochały! Przecie to jasne, jeżeli dotąd nie przyszły, to wcale już nie przyjdą. Im dłużej będą zwlekały, tym bardziej nie zechcą sprawić mi tej radości. Znam je; nigdy nie umiały one przeczuwać potrzeb, trosk i boleści moich, toteż i śmierci mej nie przeczują. One nie pojmują nawet mej miłości. Tak, widzę teraz, że wszystko, co dla nich robiłem, wydawało im się rzeczą małej wagi, bo wiedziały, żem ja gotów dla nich wnętrzności sobie otworzyć! Gdyby zapragnęły wyłupić mi oczy, to ja bym powiedział: „Wyłapcie je!” Zanadtom głupi. A im się zdaje, że wszyscy mają takich ojców jak one. Trzeba zawsze kazać siebie cenić. Dzieci ich pomszczą się za mnie. Ależ własny interes każe im przyjść do mnie. Ostrzeż je, proszę, że nie chcąc uszanować moich chwil ostatnich, przygotowują sobie zgon niedobry. W tej jednej zbrodni popełniają wszystkie inne. Idźże do nich, powiedz im prędzej, że nieobecnością swoją ojcobójstwo popełniają! Dość ich i bez tego popełniły. Krzyczże, krzycz tak jak ja: „Hej! Naściu! hej! Delfino! pójdźcie do ojca, który był dla was tak dobry, a teraz cierpi okrutnie!” Nic z tego, nikt nie przychodzi. Mamże umrzeć, jak pies jaki? Więc opuszczenie jest moją nagrodą! Ależ to są nikczemnice, zbrodniarki! Przeklinam je! Brzydzę się nimi! Podniosę się w nocy z trumny, żeby je przekląć raz jeszcze, bo, powiedzcież przyjaciele, czy ja nie mam słuszności? Wszak one bardzo źle postępują, nieprawdaż? Co ja mówię? Powiedzieliście mi przecie, że Delfina przyszła. Ona jest lepsza od tamtej. Tyś synem moim, Eugeniusza! Kochaj ją, bądź dla niej ojcem. Druga jest bardzo nieszczęśliwa! A ich fortuna! Ach! Boże mój! Umieram, cierpię za wiele: oderżnijcie mi głowę, zostawcie tylko serce.	Mój szczeniak był chłopak bardzo spokojny i cichy. Ponieważ mu te historyjki niezbyt przypadały do gustu, zachorował na zapalenie płuc. Ja włóczyłem się dokoła obozu i tak raz znalazłem Tertiusa, wałęsającego się jako D. A. Q. M. G.Deputy Assistent Quartermaster General pamiętasz starego Maca, który tak haniebnie grał na skrzypcach w Umballi?	Och! Gdyby okradał kasę galerników, to nie miałby się gdzie podziać, bo w ślad za nim posłano by wszędzie człowieka, co by go zabił. Przy tym okraść kasę to nie tak łatwo, jak wykraść pannę z dobrej familii. A wreszcie Collin to łotr niezdolny do takich czynów, on widziałby w tym ujmę dla swej sławy.	Oczywiście! Byłem. Szkliłbym ci to tak w żywe oczy, gdybym nie był?	Przez wiekuistego Amona!... Stało się tak dawno, a wy nic nie wspomnieliście mi?... Nawet o tym, że ja byłem posądzony o zabicie mego dziecka?...	To chwała Bogu. Przelękłam się... A co do tej książki to posłuchaj, proszę, jaki to piękny język. Myślę, że można go nie znać, a i tak odczuć jego piękno, zwłaszcza w wierszu.	I zabija. Powiedz mi tak szczerze, czy tobie kiedy przyszło do głowy, że można mieć po prostu nostalgię śmierci?	Pięknie powiedziane, mości wójcie. Tymczasem opuszczam pana, aby nie opóźniać na chwilę nawet załatwienia tak pilnej sprawy.	Tak. I mimo, że ja... nie wychodzę za mąż.	Tak... z panem, z panem... Karbowskim.	Dzięki Bogu wasz sąsiad mocny mężczyzna i grzbiet został cały. Tylko sześć żeber mu złamało i obojczyk. Zawieźcie go do domu i niech leży, póki krwią pluć nie przestanie. Jak tylko mu na kaszel się zbierze, niech lód łyka. Gorącego mu nic nie dawajcie. Tak samo ręką lewą niech nie rusza. Zgoi się. Za dni dziesięć niech po mnie kto przyjedzie, to sam zobaczę.	I cóż się stało, gdyś pani przybyła do furtki?	Poczekaj komendancie Widzisz pan, wieczorem, gdy wszyscy zasypiają, ja spać nie mogę. Smutki moje i wspomnienia opadają mnie, przygniatając swoim ciężarem: usiłuję się więc otrząsnąć z nich za pomocą tego napoju. Sprowadza mi on rodzaj oszołomienia nerwowego i sen, bez któregobym żyć nie mógł.	A czy wisielec znajdował się w przestrzeni objętej kruchtą? Jest to punkt, który należy ściśle określić. Wasza Eminencja odczuwa całą jego doniosłość.	A to gdzie on mówi: przebaczaj, kochaj, nie krzywdź i wrogów kochaj. Ach, jak pięknie on mówi!	A więc, gdyby wielmożny pan mieszkał jak my w Livorno, posłyszałby od czasu do czasu, że stateczek wyładowany towarem lub piękny jacht angielski, którego spodziewano się w Bastii, w Portoferraio lub Civita Vecchia jakoś nie dotarł tam wcale i nikt nie wie, co się z nim stało	Ach, nic mnie już nie obchodzi, kiedy Jasia tu nie ma.	Ale cóżby się stało? spytał Marcin trochę ciekawy.	Chcę powiedzieć ogólnie, że kobiety w monogamii tracą zbyt łatwo właściwe kryterium wywieranego wrażenia. Jest to los podobny do fatum poety samotnika. Kobiety w monogamii zapominają, że na impresję składają się, prócz pełniejszych kształtów, jeszcze i fale mięciutkiego jedwabiu, obłoki koronek, lekki i dyskretny bukiet perfum, harmonijna całość w kompozycji otoczenia, wreszcie umiejętność, umiejętność, raz jeszcze umiejętność Jelsky strzelał niecierpliwie z palców, krzywił się, wreszcie machnął ręką i wytrząsnął jakby z rękawa to mnie już nie bawi.!	Dlaczego nie? A plan, dzięki któremu udało nam się wymknąć z pewnego pensjonaciku, kto wymyślił, ha? Zdaje się, że ja, a i plan nie był taki zły, skoro tu jesteśmy?	Już on ci powie, co robić!... Nic sama nie rób i nie miarkuj, boś głupia, a ino jak będzie potrza, to beknij, ojcowe nogi obłap i proś... a słuchaj dobrze, co ojciec powiedzą i co Antek przódzi mówił będzie...	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Kochałem, mówię ci, postąpiłem bez rachunkubez rachunku (daw.)	Masz pan rację; mężczyzna pięćdziesięcioletni jest bardzo skłonny do upadku. I gdyby nie żona i dzieci... Panie Ignacy!... panie Rzecki!... niech mnie diabli wezmą, jeżelibym się nie ścigał z młodymi. Ale panie, żonaty człowiek to kaleka: kobiety na niego nie patrzą, chociaż... panie Ignacy...	Mogę Ja już od dwóch tygodni nie pracuję wcale i po mieście się wałęsam.	Nie bardzo, bo się dopiero uczyłem. I mama mi przeszkadzała. Wiesz przecie, jak dorośli lubią wszystko przesadzać. Troszkę się coś zapali, to zaraz mówią: pożar.	Nie przerywaj, Luciu!... Umrę i nikt mnie nie będzie żałował... Nikt... Owszem, każdy ucieszy się... Ale co tobie, Madziu?... Jesteś jakaś rozgorączkowana...	Nie wątpię zdaje mi się jednak ostatecznie, że sam także dość oswojony jesteś z herbami, o czem świadczy owa chusteczka haftowana, której zawdzięczam zaszczyt znajomości z tobą.	No! i cóż myślisz?	Pomiarkowali, że z nami nie przelewki i chcą się poddać!	To opowiem ci różne rzeczy.	To waćpan zakochał się w kniaziównie?	Widzisz kochana mamo powitanie, kantata, przyjęcie, król był wesół i zostawił nam dotykalne dowody swojego ukontentowania, mogę się więc spodziewać jak najpomyślniejszych w Warszawie sukcesów!	Właśnie o nią chciałam prosić, o moją córeczkę... Czyby państwo Solscy, tacy bogaci, nie przeznaczyli coś na jej wychowanie?... W takim razie można by ją odebrać od Dzieciątka Jezus... Ach, pani, nie dla siebie proszę... dla niej... Przecież ona niewinna temu, że nieszczęśliwa matka nie może jej dać opieki... Niech pani to zrobi... Pani podobno ma taki wpływ na Solskich...	Właśniem ci o tem przyniósł wiadomość wezwałem kilku świadków, zrobiliśmy rachunek i i powiem ci, że jesteś bogatą, bardzo bogatą nawet.	Za mego czasu, Ali z Teleben miał kłopoty z Kosrefem-paszą: też drugi ananas! Nazywacie go tutaj Szoref, ale nazwisko jego wymawia się po turecku Kosru. Musieliście czytać swego czasu w dziennikach, że stary Ali wygrzmocił porządnie Kosrefa. Otóż gdyby nie ja, Ali z Teleben dostałby wcieranie o wiele wcześniej. Byłem na prawym skrzydle i widzę Kosrefa, starego wygę, jak wali w nasze centrum... Ha, ha! To był atak, nie powstydziłby go się sam Murat! Dobra! Odczekuję i w stosownej chwili walę na nich co sił; przecinam na dwoje kolumnę Kosrefa, który przeleciał za centrum i znalazł się bez osłony. Rozumiecie... A, ba! Po bitwie, Ali uściskał mnie...	Zapewne i temu dobrze się powodzi.	A Fitz-Gregory?	A kto na brzegu?	A lekcyą na jutro umiész?	A panna Zuzanna?	A więc nie... Miss Doro... nie będę pytał... proszę tylko, wiedz pani, że ją kocham do szaleństwa i...	A, a, pan Mikołaj! Co tu waszmość na schodach porabiasz?	Aha!...	Ale dzieci! dzieci?	Ale ten szacunek, który idzie za sławą?	Bani mosze iźdź Odo moja gompinadzja: ja fyjtę z banem, otdziąkniemy żpiekóf na naż drob. Bżes den dżas bani bójcie to banny Glerszet, nigd nie saufaszy deko. Mam gonia, fesmę bana z dyłu sa ziotło i niech mnie dżardzi borfą, jeźli nas gdo tobatnie.	Być nie może! Pan wrócił z drogi? To nie do wiary! I dlaczego? Przeszkody były za wielkie?	Ciotula!	Co pan wyprawia	Czy nie uważasz, Karolu, że on jest za młody? Ma zaledwie dwadzieścia siedem lat. Mógłbyś jeszcze przez rok, dwa...	Czyście wy o Bondarywnie królowi co szepnęli?	Dam ja mu Gdańsk! Chodźmy.	Dlatego: było nas trzech braci...	Dobrze ale powiedz mi, kim właściwie jesteś? Przecież zupełnie cię nie znam.	Dokądże pojechał?	Hm... owszem bardzo pięknie, ale ja tam nie jestem zbytnio wykształcony, więc dla mnie za mądre, niezupełnie zrozumiałem.	Jaki interes ma pan do mego ojca?	Jaki piękny zachód słońca! Spójrz, Aniu!	Jeszcze nie zupełnie... Mam mieć teraz próbę z dyrektorem muzyki. Prawda, pan Cabiński mówił nawet, że przed przedstawieniem!...	Jeśliby tam która o Sułkowskiego spytała... ale wątpię... niemki wolę.	Kogóż to mi przywozisz, mospanie Nieczuja?	Kupiłem od jednego chłopca.	Kupujesz, Józefie? Dajesz rękę na zgodę?	Matko Przenajświętsza! Toż on nabija jedną po drugiej!	Mów pani, mów królowo słodycz głosu twego łagodzi gorycz twych słów. O świętokradztwie mówisz! ależ świętokradztwem jest rozłąka dwojga serc, które Bóg jedno dla drugiego stworzył.	Najf!	Nazwiska swego panu nie powiem.	Niby co? Boli głowa? Opatrzą.	Nie wiedziałem, że waszmość przebywasz w mym opoluopole powiada Robin.	Nie wiem. To nie moja rzecz	Nie, na razie jest nas za mało, ale wkrótce Van Gould o mnie usłyszy. Popłyniemy my dwaj i twój kompan.	No i co?	No nie ma co mówić, mężnie waść stawałeś; jeno to powiem, żeś lepszy rębacz niż wódz.	Olaboga! Anim chwilczyny nie zmitrężyłmitrężyć	Oni, panie? Byle wiedzieli, że nie spotka ich za to kara i męka!	Owszem, bardzo piękne. Komuż to baron wiezie taki prezent?	Pani robiła jakieś porównania?	Panno Lusiu! Niechże pani usiądzie! Pani nie jest jeszcze zupełnie zdrowa.	Posłuchaj, moja piękna Przybyłem umyślnie po to, aby z tobą pogawędzić; z całą chęcią zatem będę odpowiadał na twoje pytania.	Przecież to miał być duch!	Przyjdzie podziękować panu za wielką przysługę, o jaką chcę prosić w jej imieniu	Przyjdziemy później Jeżeli stryj pozwoli, przyrzekłem złożyć małą wizytkę pannie de Gribeaucourt, pójdziemy tam najpierw.	Przywódca, Uczeń, Żołnierz	Rok i ośm miesięcy	Sprzedałeś?	Stary Toch jest all right, człowieku.	To was tam poczciwy rodak Dobrowolski z Gołubowem i Czengierym macał. Niezbyt wam tam poszło...	Trzeba starannie unikać błędnych wniosków, moja droga	Ty jednak nigdy kobiety w ten sposób nie poznasz.	Tyleż wiem o jednym, co o drugim!...	W co?	Więc już pan nie żałuje, że został pan w Warszawie?	Więc to są filuci i złodzieje, jeżeli niby przyjmują nas jak gości, a potem obdzierają!...	Wszystko gotowe	Wszystko! są rzeczy których nawet kochance człowiek poświecić nie może.	Z czego stryj to wnioskuje?	Zobaczymy.	Zwodzisz mnie pani: byłaś jego kochanką.	„Held”, komm her, gleichkomm her, gleich (niem.) zawołał.
Psalm weselny! doprawdy, że to się jakoś nie zgadza. Ja już w życiu mojem nie pójdę za mąż! żebym tylko chłopca widziała silnym i zdrowym i z jakiem takiem utrzymaniem na całe życie!	To... to już niedługo potrwa, Aniu... Czuję to teraz z pewnością. A wolałabym mieć przy sobie ciebie, niż kogokolwiek innego. Zawsze najwięcej mi się podobałaś ze wszystkich dziewcząt, z którymi chodziłam do szkoły. Nigdy nie byłaś zazdrosna ani brutalna, jak niektóre z nich. Biedna Emilka White przyszła mnie wczoraj odwiedzić. Przypominasz sobie przecież, że Emilka i ja byłyśmy tak bliskimi przyjaciółkami przez trzy lata pobytu w szkole? A podczas koncertu szkolnego poróżniłyśmy się. Odtąd nigdy z sobą nie mówiłyśmy. Czy to nie było głupie? Teraz wydaje mi się to głupie, ale pogodziłyśmy się wczoraj. Emilka powiedziała, że od dawna już chciała się ze mną pogodzić, ale myślała, że ja nie chcę... Ja zaś nigdy się do niej pierwsza nie odezwałam, gdyż byłam przekonana, że ona nie będzie chciała ze mną mówić. Czy to nie dziwne, że ludzie nie rozumieją się wzajemnie, Aniu?	Właśnie. I doktor Strong tego samego być musi, jak wnoszę z rozmowy z panem, zdania. Jeśli już nie ma innej rady, to im prędzej odjadę, tym lepiej. Oto, com chciał powiedzieć. Jeśli ma kto już wskoczyć do wody, nie ma co ociągać się na brzegu.	No, wujaszku, chociażby po to aby dojść do jądra prawdy w tej historii, zgódź się na moją prośbę. Przyjdziesz jako sędzia śledczy, skoro rzecz nie wydaje ci się jasna. Do kata! przesłuchanie margrabiny jest nie mniej potrzebne niż przesłuchanie męża.	Mnie się zdaje, że jest to dobry człowiek... szlachetny... Wiesz, Adziuś to właśnie od siostry pana Ludwika mam tę bransoletę z szafirem... Dała mi ją w dzień wyjazdu, ale gdzie ja się w nią ubiorę!...	Ja wiem, że to śmierć, ale wolejwolej (daw.)	Że pozostaniesz na tym miejscu i nie ruszysz się stąd.	Pan powie, że to lichwa, co? A gdybym nie dał jej tych pieniędzy, umarłaby z głodu. A takich kobiet, żyjących z wypożyczonych od nas pieniędzy, jest kilkadziesiąt w Łodzi, każda z nich ma dzieci, matki mężów, którzy się modlą lub są niedołęgami.	Widzę, że pani dla harmonii do żałoby, jaką nosimy i twarz dziś przybrałaś smutniejszą, niż kiedy, a ja... ja...	Nie zupełnie jestem zdania doktorla Pani Verdurin pod pozorami chłodu kryje skarby uczucia. Jej mąż mówił mi, że wiele miał trudu z tem, aby jej nie dać jechać do Paryża na pogrzeb; musiał skłamać, że wszystko odbywa się na wsi.	Ma się rozumieć lecz ja tego nie zrobię, wprost nie potrafię przyjść do Piotrowicza i powiedzieć: wynoście się.	A nie chodź do kwarantannykwarantanna kołek zatykający otwór w beczce; pić ze szpuntu: pić bezpośrednio z beczki., nie graj na balandrasiegrać na balandrasie (reg. ros.)	Nie To niemożliwe.	Nie, na zlecenie Amfiłowa, do Charkowa. Cygarem można służyć?	Naturalnie Przyjechałem wczoraj wieczorem i przede wszystkim zająłem się odszukaniem tej pani. Mieszka w hotelu „Bristol”, nieprawdaż? W ciągu dnia dzisiejszego postaram się ją obejrzeć. Byłoby bardzo wskazane w jakiś dyskretny sposób przeszukać jej rzeczy. Przypuszczam jednak, że jest zbyt sprytna, by na to pozwolić.	Przyzwoity dręczyciel nigdy tego nie robi publicznie Fairburn nigdy mnie nie tknął, jak ktoś na nas patrzył.	Kim jestem? Słuchaj: jestem jedynym człowiekiem na ziemi, który ma ci prawo powiedzieć: „Maksymilianie! Nie chcę, aby syn twojego ojca dziś zginął”.	Nic. Naturalnie, że to niemożliwe. Jakie ty nazwisko wymieniłeś? Nie dosłyszałam nazwiska.	Przeminęło wszystko! Jak nocny sen przeszło w dziedzinę śmierci. Nie ma nic. Pamiętasz nasze kadeckie czasy? Lekcje na szpady u Martina Dechamps? A Chillet i francuszczyzna przymusowa? A Kreys poczciwina z niemieckim? A stary tancmistrz Davigni?	To chwała Bogu! Już za darmo mszę świętą odprawię na intencję tej zgody!	A to, matko, dajcie mi pieniędzy, bo na zapowiedzie muszę zanieść. Ksiądz pedział, bych przed nieszporami przyjść na pacierze.	To dosyć to dosyć, nie trzeba mi bliższych wyjaśnień.	Jestem i o tym przekonany Willettsa z rozmysłem i zdradziecko oddał Bell w ręce policji dla ocalenia swojej własnej skóry.	No tak. Ale czarny wcale nie naciera.	Wasza świątobliwość miał dziesięć pułków... Dostojny Nitager na granicy wschodniej ma piętnaście... Dziesięć jest na południu, gdyż zaczyna niepokoić się Nubia... Zaś pięć stojąpięć [pułków] stoją garnizonami	Nie dziwię się. Tu już mnie pochowano za życia. Służba w domu mojej matki, gdy kazałem zameldować siebie jako jej syna, nie chciała mnie wpuścić. Podejrzewali mnie widocznie o mistyfikację, gdyż nigdy ani słowa nie słyszeli o istnieniu Pawła Dalcza. Wykreśliliście mnie z liczby żyjących.	Agatko! Agatko! chodź no tu śpiochu! patrzajno, żeby mi tam kawa nie zbiegła, żebyś mi jej wodą nie dolewała, dostań dobrej śmietanki	Czy ona się zna na doktorstwie?	Nie domyślam się go nawet	Powiem ci jedno Nie myślę wracać do przystani Kapitana Kidda. Chcę dostać się do Północnej Zatoczki i tam spokojnie wylądować.	Człowiek ten już za pobytu w szkołach zdradzał zdolności niesłychane. Zwłaszcza w dziedzinie matematyki. Ale gdy skończył szkołę średnią, gimnazjum, poszedł na medycynę.	Niech Janowa powie, że to z Krosnowy! Owszem! z przyjemnością, panie Świerkoski, pożyczę panu tych czterystu rubli	Ale jeżeli wolno zanieść pokorną prośbę słowo honoru, panie Radco, że kawałka chleba w domu nie mam...	Robi pani wrażenie, jakby panią coś gnębiło na duszy i na ciele...	A to cud doprawdy!	A! takie szczęście to nad siły ludzkie	Jakto? nie możeż tu przypłynąć okręt żaden, przybić łódź żadna do Egyptu płynąca, któraby nas z sobą zabrała i wywiozła?	Na pewno.	Na placu de Grève.	Nie masz już dłużej tajemnicy! Ona nie jest wolna, bo mi afekt i rękę przed odjazdem przyrzekła!	Nie możemy tam przyjechać wśród nocy przecie. Osiem stacji kolei, potem dziesięć wiorstwiorsta symbole niewinności, cnoty i skromności..	Nie w Pomponii niestety, ach.!	O, i ja też do widzenia, do jutra!	To dlatego wszyscy mnie tu zabaczylizabaczyć (daw.)	To może być złudne. Pod tym zielonym sklepieniem echo jest w stanie przemierzać niewiarygodne odległości.	Zapewne go pan przeprosiłeś albo w jakiś sposób to wyjaśniłeś?	Dlaczego wasze duchy robią wszystko po ciemku? Dlaczego nie mówią wyraźnie jak my, gdy chcemy coś powiedzieć albo pokazać?	Jeszcze nie zupełnie... Mam mieć teraz próbę z dyrektorem muzyki. Prawda, pan Cabiński mówił nawet, że przed przedstawieniem!...	Pomógł mi sam wielebny Horacjusz. Najgodniejszy to pod słońcem człowiek. Przekonał żonę, że winnawinna	Co to panowie robią tutaj? Czy można zapytać?	Gadajże, jak to było. Masz duladul	Weź no, weź! Schowasz pieniądze do szafy. Przydadzą ci się kiedyś, niezawodnie.	Otóż masz! gotowi zabić biednego Porthosa, jak będzie tamtędy przejeżdżał	Ale jeżeli ten młody człowiek jest z rodu panujących...	Ciekawa jestem co się stało z ciotką Davy?	Co bo mówicie! wam się śni.	Cóż kiedy daleko piękniejszy mi się jeszcze wydawał gdy nosił.	Ale my mamy przecie uciekać do Abisynii.	Jakże ci się moja Kazia podobała?	Wstydź się, Zosiu, pokazywać język, jakbyś dopiero była w pierwszej klasie.	Z Flemmingiem trzeba się zgodzić.	Z taką zasadą ożeniłeś się?	Zna pan kogo przy ulicy La Pérouse?	Nu dobrze; tak co ona wam gadała?	A ino jak.	A jak ty?	Był taki jak wszyscy inni	Czy sądzisz że pan Solski chętniej spełni twoją prośbę widując tu pana Bronisława?	Czym jest Agni?	Jaki?	Niczym, nudno mi jak w grobie.	Niech pan psor sam zobaczy... O... o... o...	Pan będzie w naszej firmie?	Takim rad, że mówcie, czego chcecie. Chcecie, bym zapisał te trzy morgi koło Łukaszowych?	Za moje pieniądze	A drudzy?	A nazwisko?	A was kruki zdziobią.	Brakuje czegoś w tym interesie.	Chcę wiedzieć.	Czego pan sobie życzy?	Do celu wysokiego	Do woli	Faustyna?	Gdzie	Kochankę tego smarkacza, d‘Artagnana?	Kto drugi?	Ktoś ty jest?	Mamo! zawołała z desperacją pani Stawska.	Nawet i o tym?	Ogrodziliśmy ulicę drutem kolczastym Sąsiednie domy trzeba było ewakuować. Same ciężkie objawy religiomanii. W tej chwili jest tam komisja ministerstwa zdrowia i ministerstwa oświaty.	Ożenić?... Hę?	Pani Cottard i pani Bontemps.	Pozwól mi towarzyszyć sobie w tej ekspedycji.	Sam?...	Siłasiła (daw.)	Stój!	Uszedł z więzienia...	Wszystko jedno dokąd. W stronę jakiejś granicy.	Zabijcie nas, katy!
Cóżeście się uwzięli tak warować koło mnie? Nie potrzeba mi tak licznej straży, w każdym razie zachowam w pamięci waszą wierność i wytrwałość. Zaiste psiska jesteście, rude psiska... ale na mój rozum, to was tu trochę za wiele nalazło z jednego gatunku! Wszystkie jednej maści, ani którego odróżnić! Mając to na względzie, nie oddam ogona grubemu zjadaczowi jaszczurek. Cóż, nie cieszysz się z tego, stary burku?	Myśli, nie myśli. Trudno jest na to odpowiedzieć. Czasem chciałbym.	Waszmościowie mało mnie znacie, ale spytajcie się moich towarzyszów, w jakich bywałem opałach, a dlategom się zawdy wydostał na pole. Powiedzcie no mnie, co to za oficer, któren nad konwojem ma komendę? Zaliby mu nie można wyperswadować, żeby się zdrajcy nie trzymał, jeno przy ojczyźnie stanął i z nami się połączył?	No, dobrze, dobrze, co musi być, to już musi! okucie budowlane, zamknięcie drzwi lub bramy, element w formie sztaby (a. płaskownika) z otworem, współpracujący ze skoblem i służący wraz z nim do mocowania kłódki., bo (jak wnoszę) za każdym niemal krokiem, przy każdej sztabie lub zasuwie, żałował swej decyzji i doznawał nowych wstrząsów trwogi. Bądź co bądź, w końcu usłyszeliśmy skrzyp zawiasów, po czym mi się wydało, że stryj wymknął się cichcem na dwór i widząc, że Alan cofnął się wstecz na jakie dwa kroki, natychmiast usadowił się na najwyższym stopniu przedproża, dzierżąc garłacz w pogotowiu obiema rękami.	Cóż się stało? To ojciec mój i pan Rawlison nie są w Beni-Suef, tylko w El-Gharak?	Dla Boga! Kto tu o poddaniu wspomina? Albożeśmy to nie przysięgli Bogu żywemu, że jeden na drugim padniem?	Ależ ty jesteś dobra, Valentine! I masz w sobie coś, czego panna Danglars nigdy nie będzie miała: jakiś nieokreślony czar, który jest u kobiety tym, czym zapach dla kwiatu, a słodycz dla owocu. Bo to za mało, jeśli kwiat czy owoc są tylko piękne.	Pani?... Nie pomyślałem o tym!... Ale to nie były długi karciane. Raz poręczyłem za jednym rodakiem... Drugi raz	Pojawienie się w mieście za dnia byłoby nieostrożnością Gdybym miał wsparcie swojego statku, który mógłby nas w każdej chwili zabrać na pokład, byłbym gotów podjąć takie ryzyko, ale „Błyskawica” żegluje teraz daleko, po wodach wielkiej Zatoki Wenezuelskiej.	Nie Czy pan wie, co by pan zrobił? Czy wie pan? A przecież nie uważa się pan za... e... e... tchórza?	Co znowu? Ja? Chcesz jejmość, żebym ja chwalił takie postępowanie? Ja mam chwalić za to, że się najniepotrzebniej pcha dzieci do szkół... Paradne!	A nie wiedzie. Nie traci ona na tym, dają na pochowek! Ale nie z tym do was przyszedłem.	A niby to nie wy spiliście Króliczego Bobka i podpłaciliście go, żeby zdemolował mieszkanie Kinga?	Nie mogę ścierpieć wodewiluwodewil król Francji z dynastii Burbonów, zwolennik absolutyzmu, określany jako Król Słońce. na punkcie TeniersówTeniers rzekła lady Dudley.	Ja? Wszakżem ci mówił, że dziś nie wrócę, aż wieczorem. Byłem na drugim końcu miasta.	I nie chciałabym, ani sam Adolf nie chciałby stu milionów kupionych za tę cenę...	Niech doma siedzi, niech nie lota. Tera tyle siedlisk, ze co ino pożrys, idom, a wszyćkie ino by na ładnego chłopca łase. Juz niek on siedzi, ja pójdem.	I pomimo to ufał mu pan, że nie naruszy zobowiązania?	Silver i owszem! jednak co do tego nudnego świszczypały oświadczam wręcz, że uznaję jego postępowanie za nie licujące z godnością mężczyzny, żeglarza, a nade wszystko Anglika.	A znalazł się taki, co widać Boga się nie bał, ojca, matki nie szanował; skarał go też Pan Bóg	Ot, sprytny karierowicz, godny bratanek sławnej hrabiny Mosca; ale ostatnim razem kiedy kazał był tak wspaniały, że odłożywszy na bok wszelkie niechęci, uważam go za najwymowniejszego człowieka, jakiego kiedy słyszałam.	Otóż, moi panowie, czy niezłomnie trwacie w zamiarze udania się na tę wyprawę?	Ustroję się w nie, by świecić jak gwiazda przy boku mego królewskiego małżonka	Z całego serca! Tu ani o mnie, ani o niego nawet nie chodzi. Myśmy słudzy wielkiej sprawy, narzędzia, które bodaj się pokruszyły, byle ona zwyciężyła.	Panna Magdalena nie potrzebuje lękać się o przyszłość. Jej brat, dyrygujący kilkoma dużymi farbiarniami pod Moskwą, ma znaczne dochody i robi majątek. Ona zaś otrzymała zapis w Iksinowie wynoszący kilka tysięcy rubli...	Aha! Więc to takie odwiedziny? Umyślnie o tej porze, kiedy brat przebywa w lesie? I w drodze do leśniczówki cichutko się przemknąłeś? Ej, ej, Jakubie!	Jako zwyczajnie! Ludzie marzną w zamieci, to wolą się bić dla rozgrzewki.	Nie wiedzieć po co! Zawsze ci się głupstw zachciewa. Skąd wziąłeś pieniądze?	No proszę! Don Turillo nagle stał się tak bogaty, że pozwolił sobie na luksus najęcia dwóch sług?	No, przecież! Cóż znowu nie mam przebaczyć...	Zapewne Ale zdaje mi się, że najwyższy czas, abyśmy zaczęli działać; nadszedł czas, byśmy powstrzymali ten strumień śmierci. Co do mnie, nie potrafię już dłużej w żaden sposób ukrywać takiej tajemnicy, nie mogąc mieć nadziei, że sprawiedliwości stanie się zadość i że społeczeństwo pomści śmierć ofiar.	To jest strasznie interesujące Wiesz sam, że w fizyce byłem zawsze słaby. Ale ty, Marku, wyglądasz nietęgo! W jaki sposób doszedłeś właściwie do tej zabaweczki, to jest, właściwie, do tej fabryki?	A-to-tso rozumie człowieka aż nadto, dzięki czemu nawet od dłuższego czasu bardzo licho trawi. A-to-tso pojmuje, że rozum w człowieku osiada wówczas, gdy go coś przeraża. A-to-tso panience dobitnie przedkłada, że lepsza utrata buntownika myśli, podstępna, szkaradna, aniżeli pogrom mrowia niewiniątek zabłąkanych w słowie, niewiedzą steranych. Zapytuję ciebie, piękna Ewarysto, który z miliarderów jest bardziej zbliżony ludzkiemu sercu i tuziemskiej doli?...	Ach! Panie profesorze więc pan zawsze będziesz ten sam! Wszędzie pan widzisz tylko zawody i przeszkody! A ja panu powiadam, że nie tylko „Nautilus” się wydobędzie, ale popłynie jeszcze dalej.	Ani jedno, ani drugie, kapitanie. Miałem na myśli coś innego	Bo to byłoby absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.)	Ciotuniu, można? Matusia nie przyjdą tutaj?	Często, mój aniołku, na szczęście!	Do dworu, to choć z biedą, ale rady sobie damy Ale i tam jak mnie poczną odsyłać od kąta do kąta, od jednego do drugiego!	Dokąd chcesz abym poszła? bez przyjaciół, bez pieniędzy, w obcym kraju, bo nigdy w tej stronie Francji nie byłam?	I ja to samo myślę	Jakoś nie znasz swego dziedzica.	Jaśnie państwo zechcą kazać mi gdzieś do diabła raz dojechać, bo jeżeli tak będzie dłużej, to was zawiozę prosto do cyrkułu.	Najokrutniejsza z możliwych, mój panie. Zostać żywcem pochłoniętym przez to cuchnące i gęste namulisko. To musi być naprawdę straszny koniec.	Nie my!... oni wszędzie tacy... Gdziekolwiek ich spotkałem: w PeszciePeszt	Nie, owszem, ktoś mieszkający blisko.	Owszem. Tam, gdzie jedziemy, nikt nikogo nie obmawia.	Rzecz ważna wszystko zależy od tego jak? otóż sęk!.. człowiek nie mówię, chociaż, ale nie byłem przeciw niemu, jednak zawsze z uwagą... przyszłość okaże... itp. itp.	To smutne, ale można zaradzić. Panien jest więcej niż kawalerów.	Za nic	Nie ma już jej! Ledwie coś zostało. Wurcla nie ma, Machnickiego nie ma, Zaćwilichowskiego nie ma. Wurcel i Machnicki nie byli pod Piławcami, bo zostali w KonstantynowieKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Maria nie może zabronić, bym ją kochał Uczynię z niej swoją Beatrycze.	Nie wiem, co ma wspólnego miłość z pijatyką! Państwo urządzacie wieczornice z Łysej Górywieczornice z Łysej Góry	Ach, dajże pokój, moja kochana!... Dziewczyna uboga, żadne nazwisko i jeszcze córka guwernantki... Cóż by robiły panny dobrych rodów, gdyby ludzie z towarzystwa żenili się z takimi?...	Ale, jeżeli mam prawo za sobą?	Czy może nie mam pięknych oczu?	Jeszcze nie wiem, ale chcę wpierw słyszeć, co pan mi powie...	Nie, nie, odchodzę już, uciekam; wierzę w ciebie, pani, bo pragnę mieć zasługę w poświęceniu mojem dla ciebie, choćby nawet miało być ono głupotą, żegnaj mi pani, żegnaj!	Rozumiemy... ale jeśliby można kiedy zastać państwa w domu, to umyślnie, aby usłyszeć...	A czy on da się o tym przekonać?	I chciałoby się mieć go zawsze przy sobie, tak, jak ty jesteś przy mnie	Ostrzegam cię, Bazyli, abyś liczył się ze słowami.	Ach, eksploatuję swoje prawnicze wykształcenie. Pozatem biorę się do handlu.	Jej się tak lękasz?	Panowie! jeżeli pan d‘Artagnan odda szpadę i zaręczy słowem honoru, zadowolę się przyrzeczeniem panów, iż go odprowadzicie do kwatery kardynała.	Ty musisz zostać ze mną!	Prawda, jak mi Bóg miły! Wszyscy  o tym wiedzą i gdyby chciała dać list do mistrza, przezpiecznieprzezpiecznie (daw.) ten Czech!	Czego ty ode mnie chcesz?	Czy widzisz, czy widzisz ją?	I co? Widziałeś go?	Mówię ci przecie, że możesz odejść, słyszysz?	A zdrajca, łotr, szubienicznik! Oczarował mnie z pewnością, psiawiara!	A śmierć u państwa de Villefort, wróćmy do rzeczy.	Aniu Shirley! Czy jesteś przy zdrowych zmysłach?	Brat.	Bądź dziś z nami o północy u Floryny	Czy mogę złożyć uszanowanie panu Łęckiemu?	Dwudziesty piąty zaczęłam niedawno.	Gdzie jest następca?	Ha, w takim razie...!	Idź po Rocheforta niech przyjdzie tu natychmiast, jeżeli już powrócił.	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Jakże Dominikowa?	Już idziesz? Dopiero siedzisz godzinę i pół.	Myślałam dzisiaj o panu!	Mówię ci ciągle, żadnych stosunków z Majkowską!	No no... Niechże wstąpią...	O mnie?	Obowiązek.	Obyczaje, Wesele	Oczywiście, pan musi tak mówić	Oko, Wzrok, Kobieta, Mężczyzna	Ot, dwie staje stąd!	Ta pewność może być zawodna.	Ta, którą macie pochwycić?	Tak	Tak, ale dawno już stamtąd wyjechałem. Podróż, PolowaniePrzybywam z bardzo wielu miejsc. Widzi pan	Tak, monsiniorze	Tak, sahib.	Wyżej, wyżej znacznie.
Jeszcze jedno pytanie: kiedy po raz pierwszy przyszło ci do głowy, że ja jestem dziwny człowiek?	Nie, bracia, nie kontent. Do stu tysięcy diabłów mnie odprawił i jeszcze kolanem z tyłu popychał. Bardzo już się rozgniewał. Ech, skłamało mi życie, skłamało katorżnie!	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Oczywiście. Koleżanki, to co pewien czas wstają od stolika idą do garderoby i palce w usta... Ale ja tego strasznie się brzydzę. Nie umiem. Raz spróbowałam i wtedy tak mnie głowa rozbolała i naprawdę rozchorowałam się. Okropne! I ten zaduch w lokalu. Do nas przyjeżdżają już z innych knajp. Rzadko który, trzeźwy. A ja mam wciąż takie szczęście, że nie dadzą mi spokoju. Siada taki przy stoliku i już pyta, czy Arleta wolna...	A jakże! A najgorzej dziewczętom się krzywda dzieje. Już im dworskich nie dość i po wsi łowią...	Czas mu było już od dawna. Stary wariat!	Czy tak?! A więc baczność, Horscrofcie! Bo jeśli usłyszę o niej jedno jeszcze takie słowo, wtłoczę ci je do gardła, choćbyś był większy niż zamek w Berwick!	Jezus, tego jeszcze w Lipcach nie bywało	Kto wie, czy nie prorocze to były słowa, bo czasy klęski już nadeszły!	Nie Nie możesz. Byłeś nim już wystarczająco długo. Posłałeś wiele statków i wielu dobrych ludzi na dno morza. Resztę życia musisz spędzić jako spokojny rolnik. Rekin czeka. Nie marnuj dłużej jego czasu. Zdecyduj się.	O hospody Boże, pomyłuj nas hrisznychO hospody Boże, pomyłuj nas hrisznych (ukr.) Święta Przeczysta, tj. Maryja Dziewica.... Cóż byśmy zrobili nie mając chłopskiego przebrania?... Jako wże na zemli i dosza ku nebesechJako wże na zemli i dosza ku nebesech (z ukr.) zamiast. iść piechotą... Aminamin (ukr.) człowiek czystego serca nie boi się diabła.. Amin... Tu za parę dni kraj będzie w ogniu, niech tylko książę za Dniepr ruszy... Amin... Żeby ich czarna śmierć wydusiła, niech im kat świeci... Słyszysz no waćpanna, jako tam wyją pod kuźnią? Amin... Ciężkie na nas przyszły terminy, ale kpem jestem, jeśli waćpanny z nich nie wydobędę, choćbyśmy mieli do samej Warszawy uciekać.	O! wam się zdaje że Aza tak miękka, tak dobrowolna, tak posłuszna jak wy wszyscy, którym Mroden-oro nie dał woli ani ducha; że dość na nią skinąć, dość jéj cacko lub łowy (pieniądze) pokazać, by poszła za kimkolwiek! Cóż z tego, że chodzę do dworu. Dwór mię dlatego nie spęta; ja jemu, nie on mnie rozkazuje.	Owszem, moja mamo, powinna ona wszystko widzieć i słyszeć, aby znać ten świat, ten kraj, których przecie mieszkanką i obywatelką będzie składnik różnych lekarstw, m.in. proszków uśmierzających ból. i morfiny przerywając. Zawołano panny służącej, okazała się jeszcze potrzeba przywołania Marty, w zachód około chorej wtrąciła się i Leonia, ale pani Emilia długo żadnej ulgi uczuć nie mogła, przeważnie dlatego, że ciężkie stąpania i głośny oddech Marty drażniły ją i irytowały. Irytacji tej niczym nie objawiała, ale cierpienia jej uspokajały się daleko powolniej, niż to bywało przy lekkim fruwaniu i ptaszęcym szczebiocie Teresy. Daremnie Marta na palcach nóg stąpać usiłując najciszej, jak tylko mogła, kołysała w powietrzu swoją wysoką i ciężką postać, daremnie tłumiła oddech i dławiła się powstrzymywanym kaszlem, sam jej szept nawet, gruby i świszczący, drażnił nerwy chorej. Spostrzegała to wybornie i zgryzota, którą nad tym uczuwała, oblekała jej twarz wyrazem dotkliwego zmartwienia.	Powiedział, że prosi o jeszcze jeden dzień namysłu. Niech się pan nie obawia. Musi zgodzić się.	Widzę, już widzę! Nasz dziaduś! Boga mi! Niejeden król pozazdrościć może urody i pańskiej postawy naszemu dziadkowi.	A budu. Ja siczowy Kozak. My sobie Chmielnickiego bat’ka hetmanem obrali, a teraz korol jemu buławę i chorągiew przysłał.	A ja bym głowę dał że ten psubrat wszystkiego tam namieszał, jak grochu z kapustą!	A tak! Ja też lubię Birarę, zresztą zwierzę najlepiej spełnia rozkaz człowieka, gdy go lubi i wie, że bez niego nie mogłoby się obejść. Tak uczył mnie dziadzio, biedny Bauli...	A to dlaczego?	Ach Naszego Dymitra zwierzchnik! Co za radość widzieć pana u siebie, panie pułkowniku. Wiemy, że jest pan dla Dymitra nie tylko dowódcą, ale i przyjacielem. Wiemy, ile panu zawdzięcza.	Bogu dzięki, pan Utterson!	Chciałbym pomówić z Janem Andersonem ze Skrołyki!	Chciałeś widzieć, przyjacielu Ned, patrzże teraz.	Co rozumiesz przez dobieranie się do skóry? Zabicie człowieka?	Co takiego? Dziwo z tym Walkiem dalibóg! Kamyczki mu się podobają! Teraz ja się spytam, na co ci się zdadzą?	Czy Mela chce wyjść za pana?	Dla pani rejony popielate, a dla pani rzut błękitny na białym fond? Po ile łokci?	Do kroćset! Więc będzie pan miał armaty?	Dzięki Bogu. Tylko jego nerwy, jego nerwy! On jest taki wrażliwy. I nic dziwnego. Może to właśnie jest warunkiem artyzmu. Prawda?... Czasami kaprysi, jak pięcioletni chłopczyk. I taki niezaradny, niepraktyczny. No, wprost nie wiem, jak dałby sobie radę bezemnie. A jaka to byłaby szkoda, gdyby taki talent zmarnował się. I talent, i człowiek. Bo on w gruncie jest najzacniejszym, najszlachetniejszym chłopcem...	Helmut?	I przybywasz tu, aby Szwedom i Radziwiłłowi zdrajcy nie służyć?	Ile mam, to mam.	Ja ciebie znałem tak dobrze, jak dziś	Ja najlepiej lubię nasze, własnej ziemi kwiaty.	Jak dawno zdradę zamierzyłeś i jakich masz tu w Chreptiowie wspólników?	Jakżeż to było? powiedz bo nam aspanna.	Jedna rzecz mi się podoba u Sary Crewe Ona nigdy nie wywyższa się ponad inne, choć mogłaby to czynić... Ja na pewno nie byłabym taka, gdybym miała tyle błyskotek i gdyby ze mną robiono tyle ceregieli. Aż niemiło patrzeć, jak miss Minchin popisuje się nią, ilekroć przyjdą jacyś goście.	Juljo, ja tego zrobić nie mogę	Kobieta demoniczna, Seks, Rozkosz	Kobieta, Koń, Mężczyzna wtrąciła nieco zadąsana pani Wąsowska.	Komuż i jak?	Kto to ten młody przyjaciel?	Lecz czy będziemy mogli płynąć?	Miło od nieprzyjaciela brać, ale przyjacielowi słuszna rzecz przepuścić a skoro jako słyszę, ugoda z królem o wymianę jeńców stanęła, to i za mnie nie potrzebujesz płacić.	Mości panowie, nie krzyczcie jak wyrostki, bo jeńcy pomyślą, że wam wojna pierwszyzna! Zwyczajna to rzecz, że się jeńców w czasie wojny bierze.	Może mię mama przestanie poniewierać przy służącej. Także!	Może przyczynimy się do tego, aby zajął właściwe dla siebie miejsce, bo ksiądz Frayssinous bywa często u nas w domu.	Może... Wydaje się takim chodzącym kompromisem.	Muszę być przy mamie, a przytem muszę pisać listy.	M’Kunje i M’Pua umrzeć	Na nic się to nie zda Na nic. Znasz mnie przecie. Dzieckiem jestem i chcę, abyś mnie za takie uważał. Jeśli więcej będziesz ode mnie wymagał, nie potrafię cię zadowolić. Czy ci się nigdy nie zdaje, że lepiej byś zrobił...	Nic nie szkodzi. Co my tut postanowim, na to zgodzą się wszyscy	Niczego im nie pożałuję, bo to waćpańscy żołnierze.	Nie mają ich	Nie po naszej woli się stało ino tak, jako chciał Pan Jezus i jako jest najlepiej dla ciebie i dla nas.	Nie, jako żywom tam nie był. A po co? nie ma nic do wzięcia, wytrzymują wierzyciele i ledwie we dworze kąt wolny... Ale co tam o tem gadać!	Nie, nie to będzie za powrotem. Stamtąd zagarniemy Kandię, Cypr, Rodus, Cyklady i wylądujemy w Morei. Mamy ją. Hurra! Niech Bóg ma w swej opiece Jerozolimę, sułtan bowiem nie może się równać z twoją potęgą.	Niech i tak będzie, ale ja poniosę tę dużą kiltę... ten kosz z czerwoną pokrywą, który sahibowie pakowali własnoręcznie co rana.	No dobrze. W takim razie zatopię go.	No panie Rzecki, nie będziemy rozprawiali o tej materii. Gdyby to zrobił kto inny, nie miałbym nic przeciw temu, ale Wokulski!... Obaj przecie znamy jego przeszłość, a ja może lepiej niż pan, bo nieraz świętej pamięci Hopfer robił u mnie przez niego obstalunki.	O, rety, rety! O, ja nieszczęśliwy!	Ojcze mój, jak mogłeś wstać? Połóż się, błagam cię.	Oni używają redakcyjnego „my” To mnie faktycznie wyprowadza z równowagi. „Gdzie twoje zadanie domowe, Corkran? i tak dalej. Tak samo z innymi!	Pani Ewo... wiem, że zrobiłem pani wielką przykrość wspominając o tych sprawach. Ale musiałem to powiedzieć, żeby wszystko wyświetlić! Tylko tym sposobem pani się uspokoi. Wiem to aż nadto, że słyszeć ode mnie, człowieka obcego... Ale ja pojąłem... Była pani w okropnym położeniu...	Panie!	Po co przychodzisz? Masz minę taką poważną i nachmurzoną, że wszyscy boją się ciebie. Patrz, spłoszyłeś całe towarzystwo.	Porzuć gadanie i chodźmy	Pójdziemy pieszą...	Robiłeś próby?	Rozumie się.	Rób co chcesz!	Sama?... Pani Turkawiec jest... akuszerką	Siwińska! zapnij mi haftki, bo czuję, że mnie spódnica opada; tylko mów mi co do ucha, to nikt nie zauważy.	Siódmy.	Starałem się przeszkodzić, dotąd napróżno zjeżdżały komissye, były badania: Zinzendorf będzie wygnanym...	Szlachcic, Chłop, Nadzieja	Szpieg rzekł pan Władimir.	Sądzę, że jako aresztowany nie mam prawa chodzić po trotuarze.	Słuchaj, stary, ja mówię: nie wiem, do czego ta rozmowa. Dziśby się może nie zgodziła... ale za pół roku lub rok, to się zgodzi. Gdybyś tam bywał, mógłbyś z nim walczyć, inaczej, powtarzam, ona się zgodzi.	Tak płyniemy drogą na zachód przeciwko wiatrowi i przypływowi morza. Czuć to można dobrze Wiesz kochany panie, cobym zrobił z „Great Easternu” jeżeliby on do mnie należał? Nie wiesz? Otóż zrobiłbym z niego statek zbytkowy, po dziesięć tysięcy franków od osoby. Płynęli by na nim tylko milijonerzy, ludzie, którzy się nie śpieszą. Przez miesiąc albo sześć tygodni płynąłby z Anglii do Ameryki. Nigdy nie byłoby fali w poprzek. Zawsze wiatr z przodu lub wiatr wtyle. Ale też nie było by żadnych huśtań ani kołysań. Moi podróżni byli by zabezpieczeni przeciwko chorobie morskiej i płaciłbym im po sto franków za znudzenie w podróży.	Tak właśnie tak właśnie. Ożenił się z młodą i posażną dziedziczką w naszej okolicy. Biedaczka!... I ta ciągła praca umysłowa nie męczy pana?	Tak, moja kochana.	Tak, panie.	Tak.	Tak... Widzę tu niejakie możliwości i bardzo ci jesteśmy wdzięczni za twoją dobroć, ale, niestety, koncepcja jest nierealna.	To wszystko zasługa czarów... i bułeczek, mleka i innych przysmaków pani Sowerby Widzicie więc, jak się moje naukowe doświadczenie udało.	Towarzyszki Apolla Czy pani nie wie?	Tylko?	W klasy... W co chcesz...	Wczoraj oświadczył się o mnie!	Wiem. Wiem też, kim jest ojciec pani. Słyszałem o wszystkich pani konkurentach, tutejszych i zagranicznych: hrabia de La Tréfouille, książę Zawratyński...	Więc o której?	Więc to nie wy jesteście Sławomirem?	Wysoko cenię twą pobożność, niemniej obowiązkiem naszym wysłać jednocześnie doświadczonych ludzi, którzy choć z dala będą nad twym bezpieczeństwem czuwali.	Wyznaję że tak jest, odpowiedział Gaczycki.	Wzejdzie	Z Raszkowa, panie mój!	Zanadto się zaczynasz podobać!	Zbaw nas, zbaw nas, panie!	Zgadnij prędko i dobrze bo jeżeli omylisz się, zginą dwa twoje pułki...
W poręś odezwała się z nią! Dziwna rzecz: jak takie słuchanie instynktem czujnym zawsze w porę ze swoim się wyrwie! Skąd ci to ona na myśl przyszła? I kto ci o niej opowiadał?!	Czy ja go znam? O, i jak jeszcze! Byliśmy razem we Włoszech, rok siedzieliśmy w Neapolu, sekundowałem mu w kilku pojedynkach o tęż samą Włoszkę, o której mówisz, odprawionych; biłem się nawet za niego z Angielczykiem na szpady, kiedy był chory i stawić się nie mógł... Boże! Boże! Gdzie to te czasy! Byłem jeszcze pełen życia, pełen nadziei! Bardzo by mnie przyjemnie było widzieć się z panem Fredrem.	Generał Collinson. Bywa u nas czasem na polowaniu. Bardzo zacny staruszek. Radził mi, żebym się bliżej z tobą zaznajomił, Stalky.	A Mickiewicz? On jeszcze wyraźniej, a jeżeli nie wyraźniej, to jeszcze głębiej niż Goethe określił tajemnicę, o której mówimy. I nie mogło być inaczej; on także należał do tych wszystkowiedzących, co pod nagłym światłem natchnienia czytają w księdze wewnętrznej. Każdy z nas nosi w duszy taką księgę wiedzy pierwotnej, ale prawie nikt nie domyśla się, że ją ma w sobie. A! gdybyśmy umieli ją otwierać, nie potrzebowalibyśmy niczego się uczyć. Cóż, kiedy najczęściej ta księga aż do śmierci bywa zamknięta na siedm pieczęci? Tylko ludzie obdarzeni geniuszem albo (co jeszcze lepsze) posłuszni wskazówkom łaski umieją czasem odchylić tam jakąś kartkę i wyczytać jakiś urywek, a potem świat się dziwi, skąd ci ludzie wiedzieli, jakim sposobem przepowiedzieli rzeczy, które w historii albo w nauce później się dopiero pojawiły? Zastanówcie się, panie, nad pysznym wierszem Adama o Twardowskim, a przyznacie, że wiedział niezaprzeczenie, co to jest zwierciadło „magiczne”.	O, za pozwoleniem, jest jeszcze galerja, są widzowie, którzy przypatrują się hecy i którzy się tem bawią lub nudzą. Otóż ja często jestem tylko takim widzem, ale szelmostwo... Nie mogę długo się przypatrywać obojętnie, no i zawsze głupstwo zrobię, uważa pani dobrodziejka.	Ani mi to w myśli powstało starożytną boginię Dianę naśladować i waszym miłościom w drogę wchodzić. Choćbym nawet z przyrodzenia tak wielką dzielność miała w sobie, pan mój i małżonek nigdy by na tak niebezpieczne igraszki nie zezwolił. I to mi się z trudem ledwie udało wyprosić, że tu jestem i z dala przebiegowi zabawy przyglądać się mogę.	Ale biuro się zamyka...	Jakże się ona nazywa?	Niechże się pan rozbierze	Ojciec po przeczytaniu listu powiesił się	Popiszmy się, mości panowie, bo przed takimi oczyma warto!	Powiedzieliście mu o tym! Teraz rozumiem, zdaje mi się, że sam sobie obciął nogę...	Rezydenci i bracia! Zbliża się północ, świętujemy już długo, pora wznieść toast trzynastego u stołu!	Starosta pewnie téż do niego poszedł lub przedrzeć się myśli, mówiła pani	Za telachną krowę!... A dyć bójcie się Boga, ludzie... krowa kiej obora, sama skóra warta z dziesięć rubli... za telachną krowę... oszukańce... Chrystobije...	Naturalnie. Cóż więcej można powiedzieć! Są tylko takie pewne drobne rzeczy: W pewnych chwilach skurcz tęczówki i zupełna niewrażliwość źrenicy na światło, pewna, występująca czasem jakby kataleptyczna automatyczność ruchów, z zupełnym wykluczeniem w tych chwilach odruchów nerwowych... Poza tym, co najdziwniejsza, człowiek całkowicie na wpływy tak zwanej hipnozy odporny i niepoddający się sugestii w żadnej formie...	Ale z początku mówiłaś, że rozmawiano o Morrisonie Dziwi mnie, że miałaś sposobność przysłuchiwać się rozmowom; myślałem, że nie widywałaś nigdy ludzi z miasta, chyba tylko z estrady podczas koncertu.	Czyżby te panienki śniły? Byłbym skłonny w to uwierzyć, gdyż od dziś rana gubię się w dociekaniach i przypuszczeniach. Zresztą najlepiej będzie je zapytać.	Nie chcę, abyś się z nim spotykał.	O ile się nie mylę kazeina jest produktem otrzymywanym z mleka?	Może to znaczy, że nie zdarzyło się wówczas nic naprawdę ważnego?	Och, on jest ożywiony jak najlepszymi zamiarami! Robi wszystko dla naszego dobra! Pod pewnym względem rura, a w lewym bucie ma zawsze pełno tkliwych wyznań, co się jednak tyczy honoru domu	Czy nie jest to zagadnienie zbyt poważne, abyśmy się tutaj nim zajmowali?	Powiem ci, panie Michale że jedną mam tylko obawę, a to: żeby w razie wojny Tatarstwo się w tamtych stronach nie ruszyło i nas nie ogarnęło; bo z Kozakami damy sobie rady. Chłopstwu wcale się nie będziemy legitymowali, bo zauważyłeś, że nas za starszych mają, a Zaporożcy piernaczpiernacz	Prawdę rzekłszy, panie dziedzicu, to nasz teraz nie gorszy ode mnie. Tylko że ja sam jeżdżę po pieniądze, czy po tę ordynarię, a do niego sama szlachta jeździ i kłaniają się jeszcze, żeby tylko brał. A on bierze nie po dziesięć rubli, ale po tysiącu.	Bez entuzjazmu, ale z nocną koszulą, na wypadek gdyby cię książę zatrzymał na noc, co zresztą robił rzadko, jako skończony cham, jak wszyscy Orleanowie... Czy wiesz, kogo dziś spotkamy na obiedzie u pani de Saint-Euverte?	Nie, nie, panie profesorze Obiektywnie rzecz biorąc, zasługuję na potępienie i wiem, że nie może pan nadal korzystać z mojej współpracy. Narażać się na współpracę ze mną. Jestem na wszystko przygotowana. Chodzi mi tylko o to, by pan uwierzył mi, by pan nie wątpił... Moją winą nie jest ani niedbalstwo, ani nawet lekkomyślność... Może tylko nadmiar zaufania do dobrej woli i lojalności... profesora Dobranieckiego... Poniosę wszystkie konsekwencje... Jeżeli mi nawet prawo praktyki odbiorą, niech będzie!... Ale niech mi pan uwierzy...	Jak chcesz, ale... jak cię widzą, tak cię piszą. Przecie to my w Krakowie nie dawaliśmy się zjeść w kaszy, a nawet... No, ale skoro inaczej sobie życzysz... Do domu!	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	Towarzysze! Oto jest biedny chłopak, nasz rodak, który przybył z Genui do Buenos Aires szukając matki. Tam jej nie znalazł, bo jest aż w Kordowie. Zabrali go na barkę do Rosario. Płynął trzy dni i cztery noce z paroma słowami polecającymi. Przedstawił kartkę, wykrzywili gębę na niego. Nie ma ani grosza. Jest sam i nikogo nie zna. Chłopak pełen serca. Pomyśleć tylko: z Genui do Rosario!... Dalej, towarzysze! Nie trząsnęlibyście też tak kieszenią, żeby miał za co bilet kupić do Kordowy i matkę odszukać? Bo jakże! Mamy go tak jak psa zostawić na ulicy?...	Uprzejmie panu dziękuję, panie doktorze Pan przybył jak na zawołanie, w samą porę dla mnie i Hawkinsa. A to ty tu jesteś, Ben Gunn! Ho! ho! miły z ciebie człowiek, nie ma co mówić!	Może raz na kwartał zajrzę do was!...	Więc na przykład...	Co takiego? na Boga	Owszem, pójdę na ten raut.	Pewnie, że tak. Wam i nie z drogi nawet. Na Stanisławów jedziecie...	Widziałem go zgryzionym tem, gniewnym na syna lecz ojciec musi mieć rodzicielskie serce..., a nam należy czuwać...	Więc pani przeczuwa, że nie jestem lękliwy, nawet w tym wypadku? Nie przeczę! Kobieta, NiebezpieczeństwoChociaż batalia z kobietą bywa nieraz większą nieostrożnością niż targanie lwa za ucho, bo nigdy nie jest się pewnym, jaka wyniknie niespodzianka. Zaratustra NietzschegoZaratustra Nietzschego	Na wszystko pan znajdzie wytłumaczenie! Wiem! Ale ja nie chcę, nie chcę pańskich tłumaczeń. Ja chcę zaprzeczeń w czynie!	Panowie mój pan zajęty jest w pewnym miejscu sprawą wielkiej wagi, której wyjawić nie mogę, chociażby mi zginąć przyszło.	A nie złapał go to stary?...	I głową muru nie przebijesz, choćbyś i trykał jak ten baran!	Czy czasami pański dziad stryjeczny nie dowodził „Vengeurem” przed rokiem 1789?	O, towarzysz jest za ciekawy. Zresztą ja sama nie wiem. Jak każą, przyjdę	Tak jest, słyszałem. Ale nie przypominam sobie w jakich okolicznościach. Nazwa ta utkwiła mi w pamięci tak samo jak Ashtabula.	To jak pulardypularda zauważył Conseil.	Umarł. Całą fabrykę mnie zostawił. Rozumiesz? Wiesz, co to za firma „Bracia Dalcz i Spółka”?... Miliony...	A teraz to pewno doktor będzie musiał wracać do Warszawy, bo i miejsca dla niego tu nie ma. Chyba żeby w sieni tu spał albo w operacyjnym. Tak widzę, że i z tych imienin nic im nie wyjdzie	A czy jesteś pewien tego komunisty? Może już dawno twoją walizkę djabli wzięli?	A kat go wie! niezdrów może.	Czy pani Mac Pherson była w kościele?	Czy sprzedawałeś marki?	Da Pan Bóg doczekać... Jeszcze, jeszcze... Dopieroć zucheleczek tyli jak gniazdo skowronkowe.	Krezusy tacy jak twoi	Nauczycieli muzyki mamy w Warszawie więcej, niż potrzeba, z uczennicami konserwatorium nie wytrzyma pani konkurencji. Ludzie oddadzą zawsze pierwszeństwo tym, którzy swojej umiejętności będą mogli dowieść patentem.	Nie!	Nie.	Niezabawna pozycja, to prawda.	No, patrz! Nie słyszysz?.. Pan Murek ma miękkie serce, a ty do niego z mordą.	O patrz, ten kupi. Proszę pana, niech pan kupi kwiatek dla tej ślicznej narzeczonej. Proszę pana, ojciec chory, spadł z drabiny.	Obudźmy go i uciekajmy razem	Pan nie żonaty?	Tak lecz jeśli w istocie znasz do gruntu sprawę, toś książe i to wiedziéć powinien....	Tatulu, a nie zabaczciezabaczyć	To ciężkogłów, ma dużo pieniędzy	To gdzieś koło HiperborejówHiperboreje a. Hiperborejczycy (z gr.) dziś popr. forma odmienna: do Jerycha., to bliziutko, stąd widać miasto.	To widzę, że lepiej było od razu traktem jechać	Trzymałem go w ręku.	A pożar, babciu?	Ale symonia, pani, okropna symonia!	Ależ tak, tak	Andy. Andrew Scheuchzer.	Boś nam tu najgładszą dziewkę z fraucymerufraucymer (z niem. Frauenzimmer: komnata kobiet, pokój dla dam)	Byle ino pogodnie sprzątnęli	Chciałabym umrzeć!	Czemuż mi ciągle robisz docinki?	Dla panny Małgorzaty March list i rękawiczka	Do pana. Odda mi pan trzy tysiące	Dzień dobry, panie Wokulski Pan gdzieś wyjeżdża?	Dziękuję	Jam był	Niewiele już zostało	Pamiętniki fałszywej hrabiny, tak, pani Aby je pisać, trzeba mieć znowuż inny rodzaj odwagi.	Pan pracował u Bucholca? Pan syn Horn et Weber w Warszawie?	Pani, panno Miko naprawdę warta jest wiele, bardzo wiele...	Panie ładny Zjazd stąd, bo zęby będą w robocie.	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że tu jest sień w obcym domu.	Przemówię za tobą	Rządzi on tu i tak niemało	Skąd by je wziął?	Szczerze mówisz?	Są... ale tu zostańmy...	Słucham pana.	Teraz już i mama wstała, pójdziemy strzelać do celu.	Uczciwość, Pieniądz rzekła Sara	Wiem. Ty byłaś zawsze dla mnie dobra. Dbałaś o mnie.	Witaj, prawodawco cnoty i mądrości!	Wrzucić?	Zaraz przyniesą z komory, zaraz...	Świetnie! A więc morze zagasi wulkan i już po wszystkim!
O, nie, tylko bez takich gestów i krzyków, jak w nowoczesnych dramatach, bo ci coś powiem! Pan Debray dostał od ciebie w tym roku pięćdziesiąt tysięcy liwrów, śmieje się w duchu i powiada sobie, że odkrył to, czego nigdy najlepsi gracze nie zdołali odkryć	Ty, Pauluk, wielkim krzyżem przeżegnaj się, na tę szelmę pluń i po dawnemu sobie cicheńko, spokojnieńko żyć zaczynaj. Czego tobie braknie? Chatę swoją masz, rzemiosło, i dobre, w ręku masz, grosz siaki taki, i przyjaźń ludzką, i łaskę a miłosierdzie Pana Boga wszechmogącego nad sobą masz... Czego tobie smucić się i w zgryzocie żyć? Oj, oj! żeby tak wszystkim dobrym ludziom na świecie było, jak tobie dobrze być może, jeśli głupim nie będziesz. Pana Boga słuchaj, z dobrymi ludźmi żyj, jedz, pij i na tę biedę, co cię spotkała, pluj!	Pókiście mi sami tego nie powiedzieli, nigdym nie wiedział, mościpanie, o tym, że ojciec mój miał brata.	Ratujcież mnie choć teraz jeźli nie czém inném, to chleba kawałkiem, bo i tego nie mam...	Można by w nie zmieścić dwie wyprawy i jeszcze by się coś miejsca zostało Pani niezawodnie innego jesteś zdania i nie dziwię się temu. Wzrosłaś w atmosferze zbytku i nie masz pojęcia o przestawaniu na małym	E, to nic! Natomiast powiem ci, mości Tak-sobie, że ta twoja butelka już jest pusta, a byłoby źle, gdybym miał płacić sześćdziesiąt gwinei i w zamian nie otrzymał nawet kapki gorzałczyny.	Nie, bądź spokojny, masz moje słowo, że oto po raz drugi daruję ci życie.	No, słuchaj, opowiedz jej o tym panu, któregoś spotkał rano, co to miesza snobizm z astronomią, nie pamiętam już dobrze.	Puść mnie! Czego szarpiesz! Jeszcze mi pysk pazurami rozorzesz, jak wtedy na strychu.	Tak samo z pewnością mówili w zeszłym wieku ci „medycy”, co to z narzędziami swego „fachu” objeżdżali dwory pańskie pokornie wypytując się, czy kto nie jest słaby, gdy im kto twierdził, że stan lekarski będzie zajmował to ogromne stanowisko, jakie już ma dzisiaj. Kolega się żalisz na szyderstwa, które cię spotykają. Pomyśl, co by cię czekało, ciebie, Żyda-lekarza, sto lat temu?...	A cóż mości Ned powie na to? Przecież Amerykaninowi nigdy pomysłu zabraknąć nie powinno.	A gdyby go Osnowski nie chciał przestraszać, toby do mnie zatelegrafował.	A nie, a nie! Szkoda, tak, nieodżałowana szko-da! Ale inaczej być nie może... Artyście trzeba wrażeń, swobody, ciągłych widoków piękna... Gdzież on to wszystko tu znaleźć może? Przy tym pomiędzy tymi oborami, stajniami, parobkami etc, etc. czuje się on przygnębiony, obniżony, unieszczęśliwiony...	Ach, Boże! Czyż okoliczności zewnętrzne nie przeważają zazwyczaj wszystko to, co my sami możemy!	Ależ nie, bynajmniej Wszystko jest w porządku.	Dotychczas płacę długi. Nie chciałeś mi drużbować, czy zechcesz być moim świadkiem?	Dwa razy nie pytać!	Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	Jest mi obojętna, ale nie lubię ciebie wśród nich.	Nie ma cudów!	Nie tak Nie wszystko błoto co się wymiata. Niedaleko pan zajdzie w dyplomacji, jeżeli pan lepiej nie posiądzie przysłów.	Nie.	Niech się pan nie troszczy o ten obiad. To nie ma żadnego znaczenia!	Niechby mi nie wierzył... Nikodem wzruszył ramionami.	Oj, co to, to nie; jakżebym ja śmiał? Ale ze wysoka góra, to wysoka!	Pan profesor nie zgadza się?... Więc dam panu Kardeca...	Przyznam się panom, że nie spytałem o to. Prawdopodobnie chodziło o wyjazd kuracyjny. O ile sobie przypominam, żona kuzyna nie najlepiej znosiła nasze słoty jesienne. Zresztą dość często bawiła za granicą.	Pytałaś mnie pani raz, jakim prawem ośmielam się mówić pani słowa prawdy: istotnie, nie jestem ani bratem pani, ani przyjacielem nawet... ale mam dla pani serdeczną życzliwość...	Ten gwizd nic mi nie mówi, słyszę go po raz pierwszy.	To jest, nic dobrego o nim nie powiedziałaś.	U mnie nie ma pierwszego i ostatniego, tylko jedno słowo.	Z głodu nie zdechniesz!... Ordynarięordynaria	Znam, bardzo zdolny i pracowity. Mieszka w wagonie, w domu jest gościem; nie bywa nigdzie, robi miliony! Zresztą gentelman sztywny, małomówny, zimny. Wracajmy. Jaki tu chłód od wody!	Jak widzicie, musi być pilna, skoro jeszcze tu sterczę! Ale dość tego, oto mój bilet wizytowy, zanieś go swojemu panu.	Mógłbym ci wymówić choćby tego redaktora, ale że lubię przedewszystkiem spokój...	A kto ją jeszcze malować musi i w oczy jej po całych dniach patrzyć	Ależ od Przylądka Szponu do Granitowego Pałacu trzeba liczyć jeszcze co najmniej dziesięć mil	Jesteś pan tego pewien?	To ja ci uścię lanie.	Więc dla dobra Waszej Królewskiej Mości także pochwycono jednego z niewinnych muszkieterów moich, osadzono w więzieniu, jak złoczyńcę, i wśród urągających tłumów prowadzono tego zacnego rycerza, który po dziesięćkroć przelewał krew swoją w usługach Waszej Królewskiej Mości i gotów powtórzyć to zawsze.	Żrej, stara, żrej; źróbka mieć będziesz, to ci mocy trza, żrej!	A bodaj cię choroba powaliła!	A czy bierze proszki według przepisu?	A tak, jakaś figura! I zaczęła prowadzić dalej rozmowę z drugim swoim sąsiadem. Ale w tej samej chwili, Konrad, obchodzący stół dokoła i węgrzyn do kielichów nalewający, pochylił się nademną i zapytanie moje usłyszał.	A... broń Boże! Ja wolę... a... „wykierować się” na	Ach, rozumiem, panie Cyrusie! Proporcja odległości kołka od żerdzi do odległości kołka od podnóża ściany jest taka sama jak proporcja wysokości żerdzi do wysokości tej ściany.	Ale teraz jechać niechcę.	Ano, to i cóż?	Bom czasami słaby jak dziecko Łaski miłości waszej mnie popsuły.	Chcecie, by odszedł bez pomsty i kary?	Choroba, Lato zawołał pan Łęcki	Co się też pani wydaje!	Co?	Co? biuro adresowe?	Czy chcesz, mistrzu, sprzedać ten klejnot?	Cóż się dzieje? dobrze się dzieje, robią się pieniądze i basta.	Dzień dobry! Proszę o łapkę... Ślicznie mi dyrektorowa wygląda!... Ja tylko w przelocie...	Idź, Helusiu połóż to na tacy i pocałuj Pana Jezusa.	Ile razy tak było?...	Ja jestem uczciwy człowiek	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	Jak Boga ko!...	Jak pan minister każe.	Jaśnie pan może być pewny, że jak najściślej spełniona będzie wola pana starosty i jaśnie pana.	Jeżeli panu na tym zależy.	Lecz pańską fizyczną fizjognomięfizjognomia (daw.)	Litości! Straszne zjawisko, dlaczego mnie tak dręczysz?!	Ma je pan zawsze w naszych sercach	Moda spytała Kasia.	Może i jest!	Niestety, panie Horn, my zaczynamy już produkować sukna i perkaliki, ale na milionowe córki musimy poczekać z lat dwadzieścia. Zachwycaj się pan tymczasem pięknością Polek	Niewątpliwie ale możliwe, że niedoskonałość przyrządów spowodowała niedokładności w wynikach, a ponieważ teraz łatwo możemy to sprawdzić...	Niełatwa to rzecz zrobić tę łacinę bardziej zwariowaną niż jest, ale spróbujemy!	O wstawienie się za mną. Od miesiąca już jestem bez posady, a żona, dzieci...	Och!	Och, dziękuję panu, że pan się tam znalazł na wstępie. Myślałam, że się rozpłaczę z żalu, żem obca, i z wzruszenia na ten widok! Oh, jakżem szczęśliwa i wdzięczna panu!	Oto wszystko, na com się zdobył	P. Hatch ma tylko jedną żonę, i uważa to za dostateczne. Zresztą, zamyśla nam objaśnić swój system, któregokolwiek wieczora w osobnym odczycie.	Panie profesorze! przysięgam, że to ja jestem winien.	Pewno chcecie Pismo święte, leży u panny Sandal na biurku	Piachu mało?	Potrafię uszanować wolę pani.	Proszę pani czy doktor Stogowski teraz przyjmuje chorych?	Przez jutro wypocznę a pojutrze ruszę. Daj Bóg, abym hetmana w Jaworowie znalazł! Prędka u niego decyzja i wnet będziesz miał odpowiedź.	Radzono mi wyjechać na kilka tygodni w góry.	Siedzi w pierwszym rzędzie krzeseł, od ogródka. Ten gruby, w białej kamizelce, o!... widzi pani?...	Siłasiła (daw.)	Sprawa Naszyjnika.	Sprowadź ich na dół.	Słyszę, wyraźnie słyszę! Tam w dole rzeki, w znacznej odległości, słychać jakieś uderzenia bijące gwałtownie w wodę. Pluskanie monotonne w jej głębi.	Tak.	Tatko skąd wie, po co ona do mnie przyszła?	Ten bieg wygrali koń i dżokej zupełnie nieznani.	Teraz modnie salony posągami ubierać...	To fakt że Aramis ma postawę i ułożenie pięknego księcia; lecz zdaje mi się, że ubiór muszkieterski...	To on, niewątpliwie	To ten sam! Pana ŁaszczaŁaszcz Tuczapski, Samuel herbu Prawdzic (1588–1649)	Ty sobie zawsze żartujesz.	W służbie waszej świątobliwości znajdę siły.	Wszystko się płaci cierpieniom
A tejże nocy cóż pani się śniło?	Akurat to mi w głowie! Muszę wpierw to swoje bydlę ożywić i puścić w ruch. Jak fabryka zacznie iść, co nie może się stać przed październikiem, dopiero pomyślę.	Cóż mu się stało? Cóż się stało zacnemu kapitanowi?	I z miasta przyszłoby więcej ludzi, i z okolicy Alboż mi to jeden dziś powiedział: Panie, zastawiłbym co, ażeby znowu usłyszeć pańską deklamację... Ale cóż	Pewnie, że nie! Wy znacie Tulkego niewątpliwie lepiej niż my. Toteż ja mówię tylko za nas trzech. My tłumaczenie Tulkego przyjmujemy. Ja jednak chciałbym zaznaczyć, że gdyby mnie złapano na tak haniebnym uczynku i ja ośmieliłbym się podać na swe usprawiedliwienie to, co Tulke	Sport tu: nazwy klubów sportowych., proszę pana ogłosiła jako jedynego boga starogreckiego Dia, podczas gdy Slavia jest za Światowidem. W niedzielę będzie mecz na Letniej między obu bogami. Oba kluby, prócz kopaczek, będą uzbrojone także w ręczne granaty. Prócz tego Slavia ma podobno karabiny maszynowe, a Sparta jedno działo dwunastocentymetrowe. Ogromny popyt na bilety. Zwolennicy obu klubów zbroją się gorączkowo. Będzie na co popatrzeć. Myślę, że Zeus wygra.	Co mi ta zrobią! Gadaniem nic nie wskórają, bo zawdy im powiem, co wiem. A do rozboju przecie się nie wezmą.	Nie, ja mówię jak jest. Pan nie wiesz co było powodem, żem wyszła z obyczajów powszechnych, widzisz tylko, żem dziwaczna i szalona, jakże możesz się zakochać we mnie? Nie! to się mylisz chyba... jesteś ciekawy tylko lub chwilowa fantazyjka przyszła ci do głowy... bo miłość?... Ja miłość pojmuję tylko poważną, świętą, wiekuistą, gotową do ofiar.... heroiczną, a dwudniowe zalecanki nazywam, pustotą.	Widziałem. Kupił Krzemień i jest wielkim posiadaczem, a ponieważ ma rozum, więc stara się wszelkiemi siłami, by się nie wydać zbyt wielkim. Jest łaskawy, wyrozumiały, pobłażliwy, przystępny, to jest zmienił się na korzyść, nie moją wprawdzie, bo cóż mnie to może obchodzić! Ale zapewne na swoją własną.	A jednak a jednak ludzie są bardzo uczeni. Co by to za grubą księgę można było złożyć, panie Cyrusie, z tego, co ludzie wiedzą.	Ach, nic mnie to nie obchodzi. Jest, zdaje się.	Bardzo mi przykro, Ropuchu, ale obawiam się, że masz przed sobą ciężką pracę na dzisiejszy ranek. Bo widzisz, trzeba koniecznie wyprawić zaraz bankiet dla uczczenia zwycięskiej wyprawy. Wszyscy się tego po tobie spodziewają, właściwie taki jest zwyczaj.	Brawo!... Athos!... szlachetne serce!... to patrzy na niego! A co zrobili zbiry?	Byłem pół dnia z nim dzisiaj a nie dostrzegłem zmiany najmniejszéj. Tak samo szyderski jest, sprzeka i sceptyk, a humor dziwnie zdaje się wesoły.	Co to ma znaczyć?	Cóż to? już po upływie pół dnia przywróciłeś do łask nędzną Żydówkę?...	Francja pozostanie bezsilna do dnia, w którym dziennik będzie wyjęty spod praw Robicie z dnia na dzień postępy Staniecie się jezuitami, z tą różnicą, że bez wiary, bez przewodniej myśli i jedności.	Ho, ho, i jak jeszcze! Toć to w jego sieci zaplątało się twoje wiosło. Biegły ten tkacz umie także rozmaite sztuczki. Wyobraź sobie, że on swymi gruczołkami przodkowymi, mieszczącymi się na końcu ciała, zatrzymuje duże bańki powietrza, unosi je z sobą pod wodę, oprzędza wokoło i przymocowuje do gałązek, tworząc sobie z tego mieszkanie. O, czy widzisz tam na prawo jego srebrny pałac podobny do dzwonu nurków?	I mnie się to samo tak wydaje...	I na pastwiskach się z naszymi biją. Bat’ko zakazał chodzić do koszakosz	Jakżeż jest naprawdę z moim stanem?... Czy trzeba zdecydować się umrzeć?...	Jeden oficer i siedmiu zaufanych żołnierzy. Tylko mała grupa jest w stanie przedrzeć się przez gęstą dżunglę porastającą wybrzeże.	Jestem zbyt biedny, aby pozwolić, byś się rujnowała przeze mnie znak zniewolenia i upokorzenia; podczas drugiej wojny samnickiej wojsko rzymskie, otoczone w Wąwozie Kaudyńskim (321 p.n.e.), musiało się poddać; żołnierze zostali rozbrojeni i jako pokonani zmuszeni do przejścia kolejno „pod jarzmem”, jakie nakładano wołom do orki; w tym przypadku wykonano je z włóczni..	Mości Thomson, winszuję waćpanu; zręcznie brałeś się do rzeczy... atoli jeden szczegół był dla mnie nieco niezrozumiały. Czy na imię jest ci Jakub? Czy Karol? Czy też Jerzy?	Mylisz się, mój drogi to właśnie wydawca mój odesłał mi należność za poemat, który, jak wiesz, napisałem.	Na Boga! Póki żyw, tak nie uciekał przed nikim, jak przed tobą. Chwałą niezmierną się okryłeś, kawalerze!...	Nazywam się Heat. Komisarz Heat z Wydziału Przestępstw Specjalnych.	Nie darmo powiedają, że Jambroż, choć przy kościele służy, a gotów się by i z grzychem pokumać, bych jeno sobie pofolgować i użyć!	O Boże, co też pan mówi?	O ho! ho! daleko idziesz! Pleć tylko tak, pleć, i królewnie się przysłużysz i sobie.	Od wakacyj nie uczymy się niczego	Pan, panie Nikodemie, zdaje się, jest wspólnikiem czy sąsiadem tego Kunickiego?	Petroniusz i ja jesteśmy ludzie z dwóch przeciwnych obozów. Sposobów na niego nie wiem, wpływom niczyim nie podlega. Być może, że przy całym swym zepsuciu więcej on jeszcze wart od tych łotrów, którymi Nero dziś się otacza. Ale dowodzić mu, że popełnił zły uczynek, jest to tylko czas tracić; Petroniusz dawno zatracił ten zmysł, który złe od dobrego odróżnia. Dowiedź mu, że jego postępek jest szpetny, wówczas zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę, powiem mu: „Czyn twój jest godny wyzwoleńca”. Jeśli to nie pomoże, nic nie pomoże.	Pocieszże się, panie Michale; słyszałem i ja, że się czerń wszędy armujearmować (z łac.)	To jest filozofia patrzenia, a ja na świat patrzę bardzo dawno, panie Wysocki. Panie dyrektorze, co pan myśli o Myszkowskim?	To stara prokuratorowa, niejaka pani Coquenard, mająca lat pięćdziesiąt conajmniej, a udaje jeszcze zazdrosną. Ja od razu się dziwiłem, że jakaś księżniczka mieszka przy ulicy Niedźwiedziej.	Trzeba, aby się powiodło	Zali mnie czas jeszcze na tę drogę wracać? Tyle terminów na mnie czeka! Z łoża trzeba do sądu zaraz... Chybabym stąd uciekał, a tego nie chcę. Tyle terminów! A co sprawa, to i wyrok pewny na potępienie.	A któż jest ta dama?	Ach, no!... Tak... Tak, musicie mieć osobne mieszkanie, rozumiem to... Ale powiem ci, że i ja w tej pustce nie zostanę sama... Któreś z was	Ach, szkoda, że go niema! Przyniosłam mu prezent...	Ale kiedyś...	Aleś ty mu zagroził dziennikiem?	Ba!	Bajki.	Biedna ty, mamo.	Brawo, pan mówi o Barskiej i Rudeckiej. Tak?	Czemużeście przed chwilą przy rozesłaniu nie pytali? Barkę rozerwij, oto i zadana robota.	Czyby mnie to tam jak dziecko przyjęli i ojciec i matka? A ktoby mi dobre słowo powiedział! Na niewolębym tam chyba poszła i na poniewierkę.	Czyś go widział?	Dam sobie radę!...	Dokąd mam wrócić?	Dzięki pani! O, dzięki za tak dobre o mnie mniemanie. Micawber! Oznajmij gości pannie Agnieszce i matce mojej. Mateczka moja uszczęśliwiona będzie przybyciem tak miłych a niespodzianych gości.	Hm Niby lo kogo?	Idź sobie, tylko na drugi raz nie rość sobie pretensji do mojego łupu! Puść go, Akelo!	Ja księciu radzić ani odradzać nie mogę; wy mężczyzni lepszy instynkt macie!	Jam też rad. A rodzic twój gdzie?	Jestem skończonym osłem, Stalky! Paxpax (łac.)	Już nie odpowiedziała panna Solska okrywając ją pocałunkami.	Komturem wielkimwielki komtur	Kto ty jesteś, dziewczyno?	Któż to taki?...	Lecz pańską fizyczną fizjognomięfizjognomia (daw.)	Lekarz	Leży w stajni.	Moja matka!... Et, to była gospodyni od nas...	Muszą tu czekać konie z Jarzębowa	Nie wiele pewno.	Niewiele wiem o zbójach Nigdzie za moich czasów nie można było spotkać zbójów. Miałem w rodzinie jednego zbója, brata rodzonego mojej prababki, ale go powieszono! Był z niego podobno dzielny chłop, umarł młodo.	No! wracajmy	O nie	O nieprzyjaciołach, o bolszewikach ostrożnie! Obecny tutaj mój przyjaciel Baryka jest prawie bolszewikiem.	O prawdziwą walkę.	O, wiedziałam, że dostaniesz nagrodę. Byłam tego pewna! Ja posłałam twoją nowelę na konkurs, ja ją posłałam!	Och chciałabym zawsze zostać tutaj. Czy można dość podziwiać tę piękną dolinę? Zna pan nazwę tej ślicznej rzeczki, milordzie?	Oczywiście, skoro widzą najpierw treść.	Ooo... patrzcie, dzieci, teraz idą cechy z chorągwiami! Widzisz, jak onemu wiaterek ślicznie sztandar rozwija, temu z prawego brzega?	Opowiadaj dalej, Parnezjuszu! Ja będę dodawał objaśnienia do jego opowieści. Czy bardzo ci suszył głowę, Uno?	Panie dyrektorze! ale ja za tydzień już żyć nie będę miała z czego... Nie mówiłam dotychczas nic, bo miałam pieniądze jeszcze z domu.	Patrzcie, abyście zawczasu nie uderzyli na alarm	Perskaičiau jau tris sykius,	Podobne, ale nie takie same. Ta ma na sobie profil Szekspira, tamte zaś Romea i Julji.	Przepraszam pana prezesa, bardzo przepraszam	Przyjdą! Już ja im powiem!	Przynoszę wam wielkie słowa z naszej wspólnej ojczyzny, którą jest mądrość Raczcie ich wysłuchać i działajcie, jak potrzeba.	Prędko by noc zeszła na słuchaniu waćpana	Rebe i tak nie uczy nas teraz cały dzień leży w łóżku.	Słyszałem	Tadeuszu Keith, przestań gadać takie głupstwa!	Tak jest, rozumiem bo woda otacza mnie, a nie przenika.	Tak, Harbercie, ale mimo to jego oczy mają wyraz bardziej ludzki, niż można by sądzić po całej postaci.	Tak.	Tak.	To niemożliwe! On powrócił do swych rodaków.	To prawdziwe szczęście!	Trzeba liczyć, że w naszym miesiącu Cheszwan.	Uszanowanie panu prezesowi	Wielki Boże!	Znowu poezja!	„Klara śpi już od dawna!” Dobranoc!
Hej, żeby ja był młody! Ale ty się pokrzep, bo już widzę, jako będzie: Pojedzie, ostrogiostrogi dziś popr.: zyska., gdyż tam granica blisko i o Krzyżaka nietrudno... Jużci wiem, że i między Niemcami bywają tędzy rycerze, a żelazo od jego skóry nie odskoczy, ale tak myślę, że byle który rady mu nie da, bo to jucha do bitki okrutnie sprawna. Patrzże, jako Cztana z Rogowa i Wilka z Brzozowej w mig potarmosił, choć to przecie, mówią, chłopy na schwał i mocarne jak niedźwiedzie. Przywiezie on swoje czuby, jeno Jurandówny nie przywiezie, bo i ja gadałem z Jurandem i wiem, jako jest. No, a potem co? Potem tu wróci, bo gdzieżby miał wracać.	To wymaga bliższego określenia. Otrzymawszy list, uświadomiłem sobie, że nic nie stracę, gdy przyjmę daną osobę i posłucham jej opowiadania. Oczywiście, miałem zamiar nie płacić i dlatego nie posiadałem w domu żądanej sumy. Ale po wysłuchaniu owej kobiety, zmieniłem zapatrywanie. Na podstawie kilku papierów, jakie mi pokazała, przekonałem się, że istotnie może puścić w świat historję skandaliczną, która wywrze skutek zapowiedziany. Gdym jej jednak powiedział, iż nie posiadam przy sobie żądanej kwoty, wpadła we wściekłość, twierdząc, żem ją zwabił w pułapkę, by wydać policji i t. d. Widząc, że trzeba koniecznie rzecz doprowadzić do końca, oświadczyłem gotowość dostarczenia środków przejazdu do Europy gotówką, resztę zaś w klejnotach mogę wypłacić.	A ja mu powiedziałem: To i wszystko w porządku, durniu jeden. A cóż ty myślałeś, że młoda kobieta życia nie potrzebuje? Że wciąż na ciebie, starego grzyba, będzie się patrzeć i za tobą świata nie widzieć? Chciałeś się żenić, trzeba się było żenić z babą starą jak ty. A nie z młodą dziewuchą. Prawo takie jest na świecie, że młody do młodego ciągnie. Więc jak byłeś durniem, to teraz cierp... Tak mu powiedziałem. Cha... cha... cha...	Nie... nie... nie byłeś mi ciężarem! Zarobiłeś więcej niż w dwójnasób na swoje utrzymanie i jeszcze ci się należą pieniądze, Penn, nie licząc połowy mego partu, która należy do ciebie w zamian za pieniądze, jakieś mi dał kiedyś...	Tylko, kochany panie niech się pan tu tego rodzaju argumentami nie posługuje. Ja nie mówiłem nic o nauce. Ja mówiłem o pasożytach nauki, o ludziach, którzy żyją z tego, że swoje ciasne zarozumienie stawiają między ludem i prawdą.	Bogactwo wielki to ród na Żmudzi ci Billewicze opuścił swoje doczesne ciało, tj. umarł. i na lepszy świat się przeniósł, a mnie wioskę i wnuczkę zapisał. Nie dbam o wioskę, bo w ustawicznych podchodach pod nieprzyjaciela niemało się złupiło, i nie tylko żem zagarniętą przez inkursjęinkursja (z łac.) odbudować, odzyskać., alem jej i przysporzył. Mam jeszcze w Częstochowie z tego tyle, że i dwie takie wioski mógłbym kupić, i nikogo o chleb nie potrzebuję prosić... Gdy jednak partia mi się sterała, pojechałem na zimowe leże w laudańską stronę. Tam dziewka nieboga tak mi do serca przywarła, żem o świecie bożym zapomniał. Zbrodnia, Grzech, Cnota, Przemiana, SprawiedliwośćCnota i uczciwość jest w tej pannie taka, że mi wstyd było wobec niej dawniejszych uczynków. Ona też, do grzechu wrodzoną abominacjęabominacja (z łac.)	Nie sądzę, aby był tak szczęśliwy. Oldofredi musi mieć często okrutne wątpliwości: nie może być tak pewny, czy Florenza go kocha; nie wie, jak my, do jakiego stopnia w tego rodzaju sprawach ona mało dba o bogactwo, stanowisko, formy(...) bogactwo, stanowisko, formy	Moi przyjaciele nie trzeba tracić nadziei. Znajdujemy się wprawdzie w nie najlepszych warunkach, ależ czekajmy, aż sobie będziemy mogli wyrobić opinię o dowódcy i załodze tego statku.	Nie, nie znam. Po deszczach w Indiach wszystko jest zielone i mnie się zdaje, że tam w jedną noc wszystko wyrasta.	Co? Mój Jaś do urzędu, na pisarka? Nie po tom sobie od gęby odejmowała, żeby skończył szkoły, nie. Do seminarium pójdzie na księdza...	Nie, ja jestem Polką	Proszę do mnie nie mówić, bo jestem głucha.	Powiedziano, nie będzie żadnej roboty. Rozerwij barkę i idź do domu. Zaczynać!	Nie, drogie dziecko, skądże.	Och, pan wyolbrzymia swoje skrupuły. Nobel, który dorobił się milionów na wywoływaniu wojen i uzbrajaniu przeciwników, ustanowił nagrodę pokojową i jego pamięć otoczona jest szacunkiem. Zresztą pańska firma nikogo nie namawia do nabywania wyrobów obcych, a że je sprowadza?... Gdyby pan się tym nie zajmował, zajmowaliby się inni. Lepiej tedy, że robi to pan, który jednocześnie z całą szlachetnością i z lekceważeniem osobistego interesu będzie zajmował się propagandą wyrobów krajowych. Zresztą czy zaraz wszyscy muszą wiedzieć, że pan jest współwłaścicielem „Polimportu”?	Nie chodź dziś do teatru, Dorianie Zostań u mnie na obiedzie.	Niestety! zawołał, nie ma u nas nikogo, coby chciał temu pióro poświęcić. Język nienałamany, wyrazów brak... a przecież czujemy wszyscy, że w nim bogactwo takie i giętkość, iż niema czemuby nie sprostał. Człowieka tylko potrzeba innego niż ksiądz Bohomolec!	Ja po sprawiedliwości... A co do pomocy, chcieli moi pomagać, jeno niezręcznie im było, bo w tumulcie nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i samym się przez to dostało. Żem z duszą i łubami uszedł, to jeno przez pana Kmicica wyrozumiałość, bo posłuchajcie, waszmościowie, jak co się przytrafiło.	Do Normandii, do Courcelles, kochać, modlić się, aż póki Bóg nie powoła mnie z tego świata.	Nie umiem! i na co skarga?	Czy to nie trochę za daleko?	O, nie tak wielkiej ofiary żądać od ciebie będę, ko­chana Ewelino! Poznałam niedawno pewną biedną kobietę, któ­ra wzbudziła we mnie bardzo żywe zajęcie...	Winna jest osiem rubli, a bieda taka, że już nie ma za co kupić pół kwarty mleka ani usmażyć kawałka polędwicy. Felczer, który z litości leczy chorą, kazał jej pić wino...	Ano czegóż? Wie, że skarby są u waszeci, chciał wleźć. Nie mógł drzwiami, to jakowymjakowy (daw.)	To przez te dwadzieścia lat poznał pan kawał świata, nie?	Ja do pana mówię nie jak do naszego człowieka, a jak do przyjaciela. Pan wie, kto musi paść z powodu tego krachu?	Nie łyżkę ale wszystko! Ambicja jest jak śmierć, musi położyć rękę na wszystkim, wie, że życie depce jej po piętach.	Och! Zośka! A przecież tak strasznie głupi jestem w życiu, tak okropnie nie umiem sobie dać rady z tym, co mi jest najdroższe...	Reforma teatrów nie wyjdzie od dyrektorów, a twórczość dramatyczna dzisiejsza, co to właściwie jest?... szukanie czegoś po omacku, wietrzenie psie, łażenie bez celu, lub skoki... Musi przyjść geniusz, co to zrobi; ja go już przeczuwam!...	O, co to, to nie. Był zalany, dobrze to widziałem. Gdy mój stary jest pijany, to może mu się nawet dzwonnica na łeb zwalić i nic mu nie będzie. Sam to mówi. Tak samo jest z Potterem. Gdyby ktoś dostał taki  cios na trzeźwo, już byłoby po nim, ale z pijakami to zupełnie inna  sprawa...	Wiem, z jaką radością mój pan zawsze pana przyjmuje u siebie i nie śmiałbym nigdy potraktować pana jak resztę bywających u hrabiego gości.	Ja tak i przewidziałem że tam na ulicy coś złego się stanie.	Lecz wracajmy do życia Otóż stoję na stanowisku, że zmuszona przez los do rezygnacyj ze szczęścia, mam prawo trzeźwo rozważyć czego od życia oczekuję. A rozsądek wskazał mi pana. Jest pan sam niewolnikiem rozsądku, jest pan człowiekiem kulturalnym, wykształconym, pozatem względy materjalne przemawiają za panem, a nadto lubię pana, chociaż widzę wiele jego wad. To mi wystarcza.	Jest u siebie gdyby wyszedł, wiedziałbym o tym. Jeden z moich pomocników (komornicy nadają swoim szpiclom uczciwe miano pomocników) stoi na posterunku na placu du Mérier, drugi na rogu przy trybunale, a trzeci o trzydzieści kroków od mego domu. Jeśli ptaszek wyściubi nos z domu, gwizdną; nie zdążyłby uczynić trzech kroków, a jużbym wiedział o tym za pomocą mego telegrafu.	Cóż mówi o skarbach Petrkowych? odezwała się pani.	Prawieście odgadli myślałem czy msza którą ułożyłem dawno Sulla morte d’un eroe, przypadnie dla naszego pana. Muzyk jestem i wszystko u mnie, nawet żal w muzykę się obraca.	Mogęż liczyć na instancję? Jam brat pana Michałowy! Jemu się krzywda stanie, gdy ten dom opustoszeje!...	Czy wiesz, kochany bracie co tak bardzo człowieka tego przeraziło?	Lud co innego Z moich obserwacyi wnoszę, że musi być leniwy, ociężały, nieroztropny i ponury! Cóż dziwnego, że narzekają na biedę!	Ach ty psie jeden będziesz mi jeszcze takie rzeczy gadał, ty! I tupiąc nogami, machając rękoma jak do uderzenia, począł wrzeszczeć z całej siły pan Pomocnik:	Czy ty wierzysz, że teraz i dla mnie to jest sprawa największej wagi? Muszę ją uwolnić wbrew cezarowi i Tygellinowi. Gra  , WalkaTo jest jakby walka, w której zawziąłem się zwyciężyć, to jest jakby gra, w której chcę wygrać choćby kosztem własnej skóry... Dzisiejszy dzień utwierdził mnie jeszcze w przedsięwzięciu.	Co jest? to co jest, to już koniec; spytajcie chyba co było... Marłam, schłam, słabłam, codzień stygło ciało, codzień się zasuwały oczy, a ot, dziś, jutro koniec będzie.	Kto nogą stąpił na księże terytorium, ten idzie do księdza na śniadanie!	A sprzedażą kaftaników zajmie się sama?	Albo ja tobie!	Czego się zaś domyślasz?	Może doktor to potrafi zrobić. Matka mówiła mi wczoraj, że jej pragnieniem jest jak najprędzej umrzeć, a ostatnie chwile życia spędzić w klasztorze. Widziałem nawet listy, które pisała do jakiegoś klasztoru w Krakowie. Chce tam zamieszkać.	Musisz się trochę okadzić dymem i uwędzić	Skądże się wziął Anglik między Tatarami?	Jak téż ten pokój niepodobny jest do całego domu waszego!	Już skończyła się uroczystość?...	Wiesz przecie, ojcze, że ty znaczysz tyle, co my...	To prawda Posyłałem po Heata. Pan jest jeszcze raczej nowicjuszem na swym obecnym stanowisku	Co tam u was nowego?	Czy wiesz, kto to był?	Czyliż matuchna pozwoliłaby na to, ażeby z mojej winy zginął nasz nauczyciel?...	Kto to powiadał? kto mnie widział na ulicy?	Na wzwiady pan poseł wyjeżdżasz, siły narodowe zza żyta lustrujesz... Kto cię wie?... Z nieprzyjacielem może trzymasz...	Panno Magdaleno czy to prawda, że pani wychodzi za Krukowskiego?...	Plus dużą soplicę. To na dzisiaj byłoby chyba wszystko.	Wy, Józefie, macie racją i oni mają racją. Każdy chce tak, jak mu z interesów wypada.	Co mianowicie?	Co pani każe	Czy jesteśmy zupełnie sami?	Hallo! Co jest z tym cholerycznym korpusem kadetów?	No, jakże myślisz; co będzie?	Tak, czystej krwi Paryżaninem.	Zobaczysz, czy żartuję.	Ej!... niechaj mnie bo jak cię kopnę, to wszystka wódka z ciebie wyciecze...	Niech-że pan skończy... proszę pana o to...	Prawda! ha! to nicość, to zniszczenie, to spokój bez życia, to zagłada, to śmierć może.	Czego to szukasz, mój piękny chłopcze?	Księżna przestała haftować, podniosła głowę i utkwiła w bracie przenikliwe oczy.	Wiem gdzie. Ciepło!	Zachowaj ten pierścień przez miłość dla mnie... Przyjmując go wyświadczasz mi większą przysługę, niż sobie możesz wyobrazić.	Łatwo to rzec. Ale sposób?	A szczo wy takij mołodenkij, pane łycar?	Chodziło mi o naszych ludzi, kapitanie.	Chłopi pod przywództwem księdza, ale są i partie szlacheckie, szczególnie wedle Laudy.	Czarny Korsarz.	Czyli wrócę o ósmej	Dopiero o piątej!... Koni można... A z Warszawy o której?	Franciszek Merelli umarł!	Gdzie jestem?	Gdzież on?	I niepodobna też sobie wyobrazić, że kiedykolwiek było lepiej.	Kto?... pan Kazimierz?...	Moce ciemności!	O, pan tutaj, panie ambasadorze?	Pan inżynier!	Pani jesteś nazbyt skromną	Przecież prosił?	Przysięga mi pan?!	Puścili go?	Rozumiem, mój jegomość.	Rozumiem. A niechże wam będzie niezdrowa! KońNo, Cezary	Spełnić obowiązki naczelnego wodza	Ta-a-k? Przypuśćmy zatem... wszak można przypuszczać nieprawdopodobieństwo nawet?... Przypuśćmy tedy, że powstanie nieporozumienie pomiędzy tobą i twą matką?	Widziałem dobrze, że jego jasne czoło chmurne było w czasie modlitwy:	Zmianę we mnie?... Doprawdy?...
Chyćcie się mego kija... podciągnę was na wał... Nie bójcie się, nie puszczę... mocno trzymam.	Ech, proszę pani, przy dwóch frankach, które zarabiam tutaj, czy pani myśli, że to nie dość, jeśli naskładam za pięć franków dziennie? Toć gdybym nie miał wieczór korekty dla braci Cointetów, mógłbym się ślicznie żywić otrębami.	Milczeć! Ja się nigdy nie mylę. Nie zapominaj się. Czy masz drugi egzemplarz?	Nie, wcale. Szamani potrafią robić takie sztuki. Siedział, nie wiem, czy go tam przywiązano, ale siedział. Wyglądał okropnie, twarz i ręce miał czarnosine... Jeszcze na dodatek otworzono mu oczy, białka świeciły, nie mogłam na niego patrzeć, byłam pijana ze strachu.	Czy nie ujrzymy pani uroczej córeczki?	Ech, czy pan nie widzi, że Brichot jest śmiertelnie zakochany w pani de Cambremer?	Tak, znowu Warszawa. Zdaje się, że mam tam dziecko. Czy nie tak?	W Ciechanowie róbcie sobie, co wam się podoba. Nie obejdzie się też tam bez jakowychś gonitw, to może pójść i na ostre, byle książę i komturowie dali pozwoleństwo.	A ty? Ty przecież nie jesteś nieśmiała, co?	Ależ to gorączka ten Pietrek! Nie zjesz z nami śniadania? Pułkownik płaci wino po pięćdziesiąt su i butelkę szampana.	Belzebub to jest wcielony. Mówiłem waści, że nie lubię tłoku, ale on gorszy od tłoku, choć repetorepeto (łac.) widok.! Oj, będzieże się to liczko płonić. A już to powiem waści, że i mnie do niej tęskno, bo ją jako ojciec miłuję. I nie dziw. Synów legitime natoslegitime natos (łac.)	Bo... pan nie ufa człowiekowi, który mówi o panu z największym uwielbieniem...	Co nie ma wrócić!	Dajcie co choć dla dziecka! Ja głodna, i ono się nie pożywi odemnie; gdyby choć mléka kropelkę, gdyby choć co dzień kawałek chleba!	Dlaczego nie zwróciliście uwagi wachmistrzowi w Putimiu, że to omyłka?	Jak to? Nie zapłaciłam okupu.	Jakżeście mogli obiecywać, co nie w mocy waszéj dotrzymać? Dziewczyna tego chce, dwór pozwala i rozkazuje, cóż wy możecie przeciwko temu?	Mnie nie bardzo ale mam nadzieję...	Nie nie, panie, nie wiemy.	Nie pleć!	Nie szkodzi. Zamieniłem walizkę. Pana bomba jest u mnie, a moja bomba nikomu szkody nie przyniesie.	Nie trzeba i tego. Jak ślub pokaże się nieważny, to i wszystko nieważne. A nie mówiłem waszej książęcej mości, że się zgodzą?	Nie wiecie o której godzinie ta schadzka w lasku ma się odbyć?	Nie wiem.	Nie, był całkiem naturalny.	Nie. Mówili, co Kozłom sielnie się dostało.	Nie. Słyszałem coś o tym... w Singapurze. Jeden taki mielił o tym ozorem.	Niech więc stanie na progu. Zamień z nią chociaż kilka słów. Ty nawet nie wiesz, jak się ona o to dopomina.	Nim wici roześlemy pojedźmy po dworach, nie mówiąc nic, aby języka powziąć. Jedźmy razem, Domanie, i po kmieciach, i po Leszkach.	O! nie	O... szkoda! Szkoda, że to nie swojak... A z jakowegoż ty miasta?	Och, nie zamierzam robić z tego tajemnicy, ale narazie nie wspominałam mu o tem, Z innych zresztą powodów...	Och, to nie mam po co się śpieszyć...	Oni przecież zauważą, że nas nie ma i będą nas szukać.	Pani hrabino jéj postępowanie budzi we mnie litość, wierz jéj lub nie, ja więcéj nad nią dać nie mogę. Na Boga, zważ pani na co się narażasz. Nie śmiałbym słowa jednego wyrzec przeciw królowi. Król jest jak najlepszym, najszlachetniejszym, ale w sobie musi bronić godności królewskiéj, za którą przed monarchami i ludami odpowiada. Tam gdzie idzie o sprawy stanu, niéma środków jakichby nie wolno było użyć. Niech pani przypomni los ludzi wielu, wielu. Niebezpiecznie jest sprzeciwiać się królowi, gdy nim owładnie namiętność.	Ponieważ piąta nie żyje, jak mi wiadomo... Był nią ojciec Edmunda.	Tak, faktycznie, widziałem kilka razy, że psy nie mówią mu nic, ale idą do niego i łaszą się.	Tak, to oczywiście bardzo tragiczne, nie możesz jednak być w to zamieszany. Z „The Standard” dowiaduję się, że miała siedemnaście lat. Sądziłem, że była jeszcze młodsza. Wyglądała jak dziecko i wydawała się tak niewiele rozumieć na grze. Dorianie, nie bierz tego do serca. Chodź ze mną na obiad, a potem pójdziemy do opery. To wieczór PattiPatti, Adelina (1843–1919)	To dobrze rzekł nauczyciel Choruje na magnetyczne wstrząśnienia, nie trzyma się swej drogi uczciwie, chwieje się czasem jak pijana kucharka i nie pilnuje przepisanych przez nas prawideł. Jeszcze to też dziecko, wybaczyć jej potrzeba; ustatkuje się później.	W tej chwili nie chcę sobie nad tym łamać głowy i psuć sobie tego miłego popołudnia	Wstydzę, gryzę się, jestem nieszczęśliwa Nie wiem jak do tego doszło, co się stało ze mną. Winnam ja, winien mój los, przeznaczenie... lecz co się stało, powtarzam, odstać się nie może. Lituj się, łaj, ale nie czerń mnie przed ludźmi. Ty kiedyś może przebaczysz, albo przeklniesz mnie...	Czy się całowali?	Czy to taka rzadkość?	Czy wykrzyknik pani mam uważać za wyraz uznania, czy też za współczucie?	Przyjacielu gwiazd, we wszystkim postępowałeś dobrze. Niech się stanie, jak ci się podoba. Czy to nowe uleczenie?	A jednak powinieneś Co w takim razie zrobisz?	A panu?	A skądże masz konia? Warta bestia kupę pieniędzy!	A za jaki miesiąc sam w jego ślady pójdziesz.	A źle ci było?	Ależ kolega dziś zły!	Bośmy tyle lat razem byli...	Był w PrzyłucePrzyłuka (dziś ukr.: Pryłuki)	Chociaż polowanie jest zabronione, ale łowienie ryb, jak sądzę, jest dozwolone	Co za myśl! Kochać żebraka!	Co zresztą...	Co?	Cóż on takiego? Mówią, że prezydent?	Dalej, wynoś się!	Dalibóg, gotowa w niego wmówić!	Do mego hotelu, myślę.	Dobrze, więc co to za zdechły kot?	Dziwi cię to? Flamandzkie kobiety zazwyczaj same przygotowują potrawy dla swych mężów i gości.	Erotyzm	I dlatego mu się oddawałaś?	Jacento! Przynieś proszę wina i biszkoptów.	Kto to jest?!	Mańka, wyjdź.	Mości panie, zbudź się waszmość!	Mówiłam, bo ciągle mi to powtarzasz; ale myślę co innego.	Nazywają mnie Kim Rishti-ke, to znaczy: Kim z Rishti.	Niech pani zgadnie, ile czasu trwała podróż nasza?	No więc co piszą w gazetach?	No, widzi pan, sam się pan przyznaje.	No, zapewne! Ale jeśli ładny, to się zakocham.	O kolonie?	O tłumie.	Oczywiście Przecie otworzą kasę pancerną w gabinecie, przecie ten bank się odezwie, no i pan Karol będzie równie dobrze o wszystkim poinformowany, jak i my.	Oczywiście.	Okna otwierać można, bo jest czém w piecach palić!...	Pan to ładnie powiedział... o tym krysztale. Oui, c’est très beau!Oui, c’est très beau (fr.) wspaniały; znakomity....	Przechera z ciebie, panie Michale aleś chłop setny i to masz do siebie, że sobie odejmiesz, a drugiemu oddasz. Niechby się święciły te kury, co by takich żołnierzów jak ty z piasku wygrzebywały	Przyszłam zobaczyć, może co dostanę z dzisiejszego przedstawienia.	Stare rzeczy! Kopernik i Galileusz są w niebiosach czem Kolumb i Wespucjusz w znajomości Nowego Świata. Posłuchaj moje dziecię:	Słowo ci daję, Pencroff, że jest mi to zupełnie obojętne!	Tak	Tak.	Takąż samą dobrą?	Ten pies, panie pułkowniku...	To człowiek godny podziwu! A więc przysłał panu te papiery?	Tutaj je mam	Uderzyłeś?	Ułan! chodź we środek.	Varietas delectatvarietas delectat (łac.) rzekł. rodzaj słodkiego wina hiszpańskiego; nazwa od imienia i nazwiska Pedra Jiméneza., mości Hałła-Drałła.	W podróż!...	W tych dłoniach jest ich moc Jeżeli obie naraz dotkną nagiego ciała ludzkiego, wstrząsa człowiekiem bolesny a częstokroć i zabójczy dreszcz, podobny jak przy dotknięciu niektórych ryb morskich... A jeśli to jest kobieta...	Więc cóż poczniecie?	Zatem i brat, i siostra niewiele się zmienili?	Ze sześć Teraz śpi jak zabita z tej jazdy. Odgadywałem i spełniałem rzetelnie jej życzenia.	Żeby szynk albo co?... Mała, mała! Patrz, mam pięć rubli.
Bardzo powątpiewam, czy kiedykolwiek zostanę dyplomatą. Nie sądzę, żeby do tego przyszło. Mówiłem tylko, że mi się to podoba. Ja stoję sobie z boku i patrzę na świat jak na piękną operę, cokolwiek byś o tym powiedział, twórco uczynków. Jest to z pewnością zajęcie godne człowieka o ćwiczonym i wyższym rozumie: zapuścić się w knieję zdrad, matactw, oszustw, podejść takiego na przykład Talleyranda Périgord, ministra des relations extérieures waszej rzeczypospolitej, poznawać je, psuć w sposób równie dowcipny jak straszliwy dla całych krain, dla dziesiątków lat.	To prawda Jednakże zdaje mi się, że jest to dość naturalne. On chyba zdawał sobie z tego sprawę, że odegrał rolę niepiękną. Ci, którzy byli wtajemniczeni w całą historię, zaczęli odnosić się doń wzgardliwie; ci, którzy jej nie znali, widząc, że jeden z braci gdzieś się zapodział, a drugi objął jego dziedzictwo, rozgłosili wieść o rzekomym zabójstwie. Tak więc obaczył, że ze wszystkich stron poczęto go unikać. Pieniądze były jedynym zyskiem, jaki przypadł mu z onego układu; otóż począł on myśleć o przysporzeniu sobie pieniędzy. Samolubem był za młodu i samolubem pozostał dziś, gdy jest stary, a ostatecznym rezultatem wszystkiego są te piękne obyczaje i tkliwe uczucia, których aspan doświadczyłeś sam na sobie.	Ależ, mój stryju, zdaje mi się... że świadczy to o kuzynce Irenie jak najlepiej i dowodzi... dowodzi jej serca najlepszego, które musi być do was bardzo przywiązane!	Mamie i ojczusiowi nie powiem, boby się zmartwili ale do pana Waldemara napiszę, jak jeszcze raz zobaczę, że beczysz. Poczekaj, on ci da dobrą burę. Cóż to, będziesz mi tu wyprawiała beki, mając takiego narzeczonego? Taki dzielny i dobry, a ona jeszcze nierada? Niewdzięcznica jedna! Żebyś za tego Trestkę szła za mąż, to i ja bym beczał razem z tobą, bo mu ciągle binokle z nosa lecą, a on podnosi i takie brzydkie miny robi. Ale za ordynata?	I powiem ci jeszcze jedno. Nie sądzę, aby on pozwolił się obedrzeć. Nie mamy do czynienia z głupim młodzikiem, którego można za nos wodzić, szydząc z niego albo schlebiając mu, a koniec końców go zastraszyć. To jest wytrawny człowiek.	No tak. To, co zrobił Albert, jest albo bardzo nędzne, albo bardzo piękne	Chcę zrobić kobietę samodzielną, chcę ją wychować do walki z życiem, chcę nareszcie... uwolnić ją z zależności od mężczyzn, którymi pogardzam!... Jeżeli zaś pani sądzi, że jestem u niej zbyteczną, mogę usunąć się od Nowego Roku. Pani szkodzą czy tylko gniewają moje poglądy, a mnie męczy borykanie się z rutyną, rachowanie się z każdym słowem, walka z samą sobą...	Ja kazałem czekać na ciebie, córuś! Opowiadaj, jak się to odbyło. Coś tak zdyszana?	Nie takie dziwne, jak ci się zdaje, panie mój. Znam go, to jego zwykły sposób postępowania. Od maleństwa był nicponiem.	Skąd ten list do mnie? Marka jest... pieczątka... Boże! jak ja muszę być zmieniona... Gdyby teraz przyszła mama, wszystko by się wydało.	Tak, to co inszego, muszę cię puścić.	Bóg waćpanu zapłać, a ja z całego serca dziękuję! Ale i przy ludziach spokojną twarz pokazuj, by się zaś kto czego nie domyślił. Czas mi odejść. Waćpan jesteś taki dobry, że słów brak. Odtąd się już osobno nie będziem widzieli, jeno przy ludziach. Powiedzże mi jeszcze, że do mnie urazy nie chowasz... Bo męka co innego, a uraza co innego... Bogu mię ustępujesz, nie komu innemu... pamiętaj!	Jeżeli zaś chodzi o to, że bywaliśmy z sobą bez świadków... Sama twierdziłaś, że mąż twój ma do ciebie nieograniczone zaufanie.	Bądź cierpliwy, Przyjacielu całego świata! Chciałbym ci ja mieć te lata, na które tak się dąsasz. Wypróbowałem cię w kilku drobnych okolicznościach. Nie będzie ci to zapomniane, gdy będę zdawał raport sahibowi pułkownikowi.	Chyba pani raczy przyznać, że moja stajnia nie jest byle jaka.	Czy ma pan jakie wskazówki, że tam nie pojechał?...	Jak? ja wiem wszystko i źle że pan tu jesteś!	Kto rozpoczął? o co poszło? zapytał Kaźmirz, zwracając się do Kochana.	No to co?	Owszem, jest to rzecz wyborna	Po trosze, niewiele ani czasu, ani ksiąg potrzebnych nie mam; a kupić, choćby się i grosz po temu znalazł, wielce trudno, bo te nowsze pisma, co ich to w każdej typografii dostanie, małą wartość mają i głębokiej nauki w nich nie szukać. A starodawne... na wagę złota.	Tak jest, i w daleką zapewne.	To prawda, ale moja cela dotyka korytarza tylko jednym bokiem, a ścian mam cztery.	Kiedybo to sprawa pilna, a z panem nie żartować Nie bój się Marysiu moja; jak nie zdołam, to nie pójdę.	Odważna zaiste, bo może cię zgubić bez ratunku. A niechby Wenus natchnęła ją jak najprędzej inną miłością, ale póki chce jej się ciebie, musisz zachować jak największe ostrożności. Miedzianobrodemu ona już poczyna powszednieć, woli już dziś Rubrię lub Pitagorasa, lecz przez samą miłość własną wywarłby na was najstraszniejszą zemstę.	To wcale nie śmieszne, bo na cóż by jej się zdało mieć dużo sukien, kiedy nigdzie nie bywa. Nie potrzebujesz posyłać do domu, stokrotko, chociażbyś ich miała dwanaście, bo mam odłożoną śliczną niebieską jedwabną sukienkę, z której wyrosłam, i włożysz ją, żeby mi sprawić przyjemność. Zrobisz to, moja droga?	Stało się to, że się pomyliłem, że niedokładność moich wykresów mnie oszukała, że nieścisłość kompasu mnie zgubiła, że prosta, którą błędnie wyprowadziłem na planie dała w rzeczywistości odchylenie liczące piętnaście stóp, a ścianę, którą zacząłeś przebijać, wziąłem za zewnętrzny mur cytadeli!	A nawet na sukienki i na różne fatałaszki mogę zarobić. Widzi pan, haftuję. To dla pani Hermanowiczowej z Piasków.	A wyjście? Jakież jest wyjście?	Ach, źle się stało!... Cóż to ma być i kiedy?...	Ale powiedzże mi teraz jak wydostałeś się z ich rąk.	Ani wiesz, Krysiuniu, co cię czeka	Bo, widzi pan, panie de Booonfons, trzeeeba się zaaaastanowić, zanim się coś pooostanowi. Ktooo nie może, nieeee może. W każdeeej truuudnej sprawie, jeżeli człowiek nieee chce się zruujnować, muuusi poznać środki i cięęężary. Hę, nieprawdaż?	Ciocia jest zawsze dobra, ciocia jest zawsze skądinąd...	Czy chce pan mi pozować? Ja maluję obrazy półabstrakcyjne, ale potrzebuję zawsze bodźca.	Cóż to, wyprowadziła się pani od Solskich?	Do usług Waszej Wysokości, w sprawie księcia Lulejki.	Ha! to zrzekam się ich dobrze, nie mówmy już o tem.	I morskie świnki biorą do tych prób.	I od czego to losy ludzkie zależą! Gdyby pan Romuald Zdrojowski o kilka miesięcy nie przeżył syna, Krasowce byłyby dla panny Seweryny stracone...	Jakże to one wyglądają?	Kto to taki: dziadunio?	Lordzie Henryku, wcale się nie dziwię, że świat uważa cię za nadzwyczajnie złośliwego.	Mają przepyszną rozrywkę. Mogę ci dać to samo, Harvey’u, a nawet i dwa razy więcej. I cóż ty na to powiesz?	Nie tam, ale do całkiem innego zakładu.	Nie śpią już i huczą jak pszczoły w ulu Byliby się już ruszyli, ale nie mieli dość wozów.	Pokaże się to ze Szwedami, jakom już rzekł.	Powiadają że kto się bardzo gniewa, bardzo prędko przebacza.	Przez pewne okno, mnie wiadome. Ale, jeśli go wam wskażę, co dacie?	Prócz tego jesteś artystą, co z ciebie czyni jeszcze większe dziecko.	Tak więc i teraz jeszcze używają tego pierwotnego sposobu?	Tak, pani; wiem teraz, kto jesteś: jesteś pani Bonacieux.	Taką chyba, że paszy mają mało, więc chcą moją własnością paść swoje inwentarze Planami i wszystkimi dokumentami dowieść mogę...	Tylko co przyniosłem	Widziałeś to?	Z tym drabem mieliśmy tylko nieprzyjemność od samej chwili, gdy wsiadł na okręt wtedy w Bombaju, w nocy? Zahukał potulną młodzież musieliśmy jak wariaci szukać go po wszystkich dziurach tonącego statku, ratować. Nieomal bunt z jego powodu nieprawda, cieślo?	A ty?	Agnieszka! moja Agnieszka! Czemu jej pan nie nazywasz po imieniu?	Ale owszem Musi nam pan o obojgu opowiadać. Proszę tylko na werandę, bo kazałam tam podać kawę.	Ależ ojciec twój nie życzy sobie tego, matka również?!	Ależ ty wydajesz tę biesiadę ty więc będziesz księżniczką, a my damami dworu.	Ależ, wielki Boże! w jaki sposób umarł ten wielki władca?	Bardzo pani dziękuję.	Być może ale koniec końców „Nautilus” może pomieścić pewną tylko liczbę ludzi i może by pan potrafił ich obliczyć?	Choćby tutaj.	Czas już, żebyś się pani oduczyła patrzeć na życie z punktu widzenia wielkopańskiego Zwrócenie modniarce sukni, którą ona zrobiła i przysłała pani, pomimo odwołania obstalunku, będzie czynem zupełnie racjonalnym. Jesteś pani w swoim prawie i ona powinna pani zwrócić pieniądze.	Czasami.	Cóż mu złego?	Dlaczegożeś mnie nie wezwał?...	Dobrze; na którym?	Gdzie? Mów mi zaraz!	Głowa ci się zawraca!	I takiéj sobie gościńca swego oddajcie choćby Kachnie ja pewnie nie pozazdroszczę.	Ja nic nie robię skrycie	Jestem bardzo dobry i niczego nie chcę, przed każdym się cofam, czmycham przed wszystkim, na senną łagodność zmieniłem drapieżność.	Jeżeli cię już nie śledzą...	Jeżeli zginiemy w tej pieczarze, polećcie dusze opiece i łasce Opatrzności.	Kto wie, czyś nie zgadł.	Lontano degli occhi, lontano dal cuore Król się oduczy od niego, a wy mu go zastąpicie.	Naturalnie, handel cierpiał na tym.	Nie  wariat, ale się niczego nie boi	Nie Toż ta sama ziemia, nie obczyzna.	Nie! nie pójdę za mąż!... Może sobie ojciec odwołać słowo; mnie nie zmusi...	Nie, Wiktora.	Non!	Och! ojcze!...	Ogrody północne... Ogrody północne	Państwo już dawno tutaj mieszkają, na Chłodku?	Pod jakim względem?	Potrzebujesz pieniędzy?	Rafaelowskim	Tamsta, aš ne tai ir noriu kalbėti, mane tik dyvija, kaip jūs o kytriai Keidošiams užmokėjote už...	Wojna przełożony, osoba najważniejsza w danej instytucji. jeszcze nie wraca, nie miał pan listu?	Wszak nie ty, Agnieszko?	Wszakżeś chlubnie zdał egzaminy. Wolnyś!	Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...	Z obawy, abym znienacka nie ugodziła tym pana.	Zakazano nam mówić.	Zeżarłeś go, bratku, razem ze staniolem	Zgnilizna, smierć i nowe pod nową postacią życie.
Cóż to jest pięćdziesiąt centimów rocznie na fundusz rezerwowy, a dwa franki do sekcji! A jednak obawiam się, że wielu nie zapłaci i tego.	A zapewne! W takich okolicznościach i czasach... Ja wiem, czym to pachnie jeździć teraz nocą na wieś do chorego.	Kto to jest? Ja znam tego człowieka. Ja go na pewno kiedyś widziałem.	Nie robiłem za darmo! Jak mnie ze wsi wypędzą, to przyjdę do ciebie na komorne	Niech się pan o to nie kłopocze. Już mu na tym nie zależy.	A jednak byś jej na inną nie zamienił?	Ale nie masz infamii na tych chudopachołkach, nie masz hańby na niczyim imieniu. Nikogo tu sądy ścigać nie będą prócz waćpana!	Doskonale cóż tu sprowadziło tego intruza? Gdyby przynajmniej włożył na siebie suknię mnicha, nie odcinałby się rażąco od krajobrazu, a nawet jako pedant umieściłbym go na moim szkicu.	I miałaś rację! Masz jeszcze dla tego głodnego chłopczyka pieniądze, które mi Ala dała na cukierki. Mam takie same prawo powiedzieć moje zdanie jak każdy z was. Co byście zrobili, gdyby wasz mały braciszek umierał z głodu, a nikt by się nad nim nie ulitował?	I nie gniewałbyś się, gdybyś mógł na jeden dzień znowu zostać oszczepnikiem i dołączyć tego morskiego zwierza do tylu innych, któreś już zabił?	Niech posiedzi. Na drugi raz nie będzie się bił.	Pojutrze dam drugi koncert. Na złość tobie. Ja żyć chcę!	Właśnie, można się zachwycać takim wychowaniem! Te błaźnice wygadywały ostatnie głupstwa na panią, a dziecko tego wszystkiego słuchało.	My. Z chwilą kiedy sztuka przestała być panią samowładną i ludziom życie formować, rwać ludzi do czynu (bo o czyny przecież chodzi jedynie!), trzeba ją było rzucić, jako rzecz zużytą, i innych środków władzy dla ducha poszukać albo stworzyć sobie nowy świat, w którym by znowu byli ludzie mogący jej podlegać. Sztuka była środkiem życia i mocy, zrobiono z niej, a raczej z jej formy, cel: kunszt, zręczność rzemieślniczą, zabawkę. Nie chodzi już o to, co się ludziom na głowy rzuci, w którą stronę się wichrem łan zamiecie, skąd się Słońcu nad nim wzejść każe lub Księżycowi, ale o to, jak słowa brzmieć będą, jak się barwy lub dźwięki dowcipnie ułożą... Z czarodziejstwa marne kuglarstwo powstało, bo to już tylko uszom i oczom jest dostępne. Dzisiaj już za późno piorunami bić w piasek. Ocean by nań trzeba wypuścić, który zatapia, ryje, pochłania! Nie sztuka nim dzisiaj będzie.	Chłop z ciebie, Antoni, zaradny. Tylko swojej korzyści nie umiesz patrzeć. Ho, ho, jakie bogactwa mógłbyś zebrać, żebyś zechciał. Tyle narodu przychodzi do ciebie. Pomagać chorym to, owszem, chrześcijańska rzecz, jak biednemu to i za darmo, ale aż wnętrzności we mnie przewracały się, żeś od takiego na przykład bogacza jak Dulejko z Bierwiatów tylko półkożuszek wziął. On by ci krowę dał, jakbyś zażądał. Pieniądze wielkie mógłbyś zebrać.	Istnieją przestępstwa, które uchodzą bezkarnie, bo nie można wykryć zbrodniarza, a strach poświęcić niewinną głowę zamiast winnej. Ale gdy zbrodniarz zostanie odkryty gdy zbrodniarz zostanie odkryty przysięgam pani na Boga, że kimkolwiek jest, zginie. A teraz, gdy złożyłem przed panią tę przysięgę i oświadczyłem, że przysięgi dotrzymam, wciąż chce mnie pani prosić o łaskę dla tego nędznika?	Urodziłam się w klatce królewskiego zwierzyńca w Udajpurze, więc mam tu w dołku uczucie, że znam się nieco na ludziach. Wiem, że niejeden człowiek byłby gotów polować i zabijać trzy razy w ciągu nocy, byle zdobyć ten oto tylko jeden kamyk.	Jak to a skądże ojciec się dowiedział, że poszedłem tą drogą i tak się przebrałem?	Mój panie, za kilka dni ja się będę nazywał hrabia d’Aubrion. Pojmuje pan, że mi to będzie zupełnie obojętne. Zresztą, pan wie lepiej ode mnie, że kiedy człowiek ma sto tysięcy renty, nigdy ojciec jego nie był bankrutem	Nie wspomnę ci już o tym, że jesteś w naszych rękach chociaż mamy cię w garści, możesz być tego pewny! Będę starał się przemówić ci do rozumu; nigdy nie widziałem, żeby coś dobrego wyszło z pogróżek. Jeżeli ci się podoba służba u nas, to dobrze, przystań do mnie! A jeżeli nie, to masz, Jimie, prawo szczerze odmówić. Z całą chęcią cię słucham, kamracie. Niech mnie piorun trzaśnie, jeżeli kiedy jakikolwiek żeglarz był bardziej uprzejmy ode mnie!	Panowie bądźmy ostrożni. Bo możemy zgodzić się z tym, co mówił woźny szkoły i stróż magistratu: zamiast badać, będziemy szukali czarodzieja. Wiemy, że wystarczy, żeby kilka osób coś zobaczyło, zaraz inni będą przekonani, że widzą to samo. Tak właśnie dawniej bywało: ktoś jeden krzyknął, że widzi diabła, i zaraz wszyscy go widzą.	A czy jest wino możebne w waszej dziurze?...	Ano, to draładrała (daw. pot.)	Co tam sumienie! pragnę zemsty i nie widzę przed sobą nad nią nic więcéj. Drogi innéj nie ma	Czy już wychodziłeś?	E... cóż to za gadanie? Koszałki-opałki! A bo to ja raz spotkał waszą babę? Wszak to jej się niedawno zmarło we własnej chałupie? Kto widział, aby ją poganie wzieni?	Jak to?	Jak to?	Jeśli pani raczy mi poświęcić chwilę czasu opowiem całą sprawę. Dowie się pani rzeczy tak ważnych dla widama, że nie powierzyłbym ich nawet księciu de Clèves, gdybym nie potrzebował jego pomocy dla uzyskania zaszczytu widzenia pani.	Kto to jest?	My sami pilnować go będziemy, mój panie, pod słowem honoru; ale dajemy również szlacheckie słowo, że pana d‘Artagnan samego nie puścimy.	Nie można rozumniej mówić, niż to czyni owa kapłanka. Toż samo ja ci powiadałem, skoroś pierwszy raz mnie o to zagadnął. Pij tedy i zważaj, co ci powiada serce, uniesione szałem bachicznym.	Nie, głową w dół nie chodzą. Pytacie zapewne o antypodówantypoda	Niewiele ma się z tego, to prawda	Proszę poszukać księcia! Powiedzcie mu, że teraz on ma podpisywać!	Rozumiem zupełnie tak, jak powiedziałem, a mianowicie: że uczeń nie powinien nadużywać wyjątkowego swego położenia, aby upokarzać i obrażać nauczyciela.	Słyszałam, że moja matka była piękną! słyszałam, że była rozumną i że miała odwagę umierać, gdy ją obrażono zbyt boleśnie!	Tak mogli ukraść, jak mogli przynieść z sobą, wójt to wama mówi, a kowala w chałupie nie ma, co zaś robić, moja to sprawa z sołtysem!	Tedy ścierpię to łagodnie.	To i Wiszów ród zamożny a Wisz stary pierwszy życiem za wiec zwołany opłacił.	To nie sir Henryk. To mój sąsiad-skazaniec!	To prawda.	Widziałem to	A co, napiłam się człowieczego bólu i jażejaże (gw.) tu: zemdlić, osłabić. zacząć. mówić przez łzy i szlochania wszystko. wyśpiewała.	A cóż ty zrobisz ze mną potem, potem?	A cóż waszmości po mnie?	A ja, droga mamo proszę Boga, aby cię nie wysłuchał i aby pan de Villefort miał do czynienia tylko ze złodziejaszkami, małymi bankrutami i bojaźliwymi oszustami, tylko wtedy będę mogła zasnąć spokojnie.	A jakże też pan hrabia myśli brać się do roli, jeśli spytać wolno?	A może ci ją sprzedać?	A pani?	A teraz niech pani siedzi cicho, a ja pani coś ładnego przeczytam. Chce pani?	A teraz opowiedz mi bajkę.	Albo jako te małpy u Kazanowskich, z którymi waćpan wojował!	Ale dokąd ją prowadzą?	Ale produkty bierze	Bądźcie zdrowi Może spotkamy się jeszcze.	Będziemy pilnowali podczaszyca, żeby o tem nie zapominał	Chciałbym ja wiedzieć, wy morska świnio, co wy teraz myślicie?	Co byś jednak powiedziała, gdybym ja również dla jakiegoś ...izmu rzucił cukrownię?	Czego ten człowiek mógł chciéć odemnie? Między nami niéma nic, nic wspólnego!	Czemuż książę Bulbo nie poślubił tej biednej księżniczki?	Dawajcie	Dlaczego Sacré-Coeur?	Dokąd?	Dzieci moje, ja umrę, jeżeli tak mówić będziecie One mnie zabijają!	Gdzie?	Gospodarz, Gość odrzekł pachoł.	I z domu.	Ino się upewnij, coby se poszła z Poręby, bo jakby została, nie pozbyłbyś się baby do śmierci.	Ja teraz waćpana spytam, oburzony zawołał Georges, jakiem prawem mnie chcesz wstrzymywać?	Książę wojewoda...	Kto taki, wasza książęca mość?	Lecz piękna jak bóstwo starożytne z marmuru, jak marmur jesteś zimną... jak marmur bezduszną.	Miłościwa Pani, dozwólcie słudze waszemu zdjąć gwoli próby pierścień ten z waszego paluszka	Nic, nic nadzwyczajnego.	Nie będziemy tego przeklętego statku obsługiwać ze zmniejszoną załogą, jeżeli temu negrowi nic nie brak...	Nie pojmuję dlaczego	Nie rozumiem wcale twojej paplaniny, Sancho mów co chcesz, nie nudź jednakże długo.	Niestety, droga pani ostatnio nieszczęściem nazywam tylko sprawy, których nie da się odwrócić.	O mój Boże! Mój Boże	Okropność!...	On musi być szalenie bogaty, jeżeli mu potrzeba aż tylu pokojów	On wskrzesza wdzięk XVIII wieku, ale unowocześniony	Oslo i Helsinki.	Ot, kłopot.	Pan stale w Paryżu?	Pan tak mówi... ja się wstydzę...	Pani daleko mieszka?	Pytam się, boś pokochał bladą egaszi.	Tak jest, nie inaczej. Widocznie się boi	Tak: byłam już wtajemniczona.	Tobie dadzą?... tobie, co ani jednej nuty nie bierzesz po ludzku?!... za twój pisk szansonetkowy?!...	Tylko sportsmenkę mogą nawiedzać podobne uczucia	W tej chwili, stanowiącej o przyszłości, od Litwy zależy los państwa całego. Nie ulega wątpliwości, iż Polacy muszą wybrać tego królem, kogo wy obierzecie wielkim księciem. Tak zawsze bywało, tak będzie i teraz.	Więc i ty kłamiesz.	Więc jak? Wogóle dziecka Karolka nie miała?	Za co siedzisz?	Zmowa!	Żyjesz z Koralią w oczekiwaniu czegoś lepszego?	„Białe ci dłonie skrępują powrozem...”
Przeciwnie jesteśmy zaciekawieni... Czuję, że pan zbliża się do jakichś stanowczych dowodów...	Przyznaję że wydajesz mi się doskonale poinformowany.	To gorzej, że straciliśmy osła bo on nosił i balsam i szarpie; lecz proszę waszej dostojności nie mówić mi nigdy o tym szkaradnym napoju, na wspomnienie którego wnętrzności mnie bolą. Proszę pana również pamiętać, że trzy dni, w ciągu których miałem patrzeć się na pańskie szaleństwo, już upłynęły; mnie się zdaje, żem już wszystko widział i cuda opowiem przed panią Dulcyneą, zostawcie mi to, panie, piszcie tylko i wyprawcie mnie, bo drżę z niecierpliwości, ażeby znów powrócić i wybawić pana z tego czyśćca, w którym was zostawiam.	Załóż się, że zafundujesz do kina.	Bramo z kości słoniowejBramo z kości słoniowej rzekł stary dziś popr. forma 3 os. lp cz.ter.: żyje.; inni, że się jeszcze panu Sapieże broni, ale ledwie tchnie. Podobno na Podlasiu się ze sobą mocowali i pan Sapieha zmógł, bo Szwedzi nie mogli księcia wojewody ratować... Teraz prawią, że w Tykocinie przez pana Sapiehę oblężon i że już po nim.	Do licha, pewnie! Mówiłem więc, że są kandydaci prezydenta i nuncjatury. Jest jeszcze kandydat naszego arcybiskupa. Z początku głoszono i ja sam myślałem, że to ksiądz... Myliliśmy się, mój drogi przyjacielu, założę się, że nie zgadnie ksiądz nigdy, kto jest protegowanym Jego Eminencji kardynała Charlot.	Głowa za to, bracia, wiele warta, głowa! Kiedym się z Moskwą żegnał, tym się tylko pocieszałem, że i głowa razem ze mną pójdzie. Żegnaj, Moskwo, Bóg zapłać za łaźnię, za wolny duch, sławnie oćwiczyli! A na kożuch nie masz co patrzeć, kochanku...	Wyśmienicie, Jimie! Zobacz no, jak to pomyślnie się składa, że właśnie mam słabość do sera. Widziałeś moją tabakierkę? Z pewnością. Ale nigdy nie widziałeś, żebym zażywał tabakę. Rzecz w tym, że w tabakierze noszę zawsze kawałek parmezanu, sera wyrabianego we Włoszech, bardzo pożywnego. Ofiaruję go Benowi Gunnowi!	A jeśli go pozna na pewno bardzo się wzruszy.	A więc do ostatka, śmiejąc się głośno i chwytając szklankę pełną, którą duszkiem wypróżnił, zawołał podczaszyc	A wszędy strzeż się złego, duszo ludzka, i jeno w Bogu miej nadzieję.	Czy pan się zastanowił nad tym, co panu mówiłem?	Dopóki śpię między Grekami, nie lękam się zemsty nocnych bogów... A gdy czuwam, nic mi nie zrobią dzienni...	Dostojny panie i wy, mili przyjaciele, piję do was ze szczerego serca. Bądźcie mi pozdrowieni. O boskie dekretalia, dzięki wam, jakżeż smacznym zdaje się dobre wino!	Ja zawsze trzymam że lepiej jest aby niewinny został ukarany, niż by winny uszedł kary. Niewinny na tamtym świecie znajdzie nagrodę, życie postrada doczesne a wieczne kupi, winny zaś gdy uniknie stryczka lub topora, rad że mu bezkarnie uszło, brnie dalej w nieprawościach.	Jeżeli jednak szanowna pani prezesowa nie przyniesie mi w kopercie owych pięciuset złotych, proszę się strzec. Oddaję pani uczciwie wszystko, co posiadam, ale nie radzę żadnych wybiegów.	Maciusiu, bądź cierpliwy. Zaraz się skończy.	Marjo droga, alboż my tego potrzebujemy? mój Boże I przyznam ci się, patrzałam na niego z całej siły, a jeśli go to wejrzenie nie zapali, nie rozmarzy, nie pociągnie, o! gotowam jak ty wstąpić do klasztoru.	Na miłość Boską! tylko bądź ostróżnym O! ja się tak boję o niego!	Nie należę do fanatyków formy dla formy, tak jak nie snobowałbym się w poezji na wyrafinowane rymy bardzo mało ludzka	Otóż mam myśl!... Ja zajmę się zebraniem kompletu, a pani zapyta pannę Malinowską o najodpowiedniejszych profesorów... Tymczasem będzie pani powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji.	Prawdziwe. Jak się bawisz?	Przyjacielu wiesz dobrze, jak cię kocham, i gdybym miał syna nie więcej byłby mi drogi. Proszę, wierz memu doświadczeniu, porzuć tę kobietę. Nie znam jej wcale, lecz mam przeczucie, głos wewnętrzny mi mówi, że to istota zgubiona i że nad nią ciąży fatalizm zbrodni.	Raz zostawszy matką, nabierze tuszy, zmarszczki wygładzą się, będzie wyglądała na dwadzieścia lat...	To robiły, co zawsze: Karolek latał za dziwkami, a Władek się zgrywał. Teraz i za to biorą do ula.	To się bój.	Widzę. O, jakież to trefnetrefny (daw.) legumina., co się nie udał i oklapł.	Zechciejcie od tej strony się przypatrować, wielmożny rycerzu. To właśnie ta kaplica w pośrodku kościoła, kratą mosiężną otoczona. W tej trumnie ponad ołtarzem spoczywają kości świętego. Co dzień się tu odprawia nabożeństwo śpiewne.	A choćbyś była złudzeniem ciemności, witaj, maro, co mię pozdrawiasz...	A czy to nie jest pańskie mniemanie? W każdym razie nie stwierdziłem innych niż te, które zanotowano w protokole.	A cóż oni mu zrobią?	A teraz zachowaj nam te piękne opowiastki na inny raz. Jeno powiedz, jak tam sobie poczynają z lichwiarzami?	Ależ twoja dama czeka...	Arystokracja?...	Co nam do tego? Wizytę złożyli, chcecie tam bywać, bywajcie, nie, to nie. Ja na winta do starego pójdę, bo mnie zaprosił, a teraz dawajcie obiad, bo muszę jeszcze wieczorem wstąpić do biura.	Czemu w piękny dzień odwracać oczy od Trocadero, którego wieże w kształcie szyi żyrafy przywodzą na myśl pustelnię w Pawii?	Cóż tam nowego?	Cóż to, chcesz mnie może wyzwać na pojedynek?	Dlaczego?	Dwanaście lat! Dwanaście lat!	Ej, panoczku, ja już zawrócę! Do dworu nie puszczają furmanek, a psy mi klacz rozszarpią. Pan piechotą pójdzie.	I cóż to ma znaczyć? czy straży waćpana potrzebuję dla upilnowania mojego honoru?	Ja ciebie, Felku, nie zmuszam. Poszukaj gdzie indziej roboty.	Jestem tak okropnie nieszczęśliwa!...	Jesteśmy przecie kobiety samodzielne...	Juści, juści... gospodarzem byłbym, to i baldach nosić bym nosił, a i dobrodzieja pod pachę wiódł, i w ławkach siadał, i z książki głośno śpiewał... a żem ino parobek, chocia i syn gospodarski, to mi w kruchcie stać abo przed drzwiami, jako te pieski...	Już ja temu nie wierzę i dla przekonania ciebie gotów bym każdą próbę z nim zrobić, którą byś wymyślił.	Już rozumiem dlaczego panna Helena bagatelizuje dawnych adoratorów. Ma Solskiego...	Kiedy pan nasze strony opuszczasz? głośniej spytała Julja.	Kto tu?	Luksemburskim...	Mam wprawdzie u moskiewskich fabrykantów kredyt do wysokości trzech, nawet czterech milionów rubli, ale jeszcze nie wiem, czy pójdą ich wyroby.	Marta, mam być twoim mężem	Masz słuszne przeczucie swego losu Ale co masz na myśli?	Mało mu ręki nie złamał.	Mhm	Mistrzu, to panu tak mało czasu zajmie. Przecie misteriamisterium	Morze suszone śliwki spożywane jako lekarstwo na chorobę morską., pracowałem albo z majtkami przy linach, albo przy busoli, lub z kapitanem dyrygowałem naprawieniem uszkodzonych miejsc.	Musi mi pan tekst przepisać, ten o rakach szczególnie Chodźmy już! Obowiązek spełniony!	N. Panie, ale między niemi porównania niema...	Na plecach nie przeniosę, a wodą przewieźć nietrudno.	Na pohybel zdrajcom!	Nam by to nawet na myśl nie przyszło	Niby dlaczego?	Nic Śmierć zajrzała mi w oczy.	Nie ma co mówić, grzeczna rozmowa!	Nie ma dla nas rady!	Nie tak wiele. Może w ciągu tych paru miesięcy przegrałem... ile?... z dziesięć rubli.	Nie to koncert morsów.	Niech żyją! Niech żyją!	Nienawidzicie miłości.	No, bądźcie zdrowi. Dziękuję.	No, to mi ciocia pierwsza mówi w życiu! Ach! Ja nieszczęśliwy! Czyż nigdy nie znajdę łaski w cioci oczach? To mnie do grobu wpędzi!	No?	Oddaj kto cię tam zna... Może jesteś Bóg wie jaka przywłoka... Jutro ukradniesz co i pójdziesz, a ja ci mam jeszcze za to płacić? Ta głupia Julka zawsze tak robi... Szast, prast... pieniądze wyrzuca jakby swą własność!... Miłosierny Boże! Co to ze mną będzie... co to będzie!...	Opieracie wszystko na charakterze Kurfirsta?	Orgaza pragnienie ja muszę szanować, lecz miliarderskie zachcianki są wstrętne.	Owszem, służył. Odbył całą służbę szeregowca w 67 pułku piechoty.	Pańska obora dostała wówczas złoty medal, pamiętam. Dziś za konie i zboża dostanie pan znowu medale, a ja pracowałem nad swoją oborą i nic	Proszę pani, ja nigdy w podobne sprawy nie wchodzę. Zdanie o nim wyraziłem, co zaś do dalszych kombinacji, to rzecz osobistych zapatrywań, uczuć, bez udziału osób trzecich.	Przecież słyszałam hałas.	Przedramatyzowuje pani. Kobiety zawsze wpadają w ostateczność.	Raju, do krzty zabaczyłemzabaczyć (daw.) tu: ojciec chrzestny. nadejdzie, co teraz robić?	Ryba? No, ryba to ryba!	Skąd poszła taka głupia plotka?	Tak, ojcze...	Tak, pani	Tam jest taki wielki, czarny Murzyn: wiesz? Straszny taki. Ten, co wtedy wieczorem: wiesz? I tacę ma taką mosiężną.	Tego ja nie wiem, najlepiej byłoby przeczekać. Może po kilku dniach, nie mając już nic do rabowania, Tatarzy odejdą?	Tej filozofii ja nie rozumiem.	To i cóż? Życie panią wytresowało na jeszcze lepszą aktorkę. To jedyna szkoła dramatyczna. Zresztą spróbujemy.	To nic, ale jak mogłem zgubić list! to niepojęta.	To nie zaszczyt, panie Berling! Nie sprawia mi jednak przyjemności tańczyć z ludźmi, którzy zapomnieli obowiązku grzeczności.	Widzisz tu gdzieś jakieś działo, Carmaux? Czy może słońce przegrzało ci mózg?!	Więc Helena wyszła, bracie Sibie?	Z odrobiną cynobru?	Zaniechaj waść, proszę	Zgadnij pan.	Zostaw ją pan.	Źle mnie sądzicie!
Doskonale! A teraz posłuchaj mnie. Jeżeli przyjdziesz do mnie jeszcze raz w pojedynkę bez broni, to postaram się zakuć cię w kajdanki i zawieźć do Anglii, ażebyś tam stanął przed prawowitym sądem. Jeżeli sobie tego nie życzysz, pamiętaj, że nazywam się Aleksander Smollet, rozwinąłem tu sztandar mojego króla, a was posyłam do morskich diabłów. Nie znajdziecie skarbu! Okrętu nie zabierzecie, pomiędzy wami nie ma nikogo, kto by się znał na prowadzeniu okrętu! Nie pokonacie nas; ten oto Gray wydarł się z rąk pięciu waszych ludzi! Wasz okręt jest uwięziony, panie Silver, znajdujecie się na brzegu wystawionym na przeciwny wiatr. Musicie tu pozostać. To ci mówię, jak stoję przed tobą. Są to ostatnie życzliwe słowa, jakie słyszysz ode mnie, bo jak Bóg na niebie, wsadzę ci kulkę w plecy za następnym spotkaniem. Umykaj, bracie. Zwijaj się, proszę, co rychlej i przyśpiesz kroku.	Pan masz w tej sprawie pogląd lisa na gołębnik. Nie podoba ci się to i psuje ci humor, że gołębie mieszkają zwykle wysoko, i że mają skrzydła lotniejsze od kurzych. Wszystko, co mówisz, wypada raczej na korzyść Polek.	Ale najpiękniejsza na tym kuligu jednak jesteś?	Którzy potrafią nas pomścić, a którzy rzekli nam na odjezdnym tak: „Jeśliby nie miał spełnić wszystkich naszych rozkazów, lepiej by było, by ta dziewka umarła, jako i WitoldoweWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim	Czuję się tak szczęśliwy jak gdybym sam miał się żenić, a nie potrafię już wyrazić wdzięczności za zaproszenie mej Zofii na drużkędrużka	Tym bardziej że wpierw powinniśmy tu założyć kasę wsparć, którą by można zamienić w danym razie na kasę strajkową. Zresztą pomyślimy nad tym... Ja jestem gotów... ale co powiedzą inni?	Nie źlijcie się na mnie, matusiu. Że stryj Daniel gruby jak beczka, a stryj Mikołaj omal się nie złomie, taki suchy, jak sama śmierć, to moja wina? A może i stryjowi Tomaszowi co zadałem, że już drugi tydzień stęka?	Wcale nie zasługuje. Otóż to właśnie, że nie zasługuje. Czy ty, na przykład, wiesz, co to jest przygoda?	A załóż się ze mną o fajgla, że on poczłapie za nami! To beniaminek Kinga i gdyby im się udało złapać nas na czymś, obaj cieszyliby się z naszych skalpów. Musimy uważać na siebie.	Co prawda, to prawda! Mam pięć morgów, jakby mi trzy dołożył, miałbym osiem i już by człowieka nie tak w szkodę ciągnęło.	Jeżeli się gniewacie na mnie, to wychodzę, dobranoc!	Na honor, kochany, myślę, że nasz sąsiad musi być jakimś maklerem giełdowym, który spekuluje na zniżce akcji hiszpańskich albo też księciem podróżującym incognito.	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	Prawda! I wysadzi ich na ląd?	Mam pieniądze, Kuba, mam, jeszcze w jarmarek dali mi gospodarz dwa złote, co je chowam na wypominki, to...	Przyjemności? Otóż tego zupełnie nie rozumiem. Jeśli już musicie opuścić to miłe miejsce i przyjaciół, którzy będą za wami tęsknili, i wasze wygodne domki, gdzieście się dopiero co wprowadziły, nie wątpię, że gdy wybije godzina, stawicie czoło kłopotom, niewygodom, zmianom i nowym warunkom i będziecie usiłowały ukryć, jaką wam to sprawia przykrość. Ale omawiać to, a nawet o tym myśleć, póki nie zajdzie istotna potrzeba...	Nie, nie. Mnie bynajmniej. Ale zdawało mi się, że jesteś zmęczona...	No, no to to kraj niedaleki, a naród już inny! i dużo mnie w głowie siedziała ta bitwa na suche razy, bo to rzecz nieszlachecka i człowiek by się jakoś wzdragał przed taką zabawą; ale przeciemprzeciem sobie (...)  pomyślał (daw.)	Siedzi na sali. Mały stolik za drugim filarem. Jest sama, ubrana w ciemnozieloną suknię i w pelerynkę ze srebrnych lisów.	Zrobią to później, ale być może nas już tutaj nie będzie. Moko czuwa?	Mielnicki jest oryginał Ale pan Solski niczym, ale to niczym nie upoważniał... i przyznam się panu, że ta wieść obraża mnie...	Nic nie myślę, nie wiem co mi Bóg zgotuje.	Dziękuję pani, nie będę ich przeglądała nie przyszłam tu dziś nic kupować ani obstalowywać. Celem mego przybycia jest suknia balowa, którą mi pani przysłała do M.	A nam co do tego? Widno pilne sprawy zatrzymują go w Krakowie, to i nie pyta, czy bezpieczno, abo nie. Zresztą... czy to onym szpiegom pilno po prymaryjach biegać; w pierzu im cieplej niźli w kościele; to i nie lękało się panosko nieszczęsne błagać ratunku dla siebie i	Bogu dzięki, że choć z tym nie ma kłopotu. Zróbcie kaczki pieczone albo lepiej w potrawie z polewką i kasza jęczmienna do tego.	Dzieją się tu rzeczy, mój drogi caballero... które nie powinny cię obchodzić.	Jestem tego pewny. Książę ani przez chwilę nie szalał za nią, jak się to trafia naszym paniczom, którym jedna zręczna intrygantka może odebrać majątek, zdrowie, a nawet zaprowadzić ich do sali sądowej. Książę bawi się nią jak dojrzały człowiek niewolnicą. Że zaś Sara jest brzemienna...	Mości panowie, dotąd uszy moje tylko czuwały, a ust nie otworzyłem, i chciałbym być objaśnionym w pewnej wątpliwości, którą mi nastręczyła mowa imci pana Don Kichota.	Tak. Zdaje mi się... Ostrożnie! nie dotykaj! Moglibyśmy wylecieć niechcący...	Męko Pana naszego! Radziwiłłowie, Radziejowski, Opaliński... Jakże się nie miało stać, co się stało!... Korony im było trzeba, choćby rozerwać to, co Bóg złączył...	A nie zapomniałaś już botaniki i fizyki z kretesem?	A to waść nie nosisz szabli przy boku?	Ale ten biedny chłopak...	Boże ci błogosław, panie Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna dzierlatka całe stadko... nie bój się. Uf!	I nie sprawiało ci to... przykrości?	Jeżeli najjaśniejsza pani istotnie nie ma nic przeciw temu, to wolimy być jak najdalej od tej potwornej bestii	Już to wojny wam tam nie brakło.	Musiał ci to ktoś powiedzieć, bo sam byś tego nie wymyślił.	Nie dla mnie, jak dotąd w tym przynajmniej widzę więcej jak rozum pospolity.	Nie mogłem inaczej	Nie zeskontujesz już akceptów	Nie, herytjera.	Powiedz panu swoje nazwisko, Tomaszu i mów: panie sędzio. Nie należy zapominać o dobrym wychowaniu.	Przypuszczalnie masz rację! W takim wypadku mogę powiedzieć, żem całkowicie gotów. Wyruszamy jutro o świcie, gdy wszyscy będą jeszcze spać. Nie wolno tracić czasu, to byłby grzech.	Tak jest, Nabie Tylko nie bądź zazdrosny!	To nie twoja rzecz, krajowy cudzoziemcze! Nieś to do zakładu.	To nigdy nie wierzyłeś w jego książęcą mitrę?	Znam jego treść Posiedź trochę u mnie i jeżeli nie zrobi ci subiekcjisubiekcja	Co ty tam, garnkotłuku, wiesz? Rozumie się, że jak się popiją. A z tobą, parzygnacie, to może się całują? Niby to pan, jak się upije, to nie jest pan, albo co. Pan to pan i już...	No, Isaj Fomicz, daleko ty u nas zajedziesz! Bądź zdrów.	Do widzenia! Za miesiąc żeby flota była!	Wielki majątek, przyjacielu; za dziesięć lat trzeba będzie dziesięć razy więcej papieru, niż go się zużywa obecnie. Dziennikarstwo będzie szaleństwem naszych czasów.	A co mnie to może obchodzić?	A co mówił?	A ja za widzenie prorocze Dwie lecie i para miesięcy... a potem...	A więc co teraz?	Jeżeli wasza miłość zechce zaprowadzić swoją siostrzyczkę kilka kroków dalej, to ja znam takiego kupca zgodnego bardzo zgodnego kupca; da kukiełeczkę i wózek, i kolebkę, i co ino paniątko zażąda, a po zapłatę przyjdzie później do waszego domu.	No, to jest prawda	No... Czarny.	Opowiedz mi o Ropuszym Dworze Wydaje mi się, że musi być ładny.	Tak, ten pan przyszedł przed dziesięcioma minutami; wprowadziłem go do salonu. Jeśli pan zechce również pójść za mną...	Wiesz, prosiłam was, abyście mi młodego króla zabawiali. Wiesz jak go wasze kościelne te kwestye zajmują, jak rad czyta i słucha o nich. Powinniście mu dostarczać ksiąg, starać się go rozrywać waszą rozumną rozmową...	Zrobi pan to, o co prosiłam	A to przewybornie!...	Ach! Jeżeli mój kot zdechł, jeżeli nas opuścił, to ja...	Aha, żeglowałeś po admiralskim morzu!	Ależ my jesteśmy wprost ze stajni!	Ba! Niełatwa odpowiedź, młody przyjacielu! Tyle już widziałem armii, przez tylemprzez tylem krajów się przewinął (daw.)	Bardzo wdzięczny ma buziaczek	Bodajby i niedawno: powiedziałeś kozakowi, żeś chory, a ono widzę ciebie jakby lwa zdrowego i czerwonego.	Châteauroux, proszę pani... proszę o bilet do Châteauroux.	Czy kiedykolwiek żądałem tego?	Czy mam spróbować?	Czy są już delegaci?	Do kościoła? Z rzeczami?!	Do pewnego więc stopnia, trafowi zawdzięczamy naszą znajomość.	Ech, problematyczne!	Głupcy!	Hę!... wstydzi się pani?... Jak nas kto spotka, to powiem, że jestem trzecim uczniem pani...	Jaki dokument?	Kto?	Muszę się wybrać.	Nieprawda.	Oj, chciałabym to zobaczyć! Podsadź mnie w górę!	Pan widział, jaki tu jest duży dom?	Pani żartuje! Chciałoby się pani pracować?...	Po pańskim stroju	Prawdziwe nieszczęście.	Proszę poczekać	Prośbę? Słucham	Siła	Sprzedasz, gospodarzu	To dobrze, dobrze. Powinniśmy tam być... wszyscy.	To szczególne!	To, że kryję?	Wiem od osób wiarygodnych, że pan Brzęczkowski jest osobistością szanowaną i cieszy się jak najlepszą opinią.	Wiem, wiem, pamiętam Zawroć...	Z daleka, pani.	Zobaczymy	Zobaczymy.
Oczywiście Ja jestem konsekwentny. Za miesiąc będzie to „pierwsza granda w R. S. K. ” za nią można zapłacić nawet tym głupim fikcyjnym mężowskim honorem. Śmieszne jest tylko, jeśli się jest okłamanym zakończył swym ulubionym powiedzeńkiem.	Uważa pan, szanowny panie Wokulski, ja czasami myślę, nie z własnego doświadczenia, bo moja narzeczona jest najszlachetniejszą kobietą... ale czasami myślę, że kobiety to nas niekiedy zwodzą...	Był pan Mirski ale go szlag po drodze trafił, a jest pan Oskierko, pan Kowalski, dwóch panów Skrzetuskich...	To jest śmieszne dla obcych, ale dla nas to maniactwo jest tragiczne, a szczególniej teraz, kiedy cała Łódź się trzęsie, kiedy mocne nawet firmy kładą się jak zboże, kiedy bankructwami całe miasto śmierdzi, kiedy już nie wiadomo komu dać kredyt, a komu nie dać, bo wszyscy zarywają. Jak ty myślisz, czym my od paru lat żyjemy? już nie kołdrami ani kapami, bo te już naśladuje Zukier i sprzedaje o pięćdziesiąt procent taniej, żyjemy tymi czerwonymi płócienkami, żyjemy czerwonym kolorem, którego jeszcze dzisiaj nikt nie potrafi naśladować. Tylko ten towar idzie jako tako, ale on jest tak drogi, że gdyby szedł najdalej, żeby się sprzedawało wszystko, co tylko zrobić można, to się zarobi na tym dziesięć procent. Ja mam już tak dosyć tego kramarstwa, że jak ty prędko nie zajmiesz się fabryką, to sam, chociaż nic nie mam, założę i plunę na wszystko. Zbankrutuję, to zbankrutuję, ale będę przynajmniej coś robił!	Nie myśl, że ci się uda wystrychnąć nas na dudków. Niedorzeczna komedia, którą odgrywasz, ten tylko będzie miała skutek, że los twój pogorszy.	Gdybyśmy mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.	No, że Huck śledził tych bandytów aż do domu wdowy. Stary Jones chciał swoją niespodzianką narobić tutaj dużego hałasu, ale zdaje się, że nic z tego nie będzie...	Zuch Isaj Fomicz, widać, że zuch jakąś koślawą i śmieszną melodię bez słów, jedyną, jaką śpiewał w ciągu całej katorgi. Potem, zaznajomiwszy się ze mną bliżej, zapewniał mnie pod przysięgą, że to jest ten sam motyw, który śpiewali Żydzi od najmłodszego do najstarszego w liczbie sześciuset tysięcy, przechodząc Morze Czerwone, i że jest nakaz, aby każdy Żyd śpiewał tę melodię w chwili zwycięstwa i triumfu.	Nie, nie, księżna odwoziła do Maineville gości pani Verdurin na pociąg paryski. Możliwe nawet jest, że pani Verdurin, która miała coś załatwić w Saint-Mars, wybrała się z nią! W ten sposób jechałaby z nami, odbylibyśmy drogę wszyscy razem, to byłoby urocze. Trzeba będzie dobrze wypatrywać oczy w Maineville. Haha, bagatela, można powiedzieć, żeśmy o mało co nie przegapili sprawy. Kiedym zobaczył pociąg, zatknęło mnie poprostu. To się nazywa przybyć w momencie psychologicznym. Pomyślcie tylko, gdybyśmy nie złapali pociągu, pani Verdurin patrzy, patrzy, a tu powozy zajeżdżają bez nas: awantura! spytał doktór z odcieniem dumy.	Polak, ładny Polak, co jak zaczął drukować swoje bojki, to mi połowę towaru zwrócili z Rosji, powiedzieli, że paskudztwo, że Bucholca lepszy. To Polak tak robi! on psuje handel, on tym głupim chamom daje takie desenie i kolory, coby je wzięła każda hrabina, po co to? na co? Co ja straciłem przez niego! co straciłem, co stracili nasi. Przez niego co stracili te biedne tkacze! on zjadł starego Fiszbina, on zjadł trzydzieści innych firm. Ty mi nie mów o nim, bo mnie wszystko w środku boli, jak sobie ich przypomnę. On jest gorszy od najgorszego Niemca, bo jeszcze z Niemcem można pohandlować, a on jest pan, on jest wielki dziedzic!	Musisz nasłać na niego jakiego zręcznego człeka; niech jedzie, niech z nim w przyjaźń wejdzie i przy zdarzonej sposobności listy zachwyci, a samego nożem pchnie. Trzeba nagrodę wielką obiecać...	Ja... ja... Ja tylko myślałem... Ja właśnie dostałem książkę pod tytułem „Polowanie na goryle”... jest to, proszę pana, ciąg dalszy „Wyspy koralowej”... a tam piszą, że goryle (takie duże małpy, jak panu pewnie wiadomo) zawsze gryzą żelazo...	Najrozmaitsze ofiary Jeżeli nie z ludzi, to z bydła, koni, nierogacizny albo z syconego miodu. Ja tam nigdy w tym nie gustowałem. Oj, byłyż uparciuchy i cudaki z tych starych bałwanów! I czy na wiele im się to przydało? Phi! Ludzie, gdy im się lepiej zacznie powodzić, tracą ochotę do robienia z siebie ofiary, ba, nie mają ochoty ofiarować nawet swych koni roboczych. Toteż w czas pewien ludzie poniechali stare bożęta. Dachy świątyń zapadły się, świątynie opustoszały. Nie było rady! Bożęta musiały wygramolić się w świat i żywić się na własną rękę, jak tam który potrafił. Niektóre z nich wieszały się po drzewach albo też kryły się po grobach i jęczały po nocach. Jeżeli tak jęczały dość głośno i długo, udawało się im niekiedy napędzić takiego stracha jakiemuś biednemu chłopkowi, że okupywał się im kurą albo bryłką masła. Przypominam sobie taką boguńkę, co się zwała Belisama; została ona w końcu zwykłą rusałką wodną kędyś w Lancashire. Miałem też całe setki innych przyjaciół, co niegdyś byli bożkami, potem zeszli do rzędu Ludków Górskich, a w końcu powędrowali sobie w inne strony, bo z tych lub innych przyczyn nie mogli wyżyć wśród Anglików. O ile sobie przypominam, jedna tylko Stara Istota uczciwie zarabiała na życie od czasu pojawienia się na świecie. Był to WelandWeland a. Wolundr (mit. germańska) bóg pioruna, rolnictwa, małżeństwa i rodziny. Przedstawiany z młotem w dłoni, na rydwanie ciągniętym przez kozły..	Nie wiadomo panu, czy pan Tecki wyjechał już z H.?	Proś pan kasztelanowej chyba, ażeby ją z sobą przywiozła, rzekła po chwili. Wczorajsze przedstawienie może księciu dać pretekst do odwiedzenia jej.	Tak jest, bardzo byśmy chcieli to wiedzieć	Halt! Ja wiem, ty mnie nie znasz, ale spytaj o Captain van Tocha w Surabaja, w Batawii, w Padangu albo gdzie tylko chcesz. Idź i zapytaj, a każdy ci powie: „Yeah, Captain van Toch, he is as good as his wordCaptain van Toch, he is as good as his word (ang.)	Co pani jest? Czego się pani tak boi?	Oby Bóg to zrządził aby nam łaskawie dozwolił zapomnieć o dawnych grzechach.	Co do mnie, ani mówię, ani myślę tego nie mieszam się do spraw cudzych, patrzę się, a jeśli robię głupstwa, to na swój rachunek, ja w swoim młynie mąkę mielę, nie sadzam palca we drzwi, bo wiem, że kto się wścibia, często chybia, a czy oni spali razem, czy nie, to mnie ani parzy, ani ziębi. Często myślimy, że w garnku słonina, a tam tylko szumowina.	Prawdę masz! Na co się to frasować za młodu i w stanie panieńskim? Dość czasu będzie na to w rok po weselu, kiedy...	Nie znalazłem już wielbłądników i goniłem za nimi, ale na próżno. Nic to jednak nie szkodzi, gdyż i list, i samych starszych efendich znajdziemy w El-Gharak. Czy i Dinah ma jechać z nami?	Nie trzeba. Nie trzeba zagłębiać się w to, co jest poza nami. Należy w sobie szukać i praw, i busoli. I po prostu robić swoje. Robić to, co sumienie nam nakazuje. Być w zgodzie z sobą. Tak zawsze myślałem...	Wszystko jedno. I tak wychodzi na to samo. No więc jak ona się nazywa?	A jakże, a jakże pytał się o panicza czy daleko mieszka Cóż to przesiada na dziedzictwie? odpowiedziałem. I musi być bogaty? pyta znów to tak daleko.	Nie mów mi tego On wie, że z mojem sercem tak jak z waszemi igrać nie można... Ono raz tylko w życiu może kochać...	O nie! Pochodziła z Numidii. Niechże ją bogi mają w swej opiece! Poczciwe to było kobiecisko! Brunatna była na gębie, przy tym otyła i nieruchawa, a język jej bełtał się i trajkotał bez ustanku jak ta kołatka pod szyją krowy. Była kobietą wolną. A skoro o tym mowa... pozwól, iż cię zapytam, dzieweczko: czy ty jesteś wolna?	Choćby jutro. Jest on już od dwóch tygodni w Grenobli.	Chwileczkę zaraz wam służę. Pawełku! wyglądasz imponująco. Wiesz, że to obrzydliwie z twojej strony przez tyle lat nie pokazać się nam... Już służę, tylko muszę jeszcze zatelefonować do krawcowej, bo mi tej nieszczęsnej żałoby na czas nie skończy. Wiesz, mamo, zdecydowałam się na koronki. Przepraszam was...	Nazywasz to hałasem?! A ja słyszałem kapanie tych kropli, chociaż hałas był nieporównanie większy.	O nie! nie zaraz!... Jeszcze nie ukończyłeś swoich rachunków ze światem; a że i ja mam na parę lat pieniądze, więc nie nalegam. Przyjdziesz tu, kiedy ci już nic nie zostanie z dawnych złudzeń...	Mówisz jak Sokrates, panie Kto kiedy badał chrześcijanina? Kto poznał ich naukę? Gdym wędrował przed trzema laty z Neapolis tu, do Rzymu (o, czemuż tam nie zostałem!), przyłączył się do mnie człowiek, lekarz, imieniem Glaukos, o którym mówiono, że był chrześcijaninem, a mimo tego przekonałem się, że był to dobry i cnotliwy człowiek.	Ja nic nie mam, skądże kaucja?...	Niepotrzebnie Proszę, łaskawco, tobie dobrze. Ty sobie wiesz, że jeszcze w słońcu pochodzisz, dobrych książek poczytasz, jasnych myśli nachwytasz. Kondycja ludzka, BuntownikA mnie kto życie wróci? Żywot wieczny! A ty daj mi go teraz, kiedyś obiecał.	Tomaszu Sawyer, to bezczelność tak się zakradać i podglądać, co ktoś ogląda!	A Żyd po czemu kupuje?	Ale już ciemno Po ciemku go nie znajdziesz!	Chora?... O, nieszczęście!... Cóż jej jest?...	Ha, ha, ha, ja też miałem żonę	I tak doświadczą za wiele, może nawet zanim słońce zajdzie	Tak	Tak, jak i wy.	Twoja biedna nauczycielka jest bardzo, bardzo chora.	Zima jeszcze zdzierży a za jakie ośm albo dziesięć dni będę już coraz to spoglądał ku Mohilowu.	On wówczas ma prawo odpowiedzieć mi, że to nie mój sklep, że do sklepu każdy ma wstęp.	Bądź pewien. Miłość niespełnionaAle to widzę, że ty tę dziewkę jeszcze miłujesz?	Czy panna Brzeska jeszcze nie śpi?	To prędzej czy później musiało przyjść. Osnowski był ślepy.	Ho, ho! Teraz już wiem, dlaczego Shere Khan domagał się, bym spojrzał mu w oczy. Nie przyszło mu nic z tego, bo nie potrafił znieść mojego spojrzenia... a ja bynajmniej nie upadłem mu do nóg. Zresztą nie jestem Człowiekiem; zaliczam się przeto do Wolnego Plemienia.	O mój Rafaelu chciałabym, aby na przyszłość nikt nie wchodził na to drogie poddasze.	A to idiota! Powiadasz, że wstrzymał? Może jeszcze i Ottmana wezwał?	Ale dla drugich to samo może być dobrem.	Dla Boga, to wasza miłość na nogach?	Idziemy ze skargą do sądu na tego zbója O! patrzaj, jak pokaleczył Hermana... A tu mam świadectwo felczerskie, że rany są niebezpieczne Posiedzi on w kryminale, ten wasz Jędrek...	Istotnie, zdaje mi się, że nie po raz pierwszy mam szczęście pana oglądać.	Jak to? nie widziałeś jej, zdrajco! A niedawno przynosiłeś mi od niej odpowiedź?	Nie mogło się stać nic lepszego niż to, że dzieci dostały odry właśnie teraz	Pycha... wszystko to tylko pycha, mój przyjacielu.	Twoja stara czeka na ciebie?	Ty mi ją odbijesz?... Odbij, odbij!... Gwarantuję wam, że nie zaznacie biedy.	A żeby mogli, to by jutro wrócili pańszczyznę!	Ale skąd?	Bez wielkiej zarozumiałości, mogę wierzyć, że kochasz obecnie innego, a powtarzam ci, hrabia mnie bardzo interesuje.	I nie przeciwił się?	Jak mówi! Przez nos. Nie dopuściłby do siebie golibrody. A! Gdybyście widzieli jego wąsy! Rude z przyrodzenia, a jakie czarne pod działaniem sztuki.	Jak to!	Jak to?	Jakiekolwiek to było stworzenie dość że umknęło tym otworem i ustąpiło nam miejsca.	Już tydzień...	Miałem na sobie płaszcz szeroki	Na miejsce, bestye!	Nie, nie! nie dać! Rozpędzić, zakatrupić, nie dać!	Och, zaklinam, przestań, Wasza Królewska Mość! Gdyby to Jej Królewska Mość usłyszała!	Oj nie, nie; dy wolę w dzień, jeśli się nie gniewacie.	Pani marszałkowa przebaczy musiałem być przy pożarze... tylko co powróciłem.	Pokrop go ksiądz święconą wodą	Rozumiem. Nikogo z obecnych nie usunę, chyba się przekonam o istotnej złej woli i nieudolności.	Starałam się, o ile mogłam, znaleźć sobie miejsce tu, w tych stronach, w Blunderstone, lecz nie znalazłam nic odpowiedniego, moje dziecko.	To sobie powiedz.	Wszystko mi jedno, dokąd ojciec zechce, tam pojadę.	Z przeproszeniem pana dowódca „Nautilusa” zaprosił nas, żebyśmy jutro w towarzystwie pana zwiedzili miejsce połowu wspaniałych pereł przy Cejlonie. Mówił bardzo grzecznie i obszedł się z nami jak prawdziwy gentleman.	Znajdziemy go kiedyś	A palce ręki się ruszały?	Bardzo mi przyjemnie	Biedaczka! Zmieszała się! Gotów byłbyś rozczulać się i nad krokodylem.	Chcę usłyszeć wyznanie muszę wiedzieć o wszystkiem.	Do zgody! Do zgody! Boże miłosierny! mógłże kto przewidzieć, że między bratem a siostrą powstać może niezgoda, i o co?	Jaki piękny zachód słońca! Spójrz, Aniu!	Miałem towarzysza, szlachcica kurlandzkiego, niejakiego Zenda, którego mi laudańscy ludzie usiekli. Od niegom się nieźle po niemiecku poduczył. W Inflantach też często bywałem...	Między piątą a siódmą.	Naturalnie.	Obcy, Polak, Wróg, Zwierzęta, Patriota mówili żołnierze.	Pantaleon Kwiatkowski? A wiem, wiem, poeta! prosić, prosić!	Swój, ze Dzbowa!... Przywiozłem dobrodziejom zwierzynę.	Tego nawet zanadto	Teoria dancingu. Yetmeyera triumf.	UlissesemUlisses odrzekł skromnie Zagłoba.	W Warszawie. Mieszkają w hotelu Rzymskim. Mała wcale niebrzydka. Byłem u nich, jako kuzynek, i rozmawiałem o tobie.	Z największą przyjemnością. A gdzież ten defektowydefektowy (daw.)	Z łacinym doszła. W modlitewniku moim często się Amor DeiAmor Dei (łac.)
Głupiś! Nie tacy jak ty chcieli się na nich porwać, i masz, co się stało!	No, w takim razie postaram się, by był na pewno. To bardzo dzielny człowiek. I, o ile się nie mylę, jest w doskonałych stosunkach z prokuratorem Ważykiem. Bodaj nawet Ważyk ożeniony jest z pierwszą żoną Waredy...	Asan kręcisz w kółko Nie dam się przekonać, aż posłyszę pańskie zeznania. Nie mogę być aści przyjacielem, póki nie otrzymam należytych wiadomości. Gdybyś miał więcej zaufania, lepiej by ci się powodziło w życiu; a trzeba ci wiedzieć, panie Balfour, że w naszym kraju jest przysłowie: kto złe wyrządza, sam zła się lęka.	Gdyby się oświadczył, odpowiedziałabyś mu tylko łzami i rumieńcem albo spełniłabyś jego życzenie, zamiast śmiało i stanowczo odrzec: „Nie”.	Nie mam zamiaru pozostawać długo. Wybiorę się w podróż, a kiedy dziadek zatęskni, będzie wiedział, jak postąpić.	Ja też nigdy nie widziałem takiego kapłana jak ty! Jeszcze nie ma trzech dni, jak razem wędrujemy, a zdaje się, jakby to już sto lat zbiegło.	Nie należy mi się tyle!	Chcesz mego nieszczęścia? Oczywiście, przyglądał ci się, może cię nawet zagadnie. Powiedziałam mu, że jesteś krewny mojej matki i że przybywasz z Genlis. On jest z Franche-Comté i nigdy nie wyściubił nosa poza Dôle; możesz mówić, co ci się podoba, nie lękaj się o nic.	Nie... Zdaje mi się... Mój Boże, gdy się na taką rzecz zwróci uwagę... Owszem, wydaje mi się, że czuję.	We Francji sukces zabija Jesteśmy zbyt zazdrośni jedni o drugich, aby nie chcieć zapomnieć i nie przyczyniać się do zapomnienia triumfów drugiego.	Wielki Boże! Niechże pan też mnie nie bierze na świadka, mój drogi! Hartopp też zawinił. Jeśli się dowiedzą, że to ja ich wydałem, nasza przyjaźń gotowa na tym ucierpieć, a ja ją sobie cenię.	Nie trwożcie się ani troskajcie tem, co Boże jest. Kto zasiał ziarno, ten je uchowa; waszą rzeczą nie osłabnąć i nie upaść.	Będzie miał cztery bulwarowe teatrzyki, masz dbać o to, aby mu nikt jego lóż nie zwędził i aby bilety oddawano mu do rąk. Radzę panu mimo to kazać je sobie odsyłać do domu Zobowiązuje się pan dostarczać, poza krytyką, dziesięć artykułów do działu „Rozmaitości”, w przybliżeniu na dwie kolumny, po pięćdziesiąt franków miesięcznie, przez rok. Czy to panu dogadza?	Jak to! To waszmość nie zabawisz u mnie przez jutro?	Co nie warto, to nie!	To Anusia Borzobohata-Krasieńska Wszyscyśmy się w niej swego czasu kochali i Michał także. Bóg raczy wiedzieć, co się z nią teraz dzieje.	Ale jak się o tym przekonać?	Czy widzieliście, jak mój szkuner przepływał tędy przed niespełna dwiema godzinami? A czy wiecie, dlaczego tu jestem, zanim moja kotwica zdołała się mocniej wgryźć w dno portu?	Mamy tu wszelkiego gatunku ludzi Jest to jedno z więzień, w których długoletni więźniowie odbywają służbę poprawczą, zanim zostają przenoszeni do Portland lub Dartmoor. Mamy tu różnych drabów. Może skoro pan ukończy swoje widzenie się z tym człowiekiem... a propos, czy pan mówi po rosyjsku?	Mnie się zdaje, że jest to dość po obywatelsku dostarczyć konsumentom tańszego towaru i złamać monopol fabrykantów, którzy zresztą tyle mają z nami wspólnego, że wyzyskują naszych konsumentów i robotników.	Nie rozumiem, jak mogłeś mnie kochać nadal, gdy byłam takim głuptasem	...Ten człowiek nagi... ten... Nie mogę powiedzieć...	A wasza książęca mość nie zna papistówpapista	Będziesz jej pilnowała, będziesz jej strzegła, oka z niej nie spuścisz, żeby nigdy z jaru nie wychodziła!	Juści, kogo nie boli, temu zawsze powoli.	Kilku tarza się po ziemi w spazmach.	Maks sam przyjść nie może?	Nie poszedłeś razem z konduktem?	Nie potępi cię Bóg za nią bo musiałby chyba pół Rzeczypospolitej do piekła wysłać, tych wszystkich mianowicie, którzy nam wiarę złamali.	Nie wiem.	Nie! Nie!	Nino Czyż nie robię wszystkiego, co w mojej możności?	No, nie powtórzyłaby tego przy wszystkich	O, dodajesz mi pan odwagi, a poza tym coś mi mówi że nie powinienem mieć przed panem tajemnic.	Szturm się gotuje!	Urzędnika w służbie starasz się przekupić oraz obrazić! Gardłem odpowiesz...	Wiem, ale coś tu jest nie tak.	Więc żadna z jego córek nie przyjdzie! Napiszę zaraz do obydwóch.	Słuchaj no, Pietrek, skoro wam Pietrek na imię jeżeli nie zamierzacie jechać szybciej, powiedzcie mi, płacę za miejsce i najmuję szkapę w Saint-Denis, mam pilne sprawy, które mogłyby ucierpieć na zwłoce.	Zdumiony jestem cechami niewolnictwa, jakie spotykam wśród ludu. Ten biedak nie jest w stanie rozmawiać w czapce na głowie, a przy tym tak był zmieszany, tak zalękniony, że mnie litość brała, patrząc na niego. Na cały dzień zepsuł mi humor.	Ale najgorsze ze wszystkiego (przez co nawet wpadłam w nerwową chorobę), że ci panowie po kilka razy na dzień stukają do mego okna trupią główką...	To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.	A podatek za strajk to bierzecie, złodziejaszki wy kochane?...	A to ciekawe?	Gadaj! Skąd wiesz? Dlaczego przez ciebie?	I cóż bym ci mógł zarzucić? Że jesteś miła, dobra, pełna wdzięku	Jak one wyglądają?	Jak pragnę podskoczyć Pif, paf!	Jubiler wziął pierścień, z kieszeni dobył stalową pęsetę i maleńką miedzianą wagę, następnie wyjął kamień ze złotej oprawy i zaważył go skrupulatnie.	No, to szturm będzie jako żywo. Chodźmy stąd	O, pogoda ohydna, proszę pana, strasznie głęboki śnieg Nieodpowiednia pogoda dla takich panów, jak panowie.	Po co ty to gadasz, Fryc!...	Przerażasz mnie, ojcze to mi trąci filozofią opryszków.	Skończmy najpierw z lochami Jeśli wrócę na światło dzienne, może mi już zabraknąć odwagi, aby dokończyć tej smutnej misji.	Szalony, cóż zamierzasz?	A o czym?	A przecież on stał tuż przed wami, wprost twarzą w twarz.	Ale teraz powiedz, co robić?...	Bardzo uprzejmie!... po sąsiedzku!...	Bord! Bordbord (z ang. board)	Bóg zapłać! dobrze, ino mokro.	Chłopaki poszły z kogutkiem do Woli!	Cicho, gapiu!	Co on wam zrobił, Semen?	Co pan kpisz, panie Nikodem, a niby dlaczego pana zrobili prezesem banku?	Czy pan profesor już wstał?	Czy tu można wieczerzać?	Daruję ci świeże powietrze, jeśli koniecznie chcesz wiedzieć. Wystarczy, że będziemy wśród samych chłopów.	Desperacjadesperacja (z łac.) rzecze Wołodyjowski.	Do szpitala pójdzie	Dobrze, dobrze!	Dobrze. Teraz pójdę do ambulatorium i powrócę zaraz.	Dziewięćdziesiąt tysięcy po raz pierwszy...	Ee! Słyszałem o niej wtedy, gdy rozmawiałeś z Anglikiem. Leżałem pod drzwiami.	Hm...	Jeden bilet?	Kochamy przemytników. Może nam pan śmiało o nich opowiadać.	Kto był u ciebie, Eli?	Miło mi, proszę pana. Jestem Andy Scheuchzer.	Mnie, około dziesięciu tysięcy.	Mój ty Boże! i powiadasz że jego żonatego mogliby wziąć?	No proszę!	No?	O kolonie?	Paulino, jeszcze jeden pocałunek...	Pfe!	Posyła mnie ojciec Goriot.	Przyjaźń spytała panna.	Rwałeś gruszki, urwisie?	Stanęłam tutaj bo usłyszałam głos Lottie... i pomyślałam sobie, że może... ale tylko może... potrafię ją uspokoić. Czy mogłabym spróbować, proszę pani?	Słucham ojca?	Tak, od mojego księcia; niestety, muszę zaczekać.	Tak; po długich wędrówkach znalazłem parę ścieżek bezpiecznych.	Umie! Zresztą Top jest przy nim!	W moim szałasie. Okryłem je grubą warstwą suchych liści.	Watzdorfa? Watzdorfa?? Czy jest nań jakie podejrzenie?	Wy będziecie mieli grunt.	Zawsze będziemy chyba, proszę, przyjedźcie państwo!	Zwyczajnie.	Świat jest wszędzie taki sam.
O, to uparty staruszek Tenacem propositi virum. Na pewno założył się ze śmiercią, że pogrzebie wszystkich swoich spadkobierców. Kto wie, czy mu się to nie uda. Przecież to on, dawny członek Konwentu z 93 roku, zawołał do Napoleona w 1814 roku: „Zbliżasz się do upadku, ponieważ twoje państwo to młoda łodyżka osłabiona nadzwyczajnym wzrostem. Schroń się pod opiekę Republiki, wracajmy z dobrą konstytucją na pola bitwy, a ja ci obiecuję pół miliona żołnierzy, nowe Marengo i drugie Austerliz. Idee nie umierają, czasem drzemią, ale budzą się silniejsze niż przedtem”.	Nie godzi się tak uciekać od kolegów boć kolegami jesteśmy. Próżno się tego zapiérać. Wprawdzie ja czasowo niewdzięcznego wyrzekłem się malarstwa, ale w duszy artystą być nie przestałem. Nie chcę tylko mieszać się z tym tłumem bazgraczy, co smaruje dla Anglików błazeństwa.	Sam się nie rozporządza: dyć i kasjer pilnuje, i pisarz, i urząd...	Teraz go nie ma, bo wczoraj pojechał do Czejkiszek po regiment piechoty, który tam stoi. Nikt teraz nie jest w takich faworach u księcia, jak Kmicic. Gdy odjeżdżał, książę spoglądał za nim przez chwilę, a potem rzekł: „Do wszystkiego ten to człowiek i gotów samego diabła za ogon przytrzymać, gdy mu każę!” Słyszeliśmy to na własne uszy. Prawda, że taką chorągiew Kmicic przyprowadził, jakiej drugiej w całym wojsku nie masz. Ludzie i konie jak smoki.	Nie chwyta pani ostrza tego konceptu ano cóż, droga pani, niech się pani pocieszy, ja też nie...	Nie mogę się dalej bawić. Nie chcę.	Bom mu wzbronił. Atoli dość mi tego i teraz pierwszy przyjeżdżam, gdyż on, na służbie będąc, nie może. Chciałem imć państwa łaskawców moich o gościnność dla dziewki prosić, a sam do Raszkowa jechać, skoro jednak powiadacie, że wszędy bezpieczno, to wezmę i ją ze sobą. Ciekawa świata sroka, niech mu się napatrzy.	Moje panie! sądzę że panna Wanda mimo całej niekonsekwencji swego postępowania, nie zdolna jest uczynić nic, coby jej rzeczywistą przynosiło ujmę. Przecież jest panną dobrego urodzenia, i należy do wyższego towarzystwa; a nie pojmuję jak osoba naszej sfery może dopuścić się czegoś, coby nie było zgodnem z jej położeniem w świecie.	Trudno, żeby się mogło co odmienić tu na gorsze a choć to wszystko dziwne, to jednak dla niejednego teraz łatwiejsze jest spełnianie obowiązku. Niech się tylko pan nie dziwi, panie Boach, jak się pan znajdzie naraz wśród menażerii i ujrzy brata Marty Sowerby, Dicka, rządzącego się jak we własnym domu i śmielszego niż pan albo ja.	Uczynić to można, ale czy tylko o nich chodzi? Ludzie moi, nie dawniej jak wczoraj, słyszeli w tłumie, że cezarem powinien być taki mąż jak Trazeasz.	Broda, tak. Nosi taką brodę teraz, kiedy wszyscy chodzą ogoleni. Wszystko musi robić po swojemu. W czasach, kiedy braliśmy ślub, golił nie tylko brodę, ale i wąsy. Nasi chłopi, którzy go nie znali, nie chcieli wierzyć, że jest Francuzem. A nosił wtedy nazwisko księcia des Laumes.	A zresztą czy nic poza tym słychać nie było?	Sądzisz, że się boję, czarownico? Sądzisz, że nie wiem, jak przyszłaś do swoich siedmiu hut?	O, nie! Nikogo. Kogo trzeba było, już sam poinformowałem. A czy wasi czeladnicy tu nie zajrzą, do komórki?	Cicho pan bądź, ja mówię, że ze stratą, to inaczej być nie może. Więc weźmy tę okrągłą cyfrę tysiąc rubli. Ile mamy ludzi w kantorze?	Serdecznie dziękuję Ja wiem, panie majorze, że pan ma wielkie staranie o mnie, ale o ile się zdarzyło, że na pryczy złapał pan jedną czy drugą wesz, to niech pan będzie przekonany, że jeśli wesz jest malutka i ma zadeczek różowawy, to to jest samczyk, a jeśli jest to tylko jedna wesz i nie znajdzie się druga, taka długa i szara z różowawymi prążkami na brzuszku, no to dobrze, w przeciwnym razie będzie to niezawodnie parka, a trzeba dodać, że to paskudztwo mnoży się niesłychanie szybko i łatwo, szybciej niż króliki.	Ależ nie, skąd! Jakże by! Człowiek tak poważny, w szacie duchownego, taki jak ksiądz Busoni nie pozwoliłby sobie na podobny żarcik. Ale ekscelencja jeszcze nie przeczytał listu do końca.	Jasne, że nie przystoi.	Myślałem, że nie ma cię w Anglii.	Owszem na lądzie, kiedy się tam znajdziemy; ale tam nigdy nie rozstaję się z mężem.	Właśnie chciałam z tobą o tem pomówić i rada jestem, że tak samo na rzeczy patrzysz. On, widzisz, trochę się obraził za to, żem nazwała jego roboty awanturami, począł mi jednak przedstawiać widoki, jakie ma na przyszłość i życzę mu, by je zrobił. Ale spytałam go zaraz: jeśli ci tak dobrze idzie, na co ci spółki?... Powiedział mi, że im się więcej pieniędzy włoży, tem większe będą zyski powiadam	Odziedziczyłaś rozum dziadka, ale nie masz jego ujmującej powierzchowności. Był pięknym mężczyzną, moja droga, ale co ważniejsze, był zacny i uczciwy. Szczyciłem się jego przyjaźnią.	O, najzupełniej Niestety! Oceniam ten przepych, to spełnienie snów najpiękniejszych, całą tę poezję życia młodego i wykwintnego, oceniam ją tak dobrze, że przez to samo już na nią zasługuję; lecz od pani tego przyjąć nie mogę, a sam jestem jeszcze zbyt biedny, żeby...	Che, kokoszko, nie takie ja sprawy odstawiał!	Głupi jesteś. Takiej siły oni nie mogą mieć.	Ja bym mu sam oddał córkę. Człowiek, słyszę, porządny, bogaty, posagu nie strwoni...	Lorko, nie mów tego! zawołał Dobek.	Nie gadaj, Ragis, nie gadaj!	Nie, hrabiemu. Wolałabym, żeby nie przyjeżdżał na twój ślub.	O, nie słyszałaś o niej? Jest to żona Samsona Coates’a ze Spencervale	Ale, nie marnując czasu, któż u kaduka podstawił tę Bondarywnę?	Zapewne, zapewne! ale Kazio mógłby osiąść w swym majątku. Długów nie miał i Marek odstąpiłby mu z dzierżawy.	Co za szczęście że sobie zamówiłem nowy frak, pantalony, kamizelkę, buty, i że kochana mama sporządziła mi całą wyprawkę z powodu mojej promocji! Dostałem dwanaście koszul, z tych sześć z żabotami i z cienkiego płótna!... Pokażemy się! A, ba! Gdyby który z nas mógł zdmuchnąć tę margrabinę Jerzemu...	Ty jesteś filozof Tak czy owak mnie musi ktoś odpowiedzieć. Wszyscy niewinni. Nieprawda. Tyś winien, ja winien, on. Każdy z nas winien, że znosi. Za każdą krzywdę śmierć.	Niechże się pan napije. Zaraz przyrządzę. To chwileczkę potrwa. Na dworze deszcz?	Wolno tam, wolno! Wszystko to były bałamuctwa, wszystko to głupstwa! Oddam ja waćpanu wszystkie pańskie pieniądze, oddam i w dwójnasób, jeżeli będziesz taki szczery. Byłoby to zaiste dziwne z mej strony, gdybym je zatrzymał. Nie należy przypuszczać, że chciałbym stawać w czymkolwiek na wstręcie zacnym ludziom w waszym położeniu; byłaby to zaiste rzecz niesłychana!	Ba, a jeżeli uda się jej uciec i zawiadomić miejscową policję?	Mylisz się! Ja trzymam z cezarem.	Zapewne, dlatego też nieraz się myli, bo przynosi nam dziewczynę kiedyśmy się spodziewali chłopca.	Żenił się z nią przecie	Atanazy: Nie potrzebujesz nam tego objaśniać a tu są panie...	Józia myje wannę. A co by papa zrobił, gdybym ja, jako prostą konsekwencję chrześcijaństwa, nie katolicyzmu, wybrała komunizm?	Nie mów tak, Topolski...	Ale w jakim celu? By się z nią rozmówić?	E! do licha! twoje żarty wcale nie są zabawne, mój drogi.	Panie doktorze, proszę o ton spokojniejszy i o nazywanie mnie tak, jak się istotnie nazywam.	Skąd tobie takie myśli przychodzą do głowy? Wszakże nie tak dawno bladłeś na wzmiankę o kapłanach...	Całe szczęście bo gdyby znaleźli „Bonawenturę”, zabraliby go, aby na nim uciec, a wówczas nie moglibyśmy powtórnie popłynąć na wyspę Tabor.	Nie trzeba zbyt wielkiej odwagi, by zza krzaka pociągnąć za spust Na szczęście noc jest ciemna, inaczej niewiele byłoby szans na ocalenie srebra z kopalni.	Myślę, że to jest coś	Pójdźmy w tamtą stronę, posiedzimy sobie trochę w karczmie u Pamfila, poczekamy przy szklaneczce malagi i zobaczymy, co się dalej stanie.	Właśnie. Omyliłem się co do ciebie fatalnie.	Teraz ja powtórzę twe zapytanie: czy oni dzicy?	„Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko...” Gdzież zaś tu jest o WołochachWołoch państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego.? co waść mówisz!	Dziękuję jegomości za tę dobrą o mnie opinię Zabić mnie, nie zabito, ale mnie uwięziono.	Co za dziw że nas pobili pod Pilicą? krzyknął jeden ze zbrojnych. Ziemianie księcia zdradzili, ich ile jest wszyscy zdrajcy, z książęty trzymają.	Co więcej, to muszą być ludzie jak tylko może być anty (antydreyfusiści, oczywiście) i militaryści	Zatem uważasz pan, że ten Malinowski jest porządnym człowiekiem i że pani Jezierska dobrze robi.	Panie drogi, niech pan to weźmie, po prostu jako prezent.	Cicho! Jeśli Bóg tego chce, to tak być powinno!	Publiczność!... publiczność, to stado baranów: tam leci, gdzie chcą owcarze.	Rżnij za dwa: niech ludzie zazdroszczą! Generał, bracia, generał taki z Petersburga jedzie, co będzie cały Sybir oglądał. Rzecz pewna, ludzie od komendanta powiadali.	A co za ludzi macie tam z sobą na pokładzie?	Ale na cóż on nam, proszę ciebie	Fe! jak pan może mówić takie rzeczy!	Złoty z ciebie człowiek, Dan Zatrzymam go sobie na całe życie.	A ja go strącę.	Ale w warszawskim teatrze będzie grywać drugie role.	On, taki sobie, ale Witowska prześliczna kobieta.	Ujrzycie, ale cuda Boże!	Kto z nim jest?	I mnie bardzo przykro, lecz przybyłem później, a pierwszy tam stanę.	Mahdi ześle nam anioła, który położy palec na oczach Anglików i Turków (Egipcjan), a nas osłoni skrzydłami.	A co miały robić?	Bo ja wiem... Syn, Dziecko, Przywódca, Wojna, Żołnierz, OjczyznaSiedemnasty rok mu szedł, gdy... Odejdź, dziecko.	Mężuś? prawdopodobnie na służbie...	O co?	Po coś z nim zaczynał?	Pół do ósmej.	A nadto prześliczne siodła	Ach! Notatka!	Ależ... ależ ja...	Ani widu, ani słychu!	Dolewska pochyliła głowę i milczała długo, a potém odrzekła:	Dzięki ci, panie, z serca i duszy.	Handel, Pieniądz, Kuszenie	I spełniasz pan rolę...	Ja...	Jestem, proszę pana prezesa.	Kapral	Lekko stawiać, ostrożnie... ludzie!	Moja miłość takoż.	Od pani Karolowej.	On bezdomny. Łapkę ma przetrąconą.	Prawdę mówi!...	Rewiduj pan więc, widocznie jestem zbrodniarką: Estefano, daj klucze od moich stolików i biurek.	Sprzyjasz białym, których ścigamy?	Wiem, juścić, przypadkiem...	Zamilcz, Piotrze.	Zdrowi, syci, napojeni, wypoczęci i weseli. Tylko...
Nie Ani mi się śni! Teraz muszę robić rzeczy, które mi się nie podobają, bo w przeciwnym razie ty i Maryla posyłacie mnie do łóżka. Ale kiedy będę dorosły, nie będziecie tego mogły robić; nikt mi wtedy nie będzie mógł rozkazywać. Nie pozwolę na to! PlotkaWiesz, Aniu, Emilek Boulter mówi, że jego matka powiedziała, że ty jedziesz do uniwersytetu, żeby złapać męża. Czy to prawda, Aniu? Muszę to wiedzieć.	Nie wiem, co się stało. Chyba człowiek nie rośnie ciągle jednakowo. Tamta para zdarła się, a jeszcze były za duże. Wtedy wcale mi noga nie rosła, a teraz przez pół roku takie mi łapy ponarastały, że sam nie wiem, skąd i jak. Wszystko mi ciasne. Wcale się gimnastykować nie mogę, bo się boję, że wszystko popęka, bo trzeszczy. Pan się gniewa, że się nie nachylam, że porządnie rąk nie wyciągam, że źle maszeruję; a nie spojrzy, jak jestem ubrany.	Ach! żebyś pani wiedziała! Na popisach to nic uderzyła pierwsze takty. zdawało mi się, że Hela krzyczy... Krytyka, pokażę pani, co napisali o mojej grze. Cóż z tego? zmuszono mnie wyjść zamąż, środków nie miałam do dalszego kształcenia, a brakowało mi tylko techniki. Teraz ją mam, zdobyłam sześcioletnią pracą, czekam tylko sposobności Zapomniała o dzieciach, o mężusiu, nawet kuzyna nie wspominała, wstrząśnięta zapałem. Miała oczy pełne łez, grzywka się jej rozwiała, podkreślenia oczu rozmazały łzy, nie pamiętała o niczem, marzyła głośno o triumfach i sławie. Zniknęła jej dziecinna wesołość, oczy błyszczały ogniem, rosła jej dusza i obnażała się, pokazywała swoje wnętrze. Rzucała pioruny oczyma, jakby stały przed nią całe tłumy słuchaczów. Uśmiechała się omdlewająco, upojona muzyką, którą słyszała dusza, olśniona brawami, wstrząsana dreszczem ekstazy.	Panie, muszę panu coś powiedzieć, sumienie mi nie daje spokoju, żebym wam nie wyjaśnił tych czarów: ci dwaj ludzie, co nas odprowadzają z maskami na gębach, to proboszcz naszej parafii i majster Mikołaj, balwierz z naszej wsi; głupi mój rozum powiada, że oni tak pana wiozą z zazdrości o jego wielkie czyny, które ich kolą w oczy, widzę ja jawnie, że to tak jest i żeś pan tak dobrze zaklęty, jak mój osioł, wprost tylko odurzyli was i drwią sobie. Ażeby wam dać najlepszy tego dowód, muszę się was tylko spytać, panie, o jedną rzecz, a jeżeli mi odpowiecie tak jak miarkuję, to wam wykażę zdradę jak na dłoni, jasną jak słońce i sami wtedy wyznacie, że tu nie ma żadnego zaklęcia, tylko że się paniskowi w głowie pomieszało.	Ale i ja się ciebie nie pytam, co robisz?... Po co, zresztą, mamy się kłócić?... Tylko Majkowskiej ruszyć nie dam!... Tobie idzie o intrygę, a mnie o byt, przecież dobrze wiesz, że takiej pary bohaterskiej, jak Mela i Topolski, niema nigdzie na prowincyi, niema może i w warszawskim teatrze. Naprawdę, to oni jedni trzymają wszystko!... Melę chcesz wysadzić?... ależ ona ma sympatyę u publiczności, prasa ją chwali... ma talent!...	Hę że miałem szablę? A kto waćpanu powiedział, że miałem szablę? Nie miałem, jenom żołnierską pochwycił, co leżała na stole. Bo to było w karczmie w Szypińcach. Położyłem w mgnieniu oka dwóch napastników. Ci do bandoletów! Krzyczę: „Stójcie, sobakisobaka (ukr.)	Jak się Wojciech kiedy upije, to mu dam w wódce, może się odzwyczai od kieliszka, bo na tę wódkę strasznie dużo pieniędzy wychodzi. A przecież Wojciech nie ma, wie Bóg, jakiej trza by pensji, żeby mógł dużo wydawać. Z ośmiu rubli na miesiąc zawsze rubel albo i więcej idzie na karę to za to, to za owo, więc siedm rubli zostaje. I tak ledwie się koniec z końcem wiąże. Dobre i to, że jeden chłopak jest w terminie u krawca, dziewczyna chodzi do szycia: ma rubla na miesiąc. Bartka i Fonka nigdy prawie i tak w domu nie ma, jedno jest w ochronie. Jakoś się żyje.	Ta sama, co tysiąca innych życie, życia nie warte; alem przecież i ja żyła, chociażby tylko jednę dobę. Czułam się swobodną, nawet wtenczas, gdy najwięcej mnie dotknięto i dopiero w tej chwili wzrok pański wywiera na mnie wrażenie, co wiąże moję wolę. Świat nie widzi we mnie pańskiej córki, nawet i sam nie wierzysz, że nią jestem! tak jest, jam tylko obcą, której pan świadczyłeś niezasłużone dobrodziejstwa, a więc mogłeś wymagać, bym mu była posłuszną; alem ja nią nie była, więc cofasz się odemnie. Drogi nasze rozchodzą się. Każdy błąd, każdy grzech pociąga za sobą swoję karę, o to, żebyś udawał, iż mnie nie znasz!	Gdy jednak przekonałaś się, że to nie była prawda, postanowiłaś zataić to przed nim.	StarośćTo go i podejmę, bom się wysłużył, a jeżeli wojna będzie, to jeszcze pójdę. Wzięło się tam coś łupem, a coś od księcia Witolda w nagrodę, i biedy nie ma, tylko że już mi wieczorne lata nadchodzą, a na starość, gdy siła z kości wyjdzie, rad by człek miał kąt spokojny.	Zaczekaj no, braciszku! Czy wcale się nie znasz na żartach? Czy może chcesz, by mnie obito? Przyniosłem list od starego Heasyoasy do pana Belflowera I to ci jeszcze powiem, brachu, że głodny jestem piekielnie.	Nie, blondynko, ja się nigdy nie nudzę. Nie mam na to czasu. Mam, widzisz, milion rzeczy do zrobienia. Jestem wciąż w ogniu. Jakże mi się ma nudzić? Na przykład wczoraj... che jak myślisz?	Tedy mi nic nie kazują robić, cale nic. Ani izby zamiatać, ani na polepie palić, a skoro słonko dobrze już wysoko, to mi kożuszek zawdziewają, w postoły nogi obuwam, chleba ze serem dadzą mi matusia do garści i pędzą z domu: „Idź na łąkę.” To i łażę, gdzie oczy niosą, wszędy mnie pełno. Ani stary Mikołaj, choć pono ma sto lat beze dwóch, nie zna tak Ojcowskich skał jako ja. Gdzie jamka, gdzie nora, abo jaka większa jaskinia, wszystkiem spatrzył, znam każdą. Wszędy trafię, na każdym szczycie dziesięć razy byłem; choćbyście mi oczy zawiązali, i zawiedli do najgłębszej dziury, od razu się opamiętam, i tak się pięknie wrócę do domu, jako nie przymierzając z tej łąki.	Nie godzi się tak uciekać od kolegów boć kolegami jesteśmy. Próżno się tego zapiérać. Wprawdzie ja czasowo niewdzięcznego wyrzekłem się malarstwa, ale w duszy artystą być nie przestałem. Nie chcę tylko mieszać się z tym tłumem bazgraczy, co smaruje dla Anglików błazeństwa.	Kiedy tak, to się cieszę, że mi tu dano żyć. Nie lubię swoich obowiązków, ale mam poza nimi bardzo wiele przyjemności, więc przestanę narzekać. Chciałabym tylko uczyć z takim upodobaniem jak pan.	Nie wiesz, co się dzieje z Halskim?	Chcę, żebyś się nie wygłupiała. Masz dom, rodzinę... Co za życie czeka cię tu, w domu twoich rodziców?	Jestem szczera i wiem, czego mam prawo spodziewać się. Nie poślubia się takich dziewczyn jak ja. Choćbyś nawet chciał tego, ja musiałabym odmówić. Wiem też, że gdy zajdzie konieczność zerwania tego związku, ty uczynić tego nie potrafisz. Znam się na tych rzeczach lepiej od ciebie!	A dawno państwo nie widzieliście się z sobą?	Ależ im się zdaje, żem ja zrujnowany, a ja mam jeszcze tysiąc trzysta liwrów dochodu. Mój Boże! biedna mała, czemuż nie przyszła do mnie? byłbym sprzedał dochody, byłbym kapitał naruszył, a pozostała suma wystarczyłaby mi na dożywocie. Dlaczegóż, dobry sąsiedzie, nie przyszedłeś powiedzieć mi o swym kłopocie? Jak miałeś serce stawić na kartę owe nędzne sto franków? Na myśl o tym serce mi pęka. Oto jacy bywają zięciowie! O! Zdusiłbym ich, gdyby wpadli teraz w moje ręce. Mój Boże, trzebaż to było płakać! Czyż ona płakała!	I cóż, panie markizie? Zdaje mi się, że odnaleziony syn przypadł panu do serca?	Myślałem, że ci się uda.	A kiedy to się stało?	Zapewne. Ja tylko zastanawiam się, czy nie słusznie by było naprzód wesprzeć Zwycięzcę, a potem dopiero stawiać mu żądania...	Póki o Krzywonosie nie będziem wiedzieć, co postanowił.	Nie, tego już nadto, jeżeli nawet generał nic nie poradzi!	Jeśli sam nie jest żebrakiem najbliżsi jego krewni żebrzą, a to na jedno wychodzi.	Albo... nie wrócę.	Nie mogę.	Nie zażyjecie u nich wywczasu! Tam jenojeno (daw., gw.) szepnął Mateusz.	Szpitala bał się, rodziny żadnej nie ma, sypiał po cegielniach, cóż miałam zrobić?	Nie! Nie mam bowiem niezbitych dowodów winy jego.	Niech się pan uspokoi, niech pan moje słowa bierze tak, jak powiedziane były, to jest, że rachunek jest za wielki, że wydano za wiele...	Jak kobieta jest ładna, to się i z kryminału wygrzebie	To pójdzie raz, dwa, trzy... Będziesz przymocowywać hak do worków, a to chyba, na Boga, nieciężka praca.	Szkoda było tracić czas na podróż. Mogę powtórzyć pani tylko to samo, co było w depeszy.	Teraz już nawet nie mogłoby, gdyż właśnie ja posiadam wszystkie potrzebne materiały.	Waćpan ciągniesz na stronę szwedzką, boś szwedzki poseł nie wypada ci inaczej, chociaż w duszy, kto wie, co tam myślisz. Są tacy, którzy Szwedom służą, a w sercu źle im życzą.	Bez legitymacji uprzejmości pańskiej nie mogę zdobyć? Posiadam przy sobie prawdziwy syjamski dowód osobisty, czyli ten oto parasol czerwony. Nie mam nazwiska, natomiast trzynasty numer w mym kraju został mi przyznany pośród nieśmiertelnych. Tę liczbę feralną odczytasz z łatwością na rączce kościanej mego parasola.	Już bym nawet nie wspomniał, żeście niezgorzej podebrali ojca...	Obeszłoby się bez tego wszystkiego żebym tylko nie zapomniał zrobić sobie balsamu Fierabrasa; jedna kropelka tego kordiału zastępuje wszystkie starania i leki.	Taki piękny majątek i tak zmarnować. Co to za ogród, jaki dom, co za śpichrze!	Jakąż to niedorzeczność?	O! widziałam się odpowiedziała dziewczyna	Czy to prawda?	Juści, a ociec się tak weselą i cięgiem za Jagusią chodzą, cięgiem.	Nie powrócił!! a gdzież był?	Widzę tedy, żeś nie tylko UlissesUlisses a. Odyseusz bohater Iliady Homera, syn króla Peleusa i nimfy Tetydy, najdzielniejszy wojownik grecki, zginął ugodzony strzałą w piętę..	Nic złego?... Ha, ha!... A to co?	Niezawodnie są, a ja muszę je znaleźć Nie wejdę przecież, jak wasza świątobliwość, w dzień ani główną bramą...	Więc myślisz, święty mężu że odnajdę kiedyś mego syna i będę mógł powiedzieć tej kobiecie: Saro, ja wiem, że byłem dla ciebie zbyt surowy?...	Tak poślemy dwu po dworach, zagrodach, chatach, aby starszyzna przyszła, lecz wiedzieć wprzódy musimy, kogo wołać i kto z nami stanie. Godziłoby się wziąć klątwęklątwa	No, to i dobrze. Żeby na piątek...	Przepraszam, jeśli mój, to oberlejtnant...	Tak też podejrzewałem. Ale jakim sposobem tak wielka księżniczka stała się niewolnicą?	A teraz pisanie to znalazł młody Meir?	Ma pan co do jedzenia? Głodni jesteśmy.	Kto go tam wie, co on myśli robić!	Wiecznie żywi bogowie! A my po co mamy ściągać nieszczęście na nasze głowy, w dodatku o dwa dni wcześniej?...	Rad bym wiedzieć, gdzie ty te gaje przechowasz do wieczora?	On sam byłby coś dla mnie obmyślił, bo niejednokrotnie robił wzmianki o mojej przyszłości. Teraz zakłada cukrownię... Mógłbym zostać administratorem z pensją czterech... pięciu tysięcy...	Wie pan, że pan jest...	Idziesz do Paryża?	Przodem kogoś słać potrzeba do Pragi.	Jest on zapewne u pana na biurku, albowiem odebrano mi go wraz z innymi papierami, a w tym pliku rozpoznaję niektóre z moich dokumentów.	Kto ci powiedział: spał jak dolina?	Może przypadek podsunie nam klucz do tej tajemnicy?	„W pokoju, w pokoju, na Zachód o wielki władco, idź w pokoju na Zachód...”	Argi tu, sene misliji, kad jie tau sugrąžino?	Czekam na odpowiedź, panie mieczniku dobrodzieju!	Panie Chardon czy wiesz, czemu te panie wyszły kiedyś z loży?	Tak	Proszę mi wierzyć, iż tylko ważna okoliczność...	Ma je pan zawsze w naszych sercach	Bardzo źle.	Może pan dyrektor każe sprowadzić taksówkę?	Ale podajże adres	I marszałek nic?...	Jakże bawełna poszła?	Pan wie	Panie, dajcie mi jakąś broń. Chcę bić Niemców.	Zawdyzawdy (daw.) odrzekł Mysa ze wzgardą.	A cóż szambelan? Cóż powiedział?	A masz waćpan nadzieję? spytała kasztelanowa.	Ależ prosimy, prosimy.	Gorzej odparł.	Huniady!	Istotnie jeździłem...	Kajżekajże (gw.) zapytał wreszcie Antek.	Kamizelek	Lubię jako zesłane przez Boga	Mniej więcej temu dwa tygodnie.	Owszem, słyszę	Panie Michale!	Silny charakter!	Strach, Kobieta, Mężczyzna, Pamięć nalegałem.	Symulując!	Vidal d’Uranso i Juan d’Esperaindeo.	Wolałby prostego żołnierza	Zbiłbym ją!
Ależ tak Te kobiety umieją być genialnie niegrzeczne. Mniejsza o to, ja będę jednak na balu. Siostra moja wybiera się również wiem, że przygotowuje strój przepyszny. Eugeniuszu Anastazja będzie na balu, żeby rozproszyć straszne podejrzenia. Nie wiesz, jakie pogłoski o niej krążą! Nucingen mówił mi z rana, że wczoraj rozmawiano o tym w klubie bez żadnej ceremonii. Mój Boże! Na czym to spoczywa cześć kobiet i rodzin! Ja sama czuję się podrażniona, dotknięta w osobie biednej mej siostry. Powiadają niektórzy, że pan de Trailles podpisał weksli na sto tysięcy franków, że termin upłynął i kredytorzy mieli go prześladować. Otóż, w takiej ostateczności, siostra moja miała sprzedać jakiemuś Żydowi swoje brylanty, te piękne brylanty, które musiałeś u niej widzieć, a które dostały się jej po matce hrabiego de Restaud. Od paru dni wszyscy o tym mówią, nic więc dziwnego, że Anastazja kazała sobie robić suknię ze złotogłowu, żeby zwrócić na siebie powszechną uwagę, ukazując się na balu u wicehrabiny w całym bogactwie swych brylantów. Ale i ja nie chcę być gorsza od niej. Ona starała się zawsze upokorzyć mnie i nigdy dla mnie dobra nie była, a jam tysiące usług jej wyświadczała, jam zawsze miała dla niej pieniądze, gdy ona była w potrzebie. Lecz dajmy pokój światu; dzisiaj chcę być zupełnie szczęśliwa.	Ale nie, przecie on się przyznał Kto by dał wiarę, że wszystko to stało się w moim domu, w tej dzielnicy, gdzie nawet kot rzadko się zabłąka! Słowo uczciwej kobiety, ja śnię chyba. Bo to widzisz, za mej pamięci zdarzył się wypadek z Ludwikiem XVI, później byłam świadkiem upadku cesarza, widziałam, jak powrócił i upadł powtórnie, a wszystko to było w porządku rzeczy możliwych. Ale gospodom mieszczańskim to już zdaje się nic grozić nie powinno: bez króla żyć można, a bez jedzenia nikt się nie obejdzie; a gdy do tego uczciwa kobieta z domu Conflans daje na obiad najlepsze potrawy, to chyba musi być koniec świata, skoro... Bo też tak i jest, przyszedł już koniec świata.	Ale po co ci to, wuju? Gdybym nie obawiała się, że posądzisz mnie o trywialność, zaproponowałabym ci, byśmy poszli do kina!	Nie wiem, mówił, że robi wszystko, służy w ekspedycji kolejowej, ale prowadzi przy tym różne przedsiębiorstwa: trzyma konie, którymi wozi węgle ze stacji do fabryk, ma skład drzewa na Mikołajewskiej i podobno otwiera w Warszawie sklep z resztkami z fabryk zgierskich. Namawiał mnie, żebym przyjął miejsce w jego składzie.	Pomyśl tylko, moja droga! Ta kobieta jest do tego stopnia bezczelna, że odgrażała się przed chwilą u mnie, iż zatłukłaby Katarzynę, gdyby się z kimś wdała. Co za obłuda, jak gdyby Chaval dawno już nie wyobracał jej na wszystkie strony na dachu królikarni!	To cóż ja zrobię? Potem znów cała bieda na mnie spadnie! Czepia się, jak ta smoła... I teraz do gumna przyleciała... obejmuje... kusi... prosi...	Nic, ale to nic o tym nie wiem Pokazuje się, że nasza pensja jest fortecą, do której wieści nie dochodzą.	Ma pan słuszność, kapitanie Smollet Zapewne, obowiązek to obowiązek! Ale patrzcie no, powiódł się wam plan wczoraj wieczorem! Nie przeczę, że dobry był podstęp. Ktoś z was bardzo zręcznie się posłużył końcem lewara. I nie będę obwijał w bawełnę, że niektórzy z moich ludzi byli zaniepokojeni... może nawet wszyscy... może nawet ja sam. Kto wie, czy nie dlatego właśnie przybyłem tu na układy! Ale zapamiętaj pan sobie, kapitanie, że po raz drugi już to się nie uda, do pioruna! Roześlę patrole i nikomu nie pozwolę wziąć do ust ani kropli rumu. Pewno pan sądzi, że wszyscy byliśmy podchmieleni. Ale mówię panu, że byłem trzeźwy. Byłem tylko zmęczony jak pies. Ale gdybym się obudził o sekundę wcześniej, przyłapałbym was na gorącym uczynku, o tak! Nie był on jeszcze martwy, kiedy do niego przyszedłem... nie, nie!	Ale dla czegoż? ja się tu czuję bezpiecznym.	Hm. Zupełnie nic. To taka jakaś nerwica naszych czasów. Nawet w gazetach bywa tu i ówdzie coś w tym guście. Ale nie ma na to miejsca, bo całe gazety pełne są Karburatorów. Ogromna masa przypadków religiomanii. Jakaś epidemia psychiczna, czy co? Onegdaj widziałem doktora Hubkę. Stał przed bankiem Żivno i wygłaszał kazanie do tłumu. Wzywał ludzi, aby oświecili sumienia swoje i prostowali Drogi Pańskie. Okropnie mętna gadanina. Robił nawet cuda. Forst jest taki sam. Rosenthal zidiociał zupełnie. Miller, Homola i Kolator złożyli wniosek dobrowolnego ubóstwa. Rady zarządu zwoływać już nie możemy. Dom wariatów, a nie rada zarządu, panie prezesie. Musi pan cały ten kram sam wziąć w ręce.	Namów niewiasty, by do Raszkowa pojechały i tam osiadły. Tam i o wiadomość łatwiej, a jeśli Piotrowicz znajdzie Boskiego, to mu będzie do was blisko. Po wtóre: ja uczynię, co zdołam, ale ty proś i pani Baśki, żeby się za tobą wstawiła.	Ty nie wiesz, ty nie wiesz, mój miły; zobaczysz potem... Miejsce niebezpieczne; wszystko od miejsca zależy; pod samo serce ugodził, rozbójnik! A ciebie, ciebie no, teraz ja ci się dam we znaki!... Do kordegardy!	Uczyniłem ślub (na Lewą i Prawą Odnogę Wajngangi, dotrzymałem tego ślubowania)... Kłapnąłem mocno paszczęką i powiedziałem sobie, iż odtąd już nigdy nie puszczę się na włóczęgę. Żyłem więc odtąd stale koło ghaut, śród mych poddanych, stróżując im wiernie rok za rokiem. Oni darzą mnie za to taką miłością, że ilekroć obaczą łeb mój wznoszący się ponad wodę, rzucają nań w ofierze wiązanki kaczeńców. Los okazywał się dla mnie nader łaskawy, a cała rzeka darzy wielkim szacunkiem i względami moją słabą i zniedołężniałą osobę. Brak mi tylko...	Ale to mój dom, nie chcę go stracić.	Ależ ja... ależ my nie mamy z nimi żadnych zatargów... a wszak potrzeba niemałego bólu, niezmiernej wprost wściekłości, byśmy wyruszyli pustoszyć ludzkie siedziby	Chodzi o to, ażeby pani napisała zupełnie tak samo, jak dawniej, tak jakby się nic nie miało zmienić, jakby pani miała na ulicę Warecką powrócić... rozumie pani?	Nie chcesz mi dać jechać samej, a ja ciebie samego też nie puszczę; jedziemy więc oboje, a starania ja biorę na siebie.	On zwariował Dosyć, ojcze, uspokój się, nic nie mów...	O Gastaldim nie plotka ale najwierniejsza prawda. Nie wiem, czy on się tu dostanie, ale że po okolicy uwija się i o to stara, nie ma wątpliwości.	Dziś ci gawędą popsułem konny spacer. Czemu mnie nie wypędzisz? Już bym wcale z domu od ciebie nie wyłaził.	Nie ma co mówić że ani wiem, kędy Paryż leży, ani znam owe ziemie, które czarni pozasiadali Włosi, kościste Niemcy, bogaci w złoto Hiszpanie i różni inni Angielczykowie; jednak, ile jej jest między Białowieską Puszczą a Wisłą, a zarazem między Sanem a Ukrainą, tyle znam i niemało się po niej nadeptałem na konfederacji, a kiedy na takim wielkim obszarze nie znalazłem nic...	Sława Bogu, żeś ty nie Niemiec, bom ciebie za takiego miał Nie patrz w moją stronę, ale ku miastu, na meczet patrz.	A jakoś uciecze, kiedy to jest pływająca forteca! Jowan, co mam, to oddam, ale na miłość Bożą, radźcie, co by czynić!	Ach! nie opuszczę cię już... Nie wiem, skąd mi się bierze tyle odwagi!	Ależ na miłość Boską dlaczegożbyś tych rzeczy nie miała używać sama?	Bo Fatma jest cioteczną siostrą Mahdiego. Mąż jej, Smain, oświadczył rządowi egipskiemu w Kairze, że pojedzie do Sudanu, gdzie przebywa Mahdi, i wyrobi wolność dla wszystkich Europejczyków, którzy wpadli w jego ręce.	Będę, jak dziś, używała świata!... Cóż to, jestem tak brzydka czy głupia, ażeby zabijać się robotą?...	Chciałem istotnie powiedzieć coś odmiennego. Może to jest niewłaściwa myśl... Panowie osądzą. Chciałbym jasno to wyłożyć i poddać do rozważenia.	Czy bywał pan doktor wzywany do wypadków, gdzie śmierć następowała wskutek zabiegów znachorskich?	Do szpitala?!...	Do widzenia, Garrone!	Doprawdy? Jeszcze nie rozmawiała ze mną, choć przewidywałem, że to nastąpi.	Gott im HimmelGott im Himmel (niem.) jęknął Schomberg. zawsze. zawsze? A gdybym tak panu obiecał jakąś porządną nagrodę, czy by pan nie mógł...	Ja? W Dewajte? Wychowałem się tutaj! Każdy krzak mam w pamięci! Nad rzekę pani chce zejść?	Ja? kładąc rękę na piersi.	Jeśli go podniesiemy, to go upuścimy za burtę nie czujemy rąk z zimna.	Juści, gospodarze to mają studnie nieprzebrane, samo im z nieba leci, że ino rozdawać na wsze strony! Każdy ma dosyć swojego, co mu do obcych! Jeszcze by, żebym każdego, komu potrza, z drogi zbierał, do dom zwoził, jeść dawał, lekował i może jeszcze dochtorów płacił! Stara jesteście, a w głowie warna przewiewa.	Nadszedł już czas; on jest jedynym człowiekiem dość wielkim na to, aby się podjąć tego dzieła Już jest gotów do wyjścia	Naprawdę nie mogłaś wskazać Doktorowi właściwej drogi, kiedy poszłam po kokosy?	Naturalnie, że nie. Jakże pani chce? Wspólna bieda, prowincja. Gotowała sama na maszynce naftowej. Często nie było co. Zimno! Za kulisami mróz. Ona zawsze dobra, wierna...	Nie damy! Pobarujemy się! niech dziedzic zobaczy, kto mocniejszy, on czy cały naród? niech zobaczy!	Nie mogę dziś zjeść z panem obiadu	Nie moja rzecz intrygę zwalczać intrygą stan mój na to nie pozwala, charakter się tem brzydzi. Ktoś innyby to powinien dokonać i uwolnić nas od niej zawczasu.	No, to żywo! Bo czasu nie mam.	O ho! ho! daleko idziesz! Pleć tylko tak, pleć, i królewnie się przysłużysz i sobie.	Oniby dali, ale się boją.	Otóż tutaj ludzie jak gdyby cię nie znali Kiedy widziałem tę powszechną obojętność, powziąłem myśl poruszenia naszego światka. Kropnąłem artykuł, który musiałeś czytać.	Potrawa ta wydaje naprawdę przyjemny zapach. Ostatnim razem, gdy kazałem przygotować u siebie ten przysmak, półmisek pękł z gorąca i arak wylał się na obrus. Rozgniewało to mnie, a najbardziej zmartwiłem się, widząc osłupienie na twarzy księdza Tabarit, który był wtedy u mnie na obiedzie.	Powiedziałem że pani de Cambremer jest siostrą inżyniera, pana Legrandin. Nigdy nie mówiłem z panem o panu de Charlus. Między nim a panią de Cambremer jest nie więcej pokrewieństwa niż między Wielkim Kondeuszem a Racinem.	Tak jest. On strzeże swoich piorunów! Czujnie je trzyma w dłoni. Ale mogłem przecie i mogę jeszcze patrzeć na ich trzaskanie, mierzyć siłę ciosu, zamach ręki, blask, no i samą władzę ciskania	Tej i ja szukam.	Ten pierścień, duszo moja, ja go posiadam. Hrabia de Wardes czwartkowy i d‘Artagnan dzisiejszy są jedną i tą samą osobą.	Uspokój się! Tyle rzeczy przychodzi człowiekowi do głowy! Czy widziałaś się dziś z Synnöwe?	Wróć pan do obozu, dowiesz się tam o wszystkiem.	A co dopiero będzie, kiedy pozwoleństwo od pana Nowowiejskiego otrzyma!	A gdyby?	A pan każe je wyrzucać?	A tam?	A wy jak ten judasz, podpowiadacie swoje, a cieszycie się z cudzej biedy.	Bardzo proszę!	Beetle musi pójść na ofiarę! Bardzo mi przykro, Beetle. Przypomnij sobie Galtona Sztukę podróżowania (jedna z klas studiowała to zajmujące dzieło) i koźlę, którego bek podnieca tygrysa.	Było to coś silniejszego niż senne marzenie. To było przeżycie.	Bądź sobą.	Cały ten czas?	Czy Wasza Królewska Mość zakazuje mi nastawać dłużej na ten temat?	Czy jesteś pewny siebie?	Czy można odsunąć osłony okien?	Dobrze	Dwóch, monsiniorze.	Gdyby wasza książęca mość rozkazała...	Hę?	Jak to?	Jakimże sposobem?	Jakoż to: co za jeden? To pun starościc, nasz młody dziedzic.	Jestem gotów.	Kto wie!	Ma pani już dosyć ludowej zabawy i demokratycznego otoczenia?	Masz łzy w oczach	Niech ma i dziewięćset!...	Niech mi pan da kopię listu dziś wieczorem, a jutro już będę umiał ją na pamięć.	No ten... Nalej jeszcze.	O, jakiś ty dobry!...	Oczywiście	Od dawna zna pan radcę Gąsowskiego?	Odwołasz! Odwołasz!...	Pani by poszła?	Panowie, musimy bronić ojczyzny, musimy bronić naszego honoru.	Perkunowi go na objatę!	Pocałunki kobiet drogie są! Czyż za pocałunki panny Marianny trzeba płacić życiem?	Przywódca wołano.	Rabunek! Dawaj klucz!	Tak	W poręś odezwała się z nią! Dziwna rzecz: jak takie słuchanie instynktem czujnym zawsze w porę ze swoim się wyrwie! Skąd ci to ona na myśl przyszła? I kto ci o niej opowiadał?!	Well Chodźmy zatem spać. Od jutra czeka nas tu porządna robota. Dobranoc, John!	Więc czemu to czytasz?	Więc?	Za kogo?	Zobaczymy... zobaczymy...	Zrób jedną rzecz...	Żeby uważała, tak, panie.
Co za człowiek, panowie ten Żyd, który posiada wykształcenie nieuniwersyteckie, ale uniwersalne. U niego uniwersalność nie wyklucza głębi; co wie, to wie do gruntu; ma intuicję, geniusz interesów; to wielki referendarz hien, które władają giełdą paryską i które nie zrobią interesu, póki Palma go nie zbada. Jest poważny, słucha, waży, namyśla się i mówi wreszcie interesowanemu, który patrzy ze zdumieniem na tę powagę wypchanego ptaka: „To mi się nie podoba”. Co mi się wydaje nadzwyczajne, że on był przez dziesięć lat wspólnikiem Werbrusta i że nie było nigdy między nimi nieporozumień.	Bóg tego nie dopuści bo gdy złe jakie dopuszcza, to zaraz daje i ulżenie na utrapienie. Któż wie, co się jeszcze stać może? Zaprawdę, nikt nie zgadnie, co przypadnie. Niemało jeszcze godzin mamy od dziś do jutra, sporo wody upłynie, a dość jednej chwili na obalenie domu, który lat wiele budowano komu. Ileż to razy i deszcz pada i słońce świeci razem? Dziś legniesz na noc zdrowy, a jutro trup z ciebie gotowy. I któż się pochwali, że choć jeden gwoździk wbił w koło fortuny? jak się znajdzie, dam kruka białego. Między kobiece tak a nie nie podjąłbyś się wścibić koniuszczka igły najcieńszej. Na koniec niechże mi kto poradzi, ażeby się Kiteria całym sercem w Bazylim zakochała. Dam mu cały worek błogosławieństwa, bo to słyszałem ja nieraz, że miłość patrzy przez takie okulary, co miedź na złoto, a orzechy na perły zamieniają.	Wiele, wiele się wybacza, odpowiedział Spirydjon, ale przecie nie wszystko. Gdy się styra, zbłoci, zgnuśnieje i zbabieje, to się jej nie wybacza, gdy szaleje zamiast pracować, darować jej tego nie można.	Nie da się.	No! Majstrze nie bądźże dzieckiem, odezwał się Suchy, czy to tak wielka szkoda jaka?	Stało się!... Już tak musiało się stać, to i nie będzie inaczej.	Hm... Był to zwierz, co się zowie, ale nie tak wielki jak niedźwiedź z Gurlity.	Nie spodziewałaś się mnie widzieć, Oleńka?	Tak, tak tak, słyszę ten głos w snach moich; tak, poznaję rysy anioła, ukazującego mi się podczas nocy bezsennych i mówiącego do duszy mojej: „Uderz śmiało, zbaw Anglję, zbaw siebie samego, albowiem umrzesz, nie przebłagawszy Boga!” Mów, mów pani! teraz już cię rozumiem.	Tak? Zatem słuchajcie! Żądam tego stanowczo. Macie wybór. Albo zastosujecie się do mego żądania, albo nie zobaczycie mnie nigdy więcej!	Rzeczywiście, że wyleciałem ze wszystkich trybów, czuję się jak kalosz rozdeptany. W nocy spać nie mogłem, teraz nie wiem, co robić ze sobą.	Juści, ino nie wiada, co mu z tego ostanie, kiej się urząd skończy...	Panie Władysławie raniłeś mnie pan śmiertelnie... Lecz gotowa jestem przebaczyć, jeżeli przysięgniesz, że... nigdy... nie ożenisz się z Manią...	Że papież tylko jest nieomylny, a nieomylność na kardynałów się nie rozciąga.	A no, prawdę! nie waham się jéj potwierdzić ano, stało się!	Nik, nie zbliżaj się tam czy chcesz koniecznie wpaść? Przecież cię stamtąd nie potrafimy wydobyć!	Tak jest, nie śmiej się. Cenię władzę. I dlatego po dojrzalszym rozmyśle udałem się do przedstawicieli rządu...	Kniaź Witold był razem z królem, a ja byłem przy królu, gdy przywiedziono tych winowajców. Już poprzednio skarżyli się nasi biskupi i panowie, że Litwa zbyt okrutnie wojuje i kościołów nawet nie oszczędza. Więc gdy ich przywiedziono (a byli to znaczni ludzie, ale Najświętszy Sakrament nieszczęśnicy pono znieważyli), napęczniał kniaź tak gniewem, że strach było nań spojrzeć	Każdej nocy śni mi się to samo. Jestem w domu u dziadka, słyszę szum jodeł, myślę sobie, że gwiazdy błyszczą, wybiegam z chaty, a wokoło jest tak pięknie! Ale gdy się zbudzę, znajduję się znowu we Frankfurcie.	Uspokój się, pani Nadto dobrze umiesz dziś złorzeczyć i przeklinać. Gdzie to nauczyłaś się takiego rzemiosła? Ale może ten człowiek jest posłańcem Tristana?	Więcej wart! bo to nie pierwszy i nie dziesiąty jego postępek!	Oto geniusz Wasza królewska mość, nie wiedząc wcale, zrobiłeś rzecz wielką. Zwyciężać można nie tylko na wojnie: pobić i kazać sobie coś dać za to. Bez wojny, dyplomatyczne zwycięstwo uzyskać za pomocą oszustwa; słowo wycyganić w sposób stereotypowy i krzywdzący łączy przynależność do grupy etnicznej (Cyganie, dziś raczej: Romowie) z zachowaniami przestępczymi (oszustwo, kradzież). coś potrzebnego. Mamy port, to najważniejsze.	Trzydzieści tysięcy rubli gotówki! Do tego mój kredyt dwa razy tyle, ja jestem skromny. Moje wykształcenie, moje przyjazne stosunki ze wszystkimi milionerami łódzkimi, moja uczciwość, ani razu nie zbankrutowałem, to ważne...	Ja, Aleksandrze Piotrowiczu, rok wszystkiego byłem w batalionie, a tutaj się dostałem za to, że Grzegorza Piotrowicza, komendanta mojej roty, zabiłem.	Tak jest. Nie wszyscy mogli być przyjęci, osobliwie na dzień samego wjazdu 9 sierpnia. Co to za festyn był! Szły naprzód ku miastu przez most z przedmieścia Josephstadtu...	Jeżeli panienka chce, to co dzień przyjdę, czy będzie deszcz, czy słońce To najładniejsza, najmilsza zabawa, jaką w życiu miałem: zamknięty tu i budzący się do życia tajemniczy ogród.	E!... to nic w porównaniu z chłopcami. Co pan chce, dzieci takich, jak my, ludzi nie mają nigdy owego „anielskiego” dzieciństwa. To już taki los ludzi pracy.	Jeśli zmienię treść swojego artykułu, jeśli potwierdzę wersję o pańskiej śmierci i jeśli się zobowiążę, że nigdy nie zaprzeczę fałszywej wersji, którą teraz podam jako prawdziwą, czy przysięga mi pan, że mój ojciec będzie wolny?	A siły my na niego nie mamy nie mamy...	Albo się w komorze zamkniesz żoninej...	Czy naprawdę zechcesz wyjść za mnie, jeśli nie zginę?	Cóż, jakże ci się podobała?	Historia jest sprawiedliwa i jeśli ktoś jest winien tylu zabitych, tyle przelanej krwi, ten nie jest dzieckiem, a	Króla jeszcze nie obrano?	Napijesz się szklankę wina?	Nie chcę! Nie chcę! I koniec! Nie chcę, słyszałaś!?	Nie słyszałem.	Nie wezmę	Nie wiem I... czy od tego coś zależy?	Nie wiem.	Niemiły mi widok tchórzów, którzy z założonymi rękami przypatrują się, jak my narażamy życie.	Noc z tobą dziś spędzę, aby się przekonać, czy obok ciebie wygodnie jest kroczyć w życia natłoku i czy spokojnie można odszukiwać ślady twych pochodów w krajach niezbadanych. Od ciebie samego w pieszczotach się dowiem, czy do pantomimy jesteś tematem, który mam przechować po wykonanie tańca trzech uśmiechów, czy też czymś więcej, więc conde Orgazem, który życia pełnię w tańcu okazuje, przez taniec wesele do śmierci stosuje i z śmierci ponurą chęć życia wypruwa.	Nocy się boję!	Nuchim, ty się spóźnisz na szabes! Nuchim, ty pchaj, ty jesteś mocny jak kuń! Nuchim, nu, raz... dwa... trzy...	Tybyś się pocieszył	Tylko nie przywiąż ich zbyt mocno.	Ale nie było za późno, moje serce. O, Aniu, teraz wszystko jest znowu dobrze, prawda? Postanówmy uważać ten dzień za świętą rocznicę miłości i być mu zawsze wdzięcznymi za dar, który nam przyniósł.	Coś mi się wydaje, że zatańczymy z nimi taniec śmierci, kapitanie.	Czy tak?... Więc załóżmy się, że kuzynek złożysz broń; bo wojnę uważam już za rozpoczętą.	Co? Co? Jutro? Żeni się? Schultz? I z kim? Czy z nią?	A pan Pełka wrócił? To przecie sławny zagończyk.	A więc, sam sobie to chcesz wyrzucać!... Nieszczęsny!...	Cóż to, masz otwarty kredyt u swego gospodarza?	Ej! Jak mnie kochasz, to powiesz.	Jeżeli nienaturalne, to w każdym razie prawdziwe, ojcze.	Miła perspektywa! Mieć tłum kobiet to zbytek, a stos	To są listy nieważne do waszej królewskiej mości.	Pas mal, pas malPas mal, pas mal (fr.) mruczał do siebie, uważając to za wielką pochwałę. Obejrzał krój sukni i pokręcił głową zdziwiony, że nauczycielka może być tak gustownie ubrana. Zajęty oględzinami zapomniał chwilowo, że przegrał sprawę o konie. Panna Rita przypomniała mu ją, pytając ordynata:	Dlaczego?... Ale co ci jest? taka jesteś zmieniona i jakaś inna!...	A jednak pozwoli pan profesor, że będę obstawał przy swoim. Powtarzam, że mam absolutne zaufanie do pańskiego obiektywizmu i wiem, że decyzja pańska będzie jedynie słuszna.	A z czegoż człowiek żyć będzie, i co czynić, jeśli ustanie wojna?	Bądź co bądź, wyszłaś pani z tej sprawy obronną ręką Miałaś go pani w swej mocy, a jednak żyjesz. Przez kilka miesięcy szłaś skrajem przepaści. A teraz pożegnamy panią. Do widzenia niebawem!	Ja bym i tak do śmierci domieszkał, ale Zbyszkowi kasztelkasztel (daw.)	Jest wysadzana dwoma rzędami wiązów i opasana żywopłotem wysokości 12 stóp. Sama aleja ma 8 stóp szerokości.	Jezu, takie wody wielgachne, takie światy, że uwierzyć trudno.	A inicjatywa, inicjatywa?...	A oto i on nadjeżdża.	A ty... Henryku?	Ach, prawda! Ze strychu cudnie...	Aha!	Ależ mówiłeś mi przed chwilą powiada tonikiemtonik	Ano tak... idzie...	Bredzisz! Bredzisz!	Byłby ja Jastrebski albo Jastrebowski, wy by mnie lubili i pocztienjepocztienje (ros.) proklatyjproklatyj (ros.) Rosjanin....	Czytałeś pewnie dzienniki?	Dajcie araku	Do domu? A może byś do cyrkułucyrkuł (daw.)	Do widzenia, Garrone!	Dogania nas!	DżekuńciuDżekuńcio (daw.)	Głupiś, zdechnie ten twój kanarek.	I nasi przyszli z pustymi rękoma.	Jakim sposobem?...	Jeżeli chcesz możesz zapalić papierosa. Lekarz pozwolił.	Kupiłbyś wieś, jeno pieniądze gdzieś!	Niechże asanasan (daw.) zawołała porywcza księżniczka.	Oszaleję dopiero gdy przegram no	Pewnie pan był?	Prawie nic; gromadzę trochę wiadomości etnograficznych o tych stronach i uszczęśliwiam niemi niekiedy jakiś organ specjalny.	Proszę oświadczyć moje uszanowanie szanownej małżonce pańskiej	Próżne słowa, mamo Twoje tu nawet prawa gasną wobec męża mego.	Raz mnie matka rodziła, raz mi śmierć!	Señora	Starego węgrzyna łokciowemi kielichami.	Tu jestem! Siedzę na lawecie koło mego pana. Ty, głupi wielbłądzie, zburzyłeś nam namiot. Mój pan zły jest bardzo na ciebie!	W obozie. Pójdę rzec, by konie podano	Widzisz? Ty też przenikasz wzrokiem te deski.	Wyzdrowieje stryjaszek	Z czyjej strony?	Zapewne
Zaraz po śmierci królowej, do Malborga. Byłem tedy u kasztelana, ale on powiedział tak: Prawo„Nie dlatego waszemu bratankowi głowę utnę, aby się Lichtensteinowi pochlebić, jeno że taki jest wyrok, a czy Lichtenstein tu jest, czy go nie ma, to wszystko jedno. Choćby też Krzyżak i umarł, nic to nie zmieni, bo prawo jest wedle sprawiedliwości dziś popr.: który. możesz do góry podszewką przewrócić. Król może łaskę okazać, ale nikt inny”.	No, tak... do pewnego stopnia... Jednak ośmieliłabym się uczynić zarzut: nie wiem, czy można człowiekowi przypisywać zupełną twórczość jego myśli? Prawda, są chwile, w których myślimy to, co chcemy, i tak, jak chcemy, jednak są inne w których myśli nachodzą nas wyraźnie z zewnątrz, bez współudziału naszej woli, zupełnie jakby istoty obce. Nawet wyrażenia potoczne to stwierdzają, kiedy mówimy: Przyszła mi myśl szczęśliwa. Albo: Nachodzą mię smutne myśli...	Tak, to jest dziwna dziewczyna i powiem ci, że zaczynam tracić dla niej serce. Do jej małżeństwa nie mieszam się, skoro niejedna panna jej zazdrości, a wszyscy mówią, że robi świetną partię. Ale to, co miała dostać po mojej śmierci, przejdzie na innych. Kto ma krocie barona, nie potrzebuje moich dwudziestu tysięcy.	Pochlebstwo to rzecz gorsza od pustej puszki blaszanej, połkniętej niebacznie! Atoli to, co usłyszeliśmy przed chwilą, było głosem prawdziwej mądrości	Konie poniosły czy co?	Nieźle. Panie, a co to za wieża?	Pewnie w czasie wędrówek plemion. Zresztą może jacyś  korsarze ukryli wraz z innymi łupami i te pieniądze w skałach  nadbrzeżnych. Jestem przekonany, że w ciągu wieków zaglądali tu nieraz  awanturnicy hiszpańscy i pozostawiali po sobie ślad w niektórych zwrotach i wyrażeniach. Kto wie, czy podanie o bogu Tane-Mahuta, który miał zapłodnić jedną z tutejszych kobiet i stać się protoplastą rodziny królewskiej, nie jest zręcznym zamaskowaniem rzeczywistego, lubo mniej cudownego zdarzenia.	Hę? Nie udawaj delikatnisia przede mną. Nawet nie mów o miłości: to albo złuda ordynarna, albo takie życie, jak moje. Jesteś silny człowiek, jak i ja. Będziesz jeszcze silniejszym, o ile znajdziesz punkt zaczepienia dla twojej siły w tym naszym podłym świecie. A to dla typów takich jak ty jest coraz trudniejsze. Za mało w tobie jest maszynki wynik będzie jeden: szczęśliwa maszyna (wskazał na lewy od Genezypa węgieł swojej chałupy) może tam są inne jakości wrażeniowe, oparte na innych drganiach te głupie gałki, na których rodzą się takie ich kolonie, jakimi jesteśmy my: ty i ja, i ona, i wszyscy... megaloman relatywny, jak sam siebie nazywał. Genezyp ocknął się, ale tamten panował nad nim niepodzielnie. Mówił cytując Micińskiego:	A i głowę to on ma nie swoją, a podarowaną Dali mu ją w Tiumieniu jako jałmużnę, kiedy z partią przechodził.	A ja wam mówię, że nie Nikt nie jest na nas bardziej zawzięty jako Prusak. Gdy twój sługa, który cię pod nogi musiał podejmować i szaty twoje czyścić, panem twoim przy odmianie fortuny zostanie, to właśnie tym będzie sroższy, im byłeś mu panem łaskawszym.	A kto by to filmował?	A to ci go darujemy!	Czy sądzisz, że nie miałem racji?	Grozicie. Do sądu podamy! Znajdziemy na was sposób, nie odsiedzieliście jeszcze za las, to wam przyłożą i razem odrobicie!	Pozwólcie, panowie Cierpi wprawdzie na tem sam mistrz, to znaczy ja, bo uchodzę za satanistę, łotra, herszta, ale mnie to robi równą przyjemność, jak Baudelaire’owi. Trochę blagi w tem, trochę kpin, trochę pogardy, a wszystko razem: pour épater le cul de l’humanité!	To pani pracuje na nocnej zmianie?	To właśnie głupstwo...	Żegnam pana Lucyana A czy nie pisał do pana pański kolega, pan Karłowski?	Nie jest bardzo grzeczna, uprzejma, ładnie ułożona i rozsądna. Po raz pierwszy wyszła z zakreślonej drogi, ale... niech się pani nie obrazi, mam to do zawdzięczenia panu Porzyckiemu.	Ładna, bardzo ładna; podoba mi się, że rękawy z bufikiem. Już to zawżdy lubiłam hiszpańską a włoską modę; niemiecki strój ociężale wygląda. Ale dotychczas ino same strojne suknie widzę; czas pomyśleć o ciemnych, na rano do kościoła lub na przechadzkę po wirydarzu.	Ale czy ty jesteś pewny, że Charlus miał tyle kochanek? dodał z tajemniczą miną. Jest tam pewna panna de... zdaje mi się d’Orgeville, powiem ci dokładnie, córka ludzi bardzo, ale to bardzo przyzwoitych, matka jest mniej lub więcej z domu La Croix-l’Êvêque, sama śmietanka, podobno nawet trochę krewni ciotki Oriany. Zresztą wystarczy ujrzeć tę małą, zaraz się czuje że to jest panna z najlepszego domu (czułem przez chwilę rozpościerający się na głosie Roberta cień ducha Guermantów, który przeszedł niby chmura, ale bardzo wysoko i nie zatrzymał się). To mi robi wrażenie jakiejś cudownej przygody. Rodzice są zawsze chorzy i nie mogą się nią zajmować. Ba, mała pociesza się jak może, i liczę na ciebie że znajdziesz rozrywki temu dziecku!	Co mam się przeciwiać? Żal mi tylko okrutnie rodu, który by razem z tobą zaginął, ale i na to może znajdzie się rada.	A wy się miarkujcie, bo to nie dziewka wasza, żebyście gębę wywierali na nią!	Jeżeli o to idzie, to wszystkie będziemy wystawione na próbę. I będziemy się musiały dostosowywać do siebie, jak ludzie rozumni. Fila nie jest egoistką, chociaż jest trochę trzpiotowata, sądzę więc, że będziemy się doskonale czuły razem w „Ustroniu Patty”.	Mój Boże, to się tak ładnie mówi, ale... Nie płacz, Dynuśka! No, Dynuśka, idź sama z Pamelą wyładować walizy No, nie płacz, będziemy szczęśliwi.	Nawet właśnie właśnie się ucieszyłem, że pana spotkałem, i to akurat widząc, że pan w tak bliskich stosunkach jest z naszym czcigodnym panem ministrem rolnictwa, bo myślę sobie, znajomy, zrobi mi łaskę i przedstawi jakoś życzliwie panu ministrowi Jaszuńskiemu. Ale najmocniej, najmocniej przepraszam.	A przecie i książę Bogusław już teraz królowi i Rzeczypospolitej służy Niechże im Bóg obudwom przebaczy, a zwłaszcza temu, który krew rozlał... Ludzie wszelako zawsze będą mieli prawo powiedzieć, że oto w chwili największego nieszczęścia, w chwili klęsk i upadku na tę ojczyznę nastawali, a nawrócili się do niej dopiero wtedy, gdy nieprzyjaciołom powinęła się już noga i gdy korzyść własna nakazywała ze zwycięzcą trzymać. Ot, w czym ich wina! Teraz już nie ma zdrajców, bo nie ma zysku ze zdrady! Ale jaka w tym zasługa?... Zali nie nowy to dowód, że tacy ludzie gotowi zawsze mocniejszemu służyć? Bóg by dał, Bóg by dał! żeby inaczej było, ale takich win Magierów nie opłaci...	Z przeproszeniem pańskim mówiąc tak po Bogu a prawdzie, nie chce mi się wierzyć, żeby baty kogokolwiek odczarować mogły, ażeby to, jakby na ból głowy palnąć się pięścią w kolano, ale dla pańskiej przyjemności wymłócę sobie skórę, kiedy mi przyjdzie ochota, choć wątpię, żebyś pan nawet w książkach rycerskich wyczytał coś o tym sposobie.	Jak taka się przy robocie rucha, to dziw się jej wełniak nie rozpęknie...	A ten najstarszy chłopak, na co się kieruje?	Co się z wami działo?	Jakoże się miewasz, Jaśku, a co tam z Jagienką?	Oto i wszystko w porządku Niewygody tu nie są znowu aż tak straszne. Zamieszka pan w moim pokoju. I proszę bardzo korzystać ze wszystkiego, co się panu przyda. Bo pewno rzeczy niewiele pan tu ze sobą zabrał.	Co za bydlę?	Co?... No, dziesięć okrętów	Dajże Boże, byś co wskórała.	Na kiedyż potrzebne pieniądze?	Artielne! Nie, widać, że naszego brata, duraków, nie sieją, sami się rodzimy...	Ja wasz, tylko nie wolno takiej napaści robić po nocy na porządny zakład. Jak Boga kocham, będę się skarżył przed samym centralnym komitetem łódzkim...	Bo byś tu obudził Kubusia, swego przyjaciela.	Gdyby mi się chciało	Jest pan człowiekiem o niewyczerpanej pomysłowości Przyznaję. Ale miasto trzęsie się od plotek o panu, a ci nieliczni cargadorzy, którzy nie ukryli się razem z kolejarzami, wykrzykiwali przez cały dzień na plaza: „Viva Montero!”	Mistrz Henryk von Plauen zgodzi się na odstąpienie Pomorza oraz chełmińskiej i michałowskiej ziemi, byleby jeno pokój mógł być zawarty.	Może mu się pedograpedogra a. podagra rzecze pan Zagłoba	Nic... O, jaki siny! Huku! Huku! w kole dębowym, w pianie białej, w tumanie jasnym, pokaż się!... Widzę.	Nie inaczej, panowie! człowiek, który ośmiela się zaprzeczać prawom tak oczywistym, zasługuje, aby go spalono żywcem na publicznym placu.	Nie wyglądasz mi wcale, drogi przyjacielu, na człowieka, nad którym by trzeba czuwać po nocach.	Nie zerwę w żadnym razie, bo nic na tem nie zyskam. Jeśli moje małżeństwo nie przyjdzie do skutku, zbankrutuję i tak. Ale powiem wówczas jasno, jakie jest moje położenie finansowe i przypuszczam, że panna Krasławska ze mną zerwie.	Niech wejdzie! Oto oto pani Sanseverina, która zamierza natychmiast opuścić Parmę, aby się osiedlić w Neapolu, i w dodatku gada mi grubiaństwa.	O, żałuję bardzo Tak lubię ten dom! Spodziewałam się, że go dostaniemy.	Słychać że zdrowie jego świątobliwości (oby żył wiecznie!...) mocno zachwiało się w tych czasach...	Śmieszne są dzisiejsze panny Każdej zdaje się, że jest powołaną do wielkich rzeczy, a nie wiedzą o tym, że największą sztuką jest wychować	A drogę miałeś spokojną?	A niech przyjadą jak najprędzej, jeżeli tylko zdrowie im pozwoli. W granicach pałacu jest dużo wygodnych budowli. Trzeba wybrać miejsce wśród drzew, zaciszne i chłodne, gdyż nadchodzi czas upałów... Niechże i ja pokażę światu mego syna!...	A teraz idź do twego pana, którenktóren	Ach tak?	Ależ, tato...	Biedaku, wiesz dobrze, że nie mogę!	Bystry jest Bystry, Marek Bystry!	Byłem zajęty ekspedycyą papierów do Polski nie widziałem nikogo.	Cioci Cin, naturalnie. Ponieważ jej nie było w domu...	Czemużeś jej od tego nie obronił, czemuś jej nie dał pięknej śmierci?	Dans la loge Saint-Jean.	Dałem i powtarzam jeszcze, że wstyd by mi było...	Dobrze, będę odważna.	Dzieciakowi nic nie zaszkodzi: wylata.	Gościa przywiozłem!...	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	I jarmarki znaczne w onej Sobocie?	Jaka tam wspaniała. No, wypijem za nasze kawalerskie!	Jakże mogę być pewna? Powiedziałeś mi, że nie życzysz sobie, aby mnie widzieli	Jest. Odbili ją.	Jużem, widział, szanowny milionerze, i mam póty!	Kule i proch.	Kupiłem jej dwa ciastka, dwa aniołki	Libia	Mama czekała...	Masz rozigrane nerwy, najdroższa. Może lepiej zmienić mieszkanie?	Mnie brać ich nie wolno...	Natychmiast, natychmiast powracam mam tylko poprosić o coś Maksyma.	Nie jest przecie moim przyjacielem ani powiernikiem.	Nie wiedziałaś o tym?	Nie, nie wiedziałem.	Nie, zestawiam jej znaczenie w zakresie klasyfikacji i społecznej.	No tak. Ponieważ pan zostanie prezesem zarządu Ligi Patriotyzmu Gospodarczego. Zatem byłoby dobrze, gdyby pan coś napisał, coś związanego z zagadnieniami patriotyzmu gospodarczego.	Pięćset za Kalendiem!	Pobożanin głową potrząsł.	Pod nową formą pruskich kapralów	Poszły!...	Przecie krześcijan...	Pytałem jeszcze wczoraj w nocy Harasimowicza...	Rozumiem. Postanowiłeś usunąć go z drogi.	Tak, chciałbym, aby zrozumiano, że koszt wyłożony na ten cel daje świetne korzyści, nie mówiąc już o wygodzie i wyglądzie kraju. Dobre drogi, całe mosty	W magazynie znalazłem arkebuz i trochę amunicji, a do tego starą, zardzewiałą halabardę i zbroję, kapitanie.	Wasza mość także przed Szwedami ucieka?	Wedle rozkazu waszej książęcej mości.	Z dowódcą pułku imienia Latour-Baillet, pułkownikiem Czerwinkiem.	Zatem doskonale.	Zawinił, assentiorassentior (łac.)	Zrobi pani krzywdę całemu miastu, całej...
A co? A co? Dalibóg, nie wiadomo, kiedy gładsza, rano czy wieczór? Bo ona ciągle w takowej ozdobie jak róża chodzi. Powiadałem ci, że to i ja kiedyś nadzwyczajnej byłem urody, ale już jej musiałem i wówczas ustąpić, choć inni mówią, że do mnie kubek w kubek podobna.	Mówiła mi coś o tym ale nie widzę, co ten list ma wspólnego ze sprawami mego wuja, i mogę pana zapewnić, że go tam nie wymieniono.	Tak lubię, najbardziej lubię. Mówisz to tak twardo. Jest wtedy w twoim głosie taka chropowatość, siła, nie: rozkaz jakby nie wiem, dlaczego, ale wydaje mi się, że taki głos muszą mieć marynarze o krtaniach przesyconych solą i jodem.	Stare hypogeumhypogeum (łac.) najwyższy kapłan. chrześcijan, o którym wspominałem ci, panie, a którego spodziewano się znacznie później, przyjechał już i dziś w nocy będzie chrzcił i nauczał na tym cmentarzu. Oni kryją się ze swoją nauką, bo jakkolwiek nie ma dotąd żadnych edyktów, które by jej wzbraniały, ludność ich nienawidzi, więc muszą być ostrożni. UczeńSam Ursus mówił mi, że wszyscy, co do jednej duszy, zgromadzą się dziś w Ostrianum, każdy bowiem chce widzieć i słyszeć tego, który był pierwszym uczniem Chrystusa i którego oni zowią Wysłannikiem. KobietaŻe zaś u nich niewiasty na równi z mężami słuchają nauk, przeto z niewiast nie będzie może jedna Pomponia, ta bowiem nie mogłaby się usprawiedliwić przed Aulusem, czcicielem dawnych bogów, dlaczego nocą opuszcza dom, Ligia jednak, o panie, która zostaje pod opieką Ursusa i starszych gminy, pójdzie wraz z innymi niewiastami niewątpliwie.	I ja jestem pątnikiem Drogi Żywota Mój jest grzech i moja też kara. Wmówiłem w siebie... tak, teraz zdaję sobie sprawę z tego, że było to jeno urojenie... żeś był zesłan, by pomagać mi w poszukiwaniach. Przeto serce moje przylgnęło do cię za twoją dobroć, uprzejmość i wielką nad wiek twój roztropność. Ale ci, którzy idą Drogą Żywota, nie powinni dopuszczać do siebie ognia pożądliwości ani przywiązania, boć to wszystko jest złudą. Jak powiada... Zboczyłem z drogi, mój chelo. Nie poszło to z mej winy. Radowałem się widokiem życia i nowych ludzi spotykanych po drodze oraz twoją uciechą z oglądania tego wszystkiego. Byłem zadowolony wespół z tobą, ja, com winien był myśleć o swych poszukiwaniach i o niczym ponadto. Teraz jestem pełen smutku, bo zabierają mi ciebie, a rzeka moja jest daleko ode mnie. Otom złamał zakon!	No, tak! Tak! Ale widzisz pani, byłaby to rzecz nowa, całkiem nowa... Ja, przyznam się, nie bardzo lubię wszelkich nowości!... Jak pani widzisz, pracują tu u mnie młodzi ludzie... świat jest złośliwy... rozumiesz pani?	Wolałbym pójść z panem. Tak, czuję, że muszę być z panem. Niech mi pan pozwoli. I przyrzeknie mi pan mówić do mnie przez cały czas? Nikt nie mówi tak cudownie, jak pan.	O! ludzie tutejsi nie ubolewają nad nią wcale przeciwnie uważają ją za bardzo szczęśliwą; ale pomiędzy nią a innemi kobietami zachodzi ta różnica, że tamtym Bóg dał siłę, a téj słabość, lecz oni tego nie widzą.	Możnaby. Tylko, co robić? Wrócić do teatru? Panie, co ja tam przeszłam, zanim zdołałam targnąć się na własne życie! Nie przypuszcza pan nawet istnienia takich cierpień, nędzy i upokorzeń. Chciałam być kobietą nie mogłam; żyć nawet nie mogłam, zepchnięto mnie wdół. Podłość ludzka jest straszna dla takich naiwnych, jaką byłam powtórzyła.	Wy mnie jeszcze nie znacie! wy mnie znacie może z dobrej strony, ale jeszcze mnie poznacie i ze złej strony. Nie myślcie sobie, że nie umiem być zły! Ja potrafię doprowadzić ludzi do płaczu. Więc znacie mnie czy nie znacie?	Mówiłam wam mówiłam tyle razy, abyście się nie odzywali do mnie z taką mową; jeżeli ozwiecie się z tym raz jeszcze, pokażę wam, że źleście się, zaiste, wybrali z takim bezeceństwem. Uchodźcie stąd, a oddajcie mi wprzódy różaniec, mąż bowiem może się mnie o niego spytać.	Niech wasza wielkość wierzyć mi raczy, że żaden z błędnych rycerzy nie miał giermka większego gaduły i głupca, jak ten, który w moich pozostaje usługach.	No widzi pan, jak jest z pańską megalomanią. Zdawało się panu, że lecznica rozpadnie się w gruzy, jeżeli pan nie przyjdzie. Tymczasem świetnie się bez pana obejdą.	A to co za światło w warsztacie? wyście to ojcze? Matka mówili, że was nie ma... Wawrzek? Cóż ty tu robisz? Jeszcze ogień zapuścisz!	Cicho! Nie mów tak. Dość już złego popełniłeś w swym życiu. Mój Boże! Czy nie widzisz, jak ta niegodziwość nam urąga?	A co ty myślisz bogacze mają ambicję wydawać pieniądze. Nie inaczej.	Ino mnie nie wydajcie, to wszystko będzie dobrze.	Ja nie chcę wracać do domu	Ja także miałabym na to ochotę, ale nie służyłby mi jako naszyjnik, o nie! Dla mnie, dobrej katoliczki, to jest różaniec	Mogłeś się tu nie pokazywać, iść wprost do buduarubuduar (z fr.)	Niech się pani o to nie troszczy głos pani mi wystarcza. Zakochany jestem w pani głosie, cokolwiek by pani mówiła.	Niespodziany doprawdy, gotowi pomyśléć, że my tu konspirujemy.	Tego on nie uczyni, gościniec będzie zajęty; ów czambułczambuł (z tur. czapuł: zagon)	To dobra nasza! Nie zdzierżą nam!	Na, masz Jedz! Zatkaj kałdun i idź do tych przechrztów na Sienną. Jak długo mecenas Czerniatyński ma wołać szanownego majstra do kanapy? Wołać, prosić. Tym staniem w oknie chleba nie wymodlisz u nikogo, Jakow.	Upewniam cię, piękność niezwykła, niepospolita! Stworzona do świata, do hołdów, których pozbawiają ją skromne ich materialne środki, nie dziw, że bywa nieco wymagająca, nieco czasem rozdrażniona. Zadaniem Zofii jest bawić ją i dostarczać rozrywek.	A nie mógłby pan, Pencroffie, zakotwiczyć przy cyplu przylądka?	A widzisz! A czemu nie Szwedom?	Gdyby nie los, który mi we wszystkim psuje szyki, byłbym teraz na posadzie rządowej. Mam stopień naukowy otrzymany w wyższej szkole kalkuckiej, dokąd zapewne pójdzie kiedyś i infantinfant	Nie mogę mówić o takich drobiazgach.	Nie, mój kochanku, nie rubli, ale pałek. Łukasz, hej, Łukasz!	Nie. Jest zaręczona z innym.	No, po prostu... nie będziesz chory.	Ot, jużem w swoim rodzonym gnieździe... Dawno, okrutnie dawno nie byłam w Krakowie; teraz przyjdzie chyba dłużej tu zamieszkać.	Pójdą pod rozpatrzenie rady nie przestawajcie działać, nie wstrzymujcie wykonania. Damy znać cóś najbliższego!	Stój, stój, dobry człowieku, nie pędź tak, zgadzam się. Dawaj osiem pensów i bądź cicho!	Wcale nie. Chcemy tylko uratować państwo.	Ach, proszę pana, pochlebiam może sobie, ale wydaje mi się, że jestem dobrą obserwatorką. Pan zaś nietrudny jest do odgadnięcia, chociaż jest pan naturą zamkniętą, żyjącą wewnętrznym życiem, jakby w splendid isolationsplendid isolation (ang.)	Kto ci to powiedział?	Prędzej, że to nieodwołalne postanowienie	Wiem o tym. Ale po co pan mi to mówisz?	Zapomina pan że wieki średnie znały filantropię, najohydniejszą filantropię duchową. Na tę nazwę bowiem zasługuje istota świętej inkwizycji. Trybunał ten wydawał na stos heretyków z czystego miłosierdzia. Kiedy inkwizycja paliła ciało, czyniła to dla ocalenia duszy.	A ty tam po co?	Ach? Czyżby on wam sprzyjał?	Ale co po niém gdy zwietrzeje, i duch wieków z niego uleci!	Ale młody Cavalcanti zostaje. Przyprowadziłby go pan?	Co takiego?	Czy przyszliście zobaczyć, jak będziemy wyładowywać ryby?	Czyż to taka sztuka machać szablą? A kiedy się im to zdarzyło, opowiadają o tym tak często!	Cóż w. ekscelencya na to?	Do Włoch!	Do kogo?	Okazuje się, że miałaś wielbicieli ze wszystkich sfer towarzyskich...	Przysuń zydelek, usiądź i uważ, co ci powiem; a wy poniechajcie igieł możecie iść na wirydarz, pobiegajcie sobie, dość roboty na dzisiaj.	Sądzę, że trzeba będzie działać ostrożnie	Tak, tak! Wszystko, co było w banku. Mam wszystko.	Witam! Ma tam pan co nowego?	Więc przyznaje pan, że w praktyce musi się uczynić wybór?	Zechciej mi pani wybaczyć, lecz w tym razie jestem tylko narzędziem, którem posługuje się król. Wszak był tu przed chwilą i czyż me oznajmił pani, abyś była przygotowana do tych odwiedzin.	A mówili w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Ale w jaki sposób zdołałaś pani uciec?	Allan, uspokój się	Amis! Amis!	Choćby dla heritażu...	Czego chcesz i poco wchodzisz?	Czegóż jeszcze brakuje?...	Dlaczego?	Dobrze, ja będę mówił, ale muszę cię najpierw uprzedzić, iż ja całkiem obojętny jestem obrotowi tej sprawy. Prosili mnie Lgoccy, abym starościca deklarował...	Gdzieżbym ja śmiała...	Grajek pewnikiem je znosi?	Hm...	I dalej?	Istotnie... mówił źle.	Jaka myśl?	Jestem redaktor Valenta.	Kolego Jacku, czy przeczytaliście wreszcie mój artykuł?	Kto tu?	Miłość, kuzynie.	Mówię, com słyszał.	Nianiu!	Nic... nic... podobno u Trawińskiego stał się jakiś wypadek	Niech pan się mnie chwyci pod ramię.	Nigdy.	Orzeł, bracia, jest królem lasów...	Panie hrabio proszę mnie podwieźć pod dom, jeśli łaska	Pewnie narowiste. Gotowe nas pokaleczyć.	Pewnikiem poszli na wieś, bo Pietrek wziął skrzypice.	Po wytarciu kilku setek cudzych łóżek.	Podprokurator.	Rozumiem	Słyszysz teraz?	Towarzysz Worotow?	W imieniu naszego dziecka! Ach, daruj mi życie dla dziecka!	Wcześnie zaczynasz być niewdzięczny, zajdziesz daleko	Wejdźcie	Wiatr	Więc będziesz pan czekał tutaj?	Więc proszę z sobą.	Zaniesiesz, dostaniesz odpowiedź i przylecisz natychmiast.	Śmierć rzucił się zrozpaczony.
A przecież wymienił go pan od razu?	Aleś go też, słyszę, zmachał!	Może mi go pani pokazać?	A jakże? utrzyma on się tam?	Chyba tam, po drugiej stronie. Tak mi się przynajmniej wydaje. Mój stary też tu czasem spał, razem ze świniami, ale jak on chrapie, to dom się trzęsie! Zresztą ojciec już tu nie przychodzi.	Istna heca I skąd mu to przyszło?	Na odwadze mu nie zbędzie, bo umęczony jest i bezdzietnością tą, i życiem bez rodziny, w pustym domu, a miłostki mu już obrzydły.	O sobie jeszcze co takiego usłyszy, że mu się odechce.	On widać nie da ze sobą igrać. Jemu wolę podawaj, prawdziwą wolę woleńską.	Tak zamordowany!... Odebrałem wasze ostrzeżenie, kazałem zatrzymać tę kobietę i oddałem pod straż wiernego sługi... Obałamuciła tego człowieka, włożyła mu sztylet do ręki, kazała zabić księcia	Ty? czym? wiedzie ci się dobrze, wyglądasz wybornie, utyłaś, podobno do dziecka masz guwernantkę francuską.	A czy przyjdziesz jeszcze?	A gdybyś... postanowiła nigdy nie wychodzić za mąż i nigdy, nigdy... Nigdy nie być niczyją! Czy mogłabyś zrobić to dla mnie, żeby nie być... ani jego, gdyby do ciebie wrócił?	A następnie, chce pani znaleźć jakiegoś nowego i nietuzinkowego człowieka, który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam ludzką naturę, jest to cel nie do osiągnięcia. Ani pani z rozrzutnej w swoich względach nie stanie się oszczędną, ani człowiek nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród kilku tuzinów...	A od kogożeście się tam dowiedzieli, żem żyw?	A tak, zdaje mi się, że to jest dosyć naturalne	A więc panna! a nazwisko?	Ach, pogodzę pana z moją ciotką. Jest dla pana bardzo życzliwa i nie sądzę, aby to zapomnienie panu zaszkodziło. Słuchacze i tak zapewne myśleli, że był to duet, gdyż ciotka Agata sama jedna wali w fortepian za dwoje.	Ależ mężu, Eugenia jest naszym jedynym dzieckiem i choćby je nawet rzuciła do wody...	Bo tu są konie... Trzy... Cuganty.	By je głodem zamorzyć, jak to było z tamtymi dwa roki temu.	Będzie się pan ze mnie śmiał, ale istotnie przestraszyło mnie nagłe ukazanie się pana.	Châteauroux, proszę pani... proszę o bilet do Châteauroux.	Co nie ma wrócić!	Co to za włosy!	Co tobie, Anielciu?	Czeka w antykamerzeantykamera (daw., z wł.)	Czy już wychodziłeś?	Czyto ja tego nie wiem? Kto jak kto, a ja na to patrzę ciągle, i dziwuję się, aż mię kark boli od kiwania głową... Taki darmo, żebyś ty miał jeszcze głów trzy i całą górę ochoty, nie dasz na to rady!...	Dlaczego! skąd pan to wziął!	Do diaska starego, toć i ja przecie siaką taką nawdzieję na rożen.	Dobry wieczór Czemu mam zawdzięczać waszą miłą wizytę?	Dosyć, powiadam, rzecz zamyka się w tym słowie: kocham panią de La Baudraye i wolę ją od wszystkich majątków świata, od pozycji... Mogłem się dać odurzyć dymowi ambicji... ale wszystko znika wobec szczęścia zostania ojcem.	Dziś.	Gdzie tam, miłościwy panie! Chciałem, co prawda, Bóg widzi, chciałem... Ale stare grzechy człowieka ścigają. Naprzód mi w Upicie żołnierzy poszarpano, za com miasto z dymem puścił...	I pływa?	Jak zdrowie służy? Bo waćpan tak jakoś nagle wtedy z chutoru wyjechał, że i pożegnać się nie miałem czasu.	Jakeśmy przyjechali, tak byśmy i pojechali, gdybyś politykępolityka (z łac.)	Jest, albo przestał nim być. Tam się mogło wszystko pozrywać.	Jestem posłuszny, pani, skoro widzę, że to jest prawdziwy „ukazukaz (z ros.)	Jestem, jestem, co się stało?	Jesteś aniołem, Valentine.	Jutro wyjeżdżam.	Kozły też penetrują po wsi, jeno czekać, jak komu co grubszego ukradną	Kończ, mój drogi, kończ! bo, daję słowo, twój spokój o śmierć mnie przyprawi.	Lecz wpierw powałęsam się... z tobą. Dlategom tu przybył. Kto teraz żebrze dla ciebie?	Mecenas masz to samo zdanie o kobietach co i pan Feliks?	Mgła taka, że i dymów nie ujrzą.	Mianowicie?	Może zaraz przyjdę...	Napiszę do pana.	Nie kładłam wcale akcentu na tym słowie.	Nie mówię, że nie był dowcipny, mówię, że nie był żywiołowy	Nie przyjechałem do Rzymu po to, żeby oglądać! Przyjechałem po pieniążki.	Nie rozumiem...	Nie, nie zrozumiałam. O co ci chodzi, mężu?	Nienawiść, Zemsta, Rozpacz, Śmierć, Samobójstwo	No, to już jedno załatwione, a drugie jeszcze ważniejsze: musimy dziś pod wieczór przed samym spaniem zbiec na dół i obejrzeć wejście, czy się da wyleźć na górę i na wszelki wypadek zapewnić sobie ucieczkę drugą stroną, jakowym okienkiem lub dziurą w murze. Kto głupi, będzie się bał, ale mądry pójdzie na samo miejsce i złapie nas.	Nudzisz mię pan śmiertelnie	Obudź się	Otóż to właśnie prawdziwy charakter kobiet pogardzają rozmiłowanym kochankiem, a kochają tego, który im nienawiść okazuje, ale mów dalej, Sancho.	Pan jesteś w najlepszych stosunkach z panną Michonneau zechciejże pomówić z nią i dać jej do zrozumienia, że powinna wynieść się stąd natychmiast.	Panie Stefanie, mówi pan jak dziecko.	Panie posterunkowy, a moja przepustka, o, ta... jest ważna?	Po Jurandową córkę. Będzie o czym prawićprawić (daw.) tu: szanowny. panie, abym też odsapnął, bom się zdrożyłzdrożyć się ciągle. jechałem.	Powiedzmy. Ale mała stąd satysfakcja. Upoważnia najwyżej do zdychania z głodu.	Proszę pana, dla narzeczonej o! widzi pan, narzeczona się uśmiecha.	Prus już też przecież nie ma.	Przecież tu nie ma żadnych goryli	Przybrana w zapinki?...	Przychodzi taki biały duch i się nachyla nade mną. I czuję ja chłód, i wiem na pewno już, że to jest twoja mama. Przekłada rondle, tak jak to ona zawsze robiła, wyjmuje spodki, wkłada je z powrotem i zawsze zapomni choć jednego spodka włożyć.	Przywodzisz mnie do rozpaczy Obracasz nóż w otwartej ranie! Powiedz, co zrobiłbyś, gdyby to twoja siostra była na moim miejscu i słuchała takiej rady, jaką ty mi dajesz?	Pytałem onych paziów. Bogusław ją wziął do Taurogów.	Skoro dziś imieniny Eugenii, zapalmy na kominku. To będzie dobra wróżba.	Skroś tej samej przyczynyskroś tej przyczyny (daw.)	Tacy, jak ty, umieją już tylko na scenie płakać.	Taflą szklaną? Czekajże, mistrzu kochany, toż taka szybka parę tysięcy będzie kosztowała...	Tak, proszę pana. Czy w tegorocznym derby wygra Pelham-Beauty czy Gobernador?	Tak... to prawda! Oszalał i pewnie nie ustanie, aż znajdziemy się na gościńcu, zmuszeni żebrać jak majorowa.	Tak? A jeśli będzie tęskniła za tobą, płakała i jęczała, jak to zwykle robią takie głuptaski, to cóż wówczas pocznę?	Tam gdzie być można pierwszym i ostatnim.	To możesz spróbować.	To pański paszport?	To wpływ cudzoziemców, którzy zalewają Egipt Zwłaszcza Fenicjanie...	To zrobił z pewnością Zabacuł!	Trzydzieści lat! I tylko z obyczajów i z habitu pozostałeś dominikaninem.	Ty tak lubisz Andromakę i Fedrę?	Uciekam, już pewno wszyscy wstali.	Ufność pańska, panie Copperfield, zawiedziona nie zostanie! Upraszam o pozwolenie ulotnienia się na pięć minut, po czym będę miał honor witać tu obecnych, a przybyłych dla odwiedzenia panny Agnieszki Wickfield, w kancelarii Wickfield i Heep, na której pozostaję żołdzie.	W Volaterrae... Czekałam na ciebie!	Widzę, widzę! A cóż dziewczynina przystojna, niczego!	Wiem to wszystko, ale niestety, chociaż mi tu tak miło, dłużej pozostać nie mogę.	Więc zrozumiałeś już: zabić się raczej dasz, a nie opuścisz tego domu.	Wygłodzony! Nie wiem, czemu by miała być wygłodzona! Przecież ma w bród jedzenia!	Wyjdziesz na człowieka! Pamiętaj, że ci to przepowiadam. Ale czemu to brat nigdy z tobą szczerze nie mówił?	Z nawracaniem? tu? w samém gnieździe herezyi tu, gdzie katolicka kaplica dzwonami odezwać się nie może, gdzie protestantyzm panuje, wre i pożera jak rdza? Postępy są małe, a dusze które nasze sieci rybacze wyciągają na brzeg, nie wiele przez się warte. Potomstwo ich opłaci chyba trud apostolski. Do innych herezyi nowa nam jeszcze przybywa, z którą walka będzie trudniejszą niż ze wszystkiemi innemi.	Za dużo stłuczek. Za dużo odpadów. Potrzebna jest cegielnia. Miasto zaczyna wznosić murowane domy. Mendel Danciger buduje kamienicę. Jidl Kamaszenmacher już kupił plac. Ulica Bekermana z pustymi placami już została rozparcelowana. Ktokolwiek posiada zbędny grosz, kupuje parcelę i zaczyna budować. Cegielni zaś prawie nie ma. Cegłę trzeba wozić z daleka. Zbyt drogo kosztuje. W tej sytuacji Mordechaj-Mendel zbuduje na Weisówce cegielnię.	Zaczekaj. Czy to wasze grunta, gospodarzu?	Zostaw te koperty. Będziesz miała ode mnie co dzień kartę korespondencyjną...	Śmierć Ben Joela nie uwydatnia bynajmniej winy hrabiego. Zobaczę się z panem de Lembrat.
Dotychczas było we zwyczaju że gdy skarb potrzebował funduszów, nakładało się większe podatki na pracujące pospólstwo. Ja jednak, który znam mój lud i jego nędzę, nie tylko nie chciałbym go na nowo obciążać, ale jeszcze rad bym udzielić mu pewnych ulg...	Nie ma się o co wątrobić, Rattray. Przyszliśmy pogawędzić z tobą. Chodź, Beetle, wszyscy są w domu, nie czujesz?	Słuchaj no, przyjacielu Sancho trzeba ci wiedzieć, że zwyczajem jest od dawnych wieków u rycerzy błędnych wynagradzać giermków swoich rozdawnictwem wysp i państw, które podbiją. Ja chcę chwalebny ten zwyczaj nie tylko zachować, ale go nawet dalej posunąć. Dawniej rycerze wynagradzali swych giermków na stare lata, kiedy trudy z siły ich zerwały w służbie dniem i nocą; dawali im wtedy prowincję jaką z tytułem hrabiego albo margrabiego, i nic więcej. A ja, bardzo być może, byle nas Bóg obydwóch przy życiu zachował, za sześć dni najdalej zdobędę państwo tak rozległe, iż posiadać będzie wiele innych królestw pod swą władzą i wtedy ciebie na tronie jednego z nich osadzę. I nie myśl, żeby w tym było coś tak bardzo dziwnego; dla rycerzy błędnych to rzecz nie tak rzadka, zdobywają oni sobie wielkie szczęście środkami nieznanymi i z taką łatwością, że pewno udaruję cię szczodrzej, niż ci obiecuję.	Ale czy nie da się przyspieszyć tych formalności, teraz, gdy nasza sprawa jest górą? Mam trochę przyjaciół i wpływów również, mógłbym uzyskać umorzenie wyroku.	Dlaczegóż się pani nie poradziła jakiego dobrego lekarza w Warszawie?	Jakżeby nie? W stajni woda, w oborze woda, wreszcie i tu w sieni pełno wody. Deszcz ustaje, a na zachodzie czysto. Zara trza wylać, bo dobytek się pochoruje.	Medyk go nie odstępuje i za żywot jego ręczy, a przy tym i panny z fraucymerufraucymer  (z niem. Frauenzimmer: komnata kobiet, pokój dla dam) odpowiedział wesoło marszałek.	Wszak prawda, że gdy mijasz orszak młodzieży płci męskiej, doświadczasz uczucia nieokiełznanej wesołości, idziesz jak gdyby przez aleję pełną światła, róż i zapachu? Wszak prawda, że spojrzenia osób zupełnie ci nieznanych budzą w tobie jakąś niespokojną, niemieszczącą się w ciele rozkosz, której nazwać nawet nie sposób? Otóż a z niej na stromą ścieżeczkę doskonałości. Na tej ścieżeczce znajdziesz stan łaski. Przyjdzie czas, że nie będziesz się pyszniła przed samą sobą nie tylko z tego powodu, żeś piękna, ale nawet z tego, żeś czysta duszą. Wówczas nie trzeba będzie zadawać pytania	Ależ... w takim razie, o cóż panu idzie właściwie? Przecie również dobrze może pan i teraz nie wierzyć mnie na przykład. Niech pan pomyśli, że cała historia jest moim wymysłem, w pudełku od kapelusza, które mam w przechowaniu, znajdują się stare rękawiczki, a listy swoje otrzyma pan kiedyś z rąk Heli, która ich dotychczas z największą pieczołowitością strzegła. Voila!Voila! (fr.)	Co się stało? Przecie nie żadne nieszczęście u was?	Coś w tem jest!... awantura, miłostka, ul... licz do dwudziestu! Ale co ja się będę zajmował taką zieloną małpą, hę? nie prawda?...	Jedynie kobiety nie umiejące się ubrać boją się kolorów	Ta cześć pogrzebowego obrządku trwać będzie, dopóki ciała w trumnę nie złożą a ta szlochająca kobieta przemawiać będzie coraz gwałtowniéj, coraz rozpaczniéj. Ale aby tak mówić wobec całego zgromadzenia, żona powinna miéć do tego prawo, życiem nieskazitelném nabyte. Jeżeli ma sobie by-najlżejszy błąd do wyrzucenia, musi milczéć, bo inaczéj potępiałaby samę siebie; byłaby zarazem oskarżycielem i sędzią. Ne jest-że szczytnym ten zwyczaj oddający jednocześnie pod sąd zmarłego i żyjącego? Żałobę wezmą tu dopiéro za tydzień na ogólném zebraniu. Przez ten czas rodzina pozostaje przy wdowie i dzieciach, by im być pociechą i pomocą. Takie wspólne przebywanie z sobą wywiera wielki wpływ na umysły, przytłumia złe namiętności przez to poczucie mimowolnego uszanowania, które wyradza się w ludziach, gdy się jedni wobec drugich znajdują. Wreszcie, w dzień przywdziania żałoby, odbędzie się uroczysta uczta, po któréj wszyscy się pożegnają; ktokolwiek uchyliłby się od obowiązków, jakie nań śmierć głowy rodziny nakłada, nie miałby nikogo przy swoim śpiewie.	Ale nie, upewniam cię, to lepiej dla ciebie.	E, jakoś wytrzymam! Przecież dlatego tu zapuściłem kotwicę! Ale powiedz no mi, czy gdzie w tych stronach nie ma naszego doktora?	Nie było jeszcze większego rycerza!	Nie przypuszczam być może, za pomocą swoich piastrów uczynisz ich jeszcze o wiele nieszczęśliwszymi.	Nie sama, jest Koko, herbata i nuda!	Nie wiem, jak je czynisz.	Nie wiem.	Nie, żadnych.	W lecie byłam u żniw, a teraz nikt mnie przyjąć nie chce z dzieckiem. Samą prędzej by przygarnęli.	Wróciły, ale nic nie przywiozły.	Ale jesteś człowiekiem i powinieneś raz już przecie poważniej zastanowić się nad życiem i jego zadaniami. Możnaż tak zawsze bąki tylko zbijać i za boginiami się upędzać? Żal mi doprawdy twego dobrego serca, które masz, i twych zdolności, których ci także nie brak. Jeszcze lat parę takiego życia, a staniesz się jednym z tych ludzi bez celu, bez zajęcia, bez przyszłości, których i tak już u nas za wiele...	Co za anioł? Może Jaś Mincel?... Pozwoli pani, że choć byłem szczerym przyjacielem nieboszczyka, nie myślę jednak nazywać aniołem osoby, która nawet po śmierci ważyła ze dwieście funtów...	Córko kiedy ojciec żąda, aby córka wyszła za mąż, zawsze czyni to z jakiegoś powodu. Jedni są dotknięci manią przedłużenia rodu poprzez wnuki. Jestem wolny od tej słabości i oświadczam ci zaraz na początku, że rozkosze domowe są dla mnie niemal obojętne. Mogę to wyznać przed córką, która posiada na tyle filozoficzny umysł, że zrozumie tę obojętność i nie poczyta mi jej za zbrodnię.	I skąd wzięłaś się w Portugalii? jak dowiedziałaś się, że ja tu jestem? jakim zbiegiem okoliczności kazałaś mnie sprowadzić do tego domu?	Jutro zatem ślub. Będę w kościele, daj mi wiedziećdaj mi wiedzieć pamiętaj I przytuliła ją drżącą do piersi, krzyż nad głową kreśląc, i po chwili Kazia już była na drodze za starym dworkiem, w którym marzyła życie przebyć, a którego już może więcej nie zobaczy.	Bronek, o tym sza! My zjemy Borowieckiego nim się ugotuje!	Nawzajem proszę o wytłumaczenie mojej chwilowej popędliwości, lecz przyznasz pan, iż być tak napadniętym wśród ulicy... gdy się na dobrze nabytym koniu siedzi, niezbyt przyjemnie... Cóż to za historja tego nieszczęsnego konia i jego pana? Czy został skradziony?	Powiedz prędko, bo ja się śpieszę...	Prawdy się trzymając odparł Racz. i wskazał na idących tuż za sobą:	Skłamałeś, skłamałeś, jeszcze się wykręcasz!	Tak się zowię!	Tak, ale pan Klejn ma z nimi jakieś konszachty, namówił ich, ażeby znowu sprowadzili się do kamienicy, bywa u nich, przyjmuje ich u siebie.	Zaraz się zrobi. Poczekajcie: „Zbrodnicza tępota i perwersyjna złośliwość wiadomych kół, które bałwanami Baala mącą czystą wodę Skały Piotrowej... Aha, zaraz będzie: Skały Piotrowej, mącą czystą wodę, tak, i ustawiają na niej złotego cielca, który zwie się diabłem czyli Absolut...”.	Znajduje się pan wśród przyjaciół...	Będzie to mógł, kiej dobrodziej zapowiadał, co jutro dwóch księży przyjedzie słuchać spowiedzi?	Co to czytasz, Julku?	Czy pan wierzy że ludzie zawładną losem, że uczynią celowym stwarzaniem to nieustanne umieranie, uczynią śmierć życiem, że będzie ona posłuszna ich woli i wywodzić będzie z mrącej piersi tylko ich myśl, ich duszę? Czy pan wierzy, że czas będzie miał serce i sumienie?	Hale, ja ta ni mam ozora w tym samem miejscu co pan	Kopie! cały ogród skopała. I wszystko robi: gotuje, krowę doi, szmaty pierze... chleb piecze... już tak jej jest przykazane.	Oj, ty... ty, hipokondryku...	Posłuchaj, dobry panie! Żyliśmy w ciągłym strachu. Potwór schowany w piasku, straszna larwa mrówkolwa, urządził pułapkę pod naszym miastem. Co dnia ginęły w niej nasze pracowite robotnice.	Skąd ty ją masz?	To jest prawda, że panienki bukiet wtedy wprost na nią upadł!	To ty, Krzysiu?	To tylko... przyszło mi na myśl... że Janek bardzo lubi Kara...	Zdrajca Lykon, Grek... Był śpiewakiem przy naszej świątyni i mówił, że mnie kocha... A teraz rzucił mnie, nikczemnik, zabrawszy moje klejnoty!...	A któż to za mnie zrobi?	A oni czego ode mnie chcieli?	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	A!...	Ałła!	Bez wątpienia	Biegaj	Czemuż to żywcem?	Czy chory?	Cóż on myśli robić z tą nauką?	Donnerwetter! Zdechniesz!	Dość tego stania! Marsz!	D‘Artagnanie, muszę ją koniecznie zobaczyć!...	I bardzo, Książe Bolesław widząc drugich z niewiastami dobrej przyjaźni zażywających, samby może innego żywota zapragnął.	Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie nam i królowi szwedzkiemu utrzymać.	Ile kawaler myślał?	Jak zwykle	Jakbyś znała choć jednego.	Kiedy mam przyjść?	Kolego Jacku, czy przeczytaliście wreszcie mój artykuł?	Lusia!?! Panna Lusia!	Moi kochani, powiedzcie mi prawdę, czy tutaj jest smutno?	Mowy pogrzebowe skończone, do widzenia panom	Mów dalej.	Mówił panu, żebym wróciła do Bukowca? Może napisał list do mnie?... Proszę pana o całą prawdę.	Na śmierć i życie	Niby po tatusiu?	No, urządź wszystko sprytnie!	O, pan Sierpiński nazywa Horna Niemczykiem, ciociu!	Pociąg odjechał bez nas.	Powozem w ćtely kaśtany	Przepraszam	Przepraszam! wybuchnął znowu pan Rokowicz, póki pan Gaczycki chodził z panną Wandą... tedy... sam na sam... więc... byłato nieprzyzwoitość... ale kiedy więc... pan August, więc człowiek żonaty słucha codzień przy otwaretm oknie na dole... tedy... jak młoda panna gra przy otwartem oknie na pierwszem piętrze... a potem tedy spotyka ją w lesie i więc... całuje ją w rękę... tedy to skandal który obraża... bo więc pan August jest żonaty człowiek... przepraszam!	Rzucałem ja taką na demonstracji marcowej zeszłego roku dwa razy z całej siły, to tylko coś śmierdzącego ze siebie wypuściła i nic!...	Siedemdziesiąt sześć lat! piękny wiek!...	Skąd o tym wiesz?	Składy drzewa nad kanałem... Dwóch ludzi upiekli... żonatych.	Tak jest Wąwóz ten ma milę długości i wychodzi znowu na szosę, prawie naprzeciw Pi-Bailos.	Tak, jaguar poluje.	Tak, miłościwy panie, zmyślił... To jego pomsta piekielna na mnie za to, com mu uczynił.	Tak, pani.	Tak.	To czemu ją wywiózł?	To jest czyj?	Widzieliście Faustynę?	Witold! Milcz!	Więc?...	Z tej przyczyny najwyższa rada pokornie błaga waszą świątobliwość o wyznaczenie arcykapłana, który mógłby was zastępować w pełnieniu religijnych obrządków.	Śliczne!	Żeby dziennik wydał legitymację, trzeba pisać w nim stale.	„Szanowny panie i drogi przyjacielu...”
Doskonale Ponieważ słuchaliście mnie, panowie, bardzo cierpliwie, mówiąc mi o różnych rzeczach, których nie mogłem sprawdzić, bądźcie więc łaskawi wysłuchać jeszcze kilku słów. Po pierwsze: oni ładują broń i proch do przedniej komory statku. Wszak jest stosowne miejsce pod kajutą! Czemu oni tego tam nie składają! Po wtóre: pan przyprowadził z sobą czterech własnych ludzi, a tymczasem opowiadają mi, że niektórych spośród nich umieszczono na dziobie okrętu. Czemu nie wyznaczono im miejsc do spania koło kajuty? Chciałbym to wiedzieć.	Kochanie moje musimy czasem porozmawiać poważnie. Usiądź tu przy mnie, bliżej, i oddaj mi ołówek. Dobrze. Otóż, miła...	A, na Boga żywego! Skąd się pan tu wziął o tej porze?! Niech pan siada. Dym nie szkodzi?	Gdzież, do jakiego konsystorza podasz prośbę? przecieżeś się tu nie żenił!	Wasza miłość! Jeśli to nie tak pilne pismo, to może by, wyjechawszy z lasów, komu po drodze oddać. Siłasiła (daw.)	I to coś znaczy; ja, nie mam go ani cienia a d‘Artagnan oszalał ze szczęścia należenia do naszych; tysiąc liwrów!... oświadczam, że na mnie samego dwóch tysięcy potrzeba.	Żadnych. Tylko dziwię się nagłej decyzji... Kiedym tu był ostatnim razem, obiecał mi załatwić pewien interes... Ale...	Są takie, których nie można zagonić, przymusić do odpoczynku. Są i takie, co śpią w dzień, a po nocy włóczą się w ogrodach. Ale ogrody dają wielkie zyski, gdyż większość ogromna w nich pracuje. Co dzień odchodzą do Kielc wozy z warzywem, owocami, truskawkami, malinami, ogórkami... Mamy w Kielcach własny sklep, który obsługują nasze kobiety. Kilkadziesiąt kobiet pracuje w mleczarni, maślarni, serowni, w „izbie konfitur”, marynat... Bo zważ tylko, że my nie mamy rodzin, nie mamy poczucia własności, nie mamy dla kogo kraść... Pracujemy dla samej pracy. Kilka naszych dziewcząt pasa krowy. Są takie, co po przybyciu na Majdan nie chcą nic a nic robić, wrzeszczą, drą się i biją między sobą, robią skandale, kradną, niszczą rzeczy. Najczęściej takie biorą się z nudów do pasienia krów. W dole za ogrodami, nad rzeką, jest pastwisko. Tam te latawice hasają, dokazują, tańczą, wywrzaskują ohydne pieśni, chichoczą z echem górskim. Z czasem przypatrzywszy się naszemu życiu, znudzone próżniactwem, biorą się cichaczem do byle jakiej roboty, wchodzą w rozkosz gromadzkiego pracowania	Nie chcę. Ni ja jej, ni ona mnie! Choćby się też dusza we mnie podarła, nie będę jej o nic prosił. Chciałbym jeno być jak najdalej, ażeby o wszystkim zapomnieć, póki mi się rozum nie pomiesza. Tu nie ma nic do roboty, a bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo zmartwienie człowieka trawi jako choroba. Niech wasza książęca mość przypomni sobie, jak jej wczoraj jeszcze było ciężko, póki nowiny dobre nie przyszły... Tak mnie jest dziś i tak będzie. Co mam robić? Za głowę się ułapić, by jej gorzkie myśli nie rozerwały, i siedzieć? Co tu wysiedzę? Bóg wie, co to za czasy, Bóg wie, co to za jakaś wojna, której zrozumieć ani umysłem objąć nie mogę... od czego jeszcze ciężej. Ot, jak mi Bóg miły, jeśli wasza książęca mość mnie jako nie użyjesz, tedy chyba ucieknę, watahę zbiorę i będę bił...	Było to przed dwiema porami deszczowymi, a ona dała mi się we znaki swym wiekuistym natręctwem Tak się zdarza... bacz na to, mój chelo... że nawet ci, którzy chcą postępować Drogą zbawienia, dają się z niej sprowadzić przez próżne niewiasty. Gdy dziecko było chore, gadała ze mną przez trzy dni bez przerwy.	Śliczni to byli ludzie ci, co go za wariata poczytywali Pan Dick jest dalekim moim kuzynem. Mniejsza z tym, w jakim stopniu, to nie należy do rzeczy. Gdyby nim nie był, nie byłby go brat rodzony zamknął i obezwładnił. W tym rzecz!	A więc już wszyscy! Będziemy zatem jedli, bo jeśli się nie mylę, to czekałeś tylko na dwie osoby, Albercie?	„A, B, C, chleba chce” ale ja taki, jako i ty, ani dachu, ani chleba własnego nie mam, a przecież się uczę. Pan Heliasz mi pomaga i inni dobrzy ludzie we Lwowie, bom ja mendyczek.	A Bożeż ty mój! Takiego człowieka! To pani chyba będzie tą doktorką, co to z nim razem leczy?	Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	Jakaś ty głupia. Przecież ja ładny nie jestem.	Powiedz mi, biedny chłopczyku, kto jesteś i za co skazano cię na tak ciężką pokutę? Widuję nieraz młodzież w położeniu podobnym twojemu, ale bywają to motyle, koniki polne, pszczoły; muchę dopiero pierwszy raz spotykam. Musiałeś popełnić ciężką winę.	Doprawdy! O jakże to dobrze! zawołała Stasia; nie pójdziesz już nigdzie na miasto! Czy i do pisania w domu nic nie masz?	Dlaczego oni to do tego czasu nie szukali i nie ogłaszali ludowi pisania tego?	A, jakie to ciekawe! Więc cóż to za ludzie?	Mów ciszej, przez Boga to nie sowa: to samiec, to szlachetny kanclerz.	Nie rób ze mnie głupca! Nie ma nic doskonałego; ale wszystko się trzyma, krzyżuje, podpiera. To tak jak mur ojca Mulot, który widzisz stąd za oranżerią. Jest popękany, pokrzywiony, chyli się. Od trzydziestu lat ten bałwan Quatrebarbe, architekt diecezjalny, staje przed domem Mulota i z nosem do góry, z rękoma w kieszeniach, z rozstawionymi nogami, mówi, kiwając głową: „Nie rozumiem, jak się to trzyma!”. Małe urwisy wychodzące ze szkoły krzyczą za nim, naśladując jego głos ochrypły: „Nie rozumiem, jak się to trzyma!”. Quatrebarbe ogląda się, nie widzi nikogo, patrzy na bruk, jak gdyby echo jego głosu wyszło było z ziemi, i odchodzi, powtarzając: „Doprawdy nie rozumiem, jak się to trzyma!”. Trzyma się to, bo się tego nie rusza, bo ojciec Mulot nie sprowadza ani architektów, ani murarzy, a głównie dlatego, że nie zasięga rad architekta Quatrebarbe. Trzyma się, bo trzymało się dotąd. Trzyma się, stary utopisto, bo nie zmienia się podatków i nie wprowadza rewizji konstytucji.	A to ci go darujemy!	A wy myślicie, że gdybym wiedział to bym wam wydał? Zapytał Roger.	Ależ uszczęśliwiasz mnie Moje szczęście to patrzeć na ciebie, myśleć o tobie!	To cię Niemiec jaki weźmie, bo na ciebie dobrze ostrzą zęby.	To księżna Ogul-Gajmisz, pierwsza żona księcia KujukaKujuk a. Güyük (1206–1248) Chciał jeszcze coś powiedzieć, ale się powstrzymał.	To nic nie znaczy. Ja miałabym tylko miłość, on wszystko. On zawsze wygrałby, ja bym przegrała.	To nie miejsce dla was	Wróciło! Więc przedtem... Ale, jakąż to ma być prośba twoja?	A! Boże mój! Boże!... teraz już po wszystkiem!...	I ta robocza masa to ludzie.	Mam chyba ten list przy sobie Tak, to właśnie ten list, który otwiera u mnie panu hrabiemu Monte Christo kredyt nieograniczony.	Pięciu było w zeszłym roku, moja pani. Trzech Daleszowskich, obywatelscy synowie spod Grzymałowa, jeden tam Szwarc, mały, z pierwszej klasy, to chłopak sztygarasztygar (z niem.)	Nie potrzeba nam żadnych regimentów. Sami pojedziem i wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie grozi.	Bała się, stryjaszku, żeby mnie Moskale do wojska nie wzięli.	Dopiero co przybiłeś do brzegu, a już myślisz uciekać. Gotowam pomyśleć, że ląd napawa cię zabobonnym strachem.	O, Aniu, jakże się cieszę, że cię widzę! Wiesz, Aniu, od zeszłej jesieni urosłem o dwa cale! Pani Linde zmierzyła mnie dzisiaj, i wiesz, Aniu, straciłem przedni ząb! Pani Linde przywiązała do niego jeden koniec nitki, drugi umocowała przy klamce, a potem zamknęła drzwi. Sprzedałem go Emilkowi za dwa centy. Emilek zbiera zęby.	Patrzając tylko w niebo pewno więcej nie widać, a na ziemi? co?	Posłałbym parlamentarza... Nic na tym nie stracimy, jeśli się akcja o godzinę opóźni.	Zapytaj na stacji, czy nie ma listu do mnie.	Mój kochany, co znaczy twoje: tam?... Że do niej wzdychał?... Każdy z was wzdycha do każdej pięknej kobiety...	A dlaczego mam iść do swego mieszkania? Czy nie jestem w swoim mieszkaniu?	Czego on może chcieć z tym Marokiem? Wie dobrze, że Oriana nie może nic w tym zakresie.	Czy mogę powiedzieć jej że się panicz podejmie poselstwa?	Dałbym głowę, że nie tylko czytał, lecz i rozumiał	Dobrał się do moich jagód. Jedz, Stasiu, jedz! Spotkałem w lesie Jagusię, wracała z jagód i trochę mi usypała...	Dzieciak, nie wiem, czy miał trzy lata. Ledwie wiedział, że Azja było mu imię. Ale bym go był poznał, bo miał nad każdą piersią rybę wykłutą i siną barwą napuszczoną.	Gdybym była prawdziwie dobrą siostrą, mówiła­bym ci je od rana do wieczora...	Którego poganie niewierni nazywają księciem Buckingham nie przypuszczałam, aby znalazł się w Anglji choć jeden prawdziwy syn tej ziemi, któremuby trzeba było tak długiego tłumaczenia, dla poznania, o kim chcę mówić.	Miłe słoneczko, boska córeczko! Gdzież się tak długo błąkało? Czemuś ty nas porzuciło? kto cię zatrzymał w gościnie?	Nikt nie uwierzy temu, co taki człowiek będzie opowiadał	Panurgu, mój przyjacielu nie lękaj się nigdy wody, proszę cię. Zgoła przeciwny element zakończy twoje życie.	Podoba ci się?	Poważny towarzysz, co bomby fabrykuje, a o rozłamie nie wiedział...	Jakżebym mogła nie zajmować się tobą? gdybyś nawet nie była piękna i miła, czyż nie jesteś kochana przez jednego z moich najlepszych przyjaciół?	A co cię tam najbardziej interesuje?	A ty mądry.	A ty?	Abyś pan nas osądził i na śmierć albo życie zadekretował	Gdy duch święty opuści człowieka, staje się on jako NabuchodonozorNabuchodonozor rzekł ksiądz. chociaż. koło człowieka przebywa, w naturze zwierzęcej swojej pozostaje.	Gdzie tam rozbit! Goni nawet króla, ale już tam pan Sapieha nikogo nie dogoni!	Ja mam ją do pana Sapiehy prowadzić?	Ja się stawię Obiad w ruinach willi Adryana będzie przynajmniéj czémś oryginalném; ale jak hrabia sobie z nim dasz rady, tegom ciekawa.	Mówcie, co wiecie!	Najlepszy dowód, że nazywają nawet tę grę „Piotrówką”.	Nic nie wiem. W lesie tylko świerki szumią, a wieści żadnych nie słychać.	Nie zaglądaj kto wie? Przypadek jest tak figlarny!	Nie, nie Już wolę zostać tutaj.	Nie, panie, jestem ja!	Nie, proszę pani, panna Hejbowska. Znam ją od dziecka, bo nasze rodziny były zaprzyjaźnione.	Nie, wolę przyjść Wolę przyjść. Nie chcę być sam.	O, jak miło jest uszczęśliwiać ludzi Chciałbym nic innego przez całe życie nie czynić.	Rozkaz, by już stanowiska do jutrzejszej roboty zajmować.	Tak, proszę pani. Ona nawet musi być niedaleko i pewnie czeka na odpowiedź. Niezamożna jakaś.	Zatem nie wierzy pani nie tylko Biblii, ale nawet Kardecowi?...	Zmiłuj się! opowiedz mi!	Że jesteś moją żoną, kochanie.	A która godzina?	A pościel zmieniona?	Ale gdzież tam! Poddana pruska z Poznania.	Dlaczego?	Doprawdy?	Dziesięciu kurzeniowych.	Gdzież więc?	Jakim cudem?	Kajmana?	Ma swoją	Mąż pani zrobił jak zawsze: obliczył.	No, niech pan powie	Ojciec, Interes, Szaleniec	Prosiłem o rozmowę z Olą	Przedmiot zachwycający!	Służę pani	Tak, prawda. Ona mnie nauczy i poradzi.	Tak, proszę pani!	Więc któż by?...	Wszystkiego!...	Znudzonym, śmiertelnie znudzonym Bogiem	Zobaczysz je już.
Prawda! Juści! Ty jeden! My pójdziem za tobą! coś. nie na rękę, bo zakręcił się niespokojnie, skubał wąsy i zaśmiał się zjadliwie, skoro Antek powiedział:	Nie lubię tych chłopców, przyznaję się i jak panowie wiecie, nie uważam się za silnego, twardego człowieka, ale faktycznie nie widzę najmniejszej przyczyny stosowania wobec Stalky’ego i Spółki jakichś represji tylko dlatego, że Kinga do pasji doprowadza to... to...	I uratowaćby nie można? ogniście odezwała się pani Dobkowa... Przecież mnie się coś z tego należeć powinno.	Nie jesteś doświadczona To bardzo proste. Udaj zemdlenie. Będzie cię musiał wówczas ratować i zostanie. A wtedy będzie czas na powzięcie jakichś nowych decyzji. Ja ze swej strony podejmę próby odszukania tej kobiety. Przejrzę listy osób zamieszkałych w kilku większych hotelach. Nie jest to najlepszym sposobem, ale skoro nie ma innego... No, więc dobrze. Wieczorem do ciebie zatelefonuję, by się dowiedzieć, co się stało z Jackiem.	Dziwno mi, co się waszej miłości mogło tak nie podobać?	Nie boję się go.	Nie śmiałbym się sprzeciwiać.	Nie mam wcale chęci do śmiechu Mało mam do tego powodów na tym świecie, na tym globie zimnym, którego wszyscy mieszkańcy są albo śmieszni, albo wstrętni. Ale nie sądzę, by jakiś potężny sąsiad zagrażał pokojowi i naszej niepodległości. Nie przeszkadzamy nikomu. Nie niepokoimy wszechświata. Jesteśmy rozsądni i umiarkowani. Naczelnicy naszego rządu nie mają, o ile wiem, nieumiarkowanych zamysłów, których wynik, zły lub dobry, zapewniłby nam potęgę lub zadecydował o naszej zgubie. Nie domagamy się hegemonii nad światem. Jesteśmy znośni dla Europy. To pomyślna nowość. Niech ksiądz się przyjrzy na wystawie w sklepie materiałów piśmiennych pani Fusillier portretom naszych mężów stanu. Czy choć jeden z nich wygląda na to, by miał rozpętać wojnę i pustoszyć świat? Ich inteligencja, równie jak ich władza, są umiarkowane. Nie mogą popełniać wielkich błędów. Dzięki Bogu, nie są wielkimi ludźmi; możemy więc spać spokojnie. Zresztą spostrzegam, że Europa, choć uzbrojona, nie jest wojownicza. Jest w wojnie wspaniałość, która dzisiaj już się nie podoba. Dziś każemy się bić Turkom i Grekom. Są oni przedmiotem gry spekulacyjnej; stawia się na nich jak na konie lub koguty. Ale nikt się sam bić nie będzie. August Comte w 1840 roku zapowiadał koniec wojen. Proroctwo nie było, rzecz naturalna, dosłownie i ściśle prawdziwe. Ale być może, że wzrok tego wielkiego męża przenikał daleką przyszłość. Stan wojenny był stanem właściwym Europie feudalnej i monarchicznej. Feudalizm umarł, a starożytny despotyzm obalony został przez nowe siły. Pokój i wojna nie zależą dziś od absolutnych władców, lecz raczej od wielkich międzynarodowych finansów, potężniejszych niż mocarstwa. Finansjera europejska jest usposobiona pokojowo. Przynajmniej pewne jest, że nie lubi wojny dla wojny samej i dla uczucia rycerskości. Zresztą bezpłodna jej siła trwać będzie niedługo i zginie kiedyś w rewolucji robotniczej. Europa socjalistyczna będzie prawdopodobnie zwolenniczką pokoju, bo niewątpliwie będziemy mieli Europę socjalistyczną, księże rektorze Lantaigne, jeśli socjalizmem nazwać można to zbliżające się niewiadome.	Ale jeśli mieszkają tam złośliwe karzełki, które znęcają się nad niegrzecznymi dziećmi, to nie wydacie mnie? Prawda, że nie?	E, niech się pan nie boi, jesteśmy sami Zresztą mówimy po włosku.	Zapewniam cię, że się mylisz. Było tak, jak mówię, a do tego doszedł jeszcze jego zły humor, który zauważyłeś. Ale nie sądziłam, że warto ci o tym mówić.	Co ci się stało? Czyżbyś się skłaniał do pesymizmu?	Ale z babinki trociny już się sypią... stara jak grzyb!	Trzeba by się wszystkiego wyrzec, wszystkiego zaniechać, własną robotę własnymi poszarpać rękoma...	Wiele się zyskuje przez zapominanie, braciszku!	Panie profesorze ja nie jestem tym, co pan nazywasz człowiekiem cywilizowanym! Zerwałem ze społeczeństwem z przyczyn, które roztrząsać ja sam tylko mam prawo. Nie podlegam więc społecznym przepisom, proszę pana nigdy się na nie w mojej obecności nie powoływać.	Ksiądz po wino do mszy się wybierał	Na sesji najłatwiej by o tym dowiedzieć się mo­żna...	Robactwo jaże się roi na drzewach, na suszę się ma.	Zdaje się, że Loubet jest całkowicie z nami, wiem z najlepszego źródła Mówię to panu, bo wiem, że pan idzie z nami ręka w rękę.	Ha! niech i tak będzie Wreszcie może masz słuszność; mężczyzna zawsze więcej, niż kobieta, zna się na polityce, a ty, panie Bonacieux szczególniej, ty, który rozmawiałeś z kardynałem... A jednak bardzo to bolesne, iż mąż mój, na którego przywiązanie liczyłam, tak mało uprzejmości ma dla mnie i nigdy nie chce zadowolić moich życzeń.	Właściwie to nigdy przed nim nie skłamałem a i teraz także nie skłamię. Po prostu nic o dziewczynie nie powiem. Będzie musiał znieść jakoś ten cios. Ej, do diabła, nie trzeba z tym zanadto się cackać!	Nie mam do tego prawa i nie znam takiej rangi. Jestem tylko generałem brygady, a ty rannym oficerkiem. Jak zostanę naczelnym wodzem in partibus infidelium, nie zapomnę, żeśmy spali pod jedną kołdrą.	Tiu-tiu-tiu-tiu!... Ofiary przyjąć nie może!... I ty, smarkata, robisz uwagi?... Jeżeli chcesz dług spłacić, to gdy usłyszysz, że mnie już umyły baby, zmów na wszelki wypadek pacierz za moją duszę... Może naprawdę jest jaka dusza?...	Pshw! Co mi tam po tym, że coś ma być kiedyś! Cały dygocę, nie mogę wytrzymać. Miłości pragnę dzisiaj, zaraz, teraz...	Jakeś jechał do białych królów, to mnie nie zabrałeś, tylko kapitańskich lalusiów. A jak jedziesz do ludożerców, tamci cię opuścili, a Felek jedzie.	Ależ, co to jest?... Ja ciebie nie rozumiem i... prawie nie poznaję...	W każdym razie nie możesz mi brać tego za złe, gdyż wiesz doskonale, co opowiadałeś mi na brygu. Ale pokusa i czyn to dwie rzeczy różne, za co znów Bogu niech będą dzięki! Wszyscy możemy być narażeni na pokusę, ale z zimną krwią odbierać życie człowiekowi, Alanie!... A czy wiesz, kto to uczynił? Czy znasz tego człowieka w czarnym surducie?	Coś takiego, czego bym nie odstąpił za imperium rzymskie.	Czy możesz mi przysiąc że nie należysz i nie będziesz nigdy należał do żadnej kobiety?	O, nie, nie, oderwałem pana od miłej rozmowy z samym panem ministrem, ale, widzi pan, jestem prowincjonałemprowincjonał serdecznie., po prostu...	Sądzę że jaśnie pani nie może tu zostać bez usługi.	To ja nie mogę.	A ja dopóki nie będę miał rajskiego ptaka.	Alboż d’Adjuda dziś nie będzie?	Czemu córka księżyca płakać? Kali tego nie chce.	Gołąbek, nie dziecko!	Można być pewnym, że nie pożałują	Nie chcę doktora Jekylla więcej widzieć ani o nim słyszeć Zerwałem z tym człowiekiem; proszę cię, zaoszczędź mi wszelkiego przypominania osoby, która dla mnie już nie istnieje.	Nie mam.	Nie wychodzą.	Potem opowiadają różne historyje o tym parostatku. Mówią, że jednego z pasażerów, co zbłądził w jego głębokościach, jak pijonier w lasach Ameryki, nie można było nigdy wynaleść.	Sterować będzie pluskwami, a nie Polską!	Sądzę, że Bóg nie ogląda uszu człowieka	Tysiąc razy więcej, niźli... my!	W takim razie nie przyrzekam pani początkowych lekcji rysunku	Wasza mość same tylko trudności widzisz.	Bo taką rzecz powiedzieli, jakby im we łbie zamroczyło; przemyjcie sobie ciemię święconą wodą, to wama dur przejdzie.	Strzykawek? Ja pani pokażę ten przyrząd, bo przecie to najniewinniejsza sztuczka, za której pomocą ja codziennie zastrzykuję sobie arszenik.	Co to marsz?! Pamiętam... zresztą mówię wam to już od dawien dawna, co do mnie rzekł książę pan...	Rzeczywiście, ma pan rację! Ale to właściwie na to samo wychodzi, sens podobny.	Miłościwa królewno, zezwólcie, bym was przestrzegł noc zapadła, miesiąc na przednówku, wyboje okrutne; ino za wrota wyjedziecie, konie nogi połamią.	Pomówimy o tym później, ale jeśli do tego kroku zmusza was jaka gwałtowna potrzeba, to może bym wam co poradził, bądźcie szczerzy ze mną.	Poza tym jest tu już jedna pani, która wróży przyszłość.	Wszystko to być może, bo teraz na zwycięstwo wypadnie trochę poczekać.	Zaniechaj tego! Usiądź tutaj na łóżku.	Złapana, ale musiano ją wysłać do wschodnich kolonii... Spadł bowiem na nią trąd...	Ach, dużo rzeczy! Tydzień śpię, tydzień jem to trzy.	Co za pana?	Co za sztywny i niemiły człowiek, wyrzekła pani Teresa po odejściu pana Edwarda i odbytych powitaniach z Kuderską.	Czego sobie życzysz, przyjacielu?	Czy to ma przyjść?	Czy to Ślimak?	Dla jego dobra. Chciałam, by ten romans wywietrzał mu z głowy.	Gdzież jest dom rodziców waćpana?	Jak ci na imię, bracie?	Najważniejsze jest w życiu zamiłowanie. Lubisz malować, zostań malarzem. Lubisz śpiewać, zostań śpiewakiem. W służbie wojskowej najważniejsza jest karność, posłuszeństwo.	Pozwólcie mi odetchnąć bo to, com widział, imaginację przechodzi...	Przysiągłem zamordować wszystkich Van Gouldów chodzących po tej ziemi i wszystkich jego krewniaków.	Tak, do widzenia Murray!	To panienka wie, że ja z młyna?	Trochę mnie rozebrało Ale to nic.	Więc ten brat miał jachać do Lwowa?	A teraz wierzysz mi już i jesteś spokojną, nieprawdaż?	A ty czem jesteś?	Czego jeszcze?	Dałby Bóg!	Dobrze powiedziane!	Dobrze! dobrze, Mieciu!	Donkin, twój ster!	Dufny ci on w siebie i z dobrodziejemz dobrodziejem	Dużo będą ci płacili?	Franek.	Gadaj, bo cię nożem pchnę! Gdzieś Bohuna widział?	Interes wam. mówię...	Myślę, że ślubny.	Niech żyje!	Niewielki kraik	Och! Ja rozumiem takowe utrapienie, bo, czy uwierzysz waszmość pani, i ja w onym strasznym roku jeszcze jako małe chłopię byłem zabran w jasyr...	Osiemset	Ostry z ciebie sędzia, Anno.	Proszę pani, Allan przeszkadza.	Przecie już zrewidowali wszystko...	Przybrana w zapinki?...	Tak, chcę notariusza	Tak, wielmożny panie, pilotowy numer czterdzieści trzy, najlepszy z całej flotylli.	Ty inny jakiś jesteś!	Vinceli! o kodėl Gediminas šaudyklės nesinešė į karą? Būtų galėjęs iš tolo nušauti neprietelius!	W Meli.	Walcowy, systemu amerykańskiego. Wszystko zboże mielemy i sprzedajemy mąkę.
Bo z czystego czoła i oczu twych, dziecko moje widzę żeś bezpieczna, niewinna i nieświadoma tego co cię otacza: tyś chyba tu niedawno?	Kapitanie Nemo, wszelkie moje zarzuty zbijasz tak przekonywającymi odpowiedziami, że nie śmiem już powątpiewać. Jednakże, jeżeli zmuszony jestem zgodzić się na przyrządy Rouquayrola i Ruhmkorffa, niech mi wolno będzie zrobić pewne zastrzeżenie co do strzelby, w którą mnie masz uzbroić.	Wtedy gdy o wszystkich miasteczkowych awanturach nie powiedziała mi ani słowa. Przecie mogłem podejrzewać, że ów Sobek, który stanął w twojej obronie, miał do tego jakieś prawa. Ale ty pomyślałaś słusznie: „Nie będę się przed Leszkiem tłumaczyć, bo jeżeli zdobył się na takie ohydne podejrzenia, to niewart jest nawet wyjaśnień”.	No, wie pan co, że jestem zdumiona!... Nie widzieliśmy się od onegdaj, a dziś przedstawia mi się pan jako całkiem inny człowiek, coś w rodzaju starego dziada, który lekceważy kobiety...	Otóż mówiłam jej, aby przyszła dzisiaj. Podoba mi się dziewczyna; coś ma takiego w twarzy, co pociąga. Kaczkowska mówiła, że doskonale gra na fortepianie, więc przyszła mi myśl...	Wszystko, co jaśnie wielmożny pan mówiłeś, jest bardzo dobre i najpokorniejsze za to dzięki składam waszej dostojności, lecz jeśliby przypadkiem czas nagrody nie przyszedł nigdy, raczcie mnie nauczyć, jaka jest wartość mojego żołdu i jakim to sposobem pobiera go giermek od rycerza: czy za miesiąc od razu, czyli też codziennie?	Dowiedz się zatem, przyjacielu, że nie ma jeszcze pół godziny, jak objawił mi się tu anioł i oznajmił, że sprawa moja przybierze obrót korzystny dla mnie, jeśli jutro rano wysłucham mszy świętej w kościele Marii Panny w Cussan przed wielkim ołtarzem. Oświadczyłem aniołowi, że uczynić tego nie mogę, gdyż jestem zamknięty i pilnie strzeżony, ale anioł odpowiedział, że przyjdzie do mnie człowiek, przysłany przez dozorcę dla towarzystwa, i że temu człowiekowi wystarczy objawić tylko wolę anielską, aby bez żadnego oporu zaprowadził mnie do kościoła. Sądzę, mój chłopcze, że tym człowiekiem jesteś ty właśnie.	Ach, dawniej!... to co innego.	Boby inni byli wykopali! Jeżeliś był w Podborzu, jako powiadasz, toś przecie widział, co na polanie w lesie robią.	Brzydzę się tym, jak wszystkim, co jest nieczyste i obrzydliwe, ale poza tym...	Co się stało?	Co?... A!... tak	Zbiegowisko jakieś. Co się tam dzieje?	Nie chcę pana rozdrażnić jeszcze więcej. Zresztą nic już nie mam do powiedzenia.	Nie bój się, pierwszy może raz w życiu rachuję, odparł podczaszyc, nie straci ani grosza! wczoraj mi Lebiedziński przysłał bilans, dokładnie wiem co mam.	To nawet z dobrocią nic do czynienia. Ja po prostu ze swego stanowiska uznaję najzupełniej prawo kobiety do rozporządzania życiem, które daje. Zwłaszcza dopóki ono w niej samej się chowa i nie zostało oddane na własność społeczeństwa. Bo wtedy naturalnie postać rzeczy się zmienia. Wtenczas człowiek staje się wykładnikiem pewnej wartości ogólnej i tylko społeczeństwo jedno ma do niego prawo...	A jak zrobili ci, którzy w tych dniach uciekli? Przecież są tacy, których nie złapano, sam mówiłeś. Tobie łatwiej zbiec niż komu innemu, bo jesteś wolny, ciebie nikt nie pilnuje. A gdybyś uciekł z Dżjafirką? Gdybyśmy razem uciekli?	Musi jeden człowiek pójść i to działo prochami rozsadzić. A może to uczynić, póki takie mgły panują. Najlepiej, żeby poszedł w przebraniu. Tu kolety podobne do szwedzkich są. Jak nie będzie można inaczej, to się pomiędzy Szwedów wśliźnie, jeśli zaś z tej strony szańca, z której pysk owej kolubryny wygląda, nie ma ludzi, to jeszcze lepiej.	A no, że pan po tylu doświadczeniach, po doznaniu tylu krzywd i niesprawiedliwości od nich, jeszcze patrzy im na ręce. Po nich niczego nie można się spodziewać.	Gospodarzu, prawda, że wy nie będziecie bili Magdy?...	Panie Aronnax, cena okrętu żelaznego wynosi tysiąc sto dwadzieścia pięć franków na każdą tonę. „Nautilus”, jak wiadomo, ma tysiąc pięćset ton i kosztuje milion sześćset osiemdziesiąt siedem franków, czyli dwa miliony ze wszelkimi przyborami, czyli cztery do pięciu milionów, licząc dzieła sztuki i zbiory, które zawiera.	Powiem panu, że nie spodziewałam się, aby pan cudzą narzeczoną bałamucił!	Ślubowaliście mu czy nie ślubowali, a to pamiętajcie, że on u nas w gościnie; kto naszym gościem chce być, powinien obyczajności przestrzegać.	Panie chorąży orszański, żal mi, że Radziwiłłowie tracą takiego człowieka jak waćpan, bo z takimi ludźmi siła można dokazać. Gdyby nie o mnie chodziło... Hm! nie żałowałbym niczego, by cię skaptować...	Ach, wizyty, to nie robota. Ja bym chciała masę mieć obowiązków.	Aha! a jeżeli Mahdi wpadnie przedtem do Port-Saidu i mnie zje?	By sobie ino Jagusia rączków nie powalałapowalać	Bydło, bydło Pan się tak nie patrz na mnie, ja tak mówić mogę, bo ja ich wszystkich żywię.	Czy nie wiesz o czem rozmawiali?	Do usług, łaskawa pani	Galanty. Byle jeno za długo nie przypiekało.	I nie tylko ty Nowiększy pan, nobogatszy mocarz, żeby się zamknął w murowanym pałacu nawet z żelaznymi okiennicami, nie ujdzie śmierci w swój czas. Tak i ze Staśkiem...	I, to nie, tak źle nie było... Zresztą...	Jak kto nie ma nawet na trzecią... A czyż to wielmożny pan nie jeździł trzecią?	Janek, nie mów tak!	Juści nie potrzebuje mi pan mówić.	Mówili, że Austria ma jakieś kolonie na północy Jakąś tam Ziemię Cesarza Franciszka Józefa czy coś takiego...	Nie chcę. Nie wezmę. I tak nie będę miała z czego oddać.	Nie ja bluźnię, jeno moje kiszki, na których głód gra jak na skrzypkach.	Nie ma jej. Widzę cię znowu, a przy tobie ktoś, kto cię zdradzi. Twój druh nieszczery.	Nie rozumiecie, panie, botaniki?...	Nie rozumiem.	Nie teraz już ci żadne niebezpieczeństwo nie grozi.	Nie!	Nie, pani, jeszcze z Kowna nie wrócił.	Nie...	No i udało się. Przecież mnie nie zabił.	O, ja na pewno nie!	Przewyższy cię! bo jednak ty, mój Nabie, gadasz, a on nie!	Ręce mu drżą, w mowie czasem się miesza, wzrok miewa błędny. Zauważyłem to od dawna, a i to także, że im mniej bywa sobą, tym częściej, w takim stanie, obarczany bywa interesami.	Tajemnica, Mądrość, Samolubstwo wszędzie muszą być stopnie, musi być hierarchia. Najwyższa mądrość nie dla gawiedzi. Jeśli chcesz wejść między wybranych, musisz trzymać z nami... i wyłącznie z nami...”	Tak, tak! Nie dbam o odznaczenia.	Takich nie sieją sami wschodzą.	Widziéć nie chcę, nie chcę ani ich, ani jego: precz... precz.	Z dolnej części twarzy trochę podobny do sir Henryka.	Zapewne niewiele znaczy pochwała takiego jak ja człowieka, lecz głos najpokorniejszy przebija Niebiosa. Wszak i panu musiało się zdarzać po niedojrzałe sięgać gruszkipo niedojrzałe sięgać gruszki	A może by pan próbował szczęścia u pana Borowieckiego; on buduje fabrykę i musi potrzebować ludzi...	A w jakim hotelu zatrzymała się pani?	Ach, już w maju, już w maju...	Ale taka gwałtowna śmierć...	Ani koni?	Bardzo dobrze To wszystko, czego chciałem się dowiedzieć.	Bardzo się pan zmienił	Barwa odświętna, ciżmyciżmy	Był.	Chcę.	Czerń wydusiła dymem w celi dwanaście panien i kilkanaście czernicczernica dodał kniaź Jur.	Czy i Dębicki?	Cóż jest w tym drugim liście?	Cóż teraz?	Cóż ty się we łzach tak kąpiesz gdy właśnie wszystko się jak najlepiej składa!	Dziwi mnie to niepomałuniepomału (daw.)	Idziemy wziąć udział w kolejnym przyjęciu	Ja mieszkam w twoim pokoju...	Ja?... od pani Latter	Jak to!	Karolcia!	Major przyjechał	Na razie projekt...	Na wiosnę, to nawet jezioro w Niżpolu się pieni gdy dorosnę, zostanę marynarzem i nieraz zobaczę burzę na pełnym morzu i na oceanie.	Najpewniejszym: w bramach rozkaz mają straże, w zamku pilnują także. Dostaniecie odprawę... jak skoro ukażecie się w mieście.	Naturalnie. Pytam się tylko tak, dla pewności. Wysłał pan jeszcze jedną depeszę?	Nieprawda? niema to jak las a bór! odezwał się Władysław swobodnie, ja wolę las niż dom, a zwierza niż ludzi! Ej! tam to życie! nieprawda Holsza?	O, panie sędzio! Córka świadczy przeciw matce...	Ojciec mi opowiadał.	Patrzył, jak się macacie, i brandzlował się. Ale Fela mu dała! Kopnęła go w...	Pod KorsuniemKorsuń (dziś ukr.: Korsuń-Szewczenkiwskij)	Przecież mój Łado.	Sielnysielny (gw.)	Skąd krzyżyk na jej szyi?	Szlachcic szlachcicem, a wojna wojną	Słyszę.	To pewnie guwernantkiguwernantka pytał Gucio.	Toteż ich rozgania, gdzie dopadnie, i srodze pilnuje.	Trupy na śniegu, aby zesztywniały, zanim porobią trumny, a ranni opatrzeni już w szpitalu.	W roku 1849 i nieco później	Witold!	Więc jesteśmy zwyciężeni!...	Zafrasowałem sięzafrasować się (daw.) tom uczynił”. Prosiłem tedytedy (daw.) umówione miejsce i czas spotkania. ni Zawiszy, ni Powale, ni Paszkowi, ale jeśli go wobec samego mistrza, wszystkich komturów i gości za gębę porwę, a wąsy i brodę mu wyszarpnę	Zrobimy spółkę.
Bo tu przy ścianach widzę mnóstwo obrazów; myślałam, że to dzieła pańskie. Czy nie? Może to utwory jakich dawnych mistrzów? Trudno o nich sądzić, póki są odwrócone, ale muszą być chyba nieoszacowanej wartości, kiedy pozbywając się wszystkiego, nawet rzeczy najpotrzebniejszych do życia, z tymi jednak pan się nie mogłeś rozstać?	A jeżeli padnie koń albo krowa, to kto się zajmuje ich pogrzebem?	Jest to związek dusz czystych, w celach idealnych! Jestem teraz tak czegoś wesół, że wziąłbym własną głowę i ucałował serdecznie.	Może pan ma rację. Ale być może także, że taka „księga widzeń” Firdussiego może posłużyć czasem za podstawę do krytycznego badania naukowego. Bo jeśli wspomniałem o zarzuceniu badań, to miałem wyłącznie osobę jego na myśli, ale nie treść jego wypowiedzeń, czy objawień...	Tak tu ona podobna jest, a powiedziałbym jednak, że ją fałszywie zrozumiał. Każde z natury malowanie, to tłómaczenie jakby z obcego języka; tłómacz wlewa coś zawsze swojego.	Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...	Ja, panno Łucjo, doprawdy mam pod tym względem tak mało doświadczenia, że... Zresztą to już przeszłość, przeszłość, o której wolę zapomnieć.	Gorącą masz naturę, Lucyanie, i nic dziwnego... takiś jeszcze młody! I jam taki był w młodości mojéj. Przebyłem téż w życiu ciężkie próby i miewałem walki podobne twoim; dlatego to może zupełnie cię rozumiem. Popędy twoje, lubo szlachetne, za silne są i za ogniste. Hamować je należy, bo, gdy nie znajdą dla siebie materyału, strawić ciebie mogą. Namiętności ludzkie, mój Lucyanie, są pierwotnie jak rumaki czystéj krwi: jeśli człowiek włada niemi i kieruje, zanieść go one mogą szybko i daleko, tam, gdzie rozumną wolą swoją stanąć zechce; ale jeżeli puści im wodze, polecą na oślep i, w szalonym pędzie z nim razem, w przepaść runą. To téż panować należy nad młodzieńczym zapałem i wyrabiać w sobie stoicyzm.	Ależ tak, przypominam sobie wybornie, żem pana widziała owego dnia Zawsze jest bardzo interesująco u ciotki. Na ostatnim wieczorze, gdzie pana właśnie spotkałam, chciałam pana spytać, czy ten stary pan, co przeszedł koło nas, to nie był François Coppée? Pan musi znać wszystkie nazwiska	Bądź spokojny, to przejdzie.	Co ja za wilk! Ot, Azja to był wilk!	Czy to szczęście?...	No i po co ci to?	No właśnie, to samo chciałem powiedzieć. Grajmy do końca, ale ostrożnie.	No! a cóż mówicie o baronecie Angliku? dla was to nowalia! Warto, bym za ucho pociągnął tych jeszcze co nie kosztowali tej potrawy	O tak, jest to pierwszy dzień w Bukowcu, w którym się czuję zupełnie dobrze.	Oddaj to wszystko gospodyni do licha bo jak zaczniemy rozbierać, to nigdy nie skończymy.	Owszem ta część, gdzie Aweryla piecze ciasto, wydaje mi się nie dość romantyczna w porównaniu z resztą. To może każdy zrobić. Bohaterki nie powinny moim zdaniem gotować.	Prawnikiem jestem przecie i nadaję słowom mym to tylko, jakie mieć mogą, znaczenie.	Tfu! Tfu, tfu! Miałem taki sen: idę sobie po ulicy. Tak sobie, bez celu. Idę i idę i już jestem bardzo daleko. Nagle ktoś napada na mnie z tyłu. PrzemocŁapie mnie i pakuje do worka. Nosi mnie w tym worku i nosi, wreszcie gdzieś zaniósł. Czuję, że ktoś zaczyna rozwiązywać worek. Raptem dostaję po twarzy. Ale jak! Policzek był tęgi. Tak tęgi, że dwa zęby z miejsca mi wyleciały. „To na razie, zadatek Resztę otrzymasz później”. Jeden rzut oka i wystarczy: przede mną stoi moja żona. Ubrana w spodnie. Rozsadza ją złość. Oczy jej płoną. Z ust płynie piana. „Poczekaj chwileczkę, ty gagatku mój. Zaraz wezmę pogrzebacz i pokażę ci, gdzie raki zimują”. Sięga po pogrzebacz, a ja w tym momencie biorę nogi za pas i zmykam. Uciekam co koń wyskoczy. Pędzę i pędzę, wreszcie dopadam do jakiejś karczmy. W karczmie jest ciemno i zimno. Nie ma żywej duszy. Kładę się w kącie, zamykam oczy i natychmiast zasypiam. SenLedwom usnął, a tu zjawia się mój dziadek, oby dusza jego w raju była, reb Senderl. Jest smutny. Oczy ma pełne łez. Powiada do mnie: „Senderl, dziecko moje, nie śpij. Jak ci Bóg miły, nie śpij. Wstań, Senderl, i uciekaj stąd. Uciekaj, gdzie cię tylko oczy poniosą. Jesteś w wielkim niebezpieczeństwie”.	To co nam więcej pozostało?	To dopiero niższe górce, chelo. Zimno zacznie się dopiero wtedy, gdy wejdziemy w prawdziwe góry.	To ja jestem... zaręczona?...	To nie z naszej parafii, proszę księdza proboszcza. Jakiś obcy człowiek, podróżny.	Wszelako, pani, widziałem go i to tak pewnie, iż ująłem jednego z jego koni. Ot, stoi tam okulbaczony, jeszcze na boisku.	Z innych?... I to możliwe. Uważa mnie pan za bydlątko, nie warte zachodu. Za dziwkę?...	Za młodu z ochoty się poduczyłem i dobrze, bo to stary  zwyczaj, żeby umarłemu nie obcy, lecz najbliżsi klecili trumnę. On rodziny nie ma.	A któżbyto śmiał z takiego wielkiego pana, co życie ludzkie trzyma w ręku, żartować sobie?? Godziłożby się to? Cyganku kochanie, nie sromaj się przedemną, my dawno znajomi: rób swoje!	Kto, kto to krzyknął, kto? rzucając się w tę stronę, skąd dał się słyszeć głos.	Czy robiłyście to w tym pustym mieszkaniu twojej babki?	Źle panią pan Wojciech powiódł, rzekł. Słyszę, że idzie o radę skuteczną w jakiejś przykrej sprawie, a ja właśnie dać jej nie potrafię. Jestem najnieszczęśliwszy z prawników, dla tego, iż mi się zdaje, że prawo powinno być prawem.	A czy wiesz, panie Aronnax że wkrótce upłynie trzy miesiące od czasu, jak jesteśmy uwięzieni na pokładzie „Nautilusa”?	Niech pani opowiada, signora Przysięgam, że będę pani słuchać z niewysłowioną przyjemnością.	Panie, czy ty sądzisz, że wnuczkę Malahudy można komuś przysłać?	Tak, jeżeli jesteś pewien, że nie zapomnisz o tym, Tadziku.	A czy ja mówię, że się wychrzczę?	A tak! ja do tego nie jestem zdolny! Mam ten brzydki nałóg, że szukam prawdy w cieniach, nie w światłach. Nato potrzeba kocich oczu, ale widzi się, nie będąc olśnionym.	Do żadnej apteki już nie dolecę i nie doczekam żadnego felczera. Zachwycającą jest męka moja. Taka celowa... dobrze urodzona, świetnie wychowana. Do samego szpiku myślącego czucia utwierdza mnie ona, że przypadkowy, niedocieczony sens mego istnienia wzorowo, mózgowo opracowałem, unicestwiłem i rozwiązałem, jak absurdalnej rapsodii finał. Do żadnej prawdy nigdy zalecanek nie uprawiałem. Sam jestem prawda i jako taka prawdziwie umieram. Przysługi nie chcę od ciebie, papieżu. Książęcym cierpieniem wstydzę się handlować. Gdyby był tu Nino, kardynał-okrutnik, on jeden jedyny posiadałby prawo, aby mnie ratować, czyli spojrzeniem, jednym litościwym, po prostu zabić. Taki interes z inkwizytorem zawsze mógłbym zrobić. Tobie natomiast, któryś jest dostawcą czy instruktorem armii zabawowej zbawców-obwiesiów, mógłbym ostatecznie prześcipne aksjomaaksjoma (daw.)	Musiało się jej przyśnić; sądzę, że go nawet nie znała	O nic pana nie posądzam Wyjdę za pana, proszę pozwolić mi skończyć, z rozsądku. Bo przypuszczam, że z panem będzie mi dobrze. Nie oczekuję szczęścia. Wiem, że bez miłości szczęścia być nie może, a ja pana nigdy nie pokocham. Czy pan godzi się z tem?	Właśnie, że jest taka, jak ci mówię. Będą ludzie z organizacji i będą tacy jak ty, których należy oświecić i wziąć w rękę.	I cóż, panie nie przypomina pan już sobie surowych zasad swojej filozofii?	Bo my jesteśmy waszym szczęściem	Co takiego?	I cóż? mości książę! czy już obliczyłeś?	Lubisz więc świnie?	Nie gniewajcie się, panie! Wszystko wam opowiem. Ja nie jestem winna...	Owszem. W tym wypadku chodziło mi bardziej o trafne odnalezienie prawdy niż w tysiącu innych. Zależało mi na tym, a omyliłem się kompromitująco.	Panie Smith nie mam w tej sprawie zdania. Tak jak pan zrobi, będzie dobrze. Jeżeli zechce pan wziąć mnie ze sobą na poszukiwania, jestem gotów w każdej chwili.	Tyś biedny, kochanku, nieprawda? i nie zarabiasz dużo przy tym areszcie?	Więc mi nie wracać pod Malbork?	Ano na świętego Michała będzie mu dziesięć	Biedaczka! No, przywiozłam trochę przysmaków i owoców, aby jej zrobić przyjemność.	Będziesz musiał mi tego dowieść, Copperfieldzie	Chwytajcie go! Sprowadźcie go! Sierżancie Quevillon, dwu pańskich ludzi na koń i w cwał!	Co się tam stało?	Córkę widuje Janowa często?	Dlaczego?	Dobrze, a potem?	Gdybym ja chociaż była mała...	Ha! drudzyby się za niego mścili	Hej! sąsiedzie! odezwał się głos chropawy kaszlem przerywany z jednego okna bardzo proszę. Brzydkie życie prowadzisz, nocami włóczysz się po mieście, i sam nie spiąc, nam jeszcze spoczynek przerywasz.	I pani mi przebacza?	I takie maleństwo Pan Bóg zabrał?	Idź do służbowego.	Jakby do pana. No, dalej troszkę, bo nie śmia­łem.	Jakąś przynętę?	Mówię: prawdopodobnie, bo pani hrabina była Polką, a tamte kobiety są do prawdy podobne. Nasze damy	Mówił Gabro papie?	Na wieki.	Nie będę	Nie sądzę, dziadku.	Nie sądzę.	Nie, proszę pana, chcę tanio kupić, ale nie chcę darmo.	Nigdy! powtarzam ci!	No co wolisz?	No dobrze ale do Ostępowiec jest tylko cztery godziny jazdy i wszyscy prędko wrócą.	O której pan hrabia ma złożyć tę wizytę?	Obejdę się bez tej wiadomości.	Odebrałem listy ze Szkocji, od dawnych przyjaciół ojca i moich. Sprawy moje wymagają, abym się tam udał koniecznie, może na długo... Żal mi się z waćpaństwem rozstawać, ale	On już ma żonę. Nie potrzebuje drugiej.	Owszem, ja dogryzam... ich samych!	Pan się śmiej, a ja się już roztapiam z gorąca i umieram z nudy.	Pewien bogaty Anglik jego towarzysz niedoli, którego uwolniono za drugiej restauracji, posiadał diament o wielkiej wartości. Odzyskując wolność, podarował w podzięce Edmundowi, który opiekował się nim w chorobie jak rodzony brat, ten diament. Edmund nie użył go, aby przekupić dozorców, którzy mogliby przyjąć ten diament, a potem go zdradzić, lecz zachował na wypadek, gdyby wyszedł z więzienia; wtedy bowiem pieniądze, które by dostał za diament, zapewniłyby mu los.	Proszę uprzejmie, aby pan siedział	Przecie, jakby ona widziała, ty nie miałbyś dwudziestu pięciu morgów	Rozmawia z nią Janowa?	Równy chód i baczność!	Sprzyjasz białym, których ścigamy?	Stara nie pozwoli, u Nastki z dziesięć gęb siedzi na trzech morgach.	Słucham.	Tak.	Wedle rozkazu!	Widzisz, widzisz, Karolino, co ty wygadujesz!	Wisz go na oścież.!	Wstydź się, Zosiu, pokazywać język, jakbyś dopiero była w pierwszej klasie.	Z Nastusią Gołębianką.	Zasnąłeś, ojcze?	Zatem Hektor weźmie wodewile	„Poszło”! Komuś tam o nie poszło.
A, teraz wszyscy zadowoleni! Ja to wiedziałem... To zaczynszczyki! Między nimi widocznie są zaczynszczyki! Trzeba to szczegółowo zbadać. A teraz... teraz czas na robotę. Bij w bęben!	Słuchajcie! Ja was proszę tylko o jedno, to jest, żebyście się nie śmiali. Ja oskarżę Tulke’go o niemoralność	Bo to, widzisz pan gdym mieszkała w wielkich miastach, nieraz godziny całe rozmawiałam o medycynie z uczonymi doktorami i czytałam téż trochę książek, traktujących tę naukę; dla tego zdarza mi się niekiedy, w nagłéj potrzebie, tymczasową przynajmniéj dać radę choremu.	To mnie nie dziwi. Mój Uttersonie, kiedy ja umrę, dowiesz się może o wszystkim i będziesz mógł ocenić słuszność i niesłuszność naszego postępowania. Teraz nic więcej powiedzieć ci nie mogę. A jeśli możesz teraz pogawędzić ze mną o innych rzeczach, proszę, zostań. Jeżeli natomiast nie chcesz ominąć tego przeklętego tematu, wówczas idź sobie, proszę, nie mogę bowiem znieść o tym rozmowy...	Zamilcz, lichy bajarzu! Po co przyszedłeś opowiadać tu swoje majaki. Upiłeś się wczoraj wieczór, bez ochyby, i pijaństwo zlęgło w tobie te brednie.	A, tak! chcielibyście, żebym się wygadał, a moje myśli jutro już będzie wiedział pan gubernator Kastylii i cała zasługa mnie wydarta, a komu innemu przyznana zostanie. Znam ja się na tym, nie głupim.	Pamiętasz pani, jak zakończyła się ta okropna noc, kiedy o mało nie umarłaś w swoim łożu, w tym czerwonym pokoju, a ja czekałem, dysząc tak strasznie jak ty, na chwilę rozwiązania. Dziecko urodziło się; gdy mi je podano, było nieruchome, nie oddychało, nie płakało, myśleliśmy, że nie żyje.	Teraz to chyba rodzona matka nie poznałaby was, mia donna. Jakże ja będę was nazywał?	He! Kie ja z wojska! Kęs casu, bracie. Wzieni me w halak. Kiecki nam koło usy pozaplatowali, portecki cyrwone dali i hybaj! Do pandurów. Poślimy we Węgry, het! ku morzu, w takie straśne równie, pustacie, co nie daj Boze. Wytrzymalek bez jeden rok, bez drugi, alek ni móg dockać końca, kraju... Telo me docliwiło, cok wzion i zdezenterował. We dnie jek się krył, a na mroku leciał ku halom. Ale się w jednym mieścisku, na węgierskiej stronie, do mnie przyznali. Wzieni łapać. Dopadli me w takiej wąskiej ulicce, zaparłek sie do muru plecami wzionek skalami prać, byłbyk to poprał na kupę, nie daliby rady. Ale me śtukom wzieni. Zaśli me ze zadku, postronek na syje zarucili i łapili. Toz to w seści me bez miasto wlekli. Musiałek bez takom ulice biegać, co me z dwok stron bili. Cosi pięćset kijów wsypali. Dobrze! Juści odesłali me z wartownike do Préśburku, do regimenta. Ale w drodze useptaliśmy się z jednym wojakiem, co me wiód, co był z Luptowa, juści zdezenterowalimy oba. Kaz było iść? He, bracie! Co ino raz wiater nas obleciał, wiedzielimy ka! Dopadlimy do hal, uzdobierali się, Luptak był za harnasia, i pośli na zbój. He, to było życie honorne! Ślimy w Polskom, cy ta na Węgry, na Śląsk, na Morawę, sedy nas było pełno, ale po kómorak ludzkich pusto...	A, tak sobie. Jestem już, że tak powiem, stworzeniem, które nazywają pomocnikiem bosmana... ot po prostu bosmańczykiem. A ty jużeś się uporał z tą twoją uczelnią?	Co stoicie? Ruszaj się, ty diable Zaporkę odstawić!	Dzieciaki jesteście Duże, niemądre dzieci. Kto widział tak się kłócić! Jacku ty wiesz, ile mam do ciebie przywiązania...	Dziś wieczór margrabiostwo de Cambremer! rzekł zwracając się do mnie I, powtórzywszy parę razy te nazwiska, upajając się ich melodją, doktór dodał:	Jezus! Maria!... nie wiesz pan, po co sędzia wezwał tego najszlachetniejszego z ludzi?... Pewnie chce mu powiedzieć, że Helenka zgubiona!... O, ta niepoczciwa baronowa musi mieć wielkie stosunki... już jedną sprawę wygrała i pewnie będzie to samo z Helenką... O, ja nieszczęśliwa!... czy nie masz, panie Rzecki, jakich kropli trzeźwiących?	Judy się bała Słowo honoru, nie zrobiła tego naumyślnie, co nie, Judy?	Mójeś ty złoty, nie plwaj na mnie! Już mi ta nie doczyniaj... Toli w ziemię rad bym się zapaść. Widzi Pan Jezus nowonarodzony, że nie łżę.	Na cóż to, do kroćset! Jeżeli będziemy się tym bawić, to zmarnujemy poranny przypływ.	Nie byłeś u mnie, nie znasz mnie: ja ciebie nie znam.	Nie bój się, jeszcze spać nie śpią, słychać głosy na drodze, pewnikiem rozchodzą się od Kłębów.	Nie, bo on mi okropne chwile przypomina: widziałam go po raz pierwszy na dzień przed śmiercią Cypriana, a potem widziałam znowu, gdy Bazyli rzeczy twoje odwiózł i gdzie ty byłeś? słowa powiedzieć nam nie umiał.	Niestety! to nas wszystkich spotyka.	No dobrze. A teraz niech panienka włoży pieniądze w kopertę, a ja oddam to chłopcu od rzeźnika, żeby dał Dickowi. To są wielcy przyjaciele.	Pannnie Poiret, jakże tam pańskie zdrowieczkorama? Zdaje się że panie mają jakieś zmartwienie.	Redaktorze Miziu! Niezaprzeczenie jest sporo zagadek w tej całej sensacji. Lecz materialnych dowodów nie ma, by móc ludzi więzić i proces wszczynać! Takie przedstawienia są żerem dla gazet, a kosztują państwo. Istnieją ślady, że Dancing był w związku z międzynarodową bandą szmuglerów i że w Toledo różni przestępcy oraz aferzyści znaleźli przytułek. A-to-tso papież na przykład umknął. Mina bramina jest bardzo głupia. Wzbudził podejrzenia. Śledzimy go pilnie. Podrygałowowi źle z oczu patrzy. Kogoś przypomina. Konterfektu jego szukam w albumach zbrodniczych światowców. Mimo tego wszystkiego wolę ich wypuścić za kaucją na wolność, niźli uczynić to samo później, ale już niestety pod presją ministra sprawiedliwości, który aferę chce zlikwidować, albowiem wymusza na nim ustępstwa poseł sowiecki, ambasador Niemiec, a w wielkiej cichości i londyńska giełda.	Siedm latek ja z tobą żył i aż póki na nas nieszczęśliwe czasy nie przyszły, jednego smutnego dnia nie przeżył, złości na twojéj twarzy nie widział, złego słowa od ciebie nie słyszał...	Stało się nieszczęście co teraz będzie?	Słowo stało się ciałem!	Tacy mówią, co słyszą jak się Sułkowski wychwala....	Tak. Przyjęcie, co się tak wesoło zaczęło, miało smutny koniec. W pewnej chwili wszedł komisarz policji z żandarmami i Edmund został aresztowany.	Wiłem się i stękałem od szalonego bólu kości i głowy, a ty, Swój, lizałeś mi ręce; nic innego zrobić nie mogłeś biedaku, sam w tej chacie, głodny i zmizerowany, lizałeś mi ręce i rozmawiałeś ze mną, jak umiałeś... bo nie było nikogo więcej, ktoby rozmawiał z chorym przez całe, długie dnie i wiekuiste noce... Szczęśliwi byliśmy wtedy, Swój! Prawda? Pełną gębą zajadaliśmy pasztet, co? Byliśmy wtedy bardzo pysznymi panami, bardzo pysznymi.	Wszystko się zmienia albo zmieni się mam wrażenie, że dawne czasy już nie wrócą, Aniu.	Właśnie, i to jest gruntem, z którego następne wyłaniają się pytania. Czy w stronach tamtych okoliczności będą sprzyjały rozwojowi przyrodzonych i nabytych zdolności mego męża? Czy przedstawiają się dlań szanse zostania, jak na początek, chociażby gubernatorem którejś z wysp Oceanu Spokojnego? Czy będzie tam miał sposobność rozwinięcia przyrodzonych swych i nabytych zdolności?	Zdaje mi się że powinieneś się zadowolić mą szczerością; nie żądaj więcej i nie każ mi żałować tego, co uczyniłam. Poprzestań na zapewnieniu, które ci daję raz jeszcze, że żaden czyn nie zdradził moich uczuć i że nie usłyszałam nic, co by mnie mogło obrazić.	A inoa ino (gw.) rzekł Kim.	A o cóż chodzi? o moje uwięzienie?	A, to pani Wąsowska. Ciekawym, czy jest i moja narzeczona?...	Ależ to farsa, to niemożliwe!	Ależ to niemożebne!	Ależ, drogi panie, Lulwik XIV wytracił więcej ludzi, aby założyć wodociągi w Maintenon, niż konwent, aby sprawiedliwie rozłożyć podatki, zaprowadzić jedność prawa, unarodowić Francję i ustanowić równy podział dziedzictwa	Ani myślę! Włos mi nie spadnie z głowy w Ancjum.	Biedne dziecko Nie dałby mojemu ojcu umrzeć, nie trzymałby cię w takiej nędzy, żyłby inaczej.	Chuchnijcie na mnie!	Co robisz w mojej sypialni? Jak śmiałeś uciec z więzienia? Gdzie jesteś? Nie widzę cię.	Co słychać? Są jakie nowiny?	Co teraz robić?	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Cóż zawiniłem?	Daj mi to chłopcze, pójdę to oszacować na górę i wrócę powiedzieć ci, co to warte, co do centyma. Złoto jubilerskie	Dlaczego tak na mnie patrzysz?	Donna Estefana tylko.	Dużo płacisz?	Frémont, nie mów źle o przymierzu francusko-rosyjskim. To najlepsza reklama wyborcza.	Gdzie?...	Grubą lachę i skoczył przez płotek.	Hm!	Hę? pochwycił zdumiony stary. Cóż? czy Adama wnuczka? Salomona córka...	Imponuje, moja pani, nie chce obok nas usiąść.	Jak dla kogo! Dla zaczepiających niewiele obiecujące, ale dla prawnych posiadaczy cenne! Niech będzie Bronisława! Co, mała, zgoda?	Jakże to już późno a trzeba jeszcze wydać tyle rozporządzeń przed wyjazdem. Réne, mon enfantmon enfant (fr.)	Jaśnie wielmożna panno podkomorzanko...	Jeszcześ nie pomiarkował? Toli dziś niedziela, miałeś pożyczyć koni i jechać z dzieckiem do kościoła.	Już?	Kassa zamknięta.	Kmieciem jesteście?	Mam ją gdzieś. Daj spać.	Mokra robota?	Może uchylić trochę rolety? Inaczej wcale czytać bym nie mógł.	Mówi pani jak nieprzytomna.	Nic o tym nie wiedziałam! Chodź pan ze mną, chodź!	Nici mia comu si faNici mia comu si fa (dialekt południowowłoski)	Nie bądź surowym dla niego, ojcze Ramzes XIII chce poprawić dolę chłopów i rzemieślników: da im co siódmy dzień odpoczynek, zabroni bić ich bez sądu, a może obdaruje ziemią...	Nie ma co dalej opowiadać!	Nie rozumiem mości książę jak gdybyś mówił po polsku: (C’est du polonais pour moi).	Nie zadaję sobie wcale fatygi myśleć o panu	Nijak nie może!	Od córki kantora.	Otom już na rozkaz najmiłościwszego pana	Pan Pełka?	Pobożność, Niedziela	Podróż	Polityka, Sarmata	Prawda! Tak, to prawda!	Przepraszam pana najmocniej Tę kartę tytułową rytował Leonard Gautier, uchodzący za bardzo zdolnego artystę w swoim czasie.	Prześlicznie i koniec?	Rano lało, a teraz wody ani znaku.	Są więc tam rzeczy straszne?	Tak czy może być coś fatalniejszego dla życia samego niż to zestawienie: ta pani młoda, radosna ciekawość życia i ponurość starca, który schodzi do grobu z przekleństwem?	Tak jest, panowie bracia.	Tak. I tego właśnie nie widziałem.	Taka sobie. Lepsza ta, niż żadna.	Taką jak Sahara?	To smutne, ale można zaradzić. Panien jest więcej niż kawalerów.	Tobie je zawdzięczam, Rumi.	Toś ty z tamtej chałupy, co za wodą?	Um! Wolałbym sprzątać, tatulu!	W toilette-clubie! W ratuszu szelmę znów ostrzygli. Cóżeś chapnął znowu?	Wisz i Doman! Wisz i Doman!...	Wystarczy ci pokazać drogę!	Właśnie to jest najgorsze, że nie jesteśmy. Ale cały urok sytuacji polega tylko na tym.	Zobaczysz...
Aha więc i ty sądzisz, że jestem genialnym ekonomistą?	A któż temu winien mój drogi Kaziu, jeśli nie ty? wszakże muszę dla ciebie gospodarzyć i troskać się, bo sam się zająć interesami nie chcesz i nie umiesz. Mnie to i panu strażnikowi, co tak łaskaw że nam pomaga, winien będziesz, jeśli ci kiedyś zdam majątek i interesa uregulowane, ale to mi życie zabiera.	Oczywiście. Taki sam jak ty szyjesz.	Owszem, ma! To jakby załamywanie się blasków tych właśnie uczuć na miniaturowych kropelkach wzajemności, w atmosferze zgodnych i świetlanych warunków. Im ona jest szersza, więcej barwista, gdy się nie widzi końca, wówczas daje szczęście ogromne. Zawsze jednak lepiej nie analizować jej zbytnio, nie rozbierać na atomy może spłynąć jedną kropelką zimnej wody i zamarznąć w kryształek, raniący serce. Jaka bowiem ona jest, to kwestia siły poprzedzających ją burz, ale już jest sobą; gdy się chce ją rozdrabiać, wyjdzie parodia.	Nie wątpię już o tym gotowym przysiąc nawet na to, bo widzę już, że i językiem moim rządzą; o tym tylko nie wątpię, co było rzeczywiste i na jawie, że mnie wtedy jak piłkę w górę podrzucali, bo dobrze to w kościach czułem.	A ja chciałem panu zaproponować, by do Syjamu raczył się udać, gdzie zrobi karierę. Natychmiast mógłby pan objąć posadę w randze ministra na królewskim dworze. Z wielkim powodzeniem tumanić potrafi pan obcych i swoich, nie pozwalając nikomu na to, by się pokusił o docieczenie, czy też przypadkiem i w jakim stopniu nie raczył zbałwanieć sam pan szanowny.	Bardzom się mylił biorąc ją dotychczas za zamek i to niemały zamek. Ale, ponieważ to gospoda, musisz mi wybaczyć, że ci zaraz nie zapłacę wydatków, które poniosłeś, nie mogę sprzeciwiać się regule zakonu błędnych rycerzy, o których wiem przecie (a przynajmniej nie zdarzyło mi się nigdy nic przeciwnego czytać), że nigdy po gospodach nie płacili. Zwyczaj i rozum chce mieć, żeby ich wszędzie darmo ugaszczano w nagrodę trudów niezliczonych, które ponoszą, szukając przygód dniem i nocą, zimą i latem, konno i pieszo, mrąc z głodu lub pragnienia, z zimna lub gorąca, wystawieni zawsze na wszystkie niewygody, jakie się trafiają na tej ziemi.	Boże mój! Czy ja się znam na miłości i na tych wszystkich niedorzecznych rzeczach! W powieściach panny zdradzają się tym, że są lękliwe, rumienią się, mdleją, chudną i we wszystkim postępują nierozsądnie, tymczasem Małgosia nie robi nic takiego: je, pije i śpi, jak rozumna istota. Patrzy mi prosto w oczy, gdy mówię o tym człowieku, i tylko się trochę czerwieni, gdy Teodorek żartuje z kochanków. Zakazałam mu tego, ale mnie nie słucha.	Od dawna? To mnie dziwi Nie możemy tu wskrzesić trybunału kościelnego, lecz za to będziecie mieli więcej parowców, kolej i kabel telegraficzny. To przyszłość w wielkim świecie, nieporównanie więcej warta od wszelkiej chwały kościelnej przeszłości. Zetkniecie się państwo z czymś większym od dwu wicekrólestw. Nie wyobrażałem sobie, żeby miejscowość na wybrzeżu mogła być tak odcięta od świata. Gdyby znajdowała się tysiąc mil w głębi lądu... to osobliwe! Czy wydarzyło się tu cokolwiek w ostatnim stuleciu?	Czy ja wiem. Trudno określić. Na przykład robi wrażenie mamusinego synka, takiego grzeczniutkiego, rozumiesz, wylizanego, dobrze wychowanego i skromnego, a ma pasję używania najordynarniejszych słów i wymyślania od takich synów na przykład. Przy tym ma głos taki cichy... Nie lubię go.	Dobrze; niech się pani trochę przejdzie tutaj... Och, ale proszę iść swobodnie, tak jak gdyby nikt na panią nie patrzył.	Juści proboszcz tyle wie, co i my, gdzież go odeśle? Pogadam z matką na wyrozumienie. Nauka, OkrucieństwoAbo to chłopcu krzywda u nas będzie? Poje se po uszy, a zechce, to i wyżej uszu, nie narobi się, ino tyle, co naukę odprawi z godzinę co dzień.	Mój obyczaj jest kłaść się o wieczornym udoju, a wstawać o rannym, jako czynili starożytni ale na wojnie trudno! Śpisz, kiedy możesz, wstajesz, kiedy cię budzą. To mnie jeno gniewa, że dla takiego tałałajstwa musimy się inkomodowaćinkomodować (z łac. incommodum: niedogodność, nieprzyjemność)	A otóż to. Nie wie pani... Może to wszystko pochodzi stąd właśnie, że pani nie wie, jak życie pani iść powinno?	Aha! Widzę, że idziemy prosto na doły z gliną! Śliczna awantura! I to morze było wczoraj nikczemnąnikczemny (daw.)	To bardzo możliwe. Ja wszakże go nie znam.	Jeśli pani nam, to jest mnie i Zośce choć trochę dobrze życzy, to niech jej pani o dzisiejszej rozmowie naszej nie wspomina...	Nie będzie już o tym nikt mówił na tym świecie! Jedno słowo z ust ludzkich już o tym nie wyjdzie! Przysięgam pani! Teraz pomówmy, czemu pani przyjęła miejsce kasjerki?	Bez wątpienia książę chciałby mieć w ręku wyrok śmierci na pana del Dongo, ale ma, jak panu wiadomo, jedynie dwadzieścia lat kajdanków, zmienionych przezeń nazajutrz po wyroku na dwanaście lat twierdzy, z postem o chlebie i wodzie co piątek i innymi praktykami religijnymi.	Kochany Stuarcie uspokój się, tego przecież nikt nie bierze na serio.	Tegom pewna Jeśli o czym nie wątpię, to o tym właśnie.	Niech i tak będzie! juściżem ja w życiu mojém nikomu nie odmówił gościny.	Niechże mateczka do tego, co ona mówi, nie przywiązuje wagi! Przecież ona pół godziny temu rozprawiała, że jak dąb musi dłużej rosnąć aniżeli róża, tak mężczyzna musi kształcić się dłużej aniżeli kobieta...	A tak, dosyć piękny, tylko trochę niewesoły i, jak to sam spostrzegłeś, złej konduity...	Jak już strzelacie, to chociaż celnie Ta cisza ma w sobie coś złowróżbnego, przeczuwam pułapkę. Kapitanie, co zamierzasz?	Stara szkoła! Stara szkoła! My się na tym rozumiemy! Ale gdzie oni się tego nauczyli?	Zaznaczam, że o tej „niepoczytalnej chwili” teraz nie ja pierwszy wspomniałem.	A jak nie będę miał pieniędzy, by wam płacić?	Bo może nie kocha jak ja ciebie, panie...	Brat mówił, że pan Fajkowski nie może być w aptece, ponieważ jest lunatykiem...	Diabli go wiedzą, zdaje się, że mu to przyrzekł pan Morrel.	No, to co z tego?	Otylia, wdowa po Paczuli? Ona wciąż jeszcze na waszym folwarku?	Przebacz pani że jej towarzyszyć nie będę, bo chodziłam dziś po mieście, i zmęczoną się czuję.	A prawda; gdzież to się nasz pan podziewa?	A to wójtowa zległazlec (gw.)	Ależ to fałsz, u licha!	Ano, to się utopisz.	Boby się pani mama na mnie gniewała.	Coś takiego! Więc to jakiś szaleniec?	Czy to termin stanowczy i czy to twoja, ojcze, niezłomna wola?	Cóż takiego na przykład?	Jak to?	Nie trwóż się waść bo wstyd! Między nami nic ci nie grozi.	Nie ufajmy wiarołomnym! Nie ufajmy heretykom ani tym z katolików, którzy u złego ducha służbę przyjęli!	Nie. Tam jest wielka woda i góry.	No więc przez to zamordowanie pana arcyksięcia Ferdynanda będą mnie badali lekarze sądowi.	Strój odrzekł, gestykulując żywo, jak gdyby słowami nie zdołał dostatecznie wyrazić uwielbienia.	Słuchaj, Winicjuszu czym ci tego samego słowo w słowo nie mówił?	To krewny hrabiego GeldriiGeldria	Umyślnie tu czekałem. Nasi już są na dworcu; za godzinę ładują. Prędzej.	W mojem w mojem imieniu proszę cię o to. Lecz posłuchajmy, zdaje mi się, iż mówią o mnie.	Przeciwnie, jest mi lepiej!... daleko lepiej!... Ale zmęczyłem się. Otwierasz pan nowy wszechświat; ale tak różny od tego, który znam, tak przytłaczający swoją fantastycznością, że... mąci mi się w głowie...	Winne są teatry, że zamiast być dla niektórych ludzi tylko, stoją otworem dla wszystkich, mających za co kupić sobie miejsce	A jej! cały worek nowin, taki duży, że ledwie go, idąc tu, udźwignęłam...	A tak! sławne miody w Kiejdanch, sławne! Zaraz tu przyślę do wyboru. Mam nadzieję, że waszmościowie dobrodzieje dłużej tu zabawicie.	A zwłaszcza, szepnęła z ironicznym śmieszkiem, że taki śliczny chłopak, toby się w nim panna Laura pokochać mogła.	Uda się frajda. Mimi będzie ogromnie kontenta; lecę jej powiedzieć, że i wy będziecie.	Ale i święconą wodę jej podałeś.	Cieszę się niezmiernie Trzeba nam będzie pieniędzy dla dziennika.	Co takiego? ani myślałem...	I cóż jeszcze?	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	Mówiłeś, żeś po wodzie chodził?	Oczywiście, oczywiście. Spodziewam się, że pan da sobie radę.	Powiadaj pan jemu, co pan mnie dziurę w brzuchu wiercisz.	Spotkamy się jeszcze, panie hrabio! Radzę być ostrożnym ze mną.	Spotkamy się jeszcze, prawda, mój panie?	Tak, mężu	Żeby tak pobić ludzi, no!	Żyje szczęśliwie tak samo żyła i w 1815. Ukrywałem się wówczas u niej w majątku jej koło Antibes; otóż dowiedziawszy się o straceniu Neya, zaczęła tańczyć!	Ach gdyby Pangloss był tutaj, wiedziałby i pouczyłby nas o tym.	Brat jestem.	Chcę	Cóż tam za truteń łazi po nocy i uczciwym ludziom spać przeszkadza!	Do Budziejowic.	Dziękuję pani. A pokój już jest?	Ha! Biedak! Wybierając tę zapomnianą a rzeczywiście genialną sztukę, czuł się zapewne Samuelem, który odchodzi w końcu w ciemność i w noc...	Karolu von Leuwardenie, książę Niderlandów, Fryzlandii i wielu ziem nadmorskich, czy pragniesz wejść do przemożnego Zakonu Krzyżaków?	Kiedy wyruszają, jaką drogą?	Ludzie cierpią	Lustro, Proroctwo zabrzękło	Mów mi zaraz.	Nikogo.	No, no, dosyć tego! Rozindyczyli się!	No, więc proszę:	Pana Stokowskiego niesiemy...	Panie marszałku! począł naglić głos z przedpokoju. Labe... bardzo pilno...	Przynieś mi kapelusz z sali	Tu śpię w drugim pokoju.	Turėjo su savim jūsų augintinis rodos seną buvauną tarną.	U pani de Champignelles?	W takim razie on umknie barką.	Wieczne odpoczywanie racz im dać, sprawiedliwy Boże!	Wilkowie cię przed Cztanem obronią.	Z bardzo, bardzo dalekiej północy aż z gór!	Zaiste lubię, mój kardynale, w pobliżu twego spoczywać portretu.	Zaraz dwa pytania.	Zaraz przyjadę	Żebyś pan musiał tyle forsy wytrzasnąć, też byłbyś blady.
Niech pan do nas na obiad przyjdzie, bo jest co do pogadania kieliszek wina przed podróżą nie zawadzi.	Dobry człowieku dekretynaliów, nie, chcę powiedzieć dekretaliów, widzieliśmy dosyć na papierze, na przeświecającym pergaminie, na welinie, pisanych ręką i drukowanych czcionkami. Nie ma potrzeby, abyście się trudzili pokazywaniem tych oto. Poprzestajemy na waszych dobrych chęciach i dziękujemy i za to.	A cóż to wasze myślisz że ja o chlebie i wodzie koniuszuję; jak tylko w drogę wyjeżdżam, zawsze biorę na konia taki tłumoczek. Usiedli na ziemi, a Sancho, nie dając się prosić, zawijał, jak najęty, mało kąsając, a często łykając.	Mam wydębić od ciebie jakiś dokumencik, zobowiązanie mego zacnego ojca czy coś podobnego. Okazałeś się nieczuły na jego prośby, na wzdychanie mamy, więc należy mieć nadzieję, że wzruszy cię moja boska piękność, że złakomisz się na moje uściski, no i że zapłacisz mi tym dokumentem.	Każdy, kto zna pana Cravena, wie, że ma syna, który będzie kaleką, i wiedzą też wszyscy, że pan Craven nie lubi, gdy się o nim mówi. Ludzie się martwią za jaśnie pana, bo pani Craven była tak śliczną, młodą panią i bardzo się kochali. Pani Medlock zatrzymuje się zawsze u nas, jadąc do Thwaite, i mówi matce o wszystkim przy nas, bo wie, że nas matka tak wychowała, że nam można zaufać. Jak się panienka o nim dowiedziała? Marta się okropnie bała ostatnimi czasy, gdy do domu przychodziła. Mówiła, że panienka słyszała go, jak krzyczał, i pytała jej co to znaczy, a ona nie wiedziała, co odpowiedzieć.	Ciekawa rzecz wyjdzie. Ja na przykład teraz geologii uczyć się zaczynam. I nie wiem już, czy warto?	Na wiecu się to obradzi lepiej Zwołujmy wiec.	A no, tak! dostawiłem transport towarów, za co dostanę dobre porękawiczne. zawołał, widząc, że stara panna przygląda mu się z uwagą	Ale nie spiesz się tak pan, nie spiesz Doprawdy, chyba muszę zmienić panu herb. Dam panu orła z rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach ofiarę, która na próżno usiłuje uciec.	Ja? Ależ bynajmniej, proszę mi wierzyć. Niech pan sobie przypomni, co panu powiedziałem, gdy przyszedł pan do mnie z prośbą, abym oświadczył się w pańskim imieniu: „nigdy nie kojarzę żadnych małżeństw, mój zacny książę, to moja stała zasada”.	Ach! To się dopiero nażremy! Ale co za bezczelność, Turkey, blagować o naszej punktualności i naszym zapale!	Jak w wodę wpadli! Prawdopodobnie więcej się nie pokażą, musieli zbiedz za granicę... Oto com przeszła...	Wy zostaniecie ze mną, a ty, mój dzielny Afrykańczyku, wejdź do góry i zobacz, czy nie ma tu czasem poddasza, przez które możemy uciec na dach.	Dzisiaj w nocy uciekam z tobą na front.	Może jéj ze wszystkiém na świecie niéma?	Na jakim znów sznurku?	Oddali cały swój majątek na biednych.	Ani mi się śni! Nie myślę mieszać się do tej awantury To tylko powiększy triumf klasy Kinga. M’Turk ma najzupełniejszą słuszność.	A obiecałeś się nie przeciwiać, żeby był Herakliusz?	I... nie tyla ci tam o ten grunt idzie, widzi mi się...	Kłótnia rzucił Antek i podniósł się, bo już Mateusz wrzeszczał za ścianą:	Mnie się on w ogóle nie podoba. Brunet i taki wyskrobek. Mężczyzna powinien mieć wzrost, bary...	Nasz przyjaciel wyciągnął pod tym względem świetny los. Co prawda, Lucjan ma więcej zasobów, talentu, dowcipu niż wszyscy, którzy mu zazdroszczą; następnie ta jego bajeczna uroda... Dawni przyjaciele nie mogą mu przebaczyć powodzenia, powiadają, że ma szczęście.	Położyłam się rzeczywiście, ale nawet nie zamknęłam oczu.	Sołoducha mi taki mówiła, że ją gwałtem ciągnęła, ale się jéj nie dała.	Chociażby się tak stało nawet, jak przewidujecie zali nie byłoby korzystnym dla Polski mieć sąsiada przychylnego i wdzięcznego po wiek wieka, niż odebrawszy Prusy Albrechtowi, osadzić w nich z własnego ramienia zarządców i granicząc wprost z Rzeszą, nieustannie mieć z tamtej strony zatargi i niepokoje?	Nie prorokujże strasznych rzeczy! Doprawdy, dla mnie to obojętne! Niech się kochają i afiszują on jest w porządku.	Tak jest i oddaję ci się, panie, jako niewolnik, jeśli nie złamię krzyża temu bawołowi, który jej strzeże.	A i tak by mu pan pochlebił. Racja, nie jest zbyt reprezentacyjny. Kiedy go ujrzałem po raz pierwszy, wydało mi się, że to jakiś porucznik, zardzewiały w wojsku. Tyle że wszyscy Włosi tak wyglądają; jeśli nie wyglądają olśniewająco jak wschodni magowie, to przypominają starych Żydów.	Buckingham w Paryżu! co on tutaj robił?	Dziś ubiera się w szelesty i złoto	I domyśla się pani, dlaczegom przysłał?	Ja?! Czyś oszalał? Patrzajże, co ja tu mam do roboty! Dom stawiam!	Ta Lili spod trzeciego ma wcale ładnego kochanka. Taka zdzira, jak jej się wszystko udaje.	Tak, do odbywania podróży w każdym kierunku czasu i przestrzeni, w jakim tylko jadący udać się zechce...	W zamian oszczędziłoby mu się niebezpieczeństw ucieczki. Jest możliwa, łatwa nawet ale temu młodemu człowiekowi brak doświadczenia.	Ino go zdzielić kłonicą po ty wilczy mordzie, niechby obaczył, co to oszukiwać.	Zauważyłam, że odzywa się zawsze tylko jedna z twoich głów Czy druga też to potrafi?	No tak. Ale co pan o tym myśli?	Słyszałam wielkie legendy o tych wieczorach. Co wy tam robicie?	Szkoda, to by było jeszcze lepsze. Ale to się jakoś zesztukuje, tak że będzie i choroba z pobicia, i zdechła krowa. Niech dwór płaci.	Czekaj, czekaj to nie jest zła myśl.	Przede wszystkim to nie był nasz zorganizowany człowiek, ten masowiec...	A nie zdradzisz?	Ani słychu Najjaśn. Panie, całe miasto przetrzęsione, jednych w niem jasełek prócz u księży Bernardynów i Kapucynów w korytarzach, nie znaleźć	Byłem chwytany za głowę, ramiona i nogi, a przysięgam...	Gorączka sienna, nigdy nie słyszałem o tym	Nie kochał królowej!... Kochał tylko księdza de Vermont.	Nie ma jej w jadalnym pokoju.	Nie potrzeba.	Nie znam, nie wiem, nie ciekawym. Ojciec wybrał.	Nie żyje! nie żyje! Nie żyje zdrajca i sprzedawczyk!	Nie... nie... Szukamy jeno pokoju i naszej rzeki.	No tak, mój Boże, pańskie, i tylko pańskie.	Ach! to Idrys i Gebhr? Czego chcecie?	Czy i on to samo powie, mamo? i Waldy?...	Czyż wy nam towarzysz?	Więc to pani tak dawna znajoma nieboszczyka?	Mów więc, słucham.	To bardzo pięknie z jego strony	To samo tyczy i Średniej Dżungli A przemawiam w imieniu dość znacznego plemienia...	A gorączka?	A ja w gęstéj trawie siedziała i robaczki pasła...	A mniej niż przyjacielem, czymś, jak mniemam, w rodzaju brata?	A paszport?	A wiesz, że strzelali do hrabiego?	Ależ jak Boga kocham!	Bóg zapłać	Chciałbym, żeby tego Lulejkę raz już dia...	Coś wartościowego?	Czekaj tatka latka, jak kobyłę wilcy zjedzą.	Dlaczego?	Do usług panu dobrodziejowi...	Dobrze! Dobrze! złośliwy krytyk, niesprawiedliwy w sądach. z przekrzywionym kapeluszem.	Dwóch przeciw jednemu!	Ej, byleś wasza książęca mość ciepła zażywał...	I kręgielnie. I strzelnice.	I mnie!	I wiem z kim, i wiem z kim!...	Ja mieszkam w twoim pokoju...	Kategorycznie.	Kogo wołacie?	Muzyka	Nasz gospodarz.	O, tak, najpewniejsza.	Oczywiście!	Owszem.	Przygodę!	Pułkowniku, niechże pan zaczeka, jakże tak można!	Pójdziemy do siebie, Julciu.	Skądże pan wie, że akurat ja jestem jałowcem, że akurat ja jestem tym człowiekiem, który rzepą żyć może?	Szuman miał rację że wzrasta do nich niechęć, kiedy nawet ty...	Słuchaj, chłopcze! Pójdziemy w pole zobaczyć, jak tam wygląda!	Tak sobie bywa samo z siebie...	Użyłbym natenczas siły, by go odzyskać.	W jaki sposób?	Znowu...	Żadnego.	Żądasz zatem jeszcze mego szacunku i podzięki?	„Byłbym cię mógł zastrzelić”
Chcecie mnie zagłodzić na śmierć? Jeśli tak, to lepiej było od razu mnie powiesić.	Mój Boże, tak, panie hrabio, to cała przyczyna	Tak być powinno i chwalę mocno ten obyczaj, ale to tylko praktykowało się za dawnych czasów, widać teraz dają kawałek chleba i sera, tak przynajmniej pożegnała mnie pani Dulcynea, podawszy mi przez mur kawał starego sera, ale co tam, byle brzuch napchać.	Proszę pochylić głowę w dół... o tak, zupełnie w dół! za minutę to przejdzie.	No, bo gdybym już mógł stworzyć to, co jest moim obowiązkiem, stworzyć dom dla pani, zapewniony byt... To moja wina. Tylko, że czasy są tak ciężkie. Wszędzie redukcje, kryzys... Jednak moja wina.	Ja mu się wcale nie dziwię. Ja bym tak samo na jego miejscu bardzo mało spał... Ale ja tak tylko grzecznie żartuję. Przepraszam... bez urazy...	Cóż tak patrzysz?	Ostatnim razem myślałeś pan tak samo.	Tak.	Wojna! Wojna! i tak nam, Panie Boże, dopomóż!	A dla czegóż-by nie? Przecież choć małą wiedzą w tym względzie można czasem komuś pomódz. Nie jest to zresztą nic nadzwyczajnego, bo są kraje na świecie, w których kobiety wiele się uczą i zostają naprzykład doktorami, profesorami i t. d., tak dobrze, jak mężczyźni. A i mnie bardzo często przychodziła myśl i ochota oddać się wyłącznie jakiemu naukowemu zawodowi, tylko, niestety! zawsze mi zabrakło wytrwania.	Nie wiem, jak się zdołałaś po tym wszystkim zdecydować na przyjazd do Redmondu, jeżeli rzeczywiście jesteś tak niezdecydowaną osobą	A jednak żyjąż tu ludzie I ot, jakie to zasoby sił wytryskują po tych śmietnikach! A ty, szelmo, wyrzuć z nozdrzy te circenses uliczne! Jak to się chrapy rozedrgały tabunowemu źrebięciu.	Przecie tyle lat mieszkałam w Warszawie, więc wszystko obijało mi się o uszy. Niby to przesiadywałam ciągle w domu, ale świat mnie zajmował. Taki to był ze mnie lekkoduch! Zresztą i twój dzisiejszy pan Stach znał panią Osnowską...	Mamy tu wszelkiego gatunku ludzi Jest to jedno z więzień, w których długoletni więźniowie odbywają służbę poprawczą, zanim zostają przenoszeni do Portland lub Dartmoor. Mamy tu różnych drabów. Może skoro pan ukończy swoje widzenie się z tym człowiekiem... a propos, czy pan mówi po rosyjsku?	Tak się tylko mówi! Każda z nas-by mogła, tylko że się nie potrafi oderwać od teatru Mnie jest ciężej niż wszystkim i wiem, że gdybym rzuciła scenę, miałabym lepiej, ale ile razy pomyślę, że się to musi kiedyś przestać grać, to mnie taki strach ogarnia, iż zdaje mi się, że umarłabym bez sceny...	A Mendel to nie twoje dziecko?	A właśnie, że nie znasz; to drugi ciemny szynk.	Nie mam cienia wątpliwości! Oho! Znowu to usłyszałam! Wy nie?	Nie powiadaj dwa razy, bo to niewielka sztuka.	Nie wiecie to? A dyć tamten!	To lepsze niż doły!	Wszystko odebrać. Oddać im tylko bieliznę, i to tylko białą; kolorową, jeżeli jest, odebrać. Wszystko poza tym sprzedać na licytacji. Pieniądze zapisać do przychodu. Aresztant nie ma własności Pamiętajcie dobrze się prowadzić! Żebym nie słyszał! Jeżeli nie... ka-ra cie-les-na! Za najmniejsze wykroczenie	Zbójom ukrad! To musi być chwat!	A to po co?	Byleby ks. biskup na to się zgodził, jak gotów rękę podać, ale deprekacji żadnej publicznie czynić nie będę.	Czasy! Juści, ale i ludzie są winne. A kowal to co? A wójt? Z dobrodziejem się drą, ludzi buntują a tumanią, a głupie wierzą.	O stary, bardzo stary a pomimo to chce mu się żenić. A co powiesz o jego narzeczonej?	I piliście trochę, to zaraz widać A taksę znacie?...	No, to nie jedź, hrabio, do Adama.	Proszę pana, pierwszy raz widzę bitwę ale czy to prawdziwa bitwa?	To prawda Gdzie on się podział?	Tak jednak jest, moi bracia! Przybyłem tu, aby praktycznie obznajmić się z waszą pracą, i przedsięwziąć środki ku jej ulżeniu. Chcąc być czemśkolwiek na świecie i coś umieć, trzeba nietylko uczyć się z książek, ale i z własnego doświadczenia. Ja mam być dyrektorem kopalni, postanowiłem zatem poznać pracę każdego człowieka, od robotnika aż do zarządu, od niedostatku i wszelkich kłopotów, gnębiących górnika, aż do sposobu prowadzenia całej kopalni. Tym bowiem tylko sposobem, dotknąwszy się niejako wszystkiego własną dłonią, poznawszy z gruntu wszystkie braki i niedostatki, potrafię im zaradzić skutecznie.	Przepraszam cię, tu wszyscy są chorzy, jedni na cynizm, tępą głupotę albo po prostu na nikczemność, a inni dali się wrobić, pozwolili, żeby im spreparowano pokraczne garby, żałos­ne grymasy, wykrzywione ryje, tu się w cztery oczy bełkocze albo skomli, drwi, szydzi, plotkuje i obmawia, zgnojone uciechy lo­kai i niewolników, śmichy-chichy kastratów, to jest nasza pols­ka szczerość, odwaga, fantazja i ukochanie swobody, ale za to sprawnie i bezwstydnie zaczyna się kłamać, gdy liczba oczu i uszu wzrasta, tu już nie ma żadnych konfliktów, żadnej zadry w brzuchu, kiedy się kłamie i co innego myśli na użytek własny, i co innego publicznie deklaruje. Konrad, to jest najokropniej­sze, że tutaj prawie wszyscy stają się coraz gorsi, wzrasta oświata, podnosi się poziom cywilizacyjny i upowszechnienie tzw. wartości inteligencja, wrażliwość, fantazja, uzdolnienia tylko że tego jest mało, rozpaczliwie, zawstydzająco mało, starcza tego na błysk, na zryw, stumetrówkę, olśniewający wyczyn, błyskotliwą improwizację, Starość, Klęskaa potem klops, brak­nie paliwa, wulkany wygasają, źródła się kurczą, ziemia jałowieje, najpiękniejsze drzewa próchnieją albo się je bezmyślnie ścina, i tak pokolenie po pokoleniu zaczyna się w tym kraju brawurowo, bohatersko, fajerwerki, pioruny i błyskawice, wielkie zapowiedzi i nadzieje, a potem „wiek męski, wiek klęski”, bezcenne energie już się wyczerpały, były diamenty, został popiół, „ostał ci się ino sznur”, tyle że potem trzeba żyć, natura nie udziela ludziom owej wspaniałomyślnej i litościwej łaskawości, dzięki której efe­merydy pustynne, spełniwszy swój przyśpieszony byt roślinny, umie­rają i giną, ludzie muszą żyć, zresztą chcą żyć bez względu na to, czy mają ku temu dostateczne racje i zasoby, wydaje mi się nawet, że tylko wewnętrzne bogactwo pozwala ludziom godzić się na śmierć albo śmiercią płacić, nędzarze kurczowo życia się trzy­mają, chcą się urządzać, stabilizować, podnosić stopę życiową	Moi ludzie! widzi mi się, że Józef nie mają racji...	O, jam już widział sto... i jeszcze raz sto pór deszczowych! Zanim Hathi stracił mleczne zęby, jam już pozostawiał za sobą znaczny ślad na piasku! Klnę się na Pierwsze w świecie Jajko, że jestem starszy od wielu drzew i że widziałem wszystko, co w ciągu wielu lat działo się w dżungli!	Kulwiec ma rację! Moi mili barankowie, potrzeba nam teraz zgody więcej niż kiedykolwiek... Ja bym radził ruszać co prędzej do Kmicica, żeby zaś ona go prędzej nie obaczyła, bo opisałaby nas jak diabłów. Dobrze, że tam żaden na nią nie warknął, choć mnie samemu świerzbiały ręce i język... Ruszajmy do Kmicica. Ma ona go na nas podbechtaćpodbechtać	Ale gdzie... zabaczyliście, matusiu, co Pietrek na nóżkę słaby, a ten prościuśki jak świeczka	Co też on tam robi?	Co ty wygadujesz, książę?	Doprawdy nie wiem, kim on jest, ale na pewno nie pochodzi z rodziny chańskiej, bo ma ciemne włosy. Cechą rodziny Dżyngis-chana są szarożółte włosy, dziedziczone przez potomków. Jaki ma piękny pas! Ach, per Bacco!per Bacco! (wł.) bóg wina czczony w starożytnym Rzymie, odpowiednik greckiego Dionizosa. Same turkusy! Taki pas pewnie wart... No, mój stryj dałby za niego trzysta... może czterysta florenówfloren	No, no, nie ma za co!	No, stary Czechły, wezmę i ciebie z panienką. Już też jej służ do śmierci.	Och, oczy wy moje i członki, czy nie mógłbyś zajść innym razem po resztę?	Boję się iść dalej, zanim nie wzejdzie słońce	Chciałam, aby Roch poszedł i zobaczył, czy koń nasz ma jeszcze obrok w opałce. Pan na służbie? Myślałam, że pan gdzie wyjechał!...	Co mówisz?	Co ojciec mówisz! jeszczem nie zaczął ciągnąć.	Czy jesteś tego pewien?	Gdyby chłopcy nie byli zanadto podnieceni, my sami wynieślibyśmy pana na rękach Ale, Bates, jakże pan mogłeś! Mogłeś się pan sam zarazić i cóż byśmy wówczas poczęli!	I rad by się uwolnić od rozmowy...	Ja się nie mogę żenić, rozumiesz?	Jak Bóg Bogiem...	Jutro my wypędzamy bydło!	Kiedy się wstydzę.	Nic. Zaczekaj! Będę się uczył!	Nie zmęczy się pani?	Nieprawda będzie w tę środę, co przyjdzie, tydzień.	Przekroczyły zakazaną granicę, nie zdając sobie z tego sprawy no i zginęły od żądeł Małego Plemienia. Oddalmy się stąd, zanim się te juchy obudzą.	Rachuję, że musiał kaj w chałupie schować... jak uważacie?	Ty? Ty, mój drogi, źle go wychowałeś! Dobranoc!	Tylko o tym. Ale istnienie fantazji dowodzi, że dusza nasza nie jest płytką fotograficzną, na której odbija się świat zmysłowy, lecz jest machiną, która przerabia spostrzeżenia pochodzące od świata.	Uczę się przy W. Kr. Mości.	Za dziesięć dni.	Ze mną? O czym na przykład?	Zośka, więc czemuż ze mną pozostajesz?	A gdzie tu ubikacja?	Ale powróciłem, musiałem powrócić	Ależ nie! Ja dałbym dwa razy tyle!	Bardzo legalnie. Ale nie oto idzie.	Bo nie kochasz mnie?	Cicho, szczeniaki!	Cóż tam robić będziemy?	Dobrze noga nie powinna ujść z tych ludzi.	Handel	Ja sądzę, że świadomość tych niebezpieczeństw dodaje siły.	Ja, jestem ubrana! rzekła, kapelusik męzki kładnąc Laura.	Jakie?	Jakoś nie widać Tojby	Jestem codziennym i cierpliwym uchem twoich marzeń.	Jeszcze wyżej.	Małżeństwo nie byłoby możebnemożebny (daw.)	Może... może ma go obecnie człowiek o małej stopie. Widzę znowu tylko ślad pojedynczy.	Mój mały paluszek	Nie my pierwsi	Nie wszystko jeszcze jest jasne ale będzie jasne. On stary, a przed nami życie... Rozumiesz?...	Nie.	No, jużcić wolałabym cię widzieć żoną Horsta niż donną hrabiego Szczerbica.	Od świtania mogłaś je już dziesięć razy zapleść!	Ona chora widzicie, i nie takto ona chora, bo...	Osa a.	Ot, tai pataikei į laiką!	Piję z tobą, księże dobrodzieju.	Przekonany o tym jestem, upewnić panią mogę Rozczulony jestem tą serdecznością.	Stary! Wdowiec!	Toż w grudniu zeszłego jeszcze roku ta batalia była!	U siebie masz?	Usieczże mi wacpanna pijaka Holofernesa, bardzo proszę	W bitwie.	Więc zacząłbym od tych szczurów
Kiedy mamy się już bawić w gminne powiastki, to i ja państwu coś opowiem U nas, w Legnicy, od jakiegoś czasu dzwony same dzwonią.	Jak to miło z pani strony, że już dziś przybyła pani o siódmej.	Jak to? Po tym, czego się już nauczyłeś? Dajże spokój! Nie bądź kretynem! Przecież za tydzień zostaniesz kapralem!	Mało znasz wieś Zobaczysz ją z najbliższej strony, bo i pora urocza, i Górów, dwór Tomkowskiej, to jest Szpanowskich, jest jednym z najlepszych gospodarstw w kraju. Tam już nie sielanka i nie dyletantyzmdyletantyzm	Otóż wiedz, że to było wielkie szczęście; dusza twoja, ostrzeżona moim głosem, może się przygotować do innego więzienia, twardszego i straszliwszego. Prawdopodobnie wydostaniesz się z niego jedynie przez zbrodnię. Ale dzięki niebu nie ty popełnisz tę zbrodnię. Nie posuwaj się nigdy do zbrodni, mimo największych pokus; zdaje mi się, że będzie tu chodziło o zabicie niewinnego, który nieświadomie przywłaszczy sobie twoje prawa; jeśli się oprzesz gwałtownej pokusie, którą na pozór usprawiedliwi honor, życie twoje będzie bardzo szczęśliwe w oczach ludzi... a w miarę szczęśliwe w oczach mędrca Umrzesz jak ja, mój synu, siedząc na zydlu drewnianym, z dala od wielkiego zbytku i zmierżony zbytkiem, i jak ja nie mając sobie nic ciężkiego do wyrzucenia.	Pomyśl więc o tych wszystkich wielkich i szlachetnych duszach, które żyły i pracowały na świecie Czyż to nie szczęście żyć po nich i odziedziczyć ich zdobycze i nauki? Pomyśl o wszystkich wielkich ludziach dzisiejszego świata. Czyż to nie szczęście, że możemy dzielić ich natchnienia? A potem o tych wszystkich wielkich duchach, co przyjdą po nas. Czyż to nie szczęście, że pracujemy, aby im przygotować drogę? Jeden choćby krok na ich drodze uczynić lżejszym?	A cóż! wszyscy ją opuścili wskutek interesów. To jej zmysły pomieszało. Cicho! słyszę, że płacze. Niech się wybeczy, to jej ulgę sprawi. Przez cały czas mojej służby ani razu jeszcze nie wypróżniała sobie oczu.	Aha, na wiosnę... Ta w opalach! Wiemy, wiemy. Znalazłeś ją? Słuchamy!	Cóż takiego?	Cóż to, sejm?	Cóż za ale bo?	Dulcynea z Toboso, moja pani, całuje ręce waszej dostojności i o zdrowie wasze pyta, że zaś wielkiej znajduje się potrzebie, błaga was o pożyczenie dwunastu realów na tę spódnicę perkalikową i daje wam słowo, że niezadługo ją z zastawu wykupi...	Gotowe! Postaw dyrektor na Desdemonę.	I tak pan zjechał z drogi, jak dziś wioząc nas...	I tem lepiej dla niej Ale pan gotów nas posądzić o brzydką obmowę.	I ty! Żyj, używaj, kochaj i bądź zdrów! Miałeś dla nas otwarte serce, dom i często kieszeń. Trzeźwi mówią, żeś zamknął te skarby, ale ja, pijany, nie widzę różnicy. Szczerość siedzi w kieliszku. Bądźmy szczerzy! Dajmy każdemu żyć, jak chce, a kogo warto, kochajmy i ceńmy. Szlachetnych ludzi mało znajdziemy, więc ty, Wentzel, zostaniesz nam zawsze w pamięci. Uczyliśmy się razem, służyliśmy razem, bawiliśmy się razem. Nie rozwiązujmy tych węzłów i pożegnajmy się dawnym naszym okrzykiem studenckim: fest, froh, freifest, froh, frei (niem.)	Mnie wydaje się on dobry! Czy masz co do jedzenia? Akurat od wczoraj nic nie miałem w ustach.	Na jedno musis przystać: abo sie głodem zamórz, łeb se o mur ozwal, abo kieś chłop, kie mas siłe w zylak i kościak, to se upatrz takie jedno misce w sobie, chyć sie ónego pazdurami	Nie znacie królowej naszej. Nigdy dotąd nic się jej oprzeć nie zdołało. Panowała, panuje, rządzi, kupuje ludzi lub strachem ich łamie; na starość nie dopuści, aby jej dyktowano prawa.	Niewiem kto z was winien a to pewna, że się duchowieństwo żali na ciebie. Odonicza byś zmógł, gdyby nie ono.	Skra temu niewinna, ale ręka czyjaś A no, cóż robić, toć się dlatego nie obwieszę...	Społeczeństwo... fiu... fiu!... Więc cóż niby to społeczeństwo?	Tak, byłam na to przygotowaną,	Uważacie, chłopcy Szkuniec położył się na bakbort i wyszedłszy z pełnego wiatru prawym ciągiem, zakołował i zawrócił lewym. To był ruch, panowie! Niech go kule biją! Zeszliśmy wprawdzie z kursu o dwa rumby, lecz mitręga opłaciła się sowicie: upolowaliśmy w ciągu kwadransa aż trzy sztuki.	W istocie tak, ale ostatecznie jaki masz na to dowód? Równie dobrze mogłoby być kogo innego, a zawsze należeć do mnie i dlatego ja tylko mam tu prawo rozstrzygać...	A dokąd to pójdzie, proszę pana?	A dokądto, panie Kasprze?	A jakże, słyszałem...	A jeśli będzie: nie?	A mnie z takiego samego powodu odbierasz prawo sądzenia?	A to ci go darujemy!	Ależ biegłeś paneczku.	Ależ panu obrzydło nie pismo, lecz sposób jego redagowania najprościej zatem zmienić ten sposób.	Bo gdyby mówili, że ją mają, to byłaby nadzieja. Można by się było skarżyć alibo okup zapłacić, alibo siłą ją odbić. Ale oni mówią tak: Mieliśmy jakowąś odbitą dziewkę i daliśmy Jurandowi znać, on zaś jej nie przyznał, a za nasze serce ludzi nam tylu nabił, że i dobra potyczka więcej nie kosztuje.	Bo widzisz, jego żal inaczej się wyraża. Teraz, kiedy siedzi tam sam z siostrą u kominka jest smutny, lecz niechbym się tylko pokazał, byłby...	Bo znam wszystkie tutejsze piękne panny!	Borowiecki, kto woła?	Co ci jest, kochanie?	Co znaczy Zielony Łabędź?	Czas spać	Czekam. Ojciec da stróżowi dwa ruble miesięcznie, bo mu się onegdaj urodziło siódme dziecko.	Czemu to Zosia zawsze cicha i spokojna?	Człowieka, mężczyznę.	Dacie osiemdziesiąt.	Dajże pokój tym bredniom! Któryś mój dziad musiał być w szynku parobkiem do korkowania butelek i stąd nasze nazwisko...	Dawno dowiedzieliście się o nieszczęściu?	Doskonale!... wygraliśmy!... Teraz możemy pogadać o interesach.	Et, pleciecie niedorzeczności! Co ma słońce do tego, że jesteśmy wszyscy niedołędzy?	Ja? No, co tam mówić! Siedem lat jeszcze się przemęczę...	Jak się nazywacie?	Jest w zwyczaju nagradzać giermków miejscem zakrystiana, wyznaczyć mu jakie beneficjum, lub wreszcie probostwo nawet, które mu niemało dochodu przynieść może...	Jest za co, bo posądziłam pana o robienie głupstw	Kiedyż nadejdą?	Król jedzie!	Kto taki, wasza książęca mość?	Linko?	Magnat to być musi... A robotaż owa jaka?	Masz Olek, masz Wikta, napijcie się po kropelce, sieroty.	Moi biedni cargadorzy Oszukani, oszukani!	Muszę w sobotę mieć dziesięć tysięcy rubli.	Myli się pan to wydawnictwo daje mi znaczny zysk. Zatem jest w tym dobra kalkulacja.	Myślisz pan, że nie będzie potrzebny?	Mówiła mi to właśnie. Miałem z nią formalną rozmowę Niechże pan sobie wyobrazi rozmowę z Schombergową! Gdybym to opowiedział naszym chłopcom, nie chcieliby mi wierzyć. Jakże pan ją ugłaskał? Co pan o tym wszystkim myśli? Przecież ona wydaje się za głupia, aby zrozumieć, co się do niej mówi i za lękliwa żeby odpędzić kurczę. Ach te kobiety! Nie wiadomo, co siedzi nawet i w najspokojniejszej.	Nie dla ciebie	Nie jestem spragniona widoków helleńskich.	Nie! nie! to być nie może! jeszcze trzeba poczekać.	Nie, panie sędzio śledczy. Pan prokurator naczelny nie wysiadł z powozu. Przejeżdża tylko przez Ambrumésy i prosi, żeby pan był łaskaw zobaczyć się z nim przed bramą. Ma panu powiedzieć tylko słówko.	O nie! Ja będę pamiętała.	O panu Kunickim?...	O, tylko nie ja.	Och, proszę pani, zdałoby się, zdało od przybytku głowa nie boli. Ale kiedy to będzie? jak mi tu włosy wyrosną!	Owszem! Znam go doskonale, sir.	Patrzcie, patrzcie, jak się Czema zaindyczył...	Poleż, poleż, ty w drogę pojedziesz, a ty stary, tobie odpocząć przed drogą.	Poszedł, poszedł	Przebacz, przybywam, by pomówić o zakładzie, który zawarłem z tobą tak lekkomyślnie.	Prześladowanie, krew, postrach, wszystko to dobre przeciwko barbarzyńcom ale bezsilne przeciw prawdzie.	Przyniesie, co Bóg da, a choćby też i ból, przeciem ja do nóg waćpanny upaść i prosić o nią gotowy.	Rozbieraj się... Co mu jest, prędzej gadać!	SOKRATES:	Tak, dla dogodzenia Annie i zapewnienia przyszłości towarzyszowi jej lat dziecinnych. Dlatego tylko.	Tak, mój ojcze.	Tak.	Tak. Proszę o kilka minut cierpliwości... Akcje cukrowni, pojmuje pani, moje akcje można przecie zastawić, ponieważ (jak powiedziałem) pani stanowi doskonałą hipotekę... Pani i panna Helena... Taki Mielnicki jest człowiekiem majętnym, a taki Solski... O nim nie ma co mówić.	To całe jej szczęście. Patrz pan tylko, jak ona podnosi i opuszcza lornetkę! Goriot przebija się we wszystkich jej poruszeniach	To dlatego, że mnie tam nie było! On przecie mógł umrzeć.	To jest właśnie pani Krotyszowa. Słynna pani Barbara Krotyszowa.	To prawda ale kilka miesięcy tego niezwykłego życia wystarczyło, żeby pana poznać.	To samo mógł powiedzieć wół do Arystotelesa	Tobie grozi zguba, nie jemu Jeśli on obłąkany, to on dla Kozaków święty. Jakoż widziałem, że go mają za proroka.	W lecznicy bardzo często miewamy pacjentów, którzy się kiedyś leczyli u pana. I prawie zawsze profesor poleca im stosować nadal te środki, które pan im zapisał. Profesor uważa pana za bardzo dobrego lekarza. Gdy budowano lecznicę, sam mi mówił, że ma nadzieję, że kiedyś i pan nią się zainteresuje.	Widziałem Gątowskiego.	Wiem. Werona jest takie miasto we Włoszech.	Wilczek!	Więc chodź!	Wolę to, bo nie będzie krwi Każ niewolnikowi podać mi krater do ust. Chcę pić, a rozlewam wino, bo mi ręka lata ze starości...	Wspominałem coś, ale tylko ogólnie, jak sądzę.	Wszystko jest jasne Ona kocha innego...	Wężu...	Że ja zbyt wiele... przecierpiałam.
Bo jej dać nie może. Nie obudzę profesora i nawet mu nie wspomnę o tym, że pani była. Nie chcę mu zakłócać spokoju. Och, wy, z waszą chciwością i zazdrością, nawet nie rozumiecie tych szlachetnych wyżyn, tego  bezmiaru dobroci, tego poświęcenia, których pełna jest dusza skrzywdzonego przez was człowieka. Poznaję panią już w tym, że pani tu przyjechała. Bo oczywiście nie uwierzyła pani słowom mojej depeszy. Sądziła pani, że to jest tylko wymysł. Co?... Prawda? Myślała pani, że to kłamstwo. Że profesor Wilczur chciał przez to dać do zrozumienia, że nie odmówiłby pomocy, pomimo doznanych krzywd, gdyby tylko mógł? Otóż myli się pani. Wobec pani nie jestem zobowiązana do żadnych wyjaśnień, ale powiem pani. Niedawno  wściekły pies pogryzł rękę profesora i od tego czasu, chociaż  przeprowadzono potrzebną kurację, lewa ręka znajduje się w nieustannym  drżeniu. Czy teraz rozumie pani, że profesor naprawdę nie może podjąć się operacji?	A skądże wy wiecie, że to fałsz? wy i ja równie nie znamy go; któż tu jest chrześcijaninem, aby nas objaśnił, kto z nimi bliżej obcował? Nikt; przeto wiemy o tem tyle, ile wie motłoch uliczny, który lada baśń powtarza łatwowierny; wiemy, ile wiedzą niewiasty od przestraszonych kapłanów, co żyją ze świątyń a głodu się boją. Ja nie twierdzę, żeby tam prawda była ale pewnym nie jestem, czy tam jej niema. Jeżeli zaś znajduje się choć odrobina prawdy w nauce tej, prześladowanie i krew nie pomogą, prawda zwycięży.	A tak! możnaby zrobić pieniądze... albo stracić! Tymczasem parostatek odbywał swą drogę zwolna, obracając pięć albo sześć razy koła co najwięcej, tak aby się utrzymać. Kołysanie bałwanów było przerażające, lecz sztuka drzewa z przodu okrętu przerywała fale, normalnie, a „Great Eastern” nie przyjmował żadnego statku morskiego. Niebyła to już wcale góra metalowa idąca przeciwko górze wody, lecz skała silna, nie zwracająca uwagi na kołysanie bałwanów. Zresztą deszcz zaczął potokami padać, co nas zmusiło schronić się pod wystawą dużego salonu. Przez tę ulewę ustał wiatr i morze się uspokoiło. Niebo się rozjaśniło na zachodzie i ostatnie wielkie chmury rozeszły się w stronę przeciwną. O godzinie dziesiątej huragan zawiał raz ostatni. O dwunastej można było mniej więcej oznaczyć punkt w którym byliśmy:	Może wyjdę, może nie, wiesz że nigdy nie robię planów. W każdym razie, lody to nie jest coś co obwołują, co obnoszą po ulicy; skąd ci przyszła na nie ochota?	Spotkał narzeczoną August, nasz pan, na pół drogi i tu się sobie pokłonili, ująwszy za ręce. Dopieroż mowy się rozpoczęły i nie wiem kiedy temu koniec będzie, bo z obu stron oratorów dosyć, a kto się do mowy przygotował, ten jej nie podaruje!	Cóż pan chcesz, aby poczęli z nami? Doszli widać do przekonania, że niełatwo przyszłoby im sprzedać Świętego Ferdynanda w jakim francuskim lub hiszpańskim porcie. Zatopią go, aby nie mieć kłopotu. Co do nas, czy pan myśli, że wezmą sobie na kark trud żywienia nas, kiedy nie wiedzą, dokąd zawinąć?	Wiesz! Jak nie, kazał bym cię tu zaraz wziąć i do lochu zasadzić! i mogę trzymać aż dasz tysiąc! Twój Bolko cię nie poratuje, a interdyktu ja się nie boję!	Ale trzeba nam wracać do towarzystwa, a ja poprosiłem dopiero o jedną z dwóch rzeczy, i to mniej ważną. Druga jest o wiele dla mnie ważniejsza, ale boję się spotkać z odmową: czy by to była wielka przykrość, gdybyśmy przeszli na „tygdybyśmy przeszli na „ty”?	Nie mylisz się ja sam, drogi kolego.	Ale kogo? Ja nie mogę opuszczać chorągwi. Cóż by to się działo, gdyby wszyscy mężowie i ojcowie rozjechali się do swoich domów? Kto się zmiłuje? Kto pojedzie do Żegnańca ostrzec moją żonę, aby co prędzej uciekała?	Powiadasz, że szykuje się na bank na Wspólnej?	Sancho nigdym w życiu nie słyszał cię mówiącego tak trafnie i dowcipnie, jak w tej chwili, i przysłowie słusznie powiada: Z jakim kto przestaje, takim się sam staje.	Przecież to zabawne że mówię do ciebie tak, jakbym ci właśnie miał za złe, że cudów działać nie możesz...	Nic nie wiész?	Nie, proszę pana.	Ona sama przynajmniej nie powiedziała!	Nie obaczycie, bo mu się całkiem pochował pod łopatką.	My tutaj z Watsonem stwierdziliśmy tylko jeden fakt: szczekanie psa na bagnie. Słyszeliśmy je wyraźnie, więc to nie legenda ani przesądy. Gdybyś pan zdołał schwytać tego psa, byłbyś najpierwszym detektywem na świecie.	Nic nie znalazłem, panie ministrze, i niczego nie szukałem.	To dobrze, dziękuję ci... Przyroda nieożywionaMyślę, że mu przyjemniej będzie spoczywać pod kamieniem, który słyszał nasze rozmowy i patrzył na łzy. Ach, jak ciężko wspominać... A napis, wieszże jaki?... Kiedyśmy się rozłączali, zostawił mi parę strofek z Mickiewicza. Pewnie czytałeś je kiedy.	To nie są obrazy a raczej owszem, dobrze pani mówisz, to są obrazy, ale nie ludzką ręką malowane...	Dama, Rycerz, Pan, Sługa, Obowiązek rzecze Don Kichot w mit. rzym. bóg wojny.; kiedy zaś przywrócę ci państwo twoje, księżniczko, wolność rozporządzenia swoją osobą pozostanie przy tobie, gdyż co do mnie, dopóki wolność moja poddana będzie prawom tej... nie mogę powiedzieć nic więcej... dopóty niepodobna mi jest żenić się choćby z samym nawet feniksem.	Mimochodem byłem świadkiem egzekucji komendanta Smyrny, którego padyszach kazał Kosrefowi stracić; jedna z najciekawszych rzeczy, jakie widziałem, mimo iż dużo widziałem; opowiem to wam za chwilę przy śniadaniu. Ze Smyrny porżnąłem do Hiszpanii, dowiedziawszy się, że tam jest rewolucja. Och, udałem się prosto do Miny, który mnie mianował adiutantem i dał mi rangę pułkownika. Biłem się za sprawę konstytucji, która padnie, bo nasi wejdą do Hiszpanii lada dzień.	Tak jest. Kłamiąc, aby mi nie zrobić przykrości, dałabyś dowód, że ci jednak chodzi o mnie cośkolwiek! A przy tym, widzisz, to mi zaraz wiadomo, co jest kłamstwem, a co prawdą.	Daj spokój, Grzela, nie trafisz z niemi do rozumu: trza by każdą sprać abo żebych twoja była, to cię wtedy może posłucha	A cóż by się stało, gdyby plac-major przez głupotę obraził się na was?	Jakkolwiek szybki i wyborny jest twój statek, nie zdoła jednak wpłynąć w górę wodospadu Morgheda.	Więc czemu tego nie robisz?	Masz tobie!... racz mi pan powiedzieć, czy sprawa moja pogorszyć się może przez to, co zrobiła żona podczas pobytu mojego w więzieniu!...	Przepraszam pana, że zaraz na początku przerywam; ale chciałabym wiedzieć, czego on jeszcze szukał? Przecież już posiadał sekret zwierciadlany?	Znowu pleciesz niedorzeczności. Ja nie zabijam jej przecież!	Niech zdechnę, ale to na nic!... Gdybym przez tydzień asystował pani, to powstałoby tyle plotek, gadań, przypuszczeń i t. d., licz aż do dwudziestu!	Panie darują, że gdy się słyszy... W Paryżu tak rzeczywiście... bardzo, bardzo rzadko...	Dziwnie się robi człowiekowi, gdy patrzy na te dzieci w kościele...	Czy bardzo panu o to chodzi?	W żadnym razie. Wielki pisarz już dziś musiałby wstrzymać wypłaty, gdybym mu nie dała czterdziestu talentów, które mi Tyr przysłał.	A właśnie, że tak.	Każdemu czas na swoje.	Wiem o tem; lecz możesz umieścić mnie gdziekolwiek na prowincji, u jakiej znajomej damy: w swoich stronach rodzinnych, naprzykład...	Dobrze już, dobrze. Bardzo ci dziękuję Ale nie przypuszczasz chyba, aby pan Ropuch z Ropuszego Dworu mógł chodzić po świecie w przebraniu praczki!	To wybierzcie tam, byle młodą, i włóżcie na wózek pod kozioł.	Urban udawał, że ma niezawodny sposób wypędzania szczurów. Ladaco, jeszcze się obłowił. A ja przywiozłem trzysta franków cioci Dorze jako trofea mych trudów. Żebyście ją widzieli w tej chwili! Radziłem za ten kapitał nabyć chińskie dziecko!	Tylko co wyszedł i pewnie nie wróci prędzej niż za godzinę.	Ludzkie języki kłamliwe i niepoczciwe są Toć pan świątobliwy, rozumny, potężny, który z książęty na równi stać może, ale psy na księżyc nawet szczekają.	Jak to! bywa u was Sainclair, sławny liberał; kiż licho on tutaj robi? Muszę podejść do niego, zagadnąć go, pociągnąć za język; powiadają, że dowcipny.	A ja mam niepłonną nadzieję że dzień dzisiejszy spełni nasze oczekiwania!	„Przypatruję się czemuś, co wygląda jak łódź odpowiedziałem bardzo wolno.	Dziękuję panu serdecznie, bardzo się cieszę...	Ma się rozumieć!	Ten, który się z dziadem zmawiał w karczmie.	Czyżbyś była, mamo, zadowolona, że mnie spotkał wstyd wobec całej szkoły?	Obiecałeś mi opiekę, przyrzekłeś mnie obronić od jej gniewu; pamiętaj, że ty mnie zgubiłeś!	Panu się podoba tutaj, w Polsce?	A skąd to pani przyszło do głowy?	Mam tu kapelusz jednej mojej znajomej. (Był to kapelusz Ewy).	Tortury, kochany hrabio. Mocne, żelazne śruby do ściskania nóg albo też trzy tęgie miary wody wprowadzone lejem do żołądka: oto argumenty przywodzące do opamiętania najzatwardzialszychnajzatwardzialszy	Doprawdy? Kogóż to pan uważa za mych poddanych?	Jak to błąd?	Oszalała cóż to! brat twój?	Toż to widocznie djabeł wcielony ten śmiałek	Wielkie to nieszczęście!	Więc dalej, oto woda w szklanej wannie, zaraz do niej naleję esencji zapomnienia.	Ale, ale, możesz sobie napchać kuferek bez obawy, aby ci miał trzasnąć. Ty jesteś la Bertellière, solidna, trwała kobieta. Jesteś ociupinkę żółta, ale ja lubię żółty kolor.	Wie pan, kto jest ta niby księżna?	Ale teraz wyszłabyś...	Prosto do gościńca.	Jak największą, przyjaciele i dlatego będę was prosił, abyście ograniczyli swoje wycieczki myśliwskie do okolic Granitowego Pałacu.	A więc?	Co? I pani go potrzebuje?	Wszystko mi jedno chciałbym jednakże zrozumieć...	Co tu wykładać, kiej zapis zrobił!	Jeszcze troszkę	Mów mi o ojcu	Müller!... Jego mi żal:	Z pewnością nam obu, bo przecież jesteśmy razem!	Jak pan powiada?	A mnie wykończy ta przeklęta gorączka.	Arturze, jesteś aniołem! Jakże ci podziękuję?	Cóż robić! Cierpimy za winy ojców.	Jak długo służyła u pani zmarła?	Słyszysz pan! zawiadowca rozmawia z sobą.	Chateaubrriant? ... Chateu Thierry?	Choroba... Stary zły, ścierwo.	Cicho, kamracie, nadchodzą!	Czemu?	Dlaczego?	Dobranoc!	Głupiec	Ile masz lat?	Ir aš!	Niech je obiedwie żona wasza zaprosi.	Niech żyje generał Eblé	O amorach!	Obiad dawać! Obiad!	Owszem, przyjdę	Poczekaj.	Przeprasza, obiecuje poprawę i zmianę. Prosi o modły.	Servus, wuju!	Tuo laiku mūsų ruoša dėl ko kito dabar atsiprovinės.	Wszystkich.
Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	Bom zapomniał, co mi pan kazał wam powiedzieć. Na odjezdnym w Spychowie zawołał mnie i powiedział tak: „Podejmij pod nogi panienkę ze Zgorzelic, bo czy w złej, czy w dobrej doli nigdy jej nie zabaczęzabaczyć (daw.)	Nie, mój drogi, ja tego nie powiedziałam. Lusia popełniła błąd nie w tym, że za pana wyszła, lecz w tym, że wychodząc za pana nie wiedziała, iż jest pan człowiekiem o, powiedzmy, miękkim charakterze.	Szkoda! Czekaliśmy tak długo! Czy jednak spytałeś ją o imię, może ci zbrakło czasu?	Tak jest. Pan mnie nie znał?	To nie ja, panie hrabio To ktoś inny, któremu wyświadczyłeś pan tą samą przysługę: pomylił go pan ze mną. Owszem, mówmy o tym, błagam, bo jeśli opowiesz pan o tym, to może powtórzysz nie tylko to, o czym już wiem, ale także dodasz wiele faktów, o których nie wiem.	A słyszałem! Przeciem nie głuchy, a pan choć mówił z cicha, ale wyraźnie. Lada dzień wojna będzie, powiedział!	Ach, ach!... Pan Zgierski doskonale trafił. Muszę się z nim zapoznać.	Alkohol, Obyczaje, Pan, Sługa, Jedzenie	Biedne dziecko pan jest jeszcze strasznie młody.	Cieplej tak?	Co pan przez to rozumiesz?	Czy ci tu źle?	Czy można tam autem dojechać?	Nie spiesz się tak, Maksymilianie	Niech pan przyjdzie Pies będzie, ale w takim razie jestem zmuszony prosić o zaliczkę trzydziestu koron.	No... ale że też to pan jest naprawdę!	O dla Boga! Patrzcie no, panie rycerzu, kto to ku nam z pagórka idzie.	Pamięta pan ten dzień, ten nieszczęsny dzień, w którym pana poznałam?	Panie idą w Aleje?	Proszę o odpowiedź zupełnie na seryo. Czy te ostatnie słowa były żartem, czy też wyrazem pani życzeń, warunkiem?...	Przecież baron na wsi... tak daleko od Warszawy...	Tak, ale trzeba pamiętać, że nie jesteś podzwrotnikowym ptakiem.	Tak, ojcze Jesteś zdziwiony, jak widzę, bo od początku całej tej intryżki nie okazałam najmniejszego sprzeciwu, pewna, że w odpowiednim momencie przeciwstawię się zdecydowanie ludziom, którzy bynajmniej nie pytali mnie o zdanie, i sprawom, które mnie napawają odrazą. Tym razem ten spokój, ta bierność, jak mawiają filozofowie, wypływały z innego źródła. Jako uległa i oddana córka ćwiczyłam się w posłuszeństwie.	Wiem o tym. Opowiadano mi tę historyjkę ze wszelkimi szczegółami. Wiedziałem o niej, gdym się tu wybierał. Kochany pan byłeś w Paryżu?	Wracam właśnie z wakacji z powrotem na studia. Mamy jechać w kilka osób. Jedna z koleżanek poświęciła się specjalnie antropologii. Pracowała już dawniej pod kierunkiem pana Niepołomskiego. Właśnie ta koleżanka, która została jeszcze na wsi, poleciła mi dowiedzieć się, gdzie obecnie znajduje się pan Niepołomski. Miał i on obecnie jechać do Paryża... Szukałam adresu tego pana na wszystkie strony i nie mogłam dowiedzieć się nigdzie. Nareszcie poradzono mi, żeby się udać do szanownego pana redaktora, trzymającego dłoń na pulsie naszego naukowego życia...	Wszystko to jest słuszne, panie Krzysztofie, wszystko to jest logiczne, ale cóż ja poradzę, że w praktyce jest wręcz inaczej?	A bo kary na złodziejów nie ma żadnej... Hale, dużo mu zrobią, wsadzą do kryminału, dadzą jeść, w cieple się wysiedzi, z kolegami wypraktykuje, że kiej go puszczą, to jeszcze lepszy jest złodziej, bo nauczny.	A córkę mu tu na rękach przyniesiem!	A do tego jestem ci bogaty	A teraz poszukaj na stronicy 323!	A ty byłeś mniej przezorny?	Ach, jeśli cię zraniła ta małpa!....	Albo własne, pensez bien, comtesse!pensez bien, comtesse (fr.)	Anglik! Anglik, powiadacie państwo?	Boże, co to będzie, jeśli go już nie zastaną!	Chardon.	Chcesz zatem zmonopolizować, dziecko, swego nadwornego trubadura? Byłażbyś zazdrosna o przyzwoite kobiety?	Chowański mnie w ośmdziesiąt tysięcy przykrywał i nie przykrył.	Choć siądźcie, proszę nie mam was czém przyjąć, bo prócz chleba, którego mi Rataj podarował, nic tu u mnie nie znajdziecie; ale czém chata bogata, tém rada.	Chrząstkowska!	Ciekawość jest pani cechą bardzo ważną.	Cierpiałem, jak Boga kocham, cierpiałem... Pij-no do mnie koniak. Zjadłem raz „Pod Gwiazdą” taki kotlet, że leżałem po nim w łóżku przez tydzień i wiłem się, jak piskorz z bólu...	Czemuż by nie?	Daj Boże szczęśliwie	Dla czego politowania? zapytał Georges zakłopotany.	Dwa tygodnie i dwa dni.	E! do stu par diabłów nim tam jegomość wykaraska się z tym pozwoleniem, to w moim panu już i ducha nie zostanie.	Gleicher Schritt! Glied rückwärts marsch! Glied halt! Laufschritt! Glied marsch! Schritt! Glied halt! Ruht! Habt acht! Direktion Bahnhof; Laufschritt marsch! Halt! Kehrt euch! Direktion Wagon, Laufschritt marsch! Kurzer Schritt! Glied halt! Ruht! Teraz sobie przez chwilkę odpoczniesz! A potem zaczniemy na nowo. Przy dobrej woli dużo można zrobić.	Ha, nie mogłeś ich utrzymać, bo poczuły stajnię... Ładny woźnica!	Iii, za takie pieniądze psy i koty mięso jedzą.	Jak to, tutaj! Masz na myśli Pragę?	Jak to?	Jakich możliwości?	Jakto?... O święta naiwności!... Przecie oni nic o tym nie wiedzą!	Jesteś wstrętny samolub!	Jesteśmy w Kumanii, gdzie mieszkali PołowcyPołowcy a. Kumanowie ziemia w zachodniej części Azji, w 1236 roku została podbita przez Tatarów i weszła w skład Złotej Ordy., gdzie mieszkają Ugry.	Jesteśmy więc przyjaciółmi?	Jużto pocałunek Maryi niezawodnie był wam przedsmakiem; dopierożeście dostali apetytu na dziewczęta!	Kasza pewno wyschła?	Kiedy?	Która to?	Które żywią się kamieniami	Kłótnia	Moja droga, każdy mężczyzna jest dżentelmenem, czułym, arcydelikatnym i nadskakującym wobec wszystkich ładnych kobiet do czasu, póki nie nabierze do nich praw. Prawie każdy później zmienia się do niepoznania.	Myślę o kapitanie twoich domowników, ojcze.	Nam wolno.	Nie mnie głowa, ale tym paniom serca z żalu gorą!	Nie to nie ma żadnego związku. Ci są po prostu Grandin, Grandin de nic a nic. Ale bardzo by chcieli być de coś, co ci się tylko podoba. Siostra tego pana nazywa się pani de Cambremer.	Nie wiem Widziałem raz człowieka, który wyjmował króliki z pustego kapelusza. Mówił nam, byśmy się przyglądali uważnie, to zobaczymy, jak on to robi... Więc patrzyliśmy, patrzyliśmy...	Nie zbiłem go to na odpuście we żniwa, jeszcze się pono lekuje...	Nie. A po co jemu się trudzić. Wojskami dowodzą młodsi, wnukowie Dżyngis-chana: Baty, Peta, Bajdar i jeszcze kilku innych, wszyscy wielcy behadyrowie, co już świat podbili. Słowo, ObcyWielki chan nie miesza się do wojny, siedzi sobie w stolicy, w KarakorumKarakorum	Nigdy się nie żeń, Dorianie. Mężczyzna żeni się ze znużenia, kobieta przez ciekawość: oboje doznają rozczarowania.	No	O tu, Petriuk, ar nebuvai vieną sykj atėjęs juodomis rankomis, a? Ar jau užmiršai, kaip panelė barėsi?	O!... Eminencjo!	O, tuś waćpani utrafiła! Bo gdyby, czego Boże broń, diabeł był od Pana Boga mocniejszy, tedy by wszelka justycja, a z nią i Rzeczpospolita sczeznąć musiała!	Och! Goroo! No, to masz czternaście pensów i kwita!	Oczywiście, nie wierzę w cuda	Otóż uważam, że mimo najskrupulatniejszych przeszukiwań wyspy niczego nie znajdziemy.	Ośmieliłem się zwrócić uwagę Najjaśniejszego pana, na szambelana Watzdorfa.	Pani wczoraj przyjechała z panną Martą prawda?	Pewnie moja siostra... Puśćcie ją...	Pora na obiad. Cóż te baby porządku przy dniu świętym nie pilnują.	Przepraszamy	Przyrzekam! będę czekała na ciebie...	Pst! Penn! Nigdy nie byłeś obłąkany Byłeś tylko trochę roztargniony.	Ratuj mnie! Tonę! nikt mnie nie szanuje! toż ja sama szanować się nie mogę! Ratuj mnie Jędrzeju! Rzetelnie podzieliłam się z tobą mojemi pieniędzmi! mam jeszcze czterdzieści talarów! Żeń się zemną! Wyrwij mnie z tej nędzy, zaprowadź w takie miejsce, gdzieby mnie nikt nie znał, gdzie nie będziesz miał zemnie wstydu! Będę pracowała dla ciebie, że aż krew tryskać będzie z paznokci! O! bierz mnie z sobą! za rok już może być za późno!	Sam nie wiem Sreber w żadnym razie zabrać nie mogę, bo by się wydało żem tajemnicę zdradził, a królewnaby mi nie przebaczyła. Idzie jej o cześć królewskiego domu. Nikt wiedzieć nie powinien, że jest do tego przywiedziona.	Skoczył no, i naturalnie, rękę złamał.	Skąd pani wie o tym?	Słusznie wspomniał przedmówca, że jest niebezpiecznym w czasach orgiastycznego zamętu pojęć w Polsce przydawać swoje widzimisię; płodzić legiony niedouków bez udziału kobiety	Takich, które dopiero muszą namyślać się, wcale nie przyjmujemy.	Toć wiem że mój brat Waligóra zdziczał zupełnie ale przecie mnie jako duchownego i brata swojego odepchnąć nie zechce i nie może.	Trzykroć...	Wiele od pacjenta samego zależy. Na jego spotkanie już dawno wysłałem mego sekretarza, A-to-tso, chińczyka. W Londynie czeka.	Wiem, o co chodzi Poszedłeś pod numer drugi i nic nie znalazłeś, oprócz wódki. Wprawdzie nikt mi nie powiedział, że to byłeś ty, ale od razu zrozumiałem, że ta heca z wódką to twoje odkrycie. I domyśliłem się, że nie znalazłeś tam skarbu, bo inaczej na pewno dałbyś mi jakoś znać. Wiesz, Tomek, coś mi mówi, że te pieniądze przepadły na zawsze.	Zrobisz to dla mnie.	Źle się cioteczka czuje?	Żrej, stara, żrej; źróbka mieć będziesz, to ci mocy trza, żrej!
Niechże mój kuzyn broni sam swej skóry. Przecież zwierzał mi się tyle razy, że nie obawia się białych ludzi. Ci zaś dwaj są bez wątpienia białymi ludźmi. Żaden wieśniak z Mugger Ghaut nie ośmieliłby się dybać na niego. Patrz! Mówiłem ci, że to strzelba. Ho, ho! Jeżeli szczęście dopisze, to pożywimy się jeszcze przed wschodem słońca. On trochę niedosłyszy, gdy wyjdzie z wody, a poza tym, tym razem ma sprawę nie z kobietą.	Słyszałem już od jakiegoś czasu coś w rodzaju krakania, tylko że nie chciałem zwracać na to uwagi; ale na te słowa wyszedłem z łodzi i zbliżyłem się do Pedra, zabrawszy trochę wody. Oczy miał czerwone wylazły mu na wierzch do połowy. Wypił wszystką wodę, którą mu dałem, ale to, czego sobie życzył, to nie było nic szczególnego. Wróciłem do szefa.	Ależ, droga księżno, przyczyna ta, że wówczas od kilku miesięcy... nie będę żył. Zdaniem lekarzy, których radziłem się z końcem ubiegłego roku, choroba, na którą cierpię i która może zresztą zmieść mnie od razu, nie zostawia mi w każdym razie więcej niż trzy lub cztery miesiące życia, a jeszcze to jest maksimum	Zatem mi nie chcesz odpowiedzieć na moje pytanie? A więc ci powiem rzecz dziwną, do której nikomu jeszcze się nie przyznałem. Idealista, Miłość romantycznaJestem wrogiem rzeczywistości jak to u nas jest w zwyczaju nie wiem. Ale tak było widmo mojej wyobraźni mniej realna, niż mój czysto mózgowy twór dopłynęła tutaj i chwilami tak myślę, że Sofonisbe, Lenora i ty	Bo wiem, że to co dam w zamian, wiele warto Chcecie się jej pozbyć, a nie macie jej co zarzucić? prawda? cięży wam? Otóż sposób w moim ręku. Zdradzę biedne kobiecisko żeby było przynajmniej za co pokutować... Dajcie mi męża, jakiego chcę!	Dobrze zapomnijmy o przeszłości, niczego więcej nie żądam. Pragnę tylko, aby w przyszłości pan de Villefort okazał się nieugięty. Niech pan nie zapomina, że odpowiadamy za pana przed Jego Królewską Mością i Najjaśniejszy Pan za naszym wstawiennictwem raczył zapomnieć tak ja zapomnę na pańską prośbę. Ale pamiętaj, jeśli wpadnie ci w ręce jaki spiskowiec, że zwróconych jest na ciebie wiele bacznych oczu, należysz bowiem do rodziny, która może utrzymywać jakieś stosunki z konspiratorami.	No! no! na bok niepotrzebna skromność! Każ podać kart i kości, niech poeci i literaci pod nos sobie kadzą, my czasu nie traćmy! Niech sobie pan Bielawski z Węgierskim jedzą się kiedy chcą od nóg czy głowy poczynając, Ursino niech bajki prawi, a inni choćby i prawdy mówili, nic nam to do gry przeszkadzać nie może.	Z głodu! Z głodu! Najlichsze stworzenia nie zdychają z głodu! Nawet psy włóczące się po ulicach trafią czasem na litościwą rękę, która im rzuci kawałek chleba! A człowiek, chrześcijanin umarł z głodu między innymi ludźmi, co również mienią się chrześcijanami? To niemożliwe! Nie, to niemożliwe!	Z pewnością nie mogłabym tego powiedzieć. Jakże wiele rzeczy zaszło, odkąd wymówiłam te słowa. Zdaje się, że już rok upłynął!	Szukam w pamięci tego imienia Zdaje mi się chwilami, że już je mam na ustach, ale gdy chcę je wymówić, ulatuje i znika!	Może najwięksi ludzie mogli sobie na to pozwolić, ale jeśli zaczniemy to robić my, jakieś marne wyrzutki ginącego świata, to na pewno nie staniemy się przez to największymi ludźmi dzisiejszych czasów.	Gdyby zechciał się zabić, mógłby to zrobić dawniej... Zresztą i pistolet by wystarczył, nie dynamit	Jeżeli ci się tak podoba to ja nie mam nic przeciw temu. Ja o tej materii nic z tobą rozmawiać nie potrzebuję.	Księże proboszczu jeżeliby rzeczy zmieniły się w ten sposób, że mój pan zamiast cesarzem, zostałby arcybiskupem, to raczcie mi objaśnić, co daje błędny arcybiskup swojemu giermkowi?	To pan Legrandin ma siostrę, która się nazywa pani de Cambremer, co ci z pewnością mówi nie więcej niż mnie.	O! Nie żartuj Nie żartuj! Niczym nie zdołasz zachwiać mego zaufania i zawsze w każdej trudności życia, jeśli tylko pozwolisz mi, będę uciekał się do ciebie, po pociechę lub radę, w każdej, gdybym się nawet zakochał...	Otóż to. Może nawet zerwanie stało się jedną z pobudek jej śmierci... Zwracam nareszcie uwagę, że pani w delikatnej formie może Heli wspomnieć o tym, co Solscy zrobili dla nieboszczki... Gdy w sercu Heleny obudzi się wdzięczność i nieco obawy o jutro, wówczas inaczej zacznie traktować pana Stefana...	Ale to jeszcze nie koniec, jeszcze mam coś do powiedzenia waszej miłości Oby mię serce wasze zrozumiało.	Szczurku wierzę, że byłem samowolny i uparty. Odtąd, wierz mi, będę pokorny i uległy, nic nie przedsięwezmę bez twojej życzliwej rady i aprobaty.	Cóż zrobić? Nie tylko znoszę, ale mam słabość do tej jedynej kobiety. Była mi na starość jak kwiatek zimą	Nieprawda, że foka to ryba?	Nie! Nie chcę ściągnąć na Rzym gniewu Merkurego, którego zawstydzilibyście złodziejstwem. Potrzeba mi jakiegoś stoika, jak Seneka lub jak mój nowy przyjaciel-filozof, Chilo.	Muszę mniej robić, bo tyle gotowego towaru, a mało co się sprzedaje. Sezon przepadł zupełnie. Kupcy są, ale ci wszyscy tylko bankrutują i zarywają. W tym roku dosyć straciłem na nich. Co robić, trzeba czekać na lepsze czasy.	To dla mnie nowość prawdziwa! U nas zwykle nawet zwolennicy jakiejś doktryny czy stronnictwa nie znają dokładnie swego dekalogu	Przecież nie nauczył się jeszcze po chińsku...	Wy, musi, że nie jesteście Niemce, kiej tak gładko po naszemu gadacie?	No, to ja go rozpalę z ogniem, to jakoś weseléj! Przyniosłem także trochę kartofli, bułkę chleba i co tam mogłem znaleść, bo podobno zapasu nie macie.	A Łakomiec widzieli. Powiadają to samo o starym Szafrańcu, co miał ze sto lat abo więcej, że go to samo ślepiami widzieli.	No, to co innego, jeśli szanowny pan wie na pewno. Una Americana! Pewno to coś takiego.	W takim razie chyba posągi wypijają wino, co dzień odnoszone do świątyń, i kamienni bogowie stroją swoje kobiety w złoto i drogie klejnoty Ale mniejsza o waszą powściągliwość!... Rada kapłańska nie dlatego rozpędza dwadzieścia tysięcy wojska i otwiera bramy Egiptu bandytom, ażeby napełnić skarb faraona...	JW. podczaszyna nie żyje!	Takeście jakoś zmiękli, że ani was tera poznać.	To by mi się dość podobało Holender, który tam mieszka, bardzo ją dobrze wyrestaurował i odda nam ją za trzydzieści tysięcy, skoro zmuszony jest wracać do Indii.	Ach, ci młodzi, ci młodzi! A w gruncie rzeczy z tego się nie umiera.	Wiecie, a Szymek Dominikowej to się ma do Nastki Gołębianki.	Chwała Bogu, że już koniec	Tak, Eugenio, byłbym bardzo małoduszny, gdybym nie przyjął. Ale nic darmo, ufność za ufność.	Będzie się wam dobrze jechało, bo woda ogromna.	Flemming, zapominasz się!	Jak się masz, kochany Copperfieldzie! Co porabiasz?	Ostrygi na kredensie?	Aj! aj! Trzy tysiące. Dlaczego pan nie żądał sześć albo osiem?	Miły Boże, oczywiście! Już dwa razy. I obydwa razy dręczył mnie zupełnie tak samo. Tamte właściwie nie dały mu kosza	A raczéj nie masz jéj, choć udawałeś, żeś ją posiadł! moja jest większą	Alboż nie jest wolny?	Cóż za okropność! Nie sprawiłoby panu żadnej przykrości zabijać swoich przyjaciół dla prostej hipotezy?	To gubernator z Zabłudowa, z Podlasia; niewielka figura i tak wygląda, jakby diabła za pazuchą hodował; ale księcia pana poufny i podobno wszystkie jego arkanaarkana (z łac.)	Ależ to impertynent!	Była to podobno niegdyś cudna dziewczyna. Toteż prędko z sutereny ruszyła w świat...	Było to zrządzenie przeznaczenia jak wszystko inne.	Niewykluczone, mój chłopcze. Opuszczone obozowisko czy wygasłe ognisko może nas naprowadzić na ślad i właśnie takich znaków będziemy szukać w czasie najbliższej wyprawy.	Oczywiście A poza tym pozwól, że wyrażę zdziwienie z powodu twego tonu, tonu tak apodyktycznego, jakby fabryka i folwark stanowiły twoją własność i sprawa zamówień zależała wyłącznie od ciebie.	To każdy wie!	To skandal!	Uczyniłem i to, i drugie, bo jak tak gładko poszło, znowu żal było odchodzić i poszedłem do drugiego działa. Boli trochę ręka, ale gwoździe wlazły!	Czy to co złego?	Pan Micawber przedstawił mi swe „ugody”; nazywa on to ugodami! Wszystko zliczywszy będzie ze sto kilkanaście funtów szterlingów.	A więc skazałbym ją na wygnanie, naznaczywszy jej pensję.	Kto to jest ten pan?	Pięć lat! To ty bardzo uczonym jesteś, kiedy tak długo do tej szkoły chodziłeś!	O Boże! Przerażasz mnie pan! Ale nieważne, mów, słucham.	Miałam tam być z ciocią, ale przyjechali Franiowie Podhoreccy i oni mnie zastąpią.	A czy pani już ma komplet?...	Wycofuje pan swych ludzi z portu?	Ale jest ksiądz pewien tego, co mówi?	Ale potrzeba wiele cierpliwości.	Jednakże JW. panie, trzeba by coś radzić, mogą być natrętni.	A cóż ja mogę wiedzieć, panie? Przecie jegomość ma lepszy rozum ode mnie.	Czy kawaler ma siostrzyczkę?	Tyżeś tu, chłopcze? Brawo! Spełniłeś powinność.	A żona twoja tu?	Cóż ci zrobił?	Pierwszy dostrzegł cię pan Mellechowicz i pierwszy ratował, bo myśmy za nim pędzili	Jak ja stąd wyjdę ojciec znowu grać zacznie...	A moje dzieci są syte?	Ani bliższej, ani tak kochanej.	Być może było niepodobieństwem Dokuczyliśmy niejednemu wężowi w tym raju, prawda, Charley?	Cóż go tak opóźnić mogło?	Jam także w tym samym miesiącu przyjechała tam ze wsi.	Niech mi pani powie choć jedno!	No tak! Coś podobnego!	Papo trochę przyszedł do siebie... Zasyła panu ukłony...	Semen! Za co mnie, jak Tatary, tak w łykach wleczecie?	Tak.	W Verrières bracia bili mnie, kiedy im dawałem powód do zawiści...	Więc jesteś wróżką. A ja często złośliwe figle płatałem, więc jestem czarodziejem.	Ciekawe doprawdy spotkanie	Do tego tygodnika?	Do śląskiej granicy niedaleko!	Gdybyś mnie kochał, jak ja ciebie...	Ja też	Nonsens.	O ósmej.	Przychować będzie wama łacniej.	Pójdą z nami!...	Ten nieszczęsny stracił rachubę miesięcy i lat	Ty skąd jesteś, obywatelu?	Umarł	Wypadek?	Zabrano mi wszystko
No! kiedy tak to wam powiem, do stu piorunów! że król jegomość niech każe tylko otrąbić po całym królestwie, ażeby wszyscy błędni rycerze, wędrujący po Hiszpanii, na wyznaczony dzień do dworu się stawili, a może być pewien, że choćby ich tylko dziesięciu stanęło, to i jednego z nich dosyć na starcie w proch całej potęgi bisurmańskiej, bez względu na jej wielkość. Cóż to myślicie, moi panowie, że to rzecz wielka i nowa, ażeby jeden błędny rycerz zmiótł od razu dwakroć stutysięczną armię, jakby jedną głowę tylko na karku miała? Kiedy nie wierzycie, weźcie którą bądź historię, czytajcie, a obaczycie, że tam pełno takich cudów! Przecieżem tego z palca nie wyssał, a na własną bym szkodę nie gadał; niech  noby żył dziś tylko nieśmiertelny Don Beliami, albo który bądź z rycerzy Amadisa Galijskiego, o! niechby oni tu byli chciałbym wtedy widzieć, jakby bisurman się kręcił jakem rycerz! nie chciałbym w jego skórze siedzieć Ale Bóg się ulituje nad ludem swoim i ześle mu rycerza, co chociaż dawnym nie dorówna, tyle przecież będzie miał męstwa, że moc bisurmańska przed nim jak puch się rozwieje. Ty Boże! wiesz, co mówię i basta.	Nie sądzę, aby ci to przyszło na myśl Bill był zawsze zbyt lękliwy, aby myśleć o zalotach. Ale możesz się nad tym zastanowić, Aniu. Bill jest poczciwym chłopcem. Muszę to powiedzieć, chociaż jest moim bratem. Nie ma złych narowów i jest pracowity. Można na nim polegać. Lepszy wróbel w ręku, niż gołąb na sęku. Powiedział mi, że chętnie czekałby, aż skończysz uniwersytet, jeżeli będzie ci na tym zależało, chociaż wolałby ożenić się tej wiosny, zanim się zacznie siew. Byłby dla ciebie zawsze bardzo dobry, tego jestem pewna, a wiesz, Aniu, że chciałabym cię mieć za siostrę.	Jaką mu śmierć przeznaczasz, panie? Można by go upiec na rożnie albo, co lepsza, rybom dać zjeść... Ty nie wiesz, panie, jak się to robi? Drze się na nogach mięso na strzępy, aby ryby przywabić, a potem chowa się po pas w wodę...	Panie, mój ojciec, człowiek mądry, rozsądny i szanujący konwenanse przewidział tego rodzaju okoliczność, na wypadek gdybym miał zamiar pozostać we Francji. Odjeżdżając, zostawił mi wszystkie dokumenty, które potwierdzają moją tożsamość, oraz list, który w przypadku, jeśli dokonam wyboru zgodnego z jego wolą, zapewnia mi sto pięćdziesiąt tysięcy liwrów dochodu, począwszy od dnia ślubu. Jest to, jak mi się zdaje, mniej więcej czwarta część majątku mojego ojca.	To ma znaczyć, że dałem się w targu oszwabić: sześćdziesiąt luidorów za konia, który tak chodzi, że truchtem może zrobić trzy mile na godzinę.	Chodzi nam o to, panie Cyrusie że przez kilka ostatnich godzin przed naszym powrotem byliśmy w wielkim kłopocie na pokładzie „Bonawentury”. Pewnie byśmy minęli wyspę, gdyby pan nie rozpalił tego ognia w nocy z dziewiętnastego na dwudziesty października, na płaskowyżu przy Granitowym Pałacu.	Chodźmy zatem do niego i zaklnijmy go na Boga, przed którego sądem niedługo może stanąć, aby wyznał prawdę. Gotów jestem wziąć go na sędziego we własnej jego sprawie, a w to, co powie, uwierzę święcie.	Deo gratiasDeo gratias (łac.) dużymi literami; cycero w typografii to jednostka długości, wynosząca 12 punktów typograficznych, czyli ok. 4,5 mm. Nazwa pochodzi od rozmiaru czcionek użytych w wydaniu listów Cycerona z 1468 r. na pierwszą stronicę. Pan, panie Kosztial, poda w „Wiadomościach Miejscowych”, że prezes G. H. Bondy przyjmie w niedzielę z rąk arcypasterza sakrament chrztu. Doda pan do tego radosne powitanie, rozumie pan? A ty, Joszcie, siadaj i pisz... Poczekaj no, jakieś mocniejsze słowo na początek.	Zabić Dantèsa? Kto tu mówi o zabiciu Dantèsa? Ja na to nie pozwolę, to mój przyjaciel; on dziś rano chciał się podzielić ze mną pieniędzmi, jak ja się z nim podzieliłem. Nie chcę, żeby go zabijano!...	A tak. Zrazu nic. Odżałowali tego wuja Dominika, nagrobek mu wystawili na cmentarzu naszego kościoła, msze kazali odprawiać za jego duszę. A tymczasem...	Ja też tu właśnie pannie Zuzannie mówię lekkie kazanie na tę materię.	Muszę cię jednak na chwil kilka opuścić Wołają mnie moje zajęcia, lecz oto są stare nasze nuty i książki, pamiętasz, jak dawniej.	Odpocznę trochę i zaczekam na nią.	Pod warunkiem, że ja będę zabezpieczona od dowodów pańskiej tkliwości. Felu, usiądź na moim miejscu	Tak? A gdzież to pan był? Nawet na obiad pan nie przyszedł!	Wiecie, jeszcze zimą naczelnik zrobił kontrakt z jednym majstrem na postawienie szkoły w Lipcach. Mój zięć im faktorowałfaktorować	Zapomniałam grzebienia na śmierć. Boże mój, i co teraz będzie?	A więc niech wejdą, na co im przeszkadzać. W gruncie są to biedacy, ci Papuasi! I nie chcę, żeby moje nawiedzenie wyspy Gueboroar przyprawiło choć jednego z nich o stratę życia.	Ach, Najjaśniejszy Panie! Okropne nieszczęście! Zasługuję tylko na politowanie!	Ale nikt nie wiedział, gdzie jesteś. Jak można nie mieć w sobie krzty żydowskiej troski, żeby zostawić męża i dzieciaki na pastwę losu?	Nie, nie, nie byłoby doszło aż do tego. I dla czego? dla kogo? dla winy, co do której nikt nie może ręczyć, czyby sam jej nie popełnił w danym razie? Czyż to moja żona? A gdyby nawet nią była? Czy moja córka? Nie, po prostu szelma; i ty myślisz, że dla takiej szelmy... Ech, przyjacielu, dajmy temu pokój i pijmy. Agata jest młoda, żywa, biała, pulchna, toczona; ciałko musi mieć jak z marmuru, nieprawdaż? skórkę najgładszą w świecie? Uścisk jej musi być rozkosznym, wyobrażam sobie, że czułeś się dość szczęśliwym w jej ramionach, aby nie myśleć wówczas o obowiązkach przyjaźni.	Daj spokój, Olga ja widzę do głębi dusz. Ja rozumiem. Jutro ja pójdę w śmierć, a wy zostaniecie. Szczęśliwszy jestem od was. Jeżeli jest wśród was ktoś, co zażąda tego czynu, oddam mu go. Ale musi czuć się bardziej przekonany ode mnie. Rok cały myślałem o tym dniu: całą istotą zżyłem się z nim. Nie zawaha się we mnie nic, nie będzie we mnie ani jednego drgnienia obcego czynowi.	No, nie! Ja się mało znam. LekarzAle, proszę kolegi, jak można... Takie ostre wystąpienie przeciwko uznanym prawdom, a nawet, powiem sumiennie, przeciwko... oczywistości. Medycyna to jest medycyna, to jest fach. Ja się nauczyłem, wydałem pieniądze, włożyłem ogrom pracy, ja umiem, mam patent	Dlaczego ofiarowuje nam pan cztery miliony za coś, co jest warte pięć? To wyzysk, panie bankierze, no, chyba że się nie znam.	Mnie też znacie, że w takich rzeczach ni sobie, ni komu nie folgujęfolgować (daw.) przydarzyć się., to miałbym dosyć. I to wam mówię, że najwięksi rycerze w Krakowie mi w tym przyświadczą. Sam ZawiszaZawisza Czarny z Garbowa	Otóż co było w tym salonie, co mogło zwrócić uwagę złoczyńców? Dwie rzeczy. Najpierw gobelin. Ale to nie on. Starego gobelinu nie da się imitować i oszustwo wpadłoby zaraz w oczy. Pozostają cztery Rubensy.	A co się tyczy potwarzy owych, w które N. Pana wmięszano i o których król wie a oburza się niemi, będziesz miał pan najuroczystsze jego zaręczenie, iż ani widzieć ani bywać u kasztelanowej nigdy nie chce i nie myśli.	Boże! No tak, tak tego znakomitego księcia! Niech diabli wezmą tych włoskich książąt!	Dlaczego bijesz się z Makowiczem?	Ech, daj pokój tym dzieciom, pani markizo Mają się pobrać, więc też co innego im w głowie, nie polityka.	Grunt już jest Pół roku temu, jak pani zresztą wiadomo, byłam gotowa połączyć się z panią Latter. Ona nie chciała. Dziś dla mnie spółka z nią nie przedstawia interesu.	Ja się pytam: co ty zarobisz?	Jakoś mi nieskładno Nigdy się nie odważę!	Skąd on się wziął tutaj?	Spodziewam się, że słyszałeś już nowinę, Bazyli?	Sądzę, że zrobiłby to samo, co pan zamierzasz Boję się tylko, aby Barrymore nie usłyszał naszych kroków.	Uszli oba Zdaje się, że cesarz dla tego z Pragi wyjechał już niemal konający, aby uniknąć Czechów, sprzyjających cesarzowej Barbarze...	Źle pan odpłaca szlachetność mego postępowania Nie chciałem dotknąć rękami szklanki, w której mi pan podał wodę dla ugaszenia pragnienia. Nie pomyślałem nawet o tym, aby obmyć zakrwawione ręce pod pańskim dachem. Wychodzę stąd, zostawiając ze swojej zbrodni jedynie cień; starałem się przejść, nie zostawiając śladu. Nie pozwoliłem nawet pańskiej córce...	Ależ, mój Boże, jak pani uważa; ja i owszem, ale nie jestem może figurą zbyt zabawną dla tak młodych ludzi	I gotów by nam inną drogę pokazać. Niechże mu diabeł wpierw pokaże, który szlak najprościej do piekła prowadzi. Zróbmy układ, panie Michale: z hultajstwem już ja będę sobie za nas wszystkich radził, ale z Tatary	Niech mnie diabli porwą, jeżeli ty nie jesteś zuch dziewczyna!... Od razu coś wymyślisz... raz, dwa, trzy!... To po prostu bajeczne!... Ale... do licha! Właśnie dzisiaj nie ma nikogo z parobków... tylko ten smyk Sören, któremu także pozwoliłem pójść do domu... on mógłby cię odwieźć...	A! pieszczoch pięknych pań z ciebie, panie Porthosie	Aha?... Niech pani zgadnie, od kogo to dostałem. To dopiero pan!... Bywali u nas nawet rublowi panowie, ale takiego jeszczem nie miał.	Ale biskup Iwo i krakowianie, a książę Henryk Jam oto właśnie we Wrocławiu był	Ale my mamy gdzieś naszą starą babcię, hę? małe ladaco?	Dobry wieczór waćpanom! Już nie zamrę, aha!	Nie można. Za daleko. Ja teraz nie mam czasu.	Przede wszystkim, panie, chciej objaśnić, co to jest perła?	Tak, panie.	Toż wiem o tym, rybko. Ale cóż to ma do Kucharzewskiego?	A Boże mój! Żebym ci ja była wiedziała, toby mię pani starościna była zaraz do nich odwiezłatoby mię (...) była zaraz do nich była odwiezła	A jestem, droga Gburciu-Furciu	A jeżeli ja moje chce tylko pić i za dziewczętami biegać...	A nie mówiłem ci, że wasza policja to banda durniów?	A, z tym, tak... tak...	Ależ pan nic nie jadł!	Bylem siły miał trochę, doma nie zostanę... pali mnie łoże i srom...	Co pan powiedział?	Co wy tu wszyscy robicie? To zupełnie niewłaściwe postępowanie.	Cóż to za krotochwile?	Dajcie mu spokój! Ty, Jurek, jesteś, dziś zupełny wariat	Dlaczegóż pani nie zawiadomiła mnie o tym?	Do czego? Do usuwania brodawek.	Do kogo?	Do wód w Forges?	Dziwaczne nazwisko	Gdzie Beatrycze?	Gdzie tam wujenka Szczerkowska od dawna i dobrze zna stosunki jarzębowskie i twierdzi, że to tylko polityka cioci Jarzębowiczowej.	Ja w te rachunki już nie wierzę. Rząd mi dość winien.	Jak to go Skrzetuski szukał?	Jestem szczęśliwy Zaprosiłem cię do siebie umyślnie, by ci to powiedzieć.	Kocham cię, złota, jedyna moja.	Kogo najmiłościwszy pan do układów z Zakonem przeznacza?	Kto?	Masz więc owce?	Mój Boże, jaka ja będę stara! Dwadzieścia siedem lat!	Mój ty zuchu, chcesz, abym ci łeb roztrzaskał?... Hola! Lubin! podaj pistolety.	Nawet księżniczki muszą gdzieś mieszkać	Nie Nie znalazłem. I bardzo mnie to martwi.	Od kogóż to?	Oj! pani sędzino dobrodziejko, źle o tém ludzie mówią.	On go kopnął	Pamiętacie Zbrojów?	Pewnie Top zwietrzył jakieś ziemnowodne zwierzę	Prisiek man!	Przypomniałam sobie dzień mojej głodówki i dziewczynkę, którą wtedy widziałam.	Pójdźmy!	Raczej zapytać...	Samobójstwo	Skąd wiesz?	Skądże by znowu?	Spróbuję w każdym razie	Syn.	Tak jest.	Tak.	To i pan przyszedł oglądać bal?	To twoja hańba, ty ulicznico!	Zapamiętaj to sobie, Adelajdo! Czyś zrozumiała wszystko?	Zdumiewasz mnie, Stefanie Ja co dzień wylewam potoki łez...	Żółte ciżemki!
Niestety. Wystarczyłyby Karolowi jako powód do rozwodu. Może i nie rozwiódłby się ze mną, bo jestem przekonana, że nie potrafiłby żyć beze mnie. Ale nie mogę dopuścić, by dostały się do jego rąk.	Nie, Ned, nie myśl jeszcze o tym Sam widzisz, że „Nautilus” zbliża się do lądów zamieszkanych, że zawraca ku Europie i do niej nas wiezie. Gdy już wpłyniemy na nasze morza, wtedy obaczymy, co roztropnie da się przedsięwziąć. Zresztą nie sądzę, by kapitan Nemo pozwolił nam tak polować na brzegach Malabaru lub Koromandelu, jak w lasach Nowej Gwinei.	A co my go obchodzimy? Jego nie ma całą noc, nas nie ma w domu cały dzień. Pijak, ale wesoły chłop.	Franio został. Nie nalegałam. W takiej chwili lepiej, jak się Waldemarowi nie będzie narzucał. Zresztą... nie był w Ruczajewie. Zabrałam tylko dziewczynki. Znały ją, lubiły bardzo.	Nie pytam! nie badam! przerwał, nie chcę wiedzieć co niemiłemby mu było wyznawać, ale usilnie pana proszę... spocząć u mnie...	Nie, tylko nie jestem do tego przyzwyczajona.	Nie. Żałowałem, że ciebie nie ma. Włóczysz się gdzieś przez cały ranek i wracasz bez tchu. Cóż to znów znaczy?	W imię Ojca i Syna, kochany panie alboż nie wiecie, że ani prawo, ani król nie czynią gwałtu tym zbrodniarzom, oddają im tylko to, na co zasłużyli.	Chociaż dopóty, dopóki im skóra nie stwardnieje. Potem cisną tę tarczę sami, na głowy młodszych. I to z roz­machem wielkim. Hę?	Lewe nic nie mówi. Prawe jest cokolwiek zajęte...	Nie jestem głodna. Nie mam zdrowia, wiesz o tym.	Nie lubię. Więc cóż?	Nie ma go dawno... I Wal z więzienia wykradziony.	Nie mów!	Nie, ale mi czeladnika z rozkazem przysłali.	Nie, nie, moja poczciwoto! Czyś ty je znalazła?	Posłuchaj no, Gizelo Nie powiem twojej siostrze, że ją kocham. Chcesz wiedzieć, dlaczego?	Walka to zdrowa rzecz, ale jednakże nie każdemu służy. W tym razie nietrudno i bez walki odgadnąć, który z was lepszy, ale to nie mocniejszy, tylko szczęśliwszy odnosi.	Wiesz, że dla mnie rzeczywiście nie było. Zacząłem naprawdę żyć dopiero, kiedy ciebie poznałem. Ale i jutro ja nie chcę innej. Naprawdę ty jesteś pierwszą kobietą, którą kocham i która... która... jest moja.	Jeżeli nie było, teraz już jest, bo taka moja królewska wola.	My nie przeciwni ożenkowi, chcecie, to się żeńcie...	W słońcu nie tylko jest ognisko jego własne ale ognisko całego także systemu planetarnego; wszystko krąży około niego, pociągane ku niemu; bo prawem jest potężniejszem od Newtońskiego, że doskonalsze panuje i przodkuje mniej doskonałym. Tu jest ognisko, tu najwyższa siła ducha rozlanego w uniwersum, tu mózg tego ogromnego stworzenia, tu życia jego skupienie. Ubóstwienie słońca w mycie Persów, doskonale pojmuję i tłumaczę sobie; wolę to jak głupią Egipcjan cybulę.	Właśnie. A ja w tym czasie nie będę rozporządzał aż taką gotówką. Muszę się ułożyć z bankiem. Na życzenie ojca występowałem u nich jako plenipotentplenipotent	A jednak zmysły nas nie łudzą Słychać przecież wyraźnie głuche pomruki w samym wnętrzu wulkanu.	Ale wszakże musi nastąpić? Wszakże trudno inaczej mniemać? Któż by po zwycięstwie nie ścigał pobitego nieprzyjaciela?	Nie bierz wszystkiego na siebie, bo to był mój pomysł	No tak, ale nie umarła. A nawet czuje się już dużo lepiej.	Posłaniec? Ja żadnego nie widziałem posłańca. Przypadkiem tylko się dowiedziałem.	Pożegnałam go i wytłómaczyłam się listem; zresztą, mówiła Laura, dziękuję mu jeszcze przez usta pańskie, dziękuję panu za jego troskliwość i zaklinam, jeśli nie chcesz mi uczynić przykrości... wracaj.	Przecież mi pan nie powie, że to zła partia!	Wczoraj wieczorem byliście świadkiem wielkiego wydarzenia, moja babo. Być może, że wasz głupi rozum tego pojąć nie zdoła. Ten żołnierz to wywiadowca, szpieg. Rozumiecie?	Przyglądałem się panu przez czas niejaki przy blasku pochodni, którą trzymał ten biedak i po prawdzie nigdy mi się nic podobnego nie zdarzyło widzieć. Czy to ze znużenia, czy też z powodu tego braku zębów?	To pallatium Radziejowskianum, dawniej Kazanowskich. Uważają go za dziewiąty cud świata, ale zaraza na niego, bo w tych to murach zaczęło się nieszczęście Rzeczypospolitej.	Wielmożny panie dziedzicu, a to z prośbą przyszłam, wedle tego, co mojemu mężowi głowę urwało w maszynie, co ja teraz sierota biedna z dzieciami, co my jesteśmy biedne. Tom przyszła dopraszać się sprawiedliwości, aby mi pan dziedzic dał wspomożenie jako mojemu mężowi urwało głowę w maszynie. Wielmożny panie dziedzicu	Więc po co się przebrałaś?	Cały się trzęsiesz Co ci jest?	Jakoś przekonywająco brzmią twoje rady, o miły, skrzydlaty kolego; niechże więc tak będzie, zdobędę się na odwagę i raz jeszcze myślą wrócę do ubiegłych na padole ziemskim czasów, których ślady pozostały mi w duszy, tak głęboko wyryte.	Jestem stara żyłam pod wielu już tyranami i zrobiłam spostrzeżenie, że po złym nastawał jeszcze gorszy. Ty jesteś największym potworem, jakiego widziałam, a więc twój następca byłby czymś tak przeraźnym, że trudno sobie wyobrazić, i chyba świat by się musiał skończyć pod jego rządami. Dlatego to właśnie proszę bogów, by nastał jak najpóźniej.	Przynajmniej do chwili, w której się dowiem historii plastra pana Desglands.	Smutno będzie teraz w Głębowiczach, co?	Tak, to moi mołojcemołojec (ukr.) powtórzył Abdank zwracając się do namiestnika.	A gdzie waść się wybierasz?	A nużbym ich pozwał? Nużby się chcieli ze mną potykać?	A zgromadzajcie się, przyjaciele!	Albo ja się pytać będę?	Ależ, panie sędzio śledczy, niech się pan opanuje...	Bardzo dziękuję gdzieżbym się ośmielił... Jak ja się odwdzięczę...	Dokąd?... Gdzie każesz, a ty przyjedź za mną... Wyniesiemy się stąd...	Gdy usłyszysz po południu głos umbajiumbaja	I budzisz się?	Ile razy miał pan do czynienia z ofiarami Antoniego Kosiby?	Ma interes do Marka!	Macie interes do mego szwagra?	Nic wam do tego.	Niech ci Jezus da zdrowie, co pamiętasz o sierocie.	Praca idzie szybko. Opisywałem właśnie ten rzadki okaz... No! A cóż pan masz dobrego do powiedzenia?	Proszę pani czy doktor Stogowski teraz przyjmuje chorych?	Słowo się rzekło, szepnął de Cerulli, słowo święte, trzymać muszę.	Żonę moją chcą zgubić wasze rozwódki, które zazdroszczą jej cnoty	A dokąd to pan idzie?	Ajdarze, jestem pewna. Przysięgnę.	Ale i szczęście.	Boże! A jaka atmosfera panowała w domu, kiedy wyjeżdżałeś?	Było to w Ems...	Ciężko.	Coś tam widział?	Dla czego?	Dużo osób już wyszło!	Gdzie jest?	Idealnie dobry człowiek. Jestem mu winna kilkadziesiąt rubli; pożyczył mi w takiej chwili, kiedy byłam już bez grosza.	Jak ty wolisz	Jakto! czyżby doprawdy ze czterech wierszy poznać można sprawcę ex ungue leonem...	Jeszcze by też!	Jo im wymienię Siestrzyne grunta wezmę na siebie, a im dam piętnaście morgów tu, przy Ślimakowej chudobie.	KaKa?	Mam	Nasz oddział przez trzy pułki Nitagera, które wyszły z pustyni.	Niech będzie parch.	Niechże go kule biją! Na Boga! Mości panowie! Patrzcie!	No, pewno.	Opieką nad notariuszem.	Owszem, proszę	Panienka!	Powiedzże zatem, Królowo Wróżek Któż to taki potrafi uczynić mnie białym?	Przeciwnie, bardzo możliwa.	Przez Strzegockiego? Prosta rzecz, rodzi go Ślaska. A czymże ta Ślaska była waści?	Robota około odbudowania zamku idzie śpiesznie	Skoczył no, i naturalnie, rękę złamał.	Tak będzie najlepiej.	Tak jest. Między Górą a Ostrówkiem.	Tak, proszę pana?	Ten szczęśliwy Corregio czekał tu tylko ażebyś go Najjaśniejszy panie, godnym swej królewskiej galerji osądził! szybko odpowiedziała podczaszyna.	To w gruncie rzeczy jest obojętne.	To zbyteczne.	Trzyma was?	Vivat Joannes Casimirus rex!	W swoim mieszkaniu, w biurze. Dziś będzie wielki bal; jutro przyjeżdża cała komisja.	W trumnach już?	Zabierze pan swoje konie i ekwipażeekwipaż (daw.)	Znam piekarza Demasa, panie, u którego przy żarnachżarna (przestarz.)
Zrozum, człowieku, bez teatru nie potrafię żyć, muszę mieć scenę, aktorów, dekoracje, światła, tylko to jedno umiem robić, bez tego staję się suchy i drętwy, jak patyk. Przecież mam czter­dzieści pięć lat, najlepszy wiek, mam siebie dobrowolnie skazać na wegetację? Jeszcze rok, dwa takiego życia, jak ten rok ostatni, i będę trupem.	Cóż ja temu winien, że na niej było S. A. R. dalej idą jasełka, śmiechy, tumult, my naturalnie ludzie ciekawi za ciżbą, zwłaszcza, że nam ktoś szepnął iż to nie prosta szopka. Wchodzimy do izby, poczyna się reprezentacja, występuje Herod przebrany za króla Jmci pruskiego, śmierć reprezentująca rewolucją paryzką, djabeł podobniuteńki do Luccheziniego, żyd...	To po cóż dzieciska rozrywać, kiej się ku sobie mają! Dać na zapowiedzi, pożenić i kwita.	Bądź rozsądną kobietką i zrób, o co cię proszą. Zamiast płakać, posłuchaj, jaki mam wesoły plan. Pójdziesz do ciotki March, a ja co dzień będę cię zabierał na przejażdżkę lub na przechadzkę i będziemy się doskonale bawić. Czy to nie lepiej niż smucić się tutaj?	Na złość ojcu. Hrabia się ocknął w nim od kokainy i to na tle społecznego przewrotu. Może...	Oto posłuchajcie niedziwota przecie to samo robić, cośmy z matką robiły. Na wsi dają prząść, a za motek, i chléb, i omastę i krupę, a czasem szmatę jaką dostać można. Ja, ojcze kochany, niechwaląc się, tak przędę, tak przędę, że mi trudno kto dorówna. Jak grubszą, to i całą talkę za tydzień wyśpieszę, matka mnie sama uczyła, a znali ją we wsi za piérwszą kądziel, bo jéj i sławna Horpyna od Mudrahela wyprzedzić nie mogła.	Proszę pana minister ten był człowiekiem zacnym, pracowitym i gorliwym i można powiedzieć o nim, jak o panu Vauban, że był zbyt grzecznym, by starać się o pozory uprzejmości, toteż nie miał potrzeby umizgać się do nikogo. Jako najwyższą pochwałę powiem, że zajmując się sprawami państwa stał się lepszym, w przeciwieństwie do tylu innych, których to demoralizuje. Miał silną duszę i żywe poczucie wielkości swej ojczyzny. Zasługuje jeszcze na pochwałę za to, iż dźwigał na swych szerokich barkach cierpliwie nienawiść kupczyków i małych markiziątek, a nieprzyjaciele nawet szanują go w skrytości serc. Ale racz pan powiedzieć, cóż uczynił tak znowu wielkiego i z jakiego to powodu wydaje ci się czymś więcej niż igraszką podmuchów wiatru, przelatujących wokół niego? PolitykaJezuici, których wygnał, powrócili, mała wojenka religijna, którą rozdmuchał ku zabawie narodu, zgasła marnie, pozostawiając po całym spektaklu jeno cuchnący zewłok spalonej rakiety. Miał, przyznaję panu ochotnie, spryt w urządzaniu rozrywek, czyli raczej dywersji, odwracających uwagę od rzeczy niepotrzebnych. Stronnictwo jego, będące jeno wytworem okoliczności i fortelów, nie czekało nawet śmierci jego, by zmienić nazwę i szefa, nie tykając samej doktryny. Stworzona przezeń intryga pozostała wierną mistrzowi i sobie samej i dalej kierowała się podmuchami wiatru. Czy to mają być dzieła wielkie, budzące podziw i cześć?	Aha! to co innego, aż mi serce rośnie! pokażże mi te ważne rzeczy, mój mileńki, pokaż zaraz, niechże sobie czym serce pocieszę, bo nie wiem, dlaczego od czasu, jakem twego pyszczka nie oglądała, ciągle mi tak smutno i przykro, że sobie rady dać nie mogę.	Ale ja tu jestem posłem i nietylko skaziłbym się sam, lecz i panu memu krzywdębym uczynił, popełniając gwałt... Młodym to przebaczono, staremu byłoby sromotą.	Dziwny prezent, nieprawdaż Widzi pani tę blaszkę, lekką jak pajęczyna?... A jednak jest to klejnot, jakiego nie posiada żaden skarbiec, nasienie wielkiego wynalazku, który może ludzkość przemienić. Kto wie, czy z tej blaszki nie urodzą się okręty napowietrzne. Ale mniejsza o nie... Oddając go pani, składam moją przyszłość...	E gdybyście nie gniewali się na mnie, jabym z wami rad pomówić od serca.	No, to pan Pencroff nie będzie się miał z czego cieszyć!	To z dobrego serca... Wszyscy mówią same piękne rzeczy, niechże ja powiem... rozsądne.	Czekaj no... co by to być mogło? Nie rozumiem... chorągwie, krzyże, ach, prawda! Na obczyźnie człek rachubę traci; zapomniałem, że to dziś oktawaoktawa stowarzyszenie rzemieślników, cech. niektóre z obrazami wracają do swoich parafii.	Czy jak ty chodzisz po ulicy tam i na powrót a oni przechodzą koło ciebie tak obojętnie, jak koło latarni jak jest na przykład deszcz to ty myślisz wtedy, że nic nie zarobiłaś Co?	Oby się spełniły twoje słowa! Bądź zdrów, chłopczyku; życzę ci, aby twoja pokuta skończyła się jak najprędzej. Ale to późno już, może byś lepiej u mnie przenocował.	Należy wszystko przewidzieć Jurand po ostatniej bitwie zechce może zobaczyć księcia, aby się na nas poskarżyć, a siebie usprawiedliwić. Będąc w Ciechanowie, zajedzie do córki, do leśnego dworca. Może się wtedy przygodzićprzygodzić się (daw.)	A ja ciebie za męża nie chcę! Wyperswaduj sobie to absurdumabsurdum (łac.)	A juści... a ja to nie żyję, co?.. patyczki stróżą, a ptaszki jeszcze w lesie.	A która to godzina będzie?	A to go objechał!	A żenić się z nią nie myślałeś?	Ach, prawda. Spodziewam się niezłej zabawy... Jak zawsze u nich będzie wyśmienita orkiestra, luksusowa kolacja i najlepsze towarzystwo.	Aha, i rów po co to wykopane?	Ale to wszystko dobrze! Ależ Zosia jest jeszcze takim dzieckiem, że ledwie za lat kilka by mogła... ale gdzież tam! Co panu w głowie!	Ależ owszem, z przyjemnością, jeżeli tylko się okaże, że macie źdźbło talentu, pisujcie ile wlezie. Tylko o ile przypominam sobie ze szkoły, toście w piórze niezbyt byli mocni. Ale nie trzeba się tym zrażać, trzeba wierzyć w siebie.	Ależ powiedz mi pan i wytłumacz co to ma znaczyć?	Chorzy, kalecy, zwierzęta, nawet przestępcy znajdują przytułek i odpowiednie warunki bytu. Z jakiejże racji dusza wyjątkowo szlachetna ma być pozbawiona tych praw?...	Co ci na tym zależy?	Co drugi Wołoch, to po śmierci będzie upiór	Dlaczego ja mam leżeć na moim brzuchu przed tym chłystkiem?	Gdyby ten jeden tylko posiadał przymiot już byłby godzien zostać mężem nie tylko pięknej Kiterii, ale nawet królowej Ginewry, pomimo gniewu Lancelota i wszystkich, co by mu się sprzeciwiali.	I stało się podług życzenia pani Czy bawiła się pani istotnie dobrze?	I ty możesz się nauczyć, tylko musisz popracować. I błędnie piszesz.	Ja zostawiłem ich po drodze: Porthosa w Chantilly, z pojedynkiem na karku; Aramisa w Crevecoeur z kulą w ramieniu; Athosa na koniec w Amiens, pod ciężarem zarzutu o fałszerstwo pieniędzy.	Ja?... Dobry?... Ależ proszę pani! Tu nie ma miejsca na dobroć. Zbijam na tej sprawie pieniądze...	Kapitanie, my jesteśmy gotowi stawić im czoło w walce. Przez tę kamienno-kolczastą barykadę niełatwo im się będzie przebić, być może wytrzymamy do przybycia Franciszka l’Olonnais i naszej pirackiej braci.	Któż się ośmieli cię posądzać?	Ma pani słuszność Zupełnie niepotrzebnie do pani to mówię. Nie po to tutaj przyszedłem.	Miała i ma do tej pory. Pan Jezus sprawiedliwy za biednego Jaśka na własnym dziecku ją pokarał... cherlawe toto, ani jeszcze nie gada po ludzku, ino mamroce jakosi nieskładnie, ciężko wyrozumieć, czego chce. Musicie tutaj wysiąść, bo ja do tracza jadę, drzewa se wybrać na stodołę.	No i co? Teraz brzydzisz się mną?	Oddawna chciałam mówić z tobą ale ze łzami i lamentami rozmówić się trudno, a ja czasu nie mam słuchać próżnych słów. Cóż ty myślisz?	Oj! to jakoby wilkowi kozę powierzono. Ale to nie twoja rzecz, tobie przeznaczona tamta pestka!	On długo chorował i doktor kazał mu zdrowo jadać. Ale on i tu jada tylko to, co tanio kosztuje. Mieszka w ciupie i hoduje ptaki, a obok ma dwa wielkie pokoje oto dzieci, które zbiera po ulicach.	Rozumie się.	Tak se usiadłem, bo mnie cosik trapi na wnątrzu.	Tak ustąp pan więc z drogi, skoro nie do mnie masz interes.	Tak, na wszelki wypadek.	Tego chudego malca... Ależ to pchła... może zginąć w prześcieradłach!	To téż ten w niéj tylko zachwyca	To wiesz więcej niż ja sam, a w kimże, jeśliś łaskaw?	Wawrzek, nie błaznuj! Takie towarzystwo stworzy każdy idyota, każdy Cabiński. Mnie nie potrzeba bandy, która się rozleci zaraz, jak jej kto mignie forszusem, tylko organizacyi silnej, z planem pewnym, organizacyi mocnej, jak mur!...	Wiesz, że to niemożliwe.	Więc nie ma życia przyszłego?...	Wszędzie odganiają. Śmieją się z człowieka i tyle. Koniec świata!	Z początku nie piechotą uciekała jeno na dwóch koniach, bo i tego psa, żeby go mór pobił, zrzuciła z kulbaki.	A któż porwał pańską żonę?	A stajnie gdzie?	A tak... przecież wiadomo...	Ach, panie proszę, broń pan dobrze naszych interesów, masz całą naszą przyszłość w rękach.	Adres?	Aus!Aus! (niem.) rzekł krótko malarz.	Chcecie wziąć mnie za towarzysza?	Chory	Co ty mówisz, Albertyno?	Czego?	Czy... pani jest zwolenniczką mistycyzmu?	Doprawdy, Jacku? Zostaniesz żołnierzem!	Dużo miodu w ziemi dobrzyńskiejziemia dobrzyńska	Dėl ko numirei? Dėl ko numirei!	Elektryczne krzesło śmierci! Kto ma słabe nerwy, niech nie siada!	I cóż dalej?	Jaki będzie ten jutrzejszy dzień? Dziwny dzień, już beze mnie...	Kiedyż pojedziesz?	Kto dobrowolnie jedzie, tego nie będziesz wiązał.	Miłościwy pan wraca do Krakowa	Nie patrzysz, Kaziu?	Nie wierzysz mi pan, przypuszczam Mówię panu, że nie ma takich drugich oczu jak moje. Spojrzyj pod łóżko.	Nie wypuszczę pana, musi pan wysłuchać tego, co powiem!	O iš kur tamsta?	O, naturalnie dopiero gdy będę dorosły.	O, wa. Nocne życie. Interesy, interesy. Tam odchodzą grube interesy	O-ha!	Od dzisiaj będziesz pan u nas. Müller dawał mi dobre referencje, dajemy panu miejsce. Pan umie po angielsku?	Ostajcie z Bogiem	Padnij, padnij! Czemu nie padasz?	Panie starosto Manuel jest bratem hrabiego Rolanda.	Poczekaj.	Pomówmy jeszcze o tych biedakach satellitach, kończył baron	Posłaniec.	Tak.	Ten człowiek jest nieuprzejmy względem obcych, niepowściągliwy w gębie i niemiłosierny. Niechże jego postępowanie będzie ci przestrogą, mój uczniu!	Waldemarze... ty ją... bardzo kochasz?	Wiem, wiem	Za całe siedem franków...	Za dni kilka.	Zaczekaj chwilę.	Zali waszmość myślisz, że w poganach fantazja nie skruszeje?	Zaraz przyniesą z komory, zaraz...	„Jak on mnie zrozumiał!...”
Tak właśnie było Ale okręt płynął z Dunkierki, a to jest jedna z jego szalup. Załoga ratowała się w wielkiej, żaglowej łodzi, statek zaś pogrążał się tak szybko w wodę, że już nie zdążyłem nic ocalić z katastrofy. Rzecz miała miejsce w poniedziałek.	Rozumie się że jak nakazuje pobożność, ja i moi ludzie, złożywszy hołd złotym wizerunkom słońca, zatrzymaliśmy pochód. Jest to tak ważna wróżba, że bez rozkazu nikt z nas nie ośmieliłby się iść naprzód.	To znaczy, że go płoszą.	Z tego co się tu i ówdzie po drodze słychiwało zdaje się że Leszek w księżowskich rękach, pobożny pan a miękki, choć mężny, wojny nielubi. Konrad jeżeli go z siodła nie wysadzi, to byle spadł na nie skoczy, i wszystkiem zawładnie. Tak ludzie prorokują.	A ja ci mówię, że nie pójdziesz.	Dziewięćdziesiąt na czterdzieści... Przez ten czas Lecoeur opowiadał wszystkim dziewkom na ulicy Carreaux, że on to zrobił, a właścicielki domów publicznych składały u komisarza policji kolczyki, łańcuszki i pierścionki wdowy Houssieu, które rzeźnik rozdawał ich dziewczętom. Ten Lecoeur, jak tylu innych morderców, sam się wydał. Ale Roquincourt, wściekły, zatrzymał Skowronią Nóżkę w areszcie. Siedzi tam jeszcze. Dziewięćdziesiąt dziewięć... i sto.	Tak to, tak! PolakGórą, kiej to błyskanie, lecą boskie przykazy, a nikt, żeby ksiądz, żeby najmądrzejszy, ich nie przejrzy przódzi, aż padną na naród ziarnem dojrzałym!	Czyż na to aby co dwadzieścia stron przeczytać jakiś aforyzm lub w ogóle takie powiedzonko o życiu, które bym przyparty do muru i sam mógł wykombinować, czyż na to muszę przestawać z tą całą bandą snobistycznych durniów i słuchać nadmiernie detalicznych opisów ich nieciekawych stanów i myśli, podanych w formie równie nieciekawej? Te zdania na pół stronicy, to wałkowanie i różniczkowanieróżniczkowanie z tym się zgadzam pomaga im w tym tradycja, a dane mają na to te same, co wszyscy. Procent ludzi wyjątkowych rozmieścił się teraz równomierniej. Ten cały Proust dobry jest dla snobów, niemogących się wcisnąć na pańskie pokoje, a nade wszystko dla ludzi, mających nadmiar czasu. Ja czasu nie mam...	A tak. Ciekaw byłeś, dokąd jeżdżę i po co, to teraz wyjdź przed chatę, to się i dowiesz. Już tam czekają wszyscy.	Ja jedna mu wierną zostanę. Stara to przyjaźń i nigdy nie zawiedziona! Jest to człowiek bez skazy i słabości.	To się szabla zsunęła, a to się nie trafia?	Chyba nie na nią ma ochotę! Na to trzeba by odwagi!.... Zagiął parol na Katarzynę, to jasne.	Ależ panie Zyziu pan Dyzma jest przyjacielem Żorża, nieprawdaż? A to chyba motyw wystarczający.	Byłem raz w Nowym Jorku... okrętem. Nie mam przekonania do kolei... tak samo i Dan. Słona woda, Troopom to graj! Bywałem ja wszędy... ma się rozumieć, drogą całkiem przyrodzoną.	Bóg wam to nagrodzi Wiecie więc co czynić... róbcie.	Co tam ochota Siadaj pan z nami, to i ochota przyjdzie.	Dobrze. Nie będę się z nim widział, ale to zrobię. Obmyślę.	Jak to „niewystarczająco”?	Nie wiem, czyście zauważyli że i my posiadamy obok kuchni piwnicę, do której prowadzą małe schodki z sieni.	O, to co innego	Pan hrabia nie potrzebuje pozwolenia, bo to wyspa bezludna.	A, tak, na omyłkach, ale nie losu, tylko własnych Obwiniaj-że o nie samego siebie.	A, dzień dobry Pamięta pan, że idziemy dziś do Krotyszowej?	Biedny, stary Porcus! Kiedy odchodził od nas, byłem jeszcze mikrusem. To ilu ich już będzie, Foxy?	Cieszy to mnie nieskończenie, kochana ciotko	Jak to, Sancho? widziałeś ją już po oczarowaniu?	Jak to, to ty?...	Niech pan pokaże, jak się to robi.	Słuchajcie, mości panowie! Starym kościom chciało się wypoczynku; lepiej by mi było po piekarniach się wylęgać, twaróg ze śmietaną jadać, po sadach chodzić i jabłka zbierać albo, ręce w tył założywszy, nad żniwakami stać lub dziewki po łopatkach poklepywać. Pewnie i nieprzyjaciel byłby mnie dla własnego dobra ostawił w spokoju, bo i Szwedzi, i Kozacy wiedzą, że mam rękę przyciężką, i dałby Bóg, aby moje imię tak było znane waćpanom, jak hostibushostis, hostis (łac.)	Tym więcej, tym więcej ocenić powinnaś to bohaterstwo miłości	„Warszawiacy”? Dlaczego im pan nadaje taki tytuł ogólny i wspólny? Czy dlatego, że w Warszawie mieszkali?	Wcale nie tak! Nie wzdycham wcale, żeby się rozstać z tobą. Ty to nie masz czucia i nerwów, tobie wszystko jedno, żyć czy umrzeć, zostać ze mną czy pozostawić mnie samego na świecie! Jak na złość, nie chcesz jeść, o co cię proszę, ani przestać chodzić do instytutu. Ty byś rad skończyć, wierzę!	Ale nie gniewasz się na mnie, żem z nim poszedł?	Kamienica przechodnia na dwie ulice, stróż spał noc całą, nikogo nie widział. Oto spis lokatorów.	Nie bojasz się, Jaguś, co?	Hola, hola, gospodyni! Nie rozpościerajcie się na całym siedzisku! Ja przecie nie ułomek, gdzież się podzieję?	Widzisz sam, iż muszę ten list posiąść koniecznie: nie ociągaj się zatem, nie wahaj, bo pomimo odrazy, jaką czuję do zmoczenia mej szpady po raz drugi w podłej krwi twojej, przysięgam na honor uczciwego człowieka...	Dalipan nie wiem znam tego trzpiota Frascatellę, lat już dwa jeśli się nie mylę, a do tej pory jej nie rozumiem. Robi co tylko możne, żeby ją miano za zgubioną, za przepadłą, za strąconego aniołka, mówi, chodzi, lata, mięsza się do towarzystw, których dotknięcie truje i gubi, a jak salamandra cała z płomienia wychodzi, i nikt w Warszawie pochwalić się nie może, żeby choć ust jej dotknął, tak jej sztylecik straszy.	A tak, specjalny prąd elektryczny Prąd ten łączy się z gwiazdkami na kołnierzu i gwiazdki te wybuchają, ponieważ są z celuloidu. Dopieroż będzie ofiar!	Ach, mamo!	Akurat na jutro rano będziemy w Kiejdanach a w drodze i na kulbakachkulbaka	Biedaczek, nie zniesie takiej zmiany położenia On chce wstąpić do wojska.	Chciałem ci tylko powiedzieć, żebyś przyszedł w niedzielę, bo Mela przyjeżdża.	Cicho Kurowski, święto, prawdziwa praca, praca wytrwała i celowa! Sześć słów, a sto głupstw. Cicho Kurowski, boś i ty sparszywiał pomiędzy tymi parobkami, żyjesz i pracujesz jak bydlę i zbierasz grosze. Piję na twoje upamiętanieupamiętanie	Co za bydlę z tego oberżysty! po co było mu płacić?	Jasne! a największy cham, wiesz, kiedy ze mnie wyszedł? Kiedy ci zaproponowałem małżeństwo i temu jaśnie bękartowi dałem swoje chamskie, robotnicze nazwisko.	Jest pokój między nim i Zakonem: nie uderzy!	Na dziewczynki	Nie przypominam sobie	Nie wiem.	Onegdaj złapano za Janowem człeka, zbója, który już raz do zamachu na życie książęce należał. Tortury sprawią, iż powie, kto go wysłał...	Skoczyć do chaty, czy tam nie ma?	W tej chwili nie wiem... Trzeba będzie znaleźć kogo między egipskimi albo greckimi kupcami... W ostateczności	A cóż ona tu robi? spytała siostra.	A ja? a ja? babulko, a ja?	A pamiętacie waćpanowie dzieje Jana OlbrachtaJan I Olbracht (1459–1501) spytał wojewoda.	A u nas też cosik straszy...	At, gdzie tam! Śpiewaj już wasza mość.	Bakunin nieboszczyk cię pozdrawia	Bom słyszał. Muszę już ja dokumentnie wszystko jegomości opowiedzieć, a jegomość niech się tymczasem ubiera, bo też i śniadanie dla nas warzą. Owóż, jakem wyjechał tą czajkączajka popsuć. nam się czajka i trzeba było naprawiać. Jedziemy tedy, jedziemy, mój jegomość, jedziemy...	Bądź zdrów...	Cicho bądź!	Coście za jedni?	Czego?	Dobrze, ale jakże będzie z podpisem?	Dziękuję, miłościwy panie! ojcze dobrotliwy!	Dziś, panie, wdzięczność jedynie mam dla ciebie.	Ee... no, mój Jędruś i dość. Zawołam go.	Gdzież tam! Do samej Szwajcarii!!!	Grasz?	Ha! kiedym się już raz puścił tą drogą niechże przynajmniej wiem, dlaczego! Jedź do pałacu Beauséant	Hore wam!	Jak bombardowanie Warszawy...	Kniaź Jamont nauczył się już rycerskich obyczajów	Kogo ma za sekundantów Harry Drake?	Kondycja ludzka, Potwór	Król tak powiedział, hrabio?	Króla oczarowałaś w codziennej sukience i w koralach, które mi są droższe od całego tego sezamu	Któż wam zapłaci?	Mam.	Mieszkali Teraz my tu mieszkamy, Zeballoz.	My?	Mój ojciec jest już w pustyni, w drodze do proroka	Nic, człowiek zwichnięty, jak my wszyscy potrosze	O, bardzo lubię	Pani umie strzelać?	Panie Józefie! mówmy otwarcie.	Pijcie no, ludzie! Pietrze, zaczynajcie Naści, Jaguś, słodziusieńkie są, naści.	Po kim się mam czego spodziewać?	Santa Maria!	Słuchaj no, stulisz gębę, ty znajdo jeden?	Tak	Tak!	Tam stoi, rozmawia o polityce w gronie wielkich znakomitości.	Używają se gospodarze, używają Młynarze byli?	Wasz cesarz dał się przebłagać!	Wie pan dobrze.	Wyrzucasz mnie, mamo?	Za dni kilka.	Znaczy: onanizować się.
Bardzo przepraszam, panie Salters. Na morze wybrałem się ze względu na nerwową niedyspozycję. Zdaje mi się, żeś to ty mnie namówił.	Jak tylko to zobaczyłem, coś mnie tknęło i wiedziałem już wszystko. Nogi się pode mną zachwiały. To tak, jak gdybym go widział, gdy padał; mogłem powiedzieć, jak daleko pozostał. Miernik wskazywał osiemnaście mil i trzy czwarte, a z głównego masztu wyrwano cztery żelazne gwoździe. Zapewne włożył je do kieszeni, by powiększyć ciężar, ale Boże, czymże mogły być te gwoździe dla takiego człowieka jak kapitan Brierly! Może jego zaufanie w siebie samego zachwiane zostało w ostatniej chwili. To chyba był jedyny taki wypadek w jego życiu; ale mogę przysiąc za niego, że gdy się raz znalazł w morzu, nie kiwnął palcem, by się wyratować, jak również, że miałby dość odwagi, by walczyć cały dzień, gdyby wypadł z okrętu przypadkiem. Tak, panie. Nikt mu nie dorównywał, sam to mówił, słyszałem kiedyś. TestamentW nocy napisał dwa listy: jeden do Towarzystwa, drugi do mnie. Dał mi mnóstwo wskazówek co do podróży jak również niezliczone rady co do postępowania mego z naszymi ludźmi w Szanghaju, abym mógł pozostać komendantem Ossy. Pisał jak ojciec do ukochanego syna, kapitanie Marlow, a ja byłem od niego o dwadzieścia pięć lat starszy i znałem smak morskiej wody, gdy on jeszcze koszulę w zębach nosił. W liście do właściciela pisał, że zawsze spełniał swe obowiązki, aż do tej chwili myślał o mnie, o mnie, panie! Mówił im, że jeżeli przez swój ostatni czyn nie stracił zaufania, jakie mieli do niego, to ocenią moją wierną służbę i zwrócą uwagę na jego gorące polecenia, gdy pomyślą o jego następcy. I wiele jeszcze podobnych rzeczy. Oczom własnym nie wierzyłem. Zatrzęsło mną całym Czy myślisz pan, że jego skok dał sposobność nieszczęśliwemu człowiekowi do wydobycia się nareszcie na wierzch? Taka nagła śmierć wytrąciła mnie z równowagi na cały tydzień, a nadzieja, że stanę się kimś odbierała mi przytomność. Ale nie ma obawy. Na Ossę został przeniesiony kapitan Pelionu jestem waszym nowym kapitanem, panie Jones!” Tak był zlany jakimiś zapachami, że aż śmierdział, kapitanie Marlow. Śmiem twierdzić, że to spojrzenie, jakie mu rzuciłem, spowodowało, że się jąkał. Mruknął coś o moim zawodzie ale on tu nic nie zawinił. A ja mu rzekłem: „Daj pan pokój staremu Jonesowi, do diabła z nim, on przywykł do tego”. Od razu spostrzegłem, że uraziłem jego delikatne ucho i gdyśmy po raz pierwszy jedli razem śniadanie, w brzydki sposób czepiał się to tego, to owego. Takiego głosu nie słyszałem dawno. Zacisnąłem zęby, oczy wpiłem w jakiś punkt i trzymałem się, jak mogłem najdłużej; ale w końcu coś mu odpowiedziałem; a on jak nie skoczy, jak nie machnie tymi pięknymi piórkami niby walczący kogut, jak nie krzyknie! „Przekonasz się, że masz do czynienia z kim innym, nie z nieboszczykiem kapitanem Brierly!” odparłem ponuro, udając, że jestem bardzo zajęty krajaniem mięsa. „Jesteś starym łajdakiem, panie Jones! Mało tego, znany jesteś z tego wśród załogi!” odparłem ot, jak wyłazi szydło z worka! rzucony na wybrzeże sześćset mil od żony i czworga dzieci, które każdy kąsek chleba otrzymywały tylko z mojej pensji. PiesTak, panie! Wolałem to, niż słyszeć złe słowo o kapitanie Brierly. Zostawił mi te szklanki i pragnął, bym się zaopiekował psem. Oto jest.	Możesz pan odejść, kiedy się panu podoba. Biorę na siebie odpowiedzialność za tego oto chłopca. Jeśliby nawet był istotnie taki, jakim go opisujesz, dam z nim sobie radę, najzupełniej jednak w to nie wierzę.	Naprawdę nieznośny jesteś, Beauchamp Polityka wyszkoliła cię tak, że ze wszystkiego się śmiejesz; a politycy zazwyczaj niczemu nie wierzą; ale kiedy trafia ci się okazja, żeby się rozstać na chwilę z polityką, kiedy masz zaszczyt znajdować się w towarzystwie zwykłych ludzi, staraj się zabierać ze sobą serce, które zostawiasz w szatni Izby Deputowanych czy Izby Parów.	To niezwykłe! Z panem, drogi hrabio, przeżywa się ciągły sen na jawie. Proszę i mnie teraz posłuchać, ale być może... będzie to z mojej strony nietaktowna prośba.	Petroniusz i ja jesteśmy ludzie z dwóch przeciwnych obozów. Sposobów na niego nie wiem, wpływom niczyim nie podlega. Być może, że przy całym swym zepsuciu więcej on jeszcze wart od tych łotrów, którymi Nero dziś się otacza. Ale dowodzić mu, że popełnił zły uczynek, jest to tylko czas tracić; Petroniusz dawno zatracił ten zmysł, który złe od dobrego odróżnia. Dowiedź mu, że jego postępek jest szpetny, wówczas zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę, powiem mu: „Czyn twój jest godny wyzwoleńca”. Jeśli to nie pomoże, nic nie pomoże.	Cosel mi się skarży na ciebie, stary powinieneś jéj uledz, wiele rzeczy nie słyszéć a przebaczyć drugie tyle. Znasz kobiétę... przecież ja umiém znosić od niéj...	Bo pocztą szłyby dłużej... A ja nie mogłam znieść tej myśli, że pan się tutaj męczy i kłopocze, przecież to takie proste.	No, wyszło to na dobre honorowi Maccollów Oto zwracam ci mój guzik i dziękuję ci za rozstanie się z nim, co jest tylko cząstką wszystkich przyjacielskich usług, jakie mi wyświadczyłeś.	Niech pan nie przerywa. Trzysta. Jutro przyjadę tu o pierwszej z panem, który przywiezie pieniądze i wypłaci je panu. Oczywiście z ręki do ręki. Do jutra pan się namyśli, ale i ja się namyślę. Tu, w kasynie, w tymże pokoju o pierwszej. Dowidzenia.	Młody król! młody król żeby się zaś dał tak powodować matce, jakby jeszcze dzieckiem był, woli nie miał... niepojęta rzecz! Mówcie co chcecie! ona i jej astrologowie, czarnoksiężnicy, doktorowie poją go i rozum mu odejmują, a kto wie jakich zażywają środków.	To ja pójdę na górę.	Ale w tym Sarajewie stała się rzecz paskudna, prawda, panie gospodarzu?	Hej-mej! Czy ja wiem, co to wy nazywacie błogosławieństwem? Nie jestem ani bożkiem, ani bratem tego malca.... a przy tym... O matko, matko!... Jakże mi ciężko na sercu...	A więc mamy czterdziestu mężnych obrońców! Jaki szlachetny gest! Co za poświęcenie! Nie wykluczam możliwości, że na dnie tego szlachetnego zapału jest też chęć uniknięcia zwykłych obowiązków. Niewątpliwie otrzymają też szczególne przywileje, jak chór i Towarzystwo Nauk Przyrodniczych	Widzi mi się, żeś pijany abo ci się w głowie popsuło	Tak! Przypomina się uroczysty dzień konfirmacji własnych dzieci!	Ja nie robię na złość.	Będziemy się póty tłukli, aż nas...	Czas wlecze się jak wozy w pustyni. Może Hebron ma wiadomość od Tutmozisa?...	Widzisz więc pan, że to niemożliwe.	Bynajmniej. Wyobrażam sobie imprezę wspaniałą i długowieczną: Yetmeyera Dancing na twojej wyspie. Kraj obiecany, przylądek nadziei. Mały kompromis, nieco kompilacji, przymierze konstrukcji dotąd zwaśnionych, potęga myśli w jakimś uroczysku śniegów i lodów. Reniferowe do was wycieczki wszelakich głuptasków, odmrażanie nosków nader ciekawskich, skołowacenie bluźnierczych języczków, czyli ostateczne zwycięstwo was obu, i równoczesne, i równomierne. A w świecie szerokim klekoce gadka o zwariowanych dwóch miliarderach, którzy zapadli na sen zimowy, jako próżniactwa i zwyrodnienia typową chorobę, gdzieś pod biegunem samym północnym.	Tak biorę na siebie, ale jak pan widziałeś, termin jest piekielnie krótki...	Nie wiedziałam że to ma z tobą coś wspólnego. Schomberg mówił o jakimś Szwedzie. Skądże miałam wiedzieć? Dopiero kiedy zacząłeś mi opowiadać, dlaczego tu przyjechałeś	A czemuż to tak?	Iii... nie!... Mnie bardziej potrzeba zmiany klimatu i to lekarstwo już sobie zapisałem.	Kradła słodycze lub może szpiegowała nas Ale na szczęście, znalazłam pasztet i bochenek chleba.	Niech ginie do diabła przecież to nie twój.	Panie, to samo, co ty: z najsmaczniejszych kąsków, które przechodziły przez pańską gardziel, brałem dziesięcinę.	A dlaczego to papiery spadły tak bardzo? Przepraszam, ale jestem zupełnym ignorantem, jeśli chodzi o intrygi giełdowe.	A jakże, syneczku, wierzę ci. Już o to nie stoję, kto będzie szedł z nami: czy człowiek, czy duch, czy wilczysko.	Nie, proszę pana To jest wliczone do wydatków ogólnych.	To nie jest warte łez matki.	Jużem dawno zapomniał o wszystkim! Nikt tu nic nie mówił! Nigdy nie było żadnej białej kobiety! Nie było nigdy żadnej łodzi! Nigdy w ogóle nic się nie zdarzyło!	To już chyba kiedy indziej, bo dzisiaj i to zaraz odjechać muszę.	Byłam pewna, żeś się doskonale wczoraj zabawiała, intrygując tego hrabiego... dręcząc nieszczęśliwego Georges’a i obudzając uwielbienie tego Bogusławskiego...	Miałem zaszczyt już wam to powiedzieć	Nalejże mu spełna ho, ho! Bo to bibabiba (z łac.)	Proszę. Więc niech pan siada.	To prawda	A pani, panno Wando uważała, że najpilniejszą potrzebą jest tu... Wszak to pani zbierała tę młodą hołotę u siebie, entuzjastko alfabetu?	To skąd pan wie, że tam ktoś jest?	No, więc?	Ależ w tem właśnie cały urok i cała moc miłości, że jak wiatr świecę, gasi w nas ona i pamięć i uczucie wszystkiego, co nie jest nią...	Będę cierpiąca uprzedzisz go o tym, a ja wpiszę go, pod oboma nazwiskami, na czarną listę u szwajcaraszwajcar (daw.)	I koszta podróży! Wszystko już załatwione. Rektor mi powiedział, że mnie od dawna już do tego przygotowywał, a ja nic nie wiedziałem	Nigdy! Ty mój, ja twoja, i w piekle nas nic nie rozdzieli...	Aha myślicie, że nie mam nosa?	Ale przecież zegarek nie jest cały ze złota musi tam być w nim i srebro.	Pójść, nie pójdę, bo stare nogi ziemia już ciągnie. Ale mnie telegętelega	A długo już tak jedziecie?	Czyż można by znaleźć bardziej sympatycznego, bardziej przypadającego do gustu Heleny człowieka niż młody uczony, który w wielu razach okazał nam tak szlachetne uczucie...	Doprawdy nie ze spostrzeżenia, tylko z położenia, w jakiem one były zrobione.	Już nie pamiętam, co mówiłem Czy coś złego?	Nie mówmy już o tym, proszę pani. Dość mam familijnego szczęścia po całych dniach...	Nie! Cylinder, żakiet, krawat	O niczym nie wiem.	Tak i mów!	Jakoże mi było was tu ostawiać?	Paradny jest profesor ze swymi kategoriami!... Ja mówię, że mnie sponiewierano dla szulera i błazna, a on	Buty przechodziły przez tyle rąk w sklepie, że potrzebują czyszczenia.	Byłbym chyba bardzo niewdzięcznym!	Co, jak? Proszę powtórzyć.	I także pan czuł, że była gorzka?	Mówiłeś, że znalazłeś amunicję.	Oczywiście! Czy można lepiej spędzić czas kilka miesięcznego urlopu, jak przebiegając świat?	Po co, kiedy już umiem?	Posłusznie melduję, że pan feldkurat był tu w gościnie.	Przyjdzie za późno, za późno... Czuję, jak cała krew ze mnie uchodzi.	Wprzódy bywało i więcéj jak garniec dadzą...	Za progiem! W chałupach już siedzi, za brzuchy ściska, że ledwie zipią.	Zawsze mówiłem, że zacny z ciebie kawaler	Zaśpiewajcie wy, bo już widzę, że z dawna macie ochotę, ale może panna Jagienka zaśpiewa?	A co? ładnie wygląda z tą książką!	A kiedyż prom będzie?...	Ale!	Ba, gotów zamrzeć	Bywała pani często?	Byłyśmy zawstydzone i zalęknione.	Czym? Pewno włosiem...	Dlaczego, Franku?	Dobrze, dobrze, ale ja chcę zakładu.	I jesteśmy z Wyspy	Jakoś dzisiaj mówisz całkiem cicho	Karlejemy	Klemens Dziurdzia.	Krzyż	Kto taki?	Liwicki	Małżeństwo Markhama zerwane!	Mężna byłaś, mamo, dla swego dziecka	Narzeczona przybywa	Okupu! Ty? Za kogo?	Pludraki!	Pokusa, Interes	Powiem jej o tym za kilka dni.	Przeszkodzę panu!	Ty jeszcze drwinkuj! Z twego powodu, dla pięknych oczu sąsiedzi głowy tracą.	Wadziwadzić	Zapewne zapewne, poczciwy chłopak!
Mówiła, że to jej syn, który poszedł do wojska. Prawda, jak to łączy z sobą obcych ludzi? Cały czas, gdy mąż obcinał włosy, zabawiała mnie uprzejmie rozmową.	Owszem, ale my możemy schwytać je i zaprzęgnąć do roboty, rozumiesz? Albo pomyśl tak: spalamy na przykład kawałek węgla. Otrzymujemy z tego trochę ciepła, ale prócz tego także popiół, gaz węglowy i sadze. W ten sposób materia nie ginie, rozumiesz?	A ja ci co zrobiłem?	A niechby słyszał.	A straż na przedmieściach mamy podłą	Ach, wąskie nosy... koniecznie! Koniecznie! U moich są za szerokie, prawda?	Ale pójdziesz; posłyszymy na jednym korytarzu dwie przynajmniej odmienne definicje prawdy, a obie równie fałszywe, toć przecie warto kilka kroków	Bom go puścił i już.	Byle królowa za nim się ujęła, włos mu z głowy nie spadnie bo król ją i za świątobliwość, i za wiano czci wielce, a szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności. Ale jest przecie w Krakowie umiłowana siostra królewska księżna ZiemowitowaAleksandra Olgierdówna do niej się udajcie. Ja też uczynię, co będę mogła, ale ona mu rodzona, a ja stryjeczna.	Bóg widzi wszystkie rzeczy	Chłop otarł usta i odpowiedział:	Co miał spać?... Czuwał!	Co nie jest snem?	Co ty gadasz? Z czego on zapłaci, kiedy piekarz mi mówił, że już drugi miesiąc nie płacą mu za bułki.	Co ty masz takiego do roboty?	Co? Menasze Klaper? Przecież mógł zniszczyć szafę. On się do tego nie nadaje.	Człowiek władający światem przez pracę.	Cóż może być?	Dla czego?	Dla jej własnego ratunku... może jeszcze i upamięta się...	Dobek... starościna borowiecka!	Dobrze	Dorianie, w jakiej chwili wspomniałeś o małżeństwie? I co ci odpowiedziała? A może zapomniałeś o tym?	Dowodem to, co zaszło w świątyni Westy.	Dzięki wpływom pańskiej rodziny	Francuzi to dobrzy żołnierze Ten Jean też nie dał sobie nic powiedzieć. Nie wiem, skąd się to u niego brało. Pachniał jak w drogerii, ale gdy się bił, to się bił. Ale dwie dywizje Płazów to mało. Tak sobie myślę że z ludźmi potrafili ludzie lepiej walczyć. I nie trwało to tak długo. Z tymi Płazami to już się ciągnie dwanaście lat, i ciągle nic, tylko przygotowywanie lepszych pozycji. Za moich młodych lat to bywały bitwy! Tu trzy miliony ludzi i tam trzy miliony I jak to na siebie ruszyło... To nie jest żadna porządna wojna Ciągle tylko same betonowe barykady, ale żeby jakiś atak na bagnety, to nie. Gdzież tam!	Gdzie jest mój świątek?	Hm... może rzeczywiście byłaby to zła wróżba... Ale przecie nie będę jej przepraszać...	Hum! Svalgūnas! negali būt, kad tu esi Svalgūnas, nes neturi drapanų kaip Svalgūnas, nė diržo, nė...	I ja	I ja bym to zrobił... gdyby ta myśl mi weszła w twardą łepetę! Pódzipódzi (gw.)	Invulnérableinvulnérable (fr.) zaśmiał się Radlicz.	Jak człowiek na księżycu Nikogo na świecie nie obchodzi ani trochę, co się z nim stanie. Przyczaił się teraz, rozumie pan	Jak na człowieka, który myśli tylko o swoich szczepach i wyrębach, ma dryg	Jak się nauczysz tyle, co ja, to będziesz wiedział, skąd ja wiem.	Jak to noc?... Niech bogowie zmiłują się nad tobą! Jak to noc?	Jakże okropnie niesprawiedliwy jesteś! Tak, okropnie niesprawiedliwy. Robię między ludźmi wielkie różnice. WrógPrzyjaciół wybieram sobie dla ich dobrego wyglądu, znajomych dla ich dobrego charakteru, a nieprzyjaciół dla ich bystrego umysłu. Człowiek nigdy nie może być dość oględny przy wyborze swych wrogów. Nie mam ani jednego, który by był głupcem. Owszem, są to wszystko ludzie o wybitnie mocnej inteligencji, więc też umieją ocenić mnie. Czy świadczy to o mej próżności? Zdaje się, że jestem próżny.	Jakże pani zdrowie?	Jużeś to waszmość z pół chorągiewki powinien wystawić!	Macie rację, panie bracie, bo w Janie Kazimierzu na garniec krwi tylko kwarta litewskiej, a we mnie nie masz innej... Jeżeli zaś dotąd kwarta garncowi rozkazywała, to od was, panów braci, zależy to zmienić.	Masz słuszność, kuzynko moja miłość dla natury jest niczem innem, jak tylko zamiłowaniem w osobliwościach i silnych wrażeniach, czyli jedną z babek z piasku, któremi zatyka się próżnie duszy, aby nie gwizdały w nich wiatry nudy i melancholji. Ale, co się tyczy tłumów, to jakkolwiek nie znam w szczegółach jednych ani drugich, wolę o wiele tłum trawek niż ludzi.	Mnie w ogóle żadne morderstwo nie interesuje, czy w Pradze, czy w Wiedniu, czy w Sarajewie, czy w Londynie. Od tego są urzędy, sądy i policja. Jeśli gdzieś kiedyś kogo zabiją, to dobrze mu tak, po co jest bałwan i taki nieostrożny, że się da zabić?	Mości rejencie siadaj a pisz żywo.	Mylisz się	Na mój wniosek. Nie mogłem nic robić. A przytem jakże śmiałbym pozostać w armji wiedząc, że moje władze umysłowe znajdują się w rozstroju? Nie byłoby to zgodne z poczuciem honoru i obowiązku.	Na nogi stanie pański zakład, choć czasy ciężkie.	Naprawdę będzie noc?	Nic.	Nie chcesz mnie słuchać, Grandet Kupuj prędko; w dwa lata można jeszcze zarobić dwadzieścia od stu, poza bardzo przyzwoitym procentem, pięć tysięcy funtów od osiemdziesięciu tysięcy. Renta jest po osiemdziesiąt franków pięćdziesiąt centymów.	Nie lubię tego	Nie powiedziałam tego Uszczypnęła mnie, bo nie zeszłam dość prędko z estrady.	Nie wspominaj o tym Peggotty, gniewałaby się. Ja sama gniewam się na tych wietrzników. Nie trzeba, aby Peggotty wiedziała o tym.	Nie zajmuję się szpiegostwem. Ponieważ jednak jestem obywatelem rumuńskim i wobec państwa polskiego do żadnych sentymentów się nie poczuwam, a nastręcza mi się okazja zarobienia poważnej sumy, wymyśliłem pretekst, by namówić dyrektora Medany, do zetknięcia mnie z panem. Zapewniłem go, że chcę skorzystać z wizyty pana w Medanie, dokąd umyślnie przyjechałem, i prosić pana o interwencję w sprawie aresztowanej przez waszą policję mojej kuzynki. To był jednak tylko pretekst.	Nie, wyspę. Kilka kamieni na dno jako balast, na przodzie maszt i kawałek żagla, który pan Smith kiedyś nam zrobi, a zajedziemy daleko! No cóż, panie Cyrusie, panie Spilett, i ty Harbercie, i ty Nabie, nie macie ochoty wypróbować nowego statku? Tam do diabła, trzeba się przekonać, czy uniesie nas wszystkich!	Niech mu ojciec da spokój!	Niechże nas Bóg broni przed takowym pomnażaniem! Wżdy błagamy o przebaczenie po stokroć, żeśmy lekcję łaciny opuścili, ale na cześć naszą przyrzekamy powetować to jutro w dwójnasób.	No co, złodzieje, jak wam się powodziło przez ten miesiąc?	O kim waćpan mówisz?	Odwołasz! Odwołasz!...	Ojca Pawła	Owszem, będzie mi to bardzo przyjemnem	Pan Jan, nieprawda?	Patrzcie, jak się ten książę stroi	Podzielam twoje zdanie zamiast uczynić coś prawdziwie przyjacielskiego, podarowaliśmy mu tylko głupią książkę. Lecz żal spóźniony, bo póki ona żyć będzie, wuj Alberta powtórnie się nie ożeni, a my nie będziemy mieli sposobności obdarować go znowu.	Poradzi!... Nie będzie ona mu się strachała. Laszka biłoruczkaLaszka biłoruczka (z ukr., pogard.) mruknął Burłaj.	Postawię. Jakże, najlepszy zięć prosi, to choćby i całą kwartę	Przeciwnie, zostańmy tutaj siadając na kanapce przed kominkiem obok pani de Nucingen, którą wziął za rękę.	Przez pierwszego lepszego chłopa można posłać...	Przyniesie, co Bóg da, a choćby też i ból, przeciem ja do nóg waćpanny upaść i prosić o nią gotowy.	Przypuśćmy nawet, że waszmość zostałeś odpowiednio wynagrodzony to pozwolę sobie skromnie zauważyć, że mnie to nie spotkało. Płacą mi, i to zgoła nie za wiele, tylko za to, że jestem młodszym oficerem na tej starej kufie, a waszmość wiesz doskonale, czym starał się ciągnąć z tego zyski; poza tym jednak nie płacono mi za nic innego.	Przywożę pani wieść o jéj znajomym	Rozgniewałaś, ciotko, dziadka!	Siła przy Bogusławie ludzi?	Skoro mnie upoważniasz, dam ci znać, jak tylko będę mógł.	Stać! przecie że stać i na więcej, bo cóż to przy nas taki pan Łomiszewski, co to ino czwórkami wali? karbowym mógłbym go zrobić na folwarku; albo pan Zieliński! wielkie mi państwo, jak Boga tego kocham! z bebechamibym ich kupił, i jeszczeby się co zostało, prawda, synku?	Sypią się donacje!	Są okoliczności, w których to określenie nie ma zastosowania.	Tak jest.	Tak, panie.	Tam będę znajdował listy pani.	To była chwila aby mu wyznać to czego pragniesz.	Traktujesz wszystkich zgóry, a nie wiem dlaczego, chyba dlatego, że cię tak bardzo kochają.	Ts-ts-ts.	Tu Karolina obrzuca Adolfa badawczym spojrzeniem, ale Adolf udaje łudzący spokój, wśród którego Karolina zarzuca wędkę, aby wyłowić jakąś wskazówkę.	W krajach tych są perły, drogie kamienie, złoto, miedź... Są najosobliwsze zboża, kwiaty i owoce... Są wreszcie lasy, po których całe miesiące można błądzić między drzewami grubszymi od waszych kolumn w świątyniach, wyższymi od palm... Ludność zaś tych okolic jest prosta i łagodna... I gdybyś, wasza świątobliwość, posłał tam na okrętach dwa swoje pułki, mógłbyś zdobyć obszar ziemi większy od całego Egiptu, bogatszy niż skarbiec w Labiryncie...	W nocy?	W porządku. Więc kiedy?	W takim razie, drogi panie Cavalcanti, zakładając, że pańska propozycja, która przynosi mi zaszczyt, zostanie przyjęta przychylnie przez moją żonę i córkę, z kim będziemy rozmawiać o interesach? Są to, jak sądzę, pertraktacje dość istotne i tylko ojcowie potrafią mówić o nich tak, by wyszły na dobre dzieciom.	Wielkie to szczęście! bo inaczej na oczy bym waćpana widzieć nie mogła.	Więc co? Nie rozumiem jeszcze bardziej, co cię obchodzi narzeczony ciotecznej siostry jakiejś doktorowej. Czy ona ci krewna?	Wszystkiego!...	Wybawiłaś nas, jedyna, z wielkiego kłopotu! Może Ameryka zrobi cokolwiek z tej lalki, bo Europie on stracony	Yeah, tamę. Taką dam. Budowały więc tę nową tamę na północno-zachodnim końcu Devil Bay. Człowieku, to było fantastyczne dzieło. Gotowy breakwater.	Z pewnością, że ja cię zabiję, nie twoja skamieniała bogini... Tymi rękoma uduszę cię, gdybyś została kochanką...	Z tym, że jutro albo ja, albo Żaliński powiemy królowi, przypomnimy królewnę i skłonimy go do zgody.	Zapewne; ale powiedz mi, Conseil, czyś jeszcze nie poklasyfikował tych wspaniałych okazów fauny morskiej?	Zauważcie też że nie otrzymaliśmy żadnej wiadomości od naszego kolegi, a przecież drutów telegraficznych po drodze nie brakowało.	Zgoła się tedy nie żeń	Żebym widział, tobym nie pytał. Co ja widział? Żółte ściany i koniec. Czy i na wsi są takie żółte ściany?	„Señor czy to pana zdziwi, gdy powiem, że czuję się jeszcze zbyt zmęczony, by się zabierać do pracy? I co ja mogę teraz robić? Czy będę śmiał spojrzeć moim cargadorom w oczy po stracie lichtugi?”
Oj, senatorska głowo! Szkoda, że ciebie na radę nie wzywano. Sam król tak zarządził i mądrze zarządził, jako wszystko mądre jest, co czyni. Miarkuj ino: on sam, jako pan i gospodarz, jedzie przodem z najzacniejszymi gośćmi; by zaś właśnie jakoweś nieprzystojne obrazy i niesnaski między książętami nie wynikły, co łacno na takim zjeździe może się przytrafić, polecił Ludwikowi i Bogusławowi resztę gości w opiekę. Wżdy książę pomorski tu, w Krakowie, jakby we własnym domu, a Ludwik ma zapewniony tron po Kazimierzu, to i słusznie, by trudy przyjęcia na równi z najjaśniejszym panem ponosili.	To prawda lecz nie zapominajcie o tym, przyjaciele, że musimy zamieszkać w pobliżu słodkiej wody i że patrząc z Góry Franklina, nie dostrzegliśmy na zachodzie żadnego strumienia ani rzeki. Tutaj natomiast mamy po jednej stronie Rzekę Dziękczynienia, a po drugiej Jezioro Granta, co stanowi znaczną zaletę, której nie należy lekceważyć. Co więcej, ta część wybrzeża, zwrócona na wschód, jest mniej niż tamta wystawiona na pasatypasat	No, i cóżem ja takiego powiedział? Powiada dama, że za duszę męża w trzech klasztorach nabożeństwo wieczne zakupiła, że więcej niż trzy tysiące ją to kosztowało. Więc pyta się, czy jest dusza, czy nie ma. „Ja kwity pokazać mogę”. Czy ja mogę cokolwiek wobec kwitu? Tego nikt nie przewidział. Kto nie ma kwitu, to jeszcze na dwoje babka wróżyła, ale jak ma kwit...	Pan pan. Pan także szerzy kłamstwo. Pan jest opłacany za to. Pan także powtarza z kazalnicy: „Pozwólcie maluczkim przyjść do mnie”. I one wierzyły panu te maleństwa. Przecież powtarza jedna z nich: „Ojciec Filip opowiedział już to wszystko słodkiemu sercu Jezusa”. Aldy pana obronił, nie trzeba było.	Co prawda, to prawda: zapłaćcie za żyto, a dam wam w dodatku takiego gościńca...	O Wokulskim wiem to, co wszyscy. Ma sklep, w którym kupujemy, zrobił majątek na wojnie...	To czemu obydwiema połami Radziwiłła przykrywa, kiedy jednej byłoby dosyć? Blisko dziesięć tysięcy ludzi pod tą tam budą stoi, najgrzeczniejszej jazdy i piechoty. Niedługo w całej okolicy i sadze w kominach wyliżą, bo co było na kominach, to już zjedli.	Co to za dziewczyna?	Kto go ta wie, czy się stawi w słowie taki obieżyświat... Lepiej byście to nasze świeże pojednanie kumoterstwem umocowali, co?	To jest niewola, nie kraj! Zarabiam tu wprawdzie więcej niż w Warszawie, ale wiesz ty, ile przy Bessemerze płacą w Ameryce? Pisał mi Wąsikiewicz detalicznie. To jest dopiero pieniądz	Pewnie do stryja ze sporem o granicę jest to ich najwyższy trybunał! Słuchają lepiej, niż wyroków senatu. O, dobry to lud i nawskroś zdrowy jeszcze. I ja z tego rodu pochodzę. Dziad miał chatę w Saudwilach i grunt, i mój brat marzył wrócić do niej, skończywszy nauki. Gdy umarł, stryj z ojcem oddali ziemię na szkółkę. Została chata i ogród. Jak wrócę z patentem, zamiast brata, to w niej osiędę!... Ale ja baję, a pani ma interes do mnie...	Ale też w nieszczęściu każdy się pokazuje tem, czem jest Pamięta pan, żeśmy uważali panią Maszkową za charakter trochę oschły, a tymczasem nie uwierzy pan, jaka ona jest dobra dla matki. Nie pozwala się służącej do niej zbliżyć, sama ją wszędzie oprowadza, posługuje jej, czyta. Prawdziwie, że mi sprawiła miłą niespodziankę, a raczej obie, bo i pani Krasławska straciła całkiem dawną fanaberyę. Przyjemnie patrzeć, jak się te kobiety kochają. Pokazuje się, że w pani Maszkowej było jednak coś, na czem nie umieliśmy się poznać.	Dziękuję panu Miło mi, że się zgadzamy i jednakowo zapatrujemy na tę kwestię, bo, gdy ocalimy honor ojca, cóż mi więcej pozostanie do życzenia! Pragnieniem mym było wyrwać go spod zgubnego wpływu i poświęcić się pielęgnowaniu jego starości. Jedynym to mym życzeniem, szczytem marzeń. Wziąć zaś na własną odpowiedzialność jego przyszłość będzie dla mnie szczęściem równającym się niemal szczęściu, jakie mi sprawia ocalenie jego honoru i uwolnienie z tak zabójczej odpowiedzialności.	Jak to! czy wszystkich pańskich rzeczy nie złożono u pani de Listomere?	A to byś cudu dokazał	Ale gdy się skończy ten śpiew i te pląsy wtedy przyjdzie sahib-pułkownik... a to będzie mniej miłe!	Co pan każe?... kontredans: taniec zbiorowy z różnymi figurami..	Daruj Caderousse’owi, bo to dobry sąsiad a i nie o wiele się pomylił.	Droga lady Narborough od całego tygodnia nie byłem zakochany, tak jest, od wyjazdu pani de Ferrol.	Hrabia Ziuziu kupił sobie fonograf za dwa tysiące reńskich, pan Domaszyński automobil, nasz wielki mecenas, który co tydzień pisze obrachunki naszych grzechów, spoczywa w objęciach zacnej, szlachetnej pani Delmonse ha, ha, ha...	Ja?... Ależ nic nie rozumiem! Dlaczego?... To taka niespodzianka doprawdy?...	Mieszkałam tam szczęśliwa a! to prawda.	Mój synu, co się stało?	Nic nie chcę, moja pani, bo z tobą to na jedno wychodzi...	Nie, nie! Ja się nie gniewam. Dobrze, napiszę ów cyrograf. Mogę go napisać krwią spod serca, że nigdy ani ów Żydek, ani nikt inny nie dowie się ani jednego wyrazu o tym, że to pani tam była. Chce pani, żeby to teraz napisać?	O co?	Och, księże dobrodzieju! Śmiało mogę powiedzieć, że jest ksiądz moim prawdziwym zbawcą.	Tak jest. Ale nie mówmy o tem lepiej.	To możesz podziękować i wstać.	To zdaje się jakiś ziemianinziemianin	Zrób to dla mnie dziś taki ważny dla nas dzień. Nie chciałabym go mącić.	Ach Boże! jabym się miał gniewać, i jeszcze na taką pannę Linetę! Czy ona może kogo obrazić?	Kot może patrzeć na Króla. Ty nie masz pojęcia, kiciuniu, jak olbrzymią usługę oddajesz trzem młodzieńcom o czystych duszach ożywionych wzniosłymi uczuciami.	Panie musisz pójść pokutować do mojej plebanii. Pani Teresa może wam dać dobrą chęć tylko, gdyż nie ma czym ugościć człowieka lepszego stanu.	A cóż one takiego robiły, gdy miss Minchin je przyłapała?	A że ja i nie myślę nawet za mąż się wydawać, tem ci mniej mi potrzebne, rzekła Laura.	Do licha! cielęcinę nadziewaną karczochami.	Karku szkoda, ale niech pan jeszcze śpiewa, jak kolej przyjdzie, bo się pan dobrze odcina.	Kiedy mi ta w oko wpadła Ja wiem, że niełatwo ją przyjdzie uchodzić, alem na wszystko gotów... na wszystko...	Mój Felunio, przerwała pani Teresa, słyszał wczoraj wracając z przechadzki, muzykę na cztery ręce w mieszkaniu pani Rodowskiej; zatrzymał się tedy i zobaczył, jak gdy muzyka ucichła, panna Wanda stanęła w otwartem oknie z panem Przybyckim...	Nie desperujże wszak znowu mówisz przytomnie... Więc radzę ci tak: weź kilka najlepiej płacących uczennic na godziny, przekonaj się, jak ci z nimi pójdzie, i	Nie mogę nic temu zarzucić Zapytam się pana tylko, jak sobie oświetlasz drogę na dnie oceanu?	Niech pan przybije do brzegu, Pencroffie	Panie margrabio, moje postępowanie może być źle tłumaczone.	Ponieważ Ozyrys-faraon nie może sam zajmować się ziemskim gospodarstwem, więc polecił czuwać nad swoim majątkiem nam, nomarchom, którzy z jego krwi pochodzimy.	Tak, panie bo w istocie nie ma nic niebezpieczniejszego, jak śpiewać w cierpieniu.	Tak, ten pan przyszedł przed dziesięcioma minutami; wprowadziłem go do salonu. Jeśli pan zechce również pójść za mną...	Tedy jestem o ciebie spokojny. A do jakiego stronnictwa należysz w hipodromiehipodrom (z gr.)	Wcale nie! Kiedy Molly Fairburn torturował mnie czasem godzinę, padałem na ławkę i zasypiałem jak kamień. Biedak! Ostatecznie nazwał mnie poetą ale przecie poetą.	Wołałam, nie wiem dlaczego nie przyszła	Właściwie dzisiaj już się go spodziewamy; ja jednakże sądzę, że nie potrafi on się postawić w tym słowienie potrafi on się postawić w tym słowie (daw.)	– No, teraz mówisz do rzeczy! Tego, Huck, nie wolno nam popuścić. Musimy się trzymać i nie rezygnować!	A czy tam... czy tamtejsi mieszkańcy nie są przyjemni?	A właśnie nie widzę różnicy. Dlaczego można zachwycać się sprawnym działaniem mięśni, a nie wolno sprawnym funkcjonowaniem, excusez le motexcusez le mot (fr.)	Ale jeśli zaczną straszyć Dorę, grozić jej, a ona znów będzie płakać i wspomnieć o mnie nie zechce?	Ale nie jesteś jej uczennicą?	Ale ty zostaniesz i nie będziesz się bał!	Ależ ci ludzie nic mnie nie obchodzą, nie znam ich. Zresztą kto kiedy uszczęśliwił człowieka?	Ależ, babciu, ja wzorem być nie chcę dla nikogo.	Dalibóg, nie mogę nie mogę i nie będę.	Diabli wiedzą. Wydaje mi się sensatem i egzaltowanym romantykiem. Zresztą, on mnie nienawidzi.	Dobrze	Eeee... nie wierzcie mu! On tylko taką sobie „finfęfinfa (daw.)	Gwiżdżę na nich! Ten potwór porwał mi piętnastu najlepszych kulisówkulis tu: marka broni palnej..	Ha, więc zbudujemy przybytek dla Amona-Ra	I owszem, niech wielmożny pan zapyta się... Niech pan i stryjów jego zapyta się... Ot, ja zaraz pobiegnę i stryja jego, Abrama, tu przyprowadzę...	I ty podobno starałeś się pięć lat.	Icyk rzucił, Mendel rzucił. Wszyscy rzucili.	Jenerale! waszej miłości, któryś tyle znamienitych fortec zajął, że słusznie niemieckie miasta PoliocertesemPoliocertes właśc. Poliorketes (z gr.)	Jesteś bezwstydny, mój chłopcze! Bo i cóż dasz jeść żonie swojej?	Kto?	Który nam zabrał książkę	Milcz, Dziedziała!	Musi mnie pani kiedy odwiedzić wraz z mężem...	Na pomoc!... na pomoc!... ratujcie!	Na suchotysuchoty (daw.)	Nic prawdziwszego, panie profesorze.	Nic waści nie będzie. Nabierz ducha.	Nie obchodzi mnie. Zawarowałemzawarować (daw.)	No wiesz, tam gdzie zawsze	No, tak.	O! nie, tatku! nie! ja nie pójdę! odpowiedziało dziewczę potrząsając głową: niech sobie ciocia Fryderyka gospodaruje, ja nie pójdę...	O, kobiety wszystko o sobie wiedzą! Ja mu się tam dobrze przypatrzyłam.	Ojciec, Córka rzekłem, tłumacząc tym moje przybycie.	Oni mogli ukryć tę przeklętą rzecz Chodź, Pew, weź z sobą Jerzego i nie drzyj gęby!	Panowie!... słuchajcie!...	Pojmuje pan, że ja nie tęsknię za Elstirem	Przyszedłem właśnie	Spoliczkował cały naród!	Szlachetna duma!...	Są. Uciekł na SiczSicz Zaporoska	Tak	Tak, koń...	Tak, znalazłem, jeżeli postawią na galerii strażnika ślepego i głuchego!	Ucha nie miał... lewego.	W tych dniach właśnie odbędzie się święto wyzwolenia: mój brat cię zaprowadzi.	Widziałem.	Wszystko pan sprowadzał zza granicy?	Wyjedziesz dziś, Trot?	Zdaje mi się, że dosyć przeszłaś się dwa razy dziś rano. Na dworze zimno i ponuro, zostań lepiej ze mną przy kominku, tu ciepło i sucho
A więc, dalipan, flaga kłamie! Zresztą, i to prawda! toć widziałem, jak panna wysiadała z pojazdu! Ja się nazywam Piotr Wik, a okręt mój stoi w nowym porcie. Możesz mi się pani powierzyć bez obawy!	Więc znowu jakieś nieporozumienie, które nie potrwa, flegmatycznie odrzekł hetman, ziewając, dłużej niż do wieczoru! O cożeście się, a raczej o kogoście się poróżnili? szczerze mi wyznaj!	Co to za wyrafinowany człowiek! Zachowuje się tak, jakby nie o niego chodziło. A sam wie przecie, że będzie rozstrzelany. Takiego człowieka trzeba szanować, chociaż to i nieprzyjaciel. Bo przecie taki idzie na pewną śmierć. Nie wiem, czy zdobylibyśmy się na coś podobnego. Moglibyśmy się zachwiać, pofolgować sobie. A ten siedzi spokojnie i nic. „Cieplutko tu u was, powiada, i czy wam piec nie dymi”. Są na świecie, panie frajter, i takie charaktery. Na to potrzebne są nerwy stalowe, samozaparcie, hart i zapał. Gdyby w Austrii był taki zapał... ale lepiej o tym nie mówmy. Chociaż i u nas trafiają się tacy zapaleńcy. Czytał pan w gazecie „Narodni Politika” o tym oberlejtnancie Bergerze z artylerii, co to wlazł na wysoką sosnę i zrobił sobie tam na gałęzi beobachtungspunkt? Gdy nasi ustąpili, nie mógł już zleźć na dół, bo byłby się dostał do niewoli. Czekał więc tak długo, aż nasi znowuż nieprzyjaciela przepędzą i musiał czekać całe dwa tygodnie, nim się ich wreszcie doczekał. Czternaście dni siedział na sośnie, poogryzał cały wierzchołek drzewa i żywił się igliwiem i gałązkami, żeby nie umrzeć z głodu. A gdy nasi wrócili, to był taki osłabiony, że już nie mógł się na drzewie utrzymać, spadł i zabił się. Po śmierci został nagrodzony złotym krzyżem zasługi za dzielność.	Ba!... Ale co tam waszmości!... Wpadła w oko podwika, zaprószyło się serce, to i szczęście będzie, i spokój, i życie jakie takie, kiedy pójdzie po ręku. Ale mnie innamnie inna (daw.)	Co mi gadasz! Przysięgam Bogu, że jeśli mówię, iż wszystko się stanie, jak chcę, to tak będzie.	Czy jesteś tego absolutnie pewien, że on się więcej nigdy nie pojawi? W twym własnym interesie chciałbym, byś miał pod tym względem rację. Gdyby doszło bowiem do rozprawy sądowej, mogłoby i twoje nazwisko być wciągnięte.	Człek ten przybył do mistrza Jana Collinsa, przywożąc rozkaz królewski, by mu dostarczono dwudziestu kolubryn (piekielne to były armatki!) na morską wyprawę odkrywczą. Narysowałem go, gdy siedział przy naszym ognisku i opowiadał mej matce o nowych lądach, jakie zamierzał odkryć w dalekich stronach świata. Jakoż odkrył ich wiele! Miał jakiś dziwny węch, który go wiódł pośród morskich pustkowi. Nazwisko miał Cabot; rodem był z Bristolu, lecz płynęła w nim na poły krew cudzoziemska. On to mi dopomógł w budowie kościoła.	Dałbyś spokój, bracie Myślałem zawsze, że to naprawdę taki zacny, poczciwy człowiek, a ty tak jakoś dziwnie się wyrażasz o swoim lejtnancie. Ale to już wrodzone u wszystkich pucybutów. Taki na przykład pucybut majora Wenzla, to się o swoim panu nie wyrazi inaczej, tylko wciąż powtarza, że ten jego major to kawał idiotycznego bałwana, a gdy pucybut pułkownika Schrödera mówi o swoim przełożonym, to go nazywa zaszczaną pokraką i cuchnącym śmierdzielem. Pochodzi to stąd, że każdy ordynans nauczył się takich rzeczy od swego pana. Gdyby panowie nie pyskowali, toby służący ich wyzwisk nie powtarzali. W Budziejowicach był w służbie aktywnej lejtnant Prochazka, który pucybuta nie wyzywał, ale mówił do niego krótko: „Ty krowo wspaniała”. Innego wyzwiska jego pucybut, niejaki Hibman, nigdy z jego ust nie słyszał. Otóż ten Hibman tak się do tego wyzwiska przyzwyczaił, że gdy powrócił z wojska do domu, to do ojca, matki i sióstr mówił: „Ty krowo wspaniała”. Tak samo odezwał się do swojej narzeczonej, która się o to na niego pogniewała, zerwała z nim i zaskarżyła go do sądu o obrazę, ponieważ takimi słowy odezwał się do niej, do ojca i matki na jakiejś zabawie publicznej. I nie darowała mu, a przed sądem wywodziła, że gdyby ją był nazwał krową gdzieś na uboczu, toby poszła na zgodę, ale takie publiczne słowo to wstyd europejski. Między nami mówiąc, Kunercie, nigdy bym sobie nie wyobrażał, że i twój lejtnant taki sam jak inni. Na minie zrobił ogromnie dobre wrażenie już wówczas, gdy rozmawiałem z nim po raz pierwszy; był taki miły jak kiełbaski prosto z wędzarni. Przy drugiej rozmowie wydał mi się człowiekiem bardzo oczytanym, pełnym życia i polotu. A ty skąd właściwie pochodzisz? Prosto z Budziejowic? Bardzo lubię, gdy ktoś pochodzi prosto skądciś. A gdzie mieszkasz? W podcieniach? No to dobrze, bo w lecie masz cień. Żonatyś? Żona, powiadasz, i troje dzieci? No toś szczęśliwy, kolego, przynajmniej będzie miał kto ciebie opłakiwać, jak mawiał zawsze w swoich kazaniach feldkurat Katz. Feldkurat miał rację, bo taką samą mowę wygłosił pewien oberst do landwerzystów w Brucku, gdy odjeżdżali do Serbii. Dowodził, że gdy taki landwerzysta polegnie, to zrywa wprawdzie wszystkie stosunki łączące go z rodziną, ale to nic nie szkodzi. Ten pan oberst mówił mniej więcej tak: „Kiedy solnirsz sabita, to familie sabita, już nie ma solnirsz rodzina ani swionski szadny, ale ma fiency, bo jest Held, ponieważ on hat swój sicie geopfert za fięksi familia za Vaterland”. Na czwartym piętrze mieszkasz czy na pierwszym? Ano, masz rację, teraz sobie przypominam, że na budziejowickim rynku nie ma ani jednego domu czteropiętrowego. Gdzie tak lecisz? Aha, twój pan oficer stoi przed sztabowym wagonem i spogląda tutaj. Gdyby cię zapytał, czy o nim nie mówiłem, to mu powiedz szczerą prawdę, że i owszem, ale nie zapomnij dodać, że mówiłem o nim bardzo ładnie i że mało kiedy spotykałem takich oficerów, którzy zachowaliby się wobec żołnierzy tak po przyjacielsku i po ojcowsku jak on. Nie zapomnij mu powiedzieć, iż zdaje mi się być bardzo oczytany i taki, uważasz, inteligentny. I dodaj jeszcze, że cię napominałem, żebyś był grzeczny i żebyś szybko spełniał wszystkie życzenia, jakie wyczytasz w jego oczach. Nie zapomnisz?	E, daj spokój i nie udawaj! Ja wiedziałem, że przyjdziesz. Za taką rzeczą warto pochodzić. Na pewno. Taki wynalazek jest w sam raz dla ciebie. Z tego można zrobić... Wynalazek mój, który ci zaprezentuję, jest daleko większym przewrotem w świecie techniki, niż wynalazek maszyny parowej Watta. Jeśli mam być zwięzły w określeniu jego istoty, to wyrażając się teoretycznie, chodzi o całkowite wykorzystanie energii atomowej...	I cóż? Rozstała się pani z nią, wychodząc za mąż i dlatego, że zechce.	I ja tak myślę Ale na to może się znaleźć rada. W ostatniej wojnie Maciuś nas zwyciężył i przerwał wojnę, nie żądając od nas nagrody. To było bardzo szlachetnie z jego strony. Ale teraz na nas kolej, żeby pokazać, że potrafimy być wdzięczni. Prawda, mój synu, że bez szkody dla siebie możemy ustąpić Maciusiowi część naszego morza i jeden port.	Jakże się cieszę tem, co o niej mówisz!	Kto się nie głodzi, temu język chodzi jak w brzuchu nieźle, to i w gębie miło, ja tam nie znam innej filozofii.	Mości książę, niech się co chce stanie, żądam ich.	Mój ojciec przepłacał, żywił, rozpajał swoją bandę, to prawda, ale w jakimże celu? Żeby walczyć w sejmie o dziedzictwo tronu. Zaiste czynił to wbrew własnemu interesowi. Boć jeżeli kto, to pan mógł się czuć dobrze na tej drodze otwartej, która go wiodła, jeśli chciał, aż na tron.	Mówi pan tak, bo jestem Żydówką. I mówi pan to dopiero teraz, dlatego że chwilowo nasycił pan swoje głupie fantazje na temat zdrady i miłości i nasycił się pan mną. Jeszcze przed chwilą byłam dla pana Żydówką ze znakiem plus, dlatego podobałam się panu...	Mąż! mój pan mąż tak jest zajęty, że czasem po miesiącu się z nim nie widujemy, mieszkając w jednym domu. Jam zmuszona o nim się od obcych dowiadywać.	Nie? A mnie się zdaje, że ty byś już nie usiedziała na miejscu. Powiedz no mi, czybyś usiedziała? Czy to nie lepiej kochać się z każdym ładnym chłopcem, który w oko wpadnie, z silnym, ze zdrowym niż siedzieć z jednym, który ci po dwóch latach obmierznie i któremu ty obmierzniesz, znosić jego fochy, nudy, choroby?... Zachodzić w ciążę i rodzić, rodzić?... Co, jak myślisz?	Nu, ale baba sobie niczego ważna... jakby tak z milę ponieść, toby człek zasapał się co niebądź. Ostrożnie, Czema, nie chybotaj łóżkiem!	Posłałbym parlamentarza... Nic na tym nie stracimy, jeśli się akcja o godzinę opóźni.	Słowo się rzekło. Rzeka i drzewa są świadkami. Póki dhole nie wyginą, nie mogę słowa cofnąć.	Słyszę, że już pani zaczyna się ruszać; to dopiero zacznie sodomę wyprawiać; trzeba iść co prędzej. Pilnujcie mleka, Krzysztofie, żeby się tu kot nie zawinął.	Tak, przyjacielu, jeśli wyprawa zakończy się sukcesem, to dobra nasza. Hej, kwatermistrzu, wrzuć do łodzi trzy muszkiety, trochę amunicji, parę kordelasówkordelas	To co innego Pan się tym bawi. Nie jest pan człowiekiem religijnym.	Uciszyć się!	Uważacie, chłopcy Szkuniec położył się na bakbort i wyszedłszy z pełnego wiatru prawym ciągiem, zakołował i zawrócił lewym. To był ruch, panowie! Niech go kule biją! Zeszliśmy wprawdzie z kursu o dwa rumby, lecz mitręga opłaciła się sowicie: upolowaliśmy w ciągu kwadransa aż trzy sztuki.	We wszystkich innych pokojach ciemno? Gdzie się ukrywa?...	Widzisz, to jest takie... no, ładne, i tak się zawsze robi.	Zdaje mi się, że tutaj nie garderoba chórzystek!	Łohoyski: Wy nic naprawdę nie wiecie, towarzyszu Tempe: Rosja cofa się	A gdzież to? Zapewne blisko Paryża?	A ten kaszelek?	A ty daj spokój moim córkom	Ach, Dawidzie nie o takiej śmierci ja marzyłem!	Ach, jaki pan dobry!	Ale co tam być może w tej skrzyni?! Co jest w skrzyni? Zamknięta, a nie ma czym odbić wieka! Aha, spróbuję kamieniem...	Ale o kim pan hrabia mówi?	Ależ ja mógłbym posłać po to, nie trudząc pana	Bardzo dobrze w takim razie daję słowo honoru, nie skończę portretu, dopóki nie dójdę tajemnicy.	Bardzo wielu.	Biedne dziecię! Cóż ja ci poradzę? Ja sam wychodzę na wojnę pojutrze!	Bo Wołosi, ale poturczeni i w Galacie u baszy służący.	Boś obrał złą chwilę.	Bracie, brakuje nam tylko ochmistrzyni i siostrzenicy Don Kichota.	Byli to od Michała Wojtkowego z wódką u ciebie, Jaguś, co?...	Było wcześniej zdążyć.	Chciałeś, żeby cię do domu odprowadzić?	Co mi dacie za wspaniałą odę? Qui... quis, o, to Quis multa gracilis, jak Boga kocham.	Cóż to powiecie? Aha... Kuba Borynowy.	Daję słowo honoru panu majorowi...	Dajże Boże i swoją tak poforytować	Dobrze. A jak długo żyłby taki chłopiec po wyjawieniu tej nowiny?	Duży interes.	Dwadzieścia trzy stopnie. Upał jak w piekle. Pan może chory?	Ile on panu płacił?	Ja dam odpowiedź na każde pani pytanie!	Jak to płacze? Dlaczego?	Jest w tym coś z prawdy, Maksymilianie Przybyłem z planety zwanej cierpieniem.	Jestem Juljusz Flawjusz	Kroćset Ekstrawagantów! – zawołał brat Jan.	Ksiądz kanonik używa cienkiej porcelany. Nic nie jest zbyt piękne dla księdza dziekana. Lecz porcelana im cieńsza, tym trudniej znosi ogień. Ten półmisek jest z glinki, która nic sobie nie robi ani z zimna, ani z gorąca. Jak mój ksiądz zostanie biskupem, będę podawać mu omlety na srebrnym półmisku.	Którędyż do miasta chadzacie?	Miałem wiele przygód.	Musi tu być gdzieś szczelina lub otwór, przez który woda odpływała do morza	Mówmy o czym innym, łaskawa pani czy to jest jedyny pokój państwa?	Na to ja nie jestem głupi. Porządny człowiek nie powinien pracować, tylko walczyć.	Najdziwniejsze że tę zatokę utworzyły dwa potoki lawy wyrzuconej przez wulkan i stopniowo nagromadzonej w czasie kolejnych wybuchów. Wskutek tego jest osłonięta ze wszystkich stron i zapewne nawet podczas najgwałtowniejszych burz morze jest tu spokojne jak jezioro.	Nic, biednym jestbiednym jest (gw.) odpowiedział.	Nie taka znów młodziutka. Tylko o dwa lata młodsza odemnie. A powtóre, nie szatynka, tylko blondynka. Pan ma kurzą pamięć. Widzieć kogoś i nie pamiętać!	Nie uważasz, że stanowią one większe niebezpieczeństwo niż krwawa walka?	No, widzą państwo! Jakże jej można przyjść z pomocą, kiedy ona wciąż ma fanaberje!	Noworodek? Do diabła! To już poważna sprawa.	Oni wiedzą	Ot, jużem w swoim rodzonym gnieździe... Dawno, okrutnie dawno nie byłam w Krakowie; teraz przyjdzie chyba dłużej tu zamieszkać.	Owszem; pożyczyłem jej nawet tysiąc dwieście rubli.	Pan u nas dopiero piąty raz, prawda?	Pieskie nasienie, pogany zatracone!	Piotrowicze zaś wyjechali do Krymu?	Poczęści	Powinszować znajomości!	Proszę, niech mi pan odpowie jeszcze słowo. Czy pan mówił Luci?...	Przyjeżdżajcie! Radzi będziem! Wiśta!	Robią!	Skądże znowu takie cyfry?	Tak jest, a zatem w drogę!	Tak, od bardzo dawna	Tak, ojcze, to nie moje. To święty depozyt.	Także w sporządzeniu; wyleciał z niej jeden kamyczek.	Tego ja nie wiem, najlepiej byłoby przeczekać. Może po kilku dniach, nie mając już nic do rabowania, Tatarzy odejdą?	Tek... Penspens dawna angielska moneta złota, później tylko jednostka rachunkowa dodał hrabia ucharakteryzowany na Anglika.	To mówcie, co widzicie.	To okropne!	Toście wczoraj nam z pola zbiegli niedotrzymawszy placu Szukano was nadaremnie...	Widzicie ognie? dalej idą, niż koń jednym tchem doleci.	Wiesz, Nikusiu, że jeszcze mi we łbie huczy po wczorajszej bibiebiba	Wszystko to są brednie Ot, wolałbyś pan potraktować nas winem Bordeaux, bo widzę właśnie butelkę, która wysadza swą główkę. Wino będzie nas utrzymywało w dobrym humorze, a przy tym to tak zdrowo na żołondek.	Wyście to mnie, ojcze, biedy téj naprowadzili!	Zwyczajna żołnierska służba! Na Ruś jadę, ku Dzikim Polom...	Łamały i takie dla blasku korony księżna Teschen jest wielką i dumną panią.	„Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni”.
Bardzo dobrze Skoro wszystko uzgodnione, to proszę, aby mi pan dłużej nie przeszkadzał, bo chciałbym posłuchać opery. Aha, i proszę też powtórzyć pańskiemu przyjacielowi Albertowi, żeby już więcej do mnie nie przychodził. Mógłby sobie tylko zaszkodzić kolejnymi grubiaństwami. Niech wraca do domu i się prześpi.	Więc przestanie bywać zresztą może mi się uda nawet po tej rozprawie z nim utrzymać dobre stosunki. Mam, zdaje się, trochę szczęścia do ludzi. Jestem z wszystkimi w najlepszych stosunkach.	Ano powiedziała, że ma do mnie skłonność i że jej się podobam, ale że za mąż za mnie nie wyjdzie.	Dalibóg działa się, jak się może, i używa środków działania, które się posiada. Wiedziałem z doświadczenia, że pańskie osobiste bezpieczeństwo jest panu obojętne, ponieważ oparł się pan argumentom imć pana Brédoux. Został pański ojciec, którego pan tak gorąco kocha... Zagrałem na tej strunie...	Panie przyjrzyj się pan pilnie wszystkiemu, co się w tej jaskini znajduje, może się tam znajdzie niejedna rzecz, którą by warto w moich metamorfozach zamieścić?	Ma pan słuszność, panie Cyrusie, myliłem się ale człowiek nie zawsze panuje nad sobą.	Bo pani chce. Zaciekawia panią i pociąga to wszystko, co się stanie, co się stać może, właściwie: rada pani wziąć udział w tej największej i ostatecznej może już walce, która zatarga trzewiami ludzkości.	Ani dowcipu; ale zgryziony i zgryźliwy jest i więcéj o sobie mniema, niż się godzi. Biédny człek!	Nie sądzisz, szlachetny mistrzu by żołnierze byli niezbędnie potrzebni do ubezpieczenia państwa? Może więc z tego powodu winniśmy im wdzięczność i cześć za wielką, oddaną ogółowi przysługę.	Przyjąłbym zaproszenie z największą przyjemnością ale niestety, jeżeli przyjadę do Paryża, to pewnie incognito.	To niedużo, ale gdy przyjdziesz do lecznicy w młynie, dam ci więcej. Bardzo ci dziękuję.	Wybaczcie, ale nie jestem usposobiony do żartów	Nie rzeczywiście, ale oczywiście! Jesteśmy najszczęśliwszym stadłem na świecie. Mówią o mnie wprawdzie, że jestem tyran, gwałtownik, despota, ale zapytaj mojej starej, czy na to narzeka? Nie! Bo to już taka babska natura: musi być rządzona mocną ręką. Ba, tylko wtedy dobrze się czuje.	Otóż co było w tym salonie, co mogło zwrócić uwagę złoczyńców? Dwie rzeczy. Najpierw gobelin. Ale to nie on. Starego gobelinu nie da się imitować i oszustwo wpadłoby zaraz w oczy. Pozostają cztery Rubensy.	E, mój kochany to chyba ciebie powinniśmy o to pytać, to ty się znasz najlepiej na tym, co w sądzie piszczy. Czy aby nie widziałeś się z przewodniczącym sądu na ostatnim obiadku u ministra?	Wtedy? Jak to co? Czy nie rozumiecie jeszcze? Przecież stąd chyba wniosek jasny, że szósta klasa nie może się obronić przeciw publicznym zniewagom, a nawet porwaniu. To znaczy, że trzeba chyba, aby niańki chodziły z nimi na spacer. Wystarczy szepnąć to tylko w budzie	A cóż temu winien Tumry, że się urodził z jasno-włoséj matki?	A dokąd wybiera się pani Broniczowa z panną Castelli?	A ja owszem I wiesz, o co prosić będę? O... o... odwiezienie wuja Misia wraz z mamą do Helsingforsu.	Skąd się tu wziąłeś, ułanie z wciętą talią?	Zgadza się.	Nie irrytuj się, nie irrytuj tak, kochany, zacny panie Pawle, wymówiła najsłodszym głosem Antyfona; chcę tylko ostrzedz cię dla własnego twego dobra... a to co powiem niech zostanie między nami najświętszą tajemnicą.	Ach, czy mógłbym wiedzieć, gdzie się podziewa?	Królowi się podobało liczko; trzeba je na płótnie odmalować, ażeby o niem nie zapomniał.	Niech Romek nie żartuje, bo mnie się płakać chce...	Bardzo żałuję, ale... pan prezydent już zapowiedział, że nie będzie miał czasu pana przyjąć.	O, dobrze!... Jeżeli tatko chce, będę przez całą noc myślała, że nie uda mi się nic w życiu!... Dobrze, jeżeli tatko chce!...	Z czegóż się pani śmieje?... to wcale nie śmieszne!...	Chciał zapisać co prędzej tę myśl, która się wysunęła, jako odkrycie, ze wszystkiego, z całego ogromu życia. Widzi pani	W testamencie prócz spraw pieniężnych znajduje się jeszcze co innego.	No, wiecie, chłopcy, że teraz albo nasza nagła śmierć, albo nasza głośna chwała! To wam trza wiedzieć, że za tymi drzwiami jest główna siła Spaniolów. Tak miarkuję, że wyjdziemy w sam środeczek, między dwie barykady... Ale już nie ma nam kaj iść. Za nami idą i za moment tu będą. A jak zobaczą, jakiego to my im ta piwa nawarzyli, co my zrobili jeich ciociom, a jakie kuku kuzynkom...	Nie. Żałowałem, że ciebie nie ma. Włóczysz się gdzieś przez cały ranek i wracasz bez tchu. Cóż to znów znaczy?	Panie Borowiecki, ja pana zaklinam na wszystkie świętości pańskie, czy to jest prawda czy nie, co tu napisane w tym liście?	Sto tysięcy dukatów! Biedactwo to miało bez porównania więcej; gdy przyszła na świat, otaczały ją skarby, wobec których bogactwa z Baśni tysiąca i jednej nocy są prawie niczym.	Ale z tej żałości waszej macie i pociechę stokrotną, że w służbie Najświętszej Bożej Matki śmierć go spotkała. Spadł ci z dachu, ale z kościelnego. Już mu tam w niebie nie pożałowali godnego miejsca	Pamiętam, ale nie wszystko	Widzi pan... Widzi pan... Tego już nie wiem.	Jak to, więc pan sądzi?...	Masz pan prawo być dla nich niesprawiedliwym, to pańscy ziomkowie.	Nie białą, ale lila w jakieś palmy, bajeczna!	Nie może być!	To wtedy, moja Lulu, byłabym bardzo szczęśliwa i bardzobym kochała, i widzisz Lulu, Pan Bóg by sprawił, że on mnie kochałby także.	Jeżeli mnie odkryją i skażą jako wspólniczkę nie chcę, aby mnie pomawiali, żem pana wciągnęła. Nakazuję panu nie starać się już mnie widzieć przed momentem naszej zemsty; nie można go zabijać wprzód, aż ja dam sygnał. Śmierć jego w tej chwili byłaby dla mnie zgubna, a nie pożyteczna. Prawdopodobnie śmierć ta będzie mogła nastąpić aż za parę miesięcy, ale nastąpi. Żądam, aby umarł od trucizny; wolałabym raczej zostawić go przy życiu, niż żeby miał paść od kuli. Dla przyczyn, których nie chcę panu tłumaczyć, żądam, abyś uszedł z życiem.	Jak to, pan go nie zna? To Łacheć.	Dokończ pan więc, co mówić zacząłeś.	Niedługo z córką będziesz miała kłopot. Trzeba będzie i ją za mąż wydawać.	Po co pan siedzi u niego!	Brama! Otwórzcież bramę! Pan przyjechał! Nie, oni nie otworzą nigdy!...	I w ściany on go schować nie mógł, bo on wiedział, że one spróchnieją prędko i ich zrzucą, ażeby nowe postawić. Ja te nowe ściany sam stawił i w starych ścianach szukał bardzo, ale pisania w nich żadnego nie było.	Jest i na to rada. Zrobimy tak: dzisiaj go aresztuję, bardzo surowo przesłucham, pokażę mu wszystkie te szpargałyszpargały (pogardl.)	Wszystko powiem, jakoby mi za to płacono.	No to trudno i tak wciągnę na sucho. Ile to tygodni onuczki te same! Koszul mi, dziecko, szukaj! Jakie tam są, zabieram. Przewdzieję	A tak! I niedługo poczekamy na to.	Czy masz ochotę pozostać na zawsze ze mną?	Nie wiecie to niczego o Rochu?	Nie, mości panie, wyznaję	To ty na Sicz jedziesz?	Moja towarzyszka, która z przyjaźni chciała mnie uchronić od prześladowania; ta sama która wzięła was za straż kardynalską i właśnie tylko co uciekła...	A skąd to kawaler?	Cały list fałszywy nie byliśmy nigdy zamknięci w areszcie.	Co od wakacyj? Od wakacyj możemy nie mieć żadnej uczennicy ani pensjonarki...	Dopiero mi powie za parę dni.	Ja nie wiem sądziłam, że wasza miłość samiście tu te papiery złożyli.	Ja wtenczas nie będę już żył.	Na koszt Turcji?	Nie. On już stracony dla mnie! Przeklnie! Teraz twoja gwiazda wzejdzie. On cię kocha.	No! To stara facecja. Maszżemaszże (daw.)	Plan uważam za dobry i nic nie mam przeciwko niemu.	Szczególna przygoda... Więc pieniędzy nie przyjęła?	Tak myślisz! To człowiek zimny jak marmur, pedantyczny jak starzec, rozmowny jak szyldwachszyldwach (daw.)	To huk działa	To podobno doskonały chemik?	Wezwanie wysłałem. E a nie Y. Ta jedna litera gruntownie charakter zamiarów mych zmienia.	Więc to tak?	Ach, ty fujaro! Zawieś słuchawkę!	Albinos, idziesz?	Ależ jedź sobie, powtarzam.	Chyba kawaler Eugeniusz de Rastignac zamierza wejść w związki małżeńskie z panną Wiktoryną Taillefer?	Ciepło...	Cóż za jeden?	Daję słowo.	Dlaczego?	Dobry wieczór, wuju	Gdyby pani wiedziała... gdybym mógł pani powiedzieć... gdybym...	Głupstwo!	Hm! Piękna godność!	I co dalej?	I ja ciebie, najdroższa.	I którego wszyscy kochamy	Jaką popełnił zbrodnię?	Jeżeli idzie o podniesienie kultury rolnej posiadamy parę pism specjalnych, których tytułami i adresami bardzo chętnie służyć pani będę.	Mnie te nazwy ani pachną, ani śmierdzą...	O ścisła cyfraścisła cyfra	Po przedstawieniu, napisałem.	Prosta szlachcianka...	Słucham waszej wielmożności.	Ty parchu!	Upolujemy ptaki.	Ładna historia	„Jeden artykuł uczonego lekarza...” uważasz?
Niedługo po osiemnastym brumaire wiadomo państwu, że wybuchło powstanie w Bretanii i Wandei. Pierwszy konsul, żądny uspokojenia Francji, nawiązał rokowania z wodzami powstańców i podjął energiczne kroki wojskowe; ale kombinując plany wojenne ze sztuczkami swej włoskiej dyplomacji, wprawił równocześnie w ruch machiaweliczne sprężyny policji, wówczas powierzonej Fouchému. Wypadki okazały, iż ostrożności te, mające na celu stłumienie wojny rozpalonej na zachodzie, nie były wcale przesadzone. W owym to czasie młody człowiek spokrewniony z rodziną Maillé przybył z ramienia Szuanów z Bretanii do Saumur, aby stworzyć styczność między pewnymi osobistościami z miasta i okolicy a wodzami rojalistycznego powstania. Uprzedzona o tej podróży policja wysłała agentów z poleceniem chwycenia młodego emisariusza, skoro zjawi się w Saumur. W istocie przytrzymano posła w dniu, w którym wylądował; przybył na statku w przebraniu flisaka. Ale jako obrotny człowiek obliczył wszystkie szanse przedsięwzięcia; paszport, papiery miał w takim porządku, iż ludzie wysłani, aby go pochwycić, zaczęli się lękać, iż padli ofiarą pomyłki. Kawaler de Beauvoir, przypominam sobie teraz jego nazwisko, dobrze przemyślał rolę; powołał się na swą rodzinę, przytoczył fałszywe miejsce zamieszkania i wytrzymał tak śmiało śledztwo, iż wypuszczono by go pewnie, gdyby nie ślepa wiara, jaką szpiegi miały w swoje instrukcje, nieszczęściem zbyt dokładne. W tej wątpliwości siepacze woleli raczej dopuścić się samowoli, niż dać się wymknąć człowiekowi, do którego ujęcia minister przywiązywał tak wielką wagę. W owych czasach wolności organa władzy narodowej bardzo mało troszczyły się o to, co dziś nazywamy legalnością. Uwięziono tedy kawalera tymczasowo, aż wyższe władze postanowią bliżej o jego losie. Decyzja nadeszła niebawem. Policja nakazała strzec bardzo pilnie więźnia mimo jego zaprzeczeń. Kawalera de Beauvoir przeniesiono w myśl nowych rozkazów do zamku Escarpe: nazwa dostatecznie maluje jego położenie. Forteca ta, usadowiona na bardzo wysokiej skale, zamiast fos ma przepaści: ze wszystkich stron prowadzą do niej strome i niebezpieczne urwiska. Jak we wszystkich dawnych zamkach brama posiada most zwodzony i obwarowana jest szerokim rowem. Komendant więzienia, rad, iż ma za jeńca dystyngowanego człowieka o nader dwornych manierach, który wysławia się wykwintnie i zdradza wyższy polor przywitał kawalera jako dobrodziejstwo Opatrzności; zaproponował mu, aby pozostał w niewoli na słowo i aby wspólnie dopomagał mu walczyć przeciw nudom. Jeniec przyjął skwapliwie propozycję. Beauvoir był to prawy szlachcic, ale na nieszczęście był także bardzo ładnym chłopcem. Miał miłą fizjonomię, oko śmiałe, wymowę pełną wdzięku oraz zadziwiającą siłę. Zręczny, dobrze zbudowany, zamiłowany w niebezpieczeństwie, byłby doskonałym wodzem partyzantki, potrzeba właśnie takich! Komendant dał więźniowi najwygodniejszy apartament, ofiarował mu swój stół i zrazu nie mógł się odchwalić Wandejczyka. Komendant był to Korsykanin i człowiek żonaty; żona jego, ładna i ponętna, zdawała mu się może skarbem nieco trudnym do upilnowania; słowem, był zazdrosny: rzecz naturalna u Korsykanina i u wiarusa niezbyt zalecającego się powierzchownością. Beauvoir spodobał się damie, ona jemu przypadła do smaku; może pokochali się! W więzieniu miłość idzie tak szybko! Czy popełnili jaką nieostrożność? Czy ich wzajemne uczucie przekroczyło granice owej zdawkowej galanterii, która jest niemal obowiązkiem wobec kobiet? Beauvoir nigdy nie wytłumaczył się wyraźnie co do tego dość ciemnego punktu swej historii; tyle jest pewne, iż komendant uznał za właściwe zastosować wobec jeńca nadzwyczajne obostrzenia. Wtrącony do turmy Beauvoir zapoznał się z czarnym chlebem skrapianym czystą wodą oraz z kajdanami, w myśl wiekuistego programu rozrywek dla więźniów. Cela, położona pod platformą, miała sklepienie z twardego kamienia, mury rozpaczliwej grubości, wieża sterczała nad przepaścią. Skoro biedny Beauvoir poznał niemożliwość ucieczki, popadł w ten stan odrętwienia, który jest zarazem rozpaczą i pociechą więźniów. Skracał czas owymi błahostkami, które wyrastają na ważne sprawy, liczył godziny i dnie, odbył naukę smutnej profesji więźnia, zatopił się w samym sobie i ocenił wartość powietrza i słońca; następnie, po dwóch tygodniach, popadł w straszliwą chorobę, w gorączkę wolności. Choroba ta popycha więźniów do owych wspaniałych przedsięwzięć, których zadziwiające wyniki zdają się nam niepojęte, mimo że prawdziwe, i które mój przyjaciel doktor przypisałby bez wątpienia nieznanym siłom stanowiącym rozpacz fizjologii, tajemnicom woli ludzkiej, których głębia przeraża wiedzę Beauvoir popadł w czarną melancholię, jedna tylko śmierć mogła mu wrócić wolność. Jednego ranka klucznik, mający za zadanie nosić pożywienie więźniom, miast oddalić się, postawiwszy przed jeńcem kęs lichej strawy, stał z założonymi rękami i spoglądał nań szczególnie. Zazwyczaj rozmowa ograniczała się do niewielu słów i nigdy dozorca jej nie wszczynał. Toteż niemałe było zdumienie kawalera, skoro człowiek ten rzekł co następuje: „Musi pan mieć w tym swoje przyczyny, każąc się zawsze nazywać panem Lebrun albo obywatelem Lebrun. To mnie nie obchodzi, nie moją rzeczą sprawdzać pańskie nazwisko. Czy się pan zowiesz Piotr czy Paweł, to mi obojętne. Niech każdy pilnuje swego nosa. Mimo to wiem że pan jesteś Karol Feliks Teodor kawaler de Beauvoir i krewniak księżnej de Maillé... Hę?”, dodał po chwili z wyrazem tryumfu, spoglądając na jeńca. W tym beznadziejnym położeniu Beauvoir nie uważał, aby pozycję jego mogło pogorszyć wyznanie prawdziwego nazwiska. „No więc cóż? A gdybym i był kawalerem de Beauvoir, cóż by ci z tego przyszło?”. „O, bardzo dużo Niech pan posłucha. Dostałem pieniądze, aby panu ułatwić ucieczkę; ale baczność! Gdyby powzięto najlżejsze podejrzenie, rozstrzelano by mnie aż ha! Przyrzekłem tedy, że umoczę palce w tej sprawie akurat tyle, aby uczciwie zarobić parę groszy. Ot, masz pan, oto klucz Tym może pan przepiłować kratę. Ba! To nie będzie zbyt wygodnie”, dodał, ukazując ciasny otwór przepuszczający nieco światła. Framuga tego okienka znajdowała się nad gzymsem, który wieńczył na zewnątrz basztę, między owymi wielkimi wystającymi kamieniami, na których wspierają się zęby blanków. „Ale trzeba piłować żelazo dość blisko, aby pan się mógł przecisnąć”. „Och, bądź spokojny, przecisnę się”, rzekł więzień. „A dość daleko, aby pan miał do czego przywiązać sznur”, odparł klucznik. „Gdzież jest?”, spytał Beauvoir. „Tu Skręcono go z bielizny, aby można było mniemać, że to pan sam go sporządził; jest dostatecznie długi. Kiedy pan będzie przy ostatnim węźle, puść się swobodnie na dół; reszta, to już pańska rzecz. Prawdopodobnie znajdziesz gdzieś w pobliżu powóz i konie, i przyjaciół czekających na pana. Ale ja nie wiem o tym nic! Nie potrzebuję pana uprzedzać, że jest straż u stóp turmy. Musi pan wybrać noc porządnie ciemną i upatrzyć moment, kiedy żołnierz na posterunku uśnie. Naraża się pan może na kulkę, ale...”. „Dobrze już, dobrze! Nie będę gnił tutaj”, wykrzyknął kawaler. „Phi! Mogłoby być i tak”, odparł dozorca głupkowato. Beauvoir wziął to ot, za bezmyślne porzekadło, właściwe tego rodzaju ludziom. Nadzieja, że niebawem może być wolny, natchnęła go taką radością, iż nie w głowie mu było rozważać gadaninę tego człowieka, ledwie że cośkolwiek oskrobanego prostaka. Natychmiast zabrał się do roboty i w ciągu dnia zdołał przepiłować kraty. W obawie odwiedzin komendanta ukrył swą pracę, zatykając szczeliny ośrodkiem chleba zarobionego z rdzą, aby mu nadać kolor żelaza. Ukrył też sznur i zaczął wypatrywać sprzyjającej nocy z ową skupioną niecierpliwością i głębokim wzruszeniem, które dają tyle dramatyczności życiu więźniów. Wreszcie w mglistą jesienną noc przepiłował kratę do reszty, przywiązał mocno sznur, przykucnął zewnątrz na kamieniu, czepiając się ręką ułamków żelaza. Następnie doczekał najciemniejszego momentu nocy i godziny, o której straż zwykle zasypia. Zazwyczaj bywa to nad ranem. Znał czas trwania warty, porę rontów, wszystkie te rzeczy, którymi zajmują się więźniowie, nawet mimowiednie. Czekał chwili, gdy żołnierz będzie w drugiej połowie swojej warty i gdy schowa się w budkę z przyczyny mgły. Pewien, iż skupił wszystkie pomyślne szanse ucieczki, zaczął wówczas spuszczać się węzeł po węźle, zawieszony między niebem a ziemią, trzymając sznur z siłą olbrzyma. Wszystko szło dobrze. Przy przedostatnim węźle, w chwili gdy miał się puścić na ziemię, spróbował przez ostrożność zmacać ją nogami i nie znalazł gruntu. Sytuacja była dosyć kłopotliwa dla człowieka całego w pocie, zmęczonego, wzruszonego, w położeniu, w którym szło o śmierć i życie. Miał się rzucić. Błaha przyczyna wstrzymała go; kapelusz spadł mu z głowy; szczęściem nastawił ucho na odgłos i nie usłyszał nic! Więzień powziął mgliste podejrzenia; pytał sam siebie, czy komendant nie zastawił mu pułapki; ale w jakim celu? Miotany tymi wątpliwościami, myślał już prawie, aby odłożyć sprawę na inną noc. Na razie postanowił czekać pierwszego brzasku, która to pora mogła być wcale niezgorsza dla ucieczki. Olbrzymia siła pozwoliła mu wspiąć się z powrotem na basztę, ale był już ledwie żywy w chwili, gdy przycupnął znowu na blanku, pełzając jak kot wzdłuż rynny. Niebawem w mdłym świetle poranka spostrzegł, potrząsając sznurem, niedużą przestrzeń, ot, jakich sto stóp między ostatnim węzłem a ostrymi skałami przepaści. „Dziękuję, komendancie”, rzekł z zimną krwią, która go cechowała. Następnie, podumawszy trochę nad tą pomysłową zemstą, uznał za właściwe wrócić do kaźni. Ułożył odzież widocznie na łóżku, zostawił sznur zewnątrz, aby można było myśleć, iż spadł w przepaść; usadowił się spokojnie za drzwiami i czekał przybycia zdradzieckiego dozorcy, trzymając w ręku odpiłowaną sztabę żelazną. Dozorca, który nie omieszkał przybyć wcześniej niż zwykle, aby zgarnąć dziedzictwo po zmarłym, otworzył drzwi pogwizdując; ale kiedy się znalazł w przyzwoitej odległości, Beauvoir wymierzył mu w głowę tak wściekły cios, że zdrajca padł jak kłoda, nie wydawszy krzyku: sztaba strzaskała mu czaszkę. Kawaler rozebrał śpiesznie trupa, wziął suknie dozorcy, przybrał jego chód i wzięcie, i dzięki rannej godzinie i uśpionej czujności straży, umknął.	I w dodatku przyrodnikiem entuzjastą. Wiem, co pan przeszedł, od dawna szanuję pana z tego powodu... To za mało; powiem więcej... Od roku wspomnienie o trudnościach, z jakimi szamotał się pan, dodawało mi otuchy... Mówiłem sobie: zrobię przynajmniej to, co ten człowiek, a ponieważ nie mam takich przeszkód, więc	Pan Władimir groził społeczeństwu przeróżnymi okropnościami a wszystko z powodu tego wybuchu w Greenwich Park. Okazuje się, że powinniśmy wszyscy drżeć ze strachu przed tym, co nastąpi, jeśli ci ludzie nie zostaną wytępieni na całym świecie. Nie miałam pojęcia, że to taka ważna sprawa.	Ach! Sylwio! już teraz po wszystkim. Panowie zadaliście mi cios śmiertelny! Coś mnie tu ścisnęło w żołądku. Dzień dzisiejszy zwalił mi dziesięć lat na głowę. Słowo daję, ja rozum stracę! Co teraz robić z fasolą? A, dobrze! ponieważ ja sama zostaję w całym domu, to ty możesz sobie odejść od jutra, Krzysztofie. Żegnam was, panowie, dobrej nocy.	Naturalnie, że pan nie rozumie. To trzeba wiedzieć.	Nie, tylko że ja mam bardzo pewną rękę	Juści, juści, przebąknęła, pomilczawszy jeszcze, starsza pani, to ja wiem najlepiej. Że za mąż iść za tego króla, który niewiast tyle nieszczęśliwemi uczynił toć pewna. Nie miło to wziąć człeka od żydówki, bo wiadomo, że król miał miłośnicę...	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	O, nic mnie to nie obchodzi! Nie patrzę na siebie tak, jak inni na mnie patrzą. Jestem przekonana, że czułabym się z tym przeważnie bardzo źle.	Słaba nadzieja Dopóki się nic nie zmieni w Rosji, nie może się nic zmienić i u nas. A jak wierzyć w jakieś zasadnicze tam zmiany? To imperium, Paweł, może istnieć i funkcjonować tylko przy takim systemie, jaki jest, żadnych radykalnych zmian, musi być stary rosyjski carat, tyle że unowocześniony i przemalowany na czerwono, więc precyzyjniej­szy w metodach ucisku, tak samo zaborczy, natomiast nieporówna­nie bardziej zakłamany. Oni nawet, gdyby chcieli coś zmienić, nie mogą. W swoim rodzaju ta budowla stalinowska jest genialna, ale jak każdy system reakcji jest tak doskonale w swoim mechaniz­mie działania utrwalona, iż nie dopuszcza jakichkolwiek możliwoś­ci zmian, zakwestionujesz jeden z elementów konstrukcji lub zechcesz go wymienić na inny, wszystko wówczas zaczęłoby się walić, okazałoby się, że jeden nowy element absolutnie nie pasu­je do pozostałych, całą machinę trzeba by było wymieniać. Nie, mój drogi, Rosja może się rozpaść, nigdy zmienić.	Bardzo słusznie mówisz, margrabio, toteż nie to mnie wstrzymuje...	Będę panu za to bardzo wdzięczny. Nie tylko podczas mojej nieobecności, ale zawsze będzie pan tu jak najmilej widziany.	Czyżby pan w to wątpił?	Do Tours? a tak, więc znasz ją widocznie. Lecz, jak mogła tam powrócić, nie powiedziawszy mi o tem ani słowa?	Dobrze wysiadaj pan i... powieś się! Bo po takim skandalu nie masz po co wracać do Warszawy.	Dziesięć tysięcy jazdy i ośm piechoty, żebym tak zdrów był! W Bogu nadzieja, że w znacznie szczuplejszej liczbie odejdą, niech tylko jedną wycieczkę poprowadzę.	I dlaczegoż to ja, dlaczego właśnie ja mam panią ratować?	Ojciec miał słuszność Kraj ten musi być wart kochania, gdy na wzmiankę o nim ludzie tak promienieją. Niech pan milczy; już ja wiem, co pan myśli, i wiem, dlaczego mi pan swej ręki nie podał.	Tej kupcowej z ulicy Grabarzy: czyż on pamięta o niej jeszcze? ręczę ci, że przy mnie zapomniał o tamtej... Śliczna zemsta, niema co mówić!...	To światło pali się w małym, samotnym domku na końcu tej drogi. Nie jedźmy dalej.	Toć to kulig, nie pogrzeb. Waćpan jedziesz na swym koniu za naszymi saniami jak za trumną.	Nie myślisz o niczym, tylko czujesz, że ci źle, źle, strasznie źle. I tak ci czegoś żal, i tak za czymś tęsknisz, i tak sobą pogardzasz, i tak ci wszystko obojętne, i tak kogoś nienawidzisz, i tak coś kochasz, i czegoś oczekujesz, i lękasz się, i czujesz, że powinno być inaczej, żeś ty niewinna, że już nie możesz dłużej?...	Co się stało, tego nie powrócić ale nie daj Boże dzieciom waszym takiéj doli, bo my z głodu pomrzemy, jak zima przyjdzie.	Jeśli to prawda, to nie potrzebujesz przepustki, aby opuścić miasto.	Nie dziś to już Patrz, ludzie popadali jak snopy i śpią kamiennym snem. Dragoni nawet szabel nie obtarli.	Och! jakie pani robi oczy! Pani w to nie wierzy? Dokoła aż się roi w taką księżycową noc od flirtów... A to wszystko sans conséquences... pour passer le temps	A jeżeli tam stoją straże z wycelowanymi żądłami?	Ale kto to taki?	Co za czasy epoka, kiedy wielcy panowie ubierali tancerki!	Codziennie. Inaczej nie czułbym się szczęśliwy. Jest mi niezbędnie potrzebny.	Cóż dzieciom twym na tym gródku zamkowym zagraża? jedna chyba tęsknota za tobą. Nie będziesz przecie tak zaprzątniętym sprawami naszemi ażebyś do domu zaglądać nie mógł. Stara niewiasta ochmistrzyni zostanie z niemi, służba wierna...	Ee, o jabłka tam poszło.	Jak ma przejść, jeśli asan, panie Salomonie, w niczem się nie przyczyniasz do opamiętania jej, i ślepo jesteś pobłażającym?..	Mimo to trzeba się mieć na baczności	Nic to! znajdziemy go! wykopiemy! dostaniem choćby spod ziemi!... A tymczasem ja mu tu boleśniejszy cios zadam, niż gdybym go ze skóry kazał żywcem obedrzeć.	Nie Wierny poddany króla nie może mieć znajomych wśród konspiratorów.	Nie do pani mówię.	Nie jestem szczeniakiem, tylko człowiekiem, a pan nie ma prawa się pchać.	Nie kuś mnie pan, rozśmiała się Laura, mogłabym zabrawszy Munię zabiedz z nią tak daleko, żebyście mnie więcej nie znaleźli...	Nie!	Nie. Było mi we Frankfurcie dobrze, jak może nikomu w świecie.	Nie. Ukaranie. Gdy jest się skrępowanym działalnością swego poprzednika...	Panie Dyzma co pan idziesz na Kiercelak?	Panie kupują Bismarck z ramażem? Bardzo dobrze! Ile łokci? Piętnaście? Nie! Dwadzieścia?	Patrzcież państwo! Już teraz rataje kształcą swe potomstwo w Klerykowie. A do którejże to klasy walisz w tylim tornistrze, mój filozofie?	Powiedzże mi przynajmniej: co sądzisz o tym człowieku?	Przechodzę na emeryturę, bracie. To jest... i mnie, i mnie także się stało.	Przyznaję otwarcie, że było ich znacznie mniej, niż mi się należało.	Sprać jedną i drugą, to by wnet przestały plotkować.	Tak, bo nam pan nie ucieknie.	To gorsza wiara od naszej.	To tajemnica	To tylko początek dalej będzie lepiej.	Toć służki się zdadzą, krzywdy nie mają, a wyuczone też będą w wierze świętej	Więc nic nie zdołało ukoić twojego bólu?	Że jedną podwiązkę wolno mi będzie zapiąć własnymi rękami.	A chcielibyście mieć?	A tak Zawdzięcza on swe przezwisko dziwnemu szczęściu, które zasłaniało go przed śmiercią we wszystkich jego zuchwałych przedsięwzięciach. Jest on niebezpieczny, trzeba państwu wiedzieć. Posiada przymioty, które czynią zeń niezwykłego człowieka. Nawet sam wyrok potępiający przyniósł mu w rodzinnych stronach honor niezmierny...	A ten sygnecik niech na miejscu ostanie...	A więc niechaj tak będzie...	Aha! Portreciści mają się zwykle świetnie.	Ale...	Ależ, dobry Boże i w jakimże celu miano by dziecko wykradać?	Ani duże, ani małe.	Bo ona się zawstydziła...	Chaînechaîne (fr.) zabrzmiała komenda.	Chodź tu!	Dobrze, dobrze	E, pstro masz w głowie!	Gdybym mógł, proszę pana, tobym samego siebie bił, tłukł, kąsał, do turmyturma	Gorszą, rabbi, od śmierci jest klątwa ta, którą ty na niego rzuciłeś, bo on z nią pośród żyjących będzie jako umarły!	Ho, ho! Mamże zaszyć się w trzęsawisku, żywić się płotkami i sypiać na drzewie czy też udać się pod opiekę bandar-logu i żywić się orzechami, patrząc z góry na wasze boje?	Hrabio, rzekł, słówko	I interes.	Jakiż stan obrałeś sobie?	Jedźcie! rzekł ks. Janik	Jest lepszy sposób	Któż jest w twoim typie?	Kwiat lilji mały, czerwony, trochę zatarty, jakby od przykładania maści?	Mają stawiać groblę, a potem most nad Białką	Mości wojewodo Bogu chwała, iżeście przybyli ze świeżym ludem, bom też już ostatnim tchem gonił.	Może by mnie się udało. Trzeba tylko, żeby pan Sapieha tu przyszedł, aby było się do kogo schronić.	Najpewniej, kochana Jane masz wiele, wiele przenikliwości.	Nic!	No, no, przyszedłeś, Peppino!	O ką, jeigu nuveiks... Juk tada, senut, visiems būtų geriau gyventi?!	Oto gorzki system podobnego wychowania! Chce się zrobić święte, robi się...	Owszem W kasie jest czterysta z czemś złotych.	Pani pewno popłynie jutro z nami?	Pani?	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Pisałam do niego	Poznała pani Janiszewskie?	Prędkoż wróci?	Sowińska!	Stefcia Rudecka	Tak prędko?	Tędy go wiedli!...	Wychodzą	Zaprószyłeś mi pan oko tabaką
Ja do niego przychodzę jak do człowieka, jak do kupca mówię: Sprzedaj mi swój plac. A ten pastuch... ten... tfu! żeby jemu się tak wiodło, jak ja mu życzę z całego serca, śmieje się i każe mi oglądać swój śmietnik i powiada, że to jest złota ziemia, że to jest rajska ziemia, której nie sprzeda taniej niż za czterdzieści tysięcy rubli... Żeby ciebie... żeby ciebie prędka choroba wzięła za taki paskudny pysk! Mela! daj dziecko jakich kropli, bo mnie jest bardzo niedobrze, bo ja się boję, żeby mnie nie było jeszcze gorzej!	Niech-że się hrabia uspokoi Wprawdzie zapytywała mnie dziś właśnie, czy sztuka może wykarmić i starczyć skromnym potrzebom, ale zarazem dodała, iż uciekać się do niéj teraz jeszcze nie jest zmuszoną.	Od czasu, gdy z podróży do nieba wróciłem, gdy z wysokości atmosfery ognia zobaczyłem nikczemną małość tej ziemi, odeszła mnie prawie chęć rządzenia tak marną rzeczą. Gdyby wasza wysokość raczyła mi dać kawałeczek nieba w zarząd, choćby tylko pół mili rozległy, to dopierobym serdecznie się ucieszył!	Panna Koralia opuściła apartament i przeniosła się do domu, którego adres wypisano tutaj.	I kiedy taki pójdzie potem do swoich dziewczynek jestem w bezjakościowym państwie absolutnej konieczności w dowolności! Bo cóż jest straszniejszego, jak ta godzina od drugiej do trzeciej popołudniu, kiedy nic ukryć przed sobą nie można i naga okropność metafizyczna przebija jak kieł zwaliska codziennych złud, którymi staramy się zabić bezsens życia bez wiary... O, Boże!	Musztarda po obiedzie, mości doktorze starego wróbla na plewę nie złapiesz, dwa razy mnie nie okpisz i prędzej czarnoksiężnikiem niż gubernatorem drugi raz zostanę. Oho! nie znacie Pansów, moi panowie; kiedy który z nich raz powie „nie” to już nie, i sam diabeł go nie przekona. Dalej, nie ma gadania. Zostawmy w tej stajni te mrówcze skrzydła, co mnie na to w powietrze wyniosły, żeby jaskółki ze mnie śniadanko sobie zrobiły. Naprzód więc! Wzięli diabli krowę, niech wezmą cielę, nos do tabaki, do worka kłaki! Niech każda owca szuka barana, a każda pani niech szuka pana. Upadam do nóżek panom moim, żegnam was na zawsze, bądźcie zdrowi i trzymajcie się ciepło.	Daruj mi, widzisz, nie mogłam wytrzymać, nie mogłam... Tyle dni czekałam na ciebie, tyle dni myślałam o tej chwili spotkania się z tobą, tak się cieszyłam... bo mnie jest źle, Karl, mnie jest bardzo źle w domu... Zabierz mnie stamtąd, zabij mnie jeśli chcesz, a nie pozwól mi wracać do nich!	Idź do domu. Może Kaspra przeniosą do Skierniewic.	Ardier des Issoires wybierał się do Paryża oddawna, można mu je powierzyć.	Jużci, że tak Jeżeli on rodzonej żonie nic nie gada, tylo ze Szwabami rajcuje, to już źle. Szwabska go okpią i choćby chciał się zrzucić ze sprzedaży, to mu nie dadzą.	Nie zwracaj pan uwagi na jego mowę, ja tu jestem winowajcą Jako Weller klnę się jednak honorem, że już tego nigdy nie zrobię i odtąd poświęcać się będę sprawom tego nieśmiertelnego klubu.	Słyszeli, słyszeli, ale czy co dobrego, nie wiemy. Ludzi tam naschodziło się mnogo. O Chmielnickim mówili, że hetmańskiego syna i jego łycariwłycariw (ukr.)	Wieczorem, w Operze, oczu nie spuściłam z balkonu. Za każdym razem, kiedy drzwi się otwierały, serce biło mi tak, że mało nie pękło.	Mój drogi przyjacielu, jakżebym śmiał! Przejdźmy do salonu. Nie, za sherry dziękuję panu, panie Chapman. Dorianie, miałeś jakąś nieprzyjemność. Powiedz mi, jaką. Nie poznaję cię dziś.	I owszem, i, jak to wasza ekscelencja mogła zauważyć, koń jego stoi w bramie, gotowy do podróży.	Nie, pani, nie mogę być wrogiem tych, którzy w niczym mi nie szkodzą. Sądzę tylko, że zajmują oni uprzywilejowane miejsca bez zasługi i że dla utrzymania się na nich apostołują w społeczeństwach pogardę dla pracy, a cześć dla próżniaczego zbytku.	że ujrzał, jako człowiek na krzyżu wisi i nie zniósł, aby miłość dla człowieka stała się dlań piekłem i śmiercią wreszcie?	Nietylko nie obiecywałem, lecz najwyraźniej w świecie powiedziałem, że byłoby to wbrew interesom miasta.	Oto, widzisz, mądre pytanie, na które krótko ci odpowiem. Szukaj przyjaciół między takimi, którzy mają więcej pracy aniżeli sławy i zysków; to są naprawdę użyteczni, dla nich warto poświęcać się i tylko oni cię zrozumieją. Ale unikaj ludzi, którzy mają dochody nie wiadomo skąd i rozgłos nie wiadomo za co...	Nie Ale nie chcę i umrzeć. Jak się czuję chory, to tutaj leżę i rozmyślam, a potem płaczę i krzyczę bez końca.	Tak, na pewno mi podał kilka szczegółów, ale to było przeszło siedem czy osiem lat temu; już nic nie pamiętam.	A! Pisząc, niech panicz nie zapomni dodać, że Barkis gotów. Dobrze?	Ja nic nie wiem. Coś się dzieje... ze mną... Bądź zdrów, Czaruś...	Przy pani Stefanji nie ośmieliłabym się nigdy.	Co tam! moja matko nic nam to nie zaszkodzi, bo jak powiada mój ojciec: „niech sobie głodny nagada na tego, co dobrze jada”.	Zochna, przecie się nie denerwuj niepotrzebnie! Trzeba jeszcze przeczekać, dotąd nic pewnego, a potem... potem może jaka rada się znajdzie. Ostatecznie w tym stanie nerwów, w jakim się znajdujesz, każdy lekarz przyzna ci słuszność!	Linia angielskich okrętów wojennych musiałaby trzymać się na pełnym morzu Jednakże przy brzegu dosyć jest głęboko, żeby czterdziestodziałowa fregata mogła się zbliżyć na odległość strzału. Na żaglowe łodzie spuścić tyralierów, umieścić ich za łańcuchem tych piaszczystych wzgórz, wesprzeć nowym posiłkiem, potem innym jeszcze, a z fregat, ponad ich głowami, niechaj się posypie deszcz kartaczy. Tak stać by się mogło, tak stałoby się z pewnością!	Ale z czego pan to wnioskuje, panie Cyrusie że ten nieszczęśnik popadł w zezwierzęcenie dopiero kilka miesięcy temu?	Ino że w oczy nie patrzy prosto wczoraj na polowaniu i potem na uczcie, niby i wesoły był, gadał z panami, a one oczy to mu tak na boki uciekały, aż dziwno.	I nowe już czekają na działy, urodzi rok czy nie, a naród zawsze jednako plonuje, juści... a ziemi nie przybywa... jeszcze niecoś lat, a zbraknie la wszystkich...	Maks, ty źle skończysz przez to żarcie się ciągłe ze wszystkimi!	Ej, na to ja znajdę lekarstwo mam dwa wory parciane równej wielkości, waszeć weźmiesz jeden, a ja drugi i będziemy nimi  wojowali, okładając się nawzajem co wlezie.	Czy znasz się choć trochę na maszynach?	Nie biadajcież tak, mości chorąży! bo już chyba ślozyślozy (starop.)	Tak się mam, jak dzisiaj bawełna.	Ale czy nie ma na tych instrumentach, narzędziach czy książkach jakiegoś znaku lub napisu, po którym moglibyśmy rozpoznać ich pochodzenie?	Tak, tak, ja wiem, że pan ma pieniądze	dusza najbardziej nieogarnięta, która w sobie samej najdalej biegać, błądzić i błąkać się może; dusza najbardziej musowa, która z ochoczości samej w traf na ślepo się rzuca:	Głuptasku, to wszystko betka. Wiem nawet, jak się robi z piasku złoto. Jak ze skorupek można zrobić diamenty i brylanty.	Ale nie Wokulski.	Ależ ja się chciałem tylko dowiedzieć...	Aż... no, proszę ciebie, powiadaj dalej bo tyleśmy sobie już wzajemnie naopowiadali, że grzech by był śmiertelny, gdybyś o sprawie twojego serca, która jest najważniejsza, milczał.	Becky, czyś ty przysłuchiwała się wtedy mojej opowieści?	Nie mamy żadnych.	Nie wrócił!	Nie... nie... my pójdziemy z tobą!	Ośmielę się tylko zadać panu jedno pytanie.	Szczęście odezwała się Małgosia niecierpliwie.	Łukasz Niepołomski wyprowadził się?	Bo może nie kocha jak ja ciebie, panie...	Da Bóg, nie będzie imć pan Rzędzian na moją niewdzięczność narzekał	Choćbyś to pan miał wziąść za naśladowanie, powiem mu, bo tak myślę	No, przecież i u was się bawią. Pan mnie zapozna z sąsiadami, a może panna Jadwiga ofiaruje walca.	Pan się cofasz?	Znowu ci się zakręciło w głowie! O, proszę cię, uważaj na siebie!	Co by pan powiedział na to, gdybyśmy pana polecili zbadać przez lekarzy sądowych?	Cóż to? ty żartujesz sobie ze mnie ależ, mój bracie, jak to być może, kiedy ja tam widziałem trzy wschody i zachody słońca?	Ci światowcy są bądź co bądź przerażający! Woleć Racine’a od Wiktora to jednak jest monstrualne!	Czy pan słyszał, panie majstrze?!	A cóż będzie? i co ja to mam robić?	Czy jeszcze co nowego?	I jest to pokwitowanie jego ekscelencji hrabiego de Monte Christo.	Pono tak i wszędzie na świecie.	Choćby co miesiąc. Co pan chce to miłość wieku pary i elektryczności.	A Władysław Jagiełło korzysta z tej niechęci i czyni kroki, żeby Litwę z Polską połączyć.	A to zabierajcie wnet, bo ja w tych dniach dwór zajmę.	Dajmy temu spokój. Chciałeś, bym przyjechał. Czy masz jakieś dyspozycje?	Daleko. Ze wsi bierze jakąś topolę czy stokroćstokroć	Doro! Kiedyż to mówiłem?	Dwie nóżki... czy podobna! Wiatr cichnie... drzewa śpią...	Skąd ty to wiesz?... Skąd takie myśli?...	A ten sygnecik niech na miejscu ostanie...	A dach na garażu naprawili?	A ludzie od czego! odpędzić! Zresztą zawołać Aarona, wezmę u niego i zaspokoję tych ichmościów.	Co znowu? A nasze Karburatory?	Lekarz, mędrzec i wróżbita, który umie czytać w losach ludzkich i przepowiadać przyszłość.	Na cóż im wojna?...	Szanowny panie O’Haro...	A swoją drogą, macie pierwszorzędny fach w ręku, Fremde.	Ale kochanka ta... fraszka!	Barkis!	Czyżby utonął?	Jakto? jakto! ja opiekun	Jaką?	Marota, dama, z którą wieczerzałem.	Myślałam, coś mi nieprzyjazny...	Nasi kapłani wierzą także w Jedynego	Niech żyje Rasseneur!	Oho! powiedział	Pani zawsze jesteś pełną miłości bliźniego i politowania nad nędzą! rzekł z wielką grzecznością, pod którą wprawne ucho dosłyszałoby jednak ironję.	Paradny jesteś, Jurek! Dobranoc panom.	Państwo de Canalis, trzy miejsca!	Pojedziemy, Kokoszko, kiedy wieczorem, niby zbłądziwszy	Przy misce	Radziłem mu dobrze; wziąć starego pod kuratelę, obezwłasnowolnićobezwłasnowolnić	W Châtelet.	W przędzalni widziałem go przed chwilą.	Więc dlaczegóż?	Żartujesz, kuzynie a jednak, bliższym jesteś prawdy, niż przypuszczasz.	Żywy obraz brutalnej i zmaterializowanej burżuazji, pracującej tylko dla otrzymania stopni. Ani jednego intelektualisty w całej szkole!
Czyż nie mówiłem, że będzie to ostatnia walka w mym życiu? Udały się łowy! I jakże się czujesz, Mały Bracie?	Na co wam rozpowiadanie grzechów, moja pani? U nas to rzecz nie używana. My mamy lepszy sposób, oto na przykład te święte chlebki. Są tak sławne, że sam wielki chan czasem je od nas bierze i spożywa.	Wy pana Kmicica nie winujcie, bo choćby co i przeciw stateczności uczynił, to młody jest, a oni go kuszą, oni podmawiają, oni zachęcają do rozpusty przykładem i hańbę na jego imię ściągają! Tak jest! Pókim żywa, nie będzie tego długo!	O! ze Światopełkiem nie łatwo będzie! On ci to wszystkiego sprawcą. Czuje się winnym i dla tego przed sąd stanąć nie raźno mu.	Popatrz, no, popatrz... nie wypada... czego mam się wstydzić? Czy to nie moje?	Nie wiecie nic, odezwała się na drzwi swego mieszkania wskazując: tam, tam jest ta kobieta, z którą ojciec się żeni! Sama mi to powiedziała przy nim. Więc to jest prawda! A! gdybyś widziała ten wzrok upiora... gdybyś słyszała ten głos już rozkazujący...	Nie ofiaruję ci miliona, bo nie byłbym w stanie ci go dać, ale dostaniesz sto dukatów, jeżeli tylko, kiedy będziesz w Marsylii, udasz się do osady Katalończyków i oddasz list pewnej młodej panience imieniem Mercedes; to nawet nie list, dwie linijki.	Jaż bym nie miał wiedzieć, że ci o ową wiśnię chodzi, którą książę Bogusław w swoim ogródku zasadził. Gorliwy to ogrodnik, nie bój się! Nie potrzeba mu i roku, żeby się owoców doczekał.	„We własnym interesie”. To już jest groźne. Ty, Lulek, masz chwile dużej wybujałości. A gdzie to ma być? Daleko? Pewno gdzie na końcu najdłuższej linii tramwajowej? Czy to na czarno w żakiecie	Cóż to, kpiny będziecie robić ze mnie? Jazda, pójdziecie ze mną do Sir Jamesa. Kazał mi przyprowadzić pierwszą partię włóczęgów i złodziejaszków.	I na to jestem przygotowany.	Ma pani słuszność! Najgorzej to mnie gniewa, że i on wszystko traktuje objektywnie.	Naturalnie że nasi znajomi, z kim?... Z kim zechcą. Nawet z chrześcijanką, i to z pięknej familii, bylem się ochrzcił...	Nie mam nic, panie, przeciwko temu ale czy słusznie jest, ażeby giermkowie błędnych rycerzy mieli umrzeć z głodu, lub ażeby ich baranki egipskie pożarły? Gdybyśmy jeszcze my, biedni giermkowie, byli dziećmi błędnych rycerzy, którym służymy, albo przynajmniej bliskimi krewnymi, to co innego, nie dziwiłbym się, ażebyśmy za ich błędy aż do czwartego pokolenia byli odpowiedzialni, ale co mogą mieć wspólnego Pansowie z Kichotami? Odważnie jednak! Nie łówmy ryb przed niewodem, dośpijmy nocy, a jutro obaczymy, co począć.	Prawdopodobnie przypominasz sobie rozmowę, jaką miałaś z wujenką. Otóż to ja prosiłem wujenkę, by z tobą pomówiła.	Stary mi powiedział, że to od ciebie zależy, tylko od ciebie Mela	Ta, ta, ta! Walka, Odwaga, Żołnierz, Patriota, Zwycięstwo, Nauka, GłupotaW bitwie muszą być przeciwnicy. A teraz: rozumujmy. Ilu postawilibyście ludzi? Dwadzieścia, no, powiedzmy, trzydzieści tysięcy! W tym zaledwie kilka tylko pułków regularnego żołnierza, bo reszta! Nowozaciężni, mieszczanie, dzierżawcy wiejscy, może nawet nieumiejący obchodzić się z bronią! Jakże to nazywacie takich? Ochotnicy, prawda?	Wielmożny pan sam to najlepiej oceni.	Skoro waszmość słuchać go nie chcesz, to ja go wykonam... Ruszajże sobie tedy waszmość z Bogiem do Krasnegostawu i bacz, ażebyśmy czego nie przyłożyli na drogę, a my z panną wracamy.	Wiemy, wiemy Ale zawsze lepiej o wszystkim pomyśleć zawczasu, prawda? Musimy koniecznie zabrać stąd meble i rzeczy, i zapasy, nim te ohydne maszyny zaczną szczękać na polach. A przy tym, jak wiesz, bardzo szybko rozchwytują obecnie co lepsze mieszkania i jeśli się spóźnimy, będziemy musiały zadowolić się byle czym. A poza tym trzeba zwykle przeprowadzać gruntowny remont przed wprowadzeniem się. Wiemy naturalnie, że jest jeszcze dużo czasu, to tylko taki sobie początek.	Więc co znaczy to pytanie?	...Na kolację od dziś za tydzień Zastanie pan to samo towarzystwo co u Floryny, z dodatkiem pani du Val-Noble, Merlina i kilku innych. Będzie partyjka.	Czy to co niebezpiecznego?	Żeby z tatusiami, to można by. Ale jak się będzie nazywała posiadłość?	A ja się waćpana nie spodziewałam ale już tak nie całuj, bo nie przystoi.	Nie, nie trzeba, po co masz się krępować znajdzie się inny pokój.	Zdaje się, drogi Vampo, że masz krótką pamięć pod każdym względem. Nie tylko nie pamiętasz ludzkich twarzy, ale i umów, jakie zawierasz.	Eh! zawsze ci się coś zdaje... Z dziewczętami nie umiesz dać sobie rady, a myślisz, że taki birbant usłucha perswazji.	I nie przestrzegła pana przede mną?	Moja Idalko, nie pojmuję twego wzburzenia. Dawno wiedziałem, że Barska nie dla niego. Nawet mówiłem ci o tym.	Nawet gdybym ja sama miała stracić zajęcie u pani Należę do osób, które ani idei, ani obowiązków społecznych nie poświęcą widokom osobistym.	Nie bądź mu jeno krzywa, a dla waćpanny wszystko on uczyni, bo mu twoje śliczności głęboko w serce zapadły. Już on tam chodzi i wzdycha...	Nie jestem wcale obrażony, aczkolwiek lubię prowadzić roztrząsania bez krzyku.	Nie wyrzekaj się tak stanowczo, Janiu!	Nie, miłościwa matko; od obiadu siedziałem doma i nie czułem nic, dopiero przy wieczerzy.	Nie, na Marszałkowskiej.	O, do diabła! Stulże gębę! Jedźcie sami, kiedy tak; albo lepiej zaniechajcie i wy! Nie obeszłoby się bez hałasów, Duma, Pychaa z tutejszą szlachtą chcę zgodnie żyć, bo ich opiekunami Oleńki nieboszczyk podkomorzy wyznaczył.	Pani się nie obawia słońca	Wszystko jedno. Daj mi komżę. Nie trzeba, żeby czekał ten dobry chrześcijanin.	Z początku chciał ją zabierać. Ja spolitykowałam i nic nie kontrujękontrować (z łac.) a wy jej matkujcie. I wiedzcie, że ja nie żaden tyran”. Widząc taką wiktorięwiktoria (łac. victoria) bawić się, hulać; od: lustyk a. lusztyk (daw., z niem. lustig: wesoły)	A zresztą kto wie, może tak oberwał, że sam się już nie pozbierał, co, Huck?	Ja, w rezultacie, nie mam nic przeciw temu Cokolwiek nastąpi, oczywiście zgadzam się z wolą boską, jeżeli zyskują na tym ubodzy... Ciągle zyskują... Moja ochrona będzie niedługo pierwszą w mieście, i tylko dlatego, że ten pan ma słabość do Belci...	Strzeż się!... mam ja sposób nieomylny, którego użyję tylko w ostateczności, aby ci zamknąć usta, lub przynajmniej, aby cię o tyle nieszkodliwą uczynić, że nikt twoim słowom nie będzie wierzył.	Tłumaczę sobie doskonale stan, w jakim pani dotrwała. Pani umiałaby się poddać jedynie miłości wyobraźnią, która często prowadzi do miłości sercem, a z pewnością żaden z tych ludzi nie jest zdolny przesłonić tego, co zmysły mają odrażającego w pierwszych dniach pożycia w oczach szlachetnie czującej kobiety. Dziś dla pani miłość staje się koniecznością.	Żadne inne; wariat był taki, jak ty, obraził mnie, dom mój obraził, a takiemu dziecka nie odda nikt.	Mój ojcze! Mój ojcze! Ja się na tym znam trochę... w przeszłym roku tam, gdzie lato spędziłem, żniwiarki psuły się często, a ja przypatrywałem się, jak je naprawiano. Tę można będzie naprawić w domu, z małym kosztem i prędko... ja sam się tym zajmę... Maksymowi nie trzeba będzie nic z pensji wytrącać...	Najjaśniejszy pan chce się go lepiej rozpytać o te przeklęte jasełka, za któremi marszałkowscy słudzy latają napróżno po całej Warszawie; Wracając z zamku znajdziemy się może gdzieś zabawić. Podskarbi już mi zaczyna trupem pachnąć, a maltański mundur jego o milę stęchlizną słychać, obrócimy się gdzie indziej i wieczorek spędzim mile	Bynajmniej. Jestto kuracyja ekonomiczna, kuracyja za pomocą elektryczności. Mój kochany panie, są inne wypadki wiarogodne, które przekonywają, że piorun zastępuje najsławniejszych doktorów i jego interwencyja jest istotnie cudowną w chorobach trudnych do wyleczenia.	Niech i tak będzie, zostawię ci te pieniądze, wyjeżdżając jutro do Auteuil.	A czy masz kopertę?	Chłopcze, przepraszam, młody człowieku!	Czy pozwolisz że będę dziś... panią domu i zaproszę cię do stołu?	Czy zostawimy wózek w lesie?	Do szkół z dostojnym rodzicem waszej książęcej mości chodziłem, a jako rycerska w nim była od dzieciństwa inklinacja, przeto mnie do poufałości przypuszczał, bo i ja wolałem dzidkę od łaciny.	I zagroziłem, że go zniszczę, zmiażdżę, gdyby pisnął.	Mówiła co?	Najlepszy stan a może panu co potrzeba?	Odwagi, wszystko będzie dobrze.	Pamiętam Przyznam się panu, że sama byłam bardzo zaintrygowana wówczas. Wiem tylko jedno: że stryjenka przed ślubem uchodziła za jedną z najpiękniejszych panien w Sandomierzu i że cieszyła się dużym powodzeniem.	Zygmunt ją co dzień przejedzie.	A litewska strzała też mu usłużyła, jak umiała. Biedna Rafałka!	A mamę pani ma jeszcze?	A musielibyście ze mną, bo ja tamtego poprzysiągł bronić.	A no, chwała Bogu!	Bądź zdrów!	Cóż teraz robić?	Dawać je tu.	Do Bombaju.	Dobrze więc, śpij spokojnie i miej ufność w Panu!	E?...	Głupiś, Rochu!	Hę?? zająkając się odpowiedział z małym nawiasowym uśmiechem Bartłomiej, oczekujący ciągle, aby się rozmowa ku pieniądzom nachyliła	Ja także!	Jakże ci się zegarek podoba? Dobry ma gust, prawda?	Kocham cię, Lucy, kocham!	Kto usłyszy, kapcanie? A zresztą usunąć, wydalić.! Już mam tej sztuby po dziury w nosie.	Mudryj didmudryj did (ukr.)	Myślę, że masz...	Myślę, że z tysiąc	Na przynętę dla innych zwierząt.	Na zgubę!	Naprawdę?! Wtedy, dalibógdalibóg (daw.)	No, a jakże czuje się pani kochany wujaszek?	Obecnie przemówi mistrz Podrygałow	Oto sposób zdobycia sobie zasługi u bogów	Panie Michale! Tu jestem!	Patrzajcie, on się nam na szyję rzuca, jakbyśmy zrobili coś nadzwyczajnego!	Pewnie wyrostek być musi Tacy ludzie jak on, starzejąc, coraz na młodsze polują. Ja ich znam...	Podróż? ja żadnej nieodbyłem podróży?	Pożegnamy cię już, Grandet Skoro przyśpieszam wyjazd, muszę uporządkować trochę swoje sprawy.	Przyczyna, dla której dziś wyruszamy do Londynu.	Tak jak wszystkie samice...	Tamten.	Tu usiadł. A tam na sali grano właśnie kwartet jakiś jemu na rozmarzenie, więc mu się głowa tak oto w tył pochyliła w zasłuchaniu, otwierały się oczy. Tak. A z salonu wymknęła się tymczasem piękna pani i przysiadła się do niego marząca.	W całości, kapitał i procenty; obecnie przystąpię do zrehabilitowania pamięci ojca.	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Wszystko. Kwiat od korzenia, czyn od myśli, zdrada od przesytu.	Zatem?...	Żąda pan ode mnie rzeczy niemożliwej.	„Raczył! Ona kpi sobie ze mnie”.
A wiesz pan co mnie za nieszczęście spotkało?	Cezar, pan nasz, cierpi i boleje, nic mu i nikt pomódz nie może; masz-li odwagę widzieć go i radzić?	Czekajże pan! Czy ten drukarz to nie jest syn starego wygi, tego, co to ma folwarczek w Marsac?	Do stu katów, wierzę bardzo moja Teresa porządna kobieta, co się zowie, i gospodarna jak rzadko; i gdyby nie była tylko zazdrosna, nie zamieniłbym jej za olbrzymkę Andandonę, którą mój pan tak chwali, że była dobrą gospodynią. Oho, nie umrze ona z głodu ani pragnienia, choćby się jej spadkobiercy powściekali.	Jak to, czyż nie słyszał pan, co mówił? Nigdy nie wróci do domu.	Spodziewam się, że pan jej nie zbił? Niechże się pan uspokoi. Co zaszło?	A czego pan sobie życzy?	A cóż? Mam przynajmniej tę pociechę, że dawniej do pracy swojej dopłacałem, teraz inni mi za nią płacą.  Są zapewne niejakie trudności... Doświadczone i praktyczne oko mojego... pryncypała nie zawsze pozwala się rozwinąć moim snadź przewrotnym artystycznym fantazjom, ale przyznać muszę poza tym, że dba o mnie bardzo i abym się nie przeciążył pracą, daje mi same drobne, nic nieznaczące sztuki do wyreżyserowania...	Ależ nie. To jutro. Mam list. Chciałam go panu oddać, bo mogę znowu jutro rano spać. Proszę, oto on.	Być może lecz nie o to mi chodzi. Czy nie uważa pan, że ten flegmatyczny dżentelmen jest łudząco podobny do złodzieja z rysopisu?	Czyżby pan był już gdzie indziej związany? Nie chciałbym w takim razie...	Da mi pan czas do niedzieli?	Gdzie?... poznałem, żem źle myślał, że nam nie wolno odsuwać się pogardliwie od życia i jego cierpień, że to jest egoizm tylko. Śmiej się, ale powiadam ci, że teraz znalazłem prawdę.	Jezu miły! Wesele ci już w głowie! Wesele! małoś pierwsze opłakał? Ano mi zaraz powiesz: trzeba matki dziecku! Parobczak gdy się chce żenić, nigdy dla czego innego, tylko że mu niema komu bielizny uprać, a wdowiec nie dla siebie ino dla małych dzieci! Co ci to w głowie?	Kondycja ludzka przez. cały tydzień, odpoczywający... robota nie ptak, nie pofrunie, a narywaćnarywać się dla. młynarza czy tam innego, jaka wam wola i mus... a Mateusz jest od tego, kiej ten piesek, co strzeże chudoby, będziecie się to nań źlili za szczekanie?...	Lecz mniejsza o to. Pamiętasz, jak przed śmiercią Litki omal raz nie przyszło między nami do kłótni... Nie policzyłem się z tem, żeś ty bardzo kochał tę małą, żeś był niespokojny, rozdrażniony i postąpiłem po grubijańsku... Wina była zupełnie po mojej stronie, zatem przepraszam cię.	Nie bardzo dobrze. Mój ojciec, który mnie uczył, wyjechał, a sama nie mogę robić postępów, bo nie ma komu poprawiać wymowy.	Nie sądzę, że jesteś pan Mr. Barnes, ale wiem to napewno. Przy powitaniu wyraziłem się nie dość ściśle.	No tak! Wystarczy patrzyć oczyma na to, co się dzieje na świecie. To wystarcza!	No, a teraz co myślisz robić?	No, no, już milczę Niech jednak pan Kuszkowski dowie się, kto tu naprawdę jest zuch, a kto tylko swym zuchostwem ludziom oczy mydli...	No, to pójdziemy razem. W komnatach miłościwej pani chyba go nie będzie.	O co pytać miałam? O! O to tylko, czy ludzie jednakowych usposobień... nie wiem, czy się trafnie wyrażam?	Oto, drogi Emilu, wydarzenia, które pokierowały moim losem, przekształciły moją duszę i postawiły mnie już za młodu w najfatalniejszej pozycji społecznej Więzy rodzinne, słabe zresztą, łączyły mnie z kilkoma bogatymi domami, do których własna duma wzbroniłaby mi wstępu, gdyby wzgarda i obojętność nie były mi już zamknęły drzwi. Mimo iż spokrewniony z osobami bardzo wpływowymi i szczodrymi swą protekcją dla obcych, nie miałem ani krewnych, ani protektorów. Duma moja, wciąż dławiona w swoich wylewach, zamknęła się w samej sobie. Mimo iż z gruntu szczery i naturalny, musiałem się wydać zimnym obłudnikiem; despotyzm ojca odjął mi wszelkie zaufanie w siebie; byłem niezręczny i nieśmiały, nie wierzyłem, aby mój głos mógł mieć jakąś władzę, nie podobałem się sam sobie, zdawałem się sobie brzydki, wstydziłem się własnego spojrzenia. Mimo wewnętrznego głosu, który winien podtrzymywać ludzi z talentem w ich walkach i który mi krzyczał: „Odwagi! Naprzód!”, mimo nagłych przejawów mej siły w samotności, mimo nadziei, jaka mnie ożywiała, kiedy porównywałem nowe i podziwiane przez publiczność utwory z tymi, które lęgły się w mej myśli, wątpiłem o sobie jak dziecko. Trawiła mnie bezgraniczna ambicja, sądziłem, że jestem przeznaczony do wielkich rzeczy, a czułem się pogrążony w nicości. Potrzebowałem ludzi, a nie miałem przyjaciół. Trzeba mi było torować sobie drogę w świecie, a byłem sam, nie tyle nieśmiały, ile wstydliwy. Jak wszystkie wielkie dzieci marzyłem potajemnie o szczytnej miłości. Znałem wśród moich rówieśników gromadkę fanfaronów, którzy szli z podniesioną głową, plotąc błahostki, przysiadając się śmiało do kobiet, które mnie się wydawały najbardziej imponujące, mówiąc impertynencje, żując gałkę od laski, mizdrząc się, częstując się wzajem najładniejszymi istotami, skłaniając (istotnie lub rzekomo) głowę na wszystkich poduszkach, którzy obnosili miny ludzi przesyconych rozkoszą, patrząc na najcnotliwsze, na najuczciwsze jako na łatwą zdobycz, dla której ujęcia wystarczy parę słów, lada śmielszy gest, lada zuchwałe spojrzenie! Klnę ci się na mą duszę i sumienie, zdobycie władzy lub sławy pisarskiej wydawało mi się tryumfem mniej trudnym do osiągnięcia niż powodzenie u kobiety wysokiego stanu, młodej, inteligentnej i pełnej wdzięku. Tak więc dreszcze mego serca, moje uczucia, moje uwielbienia zdawały mi się sprzeczne z zasadami społeczeństwa. Byłem śmiały, ale jedynie w duszy, nie na zewnątrz. Dowiedziałem się później, że kobiety nie chcą, aby je wyżebrywać; widziałem wiele takich, które ubóstwiałem z daleka, którym oddawałem serce na wszystkie próby, duszę do darcia w strzępy, energię nielękającą się ani poświęceń, ani tortur: należały do głupców, których nie chciałbym za lokajów. Ileż razy niemy, bez ruchu podziwiałem kobietę moich marzeń wyłaniającą się wśród balu; wówczas poświęcałem w myśli moje istnienie wiekuistym pieszczotom, zamykałem wszystkie moje nadzieje w jednym spojrzeniu i ofiarowywałem jej w tej ekstazie młodzieńczą miłość biegnącą naprzeciw zdrad. Bywały chwile, że oddałbym życie za jedną noc. I ot, nie znalazłszy nigdzie uszu, w które bym wsączył moje namiętne słowa, spojrzeń, w których bym złożył moje spojrzenia, serca dla mego serca, żyłem we wszystkich męczarniach bezsilnej energii, która się trawiła sama w sobie, czy to z braku śmiałości lub sposobności, czy przez niedoświadczenie. Może straciłem nadzieję, aby mnie zrozumiano, lub też drżałem, iż rozumieją mnie zbyt dobrze. Mimo to nosiłem w sobie burzę gotową wybuchnąć za lada miłym spojrzeniem pod moim adresem. Mimo iż tak skwapliwy wziąć to spojrzenie lub jakie powierzchownie serdeczne słowo za dobrą monetę, nigdy nie ośmieliłem się ani przemówić, ani zmilczeć w porę. Z nadmiaru uczucia słowa moje były bezbarwne, a milczenie głupie. Byłem bez wątpienia zbyt naiwny dla sztucznego społeczeństwa żyjącego w blasku świec, wyrażającego wszystkie swoje uczucia w umówionych frazesach lub w słówkach narzuconych przez modę. Przy tym nie umiałem mówić milcząc, ani milczeć mówiąc. W rezultacie nosząc w sobie ognie, które mnie paliły, mając duszę podobną owym duszom, za którymi kobiety tęsknią, trawiony tą gorączką, której one tak są łakome, posiadając siłę, którą się chełpią głupcy, u wszystkich kobiet spotkałem się ze zdradzieckim okrucieństwem. Toteż podziwiałem naiwnie tych salonowych bohaterów, kiedy obnosili swoje tryumfy; nie podejrzewałem ich o kłamstwo. Popełniłem bez wątpienia ten błąd, iż pragnąłem miłości na słowo; w sercu kobiety lekkiej i płochej, spragnionej zbytku, pijanej próżnością, chciałem znaleźć wielką i silną miłość, ową potężną namiętność, ów ocean, który tłukł się w mym sercu. Och! Czuć się stworzonym do miłości, do tego, by uszczęśliwić kobietę, i nie znaleźć nikogo, nawet jakiejś odważnej i szlachetnej Marceliny ani starzejącej się markizy! Nosić skarby w sakwie żebraka i nie móc spotkać jakiegoś podlotka, jakiejś młodej dziewczyny, która by je podziwiała. Często chciałem się zabić z rozpaczy.	Panie żandarm, kochany, chwileczka. Ja mam już legalnie wykupiony certyfikat na wyjazd do Palestyny, to po co mam jechać z wami?	Panno Łucjo, nie odejdzie pani, póki mnie pani nie wysłucha. Dlaczego?... Co pani ma mi do zarzucenia?	Powiedzże mi waszmość jakie powody gnają cię do owego piekła, do którego nikt po dobrej woli nie idzie.	Sprzedałem go i zabezpieczyłem sobie tylko szczupłą pensyjkę na własne potrzeby. Potrzebowałem dwunastu tysięcy franków, żeby urządzić Fifince apartament.	Staszku, rzekł spokojnie, na rany Chrystusowe, weź ty mi ich za plecy i grzecznie a pięknie wypchnij co najrychlej!	Słowo honoru daję, ale pan mnie obraża...	Tak, Krasowce; ziemia i wszystko co na niej rośnie, żyje, czuje, myśli...	Wiem to, kochana ciotko! Lecz teraz powiedz mi, proszę, co cię trapi?	Wytłumaczże mi teraz, co to takiego było i co to za człowiek?	„Nie, stanowczo, jest przeciw Dreyfusowi, to murowane Ale jeżeli uważa Picquarta za zdrajcę, który kłamie, jak może liczyć się z jego rewelacjami i wspominać je tak, jakby był pod ich urokiem i wierzył w ich szczerość? A przeciwnie, jeżeli widzi w nim męża sprawiedliwego, który czyni zadość swemu sumieniu, jak może sądzić, że on skłamał w momencie konfrontacji z Gribelinem?”	A gdybym stąd odpłynęła?	A jeżeli nie drugi! Ty już wszystko wiesz doskonale. A ja ci tyle świadków przyprowadzę...	A juści, bo też i do pana rotmistrza kubek w kubek podobna.	A kiedy wzejdzie?	A wujenka pani?	A, prawda! Dzień dobry bratu! czterokołowy pojazd konny o wyplatanym nadwoziu, często na resorach, lekko podniesiony z tyłu. i jowialną twarz ciotecznego.	Ach, jakie bóle! Język ludzki wyrazić tego nie jest w stanie!	Ależ nie! Cóż za okropność!	Ani my	Ani myślę wychodzić za pana Krukowskiego i... za nikogo...	Bo też nań zasłużył Kto by to inny podjął się przedrzeć do króla?	Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.	Chciałem sam ją zbudować	Chcę roweru! Chcę zaraz!!	Chyba udowodniona kradzież?...	Czemuż mu tego nie powiesz? Ty zabawne stworzenie!	Czy wiesz, gdzie jest sklep z drobiem? Z bitym drobiem? O tam, na rogu drugiej ulicy.	Czółna nadjeżdżają, proszę pana	Cóż takiego? ciekawie zapytał Majster.	Do nas?... Do Ludwikowa?...	Do widzenia, panie nauczycielu!	Dobra to będzie i rewolucja, której celem będzie Barwicki we własnej osobie. Czy i mnie także chcesz dostać i torturować jak jego?	Dobrze, żeś przyjechał	Dokąd leci?	I wyruszę.	Ja pstro. Proszę dać obiad. Mam sto złotych i zapłacę.	Jak mi Bóg miły ode mnie nie zobaczycie ani szeląga. Ale proszę was, miły druhu, zawiedźciezawieść	Jak to, zrobiony z łodzi? Przybytek godny żeglarza!	Jak uważam, wspaniała pani Olimpja nie zupełnie zasłania panu	Jam jest...	Krzywdę? Jakąż krzywdę?	Miłuję z duszy, serca	Mówisz na podstawie czytanych romansów.	Najjaśniejszy Panie, odpowiedziała równie cicho gospodyni	Najpewniej.	Nazywam się, proszę paniusi, Judymowa.	Nic a nic, mój czarny kamracie Żadnych ropuch, których donośny rechot dorównuje hałaśliwej pracy cieśli okrętowych naprawiających kadłub.	Nie trwóż się waćpanna! Szyja moja w tym, że im umkniemy, a w Matczynie nasze chorągwie.	Nie wadzi nic. Bywało się w gorszych opałach i Bóg ratował. Daj ordynans dla mnie i dla obydwóch panów Skrzetuskich. Kto pierwszy się wymknie, ten zaraz do chorągwi ruszy i innym ją na ratunek przyprowadzi.	Nie, nie! Pani nie jest podatna do flirtu. Przynajmniej tak sądzę.	Nowoczesne termy...termy	O! i krwi! dodał podróżny.	O! nie zabijaj mnie! łaski, łaski, panie oficerze! wszystko panu opowiem!...	Obcy książęta są tu gościnnie podejmowani	Och, tego boję się najwięcej. Stefcia bez błogosławieństwa księżnej nie zgodzi się na ślub, a ordynat jest rozdrażniony.	Panowie zechcecie udać się za mną do oczekującej już nas łodzi. Z prawdziwą przykrością jednak jestem zmuszony ze względu na bezpieczeństwo własne i moich ludzi nałożyć panom prowizoryczne kajdanki.	Pańskie nazwisko?	Państwo zawsze wieczory tu spędzają razem?	Pewnie ale coś tam słudzy gadali, że zachorzał.	Popiołki, cicho.	Powiedz mi jeszcze jedno: wiesz, w Balbec, kiedy cię jeszcze nie znałem, często miałaś spojrzenie twarde, chytre; czy nie mogłabyś mi powiedzieć, o czem myślałaś w takich chwilach?	Pozwolisz, droga że ci przedstawię to miłe dziecię, które weźmiesz może do spółki.	Prawda, dał przeciekprzeciek (gw.) tyle, tak wiele. wspomaga!	Proszę i dla mnie przygotować mały pokoik. Muszę poprawić trochę ubranie, aby nie zrobić wstydu amfitrionowi.	Tak. Najdalej za cztery.	Taką jak w Głębowiczach?	To coś nizkiego pochodzenia być musi	To ja!	To już rzecz moja! Na każdego przychodzi kolej... ale to źle... to zły znak... skoro zaczyna się rewja...	To które już będą?	Więc?	Wody! wody!	Zabiorę od niego i ukryję gdzieś w pustkowiu.	Zapewne! Zapewne!	Złotopiór!	Że ludzi podmawiasz na dwór, że trzeba by cię oddać strażnikom i jeszcze drugie...
Mój Boże! a jednak dawniej, choć i wśród rozterkówrozterków miasto i twierdza nad Dniestrem, wówczas na granicy z podporządkowaną Turkom Mołdawią, dziś w płd.-zach. części Ukrainy; bitwa pod Chocimiem (1621) piechota turecka., to mołojcymołojec (ukr.) hetman i wybitny wódz kozacki, walczył po stronie Rzeczypospolitej w wojnie polsko-rosyjskiej 1609–1618, organizował kozackie wyprawy łupieżcze do Stambułu, dowodził Kozakami w bitwie pod Chocimiem.: „Puskaj, bat’ku, z Lachami umiratyPuskaj, bat’ku, z Lachami umiraty (ukr.) kraina poniżej porohów Dniepru, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich., który winien być przedmurzem chrześcijaństwa, puszcza Tatarów w granice Rzeczypospolitej, by się na nich rzucić dopiero wtedy, gdy z łupem będą wracali. Dziś gorzej: bo oto Chmielnicki łączy się wprost z Tataryz Tatary	Próbowali ludzie godni zgodę czynić, ale to na nic! Okrutnie teraz posłańcy od króla do naszego księcia latają... Mówią, że coś się tam nowego na świecie kluje. Spodziewaliśmy się pospolitego ruszenia z królem jegomością	To jest prawda Ale na Boże Narodzenie jakeś się, Maćku, upił, toś mnie tak ściskał, tak całował, że musiałem ci dać na kredyt wódki i piwa, i araku, i jeszcze obwarzanków.	Widzi mi się że kowal jest w zgodzie z Boryną. Spotkałam go, wiódł od starego sielnego ciołka... Szkoda... dobrze wart z piętnaście papierków... ale może to i dobrze, że są w zgodzie, bo kowal pyskacz i na prawie się zna... Ale, tego złodzieja Kozła pono już wypuścili, trzeba znowu zamykać wszystko a pilnować...	To nieszczęśliwa kobiéta! Nieboszczyk mąż ją zgubił, odebrał jéj wiarę w ludzi, ochotę do życia. Był-to człowiek potworny, tyran, rozpustnik, cynik obrzydliwy, który tego anioła poszanować nie umiał. Cierpiała z nim tyle, że jéj życie zbrzydło; cały rodzaj męzki musi sobie wyobrażać tak ohydnie zepsutym, jak był ów Cyryl. Odpycha téż wszystkich. Nie dziwiłbym się, gdyby mnie jednego los ten spotkał i tłumaczyłbym to jakąś idiosynkrazyą; lecz tak samo odrzuciła hr. Augusta, który się w niéj od niepamiętnych czasów kocha i pozostał jéj wiernym. Tak samo odprawiła młodszych i wielce dystyngowanych.	Przedtem panienko, to ja byłem głupim chłopem na półwłóczku. Miałem pół piasku i pół gliny szczerej. W suchy rok to mi z piasku wywiało, a na glinie spaliło; a w mokry na glinie zgniło, a na piasku tyż nic nie było. Taką gospodarkę prowadziłem, że bydlątka jadły poszycie z obory, a człek marł z głodu. Głupi wtedy byłem, przyznaję się, bo dlaczego miałem być mądry? Abo mnie to uczyli, abo mi miał kto poradzić. Mój dziedzic taki był tłusty w rozum jaże go Niemcy zjadły, to i chłopu go nie użyczył. Więc biedowałem jak ojce i dziadowie, jak Pan Bóg chłopskiemu narodowi przykazał. W Łodzi stawiali fabryki, niektóre komorniki i mniejsi gospodarze chodzili na robotę, furmanili	Umiem ale nie zawsze używają mnie do tej roboty. Służę za popychadło, a więc cały dzień jestem na posyłkach, albo też spełniam najniższe posługi: czyścić komórki woskowe, ul zamiatać, to są moje codzienne obowiązki. Od rana do nocy jestem na nogach i nie ma kiedy odpocząć, chociaż pot się leje ze zmęczenia. Teraz dopiero rozumiem, co to jest praca i ile się zawsze namęczyła dla mnie ta biedna Marianna...	Tak, perły się rodzą w muszlach zranionych	Wołaj mi księdza Kaleba, niech wypisze jako się patrzy wszystko, co tu było, a stryjcowi odczyta list proboszcz z Krześni albo-li też opatopat	Co za nadzwyczajne szczęście Wydaje mi się, że to sen Cudowny sen!	A ja dodam że te eukaliptusy należą do rodziny, która ma wielu pożytecznych członków, mianowicie: gujawagujawa, guawa a. gruszla (biol.) gatunek rośliny z rodziny mirtowatych pochodzący z Indonezji; z jego wysuszonych pączków uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)., rodzący goździki; drzewo granatowe rodzące granaty; Eugenia caulifloraEugenia cauliflora, ob.: Plinia cauliflora (biol.) wiecznie zielony krzew z rodziny mirtowatych rosnący w Chile i płd. Argentynie, rodzący czerwone jagody o truskawkowym aromacie, wykorzystywane do wyrobu galaretek i likierów. dający sok do wyrobu wyśmienitych alkoholi; mirt caryophyllusmirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon korzennik lekarski, gatunek drzewa z rodziny mirtowatych występującego w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz płn. rejonach Ameryki Płd; jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego., dający pieprz angielski; mirt właściwy, którego jagody zastąpić mogą pieprz; Eucalyptus robustaEucalyptus robusta (biol.) eukaliptus Gunna (a. górski), drzewo z rodziny mirtowatych pochodzące z Tasmanii; jego słodki sok po sfermentowaniu przypomina cydr (jabłecznik, napój alkoholowy z soku jabłkowego)., którego sok drogą fermentacji przekształca się w piwo; wreszcie wszystkie te drzewa znane pod nazwą „drzew życiodajnych” czy też „drzew żelaznych” także należące do rodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunkówrodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunków	Pan powie, że to lichwa, co? A gdybym nie dał jej tych pieniędzy, umarłaby z głodu. A takich kobiet, żyjących z wypożyczonych od nas pieniędzy, jest kilkadziesiąt w Łodzi, każda z nich ma dzieci, matki mężów, którzy się modlą lub są niedołęgami.	Panie Albercie nie zapraszam cię do siebie, gdyż mógłbym panu pokazać tylko naprędce urządzony dom, a jak pan wiesz, mam ustalone zdanie o improwizacjach i chciałbym je zachować; proszę mi darować dzień zwłoki i przyjąć zaproszenie na jutro; będę wtedy pewien, że nie uchybię prawom gościnności.	Chodź tu, Gösto! Nie gniewaj się za to, co powiem, ale sądzę, że ty, który...	Widać, że pan jak my polubiłeś to miejsce, odezwała się Julja, pomimo cichych prośb Marji, która dalszą odradzała rozmowę.	Żem sierotą przygarniętym przez litość czy z wielkiego żalu po stracie prawdziwego syna, gdy dziadek z bólu rozum stracił. A mówił także innym razem, że mama wcale nie umarła, ale w zamknięciu jakimś żyje za karę, chora czy ze wstydu. A prawda to, że Bolko, wuj, nie zginął wcale, ale w niewolę wzięty błądzi po świecie i stąd ta złość, z jaką dziadek pamiątki po nim spalić kazał i syna przybrał w jego miejsce, tam­temu na złość i rodzinie? A prawda jeszcze to, żem ja, syn przybrany, z pozoru tylko jest sierotą od józefitów z naprzeciwka do domu dziadkowego wziętą, a naprawdę jestem synem dziadka z innej babki	Jeśli to jest kobieta... albo suka, lub jakakolwiek samica, poczyna i rodzi. Wydaje płód do siebie tylko na oko podobny, ale zły i przewrotny jak szerny...	A jak się król w ostatniej godzinie zgodzi? Mówią, że nie chce wojny.	Dosyć. Chciałbym się przespać.	Jak chętnie mówisz niebezpieczne rzeczy, Henryku! W tym wypadku mylisz się zupełnie. Bardzo lubię księżnę, ale jej nie kocham.	Praca organiczna ozwał się książę Giersztorf, starszy człowiek, mocno już posiwiały.	Więc ty się naprawdę w tej sikorce zakochałeś?!	Ciekawe też to indywiduum nigdzie się nie pokazuje...	Dla czegóż nie miałaby być na okręcie?	Jeszcze nie, ale się rozsypie!	Prawda! Czy nie chciałabyś sięgnąć okiem w przyszłość i przekonać się, gdzie wówczas wszyscy będziemy? Ja pragnąłbym bardzo	Wszyscy nie możemy się zameldować jako chorzy. Byłby to bunt.	A tyż tu skąd? jak?... jakże wyrwałeś się z grodu?	Radzono mi wyjechać na kilka tygodni w góry.	To ja spróbuję tego i postaram się nauczyć czegokolwiek te dzieci.	Łże, zdaje się, ta baba!	Chcę tylko zapytać o to, czy pani wciąż... To jest... czy pani chce wiedzieć, co się dzieje?	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Bóg ci zapłać. Teraz ano dość tej mitręgi. Spać mi pójdziesz natychmiast. Jak nie usłuchasz, a nalazłbym cię kiedy w nocy tak jak dziś... skóra w robocie.	Ale na miłość bożą, cóż tedy? a to śmieszna awantura... rzekł marszałek siadając na łóżku.	Mała rzecz... bardzo proszę... nic nie szkodzi Nie powinienem być oszpecony, a co do zęba... Gdzie mój ząb, doktorze?... proszę zawinąć go w papierek... A co do zęba, od dawna już powinienem wprawić sobie nowe. Nie uwierzysz pan, panie Wokulski, jak mam popsute zęby...	Ja, ja terminu oznaczyć nie mogę, ja kocham moje dziecko i chcę mu oszczędzić przykrości, bo wiem, że na tem będzie cierpiało... Muszę czekać.	Moryś! jak ci powiem kawał, jaki zrobiłem Cabińskiemu, to aż podskoczysz na równe nogi!	O, uzyskałem to, albo raczej wymogłem. Zrobiliśmy i tak dosyć ustępstw, nie mogli nam tego odmówić.	Nie! To niemożliwe. Pani nie może mieć najmniejszego pojęcia o tęsknocie. Czy pani wie, że czasami sądziłem, że dostałem bzika?... Tak! Bzika!... Nie wierzy pani? To proszę spojrzeć.	Dobrze, na okręcie, zaraz, jeżeli panu o to idzie. Kiedy? Jutro rano?	Tacy są wszyscy mężczyźni. Cóż na to poradzić?...	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.	Żart odpowiedział Skuratow, zupełnie nie zwracając uwagi na ostatnie słowa.	Co to jest?!... Odmówiłem, gdyż nie jestem od dawania satysfakcji panu ani nikomu. Z tym wszystkim powtarzam, że sklep wasz kupują Żydzi...	Czekałam na ciebie.	Powiedz... przebaczysz mi wszystko?	Tak. Trzeba wierzyć	Otóż to, otóż to ja mówiłem, to wszystko Czernyszewski. Kobietę odstąpić można przyjacielowi jak rzecz. W Grecji były wypadki, ale to w innym okresie, a Plato tylko radził. Zresztą heteryhetera (gr. ἑταίρα: towarzyszka) przesąd. Żona czy to także tylko klimat? Czy wolno w naszym klimacie burzyć rodzinę...	Nasze kwiatki nie wyrastają w noc jedną Będzie panienka musiała na nie poczekać. Tutaj wyrosną trochę wyżej, tam znów wypuszczą parę kiełków więcej, tu jednego dnia listek rozwiną, innego dnia inny. A panienka niech ich pilnuje.	Dzień dobry panu. Martwi mnie to, że panu nie lepiej. Może posłać po lekarza?	Nic nas to nie obchodzi, nieprawdaż?	Wcale nie, proszę pani. Swojski to bardzo zdatny i miły człowiek. Czy pani go zna?	Wstawaj i chodź czym prędzej. Nie mamy chwili do stracenia. Czeka cię posłuchanie królewskie. Za chwilę zostaniesz królem.	A kiedy pan nie słucha. Jakże tu mówić?	Aj! aj! Trzy tysiące. Dlaczego pan nie żądał sześć albo osiem?	Ależ to śliczny chłopak i gdyby tylko miał grzebień i pomadę, zbledliby przy nim wszyscy żandarmi.	Bylicy! Gorąc, że niech Bóg broni, to pewnikiem śpi se kajś w cieniu... Te! jedrona pałka!	Co to jest?	Czemu on nie pójdzie do swoich wychowawców?... Mogli by mu dać jakie miejsce w dyplomacji	Gdzież znowu, czy możesz przypuszczać... Ale jestem trochę zmęczony.	To co innego! Dokądże mamy iść?	Zajrzę do swoich notatek dotyczących dziejów batalionu Co też tam jest pod literą „Ch”?... Chodounsky, Chodounsky. Aha, jest. „Telefonista Chodounsky zasypany przy wybuchu miny. Ze swego grobu telefonuje do sztabu: »Umieram, i winszuję batalionowi zwycięstwa«”.	Bo pan o nie nie zabiega.	Panowie z żalem oświadczyć wam muszę, iż rzecz to niepodobna do spełnienia. Obowiązek przede wszystkiem. Szpady do pochwy, jeżeli łaska, i proszę za nami.	A gdyby mu nie wystarczyło?	A więc co to takiego?	A świadków masz? Bo ja ci mówię, że mnie chcesz okpić...	A! Wiesz zatem, co słowo to znaczy?	Ale cóż poczniemy	Ależ naturalnie. Będzie to dla mnie uczta bogów.	Chociażby po to, by móc z kolei zapytać, dlaczego to robiła.	Jakie brednie pletliśmy! Przy wprawie można by stworzyć coś dobrego. Czy znacie „prawdę”?	Jakże więc? czy ma zagrożone piersi?	Nie sądziłem, aby posiadał materialne środki	Niech sobie myśli zdrów! My, sikhowie loodhiańscy nie zaprzątamy sobie głowy mądrościami. My walczymy!	Nikt nie wie, gdzie są ci Hotentoci!	Odebrałeś to już swoje grontagronta (gw.)	Potrzebuję do tej sprawy trzech lub czterech ochotników, dowodzonych przez człowieka pewnego.	Syn! Nie macież po co budzić królowę.	A cóż uczyni z Krysią?	Choroba	Czegoś zły!	Geradajosie, wierny mój druhu!	Ile razy pani zawezwie, rzucę swoje i przyjdę. Teraz iść trzeba.	Nerwy i mózg, w swem coraz doskonalszem rozwinięcia stopniu, odcechowują zwierzę.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Obieśmy kobietyobieśmy kobiety wybuchnęła łkaniem Emilka.	Opuszczam was, droga Paulino.	Panie! Wymów po grecku następujące zdanie: Jezus Chrystus, Boga Syn, ZbawicielJezus Chrystus, Boga Syn, Zbawiciel	Począł jej grozić?	Porusz palcami... A teraz ostrożnie stopami... Boli?...	Prawda! prawda! mruczał jedząc i kiwając głową	Proszę o gazety.	Psiakrew!...	Skądże ta wątpliwość?...	Swołocz swiataja wiera, bożji ugodniki, poszli, swołocz!Swołocz (...) swiataja wiera, bożji ugodniki, poszli, swołocz! (ros.)	Wiem. Co dalej?	Zajdziem,	Zalizali (daw.) spytała księżna.
Chciałem pani zaproponować to: Ja od Nowego Roku wstępuję do lwowskiego teatru, już się umówiłem, potrzebuję być na scenie jakiś czas, wprost dla jej poznania. Załatwiając to, myślałem i robiłem też miejsce dla pani, zgodzono się. Tymczasem, przez dwa miesiące będę uczył dzieci i chcę skończyć swoją sztukę. Projekt, przynajmniej co do pani, zostanie projektem; ale myślałem, że się pani zgodzi. Tam inny świat, ludzie inni, byłoby pani tam lepiej, bo ma już pani pewne doświadczenie...	Nie, moja droga, nie martw się o mnie. Dotrzymałam święcie obietnicy, nic nie jadłam i nic nie piłam. I nawet łatwiej mi to przyszło, niż sądziłam. Biga, czy w dobrej wierze, czy dla oddalenia podejrzeń, wcale nie nalegała. Jak tylko jej oświadczyłam, że nie jestem głodna ani spragniona, odsunęła ode mnie wszystkie miski i kubki. Powiedziała nawet z pewnym naciskiem: „W takim razie nie wolno się zmuszać, to bardzo niezdrowo”.	Nie, monsiniorze, dowiedziałem się w więzieniu dopiero i to z ust pana sędziego, wielce miłego człowieka!	No, jak to? Że nam stancję zamknęli...	Ale cóż tam znowu! Ja się nie gniewam. To, panie, młodość. Ale bo też prawa teraz. Ojciec powinien mieć prawo posłać na policję z kartką: tyle a tyle gorących a świeżychgorących a świeżych konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: w bursie się chowałem, tj. w internacie. się chował. To mogę powiedzieć, więcej niż trzysta razy bity byłem, nie byle jak. Z solą i podniesieniem bili. A ojciec Atanas łozyłoza	Opowiem prędko! Bardzo prędko! Wiesz przecież, że byłam najmądrzejszą ze wszystkich sióstr. Inne pod każdym względem nie zdadzą się na nic i naprawdę nie można się nimi chlubić!	Dlaczegóż więc pani siedzisz, wytrzeszczywszy oczy, jakbyś się czego bała? Powiadam, że wszystko w porządku i koniec. Wilki przecież nie rzucają się na siebie, a kruk krukowi oka nie wykole. Byłoby całkiem głupio, gdybyśmy mieli przeszkadzać sobie wzajem w interesach.	Muszę przyznać, że nie ale może nie byłem tak pewny siebie jak on.	Panna łowczanka mnie rozumie i owszem, nie jestem od tego. Należy ludzi przekonać, że przecie nie gbur jakiś ze mnie i prostak ale człek, co świat zna i umie żyć.	Poczekaj Nie chcesz dać swoich ślicznych pieniążków ot tak. To ci się chwali, chłopcze. Ale ty je dasz na statek, see? Ty kupisz ten statek, ty będziesz ship-owner i możesz na nim pływać. Yeah, możesz, żebyś widział, jak nim dowodzę w twoim imieniu. Ale pieniądze, które tam zarobimy, dzielimy fifty-fifty. To jest uczciwy business, nie?	A z którego to piętra? Cościś ja pani jeszcze nie znam.	Tak, dziwne, że on też będzie. Myślałam, że pojechał w góry. Otóż i Salusia! Cieszę się, że wróciła na czas. Czy się dobrze ubrałam?	Dla tej przyczyny ja tu dziś przyszłam żeby z panem Janem zobaczyć się i powiedzieć, że do grobowej deski wdzięczną panu pozostanę.	Mój brat dwa lata temu, jak oddawał synka tak samo do wstępnej klasy, to on się doskonale urządził.	A jak nie pozwoli, to co?	Jest jedno miejsce w Hamlecie, gdzie ten utrapiony mówi: „Tabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotremTabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotrem meet it is I set it down” z aktu I, sc. 5 Hamleta Shakespeare’a w tłum. Józefa Paszkowskiego.!”. My tables rzecze Jaśniach, nie podnosząc głowy ani powiek.	No, no, uspokój się! Aby dusza była, znajdzie się ciało. I czegóż tu rozpaczać? Widok wprawdzie bolesny, ale nie powód do rozpaczy. Wicher złamał tylko spróchniałą gałąź: pień drzewa nietknięty i żyje. Wszystkich gałązek nie ocalisz, samego nawet drzewa, o ile jest nad ziemią, nie zabezpieczysz przeciw zepsuciu, ale pilnuj korzenia, tam życie. Dlatego wprowadzę cię w inne mieszkanie; zamknę myśl twoją w nowe formy, bezpieczniejsze i właściwsze. Więcej zyskasz, jak straciłeświęcej zyskasz, jak straciłeś	Mój doktorze jeżeli Żydzi są takie gałgany, jak pan mówisz, to im nawet i ostrogi nie pomogą.	Mam nadzieję, że nie skrzywdzisz portiera Nie poderżniesz mu gardła nożem i nie poślesz zatrutej strzały. Mógłbyś najwyżej zrobić mu kawał.	Nie mówię przecież do ciebie!... ale mogłabyś się uspokoić... nic ci się nie stało!	Tak, masz słuszność, ponieważ w okolicznościach nieprzewidzianych może on nas wybawić nietylko z wszelkiego kłopotu, ale jeszcze i z wielkiego niebezpieczeństwa; to nie jest djament jedynie drogocenny, to zaczarowany talizman.	Będzie i to, Pencroffie, znajdzie się i to ale teraz ruszajmy dalej i starajmy się dopłynąć tak daleko, jak tylko rzeka będzie mogła unieść nasze czółno.	Ależ przyznałeś pan już dawniej, że wymuszała od pana pogróżkami pieniądze i że kwota żądana została wypłacona klejnotami.	„Poślemy go zaraz do pana” „niech się zabiera do gotowania obiadu dla nas wszystkich. Chyba nie ma pan nic przeciw temu, abym przyszedł do pana na obiad; a szefowi przyślemy jedzenie tu do domu”.	Co ja każę. Zechce iść na zgubę i hańbę, niech idzie; ale to nie będzie wasza siostra, ani córka moja. Precz z nią!	Pozwól mi mówić... A ja nie mam ochoty rozmawiać z ojcem na twój temat. Już cię nie wezmę nigdy do pani Colomb.	„Dokąd ten człowiek zmierza z tą rupieciarnią? Te zręczne przygotowania trwają już cały wiek, a za nic nie chce puścić farby. Musi mi strasznie nie ufać. Sprytniejszy jest niż wszyscy inni, których tajemne cele można przeniknąć w ciągu dwóch tygodni. Rozumiem, ten człowiek cierpi w swej ambicji od piętnastu lat!”	Wszystkie się poprawimy! Ja za wiele myślę o mojej powierzchowności i nie cierpię pracy, ale już tak nie będzie, jeżeli mi się powiodą usiłowania.	Kiedym po raz pierwszy sama jedna w świat we­szła, aby wałczyć o życie swoje i dziecka, powiedziano mi, że kobieta wtedy tylko z walki takiej wyjść może zwycięsko, jeśli posiada wyborną jakąś umiejętność, praw­dziwy i wydoskonalony talent... Czyś ty posiadała umie­jętność jaką, Karolino?	Niektórenniektóren (gw.) żeby. ruszył naprzód, to ciągaj go za ogon! Pewnie co barany, dziedzic obrywa każdemu coś niecoś, bo z osobna się godzą.	Można. Tylko... żona pana Ludwika musi być osobą wyrozumiałą, spokojną, taktowną... No i niezbyt młodziutką, bo te bardzo nie dla nas.	Pan się dziwił, że ja się boję rewolweru co? prawda? pan się dziwił?	Mercedes z początku rozpaczała po stracie Edmunda. Opowiedziałem już księdzu, co starała się osiągnąć u pana de Villefort i jak się poświęcała dla ojca Edmunda. I nagle nowy cios ją dotknął: odjazd Fernanda, którego kochała jak brata, nie wiedząc nic o zbrodni, jakiej dokonał.	Co się tu dzieje? A, to ty, Jerzy domyślam się, przychodzisz rozpuszczać moich dependentów.	A pan co za firma? Co to za firma interes komisowy Moryc Welt? Co to za papier?...	O! Nie wiem, co pocznę, jeśli mnie pan Murdstone znów weźmie.	Jest to nieśmiertelne.	Ktoś pana w błąd wprowadził Matka nasza miała majątek... Nie zostawiła przecie długów, owszem, gotówkę...	Nie!	Zapewniam panią żem lepszego, wspaniałomyślniejszego nie miał towarzysza. Zginąłbym, gdyby nie opieka, jaką mnie syn pani wsparł i otaczał.	To człek chytry jak UlissesUlisses	Nie; tylko kamizelki. Bo pod brzydkim tatuażem, nic wcale istnieć nie może.	Czy waść w nogi nie marzniesz? zapytał pan Jędrzej.	Które tak były tym zachwycone, że aż ponosiły.	Nie wrócę, panie. Mnie wam podarowali, a prócz tego ja zaprzysiągł do śmierci wam służyć.	A czy niedość wprawnie to robimy?	Ale cóż by to znaczyło?...	A do miasta.	Nienawidzę, kuzynko, tej maszyny do szycia.	O, dużo jest do roboty. Pokażę psy, kury, gołębie, maliny, ule, mój własny zagonek. Całe gospodarstwo.	Ze sprawą przyszliśmy do was	Chcemy na załogę iść do klasztoru, Bogarodzicielki bronić!	Co się stało?	Jakże się nazywają?	Błogosławieństwem twoim, mój ojcze, podzielę się z Jerzym, którego testament wykonywamwykonywam odrzekła głosem lekko drżącym.	Około szóstéj wieczorem gdybyście chcieli zajść się pomodlić u figury Matki Boskiéj, naprzeciw Dobroczynności, zawsze tam ktoś z nas być może.	Ten w czapie z dzwonkami? Toli błazen; przywlókł się i on w orszaku któregoś z monarchów.	Siódma? Rzeczywiście, jak ten czas leci...	Za cóż ja idę?	Tu, tu tu się posiądźcie przy mnie, przy tym końcu.	Boże Wszechmogący! Prosiłem cię o stateczną realistkę za żonę, a tyś mi wicher dał!	I widujesz go pan? Bywa u ciebie? A pan u niego?	Niewiesz co paplesz.	Ach, mój Boże, byłem mu winien 140 franków i mając wszystkiego 200 franków, które ci zostawiłem, oddałeś 140?	Czy także w waszych krajach katolickich?	Dajcie mi pokójpokój odpowiadał tamten na wszystkie pytania.	Chcesz być stoikiem przed pełną misą	O! i bardzo; straciliśmy pięciu ludzi, roszelczycy ośmiu czy dziesięciu.	Pewne części zabrać, mówicie, panie?	Więc tak bardzo mnie kocha i tak bardzo mnie pragnie ujrzeć?... ha! ha! ha!	Wyjeżdżasz więc pani bez żalu? spytał.	A dzieci?	A, zły patrjota	Andrea! Andrea!	Danuśka!	Dawny znajomy, sąsiad nasz, bardzo uczciwy człowiek...	Gotowe	Ha! Samo spełnienie obowiązku jest już zapewne pociechą.	I ja jestem tego pewny	Jaką Marjetkę?	Jesteś fałszywy!	Kiedy?	Kogo?	Książę szyk będzie sprawiał	Mnie?	Non, maman!	O czym pani tak rozmyśla?	Oho! ho!...	Ojciec i matka waćpana?	Oświadczyny pytał książę.	Powiedz panu... czekaj... powiedz panu... niech go Bóg wspomaga...	Proszę otworzyć.	Przecież jego świątobliwość rozkazał nam bronić kapłanów przeciw pospólstwu... Gdyby nam pozwolono zająć świątynie, bylibyśmy w nich od dziesiątej z rana, a arcykapłani siedzieliby w piwnicach.	Przepraszam cię, bardzo mnie obchodzi. Godność moja, honor...	Tragi-komedya życia	Wié już królewicz?	Z czym?	Zapewne ci już doniesiono o przybyciu tego osobliwego posłańca od ojca Elżbiety?	Zapewne, natychmiast	Zatem zapłaćcie jego długi
Istnieje w Persji osioł nadzwyczaj rzadki, zwany dziki osioł, onager, u starożytnych equus asinus, u Tatarów kulati; Pallas zbadał go na miejscu i przywrócił go wiedzy. W istocie, zwierzę to długo uchodziło za fantastyczne. Jest, jak panu wiadomo, sławne w Piśmie świętym; Mojżesz zabronił parzyć go z jego pobratymcami. Ale dziki osioł jest jeszcze sławniejszy przez wyuzdania, których był przedmiotem, a o których często mówią biblijni prorocy. Pallas, jak panu z pewnością wiadomo, oświadcza w swoich Act. Petrop., tom II, że te dziwaczne wybryki są jeszcze uświęcone przez religię u Persów i Nogajów jako skuteczne lekarstwo przeciw bólom nerek i scyjatyce. Nie mamy o tym pojęcia, my, biedni paryżanie. Muzeum przyrodnicze nie posiada dzikiego osła. Cóż za wspaniale zwierzę! Jest pełne tajemnic; oko jego uzbrojone jest rodzajem reflektora, któremu mieszkańcy Wschodu przypisują działanie uroczne; szata jego jest bardziej wykwintna i lśniąca niż u naszych najpiękniejszych koni; cętkowana jest w płowe pasy i bardzo przypomina skórę zebry. Sierść jego ma coś miękkiego, falistego, tłustego w dotknięciu; wzrok jego równy jest co do bystrości i dokładności wzrokowi człowieka. Większy nieco niż nasze osły domowe, obdarzony jest nadzwyczajną odwagą. Jeżeli przypadkowo go zaskoczyć, broni się z nadzwyczajną zręcznością najdzikszym zwierzętom. Co się tyczy szybkości w biegu, można go porównać jedynie z lotem ptaków; w wyścigu z dzikim osłem padłyby, drogi panie, najlepsze konie arabskie lub perskie. Wedle ojca sumiennego doktora Niebuhra, którego, jak panu wiadomo, opłakujemy świeżą stratę, przeciętna zwyczajnego biegu tych cudownych stworzeń wynosi siedem tysięcy geometrycznych kroków na godzinę. Nasze zwyczajne osły nie mogą dać żadnego pojęcia o tym ośle pełnym niepodległości i dumy. Postać ma lekką, żywą, minę inteligentną, sprytną, fizjognomię pełną wdzięku, ruchy zalotne! Jest to zoologiczny król Wschodu. Tureckie i perskie zabobony przypisują mu nawet tajemnicze pochodzenie, a imię Salomona wplata się w opowiadania tybetańskich i tatarskich bajarzy o zdatności przypisywanej tym szlachetnym zwierzętom. Wreszcie dziki osioł oswojony wart jest olbrzymie sumy; prawie niepodobna ująć go w górach, gdzie skacze jak kozica i zdaje się latać jak ptak. Bajka o skrzydlatych koniach, o naszym Pegazie, z pewnością wzięła początek w tych krajach, gdzie pasterze mogli często widywać dzikie osły skaczące z jednej skały na drugą. Osły wierzchowe, uzyskane w Persji ze skrzyżowania oślicy z oswojonym onagrem, są w myśl odwiecznej tradycji malowane na czerwono. Zwyczaj ten dał może początek francuskiemu przysłowiu: „Zły jak czerwony osioł”. W epoce, kiedy historia naturalna była we Francji bardzo zaniedbana, jakiś podróżnik musiał, jak sądzę, przywieźć któreś z tych interesujących zwierząt, bardzo źle znoszących niewolnictwo. Stąd przysłowie! Skóra, którą mi pan przedłożył, ciągnął uczony, to skóra dzikiego osła. Różnimy się w zdaniach co do pochodzenia nazwy. Jedni twierdzą, że ChagriChagri	Słuchaj, zrobimy tak: tylne drzwi tego pokoju wychodzą na ślepą uliczkę między gospodą a starą cegielnią. Przyniesiesz wszystkie klucze, jakie tylko zdołasz gdzieś wygrzebać, ja wezmę klucze ciotki, i w pierwszą ciemną noc spróbujemy dostać się pod numer drugi. Tylko uważaj na Indianina, bo pamiętasz, jak mówił, że będzie się kręcił po mieście, żeby szukać okazji do zemsty. Jeśli go zobaczysz, idź za nim. Jeżeli nie pójdzie do gospody, to znaczy, że „numer drugi” jest gdzie indziej...	Pewnikiem. W Starej Anglii nigdy się człek nie obejdzie bez aktów, dokumentów i wezwań sądowych. Ojciec królowej Bietki, jak powiadają, dostał taki akt, co mu na wszystko pozwalał, i zaczął haniebnie dawać się we znaki parafialnym kościołom, przy czym pozabijał ludzi co niemiara. Niektórzy w Anglii z nim trzymali, ale niektórzy inaczej na to patrzyli; powstały różne partyje, mordowały się one i paliły wzajemnie; kto był górą, nie oszczędzał drugiego, a okrucieństwu nie było miary. To zatrwożyło owe Czterolatki, albowiem dla nich zgoda między ludźmi jest jadłem i napojem, a nienawiść trucizną.	Nie rób tyle potraw Ludko, bo tylko pierniki i konfitury potrafisz tak zrobić, że da się zjeść. Umywam ręce od tego obiadu i skoro zaprosiłaś Artura, weź na siebie odpowiedzialność i zajmij się nim.	Strasz wyjeżdża jutro, a mistrz Ambroży go zastępuje; to właśnie tyle znaczy, jakby nikogo nie było. Przykaże Kubie, coby nas budził rano, bo samemu wstać się nie chce, zje z nami obiad, odbędzie lekcję, zje wieczerzę, powie nam dobranoc i zamknie się do drugiego ranka w swoim alkierzu. Serczykowej gorzej bym się bał niż jego.	A oczy ma jak ryś, aż nimi kłuje Takiemu się nie przeciw!	Ku niemu szliśmy prosto. Ukląkłem mimowolnie przy jego kolanach; z uprzejmym wyrazem położył mi rękę na ramieniu i, pamiętam jak dzisiaj, w te mówił słowa:	Obawiam się, że posiwieję, zanim będę miała pierścionek na palcu	Spod Ujścia?... Na okrutną tedy hańbę waćpan patrzyłeś... Wiemy już, co się tam stało.	Góra powinna się nazywać w geografii Górą Lindego, a ta wioska niech się nazywa tak jak ty: Nel.	Nie dla ciebie, kuzynko. Cóż ci przeszkadza zamieszkiwać ten raj tak często i długo, jak tylko ci się podoba? Możesz nie odpowiadać, bo wiem już sam, wiem... Depozyt, kultura, lud, cel życia, społeczeństwo, ogół... nieprawdaż?	Nie! Nie chcę o tym myśleć. Dzisiaj jest dzień z bajki, ze ślicznej, złotej bajki, co ma wachlarz z tęczowych pawich piór. Wszystko musi być jak w bajce. Tyś się zjawił tak niespodziewanie i ja tak jakoś dzisiaj cię kocham...	Nie, nie sądzę Byłoby to o wiele za piękne, aby być prawdziwe. Bajki nie spełniają się dzisiaj. Nie chcę się tego spodziewać, Aniu, rozczarowanie byłoby zbyt okropne. Z pewnością za ten dom żądali więcej, niż my możemy zapłacić. Pamiętaj, że to aleja Spofforda.	Wiem... wiem. Kto jak nie ja? My, którzy już zstępujemy ku pogrzebnym popieliskom, chwytamy za ręce tych, którzy wychodzą znad rzeki żywota z dzbanami pełnymi wody... tak, dzbanami pełnymi po brzegi. Skrzywdziłam tego chłopaka. On więc użyczał ci siły? Prawda to, że stary zjada co dzień młodego. Powinniśmy go teraz pokrzepić.	Zatem przychodzisz, ale to nie wszystko. Pan de Rubempré zostaje jednym z naszych, popieraj go zatem w swoim dzienniku; przedstaw go jako chwata zdolnego uprawiać wielką literaturę, aby mógł umieścić przynajmniej dwa artykuły na miesiąc.	Ano, poznać to można z samego już akcentu. Chociaż nie przeczy, że stamtąd pochodzi, niechętnie wspomina ojczyznę swoją. Mam jakieś mgliste wrażenie, że kiedyś mi mówił, iż się urodził w Nowym Orleanie, ale ma przykre bardzo wspomnienia z tego miasta. Raz jeden, zresztą, tylko uczynił o tem wzmiankę.	A dyć mówili... że jest robota u pana młynarza... dopraszam się... może by pan Antka wziął do roboty... dopraszam się...	Ależ admirał francuski musiał być równie daleko od angielskiego, jak ten od niego?	Nie trochę ale najstraszniejsze rozleniwienie, tak, niestety! Pozbawia mnie ono wielu życia przyjemności, ale się stało nałogiem. Któż wié, może się zczasem potrafię zwyciężyć, a bardzo mi miło będzie zawsze spotkać hrabiego.	Co? W takim ścisku ino szesnaście? Ja ich mam dwadzieścia siedem za pazuchą. I same ważne, pełne złota, do chudopachołków anim się zbliżał. Co mi po skojcachskojec najdrobniejsza moneta w czasach Jagiellonów.!	Dziś o piątej rano, na prymaryiprymaryja a. prymaria	Nie martw się, nie martw się.	O! lękasz się, żeby ci się ofiara nie wymknęła otóż zapytaj twego godnego pomocnika, o jaką łaskę prosiłam go właśnie.	Oczywiście, panie, gdyby tylko nie głód. Oglądamy teatr marionetek i małpki trudno się jednak i o ten grosz postarać, wasza wysokość.	Witam cię jak syna	A ja bym sądził że gorsze są obietnice porobione chłopom. Dochody państwa i nasze stanowczo zachwieją się, jeżeli pospólstwo zacznie świętować co siódmy dzień... A gdyby jeszcze faraon nadał im grunta!...	Błagam cię, okaż mi łaskę i uwierz, że mówiłem czystą prawdę, dostojny panie; jestem najniższym z twoich poddanych, żebrakiem, który przez straszny przypadek dostał się tutaj, chociaż nie było w tym mojej winy.	Juljo, ty go niekochasz, tylko głową. Uraziła się Julja.	Miłościwy panie! a jakżeby się on ważył! zawołał kmieć.	Mój jegomość, gdybym ja się jednego wywiedział, a drugiego nie, tedyby jegomość mógł do mnie rzec: „Konia mi darowałeś, a terlicyś nie dał.” Co by jegomości było po koniu bez terlicyterlica	O, właśnie W jego bladości tkwi tajemnica, którą staramy się odkryć. Wie pani, hrabina G*** uważa go za wampira.	Przestraszasz mnie na śmierć twoją gwałtownością! Ja nic nie wiem. Idź lepiej do tamtych i pograj z niemi w wolanta!	Czekajta ino, kumo, zara wam dokończę Więc ja mówię do Józika: „To se ręce umyję!” A on do mnie: „No, to se umyjta!”	Nie za mądre, tylko nie zainteresuje to pani.	A czy to jest dla ciebie ważna wiadomość?....	Czy to szczur?	Jest to raczej zamiłowanie do osobliwości i silnych wrażeń	To poślesz z wódką do inszej.	A to Lichtenstein wyjechał?	Co to, już pani z powrotem? I przywiozła pani tę małą?	Jeżeli to nie apokryf	Już ja wiem lepiej Nie jestem tego godzien, ale zostałem wysłuchany. Czuję to. Bo skądżeby mi pan zaproponował	To nie będziesz z nami razem w czwartej?	W istocie, i to dość smutno.	Aha!... Jest tu loch, do którego przed kazaniem Pentuera wlewaliśmy roztopioną smołę...	Chyba za tydzień.	Czy możesz... czy chcesz usiąść?	I cóż dalej?	Ja tam do gadatliwych nie należę.	Jessus, co za nienasycony żarłok!	Może pani Hadot.	Musiała do dóbr swoich wyjechać, bo mi nie odpowiada.	Przychodził dwa razy do milady.	Siedem kierów.	Takem se zaglądał do bakałarzów bez okno	Woźny, wyrzuć ją za kratę.	Wybacz, mój oficerze nie wiedzieliśmy z kim mamy do czynienia, lecz mogłeś sam zauważyć, iż dobrze straż pełnimy.	A mógłbym tutaj bywać codziennie?	A racya?	A twoi towarzysze?	A więc naprzód!	Ależ, pani!...	Bieretek aksamitnych nie trzeba będzie sprawiać, Bogu dzięki mam ich dziesięć w różnych barwach, nawet złotem i kamieńmikamieńmi	Broń Boże!	Cieplej tak?	Człowiek?	Głowa nie boli?	Głupiś!	I Skrzetuski jest z nim także?	Iść naprzód. Szable w dłoń. Pod żadnym pozorem nie używajcie muszkietów.	Jabym rozumiał, gdybyś była inna.	Jaką scenę pamiętasz?	Mimo wszystko zrobiłabyś tak, jakbyś chciała.	Modlitwa	Nab jest bezpieczny.	Nie chce mi gaży zaległej płacić	Nie drażnij mnie, Delfino Jam taka nieszczęśliwa, jam zgubiona, biedny mój ojcze! O! Tym razem zupełniem już zgubiona!...	Nie należy narzekać	Nie tak bardzo...	Nie, lubię chodzić prędko.	Nie, moja pani. Niech ona sobie posiedzi, a ja z mamą zrobię swój rachunek. Ba, ja zbój, a mama bardzo godna osoba i wielka dama.	Odebrać lasy, odebrać ziemię! Nie dać swojego!	Oligarchowie!	Pan de Bergerac!	Pers z pochodzenia. Przypadkowo noszę nazwisko znane skądinąd: FirdussiFirdussi	Plus pieniądze	Pod jakim względem?	Popiołki, cicho.	Potrafię, choćby też przyszło i łbem nałożyć! Wezmę kilku dobrych pachołków, których mi pan spychowski nie pożałuje, i doprowadzę ją przezpiecznieprzezpiecznie (daw.)	Psi syn! krew gadziów! został tam gdzieś ze swojemi; niech go robacy strawią!	Rzecz obojętna. Uczynię wszystko, co zechcesz.	Spotkałaś Jima Horscrofta?	Tak!	Turski? Z kim?!	Uważaj, don Miguelu. Jeśli nie chcesz, abym musiał zapomnieć, że jestem w twoim domu gościem, przestań mówić zagadkami.	W wojsku byłem przez panów wojskowych lekarzy urzędowo uznany jako notoryczny idiota.	Więc konstytucja Magna chartaMagna Charta [Libertatum] mówił Kirsanow	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	Z drugiej strony	Zbyt łaskawą jest szanowna pani, doprawdy, że dobrze mówię, iż zbyt łaskawą.
Nie mamy potrzeby się spieszyć. Nie ma obawy, aby Maciuś, siedząc w domku dzikich zwierząt, zrobił nam coś złego. Otoczymy ogród zoologiczny strażą, może głód zmusi Maciusia do poddania. A tymczasem spokojnie się naradzimy, co z nim zrobić, gdy go żywcem weźmiemy do niewoli.	Ee, ten to nie był moim bratem ani swatem; nie znałem go, jak mogłem coś od niego wypraszać?	Nie bójcie się, nie będę waju zawalała miejsca ni cisnęła się do miski, nie, wydychne se ino i pójdę... chciałam jeno obaczyć wszystkich... popytać... ale se pójdę...	Nie wiem o żadnych... dodał więzień; nie trzeba się bardzo starać... aż do ostatka zobaczymy jak pójdzie sprawa.	Boję się, ażeby młodemu panu naszemu triumf nie za mocno uderzył do głowy. Czy nie sądzisz, że byłoby roztropnym przerwać w jaki sposób uroczystość?...	Mam złość czy nie, nic komu do tego gdzieś. daleko. Bolesnym kłębem zwiły się w nim jeno przytajone a wiecznie czujne miłowania i zazdrościezazdroście (daw., gw.)	Całuję stopy twoje, matko, i odchodzę Tyle tu słyszałem dziwnych rzeczy, że zaczynam się bać, ażeby Nil nie popłynął w stronę katarakt albo piramidy nie przeszły na pustynię wschodnią.	I nie widać go już, bracia...	Ja nie mogę się ztąd oddalić!	Więc już ci się nie podobam?...	I ciocia nawet nie płacze?	Nie bucz, głupia, zawżdy z tego osiem morgów nasze...	Nie hardaćhardać	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	Nie rozumiem...	Nie, opowiedz mi pan o nich.	O, moja kobieto ażebym tylko nie był taki kontent, to bym się jeszcze bardziej radował.	Tylko nie dziś i nie tutaj...	I jeszcze ten kieliszek weź, kochanie, dobrze? Zachciało się starej szampana, ale straciłam ochotę. Nie tylko starość bywa egoistyczna.	Nie mów, Maniu, teraz. Staraj się usnąć. Pomówimy o tym jeszcze. Śpij, Maniu.	Ruchajta sięruchajta się (gw.) z urzędu., nie pora na przekpinki.	Czyż nie byliśmy żołnierzami jednego strzeleckiego rowu! Poznałem cię do dna i nie mieliśmy obadwaj tajemnicy przed sobą. Jeden za drugiego szedł jakby za siebie samego. Słowo	A niech tam sobie będzie, co chce, ciemięgo a ty tu, łotrze, nie wejdziesz; pójdźże sobie zaraz precz i ruszaj rządzić u siebie w domu, niezdaro, patrzeć roli, nie nabijać sobie próżno łba, tymi wyspami diabelskimi.	Będzie z rok; jeszcze się o panią nie starał, gdym służbę u niego przyjął.	Ochroni cię to chto od pleciuchów! i za grobem często nie darują.	Ale, po jedném miejscu. Czort, nie inaczéj... złaź z sań...	Gdybym nie wiedział, że Woroba znał numeranumera	Może nie	Na pewno nie	Nie mam czasu!...	Tak, jestem zrujnowany! Teraz znasz ową okropną tajemnicę, jak powiada któryś poeta tragiczny. A teraz, córko, powiem ci, jak można zmniejszyć to nieszczęście dzięki tobie, i to nie ze względu na mnie, ale na ciebie.	Bo i co jeszcze te wieści nie szły directedirecte (fr.)	Ginę czy nie, oszalałem! mówcie co chcecie a dajcie mi pokój Mazo, dodał, stawiam wszystkie mobilia moje w pięciu tysiącach, przyjmujesz pan? I Julją jeszcze darmo, przyjmujesz?	Ja też nie powiedam sam z siebie, ino tak pogadują. Ale trza mi iść	Wasza dostojność, jako człek wiekowy, nie możesz tego wyrozumieć, ale ja co maja krew jeszcze muszę puszczać.	Prawdziwie, gdybym wiedział do czego mi się pani przyznać każe!	A tę dobrą panię co od kilku już dni pyta się o zdrowie pani, różaniec z krzyżem ma na ręku, a drugi krzyż na piersi. To jakaś bardzo zacna osoba. Widziałam jak pobożnie modli się zawsze w kościele, i ubogim daje jałmużnę. Nazywa się ku... ku... doprawdy zapomniałam, Kudrowska zdaje mi się, czy Kuderska...	Wiesz, co ci powiem, kmotrze, a to ani się obejrzymy, jak nasz szlachcic czmychnie znów w świat na wyprawę.	A więc chcesz jutro pójść do roboty?	A, to ty. Czego się tłuczesz?	Ależ dotrzemy do bieguna, mości Ned!	Ależ on musi pójść osobiście do biura konsula, aby dowieść tożsamości swej osoby.	I takie, i takie do ubrania katafalku potrzebne wszelkie.	Niechże was, towarzyszu! Do teatru moglibyście grać.	Proszę się okryć.	Jak wypijesz, to podziękujesz.	Przepraszam pana, że się uniosłem	Pytam się, co mecenas myślisz o kobietach?	Wstaw się za mną!	Panienka zrobiłaby na pewno to, co mówi Niechże pan będzie rozsądny, przynajmniej raz w życiu.	Dobrze. Jeśli trzeba, to trudno.	I jakżeż ty to czynisz, mój przyjacielu?	Przecież mówiłeś mi, że i ty tam byłeś na scenie, musisz pamiętać co o tobie śpiewano? zagadnął król jenerała.	To znaczy, że wracam z Janiny.	Więc niech pan siada.	Zobaczysz pani, że będą łagodne jak baranki w ręku Alego.	Był więc dalszy ciąg?	I ja mówię to samo	Jesteś więc nieszczęśliwa?	Wam wolno... pyszny sobie!... I to mówi człowiek postępowy, w wieku emancypacji!...	Dobrze; ale po co pan prezes wychodzi z domu, takie spacery mogą być szkodliwe.	Kto wie! Na wszystko trzeba być przygotowanym.	Tak, panie hrabio. Twierdzi on nawet (rzecz niesłychana, doprawdy, a jednak prawdziwa) że sędziom przedstawi dowód... materialny dowód słuszności swych zeznań.	Witaj, mości hetmanie! Król jegomość posłał nas, byśmy ci jego łaskę ofiarowali i sprawiedliwość wyrządzili.	A... przepraszam, bardzo przepraszam!	Ja? bardzo oryginalne pytanie.	Jezus Maria! Co pan wyrabia? Taki chłód! Gotowa choroba!	Niestety! ponieważ jestem najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi!	Tak. Otóż w odpowiednim stosunku mieszam ją z terpentyną i pod niewielkim ciśnieniem poddaję hydrolizie.	Za dwa miesiące.	A poza tym, gdzie znajdziesz w Warszawie mieszkanie z metrażem, który by mógł pomieścić tylu ludzi?	Chcę z ojczulkiem porozmawiać o naszym położeniu.	Chodź ze mną, a powiem ci, moja droga.	Czego pan tu chce?	Czy i z panem Solskim rozmawiał pan o tej przykrej sprawie?	Czy ją panicz widział?	Cóż powiesz o tym szlachetnym mędrcu?	Cóż, kontentkontent (przestarz., z łac.)	Gdzie Bogusław?	Gdzie ją umieściłeś?	Kapłan Samentu pragnie złożyć hołd waszej świątobliwości.	Kocham ją jedną w świecie!	Kto ja?	Niechże cię Bóg strzeże!	Niezmordowany!...	O, tylko pięć minut! Proszę tylko o pięć minut dla dobra naszego posiłku.	Po cóżeście wy toto zrobiły?	Prasidėjo!... Supranti?	Razem z czernią sześćdziesiąt tysięcy ludzi.	Skąd wiesz?	Spocznijmy chwilę, ojcze! Zaraz odpłynę!	Szalenie lubię podróże! Wiecznie podróżowałabym, gdybym mogła.	Sługa, Władza, Kobieta spytała Sakowicza.	Wiatr gałęźmi rzuca.	Wiele możecie! rzekł Jaksa.	Wielka prawda!...	Wiem o tym	Właśnie.	Zawsze.	Założy towarzystwo i będą razem grywać kochanków!
A ja ani tak, ani nie. Bawiłem się w nirwanę, tak jak w inne rzeczy. Wiesz, żeby nie poczucie tej winy, tobym był spokojniejszy. Nie miałem pojęcia, że to tak może dokuczać. Mam wrażenie, że jestem pszczołą, która ograbiła swój ul, i że to jest rzecz podła. Ale przynajmniej po mnie zostanie majątek. Co? prawda? Trochę straciłem, ale bardzo niewiele prawda? Ach, jakbym ja chciał teraz jeszcze żyć, choćby z rok, choćby tyle, by nie umrzeć tu...	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	I do tego nasz, francuski, na wzór królów gnuśnych! Aha, panowie rzymianie, myśleliście, że będziemy biegać piechotą po waszych ulicach jak jacyś lazzaroni, tylko dlatego że nie macie dosyć powozów i koni; otóż my je sobie wynajdziemy.	To prawda. Zdaje mi się, że nie przepłynęliśmy więcej niż milę. Niech pan pozwoli wypocząć ramionom, jeżeli o to panu chodzi. Ręczę, iż nie zazna pan innego odpoczynku, odkąd pan związał się z tym skarbem, którego strata nie uczyniłaby żadnego biedaka biedniejszym. Nie, señor, nie wypoczniemy, aż spotkamy parowiec płynący na północ albo pomrzemy, leżąc na srebrze Anglika, i znajdzie nas jakiś inny okręt. Ale lepiej nie, por Dios! Raczej zrąbałbym siekierą pokład do samej wody, niż pozwoliłbym, żeby głód i pragnienie pozbawiły mnie sił. Na wszystkich świętych i diabłów! Wolałbym rzucić ten skarb w morze, niż oddać go w ręce obcego człowieka. Skoro caballeros raczyli mnie wysłać na tę wyprawę, to niechaj się dowiedzą, że jestem człowiekiem, jakiego potrzebowali.	Owszem, prawie o niczym innym nie mówił. Ale tak umiał mistrzowsko władać słowem, że rozprawiając z niesłychaną obfitością i pozorną swobodą, nigdy się nie zapomniał, nigdy się nie zdradził; powoli wydał mi wszystkie skarby swojej wiedzy, wszystkie oprócz zagadki, co była ich kluczem. Kilka razy nawet zdawało mi się, że już się wygadał; wkrótce jednym słówkiem niszczył moje złudzenie, a wprowadzał na nowy domysł. I tak długo byłem przekonany, że cudowna siła leży w blaszce z jakiegoś nowego, nieznanego metalu, który zaścielał dno szkatułki; później mi się zdawało, że cały sekret polega tylko na niezwykłym kształcie i nastawieniu soczewek. Raz też z jednej rozmowy zrozumiałem wyraźnie, że szkatułka jest tylko narzędziem pomocniczym, a właściwa moc wyciągania obrazów ze zwierciadła zawiera się masie chemicznej, którą przesycona jest owa czarna tkanka. Może profesor umyślnie naprowadzał mię na fałszywe tory? Może we wszystkich tych przypuszczeniach była cząstka prawdy? W każdym razie całej nigdy nie posiadłem.	Myśl można zobojętnić tylko myślą Terror, despotyzm mogą jedynie zdławić francuskiego ducha, którego język nadaje się cudownie do aluzji, do dwuwykładności. Im dalej prawo pójdzie w represji, tym bardziej myśl wybuchnie, jak para w machinie z klapą bezpieczeństwa. I tak: król robi wszystko dobrze; jeżeli dziennik będzie przeciw niemu, wówczas wszystko składa się na ministra, i na odwrót. Jeżeli dziennik wymyśli bezwstydną potwarz, ktoś mu ją powiedział. Z jednostką, która czuje się pokrzywdzona, skwituje się, przepraszając ją z całą lojalnością. Jeśli zawloką dziennik przed kratki sądowe, skarży się, że nie zażądano sprostowania, ale zażądajcie go, odmówi, śmiejąc się, bagatelizując swą zbrodnię. Wreszcie oplwa swą ofiarę, kiedy triumf jej stanie się jasny. Jeżeli go ukarzą, jeżeli go dotkną zbyt ciężką grzywną, postawi skarżącego pod pręgierz, jako wroga swobód, kraju i oświaty. Powie, że taki a taki pan jest złodziejem, dowodząc, że jest najuczciwszym człowiekiem pod słońcem. Zatem zbrodnie dziennika potwory! Temu, kto go czyta co dzień, dziennik może w określonym czasie wmówić, co zechce. Dalej wszystko, co mu się nie podoba, będzie niepatriotyczne, on zaś nie myli się nigdy. Posłuży się religią przeciw religii, konstytucją przeciw królowi; sponiewiera władzę, jeśli władza nie pójdzie mu na rękę, pochwali ją, gdy będzie służyła namiętnościom pospólstwa. Aby zdobyć abonentów, będzie wymyślał najbardziej wzruszające baśnie albo też błaznował. Dziennik podałby własnego ojca na surowo, przyprawionego solą konceptów, raczej niżby miał nie zająć lub nie zabawić czytelników; stanie się aktorem, wkładającym popioły syna do urny, aby płakać naturalnymi łzami, kochanką poświęcającą wszystko dla ukochanego.	Ha! może pan dobrze robi. Ja bym tak samo postąpił. Przekonywam się coraz bardziej, że jesteś szpiegowany tutaj, a wśród milionów ludzi, nagromadzonych w stolicy, trudno jest wykryć tych pańskich prześladowców, czy opiekunów. Jeżeli mają złe względem pana zamiary, mogą je wykonać, zanim zdołamy temu zapobiec. Nie wiesz zapewne, doktorze Mortimer, że śledzono panów dzisiaj, gdyście wyszli z domu?	Twoje! Twoje, którego chyba ja jedna nie zapomniałam. Edmundzie, nie przychodzi do ciebie pani de Morcerf, ale Mercedes.	A pan krajczy jeszcze lepiej biegał i skupował jedno za drugim. Myślicie, że nie wiem?	Posłusznie melduję, że włażę, panie oberlejtnant.	Nigdy! Za nic w świecie! Nie można i nie godzi się. Najprzód musiałbym powiedzieć, żem nie jest wacpanny brat.	Powiedz mi, doktorze, ale szczerze, co myślisz o Stachu?... Bo on mnie niepokoi. Widzę, że od roku rzuca się na jakieś po prostu awantury... Ten wyjazd do Bułgarii, a dziś ten magazyn... spółka... powóz... Jest dziwna zmiana w jego charakterze...	Nie widzieliśmy się nigdy nic panu nie mówiłem, nie wiesz nic o panu du Hautoy ani o pani de Senonches, ani o pannie de la Haye; tylko, kiedy będzie czas, za dwa miesiące, poprosisz o rękę młodej osoby. Kiedy będzie nam się trzeba widzieć, przyjdziesz tutaj, wieczorem. Pisywać nie będziemy.	No, rzeczywiście nie ma w tym nic ważnego Ale patrz pan, czy pański kolega nie zaczyna wysyłać ci jakiejś wiadomości?	Ij... cobyśmy lamencili po próżnicy; dobrze się stało, żeśmy się dziś spotkali, to się już tak umówimy, że nie będzie bałamuctwa. Gdzie idziesz?	Czemu nie może być?	Ja nie kłamię wcale.	Nie nalegaj pan...	Nie! Nie!	Pani Latter nie ma?...	Nie, nie można, mój biedny Pencroffie.	A o onym Bohunie niceś się nie dowiedział?	Nie potępiaj mnie, wasza świątobliwość... Ale Ramzes XIII był pierwszym faraonem, który odczuł niedolę ludu egipskiego...	Widzicie więc i mnie drą. A nie jeden Neorża, ale i drugich wielu...	Nie potępi cię Bóg za nią bo musiałby chyba pół Rzeczypospolitej do piekła wysłać, tych wszystkich mianowicie, którzy nam wiarę złamali.	Tak by wyglądało, lecz to sprawy nie wyjaśnia. Tu go przecież nie wypaliłem.	A ja już myślałem się zemścić i najechać cię w Billewiczach, a przecie myślę, że przyjąłbyś wdzięcznie starego kompana obozowego?	Daj spokój! Pojechał ci, bo pojechał, ale za łaską boską z Jurandówną nie wróci.	Telegrafowałem do dyrektora cyrku, żeby przyjechał się nim opiekować. Sam prowadzi samochód i pędzi jak wariat; zabić się może. Uparł się, że za tydzień obraz musi być gotowy.	O wy, biedne niebożątka to wy myślicie, że zaraza przychodzi za sprawą świętego Sebastiana?	Nigdy nie byłbym się tego po panu Benassisie spodziewał	Tak ażeby jeśli go Światopełk nie zda dobrowolnie, odebrać je od niego.	A! panie mój! widziałem, jak dwa te strzały położyły dwóch ludzi i zdaje mi się, że widziałem także przez szyby, jak rąbał się z innymi.	Wyglądał bardzo mizernie; pewnie to już była ostatnia epoka jego życia, zapowiedź śmiertelnej choroby widniała wyraźnie w rysach wydłużonych i zwisłych ramionach, przecież każdy, co go zna z portretu, zawołałby od razu: „To Schiller!” Właściwy jego pokój musiał być gdzie indziej, bo tu tylko czasem jego postać się przesuwała; raz jednak widziałem, jak prawie całą noc pisał, a nawet wziąwszy mocną lornetkę, potrafiłem doczytać kilkanaście wyrazów, których osnowa, na wspak odwrócona, przedstawiła mi urywek z Dymitra, co był, jak wiadomo, jego ostatnim, nigdy nie dokończonym dziełem.	A mnie pan Weyher do Warszawy wyprawił z listem i z zapytaniem, gdzie książęce regimenta mają iść, bo już, chwalić Boga, w Zamościu niepotrzebne.	Ale dla obrony od Turka i Moskala potęga cesarza bardzoby się nam przydała...	Ach tak... znaczy się ten żydowski dziedzic to twój wuj?	E Ma się tych przyjaciół.	Zdarza się to kobietom i po dziesięć razy.	Ale jeszcze za krótko, żeby móc coś dojrzeć wśród takiej mgły	Co ci się stało?	Ale mamy doskonałe konie i wrota gdy będziemy potrzebowali potrafimy sobie otworzyć.	Cóż z gruntem i chatą się stało?	Kupuję kamień, PungPung chełpi się zbawca.	My się tak bawimy	Świętoszek odrzekł nieznajomy pękate naczynie z wąską szyjką. z winem, to daj mi dwa lub trzy łyki, a ja ci miesiąc czyśćca odpuszczę.	Ach! ale pan straciłeś tylko wolność, mój ojciec utracił tylko majątek, a ja straciłem Valentine!	Widzisz ty te góry tam nade dworem? Z nich przecie ciągle stacza się ziemia na dół. Może nieprawda?	Znajdą się i skrzydła. Czy i u wacpani jest okienko takowe pod dachem?	Są na dole, Najjaśniejszy Panie i, za zezwoleniem twojem, la Chesnaye powie im, aby tu weszli.	Będę... Jeśli mnie zechcą trzymać	Co pani sądzi o tych oto panach?	A jakież to ma być przedsiębiorstwo?	A, ona mieszka przy ulicy La Pérouse? To sympatyczne, ładna ulica, taka smutna.	Przecież to miał być duch!	Co za jedni?	Mój kochany chłopcze! pozostanie pan dla nich zawsze niezbadaną tajemnicą.	Tym lepiej dla pani	Pójdziesz odemnie, z mojego domu Wszyscy tu o tobie wiedzą, pomówią żem cię posłał. Siedź! głupcze, przyjdzie na cię czas.	Co? co? Myśmy uciekli? Na rany Chrystusowe, co ksiądz mówisz! Myśmy uciekli, kiedy, my?	Co takiego?	Czy kawaler ma siostrzyczkę?	Dobrze, Dorianie. A zatem oczekuję cię jutro w porze podwieczorku. Będzie księżna.	Ile jest w tym woreczku?	Jabym cały wieczór z jedną panią tylko tańczył, jak Boga kocham!	Oczywiście!	Pani król przybywa kul swoich dział na słupach u góry probować.	Zgnieciona! Zgnieciona dzięki malutkiej maszynce, którą ja bohatersko z narażeniem własnego życia uniosłem z domu tego Jacka przeklętego.	A jego świątobliwość faraon ma dwadzieścia tysięcy miast, miasteczek i osad...	A mnie nienawidzi!	A zna ksiądz tę jego wyspę, Monte Christo?	Ach! zawróciło mię ku wam życie, życie, które obiecuje słońca, a daje pozłacane blaszki, zawróciła mię ku wam tęsknota, która gryzie serce, gasi myśl, rujnuje organizm fizyczny, niszczy duchową równowagę...	Albo ja, który inne czasy pamiętam!	Ależ proszę.	Biada wojskom, które spełniają rozkazy bezbożnych naczelników!...	Byle pierwsza ponowa! i w las! w las! prawda Holsza?	Czekają z herbatą.	Dlaczego ty jesteś w czytelni?	Ile łaska.	Ja i bez chramu duchy mam wszędzie Skąd wy, żupanie?	Jojneczku czemu tak źle wyglądasz?	Kto przewidzi, dokąd może zajść szaleństwo Ahenobarba?	Może poprosić?	Mów pan	Najmniejszej. Potwierdza pan tylko samego siebie	Niech mi pani pomoże pakować rzeczy. Pierwszym pociągiem odjadę...	Pięćdziesiąt tysięcy rubli winien!	Podstęp rzekł Hugo.	Prawda! prawda! mruczał jedząc i kiwając głową	Ręka.	Salomon?..	Tokaj?	Twój?	W takim razie musimy szukać innych środków ratunku...	Wierzę.	Z siusiospicyów	Zośka, Zośka moja	Ścigaliby pańskich ludzi, depcząc boleśnie po piętach!	Żart	Żywego.
A śmieją, śmieją, aż zapłaczą. Słuchaj, Zośka, ja widzisz, znam ciebie, ja wiem, ileś ty już głodu i pracy zaznała, ja wiem, jak ty w śnieg i mróz w lekkim paltociku chodzisz i zębami dzwonisz. Ja wiem, że ty sama na świecie, ja wiem, jak wam ciężko, jak ty chcesz się uczyć, jak ty masz w duszy dużo dobrego. I ja tobie dobrze życzę, ja chcę, żeby tobie dobrze było, żebyś ty miała trochę wesela w życiu. Ja wiem, żeś ty młoda i ładna. A taki co? On od dziecka tylko żarł dobrze i spał miękko, nie naorał się, nie naziębił, nie nagłodził. A teraz wyrósł, to się bawić chce. On ciebie nie będzie szanował, jego tam wszystko mało obchodzi.	A mnie to nie macie? Ja mały, lekuśki, jak ten kot się wywspinam, coby najmniejszego listeczka nie uszkodzić, pozłoty nie zetrzeć; a gdy będę już na gzymsie, chycęchycić (gw.)	Juści, całe gromady, panienko Na strychach zawdy bywo wiela scurów i mysów. Cłek się ta w końcu przyzwycai do hałasu, który one robiom. Ja to się tak przyzwycaiłam, ze sobie z nich nic nie robie, póki mi nie zacnom biegać po podusce.	Takiego człowieka pani nie znajdzie. Jeśli się kto ofiaruje, to będzie oszust; skarb weźmie i przepadnie jak kamień w wodę. Uczciwy człowiek nie powie: zrobię to, bo nie zrobi. Niech tylko Tatarzyska zwąchają, że poseł wiezie drogie rzeczy, złupią go i zabiją. Ja skoczyłbym dla pani w ogień, poszedłbym, jak stoję, bez oszczepu między wilki i niedźwiedzie, ale do Tatarów, nigdy! Takiej ofiarności nawet Bóg by nie wymagał!	Pieniędzy! pieniędzy! złota twego! najęłaś mnie, płać! Ja się nie pytam, masz czy nie, pieniądze lub życie...	Wedle kapitana Mitchella, a on się na tym zna, powinno już być w odległości trzech do czterech mil od portu. A jak mówi Mitchell, Nostromo jest marynarzem, który umie wykorzystać wszelkie okoliczności. Ma pan nieszczególne wyobrażenie o tym pomyśle, doktorze? Ale czemu? Charles Gould postanowił zagrać w otwarte karty, chociaż nie jest człowiekiem, który zwykł zdawać sprawę ze swego postępowania nawet przed sobą samym; może też woli pozostawiać to innym. Możliwe, że częściowo tę grę podsunął mu Holroyd. Pozostaje ona jednak w zgodzie z jego charakterem i dlatego się powiodło. Czyż w Santa Marta nie nazwano go „królem Sulaco”? Przezwisko może być najlepszym dowodem powodzenia. Jest to, moim zdaniem, osadzeniem głowy żartu na tułowiu prawdy. Mój drogi panie, gdy po raz pierwszy przyjechałem do Santa Marta, zdziwiłem się, jak wszyscy ci dziennikarze, demagodzy, posłowie, generałowie i sędziowie mizdrzyli się do opasłego adwokata bez klienteli, jedynie dlatego, iż był pełnomocnikiem koncesji Gouldów. Sir John po swym przyjeździe doznał tego samego wrażenia.	Bo ja nie wierzę Ja nie chcę wierzyć. Zawsze byłem ateistą. Wierzyłem w materię i w postęp i w nic innego. Jestem człowiekiem nauki, kolego, a wiedza nie dopuszcza Boga.	Ot, przyjechał i tyle. Wyrwał mnie z rąk Vampy, u którego choć pozorowałem nonszalancję, wcale nie było mi do śmiechu, przyznaję się. A więc, mój drogi, gdy on za podobną przysługę prosi mnie o to, co się robi co dzień dla pierwszego lepszego rosyjskiego czy włoskiego księcia, który wpadnie do Paryża, to znaczy, żebym przedstawił go na salonach, ty chcesz, bym mu odmówił? Ejże, chyba zwariowałeś!	Ja się też w tych zasadach gubię. I w samej grze.	Jasne zupełnie i dziękuję. A teraz drugie pytanie: o ile mi się zdaje, uważacie za główne źródło zła w swoim własnym środowisku zwalczyliście egoizm. Ale, jeżeli zdobyliście sobie pewną wyższość i szczęśliwość w swoim kole, dlaczego zamykacie się w sobie i nie dopuszczacie innych do tej wyższości? Czy to nie jest egoizm? Wiem, że jutro zaczyna się wojna z Telurią: czy nie byłoby raczej lepiej narzucić im wasze ustawy i wciągnąć ich w obręb waszego wyższego istnienia?	W samej rzeczy myślę, że cały ród Pansów urodził się na świat z pełnymi brzuchami przysłów. Nie widziałem jeszcze żadnego z nich, ażeby za lada sposobnością tuzina ich nie przytoczył.	Nie mogę sobie jakoś tego wytłumaczyć jest w tym coś... Dość, że człek ów zjawił się wkrótce jakoś po przeniesieniu niektórych trosk z głowy króla Karola na moją głowę. Właśnie przechadzaliśmy się z panią Trotwood po herbacie, noc już zapadła; wtem...	Jeśli żaden z członków rodziny mojej nie rozumie potrzeby traktowania tej pożyczki... zdaje mi się, że istnieje prawne wyrażenie ściślej określające to, co właśnie mam na myśli?...	Naturalnie. O, to jest człowiek który nie boi się ani Boga, ani ludzi, jak mówią; gotów zboczyć z drogi nawet pięćdziesiąt mil, aby wyświadczyć przysługę jakiemuś biedakowi.	Oczywiście, podoba mu się Komuż mógłby nie podobać się? Jest to jedno z największych dzieł nowej sztuki. Dam ci za nie, co zechcesz. Muszę je mieć.	O, nie stanie się to, gdyż takem się w waćpannie rozkochał, iż po wiek żywota mego innego afektu znać nie chcę, a tego nigdy nie zapomnę.	Oni nie uciekną jak tamci ani nie ukradną bagażu. Tych dwóch znam jako ludzi słabowitych. Stańcie przy tylnych drągach, Sono i Taree.	Rzecz ważna wszystko zależy od tego jak? otóż sęk!.. człowiek nie mówię, chociaż, ale nie byłem przeciw niemu, jednak zawsze z uwagą... przyszłość okaże... itp. itp.	To prawda! Gdybym sama nie przypilnowała, w całym domu ani jedno wrzeciono, ani jeden kołowrotek nie pracowałby jak należy...	Wróćmy lepiej, proszę pana Ale cóż to znowu? Te zasłony nie były przedtem spuszczone. Założę się, że ta chytra, przebiegła, knująca bestia szpieguje nas spoza nich.	Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!	Nie dać się, nie dać! Gromadą iść, rozgonić, las odebrać!	A cóż ma być! mówiłam ja zaraz o tem staremu Bartoszowi, ale ten mnie ofuknął.	Mój służący i jego żona. Doktor przyjdzie jeszcze i przyprowadzi z sobą felczera. Mnie to dyablo dolega, ale nie czuję się źle.	Więc wasza królewska mość jest pewien, że aeroplanem wracać nie będziemy, tylko na wielbłądach?	Nie obawiajcie się za mnie. Sam żądam wyświetlenia prawdy a i bez waszego upomnienia zawsze byłem, jestem i będę do dyspozycji władz partyjnych.	Nie, mamo, ale zdaje mi się, że słyszałam kroki mężczyzny.	Rewolwery! Zemsta! Bonzowie! Tobie tylko to w głowie! Czy nie zastanowisz się nad naszą stratą? Nasze pakunki! Pakunki! Wszystko, cośmy przenosili! Wszystko, czegośmy tak pilnowali! Ośmiomiesięczne zachody! Wiesz, co to znaczy? „Ma się rozumieć, tylko my wiemy, jak postępować z ludźmi Wschodu!...” Niechże cię!... Ładnieś się spisał!	Tak, wiem Sprawiedliwość ludzka nie jest najlepszą pocieszycielką; może odpłacić, przelewając tylko krew za krew, i to wszystko. Ale nie można od niej wymagać więcej nad to, co może.	Prawda, ale czarownica to też jest; a Wawrzonowym krowom to chto mleko odebrał, co? A jak na Jadamowego chłopaka, co jej śliwki w sadku obrywał, jakieś złe słowo powiedziała, to mu się zaraz taki kołtun zbił i tak go pokręciło, Jezus!	Co mi tam, nie pójdę!	Dla psów jedzenie takie, a nie dla moich dzieci!	Dobry wieczór waćpanom! Już nie zamrę, aha!	My by czego nie wiedzieli... Tam gdzie nieboszczyków krają.	Nie	Nie przeglądałem jego korespondencji, a nie byłbym zauważył tego listu, gdyby nadszedł z poczty wraz z innymi.	Zacny panie to ziemia Bretanii, którą dzierży diuk Hoel. Był to niegdyś piękny kraj, bogaty w łąki i uprawną rolę; tu młyny, tam sady jabłonne, ówdzie folwarki. Ale hrabia Ryjol z Nantes spustoszył wszystko; jego kwatermistrze wszędzie zażegli ogień i zewsząd wybrali łupy. Ludzie jego zbogacili się na długo: taki los wojny.	Zrób łaskę, panienko. Weź. Tobie sukienka i te tam błyskotki przydadzą się, a dla mnie to wielka radość. Ot, jakbym ci kawałek serca dawał. Nie wolno odepchnąć. To z wdzięczności. Z wdzięczności za to, że odkąd tu do panienki przychodzę, lżej mi jakoś.	Urzędowe czynności ale to nic jest, Ekscellencyi prywatne ich czynności częstokroć nie równie więcéj znaczą...	Pewnym moim znajomym zależy bardzo na zapoznaniu się z treścią niektórych dokumentów i pan mógłby mi to ułatwić.	Jak w jakie Zdaje się, że Beroes naprawdę wykonywawykonywa nasi kapłani tylko oszukują, zarówno lud, jak i władców.	Na jak długo?	Nie mogłem; jakoś we dwa czy we trzy tygodnie... wiesz, Wawrzuś, do dzisiejszego dnia ci dziękuję, żeś mięmię	Tu wypadkiem trafiłem na wnijście, i spuściłem się za wami w ciemne otchłanie.	Dodajcie sześcian pierwszy, to jest osiem; na końcu tej fatalistycznej cyfry znajdziemy bramę świątyni. I zważcie dobrze, iż to jest prawdziwa psychogonia Platona, tak sławiona przez Akademików, a tak mało rozumiana: której połowa składa się z jedności dwóch pierwszych pełnych cyfr, dwóch kwadratów i dwóch sześcianów.	Pani raczy żartować! Ha, trudno! Miałem w swym życiu wiele niedorzecznych pojedynków, przybędzie jeszcze jeden! To mi jest pociechą, że będę się bił za kobietę bardzo piękną, bardzo wykształconą... i bardzo niedostępną.	Jak widzisz Przecież ci powiedziałem, że każdy człowiek jest równocześnie panem i sługą swego losu.	Pewnie, miłościwi państwo, że nic więcej, jeno opieka boska i cuda Najświętszej Panny, na które co dzień własnymi oczyma patrzyliśmy.	To coś bardzo dziwnie i zagadkowo wygląda, rzekł król, mogę jednak pani zaręczyć, iż tu nikt z nas mężczyzn ani może na chwilę powątpiewać, iż piękna Paulina ma pełne prawo do tego stroju, który włożyła...	Przypominasz sobie to, cośmy przetrawiały przed trzema miesiącami w tym ogródku, na ławce, w słońcu, pod jaśminem? Och! Jedynie ludzie genialni umieją kochać. Zastosowałabym chętnie do mego wielkiego Daniela powiedzenie księcia Alby do Katarzyny Medycejskiej: „Głowa jednego łososia warta więcej niż głowy wszystkich żab”.	Bo ich potrzebuje. Zresztą, nic dziwnego, to tanajscy kupcy, ci ludzie mają kruczek na każdego.	Wawrzek! może założę dyrekcyę, ale puścimy baby kantem, będziemy mieszkać razem... pamiętasz jak w Płocku i Kaliszu... będziemy sobie sami gotować...	Ale się zerwał z łańcucha.	Obejdą się bez tego!	Okropność!... Ale mniejsza... Powiedz mi pan jednak, co świat traci na podobnej mistyfikacji?...	Wiem o tem; lecz możesz umieścić mnie gdziekolwiek na prowincji, u jakiej znajomej damy: w swoich stronach rodzinnych, naprzykład...	A gdyby pan do tego spostrzegł, że on nadużywa pańskiego zaufania i okrada pana?	To pewnie jakiś owad.	A zatem, do mieszkania jaguara!	Ale gdzież tam! To tylko w krakowskim dialekcie tak wygląda; powinno brzmieć właściwie: sechs Biersechs Bier	Ale mój drogi ojcze	Bom też czego lepszego był niewart. Nic to! Niech mnie w pierwszej bitwie usieką, jeżeli pomiędzy wszystkim rycerstwem bardziej kogo od waćpana miłuję!...	Czy widziałeś pana Barrymore’a?	Dla kogo to będą niespodzianki?	Dlaczego Marychna? Czy to „stary” zarządził? Czy dostanie podwyżkę?	Nawet w ową noc, gdym przyniósł ci rodowód białego ogiera?	Odwiedzić kogo abo do księdza może?	Panie! Widzisz przed sobą człowieka, który postanowił...	Panna Danuta Jurandówna... A skąd ona jest?	Powinien byś zacząć opowiadać, zamiast zastawiać pułapki naszej uczciwości	To jegomość pan Stankiewicz...	Zachowam je dla pana bo goście moi jacyś ludzie w znaczeniu widać mają tu z sobą kucharza i wszelkie zapasy.	Zmówię pacierz przy Jagacie	Znajdę go martwego lub żywego	A ile chcesz procentu?	A już te buciary oddacie. Cholewy jenojeno (daw., gw.) tłumaczył, chytrze ściągając je z drążka.	Ciemnotą ludności.	Co stryjenka mówi...	I wie pan, co mnie tu sprowadza?	Jakże pani chcesz, aby w niej mieć wiarę po takiem postępowaniu? zawołał Pobożanin.	Kapłan Samentu pragnie złożyć hołd waszej świątobliwości.	Kazałaś mu... kazałaś mu... no, pójść i zamknąć.	Któż są jéj rodzice? czy żyją jeszcze?	Może.	Możliwe	Odeślę wam przez parobka.	Policz pan sam.	Przepraszam cię, Sewerciu, więc ile w ostateczności mogę dać Kumejkowskim za odstąpienie od licytacji?	Rozumiem, stryjaszku.	Służby wierne składam u stóp waszej królewskiej miłości.	Tak pan myśli?	Tak.	Wcale nieźle, ojczulku	Wierzę ci A jakie miałeś te... jakie objawy miałeś?	Wszystkiego	Z największą chęcią.	Zaś może z Mazowsza?	Zgubisz nas	Ładne masz suknie?	Ślepa jesteś, tak, ślepa; co z tobą gadać, tyś głucha.
A cóż to, święty czy co? Prosili, powiedział, że może przyjdzie... laczego nie?... Bo to młoducha nie urodna, a bo to jadła dobrego i napitku nie naszykują? Młynarze się też obiecali i z córką. Ho, ho, takiego wesela, jak Lipce Lipcami, jeszcze nie było! Wiem dobrze, bo z Jewką od młynarzów kucharować będziemy. Wieprza już im Jambroży sprawił, kiełbasy robią...	Psia krew! Nie mogła to zaczekać?	Nie, to prawda; lecz co innego, zdaje mi się, zatrzymuje ją we Francji: uczucie serdeczne.	Stary nas zawołał do siebie. Stalky poprosił o przeczytanie „zeznań”, ale stary rzucił je do kosza, a nam dał po osiem kijów za bezczelne zbujanie nowego nauczyciela. Widziałem, jak mu się trzęsły ramiona, kiedyśmy wychodzili. Czybyście pomyśleli że na następnej lekcji Mason nie mógł na nas spojrzeć, żeby się nie zaczerwienić? A my trzej gapiliśmy się na niego, że aż dygotał. To okropnie wrażliwy gad.	Więc niechże pani mówi, zaklinam panią. To, co ujawniają, ma wyjątkowe znaczenie. Niech pani mówi, błagam panią; stracone minuty nie wracają. Wydrążona Iglica...	Idź na gnojowisko albo do chlewa, bo tam twoje właściwe miejsce Zachciało ci się rządów, to se rządź, ale ode mnie wara ci, ty opoju!... Wygrażałeś mi biczyskiem, poczekaj, nie daruję ja ci tego...	Wiem ja, kim jestem ale wiem także, kim być mogę, to jest nie tylko takim, jak dotąd wspomniałem, ale większym i dostojniejszym jeszcze od dwunastu parów Francji i dziewięciu bohaterów świata, bo to wszystko, co oni razem lub każdy z osobna zrobili, ani umywało się do wielkich czynów moich.	Jaśnie wielmożny panie! do elektora mogę pisać, bom i sam, jako szlachcic, elektor i nie tak to dawno jeszcze, jakom dawał głos za Janem Kazimierzem.	To bardzo proste. Powierzają nam przeważnie swoje sprawy zawiedzeni mężowie lub zazdrosne żony. Rozumie pani? Sprawy, których nie można oddać policji, gdzie zależy na dyskrecji. Otóż z wiosną tych spraw bywa najwięcej.	Słusznie jestem posądzona, rzekła, bardzo słusznie, znoszę to w pokorze; ale, ja z tą złą, niegodziwą, ohydną kobietą nic do czynienia mieć nie chcę, wyrzekam się jej... a, jeśli się podoba, daję słowo, iż nogą z domu nie wyjdę.	Może być krewny, ale oni się z sobą znają, proszę jegomości! At! co tu gadać długo... Niech pan napisze, że chory, że nie pojedzie, i raz temu koniec zrobić... rzekł Aron z pewnem rozdrażnieniem. Na co tu w bawełnę obwijać? Ona na jegomości poluje, chce się wydać... jegomość jest słaby... da się złapać, a potem co? czy panu spokój nie miły? A! co za los dla panny Lorki! a! panie!	Sama pójdę, da Bóg, że mi się nic nie stanie. Rocho mówili, że we święta będą puszczali do niego, pojadę... Ale, trza by już te boczki poprzekładać na drugą stronę.	Carrai! To jeden z jego ludzi tak mnie urządził! Poruczniku, nie pozwól mu uciec! To jeden z piratów!	Ależ... przysięgam Bogu, że pana tak zaraz nie puścimy, musi pan zostać choćby do jutra	Aramisie, mylisz się tym razem, mój przyjacielu żyłka dowcipkowania za daleko cię ponosi... i gdyby cię usłyszał pan de Tréville, przekonałby cię, że bardzo nie w porę żartujesz.	No, to niech ona napisze; gra na fortepianie, to i pisać pewnie umie.	Reżyserem będę wytrawnym i sprawnym. Zaraz role rozdam do bankietowej, hucznej tragifarsy. Jeszcze przed północą problemat wiary kolekcjonera nam się wyświetli. Sam będziesz musiał przypilnować sobie przez dzień jutrzejszy tego przedstawienia, które koronuje dancingu rozwój, bo mnie nie będzie. Z wielkiej oddali upajać się będę moim triumfem, pociągiem pośpiesznym, nawet samolotem czym prędzej umknę od miejsca zwycięstwa, gdzie stawi się Orgaz, by wstrząsającą odegrać komedię: fałszerstwa wiary.	No, tak. Ludzie, czy i taka pani Kropidłowska, w każdej rzeczy  dopatrują się czegoś złego. A tu złego nic nie ma. Pani bardzo  niesprawiedliwie osądza pana Czyńskiego. On żadnych takich zamiarów nie żywi. To jest bardzo szlachetny i bardzo uczciwy człowiek.	I owszem, będę szczery do końca. Patrzyłem na panią czytającą gazetę: na samym wstępie była wiadomość, zapewne mylna, o odmówieniu subwencji rządowej zakładom dobroczynnym w Królestwie, wiadomość rujnująca podwaliny bytu tych zakładów pominęłaś je pani nie czytając, jak również artykuł o projekcie zniesienia Banku Polskiego. Dalej jeszcze, w części politycznej, znajdowała się mowa księdza Jażdżewskiego w parlamencie niemieckim w obronie języka polskiego, oczy pani zaledwie prześlizgnęły się po niej. Szukały one felietonu, gdzie autor w sposób bardzo zajmujący opisywał nader zawikłaną intrygę	Kogóż to pogryzł wściekły pies?	Nie, Moryc.	Powariowaliście wszyscy! Zaledwie siódma! To pewnie Jan cię zbudził tak rano.	To i dobrze.	W izbie nie było żywej duszy...	A to szkoda, bo chcieliśmy do rozmowy zaprosić.	Czyż pani mogła się nie domyślać?	Ośmielę się tak wnosić, duszko, zamiary jego są najlepsze, tylko w czyn ich nie wprowadza.	To on miał do d’Artagnana urazę?	Nie ma tych, które mi pan skradłeś Nie ma ani strasznego dla ciebie zeznania twego ojca, ani księgi Ben Joela, ani wreszcie świadectwa twą ręką własną spisanego. Pozostało mi wszakże zeznanie twego służącego Rinalda, spisane w obecności mego przyjaciela Jakuba Szablistego, tu obecnego i szczęśliwie przezeń zachowane; pozostaje mi wreszcie świadectwo Zilli.	Dwanaście już lat upłynie w tym listopadzie miesiącu, jak ja z towarzyszami odszedł z jakimowieckiego placu. Tak, zda się, jakoby wczoraj było. Z rozpaczą my broń cisnęli, złamali my broń na kolanie, o świętą ziemię strzaskali. A oto z młodego draba ja dziad starzeńki powracam z dalecyny... sam jeden. Wszyscy moi kamraci... gdzie nie wiedz... Za górami, za lasami, za morzami...	I nie chcesz pani, żebym się dłużej cieszył widokiem mego dzieła, żebym dalej patrzył na rozwój pięknej duszy? O, panno Heleno, twój przyjaciel musi ci być bardzo obojętny, kiedy go tak zasmucasz!	Ale ja jestem widelec, którym każdy minister musi jeść: to co innego.	Ależ nie mogło być inaczej! przybyło do nas właśnie dwóch panów angielskich.	Ależ, kochany profesorze, mnie nic nie obchodzi takie życie, które polega na trawieniu i wydzielinach, w razie zaś najefektowniejszym nalegał Solski.	Pan to włoży na noc?	A co ciekawsze że na tle pośmiertnej nicości zaczęły pokazywać mi się jakieś kształty... ruch...	Jeśli pan każe, to dosyć ale chciałbym, ażeby się jaśniej wytłumaczyła i więcej powiedziała.	No, no, ale się spóźniłeś! Czy nie mogłeś wcześniej wyjść z domu?	No, tak! Ale na przyszły raz nie powinien iść sam.	Powiedzmy. Czy jednak mnie, którego nazywasz swoim przeciwieństwem i zaprzeczeniem, nie znasz dokładniej i lepiej niż samego siebie? Milczysz? Więc się zgadzasz?	W rubryce gospodarczej. Amerykańskie konsorcjum zakupiło na Oceanie Spokojnym wyspy i odnajmuje je. Taki malutki atol koralowy za pięćdziesiąt tysięcy dolarów rocznie. Wielki popyt także z europejskiego kontynentu. Akcje już po dwa tysiące i siedemset. G. H. Bondy ma akcji za sto dwadzieścia milionów. A my tej rzeczy nie podaliśmy!	Prorokowałem i robiłem cuda Miewałem chwile straszliwego oświecenia. Widziałem na przykład całkiem jasno, co się stanie w przyszłości. I twoją dzisiejszą wizytę sobie wyprorokowałem. Pewnego razu przy tokarce zdarłem sobie paznokieć. Patrzyłem na poraniony palec i widziałem, jak narasta mi paznokieć nowy. Widocznie życzyłem sobie tego, ale było to dziwne i	Nie zastraszy mnie pan swym barbarzyńskim obejściem fantazyjna, luźna kokarda noszona pod szyją przez mężczyzn na przełomie XIX i XX w., rodzaj dawnego krawata., przeszedł na język francuski.	No, przynajmniej nie w tej chwili	Nie jedyny, ale jeden z gorętszych. Pan Zgierski.	No proszę! Don Turillo nagle stał się tak bogaty, że pozwolił sobie na luksus najęcia dwóch sług?	Posłuchajcie więc. Ponieważ główny wizerunek w ołtarzu przedstawia śmierć, wniebowzięcie i ukoronowanie Matki Boskiej, przeto mistrz na swoją cześć przysiągł, że poświęcenie ołtarza i pierwsze nabożeństwo odbędzie się 15 sierpnia, czyli w święto Wniebowzięcia. Już się ino złoci, poleruje, szafa gotowa; za jaki tydzień zaczniemy w kościele figury ustawiać i boczne obrazy na śrubach mocować.	Sądzę, że każdy ma zło i dobro, a od jego woli zależy, co w sobie spotęguje, a co zagłuszy.	Czy wiesz, że zmieniłaś się?	Uważam periodyczną skruchę za wielką obłudę żal jest wówczas niby premia dawana złym postępkom. Skrucha jest dziewictwem, które dusza nasza winna jest Bogu; człowiek, który kaja się dwa razy w życiu, jest strasznym obłudnikiem. Lękam się, że ty widzisz w swoich aktach żalu jedynie rozgrzeszenie.	Czy masz na myśli wyspę Wight? Ona wyłania się z morza, ilekroć zanosi się na deszcz, a ze Wzgórz Wapiennych widać ją nieźle.	Łajdacy, taką kobietę chcą mi zmarnować! idąc, biegnąc przed siebie na oślep: Rozległ się na schodach upiorny łoskot walizy potrąconej w biegu, która teraz dopiero staczała się bezwładnie ze stopnia na stopień.	Nafirze! Jak ty wlepiasz oczy we mnie! Boże, coś mi masz złego do zwiastowania. Po co jedziesz do Drzemniawy?	...niech więc panowie zaokrąglą tę liczbę do dwudziestu lat i wszystko będzie w porządku	N. Panie wierzę twojemu słowu królewskiemu; lecz nim się dam dotknąć siebie, muszą pęknąć okowy co mnie wiążą; rozwód musi być ogłoszony, przyrzeczenie twe podpisane. Jestem żoną Hoyma, przysięgłam mu wierność i dochowam jéj.	W takie drobiazgi anibym się bawił. Szukajcie co trudniejszego.	Bierzmy się do roboty. Do świtu zostały jakieś cztery godziny.	Ot i znowuż wytargałaś niby coś z siebie aż boleśnie i spaliłaś w ręku na konopiany błysk. Czym ja tu! Wszystko, co mówiłam o tej tu ciszy, o życia zamęcie zapadłym w niepamięć i o duszy, która żyje, powiadałam tylko tobie na uspokojenie: żebyś zapomniała.	Akurat przejeżdżałem koło wickuńskiej drogi, kiedy ten wyleciał i krzyczy ratunku. Biegniem zobaczyć, a tu, Boże odpuść, leżą na drodze...	Do tego musi być zwołane nadzwyczajne zgromadzenie rodowitych Egipcjan, w którym zasiądzie: faraon, trzynastu kapłanów wyższego stopnia, trzynastu nomarchów, trzynastu szlachty, trzynastu oficerów i po trzynastu kupców, rzemieślników i chłopów.	Dzisiaj rano. Przyszły od Świętej Katarzyny. Napchało ich się pełne podwórze, pełny dwór.	Pan się pyta?...	A Bartek Kozieł wypatrzył ich na zwiesnę w boru...	Ja jestem Bucholc, panie von Borowiecki. Ja mogę bywać wszędzie, gdzie mi się podoba	Ale wyglądał pan nieźle	Muszą już Szwedzi koło Birż wszystkie miasteczka zajmować.	Niech pan mówi: kto strzelił pierwszy?	Pan go znasz?	Ale...	Czterdzieści!	Jak chcesz.	Mamy przecie wizytę przed sobą	Miałem go prawie w ręku.	Mój dobry panie, Dyzia miała udko dłuższe niż każda inna.	O moich latach. Dodałam sobie powagi	Schowajcie sobie! Jakoś se poredzę.	A czym?	A my wraz z nim?	Chciałeś tu zostać?	Czekam!	Dziękuję pani.	Dziękuję.	Gotów!	I słuchałeś pieśni?	I ty, człecze, o biedzie prawisz?! Krowa, kury, pańskie gospodarstwo!	Jakaś kobieta, Pawłowa.	Jakoś mi tak niedobrze!	Katia!	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny, Małżeństwo, Pieniądz	Mistrzowskie pchnięcie, zaręczam panu. Rogatą duszę ma pański przyjaciel.	Niech znajdę.	Niedaleko! westchnęła Motruna: poczekamy, poczekamy.	O! z przyjemnością.	Oczywiście.	Są.	Tak jest.	Uprowadzenia.	Wielki, choć cudzoziemiec	Z jakiego oddziału?	Świetnie.
Most! No cóż, przecież pan Smith jest inżynierem z zawodu. Kiedy zechcemy mostu, to nam zbuduje most! A jeśli chodzi o to, żeby przeprawić was na drugi brzeg Rzeki Dziękczynienia, i to bez zamoczenia choćby jednej nitki, to biorę to na siebie. Mamy jeszcze żywności na jeden dzień, więcej nam niczego nie trzeba, a zresztą, może dziś nie zabraknie nam zwierzyny tak jak wczoraj. W drogę!	Jaka szkoda że ona tęskni za mną, a nie jest chłopcem. Gdyby równie bogaty chłopiec tęsknił za mną, wiedziałabym, co mu powiedzieć... O Madziu! gdybym ja istotnie mogła wyjechać za granicę, choć na pół roku! Bo tu zmarnuję życie, tu nie ma dla mnie ani towarzystwa, ani partii. Boże, być piękną i... nazywać się córką przełożonej pensji, a co gorsza, całe dnie spędzać na pensji, ciągle brać jakieś niedorzeczne lekcje... Aaa!...	To Lapończykowie, którzy do najdalej siedzących HiperborejówHiperborej a. Hiperborejczyk  (z gr.)	Toteż to, że tego nie umiem, niech mnie piorun trzaśnie, mój dobry Nafirku! Skrzydła, przyznam ci się, byłyby ci wyrosły same z siebie w tym klimacie, ja tylko przyśpieszyłem ich rozwój, tak jak można przyśpieszyć rośnięcie włosów. Wiesz co, podchmiel sobie tym dwustoletnim nektarem, to cię może wznieci.	Po skrzyniach poznasz, panie. Niejeden oddałby trzos nabity dukatami, byle posiąść to, co się w nich znajduje, ale ja tobie darmo z nich udzielę, byleście mnie i moje skrzynie zabrali.	To nie do darowania. Skrzywdzić człowieka materialnie to nic; ale zranić go w serce... Och! Pan nie wiesz, coś uczynił!	Mam złość czy nie, nic komu do tego gdzieś. daleko. Bolesnym kłębem zwiły się w nim jeno przytajone a wiecznie czujne miłowania i zazdrościezazdroście (daw., gw.)	Nie powinni co się podoba, to wolno....	Powoli, Sancho powoli, czego się tak unosisz? Ta dama przybywa z daleka, szukając mnie, jest hrabiną i dlatego nie może należeć do tych, o których twój aptekarz wspomina. Dama, SługaWprawdzie hrabiny służą niekiedy, lecz tylko przy królowej lub przy jakiej cesarzowej, a same prócz tego posiadają dwór swój własny.	Tedy wiesz więcej od niego, panie on bowiem tylko przypuszcza, że tak było, co jednak nie przeszkadzałoby mu wezwać chrześcijan i pomścić się na mnie okrutnie. Uczyniłby to niechybnie, inni zaś również niechybnie by mu pomogli. Szczęściem, nie wie mego imienia, w domu zaś modlitwy, w którym spotkaliśmy się, nie dostrzegł mnie. Ja jednak poznałem go od razu i w pierwszej chwili chciałem się mu rzucić na szyję. Wstrzymała mnie tylko roztropność i zwyczaj zastanawiania się nad każdym krokiem, który zamierzam uczynić. Począłem się więc po wyjściu z domu modlitwy o niego wypytywać i ci, którzy go znają, powiedzieli mi, iż jest to człowiek, którego zdradził towarzysz podróży z Neapolis... Inaczej nie wiedziałbym przecie, że on tak opowiada.	Ależ to są świnie Żeby młodej panience dawać tak bezwstydną robotę! To nie mogli znaleźć w całej firmie innego miejsca, a tam postawić mężczyznę?	Cóżeś to, chłopcze, przeskrobał, co? No, przyznaj się.	Do żadnej apteki już nie dolecę i nie doczekam żadnego felczera. Zachwycającą jest męka moja. Taka celowa... dobrze urodzona, świetnie wychowana. Do samego szpiku myślącego czucia utwierdza mnie ona, że przypadkowy, niedocieczony sens mego istnienia wzorowo, mózgowo opracowałem, unicestwiłem i rozwiązałem, jak absurdalnej rapsodii finał. Do żadnej prawdy nigdy zalecanek nie uprawiałem. Sam jestem prawda i jako taka prawdziwie umieram. Przysługi nie chcę od ciebie, papieżu. Książęcym cierpieniem wstydzę się handlować. Gdyby był tu Nino, kardynał-okrutnik, on jeden jedyny posiadałby prawo, aby mnie ratować, czyli spojrzeniem, jednym litościwym, po prostu zabić. Taki interes z inkwizytorem zawsze mógłbym zrobić. Tobie natomiast, któryś jest dostawcą czy instruktorem armii zabawowej zbawców-obwiesiów, mógłbym ostatecznie prześcipne aksjomaaksjoma (daw.)	Jeżeli jednak zanosi na wybuch Góry Franklina, to czy Wyspie Lincolna nie zagraża niebezpieczeństwo?	Proszę pani, co by też powiedzieli o mnie moi wspólnicy, gdybym ja zamiast sześciukroć stu tysięcy rubli majątku, jak to ogłoszono, miał sześć tysięcy i nie protestował przeciw pogłoskom?... Chodzi przecież tylko o dwa zera...	Wiara, powiedziała, we mnie, w matuchnę wa­szą i w to, że tobie się zjawiłam. Niech uwierzą, mówi, że spośród wszystkich ludzi świata, ciebie wy­brałam na mojej łaski pośrednika. Chociażeś biedny dziad krakowski, chociażeś pijus jest i drań.	Toż ciągle to słyszę, jak daleko pamięcią sięgnę wstecz Szepczą ciągle o tym i zdaje im się, że to uchodzi mojej uwagi. Przy tym chcieliby wszyscy, żebym umarł.	O was pójdzie bericht do sądu Panie wachmistrzu, niech pan weźmie do aresztu obu tych ludzi, a rano proszę przyprowadzić ich do przesłuchania. Ten bericht z Putimia przejrzy pan i przyśle mi do mieszkania.	A jakże! Przyglądał się z radością l zachwytem całemu zajściu, a nawet wyrwał mu się z ust prastary okrzyk wojenny w chwili, gdy wieśniak runął z łoskotem na ziemię. Nowicjusz, doczekawszy się żądanych słów od wieśniaka, zwrócił się w stronę wspomnianego już dębu i zawołał: „Hej, kowalu bogów! Wstydzić się muszę za tego grubianina, to prawda, ale pozwól, że za wszystkie uprzejmości i przysługi, jakie wyświadczyłeś jemu samemu i jemu podobnym, złożę ci podziękowanie i okażę szczerą życzliwość”. To rzekłszy podniósł wędkę (która w owej chwili jeszcze bardziej przypominała długą włócznię) i rześkim krokiem jął zstępować w tę oto waszą dolinę.	Ja na to powiem że wiara bez uczynków martwą pozostaje i że najmilszą Bogu modlitwą jest czyn poczciwy.	Jest pan u adwokata. To jak u spowiednika. Tu ściany nie mają uszu...	Jest taki chudy. Do tego szewc...	Posłać więc po Aarona, do jutra...	Miałem myśl abyśmy się gdzie u jakich mniéj znanych wód na Szlązk czy doTuryngii udali; lecz, koniec końcem, wiecznie tak uciekać i być gonionymi, to może zatruć życie. Temu śmiésznemu niebezpieczeństwu lepiéjby może stanąć oko w oko i raz się z niém rozprawić.	Ależ... wariacie! Zachowamy to przy sobie!	Aš to, mamule, negaliu pasakyti, nes tos mergaitės, kurios pas ją mokinos, buvo tai jos giminės...	Chcesz, kochany dziadku, aby pan d’Epinay to przeczytał?	Do Reichenhallu?	Jakże to? Jakim sposobem? Któż głównie pomógł?	No, cała ta historia Stanisława. Ale mniejsza o to.	Pozycja społeczna, Szlachcic mówił dalej tak powiesz o wiele, zapamiętaj to sobie!	To dziwne!	To prawda, że jest nas trzech. Ale niejednakowe są nasze prawa. Ja pierwszy ogłosiłem wojnę, ja brałem główny udział w bitwie.	Ho, ho, tak śmiało? Proszę nie wygłupiać się wymyślaniem przeciw maniactwu! Któż lepiej od pana tę tezę pojmuje, że chcąc intelektualnie swój świat posiadać, chcąc własnej konstrukcji życie ofiarować i niebywały w dziejach wypadek z siebie wyrzucić, trzeba nieodzownie otorbić się w wnętrzu maniactwa powłoką, której nie przeżre żaden kwas niecnoty ani wszechmożny jad praktyczności. Z maniactwa tylko wydobyć można formę myślenia obowiązującego siebie i drugich, by dobrze wiedzieć, czego z przeszłości dzisiaj się wystrzegać, jak bawić snobów przyszłości wizją i w jaki sposób wygimnastykować teraźniejszości zwycięskich półbogów. Tylko w maniactwie można usadowić beznadziejności twórczą urodę.	Lepiej umierać w Gromadzie niż w bezhołowiu i samotności. Szczęśliwe będą to łowy, a na pewno ostatnie w mym życiu. Ale ty, Mały Braciszku, licząc wedle wieku ludzkiego, masz jeszcze przed sobą wiele dni życia. Idź na północ i wypoczywaj, a jeżeli choć jeden wilk pozostanie przy życiu po tym najeździe, na pewno otrzymasz wieść o przebiegu bitwy.	Naturalnie że udało się nam zgromadzić i uszykować żołnierzy. Ale o użyciu ich przeciw świątyniom nawet mowy być nie może... Szczególniej teraz, gdy kapłani zajęli się opatrywaniem rannych. Teraz żołnierz na widok ogolonego łba i panterczej skóry gotów padać na ziemią i dużo czasu upłynie, zanim który odważyłby się przekroczyć świętą bramę...	A co, może mi nie wolno po własnej fabryce chodzić? Przepraszam ojca, ale chyba mam prawo!	Być może ponownie zaatakowali stanowisko Hiszpanów, aby otworzyć sobie drogę pod mury miasta, a być może udało im się je obejść. Przed chwilą słyszałem ostrzał z dział na równinie.	Nie odważy się pani tego uczynić!	Rozumiem zechcesz mi dowieść, iż dlatego żeś mnie kochała nie możesz być moją, a ja się ciebie wyrzec powinienem. Taką bywa logika miłości na królewskich dworach. Dlatego że ja cię kocham, że ty mnie kochasz, musisz pójść za innego...	W każdym razie nie przedostaną się przez cieśninę Karabiny Ayrtona i Spiletta ich powstrzymają. Wie pan, że niosą na milę!	Wybacz, panie, ale dopóki członkowie najwyższej rady nie osiądą w więzieniu za umawianie się z nieprzyjaciółmi państwa, moja obecność w pałacu przyniesie więcej szkody aniżeli dobrego...	Popierwsze, wszyscy ludzie są z jednej gliny. A podrugie, są źli i dobrzy. Że pan doznał bolesnego zawodu, to jeszcze nie racja, nie racja dla człowieka rozumnego, by wszystkich taką miarą sądzić. Jedno doświadczenie nie mówi o wszystkiem.	A co tam? Nie puszczać!	Główna rzecz, z cicha dołożył Sapora, co sięz tym wykradzionym mężem jejmości dzieje? Jeżeli drapnął za granicę obawiając się kaźni	Może na schadzkę, co?	Wierzę i bynajmniéj nie czuję się obrażonym.	Nie, panie Karolu, nie „chętnie”, bo mam nadzieję, że chętnie pan u mnie pozostaje, a nie wychodzi. Dlatego proszę usiąść i posiedzieć! Pójdzie pan stąd dopiero za pół godziny.	A co robicie, gdy on śpi?	Ale ja go nie znam i bierze mnie chętka, aby odesłać mu go z powrotem.	Bo wybuch by mnie zabił. Jak tylko skrę na sznurku zobaczę, muszę zaraz w bok pyżgaćpyżgać (reg.)	Chyba ta dziedzina słownictwa nie ulegnie zmianie	Co kłamstwo?	Cóż Jaksowie mogą? garść ich jest.	Cóż tedy, kotku?	Dajże mu po znajomości gęby	Hale, kazaniem tyle pomoże co umarłemu kadzidłem.	Ja nie wiem... ja nie mogę... ja nie puszczę! rozpaczliwie poczęła obraniając wnijścia, snadź odprawą Lassy przestraszona sługa... Pani nigdy i nikogo nie przyjmuje! Tak powiedziała...	Nic nie rozumiem.	Nie czuję ojcze dobrodzieju!	Nie widzę wiadomo ci jednak, że nie mam twoich oczu.	Nie zapomniałem. Skoro pani tam będzie...	No! Jeżeli teraz jeszcze kapitan Nemo posunie się dalej będzie mistrzem.	No, tak oburza się pan przeciw ubóstwieniu siły i materii, a sam pan jest, zdaje się, panteistą	Pan mówi po naszemu	Pewnie, że dobrym ludziom można wierzyć. Dlatego ja też wam wierzę i kocham was, bo wyście dobrzy ludzie, nie zdrajcy...	Pogodziłbyś się pewnie z jego stratą.	Proszę, niech mnie pan uwolni od tego	Sam rozpowiada, co śmierć o nim zapomniała!	Trzeba się spytać kapitana Nemo	A drugie?	A pewno.	Boczek stanął, patrząc spode łba.	Cham	Czy być może? Takaś młoda! Miałaż-byś być nieszczęśliwą?	Cóżeś mu uczynił?	Dla kogo ty tu jesteś?	Dobrze. Właźże prędko!	Godnie waść czynisz!	Kiedy pan odjeżdża?	Kto jest ten nikczemnik? Kto jest ten w niebieskich okularach?...	Mnie! mnie! tyś mojem dzieckiem!	Najlepiej w nocy, tak będzie bezpieczniej.	Nieznośny pan jest!	Oszalałeś!	Oświadczyny	Pani Bogno!	Pani baronowa Krzeszowska (jestem przyjacielem obojga baronostwa) pragnie zbyć klacz wyścigową. Zaraz pomyślałem, że pan przy swoich stosunkach może życzyłby sobie posiadać podobnego konia... Jest ogromna szansa wygranej, gdyż biegają prócz niej w wyścigu tylko dwa konie, znacznie słabsze...	Pragnę tylko, aby mój syn był szczęśliwy.	Pysznie!... teatr wyprzedany, bo Gold pali cygaro.	Stracony! Stracony! I zabrał z sobą swoje szczęście!	Tak jest sam ją wysłałem, by wyjrzała, kto przyjechał.	Tak. O nagrodę Jockey-Clubu: złoty puchar. I nawet zaszło przy tym coś dziwnego.	Teraz bez obaw możesz podejść bliżej, biały bracie. Jesteś sam?	Vivat! Vivat!	Wiem.	Wiersze? Jakie wiersze? Ja przecie byłem w domku straży nadbrzeżnej!	Zobaczymy!	Ładnie mnie przeprasza.	Łukasza Niepołomskiego...
Posłusznie melduję, że mogę to objaśnić bardzo prostym przykładem. Na naszej ulicy jest węglarz, a ten węglarz miał całkiem niewinnego dwuletniego chłopczyka, a ten chłopczyk poszedł sobie razu pewnego z Vinohrad piechotą aż do Libni, gdzie go policjant znalazł siedzącego na chodniku. Tego chłopczyka zaprowadził potem do komisariatu i tam zamknęli to dwuletnie niewinne dziecko. Jak pan widzi, ten dwuletni chłopczyk był zupełnie niewinny, a jednak został aresztowany. Gdyby umiał mówić i gdyby ktoś go zapytał, za co dostał się do aresztu, to też by nie wiedział. Mnie przytrafiło się coś podobnego. Ja jestem taki sam podrzutek.	Kochana pani, kończąc ubranie odezwała się Laura, na wszelki przypadek, nim nas Georges wyszpieguje lub znowu jaki natręt napędzi... uciekajmy dalej co najprędzej... Boję się, choć sama nie wiem czego, a zatem Munię przywiązawszy z tyłu do powozu... trzeba pośpieszać...	Tereska, opamiętaj się, miejże rozum, ozorów złych nie utniesz... Jasiek wróci, to się i tak dowie. Pomiarkuj, parobek na miesiąc, a mąż na całe życie! Dobrze ci radzę.	Sancho radzisz mi żenić się dlatego, ażebym, zostawszy królem, dał ci przyrzeczoną nagrodę; nie bój się o to, znalazłem ja sposób zadowolenia cię, położę księżniczce warunek, że skoro tylko na tron powróci, odda mi część królestwa, którą dla ciebie przeznaczam.	Jaśnie wielmożny gubernatorze ten człowiek przybył do mego sklepu i, oddając kawałek sukna, zapytał, czy wystarczy na zrobienie jednego kaptura, odpowiedziałem, że dosyć będzie, lecz on, sądząc złośliwie wedle powszechnej o krawcach opinii, że mam zamiar dla siebie zachować część jego sukna, zapytał znów, czyli by z tego materiału dwóch kapturów zrobić nie było można. Zgadując jego podejrzenie, dałem potwierdzającą odpowiedź, wtedy zapytał mnie znów, czy by na więcej kapturów sukno nie wystarczyło, żądając wreszcie, ażebym mu pięć sztuk wykroił. Obecnie robota jest skończona, a ten człowiek zamiast zapłacić mi za nią, żąda, ażebym mu wartość sukna zwrócił.	Proszę pani, jednemu lekarzowi nic nie wolno, ale dwóch może wszystko. Jeżeli konsylium orzeknie, że jakiś zabieg jest ze względu na zdrowie pacjentki konieczny, jesteśmy najzupełniej kryci wobec prawa i nikt nam nic absolutnie zarzucić nie zdoła.	A my chcemy żyć! Nam trzeba pogody, zaufania, wiary w siebie. Nam trzeba krzepić się nawzajem, a nie pognębiać w takie ot rozprzężenia serdeczne... Niechże się pani opanuje. Ja panią w tym stanie nie mogę nawet samą tu zostawić, a żona już się ułożyła. Głowa ją boli Nam trzeba... Może pani wody podać?... Nam trzeba mocno stać. Bo zresztą nikt nam ręki nie poda.	Doprawdy cóż w tym tak dziwnego? Nie wiesz, jakie to dobre, kochane, stałe, cierpliwe dziewczę. Uczę się od niej. Nie uwierzysz, jak co chwila zapomina o sobie, aby myśleć o tamtych dziewięciu.	To lepiej było ci nie radzić. Już ja dosyć w życiu zrobił dla ojca pana Ignacego, choć go nie chciałem na oczy widzieć, a teraz chciałbym coś zrobić dla samego pana Ignacego.	Zdaje mi się, rzekła, że wkrótce będę zupełnie zdrową; dziś nawet czuję się już znacznie rzeźwiejszą i silniejszą, i gdyby nie te moje nogi...	Czuje się nieźle, biedactwo, tylko nudzi się. Jeżeli pan nie boi się grypy... może by pan przyjechał trochę ją rozerwać?	O noć to nie, rzekł Maciéj, ale ta Moskiewszczyzna to się ona przybiera na różne figle, a szpiegi tak udają dobrych Polaków, że licho ich tam pozna!	Tak jest aleć to cnót wielkich działem jest na tej ziemi że one cierpieć muszą za innych i to ich tryumfem że męczeństwem kończą... Ty się zaś złego końca nie masz co lękać, bo silną podporę mieć będziesz we mnie.	Nie radzę, panie Pawluk, nie radzę tutaj tak duszy leczyć. Myśmy już o 300 lat od tego oddaleni. Nie, nie! Ja nic złego przecie	Trzeba jakoś stamtąd wykurzyć tych nicponiów! Damy sobie z nimi radę, choćby ich było dwudziestu, ale do tego trzeba się zmierzyć z nimi oko w oko! Tam do kata! Czy nie ma żadnego sposobu, żeby się do nich dostać?	A niech mnie rekin połknie, jeśli to nie Bask Carmaux! Jakim cudem jeszcze żyjesz! Wszyscy na Tortudze myśleli, żeś martwy! A tu proszę	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	To pan Legrandin ma siostrę, która się nazywa pani de Cambremer, co ci z pewnością mówi nie więcej niż mnie.	Nie, ani jednej piosenki To na nic, Ropuszku! Wiesz, że twoje pieśni pełne są zarozumiałości, pychy i przechwałek, a twoje mowy to samochwalstwo i... i... i gruba przesada i... i...	Doprawdy, naraża się pan dla mnie na tak straszne rzeczy...	Łatwa służba, nie bój się. Przystroję cię bogato, bo takiego brudasa wstydziłbym się ludziom pokazać, i będziesz się kręcił wedle nas, jakobyś i ty sztuki pokazował. Potem pójdziecie z Margośką między naród z miseczkami, a ludzie wam będą rzucać denarydenar	O JehowoJehowa krzyknęła przerażona, bez ruchu zatrzymując się na ścieżce. Powoli jednak uspokoiła się, a jej aksamitne oczy przybrały zwykły wyraz łagodnego smutku.	Na służbie! e... jużci że na służbie, bo pan Zaleski pojechał dodnia na swej maszynie i nie wrócił, pan naczelnik go zastępuje.	Ale chyba nie z pańską córką? Przecież nie chce pan, aby Albert poderżnął gardło temu biednemu Andrei?	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Życie jest doskonałym lekarzem od fantazyi i szałów. Ale i w tych czasach, o których wspominasz, jakkolwiek szalony, nie miałem pociągu do rzeczy szpetnych fizycznie czy moralnie... To zaś, co przypuszczałeś, byłoby ze wszech względów ogromnie szpetnem...	Ale! Nie płonie! Jakże nie ma płonąć, kiedy ją w lamusie pocałował! Aha!	A gdzieś pewnie w okolicy Jadzi. Marzy o dominie, bo nigdy nie tańczy. Widział pan Cesię?	Czy nie mam słuszności, ojcze Samie?	Księże rektorze niech sobie ksiądz zostanie biskupem, tylko niech ksiądz nie będzie rektorem uniwersytetu.	Nie chadza pan już widocznie dawnymi drogami?	Nie mów.	Potrafię, choćby też przyszło i łbem nałożyć! Wezmę kilku dobrych pachołków, których mi pan spychowski nie pożałuje, i doprowadzę ją przezpiecznieprzezpiecznie (daw.)	Trzeba będzie coś obmyśleć, ale w tej chwili nic mi do głowy nie przychodzi.	Ale ja nie mogę czekać.	Bo nie było za co	Czy aby prawdziwy pinczer? Mój oberlejtnant innego nie chce.	Nie zjedzą, Nastuś! Gront jest, to i łacniej przeczekać, dyć całe sześć morgów nasze	Zresztą i tak nie będzie mógł uciec bo mosty są podniesione.	Co to, pijany? Człowiek, gdy nie ma co jeść musi pić Jeżeli jesteś moim bratem, no, to prowadź mnie do siebie na gospodę... A juści!	Patrzcie! nie sąż to złodzieje?... Faraon przecie umarł pod kaplicą Ozyrysa, więc musiał być w paradnym stroju... A tu mosiężne, łańcuch także mosiężny, a w pierścieniach fałszywe klejnoty...	Stokrocie są pańskie; ale nie mogę wiązać mego pióra; należy ono do moich przyjaciół, jak ich pióro do mnie.	W takim razie muszę chyba jechać. A ty, Klarciu, twarz ci się zaokrągli i staniesz się mocna, jak tego obaj z ojcem pragniemy. Kiedyż nastąpić ma ten mój wyjazd? Czy już postanowiłaś?	Ach, na Boga! przestań pochlebiać, rycerzu z Manchy wiemy obydwaj dokładnie, że dopóki pani Dulcynea z Toboso żyć będzie, póty niepodobna chwalić wdzięków i piękności innej kobiety.	Dalej żeby się Absolut wyrabiało tylko z węgla wykopanego w Małych Swiętoniowicach. Jak pan raczy wiedzieć, jest to cudowne miejsce kultu mariańskiego, tak że być może przy pomocy tamtejszego węgla założymy pod numerem 1651 w Brzewnowie przybytek kultu mariańskiego.	Do widzenia! Niech się pan kłania Ewce i Joasi!	Kiedy się wstydam...	Na wieki.	Podobno jest dosyć pierzasty i leci tylko na krowienty... stary cymbał!	Widzicie tam na wirchu tej czarnej, zjuszonej posoką białych jadów denegi?!	Litwa umie z nimi wojować i znaczną ich część podbiła, z której przyczyny musieli na tę wojnę przyciągnąć. Ale zachodniemu rycerstwu ciężko z nimi, gdyż oni w ucieczce straszniejsi niż w spotkaniu.	Boże mój, Boże! jakaż to śliczna ta pani Warska! Rychtyk taka sama śniła się mnie w dzień świętych aniołów-stróżów, niby-to przyszła do mnie i mówi...	Gdyby co?	I co, nic?	O nic, panie profesorze.	Ruben, jeszcze zanim włożyłeś żółtą opaskę, miałem takie dziwne przekonanie, że w twojej skórze chodzi po świecie wesz. A teraz sam wołaj żandarma, skurwielu!	Nic, nic! Siłasiła (daw.)	Jak to mam rozumieć, panie? (dosłownie „Herr”, bez „mein”dosłownie „Herr”, bez „mein” Sie elender Müssiggänger. Sie Schmarotzer	Ach, żeby to już co prędzej oną zasłonę zerwali!	Co pan chcesz, to im potrzebne do zamknięcia bilansu.	To serce miałeś już i masz, Najjaśniejszy Panie! bo wszystkie twych poddanych do ciebie należą!	W Auteuil! A, prawda, żona mówiła mi, że masz pan dom w Auteuil, bo przecież przeniósł ją pan do niego po wypadku. A gdzie dokładnie?	Ale ten stary dziad ma miliony.	Co ci uczynił?	Ja?... Cóż mi to złego?... Jestem lektorką u jednej staruszki, mam trzysta rubli rocznie, wszystkie wygody, mnóstwo prezentów...	Mój raj w sercu mojem, a gdy w niem tylko miłość przechowam i uniosę, któż mnie z niego wygna?	Panie Stefanie mamy wprawdzie chablis...	Szukajmy więc dalej	Szukam tu kogoś...	To znaczy dwieście pistolów więcej; sto dla ciebie, sto dla mnie. Ależ to majątek, mój przyjacielu; idź prędzej do tego żyda.	Wiecie co, doktorze, bądźcie tak dobrzy i sami mu zanieście. Zobaczycie, czy w samej rzeczy tak przeziąbł...	„Powszechne władanie”, a w zrabowanych pałacach mieszkają nowi panowie, komisarze, dyplomaci, naczelnicy i w ogóle nowi władcy, nowi uzurpatorowie. Lud po staremu mieszka w chałupach, po staremu cuchnących, w norach miejskich i jamach nędzarskich.	A pałek masz dużo?	A potrafisz ministrować?	A w Pradze? wrzucił król, i sam zaraz dodał.	Albo ja wiem gdzie pojadę	Budują domy	Czy pan Wokulski zadowolony?	Dobrze ciągniesz, smyku!	Interes, Korzyść	Kiedy?	Kochasz mnie?	Naprzód wódeczka i przekąska	O kim on mówi?	Pan dał i Pan wziął; niech imię Jego będzie błogosławione! Jestem... byłem... służebnikiem Ewangelii. Zostawcie go mnie!	Pani... pewno ma gości.	Poczekaj chwilę... Tak	Podziękujże, Madziu, pani Arnoldowej za dobrą wróżbę Choć zawsze wolałabym, ażeby ci przeznaczono mniej wielkiego oblubieńca...	Przebaczasz mi pan?	Przed kim?	Przez Dewajte	Tak jest, kapitanie!	Trefny psotnik z waści	Ty parchu!	Tym lepiej bo biedny Edmund niedługo będzie mógł być przez ciebie kochany. Umarły zstąpi do grobu, widmo powróci do królestwa nocy.	Umiem.	W tym pokoju czy w tamtym?	Wszystkich.	Znasz ich?...	Ślicznie! A więc amant de coeur
Zapominasz, wasza dostojność, że kapłana nie godzi się nazywać „nędznym” A że nie grozi żadnemu z nich niedostatek, to jest zasługą ich powściągliwego trybu życia.	Ja się na tym nie znam słucham jak drudzy; niekiedy zdaje mi się, że się bawię, ale te wielkie czyny, o których wspomina mój ojciec, nie zajmują mnie wcale, a żale i skargi biednych rycerzy, oddalonych od kochanek, ściskają mi serce, że aż płaczę czasem.	A co ręczy, że pieniądze straciwszy, nie wróci? zapytał Poręba, jabym to paskustwo zdeptał... ale plugawa rzecz...	Cyt! na Boga! któż to imie wspomina? przy królu tego imienia wymówić nie można. Śmiać się niéma z czego, a ty wiész że ja śmiechem żyję i pewnie umrę ze śmiechupewnie umrę ze śmiechu	Ha, kiedy przysięgliście, że będziecie milczeli...	Nieczyste sumienie! Któż ci mówi, że śmierdzisz?	No więc oświadczam ci, naczelniku gwardii, że jesteście zgubieni... Bo ja z pewnością wiem, że dzisiejszy napad został uchwalony na posiedzeniu arcykapłanów i nomarchów, które odbyło się w Świątyni Ptah trzynastego Paofi.	Powiedziałeś mu że przyjmuję?	Znaczą, że mógłbym dla ciebie kłamać, a może nawet się poniżyć.	Jestem twoim przyjacielem, Morcerf, ale twoje słowa mogą sprawić, że za chwilę nim już nie będę... Ale zastanówmy się jeszcze, tylko bez gniewu, przynajmniej na razie... jesteś zaniepokojony, poirytowany, urażony... powiedz mi, który twój krewny ma na imię Fernand?	Niechże się pani zastanowi! Uroiła pani sobie, że spotkany na ulicy włóczęga jest ideałem uczciwości i szlachetności...	Takeście już zgałganieli że chcecie wybić ostatnią źrenicę wolności klubowej, wyrwać wolne słowo z gardła! Przenigdy! Trupem się tu uwalę, a będę gadał, co mi się podoba!	Mr. Mitchel, rzadko zapominam słów czyich. Swego czasu, w podziemiu lochu bezpieczeństwa oświadczyłeś pan, że ta kobieta miała pana w mocy swojej, a teraz twierdzisz wprost przeciwnie. Jakże mam sobie wytłumaczyć te dwa sprzeczne zeznania?	Myślę, że mi to będzie przyjemne	To mi spada w samą porę bo wiecie, ojcze Léger, o moim nowym pięknym dyliżansie, na który dałem dwa tysiące zadatku... I ot, te kanalie fabrykanci, którym mam wybulić jutro dwa tysiące pięćset franków, nie chcieli się zgodzić na tysiąc pięćset gotówką, a tysiąc dwumiesięcznym wekslem! Hycle chcą wszystko zaraz. W ten sposób postępować z człowiekiem prowadzącym interes od ośmiu lat, z ojcem rodziny, stawiać go w konieczności stracenia wszystkiego, pieniędzy i dyliżansu, jeżeli nie znajdzie nędznego tysiąca franków. Wio! Sarenka. Nie zrobiliby takiego świństwa wielkim przedsiębiorcom; o, ni!	Czas by ci już było obejrzeć się za którym, czas! Zaraz by i ludzie przestali cię napastować! Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop zmyślny, poczciwy...	A! Paryż, wzdychając Paryż to raj ziemski, z tem się nic nie porównywa.	Nie, jeszcze nie wiem, muszę się namyślić, ale jeślibym się zgodziła, to z jednym warunkiem... to...	No, widzi pan. To najwyższy czas. Gdy ja się żeniłem, miałem już za wiele. Już między mną i żoną była zbyt wielka różnica wieku. I oczywiście takie małżeństwo nie mogło być szczęśliwe.	Nie tak źle trafiłeś, jak sądzisz Wy nie wiecie, co to jest Nucingen, biorąc finansowo.	Wprost przeciwnie nie sprawi pan Lusi przykrości. Nie sądzę, by prosiła mnie o zatelefonowanie do pana w celu samoudręczenia.	A tak ale oni się mogą nie dopilnować, a ja...	Ależ on się nie nazywa Jakób, jeno Kuba!	Jak to nie ostali? Cóż im się przygodziłoprzygodzić się (daw.)	Tam jest także jego zguba Posłuchaj mnie, droga Ewo. Twórczość, Bogactwo, BiedaPowolne tworzenie dzieł geniuszu wymaga znacznej fortuny już gotowej albo też szczytnej abnegacji ubogiego życia. Wierzaj mi! Lucjan ma tak wielki wstręt do braków i nędzy, z taką rozkoszą wdycha w siebie zapachy uczt świata, dym powodzenia, jego miłość własna tak rozrosła się w buduarze pani de Bargeton, iż raczej pokusi się o wszystko, niżby miał zstąpić z tych wyżyn; owoce zaś waszej pracy nigdy nie zdołają odpowiedzieć jego potrzebom.	Podpłacili? Co to, to nie, mogę przysiąc, żeśmy tego nie zrobili! Jakiż ty masz niski sposób myślenia, Kiciu! Myśmy byli w łazience na dole i kąpaliśmy się. Czyżby istotnie Króliczy Bobek zdemolował mieszkanie Kinga? Niezłomnego, upartego Kinga? To straszne!	Nie, nie... kocham ciebie, nawet wiedzieć nie możesz, Ew, jak bardzo cię kocham.	Nie, nie chcę wody, pędu chcę na lądzie!	Do tego starego gnoja nie pojadę! między nami rozrzezany obrus, nie siądziemy do jednego stołu, a w Krakowie dwa razy byłem, dopiero co ztamtąd powracam. I tam nie pojadę...	Nie masz tu nikogo, co by się tak nazywał.	Nie można. Tak wypada, a przy tym forma musi być zachowana. Ludziom musicie się pokazać.	Czemuż nie powiedziałaś mi tego nigdy otwarcie?	Jeżeli jej przedtem licho nie weźmie	Nie powiem, bo mnie tam odprowadzisz, a ja nie chcę!	Nie; ta kamienica ma dla mnie większą wartość aniżeli spółka z panami całego świata.	On to jest właśnie, dostojna pani a giermkiem jego Sancho Pansa, o którym zapewne wspomina także historia, jestem ja, do usług waszej wysokości, jeżeli tylko z niedźwiedzia nie zrobili muchy, to jest chcę powiedzieć, za pozwoleniem waszej wysokości, jeżeli nie chybiono mojego portretu w owej historii.	Nie, ale wiem, kto to był.	Och, nie nawet w epoce kiedy miał talent co drażniło u niego, to absolutny brak inteligencji.	Prawdopodobnie poszedł do swojej siostry nie ma więcej krewnych w Londynie.	Nie, panie, od chwili, gdy chciał zabić dozorcę, który mu przynosił codziennie żywność.	Ale ja nie mam pozwolenia na łowy na tej wyspie.	Jeśli przyjdziesz, jeśli mi pomożesz naprawdę ożywić ten ogród, to ja... to ja... nie wiem, co zrobię	Tym sposobem nie będziesz mógł spełnić polecenia	Grałam, odrzekła Stasia; nauczyłam się już wybornie na pamięć tej pieśni Szuberta, którą ty tak lubisz; zagram ci ją wieczorem... Czytałam też trochę. Wskazała na książkę otwartą.	W dzień zrobi się noc... Ma trwać podobno tyle czasu, ile potrzeba na przejście pięciuset kroków... A zacznie się w południe... Tak mi mówił Menes...	Zośka, Zośka! Patrzę na ciebie, bo cię kocham, bo mi się podobasz, bo jesteś moja!	Jakto? djament jest i my się uskarżamy na brak pieniędzy?	A to wiem, wiem; moja córka Kunegunda, jak tu u mnie była na Wielkanoc, to mi o panience naopowiadała fura rzeczy. Umie też panienka maszerować?	Co? co? podchwycił książę burząc się.	Dlaczego się spóźnia?	Jak to?	Widzieliście to?... inaczej na wsi mówili...	Gorzej jeszcze zaczęli stawiać kościoły i sprowadzać sobie mnichów, aby się nimi od nas zasłonić... aleśmy im i tym klechom odebrali ochotę oszukiwania nas... Cha! cha! Kazałem wieszać księży i kościoły popalić...	I bez wyszehradzkiej znajdzie się poświęcana korona	Wydaje ci się, Leopoldzie...	Ale to jest bardzo przyjemne. Jeżeli o mnie chodzi, pragnęłabym takich chwil mieć najwięcej.	Błagam cię, wielki i niezwyciężony panie, wybaw nas od nieszczęść i wielkich bród naszych.	Cóż to? Astma?	Oho! Od czegóż jestem dyplomatą? Czyje zdrowie wypijemy? Może twoich nowych cnót czy starych występków? To pierwsze coś mi zalatuje letejską wodąletejska woda (mit. gr.)	Przyjdzie do tego, ale teraz muszę jechać i przy tym sił mnie ta przeklęta febrisfebris (łac.)	Wyborny pan jest! Jakże można robić takie porównanie?	A cóżeście zaczynili dla mnie? Dziewka tak ode mnie ucieka jak bywało!...	A pan, co mu odpowiadasz?	Bo... widzisz... przypomni to nam Kurów...	I to ty mówisz, Waldy?... Ty?!...	Mehentysy są to inżynierowie, którzy zasłony i nasypy pod armaty będą przygotowywali	Myśliwcy muszą być już blisko; pewnikiem ci go zabiorą.	Na długo?	Przecie to ja jestem za to wszystko odpowiedzialny! Ja jestem!	Sprawiedliwość, Pan, Pozycja społeczna, Chłop, Walka klas	Tak, panie.	Trudno dom na boskiej Opatrzności ostawić.	Ślubowałem sobie do śmierci ten dzień pościć, w którym go spotkam.	A od czasu do czasu doskonałości tej damy. Czy daleko mieszka od probostwa? A mąż, czy młody?...	A zatem, skoro straciliśmy okazję, ruszajmy dalej	Jaki Wasyl?	Oby pana Bóg wysłuchał!...	Tu, sire?	A kiedy ślub?	Całe życie spędziłem samotnie...	Co odkryto?!	Co? Powiedz co, mów otwarcie.	Honorowi?...	Kochany Julku, teatr nasz upada, podtrzymajcie go choć szelągiem od niepotrzebnych wydatków, dźwignijcie scenę narodową...	Kur nemuš! Mušdavo bjauriai ir ne sykį, tik tris sykius...	Miła moja! I ja zbyt młodym byłem mężem.	Pagaliaus, gal nieko taip jau baisaus tame ir nėra ne mūsų vienų; daugelis dabar miškuose renkas... Kaip girdėti, rusai išvisur bėga... Ką gali, žmogus, žinoti	Pani mnie literalnie porywa z domu. Jeżeli nas po drodze złapią	Patrzaj, kto z nami?	Po co?	Prawda	Tak. Będę o dwunastej.	Twoja wola, ale drudzy muszą tutaj ostać i jakoś sobie radzić.	Wojska Mahdiego są pod Chartumem.	Wspaniale!	Wybili mnie ze snu!...	Zamilcz.	Zdrów. Nic strasznego, głupia historia!	Ze wsi.	Zwłaszcza dla mieszkanek
Być może jednak komuś, kto został ranny, udało się ukryć w leśnym gąszczu.	W świetle tegoż przewodu upadł też z kretesem zarzut, według którego Kosiba działał z chęci zysku. A skoro w jego działalności akt oskarżenia upatruje przestępstwo, jedyny zaś motyw tego przestępstwa rozwiewa się niczym mgła, jedynym motywem do naszego użytku może być tylko mania. Tak, Wysoki Sądzie! Ten człowiek jest maniakiem. Opanowała go mania pomagania cierpiącym, pomagania za darmo, ba, więcej! Bo za cenę utraty własnej wolności, za cenę piętna zbrodniarza, za cenę twardej pryczy więziennej i hańbiącego miejsca na tej ławie.	A kto wie? a kto wie? Może tak będzie najlepiej.	Może dlatego, żeby się nie martwiły zbytecznie.	Niech się pan nie turbuje, niewiele tam ostrożności potrzeba, bo żebym chciał, tobym i w biały dzień szedł na pokoje, i list od panny odebrał: kto by mi co zrobił? Na cały dom tylko stary jegomość i stary sługa.	Takiniusz Pyszny jest niezły ale pani d’Heudicourt nie opowiedziała prawdopodobnie waszej wysokości czegoś o wiele ładniejszego, co Oriana powiedziała jej innym razem, w odpowiedzi na zaproszenie na śniadanie.	A na co tobie do cudzych interesów mieszać się?	A twojać jaka bieda? Nieznajomą, niewiadomą z łuży (kałuży) wyciągnąłeś i, kab dobra była, chciałeś! Głupi ty! Ja odrazu wiedziała, co z tego będzie. Czortouska córka, do swego baćka czorta powróciła. Wiadomo, czort swoje dzieci lubi i nigdy ich zupełnie od siebie nie puszcza. Choć i puści kiedy, to na krótko, a potem znów pazurami za duszę zaczepi i do siebie ciągnie, aż póki ze wszystkiem do piekła nie zaciągnie. Tak już musi być; tak już widać Pan Bóg najwyższy chce, żeby jedne ludzie Jemu, a drugie czortu służyli. Ty, Pauluk, Bogu służ, a o czortouską córkę nie dbaj. Cudza ona tobie była i cudza znów zrobiła się. Niechaj sobie marnie ginie i przepada...	Bo nie wiesz, jaki on już był w Reichenhallu nieszczęśliwy, a teraz jeszcze jest nieszczęśliwszy. On nie ma nikogo na świecie...	Co ty chcesz?	Dziękuję za tę dobroć, ale jeżeli pani nie będzie się wstydzić mojej starej sukni, to ja się za nią rumienić nie będę, bo jest w sam raz dla tak młodej dziewczyny jak ja	Ja panią? Jakim sposobem? Jest pani dla mnie zagadką, sfinksem. Pani nie ma chyba żadnych pragnień.	Mówił mi coś w tym rodzaju nie przywiązuję jednak wagi do słów Heldera.	Niech się dzieje co chce a pani musisz mnie wysłuchać.	No, a teraz posłuchamy, jak to tam było. Cokolwiek kto o tym powie, była to, koniec końców, prawdziwa łaska Opatrzności. Jak ci na imię? A skądeś ty? Czy nie z Europy?	Rób ze mną co zechcesz.	Synu, pamiętaj, coś winien ojczyźnie! Noś skórę wilczą, wślizguj się jak wąż, dowiaduj, a sercem bądź tym, kim być winieneś	Tak, tak, panie Cyrusie, zbłądziłem To była rzeczywiście niedobra myśl, której nic nie usprawiedliwia. Ale co panowie chcecie? Nie wiem już, dalibóg, co się ze mną dzieje. To uwięzienie w zagrodzie mnie męczy okropnie. Nigdy nie byłem tak rozdrażniony jak dziś.	Tego tu jest dosyć	To jest... jakie dwa, trzy lata?	Wiem o tym, że jesteście dobroczynnymi, należy­cie do wszystkich składek i filantropijnych projektów, i zakładów, ale czyż tu o jałmużnę tylko idzie, o filantro­pię? Jesteście ludźmi zamożnymi, pod pewnym wzglę­dem wpływowymi, powinniście brać inicjatywę we wszystkim, co ma na celu poprawienie złych zwyczajów, prostowanie błędów społecznych!	Więc zrobiłam ci przyjemną niespodziankę W każdym razie jest to idealny mąż: bogaty, nietuzinkowy, a nade wszystko człowiek gołębiego serca. Nie tylko nie jest zazdrosny, ale nawet przeprasza za podejrzenia. To mnie ostatecznie rozbroiło... Prawdziwa miłość ma zawiązane oczy. Nic mi nie odpowiadasz?	Śliczny jest i bardzom panu wdzięczna	A gdybym się udał do Vampy, pojechałbyś pan ze mną?	A kto nadto waży szyje, długo nie pożyje, odrzekł Salomonowi Marchołt.	A mnie wolno!	A nam osiéroconym...	A pan Bronek nauczyłby mnie czytać?	A teraz zapytuję rodziców czy godzą się na życzenie córki i czy chcą, bym zawarł umowę kupna...	A ty mnie łasce szatana.	A!... Więc ci będzie obojętne, jeśli cię znienawidzę jako tego, który pierwszy nauczył mnie nad wszystko stawiać rozkosze niższego rzędu?	A?!...	Albo koło Elbląga!	Ale ja nie mam sklepu	Ale prosimy, panie dyrektorze	Ale właśnie byłoby nieroztropnie, moja szambelanowo, dopuścić rozwód i zerwać ten węzeł.	Beczka!	Biłeś się dzisiaj z Golimskim?	Było wskazane	Byłżebyś żonaty? Och! Nie ustąpię cię żadnej kobiecie.	Cha, cha, cha! Aza! Cudo! Śpiewaczka, tancerka, którą się zachwycają obie półkule... Opiekuj się nią, Jacku, gdy odjadę!	Chciałbym popróbować naukowego doświadczenia Gdy dorosnę, będę robił wielkie naukowe odkrycia, teraz zaś rozpocznę tym doświadczeniem.	Czy ojciec mówił o naszej sytuacji serio?	Czyż to wolno strzelać do wagonów Czerwonego Krzyża?	Daj go katu! a czegóż się tu myślisz uczyć?	Dmytruś, serce moje, nie z ciebie my się śmiejemy, nie. Od wczorajsza my z tobą w ogień; ale jak możesz wierzyć w takie brednie?	Doprawdy?	Doprawdy? A jakiejże zapłaty?	Drobiazg. Tylko szkoda było wysiłku. Napewno nic nie pomogło?	Drobna szlachta? zapytał hrabia zamyślony.	Dzień dobry, drogi d’Artagnanie; wierzaj mi, iż cię widzę z przyjemnością.	Gdzie?	I wszystko wypomina!...	I wyjechał naprzód.	Jakto! nie ma! Są! tylko niedostępne dla nas... klucz kładzie pod poduszkę...	Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się nam należy po cztery na półwłóczek.	Lub martwy!	Mizernieję, bo nie sypiam... Nie mogę spać...	Mogę w tym względzie oświecić ciebie i twoją hałastrę, gdy dostaniemy się na ląd	Młyn teraz cięgiemcięgiem (gw.) ozwała sięozwać się (gw.)	Na kiedy jaśnie pani rozkaże?	Nie Nie pojąłem i nie pojmę, bo natchnienie inne mam.	Nie ma jej, ty w obozie.	Nie, mamo. Dlaczego miałabym mieć jakieś zmartwienie?	No, jakże! Przecie gdy ona go odepchnęła...	O, dobrze się składa. Zapomniałem klucza od tamtej celi.	O, ho-ho	Obaj z Watsonem musimy jechać do Londynu.	Od dawna? To mnie dziwi Nie możemy tu wskrzesić trybunału kościelnego, lecz za to będziecie mieli więcej parowców, kolej i kabel telegraficzny. To przyszłość w wielkim świecie, nieporównanie więcej warta od wszelkiej chwały kościelnej przeszłości. Zetkniecie się państwo z czymś większym od dwu wicekrólestw. Nie wyobrażałem sobie, żeby miejscowość na wybrzeżu mogła być tak odcięta od świata. Gdyby znajdowała się tysiąc mil w głębi lądu... to osobliwe! Czy wydarzyło się tu cokolwiek w ostatnim stuleciu?	Oddałeś mi ją już w Umballi, gdy porwałeś mnie na koń z rąk dobosza, który mnie bił.	Odp.: Henryk Ósmy.	Oho	Pewnie dla sportu?	Phi! To żadna sztuka! Gdybym wiedział, że to takie proste, już dawno bym się nauczył palić.	Podobno prawdziwy mężczyzna najbardziej pragnie niebezpieczeństwa	Pola dziś nie dam, ale parolparol (łac.: słowo) rzekł pan Michał zadowolić się, uznać., to każę cynglów ruszaćcynglów ruszać	Przepraszam!... Doprawdy nie miałem zamiaru... Ale sądzę, że moja przyjaźń dla czcigodnej prezesowej, która, panie, tak...	Przy tym i przy innych pejzażach szło nam o rozwiązanie zagadki, jak wygląda natura, gdy jej człowiek nie podgląda. Jakim ci się np. wydaje ten odpływ wody?	Przyjdę, przyjdę z pewnością.	Sceny świata całego stały przedemną otworem. Dyrektor „Komedyi francuskiej” umyślnie przyjeżdżał, aby mnie widzieć i zaangażować...	Skończmy na dzisiaj te roboty!..	Skąd je wziąłeś.	Spotkałem i jego. Słyszę, zrobiłeś mu awanturę. Wojowniczo jesteś tymi czasy nastrojony.	Tak	Tak mu się na wiarę zdać ja nie chcę. Wezmie mnie, potrzyma, potem rzuci.	Tak sądzę.	Teisybė Jis kunigas, pons Vincentai, ir jis turi ant savo sąžinės ypatingą atsakymą, dėl to reikia jam duoti ir ypatingą tiesą. Jis atsako už dvasišką padėjimą ganomos parakvijosparakvija	Ten chłopiec ma suchoty?	Toby Rataisko z głodu umarł, a ja ze strachu nocując podle cmentarza!	Tu przeprosiny nic nie pomogą!	Tu się wychowałam.	Tym lepiej, po stokroć tym lepiej, kochany baronie! Widzę, że się nie myliłem, niewiele panu brakuje do fortuny drugiego rzędu.	Tym sposobem pozostałaś bez środków utrzymania?	W Buczynku, albo i nie w Buczynku, to jeszcze niewiadomo.	Widać, panie kapitanie!	Widzisz kochana mamo powitanie, kantata, przyjęcie, król był wesół i zostawił nam dotykalne dowody swojego ukontentowania, mogę się więc spodziewać jak najpomyślniejszych w Warszawie sukcesów!	Wisz!	Więc opowiedz, jak zginąłeś, a winy nie zwalaj na innych	Więc proszę. I niech pan... niech pan z jednego przykładu nie sądzi wszystkich.	Wyrobienie w Petersburgu pozwolenia na wyjazd biorę na siebie, jak tylko zdobędziemy mu papiery
Jesteś pan bardzo pijany... Pan nie masz pojęcia, co to są za dzieci!... co to są za kochane, dobre dzieci! Ja się stamtąd nigdy wyrwać nie mogę...	Doskonale. Co za dobre, to niezdrowe. Ale ty sobie zostań, będą ci tu „panienka” mówili.	No, tak... do pewnego stopnia... Jednak ośmieliłabym się uczynić zarzut: nie wiem, czy można człowiekowi przypisywać zupełną twórczość jego myśli? Prawda, są chwile, w których myślimy to, co chcemy, i tak, jak chcemy, jednak są inne w których myśli nachodzą nas wyraźnie z zewnątrz, bez współudziału naszej woli, zupełnie jakby istoty obce. Nawet wyrażenia potoczne to stwierdzają, kiedy mówimy: Przyszła mi myśl szczęśliwa. Albo: Nachodzą mię smutne myśli...	Ba! Książę Bracciano, którego żona zamknęła w klatce i któremu pokazuje się co wieczór w ramionach kochanka, zabije ją... Nazywa to pan zemstą?... Nasze trybunały i społeczeństwo są o wiele okrutniejsze.	Hi! hi! to z pani krowienta jeszcze, żeby wierzyć temu, co publiczność, przychodząca za kulisy, mówi!	I zdaje mi się, że powiedziałaś: „Co to? Drzwi się...”	Moja żona ma słuszność To zauważyłem, że ludzie często się mylą, przenosząc w warunki fizyczne uczucia, albo idee. Gdy o nich mowa, niema co mówić o miejscu...	Co ty gadasz, Józek, zastanów się!... Tak źle, i tak niedobrze, więc jakże będzie?... To taki z ciebie chłop i gospodarz, że zamiast sam co wymyślić, mnie, babie, serce odbierasz?... Nie wstyd tobie dzieci, nie wstyd tobie Magdy, żebyś siedział na ławie i przewracał oczami jak nieboszczyk, zamiast radzić?... Cóż ty myślisz, że ja dla twoich Niemców dam dzieciskom zdychać z głodu albo krów się wyzbędę?... A może myślisz, że dam grunt sprzedać?... Niedoczekanie wasze! Niedoczekanie twoje i tych Szwabów!... Żebym miała trupem paść, żeby mnie do grobu schowali, jeszcze wykopię się spod ziemi i nie dam zrobić krzywdy dzieciom... Nie! Co tu siedzisz, co się patrzysz na mnie jak baran?... Jedz śniadanie i idź do dworu. Spytaj się, czy pan naprawdę sprzedał folwark. Jak nie sprzedał, padnij mu do nóg i póty leż, póty go proś, póty skamlaj, aż ci ten kawałek łąki odstąpi, choćby za dwa tysiące złotych...	To jeden z najlepszych oficerów wojsk francuskich Człowiek znający się na tych rzeczach rozumie, co znaczy tego rodzaju pochwała. Podobno chciano go w swoim czasie mianować marszałkiem, wolał jednak zostać przy boku cesarza. Miałem sposobność widzieć go na dwa dni przed zajściami w KoruniiKorunia, właśc. A Coruña (hiszp. La Coruña)	A na co ja mam stawać? A co mnie do tego? A dlaczego ty do mnie z takim gadaniem przyszedł?	Aby się nie nudzić, na to jest jeden sposób Potrzeba koniecznie miéć cel jakiś w życiu. Jeżeli losy go nie nastręczają, człowiek sam stworzyć go sobie powinien.	Nie odpowiem ci nic w tej mierze i nie dam żadnego pokarmu twoim podejrzeniom. Co więcej, jeżeli zechcesz je rozjaśnić, śledząc mnie, wprawisz mnie w zakłopotanie, które stanie się widoczne wszystkim. Na imię Boga błagam, pozwól, abym pod pozorem jakiej choroby nie widywała nikogo.	No i to, że one znajdują się w powietrzu!	Bo nie pasuje mi to do moich wyobrażeń o panu.	Chwaliłem, bo to genialna rasa, ale podłe charaktery. Wyobraź pan sobie, że Szlangbaumy, stary i młody, mnie chcieli okpić, mnie...	Cieszy mnie to iż widocznie bierzecie mnie za kogo innego.	Co ci jest, dziecko moje, co ci jest, Janiu!	Czemu nie? To wyborna rzecz! Jest u nas we Francji prowincja nazwana Szampanią, sławna ze swoich winnic. Otóż wydaje mi się, że wasz kumys jest bardzo podobny do naszego szampańskiego wina. Tak samo się pieni, z początku trochę szczypie w język, ale potem zostawia smak słodkawy, jakby po mleku migdałowym, i „rozwesela ludzkie serca”, wedle słów Salomona. Mówiono mi nawet, że upija. Czy to prawda?	Czy i to byłoby konieczne, gdyby się zakochała?...	Cóż to ma znaczyć?	Gdzież on jest? Czy dobrze mu się powodzi? Jeżeli on wie, jak pisać do mnie listy, to wszystko w porządku.	Hmm! Disko powiada... Powiedz mi, papo, co sądzisz... ile cię kosztowało moje utrzymanie od samego początku... przez cały czas aż do teraz?	Kto?... co się tobie śni?...	Mrs Lyons, trudno mi w to uwierzyć.	Niech i tak będzie, a czy to życie tak długie?	Otóż to, czyjej? powtórzyła Stasia, i oboje mocno się zamyślili.	Otóż właśnie o to mi chodzi, panie profesorze. O to mi chodzi, że pan się czuje niepotrzebny. Chcę pana przekonać, że to jest tylko chwilowy nastrój, który wkrótce minie. Chcę pana przekonać, że w niczym nie osłabła pańska żywotność, że nie umniejszył się wcale pański geniusz ani energia. To chwilowa depresja.	Przecież? wszystkich nas to zastanawia, że pan jeden nieznajomy nam jesteś? Zapewne gościem tylko w naszych stronach.	Przysięgam, że to już wszystko! Och, Stalky, wy nas zabijecie!	Tereso, zanieś to sama do pana de Marsay i oddaj mu do rąk. Jeżeli go nie zastaniesz, to odniesiesz mi list.	To jest, ja prosiłam...	Wszystkie ulice są hałaśliwe To nie wieś.	Wściekle jestem kontenta, żem je puściła kantem, aby być z tobą. Jako budynek to dosyć plugawe, prawda? To Davioud, zdaje się?	Zdaje mi się, że to Dan... mój brat...	O, naturalnie inaczej wszystko byłoby na nic! No! Zobaczymy tych tuziemców w rodowitym ich otoczeniu.	Nie tylko od wielkości ale także od kształtu, od wody, to jest barwy, i wreszcie od ich blasku, który im bardziej jest mieniący się i różnobarwny, tym perła jest szacowniejsza. Najpiękniejsze perły nazywają się dziewiczymi lub doskonałymi; tworzą się one samotnie w tkance mięczaka, są białe, często nieprzezroczyste, z blaskiem opalowym, okrągłe lub podługowate. Okrągłe używają się na naszyjniki i bransoletki, podługowate służą do kolczyków i jako cenniejsze sprzedają się na sztuki. Perły przylegające do muszli i mniej kształtnej formy sprzedaje się na wagę. Na koniec do pośledniejszych gatunków należą perły znane pod nazwą nasionek lub drobnych perełek; sprzedają się one na miarę i głównie służą do haftowania ornatów i kap kościelnych.	A jakże lecieć niemiałam, odparła szybko Julka kładąc głowę na kolanach starościnej, kiedy wystaw sobie babuniu, mam ci opowiedzieć taką śliczną awanturę.	Ach! A więc nasz dom jest przeklęty! Mów, Maksymilianie, choć po prawdzie dość już nieszczęść na nas spadło.	Ale Ludwik tak na mnie nalegał, tak ciągle wspomina o pani...	Musimy zaczekać rok lub dwa; kiedyś napiszę więcej. Myślałem właśnie o wierszu na temat: „Mucha, której nie smakuje mleko zsiadłe”.	Na mnie się nikt nie rzucał.	Nie mam prawa skazywać jej na nędzę.	No, nie.	Silne bywają między nimi chłopy i srogie okrutnie, ale na Turka fechmistrza trudno trafić	Widzę poezję na śmietniku	Z wami gorzej. Chyba Kubę po was poślę na górę.	A jednak zabity	A masłem sobie ogień podpala!	A niby kto?	Ach te baby, te baby!...	Ale pani wierzy, że kocham?	Ani się domyśleć	Biegłam tak, żeby się schronić od plotek i gawęd! Brr! Tom użyła. Wpadłam jak między podkurzone osy.	Była przekonana, że zjecie razem kolację.	Coraz gorsze prognostyki. Już Adam ma bzika, do idiotyzmu krok pozostał. Będzie chodził jak dziadunio po polach i jęczał: moje domino, moje domino! Uważasz, Jadziu!	Czego?	Czy w okolicy Radoliszek praktykuje wielu znachorów?	Cóż Biskup?	Cóż tam moja Teklusiu?	Dom aktualnie pański... ale...	Dziwnym wypadkiem zakręciło mu się w głowie z czytania czy z myślenia; i szuka jakiejś prawdy absolutnej, którą bardzo wątpię, żeby mógł znaleźć kiedy, niedoszalawszy wprzód zupełnie.	E, wielkie słowa...	I zamierza pan odbyć tę podróż niebawem?	Idę do domu.	Ile wydajemy, tyle mamy...	Jako Piotrowin wyglądasz!	Jaką?	Kogo, Zosiu?...	Les morceaux en sont bons!	Mnie niegodna! Boję się, Agnieszko, czy nie za wysokie masz o mnie wyobrażenie?	Musi mnie pani dopiero nauczyć.	Nie pójdę! nie pójdę! nie chcę, nie mogę, mam swoję chatę i w swojéj chacie choćby umrzeć!	Nie...	Och! Wiedziałem dobrze, że koło niego ciasno.	Oj i oj! pane. On tu przecie miesiącami przesiadywał.	Ola czy ja ciebie krzywdzę?	One mnie uprzedziły o szczęściu.	Osobliwie, gdy przyjdzie długi oddawać.	Otóż ten pański artysta porzuca kobietę.	Powedziałem, że mianem twem jest piękność.	Prosty ja pachołek, alem szlachcic i sługa wasz wierny... dajcieże mi jakowy wspominekwspominek (daw.) żniwo, tu przenośnie: wojna, walka. wojennej, a święty Jerzy mi świadkiem, że tam w poprzódku, nie zaś w ociąguw ociągu (daw.)	Proszę Boga, ażeby was błogosławił; a swoją drogą radzę ci zrobić przed ślubem intercyzę. Nawet będę ci służył w tej sprawie, jeżeli zażądasz.	Przypuszczam, że poprostu ucieka od... nudów.	Rzeczywiście, doskonałe!	Stryju miłościwy! Puść! Puść mnie! Wrócimy cali. Przedpełk mi za kuma do tego chrztu krwi służyć będzie. Mąż jest doświadczony.	Swoim.	Szczerze! Siostra twoja, Betsey Trotwood, powiedziałaby mi bez wahania każdą myśl swoją. Bądź, o ile się da, do niej podobnym i otwartym.	Słuchaj powtórzył mocniej Suchy jeżeli mię słuchać nie będziesz, zginiesz nieomylnie.	Tego nie wiem. Przyszła z ogrodu z krzykiem. I oto tak się wije już z godzinę czasu.	Telefonowano z domu, panie dyrektorze, że nie przyjdzie, bo czuje się niezdrów.	W piżamie?	Wiem o tym, panie, lecz chcę, by w ten sposób został poświadczony mój przejazd przez Suez.	Wkrótce potem Alicja została moją żoną. Naprawdę, bardzo dawne czasy.	Wyborna jesteś!... Czy nie ona chciała zostać gospodynią dziekana? Czy nie ona nie mając grosza wynajęła sobie Gajdę, którego ja muszę teraz opłacać?... Czy sądzisz, że już cała wieś nie wie o tym, że ona jest naszą krewną, czym zapewne przed wszystkimi się chwaliła?	Właśnie nie. Właśnie.	Za morgę nie dacie trzydziestu pięciu rubli, teraz ziemia tania.	Za skojcaskojec	Zabiorę od niego i ukryję gdzieś w pustkowiu.	Zatem nie żyją?	Zobaczycie, że oni nam tu cały pułk sprowadzą
Nie, nie to. Tylko gdy się napatrzy na różne wypadki na ziemi i niebie, to się przejmuje coś z wiary w Kismetkismet (tur.) „Proszę szanownej pani, nic pani nie pozostało na tym świecie jak lody śmietankowe i młodzieniec z temperamentem. Za pięć do ośmiu miesięcy jest pani trup”. A ona na to: „Co pan mówi, doktorze? Przecież ja mam męża i dwoje dzieci”. Jakby to cokolwiek miało wspólnego. Ja jej mówię:	Co za sprawę ma? Pan Siedmiradzki, jako jest złotnik na całą Polskę sławny, a i poza Polską także, bo go i w Turczech, i w Moskwie, i w Niemczech dobrze znają, przecie od tylu lat sam drogimi kamieniami handluje, i czy to on jeden taki brylant naszemu Królowi Jegomości albo rozmaitym innym monarchom i książętom sprzedał? Carski skarb w Moskwie to mu jeszcze całe krocie tysięcy winien za drogie kamienie, diamenty, szafiry, rubiny, szmaragdy... ale co to mówić, kiedy ty na to głupi.	To nie ja, to koty!	Przeszedłem to wszystko Jestem znów zupełnie szczęśliwy. Wiem teraz, co to jest sumienie. To nie jest to, co mi o nim mówiłeś. To rzecz najbardziej w nas boska. Nie drwij z niego więcej, Henryku, przynajmniej wobec mnie. Chcę być dobry. Nie mogę znieść myśli, że moja dusza jest brzydka.	A ta panna Orłowska to całkiem inna, całkiem. Uczona też jest i bogata. Prawdziwa pani, a Jędrusiowi jużby czas wielki był się ożenić, bo ja stara, niedługo oczy zamknę i coraz mi ciężej doglądać gospodarstwa.	A to ją odstaw. Z największą pochwałą akceptuję projekt.	Ach, czytasz święte protestanckie maksymy. To starym niemieckim obyczajem wyszyto i powieszono.	Ach, jakie to śliczne! Chciałabym tak umieć rysować!	Ale to ci się śni! odpowiedziała uspakajając ją ciotka.	Długo to trwało, aż odkryłem, że dudni coś przy wezgłowiu łóżka i w palenisku...	I sameś to umyślił mi pomagać?	Niech pani zechce usiąść na tej ławce i posłuchać. To jest bardzo interesujące. Proszę powiedzieć mi imię swoje.	Rety!... Gdzież ja miałem głowę! Chyba to jakie mamidła, iżem tak na śmierć zabaczyłzabaczyć (daw.)	Szczęście byłoby mi ciężkie do zniesienia, gdyby ktoś musiał je życiem okupić A gdybym miała być szczęśliwa pod tym warunkiem, że brat mój zginie; to wolałabym na zawsze pozostać tu, gdzie jestem.	To proszę mi szczerze powiedziéć czy mama potrzebuje teraz pieniędzy?	To są szczątki naszego statku powietrznego, naszego balonu, który spadł tam wysoko, na wierzchołek tego drzewa!	To ta młodość szelmowska, widzisz pani. Krew takiego kłuje cięgiem: idź, idź... Mierzi go, widzisz pani, miejsce...	Trochę zaczynam rozumieć ale jakie to smutne!	Nieprawda. Co najwyżej to, co pan chcesz myśleć. Ale i to nieprawda. A przy tym niech się pan stara nie być śmiesznym. Komu jak komu, ale panu mówić takich rzeczy nie przystoi.	Bo to niepoczciwe amory; ale są i zacne, od których chwała boża się przymnaża.	Jest to rzecz poważna o której mnie kasztelan Brzozowski opowiadał. Bohun porwał, mości hetmanie, temu oto kawalerowi narzeczoną i ukrył ją nie wiadomo gdzie.	Masz, pocałuj mnie za to.	Nie, to martwa maszyna. Koni chcę żywych! Doskonałych koni i wygodnego powozu!	Och nie, nigdy To charakter wspaniałomyślny i prawy.	To panienka sama nie potrafi?	Wiem, że to niepotrzebne, nie uratuje mi już życia, ale może doda mi sił i będę mógł złożyć zeznania.	Kąpałabym się i... tak dalej A przy tym zakochałyby się we mnie te morskie trytony... i przynosiłyby mi perły. Wiesz, tak jak było naprawdę. Mógłby to być film przyrodniczy i edukacyjny, nie sądzisz? Coś takiego jak Trader HornTrader Horn (ang.)	Mam dla ciebie nowiny OkrucieństwoByłem dziś u Tuliusza Senecjona, u którego był i cezar. DzieckoNie wiem, skąd Auguście przyszło na myśl przyprowadzić ze sobą małego Rufiusa... Może dlatego, by swą urodą zmiękczył serce cezara. Na nieszczęście, dziecko, zmorzone snem, usnęło w czasie czytania, jak niegdyś Wespazjan, co widząc Ahenobarbus cisnął w nie pucharem i skaleczył je ciężko. Poppea zemdlała, wszyscy zaś słyszeli, jak cezar rzekł: „Dość mam tego przypłodka!”, a to, wiesz, tyle znaczy, co śmierć!	Za mnie! Sprzeczkę o kobietę zapilibyście jutro szampanem. Pan będzie walczył o swój honor pruski, niecierpiący skazy mezaliansu z Polką czy Żydówką. Za to... ja nie płacę.	Jak się masz, stary? Jesteś chory Miałeś kiedyś początki gruźlicy. Hm, nie wiedziałem. (W swoim resorcie sam „władca” wydawał pozwolenia swoim urzędnikom). Jedź.	Nie zważajcie na jego słowa bo on ma nie tylko skórę, ale i mózg ciemny. Do Chartumu, choćbyście co trzy dni kupowali świeże wielbłądy i pędzili tak jak dziś, zajedziecie za miesiąc. A i tego może nie wiecie, że drogę przegrodzi wam armia, nie egipska, ale angielska...	Świec nie mamy Ale są dwie pochodnie.	Ależ nie, w Niżpolu, nie w Hołowinie. W tej starej grocie na końcu parku.	Nie łudź się. Nie chodzi jej o osobę męża, ona po prostu nie chce, bym wyszła za mąż.	A jakże, byłem wszyscy osądzili twoją córkę za najpiękniejszą z dziewcząt w całej Hiszpanii. Biedne dziewczę z płaczem żegnało się ze swymi przyjaciółkami, prosząc wszystkich, aby modlili się za nią do Boga i Najświętszej Panny. Wszystkim aż straszno w sercu się robiło od jej pożegnań, a szczególniej też temu Pegro Gregorio, wiesz, młodemu chłopakowi, co jest najbogatszym ze wsi, a który zakochał się w niej na zabój i widać pojechał za nią, bo od tamtej pory do dziś dnia ani go widu, ani o nim słychu.	A mniej niż przyjacielem, czymś, jak mniemam, w rodzaju brata?	A nie przysięgałeś jej, że mi będziesz posłuszny?	Czemu pan wczoraj nie był w redakcji?	Czy te owoce są chociaż smaczne?	Go aheadgo ahead (ang.) zawołał kapitan.	I jak jeszcze! Znakomitość, majorze, dzięki waszemu wychowaniu i opiece. Król młodzieży, półbożek pięknych pań, mój przyjaciel, Wentzel Croy-Dülmen!	Idę szukać mej siostrzenicy najprzód do tego statku, wiecie. Utopiłbym go tysiąc razy, bez litości, gdybym przypuszczał utopiłbym, gdyby siedział przede mną, oko w oko, niecne swe snując zamysły. Idę szukać mej siostrzenicy.	Ja! Ja ani chowam, ani tu co znaczę. Wiem, co będzie, ale zmienić nie mogę i tyle pociechy, że pewny jestem, iż nie dożyję owoców tego systemu.	Jakże! Już my w starym zamku nie mieli nadziei. Jeść nie było co, amunicja wyszła. Generał-komendant Beaupoil zaczął się układać... Nie było żadnej nadziei... Żądali, żeby my złożyli broń i przeszli wszyscy co do nogi przez Porta Vescovo. Byliby nas żywcem zarznęli. Aż tu nadchodzi wieść: pokój zawarty z cesarzem. Z Laudona nic! Radość nas ogarnęła...	Jest do kupienia poręba, niewielka, za tysiąc pięćset rubli, blisko kolei, oglądałem ją niedawno. Śmiało można zarobić na niej tysiąc rubli, mam nawet już zbyt na drzewo do Radomia. Weźmy ją do spółki, interes złoty.	Muszę jechać do domu, przebrać się. Nie chcę tak pozostać ani na chwilę. Pójdź, Pito.	Nie wiesz, kto jestem.	Nie wyrzekaj, by cię Pan Jezus nie pokarał.	Nie żartuję. Zostaję z wami, jeżeli mnie tylko przyjmiecie.	Nie, bracie Icangi, ja go nie opuszczę bez księcia Neuiabi, którego mi ojciec dał w opiekę, i lubo mnie zdradził, wybaczam mu, bo on kocha Lawinię.	Nie, panie.	Nie.	Nie... ale ci, którzy z bronią w ręku służą rządowi, stanowią, bądź co bądź, jedno bractwo. Jest jedno braterstwo broni, ale poza tym... związek Pulion... pułk... hę?	Nienawidzę całej tej ludzkiej zgrai, tej trzody gryzącej się przy korycie, poza którem nic nie istnieje dla nich.	Oj, oj! Nie potrafi!	Prawda, bo już te portki, com dostał jesienią, są mi po kolana.	Proszę aby tu miecznik rosieński i ona... jakowej krzywdy nie doznali!...	Szczyci się ma rasa, że syn jej ServetServet, Miguel (1511–1553) rozszczepienie jaźni, z greckiego języka schidzein: rozłupywać. [powszechny błąd: schizofrenia nie musi wiązać się z rozszczepieniem jaźni, jest odrębną jednostką chorobową charakteryzującą się m.in. częściowym lub całkowitym zerwaniem kontaktu z rzeczywistością, któremu często towarzyszą urojenia. Jej nazwa odwołuje się do oddzielenia poszczególnych funkcji umysłowych, nie zaś od wyodrębnienia się dodatkowych osobowości; red. WL] kolekcjonerską i bohaterską przez odżywianie mózgową treścią wkrótce pokonam, że rolę w Weselu przed banalnością, czysto aktorską, zgrabnie osłonię i wiarę Orgaza w myśl twórczą, własną sprowadzę do serca twego bezboleśnie, po czym dopiero w uroczystym ślubie na twarz ją wywabię.	Tak jest Mój tatuś umarł i nie zostawił mi ani szeląga. Jestem w nędzy...	Więc pan zna tego konia?	Więc tymczasem zawiozę pana tylko do Róży	Z daleka oddaj towarzystwu waletę jak gdyby nigdy nic i ruszaj. Wróć wieczorem o zmroku. Twarz na noc obłóż wodą... Adieu...	Za co?	Że nie wiem, co robię?	A pan, młodzieńcze?	Albercie Czy zauważyłeś pewną rzecz?	Ale prędko!	Amen!	Brakuje ci czego?...	Chyba tak.	Co będzie później?	Cóż się stało?	Dawaj!	Gdyby teraz choć czwartą część tego...	Gorąc jest rzetelny, ale burza będzie, bo się bydło gzi na pastwiskach. Dziękuję pani, a gorąca?	Handel, Warszawa zaczął Wokulski	Ja działam.	Jakto? Miałaś jechać w tym tygodniu?	Jam jest.	Już i ludzie mi redzą, żeby do sądu podać... ale...	Już idziesz? Dopiero siedzisz godzinę i pół.	Lekko rzec a niełatwo tego dokazać. Daliśmy się im rozsiąść, rozrodzić, zmóczmóc	Miłość	Może ktoś zostawił?	Może umarł?	Możliwe, że taki jest plan naczelnika.	Niech go wasza dostojność zatrzyma, a ja z listem do księcia pojadę. Może wskóram... Bóg z nim! Zemsty zaniecham, byle mi tego żołnierza puścił!...	Niech i tak będzie	Niech żyje nasz wybawca!	O, pan tutaj, panie ambasadorze?	Okrutnie się tam pan hetman o konie dla ciebie troszczy	Ona używa takich gminnych słów	Patrz, patrz! tam jest Travancore	Powiedzże nam co o tym?	Przez Szewską furtkę jechać?	Same wstążki kosztowały mnie kilka rubli.	Sprawiedliwość tam, gdzie ból!	Trzeba przyznać że właściciel tej skrzyni był człowiekiem praktycznym. Narzędzia, broń, instrumenty, odzież, naczynia, książki	Zatem?... Żeni się pan?	Zwyciężasz dzikie źwierzęta?
Nie będę się dziś wdawał w dowodzenia. Nie mam zamiaru prawić wam bajek, lecz nie mogę też i wytaczać dowodów. Pragnę tylko opowiedzieć wam, co mi się wydarzyło, jeżeli zechcecie posłuchać, lecz nie przerywajcie mi. Muszę wam to opowiedzieć. Wiem, że źle na tym wyjdę: większa część tego, co powiem, wyda się wam kłamstwem. Ale niech i tak będzie! Jest to przecież prawda, każde słowo, wszystko co do słowa.	Jezdem, paninko, jezdem! O mój Jezu słodki, o moja paninka najukochańsza, a tośwa czekali i dnie i noce! a tośwa ze starszą panią wychodziły jaże do mostów, a tośwa se mówiły: a może dzisiaj przyjadą! Loboga, jak mi paninka ślicznie wygląda, kiej na obrazku, a opaliła się paninka na gembie za przeproszeniem, kiej bułeczka.	Niech pan dla mnie nie zostaje. Pogawędzimy na ulicy. Światło dziś tak ostre, że nie mogę nic robić, więc odprowadzę pana do domu.	Niech pan tylko nie sądzi, że dla własnej wygody chcemy się wycofać z propozycji, zrobionej zbyt pośpiesznie.	Czy chcesz przynieść mi jego czuprynę? gniewnie; por. sierdzić się (na kogoś), rozsierdzony.. konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: jak to nazwałeś., gdym ci o tym opowiadał?	Ja? Nie, proszę pana. Nie należę do tego gatunku. Może pan mnie zwymyślać, jeśli się panu podoba, ale pan wie bardzo dobrze że nie jestem kraczącym krukiem. Jeśli nic nie mówiłem przez chwilę, to dlatego, że medytowałem nad tym Chińczykiem.	Ależ „coś nowego” to pan Chardon. Niech się pan zwróci do niego. Czy przynosi nam pan jaki ładny poemacik?	No, jak mi się zdaje, słucha ich pan dosyć często i obawiam się, że nieraz mogę pana znudzić.	Prawicie mi piękne słówka... Czy wolno mi poskarżyć się przed wami na króla?	Co panu jest? Mam zamiar dać mu porządne wynagrodzenie, rozumie się wtedy, jak interes pójdzie dobrze. A praca prawie żadna; stać tylko i trzymać za pasem nabity sześciostrzałowy rewolwer... Przecie nie będzie się obawiał pogróżek czterdziestu robotników, będąc między nimi jedynym uzbrojonym człowiekiem! Stanowisko lepsze, niż się wydawać może. Chciałbym, byś mi pan pomógł rozmówić się z nim.	Nie wręczała jej. Odbyło się to w ten sposób: miss Normann weszła do hallu, zapytała portiera, czy nie było do niej telefonu, i powiedziała, że zaczeka. Gdy usiadła przy stole i zaczęła przeglądać pisma, łamałem sobie głowę nad tym, kto z obecnych ma jej dostarczyć papiery. Wkrótce przekonałem się. Przy innym stole przeglądała ilustracje jakaś starsza dama w żałobie. W pewnym momencie spojrzała na zegarek i wyszła. Spóźniłem się o jeden moment. Wstałem, by zająć miejsce starszej damy. Nie mogłem jednak okazać pośpiechu, by się nie zdradzić. Dzięki temu miss Normann zdążyła zbliżyć się do stolika prędzej ode mnie i wziąć leżący tam egzemplarz „Illustration”. Zachowałem wszystkie pozory, zabierając jakiś inny tygodnik. Widocznie miss Normann nie podejrzewała mnie o uplanowane zamiary, gdyż zajęła znowu swoje miejsce. Obserwując ją spod oka, zauważyłem moment, gdy zsunęła z pisma do torebki białą kopertę. Zrobiła to zresztą bardzo zręcznie. Musi mieć mocne nerwy, gdyż po kilku dopiero minutach wstała, wydała jakieś dyspozycje portierowi i wyszła. Prawdopodobnie z powrotem do kawiarni.	Ale jak on zrobił majątek? W roku 1819 mieszkał ze sławnym Bianchonem w nędznym pensjonacie w dzielnicy łacińskiej; rodzina jego jadła pieczone chrabąszcze i piła wodę, aby mu móc posyłać sto franków miesiącznie; folwarczek jego ojca nie był wart ani tysiąca talarów; miał dwie siostry i brata na karku, a dziś...	Bardzo-m ci wdzięczny, żeś przyszedł. Ogromnie mi na tem zależało.	Nie masz pan Anglika?	Synu mój zbadałem gruntownie rzecz i wiem, że zło ludzi trapiące tkwi w przesądach, podobnie jak pająki i skorpiony wyłażą z ciemni wilgotnych piwnic i śmietników. Dobrze jest od czasu do czasu wziąć do ręki pogrzebacz i miotłę i pomachać nimi na oślep po wszystkich zakamarkach. Dobrze jest także wziąć czasem oskard i puknąć tu i ówdzie w mur piwnicy lub ruszyć łopatą ziemię w ogrodzie. Napędza to strachu robactwu i przyspiesza rozpadnięcie się zmurszałych ścian.	Czyż to hańba, należeć do narodu sławnego na całym świecie? Ojciec mojej matki był bogaty; Joel był jego sługą, starym i wiernym sługą. Gdy wszyscy mnie opuścili, kiedy wszystko leżało w gruzach i popiele, on dał mi nową rodzinę, tu gdzie ją znalazłam i gdzie znaleźć byłam powinna. Stare, poczciwe serce!	Twej zawziętości się nie dziwię... Pamiętaj tylko, by gniew w tobie roztropności nie zadławił, bo nie z byle kim to sprawa. Dobrze, że cię król tu przysłał. Będziesz mi Bogusława podchodził jako dawniej ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Jak? To żadna sztuka. Musisz tylko powiedzieć chłopcu, że nigdy nie chcesz kochać nikogo innego, tylko jego, na zawsze, a potem pocałować go i rzecz załatwiona. Każdy to potrafi.	Ależ ja wiem o tem, że jestem źle wychowany I wiem, że pani jest wychowana na wielką damę. Będąc dzieckiem, znałem nawet pani rodziców. Pani jest napewno córką państwa Horzeńskich z Czołnów?	I wszystko to jest prawdziwa prawda, nic na niby.	Masz na myśli nasze okręty?	Papciu! Wujaszku, wpadłyśmy na wyborny, doskonały pomysł!	Widzi mi się to bardzo do wiary podobnym	Wszyscy, bez uroku, jesteście wysocy, ale wydaje mi się, że to całkiem porządny młodzieniec.	Nie wiem, jak się to robi?	Daruj ale podobne wykręty stoją poniżej twego poziomu. Przede wszystkim przesiadujesz tam całymi dniami, co zwraca wszystkich uwagę i wywołuje komentarze. Nie posądzisz chyba nikogo o taką naiwność, by przypuszczał, że spędzasz ten czas na studiach metod handlu sklepikarskiego. Przesiadujesz tam dla owej ekspedientki.	Niech się pani tylko nie gniewa, moja dobra panno Steniu!	No, tak nie przerażaj się. Tchórz zabił mysz.	Doskonale. Przyrzekłem wam, że zobaczycie to, co dane wam będzie zobaczyć, usłyszycie to, co dane wam będzie usłyszeć, chociażby to zdarzyło się trzy tysiące lat temu. Jednakże teraz coś mi się wydaje, że jeżeli natychmiast nie wrócicie do domu, to rodzice zaczną was szukać. Odprowadzę was do samej furtki.	Proszęż cię, kiedy się już przyznajesz do tego, starajże się zapobiedz...	Słyszycie! już znowu stróż nocny grzechocze. Ach! jak to straszno w takiem dużem mieście! A ludzie mieszkają tak wysoko; jedna familia wyżej od drugiej! Dałby Pan Bóg, żebyśmy już tylko byli znowu w domu!	Ty, Maks Baum, mówić tego nie będziesz, mówić ci tego nie wolno, to ja ci powiadam.	Prawda jest kto się o waszych otrze, to jako od jeża odskoczy.	Względem pana? Wątpię, nie miałam przynajmniej nigdy tego zamiaru.	Mam u was kilka rubli zasług... Mam kożuszynę, sukmaninę i skrzynkę... Zabierzcie to, ale nie mówcie, żem was zdradził... Przecie pies nie był ode mnie wierniejszy, a także go otruli...	No, no czy nie za wiele poufałości. Gdyby moje symfonie grane były w jakichś parszywych salonach, wypełnionych nic nie rozumiejącą hołotą wyjących psów, inaczej by pani ze mną gadała. Ty sama, wyjąca suka, ty, Fimoza Luesówna, ty bassarydo jedna, ty jamochłonne stworzonko, ty ksieni smutnego pierdofonu zaklął wreszcie, nie wiedząc już, co powiedzieć.	Cóż się stało? Cóż to znaczy?	Nie, proszę pana, to nic nie znaczy Upewniam pana, że to przypadkowe.	Pani Latter bardzo życzyła sobie tego związku i bardzo cierpiała dowiedziawszy się o zerwaniu.	Przecież nie mówiłem, że właściciel tego statku jest przemytnikiem.	W rzeczy samej Jednakże twierdzenie to nie jest matematycznie ścisłe, ponieważ porównanie dnia z nocą niekoniecznie przypada w południe.	Zwłoka mogłaby ocalić mi honor, a tym samym i życie.	Ale was nie objaśnili.	Boję się, boję.	Co się stało z Mitchelem?	I tém niéma się co chwalić	Jakże się ta zazdrość objawiła?	Nie mówże tak, mamo!...	Nie wiem, ojcze, o co chodzi	Nie, broń Boże! Nie będę przecie życia spędzała po magazynachmagazyn	Nie.	Przy największej i najdzielniejszej protekcji, wiele dokazać nie można, nie znając położenia, bo są rzeczy których prawo strzeże, a prawo trzeba wiedzieć przez jakie rękawice brać, żeby nie paliło.	Skąd się tedy bierze że są cali owrzodziali i stoczeni srogą francą?	Słuchaj, Rzędzian: tu o życie twego pana i panny chodzi! Czy tobie sam Bohun mówił, że ona nie była w Kijowie?	Wyrzeknę się ciebie!	A szewc to nie człowiek? Przecież słyszałeś, że jego ojciec to przełożony jesziwy.	To panna Stefcia umie bardzo prosić? A jak to się bardzo prosi?	Co to za wspaniały chłopak, ten Beauchamp Prawda, panie Albercie?	Jeśli są pewne, to i dobrze. O co więcej chodzi?	Tymczasem trzeba to wszystko bezpiecznie ukryć	Co właśnie?! Kto to zrobił?	Gdzie masz zegarek?	Gdzie mnie chyba gwałtem odstawią!	I jak ty to możesz znieść, nędzniku, znając jego życie i zbrodnie?	Jakże to?	Kocham już inną; mam narzeczoną.	Tak, miłościwy panie ale w układach, które przywiózł biskup z Segedynu, stoi ten wypadek przewidziany, a wyście przyjęli warunki!	To doprawdy wstyd i hańba, żeby opiekun wprowadzał do świetlicy podobnie dzikie, brutalne i niekulturalne zabawy!	To jest: pani Strong nadmieniła mężowi	A widzisz	A! co ja cierpię! Zazdrość mnie spali!	Ale oni was widzieli	Biedaczka! No, przywiozłam trochę przysmaków i owoców, aby jej zrobić przyjemność.	Bogactwo, Dwór, Koń	Błogosławię ten traf, kuzynko.	Co W. Kr. Mość rozkaże?	Czy może pani przypuścić?...	Czy oskarżony umie czytać?	Dla wszystkich	Doprawdy? Nawet muszę?	Dzięki ci	Głupi jesteś.	Hospody pomyłuj!	Jacek! wodę panu do mycia.	Jak świnia do ogrodu wpadł tak właśnie...	Kłamstwo, Wolność spytał baron.	Morejne! Ona potem prząśnicę swoją do rąk wzięła i przed zejdem swoim stanęła... ja z krzaku widziałem... Ona była taka biała, i prząśnica była biała, a ludzie byli czarni... i pomiędzy nimi koza biała biegała, i coraz gorzej krzyczała...	Może właśnie dlatego, że głupszy	Nieskończenie obowiązany zdrowie moje in statu quoin statu quo (łac.)	No prędzej, prędzej.	Nu! Jest nafta, czy niema?	O marzenia! o nadzieje ludzkie!	PLATON:	Paradoks!	Straszydło	Tak?	Tra-a-a! tra-a-a!	Uciekaj waćpan!	Więc ma pani jakiś poważny zamiar?	Wojna pytała panna Aleksandra.
W przyszłym miesiącu. Oczywiście ślub będzie zupełnie cichy. Ludzie będą mnie pewnie okropnie obgadywali. Powiedzą, że pośpieszyłam się, żeby złapać Jana, gdy tylko matka jego zeszła nam z drogi. Jan chciał im wyjawić prawdę, ale ja powiedziałam: „Nie, Janie, mimo wszystko była ona twoją matką! Zachowajmy tę tajemnicę między nami, aby nie rzucić ani cienia na jej wspomnienie! Nic mnie nie obchodzi, co ludzie powiedzą, teraz, gdy sama znam prawdę. To wszystko nic. Niechaj wszystko zostanie wraz ze zmarłą pogrzebane!”, powiedziałam mu. Nalegałam na niego póty, aż się ze mną zgodził.	Żeby mi się nie wypłacili, jeżeli ja co na tym zarobię! Niech tylko Fenicja nie straci!	Wasza Wysokość napisze do mnie miły list, jak to wybornie umie; powie w nim, że nie będąc przekonany o winie Fabrycego del Dongo, wielkiego wikariusza diecezji, nie podpisze wyroku, który mu przedłożą, i że ten niesprawiedliwy sąd nie będzie miał następstw na przyszłość.	Mamy i nie mamy stary ojciec Kunigasowej leży już dawno i nie wstaje... Mąż jej zmarł z ran w bitwie odniesionych; młodego syna porwali i pono zamordowali Niemcy; ona jedna tu rządzi, ale stanie i za męża, i za wodza... Kto by tu inny na granicy wytrwał? Kto by tu potrafił taką twierdzę straszną pobudować jak ona!	Nie mogę zaprzeczyć ale to jest i powinno zostać tajemnicą. Zwierzyłem się z tego ks. wikaremu, chociaż prawa nie miałem, niech pan starosta ma miłosierdzie nad sługą swoim.	Nie. Poczekaj. Słuchaj: ja bez nich nic nie wiem. Nawet starzy królowie nie mogą się obejść bez ministrów.	A uciekł i głupi by był, gdyby nie był uciekł, skoroście łazili w jasny dzień po rynku, że was każdy widział! Trzeba było mnie słuchać. Mówiłem wam: nic jedźcie, zostawcie to mnie, a jeżeli już koniecznie chcecie, ukryjcie się gdzie w gospodzie.	Ależ nic. Przecież o takich rzeczach się nie pisze, bo to nieładnie. Najtrudniejsza sprawa, co zrobić z Antkiem. Antek jest posłem, więc nie można mu dać batów. Posłowie mogą się pobić między sobą, ale rząd nie ma prawa im nic robić, bo są nietykalni. Zresztą dostał już od Klu-Klu i może się uspokoi.	Nie po raz pierwszy jestem w tej okolicy. Chodzę po wsiach i reperuję buty. A że nie jestem prorokiem, więc nie mogłem przewidzieć, że znajdę tu Żyda. Ale proszę mi wierzyć, że bardzo się cieszę.	Nie bobyśmy kłamali, a fałsz ust chrześcijanina zmazać nie powinien. Kto się Boga zapiera, aby ocalił życie, tego Bóg zaprze się w chwili sądu, i żywot wieczny postrada. Kto milczy, małoduszny jest i niewierny. Chcemy zwyciężyć. Idźmy z uśmiechem na męczarnie, a gdy ujrzą poganie, że gardzimy życiem, uwierzą w niebo i nawrócą się. Jedna jest dla nas droga prawdy, jak jeden Bóg nasz; wyznawać ją musimy głośno i cierpieć za nią.	A te krzyki i strzały? Nie słyszysz? O, kolejne trzy!	Czyż towarzystwo istot nieszczęśliwych nie przeraża pana?	Dalipan i moja także bo nie widziałem jeszcze żadnej prządki, co by z miłości umarła. Gdy dziewczyna zajęta, bardziej myśli o robocie, niż o miłości. Ja sam, kiedy orzę, bez porównania mniej myślę o mojej babie, to jest o żonie mojej Teresie, którą kocham jak źrenicę w oku.	Doprawdy absolutnie tego nie wiedziałem	Kiedy tak nie mam i ja już co przed W. Król. Mością ukrywać. Widziałem ją też i ja, a co więcej, mówiłem z nią.	Nie ma co! Ja sama panów odprowadzę. Zobaczę.	Po tamtego. Panna nie wie...	Ba! Ty jesteś dziewczyną, więc mnie to tylko bawi, ale żadnemu mężczyźnie na to nie pozwolę.	Nie, i co gorsza wszystko wskazuje na to, że kieruje się w naszą stronę.	Więc wasza królewska mość jest pewien, że aeroplanem wracać nie będziemy, tylko na wielbłądach?	Bez Nie sądzisz, że byłby to ogromny sukces?	Był tu u mnie w mojej firmie wasz redaktor ekonomiczny i mówił tak o „Tygodniku Niezależnym”, jakby istniał od stu lat. Aż rumieniłem się, że nic o nim nie wiem.	Bo też nie miałam go na myśli.	Dużo i innych cudów nasłuchałem się. Wszystkiego nie spamiętam	I jak się nie wstrząśnie w prawo, w lewo, tak mój Dymitr odleciał od niej na trzy kroki. Dobrze, że się lipy chycił, boby był runął jak długi. Znacie, bratowo, gorayskiego pana? Toć chłop setny, półsiodmypółsiodmy a. półsiodma (daw.) daw. miara długości, niecałe 30 cm. Mężczyźni mierzący ponad 6 stóp, tj. więcej niż 180 cm, należeli dawniej do rzadkości. mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski.	Jestem pewny, że to panu nawet przez głowę nie przejdzie	Kobieto, zatrzymaj się! nie sądź...	Mówię wam ostatni raz, że mnie nie znacie, wy ośle! Czy macie braci?	O, bądź pewny, że księgi nie dostaniesz!	Och! nie mogę polegać na tobie, mój przyjacielu! twarde masz serce i dbasz zanadto o skórę.	Oho, moja Malinosiu, widzę, że z ciebie ziółko!... Jakim ona tonem dziś przemawia... Personel!... słyszała pani? Ona mnie i panią zalicza do personelu?... Pokażę ja jej personel... Chociaż swoją drogą w tym, co mówi o pani Latter, ma słuszność. Pracująca kobieta nie może tyle wydawać na siebie i na dzieci, które zresztą powinny być obdarzone nazwiskami i wychowane przez społeczeństwo...	Pierwsza moja wieczerza na lądzie, niech mnie diabli porwą, jeżeli nie będzie rumsztyk z cebulką... i pół kwarty gorzkiej	Pisze, że nasz dom kupił nie Szlangbaum, ale Wokulski, i że za pomocą podstawionych licytantów dał za niego o dwadzieścia tysięcy rubli więcej aniżeli wart.	Po prawdzie nie jestem ci wcalenie jestem ci wcale	To nic nie znaczy! Zapłać mi procent, inaczej doliczę ci procent od procentu. Pamiętaj, że ja mam twój weksel.	Żeby tak kot płakał, jak ja szczęśliwy jestem... Przyjechałem tu po kawałeczek szczęścia, ale nie wiem, czy mi go dadzą... Cóż robić? Naukę i jej stosowanie poczytuję za rzecz wszechświatową, przed którą muszą ustępować wszystkie względy osobiste i zakątkowe. To jest potęga numer pierwszy...	On! Och! Nie darmo nazywa się Otello. Niedawno zatopił hiszpańską fregatę, chociaż ma tylko trzydzieści dział! Bałem się tylko jego, bo wiedziałem, że krąży w Antylach...	To, że wszystko, co jest na świecie, cały dorobek, wszelkie bogactwa, wszystko to powstało z pracy. Zatem winno należeć do tych, co pracują, nie zaś do pijawek, pasorzytów i darmozjadów. Świat jest własnością ludzi pracy, jest ich własnością wspólną. I tylko oni mogą stanowić prawa i obyczaje, tylko oni mogą rządzić, tylko oni mogą korzystać z tego, co wyprodukowali. Oni, to znaczy my. Pan i ja, a pan bardziej, niż ja.	Te zalety przebijają się zawsze w rozmowie i w zachowaniu, pomimo skromności, ale nie ma potrzeby się przechwalać	Wyobrażenia rzeczy dzieliły się na poznawanie (cognitio) pojęcie, sąd i wniosek. Na tych to trzech terminach zbudowano, całą Logikę; do nich odniesiono władze człowieka, których musiało być naturalnie, ni mniej ni więcej tylko trzy.	Gdzieżby znowu, za tobą poszedłbym choćby do piekła zagrać na nosie samemu Belzebubowi, ale boję się, że nas złapią.	Sahibowie nigdy się nie starzeją. Gdy są dziadkami, tańczą i bawią się jak dzieci. To chwackie plemię!	No cóż jeśli tam ktoś jest na górze, wywołam go i radzę mu odpowiedzieć.	Mój dom jest na grodzie a gdyby Comes się dowiedział żem ja obcego przyjął, możeby razem z nim wyrzucił...	Miała się naprzód uśmiechać, potem patrzeć trochę zdziwiona, trochę przestraszona, potem miała się ucieszyć. Leniuch, nie nauczyła się. Straciłem przez nią dwa dni. Chłopcy mieli się bić na ulicy i samochód miał ich przejechać.	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	Chybaś pan nosem smakował, bo widziałam, jakeś wąchał kawałek chleba Stajesz się pan coraz oszczędniejszym i z czasem dojdziesz chyba do tego, że wdychanie wyziewów kuchennych będzie dla pana dostatecznym pożywieniem.	Co pan na to powie, jeśli się przyznam, że pana szukałam?	Na co? O! panie Dembowski, szczęśliwy każdy, czy to mężczyzna, czy kobieta, kto serce i umysł swój zajmie poważnemi rzeczami, nauką, pracą; bo przez to wiele dobrego innym zdziałać może i sam nierównie lepszym się staje.	Nic szczególnego. Przeważnie mówiłeś od rzeczy. Zrozumiałam tylko, że coś cię dręczy.	Czy się to na co przyda?	Dowiesz się o niej kiedyś, Aramisie; na teraz chcę naśladować powściągliwość w mowie siostrzenicy doktora.	Dziwi to pana, że mówię tak szczerze? ale to już pana wina.	Gdyby tak mnie spytano jabym dawno tę jędzę i sekutnicę wyprawił stąd na cztery wiatry.	Jakto? cóż widzicie? czego się domyślacie? mówcie.	To ci do niej, że my ją kupimy	Zrobiłby pan bardzo ładnie, panie Józefie, gdyby pan teraz przyszedł.	A czy długo bratanek pański chodził do niego?	A do mieszkania można?	A no! dobry teraz, pewnie, gdy się spasł I wilk gdy niegłodny, krowie się ogonem kłania. Miałbym ja to co on, takżebym dobrym był.	Ani na chwilę!	Bracie Jurandzie, czego chcecie? Czy chcecie darować jeńca wolnością?	Dla mnie będzie nowa. Byłam w życiu trzy razy na operze.	Dlaczego? bo jestem giermkiem wykształconym w najlepszej szkole waszej wielmożności, jak wasza wielmożność znów jesteś najznakomitszym i najgrzeczniejszym rycerzem w świecie. A w takich razach słyszałem, że tyleż zyskać, ile i stracić można. Mądrej głowie dość dwie słowie.	Do działów! Chcielibyście! Co dostała we wianiewiano podnosiła głos coraz silniej.	Powiedziałem, że pójdziesz za niego... dałem słowo, że pójdziesz za niego, to pójdziesz!	Tak, jestem przy tobie Jestem przy tobie i mam przed sobą piękną przyszłość, i nawet trochę pieniędzy. Patrz, ojcze, masz, weź je i poślij prędko kogoś po wszystko, czego ci trzeba.	Znany nam jest powód jej ucieczki Sądziłem, że tobie także jest znany.	A co myślą o nim żołnierze?	A więc wiatrówka?	Co to jest?	Czy będzie dziś u państwa hrabia de Monte Christo?	Czy jesteś w stanie powiedzieć, kim są ci dwaj pechowcy?	Cóż mam uczynić w Warszawie?	Dlaczego powierzyłeś Fenicjanom wielką tajemnicę państwa?	Gdy ja strzegę okna, on drzwi pilnuje.	I owszem I właśnie dlatego chciałbym mieć pana zawsze przy sobie.	Ja, choć obcy panu Solskiemu, zapobiegam i będę zapobiegał katastrofie, o ile mogę...	Jaką?	Kochałeś kogo tak, jak mnie?	Kreza przecie toć ją właśnie obrębiasz w tej chwili.	Któż wasze?	Listy?... Napisz sama.	Mów śmiele, wierzym ci! Cóż owa kolubryna?...	Nauka, Filozof spytała Hela z perfidną minką.	No, to spróbujmy może matematyki; jej prawdy przynajmniej są nieporuszone, niezmienne, przepotężne.	O!	Podług rozkazu: kazałem ich powiesić.	Pozycja społeczna, Praca, Walka klas odpowiedziała panna Izabela.	Proboszcz ma rację	Pssst!	Tak, Mokumie.	Tak, panie: narzędzi rolniczych, bydła i koni.	Tak. Zamieszkałam w małym hoteliku.	Tembardziej, panienko moja, dodał cicho Eliasz, iż ja was opuścić muszę!	Ważna mi nauka.	Więc to nieprawda?	Wtedy, gdy tu jechałeś?	Z nią? Sam ci to gadał?	Za trzy reale będzie tego ze sześć kwart.
Gdybym słuchał jeno głosów afektu i słusznej koleriikoleria, właśc. kolera (daw.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Bo dom onego majstra, mości panowie, to nie dworek na wsi, co go można rozrzucić i spalić, i pojachać sobie het z wiktorią. Tam cała respublika gdańska przyjdzie majstrowi na odsiecz, a ten Gdańsk to bestia harda, co nieraz i królowi jegomości do oczu skakała. Tedy, kto tam chce wygrać, niech ma za sobą senat miejski. Póki ja, człek obcy, chciałem onemu tutorowitutor (daw., z łac.) podopieczna, wychowanka., a słuszniej mówiąc, wiktymę, to te wszystkie łyczkowełyczkowy (daw., pogard.) we własnej osobie, osobiście. po swoję rodzonęswoję rodzonę żeby nie wiadomo, jak się starali., to z jenszej. Tylko niech pan starościc weźmie wszystkie potrzebne pargaminypargamin (daw.) prawdziwy, rzeczywisty. starościanka. Pójdziem do burmistrzów i wszystko to zaświadczym, a wonczas już nie my, jeno sam urząd miejski weźmie pannę starościankę za rękę i solennitersolenniter (łac.)	Nie o to chodzi, co kto lubi, tylko o to, gdzie jest rozum, ergoergo (łac.)	Wybornie. Zatem nie będę dotykał kwestii pana Kazimierza, chociaż... jakkolwiek jest to młodzieniec zdolny i sympatyczny, niemniej może bardzo wpłynąć na przyszłe stanowisko pani.	Widzę, co pana tu sprowadza, chcesz pan się dowiedzieć kto jestem? Nie będę zwodził pana i wręcz mu powiem, że nazywam się licencjat Samson Karasko i z tej samej jestem wioski, co Don Kichot z Manchy. Szaleństwo tego biednego szlachcica, który we wszystkich znajomych litość obudza, bardziej mnie od innych przykrość robiło i wytłumaczywszy sobie, że ozdrowienie jego zawisło od spokojności i pozostania w domu, postanowiłem sobie jakim bądź kosztem sprowadzić go na wieś, a już mnie to raz sporo kosztowało. Trzy miesiące temu przywdziałem w tym celu zbroję i w postaci błędnego Rycerza Zwierciadeł, spotkawszy go, wyzwałem na ostrze, pod warunkiem, że zwyciężony zda się na łaskę i niełaskę zwycięzcy. Miałem zamiar zapakować go na cały rok do domu, myśląc, że tymczasem będzie go można wyleczyć. Los jednak inaczej rozrządził, Don Kichot mnie zwyciężył i zamiaru do skutku nie mogłem doprowadzić. Don Kichot triumfujący odjechał, a ja z ran leczyć się musiałem. Pragnąłem się jednak spotkać z nim jeszcze w tym samym zamiarze i tym razem zwyciężyłem go, a ponieważ najskrupulatniej wypełnia wszystkie przepisy błędnego rycerstwa, przekonany jestem, że jak najdokładniej dotrzyma warunków walki, dał mi na to słowo. Wszystko już panu powiedziałem i proszę pana, żeby się Don Kichot o tym nie dowiedział, bo wszystkie usiłowania moje w niwecz by się obróciły, a biedak ten nie odzyskałby rozumu, który w gruncie jest doskonały, tylko nieco bzikami o błędnym rycerstwie pomieszany.	Cóż robić? Jeżeli kto pije, to ma do tego tysiąc i jeden powodów, a ja mam tysiąc i siedm.	Hę? To stara wiadoma rzecz, że oni długo jednego nie lubią. Naszemu panu śmieje się Kraków!!	Jutro rano i dni następnych będą dostarczane świeże zapasy. Starosta raczył łaskawie zezwolić na to.	Myślisz, że to już wszystko. Pełne ma chlewy świń, karmi je tak, że się ani jedna ruszyć nie może, a rznie tylko najtłuściejsze.	Przecie dobrana choć raz para: osioł z koczkodanem Tak mi się to podoba, że pożyczę panu Szekspira. Tam znajdzie go pan na półce.	Słuchaj mnie uważnie w bibliotece, w szafie z książkami, w tej, co stoi pod ścianą salonu, na najwyższej półce, za książkami stoi skrzyneczka. Wyjmiesz z niej to, co jest w środku, sztandar, i przyniesiesz mi tu.	Tak Tak jest; czwarta ściana twojej celi wychodzi na zewnętrzną galerię, jest to coś w rodzaju krużganka, po którym przechodzą patrole i gdzie czuwają strażnicy.	Wszelako, pani, widziałem go i to tak pewnie, iż ująłem jednego z jego koni. Ot, stoi tam okulbaczony, jeszcze na boisku.	Jak to, proszę pana pan mi przecież nie powie, że pan zaczyna się nudzić?	Nie to! Jeno aby ludzi więcej zebrać. Moja chorągiew i pana Stankiewicza ku nam się przymkną. Jeżeli zaś już rozbite, co być może, to także ludzie będą pojedynczo do nas się kupili. Nie bez tego, żeby coś i szlachty nie napłynęło. Przyprowadzimy panu Sapieże większą siłę, z którą snadniej będzie mógł coś począć.	Bardzo interesująca figura, ta druga Madame kawał chłopa; żona pedeka jest zwykle mężczyzną, co ułatwia pedekowi zrobienie jej dzieci. Następnie, Madame nie mówi o zboczeniach męża, ale wciąż mówi o tem samem zboczeniu u innych, jak kobieta świadoma rzeczy i przez ten częsty narów, który sprawia, że lubimy znajdować w innych rodzinach skazy od których cierpimy w naszej, aby dowieść samym sobie, że nie ma w tem nic wyjątkowego ani hańbiącego. Mówiłem panu, że to istniało we wszystkich czasach. Jednakże nasza epoka wyróżnia się specjalnie pod tym względem. I mimo przykładów, które zapożyczyłem z XVII wieku, gdyby mój wielki praszczur Franciszek C. de La Rochefoucauld żył w naszych czasach, mógłby powiedzieć o nich z większą racją niż o swoich, no, Brichot, pomóż mi pan: „Rozpusta istniała zawsze, ale gdyby osoby które wszyscy u nas znają zrodziły się w dawnych wiekach, czy mówionoby dziś o zboczeniach Heliogabala?” Bardzo lubię to: „które wszyscy u nas znają”. Widzę, że mój roztropny krewniak znał ewidencję swoich najsławniejszych współcześników, jak ja swoich. Ale takich ludzi jest dzisiaj nietylko więcej, mają też coś odrębnego.	Nie mędrkuj, bo to nie twoja sprawa. Skrzywdziłem cię kiedy?	Uczę się tego tak samo, jak bym się uczyła po francusku To to samo, co gwara tubylcza w Indiach. Ludzie zdolni starają się jej nauczyć. Mnie się tutejsza gwara podoba i Colinowi również.	Ha! cóż robić!... Boję się, panie, niewdzięcznego serca; jak Boga kocham, tak się boję! Znajdź mi pan taką drugą, jak pani Połaniecka, to nie będę się i dnia namyślał. Ale!... Czego mam życzyć? syna czy córki?	Komu by od takich hałasów nie dzwoniło. Ale dziś będziem mieli spoczynek. Pospali się tam na dobre. Można by ich zejść jak niedźwiedzia w barłogu; nie wiem, czyby ich nawet rusznice przebudziły.	Ach, czy znam!... Od pół roku zasypują nas listami, a dziś słyszałam o nich od pana Kazimierza, że to są niesmaczne pyszałki.	Ależ to małpa, makak, gibbon, koczkodan, orangutan, pawian, goryl czy inna pokraka! Nasz dom zajęły małpy, które wlazły tam po drabince podczas naszej nieobecności!	O kim to ty mówisz?	Pan... pan... Więc to pan!	Proszę pana Chciałem zawołać o pomoc dla pana, to wszystko.	Tak wcześnie! Oho! To go dobry duch natchnął.	To i chwała Bogu, że spać chce... to i zdrów będzie	Ale to jest tak dziwnie ładne...	Co waćpanu takiego? na Boga! nie krzyczże tak!	Dlaczego? i jak mogę to zrobić, mając tam pacyentkę?	Jak to do kogo? No... do Polaków.	Nie kłam, stary człowieku, albowiem dziś byłeś z Winicjuszem na Ostrianum i pod naszą bramą.	To prawda, proszę pana Przepraszam najpokorniej tego człowieka, który był zawsze dla mnie dobry... ale cóż chcieć! Byłem wtedy szalony, wpadłem w szał.	O! nie doczekałby tego uchowaj go Panie, żeby śmiał coś podobnego nawet pomyśleć, jeżeli nie chce zginąć najstraszniejszą i najhaniebniejszą śmiercią, jaką kiedy bądź zginął zbyt surowy ojciec, co ważył się podnieść zuchwałą rękę na pieszczone członki córki zakochanej.	Jak długo jego życie potrwać może, gdyby pozostał w tym stanie i żadne dotychczas używane lub przeze mnie znane lekarstwa nie okazały się skuteczne?	O, ładnie, ładnie! Widziałże kto, by Czarna Pantera otwierała tak szeroko paszczę, kaszlała, wyła i tarzała się jak wariat po ziemi? Pamiętaj, że i ty, i ja jesteśmy dziś władcami dżungli!	Poprzysiągłem, mam tego dosyć; wąsy zapuszczę, do kapoty powrócę, ale rozwiązać się muszę, żebym nie rachował się za żonatego przynajmniej.	A więc siedem sprzysiężonych armii pokonało tego człowieka; cud boski zwrócił mi tron moich ojców po dwudziestu pięciu latach wygnania; przez te dwadzieścia pięć lat studiowałem, badałem, zgłębiałem ludzi i sprawy Francji, ziemi, która była mi obiecana, aby w jednej chwili, kiedy już osiągnąłem cel moich pragnień, ta siła, którą już dzierżyłem w ręku, wybuchła i rozerwała mnie na strzępy!	Cha, cha, cha! Naturalnie, że jej nie potrzebujemy szukać	Chowaj Boże! A! prawda, pan chorążyc jej nie widział?	Coś nowego, ksiądz Biskup nas wszystkich, wrogów swych na obiad wołać raczy! Posły biegają na wsze strony, nagląc, abyśmy szli.	Fiesole, Fiesole Czy pamięta pani ten krużganek na górze pod franciszkańskim klasztorem i ową ławkę kamienną, z której widać Florencję, całą w złotej śreżodześreżoga	I wszystko! Nawet patent na wódkępatent na wódkę (daw.)	Nie bluźnij, dziecko moje W tym kraju widywano dziwniejsze cuda...	Nie ma nadziei.	Nie szukałam go. Spotkaliśmy się przypadkiem. Zachwycił mnie jego talent, wielki talent. Gdy mi powiedział, że mnie kocha i że odbierze sobie życie, jeżeli go odepchnę... Dlaczego nie miałam zostać jego narzeczoną?...	Nie. Nie wymyśliłbym.	No, córuś! Szykuj się tedy na ślub i wesele, któreś doprowadziła do skutku.	Sądzę, panowie żeście nie zrozumieli dobrze, że pomiędzy mną i panem de Monte Christo zaszło coś nader ważnego...	Wczoraj podjęto na nowo śledztwo w sprawie morderstwa. Pośród zeznań słynnego detektywa Barnesa, jakie podaliśmy już poprzednio, należy podkreślić, że dama owa przedstawiła się jako Róża Mitchel, w chwili gdy mu zleciła szukanie skradzionych klejnotów. Dziwnym atoli sposobem, wycięto znaki z wszystkich znalezionych w jej mieszkaniu sztuk bielizny i odzieży, co zdaje się świadczyć, że nazwisko było przybrane.	We śnieli czy na jawie?	Wojtek, niech już wyjeżdżają na kolej, daj ten frachtfracht (z niem.)	Zabrałeś termos z herbatą, Karol? Co? Termos z herbatą. Nie? Boże kochany, ogłuchł czy co. Z her-ba-tą!	Zachwycony! Tym bardziej, że nigdy nie byłem obecny przy sprawie tego rodzaju, a ta jest bardzo zajmująca.	Zgoda. Akceptuję z jednym zastrzeżeniem: najpierw trzeba się stać owym lepszym lekarzem, więcej czasu poświęcić studiom w klinice, a nie jakimś tam standardowym chorobom, które pani niczego nie nauczą.	Świat jest wielki a ludzie na nim rozmaici.	Ja wiem, że mama mi dobrze życzy, ale ja też mam swój rozum...	Jak sam kamień. Ino bym radziła nakryć czym ciepłym i wedle głowy takoż zatulić, bo jak ją powietrze owionie...	Właśnie, że jest taka, jak ci mówię. Będą ludzie z organizacji i będą tacy jak ty, których należy oświecić i wziąć w rękę.	A macie pieniądze?	A tośmy babę przyhaczyli! Cha, cha, cha...	A więc poślij strzałę w lewy bok samca, a celuj w serce.	Ach, panie pułkowniku! weź mnie pan do swojego pułku. Od śmierci pana mera boję się sam siebie. On chciał, abym został żołnierzem... niech się stanie jego wola. Wiem, że mówił panu o mnie, więc może pan pobłażliwym dla mnie będzie.	Aha! co... Z wdówką? z wdówką	Bo rozum mam, rozumiesz pan?	Boże mój! Toć ja jestem ten Kazio! Krysiu! Tyś moja Krysia!... Już teraz ja bym przysiągł, żeś ty prawdziwa Krysia!	Był pan mecenas Neuman i powiedział, że wpadnie za godzinkę.	Cień, Wina, Obraz świata	Co słychać nowego?	Czemuż by mnie miano uśmiercić?	Cóż, gdyby stało mi się coś złego, chciałbym, aby moja córka była szczęśliwa.	Gdzieżbym ja śmiała...	I przetrzepiemy ich, przetrzepiemy, przetrzepiemy!	Idź pan przywitaj babunię.	Ja mam najdziksze tygrysy	Ja... ja będę musiał donieść o tym panu rektorowi!	Mizoginia, Małżeństwo odparł lord Henryk, biorąc papierosa z papierośnicy i wyjmując złote pudełko z zapałkami	Mniejsza już o jego język, Dick! Podaj nam treść jego przemówienia.	Może przeszkadzamy panu?	Mój kochany hrabio Ma pan szczególny dar prawienia niegrzeczności.	Mów głośniej.	Naprawdę	Naprawdę? W jaki sposób pan z nim się zaprzyjaźnił?	Ni.	Niech mi Józef codziennie rano przypomina, że muszę się ogolić.	Od rana?	Panie Kotowski, słyszałem o panu wiele dobrego.	Panie, czy pan się tylko bawi, czy trochę i obserwuje?...	Pewnie pojechał do Konstantynopola!	Pomyśl, pani, jaką wyrządziłaś mi obelgę: tkwi ona tu	Prochów skąpo Przy takim ekspensieekspens (z łac.)	Romanse!	Spudłowałeś rzetelnie.	Tak! uwolni! Tu prawo grunt! Uwolni! ba! Ja odpowiadam za niego przed gubernatorem! Wam się zdaje, że ja tu pan sam sobą, i że mogę co chcę.	W tej chwili, Mistrzu! w tej chwili dam Mistrzowi statut Loży i Wyznanie Trzech Kanonów Wiedzy.	Wolałabyś o Baldim?	Wszystko jedno.	Wyszedłem z Taboru.	Z włosów tylko, bo zresztą są znacznie piękniejsze.	Zapłaćmy i zmykajmy.	Zgadła pani. Sprowadziła mnie tu niedola osoby trzeciej, będąca zarazem wielką sprawą czy wielką niesprawiedliwością społeczną.
Nie jesteś pierwszą osobą tego zdania Jesteś drugą. Pierwszą byłem ja sam. Otóż uważaj. Biorąc to wszystko pod uwagę możemy przypuścić, że była to wówczas osoba w pełni rozkwitu i z wszystkimi szansami powodzenia. Nie mogła tedy liczyć więcej niż lat dwadzieścia osiem. Dwadzieścia osiem plus osiem daje nam trzydzieści sześć. Czyli poszukiwana przez nas „pani B.” jest w wieku od dwudziestu sześciu do trzydziestu sześciu lat. Teraz kwestia wyglądu. O ile się orientuję, Jacek ma ustalony gust. Podobają mu się wysokie blondynki o ciemnych oczach. Tu też mamy pewną wskazówkę. Poza tym możemy założyć, że „pani B.” nie jest osobą brzydką i raczej wytworną. Możemy też nadmienić, że nie jest pozbawiona ani taktu, ani dobrych manier.	Pojmuję prawdę słów twoich, księże Stanisławie, i zewnętrznie urobiłem już siebie według téj prawdy. Jakiekolwiek uczucia grają we mnie, nauczyłem się być na zewnątrz spokojnym i rozważnym w słowach i czynach. Ale, najwyższego stopnia panowania nad sobą, to jest pogody myśli, mimo wszystkiego coby ją zaćmić mogło, spokoju wobec samego siebie nawet, nie zdołałem w sobie jeszcze wyrobić. Wiem, że to koniecznie potrzebne, ale cóż chcesz, księże Stanisławie, człowiek całe życie się uczy. Otóż i ja teraz przechodzę szkołę zwyciężania swoich niecierpliwości i zawładnięcia sobą, tak wewnętrznie, jak i zewnętrznie.	Dlatego że się nie zna na malarstwie? Ale to dobra kobieta, nieprawdaż?	Dobrze, ale to zależy ode mnie, a ja się nie zgadzam	A choćby mi to i sam książę powiadał, inaczéj mu nie odrzeknę! odezwał się więzień.	Do księdza Biskupa przybyłem od mojego pana Ano nie mam szczęścia, bo mi już zwiastowali że Pasterza nie zastałem i nie powróci rychło, ja też tu pomodliwszy się tylko relikwiom świętym magdeburgskim... nazad jadę.	Nie będę tego pewien, dopóki nie zobaczę ich na ziemi A zresztą czy pan wie, panie Smith, ile tuzinów tych psotników znajduje się na górze?	Przysłano z Pragi Włocha Ma listy do Augusta, do was i jeśli się nie mylę do wielu innych. Chcą go tu nam posadzić jak dozorcę, jak szpiega. To rzecz dla ciebie obelżywa! więc wiary w nas nie mają? Są więc ludzie, którzy im donoszą, że Elżbiecie się dzieje krzywda?	Czy nie wystarczy to, co już zrobili?	Cóż w tym dziwnego? Waszmość zapewne nie wiesz, że tonący i brzytwy się chwyta.	Przyjacielu Nie łudź się daremnie; ten atak skazał mnie już na wieczne więzienie; aby uciec, trzeba móc chodzić.	Tak, na moim ulubionym Lohengrinie. Wagnera przekładam nad wszystkich muzyków. Taki jest głośny, że można ciągle mówić i nie być słyszaną. To duża zaleta, panie Gray, nieprawdaż?	Nie, dwa i to zawsze na chwilkę, bo pamiętasz, że mama zaraz po jéj wyjeździe wyjechała z Magdzią na całe lato do ciotki Lipowskiéj.	O, nie, Valentine, bo ja wszystko przewidziałem i w ten sposób zwyciężyłem naszego wroga. Będziesz żyła, Valentine, będziesz żyła, aby kochać i być kochaną, aby być szczęśliwą i dać szczęście Maksymilianowi. Ale aby żyć, musisz całkowicie mi zaufać.	Po co? Cóż nas obchodzi to wszystko, co było czy mogło być? Czyż nie tak?	Nie byłem, bom już w GalacieGalata	Nie, Troubert.	Tego nie twierdzę stanowczo.	Dziura by się w niebie nie zrobiła. Oczywiście jest to słaba strona tego systemu, który przeznaczyłem tylko na własny użytek. Co gorsza, sposób, w jaki wybuch następuje, jest stale słabą stroną naszych bomb. Usiłuję wynaleźć zapalnik, który by się dostosowywał do wszystkich warunków akcji i nawet do nieoczekiwanych zmian tych warunków. Mechanizm giętki, a jednak idealnie precyzyjny. Zapalnik prawdziwie inteligentny.	Chyba nie Pojechały do Obronnego, tam zawsze nocują.	Nie mam. Powiedziałem już panu, że pożyczyłem je sobie.	Nie pojmuję, Barrymore, jak mogłeś przemilczeć tak ważny szczegół...	No, że pan nie będzie mi właził w paradę.	Obecność twoja, Rumi, była mi bodźcem do męstwa. Nie chciałem w oczach twoich uchodzić za niedołęgę.	Przecie nie będzie szperać po moich rzeczach Krzych jest dżentelmenem.	W ogóle nie wiem, o co właściwie chodzi.	Ale gdzież on leży? Ach, Jezu, żeby to ja mogła jemu rany opatrować, ziółeczka podawać, jako żonie się godzi! A tu nic, ach, nieszczęście!	Moja Róża, dlaczego nie wypada? Ja wiem, co mężczyźni opowiadają o nas, mnie wszystko Bernard mówi, on mi opowiadał taki jeden zabawny kawał, że umierałam ze śmiechu.	Ja tu, nie kto, jestem starszą do usług waszych!	Moja Emilko, znam twoją przyjaźń dla pana Połanieckiego, ale sądź tych dwóch ludzi z ich uczynków, nie ze słów, i porównaj ich z sobą.	Wnet się postaram, by go usposobić jak najlepiej dla nas. Do widowiska, które oglądamy, wracam natarczywie. Skończył się atak skoncentrowany pospolitości, skorej do wierzgania. Na foxtrocistów i na shimmistów żywioł napierał. Wiedziała przyroda, czego od nich chciała, lecz oni nie mieli odwagi zrozumieć krwi własnej wołania i pouciekali do nudnych szablonów. Wbrew zleceniom prawa przełomowi ludzie zabiegają w tańcu o wyświetlenie nieistniejącej swej teraźniejszości. W tym mdłym zapale zdemokratyczniała nasza plutokracja dzięki hasaniu straciła związek pomiędzy członkami poszczególnymi paskudnego ciała i w separatkach przy koniaku z jajem, przy lichym szampanie, swą nicość łata i dziurę istnienia swojego ceruje. A teraz zagra nam bałabajkabałabajka	Gdzież się zresztą podziała, kapitanie, pańska wiara, że Bóg uratował mi życie po to, by pana ocalić? Ja osobiście nierad jestem jednemu tylko...	Nic to. Będzie trzeba znaleźć inną drogę Niestety zrobiło się bardzo późno.	Niesie artykuł do drukarni! To arcydzieło, w którym nie ma ani słowa do ujęcia, ani wiersza do dodania.	Chciałabym nią być. Ale teraz już za późno. Dziękuję Bogu i za to, że dał mi przynajmniej chleb.	To ja ci kazałem ostać moją macochą? Ja cię też pewnie niewoliłem, byś się tłukła z każdym, kto jeno chciał, co?	Ja! do kościoła! Sierotom modlić się trzeba goręcej jeszcze, bo Bóg im tylko ojcem i doradźcą.	Może doktor to potrafi zrobić. Matka mówiła mi wczoraj, że jej pragnieniem jest jak najprędzej umrzeć, a ostatnie chwile życia spędzić w klasztorze. Widziałem nawet listy, które pisała do jakiegoś klasztoru w Krakowie. Chce tam zamieszkać.	O, to drobnostka! Ja byłem w Simli na wiosnę, właśnie kiedy Stalky, zagrzebany w śniegach, zaczął bezpośrednio korespondować z rządem.	Wiem... dlatego też spodziewałem się, że tak się potoczą sprawy.	Panno Święta, co by to był za piękny przód do ołtarza w parafii. Och, mój drogi, kochany panie, niechże to pan da do kościoła, zbawi pan swoją duszę, a tak, to ją pan tylko gubi. Och, jaki pan w tym ładniuśki. Zawołam panienkę, żeby pana zobaczyła.	Ale jest jeszcze sto tysięcy franków	I tem lepiej dla niej Ale pan gotów nas posądzić o brzydką obmowę.	Jak to waść rozumiesz?	Porachujemy jeszcze raz.	Tak, tak. To ja.	A to starszy mówił mojemu, jako w kasie brakuje dużo. Wójt już lata po ludziach i skamle o pożyczki, aby choć chyla tyla zebrać, bo ledaleda (daw., gw.)	Ach, więc to Jerycho? Sławne w Biblii z trąb Jozuego! Sławne w Ewangelii z uzdrowienia ślepego!	Ale ten nieszczęśnik jest całkiem pozbawiony rozumu.	Bardzo tego żałuję widoki cudne, potrzeba wiele swobodnego czasu, żeby się nimi nasycić.	La mnie. Żeś to pamiętał, Jantoś	Może to jej imieniny pojutrze?	Mówili mi, że po wsiach chodzi i wszystkich się wypytuje o jakiegoś Kubę...	Niech mi pani powie: „Jesteś, przyjacielu, zanadto obcesowyobcesowy	Proszę się streszczać	Tak, bracie Samie, już to pod względem wdzięcznych ruchów...	Teraz, mów, odezwał się.	To ty szedłeś za nim?	To wyście, panie, szlachetny rycerz z Bogdańca?	Zbierze się może z osiemset rubli...	I znowu... oczywiście, Canniff, Toncey i Barnes. Już pani gotowa? Canniff, Chicago. Proszę doczepić mój prywatny wagon „Konstancja” z Santa Fe w przyszły wtorek po południu do specjalnego pociągu nowojorskiego, a w Buffalo podać go N.Y.C. celem odstawienia do Albany. To dla Tonceya.	A! Tak! Traddles! Zawsze taki poczciwiec! Gdzieżeś go, do diabła, upolował?	Członek Papuzińska zaproponowała wysłanie kilku młodych panien do uniwersytetów zagranicznych...	Dobrze! I co dalej?	Ja?...	Najjaśniejszy Panie, melduję pokornie, że zegar zamkowy wybił pół do dziewiątej, czas najwyższy rozpocząć egzekucję.	Pani przyszła do kogo?... pod puder.	Przeciwnie, zyskają... Współzawodnictwo zachęci je do pilności...	Tyś ostateczna grymasu bezwiedność. Ja jestem wyraz. Obaj my mieszkańcy i delegaci krainy milczenia.	A co słychać poza tym?	A nosiż na piersiach watowaną załóżkę?	A ty?	A! Extinctor draconis latrator Anubis	Ach	Ależ, mówże już!...	Aš nieko nežinau nė jų, nė jūsų papratimo, bet be Baniutos iš čia nesijudinsiu.	Chyba wczoraj	Co Chiny?	Co mi waćpan prawisz?	Co panu jest, panie Stanisławie?	Cóż by tu robić, gdy przyjdą?	Dokąd pan jedzie?	Dėl ko gi jūs taip mislyjate, jog aš nemoku tikrą meilę pažinti ir laikyti pagal jos verčią?	Guma! Guma! Ocean gumy! Atrament i krew, wszystko razem pomieszane. Potrzymałem przez chwilę głowę tego bydlaka nad łacińskim zadaniem szkolnym na poniedziałek	I panią! Ot, jestem szczery!	I ręce, i włócznie, i krowy?	Jesteś przesądny, panie?	Książka, Pozycja społeczna	Musi być królem Tyranem.	Mów pani	Na, taip, tą lietuvninkę. Tu turėjai lietuvninką, o ji lietuvninkę. O kad slėpeisi su savo lietuvninku, vienok visi dabar dažinos.	No, przesada...	Ocalony!... Uwolniony!...	Pan powiedział, pomówienia? Ktoś mnie o coś oskarża?	PardonPardon (fr.)	Później, później	Rękawiczki!	Trzydzieści, panie... trzydzieści tysięcy rubli, panie... Bardzo, panie... bardzo!	Z ojcami naszymi sługiwał!	Zniknij!
Wtedy kazałem mu powiedzieć, że skoro porozumieć się nie możemy co do zapłaty, nie tracę nadziei, że zechce przynajmniej wyświadczyć łaskę mojemu koledze z pod „Złotego orła” i jemu także da co zarobić. Ale pan Porthos odpowiedział mi, że moja oberża jest najlepsza i życzy sobie w niej pozostać. Odpowiedź ta była zbyt dla mnie pochlebna, więc nie mogłem nalegać, ażeby się wyniósł; poprzestałem tylko na prośbie, aby ustąpił mi swego pokoju, który jest najładniejszy ze wszystkich, a zadowolił się milutkim gabinecikiem na trzeciem piętrze. Na to pan Porthos odpowiedział mi, że oczekuje lada chwila przybycia swojej kochanki, jednej z najznakomitszych dam dworu, powinienem więc zrozumieć, że pokój, zaszczycony jego pobytem, aż nadto mierny jest dla takiej osoby. Pomimo całkowitego uznania dla prawdziwości słów jego, czułem się w obowiązku obstawać przy swojem. Ale nie mogło być o tem ani mowy. Położył pistolet przy łóżku, oświadczając, iż za pierwszem słowem o jakichkolwiek przenosinach, palnie w łeb temu, kto poważy się wtrącać. I odtąd już nikt nie postał u niego, prócz jego pachołka.	Wahałem się trochę, bo dwóch już mamy, ale wkrótce przyszedłem do przekonania, że w takim majątku jak Krasowce, pracy i nauki wystarczy i dla trzeciego. Panna Zdrojowska powiedziała mi, że pragnie koniecznie zastąpić w tym wypadku pana Donimirskiego. Ona pragnęłaby zastąpić wszystkich, we wszystkich podobnych wypadkach. Na nieszczęście, Krasowce, będąc fortuną znaczną, nie są przecież kopalnią złota.	Nie wątpię o tym ale niech mi pan wierzy: obecna chwila jest wymarzona. Dla człowieka zasad to piękna sposobność do poświęcenia się. Może pan nie znajdzie drugiej tak sprzyjającej, tak humanitarnej. Nie ma nawet kota w pobliżu, a z tych starych domów skazanych na zagładę byłaby porządna kupa gruzu, tam gdzie pan stoi. Nigdy już nie będzie pan mógł mnie dopaść, narażając w tak małym stopniu życie i własność obywateli, za których ochronę pana opłacają.	Zapewniam cię, że się mylisz. Było tak, jak mówię, a do tego doszedł jeszcze jego zły humor, który zauważyłeś. Ale nie sądziłam, że warto ci o tym mówić.	O! Mógłbym wyrabiać i powietrze potrzebne na moją konsumpcję, lecz mi to niepotrzebne, gdyż mogę wypłynąć na powierzchnię morza, kiedy mi się podoba. Jednakże, jeśli mi elektryczność nie daje powietrza do oddychania, to porusza pompy potężne, nagromadzające je w zbiornikach właściwych, co mi pozwala przedłużyć w potrzebie mój pobyt w głębi morza, a nawet pozostać tam, gdy chcę, bardzo długo.	Wiem o tym, panie Copperfield że panna Trotwood, jakkolwiek jest nader szanowną osobą, bywa czasem nieco żywa. Pamiętam, wszak znałem ją, gdy byłem skromnym pisarzem w kancelarii pana Wickfielda. Pamiętam i nie dziwię się, jeśli obecne okoliczności zaostrzają jej temperament. Dziwić się raczej wypada, że znosi to wszystko tak heroicznie! Otóż chciałem powiedzieć panu, panie Copperfield, że pomimo to matka moja i ja albo Wickfield i Heep, jeśli tak się panu lepiej podoba, jesteśmy do usług panny Trotwood, o ile to będzie w naszej możności.	Przyjacielu gwiazd! zdobyłeś wielką wiedzę. Strzeż się, by się to nie stało zarodkiem pychy! Żaden człek mający prawo przed oczyma nie mówi skwapliwie o tym, co widział lub spotkał.	I czy się nie bardzo zdziwisz, gdy powiem, że mi się wówczas już zdawało, że wszelkie raz powzięte przywiązania, wbrew wszystkiemu, do grobowej przechowasz deski? Czy się myliłem, Agnieszko?	Do kroćset tysięcy diabłów! Że też mnie to nie przyszło do głowy!	Cóż to pani do snu nie idzie?	I chaldejscy także, a jednak i ci, i tamci sprzysięgli się przeciw nam... Nie ma prawdy na świecie, mój książę!...	Czy nie rozporządzasz pan środkami, które pozwalają sięgnąć aż do samego dna jego sumienia? Zręczny to człowiek; odgrywa zapewne komedię czelności.	Nie, mój jegomość, jeno mi się jeść okrutnie chce.	Ot tak! chrześcijańską duszę zaprzedawać nie godzi się...	Tej babie, którą pan protegujesz, niech dadzą dwieście rubli i niech idzie się zapić. Ona cała ze swoimi szczeniakami nie warta pięćdziesięciu!	Krewniakiem przyznają, któremu niczego nie potrza albo i z pełną garścią przychodzi, na inszych, choćby rodzonych, piesków się ano spuszcza...	Bo mi było wstyd. BijatykaMyślałem, że mnie pozwą, jako rycerzom przystało, na walkę konną albo pieszą, ale to zbóje, nie rycerze. Pierwszy Wilk udarł deskę ze stołu, Cztan udarł drugą, i do mnie! To i cóżem miał robić? Chwyciłem ławę też, no... i wiecie!...	Co się mamy liczyć?... Leszki pójdą wszystkie z nami, bo to ich sprawa, pojednają się... kmieciów też dużo jest, co chcą spokojnie swoje lechylecha	Ciężką miałem robotę Umiał on i do lewicy przerzucać.	Myli się pan.	Oddałam się w służbę pani Ramszycowej, mam pół dnia zajęte.	Tak, pytam pana, do jakiej pan należy redakcji.	Więc idźcie ubrać się w skafandry.	W imię Ojca i Syna... Iluż ludzi ma zamiar zgubić ta kobieta?... Bo, o ile wiem, a zapewne i dla pana nie jest to tajemnicą, że jeżeli Stach wpadł w nieszczęście, to tylko przez nią...	Krzysztofku! Krzychu najmilszy! czemu to na innych napadasz, że trefnisiow trzymają, kiedy sam nie tylko mnie trzymasz, ale osobno za zagadki dopłacasz?... Dajże mnie jeszcze dukata, to ci powiem drugą zagadkę.	Ożywi się za chwilę	Życzeniem mojém jest oszczędzając o ile możność królewicza czułość naradzić się z N. królewiczową.	Ależ to nie błąd przesyłka telegraficzna kosztowała sześć franków siedemdziesiąt pięć centimów.	Dziś przyjechał, nie ma dwóch godzin.	Nie cygań w żywe oczy, hale, myśli, że z głupim ma sprawę...	Zaślubmy sobie dusze po niebiańsku. Niech nas nic nie rozdzieli; ale nie pragnijmy tego, co szczęście nasze może pokalać.	Ja nic nie sądzę ale to wiem, że jeśli pani Magellona na tym psim miejscu siadała, musiała mieć ciało twarde za katy!	Och, Oriano, to już szczyt; rzekłby kto, że ty nie wiesz, iż dziadek króla szwedzkiego orał ziemię w Pau, kiedy my od dziewięciuset  lat trzymaliśmy prym w całej Europie.	Ale gdybym nie wyszła za twojego ojca za mąż, ciebie by nie było.	Nie wiem, kogo masz na myśli, ale nie potrzebuję z tego robić żadnej tajemnicy. Angielka owa nosi dźwięczne imię Elisabeth i używa nazwiska Normann.	Mów ze mną śmiało. Ja cię nie będę sądził surowo... Musiałeś coś tatuńciowi przeskrobać.	Nie wróci, jeżeli wypowiesz odpowiednie zaklęcie	Nie znam aścinego nazwiska a nawet jego oblicze po raz pierwszy w życiu oglądam.	Prawie nie mam odwagi tak bardzo pana narażać	Tego nie mów, wodzu Siły ich przy jego świątobliwości są garścią piasku wobec pustyni, ale Herhor i Mefres są bardzo mądrzy!... I bodaj że użyją przeciw nam takich orężów i obrotów, wobec których oniemiejemy ze zdziwienia... Nasze świątynie są pełne tajemnic, które zastanawiają nawet mędrców, a ścierają na proch duszę pospólstwa.	Wołałam, nie wiem dlaczego nie przyszła	Jest tu obcy szlachcic, ale po niemiecku nie rozumie, możemy mówić swobodnie.	Przecież wiesz doskonale, że jestem Stuart z Appinu, zasię Campbellowie przez długi czas grabili i rujnowali tych, którzy noszą moje nazwisko; ba, zdobyli na nas włości... zdradą, nie mieczem!	A to znowu co za jedni? Czarno ubrani jak duchowne osoby. Jacyś chyba kanonicy.	Milcz, głupia małpo! Wybieraj, jak chcesz. Albo to, co ci każę, albo w trymigaw trymiga (pot.)	Poznajże sobie jw. pan sam, bo to dawny znajomy	Za... no tak, za jedno; rozumie się, że za jedno.	Ale jakie to wesołe facety!	Miranda? Cóż to jest Miranda?	Słuchaj, mały, tylko bez bujania, czy to prawda, że jesteś królem?	To kwiat, co tańcuje,	Ech, to drobnostka!	Jak to?! Czyżby ekscelencja był przypadkiem głodny?	Jakże to? Już mi wymawiasz swoje usługi?	Co, co, co? To prawda?	Ale kiedy ja cię zawsze poznam moja kochanko.	A cóżeście tam robili?	Co pan nazywasz fałszywą drogą?	Co takiego?	Czy idziecie bez świateł?	Czy ojciec mówił o naszej sytuacji serio?	Guciu! Guciu! A wstawajże już, śpiochu! Od dwóch godzin szukamy cię po całym ogrodzie, a ty tu sobie spokojnie śpisz pod drzewem. Pięknie przyjmujesz gości!	I ja pragnę jedności tego ładu	Jak co dzień.	Kiedy tylko pani rozkaże	Niezależność mają tylko nędzarze, bo już nawet i miliarderzy są jej pozbawieni. Człowiek posiadający rubla jest już niewolnikiem tegoż rubla.	Och! Bylem ja sobie dowierzałaBylem ja sobie dowierzała	Rzeczywiście tak było. Zawsze tak siedzimy. Cieszy mnie, że przynajmniej we śnie trochę o nas pomyślałeś.	Uciekł? Zginął? Czy porwany?	Wartość, pan mówi! Zaraz panu powiem, czego on dosięga. Jeżeli posiadamy ów klucz, o którym pan mówi, tedy każę zbudować okręt w stoczniach bristolskich, zabieram ze sobą pana i obecnego tu Hawkinsa i znajdę ów skarb, choćby mi przyszło rok go szukać.	A no...	A oczy jakoby z nieba! Od konfuzjikonfuzja	Ależ, panie prezydencie, gdyby pan znał sprawę	Byle jeno Miemcy ustąpiły!	Czemu uciekacie?	Cóż znowu!	Daleko! daleko...	Dlaczego?	Hoch, er lebe! Noch ein malHoch, er lebe! Noch ein mal (niem.)	I ciągle tu tak w kąteczku?	I zarobisz.	Jestem skromnym notariuszem, panie.	Jeszcze trzy razy tyle ostało w domu!	Komu?	Matce, żonie wielebnegowielebny	Mistyfikować?...	Mogę pani dać dziesięć.	Niepodobieństwo!	No?	On mnie drogim swoim panem nazywa! Nieźle już rzeczy stoją!	Panie Józku	Posłusznie melduję, panie rotmistrzu, że przynoszę panu bericht.	Prędzej, prędzej! Znachor! Znachor!	Skrzynia rozbita, obywatelu kapitanie!	Słuchaj Widzisz ty te góry?...	Tak, synu. Mam dla ciebie święte polecenie.	Tak.	Twardy, panie generale...	Wiem, wiem	Zarówno stado wilcze, jak i ludzkie odtrąciło mnie od siebie! Będę tedy polował w pojedynkę, jako obcy w puszczy!
Ja gotówki nie mam, ale co będę mógł zrobić, zrobię panu. Daj mi pan weksle na tę sumę, a ja pokryję do tej samej wysokości pańskie zobowiązanie.	Biedyć-ta duży! Pasyjka niewysoka, ino gruba na dwa palce. Dopiero mój Łakomiec za lufę i w nogi co duchu! To ich jeszcze na trzeci dzień tarmosił strach, jak se wspomnieli, że oni do takiego gada chcieli wygarnąć... A jakby go też człowiek zabił... Rany!	O! kładąc rękę na sercu odparła Julja, zobaczysz miłość moja nie będzie podobną do niczego, co to wy tem nazywacie wieńcem. Będzie to kwiat aloesu, co wystrzeli raz w życiu, ale ludzie mogą się zbiegnąć, żeby go zobaczyć	A nie pójdziesz ty do domu, nicponiu szkaradny! Ledwie to od ziemi odrosło, już się włóczy jak złodziej. Idź mi zaraz do domu!	Że to jednak przez tyle lat do domu nie zajrzał?...	Nie wiem, jak to było, ale od dwóch dni wiemy i konsternacja tu okrutna... Pierwszego dnia jeszcześmy nie bardzo wierzyli, ale drugiego już nikt nie negował... Co więcej wam powiem: jeszcze wojny nie było, a rzekłbyś, ptaki o niej śpiewały w powietrzu, bo wszyscy naraz i bez powodu poczęli o niej gadać. Nasz książę wojewoda musiał się też jej spodziewać i coś przed innymi wiedzieć, bo się kręcił jak mucha w ukropie i w ostatnich czasach do KiejdanKiejdany (lit. Kėdainiai)	Tak jest ale my do tego haniebnego domu nie powinniśmy dobrowolnie jechać. Niechże nas zbójcy biorą, wiążą i wiozą... Nie my jedni będziem cierpieli prześladowanie, nie nas jednych pomsta zdrajców dosięgnie; ale niech wiedzą, że wolimy śmierć niż hańbę.	Być może; ale niebo świadkiem mej niewinności... (Proszę pani? proszę pani? proszę pani? Nie ma go w domu). Panowie, chciejcie darować, za chwilę jestem na usługi.	I jakże śmiesz myśleć, że ja mylę się, ty nędzny niedowiarku, co wątpisz o wszystkim czyliż nie widzisz tego rycerza, co na siwo-jabłkowitym koniu prosto ku nam zmierza? czy nie postrzegasz złotego hełmu na jego głowie?	Czy jest coś jeszcze do wyrzucenia?	On nie płynie, ale leci, jak gdyby wiedział, że za dwie godziny zdobycz mu się wymknie. Co za zuchwalstwo!	Co pan o nim wie? Przecież wcale go pan nie zna. Zgodził się pan na służbę u niego w dniu, w którym wyjechał nagle pod bezsensownym pretekstem, bez rzeczy, wioząc z sobą ogromną sumę w banknotach. I pan ośmiela się utrzymywać, że to człowiek uczciwy?	Zkądże ci znowu parawaniki przyszły do głowy?	Czyż nie powinniśmy, proszę pani, starać się być mili jedni drugim? Pozwoli pani, że utrę nos. Zapewniam panią że on patrzył na panią z miną nieco bardziej rozanieloną, niż kiedy patrzył na mnie; ale przebaczam mu, że wolał piękność od starości...	Chyba zapomniałeś, Carmaux, że gubernator Maracaibo to szczwany lis i że nie odpuści, byleby tylko dostać mnie w swoje ręce. Wiesz, że między nami toczy się wojna na śmierć i życie.	Po co? Ja pobity, ruszyć się nie mogę...	Dziękuję, bo się istotnie nie sprawdzi. Daję ci słowo, że za niego nie wyjdę	Jakże mało wiesz, biedny mój przyjacielu przecież Bóg dał Hiszpanii za opiekuna w krwawych bitwach, które dawniej Hiszpanie z Maurami toczyli, wielkiego tego Rycerza Różowego Krzyża? Z tego to powodu, wzywają jego pomocy w bitwach i nieraz widziano go w naturalnej postaci kolącego, tłuczącego, tratującego zastępy wrogów	Otóż znam panią od lat i wiem, że brzydzi się pani, że raczej brzydziła się pani zawsze wszelkim brudem, błotem... Skąd mogłem przypuszczać, że zechce pani dobrowolnie ocierać się o ten brud?... Nie, absolutnie nic pani nie zmusza! Zmarnował, zaplugawił pani życie. Obraził panią już tym samym, że pozwolił sobie po nią sięgnąć, zbezcześcił swoimi zdradami. Niczego oprócz krzywdy i hańby pani nie dał, a na zakończenie zrobił panią żoną złodzieja!...	A z kimże on ma się żenić tutaj? czy nie z panną Dembowską którą, albo z panną Jęczmionkowską?	Ach, gdzie bądź. Tu, oto. Nie będzie się go wieszało. Proszę go tylko oprzeć o ścianę. Dziękuję.	Ale mój lama mówi zgoła co innego.	Bojam się... chodźmy już... ziąb mnie przejmuje...	Co to znaczy, księże proboszczu? Dlaczego pan każe mi odkładać wesele?...	Generał Collinson. Bywa u nas czasem na polowaniu. Bardzo zacny staruszek. Radził mi, żebym się bliżej z tobą zaznajomił, Stalky.	Ja nie wiem, czego tonący się chwyta? No!	Jak daleko ciągnie się ze wschodu na zachód?	Mój drogi przyjacielu Jadaj w moim domu i słuchaj rad, a ręczę, że na dobre ci to wyjdzie i fizycznie, i duchowo.	Naturalnie! Przypatrz mi się, chłopcze, jestem człowiek wywiedziony w pole! Udawał głupiego tak długo, aż uwierzyłem, on zaś chytrze wybrał sobie moment odpowiedni i umarł. Ale zapłacę mu! Zedrę kir i kwiaty z jego trumny i podepczę.	Nie szydzić z ludzkiej nędzy! Zresztą dzieci zdrowo wyglądają. Starszego chłopca umieściłam w szkole handlowej, drugi ma zajęcie w redakcji. Dziewczynką pani się zajmie. Jeśli ma talent, tu zostanie, w przeciwnym razie mam dla niej lokatęlokata (daw., z łac. locatus: umieszczony)	Przyszła pani na pogawędkę? Prawda, jaki to interesujący młody człowiek?... Lubię śledzić, kiedy w świeżej duszy kiełkuje i rozwija się jakaś wzniosła idea albo uczucie...	Spodziewałem się tego.	Tak, chodźmy ale byłoby lepiej...	Za to, że ośmieliłeś się spać w pokoju pani...	A tak i nie śmiał na mnie podnieść ręki! Kto wie, czy nie mnie i waszmościowie szyje zawdzięczacie.	Ale broń Boże!	Bóg święty widzi, że nie łżecie	Cicho! Już się zaczyna...	Co dalej?	Co stryjenka mówi...	Co?	Co?...	Cóż mi tam? uczyniąż mi co więcéj nad to, co robią? Żalby mi było młodego człowieka. Wy, tak, macie słuszność, wy powinniście zostać w odwodzie.	Dobrze niech zostanie w moim pałacu, niech się uczy, a gdy zostanie królową, będzie taką samą reformatorką wśród czarnych, jak ja jestem królem-reformatorem wśród białych.	Dzięki Bogu, mnie to nie dotyczy.	Dziękuję za piosenkę.	Gadajcież, panie, kto mnie woła, bo nie pójdę!	I ja wiem. Tacy, jak ty, najlepsi na dzisiaj. Dawniej trzeba nam było żołnierzy	Ja wdziewam granatowy płaszcz i idę. Idę wprost na druty.	Masz słuszność, niebo mówi przez twoje piękne usta. Daj mi je, niech je ucałuję i umierajmy	Nazwiska nie znam, mogę tylko wymienić pierwsze litery.	Nie, Ronno to ja ci radzę! Odejdź stąd!	Niebawem pan zrozumie. Niech pan nie zapomina, że przyrzekłem panu całą prawdę.	No i cóż, jestem z powrotem Nie ma polowania. Idę spać.	Ona nazywa się Priscilla Grant	Pan mnie nie rozumie	Powiedz, że ładnie wyglądałam i dobrze się bawiłam.	Puc! To nie jest pies.	To i dlatego nie ma rady.	W tych sprawach nie można mieć nigdy żadnej pewności	Zarozumialec jakiś! Wżdy pieska ja sam, przez twojej rady umyśliłem.	Zastano go u pana, i za pana go wzięto.	Że też wy, panowie, nie możecie nawet dopilnować adresu swych kochanek! To wstyd szukać ich po mieście!	„Trzykroć prosić będę; gdy zjawię się po raz czwarty, Miłość będzie u bram. Teraz daj mi lutnięlutnię	A córka leśniczego żyje?	A mnie potrafisz kartę napisać?	A warte.	Aha, Leszek. Jaki Leszek?	Aleś go dobrze ustrzeliła!	Ależ, mówże już!...	Ciągnijmy losy	Czego?	Cóż Pita?	Dla kryminału	Felek!	Flirt	Gerai, Marcele, labai gerai!	Ja sam.	Jako wierny sługa króla!	List, Tajemnica	Muszę, skoro pan prawi im impertynencje.	Nigdy, z nikim?	No tak	No, jest pan!	Ojoj, a ci dwaj, w kierejach bławatnych, sobolami podbitych?	Pomogę ci, Jaguś...	Potrafisz?	Powiadomić o tym ojca?	Prrrr!	Przepraszam panią ...	Sama jesteś parch!	Ten człowiek... ten wysoki, kto to jest?	Udawacz!	Wejście od tyłu musi być wygodne.	Widziałem jej fotografję	Witam, witam, sługa oddany pana magistra! Cóż tam słychać dobrego od wczoraj?	Wszyscy, począwszy od gospodarza, który każe mi płacić siedemset rubli...	Zadrwiliście sobie ze mnie	Znalazłem coś lepszego	Żegnam panią.
Pan Jost Fok jest niemieckiego pochodzenia, ale nie z takich cnotliwych Niemców, z jakich pan Melchior Szolc albo pan Jan Alembek idzie, bo mówią jedni, że ojciec jego był katem w Głogowie na Śląsku, inni, że jest synem Żyda, co się pod szubienicą wychrzcił dla uratowania życia, a znowu inni, że się on Fok nie nazywa, tylko się tak sam przyznał, bo tych prawdziwych Foków rodzina jest i znaczna, i uczciwa. Ale dzisiaj ma już prawo miejskie i posiadłość znaczną, i w łaskach jest u pana rajcy Haydera, który go za swego faktora przy handlach rozmaitych wziął, bo też ma to być człek bardzo sprytny i przebiegły. I jeno co nie widać, że go do Czterdziestu MężówCzterdziestu Mężów	Uderzcie ją, wielebny panie, palcem po nosie, to was natychmiast w spokoju zostawi Srodze jest obraźliwa. Widzicie, już uciekła.	Upadek, Historia tak jest w wydaniu z r. 1870. W pierwodruku wydrukowano tylko: Cały świat był zajęty rozprawami. Stało się to zapewne wskutek wymagań cenzury poznańskiej.; nic dziwnego, że tej nocy nie uważał, a ja tymczasem królem zostałem i doświadczyłem pierwszej boleści: część zamku upadła. Upadła wtedy właśnie, kiedy wybiegłem za nimi. Rozpoznałem jeszcze w skałach i drzewach oddalający się orszak, kiedy nagle zatrzęsła się ziemia, w głowie zadzwonił grzmot przeraźliwy, jak żebyjak żeby	To obłąkana! To głos jak z tamtego świata. Lecz ta obłąkana jest do wyleczenia. Czuję, że trochę przywiązania i miłości wyleczyłoby tę biedną kobietę!	Dowiesz się Posłuchaj ubóstwo to nie jest dostateczna racja, aby umrzeć. Trzeba mi sekretarza, mój umarł właśnie w Barcelonie. Znajduję się w tym samym położeniu, w jakim był baron de Görtz, słynny minister Karola DwunastegoKarol XII (1682–1718) tu: dawny szwedzki parlament stanowy, Ståndsriksdagen, w którym zasiadali przedstawiciele czterech stanów królestwa: duchowieństwa, szlachty, mieszczaństwa i chłopów. narzucały Karolowi Dwunastemu, jak w roku tysiąc osiemset czternastym chciano zmusić Napoleona, aby się układał o pokój. Podstawą negocjacji był traktat zawarty między dwoma mocarstwami z przyczyny Finlandiitraktat zawarty (...) z przyczyny Finlandii	Jakaż ta tu robota! Precz się rozpróżniaczę. Pan Walenty mówił, że będę za panienką, tfu, za jaśnie panią jeździł w jakieś Łazienki. Kiedy to będzie?	Myślałam, że jest jeszcze na hali!	Przesadzasz, ma najwyżej pięćdziesiąt, może pięćdziesiąt dwa i wciąż jest w znakomitej formie. To wielka śpiewaczka!	To jest właśnie mój zamiar, a ponieważ już czas udać się na spoczynek, żegnam waszmość panów i proszę zaliczyć mnie w poczet najlepszych przyjaciół i najwierniejszych sług swoich.	Usłyszę autentycznych ludzi... Czy to jest jaki CekaerCekaer	E, to sprytna i wyrachowana Francuzica! Jej tylko w to graj, że tak łatwym sposobem pozbyła się dziewczynki, pozostawionej bez żadnych środków do życia po śmierci ojca. Kobiety tego rodzaju nie troszczą się losem dzieci, które mogłyby im być ciężarem. Przybrani rodzice prawdopodobnie wyjechali nagle, nie zostawiając śladów za sobą.	Otóż nieprawda, on udawał, że ją kocha, kłamał, że ubóstwia... Ale przy najpierwszej sposobności dowiódł, że nawet nie traktował jej jak równego sobie człowieka, ale jak niewolnicę, której za chwilę słabości można założyć powróz na szyję, wyciągnąć na rynek, okryć sromotą... O, wy panowie świata, obłudnicy!... Dopóki was zaślepia zwierzęcy instynkt, włóczycie się u nóg, gotowiście spełnić podłość, kłamiecie: ty najdroższa... ty ubóstwiana... za ciebie oddałbym życie... Kiedy zaś biedna ofiara uwierzy waszym krzywoprzysięstwom, zaczynacie się nudzić, a jeżeli i w niej odezwie się ludzka, ułomna natura, depczecie ją nogami... Ach, jakie to oburzające, jakie to nikczemne... Czy mi pan co nareszcie odpowiesz?...	A ciepło tam było?	A jakbyś wiedział, co niejeden gotów czekać choćby do słońca, jakbyś wiedział! Sielnieśsielnie (gw.) tylko. ty jeden jesteś!	A tą drogą jest?	A wesoło. Prócz naszej koteryi, nie mającej węzłów zbyt ścisłych, masz tu chłopomanów; założył ich i sformował Antoniewicz, prowadzili czasowo Rylski i Stępkowski, ale dziś to są już głupcy, którzy nie wiedzą, czego chcą; mówią po małorusku i piją prostą wódkę	Absolutnie. Aha, jednak nakładam mały, malutki waruneczek. Rozumie pan, że nie mogę wypuścić na wolność człowieka, który podaje środki odurzające, wymyka się przez okna, a potem zostaje przyłapany na włóczeniu się po terenie prywatnym, że takiego człowieka nie mogę wypuścić na wolność bez jakieś rekompensaty.	Baba jak tur, to jej dzieciak krew odciąga od głowy	Bardzo dobrze, ja tu nihilizmu nie ścierpię. Pan kapitan u mnie zaśpiewa. Ale Wroński, Wroński nigdy dobrze nie skandował Sofoklesa.	Daj spokój, daj spokój! bo tam ona tego starego bałwana własną osobą zastawiła, a tu nie masz, kto by cię bronił.	Dziękuję, panie ministrze, wsparcia nie chcę.	I ty w to wierzysz?	Jak to! Ja, rycerz, którego „Niezwyciężonym” i „Niezłomnym” zowią, mam się o tak nędzne tchórzostwo oskarżać? Ja	Któżby śmiał to zganić!	Nie Pan nie potrafi być groźnym.	Niech i tak będzie! Data porwania?	Pan teraz wierzy w niebo?	Patrycjuszka z Fiesole, panie hrabio, patrycjuszka z Fiesole!	To i lepiej, za twardy masz waść kark na czasy dzisiejsze. Trudno nam co innego ganić w takowym postępku jak nieostrożność, ale to znać, żeś młody i bólu w piersi znieść nie umiesz.	To pani Krotyszowa mieszka w Rynku?	To prawda lecz na królowę tego wszystkiego mało.	To wasze ostatnie słowo?	Urżnęliby ci nogę, to byś może i wyzdrowiał.	Widziałyśmy oknem, jak pani zajechała... Pani do nas?... Nie, do Korkowiczówien... Ach, gdyby pani wiedziała, jak nas ostro trzymają!... Wie pani, że Zosia Piasecka w lipcu umarła...	Wyjątek z sonetu, czy z poematu? Za tém idzie, że prawd jest conajmniéj dwie.	A co tu robisz?	A jakimże on mówi językiem?	A mój nowy powóz?	A z Kozłowską co się też stało?	Ale cóż tak późno będziesz robił na mieście, Jean? Nie idź już dziś, nalegała żona.	Ale proszę... Czy oni nie będą chodzili gdzieś? Czy ja wiem.	Być może.	Co tu się stało?	Co zrobiłam?... Że cię pocałowałam?... Mój Boże, czy ja wiem?... Przyszła mi nagła ochota. Jesteś ładny i zawsze mi się podobałeś.	Czemu one bez ubrania?	Członkowi Papuzińskiej odbieram głos	I ja	I kiedy należy oczekiwać skandalu?	Idźmy dalej	Ja się razem z Krystkiem uczepiłem krzeseł panien de Macris i de Opulo i wyprawialiśmy krotofilekrotofila a. krotochfila (daw.)	Ja? i oczy tak mu dziko błysnęły, że się Cosel cofnęła. Ja?	Jakub Bobrownicki, brat Sali, porwany ongi przez Krzyżaków, w ich zamku wychowany, a przez Sienichę od zagłady uchroniony	Jestem zupełnie spokojną.	Już dobrze ale na drugi raz nie róbcie bez zastanowienia rzeczy, które mogą tak zmartwić waszych bliźnich.	Kazał pani powiedzieć, kazał powiedzieć Co u djabła mógł mi kazać powiedzieć?	Kto?... może...	Lecz cóż z mym ojcem się dzieje?..	Mości książę, wiem, że początków rodu naszego w Rzymie starożytnym szukać należy, ale...	Na Boga! toż ja bym nikogo innego jak ciebie nie wysyłał, ale rozumiałem, że niechętnie ruszysz, niedawno taką długą drogę odbywszy.	Najpiękniejszy pod słońcem.	Nie ma nic!	Nie mnie Zresztą i tak dowiesz się o tym zbyt wcześnie, Mario	Nie rozumiem...	Nie waham się, ale rozmyślam	Nie, prosz pampsora, nie zawsze.	Nie.	Nieprawda, bo dziewięć.	O czym ty mówisz?	O ja! nic a nic! przejadę się tylko, głowa mnie trochę boli.	O, toś mi waść w myśl utrafił. Weselcie się, panowie bracia! Chciałbym całą Litwę tu sprosić.	Odważna z niej Augusta!	Oto ma pani dowód męskiej logiki!	Parę dni temu! mój Boże! ja tak kocham i poważam tę zacną osobę...	Prawdy o naturze ludzkiej lękasz się?	Proszę też pani nic nie wiadomo, kiedy egzamina?	Rachuję na pana...	Rzeczywiście, takich dwóch łajdaków nie łatwo znaleźć!...	Siądź... Ile ty masz lat? Poczekaj!...	Tak, kochanie, jesteś moją narzeczoną.	Tak, tak, tak! Ja powtarzam tę samą myśl: jestem generałem cesarskim i tylko cesarskim...	Tak, właśnie	Tak? Domyśliłaś się i nic mi nie mówiłaś?	Tego ja nie powiedziałem! Ja... ja mówiłem tylko, że panicze byli niezwykle weseli, jak panicze przyszli z tym borsukiem. Może być, że Mr. King wyciągnął stąd fałszywy wniosek.	Tym lepiej dla panien.	W istocie mazur ochoczy; ale mnie głowa boli.	Widziałem ich i w Malborgu Tęgie pachołki, ale nie daj im Bóg kiedy przeciw tym stawać! U nich dzieciak w siedmiu leciech póty jeść nie dostanie, póki jadła strzałą z wierzchołka sosny nie zrzuci.	Widzę pani.	Więc dniem i nocą ku Pilicy pociągniemy, rzekł Jaksa, Bóg da że w porę staniemy, aby Władysława bić i gnać!	Więc pojedynek nieodwołalny?	Więc, siup! Bez ceregieli i bez straty czasu. Zżyliśmy się ze sobą i niema czego się krępować.	Wolałabym jego niż was.	Wreszcie Bóg chce nawrócenia, a nie śmierci grzesznika.	Wstydziłbyś się dla brzydkiej! Ach, majorze, żebyś ją widział!	Wykurzymy was stąd jak jaźwcówjaźwiec	Właśnie jak tamten. Gdy miał osiem lat i sześć miesięcy, zgruchotali mu jedno żebro, a w dwa miesiące później	Z poetą Jaśniachem.	Za sześć minut	Zaraz zobaczymy	Zgoda	Ósma godzina.
Zagadałam się z tobą i zapomniałam że trzeba mi iść do Jejmościanki. Wiesz, że pokój jest tak jak zawarty; ale nie wiesz, że król hiszpański nie chciał się zgodzić na żaden punkt inaczej, niż pod warunkiem, że sam zaślubi Jejmościankę w miejsce don Karlosa, swego syna. Królowi ciężko było na to przystać, zgodził się wreszcie i natychmiast udał się oznajmić tę wiadomość Jejmościance. Będzie niepocieszona; to niewesoła rzecz iść za człowieka w tym wieku i tego humoru co król hiszpański, zwłaszcza dla niej, w całej krasie młodości i urody, gdy spodziewała się zaślubić młodego księcia, który budził jej skłonność już na niewidziane. Nie wiem, czy król znajdzie w niej owo posłuszeństwo, którego pragnie; polecił mi odwiedzić ją, bo wie, że ona mnie kocha i sądzi, że ja będę miała jakiś wpływ na nią. Następnie mam wizytę cale odmienną: pójdę ucieszyć się z Jejmością, siostrą królewską. Wszystko jest postanowione co do jej małżeństwa z panem Sabaudzkim; będzie tutaj niezadługo. Nigdy osoba w wieku tej księżniczki nie miała tak pełnej uciechy z zamęścia. Dwór będzie wspanialszy i liczniejszy niż kiedykolwiek i mimo twego strapienia musisz nam przyjść z pomocą, abyśmy pokazali cudzoziemcom, że mamy tu nie byle jakie piękności.	A potem? Samopas, gdzie wola, prawda? Piękna subordynacja! Ciekaw jestem, co król na to powie? A ja cię opłakałem jak prawego żołnierza, mniemałem, że w powrocie padłeś od kuli...	A to cała historia! Przyjechaliśmy tu dziś z Suzinem o jedynastej... Od pierwszej do trzeciej byliśmy z nim u Wokulskiego, a po trzeciej wpadłem na chwilę do matki i na chwilę do pani Stawskiej... Pyszna kobieta, co?...	Bóg wielki wie co czyni kochanek splugawiony Tyberyusza może być drogim dla biédnych Hebreów. Któż wie, azali Sejan nie wyszedł z nicości? czyż jak ty obcych nie widziano u nich sprawujących urzędy i przyjmujących imiona pogańskie?	Co?	Daruj mu pan	Dobrze Co to jest za okręt?	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Grzywny dla was i dla księcia lepsze Co po ziemi, którą nieustannie strzec trzeba, a i ludzi pilnować?	Nieboszczyk podkomorzy więcej z nią w KiejdanachKiejdany (lit. Kėdainiai) co?... Pary jeszcze nie umiecie z gęby puścić!	Och! To, co rozumiem pod „tamtym światem”, to przyszłe przeobrażenie w zwierzę lub roślinę...	Po co?	U nas wszystko zupełnie inaczej. Wyjdziesz na ulicę, a chcesz przejść na drugą stronę, to stój pół godziny i czekaj, aż przejadą wszystkie omnibusy, powozy, elektryczne samochody, tramwaje i dorożki; a jeszcze są takie wagony do przeprowadzek, co większe od największego waszego domu. Każdy sklep to jak u was jarmark, a każdy dom	Uznaj prawdę. Oddaj Ludwikowi, co mu się należy!	Wiesz, że ja nie wiem, co on robi. Widziałem go z jakąś rudą dziewczyną na koncercie HofmannaHofmann, Józef (1876–1957) bardzo blada i ładna	Właśnie, kiedy szłam na górę, Jej Książęca Mość ćwiczyła nowy utwór na klawicymbale, proszę Waszej Wysokości; albo:	Za Szwedami się opowie? To ja mu się opowiem! Pruska granica niedaleko, a u mnie kilka tysięcy szabel na zawołanie; Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako mnie tu widzicie, jakom regimentarz nad tym zacnym wojskiem, tak go ogniem i mieczem nawiedzę. Nie ma wiwendy, dobrze! znajdziemy jej dość w pruskich gumnach!	Zastanów się pani, do czego to prowadzi! Króla zmuszasz pani do użycia ostatecznych środków, do surowości bezprzykładnéj. Wszak może użyć siły! wszak papieru tego nie ukryjesz pani tak, aby go ci wyrwać nie mógł.	A czy wy wiecie, że to się równa morderstwu?	A prawda nie jest dobrem?	A taki tak. Naprzód piechoto poszedł na miasto, ja za nim, on do karczmy, ja w ślad. Siedzi, siedzi, i ja siedzę, czatuję Aż kiedy ja patrzę, a on zemknął.	A widzicie? To pewnie o to chodzi; w czasie naszej nieobecności celnicy musieli dokonać rewizji statku i znaleźli wszystko.	A wy powinniście wiedzieć że jeźli myślicie mnie oszukać, zawieść, siłą przemódz, zawiedziecie się na tem. Mam obrońcę w królu, w królowej, ale i w sobie samej, tak.	A!... Waszmość to wiesz? Tak... miałam rodzoną... i nie mam!	A, króla! Dawniej przecież ziemianie sobie królów wybierali, a jak im byli krzywi, zrzucali ich.	A, mateczko, to się nie godzi... Jeżeli mateczka widzi we mnie takiego reformatora, który sąsiaduje z panną Howard, to już wolę wstąpić na kolej żelazną. Za dziesięć lat dojdę do kilku tysięcy rubli pensji, potem ożenię się, utyję... Bo może ja naprawdę jestem dla matuchny ciężarem?...	Adyć słyszę, ale przecież dzieci pilniejsze.	Aha „Stoi ułan na pikiecie”! Krótko i węzłowato powiedziałaś. Ale komuż Irenka tu potrzebna?	Antka Boryny! Nie robią na nich, bo pono czekają działów po Macieju.	Ba, ależ setnie głupi mi się wydaje.	Bardzo możliwe, proszę jaśnie pani. W jakiej sprawie pani przychodzi?	Będę jutro u niego.	Chciałam spytać, jak zdrowie pana Krzysztofa?	Ciekawym, czego chce?...	Czy pan lubi muzykę?	Dla całego świata!	Dlatego też, zachowując zwyczaj tytułowania się baronem, zaprzestał pan przyznawać innym tytuł hrabiego.	Dobrze! A twoi ludzie wrócili?	Głupstwo.	Ha, ha! Ha, ha! Ha, ha!	Hm... ja poszukuję niedrogiego korepetytora do syna. Gdybyś wszedł do gimnazjum, to kto wie... może byś znalazł u mnie stół, stancję, światło, pranie, opał i wszelkie wygody.	Jakie?	Jakto? ale ja ci wierzę, tylkom się chciał wprzód Cabremu opowiedzieć ale kiedy tak, na, bierz, byle tak było, jakem prosił.	Janie, ratuj! teraz pora!	Jestem do dyspozycji księcia pana.	Jestem dziewicą, panie Atanazy	Jestem!	Jużci na Grzyba, bo Grzyb siedzi na skłonie pode dworem, a wy z drugiej strony doliny.	Kamień?	Kiedy, panienka, mnie nie wolno... ja się boja... Mnie zakazali.	Melduję posłusznie, panie lejtnant. że chciałbym powiedzieć panu coś w cztery oczy. Niech profos poczeka za drzwiami.	Mimi wcale nie zna chłopów i śmiesznie mówi dyalektem.	Mniejsza o nazwę i nawet o ironię. Zawsze postęp w Polszcze nazywał się i nazywa utopią. Spędziłem znaczny przeciąg czasu w Ameryce. Widziałem tamtejszy postęp techniczny w rolnictwie. Działalność takiego W. Lathropa, Hansena, E. A. Besseya odkrywcy w dziedzinie kultury rolnej. przenosiny ziarna, nieraz z narażeniem życia, krzyżowanie rosyjskiej i japońskiej pszenicy, osiedliny w Ameryce chmielu, ryżu kiushu, jabłek antonówek, wina z Korsyki...	Nie chciałbym być natrętnym.	Nie ma o czym mówić	Nie mówcież tak Ktoś posłyszy i ogadają was znowu...	Nie pieniądze materiały!	Nie, Nedzie wcale nie było więcej warte. Nikt bowiem nie jest wyższy nad człowieka dobrego i szlachetnego, a ty nim jesteś.	Nie, nie, niech pan powie, że pan przysięga!	Nie.	No wie pani	No, Mańka, wsuwajmy. Patrz, Mańka, fajne fajny (z jidysz fajn)	No, w takim razie zawrzyj ze mną umowę, mój synu.	Och, bo papuś to jest także!	Oczywiście pojedziemy naokoło świata.	Ofiaruję się na niegodnego zastępcę.	Ot dziś rano jak gradem sypnęli mi rachunkami dostarczający kupcy, zwąchawszy o jakimś pojedynku.	Otóż ciągnął Heyst. chciałbym ich mieć sto, aby się bronić	Pan ze mnie żartuje.	Pani hrabina raczy przyjąć dwie sztuki?...	Pani już miałem zaszczyt oświadczyć pani, że mój ojciec, jak sądzę, wyrzekł się błędów przeszłości i że jest dziś gorliwym sługą religii i porządku, lepszym może ode mnie rojalistą, gdyż powoduje nim skrucha, a mną tylko umiłowanie zasad.	Pilnuj swego języka, braciszku, widzisz jaki on niebezpieczny!	Planchetku mój miły prawdziwie nieoceniony z ciebie człowiek.	Po to, żeby miał nam z czego pensje podwyższać	Poproszę, żeby pan działał z jak największą przezornością i zawiadomił policję, dopiero mając niezachwianą pewność. Widzi pan, gdyby tak mój najemca nie był Arsène’em Lupin?	Prosiłam Jadzi, żeby poprosiła mamy, i mama mi pozwoliła. Jutro i tak nie pójdę na pensję.	Przeddyluwialnaprzeddyluwialny a. predyluwialny (z łac.) powiedziała Judy.	Rasowa! Pan pewnie powie: „natura”?	Sama jesteś nieznośna	Skąd wiedzieliście o porwaniu Jurandówny?	Spodziewam się, że jesteście przy apetycie	Spuszczam się na cenę, jaką N. Pan, który jest znawcą, oznaczy.	Spytaj... astrologów: ja nie wiém.	Sąsiedzie? jakże?	Tak	Tak! To on nam rzucił drabinę!	Tak. Widocznie istnieje tu podwójny rapport magnetyczny.	To dla pana prezesa drobiazg, a dla mnie bardzo ważna rzecz. Mianowicie od nowego roku ustępuję ze stanowiska zastępca głównego komendanta policji. Gdybym miał poparcie tak poważnej osobistości, jak pan prezes, mógłbym liczyć na pewno na nominację...	To ja, panie odburknął człowiek z zachodu	To nie są żarty	Toteż krzyczała jak najęta.	W kierunku Wenezueli?	W takim razie sprawa załatwiona, nie potrzebujesz mówić ani słowa więcej.	Waćpanu trzeba porzucić tę służbę bo tak zacnemu sercu trzeba pewności, że zacnej sprawie, zacnemu panu służy.	Wezmę ją jutro przed się na koń i tak pojedziem	Wiem bez ciebie. Zacząłem i skończę.	Z francuskim, bo to przecie nie polski pułk.	Zachowaj się spokojnie. Nic ci się złego nie stanie, mój synu. Jestem twoją ofiarą.	Zupełnie tak jak ja.	Żółwiami, wuju. Żółwie, to moje hobby.
Wolałbym nie mieć jeszcze trzynastu lat! Uczyłbym się w domu i siedzielibyśmy jak dawniej cały rok w Niżpolu Głupi byłem, ciesząc się z tej szkoły, wielka pociecha być dorosłym i siedzieć całą wiosnę w mieście. A teraz w dodatku spóźnię się na łacinę Zresztą nic mnie to nie obchodzi, chciałbym, ażeby mnie wyrzucili! Przynajmniej wrócilibyśmy zaraz do Niżpola.	Może być, że masz słuszność ale żebyś mnie był nie powstrzymał, to byś się teraz i na łup pewno nie skarżył, bo miałbyś w ręku złotą koronę tego monarchy i bogate szaty jego orszaku.	Są takie, których nie można zagonić, przymusić do odpoczynku. Są i takie, co śpią w dzień, a po nocy włóczą się w ogrodach. Ale ogrody dają wielkie zyski, gdyż większość ogromna w nich pracuje. Co dzień odchodzą do Kielc wozy z warzywem, owocami, truskawkami, malinami, ogórkami... Mamy w Kielcach własny sklep, który obsługują nasze kobiety. Kilkadziesiąt kobiet pracuje w mleczarni, maślarni, serowni, w „izbie konfitur”, marynat... Bo zważ tylko, że my nie mamy rodzin, nie mamy poczucia własności, nie mamy dla kogo kraść... Pracujemy dla samej pracy. Kilka naszych dziewcząt pasa krowy. Są takie, co po przybyciu na Majdan nie chcą nic a nic robić, wrzeszczą, drą się i biją między sobą, robią skandale, kradną, niszczą rzeczy. Najczęściej takie biorą się z nudów do pasienia krów. W dole za ogrodami, nad rzeką, jest pastwisko. Tam te latawice hasają, dokazują, tańczą, wywrzaskują ohydne pieśni, chichoczą z echem górskim. Z czasem przypatrzywszy się naszemu życiu, znudzone próżniactwem, biorą się cichaczem do byle jakiej roboty, wchodzą w rozkosz gromadzkiego pracowania	Ba! Musi to być jednakże prawda, mój dobry nauczyciel Edwiger nie chciałby mnie zawodzić; a potem słuchaj dalej, a przekonasz się, że najlepsi moi przyjaciele niestety poumierali i obiecywali, że się kiedyś z nimi połączę, zapewne na Księżycu. Po stracie mego dobrego nauczyciela dostałem zapalenia mózgu i o mało co nie umarłem. W majaczeniach moich ciągle utrzymywałem, że widzę braciszka Ignasia u starego Edwigera na Księżycu. Gdym wrócił cokolwiek do zdrowia, zacny przyjaciel i dawny kolega palestrowy mego ojca, pan Andrzej Poset, szlachcic kontuszowy, do korda i do hajdy, jak to mówią, uwiózł mnie z sobą na wieś i kształcić kazał swemu dawnemu towarzyszowi, staremu panu Swidwie, w jeździe konnej i w używaniu broni siecznej i palnej. Zmusił mnie do zupełnej zmiany trybu życia, książki poszły cokolwiek na bok, górą jazda, polowanie, kuligi, tańce, a nawet w potrzebie i toasty. Spodobał mi się na koniec ten sposób życia, wskutek którego siła, odwaga i nigdy niedoświadczona wesołość wstąpiły w ciało moje, dawniej tak wiotkie i słabe. Dzielny, bogobojny, a przy tym wesoły, dzieci nadzwyczaj lubiący, a na łacinie mocno kształcony, pan Andrzej był moim bożyszczem, w którego się wpatrywałem jak młodzian ateński w Platona. Swidwa zaś, stary, nieuczony, ale rzeźwy, przebiegły, do wszystkich psich figlów zawsze gotowy olbrzym, był moją wyrocznią, z którą dzień w dzień po parę godzin na polowaniu spędzić albo przynajmniej przegadać koniecznie musiałem. Z szlachetnym jegomością o historii kraju i o wojnach, i to najczęściej po łacinie, z starym towarzyszem o polowaniu, stawianiu sideł, o psach, koniach i jastrzębiach po polsku, ale taką polszczyzną, mospanie, jakiej już od dawna nie słyszę, jakiej się tajemnica może już na zawsze zatraciła...	Nie zawiodłem się nigdy na przepowiedniach twoich wiesz, żem innych astrologów wygnać i wymordować kazał... było to plemię oszustów... W ciebie wierzę jednego, Thrasyllu, tyś mi jeszcze w Rhodos przepowiedział Rzym i Capreä... powiedzże mi... jasno widzisz resztę mojéj przyszłości?	O rety! Przecież w ten sposób nie spuszcza się łódki na wodę! Jeżelibym nie umiał zarzucić cumy, lepiej byłoby mi zostać na lądzie... A cóż, gdybym tak się nie zgodził?	Wiem to od moich ludzi, tychże Kiemliczów! U Zbrożka i Kalińskiego wszyscy głośno o tym mówili, nic na Millera i Szwedów nie uważając. Kiemlicze owi nie byli zamknięci, mieli ze światem relacje, z żołnierzami i szlachtą... Tych mogę przed obliczem majestatu i waszych dostojności postawić, aby sami opowiedzieli, jako w całym kraju wre jak w garnku. Hetmani z musu tylko do Szweda przystali, bo zły duch wojsko opętał, a teraz samo owo wojsko chce na powrót do powinności wrócić. Szlachtę i duchownych Szwedzi biją, rabują, przeciw wolności dawnej bluźnią, toż i dziwu nie ma, że każdy jeno pięści ściska i na szablę łakomie spogląda.	Bo stopniowanie wyżyn sferowych nie równa się stopniowaniu różnic umysłowych. To już są dwie alternatywy o całkiem odmiennym brzmieniu i znaczeniu.	Mój drogi wybacz, ale to są tak osobiste sprawy, że ja... Zresztą nie mam w tych rzeczach wprawy, nie znam się... I... żenuje mnie ten temat.	Nie łudź się straszność nie jest cechą zdarzeń, lecz skutkiem ich kolejności.	Dwa tygodnie szlim, aż za Krakowem, alem nie doszedł. W jednej wsi, gdzieśmy połedniowali, stawiał gospodarz chałupę, a tyle się na tym rozumiał, co koza na pieprzu, zeźliłem się, skląłem juchę, bo drzewa namarnował, i ostałem u niego, że to i prosił. Wdowa, MałżeństwoBez dwa miesiące wyrychtowałem mu dom, że na dwór patrzył, aż mnie za to chciał swatać ze swoją siostrą, wdową, co w podle na piąciu morgach siedziała.	Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Potem wyjął z kąta wicie i zaczął wybierać co grubsze. Potem moczył w wiadrze każdą osobno i probował w powietrzu, aż świszczało. Potem zaczął mnie sam powoli rozbierać, aż do naga. A ja nic: ani drgnę. Potem wziął mnie na ręce i położył na stole i powiada: „Leż sobie teraz spokojnie; a wygodnie ci?” aż do samej szyi. Co się jedna wić połamie, to bierze drugą. Już myślałem, że zabije. Ja ani krzyknąłem, tylko mi zęby latały i takem drżał.	Właśnie, że powiesz! Dlaczego miałabyś nie powiedzieć? Alboż to twoja tajemnica? Cóż cię to może obchodzić? Czyż nie dokuczasz nam zawsze, jak możesz? Nic, tylko cały dzień się słyszy: „Patrz, Marietka to, patrz, jak Marietka tamto, regardez Marie, comme elle est sage, comme elle est laborieuse, comme elle est soignéeregardez Marie, comme elle est sage, comme elle est laborieuse, comme elle est soignée (fr.)	Ale niech pani nie męczy się...	Hale, ón się ta nie dowie!... Będę baty brał.	I toć prawda. Panna Hedwiga nie byłaby odszukałanie byłaby odszukała mieszanina rozmaitych rzeczy. odnalazła się i nasza Krysia.	Wszakże i to niezgorsze jak na szczupaka dowodzenie! Szczęściem że nas powietrze nie słucha, bo by ci odpowiedziało, że woda jest tylko spalenizną i węglem.	Wstydzilibyśta się za takie głupstwo chodzić do sądu. Przecie i Herman dał chłopcu ze dwa razy w pysk, a my do sądu nie idziemy.	Chcę, żeby papuś i na mnie się gniewał i ja także byłem w przekopie i w zamku, i to nawet ja namówiłem, żeby wziąć Almanzora zamiast mucki.	Czemużby nie? Jest to dom, z którego przed chwilą wyszedłem, a wskutek nieco szczególnego zbiegu okoliczności właśnie ja jestem owym człowiekiem, którego asanasan (daw.)	Nie chcesz? To możesz mnie podać do sądu.	Żaden ptak, żaden ptak, będziesz duży, to się do­wiesz, w szkołach cię nauczą o tym, teraz dość, ja śpię	Modlitwom waszym, ojcze poruczam ojczyznę, wojsko i siebie, bo wiem, że straszna to impreza, ale już nie mogę pozwolić, aby książę wojewoda zgorzał w tym nieszczęsnym okopie z takim rycerstwem, jak owo ten towarzysz, który tu jest przed nami.	A jednak tak będzie. Ona nie tylko jest artystką, nie tylko posiada zmysł artystyczny, ale jest również indywidualnością, a ty mi przecież mówiłeś, że indywidualności, nie zasady, rządzą światem.	Ach, nie, nie Jacy to szczęśliwi ludzie.	Kiedy go się spodziewacie?	Nie! księżna na Rusi, żona kniazia.. rzekła, wskazując pannę.	Oczywiście. Zna ją każdy, kto udaje się do Francji morzem z Palermo, Neapolu czy Rzymu, ponieważ statek przepływa tuż obok.	Nie jestem kolegą tych ludzi Nie obrażaj mnie, nie masz do tego prawa!	Ta gdzież? Ciągle wam gadam, biedna dziewczyna, sierota z ojca i z matki. A stąd my ją znali, że Kołtuniszki o miedzę z Bajdunami, tak ona przychodziła do naszego dworu i ze mną zawsze bawiła się. Taj mamuńcia zabrała ją, bo żal strasznie robiło się, że tak nieustającnieustając	Nie pytam was nawet czy wyznajecie Chrystusa bo widzę, że synami jego jesteście.	A miejsce? oznaczyć trzeba je zawczasu, aby się każdy przysposobił.	Czort wie, nie ja.	Dzisiaj rano. Przyszły od Świętej Katarzyny. Napchało ich się pełne podwórze, pełny dwór.	Elżuniu! Rusz się, Zyndram jedzie!	Idę też. Ale muszę się uczesać i zrobić.	Jakże się pan czuje?	Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie?	Zdaje mi się...	I u Kozłowej leży! A któż by się spodział, że taka litościwa	Jak mi Bóg miły, nie, rotmistrz kufry podnosił, wie ile ich było.	Ojciec. Więc pogodziliście się?	Otóż mylisz się, mój wicehrabio. Jestem przekonany, że gdybyś pan przetrząsnął kieszenie Bertuccia, znalazłbyś może z dziesięć sous.	Niechaj więc będzie dla waszej przyjaźni. Ale musi mi zapłacić trzy funty turneńskie za sztukę do wyboru.	Że... że skończyło się samo.	A tobie, jak wilkowi po nocy, krew na myśli?	Tak tedy na Podlasie?	A Dobko z Oleśnicy? Raz on na turnieju, który Krzyżacy w Toruniu wyprawili, rozciągnął dwunastu rycerzy z wielką chwałą dla siebie i dla naszego narodu...	A jaki jest Egipt?	A kniaziówna zdrowa? gdzie jest?	A kto tam o zakonie przy uczcie wspomina? Hej! to pan Wołodyjowski!	A to czemu?	Kto ci to powiedział?	Mahbub Ali jest w Umballi	Oto jest, drogi panie	Otóż właśnie o to nam chodzi!	Po cóż ci ona, to błoto, ta awanturnica?	Przyjdźcie, to zobaczycie.	Tam do licha! I cóż dostał?	To szaleństwo i zabobon! To przesąd niegodny człowieka XX wieku!	To są metysimetysi	Będzie miał dobrych panów	A więc babunia pisze?	Co o nim wiesz?	Niech będzie pochwalony!	Słusznie będzie ukarana... za kłamstwo	Tak! Całuję rączki!	Tak, tak Już sobie przypominam.	Więc cóż, zgoda?	A Grabiec? A Józwa? A tylu innych?	A gdzież dziedziczka Jodłowéj?	A gdzież pójdę?	A po wojnie co waćpan myślisz czynić?	Ach, broń Boże	Ale piechota, ale pospolite ruszenie?	Bywajcie zdrowi!	Ciebie jedną kochałem w życiu. Wysłuchaj mię!	Co? Czujesz pan?	Cóż Niemiec?	Cóż jej powiesz?	Dobrze, panie dyrektorze.	G. 3.	Ha! dobrze te dwie rzeczy nieźle chodzą w parze.	Już minęli zakręt...	Kto powiódł?	Marschieren, marschierenmarschieren (niem.)	Miss Daisy była osobą płatną.	Mówił i Halski	Nic a nic.	Nigdy! Okażę przychylność dla Muhammada Alego, a sułtan przyśle mi od razu sznurek, aby mnie moi sekretarze udusili.	No, właśnie	Owszem...	Panie!	Pies	Przepraszam państwa ale mam obowiązki gospodarza.	Raczy przyjąć ministra wojny, Herhora.	Są tam zwierzęta jakie?	Z edycją i z pieniędzmi? A od kogo?	Znasz ją tedy?
Czekajmy jeszcze Wiecie panowie, że kolega nasz jest ekscentrykiem pierwszej wody. Jego punktualność jest dobrze znana: nie przybywa nigdy ani za późno, ani za wcześnie. Jeśli zjawi się tutaj w ostatniej minucie, wcale mnie to nie zdziwi.	Ano, musieliśmy się rozstać. Ja mu chciałam płacić, a on się uparł, że tylko darmo może leczyć biedaków. Oboje mieliśmy rację, ale ja nie chciałam ustąpić, więc on mi zarekomendował Rajewskiego. Z tym o płacenie nie ma kwestii, przeciwnie, leczy tak, jakby robił to z łaski! O! Downar to śliczna dusza. Bywa czasami u mnie i lubię te wieczory. Ja mu gram Szopena, on słucha i milczy, bawimy się bajecznie.	Grób, PoezjaPozwól, ażebym ja mu postawiła nagrobek. Ale że sama jechać tam nie mogę, więc ty mnie wyręczysz. Weź stąd kamieniarza, niechaj rozłupie ten kamień, wiesz, ten, na którym siadywaliśmy na górze, pod zamkiem, i niech jedną połowę ustawią na jego grobie. Cokolwiek będzie kosztować, zapłacisz, a zwrócę ci razem z dozgonną wdzięcznością. Zrobiszże to?	Na pierwsze się zgadzam, ale drugie już podlega kwestii. Michorowski jest jak ogniotrwała kasa sztucznie zamknięta. Otworzyć go bez jego własnej pomocy nie zdołamy, tym bardziej zajrzeć, co on w sobie nosi.	Nie? och, dalipan, to gracko! Ale gdzież ja podzieję osła w czasie bitwy, bo nie wiem, czy mi się będzie godziło do niej należeć na takim rumaku. A gdzie go potem znajdę?	Już się nie odmieni, rozkaz wypełniony... Bilitis uleciała w przestworza nadziemskie.	O, chciałabym bardzo ale rzeczywiście nie mogę, Gilbercie. Idę dzisiaj wieczorem na ślub Alicji Penhallow. Muszę jeszcze wykończyć sobie tę suknię, a gdy będzie gotowa, będę już musiała pójść. Bardzo mi przykro. Chętnie bym się z tobą przespacerowała.	Tak to właśnie też należy do twych obowiązków. Skoro nabijesz pistolety, musisz wygramolić się na tamto łóżko, gdzie możesz ręką oprzeć się na oknie, a jeżeli który z nich dobierać się będzie do drzwi, masz strzelać. Ale na tym nie koniec. Pozwól, że zrobię z ciebie choć kawał wojaka, Dawidzie. Czego masz jeszcze pilnować?	Bukacki powiedziałby na ten temat z dziesięć ironicznych paradoksów o naszem społeczeństwie... To mi utkwiło w głowie, coś mi mówił, jak on napadał na nas za to, że tu się zawsze coś, albo kogoś kocha. Jemu się zdaje, że to głupie i do niczego, a ja w tem widzę wielki przymiot. Trzeba czemś na świecie stać, a co my mamy? Pieniędzy nie mamy, rozumu o tyle o ile, daru oryentowania się w położeniu niewiele, gospodarności i to jest prosta rzecz! Bo ostatecznie, póki się w brzuchu ma jeszcze jakąś iskrę, póty się nie jest zupełnem bydlęciem	Bo potęgę ma wielką; widzi mi się, będzie nad trzysta ludzi. Żebyśmy byli z wojska nie wrócili, mógłby w biały dzień przejść z wozami przez wszystkie zaścianki.	Jednakże znała twój adres. Strzeż się! Przyjmujesz w swojej kawalerce szykowne kobiety, a ja tego nie ścierpię, mój ty cudny chłopaku!	Jeśli ci pilno iść spać, to nie zatrzymuję!	Jutro będą gotowe! Co za pociecha dla nich. Takie odwiedziny nie codzień się zdarzają.	Książki tej, Meirze, którą my tutaj tyle razy czytaliśmy, z której głowy nasze piły światłość, a serca nadzieję, na całym świecie już nie ma! Ją ogień pożarł, a prochy jej na śmietnisko wyrzucono...	Nie boję się panny Renaty	Nie to wcale niezła grupa. Tylko jeśli te drzewa mają wyobrażać panią Emilię, Litkę i mnie	Nie widział pan, i to pan miał lepszy wzrok Niewątpliwie, uczony, o którym pan mówi, zna do gruntu swój przedmiot, napisał książkę niepospolitą.	Nie widzę, aby było lepiej; jest nawet gorzej, bo jest więcej takich, jak ty, co się męczą napróżno... ale dajmy temu pokój... mam ważniejsze rzeczy na myśli... Piesiu, czy mogę liczyć na ciebie, gdybym zakładał towarzystwo?	No, więc dobrze. Troszkę mię pan odprowadzi, bo po prawdzie, to samej w parku nie jest miło.	Płone! widzisz go! Cóż to, mięso będę ci dawała? Sama po kątach też nie chlamchlać (gw.) inni. na przednówku i tego nie mają. Obacz no, jak to żyją komornicy.	Ha! wtedy zgodzi się z nami współpracować. Przede wszystkim musimy obaj widzieć się z nią jutro. Ale czy nie znajdujesz, Watson, że zbyt długo pozostawiłeś podopiecznego bez opieki?... Twoje miejsce obecnie w Baskerville-Hall.	I jak się nie wstrząśnie w prawo, w lewo, tak mój Dymitr odleciał od niej na trzy kroki. Dobrze, że się lipy chycił, boby był runął jak długi. Znacie, bratowo, gorayskiego pana? Toć chłop setny, półsiodmypółsiodmy a. półsiodma (daw.) daw. miara długości, niecałe 30 cm. Mężczyźni mierzący ponad 6 stóp, tj. więcej niż 180 cm, należeli dawniej do rzadkości. mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski.	Jeszcze trochę cierpliwości! Obaj razem dostąpimy wyzwolenia. Wtedy na przeciwnym brzegu Rzeki będziemy, i ja, i ty, poglądać wstecz na nasze żywoty, jak w górach spoglądaliśmy na drogę przebytą w ciągu dnia. Może i ja kiedyś byłem sahibem.	Mama nie chciała przerywać ojcu roboty.	Nic nie wiesz, rzekł odciągając na bok ku ławie stary. Z wielkiego żupana ot na com zszedł na starość, siedzę na łasce. Brzuch mnie zgubił. Rósł, rósł niepomiernie, napróżno go ściągałem, próżnom smarował czém radzono, i ot	Nie jesteś pani w towarzystwie!	Nie ma go dawno... I Wal z więzienia wykradziony.	Nie oszalałam, nie! Ja nie dam wynająć tego pokoju!	Nie szkodzi Chcę tylko zobaczyć ten pokój, nic więcej. Proszę dać mi klucz.	Nie tylko ja za tobą prosiłem, ale i księżna Anna.	Nie widziałeś przy stole jej syna, Jerzego de Maufrigneuse, dziewiętnastoletniego młodzieńca? Otóż, dziewiętnaście a siedemnaście czynią...	Nie znasz miłości własnej prowincjonalnych miasteczek W pewnej mieścinie na południu ludność wyległa, aby przyjmować u bram młodego człowieka, który otrzymał nagrodę na jakimś konkursie, widząc w nim wielkiego człowieka in spein spe (łac. dosł.: w nadziei)	Nie!	Nie, bracie! Chcę być szlachetniejszy, miłość Lawinii jest dla mnie dostateczną rękojmią szczęścia, nie opuszczę mego towarzysza.	Nikt nic nie musi, tylko, co każę ja! Siadaj, Joszcie, i czytaj, coś rano naględził. Mówię ci: czytaj!	Oj, nie ma	Panie marszałku niech zadowolą Sanchę, proszę nie odmawiać żadnemu jego żądaniu.	Tak, tak, my nic nie zawinili	Toć mi wszystko jedno! odparła kasztelanowa. Tylko jeśli ma passję w sercu, nie wesół pono będzie, ale, choćby i smutny, wyznać muszę, iż miły bardzo...	Wolnoż spytać w którą z tych stron księżna się wybiéra? bo nie wątpię iż wybiérać się musi.	Myśli, że on wynalazł strategię przy tym on używa niemożliwych słów dla najmniejszych rzeczy, co nie przeszkadza, że robi kleksy w listach. Któregoś dnia mówił mi, że jadł boskie kartofle i że dostał boską lożę do teatru.	Naturalnie. Jest to jedna z masek, w którą lubi przebierać się instynkt utrwalenia gatunku.	Przypomnij sobie moje słowa: Jeśli wrócisz do domu cały i zdrowy to będzie znaczyło, że Bóg ci przebaczył, a wtedy i ja ci przebaczę.	To chciałoby się, żeby ten ktoś był zdrów, tak, jak ja chcę, żebyś ty była zdrowa.	To niechcący, raczcie wasza miłość darować; pośliznąłem się ino wyzbieram co do okruszynki.	Chwalić Boga, że choć ten ich za nic ma... Hej! Kniaźkniaź pokonać., bo on jeden chytrzejszy niż oni wszyscy razem. Bywało, przycisną go, psiajuchy, tak,  że zguba nad nim jako miecz nad głową, a on się jako wąż wyśliźnie i zaraz ich ukąsi... Strzeż go się, gdy cię bije, ale bardziej się strzeż,  gdy cię głaszcze.	A na ten przykład i Jezus po weselach bywał i wino pijał... Jedzeniei mówić wszyscy zaczęli, śmiać się, trącać kieliszkami, a coraz wolniej pojadać, aby się do syta najeść; niejeden już i pasa popuszczał, przeciągał się, by więcej zmieścić...	Ale na pewno, Henryku, człowiek żyjący wyłącznie dla siebie strasznie drogo za to płaci?	Cegła idzie w tym roku dobrze?	Chyba że tak	Czego ty się mnie czepiasz?	Czy to po litewsku?	Inspektor pewnie się wścieka...	Jeszcze nic określonego. W każdym razie mądrość polityczna mówi mi, że twoją małżonką powinna być córka kapłana...	Na usługi wasze jak widzicie... już pan wiesz o porwaniu Anusi?	Skąd by się wziął ten biały?	Sądziłam, że pan jest bardziej pewny siebie.	Słyszę! Ale niewiele mnie obchodzi, kto jedzie. Muszę cię przede wszystkim położyć do łóżka. O tym myślę nasamprzód.	Tak, przyjemność. Dała mi niezbity dowód, że pan jest o mnie zazdrosny.	To jużeście z Czechem uradzali?	To przylegnij sobie trochę. Jak dojedziemy, to cię zbudzę.	A kiedy zatrujemy wodę?	A sakiewka?	A ty, Jadziu, tak samo myślisz?	A ty, dziecko drogie, jakież masz pragnienie?	Bardzo zdolny poeta.	Bombę oddaj do frakcji, a pieniądze do lewicy...	Chwileczkę, sir	Co pan tak cienko kicha, panie aptekarzu?	Cukier krzepi	Dla geszeftugeszeft	Doprawdy tak trudno, panie dyrektorze	Głosząc republikę i obalenie monarchii, parweniusz ten pijany jest ze szczęścia, jeżeli jaki książę raczy zmienić kierunek poobiedniej przechadzki, aby odprowadzić któregoś z jego przyjaciółGłosząc (...) przyjaciół	I przygotować drugie pole pod zasiew!	Iberyjczyk... a jeszcze w Olszynie go paśli	Idźcie z Bogiem	Jak mi Bóg miły gonimy coś w piętkę! Cóż wy myślicie sobie, dobrzy ludzie?	Jesteś matoł.	Lub wezwą do ugody Wielkiego mistrza	Miła koza! Sama jedna za czterech żołnierzy naczyni warchołu po komnatach. Dobosz z niej prawdziwy.	Musić poszli na polowanie czy co, bo ze strzelbą	Nieposłuszna!	O czym pani mówi?	Plotka, Kłótnia	Posłuchaj więc Pójdziesz natychmiast ze swą latarką i przyniesiesz mi...	Rozumiem, wujaszku.	Skoro taki filozof z ciebie, naucz mnie!... wspomóż!... potrzebuję nauki i pociechy.	Tak i mów!	Tak, o ósmej. Dowidzenia.	Tak.	Teraz generała Kilmaine...	Wolno wiedzieć jaki?	Wolę w budzie niźli u kogo na komornym.	Wszyscy my w królewskiej właśnie usarskiej chorągwi jesteśmy pod znak zapisani z wyjątkiem pana Zagłoby, któren, jako wolentarzwolentarz (z łac.)	Za co?	Zaoszczędź sobie takich komplementów zadrwił Hugo.	Zawrzyjciezawrzeć (daw., gw.) klął wójt, na darmo dzwoniąc.	Zwierzaś ubił lub skaleczył	Żałujesz pan tych pieniędzy?	Żeby ludzie byli aniołami.
Bo, proszę ja, dlaczego dawne króle żadnego cła po nas nie wyciągały? Ale to literalnie żadnego. Dopiero jak te nieznośne Szpiryngi, przybłędy zza morza, przyszły, tak zara król ich nam na kark nasadził i teraz rachuj się, płać i zawdy płać.	Powiedz mi, panie Kmicic czyś ty pewien, żeś przy zdrowych zmysłach i że ci się rozum nie pomieszał? Czyś zapytał samego siebie, coś ty, szalony człecze, uczynił, kogoś ty porwał, na kogoś rękę podniósł? Czy ci nie przyszło do głowy, że lepiej by dla ciebie teraz było, żeby cię matka nie rodziła? I że na tak zuchwały postępek nie odważyłby się nikt nie tylko w Polsce, ale i w Europie całej?	Nie zdziwiłbym się, gdyby wszyscy myśleli teraz o tej sprawie w ten sposób Ale nie pytano mnie o zdanie. Decoud miał własny pogląd. Mniemam, iż obecnie oczy im się otwarły. Wiem tylko, iż gdyby teraz to srebro jakimś cudem powróciło na wybrzeże, oddałbym je Sotillowi. I wiem, że przy obecnym stanie rzeczy spotkałbym się za to z uznaniem.	Lub których istnienia nie chciał uznać. Do pewnych granic pozwoliły na ekspansję wrogiej im jaźni ludzkiej, lecz kiedy ta posunęła się w swym zuchwalstwie za daleko, zdruzgotały ją.	Na nic to, moja panno To licho małe jak igła. Do jednego włosa się przytuli i już go nie widać.	Przez jakiś czas mieszkałem u starego człeka koło Umballi; potem u znajomej mi rodziny w Umballi. W towarzystwie jednego z tej rodziny pojechałem na południe aż do Delhi. To ci cudowne miasto! Potem byłem za poganiacza bawołu u teli (olejarza) jadącego na północ; ale posłyszałem o wielkiej zabawie urządzanej w Puttiali i pojechałem tam w towarzystwie pirotechnika. O, byłoż to wielkie święto! Widziałem radżów i słonie w złotych i srebrnych czaprakach; zapalono naraz wszystkie ognie sztuczne, przy czym zginęło jedenastu ludzi, między nimi mój pirotechnik ja zaś przekopyrtnąłem się przez namiot, ale mi się nic nie stało. Potem powróciłem na rêlrêl	Mój Boże, no nie słuchałem tego ze specjalną uwagą. Dał jakby do zrozumienia, że doktór go unika, gdyż nie chce przypomnieć mu swoją osobą jakichś dawnych historyj. Powiedział coś w tym rodzaju:	Rejent... zresztą nasz dłużnik... Mielnicki nie ma dziś przyjaciół, którzy by interesowali się nim. Wreszcie... nie tylko akt darowizny był w porządku, ale nadto stary, ile razy odzyska przytomność, pyta się o zdrowie pana Norskiego i o to, czy już odebrał darowaną sumę. Mielnicki nie ma pojęcia o swoim położeniu: ciągle myśli, że jest majętnym i że wyzyskuje go	Gadać o czym jeszcze nie mam, a jak będzie trza, to z wami najpierwszym się naradzę. To będzie jeszcze za jakiś czas, a tymczasem wiozę różne rzeczy na skład w spokojne miejsce, a za mną przywiozą więcej...	Ani mi się śni, proszę księdza! Ja chciałbym księdzu dać tylko przykład, jak to robią kaznodzieje. Te draby-zapaśniki mają taki „trick”, że swemu przeciwnikowi pozwalają robić, co mu się tylko podoba. A potem trącają go tylko z lekka i chłop sam leci na ziemię. Nazywa się to shibbuwichee, tokonama czy coś takiego. Mr. Prout dał się wziąć tym shibbuwichee. To nie nasza wina.	A co to? Już nie można.	Chętnie wysłuchałbym pańskiej opinii. Mam tu list pisany ręką mordercy. Chciałbym, aby to zostało między nami... nie wiem, doprawdy, co począć... Patrz pan, oto ten list...	Już przynajmniej w tem wszystkiem winy mojej nie ma, odezwała się, samaś sobie strój ten wdziała, sama wyjść życzyłaś... resztę los zrządził.	Poredzimy se sami. Nie frasujcie się, już ja wszystko wyrychtujęwyrychtować (gw.)	Drobnostka, proszę pani: żaden z mieszkańców Sacca nie powie, że ja byłem w służbach monsignora. Zresztą, jeżeli mam wyznać pani, palę się, aby ujrzeć mój folwarczek w Ricciarda: takie mi się to dziwne wydaje być właścicielem ziemskim!	Nie, to jest moja myśl, moje marzenie; od dwudziestu lat to już noszę w sobie!	A czy i tak, gdy ona przepadnie, nie będą oskarżali nas?	A czy nie wiesz też nic o niejakiej Marysi o ekspedientce ze sklepiku Szkopkowej?	Co nie mam lubić!	Czy nie uważasz, Karolu, że on jest za młody? Ma zaledwie dwadzieścia siedem lat. Mógłbyś jeszcze przez rok, dwa...	Nasz okręt nie dryfował ani razu w tej wyprawie	Nie Nie ścierpię świateł w swoim domu.	Nie jest wykluczone, choć także nie ma żadnej pewności...	Nie lubię tego	Nie mnie dwa razy taką rzecz powtarzać!	O, nie, nie! Błagam, niech mi jej pan nie odbiera. Przecież pewnego dnia możesz nas pan opuścić. Bo opuścisz nas pan pewnego dnia, prawda?	Wcale nie zaskoczyły mnie wiadomości Ale co ty myślisz o nich?	Zanim jego królewska mość lub który z dworskich dostojników zaszczycą ich grzbiet swą osobą, czy ubliżyłoby im, gdyby poniosły takiego jak ja biedaka?	Zaraz z książęca! Muszę jeszcze dodać, że dla dragonów trzeba będzie postawić co najmniej kufę piwa. Panie Boże, mało mię udar nie zwali, jak pomyślę...	Żałujesz za grzech, ukarany jesteś, Bóg zapewne przebaczył, i ludzie już tknąć cię nie powinni.	Ano, to czekajże, zacznę od początku. Trzeciego marca to było, wszystko mi stoi przed oczyma, jakby się wczoraj działo. Trzeciego marca tedy, czyli nazajutrz po przyjeździe do Wilna, roztwieramyroztwierać (daw.) tu: w pośpiechu. ołtarzową szafę zbijają, aż tu drzwi służba na rozcież otwiera i wnoszą królewica Kazimierzaświęty Kazimierz Jagiellończyk (1458–1484) rozweselić się, rozbawić się., śmiał się nawet. Kazał paziowi przynieść ze sypialnize sypialni (gw.)	Na honor, księże proboszczu, nic w świecie nie mogłoby zadziwić mnie tak przyjemnie, jak wiadomość, którą usłyszałem. Mistrz mój przybywa! Chwałaż Bogu! Widocznie zdrowie jego poprawiło się. A taki biedak był słaby, gdym się z nim żegnał w Paryżu! Zdaje mi się, że już mówiłem o tym księdzu proboszczowi?	Cóż w tym dziwnego? Przywieźli fortepiany na ogromnych balonach, do których się przyprzęgło kilkunastu niższych synów OrfeuszaOrfeusz (mit. gr.)	Niema na to lepszego sposobu jak się z Polką ożenić. Niech ślub z Infantką przyśpieszy. Probatum est.	Przemiana szeptał pokornie i objąwszy ją tulił do siebie serdecznie, ale sztywna była, zadąsana i jeśli oddała całunki, to jakby z musu, i jeśli odrzekła to jakie słowo, to ino tak, by coś mówić, a cięgiem się rozglądała chcąc już wracać.	A my jako ów Macedończyk, poprzestaniem na tej wróżbie Ale dość tego! Prowadźże nas teraz do swej krewniaczki, bo i ja rad ją obaczę. Niechże się naprawi ta robota pana Herakliusza, która się popsowała.	Już się Żydy w karczmie zwiedziały, że we dworze ktoś jest. Ryfka mnie ostrzegła. Dojrzeli pana ludzie ze wsi, kiedy się to kusztykało do stodoły. Jestem przez pańską tutaj obecność skompromitowana.	Przesąd!... przesąd!... Ani się pan spostrzeżesz, ani się domyślisz, szczególniej, jeżeli cię zapewnią, że jesteś dopiero drugim lub czwartym, i to tym prawdziwie kochanym, tym od dawna przeczuwanym...	A jak to sprały Gulbasiaka, że kamieniem na nich puścił!...	Do stu rekinów! Z braku innego pożywienia usmażymy je i zjemy, udając, że to węgorze.	Może to ten sam, z którym borykał się „Alekton”	Niech pan sam na to odpowie i postawi sobie piątkę, a już z góry wołam: brawo!	No, a teraz powiedz: jaki miałaś do mnie interes? Łatwo pozbyłyśmy się tych panów	Tak poważną, Sire, że choć dowiedziałem się o tym zdarzeniu podczas rodzinnej uroczystości, w dzień moich zaręczyn, porzuciłem wszystko, narzeczoną, przyjaciół, odłożyłem wszystko na później, aby złożyć Waszej Królewskiej Mości świadectwo moich obaw i dowód prawdziwego oddania.	Ty się chwiejesz na nogach...!	A cóż ja mogę więcej zobaczyć nad to, co już widziałem?	A ja się jej boję, Morgan.	A to konsylium?	Ale dlaczego księdza tu trzymają?	Ale kogoż odprawić! za Elizą poszłoby pół mojego dworu, odparł uśmiechając się hetman, a za Babettą ty pierwszy.	Dlaczego?	Et co ty tam poradzisz? Idź do domu spać.	I to z jak najlepszymi zamiarami. Jest przecie in loco parentis	Jak rozdadzą grunta, to będzie wasza.	Kto to dzwonił?	Mógłbyś zostać protem w poważnej drukarni, gdzie zarabiałbyś sześć franków dziennie. Ze swoją inteligencją doszedłbyś z pewnością do tego, iż zyskałbyś udział w interesie.	O! nic to lekkie draśnięcie.	Oni obaj kochają się w tobie?	Oniby dali, ale się boją.	Osły czy konie, mniejsza z tym W każdym razie jest to siła pociągowa, jakby powiedział pan Smith, a zatem należy je schwytać!	Proszę usiąść na swoim miejscu	Prędko przyjedziesz na obiad?	Tak jest, tutaj w Wiedniu, przed zamkiem cesarkim chciałbym stać na warcie!	To już?	To pan mnie potrzebujesz?...	Wiem o tym! Zastąpisz mnie. Wybierz przydział, najbliższy rzeki. Pozostawię ci Birarę... uważaj na niego!	Wsypcie no mi z garniec w woreczek, to wam oddam, jak będę tu drugi raz.	Wybornie, moja matko Pani Warska jest osobą tak grzeczną i miłą, że znudzić się w jéj towarzystwie niepodobna.	Średnio! Ja się najlepiej bawię w Warszawie. Mamy bardzo miłe muzykalne kółko! Żeby się już sezon rozpoczął! Pani lubi muzykę? Gra pani sama?	A oto i on!	A tobie kto o tym opowiadał, moja duszko?	Ani poszedłby za pługiem...	Biegłam prędko, proszę pani.	Co, Zbyszku?	Córka? zdrowa JW. panie, zdrowa... bardzo dziękuję.	Doprawdy?	E, głowę zawracasz!	Głupstwo!	Hej, ludyludy (ukr.)	Ja panią tam zaprowadzę	Jam także gotów	Jest jakiś gość u pani	Jezus Maria, a której?...	Kochankom galerników! Chcesz pan powiedzieć żonom	Ką! tai jūs Kunigo neturite?	Muszę nią być dla zrównoważenia pańskiej uprzejmości.	No i cóż dalej?	No więc co? niech czekają.	O amorach!	O, panie, Piętaszek bardzo mężnie walczyć! Ale dzikich dużo, cała gromada ludzi!	Panaceum universale!panaceum universale (łac.)	Pejsate Żydy, naszego!	Przyrzekłem...	Tam podobno łatwiej dostanę robotę, a tu... któż mnie przyjmie?	Trza by we wsi zrobić porządki!	Wiązać.	Zbyt krótko tutaj jestem, dopiero jeden dzień...	Ładnie Łódź trzeszczy.	Żebrak zaczęła Jagustynka.	Żegnam pana.
Jup! Dobry Jup! Poczciwy Jup!	A jużci! dla państwa tu jest bardzo złe powietrze...	A tamten?	A ty gdzie?	A widzisz! nie mówiłem ci?	Ach, Boże... droga Madziu...	Ach, mój ojcze! postanowiłeś upomnieć się o moją fortunę, lecz daj Boże, żeby nie było za późno i żebyś zdołał jeszcze ochronić mnie od ruiny! Czy mogę mówić?	Ależ dzieci pani Latter mają nazwisko swego ojca	Ależ, Basieczko! Czyż nie wiesz, żem ja prostaczka? Na włoszczyźnie tyleż się znam, co na hebrajskim języku!...	Ależ, panno Tunko, jak mnie pani może posądzać, że dla mnie...	Bałamuci ci ideał, mój biedny doktorze, wtenczas kiedy ty pracujesz tak mozolnie nad przywróceniem jego ojcu zdrowia? To niegodnie! Każę go natychmiast aresztować na czele pułku i w oczach pięknej panny Lawinii.	Brawo!...	Bóg nam zesłał tego żołnierzyka! Salomon lepiej by nie poradził! Całkiem votum za tym zdaniem daję i nie ma inaczej być! Będą króla między dragonami łapać, a król im pod nosem przejedzie. Dla Boga, nie może być nic lepszego!	Będzie tak około dwustu, może trzystu tysięcy... funtów szterlingów	Cicho, babo. Żeby z niego coś wyciągnąć, musieliśmy gadać z nim tak i owak. Słyszeliście przecie, jak dziwnie tu rozmawialiśmy, tak czy nie?	Co? Pan się pyta? Więc chyba pan nie zna Głębowicz i ich urządzeń. Ale niechże pan zajrzy do wewnętrznej administracji, do fabryk, do tej samej szkoły i ochronki, którą pan dziś zwiedzał. Już nie mówię o gospodarstwie rolnym. Czyż pan nie widzi, jakie tam wszystko kulturalne, postępowe?	Co? ten „sposób”? Ten „sposób” taki maluczki, a ja bym go schować nie umiał! Diabeł go nie znajdzie!	Czcigodny dobrodzieju to wam chyba sam ten rycerz odpowie, bo my nic nie wiemy.	Czemu zaś waćpan to mówisz?	Czyż nie jesteśmy po to, żeby nas się bano?	Córka odparł Michel.	Cóż będzie z towarzystwem?	Cóż za absurdum! Jest to dama do towarzystwa, cerberCerber (mit. gr.)	Dajże pokójpokój	Dlaczego miałaby być zazdrosna? Może nie wygląda tak pięknie jak ty, ale ma o wiele piękniejszy nos.	Dlaczego on popełnił to szaleństwo, jak pan to sobie wyobraża, kapitanie? Dlaczego? To niepojęte! Dlaczego? Gdyby był biedny i stary, i zadłużony, gdyby mu się nie powiodło w życiu albo gdyby był zwariował! Ale on nie należał do tych, co wariują	Dlaczego?	Do jakiego domu?	Domowem doradcem trzeba się zahipotekować.	Duch?... Nigdy nie słyszałem gadających duchów, choć nieraz trzymałem straż przy świątyniach i grobach. Prędzej przypuszczałbym, że ten, który odezwał się do nas, jest jakimś twoim przyjacielem.	Dziękujemy za tak dramatyczną wskazówkę nieznanemu przyjacielowi naszej niedoli...	Gdzie Brühl?	Ha, cóż. Jest szczęśliwa. Siedzą w Ameryce, on zarabia ogromne pieniądze. Prowadzą wesołe życie. To im wystarcza.	Handel	Handel	Historia rzekł Goldenberg	I ja tak samo, lecz dotąd jeszcze nie jestem pewny, czy to Aramisa mam przed oczami.	I nie będzie on panu potrzebny. Cierpienia miną.	Ja nie żebrzę, mój śliczny chłopaczku Chcę tylko zamienić dwa słówka z twoim paniczem, który mi dwa tygodnie temu dał pewne zlecenie.	Jak to po prostu „huuu”?	Jakim?	Jakże? To już pan Marcin odjeżdża?	Jest tu nie najgorzej na przykład ta prycza jest z drzewa heblowanego.	Jutro, a zaczniemy od polowania na foki.	Jużci, gdzieżby się podzieli? Wżdy wszystko nazad na gród będzie jechało, ale wam nic po tym, bo was pani matka nie puszczą. Stanko to tam jeszcze, jak Stanko... Utrzymasz to piskorza w garści? Ale co Hanusię, to powiadali, że do alkierza zamkną, coby jej konie nie stratowały albo i ludzie w tłoku nie udusili.	Kaczek?	Każę...	Mosze, idź ty zaraz do szamosza (posłańca synagogi) i powiedz mu, że rozkazanie moje jest, ażeby on szedł zaraz do dajonów i do kahalnych i ogłosił im, że kiedy słońce zajdzie i zmrok ziemię okryje, oni wszyscy zebrać się powinni w bet-ha-kahole na wielki sąd...	Może i wiem, mój bracie Serafinie, i nie chciałbym cię obedrzeć z tego, co ci najmniejszą przyjemność sprawić może na Księżycu. Lecz przede wszystkim opowiedz mi, kolego, chociaż w krótkości, życia twego na Ziemi spędzonego koleje...	Może też znajdzieszznaleźć coś jakimś (daw.)	My tylko z nim przyszli, proszę pana doktora	Na, myj się nie gadaj.	Nic. Zaczekaj! Będę się uczył!	Nie byłoby nieszczęścia	Nie kazał wydawać, że to ty.	Nie mam matki.	Nie prosiłem o żaden i sądzę że na wszystkie uczciwie zasłużyłem.	Nie zdrożonym, bom w mieście dwa dni wypoczywał. Boję się tylko, że waćpanny nienawykłe do czuwania.	Nie śpisz?	Nie!	Niedobrze jest stykać się z cieniami kamiennych ludzi Lepiej obchodzić je. Coś z nich może udzielić się temu, który wchodzi w ich zasięg.	Nieporównanie!	No dobrze! Ale w Poznańskiem lud jest więcej cywilizowany, a u nas dzicz.	No nie, nie.	No to ci pomogę. Mówiłeś przed chwilą o Polach Elizejskich, zacny mój opiekunie.	No, jużci do Hopfera nie wrócę Chyba nie wiesz że jestem uczonym; mam nawet rozmaite podziękowania od petersburskich naukowych towarzystw...	No, po drodze nie tak bardzo, dziesięć wiorst wbok	No, to lepiej o tem nie mówmy...	Opiekunów też ma, w braciach nieboszczyka Miklasza! odparł Rawa.	Pani margrabino, jestem na pani rozkazy	Pewnie bo też kiedy się dobrze oddzwoni mszę świętą albo nieszpory, albo roraty, to już na wpół jakby się je odprawiło.	Podobno wczoraj w nocy.	Prawda! Zapomniałem... Tak niczem nie przypomina...	Przede mną możesz i powinnaś. Lucia to jeszcze dziecko, trzeba wiedzieć wszystko, co ona myśli, a zwłaszcza co ją męczy. Więc?	Przede wszystkim o to, że sam osobiście nie wierzę w te rozmaite środki apteczne, nie wierzę w medykamenty, nie wierzę w to pchanie w organizmy ludzkie obcych ciał, bo to nas kosztuje za drogo, to ważna rzecz, ale że nikomu nie pomaga, to ważniejsza! Chorego zostawiać naturze, bo natura to mistrzyni, taką zasadą radziłbym się panu kierować w przyszłości przy leczeniu naszych ludzi. Mam na myśli więcej ich dobro niż nasze.	Przede wszystkim ten napastliwy ton, a poza tym skandal z Brzęczkowskim.	Racja!	Rozwód twardy to orzech do zgryzienia, jeżeli ma go się otrzymać w naszym katolickim kościele.	Skąd wiesz, że zależało?	Starzy ludzie mówią, że jak on tego pisania dotknął się, jadowite węże okręciły się koło serca jego i tak go we środku kąsały, że on od tego młodo bardzo umarł...	Stryj zdaje się być niezadowolony ze zmiany moich projektów?	Szczerze i uczciwie	Są ludzie z Lipiec?	Tak to się źle skończy. Bóg się gniewa, że tylu chrześcijan wyrzucono na ulicę.	Tak. Czekałem tylko na Davidsona. Tak, miałem tu wrócić, do tych ruin	Tatko żartuje, a toćtoć (daw.)	Ten człowiek jest pańskim służącym?	To coś podobnego do tego, co można czytać o owych błędnych rycerzach, którzy te wszystkie, które wyliczyłeś, mieli przymioty, ale jak mnie się zdaje, to powiem panu szczerze, że albo sobie ze mnie żartujesz, albo temu poczciwemu szlachciurze brakuje we łbie piątej klepki.	Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławił przecież. go znała kiejkiej (gw.) poradzić, dać radę, zdołać., w chałupie był popychadłem i pomiatał nim, kto jeno chciał, zaś teraz jawił się całkiem drugim, poczynał sobie przemyślnie, nosił się godnie i prawił kiebykieby (gw.)	Wiedz, Jacku, że nie masz lepszego przyjaciela ode mnie.	Wiesz teraz, co robi twój ojciec?	Winszuję! Fiksfiks (przest., z fr. jour fixe: ustalony dzień) w niedzielę może! No, mam nadzieję, że gospodyni pierwsza zaprotestuje.	Więc są rzeczy, których się nie przebacza?	Wola twoja byłaby podłą, gdyby nie była wolą całego narodu: wtedybym podłożył ogień  pod twój zamek i wraz z nim na objatę Perkunowi oddał ciebie i siebie	Wybornie się składa! Mój zajazd szczyci się właśnie posiadaniem jednego ze znakomitych pańskich kolegów, autora Agrypiny, wielkiego Cyrana de Bergerac.	Wystaw sobie, na gościńcu, na drodze, koło Castel-bianco... trafiliśmy na jakiegoś nadzwyczaj, ale to ci powiadam, nadzwyczaj dystyngowanego młodzieńca, jak się zdaje, uciekającego lub goniącego za czemś... Ukrywa się pod przybranem imieniem Dobka, lecz dosyć spojrzeć nań, by się domyślić, że to jest młodzian de qualité. Przytem miły i wdzięczny nad podziw. Oczarował nas kilku słowami... Proszęż cię, żeby go przyjąć... comme il faut.	Wyćwierywyćwiery	Włoch, Tracco... Nie, tu u mnie siedzi mój przyjaciel, Wareda...	Z punktu właśnie feministycznego nie powinno być żadnych różnic prawnych pomiędzy kobietą a mężczyzną.	„Dostarczę wam trzech tęgich much ale musicie mi zaraz utkać trzy piękne, lekkie sukienki. Kwiatów, które wrobić trzeba, dostarczę wam w tej chwili”. Pobiegła ku drabinie i dostała się do Arktura.
Niektóry rewolwer, pani Müllerowo, nie wystrzeli, choćby się człek skręcił. Takich systemów jest dużo. Ale na pana arcyksięcia kupili sobie z pewnością taki z tych lepszych. No i założyłbym się z panią, pani Müllerowo, że ten człowiek, co mu to zrobił, był odświętnie ubrany. Miarkuje pani sama, że strzelanie do arcyksięcia to robota bardzo trudna, to nie to samo, jak kłusownik strzela do gajowego. Tutaj chodzi o to, jak się do niego dobrać; na takiego pana nie można się wybierać w jakichś szmatach. Musisz, bratku, iść w cylindrze, żeby cię przedtem nie capnął policjant.	Mogą sobie ludzie po świecie pleść o nas co chcą że kraj nasz jedną jest puszczą dziką, że miast nie mamy i grodów kamiennych, że żyjemy w skórach chodząc zwierzęcych, a żywimy się kaszą i mąką... lecz gdybyście skarb królewski zobaczyli, stosy srebra i złota, całe korce pereł, opon szkarłatnych seciny, futer kosztownych tysiącami, naczyń pięknych choć na przyjęcie gromad całych, dopierobyście wiedzieli, co jest ów król polski... a na dworze też naszym, równie jak siostry jego, królowej Elżbiety nie zbywa ani na rycerstwie pięknym, ani na śpiewakach, muzykach i ludziach mądrych, bo w tych się oni kochają. I życie u nas nie tak smutnie płynie jak się z daleka zdawać może...	Było to przed ośmiu laty. Pomimo tego, że kończyłem właśnie dwudziesty czwarty rok życia, a inni moi rówieśnicy nieraz odznaczali się już dużym wyrobieniem i poważną sumą wiadomości o świecie, ja, jak to obecnie widzę, należałem do takich, którzy nie grzeszyli doświadczeniem, zbyt łatwo poddawali się impulsom i zbyt lekkomyślnie brali od losu to, co im dawał. Mówiąc po prostu, byłem naiwny. Kończąc studia uniwersyteckie, pozostawałem pod opieką wuja Dowgirda, którego zapewne pamiętasz, bo był na naszym ślubie.	Nie udawaj głupiej, wszyscy wiedzą o was, Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek nie uwierzy, stęsknił się do ciebie, łacno wmówisz, co ino zechcesz. Mateusz się znarowił do twojej pierzyny, ale przeciek nie przyrósł, wypędź go, póki czas. Nie bój się, Jasiek też nie ułamek... A kochanie przejdzie jako ten dzień wczorajszy, nie wstrzymasz, choćbyś życiem płaciła; kochanie to jeno suta omasta przy niedzieli; jedz co dnia, a rychło ci zmierznie i odbekiwać będziesz. Kochanie płakanie, a ślub grób	Widzę, widzę śmiertelna to chorość i zaraźliwa... wedle oczu plamy czarne, a z gęby skóra białymi płatami odpada. Straszna zaiste niemoc! Wyglądacie obaj jak... upiory! Cha, cha, cha! Aa... baranki wy moje niewinne, przeciem was nareszcie wyłapał! Dziękowałem za służbę królowi jegomości, do kolan mu się kłoniłem, że mi już zdrowia nie staje, takowych basałyków być wychowawcą; dziś jeszcze za powrotem ze wsi prosiłem pokornie, by mnie w łasce z urzędu usunął... Ciekawiście odpowiedzi miłościwego pana? Rzekł mi, że ani mowy, by miał puścić od siebie sługę wiernego, ino ci precz pójdą, których ja za najgorszych sprawiedliwie uznam. Śpijcie tedy smacznie, jutro pogadamy!	A to co nowego? Nie tylko jakbym nic nie pił, ale naprawdę zmienia się wszystko w zupełnie, ale to zupełnie co innego, a przy tym jest takie, jakie jest. To cudowne: jestem zupełnie trzeźwy, a mimo to tego nie było wtedy... Poczekaj!	Dobrze, żeś przyszedł. Nie mogę ci nawet ręki podać na powitanie. Lekarz kazał mi leżeć tak bez ruchu co najmniej do jutra.	Mój drogi, czyż ja to wszystko spamiętać mogę? Ach, ach, ach, nie pamiętam... ale gdzieś daleko... Niebardzo się im powodzi... Narzekają w listach do brata...	Weź, dziecko, i nie krzycz. Któż widział krzyczeć? Przecie to wszystko jedno rozmawiać z „gościem” czy mu się oddawać.	Coś mi się widzi, jakby to on chciał nas zatopić. Czy nie uważasz, że jego statek zbytnio zanurza się w części przedniej	I ja nie słyszałem. Ale gdy pan zerwał się tak nagle, z tak dziwnym wyrazem twarzy, sądziłem, że pan może...	Ja też nie wydałbym córki za człowieka, który tylko na posag patrzy.	Mocno mnie to boli, lecz ja pierwszy przybyłem, i wyprzedzić się nie pozwolę.	Nic, co znaczy właśnie głupotę. Rozmawia z pannami o czem może, nosi modne surduty, glansowane rękawiczki, wiąże symetrycznie kokardę swego krawata, wychwala cnotę, gani występek, mówi że lepiej być mądrym niż nie, a jednak... o, Szwarc, to zero!	Nie ma ani chwili czasu do stracenia. Burza lada moment znajdzie się nad naszymi głowami.	Och, co za szczęście, jeżeli sobie pójdziesz.	Tyle wskórają, co się przelecą i powietrza innego zachwycą.	Za co?	Kara, Król rzekł, śmiejąc się, Długosz pielgrzymka, wędrówka. odprawia kłos jęczmienny włożony za odzież. Sam się na własnych ostrych włoskach posuwa,  przysiągłbyś, że jakieś żywe stworzenie, konik polny abo jelonek.	Księżyc świeci nie dość jasno Nie, nie, nie dam dziś pannie łódki. Jutro rano za to, jak tylko słońce wzejdzie, każę pannę odwieźć.	To zupełnie nie w moim stylu Rzecz w tym, że jestem wystarczająco mała, żeby przecisnąć się przez kraty w oknie. Bałam się, że umieszczą mnie w specjalnej klatce. Więc kiedy król był zajęty gadaniem, ukryłam się w kieszeni Doktora... i oto jestem! To się nazywa „fortel”	Przewyższy cię! bo jednak ty, mój Nabie, gadasz, a on nie!	Z naszym gospodarzem. Jak tylko przyszedłem, poprosiłem go do siebie i opowiedziałem mu o tym planie. Zapewnił mnie, że to nic łatwiejszego. Chciałem jeszcze tylko, by pozłocono wołom rogi, ale mi powiedział, że to zajmie ze trzy dni, musimy więc obejść się bez tego zbytku.	O nikim nie słyszę, bo nikogo nie widzę	Znane ci są, mistrzu, wszyskie dziwne znaki, które przyjściu na świat mego syna i następcy towarzyszyły. Powiedz mi więc, co by one znaczyć mogły i co syna mego w przyszłości oczekuje?	Albo mi się zdaje, albo jesteś Pentuerem?...	Cóż się pan tak dziwi? Odmówiła powodowana taktem, ale kocha go. I ona biedna! Żal mi jej.	Dobrze, zaśpiewam, ino cobyście mi nie przerywali.	A dlaczegóż wy tyle nie macie albo Grzyb, albo inny?	A nie mógłbyś zaprosić go na obiad czy coś takiego?	A nieźle! Patrz no, twój naczelnik podjął się budowy drogi żelaznej w guberni samarskiejsamarska gubernia	A to na co?	Ale co?	Ale czego ja od ciebie żądam? Nie żądam przecież pieniędzy!	Ba, konie ledwo nogami włóczą; nie dojdą.	Chciałbym tylko zapytać cię co było przyczyną twego długoletniego milczenia?	Co takiego?	Co?	Cóż dalej? Bo po takim prologu muszę spodziewać się dramatycznego zakończenia.	Cóż robić! Cierpimy za winy ojców.	Cóż to za szał ogarnął wówczas ludzi?	Gdy Bóg zechce a zrządzi, i bez krwi się obejść może Ot, Miłość Wasza, macie już Polskę WiększąPolska Większa	Głupiście! tu wyjścia nie ma, jeno bagna wkoło.	I co?	I za cóż cię spotkała taka kara?	Ja natychmiast odejdę, skoro tylko przyjedzie Nie mogłabym spokojnie słuchać.	Któż wie, może nie zmylę rachuby i powrócę.	Ludzie jednak wyżej cenią sztukę niż zdrowie. Żadnemu z nas nie robiono by takich owacji.	Nie chcę o tym słyszeć.	Nie wiem.	Nie wiem.	Phi, nic nie mówi i nieładna.	Poddajcie się, bo inaczej poślemy was na dno!	Toś nie był w Skomontach?	Trudno, założyłeś się.	W języku malarskim kropnąć nazywa się zrobić szkic	Witaj, gościu, co godność moją pamiętasz.	Za progiem! W chałupach już siedzi, za brzuchy ściska, że ledwie zipią.	Zostańcie jeszcze chwilę. Słyszeliście, musieliście słyszeć co mówili o Zośce?	Zresztą dramat nic nie wart. Dość już tej głupiej fabuły, tych zawiedzionych miłości, złamanego życia, oszukanych małżonków, krachów bankowych...	Ach, tak. Odon to był ten, który malował?	Owszem, była. I pod pewnym względem sprawiła mi przyjemność.	Pięćset franków, aby je oddać Finotowi, aby oswobodzić mój język i podrzeć moją wdzięczność.	To jużeś ty mi tak kazała.	A pensja, jeśli wolno zapytać?	A! a!	Aha-a!... aha-a!... aha-a!	Ale jeszcze mogłyby powrócić!	Amen Bracie Diego!	Ba! Ja to wiem i dlatego właśnie sprzedam apanażomapanaże (z fr.)	Ba, skoro to było u Gilberta, to jest prawdopodobnie jeden z waszych przodków	Chcesz zostać mełamedem dla dziewcząt?	Chciwość krzyknęła miss Minchin, blednąc jak ściana.	Czerwone, żółte, białe.	Czy ty wyjeżdżasz?	Długoż ci twoi krewni będą tu jeszcze?	Gdzie stróż?	I po kolei oszukując naiwnych, którzy temu wierzą.	Ja zamorduję tego człowieka Ale on ma tylko jedno życie, a mnie dwa winien. Czegóż on chciał?	Jak to! więc i wy pracujecie, wy, najnędzniejsze, najwięcej upośledzone od natury stworzenia, wy, kaleki, ślepce i bez nóg?...	Moi bracia boleję wraz z wami.	Mojaże niedotknięta, delikacik!	Musicie dać łóżko, choć jedno, byle dla naszej pani.	Niech żyją i z Bożą i ludzką pomocą tworzą więcej arcydzieł.	No, przecież nasza luneta na tę odległość wystarczy.	O Havemeyera pałacu czerwonym w New Yorku słyszałam...	O czymże mówisz? O tym Angliku, który zabrał od nas trzy tysiące dukatów?	Ostatecznie i ja tak sądzę.	Ot i poszła!...	Powiadam: oddać!	Prasa płakała... Widziałem, jak Żarski wycierał oczy chustką.	Przez pół godziny, jakby chcieć, cały Belleville przepłynie. Osobliwie teraz. Noce ciemne, choć oko wykol.	Pytaj prędko Brichota o nazwy, które chciałaś wiedzieć. Wspominałaś o Marcouville l’Orgueilleuse.	Szumi młodość!	Tak	Tak jak wszystkie samice...	Tiesa ir tai	Ty, Aramisie, masz ranę, lecz w sercu, jest ona dotkliwsza i krwawiąca, a zadała ci ją kobieta.	Tym lepiej... Jesteś pan gotów?	Ulica de Varenne.
Dlaczego?... No więc dobrze, to poślę czek Natce jako podarunek ślubny, tego mi pan nie zabroni?	Pan prezes miałby rację, gdyby nie to, że i tak od razu następcy nie będą mieli. Zresztą na pewno nie zechcą takiego człowieka jak pan tak zaraz puścić. I tak przeciągnie się, a profit moralny dla pana duży.	Skąd to Pan Bóg prowadzi?	Co nazywasz pan wszą kałamarzową?	Nie zna pan przypadkiem pana Bondego?	Wybacz mi, pani że podczas posiłku się zasępiłem i nie byłem dla ciebie najweselszym towarzyszem. Ale kiedy zapada zmrok, noc spowija też moją duszę, a myśli moje biegną do przepastnych otchłani Wielkiej Zatoki i ulatują ku okrytym mgłom krainom, których brzegi obmywa Północne Morze. Wiele ponurych wspomnień dręczy mój umysł i serce!	Jestem Mary Lennox. Pan Craven jest moim wujem.	Kierunek łatwo zmienić. Mój aeroplanik posłuszny jest na skinienie. Jak on ślicznie idzie! To nie jego wina, co się stało. Nie martw się, mój drogi ptaszku. Zmienić kierunek i na jaki? Ja myślę, że frunąć dalej. Może to znów jakiś diabelski figiel, tak jak z tym kółkiem. Bo w jaki sposób ono zginęło i dlaczego się zaraz znalazło? Znów chce pić motor: masz, durniu, kieliszek oliwy, ale pamiętaj, że pijaństwo zawsze sprowadza nieszczęście, a ciebie specjalnie marny los czeka.	Dosyć tych życiowych roztrząsań Ani ksiądz, ani ja nie zrozumiemy nigdy istoty afer mojego ojca. Zostawmy go w spokoju. Jako człowiek życia jest ksiądz naiwny jak małe dziecko. Ja chcę mówić o tym, w czym naprawdę objawia się twoja siła. Wiem, że jako kobieta nie istnieję dla ciebie zupełnie. To już imponuje mi bardzo...	Tylko wtedy w należyty sposób zabezpieczymy się przed wrogiem, jeśli podejrzeniami wyprzedzać będziemy jego działanie. Wszystko jest możliwe. A zatem, abyśmy sobie nie mieli nic do wyrzucenia, niech odtąd nasze posiłki stale kontroluje człowiek przez ciebie oczywiście wyznaczony, pobożny, a nade wszystko rozumiejący, co w tej sprawie znaczy milczenie.	Dlatego że dawno już odechciało mi się ich strojów i zabaw, ich poezji i ich miłości... Żyję tak, jak oni wszyscy, bo skądże sobie wezmę innego życia, ale jeżeli mogę zrobić co inaczej niż oni, po swojemu robię i nikogo to obchodzić nie powinno.	Gdybyś nie chciał, żeby cię oni zaprowadzili do ogrodu może... prawie pewna jestem, że znalazłabym sposób, żeby doń czasem wejść. A potem, jeśli doktor chce, żeby cię wynoszono w fotelu na powietrze, i jeśli w dodatku możesz zawsze robić, co chcesz, to może... może znaleźlibyśmy jakiego chłopca, który by twój fotel popychał, i moglibyśmy chodzić sami, i ogród pozostałby tajemniczy.	Szkaradna recydywa!... Jeśli się nie mylę, może to cię zawieść prosto na plac Gréve. Oj źle, bardzo źle, al diavolo, jak mawia się w moim kraju.	Nie. Pomyślałbym o wielkości Boga i rzekłbym: nie wiem, co ze mną zrobisz, Panie, ale cokolwiek zrobisz, będzie lepszym od moich teoryj.	Ależ, stryju, mnie wcale nie są potrzebne teraz pieniądze. To wcale nie jest rzecz pilna...	Cicho! cicho! cicho!... nie trzeba nic, to tylko chwilowo zrobiło mi się niedobrze, rozepnij mi kołnierzyk. Dobrze, o lżej mi trochę. Dobrze.	Nie jest to tak łatwo, rzekł mecenas określić żądania nasze, ubytki, straty, prawa... koszta...	Zna się na rzeczy. A przy tym jest to bądź co bądź chlubą dla partii, że taki uczony...	Komu by od takich hałasów nie dzwoniło. Ale dziś będziem mieli spoczynek. Pospali się tam na dobre. Można by ich zejść jak niedźwiedzia w barłogu; nie wiem, czyby ich nawet rusznice przebudziły.	Powiedział mi tylko tak: „Moja pani Dobrzysiu, albo się jest żebrakiem, albo się nim nie jest. Ci widać mają zamiłowanie do sportu. Trudno im bronić: mogliby się pochorować na nostalgię za włóczęgą. Niech już lepiej tylko jedzą i śpią zamiast się wywracać po rowach”.	Jeżeli oni nie posłuchają to ty, zejde, oskarż ich przed dziedzicem Kamiońskim... oskarż ich przed sądem!	Nie wiem, ale z góry życzenia składam.	Nie warto ich śledzić Tamten już umknął i nie pojawi się zapewne. Trzeba korzystać z tych nici, które trzymamy w ręku. Czy zapamiętałeś twarz nieznajomego?	Słuchaj, Eugeniuszu, spotkałem naszego lekarza naczelnego i przybiegam co tchu z powrotem. Jeżeli będą jakie oznaki rozsądku, jeżeli zacznie mówić, to położysz go na długim kawale synapizmu w ten sposób, żeby okryć go musztardą od karku aż do bioder, a potem przyślesz zaraz po nas.	Nie, panie. Nie oddają im się.	I twoje pieniądze też Nie powinieneś mi był ich oddawać. Tracę rozum, gdy zasiądę do kart.	Nie wiem, coś ze mną się dzieje, z czego nie umiem zdać sobie sprawy. Zalewa mi się mózg i serce jakąś ciemną obawą. Niech doktór mówi, straszy mnie ta cisza okropna.	Ja byłbym mu się od razu dobrał do skóry, gdyby on był moim synem!	Męko Pańska sprawcież tedy, abyśmy byli wolni od przyczyny strachu. Kiedyż chcecie, abym się bał, jeźli nie wobec oczywistego niebezpieczeństwa?	Dosyć! Dosyć! Dwunastu chłopców wystarczy na te ciężkie czasy. A teraz posłuchajcie. Wróżby były znakomite, tylko że trzeba mówić powoli i patrzeć na rękę. Ale muszę was zmartwić. Wszystko odbywa się darmo na dzisiejszej zabawie, nie zarobicie żadnych pieniędzy.	Bez wątpienia albo ja jestem największym głupcem, jakiego widziano na świecie. Zobaczycie zaraz, czy zdolny jestem do rządzenia państwem. Niech rozłamią tę laskę	Na taki czas wybierać się do boru!	Tak jak się przyjmuje kogoś narzuconego, komu się chce dać uczuć, że powinien to wynagrodzić.	A ja bym nie wiem, co dała, że nie zrobi.	A zatem pomyśl o moich artykulikach, machnij bodaj pięćdziesiąt od ręki, zapłacę ryczałtem, ale muszą być w tonie dziennika.	Czemu nie? „Port Naba” brzmi świetnie! Albo „Przylądek Gedeona”...	Dlaczego nie miałby przyjść?... Każdy przyjdzie tam, gdzie mu dobrze jeść dadzą.	Do mnie?	Dobranoc zatem i do widzenia!	Jakiś ty głupi! Dlaczego mu nie powiedziałeś?...	Kali do nich powrócić.	Nie ja rozumiem rzecz przeciwną.	Nie jesteś zdrów co ci dolega?	Nie mogłem jej sobie taką wyobrazić.	Nie uważam tego, lordzie Henryku.	Znakomicie! Ależ to szaleństwo!	Boję się, że on nas może usłyszeć	Czy tu jest wasza rezydencja?	Nie, maszynę wodną.	Nietylko mogę mówić, ale je napiszę Maszce. Przytem on mnie zawiódł w najniegodziwszy sposób.	O, ja na pewno nie!	Powiedzcie sobie państwo co przyjemnego, a ja wrócę za chwilę do pana.	Spójrz w górę, królu Zygmuncie oto są kolumny zamku mego... Spójrz na ten miękki, srebrzysty kobierzec, co posadzkę moją okrywa; czyż piękniejszy przywieźli ci kupcy ze wschodu? A wiosną na inny go zamienię, szmaragdów koloru, w coraz to inne kwiaty haftowany, brylantami rosy się mieniący, kobierzec, co pachnie i żyje... Spórz na te sosny ciche	Posłać po pana Władysława Skoraszewskiego Uczynić go oboźnym. On ma mir u szlachty i w ryzie utrzymać ją potrafi.	Niechże tak będzie zredaguj ten list, Aramisie; lecz uprzedzam cię, trzymaj się dobrze, bo i ja potrafię krytykować.	O, właśnie W jego bladości tkwi tajemnica, którą staramy się odkryć. Wie pani, hrabina G*** uważa go za wampira.	Mogę upewnić pana, że ta pani jest bardzo sumienną, a przy tym bardzo miłą i rozsądną osobą	Zresztą słuszność masz, że się obawiasz. Dałby ci ojciec za te kradzieże!	A czy ja sobie poradzę?	A gdzie właściwie obracałeś się przez cały ten czas?	Dla siebie dobry	Myślę nad tem Może znajdzie się ktoś z familii.	Szkoda czasu, panie Oskierko	W pierwszym rzędzie, pod kolumnami, chyba jest zupełnie odnowiona.	Wedle rozkazu, panie inspektorze!	Widzieć się z Klarą	„Iluż starców kończy szaleństwem życie całe uczciwości, pracy, cnoty! Ten ma już zimne nogi a goni za miłością...”	Uczynimy uroczystą przysięgę na „kamień w wodę” Cóż więcej dać możemy nad słowo, głowy i przysięgę?	A tak, a tak	A teraz wiesz po co?	Cechy, korpus kawalerii, stangreci obywatelów asystujących bez koni naręcznych, berajterowie, trębacze, później szlachta polska na pięknych koniach...	Cóż znaczy ta minka?... Wyglądasz, jakbyś spadła z księżyca.	I ja go kocham; weź list i oddaj mu go sam!	Miałeś słuszność ciebie, jako najwierniejszego sługę, muszę zachować na ostatek! Synowiec komendanta najprzód być może użyty.	Oczywiście	A co tam mruczycie, ojcze?	Bo	Bo chcieli ryby łowić w mętnej wodzie.	Co?	Diablo i pięknie!	Doladola szepnął Wizun.	Dosyć, dosyć z tym FreudemFreud, Sigmund (1856–1939)	I ty ostatecznie jesteś ekscelencją?	Ja myślę, że Elżusia kiedykolwiek i przez dom przeskoczyć potrafi, taki z Elżusi kozak	Jaka?	Jaką?	Jaką?	Jesteśmy w takim razie braćmi. Pozdrawiam cię w imię Apollina.	Mów.	Pańska córka!	Szybki transport zwłok...	W Meli.	W imię Ojca i Syna, kto?	W sifcug, bracie.	Widzę.	Zapomnisz, zapomnisz. Ja was dobrze Żydów znam.	Zauważyłem...	Zgadłeś waszmość.	Zwariował	Łżesz!
Bo wypadłoby ono na niekorzyść Trestki. Tak, ma pani słuszność: to dwóch ludzi niemających z sobą nic wspólnego oprócz jednakowej liczby lat. Ordynat ma kolosalne powodzenie w świecie. Kobiety za nim szaleją. Cóż, kiedy jest bajecznie wybredny. Do jego wielbicielek i ja się zaliczam, ale również bez wzajemności.	Niech się ta swarzą między sobą i z Żydem Ale com ja winien, że mnie chcą zgubić? Przez ich chytrość człowiek teraz nie zarobi grosika. A cóż to mam z głodu zdychać?... Za co?...	Tak... to prawda! Sam to mówił.	A to pięknie dotrzymujesz... Nie ma co mówić!...	A zatem, mój chłopcze to cenne odkrycie, zwłaszcza zanim doczekamy się chleba z naszej pszenicy. Do dzieła i dałby Bóg, żebyś się nie mylił.	Ach, to pan zna Ponimirskiego?	Co mi ty bajesz! co opowiadasz! Kłamstwo to twoje...	Naści, Hanuś, to la ciebie, jak ci kaj droga wypadnie	No, to niech on tu przyjdzie.	Przeciwnie i to daleko lepiej.	W jakiż to sposób, jeżeli wolno wiedzieć, wybieracie się sami przywieźć dla komuny żywność zza kordonu?	Dokądże trop ten zmierza? Nie dalej jak miesiąc temu pewne Człowieczątko, uzbrojone nożem, rzucało mi na łeb kamienie i lżyło mnie, niby żbik nikczemny, brzydkimi przezwiskami... za to, żem sobie spał na otwartej polanie.	Ja jej nie znam. Widywałam ją tylko w przelocie; wciąż się słyszało Albertyna to, Albertyna owo. Ale znam panią Bontemps i też mi się nie podoba.	O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	Spełniłem pańskie zlecenie Napisałem do Peggotty to, co pan chciał.	Wszystko, co mi powiedzieliście, panie, jest bardzo piękne jedna jest tylko przeszkoda w wypełnianiu rad waszych, że oprócz tego, co mówiliście o zbieraniu pieniędzy i powtórnym ożenieniu się, nic a nic więcej nie pamiętam, napiszcie mi to lepiej, a każę mojemu spowiednikowi odczytywać co dzień, abym się tych wszystkich maksym na pamięć nauczył wreszcie.	Słuchaj, Henryk... Nie o proroka twego mi idzie... Powiedz, powiedz to tylko Więc... więc nie ma śmierci?!	Co jest w szpitalu tak strasznego? Kiedy kobieta nie jest matką ani żoną, kiedy starość ustroi nas w czarne pończochy i zmarszczki na czole, zwarzy wszystko, co jest w nas kobiecego i zgasi radość w spojrzeniach naszych kochanków, czegóż mogłybyśmy potrzebować? Wówczas widzicie w nas z całego naszego stroju jedynie pierwotne błoto chodzące na dwóch nogach, zimne, suche, zgniłe i wydające przy każdym kroku szelest zeschłych liści. Najpiękniejsze materie stają się nam łachmanem; ambra, która wypełniała buduar rozkoszną wonią, nabiera zapachu śmierci i trąci szkieletem; wreszcie jeżeli znajdzie się serce w tym błocie, plujecie w nie wszyscy, nie pozwalacie nam nawet na wspomnienie. Toteż w tej epoce życia czy mieszkamy w bogatym pałacu, pielęgnując pieski, czy też w szpitalu, iskając łachmany, czyż egzystencja nasza nie jest zupełnie jednaka? Kryć swoje siwe włosy pod kraciastą chustką lub pod koronką, zamiatać ulicę miotłą lub stopnie Tuilerii atłasem, siedzieć przy złoconym kominku lub grzać się przy garnku z węglami, przyglądać się egzekucji na placu de la Grève lub iść do opery, czyż to taka różnica?	Nie, oni mówią poważnie. Ponieważ zajmuje się tak żywo misjami w Indiach, więc powiadają, że eksportuje religię. A czy wiesz, co rzekła o nim niedawno jedna starsza kobieta? „Tak, proboszcz jest bardzo osławiony ale też, co prawda, bardzo się puszcza”.	Spójrz! to chyba niezły zarobek za kilkominutową pracę? A jak ty myślisz, Krecie? Jakim sposobem zdobyłem te pieniądze? Na handlu końmi! Na tym zrobiłem pieniądze!	Łaskawa pani dołączę moje prośby do próśb panny de Saint-Méran, abyś raczyła puścić w niepamięć moją przeszłość. Po cóż obwiniać się o rzeczy, wobec których sam Bóg jest bezsilny? Bóg może rządzić przyszłością, nie może jednak zmienić przeszłości. I cóż nam, zwykłym ludziom, pozostaje? Możemy się wyprzeć przeszłości lub przynajmniej rzucić na nią zasłonę. Co do mnie, nie tylko wyznaję inne zasady od mego ojca, ale nawet noszę już inne nazwisko. Mój ojciec był, a może i dotąd jest bonapartystą i nazywa się Noirtier, ja zaś jestem rojalistą i nazywam się Villefort. Proszę pozwolić, aby resztki rewolucyjnych soków zginęły w tym spróchniałym pniu; niech pani spogląda tylko na gałązkę owego pnia, która odchyla się od pnia, nie mogąc, a powiem nawet: nie chcąc się od niego całkowicie oderwać.	Wiktor Hugo nie jest przecież tak realistyczny jak Zola?	Wszystkie złe duchy wstąpiły do twego serca Czy wiesz, że ta znajomość będzie cię kosztowała ze dwieście drachm, może trzysta, nie licząc tego, co musisz dać służebnicom i świątyni. Za taką zaś sumę, zresztą	Ależ owszem! Bawi się. Przesiaduje czasem w kawiarni po całych nocach. Nie mam też mu tego zresztą wcale za złe.	Nie można tak wciąż zmieniać zdania! Trzeba się uczyć	Ale co tam rozmyślać o przeszłorocznym śniegu! Dobrze było, udało się, nie wydało się, po całym ogrodzie huczek poszedł, miłościwy pan przykazał szukać pilnie onego mistrza od piesków malowania, więc też pilnie szukają... wiatrawiatra	Innego by zabili, ale nie jego. Jest niesłychanie silny, najsilniejszy w całym ostrogu, i dziwnie mocnej budowy ciała. Nazajutrz rano wstaje zupełnie zdrowy.	Mój ojcze na utrzymanie mojego ojca łożę ja, więc nie ma mi prawa ojciec wymawiać.	Nie ma, proszę pana administratora, jaśnie pani pojechała do kościoła.	Przypominam. Tak, tak. Otóż panie doktorze, zbadałem pańską skargę. Zbadałem, i przykro mi bardzo, że wprowadził mnie pan w błąd.	Tak, tak; ale jak się nazywa?	A czemu do nas iść nie chcesz?	Moi panowie, czy nie uważacie rozdźwięku, jaki co najmniej od stu lat panuje między religią i wiedzą?	A ty tego nie weźmiesz?	Aż tak?	Bom się też nie wyspał.	Nie bój się. Między krześcijany jesteś, którzy radziradzi (daw.) kim jesteś??	Nie skrzywdziłem męża, kobiety ani dziecka... Rąk moich nie splamiła krew... Nie jadłem potraw nieczystych... Nie zabrałem cudzego mienia... Nie kłamałem i nie zdradziłem wielkiej tajemnicy	Odejdź, odejdź! Nie dotykaj mnie. Ty i ja	Tak! A ty Synnöwe Solbakken?	Tak.	Toteż pańskie wielbicielki, garderobiane, zapewne nie drożą się.	Za kwadrans najdalej.	Zaledwie rok temu widziałem panią de Saint-Méran w Marsylii, wracałem wtedy z Algierii. Kobieta ta wyglądała tak, jakby miała żyć sto lat: cieszyła się znakomitym zdrowiem, przytomnością umysłu i niezwykłą energią. Ile też mogła mieć lat?	Zapisane Wysyłamy elektromontera taksówką. Za kilka minut u państwa będzie.	Chciałbym raz spojrzeć na świat oczami Łobaczewskiego, jego wewnętrznym wzrokiem jest rzecz straszliwa, jak ta wielka, obca, wszechpotężna rzecz nieustannie poza nami żyje.	Oto jest również młodość, mój synu ale młodość trzeźwa i rozważna.	Więc cóż ci się stało?	Więc cóż przeciwko niej?	A gdzie ciotka ma kłopot?	A jednak ludzie płakali razem ze mną, płakali nad mym zgniłym bólem. Nad pańską cnotą ziewnęliby może tylko. He, panie	Ale dziś pan taki jakiś zamyślony, zamiast się cieszyć.	Ależ naturalnie, że byłam przy tym Drżę przecież jeszcze na całym ciele.	Czy pan jest pewien płatności?	Czym mogę jeszcze panu służyć? O dziewiątej będzie pierwszy dzwonek, do śniadania państwo zasiadają zwykle o wpół do dziesiątej. Czym mogę służyć?	I jeszcze groziliście nam laniem!	Idź między chrześcijan idź do domu modlitwy i pytaj braci o Glauka lekarza, a gdy ci go wskażą, wówczas, w imię Chrystusa, zabij!...	Kiej ociec mówili, żebyś na klepisku krowę z Kubą obdarł i wyporządził.	No, ale Cynadrowski był tam niepotrzebny	Od urodzenia	Panna Zofia! Mówże prędko, jak się ma panna Zofia? Kiedyś tam była? Kto cię tu przysłał? Co mówi matka?...	Pojmuje pan, że niepokój do wielu rzeczy popycha.	Poprosiłabym cię o udzielenie mi gościny na „Błyskawicy” na czas wyprawy.	Religia rzekł wielki wikariusz. Bóg nas osądzi bez omyłki, pani uznaję tylko jego trybunał.	Siedzą w domu. Na obiad przyjeżdża pan Gątowski.	W takim razie nigdy... Od tej odpowiedzi zależy moje małżeństwo.	Związkiem idei czyli wyobrażeń tłumaczono wewnęrzne ich snucie się w pewnym porządku, choć Campanella dawno był postrzegł że logika natury rzeczy niemogła nawet silić się dochodzić i wyrzekł że była prostą nauką formy; niemniej zachciwało jej się czasem i istoty samej.	Ślepy jest, ślepy! jako żywo!	A boś jegomość, dobrodzieju mój kochany, gadał rzetelne głupstwa. Jasiek, a ty smyku jeden, daj no ogieńka, bo mi fajeczka zgasła.	A ci Murzyni?	A jakże, a jakże! bajecznie. Chcecie może zobaczyć?	A którzy, ciociu! Po ojcu, czy po matce?	A mnie auskultacja mówi, że prawe...	A przecież powiadaliście niedawno, że zawarto z nią pokój	Athos!	Bardzo chętnie jedna z arii z opery Zaczarowany flet Wolfganga Amadeusza Mozarta..	Chorąży orszański!	Co panu?	Czy te niespodzianki... będą i z twojej fabryki?	Czy tu stajemy?	Dusza, Przyroda nieożywiona, Wierzenia wszystko dzisiaj czuje, wszystko wie, że Pan się narodził.	Głupiec	Habt acht! Ruht! Habt acht! Rechtsschaut! Habt acht! Patrz znowuż przed siebie! Ruht!	Jaka szarża?	Jeno ciągle Danuśki?	Kim są ci „oni”?	Kołtuny znają wszystkie dowcipy la Fontaine’a	Mam zamiar być wtedy u narzeczonej.	Odstępca!	Patrokles zajął im tyły!...	Pracujesz zapewne nad jakimś pięknym dziełem?	Próbuję	Spowiedź, Społecznik, Śmierć bohaterska	Słucham cię, moja Atene...	Taki wynędzniały człeczyna o wybladłej twarzy i strzępiastych wąsach. Pełnił funkcję trzeciego mechanika	Waść byś jej dał radę	Wiecie przecie dobrze, wino młode ze wzgórz andegaweńskich?	Wyjeżdża pan dobrodziej gdzie?	Zaknebluje im je ogień, o boski.	Zakręcić gaz w pokoju.
Gdyby to towarzystwo było dla mnie właściwe i miłe, mój panie rotmistrzu, odezwała się Laura z szyderstwem nielitościwem: od czasu jak pan tu bawisz, byłabym z niego korzystała. Wybijże pan sobie z głowy to natręctwo, i proszę, daj mi pokój!	Mam tu przy sobie odpis memoriału. Nie wziąłem ze sobą oryginału, gdyż są na nim podpisy. Oczywiście rozumie mnie pan, że obowiązuje mnie pewna dyskrecja.	Pan ją zna, jestem tego pewny: z dnia na dzień, z godziny na godzinę śledziłem bieg pańskiej myśli i postęp pańskich badań. W chwili, w której Brédoux ugodził pana, miał pan wszystko powiedzieć. Jedynie z troski o swego ojca odroczył pan następnie swe rewelacje. Lecz teraz zostały one przyrzeczone temu oto dziennikowi. Artykuł jest gotów. Za godzinę będzie złożony. Jutro się pojawi.	Eee, bzdurstwa gadacie Jakie robactwo? Nie wierzta mu, ludzie, to wcale nie tak łacno poszło; co się na którego natknąłem, to wielkolud. Co za wąsiska! Co za łapy! Ten z przodu rwie, ten z tyłu kole! Powiadam wam, gorzej niż ze stadem wilków. Już to między Bogiem a prawdą było im niewygodnie. Nie mogli sobie strzał puszczać z daleka bezpiecznie, bo my ich politycznie zapędzili w ciemne zaułki. Trzymali się dosyć długo. Próbujem i tam, i siam, ani rusz. Dopiero jak im wojewodę zabili, wszystko się rozsypnęło, jakby im głowę uciął.	Rozum tracisz, panie Ignacy, ujmując się za takim człowiekiem Bo tylko pomyśl. Pojechał po majątek, gdzie?... na wojnę turecką... Na wojnę turecką!... czy rozumiesz doniosłość tych słów?... Tam zrobił majątek, ale w jaki sposób?... Jakim sposobem można w pół roku zrobić pół miliona rubli?...	I tu właśnie pan się myli, kochany panie. Cały świat ma mylne wyobrażenie pod tym względem. Ustawicznie uciekamy od chwili bieżącej. Nasz byt umysłowy, który jest niematerialny i nie ma wymiarów, porusza się w wymiarze czasu z jednostajną szybkością od kolebki do grobu, zupełnie tak jakbyśmy nieustannie schodzili w dół, rozpocząwszy nasze istnienie na wysokości pięćdziesięciu milmila angielska	Co mi pani bredzi! Wentzel urodził się na wisielca i będzie wisiał. Natchnienie... to mi się podoba. No, teraz go straciliśmy na wieki! Taki piękny projekt diabli wzięli. Mila się rozkochała, majątki graniczą, królewska fortuna! Czy ten błazen się kiedy nad czym zastanowi, porachuje, pomyśli sekundę porządnie! Wiatr i koniec. Traci zdrowie, młodość, fundusz! Kpi ze starych! Hej tam, lokaje! Posłać kogo na stację, niech spyta, dokąd hrabia brał bilet!...	Prawdę mówisz, panie bracie, ale ja po szpitalach polowych przeleżał tę ciężką zimę. A od wiosny wlekę się z miejsca na miejsce, z miejsca na miejsce...	Dla Boga! Czego my się frasujem? A po co nam do tego parszywego Kamieńca chodzić i w nim się zamykać? Nie lepiej ci to przy hetmanie zostać i w polu przeciw nieprzyjacielowi czynić? A w takim razie Baśka przecie się do chorągwi nie zaciągnie i musi gdzieś odjechać, ale nie do Kamieńca, jeno gdzie daleko, chociażby do Skrzetuskich. Michale! Bóg patrzy w moje serce i widzi, jaką mam przeciw poganom żądzę, ale już dla ciebie i dla Baśki to uczynię, że ją odwiozę.	Także i do Benares... Przecina on wszystkie strumienie z tej strony Indii. A teraz zasyłam prośbę do ciebie, o święty, byś tu pozostał do jutra. Potem wyjdź na drogę i badaj każdy strumień, który ona przecina; albowiem, jak wnoszę, przymioty twej rzeki nie są związane z jedną jej łachą czy też jakąś miejscowością, lecz ujawiająujawiać się	Owe dzikie krzyki z początku rozlegały się po całym mieście, po tygodniu dopiero ucichły tak bardzo, iż straże, rozstawione na brzegu, zaledwie mogły dosłyszeć coraz słabsze jęki... Oto jak głód wycieńcza...	Raczcie być cierpliwi, to zaraz posłyszycie. Płynęliśmy tedy przez dni szesnaście na wschód wedle wybrzeża (czas liczyliśmy czyniąc mieczem karby na poręczy przy sterze), ażeśmy w końcu dotarli do onego Lasu na Morzu. Drzewa tam wyrastały wprost z mulistego dna, pnąc się w górę długimi i cienkimi korzeniami, a pod nimi snuły się powszędy w ciemności liczne łachy wodne, szlamem i gnilizną zaległe. Tuśmy już sprzed oczu stracili światłość słoneczną. Jechaliśmy krętymi cieśninami pośród drzew, a gdzie niepodobna było użyć wioseł, czepialiśmy się sękatych, szorstkich korzeni i takeśmy się posuwali naprzód. Woda była cuchnąca, a wielkie, lśniące muchy gryzły nas niemiłosiernie. Rankiem i wieczorem z onych moczarów unosiła się mgła rodząca gorączkę. Spośród naszych wioślarzy czterej zachorowali; więceśmy ich przywiązali do burtnic, by nie rzucili się w wodę i nie zostali pożarci przez wylęgłe w owych bagniskach potwory. Żółty człowiek leżał chory koło swego mądrego żelaza i kręcąc głową, bełkotał coś w swej mowie. Jedynie ptak gadający czuł się dobrze. Siedział sobie na ramieniu Witty i coś ciągle pokrzykiwał, nic sobie nie robiąc z owej głuchej, złowrogiej ciemności. Tak, owej głuszy obawialiśmy się ponoć najwięcej.	I biada tym, których dziennik nie będzie zaczepiał, którym rzuci wieńce w początkach kariery! Ci będą siedzieć jak święci w swoich niszach, nikt nie zwróci na nich uwagi	Jestże możliwe że są to te same przykładne dzieci, z którymi żyłam pod jednym dachem przez trzy dni?	Nic. Już nic. Mnie się może zdaje tylko. Ona jest dobra, chce być uprzejma dla wszystkich. Podobno to teraz tak wypada...	Straszna!... straszna cyfra! Czy nie widzisz pan w niej istotnego niebezpieczeństwa dla naszych fabryk?	To dobrze Za kilka dni przyjdę dowiedzieć się znowu o przyjeździe pani hrabiny. Jeżeli jednak za tydzień nie przyjedzie lub nie przyśle po mnie, zerwę umowę. Czekać dłużej nie chcę i nie potrzebuję. Mogę mieć miejsc podobnych dziesięć. Bon jour, madamebon jour, madame (fr.)	Tego tylko... to dosyć! Ale minęło to już, nie czuję się w garści stracha, tylko, raz ci jeszcze powtórzę, Dawidzie, żałuję, że nie zostaję pod kierunkiem uczciwego, surowego ojca.	To zupełnie pewne, proszę pana jak niemniej pewne jest i to, że jedną z takich wysp jest właśnie Wyspa Lincolna.	A! chociaż pan jesteś incognito, a ja pieszo, nie może być, żeby kto rannej naszej przechadzki nie dostrzegł... całe miasto wieczorem będzie panu winszować.	Aj, co pan robisz?	Bez przestanku o tej mojej głowie gadają. Mogliby dać spokój. Co do rady, są dwie: albo niech Michał Basię bierze, albo niech Krzysia intencję odmieni. Intencja to nie ślub!	Maciora! Ty tłomoku jeden, już nieraz widziałam, jak ty dajesz im jeść Powiem panu dziedzicowi, to jak cię kijem przeleje trochę, to zaraz będziesz uważała, gdzie kłaść, zaraz zobaczysz koryto. Próżniaki! szelmy! Bartek! zanieś starszemu panu do buraków, a żywo!	A jakie to ma znaczenie?	Ale pan minister mógłby dać mi posadę. I z tą prośbą właśnie przyszedłem.	Co ja sobie myślę? chcecie wiedzieć? ot dziadu, co ja sobie myślę, że świat ślicznie zbudowany i gospodarz rozumny, a człowiekowi przecie na nim bieda i bieda.	Ja wiem, to mi aż nadto wystarcza	Na ulicy.	Na złość i nie kelner.	Niech pan powie mi zaraz wszystko od początku. Przecież pan jest żonaty. Mówiła mi wtedy księżna, że żona pana jest piękna.	O, tak, bratnia duszo! tak!... To był apostoł sztuki, geniusz bez całych butów i... okoliczności!... Szekspir podwórzowy! Talma karczemny!...	Ociec nie mogliby to iść zasypywać?...	Więc pan odchodzisz od nas? tyle zrozumiałem, ale nie wiem dlaczego?	A widzisz, synku. No, połóż się teraz i spróbuj zasnąć. Nad ranem będziemy w domu. Tak... Nie możesz sobie wyobrazić, jak twoja matka tęskni za tobą. Zawsze usiłuje udawać naturę silną... Ale ty sam wiesz, ile pod tą powierzchnią kryje się najgłębszej czułości. No, śpij, synu. Dobranoc.	No, co tam obaj nie przekonamy się... Ale, ale... Mam tu urzędowe papiery o śmierci Ludwika Stawskiego.	Co mam rozumieć?	Dobrze Jeżeli pani każe, przyznam się nawet... do zasługi. Czy w zamian wolno mi zanieść prośbę do pani?...	Niechże każdy z czcią wspomina i wysławia, gdzie może, imię jego, ażeby sprawiedliwość się stała a teraz: „Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!”	A niech się powściekają. Gorzej, że może za nami pojadą.	Boże uchowaj, tam nic nie ma i nigdy nie było. Zresztą dla zakochanego mężczyzny nie stanowi rezerwy inna kobieta.	Co ci, Ludko? Jesteś chora?	Co za nieoszacowany człowiek...	Czy jesteście oczekiwani?	Czy natychmiast?	Czy zastałam pana notariusza I.?	Drgnij tylko, a już po tobie	Kunige prabaščiau! ar ne pastatyti stalelį po liepa ir ar nepaieškoti kortų?	Mam.	Nie martw się o moje towarzystwo, zostawię ci miejsce maszynisty.	Nie musisz tego wiedzieć, mogę ci jednak obiecać, że jeśli będziesz się zachowywać spokojnie, nie stanie ci się krzywda. Jeśli nie wydarzy się nic niespodziewanego, jutro będziesz wolny.	Nie mów już. Boję się ciebie.	No, tak nie przerażaj się. Tchórz zabił mysz.	O ludzie przez upamiętania! Wżdy o spokojność naszą o życie chodzi!	O panie!...	Och, panie!	On sam byłby coś dla mnie obmyślił, bo niejednokrotnie robił wzmianki o mojej przyszłości. Teraz zakłada cukrownię... Mógłbym zostać administratorem z pensją czterech... pięciu tysięcy...	Rozkazuj, panie	Ty bezwstydnico, nieuczciwa dziewczyno! Kucharka mi się skarży, że wciąż jej coś ginie!	Więc moja noga tu niepostanie, póki on w tych stronach kręcić się będzie; a jeśli Boże uchowaj Julka nie potrzebuję wiele mówić.	Zobaczę, panie Utterson	Ładnych rzeczy nabroiliście, Szwejku Co za hańba! Ale mnie boli głowa.	Że tak mi się podoba, że nie jestem obowiązany z zachceń swoich zdawać komukolwiek sprawę.	A gdyby człowiek umierający z pragnienia prosił panią o kroplę wody?...	A pańskie honorarium?	Ale już ostatni	Bat’ku Hołody! Bat’ku Hołody!	Borynowy wieprzek!	Byłem zajęty ekspedycyą papierów do Polski nie widziałem nikogo.	Chciałem kilka słów...	Czego?	Daję słowo, będę milczał.	Dlaczego mnie pani całuje?	Dobrze zatem. Lecz uprzedzam, że walka, którą podejmujemy w tej chwili, jest rozstrzygającą i dlatego ryzykowną; narażamy życie obaj.	E, nic mi nie powiesz, czego bym sam nie wiedział!	Ej, nie łżyj człowieku, ej, nie łżyj! Daleko sięga nasza partia i długo ona pamięta!	Hrabina Filipowa!	Kaczor!	Kawałek ziemi	Króla szwedzkiego nie ma już w Krakowie	Któż zbójom przywodził? Krzyżak?	Milady	Nie, już nie przypuszczam, ale jestem pewna, ani wątpię.	No i jakże tam? Smakowało panu?	Och! Bez konsekwencji.	Och! żartujesz	On?... Będzie milionerem, będzie zażywał powszechnego szacunku i może będzie miał przyjaciół...	Pewno do Warszawy?	Proszę ją przypisać jedynie skrupułom, zupełnie naturalnym w podobnych okolicznościach.	Przecież jestem zły, bardzo zły!	Prócz jednej	Płakała!	Tak.	Tu, do mojej izby tak mi Boże dopomóż. A z czem przyszedł?... Trzeba go było posłuchać! Powiada	Wtedy...	Wyjechaliśmy z ostatniej stacji.	Zaraz.	Zatem do widzenia.	Zestaw rachunki.	Zrobi pani krzywdę całemu miastu, całej...	Zum Kuckuck zum Kuckuck (niem.)
To przez te dwadzieścia lat poznał pan kawał świata, nie?	Ze strony matki. A matka ma oko roztropne i pewne. Nie uśmiecha się jej to małżeństwo, żywi jakieś uprzedzenie do Danglarsów.	Słuchaj, jeżeli poprosi pić, to dasz mu tego Jeżeli zacznie się skarżyć, a żołądek będzie gorący i twardy, to wezwiesz Krzysztofa do pomocy i dasz mu... wiesz. Gdyby popadł przypadkiem w wielkie rozdrażnienie, gdyby mówił wiele lub dostał trochę obłędu, to nie potrzeba mu przeszkadzać. Będzie to niezły znak. Przyślesz w takim razie Krzysztofa do szpitala Cochin. Lekarz naczelny, kolega mój lub ja, przyjdziemy przypalić mu plecy moksą. Z rana, gdy spałeś jeszcze, zrobiliśmy wielką naradę z jednym uczniem doktora Galla, z naszym doktorem naczelnym i z lekarzem z Hôtel-Dieu. Panowie ci upatrują ciekawe symptomy, mamy więc śledzić przebieg choroby, żeby wyjaśnić kilka kwestii naukowych dosyć wielkiej wagi. Jeden z tych panów utrzymuje, że krew, naciskająca na jeden organ więcej niż na drugi, mogłaby wywołać szczególne objawy. Słuchaj więc dobrze, gdy zacznie mówić, żebyś potrafił określić, jakiego rodzaju wyobrażenia będą przemagały w jego mowie: czy to będą objawy pamięci, przenikliwości lub rozwagi; czy będzie się zajmował rzeczami materialnymi czy uczuciami; czy będzie rozumował lub zwracał się myślą do przeszłości; jednym słowem, uważaj, żebyś mógł zdać nam dokładne sprawozdanie. Może być, że atak będzie silny i jednorazowy, w takim razie, stary pozostanie aż do śmierci w zupełnym osłupieniu. Przebieg podobnych chorób bywa tak dziwaczny! Gdyby nieszczęście tu się skierowało to bywają przykłady dziwnych zjawisk: mózg odzyskuje niektóre władze i śmierć nie tak rychło następuje. Krew może odstąpić od mózgu i obrać sobie drogi, których kierunek sekcja chyba może wykazać. W szpitalu chorób nieuleczalnych znajduje się pewien starzec idiota, u którego odpływ nastąpił wzdłuż kości pacierzowej; cierpi on straszliwie, ale żyje.	Tak. Słowo pani daję, że z całą szczerością mówię: tak! Pani sądzi, że w tym świecie można bezkarnie istnieć i nie stać się tem, czem wszyscy... jest to konieczność naturalna. Może to rozszerzymy nieco, żeby się lepiej przekonać, dobrze?...	Tak jest, on! Ignacy, ten diabeł wcielony, który, zakochawszy się w niej za młodu i dostawszy rekuzę, poprzysiągł mnie zemstę wieczystą i teraz ją wykonywa! Spodziewałem się tego, ale nie mogłem temu zapobiec. Trudnoż, miałem nadworną utrzymywać milicję, aby dom pilnować od niego; trudno uciekać było przed nim za granicę, kiedy by to się na nic nie zdało; trudno rozprawiać mi się z nim dzisiaj na rękę, kiedym już stary i zakrzepły.	Dalipan, z przeproszeniem pańskim nie było przemian, ani czarów żadnych. Nim wszedłem do szranków, byłem lokajem, tak dobrze, jak teraz, a nie chciałem walczyć, bom myślał ożenić się z córką, która mi bardzo do smaku przypadła. Ale jak wasza wielmożność odjechała, jego książęca mość kazał mi skórę wytatarować za to, że rozkazów jego nie wykonałem. Wszystko się na tym skończyło, że córkę oddano do klasztoru, a pani Rodriguez powróciła do Kastylii. Teraz idę do Barcelony z pańskimi papierami do jego ekscelencji wicekróla. Mam tu pełną manierkę przy sobie może by wasza wielmożność raczyła trochę łyknąć, będzie już ciepłe, ale jeszcze dobre, ale mam ser doskonały, przy którym będzie lepiej smakować.	To waszmość nie znasz tutejszej szlachty. Tu jednego takiego nie upatrzysz, któren by w wojsku nie sługiwał. Wszystko ludzie doświadczeni i dobrzy żołnierze.	Moj Boże! a w domuż? nie możnaż się jej było nauczyć z Ewangeliczki i Ołtarzyka?	Nie, nie spodziewałem się tego Powiedziano mi, abym nikogo nie wołał i nie robił hałasu, żeby nie wzniecić paniki. Uznałem te ostrożności za słuszne. Wziąłem jedną z lamp, które wisiały pod płóciennym dachem, i poszedłem naprzód. Kiedy otworzyłem luk dziobowego skrajnikaskrajnik dziobowy Umilkł na chwilę.	Więc to nie jest żart? Naprawdę przyjmiemy go na służbę?	Dlaczego? Fenickie przysłowie mówi: lepszy jęczmień w stodole niż złoto w pustyni. Mogłoby się więc zdarzyć, że Egipt, gdyby czuł się bardzo słabym, wolałby darmo Synaj i Palestynę aniżeli wojnę z Asyrią. Ale otóż to mnie zastanawia... Bo nie Egipt, lecz Asyria dziś jest łatwa do pokonania: ma zatarg na północnym wschodzie, posiada mało wojsk, a i te są liche. Gdyby napadł ją Egipt, zniszczyłby państwo, zabrałby niezmierne skarby z Niniwy i Babelu i raz na zawsze utrwaliłby swoją władzę w Azji.	No więc w takim razie powiemy, że jesteśmy trochę zaręczeni. Co to szkodzi, skoro ty wiesz, że to nie prawda.	Co, Alanie? Chyba się nie boisz?	Nie. Ukaranie. Gdy jest się skrępowanym działalnością swego poprzednika...	Panie! jestem Bogiem razem i człowiekiem... czasem słabym, czasem niezwyciężonym... Pythye nie wróżyły na rozkazy; potrzebuję oczyścić się i przygotować, aby siłę Bożą sprowadzić w siebie.	Nie myślę tylko, że trzeba znaleźć inne słowo. To, co jest, jest i musi być zależne ode mnie. Nie może być wypowiedziane ostatnie słowo.	Czy nic złego spotkać cię nie może, Marku, za to, że opuściłeś Ancjum bez wiedzy cezara?	Od czego ci się żywnie podoba Przecież jeszcze nic nie wiem.	Aleć to dziwna dziewka z tej Marysi... Tyle czasówtyle czasów	I on nie żyje!	Jakiż to będzie skok?	Kogo to wyglądacie do tej pory?	Otóż tak: jedź dobrodziej ze mną do ZagłębiaZagłębie to wasza rzecz. Odpocznie ciało, odpocznie duch, rzucicie okiem...	Primo, nie widzę w tym nic niezwykłego, a po wtóre, wstydziłaby się pani, osoba inteligentna, zajmować sobie czas podobnymi nonsensami.	Sam wiesz dlaczego nie byłam wesoła.	To go spotka afrontafront	To salon, sir.	To swoją drogą, ale... że Iksinów staje się wielkim miastem. Proszę panów o chwilę uwagi: skandal na koncercie, zerwanie pana Krukowskiego z panną Brzeską, oświadczenie się pana Krukowskiego naszej najsympatyczniejszej pannie Eufemii, samobójstwo Cynadrowskiego i... dzisiejszy wyjazd.	To widzę	Szczególny zbieg okoliczności kazał nam obojgu zawinąć do tej samej odludnej przystani. Bo i ja również zabłądziłam w okolicę zupełnie mi nie znaną. Brzmi to trochę fantastycznie, lecz jest szczerą prawdą. Dziś rano przyjechałam w te strony z miejscowości bardzo odległej i wysiadłam z pociągu na przystanku oddalonym stąd zapewne kilka lub nawet kilkanaście mil. Koło budynku stacyjnego oczekiwała mię już bryczka. Wsiadłam, nie przeczuwając nic złego. W drodze, gdzieś na dziesiątym kilometrze, w głębi lasu nagle konie spłoszone z niewiadomej przyczyny zaczęły ponosić. Woźnica, zdaje się pijany, nie umiał opanować sytuacji i zwalił się w rów. Pojazd w szalonym pędzie potoczył się dalej w zaułki leśne. Byłam bezsilna i na pół przytomna dałam się ponosić rozhukanym koniom. Po kilkugodzinnej wariackiej galopadzie wśród komyszy boru oszalałe ze strachu zwierzęta, porwawszy szory i popręgi, popędziły na oślep w głąb lasu, pozostawiając mnie omdlałą na dnie pudła wozowego. Gdy odzyskałam przytomność, słońce już chyliło się ku zachodowi. Byłam sama w sercu puszczy. Przerażona wyskoczyłam z na pół rozwalonej bryczki i zaczęłam biec na chybi trafi w kierunku zachodzącego słońca. Tymczasem ściemniło się i zaczął padać ulewny deszcz. Goniąc resztkami sił, wypadłam z boru na jakąś pustą, zarosłą wrzosem równinę i już w mroku dotarłam do tego domu.	Co za ładny kwiat, nigdy nie widziałam podobnego, tylko u ciebie, Oriano, zdarzają się podobne cuda	To mi przypomina jedno zajście. Było to u Migurskich w Sieradzkiem...	Tak, proszę pani, bo jestem obywatelem niemieckim. Do Polski przyjechałem w sprawach naukowych i to na krótko. Ale tak mi się w Polsce podobało, że postanowiłem tu zostać dłużej.	To już wreszcie chodźmy bo prawdę rzekłszy, vacuumvacuum (łac.)	Proszę wziąć całą resztę i pozwólcie mi żyć, tu, w tej jaskini. Nie proszę już o wolność, proszę o życie.	Cioci Cin, naturalnie. Ponieważ jej nie było w domu...	Kocham, czy nie kocham, a z Castelką nigdy! rozumiesz? nigdy! Raczej wolałabym z każdą inną!	Sid, czy to ty rozgadałeś?	To swoją drogą, ale jeno sobie waszmość przypomnij: gdyśmy mu nadzieję pokazowali, mówił „Bóg zapłać!” i mnie, i waćpanu tak negligenternegligenter (łac.)	Usiądź, Krzysztofie... Właściwie mam z tym duży kłopot. Nie wiem, jak mam cię nazywać. Muszę chyba skobiecić twoje imię... Krystyna, prawda?	Wiem, wiem, mateczko, ale to z rozpaczy...	Niewiele. Raz tylko wypytywała się, czy mnie bardzo pieści pan Wokulski.	I ja także żegnam najlepszą, najszanowniejszą panię, wymówiła pani Teresa całując w ramię panią Starowolską z większą jeszcze słodyczą i uniżonością jak pierwej; śpieszę do domu, aby mój Felunio zbyt długo za mną nie tęsknił.	A więc był nieszczęśliwszy od ciebie, bo nie mógł nawet znaleźć grobu ojca.	No! no! i cóż takiego osobliwego? odwracając się dumnie spyta Baucher.	Przeprowadziła się do mieszkania, aż za więzieniem.	Czymkolwiek Marcinek zostanie czy to obywatelem ziemskim, czyli też kapłanem, czy sekretarzem gminnym albo oficerem	Za taką rzecz i w łeb się strzela po cichu!...	Chmielnicki poznał się na kontempciekontempt (łac.) rozszalałą bestię. uspokoił i postępek twój wytłumaczył. Ale on tu dziś ma być u mnie i pewno ciebie zapyta. Tedy mu powiedz, żeś miał rozkaz ode mnie, byś żołnierstwo odprowadził.	Tak pan myśli?	Owszem. W tym wypadku chodziło mi bardziej o trafne odnalezienie prawdy niż w tysiącu innych. Zależało mi na tym, a omyliłem się kompromitująco.	Co jej pan powiedział?	Ty mówisz, że zemsta jest rzeczą brzydką i nieszlachetną A jak określisz postępek tego nikczemnika? Gdybym przynajmniej wiedział, gdzie mieszka...	Czy już znowu pleciesz trzy po trzy?	Gdzie jest ten pakiet?...	Może już matka umarła?	A gdzie król?	Przywilejach kto mówił o przywilejach?	Ale przecież gdyby było inaczej, dotarłbyś wykopem nad morze?	Jak najprędzej oddaj ten list, tak jak tego od ciebie żądano.	A po co mam odkładać?	Radzono mi wyjechać na kilka tygodni w góry.	Zmęczyłaś mnie cudna, sponiewierała histerycznymi, złymi fochami, które uprawiasz od nocy pamiętnej.	I za kogoż ją wydacie, za kogo?	Co by ta miał być kosztowniejszy, taki niedowiarek.	Może ta pani będzie nierada przerwie?	Na pohybel zdrajcom!	Od bardzo dawna chciałem panią poznać.	Tak, jutro.	Tylko spróbuj!	Za godzinę można będzie wejść w otwór...	Zasłużyłeś, kochany, na tysiące pocałunków	A dlaczego?	A gdzież dziedziczka Jodłowéj?	Baryka! Cudnie tańczy kozaka Baryka. Czaruś, bracie, stawaj! Najcudniejsza Kozaczka z dzikich póldzikie pola	Ejże, wróciłeś więc, Edmundzie?	François, otworzyć wszystkie drzwi, bo obrażone człowieczeństwo wychodzi	Gotówką!	I podkomorzynę, i pannę Matyldę	Jaki wujko?	Ksiądz, Żyd, Kłótnia	Milcz!	Naprawdę. Miałem dziś przykry zawód... A pani musi być wyjątkowo dobra. Dziękuję. I dowidzenia.	Nasze własne wino?...	Niepodobna, moja poczciwa Anusiu, twoja cera okopcona wyda cię!	Nieszczęście?	No i cóż dalej?	No, my tu mieli do niego interes.	Patientez!	Skąd je macie?	Szczęśliwe, bardzo szczęśliwe spotkanie	Sztylet?	Słyszeć, słyszałem...	Testament mego ojca?	Więc go sprzedaj.	Zakazuję i basta! Niech używają węgla!	Zamknij!	Znaleźli go nareszcie?	Zobaczymy.	Łohoyski: Dawniej było dawniej, trzymajmy nowy dystans.
Mam nogę na tego polskiego psa, jeśli warknie, to go rozgniotę. Daję wam słowo, że nie warknie, on chce tylko dobrego odszkodowania za córkę. Nie pierwszy raz załatwiam podobne sprawy	Niech się pani na mnie nie gniewa, to powiedziałam, co w całej okolicy mówią. Mnie się nawet nie zdawało to prawdą, bo przecież byłabym coś od pani usłyszała. Muszę zaraz iść, bo się dzieci kąpią, a służąca pojechała po sprawunki; ale poproszę bardzo o zagranie czegokolwiek, moja droga panno Janino, bardzo proszę. A! nie jest pani narzeczoną. Dobrze? zagra pani?	Panie poprzestańmy już na tym, przyznaję, że nie umiem żartować, mam tego dotykalne dowody; lecz w dobrej wierze, przy obustronnej zgodzie, prosząc Pana Boga, by was z każdej złej doli wyprowadził tak pomyślnie, jak z tej przygody, pytam się was jednakże: czy nie mamy powodu śmiać się i nie moglibyśmy opowiedzieć doskonałej anegdoty o strachu, jakiego doznaliśmy, a raczej doznałem ja tylko, bo co do was, panie, jestem przekonany, że nie znacie bojaźni.	To syn księżnej Siurkukteni, Kubilaj. Prawda, że niepodobny do innych? Wszyscy nasi książęta mają płowe głowy i zielone oczy, on jeden ma czarne włosy i oczy. Powiadają, że kiedy przyszedł na świat, wielki Dżyngis-chan nie mógł się nadziwić wnukowi. Pewnie po matce odziedziczył włosy, a trzeba przyznać, że i urodę wziął po niej.	Kochana Frumet, żebyś mi zdrowa była! I co ty na to wszystko? Co powiesz o Mordechaju-Mendlu?	Będziesz dziś, Zdzisławie, na raucie u Oktawji?	Dość tego na Boga! spiskował przeciw czci mojej z panią de Chevreuse, panią de Longueville i Kondeuszami!	Oczywiście O ile na świecie wogóle istnieją rzeczy pewne, całkowicie pewne.	Pochlebiasz mi pani w wielkiej na mnie łaskawości swojej, wymówił pan Edward z ukłonem.	Nie, nie to wcale zbyteczne. To przystało nam legistom, którzy mamy paragraf de Ventre inspiciendode Ventre inspiciendo (łac.)	Niechże ich prowadzą dwaj Jerauldowie Musimy przez czas jakiś pobyć między nimi na Wschodnich Płyciznach, choć jeżeli szczęście dopisze, nie zagrzejemy tam dłużej miejsca. Teren, gdzie przebywamy obecnie, wcale nie uchodzi za dobry.	Ależ z jakiejż krainy ty jesteś, moje dziecko? Ten drogista to nie człowiek, to kasa zesłana przez miłość.	Wielki Don Kichocie, jakem licencjat, tyś najznamienitszy między najpierwszymi świata tego rycerzami, jacy tylko istnieli i istnieć kiedykolwiek mogą. Chwała niechaj będzie Cydowi Hametowi Banengeli, chwała mu po tysiąc razy za to, iż tak pięknie i starannie opisał wielkie czyny twoje! i chwała temu po milion razy, co opis ten wiernie z arabskiego na kastyliański przetłumaczył język i dał nam wszystkim rozkosz czytania tak doskonałej książki.	Nie jestem samobójcą jestem skazany na śmierć. Nie utrudniaj mi walki! Żyć nie mogę! Ciało moje wzięło górę nad duszą, przeto muszę ją wyzwolić i puścić do Boga.	Nie każda kula zabija, inaczej by już ludzi nie było na świecie, bo matki by nie nastarczyły rodzić.	Mianowicie, wzgląd zrzucenia pychy z serca. Jestem, mój drogi, stanowczym zwolennikiem zrzucania pychy z serca i zakasywania rękawów do robót prostych, takich, jakie się nadarzają, jakie są możliwemi, jakie nie wymagają od człowieka, aby im poświęcał to, o czem zapominacie, ty i Marceli, w swojem wyliczaniu osi świata...	Pewnikiem duńskiego króla zabawka, bo oto patrzaj, harcuje wedle giermków, plecie im widno koszałki opałki, a ci aż się koniom na szyję kładą ze śmiechu.	Wiem co mówię. On jeszcze z tej miłości nie zdaje sobie sprawy, ale już cię kocha.	Anioły moje zdejmujecie zasłonę, która mi spadła na oczy, wasz głos mnie ożywia. Uściskajcie się jeszcze. No cóż, Naściu? Czy cię ten weksel poratuje?	A kiedy to ma być?	To jednak kosztowało.	To nic, to nic, odpocznę...	To ty go osłabiasz! Daj mi święty spokój!	To wy? To wy?	Słuchaj, gospodarzu czy nie mógłbyś uwolnić mię od tego zapaleńca? Co prawda, zabić go nie mogę, a jednak a jednak zawadza mi. Gdzież on jest?	Chodź ze mną. Odwiedzimy kniazia Bazylego w jego pustelni. To będzie pewnego rodzaju próba.	Leczże ich, jeżeli są chorzy Uzdrawiaj ich, jeżeli mają febrę, ale nigdy przenigdy nie odbywaj czarów. Pamiętaj, co się zdarzyło onemu Mahratcie.	Niejeden miesiąc jeszcze upłynie, moja droga; chyba żeby zachorował. Póki tylko zdoła, będzie wiernie pełnił obowiązki, a my nie będziemy go prosić, żeby skrócił swój pobyt choćby o jeden dzień, kiedy tam jest potrzebny. Chodźcie teraz wysłuchać listu.	Wszak ci to waszego zbiegłego wychowanka ojczyzna te Pilleny? któż wie? może się udało mu dostać do nich!	Yeah, rekiny. Dlatego te jaszczury są takie rzadkie, panie Bondy, żyją tylko w tym jednym miejscu, w tej zatoce, której nazwy nie mogę wymienić.	Zeby się ino twój naczelnik przy tej obronie sam nogami nie nakrył... Powiem ci prawdę, czemu cię puścili. Dziś u nich wielkie święto, takiego największego patrona, tego dnia nakazane u nich każdemu przebaczyć.	Dobrześ to powiedział, panie Czaruś! Ależ mnie wyrżnęło w plecy! A ciebie, Karusia, wyrżnęło?	Tak, to była Anka, ta jego dawna Anka z Kurowa, młoda, piękna, pełna sił i pełna czarującego wdzięku, prostoty i szlachetności.	Chodziłam i to dość daleko! Przy pierwszej studni było dużo ludzi. W końcu ulicy znalazłam drugą studnię i także dużo ludzi czekało, musiałam więc zaczerpnąć wody aż w trzeciej. Jakiś pan z siwymi włosami przesyła pozdrowienie panu Sesemannowi.	Ten człowiek jest cały pokiereszowany i potłuczony. Chcę go leczyć Przecie nikt nie wtrącał się do mnie, gdym leczył twe dziecko.	Prawdę mówię, niech się mama spyta Andrzeja, niech się mama spyta, kogo chce. Na stacji wiedzą najlepiej, zresztą, cała okolica wie dobrze.	E, nie przesadzajmy. Pan Andrea używa tylko tytułu wicehrabiego.	I zegar nie chodził	Nawet twój ojciec powiedział, że nie wymaga od ciebie składania egzaminów... Nieprawda?	Nie rozumiem.	Nie wiadomo, zobaczymy!	Nie. Chyba jednego pana Rogockiego, bo ci inni już mi się sprzykrzyli. Ale jego ostatecznie mógłbym wziąć ze sobą...	Pan mnie nie rozumie	Powiedz mi jeszcze jedno: wiesz, w Balbec, kiedy cię jeszcze nie znałem, często miałaś spojrzenie twarde, chytre; czy nie mogłabyś mi powiedzieć, o czem myślałaś w takich chwilach?	A jakież jest inne wyjście? Chyba twój mąż nie zgodzi się spełnić jej żądań?	Jak wicher, bułanki moje nie lubią człapać wolno.	No, nie odejdę bez wyrównania mej płacy, chyba że chcecie, żeby wam zasekwestrowano We’re Here!	Zdrowa, ale w zimie nie wychodzi prawie ze swojego pokoju.	Ja się nie poczuwam do winy Mówiłem o sprawach i dziełach, o twórczości ducha. Poeta dodał do tego drugą szczęśliwość i postawił ją obok piérwszéj. Miał słuszność: szczęście twórczości i miłości równoważy się.	Szkoda! A ja wątpiłem, czy panią zobaczę. W tej puszczy mógłby panią porwać jaki szczęśliwy wilkołak, połknąć żywcem lub unieść do swych komyszykomysz	Kochana matko Co za nieszczęście!	O, my się znamy!... jedna z odcieniem goryczy, druga z wyrazem melancholii.	Zatem my wam go damy, abyście wiedzieli, jakby było, gdybyście go dawali.	Nazywasz panami artyleryjskie woły? Musiał ci strach pomieszać rozum, mój drogi. Ja, posłyszawszy, że wielbłądy się spłoszyły, wydaliłem się po prostu za obóz, by mieć spokój. A skądże wy jesteście, chłopcy?	Pewnie do Ameryki? Dobrze, za miesiąc będziesz miał, ale dzisiaj dodał szybko, zobaczywszy spojrzenie Gryziaka.	Tak, panie profesorze uczyłem się w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku, w owych czasach, kiedy zamieszkiwałem lądy kuli ziemskiej.	Gdziekolwiek, bylebym jak najszybciej pozbył się waszego towarzystwa	Ja do towarzysza Podsiadłego	Już jest u ciebie w domu o tajemnicę, prosić cię nawet niepotrzeba, bo nierostropne słowo, głową przypłacisz.	Mamele, žiūrėk, be ne mūsų Kazė ta, kur stovi po egle?	Tak jest.	Tak. Najdalej za cztery.	Znam, panie, i szczerze pragnęłabym, ażeby się spełniły. Dlatego... niech pan przyjmie ode mnie radę...	Ale pan wie, w czyim?	Do Iłży	Ja powierzam pani połowę majątku...	Jak waćpan możesz suponowaćsuponować (z łac.)	Jakże się ma cesarz?	Jeżeli jest bardzo dobra, czegóż ci trzeba więcej?	Niech tak będzie, skoro pan tego chce, Ayrtonie	Panie prezesie!...	Po przedstawieniu! Ściśnij mocno, Antek!	Prawdę mówisz, panie...	Tak.	Wrócę około czwartej, proszę pana	Śniło mi się...	A młody ten twój syn?	A potem zakończy zabawę chytrym pytaniem:	Cicho!... Zgoda!...	Cypryan!	Dawnoście z letniego mieszkania?	Dokuczać będą.	Dokąd?	Gdzie?	Jakże dyrektorowa ślicznie wygląda dzisiaj!	Jezu Chryste!	Kto taki?	Moja pani! Czego możesz chcieć od mojej pani?	Mów pan!	Niech spróbują!...	O, nasz wieprz!	Od doktora Kulewskiego?	Posłuchamy najchętniej!	Połowa z ogrodu benedyktynów; reszta od Melechowicza.	Setka przeszło.	Stać!	Szlachcic, Mieszczanin, Słowo, Obowiązek, ObyczajeParol. A... a jakżeż będzie z drużbowaniem?	Ten sam.	Widzisz Julciu	„Takowy, odkupując gardło, winę dwóchset grzywien, parti et officio per mediumparti et officio per medium (łac.)
Za pozwoleniem Stryj mnie nie zna zbyt dobrze, skoro sądzi, że będę znosił tego rodzaju odezwanie się jak „gadasz głupstwa”. Wiek stryja nakazuje mi dla niego szacunek, ale i ja nie jestem smarkaczem i proszę stryja o unikanie podobnych słów. Na moje „głupie gadanie” wielki bank mógł zawierzyć dwieście tysięcy dolarów, na takież „gadanie” przeprowadzam większe interesy, niż się stryjowi zdaje, i to mi daje prawo żądania, by miało ono pewien respekt.	Mołojców nam nie potrzeba, mości pułkowniku bo my swoi ludzie i swoim krajem pojedziemy, a Bóg nie daj złego spotkania, to z wielką watahą gorzej niż z małą, ale konie co najściglejsze to by się przydały.	Doprawdy, panie Holmes, to przechodzi wszelkie pojęcie Nie dość, że pan poznałeś od razu, iż słowa zostały wycięte z dziennika, ale domyśliłeś się, z którego. Powiedzże nam, jakim sposobem?	Niech więc będzie tak, jak to ułożyłeś	Panna Zuzanna zostaje z panią Strzemeską na gospodarstwie w Źwierniku. Nie bardzo tego potrzeba, bo któż wie, kiedy powrócimy, ja pewno już nigdy, ale kiedy jechać nie chce, to cóż jej zrobię?	A Cztan i Wilk ostawili tu was w spokoju? Bo to oni radzi na Jagienkę patrzyli.	A! przyjdź, proszę, to się wyśmienicie ubawimy! Nie będzie nikogo oprócz Bogusławskiego, mnie... i tego chłopaka wychowańca hetmana... którego tu już widziałeś.	Czekaj tatka latka, a kajże się to na zimę podziejem? kaj?	Dlaczego kładzie pan tak silny nacisk na to słowo?	Naturalnie! I jaka!... Ale ona się nie liczy. To nie był flirt.	Nie zapominaj, Witek, że tobie przykazano: jeść jak najwięcej, sypiać jak najdłużej, mieć dobry humor i przesiadywać po całych dniach w ogrodzie. Moim zdaniem, niepotrzebnie nawet chodzisz do szkoły i męczysz się słuchaniem belfrów. Wszakże, czy tak, czy inaczej, ten rok dla ciebie stracony...	A kiedy to dziedzic obiecuje nam odpisać?	Ależ to nie twoja sakiewka!	Jak to słowa? Aha! Ty myślałeś, że to z opery? Nie, to jest sonatasonata (muz.)	Jenerale nie pójdziesz ztąd póki nam nie powiesz jak to było?	Może pan być pewny. Nawet żonie nie wspomnę, że to pan powierzył mi tę sprawę.	Pański przyjaciel? dobrego masz przyjaciela! Czy wiesz pan, że to on przybiegł mnie ostrzec? Był w towarzystwie ojca i drugiego krewnego.	To dopiéro! Wyobrażam sobie, jak ciocia musiała być ciekawa z kim jedzie; bo to, proszę pani, straszna ciekawska z téj cioci.	Wszystko jedno, czyj wpływ; dość, że Egipt już nie uważa ani posągów, ani kapłanów za istoty nadludzkie... A gdybyś jeszcze, matko, posłuchała szlachty, oficerów, żołnierzy, zrozumiałabyś, że nadszedł czas postawienia władzy królewskiej na miejscu kapłańskiej, jeżeli wszelka władza nie ma upaść w tym kraju.	Rozwiązałem moje życie przez naukę i myśl, ale nie dały mi nawet chleba Nie chcę się dać omamić ani kazaniu godnemu Swedenborga, ani pańskiemu wschodniemu amuletowi, ani miłosiernym wysiłkom, jakich pan dokłada, aby mnie zatrzymać na świecie, gdzie moje istnienie jest już niemożliwe... Tak! Chcę obiadu iście królewskiego, chcę jakiejś bachanalii godnej wieku, który podobno udoskonalił wszystko! Niech moi biesiadnicy będą młodzi, inteligentni i bez przesądów, weseli aż do szaleństwa! Niech wina idą po sobie wciąż tęższe, wciąż bardziej musujące i niechaj mają moc upicia nas na trzy dni! Niech ta noc będzie strojna kobietami z płomienia! Chcę, aby oszalała i dziko wyjąca rozpusta poniosła nas na swoim czterokonnym rydwanie poza krańce świata i wysypała nas na nieznanych wybrzeżach! Niechaj dusze wzbijają się do nieba lub topią się w błocie, nie wiem, czy wówczas wznoszą się czy zniżają, mniejsza! Zatem nakazuję tej złowrogiej władzy, aby mi stopiła wszystkie rozkosze w jednej! Tak, czuję potrzebę objęcia rozkoszy nieba i ziemi ostatnim uśmiechem, aby w nich skonać. Toteż pragnę i starożytnych priapei po piciu i śpiewów zdolnych obudzić umarłych, i potrójnych pocałunków, pocałunków bez końca, których dźwięk przeleci nad Paryżem niby trzask pożaru, obudzi małżonków i natchnie ich palącym żarem, dając młodość wszystkim, nawet siedemdziesięciolatkom!	A... pani świeża zupełnie!... no, no! to ciekawe!...	No, no, to weźże i terlicę.	Gdyby mi się udało wywabić ich w pole, zrobiłbym z nimi wszystko, co tylko bym chciał. Inaczej może zaczną śpiewać, gdy przyjdą mundury.	Więc w takim razie i nasza kopalnia jest własnością jednego z podobnych duchów. Ale nie wiem, czy doświadczyliście, że duchy są niezmiernie zazdrosne o swoje skarby, i górnikom, co kopią w nich, starają się psocić, nieraz bardzo dokuczliwie.	Ano, myślę trochę o tym, żeby założyć własny dom. Podoba mi się jeden w Millersville. Ale gdybym go wynajął, muszę mieć żonę.	Bo od razu znajdę się w takich stosunkach, które wymagają pieniędzy. Może za miesiąc już nie będę od matuchny potrzebował, może... czy ja wiem?... znajdę zajęcie... Ale na pierwszy raz... z tymi rekomendacjami, jakie stąd wywiozę, muszę mieć trochę pieniędzy...	Idziecie gdzieś z Arturem, wiem dobrze. Szeptaliście ze sobą i śmieliście się na sofie wczoraj wieczorem, ale umilkliście, gdy weszłam. Może nie idziecie z nim?	Ile lat pracy trzeba, aby zasłużyć na emeryturę?	Małka, a po co ci rabin?	Nie bój się niczego, moje dziecko, ja cię choćby z rąk filistyńskich wyrwę całego. Ale powiedz prawdę, co? widziałeś kiedy pod słońcem dzielniejszego nade mnie, rycerza? Czytałeś kiedy, żeby kto silniej nacierał, wytrwałej razy wytrzymywał, szybciej je zadawał i gwałtowniej przeciwnika o ziemię powalał?	Powiedziałem ci już że propozycja twoja jest trochę dziwna i że mój osobisty interes niełatwo się z nią zgodzi: ale co więcej, widziano, jak ten list wypadł z twojej kieszeni, trudno byłoby mi kogoś przekonać, że wypadł z mojej.	Przypominam ci, Mokumie że przy wodospadzie Morgheda obiecałeś zaprowadzić mnie w okolicę obfitującą we wszystkie rodzaje zwierza. A musisz i o tym wiedzieć, że nie dlatego puściłem się na drugi koniec świata, żeby strzelać sarny lub tropić lisy. Tego tałałajstwa i u mnie w domu nie braknie. Pragnę nim upłynie godzina zwalić...	A potem co uczynić i dokąd iść?	Aha, zgadłeś, królu, o nowość mi chodzi. Śmiech, BłazenWybieram się jutro do Włoch; dasz mi pieniędzy na drogę?	Co się stało? Czy co pannie Hedwidze? Ależ ona żyje? I zdrowa? Moment, jakem ją widział tam w okienku.	Co za dziwna historia!	Czy nie mógłbym, dyrektorze, wprowadzić tę klacz na wyścigi bezimiennie?	Dowiodę pani, że owszem, kiedy będzie potrzeba. Pani rozkoszny śpiew byłżeby tedy tajemnicą? Niech się pani uspokoi, nie chcę się w nią wdzierać.	Jadę na bezludną wyspę.	Jest nim i na wieki zostanie	Jest pan o tym przekonany?	Mało tu byłem, dla tego nietylko nikt mnie tu niezna, ale że żyję, nikt niewie prócz poczciwych dawnych naszych włościan. Dawniej młodym bardzo, służyłem wojskowo, potem podróżowałem, teraz	My takie obietnice dobrze znamy na Spacerowej, tak samo i pani Stefania nie wierzy panu Karolowi, bo obiecuje przychodzić, a nie był dwa tygodnie	Nie mogą się nawet utrzymać na nogach.	Nie zapomnijże zabrać i portretów rodzinnych. Senatorom Rzeczypospolitej musi być tęskno, tam na strychu, do znalezienia się w Łodzi	Niech stracę ustąpię ci co najtłustszych i najbardziej dostałych.	On nie wygada się z niczym... jeżeli pan się tego właśnie boi, pułkowniku Creigthon.	Panie Peggotty	Panie, mój mąż nie mógł przybyć osobiście; jest w łóżku, jest bardzo cierpiący, pan zaś zagroził mu w sposób tak ostry, że wszelka zwłoka...	Termin, jeżeli można, jutro przed południem...	Tylko nie zaczynajcie się bałwanić, mój Szwejku. Czy przyszedł skąd jaki meldunek?	Więc zatrzymamy pana tutaj, a tymczasem przetrząśnie się pańską pracownię w Warszawie.	Wszak prawda, panie GrillparzerGrillparzer rzekła dama, a wszyscy rozmawiali wesoło i z zajęciem.	Wybudujemy młyn.	Zechce pan, panie Holder, sprowadzić mego syna tutaj do sekretariatu. Zaraz.	...Że mama pani stała przy oknie.	A cóż tu robił ten mnich u jegomości?	A któż go miał w Rosji, jak nie ja? Pod kim on tam ze mną nie służył!	A syn?	Biedna Eugenia Wiesz pan, że chce wstąpić do klasztoru?	Bóg zapłać i jemu za dobre słowo	Chciałam kiejś pożyczyć terlicy, powiedziała, że ma lala (gw.)	Dama, Obyczaje, Grzeczność, Przebranie, Kobieta, Mężczyzna, Ksiądz odparł brat Jan La Guerche, małe miasteczko w Turenii..	Dobra i obietnica.	Dziesięć rubli weźmiesz?	Futro!... Zaraz... Zobacz, Walenty, czy konie już są?	Hospodi pomiłujHospodi pomiłuj (ros.) odezwał się ktoś z kąta.	I oni się naprawdę rozstali?	I oznajmić mu w chwili trawienia upadłość jego bankiera.	Jakże! Toć mi książę kazał ich strzec. Włos im z głowy nie spadnie do Ciechanowa.	Jedno suponujęsuponować (daw., z łac.) rzekł Drohojowski	Jestem zmęczony.	Kilka razy Jestem agentem Towarzystwa Indyjskiego.	Który z tamtych panów jest dyrektorem?	Ma dosyć! żegna się ze światem.	Milcz!	Mogęż ja wierzyć?	Mój jegomość, jak ona miała być w Kijowie, kiedy on ją pod Raszkowem ukrył i Horpynie przykazał pod gardłem, żeby jej nie puszczała, a teraz mnie piernaczpiernacz	Nie, chyba nie Halicki, Halickiego znam od Hopfera, ten był młody, wysoki brunet.	Nie, nikogo i nigdy zgóry nie traktowałam, zobacz raczej, jak mnie traktują twoi rodzice.	Nudny jest ojciec jak...	Palniesz bąka w milczeniu, gdy będziesz mnie musztrował! Gdzie tytoń?	Panienka w kościele.	Pięćset franków, aby je oddać Finotowi, aby oswobodzić mój język i podrzeć moją wdzięczność.	Podpalone?	Siedemdziesiąty drugi	Skąd je wziąłeś.	Skądże mam wiedzieć	Spojrzawszy niżej siebie, każdy powiedzieć może, jestem szczęśliwy!	Słucham!	Tak, ciotko.	Tak, kochanie.	Tak, moje biedne dziecko	Tak, ta właśnie	Tak... tak.. A może pan usiądzie?	Widzimy.	Wracała z boru, on jechał i spotkali się coś. w serce, sposępniał i głuche, kolące podejrzenie zatargało kajśkajś (gw.) wnętrzności..	Znów się mam wynosić? Wówczas wygnano mnie od wilków dlatego, żem był człowiekiem, a dziś dlatego znów, że jestem wilkiem... Chodźmy sobie tedy stąd, Akelo!	Żeby ani ślad nie pozostał!	ŻydWojna rzekł Jan
I cóż to ma do tego? Tak, przyznaję to. Na wojnie bałem się też, ale inaczej, i nie uciekłem ani tam, ani tu.	Bardzo się cieszę, że cię zastałem, Dorianie Byłem wczoraj wieczór, ale powiedziano mi, że jesteś w operze. Wiedziałem, oczywiście, że to niemożliwe. Wolałbym jednak, abyś zostawił wiadomość, gdzie naprawdę poszedłeś. Miałem straszny wieczór, byłem niemal przerażony, że za jedną tragedią może przyjść druga. Myślałem, że zadepeszujesz mi, gdy tylko się o tym dowiedziałeś. Zupełnie przypadkowo przeczytałem o tym w ostatnim wydaniu „The Globe”, które wpadło mi w ręce w klubie. Natychmiast tu przyszedłem i nie zastawszy cię, byłem zrozpaczony. Nie umiem nawet wyrazić, jak wziąłem do serca całą tę sprawę. Rozumiem, jak bardzo musisz cierpieć. Ale gdzie byłeś? Czy może u matki tej dziewczyny? Przez chwilę chciałem tam pójść za tobą. Adres podano w dzienniku. Gdzieś na Euston Road, nieprawdaż? Obawiałem się jednak narzucać się w cierpieniu, w którym nie umiałbym pocieszyć. Biedna kobieta! W jakimż musi być stanie! A przy tym to jej jedyne dziecko! Jak zniosła to wszystko?	Dla mnie? ale zapominasz, że ja mam za sobą królowę, która tu jest wszechmocna, i młodego króla, który jeśli nie ma jeszcze w ręku berła, to jutro je mieć będzie! Na cóż mi inni pomocnicy?	Ani to jemu w umyśle nie postoi! Książę całą Rzeczpospolitą ma na głowie. Cóż waćpan myślisz, teraz tu najważniejsze sprawy się ważą, całego narodu tyczące, żeby on się czyjąś prywatą zajmował? A choćby też, co jest niepodobne, nie proszony permisję dał, tedy, jak Bóg na niebie, nikt by z nas teraz z obozu nie wyruszył, bo i my też pierwsze służby ojczyźnie nieszczęsnej, nie sobie powinni.	Ach! Mój przyjacielu kiedy kobieta przywiąże się na życie, czyż zdolna jest wtedy do rachuby? Nie chodzi o odmowę (czegóż mogłabym panu odmówić?), ale o pojęcie, jakie będziesz miał o mnie po moim wyznaniu... Odkryję panu chętnie położenie, w jakim się znalazłam, osobliwe jak na kobietę w moim wieku: ale co pomyślałbyś o kobiecie, która by odsłoniła tajemne rany małżeństwa, która by zdradziła tajemnice cudze? Tureniusz dotrzymywał słowa danego złodziejowi; czyż nie jestem winna moim katom uczciwości Tureniusza?	Kochany hrabio wiesz, że jestem zupełnie ci oddany. Jeśli nie oznaczyłem dotąd jeszcze dnia ślubu, to przyczyną tego były jedynie wypadki, które wstrząsnęły silnie umysłem naszej córki i nas w równym stopniu przeraziły, wpływając na opóźnienie tego, co, możesz mi zawierzyć, jest celem najgorętszych naszych pragnień.	Karze się zbrodnie po to, aby się nie powtarzały. Otruto nieboszczyka księcia? To bardzo wątpliwe; otruli go jakobini? Tego właśnie Rassi pragnie dowieść, gdyż wówczas staje się dla Waszej Wysokości na zawsze nieodzownym narzędziem. W takim razie Wasza Wysokość, który zaczyna panowanie, może się spodziewać wielu wieczorów takich jak dzisiejszy. Poddani mówią powszechnie, co jest rzetelną prawdą, że książę ma dobry charakter; dopóki książę nie każe powiesić jakiego liberała, będzie się cieszył tą reputacją i z pewnością nikomu nie przyjdzie do głowy zadać mu truciznę.	O, to zgoła nic ważnego; ale odkąd zrozumiałem, że chłopak, pewny raju, może wstąpić w służbę rządową, zrobiło mi się lżej na duszy. Muszę się udać do swych koni. Już robi się ciemno. Nie budź go. Nie pragnę słyszeć, że nazywa cię on swym mistrzem.	Podobno mają wysłać go na wyspę Elbę, stamtąd nie będzie mógł szkodzić! Ale cały sztab, oficerowie! Nie wszyscy wywiną się tak małym kosztem! W okresie tych lat dwudziestu popełniono czyny, które nie zostały zapomniane, tu i ówdzie znajdą się stare rachunki. Jednakże grunt	To nie szkodzi, chodź pan. Czasami zdaje się, że jeszcze czas, a tymczasem później trzeba przepraszać towarzystwo. Co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj.	To nadzwyczajne! Myślałem, że poza sztuką nic cię już nie będzie obchodzić.	Wybacz, panie hrabio Nie wiedzieliśmy, z kim mamy do czynienia. Usłyszeliśmy ogromny wybuch. Wiedzieliśmy, że w pobliżu oddział żołnierzy osaczył piratów, i pośpieszyliśmy tu, aby nie dać uciec tym zbójom.	Nie wiem gdzie są! Wziąłem ich ja z miłosierdzia, nie ja wydawać ich będę na stracenie... Życie mi weź...	Oto przykład, co jest moje gospodarstwo! We wszystkiem i wszędzie woda przecieka. I nie wiem, jak się usprawiedliwić, bo ogród i staw należą wyłącznie do mnie. Ale przed spustem każę czółno naprawić.	Za talent można mieć dwadzieścia złotych łańcuchów albo sześćdziesiąt pięknych krów dojnych, albo dziesięciu niewolników do roboty, albo jednego niewolnika, który potrafi czy to grać na flecie, czy malować, a może nawet leczyć. Talent to straszny majątek!...	Wobec tego wie pan przecież, że w tym człowieku tkwi coś osobliwego, coś niezwykłego, niewytłumaczonego. Nie wiem, jak by to wyrazić, najprędzej tak: widok jego przejmuje do szpiku kości...	To dobrze. Zdziwił się pan, że siedziałem na drzewie?	Pewna to że trudno przymusu używać, ale widzi mi się, że kiedy państwo wyjeżdżacie, to już lepiej by, ile możności, zabrać się ze wszystkim. Kto wie, jak tam długo posiedzieć wypadnie? A jeżeli tu chodzi o jmć pana Konopkę, toż przecie konkurent...	Oni rozmyślnie dotknęli Masona w jego najlepszych uczuciach Gdyby mi powiedzieli choć słówko, nie byłoby tej całej historii. Ale oni woleli wciągnąć go w pułapkę, skorzystać z jego nieznajomości ich charakterów.	Sprzeciwiać nie pisze się przez „sz” Kiedy pan skończy przepisywanie, poszukaj w słowniku wyrazów, których nie będziesz pewny.	Nic, tęskniłem za tobą strasznie. Miałem wrażenie, że coś złego się stało. Nie wiem. Zanadto cię kocham, zdaje się. Nie poznaję siebie.	Dałbyś spokój. Jak zdam egzaminy, to odpoczniemy. To mi przejdzie. Głupstwo! Jakiś ty zawsze niecierpliwy, Ruciu; chciałbyś z chorobą rozprawić się w trzy słowa. Trzeba mieć cierpliwość i czekać.	Cicho, Rochu! żeby cię Bóg przez jego ręce za chełpliwość nie pokarał.	Czyjże to pokoik, kochane dziecko?	Dlaczegóż to?	Dziś ja jestem Pauliną, Polyeukta żoną, odparła Laura, i myślę tylko o scenie trzeciej czwartego aktu... lecz ileż w niej trudności!... Być tą bohaterką razem i niewiastą, tym ideałem Rzymianki, matrony, żony, i nie stracić ziemi pod stopami, a pozostać kobietą!	Kto wie, czyś nie zgadł.	Któż to panna Rita?	Nie było czasu!	Nie... a ty?	Za cóż to?	Ledwie nie zaraz Czekają tylko na koszowegoataman koszowy wyspa na Dnieprze u ujścia rzek Bazawłuk i Czortomłyk (Czertomelik), siedziba Kozaków, w XX w. zatopiona podczas tworzenia Zalewu Kachowskiego., bo tam stoi orda. „Towarzystwo” zebrało się już na majdanie, a kurzeniowi jeszcze przed wieczorem zbiorą się na radę. Nim noc nastanie, będzie wszystko wiadomo.	Cie, nawet się nie rwie uciekać, oswojona czy co?	Każde małe dziecko jest najsłodsze i najpiękniejsze Gdyby się urodziła mała Ania, czułabyś do niej zupełnie to samo.	To też się w Łodzi robi gęsto.	Wcale się z ciebie nie naśmiewam Ot, po prostu wesoło mi.	Nie dojdzie do tego chyba!	Nie mogę więcej powiedzieć. Bądź pan zdrów, niech będzie zdrów pański ojciec, pańska narzeczona, pańskie dzieci.	Nie wiem, czy tyle, ile byś pan chciał być zrozumianym.	Ojciec mój mieszka daleko, w głębi Sabaudii, i to on mi doradził małą wycieczkę po wybrzeżach La Manche.	Osiemnaście i nie tylko chodzi, lecz jest najlepszą lekkoatletką w biegach długodystansowych	Zgoda, Harbercie. Od tego dnia nasz zacny towarzysz niczego już więcej nie będzie pragnął do szczęścia!	Bo też jestem zakochany najzupełniej. Przynajmniej teraz tak mi się wydaje, a wogóle muszę powiedzieć, że mi się to wydaje coraz częściej. Chcesz, Bigiel, herbaty?	Tak sądzę; ale co też mogą znaczyć te jego wiadomości z Grecji?	Chcesz? pojedziemy zaraz do Hersego! Dobrze? Zobaczysz, jakie tam cuda w tym rodzaju! Zachęcisz się i nawrócisz! Zdzisiu, pojedziesz z nami? Tyś jedyny do rady, przy wybieraniu strojów! Pojedziesz, Sewerko? moja droga, pojedź! Takbym pragnęła wystroić cię, w świat wprowadzić, na całą zimę tu zatrzymać...	I znasz się pan na heraldyce?	A zdychajże pan ze swoim szlachectwem jak najprędzej, nie będziesz pan przynajmniej miejsca zajmować drugim	Ale się zerwał z łańcucha.	Ogłasza się konkurs na młodzieńca z bujnym poszyciem!	Kiedy chłop nie zdąży przed wylewem zebrać z pola, żona mu pomaga. Ona pomaga mu też doić krowy, nosi mu jadło za dom, myje go, gdy wróci od pracy. Stąd urosła wiara, że kobieta może ulżyć kłopotów mężczyźnie.	Dziękuję. Wystarczy, za kilka minut ujrzysz mnie na ziemi... Goń na spotkanie.	Ekscelencja może na mnie liczyć.	Jeszcze milsze. O!... na przykład pani... proszę pani powiedzieć, czy pani nierada, że...	Na kominie wygasło.	Szczupak na sprzedaż! Niech śpi tymczasem.	Adolfie, mój złoty, koniecznie musisz nas zapoznać; umieram z ochoty. Muszę się z nią zaprzyjaźnić. Powiedz, czy jestem dużo brzydsza od pani Foullepointe?	Co też jegomość wygaduje! Dwadzieścia pistolów? Alboż ja mógłbym tyle schować przy sobie?	Co jest Albertowi?	Et, głupiś, Żabba! Co do mnie, rad jestem, że się wreszcie odczepiłem od niego!	O tak, tylko nieco bledsza niż zwykle. Co profesor przypuszcza... jaki powód choroby?...	Sam się przekonasz, będą się zwijać z bólu brzucha.	A ty coś zacz?	Boś ty się wyparła ojca i jego woli	Ha, ha! w takim razie, panowie, wznoszę zdrowie Karola X, ojca wolności!	Może też i panna do sił wprędce przyjdzie?	Poczekajże, Kosteczku, daj państwu odetchnąć zaopiekuj się panem Domaszką.	Przydałby się wobec nieprzyjaciela kalibrowy muszkiet, ze dwanaście nabojów i woreczek z prochem.	A łotry, jesteście!	Bogu Najwyższemu dzięki!	Chwalebna intencja waszmościów, tym chwalebniejsza, że takie ciężkie czasy idą.	Czego?	Czy być może? Szczególne!	Czy ślady kroków?	Daruje pani!	Do jakiej wygranej?	Dobry z pana człowiek.	Dobrze	Drogo bierzesz, nimfo Kalypso!	Dwa trefle	Dziękuję ci.	Dėkui Dievui, Jonuti, da ikšiol tokio reikalo nebuvo ir gal būti, jog ir ne bus ilgai...	I przynajmniej tyle samo w perłach, diamentach i biżuterii Jesteśmy bogate. Mając czterdzieści pięć tysięcy franków możemy żyć dwa lata jak księżniczki albo cztery lata	Jak wam łatwo o miliony!...	Jedziesz?	Już niedługo.	Malonu būtų, kad vaikas taptų kunigu, malonu būtų, kas jis mums akis nušviestų, kad už dūšiasdūšia (lenk.)	My zaś jesteśmy ponad wszelkimi kastami.	Nawet Flamandka?	Niech odpoczywa w pokoju wiecznym...	Nieszczęśliwa!	Odwiedza?	Piaye? Czyli kto?	Pieniędzy.	Prawda, niebrzydkie są te pantofelki	Przeczytaj jeno naprzód pismo!	Waldemar jedzie!	Widziałem.	Władza rzecze Karasko	Żal ci?	Żywe?
Boisz się skompromitować z nadmiaru szczęścia? Nie bój się, ja ci na to nie pozwolę. Jutro przyjmuję chrzest. Pierwsza i ostatnia noc grzechu, a potem pokuta narzeczeństwa.	Chodzi o to, ażeby pani napisała zupełnie tak samo, jak dawniej, tak jakby się nic nie miało zmienić, jakby pani miała na ulicę Warecką powrócić... rozumie pani?	Ja tu tak dalece teraz nie mam co robić kwatery wyznaczywszy zrana, cały boży dzień mógłbym drzemać lub ziewać. Ale to już nie w mojej naturze. Człowiek się do ruchu urodził; gdy robić nie ma co, przynajmniej włóczy się a patrzy. Dni temu z pięć, przychodzi do mnie Zużeł, furyer stary. Pani marszałkowa może go kiedy widziała, bo był z królem w Wiszniowcu.	Kiedy ja byłam dziewczynką, nie uważano za wytworne, aby kobieta znała się na matematyce Ale czasy się zmieniły. Nie wiem, czy na lepsze. Czy umiesz gotować, Filo?	W tem właśnie jest filisterstwo. Nie cierpię brzdąkania, muzyką mogą się zachwycać tylko ludzie, nie umiejący myśleć. Jest to sztuka dusz płaskich i znudzonych, która je przyjemnie łaskoce, i przyjemnie zatapia w słodkiem far-niente lenistwa i bezmyślności, dlatego właśnie muzyka w tem stuleciu budzi taki szalony wpływ na masy, bo bezmyślne...	Co mu to szkodzi, że sir Henryk zakochał się? On ze swojej strony, jak to sam spostrzegłeś, dokładał wszelkich starań, aby sir Henryk nie objawiał i nie wynurzał swych uczuć... Powtarzam ci: ta piękna dama jest nie siostrą, lecz żoną Stapletona.	Przed południem. Od rana była smutna, jakby coś przeczuwała. Pan wie, że ona przede mną zawsze zaręcza, że jest zdrowa, musiała się jednak czuć niedobrze, bo przed samym atakiem siadła przy mnie i prosiła, żeby ją trzymać za rączkę. Wczoraj jeszcze zadawała mi takie dziwne pytania: czy prawda, że jak chore dziecko o co prosi, to mu się nigdy nie odmawia? Ja powiedziałam, że tak, chybaby prosiło o rzeczy niemożliwe do spełnienia. Coś jej chodziło widocznie po główce, bo wieczorem, jak Marynia wpadła na chwilkę, znów zadawała nam podobne pytania. Poszła spać wesoło, ale dziś od rana skarżyła się na duszność. Szczęściem, że posłałam po doktora przed samym atakiem i że zaraz przyszedł.	Wszystko gotowe, Jakubie Spodziewam się, Jakubie, że będziesz zadowolony z życia na morzu Nie zapominaj, że sam je sobie wybrałeś. Mógłbyś był dostać zajęcie u adwokata. Adwokaci są zawodem bardzo poważanym i na prowincji często bywają przyjmowani w najlepszych domach.	Ach! gdyby ten Beniamin mógł się modlić!...	Ho, ho, ho! Nie wspominając, i wasze oczy musiały się zaćmić, pani Łukaszowo!	Najlepszym zdrowiem się cieszy; a odkądeśmy weszli do zdobytej twierdzy, łaskaw na wszystkich, wesół, mowny, aż serce rośnie nań patrzący.	Według lekarzy umarł na... katar żołądka, jeżeli się nie mylę; ci, co bliżej go znali, utrzymywali, że umarł ze zgryzoty... ale ja, co byłem z nim niemal do ostatniej chwili, myślę, że...	Będzie się pan ze mnie śmiał, ale istotnie przestraszyło mnie nagłe ukazanie się pana.	Józia, niech Pietrek narządzi deski, gnój będzie wywoził od Florki na te zagony kiele Paczesiowego żyta. Nim plucha przejdzie, parę fur wywiezie... co się ma wałęsać po próżnicy!	Ku młodzikowi się zabiera! odparł Holsza.	Nie bój się, Beniaminie. Ona mnie posłała do wszystkich diabłów i była przy tym tak wściekła, jakbym jej zniszczył kapotę. „Idź i razem z moimmój	Strzeż się, Romek!	To jest interes dla całej Fenicji, więc ja na nim zarobku nie potrzebuję	Możnaby... i właśnie chcę o tem pomówić z panią po koleżeńsku, bo panią my już liczymy za naszą. Dam pani dobrą gażę i role dublowane z Melą, bo wiem, że pani grać może... Ma pani wygląd, głos i temperament; to akurat tyle, nie licząc już inteligencyi, ile potrzeba na doskonałą aktorkę.	U nas teraz żołdu w ogóle nie dostaniesz, ponieważ idziemy na Sokal, a żołd będzie wypłacany dopiero po bitwie, bo musimy oszczędzać. Jeśli, przypuśćmy, do awantury dojdzie za dwa tygodnie, to na każdym poległym żołnierzu oszczędzimy razem z dodatkiem 24 korony i 72 halerze.	Najprawdziwsza prawda Mnie tylko dziwi, że do tej pory nie widzieliśmy ich więcej. Zresztą, ponieważ nie możemy się do niego zbliżyć, nie mówmy już o nim!	To lepiej. Niteczka będzie wolała, że pan go nie znał! Bóg w miłosierdziu swojem może mu przebaczyć, pomimo, że dla mnie nie był nigdy sympatyczny, a Niteczka nie mogła go znosić. Ale mała będzie rada z pierścionka, a jak ona rada, to i ja rada.	Pani na serjo odjeżdża? Myślałem, że chociaż na przedstawieniu zostanie pani. Przenocowałaby pani u nas, nacieszylibyśmy się dłużej panią.	No, to choć rozwód niech weźmie, bo ten człowiek szaleje, że nazwisko dał, a żony nie ma.	Daj Boże, by dało się utrzymać przy życiu matkę.	Kłamiesz Jadł u mnie obiad tego dnia, ale po zachodzie słońca. Biednego chłopca ścigają, ukrył się, oto wszystko.	Jak to! nie był pan nieszczęśliwym?	Ale w potrzebie, mówisz waćpan, że i szablą potrafi się zastawić?	Co ty chanowi przyrzekał, to twoja głowa! Ty jej pilnuj, by ci z karku nie spadła... ale do szturmu nas nie pchaj, rabówrab (daw.) działo, armata. biada tobie..	W panu Widzi pan, już czwarty raz wyjeżdżam w tej sprawie do Warszawy i powiedziałem sobie: jeżeli teraz nie wysadzę z siodła tego mego gnębiciela, tego tumana Olszewskiego, jeżeli teraz nie uzyskam w Ministerstwie Rolnictwa jakichś ludzkich warunków na drzewo z lasów państwowych	Ciekawam, skąd wezmą na to pieniędzy Bo mnie już nudzą projekta, na wykonanie których trzeba milionów...	A to nie możesz odpoczywać w ogrodzie? Nie tutaj, między tarkami?	Tak, nicponiu, wyznaj to głośno bo ja to głównie padłem ofiarą twojej nieuczciwości.	To była chwila aby mu wyznać to czego pragniesz.	I to wszystko, przerwał z cicha szyderca, dowodzi złą organizacją!	Mój biały brat to niezły spryciarz	No, to i co?	Także to Radziwiłł upadł, on, który potęgą królom dorównywał?	Kimże więc byłeś? Jak na ducha, jesteś bardzo drobiazgowy.	Nie ufał mi, więc zapragnął sam cię pilnować, a mnie wysłał do Buckinghama, żeby podpisał twój wyrok na deportację.	To dziwne. Ale spróbuję go przywołać.	Powracam do domu ale w trattoryi na przedmieściu rano zjadłszy tylko kawałek ziłczałego salami, popitego kwaśném winem, potrzebuję zajść gdzie, choćby na jakie pozostałe od obiadu brodo, aby z głodu nie umrzéć.	Racz, panie, zaczekać na tej ławce A gdy usłyszysz trzy uderzenia w spiżowe blachy, idź do świątyni, wejdź na taras, a stamtąd do purpurowego gmachu.	Jak najrychlej, panie a bracie, rzekł Eljasz... potrzebni nam jesteście, nikogo tu nie mamy, a groźne położenie nasze.	Nie chciałabym być pańskim przeciwnikiem w pojedynku. Strzela pan jak NemrodNemrod	Z daleka w istocie, ale nie tak wielka droga jak znużenie obcy jesteśmy i nieświadomi obyczajów waszych, a Rzym nam prawie nieznany... Przychodzimy szukając tu swoich...	Nie, nie!... spensjonowanoby mnie jako reakcjonistę Ale pan też bywa w Féterne	Dobrze. Za karę zaangażuje pan Płażyńskiego natychmiast. Muszę tego wymagać, aby nie wyglądało tak, że pan swoją obelgą zamierzony cel osiągnął. A pan teraz odmówić nie może.	Jakie szczęście, że panią tu spotykam!... Już nawet chciałem złożyć pani w jej mieszkaniu najgłębsze uszanowanie... Czy nie idzie pani przez Saski Ogród?...	Zajmował pan jakieś poważne stanowisko Ale na prowincji. I musiał pan ustąpić z tego stanowiska z powodu jakichś spraw politycznych. Czy tak?	Nie rozumiem. Przecież Kama nie ma chyba zamiaru wypuszczać Halszki spod swej władzy?	Ależ właściwie ja tu jestem wodzem, choć wyjechałem na pół dnia.	Która w każdym razie mogłaby nie być własnoręczną	Albo lepiej gdyby każdy żołnierz położył na ziemi jeden kamyk, byłoby sto osiemdziesiąt tysięcy kamyków i spojrzyjcie, dostojni ojcowie, kamyki te zajęłyby tyle miejsca...	Cóż znowu!	Jesteś bardzo kwaśna dziś wieczór. Będę ci posłuszny, Julio.	Nastusia czeka na ciebie, przeciek macie ponieść na zapowiedzie.	Nic z tego nie rozumiem.	Nie mogę przecie narzucać tam ciebie. Nie wypada!	Nie straciłam czasu napróżno.	Od was? Abyście siedzieli cicho... i panować nam nie chcieli	Tak będę mówił zawsze. Worek na plecy i popiół na głowę.	Wiem ja dobrze, co mówię. Nikto nie winien, inoino (gw.) dziś popr. forma M lm: krakowscy mieszczanie..	Może pan pośle sołdata, żeby patrzał, jak będę brała chustkę.	Skądże ty wiesz, że wstydliwe części kobiet są takie tanie? Toć że w tym mieście jest siła poczciwych białychgłów i czystych dziewic.	No, tym razem zima już za nami	A tu co?	Ale ona jest sławną magnetyzerką i rozmawia z duchami	Broń Boże! Chodź za mną, pokażę ci, co masz czynić.	By tak z miseczkę kwaszonego mleka la ochłódy!	Czy tu zostajemy?	Czy wielmożny pan poszukuje statku?	Dzień dobry, czy zastałem panią?	Napisałaś, że lekko niedomaga.	Wyjadę, mamo, powrócę do was, ale	Zabito go?	A pani jest zła kobieta!...	Ani mnie?	Bah!...	Bez wątpienia.	Bėgsiu, bėgsiu tuojau! Žinoma, panelė gėriau išmano.	Clock, wuju Samie Clock! Clock!	Czasami	Dlaczego?	Duży medal?	Hm! Piękna godność!	Jedyna.	Kiedyż nadejdą?	Kto?	Masz jeszcze jaki interes?	Mości książę...	Niestety, i niejednego!	O, tak!	Osadnicy zapragną tutaj pobudować domy i założyć rodziny... Czyś i ty?...	Osiem!	Poproszę ministra o list do biskupa	Tak. Strasznie.	Tak... proszę mamusi!	Usatysfakcjonowana.	Więc teraz, Kamo przyjmujesz i u siebie Asyryjczyków?
To najzupełniej możliwe - Obejrzyjmy jednak ten harpun. Możliwe, że zgodnie z rozpowszechnionym zwyczajem wyryto na nim nazwę statku.	Hej-mej! Czy ja wiem, co to wy nazywacie błogosławieństwem? Nie jestem ani bożkiem, ani bratem tego malca.... a przy tym... O matko, matko!... Jakże mi ciężko na sercu...	I żebyś mi się nie pokazywał na oczy! To wstyd, hańba!... Twoja rodzina służyła mojej przez kilka pokoleń, a ty knujesz przeciwko mnie spiski?...	O, był to człowiek młody, silny i wykształcony. Nie można mu było nic zarzucić, jeśli nie pił. Hrabina Märta była pobłażliwa, a przy tym bawiło ją, że robi na złość dziekanowi i kapelanom. Ale nakazała, by dzieciom nie mówiono o tym, czym był dawniej, gdyż syn straciłby dlań szacunek, a córka nie zniosłaby go, ponieważ była to osoba wprost święta.	Rzecz znowu inna, odparł hetman przypatrując się swoim nogom i pończochom: waćpan wiesz jak ja interesów nie cierpię... nienawidzę, brzydzę się niemi, są mi ohydne... Swoich nie lubiąc, cóż dopiero mówić o cudzych? Wziąć na ramiona sprawę... a poprowadzić ją źle a to wszystko ażeby pięknej pannie usłużyć, która ci uśmiechem zapłaci. W dodatku jeszcze, mój Georges, trzeba, żebyś wszystko wiedział dla swoich. Mam je, ale nie mogę wyczerpywać, bo nadużywszy ich, stracę... Z tych wszystkich powodów...	Wszystko formalnie i w porządku. To, to lubię! Ale się wypuczyli. Musieli beknąć forsę. Wprawdzie i tak otrzymali cenę ulgową, ale i to nie byle co. Z wolnej rączki wart ten plac cztery tysiące, jak drut. Znam ceny.	Ależ usłyszałem o panu po raz pierwszy od mego przyjaciela, lorda Wilmore’a, filantropa. Wiem od niego, że znalazł pana w bardzo trudnej sytuacji, nie wiem, o co chodziło, i nie pytałem go o nic, nie jestem wścibski. Zainteresowały go pańskie nieszczęścia, a więc był pan godzien zainteresowania. Powiedział mi, że chce panu zwrócić pozycję, jaką pan stracił, że poszuka pańskiego ojca, że go odnajdzie; i zdaje się, że go znalazł, skoro pański ojciec tu jest. Wreszcie wczoraj uprzedził mnie o pańskim przyjeździe, dając mi jednocześnie pewne instrukcje co do pańskiego majątku; ot, i wszystko. Wiem, że lord to oryginał, ale jest zarazem człowiekiem, na którym można polegać, a bogatym jak kopalnia złota	A! więc tak! szpiegi pana kardynała sprawili się dobrze. Prawda, pisałam dziś list, który nie został wysłany. List ten znajduje się tutaj. I przyłożyła piękną rękę do stanika.	Niech pan nam wybaczy naszą nędzę! Pański charakter jest tym niewyczerpanym skarbem, który jeszcze może nas wszystkich ocalić. Pański charakter, nie pańskie bogactwa! Błagam, by zechciał pan dać temu człowiekowi słowo, iż godzi się pan na wszystkie układy, które mój wuj zawrze z ich dowódcą. Jedno słowo! Tyle mu wystarczy.	No, capatazie, mogę pana zapewnić, że już więcej tak z nią nie będzie Może pan pójść do niej albo nie pójść. Po co te rozmowy z umierającymi? Ale słyszałem na własne uszy, jak mówiła do doñii Emilii, iż opiekowała się panem jak matka, odkąd pan wylądował na tym brzegu.	Albo to prawda! Tybyś chciał żeby został włóczęgą; trzeba ci go było oddać do skoczka na linie, co tędy przejeżdżał, toby się dopiero był napatrzył świata.	A o mnie co mówią, to pan nie ciekaw? a przecież powiadają, że ja tam odgrywam bardzo ważne pole.	A to plaga! Jestem Karłowski, mieszkania stałego nie mam, bom przed chwilą dopiéro przyjechał do Warszawy.	Nie, ale na jaką wy się zgodzicie, gdy umowa stanie	Tak! tak! to ja dziecko moje! to ja! nie lękaj się biedna! Nie przyszedłem cię sądzić, ale pocieszać.	Zatem, to nie ich wina	Nie, ona cię lubi. To nie to. To rzeczy stokroć głębsze. Ty nie wiesz. Ja w tej chwili muszę zamknąć moje życie. Ta chwila minie i ja nigdy nie zdołam tego wykonać.	Zapewne, proszę pana profesora, ale to nie to samo. Oni wywierają pewien wpływ. Mają dar przewracania wszystkiego do góry nogami w taki sposób, że im ani słowa za to powiedzieć nie można. Przynajmniej, jeśli się chce...	Nie, to nie Idziemy sami.	To źle, że tak powiedziała Nie należy używać tego imienia bez potrzeby i wypowiadać je lekko. Nie czyń tego nigdy, Tadziu.	Nigdy cię nie opuszczę, panie. Jestem pewna, że nie mogłabym bez ciebie żyć.	Jużto ja nie dziś czuję, że umrzeć potrzeba niedożywszy siwego włosa... A! i nie żalby mi było świata, gdyby nie dziecina sierota!... Ot tak Sołoducho, matko kochana, życie uciekało, uciekało i uciekło; darmo ziele warzyć i zażegnywać, Pan Bóg wié co robi: przekleństwo ojca wisi nademną. Spokojniebym umierała, spokojnie, gdyby nie dziecina; ale we wsi nie ma cyganicha brata, nie będzie miéć cygańskie dziecko opiekuna. Marysia moja zwala się i przepadnie. Takiéj męki jak moja, wy nie rozumiecie, Sołoducho. Żyłabym żyła, żyła i męczyła się, żeby dziécię wychować, a to Bóg nie pozwala za grzechy moje. A! co się stanie z Marysią moją!	Jestem więc na usługi, panie baronie jakkolwiek nazwisko pańskie djablo trudno zapamiętać.	Nie cokaj, bo obcokany będziesz, powiada Pismo Święte: jakim cokiem cokasz bliźniego twego, takim i ciebie obcokają, obywatelu stolicy trzydziestomilionowego państwa z dostępem do morza.	Panie! chcecież mnie zabić? nie widzicież, że ja żartuję tylko.	Tak jest. Ale cóż teraz poczniemy, panie Michale? Jechać za nim czy nie jechać?	Tak, panie Cyrusie Wie pan tak samo dobrze jak ja, że w cieśninie nie ma żadnych skał.	A! usłyszałeś, com powiedział, tem lepiej Jak się masz, Tréville, gdzież są twoi muszkieterowie? Powiedziałem ci przedwczoraj, żebyś mi ich przyprowadził, czemużeś tego nie uczynił?	Ależ skąd, było to surowo zabronione. Ale oni ominęli ów zakaz drążąc w ścianie korytarz, który łączył obie cele.	Amen wrócimy do tego później, jeśli taka wola wasza; lecz na razie chodziło mi przeważnie o odebranie tej kobiecie pewnego upoważnienia na okaziciela, jakie wydarła kardynałowi, i za pomocą którego miała bezkarnie pozbyć się ciebie, a może i nas wszystkich.	Aš, vaikeli, ne kartą mačiau jį besimeldžiant, ko bedievis nedaro, dėl to liaukis velyt ir neapkalbėk, kitaip mudu susipyksivasusipyksiva	Czy chce pan, abym przedstawił na niego skargę?	Cóż by to znaczyło?	Cóż z tego, kiedy by cię to niewątpliwie uratowało.	Ja nie mam żadnej już własności, prócz jednej tajemnicy. Chciałabym dostąpić łaski jej utraty...	Jeden na stu czasem.	My tego, mój Ojcze, mówić sobie nie potrzebujemy odkryjcie mi plany swoje.	Myślałaś to kiej o mnie, Jaguś, myślałaś?...	Nie wiem.	Nie, ale mam wstręt	Niech się jeno jakakolwiek zdarzy, stawię się niezawodnie. Dlatego to i wioskę w dzierżawę oddałem, a tu czekam okazji.	O, babuniu Czy chcesz, abym umarła? O mój Boże! Masz gorączkę, trzeba wołać doktora, a nie notariusza.	Och Boże! Więc wy nie wiecie, jak bardzo was kocham?	Przyznaj pan że to jest coś niesłychanego.	Są przecież okoliczności, kiedy wkładamy przyjaciołom najbliższym broń do ręki. Nie czuję, abym jako człowiek krzywdę wyrządził Aleksandrowi Drugiemu	Słuchaj ojcze słuchaj dados, rzuć ten młot, odpocznij, będziesz mógł użyć wczasu: dziwne się rzeczy stroją! Raklora (dziewczyna) złowiła rybkę!!	Ta suma nie jest zapisana!	To dopiero gody!	To inna rzecz. Pani ma słuszność dlatego, że jej z tem do twarzy, a kobieta zawsze wówczas ma słuszność.	Toteż nie będą sami: takie kółka są pod egidąegida (mit. gr.)	Widzę że ci o to bardzo chodzi, żeby podczaszyca świat odzyskał!	Więc ja będę żyła... Jestem ci ciężarem, nie kochasz mnie już... Nie chcę tego doktora... Nie wiem, czemu pani Foullepointe mi go poradziła, mówił mi same głupstwa!... Ja wiem lepiej od niego, czego mi potrzeba...	Więc to pan, (ty ale Teresa jest w moim gabinecie, bądźmy ostrożni!)	Zrobiłem te bestye pokorne, lecz nauczyłem je tego, czego żyjąc w lasach nie umiały! nauczyłem ich życia z ludźmi! Nauczę tego samego i lud mój.	Co pan tak cienko kicha, panie aptekarzu?	Czyżby pani jeszcze raczyła pamiętać o tej drobnostce? Ja już zapomniałem.	Mój drogi! my się z dawna znamy. Mów tym językiem do kogo innego.	Tylko znajomym, panie hrabio.	A zakaz?	Ach! ach!	Allach!	Aniu bez serca!	Byle z fantazją! Co ma być, niech będzie! Ot, idzie już!...	Cicho bądź! czego buczysz!	Co rzekłeś?	Czego się tu wstydzić? Ja w twoim wieku zjadłem raz różę zmiętoszoną w ręku mej ubóstwionej, tyś wypił.	Do Adasia? prawda?	Dobrze	Elektrycznego?!	Gdyby miało być inaczej pozwoliłaby mi pani już dawniej przyjechać.	Gotowa, ekscelencjo.	Hanuś, Hanuś, chcesz widzieć karzełka?	I Fred też? Przecież Fred umie doskonale pływać.	I taki kiepski młyn chciałeś mi ofiarować?!	Ile cali?	Istotnie, bardzo ładny pokój...	Jestże walka? któżby chciał mną się tak dalece zajmować.	Muszę.	O czem?	On mnie stąd wypędzi!	Ośmielę się tylko zadać panu jedno pytanie.	Plotka	Prawda! Ktoś jedzie. Bryka w trzy konie...	Protestuję! Panna Izabela jest całkiem zadowolona ze swego towarzysza, a ja z mojej towarzyszki...	Przebłagaj zgniewane bóstwo.	Rūstybė, Piktumas, Griežtumas Nesipriešink valiai dievų,	Tak jest.	Tak jest.	Tak sądzisz?	Temu i każdy biskup przyświadczy. Do Rzymu też daleko, a papież światem rządzi	Tobie coś jest.	Tückisches Weibtückisches Weib (niem.) zamruczał Jaś, a głośno dodał:	W ustroju kapitalistycznym i faszystowskim tak.	Wiem, ty musisz być bardzo odważny. Kocham cię, Karl, pocałuj mnie, tylko mocno, mocno.	Winowajca!	Więc go u was niema? spytała księżna.	Więc tylko jedną muzykę kochać można! rzekł Tobiasz.	Zginiemy, ale ty pierwej zginiesz.	Zrobimy spółkę.	Żali prawda, że pojął żonę w Bretanii?
A ze stanowiska ekonomicznego, o co tu chodzi? Pieniądze zostaną w kraju i dalibóg, nie wiem, czy zostaną gorzej użyte. Bo, że mogłoby się za nie wyhodować kilkanaścioro chuderlawych dzieci, które wyrosną na niedołęgów i będą się przyczyniały do skarlenia rasy, albo że kilkanaście szwaczek mogłoby dostać maszyny do szycia, albo że kilkadziesiąt bab lub dziadów mogłoby żyć o parę lat dłużej, to krajowi niewiele z tego przyjdzie. To są cele nieprodukcyjne. Trzeba, żebyśmy się raz nauczyli ekonomii... Wreszcie krótko powiem: miałem nóż na gardle. Moim pierwszym obowiązkiem jest zabezpieczyć byt sobie, mojej żonie i mojej przyszłej rodzinie. Jeśli kiedykolwiek będziesz w takiem położeniu, jak ja byłem a takie prawo każdy ma. Żona moja, jak ci pisałem, ma znaczną rentę, ale majątku prawie nic, a przynajmniej niewiele. Do tego z tej renty płaci jeszcze coś swemu ojcu. Tę pensyę powiększyłem, bo mi groził, że tu zjedzie, a tegom sobie nie życzył.	Nie możemy, bo coś zostało powiedziane i Artur swoją psotą odstręczył cię ode mnie. Ja to widzę i mama także. Jesteś niepodobna do siebie i tak bardzo mnie unikasz. Nie chcę cię dręczyć i zniosę mężnie twoje zamążpójście, ale chciałabym, żeby już było doprowadzone do skutku. Nie cierpię czekać; więc jeżeli masz zamiar pójść do ołtarza, to spiesz się	Kapitanie Nemo, wszelkie moje zarzuty zbijasz tak przekonywającymi odpowiedziami, że nie śmiem już powątpiewać. Jednakże, jeżeli zmuszony jestem zgodzić się na przyrządy Rouquayrola i Ruhmkorffa, niech mi wolno będzie zrobić pewne zastrzeżenie co do strzelby, w którą mnie masz uzbroić.	Przepraszam, że pana nie poznałem. Mam wolny wstęp do tego teatru i spodziewam się spotkać tam pana jeszcze.	Z waści widzę wielkie jeszcze niewiniątko! Nie domyślałeś się nawet co się pokazało, oto, że pozornie cię na sznureczku trzyma, aby tem pokryć ściślejsze stosunki z Rybińskim; od czasu jakeś go postrzelił, zachorowała, w rozpaczy, ręce łamie, zachodzi się, płacze. Mąż nie wie o co idzie, złożyli to na spazmy, siedzi przy niej, wzdycha, a łzy mu grochem płyną, trzech doktorów nieodstępnie.	Na niższej mieliźnie, moje dzieci, utknęła łódź tego człowieka, co mi tak dobrze życzył. Poczciwina właśnie sobie spał w najlepsze, gdy poczuł owo szturchnięcie... Ocknąwszy się, skoczył w wodę, głęboką do pasa... gdzie tam!	Zaklika nie mieszaj się do niczego, bądź głuchym. Ze starym komendantem graj jak najdłużéj. Jeśliby wypadkiem alarm powstał, staraj się go zatrzymać tylko.	Słuchaj a może by mołodycię do młyna zanieść? Tu mołojcy będą przybierać świetlicę i ćwieki wbijać, to się rozbudzi.	Czy ja się urżnął, szczeniaku, czy nie, to moja rzecz, a że ty będziesz wisiał na szubienicy, to będziesz.	Zajrzałam do siwuli, bo cosik stęka i pokłada się...	Uskarża! Nie znasz pan naszego kochanego Maldona, jeśli możesz przypuszczać coś podobnego. Uskarża się! Wcale nie, mój panie! Mógłbyś wbić go na pal i nie słyszeć z ust jego najlżejszej skargi.	Każdy, kto się zbliża do mnie, psuje mnie pochlebstwami i rozpieszcza	Tak, chciałam mojemu panu zrobić niespodziankę, bo przecież się nie gniewasz, co?	E, co znowu? Zwariowałeś, chłopcze. Więc ty i na to nie kredytujeszkredytować (z łac. credo: wierzę, ufam)	Mój drogi zapamiętaj sobie na przyszłość tę oto zasadę Napoleona Wielkiego: „budźcie mnie tylko, gdy przyjdą złe wieści”. Gdybyś pozwolił mi spać, skończyłbym moją galopkę, za co byłbym ci wdzięczny do grobu... więc zapłacono już okup?	Krzychu wiesz, jak mi dobrze z tobą, ale boję się, czy to ci na zdrowie wyjdzie, że tak się męczysz czytaniem...	Nie chcę, nie chcę tego! Niechaj Bóg broni Ja bym umarła ze wstydu na samo to wspomnienie. Niech jespanowi powie, że mi zapomniał.	Oczywiście I ja także nie widzę. Przecież nikomu nic z tego nie przyjdzie, gdy pan się nad czymś dokładniej zastanowi.	Miłościwy panie wiedzcie, że rad bym, by w tym ubogim moim domostwie każdy brat szlachcic czynił, co mu sprawia przyjemność. Jeżeli twój przyjaciel zechce stawać na głowie, to i owszem. Jeżeli zaś bądź on, bądź waćpan, bądź kto inny nie będzie całkowicie zadowolony, będę dumny iż mogę dać mu pole.	Potrzebujęż przysięgać i na co się zdała moja przysięga wam, gdy innemu przysięgłaś przed ołtarzem.	Spójrz! Tamta łódź jest coraz bliżej. Można policzyć jej żagle. Są trzy, wszystkie czerwone. Nie wiem, kto tam płynie, ale na pewno nas ściga. Ciekawe, kto to.	Ani mi się nie śni. Ja tylko żartowałem. Rozkazuj nam! Każdemu okroi się aż nadto zdobyczy. Rankiem każdy z nas pójdzie z Shamlegh, gdzie go oczy poniosą!	O, wcale nie! Cieszę się, kiedy pomyślę, że mogę pomóc duszy ojca, że odpokutuję grzechy i jego, i moje. A przy tym... nigdy nie byłam taka szczęśliwa...	Czy umiesz mówić do słonia?	Suknię miała białą, płaszcz błękitny i koronę złotą z gwiazd. Pusto było dookoła. Ja do pawilonu wszedłem, gdzie sprzedają krachle, ciastka, lody, pre­cle	A żeś się to waćpan ważył takiej potędze oponować, przed którą sam hetman wielki musiał ustąpić?	Czy oczy umieszczone na przodzie głowy nie były bardzo wyłupiaste?	Nie! Złapać ich i powiesić na placu!	Nie... to była prośba... Czyż to nie wyjaśnia wszystkiego?	Prawda, panie majster, beischlagów nie ma, aleć za to u nas w Amsterdamie niech jeno człowiek wsadzi w okno głowę, a już cały dycha słonością wiatrów morskich, a tu co? Ani wie, że jest kole morza.	Prosił cię tylko o pamięć, a do najwyższej rady powiedział te słowa: „Zostawiam wam następcę, który jest lwem i orłem w jednej osobie: słuchajcie go, a podźwignie Egipt do niebywałej potęgi.”	Już są?... Już są!... Nie życzę ci, abyś potrzebował kiedy wystawiać na próbę ich współczucia...	Tylko mi pan nie mów takie głupie gadanie!... Dlaczego szostra z Krakowa nie ma im zapysać, kiedy ona jest chora?...	Bogać tam dużo, jaśnie panie, ledwo dziesięć morgów, i to z roku na rok jałowieje	I ja także dam się wziąć w pułapkę, ale biada kotom, które się o taką myszkę obetrą.	A kto ma się zajmować?	Ba! a jeżeli pozwoleństwa nie dadzą?	Czy Najjaśniejszy Pan nie raczyłby posłać, ot tak	Dawno pana nie widziałam	I ty, Meirze, nie tak wyglądasz!	Myli się pan, coś lepszego.	Nie mogłam. Nie pójdę dzisiaj. Powiem, że mnie głowa bolała.	Nie; ale gdybym zamiast historii dostarczył ci samejże nocy?	Pocieszył się, robiąc nowe dziecko swojej żonie.	Pójdę, tylko zobaczę się z ojcem. Czy mogę zobaczyć się?	Skąd wziąłeś się tutaj, dostojny wodzu, jeżeli główne twoje siły znajdują się przed naszą armią?	Wyjdź pan! wyjdź pan, bo za nic nie ręczę!	Mówiłem wam przecie Lucjan jest z tych serc, które znają wartość czystego sumienia. Cnota, SumienieCzyż to nie jest pokrzepiający wiatykwiatyk	A co? Wiem ci ja to lepiej od innych!	Jak to? Ten francuski oficer... Ten zdrajca, co wydał zamek swojego dobroczyńcy...	Ale wszakże musi nastąpić? Wszakże trudno inaczej mniemać? Któż by po zwycięstwie nie ścigał pobitego nieprzyjaciela?	Ależ, panie hrabio tu znajduje się olbrzymia suma, a przepisy...	Niech mi pan wytłumaczy ze swego rozumu i z głębokiego sumienia. Ja jestem prosta i głupia... Nic nie mogę pojąć!	Tak, będę żyła ale ty nie wyjedziesz, prawda?	A mnie? moje niemcy! Zobacz ich, co to tego jest! Zrą a chlepią,	Otóż, moje dziecko, dlatego właśnie musimy teraz pozostać tutaj, gdzie jesteśmy. Tutaj jesteśmy bezpieczni. Tak! A teraz połóż się znowu i śpij.	To jest zupełnie to samo Jakaż różnica? Pamiątki też pochodzą z jakichś uczuć, z jakichś myśli. Z chwili. Z danego momentu. Z danego nastroju.	A jak wy to ukryjecie?	Dziękuję. To lekarstwo, tak trudno zdobyte, doniosę sama	Ojoj!... Cobyśmy choć na czas z Prądnika wrócili!	Wrócić na scenę! Wró-ócić!...	Cóż to jest znowu?	Pięciu ich leciało jak wicher od Zwierzyńca, gdzie ich czekały gotowe konie; mieli je rozstawione co dwie mile. Toć i dognać niełatwo było. Nam cztery wierzchowce padły, Tarnowski i Wiśniowiecki ledwie żywi dojechali, a jednak... złapaliśmy ich... już za Pszczyną.	Za co? przecież te kamienie wyleczyły ciężko chorą...	Co	Lepiej pływam niż jeżdżę konno, mi general Chciałbym...	A gdzie jest twoja matka?	A powiedzcież mi jak poznać, że człowieka strach zdejmuje?...	Ba... oczywiście, jej matka.	Będę go miał, zobaczy pani!	Czy ty doktor? Wracaj i powiedz, że zaraz idę. Marsz!	Jakto, trzy miesiące? Nigdzie, nawet w kościele?	Jest prześliczny.	Kiedy?	Tak, tak, Nino Przebacz. Przebacz. Byłem niemądry. Czy zdołasz mi przebaczyć?	Tyle ziemi możesz dostać, ile tylko zechcesz Przypominasz mi kogoś, kto też lubił ziemię i żyjące roślinki. Jak zobaczysz kawałek ziemi, który byś mieć pragnęła, weź go sobie, dziecko, i... życie wlej w niego!	Więc?...	Wysłał po radę... i z pokłonem, z pozdrowieniem.	Zaczekajmy.	Zawsze jednak z tego wynika że twój hrabia Monte Christo musi być w wolnych chwilach bardzo przyjemnym człowiekiem, wyjąwszy jednak jego osobliwe konszachty z bandytami włoskimi.	A bo i pewnie.	Ach tak? Jesteś doskonale zorientowana w topografii pleców pana Raszewskiego.	Casa Pastrini	Chodź	Już idę	Nigdy?	No Marysiu, Marysieńko, śliczna, jedyna, kupisz?	No, ale muszę wam dać zastaw...	No, powiedzże: ty... ty... ty Femciu...	O Zośkę?	On wie zadużo rzeczy, nudzi nas	Panowie Porthos powiedział najświętszą prawdę.	Pewnie, pewnie Oczywiście.	Przygotowany?	Przyjadę, potrzebuję, chociażby przez chwilę, odetchnąć innem, świeżem powietrzem...	Randolphie! Czy czujesz wyrzuty sumienia?	Tuhaj-bejowym jestem synem!	W jaki sposób?	W świat	Za Olesia czy za Alfonsa?
Nie głodnym, dziękuję	Nie daj się pan oszukiwać, czcigodny panie!	Z kolei może kiedy będzie i twoją, gdy jéj panicze nie zechcą, a przyjdzie do głowy przytulić się do cygana i zagrzać się przy czarnéj jego piersi.	Nic to mi się trochę za wiele wydaje. Ale tak, czym biedny, czy bogaty, przyjmiesz pan dziesięć franków dziennie, nie licząc tego, czém postaram mu się jego starania odwdzięczyć.	Masz pan rację; mężczyzna pięćdziesięcioletni jest bardzo skłonny do upadku. I gdyby nie żona i dzieci... Panie Ignacy!... panie Rzecki!... niech mnie diabli wezmą, jeżelibym się nie ścigał z młodymi. Ale panie, żonaty człowiek to kaleka: kobiety na niego nie patrzą, chociaż... panie Ignacy...	Jak zechcesz. Ale uprzedzam cię, że jest dziś straszliwa mgła i jutro z pewnością będzie także. Mówię ci to, bo nie chciałabym żebyś sobie zaszkodził. Pojmujesz, jabym wolała, żebyś poszedł z nami. Zresztą ja zupełnie nie wiem, czy pójdę do Verdurinów. Byli dla mnie tak uprzejmi, że w istocie powinnabym... Po tobie, to są ludzie, którzy jeszcze byli najlepsi dla mnie; ale są drobiazgi, które mnie u nich rażą. Muszę koniecznie wybrać się do Bon Marché albo do Trois-Quartiers kupić biały żabocik, bo ta suknia jest za czarna.	To to nie, ale chciałby, żeby się nigdy nie był urodził. Matka mówi, że to już jest, co może być najgorszego dla dziecka. Takie dzieci, których się nie pragnie, rzadko kiedy tyją. Pan Craven to by mu kupił wszystko, co za pieniądze kupić można, ale wolałby zapomnieć, że on na świecie żyje. Przy tym boi się, że mu pewnego pięknego dnia wyrośnie garb.	Iii... siedzieliby do końca świata ale że im Ślimak nie odstąpił swoich gruntów, więc im się wszyćkie rachuby pomieszały. To bankruty...	Więc też niech pan się nie zdziwi, jeżeli	Jeżeli nie byłem adiutantem Miny, proszę pana, jeżeli nie byłem na Wchodzie, to może jeszcze będę. Kariera, do której mnie przeznacza rodzina, oszczędzi mi, mam nadzieję, przykrości podróżowania w kukułce, kiedy będę w pańskim wieku. Skoro będę wybitnym człowiekiem i raz zajmę stanowisko, potrafię je utrzymać...	Nie chcę, żeby ktokolwiek bądź wiedział, dokąd się udajemy Chodzę tam, gdzie mi się podoba. Wszyscy otrzymali rozkaz, żeby mi w drogę nie wchodzili. Nie chcę, żeby mi się przyglądali. Dobrze pan o tym wie!	Póki nie było pewności, że będzie żył, trzymałem wszystko w tajemnicy, ale potem wolałem jej powiedzieć. Oczywiście zachowałem wszelkie ostrożności. Całkowitego sekretu trudno było dłużej utrzymać. Zanadto ludzie o tem mówią i bałem się, żeby nie dowiedziała się z boku. Powiedziałem jej zresztą, że jest lekko ranny i że nic mu nie grozi, ale że lekarze zakazują go odwiedzać. I tak zmartwiła się ogromnie.	Tak, tak cały trybunał, obie Izby, cały sąd znają pana. Nie będę panu powtarzał tego, co powiedziałem o panu Jego Ekscelencji, ale wie pan: żona Cezara nie powinna być nawet podejrzewana. Toteż, nie róbmy z tego głupstwa kwestii dyscypliny, ale jedynie kwestię faktu. Mówiąc między nami, chodzi nie tyle o pana, co o trybunał.	Ależ przecie? nic tak nie ma nowego?	Do roboty, mój drogi Kapitanie, podczas gdy ty będziesz stał na straży i wypatrywał wroga, my się okopiemy i wybudujemy barykady, które wystawią na ciężką próbę siłę i cierpliwość naszych przeciwników. Chodź za mną, hamburczyku!	Tak! Jeden i drugi chce być pierwszym w całej dolinie. Przekonamy się teraz, który lepszy.	Wielmożny pan sobie żartuje; widać, że zdrów jest i nic mu nie braknie.	Wolałbym żeby się tego podjął kto inny, ale nikt mnie wyręczyć nie chciał;	Kto ci to powiedział? Mnie męczy to od dawna, ale ja nie mam twoich lat. Ja zresztą mam inne zamiłowania, których tobie brak. Lubię książki, których ty nie lubisz, lubię poezję, która cię nudzi, lubię naczynia, gemmy i mnóstwo rzeczy, na które ty nie patrzysz, mam bóle w krzyżu, których ty nie miewasz, i wreszcie znalazłem Eunice, ty zaś nic podobnego nie znalazłeś... Mnie dobrze w domu, wśród arcydzieł, z ciebie zaś nigdy nie zrobię estety. Ja wiem, że w życiu nic już więcej nie znajdę nad to, com znalazł, ty sam nie wiesz, że ciągle jeszcze spodziewasz się i szukasz. ŚmierćGdyby na ciebie śmierć przyszła, przy całej twej odwadze i wszystkich smutkach umarłbyś ze zdziwieniem, że już trzeba świat opuścić, ja zaś przyjąłbym ją jako konieczność z tym przeświadczeniem, że nie ma na całym świecie takich jagód, których bym nie spróbował. Nie śpieszę się, ale też nie będę się ociągał, postaram się tylko, by mi było do ostatka wesoło. Są na świecie weseli sceptycy. Stoicy są dla mnie głupcami, ale stoicyzm przynajmniej hartuje, twoi zaś chrześcijanie wprowadzają na świat smutek, który jest tym w życiu, czym deszcz w naturze. Czy wiesz, czegom się dowiedział? choćby była westalką.	Edukacja jeszcze się nie zaczęła Ten chłopak, jak sam mi mówił, dostaje dwieście dolarów miesięcznie na drobne sprawunki... a nie ma jeszcze szesnastu lat...	Ejże, proszę uważać: tylko co nauczył mnie pan, jak uniknąć zaprosin, które są dla nas nieprzyjemne. Muszę mieć jakiś dowód. Nie jestem na szczęście bankierem, jak pan Danglars, ale jestem takim samym podejrzliwcem.	Miłościwy Panie nasz! Myśmy tu, dzieci Twoje, drogę Ci zastąpili, aby obliczem się Twym pocieszyć, winszować ci, życzyć, ale jako dzieciom pozwól odezwać się szczerym słowem.	Nie o to nam też idzie, jaką ideę marzyciel wydłubie ze swego mózgu, pasującą do życia jak pięść do nosa, lecz o mądre urządzenie istotnego życia na zasadach najmądrzejszego współżycia.Ojczyzna, Państwo, Patriota, Polak	Och, och! Tak i nie, czyż to nie są dzieje wszystkich sporów religijnych, politycznych i literackich? Człowiek jest błaznem tańczącym nad przepaścią.	Niech więc będzie dumą, o której ojciec Corbelan powiedziałby pani, że jest grzechem śmiertelnym. Ale ja nie jestem dumny. Jestem po prostu za bardzo zakochany, żeby uciec. A przy tym chcę żyć. Po śmierci już się nie kocha. Dlatego jest rzeczą konieczną, żeby Sulaco nie uznało władzy zwycięskiego Montera.	A co myślicie, panie wachmistrzu, gdzie stąd pojedziem?	A może fajeczkę?...	Ale może dokazać jej tatuś, który w tym mundurku chodził!	Ależ nic. Zresztą nie będziesz chciała na to patrzeć.	Ali, idź do swego pokoju i czekaj na mnie. Idę do papy.	Chcieliście widzieć się ze mną? O co wam chodzi?	Cieszy mnie to Jesteś jedynym człowiekiem na świecie uprawnionym do tego, aby wiedzieć o mnie wszystko. Masz w mym życiu większe znaczenie, niż sam przypuszczasz.	Co ma myśleć, nic nie myśli.	Harvey’u, nie zechciałbyś zejść na dół i przynieść przynętę?	Ja nie mam rzeczy. Ja nie burżuj albo socjalista, żeby za sobą kuferki wozić.	Jak się bawicie w Lymchurch?	Lekko rzec a niełatwo tego dokazać. Daliśmy się im rozsiąść, rozrodzić, zmóczmóc	Lubię takie kazania, ojciec w podobny sposób do nas przemawiał	Mam czas.	Nie	Nie inaczej! A Faun też z nim przyszedł	Nie pójdempójdem	Nie wiem. Prawdopodobnie umrę	Nie zaprzęgliście jeszcze?	No, tak. Pamiętam.	O, tak. Jest przyjacielem jednego z moich urzędników.	Oj, nie odchodźcie ode mnie.	Polega on na badaniu fizycznym w pewnych warunkach, jakich nie ma w Helensburgh.	Prawda! ha! to nicość, to zniszczenie, to spokój bez życia, to zagłada, to śmierć może.	Siedząc w samotności, wśród śniegów i lodów, myślałem i ja także dniami i nocami. Myślałem głównie nad tym, że w samej istocie rzeczy przestałem być sobą, panem. Nie przewyższałem otaczających niczym a niczym. Ja ich my! My	Tak sądzisz?	Tak, tak	Tak.	Tak? No to sam spróbuj.	To źle tylko, że mieszka tak zupełnie sama	Trzeba było mnie to polecić, mnie, bo przecież ja znam się na tem doskonale, moja pani; lecz chciałaś robić oszczędności, pieniądze pożyczać na procent lichwiarski...	Więc dlaczego się ich boisz?	Właśnie że poznał. Byłem głupcem, powierzając dziewczynie rzecz tak ważną.	Zakwitła rózga, prawda, ale nie lala (gw.) rzekła zaraz na wstępie.	A potem?	A też z pana obolały cierpiętnik! Wszystko pokrajane, pokłute, naszpikowane, poprzestrzelane	Ach, prawda!	Ale mamy rzekę!	Ależ byłoby mi przykro, gdybym miała przeszkadzać...	Cicho!	Co to było? Chyba zapalenie mózgu? Co?!	Czego waszmościowie ode mnie chcecie?	Czego? Po co?	Czegóż ty płaczesz, chłopcze?	Czy chciałaby pani?	Czyli wrócę o ósmej	Dlaczego?	Jakiej-że to łaski, powiedz-no?	Jednak gdybyś, ojcze, patrzył na bieg manewrów własnymi oczami...	Jos nori važiuoti į Širminskus,	Koki...	Na Boga, co waćwać	Naturalnie, żem widział!	Nic to! Przed wieczorem? to znaczy lada chwila... żeby to można dziś jeszcze, choćby o północy, ów ślub wziąć. Masz gotową intercyzę?	O, to kochany dziadunio już mówi?	O, to moja tajemnica. Czyż miałabym przewagę nad ojcem, gdybym znając tajemnicę ojca, wyjawiła ojcu własną?	Od królowej! o! o!... W istocie to klejnot prawdziwie królewski, wart tysiąc pistolów, jak jeden grosz. Przez kogóż kazała ci go doręczyć?	On umarł!	Opieka Boska	Pani przyjmuje, oczywiście?	Papo, ty jesteś chory!...	Pomyłka. Grosman jeszcze dzisiaj będzie wolny!	Prawda... dobrze... idź... zawołam cię...	Proszę! rezolutny to jednak chłop!	Psie wiedz, żem ci przebaczył dla tego Chrystusa, któremu i sam życie zawdzięczam.	Siadajże waszmość i bądź sobie rad, jakom ja ci rada.	Szkoła zawołała Amelka.	Teraz ja spytam: dokąd i poco?	Teraz, babuniu, myślę obrać jaką karierę.	To ojczym, proszę pana.	Tylko gdzie?	Wasza dostojność zapomina, że dzisiaj było trzech takich	Zapewne, byle pomyślny.	Zbrodnia, Interes	Zbyt krótko jestem w Warszawie, zbyt mało ją jeszcze znam, żebym o tem śmiał nawet jakkolwiek sądzić, szybko odpowiedział podczaszyc
Byłem. Alem Bohuna tam nie znalazł. Stary pułkownik ŁobodaŁoboda, Fedir (zm. 1666) Kozak na czyjejś służbie, zbrojny służący. ledwie garść przy chorągwi została wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. zbiegła i to jest, mój jegomość, ważna rzecz, bo tam się podobno jakaś rebelia knuje. Chciałem się koniecznie czegoś dowiedzieć o Bohunie, aleć tylko tyle mi powiedziano, że się na ruski brzegruski brzeg i wróciłem.	Dobrze. Teraz więc słuchaj. Jeżeli sapieżanki są wyborne, może nawet od innych wyborniejsze, to czy te wszystkie inne, a więc: małgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesymałgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesy	Przyjemnie pana słuchać, panie Bergeret. Tak niegdyś przemawiali retorzy w Rzymie, gdy Alaryk wkraczał ze swymi Wizygotami. Jednakże retorzy w V wieku w cieniu cyprysów na Eskwilinie wygłaszali myśli mniej czcze, bo Rzym wtedy był chrześcijański, a pan już nie jest chrześcijaninem.	Tak ci się wydaje? Otóż wiedz, że w tych dniach przyjeżdża Krzysztof. I może się okazać, że... że własność twoja i Haliny, i... moja jest tu zbyt mała, by miała nam dać jakiekolwiek prawa... Idź. Każ się odwieźć do domu moim samochodem i odeślij wóz z powrotem. Wieczorem bądź w domu. Zakomunikuję ci ostatecznie decyzję co do twego pozostania w fabryce.	Tak, to jasne Nie pozostaje nam nic innego, jak przedstawić jutro nasz czek u braci Baring.	To była prawdziwy księżniczka i pomyśleć, że tutaj mieszka.	Ach! ach! Przypominam sobie Twe imię jest doskonale znane w Zjednoczonym Królestwie. Wszak to pan byłeś przyjacielem Anderssona i przewodnikiem Dawida Livingstone’a, który zaszczyca mnie swą przyjaźnią? Przez moje usta Anglia składa ci podziękowanie, a ja panu Emery’emu, że cię wybrał na naczelnika naszej karawany. Strzelec taki jak pan zapewne jest miłośnikiem pięknej broni. Mamy tu z sobą cały arsenał, zechciej spomiędzy wszystkich wybrać tę, która ci się najlepiej podoba. Wiemy, że się dostanie w dobre ręce.	Tak, tak! Nie ma takiej istoty, która by była szczęśliwa od dzioba aż do ogona! I czegóż to jeszcze brak wielkiemu Muggerowi?	To jest to samo, z tem tylko, że dla nich wcale nie istnieją wasze sławy i wielkości i że im zupełnie wszystko jedno, czy Newton lub Szekspir był, czy też nie był. Bardzo im z tem dobrze, bardzo.	Bo co się odezwie, to tak jakby twój koń ogonem ruszył; a ciągnie każde słowo jak szewc skórę. Wszystko u niego w siłę poszło, nie w głowę. Jak kogo weźmie w ramiona, to mu żebra przez skórę powyciska, nie masz zaś takowego dziecka w Rzeczypospolitej, które by go najsnadniejsnadnie (daw.) przechytrzyć, oszukać. nie mogło. Słychanaż to rzecz, żeby człek takiej fortuny taki był hebeshebes (łac.)	A wy to nie poślecie z wódką do której?...	Ach, tak mi przyszło do głowy... co żona moja robi w tej chwili.	Albo to sokolnik co złego? Skoro wolicie mruczeć niż mnie słuchać, to mruczcie.	Ależ nie. To ten pan nam przerywa	Bardzo dobrze. Zatem postaramy się zrobić, co tylko jest w naszej mocy. Pragnąłbym bardzo, żebyście mi już więcej nie dokuczali.	Bo... mi się tak zdaje, że ty okrutnie nawidzisznawidzieć (daw.)	Bogać tam! Za to, że exquisitissimus w tym, co sama chcesz umieć? Powinnaś go tym bardziej kochać!	Boryna żywie to jeszcze?	Co to za ogród?	Doprawdy, a to dlaczego, jeśli wolno zapytać?	Herhor jest strasznie zuchwały... Dziś ośmielił się włożyć infułę świętego Amenhotepa... Rozumie się, kazałem mu ją zdjąć i usunę go od rządu... Jego i kilku członków najwyższej rady...	I to wszystko, co masz mu do zarzucenia?	Jeśli to pani nie znudzi, to pokazałbym pewne plany	Nasz gość jest już daleko. Dostał krzyżyk na drogę!	No tak, do pewnego stopnia.	Panie Aronnax czy wiesz pan, jaka jest głębokość oceanu?	Papo jest niezdrów, więc nie chce go opuszczać.	Prawdą jest że brata biskupa Iwona, starego Mszczuja schwycono pod miastem, ze zbiegłą z zamku dziewczyną	Póty będziesz wojował, aż... a potem za miesiąc będziesz się wykrzywiał, jakby to było z mojej winy.	Smutno jednak Bardzo smutno widzieć odjeżdżającego na drugi koniec świata, porzucającego wszystko i niewiedzącego, co go tam czeka, młodzieńca. Młodość potrzebuje podparcia i kierownictwa i zasługuje na takowe, skoro się zdobywa na tak wielką ofiarę.	Tak	Tem się to właśnie różnią od nas	Ten teatr... To nie był szczęśliwy pomysł Romana, budować tu gmach taki kosztowny. Oddajemy go w dzierżawę byłemu dyrektorowi z Krakowa, Malinowskiemu. Pan go zna!	To szatan z piekła rodem ta kobieta!	W takim razie byłaby to kwestja czasu jedynie, rodzaj wyścigów, kto pierw tu przybędzie. Jeżeli twoi przyjaciele, jesteś uratowana, jeżeli zaś zausznicy kardynała, pojmujesz, żeś zgubiona.	Łatwo w to wierzyć! Biedak!	A Konrad? Ze względu na niego nieprzyjemna sytuacja.	A dlaczegóż... kochana?	A niechby napadł! Cni sięcnić się (daw.)	A nieprawda! po ojców wyszlim	Ale idźcie zaraz, by się nie spóźnić na wieczerzę. Ja tu już zajmę się malcami.	Bóg go zesłał.	Bóg, Religia wtrącił Westynus.	Cieszysz się, Ew?	Co do mnie	Co przypominasz sobie, Henryku?	Coś podobnego!	Czy naprawdę?	Czy się waćpan gniewasz na mnie?	Dawno?	Dlaczego?	Ech, mój Boże, trzeba przecież jakoś żyć, panie hrabio.	I na zamku nieraz by się czemu było przypatrzeć	Ja u koleżanki nocowałam	Jak ci się wydała?	Jakie brednie pletliśmy! Przy wprawie można by stworzyć coś dobrego. Czy znacie „prawdę”?	Jesteś dzieckiem, które idzie ze świecą wśród rozsypanego prochu, wśród arsenału najstraszliwszych wybuchowych materii.	Miasto będzie stawiać zawzięty opór, kamracie.	Mnie dotąd nie.	Może będą. Tylko nie wiadomo jeszcze	Może też dlatego panna przyjęła go, a przynajmniej nie odrzuciła. Więc stary zebrał manatki po dwu swoich żonach i przyjechał na wieś do hrabiny... do ciotki panny Izabeli, u której mieszkała wraz z ojcem...	Może wolałbyś, bym nie odnawiał tych stosunków?	Myśliwcy muszą być już blisko; pewnikiem ci go zabiorą.	Mógł się przecie obudzić	Mógłbym, gdybym był kim innym, ale Maszce dyablo nie wypada. Nie! Znajdą się inne środki, na które może i panna Pławicka, którą zresztą bardzo cenię i wysoko stawiam, chętnie się zgodzi.	Nareszcie... Myślałam, że nigdy się nie zdecydujesz.	Nie	Nie o Helę tu idzie.	Nie spodziewałem się by latawce mogły przelecieć taką odległość. Byłem pewny, że zostaną na szczytach Karamojo, i puszczałem je tylko na wszelki przypadek. Ale teraz widzę, że wiatr może je ponieść, dokąd chce, i mam nadzieję, że te, które wysłaliśmy z gór otaczających Basaa-Narok i teraz z drogi, zalecą aż do oceanu.	Nie wie pan, czy Karola nie spotkało co złego?	Nie zbłądzi pan?	Nie, dwieście	Nie, dziękuję panu.	Nie, nie, kochany Sancho trzeba, ażebyś nabrał sił. Dokończymy tego w wiosce naszej, gdzie najdalej pojutrze będziemy.	Niegrzeczny jesteś	Niezgorsza z niej dziewucha	O Boska Opatrzności! Stwórco potężny wszystkich rzeczy! Teraz już niczego nie brakuje na naszej wyspie!...	Od jednej szklanej huty?	Odtąd często w myśli mojej zjawiałaś się, jak w owej chwili, z podniesioną w górę ręką. Wyżej, zawsze wyżej! Tyś mnie wiodła wyżej.	Odwołasz! Odwołasz!...	Oho! będzie rozprawa	Owszem, lubi bardzo i bardzo chętnie wziąłby udział. Przeszkodziła mu całkiem inna sprawa.	Piętnaście tysięcy franków!	Piętnaście tysięcy rubli!	Powaga?	Powiem innego dnia; teraz Jan odprowadzi cię do domu, kiedy ja nie mogę.	Pragnienia pana będą dla mnie zasadą nie podlegającą żadnym modyfikacjom.	Precz! Morderco! Na pomoc!	Przepraszam was. Cosik mi się niespodzianie przypomniało. Śpiewajcie dalej.	Przyniosę prędko szczotkę.	Staram się, jak mogę.	Sto dwadzieścia sążni lub sześćset stópSto dwadzieścia sążni lub sześćset stóp	Trochę, zaledwie znośnie! Muzyki kto nie lubi?	W nocy czuł powtarzał Fenicjanin wybijając pojedyncze wyrazy.	Wyjdźmy, już nie mogę wytrzymać	Wyobraź pan sobie że wstępuje do klasztoru!...	Z jazdy pod naczelnikiem Langiewiczem.	Znakomicie!	šita šneka nieko nemaino asmuo. pereiga stoti už lenkus.	Żeby do tego dojść, trzeba mu było dziesięciu lat
Może pan. Ale naczelnik wyraźnie oświadczył, że nie będzie sobie zawracał tem głowy. Niech tu przyjdzie który z właścicieli.	A może pan dyrektor zechce butersznicikbutersznicik (z niem.) ofiarowywał uprzejmie Szwarc.	Czy słyszy pan hrabia? Bluźni, dalibóg bluźni!	Już pan zaczyna?	Pan też nie ma rodziny?	A dlaczegóż by nie? Chyba, chyba, że pan sobie tego nie życzy. W takim razie...	Dlaczego pan tak smutnie mówi i młode pokolenie przedstawia w tak złych ramach?	Bardzo żałuję, że nie mogę nic zrobić mojemu kochanemu sąsiadowi hrabiemu Henrykowi, bo nie mamy żadnych odpowiednich do pańskich zdolności, urodzenia, miejsc w naszej firmie. Wakuje wprawdzie posada buchaltera, jest miejsce technika, ale to wszystko nie dla pana: pensje małe i specjalności, które trzeba znać. A może by się pan zgłosił za rok, bo będziemy na przyszłą wiosnę powiększali fabrykę, to może by się jakie miejsce znalazło...	Ach, pani cóż za majak obowiązku przeciwstawiasz memu szczęściu? Jak to! Czcza i dowolna myśl wzbroni ci uczynić szczęśliwym człowieka, któremu sprzyjasz? Pomyśl! Powziąłem nadzieję spędzenia życia z tobą; los mój mnie rzucił do stóp osoby najgodniejszej w świecie; widzę w niej wszystkie uroki ubóstwianej kochanki; ona mi sprzyja i równocześnie znajduję w jej postępowaniu jedynie to, czego mógłbym pragnąć w żonie? Tak, pani, jesteś może jedyną osobą, w której te dwie rzeczy skojarzyły się w tym stopniu. Każdy, kto zaślubia oddaną kochankę, drży, czyniąc to, i rozważa z lękiem ze względu na przyszłość postępowanie jej z nim samym; ale w tobie, pani, niczego nie trzeba się lękać, pozostaje jedynie podziwiać cię. Miałżebym ujrzeć, powiadam, tak wielkie szczęście jedynie po to, abyś ty sama stawiała mu zapory? Ha, pani, zapominasz, żeś mnie wyróżniła spośród innych, lub raczej nie: omyliłaś się, a ja się łudziłem.	Przyjdzie. Biedak on chorował... pewno z tęsknoty. Nie rozumiałam, co znaczyło, że pan Adam nie chciał powiedzieć, dlaczego go niema nie chciał ciebie przestraszać.	Ja nie boję się bólu. Gdzież tam. Sam zobaczysz. Ani jęknę. I o to tylko cię proszę, ty nie zważaj na ból. Ja przetrzymam. Byle dobrze było.	Czy to już koniec, dzieci? Rucio wyznał swoje grzechy, a ty, Broniu, wyspowiadałaś się detalicznie, ilu podrapałaś ludzi, gdy cię od niego zabrali? No, teraz gdzie ta piosenka? Chcemy ją słyszeć.	Najjaśniejszy Panie! Czy nie widzisz, że wzdłuż tego muru biegną pęknięcia tak proste i wyraźne, jakby umyślnie były zrobione, i że tworzą one rysunek drzwi?	Nie trzeba mi światła, żeby znaleźć kogoś, kto pachnie tabaką Rappee! Gdyby pachniał czymś, co trudno wyczuć, na przykład sznurkiem czy gorącą wodą, byłaby inna rozmowa. Ale tabaka? Też mi coś!	No, zapewne! Nie mogłem płakać ani się powiesić! Coby to pomogło. Zresztą, wtedy byłem okropnie zajęty nową maszyną do skubania bawełny! Pamiętasz? nawet od tego zacząłem oświadczyny...	Ja nie I nie sądzę, że ty miałeś z tego przyjemność.	Nie. Dziś pozwalam ci na wszystko, ale sam nie chcę. Wiem, jakie to musi być piękne, bo pamiętam twoje portki pepita, które są w tym wspomnieniu porównywalne z pięknością tego poranku. Ale potem byłem w piekle wtedy po wyjściu od ciebie, kiedy jechałem z Alfredem przez miasto.	Właśnie, właśnie! I cóż z tego? Brutal? Tak! To jest typ nowoczesnego mężczyzny! To jest silny człowiek! Zwycięzca! Zdobywca życia!!... Po cóż mi zawsze wmawiasz, że jestem stuprocentową kobietą? Uwierzyłam ci i teraz, kiedy spotykam na swej drodze stuprocentowego mężczyznę...	Aha! A tenże Godzamba, podczaszy jakiś czy krajczy, co to rolę wdowie nieprawnie zagarnął? Nie ino wszystko musiał oddać, jeszcze caluśką morgę doczynić ze swego za karę.	Ależ ja nie mogę pozwolić, abyś ty miał iść ratować Annę! Jeśliby miała zginąć	Do waszej królewskiej mości najwięcej piszą dzieciaki. Co komu przyjdzie do głowy, siada i pisze. A niektóre tak gryzmolą, że nawet przeczytać trudno.	E, widzisz, ale ja mam znowu to, czego wielu nie zna nawet, powiedzmy, po łebkach.	Nie mam obowiązku odpowiadać na to!	Nie widziałżeś, że każde ziarno dotknięte jej ręką zamieniało się w perłę i było zapewne z czystej pszenicy.	Orgaz to misterium. Kto o tym zapomni, narazi niebacznie swego bohatera na okrutne męki.	To źle! Niech pani nie suggestjonuje sobie podobnych idei.	Toż mówię. Jest u mnie Sasza, syn. Ten zawsze na mnie nastaje: „Czego ty, papa, do nich leziesz?” Mało czego!	Ty wdajesz się z takimi wszetecznicami?... Powiedz... niech się dowiem o mojej nędzy... A potem odeślij mnie do ojca, w naszą dolinę pustynną, w której obym cię nie była ujrzała!...	Z mego pokoju. Wiatr świszczał, nie mogłam spać, usłyszałam, że ktoś płacze, chciałam dowiedzieć się, kto. Dlaczego płakałeś?	Nie wiem... owładnęła mną ta myśl. Nie przejmuj się tym... To oczywiście głupstwo.	O, miło mieć taki kredyt. No tak, podobne rzeczy zdarzają się tylko we Francji. Pięć nędznych świstków wartych pięć milionów! Żeby w to uwierzyć, trzeba to zobaczyć.	Ojcze Józwa! Nie mówcie tak! Nie mówcie!	Taką to byłaś wierną małżonką, Małgorzato Samzelius, a major przyjął ową darowiznę, i jakby nie wiedział o niczym, oddał ci zarząd. To sprawa diabelska! Ale teraz nadszedł dzień rozprawy, przyszedł twój koniec!	Zgadujesz doskonale to nawet trochę niegrzecznie wobec pana de Nemours nie chcieć przyznać, że go znasz, choć go nigdy nie widziałaś.	Padałem im do nóg, pełzałem po ziemi, płakałem, nic nie pomogło! Żona leży jak martwa pod cytadelą, sam nie wiem co począć; jak nic nie poradzę, to w łeb sobie strzelę.	Ale milczeć, kiedy twojego przyjaciela, nie przyjaciela, ale świętego, mędrca, zabiją	Ba! Ale czy to wszystko prawda co ci ten święty powiadał?	Bo widać stąd różne rzeczy, jakich nie ogląda się nigdy tam na dole	Byłam wtedy małą dziewczynką. Stryjenka wówczas miała już przeszło trzydziestkę. Nie pamiętam, by kiedyś w jej domu wymówiono nazwisko Jemioła.	Chyba jednak jeszcze się nie położę Jestem zbyt podekscytowany. Chcę wrócić na pokład i zobaczyć, jak odpływamy od brzegu.	Coś podobnego! Opowiedzże mi to wszystko, panie Bertuccio, bo to rzeczywiście zaczyna mnie interesować.	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	Gdyby nas zarówno było, aniby mrugnął; ale ich ośmiu, nas pięciu, trochę kuso.	Ha! Chodziło o to, aby go ratować od samobójstwa.	I pewny jesteś, że królowa nie widziała się z nim?	Jeśli wrócisz do domu cały i zdrowy, opuść Paryż, wyjedź z Francji, i gdziekolwiek trafisz, żyj uczciwie, a ja będę posyłał ci małą pensyjkę; bo jeśli wrócisz do domu cały i zdrowy, to...	Możesz odejść. A jeżeli kto z gości przyjdzie, wprowadź zaraz.	Nie bardzo	Nie będziesz teraz wzbraniał, abym go oglądał?	Nie chcę! Przez całe me życie nienawidziłem trunku; mnie trzeba do wzniecenia czegoś innego, czegoś mniej materialnego, czegoś estetyczniejszego, uroczego, a co miłe uczucia wzbudza.	Nie ma co gadać! Daję sto rubli i cztery sztuki białego towaru, ale proszę pań, niech wyraźnie stoi w pismach, że Szaja Mendelsohn dał na kolonie letnie sto rubli i cztery sztuki towaru. Ja się nie chwalę, ale niech ludzie wiedzą, że ja mam dobre serce...	Nie stało mi czasu starego Wisza prosić, będę wam mówił o tym... Siostrę waszą chcę wziąć...	Nie wiem	Nie, nie trzeba! Obiad prędko?	Nie, zapewne!	Nigdy, zdaje mi się, nie brakowało jeszcze urzędników do spełniania, zaszczytnego zresztą jak każdy inny, obowiązku pastuchów trzody chlewnej. Obawiać by się raczej trzeba ich nadmiaru.	Odpłacę się wam kiedyś, przyjaciele! Teraz to już na śmierć i życie!...	Powtórz mi ją.	Tam ja nie książe a król! mówił Władysław daleko! póki puszcz nam stanie! Tylko paszy nabrać dużo dla koni i dla nas.	Tem się to właśnie różnią od nas	W naturze, wszystko jest ciągłem stopniowaniem nieskończonem, nigdzie dobitnych granic i żelaznych słupów. W ogólności nie na skrajach podziałów które się z sobą łączą, ale w środku ich prawdzi się klassyfikacja.	Za późno za późno. Mogłeś mnie wtedy mieć i na wieczność. A teraz ja już jestem tak strasznie daleka od ciebie... Uchodź, uchodź, dopóki czas. Uciekaj na Ziemię!	A cóż ci się przytrafiło, drogi Porthosie?	A gdzież ten ogród?	A o co chodzi?	A ot, tam! Wieże widać.	A z Zosią? Bo jak mnie Bóg miły, lubomlubom (...) obiecał (daw.)	A zaś o czym?	Czego, matuchno?	Czy mam mu powiedzieć, jakie dlań żywicie uczucia?	Daruj tatku, ale wiesz, że kobiecie jak się czego zechce...	Dlaczego?	Dobrą nowinę mam panu zwiastować	I na plecach je noszą?	I od synów waszych, miłościwa pani	Jestem Roda	Już przeszło... Histerja... Proszę mi darować... Przyłazi taki stary byk o północy... i takie rzeczy urządza... Nerwy... nerwy...	Kowali trza się strzec.	Lituję się nad tobą, panie profesorze, i nad twoim kapitanem!	Mam nadzieję	Myślałam, że jakiś zwierz dziki...	Na bok! młodzieńcze Pozwalam ci się oddalić. Uciekaj, pókiś cały.	No!	O co panom idzie?	O mój Boże!	Od jak dawna pracuje pani u nas?	Od Żyda.	Panu hrabiemu całusy zawżdy nasamprzód do imaginacji przychodzą, kiedy mowa...	Powiadam ci, cała piwnica ci była ze srebrem i papierami.	Powtórz, błaźnie!	Przestań już, kazałbym ci sto razy powtarzać, gdybyś mnie słuchała. Jedzmy obiad.	Rasis, Jūsų Mylista! Aš sėsiu, sės ponas Skriaudupys, kunigas vikaras  ir Jūsų Mylista.	Szkoda! Szkoda!	Toć przecie jest kichree... barszcz jarzynowy!	Warta!... Brońcie następcy!...	Wiem	Więc, proszę cię, jak?	Właśnie teraz jest stokroć gorzej. Tych ministrów jest cała kupa.	Yes skoro mówimy cudzoziemskimi językami.	Śniło się wam?
Sądzisz że Valentine jest w zmowie z dziadkiem?... No tak... Zawsze się sprzeciwiała temu mariażowi, nie zdziwiłabym się, gdyby to, co się dziś stało, było przez nich ukartowane.	Czemu się pan nie pokazuje? Czy tak można? Ja wiem, że pan sobie nic ze mnie nie robi, ale może by chociaż przez grzeczność, przez zwykłą uprzejmość zechciał pan nas odwiedzić?	A... a... a... zdaje się... pan Szymon?	Nie zgłaszał się o to do nas nieszczęśliwy Palatyn Nierozumem téż byłoby dlań, tam się chcieć ukrywać, gdzie go pewnie naprzód szukać mogli, ci co zguby jego pragną.	Największe prawdy stają się samo przez się zrozumiałymi, gdy się je wypowie. Ale trzeba je znaleźć. Upadek, HistoriaWracając do Grecji, tam powstała oprócz demokracji dyskursywna filozofia jako walka pojęciowa, beznadziejna zresztą, z tajemnicą bytu, czyli upadek religii; tam z upadłej religii, bo za taką uważam religię grecką, wyrosła naturalistyczna sztuka, której odrodzenie było przyczyną upadku całej europejskiej sztuki na długie wieki; tam wreszcie powstał sport jako taki, również pierwszy symptom degeneracji. Ta mania dzisiejsza nie jest czymś dodatnim, tylko jednym z dowodów, że dzisiejsza ludzkość schodzi na psy. Uważać to za coś pozytywnego to tak, jakby syfilityksyfilityk bo ta, która jest, to są bzdury	Ha! chcą mnie od szturmu zachować, bo wiedzą, że stary pierwszy ruszy, niech jeno trąby zagrzmią. Dobry pan, pamiętny, nie chciałbym go zmartwić, ale czy wytrzymam, nie wiem, bo jak mnie ochota zeprze, tedy o niczym nie pamiętam i prosto w dym walę... Taka już natura!... Dobry pan!... Wojna, Piekło, RajSłyszycie, już i trąbki przez munsztuk grajątrąbki przez munsztuk grają kiełzno, element uprzęży, zakładany na pysk koński i służący do kierowania szczególnie nieposłusznym wierzchowcem., by każdy na stanowisko ruszał. No! jutro! jutro... Będzie miał i święty Piotr robotę; już książki przygotowywać musi... W piekle także dla Szwedów kotły ze świeżą smołą na kąpiel nastawili... Uf! uf! jutro!...	Nie zgodzę się z tobą o tyle o ile twoje porównanie z roślinami nie jest słuszne. Nie przeczę, że jakieś egzotyczne kwiaty, czy krzewy wysadzone z cieplarni na zwykłe pole, zmarnieją. Ale przecie wszystkie rośliny szlachetne, drzewa owocowe, róże sztamowe i tak dalej, wszystko to zostało wyprowadzone z roślin dzikich, z roślin pochodzących z innych klimatów i z innej gleby. Więc i takie dziecko prostej chłopki...	Czterech poprowadziło go nie wiem dokąd, do Bastylji, czy też do fortu Biskupiego; dwóch zaś pozostało z czarnymi ludźmi, którzy, wszystkie zakątki przetrząsnąwszy, zabrali papiery, jakie tylko były. Dwóch wreszcie, w ciągu tej czynności, stało u drzwi na straży; potem, gdy wszystko już się skończyło, odeszli, zostawiając dom pusty i otwarty.	Rozumie się.	Zabiorę się z nimi	Pan tak mówi... ja się wstydzę...	Nie kazał? Widzisz, ja nie wiedziałem, że tego. Ja chciałem dać mu tylko naukę na drugi raz.	Szaniec pewnie jest tak wysunięty, że między nim a głównym obozem jest pusta przestrzeń. Straże, jeśli jakie są, to przed szańcem, a nie z tamtej strony... Tak więc obejdziemy ich swobodnie i wpadniemy na nich od tamtej strony, od której najmniej spodziewają się napadu.	Po cóż o takie rzeczy pytać się? Lampka przed ołtarzem dzień i noc się świeci, dolałem oleju z bańki, taj koniec.	Ależ nie, nie mylę się, to pani konie, pani własne konie są zaprzężone do powozu pana hrabiego.	Słowo, Uroda, Kobieta, Mężczyzna, Słowo, Obyczaje, Mizoginia zawołał młody człowiek, odsuwając się wraz z krzesłem, na którym siedział, i składając ręce jak do pacierza.	Biedne zwierzątko: jak ono mówi! któż by się nie wzruszył?	Doktor Kolski jest dawnym uczniem i przyjacielem profesora. A dlaczego pan nie tańczy?	Nie był pan u pp. Flobhouse, Brougham?	Czekam na pana ochmistrza. Powiedziano mi, że poszedł do kogoś na drugie piętro, nie wiem, gdzie go szukać, więc siedzę i wyglądam go, bo mam prośbę. A wasza miłość także z jaką sprawą, do kogo?	A no! to się zaraz dowiecie, ale chodźcie bo sprawa ważna i o waszą skórę idzie.	Co, chciałbyś naprawdę? To się wnet może stać. Zdejm te łachmany i wdziej moje szaty. Krótkie to będzie szczęście, ale niemniej będzie ci miłe. Będziemy się tym rozkoszowali, póki zdołamy, i zanim nam kto przeszkodzi, zamienimy ubrania z powrotem.	Pamiętam z dawnych czasów... Szedł tam nasyp od Kamionek, przecinał drogę Okuniewską i w pobliżu traktu do Radzymina kończył się tęgim barkanem.	Och! zacny Pangloss dowodził nieraz, że dobra ziemi wspólne są wszystkim i że każdy ma do nich równe prawo. Ów franciszkanin winien był tedy, wedle tych zasad, zostawić nam coś na dokończenie podróży. Zatem nie mamy już nic, piękna Kunegundo?	Nie potrzeba, schowajcie pieniądze na pilniejsze potrzeby, ja i tak zaraz po świętach mszę odprawię na waszą intencję.	Ach! jutro się mają spotkać po raz pierwszy. Chcecie koniecznie urządzić epokę w życiu Zawiłowskiego?	At! Stary opój, co się przy naszym atamanie w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Niech mnie powieszą, jeśli nie jesteśmy już blisko miejsca, o którym wspominacie. Już mam brodę na wpół osmaloną. Ej! panie! chyba odkryję oczy, zobaczymy przynajmniej, gdzie jesteśmy.	Ciekawym, kiedy my się zobaczymy?	Mówicie państwo o korespondencji, mnie się wydają urocze listy Gambetty	On? mnie! I Jan rozśmiał się, ruszając ramionami z dumą, pogardą i gniewem.	Ale jak mu tę wieść poślemy? Jesteśmy tu w samotni, której nie wolno nam opuszczać; przeto nie wiem, co potrafimy tu zdziałać, chyba że za gońców użyjesz ptaki niebieskie.	Tak jeżeli tych wpływów używa się dla dobra ogółu, no i jeżeli się trafnie potrzeby ogółu ocenia.	Schowaj to, Marylko A co się tam dzieje z tym chłopcem, którego dziś kazałam z ulicy przywołać?	Nie powinieneś rozdrażniać jej Winieneś pamiętać, że charakter jej zgorzkniał, i oszczędzać ją.	Więc jest ich czworo i nas jest czterech, liczba zatem jednakowa... Na Boga!... jeśli wierzyć pantominom Grimauda, będziemy mieli do czynienia z daleko większą liczbą nieprzyjaciół. Co tam takiego, Grimaud? Ze względu na ważność okoliczności, pozwalam ci mówić, mój przyjacielu; tylko mów zwięźle, proszę cię. Coś ujrzał?	Janet! Wyborną radę daje nam pan Dick. Zagrzewaj wannę.	Nie	Ona nie jest niewolnicą.	Żebym skapiał, a prosił ich nie będę!	Niech mama nie daje! Jeżeli ojciec nie dba o swoje zdrowie, to myśmy powinni.	Na moją dobroć, na moje dobre serce, to on tak gada, co!	Tak. Przyjęcie, co się tak wesoło zaczęło, miało smutny koniec. W pewnej chwili wszedł komisarz policji z żandarmami i Edmund został aresztowany.	A żona i dziecko? Chłopak możeby poszedł za mną jako dobosz, a kobieta za markietankę? Toby nie dla nich było życie! Nie, jużto chyba trzeba być wolnym; wtedy cały świat do nas należy. Toćto były czasy, te pięć lat, kiedym był własnym swoim panem! Widzicie, sierżancie, miałem lat dopiero dziewiętnaście; ani ojca nie miałem, ani matki, ani kochanki! FaaborgFaaborg	Bo im źle na świecie.	Poprzysięgnę na cześć!	Wojna, Dziedzictwo, Prawo rzekł Myszko Krwawa Szyja, na stołb wskazując	Kiedy pan raczysz nareszcie zakończyć ten żarcik?	No, przecie dość na pana spojrzeć.	Uważasz, że jestem grubiański?	Niech pan przynajmniej powie: „nasz stateczek”, Pencroffie	Pozwoli pani Pozwoli pani, że będę zupełnie szczerą... Szczerość, moim zdaniem, winna być podstawą ludzkich stosunków...	A w cóż ty go weźmiesz, kiedy nie masz z sobą żadnego naczynia?	Dwie wojny światowe mam za sobą W piechocie, w szarej piechocie. I po zastanowieniu muszę powiedzieć, moi państwo, że prawdziwie heroiczne czyny historia pomija milczeniem.	Musi być twardy! Trudna to rzecz oszczędzać. Trzeba znosić nienawiść, pogardę, marznąć, głodować i pilnować swego serca. Z czasem człowiek taki zapomina, po co zaczął zbierać majątek.	I to wszystko prawda, co tam pokazane?	Napisane, co wracają, to wracają!	A jak tamten wróci, to co?	Matusiu, jak myślicie, co z nami będzie?	O, tak Chciałbym panu o czymś opowiedzieć, panie Bondy. O bardzo ciekawej sprawie, młodzieńcze.	Paniusia, moja sąsiadeczka! Oto mi dobry dzień nastał! Oto mi gość! Nastka! przystawiaj mi zaraz jembryk do ognia, duży, odrutowany. Jeśli wygasło, to napal, tylko przecie patyczkami... A cóż was tu do Klerykowa zagnało, moje złotko, a któż was też natchnął?...	Chryste Panie Taż my, proszę łaski panów, gdzieś podle Bańkowej Woli.	Co ci winien książę, zbrodniarzu?...	O głos proszę i żądam personalia sprawdzić świadka, co daty swych urodzin niezbyt jest pewny.	O, panie, gdybym trud mój chciał obliczyć...	Zbytek łaski! Mamy co innego do roboty.	Niech mnie wybiją łańcuchem od kulbaki, jeśli przypuszczałem, by te tłuściochy mogły aż do tego stopnia stracić głowę!	A mnie jej, ojcze, żal Jak my ją w kołyskę kładli, to rączki białe składała, a tak prosyła i prosyła: Ubij, każe, ne huby, każe, neszczastływojUbij, każe, ne huby, każe, neszczastływoj (ukr.)	A żeby tak doktora przywieźć, paniczka Zawsze lżej mu umierać będzie.	Dzień dobry! Myślałem wczoraj o pani; niech mi pani koniecznie za to podziękuje...	Mr. Mitchel, bardzo mi przykro, ale z konieczności muszę pana aresztować.	W bardzo prosty. Może mnie oskarżyć o kampanię oszczerczą przeciw niemu.	To właśnie zasługa.	Jednak wiele z tym roboty: hydroliza, kazeina, gotowanie, amoniak...	Proszę pani, albo mi pani pozwoli spróbować, albo przestanę chodzić do szkoły: bo przeze mnie pani ma niepokój.	Czy podjazdy wróciły?	Czy stale? Prawie...	I toby bodaj było najlepiej! mruknął Dobek.	Jak ja!	Ma bardzo ładny ton... Bardzo...	Masz prawo czynić tak.	Obrażasz mnie?	Tak.	Żeby każde dziecko miało swój samochód.	Ani nienawiści!	Budzę cię, Mela! O czym marzysz?	Czego sobie życzysz, kuzynie?	Dlaczego?	Gdzież ten hrabia jedzie?	Honor	Idź, Paweł, do niego i poproś o klucze	Il as, il as	Incertum est incertum est (łac.) zauważył.	Jutro rano.	Lampa z wolna przygasała. Wuj Gedali:	Naturalnie.	Pij z cukrem! dla wnuków dostaniesz oddzielnie Walenty, podaj mi futro	Swoboda jest nieograniczoną...	Słuchać hadkohadko (z białorus.)	Z daleca ja, kulhawiec, idę, bracia rodacy, z bardzo dalekiej strony.
A jeżeli czasem stryj zostanie w domu?	A większość pańskich towarzyszy niedoli pragnie uniknąć zetknięcia się z policją.	A! to niemiłe! Po prostu pilnuje, by cię nie ukradli.	Ach! żebyś pani wiedziała! Na popisach to nic uderzyła pierwsze takty. zdawało mi się, że Hela krzyczy... Krytyka, pokażę pani, co napisali o mojej grze. Cóż z tego? zmuszono mnie wyjść zamąż, środków nie miałam do dalszego kształcenia, a brakowało mi tylko techniki. Teraz ją mam, zdobyłam sześcioletnią pracą, czekam tylko sposobności Zapomniała o dzieciach, o mężusiu, nawet kuzyna nie wspominała, wstrząśnięta zapałem. Miała oczy pełne łez, grzywka się jej rozwiała, podkreślenia oczu rozmazały łzy, nie pamiętała o niczem, marzyła głośno o triumfach i sławie. Zniknęła jej dziecinna wesołość, oczy błyszczały ogniem, rosła jej dusza i obnażała się, pokazywała swoje wnętrze. Rzucała pioruny oczyma, jakby stały przed nią całe tłumy słuchaczów. Uśmiechała się omdlewająco, upojona muzyką, którą słyszała dusza, olśniona brawami, wstrząsana dreszczem ekstazy.	Albo po sudańsku	Ale fakt myślenia wcale nie dowodzi, że dusza jest czymś odrębnym od ciała. Wszakże ona może być i jest na pewno ruchem cząstek mózgu. Bez mózgu nie ma myśli.	Ale to jeszcze nie koniec, jeszcze mam coś do powiedzenia waszej miłości Oby mię serce wasze zrozumiało.	Ależ najchętniej; to bardzo ładnie, żeś o tem pomyślał. Ale ty mówisz: „u siebie w domu”; ten głupiec zatrzymał mieszkanie za drogie, to nie możliwe, trzebaby mu znaleźć jakieś dwa pokoiki. Zdaje się, że on wciąż ma apartament za jakieś sześć czy siedem tysięcy.	Ależ za co?	Ano! Widzisz, nic nie pomaga! Przygniótłbym stufuntowym ciężarem, podłożyłbym pod prasę, nic nie pomoże: znów się podniosą. Nie masz wyobrażenia, jaka to uparta szczecina.	Bardzo mi przykro! Ale ja na pewno nie powiedziałem im nic takiego, czego by słyszeć nie powinni. Nie chciałbym, żeby z mego powodu mieli nieprzyjemności.	Barkis, do usług pani	Byłym majorem wojsk austriackich?	Chatuno, nie odchodź... nie będę już pił, tylko nie odchodź...	Chcesz, sprobuję	Chwała Bogu!... Dlaczegóż siostrunia wcześniej mi tego nie powiedziała?...	Chłopak ma fantazję. Nawet nie był pijany, trochę sobie może tylko podpił. Żuczka oszczeniła się według jego relacji o dziesiątej, coś niecoś pewnie pod tę okazję wypił, przypomniał nas sobie i zadzwonił, żeby się podzielić dobrą nowiną.	Ciekawam, czego?	Co ja tu będę robił!	Co mówisz? Cóż ty masz z tym wspólnego?	Co, Nel?	Cudów dokazywał. Z nędznemi środkami pozywał Potkańskich	Czego żądasz od kościoła?	Czy pan, jak deszcz ustanie, też idzie na Żolibórz?	Czyżby pan w to wątpił?	Częściej on przyniesie niżli ja Ale ja takoż mogę... czemu nie! Już ja w tym roku drugie lato żąć będę...	Daj pokój już i tak jesteś rozdrażniony...	Dajże pokój, chłopcze! To wstyd wyciągać przed narodem...	Dawaj! Nabity? Podsypany?	Doprawdy, nie potrafię panu należycie się odwdzięczyć.	Fedra nie ma nic do roboty w mojem gniewaniu się, skoro ja sam cię prosiłem, żebyś na nią poszła.	Gdzie masz swego majora, ty bydlę, gdzie masz swego majora-audytora, ty psie, abyś mu mógł wręczyć telegram urzędowy?!	Ho, ho, bo zielone winogrona!	I nic pan mi nie powie?	Ja nie studiuję ani w Genewie, ani w Lozannie...	Jakże to tutaj układać?	Jakżeby nie! Straszna to wprawdzie była chwila dla mnie, a was wrogiem moim i zdrajcą być mniemałam... lecz dlatego właśnie przyjrzałam się dokładnie osobie waszej, by zemstę jakową straszną na was wykonać. Usiądźcie, panie, proszę, a opowiadajcie mi dużo, dużo o matusi, o siostrze, o bracie, o ciotce Rafałce, o wszystkich... pismo nawet pono macie dla mnie?	Juszyjuszyć zgadywał ktoś w tłumie.	Kamizielę ma ze wsypy, co ją to świnie podarły.	KsiądzOtóż ja jestem sam, żyję sam! Mam wprawdzie suknię, ale nie mam duszy księdza. Lubię się poświęcać, mam ten nałóg. Żyję poświęceniem, dlatego jestem księdzem. Nie lękam się niewdzięczności, a jestem wdzięczny. Kościół jest niczym dla mnie, to idea. Oddałem się na usługi królowi Hiszpanii; ależ nie można kochać króla Hiszpanii, jest moim panem, unosi się wysoko nade mną. Pragnę kochać moje stworzenie, ukształtować je, ulepić na swój użytek, aby je kochać jak ojciec własne dziecko. Będę się rozpierał w twoim kabriolecie, mój chłopcze, będę się delektował twymi powodzeniami u kobiet, będę sobie mówił: „Ten piękny młody człowiek to ja! Tego margrabiego de Rubempré ja stworzyłem i wprowadziłem w arystokrację; wielkość jego jest moim dziełem, myśli mą myślą, milczy moim milczeniem albo mówi moim głosem, radzi się mnie we wszystkim”. Ksiądz de VermontVermont, Mathieu-Jacques de, zwany księdzem de Vermont (1735–1806)	Kto inny zburzy, jeśli nie ja.	Któż jak nie wy?	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	Macie go! Znów pobudki! Jak gdyby nie były one widoczne jak na dłoni. Idzie mi o dobro dziecka.	Masz, kapryśne stworzenie, masz, pociecho jedyna	Molitaire był istotnie mężem zamordowanej. Przed laty już poróżnili się, ona zaś pojechała do Nowego Orleanu, gdzie założyła jaskinię gry. Podczas spotkania w Paryżu poznała go, gdy zaś ten ptaszek powziął zamiar jechać za klejnotami, było mu na rękę udawać zgodliwego, by użyć byłej żony za narzędzie. Po dokonanem morderstwie, miał interes w zatajeniu nazwiska Montalbon przez wycięcie znaków z bielizny i sukien.	Mój ty biedaku! Cały dzień pracuje, jak koń, a i w nocy zasnąć nie może! Nie przejmuj się, Franeczku!	Naprawdę?	Nic, cicho jak w grobie; sposobi się żałoba. Ojciec Guarini przemyka się od kurfirsta do kurfirstowéj, Sułkowski na straży stoi od rana, a Brühl nie wiem nawet, co się z nim dzieje...	Nie Ale nie chcę i umrzeć. Jak się czuję chory, to tutaj leżę i rozmyślam, a potem płaczę i krzyczę bez końca.	Nie Czasem czytam w księdze mego przeznaczenia. Pewna Cyganka z mojej ojczyzny przepowiedziała mi, że pierwsza kobieta, którą pokocham, sprowadzi na mnie zgubę i nieszczęście.	Nie bierz sobie tak do serca tego przeżycia, przyjacielu; są jeszcze na świecie i inni ludzie, których tożsamości zaprzecza się, odmawiając im należnych praw. Nie jesteś więc odosobniony.	Nie będę opowiadał, w jaki sposób doszła do mnie wiadomość, nie wymienię też osoby, która w tym pośredniczyła. Wskazuję fakt, powinno to wystarczyć, zwłaszcza że go mogę poprzeć dowodem.	Nie kupię, bo i w domu nie mam grosika, a jej miłości nie będę przecież nudziła dla twoich zachcianek.	Nie ma środków na utrzymanie większej liczby...	Nie radzę pisać bo jeżeli tej posady nie dostanę, to i tak wyjadę. Tylko, że będę musiała poszukać innych środków utrzymania.	Nie tacy oni głupi! Jeżeli w Delhi dostanę się w ręce sprawiedliwości, to na podstawie dowodami popartej skargi o zabójstwo wydadzą mnie państwu, które sobie tego życzy. Odeślą mnie z powrotem pod strażą, a potem... zginę powolną śmiercią dla postrachu reszty naszych. Nie dla mnie południowa kraina. Biegam wciąż w kółeczko... niby kozioł jednooki. Od dwu dni nie miałem ni kęsa w gębie Jestem oszelmowany więc poznają mnie w Delhi od razu.	Nie uprzedzaj się, matko, błagam cię... To jest fałsz, że Żydzi jedzą wieprzowinę i zabijają koty...	Nie wiem, czy pan jest mojego zdania ale ja mam bardzo szerokie poglądy; wedle mnie, każda religja jest dobra, byle ją praktykować szczerze. Nie jestem jak ci ludzie, których widok... protestanta przyprawia o atak wścieklizny.	Nie wlezie!	Nie! nie! to być nie może! jeszcze trzeba poczekać.	Nie, powiadali ino ludzie, że tną ten przykupny las, przy Wilczych Dołach.	Niech mnie kule biją! Przywiążę go sobie sznurem do pasa, wtedy odejdzie mu ochota na ucieczkę.	Niech się pan śmieje ile się panu podoba Ja, który zostałem wyszczuty z mojej sfery przez wysoce moralnych osobników, nie widzę nic zabawnego w tej historii. Ale otośmy się zeszli, panie Heyst	Niestety, mamy ich jeszcze bardzo wiele!	Nim do wojny przyjdzie, tymczasem jest się komu w domu oganiać. Toż Jaksowie trzymają tak jak z Niemcami... a dla naszego ojca wrogami są. Jemuście przeciw nim potrzebni.	No i co?	No więc, czego się czepiasz?	No, o wszystkim. Pisz o tym, że mama chora, że tatko smutny, że chciałabyś się uczyć, ale nie ma za co...	No?	O! Panie hrabio, powinno to panu wystarczyć.	Pamiętaj, pamiętaj!...	Panie jestem angielskim obywatelem i służy mi prawo...	Podpisz	Stój! Kto cię przysłał: Nixon? Rattray i White? (Dwaj wielcy z domu Kinga). Dziękuję. Odpowiedzi nie będzie.	Szczęśliwej podróży!	Tak jest, panie kapitanie. Potrzebuję mniej więcej kwadransa	Tak jest...	Tak jest; a ta, jedenasta z porządku.	Tak lecz cicho na Boga! potrzebuję czasu na przepiłowanie kraty. Uważaj tylko, aby cię nie dostrzeżono prze otwór we drzwiach.	To ten pan, który już kilka razy pytał o panią margrabinę.	Uspokój się, Połaniecki Jak się masz?	W rozmowie tytułowano go po prostu Jakubem.	Wiem to od Joasi.	Wierz mi, panie że aby mnie wyśledzić, trzeba by cudu. Ich zaślepienie jest prawie dziecinne. Czują już bowiem, że ktoś chce wedrzeć się do Labiryntu, lecz głupcy podwajają straże przy widocznych furtkach. Tymczasem ja sam, w ciągu miesiąca, poznałem trzy wejścia ukryte, o których oni zapomnieli czy może zgoła nie wiedzą. Chyba jaki duch mógłby ich ostrzec, że chodzę po Labiryncie, albo wskazać komnatę, w której będę. Między trzema tysiącami komnat i korytarzy jest to niemożliwe.	Więc się mnie boisz chociaż jeszcze mnie nie poznałeś. Przede mną drżeli nie tacy jak ty, zapamiętaj to sobie. Nauczyłem moresu większych od ciebie łobuziaków, więc stul pysk i zostań w tyle, żebym cię wcale nie widział.	Więc są chorzy?	Wracając zaś do przykładów świeższych dlaczegoż garstka Hiszpanów pod wodzą wielkiego Korteza, na brzegach Nowego Świata, sama zatopiła okręty swoje, niszcząc tym sposobem jedyny środek ucieczki? Sława to, sława poduszcza ludzi do tak wielkich czynów. Dla niej to ludzie gardzą największymi niebezpieczeństwami, dla niej śmierci patrzą w oczy, jak gdyby w chwili takiej odwagi cieszyli się już zawczasu uczuciem nieśmiertelności. Ale my, chrześcijanie i rycerze błędni, my pracujemy raczej na sławę wiekuistą w niebie, niż na próżny rozgłos doczesnego świata, który razem z nim zaginie; dlatego to, Sancho, czyny nasze powinny być zgodne z religią chrześcijańską. Zabijając olbrzymów, powinniśmy mieć na myśli upokorzenie dumy; zawiść zwalczamy wspaniałomyślnością; złość słodyczą i spokojem duszy, obżarstwo i lenistwo przykładną wstrzemięźliwością i innymi niewywczasami, rozwiązłość wiernością, dochowywaną tym, które uczyniliśmy paniami swoich myśli. Takie to są, Sancho, stopnie, po których dochodzi się do szczytu sławy.	Wypoczął pan, panie Stefanie?	Wzięło się nareszcie tę wściekłą ściankę od Wyźniej Żabiej PrzełęczyWyźnia (Wyżnia) Żabia Przełęcz	Z punktu właśnie feministycznego nie powinno być żadnych różnic prawnych pomiędzy kobietą a mężczyzną.	Zadrwiliście sobie ze mnie	Zaświecić wszystkie reflektory! Oświetlić mi dobrze to miejsce! Dobra! Widać jak na dłoni. Jeszcze trochę bliżej! Stać! Wystarczy! Towarzyszu Monsignac, chodźcie tu bliżej. Widzicie ten węzłowy słup telegraficzny, od którego druty rozchodzą się na trzy strony? Ile też może być od niego do nas?	Zmuszony byłem opuścić Fougerolles na kilka godzin Czy hrabia jest jeszcze w stanie słyszeć mnie?	Zobaczymy, czy to nie jest podstęp wojenny!... A jakże nasi?	Zośka, po co ty to robisz?	Zrozumże chociaż to. Myśmy przepadli, ale wszak świat pozostał; ocaleli inni i ich dzieła. Dzieła ludzkie są jedyną trwałą wartością na świecie. Pisał ci o tym i twój ojciec.	Zygmunt wpółleżącą postawę na siedzącą zmienił.	Śmieszne rzeczy Ja nie mam żadnych szkieletów w szafie.	„To przecie tylko mały kwiat uwiędły”. Gdzie mój Horacy? Ale wiecie co? Nie rozumiem, co ona myśli przez to, że podkadza naprzód sypialnię Rattraya? Myśmy ją przecie wsunęli pod sypialnię White’a, no nie?
Pani teorię moją, na doświadczeniu życiowym opartą, obraca w śmieszność, ze złośliwością, jakiej się w pani nie domyślałem chociaż powiem, że nawet ewentualność, o jakiej pani wspomina, nie byłaby dla pani bez korzyści. Serce pani wzbogaciłoby się o jedno wrażenie więcej, nie mówiąc już o tym, że duch w zetknięciu się z niebezpieczeństwem mężnieje.	A pan Jaś skąd się wziął, to już nie w klasach?	Bądźcie zdrowi, moi kochani Nie gniewajcie się na mnie za moje przestrogi, ale widzicie, ja wam dla waszego dobra radzę.	Cichoj, Burek, gospodarze ano jedzą... i ty dostaniesz, nie bój się...	Nawet i wentylatory, i rurki od wody i gazu każ obstawić szyldwachami, mój książę; nie obawiam się żadnego zawodu i chętnie tu zostanę, czuwając nad twym dostojnym snem i jaśnie oświeconymi marzeniami waszej światłości.	Nie domyśla się ani przeczuwa	No! no! klepiąc go po ramieniu i uśmiechając się odezwał elegant: to i to były żarty, waćpan się na tem nie znasz... Da się ile należy, zgoda! mniejsza o to.	Lekka mgła unosi się nad strumieniem, ale słońce zaraz ją rozproszy. Spośród kępy brzóz i topoli wynurza się wieża kościoła, a krzyż na niej błyszczy w słońcu jak złoto.	Na rezerwie! e... nie panienko, na taki maszynie, co to się siada na ni okrakiem i ino się kalikuje nogami, a ona się kręci sama; pan Zaleski cięgiem jeździ na niej!	Ale jeżeli o tej pogłosce dowie się ludność, a zwłaszcza, jeśli okaże się ona prawdziwa, mogą wybuchnąć rozruchy w mieście	Tak każdy z was, starszy i młodszy, trzpiot i dojrzały, dziwić się tylko umie, dostrzegłszy ludzkie we mnie uczucie! Zrobili ze mnie igraszkę, przedmiot zabawy, do odtrącenia, gdy się mną znudzą lub im się uprzykrzę, i dziwią się, że mam więcej uczucia od drewnianego konika lub gutaperkowejgutaperkowy	Jakto, proszę pani nie przyszedł?... Czyżby się sprzeniewierzył, zanim jeszcze otrzymał nagrodę za swoją miłość?	Usprawiedliwiać, uniewinniać tak że Cosel się ulękła	Mówią, że... że Karol chętnie ożeniłby się z Madą Müllerówną, gdyby... gdyby...	Ma pan słuszność Czuję, że mi wiele, bardzo wiele niedostajeniedostawać (daw.) odczucie pustki i jałowości. duchowej i pustki, jaka od czasu do czasu rozwiera się przede mną w godzinie samotnych rozmyślań. Pan mi nie odmówi swej pomocy w razie potrzeby, nieprawdaż?	A co ciekawsze że na tle pośmiertnej nicości zaczęły pokazywać mi się jakieś kształty... ruch...	To wszystko być może. Ale po cóż mamy o tym myśleć i takimi sprawami się trapić...	Ta skromność dobrze świadczy o pańskim poczuciu rzeczywistości. Ale to do rzeczy nie należy. Mam właśnie odrobinę czasu. Nie chciałabym posyłać nikogo ze służby, gdyż na niczyjej dyskrecji nie można polegać. Wolałabym to załatwić sama.	Tak się z początku myśli, a potem... potem dyabli biorą wszystko i kończy się na włóczędze do śmierci... Człowiek się tam zszarga jak łach i zdycha gdzie na hotelowym barłogu.	Nie myślałam nawet, że mówić mogą	Wy, ludzie dworscy często posługujecie się dwoma miarami! Kiedy Fenicjanin przyniesie wam rubin lub szafir, nie pytacie, jaki z tego pożytek, lecz kupujecie klejnot i zamykacie go w skrzyni. Ale gdy mędrzec przyjdzie do was z wynalazkiem, który mógłby zmienić postać świata, zaraz pytacie: jaki z tego pożytek?... Widać strach was ogarnia, ażeby badacz nie zażądał garści jęczmienia za przedmiot, którego nie pojmuje wasz umysł.	Bawiła się pani lepiej niż dziś?	Do świątyni Piladżi, o dwie mile stąd. Tam spędzi noc, oczekując godziny, w której odbywają się ofiary.	Dziewczęta, jestem śmiertelnie znużona. Pakowałam się.	Ja się też stawiłem natychmiast	Kowali trza się strzec.	Za wcześnie się urodziłeś, Pencroffie	Nie może być!... Daję pani słowo, że byłem pewny... bo mi matka mówiła, że od kilku dni nie wstaje...	Przyjaciele może ten statek chce tylko poznać wybrzeża wyspy? Może jego załoga wcale nie wyląduje? To możliwe. W każdym razie powinniśmy starać się ukryć naszą obecność. Wiatrak postawiony na Płaskowyżu Pięknego Widoku najbardziej zwraca na siebie uwagę. Niech Ayrton z Nabem pozdejmują z niego skrzydła. Zamaskujmy gęstymi gałęziami okna Granitowego Pałacu. Wszystkie ognie trzeba pogasić. Niech nic nie zdradza obecności ludzi na wyspie.	Ta ono prawda. Ale drzwi od ulicy na dwa spusty i na sztabę zamknione, klucz u... onego, od furtki tak samo, parkan wysoki, jeszcze i gwoździami najeżony. Którędyż się wydostaniemy z tego więzienia?	Właśnie miałem honor ją powitać ale nie dostrzegłem pańskiego ojca.	Ma pan rację, drogi Spilett Powinienem już dawno sprawdzić pomiary, chociaż nawet jeżeli popełniłem jakiś błąd, to nie powinien przekraczać pięciu stopni na szerokości lub długości.	Wracajmy do Kajenny znajdziemy tam Francuzów, którzy włóczą się po całym świecie; coś nam przecież poradzą. Może Bóg ulituje się nad nami.	O, to coś niezwykłego! co ci się stało? konie padły, owce zdychają?	Czego pan krzyczy, panie prezesie, co pan myśli, że mi pan język zawiąże? Teraz pańskie na wierzchu, ale zobaczymy jeszcze. Idę... Do widzenia...	Nic nas to nie obchodzi, nieprawdaż?	Nie wiem, ale ma Noyers.	Jest! a juści, gdzieby miała być! Zaraz powiem panience, że jaśnie pan przyjechali!..	Ma się rozumieć. Prowadzi dział ogłoszeń.	A ja nie chcę!	Ja... nie płaczę	Jakże, powiadali, że u was był sam dziedzic i żeście z nim poszli.	Nie do pani mówię.	Nie, nie lubią mnie.	Och, nie... przemilczeć. W tem tkwi mądrość zeznań.	Powiedz mi, czy ja dobrze słyszałem, pani de Villeparisis powiedziała, że twój wuj jest Guermantes.	Nie masz mnie przy nim, nie ma go kto do temperancjitemperancja (z łac.) przerwał Zagłoba.	Nie chcę tego. Pragnęłabym wam nie być ciężarem i broń Boże powodem do nieporozumień, a owszemowszem	Pani Linde zawsze tak mówi W zeszłym tygodniu Maryla spytała pewnego wieczora: czy Ludwik Speed i Teodora Dix pobiorą się? A pani Linde odpowiedziała: Bóg wie! Zupełnie tak samo jak ja przed chwilą.	Czy pan ma młode? Nie? Więc ja gram tego starego Dawida.	Przecież nikogo nie okradłem, ani zamordowałem!	Dasz! To i dzieło skończone. Ty gospodarz sławny! Zagospodarujesz, to będzie co sprzedać potem.	To nieprawda. Ej, margrabino, powiedz, co masz na sercu; to cię rozerwie trochę i mnie także.	Czy nie ma jakiejś miłej dziewczynki, która by czytywała i bawiła cię? Dziewczęta są ciche i lubią doglądać chorych.	Długo! Pan chyba żartuje! Jadę z Rudowy. Posłaniec wyrwał mnie już z wagonu. Spieszyłem, jak mogłem, ale w taką zamieć niepodobieństwo. Piekielny czas!	To prawda należy jednak we wszystkim zachować przyzwoitość. Byłoby śmiesznie, żeby sędziego za żołnierza ubrali, albo żołnierza za księdza. Co do ciebie, Sancho, musisz mieć ubiór pół-uczony, pół-wojskowy, ponieważ na wyspie, którą ci daję, nauka i waleczność równie są potrzebne.	A tak! sławne miody w Kiejdanch, sławne! Zaraz tu przyślę do wyboru. Mam nadzieję, że waszmościowie dobrodzieje dłużej tu zabawicie.	Miłościwy królu więc to nieodmienne postanowienie waszej królewskiej mości iść na ratunek księciu wojewodzie ruskiemu?	Ach, jakże to doskonale!... Więc będziesz grać na koncercie?	Dokąd to idziesz?	To kwestia poglądu, zapatrywań...	To mąż mój ani chciał słyszeć o pożyczce...	To spłatę dajcie.	Zgodne to z dziecięcymi wyobrażeniami	To na nic, panie Ja umieram, żegnaj, mój panie... i...	Czy pan śpi jeszcze?...	Na nieszczęście równie go prędko piękność nuży, jak zapala.	Panie Franciszku jeśli pan chce, poszukamy sposobu dotarcia do Allahabadu.	Aniu bez serca!	Co powiedziałaś, siostro? Kogo miałaś na myśli?	I co pan następnie uczynił?	Pan Noirtier chce mówić	Gdyby tak panu zrobiło jakąkolwiek przyjemność malowanie jej portretu, mnieby zrobiło jeszcze większą przyjemność mieć go.	Pan Turski jest naszym przyjacielem Bywał u nas niegdyś bardzo często.	Czy ty śpisz Ludwinko?	Chyba tak.	Koniec swój. spłynął za życia z duchem wszech­świata Gdy prorok łańcuch przyczyn dwunastu i osiem dróg wyzwolenia światu odnalazł, przekwitła jego ekstaza. Sakija MuniSakija Muni a. Siakjamuni (ok. 563–483 p.n.e.)	O, mam ja z sobą koszyczki zobaczysz zaraz, jak je zacznę napełniać.	On ich naraz po trzy holuje, jak ten holownik Watkinsa o dwu kominach, który ciągnie trzy szkuńce.	Dla rozmaitości, my dear!	Tak!	Żyję jeszcze.	A bo po co stoi i dogaduje?	Przyszykuj sobie dużą beczkę, większą od tej, co jest u Dancygerowej.	Więc dlaczego? Dlaczego!	A kiedy ja tego żądam?	A zatém chcecie żebym wam powiedział o co chodzi. Słuchajcież.	Chyba przyjemna	Co?	Ależ ja pana prosiłam!	Bismillach!	Jaki Żyd?... Fiszman?...	Jakoweś tajemne znaczenie... gdyby rozważyć...	Kawaler d’Espard, brat margrabiego.	Oj, Boże! ależ wszystkim! Tatce, mamie, Stefkowi, mnie...	Okropne!.. okropne!..	Pchły mnie żrą.	Radzca Pauli jest nieco niedysponowany.	Służył u was Jakub Socha?	Wolałbym nazwy zapożyczone z naszej ojczyzny przypominałyby nam Amerykę.
Żal mi cię, Jur sam ty duszę swoją strawisz. Szlachetny ty jesteś człowiek, ja to wiem. Ale to jedno w tobie jest: niewdzięczny jesteś. Wspaniałomyślności żadnej w tobie nie ma, dlatego będziesz zawsze słuszność miał, a każda twoja słuszność będzie porażką. Im więcej wznosić się będziesz, tym będziesz biedniejszy, bo zawsze będziesz szedł przeciwko czemuś. Chłodno ci będzie, Jur, i samotnie. Szkoda mi ciebie.	Znowu chcesz mię zbyć niczym, Ewelino, a jednak nie uda ci się to. Dawne koleżeństwo daje mi prawo do pewnej nawet względem ciebie niedyskrecji. Powiadasz, że taki jest zwyczaj... ależ zwyczaj każdy musi mieć swoje przyczyny, leżące w interesach lub okolicznościach osób, które się go trzymają.	O, miłosierdzie boże, racz nam być ku pomocy Dokądżeż wy mnie odsyłacie, dobrzy ludzie? Do trybów warunkowych, do jeżeli, do dialektyki, kędy czyhają same sprzeczności i niemożliwości. Gdyby mój mułek latał, mój mułek miałby skrzydła. Gdyby ciocia miała wąsy, byłby wujaszek. Jeśli Bóg pozwoli, nie będę rogalem: będę rogalem, jeśli Bóg pozwoli. Gdybyż to jeszcze był warunek, który by zależny był ode mnie: tedy nie rozpaczałbym o tym. Ale wy mnie zdajecie na prywatne rozporządzenie Pana Boga, odsyłacie mnie do departamentu jego drobnych przyjemności. Ojczulku szanowny, kiż diabli mieszać do tego imię boskie! Zdaje mi się, iż lepiej wam będzie nie trudzić się na moje wesele. Rozgardiasz i harmider weselników zbawiłyby was całego konceptu. Wy lubicie ciszę, spokój i samotność. Wierzajcie mi, lepiej będzie zostać w domu. A przy tym wy tańczycie sobie dość nietęgo i wstyd by tak było otwierać zabawę. Poślę wam kołacza do domu i bukiet ze wstążkami także. Wypijecie za nasze zdrowie, jeśli macie ochotę.	Tutaj jest klucz, jaśnie panie Tutaj jest klucz. Zaraz zdejmę go z kółka. Ale jaśnie pan nie ma chyba zamiaru przenosić się tam, tu jest wygodnie?	Poszli do portu, żeby dowiedzieć się, czy są jakieś rozkazy od ciebie, panie	To nie zaszczyt, panie Berling! Nie sprawia mi jednak przyjemności tańczyć z ludźmi, którzy zapomnieli obowiązku grzeczności.	A, to masz listy i do pana marszałka koronnego? Ej, odgaduję, o co chodzi... Niegdyś pan marszałek myślał swatać synalka z córką Janusza... Czyby teraz hetman nie chciał delikatnie odnowić rokowań?...	Hale... szkody... niby to zające należą do kogo... ścierwa... zasadził się na mnie... już na polu byłem, a ten z obu luf strzelił... żeby cię, piekielniku... ino nic nie mówcie... do sądu by pozwały... strażniki... i zarno by i fuzję wzieny... a to nie moja... Myślałech, że samo przejdzie... pomóżcie, bo tak rwie, tak boli...	Za pozwoleniem waszej świątobliwości, dokończę, com zaczął Otóż kiedy w pieczarze Synaj zobaczyłem owego ogromnego trupa, zdjął mnie strach i przez parę lat nie byłbym poszedł do żadnej jaskini. Ale gdy kapłani Seta wytłumaczyli mi, skąd się wzięły tak dziwne istoty, trwoga moja znikła, a ciekawość wzmogła się. I dziś nie ma dla mnie milszej zabawy jak błąkać się po podziemiach i szukać dróg wśród ciemności. Z tego powodu Labirynt nie sprawi mi więcej trudów jak przechadzka po królewskim ogrodzie.	Ja przede wszystkim mówić o tym nie potrzebuję, bo ja potrzebuję zrobić pieniądze. Wy i Niemcy to dobre narody, ale do gadania.	Mój jegomość, gdybym ja się jednego wywiedział, a drugiego nie, tedyby jegomość mógł do mnie rzec: „Konia mi darowałeś, a terlicyś nie dał.” Co by jegomości było po koniu bez terlicyterlica	Daj spokój To może dobre, ale dla pensjonarek... Ja zresztą nie mam z czego zwierzać się nawet przed tobą. Jakim ja znużony!...	Biedne moje dziecko! Zmizerniałeś i wychudłeś! Biada mi!	Daj mi rękę...	Panie, jest nowina	Chwała Bogu! to, widać, pan Sapieha nadciągnął.	Ach, miss Campbell! Zdaje mi się, że ten krzemień sięga epoki gaelickiej. Znajdują się ślady... Doprawdy jestem zachwycony, że ujrzę miss Campbell... ślady meteorytowego żelaza... klimat ten nadzwyczaj łagodny, będzie dla niej bardzo odpowiedni.	Zapewne bo nietylko potrzebujemy być dobrze obsłużeni, aby się nam udało, ale jeszcze musimy się zabezpieczyć od przegranej, bo idzie tu o głowy, i to nie o lokajskie...	Wasza wielmożność! Wiedziałem ja o tym z góry, że stany się sprzeciwią, ale owóż Azja powiada, że gdy Tatarzy raz za pozwoleniem waszej wielmożności osiądą, tedy się rugować nie dadzą.	Nie spotkaliśmy nigdzie śladów erozji, a to dowodzi, że tu nigdy wody nie było; to zaś świadczy o braku powietrza, a więc i życia	A, nareszcie! Spóźniasz się, mój drogi. A właśnie czekamy na ciebie z przedstawieniem.	Bo tamto to sobie czeladź służebna, starościńska a ja mołojecmołojec (daw. ukr.) wolni, nie znajdujący się na niczyjej służbie. Wolni Kozacy mieszkali w XVII w. na Zaporożu w dolnym biegu Dniepru (dziś płd.-wsch. Ukraina)., zaporoskich.	To mój mąż, nie mogę go zostawić bez pomocy. Uważam to za swój obowiązek moralny.	Jak się panu podoba, panie Spilett jak się panu podoba!	Tak, na Harvey’a nie można powiedzieć nic złego Wieszał moje buty na grotmaszcie i czasami nie okazywał nazbyt wielkiego szacunku względem tych, którzy mają większą od niego wiedzę, zwłaszcza w dziedzinie rolnictwa; atoli najczęściej to Dan bywał dla niego tym złym duchem, co go kusił!	Bo rządzi wszystkimi. Flirt, ZazdrośćSakowicz na wyprawę teraz nie pojechał, taki rozkochany, a Sakowicz pan absolutny we wszystkich książęcych posiadłościach. Przez niego rządzi panna Anna.	Tak... albo jak dwaj chłopcy De Vitre’a lub syn starego M’Quade. W Kalifornii ich pełno, a oto właśnie w tej chwili, jakby na zawołanie, pojawia się taki okaz należący do wschodniej części kontynentu.	Była żyła w siele ludném ale bardzo niebogatém, Prokopicha sołdatka, najemnica uboga, chaty swéj ani krewnych żadnych niemająca. Męża jéj na dalekim świecie, na wielkiéj wojnie zabili, a został przy niéj jeden tylko synaczek nieboraczek, który nazywał się Prokopek, imieniem, znaczy, ojcowskiém. Biednieńki był ten Prokopek, od wszystkich, prócz rodzonéj matki, opuszczony. Ani u niego ojca i bratów, ani chatynki i pola nie było, przyszedł na świat goły jak Jadam, a jak wyrósł do cudzych ludzi pracować poszedł. U cudzych ludzi w poniewierce i biedzie wielkiéj pracował, na cudze dobro zyzem patrzał i pochmurny stał się jak noc jesienna. Choćby wszyscy nie wiem jak weselili się on sam jeden, jak wilk, bywało, chodzi w ziemię patrzy, jakby już sobie mogiłkę chciał kopać, a wszystko o czémściś myśli i myśli. Nie lubili jego ludzie za pochmurność i niechętność i nie szanowali go, zwyczajnie jak sierotę jedynokiego, za którym ująć się komu nie było. Aż tu jednego roku zaczął ktościś gospodarzom konie kraść. Jednemu gospodarzowi koń zginął, drugiemu zginął, trzeciemu zginął. Po całém siole poszło krzyczenie taj płakanie, bo ludzie byli tam nie bogate i strasznie żywiołów tych żałowali, bez których w gospodarstwie ciężko. Szukali złodzieja, rozpytywali się, pilnowali	A że naczelnik groził, to jakby wiedział już o Rochu	Bardzo być może, ale już ja wolę bez takiej Polski. Pewnie byłbyś ty, Figiszewski, u nas za gubernatora?	Widzieliście to?... inaczej na wsi mówili...	Właściwie chodzi nie o handel zbożem, ale...	Właściwie tak ale mniejsza z tym.	Zatem wracaj do króla i Bóg niech będzie z wami!	Nie wiem... nie jestem wieszczkiem... ale zkądżeby tu na wyspie twarz nikomu nieznana?	Ale!	Co za „to”? Północny Atlantyk?	Kapitanie! Wpadliśmy w pułapkę. To ślepa uliczka.	Owszem. To pójdziemy? O której to?	Pan Benassis poszedł tam	Pan przyjmuje klacz barona ze wszelkimi przynależnościami: siodłami, derami, i tam dalej?...	Skąpiec odpowiedział mu pierwszy tajemniczym szeptem do ucha.	Zdarza się gorzéj jeszcze Czasem się przychodzi zawcześnie, gdy istoty przeznaczone nie rozbudziły się jeszcze do życia; niekiedy zapóźno... a wówczas trzeba błądzić samemu.	I mam wrażenie, że nigdy nie będą	Karolek nie może iść na pensję	I mój także; bo sposób, w jaki kryjemy twoją stodołę, zdobył aprobatę ojca i innych gospodarzy najwytrawniejszych. Zato ogrodzenie ani jeszcze zaczynane.	Ja bo nie lubię biedować!	Jeśli my jego dostaniem, żeby ja go mógł opatrzyć...	Kocha cię winy jej nie widzę.	Mam tylko obowiązek panu pomóc	Nie odważy się pani tego uczynić!	Wargi masz takie zimne, mój chłopczyku, odmroziłeś je sobie, biedaczysko!	Zobaczymy się więc wieczorem	A któż go miał w Rosji, jak nie ja? Pod kim on tam ze mną nie służył!	A kajżekajże (gw.) pytał Antek rozglądając się po ludziach.	A może i na palcach? Skąd wiesz?	A zawsze wszystko obraca się ostatecznie dookoła aktu cielesnego z Szatanem Magna Mater TerraeMagna Mater Terrae (łac.) Matrix AdmirabilisMatrix Admirabilis (łac.)	A „towaru” nie dostaniecie!	Ależ, dziadziu! Czyż jestem dzieciak, żebym się miał bać nocy?	Czuję się bardzo zaszczycony	I ty? I ty, Gedali, nic nie rozumiesz?	Mówię świętą prawdę! Kłamca kłamie tylko wówczas, gdy myśli, że mu wierzą... Atoliatoli (daw.)	Nie	Nie pojedziem ni kroku dalej, nim rozkazu nie obaczę!	Nie wiem tego.	Skądeś się wziął?	Szkoda, że tak pośpieszył Ile mu dałaś?	Tak, chciałem powiedzieć dwa miliony franków, a jednak kapitana nic ona nie kosztuje; po prostu poszedł i wziął.	Więc cóż?	Więc po co tu przyszedłeś!...	Więc po wódeczce mogę służyć ostrygami. Cały tuzin?...	Za chwilę już upiory były na baszcie	Zmiłuj się! Zmiłuj! Zmiłuj!	A gdzie chłopy, matko?	Bardzo dobrze smakuje razem z mięsiwem, choć strasznie piecze w gardle.	Choroba	Co ty gadasz! Takie nieładne żarty! Mów prawdę. Kiedy wrócisz?	Co?	Czego chcecie?	Dziad ją dawno wychowuje?	Dziękuję.	Gdzieś niedaleko Londynu	Jego głowy! Krwi! Rozsiekać zbójcę!	Każde dziecko o takich zagadkach wie.	Kościół jasnogórski!	Niestety, musiałem ojcu pani odmówić.	No, Nanon, ustaw stoły.	Poznaję	Przezwała nas niewstydnymi głupcami i osłami	Pustka.	Stamtąd, gdzie byłem.	Tak, i z teatru, i z za kulis, i z domu	Ty?	W chorągwi Wołodyjowskiego sami laudańscy ludzie.	Wy Bartłomiej Kozioł?	Wy parchy obrzydliwe!	Z kochanką	Zawsze, moja kochana.	Zmuszony jestem	Żydoskieżydoskie
Czy świat, czy społeczeństwo, czy ktokolwiek stracił co na tym, że ja miałam tak zwany stosunek z najrozmaitszymi drabami? Nie wiem, czy ktokolwiek zyskałby co na tym, gdybym była oddawała się tylko jednemu. Moje ciało należało i należy do mnie. Ponieważ rozkosz była we mnie, więc pił ją świat z moich ust, a ja piłam ją z ust świata. Marzenie o grzechu zabijało mnie po nocach, więc puściłam się. Poznałam, co to jest rozpusta. Wiem, że to jest także cudna sprawa! Ale mam jej już dosyć. Jak niegdyś rozpusty, tak teraz dusza moja zapragnęła czystości. Obrzydła mi rozpusta, stała się dla mnie tak odrażającą jak nawóz ludzki. Widzi pani że rozpusta prowadzi do cnoty pewniejszą ścieżką niż niewiadomość, niż głupotka niewiadomości. Czy nie? Bodzanta mię przywiódł tutaj za rękę, do tych ogrodów... Teraz jestem tak strasznie szczęśliwa, tak strasznie, jak nikt na ziemi!	Nie, nie śpiesz się Ani wątpić, Bóg chowa dla cię jakąś pewniejszą zemstę. Pomyśl, iż nie jest w twej mocy zbliżyć się do stosu; mieszczanie otaczają go i boją się króla; niejeden życzyłby z serca twego ocalenia, a i tak pierwszy zadałby cios. Synu, dobrze to mówią: szaleństwo to nie dzielność. Czekaj...	Jak się dorobisz, to oddasz biedniejszym	Pożyczcie mi dwóch wędek, Szymonie. A śpieszcie się na miły Bóg!	To była ta kolacja, z której się wymawiałeś?	To i pamiętaj! A Jurandowi niech dziewczyna zrazu nic nie mówi. Lepiej, aby go nowina nie oparzyła jak ogień. Poślemy po niego z Ciechanowa, by z Danuśką przyjeżdżał, i wtedy sama mu powiem albo też księcia uproszę. Jak zobaczy, że nie ma rady, to się i zgodzi. Nie był ci on przecie krzyw?	To moja bułka! Jeść mi się chce! wołał Oleś.	Że w nim jest zło z dobrym pomięszane jak plewy z ziarnem, to pewna ale żeby w tej radzie, jaką nam teraz daje, była jakowa zdrada, temu wprost neguję. Nie wiem, dokąd jedzie, dlaczego się w przebraniu przemyka, i próżno bym głowę nad tym łamał, bo to jakowaś tajemnica... Ale radzi dobrze, ostrzega szczerze, na to przysięgnę, jak również i na to, że jedyny to dla nas ratunek tej rady usłuchać. Kto wie, czy mu znów zdrowia i życia nie zawdzięczamy.	Wierzę nawet w umarłych, którzy zmartwychwstają a tembardziej dziwnem to się może wydawać, że jestem lekarzem.	Więc tam ojciec i matka myślą, że ja z majątkiem wrócę, a ja nie mam nic. Ale i tak będą mnie kochali. A moi bracia! Czterech braci mam, takich małych, malutkich... Ja najstarsza w domu. Ubieram ich, myję. Okropnie się ucieszą! A ja po cichutku na palcach wejdę... Jakie morze brzydkie!... A ty będziesz tam u tych krewnych?	Co mi tam was targ, patsaj go! gęba by cholewa, rozumuje! patsaj go! Jesce mi tu będzie targiem dowodził! Abo to ja o ten gros stoję, a co mi za sobą błociska i swędu naniesiecie, to się ich do tygodnia nie pozbędę! tego mi nie licys! Zebym po was myła i sorowała podłogi, nie chcę ja tego	Pewnego dnia, wróciwszy do domu, nie zastałem jej. Wyjechała. Nie zostawiła mi najmniejszego śladu. Nie będę ci opisywał tych sprzecznych uczuć, które wówczas przeżywałem. To nie należy do sprawy i nie ma na nią żadnego wpływu. Jeżeli poszukiwałem jej wszędzie, robiłem to z poczucia obowiązku. Wszystkie poszukiwania jednak nie dały rezultatu, chociaż nie żałowałem ani starań, ani pieniędzy. Tak mijały lata i bądź przekonana, że nie przerwałem poszukiwań aż do dnia naszego ślubu. Pamiętasz na pewno twoje własne niezadowolenie z kilkakrotnego odkładania tej daty. Musiałem to robić w obawie, że Betty niespodziewanie się odnajdzie. Ale gdy minęło lat pięć, doszedłem do przekonania, że albo umarła, albo w ogóle już nigdy nie da znaku życia. Przyznaj sama, czy nie miałem prawa tak rozumować.	Co się stało, to się nie odstanie Pomyślmy lepiej, co teraz robić!	Za co? Że pan mi zrobił najwyższą przyjemność, wypełnił moje marzenie? To ja panu tego nigdy nie zapomnę. Brata mego kochałam nade wszystko. Był mi pierwowzorem, mistrzem, zastępował nam ojca. Człowieka takiego hartu i nieskalanych zasad trudno znaleźć. Gdy go wzięto do wojska, płakaliśmy jak skazańcy, a on, biedny, żegnał nas, prosząc o modły. Nie dla niego była ta służba. Po manifeście wojennym nie miał już czasu odwiedzić nas, ruszyły pierwsze pułki polskie, wszędzie pierwsze. Parę listów odebraliśmy smutnych. W dzienniku w liście zabitych znaleźliśmy biedaka... Wielbiono odwagę i zapał. Po trupie jego szli Niemcy do zwycięstwa, a jemu grali, grali, jak na urągowisko... Biedny rozbitek!	No, mam dziś co się zowie dobry wieczór! Napijmy się z tej racji czegoś musującego!	Nie łacnoby go kto po dobrej woli kosztował ale Gryfina gotową jest na wszystko! Ślubowała już św. Idziemu i innym bezskutecznie, posłucha mnicha mojego. Jest Salernitanin! Opowiada się też jako uczeń Wielkiego Alberta.	A pokojów też już nie opala się?	Daj no i mnie, córuś, herbaty! Starzeję się, coraz mi lepiej w domu, z wami!	Jak się pan miewa, panie Micawber!	Widocznie sport zabiera panu moc czasu, oddawna pan się nie odezwał?	Zaraz ci dokumentnie wytłumaczę, żebyś rozumiał, jak się będzie ołtarz składało, co przedstawiają osoby i co to wszystko razem znaczy. Słuchaj więc. Po wniebowstąpieniu Pana Jezusowym, mówi starodawna opowieść, mieszkała Najświętsza Matka w małym domeczku u stóp góry Syjonu.	Gdzieś ty z nimi chodził i coście tam gadali tak długo? Przez te półtory godziny ja wciąż umierałem i ożywałem, i znowu umierałem. O, Boże miłosierny! Cóżeście gadali, powiadajcie, bo we mnie wszystko się trzęsie.	I ja także byle tylko dał słowo rycerskie, że się bardzo nie oddali.	I wmówię, choćbym się miała co dzień z nim zamykać!	Nie! Po czternastu miesiącach męki nie odejdę, nie pomówiwszy z tobą. Chcę wiedzieć wszystko, coś robiła. Ach! Dosyć cię kochałem, aby zasłużyć na to... Chcę wszystko wiedzieć.	Na miłość boską, panie! co znaczy to wszystko?... Powiedz mi prawdę; nie braknie mi odwagi, niebezpieczeństwo znane nie przerazi mnie... Gdzie ja jestem i co tu znaczę?... jeślim wolna, na co te kraty, te drzwi okute?... jeśli więźniem jestem, jakąż zbrodnię popełniłam?	To po cóż pan do mnie przychodzisz? Najmij sobie dwu posłańców i niech oni bronią cię, jeżeli Norskiemu przyjdzie fantazja wytłuc pana kijem.	Och, niech pan patrzy na tę blondaskę, sprzedającą kwiaty których pan nie lubi; to dziewczę ma z pewnością jakąś młodą przyjaciółkę. A ta stara, która je obiad w głębi, także.	Nie słyszałem, żeby ktoś dał sobie radę z tatkiem. Ale że wytłukłby cię znowu, to rzecz pewna. Wytłukłby cię tym mocniej, im większa była jego pomyłka. Ale kopalnie złota i pistolety...	Widziałem jako to pan Słuszka, brat pani podkanclerzyny, czynił, ale i on nie miotał przez pół tak wysoko.	Ładna historia! To znaczy, że z powodu tego podejrzenia do końca kursu będziemy pod bezustannym dozorem.	To wielkie, to potężne. Masz słuszność, że ci pić wolno, dla mnie zostaniesz tem, czem jesteś	Ale to wyście sobie tutaj ładnie urządzali	Jeszcześ taniej nas i siebie przedał, bo za Jagniną kieckę! zabiłaby na śmierć w tej minucie!...	Rycerz ten był jednym z najlepszych błędnych rycerzów, jacy kiedykolwiek pod znakami świętej sprawy walczyli; jest to święty Jerzy, który był wielkim opiekunem i obrońcą honoru dam. Zobaczmy drugi, proszę bardzo.	Tatku po co tatko to uczynił? Konie mu posłać, niech w niczym nigdzie nie uczuje przymusu z mej racji.	To cóż, skoro decyzja już powzięta, trzeba natychmiast przystąpić do jej wykonania. Chcesz iść do pana Danglarsa? To chodźmy.	Na własną rękę?	Odjeżdżasz? A dokądże to?	Otóż to właśnie.	Pewnie jak wrócili na statek...	To źle!	Ufasz w to, żem ja cię wyniańczył, twoje psoty pokrywał	Co pan komendant robi?	Co pan masz?	Daj no pokój! Skocz, proszę cię, do Chłuki, wszak go znasz?	Do Malinowskiej?... Po co?...	Najpotrzebniejsze byłoby mi teraz pewne i bezpieczne schronienie; wszak mnie już i tu podobno chcą szukać, tylko co o tem odebrałem wiadomość.	Jest dzisiaj wielki wieczór z chińskimi cieniami u księżnej Parmy ale nie będziemy, bo dziś o piątej pani jedzie do Chantilly, spędzić dwa dni u księcia d’Aumale. Pokojówka i kamerdyner jadą z nią. Ja zostaję. Księżnej Parmy będzie bardzo przykro; więcej niż cztery razy pisała do naszej pani.	Jest. Właśnie jest teraz u niej z wizytą Hela i pan Kazimierz i rozmawiają o bardzo mądrych rzeczach...	A co znaczy: być człowiekiem?	A wasza Marcycha najdawniej czeka i grunt przyległy do Paczesiowego!	A wiele już jest przeprawionych kóz w tej chwili?	Chcecie wiedzieć, co z Zosią?	Chcę, żebyście poszli ze mną do domu waszego pana.	I jeszcze Halszkę z dziećmi po drodze odprowadzimy, bo właśnie przez puszczę przyjdzie nam jechać...	Jest spokojnie. Jesteśmy niepotrzebni.	Można do obu, można do jednej.	Nie rozumiem, co mówisz.	Tak jest.	Za ostro pan sądzi Bourgeta	Zejdź między nas!	A Murzyna możemy być pewni?	A cóż ja takiego zrobiłam?	A kto je zakopuje?	Aresztujcie mnie lub odbierzcie mi życie, wy czciciele rosyjskiego Chrystusa! Jestem narzeczona Kibalczyca.	Bardzo prosty. Czy znasz dom proboszcza?	Bo smutno mi... Ten dzień... zawsze... przepędzałam w domu	Bóg zapłać. Przyjechałem z boru, tom se już dobrze podjadł...	Będziesz ją dobrze traktował?	Czołem!	Cóż ja?	E, pstro masz w głowie!	Ile kosztuje?	Imię, Krew, Rodzina	Ja nie puszczę...	Ja powiedziałbym: mgnienie oka! Trwała godzinę.	Kilka drogich kamieni!	Kilka minut temu. Jakże państwu dziś poszło?	Naturalnie! wieleż ich potrzebujesz teraz? moje życie!	Nic a nic! Spałam jak zabita, choć ja śpię bardzo czujnie i jak tylko Ryfka zastuka, natychmiast usłyszę.	Nic gorszego spotkać mnie nie może.	Nie ma.	Nie mogę.	Nie mogę. Kazionna broń!	Nie.	Niech mi pani powie choć jedno!	Niech pani tak nie mówi!	O czym, mój drogi?	Oho, boćka gospodarz wydali dobrodziejowidobrodziej mruknął Witek.	Oj, dobrze!...	Okrucieństwo, Żołnierz, Przywódca	Ona chce coś powiedzieć, ale nie może...	Pamiętaj o tym, bździno.	Spełnisz je?	Tych samych dziesięć przykazań, babuniu, które ja codzień przy pacierzu powtarzam? przerwało dziecię.	Widzi pani, może i ja kiedyś będę miała taki zamek, takie salony, park i tarasy. Będę miała przepych, wspaniałą rezydencję, bogactwa i tytuły. Takie życie przeznaczone dla mnie, takie, a nie inne!	Z jakąś małą aktorką czy coś podobnego.	Zawołać policjanta.	Żal
Nie czuję się dobrze. Jedynym moim pragnieniem byłoby dowiedzieć się, czy mogę żyć dość długo, aby wydać za mąż moją małą, bo teraz wiem już dobrze, co znaczy to słowo, które młode dziewczęta rozumieją tak niedostatecznie: wybór męża! Idź, mój drogi, idź do swoich rozrywek: kobieta myśląca o przyszłości, kobieta, która cierpi, to nie jest zbyt zabawne; idź się rozerwać...	Mój drogi Stefanie. Nigdy nie upoważniałem cię do robienia mi uwag. Wypraszam to sobie. Zdajesz się zapominać, że jesteś u mnie w domu, gdzie nie wypada mi...	A nie pogniewa się pan na mnie, jeżeli do śniadania przyjdę w szlafroku? Tak mi się nie chce ubierać!	I mnie się to samo tak wydaje...	Możemy jeździć sami wózkiem i mucką. Podwieczorek już też nieraz braliśmy do lasu, mama się na to zgadzała	Nie żartuj! Ja się nie zarzekam, a ciebie może czeka siedmioro. Chciałabym widzieć prezesa w gronie wnucząt. To bym mu dopiero odpłaciła drwinami!	Tylachna wycierzpiał, to mu się należała.	Skąd ja mogę wiedzieć? Może ziemianin, a może kupiec, a może ktoś bardzo ważny?... Ale prawdziwego pana to zawsze można poznać, choćby i nie wiem jak się ubrał.	Co, ten dzieciak? Nie ma się czym przejmować, trochę się zawieruszył. Wciąż gdzieś łazi i ginie, i znów się odnajduje. Pasjami lubi przygody, a nigdy nie spotkało go nic złego. Znają go i lubią w całej okolicy, jak zresztą i starą Wydrę, możesz być pewien, że odnajdzie go jakieś zwierzę i przyprowadzi z powrotem w dobrym zdrowiu. Przecież i myśmy znaleźli go kiedyś o kilka mil od domu, był wesolutki i wcale nie stracił animuszu.	To tak? Trzymajże sobie mego talara i rośnij, lube drzewko, bo jeśli nie na Bożą Mękę, to choć na szubienicę się przydasz. Dobrze temu pachołkowi z oczu patrzy. (Tu pan Zagłoba chwycił za ucho Rzędziana i targając je lekko, mówił dalej.) Lubię frantów i toć prorokuję, że wyjdziesz na człowieka, jeśli bydlęciem nie zostaniesz. A jak cię tam twój pan, Bohun, wspomina, co?	Jaki to cudowny człowiek pan z panów, książę, prawda, że goły, ale zawsze książę i żadnych fum, żadnego zadzierania nosa. To rozumiem. Denhoff jest tylko baronem, a bez kija do niego nie przystępuj. Tylko wiesz... hm... to jakoś dziwnie, że on z tobą jest na ty, a ze mną na pan. Jak myślisz?...	Ach, moja droga, i on w takim wypadku nie zasługuje na zajmowanie się nim.	I pan sądzisz, że się nie dowiemy o nim?	Jak wstaniemy, dostaniecie takie lanie, jakiegoście w swym krótkim życiu jeszcze nie widzieli! Bokiem wam ten śmiech wylezie! Cóż to ma znaczyć, do wszystkich diabłów?	Miał dziś odjechać, ale być może, że jest jeszcze w mieście. Najlepiej mogłaby się pani dowiedzieć u jego siostry, pani Łuckiej.	Zastanów się pomyśl, że najmniejsza zwłoka wszystko może zgubić.	Zgadza się, i nie zaznam spokoju ani na morzu, ani na ziemi, dopóki jej nie stanie się zadość.	A zapaliło się?	Ale się z nim zobaczysz?	At, jak zwykle. Wszystko odbyło się jak co roku.	Jak lubieżnie, miłośnie rozchylają się biodra i podnoszą ich brzuchy za ciężarem mężów stęsknione, godzinę zapłodu czujące	Ocknęłam ja się duszą, ocknęłam, Wando.	Więc teraz powodzi ci się dobrze?	Życzy sobie, aby się jej pozbyć? Co ty wygadujesz?	No nie! Ale przyznasz pan chyba, że nie można znać w ten sam sposób tej osoby, jak się zna słynną artystkę.	A dla czegożby kochać się nie miał i nie mógł? spytała Francuzka.	Bo też zwykle pojedynkujemy się z przyjaciółmi.	Jest ich przecie dwudziestu, to nie byle pozytywka. Mogliby koncerty dawać.	Jeśli nawet tak jest to nie pojmuję, jak mogą panowie akademicy kompromitować swą dobrą sławę wyborem tego rodzaju, jak ostatni?	Nie wiem. Ale czy pan to zna?	Posłuchaj mnie i nie zabieraj dzisiaj Mendla do ciotki Noemi.	Tamby mi przystało być, jeżeli królowa zemrzeć ma. Rozporządza jeszcze znacznemi skarby, które z sobą z Węgier przywiozła. Dla kościoła i dla nas cośby się z nich dało pozyskać.	Ja to chciałem zrobić, chciałem już depeszować, chciałem dać znać policji, ale że to wszystko będzie kosztować, to potrzebowałem upoważnienia od pana prezesa.	Wyobrażam to sobie to efekt optyczny, który Elstir specjalnie lubi. Widziałem to na kilku jego szkicach.	O klacz wyścigową?... Jak to zaraz znać, że wracasz z prowincji. Niedawno był u nas baron i powiedział, że jeżeli kiedy, to w tej sprawie pan, o którym mówimy, postąpił jak dżentelmen.	A kim jest ten Stefan? To twój mąż?	A to ciekawe... Cóż on robi?...	Ależ, Belciu!... Właśnie ten cierpki list dowodzi, że nie jesteście zrujnowani. Ciotka lubi być cierpką, ale umie oszczędzać nieszczęście. Gdyby wam groziła ruina, znaleźlibyście w niej tkliwą i delikatną pocieszycielkę.	Anno! Anno! Cóż to wszystko znaczy?	Jak to?	Natychmiast mi je pokażcie, i to na jednej nodze! Czy wy myślicie, że ja wam wierzę?	No, to mów.	Przywiozłam kilka butelek ekstraktu słodowego, to mateczkę wzmocni.	To ją Brühl zrobi królową...	To w takim razie skąd to mleko?	Więc on przystał do tych bezbożników? Ach nie, przypominam sobie, że on leczył jednego z nich. Pozyskał sobie tym zasługę, choć ów człek uleczony źle później użył swej siły. Sprawiedliwe jest Koło! Czegóż tam chciałeś od hakima?	Ja? do Londynu?... Cóż znowu, kpisz sobie chyba, ja nie mam żadnego interesu w Londynie.	To są te pieniądze, o których mówiła ciotka, że je ktoś w marcu wykupił?...	To tylko uprzejmość	Wszelako, pani, widziałem go i to tak pewnie, iż ująłem jednego z jego koni. Ot, stoi tam okulbaczony, jeszcze na boisku.	Nie, nie, to zupełnie co innego! Tu nie o czyn idzie, nie o fakt, którego nawet nie było, ale po prostu o uczucie, choćby najbardziej przelotne.	A więc pan mu tego doradzać nie będzie?	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Naprzód, Kali i Mea są poganami, a Nasibu, jako Zanzibarczyk, mahometaninem. Trzeba ich więc oświecić, nauczyć wiary i ochrzcić. Po wtóre, trzeba nawędzić mięsa na przyszłą podróż, a zatem muszę chodzić na polowanie; po trzecie, mając dużo broni i nabojów chcę Kalego nauczyć strzelać, aby nas dwóch było do obrony; a po czwarte, chyba zapomniałaś o latawcach?	Aha! Huragan ustał. Zwykle tak bywa o tej porze roku. Jedna noc i już go nie ma, jakby udawał, że nigdy tu nie bywa i być nie myśli.	A co dzisiaj Lipcom dolega, jutro może przyjść na Rzepki.	Byłem. Nie wiem, czy w przeddzień, ale byłem. Wstąpiłem doń wieczorkiem.	Zanim jego królewska mość lub który z dworskich dostojników zaszczycą ich grzbiet swą osobą, czy ubliżyłoby im, gdyby poniosły takiego jak ja biedaka?	Zdrów jestem nie było tu jednak tym razem żadnych bachanalii, chociaż istotnie miałem gości.	Bez zastawu nie dam ani rubla Niech Wassermanowa pożyczy sobie od zięcia!...	Ignacy od obiadu nie wrócił, poszedł szukać wuja. A kucharka?	Mój ojciec ma jakieś pięćdziesiąt tysięcy liwrów renty, a gdy mnie ożeni, da mi pewnie ze dwanaście tysięcy.	Nie, nie!	Nie; wytłumacz mi, proszę...	Bom tego Niemca widział na wsi w Podborzu, kiedy popioły u nas wypalać zaczęto.	Przysięgam na duszę swą, że posłaniec z listem wyruszył przed świtem jeszcze	Bardzo prosty i wyraźny. Wskutek włączenia w organizm tej woskowej figurki włosów i paznokci rywalki nawiązała Kama między nią a jej sobowtórem-kukłą astralny stosunek sympatii i wzajemności. Mając w swej mocy tak spreparowaną lalkę, uzyskała tym samym władzę niemal absolutną nad ciałem Halszki.	Bardzo...	Czekajcież... pokażę wam coś.	Jakeśmy przyjechali, tak byśmy i pojechali, gdybyś politykępolityka (z łac.)	Jeśli ci są nudni, ach jak bardzo nudni!	Myślałem że specjalnością świętego Antoniego jest odnajdowanie rzeczy zgubionych.	O tak Co za szkoda, że jest niemy od urodzenia!	O, bardzo dobrze, aż za dobrze	Panie ministrze wojny, co pan wie? Krótko, bez wstępów. Bo i ja wiem wiele.	U nas jest przysłowie: „Hardy, jak Szkot”	A Motowidło?	A gdzie, u kogo mieszkasz?	A ty zapominasz o jednej rzeczy...	A ty, Stasiu?	Ale inicjatywa zerwania od pani wyszła?	Ależ tu cała armia wpisana! Bajeczny rejestr! Moje litery bledną wobec tej potęgi. Co? co?... kotylion	Czegóż chcesz?	Czterysta trzydzieści dwa ruble i pięć złotych! Od Macieja, co?	Czyli złamałeś przysięgę, tak?	Ja wielmożnego pana widziałem kilka razy u dziada mego, Saula Ezofowicza, którego syn, Rafał, u wielmożnego pana zboże zawsze kupuje...	Ja? od kilku miesięcy.	Jak stara, zamężna matrona	Jis sakosi gaunas po dešimtį rublių kas mėnuo, o išleidimai vardan „polskos spravos” ne iš jo, tik iš lenkų kišenės. Ot, ne per seniai jam atsiuntė penkias dešimtis rublių lenkiškiems reikalams, ant rankų vieno mokytojaus, man pažįstamo, kuris taipogi neva laiko lenkišką pusę.	Józka, zwołaj no Kubę od kopania, niech źróbkę założy za licowego i trza dzisiaj zwieźć.	Kiedyż myślisz odjechać?	Krzywoprzysiężca!... Bogu najwyższemu ślubował i wiarę złamał	Matko... a jak wyważy plecami? Chłop silny, a zawiasa jedna zardzewiała.	Mężczyzna, Młodość, Starość zaczął po cichu.	On! tobie prezesie.	Tę?...	Wyścigamy ich ze Żmudzi, mości mieczniku!	Zabawimy najmniej tydzień w drodze a potem będziemy musieli zboczyć z kursu, aby cię zabrać z sobą.	Żaden instynkt, proszę pani. Poprostu chcieli nam obniżyć dniówkę.	„O, szczęsne dziecię tyś wybawicielką naszą!”.
Tak i przytem nic nie straciła wdzięku. Szpeciły ją dawniej czerwone oczy, a teraz jej to przeszło	Co za życie! Drżę na myśl jej przybycia, tego wesela, tej niewoli! Widziałam jej portret u królowej, piękna jest i młodsza odemnie!	Można jej uniknąć milczeniem. Nie jestem zaczepnego charakteru.	Pytam, gdzie szukać mam sprawiedliwości, skoro jej tu nie widzę? Mało? Jeszcze mało? Ciągle mało?	O, Fila jest miłą koleżanką i dobrze spędza się z nią czas. A oczywiście im więcej nas będzie, tym lżej będzie naszej skromnej sakiewce. Ale jak ona będzie z nami żyła? Trzeba żyć z człowiekiem, nie wiedząc, czy się on do tego nadaje, czy nie.	A jak to sprały Gulbasiaka, że kamieniem na nich puścił!...	Bardzo bym pragnął, o ile pan ją posiada, mieć fotografię portreciku Miss Sacripant. Ale co to za imię?	Czy to jest rédan, barkan, czy bonnet de prêtre?	I któż zaprzeczy, że nie ma racji? i za nim obrażą się nie tylko żony Witeziów, kapłanki i kanoniczki narodowych świątyń, które to żony ciebie w wulkanie Piekielnika rade utopić	Jak się masz, Donko? To ja.	Jaki pan dobry. I to ten mój ulubiony kolor. Wie pan, że w mojej wyobraźni kolory łączą się każdy z pewnym uczuciem? Ten kolor jest dla mnie tęsknotą. Czy tęsknił pan za mną?...	Jużciż nie od butelki i tańca twój ten Poinsot sensu nie ma za trzy grosze, że ci takimi andronami głowę nabija. Chce z ciebie zrobić Francuza, nich mu Bóg nie pamięta. Lepiej u nas było Michasiu, dopókiśmy się wszyscy modlili, a i wśród festynów o Panu Bogu nie zapominali. Wasz czas ze swojem niedowiarstwem, to przepowiednia ciężkich plag Boskich.	Tak tylko cztery razy: jeden u pana de Cregny; drugi u mnie, na wsi, w moim zamku... kiedy jeszcze miałem zamek; a trzeci u pana de Tréville, czem w podziwienie nas wprawił; czwarty raz nareszcie, w szynkowni padł na mnie i przegrałem sto luidorów i kolację.	Taki piękny majątek i tak zmarnować. Co to za ogród, jaki dom, co za śpichrze!	Tym lepiej, gdyż i mnie się ten zamiar podoba Zresztą naturalną jest rzeczą, że cię to raduje, naturalną i słuszną, a mam nadzieję, że cokolwiek byś przedsięwziął, pozostaniesz zawsze naturalny i rozsądny.	O tak! o tak, nie ulega to żadnej wątpliwości. Gdyby inny był na moim miejscu, nastąpiłyby różne, ale to prze-różne straty; to i owo, sam nie wiem, co by nastąpić mogło. Pan Wickfield wie o tym, o, wie doskonale. Jestem tylko najuniżeńszym jego sługą, a podnosi mięmię	Czemu nie śmie? Toć szczęście komu usłużyć. Zostanę, Mareczku, zostanę, nie turbuj się. Tylko przez to moją robotę w ogródku opuszczę, ale to nic, odrobię wiosną. Bądź spokojny; jeśli Bóg da, że dożyję, to nasadzę jeszcze, nahoduję ci ogródek. A gdzie ten konik, bo do chorego nie godzi się zwlekać? Jużem gotowa!	A dla mnie stąd jeszcze milszy, że mogę mu złożyć moje życzenia. Na ten raz jedno tylko wynurzę, abyś nigdy nie wyszedł źle na swoich żądaniach i zawsze więcej żądał dla drugich, jak dla siebie. Reszta na potem, bo zdaje mi się, że obiad czeka gości, a goście obiadu jeszcze bardziej.	Ależ, panie gdzież pańska przygoda? czyś pan mówił z hrabiną? Możeś pan ją zapytał, czy nie chciałaby uczyć się prawa?	Chyba nie na nią ma ochotę! Na to trzeba by odwagi!.... Zagiął parol na Katarzynę, to jasne.	Do widzenia, do widzenia. Roch pewnie jest na peronie.	Dobra odpowiedź! Będziesz zaganiał dzikie słonie do pułapki i oswajał je. Wyznaczę ci płacę po 8 rupii dziennie.	Ha, ha, ha! sacre bleu! Tak nosa zadzierała, a z felczerem... Barszcz! weź jeszcze jeden kotlet za nowinę.	Kiedy pan wiesz, to mówmy krótko i prędko	Kto to wie?	Może dla ciebie, Beauchamp, bo nie cierpisz tych nieszczęśliwych książąt, zdaje ci się, że zazwyczaj mają nieszczególne maniery i jesteś zachwycony, ilekroć uda ci się to zauważyć. Ale mnie to nie zwiedzie, bo ja zwęszę szlachcica na milę.	Może więcej nie ma jak dwadzieścia jeden rok, i w sołdaty nie pójdzie, bo dwóch starszych braci już w wojsku odsłużyło Ładnieńki sobie, tylko że bardzo maleńki...	Nauka czczą jest	Nie wierzysz, że jest czysta?	Nie zgadzam się z tym Dzień w dzień rozbijam w puch naszego znakomitego Beetle’a dla jego dobra, a i tamtych dwu wraz z nim.	O to, czy mają waszej dostojności pokazać dary, przeznaczone dla faraona, czy tylko oddać przesłane dla was	Odbierzcie mu towez (siekierę) i czuria (nóż) i odtąd niech ich nie ma w ręku! Dziękuję ci Tumry puść go: winnam ci życie. Wielki Mroden-oro przyprowadził cię tu na skrzydłach tęsknicy umyślnie, żebyś mnie uratował! Siadaj i grzéj się u znajomego ogniska, i mów, coś przebolał, bo żeś nie był szczęśliwy, mówi to blada busta twoja (twarz).	Powiedziałem, a jakże i zawsze to będę mówił.	Prawdziwie! A ja myślałam, że kto z dworu królewskiego. Zbyszko z Bogdańca! Jakże! Gościł tu u nas wasz stryjko, stary rycerz z Bogdańca, i pamiętam, jako i mnie, i moim dwórkom śluzyśluzy a. ślozy (daw.) mówić, opowiadać.. A odnaleźliście waszą niewiastęniewiasta	Smaczne to?	Słuchaj, mój chłopcze! naucz się czytać, pisać, zaciągnij się do mego regimentu, wsiądź na konia i zostań karabinierem, a jak raz ozwie się pobudka do jakiéj porządnéj wojny, zobaczysz, że Bóg stworzył cię do życia wśród armat, kul i bitew, i zostaniesz generałem.	Tedy zamiast jednego pokazało się dwa powinowactwa pomiędzy nami, z czego mocno się cieszę, a to o tyle więcej, ile że sobie dobrze przypominam, z jaką czcią mój mąż nieboszczyk zawsze wspominał Nieczujów rodzinę. Więc pan skarbnikowicz nie mieszka już w Sandomierskiem?	Tsyt! rany Chrystusa Zbawiciela, milcz! co tobie? W step idź, jeżeli na ciebie chandra znowu napadła, niech ci to przejdzie.	Uchowaj Bóg, Beniaminie! Zamknęła drzwi na łańcuch. Zanim odszedłem, jeszcze raz zapukałem i zapytałem: „Zeldo, a może chcesz przekazać coś swojemu mężowi? Było nie było, może dasz mu coś na drogę, Zeldo?”. Nie odezwała się słowem. Pomyślałem, że ma chyba twardy sen i bez uroku, chrapie sobie słodko. Więc ja znowu: „Zeldo, jeżeli już śpisz, to śpij sobie na zdrowie! Bądź zdrowa, Zeldo!”	Wykonaj ściśle, co każę, albo też bądź pewna swojej i mojej zguby. Owi zakonnicy niechybnie użalą się nad tobą, zapewnią o pomocy i zażądają drugiego spotkania, które przyjmiesz skwapliwie. Wywiedzą się o ciebie i twoją rodzinę, a ponieważ nie powiesz nic, co by nie było prawdą, nie będą mieli powodu cię podejrzewać. Po pierwszym i drugim widzeniu powiem, co wypadnie czynić za trzecim. Myśl tylko o tym, aby dobrze odegrać swą rolę.	Za które Romka bardzo przepraszam	„O przewrotności kobieca! Co za przyjemność, co za instynkt pcha je ku temu, aby nas oszukiwać?”	A gdy ten Wojtek przyjedzie, zajmę się nim. Tylko czy aby przyjedzie?	A ta gruba niewiasta pod łokieć mu się wpycha, chce w pierwszy rząd.	A tego.	Albo przywiozła pani ze sobą taką chęć zobaczenia cudów, że aż pani i zobaczyła! Jadzia przesyła pozdrowienia i czeka na wasze odwiedziny.	Ażeby wyjść przed ósmą	Bieda	Bo, widzi pan, panie de Booonfons, trzeeeba się zaaaastanowić, zanim się coś pooostanowi. Ktooo nie może, nieeee może. W każdeeej truuudnej sprawie, jeżeli człowiek nieee chce się zruujnować, muuusi poznać środki i cięęężary. Hę, nieprawdaż?	Bodajem tylko lubiłabodajem tylko lubiła	Brawo!	Chciałem prosić o parę drobnych ulg dla uwięzionych.	Cichajże, mazgaju! Widział kto coś podobnego? Cichaj, nie becz! Sprawię ci cztery pary za tę jedną. Sprawię ci czerwone, zielone, modre i żółte.	Co pan robi?... jakże można!	Cobym nie miał iść?	Czyli z roli środka przechodzi do rangi celu?	Czym zajmował się poprzednio?	Cóż, Radlicza nie spotkałaś na spacerze?	Dlaczego?	Do mnie?	Ee... no, mój Jędruś i dość. Zawołam go.	Głupi jesteś, mój Rochu! no, idźże już sobie...	I nie sprzeciwiłeś się pan tej nikczemności? Jesteś więc ich wspólnikiem.	I owszem, ale za małą chwilkę, mam pewien interes.	Ile?	Ja?... No dobrze, tylko w jakim celu?	Jacku, mój drogi Jacku! Jakiś ty piękny w czerwonym mundurze!	Jedzenie, Obyczaje mówiła prezesowa	Jestem pewny że doktor ma jakiś plan. O ile się nie mylę, poszedł spotkać się z Benem Gunnem.	Jeszcze nie wiecie?	Jużci z Owczarza bogacz. Po sześć rubli przepija w jedną niedzielę	Mamy i my waszych jeńców.	Milczę, a jednak dodam: czas waszéj excellencyi o tém pomyśléć, co kobieca potęga znaczy: miéć zapaśną strunę nie zawadzi.	Niczego! Niczego, kapitanie!	Nie byłam jeszcze w teatrze. Przyjechałam z prowincyi umyślnie.	Nie ma na świecie matki, która by dziecko swoje nieszczęśliwym widzieć chciała, ale ja dla ciebie pomiędzy niskim szczęściem a nieszczęściem wzniosłym wybrałabym drugie.	Nie mam.	Nie widywał nikogo, lecz użyto pośrednika.	Nie zgadliśmy, kiedy była północ. Odmierzyliśmy cień za wcześnie albo za późno.	Niech sczeźniesczeznąć	O, nigdy, nigdy, nigdy! Kiedy powraca pan d’Epinay?	On, ten człowiek!...	Oznajm hrabiego Sułkowskiego z pożegnaniem i mnie.	Pani.	Potztausendpotztausend (niem. przekręcone Gotts tausend Sakrament) huknął major, wytrzeszczając oczy.	Rubria?	Rządca wiedział od rana, że pojadę. Jakże mógł dać te konie?	Skądże każdemu się zdarzy.	Szalupa gotowa?	Ten, co ciągnie za nos na sznurze.	Trzeba koniecznie.	Ty masz czarną suknię, prawda, Leno?	Ty!	Wiesz Wiesz, Sara powiła ci syna...	Winowajcy już niéma Najj. Panie, musiał się czuć do grzéchu: nocą uciekł do Polski.	Wszystkie za nami, dobrodzieje juchy Powiem wam, laczego naszą stronę trzymają: kowalowi dziedzic obiecał dobrą oberchapkę za zgodę z Lipcami, młynarz się zlęknął, że Niemcy mogą postawić wiatrak na górce koło figury, zaś karczmarz też pomaga narodowi ze strachu o siebie, dobrze on wie, że kaj Miemce siądą, tam się już żaden Żydek nie pożywi.	Wydaje mi się, że wszystko, co tam było, zapadło się w morze	Zamawiałeś?... byłeś z okólnikiem?...	Zobaczymy	À propos, czyś widział nowego lokaja, mówię o tym młodym, co jeździ na koźle? A u naszej kuzynki Guermantes czy nic nie znasz?
A ja, mój panie widzę jawnie, że to ty jesteś zaczarowany i rozum masz pomieszany, kiedy śmiesz tak zuchwale bluźnić przeciwko rzeczy przez świat cały przyjętej i tak dalece uznanej, że kto jej przeczy, tak jak ty, godzien jest kary tej samej, na jaką ty wskazywałeś te książki, kiedy cię nudziły. Bo chcieć kogo przekonać, że nie było nigdy na świecie Amadisa, ani innych błędnych rycerzy, o których księgi wspominają, jest to takie same szaleństwo, jak chcieć dowieść, że słońce nie świeci, albo, że ziemia się około osi nie obraca. Może mi kto powie także, że historia infantki Tloryppy i Guja z Burgundii nie jest prawdziwa, albo że to kłamstwo, co Fierabras dokazywał na moście Mantili za czasów Karola Wielkiego. Jeżeli to kłamstwa, to i nieprawda, że była wojna trojańska, że było dwunastu parów Francji, że istniał Artur król angielski, co dziś jeszcze żyje pod postacią kruka i którego co chwila wyglądają w jego królestwie! Może mi także powiecie, że historia Guarina Mesquin’a, albo historia damy Saint-Grial, są także fałszywe! że miłostki Don Tristana i królowej Izoldy, albo romans pięknej Ginewry z Lancelotem wymyślone! a przecież żyją jeszcze na świecie ludzie, co pamiętają i widzieli damę Quintagnone, co się lepiej znała na winach, niż najpierwszy pijak Wielkiej Brytanii, i ta historia jest tak prawdziwa, że ja sam, co mówię to do was, pamiętam dobrze, jak mi babka powtarzała, widząc te panie z wielkimi welonami na głowach: „patrz, mój wnuku, to idzie matrona podobna do damy Quintagnony,” a z tego wnoszę bardzo naturalnie, że znać ją musiała, albo przynajmniej jej portret widziała. Tego by tylko jeszcze brakowało, ażebyście zaprzeczali historii Piotra z Prowansji z piękną Magieloną, kiedy do dziś dnia jeszcze widzieć można w skarbcu królewskim gwóźdź od podkowy konia drewnianego, na którym ten rycerz jeździł, gwóźdź, większy, niż dyszel od wozu, a tak szanowany, że go położono obok siodła Babijeki od słynnego rumaka Cydowego. Znajduje się także w Roncevaux trąbka Rolanda tak długa i gruba, jak belka masztowa, a stąd dowód oczywisty, że istniało dwunastu parów, że istniał Piotr z Prowansji i Cyd, i inni podobni rycerze, których awanturnikami nazywano. Może jeszcze powiecie, że Juan de Merlo, ten dzielny Portugalczyk, nie był rycerzem błędnym, że się nie potykał w Burgundii ze słynnym Piotrem, panem Charny, a potem w Bazylei z Henrykiem de Remestan i że z tych dwóch bitew nie odniósł sławy zwycięstwa? Tego by tylko nie dostawało, żeby za bajki uważać wyzwania i przygody Don Pedra Barby i Gautiera Quichada, od którego w prostej linii po mieczu pochodzę, a którzy obydwaj wsławili się pobiciem synów hrabiego de Saint Pol. Tego mi przecież nikt nie zaprze, że Don Fernand de Guevara jeździł szukać przygód do Niemiec, gdzie potykał się mężnie z baronem Jerzym, kawalerem znakomitym z dworu austriackiego! Niechajże mi kto śmie utrzymywać, że to są baśnie, owe turnieje Suera de Quinnone de Pas i Ludwika de Falses przeciwko Don Gonzalesowi Guman, kawalerowi kastylijskiemu i owych dzieł chwalebnych tysiące, których dokazywali kawalerowie chrześcijańscy ze wszystkich stron świata, a które są tak prawdziwe i autentyczne, iż śmiało powtarzam, że trzeba by rozum stracić, aby o nich na chwilę choć wątpić.	Ha! Jeślić milszy rozkaz od Baśki, to ją pakuj na wóz i jedź. Wiem, wiem, tyś ją dla rozkazu gotów choćby widłami podsadzać, jeśli się pokaże, że o własnej mocy do bryki siąść nie zdoła. Niechże was kaduk porwie z taką dyscypliną! Po staremu człowiek robił, co mógł, a czego nie mógł, tego i nie uczynił. W gębie masz miłosierdzie, ale niech jeno krzykną: „Hajda na Turka!”	Pan się nie obrazi, prawda?	Musi być, co tam o tem w liście stoi, alem widział, że sielnie bledziuchna na gembie, kiej miesiąc na nowiu, i tak miętko gada, com ledwie usłyszał. Pytała się mnie, czy dawno służę u państwa? śmiał się cicho, bo mu się dziwnem wydawało, że ona nie wie Pytała się, czy starsza pani, to niby gospodyni, zdrowa? Pedziałem, że zdrowa. Kazała się kłaniać i przyszedłem.	A na chrzcie świętym jakie mu dali imię? Jeżeli się nazywa Kuba, to on umrze pierwszy, ale jeżeli Jakób, ona umrze przed nim, i w takim razie dobrze wypada, że ona pierwsza się ruszyła!	Jakbyś wuj wiedział, że każden, jeśli nie na pierwsze, to na drugie ma Roch, bo to nasz szczególniejszy patron.	Dość tego Wytłumaczyłem panu raz i powtarzać nie będę. Niech panu wystarczy, że gdybym podczas śledztwa doszedł do przekonania, że mnie samego dla dobra sprawy należy zamknąć, postarałbym się i o to. Zresztą nie żądam tego od pana darmo. Pół miliona piechotą nie chodzi.	Gdybyśmy chodzili na mecze i ryczeli: „Doskonale, panie profesorze!”, gdybyśmy stali na jednej nodze i wyszczerzali zęby, ile razy Kopytius powie: „Dalej, dziatki, żwawo”, a my mu na to: „Tak jest, prosz pampsoraprosz pampsora rzekł M’Turk z drwiącym uśmiechem.	Jakto nic? To nie te łzy co płyną za przeszłością, ja się znam na tem. Babunia nic mi nie utai.	Mój drogi wybacz, ale to są tak osobiste sprawy, że ja... Zresztą nie mam w tych rzeczach wprawy, nie znam się... I... żenuje mnie ten temat.	Dużo mi lepiej i dziękuję ci bardzo. Obawiam się tylko, że się zmęczyłaś rozmową, a taka była przyjemna, że nigdy bym jej nie przerwał	Wasza dostojność! Chciałem go prywatnie do naszego obozu namówić... On zaś, korzystając z tego, żem moje poselstwo odłożył na stronę, znieważył mnie, Kuklinowskiego, tak jak nikt w życiu mnie nie znieważył.	Ot ja wam powiem co myślę; żyłam na świecie nie od dziś, widziałam wiele: czarowniki cygany, oj! czarowniki! Niechby tak które z dzieci naszych zostało same; do trzech dniby przepadło... To diabelska w tém sprawa.	Tak jest. Waćpan człowiek przemyślny i pełen fortelów; myślałem, że chętnie podejmiesz się tej imprezy, ale jeśli nie, to czwarty oddział weźmie Kosmacz, wachmistrz.	A ty, jak to cierpisz? Chwalił się człowiek: „Nie dam pić, nie dopuszczę do butelki”.	Nie o to nam też idzie, jaką ideę marzyciel wydłubie ze swego mózgu, pasującą do życia jak pięść do nosa, lecz o mądre urządzenie istotnego życia na zasadach najmądrzejszego współżycia.Ojczyzna, Państwo, Patriota, Polak	Podążałem twoim śladem, kapitanie. Wybaczyłeś mi, więc nie obawiałem się, że każesz mnie rozstrzelać.	Nie, dobrodziej pojechali, psy poszły żreć, a bociek w ganku stojał! Maciuś to wypatrzył i przyleciał powiedzieć! Kapotą Pietrkową go przydusiłem, by me nie kujnął, i poniesłem do schowka! Ino pary z gęby nie puść, moja złociuśka! Za parę niedziel przywiedę go do chałupy, obaczysz, jak parodował na ganku będzie, a nikto go przeciech nie rozpozna. Nie wydaj me ino!	To i lepiej, za twardy masz waść kark na czasy dzisiejsze. Trudno nam co innego ganić w takowym postępku jak nieostrożność, ale to znać, żeś młody i bólu w piersi znieść nie umiesz.	Na całe lato?	Dobrze Ale za to musi mi pan zrobić jedną rzecz....	Proszę pana... co to?... Przecież my się nie gniewamy.	Nie, to się nazywa fortel wojenny	W niedzielę przypłyńcie... dziś co? środa! Aj! Cztery dni jeszcze! No, cóż robić? Na co dobrego i poczekać dobrze. Otóż sobie na Niemnie pohulamy! A teraz bywajcie zdrowi, do widzenia, bo w nogi już strasznie zimno!	Być może, Pencroffie. Ale powtarzam panu, że to narażanie się bez potrzeby.	I cóż ty na to?...	To wołoskachorągiew wołoska państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. chorągiew; krzyż mają w znaku!	At, już dwie niedziele w Czehrynie. Dowiedziawszy się od pana Zaćwilichowskiego, że waść tędy ciągnąć będziesz, czekam, by pod jego opieką księciu moje prośby przedstawić.	Ale jakie?... Przecie ubytek kilku uczennic nic nie znaczy dla pensji... Więc co?... Helenka wyjechała za granicę i o nią chyba matka nie potrzebuje się troszczyć... Ona da sobie radę!... Cóż więc pozostaje?... Chyba ja?... No, ale ja także jestem gotów wyjechać i nie wiem, dlaczego mama ociąga się...	Co mi jest? Nic, nic ot wiész, dręczy mię to, że nie mogę dowiedziéć się, kto jest ta kobieta?	Nie jestem jeszcze „Zwycięzcą”, ale chciałbym się nim stać, widząc, co się tu z wami dzieje...	Już ja wiem, co mówię, mościa gospodyni nie sprzeczaj się waśćka ze mną, jestem bakałarz z Salamanki.	Na tym punkcie	Niech pani wyprawi Terkowskiego do Afryki na drzewo czy do innej ciężkiej cholery!	Jak się masz, stary francie? Cóż to tak nosem kręcisz, jakbyś jakowy niecnotliwy zapach wietrzył?	Co nie, to nie, miłościwy ojcze! Właśnie wam wziąłem rocharoch (daw.)	A panu to nie przeszkadza?	Dlaczegożeś od razu do mnie nie przyszedł?	Albo to prawda? Bije się, kocha, całuje, tuli, stawia do kąta, kołysze... wszystko to serce dyktuje. Tylko, że to u was... to...	Pani krzywdzisz pamięć sir Karola On ten list spalił, ale można odczytać list nawet po spaleniu... Czy pani przyznaje się do tych słów?	Przynajmniej dobrze, że mówisz prawdę Nabij mu strzelbę, Hawkins. Ilu mogło być po pańskiej stronie, doktorze?	Nie, do Ludwikowa. Czy można tu dostać jakąś furmankę?	Biedny kiciuś napij się wody z cukrem.	Dalibóg, nie mogę nie mogę i nie będę.	Jużci, nie zbóje.	Nie mogę!... zabiją mnie!... ach, znowu straciłam władzę!...	Nie, ich też zjemy.	Nie. Ona w tej chwili myślała o tobie.	Ale dlaczego?... czym? Zresztą nie wszyscy	Co się z twoją żoną stało?	Dałbym sobie rękę uciąć, żeby żył! Ale żeby taki Kmicic pozwolił się prochom wysadzić!...	Ja myślę, że pani była bardzo nieszczęśliwym dzieckiem.	Ja także czuję się bardzo zmęczona upałem.	Mały! biedny! i brwi się jej zmarszczyły, a usta dumnie wydęły.	Ja tak nie lubię o tym mówić	Ba! czekaliśmy, zdaje się, tego.	Nie ma potrzeby. Gdzie ten człowiek, co przyniósł list?	Domy wyglądają jak pudełka, tramwaje jak duże muchy, a ludzie jak czarne krople, które szybko biegną w różnych kierunkach, ciągnąc za sobą długie cienie. W ogóle jest to podróż przeładowana niespodziankami.	Czy to ma przyjść?	Jak panowie chcecie byle tytuł mi odpowiadał.	Któż wie, jak ją otworzyć?	Mówi dobrze, bo długo bawił w tym kraju.	Czyżbyś była tchórzem ty, która liczyłaś minuty, gdy konały twoje cztery ofiary? Ty, która wymyśliłaś ów piekielny plan i mieszałaś te swoje haniebne wywary z tak cudowną wprawą i dokładnością? Ty, która tak dobrze wszystko zaplanowałaś, czyżbyś zapomniała w swoich rachunkach o jednym	Cóż to za człowiek?	Kazał sobie dać konia i pojechał do kwatery pułkowej, a nam też kazał być w gotowości i konie mieć posiodłane.	Miłosierdzia, ratunku i pomocy w nieszczęściu, o panie! Oto jestem uwięziona w Port-Saidzie i zatrata wisi nade mną i nad mymi dziećmi.	O, to, oczywiście, zrobimy.	Pokryłem to płótno sztukami złota	Słyszysz ty, jak on mówi po włosku?	Zaraz skończę, panie podporuczniku!	„Do czego on zmierza?”	Tak właśnie zrobili, pod dowództwem sierżanta Quevillona. Ale ich nieobecność trwała półtorej godziny i w tym czasie dokonano zbrodni.	A czy pańska małżonka może prowadzić interes w czasie pańskiej nieobecności?	Co też on powie?	Czy jest u ciebie?	Czy tamten wypaplał, czy co?	Bóg dał pogodę, ale upał będzie okrutny	Będzie tak i z Chmielnickim.	Chciałbym przyjść pomówić z panią o ProuścieProust, Marcel (1871–1922) francuski poeta i eseista, uprawiający poezję refleksyjną, intelektualną. i tak dalej...	Czegóż zastąpiliście mi drogą?	Ja mu przysię... ja mu przyrzekłam...	Matko! Co ty tu porabiasz?	Może manat.	Oto jest	Sprawiłże co Marsupin?	Tak, ojcze.	Tak, wielebny ojcze.	Bardzo kochają!	Dlaczego?	Jakiż zaszczyt!... jakżeśmy wdzięczni!...	Jurasiowi ciotka przekorna...	Kazałem mu iść precz.	Miłość, Śmierć, Pogrzeb	Najlepsze dziecko pod słońcem	O święta Matko... i mnie miłościwa pani chcecie wziąć z sobą?	Przez długich ceregielówceregielów	Seks	Szukajmy w tem kobiety!	W restauracyi!	Zatem pani zeznania są kategoryczne?
A, to masz listy i do pana marszałka koronnego? Ej, odgaduję, o co chodzi... Niegdyś pan marszałek myślał swatać synalka z córką Janusza... Czyby teraz hetman nie chciał delikatnie odnowić rokowań?...	A co komu do tego! odparł Ordyński głosem chrypliwym.	Co do mnie słuchałem cierpliwie, aż wreszcie zdecydowałem się sam zobaczyć. Bez osobistego przekonania się nie chciałem...	Co tam, mój jegomość, deliberować kiedy inaczej być nie mogło. Żebyśmy to kogo dobrego starli, to jeszcze nie mówię, ale nieprzyjaciół Boga wolno, a ja to przecie sam widział, że ta czarownica z diabłami w komitywę wchodziła. Nie tego mnie też żal!	Dama, Rycerz, Pan, Sługa, Obowiązek rzecze Don Kichot w mit. rzym. bóg wojny.; kiedy zaś przywrócę ci państwo twoje, księżniczko, wolność rozporządzenia swoją osobą pozostanie przy tobie, gdyż co do mnie, dopóki wolność moja poddana będzie prawom tej... nie mogę powiedzieć nic więcej... dopóty niepodobna mi jest żenić się choćby z samym nawet feniksem.	Kiedy w tym sęk, że oni, zwąchawszy pismo nosem, chcą dziś w nocy dać nura. Musimy działać szybko... Co mówię? Bezzwłocznie! To chytry naród. Zamówiłem naszych chłopców i kilku jeszcze wtajemniczonych zuchów na dziś, na godzinę jedenastą przed północkiem; wszystko ukartowane. Zaskoczymy ich znienacka! To szpiegi w rosyjskiej służbie, panie kapitanie. Mam dowody niezbite, namacalne: papiery, dokumenty. Zakradłem się wczoraj do kabiny kapitana i wyłowiłem plany naszego portu; porobili fotograficzne zdjęcia wierne jak odbicie w lustrze, powykradali akta arsenału, posiedli tajemnice wojskowego archiwum.	Kobieta rozkochana w nim szalenie. Domyśl się, co z tego wyniknie, osądź, co Szwarc powinien zrobić?	O! nie doczekałby tego uchowaj go Panie, żeby śmiał coś podobnego nawet pomyśleć, jeżeli nie chce zginąć najstraszniejszą i najhaniebniejszą śmiercią, jaką kiedy bądź zginął zbyt surowy ojciec, co ważył się podnieść zuchwałą rękę na pieszczone członki córki zakochanej.	Pieśni? Głupia ciżba! Głupie pieśni! Co znaczą karczemne śpiewy!	Po co brać koniom! U Boryny jest i gdzie indziej...	Po co ty to gadasz, Fryc!...	Powiedz mi, co to za człowiek ten Beppo? Uczciwy? Rozumny?	Prawie sama, bo po ojcu został się nam tylko mały domek na Solnej, w którym mieszkamy... no, to już za mieszkanie płacić nie potrzebujemy... Zresztą, pani N. płaci mi dobrze i jakoś tym, co od niej biorę, łatamy się jako tako, żeby i wyżyć, i braci w świecie pokierować.	Rodzina, Modlitwa, Zazdrość dodał miecznik, rozkoszując się połączeniem tych nazwisk. płn.-zach. część Litwy.... A co panowie Sicińscy, nasi nieprzyjaciele, powiedzą, gdy Billewicze tak wyrosną? Wszakże to oni nawet starego pułkownika nie zostawili w spokoju, choć to był mąż rzymskiego pokroju, od całej Rzeczypospolitej uwielbiany.	Tak mi dobrze pod Żwańcem poszło, że rad bym się w zameczku zawrzeć bylem miał pewność, że mi waszmość od czasu do czasu na pomoc z Kamieńca wyskoczysz. Niechby potem było, co ma być!	Ze sposobu i tonu tych zapytań widzę, jak bardzo się państwu nie podobam i jak każda z pań w duszy mnie potępia. Jestem marnotrawnicą nie umiejącą uszanować grosza zapracowanego. Nieprawdaż? A jednak nie zasługuję na tak bezwarunkowe potępienie, jak się to zdaje z pozoru. Suknię tę, obstalowaną przed miesiącem, gdym jeszcze nie domyślała się nawet naszej majątkowej ruiny, posłała teraz modniarka do M., pomimo że natychmiast po katastrofie cofnęłam obstalunek, a matka moja tu mi ją przysłała, przypuszczając, że mi się przydać może. Pragnie ona bardzo, żebym się bawiła, i sądzi, że mam dosyć czasu na to; a że sama nigdy nie potrzebowała rachować się z pieniędzmi, więc nie zastanawiała się, że bądź co bądź jest to wydatek za wielki w naszym obecnym położeniu.	Żeby co dzień chodzić do cyrku.	A Baryczkę utopić kazał! rzekł Bodzanta.	A Maszko ciągle jeszcze w Petersburgu?	A byłeś, Bartku, byłeś, a to cię te ścierwy dworskie o to zdechłe jagniątko...	A czy pani nie trwoży grożące zawsze na nim niebezpieczeństwo?	A dziadek?	A gdyby?	A któż miał się zakraść, moja pani? Dotąd tylko czterech mężczyzn wiedziało o tym przejściu: w Żegnańcu mój pan i ja, a w Iłży biskup krakowski i dowódca tamtejszej załogi, który także posiada klucze. Pan zawsze wyjeżdżając powtarzał: „Mój Rupercie, pilnuj dobrze podziemia i nie używaj go, chyba że w ostatecznym niebezpieczeństwie”. Zdaje mi się, że dziś było ostateczne.	A od kiedyż to jest on księciem i lordem protektorem?	A ponieważ księżna, którą widziałaś w kościele, ma dobra, przylegające do moich, razem puścimy się w drogę. Wiesz dobrze, iż podróż nie tak się przykrzy, kiedy się ją odbywa we dwoje.	Albo pan mnie zje?	Ale, ale! Przedtem możesz poznać głęboki utwór innego norweskiego pisarza. Jutro grają Björnsona Ponad siły„Ponad siły”	Alfons Thauret? O tak, znam go, ale cierpieć nie mogę.	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Biedne dziecko jak ty możesz żyć jeszcze?	Chwileczkę, hrabio. Przyszła mi do głowy wspaniała myśl na temat Pastor quum traheret, niech tylko skończę, a będziesz pan mówił dalej.	Czekaliśmy umyślnie na pana z obiadem i natychmiast podadzą.	Czy mówiła panu jak się zowie?	Do dworu, to choć z biedą, ale rady sobie damy Ale i tam jak mnie poczną odsyłać od kąta do kąta, od jednego do drugiego!	Do jutra zostaniesz z nami?	Doprawdy? Jeszcze nie rozmawiała ze mną, choć przewidywałem, że to nastąpi.	Dużo ich wydał i ordynat, pochłonęła Halla, Bonn i pięć lat bąblerki po całym świecie. Napęczniały nimi wszelkie kluby i jedwabne sakiewki de beautés européennesbeautés européennes (fr.) kabaret w Paryżu, słynny jako miejsce narodzin skandalizującego tańca, kankana..	Gdzie, gdzie? Gdzie ty się pchasz tutaj z tym rowerem? Podarł mi ubranie, cymbał!	I ja wiem. Tacy, jak ty, najlepsi na dzisiaj. Dawniej trzeba nam było żołnierzy	I stare, rosochate drzewo oliwne, ponad białą drogą schylone, pokryte pyłem... Jest tam w pobliżu za wysokim, odwiecznym murem jakiś tajemniczy ogród, z którego na wiosnę wyglądają jeno rozkwitłe drzewa migdałowe...	I to głośna szabla, a przy tym radziwiłłowska Księciu panu głowa pęka od roboty, ale przecie dla takich rycerzy znajdzie czas, niezawodnie znajdzie... Tymczasem, czym można służyć waszmościom? Cały zamek na usługi miłych gości i piwniczka także.	Jak się pani miewa?	Jesteś dzisiaj jak pokrzywa. Boję się ciebie!	Jeśli opatowe, to może kiedyś będą nasze.	Jużciż nie od butelki i tańca twój ten Poinsot sensu nie ma za trzy grosze, że ci takimi andronami głowę nabija. Chce z ciebie zrobić Francuza, nich mu Bóg nie pamięta. Lepiej u nas było Michasiu, dopókiśmy się wszyscy modlili, a i wśród festynów o Panu Bogu nie zapominali. Wasz czas ze swojem niedowiarstwem, to przepowiednia ciężkich plag Boskich.	Kara, Ksiądz, Przemoc, Własność, Konflikt	Król duchowną i kościoła władzę szanuje.	Mnie to nic nie obchodzi.	Moje konie gotowe, siadajmy jenerale	Mógłby, sądzę, nauczyć się czytać. Mam tam na półce stary modlitewnik z pięknymi pieśniami. Dawno ich nie słyszałam, uleciały mi z pamięci. Miałam więc nadzieję, że gdy Pietrek nauczy się czytać, posłyszę czasem którąś z nich. Tymczasem nie może jakoś dać sobie rady z czytaniem.	Najmiłościwsza pani krzywdzi mnie takowym posądkiem; gdzieżbym ja się ważyła czynić coś wbrew jej poleceniom! Tedy wykrój będzie głęboki, za to giezłeczkogiezłeczko, giezło (daw.)	Nie możesz wątpić, że całym sercem chciałbym ci być posłusznym ale dziś muszę być koniecznie w Teatrze Rozmaitości, bo potrzebuję się widzieć z pewną osobą.	Nie pamiętam.	Nie przeczytam, jak ciotka wróci, a raczej poproszę ją, żeby sama przeczytała, ja zaś schowam się przez ten czas za ciebie, bo będę miał niemądrą minę, a przedewszystkiem nie chcę, żebyś ty moją niemądrą minę widziała.	Nie rozkazywać, ale prosić cię chcę Wiesz, w Egipcie bunty!... Bunty chłopów, rzemieślników, nawet więźniów... Bunty od morza do kopalń!... Brakuje tylko, aby zbuntowali się moi żołnierze i ogłosili faraonem... na przykład Herhora!...	Nie znasz?	Nie, to nie on... to... tamten!	Nie... czekaj... Nie widzę jeszcze dobrze... Skręć no jeszcze... Dobrze... Trochę bliżej...	Niech pan więc pyta.	No, potem, jak pan Kazimierz wyzdrowieje, to się pobierzecie.	No, to jakże... czegóż czekamy? Idziemy na tę górę czy nie?	No, wobec tego, chciało go, wie pani, zjednoczone panieństwo cokolwieczek wylać z towarzystwa. Głosowano. Wówczas to jako młode lwię wystąpiła w obronie byłego kryminalisty owa Milady. Spiorunowała towarzystwo „pryncypialnymi” tyradami...	Nu, przecież nie w bańce, tylko w ziemi! Są objawy i mogę kupić tamte tereny i zrobić na tem miljony, ale bez pańskiej pomocy i decyzji grosza nie wyłożę. Musisz pan, panie mistrzu, zabrać swoją tę maszynkę.	O Jezus!	Och, ręczę ci, że pan Bloch nie czekał na więcej, wziął nogi za pas.	Owszem, tylko ich nie zdradzam. Nie lubię zajmować drugich sobą.	Panie Franciszku!	Panno Malwino, zielone?	Pewnie, że nic, bom już i za stary. KrólOstatni raz... Czekajcie, waszmościowie... kiedyż to było?... Aha! Ostatni raz w czasie elekcji dziś nam miłościwie panującego Jana Kazimierza...	Phhii! Pamiętaj, skurczybyku, że jestem kobietą starą i do tego wcale nie głupią. Znam lamów i darzę ich szacunkiem, lecz ty tak jesteś jego prawowitym chelą, jak ten mój palec mógłby być dyszlem tego wozu. Jesteś Hindusem, bez kasty, zuchwałym i bezwstydnym żebrakiem, który ponopono	Połowę zostawiłam dla pana. Może się pan mnie brzydzi?	Przyjaźń, Przekleństwo świniożercy; Tuhaj-Bej jako dobry muzułmanin nie jadł mięsa świń, które uważał za nieczyste, i gardził tymi, którzy je jedzą.! Precz, pijanice, bydlęta nieczyste! Gady plugawe! Wy mnie jasyr zabierać przyszli, a ot, ja wam tak!... capy! Na twarz, niewolnicy, bo was w jasyr zapędzę, bo SiczSicz Zaporoska	Rosja, Buntownik	Siedziałem przez całą noc przy telefonie.	Skoro mi taki rycerz jak wasza miłość mówi, iż się to godzi zostać. i stryk mu odpłaci, gdy się jego poselstwo skończy...	Spóźniłem się, ale jeszcze zdążę!...	Słuchajno! coby ty zrobił, żebyś znowu dostał czyraka w pachwinie?	Tak byłam w chwili owéj bardzo smutna. Pan, nieznajomy, obcy, podałeś mi rękę, a w głosie i w oczach pana widziałam współczucie. Odtąd, ile razy byłam tam nad tym posągiem, stawałeś mi pan w pamięci; a teraz, gdyśmy się spotkali, chcę widziéć w panu dawnego znajomego i... przyjaciela	Tak! zgryzoty	Tak, ale stosunki między ojcem Lusi a Jarzębowiczową nie należały do najserdeczniejszych... Nigdy nie zapomnę jak Maciej określał swoją siostrę...	Tak, ojcze.	Tak, panie Myśleliśmy, że Cień ów znikł znad naszych głów na zawsze, a oto ukazał się znowu. Wellington otrzymał już rozkaz opuszczenia Wiednia i udania się do Niderlandów. Przypuszczają, że cesarz tam przede wszystkim skieruje swe siły. Zły wiatr powiał nad naszą ziemią, wiatr, który nie wróży nic dobrego. Ja zaś otrzymałem przed chwilą zawiadomienie, iż odkomenderowano mnie do 71. pułku w randze starszego majora.	To ja.	Trudno powiedzieć. Może dawniejsza burza, może wczorajsza.	Trup.	Trzeba krzyknąć rusz no się, Łukicz.	Ty możesz walczyć i z naturą, o człowiecze wyjątkowy, który sam jesteś więcej utworem sztuki jak natury! Posiadałbyś tę jędrność rozumu, gdybyś się nie był pozbył sztucznym środkiem wszystkich przykrych wspomnień tłoczących, ścieśniających i gnębiących twą wiedzę? Umiałem ci odjąć, lecz dodać nie umiem; pokaż się wyższym ode mnie twórczą wyobraźnią, tak jak już jesteś wyższym ode mnie bogactwem wiedzy. Widzę po tobie, że już w twym mózgu roi się myśl jakaś, ogromna jak Tytan.	Używajcież zdrowi Nie długo czekać, przy łasce pańskiéj i wam téż na niczem nie zbraknie.	W mocy to bożej, ale i mnie się tak widzi, że do tego nie przyjdzie.	W południe. Czy idziesz do domu na obiad?	Widziałem cię na dworze w Płocku.	Wiecie dobrze, iż ks. biskup płocki sprzyja młodej królowej, a waszą gotowość do jej usług wysoko ceni, posłuchajcie go. Nie narażajcie się nadaremnie. Do króla z listami czy bez listów nie dostaniecie się, bo chory jest; a gdy choruje, Bona go na krok nie odstępuje i ona przy jego łożu panią. Nikt i nic nie pomoże.	Wieczny mu spokój! Katolikże on był?	Więc jeśli pan nie chcesz przyjąć ich na pokładzie „Nautilusa”, to trzeba przedsięwziąć pewne środki ostrożności.	Wracajmy, tak mnie odurzyło powietrze, że czuję się jakby pijaną.	Z więzienia? Łukasz jest w więzieniu? Gdzie?	Zasie wam do nas! pilnujcie swojego, kiejście na to ustanowieni!	Znajdzie się sposobność	Śmieszny pan jest.
Trzeba iść do Bindera, powiedzieć mu, że pan kocha Fabrycego od dzieciństwa, żeś patrzał na urodzenie tego chłopca, wówczas gdyś bywał u nas; wreszcie, że w imię przyjaźni błagasz barona, by użył wszystkich szpiegów na sprawdzenie, czy przed wyjazdem do Szwajcarii Fabrycy miał najmniejszą styczność z którymś z będących pod jego obserwacją liberałów. O ile baron ma policję dobrze zorganizowaną, przekona się, że chodzi tu jedynie o szaleństwo młodości. Pamięta pan, że były w moim mieszkaniu, w pałacu Dugnani, sztychy przedstawiające zwycięskie bitwy Napoleona; sylabizując podpisy tych rycin, Fabrycy nauczył się czytać. Pięcioletniemu dziecku biedny mój mąż opowiadał o tych bitwach; kładliśmy mu na głowę kask męża, dzieciak wlókł po posadzce jego szablę. I oto pewnego pięknego dnia dowiaduje się, że bóstwo mego męża, cesarz, wrócił do Francji; pędzi jak szaleniec, aby mu towarzyszyć, ale mu się to nie udaje. Spytaj pan barona, jaką karą chce skarać tę chwilę obłędu.	Co to gadać, po sprawiedliwości, nie komu się opiekować tą sierotą tylko nam. Rodzonéjże siostry dziecko zostało sierotą; opuścić, wstyd i grzéch, a gdyby kto inny wziął, to palcami nas będą wytykać.	Widzisz pan, że miałem słuszność Obstaję dalej przy moich hipotezach, że doktor Mortimer musi być uprzejmy, bo tylko człowiek uprzejmy dostaje takie upominki od swoich pacjentów; że nie jest ambitny, bo inaczej nie opuszczałby Londynu dla prowincji, i że jest roztargniony, bo w razie przeciwnym, zamiast laski, zostawiłby swój bilet wizytowy.	A poza tym twoja matka wcale nie jest ani niemądra, ani śmieszna. Na pewno kocha cię bardzo. To nieładnie, że wmawiasz w siebie, że się za nią wstydzisz.	Ach, drogi panie gospodarzu, wiesz pan co to niezmiernie wygodne rozporządzenie dla bandytów, a może też obie strony czerpią z tego zysk?	No, siedź już cicho, zamknij gębę, Sancho i nie przerywaj panu licencjatowi. Mówcie dalej, łaskawy panie bardzo to rzecz ciekawa dla mnie, co tam więcej pisze o mnie w tej historii.	Kyritz z piechotą ma ciągnąć z wolna, ażeby w ciężkim terminie było się o kogo oprzeć. Jeśli mamy iść naprzód jako piorun i cały rachunek nasz na szybkości polega, to nie wiem, jeżeli pruskie i szwedzkie rajtarie będą nam przydatne. Szkoda, że nie staje polskich chorągwi, bo mówiąc między nami, nie masz nad naszą jazdę...	A! a! to miejsce sławne tobie go tylko wolno nie znać Cezarze... To Syryjska gospoda, jeszcze za czasów Augusta przez piękną Aniją wsławiona... którą i Virgili opiewałTo Syryjska gospoda (...) przez piękną Aniją wsławiona... którą i Virgili opiewał	Ba! ale urody małej, a lud tutejszy rosły. Jak ci na takich koniach w szyku staną, to rzekłbyś: chorągiew na psach siedzi. Ot, kłopot!... Wezmę ja się gorliwie do roboty, bo i samemu mi pilno. Zostawże mnie list zapowiedni do Kmicica, jako pan hetman nakazuje, sam mu go oddam. Bardzo mu w porę przyszedł.	To trzeba je było na miejscu zbyć. Ot, i na Podlasiu stoją podobno te chorągwie, które się przeciw hetmanowi zbuntowały, a które pewnie nie mają koni do zbytku?	Gdybyś lepiej rozumiał kobiety, tobyś się cieszył z tego, żem do małżeństwa nie dopuściła. Ty jej nie znasz. Ona jest cała jak patyk, a przytem ma zły charakter. Czy i tego nie rozumiesz, żem ci kazała starać się o nią, przez wzgląd na ludzi i na Józia. Inaczej, czembyś mógł usprawiedliwić codzienne prawie bywanie?	Przeciwnie, dobrze zastosowane. Uczucia ordynata dla panny Stefanii stanowczo są intensywne. Mają wielką dozę serca, ducha, czyli platonicznych cech, są zmysłowe, gwałtowne i posiadają wszystkie zasoby namiętnego temperamentu Waldemara. Teraz okazują się nie tylko zwycięskie i zaborcze, lecz i matrymonialne. Wiedziałem, że Stefcia szampańska, ale żeby doprowadzić Michorowskiego aż do kaplicy, tegom się i po niej nie spodziewał, pomimo zapewnień Brochwicza.	Nie mamy ani chwili do stracenia. Zapakuj w moją walizę wszystkie moje przybory podróżne, suknie, koszule, obuwie itd., nie przebierając, byle jak najprędzej.	Panie Prątnicki bądźmy szczerzy. Pan zajmuje się Lucią... ale czy pan obliczył następstwa?	Nic nie widać! Zmęczony jesteś, więc ci się chyba przywidziało.	Nie musiałeś waszmość daleko na tej ziemi być, kiedy piękniejszej nie widziałeś nade mnie.	To nic! Zabijemy kilku, a inni uciekną na odgłos strzałów. Jeśli by cię napadli, będę cię bronił z wszystkich sił, a mam nadzieję, że uczynisz dla mnie to samo. Zresztą pełń ściśle moje rozkazy.	A dusza Marii Ludowiki nie ukazała się wam przypadkiem?	Co to jest, na miłość boską?	Czy to ty prezydowałeś na tej naradzie?	Czym ja ci się odwdzięczę za to, coś dziś dla mnie uczynił?	Dobrze jej tak, niech nie myszkuje.	Gorzej. Nie dochowała wiary. Wyszła za jednego z tych, którzy byli sprawcami nieszczęścia jej narzeczonego. Widzisz sam, że ten człowiek był i w tej kwestii nieszczęśliwszy od ciebie.	Mnie się zdaje, że jest to dość po obywatelsku dostarczyć konsumentom tańszego towaru i złamać monopol fabrykantów, którzy zresztą tyle mają z nami wspólnego, że wyzyskują naszych konsumentów i robotników.	Nie mamy pieniędzy, Teodorze. Odnajęty jest na rok.	A czy pani, panno Wando, osłodziła tę wodę dla naszej kuzynki, czy to zrobiła ona sama?	Ależ to stary dziad!	Bo to pewnie i był zając	Chce je pan zaprosić do naszego stolika?	Co to znaczy?	Hm... między nami mówiąc, nie ma żadnego powodu.	Ma pan matkę?	Mnie nie, ale...	My nie naciągamy oto nasza konstytucja.	Mówią mi bardzo wiele rzeczy, których ja jeszcze jasno nie rozumiem.	Nie damy ich!	Nie ma doktor nic dla mnie?	Nie myśl o tym.	O, pan tutaj! Co pan w moich stronach porabia?	Oczywiście. Żałuję bardzo, że nie ma tu z nami mego starego druha z Londynu, dr. Stirrupa, zapalonego folklorysty i etnologa. Ten by tu używał po uszy.	Pani nie przyjmuje jeszcze ale dała mi list dla pana.	Rozumiem i póki życia mego, póty wdzięczności dla waćpana. Nie wiem, kto jesteś, skądeś się w Rozłogach znalazł, ale myślę, że cię Bóg zesłał na obronę moją i na ratunek, bo byłabym się pierwej nożem pchnęła, niżbym miała iść w moc tego zbója.	Tak, w jego własnej komnacie... I zostawiłbym sztylet w piersi, gdyby złe duchy nie usunęły go... Widocznie twój kochanek poszedł do innej kobiety, nie do ciebie...	Taki piękny majątek i tak zmarnować. Co to za ogród, jaki dom, co za śpichrze!	To ona.	Zabrała szkopek, to pewnie poszła do obory.	Nie dla mnie, jak dotąd w tym przynajmniej widzę więcej jak rozum pospolity.	Niech będzie jutro.	Cóż robić! Zrabowano nas ze szczętem i zginiemy, jeśli nam Rzplita jakowych prowentówprowent (z łac.) zginiemy marnie! Cóż dziwnego, że człowiek, choć z natury i wstrzemięźliwy, lubi się napić w takich opresjach? Pójdźmy chyba, panie Michale, napić się po szklaneczce cienkusza, może się choć trochę pocieszymy.	A więc zgadzasz się kawaler?	Ach, ty... ty!... Gdybyś widziała, jaką dziś wannę przysłał książę, miedzianą wannę!... A jaki trójnóg na ognisko, jakie garnki i rożny!... A gdybyś wiedziała, że ja dziś dwie kury posadziłam i niedługo będziemy mieli pisklęta...	Proszę przeczytać list teraz przy mnie. Może treść jego wymagać będzie natychmiastowej odpowiedzi.	Przyleciałem popatrzyć się na wasze nabożeństwo, ale te hycle wzięły mnie tarmosić...	Żartujesz, panie Wilhelmie. Ale przeszkodziłam wam? Chciałam tylko przypomnieć Karolowi, by wziął proszek. On zawsze zapomina.	A mnie się zdaje, że częściej będziemy jeździły dorożkami aniżeli karetą	A teraz zasiądźcie spokojnie i posłuchajcie	Ajej, ajej, ajej! Jedna była, nowiutka. Teraz mi słońce mózg przepali!	Co się stało?	Doskonale mówisz Zawsze trzeba zgadzać się z wolą boską...	Mospanie Nieczujo! Waćpan się zapominasz! Ja się zwykłem krwawo mścić każdej krzywdy.	Na nic tu moja chęć! chociaż za waćpanową wdzięczną być muszę.	Na wieki	Ożenić się powinienem prędzej, ożenię się nawet...	Widziałaś jak ten pułkownik wywracał do ciebie oczy?		Ale, bo ja ciebie wydać za mąż muszę, moja panno	Ależ proszę cię, Nito	Broń rzekł Zbyszko	Byliście w pokoju?	Cała szlachta wystąpi...	Chciał sto tysięcy. Kazałem mu wyjść za drzwi. Dzisiaj rano ma złożyć doniesienie policji.	Cichaj, Praksedo, gadanie ci szkodzi! Mało co rozumiem z takiej zbieraniny każdej ludzkiej mowy, jaką ty gwarzysz.	Cóż ci odpowiadano?	Dawno ją znasz?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dokąd ci tak spieszno, przyjacielu? Dlaczego kalasz swą duszę nieczystymi interesami, gdy wszyscy rzetelni i uczciwi obywatele świętują?	Dokąd idziesz, Gustawie?	Dzień dobry pani naczelnikowej...	I leżałaś tak cicho! Co za nieszczerość! A może chciałaś być chwilę sama?	I moje! I moje!	Ja jednak cierpliwie znoszę takie stanowisko.	Lecz, o kim mówicie? zawołał książe.	Mów mi pani o Borowcach, zagadnęła Laura po cichu...	Nowe?	Oto on.	Pieniądz traci wartość, matko!	Prawda, u licha!	Prawdziwie gadasz! Ludzie sparaliżowani żyją po trzydzieści lat.	Prawie nic.	Przed pożarem?	Sabmuru uciec przed panem wielkim, przed Kingiem i przed Kalim.	Sam ją rozpoczął, podając wbrew przysięgom pomoc buntownikom.	Słyszałem krzyczących żołnierzy.	Tai, ar tu žinai, tiesa! Į namus ant darbų, ant vargų nesinori ir man vaiką svetimiems paduoti. Nemiela ak klausytis barančio kunigo ant vaiko, kaip aną nedėliąnedėlia (brus.)	W jaki sposób, jeżeli wolno zapytać?	Wezwać świadka	Wy nam życzycie?... Prawda?	Zenobie! Zenobie! fermez la porte, car il fait des vents.	Znasz Glińską?
Wiem, tak się mówi, ale rozumiesz pan, że policja nie może zadowalać się tym, co mówią ludzie.	Trudno to ocenić, a zresztą wkrótce się o tym dowiemy!	To się przyznam to się przyznam, ale przynajmniej nikt się nie będzie wyśmiewał ze mnie.	No to śmieszna, kochany Marcinie, jesteś jak dziecko, któremu się szybki z okna albo gwiazdki z nieba zapragnie. Czy nie wiesz, co to „nie można”? Polak, Miłość, RozumOwe szaleństwa za kobietami, owe wzdychające miłości zostaw już Francuzom i Włochom. To ich rzemiosło. Polakom, których umysł z natury stateczny i których serce do wyższych daleko rzeczy niż marna kobieta wzniesione, taka rozrywka nie przystoi, ale może być, bardzo wierzę, ale na to jest rada. Wytchnij trochę, popracuj, zabaw się książkami, wzmocnij i otrzeźwij umysł jaką poważną nauką, a kiedy cię to trochę umęczy i znów wyjedziesz pomiędzy ludzi, to ci się znowu inna podoba panna.	Albo też u nas, panie, ostańcie A myślę, że tak i będzie, bo co do tego, żeby oni  mieli okup za was dawać, to mi się nie wydaje.	Nie, nie! Staraj się odzyskać spokój... i pociesz się tym, że gdy odnajdziesz tę dziewczynkę, będziesz mógł jej przekazać cały majątek!	Co do pana, to tak, i gdyby były medale za mistrzostwo w tej specjalności, sądzę, że należałby się panu	Ja jestem posłem i chcę odpowiedzieć, że nam wcale nie było dobrze. Nie było żadnych zabaw, jedzenie było złe, a jak padał deszcz, to się z sufitów lała na łeb woda, bo dachy były dziurawe.	Przykrość mi sprawiasz, synu. Mam nadzieję, że wrócisz z Australii na dobre stanowisko. Zdaje mi się, że w koloniach wcale nie ma ludzi z towarzystwa, z tego, co ja nazywam towarzystwem; kiedy więc zrobisz majątek, wrócisz i osiądziesz w Londynie.	A ja teraz już na siestrę i nie gniewam się, że sama do ula po miód poszła!	Już to szelmostwo wdzierało się do klasztoru norbertanek! Jedna chwila i furta by pękła	Twoja miłość dla niej obudziła się, gdyś jej podnosił chusteczkę: otóż pozwalam, abyś mi podniósł podwiązkę.	Z czego się śmiejesz?	Szaniec pewnie jest tak wysunięty, że między nim a głównym obozem jest pusta przestrzeń. Straże, jeśli jakie są, to przed szańcem, a nie z tamtej strony... Tak więc obejdziemy ich swobodnie i wpadniemy na nich od tamtej strony, od której najmniej spodziewają się napadu.	Wynoście mi się zaraz i nie próbujcie po raz drugi żarcików!	Kiepsko się będzie właziło na włoskie kopczyki bo kapitan Sagner ma kuferków sporo. Wprawdzie ja pochodzę z gór, ale to co innego, gdy człowiek bierze flintę pod kapotę i idzie upatrzyć jakiego zajączka na gruntach księcia Schwarzenberga.	Nie potrzebowałam się uczyć. Jestem Polką.	Ten człowiek byłby się zatrwożył i powiedziałby swemu zwierzchnikowi, a wtedy może byśmy utracili sporo nowych karabinów, które z Quetty docierają na północ. Gra jest tak wielka, że za jednym razem można tylko niewiele zobaczyć.	Nie lubię tych tajemnic a ręczę, że nie podobałyby się z pewnością i ojcu.	Czy wy się dziś nie uspokoicie? Kto tam znowu?	Gdzież tam, nie zdążyłem się jeszcze przebrać, jeździłem z urzędową wizytą...	Ciekawa jest twoja historia... ale powiedz no mi: w jaki sposób zabierzesz się do wycięcia napisu?...	Podróże kształcą Ja zaś zawsze miałem zamiłowanie do turystyki. Jestem uspołeczniony. Widząc wszędzie plakaty nawołujące wielkimi literami: „Zwiedzaj Polskę”, „Poznaj swój kraj”, jakże mógłbym się nie skusić.	To wiemy, że tu nie przyjdą, bo i bagno broni, i stary Tolima, jeno ciężko tu będzie siedzieć bez wieści.	Nie żartuj. Słuchaj, gdybyś wiedział, że to rzecz prawdopodobna, że chodzi tylko o twe skinienie, powiedz, jakbyś postąpił?	O, tak, zdrzemnęłam się przez chwilę.	Ta mała musi u was zostać, Dziadku Sądzę, żem zrobiła, com była zrobić powinna dla Heidi przez te cztery lata, teraz na was kolej się nią zaopiekować.	Znów grałem w karty, żeby się odegrać, i jeszcze więcej przegrałem.	Już. Azba-bej usieczon. Wracajmy teraz prędko, bo się boję, abyś mi nie zachorzała od fatygi.	Skoro pani jest tak podstępna, będę się teraz strzegł i miał na baczności.	Może Byk wie o tym... że jest zesłany, by prowadzić nas obu Ten został mi zesłany dopiero wczoraj... Jak sądzę, nie jest on z tego świata.	Nie, panie, jestem inspektorem generalnym, powołanym do rozesłania korespondentów i agentów po całej Francji. Operuję sam jedynie w oczekiwaniu, aż sobie dobierzemy agentów, bo znaleźć uczciwych agentów to rzecz równie trudna jak delikatna...	Nie... Pan już coś musiał słyszeć... Jestem pewna, że pan słyszał!...	Tak jest. Nie wszyscy mogli być przyjęci, osobliwie na dzień samego wjazdu 9 sierpnia. Co to za festyn był! Szły naprzód ku miastu przez most z przedmieścia Josephstadtu...	Moi kochani rodzice! Widzę, że wprowadzono was w błąd, mówiąc po prostu, zbujano jakimiś niedorzecznymi bajkami. O żadnych burdach nic nie wiem. A tym bardziej nie mogłem ich wywołać.	Dobrze, ale poco i dlaczego pan mi to mówi?	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	Nasze prawo, a nikto go nam nie przyznaje. Nasz bór, a tnie go! To i cóż my, sieroty, poczniemy, kiej nikt na świecie o nas nie stoi, a wszystkie ukrzywdzają, cóż?... Narodzie kochany, ludzie chrześcijańskie, Polaki, to mówię wamawama (gw.) ryknął mocno.	Właśnie go szukam; to mój przyjaciel.	Bardzo to być może ale ja nie myślę być alwaremalwar	Biedni!... O sobie myśl, a nie o cudzej biedzie. A nie mogłaś to zaprosić podsędkowej do udziału w urządzaniu koncertu?... Podsędkowa, aptekarzowa, rejentowa	To tak z potrzeby, panie bo gorąco, a idę na wojnę.	A to co za chałupa?	Hę? Jako żywo! A cóż to mi	Więc pozwalasz na to?	A pan nie tańczy?	No, a jak wrócimy do domu, to co?	Nie przestajecie palić ani na chwilę! Im gorszy będziecie mieć „trening”, tym lepiej dla nas. Zdemontowałem pierwszą piętnastkę nadliczbowymi lekcjami.	Słuchaj... Ale przysięgnij, że mnie nie zdradzisz...	Nigdy, w rzeczy samej. Ale figiel nie jest jeszcze pieniądzem.	Wy, Balounie powinniście czuwać nad sobą samym, bo inaczej stracicie zaufanie do siebie i do swego losu. Nie powinniście przypisywać sobie tego, co jest zasługą innych. Ilekroć staniecie wobec takiego problematu jak ten, który pożarliście, musicie zawsze zadać sobie pytanie: w jakim stosunku do mojej osoby pozostaje pasztet z wątroby?	Bardzo pan młody	Taka ziemia, po sto rubli za morgę nie za dużo.	Zgolona do czysta, już ją tam ludzie na podeszwach roznieśli po świecie.	Nie jestem taki głupi! Już bym go nie miał.	Ba! rzecz bardzo prosta, nie pytać o pozwolenie nikogo i jechać gdy potrzeba.	Gadajcież, panie, kto mnie woła, bo nie pójdę!	Zapolujemy sobie wpierw Pustka w żołądku źle wpływa na bystrość wzroku. Ludzie chodzą zazwyczaj krokiem powolnym, a dżungla jest okryta rosą, która nam ułatwi znalezienie choćby najlżejszego śladu.	Komuż Bóg pomoże, jeśli nie ojcu, który szuka dziecka, jeśli nie mężowi, który szuka żony? Zbójom nie będzie ci pomagał.	Ach! Gdyby tylko nie było strażnika!	Nie rozumiem pana dobrze.	Jensi, takiego grzechu bym na swe sumienie nie wziął. Ale poczekaj, żebyś mi wierzył, dam ci na tych dwanaście franków skrypt dłużny. Chcesz?	Ambroziak musicie mnie po starej znajomości zrobić jedną rzecz...	Nic nie chcę słyszeć o filantropii!	Nie znaliście podczaszyca?	Nie.	Muszę cię jednak na chwil kilka opuścić Wołają mnie moje zajęcia, lecz oto są stare nasze nuty i książki, pamiętasz, jak dawniej.	Jestże on księciem, rycerzem, prorokiem czy może tylko zwyczajnym pustelnikiem?	Odkryłem, jak uwolnić ogrodnika od koszatek, które wyjadają mu brzoskwinie.	Psy naszczekują jak na swego!	Znalazłem dziś zaproszenie na biurku.	Aleś meme (gw.) jak. ten zbój, no!	Dwu ich u niego	Nawet bez mydła.	O mój drogi ojcze, rzekł Jan całując go w rękę	Panie gospodarzu, czy możecie mi zaraz dać próżną izbę? mam tu z sobą małpę, która zgaduje, i obraz oswobodzenia Melisandry.	Panie!	Tak...	A ciało?	A hetman?	Brawo!... brawo!...	Bóg zapłać	Cierpliwości, nim inne przyjdzie; cierpliwości mam nadzieję...	Czasami mam dreszcze...	Doktorze! Doktorze! Prędzej!	Dorosłość	Ile razy pani zawezwie, rzucę swoje i przyjdę. Teraz iść trzeba.	Ja wyjeżdżam: ciotka mi ciężko zachorowała, muszę jechać.	Nad wszystko towarzystwa pani i pozwolenia, bym jej mógł służyć...	Nauczyciel, Uczeń, Strój słyszysz?	O, chcesz jałmużny.	Porthosa?	Skądże wiesz?...	Szczęśliwej podróży!	Tęsknicie?	Wcale interesujący	Więc aż dwa wypiłaś?	Wszystko	Z dala, niewolniku! czego chcesz?	Z kim?
Owszem, najdroższa pani, myślałam, ale nic wymyśléć nie mogłam, może dlatego, że nie znam wcale świata i mało innych ludzi widziałam. Ale już to tak u mnie ze wszystkiém i zawsze; jeżeli widzę coś brzydkiego, natychmiast czuję, że to brzydkie, ale nie umiem sobie zdać sprawy, dlaczego ono jest takie i czego braknie brzydkiemu, aby było piękném. Ale za to wszystko, co piękne, kocham nad życie. Latem naprzykład, kiedy w domu niéma pilnéj roboty, całemi wieczorami siaduję sobie na ganku i patrzę na gwiazdy, i kocham je, bo czuję, że one piękne; albo idę do lasu i słucham szumu drzew, i czasem zdaje mi się, że gałęzie rozmawiają ze sobą, a czasem, że to z dalekich, dalekich stron jakieś głosy lecą, może echa wszystkich razem zebranych ludzkich śmiechów i płaczów. Ot, widzi pani, lubię gwiazdy i lubię szum lasu, bo czuję, że jedno i drugie jest piękne; lubię téż kwiaty, szczególniéj białe i ponsowe, i jak będę umierała, poproszę moich sióstr, aby mi na grobie zasadziły białe róże i zasiały ponsowe gwoździki.	Tak jest! Jeślim duszę stracił, jeśli muszę być potępiony, to przez was... Ale miłosierdziu boskiemu się oddaję... i wolę duszę stracić, wolę gorzeć wiekuiście niż dłużej grzeszyć świadomie i dobrowolnie, niż dłużej służyć wiedząc, że grzechowi i zdradzie służę. Niech Bóg zmiłuje się nade mną... Wolę gorzeć! Wolę stokroć gorzeć... bo i tak bym gorzał, gdybym przy was został. Nie mam nic do stracenia... Ale to przynajmniej na sądzie boskim powiem: „Nie wiedziałem, na com przysięgał, a gdym zmiarkował, że na zdradę ojczyźnie, na zgubę imieniowiimieniowi	Aleś to roztropnie waćpan wywiódł. Musiałeś gdzieś po dworach przy politycznych ludziach sługiwać, bo mowa edukację wyższą, niż jest waćpanowa kondycja, pokazuje.	Tak się cieszę! Nie byłem pewny, czym ją zostawił tutaj, czy w biurze portowym. Gdybym ją zgubił, sprawiłoby mi to wielką przykrość.	Albo to ja za jałmużną? chybaście mnie nie poznali? Czy to ja po swojéj wiosce bez prażniku będę żebrał? Tfu! Maxymie, w głowie się wam przewraca: czy nie znacie Rataja? Czy to już wam ławę przełamię jak na niéj odpocznę?	Zleź pan z tej metafizyki, bo nie wytrzymam Jak pan śmie wobec mnie produkować taką baliwernię? Ja zabraniam o tym myśleć i koniec. Między tym bredzeniem a teozofią nie ma żadnej różnicy. Ja panu to powiem jaśniej, przyjmując pańskie idiotyczne założenie, że w nieskończonej przestrzeni nie ma nic, prócz żywych stworzeń: oto, że dla każdego rzędu wielkości stworzeń znajdą się tak małe, że będą dla niego stanowić podłoże materii martwej, mogącej być ujętą w przybliżeniu w prawa o matematycznej formie. Ale co się stanie z aktualną nieskończonością w znaczeniu ontologicznym? Jak będą wyglądać istnienia żywe nieskończenie małe? I na jakim podłożu one będą istniały? A co pan powiesz o tym, że atomy są rzeczywiste, a nie tylko hypotetyczne? I elektrony i tak dalej	Właśnież w tym rzecz. Najmiłościwszy nasz pan artystą jest i w kunsztach się kocha. Giana wypuścił za to, że śpiewa cudnie	To dobrze... A teraz pamiętajcie, że nie macie czego się lękać. Nie potrzebujecie też przyspieszać kroku... Tylko... tylko chciałem was uprzedzić, że od czasu do czasu posłyszycie w dżungli za sobą albo przed sobą jakieś niewinne pośpiewywania.	Dla Boga! Dobrodzieju! Jużże mi tego nie odmówisz, żebyś u mnie stanął; miejsca jest dosyć; prócz dworku oficyna i stajnia wygodna. Znajdzie się dla czeladzi i koni pomieszczenie.	G. 2. (przypomina sobie, że to jeszcze nie koniec).	Gdyby wynagrodzenie wyrównywać miało dzielności i skuteczności przymiotu skarby Wenecji i kopalnie Potozy wynagrodzić by cię nie zdołały. Naznacz sam cenę i policz, ile to wyniesie.	No! cóż to, panowie ryb nie jedzą?	Pamiętaj i to także, że gdybym powiedział, możebyś... nie chciał.	To poratuj starca i rzuć piątkę do czapki, bo nie mogę stać za długo w słońcu z odkrytą głową.	Cóż może być bezpośrednim następstwem takich twierdzeń? Wywrócenie zupełne porządku społecznego: koniec świata po prostu. Ten Bergerac to nie człowiek; to Antychryst.	Dotąd nie, ale Paweł z Tarsu jedzie ze mną, aby mi tłumaczyć naukę Chrystusa, a potem przyjmę chrzest, bo to, coś mówił, że oni są nieprzyjaciółmi życia i radości, to nieprawda!	Nie oni, mój złoty, lecz ich żony. Pomyśl tylko, jaki skutek! Każdej takiej klempie zwalisz odrazu kupę informacyj o niewierności jej męża. A przysięgam Ci, że dla każdej kobiety to wprost nie ma ceny. Można taką oskubać do nitki. Żeby zaś wiedzieć, co się dzieje, kto z kim i kiedy, wystarczy pogadać z fortancerkami, z kelnerami z droższych lokalów i z fryzjerami.	To dziwne. Kosiba leczył w bezpośrednim sąsiedztwie Radoliszek, leczył w fatalnych warunkach higienicznych, używał najprymitywniejszych narzędzi do operacji i pomimo to nie słyszał pan doktor o żadnym wypadku śmierci z jego winy?... A może pan słyszał?	Ale pierwej wpiłaby mu się pani w serce i w pamięć tak, ażeby o pani nawet w grobie nie zapomniał!... Piękny świat, ten wasz świat... I miłe są te kobiety, przy których, kiedy im człowiek w najlepszej wierze oddaje własną duszę, jeszcze musi spoglądać na zegarek, ażeby nie spotkał swoich poprzedników i nie przeszkadzał następcom. Pani, nawet ciasto, ażeby wyrosło, potrzebuje dłuższego czasu; czy więc podobna wielkie uczucie wyhodować w takim pośpiechu, na takim jarmarku?...	To morze rozbija się o rafę Teraz już wiecie, gdzie ona się znajduje... i czegóż wam więcej potrzeba?	Nie, nie zapomnisz, bo przede wszystkim jesteś człowiekiem honoru, przysiągłeś i przysięgniesz mi jeszcze teraz.	To śliczne, co pan mówi, powtórzę to mojemu bratu.	We trzech dniach. Wszelako do bitwy idąc, nie będą tak śpieszyć, by koni nie zegnać.	Do wszystkiego jest zdolna!... Czy widziałeś ją kiedy w gniewie?	Jakiś ty niedorzeczny! Panienki ubrały mnie dla zabawy, a mnie to się raczej podoba. Czy Ludka dziwiłaby się moim widokiem?	Kto go ta wie, czy się stawi w słowie taki obieżyświat... Lepiej byście to nasze świeże pojednanie kumoterstwem umocowali, co?	Niechby zrobiła, nie tak bym gadał i nie tak postąpił! Ale dosyć i tego, że się z Antkiem zadawała!	To zawsze tak z łakomstwa. Ma się rozumieć: „Chciało się Zosi jagódek!” A tu jegomość o mszy żałobnej rozmyślał! Skaranie Boże z dziećmi i kobietami.	A Szwedzi nie uciekną, jeno jeszcze bliżej przyjdą	A to co w nas myśli i mówi?	Byłem! Przyjechałem wczoraj rano, ale mając pilne interesy, w żaden sposób nie mogłem się z tobą wcześniej zobaczyć, a do tej loży, gdzie siedziałaś, nie chciałem iść. Witałem cię z daleka, ale nie dostrzegłaś mnie w tłumie.	Dlatego wybieram się za granicę, ażeby ich nie truć.	Do kata, z pana tęgi zuch ja bym nie poszedł...	Dobrze noga nie powinna ujść z tych ludzi.	Hej, przyjdzie sam kniaź Witold, to będzie inaczej.	Nie ciekaw jesteś tego, co się dzieje w fabryce?	Nie około, bo dokładnie tyle.	Nie widno! tylko ot tam, pod figurą, idzie panicz z zaścianka piechotą.	Nie wiemy, co się mogło stać. Nic nie wiemy.	Nie, nie umiem.	No, to otwieraj na gwałt, bo czas ucieka!	O iš to rąstelio, kur parsivežei iš miško! Mačiau	O tym, co jest dla nas najlepsze, wie tylko On jeden, którego będziemy błagać, aby nas wszystkich wprowadził do swego królestwa	Och, nie... przemilczeć. W tem tkwi mądrość zeznań.	Podobno jest dosyć pierzasty i leci tylko na krowienty... stary cymbał!	Prawdą jest, że byłbym zrozpaczony, gdybym musiał opuścić Paryż.	Schön! Jest więc Patusan I kobieta już umarła	To mniejsza. Nazywają mnie Józwa...	Przecież my na nim jesteśmy! Czy ma pan nasz statek za jakiś wrak, a nas samych za morświnymorświn (biol.)	Co? Opiły się, psie syny, na umor. Tej samej nocy przystawiliśmy drabiny, wleźli na mury, a oni spali wszyscy niczym te kamienie. Żeby jeden się zbudził... ni! Tak porznęliśmy ich pięknie jak baranów.	Właśnie. Więc pan hrabia jedzie na dwa dni do Presles.	Czego waćpanowie tak pokrzykujecie?	Czy Eunice dostała chłostę?	Czy chcesz od nas już zaraz odejść?	Czy widziałeś koguta, którego masz tam wymalowanego w książce?	Dobrze mu tak!	Dobrze, dobrze, mości kapitanie waszmość chcesz mi podać rękę do zgody, ot wszystko! Ale macie tu doskonałą siedzibę. A otóż i Jim! Dzień dobry, Jimie! Moje uszanowanie, panie doktorze! No, no! jesteście tu wszyscy, że tak powiem, jakby w szczęśliwym gronie rodzinnym!	Dziękuję pani, istotnie lepiej się teraz czuję... i... i lepiej mi się powodzi A przybywam tu do pani z wielką prośbą...	Moryc, coś pan zrobił ze swojej żony?	Niech mi pani powie, kto pani lepszy: on czy ja?	Pan Carrisford, trzeba szanownej pani wiedzieć, był serdecznym przyjacielem ś.p. kapitana Crewe oraz jego wspólnikiem w pewnym wielkim przedsiębiorstwie. Majątek, który kapitan Crewe uważał za stracony, udało się odzyskać. Znajduje się on obecnie w ręku pana Carrisforda.	Pan do kraju?	Pewno, że radzę A powiedzże mi ty, czy jesteś zadowolony z przyszłej synowej?	Wiem.	Żegnam pana. Ha, ha, ha, pan masz zdolności aktorskie!	A czemu on uciekł?	A gdyby ci było przyjemnie?	A, prawda! Dzień dobry bratu! czterokołowy pojazd konny o wyplatanym nadwoziu, często na resorach, lekko podniesiony z tyłu. i jowialną twarz ciotecznego.	Ach! I cóż o nim wiadomo?	Ach, mój „Bonawentura”! Mój biedny „Bonawentura”!	Alejchem szolem!	Ani się tego zapierasz, Sabino Trebonjuszowa?	Co tu myśleć?	Do licha!	Dobrodziejowi by parę zanieść!	Dziadek idzie	Dziwak z tego profesora ale bardzo go lubię.	Eikit, jus, eikit, viščiukai! Jums geriausia bažnyčia bus lovoje!	Esmu nuvargęs sušalęs ir nesveikas.	I nam!	I podobno ludzi, w co chcą, przemieniają, nawet we zwierzaki.	Ile tylko zechcecie!	Ja tu jedną tylko rzecz widzę jasno, przerwał Sapora, że asińdźka pono po kobiecemu grasz w ciuciubabkę, bo mało co wiesz, a wielkich rzeczy chcesz dokazywać, do których też wiele wiedzieć potrzeba... Od elementarza musimy zaczynać, żeby własne położenie dobrze poznać, z kim się ma do czynienia? jakie ich siły? którędy chodzą i iść mogą?	Jeszcze jedno słowo a zrzucę pana ze schodów! Won, do diabła!	Kto, wielki Boże?	Mam tyle tylko czasu, aby pani oznajmić, że jestem tu i będę w okolicy; będę czuwać, a co uczynić się tylko da	Michale!	Mógłbym ci wystawić weksle z sześciomiesięcznym terminem.	Niech mnie piorun trzaśnie! Czarny Korsarz!	Ojciec już zdrowy?	Panie Horst, panie Horst W moim domu... takie słowa...	Prawda. Po pogrzebie Danvelda wyruszę zaraz w drogę.	Przyjmie mnie dyrektor?...	Przyrzekam i parol daję!	Skąd się dowiedziałem?	Tutaj	Twoja wola! Panu Bogu oddaję.	W kimże? w kim? mów prędzéj, mój drogi.	Wyrzucono mnie znów ze szkoły.	Żeby chociaż z połowa z chałupą i z tym kapuśniskiem!
Jednakże powiedźcie mi, słyszeliście co? czy się tu jaka burza na mnie zebrała staraniem waszego przyjaciela Guariniego naprowadzona...	No, przecie nie ja stał, ino oni, choć ta już na Boskim sądzie, Panie świeć... Stoją se oto pode drzewem z cicha i czekają. Aże słyszą: duch-duch! Idzie. A dzień był wietrzny, ciemny. Idzie na dół po kamieniach, a przed nim jakiesi światło, tak jakby dodnia pod zimę, kiej słonie z lasu wychodzi. Zda im się pojrzeć ku niemu: widzą, idzie wolnego jeleń stary, wielki jak koń cugowy i okropnie piekny. Rogi położył... Wzieni go na oko, a prosto w łeb. Dopiero co się nie dzieje!... Trzymają kolbę przy pysku i nie widzą jelenia, tylko światło, tak jakby czerwone słonie wyszło z lasa i prosto im we ślepie lunęło. Strzelba im z rąk wypadła, a i samych łomot o ziemię. A jeleń poszedł kole nich, bokiem. Dopieroż zobaczyli, że miał między rogami krzyż złoty i że z onego takie światło w las waliło.	Pewnie, że On nad wszystkimi. Ale to byłoby tak, jakoby mi, nie przymierzając, twój ojciec chłopa pobił, a ja bym do Krakowa do króla na skargę jechał. Co by mi ta król powiedział? Powiedziałby tak: „Ja nad całym Królestwem gospodarz, a ty do mnie z twoim chłopem przychodzisz! A to nie masz urzędów? nie możesz iść do grodu, do mojego kasztelanakasztelan dziś popr.: pośrednik.?” Pan Jezus jest gospodarzem nad całym światem a od mniejszych spraw ma świętych.	Nie ulega żadnej wątpliwości Bardzo się cieszę, że pana spotykam, ale co pan tu u nas robi?	Naturalnie, tego się można było spodziewać. Tylko tego. A ja panu powiadam, że tego nie ścierpię. Tu jest młodzież, tu jest gimnazjum, ja jego każę w kajdany zakuć, ja go nihilizmu nauczę. Ja się pytam, gdzie tu są żandarmi? Czy my mamy jeszcze jaki rząd? Potem dziwią się, że jest Karakozow. On się też Moleschottów naczytał... w gazetach było. Oficer zamiast ikony w rogu trzymał dzieła Moleschotta, a przed nimi lampkę palił. No tak i co wyszło? Potem pułkownika przed frontem w ucho ukąsił... Jeżeli tego Moroszkina na Sybir nie wyślą, to ja wyjeżdżam. Ja mam też żonę. Co to dla niego znaczy! Dzisiaj swoją żonę nahajką, a jutro moją. A później powie: klimat taki, upały!	Ideowość papy, cały ten Syndykat Narodowego Zbawienia narodowego w dzisiejszych czasach! Zaczęli mówić szeptem. Genezyp słuchał tej rozmowy z rosnącym przerażeniem. Dwa odrębne strachy: przed księżną i głębią polityki, windowały jego poczucie jaźni na zawrotne, nieznane mu dotąd wyżyny. Czuł się niczym wobec tego cynicznego młodzika, o rok czy dwa zaledwie od niego starszego. Owładnęła nim nagła nienawiść do ojca, że uczynił z jedynego syna swego takiej miary niedołęgę. Jak „ONA” mogła go mieć za coś, mając takiego potomka! Nie wiedział, że właśnie jest odwrotnie, że cała jego wartość polega na bezdennej głupocie i naiwności, przy dość dużych zresztą fizycznych danych.	Jestem już, jestem jestem, nie lękaj się; trzymam cię za kołnierz; osiemnastu diabłów nie wydrze mi cię z rąk, mimo że jestem bez broni. Broni nigdy w potrzebie nie braknie, kiedy tęgie serce wspomagane jest tęgim ramieniem. Gdy trzeba, raczej broń z nieba zleci, jako na polach krańskichpola krańskie	Kiedyś były wielkie ale co będziemy się spierać.	Ma rozum, za rubla będzie miał profit na całe życie, przynajmniej krów się dochowa. Nie wiesz, Kłęby wyprawią to pogrzeb Jagacie?	Więc pozwalasz na to?	A któż temu winien mój drogi Kaziu, jeśli nie ty? wszakże muszę dla ciebie gospodarzyć i troskać się, bo sam się zająć interesami nie chcesz i nie umiesz. Mnie to i panu strażnikowi, co tak łaskaw że nam pomaga, winien będziesz, jeśli ci kiedyś zdam majątek i interesa uregulowane, ale to mi życie zabiera.	A figlował kiej pies, nie ściągał to pierzyn z płotów? co?	Ale co się stało?	I pogadałbym Ale jej obiecałem, że ani słowa nie pisnę. I teraz sam nie wiem, co mam robić. Jedyna nadzieja moja to w panu, panie profesorze.	Już ksiądz od Augustynów był po południu z panem Jezusem, ledwie ino zipi inom tyla mogła zrozumieć, co mówiła, żeby lecieć po panienkę, chce się widzieć koniecznie.	Nie moje Co to panu szkodzi?	Kiej Stacho był, to się zdało, że nic w chałupie nie stoi, a skoro go brakło, to widno dopiero, co chłop znaczy. Nie jedziesz do miasta?	Proszę cię wysłuchaj mnie poważnie. Jeżeli masz kochankę, o czym nie wątpię, mimo że nie wiem, kto ona jest, łatwo ci będzie się usprawiedliwić, i ja ci dostarczę po temu niezawodnych sposobów: gdybyś się nawet nie usprawiedliwił, będzie to rzecz krótkotrwałej sprzeczki. Ja natomiast okrywam hańbą osobę, która mnie gorąco kochała i która jest najgodniejsza czci; z drugiej zaś strony ściągam na siebie nieubłaganą nienawiść, którą przypłacę fortuną, a może czymś więcej.	A co tam?	Co bym miał robić? Albo tatulo nie mają koni!...	Co za wspaniałe stare biskupów dawnych Meisseńskich zamczysko!	Cóż macie na swoją obronę?	I tak teraz tego głupkowatego zdania przeczytać nie potrafię A zresztą, my tak czy siak z końcem kursu wychodzimy, więc nam to wszystko jedno.	Mów-że, na Boga!	Na wieki wieków!	Pojedziem na Śląsk.	Skończcie ten moralizujący dramat, a zacznijcie co z operetki, będzie weselej.	Stalky jest naprawdę Sikhem Jak tylko może, wozi swoich ludzi na nabożeństwo do Durbar Sahib w Amritsarze z punktualnością zegarka.	Toż mówię. Jest u mnie Sasza, syn. Ten zawsze na mnie nastaje: „Czego ty, papa, do nich leziesz?” Mało czego!	Uczony, jak wziąć trzeba, ale nie, kiej co dać komu...	Za co?	Ale spodziewamy się, że pan zrobi nam zaszczyt i powie	Pan się przyznajesz do szczęścia! a to coś także osobliwego!	Thi! Tak sobie. Jestem przeciążony pracą. Mam w ręku wszystkie materiały potrzebne do sporządzenia bardzo ciekawych pamiętników historycznych, a nie wiem, komu je przypisać. To mnie dręczy; trzeba się spieszyć, pamiętniki wyjdą z mody.	W każdym razie czy to się stało wskutek uderzenia o skałę, czy wskutek wybuchu, musi pan przyznać Pencroffie, że nastąpiło w samą porę.	Dość! Dość! Przeraża mnie pan. Nie wiem, co powiedzieć. Miałbym czym zaprzeczyć panu, ale nie umiem znaleźć. Niech pan nie mówi. Niech pan pozwoli mi się zastanowić. Albo raczej, niech pan pozwoli, abym przestał myśleć.	Nie o to się pytałem pytałem, czy byłeś tam swobodny, czy nikt ci nie przeszkadzał?...	Tak? Tom, widzę, wbrew intencjom księcia w niewoli tu trzymana? Wiedzże waćpan o tym, że jeśli to uczynisz, słowa więcej w życiu do waćpana nie przemówię, tak niech mi Pan Bóg dopomoże, bo ja w ŁubniachŁubnie	Ty tutaj? Nie spodziewałam się ciebie o tej porze!	Ach, cóż tam pieniądze. Sto razy wolałabym mu zapłacić, ale on zakochał się we mnie do szaleństwa. Ty nie masz pojęcia, jaki on jest drapieżny i bezwzględny. A najgorsze to to, że Paweł zaczyna mnie śledzić. Jestem w okropnym położeniu. Wzruszyłam ramionami.	Identycznie to samo i to jest najlepszy sposób.	Ach! to Idrys i Gebhr? Czego chcecie?	Chciej pan posłuchać, a zobaczysz, czy wypada zarzucać mi sprzeczność lub obłąkanie.	Człowiek zależy od mocy nieznanych, często silniejszych od niego. W tym mądrość, by umieć swoją wolę pogodzić z ich wolą, a może przez to i z wolą Przedwiecznego. Prawdziwy mędrzec dorasta do swego losu. Wy, ludzie Zachodu, rzadko to rozumiecie.	Jak to? Ty jeszcze tam tkwisz? Toś wołowina!	Któż to jej zażywa do syta! Coby największy dziedzic, coby nawet sam król, a kłopotał, a zabiegał, a cierzpiał będzie.	Morderstwo, Zbrodniarz rzekła poważna dama zwracając się do mnie.	Musiało się stryjowi ostatnio powodzić	Módlmyż się za jej duszę Anioł Pański.	O, taką odpowiedź rozumiem! Bądź spokojny i powiedz szlachcie, że nie tylko nic nie stracą, spełniając moje rozkazy, ale jeszcze byt ich i znaczenie poprawi się. Bogactwa Egiptu muszą nareszcie być wydarte z rąk niegodnych, a oddane wiernym sługom.	Pan zna pana de Norpois, wiem	Przecież już jestem duża więc wrócę sama. Obóz stąd widać doskonale i dym także.	Racz pan spróbować nieco tych cakes (ciastka z owsianek mąki), dużo smaczniejsze niż ciastka w Glasgow.	W to wierzę, schwere Notschwere Not (niem.)	Więc dobrze, prawda, drogi mój	Wszystko to niewarte jednego wiersza Dantego.	Wy pewno nie wierzycie w niepokalane poczęcie Przenajświętszej Panienki ani w to, że palec Jana Chrzciciela, który przechowują pijarzy, jest prawdziwy. Czy w ogóle wierzycie w Boga? A jeżeli nie wierzycie, to dlaczego jesteście kapelanem?	Zapewne zważywszy, iż gdybym nie był wicehrabią, byłbym niczym, a jeśliby pan utracił tytuł, wciąż pozostaje pan milionerem.	Zdaje się.	- Dlaczego?	A jako ty wiesz, durniu, że zakopał?	A mówiłeś, że kula rozbójnicka?	A toż dlaczego znów?	Bajki! Z Joasią wina pana Kazimierza, a z Dębickim	Cicho!	Czy twoja Zofia jest muzykalna?	Dajże spokój, Widzę, do czego zmierzasz. Nie mam żadnej kobity...	Dobrze, dobrze...	Dobrze.	Droga pani. Są dwa rodzaje butelek: pełne i puste. A ja umiem porównywać. I upewniam panią, że przez pełną świat zupełnie inaczej wygląda niż przez pustą.	Dzięki pani! O, dzięki za tak dobre o mnie mniemanie. Micawber! Oznajmij gości pannie Agnieszce i matce mojej. Mateczka moja uszczęśliwiona będzie przybyciem tak miłych a niespodzianych gości.	Gdzie idziesz?	I nic mi nie powiecie, kolego?	Jeszcze palę w kotle	Jeżeli chcesz, bym krzyknęła z bólu, ściśnij mi rękę mocniej.	Kochany Julku, teatr nasz upada, podtrzymajcie go choć szelągiem od niepotrzebnych wydatków, dźwignijcie scenę narodową...	Kochasz ją?	Lekcji francuskiego języka?	Matko Najświętsza, rozumiem...	Mówi nawet że jest pewny swego i dodaje...	Najsumienniej.	Nerodyčiaunerodyčiau atvertė rūsčiai Jonas.	Nie jestem już chrześcijaninem, nie!	Nie kłam, śliczny aniołku	Nie, Augusto.	Nie, dwieście	Prawda! coś ci takiego jest!	Przecie mu jej nie dadzą?	Rychtyk, podobni do Olendrów z Grünbacha.	Tak pędzi wiatr halny!	Takie... taksowanie...	Widać ano, że z góry gość jedzie...	Wiedzieliśmy, że przybędziesz.	Więcej ci ja niż Spychów zdaję, bo dziecko.	Właśnie. Ça ira...	Z daleka.	Za sto franków?	Zachciałeś! Ja myślę już o trzydziestym trzecim mandarynie.	Zawsze kochanie moje.	Zobaczysz pani, że będą łagodne jak baranki w ręku Alego.
Nie wiem, dostojny panie, z jakiego źródła czerpałeś swoje wiadomości... Oby ono było równie czystym jak serca członków najwyższej rady! Przypuśćmy jednak, że masz słuszność i że jakiś chaldejski kapłan potrafił skłonić radę do podpisania ciężkiej umowy z Asyrią. Otóż gdyby tak się zdarzyło, to skąd wiesz, że ów kapłan nie był wysłannikiem bogów, którzy przez jego usta ostrzegli nas o wiszących nad Egiptem niebezpieczeństwach?...	I cóż pan myśli! Że ja nie potrafię sobą zapłacić mu wszystkiego, co chcę mieć od niego? I że on nie będzie mi jeszcze dłużny? Piękna jestem zawsze, o! Dzisiaj o wiele piękniejsza niż wtedy, gdyś ty mnie znał. Zdumiałbyś się, gdybyś mógł ujrzeć... Czuję, że dopiero teraz rozkwitam jak kwiat, nie! Raczej jak owoc dojrzewam. Zrobię go najbogatszym z ludzi i będzie mi wdzięczny za to...	Jakom żyw! Jak tu przed wami stoję, klnę się na Boga i wszystkich świętych!	Jestem nią, dopóki być mogę... Ale ja nie dbam o taki świat, który dwoje ludzi skazuje na tortury za to tylko, że się kochają.	Och! Widzowie, którzy kupili po prostu w kasie, mają pierwszeństwo przed gratisowymi, którzy nie posiadają miejsc zarezerwowanych. Słowem, teatr zachował sobie tutaj głos decydujący. Bywają dnie ładnej pogody, a lichych spektaklów. Ogółem Braulard zarabia może trzydzieści tysięcy na tym artykule. Potem, ma swoją klakę: drugi przemysł. Floryna i Koralia siedzą u niego w kieszeni; gdyby się mu nie opłacały, nie miałyby brawa przy wejściu i zejściu ze sceny.	Tak jest. Wielmożny pan nie tylko nie udał się osobiście do Krakowa...	A któż o tym wątpi przecież to rzecz widoczna.	Bądźże jej matką, odezwał się Honory.	Co nie mam znać? Przecie widujemy się co dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo ja siedzę u niej, albo oboje u Wysockich.	Co ty masz w tym, żeby ją stąd wyprawić?	Co zrobił? Mnie się zdaje, że jedyną jego zbrodnią jest to, iż ma szczęście i zarazem nieszczęście być mężem pani...	Dziękuję za dziś (Jelsky wciąż oglądał swe paznokcie)	I tu mieszkają?	Księże biskupie, wstyd nam z Albertandim, wstyd! Patrz co to za Lisymachus! jaki typ, jakie dochowanie gdzieżeś to pani pozdybywać mogła	Mój panie van Tinen, jakże mi ciebie żal: nie będziesz w łaskach u króla, nie pokocha cię poczciwy mój kuzyn Loewendahl, nie upoi Flemming i nie dostaniesz ani tysiąca talarów! Ja jestem taka uparta, bezrozumna, szalona! nie prawdaż?	Mówię, umiłowanie społeczne nie mieści się dziś w marnych, skarlałych sercach. Zaledwie wciśnie się w nie doktryna. I oni, oni to właśnie każą nam wierzyć w ideały.	Nie pod tym względem, panie Rzecki Że on jest w niebie, to wiem, bo gdzieżby mógł być taki spokojny człowiek? Ale jak patrzę na niebo i na ścianę tej kamienicy, zaraz przychodzi mi na myśl szczęśliwy dzień naszego ślubu... Klemens nieboszczyk miał wtedy na sobie szafirowy frak i żółte nankinowe spodnie, zupełnie tego koloru co nasza kamienica...	Nie tylko była w Spychowie, ale bez niej Jurand alboby dotychczas macał koszturem drogi, alboby zamarł gdzie przy drodze. Przywiozłem ją do Płocka wedle opatowego dziedzictwa, a nie wspomniałem ci o niej, bo choćbym był wspomniał, byłoby to samo. Na nic tyś, niebożę, wówczas nie baczył.	No! to się waści chwali, żeś jak widzę brata przyjął!	No, dobrze, zapytamy się pana.	O tak, pani: w Słodkowcach.	Przychodzę, aby wstąpić do dziennika i przysięgam panu, że jestem pełen szacunku dla kapitana gwardii cesarskiej, jednego z owych ludzi z brązu...	Pst! Nim nadejdzie południe, przytaszczymy tu jego czaszkę!	Rzekłam: ani wieża, ani warowny zamek, ani zakaz królewski nie przeszkodzą mi spełnić życzenia przyjaciela.	Słyszałem, że nie najlepsze... ale ja tam się tymi rzeczami nie interesuję, to do mnie nie należy...	Tempe: Historia, RewolucjaAle też komunizm nie traktuje nikogo na serio prócz siebie. A zresztą to tylko wstęp. Komunizm jest fazą przejściową, a wahania są konieczne człowiek, który sam wszystko osiągnął, własną pracą doszedł do majątku., businesmanów i hien, trudniących się handlem...	To przez to że choć synowiec czy coś biskupa, ale taki był słyszę farmazon, a farmazon choć siecz, choć pal, nic mu nie będzie... Był taki farmazon, i widzieli nawet że chodził do ich tego Łoża... Gdyby tak poczciwemu katolikowi, nie daliby rady, ale oni mają swoje sposoby!	To się pokaże później, na ile procentów się ułoży.	W tym rogu, na tle tego dywanu. Był pochylony i odwrócony do mnie tyłem.	Wiadomo, wiadomo... Pani Clausen umarła zdrowo i jak należy, wskutek uczciwej choroby, tak samo jak leśniczy, nieboszczyk Michelsen.	Wykonam wiernie, dokładnie i ostrożnie. Przewiduję, księżno, że twoja zemsta będzie zarazem i moją; gdyby nawet było inaczej, również usłuchałbym wiernie, dokładnie i ostrożnie. Może mi się nie powieść, ale zrobię, co w ludzkiej mocy.	Właśnie dlatego tu przychodzę, abym mógł to uczynić.	Zapewne, ale już samo to, że się ogoliłem, wyda się podejrzane. U nich zaś nie trzeba komuś udowodnić winy, by go skazać.	Zauważyłem w nim coś coś, co wydało mi się bardzo ciekawe.	Zrób szóste i ożeń się.	A bodajeś ty był legł pod Wilnem! Cóżeś ty sobie, warchlaku, myślał?	A kto?	A na kogoż nie gadają!	A pani co na to?	A że naczelnik groził, to jakby wiedział już o Rochu	Adeptka.	Ależ doprawdy niczego więcej nie pragnę! Wyznanie, które uczyniłaś, okupuje bardzo wiele błędów i jeśli tylko jesteś szczera...	Bądź spokojny, ja zapłacę i tobie, i Sylwii	Co będziesz gębę darł? sprzedałeś i kwita.	Co słychać?	Cóż mogło ci zaszkodzić? Bo na pewno zaszkodziło...	Cóż pan porabiał?	Dlaczego?	Dlaczegóż nie powiedziałeś, że mnie nie ma w domu?	Dobry wieczór	Dobrze!	Drzwi na oścież!	Gdzie mnie tam do spania!	Gdzież to jest?	I ten wasz król to także farmazon dajcież mi z nim pokój.	Jak to? Nie przekonałem cię?	Jak? my nie wiemy, ty powinnaś wiedzieć! Dzierlo złota, Dzierlo kochana...	Jaka przepowiednia?	Jakie masz rany?	Jakże, więc jaśnie pani musi iść do folwarku piechotą?	Jest Pajęczyna?	Jest dalszym i pełniejszym ciągiem życia	Jestem Czech.	Jeszcze trochę cierpliwości! Obaj razem dostąpimy wyzwolenia. Wtedy na przeciwnym brzegu Rzeki będziemy, i ja, i ty, poglądać wstecz na nasze żywoty, jak w górach spoglądaliśmy na drogę przebytą w ciągu dnia. Może i ja kiedyś byłem sahibem.	Którego? Przecież jest chyba tylko jeden.	Les morceaux en sont bons!	Ludziom godnym! Familiantom!	Możebym ja nastręczyła mieszkanie?... Ja znam jedną wdowę, co una...	Na cóż ci pieniądze?	Nie mam go już.	Nie mogę! nie mogę!	Nie po raz pierwszy czytać je będę	Nie wybuchaj i pij!	Nie! Może wy?	Nie, dziękuję, oszczędziłem sobie dosyć w czasie podróży, mam całą trzymiesięczną gażę.	Niech mi pani wybaczy ale nie słuchałam.	Nigdy nie zaznałeś takiego szczęścia!	O nie, mateczko ja teraz dosyć dużo zarabiam i nawet przywiozłam z sobą pieniędzy na zapłacenie wszystkich kieszonkowych długów.	Od Szumana.	Oho, uciekam, bo muszę jeszcze załatwić, co najważniejsze.	Owszem, trochę nabieram ciała.	Pan jeszcze tutaj?! Myślałam, że pan już dawno wrócił do Nawłoci...	Papciu, kuzynki mówią, że salon nasz jest bardzo pusty i wcale nieładnie wygląda... I ja jestem tego samego zdania...	Przecież to prawda.	Przysięgacie?	Sakyk, broli Bernardai!	Skąd panu znowu Napoleon przyszedł na myśl? Czy z powodu mego kostiumu? Nie przypominam chyba Józefiny BeauharnaisBeauharnais, Józefina (1763–1814)	Szwejku mieliście już tyle przygód i przypadków, tyle, jak wy mawiacie, „pomyłek” i „omyłek”, że z wszystkich tych tarapatów wyratuje was kiedyś chyba tylko solidny postronek z całą wojskową paradą i honorami w czworoboku. Rozumiecie?	Słyszał pan co o zabójstwie posła Rybińskiego?	To grzecznie podziękuj, Jude.	To korsarz kolombijski Jesteśmy jeszcze o sześć mil od ziemi, a wiatr słabnie.	Tyla, żeby was pokłyźnić a podać na pośmiewisko i umartwienie. Drugi człowiek jest taki, że z jenszego la samej uciechy pasy by darł.	Tylko nie łobuz, uważasz, bo możesz dostać!	Umarł.	Widzę, że jest pan nieocenionym mentorem. A propos, dostałem list od Franza.	Z kim pani chciała mówić?	Zejdźmy i poszukajmy.	Zemsta	Zostałem na twoją prośbę	Zęby w ogniu suszą i na ziąb narzekają!
Królowa polska? Maria LudwikaLudwika Maria Gonzaga de Nevers (1611–1667) Henri Coiffier de Ruzé, markiz de Cinq-Mars (1620–1642), faworyt Ludwika XIII Burbona, króla Francji, zorganizował spisek przeciwko kardynałowi Richelieu, został ujęty i ścięty. Plotkowano o jego romansie z Marią Ludwiką Gonzagą i o tym, jakoby ich nieślubną córką miała być dama dworu Marii Ludwiki, Maria Kazimiera d’Arquien, późniejsza żona Jana III Sobieskiego. może i była gładka, a teraz psi na widok baby wyją. Jeżeli twoja Billewiczówna taka, to ją sobie zachowaj... Ale jeżeli naprawdę cudna, to mi ją do Taurogów oddaj, a już tam zemstę na współkę z nią nad Kmicicem obmyślę.	Osobliwie ciebie bo kiedy tylko jest tu w Źwierniku, to się zawsze tak chichoczecie, że ja przy was i oka zamrużyć nie mogę.	Ależ mateczko, to tylko oryginał...	Ale czy nie możesz mi dać jakiejś nadziei, że kiedyś się to zmieni?	Co?! To, że to nie ja wiązałem ten węzeł!	Tego właśnie chcemy. Za to właśnie cierpimy Dla nas teraz to nie ma jak w domu. Mieliśmy tu niezbyt miłe towarzystwo.	No, no po tym, cośmy powiedzieli, czy ośmielicie się jeszcze brać za złe biednemu Rastignakowi, że żył na koszt firmy Nucingen, że go wzięto na utrzymanie dokładnie tak, jak niegdyś wziął Dretwę nasz przyjaciel des Lupeaulx? To by był szczyt mieszczańskich przesądów. Zresztą, mówiąc abstrakcyjnie, jak powiada Royer-Collard, kwestia może wytrzymać krytykę czystego rozumu, co zaś do nieczystego...	Bóg dał, Bóg wziął, niech imię Jego będzie pochwalone! Ale ciężko się z tym pogodzić, bardzo ciężko! Jeszcze w sobotę Joe strzelił mi petardą pod samym nosem, za co tak oberwał, że aż się przewrócił. Nawet nie przeczuwałam wtedy, że tak szybko... Och, gdyby czas mógł się cofnąć, przycisnęłabym go do serca i wycałowała.	Na zawsze, moja słodka istoto Będziesz moją żoną, moim dobrym duchem. Twoja obecność zawsze rozpraszała moje zgryzoty i orzeźwiała mi duszę; w tej chwili twój anielski uśmiech oczyścił mnie niejako. Mam uczucie, że zaczynam nowe życie. Okrutna przeszłość, moje smutne szaleństwa zdają mi się już tylko złym snem. Jestem czysty, blisko ciebie. Czuję wiew szczęścia. Och! Bądź tutaj zawsze	Biednaś ty, Ludko! Co za szkoda! Lecz nie ma na to rady; staraj się więc poprzestać na odgrywaniu roli naszego brata	Są podlece złodzieje, bo gdzieby bez takiego, ale te nauczone, bośmy tu trochę porządku robili ze złodziejstwem koło Wielkanocy. Ale tak, to chyba żaden nie doniesie, a jakby kogo tak zgubił, to zawsze go można podpalić, a potem dokończyć...	Zabić Dantèsa? Kto tu mówi o zabiciu Dantèsa? Ja na to nie pozwolę, to mój przyjaciel; on dziś rano chciał się podzielić ze mną pieniędzmi, jak ja się z nim podzieliłem. Nie chcę, żeby go zabijano!...	Daj Boże, aby się chociaż nie spotkali! To szczęście, że jeden drugiego nie zna, a przynajmniej Fabijan nie zna Harry Drake’a. Lecz samo to nazwisko, gdyby wymówione było w obec Fabiana, sprawiłoby wybuch.	Baba was przechowa, możecie u nas wypocząć, jeść wam dadzą, powiecie, żeście mnie w ostatniej godzinie widzieli... Ino słuchajcie: listu nie ważcie się czytać. Na to przysięgnijcie!	Cóż, jeśli nadal jest na wyspie, to niemożliwe, żebyśmy go nie znaleźli.	Interes taki: Adler et Comp. potrzebuje wielkiej partii wełny, zwrócili się do mnie o to. Ja wełnę mam, ale potrzebuję na nią pieniędzy.	Koniec nam! w więzy wszyscy pójdziemy, lub pod rzezak ich! Koniec nam! Nie oparło się nic tej dziczy, zaleje ona i nas.... a po trupach naszych powali się dalej, het, póki świata stanie, póki ziemi, póki pastwy.	To prawdziwe nieszczęście, że pan o tym przedtem nie wiedział!	W pospolitym znaczeniu tego słowa Lusia jest oczywiście inteligentna ale brak jej tej subtelności, dzięki której można znaleźć tyle wdzięku w fakcie posiadania mężczyzny bez charakteru. Jakież bogactwo możliwości! Ileż w jego wyczulonej i sugestionującej się psychice możemy odnaleźć odzwierciedleń własnych myśli, ile parafraz naszych nastrojów. Trzeba tylko mieć w sobie trochę wyrafinowania...	Wprawdzie zmęczy się pan trochę, ale co to znaczy w pańskim młodym wieku! Kochany panie Nikodemie, niech pan machnie się do Koborowa!	Dziwny prezent, nieprawdaż Widzi pani tę blaszkę, lekką jak pajęczyna?... A jednak jest to klejnot, jakiego nie posiada żaden skarbiec, nasienie wielkiego wynalazku, który może ludzkość przemienić. Kto wie, czy z tej blaszki nie urodzą się okręty napowietrzne. Ale mniejsza o nie... Oddając go pani, składam moją przyszłość...	Co się to w Łodzi będzie dziać. Aj! aj! Jeśli o tym wie Szaja, albo Bucholc, jeśli zdąży wykupić, to wszyscy dopiero będą śpiewać. Skądżeś to wyrwał!	Nie mówię tego, mamo! Oddaję mu tylko, co się należy Wzrastałam w tych uczuciach, w głębokim, wdzięcznym przywiązaniu do mego nauczyciela. Uważałam go za przewodnika, za ojca i pochwała z ust jego inną dla mnie od wszelkich pochwał miała cenę. Gdybym nie wierzyła nikomu, zawierzyłabym jemu, gdyż całą mą posiadał ufność. Wiesz, mamo, jak niedoświadczona i młoda byłam, gdyś mi nagle przyjaciela tego przedstawiła jako starającego się o moją rękę.	A ta kula, co z rany wypadła? To także sen? Prawda! Chciałam pana o coś prosić...	Abo się to nie odgrażał?	Aha No, wie pan, ale to przecież genialne.	Cyt! To było w podróży. Gdy pielgrzymujemy... znasz przysłowie.	Ja nie jadam ich!	Mnie brać ich nie wolno...	Nie dostaniesz ani złota, ani łask i możesz być przekonany, że nie przez czułą troskliwość szpiegowałem cię dotąd i szpiegować będę nadal. Potrzebny mi jesteś jak pion na szachownicy i co zechcę, zrobię z tobą.	Nie to, żeby moja Zofia... Ładne imię, prawda, lubiłem je zawsze.	Po cośmy przybyli? Tak... Widzisz, chcieliśmy wiedzieć, jak to jest na Księżycu.	To byłoby doskonale Doskonale. Świeże powietrze w tajemniczym ogrodzie... nie byłoby mi przykre.	Boże mój, Boże! jakaż to śliczna ta pani Warska! Rychtyk taka sama śniła się mnie w dzień świętych aniołów-stróżów, niby-to przyszła do mnie i mówi...	Idźcie do niego, a wszystko się to wyjaśni	Moja? Moja? Ależ pan oszalał! Czy ja znam historię Grecji? Czy to ja włóczyłem się po tych wszystkich kraikach? Czy to ja doradziłem pańskiemu ojcu, żeby sprzedał twierdzę Janiny? Żeby zdradził...	To dasz?	Wiem wszystko co dzień przecież czytam gazetę. Dzieci powoli się przyzwyczajają, komisja pracuje. A żadna reforma nie może wejść w życie bez wstrząśnień. Wiem, że jest nieporządek.	No rzekł... nie jeden raz... ale jaki tam pan Bóg na świecie porządek ustanowił, my go nie przerobimy. Machnął ręką.	Co najmniej dziesięć franków ale cóż! Ziarnko do ziarnka.	Nie tak znowu bardzo. Dziad podoła. Nawet i ten tytuł książęcy swoje zrobi, bo się Szczepanowi wytłumaczy, że pan jest naprawdę jaśnie oświecony bogacz.	Nie, ale razem tańczyć.	Nie, skądże bym wiedziała? A dlaczego pan mówił, że burza nadciąga?	Poselstwo! nie lecz gdybym coś uczynił w tej sprawie, ufam, żeby mi król był wdzięczen...	Wielki z ciebie, jak widzę, statysta. Powinieneś się, Michałku, co prędzej ożenić, żeby taki rozum nie przepadł.	Nie płacz no pan u diabła, nie facjenduje mi pan ślepego konia, więc wierzę na zwykłe słowo.	A, widzę, że pani kocha sztukę	A... podoba ci się tak bardzo? Masz ją!	Cóżeście dostali za tę szlachetną wyprawę?	Dalipan, coś znajomego? co waćpan tu robisz? zapytał.	Hej, Tom Platt, przyjdziesz dzisiaj do nas na kolację?	Ja tu komendant i nie wpuszczę żadnego wojska.	Kto by nie wiedział o tym! każde dziecko w Łodzi wie takie nazwisko	Myślicie, że jest stąd jakaś droga ucieczki?	Nie byłeś u wojewodzinej?	Nie zlezę.	Nie, panie. Nie oddają im się.	Nie. Będzie pan zupełnie zdrów.	Niech dyrektor każe milczeć tej awanturnicy, bo w tej chwili opuszczam towarzystwo!	Oj, tatulu, nie bijcie mnie!	Tak, kapitanie Ruszajmy, moi dzielni kamraci. Van Gould już nam nie ucieknie.	Wróg mi każden, któren wieś całą mógł powieść na dziady!	Żadne inne; wariat był taki, jak ty, obraził mnie, dom mój obraził, a takiemu dziecka nie odda nikt.	Że symptomy tężca i zatrucia czynnikami roślinnymi są takie same.	A kto da chleba darmo?	Aaa... zdumieli się wszyscy.	Ażeby tobie Bóg dał zdrowie i szczęście!...	Boli!	Bywaj mi zdrów, mistrzu mój drogi!	Będę miała zupełną nagrodę	Cioteczka chce już nas opuścić? Dlaczego, dziecinna pora.	Czyby znowu pojedynek?...	Dawaj tu	Dla samej siebie, dla ludzi, dla męża, dla jaśnie Pietrza dziedzica.	Gdzie mieszkasz, Maciusiu?	Głowa... głowa... pali mnie... kamienie w głowie.	Hej, a hop! Hop! Ha!	Jakim sposobem?	Moja Luciu, cóż mnie pan Waldemar obchodzi?	Można, i owszem, proszę wnijść, ja waszmość zawiodę.	Nawet dla mnie?	Nikogo. Ani żywej duszy.	No, no! daj no pokój z twoją tam łaciną... Ja ci tu dam łacinę!	Nominativ: das BuchNominativ: das Buch (niem.) dopełniacz: książki.... des Büches... des Büches... DativDativ (niem.)	Nu, można pochwalić, piękna chorągiew!	O kim? No, przecie o tym chamie, o Leonie Kuniku.	Obniżając poziom wody w jeziorze o trzy stopy.	Okrycie dla ciebie i śniadanie.	Pan Kotowski ma dwie haubice, u Kmicica jedna wiwatówka, w Białymstoku są cztery oktawyoktawa	Przepraszam cię, kochana Jane dziś: zagadnięty.	Rozmowa z Cyranem zakończyła się w sposób pomyślny dla ciebie?	Tak, pani.	Toś waść gracz pierwszej wody! Niech waści kule biją!	Umiejscowiona? Gdzie?	Witaj nam, witaj, dawco woli!	Więc nareszcie raz dopisało mi szczęście, bo mam śtyrdzieściśtyrdzieści (gw.) coś. ponad wszelkie pojęcie.	Wspomnienia, Polak, Żołnierz, Walka, Historia, Głód, Bieda, Strój, Polska Ta choćby brukanem z pola!	Zaraz. Wprowadźcie nazwy: atomobil, atomotor, atomotywa, rozumiecie? Jak daleko jest Krolmus z atomowymi działami?	Zemsta	Zjem je.
Tego nie wiem. Słyszałem, że szukają obowiązku, ale znaleźć nie mogą bez to, że już siedzieli za złodziejstwo.	O, co to, to nie, łaskawy panie byłoby to pięknie, aby gubernator był na polowaniu, gdy tylu ludzi sfatygowanych przybywa szukać go w nagłych interesach. Niech wasza wysokość raczy mi wierzyć, że polować powinni próżniacy, nie gubernatorowie; co do mnie, myślę tylko w niedziele i święta uroczyste bawić się, grać sobie w karty lub w pliszki, bo to, jak powiadają, dobry dłużnik zawsze ma otwarty worek, kogo Pan Bóg wspomoże, ten więcej może, ciało rusza nogi do drogi, nogi dźwigają ciało, aby postępowało. Za Boską pomocą i przy dobrych chęciach będzie się rządziło jakoś zawsze trzeźwo, nie po pijanemu, a kto mi nie wierzy, niechaj przymierzy, niech mi palec w gębę włoży, tak go ścisnę, aż się strwoży. Oho! niech tylko nabiorę wprawy, to mnie najmędrszy nie zawstydzi, kaptur nie czyni mnichem, ani łachman lichem, skoro zacznę, będzie znaczne.	Proszę o mnie źle nie myśleć i nie gniewać się, Jest coś, czego nie mogę panu wyjaśnić, lecz pewną jestem, że po wyjaśnieniu nie wziąłbyś mi pan tego za złe. Aż do czasu pełnego zaufania, odpowiedzi dać nie jestem w możności. Czy pan zaczeka?	Czy ja wiem skarga do sądu, zabiegi w policji politycznej... Hm... W każdym razie niech pan złoży mi podanie. Przecie musi być jakaś podstawa postępowania. Sprawa nie może zacząć się ot tak, z powietrza. Stary wprowadziłby tu taki chaos, że choć łbem wal o ścianę.	A, pani, to szkoda. Gdy jestem na wsi w lecie, mówię sobie: wieś nigdy nie może być piękniejsza; ale teraz przekonałem się, że wieś jest najpiękniejsza	Cygany albo włóczęgi. Wygląda na to, jakbyśmy się bali światła dziennego i nie chcieli nikomu pokazywać się na oczy, żeby nas nie aresztowali.	Nigdy! Za nic w świecie! Nie można i nie godzi się. Najprzód musiałbym powiedzieć, żem nie jest wacpanny brat.	Ja zaś, że nie mogę chorych pozostawić tylko zbawczej naturze, że uważam za konieczne pomagać tej naturze, chociażby środkami kosztownymi, że sumienie nie pozwala mi pędzić do roboty niewyleczonych jeszcze zupełnie, to mogę od tej chwili opuścić miejsce u panów.	A może panu nie podoba się zwierzchnik, hę?	Bardzo być może. Lecz zdaje się fantomy nie wypowiedziały nam jeszcze swego ostatniego słowa. Słyszysz?	Na wsi nie jesteśmy tak ceremonjalni.	Ależ dobrze! Nie wiem o niczym...	Co?... nie znasz go?	Drogi panie, czy obraziłam cię w czymkolwiek? Dlaczego nie dasz mi ani jednego pocałunku? Powiedz, niech poznam swój błąd, a przyrzekam zań piękną pokutę, jeśli zdołam.	Jeśli zaś nie?	Nie znasz ani ludzkiéj natury, ani charakteru króla	Pani, ja nie mogę zapraszać chłopców na lekcje tańca	Więcej? Więcej? Gdyby się nam usta otworzyły i wszystko przez nie poszło, co w nas siedzi, na długo by stało. A kto tu na tym grodzie naszą brać popoił, odurzył, że się pozarzynali, i trupy ich jak psów do jeziora kazał rzucać? A mało u ciebie naszych w lochu pod wieżą gnije i zgniło?	Nie, nie rób tego, Giovanni. Nie dzisiejszego wieczora. Linda i ojciec długo dziś ze sobą rozmawiali.	Dobrze przyjedź... nie wcześniej jednak jak po południu, bo z rana mię w domu nie znajdziesz.	Zdecydowałam się Nie sześć, ale dwanaście lekcyj tygodniowo będzie miał pan u mnie...	Spotkałem wczoraj rano na Wschodniej bardzo ładną dziewczynę, poszedłem za nią, żeby się jej przyjrzeć lepiej, bo znałem skądsiś jej twarz. Weszła do jednego z domów na Dzielnej i zniknęła mi w podwórzu. Trochę strapiony szukam stróża, aby się od niego dowiedzieć, gdy natykam się na młodego Kesslera, wchodzącego do bramy. Wydało mi się to podejrzanym, bo przecież wiadomo, że Kessler wciąż się włóczy za dziewczynami. Zaczekałem przed domem i po kilkunastu minutach doczekałem się, że wyszedł, ale nie sam, wyszedł z tą dziewczyną, tylko tak ubraną wspaniale, że z trudem ją poznałem. Wsiedli do powozu czekającego o kilka domów dalej i pojechali w kierunku kolei. Tę dziewczynę Malinowski musisz znać?	A kto już pomarł, nie wstanie	Ani ja ciebie... I dlatego nie powiem ci: rób, co chcesz... Zrobisz zawsze tylko to, co powinna zrobić kobieta twego dostojeństwa.	Co? To pan nie żartuje?	Dziękuję. Nic mi już nie trzeba.	Ha, jedź pan, ale nie radzę karymi końmi.	Ale ja ich na to zawartych trzymać nie mogę! odparł ks. Suchywilk... Zarzucają mi ludzie, żem mu w wielu sprawach pobłażał... cóż powiedzą, jeżeli teraz zmilczę?	Lepsze dolary i centy Ale o tym nie myśleliśmy wcale, jakeśmy obracali kołowrót na Miss Jim Buck, kiedy to z Fort Macon prano pociskami armatnimi w naszą rufę, a na dobitkę szarpała nami wściekła wichura. Gdzieżeś bywał wtedy, Disko?	O, na pewno nie, nasze interesy się pokrywają.	Dobrze. Będę milczał, i teraz, i zawsze. Ale myśleć mi pan zabronić nie może... Wszystko jedno! Ja jeszcze dowiodę... Myślałem zawsze, że gdyby było można zacząć wszystko na nowo, od czystej karty... A teraz pan... do pewnego stopnia... tak... od czystej karty.	Przeciwnie tyle mi dobrego mówił o tobie, że aż byłam przestraszona. Tak bardzo liczy się z twoim zdaniem.	Nie chce nawet paru czworaków posunąć wyżej na tutejszą, Cisowską górę, a cóż dopiero mówić o Górach Świętokrzyskich...	Nie ma o czym mówić	Nie ma.	Tylko nie udawaj! Przyjemność czy miałaś dzisiaj w nocy ze mną?	Pułkownik jest sługą rządu. Za jednym słówkiem posyłają go to tu, to tam, a musi też myśleć o awansie. (Widzisz, ilem się już nauczył w Nucklao!) Zresztą pułkownika znam dopiero od trzech miesięcy, a niejakiego Mahbuba Alego znam od sześciu lat. Tak! Będę chodził do madrissah. W madrissah będę się uczył. W madrissah będę sahibem. Ale gdy zamkną madrissah, wtedy muszę być wolny i pójść pomiędzy swoich ludzi. Inaczej umrę.	Proszę sobie wyobrazić, jaka to będzie dla mnie przyjemność, jaki zzzaszczyt, móc powiedzieć, że pana znam.	Orzechów! Towarzysze, czy słyszycie? Mówię wam teraz, że ten człowiek od dawna wiedział o wszystkim. Spójrzcie no na jego twarz, a zobaczycie to tam napisane!	A potem dlatego, że ludzi ucywilizowanych przerabia na dzikich...	Tak jest, ale uczyć, a wiedzieć to w cale co innego.	Jak te ostatnie komorniki ostalim, jak te dziadaki, ani tej kapki mleka, ani pociechy żadnej! Tylem się dorobiła na swojem, tyle! Mój Jezu! Mój Jezu! Drugie zabiegają, jak te woły orzą i jeszcze coś do domu przykupują, a ten ostatnią krowę, com od ojców dostała, sprzedaje... Już chyba ostatnia marnacja przyjdzie, ostatnia!	Sama? sama! dobrze sobie rozpatrzył... Masz szczęście dziewczyno! Ja go dziś nauczę tego chłystka; ale jeźli się tu zjawi, ani mu się pokazuj! ani nosa!	Niby dla tych, w których ja się podkochuję?	To się rozumie, zacóżbyśmy pracowali w pocie czoła.	Tak, masz słuszność, ale jedną ścianę stanowi skała; dziesięciu górników zaopatrzonych we wszystkie potrzebne narzędzia potrzebowałoby dziesięciu lat, aby tę skałę przebić. Ta zaś na pewno przylega do fundamentów pod mieszkaniem komendanta	To wuj jednej dziewczynki, która chodziła ze mną na pensję, o parę klas niżej, sławnej „Albertyny”. Będzie z pewnością bardzo „fast”, ale na razie jest trochę dziwna.	Ależ Niku! spowodować, by ktoś zachowywał się mniej gwałtownie, uspokoić. go Nina.	Nazywam się Praca jam niewolnik, przyjaciel, towarzysz i wychowawca moich poprzedników. Pracą jestem, zawsze z nimi, przy nich.	No proszę. Kotojad się znalazł!	Poczekaj chwilę... Tak	Tak, kochani, mam taką nadzieję. Bądźcie zdrowi.	Tak.	Trzeba! trzeba! Od czasu, jak kolej zaprowadzili, wszystkim się przewróciło w głowach z tą Warszawą. Suknie, panie, z Warszawy, cukry z Warszawy, medycy z Warszawy, a ty, biedaku miejscowy, idź w kąt!...	A po co państwu oranżeria? To zupełnie zbędne.	A wieś, jak wieś. Ani miła, ani niemiła. Po prostu Odolany. Pracy tu trzeba, och, pracy! Ludek tu dobry, poczciwy, bogobojny, zapobiegliwy, pracowity, ale pracy nad nim trzeba	Daj pokój, zostań... Albo raczej chodźmy już do domu.	Dyrektorze! cóż-to?... randka?... w biały dzień, w oczach wszystkich, zaledwie o trzy piętra od Pepy?...	A może to pańskie imieniny!	Co to mogło być? Czyżby złodzieje?	Jakaż na to rada?	Oj, a to co?!	To co wtedy?	To kasztelan kijowski także teraz w Lubelskiem?	W domu, obrządzają. To ino obaczę i zaraz przylecę...	Bardzo dobrze! Bardzo dobrze! Po kolacji pokażę ci mały szoner zrobiony przeze mnie... ze wszystkimi linami. Taka nauka pójdzie nam gładko.	Cóż więc tam jest?	Ani myślę! A mnie co po tym!	Cegły Stare, zżółknięte, pokruszone cegły z ogrodowego murku. Słodka woń cieląt, stojących po kolana w górskim strumieniu. Ołowiany dach gołębnika... albo spichlerzaspichlerz	Co jest właściwie waszej żonie?	!!!	A Andrzej Władysławowicz?	A kobiéty jak pan znajdujesz?	A wy... Dziwo! Czemuż wy chodzicie chmurno i smutno?...	Ależ ja schodzę, aby...	Bogu dziękować.	Co znowu?	Dobrze w takim razie chodźmy razem.	Dzwon!	Ech!...	Heleno!	I pozwolił?	Ja tu zostanę.	Jestem zmęczony	Krople kapią	Któż Niemca znalazł?	Mam przecie oczy gdzie potrzapotrza (gw.)	Minister	No i cóż wyśledziłeś pan?	No, idźcie z Bogiem, a we wtorek przyjdźcie.	O ir Kęstutis taip pat, ar atmenate?	O, chcesz jałmużny.	Paklausyk	Powinien pan	Questa infame vitaQuesta infame vita (wł.)	Tym większy powód, żeby go poszukać.	Widzieliście Faustynę?	Wracajmy na pokład, a jutro rozpoczniemy na nowo	Z daleka jesteś?	Zatem i panie?
Dajże spokój, Franiu! Dajże spokój, przecież gdyby nie pan Miętlewicz, nie pan Krukowski i nie panna Brzeska, nic byśmy tu nie zrobili... Nawet ty nie miałbyś wiolonczeli, a ja fortepianu.	Nie wiem. Teraz żałoba. Pani Tekla ani słyszeć nie chce o małżeństwie, Jadzia po swojemu milczy na wszystko, a Głębockiego o zdanie nikt nie pyta. W takim stanie sprawy mogą się wlec ad infinitumad infinitum (łac.)	Ach, w sprawie kwesty Cały dzień nie zaglądałaś do mnie, Florciu.	Czego najbardziej nie cierpisz?	Hej! nie będą potrzebowali łapy przez zimę ssać.	Kruk krukowi oka nie wykole!	Nie zostanę tutaj.	Nie żal wam snu, Stokes?	Oho, w gębieście mocni, robotym nie widział!	A więc hrabia nie gniewa się na mnie!... Hrabia nie stracił dla mnie szacunku?...	Mój Jurku, ja tu zaatakowałem karnet panny Stefanii i twoja pozycja w kotylionie bardzo mi się nie podoba. Nie chcę z tobą batalii, mając nadzieję, że sprawę załatwimy polubownie.	Nie rozumiem pana majora... Po pierwsze, mogę pana zapewnić, że żaden kochający mężczyzna, mając jakiś wybór, nie narażałby kobiety, którą, platonicznie wprawdzie, ale tak bardzo kocha. Po drugie, w jakiż sposób może być w Warszawie, skoro paczka przyszła z Kowla.	Choć nie doszliśmy jeszcze do takiej zażyłości, jak pani hrabina sądzi, nie mogę jednak zaprzeczyć żeśmy cały dzień nadużywali jego uprzejmości.	A czy miała wtedy jaki pierścień na ręku? nie uważałaś pani?	Ale nie, panie pułkowniku, człek co raz się w wojsku nauczył tego nigdy nie zapomina.	Stare hypogeumhypogeum (łac.) najwyższy kapłan. chrześcijan, o którym wspominałem ci, panie, a którego spodziewano się znacznie później, przyjechał już i dziś w nocy będzie chrzcił i nauczał na tym cmentarzu. Oni kryją się ze swoją nauką, bo jakkolwiek nie ma dotąd żadnych edyktów, które by jej wzbraniały, ludność ich nienawidzi, więc muszą być ostrożni. UczeńSam Ursus mówił mi, że wszyscy, co do jednej duszy, zgromadzą się dziś w Ostrianum, każdy bowiem chce widzieć i słyszeć tego, który był pierwszym uczniem Chrystusa i którego oni zowią Wysłannikiem. KobietaŻe zaś u nich niewiasty na równi z mężami słuchają nauk, przeto z niewiast nie będzie może jedna Pomponia, ta bowiem nie mogłaby się usprawiedliwić przed Aulusem, czcicielem dawnych bogów, dlaczego nocą opuszcza dom, Ligia jednak, o panie, która zostaje pod opieką Ursusa i starszych gminy, pójdzie wraz z innymi niewiastami niewątpliwie.	Czy ja wiem skarga do sądu, zabiegi w policji politycznej... Hm... W każdym razie niech pan złoży mi podanie. Przecie musi być jakaś podstawa postępowania. Sprawa nie może zacząć się ot tak, z powietrza. Stary wprowadziłby tu taki chaos, że choć łbem wal o ścianę.	Król Krzyżaków nie kocha i mówią, że z dawna już wojną grozi... A co do kniazia Witolda, to woli go król od rodzonego Skirgiełła, któren jest wicherwicher smutny. chodzi.	Ani Arcybiskup, ni Biskup, dołożył król, nie dopuszczą temu szaleńcowi rzucić się na mnie.	A ty, rotmistrzu, coś się nie wstydził z tylimi wąsami służyć pod Zajączkiem, znasz tylko bogatych.	Dziecko drogie skądże możesz wiedzieć? Nie znamy się wcale...	Jednak ta ambrozja, przeszedłszy w ludzkie ręce, musiała stracić swoje niebiańskie miano i przybrać jakieś ziemskie. Jakże więc nazywa się po ludzku ten przysmak, do którego zresztą nie czuję wielkiej sympatii?	Nie boisz się już?	No, no, żeby się tylko nie okazało co innego Pójdę z panem.	Rad jestem, Henryku, żeś o tym nie wiedział.	Tak... Nie radzę... Daleki kurs...	Widzę, że bystry z waszeci człowiek nad kondycję! Ale kiedy tak Szwedów nie kochasz, czemu od onych chorągwi, które się przeciw hetmanowi zbuntowały, odchodzisz? Zalizali (daw.)	Ma ze sto ton. Zresztą, nie jest to zwyczajny statek, tylko zbytkowny, jacht, jak powiadają Anglicy, ale tak zbudowany, że może wytrzymać każdą pogodę.	Jeśli już mowa o kapitanie, czy Dantès nie oddał ci od niego żadnego listu?	Więc proszę nie zwlekać, bo zdaje się, że zaraz skończy obiad. Ale co w niej aż tak ciekawego?	To jest brzydkie przyzwyczajenie i kto wie, czy ty tego nie symulujesz.	Kostucha ta o nikim nie zabaczy, jeno tego ostawia se, by lepiej skruszał, bo kwardy, juści... wycygania się, jak może... juści...	Żywy albo martwy. Lecz jeśli umarł, to przecież, jak sądzę, sam siebie nie pochował i w takim razie znajdziemy przynajmniej jego zwłoki.	Kosz odniosłem, który panienka wczoraj zostawiła... chi.. chi... chi!... Żeby panienka wiedziała, jak on ze złości po pokoju latał... chi... chi.. chi!... to człowiek patrząc, mało nie płakał ze śmiechu...	Tak, tak! Nie dbam o odznaczenia.	Zachodzi jakieś nieporozumienie. Panienki moje powiedziały mi, że ten brutal i bezecnik napadł je i zwymyślał. Właśnie chcę iść na skargę do Klimatyki. Ten pan się myli sądząc, że jestem z rzędu tych kobiet, które mają znajomość z aktorami...	Może być, że to i wojna...	Jeszcze zostało okno w suficie Alić, mości Stewarcie, musiałbym mieć oczy z dwóch stron, by uważać na oba okna, bo gdy twarzą spoglądam w jeden, to do drugiego odwrócony jestem plecami.	Na co ty sobie pozwalasz! Jak rozmawiasz ze mną i co to znaczy?	Na cóż to wam?	To już pan prezes sam zadecyduje.	Tylko powtórzenie tego, co słyszałem od pani. Jeżeli jednak mówię za śmiało, na tak krótką znajomość...	Tak, i dotrzyma niezawodnie Szalony człowiek. Dałbym, co mam, żeby być na jego miejscu, a on mi zazdrości. Szalony!	Daj Boże! ale jmć pan Konopka...	Miłość niespełnionaPamiętasz pan Zygmunta Korczyńskiego, tego malarza, którego spotkaliśmy u Darzeckich?	Oho, zeskoczyła z wozu, maleńką wzięła na ręce.	Panie, w istocie to on pojmał mnie w niewolę i otwarcie wyznaję się być jego jeńcem.	Widziałeś pan zamek odrzykoński?	Sądzę, myślę, wiem! Pozbył się najniebezpieczniejszego przeciwnika, mnie się pozbył przez twoją głupotę. On w jakikolwiek inny sposób, gdy zechce, do ojczyzny swej się dostanie, a my jesteśmy zgubieni bez ratunku. Pędzimy przecie, jak dwa robaki w rzuconym z ręki orzechu bez woli, bez sensu, bez celu i spadniemy wcześniej czy później na Ziemię, gwiazdę przeklętą, pustą i niezamieszkaną, gdzie zemrzeć nam przyjdzie marnie i rychło, nawet gdybyśmy w chwili strasznego upadku ocaleli. Och, jakże on się teraz śmiać z nas musi, jak szydzić!	Znam dobrze szkarłatne kwiecie! Zakwita we wnętrzu chat albo na placu wioskowym, gdy się ściemni. Pójdę poń zaraz!	A Konrad? Ze względu na niego nieprzyjemna sytuacja.	Czy pan doktor Jekyll jest w domu, Pawle?	On ma trochę nogi...	Z wielkiej nauki mówił dalej ojciec, muchy się w nosie lęgną, to raz;	A młodsze siostry i kandydatki robią to samo?	Ale ty Lauro! ty, młoda, piękna, bogata, swobodna... iść w to piekło?..	He, he, jak to ksiądz rozumiesz?	Jaki czarny człowiek? Kto to ten czarny człowiek?	Lacha tu! Lacha!	O, to co innego	To... ja napiszę.	I stosunek przyjacielski z tobą bardzo mi dopomagał do znoszenia kłopotów, nudy i wszelkich nędz tego psiego życia... Więc nietylko zniosę, coś mi powiedział, ale jeszcze poproszę cię o przebaczenie. Namówiłem tego Pawełka, aby tam jechał ze mną...	Może dyrektor usiądzie. Napijem się, a! wódeczka jest, koniaczek jest, a!	A ja... go ze skórki żywcem obłupię...	Bogdaj ci tak Matka Boska nagrodziła jak Skrzetuskiemu! Wszelako wolałbym, żeby twoja dziewka była teraz w puszczy niż w Bogusławowym ręku.	Ciekawe! Ciekawe! Opłaciło się z daleka przywędrować, ażeby coś podobnego zobaczyć!	Dusza się moja wydziera do Tyńca, praojcowego dworzyszcza, do stolicy mej ziemi.	Moja droga, ty gapiłaś się, a ja miałem za ciebie grać	No, proszę! a języka rodzonego tak zapomniał!!	Tak!	A prawda! Przypomniałeś mi, z czym szedłem do ciebie. Masz, czytaj!	A szalupy?	A... ja?	Ale tam.	Alkohol, Cierpienie rzekł Charłamp	Boże!	Byłem w Rosji.	Czy cię boli?	Dabar, pana Ona, sunku atminti, bet palaukime toliaus. Ak, ne už kalnų ir vakacijos.	Hrabiego Ponimirskiego	Ja wezmę śmietankę i ciastka	Kto zakazał?	Która godzina, Wiktorze?	Którzy tamci?	O Boże!	Oj, bahatobahato (ukr.)	Postąpiłem zupełnie niewłaściwie	Południowiec!	Rozmowa z panią nieszczęście mi przynosi	Słodki był, jak miód.	Słucham	Słyszysz, jak pięściami o drzwi tłucze?	Tylko w niedzielę mam czas wolny.	Uważasz, kochanku, nasze paltoty miej pod ręką, bo musimy wyjść...	W ogień, do piekła pójdą!	Wdowy.	Whisky?	Wraże plemię człowiecze zgnij w gwałtach i rozbojach zatoń w myśli własnych i zbrodni własnych powodzi.	Za rok takich nudów oddałbym życie.	Źle, braty ridnyjebraty ridnyje (ukr.)
Nie jest-to skutek ciąży w ostatnim jéj miesiącu. W tym peryodzie, niektóre kobiety podlegają częstym spazmom. Dla wszelkiéj jednak ostrożności muszę zajść do niéj i dowiedziéć się, czy co nowego nie zaszło. Sam będę przy jéj rozwiązaniu. Zresztą, za jednym zachodem pokażę tam panu nową gałąź naszego przemysłu, to jest cegielnię. Droga tak piękna, możebyśmy przegalopowali kawałek, co?	Mówił to, co istotnie widział Czy jednak nie zastanowiło go, że żadna z matek, którym palono dzieci, nie płakała?	Czy mówiła panu jak się zowie?	Do lochu, czy tak?	Panie starszy, a panu czy można ofiarować szklaneczkę alikantu i placek?	Studjujesz politykę. Czy będziesz kandydować, rewindykując w ten sposób prawa kobiece jako człowieka?	Nie i nigdy się nie skończy w okolicach wulkanicznych ognie podziemne nieustannie nurtują i podważają ziemię. Już w roku dziewiętnastym naszej ery, według Kasjodora i Pliniusza, nowa wyspa, boska Theja ukazała się właśnie w miejscu, gdzie świeżo utworzyły się te wyspy. Później wpadła pod wodę jak w przepaść, wysunęła się powtórnie w roku sześćdziesiątym dziewiątym i znów zniknęła. Od owego czasu do dni naszych praca plutoniczna była zawieszona. Dopiero dnia 3 lutego 1866 roku nowa wysepka, którą nazwano Wyspą Jerzego, ukazała się śród wyziewów siarkowych przy Nea-Kammeni i tam osiadła dnia 6 tegoż miesiąca. W tydzień później, dnia 13 lutego, wypłynęła wyspa Aphroessa, zostawiając między sobą i Nea-Kammeni kanał dziesięciu metrów szerokości. Byłem na tych morzach, gdy ukazało się owo zjawisko i mogłem śledzić wszystkie jego przemiany. Wysepka Aphroessa, okrągłego kształtu, miała trzysta stóp średnicy, a trzydzieści stóp wysokości. Składała się z lawy czarnej i szklistej, pomieszanej z odłamkami feldspatowymi. Na koniec 10 marca mniejsza wysepka, nazwana Reką, ukazała się w bliskości Nea-Kammeni i od tego czasu trzy te wysepki zlepione razem tworzą jedną i tę samą wyspę.	Autor? wziął się z całą usilnością do ukończenia swojej historii i do ogłoszenia jej drukiem, jak tylko znajdzie; ale to już czysto dla zysku, o resztę głowa go nie boli.	Czemuż mi nie odpowiadasz? Cóż to znaczy?	Daj Boże, aby ci się bić chcieli jak my i z nami razem Wiele oni serca nie mają! najemny lud!	Dziwię się, że ta moja stara małpa jeszcze nie wraca. Chciałbym wiedzieć, gdzie się taki włóczy po nocach! Gdyby mi przynajmniej dał klucz od pokoju, to bym sobie leżał. I popić byłoby czego, bo wina jest pełen pokój.	Istotnie, mniejsza z tym Jeśli człowiek, który ocalał z załogi, nadal żyje, może liczyć na naszą pomoc, wszystko jedno, jakiej jest narodowości. Ale zanim rozpoczniemy dalsze poszukiwania, wróćmy najpierw na „Bonawenturę”.	Markiz de Saint-Méran... Zdaje mi się, że to nazwisko nie jest mi obce... Markiz de Saint-Méran...	Może i nie być, bo, bądź co bądź, to dosyć nieprzyjemne ogłaszać wariatem własnego ojca.	Nic, babciu, nic Ten pan strzela sobie gołębie, przecie to nic zdrożnego. Dobrze strzela nawet. Może być królem kurkowym. No, otóż jesteśmy znowu na drodze.	Nikt nic nie oszczędza. Przy takich zarobkach jest to zbiorowisko bankrutów...	Opuszczony, od wszystkiego umyślnie usunięty, swoją nawet dywizją nie władał.	Poprzysiągłem sobie zemstę na tym Flamandczyku, który hiszpańskich żołnierzy traktuje jak psy, a szlachciców jak indiańskich niewolników. I postanowiłem na ciebie zaczekać. Przecież przybyłeś tu po to, żeby go zabić. Tyle że on uciekł, kiedy zorientował się, że zdobędziesz twierdzę.	Chłopiec, nie chłopiec!... Trzeba mnie było widzieć kiedym był podporucznikiem... Nie takie smarkate, jak ty, wariowały za mną. Ale dość tych głupstw. Czego chciałaś ode mnie?...	Ale ja wam mówię, że tak jest! Wczoraj byłem w jednym domu na herbacie, byli tam także ci idealni małżonkowie Kaczyńscy. Ciągle siedzieli przy sobie i trzymali się za ręce. Wstrętny zwyczaj, żeby się ciągle o siebie ocierać. Wciąż tylko szeptali ze sobą i tak się patrzyli na siebie łakomie, że aż to było głupie i nieprzyzwoite. Irytowali mnie cały wieczór, bo nie wierzyłem w ich szczerość, podejrzewałem nędzną blagę, jakoż się zaraz przekonałem, bo po herbacie wyszedłem do sąsiedniego pokoju i usiadłem pod oknem ochłodzić się nieco. Kaczyńscy przyszli wkrótce, nie spostrzegli mnie i zaczęli najordynarniej się kłócić. Nie wiem o co szło, ale słyszałem jak ta idealna, boska, podobna do świętej Kaczyńska, wymyślała mu z ekspresją ostatniej ulicznicy, a na dokończenie uderzyła go w twarz, wtedy on, ten wzór małżonków chwycił jej ręce w jedną, trzasnął ją kilka razy w twarz i uderzył całą siłą o piec, że aż upadła na ziemię. Nie zemdlała, ale dostała spazmów, zbiegł się cały dom na ratunek, a wtedy on klęczał przed nią, całował ją po rękach i najsłodszymi imionami nazywał i niemal płakał z rozpaczy, że ona cierpi! Wstrętna i podła farsa!	Byłem w laboratorium jeszcze o czwartej, a od tego czasu... przeżyłem osiem dni takich... takich, jakich dotąd nie przeżyła żadna istota ludzka! Jestem diabelnie znużony, lecz na pewno nie zasnę, dopóki nie opowiem wam wszystkiego. Wtedy dopiero pójdę do łóżka. Ale nie przerywajcie!	A cóż na to Szubert i pan Jaskólski?	A to mu je wywalimy!	A tu wszystko na skarb zabiorą! lamentując krzyknęła jejmość. Nie, ja tu muszę być, aby choć w części ratować...	A! to miasto w którym i miliony stracić łatwo.	A, Natan umaczał palce w tej sztuce! Nie dziwi mnie już jego obecność.	Ależ ja nie chcę pozostać wiecznie westalką, mój Nafirze.	Biedna moja Śnieżko! Ale nie płacz! Widzisz, ja tu będę przychodziła codziennie, więc nie zostaniesz sama i opuszczona. A jeśliby ci coś dolegało, przyjdź do mnie.	Będę się starała nie być próżna i chciałabym je nosić nie tylko dlatego, że są ładne, ale żeby mi coś przypominały, jak tej dziewczynce z powieści, która nosiła bransoletkę.	Co dzień jeździ pani do Solskich, a oni pani nie rewizytują?...	Mówiłem, że nie ma tu stałych mieszkańców, ale powiedziałem też, że zawijają tu przemytnicy.	Nie bardzo.	Nie mam zamiaru przeczyć, ani potwierdzać	Nie możesz teraz powiedzieć, Małgosiu, że się u nas nie zdarza nic przyjemnego, prawda?	Nie wasza sprawa!... Po coście tu wleźli?	Nie, nie, i koszulka ładna, jak się patrzy, śmiało może pani go przyjąć.	Nie, zatrzymałam się, zaparłam się w sobie.	No, mówię, że się zaradzi... Dam wam swoich koni, choćby na cały dzień, jeno mi ich nie zgońcie... młynarza też uproszę, wójta, Boryny, może dadzą...	Oczywiście Wiele.	Od czasu przygody z wiatrakami nie widziałem nigdy swego giermka w podobnym przerażeniu i gdybym wierzył w złe przeczucia, sam trwożyć bym się powinien.	Tak I to bez żalu.	To gorzej aniżeli z Chowańskim!	To jest dobre. Ino iść z nieobaczka, tak se ta. Postać, popatrzeć	To rzecz wyborna	To szukałaś pani uspokojenia?	Tę znam dobrze na niej pan najczęściej przyjeżdża.	Upadłem niechcący... już nigdy nie będę	Widocznie zachodziła potrzeba. Tego pan nie wie, że Niepołomski jest żonaty!	Więcej to Waszej Królewskiej Mości dotyczy, aniżeli mnie Ja uznałbym czyn za karygodny.	Wygrają to?	Wyjdziesz to do mnie, Jaguś, co?	„Coś w tym rodzaju Pilnuję tego”.	A teraz, dobrodzieju...	A ty myślałeś, że wróci dziękować?	Ale dość już tej gawędy, chodźmy popić.	Ale ja ich poszukam!...	Ale sama, sama jedna naprzeciwko cmentarza! Gdy przyjdzie noc, wytrwaszże ty ze strachu, kiedy mnie nieraz, gdy wiatr poświśnie, ciarki po plecach przechodzą?	Ale z Ewelinką albo z panią Wąsowską.	Będę!	Chcesz, abych ci kości połomiłpołomić zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.	Co tu robisz?	Co zechce, uczynimy dla niego	Do czego zmierzasz?	Dobranoc ci mój kochany, dobranoc	Dobrze, motylku, dobrze. Rozmów się ze mną.	Dobrze, wyślę panu telegraficznie. Kiedy pan pojedzie?	Działa dla okrętów królewskich... czasem i dla innych. Przeważnie kolubrynykolubryna armatka mniejszego kalibru.. Gdy robota była ukończona, nadjeżdżali królewscy oficerowie i zabierali nam woły od pługa, by nimi pociągnąć działa na wybrzeże. Patrzcie! Oto jeden z najprzedniejszych i najwytrawniejszych mistrzów sztuki żeglarskiej!	Dziecko, Nauka rzekł Piotr.	I panicz jedzie?	I po całym dziesiątku Jankiel zapłaci?...	Im tam wystarczy.	Ja czekam!... ja wiem, co pańska osoba będzie litościwa...	Jak bujnie, nęcąco prężą się piersi naszych dziewic pocałunków mężowskich spragnione	Jasna noc, jak dzień. Droga jak po stole i przecie Benedykt na koźle	Jessus, co za nienasycony żarłok!	Masz zapewne przy sobie jakieś pismo od kardynała?	Musiałby. Wie, że mógłbym zrobić doniesienie karne i wsadzić go do kryminału.	Mówię, że leda dzień się zjawią, cosik się ta przeciek z urzędu wie...	Nadchodzi w ciszy.	Niech mnie piorun trzaśnie! I ta gadzina wciąż żyje?	O nic wielkiego Chcą nas tylko zjeść.	O tak, zdaje mi się, że już cię kiedyś widziałem... że cię kiedyś znałem...	Pan hrabia przybywasz z jednej ze stolic świata i mnie, chudeusza, wypytujesz o nowiny? Toż ja winien bym dowiadywać się czegoś nowego!	Pewnie zostanie teraz zasądzona?	Pogada i z ojcem niech tylko sobie trochę mowy przypomni i dostanie posadę.	Pora już.	Potrafię pożyczyć bez ciebie.	Proszę waszmości, ludzie jacyś jadą.	Przygodę!	Próbowałam.	Szukasz fałszu i kłamu w mych słowach? Brudu w mych myślach?	Słyszałeś pan legendę o psie?	Tu w Babicach siłasiła (starop.) rzekł Charłamp przeszkody, utrudnienia. się zdarzyć. Niechże będzie tu obok, w Lipkowie, tam już spokojnie i mnie niedaleko, bo nasze kwatery w Babicach.	W wiosce Astorga, w roku 18...	Wstąp, kłaniaj się paniom ode mnie i powiedz pani Stefanii, że będę u niej w sklepie jutro przed południem.	Wy z miasta, ze wsi?	Wypuszczę ją	Zaśpiewajcie coś!	Znam tylko jedną	„Wszystko samo się niszczy, samo się piele”
„Czart swoje, a baba swoje”, jak mówią Rusini ale masz wiedzieć, że ja tak nie z swawoli tylko mówię. Widzisz, bo ja się na tym nie znam, ale podsłuchałem, jak ksiądz pleban i pan chorąży o konfirmacjach mówili. Albo ty wiesz, czy król dał dekret, czy nie dał? A może dał, to i tak tobie z tego piskorz, skoro o nim nie wiesz. Po konfirmację albo trzeba iść do kancelarii królewskiej, albo trzeba wiedzieć, kędy ją wysłano, na czyje ręce. Król do was przez osobne posły dekretu nie wyprawi; albo dekret czeka w Krakowie na was, a wtedy nic sobie z tego nie robi, że ty na niego czekasz w Podborzu, albo już wysłany jest z Krakowa, a wtedy poszedł na zamek samborski a z zamku dopiero do Podborza pójść by mu potrzeba, aby się wam dostał!	Nie przerywaj mi: słuchaj! Ja ci to przebaczam wam wszystkim idzie o to więcéj, abyście zrobili karyerę, niż byście ludźmi byli. Powtórz im to coś słyszał, odemnie, niech znają głąb mojéj duszy: między niemi a mną wszystko zerwane. A jeśli chcesz się zasłużyć, dodaj, żeś słyszał odemnie, z żywych ust hrabinéj Anny Cosel, iż tak jak niegdyś zapowiedziała królowi, że mu niewierność i zdradę zapłaci śmiercią, tak jeszcze dziś powtarza. Za rok, za dwa, za dziesięć, piérwszy raz gdy napotkam Augusta, w łeb mu strzelę. Noszę pistolet przy sobie, nie rzucę go nigdy, aż nabój dla niego przeznaczony wyleci.	A! mój Boże w najprostszy i najzwyczajniejszy sposób. Trzech najlepszych żołnierzy moich, których Wasza Królewska Mość zna z imienia i miał sposobność ocenić wierność ich dla siebie, trzech tych żołnierzy, mówię, panowie: Athos, Porthos i Aramis, udali się na wycieczkę z pewnym młodym gaskończykiem, poleconym im z rana przeze mnie. Celem wycieczki miało być podobno Saint-Germain, a miejscem spotkania Karmelici bosi. Otóż tę przyjemność spaceru zakłócili im panowie: de Jussac, Cahusac, Bicarat i dwóch innych gwardzistów, którzy nie przyszliby tam pewnie w takiej liczbie, gdyby nie mieli złych zamiarów.	Jeżeli będzie mi trzeba więcej zawiadomię pana, ale nie sądzę, bym zabawił we Francji dłużej niż rok, a przez ten czas nie wydam chyba więcej... zresztą zobaczymy... Na początek racz mi pan przesłać na jutro rano pięćset  tysięcy franków, nie wychodzę z domu do południa, gdyby mnie zresztą nie było, zostawię pokwitowanie memu intendentowi.	Nie gorzej niż pan zmokłam, a po co? Ot, tak mi się podobało. Już nie rąbią?	Podemnie niechaj będzie gotów Chwat cisawy, ten nogi ma takie że i na gołoledzi nie padnie a nie rozedrze się, u niego róg taki że i żelaza mu nie trzeba	Nie traćmy czasu Ty, Harbercie, zajmij się zbieraniem nasion, bo znasz się na nich lepiej od nas. Tymczasem ja z panem Spiletem zapolujemy na świnie i chociaż nie ma Topa, mam nadzieję, że uda nam się schwytać kilka sztuk.	Dajże mi pan spokój! Wolę pojechać do gotowej pracowni, a nie dopiero tworzyć nową, z której bym nie doczekał się owoców i sam zmarniał. Na to trzeba mieć zdolności administracyjne i pedagogiczne, a już bynajmniej nie myśleć o machinach latających...	Uczciwości?... Zgoda, ale uczciwość też bywa różna. Przed wojną, jak kupiec dopuścił weksel do protestu, to mu już ręki nie podawano, a dziś? Kto dziś zważa na to. Taki Olbiński zrobił fikcyjną plajtę, okradł setki ludzi i mnie między innymi, a wszyscy mu się kłaniają, bo ma forsę i jak zechce, to temu i owemu odda. Może pan sam nie wita się z nim najuprzejmiej?	Nie mogę odpowiedzieć, jako żem nigdy takiego pana Cedra na oczy nie uświarczył.	Wściekasz się, co? Gryzie cię widok, że ci już piersi obwisły, żeś już kwoka łażąca tam tylko, gdzie Władek każe, żeś już półklępie, baba to samo. Nikt już nie leci na takie wdzięki...	Nie mogę. Mam rybę, którą muszę oddać w Stors o trzeciej na wielki obiad, a nie ma żartów z tymi klientami i z rybą także.	W życiu wszystko się wyrabia. Dlatego też jestem pewna, że pan nie jest tem, na co zewnętrznie wygląda.	Wszystko, do czego taki człowiek jest zdolny... O, ja nigdy nie mylę się, panno Magdaleno... Romanowicz zupełnie co innego, to profesor nauk przyrodniczych: energiczny, postępowy, no i elegancki... Widziałam go niedawno u Malinowskiej i powiem pani, że przedstawił mi się zupełnie w nowym świetle. On rozumie, czego potrzeba kobietom. O, my musimy dużo zmienić na pensji, a nade wszystko	Słusznie mówisz... rzekł rotmistrz; toż samo zemną. Po co ja będę jechał do domu? Zima ostra i sanna kopna, posiedzę tu, przecie was nie objem... A no, w zimnej izbie o jednem oknie i to z kratami, mieszkać nie myślę... a uczyńże też ład, żebym ja za lada butelczynę nie potrzebował się kłaniać i prosić, powinienem mieć swój zapasik...	Nie wiem Po śmierci matki i tej, która mu była jakoby drugą rodzicielką, został zupełnie sam. Wszystkie ziemie, wsie, zamki i bogactwa zapisał na własność lazaretu. Zarząd jego polecił nam, franciszkanom, a sam poszedł w świat. Jedni powiadają, że wstąpił do rycerzy świętego Łazarza, gdzie przebył hiobową chorobę i doczekał się godności wielkiego mistrza, inni mówią, że został posługaczem przy lazarecie w Zagościńcu.	Nie wywiozą nie tylko Lubicza, ale i skóry własnej. Nie poznaję jednak Kmicica, który jest żołnierz doświadczony. Ani jednej straży!	A mnie to nie, żem to łoni len suszyła za stodołą?	I cóż, panie prefekcie, nie da się zaprzeczyć, że panna Klaudyna Deniseau przepowiedziała ten rychły upadek gabinetu.	Nie uważałem.	To przecież nie ona śpiewa	Z tego, coście się dowiedzieli, konkluduję, że nadzieja nasza ino w zburzeniu murów a wałów... inaczej twierdzy nie dostaniemy.	A niech pan, panie Franku nie zgubi kartki, na której wypisałam wszystko, co trzeba. Leży w walizce na samym wierzchu.	Nie boję się!	Na wszystko jest rada, moi panowie, nie bądźmy niezdary. Wolę ślub cywilny i zaraz go wezmę	Uchowaj Boże! zawołał Dobek; lecz koń i pan znikli z domu. Nie idzie o wierzchowca, ale o tego kto z nim uszedł, bo rodzina nic o nim nie wie...	Może mi pan zechce oszczędzić min mojej rodziny. Dokończymy tańca i odprowadzi mnie pan do stołu. Wolałabym, by po naszym wyglądzie nie domyślano się treści naszej rozmowy.	Proszę dobrodziejów, sam nie wiem. Może dlatego, że ja zawdy modlę się do Najświętszej Panienki, to jakoś łacno mi poszło. Wyrwałem mu to oto młocisko i kropnąłem go raz i dwa, że już jeno zipnął. A ja go jeszcze raz po głowie i powiadam: Naści za moją matkę!	Moi panowie strzeżmy się jak jadowitej bestii człowieka, który, czując rodzącą się miłość do jakiejś kobiety, strzela palcami lub rzuca cygaro mówiąc: „Ba! są jeszcze inne na świecie!”. Ale rząd może użyć tego obywatela w ministerium spraw zagranicznych. Blondet, zwracam twoją uwagę, że ów Godfryd porzucił dyplomację.	Co mam śmieć To pani się zapomina. Tu jest pani tylko urzędniczką, a mnie nie obowiązują żadne specjalne względy wobec każdej urzędniczki, która zostanie kochanką pana Dalcza.	Twój powrót tutaj pobudził naszą miłość własną, wzięliśmy na ambit, zebraliśmy składkę i gotujemy dla ciebie wspaniały bankiet. Dyrektor kolegium i profesorowie będą również; jak się rzeczy zapowiadają, będziemy mieli z pewnością i władze.	Tym większe, proszę księdza, że nie jest dziełem Boga; to ludzie, tylko ludzie do tego doprowadzili.	To też pokój nie jest jego sprawą, ale despoty. On Huniada namówił, wciągnął, zbałamucił, opętał. Wielki wódz dał się omamić.	Drugiego nie ma. Ale ja się przepytam i znajdę.	Pomyślimy, co się da zrobić a jeśli nie znajdziemy jakiejś substancji podobnej do hubki, to...	Dajże spokój, Widzę, do czego zmierzasz. Nie mam żadnej kobity...	Nie do niej.	A w Spychowie. Wywieźliśmy ją ze Zgorzelic nie wiadomo po co.	Czemuż by nie, panie Aronnax?	Za moich czasów nie trzeba było do nich dużo mówić	A jakeś się tam dostał? Wierzą ci? Nie boisz się? Niejednego już położyli partyjni.	Ach, mój Boże Przecież nieposiadanie żony nie wyklucza jeszcze uczuć, które możemy żywić dla kogoś z nami niezwiązanego, uczuć, którymi ten ktoś nam odpowiada.	Tak go to zajmowało wszystko przypatrywał się, unosił!	Tak?	Wiara, powiedziała, we mnie, w matuchnę wa­szą i w to, że tobie się zjawiłam. Niech uwierzą, mówi, że spośród wszystkich ludzi świata, ciebie wy­brałam na mojej łaski pośrednika. Chociażeś biedny dziad krakowski, chociażeś pijus jest i drań.	Tak jest.	Tak, bo skoro tylko stąd wyjdę, opowiem wszystko, opowiem, jakiego gwałtu użyłeś nade mną, jak mnie więziłeś. Ogłoszę o tym pałacu, przeznaczonym dla rozpusty; wysokie zajmujesz stanowisko, milordzie, lecz drżyj! Ponad tobą jest król, ponad królem jest Bóg!	I waszmość to na własne uszy słyszałeś?	Ach, panie Józefie, na kimże można dziś polegać? Najprzyzwoitsi ludzie zawodzą.	Ta ta ta ta, mój chłopcze, dowiesz się, że w handlu trzeba trzymać język za zębami.	Dalej, manifest Wolnej Myśli, komunikat Armii Zbawienia, oświadczenie Teozoficznej Centrali Adyar, list otwarty do Absolutu, a podpisany przez Wspierające się Gminy Chałupników, manifest Związku Właścicieli Karuzel podpisany przez prezesa Bindera, dalej Głos Jednoty Kostnickiej, numer specjalny „Głosów z Tamtego Świata”, „Baptysowskiego Czytelnika” i „Abstynenta”... Człowieku, czytałeś to wszystko?	Administracja cukrowni spłaci pańskie długi i będzie strącać z pensji... No, i z gratyfikacji... Jutro około południa zechce pan zgłosić się do kancelarii zarządu i kasa załatwi z panem rachunki. A teraz dziękuję i do widzenia...	A to się pan pięknie spisał, panie Spilett!	Dziękuję ci, więc to znaczy, że ja źle wychowuję mego syna?	Jego! Skąd ci to mogło przyjść do głowy! Wszakże widuje mnie codziennie i w każdej chwili może do woli ze mną rozmawiać. W jakimże celu miałby ofiarowywać mi w tajemnicy wiersze i kwiaty?	Bo nieobecność pani zbyt długo trwała i zaczynałem już przypuszczać, że panią spotkało co złego.	Jakże oni mogą naradzać się bez nas?	Żyd zwrócił się do Licińskiego	Cie!... a kolana ci się czerwienią przez kieckę niby gęsi spod pierza.	Pan się boi?	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	Czy to jest dobre?	Gwałtu! Biała foka ściga nas! To niesłychane, by foka sama szła do rzeźni!	Ach, zew Południa, zew Południa! Te śpiewy, te barwy i blask powietrza! Czy pamiętacie...	Masz całkowitą słuszność. Co to znaczy być człowiekiem! Zdobyłeś co?	A co cię to obchodzi?	A zatem, podchwycił żywo Poręba, słowo dajesz, i idzie tylko o poczekanie.	Artystka! wzdychając rzekł książę; a czy i po dniu taka piękna?	Boże, za co mnie karzesz!	Chodźmy obejrzeć tego słonia	Co osoba chce? Niech ładna osoba powie?	Co to za niewolnica?	Co znaczy kto? Szwagier Lejzora.	Dobrze, to jest ważna kwestia, choćby z punktu socjalno-psychologicznego.	Dobrze; ile materacy ma pani w łóżku?	Hej, niech go diabli!	Jak to: odzwyczaisz?	No cóż! starzy kamraci! spotkało nas nieszczęście, straciliśmy go...	Panie Janie!...	Przyczynili mi ostatnio tyle kłopotu? Kto ci mówił o ludziach z ambasady?	Weźmiecie mnie z sobą?	Zabroniono nam przelać pańską krew, ekscelencjo.	A idąc za przykładem dawnego wieszcza naszego, Acerna, który nieśmiertelne imię swoje wziął z państwa roślinnego, nazwałem siebie: Convalius Convaliorum.	A pan pistolety za pas!...	A to ty stary!	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Czego?...	Ką čia, kunigėli, da rodyti,	Miski umył?	Musi już wiedzieć.	Mówisz serio?	Niech żyje! Niech żyje!	Oui, mademoiselle.	Pan był paszą z iloma ogonkami?	Skąd wiesz o gościńcu?	Toupinet.	Toż przy waszej łasce, miłościwa pani	W kierunku piękna.	Widział pan?	Windę pan dyrektor każe?
Widzisz, to mnie zabiło, a tyś tymczasem bił się jak wariat za sprawę, która cię nic nie obchodzi.	Nic ci nie wierzę	Naturalny porządek! Oczywiście, w stanie moim nie ma nic nienaturalnego, to nie jest choroba, to zwykły bieg rzeczy! Wszakże wedle was, my kobiety stworzone jesteśmy na to... Och, jakiś ty podły! Jakiś ty podły!	Nic a nic, jest mi tak obojętnym jak najgłupszy i najobrzydliwszy. On, inny, wszystko mi jedno, jak tylko nie ten którego kocham.	Ależ jakto! to było powszechnie znane; nie złą, ale haniebną, hańbiącą. Nie, ale to nie dlatego. Nie umiałam sobie wytłumaczyć swojego uczucia; nie niecierpiałam jej, ale była mi tak obojętna, iż kiedyśmy się dowiedzieli że jest bardzo chora, sam mąż był zdziwiony i rzekł: „Powiedziałby kto, że cię to nic nie obchodzi. Wiecie, dziś wieczór jeszcze proponował mi odwołanie rautu, a ja właśnie chciałam aby się odbył, bo uważałabym to za komedję okazywać zmartwienie, którego nie odczuwam.	A Konradowi nie dadzą Prusacy o złem myśleć Ci niemieccy rycerze których sprowadził tymczasem mu nie wiele pomogą. Braci zakonnej przyszło tylko dwóch i kilkunastu knechtów... ano im się nie wiodło i po drodze i na miejscu... Nim dojechali do Płocka dwu młodych ochotników tak jak stracili, bo ich gdzieś rannych porzucić musieli. Powiadają że się nieopatrznie na łowy wybrali i dzik ich ciął obu...	Na Ewangelję ci przysięgam że nie przeczuwałem wcale, iż wino jest zatrute i że, jak widziałeś, sam miałem go się napić.	Bóg mnie sądzi waćpanu ani twojemu księciu nie będę się usprawiedliwiał, boście mi na sędziów nie stworzeni. A waść, zamiast marudzić, gadaj po prostu, z czymeś przyjechał i jakie książę kondycjekondycja (z łac.)	Nie nadymaj się, żabo Przyznaj się raczej, jakbyś sobie używał, gdyby ci tak pozwolili zamknąć z dziesięciu jednorocznych ochotników. Nie gap się na nas tak głupio, kluczniku Koszar Mariańskich! Zamknąłbyś ich wtedy dwudziestu, ale wypuściłbyś tylko dziesięciu. Jezus Maria, żebym ja był ministrem wojny, nauczyłbym ja was moresu! A czy ty wiesz, że kąt padania równa się kątowi odbicia? O jedno cię tylko proszę: wskaż mi jeden punkt stały we wszechświecie, a dźwignę całą ziemię razem z tobą, pokrako!	A dlaczegóż pan się żeni z Anką? Czemu pan sobie nie wybrał żony z pośród łódzkich Żydówek lub Niemek, co?	Ależ to nie małpa!	Allach! Nie dość ci drogi z Fajumu do Chartumu? Przyszedł czas na odpoczynek.	Coś wam powiem Ino cicho, sza, bo by się gotowe nie udać.	Kazałem ci wyrzucić tego psa, dlaczego nie słuchałeś, co?	Mario, czy nie widzisz, aniele mój, że rzekłem te słowa, aby ci wydrzeć tajemnicę?	Mógł ojciec na tę śmieszną wyprawę wybrać nocny pociąg. Każdy, kto na nas spojrzy, nawet nie ukrywa uśmiechu. Dostaniemy się na języki wszystkich dowcipnisiów i będziemy niezawodnie figurowali w niedzielnym „Kurierze Świątecznym”„Kurier Świąteczny”	Nie odstępuje go na krok To człowiek, na którego spuścić się można, miłościwy panie.	Przecież mama nie pozwala mi się ruszyć z domu! Przecież to mama zabroniła mi nawet rozmawiać z ludźmi! Przecież... jak. kokosz, póki się dobrze nie wyspał i nie podjadł jak się patrzy.	Samo warczenie psa nie wystraszyłoby go tak dalece, żeby wzywał pomocy, zdradzając swą obecność i narażając się, że go schwytają strażnicy. Z jego okrzyków miarkuję, że odbiegł spory kawał od miejsca, z którego pies go spłoszył.	Boga mi, nie!	Bóg święty widzi, że nie łżecie	Chrzest spytał gwałtownie. monopolistyczne przedsiębiorstwo powstałe w wyniku połączenia firm z jednej branży. armatniego. Ani chwili czasu nie mam do stracenia.	Daj mu spokój staruszek ma swoje grymasy. Ile razy staje, widzi coś złego, dziurę lub kamień, a nie chce sobie nóg połamać. Nie wiem, co widział dziś tam pod drzwiami, otworzył je, i nie chciał ruszyć dalej. Widziałeś?	Nie dzieckoż ona! Piastunki jej nie trzeba!	Nie widziałem. Wyszedłem na miasto, a kiedym wrócił, nie zastałem jej. Będzie temu pół godziny.	Nie zrobisz tego d‘Artagnanie	Patrzając tylko w niebo pewno więcej nie widać, a na ziemi? co?	Sądzę, że lepiej pan zrobi, nie przypominając jej tego. To jest teraz pani Swann, żona jegomościa z Jockey clubu, przyjaciela księcia Walii. Jest zresztą jeszcze wspaniała.	Niełatwo byś mnie zrozumiał Przede wszystkim musiałbym ci wyznać, że zatrzymaliście mnie na Quai Voltaire w chwili, gdy miałem się rzucić do Sekwany, i chciałbyś zapewne poznać pobudki mojej śmierci. Ale gdybym dodał, że za pomocą bajecznego niemal przypadku najbardziej poetyczne szczątki materialnego świata streściły się w moich oczach w symbolicznym wykładzie mądrości ludzkiej; podczas gdy w tej chwili resztki wszystkich intelektualnych skarbów, któreśmy splądrowali przy stole, kończą się na tych dwóch kobietach, żywym i oryginalnym wyrazie szaleństwa, i że nasza głęboka obojętność dla ludzi i rzeczy posłużyła za przejście do mocno zabarwionych obrazów dwóch tak zupełnie przeciwnych sobie systemów egzystencji, czy dużo byś zmądrzał? Gdybyś nie był pijany, ujrzałbyś w tym może jedynie traktat filozoficzny.	Mnie się zdaje, żeśmy się już widzieli! Tylko nie mogę sobie przypomnieć, gdzie?	Co się stało, pani? Jesteś blada i wzburzona.	-Książka, Praca, Zabawa, Wiara– Mówiłem ci, mój przyjacielu że takie książki służą do zabawy ludziom nieużytecznym i próżniakom, i tak jest w replice dobrze urządzonej, patrzą przez szparypatrzeć przez szpary	A jednak żyjąż tu ludzie I ot, jakie to zasoby sił wytryskują po tych śmietnikach! A ty, szelmo, wyrzuć z nozdrzy te circenses uliczne! Jak to się chrapy rozedrgały tabunowemu źrebięciu.	A ojciec? Prawda! co on powie na mój wyjazd? Zgodzi się! Musi się zgodzić, był taki dobry dla mnie.	Ale i dla nich nastały ciężkie dni Pewnego dnia Zielony Korsarz wraz ze swoją załogą wypłynął z Tortugi i pożeglował w nieznanym kierunku. Na nieszczęście natknął się na hiszpańską flotę. Po bohaterskiej walce został pojmany i przewieziony do Maracaibo, gdzie powiesił go właśnie Van Gould.	Ależ wyglądasz... niech cię! Z tamtego świata chyba wracasz?	Ani mi się nawet śniło. Dziś odjeżdżam.	Być to może, być może! Ruszajże w swoją drogę, gdzie się podoba, bo ja mam dość o swojej skórze myśleć.	Co ci jest?	Ja, mości księżno? jak na chrzcie świętym diabła, tak wyrzekam się tego biczowania apernuntio.	Moi panowie uwagi o pannie Stefanii radzę zakończyć przed wejściem Michorowskiego, inaczej bowiem w tym gabinecie temperatura może się podnieść do takiej skali, że zostaniemy zwęgleni.	Musimy uzbroić się w cierpliwość. Trzeba liczyć na przypadek.	Oczywiście obiecałem zrobić, co mogłem. Wywiązała się korespondencja i bank wreszcie zgodził się na pewne ustępstwa. Zanim jednak zdążyłem to ojcu donieść, ten otrzymał list, wysłany z banku przed samą konferencją ze mną, a grożący oddaniem sprawy do prokuratora.	On kochał się w tobie?	Otóż, przyjacielu Ned, słuchaj mnie i uważaj. Ryby kościste dzielą się na sześć rzędów. Primo, acanthopterygie, których szczęka górna jest całkowita, ruchoma, a skrzele mają kształt grzebienia; ten rząd obejmuje piętnaście rodzin, to jest trzy czwarte ryb znanych. Typ: okoń zwyczajny.	Przecieżeście przyszli! Ależ to gruba kłoda toczy się za tobą Rupercie	To już lepiej zażądać od ostu, aby rodził róże i od cierni, aby pokryły się czereśniami!	To widzę, że cię jak cierń zakłuła?	Światło słoneczne, czyli materja w najdoskonalszym swym stanie; światło ukazujące się nam na ziemi tylko fenomenalnie, przypadkowo, cząstkowo	A ja mam!	A o czym?	A wie pani, że on najwyraźniej w świecie sunie do pani w koperczaki? To są konkury według wszelkich reguł wiejskich tradycji.	Aha, a interes babki!	Ależ biegłeś paneczku.	Ciekawa rzecz, jakie to może być uczucie mówił Stalky, kiedy brnęli przez kałuże na ścieżce.	Co ja za wilk! Ot, Azja to był wilk!	Co pani rozumie?	Co to znaczy?	Co! co?!...	Co, o czym mówisz?	Cooo?	Cóż dalej?... prędzej!	Cóż pani przełożona?...	Dajcież spokój!	Dostarczę ich z łatwością. Przedewszystkiem twierdzisz pan, że uprowadziłem dziecko. Ale jest to racja połowiczna tylko. Istotnie zabrałem Różę od Montalbon, i to nawet potajemnie i przemocą. Ale miałem do tego pełne prawo.	Gadaj, Jędruś, gadaj!... takim rad, żeście przyjechali, takim wesół, że pił będę na uciechę. Matka, postaw gorzałki!	Ha! Chciałabym zawrzeć pobratymstwo z samym chanem i wszystkich jeńców uwolnić.	Ha! wskórajcie u Krzyżaka, by skargi zaniechał...	Ja ciebie w ŁubniachŁubnie rycerz. My w Łubniach pili razem i hulali. A co twój kniaź porabia?	Jak to?	Jesteś bardzo mizerny	Jesteśmy na ścieżce. Teraz ty, Will, prowadź do twojej „Markizy”. Jak daleko stąd jeszcze do zatoki Szarych Zwisów?	Joasia.	Julku!	Już my minęli miasto.	Kto zleciał? Skąd? Gdzie? Kiedy?	Maciej Maciej...	Marszałek żartuje	Mówisz?	Narzeka, a dobrze je musiał schować.	No... no... a z których stron?	Pan kardynał!	Pan zna Malinowską?...	Panów Mellvill siostrzenica, miss Campbell	Papa umarł! Papa umarł!	Paskudnie, Foxy. Dwadzieścia siedem kijów w sali gimnastycznej w obecności całej szkoły i publiczne wydalenie. „Wino to kpiny, ale wódka niszczy”	Pewnie!	Poza tym niesłychanie zepsutym! Jak śmiesz nawet narzucać swe towarzystwo młodym ludziom o czystych duszach i wzniosłym sposobie myślenia?	Samobójstwo ciągnął Heyst. znaleziono by nas w łodzi martwych, zabitych przez słońce i pragnienie. Tajemnica morza! Ciekaw jestem, kto by nas znalazł. Może Davidson; ale Davidson popłynął na wschód przed dziesięciu dniami. Widziałem go z pomostu, gdy przepływał raz wczesnym rankiem.	Szczęśliwiem trafiła, bo na jakąś uroczystość.	Tak, poprzedniej nocy. Tylko...	Tak.	Tak? Z czego pan wnosi?	Tam na północy jest śnieg pośród sosen... śnieg jest wśród gór. Moja matka była z Kulu. Naści, kup sobie bilet. Poproś go o błogosławieństwo.	Ten, co targa za ogon.	To i cóż! Ja lubię organy u Augustianów, a organista dla mnie niczym!	Towarzysz Garbaty?...	Widzisz jakieś: chociaż?	Wszędzie. Wczoraj u Blumentalów powiedziałeś głośno, że większość naszych fabrykantów to prości złodzieje i oszuści.	Z jedlinowych balów?
Za włóczęgostwo. Ale niesprawiedliwie. Czy jak kto pracy szuka, to włóczęga?... Po prawdzie, to za to, że dokumentów nie miałem. I prosiłem i w sądzie, i na policji, i w więzieniu, żeby mi wystawili jaki dokument. Ale nie chcieli. Mówili, że takiego prawa nie ma. To co mam robić?	Jak to? waści nie dali starostwa za to, coś pod Zbarażem uczynił?	A któż to za mnie zrobi?	Biegajże do karczmy i udawszy jak gdyby nigdy nic, popatrz, czy jest i czym się bawi, a kiedy go nie ma, to się dowiedz, kiedy odjechał, dokąd i jak często tu bywa?	Gdybyś miał tylko wiatrak, to wolałabym wybrać raczej młyn holenderski.	Istotnie Sancho jesteś największym żarłokiem i najciemniejszym człowiekiem pod słońcem. Toćże ten posłaniec jest zaczarowany, to nie lokaj. Zostań z nim, kiedy masz ochotę	Ja ci to pierwszego zaraz dnia powiedziałam	Jakto, pani Molé bywa tam? A, to robota Mémé! Zawsze się tak kończy z temi domami. Pewnego dnia wszyscy zaczynają tam chodzić, i ja, która dla zasady uprawiałam dobrowolną abstynencję, nudzę się wreszcie sama w swoim kącie.	Nic szczególnego. Przybyłem tu na kolację i chciałem mieć towarzystwo. Tyle tylko. Jedzenie, to brzemię ciężkie, możliwe do udźwignięcia tylko w dobrem towarzystwie. Mr. Thauret, czy mogę kazać dać nakrycie także i dla pana?	Tegoby jeszcze brakowało. Byłoby to już szczytem bezczelności!	Wyszedłem z domu i robiłem to, co mi się podobało!	Do stu tysięcy bomb i kartaczy! Co to ma być? Droga do piekła? Będziemy potem wyglądać jak święty Bartłomiejświęty Bartłomiej	To znaczy, że nie mam nikogo aresztować?	Trudnoby panu przyszło, gdyby nie to, że ja sam pomogę. Ale odwróćmy tok rzeczy i zacznijmy od wydania dziecka. Emiljo!	My to stąd dalej trochę siedzimy nie bardzo wiemy, co się u Gopła dzieje... niepokój pono między wami?..	Rodacy walczący pod obcą flagą. Ha! Jeśli myślą, że ich navajas robią na mnie wrażenie, to grubo się mylą.	Tak, nie może się pan ruszyć z domu. Więc dobrze, ja się podejmuję jechać do Paryża (zwróci mi pan koszty podróży, to drobiazg). Pójdę do wierzycieli, pogadam z nimi, ułożę się i wszystko się załatwi kosztem nadwyżki, którą pan dołoży do aktów likwidacji, aby wejść w prawa wierzycieli.	Tak, wszystko jest możliwe a nawet to że prokurator nie umarł. Ksiądz Busoni dobrze zrobił, że cię do mnie przysłał; a pan dobrze zrobiłeś, żeś mi opowiedział swoje życie, bo już cię o nic nie będę posądzał. A co się tyczy Benedetta, którego imię tak nie pasuje do charakteru, nigdy nie starałeś się odszukać jego śladów albo dowiedzieć, co się z nim stało?	Czeka panią jakaś choroba, jakby mózgowa... Ja nie wiem, nie wierzę w to, daję pani słowo honoru. Mówię, co widzę, ale... ale...	Nie, ale to nic nie szkodzi.	Oczywiście, panie profesorze nie może być tu mowy o jakimś procesie karnym. Musi pan być jednak przygotowany na ewentualność, że rodzina śp. Leona Donata lub też towarzystwa asekuracyjne, w których nieboszczyk był ubezpieczony, mogą rościć sobie poważne pretensje finansowe. Radziłbym też panu profesorowi zawczasu porozumieć się co do tych spraw ze swoim adwokatem.	Co miałem na myśli? Myślałem, że sam szatan wysłał pana z tego miasta tchórzy i gadułów, żeby pan się spotkał ze mną tej nocy, której nie zapomnę do samej śmierci.	Powiem ci tedy, panie, przyczynę tej wyprawy. Wiedzcie, że Ryjol był lennym diuka Hoela. Owóż diuk ma córkę, najpiękniejszą ze wszystkich cór królewskich, i hrabia Ryjol chciał ją pojąć za żonę. Ale ojciec wzdragał się oddać dziecko wasalowi; tedy hrabia Ryjol próbował uprowadzić ją siłą. Mnogo ludzi poległo w tej sprzeczce.	Tak Ale ten nieszczęśnik nie ma już w sobie nic ludzkiego!	Więc mama chce, abym ja był po prostu tajnym adiutantem pani Wie mama chyba o zasadniczej sprzeczności syndykatu i partii wojennej, która jest wierną naszemu wodzowi. Oni by chcieli dyplomatycznie opanować Chińczyków i uratować....	Że i w niebie lepiej by jej być nie mogło. Dla jej gładkości wszystkie corda cor, cordis (łac.)	Nie jestem demagogiem i bynajmniej nie staję tu w obronie znachorstwa. Ale tym ostrzej protestować muszę przeciw użytemu przez oskarżenie sposobikowi. Mianowicie zestawiono tu pozornie przypadkowe dwie prawdy: pierwszą, że Antoni Kosiba jest znachorem, i drugą, że znachorzy są szarlatanami operującymi całym arsenałem trików i sztuczek, zaklęć, zamówień, odczyniania uroków i innej blagi. Za pozwoleniem! W tym zestawieniu tkwi perfidia, gdyż jak nam wiadomo z przewodu sądowego, oskarżony nigdy, ani w jednym wypadku nie posługiwał się bluffem.	A toż godziwo, ciągnął dalej, że do domu powróciwszy, dotąd do mnie po błogosławieństwo nie szedłeś? A któż ci dziś bliższy nademnie?	Ależ oczywiście! Służę panom za przeprowadzenie tej transakcji każdą sumą. Nie rozumiem tylko, dlaczego zwracacie się panowie z tą ponętną propozycją wyłącznie do mnie. Zapewniam panów, że dobrych paręset dżentelmenów zapłaciłoby wam za przeprowadzenie jej dowolną kwotę. A może chodzi tu o jakieś nowe hurtowne przedsiębiorstwo, które za określoną opłatą przewozi majętnych ludzi przez kordon? Kapitalnie intratna impreza! Z zamkniętymi oczyma przystępuję do spółki.	Hrabio pan Wokulski ma głos.	Jeżeli pan nie wystrzelisz, postąpisz jak tchórz!	Niezgorzej, wielmożny panie. Siedzi, dziękować Bogu i wielmożnemu panu, w Skierniewicach, ma grunt, najął parobka i tera z niego wielki pan. Za parę lat jeszcze ziemi dokupi, bo stołuje się u niego jeden dróżnik i stróż, i dwa smarownikismarownik	Pan już jest?	A pan tu jeszcze, inżynierze?	A teraz ponieważ jaguar opuścił swoją kryjówkę, nie widzę powodu, przyjaciele, żebyśmy jej nie zajęli na tę noc.	Chyba że się owinie koło skrzydeł jakiego wielkiego Latawca...	Czy tego Thora, o którym jest mowa w Bohaterach Asgardu?	Czy ten rodzaj życia nęci cię jeszcze, Maroto?	Durny paź? Ja wam pokażę durnego pazia! Jeszcze mnie dotąd nie znali!	Dzicy ludzie nie jadają śniadań	Dzieją się rzeczy o, jak sądzę, niezwykłej doniosłości, które zmuszają mnie do natychmiastowego wyjazdu do Paryża. Teraz, panie markizie, proszę darować niedyskretne i obcesowe pytanie: czy masz pan rentę w jakichś papierach państwowych?	Może więc byłoby bezpieczniej, Pencroffie, przeprowadzić „Bonawenturę” z powrotem przed Granitowy Pałac?	Mój Boże! Czego ci mężczyźni nie wygadują! Z pewnością nigdy nie zrozumiem tego, o czym rozprawiacie. Och! Henryku, jestem na ciebie naprawdę rozgniewana. Dlaczego starasz się wpłynąć na naszego miłego pana Doriana Graya, aby opuścił East End? Zapewniam cię, iż byłby dla nas wprost nieoceniony. Jego muzyka podobałaby się na pewno.	Mówią w Londynie: „Nie dotykać siekiery!”. We Francji powinno by się mówić: „Nie dotykać nosa kobiety”...	Nie żeń się nigdy, Dorianie, z kobietą o włosach koloru słomy	Nie. Dlaczego ktoś miałby pragnąć mojej śmierci?	Nie?	Oj! bo wy tak Bartosza nie znacie jak ja.	Panie rektorze! jeśli pan z narażeniem własnego życia ocali życie komuś, co umiera na dyfteryt, a szkoła o tym się dowie	Skandal!... Dyrektorze!... wszyscy widzieli... ani godziny dłużej z nią razem nie będę!	Uriah się ukorzy! Nie zwracajcie państwo uwagi na jego słowa.	Waść zaś najlepiej uczynisz, gdy z nami do pana Czarnieckiego ruszysz, bo w ten sposób prędko się z Bogusławem spotkać możecie	Więc wy tu byli już kiedy?	Wszystko jedno, jeśli nie można z dwiema.	Zabija kula, nie prawo	Znowu tu signorinasignorina (wł.) odezwał się. kobieta zmienną jest; początek arii z III aktu opery Rigoletto (1851).	A większość pańskich towarzyszy niedoli pragnie uniknąć zetknięcia się z policją.	Ale je skądsiś bierze do siebie.	Ale zdołałbyś aż tam dopłynąć?	Ależ...	Byłby nas powystrzelał jak dzikie gęsi na karmkarm dodał Gebhr.	Chcę wprowadzić w wykonanie ostatnią wolę twego ojca.	Co? W tym instytucie moralnie zaniedbanych dzieci? Winszuję!	Dawano już ptakom?	Dokąd jedziemy?	Gdzie ta rzeka? O źródło mądrości, powiedz, gdzie utkwił ów bełt?	I cóż?	I cóż?	I szacunek dla siebie.	Jak ty, Cezarze, na świat cały panujesz i wystarczasz!	Jakim prawem pytasz?	Jestem, panie	Jezus mój, Jantoś!	Jutro tu do nas przyjadą z rewizją i na stryk...	Już ściągnę którego z autem.	Miałeś go, książę, ale za cenę mojej głowy.	Na Boga! co robisz! zakrzyczał jenerał, oszalałeś!	Na górze	Niby dlaczego nieszczęśliwie?...	No?...	O tak, i bardzo piękna.	Ojciec mój tam mieszkał. Matka tam umarła.	Oskarżona bywała u pani?	Ot i dlaczego Kuba nam do pomocy stanie.	Panie hrabio istnieje u Arabów wzruszający zwyczaj: ci, którzy podzielą się chlebem i solą pod jednym dachem, pozostaną na wieki przyjaciółmi.	Pogadaj z nim, a co się będzie należało, zapłacę.	Powiedz, kto cię tak podrapał?	Pyskujesz bele co, boś sie opiła złością! ale twój ciężko odpowie przed Bogiem za Jagusine nieszczęście.	Sama przez się	Tak.	Takie i nasze było zdanie; a ponieważ w domu naszym panuje porządek i rachunki zamykamy co tydzień, przedstawiliśmy mu spis wydatków, lecz na złą chwilę trafiliśmy widocznie, gdyż za pierwszem słowem odesłał nas do wszystkich djabłów; co prawda, grał dnia poprzedniego.	Takie piękne nazwisko! Jedno z najpiękniejszych we Francji!	W części brzegu położonej najbliżej morza.	W domu ci będzie wygodniej A jakże się miewa miss Normann?	Widzę go	Z Bolingbroke! Ja się tam przecież urodziłam!	Zapijmy, weselej odpowiedział Michał.	Łusek?	Śliczne i... z Głębowicz.	Święty zapytał Zbyszko.
Skoro tak, mogę opowiadać. Gdy ten jaszczur wylizywał muszlę, inne patrzyły na to i wychodziły na brzeg. Niektóre też miały muszle w łapkach... to trochę dziwne, że potrafiły je oderwać od tych cliffs takimi dziecinnymi łapkami bez pazurów. Przez chwilę się wstydziły, a potem pozwoliły zabrać sobie z łapek te muszle. Po prawdzie nie we wszystkich muszlach były perły, w niektórych samo paskudztwo, te fałszywe ostrygi i tak dalej, ale te wrzucałem do wody i mówiłem: „To nie, dzieci, to nie jest nic nie warte, tego wam nożem otwierać nie będę”. Lecz jeśli to była muszla perłopława, otwierałem ją i sprawdzałem, czy jest w niej perła. A potem dawałem im te muszle do wylizania. W pewnym momencie siedziało wokół mnie kilkaset tych lizards i patrzyły, jak ja to otwieram. A niektóre same próbowały to robić, starając się rozdziawić muszle leżącymi tam skorupkami. Zdziwiło mnie to, chłopcze. Żadne zwierzę nie umie posługiwać się instruments. Bądź co bądź, zwierzę to tylko część przyrody. Co prawda, w Builtenzorg widziałem małpę, która potrafiła otworzyć nożem taką tin, puszkę z konserwą. Ale małpa to nie jest normalne zwierzę, panie. Tak że mnie to zdziwiło. Tamtej nocy, panie Bondy, znalazłem w tych shells jakichś osiemnaście pereł. Mniejszych i większych, a trzy były wielkości pestki, panie Bondy. Kiedy rano wracałem na statek, mówiłem sobie: „Captain van Toch, to ci się tylko wydawało, sir, byłeś pijany” i tak dalej. Ale po cóż takie gadanie, skoro tutaj, w tej kieszonce miałem tamtych osiemnaście pereł. Yeah.	Jeżeli przyjmiesz tego Marsupina zaklinam, abyś się na słodkie jego słowa wziąć nie dał, ani pokorą nie pozwolił omamić. Szpieg jest... złoczyńca!	Mówi mi to w głębi serca. W jakimś podziemiu to słyszę... Poszedłbym i całował stopy tego, co zawisł. I gdyby tysiące świadków wiarogodnych przysięgły, że to jest ojcobójca, matkobójca, zdjąłbym go z krzyża. Na podstawie tamtego szeptu... Niech idzie w pokoju...	Proszę Jest tak, jak powiedziałem. Nie truje cię już brucyną, ale zwyczajnym narkotykiem. Poznaję alkohol, w którym go rozpuszczono. Gdybyś wypiła to, co ci nalała pani de Villefort, byłabyś zgubiona.	Zkądżebyśmy ich u nas wzięli? odezwał się cicho jeden z szambelanów. W. K. Mość dozwolisz uczynić uwagę, iż u nas dotąd klassy tej nie ma, z którejby się mogli rekrutować artyści. Tam, gdzie średni stan jest już wykształcony, daje on zwykle najcelniejsze talenta scenie. Szlachcic u nas jak nie nawykł być kupcem, tak nie ważyłby się wynijść na scenę, boby jutro przed nim obrusy krajano. Cóż dopiero mówić o kobietach, dla których deski teatralne uważają się za miejsce zatracenia! Gdybyśmy nawet jaką garderobianę znaleźli, ładną, roztropną i niezważającą na przesądy... nie będzie miała wykształcenia, jakiego scena wymaga...	Jesteś dziecinny, to jeszcze twoja jedyna obrona. Tylko nie udawaj przed sobą więcej dziecinnego, niż jesteś. Ona jest szczęśliwa teraz, ale ty nie nasycisz jej serca nie wiem, muszę się przyznać, że jest w tobie coś tajemniczego.	Ależ nie Niech pan się zastanowi. Pan bowiem może to objaśnić, gdyż jest to zjawisko leżące poniżej progu spostrzegania. Zjawisko nie najzupełniej jasne, nieprawdaż?	Tak ci się zdaje ale to niezgorsza świnia, a głupi jak gówno. Już go mam po dziurki w nosie, bo mnie stale szykanuje.	Gdyby też kiedy można, odezwał się, choć na minutę pana z siostrą razem zobaczyć! zawołał. To osobliwsze podobieństwo...	Jest jeszcze kilka słów, ale w miejscu rozdartym przez gałęzie. Trudno odczytać.	Mój kochany, ja dziwię się, że ona tu tak długo siedziała Przecież ta kobieta opuściła rodziców, ażeby darmo nie mieszkać i nie jadać u nich... Z jakiejże więc racji od was miałaby przyjmować dobrodziejstwa? Zresztą	Numer trzydzieści cztery; mówią, że tak się przyzwyczaił do ciemności, że dojrzałby nawet szpilkę w najciemniejszym kącie lochu.	O nie, nie! to znaczy... miałem propozycje na najbliższy sezon, nawet z kilku stron, ale nie odpowiedziałem dotychczas... Nie spieszę się w ogóle...	Widzisz, Jamiszowa?... Dobre to na Krzemień... Między nami, nie znoszę afektacyi, bo to zawsze trąci prowincyą. Niech Jamiszowej Pan Bóg nie pamięta, ile mnie ona namęczyła swoją afektacyą. Kobieta powinna mieć odwagę zestarzeć się	Drogi panie Debray proszę, niech się pan nie zamęcza, słuchając bzdur, jakie chce ci opowiedzieć moja żona, równie dobrze możesz posłuchać ich jutro. Ten wieczór należy jednak do mnie, rezerwuję go dla siebie, a poświęcę go, jeśli mi pozwolisz, na przedyskutowanie z żoną ważnych interesów.	Wiem, księże, o co ci chodzi ale nie może być. Trzeba tego i dla okrucieństw, które oni tam za Dnieprem spełniają, i dla godności naszej, i dla dobra Rzeczypospolitej. Trzeba, aby się dowodnie okazało, iż jest ktoś, co się jeszcze tego watażkiwatażka	„Kamienica” by potrafił, to był porządny bojowiec, ze starych... Nas się już coraz mniej boją. Powiedzmy sobie prawdę: nas się już prawie całkiem nie boją. Nie każdy umie się tak postawić, jak „Sędzia”.	A na wszystkich Jukasów Pernańskich podwójny tygrysie zwalczony rycerzu, Don	Ale cały dwór już wie! Wszyscy na nogach, sądny dzień!.. Nieszczęście.	Co to jest?!	Dobru, nie złu trzeba pomagać. A cóż tu miłość? Czy nie mąci ona równowagi duszy? Czy nie przyćmiewa jasności rozpoznania i nie podszeptuje przebaczenia tam, gdzie surowa bezwzględność jest konieczna? Miłości musi nieuchronnie towarzyszyć jej cień	Gród że to tak mocny? zapytał Mnich.	I nie możecie nic na to zaradzić?	Ja. Do pioruna, ciemno: jeszcze na straż gdzie wpadniemy.	Kto jest ów człek?	Panna Helena jest jeszcze przy Zawiłowskim?...	Skąd wziąć na wykup! tylachna pieniędzy!	Tak, panie	To prawda że system celkowy nie dał tych wszystkich dobrych wyników, na które liczono w trosce o umoralnienie więźniów.	Trochę z tej strony... na samym końcu... tam gdzie ustawiają lampy dla pociągów...	Wiem. Twoja jest lepsza, ale nie umiemy z niej strzelać, a tobie nie damy jej w ręce.	Wokół bezbrzeżne pustynie To straszne! Ani miast, ani wiosek, ciągłe koczownicze życie na wózku!	Nie mogę się widocznie pozbyć bliźniąt Gdziekolwiek się zwrócę, wszędzie stają na mej drodze.	Pewno nie, ale i tak się zobaczymy w tych dniach. Ja cię będę upatrował między pannami jej miłości, a ty zapamiętaj barwę Zborowskich, to mię zawdy znajdziesz wpośród dworzan. Kukłami bawisz się jeszcze?	A, to już był mój fajny kawał! Dałem mu zeca! Wiecie, że on wiecznie rozpływa się nad uczonym Lipsiusem...	Skromny posiłek skromny, a nawet lichy, to prawda; ale królewski, wysoce królewski. Komuż przystoi bardziej żyć podobnie, jeżeli nie królowi, jeżeli nie takiemu jak ja człowiekowi, który z wysokości swojego stanowiska ogarnia, a przynajmniej powinien ogarniać miliony biedaków, widzieć wszystkie ich potrzeby, czuć wszystkie nędze. GrzechO tak! niech mi się w truciznę zamieni pierwszy kąsek, który pożyjępożyć (daw.) sprzeniewierzyć. się jej bezkarnie. PokutaGrzeszę jednak czasami, ale Bóg świadkiem, że mimowolnie. Kiedy niekiedy muszę zamieszać się pomiędzy ludzi, bo zwykle całe zimy pomiędzy nimi przepędzam, dla spraw mojego królestwa, a wówczas rad nierad muszę zastosować się, choć w części, do ich sposobu życia. O! gdybyś wiedział, jak drogo muszę opłacać te wykroczenia; ciężko pokutuję za nie. Pomijam choroby, tortury ciała; ale umysł, serce, dusza, wszystko idzie pod chłostę, myśl gaśnie, serce stygnie, dusza wpada w jakiś dziwny zawrót, opuszcza mnie cała moja królewskość; nieraz jestem już bliski zostania jednym z waszych rozsądnych. Dzięki Bogu, że to wszystko trwa pewny czas tylko; pokuta przemija, jednam się z przyrodą, państwo wraca do posłuszeństwa, i jestem znowu królem, jak byłem. Ale o to mniejsza. Jakże znajdujeszznajdować (daw.)	Chciałabym sprawić przyjemność Arturowi. Pana Brooke’a się nie boję, bo on taki dobry, ale z innymi nie chcę się bawić ani rozmawiać, ani śpiewać. Znajdę sobie zajęcie, żeby nikogo sobą nie kłopotać, a ty, Ludko, się mną zaopiekujesz. Wtedy wybiorę się z wami.	A cielęta się nie witają	A czy opowiadałaś panu o dziewczynce, która nie żebrze? Czy pan wie, że ona ma nową, ładną sukienkę? Może ona też zaginęła, a teraz ją ktoś odnalazł?	Co się stało?	Czyta się naczelnikowa! Imię twojej damy! Nie chcę, żeby była do niej podobna.	Do czasu Gdyż, o ile znam ludzkie serca, wszyscy wojskowi i urzędnicy jego świątobliwości, cała wreszcie arystokracja oburza się samowolą kapłanów. Wszystko musi mieć kres...	Dusza nie umiera a dla nas byłaby to wielka radość wyrwać to boże stworzenie ze stanu zezwierzęcenia.	I dziwię się, że to ludziom sprawia przyjemność...	Jakoże się miewasz, Jaśku, a co tam z Jagienką?	Jeden z żołnierzy z gwardii przybocznej gubernatora Właścicielem tego beretu był Juan Barrero.	Jeszczekjeszczek (gw.) aż. się cała wieś zleci.	Jeżeli nie wszczynaliśmy akcji widomej, to dlatego, że warunki były tego rodzaju, iż uniemożliwiały wszelki społeczny czyn. Lecz w stanie potencjalnym wszystko to leżało w naszych intencjach. Sprawa autonomii bezpośrednio wiąże się z rozstrzygnięciem tej zawikłanej sprawy parobczańskiej, rolnej i w ogóle robotniczej.	Nie drzyj się po próżnicy, słyszymy wszyscy.	Nie wiem nic o nim	Niepodobieństwo go ocucić.	Skaranie z nim boże! Dlategom tylko rad, że mu będę panną Anną przypiekał.	Słowo się rzekło, szepnął de Cerulli, słowo święte, trzymać muszę.	A czy tutaj nikt nie... wejdzie?	A kiedyż panie wstają?	A niemieckie uniwersytety?	A po cóż mam rozmawiać z innymi? Ojciec nazywał mnie zawsze swoją radością, ty nazywasz mnie swoją miłością, obaj zaś nazywaliście mnie swoim dzieckiem.	A w niedzielę chłopaki wyprawiają muzykę u Kłębów, wiecie to?	Aha. Po cóż ją starą zowiecie? Dy młodsza ode mnie o jakie pięć roków.	Ale cóżto tam za dobry interes? Dacie mi robotę przy łuczywie u pana podsędka, czy dziegieć u pana Romualda? hę?	Ale to przecież prawda!	Bo Krzemień ogromnie traci bez tej ozdoby, więc po ślubie zaproponuję ci odprzedaż, naturalnie z odpowiednim zyskiem.	Byle, wiadomo, chrześcijanin Nie powiesz przecie, że pomogłaby Żydu!	Czy znasz pan także pewną kobietę nazwiskiem Róża Mitchel?	Człowieku, jeszcze jak! Słyszałem u nas o takich przypadkach, kiedy to pomogło, i to nawet w najcięższych przypadkach. Przeciw diabłom i im podobnym, wiesz?	Dalej, dalej, nie żałuj sobie.	Do sieni!	Dobra myśl Każcie mi tu sprowadzić fajermistrza.	Fiu... fiu...	Gdybym mógł odejść! ale, niestety, jestem tylko człowiekiem, takim jak wy...	Ja tu piłam odwar wygotowany z kory sosnowej.	Jaka tam obojętność!	Janusiu!	Jego? A to jakim sposobem?	Już nie czas	Kto potrzebuje pieniędzy? Do czego mi były pieniądze potrzebne?	Malheur! malheur!	Miłość niespełniona	Moja matka prosi pana o to.	Mówisz o Luli i Pełskim?	Nawet ja Kwiatów Boże, jakie ich mnóstwo jednak!... Kwia­tów żal dlatego, że więdną;	Nic nie robię, proszę księdza.	Nic nie wiem.	Nicże waćpan nie wymyślisz?	Nie, on nie z Wiednia, tylko z Warszawy.	Nigdzie, nigdzie	No, słowo honoru daję...	O ile ona starczy!	O ile wiem, do tego czasu nie. Walka nazbyt brutalna i przeto dla organizmu kobiecego niebezpieczna.	Och, już to uczyniłem	Odpowiem ci kiedy indziej. Teraz mów mi dalej o dziewczynie.	Osłabienie śmiertelne...	Panie, wracaj do siebie. Poznałem cię, ale będę milczał nie chcąc cię gubić. Puścić cię nie mogę, ale wracaj i niech bogowie ześlą ci ukojenie.	Parol...	Pieniądz	Pod wszystkimi względami.	Posądzam Fürstemberga!	Skoro u niego przebywa...	Zapominasz w zapale, jak kruche szczęście ludzkie.	Zaprosili cię?
Kiedy ojciec zachorował, pan Szwarc pilnował go w ostatnich chwilach, potem to on wynalazł panią Wizberg i... jam mu wiele winna.	A co mu jest?	A więc rzeczą ważną jest udowodnienie mu mojego porwania?	Chwilowo nie może opuścić Londynu; ważniejsze sprawy pochłaniają jego czas i uwagę.	Dlatego nie powinieneś pić Za wiele mówisz... może więcej, aniżelibyś chciał	Któż wie? Może to właśnie zręczna odmowa, odroczenie spełnienia zamiaru wujów.	Może i słyszałam.	N. Panie zagrożona jestem zgonem! Ja tego nie przeżyję! A! umrzéć byłoby niczém, gdybym do grobu poniosła choć to przekonanie, że mi serce wasze zostało... ale... niestety... ludzie chcą mi z życiem wydrzéć razem serce twoje! Pani Cosel jedzie, przybywa do Warszawy... może się już tu znajduje... może już zguba moja została poprzysiężoną, może ty królu przybywasz tylko aby mi oznajmić żem powinna ustąpić szczęśliwéj rywalce...	Owszem przyjmuję to przypuszczenie jako możliwe i trafne, ale wzruszam ramionami na to... Obawia się biskup właśnie tego, co mu najmniej grozi... Współzawodnikiem jego być nie myślę.	Tak - ale z rodu ich pozostał Miłosz, z synem, a co gorzej, dwaj synowie, których matka do dziada na Niemce posłała... dorośli są, przyjdą i upomną się o swe dziedzictwo... Wojna to nie miesiąca jednego, ale lat może wielu; wojna nie z jednym Chwostkiem, ale z Niemcy, którzy w ich obronie staną...	A co ten opryszek zrobił z tamtymi dwoma?	A dokądto, panie Kasprze?	A jakież?	A jakże, i przyrzekł.	A jeżeli padnie koń albo krowa, to kto się zajmuje ich pogrzebem?	Aa! Byłem na Goryczkowej, zmęczony jestem trochę. Tak się podle odzwyczaiłem od żywszego ruchu... Wyjdziemy prawdopodobnie gdzieś wieczorem? Trzeba się przebrać, a tak mi się nie chce!	Albo co?	Ale jesteśmy jeszcze razem Niech dzień jutrzejszy nie mąci nam radości dzisiejszego. Nie mogę znieść myśli, że wyjeżdżam sama... tak jestem zaprzyjaźniona z domem. Ty mi mówisz o samotności! Ja właśnie powinnam wzdychać. Ty zostaniesz tu w gronie starych przyjaciół	Ale wam, coście postarzeli pod zbroją, jużby czas też i odpocząć? rzekł Maciek.	Aniu, tego wieczora będziesz niewątpliwie wyglądała najpiękniej. Na dziesięć wieczorów podczas dziewięciu z łatwością mogę cię zaćmić. Ale dziesiątego rozkwitasz nagle, czymś, co gasi zupełnie mój urok. Jak ty to robisz?	Ano, dobrze... pójdę sam	Bardzo dobrze! Bardzo dobrze! Po kolacji pokażę ci mały szoner zrobiony przeze mnie... ze wszystkimi linami. Taka nauka pójdzie nam gładko.	Byłem, jasny panie.	Cała Łódź jest u nas!	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Chwała Chrystusowi Panu! Gdzie zaś jest?	Co, nassi?	Co?	Czyli stało się coś znacznie gorszego, dla nas dużo bardziej fatalnego i strasznego: dziecko musiało jeszcze żyć, a morderca je uratował.	Do diabła! Dla fortuny trzeciego rzędu to przykry cios	Dobrze! Ale jacy my ludzie wszyscy jesteśmy strasznie biedni!...	Dzień to będzie dla nas pamiętny, mój synu W dniu tym pan Copperfield zaszczycił swą obecnością niskie nasze progi.	E! jeśliś ty się z nim w szable bił, to on teraz leży.	I mnie te okna zupełnie przekonały	I taka elegancka! A on	Ja biorę na siebie bohaterów „Constitutionnela”, sierżanta Mercierasierżant Mercier	Ja nie kłamię.	Ja nie miałem wiary?...	Ja się też stawiłem natychmiast	Ja wyrządziłem?	Jak dotychczas...	Jak wam do upodoby, wasz gront, to i wasza wola! Filipka tu wczoraj podczas waszych rodów zachodziła o ziemniaki.	Jak wolisz.	Jaka pani?	Jakiej świni?	Jup, talerz!	Kiedy to on miał czas przeklinać ciebie? Przecież ciebie tu nie było.	Kobieta, Uroda rzekł	Krupnik	Krzyż Pański z tobą! A cóż będzie! sama jedna! sama jedna!	Ma obowiązki wdzięczności wobec mego ojca	Miał z sobą wasz wychowanek starszego pono człowieka, doświadczonego.	Moja jejmościuniu jak się co ma zepsuć, co chcesz rób nic nie pomoże... A ja tak źle nie myślę o waszym synu, a nasze dziewczęta toż nie takie teraz jak bywały, kiedyto pan młodszy hulał i psuł ludzi.	Myślę, że jest jednak jakaś sprawiedliwość losu...	Na zdrowie.	Najmniej przyjemnym miesiącem w roku jest listopad	Nauczymy my was wieców	Nelly ładnie pisze.	Nie mogę tego powiedzieć Mogę tylko przyrzec, że przejrzę twoją sprawę.	Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.	Nie, nie... bądź spokojny. Dotąd nie żywi jeszcze zamiarów zamążpójścia. A przecież niebawem już nadejdzie chwila, że odda rękę mężczyźnie, takie już jest przeznaczenie kobiety. A zresztą, widzisz, jeżeli taka jest wola boska, to i ona ją odczuje, ta wola bowiem nie prowadzi na manowce tak jak nasza własna, grzeszna wola, zwłaszcza gdy namiętność ją zaślepi.	Nie, to inne beluardy!	Nie. Stara dobra znajoma. Z jej mężem byłem w przyjaźni.	Niechaj i jego djabli wezmą! Niechaj wszystko djabli wezmą!	No o cóż chodzi?	No pewno a któż to robi dojazd od folwarku? Żeby goście koło chlewów musieli przejeżdżać?	No, no! powoli Masz na to dowody?	Oddam się w zupełności memu słownikowi i tej wielkiej osłodzie mego życia, Annie!	Ot i to poznam że kupione na jarmarku w miasteczku, bo to robota nie tutejsza, tylko bednarza, co wozi furami na targ, het! od Piątkówki aż...	Ot, jedna z historyjek, które mi obmierziły czytanie dzienników, pełnych tego zawsze.	Pani to chyba jest święta	Państwami kieruje żołądek i jego wymagania	Pewno, że się dziwię! Ale panicz taki do swej mamusi podobny, że mi się na płacz zbierało.	Po prostu dlatego, że nie mogłam się na to zdecydować. Zawsze mi jest trudno powziąć jakąś decyzję. Wadą moją jest niezdecydowanie. Gdy postanawiam coś uczynić, czuję zarazem, że inna droga postępowania byłaby właściwsza. Jest to wielkie nieszczęście, ale taką się urodziłam i nie ma sensu ganić mnie za to, jak to niektórzy czynią. Dlatego nie mogłam się zdecydować podejść do was i rozmawiać z wami, choć tego bardzo pragnęłam.	Poszła wontwont	Potrafię wymusić... Myśl, odskrobana spod obywatelskiej lawy frazesów, spod pedregalepedregale pot. nazwa Quararibea funebris, rosnącego w Meksyku drzewa, którego suszonych kwiatów używa się jako ostrej przyprawy do tradycyjnego napoju czekoladowo-kukurydzianego., a wyczuloną jak noworodka z galaretki ciało... dziejową rolę.	Powtarzam ci, wsunąłem ją na całą długość mego ramienia i parasola Beetle’a. To by było mniej więcej około sześciu stóp. Leży w samym środku tej wielkiej sypialni Kinga o dziesięciu łóżkach. Pierwszorzędna pozycja centralna	Prawda jest! Mówił mi o tym pan Zagłoba	Przyszedłem po was abyście szli za mną	Składam na was odpowiedzialność Ten człowiek umiera. Składam na was...	Spróbujmy	Sumaišiau turbūt pundelius gazietųgazieta (lenk.)	Sądzę że ona zna je równie dobrze tak pan jej.	Słyszałem ci ja o nim, że taki jest a po prawdzie, to i cały tu naród uporczywy jako mało który. Cudzego zdania wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr dmuchał.	Słyszałeś?! Nie doprowadzaj me do złości przy świętej niedzieli...	Tak jest, panie dyrektorze, dziś rano razem z panią prezesową. Pan prezes niezmiernie się ucieszył powrotem syna.	Tak.	Tak.	To bardzo przykre. Rzecz nabierze rozgłosu i w każdym bądź razie nie widzę, co byśmy z Jackiem mogli na tym zyskać.	To ja zaczekam.	To niby jak? Ja wzienamwzienam (gw.)	To przyjdzie delegacja posłów przeprosić waszą królewską mość.	To samo mógł powiedzieć wół do Arystotelesa	Trzeba podważyć łopatą, a potem sztabą żelazną	Tych, którzy pod Łowiczem ramię w ramię z Frankami prali wroga na kwaśne jabłko!	Tyle się dowiedziałem Zdaje mi się, że to jest właśnie ten „numer drugi”, którego szukamy.	Wnioskowanie całkiem słuszne, chociaż nie przyznaję faktów.	Właściwie przyjechałem z wizytą do pani Ostrowskiej i sądzę, że przyjęłaby mnie, gdyby jej dano mój bilet. Ale ten zwyczaj, jak widzę, nie jest tu jeszcze w użyciu.	Zaiste mądrze powiedziane. Zaczynaj tedy.	Zrobił pan źle, bardzo źle. Pan wie, że ja nie mogę narażać się, że mnie nie wolno... Uderzył pan trupa.
A któż by, proszę pani? Pan Julian Ksiądz proboszcz nie mógł go przekonać; ksiądz proboszcz uważa, że nie powinien odtrącać uczciwej dziewczyny dlatego tylko, że była pokojówką. Toć ostatecznie ojciec pana Juliana jest drwalem, a on sam jak zarabiał na życie, nim się dostał do jaśnie państwa?	Bo ja wiem, co będzie? Mnie widzi się jednak, że gdyby przyszedł, to ruszać nie zechce tych zapaśników. Mecz zgrywa się wielki, ażeby nic z niego wyszło wśród boleści, aby urosło, dojrzało i skrzepło, a potem już na świat i do ludzkich mózgów wlazłszy układnie, na stale osiadło. Zamiar jest cenny, by religia jedna i nowoczesna opanowała dwa ludzi miliardy, lądy i morza, półwyspy, wysepki, przepaście, powietrza, języki i serca. Sił ludzkich i myśli najwyższe napięcie, by nicość osiągnąć i w niej się rozgościć. Taka jest mądrość i dzięki atletom, wprost pierwszorzędnym, dziś ona zwycięża...	Nie zniżę się nigdy do tego, aby mówić o swojej odwadze to nikczemność. Niechaj świat sądzi z czynów. Ale ty nie masz pojęcia, jaki jestem do ciebie przywiązany i jakim szczęśliwy, że mogę się pożegnać z tobą przed tym okrutnym rozstaniem.	I ja wiem, że szedłeś na śmierć i idziesz i pewnie, że cię tam kiedyś powieszą... Ot, widzisz, powiedziałem głupstwo. Takich rzeczy się nie mówi, ale stało się. Chciałem powiedzieć, że wszystko u was można zrozumieć, ale za nadto wy już szafujecie tą krwią, że życie że dojrzałość warunków nie dała wam jeszcze tego prawa. Mówię poważnie, nie chcą cię urazić... I powiem ci otwarcie, bo z tobą inaczej nie chcę i nie mogę. Jak widzę ciebie, jadącego w ten dziewiczy kraj z twoimi złowrogimi pakunkami, tu, gdzie jeszcze tak mało wiedzą i tak nic nie rozumieją... Ot, taka cicha wioska. Patrzaj...	A dobrze, ale za to ty kłaniaj się ode mnie pannie Rózi i powiedz Müllerowi także ode mnie, że jest błazen.	Ani jeden z naszych Pathanów nie wierzył, aby to mogło być tylko szczęście Przysięgali, że Stalky powinien się był urodzić Pathanem	Nie może być! To on tu jest?	Co? Pamiętacie i tę czapkę, Janie? Otóż powiem wam, że ojciec mój, leżąc na łożu śmierci, kazał przynieść czapkę i laskę i dał Erykowi jedno i drugie. „Mógłbym ci dać coś innego co ma większą wartość pieniężną, ale daję ci to, o czym każdy wie, żem używał sam, albowiem będzie ci to zaszczytem i da świadectwo wobec wszystkich, żeś był dla mnie dobry!”	Panowie, biorę was za świadków, że przeciwko woli mojej i gwałtem zmuszony jestem lwy wypuścić, i przestrzegam tego pana raz jeszcze, że wielkie stąd wyniknąć może nieszczęście, i że ja na stratę kosztów jestem narażony; przestrzegam również panów, abyście się schronili, nim klatki otworzę, bo mnie lwy nic nie zrobią.	Moje drogie dziecko będziesz miał swoich sto abonamentów, nie będą kosztowały dyrekcję ani grosza, już je umieszczono, narzucono je chórom, orkiestrze i baletowi. Twój dzienniczek jest tak zabawny, że nikt nie będzie się skarżył. Będziesz miał lożę. Oto za pierwszy kwartał Zatem nie pastw się już nade mną!	Nawet cienia, panie Janku. I niech pan o to nie żywi do mnie żalu.	Do księdza Biskupa przybyłem od mojego pana Ano nie mam szczęścia, bo mi już zwiastowali że Pasterza nie zastałem i nie powróci rychło, ja też tu pomodliwszy się tylko relikwiom świętym magdeburgskim... nazad jadę.	Tak, niegdyś miałam i ja chwile szczęścia. Wstałam i ja z domu moich rodziców jak kwiat. Byłam człowiekiem dla samego siebie istniejącym, jak kwiat. Łukasz dostrzegł mię i ułamał, ażeby nosić przy piersi, pókim mu pachniała. Później spostrzegł, że dosyć. Wszyscy, kogo kochałam, pomarli. Rodzice, brat. Zostałam sama z nim. Gdy mię chciał rzucić na ziemię, broniłam się zapamiętale. Pani to zresztą musi wiedzieć lepiej ode mnie, bo nie byłam w stanie wszystkiego złego zapamiętać, którem, z podziwieniem ludzi, tworzyła. Dopiero później przypomniałam sobie. Musiał pani mówić, bo lubi o mnie mówić źle, jak najgorzej. A pani przecież była teraz najbliższą jego sercu... Nowym jego kwiatem...	Nie zwlekaj zatem, tylko mnie zabij, bo jeśli bym ci przypadkiem uciekł, to już od jutra zacznę cię znowu ścigać.	Bez zapłaty nikomu nie dadzą, a ci powtarzam, że ani denaradenar	Przekonacie się, mój, Szwejku, że nudzić się nie będziecie	Nie potrafię tego wytłumaczyć, pani, ale bałbym się, widząc cię na pokładzie „Błyskawicy”. To przeczucie wiszącego nade mną nieszczęścia, którego nie potrafię nazwać, bez końca mnie dręczy. Zadałaś mi pytanie, a ja zamiast się ucieszyć, poczułem ukłucie w sercu. Spójrz na mnie! Czy nie zbladłem bardziej niż zazwyczaj?	Ale nie opuścisz mnie, nie zostawisz samego, przyjdziesz do mnie lub pozwolisz, abym ja przyszedł do ciebie. Uciekniemy razem, a jeżeli nie będziemy mogli uciec, możemy rozmawiać, ty o tych, których kochasz, a ja o moich ukochanych. Kogoś pewnie kochasz?	Dobrze tak staremu panoszy! Jeść nie ma co, a swój szczyt tak nosi jakby złotym był i ludzi drugich niema za Boże stworzenia. Przekonają się wszyscy co zacz jest, kiedy od niego własne dziecko ucieka...	Posłuchajcie Jeśli za parę dni spotkacie jakiś statek rybacki lub inny, który by płynął w tę stronę, polećcie mnie załodze; zapłacę im dwadzieścia pięć piastrów za odwiezienie mnie do Livorno. Jeżeli nie spotkacie nikogo, wrócicie sami.	Że mu pozwoliłaś odwiedzić żonę.	Wieprzu sprośny! Nie będziesz teraz już zapładniał naszych dziewcząt!	Wracajcie tylko sami, cali i zdrowi! a już gościńca od was nie zażądamy.	Zaraz, mój kawalerze. Jeszcze nie ma dziewiątej. Muszę podlać kwiaty, zanim słońce zacznie przygrzewać.	Zresztą zobaczymy Jestem bardzo ciekawy, co powie pan Cyrus o naszym dzikusie. Popłynęliśmy po człowieka, a przywozimy potwora! Ha, każdy robi, co może!	Wiem, miłościwy królu, Babinicz! Jeśli żyw wyjdzie, będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.	Aha, powietrze jest, ale „Kuriera”„Kurier”	Ale kto pan jesteś. Nazwisko pańskie!	Ale my nie potrzebujemy zwrotu! My potrzebujemy towar!	Ale nie Wokulski.	Bawiliśmy się już w to dosyć często.	Cenić je? Ależ ja ubóstwiam je, Bazyli. Ono jest częścią mnie samego. Ja to czuję.	Mówił to i nieboszczyk dziaduś... Szczęście, żeś waćpan nie zginął.	Nie będę Grzesikiewiczową! Kiedy może sobie wziąć inną, niech sobie bierze...	Nie ma żadnej pomyłki. Oto rozkaz aresztowania.	O! czegóż? był Eljasz zemną... Nic mi nie jest... Która godzina?	To mi już wszystko jedno, byle rezultat był dobry.	Nieprawda! Ja to Kmicica w Akteona zmienię i na śmierć zaszczuję. Na dwóch polach jużem go zbił na głowę, a przyjdzie między nami jeszcze do sprawy!	Można będzie posłać za nimi cały regiment, wreszcie pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna rzecz, jeżeli Podlasie za pieniądze tego regalistyregalista	Oczywiście, panie, bo też to właściwe znaczenie tych wyrazów.	Po co ty jego wołasz? On ma język urżnięty.	Juści, to ziemi pewnie ugryzie! A jak to przezimujemy?	To ci dopiero! Oto pierwszy człowiek, jakiego słyszę, który szczerze i odważnie głosi egoizm. To bardzo pięknie! Brawo, panie hrabio!	Masz, dziecko, nie kłóćmy się o szkatułkę. Bierzże A ty, Nanon, leć po doktora Bergerin.	Nie znasz się na polityce, kawalerze	O!... szczęście takie wydaje mi się niemożliwe i boję się, aby, jak sen, nie znikło, pragnę je jaknajprędzej w rzeczywistość zamienić!	Tak, jest.	Ależ to samobójstwo podobne życie! I co kieliszków potłuczonych! Co za zniszczenie! Przedpokój wygląda strasznie...	Będą, a tymczasem jest coś więcej, kredyt...	Chłopy, zaśpiewajcież coś! A może chcecie, żebym was nauczył nowej piosenki? Śpiewajcie więc za mną!	Czy nie zechciałbyś mi dać jej fotografię?	Gdyby Piotruś tu był, to byłby z nami!	Inni powyjeżdżali i nie wiem, gdzie są.	My nie naciągamy oto nasza konstytucja.	Nie przerachuj się Wilczek? Ja panu dobrze życzę.	Nie widzę, co masz w ręku	Nie...	O to mi właśnie chodziło	Ostatnie nowiny dnia, wiadomości polityczne, artykuły o ludziach sławnych. A może znacie jaką sławę?	Puść ich, niech sobie idą do diabła!	Tylko mnie nie ucz. Byle przyszedł. Piąte piętro?	Widzi pan tę wyspę?	Więc owo więzienie i... te wszystkie sprawy nie są wymysłem?	Zdaje się żem już o tem mówił W. K. Mości?	Tak jest. Tak było i tak zawsze będzie!	I o tym wiem, co czujesz, bom przeżyła życie i także byłam zakochaną dziewczyną.	Muszę. Abym tylko zdążyła na pociąg.	Panie komendancie! Wedle rozkazu, tamci wyłapani.	Patrzę, panie kapitanie.	Przecież widzisz.	Szkuner... Syberia! Tak się właściwie powinno wymawiać, moja Celio! Zajrzyjmy znów tutaj!	Tak, koń...	Wiem o tem; lecz możesz umieścić mnie gdziekolwiek na prowincji, u jakiej znajomej damy: w swoich stronach rodzinnych, naprzykład...	Ach, i takie serce!	Boże, zachowaj panią!...	Choćby ze dwie karty i piór.	Co się stało, mój chłopcze?	Czy zrobił pani kto przykrość?...	Daję Australię z kangurem. Albo trzy Luksemburgi.	Dawaj!	Ech, jeżeli będziemy jechali w ten sposób, zrobimy czternaście mil w dwa tygodnie!	Hm. Masz takie uczucie, jakbyś chciała zrzucić jedzenie?	Idź, najdroższa, a gdzie się znów spotkamy?	Jaka uczona!	Kur norėsi, vaikeli, kur norėsi! Tokia kelionė, per jūras-marias į svetimą šalį! Bet jei tėvelis būtinai norės, ką gi padarysi!	Masz	Mocno chora? doprawdy chora?	Nadzwyczajny dodatek! Smutny król się zbroi!	Niewątpliwie.	No, wynoście się, dzieci.	Precz z nim!	Przypomina sobie pani pierwszy dzień kiedy pani była miła dla mnie?	Tego rodzaju zapytania są wzbronione, mościa panno Maroto!	Toć ona pochowana aż w FrederycyiFrederycyja	Wolałby prostego żołnierza	Zaraz zobaczymy	Zauważcie, panowie	Zawołać policji!	Zostaw mnie, nakazuję ci.	Złoto, złoto same nowiuteńkie dukaty.
Biegamy do mety, żeby się przekonać, który jest najszybszy.	Panie trzeba, żeby się to już raz skończyło. Chcę wiedzieć, jak się rzecz ma w istocie. Pański Nemo oddala się od lądów i zmierza na północ. Ale oświadczam panu, że wystarcza mi już biegun południowy i nie pójdę z nim do bieguna północnego.	Ot, chciałbym, by tu przyszedł mój wspólnik Przyłożył usta do mego ucha. biorący rzeczy nie tak, jak należy, a jakiż tego rezultat? Rozumie się, zły! Kłótnie, swary, w końcu jakiś łeb zostaje rozbity. Taki gatunek ludzi najlepiej przedstawia się pod postacią trupów. Chodziły wieści, że łódź okrętu Wolverine ujrzała go klęczącego na wybrzeżu, nagiego jak go Bóg stworzył i śpiewającego jakieś psalmy; śnieg prószył wówczas. Gdy łódź się zbliżyła na długość wiosła i uniesiono jak najprędzej, noc zapadała, burza groziła, z okrętu co pięć minut strzelano na odwrót. Po trzech tygodniach ani byś odgadł, że miał taką przygodę. Nie zwracał najmniejszej uwagi na to, co ludzie gadali, zaciął usta i pozwolił im krzyczeć. Martwił się, że stracił grube pieniądze w tej katastrofie, a cóż go mogły obchodzić przezwiska dawane mu przez ludzi? Ot, taki człowiek jest mi potrzebny! Ma trochę pieniędzy, więc dopuściłem go do spółki. Grzechem byłoby odrzucać taką osobliwość, a poza tym	Yeah, same dziury od tego harpuna. Tak to wygląda, panie Bondy. Dopiero wówczas zawarłem z tymi tapa-boys... coś jakby umowę. To znaczy, dałem im słowo, że jeśli przyniosą mi muszle perłopławów, dam im za nie harpuny i noże, żeby się mogły bronić, see? To jest uczciwy business, panie Bondy. Co tu dużo gadać, człowiek powinien być uczciwy również wobec zwierząt. Dałem im też jakieś drewno. I dwie żelazne wheelbarrows...	Bo to widzisz doktor Strong uchylił się od nauczycielskiego zawodu, przeniósł się do Londynu i pytał ojca, czyby mu nie mógł nastręczyć sekretarza. Sądzę, że miło by mu było obowiązki te powierzyć ulubionemu niegdyś uczniowi, a i tobie także...	A pono pierwszy do obrony to ano chłop Hanki... cieka się on za Jagną kiej ten pies...	A nie trzeba. I tak za gościnność chciałbym się wypłacić. Dobrzy to ludzie.	Która aktorka filmowa najbardziej się panu podoba?	Mój kot ulubiony gdzieś zniknął, gdzieś przepadł. Stroskany właściciel o księcia się pyta.	Pani wie, jak trzeba być ubraną? czarna suknia i na głowie czarna koronka. Trochę się staro w tem wygląda, ale to nieodzowne.	Rozumie się	Szukam ciebie, Agnes Musisz dziś zastąpić mnie przy siostrze Beacie; przysłuchiwać się będziesz nieszporom z jej celi.	Teraz jedz, a potem idź spać! Ciotka Deta zostawiła dla ciebie zawiniątko, są tam koszule i inne drobiazgi. Znajdziesz je w razie potrzeby w szafie. Ja się zajmę kozami. Dobranoc!	Toć ci ojciec nasz zawsze mówi, módl się zbywając się natręta.	Tak! Zauważyłem to i ja. To dziwne! DziewictwoWestalka! Jest coś boskiego w każdej westalce, a Rubria jest bardzo piękna.	No ci tubylcy na wyspie. Oni wierzą w to, że te tapa-boys są diabłami, i strasznie się ich boją. A kiedy widzieli, że ja z tymi diabłami rozmawiam, chcieli mnie autentycznie zabić. Całymi nocami walili w takie dzwony, żeby odegnać te diabły od swojego kampungu. Okropny hałas robili. A potem co rano chcieli, żebym im za to dzwonienie płacił. Za tę pracę, którą w to włożyli. Szkoda gadać, ci Batakowie są strasznymi złodziejami. Ale z tymi tapa-boys, z tymi jaszczurami można by zrobić uczciwy biznes. Bardzo dobry interes, panie Bondy.	Cicho, Żydy, niechaj sam rabin szczeka Jak będziecie tak razem pytać i krzyczeć, to się niczego nie dowiecie. Przyszedł dla was dekret, Marku, i kwita? Pomału bestia lazła, ale przecie wylazła, ale nie sama, tylkom ja jej trochę dopomóc musiał.	Ja dzisiaj zobaczę, czy boisz się śmierci, czy nie.	Nie potrzebujesz się waść w dalszą podróż puszczać.	Nie zapieram! lecz przypatrzże się światu i powiedz mi co lepszego, czy sługi Boże panami waszemi, czy sługi namiętności własnych??	Ostrożnie, bo go zepsujesz Siedmiu oblubieńców miała Sara, siedmiu śmiercią pomarło, lecz ten jej się dostał, który ją miłością bożą i czystą pokochał.	Pan pierwszy się do mnie odezwał Pan znał moje nazwisko. Gdzie panowie słyszeli o mnie	Panie Mérimée, dlaczego podobają się panu dzieła Brantôme’aBrantôme, właśc. Pierre de Bourdeille (1540–1614)	Przepraszam, ale tak mi się kręci w głowie... ja już...	Skądże się tu wzięłaś, Beryl?	Tato zadowolony... dlatego nam się udało Tata chowa moje zapasowe ubranie, bo mówi, że jestem niedbały.	Przecie to jest przerażające!	Tak, w takim razie musi się pan pośpieszyć, panie majstrze... Ja dziś wieczorem nie pójdę już do młyna.	Jest? Chwałaż Bogu i za to Już my ją stamtąd dobędziemy.	Kto to jest ten pan?	Wilki morskie! Pokażmy tym Indianom, że wcale się ich nie boimy. Naprzód!	Z Zychem jest wygnać.. Gdyby nie to, byłbym ci dawno żebra połomiłpołomił	Żem sierotą przygarniętym przez litość czy z wielkiego żalu po stracie prawdziwego syna, gdy dziadek z bólu rozum stracił. A mówił także innym razem, że mama wcale nie umarła, ale w zamknięciu jakimś żyje za karę, chora czy ze wstydu. A prawda to, że Bolko, wuj, nie zginął wcale, ale w niewolę wzięty błądzi po świecie i stąd ta złość, z jaką dziadek pamiątki po nim spalić kazał i syna przybrał w jego miejsce, tam­temu na złość i rodzinie? A prawda jeszcze to, żem ja, syn przybrany, z pozoru tylko jest sierotą od józefitów z naprzeciwka do domu dziadkowego wziętą, a naprawdę jestem synem dziadka z innej babki	Tak, bo moja matka nie tylko jest panem zaciekawiona, ale jest wyraźnie zainteresowana. Gdy jesteśmy sami, rozmawiamy wyłącznie o panu.	To mnie rzeczywiście cieszy. Podobno w domu mówiłam tak, ale myślę, że mnie tym tylko drażniono. Nie chcę mieć akcentu amerykańskiego. Nie mogę co prawda powiedzieć ani słowa przeciwko jankesom, panno Shirley. Są oni rzeczywiście cywilizowani. Ale kochana Wyspa Księcia Edwarda jest mi zawsze droższa.	Jest to, albo raczej był to człowiek! To wszystko, co możemy o nim powiedzieć, Cyrusie.	Małżeństwo, Henryku, nie jest rzeczą, na którą by można sobie pozwalać od czasu do czasu.	I właśnie do wiedeńskich. Nie wiem dlaczego, bo przecie uczyłeś się wcale nie w Austrii, lecz w Belgii i w Szwajcarii. Gdzie Rzym, gdzie Krym... Tylko że, oczywiście, wiedenki...	Ja, rebe, przeciw niej nic nie mam, ale mnie serce do niej nie ciągnie. I ona także, rebe, nie chce mię... Ja, przechodząc koło waszych okien, słyszałem raz, jak ona płakała i skarżyła się, że ją chcą za prostego, ciemnego Żyda wydać. Nu! To prawda! Ja prosty, nieedukowany Żyd... ale jej edukacja mnie także nie w guście... Po co na nią i na mnie łańcuchy nakładać?... My już nie dzieci i wiemy, czego żąda dusza nasza, a czego nie żąda...	Rzekliście Henryk był pobożnym i świętym, dlatego słów zgody usłuchał, a Plwacz nim nie jest... a Światopełk zdrajca, wie że zgody z nim być nie może!!	Och! Panno Mary! Nie trzeba było tego robić, nie trzeba było! To mi może tyle złego narobić! Przecież nigdy panience nic o nim nie mówiłam, a jednak dużo złego może mi to narobić. Stracę miejsce i co matka ze mną pocznie!	Dajmy spokój temu. Kundel! Niech tutaj przyjdzie Hamer. Co to, za pięć minut mam brać pigułki, a tego błazna nie ma jeszcze. Pan znasz wczorajsze nowiny?	Poszedłbyś spać, Penn! Nie masz powołania do spełniania obowiązków chłopca okrętowego. Przynieś no wiadro, Harvey’u. Aha! Penn! Zanim pójdziesz lulu, rzuć to wszystko do beczki. Czy wytrzymasz jeszcze bez snu tę chwilę?	To z jakiegoś romansu ordynarnego pisarza zjełczały pomysł. A gdybym ja tak o tym pańskim pomyśle zechciała powiedzieć komuś na zewnątrz, przypuśćmy: pierwszemu z brzegu komisarzowi policji?	Zaprawdę i ja tak trzymam. Ciału żaden lekarz nie poradzi, gdy dusza choruje i radaby uciec z niego. Wszak ci to męczennik!	Oho! Abo to tylko w tej szafie? I abo to tylko w tej komorze? Ja na każdym sztokusztok (niem. Stock)	Więc po co mówić o tak nieprzyjemnych rzeczach! Panna Betsey siedzi pewnie zamknięta w swym wiejskim domku nad morzem i pozostanie tam zawsze. W każdym razie na pewno nie odwiedzi już nas nigdy.	Na rok. To twego męża będzie dużo kosztowało.	Nie wiem, pani. To sprawa uczuć osobistych	Co zaś do mnie powiedziałem od razu i stanowczo „za granicą”, biorąc na siebie całą za to odpowiedzialność.	I ja tego chciałem, bo jak Bóg na niebie, jeżeli zrobi ci co złego, zabiję go.	To i dobrze.	To ja	To moja broń!	Więc tedy co robić? Bo coś trza przecie zrobić. Ja licha dziewczyna i jeszcze we więzieniu, co ja poradzę? Wacpani takoż jeno białogłowa. Tu trza nam człeka łebskiego i przywiązałegoprzywiązały (daw.)	Zdążę jeszczech, a krzyknij no na chłopaków, by rychlej wyskrobali koryto i przywlekli je na ganek. Jagustynka przyjdzie, to niechby pomyła cebrzyki, beczki też trza wynieść z komory i zatoczyć do stawu, niech odmiękną; jeno nie zabacz kamieni nakłaść, by ich woda nie wzięła. Dzieci nie budź, niech se śpią robaki, przestroniej będzie...	I ja tak myślę Tacy jak on długo nie żyją.	O! nie zabijaj mnie! łaski, łaski, panie oficerze! wszystko panu opowiem!...	Co nie ma być?... będzie! Wszystko będzie dobrze	Czemuż go już nie oddadzą do Bonifratrów? spytał chmurno biskup.	Gdzie pani robiła wyprawę, tutaj czy za granicą?	Jak widzi wasza królewska mość, rozkaz może być spełniony dopiero za trzy tygodnie.	No, jemu już nie zapiszę recepty na miłość Stary kapcanieje...	Oto powiecie, że ten pątnik, który przyjechał ze mną, przywiózł wam okup, my zaś odjedziem stąd ze szlachetnym panem de Bergow i z jeńcami.	Powiedz mi wszystko, czy teraz są w modzie marynowane cytryny? Dawniej była modna guma na piłki?	Na galery! A po co wam na galery? Allach kerimAllach Kerim	Nie dziadusiu! nie! ja wiem co potrzeba: pójdę do roboty, bo z niéj żyję, a łzy schowam na niedzielę.	A nie robiłaś nic?	Alboż go posiadasz?	Kto? kto?	Mów prawdę! Nie ty kradłaś, nie ty przechowujesz. Mnie prawdy nie powiesz, toś teraz taka, Żydowico niewierna!	Och, tak, jestem twoją Pauliną... A co?	Owszem, wyraźnie powiedziała. Wszystko już zaplanowane. Wracamy przez Tanę, przez morze.	Po prawdzie nie jestem ci wcalenie jestem ci wcale	Tak, ale tymczasem „Faraon” został bez kapitana.	Twoje! Twoje, którego chyba ja jedna nie zapomniałam. Edmundzie, nie przychodzi do ciebie pani de Morcerf, ale Mercedes.	A co, dobrodzieju?	Ale ci mnie ostatnim razem ta Mary huknęła przez łeb!	Ależ od Przylądka Szponu do Granitowego Pałacu trzeba liczyć jeszcze co najmniej dziesięć mil	Chodźże pan zobaczyć	Coście panowie najlepszego zrobili w tym tygodniku!	Czy być może?	Cóż nim zowiecie?	Dobrze, mój przyjacielu. A wiesz ty, który pokoik zajmuje pan Harry Drake?	Drzemią jeszcze.	I cóż?	Ja...	Józef Domaszko.	Kiedyś Bohuna widział?	Którędy przechodzić będzie?	Lepiej przed samym wyjazdem.	Ludzki pan!...	Mógłbym przysiąc.	Mówiłem? Tom dobrze mówił! Każdy Turczyn rozbójnik	Niewiem sam jeszcze..	Oto masz...	Słyszę Z Bogiem!	Trzeba przynajmniej, dla mego honoru, aby wyglądało, iż pani była dzielnie atakowana	Z panem, z Dominikiem.	Z panną Borzobohatą-Krasieńską.
O! wszakżeś wówczas był biedniejszym, gdyś opuszczał dom rodzicielski! Wtenczas nie umiałeś tak grać, jak dzisiaj, a jednak ta wycieczka była drogą do twego szczęścia. Gdybyś nawet był głodnym przez jeden dzień i drugi, albo przespał noc pod gołem niebem, Wzięła go za rękę i coraz więcej przedstawiała mu swoje romansowe myśli o życiu, którego sama bynajmniej nie znała. Pochlebiało dumnemu, kapryśnemu dziecku, że mogła kierować drugiemi; Krystyan zajął miejsce jej lalki, przez niego chciała urzeczywistnić swe marzenia. Takim sposobem powstało w niej silne uczucie, wielce jednak różne od miłości. Opowiadała mu o obcych krajach, o sławnych ludziach i wzdychała, że jest tylko dziewczyną, zaręczała	Wierz mi, panie że aby mnie wyśledzić, trzeba by cudu. Ich zaślepienie jest prawie dziecinne. Czują już bowiem, że ktoś chce wedrzeć się do Labiryntu, lecz głupcy podwajają straże przy widocznych furtkach. Tymczasem ja sam, w ciągu miesiąca, poznałem trzy wejścia ukryte, o których oni zapomnieli czy może zgoła nie wiedzą. Chyba jaki duch mógłby ich ostrzec, że chodzę po Labiryncie, albo wskazać komnatę, w której będę. Między trzema tysiącami komnat i korytarzy jest to niemożliwe.	Byłem zanadto prawdomówny! I to największa moja słabość! Padre-sahib, on już był pod wrażeniem i teraz ja znów mam wrażenie, że mogłem na to jego wrażenie jakoś wpłynąć. Ale z drugiej strony	Plaskę jużem wyprawił z powrotem. Okrutnie był zdziwiony, nie wiedząc, po co go przywieźli i po co każą precz. Chciał coś za fatygę, że to, powiada, „w handlu mam straty”, alem mu rzekł: w nagrodę skórę całą wywozisz!... Zali to naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie?	Ale gdzież tam. Już zdechłe... i że tak powiem... to jest... nieżywe... spłaszczone... i solone; w komorze leży sto okseftówokseft	Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	A... jeszcze coś więcej? Mniemałem, że ino te trzy posągi mają być w ołtarzu.	Tu jest mnóstwo pereł A Fred by z nim z zazdrości walczył na pięści na skale nad morzem w czasie przypływu. Sylwetka Freda na tle nieba byłaby wspaniała, nie sądzisz? Prawda, że to świetny pomysł? W trakcie walki obaj spadliby do morza. Teraz mogłaby nastąpić ta scena z rekinem. Ale Judy by się wściekła, gdyby Fred zagrał ze mną w filmie! A ja bym poślubiła tego pięknego dzikusa. Stalibyśmy tu na tym brzegu... na tle zachodzącego słońca... całkiem nadzy... i film powoli by się kończył. Idę do wody.	A jeżeli wyrwiesz, któż powie, że to nie z mojej winy?	Na wszystkich świętych! Widzę, że nie poznaliście jeszcze don Gamary y Mirandy, hrabiego Badajoz, szlachcica z Camarguy, i wicehrabiego...	Powiedziałem, że to nie są prawdziwi sahibowie. Wszystkie skóry i łby zwierzyny zakupili na bazarze Leh. Poznałem to po śladach kul. Pokazywałem je wam w czasie ostatniego marszu.	No, nieprawdopodobieństwo było chociażby w tym, że nawet gimnazjum nie skończyłem, ale nie o to chodzi. Mój mentormentor	To znaczy, że jest trzydzieści i siedem minut na dziesiątątrzydzieści i siedem minut na dziesiątą (daw.) rzecze Gerwid	Daję panu słowo że o niczym nie wiedziałem.	Naprzód widocznie ci Węgrzyni. Ludzi dwieście. Potem kupa luźnego towarzystwa spod buławy Mirskiego i Stankiewicza. Szlachty trochę... i Kmicic, ale ten niepewny.	Spróbować! Czy gdybyś się znalazł na kolumnie na placu Vendôme, spróbowałbyś się rzucić w powietrze? Czy można zatrzymać bieg życia? Czy człowiek zdołał kiedy przepołowić śmierć? Zanim wszedłeś do tego gabinetu, postanowiłeś odebrać sobie życie; i ot, naraz zaprząta cię jakiś sekret i odrywa cię od śmierci. Dziecko! Czy każdy twój dzień nie nastręczy ci bardziej zajmujących zagadek? Posłuchaj mnie. Widziałem rozwiązły dwór regenta. Jak ty byłem wówczas w nędzy, żebrałem chleba; mimo to dożyłem stu dwu lat i zostałem milionerem; nieszczęście dało mi majątek, niewiedza oświeciła mnie. Odsłonię ci w kilku słowach wielką tajemnicę ludzkiego życia. Człowiek zużywa się przez dwa instynktownie spełniane akty, które wyczerpują źródła jego istnienia. Dwa słowa wyrażają wszelką formę, którą oblekają owe dwie przyczyny śmierci: CHCIEĆ i MÓC. Między tymi dwoma kresami ludzkiej czynności istnieje inna forma, którą obierają mędrcy, i jej to zawdzięczam moje szczęście i moją długowieczność. Chcieć spala nas, a móc niszczy; ale WIEDZIEĆ zostawia nasz wątły ustrój w stanie trwałego spokoju. WiedzaToteż pragnienie czyli chcenie umarło we mnie zabite przez myśl; ruch czyli moc rozpłynęła się w naturalnej czynności moich organów. Krótko mówiąc, pomieściłem moje życie nie w sercu, które się kruszy, nie w zmysłach, które się ścierają, ale w mózgu, który się nie zużywa i który przeżywa wszystko. PogardaŻadne nadmierne wzruszenie nie uraziło mej duszy ani mego ciała. A jednak widziałem cały świat. Stopy moje zdeptały najwyższe góry Azji i Ameryki, nauczyłem się wszystkich ludzkich języków i żyłem pod wszelakim rządem. Pożyczałem pieniędzy Chińczykowi, biorąc w zastaw ciało ojca; spałem pod namiotem Araba na wiarę jego słowa; podpisywałem kontrakty we wszystkich stolicach Europy i zostawiałem bez obawy moje złoto w wigwamie dzikiego; krótko mówiąc, osiągnąłem wszystko, ponieważ umiałem wszystkim gardzić. Moją jedyną ambicją było widzieć. Widzieć, czy nie znaczy wiedzieć?... Och! wiedzieć, młodzieńcze, czy nie znaczy używać mocą intuicji? Czyż nie znaczy odkryć samą istotę faktu i posiąść jej treść? Co zostaje z posiadania materialnego? Myśl. Osądź tedy, jak pięknym musi być życie człowieka, który mając moc wyciśnięcia w swej myśli wszystkich realności, przenosi w swoją duszę źródła szczęścia, dobywa z nich tysiąc idealnych rozkoszy oczyszczonych z ziemskiego kału. Myśl jest kluczem wszystkich skarbów, dostarcza rozkoszy skąpca, nie dając jego trosk. Toteż unosiłem się ponad światem, gdzie moje przyjemności były zawsze rozkoszami intelektu. Moją rozpustą było oglądanie mórz, ludów, lasów i gór! Wszystko widziałem, ale spokojnie, bez zmęczenia; nigdy niczego nie pragnąłem, wszystkiego oczekiwałem. Przechadzałem się we wszechświecie niby w parku, który do mnie należał. To, co ludzie nazywają troską, miłością, ambicją, klęską i smutkiem, to są dla mnie idee, które zmieniam w marzenia; zamiast je czuć, ja je wyrażam, tłumaczę; zamiast dać im pożreć moje życie, ja je dramatyzuję, rozwijam; bawię się nimi niby powieściami, które bym czytał mocą wewnętrznej wizji. Nie znużywszy nigdy moich narządów, cieszę się jeszcze krzepkim zdrowiem. Ponieważ dusza moja odziedziczyła całą siłę, której nie nadużywałem, ta głowa jest jeszcze lepiej umeblowana niż moje magazyny. Tu są prawdziwe miliony. Spędzam rozkoszne dni, obracając inteligentne spojrzenia w przeszłość; wskrzeszam całe kraje, krajobrazy, widoki oceanu, wspaniałe postacie historyczne! Mam urojony seraj, gdzie posiadam wszystkie kobiety, które do mnie nie należały. Oglądam często wasze wojny, wasze rewolucje i sądzę je. Och! jak można przekładać gorączkowe i przelotne zachwyty wzbudzone kawałkiem jasnej lub ciemnej skóry, widokiem mniej lub więcej krągłych kształtów; jak można przekładać wszystkie klęski twojej omamionej woli nad szczytną zdolność wywoływania w sobie wszechświata, nad olbrzymią rozkosz poruszania się bez skrępowania więzami czasu ani zaporami przestrzeni, nad rozkosz ogarniania w sobie wszystkiego, widzenia wszystkiego, nachylania się nad krańcami świata, aby zgłębiać inne sfery, aby słuchać Boga? Oto zjednoczone Móc i Chcieć. Tu są wasze pojęcia społeczne; wasze nadmierne pragnienia, wasze wybryki, wasze rozkosze, które zabijają, wasze bóle, które dają nadto żyć; ból bowiem jest może tylko gwałtownym szczęściem. Kto mógłby oznaczyć punkt, w którym rozkosz staje się cierpieniem i ten, w którym cierpienie jest jeszcze rozkoszą? Czy najwyższe blaski idealnego świata nie pieszczą oczu, podczas gdy najbardziej lube mroki świata fizycznego rażą go zawsze? Czy słowo rozum pochodzi od rozumieć? I co jest szaleństwo, jeśli nie nadmiar chcenia lub możności?	Och, z pewnością!... Tam do kata!... Ale, proszę pana jeżeli pan zechce odwiedzić mego kolegę Planchette’a, słynnego profesora mechaniki, on znajdzie z pewnością sposób, aby oddziałać na tę skórę, zmiękczyć ją, rozciągnąć.	Prócz przyjaźni statecznej... Trzeba będzie radzić i dowiadywać się, gdzie on teraz. Może od pana marszałka koronnego czegoś się dowiemy, który Wołodyjowskiego jak źrenicę oka miłuje. A nie, toć tu są posłowie ze wszystkich stron. Niepodobna, aby który o takim rycerzu nie słyszał. W czym będę mógł, w tym waszmości posłużę, lepiej jak gdyby o mnie samego chodziło.	Za pacierz będzie odchodził od drogi boczny parów na lewo. Tam je ścieżka pod górę, aż do ciasnego miejsca, gdzie dwie skały przypierają do siebie. Trza to pominąć i od razu na prawo, popod ścianą, popod ścianą, aż będzie trochę równiejsze miejsce, jakby łączka. Na tej łączce jest zgórek niewielki, obsadzony dębami was., ale nie ma kogo przy koniach i rzeczach zostawić...	Nieprawda! Ja to Kmicica w Akteona zmienię i na śmierć zaszczuję. Na dwóch polach jużem go zbił na głowę, a przyjdzie między nami jeszcze do sprawy!	Ma w banku dziewięćdziesiąt tysięcy rubli, ale na tym baron położył areszt. Piękną napisali intercyzęintercyza zaśmiał się adwokat. rozłączenie małżonków z utrzymaniem ważności małżeństwa.... Ja, co prawda, takich intercyz nie pisywałem, cha, cha!... tj. z bursztynowej fajki..	Nie chciałam, żebyś wiedziała Czułabym się wobec ciebie jak żebraczka... Wiem, że i tak już wyglądam jak żebraczka!	Oszczędź pan sobie czasu i zachodu, to rzecz próżna groźbą mniéj na mnie możesz podziałać niż namową: wstydziłabym się jéj uledz.	Więc pokochasz mnie: jeśli jesteś młody, będę dla ciebie towarzyszem; jeśliś w podeszłym wieku, będę dla ciebie synem. Mam ojca, który musiał już skończyć siedemdziesiąt lat, jeżeli jeszcze żyje. Jego tylko kocham i młodą dziewczynę o imieniu Mercedes. Ojciec o mnie nie zapomniał, o tym nie wątpię, ale ona, Bóg tylko wie, czy jeszcze myśli o mnie. Kochał cię będę jak ojca.	Aha, to on z tamtych! No, ale ty przynajmniej nie luter?	Zobaczymy, czy załatwiona! ja go zmuszę siłą...	Nic, nic, śpij, pomyliłam się, wydawało mi się, że wskazówka była tutaj, o, patrz! Jest dopiero czwarta; możesz spać jeszcze dwie godziny.	O to. Przybyłaś, pamiętasz, do Londynu i znalazłem natychmiast w tobie potrzebne oparcie. Przybyłem tu i dość mi było spojrzeć na ciebie, by się uspokoić. Otaczające mnie i niepokojące okoliczności najmniejszej nie uległy zmianie, lecz ja to zmieniam się do niepoznania pod wpływem twojej, Agnieszko, obecności. Wytłumacz mi, jak to się dzieje.	Ta, ta, ta! Walka, Odwaga, Żołnierz, Patriota, Zwycięstwo, Nauka, GłupotaW bitwie muszą być przeciwnicy. A teraz: rozumujmy. Ilu postawilibyście ludzi? Dwadzieścia, no, powiedzmy, trzydzieści tysięcy! W tym zaledwie kilka tylko pułków regularnego żołnierza, bo reszta! Nowozaciężni, mieszczanie, dzierżawcy wiejscy, może nawet nieumiejący obchodzić się z bronią! Jakże to nazywacie takich? Ochotnicy, prawda?	Co ty gadasz, August! Jak to może być, żeby kraje leżące gdzieś na końcu świata mogły dostarczać zboża taniej niż Polska, która ma bliżej do Anglii? Toż sam transport więcej kosztuje!	Na Madagaskar, a kiedy? Czy to całkiem pewne?	To prawda... w każdym razie, gdy szły na ludzi, zawsze tak samo bębniły na własnych piersiach jak te diabły pana Ryszarda. Aha, i jeszcze budowały domy na drzewach!	Nie mów tego, Beniaminku masz trochę gorączki, bo dziś może zanadto się zmęczyłeś, jak uśniesz, to ci będzie lepiej.	Właściwie mówiąc, to mnie zależałoby na tym, żeby załatwienie sprawy przeciągnąć...	Sposób ukrycia klejnotów, tak by ich podczas rewizji nie znaleziono, albo umieszczenia ich w miejscu, z którego mógłbyś je pan zabrać?	Ja ci tego nie przebaczę! Gorzko za to zapłacisz! Nie cofnę się przed żadną zemstą!	Ach, dziś rano! Od tego czasu przeżył pan coś.	He? Mów asan głośniej, bo u mnie każde ucho ma lat dziewięćdziesiąt i trzy, to ja już nie słyszę cichego gadania.	Jak to, Karolino, tyś jeszcze nie ubrana?...	O, tak. Ma pani w tańcu taką finezję, licencjęlicencja (łac. licentia: swoboda, wolność) iluzja, fantastyczne obrazy, wizje, również wymieszanie jawy i snu.. Pani jest stworzona na MelpomenęMelpomene a. Melpomena (z gr. melpô: świętować pieśnią i tańcem)	Otóż to!... Cała rzecz w tym, ażeby pani Stawska nie opierała się.	Ponieważ w takim przypadku dokument wspominałby o dwóch rozbitkach a wspomina tylko o jednym.	Miałamż różnić dwóch przyjaciół dla próżnostki kochanego dyrektora? Czy jest w towarzystwie choć jedna kobieta, do której by nie napisał paru dwornych, nawet czułych liścików?	Nie mogę. Na Chrystusa rany, na wszystko, co święte, nie mogę. Nie mam siły	A Jaguś to kiejby ją kto w mleku wymył	Ależ one są w doniczce, to nie są cięte kwiaty	Co to za jeden?	Et, nie bardzo wierzę w takie gadania; to zawodowa zazdrość między mizerakami	No to ja będę wiedział.	Raczej nie. O ile oczywiście mogę sądzić. Znałem ją bardzo mało. O ile sobie przypominam jednak, Baxter uważał to za jej wielki plus.	Wyprztyk: Dzika historia! Zupełnie na odwrót. Cała fizyka daje się wyrazić w terminach psychologistycznych. Pojęcia fizyki, zaczynając od pojęcia przedmiotu martwego w ogóle, są skrótami właśnie dla oznaczenia dość małych zbiorowisk istot żywych...	Nic nie szkodzi. Oni chyba nigdy nie rachują na ludzką miłość.	A! Na facjatcefacjatka odparł stróż i dodał.	Gdzie moja baranina? Jaka to przyjemność zagłębić widelec w mięsie!	Króla mi i pana mojego żal boć w nim wielki mąż był i monarcha wielki.	Niech Jurek abo Krystek... a może Jacuś przyjdzie do klasztoru wolną godziną rozmówić się ze mną co do jasełek.	No, to chodź!	Synu, mam jeszcze pod burką coś, co cię ucieszy: tę koszulkę stalową, lekką a mocną, która ci może posłużyć.	Co tam, panie Domański?	Do mnie tak gadasz? a czego chcesz, robaczku malućki?	Jakże się mają wnuczki pani dziedziczki? No, tak, pani dziedziczki.	Nie wiem o czym...	A cóż ty mi możesz, przyjacielu, ofiarować? Muszle, wyroby ze słomy? Dziękuję ci.	A jakże się dowiemy, jeżeli ekscelencji powiodą się zabiegi?	A jeść nie?	A toć tam pies przy drzwiach nie siedzi, żeby gryzł	Dlaczego niedorzeczny!	Hej mosaniemosanie ozwał się.	Im wszędzie raj. Tu katorga, a oni kołacze jedzą i prosięta kupują. Ty przecież swoje własne jesz, po cóż tu leziesz?	Morusek jest pięknym kotkiem	No! no! dość tego! Wyż mnie prześladujecie, o Arystydesy!	Saro jesteś wolna... Nie ty zabiłaś dziecię.	Suzina... kupca... jego przyjaciela.	W tejże chwili aresztować i wysłać z miasta przed sąd wojenny. Piszę do samego cesarza. Czy urzędnik ma prawo mieć spokój rodzinny? Czy wolno kapitanowi burzyć rodzinę i kąsać uczniów?	Wszystkie te okropności, które zawładnęły teraz moimi myślami, czynią mi pański dom obrzydłym i strasznym. Żegnam pana!	Zbuntowała nam się panna Rita.	Żeby ojciec wiedział, jaki ja okręt widziałem.	A hulanka bezustanna, i między panami i między sługami.	Albo żoną.	Będziemy mieli piękną pogodę!	Cztery papierki i rubla zadatku dołoży	Cóż tam ludzie mówią?	Cóż? Jakże ją znajdujeszznajdować (daw.) spytał prezes.	Do domu	Dobrej soboty, Rejzel.	I doszliście? dorzucił Baron.	Matka ich żyje?	Mów	Nieduży, bratku, nieduży. Dwa worki. W jednym są pieniądze, takie sobie, srebrne, złote, a w drugim różne łańcuchy, kolcekolce	Nieznośny jesteś!	Pani Szkopkowa?	Promocję	Rzeczywiście ochędóstwoochędóstwo (daw.)	Testament księcia!	Torbjörn, Torbjörn!	Traktory?	Wio, wiśta, wio!	Z wy-ku-pem	Zrobione, no do widzenia. Jazda!	Łapiąc motyle
Och, drogi panie, robi pan aluzje do nomenklatury, z którą nie mam nic do czynienia. Jest może arystokracja u mieszkańców Tahiti, ale przyznaję, że jej nie znam. Nazwisko, które pan wymówił, rozległo się jednak, szczególna rzecz, przed kilku dniami w moich uszach. Zapytano mnie, czybym się zgodził, aby mi przedstawiono młodego księcia de Guastalla. Pytanie zdziwiło mnie; książę de Guastalla nie potrzebuje mi się przedstawiać z tej prostej racji, że jest moim kuzynem i że mnie zna od wieków. Jest to syn księżnej Parmy i jako bardzo dobrze wychowany młody krewny nigdy nie zaniedbuje przedłożyć mi swoich służb w dzień Nowego Roku. Ale po zasięgnięciu informacji okazało się, że nie chodzi o mego krewniaka, ale o syna osoby, którą pan właśnie wspomniał. Ponieważ nie istnieje księżna tego nazwiska, przypuszczałem, że chodzi o jakąś nędzarkę sypiającą pod mostem Iéna, która przybrała malowniczo tytuł „księżnej Iéna”, tak jak się mówi Pantera z Batignolles albo Król Stali. Ale nie, chodziło o bogatą osobę, której bardzo piękne meble podziwiałem na wystawie; meble mające nad nazwiskiem posiadacza tę wyższość, że nie są fałszywe. Co do rzekomego księcia de Guastalla, mógłby to być makler giełdowy mojego sekretarza: pieniądz daje tyle rzeczy! Ale nie, to Cesarz, zdaje się, zabawił się w to, aby dać tym ludziom tytuł zgoła niewakujący. Może to był dowód wszechpotęgi albo ignorancji, albo złośliwości; bądź co bądź, uważam, że to był bardzo niemiły figiel spłatany mimowolnym uzurpatorom. Ale ostatecznie nie mogę panu wyjaśnić tego wszystkiego, moja kompetencja kończy się na Faubourg Saint-Germain, gdzie pośród wszystkich Courvoisierów i Gallardonów znajdzie pan, jeżeli pan zdoła się tam dostać, stare jędze jakby wyrwane z Balzaca, które pana zabawią. Oczywiście, to nie ma nic wspólnego z czarem księżnej Marii de Guermantes, ale beze mnie i bez mojego sezamu jej salon jest niedostępny.	Gdybyś lepiej rozumiał kobiety, tobyś się cieszył z tego, żem do małżeństwa nie dopuściła. Ty jej nie znasz. Ona jest cała jak patyk, a przytem ma zły charakter. Czy i tego nie rozumiesz, żem ci kazała starać się o nią, przez wzgląd na ludzi i na Józia. Inaczej, czembyś mógł usprawiedliwić codzienne prawie bywanie?	Jak widzisz nie wyszłam za mąż ani się też za mąż wybieram. Oto moje zdanie.	To nie ma znaczenia. Dowie się. Nie przejmuj się tym, Beatko.	Czasem... A wy nie bijecie się nigdy w Solbakken?	I ja też zdziwiłem się mocno i spytałem, kogo ma na myśli. Powiedział, że podczas pobytu cesarzowej w domu czyhali na nią w zasadzce nieprzyjaciele jej. Byli to wrogowie, których się tak bardzo Klara Gulla bała, że nie ośmieliła się nawet przywdziać korony, ani nawet mówić o Portugalii. Ci to właśnie wrogowie rzucili się na nią, porwali i uwieźli ze sobą.	Ja, gdybym pozował starałbym się tak robić, żeby się na tem nie poznali.	Oto niektóre cyfry które zachowałem w pamięci. Jeśli się nie mylę, znaleziono średnią głębokość ośmiu tysięcy dwustu metrów w północnym Atlantyku, pod trzydziestym piątym stopniem, które wykazały dwanaście tysięcy metrów, czternaście tysięcy dziewięćdziesiąt jeden metrów i piętnaście tysięcy sto czterdzieści dziewięć metrów. W rezultacie przypuszcza się, że gdyby dno morskie było zniwelowane, dałoby średnią głębokość około siedmiu kilometrów.	Ach, stryju Skądże ten pesymizm! Zwykle przecie stryj wygrywa. A dla mnie ta rzecz wcale nie jest pilna. Może mi stryj oddać za rok, za dwa, kiedy stryj będzie miał. Przez ten upór nasze śledztwo się opóźni. A poza tym, czy to ładnie ze strony stryja: ja nie zawahałam się ani chwili, gdy prosiłam stryja o pomoc, a ode mnie stryj nie chce przyjąć takiej drobnej usługi jak pożyczka.	Przedstawiam go jako członka szanownego zgromadzenia klubowego. Ty zaś, wiedz raz na zawsze obowiązki: przychodzić tu codziennie; przywileje: nie wysypiać się nigdy po ludzku	Przyrządem Ruhmkorffa, panie Aronnax. Pierwszy trzyma się na plecach, a drugi przywiązuje w pasie. Składa się on ze stosu Bunsena, który wprawiam w działanie nie za pomocą dwuchromianu potażupotaż (ang. potash) tu: zaopatrzony; wyposażony. tak, oddycham i widzę.	Człowiek zręczny i umiałby być użytecznym, ale... on tak prędko nawrócił się, że aż się waham... A pani Edyta, która mieszka u ciotki państwa Solskich, czy nie jest osobą interesowną?	Przepraszam, panie hrabio! Ale tak dalece nie spodziewałem się, że będę miał zaszczyt oglądać pana tutaj, żem go wcale nie poznał.	Nie rozumiem tego i jestem pewny, że te rzeczy dałyby się pogodzić, byleby postępować z niemi...	I tu właśnie pan się myli, kochany panie. Cały świat ma mylne wyobrażenie pod tym względem. Ustawicznie uciekamy od chwili bieżącej. Nasz byt umysłowy, który jest niematerialny i nie ma wymiarów, porusza się w wymiarze czasu z jednostajną szybkością od kolebki do grobu, zupełnie tak jakbyśmy nieustannie schodzili w dół, rozpocząwszy nasze istnienie na wysokości pięćdziesięciu milmila angielska	Nie, lecz zwracam pańską uwagę, że zanosi się na noc bardzo zimną. Chłody nabawiają reumatyzmu, a służący, który cierpi na tę chorobę, jest do niczego, zwłaszcza dla tak prędkiego pana.	Patrz Przed tygodniem napisałem „koniec” na dole sześćdziesiątego ósmego pasa. Poszły na to dwie moje koszule i wszystkie chustki, jakie tylko miałem; jeżeli kiedykolwiek stąd wyjdę, a znajdzie się wydawca, który odważy się wydrukować moją pracę, zdobędę sławę.	Jak chcesz, ale... jak cię widzą, tak cię piszą. Przecie to my w Krakowie nie dawaliśmy się zjeść w kaszy, a nawet... No, ale skoro inaczej sobie życzysz... Do domu!	Podoba mi się ta rezolucja Kiedy się jest skazaną na takie niedole, trzeba mieć ten spryt, aby je przekształcić na cnoty.	Głupstwo umrzéć na rozkaz nie potraficie, a rady szukać potrzeba. Mutes-oro, (śmierć) nie przychodzi na zawołanie!	Nie mogłem przecież walczyć z całą ludnością, a zresztą nie przybywałem do nich jak człowiek, który drży o swoją skórę	I rozumie się, że będziesz w domu państwa Korkowiczów traktowana jak starsza córka...	Pogłoski podobne słyszałem na mieście, ale nie zwracałem na to uwagi.	A ja w niczym pomóc nie mogę, ja, co ci własne me przyniosłem troski?	A jakże się nazywa? Bo przecież musicie znać jego nazwisko!	A nie daliście mu koca?	Ale nie ci, co pochodzą z zacnej krwi RadżputówRadżputowie	Kiedyż się spotkał po raz pierwszy?	Nie przyjechałem was odwiedzić	O od „Zielonego Łabędzia” nie tańczyłam!	Skąpię! skąpię! no! bo nie mam!	Płacz jakby kobiety lub zatraconej duszy. Uciekłem, było mi tak ciężko na sercu, że sam najchętniej rozpłakałbym się...	A z tym, co dziedzic musi dać za las, to po jakie półwłóczku wypadnie na każdego, troje was jeno! Mój Boże, bogatym to i cudza śmierć na profit się obraca	Mów, jak wszystko się odbyło. Zawziętości tylko przybędzie.	O!... od dawna już postanowiłem sobie usunąć się od świata; musiałeś mnie słyszeć, jak mówiłem o tem, nieprawdaż, mój drogi?...	Kiedy tak, to już dziękujmy oboje, bo ja o nic więcej Go nie proszę, jeno żebym i nadal mógł bronić waćpanny, ile razy będzie potrzeba.	Bo w karierowiczu owa wola pchnięcia własnej kariery jest czasem tak silna, że znalazłszy się w konflikcie z poczuciem obowiązku, musi zwyciężyć.	Tak Ale dlaczego pan się zawsze poświęca?	I co tu teraz zrobić? Zabrnęliśmy za daleko... Za długo czekałaś z radami. Dałem słowo stryjom Ludmiły, dałem słowo Zyndramowi. Zapytają mnie, i słusznie, dlaczego je cofam? Pięknie, że ujmujesz się za bezbronną sierotą, ale pomyśl, że trzeba też ocalić sławę domu, chociażby dla syna. Jakże to wszystko pogodzić?	Bo widać tędy nie pojechał, jeno do Gotteswerder albo ku Ragnecie	Tak jest, wujaszku będę się starał.	Ale co on robi w tej chwili? Może się nam wymknąć	Nie słyszałem o nim nic, wasza miłość Może jest w Tykocinie, a może u elektora. Teraz tam wojna i król szwedzki osobą własną do Prus wyruszył, a my tymczasem naszego pana wyglądamy. Daj go Bóg! bo niechby się tylko pokazał, wszyscy by co do jednego człeka przy nim stanęli i wojsko by zaraz Szwedów opuściło.	Nie zapominajmy zresztą i o tym, że mamy teraz wśród nas jednego marynarza więcej	A bo on od razu poznał, że kości byli źle zestawione. To połamał i na nowo zestawił. Teraz i choćby tańczyć mogę.	Panu się podoba ten pokój?	To jest dobry pomysł, na imieniny żony muszę ich zamówić.	Jak to może być dwa?... Czyście wy słabi?	Pieniądze, moja droga, to najlepsze lekarstwo na wszystko.	Są poeci, romansopisarze, pisarze, którzy mówią wiele pięknych rzeczy o życiu paryskim ale oto szczera prawda o pogrzebie. Na sto osób, które oddają ostatnią posługę jakiemuś nieborakowi, dziewięćdziesiąt dziewięć mówi w kościele o interesach i o przyjemnościach. Aby spostrzec odrobinę biedniuchnej szczerej boleści, trzeba nadzwyczajnych okoliczności. A i to: czy istnieje boleść bez egoizmu?	Woda prawdy płynie z ust waszych. Stoimy w nędznej okolicy pod Mena, gdzie kapłani rozkazali nam poprawiać kanał, jak chłopom albo Żydom...	Przysięgam na duszę swą, że posłaniec z listem wyruszył przed świtem jeszcze	Miłość romantyczna powiedziała Ludka, siadając na ziemi u nóg matki.	Na święty Marcin poraby była	Zaczekaj pan, ja to zrobię często bardzo bliskim	Ma być wielkim dostojnikiem na dworze króla Assara. Prowadzi ze sobą dziesięć słoni, stada najpiękniejszych rumaków pustynnych, tłumy niewolników i sług.	Pojedzie pan z nami! Naturalnie, że pan pojedzie! Klima i Nuna jadą z ciocią Żarską do Krynicy, a pan pojedzie z nami. To będzie wesoło.	I ja pójdę z tobą są dni, w których się więcej modlić muszę, bo w nich zawsze więcej byłam szczęśliwą albo więcej cierpiałam.	Albo to Ania jedzie z rodzicami?	Ale to już przeszło kocham ją taką, jaka jest.	Batia. Batia-wariatka lub Batia-malarka, to wystarczy.	Dokądże to Bóg prowadzi, mistrzu Juliuszu?	Jakżeby to on mógł Kozaków aż tu przyprowadzić?	Ale czy wiesz, panie profesorze że można by śmiało z głodu umrzeć w tej klatce żelaznej.	Dokąd? Zrazu mówili, że do Tulonu, a wreszcie wyznali wprost.	Obawa, że Franciszek l’Olonnais zaatakuje Gibraltar.	Czemu zaś tak nastajesz, by ona wyjechała z Zamościa?	Jakoże mam mówić? Tatuś więcej frasobliwifrasobliwy (daw.) niebezpiecznie.. Dał ci on i mnie, i tatusiowi za tego pachołka, którego Zbyszkowi posłałam.	Bardzo dobrze, mój przyjacielu Sancho	Bardzo pięknie, ale przejdź do jego majątku	Cóż z tego, wiedziałem o tych zamiarach.	I oto czemu pańska córka jest niemaoto czemu pańska córka jest niema rzekł Rafael z uśmiechem, pociągając Horacego do gabinetu, aby mu wręczyć honorarium za tę bezużyteczną konsultację.	Może Herhora?...	O!... panie tyś mnie ocalił, pozwól niech ci podziękuję.	Oczywiście. Cóż za dziw? Dobranoc.	Odemnie? nikt od drugich może.	Tak	Tak, i nawet obok największych bezwstydników	Tak, mamo Ale pod pewnymi warunkami.	Więc jesteś wnukiem starego Saula?	A więzień?	Ale możemy powiedzieć następcy faraona.	Biedny...	Domowe...	Hrabia de La Fère!...	I co?	Klucze już brali?	Kopernikiem chcesz zostać, czy co?	Ktoś ty jest?	Masz słuszność	Masz słuszność...	Małżeństwo	Mów, co słyszałeś.	O zbiorek poezji	O! Teraz i ja jestem tego pewien.	Odkąd papa wyjechał, ja jestem jedynym mężczyzną w naszej rodzinie i sama zaopatrzę ją w pantofle, bo odjeżdżając, powierzył ją moim szczególnym staraniom.	Pali.	Przyjdź!	We środę wieczornym pociągiem, jeżeli panie raczą	Wyborna panna Mowcher!
Ja się nie czepiam. Tylko czego ty w ogóle chcesz? Naturalnie, że nie będziemy do niego z daleka krzyczeć: „czy to pan, czy to nie pan?”. Trzeba będzie się zapytać dyplomatycznie.	Nie było za co. Ledwie od ziemi odrosłaś, stałaś się użyteczną. Ze szkoły, po latach piętnastu, przyniosłaś patent, odbyłaś kurs handlowy w fabryce, praktykowałaś pół roku, jako dozorczyni w szpitalu. Nie myślałaś, czyniąc to, o karyerze dla siebie, boś wróciła do starego ojca i na fermie stałaś się Opatrznością.	Nie chcę, nie chcę tego! Niechaj Bóg broni Ja bym umarła ze wstydu na samo to wspomnienie. Niech jespanowi powie, że mi zapomniał.	No, to i nie ma rady.	O nie to nie ruda, to krew...	O, stary Ole nie zapomina. Dobranoc, panie leśniczy!	No to już wielkie poświęcenie, ponieważ adiutant nasolony byłby stanowczo strawniejszy. Jak też ma na imię, panie rechnungsfeldfebel, ten nasz adiutant batalionowy? Ziegler? Chuderlawa bestia. Z niego nie dałoby się zrobić porcji nawet na jedną kompanię.	SzantażSzantaż to wynalazek prasy angielskiej, świeżo przemycony do Francji. Rycerze jego to ludzie, którym stanowisko pozwala jakoby rozrządzać dziennikiem. Nigdy właściciel dziennika ani naczelny redaktor nie może ściągnąć podejrzenia, iż maczał palce w szantażu. Ma na to panów Giroudeau, Filipów Bridau i innych. Tacy majsterkowie udają się do człowieka, który dla pewnych przyczyn nie pragnie, aby się nim zajmowano. Wielu ludzi ma na sumieniu mniej lub więcej oryginalne grzeszki. Jest w Paryżu wiele podejrzanych fortun, zdobytych na drodze mniej lub więcej legalnej, często zbrodniczej, które dostarczyłyby rozkosznych anegdotek, jak na przykład owa żandarmeria FouchégoFouché, Joseph (1759–1820) włoski pisarz z czasów Odrodzenia, poeta, satyryk, znany ze skandalizujących dialogów; zarabiał na oszczerstwach i szantażu, m.in. opłacali go równocześnie król francuski Franciszek I oraz rywalizujący z nim cesarz Karol V., bardzo wielki człowiek we Włoszech, który opodatkowywał królów, tak jak za naszych czasów ten lub ów świstek opodatkowuje aktorów.	Zobaczysz potem teraz słuchaj! Zauważyłam, że kadzie i skopki dawno nie były szorowane. Musisz to zrobić, drogie dziecko, przed spaniem.	Nie! Nie! Cieszę się, że cię widzę, Trotwood!	Cym nie jest głodno? Albom to nie jest głodno?	Szelmy! bodaj was zabito! To śmiejecie się, widząc katolika w opresji od monstrów afrykańskich? Bodaj was zabito! Żeby nie ja, to byście dotychczas trykali łbami o bramę, boście czego lepszego niewarci! Bodaj was zabito, żeście i onych małp niegodni!	Miss Remsen nie może się ruszyć z domu, nie będąc tropioną przez szpiegów pańskich.	I dlaczego, dlaczego pan mnie nie wezwał?	Argumenty, którymi przekonałem te pisma nie należą wprawdzie do najsłuszniejszych, lecz tym niemniej są najbardziej przekonywające: pieniądze.	Czego Wolskie nie wymyślą!	Dlaczego w takim razie nie wyznała wszystkiego mężowi przed ślubem?	Nie?	Proszę wziąć całą resztę i pozwólcie mi żyć, tu, w tej jaskini. Nie proszę już o wolność, proszę o życie.	Może dałyby się jeszcze wynaleźć jakie środki ratunku... Czy nie można zmusić Teckiego do oddania?	Nie wiedział pan w ogóle, że przyjechałem?	Słuchaj, ty nie jesteś u nas długo. Sowiecki człowiek wie, nawet w obozie, jak się zachować. A ty nie. Chcesz pracować w szpitalu?	Prawda, że taki już zwyczaj! Ponieważ zaś siła nawyku jest niezmożona, przeto nie liczę się z nią w codziennym toku rozumowania. Małą wrażliwością na te rzeczy odznaczał się nawet sam filozof Seneka, z natury skłonny do łagodności, i układał pełne powabu i wykwintu traktaty, podczas gdy w jego oczach w Rzymie krzyżowano niewolników za drobne przewiny, jak mamy przykład na niewolniku Mitrydatesie, który zmarł przybity do krzyża za to jeno, iż śmiał podawać w wątpliwość boskie dostojeństwo pana swego, nikczemnego Trymalchiona.	Czemuś nie przyjechał na polowanie?	Nie zaraz odbędzie się tyle przeze mnie upragniona uroczystość.	Nie potrzeba dalszych dowodzeń Byłeś mi zesłany do pomocy. Gdy mi odjęto tę pomoc, poszukiwania moje spełzły na niczym. Przeto wyruszymy znów razem, a na pewno wyprawa nie będzie bezowocna.	Tak i bardzo żałuję, że nie zaopatrzyłem się w bukiet.	Tak się lękam onych krajów dalekich, onej Pragi nieznanej, gdzie mi przyjdzie na cały żywot zamieszkać... Nikogo nie mam swojego...	Och, jacy oni żywi!... Wie pani, że powagą nic z nimi nie zrobi, a pogodą wszystko. Oni mi się nieraz przyznawali, gdy który z nich co chapnął.	Podobnymi faktami przekonam pana, że jest inaczej, że geniusze nie są wytworem swoich ras, a czymś zupełnie innym, ale pierwej opowiem starą legendę o genezie geniuszów: Kiedyś, dawno, było źle pomiędzy ludźmi, źle pomiędzy zwierzętami, źle wśród całej przyrody, źle wśród jaskiń, źle wśród puszcz, źle w głębiach wód i źle w nieskończonościach. Panował zły bóg Chaos i jego dzieci: Zazdrość, Nienawiść, Przemoc, Głód i Mord. Wszyscy walczyli przeciw wszystkim, więc jękami i płaczem rozbrzmiewały długo przestrzenie, aż zbudziły z zadumy Indrę spoczywającego w głębiach wszechświata. Słuchał długo, spojrzał na ziemię i patrzył, aż serce wezbrało mu współczuciem i zdrój boskich łez, jak deszcz pereł, popłynął w przestrzenie i kilka z nich rozpryśniętych padło na ziemię; z nich powstali i powstają geniusze prowadzący zbłąkaną, biedną ludzkość do światła, na powrót w łono Indry. Zrodzeni z litości boskiej, są litością, światłem, miłością i zbawieniem dla ludzkości.	A teraz już nie. Jak tylko pana zobaczyłam poczułam się swobodniejszą.	Dobrze, ale nie zrobisz tego	Nie ma za co.	Wczoraj byłem u pana, bo nie wiedziałem jeszcze, z kim mam do czynienia.	Zostaniesz więc w Krakowie Szkoda mi cię bardzo. Wiem od naszej ochmistrzyni, że na regestrze tych co królowej towarzyszyć mają, ty się nie znajdujesz. Zatem będziesz tu męczyć się na zamku, wśród powietrza, które już na mieście panuje, a jutro i tu, na Wawel ten ogień wtargnąć może.	A jużcić nie całkowity bo brak mu obojczyka.	Do kogo? To już pan powinien zadecydować.	Z pewnością. Co zaś do rozwagi, to czy ty byłeś rozważny w jego wieku?	Zapomnijcież jeść, spać, oddychać! Zapomnijcie, że słońce na niebie świeci, to 1ja Baśki zapomnę!	Tak jest, mój dzielny Pencroffie lecz tylko wtedy, gdy pan mi pomaga, w każdej naszej pracy trzy czwarte części zasługi panu się należą!	Co będzie to będzie ale pokażę ludziom że co zechcę to dostanę; w sobotę u mnie wieczór, gości hukiem, Anna musi mi pogospodarować.	Nie łajże mu, bo sprawiedliwie gada: toć od małego dziecka kręci się po całym grodzie, po podwórcach, po wirydarzach, lepiej chyba zna one wszystkie zakątki niż sam król jegomość.	Ho, ho! Trafiła panna Aneta na moją słabą stronę. Ma się rozumieć! Będzie z tego dochodu tyle, ile kot napłacze. Już ja to wiem. Niech tylko panna Aneta prędko wraca, bo na podwieczorek przyjdzie czarna Julka i Hanka.	Powiem ci, panie, jeśli dasz mi słowo, że wybaczysz moim wspólnikom.	Więc to nieodwołalne?	I syn nasz już w Kamieńcu jest, pod opieką jednej mojej powinowatej. Zali to Kamieniec koniecznie ma być zdobyty?	A to rzecz niesłychana dziwi mnie to mocno.	Zatem, pójdziemy my dwaj, panie Gray.	Proszę o odpowiedź zupełnie na seryo. Czy te ostatnie słowa były żartem, czy też wyrazem pani życzeń, warunkiem?...	Bo to była zła modlitwa.	Jak to, szczęściem?	Bardzo się pan o mnie bał?	Byłam piękna i... i zrozumiałam, jakie jest jedyne możliwe dla mnie miejsce na ziemi.	Jak Balcera miłuję, prawda A to im się pomysłów przebrało! Pogańskie zabawki, dzikie bestie ze siebie robić. I tyle tego! Chyba ze dwustu tych wilkołaków jedzie... Straszne sądy boskie!	Świadectwo dostanie pan dobre Pan Rzecki wypłaci panu pensję za następny kwartał, wreszcie Mój Ignacy, zrób z panem Mraczewskim rachunek do pierwszego października.	Jeszcze tylko jedno słowo, doktorze! Odchodzi pan i zostawia mnie w tym strasznym położeniu, które sam pan zaognił, wyjawiając mi tę przerażającą prawdę. Ale co teraz powiedzą o tej nagłej śmierci biednego starego sługi?	Któż wie? rozśmiała się Laura, pierwszy raz zjechaliśmy się na gościńcu, na gościńcu żegnamy, możemy znowu po latach wielu znaleźć się wśród jakiej drogi	Rozumiem, dlaczego mi w twoim sercu tak pusto, tak głucho, tak samotnie, tak strasznie. Wypuść mnie ze swego serca wypuść z więziennej celi kamiennego serca, gdzie na matową taflę mojej duszy padają ciężkie krople z wilgotnego pułapu...	Wolałbym tu umierać niż na rzece.	Bardzo chętnie. Więc przedewszystkiem ordynuję spokój. Proszę tu usiąść.	Boże broń! Cudze! Darmozjad! Już cztery lata, jak mi zostało na karku!	Alboż młode panny pracują na wsi?	Co, na przykład?	Jest w tobie pierwiastek diaboliczny, którym usprawiedliwiasz we własnych oczach rzeczy najsprzeczniejsze z naszymi zasadami: miast być sofistąsofista (pot.)	Od kogo masz waszmość tę wiadomość?	Oto jest drugie pięćset	Zachował więc swoją piekielną pychę!	Dobrzeście wprzódy rzekli Zaniesiemy na wiec krwawą suknię i koszulę, położym ją przed starszyzną i rzeczemy: „Zginął Wisz za was, za wiec, niech wiec stanowi o pomście za krew jego”.	Wiedział o tobie za dużo i za często przychodziło ci się dzielić z nim „zarobkiem”?	Cisza! Niech świadek swą powieść bez prze­szkód podejmie.	Występkiem zwą mnie Noszę kajdany, bo jestem kajdaniarz, bo kradłem, bom zabijał. Ciach, mach! i już po człowieku.	Dziwnie pięknie, za pięknie	Ja patrzę, bo	Mów dalej... mów!...	Owszem, trochę. Robi wrażenie układnego.	Proszę bardzo.	Zgoda, ale wracam do wywrócenia...	A widzisz Józka. Stara, a niedajno wiele... pani synowej morusać rączków!	Ach, wyobraź sobie, byłam oburzona. Ludwika wystąpiła z podejrzeniami.	Aha. Teraz już rozumiem.	Ależ on właśnie zapłacił mi, bym przed panem udawał Mitchela.	Boże kochany! Do samego generał-gubernatora!	Bryczka przed domem!	Będę bacznym, Eminencjo	Chodźmy do domu!	Cierpieniem zmożony i upokorzony ogromną przegraną.	Do domu, chłopaki, do domu!	Erotyzm	Głupstwo!	I chcecie kupić podarki i ozdoby choinkowe? Ile masz? Sto	Józię Okęcką i Stasię Staniszewską.	Kiedyż nareszcie dojedziemy do Głębowicz? Szalony kawał.	O, on mnie zna lepiej!	Och!	Odpisała?	Prawie.	Przyjeżdża do Zakopanego?	Słowo honoru	Ten ktoś wyświadczył społeczeństwu ładną przysługę!	Zemsta odpowiedział Maćko
Nie, moje. To, oczywiście, nie jest warunek, tylko su­gestia. Otóż, stary, po rozmowie z Raszewskim jeszcze raz so­bie przemyślałem całą sprawę, twoja koncepcja jest nowa i twór­cza, ale właśnie dlatego, że taka jest, doszedłem do przekona­nia, że z tej historii należy bezwzględnie wyeliminować Moni­kę. Mówmy otwarcie, ty wiesz dobrze, jakie ona ma możliwości, ja też wiem, co się będziemy obcyndalać? Cudów nie ma, położy­łaby spektakl.	Nie będę tu dłużej zatrzymywał się nad kwestią, czy Antoni Kosiba był dobrym lekarzem. Wyręczyli mnie świadkowie, wyręczył przede wszystkim luminarz naszej chirurgii, którego opinia starczy za najcenniejszy atestat. Nie będę też wyzyskiwał łatwej możności podkreślenia, że doktor medycyny Pawlicki nie miał, jak sam zeznał, ani jednego wypadku, by zgłosił się doń o ratunek pacjent tego znachora, że natomiast ten znachor uratował od kalectwa w jednym wypadku i od śmierci w drugim dwie osoby, od których doktor Pawlicki odszedł bezradny.	I owszem, wejdź pan na piętro, zapukaj do numeru I-go. Proszę tylko oznajmić, że to pan.	Przy tym i przy innych pejzażach szło nam o rozwiązanie zagadki, jak wygląda natura, gdy jej człowiek nie podgląda. Jakim ci się np. wydaje ten odpływ wody?	Dobrze nie wiedział, ale słyszał, że coś tam gadali o Ragnecie, który zamek niedaleko od litewskiej, czyli też żmujdzkiej granicy leży.	Nie, mamusia jeszcze nie przyjechała, ale przyjedzie wkrótce, gdy będziesz spał grzecznie.	Don Ludwiku nie ma co robić, musisz się nam poddać i wrócić z nami do ojca, jeżeli go do grobu wpędzić nie chcesz; tak go utraktowałeś tą ucieczką, że mało już do tego brakowało.	Na lazurowym polu siedem złotych kosów, na ukos. To z pewnością herb pańskiej rodziny? Pomijając to, że umiem rozszyfrować znaczenie tarczy herbowych, jestem w heraldyce wielkim ignorantem, ja, hrabia z przypadku. Tytuł sfabrykowała mi komandoria Świętego Szczepana w Toskanii; a obyłbym się zresztą bez tej godności, gdyby mi nie powtarzano bez przerwy, że w tak częstych podróżach jest to rzecz bardzo użyteczna. W końcu trzeba mieć coś na drzwiczkach karety, choćby po to, by dawała mi spokój straż celna. Proszę mi więc darować, że o to pytam.	No, wiecie, chłopcy, że teraz albo nasza nagła śmierć, albo nasza głośna chwała! To wam trza wiedzieć, że za tymi drzwiami jest główna siła Spaniolów. Tak miarkuję, że wyjdziemy w sam środeczek, między dwie barykady... Ale już nie ma nam kaj iść. Za nami idą i za moment tu będą. A jak zobaczą, jakiego to my im ta piwa nawarzyli, co my zrobili jeich ciociom, a jakie kuku kuzynkom...	Nabrałem głębokiej odrazy do stanu posiadania kawałów ziemi, której nawet nie znam dokładnie, która mi jest zgoła niepotrzebna, podczas gdy ona straszliwie jest potrzebna setkom i tysiącom spragnionych. Ziemia należy do ludu.	Nie, przejazdem tylko.	Nie biorę panu niczego za złe Jeszcze pięć minut temu byłbym się głęboko obraził. W międzyczasie jednak postarzałem się. Spójrz pan, panie Brandeis, spójrz pan na moje włosy! Czy nie są jeszcze białe. Od trzech minut mam uczucie, jak gdybym opuścił mój dom jako młody człowiek, a wracał jako starzec. Zdaje mi się, że jestem już na tyle mądry, ażeby panu wyznać, iż zawsze pana podziwiałem i bałem się pana. A jednak nie jestem jeszcze na tyle mądry, ażebym mógł wyrzec się pytania, które panu chcę zadać:	Ale czy to nie za dużo?	Jak? Gadajcie prosto, po ludzku, czego chcecie? Nigdy jeszcze nikogo nie oszukałem, chyba tego żandarma albo szpicla. Co wam zrobić? Na wolności co zrobić, do waszych pójść, czy list zanieść? Zrobię, co będzie trzeba...	Pani wie. Dziś rano zbudziły mnie nieludzkie wrzaski. Idę do okna... myślałam, że się pali, a to ta banda aktorów i aktorek stała na drodze i tak krzyczała na przewodnika i Porzyckiego, żeby się zbierali. Szli na wycieczkę. Pani nie słyszała?	W lipcu, do djabła! czy doktór nie obawia się przypadkiem, abyś nie był poznany?	To wcale nie śmieszne, bo na cóż by jej się zdało mieć dużo sukien, kiedy nigdzie nie bywa. Nie potrzebujesz posyłać do domu, stokrotko, chociażbyś ich miała dwanaście, bo mam odłożoną śliczną niebieską jedwabną sukienkę, z której wyrosłam, i włożysz ją, żeby mi sprawić przyjemność. Zrobisz to, moja droga?	Tsyt! ja już zęba ani jednego nie mam co mi po suchym chlebie? Nie ugryzę! Trzeba mi mleka, w którym bym go rozmoczyć mogła i kawałka mięsa, bo z tego posiłek najlepszy... a zjadłszy popić muszę... na dobry sen, juści nie wodą. Staremu ona niedobra.	Jagna się ta osławy nie boja, jutro gotowa to samo robić.	Zdarzyło mi się widzieć matki dzieciobójczynie i sądzić je; ale żadna nie była podobna do tej.	A właśnie nie widzę różnicy. Dlaczego można zachwycać się sprawnym działaniem mięśni, a nie wolno sprawnym funkcjonowaniem, excusez le motexcusez le mot (fr.)	Nie może być. Nie pora leśnych pastwisk, widać wyraźnie kopyta, jużci, jacyś ludzie musieli tędy przejeżdżać. Dobrze by było choćby budę leśniczą znaleźć.	Czy nie chcesz już iść do domu?	Dlatego... że kauczuk skruszał. Stał się do niczego.	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Nie ma żadnego brata! przebiera się po męzku!	O! Pewnie Konopka już go pięć dni nie było.	Obawiałem się, że tak długa rozmowa z proboszczem może cię zmęczyć	Pozwoli pan że od razu położę karty na stół... Chodzi o oryginalną propozycję...	Pójdź i powiedz staremu Wiszni: na próżno zasieczono ci syna. Czary to, ułudny sen. Nie stoi na tych gwiazdach nikt, nikt nie dźwiga twoich krwawych losów.	Tak, i że za chwilę będę jadł śniadanie	Tak, mój książę, wiem, iż nader jesteś względny dla królowej, może nawet aż nazbyt i uprzedzam cię, że będziemy mieli do pomówienia o tem jeszcze później.	Żadna zabawa nie obędzie się bez niego.	Ale wy cóż z wami się działo? gdzieście byli, co was przygnało tu znowu, na szczęście czy nieszczęście moje?	Gorąc jest rzetelny, ale burza będzie, bo się bydło gzi na pastwiskach. Dziękuję pani, a gorąca?	Nie ma niebezpieczeństwa, Zuzanno, tam jest twój ojciec.	Nie po jałmużnę przyszedłem	Nie wiem. Świstki papieru.	Proszę cię, nie żartuj. Będziesz miał dosyć pięć rubli?...	Tak nie pamiętam! Byłam widocznie zbyt mała.	Mniejsza o to. Przyszłam tu, by dowiedzieć się, czy pan jest dżentelmenem, czy też człowiekiem, który zdolny jest do podłego wyzyskania słabości uczciwej kobiety i uczciwej żony. Uważałabym pana za łotra, gdyby pan, korzystając z sytuacji, zrobił z Niny swoją kochankę!	O przyjaciele wierni!... ocaliliście mi życie, nietylko mnie, lecz i tym oto panom... Panowie proszę zachować w tajemnicy całe to zdarzenie, którego byliście świadkami; osoby, zajmujące stanowiska wysokie, wmieszane są prawdopodobnie w tę sprawę, a wszystko złe, jak się domyślacie, skrupiłoby się na nas.	I będzie się bawił ze mną i z niedźwiedziem?	Wart jest tyle co Bartek, a może i więcej, tom postąpił. Sprawiedliwy człowiek jestem, niech każdy o tym wie.	Już urodzenie moje poświęciło mnie na to! Można mnie ganić, ale dużo mam także na swoje usprawiedliwienie, gdyby takiego potrzeba. Całe istnienie moje jest grzechem młodości, a jakie nasienie, taki bywa owoc!	Nieznośne jest ubieranie się we frak Wygląda się w nim tak okropnie.	Proszę poruszać się z zupełną swobodą. O ile by pan chciał zasięgnąć jakiejś informacji u pana kierownika, proszę zwrócić się do tego domku w głębi na prawo, tam pod kasztanami. Tam mieszka.	A czym ty się zajmujesz?	Boję się ich	Cottonowie są bardzo porządni i lepiej spędzają czas niż my. Robią to, co im się podoba, i mówią to, co chcą. I ja tak będę teraz robił.	Czy pani rozumie, jakie mną pobudki kierują?	Idę, ale niepojmuję, jak ja potrafię chodzić mego brata nogami, gadać jego gębą, machać jego rękami!	Jak się masz, Copperfieldzie! Poranek prześliczny!	Jak się nazywa?	Na prawo kasa!	Nic, jeno mu się w głowie popsuło.	O! panie naczelniku, dobrze się zasłużysz kardynałowi.	O! wy cnotliwi!... pamiętajcie! każdy, który dotknie jednego włosa z mej głowy, będzie także mordercą.	Przyjrzyj mi się dobrze!	Psyt!... Żeby tobie mowę odjęło za takie gadanie!...	Spróbujmy	Ty go kochasz jeszcze?	Wasza królewska mość raczy sobie skrócić drogę przez wirydarzyk czy woli obejść wzdłuż murów?	Więc cóż robić?...	Za zdrowie Zbyszka i Jagienki!	Zależy, co kto uważa za ważność	Zaraz, zaraz a jak będzie brzmiał skrót z inicjałów? To jest bardzo ważne, bo czasami...	Śliczne zdanie, ale do bajki. Chciałbym panią widzieć bez sławy, bez talentu, bez pieniędzy i bez ludzi.	A Zatybrze?	A gdyby był?	A ja panu powiadam!...	A teraz, Patelnia, zanuć jaką piosenkę!	A w niedzielę?	A zboża pełno w dole.	Ależ Karolek w domu miał także odmrożone uszy.	Bądźcie waszmościowie zdrowi!	Co było do przewidzenia	Co mówił?	Co takiego?	Cóż mu to grozi?	Dajcież i mnie powiedzieć słowo, panowie!	Do Groty?	Idź do djabła!	Jaka ona?	Jest pan miecznik w stancji?	Już idziesz?	Kto, kochanie?	Masz zapewne przy sobie jakieś pismo od kardynała?	O czym?	Oni wciąż zasypują!... Biada wam, psubraty!	So, so! Dziękuję ci. A gdzie to wyjeżdżasz?	To Szwedzi.	To grzecznie podziękuj, Jude.	To i co Zabiliby, niechby zabili.	To mąż stanu całą gębą! Jeżeli teraz odmówił, widocznie ma jakieś głębsze powody natury politycznej.	To niezmiernie miło z pana strony	We środę wieczorem.	Więcej ufności we własne siły, kochana pani Hanko.	Złodzieje, wszarze! Batami ich! W postronki, do kryminału!	Ślepa jesteś, tak, ślepa; co z tobą gadać, tyś głucha.
No i w porządeczku I cóż ojciec zrobi z tym idiotą Zdzichem? Aha, znowu mi przysłała Halina jakiegoś cymbała. Oczywiście wyrzuciłem go za drzwi. Do pioruna, co ona sobie wyobraża, że będę rozdawał posady w fabryce wszystkim jej absztyfikantomabsztyfikant (pot.) dziś raczej: żigolak: płatny partner do tańca w lokalu rozrywkowym a. młody mężczyzna czerpiący korzyści materialne z dotrzymywania towarzystwa lub ze stosunków z zamożnymi kobietami.? Doprawdy ojciec mógłby trochę utemperować swoją córeczkę. Zdzich napycha nam jakieś wyranżerowanewyranżerowany (rzad.) kochanek., nie dość kochanej rodzinki, jeszcze mamy stać się przytułkiem emerytalnym... Istny dom wariatów... Co to jeszcze? Aha! Biuro kalkulacji trzeba wziąć za pysk. Oni nas zarżną cenami robocizny! Liczą na przykład siedemnaście godzin na imadełko „F” do tych dużych frezarekfrezarka	Nie rozumiem Jest to dobry człowiek, ale oryginał czy taki niestały... Coraz podoba mu się inna panna. Siostra chciałaby go ożenić, ale on jeszcze nie trafił na swoją	Pewien bogaty Anglik jego towarzysz niedoli, którego uwolniono za drugiej restauracji, posiadał diament o wielkiej wartości. Odzyskując wolność, podarował w podzięce Edmundowi, który opiekował się nim w chorobie jak rodzony brat, ten diament. Edmund nie użył go, aby przekupić dozorców, którzy mogliby przyjąć ten diament, a potem go zdradzić, lecz zachował na wypadek, gdyby wyszedł z więzienia; wtedy bowiem pieniądze, które by dostał za diament, zapewniłyby mu los.	Pusty śmiech ogarnia człowieka, płakać się chce, gdy tak patrzę na ciebie, jak maszerujesz. Wstyd. Przysięgam, że wstyd. Powiedz lepiej, młodziku, ruszamy czy nie?	Czy nie wierzy mi pan? Przysięgam... na wszystkie piekła! Wciągnął mnie pan w tę rozmowę i... musi pan... powiedział pan, że będzie mi wierzyć!	Żeby się na nas mogły gapić wszystkie matołki z Northam? Nie ma tak dobrze, Foxibus!	Czyż tak jest naprawdę, Henryku? Tak być musi, jak mówisz. A teraz odchodzę. Imogena czeka na mnie. Nie zapomnij o jutrze. Do widzenia.	Wy go lepiej znacie ale drudzy? Sądzą go z tego co teraz czyni, gdy już sobą prawie nie władnie, a nie patrzą na to, co go do tego stanu przywiodło.	Gińmy więc razem ja uciec nie mogę, nie chcę, nie godzi mi się. Paulusa twojego Bóg będzie ojcem i opiekunem, idę z tobą.	Głośno o nim będzie nie będziesz potrzebował o drogę pytać.	Na honor w istocie, gdybyście nie złapali pociągu, to byłby (jakby powiedział nieboszczyk Villemain) cios w samo serce Francji.	Tak dla nas nie ma wątpliwości, ale przesłuchanie współwinnej, czy też ofiary jego lubieżności, zda mi się zgodnem z obyczajem sądowym.	Czy ja tego... Nie, nie wiedziałem! Daję na to moje nieskalane słowo honoru.	Bóg wam daj zdrowie, mistrzu... toć Kallimach... omal nie przemówi! A i Zbigniewa Oleśnickiego utrafiliście na podziw.	Mości dobrodzieju nie tylko honor mi waszmość tym wyrządzasz, że raczysz nawiedzić ubogą strzechę moją, ale nawet i dobrodziejstwo, bo co w tej chwili, to wcale nie mógłbym mieć pożądańszego gościa nad mojego kochanego misjonarza.	Pan ma krzyż i nie nosi go pan?	Wszyscy jeńcy to zeznawali. Chcą się ze swoją piechotą połączyć. Nie spodziewają się też, aby pan hetman mógł na nich nastąpić prędzej jak wieczorem, a choćby miał i nastąpić, wolą bitwę w otwartym polu przyjąć niż onę piechotę pod nóż wydać.	Więc to o to wam idzie! O tych kilka worów pieniędzy! Tacy to ludzie dziś na Mazurach, takie waszych znakomitych rodów potomstwo! Bądźcie zdrowi! Ale to wiedzcie, że żebym miał sam gardło dać w tej sprawie i żebym miał wszystkie wsie zadzierżawić naokoło Źwiernika i wartami obstawić wszystkie granice, to psu obcemu nie dam przystąpić do waszego dworu i każdego na drobne kawałki zasiekam, kto by śmiał się tylko przysuwać do Zosi, póki ona sama mi nie da odkosza!	Kaci go wiedzą, mówił zjadając gałkę od laski prezes, zkąd mu to wszystko? Tać to szerepetka, a minę ma pańską i tak pewny siebie ten intrus, jakby łaskę robił, że tu przyjechał. A przyjechało to pewnie na chłopskich sankach, w siwych barankach.	Prosty ja żołnierz, niegodzien, żeby mnie wynoszono nie tylko pod niebiosa, ale i wyżej od innych. Wszelako rad jestem, żem dla waćpanny niezupełnie obcy, bo już nie pomyślisz, że ci nie znany i niepewny gość razem z deszczem ostatnim z chmur upadł. Milej to zawsze wiedzieć, z kim się ma do czynienia. Siła ludzi się włóczy, którzy się familiantanifamiliant	Za pozwoleniem... Funkcje duszy są „zwykłe” nie z tyłu i nie z boku, a już wcale nie widzisz mego wnętrza. Otóż, proszę pana, wyobraźnia nasza posiada tę własność, że w jednej chwili możemy przedstawić sobie człowieka nie tylko z przodu, z tyłu, z boków, z góry i z dołu, ale nawet wnętrze. Innymi wyrazami: nasze oko materialne, w najlepszym razie, ogarnia tylko trzy ściany równoległościanu, i to w skróceniu, nasza zaś wyobraźnia ogarnia wnętrze.	A... może... Sądzę, że istotnie wycieczka podobna byłaby mi na rękę. Nie licząc już, że byłbym z tobą, poczciwy mój Davy, zabawiliby mnie i ci tam ludzie.	Nie, nie, otóż chciała to powiedzieć, że ja nie powinienem się tym zrażać, ponieważ ci ludzie, jej zdaniem, postępują słusznie.	Bogać tam drogie, spędzili tyla, że nie wiada, kto to rozkupi.	Jak to, pan go nie zna? To Łacheć.	Nie Powiada, że widziała to często, ale wyjaśnić tego nikt nie potrafi.	Czy nie sądzisz, że wola może sprawić to samo bez sztucznych środków i zawiłych?	Jam w sercu moim chrześcijanka i katoliczka, bo ja z Beliny jestem, a tam nie greckiej religii ludzie, ale katolicy zawsze mieszkali. Ja ze sławnej bogumilskiejbogumilski a. bogomilski	Wejdziesz tam, Elizo, prędzej czy później, nie bój się Co do mnie, wolałabym walczyć, pracować, mozolić się i czekać, a nawet nigdy się tam nie dostać.	Ma rację Nieczuja Ot! Wiesz co! Kto wie, czyje jutro; głupie to życie na świecie, niewarte nawet ani wspomnienia miłości! Albo raczej jedno jej przypomnienie więcej warte niż całe życie; ot! Opowiedz nam twoją miłość.	Poszli przodem, za nimi Blond-wąsik. Mordka zuchwale podskakiwał, prężył się, poklepywał wyładowany chlebak i szedł, nie pytając o drogę.	A sam. Powiada, że diabeł go opętał, że pijany był... No, ale zabieram się do pisania.	Są nowe na święta. Tymczasem noszą dawne, jeszcze dobre. Pan ordynat dzielnie się ochronką opiekuje. Bardzo dobre są te kobiety, które przeznaczył do dozoru, i pani ochroniarka zacna osoba. Żebrak, StarośćOchronka i szkoła pełna, ale przytułek dla starców stoi pustkami.	A jakże! czy ja nie mam prawa jemu nakazywać? Jaż jego strzecznastrzeczna (gwar.)	Ale nie, ja nie jestem inteligentna Ja jestem w gruncie naiwne stworzenie, które wierzy we wszystko, co mu ktoś mówi, które bierze sobie do serca wszystko.	Dyć mnie nie goń od siebie.	Nie ma u nas cenzusów wyborczych!	Nie opuszczę cię nigdy, nigdy!	Nie potrzeba	Nie powiedziała!	Pono nie. Balwierzbalwierz (daw.)	Skrzetuski! a czemu ty z nami nie pijesz? I wyciągnął doń przyjaźnie rękę.	Tak.	Więc i gospodarstwo?... począł Salomon... ale siły nie miał dokończyć.	Żeby nas w powietrze nie wysadził	Dajcież mi się wygadać dokumentnie! Po cóżem o Zbrojach zaczął? Widno cały kłopot na nich się opiera.	Tak... to prawda! Sam to mówił.	Zły to niepokój, zła to żądza Wierzyć i kochać czyż nie dość?	Głupia gęś! To samo jej powiedziałem! Jeśli tedy dobrze zrozumiałem, powiedziałeś pan, że Róża Mitchel jest córką pańską?	H. O. jest niegrzeczny, bardzo mi przykro i przepraszam w jego imieniu lecz ciężko jest znosić takie obelgi, gdy się robiło to, co myśmy robili.	Bardzo jest miły, moja droga ale duchowni powinniby być poważniejsi i bardziej majestatyczni.	Jak ci się zdaje: czy to stąd daleko?	To małe nic jest dla mnie wszystkim.	Borsuku! Wpuść nas, proszę! To ja, Szczur, i mój przyjaciel Kret. Zgubiliśmy drogę w śniegu!	Chyba wam się śniło?...	Co się stało z Królową Śniegu, Marylo?	Czy to już dawno?	Dziękuję Och! dałabym dziesięć lat życia...	Jak to! Czy być może?	Mój powóz zepsuł się, gdy wjeżdżałam do Lilliers.	Pan, to już duszę i ciało sprzedał gospodarstwu.	Przecież coś było jeżeli mam cokolwiek łaski u pani, to mi pani to opowiesz.	Przepraszam cię jak to mam rozumieć?...	To niemożliwe!	W potrzebie się któren znajdzie, z całej duszy pomożem!	Zaiste, są mi jako miecze w piersi te pytania, albowiem posąd w nich tkwi i podejrzenie. Ale ja, ufny w sprawiedliwość Bożą i w moc prawdy, pytam waszą książęcą mość: zalizali (daw.)	Zamykaj pan drzwi, bo zimno!	A czemu?	A ile pani dała za nią?...	A ja skądże wiedzieć mogę?...	A któż mu zabroni?	Cavaliere Fotofero mówił mi... ale jakże ja mogłem zgubić kartkę!	Dlaczego?	Do jakich wód?	Dobrze wam?	Dobrze, popielniczkę	Gdzie?	Jak Boga mego kocham! prawda.	Jaka rada, jaka moc?	Jaką ci dać książkę?	Kamieniami tego psa!	Kiedy jedziesz?	Kiedy zechcesz, moja złota	Któż was zratował?	Naturalnie, powiadasz, mistrzu, a więc...	Niech waćpana Bóg ochrania i wyprowadzi	Oj! jakoś nieskoro!	Pan zatem odbiera swojego konia?	Szelmy!	Tato!	Tego łotra! Otrzymałem właśnie list...	U kogo?	Wiem, wiem	Więc co poczniesz?	Wolałbym, żeby było spienione.	Z przyjemnością.	Ze mną tutaj? w Kraju Biegunowym?	Zgoda ale, jeżeli łaska, sprzedajcie mi jednego: mam swoje powody. Płacę wam zaraz i gotówką, w monecie zachodniej, w litych talarach, ważnych dukatach, pięknych czerwieńcach. Hę?	Zobaczymy	Zostań pan, proszę! Po obiedzie uraczysz nas kilkoma rozdziałami swojej ostatniej pracy.
Przepraszam pana, ale postąpiłby pan bardzo źle! Mógłby pan postradać swe drogocenne życie, może być pan tego pewny. Jestem teraz ciałem i duszą po waszej stronie i nie życzyłbym sobie, żeby nasza drużyna została uszczuplona i żebyś waszmość miał być pozostawiony sam, bo wiem dobrze, co waćpanu zawdzięczam. Ale tamci ludzie nie mogli dotrzymać słowa... nie, nawet gdyby chcieli to uczynić, a co więcej, nie mogli uwierzyć tak jak pan.	Gdyby pan wiedzieć, pan nie lubić! Ja dużo wiedzieć. Ja odejść.	A! bardzo młody człowiek! to może pan Tadeusz.	Pan Zagłoba!	Pan hrabia?	Śmiesz pan w ten sposób mówić do mnie?!...	Ależ, proszę pana, pan Dalcz był tu przez cały czas, od samego początku.	E, nie przesadzajmy. Pan Andrea używa tylko tytułu wicehrabiego.	Do zabezpieczenia. Dziś zmienimy twą cerę. To sypianie pod dachem wybieliło cię jak migdał. Ale Huneefa zna farbę, która trzyma się dobrze; nie będzie to malowanie na parę dni. Ponadto uzbroimy cię przeciwko przygodom podróży. Taki to ode mnie otrzymasz podarunek, mój synu. Wyjmij wszystkie blachy, jakie masz na sobie, i złóż je tutaj. Zwijaj się prędzej, Huneefo!	Jaśnie wielmożny panie nie gniewajcie się tak okrutnie i zważcie, że jeżeli rycerz przez was pokonany dopełni rozkazów waszych, jeżeli przedstawi się pani Dulcynei w Toboso, to ma być wolny zupełnie, chyba, że nową winę względem was popełni.	Dowodu? Dla naszego znakomitego Beetle’a! Jak gdyby go było potrzeba! Przypuszczam, że dostarczenie dowodu nie będzie niepodobieństwem dla sierżanta. Przynajmniej w mojej klasie uchodzi Foxy za niezwyciężonego w wyłapywaniu krętaczy. Z całą pewnością palili gdzieś i pili. Chłopcy tego typu zawsze to robią. Zdaje się im, że to po męsku.	W młodocianym wieku nic nas tak nie gniewa, jak takie słowa lub jeszcze gorsze polecenie: „Idź stąd, moja droga.” Po tej zniewadze Amelka podniosła głowę i postanowiła zbadać tajemnicę, choćby jej przyszło poświęcić na to godzinę. Zwróciwszy się do Małgosi, która nigdy nie potrafiła długo jej odmawiać, rzekła pieszczotliwie:	Wdowa. Laura. Pierwszy mąż Kościeniecki. Jakiś tam pisarz, literat, historyk. Umarł dwa lata temu. Majątek miał śliczny Leniec. Kościeniecki był zawsze strupieszały, chory, mizantrop. Nie miał o czym gadać z nikim w sąsiedztwie. Przykry był człowiek. No, umarł. Teraz się ten Barwicki rozbija o jej rękę. Są po słowie, nawet, widzę, baba podkochuje się w tym astmatyku.	Nie, księżno To, co pani powiedziała przed chwilą, da się zastosować do pani własnej koncepcji. Baby zawsze panoszyły się w okresach dekadencji wielkich idei. Ale początki tworzyliśmy zawsze my. Wy na wielką skalę umiecie żyć tylko rozkładającym się ścierwem i wtedy przezwyciężacie wasze niewolnicze instynkty...	Miało się trocha przyrodzonych zdolności i ojciec od małego wkładał, któren nieraz mi mówił: „Dał ci Bóg nikczemną postać, jeśli się ludzie nie będą ciebie bali, to się będą z ciebie śmieli.” Potem też, u wojewody ruskiego w chorągwi służąc, douczyłem się reszty. Było tam kilku mężów, którzy śmiało mogli mi stawić czoło.	Ale bajać to umie pięknie! Zeszłej nocy opowiadał nam o jakimś takim jak on gołowąsie, który powoził cudaczną bryczuszką zaprzężoną w cztery kucyki... zdaje mi się, że było to w Toledo, w stanie Ohio... i stawiał kolację gromadzie takich samych chłystków. Dziwaczna to taka bajka, ale piekielnie zajmująca. A on takich bajek umie opowiadać wiele.	Czy powiesz mi, czy nie? co się z nim stało?	Nie martw się, nie martw się.	Stąd wyjeżdżam do Paryża następnie udaję się do Monachium, dalej do Wiednia, może i do Budapesztu; dalsze moje kroki nie są jeszcze pewne.	Uczynię to natychmiast i uciąwszy potrzebną ilość gałęzi, odebrał błogosławieństwo swego pana, obydwaj rozpłakali się i giermek wsiadł na Rosynanta.	W rzeczy samej i jeśli posiada on w sobie jeszcze siłę piorunującą to jest niezaprzeczenie najstraszniejszym zwierzęciem, jakie wyszło kiedykolwiek z rąk Stwórcy. Dlatego też, panie, mam się na ostrożności.	Tatku, rzekła Lorka, chodząc po izbie: mam do ciebie słowo. Dziś ostatni dzień, w którym ty jeszcze jesteś panem siebie i wszystkiego co masz, w którym dla mnie jesteś jak byłeś ojcem przywiązanym... Jutro! Któż zaręczy za nie? Ty sam nie wesz w co się zmieni serce twoje. Ja nie będę mogła może dostąpić do ciebie z prośbą, a najmniejsze życzenie moje okupywać mi każecie może upokorzeniem.	Biała nazywa się Białuszka, a brunatna Buraska!	Dla czegoż to ma być znakiem? wieśniacy zebrali suche gałęzie latorośli winnéj i bawią się gdzieś przy ognisku...	Ha! może i słuszna pani obawa. Niejeden pewnie zawołałby z Owidiuszem: Peccatumque oculos est habuisse meumPeccatumque oculos est habuisse meum (łac.) i wszystkie powierzchnie gładkie albo świecące będą musiały je oddawać, jak tylko nasz magiczny przyrząd zacznie działać, jak zacznie zrywać zewsząd odbicia na kształt owych kartek sklejonych, które zdzieramy z kalendarza. A wtedy już nie przyjdzie żałować, że Egipcjanie i Grecy nie znali naszych zwierciadeł, wszystko się odnajdzie, wszystko	Jeśli się aż tam stoczył, już po nim! Potrzaskany na nic, zapewne. Bardzo mnie to jednak dziwi	Pierwszy raz mi się sposobność trafiła	Podły! W jaki sposób w ciągu dwóch godzin mógł się namyślić?...	Powiadam panu, że najzupełniej rozszedłem się ze swymi przodkami. Dziwaczne idee miewano w tamtych czasach. Ja jestem dzieckiem swojej epoki. Zerwałem z przeszłością.	Prosto. Tylem tylko po drodze wypoczywał, ile było trzeba dla koni, a i to jeden mi padł ze zmęczenia. Szwedzi muszą już być w Poznaniu i stamtąd prędko się po całym kraju rozleją.	Udam się na drugie, powracając z pierwszego jedno jest na siódmą, drugie na ósmą; będzie czas na wszystko.	W gabinecie. Kazali tu nam czekać. Gdzież Marta i Tom? Taki ważny dzień, (że aż Marietka zdecydowała się przyjechać), a wy się gdzieś rozlatujecie!	Z kory sosnowej. To się suszyło na blasze...	Życzę ci szczęścia... kłaniaj się ode mnie pani... pani Warskiéj	A jeżeli ja sama nie domagam się więcej, ty plotkarzu! Ciebie to przecie nie dotyka.	Przyjaciół!... Moich przyjaciół! Nie... Przenigdy... Puśćcie mnie! Puśćcie!	Ja wiem, ty nie jesteś mój bliźni, bo ty jesteś z gwiazd dalekich, jak wiem, ale pozwól mi...	Ponieważ Solski miał niedługo wrócić z miasta, więc Ada szybko skończyła z właścicielem Cezara. Pies był łagodny i posłuszny, nigdy nikogo nie ugryzł, u obecnego właściciela bawił dopiero dwa miesiące, a oceniony został, jak obwarzanek za grosz, na sto pięćdziesiąt rubli.	Porównanie, jako porównanie nie jest złe, tylko nie bardzo można je zastosować do nas wszystkich, pracujących u pana.	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	A nie wiesz, nie ma tam śladu tych gwiazdziarzy?	Ba!... nie tylko kołnierz, ale nawet cały mundurek tej sztuki nie dokaże...	Było inaczej. Nie ja wyszpiegowałem, gdzie jest prochownia, a ten właśnie oficer mnie zaprowadził, pokazał mi wszystko i kazał iść zobaczyć, gdzie jest u nas prochownia	Cicho! nie płacz... Fabrykę odbuduję na nowo... Wszystko będzie dobrze...	Ja nie wiem, czy to prawda.	Już ja wiém, co ja wytrwać mogę! To moja sprawa. Polano drew i czasami suchy chleba mego okrawek przyniosę Motrunie... Bądź spokojny, idź do Rudni, idź cyganku, tylko wszystko mi strach, żebym ci żony nie zbałamucił!	Może będą. Tylko nie wiadomo jeszcze	Nie sądzisz, szlachetny mistrzu by żołnierze byli niezbędnie potrzebni do ubezpieczenia państwa? Może więc z tego powodu winniśmy im wdzięczność i cześć za wielką, oddaną ogółowi przysługę.	Nie, on tylko mądrzejszy od najmądrzejszych reisenderów i agentów na cały Wschód Dużoś sprzedał?	Niestety, pani, wraca, a tak by mi było dobrze umrzeć...	No, nie. Prócz popielniczki i cygara był ten sam stół i identyczne obicia ścian.	Och, nie! Lubię cudowne rzeczy, ale cudownych ludzi nie znoszę.	Oho! Niegłupi ja już tam ją wsadzać, aby mi całe miasto z okienka stumultowała. Zamknąłem ją w jej komorze, a Korneliusowi przykazałem, aby stał na podwórku i patrzał ciągle w jej okno, czy ona tam jakich ekscesów nie robi, bo to licho umie z oknami dokazywać i gotowe jeszcze na łeb skoczyć. Ale ja każę tam dać kraty. Zaraz dzisia. Jużem posłał po tęgiegotęgi	Ojoj... tak dawno? A może to nieprawda? Skądże wiecie?	Ot, nie chciał. Taki ładny domek wyszykowali tu dla niego, o tam, za ogrodem. A on nie chciał.	Słuchaj no, o kiełbasie nie zabaczzabaczyć (daw.)	Tak tak...	Tak, co najmniej	Tak.	Ten dzień i noc jak nic ci przemknęły; dajmy więc pokój uwięzieniu twojemu, a powróćmy do tego, co mnie tu sprowadza.	To część zaledwie i nie najważniejsza. Od księcia Bogusława pojedziesz z moimi listami do samego Karolusa GustawaKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660)	Wszystko, co chciałeś powiedzieć Wszystko od początku do końca jest wierutnym fałszem... a Whittier godzien jest potępienia. Nie moja to rzecz brać w obronę jakiegoś tam człowieka z Marblehead... w każdym razie to mogę powiedzieć, że na Iresonie nie ciąży żadna wina. Ojciec nieraz mi wyjaśniał wszystko, a ja wam to zaraz powtórzę.	...który zasyła ci salaamy (ukłony)... sahibie.	A kiedy będzie można go zobaczyć?	A skądże wasze?	A więc będziesz ją miała.	Alboż ja chcę bogactw	Ale do wieczora tylko Przecie idziemy dziś na komedię?	Co wam też w głowie, a toć dopiero na zwiesnę matkę pochowali	Czemu to?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Dobrze! Jeno za tę niedziwotę małym ogniem bym go przypalał; za tę niedziwotę hufnalami bym go podkuć kazał...	Dobrze. Dam jej jaworową łopatę na prezent ślubny, a tobie latarnię, żebyś jej miał czym świecić.	Eliezer! Co tam mówią o naszych rabinach Todrosach?	I ja	I to wystarczyło?	Józiek, śpisz?	Koniecznie? A dobrze! Ale w takim razie dam wam dwa regimenty jazdy, które was odwiozą i przywiozą.	Mnie głowa boli i jestem zmęczona, więc myślałam, że któraś z was pójdzie	Ne budu howoryty na moroziNe budu howoryty na morozi (z ukr.) odparł szorstko Chmielnicki.	O!... rozumiem, że nowina, którą powiedziałem panu, jest ważna...	Och! Boże!	Oczekiwałeś mnie? I z czegóż to wniosłeś, że przyjdę?	Ona.	Pocztowych, gabinetowych. Będziemy trzymali gołębie na kolanach.	Powtórzyć!	Prosimy, prosimy!	Pun pułkownik zza morza puno jadzie, kiej pyta o puna starostę?	Telegram?... do Madzi?...	To jeszcze niepewne, figlarko!	To wiemy, ale jakiż wniosek?	To ładnie, włożyłaś niebieskie oczy koloru swojego paska.	Trzeba go wpuścić, kapitanie.	Trzeba panu było z tą polityką?... A co do należności, to dlaczego dwadzieścia pięć?	Trzydzieści dollarów, że nosi wąsy.	Tu chodzi o chorego!...	Widzisz go, jaki!	Właśnie powiadają że zwykle podobne uczucie towarzyszy omdleniu z powolnego osłabienia.	Włóż go na wielki palec Mogę liczyć, że oddasz ten pierścień?	Zapewne
Magdzia ładna i dobrze tresuje dziewczęta, tylko... ma za dużo fochów. Solscy i Solscy!... a mama jeszcze jej podbija bębenka tymi Solskimi... Tymczasem cóż Solscy?... Ja się boję Solskich czy co?...	Och, wy nie rozumiecie nas nigdy! Prosiłam cię, że chcę jechać do domu, a ty mnie zostawiasz, tak jak gdyby kobiety robiły co kiedyco kiedy	Pan się za nią nie ujmuj... Pan myśli, że kobieta ja wszystko wiem miłość to dwa ruble, a cnota i wierność, oho, ho! ale to panu powiem.	Jak śmiesz w ten sposób przemawiać do wodza wioskowych strzelców? Tylko dzięki przypadkowi i bawołom doszedłeś do tego tygrysa. Był on ponadto obżarty i opity, inaczej byłby teraz o dwadzieścia mil stąd. Ty, nędzna kreaturo, nie umiesz go nawet oprawić, a ośmielasz się mnie, Buldeowi, zabraniać opalić mu wąsy? Nie dostaniesz ani anny z nagrody, natomiast porządną chłostę tegoż jeszcze wieczora... Nie tykaj nożem kadłuba... wynoś się!	Dajcie mi tymczasem kawał chleba i sera niepodobna bowiem, abym głodnym pozostał, a w tak ordynarne pożywienie wrogi wrogowie trucizny nie włożyli. Ty, mości sekretarzu, odpisz jego książęcej mości, że wszystkie jego rozkazy będą wykonane, ucałuj też ode mnie rączki księżnej pani i proś, aby list razem z zawiniątkiem, które zostawiłem, do mojej żony Teresy Pansa posłać raczyła. Nie zapomnij również pokornie pokłonić się ode mnie wielmożnemu Don Kichotowi z Manchy, aby nie wziął mnie za niewdzięcznika; upstrzyj to wszystko razem, okraś pięknie i tak odpraw posłańca. A teraz każcie mi dać jaki bądź posiłek, bo chcąc się do boju przygotować, trzeba przede wszystkim dobrze napełnić żołądek, a skoro nie będę głodnym, drwię sobie ze wszystkiego.	Był to kół zaostrzony, podobny do tych, jakie oni umieszczają na dnie pułapek Kół taki, rzucony przez Istotę Bezwłosą, utkwił głęboko w boku tygrysa. Stało się zatem, jako był przepowiedział Tha. Albowiem Pierwszy z Tygrysów jął z wyciem przeraźliwym biegać po całej puszczy, póki na koniec nie udało mu się wyszarpnąć pocisku. Cała puszcza dowiedziała się, że Istota Bezwłosa umie zranić nawet na odległość, przeto zwierzęta ogarnął jeszcze większy strach niż wprzódy. Tak więc doszło do tego, iż Pierwszy z Tygrysów nauczył Bezwłosą Istotę sztuki zabijania jednak; spójnik oznaczający przeciwstawienie, kontrast. przez jedną noc w roku Istota Bezwłosa boi się tygrysa, jako przepowiedział Tha, a trzeba przyznać, że tygrys czyni, co w jego mocy, by strach ten uzasadnić i powiększyć. Gdziekolwiek wtedy napotka Bezwłosą Istotę, zabija ją na miejscu, mając w pamięci hańbę, jaką okrył się praojciec Tygrysów. Poza tym jednak Strach krąży wciąż po całej dżungli, zarówno dniem, jak i nocą.	Hanuś! Gdzie ty znów latasz? Czerwonaś jak ćwik, tchu złapać nie możesz, co się to ma znaczyć?	Tylko że nie chcieli tak wyraźnie napisać.	Wszystkie te choroby, w których potrzebna jest piana na ustach symuluje się bardzo ciężko, jak na przykład epilepsja. Był tu jeden taki z padaczką i mawiał, że jeden atak mniej czy więcej, to mu wszystko jedno, więc gdy trzeba było, miewał tych ataków do dziesięciu na dzień. Wił się w kurczach, zaciskał pięści, wytrzeszczał oczy, aż wyłaziły mu całkiem na wierzch, tłukł sobą o ziemię, wywalał język, jednym słowem, powiem wam, była to wielka choroba pierwszej klasy, taka wspaniała i rzetelna. Nagle zrobiły mu się wrzody, dwa na karku, dwa na plecach, i było po epilepsji, po zwijaniu się w kurczach, gdyż nie mógł głową poruszać ani leżeć, ani siedzieć. Dostał gorączki i w tej gorączce w czasie wizyty wszystko o sobie wygadał. A my mieliśmy krzyż pański z tymi jego wrzodami, ponieważ musiał u nas jeszcze przez trzy dni leżeć, zanim mu nie zebrały, i dostawał inną dietę, rano kawę z bułką, na obiad zupę, knedlik z sosem, wieczorem kaszę albo zupę, a my musieliśmy patrzeć z wypłukanymi żołądkami przy całkowitej diecie, jak ten drab żarł, mlaskał, chłeptał, sapał i bekał z przeżarcia. W ten sposób trzem spośród nas odebrał resztę odwagi, więc też się przyznali. Leżeli tu z wadami serca.	Najważniejszą wszakże rzeczą jest odebranie mu Koborowa. I tu zaczynają się trudności. Nominalną właścicielką jest przecie pani Nina, a ona na to nie pójdzie.	A z iloma była pierwej?... Nie wierzę w to, co mi pani mówi o Joasi, lecz jeżeli byłoby to prawdą, mój syn nie miałby prawa jej wierzyć. Bo ta dziewczyna oszukiwała mnie mówiąc, że idzie do krewnych, kiedy szła na schadzkę; któż więc zaręczy, że nie oszukiwała mego syna i wszystkich swoich kochanków, jeżeli on był jednym z nich?	Ale cóż to jest? spoglądając na maleńki kameryzowany zegareczek, powtórzyła podczaszyna, już szósta a tak się ciemni!	Wpadł mi w rękę młody przychówek, jakby stworzony do delikatnej i trudnej gry w polo. Nie ma sobie równego... On...	Jeszcze mi się jeść nie chce Czy to prawda, że w Domu Cudów w Lahorze znajduje się wiele obrazów?	Odtąd odtąd, mój przyjacielu, nie możemy popełnić żadnej nieostrożności. Nie narażaj honoru tej, która już dziś uważa się za przeznaczoną, by godnie nosić twoje nazwisko.	Zmusi go do ostrożności, a może skłoni do ostatecznych czynów. Jak wielu mądrych zbrodniarzy, jest zapewne zbyt zadufany w swoim rozumie i wyobraża sobie, że nas w pole wywiedzie.	Et, nie trzeba. Ja i tak nie dopuszczę do tego nieszczęścia. Zabronię i basta! Albom jej nie matkaalbom jej nie matka	A tak To była piękna wiktoria. Cyppelmann miał tylko dziewięć okrętów, a Szwedy miały jedynaściejedynaście	Czyżby była pani tak okrutna, by jej z sobą nie przyprowadzić?	Cóż ty, mamo... Ty i tak zawsze jesteś w swoim pokoju. Pisywałbym zresztą listy do ciebie i przysłałbym ci skórę upolowanego tygrysa...	Masz rację Chciałem sobie postrzelać z pistoletu, ot tak, po amatorsku. Do pojedynków, jak wiecie, mam wstręt od czasu, kiedy sekundanci, których wybrałem, aby załagodzić pewne nieporozumienie, zmusili mnie, bym strzaskał rękę najlepszemu przyjacielowi... no, temu poczciwemu Franzowi d’Epinay, znacie go przecież wszyscy.	Miałem już honor oznajmić wam to. Co ważniejsze, upadam ze znużenia i nie mam w kieszeni ani jednej pobielanej blaszki. Mógłbym być użyteczny wam w drodze, gdybyście chcieli...	Nie rozumiem obyczajów białych ludzi. Kapłan wizerunków w lahorskim Domu Cudów był grzeczniejszy od tego chudzielca. Zabiorą mi tego chłopca. Chcąż zrobić sahiba z mego ucznia? Biadaż mi, jakże odnajdę swoją rzekę? Czyż oni nie mają uczniów? Zapytaj ich.	O, to dobrze będzie nam weselej we troje, a panna Orecka odetchnie trochę naszym powietrzem. Postaramy się, żeby w ciągu tego tygodnia, przeznaczonego na wakacje, nabrała rumieńców.	Spodziewam się, że pani już jesteś o tém uwiadomioną	Tak to się mówi, mości dobrodzieju ale każdy na tyle swoją ziemię wyciąga, na ile może.	Tak trudno jest wiedzieć o kimś wszystko	Jest nasz naród okrutnie na Krzyżaków zawzięty, a to z przyczyny nie tyle ich napaści dźgnąć, ukłuć., któren obyczaj zgoła jest świński i nam Mazurom przeciwny... ba! jużci!... Pod dach i Niemca każdy przyjmie, i gościowi krzywdy nie uczyni, ale na drodze rad mu zastąpi. A są i tacy, którzy nic innego nie czynią, przez pomstę alibo dla chwały, którą daj Bóg każdemu.	Nie, nie... Józku, nie... ja się wstydzę... nie...	A moja porcja? Nabiegałem się trochę i nabrałem apetytu.	A tak!	A, na południe tak	Allan, uspokój się	Buntownicze zamysły nie zawsze potrzebują słów.	Cieszmy się, mości panowie!	Co robiłeś przy grze?	Co takiego? Co takiego, księże prałacie?	Czyżby mogło być inaczej? Mam cię jednego tylko, i wnuka, i syna razem, bo Franio... ach, Boże!...	Cóż to za historja znowu? spytał król	Do widzenia!	Gdzie jadę? Słuszna, abym tej tam waszej panny o zdrowie spytał, bo za grubianina by mnie wziąć mogła.	Jam mu znajomy i podejmuję się	Jest twarda jak skała, mój drogi.	Jutro o siódmej. Do siódmej trwa praca. Numer z kontroli przyjezdnych i świadectwo kancelarii próśb	Które będziemy musieli uszanować Jeśli popełnił jakiś błąd, to ciężko go odpokutował i w naszych oczach jest rozgrzeszony.	Możesz pan sobie tłumaczyć, jak ci się podoba.	Musiałeś mi opowiedzieć, Dorianie. Przez całe życie będziesz mi opowiadał wszystko, co zrobisz.	Podobno waćpan ze strachu przed panami Billewiczami do Prus chcesz uciekać?	Podobny jesteś do matki. Czy miała głos taki słodki jak ty?	Proszę cię, Belu pan Wokulski... który tak hojną ofiarę złożył na naszą ochronę...	Przyszyj sobie aksamitny kołnierz i idź do diabła.	To jest właśnie ów znakomity pielgrzym babiloński, dostojny Sargon.	To nie może być	To on Ujrzysz, mój drogi, postać, jaką przybiera Opatrzność, kiedy się objawia poetom. Nim będziesz oglądał w jego chwale Dauriata, księgarza-światowca, ujrzysz księgarza z Quai des Augustins, księgarza-lichwę, kupca starzyzny literackiej, normandzkiego eksprzekupnia sałaty. Przybywaj, stary Tatarzynie!	Wcale nie zaglądałaś nawet?	Winien wam jestem wiele Okazaliście się dobrzy dla obcego. Ale widzę, żeście rewidowali mój worek?	Zrobicie abo i nie zrobicie...	?	A daj i ty!	A gdzie byłeś przez ten cały czas?...	A na przezwisko?	Bodaj waści język odjęło! Dobra nowina!	Chciałbym, mój drogi, żebyś odwołał tę wiadomość.	Czekam na rewersy!	Czemu uciekacie?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Cóż on zrobił?	Dobranoc, brygadierzebrygadier jęknął kapłan zapadając gdzieś głęboko.	Dobrze, ty wole. Kto przyjął telefonogram?	Dotykanie.	Furdafurda (daw.)	Hej, didu! Pro Kozaka Hołotu!	I owszem. Mówił pan z Głębockim?	Idź, Jantoś, idź...	Jak to, więc książę był w nocy u waszej pani?	Jak to? Przecież patrzyłeś w przeciwną stronę.	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny	Malonu būtų, kad vaikas taptų kunigu, malonu būtų, kas jis mums akis nušviestų, kad už dūšiasdūšia (lenk.)	Na Podlesiu znowujznowuj (gw.)	Nazwał cię najpiękniejszą dziewczyną pomiędzy Löven a Klarälven?	Ni.	Odzew?	Pan to chce wiedzieć? Łatwo mi dać odpowiedź. Głód. A pana?	Pani skończyła instytut w Puławach?...	Panie Bonacieux pan masz żonę, panie Bonacieux?	Postrzelili psubraty! Żeleźceżeleźce (daw.)	Powstrzymaj go, panie Copperfield powstrzymaj go! Może wyrzec słowo, którego pożałuje i którego sam pan pożałujesz, żeś usłyszał.	Przepraszam cię?	Później to zrobisz, bo najprzód musi odebrać karę, a później zostanie wypędzonym z kopalni.	Racja; to chodźmy.	Religia, Pieniądz, Interes, Walka odrzekł Lisola	Róża, ta po lewej stronie, ruda.	Sind Sie vielleicht Olowski’s Freund?	Słusznie ale w każdym razie przyjdźcie bocznemi schodami.	To rzecz wprawy Czy ten tapicer był głupi człowiek?	To ty proś bogów, ażeby cię zasłonili!...	Tęgi pies!	Wyjść, a jak nas zobaczy?	Zapewne, zapewne	Znam go, to bardzo inteligentny pan U nas w Budziejowicach też był taki jeden oberst.
Znowu, drogi panie, znowu! Bo ta historia wciąż zaprząta moje myśli i może być pan pewien, że tym razem się nie mylę. Niech pan posłucha uważnie, panie Villefort.	Nie krytykuj pan z pozoru Zobaczymy dalej.	A dokąd wielmożny pan teraz dąży?	Ale ja wierzę. Jeżeli pan ma wpływ na sir Henryka, wywieź go pan z tej okolicy. Świat szeroki. Dlaczego sir Henryk ma koniecznie mieszkać tutaj, gdzie mu grozi niebezpieczeństwo?	Może choć od października zacznie pan płacić?	Podążę w ślad za nim albo też komu innemu śledzić go każę. Pan hrabia raczył obdarzyć mnie zupełnym w tej sprawie zaufaniem, nieprawdaż?	Uważasz pan?...	Czy tylko damom wolno mieć upodobania?... Jeżeli moją siostrę po paru tygodniach znudziły sesje, dlaczego mnie po tylu miesiącach nie miałaby znudzić cukrownia? Upewniam że na waszych sesjach macie, panie, więcej rozmaitości.	Jeszcze nie. Mam ci coś powiedzieć i zrobię to natychmiast. Wyznaj mi, czy masz zamiar poślubić tego Brooke’a? W takim razie nie dostaniesz ode mnie ani grosza. Pamiętaj o tym i bądź rozsądna	Nie irrytuj się, nie irrytuj tak, kochany, zacny panie Pawle, wymówiła najsłodszym głosem Antyfona; chcę tylko ostrzedz cię dla własnego twego dobra... a to co powiem niech zostanie między nami najświętszą tajemnicą.	Dobrze To ja sam ich poproszę. Człowiek nigdy nie wie, co się może przydać... Zaszkodzić taka rzecz w żadnym razie nie może. Ostatecznie, ja przeciwko Bogu nic nie mam. Chodzi o to, żeby nie było zakłóceń w pracy. Czy próbowałeś załatwić rzecz po dobremu?	Ale to nie pieniądze	Przyjemności? Otóż tego zupełnie nie rozumiem. Jeśli już musicie opuścić to miłe miejsce i przyjaciół, którzy będą za wami tęsknili, i wasze wygodne domki, gdzieście się dopiero co wprowadziły, nie wątpię, że gdy wybije godzina, stawicie czoło kłopotom, niewygodom, zmianom i nowym warunkom i będziecie usiłowały ukryć, jaką wam to sprawia przykrość. Ale omawiać to, a nawet o tym myśleć, póki nie zajdzie istotna potrzeba...	Ale cóż myślisz? jak i gdzie się obrócisz? pytała Francuzka... Tu, jeśli chcesz pozostać, dobrze ci będzie, lecz nie jesteś bezpieczną... przyjaźń tego zepsutego, młodego trzpiota Georges’a, który domyśliwszy się twej tajemnicy, może chcieć z niej korzystać, postawi cię w położeniu przykrem. Dwór to, jak go widzisz, na pozór niby się raikiem ziemskim wydaje, ale pod wieńcami z kwiatów pełzają węże, i kryją się gady, i krwawią blizny. Hetman jest dobry i słodki, dopóki nie znienawidzi i nie zapragnie zemsty; naówczas z hypokryzją niepoścignioną, uśmiechając się mści najokrutniej. Ten dwór, co go otacza tak zgodny i przyjazny, to gladjatorowie, z których każdy radby drugiego obalić i zamordować. Ale to wszystko odbywa się z taką dystynkcją, tak przybrane i w dobrym tonie, te trucizny podają się w takich nektarach i ambrozji, iż trzeba zaboleć, aby w nie uwierzyć. Tu wyroki śmierci układają się w madrygałach, a sztylety robią z cukierków...	Jak mogłam tak spać! Lepiej by było, gdybym się już nigdy nie obudziła! Nie, nie, Tomku, to nieprawda! Nie patrz tak na mnie! Więcej tak nie powiem!	A to bardzo ślicznie bardzo ślicznie dla młodej panienki, bo to chroni od tysiąca niebezpieczeństw wśród tego zepsutego świata grożących, ale dla zdrowia i dla humoru nie wadzi niewinna rozrywka.	Do swoich odległych celów. Teraz wieś polska jeszcze nie jest dobrze zabudowana. Każdy domek szklany jeszcze się w zimie ogrzewa, a w lecie oziębia przy pomocy swego własnego, indywidualnego kotła i własnej kuchni, przypartej do budynku. Już teraz bardzo mała ilość paliwa ogrzewa kocioł, rozprowadza rurami ciepło i tworzy z małego domu wiejskiego pewien rodzaj termosu, który trzyma własne ciepło. Ale to nie jest ideał. Każda wieś powinna mieć wspólną ogrzewalnię i wspólną chłodnię. Do tego jednak potrzebna jest powszechna elektryfikacja kraju. WodaTo samo stosuje się do pompowania wody. Dziś zużytkowuje się domowe studzienki, nieraz zabrudzone i źle urządzone. Jednak wzrost spożycia i użycia w domach wody przegotowanej już dziś wpłynął na zmniejszenie chorób zaraźliwych.	Nie, panie. Usiądę tylko przy innym stoliku, ponieważ nie mam zamiaru prowadzić rozmowy na temat pańskich... stosunków familijnych.	Nie. Ale nie życzę sobie ruszać się z tego pokoju. Zbytnio mnie to męczy.	A panienki nie ma?	Ale nie gniewasz się na mnie, żem z nim poszedł?	Ale teraz, panie! Teraz!	Biedaku, wiesz dobrze, że nie mogę!	Bok jeno piecze. Nic to!	Byleby mu się co nie stało!	Do miliona czartów bodajem był Maurem, jeśli pozwolę to sobie zrobić! Do kata	Ech, mój Boże, trzeba przecież jakoś żyć, panie hrabio.	Imperator nie wybiera żon żołnierzom. Po co mu moje pozwolenie?	Ja wprawdzie nie poczuwam się do niczego, ale może mateczka coś dostrzegła, co wydaje się jej niewłaściwym?... Niech mi matuchna powie wręcz...	Jedna na przykład mogłaby uczyć się grać na cytrze... Ten instrument bardzo lubi mój mąż; nawet ma cytrę, bo kiedy praktykował w Wiedniu, należał do klubu cytrzystów. Druga mogłaby uczyć się malować, choćby pastelami... To tak ładnie widzieć panienki malujące pastelami!... Kiedym była w zeszłym roku w Karlsbadzie	Mam nadzieję, że nie	Nie budź mnie!	Nie mam prawa sprzeciwiać się Ale przynajmniej zostań u nas, dopóki nie znajdziesz mieszkania.	Nie.	Nie. Nie wymyśliłbym.	Niewiele żądam od ciebie, Dorianie, a jest to twoja własna sprawa. Uważam za słuszne, abyś dowiedział się o tych straszliwych rzeczach, które mówią o tobie w Londynie.	O, wspaniały, o, mądry! O, dobrotliwy nasz panie! Dzięki ci!	Ojciec przyganę masz w gębie, w sercu radość ze minie, i słusznie, bom zakały nie przyniósł, a żem do chorągwi uciekł, po tom szlachcic.	Owszem. Zostawił na biurku pakiet zalakowany, adresowany do Karola. Na szczęście zdążyłam schować to przed przyjściem policji.	Pod tym papierem jest pięć niebieskich kamieni... jeden duży, drugi mniejszy, a trzy drobne Następnie cztery zielone kamienie, a jeden dziurkowany; nadto jeden żółty, przeźroczysty, a jeden podobny do cybucha. Są i dwa czerwone kamienie i... i... naliczyłem ich piętnaście, lecz dwa zapomniałem. Nie! Daj mi chwilę czasu. Jedno było z kości słoniowej, małe a żółtawe i... i... jeszcze chwila...	Sodoma tutaj będzie, mój Jezu! Sodoma! Dobrze stary robi, że się żeni, dobrze! A to by mu dały taki wycug dzieci jak mnie! Całe dziesięć morgów pola jak złoto dałam, i co?... Na wyrobki chodzę, na komornicę zeszłam!...	Słowo się rzekło. Rzeka i drzewa są świadkami. Póki dhole nie wyginą, nie mogę słowa cofnąć.	Tak krótko widzieliśmy się wczoraj kochany Fabianie Byliśmy właśnie w chwili odpłynięcia. Wiem tylko tyle że nie sam przypadek spowodował nasze spotkanie na przestrzeni „Great Easternu”. Wyznaję, że jeżeli w czemkolwiek wpłynąłem na postanowienie z twej strony...	Tee, inteligencja w kuble moczona. Porozmawiać po ludzku z człowiekiem nawet nie może. Tfu!	To nieprawda!	To prawda	To tylko projekt	Wcale nie; ale mogłabyś mi na dzień dobry rękę podać.	Wielką przyjemność, Peerze. Teraz niebawem znowu będzie pełnia... a nie jest jeszcze zbyt zimno...	Wygnieciemy ich w tych zakrywkach jako krety a ja waszą książęcą mość proszę, aby mnie pierwszemu pozwolił iść z wycieczką. Znają oni mnie już dobrze, poznają jeszcze lepiej.	Zgoda Mieszkam przy ulicy des Quatre-Vents, w domu, gdzie jeden z najznakomitszych ludzi, jeden z najpiękniejszych geniuszów naszych czasów, fenomen nauki, Desplein, największy chirurg, przecierpiał lata męczeństwa, borykając się z pierwszymi trudnościami życia i sławy w Paryżu. To przypomnienie wlewa mi co wieczór dawkę odwagi, jakiej potrzebuję co rano. Mieszkam w tym pokoju, w którym on często jadał, jak Rousseau, chleb i wiśnie, ale bez TeresyLevasseur, Thérèse (1721–1801)	Żeby ty od tego czasu nie ważyła się doradzać...	Ale któż ona jest? zapytał Dobek... zkąd? jakim się tu sposobem dostała?	Ależ naturalnie! Doskonale zrobiłaś. Zresztą możemy sobie wyobrazić, że na przykład ja jestem kawalerem.	Bardzo ważne. Łodzie krajowców otoczyły nas i zapewne za kilka minut najdzie nas kilkuset tych napastników.	Byłem na posiedzeniach, ukryty w tłumie „obywateli” na jednej z galeryjek, słuchałem, gdy przemawiali z gestami zarazem srogich Rzymian jak również cnotliwych handlarzy cielęciny, gdy dawali l’essor à leur imagination. I nic dziwnego: „la carrière est ouverte au génie”, więc korzystają.	Chce pani kilka dobrych lekcyj?	Chcesz w mordę?	Chory!	Co najmniej tydzień	Co osoba chce? Niech ładna osoba powie?	Coże będziesz robił? Sokolnikiemsokolnik	Czyś już skończyła?	Dobrze	Dosyć! Dosyć!... I ciągle, i bez ustanku, i wiecznie tylko kobieta. Paneś mi je chyba na całe życie obmierził.	Dziękuję.	Ha! piętami do góry.	Hm?...	I mów mi: ty.	Ja ją wam namówię!...	Jak się masz, robaczku jak się masz! Toś nam niespodziankę zrobiła! Myślałem, że jesteś w Warszawie, a tyś już tu. Stęskniłaś się do rodziców, co? Cóż tam u was słychać? Kiepsko? hę?	Jakto? bałażbyś się	Jeno kto?	Jestem Anglikiem	Już oczyszczony!	Kogo?	Małżeństwo, Matka, Córka, Mężczyzna, Mąż	Miałem się okazję przekonać, tu na tych morzach, ale i gdzie indziej, co znaczą piracki duch walki, ich odwaga i pogarda wobec śmierci	Na Boga, mistrzu króla i sławę jego ratować potrzeba. Zwyciężyliśmy, lecz pragnąc nad siłę, stracimy plon zdobyty... Mówcie mu...	Na szosie?	No?	Objaśnia święte ma-alowidło... całe wykonane własnoręcznie.	Oh, Herr Jesu! Okropność! Gdzie Urban?...	Ostrzec ludzi, żeby zbiorniki wody i krany były w porządku, bo Harvey Cheyne się śpieszy... śpieszy... śpieszy Trzeba oczekiwać czterdziestu mil na godzinęczterdziestu mil na godzinę	Po co? Niech chodzi w sukniach, które ona mu uszyje. Póki w nich będzie chodził, póty będzie jadł, pił i zabijał nieprzyjaciół. Jak ostatnią z nich włoży, wszystko się dla niego skończy.	Posiłek!	Powiem ci prawdę, jakbyś była Tamarą, żoną moją, która, choć rodowita córka Sydonu, choć wniosła mi duży posag, jest już stara i niewarta zdejmować ci sandałów...	Siedzę u nich w ogródku, ażeby trochę odpocząć na świeżym powietrzu, i czytam Tomasza a Kempis.	Skąd wy?	Tak cię niepokoi teraz twój okup? Czyżbyś chciała jak najszybciej opuścić Tortugę?	Tak jest.	Tylko ani słowa. Zobaczysz dyrektor, co się zrobi. Pozornie, przy nim, ona przyjmie, aby się popisać. Halt ją zaraz weźmie na próbę i sypnie... przy wszystkich; dyrektor odbierzesz jej rolę i dasz komu ci się podoba.	W jakimś celu? Przecież ludzie wygnali mnie od siebie. Czegóż jeszcze im ode mnie potrzeba?	W razie zagrożenia daj nam, kapitanie, sygnał wystrzałem z muszkietu.	W samą porę! Właśnie wieje piękny wiaterek z północnego wschodu, który nam odpowiada!	Wiem	Wiem od Borowicza. Za kwadrans będę u pani.	Zapewne.	Łóżka też?	Że pani umie takie rzeczy odczuwać tak mocno.
Łaje mnie pan zawsze, kiedy zdradzam tajemnice bez potrzeby. Mnie  zawdzięcza Ernest V wstąpienie na tron; chodziło o to, aby pomścić Fabrycego, którego kochałam o wiele więcej niż dziś, mimo iż zawsze bardzo niewinnie. Wiem, że ty nie bardzo wierzysz w tę niewinność, ale mniejsza, skoro mnie kochasz mimo moich zbrodni. Oto moja prawdziwa zbrodnia: oddałam wszystkie swoje diamenty bardzo interesującemu szaleńcowi, zwanemu Ferrante Palla, uściskałam go nawet, aby zgładził człowieka, który chciał otruć Fabrycego. Gdzież w tym co złego?	Ja rok czekam a po roku oświadczam się powtórnie. Wzięła mnie! niema co gadać! Uważałeś pan, jak jej ślicznie z tymi krótkimi włosami. Powinna zawsze tak chodzić. Rok czekam i milczę, ale potem będę uważał, że mam rozwiązane ręce. Niepodobna też, żeby i w niej przez rok coś się nie zmieniło, zwłaszcza, jeśli tamten nie da znaku życia... Wszystko to jest ogromnie dziwne! Myślisz pan, że ja nie robię wszystkiego, co w mojej mocy, żeby w nim rozdmuchać jakąś iskrę dla niej? Dalibóg, że człowiek nigdy chyba więcej nie robił przeciw własnemu sercu. Pani Bigielowa robi także, co może. Ale trudno! Nikt znowu nie ma prawa powiedzieć mu wyraźnie: żeń się, skoro on jej nie kocha. I to jest jeszcze dziwniejsze, że on i o tamtej, zdaje się, nie myśli. Jedna panna Ratkowska więcej jest warta, niż cały zagajnik takich „Topolek”	Pędziliśmy Kosrefa przez trzydzieści mil... jak na polowaniu, het! To kawalerzyści całą gębą ci Turcy. Ali dał mi jatagany, fuzje, szable! ...ilem tylko mógł nabrać. Za powrotem do stolicy, ten wściekły hycel zaczął mi robić propozycje, które mi się wcale nie podobały. Ci ludzie są straszni, kiedy sobie coś wbiją do głowy... Ali chciał, abym był jego faworytem, spadkobiercą. Ja miałem dosyć tego życia, bo ostatecznie Ali był w wojnie z Portą, więc bałem się, że i mnie dobiorą się do portek. Spakowałem manatki. Ale oddaję sprawiedliwość panu Teleben, obdarował mnie wspaniale: diamenty, dziesięć tysięcy talarów, tysiąc sztuk złota, piękna Greczynka dla towarzystwa, mały Arnauta za grooma i koń arabski. Tak, tak, Ali-Janina to człowiek niedoceniony, trzeba by mu historyka. Jedynie na Wschodzie spotyka się te dusze z brązu, które przez dwadzieścia lat czynią wszystko z tą myślą, aby pewnego ranka zemścić się za zniewagę. Przy tym miał najpiękniejszą białą brodę, jaką sobie można wyobrazić, twarz surową, groźną...	Ja ich sobie dobrze zapamiętałem i gdyby mi który z tych drabów wszedł w drogę, to ja bym się z nim policzył. My, saperzy, jak się porządnie rozzłościmy, to jesteśmy dranie. Nie tak jak te „żelazne muchy”, ta landwera. Gdyśmy byli na froncie pod Przemyślem, to był u nas kapitan Jetzbacher, świnia, jakiej drugiej nie ma pod słońcem. Szykanował nas ten kapitan tak bezustannie, że jakiś Bitterlich z naszej kompanii, Niemiec, ale porządny człowiek, zastrzelił się z tego powodu. Więc powiedzieliśmy sobie tylko tyle, że jak się od strony rosyjskiej zacznie awantura, to i kapitana Jetzbachera jaka kula musi trafić. Tak też się stało: jak tylko Moskale zaczęli strzelać, posłaliśmy mu pięć kulek. Twarde miał gałgan życie jak kot i trzeba go było dobić jeszcze dwoma strzałami, żeby nam nie narobił jakiego bigosu; tylko zamruczał, ale tak jakoś wesoło, szpasownie.	Oto są, kochany panie, powody skłaniające nas do mniemania, że Słońce jest nieruchome i że się znajduje w samym środku wszechświata: najprzód, że wszystkie planety potrzebują światła i ciepła, a jedno i drugie mogą otrzymywać jedynie od Słońca w stanie jego nieruchomym. Przyroda urządziła wszystko w ten sposób, że źródło każdej rzeczy zawarte jest w samym jej środku, tak jak ziarno lub pestka w owocu! Przypuściwszy więc, że inne planety, podobnie jak Ziemia, potrzebują ożywczego światła i ciepła słonecznych promieni, to aby je ciągle i w jednakowym zawsze miały stosunku, muszą się obracać około tego ich źródła, które znów musi być nieruchome. Zresztą jest to wielką zarozumiałością chcieć utrzymywać, że Słońce obraca się około naszej Ziemi dlatego, aby jej jednej tylko przyświecało. Ciało nieskończenie od niej większe! Ho, ho! Jest to to samo, jak gdybyśmy powiedzieli, że dla upieczenia na rożnie skowronka trzeba naokoło niego obracać komin z ogniem; jest to utrzymywać, że nauka medycyny potrzebuje chorego, a nie odwrotnie, słowem, jest to powiedzieć, że wielkie rzeczy są stworzone dla małych, że słabszy musi zawsze zwyciężyć mocniejszego. Słońce, Ziemia, Obraz świataNie! Stanowczo utrzymuję, że się Ziemia około Słońca obraca i żywi się jego światłem i ciepłem wespół z tyloma innymi ciałami niebieskimi, które również około niego krążą i korzysta z tych darów tylko jak żebrak, który idąc ulicą obok cesarskiego pałacu, korzysta z tysiąca świateł, które w nim płoną.	A jeśli nawet, to co?	A to ci diabeł dopiero!	Ależ przysięgam ci, że nie mam pojęcia, kto to mógł być.	Co niby ksiądz chce, żebym chciała? Czy ksiądz chce mi dawać gorszące rady? Nie po to dożyłam trzydziestu dziewięciu lat z reputacją bez skazy, Bogu dzięki, aby ją niweczyć, nawet choćby chodziło o królestwo Wielkiego Mogoła. Jesteśmy oboje z księdzem w wieku, w którym się rozumie rzeczy w pół słowa. Jak na duchownego ksiądz ma w istocie pomysły trochę dziwne. Pfe! To jest godne Faublasa.	Cygaństwo paskudne to, nie prawda! Cygaństwo!	E, to niemożliwe W dziesięć dni po ucieczce córki, trzy dni po bankructwie męża?	Ja też to słyszałem!	Jest czego, prawda? Ale wy jej jeszcze nie znacie. Gdy ją poznacie tak jak ja, zobaczycie, że to prawdziwy klejnot, że to jest wprost ucieleśniony cud!	Kiedy mówi, to jeszcze nadzieja nie stracona	Któż to jest ów człowiek?	Lepiej by to było oddać w ręce Mahbuba Alego niż w ręce Bengalczyka	Może, odpowiedziała dziewczyna, ale to trzecie jest drogą ciernistą do raju.. a komu on zamknięty, temu i drogi zaparte. Po co iść, gdy dojść nie można?	Na honor! sądzę, że ta hultajka dostaje warjacji. No, no, uspokój się zacna purytanko, w przeciwnym razie w lochu cię zamknę. Prawdopodobnie wino szampańskie poszło ci do głowy?... Uspokój się, to przejdzie bez śladu i szkodliwych następstw.	Niech pan spojrzy, jak tu się nagle robi płytko To idzie stąd prosto aż do brzegu Jakby pod wodą była jakaś tama.	O Boże! Jakoż nie mam znać? Ja to poemapoema (daw., z łac., r.n.) miłości, miłostki, flirty. nie mogę nijak żyć, a teraz, kiedy w tych oto kirzechkirzech	Oni muszą mieć nieprzebrane zapasy saletry i siarki, a węgla sami im dostarczymy, jeśli uda nam się choć jedną budę zapalić. W nocy podjeżdżałem pod mury i mimo huku słyszałem wyraźnie młyn, nie może to być inny młyn jak prochowy.	Pan wybaczy, ale to przywilej kogoś, kto jest żyjącą zagadką dla wszystkich; tak samo dla mojej matki, jak i dla innych; zagadką zaakceptowaną, ale nierozwiązaną, ciągle pozostajesz pan w stadium tajemnicy, proszę się nie martwić. Moja matka zastanawia się tylko ciągle, jak udało się panu zachować młodość. Coś mi mówi, że matka bierze pana w gruncie rzeczy za Cagliostra albo hrabiego de Saint-Germain, tak jak hrabina G*** uważa pana za lorda Ruthwena. Jak tylko się pan zobaczy z matką, proszę ją utwierdzić w tym przekonaniu. Łatwo to panu przyjdzie, masz pan przecież kamień filozoficzny Cagliostra, a inteligencję jak sam Saint-Germain.	Pani serce moje jest tak pełne miłości dla panny Zofii i wola moja w tym tak stateczna, iż gotów jestem nie rok, nie dwa, ale dziesięć czekać, jeżeli tylko...	Pod Vlaszimiem, posłusznie melduję, panie feldkurat był dziekan, który miał tylko posługaczkę, od czasu gdy mu stara gospodyni uciekła z jakimś młodym chłopcem i pieniędzmi. Ten dziekan na stare lata zabrał się do studiowania pism świętego Augustyna, o którym się mówi, że należy do ojców Kościoła, i wyczytał tam, że kto wierzy w antypody, winien być przeklęty. Więc przywołał posługaczkę do siebie i powiada:	Powiedziałeś to w taki sposób, jakbyś nie zgadzał się ze stanowiskiem swego ojca?	Sto razy już ci mówiłam, Fernandzie, i doprawdy sam sobie chyba źle życzysz, kiedy mnie znów o to samo pytasz.	Tak! tak! w interesie ludzkości, powtórzył niepoczesny jegomość; ja też to w ten sposób im mówiłem... Rzecz jeszcze nie zdecydowana, ale dziś pewnie się rozstrzygnie.	To Delfina!	To czekajcież, ja będę Montezumą	To już signor Buonaccorsi-KallimachBuonaccorsi-Kallimach Król rzucił okiem po komnacie i zwrócił się do żony:	Wielkiej to jest fantazji kawaler. A ty jakże się w Czehrynie znalazłeś? Czemu cię to pan z Kudaku odesłał?	Wiem, ale mógł się który zostać, zarzucić...	A bo co?	A do teatru będziesz mnie brał?	Adolfie, Adolfie!...	Albo i mieszańce	Ale wrócicie.	Chciałabym widzieć teraz naszego ambitnego doktorka...	Chorąży orszański, Kmicic! A z kim mówi?	Co pan mówi, profesorze!	Co ty, smarkaczu, tutaj, zamiast leżeć w łóżku?	Czemużeś mi nie powiedziała?	Czy można?	Czy nie uważasz, że ona odnosi się czasem do ciebie w sposób niewłaściwy?	Czy się zatrzymała?	Czyż nie poszedłem za tobą w noc dzisiejszą?	Dlaczego?	Dobrze zrobiłaś, moje dziecko niech ci Bóg błogosławi.	Dokąd idziemy?	Dwanaście lat! Dwanaście lat!	Eee... tam nie trzeba przesadzać. Ale pani ma rację. Przyjęcie zrobi się.	Gdzież jestem i komuż jestem dłużna tyle szczęścia po tak okropnym doświadczeniu?	Harun al Raszyd szukał wśród nędzarzy prawdy, a nie chleba.	I co? Mówże prędzej!	Idź w pokoju, Asarhadonie, i proś bogów, ażeby ci rozum przywrócili	Ja już i tak nieszczęśnik, a wacpani jeszcze mi dogryzasz.	Ja nikogo, nikogo nie kocham.	Ja?	Jam zapłaciła komorne i mieszkam tu za pieniądze, tak jak i wszyscy	Jeżeli Bach na tamtym świecie ma równie subtelny słuch obawiam się, że przeklina teraz swoją twórczość.	Już dla tego samego, żeście mogli, miłościwy panie, tak ją umiłować nie widząc, powinna być waszą.	Kobieta, Ciało, Diabeł, Mizoginia rzekła stara zaiste, prawdziwie., szaleję z bólu, już po mnie, nigdy się z tego nie wyleczę, patrz. A teraz jeszcze poszedł do kowala, żeby mu do reszty wyostrzył i zaszpicował pazury. Zgubiony jesteś, mospanie diable, mój przyjacielu. Umykaj, radzę ci, bo on nie daje pardonu. Umykaj stąd, proszę cię.	Komu znaczy?	Małżeństwo, Czyściec	Mówisz, żeś uwięziona, a przecież mogłaś tu przyjść, a do tego w nocy.	Na górę?	Najdziwniejszy dom, w jakim kiedykolwiek ludzie mieszkali	Nie Przychodzimy dla spraw poważniejszych niż proste słowa pociechy. Wiemy wszystko, wracamy z ulicy Vendôme. Znasz moje zapatrywania, Lucjanie. W każdej innej okoliczności cieszyłbym się widząc, iż podzielasz moje przekonania polityczne; ale w sytuacji, w jakiej się postawiłeś, pisując w liberalnych dziennikach, nie mógłbyś przejść do naszych szeregów bez splamienia na zawsze swego charakteru i skalania egzystencji. Przychodzimy cię zaklinać w imię naszej przyjaźni, mimo iż się rozluźnia, abyś się nie plamił w ten sposób. Atakowałeś romantyków, prawicę i rząd; nie możesz obecnie bronić rządu, prawicy i romantyków.	Nie byłoby po co jechać wówczas do Achai.	Nie mam wcale ochoty go widzieć.	Nie mogę...	Nie wiem.	Nie. Nie myślałem dużo o tym. Nudziłem się.	Niech jeno trębacz prędko nas oznajmuje, bo szelmy, mimo białej płachty, gotowi strzelać!	Niech pan mnie nie podejrzewa o tchórzostwo. Po prostu chciałabym uniknąć przykrości.	Niech pani... niech pani...	O! ba i pewno tak czule coś zaczął, że nieprędko skończy.	O, tak!	Odrobiłaby; tam grosza w chałupie nie poświeci, głodem przymierają.	Oho, ho! Ma się rozumieć! Witoldek szumi! A dałeś?	Oszaleję dopiero gdy przegram no	Poniute! Pirma nei jums atsakyti, aš norėčiau ir jūsų paklausti, apie kokius mierius jūs kalbate? Ar apie galimus pagal nuomonę sveikų žmonių, ar apie tokius, kurie tankiai kyla smegenyse sergančių žmonių ir užkrėtę kitų galvas, patenka paskui į mierius visos tautos, į mierius nedasiekiamus, kvailus ir išjuokiamus per kitas tautas?	Precz! Precz!	Sama przecież je wybrałaś.	Skąd waść wiesz, że...	Syn naturalny cara rosyjskiego... któremu, na intencję tego małżeństwa wykrojono by jakie księstwo, albo po prostu hrabia de Thaler ze swą miną przebranego parobka..	Szczęście, Bogactwo Tu słuchaczki spojrzały na siebie spod oka, po czym zaczęły pilnie szyć.	Słuchaj, Antoni. A przejście przez torfowiska znasz?	Tak, Najjaśniejszy Panie.	Tak. Ale chciałabym ci powiedzieć o śmierci. Co byś myślał? Mnie się wydaje, że bywają wypadki, kiedy śmierć nie jest oparta na błędzie myślowym. Wydaje mi się, że może być konsekwentnym i moralnie słusznym czynem. Może nawet być kwintesencją etyki!...	Trudno nad tem rozpaczać wiemy, że co tamten rozkaże, zawsze jest z krzywdą. Lecz właśnie w Was jedyna nadzieja. Teraz, gdy się zdarza sposobność i Ladislaus sam śle posłów o pokój, możemy granice rozszerzyć, a tym sposobem zagrozimy Gedyminowi.	W każdym razie wypróbujcie mnie panowie, a przysięgam wam, na cześć moją, że jeżeli zwyciężeni będziemy, z miejsca się tego nie ruszę.	W lasy! W lasy!	Wyraziłem się może zbyt ostro Przepraszam jaśnie pana. Ale co prawda, byłem zdziwiony, że panowie chcieli schwytać Seldona. Ten nieszczęśnik ma już dość biedy z policją i nie spodziewa się zapewne, że go ścigają gentlemenowie...	Z pewnością wróci po świętach. Iwan zwalnia dopiero w październiku.	Za twoim przykładem roztoczyć mam wdzięki kosmicznych wpływów nad rzeczywistością? Mamże spreparować kilka kawałów, jak katastrofa niby budowlana, śmiertelny upadek niani Praksedy, jak dzieciąt otrutych okrągły tuzin, potworna masakra tłumów pogrzebowych, a na zakończenie i bez dodatku, krwawa awantura czerwonoskórych ze strażą ogniową, ze straganiarkami i z harcerską młodzią?	Zapewne; ale powiedz mi, Conseil, czyś jeszcze nie poklasyfikował tych wspaniałych okazów fauny morskiej?	Zgoda. Jaki jest pański plan?	Znajdę jaką robotę	Śmiech, Podstęp, Żart
Może być ale ja dobrze nie rozumiem. O moim bracie na przykład mówią wszyscy, że jest przystojny; ja jednak nic mu nie wybaczam. A... zakochać się... w tak ładnym mężczyźnie jak on nie potrafiłabym. Mężczyzna powinien być energiczny, odważny... oto jego piękność.	Kiedy! kiedy! Cały to spisek być musiał. Kilka dni temu schwytali ją rano w ogródku, gdy się z jakimś knechtem ściskała... Goniono go, łapano... uszedł. Kazałam siec, aby się dowiedzieć o nim; nie wydała nazwiska... Posadziłam na pokutę, na chleb i wodę. Żółknąć poczęła i chudnąć, aż mi się nie jej, ale piękności żal zrobiło. Kazałam puścić i pilnować. Dziś rano... powiadali, że chora na strych leżeć poszła... Dopiero około południa dziewczęta się dowiedziały do niej, ale już nie było i śladu...	O Jasiu, to ty się zmieniłeś Stałeś się za stary dla Ludku Skalnego. Dla nich tylko dzieci są odpowiednimi towarzyszami zabaw. Obawiam się, że Bliźnięta-Żeglarze nigdy już nie przybędą do ciebie w czarownej łodzi perłowej z żaglem z promieni księżycowych. A złota Pani także nie zagra ci już na złotej harfie. Nawet Nory nie będziesz już widywał. Musisz zapłacić cenę tego, że stałeś się dorosły, Jasiu. Musisz porzucić kraj baśni.	Na Boga, jak na trzech średnio inteligentnych młodych ludzi nie jesteście zbyt przenikliwymi obserwatorami. Zdaje mi się, że zanadto byliście zajęci obmyślaniem kawałów dla swego gospodarza klasy, byście mogli zauważyć, co się działo tuż pod waszym nosem, kiedyście zeszłego tygodnia siedzieli we wspólnej sali.	Adyady a. dyć (daw.) czy; Zalim to ja nie Skowronek ten, temu a. on, jemu. czym wyżej, tym weselej. O co inszego mi chodzi. Nie mogę wetknąć pastorału, bo ręka świętego za wysoko. Pozwolicie wyspinać się po filarku? Nie uszkodzę, jak Boga kocham!	Widzisz ich?... I czy nie przychodzi ci do głowy, że ze względu na bezpieczeństwo publiczne należałoby wódkę darmo rozdawać ludowi, tak, jak chleb rozdawano plebsowi rzymskiemu? Na kartki, psia jego mać, na kartki. Każde bydlę otrzymuje gratis czterdziestkę gorzały.	Nie odstąpię cię ani na krok.	Nie wiesz jednak może, że zanim Emilka uciekła z domu, była miłosierna dla niej, pomagała jej wraz z Hamem. A i to dodać muszę, że wówczas wieczorem, gdyśmy rozmawiali w oberży, podsłuchiwała u drzwi naszą rozmowę.	Wcale nie! i przekonasz się, że wizyta tej awanturnicy może nas dużo kosztować.. Także wybrała sobie porę. Ubodzy krewni mojej żony odwiedzają mnie i nie płacą za furmanki w tej właśnie chwili, kiedy powinienem stać wobec chłopów jak rycerz: sans peur et sans reproche... Fatalność!	Dżungla pochłonęła obszar żyznej ziemi tak znaczny, iż trzeba by dwóch nocy, bym mógł go przebyć od wschodu na zachód, a trzech nocy, bym mógł przejść z północy na południe. Pięć wsi stało się pastwą dżungli... a w tych wsiach i w przyległych włościach, zarówno na niwach, jak pastwiskach, nie ma dziś ani jednego człowieka, który by z ziemi ciągnął pożywienie. W taki to sposób ja i trzej moi synowie dokonaliśmy Spustoszenia Pól w Bhurtporze. Teraz zaś zapytam ciebie, o Dziecię Człowiecze, jaką drogą dotarła do ciebie wieść o tym?	Więc sądzisz, że czekał na kogoś?	Itaita (łac.) w rzeczy samej, w istocie. świnia jest tłusta Hej, hej, rr, rrr, rrr, rrrr. Ho, Trysiu, rr, rrr, rrrr. Nie rozumiecie tej mowy. Jeszcze jedno. Gdziekolwiek w polu się zeszczają, zboże się udaje, jak gdyby sam Pan Bóg tam oddał wodę. Nie trzeba innego gnoju ani nawozu. Więcej jeszcze. Z uryny ich wyciągają kwintessencyści najprzedniejszą saletrę pod słońcem. Za pomocą ich łajna (niech was to nie mierzi) lekarze naszego kraju leczą siedemdziesiąt osiem rodzajów chorób. Najlżejszy z nich to jest choroba św. Eutropychoroba św. Eutropy z Ksaintes	Więc nie możesz zrobić tego widocznie! Snadź mądrość twoja cała i potęga polegają jedynie na robieniu figlów i sprowadzaniu omamień.	Nie widzę.	Nie!... ja muszę z pana wydobyć zdanie stanowcze...	O! nie, nie!	Żadnych gości nie mam, proszę pani.	Nazywam się Kmicic a dworzaninem nie jestem, jeno pułkownikiem, od czasu jakem księciu hetmanowi własną chorągiew przyprowadził.	Nie wiecie o której godzinie ta schadzka w lasku ma się odbyć?	Ta mi nie obca! nie! ja z nią głodem marłem, poślubiłem ją i nie dam, choćby Perkunasowi waszemu.	Czy widzi ją pani jak dusi tego pana Adolfa, ściska go, chce zamknąć całe swoje życie w pocałunku!... Adolf robi na mnie wrażenie młodego człowieka doskonale zbudowanego, ale o skąpej inteligencji, takiego właśnie, jak trzeba dla Włoszki. Rinaldo unosi się nad intrygą, której nie znamy, ale która musi być zagmatwana jak melodramat pana Pixérécourt. Możemy sobie zresztą wyobrazić, że Rinaldo przesuwa się w głębi sceny niby figura z dramatów Wiktora Hugo.	Powiadają, że korzystając z usposobienia sułtana, który siedemdziesiąt tysięcy dukatów za Czelebiego zapłacić musiał i dużo ludzi utracił... Huniady i despota skłonili go do przystania na bardzo dobre warunki.	Ja też nie patrzę różowo. Pomijam, że ogólny stan rolnictwa jest w całej Europie zły, bo to rzeczy znane, ale pomyśl pan tylko: ma szlachcic czterech synów, więc każdy z nich odziedziczy tylko czwartą część ojcowskiego majątku. Tymczasem cóż się dzieje? Każdy, przywykłszy do ojcowskiej normy życia, chce żyć jak ojciec to zdolniejsi obierają rozmaite zawody,	No, to jeśli pan nie masz pieniędzy, po cóż nam płacisz? Pójdziemy sobie, licząc na łut szczęścia.	To jasne jak słońce. Waćpan widzisz ten plan od czterech dni, bo ślepy by go nie widział, ale po zwyczaju z pychy mącisz w głowach i w sumieniach.	Zapominasz, kochany Bambi zapominasz, że ON jest jego przyjacielem. Gobo może sobie pozwolić na więcej niżeli ty albo my wszyscy.	Z początku się gniewał, potem śmiał się. I powiedział, że ten, kto to zrobił, byłby dobrym krawcem dla pcheł. Zaraz też przytoczył nam i przetłumaczył wiersz niemiecki o pewnym królu, u którego pchła była szambelanemszambelan	Nigdy się więc nie łączycie?	Panurgu, mój przyjacielu nie lękaj się nigdy wody, proszę cię. Zgoła przeciwny element zakończy twoje życie.	A ja tam nie żalę się Przyjmuję najpośledniejsze miejsce. Od dzisiejszego dnia zacznę się ćwiczyć w pokorze.	Do ślubów młodzież nie chce karet, autami jeździ elegancki świat.	To głupiec sam nie wie co gada!	Hale, jakby o tobie co dnia nie pyskowała po wsi	Ale ja nie widzę, gdzie jest święty Hilary.	Waść sam cicho! Nie większyś od kiełbiakiełb	Poza tym gdyby dokument został napisany kilka lat temu, gdyby już od kilku lat był zamknięty w butelce, to zbutwiałby od wilgoci. A przecież nie był zbutwiały, wręcz przeciwnie, papier był w zupełnie dobrym stanie.	A jeśli nie on o nią, to ona mu się oświadczy lada dzień...	A czy w domu wiedzą już, że pan się dostał za kratę? Czy też będą czekali, aż o tym będzie w gazetach?	Przecież nie z wiatru	Myśli książę, że to nic nie znaczy? Już tu miałam nieraz przykład. A powiem jeszcze jeden sekret, bo to księcia pana uspokoi. Mam tu jedną wspólniczkę. Tylko to trzeba w tajemnicy trzymać, bo bez tego źlebyśmy tu wyglądali.	Chytry to jest pachołek jak lis. Waćpanu fortelów nie brak, ale on jeszcze chytrzejszy. Siłaśmysiła (starop.)	Interes taki: Adler et Comp. potrzebuje wielkiej partii wełny, zwrócili się do mnie o to. Ja wełnę mam, ale potrzebuję na nią pieniędzy.	Tak, tak, maleńkie i ładne, a Małgosia swoją skropiła wodą kolońską! Zdaje mi się, że mama zapytałaby o to, gdybyśmy uciekały przed trzęsieniem ziemi.	A, naturalnie pojmujesz pan, iż nie możemy przyjąć nędznych habetów zamiast wierzchowców, jakie nam przyobiecano.	Jestem na twoje rozkazy, panie!	Za późno za późno. Mogłeś mnie wtedy mieć i na wieczność. A teraz ja już jestem tak strasznie daleka od ciebie... Uchodź, uchodź, dopóki czas. Uciekaj na Ziemię!	No i zagroził mi, że obetnie z mojej pensji sumę, która mu będzie potrzebna, aby się mógł obejść beze mnie...	Kopiejczasty być musi ten młodzian... wygląda na takiego!	Ale dlaczego nie udzielono mu nagany publicznie?	Włazisz w paszczę samemu lwu! Uważaj, żebyś swej odwagi pewnego dnia nie przypłacił życiem. Widzisz, jak skończyli twoi bracia.	Jeżeli ci nie ufał, jak mógł ci powierzyć ten wyrok?	Słowo daję! to dopiero nabrał wielkopańskich manier! Myślałby kto, że to cała rodzina królewska w jednej osobie!	Zdarza się niekiedy iż ktoś jest starszym od własnej twarzy.	Może założysz się?	Co po niej! Ona tam wodzem i wszystkim...	Samabyś siadła moja panno i uspokoiła się, tobie teraz, nawet pewnie stać niezdrowo. Patrzajcie dodał po chwili, będziemy mieli dziécię.	A to się wam przyda przy robocie ołtarza?	A to wydzierasz się, jażejaże (gw.)	Trza się panu pokłonić	A może jest w bibliotece?	Co robisz, Tomek! Zostaw go!	Czy go pan zna?	Tak jest.	I weźmiesz się znowu do urządzania tajnej drukarenki, do noszenia bibuły za pazuchą i do kółek robotniczych?	Lizę to jakby Ary Scheffer malował Ma wyraz jego poetycznych kreacyj niewieścich.	A co uczynisz ze mną?	Co?	Czy chcesz inną?	Może, cicho odpowiedziała Julja	Wam naprawdę jest gorzej	Ale gdzież jest doża?	Czy pan był u lady Jersey?	Mniejsza o to pieniądze to jeszcze nic! Wolałbym tysiąc pistolów stracić, aniżeli to pismo.	To bagatel.	Wierzysz w to wierzysz naprawdę?	Gotowi wejść do wnętrza statku.	Tak sądzę	Tak. Najdalej za cztery.	To jasne, ale trzeba wiedzieć... komu odradzać!	To pan, panie doktorze?	Cesarz nam nasze odrębności, jakieśmy ocalili dotąd, poręczyć musi.	Czego chcesz?	Szedłem przez park wieczorem. Gałęź mię uderzyła w policzek.	Zepsuje nam ino uciechę	Ja cię pojmuję ale jak ją chcesz ratować?	Z tej karykatury, pozwoli pani dodać? Sława moja musi daleko sięgać, jeśli dościgła aż obcych, za granicami Prus. Pani Francuzka?	A o poświęceniu Sary mówiono ci, panie?	Gruby, pane, jak piec, z siwą brodą. A proklinaw kak didkoproklinaw kak didko (z ukr.)	I jak jeszcze! Znakomitość, majorze, dzięki waszemu wychowaniu i opiece. Król młodzieży, półbożek pięknych pań, mój przyjaciel, Wentzel Croy-Dülmen!	Potem mnie ułapił i począł całować	Ciszej!	Koloniścikolonista (daw.) wtrącił Andrzej.	Miałem	Ne! Ne vienoje!	Och! och!...	Winszuję pani świąt!	Więc kiedyż?...	Właśnie przed chwilą posłaniec z Nawojowej...	Właśnie...	Życzenie nader miłe i wesołe...
Czy ci nie wstyd, mateczko, dziewczyny, która ma więcej taktu aniżeli my, starzy?... Pomyśl, jakie byłoby nasze życie, gdybyśmy musieli patrzeć na jej męki między mężem niedołęgą i jego siostrą, na półobłąkaną kobietą... Przecie tym ludziom nie oddałabyś psa, który by ci kilka lat służył...	Dlatego, że wyście mu tu akurat wleźli w drogę od lejowej strony, a on na to nie pozwoli nikomu, nie mówiąc już o takiej beczułce jak wasza, co to tylko dryfuje.	Z drugiej strony w tym roku produkcja pereł znacznie spadła. Trzeba było zrezygnować z szeregu łowisk, ponieważ ich wydajność nie pokrywała kosztów dojazdu do nich i eksploatacji. Łowiska uruchomione przed dwoma lub trzema laty wydają się być w mniejszym czy większym stopniu wyczerpane. Dlatego zarząd postanowił zwrócić uwagę na inne płody morskich głębin, takie jak korale, muszle i grzyby morskie. Udało się wprawdzie ożywić targ biżuterii i innych ozdób z koralowca, ale ta koniunktura dotyczy na razie raczej korali włoskich, nie pacyficznych. Dalej, zarząd bada możliwości intensywnych połowów ryb w głębinach Oceanu Spokojnego. Chodzi głównie o to, jak dostarczać tamtejsze ryby na europejskie i amerykańskie rynki. Zebrane dotychczas informacje nie nastrajają zbyt optymistycznie.	Bardzo prosto Proszę pana, nie mówmy już o tym i pozwólcie mi robić po swojemu: czy istnieje człowiek tak uczony jak diabli w piekle?	Nigdym go nie widziała. Widziałam tylko pomocników i Bena Weatherstaffa.	Spalim czy nie dobrze, zagroziemy im spaleniem.	Zapomnij, pamiętaj tylko, że polegam na uczuciu i prawdzie I nie bój się, proszę, abym się kiedy zdecydowała na krok ów, którego się lękasz dla mnie.	A tak ale niech pan nie mówi tak głośno, to by panu mogło zaszkodzić.	A to się zobaczymy. Góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zawsze może.	Ach, nie pytaj. Dawaj wódki Byłem w towarzystwie moich jednoklasowców w jednym miejscu. Niedobrze jest. Musimy wzmocnić dawki	Cicho! Cicho, mówię! Ty, Wasil, wybij to sobie z głowy. Nie bądź durny. Nie dla ciebie ona, a ty nie dla niej. Sam pomyślisz, to i oprzytomniejesz. A ty, Zonia, idź do niej i poproś. Niech przyjdzie. A patrz patrz, żeby zechciała przyjść. I to jeszcze ci powiem, Zonia, że źle jest tak sierotę, biedaczkę krzywdzić! Bóg za to karze.	Innych nie znasz...	Jużem, przyjacielu, o tobie zapomniał i twoje imię już nigdy, przenigdy na wargi moje nie wróci.	Klucznicy już trzymać nie będziemy; prosta baba nam wystarczy...	My już nikogo nie znamy.	Na wieki! Poczekaj no, ptaszku, nie śpiesz się. A czemuś to ty przede mną taił, żeś jest pacholikiem pana Skrzetuskiego?	Nie chcę pana rozdrażnić jeszcze więcej. Zresztą nic już nie mam do powiedzenia.	Nie martw się. Tak często rozmawialiśmy o tobie, że wie dobrze, jak się z tobą porozumiewam On wie wszystko, co wiem ja.	Nie pożałujesz pan tego	Nie widzę przyczyny, kochany prezesie.	Nie zaszczyt wielki uciechą mi jest, miłościwy panie starym już, śmierci bliski, o światłości wiekuistej mi rozważać, a nie doczesnych blasków łaknąć. Ino mię to raduje, że w onym czynie waszej królewskiej miłości pełnię łaski i życzliwości dostrzegam. Przyjmuję i korne dzięki składam.	Nie... nie zawsze. Będziemy ich trzymać w pieczarach, dopóki nie dostaniemy okupu.	No to posłuchaj, dziadziu I ja się martwię, bo ja też nie lubię pana Epinay.	No, nie zapominaj, że już kawał czasu upłynął, odkąd pochowaliśmy młynarkę.	Proszę waszej wielebności nie wiem, co robić z malcem, któregoście wczoraj przywiedli. Trzęsę nim, na nogi stawiam, dobudzić się nie mogę.	Tego się nie obawiam, kapitanie; ale jest inne niebezpieczeństwo.	To było niegdyś Lecz już od przeszło dziesięciu lat Henryk Jekyll stał się dla mnie zbyt ekscentryczny. Idee jego coraz bardziej ulegały wypaczeniu. Oczywiście, wciąż jeszcze interesuję się nim, by się tak wyrazić: ze starej miłości, ale od długiego czasu go nie widziałem. Takie nienaukowe ględzenia oddaliłyby od siebie nawet największych przyjaciół...	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	Właściwie wcale nie ma wad. Słodka, dobra, łagodna i ładna jak obrazek.	Zdaje mi się, Tom, że z ciebie nigdy nie będzie porządny mężczyzna	Czy niedźwiedzie napadają tylko na twoje gospodarstwo?	A hukaj, tylko dobrze!	AlkoholMoje złoto, ciągle i nieustannie jesteśmy wszyscy na usługach nieznanych sił. Chodzi tylko o to, aby je wyzyskać... Przypatrz się tej szklance, powiadasz, że to jest szampan? Niewątpliwie, o ile mogę wierzyć memu dość w tym kierunku wyrobionemu smakowi. Ale ty także zajmujesz się chemią i mógłbyś mi mniej więcej dokładnie określić skład tego płynu, wymierzyć zawartość alkoholu i tak dalej. Powiedzże mi jednak, moje złoto, dlaczego ten alkohol, dostawszy się z krwią do mózgu, sprawia, że ja się robię wesoły?	Chciałem go tylko trochę popchnąć...	Czy chcesz, abym zaśpiewała dla urozmaicenia naszej samotności, czy też, abym zatańczyła segedillę?	Czy to największy z kalifów? Przybywam z daleka i jakkolwiek imiona wodzów obijały się o moje uszy, jednakże ty dopiero możesz mnie pouczyć o nich dokładniej.	Istnieje epikureizmepikureizm bohater powieści Lermontowa Bohater naszych czasów (1837–1840), rozczarowany bezsensem swojego życia indywidualista, który potrafi tylko unieszczęśliwiać innych. w nas wszystkich żyje.	Julek! zasnął stojąc czy co? Snopy dawaj! Hrabia!	Słowo się rzekło. Ufałem w ciebie, panie Michale, ale ja już stary, oddech mam krótki, zatyka mnie, a ten gładysz może skakać jak cyga. Cięty to ogar, panie Michale.	A cóż ja miałem zrobić?	A cóż panu Skrzetuskiemu?	A dlaczego go sypiesz?	A sam! Jędrek mi jeno koguta żywego przyniósł... a sam, Józia...	A tak, tak to było! Wieczny smutek!	Ale se myślę, że po dobremu się zagodzimy...	Ależ w gazetach pisali, że ja ustępuję.	Andrzej wie, że Orłowska była całe cztery miesiące w Warszawie?	Ar tai nesidžiaugi, mama, nei iš pagyrimo ir dovanų, kurias gavo Onutė, baigdama mokslinyčią?	Biłous.	Bądź spokojny, ja zapłacę i tobie, i Sylwii	Będzie z pół mili.	Chchichcharek?	Chłop, Rewolucja, Szlachcic virtusvirtus (łac.)	Co? Co pan gadasz? Pan masz małe rybki w głowiemałe rybki w głowie krzyknął.	Czyż wy to mnie przypominać potrzebujecie mnie, który dla was mam miłość, przyjaźń, szacunek i wdzięczność.	Dam ja panu porządek!...	Dostojniku, wiem, że znasz oba pisma i nieobcą ci jest kapłańska mądrość. Gdy chcesz, słyszysz przez mury i widzisz w ciemnościach. Z tego powodu znasz myśli zarówno chłopa pracującego kubłem, rzemieślnika, który na targ przynosi sandały, i wielkiego pana, który w otoczeniu swoich sług czuje się bezpiecznym jak dziecko w łonie matki...	Dwieście tysięcy marek!	Dwudziestu sześciu? A ile lat strawiłeś w ciągu tej podróży z Ziemi do Księżyca?	Dziękuję, że mnie ciocia uprzedziła To by mi było w istocie bardzo przykre. Ale ponieważ ją znam z widzenia, zerwę się na czas.	Gdzie on jest?!	Gdzie psom się ściele, kaczek jest wiele	Halo, 11 kompania marszowa?	I czemuż-by tak być miało?	I mam im to oświadczyć?	I mnie bardzo przykro, lecz przybyłem później, a pierwszy tam stanę.	Jaka rada?	Jakie niedorzeczne pytania zadajecie	Kovarzik, melduję posłusznie, mam dostać lewatywę.	Któż to pani skłamał?	Mam sądzę zaszczyt mówić z Mr. Barnesem!	Masz tobie! lecz jeżeli mamy iść na śmierć, chciałbym przynajmniej wiedzieć, dlaczego?	Na pewno pozwoli. Wiesz, co powiedziała o tobie kierownikowi?	Na wybrzeże portowe?	No ten, Wokulski...	No, a czego panu trzeba?	Potrawa ta wydaje naprawdę przyjemny zapach. Ostatnim razem, gdy kazałem przygotować u siebie ten przysmak, półmisek pękł z gorąca i arak wylał się na obrus. Rozgniewało to mnie, a najbardziej zmartwiłem się, widząc osłupienie na twarzy księdza Tabarit, który był wtedy u mnie na obiedzie.	Powiedziałem już, że możesz mnie pan pytać o wszystko.	Poślubiłeś pan Olivię Corsinari w kościele Świętej Pauliny de Monte Catini. Oto zaświadczenie kapłana.	Przystań, mówię ci, na porucznika. Dam ci pięćdziesięciu drabów i będziesz ich ganiał po błoniu. Znajdę takiego, co ci odstąpi swej rangi, a nawet konia i munduru, za niewielki grosz. Tak tedy... bądźcie łaskawi, koledzy, iść tam za przewodem mojego famulusa, a ja zaraz nadejdę.	Serdecznie dziękuję, serdecznie.	Stowarzyszenia, które otrzymało od rządu hiszpańskiego przywilej na poszukiwanie galionów zatopionych. Akcjonariuszów zwabiła ponęta ogromnych korzyści, gdyż owe skarby na dnie morza oceniane są na pięćset milionów.	Słuchaj, może byśmy...	Tak jest.	Tak, ja sam odebrałem je z powrotem i przeliczyłem. Były to pierwsze noty, któreśmy puścili w obieg, gdyż, skoro Maple uznał je za dobre, można je było puścić.	Tak.	Tak. Małego Alberta.	Tak?	To właśnie z rynku wedle dworu trzeba przejeżdżać. Rynek zostanie za nami.	Więc co?	Więc żegnajcie!	Wychowanie dla społeczeństwa nowych filarów...	Wyprawi! Wójt wama to mówi, to wierzcie. Ja już w tym. Wyrychtujemy taką z nich parę, że jaż ha!	Zaczekaj, zechciej chwilę zaczekać, mój mądralo! Jest jeszcze SambationSambation	Zaczynaliśmy się już niecierpliwić	Zapewne masz pan najzupełniejszą słuszność, kochany panie Copperfieldzie! Pozwoliłam już sobie uczynić tę samą uwagę memu mężowi i w tym to właśnie celu pan Micawber... przez wzgląd na siebie, rodzinę, społeczeństwo... powinien podnieść pewną sumę... na weksel.	Znam go dobrze, to głupi i zły człowiek. Ile on mi już wprost łajdackich propozycyj robił! To wstyd mówić o tem.	Zupełna racja! W książkach historycznych znaleźć można mnóstwo drobiazgów i anegdot, mogących być miłą rozrywką dla człowieka rozsądnego, a zarazem nauczyć go wielu rzeczy odnośnie do natury człowieka.	Śmietanka skipiała, proszę pani	Żydy, mazura!
Co też w takim jednym mózgu wszystko się nie zmieści! Strzeż się pijaństwa, Czeklesie! Para z gorących trunków otacza nas kołem czarodziejskiem, które z początku nieźle wygląda; ale jak tylko wypijemy kilka kieliszków, to się koło coraz mocniej ścieśni i oprzędzie nas, jakby siecią pajęczą i to już nam tylko pokazuje ze świata, co sami sobie wbijamy do głowy, w końcu zaś tak nas ze wszystkich stron opanuje, że już i członkami własnemi władać nie możemy: śpiemy więc, a wówczas para się rozchodzi,	Nie wspominaj pan o raportach, wiem już, jaką można do nich przywiązywać wagę. Ale, mówiąc o raportach, panie baronie, co się pan dowiedział o aferze z ulicy Saint-Jacques?	Belzebub to jest wcielony. Mówiłem waści, że nie lubię tłoku, ale on gorszy od tłoku, choć repetorepeto (łac.) widok.! Oj, będzieże się to liczko płonić. A już to powiem waści, że i mnie do niej tęskno, bo ją jako ojciec miłuję. I nie dziw. Synów legitime natoslegitime natos (łac.)	Błagam pana, nie odchodź... No... dam panu wszystko, co zechcesz...	No to bez rybki nie wróci	Ta istota nie żyła tam, ale... jej właśnie chodziło o życie Wpadła w norę ciągnącą się bardzo daleko. Poszedłem w ślad za zbiegiem i niebawem miałem już w gębie zdobycz. Przespawszy się po tych łowach, jąłem posuwać się naprzód.	A wy byście, baby, dzieci nie brały na wykarm, kiedy jeść co nie ma	Może się to zemścić fatalnie. Ale może dlatego, że znałeś mnie, ujdzie ci to bezkarnie. Może kiedyś, kiedyś ocenisz, co ci dałam, o ile dożyjesz dość późnego wieku, czego wam obojgu życzę. Dżewani zdjął ze mnie ciężar mego ciała. To, co widziałam po zjedzeniu pigułek, zaraz po bitwie, utwierdziło we mnie tylko Jedyną Prawdę. Odtąd będę szła ciężką drogą ku doskonałości i nie ugnę się przed żadnym zwątpieniem. pomyślał Genezyp, ale nie „odparł” nic. (łzy posłyszeli w jej głosie, głęboko, jak bełkot podziemnego źródła) wyrzekłam się przedtem, nie wiedząc jeszcze, że ona jest przy tobie. I tylko przebacz mi, że cię trułam Nie wiesz jakie to szczęście dla takiej sponiewieranej wewnętrznie, a nawet i zewnętrznie, istoty, wznieść się wreszcie ponad siebie. Wiesz, że wszystko jak w jakimś młynku przekręciło się we mnie od jednej rozmowy z nim	Tak jest ja zostanę małym dzierżawcą i będzie mi z tem dobrze, tak jak jemu jest dobrze być wielkim aferzystą. Inna wiara, inne życie, tak być musi. Ja kocham go, pomimo jego afer, których nienawidzę, niech on nie odbiera mi przychylności swojej, pomimo mojej dzierżawki, którą gardzi. Jeżeli kiedykolwiek przyjedzie w te strony, z radością powitam go w Kaźmirówce i uczęstuję misą kartofli, albo szklanką mleka. Będzie to idyla, z którą radbym podzielić się z nim, choć przez krótki moment, gdyby tu przybył. Ja do niego nie pojadę.	Ach, Saro! Tak pomysłowej dziewczynki, jak ty, jeszcze nigdy nic widziałam!	Ale dowie się pan, co to szkodzi, moja babciu. Pan tutejszy, paryżanin...	Ale w polu tutejsze wielkim niemieckim nie dostoją.	Ależ nie dlatego, tylko... bałam się... myślałam, że jesteś na mnie śmiertelnie obrażona... A ty zawsze jesteś anioł... święta... moja ty złota Madziu...	Ani mniej, ani więcej tylko o wysokość kwoty, jaką złożyłem u pani, a nawet... o wysokość procentu... Przyzna pani, że ta troskliwość byłaby dziwną ze strony pana Dębickiego, gdybyśmy nie mieli prawa zaliczać go do partii nam nieprzychylnej.	Betsey Trotwood nie zdaje ci się zdolna do tkliwych uczuć, był czas jednak, w którym zawierzyła człowiekowi temu, z całego kochając go serca. Wywdzięczył się, łamiąc jej życie i serce. Wówczas raz na zawsze pogrzebała uczucia, zrzekła się ich, zdeptała.	Chce pomówić z panem.	Co mi waćpan prawisz?	Co my czynimy? To grzech!	Co pani mówi?	Czy nie chciałaby pani zapoznać się z panią Niepołomską?	Czy nie otwierał pan nikomu?	Czymże jest pogarda i nienawiść zła? Czyż nie są obie zbrojnymi ramionami miłości dobra?	I co jeszcze?	Jestem kaleką i nie mogę być kornakiem Sprzedać słonia nie wolno nam, gdyż wpadlibyśmy w nędzę. W rodzinie jest jeden tylko mężczyzna: to ty, Amra...	Kolumny w formie! Cóż to znowu! Nie bądźże takim wściekłym fachowcem.	Mówi mi to w głębi serca. W jakimś podziemiu to słyszę... Poszedłbym i całował stopy tego, co zawisł. I gdyby tysiące świadków wiarogodnych przysięgły, że to jest ojcobójca, matkobójca, zdjąłbym go z krzyża. Na podstawie tamtego szeptu... Niech idzie w pokoju...	Nie podobna lepiej opanować przedmiotu.	Nie przeczę. Jeszcze dziś groźba przejmuje mnie strachem Jestem najmocniéj przekonany o wszechmocności córek Ewy.	Nie wypada się o taką rzecz targować i jeszcze ze złodziejem.	Nie, nie jest to człowiek wyższego stanu i urodzenia, który tu nie bez celu przybył, i wyznam ci pani szczerze, że obecność jego nabawia mnie jakiejś niespokojności.	Nie, że... przyjechał.	Przestraszasz mnie na śmierć twoją gwałtownością! Ja nic nie wiem. Idź lepiej do tamtych i pograj z niemi w wolanta!	Tak, wyprawa, którąśmy przeciw niemu sposobili i która przyjdzie do skutku napędziła mu strachu... Despota korzystał.	Tego się nie zapręzaprzeć się (daw.)	To i ja nie.	To jest łgarstwo. Socjalisty-posła nikt jeszcze nie podkupił. I ja nie na wszystko ciemny, chociem za granicą nie bywał. Głupstwa gadacie. Jakbyście socjalistów znali, tobyście wiedzieli...	To ta! Taka młoda i już...	W imaginacji i w sercu owego różowego hajduczka w pierwszym rzędzie ci wyznaczyłem, bo primo: to złoto, nie dziewka, a secundo: tak jadowitych żołnierzy, jakich wy byście na świat wydali, jeszcze chyba na ziemi nie bywało...	Weźcie, za darmo nic na świecie nie dają...	Więc pan chcesz ażebym sprzedał manuskrypt księgarzowi? Dałby mi dziesiątą część wartości, myśląc, że mi wielki robi zaszczyt. Chcesz pan wiedzieć prawdę? Nie drukuję moich dzieł dla sławy, zdaje mi się, że jestem dosyć znany, a publiczność niesowitaniesowity	Wróci	Wydaje ci się... Nie bój się, do diabła, nie ma tu nikogo.	Zwiodło go to, że stałem do niego tyłem. Nie patrzyłem na nic, ale jego słowa naprowadziły mnie na jedną myśl.	A mnie się wydało, że słyszałam najwyraźniej płacz...	A teatr?	Agaj-Hanie, iżaliż pewno czekają mnie u drzwi?	Aha, a borsucze gniazdo?	Ależ urósł!	Bo wedle prawa możecie, że to człowiek z was w leciechw leciech	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Będę się starał.	Chodźmy, poszukajmy! ona to gdzieś tam schowała...	Ciekaw jestem w takim razie, jak pani wygląda, myśląc o rzeczach poważnych!	Czegóż ja szukałem? A wiem, tej włoskiej książeczki. Za parę dni jadę do Rzymu maluczki, ale miłujący.	Czy pan w domu, moje dziecko?	Czy to prawda, że pani Janową oddaliła?	Cóż się stało z Tobiaszem?	Do Wodoktów! do Wodoktów! W swaty do Wodoktów, z panem Kmicicem, z naszym zbawcą! Do panienki! do Wodoktów!	Dobranoc!	Dobrze, mój Stachu	Dobrze. A drugi?	Głupiutka?	Ha, panie! każdy mówi o swoich interesach tam, gdzie się znajduje. Tu przypomniałem sobie mego osiołka, tu o nim mówię, gdybym sobie o tym przypomniał w stajni, to i w stajni załatwiłbym tę sprawę.	Historia długa, a świadków zbyt wielu. Czy chcesz mi dopomóc w nieszczęściu?	Ja myślę, że prędzej nudzi	Ja, ja, mit EichenlaubJa, ja, mit Eichenlaub (niem.)	Jak długo trwał atak?	Jakież to miejsce?	Jaką panię? spytała żona Augusta.	Jaśnie panowie powóz czeka.	Jesssusss, Maryja!	Jestem samodzielna, wuju!	Jestżeś pewny?	Kłótnia ozwał się Zagłoba	Milcz, błaźnie!... Jedź mi zaraz do pani baronowej i powiedz kucharce, że jestem ciężko ranny...	Mówi pani o majorze?...	Niech wasza świątobliwość pozwoli nam i pomoże wykopać kanał, który by połączył Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym...	O, jakiś ty mądry! Ojciec pojechał w sprawach urzędowych. Powinieneś się był domyślić.	Owszem. Teraz właśnie robią ich mumie. A zarówno Sara, jak i twój syn będą mieli wszystko, cokolwiek przydać im się może w długiej wędrówce.	Pan Kmicic ranny	Panno Janino!... niech-że się pani zlituje...	Powiecie, żeście wzięli okup za pana de Bergowa, aby mieć czym zbójom zapłacić.	Przesada!	Przypomnij sobie, że tak właśnie radziłem.	Religia	Słyszę, panie dyrektorze, słyszę, aha, niby pan Moryc	To i po wszystkiem!	To ona	To?	Tyżeś tu, chłopcze? Brawo! Spełniłeś powinność.	U waszej wielmożności senatorska głowa, to pewno!	W chwili gdy pan wchodził pan minister twierdził właśnie, że rojaliści i republikanie są na drodze do porozumienia; musi pan coś o tym wiedzieć?	Widzisz, jak się zdradzasz, żeś dotąd flirtował tylko z pokojówkami i praczkami.	Wiesz, że mieszka daleko.	Więc igrałaś tylko ze mną przez te dwa lata?	Więc zostaniesz?	Za to, że pan jest... dla mnie dobry.	Zostałam wdową, sierotą, bez opieki, opuszczoną wśród kraju... bezludnego. Familja tego Noski, ostatnie łajdaki, chcieli mi wydrzeć wszystko... Zdesperowana, udałam się o opiekę do starego wdowca w sąsiedztwie, pana Dobka, prosząc, by mnie ratował. Grzyb ten... wystaw sobie, generale, uroił zaraz w głowie, abym za niego poszła. Broniłam się	Żołnierz, Powstaniec, Historia rozszerzyły się pułkownikowi oczy.	Życie, mimo wszystko, jest przedziwnie piękne.
Zapewne że i tu pięknie, kiedy kwitną drzewa owocowe, a pola wyglądają jakby mappa różnokolorowa. Ale gdybyście widzieli jak to wygląda z tamtej strony owych gór wysokich i niebieskich; Alpy naprzykład, boć tak je zowią, to istny ogromny ogród: fraszka przy nich cały sad w Glörup, fraszka nawet wszystkie parki królewskie w naszych krajach północnych. Z gór tych wyrąbują marmur, biały jak cukier, a jakie tam wiszą winogrona, duże i jędrne, jakby nasze śliwki! Byłem tam ze trzy lata; nareszcie odebrałem list od ciotecznej siostry z Horne, a na marginesie były te słowa: „Marya się kłania i prosi, żebyś o niej nie zapomniał.” Poznałem rękę Maryi: wtedy jakoś zrobiło mi się dziwnie na sercu; przekonałem się, że to miłość, a odtąd już nie miałem spokojności. Dostałem tęsknoty, zachciało mi się do domu, koniecznie do domu! Nie jednę noc przeszedłem samotną drogą, koło wielkich klasztorów, przez drobne wioseczki, górą i doliną; w końcu mowa duńska obiła się znów o moje uszy, ujrzałem krzyż nad wieżą kościelną w Horne, kurhany pod Faaborgiem: potem poprosiłem o rękę Maryi i otrzymałem ją. Odtąd już nie wędruję! patrzę tylko na bociany, które odlatują w drogę i wracają do domu, a czasem, kiedym nie w humorze, Marya ma już swój sposób rozweselenia mnie. Raz do roku w lecie płyniemy do ThorsengThorseng	W Zamościu nie doczekałem się go. Musi on być teraz w Zbarażu, ale mnie pilno było komisję dogonić, wiecem z KamieńcaKamieniec Podolski miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy. ją ukrył, a potem miał ją do Kijowa na ślub wieźć. Może i to nieprawda, jako i wszystko, co Zagłoba mówił.	Twoja matka kazała mi się wyprowadzić. Na pewno jej nic nie powiedziałeś?	Żadnym przypadkiem, najumyślniej w świecie, chciałam się przekonać, jak długo państwo czytać będziecie ów list podczaszynej. Ale widzę że pana zwiedli, próżnąś tylko warte odbył, bo i bez niego bezpiecznie by była do domu zajechać mogła, niktby karety nie napadł; nie zięb-że się pan na próżno, siadaj, ja cię odwiozę.	Nie, czasem tylko późnym wieczorem, kiedy ludzie pierwszym snem zasną. Jak tylko się rozbudzą, wszystko cichnie; ledwo zaczną drzemać, znowu rozlega się bim! bom! Ja sam nie słyszałem, bo mieszkam we Wrocławiu, ale mnóstwo ludzi przysięgało, że to prawda. A ja powiadam, rozgłaszanie takich wieści między pospólstwem jest grzechem, osłabia serce i mąci rozum. Niedługo usłyszymy, że Tatarzyny mają psie głowy albo smocze skrzydła. Otóż właśnie dla rozeznania prawdy i obmyślenia mądrej obrony, gdyby stała się kiedyś potrzebna, książęta dziś tak długo radzą. Wezwali nawet kanonika krakowskiego, Jacka OdrowążaJacek Odrowąż (1183–1257)	Strasznie mi przykro, że nie chcesz poślubić Roya Bardzo bym chciała mieć w tobie siostrę. Ale masz najzupełniejszą rację. Zanudziłby cię na śmierć. Kocham go, bo jest poczciwym, słodkim chłopcem, ale rzeczywiście jest nieco niezajmujący. Wygląda, jakby musiał być zajmujący, ale nie jest.	Trzymaj się mnie. Trzymaj się mnie, bo zbłądzisz i sam nie trafisz na miejsce.	Niech Bóg zabroni! Pan dobrodziej dostanie do ręki pięć rubli, a dwadzieścia pójdzie na dług tego nieszczęśliwego Seliga Kupferman, co już przez dwa lata grosza od pana nie widział, choć ma wyrok.	Jak Bóg na niebie, tak ją zakatrupię. Cóż mi to ostaje, co? Grontu mi po ojcach zapiera, z chałupy me goni, spłaty nie daje, to cóż pocznę? Kaj się, sierota, podzieję, kaj? I żeby to me rodzona matka tak krzywdziła! Nie daruję, psiachmać, swojego, żebym miał za to zgnić w kreminale, a nie daruję!	Słabe masz serce. A więc nie masz już siły, aby ofiarować przyjacielowi parę dni na próbę, której chciałby dokonać! Czy ty wiesz, co może hrabia de Monte Christo? Czy wiesz, że ma na rozkazy niejedną ziemską potęgę? Czy wiesz, że ma dosyć wiary w Boga, by uzyskać cud u tego, który mówił, że wiara przenosi góry? A ja mam nadzieję na taki cud, poczekaj na niego i ty, albo...	Jeśli cię dobrze zrozumiałem, czcigodny ojcze, to zeznania postronnych osób złożone Świętemu Trybunałowi i świadczące, że niejeden ze świeckich panów oraz urzędników miasta Villa-Réal lekceważy sobie zasady religii i nie waha się okazywać pychy tam, gdzie posłuszeństwo i pokora powinny mieć miejsce, byłyby słowami, za którymi stoi miecz czynu.	Może tam, gdzie się pani mnie nie spodziewa.	Na pocztę, proszę pani, przyjechał jakiś pan z daleka i chce widziéć się z panem doktorem.	Nie trudź się.	Co ja wiem? Podobno panowie rozkochani w osobach nieprzeznaczonych dla nich z woli losu... Ja nic nie wiem, żal mi panów serdecznie; ale poddajcie się losowi, śpijcie, będą tu mieli o was staranie jak najczulsze, ja sam dojeżdżać będę często do was; dobranoc, moi dobrzy panowie.	Pan to serio mówi? Więc miałam go zostawić na ulicy lub oddać do szpitala, żeby umarł ze strachu, bo już mdlał, dowiedziawszy się, że go tam odwiozą.	A Dobrosielski mówi, że ty. Będę musiał zatem ukarać i Dobrosielskiego, i ciebie. Ponieważ jednak Dobrosielski nie ucieka od konfrontacji z tobą, ty zaś widocznie jej się boisz, więc	Panna Aneta czemś się sekretnem smaruje, to i spokojna! A tymczasem ani my, ani dobytek miejsca znaleźć przed niemi nie możem. Pocięły Marka onegdaj, a wczoraj mi źrebaka okaleczyły. Fe! Grenis spuchł, jak kaczka, mnie oczy wygryzły. Skaranie Boskie!	A jakże! Przyglądał się z radością l zachwytem całemu zajściu, a nawet wyrwał mu się z ust prastary okrzyk wojenny w chwili, gdy wieśniak runął z łoskotem na ziemię. Nowicjusz, doczekawszy się żądanych słów od wieśniaka, zwrócił się w stronę wspomnianego już dębu i zawołał: „Hej, kowalu bogów! Wstydzić się muszę za tego grubianina, to prawda, ale pozwól, że za wszystkie uprzejmości i przysługi, jakie wyświadczyłeś jemu samemu i jemu podobnym, złożę ci podziękowanie i okażę szczerą życzliwość”. To rzekłszy podniósł wędkę (która w owej chwili jeszcze bardziej przypominała długą włócznię) i rześkim krokiem jął zstępować w tę oto waszą dolinę.	Bo się z duszy lituje nad tobą; przypominasz mi mnie samą, mówiła Babetta... mnie wyrywającą się z domu w świat ze złotemi rojeniami, a kończącą... na takiem nędznem wygnaniu...	Nie, to znaczy, że myślę o czem innem, a także, że coraz więcej kocham swoją Marynię, tak, że gdy skończy się: zawcześnie, będzie: zapóźno	Czyżby więc Franciszek l’Olonnais przypuszczał atak na Gibraltar? Jeśli to prawda, to zdążę się jeszcze zemścić za śmierć moich braci.	A więc Harvey nie był wariatem	Czy absolutnie, czy nie	Już trzeci rok. Obecnie mam awansować na zugsführera.	Możliwe, proszę pani, ale ja o innym Ochorowiczu mówię, o okultyście, nie o lekarzu okuliście.	Nie ma pani?	O, do pewnego stopnia. I czasu prawdopodobnie. Na razie gotów by nawet i funduszem pewnym...	Ufny w mój honor i dlatego włos mu z głowy nie spadnie.	Widzicie ich! Nie chcą od krewnych darmoch brać! Chleb ludzi bodziechleb ludzi bodzie	Zna pan przysłowie? Nie ma dobrej uczty bez jutra.	Znowu pleciesz niedorzeczności. Ja nie zabijam jej przecież!	Nie rozumiem, dlaczego należałoby zapytywać Lizę o jej zdanie Wiemy wszyscy aż nadto dobrze, co by Lizie dogadzało.	Wiecie, chłopcy, gdzie nam będzie najskładniej? Na wielkich schodach; tamtędy iść musi, a trudno by było szukać go i czyhać po komnatach.	Ej! ej! któż to wie gdzie lepiej, Sacharze, u tego pługa czy we dworze! na dwoje wróżka wróżyła!	Och, nie!... wreszcie to przejdzie...	Posłuchaj, moja piękna Przybyłem umyślnie po to, aby z tobą pogawędzić; z całą chęcią zatem będę odpowiadał na twoje pytania.	Powiedz im wszystkim wasza miłość koniecznie, ino nikogo nie pomiń... że mię okrutnie ucieszyli tymi widowiskami; ani mi w myśli postało, że tyle wspaniałości oglądał będę.	Jak to! Kto! Panie skarbnikowiczu! To być nie może.	Przeszło miesiąc. Wybierałam się dawno do pani, ale mąż ma tyle roboty, a potem, zanim się do tego nowego życia nieco przyzwyczaiłam...	O wstawienie się za mną. Od miesiąca już jestem bez posady, a żona, dzieci...	Zdarzało mi się przódyprzódy a. wprzódy (daw.) spełniać; realizować. śmielsze słowa i to wobec lepszych przeciwników.	Tym lepiej, gdyż i mnie się ten zamiar podoba Zresztą naturalną jest rzeczą, że cię to raduje, naturalną i słuszną, a mam nadzieję, że cokolwiek byś przedsięwziął, pozostaniesz zawsze naturalny i rozsądny.	A jakby się skąd dowiedziała o wszystkiem i przyjechała?	Dobrze mówisz, frycu Ale do jakiej klasy dziennikarzy chcesz się dostać?	Och! Przychodzili tu, a potem odchodzili, żeby się ożenić! I chwała Bogu.	Słuchaj ojcze słuchaj dados, rzuć ten młot, odpocznij, będziesz mógł użyć wczasu: dziwne się rzeczy stroją! Raklora (dziewczyna) złowiła rybkę!!	Vederemo!Vederemo! (wł.) uśmiechnęła się po swojemu, zagadkowo, niknąc w głębi mieszkania.	Owszem, bardzo dostępna ale zanadto dobrze strzeżona, ręczę wam za to, i przybywam po posiłki.	Co to Regnum?... Co to Anderida?	I to postanowienie zrobiłaś teraz dopiéro?	Idź ty: ja teraz ciebie huknę w pysk, a jak cię zabiję, to mi inne uszy urosną.	To i dobrze, takich mi jak najwięcej! A teraz, stary towarzyszu, przypomnijmy te czasy, kiedyśmy to w ruskich stepach pod namiotami do uczty siadali. Dobrze mi między wami! Dalej, gospodarzu, dalej!	A w końcu co myślisz uczynić?	Będziesz tu pyskował, jak zlezę, to obaczysz...	Co, nassi?	Co?	Dygnitarzem? Co znowu!	Jak więc będzie z moim urlopem?	Jeszcze za wcześnie. Opuszczają swoje schronienia dopiero, kiedy ludzie i zwierzyna smacznie śpią i głośno chrapią.	Jeżeli drogę zna, to może.	Następnie, sześć zapłaciłem w oberży.	Teraz	To jest możliwe Zapewne policja schwytała bandę złodziei...	To piękne.	A jak wyglądał?	A pajac gumowy?	A rzeczy są jakie?	Ale nieuzasadniona Niczym nieuzasadniona.	Ależ państwo naprawdę brząkacie w dzwonki flirtu!	Bo panna Karolina tak lubiła. Lubiła, żeby było słodko.	Bom miał rozkaz.	Był pan pod Waterloo?	Cóż oni, u diabła, tak schlebiają diabłu	Eliasz, chodź bliżej, bo cię tracę z oczu.	Ja pana kocham Ja pana bardzo kocham...	Jeśli postanowiłeś odnaleźć wroga, pomogę ci w tym. I znajdę go, bo mój honor zainteresowany jest w tej sprawie prawie tak samo jak twój.	Już dosyć!	Już z konkurów?	Kolego Jacku, czy przeczytaliście wreszcie mój artykuł?	Koniecznie oknem? Może drzwiami?	Kto?	Która godzina, Wiktorze?	Ledwiem dogonił panie!	Musimy czekać, aż wyrośniemy	Niemożliwe?...	Nigdy?... A jednak pisałem do pani i w roku 1867 z miasta Richmond w stanie Kentucky.	No, już mi zelżyło; pójdźmy dalej	O której?	On sam i Wielka Rada	Podobno zarobiłeś mnóstwo pieniędzy?	Potrafię A dalej?	Skądże ty weźmiesz cukru? Oszalałaś?	Słyszałem Moja dziś kolej.	Tuj!	Umiem, Irusia nauczyła...	W samą porę! Właśnie wieje piękny wiaterek z północnego wschodu, który nam odpowiada!	Wcześniej	Wielki szlem	Wokulski wyjechał do Moskwy.
Ach, proszę pana, pochlebiam może sobie, ale wydaje mi się, że jestem dobrą obserwatorką. Pan zaś nietrudny jest do odgadnięcia, chociaż jest pan naturą zamkniętą, żyjącą wewnętrznym życiem, jakby w splendid isolationsplendid isolation (ang.)	Osobiście jeszcze nie mam honoru... Ale pan Zgierski tyle mi o niej opowiadał, że nawet ośmieliłam się prosić ją o składkę na założenie szpitala w naszej okolicy... I wie pani co?... przysłała tysiąc rubli i odpisała jak najgrzeczniej!...	To jest tylko przezwisko „bandyta”, a w rzeczy samej... Et, co tu gadać. Wy swoje, a inny swoje. Prosty bandyta więcej pożytku przynosi, niż taki sobie socjalista, co się cudzego boi tknąć, ani tego bogatego potrącić... Socjaliści myślą, że tak właśnie dobrze, bo tak Bóg przykazał. Przesądy! Ale już ludzie do rozumu przychodzą! Idzie nowy czas! Idzie wielka rewolucja i cały świat się zatrzęsie! Wszystko, co jest, będzie zburzone! Połowa ludzi wyginie	Ale dawniej, daleko dawniej wszakże bywałem w Głuszy, bardzo często, bardzo często... niepodobna byś podczaszyc mnie tam nie widywał... przypominam nawet sobie, że w dzieciństwie czułeś pan jakiś wstręt do mnie... mówiąc, żem podobny do jakiegoś djabła!	Czy zechce pan mi podać swoją dłoń?	E, cóż tam moje sądy! Oto przyjaciel pana hrabiego mógłby w istocie myśleć, żem wielką jakowąś fortunę diabłom przyniósł w ofierze. Bynajmniej! Mierna to była, pośrednia fortunka szlachecka. Fenomena klimatyczne tudzież inne zmniejszyły jej okrągłość, a ostatecznie lubelski upór popchnął wyż wzmiankowaną Wólkę z przyległościami nad nieprzyjemną rzekę Kocytus. Dziś nie masz dla mnie nic z niej innego okrom pragnienia, ażeby teraźniejszy właściciel udławił się jej dochodami. Oto wszystko.	Jego wysokość pan poseł od J. O.J. O. ataman koszowy rządził na Zaporożu w czasie pokoju, miał też obowiązek przygotować Sicz do wojny.	Nie o taki zaszczyt chodzi. Pan Wysocki mówił, że pan potrzebuje miejsca.	Niech będzie ta Włoszka Ale niech pan pamięta, panie Pastrini, że ja i mój przyjaciel przywiązujemy wielką wagę do tych kostiumów na jutro.	To jedno, ale powiem ci i drugie bo złe jak hiena nigdy nie chodzi w pojedynkę. Czy wiesz, że między chłopstwem śpiewają o tobie pieśni, jak uwolniłeś napastników z więzienia, a co gorsza, znowu mówią, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości, będą zniesione podatki?... Trzeba zaś dodać, że ile razy między chłopstwem zaczynano gadać o niesprawiedliwości i podatkach, zawsze następowały rozruchy. I albo zewnętrzny nieprzyjaciel wpadał do osłabionego państwa, albo Egipt dzielił się na tyle części, ilu było nomarchów... Sam wreszcie osądź: czy jest rzeczą stosowną, ażeby w Egipcie jakieśkolwiek imię częściej było wymawiane aniżeli faraona?... I ażeby ktokolwiek stawał między ludem a naszym panem?... Gdybyś zaś pozwolił, opowiedziałbym ci, jak na tą sprawę zapatrują się kapłani...	To są murzyńskie zabobony Naukowo rzecz biorąc, to jest bzdura. Diabeł nie może przecież żyć w wodzie. Co by tam robił? Nie możesz słuchać gadaniny tubylców, chłopcze. Ktoś nazwał tę zatokę Diabelską Zatoką i od tego czasu Batakowie się jej boją. Tak się sprawy mają Nic tam nie ma, chłopcze, to przecież jasna sprawa.	Aha, dopominasz się solidniejszej wdzięczności Bądź spokojny! W takim razie poślę po ciebie tego raka, co to chodził po drożdżerak, co to chodził po drożdże	Ależ, ty ośle jakiś, po cóż to pan kazał? Po to, aby nikt liny nie obaczył. A jak raz obaczyli, to już przepadło.	A żeby się zaląkł, to by już było po nim?	Ale pomyślałaś, że nie ma dymu bez ognia! Cóż za siła musi być w słowach gdyż nie przysłuchiwałaś się ze specjalną uwagą, prawda? Co to były za słowa? Jakiż złośliwy wysiłek wyobraźni wpędził je w usta tego idioty z jego kłamliwego gardła? Gdybyś mogła je sobie przypomnieć, może by i mnie przekonały.	Gdzie tam! Wosk jest to po prostu tłusty pot, który pszczoła z siebie wydziela w postaci łuszczki; łuszczka ta zmieszana ze śliną pszczoły, jak na przykład glina z wodą, jest właśnie tym materiałem, z którego się buduje plastry z komórkami. To tylko słodycz i pyłek zbiera się z kwiatów. Ale królowa matka nie może czekać! Chodźmy już, chodźmy, po skończonym posłuchaniu oprowadzę cię po ulu i wszystko pokażę.	Nie, panie Mech, to jest kwestia uczciwości.	Pani cóż dziwnego, że chcemy zgłębić to, co was zachwyca? (Jednak	Pewnie to było! Nic innego!	To jest wykluczone	Nic, nic... uspokój się... Pomyślałem tylko, że gdybym umarł, Wokulski jest jedynym człowiekiem, któremu mogłabyś zaufać...	Tak, to prawda Dziwne to miejsce. Mnie się zdało, że później niż dziesięć lat temu obcinano gałęzie tu i ówdzie.	A gdzie się to podzieje biedota, gdzie?	A ja daję mamie słowo honoru, wolałbym nie mieć suchego kawałka chleba aniżeli być dla ciebie ciężarem! Przecież rozumiem, że dosyć wydaję i wydawać będę; ależ robię to dla zawiązania stosunków. A ile razy ogarnia mnie wstyd, że znajduję się w towarzystwie tej młodzieży utracjuszowskiej, zniszczonej, niemającej poczucia żadnej wielkiej idei!... Ale muszę!... Szczęśliwym będę dopiero wówczas, kiedy jako przedstawiciel mas rzucę im w oczy...	Abo co?	Ale co twój ojciec w Łodzi pocznie bez nich?	Ale po prostu nie wypada Rzecz dotyczy mnie i moich spraw służbowych... Nie mogę mieszać w to mojej żony.	Ależ to niemożebne!... Ojciec da się przeprosić...	Choćby i tacy byli, to jeszcze lepsi są od was, bo grzeczniejsi.	Chyba tak. Co teraz zrobimy?	Hanuś, dajcie jej moją maciorkę! Zamrę pewnikiem, to Nastuś za to zmówi za mnie jaki pacierz.	Ja?... Hm... tym i owym, co się zdarzy. Różne interesy.	Mieszkała w Camberwell. To była wstrętna stara baba.	Na św. Jerzegośw. Jerzy odpowiedział de Lorche. (ok. 1362–1434), syn wlk. księcia Olgierda, wielki książę litewski, król Polski od małżeństwa z Jadwigą (1386). Dwukrotnie ochrzczony (przez matkę Juliannę w obrządku wschodnim i przez biskupów polskich przed ślubem w obrządku łacińskim), osobiście dowodził w bitwie pod Grunwaldem. i spotkać się z mistrzem w samym Płocku albo gdzie na granicy. Krzyżacy wielce tego pragną, albowiem chcą wymiarkowaćwymiarkować (daw.) historyczna nazwa tzw. Dolnej Litwy, nizinna kraina geograficzna i region administracyjny. wypowie. Ha! chytrzy oni są jako węże, ale przecie w tym Witoldzie mistrza znaleźli. Zakon się go też boi, ponieważ nigdy nie wiadomo, co on zamyśla i co uczyni: „Oddał nam Żmujdź rada sprawująca władzę w zakonie. mówią drewniane ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski, przen. sam turniej. u niego potykać, a prócz tego słyszałem, że i niewiasty tamtejsze anielskiej czasem bywają urody.	No to jeszcze nie zepsuty, ale już ambitny Jak się z tobą obszedł?	Od czegóż jest Dagon?... Nie ma go przy moim dworze, czy umarł?	Róż i jaśminów. Alem czasu nie miał na za­chwyty, bom słuchać musiał, co mi mówiła. „Świat cały zginie. Pożar będzie na całej ziemi taki, że woda w rzekach zawrze i liście spadną z drzew”.	Smutna to pozycja, do teatru... rzekł młody człowiek, gdzie, jak u nas, teatru nie ma i być nie może pono...	Spodziewam się... a zkądże to znowu przyszło? rzekł jakby do siebie. Prawda, żeście się to znali dawniej i podobali sobie... prawda... Jednak myślałem, że Laura większych splendorów szukać sobie będzie.	Tak? Nie wygląda na to.	To dajcie wina albo gorzałki lub miodu	To mnie obraża!	Zresztą żeby strzelać skutecznie pod wodą, w tym żywiole osiemset pięćdziesiąt pięć razy gęstszym od powietrza, trzeba by pokonać znaczny opór.	Złożyłem podanie, aby mnie translokowano do 91 pułku do Budziejowic. Pojadę tam niezawodnie, jak tylko skończę robotę w szkole jednorocznych ochotników. Potrzebujemy masę oficerów, a dzisiaj spotykamy się często ze smutnym objawem, że młodzież mająca prawo do odbywania służby jednorocznej rezygnuje z tego prawa. Woli taki zostać zwyczajnym piechurem niż stać się kadetem.	A czerwone ręce?...	A czyż się nie zajmuje gęsiami, krowami, cielętami, źrebiętami?... Stęskniłem się za nią, mój drogi pomidorzepomidor Cezary świadkiem! napiszę list do Karoliny Szarłatowiczówny, herbu Rogala. Zapytam jej, czy kury dobrze się niosą?	A fe!	A ja ne choczu!ne choczu (ukr.) zawołał zuchwale Midopak.	A przybędziemy tam?	A ty nie żyjesz dobrze?	A! jeszcze nie, rzekł z wielką pokorą i jakby zawstydzony porucznik Presler. Dawno mnie już djabli wziąść byli powinni, ale wolą męczyć żywego.	Ach! Jemu się wydaje, że mnie każdy musi kochać.	Ale jaki?...	Aš klausiu: kokio esi tikėjimo, kokios tautos?	Ba! Trafiasz w miejsce bolesne. Ten smarkacz daremnie skrobie podbródek scyzorykiem! Ani śladu zarostu!	Biadaż! Są rzeczy, których niepodobna puścić płazem.	Bądź pozdrowiony, synu faraona, który oby żył wiecznie	Chcesz sprzedać? Nie zostaniesz na ziemi?	Choćbyś mówił prawdę choćby książę chciał iść pod Niniwę, nie pójdzie.	Czego się pani mnie czepia czy ja wsadzam nos w pani sprawy?	Dla tej prostej przyczyny, iż zabije tego, kto wydarł mu szczęście.	Dlaczego?	Do czego? gdzie? miłościwy panie?	Do wieczora	Dobrze	Ej! ciebie się żarty trzymają, a mnie się serce kraje! Ratuj kiedy możesz, a nie szydź z nędzy!	Gorzej, wspomnienia.	Hrabia przyrzekł trzydzieści tysięcy franków słynnemu szkockiemu lekarzowi, który go leczy w tej chwili	Jeszcze nie wiem, dopierom wrócił.	Już wypełzłe	Kogo? Van Stillera?	Mudryj didmudryj did (ukr.)	Nie bój się wiem ja dobrze. Byłem w Podborzu i tam mi powiadano...	Nie chcę o tem myśleć.	Nie mam go już.	Nie wiem	Nie łżyj. Gdzie tych karlików znalazłeś?	Nigdyśmy się nie kłócili. Ludzie o tym mówili, my nigdy! Naszych spraw rodzinnych nie powierzamy nikomu. Mówiłem ci, że może na uczucie nasze przyjść czas próby! Przyszedł a ty?	No, Beauchamp, skończmy wreszcie mówić o tym, o czym zaczęliśmy. Powiedziałem, że ministrowa prosiła mnie przedwczoraj o jakieś informacje w tej kwestii. Poinformujcie mnie, a ja poinformuję ją.	Oj! Dievaičiai, kad ne ta drūtvietė, ir mūsų Pone, ką nori gint ir privalo, o mus čia laiko, tai žmogus keliautų į šilus...	Palę papierosy.	Panie!	Pięćset... tysiąc... ile by zażądał.	Proszę	Przedsiębiorcą	Przyszła rzeczywiście Lecz oprócz niej otrzymałem coś jeszcze. Coś bardzo ciekawego.	Rzekłam, a dołożę, że nie sam siedzi, a z dobrą kompanią, bo z całą wsią... I morgi nie pomogą, kiej sąd przyskrzybnie drzwiami a okratuje.	Tak, panie.	Tak, synu. Mam dla ciebie święte polecenie.	Tak.	Trzeba by czegoś mocniejszego, by zwalić mnie z nóg!	Tylko go sobie wyobraźcie w sukni kobiecej. Mały, zgrabny, twarzyczka delikatna, nosek niemowlęcy, biały i różowy! Słowo daję, gotów jestem zakochać się od pierwszego wejrzenia! Głowę mu ufarbować na złoto i zondulować, brwi przystrzyc, usta wykarminować i niech mnie kule biją, jeśli nie wzruszy każdego urzędnika na każdej granicy. Przy tym po francusku i niemiecku mówi doskonale. Nie! Na Boga, marzyć nie można było o pomyślniejszym zbiegu okoliczności. Prawdziwa łaska Boska na nas spłynęła.	Uriaha Heep? Nie widziałem go. Czyżby był w Londynie?	Wara ci zaglądać do mojej duszy!	Wiadomo, że Josel... Dajcie spokój bo już i wstyd przed obcymi ludźmi, że się ino bijecie i bijecie.	Wszystko przegrał?	Z drzewa?	Z przyjemnością, paniczu... Ach! Przepraszam, stare przyzwyczajenie! Przepraszam! Z przyjemnością ustąpię panu dawnego jego pokoju, który obecnie właśnie zajmuję	Zanadto się zaczynasz podobać!	Zaraz, moi panowie. Muszę zrobić jakąś reformę: niech jutro każdy uczeń dostanie w szkole funtfunt
Ależ mój drogi. Czy nie wyobrażasz sobie, że między mężczyzną i kobietą wcale niekoniecznie musi być coś, co wiąże ich na całe życie i pakuje w finale do wspólnego grobu?! Dlaczego na przykład nie moglibyśmy być przyjaciółmi? Dlaczego nie mielibyśmy się widywać, mieć możność wymiany myśli, uśmiechów, smutków, radości?... Przecież istnieją tysiączne formy i zabarwienia przyjaźni, tysiączne rodzaje sympatii. Dlaczego na przykład uważasz za przyjemne i możliwe obcowanie z miss Normann, a za niemożliwość	Do pewnej skromnisi, córki bogatego pończosznika. Ma śliczne oczy, bardzo w moim guście; zajmuje pierwsze stanowisko w okolicy; ale mimo tych wielkości, rumieni się i miesza, skoro przy niej wspomnieć o handlu w sklepie. Nieszczęściem, ojciec był jednym z najbardziej znanych kupców w Strasburgu.	Pewnie, że byłby on szczęśliwy, gdyby nie sprawy publiczne, gdyby nie wojny niefortunne, które Rzeczpospolitą gnębią za grzechy i niezgodę naszą. Wszystko to na barkach królewskich i wymówki mu jeszcze za nasze winy na sejmach czynią. A co on winien, że go słuchać nie chcą?... Ciężkie czasy nadeszły na ojczyznę i tak ciężkie, jakich jeszcze nie bywało. Najlichszy nieprzyjaciel już nas lekceważy, nas, którzyśmy z cesarzem tureckim szczęśliwie do niedawna wojowali. Tak to Bóg pychę karze. Chwałaż Mu, że mi już ręka chodzi dobrze w zawiasiech... bo czas, wielki czas, za miłą ojczyznę się upomnieć i w pole ruszyć. Grzech w takich terminach próżnować.	Do produkcji wody sodowej. Bo wie pan, się ma kalikę... A czy pan jest urzędowy, uprawniony?	Tłumaczyłem długo (Szarpał się i krzątał koło kieszeni tużurka i łzy wystąpiły mu do oczu).	Widziałem i, na Jowisza, podobne do świeżo wyrwanej rzodkiewki, matka, wyglądała, jak dzieżka kwaśnego mleka. Cóż, zakochałeś się, mój stary?	Niech pani spróbuje przywiązać się do osła To się zdarza u ludzi.	Chcesz pan ażebym panisku dał dowód posłuszeństwa i przywiązania do żony i dzieci, dla ich korzyści nie będę oszczędzał sobie skóry. No, a ile mi pan za każdy bat zapłaci?	Do widzenia! Szczęśliwego targu!	Dziękuję panu. Do widzenia.	My też ino do niego mamy sprawę.	Ojciec nasz, ma nadzieję że do nas przyjedziecie, że go znowu nawiedzicie,	Pencroffie należy spełnić obowiązek aż do końca!	Tomek, ja nie chcę mieć do czynienia z nieboszczykami. Z nimi nie ma żartów. Zawsze sprowadzają jakieś kłopoty.	Powiem wam to co czytałem o tym w starożytnych apologiach. Natura, Matka, DzieckoPhysis (to jest Natura) w pierwszym swym miocie wydała Piękność i Harmonię, bez obcowania cielesnego, jako że sama z siebie jest wielce żyzna i płodna. Antyphysis, która od niepamiętnych czasów jest przeciwniczką Natury natychmiast powzięła zazdrość o tak piękne i zaszczytne wydanie potomstwa; i na odwrót wydała Poczwara i Przewrotność, poczęte z obcowania jej z Tellumonem. Miały one głowę zupełnie sferyczną i krągłą jakoby balon; nie zaś łagodnie zwężoną z obu stron, jako jest kształt u ludzi. Uszy były wysoko sterczące jako uszy osła: oczy wysterczające z głowy, umieszczone na kościach podobnych do kości pięty, bez rzęs, twarde jako są oczy racze; nogi okrągłe jak poduszki, ramiona i ręce wykręcone wstecz ku łopatkom. I chodziły na głowach, w nieustannym kołowaniu, z zadkiem nad głową, a nogami ku górze. I (jako wiadomo wam, iż małpom zdają się ich małpiątka czymś najpiękniejszym na świecie) Antyphysis chwaliła je i siliła się udowodnić, że dzieci jej były piękniejsze i powabniejsze z postawy niżeli owe wydane przez Physis: mówiąc, iż mieć głowę i nogi tak sferyczne, i wędrować tym kształtem, kręcąc się w kółko, to jest właśnie najodpowiedniejszy sposób i doskonały obyczaj, mający w sobie jakąś cząstkę boskości: jako iż niebo i wszystkie rzeczy wiekuiste posiadają tę kulistą formę. Mieć nogi w powietrzu, a głowę w dole, to było naśladowaniem stwórcy wszechświata: ile że włosy są u człowieka jakoby korzenie, a nogi jako gałęzie. Bowiem i drzewa lepiej są umocowane w ziemi korzeniami, niźliby były gałęźmi.	Ach, tak, tak, panie! zabiłeś go, ale to był morzec i nawet śmiał zranić ciebie Bronić go jednak chciałeś, kiedy go kamienowano, i nade mną biedną litość okazałeś! Gdyby tamci wiedzieli...	Jeden z czterdziestu nieśmiertelnych nazywa się Houssaye, czyli miejsce obsadzone ostrokrzewem (houx); w nazwisku bystrego dyplomaty pana d’Ormesson odnajdzie pan wiąz, orme, ulmus, drogi Wergilemu, dający nazwę miastu Ulm; w nazwisku jego kolegów, pana de la Boulaye, bouleau, brzozę; u pana d’Aunay, l’aune, olchę, u pana de Bussière, buis, bukszpan; u pana Albaret, l’aubier, białodrzew (przyrzekłem sobie powtórzyć to Celeście); u pana de Cholet choux, kapustę, jabłoń zaś w nazwisku pana de la Pommeraye, którego prelekcję słyszeliśmy w czasach kiedy dobrego Porela wysłano na krańce świata jako prokonsula Odeonji?	Kłamstwo, Prawda źle, tego ja, na przykład, który tu z panem siedzę w jednym pokoju, wcale nie jestem pewny. Częstokroć mówienie, a nawet wyznawanie kłamstwa jest najwyższą cnotą, zasługą i bohaterstwem. Jest ono zupełnie takie samo jak mówienie prawdy. Pozostawiam człowiekowi zupełną swobodę mówienia prawdy albo kłamania. Co jeden człowiek może wiedzieć o prawdzie albo fałszu duszy drugiego człowieka? W sercu ludzkim są takie oceany, pustynie, góry i wędrujące lodowce... Chrystus powiedział: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Oto wszystko. A co do tych dzieciobójstw, niewolnictw, to dialektycznie pan mię pobije, bo z takich pytań wywinąć się nie zdołam. Nie mam wyjścia. Istotnie, wszyscy wiemy na pewno, że wypoliczkowanie paralityka to jest zła czynność. I kto by to uczynił, powinien być skrępowany. To jest sylogizm w istocie, w rzeczywistości. jest to rzecz święta, której krzywdzić nikomu nie wolno. Wyjąwszy krzywdy bliźniego, wolno każdemu czynić, co chce.	Ale to nie Halicki.	Hrabia więc jesteś optymistą czego mu winszuję najmocniéj, gdyż właśnie myśl ludzka pochyla się na przeciwną stronę i nauka robi co może, aby nam zatruć życie.	Jedno jest tajemnicą, drugiego nie wolno Niechże przynajmniej dowiem się, kto on taki: człowiek czy duch?...	Mój kochany Oto mamy wspaniałą przygodę, wszystko tylko na nas czeka: napychamy nasz powóz pistoletami, garłaczami i dubeltówkami. Luigi Vampa napada na nas a Jego Świątobliwość pyta, jak nam się może odwdzięczyć za tak ważną przysługę. Wówczas skromnie i z prostotą poprosimy o karetę i parkę koni z papieskiej stajni i oto oglądamy sobie karnawał w Rzymie z przepysznego powozu; nie licząc tego, że wdzięczny lud rzymski uwieńczy nas najprawdopodobniej na Kapitolu i obwoła nas jak Kurcjusza i Horacjusza Koklesa zbawcami ojczyzny.	Szeliżanka. To jakaś kuzynka czy przyłatana siostrzenica księżnej Podhoreckiej, ale że sierota, więc stale mieszka w Obronnem. Ona tu bardzo często przyjeżdża, tylko teraz długo bawiła w Wiedniu i dlatego jej pani nie zna. Bardzo miła i wesoła.	Uciec? O! Tym się nie łudź, bo stąd nie uciekniesz. Jakżeż? Kraty potrójne w oknie, mury grube, drzwi żelazne, odwach pod nosem, szyldwachy naokoło, to niepodobna!	Widzę ogród, a w nim łoże, a na łożu?.... Boże wielki! Na łożu ja sam, ale uśpiony, nie martwy, tylko uśpiony.	Jak to? Ten francuski oficer... Ten zdrajca, co wydał zamek swojego dobroczyńcy...	Zaraz pan zobaczy. Rzeczywiście litania, nawet porządek taki sam zachowany. Zaczyna się od najwyższych świętych, a potem i o tych drobnych na wszelki wypadek się wspomina. Książę był bądź co bądź wielki pan, arystokrata z krwi i kości. Rogocki miał sławę najbardziej wziętego adwokata w całym kraju, człowiek dużej wiedzy, inteligencji i wartości towarzyskiej już w ogóle nie wiadomo, kto jest. Któż przyjdzie jutro?	A czy ja tego nie mówiłem? Kto pierwszy powiedział: to wilk?	Co się stało, mój chłopcze?	Co to za papier?	Czasem w klubie. Nie zajmuję się polityką.	Dowiesz się niezadługo, teraz nic wam nie powiem.	Gdybyż to można skończyć...	Ja dopiero wczoraj zobaczyłem, że małżeństwo, to gorzka satyra na miłość i godność ludzką	Ja od was nie żądam po pięćset rubli, tylko żebyście pilnowali swoich małych interesów. Takie interesy powinny iść, jak zegarek!	Ja się nie łudzę...	Może prędzej niż się pan spodziewa, Pencroffie.	Najprawdziwszą; nie zostaje nam nic, jak tylko sobie powinszować wzajemnie, iż w jednym i tym samym czasie zgasło w nas kruche i zwodnicze uczucie, jakie nas łączyło.	Nie szarp się... spokojnie siedź... bo cię zastrzelę jak psa, dziewko zatracona!	Nie, Frumet! Ona musi natychmiast się wynieść stąd! Podła baba! Bezczelna wiedźma!	Pewni też to ludzie?	Poddają się konieczności Gdybyś pan gdzie spotkał którego z nich, czybyś go nie przebił bez namysłu?	Przyjacielu całego świata spotykałem wielu mężczyzn, kobiet, dzieci, chłopców, a niemało też i sahibów. Ale w życiu mym nie spotkałem takiego hultaja jak ty.	Sądzę, że wspomnienie przykrego wypadku, o którym mówisz, panie margrabio, powinno już było zatrzeć się w pańskiej pamięci i nie stać na przeszkodzie memu szczęściu.	Tak? A czy to duży pies ta twoja Plotucha?	Tylko poetom zdarzają się podobne wypadki	Uspokój się, mości książę, przebacz, że zapału mego hamować nie umiałem w twej jaśnie oświeconej obecności, lecz inny na moim miejscu byłby istotnie oszalał, wiedząc, iż trzyma w swej kieszeni rękojmię długowieczności męża tak potrzebnego krajowi i całej ludzkości. Oto, książę, moje promienie ożywczego słońca, nie pokazuję ci ich w kształcie pochodni lub lontu, lecz jak widzisz oto w płynie, zawarte w flakoniku, jedną kroplą tej cieczy wzmacniam ci puls, oswobadzam oddech, z głowy zdejmuję ciężar, z serca troski i nadaję ciału całemu sen ożywczy, po którym się uczujesz za godzin osiem o tyleż lat młodszym człowiekiem. No! Dowierzasz mi, książę?	A co?! Nie mówiłam? Wyciągnęli mu, wyciągnęli!	Bardzo dobrze...	Chciałaby panna Marychna zatańczyć?	Co takiego?	Com powiedział?	Czy dasz sobie rady z chorą matką na karku, jeszcze rok, dwa?	Cóż takiego? Przestraszasz mnie pan złowieszczą miną!	Dobry chłopak.	Dobry wieczór waćpanu	Ej, co tam o śmierci myśleć! Niech wam Pan Jezus da sto lat albo i więcej, a przedtem biskupstwo zacne.	Gdzie tam victor, chyba victusvictus (łac.)	I guess nie	I o tym, jak te zwierzęta opanowały Ropuszy Dwór?	I trzymał ją przechyloną na prawe ramię	Ja? Ot, dla zabicia czasu.	Jajeczny, ja ci mówię, że nie masz świadków.	Jak dla kogo...	Jakiż bies cię opętał, Nieczujo, że takie komedie wyprawiasz?	Jako żywo!	Jednak możesz nim być.	Jest spokojnie. Jesteśmy niepotrzebni.	Jeśli go jednak nie popełnisz wszyscy cię podłym mienić będą!	Jutro, jutro!	Lepiej nie pozwolę.	Margaj.	Marjo! ty zawcześnie mniszką siebie i mnie chcesz zrobić w dodatku. Cóż tak złego, rozmowa! obojętna!	Może być; trudno jednak nie mieć kompasjikompasja (z łac.)	Na Podlesie pewnikiem ciągną	Nic ci nie wierzę	Nie, nie umiem.	Niech mi dadzą wody sodowej.	No i cóż?	Okna przysłonięte przez ogród nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Grünspan?	Ona też odpłynęła Bywaj zdrowa, moja przyjaciółko, moja jedyna siostro!	Pan Bóg miłosierny światem rządzi	Pan nie wie? Naprawdę pan nie wie? ha, ha, ha,	Panie...	Pieniądze?	Przejdź na drugą stronę, Abe, zasłaniasz mnie.	Sapperlot, noch einmal!Sapperlot, noch einmal! przyznaje Niemiec.	Siłam w życiu przecierpiał kawalerski parol: nie pofolguję!	Słucham cierpliwie.	Tak jest.	Tak pragnienie szczęścia kochanej kobiety i otrzymywanie od niej takiego samego uczucia.	Tak, panie. Tamci poszli.	Ty kto takojty kto takoj (ros.) spytał naczelnik wpierając w niego oczy.	Uważam, że nie zerwałeś stosunków z rodziną!	W operetkach tak wyglądają kaci i zazdrośni starzy mężowie	Więc mówiono o tym...	Właśnie dlatego, że wyjeżdżam.	Zagranicę? A posada?... Przecie urlop pani wypada dopiero w grudniu.	Zapominasz pani o chusteczce z herbami haftowanemi.	Zostanę tu przy tobie.
Apeluję do pana rektora, panie profesorze.	Panie inżynierze bynajmniej nie myślałem o przeniesieniu pana do innego wydziału. Przeciwnie. Jestem zdania, że w dyrekcji handlowej jest pan niezastąpiony. Czy... wie pan, jakie stosunki panują między moim szwagrem a prezesem Dalczem?	Ja nie chcę. Tam na koźle pewnie błoto bryzga. Nie lubię być blisko koni	Mam do pana interes.	Nie mam ochoty żartować, mój panie. Jest to sprawa nader poważna. Oto Mr. Neuilły z Nowego Orleanu, który się zdecydował odbyć długą podróż dla sprawiedliwości.	Nie, Najjaśniejszy Panie, bo to zapowiadałoby tylko siedem lat żyznych, a siedem głodu, a za panowania tak przewidującego króla, jak Najjaśniejszy Pan, nie musimy lękać się głodu.	No, wie pan co że jesteś pan jedyny do rady... Czarno to czarno, biało to biało... Cóż z pana za mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być stanowczy, a przynajmniej wiedzieć, czego chce. Cóż, odniósł mi pan list Beli?	To jest możliwe ale... czy nie zniechęcą pana koszta?... Musimy odwołać się do policji niemieckiej, angielskiej, amerykańskiej...	Zauważ jednak, na co się narażasz gdyby pan de Morcerf przyszedł tu przypadkiem, zastałby pana Cavalcantiego w pokoju, do którego, on	A czy w Estampes znajduje się jaka dobra oberża?	A jeśli twoim zdaniem Albertyna poniechała swojego procederu, kiedy tu zamieszkała, to znaczy, że po to uciekła, żeby powrócić do niego na swobodzie? Nie wiem tylko, dla kogo mnie opuściła.	A pan Foullepointe?	A pani?	A słuchaj, Maksym	A to zła ta twoja macocha?	A ówże stary jako się zowie?	Ach, ty kapuściana głowo! Ha! Ha! Ha! Wierz mi, mój Lulejko, że jesteś tak głupi, że nie powinieneś się pokazywać w wykwintnym towarzystwie. Umiesz rozmawiać tylko o koniach i psach myśliwskich, więc poproszę papę, żeby ci kazał siąść przy oficerskim stole, między najstarszymi dragonami. To będzie kompania najstosowniejsza dla ciebie. A teraz niech acanacan (daw.)	Ale gdy go już schwytacie, niech pan przynajmniej odroczy sprawę tego nieszczęśnika na następne posiedzenie sądu przysięgłych. Po sześciu miesiącach ludzie może zapomną.	Ale gdzież tam, proszę księżny. Zamek był spalony, zniszczony. Wszystko zginęło.	Ale ja go za to znam świetnie. Wcale nie uważam za konieczne, byś właśnie ty miał to załatwić. Ja sama doskonale dam sobie z tym radę.	Ależ nie! bądź pod tym względem zupełnie spokojny. Ojciec od dość dawna już spłacił swoje długi. Nie były one zresztą wielkiemi, a przyczyna, dla których je zaciągnął był niegdyś, napełnia mię zawsze dla niego wdzięcznością i szacunkiem wielkim, które mię uszczęśliwiają...	Ba! jesteś zadowolony?	Boję się sprawić ci tym zbyt wiele przykrości	Cała załoga ma się stawić na pokładzie dziś o czwartej po południu	Chodźmy więc, caballeros. Przed nami wielka puszcza.	Cicho!	Ciocia jest zupełnie zdrowa.	Co tam podobanie. Żadna mi się nie podoba, bo ja nie do żeniaczki.	Co za przesądy!	Co, nassi?	Co?	Czekajże, stój! a czegoż ognia masz dawać?	Cztery czy pięć mil stąd, u podnóża góry, macie panowie zagrodę przeznaczoną dla zwierząt domowych. Zwierzęta te potrzebują starania i opieki. Czy pozwoli mi pan mieszkać tam razem z nimi?	Czy do lasu pójdziemy?	Czy podobna abym ja mógł nie być szczęśliwy, zaślubiając panią? A jednak nie jestem. Ma pani dla mnie jedynie życzliwość, która nie może mnie zadowolić: nie ma w tobie ani niepokoju, ani niecierpliwości, ani troski; nie więcej wzrusza cię moja miłość, niżby cię wzruszało przywiązanie wsparte jedynie na korzyściach tego związku, a nie na uroku twej osoby.	Czy ranny zachował przytomność?	Czyż liście nie dłużej często są zielone dla nas od ludzi?	Dzisiaj.	Hm	I ja podzielam to zdanie Jestem jednak pewna, że pani potrafi trzymać ostro swoje leniuchy. Czy pani bardzo lubi prać?	I nic więcej?	I pozwolisz mi naówczas?	I przez chłopa jesteście, jak drugie.	Ja w ogóle mogę z tego zrezygnować.	Jaki tytuł?	Jestem zachwycona prawdziwie, żeśmy tak blisko znajomi	Jeżeli was nie okpi...	Jużem waszej mości powiedział ale wasza mość od zgryzot się zapamiętywasz. Suponuję, że jest w Elblągu i pewnie wraz z Carolusem Gustawem w pole przeciw panu Czarnieckiemu ruszy.	Każesz, wasza świątobliwość, zaprowadzić ich do więzienia?...	Mały jeszcze: nie wiadomo, co z niego wyrośnie.	Michał Chrestien był aniołem	Mieszkam Z obowiązku, z fachu. W kawiarni robi się dziś kultura. Nawet prorocy nie każąkazać	Musieliście im coś mocnego zadać	Mówię to, co jest.	Młody przyjacielu cóż dzisiejsze pokolenie wie o wojnie! My starzy moglibyśmy powiedzieć niejedno. Aha, oto i pan starosta.	Na mą cześć niech się nie spodziewa, że go będę cmokał po pantoflu.	Najgorszego gatunku ciemnych i biednych ludzi łapie, namawia, oszukuje, po sądach ciąga, ze skóry odziera. Chociaż to brat twój, Jadziu, ale być nie może, abyś nie wiedziała o tem, że od dzieciństwa był on zawsze samolubem i spekulantem. Matka przepadała za nim, wad też żadnych w nim nie widziała; ale dla ciebie, Jadziu, wszystko to chyba nie nowina?	Najwyżej o jakieś piętnaście stóp	Naprzód więc!	Nauczy się ją.	Nauczyłem się w Pathânkot... siedząc w progu jednego domu Dobrze to być życzliwym dla dzieci.	Niby, czy obiecał mi zapłacić?	Nie będzie to rzeczą łatwą ale teraz należy pójść w dwóch kierunkach. Przede wszystkim trzeba zwrócić się do jakiejś belgijskiej wywiadowni czy też do biura detektywów, by dostarczono nam szczegółowych informacji o tej pani. Zaraz wytłumaczę ci, mała, dlaczego jest to ważne. Otóż miss Elisabeth Normann nie wydaje mi się osóbką tuzinkową, zwyczajną, taką, jakich tysiące możemy spotkać.	Nie idź! Mówię ci, nie idź lepiej... Jak pójdziesz, krew się poleje...	Nie przypada mi do serca ale skoro ciocia sobie życzy.	Nie, to nie nasz	Niech mnie diabli wezmą, lubię cię bardzo. Mam jakąś słabość do ciebie i nic na to nie poradzę. To silniejsze ode mnie.	Niestrudzona sztuka!	O, to wielka strata!	Ooo, jest Szpiegów cywilnych, którzy za pieniądze zdradzają	Pan Doguereau?	Pan Holroyd czuł się dotknięty i urażony przepychem strojów świętych, których posągi stoją w katedrze. Nazwał to kultem drewna i pozłotki. BógAle mnie się zdaje, iż on zapatruje się na swego Boga jak na jakiegoś wpływowego wspólnika, który jako swój udział w zyskach otrzymuje ufundowane kościoły. To pewnego rodzaju bałwochwalstwo. Opowiadał mi, że co roku funduje kościół.	Pani, gdyby król był chciał, aby list jemu został wręczony, sam by go zażądał. Ale powtarzam, iż mnie polecił upomnieć się o list, a gdybyś mi go pani nie oddała...	Panowie godzina już upłynęła odkąd tu się znajdujemy i zakład już wygrany; lecz trzeba pokazać, co umiemy, a w dodatku d‘Artagnan nie opowiedział nam swojego pomysłu.	Po chwili zamruczał, jakby do siebie:	Po tych ludziach wszystkiego spodziewać się można. Muszę cię jednak objaśnić, kochany starosto, że między tym Ben Joelem i Cyranem istniała zadawniona uraza. Cygan zapragnął pewnie wyrównać teraz rachunki, a godnej jego siostrzyczce bardzo jest na rękę zrzucić odpowiedzialność  za to na mnie. Zresztą, czy ta wiadomość potwierdza się? Czy Cyrano został naprawdę zamordowany?	Pokłóciliście się?	Powiedziałbym, że znam tę wielką panią.	Prawda! prawda!	Przeciwnie! Postaram się z całą usilnością wykryć złodzieja i zwrócić własność, ale nie przyjmę zapłaty. Natomiast poproszę o pomoc pani.	Przeciwnie, jestem zachwycony tym wypadkiem.	Później de Bergow będzie wolny, a Zakon będzie także uwolnion od Juranda.	Ruiny, Zamek rzekła panna Izabela stanąwszy przy Wokulskim.	Sam tego jeszcze dziś wiedzieć nie może Wie, czego ma tu dokonać, i dokona.	Sancho radzisz mi żenić się dlatego, ażebym, zostawszy królem, dał ci przyrzeczoną nagrodę; nie bój się o to, znalazłem ja sposób zadowolenia cię, położę księżniczce warunek, że skoro tylko na tron powróci, odda mi część królestwa, którą dla ciebie przeznaczam.	Siłasiła (daw.)	Skąd wiedział, jak się nazywam?	Tak jest. Ledwo mogłem go poznać. Ogorzał, wygolony...	Tak mi się wydaje. Później niż w zeszłym tygodniu.	Tak, wiele wycierpiałem.	To ten, taki mały, chudy sportsman?	Unikasz jej towarzystwa.	Wielu Żydów w pociągach. Człowiek nigdzie nie jest sam w Niemczech!	Więc idę	Więc ubieraj się. Gdzie twój drugi rewolwer?... Niema poco zwlekać. Musimy natychmiast wyjechać z Warszawy.	Wy jesteście w lepszem położeniu od innych, bo siedzicie na Krzemieniu. W danym razie ty weźmiesz wszystko w swoje twarde łapy i coś tam wyciśniesz. Gorzej z tymi, którzy mi wierzyli na słowo, i powiem ci w oczy, że mi więcej o nich chodzi. Miałem, a nawet mam, ogromne zaufanie... To dziś moja bolączka. Ale jeśli mi dadzą czas, to jakoś wyłatam... Gdybym zaś miał trochę szczęścia w domu, a w niem sprężynę do roboty...	Właśnie na dole, w sieni. Ino ja letka jak wiórek, tom duchem śmigała na górę, a stryjek wloką się pomaluśku. Poczekacie jeszcze ze trzy pacierze, zanim do drzwi zapukają.	Zapomniałeś o procencie! Beetle bierze szóstkę od szylinga na tydzień. Ty musisz być cholernie bogaty, Beetle!	Świetnie się zabawiłem! Nabrałem Łasice!	Żyd, Antysemityzm, Pozycja społeczna, Obyczaje rzekła księżna de Guermantes, która na gruncie towarzyskim zawsze stara się okazać, że nie podlega niczyim wpływom.
Przebacz, przyjacielu mój Wiem, ile jesteś wart. Opowiedziałeś mi całe swoje życie, jest szlachetne, piękne, wzniosłe, godne twego imienia; może nawzajem ja winna ci jestem moje? Ale lękam się zbyt wiele stracić  w twych oczach, opowiadając tajemnice, które należą nie tylko do mnie. Może nie uwierzy pan, pan, człowiek samotności i poezji, w ohydy świata. Ach! Kiedy tworzysz swoje dramaty, nie wiesz, jak dalece przewyższa je to, co się rozgrywa w łonie rodzin, na pozór najbardziej zgodnych. Nie znasz rozmiarów pewnych złoconych niedoli!...	Gdybym słuchał jeno głosów afektu i słusznej koleriikoleria, właśc. kolera (daw.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Bo dom onego majstra, mości panowie, to nie dworek na wsi, co go można rozrzucić i spalić, i pojachać sobie het z wiktorią. Tam cała respublika gdańska przyjdzie majstrowi na odsiecz, a ten Gdańsk to bestia harda, co nieraz i królowi jegomości do oczu skakała. Tedy, kto tam chce wygrać, niech ma za sobą senat miejski. Póki ja, człek obcy, chciałem onemu tutorowitutor (daw., z łac.) podopieczna, wychowanka., a słuszniej mówiąc, wiktymę, to te wszystkie łyczkowełyczkowy (daw., pogard.) we własnej osobie, osobiście. po swoję rodzonęswoję rodzonę żeby nie wiadomo, jak się starali., to z jenszej. Tylko niech pan starościc weźmie wszystkie potrzebne pargaminypargamin (daw.) prawdziwy, rzeczywisty. starościanka. Pójdziem do burmistrzów i wszystko to zaświadczym, a wonczas już nie my, jeno sam urząd miejski weźmie pannę starościankę za rękę i solennitersolenniter (łac.)	Czego pan chce?	Nie będzie nudno, jak co dzień zajrzę, przyniosę wiadomości o Elizie, i wezmę cię na pohulankę. Stara jejmość mnie lubi i będę się starał być dla niej tak grzeczny, że nam nie będzie dokuczać, choćbyśmy nie wiedzieć co robili.	Istotnie, piękna damo nie sądzę, żeby Akteon bardziej się zadziwił, zoczywszy znienacka Dianę w kąpieli, ode mnie, kiedym piękność pani obaczył. Pochwalam bardzo tę rozrywkę tak niewinną a przyjemną, i tysiąc dzięków pani składać śmiem za jej łaskawe zaproszenie. Jeśli pani uczynisz mi zaszczyt, uważając mnie za zdolnego do wyświadczenia jej jakiej przysługi, rozkaż tylko, a zaręczam pani, iż prędko i dokładnie wykonam jej zlecenie, bo moim powołaniem jest karcić niewdzięczność, robić dobrze wszystkim, zwłaszcza też osobom pani płci, stanu i zasługi. Nie lękam się nawet powiedzieć, że gdyby te siatki, co tak małą przestrzeń zajmują, okrywały całej ziemi powierzchnię, prędzej bym przedarł się do nowych jakich światów, niż śmiał zerwać ten sprzęt rozrywki pani. Nie będziesz wątpić, pani, o tym, co mówiłem, skoro się dowiesz, że mówi do ciebie Don Kichot z Manchy, jeśli ta nazwa doszła do wiadomości pani.	Bo mnie chan krymski okrutnie miłuje za to, żem spisek na jego szyję odkrył, gdym w niewoli w Krymie siedział. A i nasz pan miłościwy Joannes Casimirus także się we mnie kocha. Nie chciał, taki syn, Radziwiłł, z dwoma potentatami zadzierać, gdyż i na Litwie mogliby go dosięgnąć.	Oto dno pieczary: tu pan ujrzysz upadek i nędzę moralną	Puszczaj mię... pan!	Widziałeś go pan?	Nie, nie, księżna odwoziła do Maineville gości pani Verdurin na pociąg paryski. Możliwe nawet jest, że pani Verdurin, która miała coś załatwić w Saint-Mars, wybrała się z nią! W ten sposób jechałaby z nami, odbylibyśmy drogę wszyscy razem, to byłoby urocze. Trzeba będzie dobrze wypatrywać oczy w Maineville. Haha, bagatela, można powiedzieć, żeśmy o mało co nie przegapili sprawy. Kiedym zobaczył pociąg, zatknęło mnie poprostu. To się nazywa przybyć w momencie psychologicznym. Pomyślcie tylko, gdybyśmy nie złapali pociągu, pani Verdurin patrzy, patrzy, a tu powozy zajeżdżają bez nas: awantura! spytał doktór z odcieniem dumy.	Do tego zmierzam. Proszę się rozbierać po lewej stronie, gdzie pańskie leże. Piżamy nie mam na wzrost tak wyniosły, więc radzę koszulę poniechać również, a tylko w spodniach tych najspodniejszych pod puchy rozległej kołdry się wślizgnąć. Raz, dwa, bez namysłu. Zrzuciłam sukienkę i jestem gotowa. Po prawicy pana spoczywać będę.	Niechże ci będzie. A po tej przysłudze (...sam powiedziałeś...) przyjdzie zapłata. Jestem kobietą z Shamlegh i wasalką radżów, nie zaś ot taką sobie, co tylko rodzi bachory. Do ciebie należy Shamlegh i cały jego dobytek: kopyta, skóry, mleko, masło. Bierz lub nie bierz, jak ci się podoba.	Wszystko przepadło, kotuśku Cardot nie chce się pokłócić z żoną o zięcia. Dewotka zrobiła scenę... pierwsza klasa! Koniec końców, obecny pierwszy dependent, który był od dwóch lat drugim dependentem, bierze córkę i kancelarię.	Wybij ty to sobie z głowy żeby dla twoich pięknych oczu, rzekł surowo naczelnik, rząd miał schwyconego z bronią w ręku buntownika uwolnić. Podziękujesz Panu Bogu jeśli go z drugimi nie powieszą, a o przebaczeniu ani myśleć.	A tak! Pan wie? Ja teraz mieszkam u wujenki Szczerkowskiej, bo po Terkaczach zostały... gruzy.	Dziś, kiedy słońce zajdzie, a zmrok wieczoru spadnie na ziemię, zgromadzi się w bet-ha-kahole wielki sąd dajonów i kahalnych z rabinem Izaakiem na czele i sądzić będzie młodego Meira Ezofowicza.	Umówiliśmy się na spotkanie, obiecałam panu przynieść fotografię Elżuni.	To dziwne, słyszeć podobne rzeczy, jakie do tej pory słyszałem tylko w teatrze, z ust tak młodej osoby i móc powiedzieć sobie: to nie fikcja. Jakże po tych poetyckich i cudownych dziejach czuje się pani we Francji?	Żywym na stos mnie nie zawleczecie! wrzasnął swoją mową, szarpnął się jakąś nadludzką siłą, rzucił się i roztrzaskał głowę o wielki stojący śpiczasto kamień. Mózg wyleciał z tej silnej głowy i obryzgał szarą krwawą masą stojących przy nim. Z piersi ofiarników wyrwał się krzyk przeciągły, jeńcy nawet okrzykiem i drżeniem przyjęli tę śmierć chroniącą go przed powolnem na stosie konaniem, a długowłosy z zamkniętemi oczyma jeniec zawołał:	Tak, zaprowadzam gospodarstwo przemysłowe, bo nie chcę wyjść z kijem i z torbą, jak mój poprzednik. Sąsiedzi trochę podrwiwają ze mnie, nazywają ironicznie reformatorem, śmieję się razem z nimi i wszystko przekształcam.	Ja nie chcę się niczego dorobić, tylko żyć sobie, jak wolny człowiek.	Nie Turek, tylko Tatar. Ładna kukła! Ona będzie za tatarskie afekta ręczyć!	Nie wiedziałam, że i od innych musisz tak się opędzać	Owszem są! Co się stało?	Tak mi się wydaje.	To mnie nie obchodzi Interes, KsiążkaJa się nie bawię w wydawanie książki, w ryzyko dwóch tysięcy, aby zarobić drugie dwa; ja robię w literaturze na wielką skalę: wydaję czterdzieści tomów po dziesięć tysięcy egzemplarzy, jak PanckouckePanckoucke, Charles Louis Fleury (1780–1844) synowie François Jeana Baudouina (1759–1835), który był oficjalnym drukarzem rządu podczas Rewolucji Francuskiej: bracia Charles (1791–1867) i Alexandre (1791–1859), którzy od 1820 również prowadzili księgarnię wydawniczą, od 1828 razem ze swoim młodszym bratem, Hippolytem (ur. 1795).. Siłą moich stosunków i artykułów, za które płacę, pcham interes na sto tysięcy talarów, zamiast popychać jeden tomik za dwa tysiące franków. Tyleż trzeba wysiłku, aby wprowadzić w świat nowe nazwisko, autora i jego książkę, co aby puścić Teatr cudzoziemski, Zwycięstwa i zdobycze albo Pamiętniki o rewolucjiTeatr cudzoziemski, Zwycięstwa i zdobycze albo Pamiętniki o rewolucji rzekł Dauriat do poety, klepiąc go bezczelnie poufałym ruchem po ramieniu.	Cóż bym tam robił! Bywają tylko jej wielbiciele i kochankowie: przeszli, obecni i przyszli... Czekamy na pana!	I... bitka każdemu przytrafić się może, zwyczajnie... Drugie miarkuję: byśmy za te jego rządy nie dopłacili.	Możesz odejść postaraj się tylko, ażebym miała jutro odpowiedź na list, który ci powierzyłam.	Zdarzyło mi się być w HerakleiHeraklea Pontica (a. Herakleja Pontyjska) odrzekł Winicjusz.	Co słyszę, to ty, ukochany mistrzu? ty, w tym okrutnym stanie! cóż za nieszczęście cię spotkało? czemu nie jesteś już w najpiękniejszym z zamków? co się stało z panną Kunegundą, perłą dziewic, arcytworem przyrody?	Dziękuję panu	I muszę się spowiadać O. Guariniemu.	Kto tam?	Wiecie, naczelnik zapowiedział, że za dwa tygodnie mają się zebrać Lipce i uchwalić na szkołę!	Zapytam Ady, choć prawie jestem pewna, że zapisze się do towarzystwa.	Zostawiam je Panu!	Faraon jest młody, więc mogą o nim krążyć bardzo rozmaite plotki Ale sprawy takie nie do mnie należą: zastępuję jego świątobliwość w służbie bogów, spełniam to, jak umiem najlepiej, o resztę nie dbam.	Podobasz mi się, Obieżyświacie. Polecono mi cię. Czy znasz moje wymagania?	Jak chcesz sprzedać, to daj mi pierwszeństwo Teraz nie mogę, ale za parę lat zapłacę.	Nie za kark tylko o tak...	Szczwane lisy! Surowi są jak morze, a wiedzą, co to uczucie. Igrają ze śmiercią, ale pragną szczęścia swojego kapitana. Kto wie, ile ono jeszcze potrwa!	Tak my bronim Gajera, jak ty Karnakowa. Ale my mamy świadomość, a ty nie...	Więc koniec tym probom nieszczęsnym, co mnie zabijają, spytał jej Jan po długiej, długiej rozmowie.	Ależ Schultz przekonaniem nie może sprzyjać naszej sprawie.	Doprawdy, jeśli je, to tak mało, że nie warto o tym mówić.	Ja! alboż na nią jest cena? To skarb nieopłacony! Każdego dnia mam z niéj coraz większy dochód, łatwiejszy niż z ogrodu i szynku. Są takie dni, że mi do tysiąca sestercyj przynosi.	N... nie... Ale jeżeli widziałeś gdzie kulę...	Nie ukrywajcie mi nic	Tak jak moja, gdybyś mi czytał twojego ulubionego poetę	E, to widzę, Kmicicowie naprawdę nie z tych, co ludziom w ręce patrzą. O co tedy idzie, panie kawalerze?	Piastunie my do was idziem dziś nie z waśnią, nie z gniewem a żalami, ale z pokojem.	Tak, tak, to oliwka, ale patrz, zamiast być skręcony z prawej strony ku lewej, skręcony jest od lewej ku prawej.	A więc panna! a nazwisko?	Co mieli rozbić. Jeszcze meme (gw.)	Ja? Nie jestem wcale zmęczona.	Jeszcze nie wiadomo, kto kogo wyforuje!	Może jednak mógłbyś mi powiedzieć bodaj pierwsze litery jej imienia i nazwiska	Na łożu nie dbam o tron Dopóki mam miecz, będę miał władzę.	Nie mam nikogo.	Nie, nie	No, czy mogłam przypuszczać, że zostanę żoną tego surowego pedagoga, który mnie dręczył algebrą...	Och, czyż możesz pytać? Ty jesteś moja stara małpeczka, miłe ojczyste kretynię, kochany Bandlowski szpicelek. Ale widzisz, Pochroń	Oszukałeś mnie!...	Rzekłeś, sahibie! Znajdziesz mnie tu po południu.	Sądzić nie będę	Słuchajcie no, Maheu! Nie zależy wam widać na życiu!...	Tak ich nazywają wszyscy...	Uciekaj, mały. Nie zabieraj czasu.	W takim razie ja za nic nie ręczę.	Wiadomo, wiadomo... Pani Clausen umarła zdrowo i jak należy, wskutek uczciwej choroby, tak samo jak leśniczy, nieboszczyk Michelsen.	Wie ode mnie, ja jej to powiedziałem.	Za pozwoleniem... Zaraz... opowiem wszystko dokumentnie, jeno tu na strychu jakoś nam nieglaźnonieglaźno (daw.) porozmawiać..	Zobaczymy, czy to nie jest podstęp wojenny!... A jakże nasi?	Boże, Boże, ileż to niebezpieczeństw!	Bzdury pleciesz Icku! Przysięgam, bzdury.	Bóg szepnęła Małgosia z głębi duszy.	Czemu to bigos?	Do ciężkiej cholery	Dyć jutro ślub po nieszporach	Godniejszy zaufania niż inni	I wyjedziesz za granicę.	Jak to?	Jakże, razem ich puszczą, to i razem przyjdą!	Jestem Rinaldo, książę Przestrzeni, wódz osiemdziesięciu chwatów, których prawa niesłusznie mienią zbrodniarzami, których wszystkie damy podziwiają i których sędziowie wieszają przez dawne przyzwyczajenie.	Jezus Maria!	Może czas to zrobi	Niechże wasza miłość komendę bierze, jako godnością najstarszy	Niestety, hrabio, to niemożliwe.	Pamiętaj, dodała raz jeszcze, i wybiegła.	Pijaństwo, Żołnierz	To Beauchamp cię tu przysyła?	To wiecie pewnie, że powrócił z dalekich krajów.	To wypij i zaraz wracaj.	Twoja matka była nią także przecie ufała do zbytku. Tyś po niej wziął powolność tę... dobry panie mój.	Wania kazał cię pozdrowić. I odwiedzić. I prosił spytać, czy go jeszcze lubisz.	Właśnie miałam ciebie o to zapytać	Z kim?	Z pię... z pięćset rubli	Żegnam panią
Pan? Pan? A cóż panu do tego? Czyż Zośka nie ma prawa rozporządzać sobą wedle własnej woli?	Czy ja wiem skarga do sądu, zabiegi w policji politycznej... Hm... W każdym razie niech pan złoży mi podanie. Przecie musi być jakaś podstawa postępowania. Sprawa nie może zacząć się ot tak, z powietrza. Stary wprowadziłby tu taki chaos, że choć łbem wal o ścianę.	Powiem ci, bo chcę, żebyś wszystko wiedział. W dniu, kiedy twoja nominacja na kawalera Legii Honorowej została publicznie ogłoszona, byliśmy wszyscy u dziadka, pana Noirtier, i był tam jeszcze pan Danglars, ów bankier, ten, którego konie przedwczoraj o mało co nie stratowały mojej macochy i brata. Czytałam dziadkowi na głos dziennik, oni zaś rozmawiali o przyszłym małżeństwie pana de Morcerf z panną Danglars. Gdy doszłam do ustępu odnoszącego się do ciebie i który sama już znałam, bo poprzedniego dnia doniosłeś mi tę radosną nowinę, otóż kiedy doszłam do tego ustępu, byłam tak szczęśliwa, a równocześnie tak bałam się wypowiedzieć na głos twoje imię, że z pewnością ominęłabym je, gdyby nie obawa, że moje milczenie zostanie niewłaściwie zrozumiane. Więc zebrałam całą odwagę i przeczytałam.	Często widujesz pan pana Wickfielda?	Nie pożałujesz pan tego	Pan hrabia śpi. To nie pora na rozmowy.	A pan hetman tak mile przyjmowałeś ją w Emilopolu? zagadnął Georges.	Pan tak czytał.	Skoro idzie pan jutro do zagrody, będę panu towarzyszył.	To niezwykły wypadek. Mógłby pan z tego coś zrobić?	Matce nie mówił nic o jej stanie?	Później... Nie mam czasu.	Więc przekonam pana.	Chyba pani żartuje?... Przecież decyzję swoją zakomunikowałem pani już od dawna. Kocham swoją żonę i nie mam najmniejszego zamiaru rozstawać się z nią nie tylko na zawsze, ale i na krótki bodaj okres. Czy pani rozumie, że ją kocham?!	Jak to? Jacyż to ludzie... pierwsi lepsi ludzie? I nas uczą w ujeżdżalni kłaść się i pozwalać ponad sobą strzelać, ale nie może tego uczynić pierwszy lepszy człowiek. Tylko memu Dickowi mogę pozwolić na coś podobnego, gdyż mam doń zaufanie, a i tak strzelanina taka łaskoce mnie po brzuchu, a ponadto gniewa, bo mając głowę przy ziemi, nie mogę widzieć, co się dzieje.	Pisownia i gramatyka?... To mi nie potrzebne. Szkoda na to czasu. Ja chcę tylko nauczyć się konwersacji. O, swobodnie mówić. Przynajmniej tak, jak Borowicz, jeżeli nie tak, jak ty.	Tak, ona dla ojca. Znam go, i wiem, że le­ży bezwładny na łożu boleści. To nieszczęście może spotkać każdego z nas... Jakiegoż więc uwielbienia godna ta biedna, bezsilna dziewczynka. Gdyby córka którego z was, moi bracia, spełniła coś podobnego, czybyście nie byli dumnymi z posiadania takiego­ dziecka?.. Czybyście nie nazywali jej swoim aniołem opiekuńczym? Tak, bracia, jest nim i zarazem anio­łem naszej kopalni, gdyż Bóg, przez opiekę i wzgląd na nią, strzedz będzie nas wszystkich i bronić od nieszczęścia.	Nie to, ino tamte panny głupie, dufają, wierzą w swoje państwo. Jędruś, choć chłopski syn, ambicję swoją ma i honor, nie chciał łasić się kole nich, kiej pies, i ja nie chciałam, bo jak mie spotkały w kościele, to se patrzyły na mnie bez te głupie szkiełka, kiej na zagranicznego robaka!.. A cóżto, cudak jaki jestem, czy co?	A zatem możecie ich sobie zabić na wybrzeżu, skoro chcecie, ale nie na terytorium należącym do Arawaków. Biali ludzie, wracajcie albo przystąpimy do walki.	A! nie! Bóg widzi! nieboszczyk mi dał zlecenie do Borowiec, które spełnić mi pilno. Pozostały tam... różne rzeczy... te trzeba ratować, inne poniszczyć.	Bądźcie zdrowi, moi kochani Nie gniewajcie się na mnie za moje przestrogi, ale widzicie, ja wam dla waszego dobra radzę.	Chcesz się dostać bezzwłocznie na Księżyc za przyjacielem swoim na skutek posłyszanych wieści. Dopomogłem ci już raz myślą tam być i patrzeć duszy oczyma na czyny twego przyjaciela, ale ciebie to nie zadowala. Chciałbyś tam być tym kształtem marnym owinięty, który nazywasz swym ciałem, z możnością udzielania się innym, wykonywania pewnych ruchów, słowem: działania, tak jak ty jeszcze działanie w tej chwili rozumiesz. Nie sądzę, aby to było potrzebne i duszy twojej pomogło, a przecież o co innego zgoła nie chodzi.	Dalibóg, trudno myśleć o wszystkim. Na szczęście ksiądz Busoni pomyślał o tym za pana.	Ja się na tych rzeczach nie znam, ale z tego, co widzę i słyszę, wnoszę, że większa część rolników nie może liczyć na przyszłość.	Jadę z tobą, jeno wpierw muszę pójść do swojej chorągwi, bo mam kilku ludzi gdzieś wysłać.	Już ja jemu tak zrobiła... że nie będzie...	Masz zupełną słuszność. Trzeba koniecznie tęsknić do czegoś innego, przenosić się sercem z miejsca na miejsce, z zawodu do zawodu, odmieniać same pożądania, bo inaczej ziemia by nas obsiadła i pożarła. Widzisz, ja w tym czasie, gdy ty siałeś i żąłeś, nabrałem manii do czytania książek. Dawniej, ta żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało mi samo życie człowiecze, nasze obecne, a to, co jest w książkach, uważałem za strawę godną szczurów, robaków i łysych staruszków. A oto nagle przyszło i trzyma... Waszmość, mości cześnikowiczu, do książek nie masz gwałtownej inklinacji? Co?... powiedz szczerze...	Może, nie wiem! tajemniczo rzekła ciotka... a teraz mów mi o sobie...	Możesz, panie, rozkazać, ażeby nie dręczono ludzi bez potrzeby. Możesz zniżyć podatki, wyznaczyć chłopom dni wypoczynku. Możesz w końcu obdarować każdą rodzinę choćby zagonem ziemi, z której zbiór należałby tylko do nich i służył do ich wykarmienia. W razie przeciwnym będą i nadal karmili się: lotosem, papirusem i zdechłymi rybami, i w końcu twój lud zmarnieje... Ale jeżeli ty okażesz mu swoją łaskę, podźwignie się.	Nie poznajesz mnie, Maksym?	Nie znosisz raków.	Nie, nie. Już mi nie wspominajcie nawet. Święta zgoda między nami, tylko o tym ani słowa.	Nie.	Nie.	No właśnie, i to mnie najwięcej bawi Jestem jak Neron: cupitor impossibilium. Ale widzę, że w tej chwili państwa też bawi. I dlatego to mięso, które w rzeczywistości chyba nie dorównuje okoniowi czy łososiowi, wyda się wam zaraz wyśmienite	Proszę mi wierzyć, Pencroffie że lepiej, żebyśmy się o tym nie przekonali.	Słuchamy pana zatem	Ty bo niewiesz, że ja niezmiernie wiele podróżowałem, opłynąłem do koła całego człowieka i splondrowałem go wzdłuż i wszerz z kapitanem angielskim Wilmore. Płynęliśmy na fregacie Experta. Byłem na tej osobliwszej wyspie, która się sercem ludzkiem zowie. Najczęściej bywa ona pustą, rzadko bardzo zaludnioną, mieszkańcy jedni wypychają drugich. Na pozór i serce mężczyzny bardzo jest do niego podobne, ale daleko mniej przystępne dla nieświadomych żeglarzy, którzy do wybornych portów jego; jakich jest tam mnóstwo, trafić nie umieją. Kto się tu dostanie, dłużej czasem mieszka; lecz postrzegałem na obu sercach jedno to, że pospolicie jak niewiedzieć dla czego kto przyszedł; tak niewiedzieć czego odchodził. Nigdy przyczyny dociec nie potrafiłem. ale i to nie było prawidłem.	W przykrem jestem położeniu król wydał rozkazy, aby niektóre rzeczy i pieniądze rozdarowane, wysłać zaraz z Knyszyna. Muszę spełnić polecenie, a kto wie, jakie na mnie później spaść mogą potwarze. Nikt nie wie, że ja tu niczem nie rozporządzam, niczem.	Właściwie rzekłszy, to chyba nie między paziami szukać trzeba winowajcy	Zapomnijmy więc o całej sprawie i pijmy!	A bardzo pani głodna?	A co na to powie starszy strażnik?	A dobrze. Dlaczegóż tak dzisiaj cicho idzie fabryka?	A gdzieby tam u mnie była	A licho wiedziało, że taki słaby.	A zgromadzajcie się, przyjaciele!	A! cha! cha! prezes zakochany tego sobie wyobrazić nieumiem.	Ach, jakaś ty nieznośna! Hrabia słusznie cię kokietką nazywa. Drożyszdrożyć się zawołał niecierpliwie.	Ale likwidację można przeprowadzić nawet bez pomocy trybunału handlowego. Albowiem w jaki sposób oznajmia się bankructwo?	Był, i właśnie...	Co jak?	Co to za figura?	Czekaj no...	Czy ty Dymitrze w ogóle masz źle w głowie...	Davy! O, Davy!	Ha! w takim razie i jego zdystansuję, ażeby dogodzić pańskiemu kaprysowi.	I widziałeś wróżby?	Ja chcę, ja chcę.	Ja was nauczę!... Za to już odpowiecie!...	Jak to? zgubiłeś tłumoczek?	Jakże! Od tego się ta cywilizacja zaczęła.	Kiedyż to było?	Księże rektorze jak wszyscy, przerzuciłem i ja w bibliotece miejskiej Hortus i Thesaurus Rajmunda Wielkiego. Nadto czytałem świeżo wydaną książkę księdza Cazeaux o Doktorze balsamicznym. Otóż, co mnie w tej książce uderzyło...	Kto takiego goja trzyma w domu?	Ludzie popłyną za ogonami. To wasz tatarski proceder.	Maksymie! matko! uciekajmy! do domu, na chutor nasz, na Ukrainę, nad Dniepr!	Masz zamiar go obudzić?	Matko Boska Cudowna!	Muszę pozbyć się tej dziewczyny. Jeżeli dałoby się to zrobić, by wyjechała daleko, zagranicę, powiedzmy do Południowej Ameryki...	Mów arcyfioł	Na, matai, o kas pasidarė?	No to się je złamie Czy Napoleon myślał o zasadach, kiedy kazał rozstrzelać księcia d’Enghien?	No, mniejsza!... ale czy ci ludzie podobni są do wiejskich?	No, spokój nareszcie.	O Jezu...	O kim?	Oni nam zabrali wszystkie pakunki i całą broń palną!	Pracuje w Algiers, w warsztatach kolei Luisiana-Texas. Kierownik warsztatu wskaże go panu.	Proszę go stąd obserwować.	Przyjaźń to mówiąc, wziąłem ją za obie ręce, a gdy siadła na ławce, objąłem ją w pół; przytuliła się do mnie	Przyznaj choć że ta para jest szczęśliwa. Dotąd na całej zamieszkałej ziemi, z wyjątkiem Eldorado, widziałem jedynie nieszczęśliwych, ale założę się, że ta dziewucha i teatyn, to para istot doskonale zadowolonych z losu.	Sposób jest tylko jeden	Synek księżnej Heleny... Boję się, że umiera. Profesor Cukrzycki, który go zawsze leczy, wyjechał z Krakowa...	Słusznie mówisz! Dziękuję ci. Byłabym z wielkiej radości zapomniała.	Tak, tak, pokaż nam tego anioła kopalni!	To od tej pani, co gra cięgiem	Tylko tego	Tymczasem wiesz, co ludzie roją i mówią?	W jaki sposób?	Wedle rozkazu, kapitanie Przykro mi, że to moi rodacy na ciebie napadli, w przeciwnym wypadku zapewniam cię, że walczyłbym u twojego boku.	Wołmontowicze się palą!	Wyborna jest ta kawa ze śmietanką Cóż, Adziu, podoba ci się tutaj? Będziesz odwiedzać pannę Gabrynię?	Z jakiej racji, wszak litery moje są: K. B., Konstancja Bonacieux.	Zapewne skłopotany podczaszyc	Zaszyty i przecie noc. Hamuj się waść.	Zbazgrał się...	Ślub można odłożyć. Twoje zdrowie ważniejsze.	Żydowska służba!...	„Podbiuro”? Co to takiego?
Bo... bo pan jest człowiekiem interesu. Pan prowadzi nader czynny tryb życia..	A składaj pan i dziesięć głupich raportowi	A, to pani Wąsowska. Ciekawym, czy jest i moja narzeczona?...	Durnyś... cóż ci król zrobi? A po drugie, nie przybieraj se do głowy, jakoby pan miłościwy miał zwracać oko na taką prószynę. Czy ciebie mucha co obchodzi? Ano, tyś jeszcze mniej niż mucha przeciw królewskiej osoby. Stój se cicho w kąciku, ani wiedział będzie, czy żyjesz na świecie.	Gdzie ona jest?	No, do widzenia. Niech pan podziękuje temu panu. Co on za jeden?	O nie Staliśmy się bardzo, bardzo mądrzy, a szkoda... Stajemy się o wiele mniej zajmujący, gdy się nauczyliśmy, że mowa dana nam jest po to, aby ukrywać myśli.	Pan Adam umarł na anewryzm serca, spowodowany prawdopodobnie nagłym przestrachem, byłem tam... Idź pan do panny Anki, bo i ona na pół żywa!	Po długim rozważaniu i samotnej deliberacji doszedłem do wniosku, że każda władza ma swoje wady, każdy system swe dobre strony, a rewolucje najbardziej upragnione niczym innym nie są, tylko zamianą bardzo kosztowną pewnych nadużyć i wad na innego rodzaju, innego kształtu nadużycia i wady. Wszakże zamordowanie wpośród tłumu jednego człowieka wskutek tego, że był złym zwierzchnikiem, tyranem, zdziercą, oszustem, jest większym stokroć złem niż jego tyrania, zdzierstwo, i oszustwo. A ze złego, które jest większe niż poprzednie, dobro wykwitnąć nie może. Po cóż się bić? Należałoby wypowiedzieć zaciekłą wojnę, ale nie ludziom, tylko samej tyranii, samemu zdzierstwu, samemu oszustwu.	Strzeż się pani, nie chciałbym, aby nasze zerwanie, o ile ono jest zerwaniem, zaprowadziło cię aż tak daleko.	To także historja tajemnicza. Była istotnie mała dziewczynka, Rosy, którą uważano za córkę Kreolki, ale La Montalbon twierdziła zawsze, że jest to jej własne dziecko.	Więc dobrze Jest już późno, a jeśli macie się przebrać, nie powinniście tracić czasu. Do widzenia, Henryku. Do widzenia, Dorianie. Odwiedźcie mnie niebawem. Przyjdźcie jutro.	Śpiewałeś pan przecie mniej więcej to samo.	„Szkotem, tak jak pan, milordzie Jestem jednym z towarzyszy kapitana Granta, jednym z rozbitków »Britannii«”.	A czy nie dowiedziałeś się potem, jak się zwała ta kobieta?	A czy z mojej kochanej rodzinki był kto na pogrzebie?	A o Nastusi wspominała co niebądź?	A skąd wy tutaj, piękna damo? A to spotkanie! A to gość!	A to, ot, czort był, co przez komin wiedźmie hrosze niósł!	A ty na wiec czy z wieca? może byś się nań przydała?	Ach, królu mój, to bardzo proste, gdyż często jej używałem.	Ależ kiedy wynalazłem nową jego misję, jakiej oko nie widziało ani ucho nie słyszało. Za Michała Korybuta jeździł w misji sekretnej...	Amelia Pradera zginęła miesiąc temu śmiercią samobójczą. Ponieważ okoliczności, które poprzedziły zgon tej niezwykłej kobiety, złączone są ściśle z moimi osobistymi przeżyciami i mimo woli przyczyniłem się do straszliwego jej końca, muszę cię zaznajomić z pewnymi szczegółami. Wolałbym milczeć, gdyby nie głębokie przekonanie, że przebieg i tragiczne zakończenie mojej z nią przyjaźni związane są podziemnymi węzłami ze śmiercią jej męża. Sądzę, że znajomość pewnych momentów z ostatnich miesięcy życia Amelii może ułatwić ci zadanie. Naturalnie liczę na pełną dyskrecję.	Bez wątpienia.	Chyba nie bezzasadny?	Co nie, to nie, miłościwy ojcze! Właśnie wam wziąłem rocharoch (daw.)	Co za bujda Żonaty! I to ma być wyznawca anarchizmu! Co znaczą te bzdury? Ale to chyba tylko się tak nazywa. Anarchiści się nie żenią. Każdy o tym wie. Nie wolno im. To by było odszczepieństwo.	Coś tak długo siedział?	Cudowny obraz, zachwycający!	Czegóż jeszcze!	Czekaj, paluszków jednej ręki nie wystarczy. Musisz jeszcze jeden z tamtej drugiej dodać.	Czubata przychodzi do mnie a i Burek zawsze przy mnie.	Czy chceszCzy chcesz mnie kochać?	Dajże dziecku spokój... cóż takiego nabroił?	Ejże, mój drogi Mówisz „niewidzialna” tylko po to, by stworzyć wokół tego jakąś tajemnicę. A jak sądzisz, kto miał na sobie to błękitne domino, gdy siedział w oknie wybitym białym adamaszkiem?	Filarek!	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	I dlaczego to?	I pięciu nie mam, śmiejąc się, odezwał Starosta. Com miał toście wy sami we dworku owéj nocy zagrabili. przeto postaram się o okup, ino puśćcie mnie. W lochu go nie znajdę. Mam rodzinę i przyjaciół.	Idź do licha! Nie udawaj Jorrocka. Nie moglibyśmy jakoś dopaść?	Ile tylko zechcesz.	Imię, Obcy, Patriota rzekł Charłamp	Ino głupie nie bierą, jak im dają, ale przeciw tobie nie nastaję, nie, niech cała wieś powie, spytaj się Jagustynki, ona cięgiem przesiaduje u starego, już nawet mówiłem ojcu o zgodzie z tobą... zrobi się to... uładzi... wyrychtuje na glanc...	Ja, Eminencjo, wiedząc, że pojedynki są zakazane, porwałem ławę jakąś i zwaliłem nią jednego ze zbójów... i jak mi się zdaje... krzyż mu przetrąciłem...	Jesteś dziecko więc nie rozumiesz, że w życiu kobiety mogą być rzeczy ważniejsze aniżeli jakieś tam uniesienia sercowe. Przekonasz się, kiedy zaczniesz myśleć o cudzych interesach i znajdziesz się w konieczności ratowania kogoś...	Jesteś zazdrosny?	Już nim przemawiasz, mój przyjacielu: własnym językiem zapomniałeś mówić, a naszego się nauczyłeś w chwili, gdyś wyskoczył z tej kąpieli. Przekonaj się tylko: wybierz sobie jaką chcesz książkę i zakręć ją, a zaraz ci zacznie gadać, co w sobie zawiera. Tytuły wypisane na każdej książce fosforycznym atramentem, świecącym w ciemności.	Każdy wie o jednej czy dwóch takich okazjach i stąd rodzi się utrapienie, wielkie utrapienie.	Kiedy, widzi mecenas, ja... tego... Mam dziś bardzo ważne posiedzenie...	Kto prosi, żeby mu ogolić brodę, nie gniewa się na zdrapanie. Otóż, gołąbku, powiem tobie przypowieść. Znajduje się w tej Francji jakaś cudowna woda na wszystkie chorobycudowna woda na wszystkie choroby	Któż temu winien?	Lepiej się trzymam, niż ci się zdaje. No... idę. Jakbym nie wrócił... to nie przejmuj się zbytnio. Znajdzie się kto inny...	Ma słuszność, chrzestny synaczku, ma słuszność. Ale zacznijmy od śniadania, butelka nam coś podszepnie.	Może Henry?	Na świętą Przeczystą...	Nasz.	Nic nie mówię, kto twierdzi, że coś mówię?	Nie byliście u nikogo na dworze? powtórzył uśmiechając się książę.	Nie do ciebie, szczęście moje! To były listy pożegnalne. Do rodziców, do przyjaciół. Przyjechałem wczoraj, dziś rano je napisałem. A wieczorem...	Nie może być! nie może być!	Nie uważam, bym uchybił jednemu lub drugiemu.	Nie wyrzucaj mi mojego przyjazdu, ojcze, bo jeśli tu jestem, to dla ciebie i być może zdołam cię ocalić.	Nie zrywałabyś się lepiéj a kiedy wam już tak pilno, ot jedzie Mosiej parobek popadyń, to go poprosimy, i podwiezie was pod cmentarz.	Nie, chcę go tylko zastawić.	Niech żyją i z Bożą i ludzką pomocą tworzą więcej arcydzieł.	No, nie bocz się tak głupio, Jörgenie! Opowiedz raczej jeszcze coś o takim młynie kozłowym... którego nie dostanę.	Odszedłbym stąd...	On nigdy nie uśnie	Ostatecznie bez dziesięciu tysięcy rubli paść muszę	Pani już chyba jeździła konno? bo to na pierwszy debiut nie wygląda.	Pewnie jej żal było rubla i wróciła do karczmy... A to co?...	Pewnie ze sto razy lepsze od jabłek?...	Przesadzasz	Sama?	Skruchę! Oni!	Stamtąd, gdzie byłem.	Stosownie do rozkazu Sara poszła z dzieckiem do izby czeladniej. Tam służebne, z litości, odstąpiły jej świeżą matę, ale Sara nie położyła się spać, tylko przesiedziała całą noc z dzieckiem na kolanach.	Szepnął coś tylko na ucho hersztowi i byłem wolny.	Słuchaj, Madziu... musimy rozciąć tę sprawę raz na zawsze. Gdybyś zawiadomiła ojca czy matkę, gdyby kto z nich tu przyjechał albo gdybyś uparła się jechać ze mną, przysięgam, że otruję się... Zrozumiałaś?	Słucham.	Tadeuszu Keith, przestań gadać takie głupstwa!	Tak, chłopczyku. Jesteśmy grabarzami wszystkich nieżywych stworzeń małego rozmiaru, jak na przykład ptaków, myszy, susłów, chomików i wielu innych. Groby, które kopiemy, są zarazem kolebkami naszych dzieci; składamy bowiem jajka w martwe ciało, żeby wylęgnięte z nich potomstwo znalazło zaraz gotowy pokarm pod ręką. Bóg chce, abyśmy z pracy, jaką podejmujemy dla świata, i dla siebie też wyciągali jakąś korzyść. Innej zapłaty za robotę nie bierzemy.	Tak, piłki, dłuta... Corpo di Bacco! Toć miałem właśnie wypożyczyć na czas nieograniczony skarby Braccianich.	To dziwne przecie taki sławny? Kto by w to uwierzył?	To ja wysiądę i pójdę odszukać ciotkę pani podchwycił żywo Wysocki i rad z tej okazji pozostania, wyskoczył natychmiast z powozu.	To prawda, rzekła Laura, lecz dziś zmieniły się pojęcia, role, świat cały... a szlachectwo nosi się jak zwiędła róża na pamiątkę, nie przeszkadzając iść gdzie kto chce, ani czynić co się podoba... Zdaje mi się, żem wprzód narodziła się aktorką, niż dowiedziała, że jestem szlachcianką.	Toście waćpanowie z Galicji tak samo jak my!	Twój czarny kamrat słyszał, jak ktoś poruszył gałęzią.	Umiem na pamięć te ustępy, które babka najlepiej lubi, gdzie mowa o słońcu i pięknych ogrodach, gdyż zwykle czytuję je po trzy razy.	W Nîmes dosłownie brodziło się we krwi; co krok widziało się trupy; mordercy, zebrawszy się w bandy, zabijali, łupili i palili. Na widok takiej rzezi przejął mnie dreszcz. Lękałem się nie o siebie	W stronę Nowej Zelandii	W żadnym razie nie zrobię tego! Nie zniosę, abyście mną komenderowali. Dom, o którym rozprawiamy, należy do mnie, dokładnie wiem, jak mam postąpić, i to ja wam powiem, co zrobię! Mam zamiar...	Więc i taki świat może istnieć?	Więc jej racz oznajmić, mój ministrze, gdzieś mnie zaprowadził i zostawił.	Wolę siedzieć między nieprzyjaciółmi niż między zdrajcami!	Wszystko kiedy opowiem obojgu państwu Czy i Helenka wróciła?...	Wyjechał za granicę?	Z doktorem Dean Pitferge.	Z tego wynikałoby, że szkodliwe prądy idące od Kamy powinny do niej powrócić, czy nie tak?	Ze Sandomierskiego? Syn pana Marcina?
Komu się teraz dobrze wiedzie? Jestem i tak wdzięczny losowi, że udało mi się uniknąć tych strat, jakie spotkały większych ode mnie i bardziej doświadczonych bawełniarzy. No, kiedyż oni przyjdą? Tu, widzę, ludzie jeszcze nie nauczyli się cenić czasu.	Ech, z pana to też człowiek! Gdyby o mnie chodziło, to i złamanego szeląga od pana nie wziąłbym. Ale dobrze. Niech pan tylko da mi podpisać weksel, że ja od pana pożyczyłem osiem tysięcy.	To daj mu pani poznać swoje tajemnicę, i zapytaj go, czy choćby była najważniejsza i najstraszniejsza, może mi być powierzoną.	Bo już mi nie jest przykro teraz, gdy ją widzę śmiejącą się. Onegdajszejonegdajszy (daw.)	Ona mi wszędzie zawadza	Ma pan słuszność, panie Cyrusie, myliłem się ale człowiek nie zawsze panuje nad sobą.	Niech tak będzie, skoro pan tego chce, Ayrtonie	Otóż tacy ludzie jak się czego uczepią, to nic nie zdoła ich odwieść od powziętej myśli. Pragną tylko pewnej wody czerpanej z pewnego źródła, jakkolwiek często woda ta bywa zepsuta, a pragną się napić za jaką bądź cenę, choćby przyszło sprzedać żonę i dzieci lub zapisać czartu duszę. Dla jednych owym źródłem upragnionym bywa gra, giełda, muzyka, zbiór obrazów lub owadów; dla innych może to być kobieta, która umie przyrządzać ulubione ich przysmaki. Ci ostatni nie dbają o żadną inną kobietę na świecie, cenią tylko tę, która umie pochlebiać ich słabostkom. Bywa często, że owa kobieta nie kocha ich wcale, obchodzi się z nimi  bez ceremonii i drogo każe płacić za drobne okruchy przyjemności; a jednak dziwacy nie zrażają się wcale i radzi by zastawić ostatnią kołdrę w lombardzie, byle dukat ostatni oddać wybranej kobiecie. Ojciec Goriot należy właśnie do takich ludzi. Hrabina eksploatuje go, korzystając z jego dyskrecji. Taki to świat wyższy! Nieszczęśliwy nieborak o niej tylko myśli. Poza sferą swej namiętności staje się, jak widzicie, dzikim zwierzęciem, ale dość najlżejszej wzmianki o tem, co go obchodzi, by twarz jego zajaśniała jak brylant. Nie trudno wyjaśnić tę ostatnią tajemnicę. Dziś rano odniósł sam swe srebro złocone do przetopienia, a później widziałem go, jak wchodził do papy Gobseck na ulicy des Gres. Proszę tylko uważać. Po powrocie posłał do hrabiny tego głupca Krzysztofa, co pokazał nam adres listu, w którym znajdował się kwit. Musiała być pilna potrzeba, skoro sama hrabina szła do starego lichwiarza. Ojciec Geriot zapłacił za nią uprzejmie. Nie trzeba być zbyt mądrym, żeby rzecz całą pojąć dokładnie. Otóż możesz się pan przekonać, młody mój studencie, że pańska hrabina śmiała się wczoraj, tańczyła, przymilała się, powiewała brzoskwiniowymi kwiatami i unosiła z wdziękiem suknię, a pomimo to była, jak to mówią, między młotem i kowadłem, myśląc o swoich zaprotestowanych wekslach lub o wekslach swego kochanka.	Przepraszam, tu się pan myli Widać, że nie zna pan mego przyjaciela Jilly. A jest on przecież dość znany. Jilly w młodości swej, w roku 1885 czy 86, z przyjacielem swym lordem Turnbridge odbył podróż naokoło świata na pokładzie jachtu „Old Friend”. Jilly daje słowo honoru na to, że przez całą drogę, czy to w czasie pogody, czy też w czasie burzy, ani on, ani lord Turnbridge nawet na minutę nie wyszli na pokład, lecz uporczywie siedzieli w kajucie, zapijając szampana w towarzystwie starego żeglarza z marynarki królewskiej, który od jakiegoś naczelnika tasmańskiego szczepu nauczył się tatuowania. Stary ten żeglarz podczas podróży wytatuował obydwóch przyjaciół od szyi aż do pięt. I Jilly powrócił do Francji pokryty polowaniem na lisy, na które składa się nie mniej i nie więcej niż trzysta dwadzieścia cztery postacie mężczyzn, kobiet, koni i psów. Pokazuje on je chętnie w knajpie po dobrej kolacji w dobrym towarzystwie. Otóż nie wiem, czy wrażliwość mego przyjaciela Jilly jest anormalna. Ale zapewniam pana, że jest on bardzo miłym chłopcem i porządnym człowiekiem i że niezdolny jest...	Ależ tak. Oni przyzwyczajeni do takich, którzy chodzą prędko i śmiało. Ja zaś, Boże mój!... Pan wie, co taki warszawiak, co z biura do domu i z domu do biura najwyżej... Przewodnik się do mnie nie zastosuje, powlecze mnie Bóg wie gdzie, a ja zlecę, więc...	Ba, ale jak, czarno jak w kominie, ani nawet szczeliny, przez którąby się wydostać. Jeszcze ty cienki jak piskorz, przeciśniesz się wszędy, ale ja!	Głupstwo! Wyleczy się pan.	Ha a to nam zadał bobu ten urwis. O, mały hultaju, przywiodłeś nas na hak, co się zowie: jeszcze kiedy ujrzę cię papieżem.	Honor to dla mnie Dziewica, panie niechybnie czci jednakie bóstwo z tą najcnotliwszą z Rzymianek, z tą prawdziwą matroną stolatąmatrona stolata (łac.)	O, nie! Niestety nie! Wolałbym, żeby tak było, ale to dziecko wszystko pamięta! Schnie i marnieje z tęsknoty. Podobno był to miły i wesoły chłopczyk, teraz stał się ponury, mrukliwy, siedzi w ciemnym kącie i płacze. Na nikogo patrzeć nie chce. Długo nie mogłem słowa z niego wyciągnąć, na koniec zrozumiałem, że on ma żal do wszystkich, do wuja, do mnie, do całego świata.	Pan żartuje teraz, a zobaczy pan...	Pani pozwoli sobie przedstawić, pan Świerkoski, poczciwy, nie zapominający o samotnicach przyjaciel.	Panie! prawdę mówiąc, nikt nie przepisywał listu, gdyż go nie wziąłem wcale.	Takiej fujarze zachciewa się zwycięstwa Na front was zapędzić, do okopów, i pognać was na bagnety, na druty kolczaste, na miny i wilcze doły, i o nic nie pytać. Wylegiwać się na tyłach to każdy potrafi, ale zginąć nie chce się nikomu.	Telefonowano z biura kopalni, że wielmożny pan zanocuje dziś w górach.	Zresztą nienawidzę zachodów słońca, to romantyzm, to opera! Dlatego nie cierpię domu teściowej, z jego południowemi roślinami. Zobaczy pan, to wygląda jak park w Monte-Carlo. Wolę raczej pańskie wybrzeże. To smutniejsze, szczersze; jest tu mała dróżka, skąd się nie widzi morza. W dżdżyste dnie, niema tam nic prócz błota	A któż to tak spaprał?...	A szkoda by było Chowaliśmy go od dziecka... no, i rachowali nań.	A ty?	Ach, Boże	Alboż to był Bohun?	Ale dzieci! dzieci?	Ba, ba! szerszeń jest, nie ma co gadać!	Baba jezdem! chłopka jezdem, a tobie zasie do mnie! Chłopka jezdem, a nie żaden darach, abo inny obieżyświat. Widzicie ją! jaka wielka pani, abo może mnie weźmiesz za łeb, co? O mój Jezus słodki, o Matko Częstochowska, żebym się takiej pociechy doczekała na stare lata! O mój Jezu!	Bardzo dziękuję stryjaszkowi.	Bywały już, trwały przez osiemnaście wieków i jaki rezultat?... W antyżydowskich prześladowaniach zginęły najszlachetniejsze jednostki, a zostały tylko takie, które mogły uchronić się od zagłady. I oto jakich mamy dziś Żydów: wytrwałych, cierpliwych, podstępnych, solidarnych, sprytnych i po mistrzowsku władających jedyną bronią, jaka im pozostała stosowany przez hodowców zwierząt celem otrzymania ras posiadających żądane cechy. i wypielęgnowaliśmy najgorszych.	Bądź zdrowa!	Co mówisz ojcze?	Co znaczy, że otrzymywałabyś pani 600, 800, naj­wyżej 1000 złotych rocznie.	Czego się śmiejesz?	Czemu więc mieszasz mnie w te sprawy?	Czemu? Bo kiedy ja się cierpliwością będę uwodził, to tymczasem pannę Lgockiemu dadzą.	Cóż ci odpowiedzieć mogę?	Cóż ja mogę robić, moja złota? Jestem nauczycielką u państwa Korkowiczów, a na przyszły rok założę pensyjkę w Iksinowie.	Cóż? rzekł	Dla ciebie, panienko, praca w kopalni na nic­by się nie przydała! Wyglądasz, jak pani, jesteś wą­tła i bojaźliwa, umarłabyś z utrudzenia, jeżeli nie ze strachu podczas spuszczania się do kopalni... Szukaj innego zajęcia!	Dlaczego	Do siostrzenicy doktora?	Dobrze	Doprawdy! Od takiego szczęścia umrzeć można!	Dowiedziałem się przed chwilą, że ks. Troubert otrzymał miejsce po generalnym wikariuszu, który umarł przedwczoraj.	Gdyby ci baba albo ja podał rękę, wszedłbyś na tę górę?	Gdyby się nam wymknął do Wiednia, do Prus, choćby do Polski byłaby rzecz niewygodna i niesmaczna.	Ha... tego to już znać nie mogę.	Huniady!	I stracił?	I za to, droga pani, nie zasługuję na podziękowanie; to Ali, mój Nubijczyk, miał szczęście wyświadczyć tę usługę pani de Villefort.	Ile?	Ja bym tu i przenocował, gdyby była izba jaka po temu.	Jak?	Jesteś uodporniona na truciznę, ale nie na dużą jej ilość. Zmienią truciznę albo zwiększą dawkę.	Kiełbie we łbie	Klawy gość!	Kobieto, zastanów się!... Jakżeż ja mogę iść dopiero za godzinę, kiedy nie mam zegarka?...	Kto jedzie?	Miałaś przecie jutro świtaniem przyjechać?	Mocen ci jest!	Możecie mnie zabić, jeśli chcecie, ale wychodząc z domu, zostawiłem na stoliku kartkę z napisem: „schodzimy w dziurę w grocie, jeśli nie wrócimy, można będzie nas tam znaleźć umarnięte”.	Mówię wama, nie wierzta dziedzicowi, bo każden z nich jeno zdradę chłopskiemu narodowi gotuje	Nic.	Nie drżyj się. Wszystko jedno. A Maślarz mało narznął ludzi. Co wielkiego? Chcesz być daleko stąd? Inaczej nic nie zrobisz. Bez forsy musimy tu siedzieć. Jak chcesz.	Nie wiem! nic nie wiem! za nic nie ręczę, za nikogo nie ręczę i za siebie nie ręczę!	Nikt go nie zaczepił z polskiej strony jak ja!	No i cóż tam za sprawy tak pilne macie ze sobą, że nas zostawiacie samych? Może konfederacja jaka? He?	No tak, to już na dziś dosyć pisania	No, to chodź!	Obfitość i dokładność szczegółów przekonają szeroką publiczność	Ohohoho...	Oto czego nam było potrzeba! Jeśli kiedyś znów będziemy mieli przy sobie pana Smitha, na pewno będzie umiał coś zrobić z tego labiryntu!	Otóż to jest! Oto jest! Nie możesz ty już do Krymu wracać, chyba z utratą wiary, że zaś musiałaby iść za tym i utrata zbawienia, więc żadne dobra ziemskie ani godności wynagrodzić by ci tego nie mogły. Po prawdzie, toś ty wdzięczność winien i panu Nienaszyńcowi, i panu Nowowiejskiemu, bo pierwszy z nich spomiędzy pogan cię wydobył, a wtóry w prawdziwej wierze wyhodował.	Owszem!	Owszem, najlepiej jest żartować, aby rzeczy nie brać zbyt tragicznie! I pomyśl! Namawiałaś mnie na romans ze swoim mężem! Ładna by była historia, gdyby to tak mnie było spotkało!	Pani! któżby się mógł dziwić twemu gniewowi: jest on naturalnym i dowodzi serca. Nie możesz pani wątpić iż ja pragnąłbym innego ci losu oznajmienie przynosić; lecz jestże środek zaradzenia temu? W téj chwili nie ma innego nad cierpliwość i ostrożność, ażeby sobie drogi do powrotu nie zamknąć. Znasz pani najlepiéj zmienny umysł króla: nikt nigdy nad nim tak długiego i stałego nie wywierał wpływu. Możesz go pani odzyskać, trzeba dziś myśleć o jutrze i dlań się zachować.	Pieniędzy! nieustannie pieniędzy!	Pierwszy raz słyszę.	Powiadasz Płoszka bele co, jakbyś się napił...	Przebudzili się. Zrobił to Saba, którzy przyleciał i począł tak szczekać, że zbudziłby umarłego.	Przyszedł mnie aresztować?	Prób, które się nie udały?	Pójdę do nich którego dnia z ojcem i na tym się skończy.	Sprzedałeś Braulardowi?	Synu mój, błagam bogów, aby ochronili cię od gwałtu i kary, na jaką zasługujesz...	Szukać odpowiedzi na swoją troskę w świątyni, oczyściwszy się przez modły i posty Jak Egipt Egiptem żaden władca w inny sposób nie zdobył mądrości państwowej.	Słuchaj więc: idź do pierwszego lepszego jubilera i sprzedaj ten djament za cenę, jaką ci ofiaruje, a choćby żydem był nawet, dostaniesz zawsze ośmset pistolów za niego. Pieniądze są bez nazwy, a pierścień ten posiada ją i to straszną, która zdradzić może tego, co go nosi.	Tak, moje dziecię.	Tak, po chininę.	Tak, to bardzo zabawne to mnie prawie nie obeszło. Mój Boże, nie mogę powiedzieć że nie wolałabym aby żyła, to nie była zła osoba.	Tak.	Tuhaj-beju! to dzień pierwszego zwycięstwa.	Wcale nie pragnę ci pomagać. Zapominasz o tym. To wszystko jest dla mnie po prostu obojętne. Nic z tym nie mam wspólnego.	Widzicie, gospodarzu, świętowanie dobra rzecz, ale i zarobek coś znaczy.	Więc czemuż ta komedia?	Zamiast rzucać dzieci do wody, Chińczycy powinni by je zużytkowywać w ten sposób	Zaraz skończy... Cicho, Ewuś, cicho... Gdzie pieniądze?	Zurückzurück (niem.)
Tak mam do tego powód. Nie chcę powiedzieć, że pan nie myślał wcale o Michaelisie. Ale uderza mnie to, że pan sam nie bardzo wierzy, aby wymieniony przez pana fakt miał taką wielką wagę. Jeśli ślady zbrodni istotnie tam prowadzą, dlaczego pan nie zaczął ich tropić od razu, czy to udając się osobiście do tej wsi, czy też wysyłając któregoś ze swych ludzi?	O nie! przyjacielu Sancho Pansa nie pozbędziesz się nas tak łatwo i jeżeli nie powiesz nam, gdzie zostawiłeś seniora Don Kichota, posądzimy cię, że zabiłeś go, aby ukraść mu konia; krótko mówiąc, musisz wyznać, gdzie twój pan, albo gotuj się iść do więzienia.	Dokument zamknięty znalezionej przez nas w butelce, który podawał dokładne położenie wyspy Tabor.	Tak. Produkt, który otrzymałem, jak pan widzi, znakomicie się wulkanizuje i mam nadzieję, że będzie można otrzymać ją względnie małym kosztem.	Może by pan pomógł. Jakiekolwiek miejsce, jakkolwiek płatne, najprostsze, byłoby dla niego prawdziwym dobrodziejstwem. Niechaj mi pan daruje, że prawie nieznajomy i zaraz z prośbą się udaję.	Na moje kiwnięcie palcem objechałby dwa razy cały świat dookoła Ten parowiec postawi nas na nogi, mój chłopcze. Czy to moja wina, że wszyscy szyprowie i właściciele statków z całej Australazji okazali się skończonymi durniami? Raz to gadałem przez trzy godziny do jednego człowieka w Auckland. „Wyślij pan statek wyślijże statek. Dostaniesz pan pół pierwszego ładunku gratis, za darmo, byle tylko zrobić dobry początek”. A on mi na to: „Nie zrobiłbym tego, nawet gdyby to było jedyne miejsce na świecie, dokąd można statek posłać”. Skończony osioł, naturalnie. I gada dalej, że tam naokoło rafy, prądy, kotwowiska ani śladu, chyba czepiać się gołych skał, że żadne towarzystwo ubezpieczeń nie chciałoby wziąć na siebie takiego ryzyka; że nie widzi sposobu, aby załadować statek prędzej niż za trzy lata. Osioł! O mało co nie padłem przed nim na kolana. „Ależ patrz pan jasno na rzeczy Pal sześć skały i huragany. Spójrz pan na to bez uprzedzeń. Przecież tam jest guano, plantatorzy trzciny cukrowej z Queenslandu będą bili się o nie, będą bili się o nie na bulwarze!” Ale cóż głupiemu po rozumie? „To jeden z tych pańskich kawałów, Chester” mówi mówię. mówi	Ach! Pan mnie chyba dobrze rozumie! Mam na myśli owe znane, żyjące w wysokich sferach górskich, czyste postacie, płynące w dal jak wiew ideału...	O, z przyjemnością. Pan się przecież zgodzi?	Przecież to pora po temu... święta Bożego Narodzenia. Pan nie jeździsz na łyżwach?	Zatem... Chodzi o pewne przedsiębiorstwo. Zapewne domyśla się pan, że nie ja je zakładam. Podkreślam, że nie mam z tem absolutnie, ale to absolutnie nic wspólnego. Są kapitaliści... Przeważnie zagraniczni... Tu reprezentuje ich znany panu Leon Stawski.	Ależ nie! Nie ma o czym mówić, chciałem to tylko powiedzieć, że jeślibym sam był tu zainteresowany, ale wspólnik mój, pan Jorkins...	Dziś jest wtorek; znakomicie. Jutro wieczorem wyjedziemy, pojutrze będziemy w Treport. Umie pan w czarujący sposób dogadzać swoim znajomym!	Ho, ho, nie dorzuci pan tu	Jakże pan skarbnikowicz tegoroczny zapust spędza? Wszakże to już niedaleko Popielec?	No, niech pan powie	Pan to nazywa dodatnio!	Sądzisz pan, że to była śmierć naturalna?	Ale posłuchaj do końca. W ręku miał wielką czarną rózgę. Podniósł ją i zaczął cię bić, od stóp do głów, ale tak straszliwie, że cała się zamieniłaś w jedną ranę. Bił cię i pędził przed sobą, a ty jęczałaś okropnie i szłaś, oglądając się na mnie. Proroctwo, CierpienieJa chciałam krzyczeć, ale nie mogłam z piersi wydobyć głosu, wiesz, jak to we śnie bywa. Chciałam biec za tobą, ale nogi odmawiały mi posłuszeństwa, więc tylko złożyłam ręce i szepnęłam zdławionym głosem: „Aniele, święty aniele, czemu ty ją tak bijesz?” On spojrzał na mnie dość surowo i pokazując Kraków, powiedział: „Bo chcę, żeby tam doszła”. Wtedy odzyskałam głos, wyciągnęłam ręce i prosiłam: „Ach, to już i mnie uderz, bo i ja chcę tam iść”. Kiwnął głową mówiąc: „Jeśli chcesz, to dobrze”. Zawrócił i mnie uderzył. Powiadam ci, to było straszne. Zerwałam się i biegłam do ciebie. Uciekałam przed rózgą, która jednak ciągle mnie siekła. Rany krwawiły. Krew zaczęła tryskać na przydrożne kamienie. Widząc, że anioł jeszcze się zamierza, powiedziałam trochę zniecierpliwiona: „Po co? Po co nas tak pędzisz? Przecież z dobrej woli tam pójdziemy”. Anioł uśmiechnął się, ale ten uśmiech był jakiś dziwny, tajemniczy. Opuścił rózgę i powiedział: „Spróbujcie”. Próbujemy, a tu nie sposób. Wyraźnie wrastamy w ziemię, nie możemy ruszyć ani ręką, ani nogą, zupełnie jakbyśmy skamieniały. Wtedy zaczęłyśmy go błagać: „Bij nas, jak długo zechcesz, bylebyśmy tam doszły”. Nie dał się długo prosić i znów nas pędził. My jednak, dziwna rzecz, nie czułyśmy już bólu. Radość przepełniała nasze serca, bo powolutku zbliżałyśmy się do Krakowa. Nagle anioł zniknął, znalazłyśmy się pod Wawelem, padłyśmy na twarz, całowałyśmy ziemię jak jakieś relikwie. Obudziłam się szczęśliwa, ale i przerażona. Do tej pory się trzęsę, jak sobie przypomnę tę okropną drogę.	Wleźcie we dwóch z bratankiem, już was tam jakoś udźwignę... Nieraz żałowałem pana Michała, że taki misterny, a teraz żałuję, że jeszcze nie misterniejszy, bo mógłby się jako serpensserpens, serpentis (łac.)	Och! cóż za dzieciństwa! Marszałek de Richelieu, który znał się na galanterii, dał tysiąc ludwików pensji pani de La Popelinière po przygodzie z płytą w kominku. Agnieszka Sorel ofiarowała zupełnie po prostu królowi swój majątek i król go przyjął. Jakub Coeur utrzymywał koronę francuską, która pozwoliła na to i okazała się niewdzięczną jak kobieta.	Toć nic, grzech ten zmazał, a wierzaj mi, trudniej jest z grzechu powstać niż w cnocie trwać... Najdroższą owieczkę co się od trzody zbłąkała, sam Chrystus bierze na ramiona. Henryk dał się uwieść namowom Marka to anielska...	Tegoż wieczora mogłem zapewne zabić prokuratora; ale nie znałem jeszcze wszystkich zakątków ogrodu. Bałem się, że mógłbym go nie zabić na miejscu i że ktoś na jego krzyk by przybiegł i uniemożliwił mi ucieczkę. Odłożyłem zamiar do następnej schadzki, a żebym nie stracił żadnej okazji, wynająłem sobie pokoik z oknem na ulicę na wprost ogrodowego muru.	A cóż porabialiście w lecie? Czy bawiliście się na dworze jak my?	Jeżeli dziedzic się zgodzi, a odda wam Podlesie, to niemała praca was czeka, niemały trud	Otóż już wyjdziecie, batiuszka Aleksander Pietrowicz, na słobodę, prędko, prędko. Zostawicie nas biedaków.	Każdy czyni swoje i samemu sobie. O to właśnie chodzi. Gdy rezerwuary są przepełnione pracy wynikami, surowców nadmiary wnet się wymykają na walne spotkanie, a z tego zderzenia i z tej chaosu generalnej próby zazwyczaj koślawe oraz zakrwawione reguły powstają nowego ładu. Twórczym przymusom kosmicznych żywiołów nie przeciwstawisz kaprawych zażaleń ludzkiej mizeroty. Więc jeśli zderzenie i poczubienie formacji skończonych oraz wyczerpanych jest nieuniknione, to niechaj nastąpi po prostu nadzianie anglosaskich promów na spotworniałą tamę Mongołów. Niech Zachód uderzy przed Wschodu powstaniem i niech doskonałe będzie to spotkanie. Znacznie, znacznie prędzej, niźli się spodziewasz, przyjdzie katastrofa zapładniająca, a zatem błoga. Ja i mnie podobni musimy się poddać tej, co w żyłach płynie, przypieczętowanej wiekową powtórką, zupełnie swojskiej i nieuchronnej: półwyspu koncepcji. Według GanivetaGanivet, Ángel (1865–1898) walka partyzancka. przy współudziale stałym rozboju. Zrozum, co ja czynię: nic mniej i nic więcej, jak tylko czujnością nachalnej konstrukcji myśl niepodległą statecznie bronię przed inwazjami zaborczych szablonów. To tradycyjne Iberyjczyka zobowiązanie.	A! a! śmiejąc się, smutnie zawołała Żmudzka, toś głowę do góry zadarła. Ja też naprzykrzać się nie będę...	Kochanko jeśli chcesz opowiedzieć młodemu naszemu przyjacielowi, w jakim obecnie znajdujemy się położeniu, co go zapewne interesuje, pójdę, przeczytam gazetę i zobaczę, czy się tam czasem co dla nas nie znajdzie.	A potem idzie wierszyk o Kołach Czarnoksięskich Gdy byłem mały, wierszyk ten zawsze napełniał mi smutkiem serduszko.	Aaa!... Więc nie gniewa się?...	Ach! to waszmość, panie namiestniku. Rozumiałam, że napad tatarski. Kłaniam i proszę do komnat.	Być może, że kazała cię szpiegować. Teraz jednak i ona musi się ze mną liczyć.	Co ci jest? zdajesz się mieszać?	Do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Dzieciom się rewolwerów nie daje	Dziesięciu bym miała za jednego! Może nie wiesz, że syn zagrodnika z Oerebäk konie­cznie chciał się żenić ze mną, alem ja była głupia, jak to się często zdarza nam kobietom.	I do was	Ja nie mówię, co ona, ino że bez nią, bo jakieśmy siedzieli w sądzie, przylata woźny i pedo: Chałupa się wam, Sochowa, pali! Jezus Maria, jakby mi kto łysty poprzetrącał, ruszyć się z miejsca nie mogłam.	Jak trzeba będzie, to huknę na was! Teraz cicho, bierzcie młoty!	Jaki ma zamiar najstarszy z moich synów?	Jeszcze wcześnie.	Milcz! Szczęście twoje, że my starzy znajomi i że ja pił z tobą, bo inaczej już by ja ciebie tym oto buzdyganem na śniegu rozciągnął.	Może znajdzie się coś, ale nie wiem ile. Drobnostka.	Nagrałam się już dosyć	Najuczciwsza kobieta Młode to, piękne i pracuje na cały dom... Bo emerytura jej matki ledwie starczy na komorne...	Nie dojdzie do tego chyba!	Nie. Zresztą, towarzyszu, gdybym był tam, to ktoś przecie musiałby mnie widzieć. Ale zapewniam was, że na oczy Kuzyka nie widziałem.	No! a czy wieszże Panna najświeższą nowinę? zapytała się poczwarka przybliżając.	Otóż i kuropatwy Dalej każdy do swojej.	Po Jurandową córkę. Będzie o czym prawićprawić (daw.) tu: szanowny. panie, abym też odsapnął, bom się zdrożyłzdrożyć się ciągle. jechałem.	Poprawił ci się wzrok, bo dyrektorowa zawsze ślicznie wygląda!	Posłaniec? Ja żadnego nie widziałem posłańca. Przypadkiem tylko się dowiedziałem.	Rzeczywiście uważajmy, żeby do niego nie wpaść.	Tak więc to jeszcze jedną nieszczęsną prześladowaną mam przed sobą?	Ten turski Żyd, Kara-Mordach, cośmy go spotkali, to był taki przeklęty pies i zdrajca, co krew kozacką pił. Bóg mi go w ręce dał; zginęła żmija od szabli kozackiej.	To ambitna sztuka! On i księciu wojewodzie wileńskiemu prawdę w oczy gadał ani dbając, czy mu miło słuchać, czy niemiło. Ot! ten sam proceder co z Chowańskim, jeno Chowański miał piętnaście razy więcej wojska.	„Przypatruję się czemuś, co wygląda jak łódź odpowiedziałem bardzo wolno.	A ty wiesz?	Ale i tak, pojedyńczo będziemy śledzeni.	Ba, podwój mu pensyę! Ile bierze rocznie?	Bywa, mój chłopcze. Pewne perliczki tworzą prawdziwy naszyjnik. Przytaczają nawet ostrygę, która miała, o czym jednak wątpię, przeszło sto pięćdziesiąt rekinów.	Chcesz go zamordować, by pomścić śmierć Czerwonego Korsarza?	Ciało ciału nierówne. Dusza nie ma ciała takiego jak my, ale może mieć inne.	Czy Eliza to ta różowa, która dużo siedzi w domu, a czasem wychodzi z koszyczkiem w ręku?	Ducange musi być w opałach: przegrał proces!Ducange (...) przegrał proces	E, bo nie umiesz. Zabawa zabawie nie równa. Widzisz, jak ja cię poduczę...	Guwernantka?	I ja	Jak Bóg miły, prawdę świętą mówię; ale kiedy wy sąsiadowi, kumowi półzłotka żałujecie za jego krwawicę, no! to niech będzie co Bóg chce, a ja téż gębę stulę.	Jak to, i ja?	Jakto zjada?... To wy tam jecie te swoje ofiary?	Jestem szwaczką.	Kogo? mnie?	Kusz, M’Turk! Nie ty jesteś głównym prefektem.	Malahuda, arcykapłan, ale on...	Mistrzu, to panu tak mało czasu zajmie. Przecie misteriamisterium	Mnie bodaj czy kto pomaga, a wielu przeszkadza	Mocno kochany!	Mowę waszą znam, bo w Człuchowej naród po polsku mówi, a my z bratem od siedmiu lat pod tamtejszym komturem służym.	Może... dla przyjemności?	My nic nie możemy? Zaczekajcie trochę, zobaczycie!	Nie chcesz mnie?	Nie rozumiem.	Nie wstyd mi tej rany bo mi ją zadał taki mistrz, jak nie masz drugiego w Rzeczypospolitej.	Nie!... palenisko ogniem ziejące... tylko pomyśl!...	Niech mnie pani nauczy jak	No więc dobrze, nędznicy pokrzyżuję wam wasze niecne plany. Skoro i tak mam umrzeć, to równie dobrze mogę ze sobą skończyć od razu. Dręczcie mnie, torturujcie, zabijcie mnie, ale nie dostaniecie mojego podpisu!	O, to doprawdy wyjątkowa atencja!	Ojciec już zdrowy?	Ryż.	Skończę.	Strasznie głupi komediant!...	Tak bardzo nienawidzisz tego człowieka?	Tak?...	W imieniu firmy Thomson i French, tak mi przynajmniej powiedział kasjer.	W tym rzecz	Wczoraj trzech powiesili.	Więc zabiorę.	Woda ze zgniłego drzewa.	Zaraz przyniosę.
Zbierz, Jagna, masło; ty, Magda, narwij najpiękniejszych ogórków kopę i dziesięć sztuk, a ty, Maćku, weź worek i biegaj z Jędrkiem do wody po raki... Jezus, Panno Mario! Jeszcześmy też nigdy tyle nie utargowali... Trzeba, żebyś w niedzielę kupiła sobie fularfular	Nigdy.	Nigdy.	Moja droga! I ja także cokolwiek wiem o tej historii, bo i ja podsłuchiwałem pod drzwiami pani stolnikowej, a lubo ta rzecz ma się wcale inaczej, niż ty powiadasz, to jednak proszę cię i zaklinam na wszystko, żebyś o tym nikomu ani jednego słowa nie wspominała. To, co pani stolnikowa dziś cierpi, czy to wskutek dziwnego tylko przypadku, czy wskutek własnej słabości, której opanować nie umie, powinno zostać tajemnicą na wieki. Ja sam nawet, choćby nie dla niej, to dla siebie i Zosi, jestem koniecznie za tym, żeby to się nie rozsiewało, bo chociaż wiadomość moja o tym nigdy na nic mi się nie przyda, bo takiego środka do dopięcia mojego celu nigdy nie użyję, toż gdyby się ona rozniosła pomiędzy ludzi, mogłaby mi bardzo szkodzić. Dlatego też i to powiadam tobie, że projektu, który mi podajesz, calecale (daw.)	Co ten chłopiec tam zrobił? Musiał coś złego zbroić, kiedy tak dokazywał, wróciwszy do domu. Nie mogłem wydobyć z niego ani słowa, a gdym zagroził, że przemocą dowiem się prawdy, uciekł na górę i zamknął się w swoim pokoju.	Czy posyłano do apteki jakąkolwiek receptę, której bym nie podpisał?	Wprawdzie trafia się to, ale z mężami nie z kochankami małżeństwo to ma do siebie, że blachmalem oczy zasłania.	Otóż, drogi panie, gdybyś pan był matką, czy nie zadrżałbyś na myśl, iż córka twoja może doznać losu pani du Tillet? W jej wieku, będąc z domu Granville, mieć za rywalkę kobietę przeszło pięćdziesięcioletnią!... Wolałabym widzieć córkę na marach, niż dać ją człowiekowi mającemu stosunek z mężatką... Gryzetkę, aktorkę wreszcie bierze się i porzuca! Wedle mnie te kobiety nie są niebezpieczne, miłość jest dla nich rzemiosłem, nie zależy im na nikim, jednego stracą, odnajdą dwóch!... Ale kobieta, która chybiła obowiązkom, musi przywiązać się do swego błędu, znajduje usprawiedliwienie jedynie w swej stałości, o ile podobna zbrodnia jest kiedy do usprawiedliwienia! Tak przynajmniej ja rozumiem błąd przyzwoitej kobiety i oto co czyni ją tak niebezpieczną...	Przebacz, panie rycerzu lecz Altisidora dotąd była w najlepszym zdrowiu. Nie pragnęła niczego na świecie, dopóki nie przybyliście do tego zamku. Niech Bóg potępi całe błędne rycerstwo, jeżeli wszyscy są równie niewdzięczni, jak ten, którego widzę przed sobą! Na miłość Boga, oddal się stąd rycerzu Don Kichocie! Ta biedna dziewczyna nie wróci do zmysłów, póki tu znajdować się będziesz.	Ale gdyby nie Akela i obecny tu Szary Brat, nie dokazałbym niczego Ach, matko, matko! Gdybyś ty widziała, jak siwe buhaje gnały przez wąwóz... i jak gracko wpadły przez wrota do wsi wówczas, gdy Ludzka Gromada obrzuciła mnie kamieniami!	Czy nie zechciałby pan opuścić mię? Do brzegu nie jest tak znowu bardzo daleko. Niech pan to zrobi! Albo	No, zapewne że nie, a jednak... bodaj czyś trzeciej dwudziestówki nie zaczęła? rozśmiał się gospodarz... Chodź do groty... Kosztuje mnie tysiące... drą mnie ci panowie jak chcą, znając tę moją słabość, że coś szczególnego mieć lubię. Takich grot jest tylko dwie w Europie... u Pallavicinich i u mnie, a moja piękniejsza...	O, nie. Ani godzinę dłużej niż będzie trzeba. Aha. Żeby się tu pani nie nudziło i żeby pani miała pomoc, zostanie tu doktor Kolski. Prosiłem go o to. Nawet żądałem tego, by został do mojego powrotu. Nawet bardzo się wzbraniał, ale musiał się zgodzić, bo postawiłem to jako warunek.	A bitwa będzie taka, jakiej świat nie pamięta	A cóż robić! Chociaż przychylałem się jak mogłem, i tak mnie zobaczyli zaraz. Byłbym o dwadzieścia minut wcześniej doleciał, żeby mi nie wpakowali kulki. Szczęście jeszcze, żem zaraz znalazł adiutanta ze sztabu i że mogłem mu oddać tę kartkę. Ale niech licho porwie, jaką miałem drogę! W gardle mi zaschło, umierałem z pragnienia. Bałem się, że już nie dolecę; płakałem z wściekłości myśląc, że każda minuta opóźnienia dla tych tam, co walczą na wzgórzu... No i jakoś się dowlokłem. Chwała Bogu! Ale, za przeproszeniem pana kapitana! Pan kapitan ma rękę skrwawioną...	Biorąc rzecz prosto, nie macie innego wyjścia: pan Renowicki musi rozwieść się z tą damą i gdzieś po cichu wziąć powtórnie ślub z panią. Wtedy rzecz pod względem prawnym będzie uregulowana.	Bogdajeś ty się był nie rodził.	Był długi, niski a wąski, miał jeden maszt, a na nim żagiel czerwony. Przy każdej burcie siedziało po piętnastu wioślarzy Na przedzie znajdował się pokład, pod którym sypiała załoga, na rufie zasię mieściła się druga komora, malowanymi dźwierzami oddzielona od ławic wioślarzy. Tam sypiałem na miękkich jak wełna kobiercach, wespół z Hugonem, Wittą i żółtym człowiekiem. Pomnę (tu imć pan Ryszard roześmiał się serdecznie), iż gdyśmy tam weszli po raz pierwszy, głos jakowyś donośny zakrzyknął: „Do broni! Do broni! Bij, siecz, rąb!” Wzdrygnęliśmy się obaj z Hugonem, co widząc Witta jął śmiać się i pokazał nam owego krzykacza. Było to po prostu szare ptaszysko o wielkim dziobie i czerwonym pierzastym ogonie. Posadził je sobie na ramieniu, a ono chrapliwym głosem jęło domagać się chleba i wina i prosić, żeby je Witta pocałował. A przecie był to jeno głupi ptak. Ale wy chyba jużeście o tym słyszeli?	Do czasu do czasu. Póki ludzie otrzaskają się.	Dziś nie wiem nic. Straszliwe wstrząśnienie, jakiego doznałem wskutek śmierci Amelii, zachwiało we mnie dawniejszą wiarę. Jakiś kamień obsunął się w gmachu mej myśli i grozi ruiną. Otworzyły się we mnie nagle nowe perspektywy.	Koń, Rycerz odpowiedział pan Wołodyjowski. koń żmudzki, rasa konia domowego, hodowana na Litwie i Żmudzi, głównie do prac rolnych i do zaprzęgu; mierzyn	Na miłość Boską! Wstręt! Wstręt, jeśli istnieje, to nie z mojej strony.	Nie lękasz się, panie, zdrady?	Nie może być uczciwa. Musiała bowiem (prawie szeptem):	Nie powiadajcie, złość na dzieci was ślepi, byście nie zgrzeszyli!...	Nie słyszałeś pan o J. ekscelencyi hrabi Sułkowskim, który dziś miał przybyć właśnie.	Nie wierzę	Nie, ale dlaczego nie? No, wiem: śmieszne by było. Kirsanow by się śmiał, ja sam. Zresztą i tak przecież nie, przecież oni mi nie darują tego Kropotkina. Oni wiedzą, kto, bo już na moją głowę nagrodę nałożyli. Car powiedział, że nie może spać spokojnie, póki Grzegorz Goldenberg po świecie chodzi. Wiecie przecież?	Nie, pani! W zaścianku od rana drzewo przyjmuje!...	Nie.	O! mogę to na pewno powiedzieć waszej eminencji, ponieważ, kiedy wszedł do mnie, zauważyłem, iż było wpół do dziesiątej, chociaż sądziłem, że już znacznie później.	Ojcze, nie psuj tego albo mnie okryjesz hańbą. Ojcze, słyszysz?	Pani Teresa ma słuszność lecz muszę się śpieszyć. Dajcie mi zjeść cokolwiek, abym zaraz wyjechawszy, mógł dziś jeszcze do domu powrócić.	Powiada pan, że stary? Nie może być. Ileż to mu lat? Kiedy wyjechałam stamtąd miał czarną brodę.	Rozważcie tylko Jeżeli Asyria z wami będzie prowadziła wojnę, pociągnie Babilon, który brzydzi się wojną, wyczerpie nasze bogactwa i zatrzyma pracę mądrości. Choćbyście nie ulegli, kraj wasz na długie lata będzie zniszczony i straci nie tylko dużo ludności, ale i te ziemie urodzajne, które bez waszych starań piasek zasypałby w ciągu roku.	Skrzetuski! a czemu ty z nami nie pijesz? I wyciągnął doń przyjaźnie rękę.	Tak, byleby wczesny i nieusprawiedliwiony wstręt go nie uprzedził Na dworze, a dzieje się to na wszystkich dworach, intryg krzyżuje się mnóstwo, nie dajcie się w nie uwikłać.	To chcesz, żeby został na zawsze kaleką? Bo i to powiem tobie, że nie lepiej z nim będzie, a coraz gorzej. U niego kawałki kości zostały odbite. Sam je ręką namacasz. Mówisz, że nauka potrzebna. Miałeś naukę. Ten doktor z miasteczka przecie uczony. A co zrobił?	W Imię Najwyższego Sędziego w imię Tego, który przenika głębie serc ludzkich, odrzuć okrutne to przypuszczenie! Któż z nas, jeśli jest w stanie, nie spełni dobra dla samego dobra?	Zawsze mieszkali tam nasi przodkowie i odpierali w nim napady Tatarów, Turków, Szwedów może nawet. Och, był to możny i dzielny ród, ci nasi przodkowie, nie to, co my teraz!	A Ben Joel?	A dlaczegóż mieliby zabronić?	A dziś?	A kiedyście go ostatni raz widzieli?	A wiele już jest przeprawionych kóz w tej chwili?	Ale bo ja... właśnie w tej chwili...	Ależ, panowie! dziś mówimy o handlu tkaninami, lecz jutro i pojutrze któż zabroni nam naradzić się nad innymi kwestiami?... Proponuję więc...	Boże, zmiłuj się nad nami	Bracie! grzech to jest!!	Co ona sama?	Co, Niteczko?	Czemu?	Czy już wychodziłeś?	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	Czyś się pan wściekł!?... siniaki mieć będę i...	Dobrze by pani zrobiła.	Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a kapusta jest w rynce, baczę, Hanuś, baczę...	Dziękuję pokornie waszej wielmożności...	I brudny kołnierzyk.	I w nogi!	I?	Idzie już, mamo!	Idzie tu o ten tysiąc rubli... Pieniądze są pewne... tylko jest jeden mały waruneczek...	Ja? Ale gdzież tam	Jakiś ty wstrętny! Ona jest naraz wszystkimi wielkimi bohaterkami świata. Ona jest więcej niż osobą. Ty się śmiej, a ja cię zapewniam, że ona jest geniuszem. Kocham ją i ona musi mnie pokochać. Ty, który znasz wszystkie tajemnice życia, powiedz mi, jak oczarować Sybillę Vane, aby mnie pokochała? Chcę, aby Romeo był o mnie zazdrosny. Chcę, aby zmarli kochankowie całego świata posmutnieli, słysząc nasz śmiech. Chcę, aby tchnienie naszego uczucia ożywiło ich prochy świadomością, popioły ich przejęło troską. Mój Boże, jak ja ją ubóstwiam, Henryku!	Jestem na twoje rozkazy, panie!	Jutro się pokaże...	Ko gi jūs norite?	Ma pan słuszność ale zarówno dla pana, jak i dla mnie małą to stanowi różnicę.	Modlitwa, Pieniądz, Pobożność szepnęła Jagna wtykając jej pieniądz.	Może po powrocie od Rochowej doktór mnie jeszcze obejrzy.	Może to był żebrak.	Niema wątpienia że król rychło nas porzuci.	Nieprawda. Proszę pokazać pugilares.	No, to Bóg ci zapłać za bobra.	O! sroga biedzisko.	O, mów pan, co mam czynić!	Od tego, kuzynie, kto kogo kocha.	Ot! Ja go znam daleko dawniej niż wy obadawa i powiadam, że to człowiek wcale taki, jak inny. Trochę więcej namiętności, trochę diabelskiego rozumu i nieszczęśliwa miłość, która obraziła i serce jego, i zanadto wygórowaną ambicję, i owóż wszystko, co go od zwyczajnych ludzi odróżnia. Prawdą jest, że są w nim między innymi przymioty takie, które trącą diabelstwem i lada jurysta zaraz by nam powiedział, któren paragraf na to przeznacza poenam collipoenam colli (łac.)	Ot, tak pytali, czy już poszli.	Oto i on	Pan? Moim opiekunem?	Pani koniecznie potrzebne są nowe pantofelki	Prawda była, juści, ojca morzę głodem, a sama to se używam kiej dziedziczka. Tak się ano wypasłam, co mi już kiecka z biederbieder (gw.) kredyt, pożyczka. jeno żyjemy.	Proszę, tu jest rachunek!...	Radźże mi co!	Tak! mogłam być nią, bo krew królów téj ziemi starych płynie we mnie, tak jak ty... choć dziś królową jesteś, możesz być jutro nędznicą mnie podobną... Na świecie wszystko możliwe...	Tak, jak mówiłem, w dżungli roi się od żołnierzy.	Tamten pan nam pozwolił.	To doskonale. Otóż i Koszykowa. Pod którym numerem pan mieszka?	To mi go lepiej przedaj.	Uciekasz, Mieciek?	W mieście mówili, że Dorosz się ruszył niespodzianie	W takim razie zawiadomcie kolegium w Babilonie o postanowieniu, a oni sprawią, że król Assarkról Assar rozmyślało nad nim nasze kolegium kapłańskie.	Wedle rozkazu!	Więc tabula rasa, którą chcę stworzyć?...	Wtedy zastrzeż pan sobie własność wynalazku, a dorobisz się pięknego majątku	Z pogorzelni. Zdrowiście wszyscy?	Zabawa mówił nieustraszony Kunicki	Ładny mi wujaszek.
Ejże, Michcik, ejże! Czy to tylko nie pan Cedro do nas jedzie?	Bynajmniej, przeciwnie, to mnie zajmuje mocno, a na teraz nie mam nic a nic do roboty.	Co to parę razy!... Kto ma szczęście posiadać przyjaciółkę z tej sfery, powinien do niej ciągle pisywać... Ja bo jestem zakochana w pannie Solskiej... Co za rozum, skromność, dystynkcja...	Cóż ja wam poradzę, kiedy maszyna was nie potrzebuje, bo zrobi sama. Zresztą, do pierwszego może się jeszcze co zmieni, jeśli będziemy powiększali blichblich (a. blech) odpowiedział spokojnie i wszedł na windę, która zaraz z nim zapadła się w głębi ściany.	Do Głębowicz chyba zjeżdża mnóstwo zwiedzających. To Wersal krajowy	Dziecko ludzie o pozycji twojego ojca mają wielu nieprzyjaciół, o których nie wiedzą. Zresztą, sam wiesz najlepiej, że jawni nieprzyjaciele nie należą do najbardziej niebezpiecznych.	Jadę do Poznania, kupuję w sąsiedztwie majątek i zaczynam starać według wszelkich form. W ostateczności gotówemgotówem	Możesz i powinnaś, a wiem że opierać się będziesz, że tysiąc znajdziesz przyczyn do odmówienia mi.	Nie; i wielmożni panowie zrobiliby najlepiej, gdyby przestali już o tym myśleć i pogodzili się z koniecznością. W Rzymie są rzeczy możliwe i niemożliwe do osiągnięcia. A jeżeli się mówi, że to się nie da zrobić, to już przepadło.	No! do rachunku, żmijko... nabawiłaś się dosyć... cóżeś tam nazbierała dnia wczorajszego?	Pali się! Patrzcie... naprzeciwko... w oknie kaplicy królowej, jakie migoty po szybach latają... zbierajcie się... na dół, co żywo, do sadzawki... porwijcie dzbanki, konwie, co napotkacie, krzyczcie, że gore, niech się służba pobudzi... ja biegnę prosto... będę wołał po drodze. Dmytruś, chodź ze mną! Tyś mocny... może zdolimy co uratować. Jezus... blask coraz większy... lećmy!	Tam do kata, panie Cyrusie! Co to wszystko ma znaczyć? Jak to, więc to nie Ayrton wrzucił butelkę do morza? Więc kto?	Widziałem pana Hyde wchodzącego do budynku, w którym ongiś była trupiarnia czy to tak ma być, jeśli doktora Jekylla nie ma?	Więc poco? Korzyści pani żadnej odemnie mieć nie może. Bo nawet węgla do pieców tu nosić nie trzeba: centralne ogrzewanie. Z nudów też pani tego nie zrobiła, bo kto od świtu do zmroku pracuje, nie ma czasu na wybryki z nudów. Podobać się też pani nie mogę, więc o cóż chodzi?	A ja dotąd nie wierzę	A modlitwę wieczorną odmówiliście?	A rok?	A skądże się tu wziąłeś?	A taż choroba. Ją ktościś jemu zrobił.	A to czemu?	A trzymały się kupy, czy cale były rozsypane?	A! Mam pana! Więc pan tak jednym zamachem pakuje mnie pomiędzy miliony kobiet, a sam martwi się, że nie jest Napoleonem?! To ładnie!	Ach, sagen Sie, bitte, Herr Praesident...Ach, sagen Sie, bitte, Herr Praesident... (niem.) przepraszam.... Mosze mi pan powi, jak sze robi taki szwietny pomysł?	Ale co?... ale co?	Ależ mróz! co za racja?	Ależ oczywiście, przecież to ja wybrałem się nie w porę.	Amen!	Ano że wychodzę za ciebie dla kariery... dla pieniędzy, dla stanowiska, że robię dobry interes, że udało mi się złapać takiego męża...	Biadaż! Są rzeczy, których niepodobna puścić płazem.	Boisz się! Ja się wcale nie boję.	Co niby ksiądz chce, żebym chciała? Czy ksiądz chce mi dawać gorszące rady? Nie po to dożyłam trzydziestu dziewięciu lat z reputacją bez skazy, Bogu dzięki, aby ją niweczyć, nawet choćby chodziło o królestwo Wielkiego Mogoła. Jesteśmy oboje z księdzem w wieku, w którym się rozumie rzeczy w pół słowa. Jak na duchownego ksiądz ma w istocie pomysły trochę dziwne. Pfe! To jest godne Faublasa.	Co widzę?	Co za artystka! Ileż uniesienia w głosie!	Czy ją panicz widział?	Czy przeprowadził pan kalkulację swego kauczuku w masowej produkcji?	Cóż na to poradzę Pieniędzy im nie dam.	Dawid postępuje z panami jak ze mną Obawia się widać mego imienia i kiedy się robię zanadto ciekawa, rzuca mi ten frazes, który, ostatecznie, jest tylko programem.	Dziękuję pani. I na pewno z tego skorzystam w najbliższym czasie.	G. 1. (korzystając z tego, rzuca jeszcze dwie srólki).	Głuptasy umieją niekiedy dobrze kochać	Hi! Hi! Hi! To chyba po chińsku! Hi! Hi! Hi!	I my tam idziemy.	I to nie, bo mnie dziś czekają u kolegi.	Ja? Panie hrabio...	Jeździec jakiś zmierza w tę stronę.	Kiedy rozpoczniesz poszukiwania?	Kocham pewną panienkę.	Kogo pan wysłał?	Kogo szukasz, Debray?	Kto mi zjadł śniadanie?... Jedno jajko zjadł Robin, a drugie jajko sam zjadłem.	Kto przyjdzie? Twój ojciec... A jeśli tam są jeszcze inni ludzie... jeśli się rzucą na niego?...	Któż jest w twoim typie?	Mam nadzieję, że ci Vaughnowie nie są ani zbyt wykwintni, ani całkiem dorośli. Czy słyszałaś o nich, Ludko?	Mam tylko jedną, nie jest to logika szlachecka, ale logika zwykłej etyki uczciwego człowieka.	Masz słuszność, widywałyśmy się ledwie przez godzinę na dzień, a czasem i tego nie!... Pracuję, wiesz przecie. Ale nawet nie widząc was jestem pewna, że jesteście blisko mnie i że was zobaczę, gdy znajdzie się wolna godzina... Ach, ile ja wycierpiałam, kiedy pierwszy raz przyszło mi żegnać Kazia, choć wiedziałam, że co kilka miesięcy mieć będę go w domu... Z tobą było mi jeszcze gorzej: ile razy wyszłaś na ulicę, myślałam z trwogą, czy ci się co nie stało, a każda minuta spóźnienia...	Merci to po francusku: dziękuję.	Mistrz dobry; będę go strasznie prosił, to się dwa dni obejdą beze mnie. Stanko mu równie dobrze pomoże. Zresztą, ołtarz już tak jakby skończony, złocą go tylko i malują... Jasiek, Jasiek, już mię ani ciżemki od królewica tak nie radują, jak ta nadzieja, ta nadzieja! O Matko Boska z matusinego obrazka... dziękuję ci!	Miłościwy panie, coraz mniej mi się ten szlachcic podoba!...	Mów: czego chcesz?	Na to wygląda	Napiję, czego chcesz Beniaminku napiję choćby i octu z żółcią, bo znów jesteś prześliczny, ale jednej rady mojej usłuchać musisz...	Nareście kiedyś się to skończyć musi Książęta Pruski i Lignicki długo siedzieć nie będą. Porozjeżdża się to powoli, zostaniemy sami.	Nasz lud jest bardzo dobry i miły. Że tam czasem ktoś komuś coś ukradnie albo że się ludzie poczubią, to jest bez znaczenia. Jestem tu już lat piętnaście i gdyby wszystko dokładnie obliczyć, co się tu stało, to na rok wypadnie akurat trzy ćwierci morderstwa.	Nauczyciel rzekła Małgosia, patrząc za odchodzącą z niechętnym wyrazem twarzy.	Nie chciałabym być pańskim przeciwnikiem w pojedynku. Strzela pan jak NemrodNemrod	Nie chciałam, żebyś się tym gryzł.	Nie chcę.	Nie widziałam jeszcze mężczyzny piękniejszego od ciebie i nie kochałam nikogo prócz ojca i ciebie.	Nie, ja muszę porządek w domu zrobić.	Nie, nie, moja poczciwoto! Czyś ty je znalazła?	No, to mnie się z niego też dziesięcina będzie należała?	No, więc proszę:	O! mój Boże!	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	Oboje Solscy to prześliczne charaktery (znam ich nie od dzisiaj), ale	Oh! oh!	Opowiedz mi teraz, jakim się tu znalazłeś trafem	Otóż to postępowanie szlachetne i w sam raz odpowiednie dla szlachcica.	Państwu trzeba, a mnie nie?	Reikia tenai keliaut, ir čielai sugrįžt! tai štuka. Nueisi, išneši žmonėm išmintį ir dėl manęs parnešt.	Salceson.	Siostro Słyszałam, czytałam, wiem	Stało się nieszczęście Małżeństwo Ignasia zerwane.	Tak, Hudl.	To pewna że żałuję tego co się stało, ale cóż miałem począć?	Uspokój się, panie, nikt tego nie widział	W ciepłych krajach!	W muzeum Carnavalet.	Wawrzek! może założę dyrekcyę, ale puścimy baby kantem, będziemy mieszkać razem... pamiętasz jak w Płocku i Kaliszu... będziemy sobie sami gotować...	Widzi mi się, coco (gw.) tylko., bychbych (gw.)	Wiecie, znajdziemy jeszcze partyjkę u Lisieckich.	Wielki to rycerz! Nie masz w Rzeczypospolitej większego!... Słuchajcie!	Wielki to wojownik!...	Więc co ja mam robić?	Więc oni chcą, ażebym chyba został żebrakiem przy której ze świątyń?...	Więc?...	Właśnie... Mówiliśmy o jego matce... Powiedział mi, że z Ameryki przyjeżdża tu jego ojczym z rodziną.	Zachowuje się tak, jakby była piękna. Wiele Amerykanek postępuje podobnie. Jest to tajemnicą ich wdzięku.	Zdaje się, że Mendel ma gorączkę.	Znaczy się, że twój mąż powinien ci być wdzięczny...
Wojna, ProroctwoPocieszże się, panie Michale Jest też proroctwo o nowym królu, że całe panowanie pod bronią mu zejdzie; już to prawdopodobniejsze, że człowiek długo jeszcze szabli do pochwy nie schowa. Przyjdzie się człowiekowi od ciągłej wojny zedrzeć jak mietle od ciągłego zamiatania, ale taka to już nasza żołnierska dola. Kiedy już wypadnie się bić, trzymaj się niedaleko mnie, panie Michale, a pięknych rzeczy się napatrzysz i poznasz, jakeśmy to za dawnych, lepszych czasów wojowali. Mój Boże! nie ci to już ludzie, którzy za dawnych lat bywali, i ty już nie taki jesteś, panie Michale, chociażeś sierdzisty żołnierz i choć Bohuna usiekłeś.	Bo widzisz: powinieneś mieć akurat tyle pieniędzy w kieszeni, to jest w kasie, no, w pudełku czy w skarbonce, ile tu w kajecie wyliczyłeś. Jeżeli masz, to znaczy, że ci się kasa zgadza, że się nie pomyliłeś.	Przyjdą narady, będziemy mieli niebrzydką robotę, dodał Baucher, to jawna i oczewista że się na coś ważnego kroi, ale lepiej o tem nie myśleć. Gdy tak rozmawiają i rzucają oczyma, podczaszyc który był szybą wyjrzał, dostrzegł w tej chwili wczorajszą twarz szatańską przelatującą w karecie która ich mijała tak prędko, że ledwie mógł pochwycić tę ohydną postać. Ów nieznajomy z uśmiechem, jakby przypominając się, oddał mu grzeczny ukłon.	Jeśli ma to komu przynieść nieszczęście, to tylko prawdziwemu winowajcy, a winny jest Fernand, nie my. I powiedz, cóż nam się może stać? Trzeba nam tylko siedzieć cicho i nie pisnąć nikomu ani słowa o tym, co zaszło, a burza przejdzie i na nikogo grom nie spadnie.	Doprawdy! pokaż! Gdybyś wiedziała, jak ja się zaniedbałam zupełnie nie mam się w co ubrać. Wszystkie porządniejsze rzeczy już mi się zniszczyły, a nowych nie mam sobie za co kupić, bo wszystko idzie na życie i potrzeby domowe. Wstydzę się już ludziom pokazywać. Ładny, wcale ładny, teraz właśnie takie noszą. Dziękuję ci, moje dziecko. Gdybyś ty wiedziała, ile mnie dręczy ta myśl, że ty nam oddajesz wszystko, co zapracujesz, zamiast to użyć na własne przyjemności!... Fason bardzo dobry, musiałaś kupować w jednym z lepszych magazynów. A może to drogi sprawunek? Może zrobiłaś nim sobie duży uszczerbek? Powiedz, moje dziecko, powiedz!	Jak to?... Czyliż wyraźnie nie zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na karb pańskiej ekscentryczności... Drogi panie, mam do pana bardzo ważny interes. Chcę niedługo wyjechać za granicę i chcę poradzić się pana: kiedy najlepiej kupić franki, teraz czy przed wyjazdem?...	Ayrton powiedział prawdę W to nie ma co wątpić, Pencroffie, bo prawda ta była straszna dla niego samego. A pewnie mówi prawdę ten, kto się sam tak oskarża.	Ach, prawda! że syn pani jest jeszcze małoletni... To nie Kotowski, który umie dotrzymać słowa danego kobiecie...	Moleschotta ja nie czytam, bo on jest zacofaniec, a zresztą to inna sprawa. Moleschott mi mówi: myśl, i ja myślę. A tu... psu wściekłemu instynkt powie: gryź, i on gryzie. A ja skąd wiem, co tobie twój Bóg każe zrobić? Pókiś ty sam od siebie zależał, ja wiedziałem, czego się od ciebie spodziewać, ale od czasu, jak u ciebie Bóg pojawił się, ja już nic wiedzieć nie mogę. Skąd ja wiem, co temu twojemu Bogu do głowy przyjdzie? Ja tam nie lubię mieć z nim do czynienia. Kto chce ze mną żyć, musi sam za siebie odpowiadać.	Może Jagienka będzie miała, a nie, to poślę pytać.	To nie moja rzecz!	A!... myślicie, żem się upił? Nie lękajcie się... Dziś cały Egipt jest tak oszalały czy głupi, że jeszcze w pijakach najwięcej zostało rozsądku...	Nie? więc niech pani jutro idzie do niej i prosi o miejsce. Tak nie można... Już się tam zapisało z trzydzieści kandydatek na damy klasowe, a ze cztery na gospodynie...	Weź pan gromadę czujących i świadomych ludzi, a przekonasz się, że łącząc ich w jakie zechcesz grupy, nie otrzymasz zbiorowego czucia ani świadomości.	To... to panicz nie ma garbu?	To pana do niczego nie obowiązuje. Proszę tylko mnie wysłuchać. Zechce pan usiąść	Dlaczegożbym prawdy nie miał rzec, Cezarze...? prawda należy bogom i cezarom! powiem ją... Wszystko, coście uradzili, dobre jest, jeśli z fałszem do czynienia macie; a jeśli z prawdą, nie przyda się na nic.	Wiesz co, lepiej dzisiaj pod moją eskortą! Bo jutro gotóweś zagrzęznąć koło promu i nie dojechać! Ja to wiem po sobie! Kawaler kawalera rozumie!	O, pannom nigdy się nie spieszy. Trzeba w ich imieniu powziąć postanowienie, przeciw któremu nigdy one prawie nie zakładają opozycji. Za dwa tygodnie, jeśli pozwolisz, panie margrabio, mogę zostać pańskim zięciem.	Czy więc jego siła nie tkwiła we włosach? Tak było istotnie. A skoro leśniczanka wywiera na niego taki wpływ...	Przyjacielu Ned moja odpowiedź jest taka: masz słuszność i moje dowodzenia nie ostoją się wobec twoich. Nie trzeba liczyć na dobrą wolę kapitana Nemo. Najpospolitsza roztropność zabrania mu wypuszczenia nas na wolność. Przeciwnie, nam roztropność nakazuje korzystać z pierwszej sposobności do ucieczki z „Nautilusa”.	Przepraszam. Teraz Barnes, Boston-Albany, te same zlecenia od Albany do Bostonu. Wyjazd trzecia pięć po południu (tego w depeszy nie potrzeba zaznaczać) przyjazd dziewiąta pięć we czwartek. To wszystko jest najzupełniej identyczne z tym, co załatwi Wade, ale warto trochę rozruszać dyrektorów.	Zaraz pani wytłomaczę moją prośbę ze stanowiska kapitalisty. My, ludzie majętni, nie zawsze mamy rozum, ale jedno wiemy, że gdy otaczają nas uczciwi, nasze majątki są pewniejsze i dają większy procent. Czy uznaje pani tę zasadę?	Tłum nigdy nie widzi i zawsze się wścieka. Ja mogłem dostrzec, co prawdą jest nową, bo w tym mój zawód. Idę ku niebu, zawsze idę, wiecznie, jako prawy sâliksâlik wolny. do myśli przyjmuje niebios zrozumienie. Nakrycie głowy wówczas on zdejmuje (żółty cylinder trzyma na kolanach) i staje się madżzubmadżzub	Gdyby Niemcy takie były jak ty mówisz za cóżby ich ojciec tak niecierpiał, że gdy ich wspomni zęby mu zgrzytają i ręce się same ściskają w pięści.	Oo! O, cóż to za straszne, cóż za poczwarne roztrząsania! Czyż odpowiadają one uroczystości, jaką święcimy dzisiaj? Co prawda, winną tu jest żona moja, podając na stół dziecko z głową węża, jak gdyby potrawa ta godną była uczciwych i zbożnych biesiadników. Jakże się stać mogło, by z moich pięknych, czerwonych pisanek wylęgły się szatany i poczwary?	Ach, panie kochany Stracić tak dobrego ojca, który był takim zacnym człowiekiem, to okropne!	Na honor, drogi mój gospodarzu zażądałem najlepszego, jakie masz, wina, a jeżeli mnie oszukałeś, sam będziesz ukarany tem, czem zgrzeszyłeś, bo nie cierpię pić sam i musisz mi dotrzymać kompanji. Pijmy zatem! No, dalej! za czyje zdrowie pić będziemy, aby nie zranić niczyjej miłości własnej? Niechaj będzie za pomyślność twojego zakładu.	Figę, nie afekt!	I Tunia nie, bo ona wcale nieciekawa była książek. Ja za siebie mogę przysięgnąć.	Och! Nie wiedziałam, kogo gromię, lecz nikt nie ma prawa tratować mojej murawy i nikt nie może stanowić w tym względzie wyjątku.	To szkoda	Czy to pańskie ostateczne zdanie, Pencroffie?	Przestałabyś, a to jak to ciele buczy i buczy!	Wierzę ci, wierzę o mój jedyny przyjacielu! Czemu nie jesteś ojcem Stasia! Wówczas nie byłoby straszliwym grzechem kochać cię więcej niż twego syna.	Chciałem panią prosić by na przyszłość oszczędziła mi pani przykrości robienia jej uwag. Po co pani to wycięła?	Co to pomoże! Ty, tate, każ go lepiej wybić!	Naturalnie. I dodam jeszcze, że z tym zaproszeniem musimy się śpieszyć.	Ano, skoro inaczej być nie może, zaczynam! Najlepiej powiem zaraz zpoczątku, że znałem tę kobietę, która została, jak pan powiadasz, zamordowana, pod nazwiskiem Róża Montalbon, czyli „La Montalbon”, jak ją powszechnie zwano.	Nieźle powiedziane Ale zapewniam cię, że dla wszystkich innych mógł uchodzić za arystokratę... Widywałem go na przyjęciach u ministrów.	Dlaczego nie wolno?	Dobre mi zwycięstwo!... Nawet nie wiem, w jaki sposób zostało odniesione...	No, i po tylu latach nauki jeszcze byś nie wyżył!	Tak, tak Już sobie przypominam.	Wiem, wiem i współczuję z panem. Usługi, jakie pan oddał Kościołowi i swemu zakonowi nie będą zapomniane. Wybrańcy Pańscy byli we wszech czasach wystawieni na prześladowania: umieli je ścierpieć; trzeba naśladować ich męstwo. Licz pan na łaskę i poparcie króla. Ach, mnichy! mnichy! jadłem ich chleb i wiem z doświadczenia, do czego są zdolni.	Pewnie, że trzeba radzić, gdzie iść. Na Ukrainę do hetmanów ciężko się przedostać, bo ich tam nieprzyjaciel odciął od Rzeczypospolitej i tylko do Krymu mają wolną drogę. Szczęście, że teraz Tatarzy po naszej stronie. Wedle mojej głowy, trzeba nam będzie do króla do Warszawy ruszyć, pana kochanego bronić!	A jednak musi to wam wystarczyć.	I to wszystko, co masz mu do zarzucenia?	Nie twierdź za wiele, bo zmuszę cię może do odwoływania tych twierdzeń! Zresztą, zanim posuniemy dalej indagacjęindagacja	Ty mu daj spokój Stanisław, to jest protegowany Róży, ona ma do niego słabość.	Dobrze, ale dlaczego jesteś taki tajemniczy? Przecież to jasne.	Mam nadzieję że władze wstrzymają działalność Karburatora.	Ach!... W takim razie ktoś z panów będzie nam jeszcze towarzyszył. Sam na sam z panem dziś nie pojadę.	O, dobrze o tym wiesz, skoroś mnie zaczepił Gdybym miał na głowie taką chustkę jak ty, na plecach taką szmatę, a na nogach takie dziurawe chodaki, nie zechciałbyś mnie poznać.	O, ty, panie, jesteś czymś większym... Ty jesteś wódz, który odniósł zwycięstwo... Ty jesteś porywczy jak lew, bystry jak sęp... Przed tobą miliony upadają na twarz, a państwa drżą... Alboż nie wiemy, jaką trwogę budzi w Tyrze i Niniwie twoje imię? Bogowie mogliby zazdrościć twojej potęgi...	Wolne żarty Co pan głupstwa opowiadasz? Z czem pójdzie pan do policji? Tu za drzwiami może być choćby i pięć osób, co naszą rozmowę słyszały. Co oneby zeznały?... Nie bądź pan głupi, panie Franciszek. A zresztą, co ja złego, co nieprawnego mówiłem?... Opamiętaj się pan. Z pańską naiwnością daleko pan nie zajedziesz. Chcesz pan sześćset złotych?...	A platonicznie wzdychać można, byle po cichu i każdy na swym posłaniu... Ja bym się choć z kwadrans rad zdrzemnąć.	Zdrowa, ale ty istotnie nietęgo wyglądasz. Coś się zmieniłeś... i bez brody? Panna Celina przestanie się tobą zachwycać.	Opowiem po kolei ale wprzód ty opowiedz mi wszystko, co ci się przygodziło od czasu naszego niewinnego pocałunku oraz kopniaka, który otrzymałeś w zamian.	Danveld mówił tak: „Często szatan zdradza swych sług, więc może odmienił Jurandównę”.	No, no! Gdyby ta cnotliwa, skromna Stefcia została kochanką ordynata, ot, śmiałbym się...	Tak, tak, spalić, spalić!	Żebyś wiedział, jak mi się przykrzy, uczą mnie po niemiecku, po łacinie; wiesz, Wawrzusiu, aż czasem nawet płaczę.	Mów już lepiej jak organista	Zapewne! zapewne! zobaczymy! Darski! mruczał niewyraźnie stukając kijem i wstrząsając się cały mówił prezes:	Po co wysłałaś mi ją na spotkanie?	Dziękuję. Wystarczy, za kilka minut ujrzysz mnie na ziemi... Goń na spotkanie.	Na dziób, panie Morgan.	Na jaką znowu Bubę?	Ogromnie dużo go dyrektor daje!	Oni na ciebie czyhają	Z dwu magów o jednakowym astralnym rozwoju zwycięża w walce ten, który rozporządza silniejszym systemem nerwowym w fizycznej płaszczyźnie.	Dotąd wszystko łatwo. Ale teraz którędy waszeć myślisz bieżećbieżeć (daw.)	Ale...	Co mam gadać...	Dziękuję, bardzo dziękuję...	No, a jakże pan myślał? Musimy zrobić herbatę i trzymać ogień przez noc.	Te kontrakty powinny być korzystne	A jakie?	Dawaj tu twojego esdeka!	Hayde! Jesteś młoda i piękna. Zapomnij nawet o moim imieniu i bądź szczęśliwa.	Kiedy?	Kiedyż twój ślub?	Kto mówi?	Kumie sołtysie! sprzedajcie mi krowę.	Kwiaty?	Martwy.	Maszallach!	Mego przyjaciela kardynała?	Miałeś coś pedziećpedzieć (gw.)	Mówi pani o rodzaju psychoanalizy?	Oto list!...	Panna Zilla wychodzi?	Proroctwo, Błazen dokończył wojewoda poznański.	Przynieść spisyspisa pies.!... drabinę wciągnął!	Svečiai Taigi matote. O kame, jeigu ne istorijoje, didžiausiai visi apie save  meluoja? Paimkite kokią norite istoriją ar angielską, ar vokišką; visur rasite ne mažai melo.	Wyjechała tej nocy.	Zostaw ją pan.	„Nasz ślub”!	„Pewnie” i „może”
Tak cię więc będę nazywała. To imię jest całkiem odpowiednie dla ciebie. Nie słyszałam go dotąd i nie widziałam podobnej do ciebie dziewczynki. Czy zawsze miałaś takie krótkie, kręte włosy?	W każdym razie nie z tej połowy świata, do której ja przywykłam	I nie będę ci więcej czasu zajmował. Zmęczony jesteś. Przyjdę innym razem, to pogadamy, może serdeczniej niż dzisiaj. Mam ci wiele do powiedzenia.	Gdzież on może być, do diabła? Nie widziano go cały dzień.	Nie ma o czym mówić bo ja się na to nigdy nie zgodzę.	Nie. Nie mogę jej złem za dobre płacić i przysiągłem, że tego nie uczynię.	A co? To druga złota nowina, jaką ci przynoszę. Cieszże się, majsterku. Już krew zabitego nie będzie cię po rękach piekła. Już sumnienie po nocach nie będzie cię dezolowałodezolować (daw., z łac.)	Jeśli wywalą nie papierkami, ino twardym pieniądzem, jeśli tryngield zaprzysięgną...	Nie inaczej.	Nie.	Nie.	Nie... zaprzeczyła i nagle spoważniała	Ot, jużem w swoim rodzonym gnieździe... Dawno, okrutnie dawno nie byłam w Krakowie; teraz przyjdzie chyba dłużej tu zamieszkać.	Pracy teraz wiele. Nie zdołam bez dwóch parobków	Kuba, nie udawaj Bazakbala, bo ci się to nie uda, ośmieszasz się tylko francuski żołnierz i dowódca, zrobił błyskotliwą karierę wojskową, walcząc w obronie rewolucji francuskiej oraz w wojnach napoleońskich; marszałek Francji, diuk d’Elchingen, książę Moskwy; wspierał cesarza Napoleona w czasie studniowej kampanii w 1815 r., walczył pod Waterloo., kiedy ten odwiedził go w łazience po powrocie z Waterloo.	Przypadek! Spilecie! Nie wierzę w przypadki, tak jak nie wierzę w cuda na tym świecie. Wszystkie niezrozumiałe sprawy, które się tu dzieją, mają swoją przyczynę i ja tę przyczynę odkryję. Tymczasem obserwujmy i pracujmy.	Cudze winy bierzesz na siebie miłowanie nie grzech, tylko to gorzkie szczęście mało komu spokój da i uciechę, zawsze frasunek.	Jak to skąd?... Z danin od ludów azjatyckich. Fenicja winna wam pięć tysięcy, no i ja ręczę, że odda, jeżeli nie trafią się jakieś wypadki... Ale oprócz niej Izrael winien trzy tysiące, Filistyni i MoabiciMoabici	Ja?... wcale nie! Ciekawy jestem tylko wyjaśnienia tajemnicy, jaką się ona otacza. Nie wiem dlaczego, ale mi się zdaje, że ta kobieta, jakkolwiek nieznani sobie jesteśmy, wpływ jakiś wywiera na moje życie.	Nie dziwota, bo ja nie zarabiam nawet na krowach tyle, co wy na kurach.	Co za głupstwa! Nie stać go na to.	Obyczaj jest taki: kiedy mnich, ksiądz, lichwiarz albo adwokat ma złość do jakiego szlachcica w tym kraju, posyła doń jednego z owych Pozwańców. Pozwaniec go pozwie, zacytuje, oszczeka, zelży bezecnie, wedle swego stanu i instrukcji; tak iż szlachcic, jeżeli nie jest sparaliżowany na rozumie i bardziej durny niż ciołek folwarczny, musi wsypać mu kije i wypłazować po łbie albo też rzemieniem po łydkach, albo wyrzucić go przez okno zamkowe. Co gdy się stanie, oto Pozwaniec zbogacił się na całe cztery miesiące. Jak gdyby kije i batogi były jego przyrodzonym żniwem. Bowiem otrzyma od mnicha, lichwiarza czy adwokata bardzo piękną zapłatę, zasię od szlachcica odszkodowanie niekiedy tak ogromne i nieumiarkowane, iż szlachcic postrada całe swoje mienie. Inaczej trzeba mu nędznie zgnić w więzieniu, jak gdyby był uderzył samego króla.	To nie to samo.	Nie bój się kochaneczko, a toćto i wielkie panie, i ekonomowe, nawet i szlachcianki, nie jeden raz posługiwały się Jagą! Ja się znam koło dzieci, a tobie to podobno piérwsze, to je niebożątko zamorzysz z wielkiéj miłości.	Panienka nie wydała się za niego	Nie śmiejcie się, daję wam słowo honoru, że jutro w nocy opuszczam Łódź na zawsze.	Papo, nie mów za pana Dyzmę Wątpię, czy dla każdego podkłady kolejowe i odpadki drzewne są rzeczą najistotniejszą i jedynie ważną. Prawda, proszę pana?	Żydzi zawsze są gotowi zapomnieć, trzeba im przypominać, co nie jest przyjemnym	Ja tam go wcale szukać nie myślę gdyż skoro się tylko na krok od was oddalę, strach mnie ogarnia okropny i ze wszystkich stron atakuje mnie cały korpus diabłów Św. Antoniego. Raz też na zawsze uprzedzam waszą wielmożność, że nie oddalę się od niej ani na pół stopy.	Pierwsza próba szczytnego wynalazku niech się odbędzie na twym szlachetnym zdrowiu. Zanadto jestem pewny skuteczności mego lekarstwa, stanowiącego erę w dziejach świata. Zresztą jedna kropla żadnej substancji szkodzić ci nie może.	Ja przez ten czas inną tropiłem zwierzynę. Zapytaj Buldea, czy mu się podobały wasze śpiewy. Ale gdzież jest czwórka mych braci? Chcę, by dziś nocą nikt z ludzi nie wychodził poza wrota.	Ja wiem, ty nie jesteś mój bliźni, bo ty jesteś z gwiazd dalekich, jak wiem, ale pozwól mi...	Jest to dążenie wszystkich partii jest to naturalny wynik naszych instytucji demokratycznych, bo demokracja opiera się właśnie na walce partii, wynikającej z tego, że uczucia samego ludu są podzielone tak jak i jego interesy.	Może nawet zanurzyć się do takiej głębokości, w której temperatura wód morskich wszędzie jest jednakowa; będziemy sobie żartowali z trzydziestu lub czterdziestu stopni zimna na powierzchni.	Wróćmy więc na salę. Pozostawię cię tam w towarzystwie i będę czekał, aż zechcesz iść do domu.	Czy się znam? Ależ gdy byłem w budzie Maclagana w Londynie, urządzaliśmy walki kogutów w salonie i mały Maclagan nie śmiał nawet ani pisnąć. Prawda, tam traktowano nas jak dorosłych. Czy się znam! Zobaczysz!	Chodźże, byleśmy się do koni dobrali. Ale oni tam pijani wszyscy, noc ciemna. Nim się rozbudzą, będziemy daleko. Ostrożnie, tu kniazie leżą!	Doprawdy, żal mi... że... że... A może by to miejsce buchaltera... Widzi szanowny prezes, ja bardzo potrzebuję... obznajmienia się z buchalterią...	To musi być szalona przyjemność... Mów pan...	Wędrowiec jak i ty, ale po za tym jest to wielce rozsądny Bengalczyk z Dakki... magister medycyny. Za pomocą małej pigułki, co działała jak sam bies rozpętany, wyleczył mnie z parcia w żołądku, jakie przytrafiało mi się po jedzeniu. Teraz on jeździ po świecie, sprzedając bardzo cenne mikstury. Ma nawet papiery, drukowane po angrezyjsku (angielsku), poświadczające, jak to on się przysłużył ułomnym mężczyznom i słabowitym kobietom. Bawił tu cztery dni, ale słysząc o waszym przybyciu (na całym świecie hakimowie i kapłani żyją z sobą jak wąż z tygrysem) podobno gdzieś się schował.	Będzie to teatr wzorowy, dla prawdziwej sztuki!... Mam pyszny komplet towarzystwa; jedno z najlepszych miast już zakontraktowałem, biblioteka w pakach, kostyumy w połowie gotowe... zatem, jest już prawie wszystko...	I to jest cała twa odpowiedź?	Panienka to musi wcale niezdrowa. Wciąż leży...	To bydlę!	A jakże. Wczoraj to się nawet czubiły z wróblami o gniazda przy kościele.	A teraz proponowałbym nazwać ten półwysep, który się ciągnie wzdłuż południowo-zachodniej części wyspy, Półwyspem Wężowym, a zakręcony ogon na jego końcu Jaszczurczym Cyplem, bo naprawdę wygląda jak ogon jaszczurki.	Zastanawiam się właśnie, serce moje, że wobec tego bigosu, który się zrobił tej nocy, musisz jak najprędzej uchodzić z kraju.	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	Musiała się pani tego paskudztwa obłykać, że na sam zapach już mdłości...	Trzynaście! czternaście!... Ksiądz biskup huku niezwyczajny. Popsuł przez swój strach zabawę, bo i książę się zatroskał. Patrzcie, mości panowie, jaki odęty siedzi... Piętnaście, szesnaście... Hej, walą jakby w bitwie! Dziewiętnaście, dwadzieścia!	Czy pan Głębocki zdrów?	Ty mówisz, że zemsta jest rzeczą brzydką i nieszlachetną A jak określisz postępek tego nikczemnika? Gdybym przynajmniej wiedział, gdzie mieszka...	Bywa pan u niej?	Czytano list królewski... pan Wołodyjowski przywiózł... laudańscy...	Mówisz, że miał taką minę?	Wiesz przecie, że będziemy jedli śniadanie.	Wszakże pan... wrócił.	Żałuję że mam tylko jedno łóżko.	Zrzuciłbym ci je chętnie, cóż kiedy się boję, że się przestraszysz nogi moje ujrzawszy.	A może rzucą się na nas?	Dość tego trajlowania Pytam się, jak z nami będzie, panie Murek?	Gdyby mi się chciało	Także coś! Po prostu, tresuję ich trochę. Seffy, znasz się na walce kogutów?	Umyślnie tu czekałem. Nasi już są na dworcu; za godzinę ładują. Prędzej.	Zdecydowałeś się więc!	Co znaczy w jakim języku? Po hebrajsku.	Może tysiąc pistolów.	Na łaskawym chlebie żyje w kuchni	Nadzwyczajnie! Okazuje mi wielką życzliwość.	Nigdy, nigdy! Ojcze! Ojcze!	O kim on mówi! I o czym on mówi? Boże mój, o czym?	Poco miałem narzucać się pani Każdy ma swoje towarzystwo.	W imieniu naszego dziecka! Ach, daruj mi życie dla dziecka!	Wiem, żeś najuczciwszy z ludzi, jakich znam.	Ale powróciłem, musiałem powrócić	Ależ trzeba było te wykończone części złożyć i dopasować.	Ależ z największą przyjemnością.	Chwała Bogu! Chwała Bogu!	Dzień dobry!	Gospodarz?...	Ja je poniosę chętnie	Ja sam zabiorę.	Jestem straszliwie wyczerpany.	Jesteś jeszcze bardzo młoda	Już? Dlaczego? Jeszcze wczaswczas (daw.)	Mistrzu, jesteś dyablo pewnym siebie.	Możemy zaraz skończyć?	Niechże cię diabeł porwie z twoim niedorzecznym przysłowiem!...	Noc bardzo widna	O, dziękuję pani.	Ot, tai pataikei į laiką!	Proszę pana, a gdyby tak...	Tak	Tak! Bardzo bym rad!	Tak.	Weksle pani ma?	Zamknij oczy przybliżając swój fotel	Zasługi dzisiaj Kuba odebrał?	Zerwikaptur	Zobaczymy
Cóż ty za koziołki wyprawiasz? Wczoraj zachwycałeś się wsią, dzisiaj ziewasz i chcesz uciekać do Łodzi; wczoraj tych dwóch nazywałeś ludźmi z operetki, dzisiaj zaś bronisz ich.	I dojdą do tego Toteż ci, co mają ziemię, dobrze uczynią, sprzedając ją. Pan Schinner musiał widzieć, w jakim tempie te rzeczy posuwają się we Włoszech.	Ja chcę, żeby on już nigdy nie przychodził do ciebie. Nie mogę! Gdybyś wiedziała, jak straszliwie cię kocham! Szaleję za tobą!	Kiedy ojciec mój leżał na łożu śmierci, przywołał Eryka i podziękował mu za to, że zawsze był dlań dobry, chociaż z braku sił przez kilka lat ostatnich na nic się przydać nie mógł w gospodarstwie. „Nie myślcie o tym, ojcze Rad bym, byście jak najdłużej pozostał pośród nas!” Tak powiedział i takie miał przekonanie!	Mój panie niezmiernie jestem rada, iż zechciałam się przyjrzeć własnymi oczami gospodarstwu człowieka, który ma zostać moim zięciem. Choćby Felisia miała to śmiercią przypłacić, nie będzie żoną człowieka takiego jak pan. Pierwszym pańskim obowiązkiem jest szczęście twojej Dynuśki!	Proszę pana minister ten był człowiekiem zacnym, pracowitym i gorliwym i można powiedzieć o nim, jak o panu Vauban, że był zbyt grzecznym, by starać się o pozory uprzejmości, toteż nie miał potrzeby umizgać się do nikogo. Jako najwyższą pochwałę powiem, że zajmując się sprawami państwa stał się lepszym, w przeciwieństwie do tylu innych, których to demoralizuje. Miał silną duszę i żywe poczucie wielkości swej ojczyzny. Zasługuje jeszcze na pochwałę za to, iż dźwigał na swych szerokich barkach cierpliwie nienawiść kupczyków i małych markiziątek, a nieprzyjaciele nawet szanują go w skrytości serc. Ale racz pan powiedzieć, cóż uczynił tak znowu wielkiego i z jakiego to powodu wydaje ci się czymś więcej niż igraszką podmuchów wiatru, przelatujących wokół niego? PolitykaJezuici, których wygnał, powrócili, mała wojenka religijna, którą rozdmuchał ku zabawie narodu, zgasła marnie, pozostawiając po całym spektaklu jeno cuchnący zewłok spalonej rakiety. Miał, przyznaję panu ochotnie, spryt w urządzaniu rozrywek, czyli raczej dywersji, odwracających uwagę od rzeczy niepotrzebnych. Stronnictwo jego, będące jeno wytworem okoliczności i fortelów, nie czekało nawet śmierci jego, by zmienić nazwę i szefa, nie tykając samej doktryny. Stworzona przezeń intryga pozostała wierną mistrzowi i sobie samej i dalej kierowała się podmuchami wiatru. Czy to mają być dzieła wielkie, budzące podziw i cześć?	A cóż pan ma do zarzucenia pannie Madzie? Ślicznie dzisiaj wygląda.	Ależ do czego podobne! Pan Kazimierz zerwałby się z niedużej szubienicy, zaszkodzi mu dopiero wysoka... Otóż w interesie tegoż szczęśliwca była dziś u mnie panna Ada... Klękła przede mną i zaleciła, ażebym ja ukląkł przed panią, czego naturalnie nie zrobię, i	Ależ właśnie ten kamień zawadza i cięży mej dłoni. To broń niewygodna. Znacznie wolę mój mały, jasny nożyk. Przyjrzyj się zresztą: ten czerwony kamień nie nadaje się wcale do jedzenia! Czemuż by więc ludzie mieli dla tak głupiej rzeczy polować i głowy sobie wzajemnie rozbijać?	Ty mój przyjaciel, tak ja cię do drugiego mojego przyjaciela zawiodę, do Krzywonosa. Już my oba pomyślimy, żeby tobie tam było dobrze.	1 marca uzurpator ląduje we Francji, niedaleko Antibes, w zatoce Juan, o dwieście pięćdziesiąt mil od Paryża, a pan otrzymujesz tę wiadomość dopiero 3 marca! Ech, panie, to co mi pan tu mówisz to niemożliwe, albo ci dostarczono fałszywy raport, alboś pan oszalał.	Widziałem, jak budowano to dziwo, jak ty je zowiesz, moje dziecko Widziałem, jak wznoszono filary mostu, a ilekroć spadł z nich jakiś człowiek (przeważnie chodzili nadzwyczaj zręcznie, ale zdarzało się, że spadali), to ja zawsze spełniłem, co do mnie należało. Gdy ukończono pierwszy filar, to już nikt nie myślał wyszukiwać zwłok ludzkich w rzece, by je pogrzebać, oszczędziłem im więc niemało kłopotu... Budowanie mostu to nic osobliwego!	Można. Masz pan klucz od zatrzasku. Przyjmie pana, mówiła mi nawet, te z przyjemnością zobaczyłaby znajomych u siebie; cóż pan chcesz, tak samotnie przepędza dnie całe.	A to doskonale Ale wolałbym, żeby pani przyjechała mnie odwiedzić, kiedy już się tam zadomowię, kiedy wszystko urządzę. Ha, pokażę pani tam wszystko. Zobaczy pani, jak tam pięknie i jak miło...	A pan nic na to?	Pan Descoulis będzie miał miejsce w historii dokonał dzieła Restauracji z księdzem de Pradt oraz panami de Talleyrand i Pozzo di Borgo.	Tej babie, którą pan protegujesz, niech dadzą dwieście rubli i niech idzie się zapić. Ona cała ze swoimi szczeniakami nie warta pięćdziesięciu!	Ach, ciociu... Więc mam wahać się pomiędzy sprzedaniem siebie i serwisu?... Bo na to, ażeby zabierano nam meble, nigdy nie pozwolę... Ach, ta Krzeszowska... to wykupywanie weksli... co za ohyda!	Już niech pan będzie spokojny, wszystko będzie dobrze.	A hetman pisał do pana Złotnickiego przez Piotrowicza?	E, nic. Ludzie do chrztu z dzieckiem przyjechali.	I niech pan napisze.	Na wypadek, gdyby tamci ubiegli cię w tej prośbie. Ach, wy kostery i rozrzutniki! Ale tyś jeszcze nigdy nie brał udziału w szarży kawaleryjskiej. Tam potrzeba dobrego konia, a juści! A w marszu też się przyda dobry foryś wraz z dobrym kucem. Zobaczymy... zobaczymy.	Niezdolna jest do tego	No dobrze! Ale przecież nie może być, żeby nikt tego dotychczas nie spostrzegł i nie zwrócił im na to uwagi! Każdy człowiek ma swoje imię, ba, nie tylko człowiek, ale nawet zwierzę, które żyje z człowiekiem. Każdego psa, krowę, kozę: wszystko się jakoś nazywa. Nie tylko państwo, ale miasto, najdrobniejsza nawet wioska ma swoją nazwę. A niektórzy, jak wybudują sobie willę czy domek, to go też jakoś nazywają. A Ziemia, cała Ziemia, która jest przecież ojczyzną i domem wszystkich ludzi, nie ma imienia?!	Proszę. Więc niech pan siada.	Widziałam kogoś nadzwyczaj podobnego do Dosi	Tak się panu tylko zdaje. Z czasem i w odpowiednich okolicznościach wywietrzeje on panu z głowy, tak jak wywietrzały te przeżycia, które pana w Warszawie gnębiły. Bo wydaje mi się, że już wywietrzały doszczętnie.	A! panie pułkowniku, jestem równie zmartwiony, jak wszyscy ludzie w kantonie, ale żywiéj jeszcze od nich czuję, jak niepowetowaną jest strata, którąśmy ponieśli. Ten człowiek był aniołem. Szczęściem, że umarł bez cierpień. Bóg dobroczynną ręką rozwiązał życie, które było jedném ciągłém dobrodziejstwem dla nas.	Cóż w tym dziwnego Malarze nadawali obrazom wyraz, o jakim nie śniło się żadnemu z oryginałów; tak jak heraldycyheraldyk	Jeśli tak to już wcale nie wątpię, że pewnego dnia będziemy jeździć po wyspie pociągiem!	Kamień w niczym Ale zaprawdę, powiadam ci, i o tym pamiętaj: przyjdzie czas, że koń i wół zastąpią pracę ludzką, a zaś gotująca się woda zastąpi konia i wołu.	Ranna? To też zdawało mi się, że mnie coś uderzyło.	Valmont powiada, że to serce dostarcza nam największych rozkoszy. Niebezpiecznie jest atakować kobietę pograżoną w tkliwej zadumie; trzeba wtedy być sentymentalnym i nigdy, zwłaszcza sam na sam, nie obawiać się śmieszności. Przecież nie ma świadka!	Ale nadzieja straconą nie jest Przeczucia i przepowiednie są to pokusy szatana. Bóg rzadko objawia przyszłość, a gdy to czyni, dzieje się objawienie jej przez usta poświęcone i wiary godne.	Bartek, ty zapowietrzony, a nie mogłeś to se niezdaro bucisków obmyć w wodzie, co? to do pokojów będziesz chodzić w takich gnojach, co? Drugi raz to cię przetrącę.	Po dwakroć i trzykroć ludzie znaleźli drogę do tego miejsca atoli nie odzywali się słowem, póki nie spotkali się ze mną, idąc po omacku w ciemności; wówczas wydawali krótki okrzyk... i nic więcej... A wy przyszliście tu sobie we dwójkę. Człowieku i wężu, i staracie się mnie omamić, bając mi, że miasto moje już nie istnieje i że skończyły się dni mego stróżowania. Ludzie zmieniają się nieco z wiekiem, ale ja nie zmieniam się nigdy! Póki nie podniesie się kamień, póki nie wejdą tu bramini, śpiewając znane mi pieśni, póki nie nakarmią mnie ciepłym mlekiem i nie wyniosą mnie z powrotem na światło dzienne, póty ja, ja... ja... i nikt inny... jestem strażnikiem skarbu królewskiego! Powiadacie, że miasto wymarło i tu oto widać odziomki drzew? Schylcież się więc i zabierzcie, co się wam podoba. Na całej ziemi nie ma skarbu jako ten. Człowiecze o wężowym języku, jeżeli ujdziesz żyw tą drogą, którą tu przybyłeś, tedy ukorzą się przed tobą królowie i będą sługami twymi!	Ho, ho oto mi śliczna rada; toż ułóżmy się od razu na przypiecku i tam spędzajmy czas z babami nawłócząc paciorki albo przędąc jako ów Sardanapalus. Kto nie ważyważyć	Jak to, więc nie każesz go aresztować?	Nie masz tu nikogo, co by się tak nazywał.	Rozbieżeli się. Mówią, że nie chcą dłużej służyć przeciw Jasnej Górze.	Tańczyć? To będzie zależało...	Ten mnie kocha naprawdę. Trudno, trzeba go tak trzymać, aby mi się nie zdążył oświadczyć przed wyjazdem.	Jeżeli to kwestia honorarium to proszę cię, Wacku, nie krępuj się.	Tak, tak, zdrów! ale...	A to prowadzą złoczyńców na galery.	Co mówisz, rybko panie święty! Gdzież w takim razie Dawid?	Czy myśli pani że mój ojciec mnie dlatego pokocha?	E... nie prosili jej na wesele, gdzieżby teraz przyszła? Gniewa się, ano co strach.	En vérité, czuję się dziś lepiej. Zjadłam po obiedzie kilka łyżeczek ekstraktu słodowego i wypiłam filiżankę mleka. Ce chien fera du dégât partout, wypędź go, moja droga.	Ile panu potrzeba?	Jakto? Co to?	Któż to, ta ona, wybrana?	Może... ale nie o siebie...	Mówię wam ostatni raz, że mnie nie znacie, wy ośle! Czy macie braci?	No, a co tam?	Puść me, bo się ozgniewam!	Robiło się, co mogło nie tyle, ile by się chciało.	Sumienie odezwał się.	Tak, synu. Mam dla ciebie święte polecenie.	To drobne owady	To idź im waść to powiedz. Daj Boże księcia, repetorepeto (łac.)	To są złe i dobre modlitwy?	Właśnie	A dowody?...	A jutro pięć lekcyjlekcyj	A wracaj, żołnierzyku boży, a wracaj szczęśliwie, bośmy cię tu pokochali szczerze. Niechże cię Rafał święty prowadzi i odprowadzi, moje dziecko, mój synaczku kochany!...	Będziemy ci towarzyszyli.	Daj mi parasol, no... i krawat. Sam wybierz. Będę dziś jedynym gościem i w dodatku zapłacę gotówką.	Dawno waść z Litwy?	Dobrze. Weź torbę i pilnuj jej, gdyż zawiera dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów.	Doktor Strong zapewne	Dziękuję waszej książęcej mości	Ho, ho, bo zielone winogrona!	I Dmytruś zostanie?	Ile ich było?	Jacek mu było, znałem go dobrze!	Jedni są w szkołach...	Jego dostojność Tutmozis, najwierniejszy sługa jego świątobliwości i następcy tronu...	Kto siedzi we dworze? Wstyd w nim siedzi. Ulubienica miłościwego pana	Mam jechać z panem hrabią?	Mam ranę w boku.	Na co?	Na przykład?	Na różnych wydziałach. Zresztą nie utrzymywaliśmy bliższych stosunków.	Nie chcę ci przeszkadzać.	Nie umiem jej sobie wymyślić.	Nie, czarownice jady smażą!	Nie, tego nie wymagajmy od siebie, cha! cha!	Niech cechują, na wycięcie poczekają...	No, no!	O „socjal patriotyzmie”, o „szlachetczyźnie”, „o taktyce bandyckiej ”, o „zdradzie sprawy robotniczej”.	Panią hrabinę głowa boli.	Panowie, wystąpcie świetnie na mój pierwszy numer. Baron du Châtelet i jego rybka nie starczą na dłużej niż tydzień. Autor Samotnika już zużyty.	Takie straszne trzy wojny, gdy po prawdzie na jedną sił nam brak!	Tegośmy dla cię chcieli! Ano, kiedy wesele?	Umarł.	Widziałem, lecz nie wierzę.	Wiem, mają!	Zachcieliście, toć próba tylko! toć żywot znoju i pokuty, a gdy przy nich zaświta nam słoneczko na chwilę, wiatr nas orzeźwi, czyż nie dosyć?
Ależ oczywiście Nie robię z tego żadnej tajemnicy; jest to mieszanina doskonałego opium, po które sam jeździłem do Kantonu, aby być pewnym jego jakości, i najlepszego haszyszu, jaki się zbiera na Wschodzie, między Tygrysem i Eufratem; miesza się oba te składniki w równych proporcjach i formułuje w pigułki, które zażywane są w razie potrzeby. Po dziesięciu minutach zaczynają działać. Może pan zapytać barona Franza d’Epinay, zdaje się, że on wypróbowywał kiedyś ten środek.	Dostojny Herhorze czy święty stan kapłański ma coś do powiedzenia w tej sprawie?...	Zdaje się, że powiedziałem coś, co może być mądre, jeśli nie jest głupie... Ale mi to wszystko jedno!...	Znam, znam! ZabobonyI mnie często do głowy przychodziło, że to mogą być czary. Od wczoraj pewien jestem. Utrafiłeś w moją myśl, dlategom cię spytał, zali naprawdę tak mniemasz? Ale które z nich może w komitywę z siłą nieczystą wchodzić?... Przecie nie ona, bo cnotliwa... i nie miecznik, bo za głupi?...	Byli już tacy, co nauczyli a nauczyli niezgorzej, bo w kilku potrzebachpotrzeba (daw.) poganin; tu: muzułmanin, Turek a. Tatar. do piekła diabłu na pociechę z pół kopykopa dziś popr. forma: z czterema tysiącami. wojska Dragula, wojewoda wołoskiwołoski byłem wtedy młody., niczego nie rozumiejący, ani mnie o to głowa nie bolała, kędykędy dziś popr.: dokazywał., aż mnie rotmistrz zauważył i w nagrodę przeznaczył do posług miłościwego pana.	A bo widzisz synku, ja tak opowiadam, co mi się tak ckni do wnuczków	Ale cóż myślisz? jak i gdzie się obrócisz? pytała Francuzka... Tu, jeśli chcesz pozostać, dobrze ci będzie, lecz nie jesteś bezpieczną... przyjaźń tego zepsutego, młodego trzpiota Georges’a, który domyśliwszy się twej tajemnicy, może chcieć z niej korzystać, postawi cię w położeniu przykrem. Dwór to, jak go widzisz, na pozór niby się raikiem ziemskim wydaje, ale pod wieńcami z kwiatów pełzają węże, i kryją się gady, i krwawią blizny. Hetman jest dobry i słodki, dopóki nie znienawidzi i nie zapragnie zemsty; naówczas z hypokryzją niepoścignioną, uśmiechając się mści najokrutniej. Ten dwór, co go otacza tak zgodny i przyjazny, to gladjatorowie, z których każdy radby drugiego obalić i zamordować. Ale to wszystko odbywa się z taką dystynkcją, tak przybrane i w dobrym tonie, te trucizny podają się w takich nektarach i ambrozji, iż trzeba zaboleć, aby w nie uwierzyć. Tu wyroki śmierci układają się w madrygałach, a sztylety robią z cukierków...	Ale zawdy... Wspomnij sobie, jak to ich sam wachmistrz obchodzi. Nawet z Grzybem nie będzie ci tak gadał, jak z Hamerem.	Ben, Ben Pomyśleć sobie, żeś to ty mnie tak urządził!	Cóż to ci, krzywda, nie cześć?	Do piekła Popatrzeć na Devil Bay.	Hałas gdzieś w Kalifornii rosną dla mnie dzieweczki, jeszcze może są w pieluszkach (opamiętał się). Cha, cha! I to powiedziało to wielkie XVIII-wieczne dziecię ale gdzie są idealne granice tego świata, bo realnie kończy się on tu Dziś będziesz jej kochankiem, Zypciu. Nie bój się: ja przez to przeszedłem. Lepiej, że stracisz niewinność na tej starej klempie, niż żebyś miał po bajzlach jakichś...	Ja się właśnie żenię. Czekamy tylko na wyjście żałoby po ojcu mojej narzeczonej. Za dwa miesiące jadę do tych pań.	Jestem kupcem z Wenecyi a może wysłańcem rzeczypospolitej... to mi obojętne!	Kiedy tak to dajcie wina, wypiję zdrowie Edmunda i pięknej Mercedes!	Nie chciałem czynić właśnie skandalu. Nie przepadam za metodami wojowania i rekwizycji. Liczyłem na to, że konie z Suchołustka lada chwila mogą nadejść. Wolałem cierpliwie poczekać. I oto, jak pani widzi, los mię za me cnoty szczodrze nagrodził.	Niesłusznie. Jeszcze raz przytoczyć muszę kaznodzieję: „Kto wiedzę mnoży, przyczynia boleści”. Patrzę na was, ludzkości kwiat i światłość Ziemi, i widzę was dumnych, ale smutnych, wplątanych w kołowrót świeckich wypadków, wysilających ducha na tak zwany pożytek tłumu przepaścią od was oddzielonego. Moja to wina, że tę przepaść widzicie i czujecie, moja wina, że myśl wasza znużona przelatuje nad pustką ostateczną, nie mogąc znaleźć odpocznienia, jak orzeł na szerokich skrzydłach nad wodami oceanu zbłąkany...	On ciągle bywa u państwa, jego siostra tak państwa kocha... Gdyby więc zedarzyła się sposobność powiedzenia mu, że ja i Femcia jesteśmy oburzone na Cenaderowskiego i że obie jesteśmy bardzo życzliwe panu Ludwikowi...	On też służy w ochranie i, wyobraź sobie, już dziewięć lat. To jest człowiek! Tysiąc rubli na miesiąc, przejazdy, koszty, nagrody	Tak... Gdy wróci, będę miał do ciebie pewną prośbę.	To jakaś Angielka za przestępstwo, spełnione we Francji, napiętnowana sromotnie.	To już szyję takiemu komendantowi uciąć. Rzędzian! Hej, Rzędzian!	To wszystko jedno. Ale weksle ja kupowałem.	Toż samo nasi przodkowie mówili o koniu, który Hyksosom pomógł zdobyć Egipt, a dziś stał się niezbędnym dla naszej armii. Czas bardzo zmienia ludzkie sądy!...	Trepella? Śmieszne jakieś nazwanie; co to jest?	Z nikim nie trzymam, ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.	Ze sprawą przyszliśmy do was	Że to poniektórych tak cięgiemcięgiem (gw.) tak dużo. drzewa!	?...	A co ty myślisz bogacze mają ambicję wydawać pieniądze. Nie inaczej.	A coście zrobili z Petrkiem? odezwał się.	A ten laufer przy drzwiach oczekujący? a kareta ze stangretem w liberji?	A wiecie dlaczego?	A śmiała postawa, a pewność ruchów, a malowniczość pozy?	A-be.	Ach! Ale co wobec tego mam robić?	Aha! Ambicja, lubowanie się w sławie i tak dalej, i tak dalej! Wiemy, wiemy!	Ani nienawiści!	Ba! my tu rozprawiamy a waszmość, panie komisarzu, może i owo zgoła nie myśliwy?	Bóg zapłać za dobre słowo...	Chcę panu wierzyć Co za chmara! Co za mrowisko!	Co ja się mam spowiadać! zrobiłem com chciał i jak było potrzeba...	Co mógł słyszeć takiego?	Co pani robiłaś z moim chłopcem?	Co pani wie?	Czego się rzucasz? A ile ci mam dać?	Czemu tu gór nie widać?	Czemuś nie gadał?	Czołem, czołem, panie dragandragan a. dragon	Czy dawno?	Czy pan wie, kto miał tę oto linję, jaki człowiek?... Jedna jedyna zresztą, ze znanych chiromancji?	Dlaczego? Dlaczego?	Edmund Dantès. Otóż ów Dantès załatwił sobie skądś narzędzia albo sam je jakoś zrobił, bo znaleziono podkop, dzięki któremu więźniowie się odwiedzali.	Fortepian na górze, ja maluję w oranżerii, a inne wykłady odbywają się czy mają się odbywać w auli	Gdzie stryj Rafał?	Gdzież poza Paryżem znajdziecie równie żywą, równie szybką wymianę myśli	Głównie tłusto jeść dawać, a krzepę miał będzie...	Herr Offizier, wie weit ist es nach TreblinkaHerr Offizier, wie weit ist es nach Treblinka (niem.)	I gospodarz ci mówił, d’Artagnanie że królowa przypuszcza, jakoby Buckingham zwabiony został fałszywem wezwaniem?	I on wie o tem, jeszcze lepiej, niż my, więc okłamuje umyślnie te kobiety.	I zakąsił.	Istotnie!	Ja mogę ci wybaczyć porywczość, ale trudniej mi wybaczyć gminne gestagesta (daw. forma M i B lm.)	Jak ty nie czujesz, że robić panu Valenod scenę bez dostatecznych dowodów byłoby szczytem niezręczności? Zazdroszczą ci; i czyja w tym wina? Twoich zdolności: twoja roztropna administracja, budowy pełne smaku, posag, jaki ci wniosłam, a zwłaszcza spadek, którego się spodziewam po ciotce uczyniły z ciebie pierwszą osobistość w Verrières.	Jam temu nie nie winien!	Jedziemy! ośm w pikach! podać sygnał!	Która?	Kupiłem udziały, rozumiecie, wykupiłem je i nie widzę w tym nic, co by stanowiło waszą krzywdę.	Lecz termometr wskazuje pięćdziesiąt osiem stopni (14° Celsjusza powyżej zera)	Mam nadzieję, że pozwolisz mi umrzeć u boku moich kamratów i że nie zmusisz mnie, żebym walczył z tobą przeciwko Hiszpanii.	Mam więc siebie z Orgazem na dobre skamracićskamracić dosł.: „Pan”, tytuł boga Hadada (Adada), głównego bóstwa ludów zachodniosemickich (Palestyny, Fenicji, Syrii), władcy świata, boga burzy i deszczu. w żydowskich gettach Pittsburga, Chicago, o kanadyjskim głowy zawracaniu ukraińskim zbirom, o sanatorium międzynarodowym dla wszelkich matołów, czyli o suszarni mózgów nieowocnych na piachach Sahary, o radiostacji okultystycznej na Tybetu zwyżach, o palarni opium i snów wylęgarni na dnie Oceanu Spokojnego prawie, o lunatycznym oswobadzaniu złoczyńców w Gujanie, o fabrykacji sztucznego srebra z rojeń obłąkanych malajskich nocy w Batawii na Jawie, o krematorium choćby tylko samym dla rajskich ptaków, niebieskich urracas, dla clarin, tenzotliurracas, clarin, tenzotli	Mój panie...	Nic, nic, moje dziecko... Co ci mam życie zatruwać plotkami!... Boże miłosierny, jacy ci ludzie niegodziwi.	Nic.	Nie jeszcze. Urodziło się przed tygodniem.	Nie. rzekł sługa	Nie... a zresztą dobrze, ale będę mówił o... miłości!	Niegdyś... gdy byłam panienką.	No trudno. Bawcie się beze mnie Więc co się takiego stało?	On, taki sobie, ale Witowska prześliczna kobieta.	Oni dostają po łaźni często zapalenia płuc.	Owszem. Wyszliśmy razem. Ale była chwilę i pani Celina.	Powiadam ci, co ten hycel miał złota. Takie ci beczki stały...	Precz! Pójdziesz!	Prezydent pewnie by ułaskawił ale zbrodnia była zbyt ohydna.	Przyszedłem pożegnać panią	Rastignac jest w prostej linii spadkobiercą nieboszczyka de Marsaya, zrobi karierę w polityce, jak zrobił ją w życiu	Słyszałem o tym Jednak nie mamy żadnej pewności, że statek, którym płynęła, padł łupem piratów.	Tchórz! Chciałby się bić, a trzęsie portkami ze strachu!	Tylko nie u kobiet a kobiety rządzą światem. Zapewniam cię, że nie znosimy miernot. Ktoś powiedział, że my, kobiety, kochamy uszami jak wy, mężczyźni, kochacie oczami, o ile w ogóle kochacie.	W takim razie nieobce jest ci pewnie imię Maroty.	Wie on dobrze, iż niema na świecie nic, czegobym dlań nie uczyniła, skoro już zgodziłam się dać mu samą siebie. Jestem jedną z kobiet, które nie łatwo cofają się, gdy idzie o pomoc dla mężczyzny wybranego.	Z twojego?	Zatem ja kłamię!	Zdaje się, że z domu ich zapas wziąć musiała, bo wcale nie oszczędza.	Zmów pierwej paciorek.	À la Pompadourà la Pompadour	Żeby być twoją niańką? Nie ma głupich.	Życie takie jest	„Duncan”
A bodaj cię zabito! To najeżdżasz na cudzą ziemię, nikomu się nie powiadasz, po zamorsku szczekasz uczciwej szlachcie w oczy i jeszcze się dziwisz, że się kto na ciebie buńdiuczy! Tfu! Myśli, że twarz jak Niemiec wygolił i że trochę paple tą zamorszczyzną, to mu już wolno poniewierać wszystkimi! Bodaj was powybijano do nogi!	Nie pożałuję ja na świecę do kościoła, jak mi się uda zarobić, aby też i Pan Bóg miał ze mnie korzyść i nadal mnie błogosławił; a że rodzicieli wspomagam, to nie grzech.	Gdybym nie wiedział, że ci aż pan Urbański wino musiał przywozić do Rab, tobym był może na święty Marcin się zaprosił do ciebie, aby trochę zażyć górskiego polowania.	Nie bój się... stać mnie na to, obaczysz sama... naści... a już by la ciebie i ptasiego mleka nalazł... już ci ta u mnie krzywdy nijakiej nie będzie...	Na rękę się wyzywać na Zamku nie wolno! Chyba kto chce gardło dać! Z Dobkiem nie żarty.	Ja teraz już wytrzymać nie mogę, nudy takie, że chyba się wścieknę.	Zrobiłbym to chętnie ale widzisz, nic nie pomaga, nie ma na to rady.	Bo zalękniona. W ciemnej skrzyni dworzanin mój trzymał ją w sieni przez kilka godzin, teraz nagle tyle narodu przed sobą spostrzega, to i nie dziwota, że trwożna.	Jesteś pewny, że współczuł twojemu nieszczęściu?	Pierwsza rzecz, szepnął bardzo ostrożnie jegomość z wąsami, potrzeba mi dać słowo że co między nami się powie zostanie jak na spowiedzi.	Nie, Pencroffie ale dlatego, że jesteśmy tu z dala od wszystkiego, co człowiek kocha najbardziej na świecie: od rodziny, od przyjaciół i od kraju ojczystego.	Tedy pójdę z innymi, polegnę i każdemu radzę polec, bo potem przyjdą takie czasy, na które lepiej nie patrzeć...	Dałbym głowę, że nie tylko czytał, lecz i rozumiał	Nie daj Boże! To niemożliwe.	Teraz ja powiem, że Bronia jest afrykanką, bo pyta się o rzeczy, które w Europie wiadome są każdemu. Dla tego, że mogłaby świata dużo zobaczyć, bawić się wesoło, brać dużą pensję, wyjść dobrze za mąż.	E! nie bałamuciłbyś próżno, mój mężu, gadam jak Bóg dał i dobrze mi z tym. Ale chcę mówić, jeżeli tak koniecznie masz być wielkorządcą, to dobrze byłoby, żebyś wziął z sobą syna naszego, Sanchka, bo by się zawczasu włożył do tych rządów, to najlepiej, jak się dzieci od rodziców rzemiosła wyuczą.	Niech Makowiecki kupuje albo Michał! Na Boga! Przecie bez pożegnania się z Michałem nie wyjedziesz?	Szkoda! Mój ś. p. mąż mawiał, że to jedna z najprzyjemniejszych gier; dla mnie ona jest, niestety, jedyną przyjemnością od czasu śmierci ś. p. męża; tak, jedyną biednej, samotnej wdowy przyjemnością; no tak, skoro mówię, że samotnej, biednej wdowy jedyną... przyjemnością...	Jak chcecie muszę jednak spełnić swoje i dokończyć wam instrukcji, bo towarzysz Czułkowski nie lubi powtarzać. Otóż przy rozprawie z tymi prowokami macie uważać, by nie strzelać, póki będzie z nimi siedział jeden człowiek z brodą i w okularach. Raz, żeby go nie zranić przypadkowo, a powtóre, by miał czas bezpiecznie wycofać się nim nadejdzie policja. Jest to bardzo ważne, bo ten człowiek z brodą, pamiętajcie, z brodą! to jeden z wodzów Komunistycznej Partji Polski, prawa ręka sekretarza Egzekutywy. Możeście go kiedy spotykali dawniej, gdy był szefem Propagitu. Zresztą napewno słyszeliście o nim, towarzysz Garbaty.	Nie wszyscy, nie wyłączając jej samej i jej rodziny. W tych dniach Helena odrzuciła jakiegoś inżyniera, który oświadczył się... Pani Arnold, mimo że duchy powiedziały, iż Helena nie wyjdzie za ciebie, czasami wspomina mi o waszym małżeństwie. Zaś brat Heli...	Niechaj już za ciebie wrogowie mówią. Patrzcie tylko, jak się dziś rozgadał. Rebe Szymie-Josefie, niech go pan nie słucha. Przecież to wariat.	Cóż to? Czy masz zamiar stać się sufrażystką?	To nie do określenia! A, drogi panie sługa pański. Jak się ma szanowna mamusia?... Niech pan raczy zajść do mojej żony.	A jakich to warunków nie dopełniłem, panie hrabio?	Nie trzeba życia twojego, dość będzie trochę serca, pracy i odwagi. Ty musisz ztąd wygnać się do Warszawy, by go z odmętu wyciągnąć. Ja za was oboje modlić się będę i obojgu pomagać.	Mądre są słowa twoje ale tylko w pewnej części potrafię na nie odpowiedzieć.	Słuchaj, Bondy, mój Karburator to rzecz ogromna. Wywróci do góry nogami cały świat, pod względem technicznym i społecznym; koszty produkcji potanieją niesłychanie, zniknie nędza i głód, a kiedyś tam mój Karburator ochroni naszą planetę przed zmarznięciem. Ale z drugiej strony rzuca on w świat bóstwo jako produkt uboczny. Zaklinam cię, przyjacielu, nie lekceważ tego. My nie przywykliśmy do obcowania z prawdziwym bóstwem. Nawet pojęcia nie mamy, ile mogłaby nabroić jego obecność, powiedzmy kulturalnie, moralnie i tam dalej. Człowieku, tu chodzi przecie o ludzką cywilizację!	I na toś go pociągnęła, ułudziła.	Na szubienicę	Posiedzimy na werandzie. Zjemy lody, przeczytamy dzienniki.	Żołnierz, Nauka, Siła, Mądrość rzekł Wołodyjowski, spoglądając okiem znawcy na roboty.	A więc pogrążył się: miłość jest to jedyna szansa, jaką mają głupcy, aby uróść we własnych oczach	Ir gerai darote. Dėl to palieku jums gyvastį, bet uždraudžia kariiauti priešai kunigą prabaščių.	To drzewa, paniuńciu, w ogrodzie szelepią.	To także jaskiniowiec nowoczesny.	Oto cud! jakiego chyba nie zapisały kroniki żadnej świątyni... Tylko pomyśl, Tutmozisie... W chwili gdy najbardziej zastanawiasz się nad pytaniem: w jaki sposób złapać złodzieja, który cię wciąż okrada? ów złodziej znowu pakuje ręce do twojej skrzyni, w twoich oczach, przy tysiącu świadków... Cha! cha! cha!... Sargon	Niestety, ja na sobie poznałem się zbyt późno.	Co tu u was za powietrze! W górach będę miał powietrze, a tu... wolę zaczekać na tego oryginała... Pierwszy raz w życiu widzę matematyka, który z zimną krwią utrzymuje, że wierzy w nieśmiertelność duszy...	Słuchaj byłam dla ciebie prawie matką... Gdybyś więc zdradził tajemnicę, bogowie skaraliby... Nie... Oni tylko zwaliliby na twoją głowę część tych klęsk, jakie wiszą nad moim rodem...	Nie chcesz?	To mój przyjaciel, a pan de Château-Renaud miał także zaszczyt go poznać.	Co to siafu? czy to co gorszego od lwa?	Myślał żeś lis i niewiele się omylił.	Mogło być, lecz nie było. Kuzyk mówił o was.	Mówię spokojnie, bo gdybym zaczekał ze sprzedażą, wziąłbym nie dziewięćdziesiąt, ale sto dwadzieścia tysięcy...	To możliwe ale popatrzcie, kto zajął lożę po ambasadorze rosyjskim.	Lepiej czmychnąć do Shamlegh. Nikt nie pójdzie za nami do Shamlegh.	Jak to?	Jak to? Wiesz...	Nigdy, nigdy, jak długo będziemy w stanie śledzić trop. Gdy będziesz już człowiekiem, przychodź czasem do stóp pierwszego wzgórza, a pogawędzimy. My także będziemy zachodzili na uprawne pola, by pobaraszkować z tobą w nocy.	Eliezer! Ty dziś nie tak wyglądasz, jak tydzień temu!	Nie pojmuję jak można tak lekceważyć skromność i obowiązki zamężnej kobiety! wzruszając ramionami wyrzekła p. Teresa.	Tak, pani i winszuję sobie, żem w tej pustej okolicy znalazł dom taki jak państwa. Zawdzięczam to panu Kirle, który mnie pod tym względem oświecił...	Słuchać nie można tych obertasów pozbawionych sensu.	Tego nie wiem.	Nie chce pan być świadkiem naszej radości, naszego święta!	Jeżeli będziemy sobie mogły pozwolić na zapłacenie sumy, jaką pani za niego zażąda.	Rozstąpcie się! Dalej w tył!	Więc co? Nie rozumiem jeszcze bardziej, co cię obchodzi narzeczony ciotecznej siostry jakiejś doktorowej. Czy ona ci krewna?	Tak, tak... Chcę się pozbyć tych gratów, tanio sprzedam, weźmiecie?	Gdzie? Tam, gdzie on od wieków bywał gdzie ojcowie, dziadowie i pradziady się nasze zwoływały. Tam nam też stanąć wszystkim i radzić.	Wilhelmie! Wyświadcz mi wielką łaskę. Idź tam sam, ja... ja nie mogę.	Dwa rodzaje, należące do familii płetwonogich, rząd mięsożernych grupa pazurowatych, podgromada ssących doskonałych, gromada ssących, dział kręgowych	Waszmość już tu zapewne, dawno być musisz znajomy? zapytał po chwili ostro, Wojewodzic Tobiasza.	Po co mamy woma sprzedawać tanio, kiedy nam dziś, jutro zapłacą lepiej.	Żalu?... O co?... do kogo?...	I chwyci go pan, tak jak w tamtym portrecie chwycił pan dyabła.	A któż by? U nas, prócz kulawego stróża przy składach, mężczyzny ani poświecić.	Cóż robić? Zwiąż wstążką! Tylko żeby wstążka tego samego koloru była co kokarda.	A! nacóż tak śliczne ma oczy!	A co jest w bilardzie najtrudniejsze?	Wynajdź więc pan coś	I pan osobiście z nim rozmawiał?	Co ja?	Sam waszmość zaśpiewaj! ja mam robotarobota (dial. B. lp)	Bardzo dobrze!... bardzo ładnie!... oblejemy go.	Tatulu czego ono takie złe?	Chodź błagać o przebaczenie jego ekscelencji!	Coś mi wypadło	Jestem	Ma jakąś broń przy sobie?	Toć i wnukom powiem toż samo.	Wierzę i dziękuję pani z całego serca!	A hultaje!	Ach! Tai labai gražūs ir girtini norai, ir jausmai taip gerbiami, kad prieš tai nieko negalima būtų kalbėti jeigu tiktai norai ir jausmai šitie neslėptų už savęs kitų	Cóż zawiniłem?	Doprawdy?	Ech, wulkany są kapryśne	Hm, stare żelastwo...	I Kaligula kazał ich rzucić lwom?	Którego?	Nicem cudak aboabo (daw.) odpowiedział Wawrzuś.	No, a wasaneś skąd?	Oj, Artemuk, Artemuk, puśćcie go, karbowy.	Pani Ireno!	Poszły!...	Proszę pana rzekł Rozbijalski.	Ustaliście, juści, taki gorąc	Won! poszli	Zło, Przemoc, Zdrowie, Ciało
Co się stało? Oto tymczasem Mahdi zdobył Chartum, a Gordonowi ucięto w czasie szturmu głowę. A że Anglikom tylko o Gordona chodziło, więc dowiedziawszy się o jego śmierci wrócili z powrotem na północ. Allach! widzieliśmy znów statki z ogromnymi żołnierzami płynące w dół rzeki, ale nie rozumieliśmy, co to znaczy. Anglicy dobre tylko nowiny rozgłaszają natychmiast, a złe tają. Niektórzy z naszych mówili, że Mahdi już zginął. Ale wreszcie prawda wyszła na jaw. Kraj ten należy jeszcze do rządu. W Wadi-Halfa i dalej, aż do trzeciej, a może i do czwartej katarakty, znajdują się jeszcze żołnierze chedywa, wszelako teraz, po odwrocie Anglików, my wierzymy już, że Mahdi podbije nie tylko Nubię i Egipt, nie tylko Mekkę i Medinę, ale i cały świat. Dlatego, zamiast was schwytać i wydać w ręce rządu, idziemy razem z wami do proroka.	Niech pan pomyśli, Doktorze Przecież wie pan o zwierzętach absolutnie wszystko. A już na pewno o wiele więcej niż tutejsi weterynarze. Pana książka... ta o kotach... jest wspaniała! Ja, co prawda, nie umiem czytać ani pisać... bo inaczej może sam pisałbym książki... ale moja żona Teodozja jest najprawdziwszą uczoną. I przeczytała mi pana dzieło na głos. Jest wybitne. Nie można tego ująć inaczej: wybitne. Nie zdziwiłbym się, gdyby sam okazał się pan być kotem. Doskonale rozumie pan, jak one myślą. Proszę posłuchać: na leczeniu zwierząt można nieźle zarobić. Wiedział pan o tym? Niech pan pomyśli: przysyłałbym do pana wszystkie staruszki z chorymi psami i kotami. A gdyby zwierzaki za długo były zdrowe, dorzucałbym coś niecoś do mięsa, które sprzedaję, żeby raz dwa się pochorowały.	O, na pewno. Człowieka interesów odróżnię od razu. No, przyznaj się: poszedłeś ze mną tylko dlatego, że nic innego nie masz do roboty. Wcale się do mnie nie palisz, co?	Ano! jako się od Rotgiera słyszało, to z tych czterech jeden tylko stary Zygfryd żywie, a innych Bóg już pokarał albo twoją, albo Jurandową ręką. Co do Zygfryda, mniejszy od tamtych szelma, ale okrutnik może największy. Źle, że Jurand i Danuśka w jego ręku, i trzeba ich prędko ratować. Aby zaś i ciebie zła przygoda nie spotkała, dam ci do mistrza list. Słuchaj jeno dobrze i rozumiej, że nie jedziesz jako poseł, jeno jako wysłannik, a ja mistrzowi piszę tak: Skoro się swego czasu na naszą osobę, potomka ich dobrodziejów, targnęli, to rzecz podobna jest, że Jurandównę chwycili, zwłaszcza mając złość do Juranda. Proszę tedytedy (daw.)	I ja ich znam Wspominałem ci przecie, jakom między nimi wiele lat spędził i do godności wielkich mogłem dojść; ale żem się nie chciał zbisurmanićzbisurmanić się (daw. pogard.)	Myślisz, chłopcze, że to jest coś? Ależ dla ludzi takich jak tamte, być wójtem i wójciną, to jest tyle co nic. A, gdybym to ja miała zamek Guermantes, nie często by mnie ujrzano w Paryżu. Muszą te państwo, co to mają z czego żyć, jak nasz pan i nasza pani, mieć zdrowie, żeby siedzieć w tym podłym mieścisku zamiast jechać do Combray, kiedy mogliby to zrobić i kiedy nikt ich tu nie trzyma. Na co one czekają, ze swoim dożyciem, skoro im niczego nie zbywa: na to żeby pomarli? Och! gdybym ja miała tylko suchy chleb i drzewo na opał w zimie, od dawna bym już siedziała u siebie, w biednej chatynce mego brata w Combray. Tam człowiek czuje przynajmniej, że żyje, nie ma wszystkich tych domisków przed sobą; jest tak cicho, że w nocy słychać żaby, jak grają dalej niż o dwie mile.	Ależ skąd A więc będzie, jak chciałeś. Nawet gdyby mieli mi naubliżać, jakoś to zniosę. Robię to dla ciebie. Trochę mi nieswojo tak bez ogródek proponować pieniądze, ale z drugiej strony, niejedna bogobojna księżna z najlepszego towarzystwa za trzydzieści tysięcy franków chętnie posunęłaby się do gorszych nikczemności niż odesłanie siostrzenicy do Paryża. Zresztą, cała przyjemność po mojej stronie, i to podwójna, bo potrzebując ode mnie przysługi, musiałeś wreszcie pozwolić, bym cię odwiedził. Czy będziemy się częściej widywali, jeśli się ożenię? Chciałbym, żebyś mój dom uważał za swój własny.	Niech pan będzie spokojny, panie Cyrusie nie będę się narażał bez potrzeby. Wolałbym, żeby mnie ktoś dźgnął nożem w mój własny brzuch, niż żeby jakaś rafa przedziurawiła brzuch „Bonawentury”!	Dawali jej kądziel prząść a ona z nią tańcowała, jak nie miała z kim lepszym! Ale waćpan wesoły człowiek, panie Nowowiejski. Baśka! Chciałbym się z panem Nowowiejskim stuknąć, bo i ja też lubię czasem krotochwile...	Tak, to moje nazwisko. Niech mi będzie wolno usprawiedliwić się przed panem... Otóż czy bym nie mógł prosić pana...	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do ciebie nie miał i żeby Pan Bog najświętszy opiekował się tobą, biedną sierotą...	Jeżeli się nie mylę to pan tak uprzejmie ofiarował mi się za przewodnika w Suezie?	Doskonale. Przyrzekłem wam, że zobaczycie to, co dane wam będzie zobaczyć, usłyszycie to, co dane wam będzie usłyszeć, chociażby to zdarzyło się trzy tysiące lat temu. Jednakże teraz coś mi się wydaje, że jeżeli natychmiast nie wrócicie do domu, to rodzice zaczną was szukać. Odprowadzę was do samej furtki.	I jakiż powód? Co mu się stało? Ja sądziłem, że on już nigdy nie umrze.	A dokąd ten pan jedzie, czy nie wiész?	Nam ich tu przygnają, ale mamy czas, bo do owej kępy będzie z ćwierć mili.	Niby tak ale żaden rozumny człowiek nie ma czego szukać w Devil Bay.	Niech inni mówią, jakem dokazywał! mnie nie wypada!	Zapominasz, że nie wiedział, kiedy wrócisz, i czy...	Historja to nie dawna jeszcze, kobieta młodziuteńka podobno w trzecich rękach, nie myślała mu wcale dotrzymać wiary przeciw fortunie. Teraz ją jakiś Włoch zagarnął.	Ot u was wszystko grzech! a u mnie co prawda, to prawda. Ja nigdy nie łgę. Posłuchajcież sami, czy nie prawda.	Ale nie ci, co pochodzą z zacnej krwi RadżputówRadżputowie	Jestem tego pewien. Jeśli nie damy rady zabić Van Goulda od razu, to ruszymy za nim w pogoń.	A dlaczego nie?	Bardzo mi przyjemnie, że zasłużyłem sobie na taką opinję. Naogół... Ale niechże pan usiądzie.	Mój ojcze o niczem niewiem. Rozkazu nie dałem żadnego.	Słowem, doskonały! Jednak widocznie sam sobie tego nie przyznaje, bo ma dziwnie ironiczny grymas na ustach i satyrę w oczach, naturalnie wyłączając grupę w kostiumach.	Toć na rozrywkach nie zbywa, na odwiedzinach też, na ludziach najmniej... Muzyka, gorgi, bilard, czytanie i tacy mądrzy towarzysze jak IMks. biskup Naruszewicz, tacy zabawni jak podkanclerzy, tacy dowcipni jak pan starosta Mielnicki...	Ostrożnie, pchełko, żeby cię „proszkiem” nie posypali!	Przywidziało się panu. Ręczę, że gdyby był w bufecie, byłby i tutaj! Czego ten idjota chce, poco dzisiaj przyszedł?	Z pewnością jesteś głodny? Siadaj do stołu i zjedz coś. Przecież zaraz będzie Kol NidrejKol Nidrej	A widzisz! I zrobi się obróżkę i będzie bal. Dobrze, Stasiu! Co? Zrobisz? Zrobisz obróżkę?	Pan Stuart, jak sądzę	Maine? Phii! Oni się albo kiepsko znają na rzeczy, albo też nie mają dość pieniędzy nawet na pomalowanie swoich własnych domów! Ten człowiek z Eastport opowiadał mi (a jemu opowiadał kapitan francuski), że ten nóż był... był użyty raz w zeszłym roku na wybrzeżu francuskim.	Nie przestajecie palić ani na chwilę! Im gorszy będziecie mieć „trening”, tym lepiej dla nas. Zdemontowałem pierwszą piętnastkę nadliczbowymi lekcjami.	Niech i tak będzie. Choć parszywy, ale bogaty, ma pieniądze.	Fe! Nie wiedzieć co! A zresztą, kto go wie! Furiat! Może zawrócić?	Aha, tak, Finot sprzedał dziennik. Wiedziałem o tym. Finot jedzie ostro. Zaprosiłem go na obiad z końcem tygodnia. Jeżeli panowie uczynicie mi ten zaszczyt i przyjemność, aby przybyć również, możecie przyprowadzić swoje małżonki; zapowiada się szeroka zabawa; będziemy mieli Adelę Dupuis, Ducange’a, Fryderyka Du Petit-Méré, moją kochankę pannę Millot; będziemy śmiać się tęgo! A pić jeszcze tężej.	Jakże się miewacie, moja matko?	Kochaliśmy się, dziadku!	Strachasz sięstrachać się (daw.)	Tęgo się biłeś	Kto to panu powiedział... i co pan wiesz o Willettsie?	Mówi mi to w głębi serca. W jakimś podziemiu to słyszę... Poszedłbym i całował stopy tego, co zawisł. I gdyby tysiące świadków wiarogodnych przysięgły, że to jest ojcobójca, matkobójca, zdjąłbym go z krzyża. Na podstawie tamtego szeptu... Niech idzie w pokoju...	No to o kurach, które się niosły w drewutni.	Bo może to i nie wiedźma to mleko krowom odebrała?	Co, co? Jakim tonem do ojca? Przy obcych ludziach. O czasy, czasy. Kiedy KarpińskiKarpiński, Franciszek (1741–1825)	Tak, ale czyż to on patrzy na nas?	Jestem pewien, mój panie, że w bagnistym lesie go dogonimy.	Powiedz, że później...	Zdechliby z głodu, panie Borowiecki, jak psy.	Ech, mój chłopcze bardzo ważne, na honor! Co mielibyśmy zrobić z jednym ziarnkiem zboża?	Cóż to za jeden?	Hiram?... Hiram, ależ to największy zbrodniarz... Spytaj mego ojca, o, on powie ci, panie, w jaki sposób Hiram zwabia na swoje statki młode dziewczęta dalekich krajów i	Jakież są jego poglądy? To przyjaciel ordynata.	Pójdę na cmentarz, bo widzisz, zobaczyłem tu w jednej karecie coś cacanego. Spojrzałem raz patrzy.	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	Bóg zapłać waszej miłości; trzymajże i ty kosz, bo ciężki.	Co panu?	Czy był to zwyczajny szeregowiec, czy kapral?	Skądże mogę wiedzieć? Co tobie?	Słuchajże mnie z uwagą. Najważniejszą częścią każdego kwiatu jest to	Tak Zacna to krew.	To dobrze	To jest siiła!	Zostało! trochę gumy z powozów na kalosze! Ha, ha, ha, kapitalny witzwitz (z niem. Witz) uderzył go w kolano.	A gdzież ty odrabiasz lekcje?	Ani myślę.	Athosie, przerażasz mnie	Czego ma być strach? Przecie we dworze ładnie!	Czy lubisz zwierzęta?	Daj waćpan spokój! Daj waćpan spokój!	Dėkui visiems! Dėkui! O ypač dėkui kunigui prabaščiui,	Helena śpi.	Indianie.	Jesteśmy zamknięci?	Miał przecież wizytować błotowicki powiat?	Może by panu jaki inny kurort pomógł...	Mój drogi towarzyszu, teraz sobie przypominam.	Mój ty zuchu, chcesz, abym ci łeb roztrzaskał?... Hola! Lubin! podaj pistolety.	Mówi prawdę wasza miłość Zawsze jednak jego świątobliwości zostaje ze dwa tysiące miast bardzo bogatych...	Narzeka, a dobrze je musiał schować.	Niek śpi, wódcysko z niego wyparuje.	Panie!...	Po których słowach?	Prawdę mówisz Ludwinko	Raczej tak.	Spalone chaty?	Stójcie! Zwariował! Ani kroku dalej. Żądam odpowiedzi. Szaleństwo twoje kosztować mnie może pół miliona funtów!	Słońce!	Tak.	Taki młodzieńki...	Twoje nieszczęście?	Urbanie, bracie mój, masz-li czas, aby pomówić ze mną swobodnie?	W imię Ojca i Syna! Czysteczysty karnawał, przebierańce.! A ty tu, skrzacie, czego?	We czwartek.	Wieczne odpoczywanie racz im dać, sprawiedliwy Boże!	Wiem	WittenbergWittenberg	Zimna, panie... aż zęby cierpną...
Był to kół zaostrzony, podobny do tych, jakie oni umieszczają na dnie pułapek Kół taki, rzucony przez Istotę Bezwłosą, utkwił głęboko w boku tygrysa. Stało się zatem, jako był przepowiedział Tha. Albowiem Pierwszy z Tygrysów jął z wyciem przeraźliwym biegać po całej puszczy, póki na koniec nie udało mu się wyszarpnąć pocisku. Cała puszcza dowiedziała się, że Istota Bezwłosa umie zranić nawet na odległość, przeto zwierzęta ogarnął jeszcze większy strach niż wprzódy. Tak więc doszło do tego, iż Pierwszy z Tygrysów nauczył Bezwłosą Istotę sztuki zabijania jednak; spójnik oznaczający przeciwstawienie, kontrast. przez jedną noc w roku Istota Bezwłosa boi się tygrysa, jako przepowiedział Tha, a trzeba przyznać, że tygrys czyni, co w jego mocy, by strach ten uzasadnić i powiększyć. Gdziekolwiek wtedy napotka Bezwłosą Istotę, zabija ją na miejscu, mając w pamięci hańbę, jaką okrył się praojciec Tygrysów. Poza tym jednak Strach krąży wciąż po całej dżungli, zarówno dniem, jak i nocą.	Interesuje mnie pan, przepraszam, interesujesz mnie bardzo; ale, powiedz, jedno mnie w tym niepokoi. Czuję, że mógłbym się pasjonować do sztuki wojennej, ale trzeba by na to, aby mi się nie wydawała tak odmienna od innych sztuk, aby wyuczona reguła nie była w niej wszystkim. Powiadasz, że się kopiuje bitwy. To mi się wydaje w istocie artystyczne, widzieć, jak powiadasz, pod bitwą nowoczesną inną bitwę dawniejszą; nie umiem ci powiedzieć, jak mi się ta idea podoba. Ale w takim razie, czy geniusz wodza jest niczym? Czy doprawdy on tylko stosuje reguły? Lub też czy istnieją wielcy wodzowie jak są wielcy chirurdzy, którzy, przy materialnie równych danych dwóch stanów chorobowych, czują jednak z jakiegoś drobiazgu, może stworzonego ich doświadczeniem, ale zinterpretowanego przez nich, że w danym wypadku zachodzi raczej to, w innym co innego, że w jednym wypadku raczej trzeba operować, w innym zaniechać operacji?	Ja... ja się obawiam, czy te wszystkie zaczynki nie są aby szkodliwe? Czy... czy nie zanosi się na to, że one mogą nam zabić chłopaka? W razie czego uchylam się od stawania za świadka w sądzie. Jakiegoż to domniemanego diabła wspomniała na końcu?	Ależ nie dlatego, tylko... bałam się... myślałam, że jesteś na mnie śmiertelnie obrażona... A ty zawsze jesteś anioł... święta... moja ty złota Madziu...	Słuchaj, ojcze, mam za kochanka, za męża, za niewolnika, za pana, człowieka, którego dusza jest równie wielka jak to bezbrzeżne morze, równie żyzna w słodycz jak niebo; słowem, boga. Od siedmiu lat nigdy nie wymknęło mu się słowo, uczucie, gest, które by mogło stanowić najlżejszy rozdźwięk z boską harmonią jego mowy, jego pieszczot, miłości. Ilekroć spojrzał na mnie, zawsze miał uśmiech na ustach, a promień radości w oczach. Tam, na górze jego grzmiący głos góruje często nad rykiem burzy i zgiełkiem bitwy, ale tu jest słodki i melodyjny jak muzyka Rossiniego, którego dzieła otrzymuję tutaj. Wszystko, co może wymyślić kaprys kobiety, mam od niego. Czasem nawet przewyższa moje życzenia. Słowem, panuję na morzu i mam posłuch jak istna królowa. Och, szczęśliwa szczęśliwa, to słowo nie może wyrazić mego szczęścia. Posiadłam to, o czym marzą wszystkie kobiety! Czuć miłość, czuć poświęcenie, oddanie bez miary tego, którego się kocha, spotkać w jego sercu nieskończone uczucie, w którym dusza kobiety gubi się na zawsze, powiedz, ojcze, czy to tylko szczęście? Wchłonęłam już tysiąc istnień. Tu jestem sama, tu rozkazuję. Nigdy inna kobieta nie stąpiła nogą na ten szlachetny okręt, gdzie Wiktor jest zawsze o kilka kroków ode mnie. Nie może odejść dalej niż na długość pokładu Siedem lat! Miłość, która oparła się siedem lat nieustannemu szczęściu, każdogodzinnej próbie, czy to miłość? Nie, och, nie! To więcej niż wszystko, co znam w życiu... mowa ludzka nie ma wyrazu na określenie niebiańskiego szczęścia.	Niech się pan tak bardzo nie wzrusza, bo to panu może zaszkodzić. Ja pana zapytywałam o adres dlatego, żeby się dowiedzieć, gdzie pan zamierza wysiąść. Bo co do mnie, to wracam już do Montreux.	Nie wiem, czy w moim wypadku można mówić o psychologii twórczej, poprzez moje filmy też mam kontakt z widzem. A jeżeli te­raz chcę coś robić dla teatru, to po prostu dlatego, że w filmie nie mam na razie nic do roboty.	Czułem się zupełnie wytrącony z równowagi, rozumie pan. To było takie zdarzenie, jakiego się człowiek nie spodziewa. Nie miało to nic wspólnego na przykład z walką.	Ale, proszęż ciebie już zostaw to mnie, do czego ja się mam brać, a do czego nie. Nie wiesz, o co idzie, i gadasz! Osądźże ty, Nieczuja; rzecz była taka.	Panie profesorze nie należy nigdy mieszać statyki z dynamiką, bo można ważny błąd popełnić. Niewiele trzeba pracy, ażeby dostać się do niskich okolic oceanu, bo ciała posiadają skłonność do pogrążania się. Posłuchaj Pan mego rozumowania.	Co? Ja miałbym oddać swoją szpadę? Szpadę królewicza Lulejki?! złożony z pięciu stóp wierszowych; stopa w metryce antycznej stopa wierszowa złożona z dwóch sylab, długiej i krótkiej. W wierszach polskich odpowiednikiem jest sekwencja sylab nieakcentowanej i akcentowanej. W języku polskim bardzo niewiele wyrazów to naturalne jamby (np. aha), więc stopa ta jest zwykle tworzona jako zestrój z proklityką (np. do snu, na koń) lub dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania. i od tego dnia uznał Lulejka tę formę wiersza za formę królewską, najlepiej wyrażającą szczytne jego pragnienia i myśli, i we wszystkich przemówieniach zawsze się nią posługiwał. Królewicz mówił przez trzy dni i trzy noce, a nikt ze słuchających nie odczuwał znużenia, nikt nie zauważył nawet, że po trzykroć zapadła noc i dzień nastał znowu. Uroczystą ciszę przerywały tylko co dziewięć godzin szalone brawa żołnierzy, którzy w ten sposób dawali upust swemu uniesieniu. Lulejka wówczas pośpiesznie wysysał pomarańczę podawaną mu przez usłużnego porucznika Bałagułę. Polityka, NaukaW mowie tej, której nawet nie usiłuję odtworzyć, bo na pewno bym nie potrafił, Lulejka zapewnił żołnierzy, że nie tylko nie odda swej szpady, ale nie spocznie, dopóki nie wywalczy nią zagrabionego przez Walorozę dziedzictwa. Zakończenie tej natchnionej improwizacji wywołało tak szalony entuzjazm, że pierwszy kapitan Zerwiłebski zerwał drżącą ręką hełm z głowy i wyrzucił go w górę krzycząc: A wszyscy żołnierze powtórzyli za nim:	Nie dziwuj się niema zaciętszych nieprzyjaciół nad domowników i dworaków. Myślicie, że przykuty, przywykłem do złotych kajdan i w nich się lubuję? że łaski tego człowieka rozum i sąd mi odejmują? Jeżeli wy go, zdala widząc tylko, nienawidzicie, cóż dopiero my, patrząc nań ciągle i zbliska? Nie stracone dlań zostały przykłady, które mu dali Tyberjusz, Kaligula, Klaudjusz; skorzystał z nich, przejął od nich wszystko, ale posunął dalej sztukę naigrawania się z ludzi, nad którymi panuje. Sądzi się najmniej być bogiem, jako Apollinowi drugiemu wolno mu wszystko, nawet Marsjasza żywcem odrzeć ze skóry, byle potem pięknie zaśpiewał... Ale władzca świata nudzi się jak prosty śmiertelnik, szuka zabawy jak rozpieszczony dzieciak, goni za kadzidłami nienasycony, choćby ich miał w stajennych szukać smrodach. Dziś cytarzysta, jutro poeta, dalej woźnica cyrkowy, aktor, skoczek, rozpustnik, któremu żadna nie starczy rozwiązłość wyda się to potomnym baśnią, czemu żywych oczy wierzyć nie chcą.	Szlachetna Anglia, sterowana przez wielkiego człowieka, nieśmiertelnego Pitta, wydała czterdzieści miliardów franków na walkę z rewolucją. Jeśli szanowne zgromadzenie pozwoli mi poruszyć szczerze myśl dość smutną, powiem tak: Anglia nie zrozumiała, że z człowiekiem takim jak Bonaparte, zwłaszcza gdy jako bronią przeciw niemu rozporządza się jedynie dobrymi intencjami, jedyną wartość mają środki osobiste...	A ja wyręczę mamę w zrobieniu koszul dla ojca. Wprawdzie nie bardzo lubię szyć, ale to będzie lepsze niż tracić czas na przerabianie sukien, które i tak ujdą!	Ależ tak, w istocie, nie mam żadnego powodu ukrywać, że byłam szczerze przywiązana do Lola.	Zaprawdę kiedy będę na swoim gospodarstwie (co nastąpi, jeżeli Bóg pozwoli, niebawem), zasadzę je i zaszczepię w moim ogrodzie w Turenii nad brzegiem Loary i będą się nazywać gruszki chrześcijanki. Bowiem nigdzie nie widziałem lepszych chrześcian, jako owych zacnych Papimanów.	Na podstawie tych danych, jakie mogę mieć, myślę, że jest interesujący. Ma dziwny sposób bycia i tragiczne oczy. Mam wrażenie, że kocha się bez wzajemności.	Nie, nic, przepraszam panią... Zamyśliłem się. Widzi pani, pracuję teraz nad pewnym wynalazkiem, nad bardzo ważnym wynalazkiem, i to mi zaprząta głowę...	Bo tego jestem pewny że jeśli on został ranny, to dlatego, że na to pozwolił. Podług mnie, on chciał po prostu zginąć. Ja się z nim nastrzelałem niemało u Brufiniego i wiem, jak on strzela. Widziałem go, jak zbijał zapałki	Za pozwoleniem... Ja nic nie przypuszczam, tylko zaznaczam brak dozoru. Panienki muszą mieć zbyt wiele czasu, skoro zajmują się podobnymi kwestiami. Dlatego, ażeby nieco więcej zaabsorbować ich uwagę, prosiłam o lekcje panny Howard. Panna Howard ma wykładać im trzy razy na tydzień i właśnie dziś przyjdzie...	Wszystko to robi na mnie wrażenie szopki, zupełnie zbytecznej. Jeśli sądzą, że przestraszą ordynata, czeka ich zawód.	Zgoda, Harbercie. Od tego dnia nasz zacny towarzysz niczego już więcej nie będzie pragnął do szczęścia!	Nie, nie, señor Hirsch Jeżeli pan istotnie spotkał capataza de cargadores, a to nie ulega wątpliwości, to był pan najzupełniej bezpieczny.	Znalazłoby się więcej takich kobiet Wszystko to było dobre ale nie dla człowieka z jego usposobieniem...	Skąd ten list do mnie? Marka jest... pieczątka... Boże! jak ja muszę być zmieniona... Gdyby teraz przyszła mama, wszystko by się wydało.	Dzień dobry, Holmes Wyglądasz na dowódcę, naradzającego się z szefem swego sztabu przed bitwą.	Słusznie użyliście słowa „nieporozumienie”, miłościwy małżonku lecz istnieje ono li między wami a mną, co zaraz wyjaśnię. Czynsze dzierżawne, za życia ojca waszej królewskiej mości ustanowione, a sądzę, że nie zaręczylibyście mi słowem, czy jeszcze nie za dziada waszego, króla Jagiełły, są śmiesznie niskie. Nakazałam memu pełnomocnikowi Grzymale przed trzema laty, by je podniósł, a w tym roku otrzymał takież samo polecenie i rozkaz, by wolę moją ściśle wypełnił.	Nie myślę zdradzać tajemnicy klucza od drzwi spiżarni, nie miałabym bowiem chwili spokoju! Zresztą uporządkowałam tymczasem górne półki, bo straszny był tam nieład. Nie wiem doprawdy, jak mogłam pozwolić, by się tyle rupieci nazbierało.	E, człowiecze jesteś bardzo przemyślny! Ale czyż nie byłoby prościej napisać doń parę słów czarno na białym?	Świnina była na obiad, to miód będzie grzeczniejszy.	A to, matko, dajcie mi pieniędzy, bo na zapowiedzie muszę zanieść. Ksiądz pedział, bych przed nieszporami przyjść na pacierze.	Ja się nigdy nie cieszę, ani nie martwię...	Dawniej pragnęłam być człowiekiem, a teraz już z tego drwię. Chcę właśnie wyrzucić poza siebie to wszystko, co było zadatkiem na człowieka, by mieć tym drastyczniejszy obraz istoty życia. Wszystko jest wstrętne i podłe, skoro może istnieć taki ból, jaki już widziałam. Żyję tylko wspomnieniem tego i nie mam już ani chwili zapomnienia.	Nie mam najmniejszego pojęcia. Jeśli Bazyli chce się ukrywać, cóż mnie to obchodzi. Jeśli umarł, nie mam potrzeby o nim myśleć. Śmierć jest jedyną rzeczą, która mnie zawsze przeraża. Nienawidzę jej.	Niewinna to omyłka i nic ona tak wymownemu kawalerowi nie ujmie...	Proszę pani, już straciłem na to wszelką nadzieję.	Puknij się w łepetynę Nie pamiętasz może? Tutaj chodzi o gruby muesmues (gw. środ.; z jid.)	No dobra. Żeby pan wiedział, panie Bondy, to są bardzo miłe i dobre zwierzęta, te jaszczury. Ja je znam, chłopcze. I kłamstwem jest, że to są diabły. A damned lie, sir. To już prędzej pan jest diabłem i ja jestem diabłem, ja, Captain van Toch. Może mi pan wierzyć.	Nie tylko kilka siniaków od rykoszetów! Ale ten przeklęty bryg płynie prosto do cieśniny!	Czy pan do niego należy?	Jak to: nie? Czemu nie?	Wstąp do służby.	Cezar, pan nasz, cierpi i boleje, nic mu i nikt pomódz nie może; masz-li odwagę widzieć go i radzić?	Czubata przychodzi do mnie a i Burek zawsze przy mnie.	Czy przyjrzałeś się tym skałom... od strony lądu?	Moi panowie, to jest nieprzyzwoicie. Gdy się kogo wyprawia, to należy grzeczniej postępować. Myśmy zapłacili i zostajemy	Tymczasem nic więcej nie możemy zrobić Musimy zaczekać, aż zacznie funkcjonować telegraf i poczta, wtedy zobaczymy, co się dzieje w całym kraju i za granicą.	Niech pan posłucha. 28 września w Banku Anglii dokonał kradzieży pięćdziesięciu pięciu tysięcy funtów osobnik zupełnie podobny do pana Fogga. Oto rysopis.	Moje małe oczko widocznie go nie dojrzało... Wyglądało mi to tak, jak gdybyś przeznaczał ten kąsek dla kogoś, komu mógł być potrzebny. Ale dajmy temu spokój. Czy ty wierzysz... czy może...?	Tak, tak, to nie ma sensu	Ho, ho obawiam się, że zechcecie zagarnąć mi pana Nikodema całkowicie.	Powiedział mi, że odtąd muszkieterów swoich zaciągać będzie z gwardji kardynalskiej.	Tak Ja chcę widzieć się z Antkiem.	Ależ nie... Ażebyśmy tam wznieśli zameczek.	Nie.	Skądże; płacę dwieście tysięcy! Nasza firma nie robi podobnych interesów.	Józia, a to jak Boga tego, mów no po ludzku, człowiek siedzi, jak na kazaniu niemieckiem, a to ino szerc... szerc...	Nie myślę tego o panu, panie Troop.	Co się dzieje?	Nic wielkiego ściana przygniotła mi palec, ten oto z pierścieniem i kamień zranił mnie do krwi...	Mój Pentuerze jesteś mędrcem, więc rozumiesz, że nam wszystko jedno, czy mamy dziesięciu panów, czy jedynastu...	A jeśli nie umie?	To raczej my będziemy cię pytać, Andy. Co wiesz o historii Anglii?	To szaleństwo! Tutaj jeszcze przed miesiącem stał dom! Katastrofa nastąpiła 24 czerwca!	Właśnie, tak będzie lepiej.	Taaak?... A ja panu powiadam, że pójdzie!	Jak dla nikogo zresztą, wasza wysokość. Złe ma serce i nigdy nie czyni nic dobrego.	„Co takiego? co się stało?”	Otóż to, nadto ciężko Jakoś bardzo ciężkie te wasze wozy, Franciszek Kozioł.	To właśnie, co lubię. Dobrze mówisz, panienko! A koniec jaki?	A ile tych skarpetek znosi Co ja mam z tym zrobić Powinnam ją wyrzucić	Tak, panie, nikogo.	A pan pójdziesz piechoto.	Przeczytajcie mi artykuł Jestem księgarzem wszędzie, nawet przy kolacji.	Zwierzęta oporządzone, panie Smith	Gdyby szczęście Kościoła i Państwa zechciało, aby Wasza Eminencja mnie przeżyła, wytrwałbym bez obawy.	Tak, nikogo	Jego Ekscelencja hrabia Mosca prosi o ten zaszczyt, aby mógł wejść.	Mój drogi, pieniężne interesa załatwiam w biurze, więc zacznij od drugiego z kolei.	Więc mów za mną: Zdrowaś Maria...	Czego?... ja chcę pana.	Od jak dawna pracuje pani u nas?	Oni są przecież daleko	Rozkoszna psotnica! Szczęśliwy wiek szczerości!	Wasza eminencja chce mówić o panu d’Artagnan?	A gdzież on jest?	A i katorżnicy nas wydadzą	Ale wciąż ufam w szczęśliwą gwiazdę waszej królewskiej mości	Bodaj mu pierwej było szkoda!	Człowiekiem.	Kochana Valentine!	Nic. Chłopiec mnie wołał.	Nikomu.	No, zostańcie z Bogiem.	O dabar prie rusiškos valdžios ar geriau?	O dėl ko pats pagrįžai iš tos savo Amerikos?	O?... Uwodziła swoich pacjentów?	Prędko	Romans?	Zapewne młodzi
Trzeba w takim razie przebrać się co najprędzej za murzyna. Naturalnie. Ale przebierać się i ratować... to wielka fatyga i nie przychodzi mi na myśl przedmiot, dla którego zadać ją sobie chciałbym. Jeżeli ktoś jest tak kapryśnym, że woli utonąć niż być wyratowanym przez człowieka białego, niech sobie tonie.	Słuchaj no, Stalky! nie mamy zamiaru robić ci żadnych scen, sprawa jest na to zbyt poważna, ale wiedz sobie, że jesteś na indeksie. Pokazało się, że jesteś skończonym osłem.	Nie wątpię Nazywam się Vasi i jestem z Genui; siostra moja, słynna z urody, wyszła za mąż za kapitana. Ponieważ mam dopiero siedemnaście lat, ściągnęła mnie, aby mi pokazać Francję i ogładzić mnie nieco. Nie zastawszy jej w Paryżu i dowiedziawszy się, że jest przy armii, przybyłem za nią i szukałem na wszystkie strony, nie mogąc jej znaleźć. Żołnierze, uderzeni moim włoskim akcentem, przytrzymali mnie. Miałem wówczas pieniądze; przekupiłem żandarma, który dał mi marszrutę, mundur i powiedział: „Zmykaj, ale przysięgnij, że nigdy nie wymienisz mego nazwiska.”	Znowu straciłem trop! Czyżby jaki szakal dogrzebał się aż tutaj i pokąsał tego Białego Kapcana... chciałem powiedzieć, Kapturnika? Wściekła się doprawdy ta gadzina! Ależ, Ojcze Okularników, ja tu nie widzę nic takiego, co by warto było zabrać!	Nie znam się na podobnych uczuciach. Wiem zresztą, że się pocieszyła.	Szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Paryżu nie jest to samo, co szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Blois Ci, co na tej zasadzie piorunują na niestałość zasad, to szalbierze lub ignoranci. Nowoczesna medycyna, której najpiękniejszym tytułem chwały jest, iż od roku 1799 do 1837 przeszła z fazy przypuszczeń w fazę wiedzy pozytywnej, a to dzięki zdobyczom paryskiej szkoły analitycznej, wykazała, że w pewnym okresie człowiek odnawia się całkowicie...	Jeżeli nie zgodzi się?... Hm... wówczas odpiszę, że nie możemy skorzystać z warunków banku i pozostawiamy mu wolną rękę.	A jeszcze by też przylecieć nie miał! Znam tego łobuza, jak to jeszcze wypierzone nie było. Wyleciał z gniazda w tamtym ogrodzie, przeleciał przez mur, ale był za słaby jeszcze, żeby pofrunąć z powrotem i od tego czasu datuje się nasza przyjaźń. A potem, gdy po kilku dniach do gniazda wrócił, było ono już puste, więc znowu przyleciał do mnie.	Chrześcijanie. Nie bój się, dziadu, naści ortę.	Nie. Jeździ prędko i bierze pasażerów, ilu się da.	Święci nie każdego dnia się rodzą	Ale fuzję ma porządną! Do czego on tu strzylostrzylo (gw.)	No, ukraść W więzieniu poznałam dwie złodziejki, ale młode i naprawdę miłe. O, te się nikogo nie bały, każdemu odpowiadały hardo i z każdego drwiły. Raz się pobiły z dozorcą. Och, jak się pobiły! Potem poznałam jeszcze, wie pani, tynglówkętynglówka (daw.) zaśmiała się oto Wanda po raz pierwszy serdecznie, całym ciałem	Tak; ale to nic nie znaczy. Wasza wysokość wie dobrze, że ten biedny wartownik...	Gdy chodzi, nie o obustronny korzystny interes ale o usługę prywatną, odmawiam podpisu z zasady; natomiast służę gotówką, o ile znajomy lub przyjaciel potrzebuje jej z powodu chwilowego kłopotu, nie zaś z powodu rozpaczliwego położenia. W tym ostatnim razie wolę zachować moją usłużność na później.	Co pan hrabia polecił: że nie ma ani czasu, ani ochoty na szperanie w dokumentach, a papierów po matce nie wie nawet gdzie szukać; dawno je darował szczurom.	Ach, nic już nie chcę, nic... Tylko wyprowadźcie się, panowie! Nie mam żadnej pretensji o komorne...	Nie czekajcie aż mnie zawoła, powiedzcie mu pierwsi, iż wyjechałem na zwiady, ponieważ ze słów gospodarza zmiarkowałem, że drogi nie są bezpieczne; powiem też słów parę giermkowi kardynała; reszta do mnie należy, bądźcie spokojni.	O mój Boże proszę pana, żebym też takie jeszcze rzeczy miał podsłuchiwać; na dwa dni mam ich zapas, jeżeli pan chce, ale po takie głupstwa człowiek do sąsiada chodzić nie potrzebuje.	Wciąż sprawiacie takie wrażenie, jak byście chcieli przy­byszowi stamtąd, z Zachodu, dać do zrozumienia, że w porównaniu z wami jest mało doświadczonym, głupiutkim dzieckiem. Czy nie tak?	Do licha! Wsadziłem sobie igłę pod paznokieć... Ale to nic to się zawsze zdarza przy szyciu... Ach, jak dobrze będzie nam w domu, malcze, przyrzekam ci to! A kiedy się skończy twoja nędza, opuści cię i szaleństwo...	Mówisz mi pan o nim od rana, ale gdzieżeś go złapał? w Warszawie o żadnym nie słychać...	A nie będzie dziobów na polikach?	Hale, że to dziedzica jeszcze nie widać	Prawdopodobnie dopiero teraz Nagórski uświadomił sobie, kim jest mąż Celiny, i aby zatrzeć cień, który mu przemknie po twarzy, albo może się odbije w wyrazie oczu, powie pośpiesznie:	Naturalnie. Odgadł, że nim pogardzam, i teraz mści się... Oni zawsze tacy; nieraz mówi mi to panna Howard...	O, w naszym pokoleniu zmieniło się to, cioteczko. Nasza zasada brzmi: zabaw się pierw, a potem bierz się do pracy. Lepiej wykonasz robotę, gdy masz za sobą przyzwoitą zabawę.	Ależ ta czarna dziewucha jest zuch dziś: linijka. W polskiej szkole jeszcze do II wojny światowej nauczyciele bili uczniów linijką po rękach, ponieważ wierzono, że kary i zastraszanie mogą być skuteczne w nauczaniu. Obecnie wiadomo, że takie podejście jest szkodliwe., targał za uszy i za kudły, i nic, jak głąby, a ona powiedziała tylko, że litery to muchy, i nauczyła.	Bój się Pana Boga... Wstyd mię wracać do rodzinnego domu, a jakże ja pojadę do ciebie! Co na mój widok powie twój ojciec?	Ja nie mam do nich żalu	Kto by ich nie miał.	Michałku, nie śpisz?	Nie chciałem wam przeszkadzać.	Nie możesz to przykazać?	Nie.	Nie.	Łatwo się o tym przekonać	Nazwiska nawet nie wiem...	Doszliście już do takich wynalazków, że rumieniec wstydu młodej dziewczyny jest... wynalazkiem.	Nic niema pewnego na świecie, ale...	Nie tędy, Julku!... tylko nie tędy!	Licha tam nie przyszła! Tylko wówczas nie miałem tych pieniędzy, co dziś, ni tego rozgłosu	Czy zauważył pan te drzwi? Drzwi te łączą się w mej pamięci z bardzo dziwną historią...	Jeżeli mnie pani będzie bronić zawsze od śmierci, to mi ona nic nie zrobi.	Żeby nas w powietrze nie wysadził	A tak; od pierwszej wojny moskiewskiej. Męża i króla nie było w Krakowie, a na starość człek do miejsca przywyka; dobrze mi w Warszawie, to i siedzę, gdzie mi dobrze.	Doskonale. Czy teraz sądzi pan, że można by na nim zaryzykować dłuższą podróż?	Przecież już od trzydziestu lat nie mam żadnego kontaktu ze światem, od trzydziestu lat żyję w głębinach morza, w jedynym miejscu, gdzie znalazłem wolność. Któż więc mógł zdradzić moją tajemnicę?	Cierpliwości, panie, na każdą rzecz przyjdzie kolej.	Szkoda że nam panie uciekły	To jest mój stołek, bo taki wysoki. Jakżeś prędko go zrobił, dziadku!	Na nieszczęście dali nam tylko to, co zwykle jadają na statku.	Za nic, za nic! Nie trzeba, abyś z nim mówił. Proszę cię, zabraniam!	Ja na Litwę, a zwłaszcza na ŻmudźŻmudź odrzekł Kmicic	Myślę, że jedna z nich to księżniczka.	No i cóż, młodzi przyjaciele siedzicie niemi, tak jakbyśmy jechali na szafot.	Więc sugestia! Jadąc, myślałem, że zastanę panią w parku, i... ujrzałem cię w tych zorzach wieczornych. Odesłałem konie od bramy, by cię powitać pierwszą.	Wyjrzyjmy do sieni chciałbym pojrzeć na onego.	A na onych łowach tyś mi dziecko ratował!	Kto ci powiedział, że go kochałam?	Myślicie, że ja kuję czerwone złote? sto dukatów za trzy sznury pereł! Śmieszno posłuchać.	Mówię ci, że tyle.	A kiedy może być apelacja?	Co to za jedna?	Co ty masz takiego do roboty?	Masz, idź go szukaj! psotnik, figlarz, wesołek., porywając czapkę towarzysza i ciskając ją daleko w wodę.	A gdzie to my jesteśmy?	Jak to przekupiłeś je?	Siedź w chałupie, bo powiem Hance!	To niepojęta jak ty jesteś nudny mów naprzód z czem cię posłano?	Albo jej, albo śmierci	Ależ proszę panią.	Aż w Baku!... To i pan stamtąd, z Baku?	Boże! Boże!	Coś postanowił?	Coś znacznie ważniejszego...	Córką najwierniejszego sługi Waszej Królewskiej Mości.	Cóż dalej? Tedy panna Wickfield...	Dalekoś postąpiłdalekoś postąpił spytałem, pragnąc zmienić rozmowę.	Dokądże to zdążasz, kumie Kristoferze? Dokądże pędzisz?	Exemplumexemplum (łac.)	I do fortun dojdziem.	Jaki pan dobry!	Jaki to złoty człowiek.	Jesteś pan wymagający.	Już mu niewiele brak, więc wolno	Kobieta, ZemstaKról rzekł do niego pan Zagłoba po odjeździe wojewody	Krist mein GottKrist mein Gott (niem.)	Krosnowa tak zmienia.	Małżeństwo, KsiądzNie powiadajcie! Jakiego księcia Henryka? Było jedno książę mazowieckieksiążę mazowieckie	No i...	No, dobrze	On?	Tak, kochanie.	To niemożliwe, Tomku. Zresztą i tak by go zaraz złapali.	To prawda. Jedziesz więc do Portsmouth?	Zmienia koszulę trzy razy dziennie	Znasz, Iry, bajkę o królu Haraldzie?	Łucka 36.	Źle.
Ale, że to niesłychane, gdzie ten niedźwiedź nie był, to fakt	Sprawiedliwy gniew krzywdzi ślepo, ale niesprawiedliwy gniew krzywdzi umyślnie. Świętym nie zostaniesz Patrzyłem na ciebie od małego i mówię, że nigdy na to się nie zanosiło. Jakow, nie ciebie moje oko wybrało. Nie ciebie moje serce umiłowało. Owszem, tapicerem... Wiedziałem, że będziesz znośnym, ale więcej nic. Dlatego ty sobie nie wyrzucaj. Pies z nim tańcował, z tym przechrztą.	Flemming, nie zapominaj że ja tu jestem, że moja sprawa idzie, i że nikt tu rozkazywać niema prawa... oprócz mnie... Odwrócił się groźny, generał zamilkł, spojrzeli na siebie, Flemming kipiał.	No i to, że one znajdują się w powietrzu!	A! to bieda! A tu bydełku paszy potrzeba. Ale coś ty moja droga masz minkę skłopotaną.	Dobrze, dobrze, już wiem, tylko skończ już na miłosierdzie boskie, bo to tak strasznie nudne! Dręczysz mnie i siebie nie wiadomo za co, dlaczego i po co?	Zaraz wam to wyłożę jasno! Wytłumaczcież mi, dlaczego na przykład nie lubicie... tego?	Będę wam posłuszny, wielmożny panie, kiedy taka wola wasza chętnie to uczynię, ale pan się może na mnie obruszy, jak ja będę wszystko gadał, co uszy moje słyszały.	I ja czuję, że tym się skończy, gdyż sprawa jest zbyt ważna i nie można zaniedbać najmniejszej szansy odnalezienia dokumentów. Jeszcze tydzień temu mówił mi nasz adwokat, że wobec braku tych papierów właściwie już nie ma nic do zrobienia i należy zrezygnować z dalszego przewlekania sprawy. Rozumiesz jednak, Ryszardzie, że się waham i namyślam. Ledwo wykończyłem te oficyny z takim nakładem kosztów i pracy, swojej i cudzej. A nie ma przecież żadnej pewności, by się pod nimi znalazła ta przeklęta skrzynka. Jestem głęboko przekonany, że jej tam nie ma, chętniej bym jej szukał w najniedorzeczniejszych miejscach niż tam właśnie.	A i cóż mieliście wiedzieć? To co o każdym. Na Szczekocińskim placu... skłuły mnie bagnetami Prusaki... Krew mię uszła... Leżałem między trupami. Ten oto żołnierz, coś go widział, wrócił się po mnie w nocy, nalazł mię półżywego. Na ręku wyniósł... Leżałem po dworach w Krakowskiem, a jakem wreszcie wstał, w gruncie rzeczy... nie było już po co...	A ja panu powiadam że Karburatory będą. Teraz ja sam staję po ich stronie. Właśnie dlatego będą, że wy ich nie chcecie! Wam na złość, wasza biskupia miłości. Na złość wszystkim zabobonom. Na złość całemu Rzymowi! I ja pierwszy zawołam Niech żyje Perfect Carburator!	Wpłynie na losy państwa i kilku milionów ludu?... O wy, dorosłe dzieci w infułach i łańcuchach dostojników!... Dlatego że wolno wam zaczerpnąć wody z Nilu, zaraz wam się zdaje, że możecie powstrzymać przybór albo odpływ rzeki.	A co na to dyrektor?	Jakeśmy kopiąc o nie zawadzili i ziemię potem ostrożnie zebrali, to sobie leżały ze wszystkim, jak cały człowiek. Dwa szkielety były.	Ni, jutro pójdziemy po dyngusie, to obaczą. Jeszcze sztachetków brak kiele niego, żeby nie sfrunął.	Wkrótce to dla nikogo już tajemnicą nie będzie, Nieszczęście się stało! Bóg może nas od większego uchowa...	Przemijanie, Zemsta, Miłość powiedziała, powstając, ale takim tonem, że zadrgał i pod wpływem jakiejś nagłej obawy czy strachu zaczął szeptać gorączkowo:	Zachwycony! Tym bardziej, że nigdy nie byłem obecny przy sprawie tego rodzaju, a ta jest bardzo zajmująca.	Ale nieostrożny jesteś. Ostatnio mało nie wjechałeś na drzewo.	Czy nie zauważyłeś że dni są krótsze i ciemniejsze?	Pragnę, aby były płonne, lecz w czasie podróży przysłuchując się ich uczonym dysputom, niejednokrotnie miałem sposobność przekonać się, że obydwaj mają się za nieomylnych. A na dnie tego wszystkiego widzę żałosną zazdrość.	Związkiem idei czyli wyobrażeń tłumaczono wewnęrzne ich snucie się w pewnym porządku, choć Campanella dawno był postrzegł że logika natury rzeczy niemogła nawet silić się dochodzić i wyrzekł że była prostą nauką formy; niemniej zachciwało jej się czasem i istoty samej.	Jakieś szczeliny w skale czy wyżłobienia, którymi można by się było dostać do wnętrza wyspy. Nie widzę nigdzie miejsca, na którym dałoby się postawić stopę.	O nie, pani, słońce jeszcze nie wstało, a wonna lamp twoich oliwa czystym światłem goreje, ale ja cię pożegnać przyszedłem, bo mi tu nie dobrze, bo mi gorzko, smutno, duszno.	Co czynisz, Rolandzie! Jaka mucha cię ugryzła? Ten człowiek jest w porządku: wygłasza wiersze, potem ofiarowuje kwiat, jest to zupełnie naturalne i niewinne.	Jak wezmę kija, to wama dam sprawiedliwość.	Któż panu powiedział, że uważam pana za intruza?	To cioci pokaż niech ciocia wybiera.	Zziębłaś, Jaguś, to się ździebko ogrzejesz...	O, sam nie wiem, czy wolno mi wyjawić komuś taką tajemnicę, ale los, konieczność mnie do tego zmusza...	Mogłabyś doprawdy wyjść za mnie! Marne moje życie. Muszę jeździć na pożyczonych koniach i nie mam na krawca. Tak dłużej być nie może. Wezmę chyba dymisję i palnę sobie w łeb.	Co pani każe?... Salę ozdobię... Krzesła ustawię... mogę stać przy sprzedaży biletów... Ale ten Sataniello nie ma wiolonczeli...	Rzadko u nas ludzie w tej sprawie, która jest sprawą najważniejszą ze wszystkich i zanim powiedziałeś, już ta druga istota wszystko wie o tobie. Dlatego u nas ludzie chętnie milczą, bo milczenie to najmędrsza mowa.	Ach, panie mój kochany! znam, znam jak własne oko. No, proszę! Lucyś Dolewski, to pana dobrodzieja kolega! na ręku go nosiłam! Ależ on, panie mój kochany, sam w Warszawie jest teraz.	A do kogo to?	Czy taki bogaty, że bawi się w poezje?	Jeżeli widywał panią tak rzadko i otrzymywał od pani nieczęste listy, skądże mógł być do tego stopnia poinformowany o jej interesach, aby przychodzić jej z pomocą, jak to pani sama zeznała?	Panie prezesie Wie pan, że jestem dla pana więcej niż życzliwy?	Wezmę ją do Insburka i uczynię z nią to, czego dobro Zakonu wymagać będzie.	Niestety! zawołała Laura witając ją, nie tak jak się wam zdaje... Kawaler Georges gonił za mną, aż tu prawie. Miałam największy w świecie kłopot z pozbyciem się natręta:	Widzisz, braciszku... Jesteś jeszcze bardzo młody i nie powinieneś może wiedzieć o tym wszystkim, co ci wyjawiłem. Ale... któż wie, co się stanie jutro. Chciałem ci otwarcie powiedzieć, dlaczego tak dawno u was nie byłem, żebyś nie myślał źle o moich sentymentach dla rodziny.	Ale nie dla ciebie. Ja ciebie znam. Zanim mogłabyś zwariować, zabijesz się. A ja ciebie śmierci nie oddam.	Na Dzikie Pola przecie jej nie zaprowadził, więc wedle mojej głowy, musiał ją ukryć gdzieś między Jampolem a JahorlikiemJahorlik dziś popr. forma M. lm: sędziowie. zjeżdżali, bo w Jahorliku, jak waćpaństwu wiadomo, pograniczne sprawy się sądzą o zabrane stada, których spraw nigdy nie brak. Pełno tam jest nad całym Dniestrem jarów i zakrytych miejsc, i różnych komyszy, w których żyją w chutorachchutor a. futor	Zlękli się, psy Warunki? Żadnych warunków, Miszuk. Wy tam twardo stańcie. Za nas stójcie mocno... My nie chcemy żadnych warunków. Nam się nie śpieszy. Póki nie sczezną oni wszyscy, nie ma o czym mówić.	Nic nie znacząca rana, spirytusem zaleję i boleć przestanie.	O!... Może i sama w nim zakochałaś się?... Zmizerniałaś. Od miłości podobno się chudnie. Tak zapewniają fachowcy... Nic nie mówisz?	On ma trzy żebra złamane, rozbitą głowę i krwotok płucny, więc nie jest z kategorii kwiatków zwiędniętych ani motylków zdeptanych. Cierpi...	Słowo daję asińdźce, mogę się przyznać jako łaskawej na mnie dobrodziejce, w tej myśli nawet i kalkulacyi się żeniłem. Przez kobiety się wiele robi, a... ambicyjkę mam...	Widzę wszystko co chcę, gdy drugi wzrok odzyskam, a siła zejdzie na mnie.	Żaden. Ostajcie z Bogiem, a na zwiesnę do nas zajrzyjcie...	A siostra najstarsza, panna Wanda, której jeszcze nie znam?	Czybyś pan nie miał ochoty się z nim spotkać?	Dżungla pełna jest takich opowieści, Mały Braciszku. Gdybym raz zaczął, już bym nigdy nie mógł skończyć opowiadania. Zostawisz ty wreszcie moje ucho w spokoju?	Nie widzieliście Tumrego?	Nie, doktor.	Pójdę za cię oczyma świecić ale poczekaj!	Trafiłem na uroczystość?	WspółczucieNie można żałować wszystkich. Tak nie można byłoby żyć. Trzeba żałować tych, którzy są bliżsi.	Z tego dołka, co za górą Wody tam po pas, ale jemu wystarczyła...	Za chwilę już upiory były na baszcie	Mości książę a czy zajdą żołnierze wasi do Machnówki, bo widziałem, strasznie fatigatifatigatus (łac.: zmęczony)	Ośmiu mniej! Doprawdy jakby pan Spilett i Ayrton umawiali się, żeby strzelać jednocześnie!	Czy może panna Julia Morrel?	Jechaliśmy zwykłym szlakiem jeżdżących do Włoch.	Lód i ciągle lód, nic więcej.	Nawet w ową noc, gdym przyniósł ci rodowód białego ogiera?	Odprowadź muły do Makryna.	Słuchaj, dziecko, czy ja naprawdę jestem u pana Grandet, byłego mera Saumur, brata pana Grandet z Paryża?	A cóż się z nim stało?	A gdzie byliście.	A smyk! a zuch chłopak!	A więc znalazł pan wyjątek!	A z Sandomierza?	Ach, mamo!	Brawo, Feliks!	Czyż mówić o czym wystarcza...?	Hayde pani wiesz...	Ja pójdę	Jaki książę?	Jakie, drogi Cyrusie?	Kogo?	Kto?	Którem miał przy sobie... W pasie były zatknięte; gdzie pas?	Któż wasze?	Macie podwójny wzrok?...	Mam, proszę panienki.	Moja droga, gdybym wam w czem mógł być pomocnym...	Możecież mnie posądzać?	Niech panowie siadają	No, a za cudze pijecie?...	O, jaki pan Jan grymaśny. Mięso musi mięć trąca, bo inaczej twarde w jedzeniu.	Precz!	Sam z siebie, tatusiu.	Tak, ciociu, ja w zamian odłożę swe małżeństwo.	Um! Wolałbym sprzątać, tatulu!	Via Hamburg.	Widzieli mię chłopi idącego ku dworowi.	Widzieliście go aby raz?	Więc złodziej?	Z Andegawii?
Pytałem o to siebie nieraz, paniczu, nie znajdując zadowalającej odpowiedzi. Ciekawa rzecz, że chociaż Ham wygląda tak spokojnie, nie ośmieliłem się nigdy dotknąć w rozmowie z nim tej sprawy. Nie powiedział nigdy złego słowa, to pewne, ale i to pewne, że jak morza, tak i tego, co on ma w sercu, nikt nie zgłębi!	Tego nie wiem. Ale niech się pan nie poddaje losowi. Musi pan walczyć, iść śmiało naprzód! Koniecznie. Trzeba wierzyć we własne siły i swoje prawo do życia. Walczyć! Jestem pewna, że taki człowiek, jak pan, zginąć nie może!	Bo też z wami inaczej nie można; chowacie pomiędzy sobą głupców, którzy niewinnych ludzi obrażają na gładkiej drodze, a i sami nawet nie bardzo dobre macie obyczaje. U was, jeżeli kto ma trochę większą nad innych fortunę, to już może być głupi jak but albo i zgoła niewart za hetkę pętelkę, wy go przecie nosicie na rękach i wozicie ze sobą jakby co osobliwego.	Wydawało mi się do tej pory, że wszystkie świąteczne fe­rie spędzałem poza domem, przeważnie w gościnie u kolegów. Mia­łem w Jeleniu sporo kolegów z tzw. sfer ziemiańskich. Ale pocze­kaj, może nasz rację, to by się zgadzało, w dwudziestym trzecim roku byłem w trzeciej klasie, oczywiście, przyjechałem wtedy na Wielkanoc do domu, bo oni spędzali święta we Włoszech. Strasz­nie to było dawno.	Owszem, mogę Ciocia mi na nic, na nic nie potrzebna. Czy ciocia potrafi biegać za mnie dzień cały na dół i z dołu na górę? Ciocia mi nigdy nie opowiada bajki o Doady, kiedy to przyszedł bosy, kurzem pokryty... Och! Biedne moje małe biedactwo! Ciocia mnie nigdy nie pieści, nie dogadza mi. Nie, nie! Ja to tak tylko żartem mówię.	Można tak myśleć i tego chcieć, ale nic nie pomoże! O, patrz, stoi teraz, na belce i wykrzywia się. Dalibóg, zdaje się, że odczepił młot!	Czy to państwo nie wyjeżdżacie w jesieni za granicę?	Krewniakiem przyznają, któremu niczego nie potrza albo i z pełną garścią przychodzi, na inszych, choćby rodzonych, piesków się ano spuszcza...	Jak to? Podejrzewasz, że umówiłem się z miss Normann i że wyjeżdżamy razem?!	Idźmy jeszcze dalej Czy rozumiecie, przyjaciele, w jaki sposób w ciele młodego pekari znalazło się ziarnko śrutu; w jaki sposób skrzynia została tak szczęśliwie wyrzucona na brzeg, pomimo że nigdzie nie było śladu po rozbitym statku; w jaki sposób butelka zawierająca dokument wtedy, gdy po raz pierwszy wyruszyliśmy na morze, nadpłynęła ku nam jakby na zawołanie; w jaki sposób nasze czółno urwało się z uwięzi i przypłynęło samo z prądem rzeki właśnie w chwili, gdy go potrzebowaliśmy; w jaki sposób podczas najazdu małp drabina tak szczęśliwie zsunęła się na dół z okna Granitowego Pałacu; w jaki sposób wreszcie dokument, którego Ayrton, jak twierdzi, nigdy nie pisał, dostał się w nasze ręce?	Tak musicie mi dopomódz, ja nie dam ginąć Zakonowi, nie pozwolę, by jakieś lackie książątko nabierało przewagi. Posłów przyjąć trzeba z całą hojnością i bogactwem Zakonu, trzeba ująć sobie legata, Włoch musi być naszym, a to co on przedstawi papieżowi, powinno nas w dobrem świetle przed nim przedstawić. Biskupów polskich, którzy cały proces Ladislausa o ziemię z nami prowadzą, trzeba również ująć, choćby datkiem, obietnicami dostojeństw...	Gdybyż to tak rzeczywiście było! Gdybyż to można do czegoś należeć, jak fala należy do morza! Gdybyż można uwierzyć, że jest jakiś olbrzymi lud, który czuje wraz ze mną...	Zakochała się w tobie na śmierć i życie. Rzecz dziewczyńska, rzecz ludzka. A ty? Nie kochałeś jej przecie, boś się zakochał, ale w innej	To moja jedyna pociecha na sposób, w stylu. Artur, poszła dalej, czując sięw ten wietrzny dzień jak ostrzyżona owca.	Zaprawdę, mój kumie wiele zdolności ginie w świecie, bo się nimi posłużyć nie umieją.	Posłusznie melduję, że ze mną musi być źle bo gdy człowiek jest na wojnie, to powinien wiedzieć i rozumieć...	Wasza Wielebność Widzę za to, że wino stoi nietknięte, a musi ono być dobre, sądząc po kolorze. Czy mógłbym skosztować?	Niech tylko najdroższa pani nie denerwuje się, nie płacze, bo znowu atak być może... Moja najmilsza pani, proszę zapanować nad sobą i nerwy oszczędzać... może już kula dusi?...	Czy na to jest jakie lekarstwo?	Czy nie spotykała pani w Warszawie pana Żerańskiego?	Także się to odpowiada synowi faraona?	Jeżeli pan nie chce zeznać prawdy, w ogóle mówić o tej sprawie ze mną...	No i dobrze działają? Nie psują się co kwadrans?	Ale przecież smutne. Pomyśleć, że ani przez chwilę człowiek nie jest sobą!	A niektórzy wcale pisać nie umieją.	Nie rozumiem cię...	Nie!	Sancho także to przystoi odzywać się w tym miejscu?	No, więc w porządku. Skoro nie wie, nie ma czym sobie głowy zawracać.	A na co was tyle? ot niech pan Adam mnie z sobą na wóz weźmie, ja go do cyganów doprowadzę.	Jeżeli młody pan chce dowiedzieć się o celach polityki wiecznie żyjącego Ramzes XII, niech zgłosi się do naszej najwyższej rady, a otrzyma objaśnienia.	Puściliśmy się na bezdroża Ostrożnie... jama! Wpadniemy w nią!	Z prawdziwą przyjemnością! Włoskie cygara są chyba jeszcze paskudniejsze niż nasze monopolowe. Kiedy przyjedziesz pan do Paryża, odwdzięczę się za wszystko.	Spodziewam się, że udręczeniem być niemoże dla niego towarzystwo Marji, nawet dla tego kto kocha inną. Będziecie mówili czytali co chcecie, ale widywać się będziecie.	Ach, któż to widział!	I to będzie zupełnie prawnie nasze?	To ty mnie nogi zestawiał?	Tym czarnym otworkiem ziewa w skroń nuda, krzyczy rozpacz marzyciela. Ja żyję, staram się żyć jak najintensywniej. Zaś ty...	Jeszcze nie, Jakubie! Jeszcze jest czas!	Mój panie: ja się z panem ideowo zgadzam, ale pańska metodologia jest mi obca również stawianiem znaczków, tylko na pięcioliniach. I dopiero według tego jakieś kretyny dmące w rury mosiężne i piłujące baranie kiszki końskimi ogonami...	A, tak Pozostałeś pan tym, czym obiecywałeś być od młodości.	Jaśnie oświecony panie! wsiadamy na statek, żeby pożeglować do Rzymu, i mamy przy sobie może ze sześćdziesiąt realów.	Wierzę! Muszę wierzyć. Powiedz mi jednak, dlaczego duchy włóczą się po świecie? Dlaczego przychodzą mnie męczyć?	Czyżby był z nimi w zmowie i ich na nas napuścił?	Gdyby pan zechciał pójść ze mną	Jak wszystkie dziewki	Kto tu mieszka? Człowieku, na miłość boską, gadaj, kto tu mieszka?	Owszem, dzisiaj pieściliśmy się dwa razy.	Po cóż bym rzucał, panie życia i śmierci? Gdybym trafił żonę, sobie zrobiłbym niepokój na cały tydzień, a gdyby żołnierza, dostałbym pięścią w brzuch, ażby mi język wylazł. Przeciem ja tylko chłop, a on wojownik wiecznie żyjącego pana naszego.	By być kowalem, trzeba mieć mocne ręce, a widzi pan, jakie moje są słabe.	Ja nawet umiem na rękach chodzić. Umiem także zwierzątka z drzewa wyrzynać. Jakie trzewiczki noszą zwykle królewny?	Panie Moryc Welt, wypłać mi pan natychmiast moje trzydzieści tysięcy marek!	Żorż zerwał się, urwał z miejsca śmiech, kilkakrotnie próbował założyć monoklmonokl	Na pewno dobrze zrobiliście, Pencroffie!	Czy Roland w rozmowie z tobą dotykał już rzeczy głównej?	Może, ale tak jest!	Czy ładna jest moja prefektowa?	Odwiozę do szpitala. Może rano co powie.	No! Ja do gimnazjum przez pięć lat chodził!	Zazwyczaj bywa umiarkowaną, ale ten casus psychologiczny dziwnie do niej trafia. Głęboko rozumiem tego więźnia, który w samotności swojej pokochał pająka...	A w jaki sposób otrzymałeś tę depeszę?	Trzeba jednak wybadać Kopowskiego, co do Stefci. Wie Józio co? Oto dziś zaraz pojadę z nim konno ku Leśniczówce i pomówię trochę seryo... Wy sobie jedźcie w inną stronę.	Co masz do czynienia w Portsmouth?...	Słuchaj ty, psie las od Bukowej.	Tak, synu. Mam dla ciebie święte polecenie.	Wicehrabiego od siedmiu boleści	A miała miejsce Proszę, tędy, panowie, tędy, panie prokuratorze. Aby zeznanie było ważne, muszę je uczynić wobec właściwych czynników.	Dobrze, jaśnie panie	Panie Bum-Bum, ja jestem za systemem wyrzucenia pana za drzwi.	A w domu jest co robić!	Co proszę?	Czego chcesz, moje dziecko?	Ja ja ma-Majster B-bar	Ja? Dokąd?	Pański przodek, panie Maurycy, miał więcej wychowania	Więc?...	A cóż kochać mamy? zapytał Tobiasz.	A gdzie król?	A gdzież one?	A wtedy?	Bogactwo, Wyobraźnia	Co panu dolega?	Cynizm?...	Cóż słychać u was nowego?	Dalsi.	Dziękuję chodźmy.	Dziękuję ci, Stefanie	Ha! Cóż ten przezacny młodzian porabia?	Istotnie, zadziwiające	Jako szlachcic protestuję! i prawo mnie broni!	Jakto? Przy stacji Majdanowo?	Nic	Nieszczęście jakie?	No i mówiłeś nam o trzydziestu tysiącach liwrów, a znaleźliśmy tylko dwadzieścia dwa.	Poniute, ak niekam valdžia neuždraudžia turėti gryčinę mergaitę dėl lengvo patarnavimo. Tegu mūsų Onutė bus pas jus už tokią gryčinę mergaitę. Jūs mums galite išduoti ir raštą nuo savęs, jog kaipo tokią imate ir algą apsiimate mokėti.	Spod tego oto węgła	Ty knechcieknecht	Zaczekam dwa, trzy kwadranse i oko, mój chłopcze	„Błogosławieni miłosierni”...	„Za wszelką cenę
Ależ tak Te kobiety umieją być genialnie niegrzeczne. Mniejsza o to, ja będę jednak na balu. Siostra moja wybiera się również wiem, że przygotowuje strój przepyszny. Eugeniuszu Anastazja będzie na balu, żeby rozproszyć straszne podejrzenia. Nie wiesz, jakie pogłoski o niej krążą! Nucingen mówił mi z rana, że wczoraj rozmawiano o tym w klubie bez żadnej ceremonii. Mój Boże! Na czym to spoczywa cześć kobiet i rodzin! Ja sama czuję się podrażniona, dotknięta w osobie biednej mej siostry. Powiadają niektórzy, że pan de Trailles podpisał weksli na sto tysięcy franków, że termin upłynął i kredytorzy mieli go prześladować. Otóż, w takiej ostateczności, siostra moja miała sprzedać jakiemuś Żydowi swoje brylanty, te piękne brylanty, które musiałeś u niej widzieć, a które dostały się jej po matce hrabiego de Restaud. Od paru dni wszyscy o tym mówią, nic więc dziwnego, że Anastazja kazała sobie robić suknię ze złotogłowu, żeby zwrócić na siebie powszechną uwagę, ukazując się na balu u wicehrabiny w całym bogactwie swych brylantów. Ale i ja nie chcę być gorsza od niej. Ona starała się zawsze upokorzyć mnie i nigdy dla mnie dobra nie była, a jam tysiące usług jej wyświadczała, jam zawsze miała dla niej pieniądze, gdy ona była w potrzebie. Lecz dajmy pokój światu; dzisiaj chcę być zupełnie szczęśliwa.	Ze sposobu i tonu tych zapytań widzę, jak bardzo się państwu nie podobam i jak każda z pań w duszy mnie potępia. Jestem marnotrawnicą nie umiejącą uszanować grosza zapracowanego. Nieprawdaż? A jednak nie zasługuję na tak bezwarunkowe potępienie, jak się to zdaje z pozoru. Suknię tę, obstalowaną przed miesiącem, gdym jeszcze nie domyślała się nawet naszej majątkowej ruiny, posłała teraz modniarka do M., pomimo że natychmiast po katastrofie cofnęłam obstalunek, a matka moja tu mi ją przysłała, przypuszczając, że mi się przydać może. Pragnie ona bardzo, żebym się bawiła, i sądzi, że mam dosyć czasu na to; a że sama nigdy nie potrzebowała rachować się z pieniędzmi, więc nie zastanawiała się, że bądź co bądź jest to wydatek za wielki w naszym obecnym położeniu.	Na mą brodę! Piękna z was para! Pan z Roccanery nie mógł sobie znaleźć innej wybranki niż ta piękna panna z książęcego rodu. To rzadkie szczęście w takich miejscach jak to, a zwłaszcza dla pirata. Dalej! Chodź, przyjacielu, opróżnijmy po szklaneczce wina na cześć twojej księżniczki.	Byłoby to niepotrzebne ponieważ pan Morrel nie zna mego nazwiska. Niechże ten poczciwiec powie tylko, że jestem prokurentem firmy Thomson i French w Rzymie, z którą ojciec pani pozostaje w stosunkach handlowych.	Panowie pozwólcie, że wam szybko wyrażę moje zdanie. Nie chcę ani go narzucać, ani poddawać dyskusji: po pierwsze, jest jasne, ścisłe i oparte na zupełnym podobieństwie między jednym z moich chorych a naszym pacjentem; następnie, czekają mnie w szpitalu. Ważny wypadek, który tam domaga się mojej obecności, niechaj usprawiedliwi to, że zabiorę głos pierwszy. Pacjent nasz tak samo wyczerpany jest pracą umysłową... Co on takiego napisał, Horacy?	A więc sprawa wyjaśniona. W każdym razie nie mam Troopowi nic do zarzucenia. Powiedziałem mu tylko, że nie chcę pracować... i do tego na Ławicach... on za to, ma się rozumieć, palnął mnie w nos, a ja... och!... zacząłem krwawić jak zakłuty wieprzek.	No, przecież w jakiś sposób musimy się porozumieć. Już wprost dlatego, by nie wyglądało to dziko. Ze względu na ludzi.	Nie wychodziliśmy wcale z Granitowego Pałacu a jeśli na wybrzeżu pojawił się ogień, to musiała go zapalić jakaś inna ręka.	Nie mnie, ale was, bom ja tyle jeno winien, żem wam obywatelów rabować dozwolił. Ale mniejsza z tym. TajemnicaStulże pysk, Kokoszko, i nie powiadaj o niczym słowa Oleńce, ani o pojedynkach, ani zwłaszcza o owym strzelaniu do portretów i o dziewczętach. Gdyby się wydało, na was winę złożę. Czeladzi już wspomniałem i dziewkom, że niechby które słowem wspomniało, każę pasy drzećpasy drzeć	Muszę przyznać, że nie ale może nie byłem tak pewny siebie jak on.	Nie wiem... Trzy z nich już nigdy nie wybiorą się na łowy... Atoli było ich tam więcej... znacznie więcej. Toteż przegnały mnie precz jak kozła... Umknąłem na trzech nogach... Przypatrzcie się, obywatele Wolnego Plemienia... Przyjrzyjcie się, o Wilcy!	Jeszcze nie zupełnie... Mam mieć teraz próbę z dyrektorem muzyki. Prawda, pan Cabiński mówił nawet, że przed przedstawieniem!...	Żebyś ty wiedziała, Marianeczko że to ten sam chłopiec, o którym ci mówiłem, że pana Heliasza od Tatarów obronił! A jak on z łuku strzela!... chrry... Kiedyśmy na tych Tatarów natarli, a było ich w kilkadziesiąt koni... chrrry... kiedy ich gonić zaczniemy... chrrry...	Ej, tak liczyłam na to. Wolałabym być z ojczusiem. Na balu będzie dużo osób nieznanych mi zupełnie i przeważnie z arystokracji.	Przyszedłem tutaj nie po to, żeby ci robić jakiekolwiek wymówki. Bóg z tobą. Rad jestem, że wracasz do zdrowia.	Nie powiadajcie po próżnicy! Ino ten stary, co się ruchać nie może, łyżki sam do gęby nie doniesie i na przypiecku se dochodzi... Widziałam, kiejście worek żyta nieśli.	Już mam! To jest taka myśl, że sami zobaczycie, co to jest za myśl! Nazwijmy ją imieniem jakiegoś wielkiego człowieka, ale takiego wielkiego człowieka, żeby jego imię było znane i drogie na całej ziemi i żeby wszystkie narody uznały, że to jest największy człowiek na świecie!	I dobry, że nie znaleźć lepszego...	Jacenty nieboszczyk, jako był chłop uczciwy i sprawiedliwy przez całe życie, tak wam jeszcze nawet swoją śmiercią dopomógł. Boga by w sercu nie mieli sławetni rajcowierajca	Nie wierzę, aby on to naprawdę zamierzył.	Szczęśliwych łowów na nowym szlaku, Władco Dżungli! Pamiętaj, że Bagheera kochała cię zawsze!	Frajer z pana A mógłby pan do czegoś dojść. Tylko nie przez tych tam...	Panie Ursiclos jestem bardzo uradowany, że miałem sposobność uwolnić pana z tak przykrego położenia.	Stój! Ty nie rozpływaj się w empirejach! jakie to dziwne. Nawet Kocmołuchowicz miał lekki atak hemoroidalny à la Roztopczyn. Nie	To być bardzo może bo uważałem, że Rosynant leciał jak cygański osioł, zdawało się, że ma żywe srebro w uszach.	Gdyby oni chcieli, żebym umarła to ja bym nie chciała. Zresztą kto chce?	Nie, N. Panie trzeba powiedzieć, żem najprzywiązańszą z siostrzenic, która się stara myśl waszą odgadnąć i dla której największą przyjemnością w życiu jest chwilę drogich dni kochanego króla uprzyjemnić.	Niechże pani nie boi się, to ja, Murek, dawny wasz lokator. Proszę przyjrzeć się!	To będzie pretensjonalnie dla utworu zaś tak błahego jak pański, pretensjonalność to śmierć.	Ani funduszów na wykształcenie	Wtedy... chciałem go zobaczyć, ale nie było go w Warszawie. Winniśmy mu bardzo wiele. Poczciwy człowiek, i żeby nie on...	Może by zadzwonić, jak na Sebastiana?	I to jeszcze do tych dzikusów I ty myślisz, że byłabym się zgodziła? Możesz uczynić ze mną, co ci się podoba	Jakże, bo ino na mnie cięgiem huru-buru kiej na tego Łyska...	Ludzi nie zabraknie...	Mąż, Żona zmanierowałaś się coś niecoś na mał­żeństwie.	Na rycerską cześć i na klejnot?	Nie uważam tego, lordzie Henryku.	Nie!	Nie, pani, jeszcze z Kowna nie wrócił.	Nie. Od całego tego wypadku z Benedettem czuję się ośmieszony i nie wychodzę z domu.	Potrzeba będzie drzewa na rozpalenie w piecu	Przeżył pan kiedyś katastrofę statku?	Pssst! Znowu! Nie słyszysz?	Ani we dnie ani wieczorem, nigdy mi panna Dorota rozmówić się z sobą nie pozwala! A, takbym tego pragnął.	Bo tylko człowiek inteligentny może wiedzieć o Harunie al Raszydzie, co wie pan.	Czemuż ty nie masz takich?	Może-by na czwartego Stepanka wybrać...	Nie chodzi tu wcale o ministra Grladstone lecz jest mowa o depeszy meteorologicznej.	On mówił coś tam o wytrwaniu do samej śmierci i o pokładaniu ufności w Bogu. Zdaje mi się, iż po prostu się przeraził. Ale on jest, wie pan, bardzo daleko, a Bóg, jak powiadają w tym kraju, bardzo wysoko.	Tak jak dotąd	A gdybym ja chciała mieć taką doczkę dla siebie, choćby mniejszą? Któż wie, kto mi ją zabierze, niechby choć na płótnie w tęsknicy uśmiechnąć się było do kogo!	Przypadkiem, przechodząc około lichéj garkuchni, w któréj niespodzianie ich spostrzegłem Ten artysta czy nie artysta upatrzył tam sobie bardzo ładną dziéweczkę, którą pewnie za model sobie wybrać musiał.	Bo... proszę pani... Eh! co mam owijać w bawełnę, kiedy to pewnie głupstwo... Oto, co mówią, proszę pani... Że pani chodzi do jakichś akuszerek i do szpitala podrzutków...	A, ona mieszka przy ulicy La Pérouse? To sympatyczne, ładna ulica, taka smutna.	Ależ tak!	Przeszkadza to wamawama (gw.)	Wojna to wojna	Zrobimy to, kapitanie	Mówiłeś, że do dwunastu sklepów...	Stryjek mój consulconsul (łac.) adwokat, prawnik; tu: wójt.. Wiem, że cyrulik, który opatruje rannego, donieść ma o nim marszałkowi pod winą czternastu grzywien.	Tak jest	Tak, idziemy do niego.	Widzę Widzę i podziwiam. Ale nie dziś	Odchodzę, lecz, jak tylko ten nieznajomy odjedzie, pozwolisz pani, powrócę.	Sława Bohu! Sława Bohu! Pójdę ja teraz do mołojców, żeby konie do drogi gotowali. W nocy ruszymy.	A jakiż jest projekt ekscelencji?	A może będzie jej bronił, kto wie?	A młody on czy stary?	Dajcie mi ciemny płaszcz z kapturem! Czyby naprawdę miało przyjść do bitwy?	Dokądże? do Kijowa chyba? do księcia Potemkina? z wąsami!	Honor odparł niecierpliwie Powała.	I jaki!	Pomówimy o tym jeszcze Od czasu wyjazdu pani de Bargeton pozycja pani de Senonches bardzo się zmieniła; będziemy mogli wyswatać Franciszkę z jakim zacnym starszym obywatelem.	Ten sam!	A niechże cię najjaśniejsze!... Poproścież tu pannę Magdalenę... Bodaj diabli...	Ale chyba tylko w razie niebezpieczeństwa?...	Boba?	Chcesz jutro, niech będzie jutro. Też mi zmartwienie.	Chciałem się raz pozbyć ciebie, nędzniku, psie niegodny!	Co mam dać?	Daj Bóg waszej książęcej miłości odsłużyć.	Daj mi pokój!	Głupiaś!... głupiaś!... głupiaś!...	Jadłem	Jaguary	Jedź ale i my ruszymy nieco naprzód, bo zimno.	Kogo?	Która dama wydaje ci się najpiękniejsza?	Niech Bóg broni oni nam się jeszcze przydadzą.	Och młodości, co wiecznie wszystkiemu wierzysz! Opowiedzże im o twoim Pertinaxie!	Oni, panowie. Krew się wysiliła i osłabiła.	Podlasie blisko Mazowsza i albo Szwedzi je zajmą, albo z miast pruskich przyjdą posiłki przeciw Szwedom. Tedy trzeba będzie wybierać.	Pozwól mu mówić i czekaj	Prawda! prawda!..	Przestań, Zośka, jesteś niegodziwa	Psa!	Siadajże, chłopcze! Przecież żartowałem	Stefciu, on ciebie uderzy!	Tyle czasu czekam, wyglądam!...
Czy jest wstyd, czy nie a ja właśnie pójdę na inżynierię i koniec.	Ja chciałem tylko wprowadzić średniowiecznego trubadura do lamparciej jaskini, bo mu się widocznie podobała.	Prócz tego wszystkie lisy z całej okolicy właziły mu do gęby, szukając za kurami; i byłby zginął lada chwila, gdyby go nie był ocalił pewien kuty szarlatan, który właśnie w chwili paroksyzmu obdzierał ze skóry lisa jako przeciwtrutkę i antydot. Następnie poradził się u jeszcze mędrszych i teraz pomaga sobie za pomocą lewatywy z odwaru ziarn zboża i prosa, do którego zbiegają się kuny: a takoż z wątróbek gęsich, do których zbiegają się lisy. Także skuteczne są pigułki, jakie zażywa przez usta, uczynione z chartów i jamników. Oto nasze nieszczęście.	Właśnie. Jest to chłopiec dzierżawcy Whiteheada. Czy pan życzy sobie, żebym mu osobiście doręczył te listy?	Kto wie z kim wojować przyjdzie? może właśnie z tymi, których ręce żywiły... i którym wdzięczność należy.	Nie należę ja do liczby tych, panie co lubią się z utworami swymi popisywać, a udają skromnych i wzdragają się, ażeby ich więcej proszono i nalegano. Chętnie panu przeczytam glosę moją, którą napisałem raczej dla wprawy niż dla jakiego bądź zaszczytu, zobowiążesz mnie pan, gdy powiesz swe zdanie bez żadnej ogródki.	Sądzę, że pana zainteresuje to, co panu chciałem donieść.	Właśnie, można się zachwycać takim wychowaniem! Te błaźnice wygadywały ostatnie głupstwa na panią, a dziecko tego wszystkiego słuchało.	Cóż nasz zagadkowy człek, ów pół-artysta, pan Wiktor? Czy jeszcze jesteście pod jego urokiem i nie rozczarowaliście się dotąd?	Abo wczoraj jaśnie pan młodszy dziedzic zdzielił me w pysk, że nie byłem w luberji, a dzisia starszy pan dziedzic wylał me lachą, że chodziłem w luberji. Ja już całkiem nie wim. Śmieją się ze mnie wszystkie. Ja już służyć nie będę, bo jeszcze sobie co złego zrobię, a ja jestem...	O co chodzi? O co chodzi? Niech się panicze nie trudzą, ja usłużę.	Cóż ja mogę?	Ja nie żartuję Powtarzam panu: pańskie zdrowie ucierpiałoby mocno od pobytu tutaj; upał, światło, dym, towarzystwo, wszystko to szkodzi panu bardzo.	Nie, panie jak tylko zobaczyłem, że już napisany, wziąłem i zapomniałem tamten zaraz, pamiętam tylko o tej długiej podziemnej damie, a także i koniec: Twój do grobowej deski Rycerz Posępnego Oblicza, i wreszcie ochapia mi się coś, że w środku było ze trzysta razy o duszy, życiu, oczach i miłości.	Teraz zasię, gdy dziecka nie ma między nami, rozważmy jeszcze sprawę, o której mówiliśmy poprzednio Pan krajczy umyślił już pono sposób na schwytanie najemnika zbójeckiego?	Prawie żałuję, że nie zaczął pan krzyczeć i nie dał znaku światłem.	A! Okropne! A to nie jest okropne, to nie jest zbrodnią, gdy moje życie się marnuje, gdy moje zdrowie na szwank się naraża? Czyż ja nie jestem ważniejsza w tym wypadku? Wszak nawet wasze mądre prawa, gdy trzeba wybór zrobić, każą ratować raczej życie matki.	A jednak nie tańczysz.	Ależ, mój drogi to, że mi się nie chce spać, to nie zmienia kwestii; nie można przyzwyczajać dziecka...	Chodzi o Gorbatego.	Chyba nie jesteś zwolennikiem trzciny cukrowej?	Co się stało?... Skandal!... Myślałam, że spalę się ze wstydu. Całe miasteczko o niczym innym nie mówi! Tylko o nim!	Cóż to za historja?	Cóż, kiedy musimy je robić osobno	Jak trudno jest nam zrozumieć, że ktoś, kogośmy kochali, nie żyje Ruby jest pierwszą z naszych koleżanek szkolnych, która nas na wieki opuściła. Wcześniej czy później, pójdziemy za nią wszystkie, jedna po drugiej.	Kwiecie pachnący, którego głos jest jak dźwięk fletu, wysłuchaj mnie!... Więc mój mąż powiedział temu urzędnikowi: „Wolałbym stracić dwa byczki, gdybym je miał, aniżeli oddać moich chłopców, choćbyście mi za każdego płacili po cztery drachmy na rok. Bo jak dziecko wyjdzie z domu na służbę, nikt go już nie zobaczy...”	Magdzie będzie markotno, że to nasza krowa, a ona nawet nie obaczy.	Mnie tam to nie w myśli.	Musisz. Nie masz wyboru. Nie zwlekaj.	Mój drogi, przyznaj, że albo jesteś ślepy jak kret, albo nie widzisz nikogo poza Miss Emilją. Młodszej siostrze zagraża niebezpieczeństwo.	Nie boję się panny Renaty	Nie jego wina	Nie rozumiem Jest to dobry człowiek, ale oryginał czy taki niestały... Coraz podoba mu się inna panna. Siostra chciałaby go ożenić, ale on jeszcze nie trafił na swoją	Nie sądzę!	Nie taiłbym się z tą dobrą nowiną Na zamkowéj ulicy spotkałem hr. Filipa.	Nie wrócę nigdy.	Nie.	O mój Boże! a cóż to będzie? co to będzie?	Och, mój Boże! Cóż za przyszłość! Pierwsze moje współczucie było dla pani jako małżonki; ale teraz żal mi pani podwójnie, myślę o matce... Ach, ileż pani musiała wycierpieć, przychodząc tutaj. Biedne, biedne kobiety!	Pan, zdaje się, z czegoś jest niezadowolony?	Poczekaj! Nie powiedziałaś jeszcze, że dzieci robotników zabrałaś do szkółki, że chorym dałaś opiekę, żeś zastąpiła ojcu sekretarza!	Posłusznie melduję, że włażę, panie oberlejtnant.	Przykrą przede wszystkim dla mnie, drogi panie. Tak, przykrzejszą dla mnie niż dla pana, bo liczyłem na zaszczyt połączenia mojego z pańskim domem, a poza tym zerwane zaręczyny są zawsze większą szkodą dla narzeczonej niż dla narzeczonego.	Tak!... i połowy obstalunków nie wypełnili na czas... Bodaj to najjaś...	Wszakże nam tę koronę przynoszą, nie szliśmy po nią	Wszyscy siedzą za granicą, ale niedługo mają wrócić Ada chce doktoryzować się z nauk przyrodniczych, a Helenka podobno jest zaręczona z Solskim. Tylko że oni ciągle to zrywają ze sobą... Hela ma być taka despotyczna jak pani Latter, a Solski zazdrosny... Nic tego nie rozumiem. Proszę skręcić w bramę i wjechać na dziedziniec!...	A bo co?	A teraz, chłopcze postawię ci pytanie.	A tu	A ty co z nim uczynisz?	A w jakiejże sprawie, jeśli łaska?	A zatem, powstały: Pojętność (Intellectus), Rozsądek (facultas abjudicandi) i Rozum (ratio). Intellectus służył tylko jak łyżka do przyjmowania (pojmowania), facultas abjudicandi jak zęby i gęba do osądzenia, co to za strawę łyżka podała, a ratio, ultima ratio, jak żołądek do spożytkowania ze strawy. Wniosek	Agaj-Hanie! Azażazaż (starop.)	Ależ toż on za młodu był jednym z najtęższych graczy w pojedynku. Ojciec często mi opowiadał o sprawkach Bargetona.	Bynajmniej.	Cacy dziateczki, cacy!	Cała wieś o tym wiedziała.	Co tam u was nowego?	Czemuż jednak rodzić się ma z niej nienawiść?	Czy to zawsze pani Gaudin prowadzi hotelik?	Dziwicie się temu	Florek!	Generał Joubert?	Hrabia jesteś zawsze dobry i grzeczny.	Jak to?	Jakto! czego?	Jezus, Maria! Umarł?...	Już pewnie musiałeś odnowić znajomość, rzekł hetman	Kto zejdzie do szalupy?	Matka Boska ślicznie wygląda! czyście to sami zrobili?	Miłość, jaką żywię dla ciebie, umocniona długim czasem trwania, każe mi ciągle myśleć o twoim dobru i pożytku. Posłuchaj, co umyśliłem: mówiono mi, iż w Panzuście, niedaleko Kruły, mieszka sybilla wielce znamienita, która przepowiada wszystkie rzeczy przyszłe: weź tedy Epistemona dla kompanii i udajcie się do niej, aby posłuchać, co też wam powie.	Najrozmaitsze... dochodziły...	Nareszcie nareszcie skończy się władza ogolonych łbów...	Ni.	Niech żyje król!	Niewiele mnie to obchodzi	Nigdy.	No to dam panu ten dowód	O mój drogi ojcze, rzekł Jan całując go w rękę	Od siedmiu czy dziesięciu dni.	Oho! powiedział	Ojciec jego strzelił sobie w łeb.	On też mi ją odda	Owszem	Patrz! Tam! Nadchodzi chyłkiem! Stoi w drzwiach!	Przebacz, Zypku Wyprostował się przed nią piękny i szlachetny.	Przypatrz no się jak ta pani bez całą drogę ciągnie chorego ojca na wózku. A ty byś, hyclu, tak zrobił?	Są!	Tak Ale pogrzebałoby cię to w jego  oczach na zawsze.	Tak jest, kapitanie!	To, co wam wart	W gabinecie.	W pana ustach to słowo może być jedynie prostą uprzejmością.	Wiara, Książka	Wiesz pani, odezwał się przypatrując się jej, ta ręka pierwsza panią zdradziła, po jej kształtach godnych dłuta Praksytela poznałem, iż anioł zwinąwszy skrzydła... zstąpił na Emilopolską ziemię...	Zakochany byłem, jestem i będę! To mój stan normalny, chroniczna choroba.	Zanosi się na burzę. Jest parno jak w piekle	Zgaduję, że to waść mnie tak dojeżdżał z Tataryz Tatary	Żeby to się już raz skończyło!	Życie mi obmierzło! więc umrę!
To się zmieni, to musi się zmienić! Gdyby tak zostało, jak jest, nigdy bym sobie nie darował, że to ja urządziłem!	Wina by to była nie do odpuszczenia, miłościwy panie gdybyśmy na to pozwolili. Jużem mu tam piechoty posłał i działek, bo że go będą wykurzać, to będą! O Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!	A tak! I niedługo poczekamy na to.	Gdybyś wiedział, jakie ono bywa okrutne Widziałam to nieraz! Widziałam łodzie o wiele większe od naszej, potrzaskane...	Ja też teraz jestem tłuściejsza i wiele silniejsza. Dawniej to zawsze byłam zmęczona. Ale gdy kopię, to się wcale nie męczę. A tak lubię wąchać ziemię świeżo skopaną!	Jak ci, parchu, lunę przez ten pysk paskudny, to ci wnet ześniedzieje... Ale, pszenica czysta jak złoto.	Jakże to pięknie z pańskiej strony!	Nie masz to swoich?... cięgiem ino w ojcowe garść uważasz.	Panie Sierpiński, to nie sprawa z ratajemrataj	Proszę, z większém uszanowaniem to P. Wojewodzic.	To zjadliwa żmija, ja go znam	Więc nawet już w Dejwicach? Ależ to straszne, mój Bondy, jak to się szybko rozłazi!	To niepotrzebne sądzę bowiem, że jeżeli nam zapłaci, to bardzo dobrze będziemy wynagrodzeni.	Nie obiecuję. To są sprawy zbyt osobiste. Ale tymczasem proszę mnie puścić. Spóźnię się niezawodnie.	Panu to wiadomo, a skąd?	Tak czyniłem, gdy sahib Yankling zwichnął sobie nogę z tamtej strony Astoru. Aha! Ja już przejrzałem zawartość ich koszów... lecz podzielimy się tym, jak należy, dopiero w Shamlegh. Daj mu jeszcze trochę. To dobre lekarstwo. Pomacaj! Serce mu już teraz lepiej bije. Połóż go głową na dół i nacieraj mu z lekka pierś. Gdyby był czekał spokojnie, aż policzę się z sahibami, nigdy by się tak nie stało. Ale nuż sahibom przyjdzie ochota polować tu na nas? Wtedy nieźle byłoby puknąć do nich z własnej ich broni, hę?	Z Mr. Duncanem dziewięciu. Jak Mr. Duncan wstąpił do naszej szkoły, nie był większy od małego Greya. Służył w mym dawnym pułku. Tak, tak, panie Corkran, to już dziewiąty z rzędu!	Może tam gdzie i złoto jest to by jeszcze lepiej. Ale mniejsza; tylko że to w takich górach, że tam świat jest deskami zabity, a gościa chybaby aż na łyku pociągnąć.	Być może... Toteż, sądzę, iż niebezpieczeństwu, w jakim się wówczas znalazłem, zawdzięczam obecną zmianę obyczajów. Ach, drogi Ryszardzie, ileż mi to dało do myślenia i jakżeż się odmieniłem!	Niech pan weźmie, to dobrze panu zrobi.	Ani się waż Pierwsza rzecz, której żądam, to abyś z nim nie mówiła. Uniosłabyś się i poróżniłabyś mnie z nim: wiesz dobrze, jaki ten panicz jest drażliwy.	Tylko nie płacz i nie rób hałasu Dostałabym za to burę, a już dość tego, że przez cały dzień wciąż mnie łajano. Ten pokój... ten pokój nie jest najgorszy...	A! bom wcale zamiaru tego nie miała. Lecz, koniec końcem, coraz się czuję słabszą, powietrze mi tu nie służy. Duszno mi, słabo, słabo... głowa cięży! Nie jest-to pora do pobytu w wieczném mieście. Muszę gdzieś wyjechać... odetchnąć.	Mój Boże, dłoga pani Oriano dowcip nie jest mój, powtarzam go jak słyszałem, trzeba go brać tak jak jest. W każdym razie był on przyczyną, że Cartier oberwał tęgą pucówkę od poczciwego La Trémoïlle, który (bardzo słusznie) nie chce, aby w jego salonie mówiono o tem, co nazwałbym „bieżące sprawy”, zwłaszcza że była tam właśnie pani Alfonsowa Rothschild. Cartier dostał od Lola de la Trémoïllee pławdziwe wciełanie.	Zrobi pan co do gazety?	Posłusznie proszę pana feldkurata aby mi naprawdę raczył zakazać wtrącania się do rozmowy, bo w przeciwnym razie będę dalej bronił interesów pana feldkurata, jak na porządnego żołnierza przystało. Ten pan ma rację, że chce odejść stąd sam, bo ja też nie lubię awantur i jestem człowiekiem towarzyskim.	Co takiego?	Cóżeś tam robił, co się z tobą działo? Mów, opowiadaj!	Przed wami? Za co?	Dobrze ale muszę panu wyznać, że nie umiem wyobrazić sobie, jakie korzyści spodziewa się pan z tego wyciągnąć?	Takie jest zresztą moje zapatrywanie się na rzeczy od chwili, kiedym przed ołtarzem ślubowała: „Ja, Emma, biorę sobie ciebie, Wilkinsa”. Nie dawniej, jak wczoraj wieczorem, odczytywałam słowa małżeńskiej przysięgi i przyszłam do wniosku, że nie opuszczę nigdy mego męża. Tak, chociażby zapatrywanie się moje na słowa przysięgi było błędne, powtarzam, nie opuszczę go nigdy.	Wszystko jedno. Różne są formy zezwierzęcenia. Naturalnie. Czernyszewski napisał, że człowiek jest zwierzę, dlaczegóż on nie ma kopać. W tej chwili idę tam. Sam mu pokażę... I trzeba mu odebrać tę nieszczęśliwą kobietę.	I jeszcze jedno. Niech pan, broń Boże, nie przyznaje się nikomu, że mnie widział i ze mną rozmawiał. Daj pan słowo honoru!	O! zabawisz się pan pewnie już mnie proszono bardzo o ten rękopis, lecz nie chciałem pożyczać nikomu, gdyż właściciel tego tłumoka może powrócić lada dzień tędy, a ja muszę mu oddać wszystko, jak zostawił; nie bez żalu pozbawię się tych książek, lecz cóż robić, nie należą do mnie, trzeba strzec swego sumienia.	Bo uczucia u ludzi większą odgrywają rolę, niż rozsądek, niż trzeźwy rachunek. I dzięki Bogu, że tak jest na świecie. Choćby cię najbardziej cenili, choćby drżeli przed tobą	Czy nie powie mi pan zatem, z kim należałoby mówić o udziałach sprzedanych przez mego ojca?	Dziwiłem się, że w duszy uposażonej w skarby serca i umysłu, w duszy pełnej pięknych zamiarów i szlachetnych uniesień jest taki brak siły charakteru.	Moja pani, cóż mi pani wiecznie robi jakieś awantury! Właśnie, że ja będę powoził.	Rozkaz ten mnie nie dotyczy ponieważ nie na moje nazwisko jest wydany.	Wydaje mi się, że nie warto się wycofywać.	Zamknęłaś się w sobie i nie dbasz o resztę, która żyje obok ciebie, i być może, iż żałujesz wyjścia za mnie, być może...	A gdy tamci będą zajęci sprzątaniem, wtedy dwaj młodzi ludzie, dobrze mi obaj znani, nałożą jeszcze na wędę całą putnię przynęty	Dla tego jednego, który moją pracę podejmie, rozszerzy, nakreśli jej nowe, mnie nieznane widnokręgi, i przekaże całość temu, który po nim przyjdzie	Esther ale jako sędzia, jako jeden ze starszyzny narodu naszego. Prawdę mi mów.	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	I ja pójdę telefonowałem do Karskich i zapowiedziałem się na piątą.	Jest Ganges	Mama zajmowała się interesami, więc ja się na tem nie znam ale dziękuję panu.	Mój kochany chłopcze! pozostanie pan dla nich zawsze niezbadaną tajemnicą.	Nic więc nie wiesz?	Przyznam ci się, że nie widzę, przyjacielu.	Tak od dzisiaj i, bądźcie spokojni, jeżeli wino będzie nietęgie, poślemy do niego po inne.	Takie są tam ładne, wzruszające kawałki, że płakałyśmy razem z mamą. Ojciec się z nas śmiał, ale musiałam mu wczoraj czytać cały wieczór.	W takim razie Lula zostanie Pełską.	Śmieję się z Belci Wyobraź sobie, Floro, że Wokulski zrobił na niej wrażenie gbura. Czy ty go znasz?	A Canalis?	A com ja się ciebie naczekał w każdą niedzielę!	A cóż! wyrzec się pięknej Julji!	Ach, pani... Pani Lauro...	Ale cały ten łańcuch przypadków może być zerwany przez najmniejszy wypadek; sęp może nie nadlecieć wcale albo upaść sto kroków od stawu.	Biedny męczennik oni go tam uśmiercą.	Bo najbliżej. Gdzieżbyśmy jechali?	Chodzi tu o nieporozumienie, a zrządzeniem przypadku pełnię u waszej miłości podobną służbę, jaką u cesarza Karola sprawiać będzie wysłannik wasz, ksiądz Borek.	Czego się napijesz, babuniu?	Czegóż chcą?	Daj Panie Boże!	Dajże tak, Boże!	Daruj mu, daruj!	Dlaczego?	Dość, moje dziecko...	Gdzie?	Godzina późna i bądź zdrów.	Głupi człowiek!	I przypodchlibiaj, za szyję często ułapiaj.	I ręce, i włócznie, i krowy?	Ja widzę w dali tego człowieka	Jeszcze zobaczysz!	Juści jezdem jesce cięgiem głodna, ale nie tak straśnie, jak przódziej.	Mgła leży pod kościołem!	Najpewniej	Nic odparł chłopiec krótko i zimno.	Nie, za rataja.	Ona już ukończyła...	Opowiesz nam wszystko?	Pewnie, pewnie Oczywiście.	Pełnomocnictwa dla podjęcia spadku po wuju...	Prawdę.	Rycerzu von Altenburg, szlachetny panie!	Sam słyszałeś.	Sztuką?!	Sęk powtarzam, oracja organisty mówi o Bartku simpliciter, a ja o podczaszym Michale, tamta wychwala jego czyny wieśniacze, cóż ja mam począć, czy zostać organistą Bartkowym, czy oratorem Ordyńskiego?	Słucham, czy nie posłyszę wieści o Wentzlu. Przecie go ktoś z was musiał spotkać.	Toteż ja ciebie chcę tego nauczyć, moja duszo	Trudno powiedzieć.	Wojsko za mną idzie.	Wrogowie już pomarli na puszczy z pragnienia. Teraz szukamy miasta o dwunastu wieżach i złotej bramie...	Wszędzie.	Wyśpisz się w Łodzi.	Z pewnością... z całą pewnością!	Żegnam waćpana.
Posłuchaj los może sprawić, że twoje życzenia ziszczą się w pewnym stopniu; w każdym razie jednak przebacz mi to, co się stało; wiesz dobrze, że człowiek nie jest panem siebie, w pierwszej chwili zwłaszcza, lecz muszę cię zarazem ostrzec, ażebyś na przyszłość nie pozwalał sobie zbytecznej poufałości ze mną; widzisz, mój chłopcze, we wszystkich rycerskich księgach, które czytałem, a było ich bardzo wiele, nie widziałem w żadnej opisu giermka, który by tyle pozwalał sobie względem swojego pana, jako ty względem mnie czynisz, i prawdę mówiąc, obydwaj zbłądziliśmy: ty, że nie miałeś należytego dla mnie uszanowania, ja, że sobie nie umiałem nadać przyzwoitego tonu, bo na koniec, jakkolwiek Gandalin, giermek Amadisa, był hrabią de I’lle-Ferme, napisano jednakże jest o nim właśnie, że mówił zawsze do swego pana z głową odkrytą i schyloną, i ciałem zgiętym ku ziemi na sposób turecki; lecz Gasbal, giermek don Galaora, lepszym jest jeszcze przykładem, jego dyskrecja i cześć dla pana były tak wielkie, że autor tej cudownej i prawdziwej historii, chcąc dokładnie uwiadomić potomność o jego przedziwnym milczeniu, raz tylko jeden wspomina o nim w ciągu całej tak długiej powieści. To, co ci powiedziałem, przyjacielu Sancho, powinno nauczyć cię, jaka jest różnica między panem a sługą. Tak więc powtarzam ci, że na przyszłość żyć będziemy w ściślejszym rygorze, nie narażając się jeden drugiemu; bo na koniec skądkolwiek przyszłaby sposobność, ode mnie, czy od ciebie, ty zawsze ucierpisz na tym. Nagrody przyrzeczone ci ode mnie znajdą się w swoim czasie, a chociażby i przyszło wreszcie obejść się bez nich, to w każdym razie żołd cię nie minie, jak to już powiedziałem pierwej.	To jest absurd Bell jest człowiekiem niezmiernie bogatym. Być może, że dla jakiegoś szalonego kaprysu w młodości bawił się tym, lecz obecnie nie ma najmniejszego powodu do grania roli zbrodniarza. Skąd panu wiadomo, że Willettsa mają aresztować?	A to, że za polskich czasów tyle jenojeno (daw., gw.) sobie. tak balowali, jażejaże (gw.) teraz. wszystko trzatrza (gw.)	Chcesz koniecznie dobry uczynek wmówić we mnie, Beniaminie nie uda ci się Że tu jestem, że tobie przytomność wróciła w tej chwili właśnie, gdy głowy twojej moje ręce dotknęły, wszystko to jest przypadkiem jedynie. Zmęczyła mię już uczta, której początek widziałeś Podróżni żegnali się, mijając mój zamek bajeczne wieści po kraju się rozeszły. Ale bo też prawda, że wielkie, bardzo wielkie obchodziłam święto...	To rzeczywiście dość cenny koń. Hm, wiesz, że mam dość ograniczone środki, a jestem, jak się to mówi, człowiekiem rozsądnym. I cóż, zobaczyłem u kupca tego wspaniałego Medeaha (tak go nazwałem). Pytam o cenę wypadało mi więc posłać po te karty. Kiedy siadaliśmy do gry, pojawił się hrabia Monte Christo. Zajął miejsce, zaczęliśmy grać i wygrałem. Ledwo śmiem ci się do tego przyznać wygrałem pięć tysięcy. Rozstaliśmy się o północy. Nie mogłem wytrzymać, wziąłem dorożkę i pojechałem do handlarza koni. Rozdygotany, rozgorączkowany zadzwoniłem	Stąd zapewne gniewy panów pułkowników. Powiadają, że skoro Polacy to srebro znaleźli, to się Polakom należy.	Bo to widzisz takie liche wynagrodzenie za taką wielką pracę. No, no! Nie wiążę cię niczym. Rzucisz mnie, gdy ci się trafi coś lepszego. Co? Daj mi słowo. Wiesz, że zawsze rozwijałem w uczniach mych poczucie honoru.	Tak to, tak! Wszyscy gotowiśmy polec, bo zresztą to najłatwiejsza rzecz. Wszelako obowiązek każe nam, których Opatrzność naczelnikami uczyniła, nie samej tylko chwały szukać, ale i za pożytkiem się oglądać. Wojna już tak jak zaczęta, to prawda, ale przecie Carolus Gustavus pana naszego krewny i musi mieć na to wzgląd. Dlatego należy i paktowania popróbować, bo czasem więcej słowem można wskórać niźli orężem.	Robią tak, kiedy nie mogą inaczej albo kiedy są zakochani; jeden rycerz nawet całe dwa lata przepędził na samotnej skale, znosząc cierpliwie mrozy i skwary, a kochanka jego o tym nic nie wiedziała. I Amadis tak samo robił, kiedy go jeszcze zwano Ponurym Rycerzem i kiedy jak pustelnik na skałę się wydalił i siedział tam przez osiem lat, czy miesięcy, już nie pamiętam dobrze. Zresztą to wszystko jedno, dość, że siedział tam długo, pokutując za jakąś przykrość wyrządzoną damie swojej, Orianie. Ależ dajmy już pokój temu wszystkiemu i zabieraj no się do roboty, jakem ci mówił, żeby się znów osłowi co złego nie stało, jak Rosynantowi.	Myślał, że znajdujesz się w szkole we Francji Różne mylne poszlaki ustawicznie wprowadzały go w błąd. Szukał cię wszędzie, gdzie tylko mógł. Gdy widział, jak przechodziłaś taka zaniedbana i smutna, nawet przez myśl mu nie przeszło, że możesz być córką jego przyjaciela. Ponieważ jednak widział w tobie małą biedną dziewczynkę, przeto współczuł ci bardzo i pragnął przyjść ci z pomocą. Namówił więc Ram Dassa, żeby wchodził cichaczem do twego pokoiku na poddaszu i starał się zapewnić ci jak największe wygody.	Zdaje się, że to bardzo poczciwe bydlę mądre jak jaki człowiek, zawsze wesołe, zawsze uprzejmie, zawsze milusie. Rzadko się trafi, aby pies w tym wieku był taki przylepny. Proszę pani, teraz już muszę panią zostawić, nie mam czasu na zabawę, już blisko dziesiąta, w piecu nawet niezapalone, a ja mam jeszcze oskrobać szparagi.	Och! panowie niepotrzebnie mi tak grozicie, nie pokaże się po mnie, ażebym miał być zbójcą albo złodziejem, jestem uczciwy chrześcijanin i na dowód tego powiem wam, że mój pan znajduje się w głębi gór, gdzie odprawia pokutę siarczystą, aż włosy na głowie powstają.	A pan jest pewien, że jakiekolwiek informacje nieprzychylne o panu będą przy bliższem i dokładniejszem sprawdzeniu pozbawione podstaw?	Niech jaśnie pan nie szuka. Powiedziałem już, że trzymam za nitkę. Posłaniec wiezie list od Cyrana.	Rzecz nie do wiary! Jeżeli to, co mówisz, jest prawdą, biedna dziewczyna jest zgubioną! Ale, nie, nie! To przecież niemożliwe! W jaki sposób posiadanie czyichś włosów lub paznokci może oddać władzę nad nim komukolwiek?	Czy to tu?	Długo nie wytrzyma Jeśli nie zjemy go dzisiaj, to zgnije na skutek tej wilgoci i będziemy musieli go wyrzucić.	Ach, ten?... Nie wiedziałam, że pan bierzesz takie duże procenta.	Bynajmniej, jest pani naturalna, a to duża zaleta. No, może teraz zjemy sobie czekoladkę?	Czy nie mówię, że ładna?... Twarzyczka w stylu... w stylu...	Strzykawek? Ja pani pokażę ten przyrząd, bo przecie to najniewinniejsza sztuczka, za której pomocą ja codziennie zastrzykuję sobie arszenik.	A kto to?	Ależ zaręczano mi, że oni w Ostendzie używali kabiny królewskiej.	Bóg zapłać pani aptekarzowéj dobrodziejce otóż to, jaka matka, taki syn, jaki syn, taka matka.	Co to znaczy?	Oszczędność to największa cnota!	Otóż to!	Spostrzegłem to	To niemożliwe!	Niech pani przebaczy, jeżeli mimowolnie zrobiłem jej przykrość. Pozycja społecznaMoże, według pani, tacy jak ja nie mają prawa myśleć o pani?... W waszym świecie nawet ten zakaz jest możliwy. Ale ja należę do innego... W moim świecie paproć i mech tak dobrze mają prawo patrzeć na słońce jak sosny albo... grzyby. Dlatego niech mi pani wręcz powie: czy wolno mi, czy nie wolno myśleć o pani? Na dziś nie żądam nic innego.	Opowiadają, że gdy dobry Amerykanin umrze, udaje się do Paryża	Daj Boże! Zawsze mnie to martwi.	Jak z przyjacielem! Wiesz, że cię kocham.	Jeśli to panu dogadza, przystaję i ja.	Kto miałby nas podsłuchiwać? Na jakiej zasadzie opierasz to podejrzenie?	Masz słuch znakomity, panie Athosie, ale teraz znów posłuchaj, co powiem: nie przez nieufność żadną proszę, abyście za mną jechali, tylko dla mego bezpieczeństwa; jeżeli się nie mylę, to z pewnością dwaj pańscy towarzysze są panowie Porthos i Aramis?	To dobrze ale tymczasem Zawiłowski leży z rozbitą czaszką, a one pojechały sobie gdzieś nad morze i dobrze im.	Ano... ja! Ja... Każdy z nas starszyzn po mirach ma do tego prawo. Tak z wieków bywało i tak będzie, póki nas stanie.	Boś zdrajca i renegat boś żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to dziełem ta nieszczęsna kraina pod nowym jarzmem jęczy!... Krótko mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.	A teraz, mój młody przyjacielu, mam bowiem nadzieję, iż pozwolisz mi się tak nazywać dziś wieczorem, jeżeli tylko pragniesz, przedstawię cię siostrze mojej, lady Clarik; chcę koniecznie, aby i ona cię polubiła, a ponieważ ma niejakie wpływy u dworu, może w przyszłości słówko dorzucić za tobą.	Nigdy mi się nie zdarzyło widzieć takiego dziecka! Urodzone w szczęśliwą godzinę i... gdyby nie te kolki w brzuchu, które, niestety, przeszedłszy w chorobę żółci mogą zmieść go ze świata jak gołąbka... może dożyć lat długich... godzien zazdrości.	Na „Bonawenturze”! Już go nie ma.	Nikogo? A może i nikogo. Bo ci się tak ten pisarz z gminy, pan Latosik, podobał... Wiadomo, krawat zielony nosi, perfumami od niego zalatuje.	Zrzuciłbym ci je chętnie, cóż kiedy się boję, że się przestraszysz nogi moje ujrzawszy.	Bo widzisz, nasze kobiety, ot naprzykład ze świata pieniężnego, kształcą się naprawdę na francuskiej powieści, a wiesz, co z tego wynika?	Nic mnie nie męczy, jestem zdenerwowany	A Waszmości co do tego, odpowiedział opryskliwy Wojewodzic.	Kompresy z lodu wuj jest zupełnie nieprzytomny i wygląda jak nieżywy.	Czy będzie pobierał jaką płacę?	Dziękuję za niego! Teklusia pocałowała staruszkę w rękę, a ona ją w głowę.	Gdyby pan wiedział wszystko!	Niechże i tak będzie.	O czym mówisz, kochanko, czy o wyjeździe?	Słyszałem ja o tym, Sirotkin, ale nie wierzę. Gdzież ty mogłeś kogoś zabić?	Za co, kochany AbelardzieAbelard	Za wiele dla mnie zaszczytu!	Kot wykrzyknęła radośnie i zaczęła skakać wokoło, zaglądając raz po raz, by przyglądać się śmiesznym ruchom ośmiu kociąt, które bezustannie przewalały się w koszu, właziły na siebie i znowu spadały.	Nie bzdurz Kiedyż przestaniesz rumienić się, słysząc coś podobnego! Wszak jesteś starą mężatką.	O nie, tylko do Łazienek. Bezpieczniej mi będzie rozmawiać z panem przy świadkach i na wolnym powietrzu.	Dwa razy jedna sztuka się nie udaje! Ze mną by sobie dziad nie dał rady.	Chcieli cię szukać. Chcieli i byliby już przedwczoraj zrobili alarm, ale sprzeciwiłam się temu.	O! ja się do niego nieprzyznaję	Pojadę może z synem do Balbec, nie wiem jeszcze.	Proszę bardzo, nie dworuj sobie ze mnie... już kończę dziewięć lat!	Ustąpimy, ale niech wyjdzie do nas Żydówka, abyśmy jej przedstawili nasze krzywdy...	A jakżeż, towarzyszu, przez kordon? Przez kordon ręką nie sięgnie. I przebić się, wiadomo, nie sposób.	A może się i zdadzą. Proszę jeno, powiedaj, bo ze mnie dusza chyba wyjdzie...	Ano ja, kapitan z dziećmi, no i chyba Klu-Klu, bo z kim by się tu zostałazostać się (daw. a. reg.)	Czego ci się chce?	Do obaczyska!	Jak Boga kocham, anim myślał!...	Nie żądam słowa, mości Nedzie Landzie	Więc dobrze Pod jednym wszakże warunkiem...	A cóż my będziemy robili?	Aha!	Bestia cynik!...	Chodźmy, panowie Pilno mi.	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Dawnoż chora?	Dałby Bóg!...	Drzwi? Co mi tam drzwi! Wyłamię w trymigaw trymiga (pot.)	Dziecko mi urzekł!	Hayde pani wiesz...	I zapoznanyzapoznany (daw.) dodał melancholijnie mędrzec.	Ja mówiłem o wyścigu hipicznymhipiczny	Jakto w każdym razie?	Jakże bankrut może wyglądać inaczej!	Męczennikiem! toby było zawiele szczęścia; dadzą ci pięścią w plecy i oplwawszy wyświécą.	O, dzięki Bogu! Masz ojca	Opłatki!...	Ot co myślę, myślę tu zostać i zostanę!	Pomysłu mojego?...	Straszne nieszczęście!	Walcz i zwyciężaj w Łodzi, jeśli ci w domu podstawia nogę mazgajowaty sentymentalizm	Wracajmy!	Wszystko	Wężam jadowitego dostał!	Zobaczymy	Zuch!	Ładnie tam u cioci Noemi?
Widzicie więc ile też każdy musi wycierpieć dla najjaśniejszego pana. I płukania żołądka, i lewatywy. Kiedym przed laty służył w pułku, bywało jeszcze gorzej. Takiego pacjenta wiązali w kij i wrzucali do lochu, żeby się wykurował. Gdzie tam było szukać łóżek z materacami, jak tutaj, albo spluwaczek. Gołe prycze i na takich gołych pryczach leżeli chorzy. Raz miał jeden chory prawdziwy tyfus, a drugi czarną ospę. Obu związano w kij, a doktor pułkowy kopał ich w brzuchy i mówił, że są symulanty. Potem, gdy obaj ci żołnierze pomarli, dostała się ta rzecz do parlamentu i było o tym w gazetach. Zakazali nam czytać pisma i robili rewizję kuferków, czy kto ma takie gazety. A ponieważ ja zawsze muszę mieć pecha, więc w całym pułku u nikogo takiej gazety nie znaleźli, tylko u mnie. Zaprowadzili mnie do raportu pułkowego, a nasz oberst, taka małpa, Panie świeć nad jego duszą, zaczął na mnie ryczeć, żebym stał prosto i żebym powiedział, kto o tym do gazety napisał, bo jak nie, to mi gębę rozedrze od ucha do ucha i wsadzi mnie do paki, aż sczernieję. Potem przyszedł doktor pułkowy, wymachiwał mi pięścią przed nosem i krzyczał: „Sie verfluchter Hund, sie schäbiges Wesen, sie unglückliches Mistvieh, ty smyku socjalistyczny!” Spoglądam wszystkim rzetelnie w oczy, nawet nie mrugnę, i milczę, a jedną rękę trzymam przy czapce, drugą na szwie u portek. Latali koło mnie jak te psy, szczekali na mnie, a ja ciągle nic. Milczę, salutuję, a lewą rękę trzymam na szwie portek. Gdy się tak wściekali przez jakieś pół godziny, oberst przyskoczył do mnie i ryknął: „Jesteś idiota, czy nie jesteś idiota?” „Posłusznie melduję, panie oberst, że jestem idiota”. „Dwadzieścia i jeden dni więzienia za idiotyzm, dwa posty tygodniowo, miesiąc koszarniaka, czterdzieści osiem godzin słupka, natychmiast go zamknąć, nie dać mu żreć, związać go, pokazać mu, że państwo idiotów nie potrzebuje. Już my ci tutaj, łajdaku, wybijemy te gazetki z głowy” mówił pan oberst powiada pan oberst, chodzi po dziedzińcu, bije się biczyskiem po cholewach, pluje, potem nagle staje i ryczy: „Abtreten!” Siada na swoją szkapinę i wyjeżdża za bramę. Czekaliśmy, co się stanie z 11 kompanią, a tymczasem nic i ciągle nic. Czekamy jeden dzień, dwa, cały tydzień, a tu ciągle nic i nic. Pan oberst już się w koszarach wcale nie pokazał, z czego szeregowcy, podoficerowie i oficerowie ogromnie się cieszyli. Potem dali nam nowego obersta, a o tym dawnym mówili, że jest w jakimś sanatorium, ponieważ napisał własnoręcznie list do najjaśniejszego pana, że 11 kompania się zbuntowała.	Drugie głupstwo! Nie załatasz nic czterystu frankami, gdzie potrzeba czterech tysięcy. Zachowaj tyle, aby było za co spić się w razie przegranej, i idź grać.	Widząc taką skromność jeszcze wyższego o panu nabieram rozumienia, bo rzadko o poetę, który by nie był zarozumiały i nie miał się za najpierwszego w swojej sztuce; ale powiedz mi pan, proszę, co to za wiersze przysłano ci do wykładu, o których mi ojciec mówił, że ci nieco trudności sprawiają. Jeżeli to glosa, to ja się znam na tym trochę i rad bym usłyszeć owe wiersze, jeżeli mi je przeczytać raczysz.	Ech, proszę pani, przy dwóch frankach, które zarabiam tutaj, czy pani myśli, że to nie dość, jeśli naskładam za pięć franków dziennie? Toć gdybym nie miał wieczór korekty dla braci Cointetów, mógłbym się ślicznie żywić otrębami.	I choć król miłościwy sam nijakich trunków nie lubi prócz piwa, może się przecie znajdzie w piwnicach jaki taki gąsiorek z zieloną pieczęcią, gwoli wypicia za zdrowie waszej miłości.	Ba! Przecie pozywaliśmy go i my ale odrzekł, że urząd nie pozwala mu się potykać. No, teraz chyba pozwoli.	Najgorszego gatunku ciemnych i biednych ludzi łapie, namawia, oszukuje, po sądach ciąga, ze skóry odziera. Chociaż to brat twój, Jadziu, ale być nie może, abyś nie wiedziała o tem, że od dzieciństwa był on zawsze samolubem i spekulantem. Matka przepadała za nim, wad też żadnych w nim nie widziała; ale dla ciebie, Jadziu, wszystko to chyba nie nowina?	Co? nieprawda? Ja się napatrzył różnym rzeczom w życiu... Ale wróćmy do materyi. Masz tedy pan jaki sposób, żeby ten żbik przyjął pomoc, czy nie masz?	Mnie się nie kompromituje Myślę jedynie o tobie.	Nie śpieszy się nam, póki co.	Doskonale! Wiesz, nie czuję się już teraz tak źle, czuję się o wiele lepiej! Dobranoc!	Pudziesz precz, ty, wszechwiedzące szczenię nie wróci w ogóle wrócić musi” teraz nie wróci tak piekielne były to rzeczy. Co za szkoda, że takie historie giną bez śladu, jak zginęły zresztą wszystkie pijane improwizacje Tengiera, Smorskiego, Szymanowskiego i tylu innych. Głuchy huk ciężkich drzwi wchodowych zamknął wątpliwości w pewność pierwszej klęski. Dziesięć lat temu jeszcze a teraz...? Starość. Zaczęła cicho, rozpaczliwie płakać	Ja? Szkic? O nie, zbyt lubię malarstwo! Nie, nie, zajmuję się czymś przeciwstawnym do malarstwa	Ja myślę, że jeśli papa żyje, to musi być tego rodzaju figura, o której się nie mówi i że to naprawdę mogą być „smutne dzieje”.	To też odtąd zaczęła się moja wina, za którą pana przepraszam.	Mniejsza o to! Niech lud jutro dowie się, że Herhor i Mefres są zdrajcami, a nomarchom i kapłanom okażemy dowody za parę dni, gdy wróci Hiram z Pi-Bast.	Nająłem się, panie, do wynoszenia ciał zmarłych, a uczyniłem to umyślnie, aby przychodzić z pomocą braciom moim i przynosić im wieści z miasta.	Nie, ale jest pani przemęczona. Przypuszczam, że sama pani czuje to aż nazbyt dotkliwie.	Pewien jestem, że się coś stało. Gdzie mama?	Przepraszam cię byłem przed chwilą nieprzyzwoity. Daruj. Ale widzisz, ja tak cierpię nad tym, że nie mogę ci dać pełnego szczęścia.	Wielce ona was kocha Chwalić Boga, że nijakie listy nie były potrzebne, ale ona od księżny dostała listy za wami i przez księżnę od posłów krzyżackich.	Wiem, że przedział szósty jest wolny. Ale w chwili gdy pociąg ruszał już, wpadł ktoś i zdaje mi się, zajął przedział dziesiąty.	A to co za światło w warsztacie? wyście to ojcze? Matka mówili, że was nie ma... Wawrzek? Cóż ty tu robisz? Jeszcze ogień zapuścisz!	Owszem, byle nie taki jak pałac króla Assara. Gdyż jest to gmach asyryjski, a nam, Egipcjanom, nie przystoi naśladować barbarzyńców...	A ja mam zataić? duszę gubić? tobie dać szaleć, abyś się do reszty rozwydrzył A! niedoczekanie twe! Miałem ja litość nad tobą, dosyć, nadto... Czas cię w żelazne kleszcze wziąć!	Czemuż nie miałyby być dla pana?	Dlaczego nie?... mam wielką ochotę; stawiłbym czoło całej armji, gdybyśmy byli zabrali z sobą choć tuzin butelek więcej...	Jak to? Pan ciągle miałeś pod ręką machinę cudotwórczą i nie doszedłeś jej sekretu?	Jak wszyscy, którzy noszą świat myśli w sercu i w mózgu. Ludzie mający tyle rzeczy do wyrażenia w pięknych i długo marzonych dziełach gardzą zazwyczaj rozmową, tym targiem, w którym duch kurczy się, rozmieniając swe skarby na drobną monetę	Mam tylko obawę czy Nina zgodzi się na nasze plany?	Nie, jestem sam na świecie.	Nie, nie to wcale zbyteczne. To przystało nam legistom, którzy mamy paragraf de Ventre inspiciendode Ventre inspiciendo (łac.)	Patrzcie no Takżeś mnie podszedł! Tak, jestem tu we własnej osobie. No, mów, co się stało?	Skorzystałam z chwili, w której pozostawiono mnie samą, a ponieważ od razu wiedziałam, co mam myśleć o mojem porwaniu, z pomocą prześcieradeł zsunęłam się z okna; wtenczas, w przekonaniu, iż zastanę tu męża, podążyłam do  niego.	Tak, miłościwa pani najbardziej biednych kocha. Pełno ich w całym kraju. Gdzie się ruszyć, wszystko sami nędzarze, a gdzie spojrzeć, to zgliszcza i rozwaliska.	Widziałaś nas przecież razem, Armanda i mnie, wówczas gdy, jak to nazywają, „starał się o moje względy”...	Że umierającemu bardziej przyda się wino niż pojednanie z Bogiem Te panie z waszego obozu wiele mówią o prawach kobiet, ale całkiem zapomniały o prawach boskich. Potem dzieci oddają do szpitala, a same umierają w domach kobiet wątpliwej wartości.	Juści, że Jagna grzeszyła, juści, że trzeba ją było skarcić, ale żeby ją zaraz wypominać z ambony prawie po imieniu... tego już za wiele... Borynową była żoną, nie jakąś latawicą...	A gdzie się podział ten, co do ciebie strzelał?	A więc, panie kapitanie czy nie mógłbym zapolować na nie, choćby dlatego tylko, abym nie zapomniał mego dawnego rzemiosła?	Czołem! W zacnej kompanii pojedziem. A gdzie nas wiozą, nie wiecie waszmościowie?	Czy przyznały się do winy?	Czyż nie powiedziałem wyraźnie?...	Hej tam!... nie wariujcie!...	I cóż? Niepotrzebniem cię wodził ze sobą, polska królewna pięknie się wyraża w naszej mowie, obeszło się bez tłumacza.	Jeżelibyś czego potrzebował, pokój mój znajduje się naprzeciw twojego...	Nie dostaniesz! Ach, Elizo, gdybyś miała chorować, nigdy bym sobie nie darowała! Cóż my poczniemy?	Nie szkodzi. Ej, woźny, daj tam panu z czternastej szafy dwa pudypud	Nie wiem	Nie znam żadnej.	Potrzeba panu pieniędzy... Nic oczywistszego, panie Cavalcanti. Proszę, osiem tysięcy franków akonto.	Czy wiesz, co to za roślina?	Jednak to coś dziwnego, Sylwio, jakim sposobem pan Vautrin wrócił dziś w nocy do domu, kiedy Krzysztof pozasuwał przedtem rygle?	Po skończeniu nauk? Cóż ja mogę dziś o tym wiedzieć? To rzeczy tak dalekie!...	Tak jest. A przy tym zdobył on tak ogromne łupy i tyle pieniędzy w Chartumie, że funty egipskie mierzy workami od obroków i rozdaje je między swych wiernych...	Uważam pana Piotrowicza za człowieka wielkich zalet, ale narwańca.	Ach, to dzieciństwo!	Dlatego, abym jeśli mi kiedyś Tygellin powie: „Scewinus był u ciebie”, mógł mu odpowiedzieć: „Tego samego dnia był także i u ciebie.”	Hale, sam to pewnie postawisz!	Może cytował jakie cudze słowa.	No, a w nocy?	On tu był u mnie przed godziną z panią Latter i także wyglądał na zakłopotanego. Ale kiedy wyszła pani Latter i zaczęliśmy rozmawiać o Stefku i kiedy potem zaczął mi stawiać pytania, powiadam ci mówiła Ada.	Spadłam z obłoków, bałwany (wiatry) mnie przyniosły... Poprostu zatęskniłam za tobą, kazałam zawrócić werden, i napowrót do Stawiska!	To było już niepotrzebne.	To już ja jemu samemu powiem, panie	Widziałem sto razy. To ona przysyła mię tu do swojej pani matki.	Zbiegnij ze mną z pagórka na wyścigi, to całkiem przyjdziesz do siebie.	A ten laufer przy drzwiach oczekujący? a kareta ze stangretem w liberji?	A waszmość tego żałował?	A więc, jaśnie panie, powracam właśnie od Bergeraka.	Ale odpowiesz mi na pytanie?	Chcesz oberwać?	Co? Tak bez namysłu? Na oślep? A jak oni inną drogą pojachali?	Czy mnie masz na myśli?	Czy podobna?	Czyż wątpicie? moje słowo waży, jak cesarskie...	Ewka! miłujesz go?	Ja chcę zaraz wiedzieć, bo ja chcę wrócić do ojca.	Jakże godność, proszę?	Jużci, żebym wolał...	Kogo?	Na cholerę.	Na co?	Na ile?	Niegdyś cię obchodziły.	Niema takiego na świecie wiem o tem doskonale: weźcie zatem Grimauda.	O ja go tak strzegłem i tylu sposobów użyłem, aby go ukryć!	Oj! Daleko!	Oto przyszły król czeski!	Pan hrabia pewnie dotrzyma! Nieprawdaż, Jadziu?	Po czemu chcecie?	Pozywałem różnych kilkakroć na udeptaną ziemię, a raz otoczyli mnie w bitwie	Proszę pani Wystarczą mi trzy franki, niech pani zachowa resztę. Wystarczy, wystarczy.	Przyjechałam zabrać was. Czy pojedziesz ze mną?...	Szkoła Szammaja mówi: Błogosławić trzeba wino...	Truchta! Jaki macie paszport?	W Eldorado.	W takim razie dobranoc.	Zatem Hektor weźmie wodewile	Ślepa wiara w doskonałość gospodarek jest właśnie pańskim grzechem, jakem uważałajakem uważała
I guess nie ja o niczym nie wiem. Pan jesteś zwariowany, że się obawiasz, ale pan jesteś nim stokroć bardziej, skoro próbujesz mi grozić. Robię sobie z pana tyle Nie ma najmniejszych poszlak, które by mogły przemawiać przeciw mnie w sprawie zniknięcia tego starucha Maple’a. Nie będzie pan mógł pisnąć ani słowa.	Doskonale! Pytał pan, czy nie mam podejrzenia i dlaczego nie stawiłam oporu złodziejowi. Pamięta pan, że miałam głowę pochyloną. W pierwszej chwili nie mogłam zrozumieć, czemu szpilka porusza się. Błysło mi, że może zaczepiłam nią o ubranie sułtana. Zaraz atoli jął bić zegar i pomyślałam, że Mr. Mitchel bierze tę szpilkę, by wygrać zakład. Dlatego zachowałam się spokojnie. Czy jest to panu jasne?	Ta sama, co tysiąca innych życie, życia nie warte; alem przecież i ja żyła, chociażby tylko jednę dobę. Czułam się swobodną, nawet wtenczas, gdy najwięcej mnie dotknięto i dopiero w tej chwili wzrok pański wywiera na mnie wrażenie, co wiąże moję wolę. Świat nie widzi we mnie pańskiej córki, nawet i sam nie wierzysz, że nią jestem! tak jest, jam tylko obcą, której pan świadczyłeś niezasłużone dobrodziejstwa, a więc mogłeś wymagać, bym mu była posłuszną; alem ja nią nie była, więc cofasz się odemnie. Drogi nasze rozchodzą się. Każdy błąd, każdy grzech pociąga za sobą swoję karę, o to, żebyś udawał, iż mnie nie znasz!	A dała... niech jéj Pan Bóg wszystko dobre daje...	Oziębłość jest najniebezpieczniejszą kokieterią Pan nie zna Niemek. Po nich siostra pańska	Nie wszystko zabrał, moje gołąbki Zostanie jeszcze. Opowiem wam początki jego fortuny. Przede wszystkim, pokłon talentom! Nasz przyjaciel to nie jest łobuz, jak powiada Finot, ale gentleman, który umie grać, który zna karty i którego galeria szanuje. Rastignac ma całą inteligencję, którą trzeba mieć w danej chwili, tak jak żołnierz, który lokuje swoje męstwo jedynie na dziewięćdziesiąt dni, trzy podpisy i gwarancje. Może się wydawać postrzelony, narwany, niekonsekwentny, zmienny, bez zdania; ale niech się nastręczy poważny interes, jakaś szczęśliwa kombinacja, on nie będzie się rozpraszał jak nasz tu obecny Blondet, który wówczas będzie dyskutował szanse sąsiada. Rastignac skupia się, bierze się w garść, bada punkt, w który trzeba uderzyć i szarżuje całą siłą. Z impetem Murata rozwala czworoboki, akcjonariuszów, członków-założycieli i cały kram; kiedy wyrąbał dziurę, wraca do swego miękkiego i leniwego życia, staje się znów Południowcem, rozkosznikiem, gadułą, próżniakiem, który może wstawać w południe, bo nie zaspał w stanowczej chwili.	Może... Ja nie wiem... Pan Marek nie zwykł mówić dlaczego, ale dąb ten szanuje i często go tam znaleźć można zamyślonego...	Oczywiście. Chyba że pan byłby tak łaskaw zaszczycić swoją obecnością małe przyjęcie, jakie urządzam u siebie na wsi jutro wieczorem?... Nie lubię niczego odkładać na później. Dlatego byłbym panu obowiązany za tę uprzejmość.	Nie wiem, skąd mi przyszła ta śmiałość ale skorom zaczęła, to już skończę... i nie dbam o skutki. Sara była dziewczynką roztropną i dobrą... i odpłaciłaby ci się za wszelką uczynność, jakiej doznałaby z twej strony. Jednakże ty nigdy nie okazałaś jej serca. Nie lubiłaś jej, bo była dla ciebie zbyt inteligentna. Ona przenikała nas obie na wskroś...	W Mansie Franciszek Piguła, aptekarz, obrócił jakiś egzemplarz podartych Ekstrawagantów na robienie tutek: wyrzekam się diabła uroczyście, jeżeli wszystko, co w nie zawinął, nie stało się w tejże chwili zatrute, zepsute i zgniłe; kadzidło, pieprz, gencjana, cynamon, szafran, wosk, korzenie, kassja, rabarba, tamarynda: w ogóle wszystko, drogi, gogi i senogi.	Aha! aha! krzyknął ze śmiechem przeraźliwej radości djabeł i skakał jak szalony tu! a Bartłomiej mało ze strachu Bogu ducha nie oddał; chciał się przysiąść bliżej Ruperta, padł na wznak, pośliznął się, i jedna noga wyszła za koło. Jak błyskawica szybki djabeł chwycił go za nogę szarpnął nogą, a djabłu został się tylko w ręku bót dziurawy!!!	Nie, droga moja Cezar zapowiedział, że zamknie się na dwa dni z Terpnosem i będzie układał nowe pieśni. Często on tak czyni i wówczas o niczym innym nie wie i nie pamięta. Zresztą co mi cezar, gdy jestem przy tobie i patrzę na ciebie. Zbyt już tęskniłem, a w ostatnich nocach opuścił mnie sen. Nieraz, gdym zdrzemnął ze znużenia, budziłem się nagle z uczuciem, że nad tobą wisi niebezpieczeństwo; czasem śniłem, że zrabowano mi rozstawne konie, które miały mnie przynieść z Ancjum do Rzymu i na których przebiegłem tę drogę tak szybko jak nigdy żaden goniec cesarski. I dłużej już bez ciebie wytrzymać nie mogłem. Zbyt cię kocham, droga, najdroższa moja!	Bo słyszałem że mój teść ma zamiar ulokować te pieniądze w koncesji na kolej, o której pan przed chwilą mówiłeś.	Bum-Bum, chodź-no pan do nas!	Mówię, umiłowanie społeczne nie mieści się dziś w marnych, skarlałych sercach. Zaledwie wciśnie się w nie doktryna. I oni, oni to właśnie każą nam wierzyć w ideały.	Niewielki a przyznam się wam, że i ja tu, na poparcie Marsupina przysłany umyślnie, wiele więcej zyskać się nie spodziewam.	W naturze, wszystko jest ciągłem stopniowaniem nieskończonem, nigdzie dobitnych granic i żelaznych słupów. W ogólności nie na skrajach podziałów które się z sobą łączą, ale w środku ich prawdzi się klassyfikacja.	Zostawcie... nie... pewno nie... Skąd ma siła być. Takie życie. A ona nie przebacza równanie (matematyczne). ci zawsze wypisze: X = 0, i śmierć. Basta cosibasta cosi (wł.) dziś popr.: Hercen, Aleksandr Iwanowicz (1812–1870), rosyjski pisarz, myśliciel i działacz społeczno-polityczny, zwolennik poglądów rewolucyjno-demokratycznych, stworzył doktrynę socjalizmu rosyjskiego, który miał powstać z pominięciem fazy kapitalizmu; popierał ruch rewolucyjny okresu Wiosny Ludów oraz powstanie styczniowe w Polsce; autor książki autobiograficznej Rzeczy minione i rozmyślania.. Zazdrościłem zawsze Herzenowi. Jaki on szczęśliwy był. Pomiędzy takimi ludźmi żył. Takich miał przyjaciół. Morze, góry, muzyka. I ludzie jak morze i jak muzyka. Nie chciałoby się umierać. Na południe pojechać i mieszkać sobie w białym, czystym domku. Śpiew żeby był. Okna otwarte na morze. I myśleć, myśleć. NaukaWy nie wiecie, co to jest matematyka! Wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra matematyka, cóż! Że mnie by łopuchyłopuch Głowa jego płonęła. Miał silną gorączkę i zaczynał bredzić. równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. Cisza... I cóż ja tam sobie, zbłąkany dyferencjałdyferencjał (daw.)	A tymczasem nie o grze i teatrze na dziś mowa, rzekła Laura, mam ważne sprawy, dla których tu przybyłam, tyczące się nie mnie, ale ojca... Nie mam nikogo, coby mi chciał dopomódz.	Jaki waszeć mądry! za rapę! A ba! oddają się to bileciki, ale nie za niuch tabaki. Ja muszę żyć, i dobrze zjeść i dobrze się napić, mnie życie kosztuje, a kto się mną posługuje, niechże karmi!	W istocie to morze uchodzi za najgorsze i jeśli się nie mylę, w czasach starożytnych miało szkaradną nazwę.	Nie myślę przedewszystkiem, że zajmować w ludzkości miejsce naczelne i znajdować się u szczytu cywilizacji, są to dwie rzeczy różne i które bardzo często połączone z sobą nie bywają.	Panie Borowiecki, pani Trawińska o pana się dopomina! Gdzież piękna dyrektorowa?	Wiadomo przecież że jest synem posłusznym. Dla czegóż W. K. Mość, która masz nad nim władzę, nie nakażesz mu, aby nie zaniedbywał żony. Jeżeli od dawnych miłostek odrazu się uwolnić nie może, niechby przez to nie cierpiała żona. Taka wzgarda dla córki pana mojego, dla synowicy cesarskiej jest dla obu obrażającą. Cesarz nie zniesie zniewagi takiej.	Rosołku? A jakże, w tej chwilusi przyniosę... dobrego, a jakże; jest wyborny, dla panny Papacody, osobno się gotuje. Ale Bóg jeden raczy wiedzieć, czy się na co przyda, bo już tej biedaczce niewiele się należy.	Na takie zapewnienie waszej wysokości zrzekam się na chwilę przywilejów szlachectwa. Czynię się równym mojemu przeciwnikowi, aby mu dać prawo zmierzenia swej włóczni z moją. W tej chwili przeto wyzywam go jako zdrajcę i uwodziciela tej biednej panny, i oświadczam, że albo dotrzyma uczynionej jej obietnicy lub krwią zapłaci za uczynioną zniewagę.	Można, panie, położyć garść fasoli na grzbiecie każdego z nich i żadne ziarnko nie spadnie w najszybszym biegu.	Tego nie powiedziałem.	Antek, ty nie zaczynaj ze mną	Bałem się przerywać milczenie, mogłaś myśleć wtedy o nader wielkich rzeczach.	Cóż się stało, najdroższa? Mów, mów!	Jeszcze się przeziębisz i rozchorujesz.	Milcz, bezecna! Nie przydawajprzydać (daw.)	Nie góra, jeno kopiec, stary graniczny kopiec...	Nie mów głupstw. Wejdź, pościelę ci w kuchni.	Nędznica, której ty dałaś chleb w rękę! Jeżeli Gymnase chce, może odkupić engagement. Będę hrabią de Rubempré, zrobię majątek i ożenię się z tobą.	Uciekać, powiadam! O mur głowę rozwalić... w ziemię się zapaść... wstydem spłonąć!	Welt, jak się masz?	A to jest istotnie pociecha! Osiemnaście rubli rocznej pensji, świnia w izbie przeznaczonej dla dwu rodzin, osiemnaście godzin pracy w lecie na dobę i ta pociecha, że przynajmniej dzieci w bród! Nie bądźmy już otwarci! Dla mnie owi zbrodniarze podmawiający do strajku rolnego byli prekursorami jutrzejszej ojczyzny, pracownikami sprawiedliwości. Nic to, że ich nazwano „hultajami i włóczęgami”. Za to im przyszłość odda, na co zasłużyli, kiedy nadużywającym urzędu pisarskiego na niekorzyść najuboższych rodaków a gwoli zysku bogaczów	Ależ dziś chyba cały świat się przewrócił?	Czy to jednak będzie dobrze leczyć się bez porady doktora?	Idę w te pędy. Moiściewy, obaczę ino, co się z nim dzieje, i zaraz wrócę...	Nie dam im tymczasem znaku życia toż to będzie niespodzianka!	Są gałgaństwa wynikające ze zgnilizny i są upadki wypływające z nieszczęść. Ten Niepołomski nie jest przecie łotrem.	W Pyrzogłowach? Ja się pytam o Kleryków.	Kończę, panie Siuzę Porobiłem wielkie odkrycia w chemii, stworzyłem nową naukę, wynalazłem nieznane materiały przemysłowe, o których ledwie śmiano marzyć przede mną. Ale... brakuje mi jeszcze kilku niezmiernie ważnych faktów, a już nie mam pieniędzy. Cztery fortuny utopiłem w moich badaniach, zużyłem kilkunastu ludzi; dziś zaś potrzebuję nowej fortuny i nowych ludzi...	Nie chcesz mnie słuchać, Grandet Kupuj prędko; w dwa lata można jeszcze zarobić dwadzieścia od stu, poza bardzo przyzwoitym procentem, pięć tysięcy funtów od osiemdziesięciu tysięcy. Renta jest po osiemdziesiąt franków pięćdziesiąt centymów.	Nie rozumiem cię. Co to znaczy?	Nie, panie. Ale tak mocno mnie usiekli, że straciłem przytomność. Pić, caballeros, chociaż łyczek...	Prosty lud tak głosi, ale jego baśniom nikt wiary nie daje	Siedźcież sobie panowie, a ja idę do domu szykować obiad. Niechże ksiądz długo ich nie trzyma i jak najprędzej przyprowadzi.	Ha, panie! każdy mówi o swoich interesach tam, gdzie się znajduje. Tu przypomniałem sobie mego osiołka, tu o nim mówię, gdybym sobie o tym przypomniał w stajni, to i w stajni załatwiłbym tę sprawę.	Bywał ci nieraz gorzki, zawdy przecie co chleb, to chleb, a co grzech, to grzech. Zresztą, po co kraść tam, gdzie można z dobrej woli dostać? Mógłby mi on potem powiedzieć: „Ty żmijo, czemuś nie suplikowała? Byłbym ja może i pozwolił”.	Z miłości waszej dla pana roście to że zawczasu czarniej widzicie, niż jest.	A za PłoskirowemPłoskirów (dziś: Chmielnicki) miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy., jeździli... jeno ksiądz Cieciszowski mówić zakazał...	To dosyć to dosyć, nie trzeba mi bliższych wyjaśnień.	Ale dla tego napiszemy do Darskiego?	Otóż i odpowiedź inżyniera! Poproszę naczelnika, żeby cię wysłał na praktykę do wiejskiej szkółki na zarysy geografii!	Czysta prawda Wyglądała na czterolatkę i już wcale dobrze gadała.	Za to ja Kamie oddaję zgubę, chociaż mógłbym śmiało zatrzymać.	Cóż to za wydarzenie?	No, na radość jeszcze zawcześnie.	Za wiązami, które rosną tuż nad grobem...	Któż to ma skakać koło ciebie? Może żaba, co?	Szkodzi nic. Dziękuję bardzo. A ja już przy sposobności będę pamiętał o panu, panie komisarzu.	Bóg z wami trzeba tylko umieć pogodzić zło i dobro, to najważniejsze w życiu. Joram doskonałe, wyborne robi interesy.	To jest dziewucha!	A powiedz to jedno, wyznaj przed moją duszą czy całowałaś jego usta, czy jego usta?	Ale ojcze kochany...	Boże święty! Co my teraz zrobimy!	Co, Właduś?	Do czego mianowicie?	Głodny jestem.	Ha! Co pani chce!... On revient toujours à ses premiers amours...	Hej, acanie! czy acan znasz ludzi, którzy zjechali tu przed chwilą?	Może nawet i... tysiąc	My zgromadzamy prowianty! Główna koncentracja zapasów jako i amunicji w Świrze. Ta sprawa już przez pół załatwiona.	Nawet gdy je będę wypowiadał wolno i uroczyście, jak pastor?	Otwarcie panu powiem, potrzebowałem myśli zebrać, a przytem zdjął mnie strach przed panią Broniczową.	Tak, Janka poradziła sobie bardzo dobrze rzekła pani Andrews, unosząc dumnie głowę.	Tak, tak	Tak.	Tak...	To oczywiste!	W przędzalni widziałem go przed chwilą.	A cóż by mi dał powrót?... Zresztą	A niech cię szlag trafi! Kto ci każe zaczepiać dziewczyny? Kto?	Ano przecież sam powiedział, Kazimierz Korycki, erbu Prus.	Dokuczać będą.	Drogę żelazną	I przeciwnik arystokracji	Jeszcze trochę...	Kiedy w oknach stoi, że darmo.	Któż jeździł?	Naturalnie.	Niech klasa powie, czy kłamię. Wszyscy słyszeli.	Obowiązkiem było pracować! Dosyć tej gadaniny!...	Pamiętam	Panna Spenlow	Rozumiem Teraz rozumiem wszystko. Byliście jak ogień i woda.
Tak, koniec nie mam już z panem nic wspólnego.	Macie słuszność, księże proboszczu i zgadzam się na to. Pochlebiam sobie, że dostojna księżniczka raczy uczynić to dla mnie, iż rozkaże giermkowi swojemu ustąpić wam siodła na mule, gdy sam dość wygodnie za siodłem się umieści, jeżeli tylko muł przyzwyczajony do takiej jazdy.	Ciiiicho! Mam wrażenie, że nas ktoś podsłuchuje.	Tak. Bardzo cię przepraszam, ale myślałabym, że to jesteś ty, gdyby nie ubiór. Jakiś uniform listonosza czy czegoś w tym rodzaju. Tylko się nie obrażaj. Kiedyś w Paryżu u Wortha widziałam modelkę, która była do złudzenia podobna do mnie. Czy ty nosiłeś kiedyś zarost?	Huck, mówię ci, to było koszmarne! Próbuję kluczy, raz takiego, raz innego; staram się to robić jak można najciszej, ale one tak zgrzytają, że ze strachu omal nie padłem na miejscu. W dodatku żaden nie pasował. Naraz, niechcący nacisnąłem klamkę, i proszę, drzwi się otwierają! Wcale nie były zamknięte! Wpadam do środka, ściągam ręcznik z latarki i... Matko Boska!	To zależy od jego gwiazdy! Cóś wprawdzie możemy zrobić, ale nigdy wiele!  Jeżeli tkwi w nim, żeby kradł, żeby był kobieciarzem, to już mu na to nikt nie poradzi! Może się wychować między najpoczciwszymi ludźmi, można wpoić w niego najlepsze myśli; jeżeli złe już raz w nim siedzi, to koniecznie wylezie na wierzch! Można je wprawdzie przytłumić, ale gdy dojdzie do lat, wtedy wybuchnie z niego z tem gwałtowniejszą siłą! Już to w każdym z nas tkwi dzikie zwierzę, w jednym wilk drapieżny, w drugim wąż, który umie czołgać się na brzuchu i zlizywać pył z ziemi. Zwierzę w każdym z nas siedzi; idzie tylko o to, czy ono, czy my największą mieć będziemy siłę, a siły nikt z nas nie ma z siebie.	A juści, niby to se nie poredzą!... jak Bóg w niebie, tak nas znowu za te pogrozy wsadzą do kreminału!	Bardzo dobrze. Zatem postaramy się zrobić, co tylko jest w naszej mocy. Pragnąłbym bardzo, żebyście mi już więcej nie dokuczali.	I zdobycznego dobra dość przywiozłeś...	Nie kocham!... Ale tym dwom sierotom radbym nieba przychylić. Same one, jak palec, na świecie! Często tam bywam, gdy czas się znajdzie.	Tak, synu. Mam dla ciebie święte polecenie.	Bogać ta młoda, ale niczego jeszcze, a jakże, tyla że ino łysawa zdziebko, koślawa i świdrem patrzała, ale na gębie gładka, kiej bochen, którego myszy bez parę niedziel obgryzały, galantagalanty (gw.) a to jajecznicę z kiełbasą, a to gorzałka z tłustością, a to inne smaki były, a tak się znarowiła do mnie, że dzień w dzień pod pierzynę była puszczać gotowa... ażem w nocy się wyniósł we świat...	Tak to! Z tą różnicą, że gdy pana nie widzę, nie wiem i nie pamiętam, że pan istnieje na świecie; a jak pan mnie nie widzi, to pan jednak mnie łaskawie wspomina, odsądzając od czci, wiary, talentu, co zresztą czyni pan z każdym i każdą.	Byłby to gwałt bezskuteczny Harry Drake nie byłby się dał wciągnąć tam, gdzie pan chciałeś. On tylko z Fabijanem chciał mieć do czynienia a katastrofa była nieunikniona.	Dawajcie mi suknie, niech się prędko ubiorę, a ty idź, powiedz tej karczmareczce, żeby tu przyszła.	To niech się pan spodziewa czegoś bardzo smacznego. Jeśli pan nie zażąda więcej, to niech będę najlichszym z oszczepników.	A ja się waćpana nie spodziewałam ale już tak nie całuj, bo nie przystoi.	Tam jest niby inny system dzielenia ludności na stany: każdemu wolno nosić skrzydła, który za nie opłaca podatek. Zobaczysz tam ubogich hrabiów i książąt, chodzących piechotą z wyskubanymi skrzydłami, zwieszonymi na dół jak płetwy, a w tym samym czasie widzisz brodatych Żydów latających na pysznych skrzydłach.	A nawet za wstawieniem się królowej Nikotris zostawi im majątki W każdym razie nastanie w państwie jakiś ład, którego już zaczynało braknąć.	Czy uważacie państwo, mówiła pani Apolonja coraz mocniej stukając niby kastanjetami krzyżami swemi, czy uważacie państwo, jak się to mizdrzy do pana Asa?	Na tak długo, jak panu się podoba.	Nie frasuj się waćpanna. Żyw będzie.	Nie rozumiem cię. Co to znaczy?	No, pan się sezonu nawet najgorszego nie obawia	Oj, draby, draby, źle wy skończycie! Lepiej by wam było po dawnemu konie kraść, to pewniejsze! Na	Po trzecie, że może zapisać majątek na cele publiczne...	Rozumiem, ale jeśli mój kapitał da mi więcej procentów u Borowieckiego, to ja idę z nim	Wcale nie czuję się zmęczona, ani śpiąca	Wiem to, co wszyscy już wiedzą, kapitanie	Więc pan nie będzie u nas dzisiaj?  Radosny to namradosny (...) nam	Więc ty nie wierzysz, że duch ojca daje ci rady?	O nie, pani, słońce jeszcze nie wstało, a wonna lamp twoich oliwa czystym światłem goreje, ale ja cię pożegnać przyszedłem, bo mi tu nie dobrze, bo mi gorzko, smutno, duszno.	Bat’kubat’ku (ukr.) rzekł ale gdy się o Chmielu i żółtowodzkiej batalii od Pleśniewskiego dowiedzieli, zmienili drogę. Ty, bat’ku, sam widział, że zjechali z gościńca i w bok się rzucili.	Cóż robić! Słucham, chociaż nie powinnam, i nie odpowiem nic, jak pan tego żąda.	Dziewczyna wróciła łódką! Pożyczyła jej sobie od kapitana. Widziałem najdokładniej nazwę na dziobie, była ta sama, jaką nosi statek. Odjeżdżając powiedziała, że czegoś zapomniała, że musi koniecznie z nami o czymś jeszcze pomówić.	Dziś otrzymałem list od najdostojniejszego ministra Herhora. Pisze nam, że jego świątobliwość faraon (oby żył wiecznie!) oczekuje na wasze poselstwo w swym cudownym pałacu pod Memfisem i że jego świątobliwość (oby żył wiecznie!) jest dobrze usposobiony do zawarcia z wami traktatu.	A pan czemu się martwi?	Ale ważysz się dzielić moje losy i iść ślepo, z zawiązanemi oczyma?	Była to mgła wściekła i bezprzykładna, mgła ponura, melancholijna, zielona, dusząca, mgła Goriotowska.	Chyba nie bezzasadny?	Co ja ci poradzę, robaczku, co ja ci mogę poradzić? Sama powiedz! Rzeczy tak stanęły, że zje diabła, kto furtkę znajdzie!	Co ojciec o tym myśli?	Co takiego? Co pan chce przez to powiedzieć?	Cóż to ty chcesz za wyspę? czy to jaki kąsek, myślisz, do pożarcia, ty niedopchany worze! ty żarłoku bestialski.	Gdy przechodzę pod sosnami, czuję się zawsze tak bliska Bogu	I pan ciągle myślisz o tego rodzaju tematach?	Idzie już, mamo!	Jak to jest?	Jak to?	Jezus! A miałbym to śmiałość, w ten gnój, do mnie?...	Jeśli ona zechce, naturalnie. Mnie łatwiej to przyjdzie wykonać: jestem silny i przez pół ich swojak.	Ma, i to dużo, bo możecie panowie wyjechać jedną bramą, ale wątpię, czy wrócicie drugą.	Matkam przeciek. Ostawię to samych w takiej biedzie! A latoślatoś (daw., gw.) trzeba. było kupować do sadzenia, wiaterwiater (gw.) ciągle. chorzeje i wszyćkowszyćko (gw.)	Niby nie widziałaś	Nie wiem, ale wkrótce. Jutro pono przednie straże mają wyruszyć, wkrótce rycerstwo. Ach, jakżebym chciał, żeby i mnie wysłano!	Nieprzyjaciołom rotmistrzu miły. Nieprzyjaciołom byśmy się obronili, ale my sami sobie jesteśmy najgorszym wrogiem.	Od przysięgi jeno namiestnik ChrystusówChrystusów (daw.) dziś popr. który. w Rzymie mieszka i któren nas nie uwolnił.	Ojciec tej... tej?...	Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać kiejkiej (gw.) szepnął z politowaniem i wartkowartko tu: orientować się. sobie po słońcu, jakojako (daw., gw.) koło. podwieczorka.	Przysięgam... ale na co? mistrzu i panie!	Robota nasza poczyna się o północy, a teraz gotują nam dopiero wieczerzę.	Rozumie się... Dlatego wyjechałem za granicę.	Toż dopiero przed chwilą wzeszedł księżyc Nie rozumiem, o co ci...	Trzeba stosować się do ogólnego zdania, odszepnęła ciotka	Więc mów prawdę! Czy już tak samo, jak z nim	Wydaje ci się, Leopoldzie...	Zwykła to broń wrogów, kłamstwo i potwarz.	A gdzie ciotula?	Bohun?	Bądźcie waszmościowie zdrowi!	Chwile takie są dzisiaj przywilejem tylko starości. Rozpamiętywanie dawno ubiegłych lat, przeglądanie spłowiałych listów, zasuszonych kwiatów, zaręczynowych pierścionków, kotylionowychkotylion (fr. cotillon)	Cicho!...	Cisza! Nadchodzą.	Co pan powie o muzyce?	Czy Eunice dostała chłostę?	Czy chciałbyś kupić coś teraz?	Do Włoch!	I często po drzewo chodzą, co?	Jakie?	Jest ona w Londynie.	Jutro dam odpowiedź	Jędruś!... księdza!...	Komenda mną rządzi	Mamy wstąpić do zakrystii	Marysia!... Marysia!...	Natalka odjechała z domu bez wiedzy babki.	Naturalnie	Niczym karmne woły	Niepodobna	O, dzielny koń, ale i dzielny jeździec. Czy on często bywa w Słodkowcach?	Przekonałem cię nareszcie?	Przestrzec? Ty?	Siemię dla ptasząt!	Skończcie ten moralizujący dramat, a zacznijcie co z operetki, będzie weselej.	Tak, śnieg, deszcz, wichura i zimno! Tak	Tak.	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech... czy daleko jeszcze do Warszawy, panie mój kochany?	W którą stronę?	Wszystkie kobiety są jednakie!	Wyśmienicie! Był prymusem w swojej klasie. Ale gdzie bliźnięta i pani Linde?
Już o tym mowy nie ma Prędzej by pan Nienaszyniec mógł się do ciebie przyznać, ale i jemu nic po tobie, bo tam już siostra jego albo zmarła, albo zgoła nie życzy sobie w losie odmiany. Pan Nowowiejski nie wiedział, ktoś był, gdy cię za konfidencję z córką karał. A teraz i on jako ogłuszony chodzi, bo choć ojciec twój siła złego ojczyźnie naszej wyrządził, przecie wojownik był znakomity, i zawsze co krew, to krew. Dla Boga! Nikt tu palca na cię nie zakrzywi, póki tej ojczyźnie wiernie służysz, zwłaszcza że wszędy masz przyjaciół.	Ma pan rację, Pencroffie A jeśli właściciel powróci, to cóż! Myślę, że nie będzie się gniewał, gdy nas tu zastanie.	To jest śmieszne dla obcych, ale dla nas to maniactwo jest tragiczne, a szczególniej teraz, kiedy cała Łódź się trzęsie, kiedy mocne nawet firmy kładą się jak zboże, kiedy bankructwami całe miasto śmierdzi, kiedy już nie wiadomo komu dać kredyt, a komu nie dać, bo wszyscy zarywają. Jak ty myślisz, czym my od paru lat żyjemy? już nie kołdrami ani kapami, bo te już naśladuje Zukier i sprzedaje o pięćdziesiąt procent taniej, żyjemy tymi czerwonymi płócienkami, żyjemy czerwonym kolorem, którego jeszcze dzisiaj nikt nie potrafi naśladować. Tylko ten towar idzie jako tako, ale on jest tak drogi, że gdyby szedł najdalej, żeby się sprzedawało wszystko, co tylko zrobić można, to się zarobi na tym dziesięć procent. Ja mam już tak dosyć tego kramarstwa, że jak ty prędko nie zajmiesz się fabryką, to sam, chociaż nic nie mam, założę i plunę na wszystko. Zbankrutuję, to zbankrutuję, ale będę przynajmniej coś robił!	Pójdźmy teraz piechotą wzdłuż strumienia Ztąd do domu, gdzie wstąpić muszę, nie ma wcale drogi dla koni. Syn mego pacyenta popilnuje nam naszych. Przypatrz się pan téj dolinie nie istnyż to ogród angielski? Idziemy teraz do wyrobnika, który się po stracie jednego ze swoich dzieci pocieszyć nie może. Najstarszy syn, niedorostek jeszcze, podczas ostatnich żniw pracował jak dojrzały mężczyzna, wyczerpał siły i umarł z osłabienia w końcu jesieni. Pierwszy-to raz zdarza mi się spotkać uczucie ojcowskie rozwinięte w tak potężnym stopniu. Zwykle, wieśniacy w umarłych swych dzieciach żałują straty użytecznéj rzeczy, która część ich dobytku stanowi, ztąd téż i żal jest większy lub mniejszy stosownie do wieku zmarłego. Raz wyszedłszy z niemowlęctwa, dziecko staje się kapitałem dla ojca. Ale ten biedak kochał prawdziwie owego syna. „Nic mnie pocieszyć nie zdoła” powiedział mi raz, gdym go zastał na łące, wspartego nieruchomo o kosę, którą zapomniał wyostrzyć, choć kamień trzymał w ręku. Odtąd nie mówił już o swoim smutku, ale stał się ponurym i cierpiącym. Dziś jedna jego córeczka jest chorą...	Słyszeć nie chcę o twojej dymisji. I to sobie zapamiętaj, że uważałabym taką rezygnację za nielojalność w stosunku do mnie. Bo i co byś robił, czym zająłbyś się, kim byłbyś po wyjściu z ministerstwa?... Nigdy się na to nie zgodzę. Poza tym uważam twoje zamiary za przedwczesne.	Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	Do widzenia panu, szczęśliwej podróży. A co do tej kwestii, niech pan postąpi, jak uważa za słuszne... Muszę panu wierzyć, że tak trzeba... Muszę w ogóle komuś wierzyć... Do widzenia...	Dobrze, panie gospodarzu ale zgadza się pan chyba, że to wielka strata dla Austrii.	Następnie zacząłem z wolna i ociężale piąć się w górę rzeki i nieco powyżej Mungeru napotkałem łódź pełną białych ludzi... żywych! O ile pamiętam, były to same kobiety; leżały pod płótnem rozpiętym na drągach i płakały głośno. W owych czasach jeszcze nie strzelano do nas, strażników brodu. Strzelby miały co innego do roboty; słyszeliśmy ich odgłos przez cały dzień i przez całą noc w głębi lądu, to dalej, to bliżej, zależnie od kierunku wiatru. Wynurzyłem się łbem tuż przed samą łodzią, bom dotąd nigdy nie widywał żywych ludzi białych, mimo że poznałem ich wybornie... pod inną postacią. Nagie białe dziecko klęczało przechylone koło burty i zanurzało rączki w wodzie, bawiąc się szlakiem piany snującym się za łodzią. Prawdziwa rozkosz patrzeć, jak dziecko lubi płynącą wodę! Tego dnia byłem najedzony, ale miałem jeszcze w żołądku mały, niezajęty kącik. W każdym razie nie z głodu, tylko dla zabawy rzuciłem się ku rączkom tego dziecięcia. Były one tak jasne i wyraźne, że nawet nie potrzebowałem się im przyglądać, gdym je schwycił. Ale te rączęta okazały się tak maluchne, że choć zacisnąłem porządnie szczęki (czego jestem najzupełniej pewny!), dziecko wyciągnęło je z paszczy mojej pospiesznie, nie ponosząc najmniejszego szwanku. Widocznie przesunęły się mi pomiędzy zębami... takie były maleńkie te białe rączyny! Powinienem był oczywiście chwycić z boku, koło łokci... ale, powtarzam, wynurzyłem się z wody jedynie dla zabawy i w chęci zobaczenia czegoś nowego. W łodzi rozległy się krzyki, a ja nagle znów wynurzyłem się z wody, by przyjrzeć się załodze. Łódź była zbyt ciężka, bym zdołał ją przewrócić. Były w niej same kobiety, ale przysłowie powiada: „Kto wierzy kobiecie, ten chodzi po bagnie zarosłym rokiciną”, ja zaś (na Prawą i Lewą Odnogę Wajngangi!) przekonałem się o prawdziwości tego przysłowia.	Ba! To pochlebstwo w stosunku do siebie samego. Pożywka dla próżności, dzięki której świat nie ustaje w biegu. Ale jak panu się zdaje, co stanie się z skarbem pływającym po zatoce z wielkim capatazem i wielkim politykiem?	Cicho pan bądź, ja mówię, że ze stratą, to inaczej być nie może. Więc weźmy tę okrągłą cyfrę tysiąc rubli. Ile mamy ludzi w kantorze?	Jest nim, ale zarazem jest to przyczyną, że na wzór Ewy starają się wydostać z niego jak najprędzej Do widzenia, wuju Jerzy. Spóźniłbym się na śniadanie, pozostając dłużej. Dziękuję za udzielone mi wiadomości. Lubię wiedzieć wszystko, co dotyczy mych nowych przyjaciół, natomiast o starych niczego nie jestem ciekawy.	Naprawdę, aż mnie kusi, aby wierzyć, że widzi przyszłość... a zwłaszcza to, co w niej dobre.	Panie majorze Nie chcę wypytywać o to, czego mi pan sam nie powiedział, ale... Niech mi pan szczerze objaśni, jakie wrażenie sprawił na panu Cynadrowski?	A czyjeż to ma być, dobrodzieju, jeśli nie nasze? Bez obrazy, że przemawiam. Widzę: osoba ważniejsza, myślę: trzeba wytłumaczyć. Bo skąd wiedzieć takiemu panu. A no: dostała się jedna wesz nędzy naszej w twarde palce tu: więzienie, areszt. nie wyszargał donosem kłamnym? ilu pijanych zgrał w pasek? Kto wyliczy! A ta wdowa, co mu mięszkanie pod samym piecem dawała, widziała ona kumorne? Ze strachu trzymała. No i ma teraz! A na te brzany z ulicy podwikowe przecie nałożył i pilnował, żeby jak podatek rozjaśniła się nagle twarz skarżącego. rozpromieniał jeszcze szerszym uśmiechem. poważniał z trudem. (i znów spogodniało oblicze skarżącego). kłaniał się znów czapką.	Boże broń jedyną parą, o której słyszałem, a której towarzyszył zgodny chór wszystkich ich przyjaciół i znajomych, będących zdania, że są stworzeni dla siebie, byli Adam i Ewa, lecz to było, zanim ja się urodziłem. Powinowatych dostają pary małżeńskie dopiero w pewien czas po zaślubieniu... kogoś do rodziny nienależącego.	Oddałem, bo cóż miałem robić? Zresztą mnie się tylko tak zdaje, że mnie pokazują i opluwają. Z Egipcjan, kto mnie zna, kłania mi się tym niżej, im sam jest wyższy. Przez czas, kiedy tu jesteś, nasz pan, Sezofris, mówił, że trzeba mi dom powiększyć; pan Chaires darował mi stągiew najlepszego wina, a sam najdostojniejszy nasz nomarcha przysyłał do mnie zaufanego sługę pytać: czy ty jesteś zdrowa i czy ja nie zostałbym u niego rządcą?	Ale słuchajcie! Mój odjazd to tajemnica. Rektor nikomu o nim nie wspominał. Wiem o tym, bo Prout powiedział mi dzisiaj, że jeśli zmądrzeję mógłbym w następnym kursie zostać prefektem. Widać, trudno mu już o prefektów.	Dureń! A ty ubierz się lub idź do łóżka, bo się zaziębisz!... Powiedz no mi, czemu ten Kunicki woli tam pod oknami marcować, zamiast tu do nas na górę przyjść? Oj, ci doktrynerzy!... Jakież te ich uczucia i afekty są nieszczere, podziemne. Brr!... On ci pe­wno broszurki i tendencyjne powieści przysyła. Co?	W dniu, w którym tę panią oddaliłam od siebie zginęła mi lalka. Myślałam, że umrę z żalu, i zaraz na nią powzięłam podejrzenie... Miałam dobre przeczucie, gdyż w kilka dni później przyjaciel mój, pan Maruszewicz, zobaczył z okna, że ta pani (która mieszka vis a vis niego) ma u siebie moją lalkę i dla niepoznaki przebiera ją w inną suknię.	I to prawda że księży daleko więcej na świecie niż rycerzów.	Miałem myśl abyśmy się gdzie u jakich mniéj znanych wód na Szlązk czy doTuryngii udali; lecz, koniec końcem, wiecznie tak uciekać i być gonionymi, to może zatruć życie. Temu śmiésznemu niebezpieczeństwu lepiéjby może stanąć oko w oko i raz się z niém rozprawić.	Myślę, że kuzynka nie potrzebuje się pytać To zależy	Ostatecznie to dla mnie kwestia bytu: toteż, mój poczciwy przyjacielu, winien ci jestem dzięki. Dwadzieścia pięć ludwików to dla mnie bogactwo...	Tak. I podkreślam, że jest to warunek sine qua nonsine qua non (łac.)	Teraz jeszcze żyję o chlebie, bo nie mam nic: alem sobie z niego zagotowała zacierki i nie jestem głodna, a da Bóg doczekać, będzie i krupa i omasta, bylem motki skończyła, a prząść się znalazło więcej. We wsi mi dają robotę, bo widzą, że przędziwo nie przepadnie, i pod wagą nici oddam. Semenycha, Kociukowa, Pawłowa, Lebiedzianka, dobrze mnie już znają, a ja i dwudziestkę uprzędę.	To prawda, bracia, że jedzie lewizor	To są zbyt poważne sprawy, ażebym mógł żartować...	Ach, ogląda mnie pan, jak człowieka pierwszy raz widzianego.	Bo... widzisz... przypomni to nam Kurów...	Cóż tam? będziemy dziś niedźwiedzia szczuli, co go łowcy żywcem wzięli?	Dajcie pokój, Grzegorzu Gdyby was nie było w pracy, czegoś brakowałoby w niej, czegoś, co wy sami tylko dać możecie.	Dobrze, żeś pan przyszedł	Majorze! Co za mowa nieprzystojna! Kto wie, kiedy dobre natchnienie ogarnie człowieka?	Mówiłem ci, do jutra! Lub... co chcesz... rób, radź, płać, wypędzej, a mnie się nie pytaj co począć, co innego mam na głowie.	Nie masz za co dziękować i płacić. Wszystko jest twoje i nie ja ci w czymkolwiek się sprzeciwię, bo przecie czujemy jedno za drugie. Któż jest tedy ona?	No patrzcie, to tak jak on.	Pan... pan Franciszek Kopenszteter...	Pokaż no wacpanna, może się jeszcze da naprawić? No i cóż tak wielkiego? Rozpłatały się dwie połowiczki. Zeszyjesz je ładnie, nowy sznurek dasz i będzie.	Powrócić? Rzeczywiście, Pencroffie Wiem przecież, jak kocha pan tę wyspę. Dzięki waszym staraniom zmieniła się zupełnie i niezaprzeczalnie należy do was.	To mało! to nic! plama, którą rzucił na mnie, krwią się tylko zmyć może i powinna.	To nic, niemniej jesteś prawdziwym aniołem dobroci, księżniczko	To prawdziwa przyczyna, żono. Wierz mi, znam mojego ojca.	To z Głębowicz. Ordynat Michorowski.	Wyjdź pan!	Za to paskudztwo ona chce jeszcze pieniądze? Weź sobie wszystko z powrotem! Nie chcę patrzyć na te okropności!	Dojść zaś mogą dlatego, że wdzięcznym jestem jego szwedzkiemu majestatowi pośrednikiem, a wiesz, waszmość, z jakowych przyczyn?... Oto, Carolus ma jedną siostrę za de la Gardie, a drugą, księżniczkę biponcką, jeszcze panną, i tę chce za mnie wydać, aby się z domem naszym skoligacić i gotową partię mieć na Litwie. Stąd jego dla mnie powolność, do której go i wuj elektor nakłania.	Nie chcę niczego, czuję tylko, że mi się straszna niesprawiedliwość dzieje. Nawet w miłości... Miałeś w życiu dość kochanek i dziś, gdybym ja ci się usunęła, możesz mieć kochankę i nikt ci tego nawet za złe nie weźmie. A ja znam w całym życiu tylko ciebie jednego i ciebie tylko będę znać	No, bo wuj krzyczy, zabrania, rozkazuje, ma wszelkie pozory nieograniczonej władzy, a w gruncie rzeczy nikt się podobno tym nie przejmuje, a wszystko dzieje się tak, jak zarządzi „Kuruchna”.	O nie! Kobiety mają znacznie skuteczniejsze i bardziej przekonywujące od słów sposoby przekonania współzawodniczek o tem, że dany mężczyzna należy do nich. Wystarczy świeży zapach tych samych perfum na każdem ubraniu, ślad szminki do warg na ustach, ślad pudru na ramieniu. Pozatem telefonowałam kilka razy do pana i zawsze poznawałam jej ładny i młody głos.	Prawdopodobnie tu nie będę mogła pozostać. Czy zapomniałeś, że wrogi moje przybędą wkrótce?	Bardzo niewiele Według odwiecznych praw skarb Labiryntu może być tylko wówczas naruszony, gdyby państwo nie posiadało żadnych innych środków... Ale dziś tak nie jest. Gdyby bowiem rząd zmazał wierzytelności fenickie powstałe z niegodziwej lichwy, nie tylko napełniłby się skarb waszej świątobliwości, ale i pospólstwo, dziś pracujące dla Fenicjan, odetchnęłoby w swym ciężkim trudzie...	Cicho! Są!	Lecz najgorzej, że wszystko już	Proszę słuchać uważnie. Mówi ekspedycja paryskiej republiki radzieckiej. Dziś o godzinie dwunastej w nocy przedarliśmy się przez kordon i przyjechaliśmy tu po żywność. Proletariat Paryża zdycha z głodu. Statek nasz stoi na rzece, naprzeciwko przystani. Mówię z pokładu. Nie próbujcie telefonować o pomoc do garnizonu. Wszystkie druty telefoniczne	Przecież choćby dlatego, że grałem w Weselu... powinien wiedzieć, kim jestem!	Ta-a-k? Przypuśćmy zatem... wszak można przypuszczać nieprawdopodobieństwo nawet?... Przypuśćmy tedy, że powstanie nieporozumienie pomiędzy tobą i twą matką?	Tym sposobem winowajca siedzi już w areszcie?	Ale cię pozna. Nie bój się! Może cię jutro pozna. Miejmy nadzieję i bądź dobrej myśli.	Anglia może przyjąć wiarę japońską i stosunki będą jeszcze świetniejsze.	Bo nadto używał	Chcecieli słuchać, z czym mnie przysłano?	Cicho tam!...	Czasem.	Czego sobie życzysz, kuzynie?	Czołem, panie Charłamp, czołem, ach! czołem, panie pułkowniku, najniższy sługa!	Do której prawdopodobnie powrócili	Dobranoc, ojcze Stanisławie, dobranoc proboszczuniu!	Dobrze, ale niech mi tatuś opowie bajkę o wronie.	Dziecko moje! nieszczęśliwe dziecko moje!	Gdzie mój koń?	Hale, kiej się bojałem przystąpić, bo Michał se siedzą z dziedzicem u młynarza i piją arbatearbata (gw.) powiadał zziajany.	I wam!	Ja jestem synem adwokata.	Ja, pani.	Juści, inom ja nie dosłyszał, ale mogli drudzy.	Kawałeczek chleba, jeśli kurczęta w tych przeklętych grotach mają ceny z księżyca.	Mówiłem o was z Mahdim i prorok chce was widzieć.	Na wieki wieków.	Nic ci nie zrobią. Chodź! Dobraś sobie! Kiedy będę dorosły, w ogóle nie będę chodził do kościoła. Dam sobie w niebie sam radę.	Nie pytasz mnie o nic?	Niegrzeczny jesteś	No tak, ale z Ostii do Rzymu jest tylko siedem mil	O Kreciku! Jak ty mogłeś!	Obraz świata zaczął Beniamin.	Oczywiście, proszę pana Podczas świąt nasze sklepy bywają otwarte do późnych godzin.	Pani Marto, troszczysz się i frasujesz o bardzo wielu!	Po pierwszej.	Pyszna rzecz te sesje!... Właśnie miałam wstąpić na raut...	Rozbije się.	Szczególne amatorstwo!	Słowo się rzekło, szepnął de Cerulli, słowo święte, trzymać muszę.	Twój narzeczony jest zbyt lekkomyślny, Niro Gdybym ja miał taką dziewczynę, nosiłbym ją w pudełeczku, owiniętą w watę.	Tęsknotę swą sycić wspomnieniem	Ubiera się	Wiem, rozumiem... Przepraszam pana i jego przepraszam Jest mi przykro, tak bardzo przykro! Postaram się naprawić mój błąd. Proszę mi wybaczyć! Jestem zmartwiony. Z duszy i serca żałuję. Bardzo żałuję.	Więc nie kocha mnie już pani?	Wyjeżdżasz? Dlaczego?	Z temżeto my tu i przyszli.	Zaraz wieczorem puściłem sobie sześć uncyjuncja dziś popr. forma: uncji. krwi; dziś południe jeszcze jeden raz tak wiele.
W wielkiej tajemnicy, panie kapitanie komunikuję panu tajny telegram waszej dywizji. Dowódca waszej brygady oszalał. Został wywieziony do Wiednia, gdy rozesłał z brygady kilka tuzinów podobnych depesz na wszystkie strony. W Budapeszcie na pewno otrzyma pan nową depeszę. Oczywiście, że wszystkie jego depesze trzeba unieważnić, ale co do tego nie otrzymaliśmy jaszcze żadnej wskazówki. Mam, jak już powiedziałem, jedynie rozkaz z dywizji, żeby na telegramy nieszyfrowane nie zwracać uwagi. Muszę je doręczać, ponieważ pod tym względem nie otrzymałem od swoich władz odpowiednich rozkazów. Za pośrednictwem swoich władz informowałem się w dowództwie korpusu i za to oddany zostałem pod śledztwo... Jestem oficerem czynnej służby w korpusie inżynierii pracowałem przy budowie naszej strategicznej kolei w Galicji.	Tak, ale wysoka temperatura może zniżać się skutkiem promieniowania. Jest to kwestia ciekawa od niej zależy pojęcie o wieku ziemi. Gdyby ziemia w chwili utworzenia się miała temperaturę dwa tysiące stopni, to według Bischoffa, zanim ochłodła do dwustu stopni, musiało upłynąć trzysta pięćdziesiąt milionów lat, którym należałoby dodać ze trzydzieści pięć milionów lat na ostygnięcie ziemi do zera. Gdyby zaś w początkach ciepło ziemi wynosiło tylko pięćset stopni, na ochłodzenie jej obecne wystarczyłoby sto milionów lat. W tym zapewne stosunku można by zmniejszyć i długość okresów geologicznych i w rezultacie	Co?! Tortury? Wielka mi rzecz. Tortury! Tym gorzej dla Bulby. Mam dwudziestu takich synów jak Bulbo i każdy w sam raz tak się nadaje na następcę tronu jak on! Bijcie go, męczcie, wydłubujcie mu oczy, wbijajcie go na pal, drzyjcie z niego żywcem pasy, wyrywajcie mu zęby jeden po drugim. Droższy nad źrenicę oka mego jest mi mój syn pierworodny, ale droższa jeszcze jest mi zemsta! Hej, siepacze! Hej, oprawcy! katy! Rozpalić ogień i mieć szczypce w pogotowiu. Kocioł napełnić wrzącym ołowiem! Nuże, bierzcie się do tej dzierlatki!...	Łaskawy panie wiem, że pan notariusz S. prowadzi interesy pana Teckiego z Komnat, który mnie... obchodzi. Nie wiadomo panu czasem, czy człowiek ten zdoła się jeszcze wydobyć z przykrego położenia, w jakie popadł? Podobno Komnaty mają zostać wkrótce sprzedane z powodu zaległych rat Towarzystwa Kredytowego?	Posłuchaj człowiek ten wyjechał i w ten sposób uniknął na razie zemsty mojej; lecz my się połączymy; jak to już było postanowione, a potem zdaj na lorda de Winter troskę o honor jego i jego żony.	Bój się Pana Boga... Wstyd mię wracać do rodzinnego domu, a jakże ja pojadę do ciebie! Co na mój widok powie twój ojciec?	Czy widzisz wacpanna ten potroistypotroisty to, co się nosi na sobie..	Przyrychtuję ja cię, ścierwo, na taką kapustę, że cię psi nie zjedzą, zmięknie ci rura, nie będziesz się puszył i wynosił	...Oraz Kobieta, Mężczyzna, Kobieta demoniczna, Mizoginia, Obyczajeniewyczerpany skład sentencji, tyczących się kobiet Wielki, lecz dzi­waczny łeb siedzi na tym suchotniczym ciele. mówił, na przykład, mej żonie Prusy są dlatego najpotężniejsze w Europie, ponieważ pruskie kobiety są najgłupsze na świecie. dzisiejsze spry­skują się sztuką, ciągną do złota i wszystkie razem śmier­dzą prostytucją... Novissima gloria cupidonovissima gloria cupido (łac.) mówił dziś o Yvecie kończył Borowski	Na tym świecie nie wszystko tak idzie, jakby się pragnęło całe zło polega mianowicie na tym, że nie powinniście włóczyć się po nocach w tych długich płaszczach żałobnych, z zapalonymi pochodniami, mrucząc przez zęby i pod nosem, podobni jesteście do ludzi z tamtego świata. Widzisz więc waszmość, że nie mogłem nie natrzeć na was i natarłbym był, choćbyście byli nawet istotnymi diabłami, za jakich was miałem z miny i czupryny.	A kto pana Tumgrata na mrozie przy koniu prowadził? Kto owego koroniarza usiekł, któren się pytał, czy w Orszańskiem już na dwóch nogach chodzą, czyli jeszcze na czterech? Kto panów Wyzińskich, ojca i syna, poszczerbił? Kto sejmik ostatni rozpędził?	Słuchaj pan! Czy pozwoli pan, by Lidia Markowna jutro została? Ze mną?	No, tę połowę, co została. Ale powiadam panu, była przepyszna. O, te waćpanny wybierają sobie to, co najlepsze. To tak, jak ten chłopak Simonowej: on też nie wybrał sobie najgorszych truskawek, o nie! Ale w tym roku o, może pan być pewien, nic mi nie zrobią, choćbym miał pilnować owoców po nocach.	To dobrze, Sancho tylko donieś mi o wszystkim, jak również o tym, co najważniejszego w twoim państwie przytrafić się może.	Tylko się nie spóźnij.	A! bałamucisz mój panie Borowiecki... nie wyglądasz na tyle. I cóż myślisz robić w Warszawie?	Dla mnie to uczyń! uspokój się! błagał Salomon.	Mylisz się, najdroższa! Wytrwałość i silna wola pozwalają nam znosić o wiele gorsze rzeczy.	Na miły Bóg! Czemużeś nikomu słowem nie wspomniał?	Nie jesteś pan księdzem? Nie jesteś pan hrabią Monte Christo?... Boże! Jesteś tym ukrytym, nieubłaganym, śmiertelnym wrogiem! Musiałem ci wyrządzić w Marsylii jakąś krzywdę! Biada mi!	Nie, nie, nie! Tysiąc razy nie! Mnie miałby kto powstrzymać, zabrać mi przyszłość, nie pozwolić żyć! O nie, nigdy; niema takiej mocy na ziemi, niema takich pęt, którychbym nie zerwała...	Od rana wstałem, bom myślał, że przyjdziesz Kazałem się jednak po południu znów położyć do łóżka. Plecy mnie bolały i głowa i byłem zmęczony. Czemu nie przyszłaś?	Pójdziesz pan?	Takie to są te zwierzątka, panie Bondy. Your health! Piwo tu masz dobre, chłopcze. No, ale jak się ma taki dom...	To ja, panie łaskawy. Ci biedni chłopcy obrali mnie kapitanem po pańskiej dezercji Jesteśmy gotowi się poddać, o ile dojdziemy do ugody, i nie wahamy się co do tego. Przede wszystkim, proszę pana, kapitanie Smollet, dać mi słowo, że wypuścicie mnie cało i zdrowo z tej oto warowni i dacie mi chwilkę czasu do zejścia z pola strzału, zanim wypali pierwszy muszkiet.	Wiatr waszej książęcej mości na nim nie dogoni! Tatarzyn przed nim nie ujdzie!	Wymień mi pani ich nazwiska; przekonam się, czy to są i moi znajomi.	Zacna to rodzina! Mężowie dobrzy żołnierze, niewiasty cnotliwe. Moja babka była Kowalska, ale osierociła mnie, nimem na świat przyszedł... A waćpan z Wieruszów czyli z Korabiów Kowalskich?	Zdaje się, że dałam ci dowody...	Zwie się Kmicic!	A ksiądz proboszcz, czy już nas opuszcza?	Bardzo! bardzo!	Chcesz posag dam ci go; chcesz te pieniądze, które ja mam jeszcze	Ino ich patrzeć, bo są już u organistów.	Jak to powiadają: oczy i nogi jelenia, chód wilka, chrapy łosia, a pierś niewiasty! Jest wszystko, co potrzeba. I komendę rozumie niemiecką?	Jest, panie.	Jeśli oni nadejdą, to też będą porykiwać, by nas zmylić	Kodeks policji stołecznej jest to repertoriumrepertorium	No i już zdychasz, bratku	O! jest nas dużo!	Prawie że nic, panie oberlejtnant W całym tym kufrze było tylko lustro z naszego pokoju i żelazny wieszak z przedpokoju, tak że właściwie nie ponieśliśmy żadnej straty, ponieważ lustro i wieszak należały do gospodarza.	Słyszałam o Jance coś bardzo miłego	To całkiem naturalne, że czerwonawa barwa tarczy słońca znika, a oko nasze zachowuje tę barwę, i wreszcie zielony promień jest promieniem, a raczej kolorem dopełniającym czerwieni.	A gdyby pani zaangażowała naszego nauczyciela?... Mógłby uczyć arytmetyki, jeografii.	A niech go sobie sami wieszają w jego brygadzie!	A wiesz, że ja jestem piękna? Piękniejsza niż życie, niż szczęście, niż sen?	Ach, więc dlatego ta wstrętna kobieta kopnęła biedne dziecko. I ona ma być panią Elżbiety! O, Boże!	Ale boś ty mi jedyny! Strach mi o ciebie. Przy moim boku bezpieczniejszym byś był.	Ażeby ich ztąd coprędzéj oddalić!	Bo nic.	Bóg to osądzi. Czekajcie. Znowu tam jakiś ruch. Część dragonu Charłampowej staje przy Węgrach. Sama dobra szlachta w tym regimencie służy. Słyszycie, jak krzyczą?	Chciałem z panią o czymś porozmawiać.	Chmielnicki?	Cicho! Niech Jan wraca, a pamięta, co mówiłam.	Coooo?	Dajże Boże i waćpanu szczęście!	Daleko idą te jary?	Damy im radę, słono nam zapłacą za tę zasadzkę	Dla kotów, milordzie.	I nie ja!	Inteligentna! Ba! Każdego przyprze do muru, każdego oszalbierzyoszalbierzyć	Ja nie mam nic do powiedzenia tej... tej... pani	Jakież to hymny, Heidi?	Jeżeli pójdziesz ze mną ja z méj strony ci przyrzekam, że cię wyniosę i zbogacę, dam ci władzę, znaczenie, fortunę...	Kto mówi?	Kto?...	Moje! Moje! Wyrodna córko! Wody!	Mój bracie, rzekł, pozwól mi spocząć przy sobie i pogadajmy.	Mówię ci jak. Łotr Żyd dał dziewięćdziesiąt tysięcy, więc nam zostało trzydzieści. A że poczciwy Wokulski będzie mi płacił od tej sumy dziesięć tysięcy... Trzydzieści trzy procent, wyobraź sobie.	Nawet kobiety pani nie obchodzą?	Nic nie napiszę, ani jednego słowa	Nie	Nie płacisz?	Nie, to nie nasz	Niema! Boże mój! Niema!	O święty, a jakże będzie z tym dzieckiem, któremu daliśmy lekarstwo? Dżat będzie tu o świcie.	O, mój Boże! Biedna mama! Taki cios, a potem jeszcze tyle trudów, i to w tym wieku!	Oriano! Nieszczęsna, coś ty chciała zrobić! Nie zmieniłaś trzewików! Przy czerwonej sukni! Leć prędko włożyć czerwone pantofelki albo ty powiedz prędko pokojowej księżnej pani, żeby tu zniosła czerwone pantofelki.	Panna także ramion nie odmówi.	Prosto z mostu?... Dobrze. Jedni mówią, że zaczynasz wariować...	Rozkaz, wasza królewska mości.	Słowo?	Słuchajcie, Szwejku Wiecie, kim jesteście i jak was nazwałem?	Tak	Tak więc, jak przewidziałem, człowiek ów umarł w nocy.	Tak, dla ludzi, ale nie dla Syngalezów...	Tak, panie nadinspektorze, ponieważ odpowiadam za wszystkich innych.	To wyjdź, będzie zaraz więcej miejsca.	Trochę muzyki, przy tym mały balecik.	Uchowaj Boże, mości dobrodzieju! I owszem, słucham z wielką atencją.	Ustaliście, juści, taki gorąc	Wiem, że jestem dziwaczna toteż musicie pojechać, bo inaczej nie będę wam wierzyć i płakać będę.	Wiesz dlaczego? Bo jedna myśl zatruwa mi to szczęście.	Władza, Polityka	Zamknij gębę, wiedźmo, nie twoja rzecz...	Zapomniałem o tym.	Zawsze	Ze mną będziesz pijał miód po obiedzie	Śmierć! Wielki Boże!	Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy Pamiętamy.
Nie będę przed tobą robił z tego tajemnic, gdyż wierzę, że zabierzemy się do tego na spółkę. Czy wiesz, że jestem właścicielem Centrali Eksportowej?	Ach z tobą jest krzyż pański. Patrz prosto przed siebie i myśl o sobie: jestem taki idiota, że nie trzeba mnie będzie żałować. Zapamiętałeś to sobie?	Bałem się, że odniosłeś poważniejsze potłuczenia i... i... wiedziałem, że to człek mądry...	Szanowny księże rektorze słucham księdza zawsze z szacunkiem, ale obstaję przy tym, że należało przemawiać bardziej pojednawczo w dniu żałoby i nadziei zarazem, nadziei, która zdawała się prowadzić do pojednania klas...	A to ja waściom powiem, iż to największa desperacja bo przez to każdy jakoby w ciemności brodzi i sam siebie pyta: co czynić?... I niepewność go dusi jako zmora. Nie wiem, jak tam waszmościów, ale mnie i duszny niepokój targa... I gdy pomyślę, że to ja buławę pod nogi hetmanowi rzuciłem, żem do oporu i buntu był przyczyną, to mi resztki siwizny na łbie ze strachu stają. Tak jest!... Ale co czynić wobec jawnej zdrady? Szczęśliwi, którzy podobnych pytań nie potrzebowali sobie zadawać i responsu w duszy szukać!	Ja? ja? nie wiesz?... Hej! hej! porwał mnie królewicz... zaprowadził do gmachu, co miał ściany ze złota... W ogrodzie rosła jabłoń, co rodziła jabłka wonne... u stóp jej ciekła żywiąca krynica... Siedem lat królowałam, siedem lat śpiewałam pieśni, splatałam i rozplatałam kosy, wszystko mi służyło... potem zrobiło się ciemno i ja w łachmanach, o kiju, znalazłam się w puszczy... Krucy mi w głowę pukali i oczów szukali... hej! hej!	Nie zapłacimy nic niech pan do sądu idzie i nas ciągnie... co robić!	Pani hrabino posłów ani ścinają, ani karzą; niech się pani uspokoi: myśmy niewinni że nam tak nie miłe dano polecenie. Byłbym w rozpaczy gdybym się mógł najmniejszą przykrością narazić pani, ale na miłość Boga, rozkazy króla! rozkazy z własnych ust N. Pana dla wojskowego, niéma ratunku, one się spełnić muszą.	Dzięki ci panie, za tak słodką nadzieję mimo to ja się uspokoić nie mogę, trwoga mną owłada... Ta nieznośna rywalka zbliża się... będziesz ją widziéć, pochwyci znowu tę władzę nad sercem pana mego, którą tak długo zachować umiała.	Psiachmać, że to ni pacierza spokojności! Hale cóż, urząd pierwszy...	Prawdopodobnie jednak ja ciebie nie spostrzegłem.	Ospa! bajki mi pleciesz Porthosie! W jego wieku, na ospę chorować? Co nie, to nie!... pewnie raniony, a może zabity. O gdybym o tem wiedział!... Na rany boskie! panowie muszkieterowie, słyszeć o tem nie chcę, by chodzono do miejsc podejrzanych, robiono burdy uliczne i bito się w zaułkach. Nie chcę, byście się stali pośmiewiskiem gwardji kardynalskiej, składającej się z ludzi porządnych, spokojnych, śmiałych i nie takich, których aresztują, bo zresztą aresztować się nie dadzą, jestem tego pewny. Oni daliby się raczej zabić na miejscu, niż na krok jeden ustąpić. Bo tylko muszkieterowie królewscy uważają za stosowne uciekać.	Przecież modlimy się co dzień nawet przed pójściem do łóżka, a nie dopiero przed taką podróżą	Dożyjesz jeszcze chwili, gdy będziesz dziękował swemu przyjacielowi, Bykowi Ryżemu. W Sanawar zrobimy z ciebie człowieka... choć co prawda kosztem tego, że może zostaniesz protestantem.	Nie byłem dwa dni w domu, przetom nie odebrał jego listu, a nie wiedziałem, gdzie jest Ostrianum, ponieważ niedawno przybyłem tu z Koryntu, gdzie zarządzam gminą chrześcijańską... Ale tak jest! I skoro Chrystus tak cię natchnął, pójdziesz w nocy, mój synu, do Ostrianum, tam wynajdziesz między braćmi Glauka i zabijesz go w drodze powrotnej do miasta, za co będą ci odpuszczone wszystkie grzechy. A teraz pokój niech będzie z tobą.	Nie koniecznie na maskaradę. Harun al Raszyd nie dla zabawy przebierał się za nędzarza.	Potem dostaniesz parę razy w pysk Żeby sobie zmyślać takie śmieszne kawały. My tu mamy zmartwienie, że nas czeka sąd dywizyjny, a ten sobie ze wszystkiego pokpiwa. Wczoraj, gdy nas prowadzili na badanie, zaczął mi tłumaczyć, co to jest róża jerychońska.	A myśmy się tu już niepokoili o panią Bo to ta Połąga, to nad samą podobno granicą? To prawie nie ma dnia, żeby ktoś mnie nie zapytał: „Franciszku, a przyjechała już pani Charlęska z dziećmi?”. Bo to u nas, proszę pani, hotel pełniusieńki, szpilki by nie wsadził. Ale dla jaśnie pani to zawsze się miejsce znajdzie.	To nie może być Nie może być... Przez te dwa lata mnie tu w tych stronach nie było...	O, to pan się myli, bo ja jestem tylko rozgoryczona.	Wyjdź pan! wyjdź pan, bo za nic nie ręczę!	Nie, pani, nie jesteś niczyim więźniem, już nie.	Ej, towarzyszu, jeszcze trochę czas na tę wielką wojnę, jakoś się na to nie zbiera, ale nie bywa nic wielkiego, jak się od małego nie zacznie. Już nam tak sądzono, żebyśmy i na tej małej wojnie głowę dali. Gotowi są wasi?	Nie turbujże się, kwiatuszku najśliczniejszy! Nogą się z Taurogów nie ruszymy, jeszcze Sakowiczowi dokuczę w dodatku okrutnie.	Państwa nie ma. Wieści też ta jakiej o nich?	Prezesa ministrów nie ma w domu	Otóż i masz najstosowniejszą lekturę na pierwsze dni twego pobytu na Księżycu, potem przejdziesz do historii mieszkańców jego i do innych książek, a wszystko, co ci opowiedzą, pojmiesz i spamiętasz od deski do deski, bo próżnia rozumowa, która w tobie nastąpiła, tak pragnie zapełnienia, że wszystko w sobie pochłonie i umieści. Ja muszę lecieć do księcia gubernatora, który jest chory i mnie zawezwał na konsylium, ty tymczasem prześpij się na tym materacu i na tej poduszce z gutaperkigutaperka	A bo nie chcę.	Hę? niedźwiedź nie, ale budnik.	Myśleli... myśleli, czemużby nie?	Nie poszedłeś razem z konduktem?	Nie przeraża go związek z wnuczką jakobina?	Wszystko jedno Żonie mojej nie dokuczają, więc byle płacili...	Czego pan życzysz sobie ode mnie albo raczej: czym mi pan chcesz grozić?	A ja właśnie... pokłonić się wam chciałem...	Ty głupi jesteś! Czy Kamionker i Kalman są synami mymi albo mężami moich córek? Oni mię nie posłuchają!	Mogę tylko dodać do tego: amen Oto jest Gold.	A ja ci odpowiedziałem: „Dobrze, będziesz ją miała”.	Ależ ja lubię ludzi uczuciowych.	Więc pan o tym wiedział?	A gdybym chciał opowiedzieć coś bardzo ciekawego, na przykład o pani dyrektorowej Smolińskiej, która w tej chwili wychodzi?	Chodź, robaczku, ze mną, chodź, przesławny żołnierzyku... Słabyś trochę, potrzeba ci pielęgnacyjki... Ja cię popielęgnuję!	Co pan przez to rozumie?	Pani się go domyślisz.	A wam co do tego?	Ależ jesteś dla mnie więcej niż doskonałą, jesteś czarującą!...	Przepraszam was. Cosik mi się niespodzianie przypomniało. Śpiewajcie dalej.	A gdzie podziewa się twój mąż?	Daj mu teraz spokój Widzisz przecie: dzieciak ledwo zipie. Niech się wyśpi. Masz czas jutro przepytać.	Emilka, pani Gummidge?	I wy strzeżcie się!...	In-ży-nier... Ma-rek?...	Kiedy urodził się dostojny syn twój?... Podobno już z dziesięć dni temu... Matka i dziecko zdrowe, doskonale wyglądają... Przy urodzeniu był sam Menes, lekarz twojej czcigodnej matki i dostojnego Herhora...	Wieczór już pod lasem, mróz bierze, a cały dół rozwalony, jakby go świnie spyskały. Idźcie do chałupy dzieci pilnować.	„Rzeczywiście zachowuje się zupełnie tak, jak mówiono	A tego pana, co tu mieszkał!	Czy napisałaś jeszcze jakieś opowiadania?	Czy wiedział również, jak z domu? To niemożliwe!	Czy wolno mi prosić o przykład?	Cóż to jest Mzimu?	Jakże... złodziej to jestem, parchu jeden, czy co?...	To jest beznadziejne. On je trzyma pod kluczem.	Ach... krewny mój, szczur Szua, mówił mi...	Czy chcesz, żeby wyzdrowiał?	Dla kogo chowasz te skórki?	Dzień dobry! To pańska chata?	Gdziem jest?	Jak ci na imię?	Majątek?... To milionerka!	Merci to po francusku: dziękuję.	No to może ty, Stalky?	To wy taka kocia matka.	W piwnicy, proszę pana.	Wygląda na dzielną i wesołą kobietę.	Ady popłuczcie se gardło, Walanty Wasze zdrowie!	Chodźmy więc	Ha, więc będziemy czekali.	Hmm	Honorata Willerman, księżniczka Weltrendrem.	Ile?	Jednak wstręt ci pozostał, przynajmniej tak kiedyś twierdziłaś.	Kas gi bet?	Kobieta młoda, panie Rzecki, niebrzydka.	Lecz umrzesz kiedyś	Moiściewy, a cóż by!	Natychmiast stąd uciekaj i wywietrzej!	Niech żyje król!	Przyznajemy	Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz	Skrucha, żal	Tak.	Tak... A teraz śpij. Chcesz, abym cię ułożył tej kanapie? No, dobrze tak?	Tunel podmorski! komunikacja między dwoma morzami. Słyszał kto kiedy o takich rzeczach?	Widzieliście moje tablice?	Za Rohityna, za Rohityna	Za miłość.	Zaraz wielkie słowo jałmużna	Zawiele żądasz!	Zkądże ty tu?	Znam...
Dorianie, czemu przestałeś grać? Siądź i zagraj mi jeszcze ten nokturn. KsiężycPatrz na ten wspaniały księżyc o barwie miodu, zawieszony w mroku. Czeka na ciebie, abyś go oczarował, i jeśli zagrasz, zbliży się do ziemi. Nie chcesz? Chodźmy do klubu. Był to czarujący wieczór i musimy go zakończyć w czarujący sposób. Jest ktoś u White’a, kto bardzo pragnie cię poznać	A dlaczego mnie aresztowano? Dlaczego wtrącono mnie do więzienia?	Hanuś, kupcie czerwonej tasiemki!... a i tej brezylii do jajek potrza farbowania... nici też zabrakło!	Nic smutniejszego nad to dla nas lecz nic dla artysty szczęśliwszego być nie mogło. Umiérać zużytym, wyczerpanym, rozczarowanym i dopić kielich do dna, do mętów, szczęściem się nie może nazywać. Mnóstwo artystów, których początki były najświetniejsze, skończyło, przeżywszy siebie.	Ale dziadek się do nich tak przyzwyczaił	Dajże pokój tym bredniom! Któryś mój dziad musiał być w szynku parobkiem do korkowania butelek i stąd nasze nazwisko...	Jeśli pan chce przejść do historii, będzie pan musiał coś w tym celu uczynić. Mówię poważnie, że poza przepracowaniem nie grozi obu panom żadne niebezpieczeństwo.	Nieostrożny kochanek łatwo nim się staje. Do sza­cunku mały powód.	Małgorzata i Tola są u pana Harrisona, Tadzio poszedł do Boulterów. Zdaje się, że nadchodzi już.	Spuść się na mnie, to do mnie należy, ja już mam napatrzoną, utalentowaną, mówiącą wszystkiemi językami, już nie młodą... za którą ręczę.	Zaś co do ostatniego słowa możliwe są dwie kombinacje: „iglica” lub „izbica”. Odrzucam „izbica” jako niewiążące się z przymiotnikiem wydrążenia i zostaje mi „iglica”.	Uspokój się! Tyle rzeczy przychodzi człowiekowi do głowy! Czy widziałaś się dziś z Synnöwe?	Mój drogi uznam prawowitym naczelnikiem tego, który zdoła nad drugim wziąć przewagę. W rzeczach naukowych nie mam uprzedzeń i nie znam narodowej miłości własnej. Mateusz Strux i pułkownik Everest są to dwaj znakomici ludzie. Jeden wart drugiego, a cały świat ucywilizowany ma prawo do owoców ich pracy. Mniejsza o to, który z nich będzie kierować wyprawą, byle tylko nam to korzyść przyniosło. Czyż nie jesteś tego samego zdania?	Powiedz mi, panie Kmicic czyś ty pewien, żeś przy zdrowych zmysłach i że ci się rozum nie pomieszał? Czyś zapytał samego siebie, coś ty, szalony człecze, uczynił, kogoś ty porwał, na kogoś rękę podniósł? Czy ci nie przyszło do głowy, że lepiej by dla ciebie teraz było, żeby cię matka nie rodziła? I że na tak zuchwały postępek nie odważyłby się nikt nie tylko w Polsce, ale i w Europie całej?	A! gorzéj być może. Lękam się, aby on mnie nie zbałamucił. Jestem wielką jego admiratorką.	Nie prosiłam o wyszukiwanie. Prosiłam tylko o wskazówkę, dokąd się zwrócić.	Szkoda, że palec jeszcze się nie poprawił	Wszystko gotowe, Jakubie Spodziewam się, Jakubie, że będziesz zadowolony z życia na morzu Nie zapominaj, że sam je sobie wybrałeś. Mógłbyś był dostać zajęcie u adwokata. Adwokaci są zawodem bardzo poważanym i na prowincji często bywają przyjmowani w najlepszych domach.	Większej części tych potraw nie znasz pan wcale jednakże możesz ich pan używać bez obawy. Zdrowe są i pożywne. Od dawna wyrzekłem się pokarmów na ziemi używanych i nie cierpię na tym bynajmniej. Ludzie stanowiący załogę mego statku są silni, a żyją tym samym co i ja.	Nie, nie, przez pamięć ojca. Jeszcze by tam zdechł. Tu mięso się bardzo szybko psuje.	Bez wątpienia wolno. Ale słówko jeszcze. W niedługim czasie ujrzysz Gilbertę, gdyż ani brat twój, ani nawet ja, nie możemy zamknąć pałacu Faventines przed wicehrabią de Lembrat, jak go zamknęliśmy przed grajkiem Manuelem.	Chce mi się z szambelanem Węgierskim powtórzyć o naszym teatrze ale cóż to za teatr przy paryzkim! parodja tylko! Damom naszym nie uwłaczam, chociaż...	Dobrze powiedział nie często mówisz, Athosie, lecz, gdy się odezwiesz, to już, jak święty Jan Złotousty. Ja przyjmuję plan Athosa. A ty, Porthosie?	Dorobił się! Drze z narodu, jak ino może, a nim co komu zrobi dobrze, w garście cudze patrzy, po trzydzieści złotych od pochowku bierze za to, co ta pobeczy po łacińsku i na organach poprzebiera.	Mylisz się, panie W tej chwili jestem szczęśliwą, ale nie z mego narzeczeństwa...	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	Nie odważy się pani tego uczynić!	O panie! panie! nie trzeba wierzyć, że historie tych rycerzy są baśniami.	He, he... nie można się skarżyć Wydarza się to i owo.	Przekonasz się, a tymczasem bądź zdrów Moryc, nie wyspałeś się i nudzisz.	Słuchaj, biedny mój Bazinie, zastanów się troszeczkę! na co się zdało być księdzem, proszę? wojny się przez to nie unika; widzisz przecież, że kardynał ma odbyć pierwszą kampanję z szyszakiem na głowie i halabardą w ręku; pan de Nogaret de La Valette jest także kardynałem, a zapytaj lokaja jego, ile razy skubał dlań szarpie?	A czemu nie.	Ale chyba nie Niemiec, ile że naszą mową dobrze mówisz. Jako cię wołają?	Ale co tam ten upał! fizyczną przykrość każdy znieść może, jeśli jest przy tym spokój...	Ależ tu ich nie ma wcale	Bawmy się w przedawanie pieniędzy!	Czego nie powiesiłeś, tego nie masz	Dlaczego oddawna ich tam nie zamknięto?	Dobrze że się mu pokłonisz	Jak mi Bóg miły, nie! Daj ucho!	Jestem Kotowski, nie gorszy od Mielnickich... A w jesieni już będę lekarzem.	My nie weźmiemy pieniędzy za gościnność. Wreszcie mój chłopiec tyle u państwa zarobił, jakby za cały dzień żniwa.	Na różnych wydziałach. Zresztą nie utrzymywaliśmy bliższych stosunków.	Nie wiem.	O co się ty gniewasz właściwie? Przecież na tej niedbałości strażników myśmy chyba wyszli najlepiej.	Ot! Przyśniło jej się myśli, że już wygrała, kiedy jej zięć będzie miał o parę tysięcy więcej majątku niż inny.	Pan wie, że ja nie pozwolę!	Połykasz wiec dalej łzy, prawda? A czy chętnie przebywasz we Frankfurcie?	To moja babka, Maciejowa Michorowska, bardzo dobra i bardzo nieszczęśliwa kobieta... może właśnie dlatego nieszczęśliwa, że dobra.	Upokorzyć się przed Zakonem!	Wiele... wszystko!... Jedno słówko rzucone w porę, gdzie należy... jedno napomknięcie mi, o czym należy... Panno Magdaleno dzieci te, dzieci serdecznej przyjaciółki pani, bardzo mnie obchodzą... Oboje musimy zająć się ich przyszłością... Pani pomaga mnie, ja pani... Jesteśmy sprzymierzeńcy... A teraz	Wątpię, bo jakoś odważnie się podsuwają. A jest tam pomiędzy nimi czterech żołnierzy i brygadjer z muszkietami.	Zresztą powiedziałam mu od razu, co się stało Powiedziałam mu, że potrzebujesz wypoczynku. Jak mi się zdaje, nagadaliście się ze sobą dosyć.	A Jędrkowa Kasia?	A ludzie od czego! odpędzić! Zresztą zawołać Aarona, wezmę u niego i zaspokoję tych ichmościów.	A potem już jakby mu gębę zamalował, jak ten powiada,	A teraz gdzie?	A to dlaczego?	A widziałem ci! Jakożjakoż (daw.) widać, widocznie. jakieś uparte katoliki po staremu święciły swój sakrament.	A!	Ach, królu!...	Bardzo obchodzą.	Bzika ma, przysięgam Bogu, zupełny fiksat	Bądź uczciwy!...	Czy ktokolwiek inny badał panią de Saint-Méran?	Cóż ty za osobliwy handel uprawiasz?	Cóż za skwaszone grono!	Droga okropna być musi! zawołał kanonik.	Drogą, którą przyszedłeś.	Dziecko dzie­cko, ty uważaj.	Grozicie, widzę!	Huniady!	Jak pan sobie życzy.	Kto? powtórzył Paweł.	Mogę panu tę sumę pożyczyć.	Na zawsze! dopóki twoje dla mnie bić będzie, piękna Dżemmo!	Najpierw to, a potem co innego.	Nieuzasadnione było też to niezwykłe małżeństwo	Nigdy.	No chodź!... Ambicję cenię nawet u pijanego.	No i cóż? widziałaś panią Warską?	No, mój ślub z nim.	O czymże takim?	O tak! W samym sobie.	On napisał książkę, za którą mu jakiś uniwersytet w Niemczech dał złoty medal.	Oto mądra myśl pojadę z tobą.	Pewnie za złodziejami?	Proszę pani, już wszystko gotowe. Urlop mieć będę w piątek najdalej, to w sobotę ślub możemy wziąć i wyjedziemy zaraz na parę tygodni.	Rzutki, ryzykowny, tek nazwa francuskiego czasopisma humorystycznego i rozrywkowego..	Spytałem. Miała na imię Klara Fina GulleborgaKlara Fina Gulleborga	Starcze, gdzie jesteśmy?	Sto, dwieście, trzysta, czterysta, pięćset	Tak, kapitanie!	To jedźmy wszyscy razem	Ty możesz przeczytać ten wyraz.	Ty, Borowiecki, jesteś szlachcic, masz na biletach wizytowych herb, kładłeś nawet na prokurzeprokura szepnął Moryc.	Wiggam	Zabrał co?	Świadkujecie?	„Mis Nied ki” Mis pytał z iście francuskim językoznawstwem.
Nie boję się tego Nie są to te czasy, gdy o najęcie zbirów łatwo było. Dość nienabitego rewolwera, aby ich rozpędzić. Dziękuję wam z duszy iż mi otworzyliście oczy, żeście tu przyszli piérwsi z przestrogą. Byłem w ciemnościach, teraz wiem już, co pocznę. Hrabia Filip swém postępowaniem wyzwał mnie do walki z sobą. Mam oręż do niéj, straszniejszy niż sądzi.	Jest gorsza od panny Elizy Andrews ale pomyśl: przeżyć całe życie z takim imieniem, jak Atosa! Każdy by od tego zgorzkniał. Powinna by spróbować wmówić sobie, że jej na imię Kordelia. Bardzo by jej to pomogło. I mnie to pomogło w czasie, gdy nie lubiłam imienia Ania.	Inżyniera Lignisa pan profesor miał sam dziś zbadać. Pani Laskowska i pan Rzymski również prosili, by pan profesor ich odwiedził osobiście. To wszystko na trzecim piętrze. Ten biedak, którego przywieziono wieczorem z pogruchotaną miednicą, miał nad ranem wylew wewnętrzny i jest w agonii. Zdaje się, że już mu nic nie pomoże.	Zależy, co pan przez to pytanie pojmuje. Jako towarzysz... hm... nie byłem zadowolony, wiem, że mnie nie lubi, szczególnie od chwili, kiedy po jakiejś małej sprzeczce popełniłem wielką niedorzeczność i zaproponowałem krótki postój na wyspie Monte Christo, aby tam w ciągu dziesięciu minut zakończyć w sposób ostateczny nasz spór. Głupstwo zrobiłem, żem go wyzwał, on zaś postąpił jak najsłuszniej, sprzeciwiając się temu. Jeśli natomiast pytasz pan, co sądzę o nim jako o buchalterze, myślę, że będziesz pan kontent z jego pracy, pełni swoje obowiązki nadzwyczaj gorliwie.	Gdzie? dokąd? do jakiej? ale ja o niczem nie wiem! Na rany pańskie! Ja tu przecie stróżem jestem!	Nie podnoszono tej kwestii. Zresztą, powiem panu, że od czasu tego wszystkiego nie pokazuję się w tej budzie.	Nie wiem, proszę pani. Sam długo się nad tym zastanawiałem. Nie znalazłem na to odpowiedzi. Bodaj jedyną słuszną byłoby stwierdzenie, że  wcale jej nie wybierałem, tylko ona mnie.	Ale gdzie zaś!... Wyjechał do Odessy, stamtąd ma zamiar udać się do Indyj, z Indyj do Chin i Japonii, a później przez Ocean Spokojny do Ameryki... Rozumiem podróż, nawet naokoło świata, sam bym mu ją radził. Ale ażeby nie napisać słówka, zostawiając, bądź jak bądź, ludzi życzliwych i ze dwakroć sto tysięcy rubli w Warszawie, na to, dalibóg! trzeba mieć w wysokim stopniu rozwiniętą psychozę...	No, to powiem. Jest tu karczma w szczerym polu o jakie ćwierć wiorsty ode dwora, stoi na krzyżowych drogach. Siedzą w tej karczmie Żydy. Dawniej brali wódkę z niezdolskiego dworu, jak gorzelnia szła. Teraz ją biorą skądinąd, a trudnią się czym można, a głównie przemycaniem w dalekie strony kradzionych koni. Tak ludzie mówią. Ja tam dobrze nie wiem. Nikt zresztą teraz prawdy nie dojdzie, bo wszystko idzie na karb powstania. Jakieś konie w karczmie stoją, potem znikają. To niby powstańcy... Jest ich tam dużo tych żydów w karczmie. Ale między nimi jest jedno Żydzię, ma chyba ze czternaście czy piętnaście lat. Na imię temu Ryfka. Warto zobaczyć przy świetle dziennym to czupiradło. Nie myła się już ze cztery lata, włosy w strąkach, obdarte, brudne.	I kochasz! No, powiedz śmiało, dam ci absolucję. Pewnie nigdy tego od ciebie nie słyszał?	Nogi wołowe zatrzymuję dla mnie, niech nikt nie waży się ich dotknąć, zapłacę drożej, do diaska! toć to moje najulubieńsze jadło!	Basta!... Kiedy ją ściskam, robię to bez pozwolenia jegomości. A dziękować nie ma za co, bo przecie nie zabiorę pieniędzy do grobu.	Ordynarny wyraz ciśnie się na usta ale to trudno: ordynarne jest wszystko, co nas otacza. Trzeba z tego wyjść lub zdechnąć. Zacząć się teraz musi odwrotny bieg: fala przypływu cofającego się od wieków morza. Pocznie się nowa wojna święta i zdobywanie, raczej urzeczywistnianie praw najwyższych, zgoła niepowszechnych. Nie wolności nam dzisiaj potrzeba, lecz władzy i niewoli! Nie równości, lecz różnic! Nie braterstwa, lecz walki! Do najwyższych należy świat!	Na nieszczęście, albo raczej na szczęście dla niej nie zna się na tym typie. Nie jest to typ uniwersalny.	Dlaczego nie zaczekałaś na mnie? Kto zestawił meble?	Nie czyń tego Mnie ich jednak żal, zwłaszcza Pomponii.	To nie byłoby zbyt trudne, gdybyś pan miał na to wielką ochotę.	Niech się jegomość nie irytuje; przy boskiej pomocy wszystko się to zrobi, jak przynależy, a chybaby już żadnej cnoty w ludziach nie było, żeby nam nie pomożono w tym razie.	Już sama się rozporządziłam Twoja gospodyni jest nawet tak dobrą, że obiecała nam tu przysłać...	Tak, zapewne ale mówią o nim, że ambitny bardzo, a to prawie na jedno wychodzi.	Tylko patrzeć, jak braknie; byłoby lepiej, gdybyś zebrała dziś, jak ci mówiłem... A kupa jęczmienia, która pleśnieje na strychu; założyłbym się, nie pomyślałaś o tym, aby ją przetrząsnąć.	Z jakiejś dziwnej ciemnicy, do której zostałam strącona ach, na krótko mogę się wydobyć...	A dla czegożby kochać się nie miał i nie mógł? spytała Francuzka.	Dziwni z was ludzie! Żeby mi przyszło do głowy słuchać rad której z mych znajomych, tobym po tygodniu dostał się do bonifratrówbonifratrzy	To nic nie znaczy. Tym gorzej raczej. Kto wie, ptaszku, czy ty nie jesteś wspólnikiem...	Ot, nieszczęście. Dużo tu teraz wściekłych psów. Ot, nieszczęście! Jakże ja panią puszczę w tę drogę. Toż pani się utopi jak nic. Ja sam przechodziłem nieraz, ale jak byłem młody. Wtedy przejścia znałem. Bo co roku inne. Sama pani rozumie, woda podmywa... Dziś bym się już nie odważył.	A skąd ty wiesz, że to laskar?	Chyba że tak...	Do widzenia.	E, kiedy ja tak nie chcę.	Jakto? nie pan d’Artagnan?	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie. Od trzech dni nie widziałem.	Rzeczywiście, panie Cyrusie Niech więc pan sporządzi plany; robotnicy czekają, a myślę, że i Ayrton potrafi nam doskonale pomóc przy tej pracy.	Sądził widać, że hetman wielkihetman wielki z urzędu. powinien był o tym pamiętać	To prawda, Hadżi, ale widzę, co w kim cenić; a do niego ciągnie mnie serce.	Zapewne tak, jeżeli z tego punktu się pan na to zapatruje	Czy pan nie przesadza?	Ta wojna źle idzie i gdyby nie Korbulo, mogłaby się zmienić w klęskę.	To pojedyncza chmurka nie ma więc się czego obawiać.	W takim razie jak ja się dostanę, właśnie dziś nie wziąłem klucza.	Zdaje mi się że powinien byś mieć niejakie względy dla przyjaciela, u którego znajdujesz w potrzebie pięćset franków....	To prawda, rzekła Laura, lecz dziś zmieniły się pojęcia, role, świat cały... a szlachectwo nosi się jak zwiędła róża na pamiątkę, nie przeszkadzając iść gdzie kto chce, ani czynić co się podoba... Zdaje mi się, żem wprzód narodziła się aktorką, niż dowiedziała, że jestem szlachcianką.	No, czy panu to wystarcza? czy uważasz mnie za godnego do skrzyżowania szpady?	Będzie z piętnaście mil stąd Na brzegu Saladilli, w tym miejscu, gdzie budują wielką cukrownię i osadę przy niej. Tam teraz mieszka pan inżynier, wszyscy wiedzą o tym, a byleś tęgo nogi zbierał, będziesz tam w kilka godzin.	Daj na jedną, byle ze szczerą intencyą.	Przebierz się pan za Turka, to strój taki pyszny, diamentów na nim tyle	A widzisz! a jakżeś ty tego uniknął?	Cóż! Wszystko to poszło z tego, żeś biegał w nocy po mokradłach. Ani chybi, to febra wlazła ci w kości!	Idź, mój dzielny panie St. John; pieczęć ukryta jest w naramienniku mediolańskiej zbroi, która wisi na ścianie. Tam ją znajdziesz.	Myślę o tym od dawna. To mój jedyny przyjaciel na ziemi i oboje potrzebujemy jego przychylności... Chodź.	Na... Polesiu.	Naturalnie. Ale cóż, kiedy tak już zgłupiał...	Oprócz kobiety. Trzeba pewniejszego sposobu. A pamiętaj o cenie na jego głowę.	Osiemnastu kandydatów na biskupstwo w Tourcoing. W pierwszym rzędzie ksiądz Olivet, proboszcz jednej z najbogatszych parafii Paryża, kandydat kancelarii prezydenta. Następnie ksiądz Lavardin, wikariusz generalny w Grenoble. Ten jest bardzo wyraźnie popierany przez nuncjusza.	Rzeczywiście, leżała Ale wydałeś ją na gryzak dla małego borsuka, kiedy zaczął ząbkować.	Będzie pani dużo tańczyć?	A to wy, Anna, jakże się macie?	Czy będziesz w sobotę po południu w domu?	Czy ja wiem czemu?	Czy ktoś mógłby odnieść korzyść z jej śmierci?	Każdy w Tepeńcu musi znać jej gusta, żeby potrafił dogodzić. Pan by się gniewał inaczej!	Pani odjechała z panienką	Więc mówcie Bardzo się śpieszę.	Wracasz z golfa, Oktawie? Czy dobrze poszło, jesteś w dobrej formie?	Zabiłaś? ty? zabiłaś?.. Jak się zwał ten człowiek?	Znowu zakotłuje się w Lipcach, przeciekprzeciek (gw.) zaraz. powiedzą!	A niechże to kadukkaduk zawołał pan Zagłoba.	Co mi tam postęp... sztandar!...	Czego te baby chcą od Markhama? Chłopak porządny, bogaty, solidny. Dwa karnawały odtańczył, dwa sezony odrautował. Zasypana była kwiatami i cukramicukry (daw.)	Cóż, mości rycerzu największą ozdobę z Zamościa mi wywozisz?	Dla Boga! to Maćko z Bogdańca!	Dlaczego nazywacie ją matką?	Dlaczego, skąd?!	Dziedziczka	Dziś! dziś!	Gdybym tę twierdzę posiadł we dwa miesiące wojnę skończę.	Głupio, ale byłem!	Hrabio, rzekł, słówko	I cóż to była za wieść?	Jedź dalej	Jesteście gotowi?	Mamy przecież i przyjaciół tutaj Biskup kujawski, podkomorzy Tęczyński...	Ne, aš nieko nežinau ką tamsta nori man pasakyti? Urbonienė piktom akim žvilgtelėjo į Petrienę. Valandėlę tylėjo. Jai tartum saldu buvo turėti svetimą paslaptį, lepintis jąja ir kankinti jauną moteriškę. Tik neilgai galėjo iškentėti nepasakius...	No... i pomówiliście?	Od trzech tygodni.	Oto jest rzeźbiona waza Ta zaś druga jest z najczystszego alabastru, wysadzonego drogimi kamieniami.	Poddajcie ją sami...	Przeciwnie, bo w oddziale białym będą robić wieczorem.	Przewożąc walizkę.	Smażonego?	Słuchaj-no dyrektor, psiatwarz!	Słyszał warczenie, tak jak my.	Tak jest.	To prawda! Zupełna racja. Oto mój znaczek urzędowy. Jestem członkiem tutejszej policji kryminalnej.	To rodzony brat męża! Brat rodzony! To paniusia zna brata?	Tourneztournez (fr.) zawołano z sali.	Wiesz, dlaczego Lejbl zwariował?	Z krwi i kości	Za co siedzisz?
Tyś jej nie zmuszał, ale brak zmuszał. Powiem ci, że ona w tym tytoniu długo robić nie powinna. To jest za ciężka praca.	Nie rozumiemy się. Widzi pan, według mojej hipotezy eter czujący jest substancją duchową, materiałem, z którego powstają dusze i który sam dąży do świadomości. Ale ten eter, ten ocean, w którym pływa sto milionów słońc, jest masą ograniczoną, może formy elipsoidalnej. Zaś poza obrębem tego oceanu, tego ducha, w którym żyjemy i którego jesteśmy częścią, może być miliony innych oceanów eterycznych zaludnionych przez miliardy innych słońc. Wśród owych oceanów może grają całkiem inne siły, rządzą inne prawa, o których nie mamy pojęcia.	A w swojem imieniu, czy nic mi nie rozkazujesz?	Będę ja przy niej od wypadku Widzisz, w bitwie cała trudność w tym, że trzeba o wszystkim pamiętać: o koniu swoim i nieprzyjacielu, o cuglach, o szabli, o cięciu i sztychu smarkacz., byle był praktyk, bieglejszego od się nowicjusza z konia zsadzi... Dlatego to będę ci przy boku.	Profesor Waskowski ma pomieszanie zmysłów, a oto są moje dowody: po pierwsze, chodzi po Rzymie bez kapelusza, a raczej chodził, bo obecnie jest w Perugii; powtóre, napadł na młodą i przystojną Angielkę, dowodząc jej, że Anglicy są tylko w prywatnem życiu chrześcijanami, ale że stosunek Anglii do Irlandyi nie jest chrześcijański; po trzecie: drukuje broszurę, że misya ożywienia i odrodzenia dziejów duchem chrześcijańskim powierzona została najmłodszym z Aryów. Pozwólcie, że to są dowody.	Wszystko powiem tylko wyrzuć, panie, ze swego serca urazę do Fenicji... Mnie zabij, mnie uwięź, ale nie gniewaj się na nich.	Mówże tedy jasno i nie mieszaj, bo zrozumieć nie mogę. Toś ty u Kozaków, u Chmiela, przesiadywał czy jak?	Nie ma co gadać! Daję sto rubli i cztery sztuki białego towaru, ale proszę pań, niech wyraźnie stoi w pismach, że Szaja Mendelsohn dał na kolonie letnie sto rubli i cztery sztuki towaru. Ja się nie chwalę, ale niech ludzie wiedzą, że ja mam dobre serce...	A! mała to rzecz... Nie trudno było tych łotrów przepędzić. Wdzięczność winniście Opatrzności, która mnie tu wczas przyniosła. Ja także jadę do Wrocławia	Bardzo mi na tym zależy.	Dlaczego nie mamy zrobić tego interesu we dwóch?	Ja tam do gadatliwych nie należę.	Jeszcze nie gdyż urządziłem to tak, żeby to się stało dopiero po moim wyjeździe z Anglii.	Koniecznie? Czy nie lepiej obserwować stąd, z łódki? Widok wspaniały!	Lecz ja chcę rozmówić się z tobą w tym względzie. Zostaw Jipa.	Niejaki Wokulski, kupiec, żelazny człowiek. Przy jego pomocy zorganizuję nasze mieszczaństwo, stworzę towarzystwo do handlu ze Wschodem, tym sposobem dźwignę przemysł...	Nigdy się nie boisz?	O! czegóż? był Eljasz zemną... Nic mi nie jest... Która godzina?	Tylko się nie spóźnij.	Mnie się widzi nie naszą rzeczą. Prośmy go, ażeby się żenił, a wedle serca żony szukał...	A to wy paniczku! tylko coście moich starych kości nie roznieśli.	A twoje maszyny takie stare, że nic robić nie można.	Dobrze więc idź sama, ale idź prosto i nie marudź po drodze.	Ja nie ucieknę. Tu zdechnę jak sobakasobaka (ukr.)	Jakto? nie przeklinasz swojéj doli?	Nie wiesz kto?	Nie, to bardzo proste: kupcy z Houmeau chcą założyć dziennik	Nie.	Nie. Bo oto pan doktor Pawlicki oskarża pana o przywłaszczenie jego narzędzi.	Pani jeszcze nigdzie nie wyjeżdżała?	Polityka cię nie interesuje?	To jeszcze nie wiadomo...	Więc powiem prawdę. Ja jej nie cierpię!	Dobrze. Jakkolwiek jest chrześcijanką, może się okaże, iż jest rozsądniejsza od ciebie, a okaże się to z pewnością, jeśli nie chce twojej zguby.	Ach! czym ja się spodziewała zobaczyć panią Józefową w takiém zmartwieniu? Oj, widziałam ja jego, widziałam! do ludzi niepodobny, urzeczony, moja pani, jak mi Bóg miły, urzeczony.	Ja? To rzecz bardzo trudna. Jakże znalazłbym signorę Elisabetę? Czy to jedna Elisabeta jest między brankami? A gdybym się pomylił, inną wykupił i skarby wasze zmarnował? No, przypuśćmy nawet, że ją znajdę i wykupię, oczywiście bez wiedzy stryja, który mnie okropnie pilnuje, co potem? Gdzie ja ją odwiozę, gdzie was odnajdę, signora? Szukać po dalekich krajach, jeździć przez miesiące, a może i lata, dla mnie to znaczy tyle, co stracić łaskę stryja i zniszczyć całą przyszłość, którą muszę sobie ciężką pracą budować.	I cóż, kiedy mnie się zawsze więcej śni o wojnie! O! żebym mógł zostać żołnierzem! żebym mógł zaprezentować broń przed cesarzem Franciszkiem, naszym starym cesarzem Franciszkiem! Toć zdjął przedemną kapelusz, kiedym ja odkrył głowę; zdjął wyłącznie przedemną, bo nikt inny właśnie tamtędy nie przechodził: mnie więc jednemu ukłonił się. Zresztą sen mój, co prawda, był sobie wcale zabawny! Kościół ś. Szczepana ze swoim śpiczastym kapeluszem, był głównodowodzącym; miał on szerokie plecy i siłę ogromną; kolumna ś. Trójcy am Graben była jego buławą marszałkowską. Statua Cesarza Józefa na miedzianym swym koniu pędziła przez Kohlmarkt i ulicę Karyncką, zwołując wszystkie obrazy ze znaków sklepowychwszystkie obrazy ze znaków sklepowych Tezeusz Kanowy. stanął na czele posągów z marmuru z przed kościoła księży Kapucynów, które weszły na wały i na dach zamku cesarskiego, zkąd przypatrywały się coraz bliżej nadciągającym przedmieściom. Dwie nawet wsie sąsiednie przyłączyły się, a była ciżba, daleko gorsza niż w Praterze w jaką publiczną uroczystość.	Ba, widziałem go raz, jak u nas w kantorze kłócił się z Müllerem.	Cicho niewiasto! czekaj coć powiemy i słuchaj co każą. Na co ci mieszać się do spraw męzkich? zwiń szaty swe, stul usta i czekaj!	Czym ja ci się odwdzięczę za to, coś dziś dla mnie uczynił?	Do dwunastu teatrów, jeżeli się da.	Ja miałem gorączkę, rozumiecie, i wciąż go do siebie wołałem.	Panie kochany racz mi też z łaski swojej powiedzieć, do czego wszystko to, według zdania pańskiego, prowadzi?	Prawda, że fałszerz, ale mi żal było tego Gilberta. Bądź co bądź, był on na swój sposób odważny	A jak panicz myśli, czy ja mam ją widzieć?	A to ścierwy ogiery, czyste smoki, jak Boga tego kocham.	Dziękuję. Wszystko się dobrze stało, tak jak się stało; widocznie musiało tak być.	Ja jestem jeszcze winniejszy, Watson. Dla „zaokrąglenia” i „uzupełnienia” dowodów naraziłem życie mojego klienta... Jest to największy cios, jaki mnie kiedykolwiek spotkał w moim fachu!... Ale skąd mogliśmy przewidzieć, że pomimo naszych próśb i ostrzeżeń puści się sam na to przeklęte bagno?...	Kumie, czy to wszystkie wracają?	Na mocy takich zasad przybito Jezusa Chrystusa do krzyża. Powiedzieli mężowie: „My mamy prawo nasze i według prawa on umrzeć powinien”.	Niepodobna się z nim mierzyć! Czułam, że za małą chwilkę sama rzucę się w paszczę węża!	On się pyta!	Owszem, ale przejażdżka z panią była mi bardzo miła	Owszem, pani, jadę do Snogrodu, nawet do stolicy, do samej Drzemniawy	Po części. My, żeglarze, poznajemy się jak masoni: po pewnych znakach.	Rozumie się, że jestem dojrzały.	Rzucił na nią zdziwione, przelotne spojrzenie i ocenił natychmiast zarówno siłę ekspresji i metaliczny, szczery dźwięk tego kobiecego wybuchu.	Szwedzi będą się też radzi nami od wschodu przegrodzić.	To prawda. Co zaś do spotkania z „Abrahamem Lincolnem”?...	To pójdzie raz, dwa, trzy... Będziesz przymocowywać hak do worków, a to chyba, na Boga, nieciężka praca.	A gdzież to Rocho?	A tu masz pieniądze na drogę.	Ach, któż? Ganimard? Sholmes?	Albo ja wiem? to tylko Bogu wiadomo	Ale ale teraz a inaczej nogą tu niepostanie a gdzież P. Wojewodzic.	Bardzo ładnie pan to powiedział, panie Bondy Bardzo ładnie. Proszę zdradzić, panie Bondy, jak pan wpadł na taki pomysł?	Co ty gadasz, kto opętaną będzie gonił po nocy? Chyba, żeby mu diabeł łeb urwał?	Dalej w drogę!	Dla Boga! Toż to zabójstwo!	Gdzie Artur?	Ha, ha, ha! Ten cień miał kontury Kozła-Bafometa!	I co dalej?	I co pan na to?	I robi z rozmysłem	I wdzięki!	Jak to szukać? Jak to szukać?	Jussaca, najdzielniejszego rębacza w królestwie?...	Miękkiej! W takim razie pan będziesz pomiędzy gruszką a serem.	Najpewniejszy!	Naturalnie	No	No, to dzięki Bogu. Tedytedy (daw.)	Nąjniezawodnjej, potwierdził baron, a szczupak w wodzie żyjący jest niezawodnie też królem stworzenia.	Otóż to	Pan, Sługa	Ponieważ dobra pamięć, to dla człowieka najczęściej nieszczęście.	Powiadano tak	Przyszła jak zwykle spojrzeć na nas	Raca w oddali! raca!	Rety... wrzasnął Krystek.	Tak, ciociu.	Ty mnie sławę mołojecką wziął, ty mnie pohańbił! Mnie twojej krwi potrzeba.	Uchowaj Bóg! Wiem, kto ona jest.	Więc wierzysz w powrotne wcielenia tej samej jaźni, matko?	Wybornie!... A uczennice masz?...	Za godzinę wrócimy z nimi... Tylko rękę wyciągnąć...	Za rok takich nudów oddałbym życie.	Zdrowie hetmańskie!	Złudna to nadzieja, pani hrabino!	Żeby uważała, tak, panie.
Ja się pod opieką laudańskich ojców zostanę. Teraz tu spokojnie, nie byle czego też się ulęknę. Bez woli bożej włos mi nie spadnie... A tam pan Michał ratunku może potrzebuje...	Kiedy ja się nie boję, tylko... Ja nie wiem, jak się to umiera, i dlatego... tak mi smutno...	Masz słuszność ale nie ja ją stworzyłem. Tak rozumowali wszyscy ci, co chcieli dojść, dom austriacki, jak i dom francuski. WładzaTy nie masz nic, jesteś w położeniu Medyceuszów, Richelieugo, Napoleona w początkach ich kariery. Ci ludzie, mój chłopcze, uważali, iż przyszłość ich warta jest niewdzięczności, zdrady i najskrajniejszych sprzeczności postępowania. Trzeba wszystko ważyć, aby zdobyć wszystko. Rozumujmy. Kiedy siadasz do gry, czy spierasz się o warunki? Reguły są ustanowione, przyjmujesz je.	Żadnej, już parę razy to było. Wszyscy o tym wiedzieli, ona się w ten sposób nim i sobą popisywała! Nie udało się! Bransoletę chwyciła jednak i tak ścisnęła w rękę, że siłą musiano wydrzeć.	Ale nie do tego stopnia, by aż tracić swój drogi czas, o ile pana nieco znam Jest tam coś w tym pańskim interesowaniu się Comstockiem Bellem.	Ale nie masz zamiaru wracać zaraz do Capetown? Wszak tamtejsze obserwatorium nie potrzebuje cię tak nagle i może przejedziesz się do Europy, a przy sposobności odwiedzisz mnie i obejrzysz nasze obserwatorium.	Pan Moreau może umrzeć zresztą poróżnił się beznadziejnie ze swoim panem, hrabią de Sérisy.	Tak poważną, Sire, że choć dowiedziałem się o tym zdarzeniu podczas rodzinnej uroczystości, w dzień moich zaręczyn, porzuciłem wszystko, narzeczoną, przyjaciół, odłożyłem wszystko na później, aby złożyć Waszej Królewskiej Mości świadectwo moich obaw i dowód prawdziwego oddania.	Wyprztyk: Banał. Sztuki rodzą się i giną i sztuka w ogóle też zginąć może. Tazio ma rację. Ale co pana to obchodzi, panie profesorze: dla pana nie ma przecież nic prócz komórek, sprowadzonych do procesów chemicznych w pierwszym rzędzie, a następnie jakichś pojęć obowiązujących w danej chwili rozwoju fizyki. Te przyjmuje pan za ostateczne	A czy wiesz, co to jest państwo, o którem rozprawiasz? Ciesz się, że jesteś zakutym mieszczaninem i zwróć się w tę stronę, skąd cię większą korzyścią obdarzą.	Biedny człowiek... zmienił się nie do poznania.	Coś ty! Przecież przed północą diabelska moc nie działa, a potem była niedziela. W niedzielę diabły się nie pokazują.	Czy pomnicie rozmowę naszą przed godziną? Moje smutki, żal za Krakowem, to wszystko, czego się lękam na obczyźnie?	Czy się całowali?	Jak się nazywa ten Instytut?	Jest jedna, jaką rozpacz uczyniła przystępną każdej istocie, mającej odwagę jej użyć... Zamorzę się głodem.	Ma pani słuszność. Ta droga, albo żadna! Skoro żyję, więc chcę, żeby się to życie komuś i mnie na coś zdało.	Nie gniewaj się niepotrzebnie, Ned, i nie narażaj nas wszystkich tą przedwczesną gwałtownością. Kto wie, czy nas nie podsłuchują. Lepiej starajmy się dowiedzieć, gdzie jesteśmy.	Niech jeno ociec ozdrowieją, zarno upomnę się o korale, pięć sznurków ostało długich kiej bicze i jak groch największy!	Przynajmniej teraz: kupiłem kilkanaście Falków, wszystko avant la lettre, i wypłukałem się na jaki miesiąc	Prób, które się nie udały?	Rozstąpcie się! Dalej w tył!	Wcale nie bajki. Człowiek zły będzie unikał dzieci, będzie unikał zetknięcia się z czystością i świeżością.	Więcej?... Aha! Mówił, że nic łatwiejszego, jak sprawdzić twoje wiadomości. Jeżeli w kasie pancernej znajdują się akty tej pożyczki, rzecz będzie jasna. Co zaś dotyczy udziałów, dowiadywał się u rejenta Skorkiewicza.	Zdaje ci się.	Zupełna ra-acja. Jestem tylko babu, co chce się wobec ciebie popisać znajomością angielszczyzny. Wszyscy my, babu, mówimy po angielsku dla popisu Jakem ci właśnie miał wyjaśnić, słowa „syn czarów” oznaczają, że pono jesteś członkiem Sat Bhai... związku siedmiu braci... jest to po hindusku i tantryckuTantra (sanskr.)	Ależ drodzy państwo! Bal i ja! Ja od niepamiętnych czasów nie byłem na balu. A nie tańczyłem od czasów studenckich. Na cóż ja wam się przydam?!	Aby uprościć sprawę, jak jasny pan twierdzi, przyznaję, że tak było w samej rzeczy.	Ja rozumiem, dlaczego ona to robi. Oto za ratunek Zawiłowskiego chce wyprosić u Pana Boga miłosierdzie dla tamtego.	A dawno zna pan swego chlebodawcę?	Była wojna z Tatary, ale my na niej nie byli, bośmy na Litwie przedtem wojowali i ja, i Zbyszko.	Czy ja wiem? Zresztą cóż jemu do tego? To przecież wyłącznie moja sprawa.	Jako widzę, w sam czas my tu zjachali. Żeby tak jutro, toby tu była tragedia.	Kobieta, Mężczyzna, Walka, Nauczyciel, Uczeń odrzekł pan Michał	Masz pan więc dziewięćset tysięcy franków kapitału. Sposób, w jaki je pan ulokował, musi panu zapewniać czterdzieści tysięcy liwrów renty?	Otóż to właśnie! Ponieważ ja w łacinie jestem prawie ignorant, a muszę teraz dużo czytać w tym języku, więc ty mi będziesz na polskie tłumaczył.	Tak, tragedią dla ciebie było tylko to, co jest naturalnym i zwykłym porządkiem rzeczy. O, ty zwierzę, zwierzę!	To ja panią oprowadzę... dobrze? Na imię mi Jadwiga. Nazwisko? Ale co tam po nazwisku? która z nas ma nazwisko?	A czy ktoś mnie powstrzymywał przed ucieczką?	A cóżem ci	A jednak zabity	A o czymże oni mówili?	A tobie kto powiedział, że nic? Już mam bez półbez pół (gw.)	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	Ale ile ten triumf będzie kosztował?	Ale kto?	Ani wie, dziecinka, co za splendor niezasłużony ją spotyka Królewska chrześnica! Wyście za kumę, niewiasto?	Biada!	Boże, to dla niego!	Buzi!	Bądź cicho, nie widziałeś tego, byłeś pijany.	Carrai! W samą porę! Co za szczęście!	Co słychać nowego?	Co? Jakie ogrzewanie?	Czy stryj myśli o Myśliwskim?	Czy... czy dlatego powiedziała pani, że... chciała mnie spotkać?	Cóż znowu za republika?	Depesza przyszła?	Dziewka i siedząc doma może dużo dobrego uczynić, zwłaszcza kiedy zabrakło matki, a jeno Przybora głową całego waszego mienia Zażywasz jeno biedy w moim schronisku i więdniesz jako kwiatek bez słonka	Hrabia przyrzekł trzydzieści tysięcy franków słynnemu szkockiemu lekarzowi, który go leczy w tej chwili	I nie potrzebowałbyś w tamtej epoce fabrykować swoich chemikaliów.	Ingrid Granlien.	Jaka pocieszna akcyza pijana!	Jakiej prośby?	Jeśli możesz przytoczyć coś na swoją obronę, mów!	Ktośkolwiek jest, przysięgam ci wiarę wieczną, jeno mię puść.	Kupię ci gramofon, dziecko drogie...	Lecimy do nieba, panie generale, i trzeba omijać komety. Takie komety są znacznie gorsze od największych granatów.	List musi być piękny, żeby go mogli cały wydrukować.	Mianowicie?	Możem zarobił, możem stracił, a zawdy wolałbym młyn. Co stoi wsadzone w ziemię, to jest wartość, a z pieniędzmi tylko kłopot i wielkie chodzenie dla złodziejów.	Mój Włodku...	Mówiłeś więc, panie Danglars	Naprawiam sobie suknię, bom ją wczoraj rozdarła	Naturalnie, że prorok, bo z Helą już mam zmartwienie. Nie była dziś u mnie cały dzień, choć kilka razy przechodziła pode drzwiami i śpiewała	Nie powiesz nikomu?	Nie, dziękuję ci, dopiero co piłam w domu.	Nie, nie mogę ci obiecywać. Nie żartuję. Muszę jechać, muszę!	Niż dla Agnieszki Niż dla Agnieszki.	Norskiego? Cóż jemu jest?...	O! mój Boże!	Odgadłam!	Ostatecznie on jest winien wszystkiemu...	Ostrze twojej złośliwości, Haneczko, nie może mnie zranić, gdyż wiem doskonale, że ani przez chwilę nie możesz na serio brać tego, co mówisz.	Pieskie nasienie, pogany zatracone!	Pozwolisz więc miłość wasza abym, opiewać je mając, oglądał...	Proszę wejść. Chora wzywa.	Proszę.	Syzyfowa praca być musi dla zdobycia owych serc ukrytych.	Szelma szelmę po szelmowsku ożeni.	Słowo ci dał...	Słowo rzekł Nero	Słucham, słucham!	Taki miał gust. Przecie i jemu coś wolno.	To i co z tego?	UlissesaUlisses (mit. gr.)	Wypij to.	Świetnie! Uważaj na siebie i nie spraw państwu Harperom kłopotu.	Żadne ale. Cały zamek w uśpieniu, jakby wymarł. Cóż pani będzie robiła sama? Do parku iść nie można, bo deszcz pada, chociaż słońce świeci. O, widzi pani?	„Ale kto jeno o chleb powszedni zabiega, do stołu Pańskiego nie siądzie.”
Dobrze więc! Czy rozumie pan jak to możliwe, że po tym, jak wpadłem do morza, zostałem znaleziony w głębi wyspy o ćwierć mili od brzegu, nie wiedząc sam, jak się tam dostałem?	Hm, hm, co też to za śliczna panienka spadła nam z nieba! Szkoda, że pan pułkownik nie widzi, bo miałby czym oczy ucieszyć. Jest na co popatrzeć, jest, jak mi Bóg miły! Dzień dobry panience!	Niech pani przebaczy, jeżeli mimowolnie zrobiłem jej przykrość. Pozycja społecznaMoże, według pani, tacy jak ja nie mają prawa myśleć o pani?... W waszym świecie nawet ten zakaz jest możliwy. Ale ja należę do innego... W moim świecie paproć i mech tak dobrze mają prawo patrzeć na słońce jak sosny albo... grzyby. Dlatego niech mi pani wręcz powie: czy wolno mi, czy nie wolno myśleć o pani? Na dziś nie żądam nic innego.	Powiedzmy, że Kunickiemu grozi dziesięć, a najmniej sześć lat ciężkiego więzienia. To nie ulega wątpliwości. Dowody są tego rodzaju, że wymigać się nie potrafi. Otóż, co by pan powiedział na to, panie prezesie, gdybyśmy spróbowali ułożyć się z Kunickim?...	A Pan Bóg ich tam wiedzieć raczy, czemu właściwie dać nie chcą! Ot, kaprysy matczyne i głupstwo wierutne. Panna piękna, ma jaki taki posag, młoda jeszcze, ich ród kiedyś tam coś znaczył w Rzeczypospolitej i zdaje im się, że kiedy córkę dadzą Nieczui, to całkiem upadną.	Nie mogę tak powiedzieć, bo to nie jest prawda.	Nie, pani, jesteśmy z Wielkopolski. Pobyt w stolicach niemieckich bardzo mi się podobał. Studia filozoficzne szły jak z płatka; tam czułem się w moim żywiole; dusza mi się rozszerzała i rozwidniała. Z agronomią szło ciężej; szczególniej część chemiczna, ściśle z nią związana, nie mogła mię szczerze zająć. Chcąc jednak zadośćuczynić życzeniom dobroczyńcy, pracowałem sumiennie. Obok pracy dużo też było i zabawy; młodość ma tyle sił, że wszystkiemu razem umie podołać. Naużywałem się swobody burszowskiej, nakosztowałem różnych rozrywek i upojeń, a mogłem ich sobie nie żałować, bo suta pensja dochodziła mię wiernie. Muszę sobie jednak przyznać, że nigdy szał młodzieńczy nie porwał mię poza ostateczne granice, nigdy nie wydałem grosza nad wyznaczony mi dochód i rozsądek ten szybko przynosił nagrodę: z każdym rokiem pensja bywała powiększana, a co jeszcze milsze, listy od tego, którego nazywałem ojcem, przychodziły coraz łaskawsze i pełniejsze zadowolenia. W jednym z nich mój opiekun pisał:	Markiz de Saint-Méran... Zdaje mi się, że to nazwisko nie jest mi obce... Markiz de Saint-Méran...	Niech pan dźwiga!	Skąd pan przybywa?	Pan sądzi, że są szczęścia, które warto opłacić krótszym życiem?	Phii! To jeden z tych przeklętych pomysłów ojca. Ale on nigdy nie używa troli, jeżeli nie ma po temu ważnego powodu. Tatulo zna się na rzeczy... dlatego tak zakłada przynętę, jak właśnie teraz. Będziemy mieli okręt naładowany pełniusieńko, aż się będzie pochylał... albo też nie uświadczymy ani płetwy!	Chciałem właśnie zapytać pana, czy nie ma jakiej o nich wiadomości?	Tak, moja, ale nie przeze mnie posłana. Ja sam nawet jej nie znałem. Została zrobiona bez mojej wiedzy w ruinach Ambrumésy. Zdjęcie wykonał bez wątpienia pisarz sędziego śledczego, który był, jak panu wiadomo, wspólnikiem Lupina.	To niechże panna Samoleja, zamiast buczeć po próżnicy, wyjdzie oto za dwór i pochodzi se ogrodem to tu, to tam. A patrzeć, czy gdzie jakiego nie ma. Może taki i na górze w krzakach siedzieć i dopiero patrzeć.	Na ten drobiazg nie starczyłoby panu milionów. U nas się nie sprzedaje pocałunków. Daje się je darmo albo nie daje wcale!	Tak już głupia nie jestem, aby o takich rzeczach myśleć... ale widzisz... Justynka za mąż wychodzi i jeżeli zgodzisz się... pozwolisz, ja przy niej, w jej... w ich chacie zamieszkam sobie...	Ja bo księżnie służyć nie myślę	Ja się nigdy z drogi nie wracam, babciu.	Jakkolwiek bądź, ja osobiście nie jestem spokojny o życie owych agronomów i techników gospodarujących na folwarkach...	Nie chciałbym, broń Boże, być takim na przykład Piotrowiczem.	Nie gdzieżby był wówczas talent?	Nie wolno ci zabić już nikogo więcej Przestaniesz też kraść. Musisz zrezygnować z zatapiania statków. Porzuć życie pirata!	Rekiny... i w ogóle Złe miejsce, panie. Batakowie nie chcieliby tam nikogo widzieć.	Ee... co by ta rady nie było	Spłoszyli się, że nic pono nie unieśli.	Ale ja nie jestem deska... patrz na mnie... raczej słomka. Kto się zechce ratować przez schwytanie takiej słomki, zginie, utonie... Zresztą sam Maszko nieraz mi mówił: „Masz przytępione nerwy”. Może i mam! Ale właśnie dlatego potrzebuję silnych wrażeń... Gdybym Maszce pomógł, wygrzebałby się, stanąłby na nogach, udawałby dalej lorda, żona jego udawałaby wielką panią, byliby okropnie „comme il faut...” tragedyę mogę mieć darmo. Jak tu się wahać?	Czy ty naprawdę wierzysz w to, co o nas piszą u was	Wielmożny panie dziedzicu, a to z prośbą przyszłam, wedle tego, co mojemu mężowi głowę urwało w maszynie, co ja teraz sierota biedna z dzieciami, co my jesteśmy biedne. Tom przyszła dopraszać się sprawiedliwości, aby mi pan dziedzic dał wspomożenie jako mojemu mężowi urwało głowę w maszynie. Wielmożny panie dziedzicu	Pan mi pokaż uczciwą kobietę, ja jej poślę jedwab od Szmidt i Fitze, kapelusz od Madame Gustawe i mały papierek na który z banków z podpisem Grosglika, to panu później opowiem o niej ciekawe rzeczy	O, rozumie się, że nie tego pokrakę! Ulicznika! Łobuza! To Finek podmawia Bielaska! On go psuje! On go do złego namawia!	Czy kobiety biorą udział w takich zawodach?	Och, wszystko jedno: ty wiesz, dla mnie tu czy tam...	Puść go waszmość, niech opowiada, bo jeszcze nic nie rozumiemy	Czuję, że niechaj mnie jeno wiatr w polu owieje, zaraz słabość mi przejdzie i siła we mnie wstąpi na powrót, a co do Tatarów, to już ja sobie z nimi rady dam i na miękki wosk ich ugniotę.	Mów pan, a zastosuję się do rad jak do rozkazów.	Aha, właśnie! Teraz same dziady idą. Kto ma za co, zostaje w domu.	Za co dostaniesz order Złotego Runa, jeśli jeszcze będziesz w ministerstwie.	Moje zdanie jest takie: zebrać wszystkie siły co do nogi w hufiec, przejść Wisłę i forsownym marszem dążyć przez Śląsk Cieszyński do Saksonii. Złączyć się z Cesarzem i czynić, co rozkaże. Oto wszystko...	Ale... proch to myśli, głupi, że darmo dają...	Ale, ale, co ksiądz myśli o jasnowidzącej, którą teraz ma nasze miasto?	Miły kolego To on nam także swoje opowie, ale teraz siadaj ty i swoje powiadaj.	Mogę dodać tyle tylko, że okupuje on swoją wolność kosztem swego bliźniego	Żeby diabli pilnowali tego zamku, to go dobędziem!	A co, jeśli te pogłoski się sprawdzą?	Byłoby to bardzo wiele A jednak muszą być niektóre ogromne, skoro, jak utrzymują niektórzy, można mieć z jednego wieloryba sto dwadzieścia beczek tranu.	Gdzie to będzie?	I co?	Jak to?	Jesteście pewni tego, co mówicie?	Siadajmy więc i niech Najświętsza Panna Loretańska opiekuje się nami	To groty połyskują!	Pozbawiłam pana wszystkich drobnych. No, chodźmy.	Bom chciał księżnę AleksandręAleksandra Olgierdówna spotkać. i brać od niej drugie pisanie. A Jurand ze Spychowa prawiłprawić (daw.) powiada prawi	Dla czego?	Idę do biura powiatu	On paść może! a bez niego i my słabi będziemy.	Uważam, wasza miłość.	Wątpię tylko młodość taka szalona mogła się na podobną ważyć wycieczkę. Gdzieś ich albo głód zmorzył, lub zwierz rozszarpał dziki.	Ale onże był?	Ani potęga moja?	Argi tu taip misliji?	Ba, Kromwel! Kromwel heretyk!	Bo noo?	Bodzanta. Śliczne masz włosy, śliczne masz włosy, oczy, usteczka... Czeszesz się, widzę, jak Donna Julia...	Błogosławię ten traf, kuzynko.	Cooo?	Diabeł? Ahi me... diabeł najstraszniejszy... łeb ogromny, rogaty...	Doprawdy?	Dziękuję, panie.	E, pstro masz w głowie!	Gadajże!	Jednakże, w głównych zarysach?	Jeno kto?	Ji, Onute, namie mokinasi, Mat, tėvai nori ją namie pirmą ant maldaknygių išmokyti melstis, Dievą garbinti, o į mokslinyčią, tai da nežinia, ar leis, ar neleis.	Na komodzie leżały papiery. Ludzie, na komodzie zostały papiery! Na wierzchu!	No, jeżeli chcesz tu wysiąść...	Nuoširdumas Kaip negerai, kad visi negalime kartu mokytis! Be mokslo žmogus, lyg aklas, vaikščioja po pasaulį, nieko nežinai. Išmokęs žinai, iš kur atsiranda ledas ir lietus, iš kur debesiai, žinai, kodėl dienai praslinkus užstoja naktis	O Leszku?	O czym pani tak rozmyśla?	Oj! Tu źle i tam źle; kruty ne wertykruty ne werty (z ukr.)	Ojciec starannie omijał wzrokiem Nauma.	Panie oficerze, jestem Parsem, a ta kobieta Parsyjką. Rozporządzaj mną.	Pokazuje jej z pewnością papier, który sfabrykował dziś rano	Pozwól! Niewygodnie...	Przyjdę	Rrru!...	Sasu adan ra?	Sprzedasz, gospodarzu	Stary swata?	Szkoda... Wilhelmowi będzie także przykro.	Szwarc, stul gębę!	Słuchaj ojcze słuchaj dados, rzuć ten młot, odpocznij, będziesz mógł użyć wczasu: dziwne się rzeczy stroją! Raklora (dziewczyna) złowiła rybkę!!	Słuchaj waćpan! A żebyśmy tak popróbowali onych kretów w norach wydusić?	Uspokójcie się, Szwejku.	W takim razie wypada nam już tylko zastanowić się nad środkiem uczciwego pozbycia się młodzieńca.	Widzę je, widzę, cóż dalej?	Wielki człowiek	Właśnie ztamtąd wraca, dodała Laura.	Zbiór republikańskich piosenek!
Widzicie więc ile też każdy musi wycierpieć dla najjaśniejszego pana. I płukania żołądka, i lewatywy. Kiedym przed laty służył w pułku, bywało jeszcze gorzej. Takiego pacjenta wiązali w kij i wrzucali do lochu, żeby się wykurował. Gdzie tam było szukać łóżek z materacami, jak tutaj, albo spluwaczek. Gołe prycze i na takich gołych pryczach leżeli chorzy. Raz miał jeden chory prawdziwy tyfus, a drugi czarną ospę. Obu związano w kij, a doktor pułkowy kopał ich w brzuchy i mówił, że są symulanty. Potem, gdy obaj ci żołnierze pomarli, dostała się ta rzecz do parlamentu i było o tym w gazetach. Zakazali nam czytać pisma i robili rewizję kuferków, czy kto ma takie gazety. A ponieważ ja zawsze muszę mieć pecha, więc w całym pułku u nikogo takiej gazety nie znaleźli, tylko u mnie. Zaprowadzili mnie do raportu pułkowego, a nasz oberst, taka małpa, Panie świeć nad jego duszą, zaczął na mnie ryczeć, żebym stał prosto i żebym powiedział, kto o tym do gazety napisał, bo jak nie, to mi gębę rozedrze od ucha do ucha i wsadzi mnie do paki, aż sczernieję. Potem przyszedł doktor pułkowy, wymachiwał mi pięścią przed nosem i krzyczał: „Sie verfluchter Hund, sie schäbiges Wesen, sie unglückliches Mistvieh, ty smyku socjalistyczny!” Spoglądam wszystkim rzetelnie w oczy, nawet nie mrugnę, i milczę, a jedną rękę trzymam przy czapce, drugą na szwie u portek. Latali koło mnie jak te psy, szczekali na mnie, a ja ciągle nic. Milczę, salutuję, a lewą rękę trzymam na szwie portek. Gdy się tak wściekali przez jakieś pół godziny, oberst przyskoczył do mnie i ryknął: „Jesteś idiota, czy nie jesteś idiota?” „Posłusznie melduję, panie oberst, że jestem idiota”. „Dwadzieścia i jeden dni więzienia za idiotyzm, dwa posty tygodniowo, miesiąc koszarniaka, czterdzieści osiem godzin słupka, natychmiast go zamknąć, nie dać mu żreć, związać go, pokazać mu, że państwo idiotów nie potrzebuje. Już my ci tutaj, łajdaku, wybijemy te gazetki z głowy” mówił pan oberst powiada pan oberst, chodzi po dziedzińcu, bije się biczyskiem po cholewach, pluje, potem nagle staje i ryczy: „Abtreten!” Siada na swoją szkapinę i wyjeżdża za bramę. Czekaliśmy, co się stanie z 11 kompanią, a tymczasem nic i ciągle nic. Czekamy jeden dzień, dwa, cały tydzień, a tu ciągle nic i nic. Pan oberst już się w koszarach wcale nie pokazał, z czego szeregowcy, podoficerowie i oficerowie ogromnie się cieszyli. Potem dali nam nowego obersta, a o tym dawnym mówili, że jest w jakimś sanatorium, ponieważ napisał własnoręcznie list do najjaśniejszego pana, że 11 kompania się zbuntowała.	Więc już biedak ziemię gryzie, Panie, świeć nad jego duszą! Nie doczekał się nawet cesarzowania. Jak byłem w wojsku, to jeden generał spadł z konia i zabił się na dobre. Chcieli go podnieść i wsadzić na konia, a tu patrzą, zupełnie martwy. A też miał dostać awans na feldmarszałka. Stało się to przy przeglądzie wojska. Wszystkie te przeglądy nigdy nie wychodziły na dobre. W Sarajewie też był jakiś przegląd. Pamiętam, że pewnego razu brakowało mi przy takim przeglądzie dwadzieścia guzików przy mundurze i że mnie za to wsadzili na dwa tygodnie do pojedynki, a przez dwa dni leżałem jak ten łazarz w kij związany. Ale w wojsku dyscyplina musi być, bo inaczej nikt by sobie z niczego nic nie robił. Nasz oberlejtnant Makovec mawiał nam nieraz: „Dyscyplina musi być, wy łby zakute, bo bez niej to byście łazili po drzewach jak te małpy, ale wojsko zrobi z was ludzi, wy trąby powietrzne!” A czy nie miał racji? Przedstawmy sobie park na przykład na Placu Karola, a na każdym drzewie taki żołnierz bez dyscypliny. Tego się zawsze najbardziej obawiałem.	Ech! panienka jest zupełnie jak stara baba Czy to wszystko panienkę nic nie obchodzi?	Innego by zabili, ale nie jego. Jest niesłychanie silny, najsilniejszy w całym ostrogu, i dziwnie mocnej budowy ciała. Nazajutrz rano wstaje zupełnie zdrowy.	Za mnie! Sprzeczkę o kobietę zapilibyście jutro szampanem. Pan będzie walczył o swój honor pruski, niecierpiący skazy mezaliansu z Polką czy Żydówką. Za to... ja nie płacę.	Był kupcem, panie hrabio, objął firmę po moim biednym ojcu. Ojciec umarł i zostawił nam pięćset tysięcy franków; podzieliliśmy się po połowie, bo tylko dwoje nas było. Gdy Emanuel żenił się z siostrą, nie miał nic, oprócz absolutnej uczciwości, wspaniałej inteligencji i reputacji bez skazy; pragnął posiadać tyle, ile jego żona. Pracował dopóty, aż zgromadził po sześciu latach dwieście pięćdziesiąt tysięcy franków. Naprawdę, panie hrabio, można się było wzruszyć, patrząc na tych dwoje dzieci tak pracowitych i zgodnych; dzięki swoim zdolnościom mogli zrobić wielki majątek, ale nie chcąc nic zmieniać w ojcowskich zasadach, trudzili się przez sześć lat, choć kto inny mógłby zarobić tyle w ciągu lat trzech. Toteż w całej Marsylii jeszcze głośno od pochwał wobec takiego szlachetnego wyrzeczenia. Na koniec, pewnego dnia Emanuel poszedł do żony, która właśnie wypłacała należności.	A tak jest tak nie inaczej a co dziwniejsza to, że Chryzostom kazał się pochować wśród pola, jak poganin jaki, tam pod skałą, gdzie bije źródło, bo tam, jak sam mówił, pierwszy raz ją ujrzał. Polecił nadto przy śmierci wiele innych rzeczy, jeszcze dziwniejszych, ale ich nie wykonają, bo organista powiada, że strasznie pogańskie i zły przykład by dały, ale Ambroży, kolega i przyjaciel nieboszczyka, co to także po pastersku się nosi, chce koniecznie, żeby wykonano, co Chryzostom polecił. Cała wieś o niczym innym nie gada i zdaje się, że Ambroży razem z innymi pasterzami, przyjaciółmi zmarłego, postawią na swoim i pochowają go jutro z wielką ceremonią w miejscu żądanym. Będzie to śliczne widowisko, muszę i ja tam pójść.	Diabli mnie brali na Podlasiu że musiałem tyle czasu bezczynnie siedzieć... Ale cóż miałem robić? Stanął układ między mną a księciem wojewodą, że póki w Prusach rzeczy się nie wyklarują, ja nie przejdę otwarcie na stronę szwedzką. I to słuszna, bo w ten sposób furtka zostaje otwarta. Król, KobietaPosłałem nawet sekretnych gońców do Jana Kazimierza oznajmiając, że gotówem zwołać pospolite ruszenie na Podlasiu, byle mi manifest przysłano. Król, jak król, dałby się może wywieść w pole, ale królowa widocznie mi nie ufa i musiała odradzić. Żeby nie baby, to dziś stałbym na czele wszystkiej szlachty podlaskiej, a co większa, konfederaci owi, którzy teraz pustoszą dobra księcia Janusza, nie mieliby innej rady, jak pójść pod moją komendę. Głosiłbym się stronnikiem Jana Kazimierza, a w rzeczy mając w ręku siłę, targowałbym się ze Szwedami. Ale ta baba wie, jak trawa rośnie, i najtajniejszą myśl odgadnie. Król to prawdziwy, nie królowa! Więcej ona ma dowcipu w jednym palcu niż Jan Kazimierz w całej głowie.	Boże! Boże! Jaka pani jest cudna. To trudno sobie wyobrazić, że to nie fantazja, ale rzeczywistość, że to się stanie, że nikt inny, tylko właśnie ja, że...	Czy nie mógłbym z wami pojechać?	Jestem przekonany, iż nie wyobrażali sobie, by pan tak rozpaczliwie mógł wziąć tę sprawę do serca	Mój drogi Bazyli cóż takiego powiedziałeś? Tylko tyle, że nazbyt mnie podziwiałeś. To nawet nie jest pochlebstwem.	Mówi, że nie ma pojęcia o torturach. Nauczyliśmy cię trochę?	Tego nie mówię. Ale czy chcesz przyjść tu z ojcem i powtórzyć przy ojcu, że dostałeś pocztą od dziadka dolara i ojciec pozwala ci kupić, co chcesz?	Ale ja nie chcę wyjeżdżać na wieś!	Ale nie gniéwajże się Józku	Ej, nic mi nie będzie, bo już czuję w sobie moc. A choćby mnie ta trochę i zamroczyło, będzie wiedział opat, jakom ku niemu śpieszył, i tym hojniejszym się okaże.	Głupcy! Czyż nie rozumiecie, że to był Sintram?	I nie powiesz mi prawdy?	Jedna dusza żywa z miasta nie wyszła.	Kiedyśmy zastanowili się i zrozumieli, że ty, panie, chcesz moich usług, taka w nasz dom wstąpiła radość, że kazałem dać służbie dziesięć dzbanów piwa, a moja żona, Tamar, kazała, ażebym ja jej kupił nowe zausznice. Wesele moje tak się wzmogło, że kiedym tu jechał, nie pozwoliłem oślarzowi bić osłów. A kiedy niegodne moje stopy dotknęły waszej posadzki, książę, wydobyłem złoty pierścień (większy niż ten, który dostojny Herhor dał Eunanie!) i podarowałem ten złoty pierścień waszemu niewolnikowi, który mi nalał wody na ręce. Za pozwoleniem waszej dostojności, skąd pochodzi ten dzban srebrny, z którego poleli mi ręce?...	Mogę to panu przyrzec śmiało, gdyż nie mam zgoła zamiaru inkomodowania kobiety.	Nie mam wątpliwości, że nie ujdzie z życiem, jednak...	Nie mów pani tego nie myślisz tak.	Nie opowiedziałaś Ani ostatniej nowiny o Jance	Nie wiem, dlaczego...	Nikt ci go nie zabierze. Idź, siądź sobie pomiędzy moimi Baltisami	No właściwie to nie był potop, ale epoka lodowcowa... Skorupa ziemska formowała się nie za pomocą gwałtownych kataklizmów, ale	O nie! Mógłby się ktoś na ciebie natknąć, zostań.	O tak, ekscelencjo. Nie uważałem Caderousse’a za złego człowieka, miałem go zawsze za niezdolnego do zbrodni, a nawet kradzieży.	O, tak dalece nie przewiduję. Do startu staną legiony, ale kto otrzyma palmę... pewno i hrabianka jeszcze nie wie, cóż mówić o mnie	Spokojni? a Cezar? a Rzym? a... i nie śmiejąc dokończyć zwrócił rozmowę	To mama nie wie, że go aresztowali?	Tylko nie wypieraj się Ja, wyznaję, jestem tak niedołężna, że oprócz łez (ale z gniewu!) nie umiem znaleźć rady, i już byłam zdecydowana na projekt panny Malinowskiej, która chciała cię wziąć do siebie. Ale Stefek, powiadam ci, zakipiał... No i widzisz, co się stało!... Mnie porwał na wizytę do pani Korkowiczowej, a ciebie wydarł stamtąd w imię zupełnie słusznej zasady, że nie możemy pozwolić na krzywdę wnuczki Strusiów, z których krwi pochodzimy sami.	At! baje pan Filemon! Nie wojna, ale święty Jan się pokazał w dąbrowie. Cud się stał dla przykładu, dla wszelkich złości ludzkich. Pan krzyczał, że aż mnie fluksya zabolała, a panu Filemonowi to tylko wojna w głowie.	Bardzo mnie pan zaciekawia. Jeszcze jedno pytanie. Czy furtka była zamknięta?	Dziecko jest zdrowe. Dziś z rana, kiedy Żydówka poszła na służbę do nowej pani, inne kobiety wykąpały maleństwo w ciepłej wodzie, a żona pastucha, która także ma niemowlę, dała mu ssać.	Sądzisz pan, że jest to możliwe?...	A co pan umie?	Ale jakże się pan woziłeś z takim ogromnym przyborem?	Co to znaczy! w świecie teraźniejszym, aby odznaczyć się, trzeba dobić przynajmniej do dziesięciu; czy mieszkasz tu stale?	Czy będę mogła pomóc zanieść te rzeczy biednym dzieciom?	Czy oglądałeś je własnymi oczyma, mój synu?	Cóż ten Żyd, jest?	Dulcynea z Toboso jest najpiękniejszą kobietą w świecie, a ja najnieszczęśliwszy ze wszystkich rycerzów na ziemi. Byłoby niesłusznie, żeby nieszczęście moje zaprzeczyć miało prawdzie powszechnie uznanej	Jego to sprawki, tego bałabajdybałabajda Podrygałowa. On się pokumał z tymi duchami, które są nieczyste. Kawał duszy sprzedał za pomoc w łajdactwach. Śmiercią nas straszy i myśli sobie, że przez nią nas wszystkich w niewolę zagna. Gnipićgnipić	No? I cóż teraz? Ksiądz i doktór, to jest, źle mówię, doktór i ksiądz zdecydowali, więc już jesteśmy na plebanii...	To może pan skosztuje?	Wszystko to byłyby drobiazgi Gorszą jest zdrada... Mam poszlaki, że wielu młodszych kapłanów sprzyja faraonowi i o wszystkim donosi mu...	Zrobi się ale za przeproszeniem, pan to kto jesteś?	A od kogóż?	A po cóż?	A to ci dopiero kawalarz.	Ale co w takim razie mamy robić? Pani de Saint-Méran w ostatnich słowach nakazała, aby jej wnuczka jak najszybciej wyszła za mąż; mam biernie czekać, aż będzie po wszystkim?	Ale my już wszystko a wszystko wiemy	Ale skąd to wziąłeś?	Biednemu to zawsze na ten przykład wiatr w oczy	Chwileczkę, a zobaczysz.	Coś ty taki milczący, Stachu?	Czasem zdaje mi się że zamiera w nas duch wojenny. Proponuję więc, drogi przyjacielu, abyśmy w mrokach nocy i w ciszy naszego więzienia zaśpiewali pieśń o kanonierze Jaburku. Podniesie to ducha wojennego. Ale trzeba dobywać głosu, żeby pieśń była słyszana po całych Koszarach Mariańskich. Z tej racji proponuję, abyśmy stanęli w pobliżu drzwi.	Czego?	Dam wam Ekeby! Słyszysz?	Dobrze moje serce! rzekła wzdychając i biorąc arfę powoli. Chciała grać i ręka jej zastanowiła się nad strunami, sparła głowę i zadumała się posępnie.	Dobrze surowy purytanin kłamać zaczyna.	Dozwolone to w pewnych razach.	Dumont, dziadziu.	Gospodyni kazali, byście swoją krowę napaśli, aż z głodu ryczy!	Grzech, Pocałunek i mnie tak wielka łaska miała spotkać, ale ja w grzesznej zatwardziałości, zamiast ją przyjąć wdzięcznie, popełniłam ciężki grzech i karę na się ściągnęłam.	I cóż z tego? Obiecałem, ale doszedłem do przekonania, że należy pójść. Matura raz w życiu się zdarza.	I mnie prosili.	Jakto w każdym razie?	Jeszcze lepiej! Ale, Michał, skądże ludzi weźmiesz?	Już niedługo.	Karolina!	Mais qui risque trop, aussi n’a rienMais qui risque trop, aussi n’a rien (fr.) odrzekł Trestka zły.	Mnie się zdaje, że może mu się to podobać	Można by myśleć, że lękasz się zawdzięczać nam cośkolwiek	One są, na przykład, mocniejsze i prawdziwsze przed sobą	Po długiéj samotności, którą Hoym, ten niegodziwy męczył panią, kryjąc swój skarb dwór się jéj dziwnie wydawać musi.	Prawda to, że Jagusia zapis oddała Hance?	Przybłęda.	Psiakrew!... psiakrew!... a!...	Skąd te listy?	Szwedzi!	Słowa szanownej pani przypomniały mi, że przyszliśmy tu z prośbą.	Tajemnica, Dobro, Współczucie mówił książę	Tak myślisz?	Tak zaczynają prawie wszystkie talenty dramatyczne. Znam to, znam!... wspominała mi nieraz o tem samem Modrzejewska	Tak, ale za to modlą się do Boga za nas.	Tak, tobie.	To Zbyszko!	To bardzo proste. Dają one ludziom pretekst do życzliwego zbliżania się, a na świecie, każdy nawet pretekst do tego dobry.	Trzecim niechaj już będzie Pietruk Dziurdzia...	Umarli wszyscy z wyjątkiem Piotra, Halsoya, Dawida, Bernarda i Małgorzaty.	W moim szałasie. Okryłem je grubą warstwą suchych liści.	Wiesz, że w przeszłą niedzielę byłam we dworze.	Więc mogę dać na to kapłańskie przyrzeczenie?	Więc?	Wszystko jedno.	Zaniechaj mnie, to ci ją oddam, przysięgam... na Ewangelię...
Może pan oszczędzić sobie trudu Znam się nieco na dziennikarstwie, więc powiem, że policja już będzie miała wszystko, czego jej potrzeba. A przy tym na co panu opowiadać prasie historyjkę, która mogłaby jedynie zaciemnić całą sprawę pojawienia się pani Comstock Bell?	A co powiesz na to? Zbierałem podczas wędrówki, mam pełne kieszenie tego cudeńka.	A cóż pan ma do zarzucenia pannie Madzie? Ślicznie dzisiaj wygląda.	A matka twoja, która chodzi co dzień na mszę, która chce ci sprowadzić księdza i wyrwać cię z twego życia!	A swoją odpowiedzią zasłużył sobie na łaskę No już, będziesz gadał?	A więc, może opowie mi pan coś o księżnej. To przecież miało związek bezpośredni. Jestem ciekawa, a pan chyba z właściwą mężczyznom... otwartością, wszak to się tak nazywa, co?	Bardzom kontent, kuzynko, że tak prędko poznałaś się na tym poliszynelupoliszynel w znaczeniu rzekomej tajemnicy. Może pani siądzie?	Dlaczego? dlaczegoż winien, kotku? Czy dlatego, że odzywałeś się do nas rzadko, a od lat sześciu, co tu robić, nie odzywałeś się już zupełnie? Ej, kotku, wiem ja dobrze, co było tego przyczyną! Swiat, stosunki, roztargnienia, zabawy, zajęcia, karjera... force majeure, kotku... czy ja dobrze jeszcze pamiętam znaczenie tego wyrazu? Force majeure... siła główna, nakazująca, najważniejsza... prawda? co tu robić? Co się zaś tyczy przywiązania, to ono, kotku, może i było, może tam gdzieś i tlało na spodzie, co tu robić, przez force majeure przygniecione... widać, że było, skoro jednak, co tu robić, przyjechałeś... Ale winszuję ci, kotku, bardzo winszuję... Posadę otrzymałeś świetną! pi, pi! wysoko stanąłeś, a co tu robić, staniesz wyżej jeszcze! Ślicznie, ślicznie! Ale bo już i sama gałęź nauki, którą sobie obrałeś, chroniła cię przed tem, abyś został grzybem... tej nauce się oddając, najtrudniej zostać grzybem...	I sądzi że mu je oddam, abym z żony spadła na pospolitą zalotnicę, którą mu odpędzić wolno, gdy się nią znuży? Kochany van Tinen jeśli po to tylko przychodzisz, jedź nazad i powiedz że Cosel nigdy a nigdy nie sprzeda swego honoru!	Ja zaś politycznie odpowiadam, że białogłowy, co wszerz na siągisiąg a. sążeń odpoczywać w domu, siedzieć spokojnie w domu. miastomiasto (tu daw.)	Jak pan śmiesz! Zapominasz, panie Blumkiewicz, że mówisz do Dalcza o jego ojcu!	Kto tak zaczyna, ten nie ustanie. Pracę znać na panu i myśl głębszą. Zmiana ogromna.	Może raz na kwartał zajrzę do was!...	Na Chrystusa Zbawiciela...	Nieźle! ślicznie! Ani naiwna Duthé lepiej by się nie odcięła ale cóż ci na to odpowiedzieć? mogę przysiądz, że poczęstuję cię świeżą prawdą, ręcząc, żem piękniejszej, dowcipniejszej nad ciebie nawet w Paryżu nie widział.	Pan to mówisz, panie Wokulski?...	Pan?	Pani tak uważa na przedstawienie jak zapewne nikt drugidrugi	Przeciwnie, przeczę kategorycznie i tu jest właśnie słaby punkt historji pańskiej. W całym łańcuchu rzekomych dowodów, wychodziłeś pan z założenia, że jestem uwodzicielem matki i że Montalbon miała nade mną władzę. W rzeczywistości jednak nie jestem ojcem dziecka, a Montalbon nie miała władzy nade mną.	Przynajmniej tak domyślano się Tym razem ja sam zwróciłem jej uwagę, że w towarzystwie jednego wielbiciela nie wypada tęsknić za drugim. Ale ona odpowiedziała mi swoim zwyczajem: „Niech będzie kontent, że pozwalam mu patrzeć na siebie...”	Suma dwa do trzech tysięcy rubli, którą pan winien Żydom, dziś będzie spłacona...	Tym większa twoja zasługa, żeś się potem iść ważył. Miarkuję po twojej nędzy, że straszna to musiała być droga. Bóg wejrzał na twą ofiarę, na twą cnotę, na twoją młodość i przeprowadził cię.	Uczciwość patrzy ci z oczu, pachołku. Odpowieszże mi szczerze na to, o co spytam?	Zapewne Ale przecież są wyjątki. Mój pobyt tutaj na zawsze pozostanie mi w pamięci.	Zapewne pan się cofnie po tym, ale powiedzieć musiałam.	Zna się na rzeczy. A przy tym jest to bądź co bądź chlubą dla partii, że taki uczony...	A gdzie ciotka ma kłopot?	A moje wdowy?	A zkąd to moje serce? spytał razem prawie p. Darski i Kasper.	Aha!	Aj! Sporo ich, cała nadzieja w niku.	Ano, ma wenę czy pech	Ba, lakierki.	By chociaż synowie wdali się w niego Dobry to był człowiek i prawy Polak. Był z nami w powstaniu, przystał do partii dobrowolnie i gnatów nie żałował. Widziałem go przy robocie. A zmarnował się przez nas... Przekleństwo ciąży nad nami...	Bądź tak dobry.	Całować, całować...	Chyba do was się ta przypowiastka nie stosuje? Macie kobietę zdrową, pracowitą, spokojną; dobytek piękny, dzieci.	Cichocie, kobiety, by was nie skarali za ubliżenie urzędowi!	Czyliż słowa Ramzesa mogą odnosić się do córki nędznego dzierżawcy!... Gdzie wreszcie są ci Żydzi u nas?... Trzy wieki temu jak opuścili Egipt, a dzisiaj tworzą śmieszne państwo, rządzone przez kapłanów...	Czytaj!	Dam sobie sam radę!	Dawaj, dawaj, byle dużo!	Dobrze! Teraz nie mogę znosić mego syna; szybko idziemy! Ależ my jesteśmy przed naszymi dziećmi odpowiedzialni za ich przyszłość! Trzeba raz wreszcie zacząć wychowanie Karolka; tutaj nabiera najgorszych przyzwyczajeń, nie słucha nikogo, myśli, że wszystko koło niego się kręci; bije kogo może, a nikt mu nie odda. Powinien koniecznie znaleźć się w otoczeniu rówieśników, inaczej nabierze najnieznośniejszego charakteru.	Dobrze, Zbyszku	Domanie, bracie, okupu nie potrzebuję... prawdę mówię.	Dosyć! dosyć boski śpiewaku; nie zdołasz nigdy odmalować nam wdzięków i powabów nieporównanej Altisidory, która nie umarła, jak pospólstwo mniema, ale żyje jeszcze w stugębnej sławie i ożyje pomiędzy nami, jak tylko Sancho Pansa powoła ją do życia próbą, którą wycierpieć musi. Więc, o Radamancie, ty, co rządzisz ze mną w ciemnych Lety otchłaniach, ponieważ wiesz, jaki jest wyrok niezmiennego przeznaczenia, żeby ta piękna osoba zmartwychwstać mogła, mów prędko, ażebyśmy nie ociągali się z chwilą, w której ją ujrzymy. Zaledwie Minos wyrzekł te słowa, Radamant powstając, zawołał:	Głupia Mada, masz kawalera i niech ci się nie śpieszy do domu.	I ma ich nawet zbyt wiele Byłaby piękniejsza bez nich, bo widać byłoby jej kształtną szyję i ręce.	I szans, proszę dodać.	Ja, ja... protestuję, ja protestuję!...	Jesteś, książę, zapewne zazdrosny o niego, bo kochasz zawsze tę biedną Angelikę	Jeszcze wyżej.	Kiedy się tam pana spodziewają z powrotem?...	Kiedy?	Kosztuje dwanaście rubli.	Kto jest twą matką?	Kto z tobą był?	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Mamy w tej chwili za dwadzieścia tysięcy talentów wartości w spichrzach, oborach, składach i skrzyniach. Ale podatki co dzień wpływają...	Mamy wspólnych przyjaciół.	Mądre bestie!	Naturalnie.	Nie dam głowy, że nie	Nie, nie. Mnie bynajmniej. Ale zdawało mi się, że jesteś zmęczona...	Nie, proszę pana, chcę tanio kupić, ale nie chcę darmo.	Nieszczęśliwe dzieci! zawołali jednogłośnie państwo Rumiańscy.	No, tee...	O nie! Nigdy bym nie chciała wyjść za człowieka złego, ale pragnęłabym, aby potrafił być złym, lecz nie chciał. Ale Alfred jest beznadziejnie dobry.	O tak! Rozumiem dobrze, że przysięgi tej łamać nie wolno! Słyszycie? Jan nie opuści swej żony, mimo że go czekają wszystkie cuda Portugalii!	Oj, daleko, pane!	Otrułam!	Owszem, mógł. Mieszkanie stróża to siedlisko zarazy dla całego domu.	Pamiętaj, pamiętaj, żeby mi Świętego Jakuba szanował!	Pastuchy od prosiąt w lejbikach z galonami.	Patrzcie tylko, moiściewy... Myślałem, żeś już kopyta wyciągnął... Gdzieś był?... Wiesz: robię w cukrze. Pieniędzy, powiadam ci, jak lodu... Masz czas?	Proszę mi wierzyć, iż tylko ważna okoliczność...	Protestują przeciwko straceniu ostatniego Kapeta.	Przecie każdemu wolno starać się o kupno tanie	Przecież pani się z nim rozwodzi!	Przynajmniej część	Radbym i ja powiedziéć toż samo ale niestety, z Rzymu mi się ruszyć niepodobna i skazany zostanę nasamotność ze wspomnieniami żywemi, najprzykrzejszą ze wszystkich.	Rzekłem tylko, iż nowy sentyment nie przyszedł.	Sam pleciesz! Kiedy „widziałem”, to widziałem.	Spróbujmy	Słyszałem od innych, przerwał Gaczycki, że dziecię to zostało pani podrzuconem, i że pani, przyjąwszy je niby za wnuczkę po utraconej siostrzenicy, wychowujesz je z troskliwością prawdziwej babki.	To jest nawrócony Chińczyk!	To jest tylko przezwisko „bandyta”, a w rzeczy samej... Et, co tu gadać. Wy swoje, a inny swoje. Prosty bandyta więcej pożytku przynosi, niż taki sobie socjalista, co się cudzego boi tknąć, ani tego bogatego potrącić... Socjaliści myślą, że tak właśnie dobrze, bo tak Bóg przykazał. Przesądy! Ale już ludzie do rozumu przychodzą! Idzie nowy czas! Idzie wielka rewolucja i cały świat się zatrzęsie! Wszystko, co jest, będzie zburzone! Połowa ludzi wyginie	Wiem	Wilkowi temu dałbym jedną radę,	Więc kiedyż?...	Wszystko jak najlepiéj	Wybornie	Właśnie mieszka u niej panna Stella Mieszka, ale już od dwóch tygodni nie płaci i jest prawie konającą. Ta pani Turkawiec chciała ją oddać do szpitala... Wówczas jej lokatorka i pacjentka bojąc się szpitala wysłała ją do pani do pałacu Solskich...	Zaczynam oddychać Doprawdy, mam czasami ochotę zazdrościć, że ci się nie udała twoja pensyjka w tym jakimś Iksinowie...	Zauważyła pani, jak on fatalnie wygląda?	Ze mną?	Zginiemy, ale ty pierwej zginiesz.	Zrozumie gdyż jako wilczę chowane do jamy powraca, tak i on gdy go szum naszych lasów, dym naszych ognisk owieje, powróci i stanie jako krew z krwi a kość z kości naszej. Bogi nam wróciły! nie chciały krwi jego! I szorstką dłonią dotykał głowy wnuka, a dłoń ta co z taką siłą garść zarzewia brała, stała się lekką jako dłoń wlewająca uczucie miłości dla swego plemienia.	Żaden nie ożył?	Żeby ciebie prędzej nie osądzili!
Gold mówią, że pan jesteś detektywem, czymś w rodzaju gentlemana-szpicla, i że pańskim zadaniem jest wykrywanie spraw tam, gdzie zwykle ludzie w pańskim gatunku nie mają przystępu. Jeśli jednak pan spróbujesz pisnąć słowo na szkodę mojej reputacji, każę pana wyszczuć z wszystkich klubów Londynu. Czy pan zrozumiał?	Nieistotne. Powinien przyjść O czymże będzie gadał dziś wieczorem? Ten pogrzeb to wydarzenie dnia. Ale patrzcie, oto i pan minister sprawiedliwości i wyznań. Na pewno wygłosi jakiś krótki speech do zapłakanego kuzyna.	I ty o tym możesz tak lekceważąco mówić! I panowie możecie tak obojętnie względem tego się zachowywać! Mnie się zdaje, że pan chyba inaczej myślisz o tym niż Zygmuś... on tak był wychowany... zresztą... artysta! Bogactwo, ObowiązekAle pan pewnie zechcesz zstąpić do klas niższych, tak długo zaniedbanych, a którym wszystkie idee naszych czasów przyznają prawo...	Panie Romanie, niech mi pan powie...	No, to panie Horn, pan nie skończysz tej praktyki, jak mi się zdaje.	W takim razie pan Maszko nie powinien się był pojedynkować.	Książki! Sądzisz pan tedy, że w zamian za pensję, mieszkanie i stanowisko nie trzeba nawet prowadzić ksiąg, a jeżeli się pisze w nich cokolwiek, to jest to już tytuł do nagrody? Cóż zresztą... książki? Ja mam przecie pańskie wykazy. Figurują tam cyfry czytających, których ja tu wcale nie znajduję.	Witam pana miecznika dobrodzieja i służbie się jego polecam Pan pułkownik Herakliusz był mi ojcem i dobrodziejem, a choć się później popsowała jego robota, to jednak nie przestałem miłować wszystkich Billewiczów, jakoby własna moja krew w nich płynęła.	Myli się pan Ewaryst bardzo boleśnie odczuwa to, że ludzie wciąż się odeń odsuwają.	A, także mnie znasz!... Wasza fizyka ani algebra nic mnie nie obchodzą, ale kokietować kogoś muszę, choćby Dębickiego. Zobaczysz, jak będzie na mnie słodko spoglądał, co chyba do rozpaczy doprowadzi Adę.	Nie może być Teraz, gdyśmy Chmielnickiego za buntownika ogłosili i cenę nałożyli na jego głowę, i buławę nad Zaporożem Zabuskiemu oddali, nie przystoi naszej powadze wchodzić z Chmielnickim w rokowania.	Co to gniazdo? Co to spadł? Ja las kupił! Mnie zabili, ja podam na sąd!	Nie żaden atak. Vous avez exageré votre importance, princesse Proszę słuchać!!! ilość pojęć fortepianu była też nieskończona. „Logiczna wizja w haszyszu a do tego co? kobitka, panie, konflikcik domowy, wódeczka z haszyszem, panie, świństewka z młodzikami niech się kondensuje, niech się samowyjaśnia dla niego i całego jego nędznego życiowego personelu. Bo takie to były „produits secondaires” całej tej twórczej komedii. Wiedział już, co zagra za chwilę (ochłap tego, co się tworzyło w muzycznych tyglach jego istoty), czym zmiażdży tę całą bandę niedorosłych mu do pępka psychicznych pokrak, zaprzałych w gnuśnej pseudo-normalności, spłyconych do poziomu intelektualnej kałuży czy gnojowego bajora, łatwością nabranej ze śmietników umysłu pseudo-wiedzy. Nie rozumiał coś, mimo zagwożdżenia przez znaczki nie wyrazi jej nigdy. Po co? Po śmierci dowiedzą się i tak to wyżera mózgi	Czekam na pana ochmistrza. Powiedziano mi, że poszedł do kogoś na drugie piętro, nie wiem, gdzie go szukać, więc siedzę i wyglądam go, bo mam prośbę. A wasza miłość także z jaką sprawą, do kogo?	Odzyskałem ją i traciłem. Byłbym sobie palnął w łeb, gdybyś jej nie uratował. Na złość mi to zrobiła, tak, na złość, żeby mnie zabić, a łajdaczka, łajdaczka!..	Nic już nie pamiętam, jeno taki strach, jak gdybym w niezmierną studnię zlatywał, w jakąś głębię bezdenną. Co za strach!... powiadam ci, co za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi na głowie... I nie sam strach, ale... Jakby powiedzieć... i czczość, i nuda niezmierna, i umęczenie niepojęte... Szczęściem, moce niebieskie były ze mną, inaczej już bym dziś z tobą nie rozmawiał.	Cicho! Takich rzeczy głośno się nie mówi. Otóż mama, z jej talentami, wygrałaby na pewno, choćby jako kochanka chińskiego szefa sztabu głównego, czy kogoś tam o to chodzi, a nie zadek, którym wierzgał dawniej w uprzęży. A jak raz podniósł z tym się zgadzam. he, he... To zrobi Kocmołuchowicz za nas, a my zostaniemy na lodzie.	Schöneicha boją się jak złego ducha. Zna je do gruntu. A jak weźmie na fundusz, to nie zostawi suchej nitki.	A widzi pani. Na mnie ostatni czas. Przyjmie mnie, to będę ją całe życie, ot, tu nosił! a nie, to...	Ci dzisiejsi panowie tyle warci co i on. Gdzie by to dawniej w hrabskim domu przyjmowali eks-kupczyka, który przez ożenek dorobił się majątku... Śmiech powiedzieć!...	Co się stało, Rodrigo?	I co tam właśnie nam czas liczyć, czy litera więcej lub mniej potrzebna w wyrazie, kiedy mi każą biczować się do krwi. Miły Boże, pięć tysięcy rózeg!	Ja Płoszowskiego spotkałem też raz zagranicą i uczynił na mnie wrażenie zupełnie niepospolitego człowieka. Przypominam go sobie doskonale.	Katolik jest lecz chłodny, ambicya u niego wyżéj wiary; wpływ jego dłuższy byłby nam, katolicyzmowi, sprawie nawrócenia zgubnym. Nie ma wątpliwości...	Kwas pruski robi się z padliny, a mój eliksir życia z promieni słońca, mój książę, jaki początek, taki i koniec. Eliksir życia właśnie jest jedynym, dotychczas na próżno szukanym antydotem kwasu pruskiego.	Rozumiem. Niech Bóg zeszle na pana wszystko najlepsze	A ino kaj? co?	Ależ dobrze, mogę pani służyć i Skargą, i Rejem, i Kołłątajem, i kim pani zechce. Moja biblioteka na rozkazy pani.	Ależ, panie Fogg, przecież to spóźnienie może fatalnie wpłynąć na pańskie zamiary.	Jest to jedna z wysepek, licznych na tym oceanie. Zewnątrz wygląda, jak skała zwyczajna, a dla nas jest ogromną jaskinią; odkryłem ją przypadkiem i bardzo jestem wdzięczny temu przypadkowi.	Ma pani słuszność. Bo kiedy ja przed dziesięcioma laty chciałam tu otworzyć pensję...	Może być, ale wilgotna... Kupię na miarę i po sześć rubli i pięć złotych.	Na pewno zapytaj niani.	Na waszmościn przemysł to zdaję.	No cóż... hm... w takim razie po co cała ta tyrada?	Redaktor ma rację wymyślanie tych złodziei jest świadectwem naszej zasługi.	Was czekają jutro na Sadowej Już postanowienie.	A no właśnie i ja sobie tak pomyślałam. Tym bardziej, że my tu ze Szczepanem niczym innym przyjąć pana nie możemy. Więc proszę wybaczyć, bo czym chata bogata no, odrobineczkę cukru, mleka... Nic! Kasza i kasza. To by się przecie i kurom sprzykrzyło	Niech się ciocia nie przejmuje	Ależ nie! teraz już tego nie chcę... o nie! Każde z nas ma już teraz świat osobny... zupełnie inny...	Ehej! Eowawa! Dalibóg, czegoś lepszego nawet pomyśleć nie można... chyba to, by w porze suchej padały deszcze! Tu chodzi tylko o tę drobnostkę, jaką jest ucieczka przed pościgiem, a następnie skok ze skały. Zaraz dam znać o sobie tym rudym psom, by ruszyły za mną.	Możesz się waszmość spuścić. Niech jeno rzecz idzie o amory, to moja Fruzia dyskretna jak tombatomba (wł., z łac. tumba)	Nie chcę cię zwodzić, ojcze, ten papier wydaje mi się jeszcze zbyt kosztowny; chcę również rozwiązać problem gumowania w kadzi... Zostaje mi jedynie osiągnąć ten postęp...	Nie dziwiłbym się wcale, gdyby dzisiaj wieczorem była burza	Nie uznaję tego za pochwałę. Afiszują się tylko błazny i parweniusze. Czyż mnie zaliczasz do jednej z tych kategorii?	Niech mnie Wasza Książęca Mość puści i położy się spać!	Może być ale, że użyję wyrażenia szanownego mego ongi pryncypała, kolegi obecnie, mam powód, dla którego trzymać się muszę oburącz. Nie powinienem dać się wysadzić, jako nic nieznaczący człowiek. Nie zniosę nikogo, kto mi wchodzi w drogę. Doprawdy, panie Copperfield, nie potrzeba mi włazić w drogę.	Nie, Doro, droga moja, żadnych ci nie czynię wyrzutów. Obojeśmy niedoświadczeniobojeśmy niedoświadczeni tu: nauczyć się; nabyć wiedzę.. Chciałem cię tylko, luba moja, przekonać żeś powinna pilnować służącej, rządzić domem.	Stał źle w interesach, był zachwiany, jak się u nas mówi, więc żeby się poprawić, urządził pożar fabryki i składów, które były wysoko zaasekurowane w kilku Towarzystwach. Odbierze asekurację, która mu w czwórnasób pokryje straty i będzie kpił sobie ze wszystkiego.	A! już ja wiem gdzie mieszka, przerwał żyd myśląc. Koń siwy... klacz?	Aha, no tak, nie pomyślałem o głosie krwi.	Alfons Thauret? O tak, znam go, ale cierpieć nie mogę.	Ba, Cesia nawet nie wie. No tej młodej pani życia nie zazdroszczę, jeżeli będzie kochała.	Gdybyś WMość nie nadszedł, byłby mi wydarł resztę włosów z głowy siniak	Jak ci się zdaje? A żeby sprzedać ten kawał ziemi osobny w stronie Saudwilów?	Kochasz się w panu Stukalskim, który wymyśla ci, że masz palce do obierania kartofli...	Królowo, słusznie to powiadają: „Kobieta zmienia się z każdą godziną, w tej samej chwili śmieje się, płacze, kocha, nienawidzi”. Zabiliśmy, ponieważ tak kazałaś.	Lubienie... Serca nikt nie zmieni. Mnie dobrze bez niego. Za to dziękuję. Czy ty wiesz, że mamy dostać nowe koszule? Będzie taka błękitna...	Mnie tam nie w głowie był ożenek, a Olga to przez te trzy lata drugi raz zdążyła iść za mąż i owdowieć.	Muszę ci wierzyć nie mogę nie wierzyć! Ułatwia to zresztą przedsięwzięcie. Wyznaję, żem zrozumiał cię z początku inaczej.	Nie, ale żeby człowiek uchem ruszał. To artysta!...	Niezawodnie. Kama jest tym groźniejszym przeciwnikiem, że zbrojnym w wysoką inteligencję i wtajemniczonym w arkana wiedzy magicznej. Mylisz się jednak zasadniczo, jeżeli przypuszczasz, że figurka ta wyszła już poza linię jej „magicznego obstrzału”!	O bardzo! To kasztanowate włosy, nie rude. Był niezmiernie grzeczny i tańczyłam z nim wyborną redowęredowa	A ten Chińczyk gdzie poszedł?	Ależ...	Ani trochę.	Bo muszę...	Czy oni myśleli kiedy? czy pragnęli? czy miotały nimi burze?	Dobrze!... dobrze, mój drogi Aramisie, znamy twoje powołanie i uczucia religijne.	Dzieuchdzieucha (gw.)	Jakto? niewierzyłabyś jeszcze w przywiązanie Jana.	Jakto? zakrzyczał Bodzanta, dwaj główni przewódzcy w rękach naszych!	Jasiu!...	Julja i babka lubią obie kwiaty namiętnie, odpowiedziała Marja po cichu.	Kto też mógł go wrzucić do tego bagniska?	Kto to był?	Mianowicie?	Morderstwo, Zbrodnia zaczął Bzik	Musiałem	Musimy jednak zachowywać pozory.	Niby... niby... Właśnie mówię o tych feblikach...	Oczywiście, pani	Po cóż takie rzeczy przypuszczać!	Pojadę jeśli W. K. Mość rozkażesz	Powała z Taczewa, rycerze z Bogdańca i de Lorche.	Przeklęty ten sceptycyzm!	Tak, ojcze.	Tak, piękna pani! ja sam we własnej osobie.	To jest przedkopernikowski punkt widzenia!	To pieniądz gruby	Trza mi lecieć, wołają mnie ano!	Trzatrza (gw.) przerwała Hanka.	W przeciągu dwudziestu czterech godzin mogę zostać powieszony	Winszuję pani, będziesz pani doskonale grać tę rolę!	Właśnie. Chcecie wiedzieć, to wam powiem, że Nastusia to moje dzieło.	Z księżniczką de Rohan	Zapomniałem też powiedzieć księżnej pani, że pani hrabina Molé zostawiła dziś rano bilet dla księżnej pani.	Zośka, czegóż ty chcesz nareszcie?	gdzie wszystko skażone, osławione, zmurszałe, owrzodzone, spiskujące, w ropień wielki zbiera:	Żadnych; pewnego razu, gdy odprowadzałem żonę do Luwru, wychodził stamtąd i właśnie mi go wtedy pokazała.
Jak możesz mówić takie rzeczy do mnie, który od chwili, gdy cię poznałem, każdego dnia dowodzę, że wszystkie moje myśli i całe życie podporządkowałem twojemu życiu i twoim myślom? Co wzbudziło twą ufność wobec mnie? Czy nie mój honor? Gdy powiedziałaś mi, że jakieś nieokreślone przeczucie każe obawiać ci się wielkiego niebezpieczeństwa, zaoferowałem ci pomoc, nie prosząc w zamian o żadną zapłatę prócz szczęścia, że mogę ci usłużyć. Czy od tej chwili, słowem jakimś, gestem najmniejszym dałem ci powód do żalu, że to mnie właśnie wybrałaś spośród tylu, co z ochotą gotowi byliby umrzeć dla ciebie? Powiedziałaś mi, że jesteś zaręczona z panem d’Epinay, że ojciec tak zadecydował; a że cokolwiek pan de Villefort postanowi, musi się spełnić, tak też bez wątpienia będzie i w tym wypadku. Dobrze więc, usunąłem się w cień, zdając się nie na własną wolę, nie na twoją, lecz na bieg wypadków, na Opatrzność, na Boga. I oto pokochałaś mnie, ulitowałaś się nade mną i wyznałaś mi to. Dziękuję ci za te słowa, proszę tylko, byś czasem mi je powtarzała, bo pozwalają mi zapomnieć o wszystkim.	A tam obok stoi ciężka artyleria. Konie się spłoszyły i tu popr. forma M. l.mos.: obaj (jako że mowa o dwóch chłopcach). w bok, a on już nie zdążył.	Najgorsze w twoim ślubie będzie to, że nie będę mogła być twoją druhną	Poczta angielska jest lepsza i bezpieczniejsza. Przypomnij sobie, że zapewniono nam wszelkie udogodnienia... i... na miłość boską! ...jeszcze nam je dają! Czy nie jest to niewiarogodna głupota?	Skąd wiesz o kobiecie, którą kocham, kto ci powiedział, że myślę, iż ona nie żyje?...	To chwała Bogu, mówiono mi że są. Bardzo rada jestem, że to nieprawda, bo ja się strasznie boję szczurów i nie pokazałabym się już u ciebie. Do widzenia, kochanie, niezadługo, wiesz, jak zawsze rada jestem cię widzieć. Nie umiesz układać złocieni To kwiat japoński, trzeba je układać tak jak Japończycy.	Zdawało mi się przez chwilę, że jestem starcem, że mam 90 lat. Nie ma mnie tutaj Na twarzy matki odbiło się zniecierpliwienie. To mówił już jakiś automat	Mój panie myślę, że możemy szukać tego pana, o którym mowa, ile nam się podoba, a i tak go nie znajdziemy, dopóki sam tego nie zechce.	Nie tylko nie chce on pomóc ale powiada jeszcze, że przeszkodzi, choćby też i polec mu przyszło.	Każ się podkuć, Jędrusiu, kiedy się tak dziewczyny boisz. Inny ty byłeś w Orszańskiem. Widzę to już, widzę, że będziesz na pasku chodził, a to na nic! Któryś filozof starożytny powiada: „Jak nie ty Kachnę, to Kachna ciebie!” Dałeś się już we wszystkim usidlić.	Zabawna rzecz, od kogóż to? Nie wiedziałyśmy, że masz wielbiciela!	Dowodów! Gdybym miał w ręku dowody, czy pan przypuszcza, że mówiłbym z panem inaczej aniżeli przez kratki więzienne? Potrzeba mi tylko za grosz dowodu, aby pana unieszkodliwić.	Tak na zewnątrz wszystko każe się domyślać, iż zupełnie szczęśliwą jestem; ale pan wiész zapewne, że nietylko z zewnętrznych okoliczności, ale i z samych siebie czerpiemy zasoby szczęścia, lub nieszczęścia. Są ludzie, którzy śród cierpień nawet, śród ubóstwa, boleści, posiadają niezmącony niczém spokój ducha; są inni, którym natura wlewa w pierś zarody wiecznego niepokoju. Ci, otoczeni największemi rozkoszami ziemi, zawsze czegoś pragną, za czémś gonią, rwą się do przeczutych, a niedoścignionych ideałów; zda się, że już chwytają je niekiedy, ale zawodzą się i znowu biegną w świat z radością i pragnącą piersią. Takim trudno o szczęście; do takich należał ojciec mój i należę ja.	Zdaje mi się, że na to poczekasz pan długo	Yeah Są naprawdę piękne. A tych rekinów jaszczury zabiły chyba ze trzydzieści w ciągu tego roku, kiedy tam z nimi byłem. Mam to tu napisane Bo też tych noży im dałem że ho, ho... i pięć harpunów. Mnie te noże kosztują prawie dwa dolary amerykańskie a piece, czyli za sztukę. Bardzo dobre noże, chłopcze, ze stali, której nie bierze żaden rust.	O! ona ciągle mówiła, że nie przyjedziesz, ja jednak nie traciłem nadziei, nie chciałam uciekać: o! jak dobrze zrobiłam, jak jestem szczęśliwa!	Oczekiwałeś mnie? I z czegóż to wniosłeś, że przyjdę?	Nic łatwiejszego; przypuśćmy, że wiesz pani wcześniej, jakiej trucizny zamierzają użyć przeciw pani, przypuśćmy, że będzie to na przykład brucyna...	Zaskakuje mnie ta szlachetność i wielkoduszność, o którą nigdy bym nie podejrzewała piratów z Tortugi, lecz nie dziwię się już więcej, jeśli stało się to za sprawą tego, który nazywa się Czarnym Korsarzem.	Alboż nie wygłasza rzeczy ubliżających w najwyższym stopniu naszej świętej religii?	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Hale... juści... dawnom nie strzelał, tęgom nabił i gruchnęło kiej z harmaty...	Ho! Ho! Nie przejmuj się, doprawdy To co mam, wystarczy dla dwóch. Nie obawiaj się.	Jeśli nie wypędzi to sam taki!	Lichoż ich wie, miały czy nie miały; może ta i była jak trzaska zbutwiała, kto by się temu przypatrował.	Nie kupię, bo i w domu nie mam grosika, a jej miłości nie będę przecież nudziła dla twoich zachcianek.	Nie łgaj, nie łgaj... Bo mnie stąd nie wyciągniesz, żebyś nałgał drugie tyle, a oni ci nawet twoich pieniędzy nie oddadzą...	Tedy zawróci i on, nie popsowawszy linii.	Wisienki to nie pamiętam. Jadł Sill, Higgs, a więcej już nie pamiętam.	Zemdlała! Biedactwo, tyle godzin w słońcu stać, w takim ścisku, nikomu nie życzę.	Świetnie. Otóż na pewno nie siedzi tam całymi dniami w swoim pokoju, lecz używa nart, sanek i podobnych sportów. Normalna kobieta, wybierając się na narty, nie zabiera z sobą dokumentów ani nawet pieniędzy. Otóż w powieści wyobrażałbym to sobie w ten sposób: podczas jej nieobecności pod jakimś pozorem wchodzi się do jej pokoju i rewiduje się jej rzeczy. W dziewięćdziesięciu dziewięciu powieściach na sto rewizja taka daje wspaniałe rezultaty.	O, nie może być! Za wczesna pora.	Wina, której dobre nawet serca ludzkie przebaczyć nie mogą, to największe na świecie nieszczęście, a w wielkiem nieszczęściu leżeć musi moc odkupienia. Temu, kto bardzo cierpi, nawet tego rodzaju winę przebaczyć wolno...	A więc znieważa pani samego Boga i będziesz ukarana! Pewnego dnia, leżąc na otomanie, nie mogąc znieść ani głosu, ani światła, skazana na to, aby żyć niby w grobie, będziesz cierpiała niesłychane męki. Kiedy będziesz szukała przyczyny tych powolnych i zasłużonych męczarni, przypomnij sobie wówczas nieszczęścia, które tak hojnie sypałaś po drodze! Posiawszy wszędzie klątwy, wracając, zbierzesz nienawiści! Jesteśmy własnymi sędziami, katami sprawiedliwości, która panuje na ziemi i kroczy ponad sprawiedliwością ludzi, poniżej sprawiedliwości Boga.	Toś w porządku życzę powodzenia i... zadośćuczynienia, che... che... che... Ja bo obecnie nie mam hm... na zbyciu, jak się to mówi, woli bożej... che... che... che...	Nu! A kto mówi o krzywdzie? Ja nigdy nie krzywdzę nikogo... ja handluję uczciwie i wszyscy, z którymi handluję, kontenci ze mnie są i przyjaźń dla mnie mają... Ja, dziękować Bogu, wszystkim ludziom śmiało w oczy patrzeć mogę i na majątku, co go dla dzieci moich zbieram, nie ma łzy ani szkody cudzej...	Ale może się pan przysunąć, tu jest dość miejsca.	Myślałam dzisiaj o panu!	Prawda, sam słyszałem jak pan prezes mówił do Steimana.	A tak, pan Waldemar na Apollu.	To bardzo prawdopodobne A cóż pan o tym myśli, panie Holmes?	Ach, głupia jesteś!	Nic szczególnego. Przybyłem tu na kolację i chciałem mieć towarzystwo. Tyle tylko. Jedzenie, to brzemię ciężkie, możliwe do udźwignięcia tylko w dobrem towarzystwie. Mr. Thauret, czy mogę kazać dać nakrycie także i dla pana?	Niechże tym ciałom za grobowy stos służy zgliszcze jego domu!	Pytam, czy masz „Constituteonnel”? Sprzedają go tu po trzydzieści su za numer.	Widzisz, ja wiem!	Chciałem go zabić, a potem powtarzałem za nim: „Ojcze Nasz”.	Co do mnie, z przyjemnością bym posłuchała, czuję nawet potrzebę rozerwać czym umysł	Co to dziś mamy za dzień?	Hm! Nieźle by to było być w Krakowie przy tej okazji, nieźle by i zabawić się tutaj. Może tedy tak będzie. Ale powiedz no mi, panie bracie, jaki to jest ten szlachcic, który się tak wciąż śmieje i woła „Niecuja”?	I znaleźliście tak sobie, przypadkowo?	Ja?	Lecz prędzej pierwsza niż druga miłość pańska jest prawdą	Masz, diable, fartuszek! Taka historia!	On sam czy jakie w Warszawie miał?	Panowie czeka nas praca trudna i drobiazgowa, wymagająca cierpliwości i gorliwości, możemy jej wszakże dokonać. Idzie nam o połączenie Skorcewa z jakimś punktem trygonometrycznym poza jeziorem. Punkt taki rzeczywiście istnieje i obrałem go. Wznosi on się na północnym zachodzie jeziora, tak iż bok nowego trójkąta przetnie je w kierunku skośnym.	Pierwszy raz tak się nam udało	Tak tak, ośmielę się.	Umiem płacić swoje rachunki? Ten facet już mię dwa razy wystrychnął na dudka. Gdy tylko nawiązywałem co z bolszewikami, właził mi w paradę i sprzątał sprzed nosa wszystko. Miał djabelny węch. Albo raczej stosunki w tamtejszem poselstwie. Wyobraź sobie moją minę. Przyjeżdżam w Moskwie do hotelu, a on tu już od dwóch dni!	A co robicie, gdy on śpi?	A cóż na to biedny Weland?	A kto mu kazał ręczyć?	A może i czterdzieści	Ach, panie, my chcemy, bardzo, bardzo chcemy.	Ach... prawda!... Wspomniałam mu o kupnie naszej kamienicy...	Ale mnie dokuczają! Jeżeli okno otworzę, jeden z nich strzela do mnie grochem przez świstułęświstuła	Ale na cóż się to wam zdało?	Boże!	Była przez chwilę aniołem a po chwili, dla zachowania zapewne równowagi, wpadła w przeciwną ostateczność.	Chodźmy!	Co, 3000? Czy on wariat?	Dzieciaki... dzieciaki!...	Ewa (ma szklany wzrok i patrzy daleko).	Grzechem jest zły czyn człowieka.	Hej, przyjdzie sam kniaź Witold, to będzie inaczej.	Hrabina walcuje lepiej ode mnie. To ogólne zdanie.	I ciekawym, co ona zrobi? Bo cały majątek jego.	I mnie jest dosyć głupio Wzięłam z sobą miętówki, podobno uspokajają nerwy.	Jak? Przecież jest w kostiumie arlekina.	Jakże on to przyjął?	Jakże, mam nawet statki.	Kur? Kaip?	Leżymy jeszcze na dnie morza?	Mir wam dajemy! czego więcej chcecie?	Może byś najpierw przywitał się	Niby przeciwko nam?	No dobrze, idź już.	No, to prawda... przecież... dla jednego szczegółu trudno wszystko odrzucać. Przez tyle godzin mówił najprzytomniej, nawet bardzo pięknie. Sama pani słuchałaś go z zajęciem...	O, to się wie!	Po kupiecku, chciała pani powiedzieć, czy zgadłem?	Pochodzę z lepszej niż ty rodziny. To ci wystarczy?	Posiedzenie skończone Sprawa odroczona zostaje do następnej sesji. Śledztwo będzie wznowione i powierzone innemu prokuratorowi.	Pragnę cię wychować, maskę ukształtować, ze skrzepów krwi twojej wybiczowanej, zgorączkowanej kochanie powołać do mózgu, do serca, Orgaza wyraz namiętnie całować, od ciebie do tańca tylko odchodzić, a ciebie przy sobie na cały czas dziwów i marzeń radosnych usidlić, zatrzymać.	Słusznie... słusznie... jakoż mogłoby być inaczej! Regina angelorumRegina angelorum (łac.)	To okropne! Najjaśniejszy, blaskiem równy słońcu, najpotężniejszy władco, synu boskiego Tasfina...	To ręka?	Wszyscy to mówią. Doktor Voss...	Z panną Borzobohatą-Krasieńską.	Zaczepicie licho, gdy Chwosta ruszycie... Niemców i Pomorców na nas sprowadzi.	Zapomniałem: Hamlet czy Otello.
Wiem o tem, i na tych właśnie niebezpieczeństwach opieram moje nadzieje. O, gdybyś pani wiedziała, co cierpi mój ojciec!... W chwili, gdy pozostaje samotnym, zalewa się łzami, trapi go choroba, martwi bieda w domu i przyszłość nasza... Pod brzemieniem cierpienia ugina się, choć taki mężny, silny i odważny. Bylejaki zarobek uspokoiłby go, zapewnił większe wygody, i na twarz jego, tak zacną i kochaną, sprowadził uśmiech zadowolenia, tyle przez nas upragniony. Zarobku zatem potrzebuję koniecznie, choćby mi przyszło przytem narażać się na największe niebezpieczeństwa. Dopomóż mi, pani, do wynalezienia jakiegokolwiek zajęcia w kopalni, a ujrzę cierpienia mego ojca uspakajające się, ujrzę go zasypiającego spo­kojnie!	Pani tak niezwykle omszoną butelkę musiałem spostrzec od razu... Pani pojmuje... Lecz w tej chwili przekonywam się, że takiego wina nie mogła wybrać kobieta...	Gdy przyjdzie gość albo pacjent, sam się zadziwi, że ludzie żyją szczęśliwie, a tak inaczej. Proste, czyste sprzęty, polne kwiaty w glinianym wazonie... Po cóż nam zimny blask wyrobów fabrycznych? Po co stroje, powozy? Nigdy nie czułam większej rozkoszy, jak kiedy ojciec mój zabierał mię na wózek bez resorów i wiózł do lasu po drodze pełnej wystających korzeni drzew, przeciętej wyrwami. Żaden resor nie potrafił uginać się tak doskonale jak dębowa „literka”literka i ten... Gdy pomyślę, że teraz moje życie tułacze ma się już skończyć...	O ja go tak strzegłem i tylu sposobów użyłem, aby go ukryć!	A gdyby ta zbrodnia była właśnie cnotą? Gdyby ziemska sprawiedliwość nie była zdolna go pomścić?	Ehe! widzę, że już dawno nie smarowałem maszyn w tej fabryce!...	Gdzie on jest?	Gdzie on ściągnął ten koncept?	Ot co przynoszę: Ludovicego upoiłem, zapewniłem że go zrobimy radzcą tajnym w departamencie i ręczę że takim tajnym będzie, iż nikt w świecie o tém się nie dowié! cha! cha! Mam już wskazówki. Są summy pobrane z akcyzy, są kwity, są zaległości wojskowe. Ho! ho! znajdzie się tego dużo! A z czegóżby dobra kupował! Przecież po królu Leszczyńskim je nabył.	Ty mówisz, że zemsta jest rzeczą brzydką i nieszlachetną A jak określisz postępek tego nikczemnika? Gdybym przynajmniej wiedział, gdzie mieszka...	Coś ty za jeden, bracie mój? Gdzie proboszcz...?	Zabito go?	O, jakie mi trusie jagniątka, trzech zliczyć, rzekłbyś, nie zdolą, a co jeden, to gorsze ziele. Co ja z wami pocznę, niecnoty, urwipołcie najęte! Wam to zawdzięczam, że król jegomość już dwa razy w tym tygodniu przykre słówko mi powiedział. Mamże jak niańka na pasku was wodzić? Co dzień nowe psoty, co dzień nowe skargi na paziów, niczym piskorze się wykręcacie, ułapić was nie można... ino, jakem Odrowąż, słowem ręczę, że wszelakie one psikusy, co od dziesięciu dni sypie ktoś jak z rękawa, to ino wasze sprawki, wasze, jak mi Bóg miły! Gdyby wszyscy dwustu wam byli podobni, to do trzech dni obwiesić by się przyszło. Rano wstając, już wiem, że lada chwila spadnie na mnie jakaś przykra nowina; spać idę, nie wiem, czy mnie wśród nocy nie zbudzą bez wasze dokazywanie. Żywot się przykrzy... podziękuję chyba miłościwemu panu za oną służbę specjalną, w której człek dnia ani godziny niepewny, czy go żółć nie zaleje. Tak mnie już to wszystko znużyło, że chcę aby jedną noc wyspać się, jak Bóg przykazał, wywczasować się po onych gorzkościach ochmistrzowskiego urzędu. Wszyscy, jak tu stoicie, trutnie bezecne, marsz do antykamery króla jegomości!	Rada dobra, ale że to Michałowa, nieprzezpieczna: ma on tu coś w tym, ma... Ze sprzedaniem się nie śpieszyć: z grontu wyjeżdża się w ogiery, a powraca rakiem, na czworakach... Co inszego trzeba wynaleźć... Może by kto poręczył?... przewiedzieć się potrza między ludźmi... Juści, żeby pieniądze były...	A no właśnie i ja sobie tak pomyślałam. Tym bardziej, że my tu ze Szczepanem niczym innym przyjąć pana nie możemy. Więc proszę wybaczyć, bo czym chata bogata no, odrobineczkę cukru, mleka... Nic! Kasza i kasza. To by się przecie i kurom sprzykrzyło	Swawolnica! ona mnie kiedyś jeszcze na śmierć przestraszy. Życie moje i tak tylko na cienkim wisi włosku! Raz spuszcza dzikiego psa z łańcucha, coby jak nic pożarł ludzi! raz bez siodła na najognistszym koniu pędzi przez pola i łąki! Pan Bóg na nią łaskaw, bo inaczej od dawna już chyba byłaby kaleką! Gdybym miała choć czwartą część jej natury, toby mi lepiej pomogło od wszystkich mixtur i kropli!	Dałam mu obiad, proszę pani a teraz zasnął w moim pokoju. Strasznie był zgłodniały i zziębnięty.	Dominikowa nie głupia, już ona wszystkich wyrychtuje.	Lepszej chyba nie ma dla uczciwego i pracowitego człowieka.	Nic nie wiem Musiałem w piérwszéj chwili biedz za tą biédną, która jak obłąkana uchodziła.	Nie codzień wolno zaglądać do sanctissimum! Tożeś mi pozwoliła zajrzeć!	No, mój kochany hrabio widzę, że źle pana poinformowano, bo ja wiem z całą pewnością, że tam teraz pogoda najpiękniejsza pod słońcem.	Pilnuj, żeby nie pryskali do bramy przed rogiem, bo żandarmi urządzą jatki. Stań tu. Tu będziesz widział.	Tak księżna uważa? Śliczna jest, miałoby się ochotę ją schrupać Nie sądzi księżna?	Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciekprzeciek (gw.) noga.. Mogłaś se iść! Nie bój się, za nogi cię nie ułapię i prosiła nie będę, byś ostała!...	Nie wiemy o żadnym, obcych tu nie ma, idźcie z Bogiem, snu nam nie przerywając.	Skądże mogę to wiedzieć? Czy ty nie... Nie, prawda, to było zaraz potem, jak ciebie zabrało to wojsko, co wyrosło spod ziemi. Przepędzałem tam czas na rozmyślaniach w izbie naprzeciw gołębnika... o ile mi nie przeszkadzała ta wieczna gadulska...	A jakbyś wiedział, co niejeden gotów czekać choćby do słońca, jakbyś wiedział! Sielnieśsielnie (gw.) tylko. ty jeden jesteś!	A Żelabow myśli z gniewem jak ten Bóg może istnieć.	Alem nie zasłużył, aby mnie o to posądzano nie jestemże posłusznym?	Chce założyć szpital dla obłąkanych, na wzór tego, który baron Pisani stworzył w Palermo. Słyszał pan o tym szpitalu?	Co takiego, co się stało? Nieszczęście? O tak, na pewno spotka nas wiele nieszczęść.	Czy lubi pan ocean, panie Sinclair?	Czy tak, bratku, czy owak, a zawsze to zdobycz wojenna. Szpetna to wprawdzie i niemiła sprawa, że tu i ówdzie czytasz na lawecie „k. u. k. Artillerie-Division”, ale to niezawodnie jest tak, że taka armata wpadła kiedyś w ręce Moskali, a my odebraliśmy ją sobie. Taka zdobycz wojenna jest daleko cenniejsza, ponieważ...	Cóż to za człowiek, u licha! Może to złodziej lub spólnik złodziejski, który żyje jak żebrak, udając głupotę i niedołęstwo, aby tym bezpieczniej oddać się swemu rzemiosłu. Chyba ten człowiek posiada siłę Augusta, króla polskiego	I ja kocham cię i spodziewam się, że o tym nie wątpisz!	I ja tak samo zrobiłem	Ja sądzę, że w takiej wojnie jak obecna, kiedy tyle jest wojska i taki długi front, więcej można osiągnąć porządnym manewrowaniem niż rozpaczliwymi atakami. Widziałem, jak było pod Duklą z 10 kompanią. Wszystko odbyło się sprawnie i gładko. Przyszedł rozkaz: „Nicht schiessen”	Mnie brać ich nie wolno...	Można, panie, położyć garść fasoli na grzbiecie każdego z nich i żadne ziarnko nie spadnie w najszybszym biegu.	Na tego miejscu ja bym być pragnął	Nic a nic nie rozumiem.	Nie widzę „Królewny Hanki”	Nie, przy zdrowiuteńkich jestem zmysłach, wierzcie mi... i dla tego nie zrobię nic, aż mi zapłacicie jak należy.	Nie. Sama ją dałam!	Prawie wcale. Czy ja wiem? Może dwa razy w życiu...	Prosto do gościńca.	Przepraszam, zaiste było nader dziwne, nieokrzesane. Sam nie rozumiem, jak to się stało. Na mózg coś weszło, coś się przewidziało. Sen jakiś potworny, dławiący na jawie	Szwagier może pamięta, że tam jest... to... tamto... mogiła...	Tak samo jak byłoby niewłaściwe, gdybyśmy włożyły wszystkie kapelusze, suknie i wstążki, jakie mamy, żeby pokazać je ludziom	Tak, furtka prowadzi na łąkę.	Trzymajże się pan dobrze!	Zapewniano mnie, proszę pani że dewotki posyłają swe życzenia do świętego Antoniego w zamkniętej kopercie i że płacą należność dopiero po otrzymaniu żądanej rzeczy.	Zobaczymy Na razie nie martwmy się, czy będzie zimno, czy ciepło. Jedno jest pewne: dni są już krótkie, a wieczory długie. Dlatego warto się zastanowić nad sprawą oświetlenia.	Śmierć, Kondycja ludzka a to goni i jest wszędzie: nie uciekniesz, zawsze dogonię cię i zgaszę oczy twoje, zdławię myśl. Nie można uciec przed śmiercią. A czy można żyć, widząc, że się umrze, że się zginie w tym strasznym i czarnym? Słuchajcie, wy możecie myśleć? Co to jest? Wiecie, że nie będzie nas.	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	A czyż to my koniecznie tu siedzieć mamy? odezwała się cicho Laura; czy to świata tyle co w oknie?	A cóż takiego? Że jeden jej brat w turmie siedzi, a drugi sprzedaje się za męża jakiejś bogatej mieszczce.	A my?	A po co się jest królem?	A toż tańczymy, sąsiedzie dobrodzieju, na waszym gruncie, aż w całej parafii dudni	A więc dobrze.	A zatem?	Ale co ty gadasz! Wszakże to dorosła panienka!	Andrzej Korczyński	Bank Fenzi, jeden z najlepszych we Florencji.	Bili?	Bo to wiadomo paniczowi żeśmy już opuścili osadę w Bush i zamieszkali w Port Middlebay Harbor, niby w mieście.	Daję słowo honoru, panie wojewodo	Dziękuję cioci, dobrze!	Hrabinie Mielżyńskiej ot, robię znaczek na rogu. Uważasz, Tesiu?	Jak Lorry Tuck?	Jestem Roda	Majorze ale jaki jest poziom jego życia, jego zainteresowań!	Mam jeszcze jeden ale muszę sam przyznać, moja kochana, że jest jeszcze bardziej absurdalny niż poprzednie.	Mam pięciuset niewolników w samym mieście	Masz, daj im dziesięć franków i niech czekają	Miej nade mną trochę litości, hrabio!	Myślałem, żeś w Smyrnie?	O! To tam stolniczeńko Mazurów nasiecze, kiedy się pomiędzy nich dostanie.	O! to zupełnie co innego; nigdy, przenigdy.	Pańskiego dobrego znajomego.	Posłuchaj mnie, przyjacielu pewnego dnia i ja chciałem popełnić samobójstwo w przystępie rozpaczy takiej jak twoja. Pewnego dnia także twój ojciec chciał się zabić pogrążony w podobnej jak twoja desperacji.	Proszę wejść.	Przysięgam tedy rzucić się świadomie w okropne nieszczęście i skazać się na życie z dala od najdroższej mi istoty.	Racja. Niech Kozioł schowa rogi.	Ręczę za to głową.	Sądzi pani, że zagraża mi jakie niebezpieczeństwo?... Ja jestem zdecydowana na wszystko!...	Słysz, Hlawa, dziś, jak podjem i poczuję się w mocy	To łatwo zrobić.	Trochę sucharów, panie	W DalstonDalston przypomniał sobie.	Widać stąd, żeś domyślny.	Wierzenia	Wszakże chodziłeś na filozofię?	Wszystko, co masz przy sobie.	Wytrzymam; tyle przeszłam, to i to zniosę.	Wężu...	Z dobrą wieścią?	Zacznę ja cię edukować w polityce.
Otóż to! Właśnie o tym chciałem z wami pomówić! Dzielcie się, ale pamiętajcie: zgodnie i sprawiedliwie. Żeby mi nie było swarów ni kłótni, bo z ambony wypomnę! Nieboszczyk w grobie się przewróci, jeśli zobaczy, że jego krwawicę rozrywacie jak wilki barana! I broń Boże, krzywdzić sieroty! Grzela daleko, a Józka jeszcze głupi skrzat! A co się komu należy, oddać święcie, co do grosza. Jak rozrządził majątkiem, tak rozrządził, ale trzeba spełnić jego wolę. Może on tam chudziaszek w tej chwili patrzy na was i myśli sobie: na ludzim ich wywiódłna ludzim ich wywiódł (daw., gw.) konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; znaczenie: gospodarkę ostawiłem (zostawiłem)., to się przecież nie pogryzą kiejkiej (gw.) oprócz. grzechu i obrazy boskiej. A o kościele pamiętajcie. Nieboszczyk był szczodrym i czy na światło, czy na mszę, czy na inne potrzeby grosza nie żałował i dlatego Pan Bóg mu błogosławił...	Musi być, co tam o tem w liście stoi, alem widział, że sielnie bledziuchna na gembie, kiej miesiąc na nowiu, i tak miętko gada, com ledwie usłyszał. Pytała się mnie, czy dawno służę u państwa? śmiał się cicho, bo mu się dziwnem wydawało, że ona nie wie Pytała się, czy starsza pani, to niby gospodyni, zdrowa? Pedziałem, że zdrowa. Kazała się kłaniać i przyszedłem.	Ja wiem, że to nie jest dla pana, to pana może tylko poniżyć. Zresztą, pan głęboko jest przywiązany do swej chaty i ma swoje własne przeznaczenie. Mówię dlatego, żeby pana prosić o wielką, braterską opiekę nad Zolimą.	Czy Fabianu język tak świerzbi, że przyszedł tu nie w czas o takich rzeczach gadać?	Szczera to prawda Słyszałem, jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano; wszyscyśmy wówczas pana Czarnieckiego okrutnie sławili, a księciu było to nie w smak, bo się zmarszczył i rzekł: „Jest oboźnym koronnym, ale tak samo mógłby być u mnie w Tykocinie podstarościm.”	Ziemia to pana Petrka Włodkowego coście pewnie o nim słyszeli, bo o nim na wsze strony szeroko głośno. Pan mocny jest, a teraz gospoda i ziemia siucha do klasztoru, któremu jest nadana, do czarnych mnichów. Karczma ich i szynk ich, i ja téż siedzę z ich ręki od księdza opata.	Czy ja wiem? Może pan przez oszczędność... Może przez ostrożność. Nie wygląda pan na takiego, co by musiał.	Czy mam oddać te papiery panu de Villefort?	Czy niemowlę wierzy?	Czy pan nie myśli pośpieszyć?	I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się za ciebie modlił, ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra	Pomyślałam, że to niepotrzebny zbytek i ceremonia. Z kościoła pojedziemy wprost na kolej. Nie mam matki, która by mnie stroiła, ani domu, gdzie bym się przebierała!	To chyba będzie córka pana Pupin	Tak jest. A czasem, gdy mi przyszło do głowy, żem, nieszczęsna, żądze wzbudzić w nim mogła, tom i tak uspokajała się tym, iż żadna mi od niego nie grozi napastliwość. Byłam mu wdzięczna za to, co dla mnie czynił, choć, Bóg widzi, nie wyglądałam jego nowych łask, bojąc się i tak tych, które już wyświadczył.	Bo to panienka skaleczyła się! Boże Przenajświętszy! Ale to nic! To z nieuzwyczajenia! Ha, ha, ha! Nim panienka za mąż wyjdzie, zagoi się! Ha, ha, ha! Ej! Bo to panienka i sama na paluszek swój nie dmucha, kiedy znowu do roboty bierze się! Owszem! To tak prawie, jak ja. Kobieta, Mężczyzna, MiłośćKlepkująkiepkować	Było mnóstwo przemytników za czasów młodości mojego ojca. KobietaRodzony kuzyn mojego ojca był przemytnikiem. Powodziło mu się znakomicie. Ożenił się. Wyobraźcie sobie, że w dniu ślubu prosto od ołtarza zaprowadzono go do więzienia.	Nie, panie. Przecież w tym miejscu żaden Batak nie wejdzie do wody. A poza tym... to coś mrugało na mnie dolnymi powiekami. Dolnymi powiekami, które zasłaniają całe oko. To był tapa.	On i tak nas wdzięcznie przyjmie Ale dobra rada, żeby do niego iść, i lepszej teraz nikt nie wymyśli.	Pst... niech pani tak nie mówi. Niech pani odejdzie w bok, odwróci się od nich, aby nie widzieć ich otoczenia, wyśle całą swą duszę przed siebie, w żleby, w turnie, w piargi, w upłazy i niech pani pozwoli, aby cię ta muzyka poniosła taką rozmyśloną w dal...	Widziałem ich i ja pod Wilnem. O wa! słyszałem ich groty koło uszu. Byli też tam i rycerze ze wszystkich krajów, którzy zapowiadali, że nas bez soli zjedzą, ale popróbowawszy raz i drugi, stracili do jadła ochotę.	Wolałbym pójść z panem. Tak, czuję, że muszę być z panem. Niech mi pan pozwoli. I przyrzeknie mi pan mówić do mnie przez cały czas? Nikt nie mówi tak cudownie, jak pan.	A waść coś za jeden?	Ależ nie, panie Janie. Nie może być mowy o obowiązku tam, gdzie jest przyjemność. Ja to robię dla siebie. Sprawia mi radość fakt, że mogę się na coś przydać, że jestem naprawdę potrzebna tym ludziom, których nie stać na lekarza, na lepszego lekarza.	Anim przypuszczał, że suma jest tak wysoka	Ba! Ale Turkom i Tatarom także do niego niedaleko.	Dlaczego on popełnił to szaleństwo, jak pan to sobie wyobraża, kapitanie? Dlaczego? To niepojęte! Dlaczego? Gdyby był biedny i stary, i zadłużony, gdyby mu się nie powiodło w życiu albo gdyby był zwariował! Ale on nie należał do tych, co wariują	Ha? co? Przysięgnę, że sam Czarniecki co najwięcej to wzywał i prosił Lubomirskiego, by szedł z nim w parze. I wiesz, co byłby wskórał? Oto, że Lubomirski poszedłby osobno, bo jeśli w liście były zaklęcia na miłość do ojczyzny i jakoweś o prywacie wzmianki (a jestem pewien, że były), to zaraz by pan marszałek nadął się a rzekł: „Zali on chce moim praeceptorempraeceptor (z łac.)	I nie potrzebujesz jej znać tego tylko pojąć nie mogę, jakim sposobem ty możesz być tak mądry, kiedy początkiem wszelkiej mądrości jest bojaźń Boża, a ty się niczego na świecie tak nie boisz, jak głodu.	Ja tam pójdę do dymisji.	Jestem dopiero frycem w tej grze, to rzecz pewna. Ja bym nie potrafił uciec w miejsce bezpieczne, tak jak uciekł Saddhu. On wiedział, że pod lampą było najciemniej. Mnie nie przyszłoby na myśl, by pod pozorem przekleństwa oznajmić nowiny... a jak się gracko znalazł sahib! Bądź co bądź, ocaliłem życie jednemu z... Gdzie jest Kamboh, o święty?	Kali widzieć je także, ale do nich mnóstwo, mnóstwo dni...	Mamy iść do radcy Jamisza. Maszko przysłał mi cyrograf, który napisał dla Gątowskiego. Nie chce ani słowa zmienić to nie może być przyjęte... Rozumiem, że czeka nas pojedynek, nic więcej	Moje biedactwo czas na ciebie do łóżka; niech tylko ulewa trochę przejdzie. Nie boisz się grzmotów?	Moje kosztują po pięć fenigów, ja bardzo dużo palę i przyzwyczaiłem się do nich Chce pan obejrzeć mieszkanie.	Mówił, że nikomu tak nie ufa jako biskupowi płockiemu i że z jego rąk chce przyjąć Sakramenta, a przy tym i testament u niego zostawić. Przeciwialiśmy się tej podróży, jakeśmy mogli, bo był mdłymdły (daw.) grajek, aktor. wymościli wóz i powieźli go, daj Boże, szczęśliwie.	Nie, nie błagam cię, nie to... Siądźmy sobie tu... Tak cię kocham za to, że umiesz zrozumieć to moje może nawet przewrażliwienie na tym punkcie. Kochasz mnie?	O, pan jak najskromniej. Czarne spodnie, lakierki, biała kamizelka, frak czarny albo granatowy, halsztuk. Do tego polecam panu firmę Blin albo Véronique. Jeśli nie zna pan adresów, proszę się zwrócić do Baptysty. Jesteś pan bogaty	Raczy pan mną nie interesować się	Tak, na siedem procent miesięcznie wraz z zastawem nieurodzonego jeszcze cielęcia!	Zrobione, no do widzenia. Jazda!	A juści, to podobno kwiat Matki Boskiej	A przecież mówiłeś mi, że jeździłeś tylko powozem.	Ach, chelo, jeżeli mnie porzucisz, będę sam, samiuteńki.	Ale opinia publiczna zmiele cię na otręby, jeśli poobalasz takie zapisy. Widzisz! moja żona jest poniekąd interesowaną.....	Aż gdy już nie będzie miał po co! to się rozumie.	Bieżyj no, Józia! Na Anioł Pański dzwonili, to musi jeszcze być przy kościele. Laboga, a jak ociec nadjadą, będzie to pomstowanie, będzie. narzekała płaczliwie.	Bo on jest mądry i myśli o przyszłości.	Chyba że bez zamknięte okno będziemy patrzyć i gromnicę w kąciku postawimy. Kusi człeka takowe straszydło choć raz w życiu na własne oczy oglądać, ale... oj, Nastuś, Nastuś, a jak życiem przypłacimy?	Co pan mówi?...	Co z tego? Wróćcie dobrowolnie, a wielki mehendys nie pożałuje wam pieniędzy i mój ojciec także.	Czarny Pies!	Czarownik on, ale ne zderżytne zderżyt (z ukr.)	Cóż by w tym było nagannego? Herhor bardzo prędko zostanie arcykapłanem w Tebach, a jego córka ma dopiero lat czternaście.	Derkacz Derkacz...	Dobre pytanie; jeżeli tego nie wiesz, jakże chcesz, abym ci wierzyła, filucie?	Dobrze, żeś przyjechał	Dokąd?	Doprawdy, nie uważałem tego lecz nie ma wątpliwości, że ojciec panny posiada teraz bardzo piękną garderobę.	Dyrektorze, możeby po południu?... ja teraz...	E, no to mówże prędzej, mój drogi, już dawno mi nikt czegoś takiego nie powiedział.	Gadaj, gaduło! Skarż, skarżypyto	Hej, wy! Otwórzcie nam dobrowolnie, ażebyśmy przekonali się: nad czym radzą arcykapłani z nomarchami?...	I cóż?	I dziś prawieśmy ubodzy.	I rozumnie, co dziwniejsze, że taki młody człowiek. Ja przecie znam dobra głębowickie już za jego własnej administracji. Przedtem hulał, panie, po świecie jak nababnabab	I... nie na biedaka trafiło.	Ile ma lat?	Im dłużej rozmyślam, tym większą czuję pewność, że gdybym nie opuścił Ramzesa XIII, gdybym mu oddał moje usługi, żyłby dotychczas ten najszlachetniejszy z faraonów.	Ja nic nie mówię ani nie mruczę na nikogo, powiadam tylko, że szkoda, że ja przed ożenieniem nie wiedziałem o tym wszystkim, co pan powiada, a teraz to może bym tylko powiedział: w jarzmieś, wole, to ciągnij, a oblizuj się kiedy chcesz, a ty ośle swobodnyś, to się tarzaj po trawie i używaj, kiedy możesz.	Ja proponuję związek wesołych kawalerów.	Ja to sama dziadowi jego odniosę i zaręczyny zerwę	Jakżebyśmy sobie poradzili bez pracy?	Jeden z bohaterskich twórców naszej ludowej ojczyzny	Kolega. O, stoi tu przed sklepem.	Kto on?	Możesz także subhastować Krzemień i nabyć go na licytacyi.	Musiał.	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	Musiałeś się bardzo opóźniać za życia, Jakubie	Myślę, że Tomkowi jest lepiej tam, gdzie jest teraz a gdyby przedtem był grzeczniejszym chłopcem...	Nic, nic	Nie przestraszaj mnie więcéj dość mi i tego co mimowolnie przez niewolników moich dowiaduję się codziennie... A! Pudensie, nam starym dni niewiele zostało, ale dzieci nasze!	Nie trajluj już o babach bo go szlag trafi i jeszcze nam tu zimnem trupem padnie.	Nie trzeba nic więcej, tylko żeby ten potwór, brat twój, zleciał z konia	Nie wiecie, czyj zaś?	Nie.	Niestety niestety, nie cały majątek oddałem...	Nieśmiertelnąś chwałę pozyskał!	Nooo!... Czego się rzucasz, frajerze?!	O ho! z tego nic nie będzie: pamiętam ja słowa nieboszczyka Lepiuka! Toć i wstyd całéj wiosce zrobił ten przybłęda, że nam z przed nosa wziął dziéwkę, i gromada się zarzekła, że go zmusi pójść precz.	O mój kochany dziaduniu, widzę, że zabierasz mi tylko swój majątek, ale zostawiasz mi nadal swoje serce!	Pan minister źle może mnie zrozumiał. Istotnie często pożyczki są udzielane z karygodną lekkomyślnością...	Są na dole, Najjaśniejszy Panie i, za zezwoleniem twojem, la Chesnaye powie im, aby tu weszli.	Sądzę że nie w téj chwili Niespodzianką być musiała wiadomość o mnie, którą zawiózł wam Ferdynand.	Słuchaj, Wojtek! to ty wiesz, jak się robi szafę?	To Antek poprowadzi	U kogoż to jeszcze będą stawiali ołtarze?	Z całego serca	Za pół godziny się dowiemy Zresztą widać, że kapitan ma zamiar tu wylądować, jeżeli więc nie dziś, to najpóźniej jutro poznamy go z bliska.	Ósemka tylko?...
W koni sześć my go wieźli, a na każdym kapa srebrna i w uszach rajeryrajer jak u dam... Ja w kołpaku z kitą i w czamarze, w siodle siedzę i prowadzę wóz czy ten, jak mówili, rydwan co się nastękały chłopy, gdy ją podźwigały w górę dziś popr.: ciągnęły. wydawany w latach 1848–1934 w Krakowie dziennik zw. z frakcją konserwatystów krakowskich (tzw. „Stańczyków”), stanowiący również forum dla publikacji krakowskiej szkoły historycznej.. Nic nie było w środku, kiedy otwarli grób: próchno pono i włosów pukiel	Nie zerwać. Po co używasz takich słów? Po prostu rozstańmy się. Na krótko połączył nas niezrozumiały dla mnie kaprys losu czy twój kaprys, lecz to połączenie od początku było absurdem. Nie robię ci zarzutów z tego, że poza mną miałaś innych kochanków. To rzecz twego sumienia. Nie będę cię sądził, gdyż sam jestem winien. Byłoby śmieszne, gdybym ja, okradając twego męża za jego plecami z uczuć i pieszczot, któreś winna jemu, gromił cię z kazalnicy dlatego tylko, że chciałbym sobie zastrzec monopol w tym okradaniu. Proponuję uczciwie i rozsądnie: rozstańmy się. Rozstańmy się nie jak para dobrych przyjaciół, ale jak ludzie, którzy popełnili omyłkę i bez żalu do siebie rozchodzą się w przeciwne strony.	Już nam pewno potrzeba udania się do niego wypadnie Już inaczej nie będzie, tylko że jego na jednacza pomiędzy nami a panem Korczyńskim poprosim.	Ona sobie ciągle wyrzuca, że tej ostatniej nocy posłuchała zapewnień doktora i poszła spać. Jej żal tych straconych chwil, które mogła spędzić z Litką, i ta myśl nurtuje ją. Dziś, gdy wróciłyśmy z cmentarza, poczęła mnie wypytywać o najdrobniejsze szczegóły: jak dziecko wyglądało, jak długo spało, czy brało lekarstwo i co przytem mówiło, czy odzywało się do nas?... Przytem zaklinała mnie, żebym sobie przypomniała wszystko i żebym nie opuściła żadnego słowa.	Byłam bardzo szczęśliwa, dowiedziawszy się, że pan definitywnie obrał tę okolicę aby w niej pomieścić swoje tabern... Miała powiedzieć tabernakula, ale to słowo wydało się jej nazbyt hebrajskie, niedelikatne wobec żyda, który mógłby w niem dostrzec aluzję. Toteż opamiętała się, aby wybrać inne ze swoich zwyczajnych uroczystych wyrażeń; „aby tam pomieścić, chciałam powiedzieć, pańskie penaty” (prawda, że te bóstwa również nie należały do religji chrześcijańskiej, ale do innej, umarłej od tak dawna, że nie ma już wyznawców których możnaby urazić). My, na nieszczęście, ze szkołami chłopców, ze szpitalem profesora, nie mogliśmy się nigdy zadomowić dłużej w jednem miejscu”.	Ha, ha, ha! A czy wam się zdaje, że on tu jeden na bujowiskubujowisko lej wodny. i otchłani, gdy widma ich wydźwignione z głębin wspomnieniami ludzi tłuką się z kąta w kąt po morskim bezdrożu. Z wysokości mojej czatowni śledzę ich szlaki błędne, kursy opętane, Bogu jednemu czy szatanowi wiadome. W głuche, jesienne noce, gdy rozhula się sztorm i morze rozkiełza miotem przewałów, widzę w rozbłyskach piorunów, jak borykają się z falą, wirują w piekielnym tańcu run lub porwane w szpony orkanu mkną lotem błyskawic po grzbietach grzywaczy.	Mówię im tedy w końcu trzeba ten interes zagwoździć. Naznaczcie termin, jaki się wam podoba. My oceniamy jej pracowitość i oddane usługi więcej może, niż sądzicie, lecz gdy idzie o los jej, „Omer i Joram” gotowi uwolnić ją w każdej dobie. Jeśli zechce potem brać od nas robotę do domu, zgodzimy się na to z przyjemnością. Nie, to nie, nasza w tym będzie strata albo i nie strata, bo to widzisz pan nie wypada mnie, mającemu wnuki, astmatycznemu dziadkowi ubiegać się tak bardzo o jakieś tam błękitnookie dziewczę.	Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę ale niewola by mi to była, gdybym cię nie mógł nigdzie wysłać, choćby w najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdajbogdaj (daw.) bez przerwy. nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz? Nie mówię, na wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu samowtórsamowtór (daw.) silniejszy. ode mnie, nie na naszym wozie byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą będzie gorzej i że mnie na niebezpieczeństwo podać możesz.	A na mnie sierdzi się przecie!	No, a to nie byłoby nudne, kiedy niedawno pocałowałam cię dobrodusznie, a ty stałeś jak grzeczne dziecko, bojąc się ruszyć palcem?... Ilekroć o tym pomyślę, śmiech mnie porywa i przez pół godziny kolki kłują mnie w boku... Ale czemu zabierasz tacę? Czy nie wystarczy ci twoja własna porcja?	Pomalutku... pomalutku... jedną nóżką na raz, tak jak doszedł do celu kulawy wałach na wyścigach w Umballi. Wolę dojść do raju nieco później... tymczasem mam jeszcze wiele zajęć... wielkie wyprawy... i zawdzięczam je twojej prostoduszności. Tyś nigdy nie kłamał?	Tak, wuju Słuchając tego pozwu, myślałem o tym. Powiadam ci, że stwierdziłem, w innej sferze działania, wiele analogicznych faktów, dowodzących bezgranicznej władzy, jaką może jeden człowiek zdobyć nad drugim. Jestem, sprzecznie z mniemaniem moich kolegów, zupełnie przeświadczony o potędze woli jako siły motorycznej. Widziałem, z wykluczeniem wszelkiej baśni i wszelkiej szarlatanerii, objawy takiego opętania. Uczynki, przyrzeczone magnetyzerowi we śnie, medium jego skrupulatnie spełniało na jawie. Wola jednego stała się wolą drugiego.	Tu nasz refektarz Przy tym stole siedzą: matka wizytatorka, matka asystentka, siostra ekonomka i podekonomka. Przy tamtych dwu stołach mieszczą się siostry kornetowe, a za tym pulpitem jedna z nich w czasie obiadu czyta przypadające na dzień rozmyślania...	Ty mi wierz, Mela, mówię szczerze, słowo uczciwego człowieka, że jak jestem z tobą, jak cię słyszę, jak patrzę na ciebie, to muszę nie tylko mówić inaczej, niż do innych kobiet, ale zaczynam czuć i myśleć inaczej. Ty masz w sobie taką dziwną miękkość, ty jesteś naprawdę kobietą. Mela, tu takich mało w Łodzi	Wolałbym też Szwedów aniżeli jakowych hultajów, których wszędy pełno... Kto jedzie z końmi, musi zbrojno jechać i mieć się na baczeniu, bo okrutnie to łasa rzecz.	Ciotka Zonia coraz więcej się stroi. Wczoraj na jarmarku czerwoną bluzkę kupiła. I mydło pachnące kupiła. I trzewiki na takich wysokich obcasach...	Nic nie odpowiedziała nic zupełnie. Milczała. Powiedziałem: „Jakże święta Radegonda może nie wiedzieć, ile wynosi logarytm 9? To przecież nie do uwierzenia!”. Byli tam dymisjonowani pułkownicy, księża, starsze damy i lekarze rosyjscy. Byli zdumieni, a nos Lacarelle’a wyciągnął się aż do pępka. Uciekłem wśród ogólnego potępienia.	Postaramy się tego uniknąć. Ma pani przecie wśród tych obcych koleżankę! Pani Tunia nam dopomoże. Państwo przyjadą do Warszawy i udamy się pod skrzydła pani Marty.	Skądże. Ani mi się śni. Jak rozkaz, to rozkaz. Tylko, że i rysopis rysopisem, a pomylić się można. Żebym tak... Ej, trudno. Ale jak trzeba... Wiecie co, towarzyszko? Wezmę czapkę i skoczę do Czułkowskiego.	Słowo kochana Hoym związki te zawsze się obiecują być trwałe, kobiéty są sobie winne same, jeśli się one zrywają. Napróżnobyś go usiłowała związać choćby przysięgą, bo z niéj go rozwiąże jego sumienie lub piérwszy lepszy księżyna. Rękojmią trwania da ci twój własny rozum, takt i wdzięki. Męża czy kochanka trzeba umiéć utrzymać u nóg i związać: to nasza rzecz.	Trafia mi się gratka, jeżeli się to co myślę uda, wezmę gruby grosz i wyniosę się do djabła gdzie za granicę, bo mi to rzemiosło dojadło. Tam sobie będę mógł albo odpoczywać albo po dyletancku, tylko kiedy niekiedy, czemś ważniejszem się zabawiać...	A ja mu pokazałam moje lalusie i zaraz pojechał na polowanie.	Ależ naturalnie, panie dyrektorze.	Co jednak nie przeszkadzało umizgać się...	Co waćpanu jest?	Czy mówi pani to serjo?	Czy odkrył pan ślady trzeciego wspólnika, który zniknął przed przybyciem panien?	Dalibóg, wydaje mi się, jak gdyby statek był żywy!	Do jakiego biura?	Do kogo?	Do zgody! Do zgody! Boże miłosierny! mógłże kto przewidzieć, że między bratem a siostrą powstać może niezgoda, i o co?	Gdzie i co rok, przed gankiem. Pietrka ino patrzeć z lasu, przywiezie gaci jodłowej i świerczaków, zaś Jagustynkę z Józką zarno po obiedzie pchnęłam po ziela na wianki.	I udawało ci się?	Idźcie!	Ilekroć będziemy sam na sam, mów mi po imieniu.	Jakto? Przypuść, że zakochałaby się w nim i wzięła za męża...	Nie jadę do Kurozwęk ani nawet do Łagowa.	O, nie wolno! Sprawiedliwy sędzia nie może się w takie rzeczy wdawać.	Tam na dole, zaraz przy jeziorze.	To prawda, przepowiednia wyraźna Zresztą, cokolwiek się stało, lepiej wiedzieć.	Urodziłem się pod Avila.	Właśnie przeszłego lata skusiła mnie próżność moja zakupić parę wiosek w sąsiedztwie, bo się została gotowizna po moim ojcu i dobytku trochę więcej, niżeli jedna wieś zniesie; ale tak mnie Pan Bóg pokarał za ten grzech mój, żem ledwie życia nie postradał w zawodzie tego nowego obywatelstwa.	Z pamięci ją do słowa napiszę	Zapewne ale jak to raz rzuci się w te niższe klasy towarzystwa, któżby potem chciał po tancerkach zbierać niedogryzki?	Łykam, owszem. Ale czasami chciałoby się coś zrozumieć. Zresztą życie obaliło i ten twój „modus vivendi”. Spotykają się ludzie po więzieniach i muszą żyć długo razem dzień po dniu...	A będę, pomogę ci przy chałupie, myślisz, że nie poradzę? Zobaczysz.	A cóż Pełski?	A dla tej, że przed zachodem słońca ulewa spadnie, he, he, he!	A gdzież pan teraz pracuje?	Albo bym poszła!	Bynajmniej, przecie Porthos zapłaci.	Bóg pomagaj!... Szczęśliwej drogi!... A dajcie tam dzięgielu zdrajcom Prusakom!	Bóg zapłać za przysługę!	Chcę, aby nas konie ponosiły.	Ciekawy jestem, co to mogło być!	Co ty wygadujesz?...	Co zrobimy z Moruskiem?	Czyjeż to są te znowu cyniczne słowa?	Cóż ja mam paniom poradzić, co?...	Daj no ją tu	Dobrze, dobrze... zobaczymy mamusiu!	I co ja wam zrobiłem?	I król ich nie lepszy?	Jużci, żem go znał, bo to mój pan.	Kocham cię! Kocham!	Mam nóż myśliwski	Nic.	Nie mówmy o Heluni, tylko o mnie...	Nie wis? To sie lepiej ani nie pytaj...	Nie zjem jej przecież	Nie, nie, nie chcę... Zostaw mnie, zostaw...	Nie, rzekł sucho.	Nigdy cię nie opuszczę, panie. Jestem pewna, że nie mogłabym bez ciebie żyć.	No jak to? Nie czytała pani dzisiejszych dzienników?...	No... no...	On.	Potrafiłby Kucharzewski	Samochodem?	Słuchaj no... Jeżeli tak będziesz traktował pannę Magdalenę, oczy ci wydrapię...	Słyszę Z Bogiem!	Taj czego gadać, póki nie czas? Swoim porządkiem ja chciał co niebądźco niebądź (daw.)	To dowodzi, że mu nic nie brakowało w czasie twojej nieobecności.	To wam! a cóż mnie, którym ją ojcowskim afektem umiłował i z toni takiej wyprowadził?...	Trzydzieści cztery	Tu nie może być żadnych podstaw i porównań, bo tamto co innego, a to co innego.	Twoi przyjaciele z ulicy des Quatre-Vents byli smutni jak skazańcy	U nas jadła nie braknie	U nas służące nie miały nigdy dni wolnych, a mimo to służyły po kilka lat i chwaliły, że im dobrze.	Wasza dostojność... za jednego by go oddał: za Sakowicza.	Wezmę!	Wiara, Rozum odparł książę.	Więc któż Ziemię zamieszkuje?	Więc sprzeda bez rachunku.	Wnioskujesz pan, że pojechali za kamieniami?	Wolę grzeszyć rozkosznie	Wszystko Jagnie? a chłopaki?	Zabawa	Zostań już... zostań!...	Złoty z waści człowiek!	„To doprawdy nieznośne” „A ty jesteś w dodatku bez broni”.
Ależ teraz wyglądasz zupełnie jak Chińczyk! Czy ten człowiek nie był to przypadkiem Chińczyk?	A, to co innego! To imię można przynajmniej wymówić. Ale, moja Deto! Ta dziewczynka wydaje mi się za mała na swój wiek. Zawiadomiłam przecież, że towarzyszka zabaw panny Klary musi być w równych z nią latach, by pobierać tę samą naukę i dzielić jej zajęcia. Panna Klara ukończyła właśnie dwunasty rok życia. Ileż ma ta mała?	To chyba był Znosek, rzekł generał, gdy takiej kobiety cenić nie umiał!	Nie przypuszczam, a zresztą to trudno! Że jemu się zachciewa bronić „pomidorów”, to jeszcze nie racja, żebyśmy wszyscy mieli być wyrzuceni. Co do mnie, to utrzymuję stanowczo, że Kostriulew miał zupełną słuszność. W nauce historii chodzi o prawdę, o prawdę i jeszcze raz o prawdę. Należy mieć jakieś zdanie. Albo się je ma i w takim razie nie można bronić polsko-jezuickich morderczyń nieprawych dzieci, albo się jest trąbą klechów...	Przemiana rzekł. wszystkich. Bądź mi teraz wnukiem i podporą, a ją kochaj i szanuj. To nie petersburska studentka. No, a teraz powiem wam naukę na przyszłość. Jeśli będziecie wychowywać ludzi, bierzcie lepiej dziewczęta. To wynik mego doświadczenia.	Aż nadto jadła tutaj Cóż to, czyśmy tu przyszli, aby jeść czy aby się bić?	Co to będzie kosztować?	Dziś kochany, panie Macieju do bawaryi przy ulicy Granicznéj zbiera się wielka liczba czeladzi nabechtanéj przez moskiewskich ajentów, a policya gdy się wszyscy zbiorą i w najlepsze hałasować będą otoczyć ma dom i wybrać tych których zdrajcy wskażą. Idźcież zaraz do téj bawaryj, nic się wam nie stanie bo już kartkę swoją macie, w miarę jak się czeladź zbierać będzie ostrzegajcie czem to pachnie. Jeżeliby trochę szpiegów przetrzepać chciano, nicby to nie zaszkodziło. Poznacie ich po tem że na plecach mieć będą białą kredą porobione kółka.	Mówią, że pokazywali. Bóg raczy wiedzieć. Może nieprawda, a może pokazali mu inną. To jeno prawda, że ludzi pobił i że oni gotowi przysiąc, że panny Jurandówny nigdy nie porywali. I to jest okrutnie ciężka sprawa. Choćby mistrz dał rozkaz, to mu też odpowiedzą, że jej nie mają. I kto im dowiedzie? Tym bardziej że dworscy w Ciechanowie mówili o Jurandowym liście, w którym stoi, że ona nie u Krzyżaków.	Nie. To by nie była wzgarda... Ja wiem, że pani dla żartu tylko spytała, ale ja odpowiadam poważnie... Czy pozwoli mi pani mówić?	Bieda ale mam na to radę.	Henryku, Henryku, to straszne!	I ta szrama na czole to z wojny order?	Niema celu Wzięcie takiej dziewczynki byłoby niewskazane z wielu względów. Przedewszystkiem jest już zaduża. Będzie pamiętała swój dawny dom. Pozatem myślałem o zaadoptowaniu, a tu byłoby to kłopotliwe.	No właśnie, mój drogi Benedetto, wiesz, jakie jest to marzenie: były piekarz jest człowiekiem bogatym, ma rentę.	O, mój Boże! Biedna mama! Taki cios, a potem jeszcze tyle trudów, i to w tym wieku!	Odkądże to takie rzeczy przychodzą ci do głowy?	To słuchać lubię, to jest mój postulat: konieczność wyrazu!	To, że kryję?	Wieczorem siedzieliśmy we czterech przed szałasem naokoło małego ogniska i jedliśmy na wielkich liściach smażoną rybę z pieczonymi korzeniami zamiast chleba niby to niedbale	Wiedziałem, że dla ciebie jest to drobiazgiem	Niech mój widok doda waćpani otuchy. Siedm lat! Nie żart, a dlategom wrócił i tylem się tych psubratów natłukł, że za każden dzień mojej niewoli co najmniej dwóch do piekła posłałem, a na niedziele i święta, kto wie, czy trzech albo czterech nie wypadnie, ha!	Tak mówił pan nasz Tak mówi pan. Przez trzydzieści cztery lata prowadziłem ciężki wóz Egiptu i tak jestem zmęczony, że już tęsknię do moich wielkich przodków, którzy zamieszkują kraj zachodni. Niebawem opuszczę tą ziemię, a wówczas syn mój, Ramzes, zasiądzie na tronie i czynić będzie z państwem to, co mu podyktuje mądrość...	A któż o tem myśli? Ja się wcale nie porywam na to, ale oświadczam wam też, że nad sobą nie dopuszczę właści nikomu.	Jak inaczej nie można, to nie ma rady	Owszem, zgadzam się na to najzupełniej! Oni powiedzą swoje powody, ja moje. Zaś zgromadzenie osądzi: czy może istnieć państwo bez pieniędzy i czy jest rozsądnie dusić skarby w piwnicach, podczas gdy rządowi grozi bankructwo?	Nie dziwuj się niema zaciętszych nieprzyjaciół nad domowników i dworaków. Myślicie, że przykuty, przywykłem do złotych kajdan i w nich się lubuję? że łaski tego człowieka rozum i sąd mi odejmują? Jeżeli wy go, zdala widząc tylko, nienawidzicie, cóż dopiero my, patrząc nań ciągle i zbliska? Nie stracone dlań zostały przykłady, które mu dali Tyberjusz, Kaligula, Klaudjusz; skorzystał z nich, przejął od nich wszystko, ale posunął dalej sztukę naigrawania się z ludzi, nad którymi panuje. Sądzi się najmniej być bogiem, jako Apollinowi drugiemu wolno mu wszystko, nawet Marsjasza żywcem odrzeć ze skóry, byle potem pięknie zaśpiewał... Ale władzca świata nudzi się jak prosty śmiertelnik, szuka zabawy jak rozpieszczony dzieciak, goni za kadzidłami nienasycony, choćby ich miał w stajennych szukać smrodach. Dziś cytarzysta, jutro poeta, dalej woźnica cyrkowy, aktor, skoczek, rozpustnik, któremu żadna nie starczy rozwiązłość wyda się to potomnym baśnią, czemu żywych oczy wierzyć nie chcą.	Niestety! umarł, a ja ani jego ostatnich spojrzeń ni ostatniego westchnienia nie przyjąłem. I trzebaż mnie było myśléć wtedy o podatkach! Nie trzebaż było stracić raczéj całe mienie niż z domu się wydalić! Czyż jest co na świecie, co-by mi to stracone, ostatnie pożegnanie opłacić mogło? O nie, mój Boże! Słuchaj Janie, gdy twój ojciec będzie chory, nie odstępuj go na krok, jeżeli sobie nie chcesz wyrzutów na całe życie sprowadzić.	Nie, nie! Prosiłem cię, żebyś pozwolił mi puścić się w drogę, gdzie byłbym bezpieczny; ty zaś sprzedałeś mnie znów Anglikom. Ile ci oni zapłacą za moją głowę?	A co byś chciała? Żebym codziennie biegał siedem mil?	A gdzie on ma być? On od urodzenia swego nigdy z miasteczka nie wyjeżdżał.	A w razie plajty?... A jeżeli lato nic nie da?...	A zatem, na twoje rozkazy dobrze, za dziesięć dni.	Ależ dogadzasz i nawet psujesz. Dawniej uciekałem od obiadów w domu, a teraz nawet na proszone występy nierad chodzę. A tej służby, która mi truła życie, teraz jakby nie było; ani ich słychać. W innych familijnych domach panie wiecznie narzekają na kucharki i lokajów, panowie na szalone wydatki, a u nas o tym nigdy mowy nie ma. Ty mi dom rajem zrobiłaś, ty jesteś czarodziejką.	Bo zauważyłaś, na przykład, że na balu, który wydaliśmy, pan de Monte Christo nic nie wypił ani nie zjadł.	Co tobie, Elżuniu? Pewnie znowu oczy cię bolą.	Dajmy pokój zbójom. Ilekroć kto zbyt nastaje na różnych zbójów, takiego doznaję wrażenia, jakby się o coś mścił na nich.	Dobrze więc idź sama, ale idź prosto i nie marudź po drodze.	Gdzieśmy nie byli! Zaczęło się od budy Grubego, później u Lija...	Guy z Guisborne nie potrzebuje pozwolenia! A kim ty jesteś, który śmiesz do mnie mówić te słowa?	I co, co się stało? Teraz niech pani mówi...	Książę nie wspominaj tego wieczoru.	Nie mam wątpliwości, że nie ujdzie z życiem, jednak...	Nie martw się Ben-Cijon przyśle w rewanżu butelkę wina znacznie lepszego.	Nie trajluj już o babach bo go szlag trafi i jeszcze nam tu zimnem trupem padnie.	Nie wolno.	Nie zmarnieje, pókim ja mistrzem Zakonu! Nie zmarnieje!	No, no! Zbliż się, robaczku! Damy ci tu za wszystkie czasy!	Och, stryju byłam pewna, że stryj mi nie odmówi! Ja przecie literalnie nie mam do kogo udać się o radę, o pomoc!	Oswaldzie z największą przyjemnością skorzystam z łaskawego zaproszenia i przyjdę punktualnie na obiad. Czy mam się stawić o pierwszej?	Panie Unglücku, ja cię nie rozumiem, chcesz czegoś nienaturalnego: masz chléb i spokój a szukasz biédy...	Potężny i głęboki. Za głęboki dla mnie Będziesz mi musiał niejedno wytłumaczyć.	Rzeczywiście tak jest, tylko niema się komu z niemi żenić.	Sznura z dzwonnicy nie wystarczy, jeżeli Bóg pozwoli	Tak zdaje mi się, że nauczyłabym się prędko ważyć nasiona i nasypywać je w torebki.	Tak.	Tylko uważaj, by cię nie śledzili, bo może oni podejrzewają, że ty ze mną się spotykasz!	Tę panią, z którą byłem na przechadzce?... Ależ oczywiście, moja mała. Czy wyobrażasz sobie, że damy, których towarzystwa szukam, mogą należeć do kategorii kobiet spacerujących z nieznajomymi panami?	Władza uniwersytecka zamknęła nasz klub. Ktoś doniósł, że się tam studenci zbierają.	Zaleskiej Nie chciałam ci mówić, bo myślałam, że byłbyś się gniewał, miałam ci później powiedzieć.	A ją ty widziała z jastrzębiem nad głową?	A o teraz zaczepiły mnie na gościńcu dwa Niemce, powiedzieli o sprzedaniu folwarku i jeszcze... Wiesz ty, Jagna?... Jeszcze chcieli od nas grunt kupić... Grunt nasz własny!	A oni poszli?	A, czyta pan przyczynek do swojej biografii	A, młody mistrzu! moje uszanowanie!	Ani ja	Apetyt rośnie w miarę jedzenia Otóż mam plan.	Bojam się... chodźmy już... ziąb mnie przejmuje...	Choroba rzekła Ludka, ściągając gwałtownie gumowe kalosze, z tragicznym wyrazem twarzy.	Czego się mam przewrócić?	Dlaczego?	Do twojego nowego pana.	Dzieżadzieża odpowie Sancho	Gdybałam.	Gdzie jestem?...	Głupi chłopak	Ha!	I bije się z tobą?	Jak się masz, Ignacy!...	Jak wasza pani z domu?	Jaka rózga?	Jaką robotę wykonujecie w ogrodzie?	Jest spokojnie. Jesteśmy niepotrzebni.	Jestem zachwycony. Wizyta w Treadley będzie dla mnie dużym zaszczytem. Jest tam doskonały gospodarz i świetna biblioteka.	Naturalnie.	O mnie?...	Odwiedź nas rychło, drogi, mały nagusku! Teraz, przy rozstaniu, mogę ci powiedzieć, że kochałam cię bardziej od moich własnych dzieci!	Panna Hersylia powinna być grzeczniejsza; bo ją przed stryjem oskarżę.	Pociąg dochodzi!	Podejrzewam cię od dawna, że jesteś owładnięty przez wulkaniczne ognie patriotyzmu d’antichambre i dlatego mię tam wieziesz w chwili, kiedy otoczon jestem przez mdłości.	Proszę otworzyć.	Przyjdzie taki czas, nadejdzie taki dzień, schyli się ku nam taka błogosławiona godzina, że przyjedzie niespodziewanie czerstwy i wesół.	Rzeczywiście ale od tego do trzęsienia ziemi...	Szafa gra. Śledź już podchodzi do lady.	Słyszysz, on ciągle płacze.	Tylko w takim razie, jeżeli druga będzie sztuką grubego płótna...	Wielkiej Brytanii i Stanów Północnych metafizyczna czcigodna postawa.	Więc niech je pani wyrwie skąd bądź, jest do wzięcia zawsze.	Wstawaj z barłogu.	Zaraz.
Porcenela! rozbiła się, jucha, ale stara lakiem skorupy zlepiła i ślicznie, jak Boga tego kocham... albo te malunki! i w kościele niema lepszych, a co ramy, to nasze sto razy więcej warte, żyd chciał je kupić na funty, ale szelma!..	Emilka jest u mnie Źle się ma, ale zdaje się, że przynajmniej rozumie, co się do niej mówi. Jest przy niej profesor Waskowski... On tak z serca mówi... Czy pan chce koniecznie widzieć Emilkę?	O Gastaldim nie plotka ale najwierniejsza prawda. Nie wiem, czy on się tu dostanie, ale że po okolicy uwija się i o to stara, nie ma wątpliwości.	Oczywiście, Pan Bóg obżartuchów stworzył, więc Pan Bóg będzie się o nich kłopotał Już raz dostałeś słupka, a teraz wart jesteś, żeby cię posłali na pierwszą linię. Kiedy ja byłem pucybutem u pana oberlejtnanta, to mógł mi we wszystkim zaufać i nawet przez myśl mu nigdy nie przeszło, abym ja mógł jemu coś zeżreć. Gdy się fasowało coś takiego specjalnego, to zawsze mi mówił: „Weź to sobie, Szwejku” powiada mój oberlejtnant	A miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! Pozwólcie waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć to dla niewiasty ciężki termin.	A więc o to chodzi! Nie poszła na marne ojca Yetmeyera wywrotna nauka.	Abo ja wiem? Rano jeszcze była rzetelna, dopiero ku południowi osowiała, skryła się za piec i tak ją chorość do krzty rozebrała, że ino krzyczy, cosi plecie nie do rzeczy, aż mi głowa pęka od strachu, nie widzącej nijakiej rady. Przed chwileczką zdrzemnęło się biedactwo. Pozatulałam, pookrywałam, niech się zapoci, może jej zelży. A nie, to trza będzie posłać po Grajdoskę, żeby urok odczyniła.	Co takiego?	Czy to ten ksiądz, który był wczoraj u państwa?	Ja także jestem bardzo biedny mój pan i Paweł mają także co najmniej tysiąc lat; prawie nigdy nie wychodzę z domu, ino czasem do ojca Szymona.	Jak to co? Greka udajesz? Nie wiesz niby?	Oceniliśmy go tak samo wszyscy. Był rozrywany w sąsiedztwie, nawet przez niego, wiem to z pewnością, bo od panny, jedno bliskie małżeństwo się zerwało. Urządził kilka odczytów, na które panny zjeżdżały tłumami.	To moje sanktuaryum. Tutaj zamykam się, kiedy mi życie za bardzo dokuczy, kiedy cierpię zbyt silnie... przychodzę przypominać sobie przeszłość jasną i szczęśliwą: marzyć o tem, co już nie powróci!...	Tylko w ten sposób można to wytłumaczyć Teraz rozumiem, dlaczego Ayrton mógł podać dokładnie położenie geograficzne wyspy Tabor: poznał je podczas wydarzeń poprzedzających pozostawienie go na wyspie.	Niech pan tylko pomyśli. Tu przychodzą wojskowi, rewidują dom, krzyczą, hałasują, straszą. A gdy nareszcie odejdą i można by lżej odetchnąć, to zostaję sama jedna i poczynam lękać się tamtego. Teraz, gdy pan się zjawił, już się nic a nic nie boję. To jest boję się, ale tylko wojska. Lecz to przynajmniej z ludźmi sprawa...	On już jest absolutnie do niczego a mnie by świetnie odpowiadał. Gdyby pan umiał patrzeć jasno na rzeczy, zrozumiałby łatwo, że to jest właśnie to, czego mu trzeba. A w dodatku... Jakże! Przecież to jest najwspanialsza sposobność, pewna jak mur. Ja muszę mieć kogoś. Rozumie pan? W każdym razie mógłbym mu zaręczyć, że wyspa pod nim nie zatonie. A zdaje się, że on na tym punkcie jest trochę przeczulony.	A cóż to za firma? Chemiczna?	A cóż to za jeden, ten drugi, który ośmielił się ubrać w granatowy frak z zielonym haftem?	A no owszem, chodźcie! Jeno ogarnijcie się dobrze w eltychy, bo tam tęga dziś dma na górze.	A no, to chodźmy zaraz.	A teraz, czy powiesz mi pan, kim jesteś?	Ach! Mam jeszcze tyle roboty w fabryce. Dziękuję ci bardzo i już nie będę cię zatrzymywał. Odwieziesz mnie przed gmach Zarządu?	Ależ raz jeszcze pytam: skąd pan wie, że ona pana kocha?	Co tam Żydzi...	Czy duży był?	Dobrze zacznijmy od tego „pewnego” miejsca. Sądzę, że umieściłbyś tam pan i własnego syna? Co?	Dom, Gość, Przestrzeń, Obyczaje krzyczał kowal zasłaniając sobą wójta, ale Antek już na nic nie zważał, bo obu zwymyślał jak psów, trzasnął drzwiami i wyszedł...	I na cóż potrzebna wam była woda? Ażeby skosztować?	Kiedy miałbyś, to mów! Nie słuchałeś mnie nigdy, może ja cię posłucham!	Kto tam! Ktoś ty jest?	Może z inną, ale nie ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziaćdziać (daw.) siatka do podtrzymywania włosów. na włosy, kordzikkordzik a. kord kto inny.	Mój drogi chłopcze, żadna kobieta nie jest genialna. Kobiety są dla ozdoby. Nie mają nigdy nic do powiedzenia, ale to nic mówią czarująco. Kobieta oznacza triumf ciała nad umysłem, jak mężczyzna triumf umysłu nad obyczajami.	Nie możecie panowie nie przyznać że wypadki, które przeżywamy, na każdego szczerego demokratę muszą działać przygnębiająco. W gwałtownym i niespodziewanym bilansie sił, jaki dokonał się w naszych oczach, demokracja francuska okazała się quantité négligeablequantité négligeable (fr.)	Nie rzucam mego życia zwierzętom na pożarcie!	Niech jeno Antek wróci do dawnego, to jej rura zmięknie	Nieznajomy, mówi pan? A więc nie wiecie, kim był człowiek, co oddał wam tę przysługę?	Nuda... biéda... to prawda... ale dla czego krzywda?	Owszem, jest major Elliot Mieszka niedaleko, w Corriemuir, i często całe dnie spędza u nas. Stary to wprawdzie, ale dzielny żołnierz	Pan Comstock Bell Wszystkie drzwi mają yale’owskie zamkiyale’owskie zamki	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	W gorących krajach. Są na wyspie Sumatrze.	W tym roku klęski my, chłopi, wszystko znieść musimy. Ciężko nas gniecie ręka boża, a w zimie przyjdzie głód. Kogóż szukał Pan? Nie proboszcza z Broby, gdyż jego modlitwa została wysłuchana. Winni są na pewno kawalerowie! Chodźmy do Ekeby!	Wola twoja byłaby podłą, gdyby nie była wolą całego narodu: wtedybym podłożył ogień  pod twój zamek i wraz z nim na objatę Perkunowi oddał ciebie i siebie	Wstydzę, gryzę się, jestem nieszczęśliwa Nie wiem jak do tego doszło, co się stało ze mną. Winnam ja, winien mój los, przeznaczenie... lecz co się stało, powtarzam, odstać się nie może. Lituj się, łaj, ale nie czerń mnie przed ludźmi. Ty kiedyś może przebaczysz, albo przeklniesz mnie...	Właśnie pisze mi tu ojciec i panienka o waszym nieszczęściu. Spaliliście się, co?	Zapewne nie wie pan o tym, że wielu już uczonych łamało głowy nad wyjaśnieniem wpływu ogona ryby na poruszenia morza.	A czymże mogłaby jej pani dokuczyć, księżno?	A gdzie?	A ja powiadam, że do jutra zostawią nas w spokoju.	A no, chciałby pójść ze mną.	A sadzonki?	Bardzo dobra myśl. Nie ulega kwestii	Bo ja sam się zwykle bawię.	Choćbym wam dopomógł szernów zwyciężyć?	Cum finis est licitus, etiam media sunt licita	Czemużeś mi nigdy o tym nie mówił?	Czyż nie byliśmy żołnierzami jednego strzeleckiego rowu! Poznałem cię do dna i nie mieliśmy obadwaj tajemnicy przed sobą. Jeden za drugiego szedł jakby za siebie samego. Słowo	Czyż się pani moja nie domyślasz? słodko jest choć pomówić o niej!	Człowiek zakochany nie potrafi być okrutnym	I ja także podzielam twe nadzieje. Wojny dzisiejsze trwają krótko, po paru bitwach zawiera się pokój. Wojna trwa już od roku, a więc niezawodnie, powróciwszy do Europy, zastaniemy ją skończoną.	Idziemy	Il as, il as	Ja książęciu Władysławowi panu naszemu.	Ja się panu bardzo dziwię	Jaś lubi dzień, w którym płacą	Jest tu więc i Mousqueton?	Jutro pierwsze posiedzenie powakacyjne proparu zapewne wasza królewska mość zechce im coś powiedzieć?	Liczę się z tym, że jest pani jedyną osobą, która, bez wzbudzenia podejrzeń u szpiegów, może przyczynić się do ich ujęcia.	Lub?	Mniej więcej kwestia trzech tygodni.	Najpewniejsza.	Nie	Nie bójcie się, Mateusz go skamlał o łaskę nie będzie	Nie mam pojęcia, nie widziałem jej od lata, bo nie byłem w Paryżu od czasu jej powrotu.	Nie mów tak, nie myśl, najdroższa!	Nie popsuł mi pan przyjemności poznania pana, panie Gray Ciotka moja często opowiadała mi o panu. Jest pan jednym z jej ulubieńców i, obawiam się, że również jedną z jej ofiar.	Nie! Nie! Nie!	Nie, ale skieruję sprawę do sądu!	Nie, dopiero piętnasty marzec dzisiaj.	No... tak, panie dyrektorze	O kobietę?	Ośle koronny! Patrz, właśnie tu stoi szpieg burmistrza.	Pan Józef nigdy nikomu żadnego prawa nie odmawia	Powiem Julji należę do niej.	Przecie wy głównie robiliście układy, was głównie do tego używał!	Prześladowania się nie bójcie Ja was osłonię.	Spróbuj tylko, reszta przyjdzie sama!	Słowa szanownej pani przypomniały mi, że przyszliśmy tu z prośbą.	Tak! I tą osobą jest pan!	Tak, mogliby być zazdrośni i słusznie	Tak, oczywiście	Tam leży Leniwa.	Tam listy do pana Franciszka są.	U nas dziś Wielkanoc, więc je się bułki.	Więc go pozostaw tutaj aż do ślubu, który się odbędzie tajemnie, mimo woli i wiedzy starego księcia. Potem go sprowadzimy do Jasnogrodu, skoro się dowie ojciec, że ani dla niego, ani dla syna Lawinia nie może być żoną.	Więc nie zastałam Marka?	Wrócę wkrótce do niego, teraz mam obowiązki powołujące mnie do Litwy.	Z Turenii	Zgadnij.	Ślub państwa miał odbyć się wkrótce
Jutro? co też pan mówisz! Alboż ja mogę porzucić tak nagle swych parafian? Zresztą z tego, co pisze Cyrano, widzę, że mamy jeszcze dwa dni przed sobą. Przyjaciel mój ma wyruszyć z Paryża dopiero w cztery dni po panu, nie mamy więc żadnej potrzeby uprzedzać go w przybyciu do Colignac. Dość będzie, gdy znajdziemy się tam jednocześnie z nim, a przez ten czas wypoczniesz pan po podróży.	Sprzedaję sporo bawełny do Łodzi, a wpłaty kierowane są na mój rachunek w tym właśnie banku „Lloyd and Bower”, w którym ojciec zaciągnął tę nieszczęsną pożyczkę. Dowiedział się o mnie tedy z przypadku albo też od któregoś z przemysłowców łódzkich. Dość że napisał do mnie rozpaczliwy list z prośbą o pośrednictwo.	Trzeba wszystko przewidzieć Polacy będą się gniewać na mnie... a w gniewie pomiarkowania nie mają. Gotowi mi nawet to co mam a pozostawię zabrać; klejnoty, które przywiozłem z sobą, byłyby stracone. Wiele z nich mają dla mnie wartość pamiątek.	Zdaje się, że pana spotkałem tam w dniu, kiedy ona tam wpadła na pana Bloch gdy oświadczył, nie wiem już o jakim poecie, że jest boski. Daremnie Châtellerault kopał pod stołem pana Bloch; nic nie rozumiał i myślał, że te trącania siostrzeńca przeznaczone są dla jakiejś ładnej kobiety siedzącej obok Nie zdawał sobie sprawy, że drażni naszą kochaną ciotkę swoimi „boskościami”, rozdawanymi na prawo i lewo. Krótko mówiąc, ciotka Magdalena, która ma ostry języczek, odpaliła Blochowi: „Och, drogi panie, co pan w takim razie zachowa dla pana de Bossuet”. To było nieopłacone!	Stryju kochany, wy jej nic nie pomożecie, a nam wielce moglibyście utrudnić nasze zadanie. Miejsce, gdzie prawdopodobnie znajduje się obecnie Anna, znam doskonale, zarówno jak i wiodący tam korytarz. Usuń się wraz z Maryą na stronę, a mnie pozwól ratować Annę. Opiekowałem się nią według możności, aż do dzisiejszego dnia, więc nie godzi mi się opuszczać jej w niebezpieczeństwie!	Epopeja, moja jazda Tydzień żegnaliśmy się z druhami. W niedzielę zaprosił mnie starszy sowietnik, w poniedziałek dał kolacyę prokuror, we wtorek byłem u kupca C., we wtorek na bliny zawołał do siebie przeświatły ojciec Nikanor, we czwartek poszedłem do mojej przyjaciółki wdowy Pelagii Fokowny, a w piątek na dworcu dałem ja kolacyę kolegom. Nikt nie był trzeźwy, szampiter lał się jak woda, oczyszczonej zabrakło w bufecie. Zapłaciłem 600 rubli daremnych, bo je wybębniłem w stukułkę, i pojechałem z płaczem. Oh, miły brat! Jak mnie ciężko przyszło rozstać się z dobrymi ludźmi! Spałem spokojnie do Kołymny, aż tam kiedy wyjrzę, na platformie sotnia cyganek i cyganów. Ktoś im dał wiedzieć, że jadę; przyszli z powitaniem i z pieśnią. A ty słyszał kiedy cygańską pieśń? Jak pieją! Dusza mój! Nic piękniejszego niema na Bożym mirze! Na rękach mnie wynieśli i trzy dni trzymali i gościli. Tak ja nigdy nie biesiadował. A co pierzyn nasłali! Cha, cha, cha!	Ale kiedyś przyjdzie pora, że się serce odezwie tylko nie dla mnie może, ale dla jakiegoś Żalińskiego, albo jemu podobnego gołowąsa.	Czy światło złe w tym pokoju, czy mi się zdaje, że panienka jest nie w humorze?...	Powinnam była się domyślić Ksiądz Birotteau nie często zagląda do tych grubych tomów.	Nie lękajcie się, dobry panie, nie powiem nic takiego, co by mogło razić uszy ich wysokości, umiem jeszcze na pamięć całą lekcję, którą przed chwilą usłyszałem od pana względem tego, co mam mówić wobec dostojnych osób.	No, proszę cię, tylko mi jutro tak wyglądaj, a przekonasz się, że w sercu Kazia odnowią się zabliźnione rany... Choć szkoda, żeś go wtedy odrzuciła!... Mielibyście dziś ze sto albo sto pięćdziesiąt tysięcy rubli więcej... Wyobrażam sobie, że ten biedny chłopak z rozpaczy musiał bardzo wydawać pieniądze. Ale, ale... czy prawda, że chcecie jechać z ojcem do Paryża?...	Ba! To głupstwo! Ale nie znasz historii o krasnoludku, który tańczył z dziewczyną od świtu do zachodu słońca, a potem pękł jak cielę, które napiło się kwaśnego mleka.	No mniejsza. Pomówimy o tym kiedy indziej obszerniej. Dlatego dzielę się z wami, że jesteście moimi wspólnikami i dawnymi przyjaciółmi. Zresztą, tak mi każe ambicja nawet, zrobić przysługę przyjaciołom.	Potem... wróciłem do Anglii Ta lekcja oduczyła mnie próżności... jednakowoż powiadano, że dzięki mnie kościół świętego Barnaby stał się prawdziwym klejnotem... tak jest	Dzieła sztuki, a raczéj dzieła ducha Ale niewielu natchnionym daném było podnieść się do takiéj wysokości, by dzieła ich ocenione zostały przez współczesnych i przeszły na spuściznę przyszłości. Tak jest, zaprzeczyć temu niepodobna, że gdy pisarz, artysta, poeta w życiu i w społeczeństwie jest niemal pogardzoną, a przynajmniéj lekceważoną istotą, gdy ludzie, wśród których żyje, spychają go na stanowisko bardzo podrzędne	Niechże pani mi pozwoli przyjść do słowa bo się nie porozumiemy. W sukni, o której mowa, nie ma nic do poprawienia.	A ja mam zataić? duszę gubić? tobie dać szaleć, abyś się do reszty rozwydrzył A! niedoczekanie twe! Miałem ja litość nad tobą, dosyć, nadto... Czas cię w żelazne kleszcze wziąć!	Może „Nautilus” mógłby nam się przydać, żeby opuścić Wyspę Lincolna i dotrzeć do jakiegoś zamieszkałego lądu.	Niech i tak będzie, wstrzymajmy się.	Tak, ale dzień składa się z dwudziestu czterech godzin, godzina z sześćdziesięciu minut, a minuta z sześćdziesięciu sekund; przez osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta sekund można wiele zdziałać.	Tak... Jeżeli pani sobie życzy, mogę dać małemu kilka lekcji. Czy zda... tego, rozumie się, przewidzieć niepodobna...	Wstydź się, Helu...	Oczywiście, byłoby mi to bardzo niewygodne, ale każdy jest codziennie narażony na aresztowanie przez niezręcznego detektywa... proszę się nie gniewać, nie mam pana na myśli, gdyż znany rozum pański nie dopuści tego.	Ha! brawo, Blondet! położyłeś palec na ranie Francji, na fiskalizmie, który odjął naszemu krajowi więcej zdobyczy niż wszystkie nieszczęścia wojny. W ministerium, gdzie przebyłem siedem lat kaźni, skuty z kołtunami, był jeden urzędnik, człowiek z głową, który postanowił odmienić cały system finansów... ha! ha! ładnieśmy go wysiudali. Francja byłaby zbyt szczęśliwa, zaczęłaby się znów bawić w zdobywanie Europy, działaliśmy tedy w sprawie pokoju narodów: zabiłem tego Rabourdina karykaturą!	Dalej, dalej dosyć już tych grzeczności, pomyślcie, że czekamy na naszą kolej.	Nie ma pan żadnego świstka, który by potwierdzał pański zawód?	No, tak, ale wszyscy wiedzą, że ma pan szczęście do kobiet, capatazie	Nie teraz syknęła dawnym rozkazującym tonem. Ale dziś ton ten, mimo „dobrego dnia”, nie działał. Odtrącił ją brutalnie, rozlewając lepki płyn na frak swój i dywan.	A jakże go ma ratować gdy na gorącym uczynku został schwycony?	Co pan powiedział?	Nie ja, ale inny z braci naszej wzywa na pomoc, odparł Eljasz.	O, ja wszystko wiem. Nawet to, że tym samym pociągiem jedzie pan Starski.	Pragnę, proszę ojca nie być ani chwili sam; ojciec raczy zauważyć że przybywam o piątej bez jednej minuty.	Rozumiem I dziękuję panu za objaśnienia, które nie są dla mnie żadną nowością. Czy nabywasz pan moją obrączkę?	Sądzę, że nie serce, ale namiętność i chuć cielesna go w te więzy okowała	Wygląda jakby ściany wybrzeży ktoś wykuł kilofem i sądzę, że u ich podnóży nawet pięcio- czy sześciokrotnie dłuższą sondą Pencroff nie dotarłby do dna.	Dajże spokój Już wolę moje mchy aniżeli tych ludzi, z którymi nie jestem w stanie rozmawiać. Nade mną, a szczególnie nad Stefkiem ciąży klątwa: mamy arystokratyczne mózgi, a demokratyczne wychowanie, no... i trochę wiedzy... Owoc z drzewa wiadomości wypędza nie tylko z raju, ale przede wszystkim z eleganckiego towarzystwa...	O, nie! Nic o tym nie wiem... ale chyba on znalazł pisarza, który umie dobrze pisać po angielsku, i tak napisał. Myślę, żeście mnie zrozumieli?	Z pewnością! Co mu nie przeszkadza być sprytnym i inteligentnym; mogę o tym mówić, bo widuję go w komisji zupełnie innym, niż jest tutaj Jak on to powiedział... „Z tymi królewiętami nigdy nie wiadomo”...	Ależ wszelka siła jest duchem; siła co porusza swiaty, co żywot daje, co wstrzęsa, wywraca, rodzi i zabija, to nie materja, to duch!...	Ach, jakiż pan bojaźliwy!	Ależ powiedzcie, proszę co to za jedna ta milady?	Ależ, siostruniu, to jeszcze nie skończone... to ledwo zaczęte!...	Ciekawość, gdzie stoi, kiej nikogo nie widzę.	Co ci dolega?	Co robili oni razem?	Dobrze, dobrze... Dajmy już spokój tej zabawie	Kiedy bo widzisz, nie mam książek Te, które miałam, pozostały tam, w Indiach.	Mniejsza, komu towarzyszyłeś. Więc ta dama była w Ems na kuracji? Kto ona? Włoszka?...	Na diabła doktór?	Niby teraz? Przecie tyle tych kryzysów, coraz ciężej...	Nic więc nie wiesz?	Nie trzeba wszystkich świętych wzywać. Siedziałeś waćpan cztery lata, aniś tu zajrzał, to siedź i teraz!	Nie znasz wasza dostojność, kapłanów egipskich: żaden z nich nie przyjąłby takiego układu.	Pamiętaszże na przepisy?	Pan chory.	Pawle, jak dobrze, żeś już wrócił. Jak to dobrze!...	Pomyśl że to, czego ty żądasz, jest daleko niebezpieczniejszym niż naturalny porządek rzeczy...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że doskonale pojmuję.	Powinienem czekać na bardziej uroczyste postawienie mojej kandydatury.	Sprowadź ich na dół.	Ta łatwość z jaką pan temi iskrami sypie... c’est inoui! Jak dziś zdrowie pana?	Woda w dołku jest tak płytka, że by z niej wyskoczył... Ino zamroczyło go wasze śpiewanie... Już go drugi raz zamroczyło... Nieprawda, Owczarzu?...	A Jędrkowa Kasia?	A gdzież ona jest?	A więc wypowiadasz mi wojnę?	A zdrów teraz Bogusław? bo go to febra długo trzęsła i osłabić go musiała...	A...	Ach panie, pańskie dowodzenia fizyczne...	Całowałaś ją?	Czy to sławnego rycerza mam przed sobą, który listy z oblężonego ZbarażaZbaraż	Czy... pani jest zwolenniczką mistycyzmu?	Daję słowo honoru.	Dla kogo?	Dlatego miałem zaszczyt wstąpić do pana, by poprosić o parę objaśnień.	Gdzie są kobiety?	He, he	Jesteś, jak widzę, kapitalistą?	Którzy to byli w leśnym dworcu?	Mam bilety.	Może pani Hadot.	Mróz idze ku nom od zwidu	Nogę zwichnęła, padając w kurytarzu.	Oo... to rzecz bez znaczenia!	Opowiedz o Cygance Sygrydzie!	Ot, to mi figiel gracki!	Przychodzę służby moje ofiarować, miłości waszéj.	Przyjmowanie uwielbień barona pomimo feblika, jak pani mówi, do pana Starskiego.	Późnoście przyszli a to już dnia mało i noc nadchodzi.	Rodzic waćpana w których stronach żywie?	Sameś to wystroił? ze swojej głowy?	Siedziałem przez całą noc przy telefonie.	Tai ir Kurpiūnas čionai?	Tak jest, sir	Tak, panie Cyrusie, ale tylko jedno, jedyne!	To ostatnie nadzwyczaj prawdopodobne!	To wy, Antoni?...	Tym to sposobem dzisiaj?...	Więc teraz ja panu powiem. Wszyscy jesteście podli...	Zaraz panu coś pokażę.
Ach, pogodzę pana z moją ciotką. Jest dla pana bardzo życzliwa i nie sądzę, aby to zapomnienie panu zaszkodziło. Słuchacze i tak zapewne myśleli, że był to duet, gdyż ciotka Agata sama jedna wali w fortepian za dwoje.	Bo sami powiedzcie, czego napadacie na biednego barona za to, że mu się podobała taka właśnie, a nie inna?	Cóż ja temu winien, że na niej było S. A. R. dalej idą jasełka, śmiechy, tumult, my naturalnie ludzie ciekawi za ciżbą, zwłaszcza, że nam ktoś szepnął iż to nie prosta szopka. Wchodzimy do izby, poczyna się reprezentacja, występuje Herod przebrany za króla Jmci pruskiego, śmierć reprezentująca rewolucją paryzką, djabeł podobniuteńki do Luccheziniego, żyd...	Nie nie ruszono niczego.	Nie. One mnie biły Ja nigdy nie uderzyłem żadnej, a to dlatego, że jestem bardzo silny. Gdybym uderzył w pasji, mógłbym zabić. Więc wolałem wszystko w żart obracać.	Ach, jeszcze całe dwie niedzieleniedziela namiętność; gniew; gwałtowne, silne uczucie.. Cudny to był człek. Szkoda jeno, że kosterakostera	Dlatego, że byłbym popełnił śmieszność, nie chcąc go dać.	Jeszcze nic nie wiem; waham się, jakbym siedział na dziesięciopiętrowej huśtawce. Czasami zdaje mi się, że coś zrobię dla świata...	Mamo ja zupełnie inaczej patrzę na życie. Mnie trzeba choć trochę tej fantastyczności, której w sobie nie mam zupełnie. On mi daje to wszystko, wypełnia moje najważniejsze marzenie dzieciństwa.	Muszę dodać że byłem pijany. Gdy się napiję, wpadam w szał i zabić bym gotów siebie i wszystkich. Tak, wystarczy mi wypić tylko dwa kieliszki, a czuję już ochotę do awantur. Potem choruję dwa dni.	Nie. Myślę tylko, że „zbrodnia” powinna być tak samo wyzwolona jak cnota.	Przyszedłem cię prosić o pożyczkę, wiem, że masz pieniądze. Wierz mi, że gdyby nie taka ostateczność, nie śmiałbym.	A tak kiedyś w wielkim niebezpieczeństwie uczyniłem ślub Najświętszej Pannie del Pie de la Grotta, że przez dziesięć lat nie będę ani strzygł włosów, ani golił brody. Dziś właśnie mija dziesięć lat od dnia, gdy złożyłem ten ślub, i o mało nie utopiłem się w rocznicę tej przysięgi.	Aj waj! co to wielmożny pan doktor gada my za pana doktora co Sobota modlim się w szkole, za to, że od tego czasu, jak pan doktor przyjechał, połowa ludzi choruje co dawniéj. Daj Boże panu sto lat życia!	Nie wątp w to! To o czem zaręczam jest murowane!	Wszystko gotowe, Jakubie Spodziewam się, Jakubie, że będziesz zadowolony z życia na morzu Nie zapominaj, że sam je sobie wybrałeś. Mógłbyś był dostać zajęcie u adwokata. Adwokaci są zawodem bardzo poważanym i na prowincji często bywają przyjmowani w najlepszych domach.	Wiesz co, że gotówem to zrobić przez ciekawość. Po prostu dla dowiedzenia się w jaki sposób przekona mnie o swej miłości chrześcijanka piękna, młoda, dobrze wychowana, a nade wszystko z porządnej familii?... Tu już miałbym miliony zabaw. Bawiłbym się widząc jej konkury o moją rękę i serce. Bawiłbym się słysząc, jak mówi o swej wielkiej ofierze dla dobra rodziny, a może nawet ojczyzny. Bawiłbym się w końcu śledząc, w jaki sposób powetowałaby sobie swoją ofiarę: czy oszukiwałaby mnie starą metodą, to jest potajemnie, czy nową, to jest jawnie, i może nawet żądając mego przyzwolenia?...	A już... Tylko skąd pani wie, że z konkurów?	A ty trąciłeś się z nim, Henryku Trąciłeś się tak mocno... wtedy właśnie stało się to... zawsze jesteś tak niezręczny...	Albo ja wiem? Pewnie! To wezwanie jest zrobione umyślnie!	Ależ... cóż mnie to obchodzi?	Bo samo wspomnienie tego wywiera na nim takie straszne wrażenie! Jestem pewna, że w jego życiu jest jakaś wielka tajemnica.	Byłem tam tylko trzy dni w mieście, a dwa tygodnie w więzieniu, nie widziałem nic, nawet pól, gdzie się hoduje maraskino	Dlaczegóż pani nie zawiadomiła mnie o tym?	Dziękuję ci już za wszystko A teraz, mój drogi przyjacielu, chcę z tobą pomówić poważnie. Nie marszcz się z tego powodu. Utrudniasz mi tylko zadanie.	Gdzież to Kowalnicki podziewał się przez cały dzień kolega go wylał?	Jak ci się to podoba?	Kardynalskie widzisz przecie, że trzos ten przedstawia się dość przyzwoicie.	Kazałeś mi to zrobić.	Konwalie tu są, bom już widział. Rosną za gęsto, trzeba je będzie rozsadzić, ale ich moc tu jest. Te drugie to dopiero po dwóch latach kwitną, jak je się sieje, ale mogę flance przynieść od nas, bo je w ogródku mamy. Czemu panienka chce je zasadzić?	Księżna chciała ją oddać, nie Jurand, jeno przeciw woli Jurandowej nie mogła. Chciała ją oddać jednemu rycerzowi w Krakowie, który dziewce ślubował i którego ona miłuje.	Może wolałbyś, bym nie odnawiał tych stosunków?	Muszę! cha! cha! choćby zgubić duszę! Tu i muszę nie poradzi! Zlepiłeś chatkę, a z czegoto zrobisz kuźnię?	Na okręcie... Hm... A czy pani nie wie, mógł pani wspominać, dokąd wyjechał profesor Wilczur?	Nie będziesz ty łgał przede mną, nie obełżesz mnie: wiem ja dosyć, a ty wiesz więcej.	Nie mnie żenić się, Zoniu...	Nie mogę, moi bracia, muszę bezzwłocznie ruszać tam, dokąd niedawno zostałem wezwany.	Nie mówił, jak się nazywa?	Nie na twojej łasce!	Nie, nazbyt się przeraziłem.	Nie, nie, czekajcie Muszę zobaczyć.	Nie, panie kawalerze. Co Johann Schultz raz powiedział i zadecydował, tego już nie odmienia.	No, już dobrze. A teraz, Maciek, słuchaj na oba uszy, bo to ważne, coćcoć (daw.)	No, to już pójdę naprzód, bo jak cię zobaczy na ulicy lub na podwórzu, to zwieje.	Obawiam się tylko, aby nie było zbyt późno...	Pewien tego byłem Joram i Minnie to para gołąbków! A nogi! Co tam nogi!	Prawda. Cyganił o tobie, tom mu pysk stulił, a każdemu zrobię to samo!	Skąd mam wiedzieć? Poleciła mi panu powiedzieć, że przeprowadziła się tam, gdzie mieszka bałaguła Jarme.	Spostrzegłszy, że okazało się nieprzydatne.	To co zrobić? Mądre rady masz la ludzi, to poradź...	Z czegóż to Marysia tak się cieszy?	Za późno! w pierwszych chwilach, może za kilka najdalej godzin żyć nie będzie.	A pan może dawać na fortepianie?	A wam co do tego?	Ach! Tem bardziej Halskiego.	Ale jak on cię kocha...	Ani kruszyny niema, ani tylego ździebdzia!	Bez najmniejszego wątpienia.	Bo pan dobrodziej złudzony plotkami wyrobił sobie o mnie nieprzychylną opinię... A tymczasem ja, słowo honoru, mam jak najlepsze skłonności...	Bronię, bom trochę o nim słyszał Furmani u mnie niejaki Wysocki, który umierał z głodu, nim Wokulski postawił go na nogi...	Chmielnicki zdrajca!	Chodzi tu ni mniej ni więcej o cześć, a może nawet i o życie królowej.	Chodź ino tu, Jędrek	Co wygadujesz, Madziu?... Dorosła panna bawi się muchami?...	Czego chcesz?	Czegoż pan chcesz odemnie?	Czy można go przenieść?	Czy tylko możliwym jest, by letarg trwał tak długo?	Człowiekiem, który zabija tych, co mu wchodzą w drogę	Dlaczego?	Et rodos, ūkininkas vadiniesi, o kirsti dėlto nemoki! Tai kam kirtai į koją? Toks čia ir kirtėjas, ne į medį kerta, bet į koją!	Grób skończony od dwóch tygodni	Jak trochę wypocznę.	Jestem milionerem!	Kiedyśmy nieśli ciało do fortu. Oni znowu wrócili, rzucili się na nas i musieliśmy się przez nich przebijać.	Magierówkę chcę rozparcelować. Młyn sprzedam, a w Skokach i Suchocinie mam margiel	Między nami pokój czy wojna?...	Niech ma i dziewięćset!...	Niełaska pana, niełaska Boga.	O rety! Rety!	Pan jest jedynym potomkiem mego ukochanego wieszcza pan Horyński, praprawnuk rodzonej siostry księdza Skargi, pan redaktor Swojski.	Panie doktorze	Papusiu, znaleźliśmy skarb i... i... i... ale ja już chcę do domu!	Podobno w tym roku mają dawać po trzy kostki cukru.	Powierzyć te zadanie wielkiemu kanclerzowi, panu Seguier. Rzecz ta najzupełniej wchodzi w jego obowiązki.	Przecież brona wszystko wywlecze. Paskudziarze juchy!	Schowajże dla siebie!	Tak jest... Koń, na którym moja krewna uszła, został tu w Warszawie sprzedany. Kupił go Kawaler Georges, wychowaniec pana hetmana... który mieszka...	Tak, pijmy!	Tak.	Tak.	Ufaj waćpan	Urodziłem się poddanym brytyjskim Ale ojciec mój był Francuzem i stąd...	Uważasz, żem dziwadło?	Wasza książęca mość, choćby dziś!	Wielkie i nieograniczone posłuszeństwo i wiara w niego i coś więcej jeszcze.	Wyganiasz mnie z mego domu?	Występny chwast, stworzony przez jakiegoś demona...	Za mną!	Żadnego. Żyć będzie, ale skończone z nim. Jak tylko można będzie, przewiozę go do szpitala.
I co też w takim łbie usiądzie! Żeby też tego rozumu nie mieć!	Chyba już lepiej nie mogło się złożyć, co, Dmytruś? Odmiwąs nam przeszkadza... nie ma Odmiwąsa!	Nie słowa. Gdy teraz spojrzę w świat, w mój świat, ogarnia mię duma, że do niego z krwi, z mięsa, z kości, z każdego włókna należę. Co za ludzie! Każdy inny, każdy odmienny, każdy sam w sobie jedyny na świecie, każdy zaiste	Co do Legrandina, nic nie wiem, ale osoba, która mi o tym pisze, zapewnia, że pani de Cambremer jest zachwycona. Wątpię, czy nazwałbyś tę partię olśniewającą. Mnie się to raczej kojarzy z opowieściami o królach, biorących za żony pasterki, a w dodatku ona nie jest nawet pasterką, choć urocza. Twoja babka nie posiadałaby się ze zdumienia, ale raczej pochwalałaby ten związek.	Nikomu tutaj nie przyszłoby do głowy wątpić o jego słowach, nikt by się nie ośmielił prócz pani.	I on też, boć mu od innych nie odstać Zobaczycie że nie dalej jutra dadzą rozkazy rycerstwu do pochodu...	Jakżeżbym cię nie kochał?... Ale czy nie lepiej było zostać w Sancerre... Jestem tu w najgłębszej nędzy i lękam się wciągnąć cię...	Nie wiem sam dokładnie, co się stało, ale niewątpliwie stała się straszna rzecz.	Zatem nie omieszkam się stawić. Czyń, jak jest twoim obowiązkiem: pracuj, chamie, pracuj. Ja pójdę kusić do rozkosznego grzechu porubstwa szlachetne zakonniczki z Pierdzimąki, a także innych wszawych zakutańców. Ani na chwilę nie wątpię o ich najlepszych chęciach. Do zobaczenia w dzień zbiórki.	Nie bójcie się, to nic strasznego. Każdy z nas napisze jakieś małe wypracowanie i z tym pojedziemy do Sir Tomasza	A! miłość nie przychodzi tak prędko... królowie nawykli, aby im służyło wszystko, a uczciwa niewiasta o takiej miłości słuchać nie powinna.	Ale nie to był po prostu zwyczaj pana Mole. Nigdy nie widziałam, aby ojciec miał kapelusz u siebie w domu, wyjąwszy, rozumie się, kiedy przychodził król, skoro bowiem król jest wszędzie u siebie, gospodarz domu staje się prostym gościem we własnym salonie.	Czemu pan tak mówi! Ja nie chcę.	Czyż nie widziałeś, że dziewczyna była jak na mękach?	Nie, panie Cyrusie Połowę czasu siedzi na piasku, a to go osłabia. Bo, widzi pan, to dobry statek i dzielnie się trzymał podczas burzy, która nas dopadła w drodze powrotnej.	Och, tym lepiej; zwłaszcza że pan wie, matka jego jest bardzo przeciw. Mówiono mi, że on jest za, ale nie byłem pewny. To mnie bardzo cieszy. Nie dziwi mnie to, on jest bardzo inteligentny. To jest dużo.	Tak jest, panie dyrektorze, chociaż właściwie nie wiem, czy pan dyrektor zechce...	Za co? I on jest w Kole, jako i my... w żywocie zdążającym wzwyż lub ku dołowi... bardzo mu daleko do wybawienia. Wielkiego grzechu dopuścić się musiała dusza, która spadła do takiej postaci.	Aha, aha Naturalnie, niedowiarek. Na uniwersytecie sami ateusze. A pan ma też za uszami, panie Brych.	Bylebyś jeno srogo nie okupiła zbytniej swojej śmiałości	Co będzie później?	Co innego Olbromsio! Ten myśli, dam głowę, o kolacji.	Co pan?!	Co rozkażesz, panie mój?	Czy nazajutrz po naszym ślubie nie dręczyło cię to samo?	I to nie	Ja cię nie po strzępy posłałem ja chcę ich widzieć żywych!	Jutro? hę? a nie oznaczyłże pory?	Ksiądz katolicki będzie ślub dawał, innego ja sam nie chcę.	Na pewno pozwoli. Wiesz, co powiedziała o tobie kierownikowi?	Nie Bywamy tylko u państwa Maszków, u pani Broniczowej i u państwa Osnowskich.	Nie chcę jej widzieć, nie mogę! Jeżeli...	Nie mogę więcej powiedzieć. Bądź pan zdrów, niech będzie zdrów pański ojciec, pańska narzeczona, pańskie dzieci.	Nie pojedzie po śmierć, bo go w Spychowie ostawię.	Nie rozumiem.	Niech da głowę! Więcej już słyszeć nie chcę i nie potrzebuję... Na tym dosyć...	Pan jako pan ma swoje sprawy w ŁubniachŁubnie	Przecież... przecież nie mogę go wypraszać	To nie oni żądali, tylko skarbnik...	To nie plotki, to prawda!	To niezwykły wypadek. Mógłby pan z tego coś zrobić?	Z tego, że dokument, który znaleźliśmy, był świeżo napisany i że tylko rozbitek mógł go napisać.	A tak! Za cztery godziny wszystko się skończy.	Czemu? Jeżeli góry z każdym dniem wzmacniają cię na siłach?... Przypomnij sobie, jak czułeś się słabo i jak opadałeś z sił tam na nizinach, w Doon.	Czy doprawdy sądzisz że jestem jeszcze dość młodą? spytała po chwili wahania.	Dla mnie ciężka, lecz wątpię, czy ciężką by się zdawała bardziej uzdolnionemu.	Ekscelencja jest pewien, że to się powiedzie?	Gdyby połowa tych zarzutów była prawdziwa, chłopak powinien by leżeć w lazarecie; a tymczasem wygląda znakomicie. Prawda, ogolił się. Sam zauważyłem.	Źle! źle!... Muszę szukać kupca na mój materiał wybuchowy. A myślałem, że połączymy się...	Widać od razu, że należymy do tej samej zaczął pan Jones z omdlewającą ironią, maskującą czujność wytężoną do ostatecznych granic. może oryginalność pańskich zapatrywań. A może pańskie upodobania.	A... czy im więcej się płaci, tym lepszą pobiera się naukę? Nic w tym złego, że się płaci za naukę; zawszeć to zasługa, jeżeli nieukowi dopomaga się w zdobywaniu wiedzy.	( pomyślał Beetle, uśmiechając się, ze wzrokiem zapatrzonym w dal).	Błazen, powiedz... Jak on śmie przemawiać do mnie w podobny sposób?...	Dlaczego tak nalegasz?	Egaszi kochała mnie i kocha ale cóż miłość o głodzie i w niewoli? Dom mój był dla mnie trumną i grobem, tak mi w nim duszno i tęskno i ciasno; oko zawsze jednym karmiłem widokiem cmentarza, mogił i nagiego wzgórza...	Ja upieram się?	Jemu się chce teraz bajki opowiadać!... Jużeś mi jedną mówił i dobrzem wyszła, usłuchawszy jej...	Kto nogą stąpił na księże terytorium, ten idzie do księdza na śniadanie!	Może i naszą dzisiejszą rozmowę zalicza pani do tych wrażeń?...	Na to, Senderl, znajdzie się sposób. Powiedz mi, kochany, czy wiesz coś o Czerwonych Żydach?	Pan Andrzej mówił mi, że pani wiele cierpiała	Rozmówić się	Zatem wedle pana doktora są to plamy jak każde inne, które tworzą się na skórze bez żadnej znanej przyczyny?	Zgadnij prędko i dobrze bo jeżeli omylisz się, zginą dwa twoje pułki...	A to benedyktyni byli już w tym Królestwie?	A to jakim sposobem?	Ach, to waćpan!...	Artysta, Sława wołał głos pierwszy.	Byłeś pan u Jani?	Chciałbyś zagrać, stary?	Ciska i on pioruny?	Czy mówisz w imieniu stowarzyszenia?	Czy to pan jesteś hrabią de Monte Christo?	Dobry wieczór, wuju	Dwie były takie mielizny: jedna w górze, a druga poniżej	Gdzie my jesteśmy?	Hela przyjechała?	Istotnie zaświadczyć mogę...!	Ja! ja! ja!	Jutro, w poniedziałek?	Która téż to godzina, panie mój kochany?	Kłótnia	Miałam list od Krzeszowskiej	Mężusiu, poproś panią na śniadanie.	Na pewno?	No i cóż? widziałaś panią Warską?	One wieże drewniane, które im kniaź Iwan dał pobudować, to nasz wróg najgorszy. Te zniszczyć, a Połock nasz.	Owszem, pójdę na ten raut.	Patrokles umarł w nocy	Powinna byś go zobaczyć!	Pożyczony, wujaszku!	Prześliczne stworzonko! Osobliwe miejsce, osobliwi ludzie, osobliwe też robią wrażenie.	Przysięgam...	Rzeka bardzo opadła od nocy ubiegłej! Hathi, czy widziałeś kiedy taką suszę?	Składy drzewa nad kanałem... Dwóch ludzi upiekli... żonatych.	To letnia burza, zaraz minie. Jakaś ty senna!	Wedle rozkazu, sir!	Z twarogiem świeżym, powiadasz, Salusiu? Z twarogiem? Dziewkoż ty moja! Widzicie, wasze miłoście, czego ino myślą zażądam, z oczu mi chęć odgaduje, na każdym kroku mię psowapsować (daw.)	Za własne grzechy?	Zdurniałaś, Praksedo?!...
Niedobrze nauczyłeś się tego, com ci wyłożył, chelo Uderzenie było jeno cieniem przeciw cieniowi. Zło zaś samo w sobie!... nogi mi bardzo osłabły w ciągu tych dni ostatnich!... spotkało się ze złem we mnie... z gniewem, zażartością i żądzą złego odwetu. To wszystko działało mi na krew, wywołało zaburzenie w żołądku i ogłuszyło moje uszy.	Niechże pan poczeka! Czy to nie było wtedy, gdy grupka młodzieży założyła Klub Zbrodniarzy?	To znaczy, że gaskończycy i mnie królem zrobili, nieprawdaż, Trévillu, skoro synem swojego ojca jestem? Ha! niech i tak będzie, nie przeczę. La chesnaye, idź no zobacz, czy przetrząsnąwszy wszystkie moje kieszenie, znajdziesz czterdzieści pistolów; a jeżeli je znajdziesz, to mi je przynieś. A teraz, słuchaj, młodzieńcze, tak, z ręką na sercu, jakże to było?	Przyrzekam ci to, dostojna damo nabierz odwagi i rozpędź smutek, który cię uciska, mam nadzieję, że z pomocą nieba i siłą mojego ramienia powrócę ci utracone państwo, mimo oporu podłych napastników; lecz bierzmy się do dzieła, dobre czyny nie powinny się odkładać, a opóźnienie rzadko pomaga sprawie.	A bo ja wiem, do jakich on należy? A bo ja wiem, czy Stępkowskich do tego czasu nie wybrali? Albo go wyrzucą za drzwi, jeżeli nie trafi na swoich, albo ich zasypię, jeżeli to szpicel, albo jego wreszcie zgubię, jeżeli tamtych wzięli i w mieszkaniu jest zasadzka. Niech wszyscy diabli... Co ja winien, że się facet spóźnił!	To oni kupcy, że dowiadują się o masło i kurczęta?	Ależ ważne w życiu jest nie to, kogo się kocha ważne to kochać. To, co czuła pani de Sévigné dla córki, może o wiele słuszniej pretendować do podobieństwa z namiętnością, jak Racine odmalował w Andromace lub w Fedrze, niż banalne stosunki młodego Sévigné z jego kochankami. Toż samo miłość jakiegoś mistyka do Boga. Zbyt ciasne linie demarkacyjne, jakimi określamy miłość, pochodzą jedynie z naszej nieznajomości życia.	Resztki barbarzyństwa snują się jeszcze w nowoczesnej cywilizacji. Na przykład nasz kodeks wojskowy w bliskiej przyszłości uczyni nas wstrętnymi. Kodeks ten został opracowany dla hord zbrojnych opryszków, które trapiły Europę w XVIII wieku. Utrzymany on został przez Republikę 92 roku i systematycznie ułożony w pierwszej połowie naszego stulecia. Zastąpiono żołdaków narodem, ale zapomniano zmienić kodeks. Nie można przecie myśleć o wszystkim. Te prawa okrutne, wydane dla rozbójników, stosuje się dziś do wylękłych, młodych wieśniaków, do dzieci miast, którymi można by łatwo kierować łagodnością. I wydaje się to tak naturalne!	Broniliśmy naród, który chciał się ochrzcić, przeciw napaściom i niesprawiedliwości. Niemcy to chcą ich w pogaństwie utrzymać, aby powód do wojny mieli.	Jeszcze? Słuchaj. W piękny ranek, wyjeżdżając z Tours, młody człowiek mający wsiąść na la Ville d’Angers trzymał w dłoni rękę ładnej kobiety. Zespoleni w ten sposób, oboje podziwiali długo, ponad szeroko rozlanymi wodami Loary, białą twarz sztucznie wykwitłą we mgle niby twór wody i słońca lub jak kaprys chmur i powietrza. Ta wiotka postać bujała w przestworzu niby słowo na próżno szukane, które biegnie w pamięci, nie dając się pochwycić; przechadzała się wśród wysp, potrząsała głową poprzez wysokie topole; potem olbrzymiejąc w oczach albo roztaczała tysiąc lśniących fałdów swej sukni, albo błyszczała aureolą opisaną słońcem dokoła jej twarzy; bujała nad wioskami, nad pagórkami i zdawała się bronić parowemu statkowi przepłynąć pod zamkiem Ussé. Rzekłbyś, widmo Pani Wodnej, broniącej swojej dziedziny przed nowoczesnymi wynalazkami.	Mój Boże! a jednak dawniej, choć i wśród rozterkówrozterków miasto i twierdza nad Dniestrem, wówczas na granicy z podporządkowaną Turkom Mołdawią, dziś w płd.-zach. części Ukrainy; bitwa pod Chocimiem (1621) piechota turecka., to mołojcymołojec (ukr.) hetman i wybitny wódz kozacki, walczył po stronie Rzeczypospolitej w wojnie polsko-rosyjskiej 1609–1618, organizował kozackie wyprawy łupieżcze do Stambułu, dowodził Kozakami w bitwie pod Chocimiem.: „Puskaj, bat’ku, z Lachami umiratyPuskaj, bat’ku, z Lachami umiraty (ukr.) kraina poniżej porohów Dniepru, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich., który winien być przedmurzem chrześcijaństwa, puszcza Tatarów w granice Rzeczypospolitej, by się na nich rzucić dopiero wtedy, gdy z łupem będą wracali. Dziś gorzej: bo oto Chmielnicki łączy się wprost z Tataryz Tatary	No właśnie. Sama pani przyznaje, że są ładne. Ale jak już rozmawiamy, to chciałbym powiedzieć, że Tojba mi się podoba. Sądzę, że i ja się jej podobam. Słowem, gotów jestem poślubić ją i to bez żadnego posagu.	Ależ nie Niech pan się zastanowi. Pan bowiem może to objaśnić, gdyż jest to zjawisko leżące poniżej progu spostrzegania. Zjawisko nie najzupełniej jasne, nieprawdaż?	A jednak fakt Ostatni anonim pisał Barski: jego styl, jego wyrażenia. W innych mniej więcej to samo, tylko pismo podrabiane umiejętnie. Cisnąć mu w twarz nie można: za bezczelny, nawet by się nie zarumienił.	Pomaluśku panie, pomaluśku, bo nie spamiętam. Przyleciały wczoraj do matusi cztery gospodynie i w okrutnej skrytości radziły się co robić z Kioskową, bo mleko krowom odjęła. A stryjkowie zeszli się któregoś dnia u nas, jako i Bartek Naroczny i prosili tatusia o ziarno na siew.	Daj mu już spokój z tą twoją Warszawą! Przeżyłem sześćdziesiąt dwa lata i nie miałem pojęcia, że nieładnie jem. Coś takiego! A jak się ładnie je?	Mylisz się, przyjacielu! Nie jest jednak wykluczone, że marynarze chcą zamordować tych trzech nieszczęsnych ludzi. Musimy być ostrożni.	Tak pan sądzisz, panie Esteban? Otóż upewniam pana, że już w Estampes będziesz mógł puścić mu finfę pod nos. Po przebyciu pięciu lub sześciu mil zarówno człowiek, jak koń domagają się odpoczynku i muszą skręcić z gościńca do jakiej przydrożnej oberży.	Ach, cudownie, mój chłopcze Ale jakoż to będziemy żyć w szczęściu? Nie opuścisz mnie już więcej? Powiedz, jakież to szczęście?	A, to pan, zawołała choć jeden nie zapominasz o nas?	Dlatego że chcę przesiąść się na wielbłąda małej bint i dać jej wody.	Ja nie potrafię nic powiedzieć, a choćbym nawet umiał, mam wielką pieczęć na ustach... Dziś modlę się tylko i płaczę...	Książę wie, co w tej chwili dzieje się w Fenicji?	Módl się za nami!	No, panowie! cóż się dzieje? co? padamy, czy idziemy w górę?	Ona musi mieć u siebie coś, co należało dawniej do Halszki: jakiś przedmiot, może wstążkę do włosów, może coś z ubrania. Musisz to jej stanowczo odebrać, rozumiesz? Odebrać i oddać natychmiast w moje ręce.	Pewnie chciałbyś wiedzieć, co się z nimi stało, prawda?	Przepraszam, przepraszam najmocniej, drogi panie, sama nadzieja doprowadza mnie prawie do szaleństwa, a co dopiero, gdy się ziści?	Uczynił to dobrowolnie dlatego, aby okazał, że jest Bogiem, aby umęczony zmartwychwstał i powrócił do nieba.	Z Havemeyerem połącz się dziś jeszcze. Jeśli go kochasz, zostań żoną jego przed poślubieniem.	Bardzo to chwalebna z jego strony odwaga!	Dojeżdżali do wsi, mrok się już był zrobił gęsty i wichura przechodziła, kurzyło jeszcze galantogalanto (gw.)	I dla pana Kmicica?... Jakże to we dwóch będziem w jednej okolicy zaciągali?	I to jest metoda	Nie zaprzeczę i to wiem, że trudno jest przeciw waścinemu rozumowi na harc wychodzić; ale i waćpan również nie zaprzeczysz, że dla smutku lepsze jest w zakonie niż na świecie pożywienie.	O czym to myśmy mówili? Zaraz, zaraz. Aha.	Ona jest zawsze wydekoltowana a gdy ubierze się bardzo strojnie, wygląda jak edition de luxeedition de luxe (fr.)	Sama przez się	To znaczy, z wywróceniem	Wielkie rzeczy! Ja mogę się dać śmiało pocałować!	Wyobrażam sobie To musi być przykre.	Matka mówiła, że ojciec pisał do ciebie za granicę. No, przestańże być wreszcie z łaski swojej Pytią delfickąPytia delficka	Nie! Wiem, co mówię.	Zezowaty, nie zezowaty A wszystkie za nim latają.	Przysięgnij mi tylko, że będziesz szanowała.... że będziesz godnie... i nie dasz powodu...	A czy miłość nie jest także szaleństwem, Karl?	A do tego co przystąpiło?	A jeśli nie nadciągnie?	A! Strzeż mnie Boże. Uszedł, nie ma go, i basta. Na mnie padło	Ależ ja wiem o tem, że jestem źle wychowany I wiem, że pani jest wychowana na wielką damę. Będąc dzieckiem, znałem nawet pani rodziców. Pani jest napewno córką państwa Horzeńskich z Czołnów?	Bo z czystego czoła i oczu twych, dziecko moje widzę żeś bezpieczna, niewinna i nieświadoma tego co cię otacza: tyś chyba tu niedawno?	Byłem dla niej okrutny. Nie zapominaj o tym.	Co ty tu robisz?	Czyń, jak chcesz. Ale pamiętaj, że symbolem faraona jest wąż, a wąż	Doprawdy? A do Warszawy... już nie?	I słyszałem, że dudki są mocne, a ty mi wyglądasz na słabszego od wróbla.	Kto zaś odrzuca układy ten rozpoczyna walkę...	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	Nie potrafię dostrzec twej twarzy, ale głos twój rozbrzmiewa jak gong. Czy sahiba odmłodziła cię swymi smakołykami?	Nie?	No, i dobrze ją wydali Mąż, chłop dorodny, dobry, stateczny i szpetny nie jest.	O tem nic nie wiedziałem Jak widzę, pan kardynał przesadzał.	Po co tu wprowadzać tego jeszcze?	Po co?	Powiedz mi też co mówią o mojem postąpieniu z Augustynowiczem?	Przepraszam śliczną koleżankę za moją nieobecność	W każdym razie zrób waćpan tak, proszę bardzo, ażeby nikt inny tych wierszy nie mógł wziąć do siebie, tylko pani Dulcynea.	A ty łotrze! Ty Judaszu! Toś ty wszystkiego narobił! Tyś zdradził twojego pana!	A warta duża była? Strzelali?	Aa... Dziękuję, bardzo dziękuję...	Adolfie czy chcesz mi zrobić przyjemność?	Ale niechże pan popatrzy	Bardzo cię przeraszam Wszystkiemu winna ta okropna łacina...	Byłem u niego...	Choćby z krzywdą...	Czegóż chcesz jeszcze?	Czemu?	Czy pan jest detektywem Barnesem?	Dlaczegóż pan podstawił Żyda do licytacji?	Dostałeś przecież wieczorem à conto.	Hrabia przyjdzie, proszę być spokojną.	I czego ona chce od ciebie?	Jak pan uważa.	Jakto domowym doradcą?	Jasny pan poznaje mnie?	Księga u gospodyni.	Ma być bardzo ładna, czy prawda?	Mogę tam iść?	Narkotyki	Ot, śnieg! Śnieg! Śnieg!	Panie ordynacie, wracamy?	Pieniądze są w pieczarach!	Podstawą każdej plotki jest niemoralna pewność	Rodzaj korsarza rzecznego, uważa pan, gatunek rabusia-pirata, który operuje na słodkich wodach.	Skoczyłem.	Sprzyjasz białym, których ścigamy?	W święty Szczepan? Mocno wątpię, czy jaka dama jest imienniczką naszego, ach, Trepki.	Widziałeś jej oblicze?	Więc oni chcą, ażebym chyba został żebrakiem przy której ze świątyń?...	Z twoją twarzyczką i krociami, łatwo ci będzie teraz znaleźć męża jakiego zechcesz.
Nie wątpię Nazywam się Vasi i jestem z Genui; siostra moja, słynna z urody, wyszła za mąż za kapitana. Ponieważ mam dopiero siedemnaście lat, ściągnęła mnie, aby mi pokazać Francję i ogładzić mnie nieco. Nie zastawszy jej w Paryżu i dowiedziawszy się, że jest przy armii, przybyłem za nią i szukałem na wszystkie strony, nie mogąc jej znaleźć. Żołnierze, uderzeni moim włoskim akcentem, przytrzymali mnie. Miałem wówczas pieniądze; przekupiłem żandarma, który dał mi marszrutę, mundur i powiedział: „Zmykaj, ale przysięgnij, że nigdy nie wymienisz mego nazwiska.”	A jeśli się nie uda? Jeśli książę ruszy kopijników i uderzy na nas?	Sama nie wiem, niepowinnabym... szeptała Zosia, to prawda! on taki poczciwy, że mnie wziął i że mnie kocha... a jabym mu mogła nie wierzyć? Cóż ty chcesz, Lauro, wiem to, i boję się... Ja go tak kocham... wierzę w jego przysięgę, a w moją siłę nie wierzę. Nie mam nic... prócz serca za sobą.	Co za szczęście, że ty tu już jesteś, Prissy. Gdyby nie ty, zdaje się, że siadłabym na swojej walizce, wylewając gorzkie łzy. Jakaż to pociecha ujrzeć znajomą twarz w zgiełkliwej ciżbie obcych ludzi!	Sądzisz więc, że ja się mylą i że Zbyszek nie ma na myśli cię odepchnąć?	Mój Boże! Czego ci mężczyźni nie wygadują! Z pewnością nigdy nie zrozumiem tego, o czym rozprawiacie. Och! Henryku, jestem na ciebie naprawdę rozgniewana. Dlaczego starasz się wpłynąć na naszego miłego pana Doriana Graya, aby opuścił East End? Zapewniam cię, iż byłby dla nas wprost nieoceniony. Jego muzyka podobałaby się na pewno.	Jużci prawda Musiał się im ów gość w czym przeciwić albo może nie chciał tak łgać, jako im było trzeba, bom i to już widział, że mrugali na niego, aby powiedział, że Jurand pierwszy zaczął.	A zkąd on się postara? z palca wyłamie? Z fuzją chodząc co zabije to zjemy, ze skórki się nie zbogaci, bo i zwierza nie bogato w lesie, roboty nie ma, a panicz...	Mylicie się, na Boga, nie znacie mnie nie znacie mnie. Ziemianin jestem, rodzic tuteczny, ksiądz, Biskup, sługa Boży, nie żaden książęcy... nie przebaczę sponiewierania! Nie... pomstę za nie mieć muszę.	AlkoholMoje złoto, ciągle i nieustannie jesteśmy wszyscy na usługach nieznanych sił. Chodzi tylko o to, aby je wyzyskać... Przypatrz się tej szklance, powiadasz, że to jest szampan? Niewątpliwie, o ile mogę wierzyć memu dość w tym kierunku wyrobionemu smakowi. Ale ty także zajmujesz się chemią i mógłbyś mi mniej więcej dokładnie określić skład tego płynu, wymierzyć zawartość alkoholu i tak dalej. Powiedzże mi jednak, moje złoto, dlaczego ten alkohol, dostawszy się z krwią do mózgu, sprawia, że ja się robię wesoły?	Drogi Szczurku strasznie mi przykro, ale czuję się śmiertelnie wyczerpany, to fakt, który nie ulega najmniejszej wątpliwości. Musisz pozwolić mi jeszcze trochę wypocząć i odzyskać siły, jeżeli w ogóle mam dotrzeć do domu.	Tak właśnie było Ale okręt płynął z Dunkierki, a to jest jedna z jego szalup. Załoga ratowała się w wielkiej, żaglowej łodzi, statek zaś pogrążał się tak szybko w wodę, że już nie zdążyłem nic ocalić z katastrofy. Rzecz miała miejsce w poniedziałek.	Doprawdy, że sam nie wiem To nie ma żadnego sensu	A jak się ten interes nie uda	Wszak do więźnia nikogo nie dopuszczano?	Widzę że się spodziéwasz, w miejscu tych lalek woskowych i fałszów, czegoś żywszego i prawdziwszego. Naiwny jesteś, kochany hrabio! Z historyą dzieją się rzeczy dziwne. Każdy wiek nową tworzy ad usum delphini, dla wychowania na niéj pokoleń przyszłych. Każdy wiek zaprzysięga się, że miłuje prawdę, że tylko jéj szuka, a operacyą kończy się na tém, iż lalki woskowe się topią, wosk oczyszcza nieco, doléwa się farb nowych i lepią się... ideały nowe, do miary swych twórców przykrojone. A wszystko to pod hasłem prawdy i w jéj imię! Kilka imion, dat kilka służy za wątek, a każde pokolenie snuje na nim wzory, wedle smaku swego.	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Panie Sesemann to nie są żarty! Jutro przekona się pan osobiście i przestanie śmiać. W tym domu zaszło w dawnych czasach coś strasznego, co zostało zatajone.	Nie dla psa kiełbasa przyjdzie czas, to się dowiesz, moja kobieto i ślepie wytrzeszczysz z dziwowiska, jak cię wasale jaśnie wielmożną zwać będą.	Powiem innego dnia; teraz Jan odprowadzi cię do domu, kiedy ja nie mogę.	Bo nic jej nie zdoła podważyć	Hę Nie słyszę...	Jeżeli król Maciuś przyjaźni się z Bum-Drumem, królem ludożerców, to pewnie i nimi nie pogardzi, bo chociaż dzicy, ale już przestali zjadać ludzi.	Król, nie król?	Nie Miał być we dwie godzin po południu.	O pistoletach nie mówiłem ni słówka	Ot, macie. A my jeszcze nie w Szawlach.	Znała prawdopodobnie arkana tajemniczych przygotowań Maple’a. Wydaje się nieprawdopodobieństwem, by ona, mieszkając w tym samym domu i ciesząc się jego zaufaniem, nie znała dokładnie składu tego preparatu. W siedem dni po zniknięciu Maple’a Comstock Bell nieoczekiwanie i bez wytłumaczalnej przyczyny bierze ślub z dziewczyną znacznie niżej od niego społecznie postawioną.	Niech pani będzie spokojna. Domyślałem się wiele, teraz wiem wszystko i dołożę wszelkich starań, aby się pani więcej nie męczyła...	O, Haiti to rzecz całkiem inna; Haiti we francuskich spekulacjach giełdowych jest jak ecarté. Można lubić buillotte, cenić grę w wista, szaleć za bostonem, a przecież z czasem znużyć się nimi. Ale zawsze po tych grach wrócimy do ecarté, bo to jest jak przystawka. Otóż pan Danglars sprzedał wczoraj po czterysta sześć i schował do kieszeni trzysta tysięcy; dzisiaj papiery spadły do dwustu pięciu	Niezła sprawa można będzie wyciągnąć z poczciwca pięćdziesiąt do sześćdziesięciu pistolów. A teraz, przekonać by się należało, czy dla takiej sumki warto narażać cztery głowy.	Jakoś was dzisiaj cale nie rozumiem; chłopcy płaczą od hamowanego śmiechu, ty zaś pleciesz przez ładu i składu...	Naszemu młodemu bohaterowi było za duszno! o mało co nie zasłabł.	O pani! myślę, że takiej drugiej niema na świecie gadał i gadał niepowstrzymanie.	To go nie przyjmę więcej!	Że się stara o mnie, babciu? Dziękuję!	Tak, ale to bez miłość poszło najpewniejsza rzecz... nawet słyszę ta farmazonka z desperacji po Rybińskim mało nie szaleje, choć ma męża, ale to u tych pań mąż to jak trynóżek, na to jest, żeby na nim postawić kochanka.	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	Chciałbym wiedzieć, ilu jest skazanych, jak się nazywają i jaki rodzaj kary poniosą.	My? Czyż ona jest na górze?	Istotnie! Prawdę mówisz Na przykład, głupcy mówią o kociaku, gdy kobieta urodzi dziecko. Słyszałem to na własne uszy.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się!	Do usług...	Do widzenia, dziękuję prezesowi za zwrócenie uwagi.	Dobrze; na którym?	Hajże na Moskwę!	No, kiedy tak, to ja go umieszczę na liście chrześniaków Niech ma marraine’ęmarraine (fr.)	Obiecałeś mi pałac zbudować na szklanej górze	On będzie handlował z kolejarzami. Inaczej, zobaczyta, że Niemcy zabiorą nam wszystko sprzed nosa.	Oszalałeś, przecież Marek naprawdę z Ziemi do nas przybył!	Panie, ten szlachcic, którego tam widzisz przełożył książkę włoską na hiszpański język, a ja składam według manuskryptu.	Widziu, i mnie weźcie na te wesele! Już mnie o nim Zofia tyle nagadała... ona krewna pana młodego i zaproszona... tańczyć będą... i ja chcę potańczyć!	Wieczorem się wykąpię.	Więc mam iść do garderoby po twój płaszcz?	Z czego się składa ten płyn, zwany esencją zapomnienia?	Za wiele? Żartujesz!... Jestem powściągliwy jak ksiądz Baudouin. Jeżeli mówię, że baronowa...	Niepotrzebne żarty, Planchetku przy pomocy tych czterech koni będziemy mogli przywieźć trzech przyjaciół naszych, jeżeli ich odnajdziemy jeszcze żywych.	Ale i do wycieczki Musimy mieć pilne oko i muszkietników gotowych.	Czekaj. A gdybyśmy tak wyruszyli naprawdę „na tamtą stronę” we dwóch?	Co panowie o tym sądzicie? Co do mnie, przyznaję Balonikowi słuszność.	A kto to? Jak wygląda ten naczelnik? Gdzie jest jego forteca?	Kiedym go zobaczył pierwszy raz, byłby mógł przestraszyć nawet osiwiałego niedźwiedzia, a cóż dopiero Chińczyka. Teraz już jest cywilizowany w porównaniu z tym, co było. No więc	A, ma pan coś przeciw niemu?	Czy spostrzegł pana?	No, no dajże pan pokój, bo będę zazdrosny!	Ależ tak, to one!	A! Co to za człowiek?	Ale cóż to za „czarna plama”, kapitanie?	Cóż to znów?	Dawaj, to ja sam...	Jak to mam rozumieć?	Któż przeczy, ale najlepsze serce woli tę pierś w któréj bije, od każdéj innéj.	Mój drogi, powiedz mi tylko jedno słowo: biały, co?	Mój komunikat był ściśle rzeczowy.	Opuszczona willa, którą zapełniłem tworami mej myśli	Tak, panie	Twoja tajemnica, to twój kapitał. Mnie jednak dziwi jedno.	Wydanie specjalne! „Aktorka filmowa atakowana przez morskie potwory! Seksapil młodej kobiety pokonuje przedpotopowe jaszczury! Kopalne płazy wolą blondynki!”.	A iluż mniej więcej?	A ojca rodzina?	Albo uważaj, bo nazwę cię niewdzięcznikiem.	Cicho!	Ciekawe! Cóż jej mogły zarzucić?	Czemu kiepsko?...	Cóż takiego?	Dajcie mi najprzód człowieka! powtórzyła Laura.	Duma, Pozycja społeczna	I ja także! i ja!	I moralną	I placka?	Ja	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Naturalnie!...	Niechże cię kaduk porwie! krzyknął wybiegając młodzieniec, trzasnąwszy drzwiami za sobą.	Poszedł po wódkę	Powiada filozof, iż bez wyjątku	Przewodnik? Kto nim będzie?	Taką trzeba ze wsi wyświecić ożogiemożóg (daw.) rzekła w głos Kobusowa.	Więc powiedz je, Tadziu.	Zupełnie.
Wyobraźże sobie moją rozpacz, moją wściekłość, kiedy przyjdę do szlachcica i mówię: mój panie, zamek coraz bardziej niszczeje! jak gdyby. przyświadczał, że słońce świeci, albo deszcz pada, a myślał o czym innym. Zniecierpliwiony wołam: zamek upada, powtarzam panu; trzeba go ratować wszelkimi siłami, jak najprędzej; on zaś na to: nie warto zachodu. Czasem zrobi uwagę, że będzie ładny las w tym miejscu, albo zacznie ubolewać: co za szkoda, że tyle gruzów, byłby kawał roli i kilka kop zboża.	To mi się podoba! Co za stanowczość! Stawia pan sobie cel w życiu i dąży do niego wytrwale. Nie zrażają pana stosy przeszkód.	Jeśli codziennie, wytrwale robić to będziemy, tak regularnie jak żołnierze swoje ćwiczenia, natenczas zobaczymy, co się stanie i przekonamy się, czy doświadczenie się udało. Wszystkiego uczymy się przecież w ten sposób, że powtarzamy, powtarzamy, dopóki sobie dobrze w pamięć nie wbijemy, i myślę, że to samo będzie z czarami. Jeśli je wciąż przywoływać do siebie będziemy na pomoc, to w końcu staną się one cząstką nas i dawać nam będą możność wykonywania wielu rzeczy.	Agata! Widzieliście no, moi ludzie! Agata! No, to chwała Bogu! A powiadali ludzie, jakoście jeszcze na Gody pomarli, nie wiada było ino kaj, że nawet mój zbierał się do kancelarii na przewiady. Siadajcież... strudzeni pewnikiem jesteście. Gęsi się ano lęgną...	Celuj w łeb, zniżaj do biodra i powoli naciskaj cyngiel...	Czytałam dziś w Wędrówce pielgrzymaWędrówka pielgrzyma (ang. The Pilgrim’s Progress from This World to That Which Is to Come) odrzekła Eliza, po czym dodała, idąc z wolna do fortepianu:	Jaśnie pani już się ubrała, jest gotowa do wyjścia i pyta, czy pojedzie razem z panem.	Jesteś moim synem, Edmundzie! Jesteś dzieckiem, które mi się zrodziło w więzieniu. Stan mój skazał mnie na celibat, a Bóg zesłał cię tu do mnie, abyś był zarazem pociechą dla mężczyzny, który nie mógł być ojcem, i więźnia, który nie mógł być człowiekiem wolnym.	Może panu zrobi to kłopot?... W takim razie obejdę naokoło albo poproszę pana Miętlewicza...	Przyszły do pana Ketlingowego dworcadworzec	Upadam do nóg pańskich i pana oficera.	„Do czego on zmierza?”	Kiedy on pierwszy przystąpił do ciebie z dobrym słowem, poniechaj złości. Tam u niego w chałupie piekło... nie dziś, to jutro Jagnę wygoni i ostanie sam... Józka nie poredzi w tylem gospodarstwie, stary jeszcze nie jest, ale też wszystkiego nie zrobi ni dojrzy... dobrze, byś jego łaskę na ten czas miała... o toś zabiegać powinna... Byłabyś mu pod ręką w sposobną porę... to nie wiada, jak by się stało... może by przyzwał z powrotem... nie zdzierżysz tej biedzie, nie...	Nie, nie, nie będą sprzedawać, uspokójcie się! Podpisałem właśnie apelację. Nie możemy zostawać pod brzemieniem wyroku, który pomawia nas o złą wiarę. Nie mam zamiaru bronić się tutaj. Aby zyskać na czasie, pozwoliłem wygadać się Cachanowi, gdy ja gotuję się odnieść triumf jeszcze raz w Poitiers...	Jedno ci zapowiadam. Żenić się nie będę ci zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych ekscesów, rozumiesz?! Bo to dziewka od Wiśniowieckich, samej księżnej Gryzeldy zaufana, a ja księżnej nie chcę obrazić przez estymę ani pana starosty kałuskiego także.	Nie... nie... była to tylko bajka, którą ktoś mi opowiedział... ot, żeby sobie zażartować. Mniejsza z tym! Lecz koło Umballi ja będę szukał Byka, a ty zaś możesz dopytywać się o rzekę i ochłonąć od turkotu pociągu.	Tu nie chodzi o filantropię. Jakże dalece pan mnie nie rozumie. Ja nie przez filantropię opiekuję się biedakami.	Ale gdzie tam. Cudzoziemiec podróżny. Zaczął nam tedy opowiadać, że nie spodziewał się znaleźć w tym wieku i w Polsce pustelnika tak rozumnego. Niemało zdziwił się, kiedyśmy odkryli, kto to był w samej rzeczy ów jego uczony pustelnik. Mimo to jednak pewna jestem, że odjechał, niezupełnie nam wierząc.	Moja droga pani! mój aniołku śliczny! nie będziesz się gniewała na mnie za to, co powiem?	Mościa księżno! ja jestem predestynowany, żeby mi się cokrok coś nieprzyjemnego trafiało. To mój chléb powszedni. Nie jest to wrażenie dnia, ale życia całego.	Nie można pić: brak panny Rity, która jest również nagrodzona.	Och! Po co łóżko! Jeżelibyś mi pan, panie Copperfield, nie wziął za złe i pozwolił przenocować tu, przed kominkiem...	Ty wierzysz? A więc, aby się nie złapać, wznieśmy toast: Diis ignotis!	A ja jej także pewno nie godzien, a przecież w daleką drogę się wybieram i nie tracę nadziei, że tam zajdę, gdzie idę.	Ale co się naużywa, tego jej nikto nie odbierze, mądra jucha...	Fraszka ożenek bogaty ożenek nie hańbi. Ale te miliony, zarobione na dostawach w czasie wojny, z daleka pachną kryminałem.	Jej?... ona... Ot, powiem ci prawdę, tylko się nie przestrasz.	Nie chciałaś pani umierać płacząc?	Nie potrzebuje wydobywać tych pudełek, bo nie jestem modnym światowcem, i nie myślę nim zostać, ale czasem lubię nieszkodliwie pohulać.	Nie! ja tego nie zrobię!	Nie, nie mówiłem i nie powiem. Nigdy z nią trzech słów nie zamieniłem.	Podobno nie kradł	Stójcie, panowie! Majestat!... Król miłościwy... toż nie bić się, ale nawet miecza dobywać nie wolno!	Więc wszystko znikło, a ona nie znikła!...	Zaraz ci dowiodę Ty nie jeździłeś tam wyłącznie dla zrobienia pieniędzy...	Albo się jest wewnątrz a wtenczas nie jest się tu, albo, jeżeli jest się tu, nie można być tam wewnątrz.	Jesteś pod ich wpływem. Daj Boże, aby się to zmieniło.	Jeden w drugiego, co tylko jest porządniejszego. Znamy ich od maleńkości. Prócz dwu, wszystko wysłużone sołdaty.	Marek chyba jeszcze czeka, bo jest bez forsy, a ja też na zero.	To dla pana prezesa drobiazg, a dla mnie bardzo ważna rzecz. Mianowicie od nowego roku ustępuję ze stanowiska zastępca głównego komendanta policji. Gdybym miał poparcie tak poważnej osobistości, jak pan prezes, mógłbym liczyć na pewno na nominację...	„Chyba że odwiezie mnie jako swą żonę” Chciałem właśnie spytać panią, czy dotrzyma słowa.	Tak tak, a matce i mnie to wyrzucać będą. Przyjaciele i szpiegi króla rzymskiego patrzą, wiedzą wszystko, królowę i tak czernią, zrzucą winę na nią, mścić się będą na królowej Izabelli.	A czy zastałam profesora Wilczura? Za dwie godziny najpóźniej musimy wyjechać, by zdążyć na samolot.	A żeby tak gdzie Szwedów po drodze skubnąć?	Ach tak, a ja myślałem, że niedaleko.	Ależ ojcze są jeszcze na placu pułki, które będą manewrować.	Athosie, ty mnie przerażasz.	Będę na każdym...	Czekajcie wieści ode mnie, bo się znów pogubimy! Jeśli Ketling usieczon...	Czy to... czy to matka Marty?	Dobrze, niech będzie proste.	Ja wolę już... uciec, ukryć się, bo ja wiem!...	Miłościwy panie!... Czym ja na tyle łaski zasłużył?	Na zimę idzie, to się już różności zaczynają.	Naturalnie, że mogłabyś W naszym Klubie PowieściowymW naszym Klubie Powieściowym przed laty pisywałaś przecież tak zajmujące opowiadania	Och, już to uczyniłem	Tak Ale dlaczego pan się zawsze poświęca?	Tak autora tych anonimów.	Tak poważny...	Tak, lecz zostałaby wspólniczką zbrodni.	W całej okolicy tak?	A ja pamiętam.	A ja skąd mogę o tem wiedzieć?	A pański ojciec?...	A uczyniłeś, com ci powiedział?	Aha! co... Z wdówką? z wdówką	Babinicz! dziś popr. forma Ms. lp: oddziale.. I cała nieprzyjacielska wataha wykręca w prawo, chcąc umykać ku swojej piechocie.	Biedna Naścia była zawsze taka gwałtowna ale serce ma najlepsze.	Bo gdybym się obudził, ból gardła mógłby się obudzić również, a myślę, że lepiej, abyśmy sobie obaj wypoczęli...	Bo tu tatarską modą sobie poczynał i panny w jasyrjasyr (z tur.)	Chebacheba (gw.) tu: cały. świecie!	Co pan sądzi o jego obecnym zniknięciu?	Co ty, Jaguś, co ty? A dyć Antek najbarzej wygadywał na ciebie i grunt chciał odebrać, i pomstował a zarzekał przeciw tobie, że powtórzyć trudno.	Daj no ją tu	Daruje pan prezes, że go pożegnam	Dla pani wolę zaraz coś ofiarować	Dlaczego to, wasza wielmożność, dlaczego?...	Drogi kuzynie Będziemy mogli popierać się wzajem.	Dzień dobry, Holmes Wyglądasz na dowódcę, naradzającego się z szefem swego sztabu przed bitwą.	Jacy oni są dobrze wychowani, jakie mają ładne wzięcie	Jaki oberżysta?...	Juści, wyrwij wilkowi z gardła, wyrwij! Sześć morgów grontu! To my u niego z kobietą za parobków prawie służym, a on obcej zapisuje, leda komu...	Karę? jaką ja mu naznaczę?	Mam tu prezent purimowy, może chcesz, Tojbo?	Małgorzacie widocznie zdawało się trudne powiedzieć, co ma w duszy. Zasłoniła twarz gałązką paproci, jak gdyby dla odpędzenia urojonych komarów, i mówiła z wolna:	Mówi czystą prawdę, na święte peplum Diany!	Na pewno otrzeźwieję? Nic więcej?	No naturalnie, że ta wstrętna bestia z czerwoną twarzą	O kas naudos bus iš to? Tiesa, tu jam dantis išmuši, bet vis jis tave įkąs. Man rodos, geriaus davus jam malkų pagalį kokį kąsti, tegul jis ir dantis išsisuktų pats ir tegul gautų paskui kaip šuva.	O! Cieszę się, księże biskupie, że humor wam dopisuje. Kto by tam strugał z drzewa bydło, którego są pełne obory? W naszym żłóbku będą żywe woły i osiołki jak tam, w Betlejem.	Ohyda ludzie są ohydni, jedno wielkie bagnisko!	Ot i on!	Pas.	Pierwszy raz mi się sposobność trafiła	Prędko wyczerpaliście temat	Sądziłam, że to sir Henryk Baskerville	To może być nasz korepetytor	Twój czarny kamrat słyszał, jak ktoś poruszył gałęzią.	Wekslem.	Zdaje mi się, że wszyscy oficerowie są z sobą na „ty”
Wuj Ryszard nie wierzy w trwałość dzisiejszego stanu rzeczy. Jest przekonany, że Niemcy wyjdą, a rewolucja rozpęta się na nowo. Zresztą wiecie, jak bardzo jest wytrącony z równowagi. Kiedy mówi o Hołowinie i pogromie to trzęsie się ze złości. Jak tu w takim stanie ducha zabrać się do twórczej pracy, wśród tych samych ludzi, którzy z ziemią zrównali mu wszystko.	Tak, sir Johnie Jest to, jak pan widzisz, wspaniałe zwierzę, które, jak mi się zdaje, ma ochotę przeciąć nam odwrót. Nie pojmuję, dlaczego to stworzenie roślinożerne zawzięło się na nas, lecz koniec końców trzeba je stąd wyprzeć.	Bierz się za robotę.	Ponieważ major przeznaczył testamentem rozmaite sumy na rzecz instytucji publicznych, rząd francuski upomniał się o spadek u Kompanii Indyjskiej W tej chwili sukcesja jest dojrzała do podjęcia. Od dwóch tygodni szukałem daremnie progenitury z panny Barbary Marii O’Flaharty, kiedy wczoraj przy stole...	Zdaje mi się żem pana widział na Monte Pincio, rozmawiającego z tą... jakąś artystką, Polką, przybyłą do Rzymu.	Trochę to nie tak było N. Panie, dodał jenerał. Kozłowski na nieszczęście głupi, kochał się tak szalenie w swojej żonie jak się drobnej szlachcie trafia tylko; gdy mu ją podskarbi odmówił, z żalu oszalał.	On czytał ErykaEryk, ang. Eric, or, Little by Little (1858) odezwał się M’Turk powieść Frederika W. Farrara (1831–1903). czyli Życie w kolegium. Oni tam wciąż puszczają wszystko, co mogą ukraść w szkole św. Winifreda, o ile się nie modlą lub nie urzynają po szynkach. To było przed tygodniem i stary wścieka się trochę na nas. Nazwał to konstruktywnym łajdactwem. Stalky to wszystko wymyślił.	Bardzo mało znałam pannę Kańską. Była kilka razy u nas, wywarła na mnie dodatnie wrażenie. To, zdaje się, jedna z tych dojrzałych współczesnych kobiet, które chcą i umieją samodzielnie walczyć o byt. Mój mąż wysoko ceni jej uzdolnienia. Słyszałam od niego zawsze słowa uznania, a pan wie, że nie jest on człowiekiem pobłażliwym.	Przedmieścia, gdyby chciały, porządnie mogłyby wziąć w kluby samo miasto! Dzisiejszej nocy śniło mi się coś wybornego: że Mariahilf, Josephstadt i wszystkie trzydzieści cztery przedmieść wyruszyły w pochód przeciw Wiedniowi, któremu dowodziła wieża Św. Szczepana. Bili się tak, że aż białe i żółte pieniądze wpadały w nurty Dunaju!	O, okno! Ależ to niemożliwe, niemożliwe do niemożliwości! Było jeszcze jedno okno wolne na piątym piętrze w pałacu Doria, ale wynajął je jakiś rosyjski książę za dwadzieścia cekinów dziennie.	Niestety nie zdołam przełknąć jednego kęsa i całe śniadanie się zmarnuje! Serce mi się ścisnęło wobec tych ohydnych scen, któreś nam skreślił, szanowny panie woźny, w tak układnych wyrazach, a zarazem zejść mi z oczu nie może ta nieszczęsna pokojówka pani radczyni Josse, którą powieszono, mogąc z nią uczynić coś nierównie lepszego.	Cabiński dał mi dziesięć rubli... A co! nie mówiłem, że się zerwiesz?...	Czego się śmiejesz?	Ha, ha, kawalerze, cofnijmy się nieco wstecz; odwołuję przebaczenie i chcę położyć pewien warunek, pod którym godzę się zapomnieć zdrady.	Nie podoba ci się nasz dom	Owszem! Ale mało się znam...	Powiedz-no, koło bramy, przy powozach, była młoda osoba blond, w krótkich spodeńkach, która mi się wydała całkiem sympatyczna. Zawołała mi bardzo grzecznie powóz, byłbym chętnie przedłużył rozmowę.	Słowo się rzekło, szepnął de Cerulli, słowo święte, trzymać muszę.	Więc dowiemy się jutro Dopóki tego nie będziemy wiedzieli, nie ma co robić.	Łatwo to z konia się śmiać, na to nie trzeba takiej odwagi, jak śmiać się z jego pana!	Ojcze wielebny sprawy księdza Birotteau są mi równie dalekie, jak ojcu sprawy panny Gamard; ale, na nieszczęście, religia może ucierpieć w tym sporze. Widzę tu w panu, wielebny ojcze, jedynie mediatora, tak i jak ja sama działam jedynie w duchu jednania.... (Nie oszukamy się nawzajem, księżulku Czy czujesz szpileczkę pod tą odpowiedzią?)	Lecę nie czuję nóg i tchu mi brak. Zebranie zaraz się zaczyna, czekają na mnie, a ja tu...	Pójdź ze mną o zakład. Pół miliona funtów zaangażuję. Na nędzę skażę żonę i dzieci, by raz się przekonać, czy ci zależy na nieodpartych prawdy dowodach, czy też chcesz nadal wykręcać się sianem oraz mamić siebie i wszystkich dokoła wykrętasami czysto maniackimi.	Stój... Podobałaś mi się i nie możesz tak nas opuszczać.	Tak, lecz w niektórych razach pięć minut staje się pięcioma wiekami.	To co innego. Widzi pan, ja nie polecam Dana właśnie dlatego, że to chłopak z mojej krwi i kości. Wiem, że co innego być na Ławicach, a co innego na kliprze. Umie sterować... rzec mogę, że żaden chłopak tak nie potrafi... a resztę to już ma we krwi... ale pragnąłbym, żeby nauczył się czegoś więcej.	Jak to, proszę pana pan mi przecież nie powie, że pan zaczyna się nudzić?	Te małe ciastka są za wielkie. Na sucharki to zgoda.	Ten, co ciągnie za nos na sznurze.	A na cóż ja wam potrzebny? hę? Małościeto mnie nawymawiali, że chleb jem daremnie? A daliście mi kiedy szmat, odzieży; dali nową koszulę i choćby łapcie na znużone nogi? Kiedym ja wam niepotrzebny, po cóż siedziéć miałem! Idźcie sobie braciszku z panem Bogiem i kłaniajcie się odemnie staremu Łysce...	To dla twego dobra, Ropuszku Wiesz, że musisz wcześniej czy później zacząć nową kartę życia. Teraz nadarza się po temu doskonała sposobność, będzie to pewnego rodzaju punkt zwrotny w twojej karierze. Wierz mi, że mówienie ci tego wszystkiego sprawia mi większą przykrość niż tobie słuchanie.	Ależ tak, przypominam sobie Tak. Była o tym mowa, specjalnie proszono o to cesarza, by dla niego stworzyć coś odrębnego, position à partposition à part (fr.) doprawdy, panowie, to było straszne.. On wzywał otwarcie do rewolucji...	Czyliżby zdrada i tam?... W każdym razie zawołasz do mnie Dagona Muszę poznać źródło tych kłamstw i, przez bogi, położyć im koniec!...	Tak pani ale zapomniałem w Warszawie nożyka do rozcinania kartek w drodze i wróciłem po niego.	A mnie jeno żal, co Antek nie zdążył do żywego.	A więc płyńmy do góry.	Może z tego i wesele być bo do panny naszej jedzie.	Trzeba, by który z waszmościów z listem ode mnie do pana Lubomirskiego pojechał.	Pojedzie pan z nami! Naturalnie, że pan pojedzie! Klima i Nuna jadą z ciocią Żarską do Krynicy, a pan pojedzie z nami. To będzie wesoło.	A tak ale niech pan nie mówi tak głośno, to by panu mogło zaszkodzić.	Dawno pan był w Warszawie?	Na to by już kolej nie przyszła W tych warunkach razem z Warszawą przepadłaby też i tajemnica piorunującej maszyny Jacka.	Tylko dziecko piekarki z ulicy des Tinteileries Sprowadziłem je na świat przed dwudziestu minutami. Miałem właśnie opowiedzieć to panu de Terremondre. I mogę dodać, że nie poszło to bez trudu.	A jakże, i to jakich...	A jeżeli, jak dziś, trafi na trzy razy większą siłę?...	A wiesz ty co ja o nim myślę?	Ależ, moja pani! Zofia, której los tak cię wzburzył, była przede wszystkim młodszą...	Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.	Co to jest „kuter otaklowany jako slup”?	Dam co zechcesz! Jaki mi pan! no! gadaj!	Gdyby jednak pan mecenas szczerze chciał, gdyby pobiegał...	Górę Pan Bóg stworzył	Innym też roboty nie brak, a znajdują czas, by iść tam, dokąd należy!	Jeśli waćpan wolisz, niech i tak będzie!	Jutro przeszyję cię kulką na wylot!	Któż to jest?	Może pozamykać ogrody i żeby dzieci nie wychodziły na ulicę?	Można kochać nawet osoby bezwartościowe. Tatuś mówił, że pani kocha stryja Ewarysta. Nawet sam stryj to mówił. A ja mu wówczas prosto w czy:	Na pewno!	Na złamanie karku.	Pflüger na przykład oblicza, że kilogram węgla zawiera dwadzieścia i trzy biliony kalorii. Sądzę, że Pflüger przesadza.	Stryj, mój drogi Krzysztofie, wie równie dobrze, jak i ja, że oni nic nie mają. Zaś sprzedaż ich udziałów w obecnej sytuacji, sam to rozumiesz, byłaby marnotrawstwem.	Tak powiadają.	To niby jak? Ja wzienamwzienam (gw.)	To wracaj zkąd przybyłeś	Trwa i pragnie, abyś w tym domu znalazł spoczynek, jeśliś zmęczony i pociechę, jeśliś nieszczęśliwy.	A ja bym go jednak nie zabijał.	A nie Katoliczka była, i zażarta. Dobrze mi dojadła swoim wiecznym śledziem i litaniami.	A po bułance. Dyć ją całe wojsko zna.	Ależ doprawdy niczego więcej nie pragnę! Wyznanie, które uczyniłaś, okupuje bardzo wiele błędów i jeśli tylko jesteś szczera...	Bierz ich!	Boże mój! Boże!... czyż mogę powierzyć panu taką tajemnicę? Jesteś prawie dzieckiem!	Co nie mamy zrozumieć: my wszystko rozumiemy.	Dziecino, dziadziuś chce cię widzieć.	Głupiś.	Hoża niewiasta jeno musi być okrutnieokrutnie (daw.)	I dom.	I mogę ci jako prywatnemu odpowiedzieć?	Ja!	Ja?... ja?... dalibóg, nie przypominam sobie... czybym...	Jakiego siostrzeńca?	Kogo?	Morusek jest pięknym kotkiem	Może ale ja ich nie znam.	Nie ciekawiśmy, schowaj dla swojej Karasicy, będzie wdzięczna	Nie zgubiliśmy tego Amerykanina.	Nożem.	O, znam te strony doskonałe.	Obroniłeś mego syna, chłopcze?	Panie prezesie...	Potrzebuję tego chłopaka.	Prawdę mówię, że hajdamakihajdamaka (z tur.)	Przysięgam ci, że naprawdę.	Sprawiedliwości!	Szczęście jest oliwą, przytłumiającą burze wszelkie serc i mózgów.	Tojbo!	W Czechach zainteresowanie mierne. Trzy nowe zapytania.	Woźnica?	Wszyscyśmy grzeszni, ale Panu naszemu służymy	Zamilknij, ty głupia!
Czemu pan się tak izoluje, Genezyp Genezypowicz? Czy pan się przejął izolacyjną polityką naszych zbawicieli? Niech się pan pobawi z Chi. Przytuliła płomienną twarz do czekoladowych kudłów przeklętej bestyjki. Wszystko było przeklęte. Cóż by dał Genezyp za jedno takie muśnięcie. Na pewno, ale to bez żadnej kwestii doznałby najwyższej rozkoszy i byłby choć na chwilę wolny. „Nie ma mnie wcale”	A, cudownie! Zresztą widział pan, podobny talent zasługuje chyba na to. Hoyos był zachwycony; nie mogłem mówić z ambasadorową, czy była kontenta? Ale któż-by nie był, z wyjątkiem tych, co mają uszy do nie słyszenia, co nic nie szkodzi zresztą, z chwilą gdy mają języki do gadania.	Czy żołnierze byli źli na niego?	Bardzo-m ci wdzięczny, żeś przyszedł. Ogromnie mi na tem zależało.	Bo są podwójni Kowalscy. Jedni się Wieruszową pieczętują, na której kozieł w tarczy jest wyimaginowany z podniesioną zadnią nogą, a drudzy Kowalscy mają za klejnot Korab, na którym przodek ich Kowalski z Anglii przez morze do Polski przyjechał, i ci są moi krewni, a to przez babkę, i dlatego, że ja także Korabiem się pieczętuję.	Gdybyśmy byli w Granitowym Pałacu sytuacja byłaby inna. Tam nie obawiałbym się zostawić Harberta z jednym z nas, a pozostali wyruszyliby, żeby przetrząsnąć lasy na wyspie. Ale jesteśmy w zagrodzie i musimy w niej pozostać do chwili, aż będziemy mogli opuścić ją wszyscy razem.	I pamięć na swą osobistą godność i położenie w świecie! wyrzekła z kanapy pani Olimpja.	Mamo! główka mię boli! jęknęło boleśnie chore dziecko, skurczone na kanapie; ale jęk ten zagłuszyły krzyki najmłodszego, które wylazło z pod stołu i wołało z płaczem.	Moja wola, ty się w to nie wtrącaj, ale ciebie mi żal, boś dzieciuch, a chociażeś frantfrant miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej., a potem do Łubniów.	Morze suszone śliwki spożywane jako lekarstwo na chorobę morską., pracowałem albo z majtkami przy linach, albo przy busoli, lub z kapitanem dyrygowałem naprawieniem uszkodzonych miejsc.	Na czwartą będą, ale mi je odeślij przed teatrem.	Nie wiem, za co, ale na pierwszym przesłuchaniu dowiesz się pan niezawodnie.	Niewidzialnie... jako ta, która rozdziela dobre natchnienia, zagrzewa do walki, niby te gołe boginie z czasów greckich, tańcujące na chmurach w czasie bitwy.	No, dobrze, ja mogę jechać na to miejsce.	Ojcowie wielebni! Niechże mnie duchowna osoba pyta, to wszystko zniosę... Ale, na Boga żywego, nie pozwólcie temu szlachetce dręczyć mnie dłużej!...	Oswoił się ze śmiercią. Skazano go rzeczywiście na osiem lat więzienia. Wysłuchał poważnie i spokojnie wyroku. Stał przy otwartem oknie na drugiem piętrze, bo było strasznie parno	Prawdę mówiąc, w tym wypadku tośmy mu trochę pomogli! Byłem Beetle’owi winien dwa szylingi i cztery szóstki, to znaczy niby Beetle tak mówi, ale ja nigdy nie miałem zamiaru oddać mu tych pieniędzy. Rozpoczęliśmy o to na schodach kłótnię i... Mr. Prout przypadkiem wdepnął. Jak Boga kocham, Padre, tak było. Oczywiście, wypłacił mi zaraz gotówką jak hrabia (co mu nie przeszkodziło potrącić sobie to z mej miesięcznej pensji), a Beetle, jak należało, oddał mu mój weksel. Co się potem stało	Racz, panie, zaczekać na tej ławce A gdy usłyszysz trzy uderzenia w spiżowe blachy, idź do świątyni, wejdź na taras, a stamtąd do purpurowego gmachu.	Różne. Na przykład ma pan	To się może jeszcze skończyć na niczym	Wiesz, Marjetko Pana Murka nie było w Warszawie, wyjeżdżał na robotę.	Żeby nie wolno było mówić na tych zebraniach o żadnych interesach handlowych. Będzie trochę muzyki, bo spodziewam się, że o tem pomyśli pan Bigiel	A to sparte licho! Tyle lat...	Cały Rzym wygląda jak umarły, a wkrótce będzie prawdziwym cmentarzem. Czy wiesz, że wyjdzie edykt przeciw chrześcijanom i rozpocznie się prześladowanie, w czasie którego zginą tysiące ludzi?	Czy aby twórcze? Może dla wygody i dla samej mody?	Czy coś przy nim znaleziono? Coś, co by wskazywało jego nazwisko?	Czy ta nagana jest warunkowa? Gdybym ułożył się z panem, zanim odpowiem, że nie wyniknie żadna przykrość dla pani d’Espard, w razie jeśli pańskie sprawozdanie będzie dla mnie korzystne, czy trybunał uwzględniłby moją prośbę?	Czy to nie jest nadmiar bezwstydu, zalotności i zuchwalstwa, aby nam pozwolić podziwiać ten tron miłości? Nie oddać się nikomu, a pozwolić każdemu złożyć tu swój bilet wizytowy! Gdybym był wolny, chciałbym widzieć tę kobietę złamaną, płaczącą pod mymi drzwiami...	Odpowiem pytaniem: Czy dokonałeś pan tej kradzieży?	W tyle, panie Pierwszy pokój w przejściu między schodami.	A cóż by, dał Bóg, że nic złego. Pomaluśku wszystko, pomaluśku a dookoła, kieby w tym kieracie, jak zwyczajnie w chłopskim stanie.	A, to wasz pies Spodziewam się. że jest dobrze wychowany i że moim skarbuńciom nie zrobi krzywdy.	Aj, aj, co pan wygaduje! Jakim batem, gdzie bat! Ludzie muszą robić, no powiedz pan, co by robił taki prosty cham, żeby on nie musiał robić! On zgniłby z próżniactwa i zdechłby z głodu.	Ale mniej więcej?	Bah! pismo niniejsze nie jest pismem Najjaśniejszego Pana.	Biedna Ellen! gdzież ona teraz?	Będę!	Córka pana Pupin! Co ci się śni, moja dobra Franciszko! I myślisz, że ja bym jej nie poznała?	Dałbym pięć za wyrzucenie jej za drzwi.	Dałem sobie słowo...	Dlaczego mamy nie zdążyć, najwyżej dwadzieścia minut drogi.	Don Kichot z Manchy błędny rycerz, jeden z najdzielniejszych, jakich kiedykolwiek widziano.	Dowódca gwardji jego eminencji?	Hm... nie sądzę. Miał plenipotencjęplenipotencja (z łac.)	I cóż tam sprzedajesz? pieprz?	I marzenia są jak ptaki, gdyż krążą upojone siłą własną, weselem, pięknem, radością czystą istnienia i wtedy zdają się dosięgać słońca i świat zabarwiać; a jastrząb spada i rozbija harmonję i ginie radość, uniesienie... i ginie szczęście i giną marzenia; złe wieści, to jastrzębie, co szponami wiszą u serc i krzyczą, śmierć i zatracenie! Bardzo bolesną wieść pan przyniósł, bardzo...	I to tak cały dzień będzie?	Idźmy dalej, idźmy dalej	Jak to, i ja?	Jak to, ty się o to pytasz? Doprawdy, nie myślałam, że potrafisz się tak po... studencku zakochać.	Jak to? To już się nawet i temu nie przeciwicie?	Jakie to podobne do mojej Elizy Bądź zdrowa, Małgosiu, mam nadzieję, że małe Kingsy nie będą cię dziś dręczyć. Nie smuć się o ojca, moja droga	Jakież to ślady?	Jestem posłem do was, nie od ludzi, ani od królów ziemi, ale od Boga. Przyszedłem nie do panów i bogaczów a władców świata, ale do ubożuchnych i znękanych, abym pot otarł z ich skroni i pocieszył, swobodę zwiastował i wyzwolenie.	Jeżeli już nic nie ma, niech pan wymyśli koniec!	Kozacy to, kozacy! Boki znów urządził mi tak pięknie wybuch jaszczyka z prochem. Szkaradna to historia, kiedy czujesz armaty jadące ci po grzbiecie! Bo kawaleria to nic jeszcze. Koń, żeby tam biegł najprędzej, zawsze patrzy, gdzie stawia kopyta. Przeleciało po mnie tysiąc pięciuset kirasjerów i huzarów rosyjskich pod Orodnem, a przecież nie wyrządzili mi najgorszej krzywdy. Najokropniejsze są armaty!	Kto to jest? spytał Jan cicho.	Któż jest w twoim typie?	Ma je zapewne ale...	Mało jej dokoła.	Mhm. A, co by się stało, gdybyś pan coś zmienił w sygnałach albo przekazał inne?	Miałam.	Mordować kotów za każdym razem, kiedy się chcą wymigać od kąpieli. I tak trudno już odgadnąć, kto bardziej śmierdzi. Jak Boga kocham, ja już wolę kota. Jego woń nie jest tak przenikliwa. Co myślisz robić dziś popołudniu, Beetle?	Nafta?	Nawet noce, bo pamiętasz Swój, jak nocami sypiać mi nie dawała cisza grobowa... ty wiesz, że cisze grobowe, tak samo, jak gwar i hałas czasem, spać nie dają... Ty wiesz o tem, Swój, boś wraz zemną nie sypiał... i dopókim pracował, leżałeś mi u nóg, a gdy zmordowany rzucałem pracę, podnosiłeś się i gawędziłeś zemną...	Nie lubię Francuzów wogóle. Jest to niemądry przesąd, oczywiście, ale ile razy spotkam któregoś, przychodzi mi do głowy, że jest to może awanturnik. Słodkie ugrzecznienie ich przypomina koty, gotowe lada chwile pokazać pazury. Ale może ten twój Francuz nie przybędzie, a wówczas...	Nie mogę, nie wolno mi!... Muszę stąd jechać!...	Nie powtórzysz!	Nigdy nie widzę powodu do odwoływania moich postanowień Jeżeli w tym wypadku mogłoby to mieć miejsce, nie radziłbym panu zmuszać mnie do tego.	No, to sobie z głodu umieraj, kiedyś taki pyszny pan. Przecież miarkować możesz że ja cię do kradzieży ani do rozboju, ani do przemycania namawiać nie myślę...	O panie!...	Obawiam się żeśmy źle zrobili. Nie należało strzelać.	Od dnia dzisiejszego.	Pamiętasz, com, powróciwszy z zagranicy, mówiłcom (...) mówił	Panno Zofjo!	Patrzcie-no! byleby to nie był duch jaki i bóstwo morza, które Cezarowi-Bogu samo przyniosło dań powinną... człowiekby zginął przecie... A jeśli się ono pogniewa za to przyjęcie i mścić się będzie?	Piękny! Wygląda jak... jak... no sam nie wiem, tak pysznie, jednym słowem, taki dzielny!	Proboszcz kłobucki. A wy kto?	Przychodzę do pana z pretensją Onegdaj ośmieliłem się przysłać panu rachunek...	Skąd wiesz?	Szkoda trudu.	Słyszałem o tym. Jest to nawet rzecz przynosząca dochód. Czemuż to jednak miasto wasze nie posiada porządnego hotelu?	Tak ona, ta cnotliwa, ta dumna Dosia, która ani mojego syna nie chciała ani tego szalonego Talwosza... nikogo.	To by można zrobić, rozumie się ale trzeba pamiętać, że oni chodzą razem do szkoły już sześć lat. Ja bym tego nie robił.	To dajcie wina albo gorzałki lub miodu	To się obejdziemy bez tego... zawołał elegant...	Tu niema świata, Janko, tylko my dwaj: ja i...	Tu stało się coś niepojętego!	Uciekaj waćpan!	Very glad to meet you, Captain. Please, come inVery glad to meet you, Captain. Please, come in (ang.)	Widzę, że jesteś prawdziwie pobożnym Egipcjaninem, choć rysy masz hetyckie	Więc powiedzże mi tak spokojnie, o co ci chodzi?	Więc to wino...	Właśnież to najgorsze: ciotka mi krzywakrzywy (daw.)	Zacni obywatele gdańszczanie. Całej Rzeczypospolitej przykładem świecą. To się z panem Czarnieckim pod Warszawą spotkamy, bo ja tam pociągnę, jeno się przedtem koło Lublina nieco zabawię.	Zapewne, zapewne! ale Kazio mógłby osiąść w swym majątku. Długów nie miał i Marek odstąpiłby mu z dzierżawy.	Zapłaciliśmy wszystkim, jak należało rzekł M’Turk zamyślony, kiedy szli korytarzem.	Zaświadczy pani przed Bogiem że trzeba mi firmanu, aby uzyskać tę drobną łaskę. Oto jak moja żona rozumie miłość. Doprowadziła mnie do tego sam nie wiem jakim podstępem. Miłej zabawy!	Zobaczymy się przyjdzie pan muzykować i zjeść ze mną obiad co niedzielę, jeżeli nie chcesz abym się pogniewała. Czekam pana w najbliższą niedzielę.	Żywego ducha prócz piechoty łanowej... A potem żniwa bliskie. Dobry gospodarz z domu nie wyjeżdża w takim czasie!
Tam jest ubranie wasze... ja te ubranie kazałem tam położyć... niech pan ubierze się i będzie gotów przyjąć gości, co za parę godzin z pociągu przyjadą. Pan już wie wszystko, co i jak robić... ja pana już uczyłem... Niech pan tylko dobrze sobie zapamięta: u nas edukacya powinna pokazywać się we wszystkiém... My tu wszyscy edukowani i dlatego hotel tak idzie, że mój stryj jeszcze jedno skrzydło dobudować chce... A co dla niego znaczy! on taki bogaty! a dlaczego on taki bogaty? dla tego, że edukowany. W teraźniejszym świecie... Jak panu imię?	Przeciwnie!... Wasza wielebność jest stokroć lepszy dla mnie, niż zasłużyłem. Idziemy oblegać Roszellę, tam będę walczył pod okiem Waszej Eminencji, i jeżeli będę miał szczęście sprawiać się w sposób, który zwróci Jego uwagę, to po wojnie będę przynajmniej posiadał jakieś prawo do łaski, co zarazem usprawiedliwi odznaczenie, jakiem obecnie chce mnie Wasza Eminencja zaszczycić. Wszystko powinno mieć swój czas: może później zdobędę prawo oddania się sam na usługi, gdy dzisiaj wyglądałoby, jak gdybym się sprzedał.	Nie tylko nie winiłabym pani matki że powtarza minione historie, ale żalę się, że mnie pani matka nie oświeciła co do obecnych i że mnie nie wtajemniczyła co do rozmaitych interesów i stosunków na dworze. Jestem ich tak bardzo nieświadoma, iż niedawno jeszcze sądziłam, że pan konetabl jest jak najlepiej z królową.	Na czem? Pewnego wieczoru, kiedym tam widział Pełskiego, słyszę, a on się pyta: co to za Szwarc? z jakich to Szwarców? A ona: „Nie wiem, doprawdy”. Widzisz! a kiedym powiedział, żeś syn kowala, ona stanęła w płomieniach i o mało się nie rozpłakała ze złości na mnie. Ot, masz!	Jesteś głuptas, mój drogi Pieniądz, Bieda, BogactwoFinot trzy lata temu chodził w dziurawych butach, jadał obiady u Tabara po osiemnaście su, gryzmolił prospekty po dziesięć franków, ubranie zaś trzymało mu się na ciele za pomocą tajemnicy równie nieprzeniknionej, jak tajemnica niepokalanego poczęcia; dziś Finot ma na wyłączną własność swój dziennik, szacowany na sto tysięcy; łącznie z abonentami płacącymi a nieobsyłanymi, z abonentami rzeczywistymi i „podatkami pośrednimi”, ściąganymi przez jego wuja, zarabia dwadzieścia tysięcy rocznie; ma co dzień najwspanialsze obiady, od miesiąca kabriolet; wreszcie, od jutra stanie na czele tygodnika, z szóstą częścią własności za nic, z pięciomaset frankami miesięcznie, do których dorzuci tysiąc franków od artykułów uzyskanych gratis, za które każe sobie płacić wspólnikom. Ty pierwszy, jeśli Finot zechce ci zapłacić pięćdziesiąt franków za stronicę, przyniesiesz mu z radością trzy artykuły darmo. Kiedy będziesz w analogicznym położeniu, będziesz mógł sądzić Finota: sądzić nas mogą tylko równi. Czyż nie masz przed sobą olbrzymiej przyszłości, jeśli będziesz ślepo posłuszny wszystkim strategiom nienawiści, jeśli będziesz atakował, kiedy Finot ci powie: „Atakuj!”, a chwalił, kiedy ci powie: „Chwal!” Kiedy sam będziesz się chciał zemścić na kimś, możesz mordować swego przyjaciela lub wroga paroma wierszami wsuniętymi co rano w naszym dzienniczku, mówiąc mi: „Lousteau, zabijmy tego człowieka!” Dorżniesz swą ofiarę „zasadniczym” artykułem w tygodniku. Wreszcie, jeżeli sprawa jest dla ciebie pierwszorzędnej wagi, Finot, któremu potrafisz uczynić się potrzebnym, pozwoli ci zadać ostatni cios maczugą w wielkim dzienniku o dziesięciu lub dwunastu tysiącach abonentów.	Boże wielki!... z radości nie czuję bólu; wsiadłbym na tego konia choćby z kulami za skórą. A! co za strzemiona!... Hola! Bazin, chodź tu natychmiast!	Co do mnie będę się starał zapomnieć o przeszłości...	No! tego naszego Sachara, od Pakułów... co grał pięknie na skrzypeczce? młodego, mojego wnuka... który był uciekł... i nie wiedzieć gdzie się podział.	Takaż ci się wydała urodziwa? To i dobrze, Bóg cię natchnął, żeś tu wpadł. Lepiej mi na duszy, gdy cię widzę!... Ale co mi de publicisde publicis (łac.)	Zapewne. Nie wie się w ogóle, co nas jutro może spotkać.	Ni czterem tysiącom! Żebyś wiedział, Michale, co ona wyrabiała w czasie opowiadania pana podkomorzego! Myślałem, że ze śmiechu się rozpuknę. Jak mi Bóg miły! Nosem to tak ci fyrkała jak koza, a patrzyła w twarz każdej babie po kolei, czy należycie się delektuje. W końcu jużem się zląkł, że kozły zacznie machać, któren widok nie byłby zbyt polityczny.	Nie było za co. Ledwie od ziemi odrosłaś, stałaś się użyteczną. Ze szkoły, po latach piętnastu, przyniosłaś patent, odbyłaś kurs handlowy w fabryce, praktykowałaś pół roku, jako dozorczyni w szpitalu. Nie myślałaś, czyniąc to, o karyerze dla siebie, boś wróciła do starego ojca i na fermie stałaś się Opatrznością.	Bóg opuszcza tych, co sobie nie pomagają	W takim razie wszystko to nie doprowadzi panienki do niczego.	I jeszcze jedno. Niech pan, broń Boże, nie przyznaje się nikomu, że mnie widział i ze mną rozmawiał. Daj pan słowo honoru!	Taka sprawa jest. To godność człowieka nie jako na wojnę, ale żeby dać świadectwo prawdzie. Musi być ktoś, co się ośmieli podnieść uzbrojoną rękę! Inaczej martwa będzie nasza miłość i martwa będzie nasza nienawiść. Zadusi nas trzeźwy rozsądek, zatrują nas kalkulacje polityczne! Inaczej zmarniejemy moralnie, skopani, lekceważeni przez wroga. BuntownikJa mam ambicję, żeby na uśmierzenie naszego buntu nie wystarczyło nahajki! Ja mam tę ambicję, żeby wróg musiał wystąpić przeciwko nam z całą swoją siłą, żeby nas mordował, a nie tylko prał po pysku... Ja chcę, żeby wróg nas uszanował. Nam nie wolno po masakrach zadowolnićzadowolnić to nie żadna siła	Chcę, aby sprawiedliwości się stało zadość. Żyję po to, aby karać Każdą inną kobietę, choćby to była królowa, posłałbym w ręce kata; ale dla ciebie będę bardziej litościwy. Ciebie pytam: czyż nie zachowałaś choć kropelki trucizny łagodniejszej w działaniu, ale za to piorunującej i całkowicie pewnej?	Co ci to szkodzi?	Daj mi teraz spokój, bom słaby. Jeśli zamrę, wrócisz do Zgorzelic i powiesz, jak co było	Tak trudno jest wiedzieć o kimś wszystko	Wiem Dobrzeście zrobili, panie. Chciałem sam do Spychowa jechać, aby wam drogę na Płock doradzić; król w Raciążu ma układy z wielkim mistrzem prowadzić, przy królu zaś łatwiej się upomnieć, ile że wobec majestatu nie tacy Krzyżacy hardzi i udają poczciwość chrześcijańską.	Rozumie się, że Bum-Drum odeśle nas tak, jak pierwszym razem. Zresztą w kraju Bum-Druma można chyba dostać oliwę, ale benzyny na pewno nie ma.	A, rozumiem Z chwilą gdy zaczynacie zajmować się kobietą, widzicie ją już nie taką, jak jest, ale taką, jaką chcecie widzieć. Korzystne złudzenia, jakie rodzą się z tego pierwszego zainteresowania, porównywa pan z tymi ładnymi diamentami pokrywającymi ogołoconą gałązkę, a widzialnymi, nich pan to zważy, jedynie oku tego młodego człowieka, który zaczyna kochać.	Tak, Shirleyowie mieszkali tu przed dwudziestu łaty Wynajęli ten dom. Przypominam ich sobie. Oboje zmarli jednocześnie na febrę. Strasznie to było smutne. Zostawili dzieciątko. Przypuszczam, że nie żyje już od dawna. Było to chorobliwe maleństwo. Poczciwy Thomas i jego żona przyjęli je, jakby nie mieli dość własnych dzieci.	Wcale nie jestem złośliwy. Nie uważam bynajmniej, aby wdowa po księciu Hazarapelianie robiła znowu taki nadzwyczajny mezalians, wychodząc za Rohityna. Jest on sobie taki, jak tysiące innych, ani lepszy, ani gorszy. Irytuje mnie to poniewieranie zupełnie przeciętnego człowieka i łamanie rąk nad krokiem księżnej, jakby ona była czymś innym jak również przeciętną kobietą.	Ależ nie kryję się! Spałem.	Ba! my tu rozprawiamy a waszmość, panie komisarzu, może i owo zgoła nie myśliwy?	Czego to ludzie nie zrobią? Czertwan był sprawiedliwy i twardy, no, i jego osiodłali, wodzili na sznurku. Ot, chyba, że lepiej na świecie być złym, niż dobrym!	Czy dla mnie pan przynajmniej był łaskaw?	Dobrze, ja będę mówił, ale muszę cię najpierw uprzedzić, iż ja całkiem obojętny jestem obrotowi tej sprawy. Prosili mnie Lgoccy, abym starościca deklarował...	Mam nadzieję, że zobaczę cię jeszcze żywego	Nic lepszego nie można uczynić, bo zarazem zamknie się gębę polskim pułkownikom, którzy do srebra pretensje roszczą. W twierdzy uczyni to także z pewnością dobre wrażenie.	Niech on innego poszuka! Kogoś wynaleźć potrzeba, a brać się żywo... aby się Dobek nie znalazł i nie bruździł...	Ona chyba nie jest głodna! Spójrz na nią! Może sobie wyobraża, że zjadła dobre śniadanie	Przez sam trybunał handlowy. To się zdarza codziennie Słyszy pan?	Skąd pan wiesz, że jestem lekarzem?	Tem więcej będzie ci wdzięczna królowa, znając twój wstręt do zabaw, Najjaśniejszy Panie; zresztą, będzie to dla niej sposobność włożenia tych pięknych zapinek djamentowych, niedawno jej przez Waszą Królewską Mość w dzień imienin ofiarowanych, w które ustroić się nie miała dotąd sposobności.	To nie może być musiałeś mieć katar, albo wąchałeś samego siebie, bo ja wiem, jak pachnieć musi ta róża bez cierni, ta lilia polna, ten bursztyn przeczysty!	Trudno. Więc Karolka zgadza się?	Ale fantazja u nich ognista Miły Boże! Ile to zamieszania i nieładu po innych obozach, gdy ruszać przyjdzie! Ile bieganiny, szykowania wozów, posyłania po konie! A tu Oto już lekkie chorągwie wychodzą!	Musiałem się z wami koniecznie zobaczyć Brown, ta historia zaczyna mi się nie podobać. Zadrukujcie wszystek papier, jaki macie na składzie, i zniszczcie płytę. Chcę zamknąć już przedsiębiorstwo.	Na honor! sądzę, że ta hultajka dostaje warjacji. No, no, uspokój się zacna purytanko, w przeciwnym razie w lochu cię zamknę. Prawdopodobnie wino szampańskie poszło ci do głowy?... Uspokój się, to przejdzie bez śladu i szkodliwych następstw.	Nie przyjmiecie mnie? No, ale przecież przyjęliście mnie na pirata...	Przeczułem, że będziesz moim przyjacielem, panie hrabio a zresztą miałem już zaszczyt powiedzieć panu, że czy to było bohaterstwo, czy skłonność do poświęcenia, w tym dniu winien byłem złożyć ofiarę złej doli, aby odwdzięczyć się za łaskę, jaką nam niegdyś los dobry wyświadczył.	Przestał pan wierzyć w siebie? Wyczerpał się pan? Brak panu sił?	Nie dlatego ale nie lubię długo trzymać języka za zębami, bo się obawiam, żeby mi nie spróchniał.	A cała ludzkość przeszła, teraźniejsza, przyszła, to wielka jednia, jakby olbrzymie indywiduum, żyjące ciągle, wyrabiające w sobie siły nowe, potężniejące. Wyjątek z téj całości stanowią narody, które zerwały z tradycyami ludzkości, lub własnemi, które się odcięły i odosobniły, zasklepiły w grobie chińskim, lub, jak Indyanie, w dzikości skazały na wymarcie.	A pan jest ordynat Waldemar Michorowski.	Ale byłoby jeszcze dziwniejsze, jak mi się zdaje gdyby ten mały pekari urodził się z ziarnkiem śrutu w ciele.	Bet dabar, dukrele, kaip būti? Dirbti tu per silpna, ganyti jau sarmata...	Byle nie tak jak, z przeproszeniem nieboszczyka, jak ten wspaniały wielki August II, który swoim ulubionym wyżłom kładł różańce na szyję.	Czy pańska rodzina ma się dobrze?	Dlaczego nie nazywać ich osłami?	Do diabła, przecież że ministrowa!	Gdzież kiedy nie u Dobrodzieja? rzekł kulawy, ciepła chata, smaczna wieczerza i miła gawędka.	Jużem cię przeszło rok nie widziała, wuju,	Nie o to wcale chodzi Przeciwnie...	Panie hrabio proszę mnie podwieźć pod dom, jeśli łaska	Panie! pozwól, abym ja pierwszy powinszował ci tego zaszczytu, jest to dla mnie prawdziwy zaszczyt powitać w panu championa nietylko Polski, ale następnie i świata całego. Panie... jakże to?..	Pewnie, że umarł.	Spełniliście poselstwo wasze? chwalcież Boga za to i nie drażnijcie złego!	Słyszałem między posłami litewskimi że ponieważ teraz na Litwę kolej przypada, chcą koniecznie pana Chrapowickiego marszałkiem sejmu postanowić.	Tajemnica dawnoby się wydała.	Więc jednak?	A czemu mieliby do nich strzelać?	A to jakim sposobem?	Ale jakim sposobem Sudańczycy mogą uciekać przez pustynię? Przecie to tysiące mil?	Biała!	Do kogo wystosowanym?	Drzwi zamykasz, ty finansisto?	I ogromnie mądry!	Jak to jasną?	Jaśnie panie kucharka biega jak oszalała.	Jest, jaśnie panie, w laboratorium.	Jestem.	Kiedy?	Kto sieje zło, niech se smutki zbiera i pokutę odprawuje!...	Kto?	Którym będzie?	Między nami niby?	Moja operacja o pierwszej?... Proszę dopilnować, by zawiadomiono doktora Biernackiego. Dziękuję pani.	Może inni tak postępują, señora ale ja uczciwie wyszedłem z moim panem i z każdym zawsze uczciwie wychodzę.	Na sosnach rosną igły.	Natura ma swoje środki!	Naturalnie... oczywiście!	No to nic innego, tylko musiała go panienka oczarować!	Pewnie go zatrzymano w Skomontach na noc.	Szkoda czasu mitrężyć z głuptakiem; mówię ci, niech tamten przyjdzie w niedzielę.	Słucham.	Tak.	Tam do licha! cóż ty na to, mój chłopcze? To są bardzo osobliwe fakty.	Trudno to, bardzo trudno	W takim razie musimy szukać innych środków ratunku...	Walczycie tedy, zwyciężacie	Weźcież, panie, przynajmniej kogo ze służby...	Wielki Człowiek! Wy uważajcie na krawatkę	Wiemy	Z czego? Ależ z tego, zacny wierszokleto, żem już trzy razy mówił do ciebie, a ty ani mru-mru.	Z drogi!	Ślicznie wyglądasz, cóż to za suknia!...
I mocno jestem przekonany, że co do tego, to się nie mylę! Słyszałeś pan co kiedy o niejakim Raymondzie Martinie?	Nie będziecie tego jedli, wymówiła Michasia, owijając w papier prowizje, i chowając je znowu między poduszki; nie będziecie tego jedli, bo to nie wasze; bo wam tego nie dano. A kto bierze to co do niego nie należy, ten nazywa się złodziej. Czy chcecie być złodziejami?	Dobry Boże! zaledwie od dwóch miesięcy gonimy za przygodami, a ty mówisz, że już będzie temu dwadzieścia lat, jakem ci obiecał oddać pod zarząd wyspę! Mój przyjacielu, wiem ja dobrze, co to znaczy; ty nie masz chęci oddać mi reszty moich pieniędzy. Mniejsza o to, z całego serca pozwalam ci je zatrzymać, a nawet gotów jestem oddać ostatni real, aby się tylko pozbyć tak niegodziwego giermka! Ale powiedz no mi, ty pogwałcicielu praw błędnego rycerstwa, gdzieś widział lub czytał, aby kiedy bądź giermek targował się i sprzeczał o zapłatę ze swoim panem? Szukaj, łotrze przeklęty! szperaj, ty zażarty a głupi chciwcze! zanurz się w niezmierzonym oceanie historii; jeżeli znajdziesz tam coś podobnego, jestem najostatniejszym z rycerzy, którzy mieli, mają lub będą mieli zaszczyt nosić oręż przy boku! Idź! ruszaj! wracaj do domu! bo od tej chwili postanowiłem ani minuty dłużej nie trzymać cię przy sobie. O! chlebie niezawdzięczony! przyjaźni niewywzajemniona! o! obietnice rzucone w błoto! o nędzniku bez serca, podobniejszy do bydlęcia, aniżeli do człowieka! marzysz o opuszczeniu mnie, kiedym już prawie zbliżył chwilę wyniesienia cię do najwyższej godności! oddalasz się ode mnie, kiedy już mam przygotowaną dla ciebie najpiękniejszą wyspę, jaka kiedykolwiek mogła ukazać się z łona oceanów! oddalasz się, kiedy lada moment mógłbyś być otoczony szacunkiem i hołdami całego świata! Podły! bez honoru i ambicji! miałeś słuszność, mówiąc: że nie dla psa kiełbasa, ani miód dla oślego podniebienia; bo ty w samej rzeczy jesteś osłem, urodziłeś się osłem, żyjesz jak osioł i umrzesz osłem, nie poznawszy nawet, że jesteś tylko osłem!	Ach! oddycham. Szczęście panu posłuży. Oto moja kieska Weź ją pan, proszę! jest w niej sto franków, to jest całe mienie kobiety, której ludzie szczęścia zazdroszczą. Idź pan z tym do domu gry. Nie umiem wskazać drogi, wiem tylko, że gdzieś w Palais-Royal. Spróbuj pan gry, zwanej ruletą, ryzykuj te sto franków i przegraj wszystko lub przynieś mi sześć tysięcy franków. Za powrotem opowiem przyczynę mego zmartwienia.	Mylisz się, pani; rozumiem cię doskonale. Nie chcesz burzyć spokoju pana de Villefort, nie chcesz sprzeciwiać się markizie i jutro podpiszesz dokument, który jest podstawą twojego małżeństwa.	To dziwne, ale ja też tego nie pamiętam	Wiedziałaś! wiedziałaś! Tak już na pewno wiedziałaś! Jezus! Marya! A zkądże już taka pewność? Dziś niema, ale jutro być może! Nie tacy już oni niegodziwi, jak ty sobie myślisz. W błocie po po uszy nie siedzą, jak ty o nich językiem bluzgasz! Dziś nie napisali, jutro napiszą. W tym roku nie napisali, na przyszły rok napiszą!	Nie przypuszczam ale do tego idzie.	Kochać to być kochanym. Nadto już niema nic! Co do mnie, oddałbym te wszystkie... Ale o mnie nie warto mówić. Życie jest to licho i bez talentu napisana komedya a tyś to znalazł, nie szukając...	Zdaje mi się że uczułem coś, niby jakby wyziew, ale dalipan nie pachniało, jeno zwyczajnie jak to pot, kiedy bije od człowieka, a jeszcze bardziej od dziewki, gdyż tęgo była zgrzana i oblana znojem.	Nie przeraża go związek z wnuczką jakobina?	I waćpan to mówisz wszędy, że on nie zdrajca?	Co? Pewnie, żem nie gorzej wyglądał! Skądem buńczuka wziął? Oto razem z deputacjami od opornych chorągwi przyjechał i od hetmana pan Szczyt z rozkazem do laudańskich, by do Kiejdan szli, i z buńczukiem dla większej powagi rozkazu. Kazałem go zaraz aresztować, a buńczuk nad sobą nosić, żeby Szwedów na ten przypadek omylić.	A niech ta będzie, jak chce, alem rada, że w klasztorze nie nocujemy. PocałunekUmarłabym chyba ze strachu, gdyby mi się taki piekielny wielkolud pokazał.	N. Panie! nawet z ust waszych nie uwierzę w to... Lecz... oczy wszystkich zwrócone na nas, muszę kończyć. Spotkałam starego koczkodana guwernantkę, idącą z ładnym młodym chłopakiem... Zaczepiłam ich...	Witek, załóż koniom siana, bo dzwonią zębami o pusty żłób, a ja się poruszyć nie mogę. WeseleTańcują jeszcze?	A widzisz! Nie mówiłam:	Ba! Kiedy nie mogę.	Byłeś ładnie wstawiony wczoraj. Tak, staruszku: przede wszystkim nie lubię mężczyzn, którzy piją...	Mama nie chciała przerywać ojcu roboty.	Nie mogę, Bazyli.	Nie mów tak. Sam dobrze wiesz, co ci zarzuca.	Nie pomógłbym, ale zawdy chłopaka śmierć czekała.	Nie; nie powrócimy	Kiepełe, nie rzucaj nabiałem, bo z niczym do domu wrócisz. Tam bachory głodne, wołają papu.	To nie uchodzi	Ty!? o! nie oddawaj czego i sama potrzebujesz; zda się tobie!	Rzeczywiście, panie Cyrusie to są rzeczy trudne do uwierzenia! Pańskie ocalenie, skrzynia wyrzucona przez morze, przygody Topa, wreszcie ta butelka... Czy nigdy nie znajdziemy rozwiązania tych zagadek?	Dziwisz się, panienko że mój zgłodzony chłopczyna ledwie się nie zadławi przy jedzeniu?... Ależ biedaczek od pół doby nic miał w us­tach, oprócz szklanki mleka i kawałka chleba!	Musu przecie nie ma co za mus...? Moglibyśmy dać tu koniom się odpaść jeden dzień, a młodzieży dać trochę po lasach poplądrować...	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do mnie nie miał?	Rzadcy są i skąpo rozsiani w tej fermentującej kadzi, rzadcy jak prawdziwi kochankowie w świecie miłości, jak uczciwe fortuny w świecie finansów, jak czysty człowiek w dziennikarstwie. Doświadczenie pierwszego, który powiedział mi to, co ja ci mówię, poszło na marne, jak moje będzie z pewnością dla ciebie bez użytku. Zawsze ta sama gorączka ciska tu, z głębi prowincji, tę samą, aby nie rzec: wciąż wzrastającą, liczbę bezwąsych ambicji, które rzucają się z podniesioną głową, z pysznym sercem, aby szturmować do Mody, niby do księżniczki Turandot z Tysiąca i jeden dniTysiąc i jeden dni wysoki urzędnik turecki; pan. z „Constitutionnela”„Constitutionnel” „La Quotidienne”, rojalistyczna gazeta francuska wydawana od 1790 do 1847. lub „Debatów”„Debaty”	Czy one tobie nic złego nie powiedziały?	Jasiu, czy nie ma tu hrabiego?	Myślę, co powie książę Gilbert, który nazywa ją „pani Iéna”, jeśli się dowie, że ja byłam u niej.	Ot, takim, jakimi naprzykład my jesteśmy... takim sobie, co tu robić, lichym grzybem, siedzącym wiecznie na tem miejscu, na którem Bóg go posiał... Ty, co tu robić, lecisz sobie jak liść od drzewa oderwany, wolny, lekki... to daleko przyjemniej i ładniej...	Ja go zerwałam.	Naprawdę?! To był Sulisław z Żegnańca? Między rycerstwem jest kilku Sulisławów...	Dopełnijże pan tego czegoś się podjął, i wytłumacz w jaki sposób dziać się tak może!	Zdaje mi się, że i dziś jeszcze dużo nabrałoby się takich siłaczów. „Zachować siebie, zostać szczęśliwym...”	A ładne żarty! Żeby pan wiedział dokładnie, co się tu dzieje po nocach, to by dopiero zrozumiał, o czym mowa.	Po co wy się wypytujecie o to wszystko?	Pytasz się: kiedy? Za sto, za dwieście, może za tysiąc lat. Mądrości musi towarzyszyć cierpliwość. Wiele czasu upłynie, zanim ludzkość, już uwolniona od przymusu koniecznego teraz, dobrowolnie i świadomie, myśląc tymi samymi zasadami i dążąc do jednego: zbawienia	Jest przecież wyjście	Panienka jest okropnie dumna! Sie ist verlobt mit Herrn von Glembocki aus StrukaSie ist verlobt (...) Struka (niem.)	Poznałbyś go wśród tysiąca, powiadasz?	No, a jak wrócimy do domu, to co?	To znam. Ojciec, skarbnik zakroczymski, ożenił się z Mężykówną, herbu Wadwicz, Litwinką; czyś z niej urodzony?	Ten człowiek jest pańskim służącym?	A to tym lepiej dla niego Jak oszaleje zupełnie, mniej będzie cierpiał.	Może mi pozwolisz zostać tu na noc, bom słaby. Za kawałek snu oddałbym kawałek życia.	Protestuję przeciw uniwersytetowi bo każda kobieta sama może kształcić się jak najwyżej...	Wiem, proszę pani, on się nazywa Horton.	Byłem na folwarku Orlin, wracam, ale tęczę już widzę dawno.	Jak ona się nazywa?	Komu ona to wszystko opowiada?	Boże, Boże, ileż to niebezpieczeństw!	Co tam ochota Siadaj pan z nami, to i ochota przyjdzie.	Do widzenia! Niech panie pamiętają o przyjacielu.	Ja... mogę	Ludzie, trzymajcie mnie Ogniem, żelazem wypalić czarną zarazę! Raz na zawsze!	Prawda, prawda. A czyje to ziemniaki kopiecie?	To właśnie zasługa.	W dobry czas, będzie mleko na całą zimę.	Więc teraz ja panu powiem. Wszyscy jesteście podli...	Chce pan, żeby stąd poszedł?	Czekaj, dam znać przeorowi.	Czemu?	Gdzie? po co? dlaczego?	Po co, mamo?	„Rozumiem, proszę pana” a on znika w luku schodni.	A od kogo ma pani kostyum?	A więc rozporządzi pan częścią, którą prawo panu pozwala wyłączyć?	A wywołała głównie dlaczego?	Amen!	Bóg cię nagrodzi, żeś cnoty bronił!	Co Londynowi wiadomo o fałszerstwach?	Co umiesz, dziecko?	Czego sobie życzę? Czcigodnej, straszliwej i eleganckiej czaszki umarlaka. Bitte schönbitte schön (niem.)	Czegóż więc ode mnie żądasz? zobaczymy!	Dokąd pójdziemy?	Gadają	Gorąco, co?	Głupio, ale byłem!	Jesteś pan pewien swego twierdzenia?	Józka, zwołaj no Kubę od kopania, niech źróbkę założy za licowego i trza dzisiaj zwieźć.	Niechże pani siada. Nasz kochany mecenas, opatrzność dobra teatru	Niechże tak będzie!	No, a w jakimż kierunku?	Pan?	Podwieziemy pana, dobrze Mada?	Proś, proś, niech wejdzie tutaj.	Przed małą chwilą musiałem odmówić koledze pańskiemu, sympatycznemu i młodziutkiemu.	Syna twego, uważaj, Saro, zabił mężczyzna, Grek, nazwiskiem Lykon, kochanek Fenicjanki Kamy...	Tak	Tak, wróciłem zgniewany z łowów.	Także w sporządzeniu; wyleciał z niej jeden kamyczek.	Wybornym!	Za gra-ni-cę!	Zatem, Oktawie...
Słaba nadzieja Dopóki się nic nie zmieni w Rosji, nie może się nic zmienić i u nas. A jak wierzyć w jakieś zasadnicze tam zmiany? To imperium, Paweł, może istnieć i funkcjonować tylko przy takim systemie, jaki jest, żadnych radykalnych zmian, musi być stary rosyjski carat, tyle że unowocześniony i przemalowany na czerwono, więc precyzyjniej­szy w metodach ucisku, tak samo zaborczy, natomiast nieporówna­nie bardziej zakłamany. Oni nawet, gdyby chcieli coś zmienić, nie mogą. W swoim rodzaju ta budowla stalinowska jest genialna, ale jak każdy system reakcji jest tak doskonale w swoim mechaniz­mie działania utrwalona, iż nie dopuszcza jakichkolwiek możliwoś­ci zmian, zakwestionujesz jeden z elementów konstrukcji lub zechcesz go wymienić na inny, wszystko wówczas zaczęłoby się walić, okazałoby się, że jeden nowy element absolutnie nie pasu­je do pozostałych, całą machinę trzeba by było wymieniać. Nie, mój drogi, Rosja może się rozpaść, nigdy zmienić.	Mnie bo się zdaje że to ty... że to wy głupstwo robicie. Bo po co ci taka robota? Czy nie jesteś w stanie nająć jednego robotnika więcej?	Pogoda ładna, więc zaraz po chorobie na pół dnia uciekasz? Myśleliśmy, że znów cię coś opętało. Obiecałeś, że wrócisz z cmentarza. Szukałem cię tam. Jak ty się nie wstydzisz?	Byłoby to niepotrzebne ponieważ pan Morrel nie zna mego nazwiska. Niechże ten poczciwiec powie tylko, że jestem prokurentem firmy Thomson i French w Rzymie, z którą ojciec pani pozostaje w stosunkach handlowych.	Jakże wdzięczną ci jestem, łaskawy panie, przemówiła gospodyni domu, że tak rychło pośpieszyć raczyłeś na wezwanie moje!	Słuchaj pod żadnym pozorem nie oddalaj się od tych drzwi; wiesz, że przeszłej nocy, milord ukarał żołnierza, który opuścił stanowisko na chwilę, a jednak to ja sam przez krótką nieobecność jego czuwałem w zastępstwie.	Ty jesteś dobry chłopak. I sam nie wiesz, że dokazałeś cudu, boś dokazał, że jeszcze czegoś chcę... Tak, ogromniebym chciał do Warszawy	Tyś dla mnie dobry! przed tobą jednym też myśli moje i cała moja wola upokarzają się. Tamci, chociaż ich lubię, znośni są dla mnie tylko dlatego, że mnie bawią i że się bez nich obejść nie mogę,	Bili mię i kaleczyli ludzie za to, że ja przeciw prawdzie mojej iść nie chciałem i na wszystko, na co lud mówi: „Zgoda!”, nie mówiłem: „Zgoda!”. W świat ja iść muszę dlatego, że jutro rzuconą na mnie będzie wielka i przeraźliwa klątwa i sromotnie wypchniętym ja zostanę z domu Izraelowego!	Czekajta ino, kumie Jak mój Józik wrócił jednego roku ze szkoły, więc ino stanął na progu, a ja do niego prosto od garnków i chcę go za szyję objąć. A on tak się żachnął (złotko moje!) i gada: „Nie widzą matula, że mam świeżuteńki mundur?”. A ja mu na to: „Widzę, synku!...” Więc on: „To nie trza go brudnymi rękami łapać, bo na psy pójdzie”. Więc ja gadam: „To skiń mundur, żebym cię mogła utulić przecie!” A on: „Kiej ja i koszulę mam taką, że ją matula zababrze...”	Ach, uspokój się pan, może go przetransportowano do Fenestrelle, Pignerol albo na wyspę Świętej Małgorzaty, to jest, mówiąc językiem administracyjnym, „przesiedlono” z kraju. Zobaczysz pan, że pewnego pięknego ranka nagle wróci, aby objąć dowództwo pańskiego statku.	A za tych, których wasza królewska mość ze Śląska przed sobą wysłał. Szwedzi znienacka ich napadli i chociaż rozproszyć nie zdołali, bo się okrutnie bronili, przecie szkodę uczynili w nich znaczną... A myśmy mało nie pomarli z desperacji, bośmy myśleli, że się wasza królewska mość osobą własną między tymi ludźmi znajduje, i baliśmy się, żeby jakowa zła przygoda majestatu nie spotkała. Bóg to natchnął waszą królewską mość do wysłania przodem dragonii. Zaraz się o niej Szwedzi zwiedzieli i wszędy drogi pozajmowali.	Gadali we wsi, że was zabiło.	I ja go znam jak siebie samą przysięgłabym, że do dnia dzisiejszego miał tylko jedną głowę.	Mam szesnaście lat i wiem, czego chcę. Matka ci nie pomoże. Ona nie potrafi nad tobą czuwać. Widzę teraz, że nie powinienem odjeżdżać do Australii. Mam wielką ochotę rzucić to wszystko. Zrobiłbym tak, gdybym nie był już podpisał umowy.	Nie, to jest w ogóle straszna rzecz. Pomyśl tylko, że możesz wykorzystać atomową energię całkowicie, bez reszty!	Sam fakt, że podsłuchiwał, wystarczy dla mnie	Zdaje mi się, że za wiele	Nic a nic nie zależy mi na tym, czy słyszysz, co mówię, Jacku!?	Przecie jesteście rodziną. Nie, Pawle, ja nie wierzę w to, byś ty mógł mnie, mnie i twoją rodzoną siostrę narazić na coś podobnego.	Ja tam nie wiem, czy ci pan de Villefort przyrzekł co, czy nie	Ani słowa więcej, baronie!... Drobna to sprawa. Zresztą gdybym nawet utargował na pańskiej klaczy dwieście rubli, czy potrzebowałbym się z tym kryć?...	Bądź spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod dachem tego domu...	Chłop z ciebie, Antoni, zaradny. Tylko swojej korzyści nie umiesz patrzeć. Ho, ho, jakie bogactwa mógłbyś zebrać, żebyś zechciał. Tyle narodu przychodzi do ciebie. Pomagać chorym to, owszem, chrześcijańska rzecz, jak biednemu to i za darmo, ale aż wnętrzności we mnie przewracały się, żeś od takiego na przykład bogacza jak Dulejko z Bierwiatów tylko półkożuszek wziął. On by ci krowę dał, jakbyś zażądał. Pieniądze wielkie mógłbyś zebrać.	Dobra. Przydzielimy was do komitetu Wola 2. Będziecie wobec tego komunikować się nie z Liczką lecz z Podsiadłym. Musicie zapamiętać, bo pisać i notować nie wolno: towarzysz Podsiadły. Znajdziecie go w lokalu Związku Zawodowego Bednarzy przy Mozyrskiej pod czternastym.	Mój Boże, co to za miły człowiek ja bym się nigdy nie znudziła w jego towarzystwie.	Należy być przygotowanym na wszystko Owym gościem, co ma przywieźć pieniądze, może być wywiadowca policyjny.	Pochlebstwa nie oddziaływują na mnie. Sytuacja pańska jest w tej chwili bardzo niewyraźna i dobrzeby było powiedzieć mi, co umożliwiło panu rozpoznanie zamordowanej.	Waszych skarbów nie chcę, ale to dobry pomysł, by signora ze mną pojechała. Z wami wszystkiego się podejmuję, na wszystko się odważam. Tylko wymagam, żeby nikt z naszych, ani Anglik, ani mój stryj, ani żaden z kupców, nie wiedział, kim jesteście. Moja przyszłość mało mnie obchodzi. Pragnę wam służyć, signora!	Co pan umie, gdzie pan pracował?	Nie, nie! Co innego jest to, o czym kolega mówisz, a co innego specjalne brzemię moje. To nie kosz, który można zrzucić, lecz garb. Niosę zawsze taki, jakiego ciężar poznałeś pan dzisiejszego wieczora.	Albo to pan jenerał gęby nie ma!	Czy nie ma wieści o Chmielnickim?	Czy oni aby umieją chodzić około roli?	Czy pani życzy sobie, ażebym jej to powtórzyła?...	Cóż takiego?	Dalibóg! Ta dziewczyna ma zawsze słuszność Strach, jaki dziś jestem roztargniony. Hm... właśnie zaczynają bić w bęben... Cóż to jednak za głupia historia!	Gadanie nasze tyle zrobi, co umarłemu kadzenie!	I pan kazałeś przeprowadzić śledztwo?	I, nic... chłopak któryś przyciął psu ogon drzwiami i bez to tak wył!	Ja jej do tego nie namawiałam! Wszakże w artykule o wychowaniu naszych kobiet wyraźnie protestuję przeciw zmuszaniu dziewcząt do fortepianu, rysunków, nawet do tańca, jeżeli nie mają talentu albo chęci. A w artykule o powołaniu kobiety napiętnowałam te lalki, które marzą o zrobieniu kariery przez zamążpójście... Wreszcie z tą panią nie rozmawiałam, jakimi powinny być kobiety, ale o tym, jak one wychowują się w Anglii. Tam kobieta kształci się jak mężczyzna: uczy się łaciny, gimnastyki, konnej jazdy... Tam kobieta sama chodzi po ulicy, odbywa podróże... Tam kobieta jest istotą wolną i czczoną.	Ja? To moja rzecz. Mam ja na każdego człowieka swój sposób.	Możem zarobił, możem stracił, a zawdy wolałbym młyn. Co stoi wsadzone w ziemię, to jest wartość, a z pieniędzmi tylko kłopot i wielkie chodzenie dla złodziejów.	Nie! Mylisz się! Wcale tak nie wyglądasz. Wprawdzie twoje sukienki są kuse i podarte, ale mimo to nie wyglądasz na żebraczkę... nie możesz wyglądać. Twoja twarz nie jest twarzą żebraczki.	Niedobrze jest stykać się z cieniami kamiennych ludzi Lepiej obchodzić je. Coś z nich może udzielić się temu, który wchodzi w ich zasięg.	Ojciec mój!... Wiesz wiesz, to był wielki, szczery artysta! Ogromnie kochał sztukę... I dlatego zadusił go ten potwór!	Panie Borowiecki, pan wielu pań nie zna?	Pociesz się pan są głupsi. Ale o cóż to chodzi?	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Tak i postąpię, bo mnie do serca przycisnął, ale on jutro na łowy z królem jedzie.	Uczynisz to Uczynisz to, jak uczyniłby mój syn...	Więc cóż z tego?	Wszyscy tak mówią, ale pan chyba lepiej może wiedzieć.	Wywróciliście coś?	Z początku nie rozumiałem, ale pan mi wszystko świetnie wyjaśnił. Danke, unsere Gendarmen sind von allen geachtete MenschenDanke, unsere Gendarmen sind von allen geachtete Menschen (niem.)		A zkądże owe kapitały?..	A Żalińska?	Ale jak?	Biada mi!	Bohuna? Cóż ty chcesz z nim uczynić?	Dla mnie umarł, lecz żyje	Dobrze, dobrze!...	Godności króla to uwłacza!	Hej! Daj spokój!	I mnie także!	I on sam powiedział to panu?	Ja strzelam pierwszy?	Jego interesa nie są tak rozpaczliwe jak ciocia sądzi	Jeżeli ci się tak podoba to ja nie mam nic przeciw temu. Ja o tej materii nic z tobą rozmawiać nie potrzebuję.	Mniej więcej.	Moody Spurgeon jest bardzo poważnym młodzieńcem Zajęty jest ważniejszymi sprawami, niż uszy. Jak wiesz, ma zostać duchownym.	Morderstwo	Może się zmienić.	Może szpieg jaki uszkodził parowóz.	O dusze pieskie! To wyście z komisarzami jechali.	O, już.	Obowiązek	On ich rozpędzi!...	Patrzaj, patrzaj! był to ogromny wąż kobra o nieruchomych oczach pozbawionych powiek.	Pozostaje tedy wysłuchać zdania mego ojca i uzyskać od niego pozwolenie.	Pożegnałem też te boginie i służę Marsowi, razem z przewielebnością waszą.	Spróbuj mię niepomyślnie wywalić, pijanico, to ja ci sprawię!	Tak! jakbyto było z czego!	Tak, jak i wy.	Tak... A teraz śpij. Chcesz, abym cię ułożył tej kanapie? No, dobrze tak?	Ufamy panu, panie Micawber i gotowiśmy we wszystkim zastosować się do pana.	Urządzę tylko rzewne pożegnanie wśród swoich, jak człek, który godnie spełnia obowiązki społeczne. Przedtem jednak wiedzieć rad bym, gdzie senor Dawid zamieszka?	Wasze zdrowie!...	Widzieliście go aby raz?	Winszuję panu pańskiej zdobyczy!	Więc pijemy za zdrowie komika	Wnuczek pana żupnika i wielkorządcy miasta... ino tyle rzekęrzec (daw.) dopóki. był maluśki, to za panem dziadkiem bieżał a połypoła trzymać, chwytać.; skoro zaś podrósł, wszędy go pełno, a ot, trzeci rok mija, jak paziem ostałostać (daw.)	Wracam zatem do rzeczy Siostrzenica ta czasami odwiedza wuja; otóż, wczoraj, przypadkiem, znalazła się tam jednocześnie ze mną, byłem więc zmuszony odprowadzić ją do karety.	Wątpię, bo jakoś odważnie się podsuwają. A jest tam pomiędzy nimi czterech żołnierzy i brygadjer z muszkietami.	Z daleka, bo z Krymu.	Zapewne	Zapewne.	Zbliż się tu, dobry człowieku a opowiemy ci wszysko. Pasterz zeszedł z góry i zbliżając się do Don Kichota:	Żyje! ciężko ranny! w niewoli!
Szynkwas! Gorzej jeszcze! Garaż, fabrykę, czy za przeproszeniem pani, po prostu szalet! Tfu! Nie, proszę łaskawego pana, to jest do luftu i nie ja będę szpecił kraj takim paskudztwem. Owszem, wybuduję panu dwór jak się patrzy, ale w przyzwoitym stylu. Będzie w sam raz do tych stawów i pagórków. Ale byłbym bałwanem, gdybym stawiał dom w tym miejscu, gdzie od południa zakrywa wzgórze, a całym północnym frontem wystawia się na gładkie pole.	Jeżeli dbasz o życie staraj się, abym nigdy nie usłyszał, że młody książę dostał się do twego domu. Nie mogę nic zrobić jemu, do kroćset! Ale nie każ mi pamiętać o tym, że mogę wszystko zrobić tobie!	Telefonowałem do fabryki, ale mi odpowiedziano, że pan dzisiaj wyszedł wcześniej.	Pewnie, iść na służbę do oprawców nie pamiętasz. Mały byłeś. Zapomniałeś. Jula też pewnie zapomniała. Krótką macie pamięć, szczenięta.	Wyjechał do majątku. Wyobraź sobie, że chce stawiać cukrownię!... Bardzom zadowolona z projektu, bo Stefan zawsze desperował, że nie ma celu w życiu. Dziś ma cel i mówi: albo uszczęśliwię jakąś gromadę ludzi, albo będę robił pieniądze, które także są coś warte...	No, co prawda to prawda! Nie chcę uchodzić za lepszego, aniżelim jest w istocie; ale i to nie kłamię, że kiedym pierwszy raz w obcym kraju uścisnął dziewczynę i dostał od niéj pocałunek, nagle Marya przyszła mi na myśl, a nawet w dziwny sposób! Bo zdawało mi się w tej chwili, jakby patrzyła na mnie i uczułem, że się rumienię aż po same uszy! Nigdy też, choćby ztąd najdalej, nie czułem się w obcym kraju obcym, a częstokroć, kiedym w jakiem mieście przebył kilka tygodni, zdawało mi się, że już dawniej i ciągle tam mieszkałem, żem za­wsze znał tych samych wesołych towarzyszy i z niemi śpiewał piosneczki niemieckie. Tylko jeżelim coś takiego zobaczył, co mnie przejmowało do wnętrza, jak np. stary kościół Św. Szczepana w Wiedniu, albo wysokie góry, z obłokami naokoło, a u stóp swych z żyznemi polami, jakby najobfitszym sadem warzywnym, wtenczas stawał mi na myśli Faaborg ze wszystkiemi dawnemi znajomemi; a gdy oczy zachodziły mi łzami nad pięknością tego świata, mimowolnie wspomniałem w duchu wieżę w Faaborg, z wymalowaną galeryą strażniczą i wymalowanych również strażaków, którzy byli świadkami mojego pożegnania z Maryą, i zdawało mi się, jakoby tu dla mnie mogło być jeszcze piękniej, gdyby tylko stała stara wieża, a pod nią Marya w spancerku w kwiaty i z zieloną spodnicą. Alem sobie prędko zaśpiewał piosenkę, a wnet wracała wesołość, i z kamratami znowu wybieraliśmy się na wędrówkę.	Owszem... W każdym razie, jego kuzyn, książę Gilbert, jest za Dreyfusem, dosyć sobie na nich strzępiono języki z tego powodu. Mam krewnych bardzo drażliwych na tym punkcie. Nie mogę utrzymywać stosunków z tymi ludźmi, poróżniłbym się z całą rodziną.	Jak to, pobiegł? No, no! Prawda że już późno, zwykle wraca znacznie wcześniej do swojej żony z plemienia Alfuro; ale pokazać się w biegu, to coś w rodzaju poniżenia dla Wanga, który opanował po mistrzowsku sztukę znikania. Może coś go tak przestraszyło, że zapomniał o tej swojej doskonałości?	Moja rada, Beniaminie, jest ta, że przede wszystkim powinieneś być szczęśliwym zbrzydniesz tak okropnie, że nawet Ludwinka, która wszystko smutne lubi, nie pozna cię wtedy i minie ze wstrętem.	Chłopca Bił go drugi chłopiec. Ojciec jego był niegdyś białym żołnierzem w czasie wielkiej wojny. Chłopiec spędził dzieciństwo w mieście Lahorze. Gdy jeszcze był pędrakiem, bawił się z moimi końmi. Teraz, zdaje mi się, chcą z niego zrobić żołnierza. Niedawno został schwytany przez pułk swego ojca... ten pułk, co to w zeszłym tygodniu poszedł na wojnę. Lecz tak mi się widzi, że on nie chce być żołnierzem. Wziąłem go na przejażdżkę. Powiedz mi, gdzie są twoje koszary, a ja cię tam odwiozę.	Czy ty wiesz, Hawkins ten ptak liczy sobie pewnie ze dwieście lat życia! Papugi żyją długo. Ale jeżeli kto widział większego zawadiakę, musiał być to chyba sam bies wcielony. Ona rozbijała się po świecie wraz ze sławnym korsarzem kapitanem England. Była na Madagaskarze, w Malabarze, Surinamie, w Providence, Portobello. Była przy wyławianiu rozbitych okrętów ze skarbami. Tam właśnie nauczyła się wołać: „Talary! Talary!” wyobraź sobie, Hawkins! Była przy tym, jak wicekról Indii opuszczał Goa, a patrząc na nią powiedziałbyś, że to dziecko! Ale ty już powąchałeś prochu, prawda, kapitanie?	Gospodarze parszywe, dziedzice ścierwy! Ja służę, ale kryjomo ćwiartek nie wynoszę do Żyda ni z komory niczegój nie porywam! Jeszcze me nie znacie!	Nic szczególnie podejrzanego Są, co prawda, pewne punkty, które wymagają wyjaśnienia. Chcielibyśmy, aby pan z nim wpierw mówił. Mogę jeszcze dodać, że już porozumiał się z ambasadorem amerykańskim w Paryżu.	Tylko prosiłbym chciał był powiedzieć) poprawił się rychło. rozmyślał głośno już dla siebie. zabawne; osobliwe.! Zresztą nie mogę, uważa ksiądz, ze względu na mego Józefa, który jest widocznie innych przekonań, bo przemyca mi nieustannie jakieś odezwy między listami.	O! na honor za wiele wymagasz, kochany d‘Artagnanie, dałem, co mogłem i uprzedzam, że nic lepszego już wymyślić nie potrafię.	Małpa zielona jesteś, mnie najwyraźniej kole, a ten gada, że nic nie ma!	Najlepszy dowód że nikomu na myśl nie przyszło ochrzcić potwora i pochowano go zawiniętego w serwetę w kącie ogrodu. Gdyby to była istota ludzka, złożono by ją niezawodnie w poświęconej ziemi. Ile razy diabeł zrobi dziecko kobiecie, zawsze nadaje mu postać zwierzęcia.	Wówczas po długim milczeniu, którym zapewne chciałaś mi okazać to, co aż nadto widzę dzisiaj, że mnie nie kochasz i że ci jestem  już obojętny... przesłałaś mi  pięćset franków.	Znowu o wyraz się gniewamy, nie chodzi mi o to, tylko, że jeden człowiek może żyć sto lat rzepą pieczoną i czuć się szczęśliwym, a drugi rzepą żyćby nie mógł.	Może się zdarzyć, że umrę, nie doczekawszy się rozstrzygnięcia naszego zakładu. To rzeczy w niczym nie zmienia. Zakład obowiązuje po dawnemu.	Tak. Nie zawiadamiałem stryja Karola wczoraj, gdyż byłem zmęczony po długiej podróży. Dziś jednak muszę się z nim widzieć i wytłumaczyć ten rodzaj samowoli, jakiej musiałem się dopuścić.	Otóż wtedy znajdziesz się w wielkiej komnacie, której ściany będą stanowiły cztery góry, a w środku, na granitowym tronie, zobaczysz swego wroga. Będzie on starał się przerazić cię swą potęgą. Wówczas cokolwiek on uczyni, rób to samo, choćby to były rzeczy przechodzące siły ludzkie. Jeśli to będziesz czynił z wiarą w powodzenie, uda ci się na pewno, gdyż dziś jest cudowna noc Bożego Narodzenia, a tej nocy zło nie może triumfować nad dobrem.	Naturalnie że wszystko pójdzie jak najlepiej. Pani Latter wybornie zrobiła wyjeżdżając na kilka dni... Uspokoi się i podpisze... podpisze...	Nie mogę szastać majątkiem moich dzieci czasy są ciężkie, a poza tym gra nie warta świeczki.	Mniej stary jestem niż się wydaję no i zobaczy miłość wasza, że na swojem postawię.	Nie lękaj się, panie Aronnax i płyń pan ostro! Potrzeba mi tylko dwudziestu pięciu minut, by poczęstować pana przyrządzoną na mój sposób potrawą.	Co tu wskórasz z takim wojskiem, w takiej wojnie!... Będzie-li co lepszego, to dopiero w lipcu, bo dla Niemców dwie są pory wojenne: zimą i suchym latem, a teraz to się jeno tli, nie pali. Kniaźkniaź	Niech pan posłucha: przecież znałem jego ojca, a jako dziecko bawiłem się z jego synem w ich stoczniach.	Ale niech pani się uspokoi, ona już jest stara...	Czy nie mierzyła czasem około sześciu metrów?	Hale! wyniósł je całe, tyle że mógł zgubić na drodze.	Jeszcze trochę, zaśmiał się Roman, a nie udźwigniesz już tego snopa. Przestań wędrować to tu, to ówdzie i idźmy już ciągle razem.	Jeśli katoliczka, to nie pójdzie za pana, bo one się swojej religii trzymają z uporem pijanych.	Nie powinnaś mówić „ale”, gdy ci coś rozkazują przełożeni. Patrz w książkę.	Nie wiem, czy wypada tak obcesowo?...	Posadzimy maleństwo między sobą, Janie! Nic mu się nie stanie.	Więc co robić, żeby nie było wojny?	Przyszłość objawiają nam bogowie i od bogów dana nauka... są chwile w których się ona przed nami odsłania, są dnie ciemne kiedy ją dójrzeć trudno... i Sybille nie codzień wróżyły...	A bo to... to nie mój rodzony... to dziecko znalezione...	A ty nie żyjesz dobrze?	Bez was stanowić nie możem...	Czemuż bym nie miała znać, panie?	Dobrze ale to po balu. Mój Eugeniuszu, bądźże dobry, nie praw mi morałów. Chodźmy.	Ja? nie!	Kochałam panią, jeszcze nie znając, z opowiadań męża, i czekałam dawno tej dzisiejszej chwili.	Nie masz prawa płacić.	Och, och! Nie wiem: mieszka w hotelu „Pod Różą”.	Słowo w słowo. I musi to być prawda, gdyż jeśli chodzi o wielkie fortuny Europy ksiądz Busoni jest najlepiej poinformowanym człowiekiem w Europie.	Tak jest	Tak. To jest... właściwie...	A wiesz, doktór, co się stało ze Stachem?	Jeszcze jak! Coś zjeść? Co za pytanie?	No, widzi pan, nie ma czego się martwić Teraz wszystko pójdzie dobrze. Gdybym wcześniej dowiedział się o przykrościach, które pana przez nas spotkały, zająłbym się pańską sprawą. Teraz już niedługo będzie pan tu siedział. Zrobimy wszystko, by przyśpieszyć apelację, a po apelacji, jestem przekonany, wypuszczą pana. Jakże się pan czuje?	A, nie znam! Oddawać się całe życie obmierzłemu człowiekowi, wychowywać dzieci, które nas opuszczą i mówić im „Dziękuję”, kiedy nas godzą w serce: oto cnoty, jakie nakładacie kobiecie; i jeszcze aby ją nagrodzić za jej wyrzeczenie, narzucacie jej męczarnie, starając się ją uwieść; jeżeli się oprze, kompromitujecie ją. Ładne życie! Lepiej już zostać wolną, kochać tych, którzy nam się podobają i umrzeć młodo.	Hm, to się niby ma znaczyć, żebym ja wam dał te pięćset rubli?	Jak się pan miewa, panie Micawber?	Ależ wyrobię się z czasem, wyrobię z pewnością!	Co takiego?	Czy pani umie tańczyć?	Czy to pan, panie Balfour? Schowaj no ten garłacz; paskudna rzecz poczynać sobie w ten sposób.	I co przez to chcesz powiedzieć?...	Jakże ci się wydaje nowy nabytek?	Na pewno będą mnie ścigać! Ho, ho! Mam ci ja w języku niejedno żądło, którym mogę je rozjątrzyć.	Niezgorsze się tam zrobi piekiełko, niezgorsze	Pito!... co to znaczy?	Sprawiedliwie się bać można; ci dwoje nad żywot miłowali pańską dziecinę.	Stulże gębę. Co cię ugryzło! Zawsze musi psuć mi humor. Chodźmy.	To prawda choroba zjadła naszego zucha. Jednak z taką pewnością siebie mówił o swojej „sztuce”...	To zupełnie łatwe Jak chcesz, mogę cię nauczyć.	Zapewne, dlatego też nieraz się myli, bo przynosi nam dziewczynę kiedyśmy się spodziewali chłopca.	A z chatami, w których sypiali?	Ach ty stawiakustawiak (daw. pot.)	Albo ja!	Czego?	Dawaj porcygarporcygar (z fr.)	Dobrze, pójdę, jeśli waćpan wleziesz tu po mnie!	Gdzież to wczoraj byleś?	I uwierzyć trudno.	Ino osiem morgów by wypadło	Jestem Francuzem.	Jestem zbyt chory błagam, aby mnie zwolniono od tej podróży lub bodaj prosiłbym o kilka dni dla podratowania zdrowia.	Katolik, wielmożny panie!	Kto wie?	Która?	No taki...	No, ale książka podnosi kwestyę kobiet takich...	O tak!	O! Niezawodnie przekabacą. Jestżejestże (daw.)	Oj, mój kumosicku, lubują, lubują...	Oo, tak.	Proszę mi jeża pokazać!	Przecież pokazywałem panu blaszkę	Skończyłeś już?	Sługa rycerz, zwłaszcza niemajętny względnie bez pełni praw stanowych., a ja dałam ci mu zbroiczkę godną i posłałam go Zbyszkowi, aby mu służył i strzegł go w przygodzieprzygoda	Słyszę, ale czegóż?	Tak sądzę.	Tutaj. Niechże pani wejdzie.	Ty znasz tę zacną Orianę?	Wstawajcie, będziem jeść.	Zatem zwichnięcie nogi zatrzymuje cię w łóżku, drogi Porthesie?...
Ale nie zrobi pan tego, kochany hrabio, prawda?	Masz jej dosyć, jestem pewny djabeł ci ją nadał, gotowa nam do licha zamknąć dom wesoły i jeszcze cię na prawdę z sobą ożenić, tego ja sobie nie życzę.	Znam Wyprawiłem go jeszcze ze Lwowa do Taurogów... Książę Bogusław porwał do Taurogów pannę Billewiczównę... Miłuję tę pannę!... Mieliśmy się pobrać... Wysłałem tego człeka, ażeby mi o niej dał wiadomość... W takim ręku była...	A można! I najlepsze na to exemplumexemplum (łac., r.n.) sto pięćdziesiąt (sta: daw. D. wyrazu sto). my chleb u nich jedli darmo jako te małe dzieci, co nic nie robią, a dostają nie tylko swoją rację, ale jeszcze w dodatku i łakocie. A że teraz król jegomość prosi tego, co my już od lat półtorasta powinni byli dawać, to krzyczym, jakby nas kto żywcem ze skóry odzierał. I wiecznież będziemy jako te liche minoresminores (łac.) M. lm. od wyrazu krnąbrność. i burdy, i bunty. A! Serce się wzdryga na takową ingratitudinemingratitudinem (łac., B. lp) niebezpieczny. casusiecasus (łac.) M. lm od wyrazu heroj: heros, bohater..	Masz słuszność, Sancho malarz ten nie celuje doskonałością i powinien był postąpić sobie, jak Orbanejaja, będąc w Ubeda. Gdy go się pytano, co maluje: odpowiadał. I namalowawszy na przykład coś podobnego do koguta, dawał napis pod spodem: „To jest kogut, proszę go nie brać za co innego”.	Nie Przede wszystkim każdy agent należący do szajki ma nad sobą innego agenta, nieznanego mu, który wykonuje nad nim kontrolę. Ten drugi agent jest równie płatny jak pierwszy. W międzyczasie fałszerze dowiedzieli się, że Schriener został przyaresztowany. Nie ma powodu oczekiwać dalszego transportu.	Wolałam działać na własną rękę. I, jak się okazało, postąpiłam słusznie. Zdaje ci się na przykład, że nie masz żadnego dowodu na to, że ona jest szpiegiem. Ale za to ja mam te dowody. Więcej niż dowody. Mam świadka, który słyszał na własne uszy, gdy przyznawała się do szpiegostwa. I gdy żądała od ciebie dostarczenia tajnych dokumentów. Ja zresztą wysłuchałam również tej rozmowy w całości.	Wolę z góry się tego wyrzec, sir, zanim mu się to zaproponuje	Niezgorzej, wielmożny panie. Siedzi, dziękować Bogu i wielmożnemu panu, w Skierniewicach, ma grunt, najął parobka i tera z niego wielki pan. Za parę lat jeszcze ziemi dokupi, bo stołuje się u niego jeden dróżnik i stróż, i dwa smarownikismarownik	Żądam wyrazu, który mnie zapala i w płciowość pogrąża. Od wdzięku wyrazu człowiek się zaczyna. Wszystko poza tym, a raczej poniżej: nudna zwierzyna albo manekiny zbyt hałaśliwe. Ludzi niewielu na szerokim świecie. Od ciebie wymagam, byś jako Orgaz lub pan Havemeyer twą maskę wyjawił, a kochanką będę wprost zawadiacką, przeszczodrą, szaloną. Oblicze twoje dzisiaj nic nie znaczy. Handlowiec, pismak, fabrykant, generał czy politycznie zabrudzony menermener (z fr. meneur)	Ja tam go wcale szukać nie myślę gdyż skoro się tylko na krok od was oddalę, strach mnie ogarnia okropny i ze wszystkich stron atakuje mnie cały korpus diabłów Św. Antoniego. Raz też na zawsze uprzedzam waszą wielmożność, że nie oddalę się od niej ani na pół stopy.	Otrzymałem ją wprawdzie już wiedzieć o wszystkim. Nie użyczył Bernheimowi tej przyjemności, by mógł wszystko pomału opowiedzieć. Doktor König byłby się inaczej zachował. I żeby móc szybko zapomnieć o tym, że nie można było temu Tekely’emu odmówić pewnej zasługi w szczęśliwym zrządzeniu losu, dodał Bernheim natychmiast: jestem panu właściwie wdzięczny!	Otóż, panowie najlepsza rada, jaką mogę podać, jest bardzo prosta. Musimy, proszę was, mieć się na baczności i pilnie śledzić wszystko. Prawda, że będzie to próba cierpliwości i o wiele byłoby przyjemniej przystąpić wprost do uderzenia. Ale trudno tu coś poczynać, dopóki nie znamy swoich ludzi. Mieć się na ostrożności i węszyć, skąd wiatr wieje, oto moja rada.	Bo gdybyś przypadkiem nie miała dla mnie tej sumy, pożyczysz ją u swoich przyjaciół, a przecież pan Debray jest jednym z nich.	Cokolwiek książę pan raczy powiedzieć na pochwałę tych, powtarzam, kantonistów, to tylko powinno zachęcać do wykonania mego planu. Złożymy ich tu kupami znowu w jakim Raszynie i znowu zawrzemy zaszczytny akt złożenia na kupę pruskich karabinów. Powtarzam: to nie nasz żołnierz, tylko posiłkowy, więc cesarski.	Czyli jednak! Nie pomyliliśmy się.	I nie szczęściło się im na Podlesiu. Krowy im pono padły.	Przecie!... Edziowi trza bucików, Waciowi ubrania, bo hycel chłopak do cna portecki ściarachał, a i pannie Jadzi też wrazić niema co... Państwo ino na kumedye to nie żałują, a lo dzieci, to pieprzu za grosz musi starczyć!	Ręczę za to: przewraca oczami, wzdycha i grucha miłośnie na różne tony; słowem stara się o rękę dumnej panny Eugenii.	To nasz kościółek, który musisz pamiętać. Wszyscy Pławiccy tu leżą i ja wkrótce będę leżał. Nigdzie nie modlę się lepiej, jak tu.	Wzięli mnie jako Tatarzyni w niewolę, choć ja księżnej Gryzeldy wychowanka i nikt do mnie nie miał prawa. Wzięli i więżą, za morza gwałtem wywożą, na wygnanie mnie skazują, rychło patrzeć, jak kleszczami będą szarpali!... O Boże! o Boże!	Cha! cha!... Weź do ręki, przypatrz się... Prawda, że ciekawe szkło?... Cięższe od żelaza, z odłamem ziarnistym, wyborny przewodnik ciepła i elektryczności, pozwala się strugać... Prawda, jak to szkło dobrze udaje metal?... Może chcesz je rozgrzać albo kuć młotem?...	W nocy mam zawsze większą gorączkę i trochę mi się troi w głowie. Ale fajka rozjaśnia mi myśli. Wszak mówiłeś, że uciekliście z niewoli derwiszów i ukrywacie się w dżungli? Czy tak?	Kiedy tak, to co innego chętnie wam historię swoją opowiem, ale bardzo proszę nie tykać mnie bratem. Trzeba wam tedy wiedzieć, mości rycerzu, że złość i zazdrość przeklętych czarnoksiężników zaczarowała mnie w tej klatce, bo cnota doznaje zawsze więcej prześladowania od złych, aniżeli miłości od dobrych. Jestem błędnym rycerzem, nie należę do liczby tych, o których sława nie wie i o których ani śladu w wiekopomnej pamięci nie zostanie, ale do tych, co pomimo zawiści niechętnych i wbrew wszystkim magom perskim, wszystkim brahmanom indyjskim i gimnosofistom etiopskim, ryją swe imiona i dzieła na spiżu świątyni nieśmiertelności, dla przykładu wiekom potomnym, dla wzoru i prawidła rycerzom błędnym, którzy zechcą dostąpić szczytu sławy wojennej.	A jak pani powie?... Kocha się pani w Krzysztofie?	A wam to nie była w głowie wojna? Właśnie, żem sobie już całkiem wymiarkowałwymiarkować (daw.) i pierwsza rzecz gródek z dębiny mocnej zbudujem, a rowem każemy okopać na porządekna porządek (daw.)	Ale niéma się czém trapić! niéma sobie czém psuć humoru i zdrowia. N. Panie Faustyna dziś śpiewa razem z Albuzzi, są w najczulszéj zgodzie, kochają się jak dwie gołąbki.	Chętnie Usłyszymy o nim może obszerniej, gdy będziemy przejeżdżali koło Wyspy Dzikiej, w której władają Kiełbaski tłuste, jego śmiertelne nieprzyjaciółki, przeciwko którym toczy nieustanną wojnę. I gdyby nie pomoc szlachetnego Mięsopusta, ich protektora i życzliwego sąsiada, ten wielki latarnik Popielec byłby je już ze szczętem wyrugował z ich pieleszy.	Czemu nie? Lubię despotyzm, znamionuje pewną pogardę dla rodzaju ludzkiego. Nie mam nienawiści do królów. Są tacy zabawni! Królować w swoim pokoju, o trzydzieści milionów mil od słońca, czy to nic?	Czy chcesz przynieść mi jego czuprynę? gniewnie; por. sierdzić się (na kogoś), rozsierdzony.. konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: jak to nazwałeś., gdym ci o tym opowiadał?	Dziś jestem żołnierzem i za jedyną cnotę uznaję i wyznaję niezłomne męstwo.	Ja zwalniam tylko co drugiego, jak jest chory. Nie mogę więcej.	Jakże mam mówić inaczej? Nie chodzi mi o jakiś poszczególny wypadek, ale o sąd pański ogólny, o syntezę pańskiego sądu. Właśnie czytam w tym „Przeglądzie”...	Lata całe potrafi nie spaść kropla deszczu na rafach Walpole’a	Mamy swoją drogę za Czarcim Wądołem.	Może wasz syn by poszedł po ciastka? Dostanie za drogę.	Nie mogą nam zabrać naszych miejsc, ja mam numer pierwszy	Nie podarłeś go tylkoś go zmiął i rzucił w kąt, ot, i tyle.	Nie żyje.	No jak? Bierze się ołówek albo kredę i pisze się.	O nie! broń Boże; to ja sama przez przyjaźń dla pana postanowiłam odkryć panu prawdę.	Oczywiście Nie podróżowałam jednak tyle, co pani. Teraz zaś już od dłuższego czasu siedzimy w Warszawie.	Oczywiście! Wszakże mówiłem już, że byłem jej mężem.	On przecież jest dobry w gruncie. Bardzo kochał dziecko: gdy była słabsza, znosił jej farby, uczył ją rysować, zajmował się nią. Gdy umarła, napisał do mnie list ogromnie serdeczny.	Patrz pan	Pozostaje nam tylko czekać. Przestań ją dręczyć, bądź dobra i cierpliwa, a jak ojciec przyjedzie, to się wszystko załatwi	Robactwo jaże się roi na drzewach, na suszę się ma.	Wreszcie markiz zaproszony dziś do nich na obiad, warunki już są ułożone. Dziwi mnie niezmiernie, że ty wiesz o tym tak mało.	Z pewnością nie tu! Pójdź, zobacz!	Zakład jest istotny i nie ma związku z interesami. Jeżeli przegram, ty młyny obejmiesz i mnie je wypuścisz potem w dzierżawę.	Zostań Antoś, choć czytać się nauczysz.	A Konrad? Ze względu na niego nieprzyjemna sytuacja.	A cóż ma być?	A ja Żmudzinką!	A tato!	A z koszem co?	Ach, poco masz rozumieć. Daj mi spokój.	Ale ten twój kamrat przez takie ukłucie poszedł do Abrahama na piwo	Co do mnie, z przyjemnością bym posłuchała, czuję nawet potrzebę rozerwać czym umysł	Co wam kazał dostojny Otoes?	Czary zapytał Wokulski	Czekaj waść!	Czy mówi pani to serjo?	Człowiek okryty łaskami waszemi, którego cała rodzina winna wszystko Najjaśniejszego Pana ojcu i jemu. Niewdzięczność i zuchwalstwo bezprzykładne...	Do widzenia... A ty możebyś chociaż wstąpił ze mną do pani Bogny?...	Dobry wieczór waćpanu	Dwa trefle	Erynie	Gdzie jestem?	Hm, hm	Ij... gadanie... co wam ta o to.	Jacy oni?	Jacy Żydzi?	Jak myślisz? Kto teraz przejmie nasz dług?	Jak to? To on tu mieszka w tych okolicach?	Jakto? on by śmiał? a to by mu kości pogruchotano.	Leżymy jeszcze na dnie morza?	Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.	Musiały mnie tutaj pozostawić. Upadłem... Ale i ty musisz uciekać, Bambi.	No co?	Obcy, Niemiec, Dobro, Zło mówił Piastun.	Ośmiela mnie i zaprasza do swego domu.	Panie komissarzu!... wołała	Religia	Spróbujcie! Tknij meme (gw.) wrzeszczała wyzywająco.	Słowo?	Tak	Tak myślę	Tak.	To tak jak i u mnie!	To ty myślisz tu zostać? sama jedna, ot tak jak palec! No!...	To wrócisz.	Tym, któregoś sprzedał, wydał i zhańbił; jestem tym, którego narzeczoną pchnąłeś do nierządu; jestem tym, po kim przeszedłeś, by zrobić karierę; jestem tym, którego ojciec umarł przez ciebie z głodu	Upolujemy ptaki.	W domu, panie.	Wawrzek! może założę dyrekcyę, ale puścimy baby kantem, będziemy mieszkać razem... pamiętasz jak w Płocku i Kaliszu... będziemy sobie sami gotować...	Weźmiesz czterdziestu pocztowychpocztowy	Wyjrzyjcie, panie.	Z jaką bombą?...	Zapamiętałem tylko brodę.
Nie, to tyś się zrył wtedy jak bela, ja piłem i piłem jak smok i pomimo najlepszej chęci mojej ani rusz upić się było, alem się za to rzucił w taniec z takim ferworem, żem hulał jak wściekły ze wszystkimi pannami, tylko z Zuzią ani jednego kroku. Com myślał wtedy, nie umiem na pewno powiedzieć; może gdyby była Zuzia na mnie mrugnęła i przeprosiła się ze mną, może bym jej był jeszcze do nóg upadł za to; ale, wyobraź sobie, wytrzymała tę całą manifestację ode mnie z tymże samym uśmiechem, z jakimem ją zastał na sali. Ba! Przetrzymała mnie nawet, bo przecie ja już dalej nie mogłem ani pić, ani tańcować i tak się zatrułem i osłabłem, żem ledwie mógł siedzieć na ławie, a ona tańcowała bez ustanku aż do tego momentu, w którym Stojowski począł swoje kazanie.	Hę?!... Nie, nie słyszy Daj mu, Boże, jak najdłużej życia. Tylko na to pojenie starczym pesymizmem duszy młodej, osobliwie przyjaciółki mej żony, nie bardzo mogę pozwolić. A za sędzię również go sobie nie obiorę. Powiadają, że należy żyć dla tych, którzy po nas przyjdą, ale nikt jeszcze nie pouczał, żeby żyć dla tych, którzy przed nami byli. Przeto, cokolwiek on mógł tu pani opowiadać o ludziach i sprawach... „Bourgeois” raczy nas obzywaćobzywać (baron pokazał figę) (Tu baron pokazał trzecią figę.)	Nieprawda, to fałsz!... Sztuka nie jest poza wszystkiem, ale ponad wszystkiem... wyższem czemś, ale tem samem... jest streszczeniem wszystkiego, bo wszystko się zazębia, wszystko się łączy i wszystko powinno być jednem: dobrem i poznaniem. Sztuka, to sama przyroda, tylko przyroda, uświadomiona niejako.	W Kaniówce... Dziesięć lat był w Berlinie, a teraz jest w Kaniówce. Pewien tam dom bankowy krach zrobił i on z nim... Ale to się da naprawić... to się musi naprawić. Mama uwiadomiła mię o wszystkiem, pisałem, aby do mnie przyjeżdżał. Już ja to na siebie biorę... wszystko naprawię i wykieruję go na człowieka...	A jak to dobro wygląda?... jeśli ma lat tak od piętnastu do dwudziestu pięciu i jest pięknem, to na prawo. Ale naprawdę, niech mi mecenas powie, co to jest właściwie dobro?.. Dla Cabana jest dobrem nie płacić gaży, dla mnie nie płacić krawca, a brać gażę, a więc...	Masz zupełną słuszność. Trzeba koniecznie tęsknić do czegoś innego, przenosić się sercem z miejsca na miejsce, z zawodu do zawodu, odmieniać same pożądania, bo inaczej ziemia by nas obsiadła i pożarła. Widzisz, ja w tym czasie, gdy ty siałeś i żąłeś, nabrałem manii do czytania książek. Dawniej, ta żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało mi samo życie człowiecze, nasze obecne, a to, co jest w książkach, uważałem za strawę godną szczurów, robaków i łysych staruszków. A oto nagle przyszło i trzyma... Waszmość, mości cześnikowiczu, do książek nie masz gwałtownej inklinacji? Co?... powiedz szczerze...	Zgoda... dotąd wszystko dobrze, panie leśniczy. Ale któż przyjdzie na miejsce Jana Jensena?	Matyldy są na co dzień, damy na święta. Ale Iza będzie największym świętem. Słowo honoru daję, że nie znam kobiety, która by na mnie tak piekielne robiła wrażenie... No, ale bo też i ona lgnie do mnie!	Ja tu po służbie, ponimajcieponimajcie (z ros.) cisnął się groźnie starszy, ale jakoś się udobruchał dostawszy na drogę mendel jajkówjajków (gw.)	Któż inny jak Tom Maple? Sądzę, że jesteśmy na najlepszej drodze do wykrycia zbrodniarzy.	Nie miodem mnie życie poi. Zresztą, czas przerwać dialektyczne obełgiwanie się i wspólne lamenty na los. Każdy dostaje to, co mu się należy.	Studenci! Po co? Gdzie? Przecie to na wsi było, a nam wcale studenci nie byli w głowie! O, pan nie zna klasztorów i ich ducha. Pan wie, że jeśli w książce był zakreślony ustęp, tośmy go nie czytały. Za nic!	Tedy krótko i węzłowato: cała wasza chorość to nic inszego, tylko uroki.	To jest już nawet więcej niż dobrze wychowany człowiek. C’est canaille!C’est canaille (fr.)	Żegna się ze służbą, ale jej rzeczy już odeszły na kolej.	Jeżeli więc ten jegomość nie jest dowódcą przemytników, to kimże jest, u licha?	Ale z nieustannym apetytem na wdzięczność ludzkiego stada, czym ja znowu gardzę jak chłopskim żurem, razowcem, potem i zaduchem. Wyglądasz mi jak źrebiec dostojnej rasy arabskiej, który by powziął pasję upodobnienia się do krzywych szkap fornalskich na pastwisku, w tym celu kazał sobie dla zasady solidarności spętać przednie nogi, żeby, broń Boże, nie biegać zbyt szybko. Skaczesz w twojej pętaczce... Nie dość jeszcze jesteś odrażający, zbyt mało jesteś podobny do twoich szkap na pastwisku...	A czemu to panna Mania spać nie idzie?	A to, moja matko, mróz pootwierał rany.	A! a! to pan, panie graczu. Jak widzę, nie obejdzie się nigdzie bez ciebie.	A! nie on swobodny, ja także; czy może być co milszego w małżeństwie? Nie mamy czasu się sobą przesycić, i dlatego bardzo jesteśmy szczęśliwi.	A! niechże wam Bóg płaci stokrotnie. Siadajcie, a zaraz i wódeczka i przekąska i coś na ząb włożyć się znajdzie.	Aha! mam cię, bratku złapałem cię, rybko, a co, jakeś to ty nazwał to wino?	Aha, stary Zbroja pierwej ubije chłopaka, niżeli u Trzasków synowej będzie szukał. On by się i wojewodzianki nie zląkł. A mnie i moją babę nienawidzi aż strach. Ino mię ujrzy w polu czy na podwórku, pomstuje tak, że uszy więdną. Baśkę wyzywa od dziadówek, przed ludźmi nas czerniczernić	Ale podajże adres	Ciągle jedno! Znajdź owego Lykona, dowiedź, że Mefres i Herhor ukrywali go i kazali mu udawać obłąkanego faraona... To możesz zrobić, jeżeli chcesz utrzymać łaskę pana. Dowodów, jak najwięcej dowodów!... U nas nie Asyria, arcykapłanów bez najwyższego sądu krzywdzić nie można, a żaden sąd nie skaże ich bez namacalnych dowodów...	Co to?	Czy jesteś teraz przekonany? Uwierz mi, wiem, co mówię: od pierwszego ataku tej choroby nieustannie o niej rozmyślam. Spodziewałem się jej, bo to dziedziczna choroba; mój ojciec umarł przy trzecim napadzie, dziadek mój także. Lekarz, który mi ten płyn przygotował, sam sławny Cabanis, przepowiedział mi ten sam koniec.	Dlaczegóż to, jeżeli łaska?...	Dlatego też ma pan minę ofiary czy skazańca. Jeszcze czas. Jeżeli o mnie chodzi, jest pan wolny.	Gdybym czuł się na siłach, pojechałbym z tobą Niestety mogę jedynie siedzieć tu, zakutanyzakutać	Idę spać Niech diabli wszystko wezmą, tu buta włożyć nie mogę bo kłuje, ta klempa popaliła mi kołnierzyki, w domu piekło, tego już za wiele. Mateusz! Jak by kto do mnie przychodził, to mnie dzisiaj nie było i nie ma, słyszysz?	Ja to mam mieć za odpowiedź pańską?	Mówisz to hrabino tak zimno, tak obojętnie.	Nic waszemu mistrzowi do naszych praw; łaskę może tu okazać nie on, jeno król nasz	Nie mów tego tatkowi On nie cierpi nijakich trunków, a... no tak, on mi powiedział, że ty masz kiełbie we łbie. Co cię podkusiło, żeby przezywać go złodziejem? Przecież to mój tato!	Nie pozwolę: pójdę do twojej mamusi albo powiem pani. Po co pani ma na ciebie krzyczeć, że cię głowa boli?	Nie tak znowu bardzo. Dziad podoła. Nawet i ten tytuł książęcy swoje zrobi, bo się Szczepanowi wytłumaczy, że pan jest naprawdę jaśnie oświecony bogacz.	No, jakże?... Gdyby pani Stawska nie kupiła u nas lalki, nie byłoby procesu, Stach nie wzruszyłby się losem pani Heleny, pani Helena nie pokochałaby go, a więc i nie pobraliby się... Bo, ściśle rzeczy biorąc, jeżeli w Stachu zbudziło się jakieś gorętsze uczucie dla pani Stawskiej, to dopiero od owego procesu.	Oddałem Emilce list panicza Oto co napisała. Prosiła, aby panicz to przeczytał i jeśli się paniczowi wyda stosowne, wręczył Hamowi.	Perkunowi go na objatę!	Pewnie mama odebrała anonim. Ja co parę dni odbieram anonimy, w których nawet nazywają mnie kochanką Wokulskiego, no i cóż?... Domyślam się, że to sprawka pani Krzeszowskiej, i rzucam listy do pieca.	Pocieszaj mnie; jak chcesz sprowadzaj Dębickiego (byle nie doktorów...), rób ze mną, co ci się podoba, ale	Przejdź się trochę, może przestanie	Stalky jest jednym z największych ludzi swego wieku!	Starsza córka skwaśniała im na ocet siedmiu złodziei, więc teraz z młodszą umyślili spróbować z innej beczki.	Wero, to już cztery lata; powinnaś zapomnieć o mnie i o paliowym buduarze	Wolisz zginąć w kryminale albo dyndać na sznurku?	A cóż pocznie?	A po cóż tamtego zrzucać było? wszak i on takim prawem siedział.	A z czego tu śmiać się?	A z jakąż nadzieją przychodzicie?	Ach! Prorokowali!...	Aleście się i tak już dziś zmęczyli.	Bo pomiędzy panią a wiarą, której uczono cię w dzieciństwie, nie przemknęło się tyle teoryj i zwątpień, ile w życiu brata. On więcej stykał się ze sceptycznym duchem czasu aniżeli pani.	Był obłudny.	Był taki duży jak kot?	Coś mi się wydaje, że zatańczymy z nimi taniec śmierci, kapitanie.	Coś wiem o tym	Czasami.	Czy nic się waszej ekscelencji nie stało?	Dawaj tu, szantrapo!	Dixi, bracie! Reńskie mówi przez twoje usta.	Dobrej nocy życzymy waszym miłościom!	Dobrze	Dobrze! Zobaczę, postaram się	Doskonale!	Dziękuję, dziękuję Jutro znowu do was przyjdę.	Florentin, czy twój koń mógłby odbyć jeszcze drogę powrotną do Paryża?	I jakże ty potrafisz jej kłamać uczuciekłamać uczucie	Ja pójdę.	Jak się spało pannie Zofii tej nocy?	Klu-Klu przysięga, że nic więcej nie powie.	Nie mogę. Ani jednego listeczka!	Nie rozumiem cię.	Nie wiem, czy panu miło Jestem Dyzma...	Nie wolno ci tego uczynić, Gösto! Teraz, mając żonę i dziecko, musisz stać się rozsądnym człowiekiem!	Niech ci Bóg zapłaci! pozdrów mi wszystkich i uściskaj ode mnie!	Niech ona mówi za siebie, wy za siebie. Przyrzekacie?	No trudno. Bawcie się beze mnie Więc co się takiego stało?	No, biegajcie po parku a rozruszajcie Alego, łobuzy.	No?	Od pani Karolowej.	Ostawaj w dobrym zdrowiu, panienko nie wiesz, jakom ci życzliwy!	Pani Weychertowa zostaje jeszcze jakiś czas w mieście.	Panno Zofjo!	Pięć.	Po co ci furman?	Podałem: Trzewik.	Położyć do łóżka.	Próbuję	Stawiam wniosek aby nazwę naszej organizacji zmienić: niechaj zamiast Ziemia i Wola nazywa odtąd Bractwem imienia KomisarowaBractwem imienia Komisarowa	Są takie we wsi, co i widziały, a nie raz...	Tak, jakieś pięć czy sześć miesięcy temu, w lutym chyba.	Trochę znam. Nie, nie znam: wczoraj przyjechałem.	Trwać, wyznawać prawdę głośno i za nią umierać a umierając, przebaczyć nieprzyjaciołom, jak przebaczył Syn Boży.	W lecie byłam u żniw, a teraz nikt mnie przyjąć nie chce z dzieckiem. Samą prędzej by przygarnęli.	Wyprostowaliśmy się wreszcie!	Włazić zaraz! Patrzcie go! W wagonie się załatwisz! Odjazd!	„Tak mężny Rodryg...”
To nieprawda jeszcze do tego daleko. Masz pan wejść w normalny stan, bez względu na to, czy nim jest normalne picie, czy normalna trzeźwość. Patrz pan przypuśćmy, że wyjdzie na jaw, że ja byłem odpowiedzialny za tę powódź falsyfikatów. Wie pan, co to znaczy? To znaczy dożywotnie, ciężkie więzienie. Teraz żyję życiem miłych ludzi, wśród miłych osób i pięknych kobiet; potem musiałbym to życie zamienić na coś gorszego od śmierci. Zatem chyba pan na chwilę nie przypuści, że byłbym w stanie poddać się takiemu wegetowaniu, pójść do więzienia w słodkiej nadziei, że wreszcie uda mi się zebrać okruszyny życia, aby dokończyć marnie lat starości w nędzy?	Bo... bo pan jest pan jest inteligent.	Tak więc wiesz już teraz na pewno, że pan Krasławski istnieje? Pamiętam, żeś mi o tem wspominał.	Zdaje mi się, że ma pan bardzo szczęśliwą rodzinę	Alboż żona pańska nie powinna ponosić ciężarów męża dla ocalenia jego honoru? Czyż żona pańska zniesie spokojnie myśl, że są ludzie, którym się dzieje krzywda z powodu jej męża, gdy mogłaby choć w części tę krzywdę wynagrodzić? Zaprowadź mnie pan do swojej żony, pomówię z nią.	Pan szanowny wybaczy, ale niełatwo znaleźć młodą osobę, co by miała tak bacznebaczny zwróciła się do Sary	Pan Prątnicki... karą czwórką... do miasta?	Późno jest a mnie czeka żona pewno z kolacją. Więc, choć się panu ode mnie już od dawna należy wizyta, niech pan raczej zawróci i pójdziemy ze mną. Zjemy, co będzie, a potem pogadamy. Mam dzisiaj wieczór wolny.	Daj pan spokój... Według teorii kojarzenia, która jest wybiegiem w psychologii, każda ściana i wnętrze bryły ma specjalną komórkę w mózgu, które to komórki w pewnej chwili grają razem. Lecz tu nie chodzi o możliwą czy niemożliwą „grę komórek”, ale o fakt, że ja mogę czuć rzeczy, których natura nigdy nie pokazuje mi w jednej chwili... Mogę na przykład wyobrażać sobie, czyli nawet siebie samego w wieku dziecinnym, młodzieńczym, dojrzałym i obecnym, czego nikt nigdy nie widział i nie zobaczy, przynajmniej w tym życiu.	A że przeczuwają, że bez okupu najprzewielebniejszy mistrz Ulryk nie zaniecha wojny, przysłali umyślnie biednie odzianych, żeby jak najmniej powinnej daniny zapłacić... Oho, znam ja ich!	Mówiłam mu tak: „Skądże waćpan wiesz, żebym mu była wzajemną?” A on odpowiadał: „Ja bym nie pytał!” I rób tu, co chcesz, z takim!... Głupia tamta, która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. „Lepiej tego nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!” I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej jamy się schować. Po prostu bałam się go!... Zabobony, Wierzenia, ReligiaFlirt, Kobieta demonicznaAle co tam! nie dla mnie on, nie dla mnie!	Ty będziesz duszą mojej duszy i będziesz mi w świecie najdroższą. Razem nam będą biły serca, jedna będzie modlitwa i jedna będzie wdzięczność Chrystusowi. O, moja droga! Żyć razem, czcić razem słodkiego Boga i wiedzieć, że gdy nadejdzie śmierć, oczy nasze otworzą się znów, jak po śnie błogim, na nowe światło, cóż można lepszego pomyśleć! Więc dziwię się tylko, żem tego pierwej nie zrozumiał. I wiesz, co mi się teraz zdaje? Oto, że tej nauce nie oprze się nikt. Za dwieście lub trzysta lat przyjmie ją cały świat; ludzie zapomną o Jowiszu i nie będzie innych bogów, tylko Chrystus, i innych świątyń, jak chrześcijańskie. Któż by nie chciał własnego szczęścia? Ach, słyszałem przecie rozmowę Pawła z Petroniuszem i czy wiesz, co Petroniusz rzekł w końcu? „To nie dla mnie”, ale nic więcej odpowiedzieć nie umiał.	Cóż to jest pięćdziesiąt centimów rocznie na fundusz rezerwowy, a dwa franki do sekcji! A jednak obawiam się, że wielu nie zapłaci i tego.	Nie umrzecie, ale zwyciężycie podłych zbrodniarzy Żołnierze należący do tej wyprawy zostaną oficerami, a oficerowie awansują o dwa stopnie wyżej. Tak mówię wam ja, Tutmozis, z woli faraona wódz naczelny.	Nie wiem, domina, wiem jeno, że żelazo kruszy się w moich rękach jak drzewo...	Czyńcie jako mówię, widzicie że wam źle nie życzę, bo bym tu nie przychodził, gdybym co złego myślał, zaparłbym furtę i siedział na gródku...	Bardzo możliwe. O świcie tarzałam się w piasku przed bramą, a zdaje mi się, żem sobie przy tym coś nuciła pod nosem. A teraz, Braciszku, już nam nic nie pozostało do roboty. Chodź polować ze mną i z niedźwiedziem Baloo. On właśnie odkrył gdzieś jakieś ule i chce ci je pokazać, a my wszyscy bardzo pragniemy bawić się znów z tobą jak za dawnych czasów. Przestań spoglądać tym wzrokiem, który nawet mnie przejmuje trwogą. Twoja kobieta i jej mąż nie będą oddani na pastwę Czerwonego Kwiecia, a w dżungli wszystko układa się jak najlepiej. Może to nieprawda? Zapomnijmy już o ludziach... puśćmy ich w trąbę!	Idealista, WalkaTak. Czuję, że od tego zależy moja przyszła postawa do życia, może w ogóle moje dalsze istnienie. Chcę wiedzieć, kto z nas miał rację: ja czy on? Czy śmierć jego mam uważać za wyraz sympatii okazanej mi przez siły wyższe, których jestem sprzymierzeńcem, czy też była ona tylko dziełem tzw. przypadku. Pragnę dociec, czy wysiłek całego życia był potrzebny, czy to, o co walczę, o co w gruncie rzeczy walczymy obaj, i ja, i ty, jest dobre i ewolucyjnie dodatnie czy też względne i problematyczne. Przypuszczam, że ty, jako stojący dalej od kotłowiska zdarzeń i wypadków życiowych, a za to głęboko zanurzony w świecie metafizycznych dociekań, zdołasz łatwiej ode mnie pochwycić niewidzialne fale, płynące wciąż stamtąd ku naszym brzegom. Ufam twej intuicji.	Mój jegomość, za co mnie mieli wieszać, kiedy ja ani przeciw Bogu, ani przeciw prawu nic nie uczynił. Służyłem wiernie, a jeżelim kogo zdradził, to chyba nieprzyjaciół, co sobie jeszcze za zasługę poczytuję. A żem tu i owdzie jakiego hultaja fortelem starł, jako to z rebelizantów albo onę czarownicę to też nie grzech, a choćby był grzech, to jegomościn, nie mój, bom ja się właśnie od jegomości fortelów wyuczył.	Dam do zrozumienia w sposób jak najoględniejszy, że jest tu zbyteczny.	Ale ja, wasze wysokobłagorodie, nic nie czuję. Z lekka mnie tylko ukłuł, wasze wysokobłagorodie.	Dziecko zabił Lykon, Sara zaś oskarżyła się, ażeby ciebie ocalić... Widząc bowiem mordercę w nocy, myślała, że to ty sam byłeś...	Jak tylko Arguna to zrobiła, zaraz Ajdar oświadczył, że weźmie Jasia razem z tobą. Tym sposobem dziecko będzie blisko matki.	Prosty lud tak głosi, ale jego baśniom nikt wiary nie daje	Wierzaj mi, że źle robisz. Ale mam dla gości i papierosy.	Dziś nie wiem, jak postąpiłabym w takim wypadku, ale nie zmniejsza to twojej winy. Po prostu popełniłeś oszustwo w stosunku do mnie i do moich rodziców. Musiałeś chyba w dodatku sfałszować swoje dokumenty, by móc uchodzić za kawalera?	Ona tęskni za starką! Sprzedano ją przedwczoraj do Mayenfeldu i już nie chodzi z trzodą na tę halę.	Być to nie może aby się ważył tu przybyć, boć o tobie i o mnie wiedzieć był powinien...	Gospodarzu czy gospodyni, bo jakoś nikogo w tym ciemku nie widzę pozwólcie mi spocząć i obeschnąć trochę przy waszym kominie, bom przemókł do nitki.	Świat mnie brzydzi nie chcę już bywać nigdzie, będę żyła samotnie przy tobie, jeżeli mi przebaczysz.	I cóż, drodzy przekonacie się, że mały pajac może się stać wielkim politykiem.	Nie: zapłata nie jest jednaka, ale się zaczyna, wedle ich nauki, w życiu przyszłym, które nie jest doczesne.	Ale co to do diabła jest weksel! Ja tylko czytałem o nim!	Do jutra musimy spocząć Zresztą niech Skrzetuski rozkazuje: on tu wodzem; ale ja przestrzegam, iż jeśli dziś ruszymy, konie mnie wszystkie popadają.	Eee... tam nie trzeba przesadzać. Ale pani ma rację. Przyjęcie zrobi się.	Nasz okręt nie dryfował ani razu w tej wyprawie	Nie zjedliż nas połowcy, ani drugich prusacy, a i Jaćwa, choć nieraz tysiącami u nas bywali! Wszystkich nie pożrą i ci.	Walek, idźże zobacz, a jak nic nie ma, to daj brzdącowi za kark, coby tydzień popamiętał.	A u mnie w domu, w mojej wsi, to nie robi się na święta kutii, tylko kluski z makiem i z miodem i racuszki na oleju.	A to, widzi jegomość, było tak: Mieli oni dyferencjędyferencja (z łac. differo: odsuwam, odkładam) powiada powiada	Czemu nie	Miłość i prawda nie są jednością?	Nie było go, nie było!	Nie, nie nie, nie... nie mogę... nie mogę... nie mogę...	Tak jest.	To znaczy, żeś jej nie odnalazł dotąd?	A może rzucą się na nas?	Czy ty mnie chcesz do rozpaczy doprowadzić, ty niegodziwcze? gdzieżeś ty słyszał, żeby pałace królewskie stały na bocznych zaułkach?	Godność wołu idącego do szlachtuza w celu przemienienia się na godne bifsztyki.	Wracając do teatru, mówił Stanisław August... szambelan Wojda przedstawił mi przed kilku miesiącami młodego jegomości, zdaje mi się, Bogusławskiego, który był paziem u ks. Siewierskiego, a potem podobno w gwardji litewskiej służył. Ten czuje w sobie inspirację do sceny, i po nim spodziewaćby się można czegoś, gdyby sobie towarzyszów mógł dobrać.	Czy i podobna do panny Klary?	Hela: Plecie ojciec jak na mękach. Dziwne są te luki zupełnego dureństwa u najinteligentniejszych ludzi, jeśli chodzi o Żydów.	I będziecie na moje rozkazy, kiedy tego zażądam?	Kara śmierci wywołałaby wzburzenie szkoda. Jakie wrażenie wywarłoby to na tej kobiecie! Ale to del Dongo, nazwisko otoczone w Parmie czcią: trzech arcybiskupów, niemal kolejno po sobie. Powiadasz: dwadzieścia lat?...	Odprowadzę panią! bo od roznaturzenia i zachwytów na łonie wilgotnej przyrody do kataru i przeziębienia niedaleko.	To to i bieda. Jakże on z tobą ożeni się, kiedy jemu trzeba do wojska iść?	W tej chwili. Proszę panów do stołu	Otóż i odpowiedź inżyniera! Poproszę naczelnika, żeby cię wysłał na praktykę do wiejskiej szkółki na zarysy geografii!	Być może nawet bliżej, niż nam się wydaje. Znajdujemy się pośród gęstych zarośli, które świetnie nadają się na pułapkę.	A chociażby zaprosić oficjalnie na obejrzenie Medany.	A teraz przelicz.	Albo my głupi leźć pod gruzy, żeby nas pogniotły.	Czy widzisz ten jasny promień słońca?	Dziś mamy piątek. Jeśli wola i łaska miłościwego pana mego i króla, to wtorek będzie najpiękniejszym dniem mego życia.	Hale, teraz skowyczy, a co to wyprawiała z nieboszczykiem!	Muszę się ludziom pokazać.	Panowie, na miłość boską, bo mi sprowadzicie tymi krzykami policję	Tam do licha!	Uderzcie ją, wielebny panie, palcem po nosie, to was natychmiast w spokoju zostawi Srodze jest obraźliwa. Widzicie, już uciekła.	W tej samej chwili.	Wściekłeś się? tu: flegmatycznie..	Za trzecią kobietą się oglądają, to co im ta znaczą dzieci	?...	A co chciałaś, żebym napisała?	A prawda	A! gosposiu moja idzie o daleko ważniejszą sprawę, i gdybyś umiała po łacinie, powiedziałbym ci paulo majora canamus.	A, nic! mieszkam dalej.	Bez kapelusza! Jakże to można chodzić bez kapelusza!	Biegaj	Byłem.	Bądź szczery, panie mieczniku...	Cicho...	Co powiadacie?	Co?!	Czym? Pewno włosiem...	E, to mu ta stary łaskę wyprosi!	Hore tobi!	Morusek jest pięknym kotkiem	Mówmy, ale o czém inném.	O pikniku? A kto go urządza?	Otóż będziemy mieli silny wiatr.	Pary sznurowadeł	Po obiedzie.	Pokój wspomina dziewiąty.	Poznałeś mnie po śladach stóp?	To bardzo inteligentni chłopcy a pani Jaskólska to taka dobra, taka serdeczna kobieta.	Walka	Wiem.	Władza, Wina	Zwarjowałaś! Po pierwsze, to jest niemożliwe, a po drugie, co za pomysł! Idź spać i daj mi spokój!
Hm! Ty milczysz i ani myślisz mi odpowiedzieć na moje pytanie. Ja się temu nie dziwię i zdaje mi się, że cię rozumiem zupełnie. Położenie twoje, lubo dziś jest szczęśliwe, bo posiadasz wzajemność Zosi, która jest szczęściem dla ciebie, jednak nie jest godne zazdrości. Człowiek głupi byłby najszczęśliwszy na twoim miejscu, ale ty masz rozum i widzisz aż nadto jasno, że dobra fantazja i poczciwość twoja, z którymi się wybrałeś i przez połowę już przeszedłeś tę drogę, powinny cię były zawieść całkiem gdzie indziej, niż cię zawiodły. Pomijam już wcale twoje utarczki z tym diabelskim człowiekiem, które, jeżeli Bóg łaskaw na ciebie, całkiem już się skończyły; pomijam różne przykre i fatalne terminy, przez które brnąć musiałeś w tej drodze; pomijam to na koniec, że cię los zagnał do takiej rodziny, nad którą zdają się wisieć jakieś same nieszczęścia i niezwyczajności; pomijam to wszystko, chociaż wiem, że cię to mało dojmuje i Bóg nie wie czego nie dałbyś za to, gdyby być mogło inaczej; jednakże tego pominąć nie mogę, że stolnikowa sama jest po prostu dla ciebie trucizną. Ja i to wiem dobrze, że ty, jeżeli dzisiaj na twojej drodze nie postępujesz dalej, czynisz to dlatego, żeś już utracił zupełnie ufność i cześć, i szacunek dla pani Strzegockiej i podczas kiedy z wielką przykrością tylko otwierałbyś po raz drugi przed nią twe serce, obawiasz się jeszcze daleko większej przykrości, bo odpowiedzi odmownej, a przeto niemałego na teraz dla ciebie nieszczęścia. Ale, mój Marcinie! Bądź jak bądź jest, tak dłużej pozostać nie może. Kto chce być mężem takim, jakimi bywali ojcowie nasi, nie dość dla niego, jeżeli jest trwały w przedsięwzięciu, ale musi mieć także odwagę zawodom i cierpieniom serca zaglądnąć w oczy i znieść je mężnie, kiedy tego potrzeba; zaskorupianie się w teraźniejszości przed niepewną przyszłością, to przymiot niewieściuchów i niedołęgów. Tymi słowami nie chcę bynajmniej tobie przymawiać, bo znam cię innym, ale dążę do tego i niewzruszenie stać będę na tym, ażebyś zaraz się decydował i powtórną deklarację uczynił. To jest, coś powinien, co musisz zrobić najdalej do dni kilku. Nie taję tego przed tobą, iż twoja Zosia podobała mi się dosyć z wejrzenia; przypomina ona Jadwisię w owej chwili, kiedym się starał o nią, przechodząc także niemałe duszy i serca tortury, i mam w Bogu nadzieję, iż pożycie z nią nagrodziłoby ci dostatecznie wczorajsze i dzisiejsze frasunki, ale i tego nie taję, iż tak rozumiem, że jesteśmy w wigilii drugiej dla ciebie rekuzy. Wszakże tak czy owak koniec raz zrobić potrzeba.	Otóż, mosanie, przyszedłszy do rozumu, wymądrowałem sobie powoli, że głupstwo jest buty chędożyć księżom, mając wieś dobrą i dwór porządny, i uciekłszy ze szkół, prosto puściłem się ku Oszmianie. Jam wtedy prawdziwym był szlachcicem oszmiańskim, ba! nawet jeszcze lepszym, jak powiada przypowieść, bo nie jedna, ale obydwie nogi były u mnie bez butów, wżdy mi nie poodpadały dlatego. I owszem, zaledwie trzy mile uszedłem od Krakowa i wstąpiwszy do jakiegoś dworku, opowiedziałem się, ktom jest i za czym idę, zaraz mnie obuto i przetrzymano dni kilka. W drugim dworku darowano mnie hajdawery i trzymano przez tydzień, bom już był frant miejski, wyszlifowany, pokorny, a umiejący śpiewać kantyczki i pieśni nabożne, a kiedy kto chciał tego, to i światowe, bo i to umieją kalafaktorykalafaktor (z łac.) lalka. strugać, bo i to potrafiłem; gdzie indziej przyodziano mnie w kontusz i nie puszczono już dalej, bo zima nadeszła. Dosyć, że tak dwa lata blisko szedłem z Krakowa do Oszmiany; przecie na koniec przyszedłem. Otóż jednego dnia nad wieczorem pokazała mi się wieś ojcowska pod lasem. Poznałem ją, bo tam był dworek drewniany jak śnieg bieluteńki, przed nim równie biały ganeczek o czterech słupach, na którego czele była przybita Matka Boska Ostrobramska, która miała łzy w oczach, a uśmiech na licu, i z tym uśmiechem patrzyła na zielony przed gankiem wyciągnięty dziedziniec, na którym we środku trzy lipy stały z darniowymi ławkami i kamiennym stolikiem pomiędzy sobą. Na dziedzińcu igrały dworskie dzieci ziarnem, którego dosyć tam było, a gołębie, siedząc trzema wieńcami na lipach, zlatywały do dzieci i pokarmiwszy się z rąk ich pszenicą, nazad podlatywały, siadając każdy na swoje miejsce, aby się wieniec który nie rozerwał. Bzy kwitły natenczas i głogi się rozwijały, przechylając się kwieciem swoim przez płoty, którymi był ogrodzony dziedziniec; trzódki wracały z pola i dzwoniły z daleka, fletnia się odzywała zza lasu, powietrze, pełne woni cudownej, rozścielało się dokoła, a słońce, chowając się za góry, ostatnie promienie swoje posyłało na lipy, na dwór i dziedziniec. O! Poznałem tę wioskę, bo tak właśnie było, kiedy mnie wysyłano na Akademię dla wyuczenia się żebraniny i chędożenia butów z wysoką cholewą... Śpisz, Nieczujo?	Niech i tak będzie Otóż, jeżeli pan nie odwołasz tego w obecności towarzystwa, które jest w tej chwili w twoim domu, proszę pana, abyś postarał się o świadka. Mój teść, pan de Nègrepelisse, zgłosi się do pana o godzinie czwartej rano. Poczyńmy obaj dyspozycje, sprawa bowiem może się załatwić tylko w sposób przeze mnie wskazany. Jako strona obrażona wybieram pistolety.	Prawda jest ale czemuż za Dniepr, a nie do ŁubniówŁubnie	Ach, prawda!... Proszę cię, Floro, odeszlij jej to i dopisz na wierzchu: „nieczytane”. Czego ona od nas chce, ta szkaradna kobieta!...	Oczywiście Ja jestem konsekwentny. Za miesiąc będzie to „pierwsza granda w R. S. K. ” za nią można zapłacić nawet tym głupim fikcyjnym mężowskim honorem. Śmieszne jest tylko, jeśli się jest okłamanym zakończył swym ulubionym powiedzeńkiem.	Głupia gęś, świat chce zdobywać i panować mu Tak, tak bywa na świecie, jakaś tam będzie triumfowała, zdobędzie wszystko, a ona? ona, co całe życie włożyła w pragnienia i którą urzeczywistnienie ich kosztowało już tyle łez i rozczarowań, ona zostanie na tej nędznej prowincji, wyjdzie zamąż za tego chama!	Wywiózł ją, a z nią zabrał i kata. Nie wiedział, że to on Jurandówny bronił, myślał, że jakowaś siła niepojęta, zła albo dobra. A w Szczytnie wolał kata nie ostawiać. Bał się jego świadectwa czy co... Niemowa ci on jest, ale jeżeliby był sąd, to przez księdza mógł powiedzieć, co wiedział...  Więc ksiądz mówił w końcu rycerzowi Maćkowi tak: „Stary Zygfryd nie zgładzi już Jurandówny, bo się boi, a choćby komu innemu kazał, to póki Diederich żyw, nie da jej; tym bardziej że już raz obronił”.	Jest zaopatrzona	Wybadajcie Władysława, chmurzy mi się, co mu jest? Radabym go widzieć szczęśliwym. Idzie wszystko po myśli? Nie wiecie przyczyny dlaczego mi dziecko posmutniało?	A! panie mój bogdajby to co mówisz prawda było, bogdajbyś mi odpłacał miłością tak szczerą jaką ja mam dla ciebie. A! umrzéć dla mnie jest niczém, ale cię utracić to nad siły... wyrzec się życia prędzéjbym mogła, niż tego szczęścia które mi się uśmiechało! Królu, jeśli mnie kochać przestaniesz, weź to życie: nie chcę go więcéj.	Co ci jest, przyjacielu?	Znać, że waści mocno ślub dolega. Co do rebelii, wiedzże, iż jej przed wiosną nie będzie, bo choć to zima lekka, ale zima zimą. Mamy dopiero 15 februariifebruarius, februarii (łac.)	Taka dola, moja panno Marto: ani ja komu miły, ani kogo swego mam na świecie! Od dziecka smutek mnie tłoczy. Takie Boże sądzenie! Nie lubią mnie ludzie, w chacie niema do kogo zagadać, a do czego się wezmę, to mi idzie, jak z kamienia. Śpiewam smutno, bo mi trochę lżej, choć wiatrom się poskarżę na swe troski.	A więc tak!... myśl to niegodna chrześcijanki, wiem o tem; podsunął mi ją pewnie wieczny nieprzyjaciel duszy, co, jak lew rozjuszony, krąży bezustannie dokoła człowieka; on mi ją pewnie podszepnął. Cóż ci mam powiedzieć więcej?... myśl ta mnie opanowała i nie mogłam jej odpędzić od siebie... Za tę chęć zabójstwa ponoszę teraz karę...	Ale czy to prawda, że on zdradzał? Któż nie zdradzał?	Dziękuję ci Nie wierzę ci... niezupełnie... ale dziękuję ci, że jesteś taki dobry... zawsze byłeś dla mnie dobry... teraz dopiero rozumiem w całej pełni, jaki byłeś dla mnie dobry...	Jutro przyjdziemy tu może do ciebie na kawę i wtedy kapitan opowie ci coś wojskowego, moje dziecko Widzisz pan to moja córka gdy nie pocałuję jéj w czoło, czegoś mi brak przez cały dzień.	To nie mamy o czym gadać. Ja tu zwołałem panów nie na rozmówki. A komu się co nie podoba powietrze.! Nikogo nie trzymam za połę. Tylko radzę zastanowić się! O posadę dziś nie tak łatwo. A świadectwo to już dam takie, że no! A i stosunki też mam! Już tam nie radziłbym nikomu w Polsce być moim wrogiem! Do widzenia panom!	E! jestem pewny, że się ożeni, a to, co ja mówię, to są marzenia głowy ściętej. Ja się już nie ożenię.	Jesteś pani, jak u siebie zamknij drzwi od wewnątrz i nie otwieraj nikomu, dopóki nie usłyszysz pukania trzykrotnego w ten sposób: uważaj pani.	Mówię to w przenośni Chciałem powiedzieć, że ktoś wszystko wypaplał. Mam przekonanie, że żaden z was, moi panowie, nie wie co się koło was święci, lecz powiem, co o tym sądzę: trzeba wybierać śmierć lub życie i nie ma czasu do stracenia.	To prawda nie możesz tego uczynić. Cóż by się bowiem stało z twoją sławą rycerską? Nie, nie mam prawa od ciebie żądać takiego poświęcenia! Zerwij zatem kwiat, który zdobyłeś. Widzę, że muszę umrzeć.	Ale czy książki mówią prawdę? Mnie zawżdy nie bardzo w smak szło czytanie i pisanie.	Ale najgorsze ze wszystkiego (przez co nawet wpadłam w nerwową chorobę), że ci panowie po kilka razy na dzień stukają do mego okna trupią główką...	Czemu nie pójdziesz sam drogą zbawienia, by w ten sposób towarzyszyć chłopcu?	Cóż ja waćpanu poradzę? Kazali cię odwieźć do Birż, to odwiozę... Krew krwią, a służba służbą.	Dobrze. Zaczekam tutaj. Ale stój! Ty go wysłałeś z poleceniem? Ty? To kłamstwo wierutne	Prosiłem i otrzymałem, ale ten nieszczęśliwy nie przyjął łaski ode mnie. Podobało mu się w Magdeburgu widocznie. Może co jeszcze o mnie mówił major?	Boże wielki i miłosierny! Wiarę moją zachowałem nieskażoną, ale serce, Mateo, serce mam zranione i sumienie zmącone. Jednego dnia na quamaderoquamadero Powstań panie i osądź swoją sprawę.”, a przecież poprzez ten ogromny śpiew nie mogłem nie słyszeć jęków i krzyków umierających. Innego dnia...	Będziesz je miał. Sprawa, którą ci powierzam, ma w tej chwili cztery punkty główne. Szpiegować zręcznie Cyrana i jeśli wyruszy w drogę, dowiedzieć się, dokąd pojechał. Nie dopuścić, aby dostał się do celu podróży. Zdobyć pismo mego ojca, wyśledziwszy nazwisko i miejsce pobytu depozytariusza. Odebrać Bergerakowi podstępem lub siłą dokument w razie, gdyby wymijając wszystkie zasadzki i zwalczając wszystkie przeszkody przyszedł on do jego posiadania.	To Dwuogoniasty! Nie cierpię go, zwłaszcza gdy mówi. Mieć ogony z przodu i z tyłu, to stanowczo za dużo na porządne zwierzę.	Zwróciłem uwagę bratu, że nie w trzeciej części gotajskiego almanachu, ale w drugiej, aby nie rzec w pierwszej, powinnaby figurować nasza rodzina	A cóż pan myślał? Jakżebym nie lubił?	A więc tak pan, człowiek religijny, którego zowią sprawiedliwym, pan pragniesz tylko jednej rzeczy: nie odpowiadać za śmierć moją.	Ależ to szaleństwo! I czemuż go oddalać?	Co do mnie, niema obawy...	Czyż i za cenę krwi nic zrobić nie można? Poświęcę się dla tego, kto ciebie, Naściu, wybawi; gdy każe, człowieka dla niego zabiję. Zrobię jak Vautrin, pójdę na galery! Ja...	Dobrze, dobrze! Zaraz panu dam fakty: Borowska, Amzelowa, Bibrychowa, bo co?	Dwadzieścia pięć... Czy ja wiem?... To może wypadnie po dziesięć rubli sztuka...	Gdybym śmiał, przeklinałbym was i dzień i godzinę, w któréj widziałem was po raz pierwszy ale spójrzę i jestem złamany. Macie nademną władzę?	Ha! Szwed nie Szwed	Jak to! miłość, to rozkoszne uczucie, które zaczyna się tak pięknie...	Karzełek? Gdzie karzełek? Co to takiego?	Kobiety z mojem usposobieniem nie płaczą nigdy.	Lecz, żeby mi się to powiodło, raz jeszcze powtarzam, trzeba mi spokoju. Dlatego to składam broń i dlatego przynoszę swym wrogom gałązkę oliwną	Maszko ma spryt on kiedyś określił mi to tak: „Wolała ciebie nienawidzić, niż mnie kochać.”	Może im pan powiedzieć, że telegrafowałam, już mi wszystko jedno	Nie mieliśmy żadnego dokumentu, oprócz metryk i świadectwa rodu. Kazimierz Orwid chciał właśnie wracać; nie wiedział, że go śmierć zaskoczy. Ustnie ojcu opowiedział, kim był, i nazwałnazwać (tu z ros.)	Nie można nigdy przesadzić w ostrożności.	Nie przed tobą, sługo! Precz!	Nie rozwlekaj opowiadania, a mów gdzie są! ozwał się niecierpliwie Dietrich, który oparłszy się na stojącym przed nim stole, chciwie chwytał każdy wyraz, kiedy tymczasem Wielki mistrz, rozparłszy się na ławie, zdawał się nawpół drzemiąc słuchać opowiadania. Na uczynioną przerwę przez Dietricha skinął tylko ręką, jakby tym ruchem mówił.	Nie. Tylko na parę dni przed tym właśnie wypadkiem	Pan już dawno bez posady?	Tak... I pan się w to, panie Aronnax, ubierzesz?	To dobrze: spaliłem to	To pani ma pralnię I zapewne dobrą pralnię, jeśli się tak ośmielę wyrazić.	To ponad moje siły!	Ujrzymy go jeszcze, ujrzymy A kiedy powróci, trzeba, żeby zastał tutaj mieszkanie przynajmniej znośne. Doprowadzimy do tego, jeżeli nam się uda w lewym korytarzu urządzić ognisko i pozostawić otwór, przez który będzie wylatywał dym.	W bliskości pono nie kradną.	A na kogóż on wygląda?	A ty naszego Wańkę widziałeś?	A! pani tak mówisz?...	A! panie Porthosie!... a! panie Porthosie! jak widzę, wielki z pana zdobywca!	Bo mam oczy	Bodajby im kat żelazem herby powypalałkat żelazem herby powypalał	Był tu posłaniec z Nordhaug!	Co się stało?	Co teraz zrobimy?	Czy chcę!	Cóż takiego, dziecko?	Filozof, Religia	Galėt gali, bet jeigu pataikinsi sykį, antrą, bematai ir pasklys paskalos, jog išlepinta mergysčia. O kur paskui dėsi, kaip gaus įžodįįžodis	Gdzie książę?	Głogowski!	I milczysz, jak ten kamień?	Kochany Ordyński	Lassen Sie das!	Niech żyje Carlini!	Nu, nu! jakby ciebie, Pawluku, matka drugi raz na ten świat narodziła!	O, mam tu jeszcze dużo takich samych utworów i gram dzisiaj z ochotą, bo palce chodzą dziwnie łatwo, chociaż po raz pierwszy dopiero czytam te nuty.	Och! Miałby się przejmować takim strumyczkiem szerokości Glicerynowego Potoku? Jednym susem by go przeskoczył!	Oto list!...	Oto ulica de Bondy	Poganiaj prędzej!	Poświęcenie mówiła, potrząsając główką, jak gdyby z żalem myślała o wszystkich ładnych rzeczach, które jej były potrzebne.	Przecież mój ojcze, bywały sny wieszcze!	Sam, wszystko sam... daję pani słowo Powiedziałem sobie: ukształcę się	Szczo ty, zduriwSzczo ty, zduriw (z ukr.)	Słuchajno! coby ty zrobił, żebyś znowu dostał czyraka w pachwinie?	Słyszę, miłościwy panie	Tak A skądże wiesz, że ja o tym myślę?	Tam, wysoko, bardzo wysoko! Mamy jeszcze długą drogę przed sobą, więc chodź. Na szczycie skał siedzi drapieżny ptak i skrzeczy.	Uhm!	W prawej oficynie, na pierwszym piętrze.	Widziałem piękną Laurę...	Więc dobrze, przysięgam.	Za pierwszym razem przyniosłem ci, panie, nadzieję, obecnie przynoszę pewność, że dziewica zostanie odnaleziona.	Zresztą musielibyśmy założyć, że znają położenie tej wyspy	„Długo błądziłem po szerokim świecie”
Miej pan rozum, Prout! Zostaw ich pan w spokoju, jeśli pan nie chce mieć nieprzyjemności, a co gorsza, chłopcy obrażą się na mnie. Jestem, niestety, za tłusty, aby się móc opędzać takim łapserdakom! Gdzie pan idziesz?	Prezentuję, nazywa się Munia Radziwiłłówka, zawołało dziewczę, czyż nie piękna? Patrz pan jak mu się przygląda i wącha... czy nie obcy. Nie bardzo się pan zbliżaj, mnie ona całuje, ale nieznajomych kąsa.	Bo tak trzeba! Pan się też decyduje na coś, co nie jest dla pana szczęściem.	I owszem Pokój pana Gravier’a jest wolny, możesz go pan zająć.	Panie poruczniku poddajemy się w imię ludzkości. Niepotrzebny rozlew krwi. Jedź pan zawiadomić mój legion przyboczny.	To pan mnie potrzebujesz?...	Czy znałeś pan małą Różę Mitchel?	Cóż więcéj? królewicza nie widziałam jeszcze... zmienił się? posmutniał? żal mi go! Żałoba... opery tak długo nie posłyszy. A Faustyna? cóż? czy ją kto zastąpi?	Mogli go zabrać, choćby nieżywego, kiedy ten głupi królik kazał im wracać. Po co się ten śmierdziel rwał do wojny, po co?	Więc przede wszystkim nie wierzę w to, byś potrafiła zmienić swój dotychczasowy tryb życia. Tryb życia nie jest dziełem przypadku. Jest prostą konsekwencją natury danego człowieka. Ale nie o to mi chodzi. Gdybym nawet miał pewność, że porzucisz Korsaka, tego Anglika i innych, których nie znam, i tak nie mógłbym nadal być z tobą. W najmniejszym stopniu nie chcę cię dotknąć. Owszem, przyznaję ci wiele walorów. Jesteś inteligentna, jesteś wytworna i piękna. Wiem dobrze, że rozstając się z tobą nie czynię ci żadnej krzywdy. Bo nie zależy ci na mnie.	Aha! mój Beniaminku jeszcze mnie ledwo przez połowę rozumiesz	Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz gospodynią pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby i te siostrzyne...	Ani trochę! Nie byłem przy wypadku. Pokrwawiłem się o powóz, który przewoził rannych.	Czy nie poznałeś go?	Czy wiesz, co w nim się zawiera?	Dowaliłeś się do jakiejś dziewczyny?	Ho, ho! czterdzieści lat temu, jako mnie kniaź Wasyl w jasyrjasyr i od tej pory służyłem mu wiernie, a gdy onej nocy odjeżdżał na przepadłe imię, to dziecko Konstantynu zostawił, a do mnie rzekł: „Czechły! i ty nie odstąpisz dziewczyny, i będziesz jej strzegł jak oka w głowie.” Łacha ił AłłaŁacha ił Ałła	Jakie to podobne do mojej Elizy Bądź zdrowa, Małgosiu, mam nadzieję, że małe Kingsy nie będą cię dziś dręczyć. Nie smuć się o ojca, moja droga	Jeśli powiesz choć słowo o zimnych tuszach i szybkim marszu, kości ci połamię, Dzieciuchu! Ja mam wątrobę, uważasz? Pamiętacie, jakeśmy to uważali za niesłychaną rozkosz zrywać się w niedzielę rano, kiedy w lecie było 57 stopni i kąpać się w morzu w Pebbleridge? Brr!	Jeżeli będziemy żyli za dziesięć lat, zejdźmy się, aby się przekonać, czy się komuś ziściły życzenia albo na ile się ktoś zbliżył do swego celu	Już ja, mój jegomość, pomyślę, żeby moje nie przepadło i żeby mu z lichwą zapłacić za to, że mnie w CzehrynieCzehryn a. Czehryń  (ukr. Czyhyryn) niechże ja mu pierwej zapłacę!	Kto tam?	Mylisz się, Jerzy! On tylko śpi.	Nie od siebie przychodzę. Na wsi powiadają, że dziedzic się na Lipce zawziął i ani jednego chłopa nie zawoła do rąbania, przyszedłem się spytać, czy to prawda?	Nie spotykałeś nigdy na drodze swego życia młodszych członków mojej rodziny? Mam na myśli (bo sam jestem bardzo młody) moich starszych braci, którzy urodzili się ostatnimi laty?	Niech pani zawsze siada koło Eugenii, a nie będzie pani potrzebowała zbytnio obrzydzać temu młodemu człowiekowi jego kuzynki; sam z siebie zrobi porównanie, które...	No tak bo ci twoi ministrowie właśnie tak się znają na książętach!	O! to znów próżna obawa nie przyjdzie do tego, ażebym się miał rycerzem błędnym ogłaszać.	Panie kapitanie, coś mi się zdaje, że zaraz zaspokoi mną swój głód.	Po dobroci waszej wiele sobie obiecują; to przymówka o kwestę, panie jenerale. Zadam wam jedno pytanie, mości panowie: czy mnichy lepiej się proszą, czy lepiej strzelają?	Powiedziałem, że nie umiem się bawić! Mówię wam tak, jak jest. Ja nie kłamię nigdy.	Powiem ci, że próbowałem wyjeżdżać... Już nawet byłem na kolei. Ale ogarnęła mnie taka tęsknota za Warszawą i... za naszym sklepem że... Iii... co tam!... Przepraszam cię, żem tu przyszedł...	Powtarzam: Niech polityką zajmują się przynajmniej specjaliści. Przy łóżku twojego chorego siedział lekarz, a nie na przykład architekt. A ponieważ specjalistów takich, i to specjalistów w pełnym znaczeniu tego słowa, albo dotąd nie ma wcale, albo też nie są dopuszczani do rządów, niech się więc bawią w to nadal magicy i kupcy. Im za to płacą, niech się grzebią w gównie. Ja nie muszę im w tym pomagać.	Tak chciał Bóg.	Wy do mnie? Najlepsza nowina będzie, jak mi z oczu zleziecie, choćby na wieki amen.	Właśnie najśliczniéj że niewiemy kto	A będę, pomogę ci przy chałupie, myślisz, że nie poradzę? Zobaczysz.	A i owszem, będzie mi przyjemniej. Jakże interesa.	A ile?	A skąd ty wiesz, że to laskar?	Aha! A tenże Godzamba, podczaszy jakiś czy krajczy, co to rolę wdowie nieprawnie zagarnął? Nie ino wszystko musiał oddać, jeszcze caluśką morgę doczynić ze swego za karę.	Aha, a borsucze gniazdo?	Ale cóż będzie ze śniadaniem?	Beaujolais? Pontet Canet? Mouton Rothschild?	Bo nie dla asysty on był nam przydany, jeno dla bezpieczeństwa, i taki miał rozkaz.	Boże, Boże, takie nieszczęście!	Brać waćpanią, oho! nie myślę!	Chyba nie powiesz, że mieli dzieci	Co? W samym końcu? To ja kroku dalej nie idę.	Czy to prawda, że u was pełno krasnoludków, czarownic i innych złych duchów?	Czyli odsiedziałeś już karę, skoro spotykam cię w chwili, gdy robisz wszystko, by tam znowu wrócić?	Dlaczego biedny? O ile wiem, jest bogaty i zupełnie z siebie zadowolony	Do Zakopanego?	Dobranoc!	Dobrze, dobrze!	Dobrze, trzymam za słowo	I mąż mój jest na sesji...	Im dłużej tak mówisz, tym bardziej chcę, Tomku	Ja o pańskim tego nie mogę powiedzieć.	Ja pamiętam. Już mieszkaliśmy w Warszawie, to był dwudzies­ty trzeci.	Jakto?... Więc może do jakiegoś stronnictwa?...	Jedź, gdzie chcesz...	Mości kasztelanie! Król szwedzki zgwałcił litewskie wojsko i z saku umknął. Jest tu towarzysz z listami od pana wojewody wileńskiego.	Nawet i o tym?	Nie	Nie ma nic w oberży	Nie ma. Już obluzowanobluzowan (daw.)	Nie radziłbym.	Nie rozumiem.	Nie wiem.	Niech umiera!	Niechże Korona myśli o sobie, a my o sobie.	No tak.	O gal jis ir ne toli už tiesos?	Obłudniku!...	Pani wiem, że pani ceni pannę Niteczkę, ale jednak i pani nie myśli o niej tyle dobrego, ile ja.	Prawda! Bryka krakowska... Konie wspaniałe...	Przed małą chwilą musiałem odmówić koledze pańskiemu, sympatycznemu i młodziutkiemu.	Ratujcie tego człowieka! zdejmijcie mu ubranie!	Rozumiem	Skąd wiadomo, że chory został otruty?	Tak blisko? Biali ladzie? Niemożliwe!	Tak i... nie	Tak, właśnie przy samym oknie. A ty musisz zawsze gdzieś stać i wypatrywać.	Tak. On do ciebie ma sentyment.	Tak... chociaż mieliśmy kilka lat ciężkich...	Taki grubas. Niby jest kapitanem żeglugi morskiej, ten Vantoch. Ludzie mówili, że łowił gdzieś perły.	To nie widzisz że to ma znaczyć, iż nigdy już w życiu nie ujrzę Dulcynei?	To tyś mi spłoszył konia?	Toście nie słyszeli jak książe Konrad sobie począł ze swojemi ziemiany??	Twoja mama to gojka.	W jaki sposób, jeżeli wolno wiedzieć, myślicie to panowie uczynić? Możecie być pewni, że wszyscy członkowie naszej koncesji poruszyli już w tym celu wszystkie możliwe sprężyny, jak widzicie	Wiatr nie dął z północy, nie wylała rzeka i Perkun nie huczał, pioruny nie biły.	Wszystko?... a cały zad to gdzie?...	Wystrzał, panie pułkowniku!	Właściwie to ja ruszyłem wcześniej, panno Judy. Ale nie mówmy o tym. Ja myślę, że tytuł powinien brzmieć naukowo. Lakonicznie i... po prostu naukowo. „Przed-alu-wial-na fauna na wyspie pacyficznej”.	Z Kosyc.	Z czym?	Zapytujcie, o co chcecie, panie, a będziecie zadowoleni, lecz błagam, nie bądźcie na drugi raz tak gwałtowni.	Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim!
Nie zerwać. Po co używasz takich słów? Po prostu rozstańmy się. Na krótko połączył nas niezrozumiały dla mnie kaprys losu czy twój kaprys, lecz to połączenie od początku było absurdem. Nie robię ci zarzutów z tego, że poza mną miałaś innych kochanków. To rzecz twego sumienia. Nie będę cię sądził, gdyż sam jestem winien. Byłoby śmieszne, gdybym ja, okradając twego męża za jego plecami z uczuć i pieszczot, któreś winna jemu, gromił cię z kazalnicy dlatego tylko, że chciałbym sobie zastrzec monopol w tym okradaniu. Proponuję uczciwie i rozsądnie: rozstańmy się. Rozstańmy się nie jak para dobrych przyjaciół, ale jak ludzie, którzy popełnili omyłkę i bez żalu do siebie rozchodzą się w przeciwne strony.	Jeden z naszych ludzi, który trzymał straż w Boulogne i uważał na wszystkie okręty pasażerskie, po odejściu łodzi sprowadzającej pasażerów na brzeg udał się na krótki odpoczynek do kasyna. W drodze minął pewną damę, która widocznie bardzo się spieszyła. Szła w tym samym kierunku i pomyślał sobie, że może i ona idzie do kasyna. Nie zwracał na nią większej uwagi, aż dopiero gdy zauważył, że nie szła do kasyna, gdyż, oglądnąwszy się raz, zobaczył, że nie szła za nim. Zwrócił na nią baczniejszą uwagę: kobieta ta przypominała mu osobę, którą miał wyśledzić. I rzeczywiście, w świetle, które padło na nią w portyku, poznał ją. Natychmiast puścił się w jej stronę. Spieszyła w dalszym ciągu i wybrała krótką drogę ku drewnianej tamie biegnącej do morza. Wahał się przez jakiś czas, czy ma iść za nią, czy nie; wiedział jednak, że musi ona wrócić się tą drogą, którą poszła. Czekał więc z zadowoleniem na końcu tamy. Czuwał tak przez dwie lub trzy godziny i, gdy ona się nie pokazywała, poszedł wzdłuż tamy, aż doszedł do stacji sygnałowej. Ku jego zdziwieniu, zniknęła mu. Był sam na brzegu	Och! bierzesz powozik agenta giełdowego za szczęście. Ba, rychło sprzykrzyłbyś sobie majątek, widząc, że ci odbiera szanse stania się kimś. Pomiędzy nędzami bogactwa a bogactwami nędzy czyż artysta waha się kiedy? Czy nam nie trzeba zawsze walki? Toteż przygotuj swój żołądek, patrz Ten człowiek zadał sobie trud zgromadzenia swoich pieniędzy jedynie dla nas. Czy to nie jest rodzaj gąbki zapomnianej przez naturalistów w gatunku polipów, którą należy delikatnie wyciskać, nim się ją pozwoli wyssać spadkobiercom? Czy nie podziwiasz stylu w tych płaskorzeźbach, które zdobią ściany? A świeczniki, a obrazy, cóż za inteligentny zbytek! Jeżeli mamy wierzyć zawistnym oraz tym, którzy silą się badać sprężyny życia, człowiek ten zgładził w czasie Rewolucji pewnego Niemca i kilka innych osób; mianowicie, jak mówią, swego najlepszego przyjaciela i jego matkę. Czy mógłbyś przypuścić zbrodnię pod siwiejącymi włosami tego czcigodnego Taillefera? Wygląda na bardzo poczciwego człowieka. Spójrzże, jak te srebra błyszczą: i każdy z tych lśniących promieni miałby być dla niego pchnięciem sztyletu?... Baśnie! To już lepiej uwierzmy w Mahometa. Gdyby opinia miała rację, oto trzydziestu dzielnych i utalentowanych ludzi gotuje się jeść wnętrzności i pić krew owej rodziny... a my dwaj, młodzi ludzie pełni niewinności, zapału, bylibyśmy wspólnikami zbrodni! Mam ochotę zapytać naszego kapitalisty, czy jest uczciwym człowiekiem...	A juścijuści (daw., gw.) żadne. gadanie. A po co by ja ją wziął? Jam tu mógł dostać bogatej, ho, ho! I jak jeszcze! Ale dla mnie zawdy co schöneschöne (niem.) jak to zawdy wasze niewiasty pocieszenie, pociecha.. Ale była uczona; czytać, pisać ani się zająknęła, powiedam waszmości, moje standbuchystandbuchy (daw. niem. Standbuch, z Stand: stan, Buch: księga) ratuszowy; z niem. Rathaus: budynek rady, ratusz. secretariussecretarius (łac.) Pustynia Arabska.! Mnie to było ciężko, a już ona to dzień i noc lamentowała za kinderkiemkinderek (z niem. Kind: dziecko, Kinder: dzieci) ojciec.. Dużo to narobiło nam gomonugomon (daw.) dwie siostry zamężne., a te miłe szwagry chciały nas okpić. Fortunka po tym oćcu i tak mała na śmiech, a oni jeszcze chcą i to rozdrapać. Żona precz gadała: „Oj, żebym ja tam była, tobym nie dała ciebie skrzywdzić”. A jam widział, że jej się chce w swoje strony i że jej się chce jeszcze starą matkę obaczyć i w tym frasunkufrasunek (daw.) pokrzepiać, pocieszać.. A sam wonczas nie mogłem jachać. Ale właśnie tam jachał mój brat Michael. Możeś wasza miłość słyszał o Michaelu SchultzuSchultz, Michael	Jakże co? Mieszka u swojej ciotecznej babki a razem chrzestnej matki, prezesowej Zasławskiej, i jak teraz, martwi się, że zapewne nie odziedziczy po niej majątku. Ładny grosz, ze trzysta tysięcy rubli!... Ale prezesowa uważa, że lepiej wesprzeć nim podrzutków aniżeli kasę w MonakoMonako	Ekonomicznego? Ależ ja się na tym nie znam.	Ty wiesz, że King wyśmiewa Prouta w klasie robi wciąż jakieś przytyki, „witze”, tylko że połowa jego klasy jest tak głupia, iż nie rozumie, czego on chce. A przypominasz sobie jego nocny przytułek dla bezrobotnych zeszłego wtorku? To było pite do nas. Chłopcy mówią, że on okropne rzeczy opowiada o nas w swojej klasie, wyśmiewając się z naszej.	A no, wiem! wiem... Dobek fugas chrustas wykonał... bardzo zręcznie, nigdybym się tego po nim był nie spodziewał... teraz trzeba pono i nam się ztąd wynosić...	Proszę cioci, wolę otwarcie się oskarżać. Nie chciałam mieć go z sobą.	Tak, ale najpierw muszę się dokładnie upewnić, czy jesteś pan tym, do którego mam się zwrócić.	To będzie miał swoją śmierć na własnym sumnieniu, bo ja wiem, że nie wyjdzie żyw, kto zobaczy, co ja teraz robię. Ale ty patrzaj za nim i gadaj mi, czy wraca.	Nie powinieneś był zostawać tak długo w ogrodzie Nie trzeba się przemęczać.	Bylebyśmy się nie wywrócili w takt. To byłoby mniej zabawne.	Dla mnie ta sprawa nie wydaje się szaleństwem Musimy z tego zbić kapitał, Tiger. Mamy w rękach dwie potężne maczugi.	Och, bracie Janie mój ojcze duchowny, mój przyjacielu, nie klnijmy. To grzech. Och, och, be be be, bu, bu, bu, topię się, umieram, moi przyjaciele. Przebaczam wszystkim ludziom. Żegnajcie mi, in manusin manus (łac.)	Wytłomacz się, milordzie oświadczam, iż nie rozumiem wcale słów twoich.	Bo sensu tam niema! Pojęcie sztuczne. To nic nie wyraża. Pod to da się podłożyć wszystko. Człowieczeństwo! Mieści się tu i maczuga Kaina, i krzyż Chrystusa. I spalona ręka Mucjusza Scevoli, i sztylet Brutusa. I pompka do transfuzji krwi, i bomba z trującym gazem. I sobolowe futro, i moja zawszona koszula. Wszystko to jest człowieczeństwo!	Myślisz, że profesor może się uprzeć i niezgodzie?	Nie, po stokroć nie! Po tysiąckroć nie! Oprócz nas na Wyspie Lincolna nie ma innych ludzi! Cóż u diabła! Wyspa nie jest przecież tak wielka i gdyby była zamieszkana, musielibyśmy już zobaczyć któregoś z mieszkańców!	Patrzcie, jako to się rządzą! Tak ci od razu do Płocka jak sierpem rzucić?	Co? Zrobili cię lekarzem? Zaczekaj no! zapewne wołowego, ale jego to nie obchodziło. Maleństwo nie chciało jeść, ale chciwie jęło wysysać jedną z tabliczek mówiąc, że mu to przypomina smak soli.	Ja nienawidzę Dantèsa? Słowo daję, nie mam najmniejszego powodu! Widzę, żeś nieszczęśliwy i twoje nieszczęście przejęło mnie współczuciem, oto i wszystko. Ale, mój panie, skoro myślisz, że działam z własnych pobudek, bądź zdrów i radź sobie sam, jak chcesz.	Ja policję sprowadzę, że pan ludzi nie chce ratować.	Niekoniecznie nie więcej niż w to, gdybym powiedział, że bywają wieloryby długości 300 stóp, a ważące 100 000 funtów.	Alboż Lejba, krawiec, nie ma dzieci? a jednak u niego w izbach czysto, i dla tego już rok minął, jak nikt z jego rodziny nie chorował.	Choroba mi po niej, kiedy i za nią, i za łąkę trzeba płacić. Nie pójdę do dziedzica...	A to czemu? Czy nie jesteś moją żoną, czy nie jestem twoim mężem? Czy mąż ma żonę, a żona męża na darmo?	To dziecko biło mnie, a jednak bardzo je kochałem Jego imię?... Zdaje się, że przypomnę sobie to imię...	A choćby na szydła! Jak się panu podoba! Tymczasem żegnam!	A potem przez granicę do Bordighiery!	Ech, panie Spilett wystarczy wypłynąć nocą przy pomyślnym wietrze, a w dwie godziny później jest się już poza zasięgiem wzroku.	Nie mam żadnego zawodu.	Nie wiem proszę zapytać panią.	No, dalej, do roboty	Ty może nie przegryźć duszę.	Władysława? Być nie może!	Zdaje mi się.	Była wojna z Tatary, ale my na niej nie byli, bośmy na Litwie przedtem wojowali i ja, i Zbyszko.	A nieprawda! Nie zapomnę, choćbym i dziesięć takich jak wasza Jagna obaczył.	Chyba dziś nie rozpoczniemy szturmu. Damy im folgę noc całą. Niech myślą, żeśmy usnęli, a jutro o świcie, znienacka...	Dziękuję, boć to zaszczyt być zakwalifikowanym przez ciebie do ludzkiego rodzaju.	Marszałkowska to sprawa, nie moja! Myszkowski winę ci darował?	Mówicie państwo o korespondencji, mnie się wydają urocze listy Gambetty	Nie, to mnie raczej zabij, Rodrygu!	O! gdybym był koniuszym tego biedaka de Chalais Rochefort miałby się z pyszna odemnie.	Umyślnie przyjechałam... Pan dyrektor nie odmówi mi, prawda?...	Zwykła rzecz: pożyczyłam mu pieniędzy, a on stracił ochotę do pracy. Zatruje mi życie ten chłopak!...	W ustach moralisty brzmiałoby to jak nagana ale nie chcę ciebie podejrzewać o moralizowanie. Już od lat przestałem być w zgodzie z moralistami.	O! panie, czy to nie lufa muszkietu błysnęła tam w dali? Możebyśmy głowy schylili?	A ty, Agnieszko mów mi o sobie, od tak dawna nic mi o sobie nie mówiłaś.	A wie pan, że zostałem zwolniony z magistratu?	Cóż to znaczy dotąd? czy pan spodziewasz się miéć to prawo?	Takie straszne trzy wojny, gdy po prawdzie na jedną sił nam brak!	A wiedział przedtem, że Fernand to imię chrzestne mojego ojca, a Mondego to jego nazwisko rodowe?	Najpewniéj: słyszałem od sąsiady, która słuchała z sieni, jak synów uczył przed śmiercią. No! a co myślicie teraz?	A to co	Powoli Z tym wszystkim wyświadczysz wielką łaskę mnie i waszemu potomstwu, jeżeli zechcesz mi sprzedać tego tryczka albo jakiego innego z waszego stadka. Proszę was bardzo o to, panie signor.	A, dobrze, mój przyjacielu Idę na folwark Moulineaux	Dobrze! Widać rycerski obyczaj znasz. A co więcej?	Prócz jednego wszakże, z marsem na czole żebym wśród waszego szału sama oszalała.	W tyle czy na przodzie?	Czy to i ja mam pani za tę przychylność podziękować?	Jest! Krzesło by było. Może pani usiądzie?	No... tę, aby pamiętać o dwóch stanikach, tak żeby można nosić suknię jako dekoltowaną, wówczas gdy tamten będzie już niemodny.	Rozumiem, wielmożny panie!... A nasz pan czeka w pokoju sypialnym	To te same pod Gołębiem z taką furią nacierały. Stare muszą być pułki. A on sam, Czarniecki, wesół, dufny?	To są moje własne myśli!... Rafał! Gdybym ci to mógł słowami wyrazić, jakie to szczęście i jaki dziwny ból znaleźć swe myśli potwierdzone i wykryte, wyciągnięte z mroku!	Bóg to osądzi	Doprawdy, a gdzież to ja wtedy byłam?	Gdzie bawisz tak długo?	Pańskim guwernerem musi być zapewne jakiś słynny profesor, pan Andrieux z Akademii Francuskiej albo pan Royer-Collard?	Sam jeno pan Hupet został nad nami.	Tygellinie, ciebie to nazwałem komediantem, albowiem jesteś nim nawet i teraz.	A któż ci broni? Jesteś pełnoletni oddawna.	A mnie chciałbyś pocałować?	A więc baczność!	Ale naprzód wy będziecie półżywi. Dawaliście Clewerowi „gruszki”?	Ale, o!	Amelio!	Doktór Klarissimus!	Feliks, ośle.	Gniew? Jenerale.	Handel	Idź precz, idź precz wszetecznico! precz szatanie, bo rózgami osmagać cię i ze wsi wypędzić każę.	Jakubie! Zastrzeliłem Peera Vibe.	Jesteś mi winien dwa tysiące sto szesnaście sztuk złota... Oto twoje rewersy.	Juści... dyć parę kuropatków dobrodziejowi przyniosłem.	Krew zaś naszą toś pijał?	Maksymilianie...	Mogęż ją zaraz wysłuchać?	Niech jedzie dziesięciu.	No, no, trochę nadziei	O kur gi teisybė?	Perprašau, jūs užmirštate, jog jis kunigas!	Pięknieś powiedział, Rolandzie	Pobożność upadła!...	Tobie chcieliśmy służyć.	Zawołać go zaraz, podłogę Janowa wytrze.	Zmarźli.	Śpi, proszę pana
Nie, kardynale, ja tylko szanuję świadomość, że jestem. I to mi wystarcza. Świadomość jest gwałtem, zadanym sobie celem uniknięcia zawrotu głowy na widok wszystkiego, co poza nami i czego w nas nie ma. Jest uproszczeniem własnego stylu celem osiągnięcia zadowolenia przy stracie koniecznej, kiedy właściwości swych najistotniejszych życie się wyzbywa na rzecz osławionej, urojonej śmierci.	Nie przeczę ale jako stary praktyk dziennikarski zauważę, że w redakcji ludzie utalentowani są zbędni. Tak, zbędni, a czasem wręcz szkodliwi. Talent idzie zwykle w parze z wybujałym indywidualizmem i z bezkompromisowością w sądach. Wolę mieć do czynienia z mniej uzdolnionymi, a bardziej utemperowanymi ludźmi.	Tu go przenieśli, lat temu dwa albo trzy będzie, i widzę ja, że panu szanownemu nazwisko znane jest.	To dobrze, dziękuję ci... Przyroda nieożywionaMyślę, że mu przyjemniej będzie spoczywać pod kamieniem, który słyszał nasze rozmowy i patrzył na łzy. Ach, jak ciężko wspominać... A napis, wieszże jaki?... Kiedyśmy się rozłączali, zostawił mi parę strofek z Mickiewicza. Pewnie czytałeś je kiedy.	Naprawdę? Aż taką masz na to chętkę? Prawdę powiedziawszy, kupiłem ten nóż dla ciebie... w prezencie, tylko ci go nie dawałem, bo nie wiedziałem, jak to przyjmiesz. On należy do ciebie i niech ci służy, Harvey, bo jesteśmy kamratami z jednej łodzi i tak dalej, i tak dalej. Bierz go na własność!	Doprawdy nie wiem, co znaczy „wychowanie”, znam tylko poglądy mych rodziców i nauki kapelana zamkowego. Zdaje mi się, że ojciec mój, mimo swego chłodnego i na wskroś logicznego sposobu myślenia, mimo że na wszystko patrzy jak na kawał metalu czekającego na dłuto cyzelera, nie uświadamiając sobie tego nawet często, ma cichą cześć dla wszystkiego, co tajemnicze i wyższe i dlatego może spoglądał z pokornym zaparciem się siebie na rozkwit duszy dziecięcia.	A jednak, a jednak. Porzućmy ten temat. Pan woli nie wiedzieć, niźli się potrudzić, by coś zrozumieć... Miliarder Dawid będzie wydalony jutro z granic państwa. Nie wątpię na chwilę, że się osiedli na swojej wyspie i że poczują tego łowcę treści niebawem wszyscy, nawet solidny i na sensacje wstydliwe łakomy, potężny „Excelsior”.	Ja o niczym zgoła nie myślę, chciałabym tylko sprawić przyjemność moim przeciwnikom. Zresztą są oni bardzo silni w tej grze, uprzedzam pana, i wątpię, czy umiejętność pańska wystarczy wobec ich niezwykłej biegłości.	Miedzianobrody nienawidzi go i zapisał mu śmierć w duszy. Szuka tylko pozoru, bo on zawsze szuka pozorów. Lukan rozumie, że trzeba się śpieszyć.	Mówiłem ci mówiłem ci już cztery miesiące temu, że twoje miasto z dawna przestało istnieć.	Nie pamiętam dokładnie, ale mój gość widział i zapamiętał. Stanęliśmy opodal i czekaliśmy półtorej godziny. Potem ci gentlemanowie przeszli mimo nas, mój pan kazał mi jechać powoli przez Baker-Street a potem przez Regent Street, do połowy. Wtedy gentleman spuścił okienko i krzyknął, żebym jechał prosto na dworzec Waterloo, co koń wyskoczy. Zaciąłem szkapę i dojechaliśmy w dziesięć minut. Wysiadając, odwrócił się do mnie i rzekł:	Nie powinien się ruszać Ta pozycja jest najbardziej korzystna, żeby ropa swobodnie odpływała z ran na piersi i na plecach, a poza tym konieczny jest absolutny spokój.	Proszę pana, ja się dziwię, że to tak późno nastąpiło!... Przecież znam jego życie i wiem, że ten człowiek prawie dusił się tutaj od dzieciństwa. Miał aspiracje naukowe, lecz nie było ich czym zaspokoić; miał szerokie instynkta społeczne, ale czego dotknął się w tym kierunku, wszystko padało... Nawet ta marna spółczyna, którą założył, zwaliła mu na łeb tylko pretensje i nienawiści...	Tak Otóż gdybym mógł pomówić z tym człowiekiem, mógłbym może rozwiązać zagadkę zniknięcia pani Comstock Bell. Czy mogliby panowie uzyskać zezwolenie ministerstwa spraw wewnętrznych?	A co do raptu waćpanu o tym nikt nie mógł powiedzieć, że ona ocaliła mi wprawdzie życie, gdy mnie szlachta ścigała, ale potem kazała iść precz i nie pokazywać się na oczy. Co mi wówczas pozostało?	Panie Andrzeju, ja nie żartuję... Świętą i szczerą prawdę mówię. Nie będą oni sejmikowali nad waćpanem; ale jeśli im ojcem za przykładem dziadusia będziesz, jeśli ich nie odepchniesz, pychy nie okażesz, to nie tylko ich, ale i mnie za serce ujmiesz. Będę razem z nimi waćpanu dziękowała, całe życie... całe życie, panie Andrzeju...	Abyś odpowiadał. Tajemnic w tobie nie ma żad­nych, tylko nieposłuszeństwo możesz przeciwstawić światu, który zewnątrz ciebie i wewnątrz jednej jest natury. Ty jesteś tylko punkt krytyczny, w którym materia psychiczna ze stanu symboli w akt prze­chodzi. Stanie się to mimo ciebie lub z twoją pomocą. Twoje przyzwolenie nic nie zmienia, tobie tylko daje złudzenie wolności, a w nim całe twoje szczęście oso­biste.	A bo taką masz obłoczystą sukmankę z czerwonymi obłożkami, jak pod Samborem na wsiach noszą.	Albo wysokie góry, na które będziemy się musieli wdzierać!	Ba!... W powieści należałoby jeszcze spiętrzyć wiele trudności, by podrażnić wyobraźnię czytelnika i trzymać jego uwagę w napięciu. Natomiast powiem pani w sekrecie, że życie w swoich rozwiązaniach bywa znacznie prostsze.	Czyż nie jesteś żoną moją i to żoną ubóstwianą na wieki? Potrafię cię kochać i bronić.	Dyć nie wszystkie: a nie wychował się to wasz Witek, a i ten drugi, co to jest w Modlicy u gospodarza!	Hm... To zależy. Znałem pewnego włoskiego księcia, bogaty był jak nabab indyjski, jedno z pierwszych nazwisk w Toskanii; kiedy jeden z jego synów żenił się zgodnie z jego wolą, dawał mu miliony	Jakież na przykład?	Jest pan pewny?	Można, ale pan sobie sam obrywa obrót.	Nie mogłabym jeść obiadu ale siadam jeszcze na chwilę, wie pani, ja uwielbiam rozmawiać z osobą inteligentną jak pani.	Nie, panie Adamie, duszą państw jest sprawiedliwość, jaką się rządzą.	No tak, ale nie mógł pańskiemu ojcu darować, że zrobił mezalians, żeniąc się z Kijakowiczówną. Widocznie przeszło mu to na starość. Bo chyba już ma po sześćdziesiątce?	On dla pana jest z wielkim uwielbieniem... Mówi, że pierwszy raz spotkał człowieka tak miłego w rozmowie...	Pani Starzyńska bardzo już wszystko pamiętająca A taki koniec, że ten Ładyś, złodziej, na wszelki kłosek, na wszelką trawinkę cudzą przymiera z chciwości.	Panie Henryku, pan jest chory naprawdę, niech się pan opamięta!	Praksedo! O sobie powinnaś myśleć, ja z Podrygałowem sama się rozprawię, gdy będzie trzeba.	Realizował prawdopodobnie tylko ostatnią swą myśl, z którą zasnął przed dwoma laty.	Słuchaj pan! Czy pozwoli pan, by Lidia Markowna jutro została? Ze mną?	Słuchaj, Jim A masz ty ten przedmiot, na który ci łotrzy urządzali obławę?	To opowiedz mi byle jaką bajkę.	To, to co innego, to mi przynajmniej chrześcijańskie nazwisko! Jakże się miewasz Barkis?	Trzy!	Wczoraj kazał mnie prosić do swego pokoju. Poszłam... „Anastazjo gdzie są twoje brylanty?” „Nie one są tu, na mojej komodzie”. „Wiesz skąd się tu wzięły?”	Zaczekaj pan!... To nie jest jest coś, a raczej dwa cosie: jakiś byt rzeczywisty, choć niewidzialny, i	Zapewne, zapewne Zwyczajem naszym jest ofiarowywać nowo wchodzącym do korporacji miesiąc próbny, że tak powiem. Co do mnie nic bym nie miał wprawdzie przeciw dwom, trzem miesiącom, lecz mój wspólnik pan Jorkins!...	A czem się tłómaczyła, że wchodzi sama?	A gdzie wasza parafia?	A jakże się dowiemy, jeżeli ekscelencji powiodą się zabiegi?	A jeszcze mniej płaciłeś czynszów	A potem?	A to ci graniastej... a to ci... tchu złapać nie mogę...	A to co znaczy? spytał Tyszko...	A widzisz Widzisz, używa tego rodzaju przenośni. Osobę własną spaja z wielkimi niedolami i tego imienia używa chętniej niż innych. Wszak to nikomu nie szkodzi.	A! kowala cygana, głupi Janku! z pod cmentarza.	Ale je skądsiś bierze do siebie.	Ano, to od razu to odbyć! Gdzież mamy bywać?	Bo tym sposobem pozbawi nas ksiądz naszego chleba.	Bo z pozwoleniem pana, pan myśli że to lufa strzela?	Bofiata pani, sze te zdemblofane babirgi...	Bom czasami słaby jak dziecko Łaski miłości waszej mnie popsuły.	Był to niesmaczny figiel pański i Jana, za który istotnie dość miernie jestem obowiązana.	Czekajcie, niebawem więcej się znajdzie Dać trzeba czas Leszkowi aby ziemian od siebie odstręczył. Łatwo to przyjdzie. Niemcy u niego wszystkiem. Niech się rozpościerają, niech biorą górę, to nam przyjaciół przyczyni.	Dziękuję waszmości, panie Thomson. To nam w zupełności wystarczy Dobry wieczór, panie Balfour.	I czego ona chce od pani?	I nikogo, i nic więcej?... Teraz już rozumiem.	Idę o panie! kiedy mnie wołasz do siebie. Idę!...	Idź do twego pokoju masz pewnie jakie kosztowności, którebyś zabrać pragnęła.	Jam zawsze, co najmniej marzyła dla was o kanclerstwie ale widzę...	Jestem tego pewien, sam zresztą osądzisz; ale najpierw wysłuchaj, jakim sposobem ten papier dostał się do mnie.	Jesteś czegoś zły?	Juści, przeciek prawo pisali lala (gw.)	Księże dobrodzieju...	Liza?	Nie dawaj do niéj powodu, N. Panie	Nie wracaj zbyt późno	Nie, to mój warsztat.	Niech pan mówi	Niedorajdo i ty chcesz upaść tak jak drugie?	No, proszę pana on przecie wiersze pisał, to jemu wszystko wolno.	Nonsens. Idę o zakład, że nie.	Odziejcie się ciepło i wynijdźcie. Miłościwy pan zagniewany, niech się wasza miłość nie przeciwi.	Owszem, jeden raz o sto złotych.	Przyszłość okaże. Jestem starszy od pana, doświadczeńszy	Sir, to zrządzenie najwyraźniejsze siły zwanej wyższą.	Skąd pan zna pana Piotrowicza?	Socjalizm...	Słyszysz, jak pięściami o drzwi tłucze?	Tacy to z was przyjaciele, jak człowieka nieszczęście spotka, to żaden palcem nie ruszy. Trzymacie stronę majstra...	Tak, ale strzał z pistoletu może paść z karety bardzo łatwo.	Tak, dwadzieścia siedem	Tak.	Teraz właśnie przechodzą do jadalni, ale ja wolę zostać z tobą, nie pójdę.	Uspokój się, przyjacielu	W godzinę chrztu? Cóż to? Chciał cię zostawić poganinem?	W sifcug, bracie.	Wielki, który wojuje ze złymi Samburu i zabiera im bydło.	Więc cóż ma oznaczać ta jakaś próba zakazu?	Wyszedłem z Taboru.	Zapłacę!	Zawsze.	Zbrodnia, Morderstwo, Dobro, Zło, Twórczość refleksje starego Baryki, podobnie jak analogiczne poglądy Korzeckiego z Ludzi bezdomnych, są echem teorii Abramowskiego o „rewolucji moralnej”., a kto sprawiedliwy.	Zdemolował ci mieszkanie?	Zjemy tyle, ile nam się zechce!
Postaram się żeby autor dopełnił swojej historii tym, co powiada poczciwy Sancho, i jestem pewien, że to jej doda wiele wartości.	Nie, Henryku, tym razem sztuka i dla nas była dobra. TeatrGrano Romea i Julię. Przyznaję, że byłem nieco przerażony widokiem zobaczenia Szekspira w tej nędznej budzie. Po części wszakże byłem też zaciekawiony. W każdym razie na pierwszy akt postanowiłem pozostać. Ohydną orkiestrą dyrygował jakiś młody Hebrajczyk przy rozstrojonym fortepianie. To mnie omal nie wypłoszyło, ale ostatecznie podniesiono kurtynę i przedstawienie rozpoczęło się. Romea grał jakiś starszy jegomość z uczernionymi brwiami, z ochrypłym głosem tragika i z postawą kształtu beczki piwa. Merkucjo był nie lepszy, szarżujący błazen, który wplatał własne dowcipy i był na poufałej stopie z galerią. Obaj byli równie śmieszni, jak scena, która wyglądała, jakby przeniesiono ją z jakiejś zapadłej szopy. Ale Julia! Wyobraź sobie, Henryku, dziewczynę lat zaledwie siedemnastu, o twarzyczce podobnej do kwiatu, o małej greckiej głowie, ujętej w koronę ciemnobrązowych warkoczy, o oczach fioletowych od uczucia, o ustach jak płatki różane. To najczarowniejsza istota, jaką kiedykolwiek widziałem. Mówiłeś raz, że nie podziała na ciebie patos, ale piękność, sama piękność może wycisnąć ci łzy z oczu. Mówię ci, Henryku, zaledwie ujrzałem tę dziewczynę, łzy przesłoniły mi oczy. A jej głos bohaterka idyllicznej komedii Jak wam się podoba Szekspira, córka wygnanego księcia, mieszkająca w Lesie Ardeńskim w przebraniu pasterza., następnego ImogenąImogena	W stopniowości. Mądra natura wymyśliła niezgorszą regułę odzwyczajania istot żyjących od życia. Jakże mogła łatwiej to przeprowadzić, niż zamykając stopniowo kontakty człowieka z otaczającym go światem? Najczęściej śmierć przychodzi już wtedy, kiedy życie niewiele jest warte. Reumatyzm uczynił ręce niezgrabnymi, podagra wyeliminowała nogi, że tak powiem, z obiegu, żołądek nie przyjmuje żadnych smakowitych pokarmów i nie trawi  nic oprócz obrzydliwej kaszki, nerki nie chcą przepuszczać ani najmniejszego kieliszka wyborowej, serce nie pozwala na biegi  konkursowe, uszy nie usłyszą śpiewu słowików i szemrania strumyków, nos nie odróżnia zapachu starej fajki od zapachu konwalii, oczy nie dowidzą powabów najpiękniejszej kobiety, a gdyby i dowidziały, to i tak organizmowi nic by z tego nie przyszło, bo reszta jest już dawno na emeryturze... Wszystko to jest pięknie i logicznie skomponowane. Człowiek stopniowo staje się odizolowany od spraw tego świata. Pracuje w nim sprawnie tylko mózg, który oczywiście musi się czymś pocieszyć. Pociesza się tedy z reguły tym, że istnieje świat inny, gdzie można doskonale egzystować bez używania takich przyrządów jak kończyny, żołądek, organ powonienia i temu podobne łatwo dezelujące się instrumenty. Powiedziałbym nawet, że to jest bardzo uprzejmie ze strony natury stwarzanie tak łagodnego przejścia między życiem a śmiercią. Starość z jej wszystkimi niedomaganiami jest dobrodziejstwem człowieka.	Hipoteza Naba jest rzeczywiście nie do przyjęcia Jest rzeczą pewną, że najdalej trzy miesiące temu na wyspie padł strzał z broni palnej. Jestem skłonny sądzić, że osoby, które wylądowały na wyspie, albo są na niej od bardzo niedawna, albo też tylko ją odwiedzały; gdyby bowiem ludzie znajdowali się tutaj w czasie, gdyśmy oglądali Wyspę Lincolna ze szczytu Góry Franklina, to musielibyśmy ich zobaczyć lub oni by nas zobaczyli. Prawdopodobnie więc rozbitkowie zostali wyrzuceni przez burzę gdzieś na nasz brzeg dopiero kilka tygodni temu. Tak czy owak, musimy uzyskać pewność pod tym względem.	Bynajmniej. Nie wspominałem ci dotąd o tym, bo było to rzeczą zbyteczną, dopóki żadnych zobowiązań majątkowych nie zaciągnąłeś. Dziś żenisz się, jest więc rzeczą godziwą, aby twoja nowa rodzina dowiedziała się o twych długach przeszłości i o zobowiązaniach na przyszłość.	Rozdepczesz okulary Już trzecia para w tym roku z twojej gorączki.	E, daj spokój i nie udawaj! Ja wiedziałem, że przyjdziesz. Za taką rzeczą warto pochodzić. Na pewno. Taki wynalazek jest w sam raz dla ciebie. Z tego można zrobić... Wynalazek mój, który ci zaprezentuję, jest daleko większym przewrotem w świecie techniki, niż wynalazek maszyny parowej Watta. Jeśli mam być zwięzły w określeniu jego istoty, to wyrażając się teoretycznie, chodzi o całkowite wykorzystanie energii atomowej...	Mylisz się. Ale kochać mogę tylko prawdziwego mężczyznę. Prawdziwego, to znaczy walczącego, zwycięskiego, takiego, który nie zna granic ofiarności dla swojej kobiety.	Zgoda, lecz nie rozprawiajmy o teologji, jeżeli łaska, Aramisie; pewnie ci jej wystarczy na dzisiaj, co do mnie, zapomniałem nawet tej odrobiny łaciny, której nie umiałem nigdy; zresztą, muszę ci wyznać, że dziś od rana nic w ustach nie miałem, i głodny jestem, jak wszyscy djabli.	A jak spotkam nareszcie tego Kajetana, to trzasnę sześć razy szpicrutą, posiekam fizys na kotlety. Żeby pręgi, jak mój palec, musiał nosić na buzi przez ruski miesiąc! Powiedział o papusiu... No, nie powtórzę!	Miły mój kawalerze, odezwała się tłuściuchna gosposia z uśmiechem: ale pozwól sobie powiedzieć, że ty w sukni kobiecej chodzić nie potrafisz nawet...	Nie mogę, nie mogę to jest potworne! Nie rozumiem tego, nie chcę rozumieć!	To wszystko ciekawe Miło tego słuchać, ale my kochanym ojczulkom każemy gadać, a trzymamy ich o głodzie. Trzeba co przekąsić!	Ależ nie, najdroższa, przeciwnie. To jest tak wielkie szczęście, że czuję się jak... jak okręt, który przybił do portu. Właśnie tak. Pomyśl tylko, czy to nie dużo? Ja, do niedawna tułacz i samotnik, mam eleganckie mieszkanie, żonę, której mi niejeden pozazdrości i nie byle jakie stanowisko. Czegóż mi więcej brak?	Członek Czerwińska postawiła wniosek o otworzeniu domu schronienia dla starych i chorych nauczycielek motywując go, że w tej chwili są trzy nauczycielki potrzebujące przytułku. Zgromadzone jednomyślnie uchwaliły nagłość wniosku, a członek-założycielka Howard zaleciła agitację między nauczycielkami w celu zebrania funduszów, rachując, że gdyby każda płaciła tylko po rublu miesięcznie, towarzystwo posiadałoby co najmniej sześć tysięcy rubli rocznie.	Dobrze. Będę milczał, i teraz, i zawsze. Ale myśleć mi pan zabronić nie może... Wszystko jedno! Ja jeszcze dowiodę... Myślałem zawsze, że gdyby było można zacząć wszystko na nowo, od czystej karty... A teraz pan... do pewnego stopnia... tak... od czystej karty.	Masz pan słuszność. Właściciel, który pracuje nad wykorzenieniem pomyłki w eksploatacyi swojéj posiadłości, oddaje krajowi takie same usługi, jak najlepszy lekarz; i jeśli ten uśmierza cierpienia pojedyńczych ludzi, tamten goi rany ojczyzny. Ale, wyznaję, iż mnie pan szczególnie zaciekawiłeś. Czy mogę ci być w czém użytecznym?	No to trafił pan znakomicie. Proszę sobie spać, drogi hrabio, Operę wynaleziono właśnie po to...	A ja słyszał, że ony do duszy niewinnej nie mają przystępu.	Ba! ale chceta, ażebym z własnej kieszeni spłacił Grochowskiego i Josela	Co pan sądzi o jego obecnym zniknięciu?	Czy to Polska, czy Węgry?	Doskonale! Zostaw, duszo moja, kartofle. Wejdźmy lepiej do alkierza. A nie ma tam kogo? Nie potrzebuję policjanta do rozmowy z tobą. Chcę otworzyć przed tobą duszę. Już więcej nie mogę, nie mogę już. Wszystko we mnie gra i kipi. Prędzej, kochany, szybciej. Jeszcze może nadejść ona i wszystko zepsuć.	Dziękuję panu za parę słów szczerszych. Ma pan rację, ale i ja mam moje racje... Pieniądze przyniosę panu jutro; teraz	Gdzież tam! Zupełnie tak samo, jak wczoraj. Wszakże i wczoraj radziłem plunąć i dać pokój wszystkiemu, a dopiero kiedyś powiedział, że tak nie możesz, dopiero wtedy radziłem wszystko postawić na kartę.	Jesteście o wiele lepsi aniżeli ci, którzy opowiadają o was tak straszne historie... Bardzo cieszę się z tego...	Masz pan jakie zmartwienia?	Mokro w oborze, to się wala.	Możecie zapalić, towarzysze. Zaraz dojeżdżamy. Ustawić na pokładzie reflektory! Mniejszy możecie zaświecić. A teraz niech da znać. Boję się, czyśmy już nie przejechali. Jest tu towarzysz Monsignac? Wyście służyli, towarzyszu, w lekkiej marynarce? Umiecie dobrze drapać się po linach? Dobra. Będziecie mi potrzebni.	Nalej sobie sam możesz to zrobić, jeżeli nie jesteś naprawdę chory.	Nie chce nawet iść za mąż, jak sama mówiła, dopóty, dopóki nie ujrzy zielonego promienia.	O, nasz pan woła! Chodźwa.	Panie, musisz zatem wiedzieć, że gdy gubernator dowiedział się, że nie zawisłem na gałęzi, bo łaskawie darowałeś mi życie, w ramach rewanżu kazał mnie stłuc na kwaśne jabłko	Państwo dawno tu już jesteście?	Po trzecie zobowiążecie się panowie, że na żadnym innym miejscu nie będzie się Absolutu wyrabiało.	Powiedzże zatem, Królowo Wróżek Któż to taki potrafi uczynić mnie białym?	Rozumnie mówi! W sedno trafił! Ten głowę ma! Jego słuchać!	Siadajcie, siadajcie do stołu!... Jutro będziecie mieli dosyć czasu na plotki wiedeńskie i olszyńskie. Patrz no, Krzyś, co to tu podają...	Tak, tak, masz waćpan słuszność, ale gdzie tu znaleźć odpowiedni teren? Sądzę, że dziedziniec farny nie bardzo by odpowiadał celowi.	To go złapcie i wydajcie!	To pewnie nas śledzi.	To ty chcesz sam list zapowiedni Kmicicowi zawieźć?	Trzeba go wysuszyć na słońcu, to błoto się wykruszy i nie będzie znaku!	Tylko bez frazesów, matko! Zamów dla mnie kąpiel!	Więc gdzież mój pistolet? Niechże już go sobie przywieszę.	Więc jeszcze kiedyś zrozumiesz, że zaręczyny nie obowiązują do miłości, ani miłość do zaręczyn.	A barwiczka? od czegoż ona?	A czemuż nie byłoby mi wolno kochać go?	A mała?	A nie chceszli wyspowiadać się przed drogą?	Ależ ja nie mogę wyzyskiwać...	Bardzo możliwe, ale potem właściciel kantoru będzie śledzić poczciwego Caderousse’a, weźmie go za fraki i każe mu się wytłumaczyć, co za dzierżawcy płacą mu należności złotem. Nie, syneczku, wolne żarty! Dawaj mi zwyczajne pieniądze, okrągłe srebrniki z wizerunkiem jakiegokolwiek monarchy. Z pięciofrankówką w kieszeni może chodzić każdy człowiek na świecie.	Byłem. Pomazałem mu rany dziegciemdziegieć	Chciałbym cię ostrzec przed nim.	Chodźmy tedy do niego.	Co będzie z młynami, jeżeli przegrasz?	Co jeszcze? Co jeszcze?	Co ma począć kobieta zdradzona?	Co?	Czy może istnieć sześcian, który nie trwałby ani jednej chwili?	Cóż Esthera? podchwycił król. Czy mieszka na zamku? czy ja ją królową chcę uczynić? czy mi człowiekiem być nie wolno...	Cóż będzie dalej?	Do KudakuKudak (nazwa z tur.)	Dobrze spałaś?	Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a kapusta jest w rynce, baczę, Hanuś, baczę...	Druga jest schowana pod kamieniem, do którego byłem przykuty. Proszę posłać kogo do mojej celi, aby przyniósł tę butelkę. Będzie ona, jak sądzę, wystarczającym dowodem.	E, wystarczy nas trzech.	Fabiana adwokat zbałamucił i Fabian wierzy...	Gdzie jest Łukasz?	Hrabina Aurora wyjechała do Poczdamu. Nie będzie dziś na balu u ministra.	Ja wszystko wytłumaczę	Ja? muszę iść za dworem	Jakie wesele?	Masz słuszność. Ja nie ze wszystkimi zabierać zwykłem... Mam, uważasz, krótką z przyrodzenia pamięć co do hołoty.	Mit ein BlumenstraussMit ein Blumenstrauss (niem.)	Mnie was żal okrutny	Na kiedy jaśnie pani rozkaże?	Na scenę! na scenę!...	Naszej krzywdy przecie byście nie chcieli...	Nėr čionai ką abejoti, kad apsirikai; vienok jau tai reikėjo būti be galvos, be akių. Reikėjo būti tokiu kvailiu, kaip tamsta.	Och! Naprawdę!	Ooo, jak się rozgadał.	Owszem, ale muszę je pierwej poznać.	Podobno jakiś kupiec z Rosji...	Poprosiłabym cię o udzielenie mi gościny na „Błyskawicy” na czas wyprawy.	Przed kościołem ci oddam, ino przez wieś...	Przez most?	Rozumiem	Sam więc widzisz	Skąd weźmiesz?	Są albo ich nie ma, bo mogli wyjechać, a do Rozłogów pewnie nie tą drogą, którą my jedziemy, wracają. Więcej ja liczę na tamtejsze prezydiumprezydium (z łac. praesidium) jednostka jazdy rycerskiej, licząca od 60 do 200 jeźdźców. albo z pół regimenciku w zameczku! Ale ot i Kahamlik. Tymczasem przynajmniej oczeretyoczeret (ukr.)	Tandeta! Masa papierowa!	Ty, moje biedne dziecko ty masz cierpieć nędzę i głód! O, nie mów mi tak, bo zniszczysz wszystkie moje postanowienia!	W sklepie.	W taki, w jaki powinienem.	Widzę, żeś szczęśliwy i cieszę się z całego serca.	Wszystko tu prawdziwe	Zali i panna Aleksandra tak mnie sądziła?	Świat Co za świat ci się roi? Zimno, pusto, ciemno. Pijany Krwaworączka biega, szyby tłucze. Kogo zobaczy, zaraz strzela. Kule świszczą za każdym rogiem. Co ci się znów roi?	Żywego ducha prócz piechoty łanowej... A potem żniwa bliskie. Dobry gospodarz z domu nie wyjeżdża w takim czasie!
Jakoś wychodzi na jedno! Ani słowa! Ale cóżbyście powiedzieli, gdybym wam dał garść nasienia najpiękniejszych kwiatów, a wybyście wzięli je, lecz zostawili w skrzyni, dopókiby nie straciło całej swojej mocy; nie byłożby to tak samo, jak gdybyście zniszczyli cały rząd zagonów kwiatowych? U nas w Norwegii opowiadają historyę o dziewczynie, która miała wstręt do macierzyństwa, i dlatego w dzień ślubu z wieńcem mirtowym na głowie, poszła do młyna, gdzie mieszkała czarownica, prosząc ją o środek, żeby nigdy nie porodziła żadnego potomstwa. Więc czarownica dała jej dwanaście ziarnek, które miała wrzucić do stawu; uczyniła to wprawdzie, nie myśląc przy tem nic złego, lecz za każdem ziarnkiem, które wpadło w wodę, dziwny jakiś dał się słyszeć odgłos, jakby westchnienie; było to pękające serce dziecięcia. Została żoną, bezdzietną żoną i dopiero gdy była już staruszką srebrnowłosą, ogarnęła ją nieznana jakaś bojaźń. Ręka jej była czystą od krwi, a jednak była zabójczynią i w duszy cierpiała jak morderca. Wówczas o północy weszła do kościoła, żeby przebłagać Boga za swą winę, i ujrzała na górze przy ołtarzu stojących dwunastu swoich niepowitych synów, a za niemi ich niezrodzone dzieci, całe pokolenie, napełniające wszystkie miejsca kościoła; uklękła więc i modliła się, ona, samowolna zabójczyni całego pokoleniaJakoś wychodzi na jedno!... Tej samej nocy, w której miała to widzenie w kościele, księdzu śniło się toż samo, a gdy się przebudził, posadzka była pęknięta i z szpar wyrosło dwanaście prześlicznych róż; byli to jej niepowici synowie. zawołał ksiądz i pobiegł do kościoła, gdzie ją zastał nieżywą przed ołtarzem.! Czy rozumiecie tę historyę? Takich zabójców wielu jest na świecie, zabójców pokoleń niezrodzonych, takim i ja jestem, takim pozostanę, bo we krwi mam jakąś odrazę, żebym miał mężem być kobiety! Niech tylko chłopiec pije z mojej ręki! chociaż krwi na niej nie widać, jednak krew jej się trzyma!	A gdzieżbym ja śmiała zaczepić na ulicy taką szlachciankę, przecież ja prosta kobieta jezdem, nienauczna, jeszczeby się pogniewała, bo zawsze tak jej śpieszno do tych klasów, że chociaż me obaczy, to ino spojrzy, co jaże mnie gorącość przejmie i poleci Byłam raz w niedzielę u tych jej opiekunów. Czekałam w kuchni, wyszedł lokaj i powiada, że jaśnie panienka kazała, żeby niania, to niby ja, przyszła. Poszłam, zaprowadziła mnie do swojego pokoju, takiego śliczniuchnego, co jażem się przeżegnała. I u najpierwszej dziedziczki, to piękniej nie jest. Pokazała mi wszystkie podarunki, jakie dostała. Jezus! jakie śliczności i materje i złoto żółciutkie i brelanty! Nagadałam się z nią długo, a potem to mi przynieśli obiad, a moja pani córka dała mi te chustkę i kazała koniecznie w niej chodzić, a na odchodnem me prosiła, żeby często przychodzić, tylko że ona się musi teraz dużo uczyć i taka była dobra dla mnie, tak me pogłaskała po gembie, żem ją jaże pocałowała w rączkę, a ma takusią, paninko!.. Dobrą mi Pan Jezus dał córkę, dobrą!.. Juści, matce toby się ta chciało popieścić z gołąbką, popłakać, ale kiej nie można teraz, to nie można...	To jest absolutnie wykluczone Już teraz nienawidzę pani!... Pogardzam panią!... Czy pani to rozumie?!	Prawda jest że gdym do niego strzelał, to go jakoby mgłą zasuło... i chybiłem... Z konia każdemu się chybić trafi, gdy się szkapa kręci, ale z ziemi to mi się od dziesięciu lat nie zdarzyło.	Oszukałem pana Pierwszy raz w życiu skłamałem i jestem porządnie ukarany, bo nie mogę już panu wyjawić powodu ani moich odwiedzin, ani tego przeklętego szpiegostwa. Odkąd, że tak powiem, przejrzałem duszę pana, byłbym wolał dostać policzek, niż słyszéć, jak mnie nazywałeś kapitanem Bluteau. Pan możesz mi to szalbierstwo darować, ale ja, Piotr-Józef Genestas, któryby nawet dla uratowania życia przed sądem wojennym nie skłamał, ja sobie tego nigdy nie przebaczę.	No tak, przyznaję, że to trochę dziwak, lecz kto wie, czy nie stanie się jednym z zasłużonych dla ojczyzny dzięki temu odkryciu. Mianowicie lansuje on hasło: mówmy z cudzoziemcami jedynie po polsku! To ładnie, prawda? Bo istotnie, dlaczego w Paryżu czy w Londynie my musimy używać ich języka? Niechże i oni, bawiącbawić (daw.)	Panie generale... To nie może być. Nigdy jak świat światem nie splamił się nasz naród takim uczynkiem. W nadziei, że pan generał mocą i władzą swą nakaże tym ludziom wyłamanie się z haniebnych służb, przyszedłem tutaj. Jestże to rola polska deptać cudze rzeczypospolite? Po toż wyszła w te kraje owa wiara?	Zapewne. Ale mężczyznom więcej trzebaby płacić. A my dostajemy po sto czterdzieści złotych miesięcznie. Niech pan nie myśli, że pracuję tak sama. Jest nas przeszło dwadzieścia kobiet. Przeważnie młode panienki. Są dwie studentki medycyny i te przynajmniej niejako są w swoim fachu, ale inne nic z tem wspólnego nie mają. Jedna naprzykład studjuje inżynierję lądową, druga jest w Konserwatorjum, a ja mam koleżankę, rzeźbiarkę, z którą kiedyś uczyłyśmy się w Szkole Sztuk Pięknych. Cóż począć. Trzeba. Spoczątku brzydziłam się okropnie i wstydziłam się, ale do wszystkiego widocznie można się przyzwyczaić. Może i nie zdecydowałabym się na te hormony, ale Marjetka zakrzyczała mnie, że żadna praca nie przynosi ujmy i że trzeba gwizdać na przesądy.	Alboż go to już tak nazywają? rzekł Stanisław August wzdychając.	Co do rodzinnych moich przygotowań wobec przeznaczenia, przeciw któremu śpieszym, najstarsza córka moja codziennie o piątej rano uczęszcza do najbliższej mleczarni, by się wyuczyć sztuki (jeśli to sztuką nazwać można) dojenia krów. Młodsze jej rodzeństwo ma za zadanie studia, o ile się da najszczegółowsze, nad obyczajami gołębi i kur, utrzymywanych w najuboższej części naszego miasta. Dwa razy bliźnięta przyprowadzone zostały przez władze miejscowe do domu, pod zarzutem włóczęgostwa. Ja sam ściśle obserwuję piekarstwo, syn zaś mój Wilkins chodzi z taczką, gotów przewozić powierzone mu przedmioty, chociaż go tragarze z profesji ostro parę razy poturbowali.	Ermengarda zabrała swoją paczkę na górę, żeby podzielić się z Sarą i Becky. Ona nigdy nie podzieli się niczym z żadną z nas. Mnie wprawdzie na tym nie zależy, ale o niej to źle świadczy, że woli dzielić się ze służącymi na poddaszu. Dziwię się, że miss Minchin nie wydaliła Sary... choćby jej nawet potrzebowała jako nauczycielki.	Małżeństwo jest zawsze uzasadnione Gdybyśmy mieli szukać racjonalnej przyczyny, dlaczego A ożenił się z B, musieliśmy zapełnić nasz dziennik większą ilością tajemnic w ciągu jednego dnia, aniżeli zmieściłoby się w przeciętnym numerze w ciągu całego roku. Powtarzam, że nie ma żadnego motywu, żadnej przyczyny w świecie, która by skłoniła Comstocka Bella do wdawania się w fałszerstwa. Jednakże pański Rosjanin może panu coś opowie. Do widzenia.	Nic nie było. Pochwalił mnie pan, bo dla firmy to był honor. W gazetach stało, kto dał konie.	To prawda ale gdyby tak było, niewiele nam pomoże usunięcie jednej.	Widzi pan te wzgórza w oddali? To jak wyspy, odcięte od świata. Rosną tam rzadkie krzewy i fruwają niezwykłe motyle. Warto się trudzić po takie okazy.	A! A! Ależ tak, w istocie wydała mi się urocza. Mimo to przyznam się panu, iż nie sądzę, aby dorównała kiedy matce, jeżeli mi wolno to powiedzieć bez urażenia pańskich nazbyt żywych uczuć.	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Cockey, na co jest ten kurek?	Czy nie jest pan czasem, tak jak ja, pasażerem z „Rangoonu”, przybyłym wczoraj?	Daj Boże! Wielki by to był krok do dalszego zawojowywania. Pilleny nas jak skała rzekę wstrzymują.	Maciej chory, to kto mu inszy poredzi? Każden się waguje iść na pierwszego, bo każden ledwie swoim biedom wydoli	Plan jest wyborny, nie przeczę ale wykonanie jego zdaje mi się wątpliwém.	Ran? Nie. Drobne zadrapania. Ale mam wrażenie, że otrzymać musiała silne uderzenie w okolice serca lub też padając... hm... Dość, że stan jest poważny.	To i odpowiem A co miałem robić?	A mądry jest?	Czasem jeszcze i teraz, choć to śmieszne, zdaje mi się, że stoi za oknem na deszczu, na wichrze, i słychać kłapanie. A oczu strach podnieść... Spojrzeć?	Czekaj!... czekaj!... wiesz, że to może być prawda...	Cóż, wydaje mi się, że bryg jeszcze nie jest w cieśninie	I za tę to sprawę my musimy teraz krwią i głowami nakładać... Ot, do czego doszło!... Ale masz, błaźnie, dukata za dobrą zagadkę.	Krzysieńko, jak to dobrze, że tu jesteś jak to dobrze... Czy wiesz, że William Willis, zdaje się, dostał pomieszania zmysłów?...	Mój Boże, jakież to śliczne! Mam nadzieję, że pojadę kiedyś za granicę, ale wolałbym widzieć Rzym niż szereg	To dobrze! Do wieczora się przeniesiemy.	To się rozumie! czyn starczy za słowo.	Uczynisz to Uczynisz to, jak uczyniłby mój syn...	Zabiję to bydlę	Dziękuję ci, Teodorku, teraz mi lepiej. Już nie jestem tak zgnębiona i będę się starała przyjąć z poddaniem ten cios, jeżeli nastąpi.	I często po drzewo chodzą, co?	Trzy ćwierci do śmierci, a po co ci doktór?	Więc proszę nie zwlekać, bo zdaje się, że zaraz skończy obiad. Ale co w niej aż tak ciekawego?	A tam, z tym bajdurzeniem! Ani złego, ani dobrego, czego chcesz?	Ale co?	Bardzo dziękuję prezent nie do pogardzenia i z miłych rąk tym bardziej miły.	Co dałeś za niego?	Co u ciebie?	Cóż ci powiedział? Chciał otruć Manuela; czy wiesz o tym?	Dziczejecie odwykacie od widoku ludzi narażając się przy tym na opowiadanie dziwnych historii...	Hę? Co takiego?	Jakto!... ja miałbym dziedziczyć po wrogu?... za kogóż mnie masz?	Jędrek! takiś mi miły jako syn rodzony... Com ci mówił? Żeś zgrzeszył w zaślepieniu, a iluż grzeszy z rozmysłem?... Z serca odpuszczam ci wszystko, boś już winy zmazał. Uspokój się, Jędrek! Niejeden rad by się takimi zasługami, jako są twoje, poszczycić... Boga mi! I ja odpuszczam, i ojczyzna odpuszcza, jeszcze ci dłużni będziemy! Przestań lamentować.	Mieszczanin, Obyczaje, Szlachcic cóż stąd?... Już nie pracuje w sklepie, ale nudzi się w Łazienkach. Uważałaś, jaką on ma znudzoną minę?	Nie wiem co myśleć. Nie mógł opuścić posłania, nie przekroczywszy przeze mnie, coby mnie napewno zbudziło. A jeśli nawet wyszedł istotnie i zabrał klejnoty, gdzież je mógł skryć i w jaki sposób wróciły one do New Hawen? Czy masz pan rysopis człowieka, który zostawił tam torebkę. Godzi się on z wyglądem przyjaciela mego?	O! co do tej bądź spokojna, usunę ją.	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak!	Zatem zapłaćcie jego długi	Złymi słowami siecze po duszy, gorzej niżby rózgami po ciele siekł!...	A ty go nie znasz lepiej.	A ty otwierałaś skrzynkę?	Ach, ten ojciec, zasłonił ją!	Ale, gził się cięgiem będzie, kiej ten cielak głupi.	Amen, pocichu dokończyła Stasia.	Białe Althany za nimi!	Bynajmniej, doznałam tylko jakiegoś podniosłego wrażenia. Szybko narzuciłam ubranie i poszłam do pokoju Wilhelma.	Cebulą i kartoflami przede wszystkim na uszy, w których również skrzyły się brylanty zadziwiającej wielkości, brylanty lśniły się u gorsu, w agrafie spinającej stanik i połyskiwały w bransoletkach okręcających ręce obciągnięte w czarne rękawiczki. Wielkie, podłużne oczy fiołkowe niby najwspanialsze szafiry paliły się ostro. Twarz miała o gorącym tonie lekko oliwkowym, przesyconym nieco karminem krwi, czoło niskie, brwi silnie zarysowane, nos prosty i cienki i dosyć duże, pełne usta.	Czy zastałam pana?	Drwisz ze wszystkiego. A przecież właśnie kobieta może nadać ton sprawom najniższej wagi.	Ha! drudzyby się za niego mścili	Halicki?	I byłbyś się pan pomylił, jak sam widzisz.	I cóż?	Ja, na wieś?... pan żartuje... A pensja?	Jak dom prowadzić, na przykład?	Jestem chora, no! umieram z nudy i tęsknoty tu żyć nie można, nie, nie!	Jeżeli mówicie prawdę nie będziemy wam przeszkadzali. Owszem, pożyczymy go wam na chwilę, gdy wpadnie w nasze ręce...	Jeżeli śmiać się będziecie, lub wątpić, nie dowiecie się niczego.	Mam prawo wyboru. Dawaj pistolety!... Są świadkowie.	Matko Boska... za ołtarzem... nie dojdziemy!	Mówił jak płatny zdrajca.	Na cóż ci się przyda? Mnie pierwszą Yetmeyer do lochu wtrąci, jeżeli ci wydam ten dostęp tajemny.	Najjaśniejszy panie, witamy dziś w tobie najwspanialszego, najwaleczniejszego monarchę, jaki żył kiedy od śmierci Aleksandra Macedona.	Niech pani szczegóły więcej opracuje	Niezawodnie są, a ja muszę je znaleźć Nie wejdę przecież, jak wasza świątobliwość, w dzień ani główną bramą...	O czym tu mowa? Nie rozumiem.	O pikniku? A kto go urządza?	Obcy, Słowo westchnął książę.	Oni tu nic nie robią, tylko się modlą i na niebo pracują	Otrzymasz z nich zupełnie prawnie ładną część, drogi Rinaldo, a może podejmę małe polowanko na ludzi w twoim towarzystwie...	Pan Rzecki	Panie?	Pańska obora dostała wówczas złoty medal, pamiętam. Dziś za konie i zboża dostanie pan znowu medale, a ja pracowałem nad swoją oborą i nic	Raz na stole w prosektorium leżał trup.	Teraz? Teraz on jeszcze wierniejszy	Uspokójcie się, Szwejku.	Wiesz o Juljanie?	Wracaj, psiakrew!	Z drogiej duszy, paniczu od tego zajazd, aby podróżni mieli wygodę. Ino jak na złość wszystkie izby pełne, a w stajni jeszcze gorzej: strach boski, że się koniska pokopią na śmierć.	Za konie dostał złoty medal.	Za sprawiedliwością jestem.	Zaiste nie.	Zdrowie podkomorzego Billewicza!
Mamy tu wszelkiego gatunku ludzi Jest to jedno z więzień, w których długoletni więźniowie odbywają służbę poprawczą, zanim zostają przenoszeni do Portland lub Dartmoor. Mamy tu różnych drabów. Może skoro pan ukończy swoje widzenie się z tym człowiekiem... a propos, czy pan mówi po rosyjsku?	Jeszcze mi się jeść nie chce Czy to prawda, że w Domu Cudów w Lahorze znajduje się wiele obrazów?	Flemming jest dla pani jeśli nie zmienionym, to przynajmniéj lepiéj, łagodniéj, względniéj usposobionym, niż był kiedykolwiek; trzeba go w tém usposobieniu utrzymać. Któż wié? na dworze zmienia się co chwila wszystko: możesz mu pani być potrzebną. Jeżeli dziś zachowasz się łagodnie, król będzie wdzięczen i uczuć się może wzruszonym. Straszono go ciągle odgróżkami pani, pistoletami, zemstą, gniewem... Nieprzyjaciele jéj mieli je ciągle na ustach. Król sam zaczął się obawiać, a Denhoffowa nie odważyła się ruszyć do Drezna, lękając się o życie. Dopóki król sądzić będzie, że pani jesteś tak rozdrażnioną, nie zbliży się do niéj nigdy. Najlepszą więc rachubą jest okazać się łagodną.	Gdzie czarna kokoszka z białym czubem?! O, moi ludzie, moi ludzie! Taką ci miałam kokosią na cały świat sławną. Jak zniosła jajko w sam święty Jan, to bez dwa miesiące ino jeden dzień spoczęła. Ady rodzone dziecko tak matce nie świadczy, jako mnie ona podchlebiała! Ano przedwczoraj znowu się nieść zaczęła, a ta niewiara przeklęta wywlokła mi ją z domu dziś rano! Zdrajco! Judasie! Bo cię uśmiercę, niech cię już moje oczy nie oglądają!	Przypomina mi to jakby przedsionek nirwany. Jakby wstęp na cmentarz. Tu wszystko zamiera w zatłaczającej ciszy, w leniwej, ciągnącej się, jednostajnej ciszy... Nie, niech pani nie sądzi, że chcę odstraszyć panią, że chcę pani obrzydzić to wszystko. Bynajmniej. Wydaje mi się tylko, że jest niezrozumiałym marnotrawstwem zostawienie tu swoich najmłodszych sił, najpiękniejszych lat życia.	Więc oni zwrócili się przeciwko kobietom i dzieciom? To był czyn zły, za który nie można uniknąć kary.	A ona rzekł Stalky, opierając się na ramionach obu kolegów. gotowa ich zaskoczyć. Naprzód zacznie do nich szeptać, jak gdyby im się tylko coś śniło, a potem zacznie cuchnąć! Rany Boga, co to będzie za smród! Zróbcie mi tę przyjemność i pomyślcie o tym przez dwie minuty!	Wracając zaś do przykładów świeższych dlaczegoż garstka Hiszpanów pod wodzą wielkiego Korteza, na brzegach Nowego Świata, sama zatopiła okręty swoje, niszcząc tym sposobem jedyny środek ucieczki? Sława to, sława poduszcza ludzi do tak wielkich czynów. Dla niej to ludzie gardzą największymi niebezpieczeństwami, dla niej śmierci patrzą w oczy, jak gdyby w chwili takiej odwagi cieszyli się już zawczasu uczuciem nieśmiertelności. Ale my, chrześcijanie i rycerze błędni, my pracujemy raczej na sławę wiekuistą w niebie, niż na próżny rozgłos doczesnego świata, który razem z nim zaginie; dlatego to, Sancho, czyny nasze powinny być zgodne z religią chrześcijańską. Zabijając olbrzymów, powinniśmy mieć na myśli upokorzenie dumy; zawiść zwalczamy wspaniałomyślnością; złość słodyczą i spokojem duszy, obżarstwo i lenistwo przykładną wstrzemięźliwością i innymi niewywczasami, rozwiązłość wiernością, dochowywaną tym, które uczyniliśmy paniami swoich myśli. Takie to są, Sancho, stopnie, po których dochodzi się do szczytu sławy.	Cóż, u djabła czterech was jest, a w przeciągu dwóch dni uczyniliście już siedmiu gwardzistów jego eminencji, niezdolnymi do walki. To za wiele panowie, za wiele. Gdyby tak poszło dalej, jego eminencja za trzy tygodnie byłby zmuszony starać się o nowe uzupełnienie swoich zastępów, a ja obostrzyć moje rozkazy. Nie mówię, gdyby tak jeden gwardzista przypadkiem; ale siedmiu w przeciągu dwóch dni, to za wiele, powtarzam, za wiele.	Niekoniecznie między Krzyżaki. Chciałabym teraz choć do opata, który w Sieradzu chorością złożon. Nie ma on tam jednej życzliwej duszy przy sobie, bo szpylmanyszpylman (z niem.) na pewno. dzbana więcej pilnują niż jego, a to przecie mój krzestny i dobrodziej. A choćby zdrów był, to też bym szukała jego opieki, bo ludzie się go boją.	Co do mnie zgodziłabym się chętnie na to bo jak się zaczytasz, to zapomnisz przynajmniej na chwilę gderać po swojemu.	Winni mi dwa razy więcej Tylko niektórzy zwrócą dopiero po Nowym Roku, a znajdą się i tacy, którzy nie zwrócą nigdy.	Ani we dnie ani wieczorem, nigdy mi panna Dorota rozmówić się z sobą nie pozwala! A, takbym tego pragnął.	A nie zrobiłoby wam różnicy, żeby jutro?... Albo dziś wieczorem?... Bo widzicie, śpieszy mi się teraz.	To znaczy, że gaskończycy i mnie królem zrobili, nieprawdaż, Trévillu, skoro synem swojego ojca jestem? Ha! niech i tak będzie, nie przeczę. La chesnaye, idź no zobacz, czy przetrząsnąwszy wszystkie moje kieszenie, znajdziesz czterdzieści pistolów; a jeżeli je znajdziesz, to mi je przynieś. A teraz, słuchaj, młodzieńcze, tak, z ręką na sercu, jakże to było?	Nic, kocha mnie tak, jak zwykle panny w tym wieku kochają swoich narzeczonych. Ale nie o to chodzi, ja już nie mogę wytrzymać.	Ma się rozumieć! Przecież posłyszę wybijanie szyby.	Może i Semen zabity! Może, postrzelony, powlókł się gdzie w las albo w pole i tam skonał. Nieszczęśliwy sierota!	Jakto, nie wiész? czyście nigdy ze sobą o tém nie mówili? Już téż, kiedy ją kochasz, to, zwyczajnie jak między młodymi, musieliście o tém mówić ze sobą.	A ja nawet jeśli go nawet zobaczę, to nie uwierzę.	Być może opowiadam, co czu­łem, wtedy, gdy ten czołg się toczył wprost na mnie. Więc stanąłem...	Byłeś przecie jego i cóżeś zyskał oprócz długów? Zresztą, o ile wiem, Solski trzyma się z daleka od tych panów, którzy rozdają posady...	Nie to nasz furgon z żywnością i amunicją, a w razie potrzeby może nam posłużyć za szaniec.	Och, w to nie uwierzę. Oriana nie jest orzeł, ale bądź co bądź nie jest całkiem głupia.	Im więcej panią z nieznanej mi, lub raczej nie dość jasno widzianej dotychczas strony poznaję, tym goręcej pragnę, aby teatr mój pani służył...	Nie pytam was nawet czy wyznajecie Chrystusa bo widzę, że synami jego jesteście.	Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.	No, a teraz, Blake, w drogę! Będziesz biegł obok psów i masz kierować nimi. Prosto do Miedzianej Rzeki i to najkrótszą drogą! Idzie tu tak samo o twoje, jak i o moje życie. Za najmniejszy podejrzany znak śmierć cię czeka.	O, proszę pana, zmienić sposób jest nie sposób.	To lekarze tak mówią; znam ludzi, którzy mieli odrę cztery razy. Słowem, ostrzegłem panią.	A wiesz, że to pomysł!... bo możnaby to policzyć razem z przyszłą gażą...	Chyba nie. Wyszłam na werandę zaraz po zachodzie słońca i siedziałam, póki nie wróciłeś.	Co mi tam Waskowski! Mówię to, co myślę. Wiem jedno: odejmij nam to	Dość tych wyjaśnień Więc pan mógł według prawa zostać marszałkiem Francji lub posłem do angielskiego parlamentu... a wówczas byłby pan istotnie oddał naszej ambasadzie pewne usługi.	O! nie, nie! nie wołajcie go, błagam pana, zdrowa jestem, nic mi nie trzeba, niech nie przychodzi.	Co? Nie jesteś jego bratem?	Dobryś! teraz Luksemburg! Pomyślą, że to aluzja do królowej matki! Dowcipnyś, ani słowa	Ja, na wieś?... pan żartuje... A pensja?	Jeżeli o pieniądzach mówicie, i wynagrodzeniu niemi wiem, że one nie skuszą.	Na Boga! Toż to kryminał!	Napisz mi to, mój najdroższy, napisz	Pan jest mojego zdania, nieprawdaż, panie inspektorze?	Wszystkie tak robią! A Kuba myślał, skąd parobcy mają pieniądze?... Każdemu trzeba machorki, a kieliszka wódki, a potańcować w niedzielę!... To skąd wziąć?...	Ależ to niedorzeczność!	Jeśli to szaleństwo, chcę je popełnić... Bądź zdrów!	Nie jeszcze, panie, ale wkrótce przybędzie...	Nie znam.	Nie, nie mam.	Pewnie pan był?	To bagnisty las, mój panie, najtrudniejsze miejsce podczas przeprawy przez dżunglę.	To jejmość pani wdowa po kniaziu Wasylu Kurcewiczu?	To prawda.	Ty paskudny gałganie...! Puść mnie zaraz! Nie zniesiesz mnie chyba ze schodów.	Wyprawiła! Nie potrzebuję być aż wyprawiany, sam tam idę chętnie.	Zaszkodzi, ale nie nam.	Znać w Dąbrowie bardzo to zamiłowanie	Jak to co zechcesz? a jak zechcę...	Wszystko A! Prawda: w dzień zdobycia Saint-Merry jakiś chłopiec zażądał koniecznie widzieć mnie samą; oddał mi list kreślony na pospolitym papierze, podpisany nazwiskiem nieznajomego.	Wyobrażam sobie, że medytacje twoje religijne i prahistoryczne narzucić są w stanie rozpętanej myśli nieodzowną rację, która uśmiercić gotowa człowieka tobie przeciwnego...	Myślisz może, żem kapłan Cybeli, i sam dla siebie jałmużny proszę, przykazano mi żebrać gdym nogę postradał, podyktowano słowa; służę i pełnię co mi zlecono.	Wartość i zawsze wartość Od chwili, w której przestąpiłam próg tego domu, słyszę na wszystkie strony, z wszystkich ust ten wyraz wartość odmieniany przez wszystkie formy i przypadki. Czy idzie o rzeczy martwe, czy ludzi, państwo wszystko oceniacie po...	Gospodę mam gotową i tak zacną, że senatorski dwór mógłby w niej stanąć. Mieszkam u mego przyjaciela, kapitana Ketlinga, i zaraz cię tam zabiorę...	Kiedy, widzi mecenas, ja... tego... Mam dziś bardzo ważne posiedzenie...	A czy pani zwróciła należność?	A ta familja czy ma tu stosunki? badał Sapora dalej.	Ciemno? Słonko świeci, a tobie ciemno? Dopiero co mówiłaś przytomnie! Na imię Boskie, rzeknij choć słowo!	Czegóż tak płakał?	Czy można odsunąć osłony okien?	Litwa umie z nimi wojować i znaczną ich część podbiła, z której przyczyny musieli na tę wojnę przyciągnąć. Ale zachodniemu rycerstwu ciężko z nimi, gdyż oni w ucieczce straszniejsi niż w spotkaniu.	Tak właśnie zrobili, pod dowództwem sierżanta Quevillona. Ale ich nieobecność trwała półtorej godziny i w tym czasie dokonano zbrodni.	Tak.	Życie, mimo wszystko, jest przedziwnie piękne.	A gdzież go podział?...	A skarby i kapitały?	Adam?	Biedak!	Co on mówi?	Czekać, niech skończy	Dali wam jeść?	Do Moskwy pojadę iść pora.	Doprawdy?	Jakie pieniądze? Jaki Krym?	Jestem baronem fon Rauch.	Kresowski przyjdzie po ciebie jutro o dziewiątej.	Ma	Mogę pójść	Morgen!	Niespecjalnie.	Od kardynała?	Paskudna rzecz. Przyjeżdżaj zaraz! Ja tu głowę tracę.	Po co ci znaku?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, Szwejk.	Słucham, dziecko.	Tomek! Czyś ty zwariował?!	Uuu... gadzina!	W końcu tygodnia.	W tamtym pokoju...	Władza, Mądrość mówił Herhor.	Zapomnijmy więc o całej sprawie i pijmy!	Zaraz, zaraz Do kogo list ten był adresowany?
No, nieścisłość. Nie jest pan pokątnym właścicielem, tylko wspólnikiem. Niech pan Bogu dziękuje, że nie wyszperali, iż pańskimi wspólnikami są Mech i Weisblat. Pan wie, że ten Mech to znany ptaszek?	Ofiara tym większa że dziewczyna, którą traci, jest naprawdę śliczna. Do stu tysięcy diabłów, co za szczęściarz, ten nasz przyszły kapitan! Chciałbym choć przez dwanaście godzin być na jego miejscu.	Ten to jest Willetts, fałszerz pieniędzy!	A cóż! Alboż to nie ten nas zaczepił?	Ach, miss Campbell! Zdaje mi się, że ten krzemień sięga epoki gaelickiej. Znajdują się ślady... Doprawdy jestem zachwycony, że ujrzę miss Campbell... ślady meteorytowego żelaza... klimat ten nadzwyczaj łagodny, będzie dla niej bardzo odpowiedni.	To ten szpieg Blumkiewicz!	Kogo mus pędzi, ten i na zakurki patrzał nie będzie...	To jest tak: bierzesz kota i idziesz z nim na cmentarz nocą w dniu, kiedy pochowano jakiegoś bezbożnika. O północy przyjdzie diabeł albo nawet dwa i trzy, ale widzieć ich nie można, najwyżej usłyszy się coś jakby wiatr, a czasem nawet ich rozmowę. A kiedy zabierają duszę tego nieboszczyka, trzeba rzucić za nimi kotem i powiedzieć:	Mój przyjacielu ty widać nie wiesz, co to rozrywka na tym świecie. Co do mnie, mam ich więcej niż sam król. I gdybyś chciał się sprzymierzyć ze mną, cudów byśmy dokazali.	A to kto taki?	Co mam przez to rozumieć?	Co mówisz? Na miłość boską, prawda! To Agrypa! Ale zupełnie podobny do trolla!	Czy chcesz, aby się to skończyło, a zarazem abyśmy uratowali nogę?	Jest w swoim pokoju, gdzie mogłaby zająć się czymś użytecznym, gdyby w niej tkwiło bodaj trochę ochoty do tego. Ta dziewczyna myśli jednak tylko o głupstwach i dokonuje rzeczy, o których wspomnieć nie można w przyzwoitym towarzystwie.	Otóż i stajnia, o którą pytacie: oto mój dzianecik, oto mój traber, mój chładonek, mój węgierek Naści tego fryza; dostałem go z Frankfurtu, ale go wam pozwolę; dobry koniczek i roboczy co się zowie: z samczykiem jastrzębim, pół tuzinem bonońskich piesków i dwoma chartami napolujecie sobie kuropatw i zajęcy na całą zimę.	Spuszczam się na cenę, jaką N. Pan, który jest znawcą, oznaczy.	To nie strych, ino piętro. Strych jest jeszcze wyżej, pod dachem, jak u nas.	Gdzie... tam?... Słuchaj, musisz mi na wieczór postarać się o trochę zimowej sałaty. Rozumiesz? Spróbuj tylko nie przynieść, to już ja się z tobą rozmówię.	Ja nie wiem, ja głowę tracę, pojęcia nie mam, co robić. Prezes zostawił tyle spraw w stadium najgorszym, wali się na mnie niemal co godzinę jakiś pasztetpasztet (pot. przen.)	Kucyk jest już ułożony... sprawny... okiełznany i nauczony chodu, sahibie. Odtąd już z każdym dniem będzie tracił swe zalety, jeżeli nie pozwoli mu się brykać. Rzuć mu cugle na kark i niech sobie pohasa On się nam przyda.	Nie płacz, nie pomstuj! nie skarż się, sieroto Rochu! już ja ci żonkę wyswatam taką, co i krowę mieć będzie, i szmat, i grontu, abo spłatę gospodarską, że się pocieszysz, sieroto.	Niepołomski będzie na pewno na owych wyspach. Panują tam bowiem najdziwaczniejsze obyczaje, które wniwecz obracają nasze pojęcia towarzyskie. Na mieszkankach tych wysp będzie się mógł naocznie przekonać, czym jest moralność. A pan wie, czym jest moralność?	Nikt cię nie pyta o zdanie! Zachowaj je dla siebie, tak będzie dla ciebie najbezpieczniej. Przywiążę ją do łóżka... Jeżeli wykrwawi się na śmierć, to już nie moja wina... Płakał po niej nie będę. Jesteś moim przyjacielem i musisz mi pomóc. Sam nie dałbym sobie rady. Zresztą po to cię tu wziąłem... Zrobisz to dla mnie... I nie próbuj uciekać	A kto tu nie zakochany? Sam pan starosta ledwie oczu nie wypatrzy i jako na szydle siedzi.	A po co było wypuszczać wilki?	Ale to nie Halicki.	Będziem cię uczyć szabelką robić, kiedy masz taki animusz. Ja już trochę przyciężki, ale Michał to także mistrz.	Chciałbym widzieć minę Natana, kiedy będzie to czytał jutro	Czy wiele zrobiliśmy! Życie w to kładziemy. Pracujemy dzień i noc.	Do wczorajszam się nie bał...	Dobrodzieju! Nie godzi się ze świętych paciorków kańczuga czynić! Zaniechajcie mnie, bom grzesznej intencji nie miał!	I to tak u was przez cały rok?	Jakże się cieszę! Typ naszej studentki...	Jest zbyt ciemno, żeby coś zobaczyć, kapitanie.	Kobiety też czasem to robią	Krople da kto inny. Pani będzie spała. Dobranoc.	Miałem zamiar przesłać panu jutro słówko przez żołnierza, aby wyrazić mój entuzjazm, zanim miałbym go sposobność wysłowić osobiście, bo pan był taki otoczony! Poparcie Froberville’a jest nie do pogardzenia, ale ja, ze swej strony, mam przyrzeczenie ministra	Mnie się zdaje, że ty mało, bardzo mało wiesz o zabawie.	Nie każdy jest świnia, choć bywa bez chleba.	Nie mogłem... i basta! Nie miałem po co wracać Umrzeć tu czy tam, wszystko jedno... daj mi wina	Powiedzcież mi, ludkowie, któż to na trzecim ma dyndać?	Słyszę! Ale niewiele mnie obchodzi, kto jedzie. Muszę cię przede wszystkim położyć do łóżka. O tym myślę nasamprzód.	To jasne Niech pan nie zapomina, że każdy uczony uważa oddanie owocu swej wiedzy do praktycznego użytku za rodzaj profanacji. Musi go oburzać już samo to, że mówi o nauce do barbarzyńców, którzy w myśli jego prawdy naukowe taksujątaksować	To prawda ale gdyby tak było, niewiele nam pomoże usunięcie jednej.	To źle, to nie po Bożemu, to takie dzieci powinni rozedrzeć końmi Hale, żeby takie dzieci dla swych ojców, to już koniec świata.	Tysiąca rubli nie dam, ale tak trzysta... czterysta... I to na kwit z podpisem barona.	W wielkiej damie, on?... Nie kłopocę się o takie bzdury.	Żeby szynk albo co?... Mała, mała! Patrz, mam pięć rubli.	A gdzie są paliki?!	A ja i Joe?	A skąd ta pewność, Agnieszko, że żyjemy raz tylko? Że w ciągu jednego żywota wyczerpujemy wszystkie tkwiące w nas możliwości?	A ty?	A, aaa! Ta drzemka dobrze mi zrobiła. Idę przedłużyć ją w łóżku. Proszę o świecę.	Ach, niechże pan nie żartuje.	Ach, panie prezesie pan daruje, ale nie mogłam wytrzymać. Niezwykłe ogłoszenie!	Ale ona nie ma ojca i szwagra zaplątanych w ogniowe sprawy.	Ależ skąd! Broń Boże! Tylko, czy nie sądzisz, że byłoby przyzwoiciej, gdyby on i ze mną wypił na „brudzia”.	Ależ, babciu, ja wzorem być nie chcę dla nikogo.	Bardzoś tragiczny, mój drogi, tego wieczora	Ciszej, prędzej!	Czary! Diabli!	Czyjej?	Dalibóg, ma rację! dalibóg, słusznie mówi! Nie może inaczej być! Musi taki przyjść koniec!	Dlatego, że mi pozwolił pan Sesemann.	Dopłaca do rozgłosu.	Dość dobrze	Gdybym była prawdziwie dobrą siostrą, mówiła­bym ci je od rana do wieczora...	Gdzieś w pobliżu?	Hm! ktoś widocznie śledzi pańskie kroki.	I cóż ty myślisz robić, biedactwo?	Ja proszę wody sodowej!	Ja sama nie wiem!	Jam go zubożył.	Janusz, Janusz	Kobieta spytałem mimo woli.	Kochasz ją?	Ma pan za wiele orderów, aby sobie pozwolić na taką nikczemność	Miałeś mi opowiedzieć jego historię.	Może ciągnąć jeszcze długo, albo umrzeć dziś wieczór. Szanse życia i śmierci są równe. Nic nie rozumiem Trzeba go rozrywać.	Nie jestem pułkownikiem	Nie mogę.	Nie wierzę	Nie, nie wiem, towarzyszu.	Nigdy!	O wszystkim tym już myślałem radziłem tak samo.	Obchodzi mnie. Niech mu Pennell daje, a nie ty.	Odczynić.	Paradny jesteś, Jurek! Dobranoc panom.	Po manowcach jeździć najprzyjemniej	Proszę do mnie nie mówić na ty	Puść mnie, ja sobie już pójdę. Mnie będzie lepiej samemu. Głowa mnie boli od trzęsienia. Stańcie, Figiszewski, bracie kochany, już ja was proszę...	Romanse!	Sama widzisz, nie można ci wierzyć. Nie ma jeszcze roku, jak przysięgałaś mi, że w Buttes-Chaumont nic nie było.	Serenissime! Wystarczy słowo jedno osoby wpływowej... Gdyby jego miłość margrabia Myszkowski albo jejmościanka panna Mejerin...	Stul pysk, Praksedo!	Tak można, ale ona nie będzie Kurowem	Tak, panie margrabio; jedynie obawa chybienia słowu mogłaby zmącić mą pamięć.	Wierzę Prawdziwa z ciebie czarodziejka, zmieniłaś tych sześć lal malowanych w żywe dzieci.	Znasz go dobrze?	Łeb odwalił, ale podparł nie sam, Jagienka mu pomogła.
Towarzyszyć mi do Ferrary to przysługa, o którą nie śmiałem prosić. Trzeba by wylądować i dostać się do miasta bez pokazania paszportów. Przyznam ci się, że mam wstręt do podróżowania pod nazwiskiem Giletti, a nie widzę prócz ciebie nikogo, kto by mi się wystarał o inny paszport.	Daję słowo, że nie pchnąłem. Może się trochę potoczyła, ale to dozwolone, więc proszę mi ustąpić, żebym mógł celować do słupka.	Wyznać muszę, iż nie miałem do wyboru iść, albo nie iść, bo znajdowałem się pomiędzy dwoma stróżami. Prawdę powiedziawszy, ponieważ nie znałem wtedy jego eminencji, więc gdybym był mógł się uwolnić od tej wizyty, z przyjemnością byłbym to uczynił.	Nie powiedaj byle czego! Za winy Bóg go będzie sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi się też do nas nijakie zło, jeśli pobożne przykazanie spełnimy.	A jednak masz do mnie żal z tego powodu. Zdaje ci się, że ja ci ją zabrałem.	Cynadrowski Zresztą wszyscy zauważyli na koncercie, że pan Krukowski zaniedbywał pannę Eufemię, a ciągle zwracał się do pani.	Tak. Po zagranicy trudno się przyzwyczaić do Warszawy. Choć z drugiej znów strony, ciągnie rodzina, stosunki. Jak to mówi przysłowie: wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej... Sądzę, że pan znów będzie u nas częstym gościem...	To dobrze rzekł nauczyciel Choruje na magnetyczne wstrząśnienia, nie trzyma się swej drogi uczciwie, chwieje się czasem jak pijana kucharka i nie pilnuje przepisanych przez nas prawideł. Jeszcze to też dziecko, wybaczyć jej potrzeba; ustatkuje się później.	Staniemy się tym, czym byliśmy. Rozpadniemy się w proch. Kto się wypalił, umiera i koniec. Jesteśmy materiałem opałowym przyrody. Iskra życia przelatuje od jednego do drugiego, zapalając się i gasnąc. Takie jest życie.	Ja byłbym mu się od razu dobrał do skóry, gdyby on był moim synem!	Ej, nie bardzo już się tam tego boję Byle go do podziemia nie zamknęli, byle zdradą nie ubili i byle jakoweś żelaziwo miał w garści dziś popr.: który. go w szrankachszranki	Pan skąd wie?... No, słowo honoru daję, że ten człowiek ma zmysł proroczy! Właśnie dziś, słowo honoru... muszę być na mieście przed siódmą, choćbym umarł, choćbym... miał podać się do dymisji...	Niechby się mnie czepiła, nie darowałabym! żona żołnierza..	Więc może źle się wyraziłam. Po prostu twoje podejście do życia jest piekielnie niewygodne.	Cicho, czego wrzeszczysz! Kochasz, to kochaj, mam to gdzieś. A teraz odczep się, bo nie mam czasu.	Ze strony instytucyi dobroczynnych występuje jakiś młody adwokacina, nazwiskiem Śledź. Piękne nazwisko, prawda? Gdybym kota tak nazwał, toby trzy dni miauczał. Ale ja tego śledzia opieprzę i zjem. Pytasz, jak sprawa? Sprawa stoi tak, że po jej ukończeniu będę się mógł prawdopodobnie wycofać z adwokatury, która zresztą nie jest zajęciem odpowiedniem dla mnie	A co się stało z tym żołnierzem?	Ano, stało się. przyjaciela żółtych królów i zaczyna go namawiać, żeby wystąpił przeciw Maciusiowi.	Ech, dziecko, nauczże się rzemiosła Książka, chociażby była arcydziełem, musi stać się pod twoim piórem stekiem idiotyzmów, dziełem niezdrowym i niebezpiecznym.	Ty powinieneś szukać innych teraz przyjaciół. Ja nie umiem być humanitarnym znachorem. Obraz świata, Kondycja ludzkaA wreszcie wszystko to razem wzięte jest tylko tchó­rzostwem: wypowiedzieliśmy każdy ostatnie słowo życia, a nie stać nas na mężne dokończenie: „Amen”. Czekamy, aż się z nami załatwi natura. A ona skrzętnie umiata drogę życia rozmaitym struggle-liferomstruggle-lifer (ang.)	Że chcę prawdy i sprawiedliwości lala (gw.) ozwał się uroczyście.	I to jest możliwym, i wdzięczny jestem panu, doktorze Mortimer, że mnie tę myśl poddałeś. Obecnie chodzi o to, czy sir Henryk ma, czy też nie ma wyruszyć do Baskerville-Hall?	Helder nie dał zaraz odpowiedzi. Rozumiał on lepiej od swojego wspólnika straszną tyranię sumienia. Znał on trwogę, która prześladuje i nie daje spokoju, straszną obawę przed wykryciem, która nawiedza ludzi i doprowadza bardziej uczuciowych do szaleństwa, a słabych z natury do picia.	To mi nic nie szkodzi, przywykłem do wszystkiego.	Nie chce, jaśnie panie, ten dziadek brać pieniędzy. Pytał mi się, czy jaśnie panowie nie są z Niemców przypadkiem... Nie śmie, pada, wejść na dziedzinę.	Zdaje mi się że na wasz szlachetny charakter i poświęcenie dla mnie rachować mogę.	Znam jego dwie siostry i słyszałam o nim. Każdy go w Kingsporcie zna ze słyszenia. Gardnerowie należą do najbogatszych i najbardziej sinych z sinych nosów. Roy jest czarująco piękny i mądry. Przed dwoma laty zdrowie jego matki było zagrożone, i Roy musiał opuścić uniwersytet i wyjechać z nią zagranicę. Ojciec jego nie żyje. Roy musiał być bardzo zmartwiony koniecznością przerwania studiów, ale podobno zniósł to dzielnie. Fe, fe, Aniu, wietrzę tu jakiś romans. Jestem prawie zazdrosna, ale niezupełnie. Ostatecznie Roy Gardner to nie Janusz.	Wydzieracie się kiej sroka na deszcz. Cała wieś słyszy!	O ile wiem, będą oni zresztą mieszkali w innym końcu Kingsportu Jestem zadowolona, że jadę do RedmonduRedmond	Bo mi szkoda pana! Wychudliście jak cień! Co z tego będzie? Położy się pan z wysiłku! Żeby odpocząć jaki miesiąc!	Do diabła! To pan Danglars gra tak ryzykownie, że stawia na jedną kartę trzysta tysięcy w jednym dniu? Ależ musi być chyba jakimś krezusem?	Powiem Nastusi, to już obliczy, ile będzie trza, i wolnym czasem, jak Grzybowska na prymarię pójdzie, bodaj jak zeszyje, aby się ino trzymało.	Ale sami... we dwoje... moja droga pani... moja złota! Swoim czółenkiem... własnym, tym samym, które nas do Mogiły zawiozło.	Ależ tak, właśnie dlatego przyjechałem, zbyt wiele trudów to wymagało, aby cię odnaleźć i oddać ci je, byśmy mieli znów zacząć się szukać. Zajęłoby mi to resztę życia.	Za trzy dni, dodał blondyn, pójdziesz na Bednarską ulicę, znajdziesz tam porucznika, trzeba się jeszcze nawzdragać, ale w końcu musisz przyjąć co on ci ofiaruje...	Nikt w to już nie uwierzy i ja także nie! Wiem dawno od babuni z Frankfurtu, że to nieprawda.	Ja, Nabie, muszę iść jutro do zagrody	Przepraszam cię byłem przed chwilą nieprzyzwoity. Daruj. Ale widzisz, ja tak cierpię nad tym, że nie mogę ci dać pełnego szczęścia.	Nie, panie, nie zbyt. I powiem panu, że ile razy potrzebna panu będzie pożyczka, poręczenie czy żyro na wekslu, zawsze może pan na mnie liczyć.	Nie wywiozą nie tylko Lubicza, ale i skóry własnej. Nie poznaję jednak Kmicica, który jest żołnierz doświadczony. Ani jednej straży!	Ani Jasia! Widzę, że mu nadal współczujesz. Może mi powiesz, dlaczego? Ja sądzę, że można mu raczej zazdrościć. Zdobywa we mnie rozum, urodę i złote serce!	Aha, podejmiesz, jak raz! I ty nie podejmiesz, i twój dziad niedźwiedź, niech tu przyjdzie, i ten nie podejmie	Ale w kasie nie ma nawet piętnastu tysięcy!	Ależ naturalnie! Ile razy pan będzie miał wolny czas, zawsze będzie tu mile widziany. Pan nie zna mojej wujenki, to jest najcudowniejsza istota na świecie. Zobaczy pan, jak pan ją polubi.	Nie, wolę jechać. Wszyscy mnie dziś zmęczyli, nawet i ta makolągwamakolągwa	O, niech pani nie zadaje sobie fatygi dla mnie, słodziuchno zawołała Teresa; z uniżonością niemal pocałowała w ramię starą kobietę, i zniknęła za szklannemi drzwiami wychodzącemi z bawialnego pokoju na ogródek.	Z narodem mi ostać, nie na pokojach moje miejsce...	Aha! skoro jednak pani wcale nie myśli już o Krzemieniu?	Przytem królowa Jadwiga może sobie przypomina swe poprzedniczki, nie licząc Aldony...	Wyszedł na spotkanie w biały dzień, nie czekając nocy.	Gdybym mógł, gdybym cię mógł zrozumieć! Zabiłaś mię! Postąpiłaś z moją duszą jak owi straszliwi Żydzi z ciałem świętego Szczepana: ukamienowałaś ją! Już nie wstanę spod tych kamieni.	Ja wiem, że mama mi dobrze życzy, ale ja też mam swój rozum...	Pomyślałem właśnie to samo, gdy przyszedł mój Chińczyk i powiedział, że zobaczył łódź z białymi wioślarzami	Niech pani je znowu popełnia Aby wrócić młodość, należy tylko powtarzać dawne szaleństwa.	No... mogą być, czy ja wiem, jakie tam bywają?	Wcale nieźle jak na dziennikarza! Ale siedź cicho, idziemy wśród tłumu abonentów. Dziennikarstwo, widzisz, to religia nowożytnych społeczeństw i jest postęp.	Żółw ma grzbiet twardszy, ale mniej wzorzysty Żaba, moja imiennica, jest bardziej nakrapiana, ale za to mniej twarda. Skóra twoja wygląda wcale ładnie; jej deseń przypomina kropki w kielichu płomiennej lilii.	Ależ pan sam, mój panie ależ pan także proszę, daj mi dowód, iż masz prawo mnie wypytywać?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Cóż ja na to poradzę!	Dopókiż tak mój los pozostanie nierozstrzygnięty?	I ja też	Podaj mi papier, pióro i atrament	Tak!?	Tak?... A z czegóż powstaje mgła?	Wiecie, jaka nasza dola: mnie już ręce opadły.	Wolę w budzie niźli u kogo na komornym.	Zupełnie au bon marché literackie. Wszystko jest, co potrzeba w chwili pracy.	A bardzo pani głodna?	A był... ale temu lat piętnaście jak jejmość umarła...	A więc i mnie pan zawarł w tych wszystkich... bardzo dziękuję.	Aha, co mówiłem?	Ależ naturalnie	Ano!...	Co!? Coś ty powiedziała?	Czego?	Czy pani mnie chce?	Drogi panie zapakuj wszystkie te garnitury, popielniczkę, kałamarz i odeszlijodeszlij	Duży interes.	I co mama potem zrobiła?	I waćpanna temu wierzysz?	Jak to eksponat?	Jak wygląda? spytała po chwili...	Jakże to? jakże to?	Karłowski?	Kobiety trzydziestoletniej!	Lasami.	Mało... Ja dwanaście.	Monsieur le Curé!	Najciekawsze są węże Ja mam najniebezpieczniejsze węże i krokodyle. Moje krokodyle są wielkie i długo żyją.	Niech ciotuchna wejdzie!	Pomyślimy o tym później	To zadziwiające u człowieka o takiej inteligencji	Tłum	Ucieczką? dokąd? któż kiedy uciekł od swoich przeznaczeń, Juljuszu?	Zabawne	Zabić?	Zgoda!	Zośka, ty wiesz, co on chce z tobą zrobić.	Śpij!
E, Boże kochany, nie martw się tak! Nie mam żadnych planów co do tego twojego hrabiego, zostawię go dla ciebie. Ale trzeba mi będzie coś za to dać, rozumiesz?	Nie mamy potrzeby ukrywać przed panem i określimy położenie, w jakim się znajdujemy	Popatrz, popatrz Uważaj, żeby z tego twoja przepowiednia nie sprawdziła się.	To źle! szepnął Lewi, to bardzo źle... Ale cóż mnie do tego? rzekł po chwili: ja swoje zrobiłem... Niech pan na pannę Lorkę pamięta... więcej nie powiem.	„I to ma być kobieta zakochana ona śmie mówić, że kocha! Co za zimna krew! Co za rozwaga, ostrożność! Nie, to jasne, nie pobiłem margrabiego de Croisenois, jak w swej głupocie sądziłem: jestem po prostu jego następcą. Ale, w gruncie, cóż mi to znaczy? Alboż ja ją kocham? Pobiłem margrabiego w tym rozumieniu, że on będzie bardzo nierad z tego, że ma następcę, a jeszcze bardziej, że tym następcą jestem ja. Z jaką dumą przyglądał mi się wczoraj u Tortoniego, udając, że mnie nie poznaje! Jak niechętnie przywitał się później, skoro już nie mógł inaczej!”	Suma jest tak nieznaczna że byłoby utratą czasu mówić o niej. Muszę pana przeprosić. Powinienem był pana odwiedzić. Pan mógł przypuszczać, że celowo unikam spotkania z panem. Wcale nie! Zaszła w międzyczasie konieczność uregulowania i rozszerzenia moich interesów. Byłem zajęty. Cieszę się pańską wizytą. Lecz spodziewam się, że nie odwiedził mnie pan z powodu owej sumy.	A propos dzisiejszego niezdrowia twego, droga Klotyldo, przychodzi mi na myśl, żem zapomniał opowiedziéć mojéj pięknéj pani o widzeniu się mojém w N. z Lucyanem Dolewskim. Co to za poczciwy i rozsądny człowiek! Nie prawdaż? Jest to jeden z najlepszych moich przyjaciół. Błagam cię o przebaczenie, alem mu wszystko, co między nami zachodzi, powiedział, a on mi mówił, że zna moję cudną narzeczoną. Czy bywał często w Jodłowéj?	Ale jakże? Drzwi zasunięte na skubel, a okno rozwalone. Nie chciało im się nawet zawrzeć za sobą.	Ale naprzód kupisz sobie u mnie to cacko... Śliczny pektoralik! same brylanty warte z 50 dukatów! a żebyś jeszcze wiedział w jakiej była potrzebie ta co mi go kazała sprzedać... co to za śliczniutki buziaczek! Dobrze żeś przyszedł, to go kupisz.	Ależ, Stefanie skąd ci się przyśniła twoja brzydota?... To ja jestem szkaradna, nie ty...	Jeśli pani nam, to jest mnie i Zośce choć trochę dobrze życzy, to niech jej pani o dzisiejszej rozmowie naszej nie wspomina...	Nic nie rozumiem. Co z kasą się stało?	Nie chciałam, żebyś się tym gryzł.	Nie domyślę się, z pewnością się nie domyślę, ale to była kobieta, nieprawdaż?	Nie jest on z tych, co płaczą, do kija prędzej się weźmie...	Nie wiem, zdaje mi się, że przyszły same z siebie.	No, ale nie dla hrabiny ani nie dla Alberta. Lepiej, gdy ojciec i mąż umiera, niż gdyby miał żyć z piętnem hańby. Krew je zmywa.	Wolałbym wolałbym ci oszczędzić trudów i niebezpieczeństw przywiązanych do tego zadania, ale... gdzie znajdę duszę tak dzielną i prawą jak twoja? Gdzie znajdę serce równie szlachetne i godne zaufania, które by przyjęło powierzoną sobie tajemnicę, nie wglądając, jakie jej źródło i co w sobie zawiera? W podobnej okoliczności mogłem myśleć tylko o tobie.	Z mego pokoju. Wiatr świszczał, nie mogłam spać, usłyszałam, że ktoś płacze, chciałam dowiedzieć się, kto. Dlaczego płakałeś?	Nie lubię tych chłopców, przyznaję się i jak panowie wiecie, nie uważam się za silnego, twardego człowieka, ale faktycznie nie widzę najmniejszej przyczyny stosowania wobec Stalky’ego i Spółki jakichś represji tylko dlatego, że Kinga do pasji doprowadza to... to...	Pani jedzie pani jedzie; chcesz mnie oszukać i chybić swej przysiędze! A wszakże, gdybym o dziesięć minut opóźnił ułaskawienie Fabrycego, byłby trupem. I zostawi mnie pani nieszczęśliwym! A gdyby nie twoja przysięga, nigdy nie miałbym odwagi kochać cię tak, jak kocham! Czyż pani nie ma honoru?	Wyznać muszę, iż nie miałem do wyboru iść, albo nie iść, bo znajdowałem się pomiędzy dwoma stróżami. Prawdę powiedziawszy, ponieważ nie znałem wtedy jego eminencji, więc gdybym był mógł się uwolnić od tej wizyty, z przyjemnością byłbym to uczynił.	Upilnuje to dzieuchy, skoro by się namówiły? Abo, jakby ją ciągnęło do takiego, to kto poradzi? Ale mi się widzi tak, jakby nie było nic. Przecie leży, jak pień... A ciężka jucha, jak go nieść do stodoły, nikiej ten ogier. Książę, co psy wiąże!	To nie może być! Gdzieżbyś się tak prędko zakochać mogła! Brednie! Nikogo nie znasz. Chybaś nie oszalała za Radliczem!	Zochna, przecie się nie denerwuj niepotrzebnie! Trzeba jeszcze przeczekać, dotąd nic pewnego, a potem... potem może jaka rada się znajdzie. Ostatecznie w tym stanie nerwów, w jakim się znajdujesz, każdy lekarz przyzna ci słuszność!	Rośnie Rzeczpospolita, raduje się miła ojczyzna, gdy tacy jej synowie w ramiona się biorą Czarniecki straszny wojennik i szczera dusza, ale i Sapia do rany przyłóż, to się zgoi. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili. Oto skóra by na Szwedach spierzchła, żeby owe afekta największych ludzi widzieć mogli. Czymże to oni nas bowiem zawojowali, jeżeli nie niezgodą a zawiścią panów. Zalizali (daw.) tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). chętnie sobie cuglów popuści.	A daleko to będzie do tego równika?	Ach... tak się boję!	Ależ, panie Sinclair jakim sposobem ten stary rybak, który panu towarzyszył, mógł się zgodzić na podobnie niebezpieczną wycieczkę?	Dzień dobry, przyjacielu! czy byś mi nie powiedział, gdzie tu jest pałac księżniczki Dulcynei?	Hej, żyd! chodźno tutaj, jest dla ciebie koszerne miejsce.	Ja się pytam: co ty zarobisz?	Ja? Mnie nikt! Oprócz ojca, naturalnie O! Ojca to muszę zbałamucić koniecznie!	Jego to przyczyną stała się berestecka wiktoria.	Moi przyjaciele jesteśmy na zawsze z sobą związani. Nabyliście do mnie prawa...	Możemy pozwolić sobie na więcej... poufałości. Zachowujemy się zbyt oficjalnie. Na przykład... na przykład moglibyśmy się pocałować.	Mówią, że teraz pojawiła się jakaś zupełnie nowa słabość podobno odra.	Na koń, na koń żwawo, skrzyknijcie chorągwie i kto mnie kocha, za mną!	Nie chcę.	Nie jesteś sprawiedliwa. Myślałem o tym i myślę zawsze więcej, niż sądzisz.	Nie ma co oglądać to szlachta oszmiańska.	Nie powiem, siostro wikario.	Nie wiem.	Nie... zapewne nie potrwa już długo	No, dźwignij się, niech cię osłucham!	O, tak to nie pójdzie! W żaden sposób nie moglibyśmy zachować swej powagi, kochany Orrinie, gdybyśmy puszczali płazem takie uwagi.	Odrzuciła mnie, wiesz pan o tym?	Pamięta wasza królewska miłość, jak się pan krajczy onej śmierci dziwował!	Podobno posprzeczali się.	Przede wszystkim to nie jest klasztor, tylko zgromadzenie, z którego nawet występują siostry Po wtóre, odpowiem ci na pytanie.	Sama siebie urzec powinna dziewica, która do ołtarza ma jako kapłanka pójść trzech uśmiechów. Inaczej wesela nie będzie Orgaza.	To może lepiej zostawić ich w spokoju. Podobno szczęśliwi nie lubią świadków.	To waćpan nie z tych stron rodem?	Uważam go za mit Vampa nigdy nie istniał.	Znamy sekret Bella, trzymamy w ręku Tomasza Maple’a. Mamy związek przeciw mężowi i żonie i od nas zależy wykorzystać szanse na naszą korzyść.	A dlaczego?	A gdzie pan Podbipięta?	A kiedyż zaczniecie?	A mówię, że milion...	A to mniejsze, co je na zwiesnę przywiezłaprzywiezła (gw.) Warszawa.. Wpadło do grapygrapa (z niem. Grapen)	A wasza krew będzie płynąć w podziemiach. Wołać będzie krew wasza: ryjesz, żyjesz, krecie.	Ach, biedny, dzielny chłopcze! Odwagi! Odwagi!	Betty!	Co powiedział?	Co za pomysł! Niechże pan tam idzie.	Cóż ci na tym zależy, o nieba! On jest już pewny Nibbanu... oświecony jak i ja.	Dotychczas żadnej.	Dziedziczka	Gdzie?	Hien tych. I tej ostatniej także.	Ja go zabiłem	Ja sam widziałem, że karczmarz próżny dawał!	Jaka pani?	Jakież to bóstwo cię zastąpiło?	Jakże działa ten mieczyk, jeżeli wolno zapytać?	Jest panna Janina?	Koniecznie chcesz?	Koniecznie.	Kwadrans po pierwszej, jaśnie panie.	Lekarza obowiązek wołał ktoś inny.	Masz pan stale u siebie klucz skrytki mojej, nieprawdaż?	Można być w eleganckim kostiumie i żyć w rzędzie ludu, a można być w strzępach, gałganach, boso i z gołą czupryną, a należeć do „burżuazji”.	Nic... nic... Niech pan mówi dalej.	No, słowo honoru daję...	No, to i ty gadaj, kiedy wszyscy.	O Misiu.	Ostrygi	Pewnie tak musi być Tylko że potęga turecka niezmierna, a nasze wojsko w przygarść można by zmieścić.	Piętnastu jest nas razem.	Po co z nią żyjesz?... puść ją na trawę, albo odprzedaj jakiemu hebesowi...	Primo: w marcu Azorek zdechł!	Przyniosłeś to już gałązek z palmami?	Przypuśćmy że bomba rozszarpała kogoś na kawałki. Przy którym z nich mieści pani swoją adorację?	Tak.	Widziałem	Więc w domu zamiar powstał, w Ruczajewie?	Węgla ziemnego?	Z Anglji.	Zagraj Stasiu, szepnął żonie pan Paweł, o którym wiedziano że był dumny z pięknego w istocie muzycznego talentu swej żony.	Żeby dorośli chodzili do szkoły.
Chybił, szczęściem no i mają się bić z sobą. Stefan wpadł do mnie z tą wieścią, strwożył na śmierć Cesię. Oboje lubią bardzo hrabiego... W prośby do mnie, może się uda jako sprawę załagodzić. Wentzel zakazał mnie wtajemniczać i gdzieś się schował. Myślałem, że go tu znajdę. Może mi panie dopomogą do pogodzenia ich. Hrabia był, mówią, nietrzeźwy...	Sądzę, że nie. Moglibyście działać na pożytek...	Ale jakakolwiek zwłoka zgubi nas, proszę pana Valentine, zupełnie sama, nie będzie już miała sił, zmuszą ją, jak zmusza się dziecko. Udało mi się wejść do tego domu cudem, aby się dowiedzieć, co się tu stało, cudem dostałem się do pana, ale rozsądek nie pozwala mi liczyć na to, że takie okazje będą się powtarzały. Proszę mi wierzyć, że możliwy jest tylko jeden z tych dwóch planów, proszę mi wybaczyć to młodzieńcze zarozumialstwo; proszę, niech pan powie przynajmniej, który z tych projektów pan wolisz. Pozwoli pan pannie Valentine, aby zaufała mi i uciekła ze mną?	Był to sam Maximus, nasz wódz naczelny! Głównodowodzący wojsk rzymskich w Brytanii! Ten sam, który był prawą ręką Teodozjusza podczas wojny z Piktami! Nie dość, że wręczył mi osobiście laskę centuriońską, ale od razu awansował mnie o trzy stopnie... i to w tak słynnym legionie! Nowo zaciężny zazwyczaj rozpoczyna od służby w dziesiątej, odwodowej kohorcie... i musi ciężko dorabiać się każdego stopnia!	Ja o niczem nie wiem, bo od Laskonogiego na świat nie wyjrzałem	Zatem przejdź do czynów i dopełnij swojego dzieła, jak na zdrajcę i mordercę przystało Zabij ostatniego z korsarzy, wiedz jednak, że walka się na tym nie zakończy, albowiem znajdzie się inny, równie nieustraszony, waleczny i odważny pirat, który weźmie sprawy w swoje ręce i będzie cię tropił jak pies gończy swą ofiarę, aż w końcu cię dopadnie.	Powiada, że smutku jego nie chcemy szanować, a jakież to zdroje wyleliśmy nad jego nieszczęściem, mości panowie! Prawda! Boga biorę na świadka, że twój smutek radzi byśmy na szablach roznieść, bo tak zawsze przyjaciele czynić powinni. Ale że dałeś parol, iż przez miesiąc z nami zostaniesz, to przynajmniej przez ten miesiąc kochaj nas jeszcze, Michale!	Bądź pewny że jeżeli nie będzie całkowicie dla niej odpowiednim, nie pójdzie za niego. Powie śliczne „nie” swoim wujom, ucałuje jednego i drugiego, a nasi bracia ze zdumieniem zapytają się siebie, jakim sposobem mogli proponować człowieka, który jest zupełnie nieodpowiedni na małżonka. Co i mnie się zdaje.	Księcia Bogusława znam z dawna bo to obojga księstwa Wiśniowieckich i państwa Zamoyskich powinowaty; przyjeżdżał on raz do nas do ŁubniówŁubnie Wiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651), książę, dowódca wojsk polskich w walkach z Kozakami; ojciec późniejszego króla polskiego, Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1640–1673). na Tatarów w Dzikie Pola chodził. Dlatego i teraz mnie szanować kazał, bo pamiętał, iżem tam domową była i księżnej pani najbliższą. Ot, taka, taka jeszcze byłam malutka! nie to co dziś!... Mój Boże, kto by się to wtedy spodział, że z niego zdrajca będzie. Ale nie frasujcie się i tak, mili państwo, bo albo on już nie wróci, albo też my się jako stąd wydostaniemy.	Ach, panie prokuratorze Nie zna pan tego, którego oskarżają, a ja go znam doskonale. Niech pan wierzy, że to człowiek najspokojniejszy, uczciwy jak mało kto i śmiem sądzić, najlepszy pod słońcem marynarz. Ach, panie Villefort, polecam go panu najszczerzej i z całego serca.	Bliższych szczegółów udzieli panom mój koniuszy i przedstawi papiery Apolla. Ale koń nie jest na sprzedaż.	Czyś pan przyjechał z prowincji z jakimś amuletem? Piękność jego robi spustoszenia od piwnicy po strych, w górze, w dole. Przychodzę cię zarekwirować, mój drogi wczoraj we Włoskim hrabina de Montcornet poleciła mi, abym cię przyprowadził. Nie odmówisz, mam nadzieję, kobiecie uroczej, młodej, u której zastaniesz elitę wykwintnego świata	I nie chcemy brać na siebie odpowiedzialności!	Nie przypominam sobie.	Przebojem? Nie mamy tu wojska na nieszczęście!	Spróbuję, rzekł Wawrek skromnie (było to już po odjeździe chorążyca), a jeśli pani pozwolisz, to na próbę w sukni niewieściej przyjdę.. tu... jeśli nikogo nie będzie.	Wojewodo wiecie dobrze, iż ja korony tej nie pragnę...	No, bo gdzież pani w tym wieku na głuchą prowincję. Nie, nie ma nawet o czym gadać.	O mój Rafaelu chciałabym, aby na przyszłość nikt nie wchodził na to drogie poddasze.	A cóż ty na to?	Byle w miarę. Aha i jeszcze jedno: wy kobiety, jesteście zawsze zanadto gadatliwe, a tu trzeba buzię na kłódkę. Nikomu, ale to absolutnie nikomu ani słówkiem. Rozumiesz?	Co do Luci mogę panią zapewnić, że się dobrze bawi z Wilusiem Szeligą. Pozostaniemy tu.	Co ty gadasz? A ja myślałem, że chcesz zedrzeć ze mnie jakiś okup.	Czekają na ciocię konie poświckie. Dziękuję z całego serca!	Cóż to za nazwisko? Bo chyba nie rodowe.	Dajże mi pokój z zamiarami! To nie był mój zamiar, tylko twój kaprys... Moje zamiary są: ażeby piwo było dobre i ażeby go jak najwięcej kupowali!... Nie szukanie znajomości z arystokracją...	Dlatego, że w nich jesteśmy.	Dosyć mi ujrzeć pióro na kapeluszu i jego brzeg płaszcza, abym go poznała!	Jabym to zachował na... prezent ślubny.	Jeżeli to ma być miarą mądrości to ty złe sobie wystawiasz świadectwo, żeś wybrał takie małe nic jak ja.	Kiedy tak, zdaje mi się, że pójdę	Kochał on obu synów jednakowo, pragnął zatem, aby na każdego przypadł równy dział majątku i zaszczytów.	Krzywi się jakby?... Ma jakieś humory? Nie?...	Książę nie wspominaj tego wieczoru.	Mało, bo mi nie wolno.	Na ileż to głów idzie? mosterdzieju? począł wojewoda wzdychając.	Na swój chleb chcesz iść i żenić się pewnie także?	Nie bluźnij pan.	Nie chcę. Czas mi już... Przed zachodem słońca trzeba mi już być nad Morzem Śródziemnym, w powietrzu, wysoko...	Nie przerywaj, kiedy ja mówię!	Nie rozumiem waszej książęcej mości.	Nie tylko wzmiankowałem oskarżałem.	Nigdy się nie spaźniamspaźniam odparł Pietrek.	No, to i nie gadaj	Ona musi mieć dobre serce i podoba mi się, ale jaka egzaltowana! Co jej przez głowę nie przechodzi!	Poczekaj pan, niech oni tę sprawę z Grosmanem wpierw skończą.	Poczekaj, niech no ja zobaczę Anusię Moffat, to ci pokażę jak się załatwia podobne sprawy. A więc mamy „plany” i sprzyjamy Arturowi dlatego, że bogaty i że kiedyś się może z nami ożenić. To się uśmieje, gdy mu opowiem, co te niedorzeczne istoty prawią o nas, biednych dzieciach.	Samym sadzeniem i kopaniem ziemniaków nie wyżyjesz.	Spojrzyj na to okno na to drzewo... Czy wiesz, kogo dziś w nocy widziałam na tym drzewie, za oknem?...	To prawda. Dałem jej coś na usunięcie parcia...	Wiem Ty byś mnie nie dał. Ale dlaczego nie puszczają Fatmy z Port-Saidu?	A bieda skąd?	A co wy rozumiecie?	A czy on da się o tym przekonać?	A dlaczegóż... kochana?	A jak sprzedał?...	A jakie są inne kategorie?	A jednak żyjąż tu ludzie I ot, jakie to zasoby sił wytryskują po tych śmietnikach! A ty, szelmo, wyrzuć z nozdrzy te circenses uliczne! Jak to się chrapy rozedrgały tabunowemu źrebięciu.	Aż tak daleko?	Biedna nauczycielka	Cicho! Cicho!	Co ma ciągnąć On pewno tam do baby chodzi.	Co w nich jest?	Czy ja znam!...	Czy to jest takie ważne?	Czy to wystarcza?	Cóż za ale bo?	Dobry wieczór Zimno, ludkowie!	Gront kumów.	I wiesz przeszłość?	Jesteś, jak widzę, kapitalistą?	Króóóla a tamci tacy weseli.	Mówiliśmy o pani brylantach.	Naturalnie!	Niechże Bóg broni! Ale babcia rada, żem przyjechał? Więc kocha mnie... czy tak?...	Niejednego spotka ten los, zanim zaświta poranek! Kaa będzie miał swego rodzaju pomyślne łowy!	Nieszczęście! Tak! Tak! Deyma i Ubysz! Jak dziś pamiętam! A szło także o białogłowę.	Niezupełnie. Zjadać ostatki potrafi byle dureń. A przyjść ostatnim...	No, dlaczego, dlaczego?! O, to uprzedzenie! Właśnie księża, znając tyle sumień ludzkich, mają możność rozważyć, roztrząsnąć wszystko do gruntu. Oni to rzeczywiście mają moc...	No, i co, już?...	Och, panie Janku, panie Janku! Po prostu wejdzie pan do łazienki, zdejmie pan płaszcz z wieszaka i poda mi. Czyż dla pana jako dla lekarza widok kobiety... nieubranej jest czymś nadzwyczajnym?	Pamiętajcie, o wasze zdrowie bardziej mi nawet chodzi niż o co.	Pan lekarz d’Avrigny	Pieniądz, Wierność spytałem.	Po co człowiek żyje? Po co ten tłum? Po co ten bazar?	Pocałowałaś go?	Pozostań pan, porozmawiamy trochę, ja znam firmę pańskiego ojca.	Przyjdź, Jaguś, choćby do północka czekał będę...	Skrucha, żal	Skądżeś się tu wziął?	Staruszkowi Antonyczowi chleb i sól, jak się masz!	Sumienie, Kara	Słucham	To niemożliwość zupełna.	To prawda.	Ty parchu!	W drogę!	Wiesz, co się stało?	Więc cóż pan nam głowę zawraca?! I to jeszcze inteligentny człowiek.	Za co będą ich karali, panie? To ludzie dobrzy i cisi.
Kiedy kobiety wstyd podepczą, a ustom pozwolą przypomnieć tajemnice serca, stan ich musi być dziwny. Ja, mości Don Kichocie, jestem jedną z tych nieszczęśliwych kochanek, dręczona namiętnością, słowem na śmierć zakochana, jednak tak uczciwie i z daleka, że ukrywanie mojej męczarni przypłaciłam życiem. Dwa dni temu, okrutny rycerzu, zastanawiając się nad nieużytością serca twojego, którego skargi moje nigdy wzruszyć nie zdołały, żal tak gorzki powzięłam do ciebie, żem zstąpiła do grobu, przynajmniej wszyscy myśleli, żem umarła, i gdyby miłość, wzruszona litością, nie dozwoliła mi była wynaleźć środka odżycia na nowo w męczeństwie tego biednego giermka, z pewnością na tamtym pozostałabym świecie.	I wszystko to jest prawdziwa prawda, nic na niby.	Nie ręczę za to, bo w końcu jeśli podarował pani ten złoty puchar, podając się za lorda Ruthwena...	Och! Sława, smutny towar. Drogo kosztuje, a nie trzyma się długo. Byłażby ona egoizmem wielkich ludzi, tak jak szczęście jest egoizmem głupców?	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Owszem, są i nawet odrażający, a raczej zadziwiający, bo wydali mi się tak straszni, że aż piękni.	Tak jest ja się tem równie cieszę jak król ojciec mój, bom tego pragnął.	Zdaje się, że sprawa nagląca. Robotnicy niszczą wszystko. Jest dwu nowych posłańców. I depesze też nadeszły.	Tak, i nikt tak, jak ja, nie może ocenić jego odwagi i zręczności; lecz wolę ja iść ze szpadą na lance, aniżeli na kije i obawiam się, aby Athos nie został zbity przez gawiedź. Ten motłoch wali mocno i nieprędko przestaje. Dlatego właśnie chciałbym jaknajprędzej w dalszą drogę wyruszyć.	O, to by było nieodpowiednie Avonlea jest najdroższyem dla mnie miejscem na świecie, ale nie jest dość romantyczne dla mego opowiadania.	Tak to jest. Nie są to żadne dla żołnierza arkanaarkanum (z łac.) rzekł Czarniecki.	Twój młodszy brat stryjeczny jest winien coś niecoś stryjecznemu bratu mego ojca jeszcze za ucztę weselną swej córki! Niechajże im da żreć na rachunek tego długu. Yogi pójdzie na żebry, w to nie wątpię.	Ale. Jak wyspowiadasz się a od księdza komunię przenajświętszą przyjmiesz i sama pocieszysz się i ludziom wszystkim pokażesz, że nieprzyjaciołką boską nie jesteś. Niechaj zobaczą, że, do Pana Boga, krzyżem leżąc, modlisz się i że tobie ksiądz komunii przenajświętszéj nie odmówił. Kiedy to zobaczą, poznają, że ty nie taka, jak oni wymyślili i że śmiertelnego grzechu, ani żadnego ważnego przestępstwa na tobie przed Panem Bogiem niéma. Pan Bóg Najwyższy sam tobie dobre świadectwo wyda...	Chętnie poznałbym powód tego napadu. Podkładać ogień pod stodołę ze słomą wydaje mi się czymś bezcelowym.	Idziesz! cudo! admiruję twą męczeńską stałość i zapoznaną cnotę! Dowiesz się w nagrodę jednej a jedynej na świecie prawdy najpewniejszej; mianowicie: że prawdy u nas całkiem niema.	Na nasze szczęście Niechże pan nic przeciw szczęściu nie mówi! To by mogło przynieść nam pecha.	Nie... To jest... widzisz, każdy ma swoje zmartwienie i on ma swoje.	No, ależ wydałeś na to! Zyskała na tobie Warszawa. Nawet nie wiedziałem, że posiada podobne okazy. I oprawa bajeczna! To już pewno twój gust.	Odebrała sobie życie! Na Boga! Czy to pewne?	Tak dopóki się stamtąd nie wymknie.	Wzięłam od pana kilkadziesiąt rubli... Ale wówczas... Byłam bez sił. Teraz mogę robić. Nie jestem jeszcze tak podła, żebym się miała sprzedawać.	Na szerokim świecie byłeś, rozumne rzeczy widziałeś, mądrych ludzi słuchałeś... Aj, aj! Żeby to mnie na szeroki świat!...	Nie upłynie połowa, ale gdzie tam, ćwierć dnia, a ten wiórek zmięknie, pokurczone gałązki się wyprostują i rozwiną w szeroki krzaczek. Teraz można go schować w dłoni, a potem dwiema rękami ledwie się go zakryje. Gdy wyjmiecie go z wody, uschnie. Włożycie po raz drugi, znowu się rozwinie. Tak samo będzie za rok, za dziesięć lat, za sto, zawsze.	A o czymże to ja mam myśleć? Czy nie wiesz czasem, o czym ja mam myśleć?	A z kim jest w zgodzie?	Absolutnie miałam do czynienia z niehonorowymi ludźmi i sama popełniłam niehonorowe czyny. To pan wszak chciał powiedzieć, czy nie?	Bo tak pytasz, jakbyś miał do mnie pretensję, tylko o co?	Chciałem przyjechać na wasze, Jaguś, wesele, ale mnie nie puścili.	Co takiego, pani?	Co to Regnum?... Co to Anderida?	Dalekie to są i zamorskie kraje, a tu jakoś przystojniej człowiekowi żyć	Gdzieby nas widziano naradzających się we czterech, a za kwadrans kardynał jużby wiedział przez szpiegów swoich, że spiskujemy...	Jak on się nazywa?	Jakże to?	Jeżeli nie zasiejesz, to najpewniéj wyrosną chwasty nowe	Nie panna, ale do panny. Jeszcze zdążymy. Ubierać się powinno wolno i z namysłem.	Niechże kto z was tego na nim dokaże!	Oczywiście! Można mieć tę kabinę za dwadzieścia franków. Może ją pan wynająć, jeśli to panu robi przyjemność. I wiem pozytywnie, że prosił o audiencję u króla, który mu dał do zrozumienia, że nie życzy sobie znajomości z monarchą z operetki.	Oto właśnie!... Co pan jednak rozumiesz przez tę szerokość?... Pięknie powiedziane!... Wytłomacz to pan, a jasno!...	Otóż właśnie, ten jeździec, to on... to czarownik.	Pan tak zbladł?! Boże, pewno kawa za mocna. Ta Jędrusiowa nigdy nie umie... Panie Stefanie?...	Panie! Za dwa dni nadejdzie ter­min, w którym obowiązana jestem uiszczać opłatę za na­jem mieszkania i sprzętów.	Patrz widzisz, że pamiętałam o wszystkim? W tym na pewno nie będzie ci zimno.	Przysięgam na duszę swą, że posłaniec z listem wyruszył przed świtem jeszcze	Skrzydeł ci potrzeba, skrzydeł i to jak najprędzej!	Straszne to!...	To Kali siąść nad wodą i z żalu płakać.	To ci chleb krzyżacki jakoś poplagował. A żeś to do Niemców ze szczętem nie przyrósł.	W takim razie nie miałeś racji, nie przyjmując zaproszenia na obiad.	Więc służę pani	Zapomina pan o jednym, panie Janku, że bywają uczucia, które szarą jednostajność potrafią zmienić w najbarwniejszą bajkę. Które to, co pan nazywa smutkiem i beznadziejną ciszą, przemienić potrafią w pogodną radość.	Założę się, że spotkam jutro panią koło Belwederu.	Zdrajców, nie Radziwiłłów nienawidzę, a najlepszy dowód, że książę krajczy Radziwiłł jest w moim obozie... Mów waść, czego chcesz?	Ślepa wiara w doskonałość gospodarek jest właśnie pańskim grzechem, jakem uważałajakem uważała	A gdzież ja was będę szukał?	A przedtem?	A wdowiczka?	A widzisz, nie mówiłam ci? Odmówił.	A widzisz.	Broń huknął Zyndram z Maszkowic. dodał.	Co on powiedział?	Cóż ty z sobą począć myślisz, Anusiu?	Dawaj tamto! Sługa wyrzuci...	Dobrze więc, Pencroffie, niech pan tam odprowadzi „Bonawenturę” chociaż wolałbym go mieć bliżej pod ręką. Gdy będziemy mieli czas, musimy dla niego urządzić mały port.	Dokąd, z jakimi wami?	Dwa lata.	Dziękuję pięknie! Dam sobie radę!	Ile masz lat?	Ja bardzo pana przepraszam. Zresztą cóż ja mogę o tem wszystkiem wiedzieć?...	Ja sądzę, że profesor przesadza Byłem wczoraj w Orgeville.	Jakimś bogatym panem, co podróżuje dla przyjemności.	Jestem chrześcijanką ale w niewolę cię nie oddawałam; nigdy nie myślałam porzucać cię, nigdy najmniejszym urazić cię strapieniem, szukałam tylko szczęścia, którego między Maurami znaleźć nie mogłam.	Jezus, tego jeszcze w Lipcach nie bywało	Mam iść za waszą świątobliwością?	Milczeć! Nic tam po was! Nie potrzeba tam siekaniny!... Siadać wszyscy w dwoje sani, mnie jedne zostawić i jechać do Lubicza! Tam czekać, chybabym przysłał po sukurssukurs (z łac.)	Najlepiej wezwać lekarza	Nie trzeba. Możesz iść spać.	Nie, panie, lecz do królowej.	Ohohoho...	Panie Michale, czemu my płaczemy! Bohun zabit!	Paradne! Mam więc równocześnie pisać recenzję ze sztuki i robić słodkie oczy do pierwszej naiwnej, niech będzie!	Po co jutro? Żyd do interesu wylizie spod dziewiątej pierzyny... No więc?	Posiadałam trochę zaufania u twej matki...	Powiedziałaś raz: Jeszcze nie teraz!	Pozwól przynajmniej napisać do niego.	Prawem pańskiej bezwładności, a mojej siły.	Proszę cię, nie udawaj! Infantka?	Przecież ja mam także złote włosy.	Sam jeden tylko?	Skończysz dzisiaj?! Versus Archilochius maior tetrameter dactylicus...	Słyszałem o nocnej pańskiej hulance, kochany podczaszycu, ale ostrożnie z tem, panie Alfierze! ostrożnie	Toteż krzyczała jak najęta.	Twoja towarzyszka! o jakiej towarzyszce mówisz?	Uduchauducha	W takim razie Pan Bóg musi nas bardzo kochać kiedy nam zesłał tę Antyfonę, szepnęła Stasia do ucha mężowi.	W tym tylko sęk że nikt nie zna jego nazwiska.	Więc dobrze: dostaniecie po kieliszku wódki.	Za żadną cenę?	Żebym ja sam wiedział	Żądam, abyś wyjawił swoje imię.
Sprawiedliwości! téj dla nas nigdy nie będzie. Nie ma takich, którzyby się o naszę należność upomnieli. A że człowiek, aby żyć, jeść musi więc czasu czekać nie mamy. Ja téż widząc, że słowa tych, co się całe życie po biurach wygrzewają, nikogo nie nakarmią, wróciłem tu i żołd mój z tych oto ogólnych funduszów pobieram	To nieszczęśliwy statek... ta „Hispaniola”, Jimie Moc ludzi na nim pozabijano, moc ludzi zginęło i przepadło, odkąd wsiedliśmy na okręt w Bristolu. Nie widziałem nigdy tak podłego niepowodzenia, dalibóg, nie. Oto był tutaj ten O’Brien, a teraz... nie żyje, prawda? No, ja jestem człowiek nieuczony, a ty jesteś chłopcem, co to umie czytać i pisać; jak tobie się zdaje, czy człowiek umarły już umarł na zawsze, czy może znów ożyć?	Widzę w tym przede wszystkim interes stronnictwa Gdybym miał należeć do jakiejś partii, z konieczności wstąpiłbym do waszej, gdyż jest to jedyna partia, której mógłbym służyć bez zbytniej obłudy. Ale na szczęście nic mnie do tego nie zmusza i nie mam ochoty wejść do jakiejś przegródki politycznej. Prawdę mówiąc, obojętne mi są wasze sprzeczki, bo czuję ich bezużyteczność. To, co różni was od klerykałów, jest w gruncie rzeczy drobnostką. Gdyby oni po was doszli do władzy, nie zmieniłoby to położenia jednostek. A jedynie położenie jednostek jest ważne w państwie. Przekonania to tylko gra słów. Od klerykałów dzielą was tylko przekonania. Nie macie własnej nauki moralnej, która by się przeciwstawiała ich nauce. Nie istnieją bowiem we Francji z jednej strony: moralność religijna, z drugiej: moralność świecka. Ci, którzy udają, że je widzą, łudzą się pozorami. Wytłumaczę to panu w kilku słowach.	Wszystkie te „ogrody kuzynki” mogą mieć wartość dla zacnego barona, tak jak jego genealogia. Ale co to obchodzi nas, którzy nie mamy przywileju przechadzania się w tym ogródku, nie znamy tej damy i nie posiadamy pergaminów?	Mam nadzieję. A gdyby jednak, to pamiętajcie, co powie­działem, żebyście potem nie mieli do nas pretensji. Jeśli cho­dzi osobiście o mnie, to wolałbym się z wami nie rozstawać, towarzyszu Otocki, Partia ma do was zaufanie.	Mój jegomość, gdybym ja się jednego wywiedział, a drugiego nie, tedyby jegomość mógł do mnie rzec: „Konia mi darowałeś, a terlicyś nie dał.” Co by jegomości było po koniu bez terlicyterlica	Racja! No, to kiedy pić pan nie chcesz, idź przynajmniej do panienek. Widzisz pan, jaką smutną minę ma panna Teresa... ot, tam, z gardłem obwiązanym siedzi i marzy... pewno o panu... Bo panowie może nie wiecie, jaki to z naszego muzyka bałamut i amator płci pięknej... ho, ho! Kiedyś był sławny z tego... a i teraz jeszcze... panna Teresa wie o tym najlepiej...	A jeżeli te cztery dni miną, a oni nie przybędą?	Cicho!... cicho!... Nie dacie mi dokończyć...	Człowiekiem, który nie lubi, gdy byle kto go niepokoi, nawet jeśli to oficer w służbie gubernatora	Dzień dobry, mistrzu. Wygląda pan świetnie ale dlaczego pan używa liczby mnogiej? Przecież wyraźnie pan zażądał, by operował pana Wilczur. Nie ma pan zaufania, drogi mistrzu, do swego dawnego lekarza.	Jaka to szkoda, odezwał się któś, że nie zobaczymy dziś tej ślicznej, dobrej pani Teressy!	Jużci niby jego dopóki mu kto nie zabierze. Przecie ja wiem, że i wasze dzisiejsze grunta i chałupa były pańskie, a dziś są wasze. Tak samo z łąką. Co on lepszego, że chociaż nic nie robi, ma ziemi za stu chłopów?	Nie chcę	Nie czekając, co kto o nas postanowi!	Nie, dopiero od półtora roku. Przebywa on w Nowym Jorku niespełna dwa lata.	Ojciec powiedział Borsuk z wielką surowością oczywiście nie on je zbudował; powstało setki lat przedtem, nim twój ojciec tu zamieszkał powiedział.	Panie bracie, daliśmy sobie parol, abyśmy o twojej sprawie ze sobą nie gadali, ale o mojej sprawie przecie by nam wolno pomówić.	Proszę mnie nie uważać za zupełnego głupca! Jeśli przypuszczenie moje wydaje się niesmaczne, nie wynika stąd jeszcze, by miało być jedynem. Detektyw musi rzecz ujmować z różnych punktów widzenia i założę się, że znam teorję pańską.	Bynajmniej. Wybudowali sobie nawet mur, by się osłonić od wpływów zewnętrznych. Dowodzi to niezbicie, że świadomie uznawali doskonałość swego ustroju moralno-obyczajowego i państwowego. A zresztą nie mam zamiaru budować.	Całkiem serjo zwracam uwagę pani, Miss Doro, byś nie dozwoliła mu wciskać się do towarzystwa, a tem mniej w roli konkurenta.	Proszę pani, ta panna de Forcheville to jest przecież Swannówna. A świadek ślubu, niechże mu będzie „baron” de Charlus, bo tak się sam każe tytułować, to jest ten stary, co kiedyś utrzymywał jej matkę, nie bez wiedzy Swanna i za jego zgodą; bo Swann także coś z tego miał.	Puść! puść mię, moje serce na miłość Boga, zawołał przerażony, puść mię moje serce, bo ci kości pogruchoczę. Tobiasz milczał, otworzył szafę, wepchnął do niej Ruperta, zamknął na zamek i wrócił powolnie do kochanki. Przez cały czas, któren trwała utarczka, Hersylia nie patrzyła nawet na nich, a kiedy Tobiasz się zbliżył, wzięła go za rękę i znowu usiedli w milczeniu, patrząc tylko niekiedy na siebie.	To czemu nie oświadczą wyraźnie, że są związane umową trójprzymierza, zawartą między Austro-Węgrami a Niemcami? Spodziewałem się, że Włochy ruszą razem z nami przeciwko Francji i Serbii. Wojna byłaby już skończona. Chmiel mi w magazynach gnije, transakcje krajowe są marne, eksportu nie ma, a Włochy zachowują neutralność! Dlaczegóż to jeszcze w roku 1912 odnowiły umowę trójprzymierza? Gdzie się podział włoski minister spraw zagranicznych, markiz di San Giuliano? Co ten pan robi? Śpi czy co? Czy ten pan wie, jakie miałem obroty przed wojną, a jakie dzisiaj?	To mnie właśnie dziwi że z roku na rok zmniejszają się dochody jego świątobliwości. Czy nie mógłbyś mi tego objaśnić?	Słuchaj, prezydent Toureuil i jego żona powiedzieli mi, że spotkali gdzieś na śniadaniu panią Bontemps. Nie pytali mnie o nic. Ale mogłam zgadnąć, że małżeństwo twoje z Albertyna byłoby marzeniem jej ciotki. Sądzę, iż prawdziwym powodem jest to, że ty jesteś im wszystkim bardzo sympatyczny. Bądź co bądź, zbytek jakim wedle ich mniemania mógłbyś ją otoczyć, stosunki nasze które mniej lub więcej znają, również, sądzę, grają w tem rolę, mimo iż drugorzędną. Nie wspominałabym ci o tem, bo mnie na tem nie zależy; ale ponieważ wyobrażam sobie, że będą z tobą o tem mówili, wolałam cię uprzedzić.	Bo jak ci powiedziałem, jestem tak zmęczony, że już mi tchu nie staje, a w takich razach maska spada.	Nie przekomarzajcie się.	Nie zakazu, tylko po prostu wycofuję się.	Ot i to poznam że kupione na jarmarku w miasteczku, bo to robota nie tutejsza, tylko bednarza, co wozi furami na targ, het! od Piątkówki aż...	Reszty dworu ztąd nie widać, zasłania go kościół i ten lasek... to jest dębowy lasek przy samym dworze. A ta wieś, co tam daleko, nazywa się Zwirówka, a ta bliższa, Horniczka... Naszej Wolinki ztąd nie widać, bo za lasem, tylko ot, widzi Romek, ten dym co podnosi się nad drzewami tam daleko, daleko... to z Wolinki... tam, między małym laskiem, a wielkim borem jest Wolinka...	Powiem wam, iż robicie rachunek bez gospodarza. Boję się bardzo, że nim zapadnie noc, ujrzym was tu w takim stanie, iż nie będziecie mieli ochoty składać się przyrodzoną kopią i że po was to będą ujeżdżać, kłując pikami a lancami.	W tym dla mnie nagroda. Wejdźże, wejdź! I dobrze ci się powodzi? Stań no, niechże ci się przypatrzę! No, no! To już nie dziecko, lecz mężczyzna, dojrzały w mądrości, biegły w sztuce lekarskiej. Dobrzem uczynił... dobrzem uczynił w ową noc czarną, kiedy cię oddałem ludziom zbrojnym. Czy pamiętasz pierwsze nasze spotkanie pod Zam-Zammach?	Zostawię psy na miejscu, jeżeli mi przyrzekniecie, że będziecie się o nie troszczyły Nazywają się Gog i Magog. Gog patrzy wprawo, a Magog w lewo. I jeszcze jedno. Spodziewam się, że nie będziecie miały nic przeciwko temu, że dom ten nazywa się „Ustroniem Patty”.	A jeśli system rządzenia zacznie wkraczać w pańskie osobiste życie? Jeśli powiedzą: „Pańska książka nie może ukazać się w ustroju A, lecz może się za to ukazać w ustroju B”.	O... i jak często! One mają temperament, nie liczą się ze światem i mają coś żywiołowego w sobie, gdy kochają się w nas, aktorach. Kłócimy się strasznie, ale i strasznie kochamy... Jedno za drugie zginie, naturalnie na razie.	Myślę, co powie książę Gilbert, który nazywa ją „pani Iéna”, jeśli się dowie, że ja byłam u niej.	Boże zachowaj! Ojciec kochał Sawiniusza; wiedział, że to chłopiec pod każdym względem dzielny i na którym można polegać. Co do mnie, jedno tylko mam teraz życzenie, aby mój brat powrócił. Nawet przepoławiając dla niego majątek, będę jeszcze dość bogaty, aby zapewnić pani szczęście, którego masz prawo oczekiwać.	Weź no się do nich	Gdy prosiłam pana de Monte Christo o listy do dyrekcji teatrów w Rzymie i Neapolu, powiedziałam mu, że się bardzo obawiam podróżować jako kobieta. Zrozumiał to dobrze i zaproponował mi, że wyrobi mi paszport na nazwisko męskie, a dwa dni potem dostałam go do ręki. A to „podróżuje z siostrą” dodałam sama.	Ja sądzę, że badania tego rodzaju mają bezcenną wartość. Ale mniejsza o to... Zwróćmy oczy na przeszłość choćby tych samych ludów, które zaległy ziemię i są teraz wessane przez silwasy, pampasy, lianosy, na Etiopów, Malajów, Czerwonoskórych... Spojrzyjmy w noc historii. Czasami tylko stos kości w polu, czasami tylko ciemne smugi próchnicy w glinie powiedzą badaczowi, że jakiś lud wyginął, potargany przez łby katapult albo czerepy granatów. Zdarzyło mi się jedną noc przemarzyć nad omurowanymi fosami Mantui. Czerwona, zgniła, stojąca woda i bujne platany!... Ludzie rozstrzelani, których Goya pochwycił w szpony swego geniuszu!... Ach, raz	Może pan mówić, co się panu żywnie podoba. Ja powtarzam tylko, że kto oskarża Comstocka Bella, że jest fałszerzem, jest albo wielkim wariatem, albo wielkim kłamcą.	Z początku się gniewał, potem śmiał się. I powiedział, że ten, kto to zrobił, byłby dobrym krawcem dla pcheł. Zaraz też przytoczył nam i przetłumaczył wiersz niemiecki o pewnym królu, u którego pchła była szambelanemszambelan	Żartujecie sobie, kumie, ze mnie, wam to się należą te pochwały bez pochlebstwa, najlepszym mistrzom moglibyście dawać nauki, macie głos mocny, oddech wytrzymujecie długo i doskonale udajecie; słowem, ja się poddaję i wszędzie rozgłaszać będę, że lepszy z was osioł niż ja, a nawet niż wszystkie osły razem.	A jej! cały worek nowin, taki duży, że ledwie go, idąc tu, udźwignęłam...	A więc pozwól, bym ci złożyła najszczersze gratulacje Książę Cavalcanti, jak mi się wydaje, to młody człowiek pełen rzadkich cnót.	Ale przecież mamy ładne pismo, które mogłoby się nadać Może pan będzie tak łaskaw wstąpić jutro i zostawi nam dzieło dla ocenienia kosztów druku.	Doprawdy? I jakże tam jest pod tym niebem?	Idźże teraz, zanieś im dobrą nowinę!	Jedna... dwie gałązki... i jedna duża gałąź są ułamane A teraz... w jakiż sposób mam to głosić? Aha! Teraz rzecz się wyjaśniła! Ja, Mała Stopa, oddalam się z głośnym tupaniem i wrzawą, tak iżby mnie posłyszał człek o dużej stopie...	Nazywa się Wawel.	Ojcze mój, jak mogłeś wstać? Połóż się, błagam cię.	Oni obaj kochają się w tobie?	Pani Ostrowska czeka ciebie od godziny. Otrzymała jakieś listy, potrzebuje rady w niemieckim języku.	Przyszła ci myśl zemsty nad tym człowiekiem, wszak prawda?...	Tego było mi potrzeba! Trzeba natychmiast ogłosić ludowi, że arcykapłani zdradzili państwo...	A chciałabyś ty mieć znowu małe koźlątko?	A on po co do Malborga?	A pan może swego Apolla ofiarował?	A tośmy z jego matką, za pańszczyzny, razem chodziły do roboty do dworu.	Ależ oni są niewinni!	Ależ! kto wolen był, ten i jest!	Ażebym nimi ciebie obejmowała za szyję.	Ażebyś wiedział	Broń Boże. Tylko interesy...	Czego jeszcze chcecie?	Czy pan profesor serio jest tego zdania?	Cóż mam donieść mistrzowi?	Dobek uciekł! krzyknął Georges.	Dobrze! będę tam dziesięć minut przed dwunastą.	Dziękuję, bardzo dziękuję...	I jabym rada go zobaczyć. Tam, w domu...	Idź do diabła z twoimi młynami jakiż stosunek mogą mieć one z tą przyłbicą?	Ileż słów niepotrzebnych! Z drogi, łotry!	Ja ją skłonię! ja ją zmuszę! Dla nas byłoby to prawdziwém szczęściem. Interesa nasze w najgorszym stanie... Uchowaj Boże co na mojego męża, runie wszystko...	Jaki książę?	Jakiegoż pragniesz dowodu mego istnienia, oprócz dowodu twoich własnych zmysłów?	Jedynie za miłość	Już pójdę.	Kiedy tylko pan zechcesz	Kogo panienka prosiła?	Leżcie spokojnie. Chorzyście, co? sobie. pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając jej twarz wyschniętą kiejkiej (gw.)	Mama jest na zamku Piotrowiczowym	Następca tronu Krym-ta-ta-rii?	O piątej, wielmożny panie Ja, wielmożny panie, jestem...	O to właśnie idzie.	Pieniądz traci wartość, matko!	Po jednej bitwie?...	Pozwólże mi mówić, Grandet.	Przeciwnie, zyskają... Współzawodnictwo zachęci je do pilności...	Przynajmniej wasi zmarli bezpieczni tam są od rekinów.	Rozumiem pana zawsze ją też uwielbiałem!	Słucham cię	Tak, Nabie, łódź na sposób indiański.	Tfu!	To ci juchy!	To łatwo zrobić.	Tylko jedna z łodzi jest obsadzona ludźmi prawdopodobnie załoga drugiej podąża wzdłuż wybrzeża, by odciąć nam drogę.	Więc... o co panu właściwie chodzi, mistrzu kochany?	Wypaproszyć by ją!
A cóż one takiego robiły, gdy miss Minchin je przyłapała?	A gdybyśmy się złożyli?	A te krzyki i strzały? Nie słyszysz? O, kolejne trzy!	A to na co?	A toś nam, Jasiu, miły jak niejrodzeńszy! Cały wiek kochania ledwie zdoli zapłacić za ten podarunek, jakiśmy dziś od ciebie dostali. Siadajże przy mnie, synku. Maryś... podaj wieczerzę gościowi; jeszcze kluski ciepłe, jedz z Panem Jezusem.	A! Więc to o czarnooką boginię chodzi? No! Chwała Bogu! Odetchnąłem swobodniej... Myślałem już dopraw­dy, że jakie nieszczęście...	A! doprawdy, toby był prawdziwie miłosierny uczynek. Ta młoda nadewszystko, to bardzo dobre dziecko, a tak opuszczona zwalać się może.	Ach tak! zaraz można było po nim poznać, że zły duch w nim przesiaduje. Jeszcze mi straszno, gdy wspomnę, co wszystko opowiadał w wilię Bożego Narodzenia! Jego skrzypce miały głos Kaima, aż okropnie było słuchać!	Acha! Więc znałeś ją pan?	Ani chybi idziesz pewnie do szkoły.	Ano powiedziała, że ma do mnie skłonność i że jej się podobam, ale że za mąż za mnie nie wyjdzie.	Bez wątpienia	Bądźże jej matką, odezwał się Honory.	Będzie!... nim słońce wzejdzie, oczy rosa wyje: któren pieniądz ma, temu duda gra, a ty, biedaku, handluj głodem i ciesz się, że jeść kiedyś będziesz!...	Chłopcze! Co się z tobą dzieje! Co tam ukrywasz na twarzy?	Currente calamo JW. panie... z tegom jest znany...	Czy ma pan legitymację?	Czy poza wami był ktoś przy robocie?	Czy w pobliżu tych trzęsawisk jest jakie ludzkie osiedle, mój Myso? Ta połać kniei jest mi nieznana.	Czym można was obdarzyć, moje zacne i urodziwe dobrodziejki? Czegóż wam brakuje? Macie wszystko, czego ciało i dusza zapragnie. Macie życie usłane różami... Słyszałyście kiedy o róży jerychońskiej?	Cóż mi powiesz? Czego chcesz?	Dalej, chodźmy	Dlaczego?	Dobra Złockie? odparł zacinając usta	Dziękuję za dobre słowo, pani.	Eik, eik! Tari, kad taip greit ir galima viskas išmokti! Nedaug dar aš težinau, kiek aš čia mokaus?! O dėlto šįtą žinau, nors pirma nieko nežinojau.	Honor i damy! Widziałem ten melodramat!	Idź do wszystkich Arystofanesów!	Ja go znam. On nam tego nie przebaczy! Ja go znam. On nie przebaczy!	Ja nie jadam ich!	Ja także Zdaje mi się, że nigdy przedtem nie pragnąłem widzieć czegokolwiek, lecz pragnę widzieć ten ogród. Pragnę odkopać ten klucz. Pragnę otworzyć drzwi. Kazałbym się w moim krześle tam zanieść. Mógłbym tam użyć świeżego powietrza. Ja im po prostu rozkażę otworzyć te drzwi.	Ja też jestem gotów, kapitanie	Jak to? Nie wyprzęga pan?	Jak trudno jest nam zrozumieć, że ktoś, kogośmy kochali, nie żyje Ruby jest pierwszą z naszych koleżanek szkolnych, która nas na wieki opuściła. Wcześniej czy później, pójdziemy za nią wszystkie, jedna po drugiej.	Jakiej?	Jako widzę, w sam czas my tu zjachali. Żeby tak jutro, toby tu była tragedia.	Już dziś wieczorem?	Kajeś buty zgubił, te „wolność”?	Kanak białogłowski... kamieni żadnych... kwiatki, ptaszki i aniołki... Ależ to kropla w kroplę łańcuch, jaki król wziął dla królowej!...	Kobieta powinna być przede wszystkim pikantna	Mam nadzieję, że pani dotrzyma obietnicy.	Masz jeszcze jaki interes?	Mieszkam tu od lat dwóch zaledwie. Tutejsi mieszkańcy mogliby mnie nazwać obcym przybyszem. Osiedliliśmy się tutaj wkrótce po przybyciu sir Karola, ale moje upodobania przyrodnicze skłaniają mnie do ciągłych wędrówek, toteż poznałem każdą niemal piędź ziemi. Sądzę, że nikt tutaj nie zna jej lepiej ode mnie.	Mogę tylko pani jedno powiedzieć, że dobrego rodu i familji bardzo majętnej	Moi panowie, co chcecie zrobić z tym biednym ptaszkiem? Nie róbcie mu nic złego, bardzo was o to proszę!	Myślałam, że pan zostanie z nami i zabierze Annie do domu	Mówi pan że przeżywał pan najgorsze męki, widząc, jak wlewano do mojej szklanki truciznę? To skoro widział pan napój wlewany do szklanki, musiał pan także widzieć osobę, która to robiła?	Na wiki wikiw A kto tam jest?	Najświętsza Panienko z Gwadelupy! Czarny Korsarz tutaj?! Przybyłeś wyrżnąć nas wszystkich w pień i pomścić śmierć brata, Czerwonego Korsarza?	Nazywa się Aspharaga, mieszkają w nim chrześcijanie, godni ludzie: będą ci radzi.	Nie powiedziałem ani słowa. Głupie gadanie. Nie cierpię teatru. Świństwo jest to wszystko nie wybuchały, tylko pluskały bezsilnie świńsko. Persy uśmiechnęła się daleko, na ukos, gdzieś, gdzieś do innych światów, które miała, ha Czy mogę pani złożyć wizytę. Chciałbym pomówić o Lilian	Nie ważyłam ani przez chwilę materialnych korzyści tego związku. W sercu mym nie było miejsca na podobne wyliczenia. Pełne ono było czci i wdzięczności i daruj mi, mamo, aleś ty to pierwsza nasunęła mi myśl, że i mnie, i jego dotknąć mogą tak nędzne posądzenia.	Nie zapamiętałeś nic więcej?	Nie zapomniałem. Skoro pani tam będzie...	Nie, Kasiu, nie mogę...	Nie. Nie dlatego. Za czasów niewoli rosyjskiej mieliśmy tutaj w Warszawie znakomitych pracowników, świetne charaktery, doskonałych greccy niewolnicy. Ludzie ci należeli do typu, który się w tłumie rozpłynął, znikł, lecz nasycił sobą pokolenie. Z tych ludzi my wyssaliśmy wszystko, czym żyjemy aż dotąd.	Niech pan to napisze, ale obszernie, z nazwiskami, z datami. Wszystko. A ja poproszę Marjetkę, by przepisała to na maszynie.	Niech pan, proszę łaski pana, kupi bukiet.	Niecoś się robiło, niecoś świat Boży oglądało, oczy pasło i duszy rosnąć pomagało...	No, zie poźwoliłem, zieby twoja Linka jeździla na kucyku...	Noc bardzo widna	O, proszę bardzo, tak!	Oczywiście	Od jedenastu lat Powierzono mi w Londynie kilka zleceń, gdy jego ekscelencja baron Stott-Wartenheim był jeszcze ambasadorem w Paryżu. Potem na skutek wskazówek jego ekscelencji osiedliłem się w Londynie. Jestem Anglikiem.	On pani Medlock nic teraz nie powie. Będzie to tymczasem tajemnicą A on mówił, że każdy musi robić to, czego on chce.	Oryginalności myśli...	Oto jest.	Panie nie badając, kto jesteś, czy nie wolno mi w panu odgadnąć artystę?	Pleciesz bez rozumu. Jesteś zupełnie zwariowana, więc ja od dawna i wciąż myślę za ciebie. Dniami i nocami, dniami i nocami. Rozumiesz mię, czy nie? Ja myślę za ciebie bez ustanku.	Pocieszyć mnie skruszże te więzy, puść mnie wolno, i daj mi wrócić do swoich, bez których umieram, bom już łzy do ostatka wypłakał za niemi.	Pocieszże się, towarzyszu miły!	Postąpiłem zupełnie niewłaściwie	Proszę pani, to także flirt, tylko w innej odmianie. Ciekaw jestem, do czego panią doprowadzi ta pasya; co pani zdobędzie tą swoją nadmiernie rozpaloną energią.	Przez pamięć dla brata może przez pamięć dla brata... i jakiegoż brata i człowieka!... Sierotę po nim pieściła i jak najwyżej wyniesionym widzieć pragnęła.	Rozwalić drzwi!	Sameś głupi! Cicho bądź, nie wywołuj licha! Brzydniesz mi coraz więcej.	Skutki takiego wychowania... Pan musi dzisiaj ciągle się kochać.	Sprawiedliwość	Stara pani nasza obiecuje ją wziąć do garderoby, i tybyś może znalazł służbę we dworze, naprzykład na strzelca.	Tajemnica	Tak, dziecko moje! Przeczytaj raz jeszcze, abym dobrze zapamiętała.	Tak, to prawda, kwiaty rozwijają się pomyślnie tam, gdzie czuwa nad nimi kobieta; nas mężczyzn nie kochają widocznie... chyba, że ktoś jest ogrodnikiem! Tak samo i tutaj rozwijają się pięknie tylko dzięki Hannie... spójrz, jak to wszystko rośnie.	Tak, to pustkowie zawiera dużo dziwnych rzeczy. Spojrzyj pan na to wzgórze. Co pan dostrzegasz?	Tak.	Tam jednego...	To było zmyślenie jedynie ciekawość zobaczenia miasta skłoniła mnie do tej nieszczęsnej wycieczki.	To jednak szczególne!	To nowina? Takie urwisy, a jednak widać coś tam w cichości robiły...	To po prostu mój ojciec pan Fernand Mondego, hrabia de Morcerf, stary żołnierz, który walczył w dwudziestu bitwach, a którego szlachetne rany dziś chcą obrzucić rynsztokowym błotem.	To rzeczywiście bardzo szczęśliwe odkrycie Jeśli to prawda, co powiadają, że każda ostryga znosi rocznie pięćdziesiąt do sześćdziesięciu tysięcy jaj, to będziemy mieli niewyczerpane zapasy.	Trzeba wybrać: albo się jest wilkiem, albo baranem. Najsilniejszego barana wilki w końcu zjedzą. Czyż nie mam racji?	Twój list	Tytułu nie pamiętasz?	Ucha nie miał... lewego.	Wasza książęca mość! nie mogą się moje zasługi równać z zasługami starych żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć, tedy Bóg widzi, nie pozostanę w tyle.	Z czego się składa ten płyn, zwany esencją zapomnienia?	Za tydzień.	Zapewne! No, zatem pan zadowolony z moich dowodów tożsamości, panie Czertwan? Mogę odzyskać ojcowski majątek?	Zkądże to macie?	Zostaniesz tutaj, a cały ten kram będzie usunięty!
Rzeczywiście, czasami Zwierzę to napastowane rzuca się na łowców i przewraca ich statek. Ale co do mistrza Landa nie obawiam się tego niebezpieczeństwa. Ma bystre oko i pewną rękę. Jeśli zaś ostrzegam go, żeby nie chybił tego diugonia, to jedynie dlatego, iż uważany jest za doskonałą zwierzynę, a wiem, że mistrz Land nie pogardza smacznym kąskiem.	A forsy też nie potrafisz zabrać wspólnikom?	A kawaler by się nie sprzeczał Będziesz pod pantoflem, młody człowieku. Co? Może chcesz tabaczki?	A więc przyjm inną rolę, bądź czymś więcej jeszcze, panuj wraz nade mną i nad moim państwem, bądź moim pierwszym ministrem; ofiaruję ci małżeństwo takie, jakiego mi dozwalają smutne więzy mego stanowiska. Mamy przykład tego niedaleko: król Neapolu  zaślubił właśnie księżnę Partana. Ofiaruję ci wszystko, co mogę  uczynić: małżeństwo morganatyczne. Dodam jeszcze jedno, aby ci dowieść, że nie jestem już dzieckiem i że zastanawiam się nad wszystkim. Nie chcę sobie poczytywać za zasługę warunku, jaki sobie nakładam, że będę ostatnim z rodu, ani przykrości, z jaką będę patrzał, iż wielkie mocarstwa będą za mego życia rozrządzały moim dziedzictwem: błogosławię te przykrości bardzo istotne, skoro mi dają jeden sposób więcej dowiedzenia ci mego szacunku i miłości.	Ale dach na kościele! wołała wdowa: dach na kościele... pan Dobek da gonty, gwoździe i robotnika... grosza was kosztować nie będzie.	Bezpiecznie; wszak już nie płyniemy.	Bo waść, swoim wojennym humorom i fantazji dogadzając, wojujesz i wojujesz, a ona tam lacrimislacrimis (łac.) odpowiedź. czekając. Czego by inny nie uczynił, ale już by dawno mnie wyprawił, mając w sercu afekt prawdziwy i nad jej tęsknością zlitowanie.	Dosyć Dosyć, Edmundzie! Wierz mi, tylko ja mogłam cię rozpoznać i tylko ja mogłam cię zrozumieć. Edmundzie, nawet gdybyś spotkał mnie na tej drodze, gdybyś zniszczył mnie bez wahania, i tak musiałabym cię wielbić! Powiedziałam ci, że między osobą, którą jestem teraz, i tą, którą byłam kiedyś, istnieje przepaść. Ta sama przepaść dzieli ciebie od innych ludzi. I najgorszą męką jest dla mnie to właśnie porównanie, bo nie znam nikogo, kto mógłby się z tobą mierzyć i kto by cię choć trochę przypominał. A teraz pożegnaj mnie... i rozstańmy się.	Ja go też nie kochałem zły człowiek był i król nam niedobry, przez którego krwi dużo poszło wylanej na wszelką rozpustę i zbytki, ale pychą umiał nadrabiać zawsze i o cesarskiej swej godności nie zapominał nigdy. Wszyscy wiedzą, jak z papieżem rozmawiał...	Juści. Noc zaruteńko i taka ćma, że się drogi nie rozezna. Jutro się zwiezie resztę. Sielną macie kapustę!	Mylisz się, panie W tej chwili jestem szczęśliwą, ale nie z mego narzeczeństwa...	Nie mogłabym zrobić lepszego wyboru, choćbym pół życia czekała! Jan jest dobry, rozumny, światły, pracowity i z pewnością mu się powiedzie, bo taki energiczny i śmiały. Wszyscy go kochają i szanują i dumna jestem, że zdobyłam, jego miłość chociaż jestem taka uboga, młoda i głupiuchna	Nie wiem, czyli nie głodna wkrótce u mnie będzie służba jeśli mi cała fortuna zadnieprzańska przepadnie, ale póki starczy, póty co moje, to wasze.	Nie. Musi być bardzo miła, z pewnością...	Nie. O, bądź dobra, zajrzyj tu na górną półkę. Zdaje się, że przywalili go GriegiemGrieg, Edvard Hagerup (1843–1907)	O, tak. W związku z ograniczeniami dewizowymi wiele osób nie może wyjechać za granicę i z konieczności przyjeżdżają tu na wypoczynek. A pani, zdaje się, spędza czas dość samotnie?	Ona zaraz się łamie, jak jej nie komplimentują.	Proszę pana czybyś też pan, co tak wszystko wiesz, nie powiedział mi, kto to pierwszy na świecie podrapał się w głowę, bo ja myślę, że to musiał być Adam, nasz pierwszy ojciec?	Rączki?... Dobrześ nie powiedziała, że to ręce, bo takimi rękoma nic byś zrobić nie potrafiła, nawet udoić owcy.	Strach! Co to się dzieje teraz. Ja w tym wieku czworo dzieci już miałem, tylko, że mi umierały, jak na komendę, aż żadnego nie zostało! No, ma się rozumieć, miałem olej w głowie, nie bałem się macochy, ani słuchałem każdego! To teżto też	Tak, ale z kim? uśmiechając się mówił król, z kim? Nie mamy teatru, bo nie ma pisarzy, bo artystów nie ma, cercle vicieux, z którego wynijść niepodobna.	Tee, rusz no się, bierz tego umarlaka. Wujek? Nie szkodzi, bierz wujaszka za nogi i wlecz na platformę. Raz-raz. Nie żałuj ręki. Coś mu się od ciebie należy, pętaku. Co jest? Żeby w takim dobrym punkcie z widokiem na ulicę, gdzie da się wyżebrać parę ładnych groszy, sami nieboszczycy leżeli? Klientela zamyka oczy i ucieka na drugą stronę. Ruszaj się, raz-raz. Masz się za królową piękności? Podtyka ludziom ten spuchnięty kulas od tygodnia. Nudno patrzeć. Ślinisz się, patałachu! Wytrzeszczasz zaropiałe gały! A kogo to w dzisiejszych czasach wzruszy? Żebrać to trzeba umieć. Słuchaj się mnie, pętaku. Idź na hop, rwij z ręki.	To nie jest rzeczywisty świat To jest wielka scena życia. Scena, którą kosztem krwi i niezliczonych wysiłków utrzymują narody, a potem kiedy tam wszystko błyszczy, pachnie, mieni się i skrzy od barw i przepychu, biedny KalibanKaliban	To nie jest zabawne!	Tobie nie wchodzić, panie Michale, ale nie mnie, bo mnie połowa dawnego radziwiłłowskiego wojska regimentarzem wybrała i byłbym już za dziesiątą granicę Carolusa Gustawa wyżenąłwyżenąć (daw.) skromność, pokora., która mi kazała buławę panu Sapieże w ręce włożyć. Niechże sobie ze swoim kunktatorstwemkunktatorstwo (z łac.)	Uczyniłam, jak wiesz, ślub Madonnie, że cię nigdy nie zobaczę; dlatego przyjmuję dę w głębokiej ciemności. Chcę, byś wiedział, że gdybyś mnie kiedy zmusił do oglądania cię w biały dzień, wszystko byłoby skończone między nami. Ale przede wszystkim, nie chcę tych kazań w obecności Anety Marini, a także, abyś nie myślał, że to ja byłam tak głupia, aby kazać zanieść fotel do domu bożego.	Widziałam i nie widziałam. Czasem wydawało mi się, że on jeno dobry bardzo...	Więc po ojcu. Też mu dzięki Bogu niczego nie brakowało. Jak można, będąc uczciwym człowiekiem z dobrej rodziny wykładać ontologię! Pytam, jak można?! Co?	Więc w dni wolne pokoje nie bywają wcale sprzątane?	Zdaje mi się, że nie zostawił on waćpanu wielkich dostatków	Nikt ich nie tknął?	A wtedy ciebie wygnano na poddasze i kazano ci być posługaczką? Czy nie tak było?	Bergerac czy nie Bergerac, człowiek czy diabeł to wcale rzeczy nie zmienia. Dowiedziono, że zaprzedał się piekłu, że z czartami ma ciągłe stosunki i że ogłasza w Paryżu książki przeciw naszej świętej religii. Dlatego właśnie wysłano za nim pogoń, aby go schwytać i spalić żywcem, jak na to sumiennie zasłużył.	Mówię panu, budzę się w nocy, i nie znajduję koło siebie pana doktora. Widzę małe światełko w ubikacji. Musi pan wiedzieć, że mamy dwie. Ja sobie myślę, czy mój Hans, czyli pan doktor, tak trzęsie domem? Myślę sobie, że to całkiem możliwe, bo on ma takie gwałtowne wypróżnienie. Czytam rano gazetę: trzęsienie ziemi. I co pan na to?	Lecz niewolnik zachowuje wszędzie prawo odzyskania wolności! Jakiekolwiek nastręczą mu się sposoby, może je zawsze poczytać za dobre.	Czy mam przed sobą panią Różę Niepołomską?	Czy to jest duży naród?	Nic to ja też mam ich za sobą. O! tak! prawdą jest! bez nich nic, z niemi trzymać trzeba chceszli być cały i panować... Ja to wiem, ja ich obsypuję, ja im daję co chcą, niech sądzą, niech rządzą, niech monetę biją, niech z swoimi poddanymi czynią co się im podoba.	On chodzi do chorych, aby ich spowiadać i namaszczać, a ja się tu za nich modlę. Jednych moimi modlitwami uzdrawiam, a drugich zabijam.	Prawda, że to Dominikowa jakby drugą chałupę ma na plebanii i zawżdy wiedzą, czy księdza brzuch boli	A gdzież te narady, tatusiu?	A ot tu urządziłem taką polewaczkę mechaniczną, jakąśmy z panem przed wojną robili. Ot, proszę spojrzeć, na czerwono malowana.	Aha... młódka... na luteńcelutnia (muz.)	Ale będę miał. Pojadę na jakiś czas za granicę...	Ale ubrany jest źle.	Ależ, proszę pana, pana arcyksięcia Ferdynanda, tego z Konopisztu, tego tłustego, pobożnego.	Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił	Bryczka przed domem!	Co ma począć kobieta zdradzona?	Co takiego? ani myślałem...	Co to?	Cóż teraz?	Dlaczego?	Dobrze, ale z jakiego kraju?	Garrone! Garrone!	He! Albo co?	I oni uwierzyli temu?	I rzec, że to Francuzi mnie obłupili, zbili, zrujnowali...	Ile chcesz za tych małpoludzi?	Ir žemė, kurią dirbame, bus mūsų?...	Ja? Ja? Co ja ksywksyw (gw.)	Jak to: co robię?	Jak to? Jak to?	Jeszcze pół godziny mamy, po cóż to darowywać.	Ką, mamele? Parodyk!	Mówi pan że przeżywał pan najgorsze męki, widząc, jak wlewano do mojej szklanki truciznę? To skoro widział pan napój wlewany do szklanki, musiał pan także widzieć osobę, która to robiła?	Na jaką wojnę?	Na samym środku. Towar kurantowy, najpotrzebniejszy, najpraktyczniejszy... Ani za drogi, ani za prostacki, ot perkal... hm... w takie kwiatki, kratki, dobrze się pierze, idzie kilometrami, ładnie wygląda...	Naści trochę piroga ze serem i źryj! Ha, ha... ale żegnam pana	Niech śpią! Mój stary, tobie bo się śni niebezpieczeństwo... Chcącemu się go dopatrzeć, zawsze się coś przywidzieć może...	Nigdy w świecie...	No tak. Twoja mama i wujo już spali. Dawniej dzieci wcześnie spać chodziły. Ano, siedzimy, każdy swoim zajęty. Cicho. Nagle krzyk: „Ratujcie, ludzie! ratunku!” Dziadek jeszcze nic, słucha. Ale ona, ta jego żona, tego sąsiada, krzyczy: „Ratunku, bo mi dziecko zabije!”.	No! Ja do gimnazjum przez pięć lat chodził!	No, to oddasz uprząż.	Oczywiście.	Owszem.	Pan sobie ze mnie żartuje...	Pana Adama, naturalnie!	Powiada filozof, iż bez wyjątku	Przeciwnie, o niej... Słuchaj, nietęga twoja sprawa.	Przyjeżdżajcie! Radzi będziem! Wiśta!	Póty będziesz wojował, aż... a potem za miesiąc będziesz się wykrzywiał, jakby to było z mojej winy.	Rozumie się.	Suponuję, ale siłasiła (starop.)	Słuchajcie, aniołki popiszcie się jutro, jak należy. Wiecie, zatrzymałam powozy na całą noc, odeślę was pijanych jak bele. Matifat wynalazł wina, ba, mówię wam, wina godne Ludwika OsiemnastegoLudwik XVIII (1755–1824)	Tak jest	Tak jest! Jak się czujesz?	Tak jest.	Tak poważna, że będę musiał pożegnać państwa na kilka dni. Widzi pani że to naprawdę rzecz najwyższej wagi.	Tak, goniłem motyla. Piękny okaz; spotyka się go rzadko, zwłaszcza na jesieni.	Tak, kiedy ciało chyli się ku zagładzie, duch rozwija skrzydła, nieśmiertelność duszy objawia się dowodnie	Też mi pytanie.	To jest świństwo, panie Grünszpan, tak krzywdzić własną córkę!	Toteż krzyczała jak najęta.	Trudno, pojadę z panem.	W tym miejscu można doskonale wszystko sobie wyobrażać. Jestem oto więźniem Bastylii. Spędziłam tu wiele, wiele lat... i wszyscy o mnie zapomnieli, Miss Minchin jest dozorcą więzienia... a Becky... Becky jest więźniem, znajdującym się w sąsiedniej celi!	Zetnij!	Zwycięscy.	Żadnych; pewnego razu, gdy odprowadzałem żonę do Luwru, wychodził stamtąd i właśnie mi go wtedy pokazała.	Żelazny nos
Zaprawdę kiedy będę na swoim gospodarstwie (co nastąpi, jeżeli Bóg pozwoli, niebawem), zasadzę je i zaszczepię w moim ogrodzie w Turenii nad brzegiem Loary i będą się nazywać gruszki chrześcijanki. Bowiem nigdzie nie widziałem lepszych chrześcian, jako owych zacnych Papimanów.	Węzły te, gruczoły czyli móżdżki, rozprowadzają życie po całem ciele owadów, robaków i skorupiaków. Dla tego to rozdzielenia w nich (że tak powiem) życia, rozciąć je możesz i nagle niepozbawisz go; dla tego żółwiom wyjmiesz mózg a życie zostanie.	Dość żeśmy byli zmuszeni zamknąć ją i mieć na oku, bojąc się, by sobie czy komu nie zrobiła co złego. Pomimo to udało się jej wyłamać kratę w oknie, którą uprzednio sam jak najstaranniej założyłem, spuścić się po dzikim winie rozpiętym na zewnętrznej ścianie domu. Odtąd przepadła bez wieści.	Miałem zamiar przesłać panu jutro słówko przez żołnierza, aby wyrazić mój entuzjazm, zanim miałbym go sposobność wysłowić osobiście, bo pan był taki otoczony! Poparcie Froberville’a jest nie do pogardzenia, ale ja, ze swej strony, mam przyrzeczenie ministra	Muszę! Tak sprawy dalej trwać nie mogą. Aniu, kocham cię! Wiesz o tym. Ja... ja... ci nie mogę powiedzieć, jak bardzo. Czy przyrzekniesz mi, że kiedyś zostaniesz moją żoną?	A jak ona mnie obełguje, żeby pani wiedziała! W Lublinie to przychodził do nas jakiś pan Kulasiewicz; nazywałam go „Kulasem”, bo mi nawet cukierków nie przynosił. Wytłukła mnie za to i powiedziała, że to mój tatko... Ha! ha! ha! znam ja takich tatków... Tam był Kulas, w Łodzi Kamiński, a teraz mam ich dwóch... Chowa się z nimi... Ona myśli, że ja jej zazdroszczę; miałabym też kogo! Takich gołych fatygantów, to nie brak nigdy...	Nie nad nią ja, jeno za nią płaczę i nad pana Michałowym sieroctwem, bo co do jej szczęśliwości wiekuistej, chciałabym mieć dla siebie taką nadzieję zbawienia, jaką mam dla niej. Nie było nad nią zacniejszej panienki, lepszego serca, poczciwszej! Oj, moja Anulka! Moja Anulka kochana!...	Przepraszam, wybuchnął Rokowicz; skoro tak jest, tedy pani Rumiańska nie powinna bywać w naszym domu! więc... bo nasz dom Tereniu powinien być wolnym od wszelkiej skazy... tedy... kiedy taka osoba jak pani Rumiańska w nim bywa, to obraża... tedy... przepraszam!	Zależy o co, turkaweczko. Jeżeli o złoty zegarek i o kostkę cukru, sądzę, że tak. Jeżeli o wycięcie robaczka wyrostkowego, nie radziłbym. Jeżeli o partię golfa, nie może być o tym mowy. Jeżeli o rękę, rzecz spóźniona o lat co najmniej trzydzieści. Jeżeli o kieliszek alkoholu, nic z tego nie będzie, bo ja postawię swoje veto. Więc chociaż Pismo Święte powiada „proście, a będzie wam dane”, zauważ, białogłowo, że bynajmniej nie jest powiedziane, że dane ci będzie to, o co prosisz. Prosisz na przykład o piernik z migdałami, a dostaniesz żółtej febry z komplikacjami. Prosisz o natchnienie, a przynoszą ci jajecznicę z czterech jaj na słonince. Boîte à surprisesboîte à surprises (fr.) moja piękna.?	Doskonale powiedzieć to mogę skoro kodeks ten jest tylko kompilacją rozporządzeń tyczących się armii za Ludwika XIV i Ludwika XV. Wiadomo, czym były owe wojska: zbiorowiskiem werbowników i zaciężnych; była to lądowa odmiana galerników, którzy, podzieleni na grupy, pozostawali na żołdzie młodych panków, nieledwie dzieci. Karność tych hufców utrzymywano ciągłymi groźbami śmierci. Wszystko się zmieniło; żołnierze monarchii i obydwóch Cesarstw ustąpili miejsca licznej i dobrodusznej gwardii narodowej. Nie trzeba już obawiać się ani gwałtów, ani buntów. A jednak śmierć za byle co grozi tej potulnej trzódce wieśniaków i robotników, źle przebranych za żołnierzy. Kontrast tych łagodnych obyczajów z okrutnymi prawami jest prawie śmieszny. Zastanowiwszy się trochę, przyznano by, że równie śmieszne, jak ohydne jest karać śmiercią przewinienia, na których ukrócenie wystarczyłyby proste kary policyjne.	Tak, słyszałem, że mieszkańcy moczarów wierzyli w takie rzeczy	Czy nie masz przyjaciół w Paryżu?	Już wczoraj wieczorem o tym słyszałem, zaraz po przyjeździe, że go zupełnie aresztowali.	Kiej tak, uchwalmy prędko podatek i do domu!	Tak.	Tak. Książka, FlirtMy, kobiety, może nie robimy tego naukowo, a nawet niesystematycznie, ale jesteśmy specjalistkami w psychoanalizie, powiedziałabym, w psychologii stosowanej. Intuicja zastępuje nam metodę badawczą, a instynkt ostrzega przed błędami.	Widzi pan jesteśmy młodem państwem. Wiele rzeczy nie funkcjonuje sprawnie. Ciągle trzeba różne braki zastępować, to zmieniać, tamto naprawiać. Zresztą sam pan to rozumie, jako człowiek inteligentny.	A ja ci mówię że to jest człowiek niebezpieczny... Udaje mieszczanina, choć ma postawę kapłana.	Ale pan możesz mówić po francusku. Choć nie mówię waszym językiem, rozumiem go.	Pono już dawno stróżował za nimi.	Ponieważ jest w naszym wydziale zasiedziały. Tacy ludzie mają swoją własną moralność. Uznałby mój sposób prowadzenia śledztwa za skandaliczne wynaturzenie obowiązku. Dla niego jest jasne jak słońce, że obowiązek rozkazuje uznać winnymi tylu wybitnych anarchistów, ilu się tylko da, i to na podstawie bardzo niepewnych poszlak, które zebrał podczas śledztwa na miejscu zamachu; o mnie zaś powiedziałby, że usiłuję wykazać niewinność tychże anarchistów. Staram się przedstawić panu możliwie jasno tę mętną sprawę, nie zapuszczając się w szczegóły.	A pod względem materialnym? Przepraszam panią, że o to się pytam.	Ależ to samobójstwo podobne życie! I co kieliszków potłuczonych! Co za zniszczenie! Przedpokój wygląda strasznie...	Jesteś w błędzie, brat mój był drugim mężem tylko, a pierwszy żyje jeszcze... Powiedz mi jego nazwisko, położę go na miejscu Karoliny Backson. Nie?... nie chcesz?... milczysz uparcie? Dobrze! będziesz skazana pod imieniem Karoliny Backson.	Jestże możliwe że są to te same przykładne dzieci, z którymi żyłam pod jednym dachem przez trzy dni?	Nie szukałam go. Spotkaliśmy się przypadkiem. Zachwycił mnie jego talent, wielki talent. Gdy mi powiedział, że mnie kocha i że odbierze sobie życie, jeżeli go odepchnę... Dlaczego nie miałam zostać jego narzeczoną?...	O! do licha, aż nazbyt pewien jestem, że i do swoich nie stajesz pan plecami.	Patrzę na smugę bąbelków, która sunie po powierzchni wody. Zastanawiam się, co to?	Po nocy nie mogę rozeznać zwłaszcza że nie na UpitęUpita (lit. Upytė)	Staś ma zupełną słuszność. Zresztą wiem, że chodzi o Krzemień.	Za delikatny naród na chłopskich somsiadówsomsiad (gw.) tylko. którenktóren (gw.) wziął; wzion przez łeb: dostał w łeb; został uderzony w głowę. przez łeb, to zaraz na ziemna ziem (daw., gw.)	Niech pan będzie zdrów i niech pan do nas napisze z Warszawy; mniej więcej za trzy tygodnie się zobaczymy.	To nie prostota, mamusiu To coś innego... czegośmy jeszcze... czegośmy jeszcze nie osiągnęli.	Tymczasem pani Latter ma zupełnie inne pojęcia. Prowadzi dom jak wielka dama, to jest pracując za jedną wydaje za pięć, a może i dziesięć zwyczajnych pracownic. Nie dość tego: pani Latter ma dzieci wychowane na wielkich panów...	A czemu to moja połowica jest taka ostra?	Albo pan mnie zje?	Ale, panie doktorze, ja mam naturę wręcz odmienną; przeciwnie, zwykle lekarz nie może mnie utrzymać w łóżku	Ano, to matka jej nie puści. Ani mowy.	Co do mnie, to jeśli przyjaźń daję komu, daję na zawsze.	Czyli w końcu ją pan zjadłeś?	I dla pana Kmicica?... Jakże to we dwóch będziem w jednej okolicy zaciągali?	Ja sobie plombuję ząb. W Kasie ChorychKasa Chorych	Ja?... zły przykład?...	Jak najdokładniej Za pomocą zmierzenia gwiazd w zenicie.	Jeszcze paniczek nie wyrozumiał, że o upiorach gadam?	Kiedy bo... trudno mi w tej chwili poświęcić ci tyle czasu, ile ta rzecz wymaga.	Mniejsza o to, małe dziewczynki nie powinny zadawać pytań	My znikąd, panie! Po prośbie chodzim	Nie, ale zagraża nam huragan. Dlatego trzeba odciąć holujące go cumy. Nie miałaś jeszcze okazji poznać siły żywiołu.	No to jedź! Nie możesz zaszkodzić.	O wa! Z wina to przecie poszło, nie z charakteru. Z wina i z prędkości. A te miesiące to i cóż? Przelecą jak z bicza trzasł!	Owszem, zrobię!... Niech małpa raz dowie się, co to jest obrazić artystkę, która polotem ducha, subtelnością uczuć, talentem...	To Lapończykowie, którzy do najdalej siedzących HiperborejówHiperborej a. Hiperborejczyk  (z gr.)	To mój krewny	Więc woda ma też swoje widmo astralne?	A idzie moja Jewka z Maciusiem. Latoślatoś (daw., gw.) niezbyt wiele; niewiele. się ze wsi wybiera.	A przyjęłaby cię?	A ty skąd wiesz o tym wszystkim?	At urzeczony biedak i kwita!...	Bo należałam do innego	Bystry jest Bystry, Marek Bystry!	Co słychać w Warszawie? Widziałeś Maszkę?	Czytywali książki.	Daleko poszli?	Dwanaście	Dziękuję, nie spieszy mi się.	Gdzie was napadnięto?	Gdzież ona teraz?	I zostać ocalonym	Imię, Słowo żachnął się Puk.	Jaaak śnieg Nie rozuuumiem tego śniegu.	Jakiegoż znowu faceta?	Jedyny sposób: ulegać im bez oporu.	Jużem, widział, szanowny milionerze, i mam póty!	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	Kiedy?	Lgoccy? Czegóż mogą chcieć Lgoccy ode mnie?	Ma ksiądz słuszność, pugilares został na statku.	Mam.	Mogę skreślić.	Mogę zaśpiewać.	Może się i wymknęli. Chociaż u mnie stajnia w nocy zamknięta, a klucz u miszuresa.	Najnieszczęśliwszą w świecie kobietą.	Naszego Hektora litewskiego!	Nie dziwacz, jesteś zirytowany na ludzi, a chcesz się odbijać na mnie. Zostań. Chciałbym, żeby nikt więcej dzisiaj nie przyszedł	Nie mogę mówić o takich drobiazgach.	Nie, nie. Czarodzieje biorą, a nie dają: oni ludziom szkodzą, a wróżki pomagają.	Nie, przyznaję.	Nie, raczej antypatia indywidualna.	Nie. Są wszyscy.	Pozycja społeczna, Praca, Sprawiedliwość rzekłem powstając z krzesła	Proszę cię, zamknij okno.	Przegralim dzisia, trudno, naród jeszcze nie wezwyczajonywezwyczajony (gw.)	Przelotne, krzyżówki	Przy ulicy Morw, parafia Panny Marii.	Szalony!	Troisz sobie bóg wie co, romansowa heroino, a nie wiesz wcale, o co chodzi.	Twe usta drżą A co tam błyszczy na twoim policzku?	Witold!	Wszystko jedno, teraz na ciebie kolej!
A może jest w bibliotece?	A na przezwisko?	A nie złapał go to stary?...	A to ciemięgi! próżniaki, furfanty, patrz tylko podczaszycu ile się ich to wlecze za lada jasełkami...	A uważaj pan tam na Bubę.	Aaa, przyznaje się pan?...	Ale czyjej? wymówił pan Paweł w zamyśleniu.	Ale! Słyszałem, że Marynia Pławicka ma jakiś zapis?	Ależ owszem. Przygotowałam panu papier i ołówki	Amen!	Bardzo mi na tym zależy.	Brat jestem.	Coś bardzo podobnego bo dzicy.	Coś ty za jeden, bracie mój? Gdzie proboszcz...?	Czemuż nie do Dülmen? Po cóż egzystuje to zamczysko? Wydaję rokrocznie parę tysięcy marek na reparację. Niechby ciocia obejrzała z bliska gospodarstwo pana rządcy.	Dlaczego?	Do wielkich indywidualności	Dzisiaj rano, przyszłam do Niny z panią Wysocką.	Dziura by się w niebie nie zrobiła. Oczywiście jest to słaba strona tego systemu, który przeznaczyłem tylko na własny użytek. Co gorsza, sposób, w jaki wybuch następuje, jest stale słabą stroną naszych bomb. Usiłuję wynaleźć zapalnik, który by się dostosowywał do wszystkich warunków akcji i nawet do nieoczekiwanych zmian tych warunków. Mechanizm giętki, a jednak idealnie precyzyjny. Zapalnik prawdziwie inteligentny.	Dziękujesz mi? Za co?	Ech, mój Boże! Żyjemy w czasach, kiedy pozwala się na robienie tylu przypuszczeń!	Grażusa!	Hilda, powiem ci tajemnicę moją.	Ii, poleci jak zefir, tylko niech pan powie, w którą stronę.	Ja nie ucieknę. Tu zdechnę jak sobakasobaka (ukr.)	Jaki mi do komendy!	Jako żywo!	Jeden leży drugi mało co chodzi i kuleje... jakże wy ich widzieć możecie! Siedzą zamknięci!	Jedno jedyne samobójstwo uważam za usprawiedliwione, a mianowicie samobójstwo z miłości, skutkiem czego namawiam się na nie od kilku lat	Jego hańba spadnie też na mój dom.	Jeszcze trzy razy tyle ostało w domu!	Juści, co zmyślna wielce, jeno że do psich figlów i gdzie by się zabawić...	Kto?	Lusieńko! Porównanie to jest dla Swojskiego krzywdzące. Że ktoś jest człowiekiem bez charakteru...	Mais elle n’est pas mal?Mais elle n’est pas mal? (fr.)	Moja praca jest to dzieło czysto fizjologiczne.	Możecie przyjść rano do mnie do domu.	Mój Boże, co mu się stało!	Na lewo? To przecie nie chałupa, ino oficyna, a to niskie	Nie bądźże głupia i uparta jak koza. Nauczyłaś się tego, widzę, od tych zwierząt. Przecież dziadek się gniewa i nie chce nas widzieć na oczy. Życzy sobie nawet, bym cię zabrała. Nie drażnij go, Heidi. Pojęcia nie masz, jak pięknie jest we Frankfurcie. Jeśliby ci się jednak nie spodobało, możesz wracać w każdej chwili. Tymczasem dziadek udobrucha się na pewno.	Nie ciekawość, mój ojcze ale uciekłszy od pijatyki, którą oto tam w gospodzie poczynają moi towarzysze podróżni, sądziłem, że nie na złe obrócę tę godzinę, odwiedziwszy i pomodliwszy się za dusze moich grzesznych współbraci.	Nie ma żadnego.	Nie mam	Nie pora już na to, co tak ordynarnie zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko z tego względu, że podpisano konwencję: Warszawa będzie ustąpiona Austriakom.	Nie szkodzi W Warszawie tak się ludzie prowadzą.	Nie wyglądasz mi wcale, drogi przyjacielu, na człowieka, nad którym by trzeba czuwać po nocach.	No czegożeście mnie wołali?? zapytał djabeł.	No, i co dalej?	No, jakże? Wżdy i nas tu kilkoro na strychu. Widno inni ten sam rozum mieli.	O jakim niebezpieczeństwie pani mówi? Nie należę do ludzi zbyt strachliwych.	O! to zupełnie co innego; nigdy, przenigdy.	O, jeszcze nie teraz. Dopiero po przekroczeniu granicy przyjedzie wielki urzędnik chański i z najlepszej zdobyczy wybierze to, co mu się wyda godnym oczu monarszych. Resztę rozda wodzom, wedle ich zasługi. Proste pospólstwo i brzydkie dziewki bywają od razu oddane, ale dla niewiast pięknych i znakomitych zacni Mongołowie, jak widzicie, mają względy.	O, już na pewno nie umknie... Za dziesięć minut złapiemy tego zbója!	Obchodzi mnie, bo imię chrzestne mojego ojca, hrabiego de Morcerf, brzmi Fernand.	Obszukać go!	Ona dawno tu mieszka z dziećmi?	Pamiętam i nie mogę zapomnieć.	Patriota, Ojczyzna, Szlachcic, Pan rzekł Zagłoba.	Patrz pani, to mój syn... a to...relikwie moje!... dodała, wskazując ze łzami w oczach na porozkładane przedmioty.	Pewien stary jegomość, nazwiskiem Neuilly. Znał on dobrze rodzinę młodej Kreolki i wie zapewne niejedno o Mitchelu. Zdaje się, że żył w zależności od Montalbon, która coś o nim wiedziała i doiła go jak wielu innych. Teraz, gdy nie żyje, byłby może skłonny do mówienia.	Pewnie że lepiej by pani zrobiła, zamiast się dręczyć jak przed chwilą; aż pani płakała, proszę pana! O, gdybym ja była mężczyzną, nigdy bym nie pozwoliła płakać kobiecie, którą bym kochała! Lepiej by pani zrobiła, zamawiając buciki z cieniutkiego safianu. Ale dyrekcja tak skąpi na wszystkim! Doprawdy, powinien by pan zamówić dla pani...	Pies przynosić na rozkaz wskazany przedmiot., a choćby i kąsał tych, którzy im nie są mili.	Początkowo dość przykre. Usłyszałem wiele krytycznych uwag, niepozbawionych słuszności. W końcu jednak przekonałem się, że mam do czynienia z człowiekiem, który wie, czego chce. Obaj byliśmy tym bardzo ucieszeni.	Proszę wybaczyć, że kontynuuję tę rozmowę ale interesuje mnie to wielce. Podziwiam szczerze szybkość, z jaką przenikasz pan czyny ludzkie, czyż jednak jest to rzecz całkiem pewna? Czyż przypuszczenie pańskie nie straciłoby dużo na wypadek, gdyby kobieta owa wycięła dawno już przedtem znaki, żyjąc pod przybranem nazwiskiem. Dowody poszlakowe nie są nigdy bez zarzutu, a w razie stracenia tego ogniwa, jakże zdołasz pan udowodnić winę owego Molitaire’a, czy Montalbona? To, że był mężem tej kobiety, nie jest przecież samo w sobie zbrodnią.	Przez ten proces siedzę w mieście jak przykuta. Niedługo zacznę chorować	Przysięgaj na miecz rycerski, na pawęż...	Ręczę panu, że nie. Zaręczyny to nie ślub. W tej chwili jadę do Głębińskiej, już ona ich rozerwie, choćby byli stalą spojeni. A, sprawiedliwość chodząca! Zedrzemy ci maskę, zedrzemy!..	Spotkałem na drodze wóz mojej żony. Miał defekt i szofer powiedział, że żona moja musiała podążyć tutaj. Czyżby zgubiła drogę?	Spoza śniegów... z miejscowości bardzo odległej. Zna się na gwiazdach, stawia horoskopy i odczytuje dni urodzin. Ale nie robi tego za pieniądze. Czyni to z dobroci wielkiego miłosierdzia. Ja jestem jego uczniem. Nazywają mnie też Przyjacielem gwiazd.	StarośćPosłuchaj, mój ojciec jest stary i chory. Gdy się budzi, ma palce sklejone. W końcu wstaje z trudem, nie jest się w stanie ubrać, nie potrafi zapinać guzików, rozporek ma wiecznie otwarty. Przypuszczam, że świat zewnętrzny rysuje mu się jak przez gęstą mgłę, że świat wewnętrzny jest mglisty, zaspany, leniwy już, czy ja wiem, może całkiem nieruchomy. Mimo to ma odruchy, tak, tylko odruchy, do świata. Te odruchy są całkiem dostrzegalne, tymi odruchami pisze swoje szirim. Czołga się do klozetu. Drży cały. Ma szusy w bok, szusy w tył. I najgorsze, gdy krzyczy: „Więdną mi łydki. Więdną! I on sam, potężny, więdnie mi, biada mi, o biada”. Ale tego nie pisze w swoich szirim. Dostrzega tylko przez szpary w swoim zaspaniu. Tak, to jest mój ojciec. Ja nigdy...	Staszku, rzekł spokojnie, na rany Chrystusowe, weź ty mi ich za plecy i grzecznie a pięknie wypchnij co najrychlej!	Sądzę, że musi to być pan Cypryan Karłowski	Tak jest.	Tak się zowię!	Tak! Tak! Najprawdziwsza prawda! Sprzymierzeni zajęli wreszcie Paryż. Boney’owi odechciało się wszystkiego, on i jego poplecznicy, szczęśliwie już przysięgli wierność Ludwikowi XVIII!	Tak... i nieco szopenuje...	Taki ty i stary. Niejedna poszłaby za ciebie.	To było okropne wiecie, jak hałasuje mój zegarek, od czasu kiedy się zepsuł. Słyszałem z głębi kufra, jak ktoś mówił: „Cóż to za dźwięk? Brzmi niczym piekielna maszyna. Inspektor powinien kazać go wrzucić do rzeki”, ale drugi człowiek odezwał się: „Trzeba wezwać policję”. Wtedy właśnie...	To dobrze. Więc słuchaj dalej, albowiem trzeba wszystko przewidzieć. Otóż Mahdi zapyta cię prawdopodobnie, czy gotów jesteś przyjąć jego wiarę. Odpowiedz na to natychmiast, że tak	To fatalne! Chociaż treść listów, które nasz przyjaciel Marek do waszej dostojności pisał, znam dokładnie i będę mógł z pamięci powtórzyć...	To, to, to. Świetnie. A teraz co do pani brata, jak on wygląda? Tęgi brunet, co?	Ty go zabiłaś...	Ty się jej boisz? Czarny Korsarz? Chyba żartujesz?!	Ultimatum?	Uriaha Heep? Nie widziałem go. Czyżby był w Londynie?	W Rzymie...	Waćpanna takich rzeczy nie powiadaj!	Widziałam go na wieczorku, a to co mówisz o nim, dowodzi, że się umie znaleźćumieć się znaleźć	Widzisz, Lejzorze Hudl...	Wiem i cieszę się teraz.	Wierny sługa, przychodzę po rozkazy	Wierzę bardzo ale słyszałem, że daleko więcej jest mnichów.	Wstępuję.	Z wielkim smutkiem spostrzegam że Wasza Wielebność zaliczasz się do zwolenników szalbierzy, a tym samym wrogów państwa!	Zobaczysz, czy żartuję.	Zrobione, kapitanie	Zupełnie!	Ściemniło się Może byśmy zaraz razem poszli.	Święto, Pozycja społeczna, KorzyśćPrzyznaję, że wiele jest rzeczy, z których mogłem osiągnąć korzyści, a z których jednak nie korzystałem Między innymi, święta Bożego Narodzenia! Mimo to zawsze myślę o nich nie tylko jako o świętej i czcigodnej pamiątce dla całego chrześcijańskiego świata, ale także jako o chwilach bardzo upragnionych. Są to bowiem chwile dobre, pokrzepiające, miłościwe, radosne. Zawsze oczekuję ich z serdecznym pożądaniem, a witam i obchodzę ze wzruszeniem i radością. Są to bowiem, według mego przekonania, w długim kalendarzu rocznym jedyne dni, w których wszyscy, kobiety i mężczyźni, jakby na podstawie wspólnej ugody, otwierają swe zaryglowane serca i myślą o bliźnich na niższym szczeblu drabiny społecznej, widząc w nich rzeczywiście braci i towarzyszy podróży na drodze do grobu, a nie inną rasę stworzeń, dążących w przeciwną stronę, stworzeń niższych i słusznie upośledzonych. I dlatego, wuju, choć święta te nigdy nie przyczyniły mi w kieszeni ani ziarnka srebra lub złota, wierzę, że przyniosły mi niejedno dobro i że przyniosą mi jeszcze wiele radości. Dlatego też zawsze powtarzam: niech będą błogosławione!	Źle tu pani?
Więc lepiej daćby pokój interpretacjom wszelkim, bo w dodatku, kochany panie sąsiedzie, jam nie Josephus on, i nie czuję w sobie powołania do snów wykładu. Bóg wié co to znaczy, a najprędzej czysta fantazja i igraszka. Czy nie wpatrywałeś się Asindziej bardzo w znak zapytania na książce jakiej, czy nie oczytałeś się zbytecznie Nowych Athen?	Ależ nie przeczę... ależ nie przeczę, panie Beautrelet, i przyznaję, że nie bez pewnego wzruszenia przygotowuję się do podziwiania go... jeśli tylko jego towarzysze nie zabrali jego ciała.	Nie mówmy o tym wydarzeniu nie mogę znieść ani myśli o nim; przejmuje mnie ono wstydem, a nie mniej bolesne mi jest przez swoje następstwa. To pewna, niestety, że pan jest przyczyną śmierci pana de Clèves; podejrzenia, w jakie go wtrącił pański niebaczny postępek, kosztowały go życie, tak jakby mu pan je odjął własnymi rękoma. Zważ pan, co powinna bym uczynić, gdybyście byli doszli do tej ostateczności i gdyby się zdarzyło to samo nieszczęście. Wiem dobrze, że to nie jest to samo wobec świata; ale w moim sumieniu nie ma żadnej różnicy, skoro wiem, że on umarł przez pana i z mojej przyczyny.	Nie mogę tego waści przyznać, boś straży zaniedbał. Jeśliś taki do szabli jak do komendy, to i nie będę miał roboty.	A tom dzisiaj! a tom rano pięć kawałków płótna wyniesła na bielnik. Zachodzę po śniadaniu, aby je zmoczyć. Brakuje jednego! Szukam! Jakby pod ziemię się zapadł! Dyć kamieniami przycisnęłam, a wiatru nie było! Płótno cieniuśkie, paczesne, że kupne nie byłoby lepsze, i zginęło!	Nie wiem, pani. Trzeba jakoś dotrzeć do tego, żeby uczuć nadzwyczajną rozkosz w pohamowaniu swych żądz.	Dziś jest noc szczerości, więc otwieram przed tobą duszę jak przed przyjacielem i powiem ci więcej... Czy sądzisz, że jestem ślepy lub pozbawiony rozumu? Czy myślisz, że nie wiem, iż w Rzymie wypisują na murach obelgi na mnie, że zwą mnie matkobójcą i żonobójcą... że mają mnie za potwora i okrutnika dlatego, że Tygellinus uzyskał ode mnie kilka wyroków śmierci na moich nieprzyjaciół... Tak, drogi, mają mnie za potwora i ja wiem o tym...Okrucieństwo Wmówili we mnie okrucieństwo do tego stopnia, iż ja sam zadaję sobie czasem pytanie, czy nie jestem okrutnikiem... Ale oni nie rozumieją tego, że czyny człowieka mogą być czasem okrutne, a człowiek może nie być okrutnikiem.Dobro, Muzyka Ach, nikt nie uwierzy, a może i ty, mój drogi, nie uwierzysz, że chwilami, gdy muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry jak dziecię w kolebce. Przysięgam ci na te gwiazdy, które nad nami świecą, że mówię szczerą prawdę: ludzie nie wiedzą, ile dobrego leży w tym sercu i jakie ja sam spostrzegam w nim skarby, gdy muzyka drzwi do nich otworzy.	Jeżeli tamten nie zbudował, to Niemiec nie zbuduje. Nic z tego nie będzie	Gdybym nie wiedziała, że to waćpan, zgoła bym go nie poznała!	Mieszkać tam nie będziemy, ale to nie racja dać się zamkowi rozpadać w ruiny. Słono mnie ta burza będzie kosztowała...	Wiedziałam, że przyjdę za późno, ale nie chciałam wspominać nikomu o tym, zresztą nie można teraz przez jezioro przejechać, jak pan wie.	Czemu nie? Kiedy despotyzm tkwi w prawach, wolność żyje w obyczajach i na odwrót.	Cóż za wieczór! Nie ma pan nawet pojęcia o tych burzach serca.	Już nic nie słychać w domu królowej Małgorzaty	Nie mogę, moja droga, bo nie jesteś zaproszona!	Ogromna suma. Nigdy takiej nie widziałem	Otóż nie pierścień, tylko amulet boskiej Hator	Więc nie sprzedasz?	„Tym razem nie chybił go”	Wiesz, tatusiu to wcale tak nie jest! Mamusia do nas już jedzie. Ja tatusiowi opowiem. Siadła sobie na łódkę i przyprzągnęła do niej dwa kotki.	Rozumiem. Wszystko to już było. Ludzie tak bardzo potrzebują wiary, iż nawet swoje wątpliwości skłonni są nazywać pewnością. Dobrze, niech i tak będzie. Obaj zatem, nie mając wątpliwości, mamy pewność, i ty, i ja. Obawiam się jednak, że zawsze do tej pory zgodni w pojmowaniu racji prawdy, teraz różnimy się cokolwiek w rozumieniu ich i ocenie. Gdzież więc słuszność? Mogą istnieć dwie słuszne racje?	A o onym Bohunie niceś się nie dowiedział?	Ale ja jestem jej bratem! ja wnijść muszę, nie ustąpię! zawołał Honory...	Owóż, mościa dobrodziko... albo przybędzie, albo i nie przybędzie. Policzcie no waćpaństwo, ilu to on pogan i heretyków w życiu zgładził, czym pewnie więcej Zbawiciela naszego i jego Najświętszą Matkę udelektowałudelektować (starop.)	Pani Stawska już nie jest u Milerowej... trochę chora... Mówi coś o wyjeździe z Warszawy... Może byś tam wstąpił?...	Panowie się nie znają?... Mój syn... pan Norski...	Pierwszy? Ileż mam już darów pana? To nie pierwszy!	Przecież mój ojciec nie jest litwakiem.	Dziwnie skory dziś do hołdów mistrz... lub jak pana swego zwiecie, jaśnie oświecony książę. Nie tak to ów „lennik wierny” kwapił się z hołdem, gdy został głową Zakonu. Joba, biskupa pomezańskiego, nasyłał mi, odwłócząc powinność do św. Marcina. A któż to trzy lata później poddane i kupcepoddane i kupce moje	Przyjemnie pana słuchać, panie Bergeret. Tak niegdyś przemawiali retorzy w Rzymie, gdy Alaryk wkraczał ze swymi Wizygotami. Jednakże retorzy w V wieku w cieniu cyprysów na Eskwilinie wygłaszali myśli mniej czcze, bo Rzym wtedy był chrześcijański, a pan już nie jest chrześcijaninem.	Paparuch! Na sprzeczki to czas ma! który. wyciągnął spod szopy, zarówno był do niczego. Długo koło niego majstrował coraz niecierpliwiej, nasłuchując kłótni, bo Hanka już wykrzykiwała rozwścieklona:	Ba, ba! We łbach się pali, mościpanku! Chuć do wojaczki gnała...	Panna Koralia opuściła apartament i przeniosła się do domu, którego adres wypisano tutaj.	A wiesz, to by było zabawne gdyby pewnego dnia odezwał się do mnie: „A może byśmy się zamienili fajkami, Pencroffie?”.	Taj co? Albo mnie pohybel, albo im! Ot, ja duszu by zhubywja duszu by zhubyw (ukr.) matka., której ja w oczy jak pies patrzył! A jak Wasyla Tatary złapały, tak kto do Krymu poszedł? Kto go odbił? niewolnik., bo myślał, że tę dziewczynę wysłużę. A oni za to prodały, prodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastjeprodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastje (ukr.) no, tak i pójdę, tylko się wprzód pokłonię; za sól i chleb, com u nich jadł, po kozacku zapłacę znam..	Do widzenia państwu	Zdaje się, lady Henrykowo, że było to na LohengrinieLohengrin	Najuprzejmiej w świecie pozwoliłam sobie zwrócić jej uwagę, że to się może wyda trochę dziwne. Odpowiedziała dosłownie: „Trzeba zawsze mówić każdą rzecz tak, jakby się ją właśnie samemu tworzyło”. Skoro się trochę zastanowić, ta odpowiedź jest monumentalna!	Jeśli tak jeśli tak, ów ktoś, czy to on, ona, czy ono, kazał nam na siebie czekać zbyt długo! Niechże teraz poczeka z kolei.	Szczęśliwy jestem, że z urodą pani mam dzisiaj spotkanie pierwsze, utajone i przez to święte.	Ależ to jest impertynent!	Czy jest przytomny?	Sam to widziałem i nawet odpędziłem jednego podobnego pisarza. Lecz czyliż mogę być wszędzie obecnym, ażeby zapobiegać niesprawiedliwości?	A więc na juto, w poniedziałek?	Aha, ładny kawałek. A jak się nazywa?	Bianchon, gdzie są pieniądze, któreś wziął za zegarek?	Bądź-co-bądź, to niezły człowiek z tego pana oficera.	Chan wam obiecał, że wszyscy będziecie kęsim.	Chodź ze mną. Odwiedzimy kniazia Bazylego w jego pustelni. To będzie pewnego rodzaju próba.	Halo, Kuzenda! Dziesięciu na pokładzie.	Krew ta dawno w nich zmięszała się z błotem!	Na, kad taip, tai po šimts velnių viskas! Šiandien ir rytoj būt man šventė.	Naprawdę? Cóż to takiego?	Pewnikiem znów na ucztę.	Przysięgam być posłuszny księżnej i uciec w dniu, w którym ona zechce i jak zechce. I cóż się ze mną stanie z dala od pani?	Tazio spóźnia się. Miał być zaraz po kolacji	Ten, ten... wariat! Umarł! O! Herr Je! Aż mi lżej oddychać! Z jego powodu znoszę wiele! Bo, widzi baron, on ostatnimi czasy nosił się z okropną myślą...	To lord Ruthwen we własnej osobie.	W sensie najzaszczytniejszym dla pani, dla miasta Saumur i dla młodego pana	A cóż? zostanę.	A jakże wyglądał?	A oto, młodzieńcze, inny sposób	A po cóżeś tyla czasu stojałstojał (gw.)	Abym gotów i dojrzały był w czas wielkiego południa, gotów i dojrzały jako spiż płomienny, jako chmura gromami ciężarna z obrzmiałym mleka wymieniem:	Bajdy!	Bynajmniej	Chętnie skorzystam z uprzejmości pana.	Co wuj?	Czego sobie najbardziej życzysz?	Dawno?	Gra, WładzaTak, boskość, bo rządzenie ludźmi, żonglowanie nimi jak kukiełkami z celuloiduceluloid	Iruś, pokaż Romkowi, jak jesz orzeszki.	Ja też tak myślę	Każdy człowiek ma prawo myśleć...	Konie nas zjedzą i furmani	Maharadżo! ojciec mi umarł... matka mi umarła... w żołądku mam pustkę...	Najf. Najf.	Nikodem kiwnął ręką, przerywając urzędnikowi czytanie.	O bogowie!... czyliż można tyle cierpieć	O niej wypowiedziałem moje zdanie w Rzymie i, o ile pamiętam, rozpuściłem język, jak bicz.	O, bardzo prostym sposobem. Wynająłem trzy ostatnie okna w pałacu Rospolich; jeżeli otrzymam ułaskawienie, dwa narożne okna każę wybić żółtym adamaszkiem, a środkowe białym, z naszytym czerwonym krzyżem.	Oczywiście; ale niestety...	Od niej; dała mi go nocy dzisiejszej.	Od początku chciałem. Szkowrozićszkowrozić hardo odpowiadać. gębą. A teraz trudatruda	Oj i mnie!	Pod każdym względem	Prawda!	Siódemka!... cztery wódki!	Stoi sam niezwyciężony Nitager...	Szantaż	Słyszeliście?	Tam!	Trza by we wsi zrobić porządki!	Trza mu pomóc.	W ogrodzie cyprysy i trawniki pożółkły od pożaru, z mirtów opadły liście i cały ogród wygląda jak umarły.	W takim razie, co zamierzasz?	Wiem „Es war einmal ein König, der hatte einen grossen FlohEs war einmal ein König, der hatte einen grossen Floh (niem.)	Właśnie.	Zdrowie wuja Scrooge’a!	Życie krótkie, życie płodne, prześladowania i walki.
Myli się pani. W ciągu mego niezbyt krótkiego życia poznałem wielu mężczyzn. Lecz nie widziałem jeszcze ani jednego uwodziciela. Byłbym dumny, gdybym mógł siebie uważać za wyjątek. Niechże mnie pani przynajmniej nauczy, co trzeba robić, ty w tej kategorii zyskać chociaż tę najniższą rangę.	A co miał zrobić? zawsze jedna historya wpadła mu tam w oko jakaś dziewczyna cyganka, czy ki licho, i tak za nią głowę stracił, że wszystek obowiązek porzucił. Pan przestrzegał, przestrzegał, a nareszcie wypędził. Ot co jest kumie... i tak podwaryował słyszę, że stancyę sobie najął na wsi, przed wami się wyłgiwa, a co wieczór do dziewczyny chodzi. Sam go na moje oczy widziałem wychodzącego od cyganki.	Odwagi odwagi, dzieci. Pokażmy się przystojnie. Widzicie tu, koło naszego okrętu, dwie szalupy, trzy masztowce, pięć barek, osiem woluntarek, cztery gondole i sześć fregat, które dobrzy ludzie z tej wyspy wysłali na nasz ratunek? Ale kto jest ten gamoń, który tam tak krzyczy i wyje? Zali nie trzymam masztu krzepko w rękach i prościej, niżby to zdołało dwieście lin?	Zdaje mi się, że dla chłopa dzień dzisiejszy jest najlepszym, a powróz koło szyi najmiększym, jaki spotkał w życiu Myślę też, że Eunana od tej pory będzie bardzo troskliwie pilnował następcy tronu.	Ta sprawa dotyczy mojego całego życia Gdybyśmy go zostawili w spokoju, można by go jeszcze ocalić?	W ostatniej łodzi na południe. To on wczoraj wyłowił cię z wody Ten Manuel wiosłuje po portugalsku... po tym go zawsze można poznać... Na wschód od niego jedzie Pennsylwania... do innej roboty wiele zdatniejszy niż do wiosłowania. Wygląda, jakby był napęczniały od drożdży. Na wschód od niego... popatrz no, jak pięknie płyną niby za sznurkiem!... ten taki zgarbiony w łopatkach, to Długi Dżek. Jest to Galwajczyk, zamieszkały w południowym Bostonie, gdzie prawie wszyscy oni zamieszkują... są dobrze obeznani z łodzią. Na północ, na samym końcu, płynie Tomasz Platt... posłyszysz, jak on tu nam coś zaśpiewa. Służył w marynarce wojennej, na starym pancerniku Ohio, który, jak powiada, był pierwszym okrętem naszej floty, co objechał przylądek Horn. Ten chłop o niczym innym mówić nie umie, tylko o tym swoim statku... chyba że weźmie się do śpiewania... ale połów zawsze mu się udaje. Oho!... A co? Nie mówiłem?	Rzeczywiście nie możnaby na pożądańszy cel tych pieniędzy obrócić! Według mnie jedną z największych klęsk na wsi są nadużycia z chodzenia ścieżkami wynikłe, a powodem dziesiątéj części procesów, które się przed sądem pokoju rozstrzygają, stają się niesprawiedliwe serwituty. Poszanowanie własności i poszanowanie prawa są-to dwa uczucia bardzo zapomniane we Francyi, które-by rozpowszechnić należało. Ale w pojęciu wielu osób dopomagać prawu jest rzeczą nieszlachetną, a to przysłowiowe zdanie: Idź, niech cię gdzie-indziéj wieszają, które zdaje się z chwalebnéj wspaniałomyślności wypływać, jest w gruncie płaszczykiem, pod którym się egoizm nasz ukrywa. Przyznajmy otwarcie: brak nam poczucia patryotyzmu. Prawdziwy patryota tak się potrafi przejąć ważnością praw, że czuwa nad ich wykonaniem nawet z narażeniem własnéj osoby. Boć pozwolić przestępcy iść w spokoju	A właśnie dziś jest pięć tygodni, jak oświadczyłem się i zostałem przyjęty.	Kiedy tak, to idź i wciągnij go w gawędkę; a postaraj się dowiedzieć, czy pan jego umarł.	Moje dziecko, Wiktor zostanie całe życie pułkownikiem. Nie spotkałem jeszcze nikogo, kto by mi się wydał godny ciebie	Nie... nie przyprowadzaj... z sobą... z sobą... swych... swych... podwładnych! Ja... ja... to jest my... żyliśmy w zgodzie z całą dżunglą.... zostawialiśmy je w spokoju...	Ona? Przecież ona nie ma pojęcia o biciu! Najwyżej postuka naparstkiem po głowie. Kto by się tym przejmował! Ciotka tylko dużo gada, ale gadanie nie boli, chyba że zacznie lamentować. Słuchaj, Jim, dam ci moją szklaną kulkę, wiesz, tę białą.	Skąd się wzięło... jest to bardzo skomplikowana historia. Gdybym chciał uczynić wywód tego zjawiska, jako mającego źródło zgoła przyrodzone	Ugryzł jednego pana komisarza policji, gdy go przy rewizji wyciągał spod łóżka Najpierw jeden z tych panów rzekł, że ktoś siedzi pod łóżkiem, więc wezwali tego bernardyna w imieniu prawa, żeby wylazł spod łóżka, a ponieważ nie usłuchał, więc go wyciągnęli. A on ich chciał pogryźć, a potem rzucił się do drzwi i więcej nie wrócił. I mnie też przesłuchiwali, kto do nas chodzi i czy nie dostajemy jakich pieniędzy z obcych krajów, a potem robili uwagi, że jestem głupia, gdy im powiedziałam, że z obcych krajów przychodzą teraz pieniądze bardzo rzadko, że ostatnio przyszły pieniądze tylko od pana dyrektora z Brna, niby ta zaliczka sześćdziesiąt koron na kota angorskiego, którego pan ogłaszał w gazecie, a zamiast którego posłał mu pan w skrzynce od daktyli ślepe szczenię, foksteriera. Potem rozmawiali ze mną bardzo grzecznie i polecili mi tego portiera z nocnego lokalu, żebym się sama w mieszkaniu nie bała. O, tego portiera, którego pan raczył wyrzucić...	Wraża była w ojcu, ale syn nam służy! Sam go mało dwadzieścia razy w potrzebach widziałem! Ha! Teraz rozumiem, skąd w nim ta diabelska odwaga się bierze! Pan Sobieski	A ja bym sądził że gorsze są obietnice porobione chłopom. Dochody państwa i nasze stanowczo zachwieją się, jeżeli pospólstwo zacznie świętować co siódmy dzień... A gdyby jeszcze faraon nadał im grunta!...	A ja pomaluję i wyzłocę za darmo! Ino się postaraj, pastuszków pięknych wyrób, świętego Józefa...	Ale kościół w Balbec jest po części romański?	Ciocia tak Kamę nazwała, a nie ja. Chciałem się dowiedzieć, dlaczego się Kama ze mną nie przywitała? Dlaczego Kama mnie tyranizuje? Dlaczego Kama robi miny? Co?	Czy w szkole jest ci przyjemnie?	Daj już pokój, ja tylko wtedy trzeźwy, kiedy pijany. A myśli, bracie, to już mam teraz całkiem jasne. Wam się, panowie, mieszać w tę sprawę nie należy. Przydacie się jeszcze, a ja już i tak stracony.	Dopiero znajdują się w punkcie szukania myśli opatrznościowej szampańskiego wina, sensu humanitarnego pantalonów ze strzemiączkami i małego zwierzątka, które porusza światem. Zbierają z ziemi upadłych wielkich ludzi, jak Vico, Saint-Simon, FourierVico, Saint-Simon, Fourier	Dużo masz tych pierścionków, Albertyno. Na jaki palec włożysz ten, który dostaniesz odemnie? W każdym razie, ten jest bardzo ładny; nie mogę dobrze dojrzeć cyzelowań dokoła rubinu; rzekłby ktoś wykrzywiona twarz ludzka. Ale to nie na mój wzrok.	E! prędzej się jaki szlachcic na jego matkę zapatrzył.	I znów się ciotka przelękła?	Jak trzeba coś dla pani zrobić, gotowym.	Jest pan bardzo miły Niech pan wstąpi do mnie na obiad, opowiem panu jak na spowiedzi.	Jestem pewna, że on to zrozumie. Musi skończyć z tym wszystkim i niezwłocznie ożenić się z Lindą	Lecz posłannictwo twoje nie będzie spełnione.	Nasi... powiadają, że człowiek ten, choć na pozór uległy i posłuszny, przeciwko wam coś knuje wszyscy ziemianie wielkopolscy prawie, zwołani przez niego, związali się z nim przysięgą i pismami pod pieczęcią, że z nim pójdą razem...	Niby, że jak panienka odjedzie, to z nią i wszyscy odjadą. Wojować tęsknić za czymś, martwić się, nudzić. bez panienki i bez... tego, jako właśnie chciałem rzec... i jako że panienka nie sama jeździła po świecie... to jakby mi tu nikt nie pomógł... to nie wiem!	Nie jestem aż tak nierozsądny Ale kiedy człowiekiem tak rzuca na wszystkie strony, jak nami rzucało, to taka mała rzecz może łatwo się wytrząść. Nawet fajka gdzieś przepadła! Przeklęte pudełko! Gdzie ono może być?	Nie, drogi panie Józefie. To nie ma żadnego sensu. Zresztą mój mąż już czuje się dobrze i on będzie przy mnie. Niech pan dziś zabiera koniecznie swoją żonę.	Nąjniezawodnjej, potwierdził baron, a szczupak w wodzie żyjący jest niezawodnie też królem stworzenia.	O rety... skoro go znacie, łacno wam go pojmać?	Och, bo papuś to jest także!	Pana wyobrażenie o tajności polega zdaje się na tym, żeby ukrywać co się da przed szefem swego wydziału. Czy pan nie posuwa się trochę za daleko? A gdzie on mieszka? przy swoim sklepie?	Pantakle, sporządzane ze stopu siedmiu planetarnych metali, przepaja się przy pomocy stosownych ceremonii magicznych fluidami odpowiadających im planet; dlatego mogą one w sztuczny sposób zawiązać astralny stosunek pomiędzy tym, który je nosi, a elementami planet. sześciokąt.”.	Pewnie śpią ale się rozbudzą i niechybnie przyjdą waszmościów powitać.	Pełski lada dzień oświadczy się o Lulę.	Pozwoli ciocia, ale to jest już wyłącznie moja rzecz.	Prawda jest waćpanu on życie zawdzięcza, nikt tego nie będzie negował.	To ze mnie małpę imieninową zrobił dyrektor, co?... rodzona matka-by mnie nie poznała! Pewnie za te śliczności kolacyi nie dostanę, albo rozgrzeszenia!	Widzę, że pani ośmiela się nie wierzyć w moje nadprzyrodzone uzdolnienia.	Wszystko jedno! Kop jamę, ale głęboką! Gdy się przebudzimy, odgrzebiemy znów to dziwo i zaniesiemy je tam, skąd je wziąłem!	Wszystko należy na świecie przypuszczać... Widziałem już takie w Polsce zjawiska, jakich istnienia pan nawet w wyobraźni nie przypuszczasz, od których wspomnienia włosy bieleją. Vulgus est caecum. To jest słowo nadzwyczajnie mądre. Wytrzymało próbę czasów.	A co to za pacholika wodzicie ze sobą, ojcze Szymonie?	A ty wszystko, co on robi, widzisz?	A!... nie wspominaj mi o takich rzeczach: ja miałbym o tem myśleć! cierpieć z miłości! Vanitas vanitatum! Miałżebym, jak przypuszczasz, zawrócić sobie głowę i dla kogo? dla jakiejś tam gryzetki, pokojówki, której nadskakiwałem, stojąc na kwaterze, pfe!	Ale to nie ma nic tak pilnego! szepnął Dobek.	Ale w każdym razie powiedz-że mi nareszcie, kto to ta ona?	Ależ tak, w istocie, nie mam żadnego powodu ukrywać, że byłam szczerze przywiązana do Lola.	Ależ wszystkiego! Nie widział jej pan dawno?	Ależ, kawalerze, nad czym ty dumasz? ani pijesz, ani odpowiadasz...	Ba! na waszem miejscu dałbym takiej jejmości za wygranę i znaćbym jej nie chciał.	Bolesławie Rogaty!	Bywajcie zdrowi kumie	Całuję nóżki jegomości.	Chama	Co mówisz?	Co znaczy „co”? Przecież nawiózł kupę drewna.	Dlaczego? dlatego może, że i tybyś szła z nami; słyszysz Aza!	Do kroćset diabłów! To naprawdę statek!	Dobrze i to, że ambicję masz i ludziom w ręce nie patrzysz. Zemsta, WrógUsłuż mi jeno przeciwko Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnatykondemnata	Dzieciństwo spędziłam w Holsztynie... od lat kilku jestem żoną Hoyma, ale mnie trzymał odosobnioną na wsi... ledwiem zdala widziała Drezno...	Głód, pragnienie, dzikie zwierzęta...	Ha! ha! byłby może sposób, ale to trudno, bardzo trudno!	Ja znam tylko jeden	Jak ona wygląda?	Juścijuści (gw.: już ci)	Lepiej, żeby pozostał przy mnie, bo pani nie lubisz słuchać prawdy i bierzesz ją zawsze za obrazę.	List, Śmierć bohaterska rzekł	Może nie znam dobrze przysłów, ale znam dobrze moją drogę.	Na łzy i smutek, panie Michale! Nie masz już dla mnie pocieszenia.	Nie jedź do Borgu! Nie jedź tam! Bezżenni nie mają trosk na głowie!	Nie może być?	Nie!	Nie, panowie, czaprak zachowałem	Nie.	Niechże Korona myśli o sobie, a my o sobie.	O to tylko chodzi, ty prekursorze wyfraczonych zbirów!	Paniś mi uczyniła nadzieję, że kiedyś... możesz miéć choć fantazyę dla męża.	Pietrusia! toż to jutro wielkie święto.	Po co pan o tym mówi...	Podam i także nie pozwolę, abyście mnie okradali...	Pomyśleć, że mamy w „Ustroniu Patty” prawdziwą, żyjącą autorkę!	Prawie nic.	Proboszcz kłobucki. A wy kto?	Przepraszam bardzo za natarczywość, ale tak chciałbym wiedzieć...	Spróbuj pan ruszyć.	Tak pojechała.	To razem tyle kwalifikacji, że może szukać miejsca jeszcze drugie dwa lata z takim samym skutkiem.	Toś niedobrze zrobił bo on na przekorę czynić lubi. Będzie was naumyślnie trzymał.	Ty zawsze u mnie będziesz jedyna.	Uszy Mahany były otwarte na słowa czarownika.	Yorkshire to najsłoneczniejsze miejsce na świecie, jak słońce świeci. Zaraz mówiłam, że tylko poczekać trochę, to już panienka stepy polubi. A niech tylko panienka poczeka, aż zakwitnie janowiec i żarnowiec żółty, a wrzosy czerwone, a niech no motylki zaczną latać, a pszczółki brzęczeć, a skowronki śpiewać! To panienka o wschodzie słońca będzie chciała w step polecieć i dzień cały po nim biegać jak Dick!	Za późno, już ich tam nie znajdą.	Znajdzie inne gdy zechce	Znam ja was A lubisz mleko?	„Po cóż kłamać?”
A ty, Krzychu, zali także nie wiesz, o jakim to hultaju była mowa?... Nie wiesz? to płać dukata!	A więc na wschód! Ale tam oto będziemy mieć ugorne płaszczyzny; skoro raz w nie wejdziemy, Dawidzie, trzeba będzie wciąż pchać się naprzód. Na tych łysych, gołych, płaskich przestrzeniach gdzież zdoła się człek obrócić? Niech no tylko czerwone kabaty wyjdą na wzgórze, potrafią cię wytropić z odległości paru mil, a kopyta ich koni raz dwa cię stratują. Niedobre to miejsce, Dawidzie, a powiem ci szczerze, że gorsze ono za dnia niż w nocy.	Być może, ale pomimo to, nie pójdę za niego	Cztan chciał, ale Wilk, który był mądrzejszy, nie dał mu. Przyjechał do nas do Zgorzelic pytać, co się z Jagienką stało? Rzekłem, iż pojechała po opatowe dziedzictwo. A on powiada: „Czemu zaś mi Maćko o tym nie mówili?” Więc ja znów na to: „A cóż to, Jagienka twoja, żeby ci się mieli opowiadać?!” On też, pomyślawszy chwilę: „Prawda, mówi, że nie moja”. I jako to rozum miał bystry, zaraz widać pomiarkowałpomiarkować (daw.) zawsze. przytrafiało.	To niewiele A nic nie wiecie o jego prywatnym życiu?	Wiem, wiem. Bo wprawdzie żyta nie siałem, ale za to miałem plantację kłaków.	Willetts żyje	Jeśli się nie mylę, to ten pan nienawidzi pana, skoro się z pana tak śmieje Taki dozorca jest zdolny do wszystkiego, gdy się rozzłości. Niech pan siedzi spokojnie, skoro nie chce się pan powiesić, i niech pan czeka, co będzie dalej. Jeśli pan jest urzędnikiem, żonatym i jeszcze do tego ma pan dzieci, to zgadzam się, że to jest straszne. Jeśli się nie mylę, to pan jest przekonany, że pana wydalą z urzędu.	Chyba jesteś w błędzie, pani. Mogę walczyć z Hiszpanami, ale nie mam powodów, by ich nienawidzić. Dowodem na moje słowa niech będzie to, co uczyniłem z ocalałymi z rzezi marynarzami. Czy widzisz w oddali, na horyzoncie, czarny punkt, jakby zawieszony w przestrzeni? To łódź z dziewiętnastoma hiszpańskimi marynarzami na pokładzie, których puściłem wolno, choć zgodnie z prawem wojennym mogłem ich zabić albo uwięzić.	Krzepkiś jest, tego nie przeczę, ale przecie są tężsi od ciebie. Zaliś to zabaczyłzabaczyć (daw.) (ok. 1380–ok. 1415), rycerz i dyplomata, powołany do rady wojennej przed bitwą pod Grunwaldem. dałbyś rady? a panu Paszkowi Złodziejowi z BiskupicPaszko (Paweł) z Biskupic, zwany Złodziej (zm. ok. 1414) polski rycerz niemieckiego pochodzenia. ? co? Nie pusz zbytnio i bacz, o co chodzi.	Nie. Nic więcej nie umiem. Co znaczy to pytanie?	No, to proste. Zgłosi pan dymisję bez podania powodów. Wówczas stanie się jasne, że wobec uchwalenia przez rząd wniosku, zarzynającego Bank Zbożowy, pan nie chciał ponosić za to żadnej odpowiedzialności.	O to ażeby pani nie robiła sobie ceremonii i ażeby pan Norski nie robił sobie ceremonii, tylko	Pewno, że nie Mam już swoje lata. A wiem to, że bez niej i żyć mi się nie chce.	Słuchaj pan: Od dnia 22 do 28 wywieziono z Łodzi: wyrobów żelaznych 1 791 pudów, przędzy 11 614 pudów, wyrobów bawełnianych 22 852 pudów, wyrobów wełnianych 10 309 pudów. To panu nic nie mówi, to się samo zrobiło! A ja panu pokażę, co przez ten tydzień robiono w Łodzi.	I to mi się bardzo podoba tak nie odzywa się półgłówek... tylko człowiek mężnego serca mówić tak tak potrafi. Przepadam za ludźmi takiego usposobienia, jak pańskie, i jeżeli nie pozabijamy się teraz, prawdziwą będę miał przyjemność rozmawiać z panem później. Zaczekajmy na panów tych, proszę, nie brak mi czasu, a przynajmniej wszystko odbędzie się prawidłowo. A! otóż i jeden z nich.	Wiedzą one i o lepszych, nie bójta się. Teraz nastał czas taki, że już i gęsiarce nie mówią o bocianie, bo się w oczy roześmieje... nie tak to przódzi bywało, nie...	A dla siebie nic nie kupiłeś?	Ach, prawda coś pamiętam, były nawet jakieś skargi. Ale ten Kunicki to podobno bardzo nieciekawy jegomość. Czy pana z nim coś łączy?	Albo za swoją gwiazdę i aby smrodu łojówek nie czuć, łeb sobie roztrzaskać daje... Ty, mój ojcze, znasz z bliska takie przykłady...	Ale nic mu się nie stało.	Ależ naturalnie, że nie należę do takich osób... Gdy­bym do nich należała, nie mogłabym być, tak jak jestem, czynną wspólniczką męża mego w przemysłowym przed­sięwzięciu... Oto widzisz dlatego, że... że taki już zwyczaj.	Ano, to dymaj przodem, ja za tobą.	Boże miłosierny, czyżby moje pragnienie było aż tak występne? Jeśli uważasz, że nie jestem godny równie wielkiego zaszczytu...	Co? Ja nic nie wiem.	Galanckośgalancko (daw.) myśleć, rozmyślać.. Sposób rezykowny, ale eroiczny, jakby w jakiej poemie. Jeno bez pytania się ani panów oćców, ani panów Schultzów, bo to by próżno przyczyniło perpleksjiperpleksja (daw., z łac.) po fakcie., będą musieli oba powiedzieć „amen” i wszystko z czasem się zagodzi.	Gorah-log (białe pospólstwo)! Nie-e! Nie-e! Nie chcę być żołnierzem!	Hattie już tam skubie węzełek Hattie i ja. W przyszłą niedzielę będziesz musiał sobie wynająć chłopaka, co by ci pluskał wodą w szyby, ażebyś mógł zasnąć. Chyba pozostaniesz z nami, dopóki nie przyjedzie twoja rodzina. Czy wiesz, co najbardziej nas cieszy, kiedy dostaniemy się znów na ląd?	Jak tylko Moryc przyjedzie, a nawet jak tylko Knoll powróci, bo dzisiaj telegrafowano po niego. Bucholc bardzo chory, dawna choroba serca odezwała się, miał przy mnie tak straszny atak, że ledwie go uratowano, co mu zresztą nie przeszkodziło, powróciwszy do przytomności, nawymyślać mi w taki miły sposób, że musiałem wymówić miejsce.	Jeszcze nie teraz. Nie dałem „Nautilusowi” zbliżać się do brzegu i jesteśmy dość oddaleni od ławicy Manarskiej; kazałem jednak przygotować łódź, która nas powiezie na miejsce najstosowniejsze do wylądowania i tym sposobem oszczędzi nam dość długiej wędrówki. Nasze ubiory nurków są na tej łodzi; włożymy je w chwili, gdy się rozpocznie wycieczka podmorska.	Jeżeli tylko można, to...	Każda jest wyjątkową, dopóki nam karku nie nadkręci. Prawda, że nie znam tej”tej” rozstrzelonym drukiem, ale znam inne. Ażeby nad kobietami odnosić wielkie zwycięstwa, trzeba być w miarę impertynentem i w miarę bezczelnym: dwie zalety, których ty nie posiadasz. I dlatego ostrzegam cię: niedużo ryzykuj, bo zostaniesz zdystansowany, jeżeli już nie zostałeś. Nigdym do ciebie o tych rzeczach nie mówił, prawda? nawet nie wyglądam na podobną filozofię... Ale czuję, że grozi ci niebezpieczeństwo, więc powtarzam: strzeż się! i w podłej zabawie nie angażuj serca, bo ci je w asystencji lada chłystka oplują. A w tym wypadku, mówię ci, człowiek doznaje tak przykrych wrażeń, że... Bodajbyś ich lepiej nie... doczekał!...	Książęcym troskom nie poradzi kobieta, nawet tak mądra i władna jak moja matka...	Maxymie! choć dobrém słowem pożegnaj! My z głodu poumieramy: ty nie znasz naszéj nędzy! Z waszéj namowy cała wieś na nas, chléb nam z gęby wyrwaliście. Nie chcecie mnie za siostrę, ja wam się nie narzucam; ale przestańcie prześladować.	Na folwarku Home! Jedziemy tam zaraz i pokażecie mi go. Powiedzcie stajennemu, aby osiodłał mi konia. Nie. Nie trzeba. Pójdę do stajni sam. Będzie prędzej.	Nie chciałem wam przeszkadzać.	Nie inaczej. Zaciekawia mnie niezmiernie ten proces, nie dlatego, bym pożądał zemsty lub jakiegokolwiek osobistego zadowolenia, lecz że pragnę dojść, jakie pobudki kierowały w rzeczywistości tymi, co ten niecny podstęp wymyślili.	Nie przyjdzie.	No! no! stare dziadzisko gniewać się niepotrafię; mój chléb mnie do wszystkiego przyzwyczaił: i do ludzkiéj litości i do ludzkiego łajania... Przysycha to jak na psie. A klnie kto mnie, odeklnę go w dziesięcioro!	O najsłodsza moja! Jakież bielmo miałem na oczach, że spędziwszy piętnaście lat pod jednym z tobą dachem, nie dostrzegłem wcześniej całego blasku wdzięków twych i cnoty. Podobnej tobie nie ma ani w Europie, ani w Azji, ani w Afryce, ani w Ameryce, ani w Australii (nie wiem tylko na pewno, czy była już wtedy odkryta). Nie, nie, nie zaprzeczaj, czyż jest na świecie dziewica, która by godna była stanąć obok ciebie? Kto? Angelika? Ha! Ha! Ha! Gburia-Furia? Puh! Ha! Ha! Ha! Tyś moją królową! Tyś moją Angeliką, bo anielską masz postać i duszę!	O, jak mnie Bóg miły! Toż to pachołek pana Skrzetuskiego!	O, nie porównujże ich!	O, nie, jaśnie panie! Ułożyłem się z tym, co je rozwiesza, żeby mi je przynosił, tak samo jak mi dostarcza afisze teatralne, bym mógł o tym wcześniej powiadomić gości, jeżeli któryś chciałby asystować przy egzekucji.	Panno Remsen, to obraza!	Pewnie pani znowu kilka lat posiedzi w Warszawie jak my?... Felunia już bardzo dawno nie była na wsi.	Pewnie, że bywają i złe, za nic mające ojców, kwarde, ale jaka mać, taka nać, to się zbiera, co się zasiało!	Przyznaj mi się, zawołała, jesteś kobietą! Mnie oko nie myli, jam tego pewna! Mów.	To dawaj.	Umiem chodzić tak cicho, jakbym miał stopy z aksamitu a dzieci mają sen głęboki... nawet w nieszczęściu. Gdyby ktoś drugi podawał mi rzeczy przez okno, potrafiłbym zrobić resztę, a ona nawet by się nie ruszyła. Gdy się obudzi, pomyśli, że był tu czarnoksiężnik.	W kredensie, ale ja tam nie pójdę za żadne skarby.	Wcale nie powinien! Nic podobnego! Ty nie rozumiesz! Ropuch powinien...	Z trudnością mi to przychodzi pamiętać.	Zlękłaś się, ażebyśmy cię nie zatrzymały u siebie, a może i nie zamurowały w jakiej komórce! Bądź spokojna. Tyle zgłasza się do nas kandydatek, że ledwie mogłybyśmy przyjąć czwartą część, gdyby były miejsca. Nie my wciągamy, ale nas proszą.	-Własność, Władza – Skoro zamiar księdza dobrodzieja, aby opuścić mieszkanie u panny Gamard, stał się oczywisty...	A była taka?	A jak mu tam idzie?	A któraż jest ta?	A na piętrze?	A panna Zuzanna?	A szaniec?	Ach, zostaw mnie! Bo ja bym w tej chwili coś złego chciała komu zrobić!	Ale ty bierzesz datki od Fenicjan?	Ale wrócicie.	Cha, cha, cha Więc naprawdę pieścisz w swej duszy słodkie złudzenie, że mogę posiadać coś takiego?	Co tam przecie?	Czekam, co mi pani powiedzieć może.	Czyś go widział?	Cóż myślisz czynić, mości rycerzu?	Cóż on może mi zrobić?	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	Dlaczego właśnie do pani Bogny?	Dobrze, dobrze, byku! Kleiste są twoje słowa i wyciągają się bez końca. A ja tymczasem naga jestem i brudna.	Dobrze, niech będzie proste.	Doprawdy? Pewnie ci naopowiadała okropności o nas! Witold lubi z nią się drażnić, a ja czasem dam jaką robotę...	Hm! i nas też niemało...	Innym razem!	Jako żywo!	Kłamstwo!	Musiał cię porządnie pan rajca natargać...	Mój najdroższy panie po nieszczęście chodziliście na tamten świat i na wasze nieszczęście spotkaliście się z tym jegomością Montesinem, bo on wam całkiem w głowie popsuł! Tu na naszym świecie mieliście rozum zdrowy, jak Pan Bóg przykazał, mieliście takie mądre zdania na każde zawołanie i dobre rady dla każdego, kto ich chciał, a teraz bajecie najokropniejsze głupstwa na świecie.	Męskie, czy kobiece?	Na osobności?	Niech babcia pamięta... I uściska... mamę i... ojca... i... Ludwisię... Bądź zdrowa... Babciu!	Och, tak! Bobbey tyle mi mówił o Franciszce.	Oj, gadaj	Panie starosto! odwołuję się do pańskiej sprawiedliwości.	Pilnuj mi tego dziecka...	Psyt!...	Rozdane.	Rozmawia właśnie z tym idiotą księciem de Guermantes.	Rzucałem papierowe bomby w strupieszałe polskie narodzisko...	Sapristisapristi	Tajemnica rzekła, usiłując stłumić świetne nadzieje, rozbudzone jego słowem zachęty.	Tak byłam tak niedorzecz­na... Kochałam!... O! Jakże byłam niedorzeczna!...	Trzeba oddać konduktorowi.	Uczyń, jak uważasz za stosowne	Vinceli! atmeni, prižadėjai man padirbti kardą? Pasakojai vieną sykį, kaip Gediminas karalius, tas, kurs apie tą vilką geležinį sapnavo, su kardu eidavo į karą prieš neprieteliusneprietelis	Zapowiada się na ponurą historię, jeśli wierzyć pańskiej bladości; drży pan.	Zbierz sobie towarzyszów.	Zdobyłaś już wielokrotnie zasługę...
Tak to by się nawet nie opłaciło rozpoczynać wojny Jak wojna, to wojna! Ja stanowczo nie zacznę prędzej mówić o pokoju, dopóki nie będziemy w Moskwie i w Piotrogrodzie. Przecież to nie warte gadania, szwendać się koło granicy, skoro jest wojna światowa. Weźmy na przykład Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej. Z jak daleka szli, a jednak dostali się aż do Niemieckiego Brodu i do Lipnicy, gdzie narobili takiego bigosu, że jeszcze dzisiaj po szynkach ludzie wygadują tam od północy po szwedzku i jeden drugiego nie rozumie. Albo Prusacy. To też nie byli przecie sąsiedzi z najbliższej wioski, a na Lipnicy zostało po nich Prusaków bez liku. Dostali się aż do Jedouchova i do Ameryki, i z powrotem.	Mój panie, oprócz śmierci oprócz starości lub szaleństwa są jeszcze rzeczy, których należy się obawiać: na przykład apopleksji. Spada jak grom, uderza i nie zabija zwierzęciu. Otóż ten stan, jak panu mówiłem, w mowie ludzkiej nazywa się po prostu apopleksją. Proszę, niech pan przyjdzie, jeśli pan tylko zechce, do mego domu i na dalszy ciąg tej rozmowy, gdy weźmie pana ochota spotkać przeciwnika, który cię pojmie, choć chętnie będzie panu zaprzeczał i unicestwiła to wszystko nie w jeden dzień, nie w godzinę, ale w sekundę. Jeszcze wczoraj wnuczki Valentine; jest teraz niemym, zlodowaciałym trupem, co wegetuje, zresztą bez cierpień, po to tylko, aby dać czas swojemu ciału, aby uległo stopniowo, bez nagłych wstrząsów, do ostatecznego rozkładu.	Więc właśnie dziś kiedy na pańskim przyjacielu wygrałem od Deklewskiego kosz piwa nowej marki, mówię do Szprota: wiesz pan co, zabierzmy piwo i chodźmy do starego, a może się chłop rozrusza... Cóż to, nawet nie prosisz nas, ażebyśmy usiedli?...	Ten biedak był ubrany od stóp do głowy w pańską odzież. Obawiam się, że Barrymore, który mu jej dostarczył, będzie miał zatarg z policją...	To uczcij go stuwołem ale nie każ mu ocalać jej po raz drugi... Czy pamiętasz, jak EolEol (mit. gr.)	Mówię wam, że cosikcosik (gw.) aż. mróz mnie przejął, jakbym zajrzała do grobu. Nie mówią do się, jenojeno (daw., gw.)	Tak. Ustawi się nowe maszyny, które tylu ludzi nie potrzebują do obsługi, co stare.	Zawiązałem dzięki memu majątkowi znajomości z wieloma znakomitymi ludźmi i mam tu już nawet wielu przyjaciół. Ale żeniąc się tak wobec całej tej paryskiej śmietanki potrzebuję poparcia jakiegoś znakomitego nazwiska, którym mógłbym się podeprzeć idąc do ołtarza. A mój ojciec nie przyjedzie przecież, prawda?	Bardzo cierpisz... bardzo? Ale pomyśl... inaczej nie moglibyśmy pomówić, nie przyszłoby do tego wyjaśnienia. Kiedy uderzyłeś Knuta, w tej chwili wszystko zrozumiałam.	Wejdziesz tam, Elizo, prędzej czy później, nie bój się Co do mnie, wolałabym walczyć, pracować, mozolić się i czekać, a nawet nigdy się tam nie dostać.	Pozostaje tylko jedna rzecz do zrobienia Możesz najspokojniej resztę pozostawić policji londyńskiej; my zaś udamy się do twojego holownika, gdyż być może, że twoja żona w międzyczasie tam już się znajduje.	Czasami człowiek tak szaleje z żalu, że gotów zrobić awanturę przynajmniej... z samym sobą... Ale Cynadrowski nie zrobi tego, o nie... To kamień; już wczoraj cały dzień pisał raporta. Tylko chciał się przekonać, czy rodzice nie zmusili panny Eufemii i czy ona przyjmie dobrowolnie pana Krukowskiego?	Wasza w tym głowa, Dziadku! I mnie nikt nie powiedział, co mam począć, gdym roczne dziecko trzymała w ramionach, mając i tak dość troski o utrzymanie własne i matki. Teraz muszę jechać na służbę, wy zaś jesteście najbliższym krewnym Heidi. Jeśli nie chcecie, by tu została, zróbcie, co wam się podoba, biorąc oczywiście na swą odpowiedzialność, jeśli zmarnieje. Sądzę jednak, że nie macie potrzeby jeszcze bardziej obciążać sumienia.	Nie wiem. Uciekłam z domu. Ino te zbiry swoją zbójecką robotę poczęły, nie widziałam Pawła wcale i do tej pory go nie było. Pewnikiem płacze gdzie w kącie.	Nie; upewniam pana, że to nie fantazja. Czy trwa on w swym uporze i pretensji swych nie chce się wyrzec?	Dlaczego nasz szpieg mówił, że to ma zrobić sekretarz, a nie jego pomocnik?	Owszem. Źle się wyraziłam. Chodziło mi o to, że wydajesz mi się jakoś zamknięty, zamurowany. Zapewne, jesteś szczery, ale nigdy nie bywasz otwarty.	Wżdyś chyba nie zapomniał, jako cię miłościwy pan pięknie pochwalił? A żeśmy cię dopiero wczoraj naprawdę poznali, że nasze serca k’tobiek’tobie a. ku tobie (daw.)	To kłopot! Pozwól, mamo, żebym sprowadziła tego niegodziwego chłopca, niech się wytłumaczy i wysłucha nauki. Nie spocznę, póki go nie schwytam	Ja jestem, do wszystkich diabłów, ale już nim przestałem być od pięciu miesięcy. To wszystko, co mogę powiedzieć!	Nie, ciocia mi to powiedziała przecież w tej chwili	O tak, to prawda. Zaczynasz mówić banalne nonsensy. Nie widzę, żeby kokaina dodawała ci wiele intelektualnie. Jestem pijany i czuję się daleko wyższym od ciebie.	Rozumie się, że żyje. Dlaczego by wielki poeta nie miał żyć?	Szczęście, że nie zginęli ale myślałem, żeś lepszy pachołek. Zali godziło ci się opuszczać ich w takiej opresji?	Ale jak trafisz przez te lasy? Dam ci mego konia, który z końca świata znajdzie drogę do Żegnańca. On cię wichrem zaniesie.	Ba, ale jakże mnie listów nie odwieźć?	Do pioruna! Szczęście za bardzo sprzyja temu łotrzykowi!	My też możemy przyłączyć się do łowów! Ale czemuż mamy sobie teraz zaprzątać głowy człowiekiem, Akelo?	Nie jestem zazdrosna. Nie lubię takich żartów.	Nie przypisywałem ci go nigdy	Za jaką kupiłem. Rozumie się z doliczeniem procentu w stosunku... sześć... do ośmiu od sta rocznie...	A posyp mu soli na ogon, to się wróci!	Ma się wiedzieć. Cóż pan myślisz, że mi na całą dobę wystarczy widok waszych galanterii i pańskiej siwizny?	W kaplicy, która jest przy zamku Muzaferidów. Trzeba spieszyć tam. To będzie przed północą. A jest pięć mil i już zachodzi słońce.	Gdyby był na to inny sposób, uważałbym to za bardziej prawdopodobne.	Brat mój służy w pułku Jatów Dograsy to dobrzy ludzie.	Co to znaczy?	Komu to o starości mówić	Mnie pozwolił patrzeć na siebie. Cały czas patrzałam na niego, a on na mnie. Patrzyliśmy sobie w oczy!	Mój przyjaciel, tam w Porębie	Patrzcie ją szczyci się swą hańbą. Ależ ja gardzę tobą, pomiatam, brzydzę się. Kobieta! Powiedz raczej: zakała niewieściego rodu!	Pomówimy o tym jutro, jeżeli pan łaskaw	To jest zwyczajne świństwo, wiesz?	To prawda, to prawda! on taki bogaty...	To świetnie. No, więc jeszcze raz dziękuję, i życzę pomyślnej drogi.	Zgoda Co mi tam! klejnot bardzo ładny, choćby człowiek co go ofiaruje był brzydki.	A co pan piłeś? maraskino? różany? kawowy? Może innego teraz? którego? służę!	A cóż mój braciszek?	A dlaczego ożeniłeś się?	A jakże dziada!... Tatuś grywa dziadów, widziałem!	A moja porcja? Nabiegałem się trochę i nabrałem apetytu.	A może ta i co więcej najdzie Hanka dobroć..	Ale czyż będzie w stanie pana zrozumieć?	Była nią umiarkowanie	Chce pan wiedzieć, panie sędzio śledczy?	Chorągiew wzięta!... Trupa moc!	Cicho, panie! usłyszy kto, doniesie Grzesikiewiczowi i awantura gotowa.	Co mówisz?	Co ty wygadujesz! Pod jakim pretekstem?	Co? Pietrek! ruszaj bydło obrządzać!	Czołem, panie Charłamp, czołem, ach! czołem, panie pułkowniku, najniższy sługa!	Cóż jeszcze chciał pan wiedzieć?	Domyśliłem się	Dopraszam się łaski, a dyć ja żona tego chudziaka, Bartka Kozła	Ile pani ma lat?	Inaczej, ojcze, niż ty widzę Królestwo Boże.	Jakto plamy?	Jednak...	Kto?... kogo?...	Kładzie ręce	Lewin dopiero otworzył środkową szufladę. Została jeszcze dziura pod posadzką, noga od fotela i zakitowana cegła w murze.	Może! Trza czekać!	Naprawdę?	Niech żyje!	No tak, znają, ale...	No? jakże? zapytał znowu.	Oczywiście, cieszę się	On mnie ma za nic, Stefan.	Owszem, posiadam je jak najlepiej uregulowane pod względem prawnym	Pani mieszka podobno u Sowińskiej?	Pirat! Oho! On jest zawsze w porządku, umie się urządzić.	Pramigau ir taip jau skubinuos! Gerai da, kad Petras ilgai nepareina	Proszę pani, okólnik!	Przecież znaleźli pieniądze, jak sam mówiłeś? Powiedz mi więc, Hawkins, czego tu jeszcze oni szukali? Zapewne jeszcze innych pieniędzy?	Przeklęłaby mnie cała Fenicja, zemściliby się bogowie...	Si, łódź	Są oni właśnie tacy jacyś, jak mówiłeś	Słowo, Czyn rzecze Don Kichot	Taigi, taigi! pirmiausiai visos pavirs į respublikas, paskui respublikonai ims vogti viešą labą, kol visko neišvogs. Paskui ims peštis tarpu savęs, paskui išsidalins ant skirtų kaimų, arba parapijų ir susipras, jog be tvirtos monarchiškos valdžios negalima gyventi; nuo tada mes patapsime į karalius, kaipo nemokantieji vogti.	Tak	Tak, panie.	Trot, człowiek ów jest mężem moim.	Ty ślepy?	Ukradli mi tę walizkę!	Umiem, panie generale.	Z gruczołów ukrytych pod ogonem. Oblał cię tą cieczą?	Z mężusiem i dziateczkami! Może pani nieco rozwinie tych skrzydeł, chciałbym bardzo usłyszeć grę pani.	Zawsze jakoby jarmark Dawnoście tu byli, panie?	Zgoła niemożliwe, ani dla pana, ani dla kogokolwiek innego.	Zwariowałeś, durniu!
Tak, ale czy dochody ich odpowiadają nieszczęściom? Pamiętaj, że mam ciężary. Przytem, widzisz, jeśli to są takie kobiety, jak się wydają, a w dodatku bogate, to gotówem się naprawdę zakochać i to będzie głupio; jeśli się pokaże, że nie mają nic, albo mało, to gotówem się także zakochać i to będzie jeszcze głupiej. Ona ma dla mnie urok.	A czy wiecie, dlaczego mianowicie osłabły? ­ Oto dlatego, moi bracia, że pomiędzy nami znajduje się anioł kopalni, który pracuje jedynie dlatego, aby nieść pomoc swemu bie­dnemu ojcu. Z ufnością w nasze serca, z nadzieją w opiekę Wszechmocnego Boga stanął pomiędzy nami trwożny, lękliwy, słaby, jak trzcina, wiotki jak kwia­tek. Nie upadł jednak, Bóg go wsparł, dobrzy ludzie dopomogli. Jeżeli chcecie, pokażę go wam, ale prze­strzegam, że nie jest to anioł ze skrzydłami, w obłocz­nej, powiewnej szacie, tylko zwyczajna dzieweczka, dobra córka, godna opieki waszej, ojcowie, a waszej miłości, córki, które tu podzielacie pracę swoich oj­ców! Chodźcie, pokażę ją wam! Wy, bracia, choć w pracy wychowani, macie zacne serca, szanujecie i kochacie to, co godnem jest uznania.	To... to już niedługo potrwa, Aniu... Czuję to teraz z pewnością. A wolałabym mieć przy sobie ciebie, niż kogokolwiek innego. Zawsze najwięcej mi się podobałaś ze wszystkich dziewcząt, z którymi chodziłam do szkoły. Nigdy nie byłaś zazdrosna ani brutalna, jak niektóre z nich. Biedna Emilka White przyszła mnie wczoraj odwiedzić. Przypominasz sobie przecież, że Emilka i ja byłyśmy tak bliskimi przyjaciółkami przez trzy lata pobytu w szkole? A podczas koncertu szkolnego poróżniłyśmy się. Odtąd nigdy z sobą nie mówiłyśmy. Czy to nie było głupie? Teraz wydaje mi się to głupie, ale pogodziłyśmy się wczoraj. Emilka powiedziała, że od dawna już chciała się ze mną pogodzić, ale myślała, że ja nie chcę... Ja zaś nigdy się do niej pierwsza nie odezwałam, gdyż byłam przekonana, że ona nie będzie chciała ze mną mówić. Czy to nie dziwne, że ludzie nie rozumieją się wzajemnie, Aniu?	Jak zbraknie, to dam pięć rubli i musi się znaleźć... Choćby wszystkie monopole na świecie były zamknięte... No, chodź, Janek Oj, byłem ja cięty na pana, ale teraz to ani ja zazdrosny, ani nic: nie mydło, to się i nie wymydli... Bo ja to taki: jak przyjaciel, to przyjaciel: wsio popołamwsio popołam (ros.)	A do czego to panie hetmanie dobrodzieju, baby nie doprowadzą! wtrącił Zarwański... Gdy to licho opęta, nie odżegnać się od niego!	Ja panu nie bronię, powoli zaczęła ironicznie Laura; lecz szanowny kawalerze, choćbym o tem nawet najmocniej przekonana była, czy pan sądzisz, że to wemnie obudzi coś więcej prócz politowania nad nim?	O nie! Obawiam się tylko... bo wszak to było jedyne nasze uwierzytelnienie...	Nie ale to na jedno wychodzi, skoro to są damy! To gatunek kwiatów, gdzie damy i panowie nigdy nie znajdują się na jednej łodydze. Jestem w położeniu ludzi, którzy mają suczkę. Trzeba by mi męża dla moich kwiatów, inaczej nie będę miała młodych!	Ale przecież ona niewinna. Ja dla niej grzeszę, to prawda. Dobrze wiem, że to grzech okropny, kiedy chrześcijanin pomaga poganom i swoich męczy. Ale oddać ją Tatarom...	Cicho! Tak, słychać coraz lepiej... to pan Zagłoba.	O tak! Będzie temu ze cztery... lata... Ciociu, jak to dawno poznałyśmy pana Zawiłowskiego?	O, to pan rządca!... Myślałam, że znowu jaki tam...	To niech się nauczy.	I powinno być, język trzymać za zębami, rzekł Dobek gorączkowo jakoś. Eljasz mi to urządzi tak, aby we dworze żywa dusza nie wiedziała... Żywa dusza! aby się nikt nie domyślił! ani Aron, ani panienka, ani panna Henau... nikt.	Najlepsza rzecz, którą możemy zrobić to popłynąć do tej tajemniczej budy okrętowej. Nic na tym nie stracimy. Możemy pozostawić tam jednego z naszych ludzi, aby pilnował motorówki, o ile jeszcze nie wybrała się w drogę, a sami możemy wrócić do miasta.	Co? Ja mam siedzieć w pokoju i pisać nudne listy w taki rozkoszny poranek, kiedy chciałbym obejść moje dobra i zaprowadzić porządek we wszystkim i ze wszystkimi, i puszyć się, i bawić! Ani myślę! Niech mnie... To jest... Poczekaj... Ależ oczywiście, drogi Borsuku! Czymże jest moja przyjemność czy wygoda w porównaniu z przyjemnością czy wygodą innych! Życzysz sobie tego, niech i tak będzie. Idź, Borsuku, wydaj, jakie chcesz, rozporządzenia co do bankietu, a potem przyłącz się do naszych młodych przyjaciół, dziel ich niewinną wesołość, nie pomnąc na moje trudy i troski. Poświęcę ten piękny ranek na ołtarzu obowiązku i przyjaźni!	A wie pan co że mnie to już do głowy przychodziło. On jakoś za grzeczny dla niej i zawsze jej broni.	Ależ to zwykła kradzież! to kryminał!	Biedaczko! Jakie to straszne dla ciebie! Powinnam była pójść sama	On? ukradł? Ależ to jest potwarz najszkaradniejsza!	To ma znaczyć	Wypowiedział pan to zręcznie, lecz złośliwie.	A cóż na to Jachimowski?	Mój drogi ten dziennik należy do Cointetów; oni wyłącznie rozstrzygają o treści; zniewolić może ich pod tym względem jedynie prefektura albo konsystorz. Czy przypuszczasz, że twój dawny rywal, dzisiejszy prefekt, jest dość wspaniałomyślny, aby śpiewać twoje pochwały? Czy zapominasz, że Cointetowie ścigają nas pod nazwiskiem Métiviera i chcą z pewnością doprowadzić Dawida do tego, aby im oddał w ręce zyski swego odkrycia?... Z którejkolwiek strony pochodzi ten artykuł, wydaje mi się niepokojący. Budziłeś tutaj jedynie nienawiści, zazdrości; spotwarzano cię na mocy przysłowia: „Nikt nie jest prorokiem we własnym kraju”, i oto wszystko zmienia się w mgnieniu oka.	Ja też nie staję przed sądem, a jeśli stanę kiedy, to nie waść będziesz moim sędzią. Zaniechaj mnie tedy, abym zaś cierpliwości nie stracił.	Owszem. Zostawił na biurku pakiet zalakowany, adresowany do Karola. Na szczęście zdążyłam schować to przed przyjściem policji.	Nie, o tym nie mówiłam nigdy, dopiero na końcu ordynatowi, gdy się zapytał.	Co? hę? i ciebie, szelmo, w ciemię nie bito. Rychło patrzeć, jak namiestnikiem cię uczynię, niech się jeno vacansvacans (łac.)	Czy ma pan jakie wskazówki, że tam nie pojechał?...	Ja wiem. Tylko nie będziesz mógł... Tak?	Phii... jeszcze się będą potem tak długo gotować!	Uzdrawiaj ich, gdy są chorzy lecz żadną miarą nie odbywaj guseł. Pamiętaj, co się przytrafiło Mahratcie.	Wyobraź sobie, że się Orszańscy rozwodzą.	A kto wie, czy tak nie jest, jak nam mówią. Nie­chaj mówią	A! tak! tak! ja przeczuwam niebezpieczeństwo... Król jest nieuważny, tę kobiétę należy... ja nie wiem? cóż z nią zrobić?	Nie będę przeczyć ani potwierdzać, bo jeśli mi się coś podoba, zwykle nie zdaję sobie sprawy dlaczego.	Tak, panie; o! nie ma rzeczy, którejbym nie uczynił, by panu dowieść mego przywiązania.	Gniewają się na siebie tylko równi, a słudzy jak ja wzdychają i płaczą.	Kto tu buntownik? Wojsko czy hetman, który się przeciwko własnemu panu zbuntował?	Panno Najświętsza! Nie irytujcie Szwaba! On gotów jeszcze na złość wam zabić tę niebogę...	Pij, moje złoto! Przecież z tym bydłem nawet hipopotam na trzeźwo by nie wytrzymał.	Tobie zimno?... Może podać ci szal, a może przeniesiemy się do pokoju?...	Dość już wykrętów... nie na gadanie do was przyszedłem; marsz na górę! Król jegomość wie o wszystkim i będzie was sądził.	Abym ja sam niewolnikiem nie był. Co mnie inne pokolenia? Za siebie walczę, o siebie walczę.	Ale zapamiętaj sobie, że jeśli sprzedasz ten diament, możesz napytać sobie tej samej biedy, co gdybyś sprzedawał złoto.	Ciekawam, co będzie dalej, jeżeli go niema? mój zapas polszczyzny wyczerpie się po kilku minutach!	Lecz kogo Krzyżak chce zgubić, nic go nie ochroni...	Nie pójdę; brodu nie znam... pływać nie umiem...	Nie wiemy, panie.	O nie, panie! Milczenie nie zawsze wyraża zgodę. Zamilkłem, ponieważ nie mogłem zaprzeczyć, iż znam cię dobrze.	Panie, przecież nikt sztuk nie pisze dla siebie, tylko dla ludzi.	Proszę pani, brat jej jest wyczerpany, musi odpocząć i odżywić się...	Tak, ale bo ja wiem. Tak jakoś... No, no...	Tak, panie.	Czy jadł dziś co, czy zamierza polować na czczo?	Kazałbym mu zamiast trzysta	Na co pise?	Na wojennej fregacie? Gdzie wsiadła na pokład?	Tam do djabła!	Va te pendre ailleurs!Va te pendre ailleurs! (fr., pot.) szepnęła mu w ucho złośliwie Kazia. Ucałowała starego i wyszła.	Wolałem odejść trzeba na tym położyć krzyżyk.	A choćby ona ciotka...	A potem co?	A w wichurze jakoby jęki i płacz ludzki słychać.	Baby zawdyzawdy (gw.)	Był taki duży jak kot?	Ciekawe rzeczy opowiadasz. Każ przyrządzić nargile.	Czy sir Karol otrzymywał poprzednie listy, pisane takim charakterem?	Cóż tedy?	Dlaczego?	Dokąd? zapytał Dobek...	Doskonale	I on wie o tem, jeszcze lepiej, niż my, więc okłamuje umyślnie te kobiety.	Jeszcze go kochasz?	Konradzie Czerski...	Laudetur Jesus Christuslaudetur Jesus Christus (łac.)	Lenkai kalti tuomi, jog jie visokiais būdais siekėsi atitraukti apšviestuosius lietuvius nuo jų pareigos	No, dosyć komedii.	No? jakże? zapytał znowu.	O mój Boże... a gdzie? W jego pułku chciałem służyć.	O! Boże mój!... co tam zobaczyłaś?	On. Patrz, płacze.	Prawdę powiedziałem.	Proszki, proszki...	Proszę uprzejmie.	Przecież rycerze niejeden raz porywali nawet z klasztorów niewiasty ja o tem słyszałam będąc jeszcze małą. Śpiewano o tem pieśni...	Pójdźmy, pokażę panu moją chałupę.	Skądże ty możesz wiedzieć o tym?	Urządza pani tertuliętertulia (hiszp.) zapytał z roztargnieniem.	W czerwcu będę druhną Fili, gdy wyjdzie za pana Blake, a potem dość. Bo znasz przecież przysłowie: „Trzy razy druhna rzekła Ania.	Widzisz... ja ciebie kocham.	Wiedział zawodził pan Jones głuchym głosem.	Wina, Ojczyzna, Grzech, Przemiana, Przyjaźń	Wolę po polsku.	Wracamy!	Wszakże uwolniliście Kamę od klątwy!	Z Kriwoj Rudy.	Zaraz pani będę służył!	Zaś on naprawdę ma taką fortunę?	Zechcą ustąpić.
Nie Tu był naprawdę spokój. Bardzo grzeczni chłopcy, te Papuasy, czy jak ich pan nazywa. Dopiero w ostatnich czasach zaczęli trochę tego ten... Wie pan, ja nie bardzo rozumiem, o co im chodzi.	Mam i ja tę nadzieję co Jegomość, ale czemuż choć nie nakazał do nas? wiadomości nawet nie dał o sobie?	A wieszże ty, co ja myślę oto, że ten nieporównany szyszak przypadkiem wpadł w ręce takiemu, który nie poznawszy jego prawdziwej wartości, przez niewiadomość stopił połowę hełmu, by osiągnąć korzyść z czystego złota, z pozostałej zaś połowy uczynił to, co, jak powiadasz, zupełnie podobne jest do miednicy golibrody, lecz niechaj co chce będzie, dla mnie, który znam prawdziwą wartość tej zbroi, obojętną jest taka przemiana. W pierwszej lepszej kuźni każę naprawić szyszak i sądzę, że wtedy nie będzie ustępował w niczym owemu, który ukuł WulkanWulkan w mit. gr. Ares, którego odpowiednikiem w mit. rzym. jest Mars., a tymczasem będę go i tak nosił, zawszeć to lepsze niż nic, bo w każdym przypadku zasłoni przynajmniej od pocisków kamieni.	Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!	Niech mi pan nie mówi po imieniu.	Co cię to obchodzi. Nie po współczucie tu przyszłam. Musi nadejść,  wkrótce już może, dzień taki, że śmierć będzie jedyną dla mnie ucieczką. Nad tą śmiercią muszę mieć władzę. Czarna toń Sekwany pod mymi oknami zanadto mnie przeraża; drżę również przed ostrzem stali przenikającej do samego serca. Potrzebna mi trucizna, która daje sen spokojny i uśmierca od razu, jak piorun.	Co się wam żywnie podoba, Foxy. My nie jesteśmy przestępcami.	Zazdroszczę mężczyznom swobody; możecie panowie robić, co wam się podoba, nie potrzebując z niczego i przed nikim składać rachunku.	Nie, ojcze znalazłem, co mi trzeba. Przed trzema tygodniami spostrzegłem najbardziej uroczą przystań, przez jaką może się dostać na tamten świat człowiek zmierżony życiem...	Ja cię kręcę! To będzie numer! Szkoda, że zaraz tego nie możemy zrobić, nie, Tomek?	Już mi też obiecali i jego wysokość pan poseł, i imć pan namiestnik. Zacnych kawalerów będziemy przyjmowali, tylko że przywykłym do specjałów na dworach, nie wiem, czyli będzie smakowała nasza uboga pasza.	Nagle z gąszczy wypadła gromada Sasów. Widząc Normanda, odciętego od swoich, rzucili się jak wilcy na owcę. Byłbym z rąk ich zginął niechybnie, gdyby ich nie odegnał mój Saksończyk, wołając, żem ci jego jest brańcem. Tedy on (w czym nie masz wątpliwości) ocalił mi życie; potem pomógł mi wsiąść na koń i wiódł mnie dziesięć mil z okładem poprzez lasy, ażeśmy dojechali do tej tu doliny.	Bo nie zaklinaj. Sama ci ofiaruje.	Czegóż ty jeszcze nie znasz na tym świecie?	Jedź, dziecko, my nie mamy czasu, koniec miesiąca, śniegi, pociągi się ciągle spóźniają, zadymki i przerwy w komunikacji spodziewamy się lada dzień, więc ani na godzinę ze służby zejść nie mogę	Nic nie powiem, boś kpiarz. Żałuję mej szczerości. Rozpaplesz po całym świecie.	Nie mogę cię przecie wziąć z sobą, idąc oblegać rzekł d‘Artagnan.	Och, coś tak strasznego, że nie śmiem ci nawet powtórzyć.	Oj, nie stanie, pane!	Jeżeli jest to jedyna droga, którą możemy płynąć mości panie, to już tędy musimy się kierować Musimy płynąć pod prąd. Sam pan widzi że jeżeli zboczymy od miejsca lądowania, trudno powiedzieć, gdzie przybijemy do lądu, nie mówiąc już o możliwości zatrzymania nas przez czółna. W każdym razie w tym kierunku, w którym zdążamy, prąd musi osłabnąć, a wtedy możemy cofnąć się wzdłuż wybrzeża.	Ciekawam czy by mu dobrze nie zrobiło wyjść do ogrodu i patrzeć, jak roślinki rosną. Mnie to dużo dobrego zrobiło.	No, no! porucznik nominowany w husarskiej chorągwi! W takich młodych latach jeszcze się to chyba nikomu nie zdarzyło.	Ojoj! Pani starościna jeszcze się nie obejrzy, a my już z panną Marianną tu powrócim.	Tak jest. Zwycięzca może pobić szernów i lud uwodzić jak mu się podoba, ale bez naszego zezwolenia stąd nie odjedzie!	Tak, tak, to bardzo niebezpieczny gość, nie ulega wątpliwości. Gdybym się jego pozbył, łatwiej dałbym sobie radę.	I ja myślą, że jest niewinny ponieważ gdy taka wiekowa baba lezie po drabinie na strych, to jej twarzy człek nie widzi. Taki sam przypadek zdarzył się na manewrach pod Taborem. Jeden z naszych plutonów kwaterował w gospodzie, a jakaś kobieta szorowała podłogę w sionce. Otóż przypatoczył się do niej niejaki żołnierz Chramosta i poklepał ją, jakby ci to powiedzieć? No, poklepał ją po kieckach. Do tego szorowania musiała się bardzo podkasać. Klepnął ją raz, ona nic, klepnął drugi raz, znowuż nic, jakby to wcale jej nie dotyczyło. Więc on wziął i zaryzykował, a ona nic, tylko dalej szorowała podłogę na kolanach, a potem zwraca się do niego twarzą i powiada: „A tom cię nabrała, żołnierzyku!” Babina ta miała przeszło siedemdziesiąt lat i później rozpowiadała o tym po całej wsi. A teraz pozwoliłbym sobie zapytać, czy podczas mej nieobecności nie dostałeś się, bracie, i ty do paki?	Czyż nie masz dość już mocy, by choć na chwilę powstać?	Mądrze mówisz, Musawaso a jeszcze lepiej uczyniłeś, żeś wyszedł naprzeciw armii boskiego faraona, nie czekając, aż ona przyjdzie do was. Rad bym jednak dowiedzieć się: o ile prawdziwą jest wasza pokora?	Nie skarżym się	Nie, nie błagam cię, nie to... Siądźmy sobie tu... Tak cię kocham za to, że umiesz zrozumieć to moje może nawet przewrażliwienie na tym punkcie. Kochasz mnie?	Nie, to flamandzka księżniczka, która z pewnością jest krewną gubernatora z Vera Cruz.	To nie wiatr przewrócił ten słup	Uważam, że pani pójdzie, pani Comstock Bell Nie mam ochoty spotkać się z pani małżonkiem w więzieniu chelmsfordzkim.	Więc dotychczas nie gniewałaś się naprawdę?	Wytłomacz się, milordzie oświadczam, iż nie rozumiem wcale słów twoich.	Podstęp, Śmiech mówił pan Wołodyjowski uratować się.. Gdzie męstwem i siłą nie poradzi, tam się fortelem wykręci. Inni tracą fantazję, gdy im śmierć nad szyją zawiśnie, albo polecają się Bogu czekając, co się stanie; a on zaraz poczyna głową pracować i zawsze coś wymyśli. Mężny on w potrzebie bywa jako AchillesAchilles Odyseusz, bohater Iliady i Odysei Homera, znany ze sprytu. iść śladem.	Jesteś głuptas, mój drogi Pieniądz, Bieda, BogactwoFinot trzy lata temu chodził w dziurawych butach, jadał obiady u Tabara po osiemnaście su, gryzmolił prospekty po dziesięć franków, ubranie zaś trzymało mu się na ciele za pomocą tajemnicy równie nieprzeniknionej, jak tajemnica niepokalanego poczęcia; dziś Finot ma na wyłączną własność swój dziennik, szacowany na sto tysięcy; łącznie z abonentami płacącymi a nieobsyłanymi, z abonentami rzeczywistymi i „podatkami pośrednimi”, ściąganymi przez jego wuja, zarabia dwadzieścia tysięcy rocznie; ma co dzień najwspanialsze obiady, od miesiąca kabriolet; wreszcie, od jutra stanie na czele tygodnika, z szóstą częścią własności za nic, z pięciomaset frankami miesięcznie, do których dorzuci tysiąc franków od artykułów uzyskanych gratis, za które każe sobie płacić wspólnikom. Ty pierwszy, jeśli Finot zechce ci zapłacić pięćdziesiąt franków za stronicę, przyniesiesz mu z radością trzy artykuły darmo. Kiedy będziesz w analogicznym położeniu, będziesz mógł sądzić Finota: sądzić nas mogą tylko równi. Czyż nie masz przed sobą olbrzymiej przyszłości, jeśli będziesz ślepo posłuszny wszystkim strategiom nienawiści, jeśli będziesz atakował, kiedy Finot ci powie: „Atakuj!”, a chwalił, kiedy ci powie: „Chwal!” Kiedy sam będziesz się chciał zemścić na kimś, możesz mordować swego przyjaciela lub wroga paroma wierszami wsuniętymi co rano w naszym dzienniczku, mówiąc mi: „Lousteau, zabijmy tego człowieka!” Dorżniesz swą ofiarę „zasadniczym” artykułem w tygodniku. Wreszcie, jeżeli sprawa jest dla ciebie pierwszorzędnej wagi, Finot, któremu potrafisz uczynić się potrzebnym, pozwoli ci zadać ostatni cios maczugą w wielkim dzienniku o dziesięciu lub dwunastu tysiącach abonentów.	Jeszcze nic... tylko co był tutaj ten co się o to stara... furfant to... chce już pół procentu...	Słuchaj, ja chcę tylko zwąchać, co się święci, a jak już będę wiedział, to się usunę.	I co? Jakże się to walczy, leżąc? Gadaj.	Et, Hipowi teraz będzie dobrze w Nawłoci! Tak mi się coś wydaje. A wujciowi się nie wydaje?	A to co za rozległa budowla, do szopy murowanej podobna?	Co się tam dzieje?	Proszę pana, ja rozumiem wszystko, co dziadek chce powiedzieć.	Co robić?	Oj, dziękuję wam też, dziękuję, mój Walanty; niech wam Pan Jezus dobrym zdrowiem zapłaci, żeście nieumiejącego oświecili. A jakże z wami potem było?	Wiesz co, mości Wołodyjowski jedź pod Zamość, wyzwij Chmielnickiego na rękę i za jednym zamachem uwolnij Rzplitą od wszystkich klęsk i kłopotów.	A jak to ja ją niosłem w ciężkiej niecce w tych kiszkach? Jak ja z nią szedłem po ciemnych schodkach? Ja z moją słabą nogą? Co, Fryc? To jest cud, że ty masz jeszcze brata! Idź, Fryc, przynieś jeszcze dwie butelki porteru, bo ja jeszcze jestem bardzo zdenerwowany.	We własnej osobie Broń się, bo czasy przyjaźni już się skończyły. Ty walczysz po stronie piratów, ja bronię flagi Kastylii.	Czy ja wiem?.. Powiedzmy poto, by zjednać sobie polski rząd okazaniem takiej lojalności...	I dwie téż było do życia; a mnie jednéj czy to tak wiele potrzeba?	Jakże będzie ze mną?	Który daleko więcej cenisz, niż ja swój; przynajmniej tak mi się zdawało.	Zostawiłem ich bliżej rezydencji. Ze mną są dwaj ekonomowie z Brzozowa i Romnów.	Zdaje mi się, że, jestem mniej spokojny teraz aniżeli wówczas. Wówczas to byłem gotów na wszystko. Te zajścia w łodzi to błahostki.	No, potem to Francuz zdjął maskę; Teresa, rozumie się, za zgodą wodza, zrobiła toż samo; Francuz poprosił o schadzkę, a Teresa mu to przyrzekła; tyle że zamiast niej to Beppo na niego czekał na schodach kościoła San-Giacomo.	Alboż mi ten Wentzel da chwilę spokoju! Cesia mnie sama wyprawiła... może się da uratować...	Coć się przytrafiło i coś zacz?	Czy tu zamknięte drzwi?	Cóżem ja winien że tak w tekscie stoi.	Dowódca kompanii. Masz już? Powtórz.	Ja nienawidzę kobiet!	Jak to! ten tam, który wędruje truchtem ku bramom miasta?	Jednakże codzień się one o wasze uszy obijać muszą?	Kiedy byłam w niewoli tatarskiej, widziałam, że u nich wszystko da się kupić, wszystko.	O kim to oni mówią?	O, Herr Je! Croy-Dülmen jest socjalista! Czego ja dożyłam. Żeby moi przodkowie wstali z grobu!	Przyrzeknij zatem, tylko do chwili, aż się zobaczymy. Jeżeli potem będziesz jeszcze pragnęła śmierci, zostawię ci swobodę, a nawet sam przyniosę broń, jakiej pragniesz.	Wieczny jej pokój, jakkolwiek się nazywała!	Z pewnością, bo każde nadużycie, każdy wybryk, każdy niepotrzebny czyn mści się później najsrożej na nas samych.	Aha! Więc mamy zabrać nasz dom z waszego gruntu?	Ale mnie pani wierzyć będzie.	Ale oni ich znajdą po zapachu smażonego mięsa	Boże, bądź miłościw!	Cóż więcéj?	Do którego?	Idzie... gęste kiej szczotka...	Jeden z warzywnych	Jesteś podły jak wilcze szczenię, ale talent masz olbrzymi.	Lubi pani wieś zapewne?	Miłościwy panie, wolna droga!	Muszę choć zaprawdę przeciwko tej podróży samowolnej protestuję.	Myślę właśnie, że tak!	Na sławę i szczęście!	Oszalałeś!	Podwyższyli ci gażę?	Rankeillor? Pisarz? Juści, żem słyszała!	Rzecki.	Szkoda szkoda.	Szukajmy, byle prędzej. Ale nade wszystko	Tak jest.	Tak, drogi panie.	Tak.	Ty kto takojty kto takoj (ros.) spytał naczelnik wpierając w niego oczy.	Wezwie.	Wziął cię za Buckinghama!	Z Białegostoku trzeba będzie do niego deputatówdeputat (z łac.) mówił Zagłoba	Zachowam tajemnicę...	Zachowam więc te pieniądze, żeby mieć o czym spróbować znów szczęścia w razie potrzeby	Zostanie odźwierny.
Osobiście jeszcze nie mam honoru... Ale pan Zgierski tyle mi o niej opowiadał, że nawet ośmieliłam się prosić ją o składkę na założenie szpitala w naszej okolicy... I wie pani co?... przysłała tysiąc rubli i odpisała jak najgrzeczniej!...	Nie, pani hrabino! Chcę to usłyszeć od pani!	Nawet gdybym ja sama miała stracić zajęcie u pani Należę do osób, które ani idei, ani obowiązków społecznych nie poświęcą widokom osobistym.	Niezawodnie, koniecznie, przerwała pani Starowolska.	Pani taka zmieniona... ja podam szklankę wody...	Tak, pani.	Zatem dziś, pani...	Ani pani, ani ja się do tego nie mieszam... zaskarżenia poszły z innego źródła do sądu. Ja waćpani dobrodziejce po przyjacielsku o tem oznajmuję, ażebyś wiedziała co czynić, jak sobie postąpić. Dobkowie są pod strasznemi zarzutami; naznaczona komissja sekretna zjedzie lada chwila... umyjże ręce, moja dobrodziejko, od tych brudów, nie mieszaj się	Dlatego, że mi pozwolił pan Sesemann.	Puść mnie pan!	Nie mam więcej	Nie mogę być obojętny na arcydzieła, gdy je mam przed oczyma Mógłbym się założyć, że ta dama w niebieskiej atłasowej sukni i ten sędziwy mąż w peruce wyszli z pod pędzla ReynoldsaReynolds, Joshua (1723–1792)	Nie! chcecie mi zmienić upierzenie? To straszne! Jak ja będę wyglądać w jasnej peruce?	Oddał nam tę usługę, że nam uświadomił wartość tych dwóch malowideł będą piękną ozdobą kaplicy Najśw. Panny. (Wsunęłaś mi szpileczkę, masz oto dwie; skwitowaliśmy sięskwitować się (daw.)	Przyszedł Nie uważałeś pan, czy aby w rogożach?	Za pół godziny jedziemy. Od tej chwili zaczyna pan służbę przy mnie.	Zresztą Nie musimy koniecznie być sam na sam; pan komendant może być obecny przy naszej rozmowie.	Nie; nie chciałbym, ale swoją drogą, jakie to naprzykład szczęście, że nie jesteś za mała i że nie potrzebujesz nosić korków, bo gdybyś je nosiła, miałabyś ustawiczne zapalenie sumienia, że oszukujesz ludzi.	Mówiłeś kiedyś że dla woli nie ma przeszkód mniejszych lub większych, że jeśli pokonała jeden milimetr przestrzeni, to już pokonać potrafi i tysiące mil...	Nie mam ochoty. Nie chodzi mi wcale o przekonanie pana, a moje teorie mam tylko dla siebie	Nie, kochaneczku, żadnego lania nam nie dacie a nie dacie dlatego, bo wiecie sami, że prędzej czy później dostałoby się wam jeszcze gorzej. My mamy czas. My możemy ze swą zemstą poczekać. A wy zrobiliście z siebie błaznów i przekonacie się o tym jutro, jak tylko King dowie się o waszej rezolucji. Jeśli was najdalej do jutra wieczór szlag z tego powodu nie zacznie trafiać, gotów jestem	Węgry!... już nie ma Węgier! Równość... nigdy nie było równości!... Sprawiedliwość... nigdy jej nie będzie... Świnia wykąpie się nawet w bagnie; ale człowiek z sercem!... Darmo, panie Mincel, już ja u ciebie nie będę krajać mydła...	A dziś wieczorem ugodzimy się u mnie.	A prawda! Toż dopiéro ciocia musiała być uszczęśliwiona, że panią poznała.	A widzi pan!	A, to co innego Dom, który pan hrabia pragnie kupić, leży w Auteuil.	Bo gdybyś nie oddał, to bym ja ciebie im oddał.	Bóg mi zabrał szczęście i ojczyznę i musiałem jeść chleb obcych ludzi! Od tego czasu nauczyłem się szanować biedę.	Dam, tylko przyjdź do mnie.	Jak zawsze. Pokwękuje, postękuje. Wie pan, panie Binder, to jest bardzo porządny człowiek.	Miałby więcej o dwakroć sto tysięcy rubli...	Miałeś pan przecie o baronowej...	Mnie się tak podoba Mówi tak wiele o chłopcach, jak Ruby Gillis. Ale gdy Ruby mówi, wpadam we wściekłość, podczas gdy przy Fili muszę się serdecznie śmiać. Co jest przyczyną tego?	Musi tego, że niepojone.	Nie mogę zapalić. To by ci zaszkodziło...	Nie, po co? Niech się bawi.	Pan jest narzeczonym?	Pan się nudzi, panie Copperfield?	Polewka całkiem wystygnie... Dużo pomogło, że się tak spieszyłam!	Ręczę wam że radby mowy naszej się nauczyć.	Swoją drogą jak to w miarę jak człowiek rośnie, musi liczyć się z większą coraz liczbą ludzi. Co mnie dawniej obchodziła prasa? Czy minister?... Nawet Szubert niewiele. Wystarczało trzymać dobrze z Jagodą. Rośnie człowiek, rośnie.	Słowem, stał się pan antyfeministą?	Tak, panie! Będąc mieszkańcem tego przybytku sprawiedliwości, śmiało każdemu patrzałem w oczy i urwałbym głowę temu, kto by się ośmielił obrazić mnie. A teraz!...	Tamto już się skończyło Teraz ona jest tutaj, czy chcesz, żebyśmy się zapytali wprost, którego woli? Nie zadrwi z nas przecież, bo jesteśmy razem?	To nieprawda Chciałem i zbadałem ranną. Uważałem, że stan jest beznadziejny. To była agonia.	Tylko bez pan! Widzisz go, drania! Przed kim tu będziesz frajera odstawiał!	Woda wali bez łąkę i sięga naszego podwórka... A że hycle Szwaby postawiły na swoim brzegu tamę, więc nam ujadło kawałek góry...	Z chęcią, panie łaskawy albowiem przysięgam, jakem prawowierny katolik, tak mam przekonanie, że jestem sprawiedliwy, spełniając wyrok na tej kobiecie.	Żebym wiedział, kto mi tę babę przylepił!	A cóż... Jak to Wiktor.	A ja list odniosę na pocztę.	A ja, czekając na ciebie...	A, ja! ja! tak! powtórzył bełkocząc Jarmucha, który się rwał, cisnął i przylegał do kraty całą twarzą.	Ależ skąd, Pencroffie! Świece!	Bardzo przepraszam, ale to chyba pomyłka. Tu jest mieszkanie państwa Dalczów.	Biedne dziecko... boś rozmawiała tylko z ojcem i ze mną.	Chodzi teraz o to, aby wiedzieć, co on porabia.	Chodź, zobacz, żono	Co to za sklep?	Co?... ona tak dobrze wygląda?... To świeża zupełnie.	Cóż to była za chorągiew?	Cóż znowu...	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	Dla Boga! Bądźże ostrożna! Gdzie teraz lecisz?	Do domu, chłopaki, do domu!	Dobra Złockie? odparł zacinając usta	Dobrze wierni z was słudzy.	Dowód zaufania...	Eee.	Ja zaś pójdę Gdy bramę wysadzą, pewnie wojsko hurmem do szturmu skoczy, a tam w zamku siła w sprzętach i klejnotach może być wszelakiej dobroci.	Jak po szkle, tak wyszlifowana.	Jak uciekać? Konie i tak zdychają.	Jakież to myśli takie znów fenomenalne?	Jeszcze kłamiesz: ty pobierałeś jedynie cztery talary. Ale jeżeli będziesz dobra dla Mariety, zaangażuję cię, jak gdybym był impresariem; co miesiąc dostaniesz dwanaście talarów dla siebie i dwadzieścia dwa dla niej. Jeśli ją ujrzę z czerwonymi oczami, bankrutuję.	Jonasz...	Każesz, będę posłuszuy, ale co wycierpię.	Kocham cię!	Kpię sobie z jego życzliwości.	Kto to taki?	Możesz się mylić, przyjacielu.	Oczywiście! Wszyscy Żydzi się modlą.	Ot, co ci zrobię.	Pewnie, bo skądże by dzwonienia były?	Pod Płowcamibitwa pod Płowcami odrzekł Zbyszko (ok. 1260–1333), król Polski od 1320, przedtem długo walczył o zjednoczenie kraju po okresie rozbicia dzielnicowego. tak wielkim zwycięstwem udarował i dwadzieścia tysięcy Niemców wygubił.	Pokryjemy tę jezdnię kauczukiem, po obu stronach ułoży się chodniki z płyt ebonitowychebonit (z gr. ébenos: heban)	Powiedz, coć cię spotykało?	Pramigau ir taip jau skubinuos! Gerai da, kad Petras ilgai nepareina	Prawda, Stasiu?	Rany boskie! A panu kto powiedział?...	Smutne mam nowiny dla ciebie, zacny panie	Szalenie lubię podróże! Wiecznie podróżowałabym, gdybym mogła.	Słucham.	To fałsz!...	Valentine, ręka, która cię ściga, dosięgnie cię wszędzie; garściami złota opłaci twoich służących	W obliczu śmierci?	Wiem o tem ale zarazem jesteście domownikiem Hipji, Cesenji, Bibulji i Leufelji?	Wracaj do siebie, połóż się, spocznij.	Wszystko, co jest poszczególnym kształtem życia	Wyroki Boże są niezbadane: należy z pokorą pochylać czoło przed niemi...	Żydzi z wekslami.
Łatwiej jak na wielkiej, gdzie tysiącami biją na kupę, jak było za króla Jana; ale u niektórych to tak: na małej się nie biją, bo mała, a na wielkiej, bo wielka. Hm, hm... Ślaski Nieczuja, Nieczuja Ślaski... pomiędzy nami jakieś powinowactwo musi być; przecie wojski krakowski, Nieczuja Jan, ten, który był poszedł z królem Janem na wojnę, a tu mu palestranci wyparowali byli żonę z dziećmi i zajechali dwór, że aż wróciwszy z wojny, zajazd musiał czynić na własną wieś... otóż ten wojski Jan, kiedym jeszcze był żakiem na Akademii Krakowskiej, kazał mnie się był tytułować wujkiem, a matka moja nieboszczka... Ba! Matka moja nieboszczka a jego żona były stryjeczne; przecie Grzymałówny obydwie... o!	Zaproszono go na bardzo wspaniałą i kosztowną ucztę, którą wydawał sąsiad jego i krewny: zarazem zaproszona była cała szlachta, wszystkie damy i panny z sąsiedztwa. Te, oczekując na jego przybycie, przebrały paziów w całym zgromadzeniu i ustroiły ich za panienki bardzo strojne i powabne. Gdy ów rycerz wjeżdżał w bramę, paziowie tak wypanieńczymi wyszli naprzeciw niego do zwodzonego mostu. Uściskał ich wszystkich z wielką dwornością i wdzięcznymi pokłonami. W końcu, panie, które przyglądały się z krużganku, wybuchnęły śmiechem i dały znak paziom, aby rozdziali się ze swych wspaniałości. Co widząc ów dobry pan, ze wstydu i rankoru nie chciał już ucałować owych rzetelnych pań i panien; przytaczając, iż skoro tak mu poprzebierano paziów, to i te, do kroćset psich zadków, muszą być szczere pachołki, jeszcze zmyślniej poprzebierane.	A czy nie zechcielibyście obejrzeć machiny czasu? przykład użycia czasu zaprzeszłego, wyrażającego czynność wcześniejszą niż opisana czasem przeszłym; inaczej: rozwiał nam się wcześniej, uprzednio. w oczach. Jedne części wykonane zostały z niklu, inne z kości słoniowej, inne znowu niezawodnie wyciosane z górskiego kryształu. Machina była już prawie gotowa, tylko kryształowe pałeczki leżały jeszcze niewykończone na ławce obok kilku rysunków; wziąłem jedną z nich do rąk, aby się lepiej przyjrzeć. Zdawało mi się, że był to kwarc.	A to czemu się buntujecie? Przyjdzie król, bójcie się króla. Kniaź Jarema także był wam jak ojciec...	Pozwól mnie, abym się ukarał. Jam także winien. Chcesz, bym wstąpił do trapistów? Surowość tej reguły zdoła może przebłagać twego Boga?... Och, Boże, czemu nie mogę wziąć na siebie choroby Stasia!...	On! Ha! To wy go nie znacie, panie naczelniku! To człowiek, na którym nie ma ani jednej skazy, ani jednej winy. Ze złota i stali ulany, szlachetny aż do dziwactwa, dobry aż do szpiku kości! On bronić się kosztem brata? On oskarżać krewnego o fałszerstwo? Wolał się zabić! On, złodziej!... Dlaczego? Wszak on nie hula, nie pije, nie gra w karty, a panu służył jak wierny pies, znosząc niechęć kolegów, szczędząc każdy grosz, pracując za dziesięciu. Zbierał panu skarby i chwałę za kawałek chleba, przywiązał się do pana jak do dobroczyńcy, a pan go zrobił złodziejem! Ej, nie będziecie mieli sług i przyjaciół, jeśli tak płacicie! Oto pańskie pieniądze; dziękujemy za łaski i służbę. Chłopca mego mi dajcie, teraz on chory śmiertelnie. Bóg wie, czy przeżyje to nieszczęście!	Nie ale to na jedno wychodzi, skoro to są damy! To gatunek kwiatów, gdzie damy i panowie nigdy nie znajdują się na jednej łodydze. Jestem w położeniu ludzi, którzy mają suczkę. Trzeba by mi męża dla moich kwiatów, inaczej nie będę miała młodych!	Rozumiem! Chce pani powiedzieć przezto, że jesteś rozrzutna. Proszę nie myśleć o tem. Może pani wydawać wedle woli, nie użalę się na to nigdy.	Ale cóż tam znowu! Ja się nie gniewam. To, panie, młodość. Ale bo też prawa teraz. Ojciec powinien mieć prawo posłać na policję z kartką: tyle a tyle gorących a świeżychgorących a świeżych konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: w bursie się chowałem, tj. w internacie. się chował. To mogę powiedzieć, więcej niż trzysta razy bity byłem, nie byle jak. Z solą i podniesieniem bili. A ojciec Atanas łozyłoza	I dlaczego raptem dwa złote? Zgodziłam się na czterdzieści groszy.	Tylu ich tu przyjechało, tylu naszło! Pełen dom... Zdrowi, rumiani, weseli. A jego nie masz! Krzysia nie ma... Kazałem ich wszystkich godnie przyjąć na jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia nie ma...	Dokuczyliście do żywego Mr. Proutowi Gospodarze klas nie są tu po to, aby im chłopcy dokuczali więcej niż trzeba. Ja również nie lubię, jak chłopcy dają mi się we znaki bardziej niż trzeba. Nie lubię, jak się mi dokucza takimi historiami. Wy dokuczyliście mnie	Tem gorzej dla niego, jeśli mu się coś marzy. Może on i dobry człowiek, ale symplak. Ani to wychowania, ani wykształcenia, ani majątku. Marynia lubi go	Rzekłem, bo mi się przybaczyłoprzybaczyć się (gw.) powiedział. mój dziadźka we wojsku, kiejkiej (gw.) mnie. przy uczeniu pierwszy raz sprał po pysku...	Tak, tak. Mały statek pomalowany na czarno, bardzo ładny, bardzo ładny (très coquet). Nudne miasto (triste ville) Wysiadłem na brzeg żeby trochę nogi rozprostować, ale... Proszę pana, niech mi pani powie co tam właściwie (au juste) było na dnie tej sprawy? To ciekawe. Na przykład ten umarły, i tak dalej.	Bardzo przepraszam, jaśnie panie, zawiniłem, ale więcej się to nie powtórzy.	Mój Boże, jeżeli tak uważasz ale zdaje mi się, że to nie będzie łatwe.	Dowody twojej cnoty są tak oczywiste, że i ślepy by im zaprzeczyć nie mógł Prowadź dalej dzieło z Kryczyńskim. Żadnej przeszkody mieć w tym nie będziesz, chyba pomoc, na co ci moją rękę, jako zacnemu kawalerowi, daję. Przyjdźże dziś do mnie na wieczerzę.	Nazwisko? Wspomniałem tylko Morrisona. To nazwisko tego człowieka, o którym opowiadam. Cóż z tego?	W feralny dzień zajęto to mieszkanie, bo zdaje mi się, że niejeden rad by tu nie być! Może tu niegdyś było więzienie i bakterie buntu jeszcze się gnieżdżą.	Więc jest ich czworo i nas jest czterech, liczba zatem jednakowa... Na Boga!... jeśli wierzyć pantominom Grimauda, będziemy mieli do czynienia z daleko większą liczbą nieprzyjaciół. Co tam takiego, Grimaud? Ze względu na ważność okoliczności, pozwalam ci mówić, mój przyjacielu; tylko mów zwięźle, proszę cię. Coś ujrzał?	A cóż wam dowodzi, że tak nie było. Może to był ojcobójca? Co wam pozwala czynić przypuszczenie, że tak nie było?	A jak się ten interes nie uda	I co ty na to?	Nie uważam, aby to było na cokolwiek potrzebne.	Stary Krabatius, człek roztropny i uczony, w nijakie uroki nie wierzy; nawet wczoraj, gdy sama królowa o tym napomknęła, ośmielił się zaprzeczyć jej słowom. Chorobę dał w siebie wmówić, poszło jak po maśle, ale teraz ciężka będzie sprawa.	A ojciec pani czym się trudni?	A spiesz się bo najlepiej zastawiać o samym zachodzie.	Dobrze, aniele Ty uważaj, aby się skryć pod łóżko w razie, gdyby w mej nieobecności Eliza weszła tutaj.	Ja, oszczepnik z rzemiosła, miałbym się bać rekinów! Moją rzeczą jest drwić z nich sobie!	Mylicie się. Choćby cały Egipt krzyknął: oddajcie skarbowi fundusze Labiryntu! arcykapłani nie oddadzą...	Niech się panienka nie boi nic!	No przyszłością się nie trapmy do zbytku, gotówem i ja ze starym królem zostać fatalistą! Bóg się ulituje nad nami. Tymczasem myśleć potrzeba jako tej młodej pani, która tu przybyć ma, zastęp utworzyć, obrońców zjednać, czuwanie zapewnić.	Rozmówiłem się	Widzisz, kuzynko, prawo, któremu najchętniej i najpospoliciej ulegam, zawiera się w dwu formułach: cela me plaît et cela me déplaît!cela me plaît et cela me déplaît! (fr.)	A bo widzi panna... przyjechał ten Witowski, i zabrał go ze sobą. Ja się go zawsze tak boję, że uciekam, bo to wygląda kiej czysty antychryst, więc i starego nie zatrzymałam. A to ten djabeł podobno...	Długo! Pan chyba żartuje! Jadę z Rudowy. Posłaniec wyrwał mnie już z wagonu. Spieszyłem, jak mogłem, ale w taką zamieć niepodobieństwo. Piekielny czas!	Hiszpanie! To będzie dla nich noc Sądu Ostatecznego. Wielu z nich nie ujrzy jutrzejszego poranka.	Jakże to? Dla Boga! czyś wasza książęca mość rozważył?	A niechże cię... z twoimi lamentami, mój kapitanie Zerwiłebski!	A to niedobrze No, ale chodźmy już do tych biedaczek.	A ty, Mściw! Ty, Wydrzyoko! Ty, Nosal! Dałem wam miasto wilczych szłyków zbroje rycerskie. Otworzę ja te zbroje nanowo! Znam ja nienasycone wasze gardziele! Znam piersi, pełne szału kłótni, a ślepia chciwe jak u sępów!	Ach, to wybornie!	Co to znaczy?	Cóż to znowu?...	Gilberta jest w tej chwili przy matce. Za chwilę ujrzycie ją, panowie.	I nie będzie to zbytnia ostrożność bo choć z Wielkopolski tutaj daleko, kto wie, czy płomień wkrótce i tych stron nie ogarnie.	Jestem?	Nie potępi cię Bóg za nią bo musiałby chyba pół Rzeczypospolitej do piekła wysłać, tych wszystkich mianowicie, którzy nam wiarę złamali.	Nie wiem, co mówiła... i nie chcę słuchać, jeżeli to dotyczyło Sary.	Poznajomijże waćpan, mości Zagłobo, i mnie z panem namiestnikiem Skrzetuskim... poznajomijże!	To sprawa ChabotChabot, François (1759–1794) rzekł Finot.	Widzę, że cię to wcale nie oburza, Aniu. Pani Linde była okropnie oburzona, kiedy jej to powiedziałem.	Zabierają nocny stoliczek, porcelanę i bieliznę w małym wózku ręcznym to zapewne dowody rzeczowe.	A ja, czy zna królów i królową?	A królewna?	A moje uszanowanie, szer mosjeszer mosje (zniekszt. fr.: cher monsieur)	Ależ przecie kotki po morzu pływać nie umieją!	Broni! ale ona wyraźnie mówi, że wiekuistych chce ślubów...	Choćby.	Co chcesz mówić?	Czary, Zabobony mówił dalej Zagłoba	Czytałem... tak dosyć rozmaitych rzeczy.	Cóż on mówił?	Eh, nie przeszkadzaj! Ot, lepiej przekonaj Lidię, żem lepsza partia od Wentzla.	Francuz?	Frazesy	Ja go nie kupię	Jakto nie rozwiązuje?	Jakże ci, Staszku, nie lepiej? Nie chcesz czego?	Jasny pan żartuje.	Kończę, panie Siuzę Porobiłem wielkie odkrycia w chemii, stworzyłem nową naukę, wynalazłem nieznane materiały przemysłowe, o których ledwie śmiano marzyć przede mną. Ale... brakuje mi jeszcze kilku niezmiernie ważnych faktów, a już nie mam pieniędzy. Cztery fortuny utopiłem w moich badaniach, zużyłem kilkunastu ludzi; dziś zaś potrzebuję nowej fortuny i nowych ludzi...	Któż taki?	Luigi Vampa A pan?	Małgosiu, chciałabym, żebyś poszła odwiedzić Humlów. Wiesz, że mama powiedziała, żebyśmy o nich nie zapomniały	Nic więcej?	Nie gdyż nie jest rycerz świecki, zakonnikom zaś nie wolno do pojedynczej walkipojedyncza walka	Nie ma sprawiedliwości Skąd panu przyszło, że jest sprawiedliwość?...	Nie pisz pani nic włóż bilety bankowe w kopertę, zaadresuj i odeślij je przez swoją pannę służącą.	Nie wiem	Nie.	No i gdzie ja go schowam? Po coś go ruszał? Może on tam miał kogo?	Ostatecznie wszyscy ludzie powstali z karpi. Weźcie, kochani przyjaciele, teorię rozwoju Darwina...	Pamiętacie Zbrojów?	Pan Muszalski jest!	Pocałowałeś w rękę królowę!...	Potopić!	Powiedz mi: twój brat miał podobno niegdyś jakąś panienkę?...	Prawda, miłościwy panie.	Profesorze!...	Proszę, żądam, chcę mieć kurę, co znosi złote jaja.	Rodziców nie mam oddawna, rodzeństwa nie miałem nigdy!	Szczotkarz.	Tak jest.	Tak.	Tak.	W każdym razie nie było jej w muzyce.	Więc osiemnaście. A zeszłego wieczora widziałam pana z nim w operze.	Wszystkie pokoje	Ładna chałupka! trzy piętra frontu i cztery oficyny
Wpadł w ciężką chorobę nerwową. Prowadził niemożliwy tryb życia, pił, hulał, awanturował się i wreszcie doszedł do obłędu. Biedny Żorż!... Dwa lata był w domu obłąkanych... Trochę go podleczyli. Nie ma już teraz napadów furii; lecz o zupełnym wyleczeniu, niestety, mowy być nie może... Biedny Żorż... Nie może pan sobie wyobrazić, jak strasznie cierpiałam z jego powodu... Tym bardziej że on od czasu swej choroby stał się tak nieżyczliwy dla mnie. Przedtem kochaliśmy się bardzo. Wie pan, że Żorż jest tu, w Koborowie...	Skoro tylko Edmund został uwięziony, pan Morrel pobiegł dowiedzieć się, co się stało; wrócił ze smutnymi wiadomościami. Ojciec Edmunda powrócił sam do domu, płacząc, ułożył w szafie swój ślubny strój, przez cały dzień chodził tam i z powrotem po pokoiku; nadszedł wieczór, ale on się nie położył	Na razie nie jest to możliwe Już będzie blisko cztery lata, jak, przejeżdżając tędy i przez Wyspę Krecią, postawiłem sobie za zadanie doprowadzić do skutku pokój pomiędzy nimi, albo przynajmniej długie zawieszenie broni: i byliby odtąd dobrymi przyjaciółmi i sąsiadami, gdyby, tak jedni jak drudzy, ustąpili coś ze swego uporu w jednym punkcie. Popielec nie chciał w traktat pokojowy objąć Dzikich Kiszek ani też Kiełbasek Górskich i ich dawnych dobrych druhów i sprzymierzeńców. Kiełbaski żądały, aby wydano Fortecę Śledziową, równie jako i Zamek Słonogrodu pod ich zarząd i panowanie, i aby z nich wygnano niejakich hultai, obwiesiów, złoczyńców i rzezimieszków, którzy je dzierżyli w ręku. Tego nie dało się ułożyć i warunki zdały się niesprawiedliwe tak jednej, jak i drugiej stronie. Jakoż nie przyszło do zawarcia ugody. Odtąd wszelako pozostali mniej zawziętymi i nieubłaganymi nieprzyjaciółmi, niżeli byli w przeszłości. Ale od czasu orzeczenia soboru narodowego w Szezilusobór narodowy w Szezilu	No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	SzantażMój drogi otóż ten plugawy korzennik pisywał do Floryny listy najosobliwsze w świecie: ortografia, styl, myśli, wszystko sięga szczytów komizmu. Matifat boi się bardzo żony: możemy tedy, nie wymieniając go, nie dając możności skargi, dosięgnąć go na łonie larów i penatówLary i Penaty (mit. rzym.) bóg miłości, przedstawiany jako skrzydlaty chłopczyk z łukiem., gdzie pisze „podóżka” zamiast poduszka, gdzie mówi o Florynie, iż pomagała mu przebyć przełęcz życia, co może budzić przypuszczenie, iż porównywa ją do mulicy. Słowem, za pomocą tej cudacznej korespondencji można przyprawić abonentów o konwulsje śmiechu przez jakie dwa tygodnie. Zastraszy go się delikatnie możliwością anonimowego listu, którym wtajemniczyłoby się żonę w klucz tego konceptu. Rzecz w tym, czy Floryna zgodzi się zdradzić, że maczała palce w prześladowaniu Matifata? Ona ma jeszcze zasady, to znaczy nadzieje. Może chowa listy dla siebie, chce sama coś z nich wykroić. To kuta dziewczyna, moja wychowanica. Ale kiedy spostrzeże się, że odwiedziny komornika to nie kawał, kiedy Finot zrobi jej odpowiedni prezencik lub nadzieję engagement, Floryna wyda listy, które ja w zamian za brzęczące talary doręczę Finotowi, Finot odda korespondencję w ręce wuja, a Giroudeau doprowadzi drogistę do kapitulacji.	No tak rzeczywiście czuję się zmęczony; nie spałem przez 36 godzin z rzędu.	A słowo stało się ciałem! Nie powiadajcie byle czego!	Taki już gorzki życia mego szabas i same corescores obowiązujące przepisy talmudyczne w liczbie 5931. wcale nie pozwala siedzieć z gojamigoj wrogowie [hebr. nokri jest synonimem słowa goj, tj. obcy, nie-Żyd; red. WL]. poszedł i chciał się z nimi w dobrym porozumieć.	Czekaj! Tobie służba, nie mnie. Mnie tu nikt nic do rozkazania nie ma.	Na Staffie? Przecież tu nawet nie ma żadnego domu do schronienia się!	Tyle pan proponował, nie przeczę Dają nam więcej.	Nie może sobie wujenka wyobrazić jak pan Józef był dziś zdenerwowany!	Zobaczysz, jaką wydam ci się śmieszną, kiedy już będziesz w Warszawie... Ale ja ciebie nigdy nie zapomnę...	Nie zrozumiałeś mnie dobrze. Chorobę twą w Filadelfii uważam za pozór tylko. Przyjechawszy potajemnie, sam zabrałeś rubin.	O, droga Kunegundo, trzebaż mi cię opuścić w chwili, gdy gubernator miał nam wyprawić wesele! Kunegundo, przywieziona z tak daleka, cóż się z tobą stanie?	Zaczyna się wojna, dobrze! Chcecie, abym wam panowała, będę! Poczujecie władzę i albo ja stąd wyjdę, albo będzie tak, jak ja chcę.	Skądże tak nagle? Czyżby z powodu błahego sporu o koszta niezwykle reprezentacyjne, o wyszastanie tysięcy dolarów, do czego poselstwa mego paryskiego nie upoważniłem? Któż widział zmieniać twarde przekonania pod wpływem dąsów?	Ależ to bardzo proste, przecież pan de Rubempré pracuje u drukarza. To tak jak gdyby ładna kobieta sama sobie szyła suknie.	Ależ naturalnie. Ja nie jestem zazdrosny. Jesteś zbyt bogata wewnętrznie, żebym mógł mieć do ciebie pretensję, że rozdajesz swoje skarby. Ale gdyby nie to, co było dziś, nie wiem, czy byłbym tak bardzo pewnym siebie	A sam. Nieraz mawiał: „Żeby jeno Krysia przy mnie była, tobym wszędy miał raj”. No i będzie miał raj.	Bójże się Boga!	Grosze Teraz taki zastój. Ledwie się koniec z końcem wiąże.	Ja jestem ślepy? I kanalia? Kusz, Stalky, ja się z naszym przyjacielem pobawię trochę à la Molly Fairburn. Ja myślę, że widzę dobrze. Dobrze widzę, Sefton?	Nazywa się Sybilla Vane.	Odludek z ciebie popatrzylibyśmy na występy, zobaczylibyśmy sporo ludzi. No i samemu trzeba przecie od czasu do czasu pokazać się. Co?	Pan Scrooge?	Po co więc tracicie czas na lawirowanie, zamiast zwrócić się ostrzej na wiatr?	Słusznie się nią szczycisz Bardzo szczęśliwy chłop z ciebie! Uszczęśliwiacie się wzajemnie i doprawdy najszczęśliwszą chyba pod słońcem jesteście parą ludzi.	Teraz bądź zdrów! Chciałbym przespać się cokolwiek.	Porwaliście tego wieczora i przywieźliście tu wicehrabiego Alberta de Morcerf; otóż ten młody człowiek jest jednym z moich przyjaciół, ten młody człowiek mieszka w tym samym co i ja hotelu, ten młody człowiek przez tydzień rozjeżdżał się po Corso w moim własnym powozie, a jednak, powtarzam ci, porwałeś go i przywiozłeś tutaj; i nałożyłeś na niego okup jak na pierwszego lepszego.	Pragnąłem pana dawno poznać. O dzisiejszym przedstawieniu dam małą notatkę w dzienniku wobec powrotu pańskiego do kraju. To dobrze zrobi. Pan prawdopodobnie przywiózł nam jakąś nową sztukę?...	Stało się co?	Braknie albo nie braknie ale jakżeż tu nie żartować, kiedy z tym Węgrzynkiem już sobie rady dać nie można. Dalej i po gazetach zaczną pisać o tym, jaki to srogi bałamut.	Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	Gdyby żył król Maciuś, to by nauczyciel nie targał za uszy.	A co, nie pasuje mi?	Ale on ciągle przesiaduje za domem. Matka pani Maszkowej jest w zakładzie oftalmicznym w Wiedniu i podobno całkiem oczy traci, a ona siedzi po całych dniach sama, jak pustelnica. Mówię, że miałem do niej uprzedzenia, ale teraz mi jej żal.	Ależ nigdzie na świecie tego nie ma. Nasze samoloty, cóż to za ciężkie maszyny!	Gdyby tak wedle znaków sądzić, rzekł, śnieg za pasem powinien być.	Ja bym za nią w ogień skoczył! Zetnij, Jędrusiu, ale tego nie zaprę!	Należałoby też sobie życzyć żeby nie wykładano już kursu łaciny w ciemnej, wilgotnej piwnicy.	O! Nie opuszczę was już ani krokiem, a ciebie, daj Boże, aż do śmierci.	Wy bo winnych jakbyście bronić chcieli Nie nasza to rzecz oczyszczać!	Zapewne tonem osoby chorej na nerwy. Za to nie możesz mieć do niej żalu.	A nie krzywiście o tobyć o coś krzywym (daw.)	Chyba... Nie wiem... Raczej nie...	Eeee... nie może być!	Nie pierwszy, panie profesorze.	Nie! Inne słowo.	O, tak. Kilku panów.	Tak, złoty krzyż... I nicże więcej?	Tak... Czy będziesz dalej tłómaczył Kaina?	Z Krukowskim... tak...	Tak jest Ksiądz Benignus jest piąty do działu, bo 800 dukatów ma być odłożonych na wykupienie naszych polskich chrześcijan, którzy nędznie marnieją w niewoli tatarskiej i tureckiej.	Że Willetts jest moim wujem. Maple jest moim nazwiskiem, a wuj Tomasz przybrał sobie to nazwisko... z wielu powodów.	Poprawię cię, Helciu. Po śniadaniu wyjazd prosto do Włoch, to moja wina, opowiadałaś mi tyle cudów, że namówiłam pana Andrzeja, abyśmy prosto od ołtarza tam pojechali.	Wiesz, to jest genialne!	Ten przeklęty, ten mój zły duch, którego zawsze spotykam, gdy mi nieszczęście grozi; on towarzyszył tej okrutnej kobiecie, gdym ją raz pierwszy spotkał, jego to szukałem, gdy wyzwałem naszego przyjaciela, Athosa; jego widziałem tego samego dnia rano, gdy panią Bonacieux uwieźli! I teraz go widziałem, to on był, we własnej osobie! Poznałem go, gdy wiatr mu płaszcz uniósł!	A dyć moja to, moja żywicielka jedyna!	Ale i ty miałaś moment bardzo szczęśliwy.	Ale musi być łobuzina!...	Ba, czy go znam! To Benedetto.	Czyż to możliwe, moja kochana, kochana Hanno?!	I mój ojciec jest duchowny	Nu, po pańsku tu u was, pięknie... Kresła sobie wymyślili i samowar... oho!	Spróbujemy, Tomku. Ale wiesz, taką cudowną krainę widziałam we śnie... Może tam właśnie teraz pójdziemy...	Ten ma słuszność. Oto co jest w życiu najlepsze.	To samo dostaniemy gdzie indziej.	Widać tu chałupę na zakręcie, może to karczma.	Więcej zrobiłem dla ciebie: ocaliłem ci życie.	Zwłaszcza kiedy go pożegnamy	A ja!	A kto jedzie?	Ach, biedny, dzielny chłopcze! Odwagi! Odwagi!	Błogosław jej Boże!	Co znaczy Zielony Łabędź?	Cudów ponoć dokazywał w ostatniej wojnie, aż cenę na jego głowę nałożono, bo wolentarzamiwolentarz (z łac.)	Czerń wydusiła dymem w celi dwanaście panien i kilkanaście czernicczernica dodał kniaź Jur.	Dumny jesteś ze swego bohaterstwa?	Hańby!	I jam spokojny; słyszę i rozumiem.	Jaguara	Jaki obowiązek?	Jesteś bezwstydny, mój chłopcze! Bo i cóż dasz jeść żonie swojej?	Jesteś wolny	Karol, ile może być dzisiaj milionów w teatrze?	Konfitury...	Któż tam?	Madame Weychert est doublement veuve aujourd’hui	No i co dalej?	Oddaj klucz!	Oni wiedzą	Pamiętam, mów dalej.	Pauvre enfant... zawsze osłabiony, pomimo że wciąż bierze pigułki żelazne.	Skąd wiesz?	Szczęść Boże w robocie!	W hotelu, gdzie mieszkają zagraniczni goście, ma wartować policja tajna i mundurowa.	Witaj Jarme! Dzisiaj jakoś późno przyjechałeś. Dlaczego?	Wujenka jeszcze...	„Pewnie” i „może”
Señor musimy przychwycić parowiec na morzu. Musimy pływać po pełnym morzu i wypatrywać go aż do chwili, kiedy zjemy i wypijemy wszystko, co zabraliśmy na pokład. Gdybyśmy go przypadkiem przeoczyli, to musimy dalej trzymać się z dala od brzegu, aż się pochorujemy, powariujemy może, pomrzemy i będziemy błąkali się martwi, aż inny parowiec Towarzystwa napotka łódź z dwoma martwymi ludźmi, którzy ocalili ten skarb. Oto jedyny sposób, by go ocalić, bo chyba pan rozumie, że przybić gdzieś do brzegu ze srebrem, choćby i o sto mil dalej, to to samo, co rzucić się nagą piersią na ostrze noża. Przekazano mi ten skarb jak jakąś śmiertelną chorobę. Jeśli ludzie to odkryją, będę trupem, i pan także, skoro pan będzie ze mną. Tego srebra jest tyle, że można by nim wzbogacić całą prowincję. Czyż więc możemy się z nim zatrzymać się w jakimś przybrzeżnym pueblo, zamieszkanym przez złodziei i włóczęgów? Señor, przecież pomyślą, że samo niebo zsyła im te bogactwa, i pozarzynają nas w okamgnieniu jak barany. Nie dowierzałbym pięknym słówkom najlepszych nawet ludzi mieszkających wokół tej dzikiej zatoki. Co tu mówić? Gdybyśmy nawet oddali te skarby na pierwsze wezwanie, nie zdołalibyśmy ujść cało. Czy pan to pojmuje, czy może jaśniej to panu wytłumaczyć?	A prawda! Przecież na świecie jest ciemno, a tu światła się palą... Nie zauważyłam zrazu. A tam, nad Mare Frigoris, co teraz jest?	Aaa... prawo! Niby ty nie znasz Stefka. Co jego obchodzą czyjeś prawa, jeżeli on ich nie uznał? Ach, gdybyś ty sprowadziła się do mnie...	Aha a co to, pan na obiad dziś nie pójdzie?	Heidi, posłuchajże! Dotąd nie mogłaś się nauczyć czytać, gdyż wierzyłaś Pietrkowi, teraz uwierz mnie. Zaręczam ci całkiem na pewno, iż wyuczysz się czytać, i to bardzo prędko, podobnie jak mnóstwo dzieci, które nie mają zakutej głowy, jak twój Pietrek. Widziałaś obrazek z pasterzem. Gdy będziesz czytała, dostaniesz książeczkę na własność, dowiesz się całej historii tego pasterza, zupełnie jakby ci ją ktoś opowiedział, co robił z owcami, kozami i jakie dziwne przechodził koleje losu. Chciałabyś to wiedzieć, Heidi, prawda?	Na nieszczęście, nie posiadam go u siebie. Obawiając się jakiej złej przygody, powierzyłem go w ręce przyjaciela. Gdybym umarł, te ręce potrafią zrobić użytek ze skarbu, który im oddano do przechowania.	Nic gorszego, pannusiu, jak próżna gadanina i wieczorna bieganina! Co mu z tego przyszło, że biegał do Wojnatów? Serce w błoto utopił i siecią wiatr myślał złapać. Nie posłuchał mnie raz i pożałował. Nie lepiejby fajkę wypalił w domu ze mną?	Nie mogę się doczekać jego powrotu, mam niektóre rzeczy, których bez decyzji pani szefa nie mogę rozpocząć. Wie pani co? Pani pewno nic pilnego nie ma. Może byśmy wstąpili na muzyczkę do jakiej cukierni?	Spiskują. Tak! Ostatnia z Avellanosów i ostatni z Corbelanów spiskują ze zbiegami z Santa Marta, którzy napływają tu po każdej rewolucji. Pełno ich w Cafe Lambroso na rogu plaza. Słychać ich gwar aż na ulicy, niczym gęganie z kojca. Spiskują, by wtargnąć do Costaguany. A wie pani, gdzie szukają potrzebnych sił? W tajnych stowarzyszeniach, wśród zbiegów i ludności miejscowej, gdzie Nostromo jest wielkim człowiekiem. Czemu zawdzięcza to stanowisko? Kto wie? Geniuszowi? Jest genialny. Ma teraz większe uznanie wśród ludu, niż miał kiedykolwiek. Wydaje się, jakby rozporządzał jakąś ukrytą siłą, jakimiś tajemnymi środkami dla podtrzymania swych wpływów. Naradza się z arcybiskupem jak za dawnych czasów, które i pani, i ja pamiętamy. Barrios jest bezużyteczny. Ale na dowódcę wojskowego wzięli sobie pobożnego Hernandeza. I mogą wzburzyć kraj nowym hasłem: bogactwa dla ludu!	Już nie... jużem się cale uspokoił... ach, mójeś ty kochany... jaki ja głupi, głupi, głupi... Ani razu się nie spytałem, czy znasz, kędy się idzie do naszej wsi. Od dziecka, jakby mi kto gwóźdź w głowę zabił, nie śmiałem nawet pomyśleć o Porębie. Ledwiem wskoczył w tę puszczę zatraconą, jużem zgubił drogę do domu. A potem ojciec Szymon i ksiądz kanonik perswadowali mi tyle razy, że jest kilkanaście Poręb w polskim kraju; skąd wiedzieć, która moja? Ach, Jasiek, Jasiek... gdyby mi dziś kto zabronił, z łańcucha bym się urwał, spod ziemi bym się wykopał, a leciałbym z tobą jak ten wicher! Tego nikt nie wyrozumie, ile ja się bezbez (daw.)	A on teraz liczy sam, że ma ze sto tysięcy długów, a to skromny człowiek.	A zatem, panie Beautrelet, Lupin nie mógł dotrzeć aż do krypty.	Albo to nie wiesz, panie, że Lykon jest podobny do księcia?... Podobni są jak dwa liście jednej palmy...	Co naumyślnie?	Co? Tutaj?	Co? nie?	I dobrać sobie takich, co wszystko potrafią dostrzec	Jestem u pana ministra. Czy pan kolega może zaraz tu przyjechać?	Nie chodzi zatem o to, żebym się przyznał do winy	Niech się pan o mnie nie troszczy Dam sobie radę.	Niekonieczny to warunek do zaprowadzania porządku. Ja drogi żwiruję, wysadzam drzewami, otaczam drutem na kamieniach, stawiam nowe mosty. Ten zaś, kto na to nie ma, niech równa wyboje na drogach, niech naprawia mosty, choćby wstawiając łaty, i niech ochrania drzewa. To wystarczy. W Głębowiczach już jest parę dróg wysadzonych drzewami owocowymi. Szkody bywają jeszcze, ale z czasem i to przejdzie. Dla służby założyłem ogrody owocowe i skłaniam do tego włościan. Ochrona drzew ma w mych dobrach wyłącznych obrońców. Na to wszystko głównie działa oświata.	Pan Michorowski poszedł po Lucię i jej nauczycielkę	Pan się ubrał, żeby wyglądać jak ten Niemiec, jak drugi Niemiec, jak trzeci Niemiec... Ubierz się, jak chcesz	Panie Nowowiejski żebyś tak waćpan był wiedział, że to Tuhaj-bejowicz, może byś tego... może byś tak... co?	Przecież wiesz, że nie potrafię z ciebie nic zrobić, o ile nie będziesz pod moim bezpośrednim kierownictwem. Mogę tobą kierować, o ile będziesz sam, ale nie czuję się na siłach być wychowawcą jednocześnie twoim i mamusi. Niestety, żyjemy nazbyt krótko...	Słyszałem, ktoś mi tam mówił, że ci z nieba spadły krocie, jesteś teraz bogata!	Tak! Pan mnie, bo się boję, a potem ja pana, bo pan nie trafi.	Wcaleśmy nie myśleli o takich istotach My też nie żywimy do nich sympatii.	Wola Waszej Dostojności jest rozkazem, bez wątpienia, ale rzecz jest piekielnie trudna: nie ma sposobu skazać del Donga na śmierć za zabójstwo jakiegoś Gilettiego; to już była nie lada sztuka wycisnąć z tego dwanaście lat twierdzy. Co więcej, podejrzewam księżnę, że wyszukała trzech chłopków, którzy pracowali przy wykopaliskach w Sanguigna i którzy nie siedzieli w rowie w chwili, gdy ten Giletti napadł Fabrycego.	Zosiu, w tej chwili mówiłaś, że to pan Kazimierz...	A dziadzio?	A ty, człowieku, masz tylko jedno wiedzieć	A wam to nie była w głowie wojna? Właśnie, żem sobie już całkiem wymiarkowałwymiarkować (daw.) i pierwsza rzecz gródek z dębiny mocnej zbudujem, a rowem każemy okopać na porządekna porządek (daw.)	A złote dytki gdzie schowałeś, Jude?	A! i w djabła nie wierzy! powtórzył ktoś znowu.	Aby ci dogodzić, gotów jestem pożegnać swych gości.	Bardzo.	Bet dabar, dukrele, kaip būti? Dirbti tu per silpna, ganyti jau sarmata...	Bracie Diego, ja również noszę tę suknię.	Brak mi odwagi	Cierpliwością.	Dawno nie byłem u twojej mamy, nie jestem dobrym bratem. Jak się czuje?	Dla załogi jest niewątpliwie ciężkie	Doskonała łódzka kanalia.	Eh!? a to oni człeków żywcem zjadają? zapytał niedowierzająco z pewnym strachem Siewros.	Ej, panie Michale, mnie się widzi, że to on.	Ej, żeby nie Kmicic! Ej, żeby nie Kmicic! pohulalibyśmy tu z panienką po naszemu!...	I ja nie mam domu, Litko. Mogłem go mieć, alem go sprzedał.	I niech umrze!	Jak się nazywa mama?	Jest tu gdzieś blisko chatka pustelnika, który dawniej był podobno żołnierzem, jest to bardzo zacny człowiek, a tak miłosierny, że własnym kosztem kazał wybudować domek przy swojej pustelni dla podróżnych i gości, których tam podejmuje całym sercem.	Jeszcze raz splunę, o tak Że też mu nie wstyd! Wojskowy kapelan! Hańba!	Jużci prawda Nawet dobrzyśta ludzie, że w takim zmartwieniu pomyśleliście nopirwynopirwy (gw.)	MiłosierdzieGłód odezwała się mała dziewczynka.	Mnie tak pochwalił, że nie śmiałem się odezwać	Moje drogie dziecko będziesz miał swoich sto abonamentów, nie będą kosztowały dyrekcję ani grosza, już je umieszczono, narzucono je chórom, orkiestrze i baletowi. Twój dzienniczek jest tak zabawny, że nikt nie będzie się skarżył. Będziesz miał lożę. Oto za pierwszy kwartał Zatem nie pastw się już nade mną!	Może byś, kochana ciotko może byś sama zwróciła uwagę Dory na te domowe sprawy.	Myszki nie robią takiego hałasu!	Myślisz?	Młody czy stary?	Na nic jeszcze nie zasłużyłem...	Nie chciałbym zostać twoim bratem.	Nie ma potrzeby mówić o tym mężowi.	Nie mogłam być przed świętami	Niech mu wasz człowiek powie, że tu spotkania być nie może i że pierwejpierwej (daw.)	No, tak...	O pikniku? A kto go urządza?	O, zapisany jest ciągle w naszym domu, ponieważ nie chciałby robić władzom subiekcji	Och! Hrabia de Sérisy może podróżować tylko we własnej karecie, czterema końmi.	Oj! To, widzę, prędko tam u was na Litwie szło!	Plany więc nasze?	Po sercu, to jeszcze nie wiem.	Popłyniem!	Posłuchaj!	Przeciwko niej?	Psa mi ano we żniwa w polu ustrzelili!...	Rozkoszna wiedźma, przewrotna, wykrętna.	Rycerz, Nauka rzecze Lorenzo	Syn, powiadacie? Więc to złotowłose dzieciątko nie zginęło u pogan? Żyje jeszcze?	Szukać Kamy nie potrzebujemy; o ile chcesz się z nią rozmówić, mogę w każdej chwili...	Sądziłam, że nie lubisz swego brata?	Tak jest miłościwy panie Ban miał powierzoną straż insigniów królewskich, był odpowiedzialnym za nie. Wydał je lub niedbalstwem swem dozwolił je królowej przywłaszczyć. To ułatwiło śmieszną koronacyę pogrobowca, a drugą koronę królowa zastawiła cesarzowi i za okup jej wojnę prowadzić będzie. Słuszna rzecz, żeby stróż za skarb odpowiadał.	Tatusiu, bo sobie pójdę	To będzie pałac, nie fabryka, dla nas zresztą taki komfort za drogi!	To go sobie waćpan zamykaj!	To jest pańskie ostatnie słowo?	To znaczy, że ja jestem człowiekiem bez charakteru? No, wie wujenka, ale to jest po prostu zabawne. Ja bez charakteru? Ja, który prowadzę dużą i, dzięki Bogu, dobrze prosperującą firmę, który jestem prezesem takiej instytucji jak Liga Patriotyzmu Gospodarczego, który, nie chwaląc się, cieszy się powszechnym szacunkiem i uznaniem, ja mam być człowiekiem bez charakteru?	Towarzystwo! Nie chcę słuchać o nim. Pragnąłbym zarobić tyle pieniędzy, by ciebie i Sybillę zabrać z teatru. Nienawidzę go.	Trza mu zaznaczyć ziobraziobro (gw.)	Trzewikiem.	Tym zaś jest pogarda. Miłość, istotnie, pozwala widzieć i ogarnia wielkie cele przeznaczenia, jednak nie przez nią, lecz poprzez surową pogardę możemy owe wielkie cele kształtować.	W Podwojach Wiedzy uczono nas, że powstrzymywanie się od działania jest rzeczą niegodną sahiba: ja zaś jestem sahibem.	W takim razie jadę jutro rano Już bym tam był, gdyby mi nie było pilno kogoś innego powitać.	Wszystko? spytała Marja	Z nikiem o tem nie gadam...	Zaraz, zaraz, chwileczkę nikogo nie wprowadzam, a tym bardziej pana Cavalcantiego.	Zawiadamia, że ma dość i nie zbliży się ni na krok ku linii czarnych dymów wznoszących się naprzeciwko. Jest to tchórz, jakich mało. Otóż wtedy wszyscy razem równiuteńko ciągniemy działo przy okrzykach: hejaa!... hulaa!... hejach!... hulaa! Nie łazimy po skałach, nie leżymy w prochu, nie biegamy jak gżące się cielęta, ale idziemy spokojnie po równej płaszczyźnie, dopóki nas nie odprzęgną. Wtedy wielkie działo zaczyna sobie pogawędkę z działami z przeciwka albo z jakimś miastem otoczonym wałami i wały te rozpadają się, tworząc kłęby kurzu, jakby szły ogromne stada bydła. Wszystko to dzieje się samo, a my pasiemy się spokojnie na miejscu.	Zejdź z poduszki! Idź precz, ty kundlu podwórzowy!	Znajdą się tacy dobrzy jak i ty!	Zwyczajne rzeczy. Głupstwa. Latem zjeżdża się dosyć chorych, więc pospołu z innymi lekarzami trzeba się nimi zająć. Kąpiele, uważacie, wanny, natryski
Owszem, najdroższa pani, myślałam, ale nic wymyśléć nie mogłam, może dlatego, że nie znam wcale świata i mało innych ludzi widziałam. Ale już to tak u mnie ze wszystkiém i zawsze; jeżeli widzę coś brzydkiego, natychmiast czuję, że to brzydkie, ale nie umiem sobie zdać sprawy, dlaczego ono jest takie i czego braknie brzydkiemu, aby było piękném. Ale za to wszystko, co piękne, kocham nad życie. Latem naprzykład, kiedy w domu niéma pilnéj roboty, całemi wieczorami siaduję sobie na ganku i patrzę na gwiazdy, i kocham je, bo czuję, że one piękne; albo idę do lasu i słucham szumu drzew, i czasem zdaje mi się, że gałęzie rozmawiają ze sobą, a czasem, że to z dalekich, dalekich stron jakieś głosy lecą, może echa wszystkich razem zebranych ludzkich śmiechów i płaczów. Ot, widzi pani, lubię gwiazdy i lubię szum lasu, bo czuję, że jedno i drugie jest piękne; lubię téż kwiaty, szczególniéj białe i ponsowe, i jak będę umierała, poproszę moich sióstr, aby mi na grobie zasadziły białe róże i zasiały ponsowe gwoździki.	Jestem stary, niedługo umrę, nie mogąc nic zostawić Heidi, a krewnych nie mam, prócz jednej osoby, która by ją zresztą tylko wykorzystywała. Odda mi pan hojnie wszystko, co mogłem zrobić dla jego córki, jeśli przyrzeknie, że Heidi nie pójdzie do obcych pracować na codzienny chleb.	Ale dajże mi pan pokój z trafem i okolicznościami, ja się znam na tych figlach, odparł kawaler, który, jak się domyślić łatwo, nie kim innym był tylko Georges’em. Proszę mnie nie zatrzymywać. Kłaniam uniżenie, odpowiadać nie myślę.	No cóż, mój chłopcze Gdyby nie znaleźli statku tutaj, zaraz poszliby go szukać w okolicy Granitowego Pałacu, a podczas naszej nieobecności nikt by im nie przeszkodził w zabraniu go. Dlatego zgadzam się z panem Spilettem, że należy go zostawić w Przystani Balonowej. Ale jak tylko wrócimy, a wyspa nie będzie jeszcze wolna od tych łotrów, rozsądnie będzie przyprowadzić statek pod Granitowy Pałac i trzymać go tam do czasu, gdy nie będziemy się musieli obawiać żadnych niepożądanych wizyt.	O, nie Tylko... zdaje mi się, że są takie punkty, z których wytworzyć sobie jakieś zdanie nie jest rzeczą niemożliwą, a nawet inne do tego stopnia dokładne, że wystarczają... do wniosków.	Pani hrabina nie rozumie mnie Ja pragnę złożyć jej dowód mego oddania. Jak pani hrabina chce, aby wielki człowiek, którego pani stworzyła, był przyjęty w Angoulême? Nie ma pośredniej drogi: musi stać się przedmiotem wzgardy albo chwały.	Królby na to nie zezwolił w pierwszéj chwili zanadto żądając mogliśmy go doprowadzić do otwartego buntu, a naówczas Sułkowskiby nam poucinał głowy. To jedno; powtóre, znam hrabiego i dlatego się go nie boję, głowa słaba: spisku uknuć nie potrafi. Nim wyjedzie z Uebigau, ja znajdę dowody na przywłaszczone dwa miliony talarów, a naówczas Königstein będzie usprawiedliwiony.	Kompan jego du Tillet nie ustępuje mu Pomyślcie tylko, że du Tillet to człowiek, który, co się tyczy urodzenia, ma tylko tyle, ile jest nieodzowne, aby istnieć, i że ten chwat, który nie miał ani szeląga w roku 1814, stał się tym, co widzicie: i, czego żaden z nas (nie mówię o tobie, Couture) nie umiał sprawić, on ma przyjaciół miast mieć wrogów. Przy tym tak dobrze umiał ukryć swoją przeszłość, że trzeba było przeszukać kanały, aby odkryć, że był subiektem u olejkarza przy ulicy Saint-Honoré, nie później niż w 1814.	Nie rozumiesz dlaczego Mędrzec, co ma kiedyś opisać dzieje moje, uznał za właściwe, żebym miał przydomek, jak wszyscy dawni rycerze; jeden się nazywał Rycerzem Ognistego Miecza, drugi Feniksa, trzeci Grifona, czwarty Śmierci i cała ziemia znała ich pod tymi nazwami. Zapewne to ten mędrzec natchnął ciebie, że mi dałeś przydomek Posępnego Oblicza, który teraz nosić zamyślam. Nawet jestem gotów kazać wymalować na tarczy jakie oblicze.	Widzi pani, tam, ten trzeci od boru pagórek... Dniem i nocą, latem i zimą pusty on stoi i żadne nawet ziółko uczepić się go nie chce. A jednakowoż był kiedyś taki wieczór, że od góry do dołu zdeptały go ludzkie i końskie nogi i łez niemało na niego spadło...	Proszę o głos! Pan nie wie jeszcze, co to jest pańska Polska, pan się dopiero dowiaduje, więc ja panu podam tutaj niektóre szczegóły	Innym nie daję, a tak natarczywie się nie upominają.	Lilith powtarza, że dziecko zaraz zapłakało, gdy je przeniosła koło nas. I prawda! Zapłakało. Pewno wyniesiono je do ogrodów już chore. Marku, szukaj jej sam, gdzie chcesz, ale póki mała Augusta nie wyzdrowieje, nie mów o niej z cezarem, bo ściągniesz na nią pomstę Poppei. Dość już jej oczy płakały przez ciebie i niech wszyscy bogowie strzegą teraz jej biednej głowy.	Nie zmażę przeszłości i zmazać, gdybym nawet mógł, nie chcę, gdyż ani na chwilę nie chcę zapomnieć tego przywiązania, poświęcenia, jakich dowody dała mi Agnieszka.	Dlaczego jednak nigdy nie wspomniałaś mi o tym?	Nie mogę nic temu zarzucić Zapytam się pana tylko, jak sobie oświetlasz drogę na dnie oceanu?	Jak się masz, kawalerze? Takeś mnie nagle opuścił, żem myślał, iż skrupuły w tobie od moich słów rebelizowały, i nie spodziewałem się widzieć cię więcej.	Zostaniesz, Dynuśka, wszystko skończone. Ech! Ta fortuna, czyliż przychodziła mi tak tanio? Czyż nie trzeba mi było ubrać się w grubą blondynę o czerwonym nosie, córkę rejenta, plus teściową, która zapędziłaby w kozi róg panią Piédefer na punkcie dewocji...	Aż nadto! Ubóstwia swego Kałgę. Dla tego dzieciaka zabiłaby pół świata, a doprawdy nie ma dla kogo, bo to i szpetne, i naprzykrzone jak szczenię, a złe jak żmija.	Byłabym gdzieś w świecie. Może byłabym wielką artystką, może niczem, ale nie siedziałabym w Krosnowie, to pewna.	Milcz. I myślisz może, że ja cię kocham? Że cię lubię przynajmniej? Że nie czuję dla ciebie tak samo wstrętu, nienawiści, pogardy?	Nic nie rozumiem.	Nie widzę tedy żadnej rady	Nie wiem.	Nie, matko wielebna.	Nieprawda, przez złość ino gadałem, tak sobie... nie, gdzieby tam zaś	Owszem tylko nie przypuszczałam, aby tu było jej tyle.	Przepraszam, nie dosłyszałem?...	Szwedzkich oddziałów po drodze nie masz?	Tak ale żył inaczej. Jam może przeszedł go siłą, bom łamał podkowy w rękach i gniótł puhary srebrne, ale dziś już i spruchniałego kija bym nie skruszył.	Wszakże to nikomu szkody nie przyniosło i dziś nie przynosi.	Śpi. Dobry znak. Nic jej nie będzie.	„Śpi oczu nie otwiera”.	Pan, panie Nikodemie, zdaje się, jest wspólnikiem czy sąsiadem tego Kunickiego?	Jedź, Jędruś! jedź jaśnie synku do Italji z jaśnie synową, na pomarańcze, ale pierwej rachunki z foliwarków złóż, wylicz się!.. Ho, jaki mądrala, jak Boga tego kocham... obłowił się niezgorzej, a teraz powiada: pocałuj psa w nos, odjeżdżam!..	Lecz mogłeś mu się przyjrzeć, skoro mówił do ciebie.	Pozwólcie mi, miłościwy panie bardzo o to dopraszam, opowiedz nam zdarzenie, które się kiedyś w Sewilli przytrafiło.	Skąd mam wiedzieć? Krzywicie się, to i przestaniecie. Dziewucha jak malina, robotna, zdrowa. Jak se dwie pełne konewki na nosidłach zawiesi, to ci leci śpiewający, aż radość patrzeć. Zawdyzawdy (daw.)	To obyczaj domowy, do którego się trzeba zastosować.	Za jaką kupiłem. Rozumie się z doliczeniem procentu w stosunku... sześć... do ośmiu od sta rocznie...	Za moim? Kiedyżeś mnie o pozwolenie pytał? A ty, Czema, co się tak wciskasz za Mikołkę?	Zrobiłaby to, co bym rozkazał A ja bym jej powiedział, że pragnę, żebyś co dzień do mnie przychodziła i rozmawiała ze mną. Bardzo rad jestem, że przyszłaś.	Chwaliłem, bo to genialna rasa, ale podłe charaktery. Wyobraź pan sobie, że Szlangbaumy, stary i młody, mnie chcieli okpić, mnie...	A czy wówczas... zwolnią go?	Co to jest? kto mi to mówi? kto tego chce? dlaczego?	Milcz pan! Milcz, ty, ty!...	Mości panowie! Jenerał Wittenberg prosi nas dziś na ucztę do swego obozu, abyśmy przy kielichach sojusz braterski z mężnym narodem zawarli.	Ot, siedź pan, kiedy ci dobrze.	Pan i stolarz?	Para? Hę? Może jeszcze Kaśka pedała pannie, co mnie na ślubnego przed ołtarz pociągnie?	Piękno samo w sobie ma swój cel, jest to odblask najwyższej piękności, nieśmiertelnej, jego użytkiem że duszę podnosi, że wznieca to uczucie, co nas przybliża ku ideałom, ku niebu! Ono jest wspomnieniem pierwotnej ojczyznyj jakby piosenką którą wygnaniec nuci tęskny, przypominając lata dziecinne; ono jest modlitwą do Boga.	Raczej niewiele. Nawet kotu mogę się śnić. Ale zawsze lepsze to niż nic. A co ci się śniło?	Tak, to ja kto taki chce się ze mną widzieć?	Taka rzecz mogłaby się przytrafić i jednorocznemu ochotnikowi	Te krze się ruszają! W konie teraz, w konie, bo już nas dojrzą niezawodnie!	W biurze zarządu kolei. W dziale przychodu...	Wielga rzec!... A cóż mi za to będzie, że on zmarzł!...	Żeby się składała w równej ilości: z żądzy i czci!	Żeby wrócić do teścia, do mego pałacu!	A co tam?	A prezes	A pułkownik Wareda?	Ale gdzie ją wyrzucisz, biedna Aniu? Przecież wszędzie ją znajdą i odniosą!	Ależ...	Bez obrazy pani dobrodziejki, dlaczego panie tak ciągle siedzicie w oknach?... To niedobrze...	Bóg wam zapłać, Macieju.	Co to za jedni?	E! co tam! Radam, bo nasz!	Hale, Boryna! Jest ktoś mocniejszy od obu... jest... niech no ten czas nadejdzie, a zobaczycie sami... Witek, odegnaj no psa, bo szczeka i szczeka, aż uszy bolą, i rozpędź tych chłopaczysków, szyby jeszcze powygniatają i ogacenie rozniesą.	Hm! A ona jakże to przeniosła?	I cóż tam sprzedajesz? pieprz?	Ja, Bogu dzięki, jestem już wolna od tego; a pani?	Jakie Szwedy?	Jeżeli starczy nam pieniędzy na przyjęcie zagranicznych gości, to będzie bardzo szczęśliwie.	Mój Boże...	Mówisz jak gdybym była panną Larkins.	Mądre słowo!	Niania?	Nic.	Niech matka to odniesie, tylko zaraz.	O czym ten chłop gada?	Pewnieście chorzy!	Pojadę tam, moja matko, jak tylko wrócę od pana B.	Powiem: powinna pani była tak zrobić, jak pani zrobiła.	Poznali pana	Precz!	Przemokłeś	Puść, głupia.	Siadajcie se pod chałupą wokół. obiadu.	Silver! Patelnia kapitanem! Patelnia kapitanem!	Tak, ale co oni tam smażą na tym ogniu?	Tak, lecz zostałaby wspólniczką zbrodni.	Ten głos! Ten głos! Gdzież ja go słyszałem po raz pierwszy?...	To kanalia.	To przybrane nazwisko.	Wieczorem śmielsza będę...	Witaj, stróżu trupiarni! Witaj, truponosie!	Więc ty go lubisz?	Z przyjemnością pomogę proszę zatem powiedzieć, jakiej kwoty panu potrzeba?	Znasz, Iry, bajkę o królu Haraldzie?
Tak jest, skrzypce są moje, ale w żadne fantazye póki życia nigdy nie wdawałem się. To pan hrabia słyszałeś tego oto chłopca! żadnego kawałka dobrze nie umie, więc grywa zwykle piąte przez dziesiąte. Ja mu zawsze mówię, że to bigos, same resztki z niedojedzonych obiadów.	Niech pan nie dziękuje. To zaufanie obarczy pana mnóstwem kłopotów. Ponieważ jednak znam pana, ośmielam się mieć nadzieję, że weźmie je pan na siebie. Jest to czyn dobry, który ma chociaż w części naprawić wielkie zło, popełnione przez kogoś innego. Ten ktoś, mniejsza o to jak się nazywa, już nie żyje. Przed śmiercią błagał mnie, bym się tem zajął i uzyskał moje przyrzeczenie. Niestety, nie mogę go spełnić. Widzi pan, mam już zagraniczny paszport w kieszeni i wyjeżdżam. Prawdopodobnie nazawsze. Są względy, dla których postanowienie to jest nieodwołalne.	Albercie, gdybyś był cudzoziemcem, nieznajomym albo jakimś tam lordem, jak ten Anglik, który żądał ode mnie satysfakcji przed kilkoma miesiącami, a którego zabiłem dla pozbycia się kłopotu, rozumiesz chyba, że nie zadałbym sobie takiego trudu. Wydało mi się jednak, że tobie należy się z mojej strony ten dowód szacunku i przyjaźni.	I chciałoby się, żeby był szczęśliwy, żeby mu na świecie było dobrze, a jeśli trafi mu się co złego, to chciałoby się samemu za niego cierpieć.	Jak ja? smutno się śmiejąc podchwyciła wdowa. Ja! niewiastą byłam na chwilę tylko i to krótką, los mój uczynił mnie, ot czémś ni babą ni mężem. Ani się już znam do niewiast, ani mi się godzi mężem zwać. bo mu i lice kraśne potrzebne i usta śmiejące się i ręce białe.	Ależ, panie Faventines, jak możesz tak obojętnie przyglądać się tej trójce artystycznej i pozwalać, aby poniewierała swe talenta na ulicy? Czyż nie lepiej tu ją wezwać? Jestem pewny, że ci wędrowni wirtuozi nic nie stracą na bliższym poznaniu.	Dobrze, ależ pomyśl wacpanna, ja mam się prosić mojego rywalizatorarywalizator odmawiać, szczególnie odrzucać propozycję małżeństwa.?	O tak, od czasu gdy zleciał z samolotu, wszystko mu się pokręciło w głowie. Był wielkim artystą malarzem, a teraz maluje obrazy, na których wszystko fruwa. Od czasu do czasu przychodzi mu ochota uczenia fruwania. Biedny człowiek z tego pana Sidneya. Jestem właśnie jego opiekunem.	Ossoria to paniczyk, którego przez protekcję wpakowano do biura. Nic nie chciał robić, wreszcie prawie nie przychodził, tylko po pensję. Rudnicki dał mu dymisję, ten mu odpowiedział obelgą na żonę i teraz go może zabił dla dokończenia honorowego rachunku!	Tak, pod Ilahabadem leżałem sobie spokojnie w czarnej wodzie, nie fatygując się zgoła robotą. Było w czym wybierać; można było dwudziestu pominąć, by pochwycić jednego. Co najprzyjemniejsze, to to, że Anglicy nie byli tak nadziewani klejnotami, bransoletami i nagolennicami jak dzisiejsze kobiety w tych stronach. „Kto lubuje się w błyskotkach, będzie miał stryczek za naszyjnik” powiada przysłowie... Wszystkie krokodyle we wszystkich rzekach spasły się wówczas ogromnie, ale los chciał, że ja spasłem się najwięcej. Wieści głosiły, że Anglików zaganiano gromadkami ku rzekom, i (klnę się na Lewą i Prawą Odnogę Wajngangi!) było to chyba prawdą! Im dalej posuwałem się na południe, tym bardziej upewniałem się co do prawdziwości tej pogłoski. Tak to z prądem rzeki dopłynąłem aż poza Munger, mijając wielkie mogiły, co patrzą w wodę...	A Bronia nie podoba się panu?	A teraz szanowny stryjcio siedzi?... Ładna historia. Mamusia utrzymuje, że od dawna to przewidywała. Ale mamusia zawsze przewiduje dopiero wtedy, gdy się coś stanie. Dziadzio mówi, że mama to Pytia z przekroczonym terminem, czy coś w tym guście. Niech mi pani powie co on właściwie przeskrobał?	A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarżyński takie porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie może się odjeść.	Chory jestem. Niewiasta, którą chciałem porwać i sobie zachować, wyrwała się z rąk moich, głownią od pistoletu mnie zraniwszy. Komendanta Wołodyjowskiego to była żona... oby zaraza spadła na niego i cały jego ród!...	Ho, ho! Trafiła panna Aneta na moją słabą stronę. Ma się rozumieć! Będzie z tego dochodu tyle, ile kot napłacze. Już ja to wiem. Niech tylko panna Aneta prędko wraca, bo na podwieczorek przyjdzie czarna Julka i Hanka.	Jakiś ty kochany! Jeżeli się zrobię inteligentna, to dzięki tobie.	Jeśli się waszmości tak udał, to go ode mnie kup, bo ja dwie orty za niego w Łęgu zapłacił	No jakże! Ślub zamówiony, ogłoszenia rozesłane, goście się zejdą. Pół Warszawy będzie. Trzeba nie mieć sumienia, żeby kogoś na taką śmieszność narazić!	No, Jurek! daj mu spokój! Muszę waszą uwagę zwrócić na pewien fakt z dnia dzisiejszego, który mnie oburzył. Ale co to, nie macie wina?...	Pan to nazywa dodatnio!	Pierwszy raz uczyni nam pani siostra ten zaszczyt	Różnie twierdzą lecz jeżeli istotnie zaraza się wzięła, nic pilniejszego nad to, by dwór ztąd wyprawić. Na królu naszym starym i życiu jego leży wiele.	Te habany zeżrą tyle owsa, co połowa fornalskich, nic nie robią, jak Boga tego kocham!	Tego nie mów, bo nie wiesz, jak mi to przyszło.	To on Ujrzysz, mój drogi, postać, jaką przybiera Opatrzność, kiedy się objawia poetom. Nim będziesz oglądał w jego chwale Dauriata, księgarza-światowca, ujrzysz księgarza z Quai des Augustins, księgarza-lichwę, kupca starzyzny literackiej, normandzkiego eksprzekupnia sałaty. Przybywaj, stary Tatarzynie!	To prawda ale mój giermek bardzo je ceni z powodu osoby, która mu je podarowała.	Tu o przebiciu się i mowy nie ma! Wiesz waszmość, że mnie tchórzem nie podszyto i uderzę, na kogo chcesz, choćby na samego diabła... Ale hetmanowi nie zdzierżę, bo nie mnie się z nim równać!... Sameś rzekł, iż my okonie, a on szczuka. Uczynię, co w mojej mocy, aby się wymknąć, ale jeśli do bitwy przyjdzie, tedy mówię otwarcie, że on nas pobije.	Tylko o tym. Ale istnienie fantazji dowodzi, że dusza nasza nie jest płytką fotograficzną, na której odbija się świat zmysłowy, lecz jest machiną, która przerabia spostrzeżenia pochodzące od świata.	Wstydź się, Sancho! po co tyle ceregieli. Musisz jednakże wybierać jedno z dwojga: przyjąć plagi albo zrzec się gubernatorstwa. Jakże chcesz, abym wasalom moim dał wielkorządcę dzikiego i okrutnego, którego nic wzruszyć nie zdoła? Wybieraj więc, Sancho.	Źle się cioteczka czuje?	A czyż tutaj nikt nie pije herbaty?	A cóż ty tkasz?	A dlaczego wy prosicie za nich?	A ja nie usłucham, boś teraz właśnie Radziwiłł, a nie kalwiński wikary. Ale chory musisz być, wasza książęca mość, naprawdę, bom cię w takiej alteracjialteracja (z łac.)	A może nasi towarzysze znajdą gdzieś schronienie lepsze od naszego.	A ot, tak.	A więc trzeba będzie umrzeć!	Ach!	Ach, czyż on mógłby być kogoś niegodzien?	Ale ja mówiłam o tobie. Bardzo cię lubię, mój drogi, nie ukrywam zresztą tego, ale nie jesteś dla mnie żadnym zagadnieniem. Widzę cię na wylot. Znam cię doskonale...	Bo Wołosi, ale poturczeni i w Galacie u baszy służący.	Bo widzi wasza wysokość, pan Sancho nie chce być umyty po obiedzie wedle przyjętego na tym dworze obyczaju.	Bracie! grzech to jest!!	Być może, panie. Jestem właścicielem tego domu.	Cyt! tylko mnie słuchaj, a głowy nie masz czego łamać.	Czy to są samce czy samice, anioły czy śmiertelne istoty, niewiasty czy dziewice?	Gdzie Edie?	I my!	Ja, to bym poprosił panienkę, żeby panienka powiedziała jaśnie pani, że wcale nie potrzeba, żeby Wincenty spał za kredensem. Niechby nam tylko jaśnie pan dał liworwery, a już Filip i ja nikogo nie wpuścimy do domu. Żeby nie wiem jaki złodziej przyszedł, to my jego po mordzie i won.	Jaki huczek?	Jednak bez niego do dziś dnia byłbyś referentem.	Jezus Maria!...	Już jesteś, Władku?	Już telefonowałyśmy. Zaraz przyjdą dwaj. Boże, mój Boże.	Jużci surowy jest, bo ludziska w mieście paskudne, a to święty człowiek.	LinijkęLinijka	Mam wybrać imię? Niech będzie Michał.	Masz, mój bracie każdy powinien czymś odpokutować za ciebie.	Na co chcesz?	Na rzece Wiśle.	Najwięcej o panią. Tamto dzieciństwo prędko przeminie bez poważniejszych następstw. Niech pani nie bierze tego tak tragicznie. Swoją drogą dołożę starań, aby w Słodkowcach zapanowała dawna swoboda.	Nic zupełnie.	Nie ma tych, które mi pan skradłeś Nie ma ani strasznego dla ciebie zeznania twego ojca, ani księgi Ben Joela, ani wreszcie świadectwa twą ręką własną spisanego. Pozostało mi wszakże zeznanie twego służącego Rinalda, spisane w obecności mego przyjaciela Jakuba Szablistego, tu obecnego i szczęśliwie przezeń zachowane; pozostaje mi wreszcie świadectwo Zilli.	Nie mam już mojego złota.	Nie mówił ci gospodarz?	Nie pomógłbym, ale zawdy chłopaka śmierć czekała.	Nie potrzeba weźmiesz jednego z moich.	Nie przypominam, nie było go, za moich czasów wszystkie nosy były proste.	Nie rozumiem pana.	Nie tak łatwo. Primo, nikt dziś nie ma pieniędzy na zbyciu, po drugie, mało kto zechce gotówkę zaangażować w najniepewniejszym interesie, jakim jest każde wydawnictwo przed założeniem.	Nie, mój mistrzu, prawda nie może być mieszaniną  i jakemś pół-czemś, pół-drugiem; ona jest gdzieś cała, jednolita, wielka, potężna.	Niech pan już przestanie...	Nowiutki fraczek, trzewiki aż lśnią. To pochlebne dla nas, że mamy takich grackich kolegów. A ci łajdacy żandarmi to dopiero bandyci! Zazdrośnicy! Takie ubranie tak podrzeć...	O mężu święty!	O, Valentine, jeszcze twój najmniejszy paluszek... przesuń go przez szparę, żebym go mógł pocałować.	O, przepraszam. Wiem doskonale, że lubię panią dla takich a takich powodów, które mógłbym z dokładnością wyliczyć.	Panna Marja chora albo zakochana, mówiła młodzież.	Pluję teraz na opinię dżungli! O Mauli, Mauli! Może on już nie żyje w tej chwili?	Pokaż, pokaż! Pokaż, o moje ty płomienne serce! Och! Oczy wy moje i członki! Pokaż! O! Goroo! A ile za to?	Poniute! turbūt tos poezijos ir fantazijos mes turėjome pervirš... Ir labai gal būti, jog mylėtojai ir gerbikai tokių niekų su apgaunančiais poezijos dūmais ir išlėkė, kaip dūmai, į padangę...	Prawda, ale stół, choćby najwęższy, stanowi zawsze przeszkodę. Pozwól zatem, że zmienię cokolwiek porządek miejsc.	Proszę	Proszę pani, pan jest w saloniku.	Przemówił, jest... To On!...	Przysięgnę!	Rezultaty wykładów są dziś wątpliwe a koszt wielki. Gdybyśmy miały tylko dwie lekcje co dzień po dwa ruble godzinę, to już wyniesie około stu rubli na miesiąc. Moja pensja, lekcje muzyki i malarstwo już kosztują dziewięćdziesiąt rubli, więc razem około dwustu.	To były galernik, zbiegły z Tulonu.	To waść masz komendę nad prezydium?	Trafiła	U czerwonoskórych i innych dzikich, stopień poważania zależy od ilości posiadanych bawołów i piękności tatuażu pokrywającego skórę.	W domu, panie.	W stronę Louvres.	Wiesz, Floro powrócił Kazio Starski i jutro ma być u nas.	Wybornie.	Wyglądasz czarująco. Słodka Diano, pocałuj mnie po raz ostatni na pożegnanie. Diana Barry nigdy mnie już nie pocałuje.	Z czegóż żyjecie?	Zabiłeś pan muchę, czy pająka? żartując spytała Marja.	Zamężna?	Zostaw nas, Vanière.	Żeś suka i latawiec...
Ja? Ja chcę śpiewać pieśń triumfu, śpiewać pieśń triumfu przez całe popołudnie. Nigdy jeszcze nie śpiewałem swej pieśni triumfu tak, jak ją dziś śpiewać będę. Chodźmy do naszej dziury.	Pawle jeśli pan tak mówi, to moim jest obowiązkiem upewnić się co do tego. Aczkolwiek chciałbym oszczędzić mego przyjaciela, chociaż ta karteczka dowodzi, że jest jeszcze przy życiu, to jednak zmuszony jestem przystąpić do wyłamania drzwi wiodących do jego pokoju.	A, teraz rozumiem wszystko. Tak, wszystko jest w porządku. Właśnie tego samego Anglika poznałem w... tak, doskonale!... Jestem więc na rozkazy pana hrabiego.	Ale, bo to nie był ktoś zupełnie obcy pani. Sam mnie zaczepił, odciągnął z koła, i tak par force pytał o zdrowie pani.	Czyż tu mało piśmiennych! Zresztą jeśli chcesz, ja cię nauczę.	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	Niech pan powie swemu dyrektorowi, żeby przychodził do fabryki o godzinie siódmej. Zwierzchnik powinien dawać przykład podwładnym.	No przyszłością się nie trapmy do zbytku, gotówem i ja ze starym królem zostać fatalistą! Bóg się ulituje nad nami. Tymczasem myśleć potrzeba jako tej młodej pani, która tu przybyć ma, zastęp utworzyć, obrońców zjednać, czuwanie zapewnić.	Oto przyczyna, że rozmowy zakochanych wydają się tak śmieszne rozsądnym ludziom, nieświadomym zjawiska krystalizacji.	Piraci wepchnęli mnie tam, kiedy ruszali okraść inny statek. Nie wiedziałem, kto dobija się do drzwi. Byłem przeszczęśliwy, kiedy zobaczyłem, że to pan. Czy zdoła pan znaleźć mojego wujka?	Pytam, gdzie szukać mam sprawiedliwości, skoro jej tu nie widzę? Mało? Jeszcze mało? Ciągle mało?	Pójdziesz, pójdziesz! i wiem dlaczego! Waćpan się za bohatera nie podawaj, bo cię znają. Czystość masz na zbyciu i pilno ci ją z okopu wynieść. Najgorszyś między rycerstwem nie najlepszy, po prostu gamratka z waszmości, która cnotą handluje! Tfu! obraza boska! Otóż to!... Nie do króla ci pilno, ale rad byś rżał po wsiach jak koń na błoni. Oto rycerz, patrzcie się, co niewinność ma na przedaż! Zgorszenie, czyste zgorszenie, jak mnie Bóg miły!	Tak, wiem o tym	To nie ja potrzebuję teraz twojej pomocy, ale moja babka, panie doktorze. Nie wie pan, jakie spotkało nas nieszczęście?	Właśnie w ten. A jakiż inny doradziłbyś kobiecie, która po trzyletnim pożyciu małżeńskim dowiaduje się nie czegoś tam kompromitującego z przeszłości męża, lecz tego, że pomimo ślubu, który był oczywiście fikcją, jest tylko kochanką... czy raczej utrzymanką...	!!!	A byli i poszli!... Niezguła jeden, jemu też swatów posyłać...	A ja wam radzę, głosujcie, jak chcą urzędy. Szkoła potrzebna i żeby była najgorsza, to będzie lepsza od żadnej. A o jakiej zamyślacie, nie dadzą. Trudno, głową muru nie przebodzie. Nie zechcecie uchwalić, to i bez waszego przyzwoleństwa postawią.	A jak sprzedał?...	A listy dzieci?	A wiesz: dlaczego zimna?...	A zawdy w niedzielę zajeżdżajcie do nas kiej do krewniaków!	Aha! Pójdź jeszcze do gospodyni i każ, ażeby nakarmiła Żyda. Niech mu da jasną lampę, jeżeli zechce robić w nocy.	Aha, zaraz. Idę Piotrkowską, powracałem z Grandu. Patrzę, wali wprost na mnie jakaś niewiasta. Kostium caca, figura zacna, włosy smoła, oczy wal czwórką, wzrost	Ależ to ciekawa kolekcja.	Amadis nigdy nie podpisywał swoich listów	Bardzo to miło móc z kimś poczciwie pogadać!	Będzie ją mógł nosić zamiast spinki u żupana, taka właśnie jest między nimi proporcja.	Co to pomoże, a ucieszyłbym tylko Szaję i tych wszystkich, coby chcieli, abym zdechł jak najprędzej. Kundel, popraw Ostrożnie! ostrożnie!	Coże się z nimi dzieje?...	Czekaj. Już nie widać... W kole dębowym, w pianie białej... O! o! mnogo wojska, mnogo mołojców, oj, mnogo jak drzew w lesie, jak bodiakówbodiak (ukr.) symbol władzy wojskowej, drzewce, ozdobione końskim włosiem. noszą.	Cóż tu u was, spokojnie... Już tylko dwie panienki śpią w tej sali... Co to ja chciałam powiedzieć?... co ja chciałam?... Nie mogę zasnąć... Aha, pokaż no mi list...	Domyślam się, że na mnie?...	Gdzie są te rzeczy?	Głupiś!... Żyliśmy dotąd my, dzieci i dobytek, z łaski Bożej, nie z pańskiej, to i żyć będziemy.	I tam pisałem.	Jak?...	Jużci, że go po trochu odchodzi, kiedy krew płynie... Nawet jest cieplejszy...	Kiedyś ty mu powiedział o bombie? Dawno?	Książę wyjechał na pogrzeb mojego ojca	Ledwiem cię ujrzał, jużem o sobie zgoła zapomniał i widzę, że wolnemu dotąd żołnierzowi chyba w niewolnika zmienić się przyjdzie, ale taka widać wola boża. Afekt jest jako strzała, która niespodzianie pierś przeszywa, i oto czuję jej grot, choć wczoraj sam bym nie wierzył, gdyby mi kto powiadał.	Lekkomyślności nie powinno się nigdy żałować. Przez całe życie byłem lekkomyślny i widzi pani, jakie wspaniałe rezultaty. Opływam w dostatek, kobiety mnie kochają, mam rozum i wieś, jak powiada Fredro, czegóż mi jeszcze brak?... Lekkomyślność to zaleta prawdziwych filozofów. Niech pani to weźmie przez przeciwstawienie: ciężkomyślność! Ciężko myślą ludzie tępi i ponurzy.	Macie z niemi wiele kłopotu	Mercedes	Miał dwadzieścia siedem lat pracował na siebie, ba!... na nas, i umarł... Nic nie wiemy, co się z nim dzieje, czekamy listu z Moskwy, a tu przychodzi telegram z Wiednia... Taka dziwna śmierć...	Mojaż ty dziewczyno! Bóg ci zapłać! a Zych się nie przeciwił?	Musi być istotnie wielkim jeżeli budzi w pani tyle podziwu i sympatii.	My się nie zgadzamy na to.	Myślę, iż zrozumiałeś, co chciałem powiedzieć mówiąc, że każde oskarżenie wymaga sprawdzenia?	Na takiej jednej wyspie. Nie mogę podać jej nazwy, chłopcze. To jest bardzo wielki secret, worth of millions. Do cholery, gdzie to piwo?	Na to samo zwróciłem uwagę, moja droga.	Na uczciwość! proszę pana, oddam z przyjemnością!	Na wesele je chowasz czy co?	Na wszystko, rozumiem, ale chyba nie na to, ażeby przekręcano myśli pani. Przed chwilą była u mnie osoba, z którą pani na górze rozmawiała o samodzielności kobiet...	Naprawdę. Przekonany o tym jestem. Na nieszczęście nie lubił mnie, utrzymywał, że zawiodłem jego nadzieje, i ożenił się ze swą gospodynią.	Nic, nic, a prawda, słyszałem, dywany, bronzy, porcelana sewrska, stołowy wykładany dębem, prawda, słyszałem. Więc idziesz za Andrzeja?	Nie gadać! Nie gadać! Pokaż nam twojego Boga, niech zrobi cud.	Nie na kontemptkontempt (z łac.)	Nie po to jedni gospodarze powyzdychali, żeby drugich wołać!	Nie pytam teraz o historję waszą, rzekł wychodząc z zadumy: widzę żałobę, jest więc smutna, dowiem się jej później.	Nie szkodzi przecie pani Nina nikomu nie powie. Mogę przy niej opowiedzieć.	Nie tego sobie nie mogę przypomnieć.	Nie życz mi tego, drogi Moko.	Nie, Naum. Nie! Nie! A jak znajdę lekki kawałek chleba, to ci powiem!	Nie, nigdy ich nie biorę. Nieporęczny towar i dużo mędrkuje.	O, nie będzie jej miał!	On mi list zapowiedni przez tegoż pana Wołodyjowskiego przysłał, a przez to pod inkwizycjęinkwizycja (z łac.) śmiałek. na wszystko gotowych, a ja, prostak, jako na lep lazłem. Nim jego zamysły wyszły na wierzch, kazał mi na krucyfiksie poprzysiąc, że go nie opuszczę w żadnym terminie. Myśląc, że o wojnę ze Szwedami albo z Septentrionami chodzi, przysiągłem chętnie. Aż nastała owa uczta straszna, na której ugodę kiejdańską podpisano. Zdrada okazała się jawnie. WiernośćInni pułkownicy buławy hetmanowi pod nogi ciskali, a mnie przysięga, jako psa łańcuch, trzymała i nie mogłem go odstąpić...	On sam.	Pewnie jej żal było rubla i wróciła do karczmy... A to co?...	Pilno waszmości na tamten świat?	Po co?	Podałem: Trzewik.	Powiedziałem ci przecież dlaczego...	Prawda że ludzie uważają za pierwszy obowiązek społeczny nauczyć się systematycznie zabijać swoich bliźnich i że u ludów cywilizowanych sława uzyskana za rzezie przewyższa wszystkie inne. Zresztą, niewielkie to we wszechświecie nieszczęście, że człowiek jest nieuleczalnie zły i szkodliwy. Bo ziemia jest kroplą błota w przestrzeni, a słońce bańką gazu, która się wkrótce wypali.	Przebłagaj zgniewane bóstwo.	Przez pomyłkę znalazł się u mnie. Poznaję pismo majora. Ta częsta korespondencja, ciociu, mocno się wydaje podejrzana!	Raz... i to piórnikiem... zanim jeszcze doszedłem do rozumu.	Rola kobiety jest inna, piękniejsza.	Skąd je wziąłeś.	Słyszysz szept wodotrysków? Fontanny dżdżą cicho, fontanny...	To będzie rozwód, panie Lejzorze!	To dobrze rzekł nauczyciel Choruje na magnetyczne wstrząśnienia, nie trzyma się swej drogi uczciwie, chwieje się czasem jak pijana kucharka i nie pilnuje przepisanych przez nas prawideł. Jeszcze to też dziecko, wybaczyć jej potrzeba; ustatkuje się później.	To konieczne	Toteż dostaniecie państwo po rubelku za fatygę	Trzeba mu dać kieliszek wódki. Trzeba co prędzej. Człowiek się rozchoruje!	Trzeba naprzód pozwolić panu zjeść spokojnie śniadanie, ale potém...	Tutaj, z Tojbą.	Ubrać go po królewsku!	W mili.	W tej chwili myślałam o tobie	Wciąż patrzę i słucham, i nie mogę się napatrzyć i nas­łuchać.	Widzisz ją! wszystkie baby jednakie! Jagienka, i ty taka będziesz! Chwała Bogu, że nie było z tymi dwoma zabijakami kłopotu, bo szczerze mówiąc, aże mi to dziwno, że na Bogdańcu złości nie wywarli.	Winicjusz, trybun wojskowy i augustianin! Odpowiadaj, na głowę twoją!	Więc mówcie Bardzo się śpieszę.	Wont, cholero!!!	Wychodzimy, idziesz z nami?	Wyłaź	Za kim się tu drzwi zamkną, ten już nie wychodzi.	Zaczekaj, w tej chwili przyjdę!	Zawsze chodzi z panem?
Spierają się z panem de Nemours on zaś broni z takim zapałem sprawy, za którą obstaje, że musi to być jego własna sprawa. Sądzę, że ma jakąś kochankę, która go przyprawia o niepokój kiedy jest na balu; utrzymuje bowiem zaciekle, że to jest przykra rzecz dla miłośnika widzieć na balu tę, którą miłuje.	Widzicie, chłopcy onego czasu dziadek mój też zdesenterował, jak ty na przykład. Ale capnęli go w Vodnianach i tak mu dupę zrąbali, że z niej strzępy leciały. I jeszcze mógł być rad, że miał takie szczęście. Syn Jaresza z Rażic za Protivinem, dziadek starego Jaresza, dozorcy stawów, dostał za ucieczkę kulę w łeb w Pisku. Ale zanim go rozstrzelali na piseckich szańcach, musiał biec między rzędami żołnierzy i dostał sześćset kijów, tak że śmierć była dla niego ulgą i odkupieniem. A ty kiedy uciekłeś?	Bo już było za późno.	Co za wino?	Dobrze wiedzieć Ruszajmy w pościg, ten niegodziwiec Van Gould nie zazna spokoju ani za dnia, ani w nocy. Czy ma ze sobą konie?	Doprawdy? Pierwszy raz słyszę! Zawsze uchodziłem za gentlemana.	Długo, sam dowiedziawszy się, nie mówiłem jej Żyliśmy na odludziu, były tam pyszne drzewa i kwiaty. Róż pełno. Aż na dach się pięły. Raz tedy pracowałem w polu, a tu nadchodzi podróżny, jak raz z naszych stron, z Norfolk czy Suffolk. Zatrzymaliśmy go, zaprosili do siebie, tak, osada cała ugościć go pragnęła. Miał z sobą stare gazety, opisy burz i huraganów, przypadków zaszłych na morzu. Stamtąd musiała się dowiedzieć. Wróciwszy wieczorem do domu, poznałem to od razu.	Ja ciebie puszczę; nago i boso puszczę, koszulę zedrę Ja ci będę żółte buciki za czternaście złotych kupował, żebyś się kawalerom podobała? Oni i tak ciebie wezmą. Ona w nocy pracuje, córeczka Won do chłopa jednej gęby od miski ubędzie.	Jakże ci wdzięczną jestem, panie Franciszku, za ten nowy dowód twojej nade mną opieki! Dzięku­ję ci, całem sercem dziękuję!	Kocham panią dawno, bałem się pani mówić o tem, i teraz także nie umiem się wygadać, nie umiem tak określić i wypowiedzieć, jakbym chciał... Kocham panią i błagam, bądź moją żoną...	Nieźle powiedziane Ale zapewniam cię, że dla wszystkich innych mógł uchodzić za arystokratę... Widywałem go na przyjęciach u ministrów.	Ona do mnie pojechała... do mnie, na wieś!... W tej chwili jadę na kolej, a za parę godzin zobaczę się z panią Latter... Widocznie minęliśmy się w drodze...	Szukać, aby, znalazłszy, być znowu odepchniętym i wzgardzonym?	Sługa sług radziwiłłowskich! Tak jest, panie Charłamp. Nie zapieram, Boże mnie chroń... Ale że książę, dowiedziawszy się o gościach, przysłał mnie pytać, co za jedni, więc waść odpowiesz, panie Charłamp, odpowiesz zaraz, choćbym był nawet hajdukiemhajduk	Tak? Nie wierzy?... Otóż powiem panu: Możesz pan mydlić oczy komu pan chcesz, tylko nie mnie, bo mnie to nic nie obchodzi. Teraz już ani ziębi, ani parzy. Ale pan musisz sam doskonale wiedzieć, za co pana wydalono, skoroś nie protestował. To raz. A powtóre tenże prezydent Niewiarowicz mówił głośno na imieninach u wojewody, że pan podszedłeś go, ukrywając swoją przeszłość polityczną. Dość wyraźne, czy nie?	Tedy wiesz więcej od niego, panie on bowiem tylko przypuszcza, że tak było, co jednak nie przeszkadzałoby mu wezwać chrześcijan i pomścić się na mnie okrutnie. Uczyniłby to niechybnie, inni zaś również niechybnie by mu pomogli. Szczęściem, nie wie mego imienia, w domu zaś modlitwy, w którym spotkaliśmy się, nie dostrzegł mnie. Ja jednak poznałem go od razu i w pierwszej chwili chciałem się mu rzucić na szyję. Wstrzymała mnie tylko roztropność i zwyczaj zastanawiania się nad każdym krokiem, który zamierzam uczynić. Począłem się więc po wyjściu z domu modlitwy o niego wypytywać i ci, którzy go znają, powiedzieli mi, iż jest to człowiek, którego zdradził towarzysz podróży z Neapolis... Inaczej nie wiedziałbym przecie, że on tak opowiada.	Za uwiezienie Dawida	A czemu waść nie bajdakiembajdak (ukr.)	A jęczmień na Świńskim Dołku obejrzałeś?	A komu, miłość Wasza każecie z sobą?	A moja droga, co? A moja? Wieczyste krążenie między salonem, kuchnią a dziecinnym pokojem. Może bym przecie także chciała żyć, robić coś na świecie. Tyś wszystkiego używał, wszystkiego próbował, stoi ci wszystko otworem, a ja?	A nie umrze?	A skąd ty przychodzisz?	A to jakim sposobem?	Alboż nie mówiłem ci już o tym?	Ale czy jutro będzie pan miał dość sił, żeby znieść trudy takiej wyprawy?	Ale ja ciebie kocham, a ty obiecałeś.	Ano, to cicho, dosyć! Jest o czym mówić tyle! Żebym ja tyle o was mówił, tobym dostał astmy. Chodźmy do sali!	Bez to on i teraz gryzie, nie bój się, Wawrzon, myślał on, co robić!	Byłem w niedzielę w Jevíčku...	Cavaliere Fotofero? Fotofero! czy się pan nie mylisz? Cóż to jest? o nikim podobnym nie słyszałem, chyba wczoraj przybył do Warszawy	Cała wieś o tym wiedziała.	Całą noc?	Cha, cha, cha! Naturalnie, że jej nie potrzebujemy szukać	Czy koniecznie w Iksinowie? Przecież tam, jak sama mówiłaś, nie było uczniów ani uczennic.	Czy nie żyje?	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	Czyżby miał pan nadzieję, że ci niegodziwcy darowali mu życie?	Cóż to? Pewnie sprawa jaka.	Daj Boże! jakim ty tonem to „daj Boże!” Jezus Marya! Ty tak mówisz, jakby kto inny powiedział: „Niech ich dyabli wezmą!” Złość, choroba, męczarnia! Na kolana tobie upaść, ręce złożyć i z płaczem modlić się, aby Pan Bóg ich serca nam przywrócić raczył. Na kolana padnij! Na kolana...	Dalibóg, gotowa w niego wmówić!	Dawaj!	Dla siebie nie masz żadnej prośby?	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Eeee?... A kto wymyślił? Tam ano stoimy i czekamy. Matusia, choć spostrzegą, że nas nie ma, pomyślą, żeśmy przed dom wybiegli, i łajanie dla mnie, a bicie dla ciebie na potem odłożą. Aż tu nadchodzi dwór, wszystkie panny, rycerze, całe dziwowisko. My się przypatrujemy, a gdy Elżbieta ze swymi dziewkami Mariacką farę przeminie i ku nam się skieruje, my w tejże chwili z okna buch, buch, buch kwietne wiązki jej pod nogi. Tak powitają kochaną księżniczkę Wierzynkowe wnuki!	Fela, co ty wyrabiasz?	Gdzie, nic łatwiejszego, ale jak, prawie niepodobna. Janka do pracowni swej nie pozwala z absolutnością niezłomną wchodzić nikomu, oprócz Krysi, którą na czas nieobecności swej uczy różnych sposobów ratowania bliźnich w wypadkach elementarnych, albo nagłych. Dla innych bywa zazwyczaj nieubłaganą.	Hale, komorniki, po drzewo chodzili do lasu.	Hier	Ja wolę miłosną stronę. Viola i Angelo to twoje ulubione imiona, czy to nie dziwne?	Ja.	Jedź, Jędruś! jedź jaśnie synku do Italji z jaśnie synową, na pomarańcze, ale pierwej rachunki z foliwarków złóż, wylicz się!.. Ho, jaki mądrala, jak Boga tego kocham... obłowił się niezgorzej, a teraz powiada: pocałuj psa w nos, odjeżdżam!..	Jesteś w błędzie, mój Cyrano.	Już po dwakroć pragnę Waszej wysokości oznajmić wieść ważną, jaką przyniosła Kobolda, żona Hexa z Wolfshöhle.	Kobieta, Mężczyzna, Wierność, Pozycja społeczna odrzekł Don Kichot mieć jakąś zaletę., że wytrwale i wiernie przyjaźni jej dochowywał. Nieśmiertelny Ariost, co tak szeroko piękność jej opiewał, zamilkł o niej całkiem, odkąd ten wybór niegodny zrobiła, i nie chcąc już nawet wspomnieć, co się z nią potem działo (a zapewne nic dobrego), zakończył historię jej tymi dwoma wierszami.	Komu ona to wszystko opowiada?	Lepiej by wy z naszym kniaziem na pogan poszli, niż przeciw zwierzchności rękę podnosili.	Lepszej chyba nie ma dla uczciwego i pracowitego człowieka.	Miłość spytała po chwili dziewczyna.	Mnie by trzeba kogo z bojówki jeżeli jeszcze jest jaka bojówka...	Moje dziecko, jesteśmy zgubieni i to bez ratunku. Nie jestem już rządcą Presles, straciłem zaufanie hrabiego.	Może się to zemścić fatalnie. Ale może dlatego, że znałeś mnie, ujdzie ci to bezkarnie. Może kiedyś, kiedyś ocenisz, co ci dałam, o ile dożyjesz dość późnego wieku, czego wam obojgu życzę. Dżewani zdjął ze mnie ciężar mego ciała. To, co widziałam po zjedzeniu pigułek, zaraz po bitwie, utwierdziło we mnie tylko Jedyną Prawdę. Odtąd będę szła ciężką drogą ku doskonałości i nie ugnę się przed żadnym zwątpieniem. pomyślał Genezyp, ale nie „odparł” nic. (łzy posłyszeli w jej głosie, głęboko, jak bełkot podziemnego źródła) wyrzekłam się przedtem, nie wiedząc jeszcze, że ona jest przy tobie. I tylko przebacz mi, że cię trułam Nie wiesz jakie to szczęście dla takiej sponiewieranej wewnętrznie, a nawet i zewnętrznie, istoty, wznieść się wreszcie ponad siebie. Wiesz, że wszystko jak w jakimś młynku przekręciło się we mnie od jednej rozmowy z nim	Mówi że u niej od maja mieszka jakaś... panna, bardzo biedna...	Na miły Bóg, czemuż nie bierze dyrekcyjnegodyrekcyjny	Na stałe.	Następstwa zależą od dalszych czynów. W każdym razie świat hojniej wypłaca pięknym zasługi, wiele im wybacza i bardzo często kocha ich nawet wówczas, gdy tego nie są warci.	Nic więcej?	Nie mam tego zaszczytu, jaśnie panie	Nie pleć mi tu...	Nie przyznaję się: odezwy takiej nie wydawałem.	Nie tylko odwróciłem niebezpieczeństwo od Aulusa Plaucjusza i Pomponii, a zarazem od nas obydwóch, ale nawet od Ligii, której nie będą poszukiwali choćby dlatego, że namówiłem tamtą miedzianobrodą małpę, by pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis lub Baiae. I pojedzie, w Rzymie bowiem nie śmiał dotąd wystąpić publicznie w teatrze, wiem zaś, że od dawna ma zamiar wystąpić w Neapolis. Potem marzy o Grecji, gdzie chce mu się śpiewać we wszystkich znaczniejszych miastach, a potem wraz ze wszystkimi wieńcami, które mu ofiarują GraeculiGraeculi (łac.)	Nie? I... broń Boże?	Obawiam się, że bezpowrotnie.	Ot jest, masz!	Ośmioro	Pewnie nic z tego nie będzie... Wyjdę dziś, to po świętach sprowadzą mnie i zapłacą jak wtedy w karnawale, com później tydzień leżała.	Po wsi gadają że macie teraz wielkie pieniądze. Myślałam, że potrzebujecie dziewki, i ot, jestem.	Pocałunek, Szantaż, Wstyd rzekł Tadzio.	Psyt! jeżeli kapłani bardzo zechcą, to będzie traktat... Ale może oni nie zechcą...	Rzeczywiście ale skąd? Co do mnie, nie przypominam sobie, byśmy się gdzieś kiedyś już raz w życiu spotkali... Pan od dawna w naszym mieście?	Tak, on jest myślą ciągle tam w lesie u nich... A potem wstydzi się... wobec mnie... ale bachor gada wszystko o cioci Hannie... i o Jenny.... o „słodkiej Jenny”!	Tak, po drugie, a teraz trzecie. Pijecie wódkę?	Tak, tak, my nic nie zawinili	Tak. To Bonaparte	Temu winna panna Howard.	To geniusz!	To nie zabawka, proszę pana Niektórym z nas, tam dalej, dzieje się całkiem niedobrze.	Toś ją w Petersburgu zostawił?	Ust. Raz jeszcze ust mi daj!	W istocie podobną historię opowiadał mi kiedyś stary marynarz nazwiskiem Penelon.	W ostatniej chwili mamże ryzykować nadwyrężenie potężnego dzieła?	W roku 1827 widywałem go jeszcze bez grosza.	W takim razie ja pójdę do niej Albowiem jest to mądra i pobożna niewiasta i poradzi mi w wielu zdarzeniach. Po zachodzie słońca dasz mi przewodnika, ażebym idąc nie zbłąkał się.	Widziałeś waćpan naszą konnicę?	Widzisz!	Wiem, że to owi bezwstydnicy, owi zbóje do wszystkiego waćpana podmawiają...	Więc pan Blake oświadczył ci się jednak nareszcie?	Zaszła kradzież.	Zbawco... dobrodzieju!... Jesteś najszlachetniejszym z ludzi... Ale czy tylko ty nie stracisz?...	Znam ja ich
Nie, pierwej musisz być grzeczna.	A widzisz? Ale za to musisz krzynę odsłużyć.	Ot i ze mną ze mną tak jak z wami się stało. Alboto ja gorszy od Iwasia, od małego Czuryły, od Andrzejuka kulawego? a jak mnie okrzyczeli za głupiego, wszystko przepadło. Już mnie w chacie dla nich nie ma: ani ja do dzieła, ani do gospodarstwa, ani do swadźby; co i myśléć o tém! Jak potrzeba robić a ciężko, a do potu, a nad siłę, to mnie wypchną; a jak kożucha, strawy, ławy, czy dobrego słowa, u nikogo nie wyproszę. I tak to już poszło na całe życie!	Bynajmniej. Jest to tylko recepta dla mnie, względnie dla indywiduum bliźniaczo do mnie podobnego, a znajdującego się w takich warunkach, w jakich właśnie ja się znajduję. Recepta i jadłospis niezalecanych potraw. To ostatnie może mieć zresztą szersze zastosowanie... Poza tym, moja droga, każda rzecz zaczyna się od sumy wiary, jaką w nią wkładamy. A ja wierzę w swoją nieteoretyczną teorię!	O, teraz wiem, co to miało znaczyć. Jestem w domu. Oto, do czego prowadzą wyjaśnienia. Teraz nie zgodzę się nigdy już na to, aby życie uniwersyteckie miało być jednoznacznikiem rozrzutności i lekkomyślności.	Przepraszam, oczywiście, ale tak dziwnie pytasz, nie rozu­miem, o co ci chodzi?	W moim smutnym wdowim stanie szukać musiałam jakiejś pociechy, otaczając się tem co mnie przynajmniej odurzyć i rozerwać mogło; wiele też uczyniło się dla syna, którego zawczasu chciałam oswoić ze światem, w jakim go widzieć pragnę. Nie wychowałam go wcale po polsku, ledwie umie ten język, a co do sposobu myślenia, obejścia się, wyobrażeń, mogę Waszej królewskiej Mości zaręczyć, że i w Paryżu z nim bym się nie powstydziła. Wiele mi w tem dopomógł Labe Poinsot.	Po co mnie o tym zapewniasz? Czy sądziłeś, że wyrzucę cię dlatego?... Nie, mój drogi przyjacielu. A teraz idź i nie zawracaj mi głowy.	I więcej już zdrowia nie odzyskał To jeden tylko straszny przykład tego, co się tu dzieje na ziemi naszej, a jest podobnych niemało i położyć temu koniec może tylko jedno królestwo niepodzielne, jeden pan, któremu by wszyscy ulegali. Tak chciał mieć ów Krzywousty, którego myśli nie zrozumiano czy spełnić nie chciano. A gdy raz dzielić poczęto, przyszło do tego, iż się ludzie zabijają i krwią oblewają dla kawałka ziemi.	Ja spać, z konia zsiadać! czyż to należę do tych rycerzy, co spoczywają, kiedy walczyć należy? Śpij ty, coś się urodził na spanie, albo rób co chcesz. Co do mnie, wiem, jak mam postąpić.	Powtórzyłaś znowu, Ewelino, jeden z krążących po świecie komunałów. Obawiacie się, aby praca wspólnie z mężczyznami podejmowana nie nadwerężyła cnoty i ho­noru kobiety, a nie obawiacie się, aby tego samego nie uczyniła bieda. Protegowana moja, jak nazywasz osobę, o jakiej mowa, przed trzema miesiącami utraciła męża, ma dziecię, które kocha, smutna jest, poważna, cała zajęta wyszukaniem dla siebie środków zarobkowania i, jak o tym przekonałam się sama, bardzo uczciwa. Czyliż mo­żesz przypuścić, aby kobieta w takim zostająca położeniu, z takimi uczuciami, wspomnieniami, z taką trwogą o ju­tro, mogła najlżejszą zwrócić uwagę na twoich wyelegantowanych pomocników? Zaręczam ci, że żadna myśl pło­cha nie powstałaby w jej głowie.	...jeśli kiedy lub raczej za każdym razem, gdy pomyślisz o mnie przypomniał sobie, co ci dopiero mówiłam. Wszak mi to przebaczasz?	Bischoff jest zapewne wielkim uczonym, ale oprócz tego, że nadużywacie słów jego i przesadzacie ich znaczenie, nie sądzę, aby mógł być wyrocznią skazującą tysiące nieszczęśliwych istot...	Co ty gadasz?!	Jest! Jest! Słuchajcie. „Osoby dotknięte obłędem podlegają urojeniom i melancholii, wzrok suchy, niepewny, zachowanie niespokojne, ponure”... Czy nie tak jest?	Miły Jezu to Lichtenstein będzie żyw i ów z Lentzu także, a nam trzeba ginąć bez pomsty. Mnie głowę utną, a i wy pewnikiem już się nie przezimujecie.	Nic! Nic! Zapewniam cię, że wcale nie czuję obawy. Prowadź mnie, dokąd chcesz!	Otóż książki, które trzeba drukować. Jest ich już sporo w tym rodzaju, ale jeszcze więcej grzeszników, a dla tylu ślepych nie może być za wiele światła.	Smutne? Nie, ani smutne, ani wesołe. Po prostu naturalne. Ty mało z owych czasów możesz pamiętać, a zresztą dom stryjostwa zawsze był zamknięty w sobie, ale ja nieraz przysłuchiwałem się tym właśnie rozmowom par excellencepar excellence (fr.)	W istocie, Conseil ma słuszność Słyszałem o tym obrazie; ale przedmiot jego wzięty jest z legendy, a wiecie, co trzymać należy o legendach ze stanowiska historii naturalnej. Zresztą gdy idzie o potwory, imaginacja tak łatwo się błąka! Utrzymywano niekiedy, że te mątwy zdolne są pociągnąć okręt, ale niejaki Olaus Magnus mówi o głowonogu długości mili, podobnym raczej do wyspy niż do zwierzęcia. Opowiadają także, że biskup z Nidrosu wystawił raz ołtarz na ogromnej skale; po skończeniu mszy skała zaczęła się ruszać i wróciła do morza. Tą skałą była mątwa.	Kiedy nas brano do niewoli w Iłży, to była najokropniejsza noc w moim życiu, pewien człowiek zmusił mnie, abym skosztowała kumysu. Odtąd nie mogę patrzeć na ten piekielny trunek. Sam zapach mnie przeraża... zaraz mi się zdaje, że jestem znowu w tej czerwonej izbie, czuję krew...	Abo co?	Co gadasz?	Co wam jest? Czy złodziej? Czy przywidzenie jakie?	Czy to prawda, że u was w krzakach nad stawem co noc słychać muzykę?	Droga okropna być musi! zawołał kanonik.	Dziwna rzecz Ta dziewczynka wcale nie robi wrażenia tępej. Proszę mi ją przysłać. Niech ogląda na razie obrazki.	Gdy będziesz żyła dość długo, oba życzenia się spełnią	Hm dorzucił cicho, a tak smutnie i rzewnie, że to uczuła.	I nie mam chęci najmniejszej.	Jeszcze nie wiem, wszystko jest za świeże. Prócz jednego.	Już to trzeba waści przyznać, że ci tu nie brakuje Rzeczpospolitę można zająć, ale dosiedzieć w niej nie lżanie lża (daw.)	Miss Remsen nie może się ruszyć z domu, nie będąc tropioną przez szpiegów pańskich.	Nic nie wiem. W lesie tylko świerki szumią, a wieści żadnych nie słychać.	Nie pamięta!	Nie wiedziałbym? Adyady a. dyć (daw.)	Pan Blake nie należy do gatunku Olesiai Alfonsa Traktuje on wszystko poważnie. Możesz mu złamać serce.	Przywieziesz mi dowód, żeś tak zrobił jak chciałam.	Słaby, co?	Ta fantazja niedaleko może nas zaprowadzić. Zatoka Perska nie ma wyjścia, a dostawszy się do niej, zmuszeni będziemy wkrótce się zawrócić.	Tak niepocześnieniepocześnie (daw.)	Tak, panie.	Tego ja waćpanu nie neguję... Specjał to jest i rarytetrarytet (z łac.) bo warto.	To zupełnie inna sprawa. Żonaty, uważa pan, musi o całej rodzinie myśleć, żeby mieli co do gęby włożyć. Trudno przecież żonę i dzieci na łasce boskiej zostawić, prawda?	Zabrał mi kosz! Zepchnał mnie z mojej poduszki!	A czy ja sobie poradzę?	A gdzie pozwolenie?	A szanowny pan może woli gwar, życie? Rozmaite są temperamenty.	A to odebrałem dobrodziejowi swojego boćka!	A żeby ich parchy zjadły, cały ten ród arcypieski! Żeby z ich bebechów poganie cięciwy pokręcili!... Bóg stworzył wszystkie nacje, ale ich diabeł, takich synów, sodomitów! Bodaj im wszystkie ich maciorymaciora (starop.) stać się bezpłodnym.!	Ba to zależy od Dauriata; ja skończyłem.	Ba! Niemców!	Bardzo panu dziękuję, bardzo... i przepraszam.	Byłby zaraz z tego nowy podatek z morga, jak w Dołach.	Błagam waszą książęcą mość! Za tego człowieka ja...	Chryste Panie, mogą człowieka ogłuszyć!	Chwałaż bądź Bogu Przedwiecznemu!	Cudaki! Boże się zmiłuj!	Czas prędko leci. Za późno! Patrz wasza mość, oto i wieczór.	Czy zatrzymamy to w tajemnicy?	Dlatego właśnie spróbuję dziś wieczorem ustalić szerokość geograficzną Wyspy Lincolna, a jutro w południe spróbuję obliczyć długość.	Dobrze!	Dokąd?	Dosyć Niechże sobie teraz uwalniają najemne pułki... niech podpisują traktaty... niech kryją się przede mną jak niedoperzeniedoperz	Dramat pan układa.	Dzień dobry, professorze, rzekł Baron do niego.	E, nic. Ludzie do chrztu z dzieckiem przyjechali.	Gdybyśmy chociaż mieli jakieś działo...	I obdarzy nas ziemią...	Idź do chaty idź Tumry do chaty; zobaczymy się jeszcze.	Jednakże ja miałbym pewne wątpliwości	Jeżeli tylko pan doktór...	Kocham cię... Na śmierć, do zatracenia duszy! Umieram z żalu za tobą... księżniczko!	Kompletna głupota	Muzyka	Mówicie, rycerzu że odbiwszy dziewczynę–niedojdę myśleliście, iż to Jurandowa córka, i dlatego wezwaliście go do Szczytna?	Na czterdzieści pięć mil.	Na pewno!	Na strychu.	Najpierw jako relikwię.	No, jak to? Że nam stancję zamknęli...	O prawdziwą walkę.	O święty, a jakże będzie z tym dzieckiem, któremu daliśmy lekarstwo? Dżat będzie tu o świcie.	O! Teraz i ja jestem tego pewien.	Od dziecka.	Ostatecznie, jakkolwiek wzdrygam się na myśl o zdradzie podobnej, Wasza Królewska Mość daje mi do myślenia: pani de Launay, którą z rozkazu Waszej Królewskiej Mości pytałem kilkakrotnie, mówiła mi dziś rano, iż nocy poprzedniej królowa długo czuwała, dziś płakała bardzo i cały dzień prawie pisała.	Oświadczyć się?...	Plutonami	Ta śmierć?	Tam, wysoko, bardzo wysoko! Mamy jeszcze długą drogę przed sobą, więc chodź. Na szczycie skał siedzi drapieżny ptak i skrzeczy.	To ja byłam zła i przepraszam... mój drogi	To już chyba kiedy indziej, bo dzisiaj i to zaraz odjechać muszę.	W takim razie odchodzę wdzięczna i uszczęśliwiona.	Widzicie, kolego... jakby to powiedzieć... hm... ja sam od dawna myślałem... Wstępując na uniwersytet marzyłem o karierze pisarskiej...	Wiesz zresztą że PicardPicard, Louis Benoît (1769–1828)	Wiesz, gdzie ona jest?	Witam pana jakże zdrowie?	Więc kiedyż?...	Własnym... Klaro!	Zdobywaj.
N. Panie byłoby śmiesznością abyś W. K. Mość znając co go wyższym czyni nad innych ludzi, przypuszczał że ktoś inny moje oczy po nim zwrócić na siebie może!... Najpłochsza z kobiét nie popełniłaby nic podobnego. Jak możesz W. Kr. Mość miéć podobne podejrzenia...	Tak, ale tylko przy stole gry i dlatego było mi nieprzyjemnie spotkać go w domu narzeczonej. Porzućmy teraz na chwilę kwestję kradzieży, gdyż wbrew przeczeniu memu, uważasz pan rzecz za prawdziwą, a przysięgli mogą być pańskiego zdania. Pomówmy o morderstwie. Czy sądzisz pan naprawdę, by ktoś, kto uczynił zakład dokonania zbrodni, mógł się posunąć aż do morderstwa, w celu wygrania?	Ba, i to jeszcze dodać że choćby i tak od razu zgubić mógł, toby jeszcze żadnego tak nie zgubił, bo przecie męka ludzka to największa krotochwila dla niego. Ale, bądź co bądź, wywieź go stąd.	Tyle go będą widzieli!	Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Gdybyś nad nim nie czuwała, kto wie, co by się stało, toć przecie nie miał lat ośmiu, kiedy nam go zabrano. Coś ty użyła, jakich fortelów, by nie zapomniał mowy, a udawał, że jej zapomniał i Niemcom się zaprzedał. Coś ty użyła, wiesz tylko ty i sam Bóg na niebie	Hę? Nie wierzysz temu? Toż ojciec Witty wyraźnie go przestrzegał przed nimi i powiadał, iż to niewątpliwie były diabły. Należy wierzyć ojcom, a nie dzieciom. A czymże, wedle waszego mniemania, były one diabły?	Widzisz, Bronek, to jest tak. Czy ty lubisz na przykład	Nie, panie, nie zbyt. I powiem panu, że ile razy potrzebna panu będzie pożyczka, poręczenie czy żyro na wekslu, zawsze może pan na mnie liczyć.	Nie możesz Tak i ja nie mogłem zmiarkować całej pychy i zuchwalstwa Jaremy! Zalizali (starop.)	Och! bierzesz powozik agenta giełdowego za szczęście. Ba, rychło sprzykrzyłbyś sobie majątek, widząc, że ci odbiera szanse stania się kimś. Pomiędzy nędzami bogactwa a bogactwami nędzy czyż artysta waha się kiedy? Czy nam nie trzeba zawsze walki? Toteż przygotuj swój żołądek, patrz Ten człowiek zadał sobie trud zgromadzenia swoich pieniędzy jedynie dla nas. Czy to nie jest rodzaj gąbki zapomnianej przez naturalistów w gatunku polipów, którą należy delikatnie wyciskać, nim się ją pozwoli wyssać spadkobiercom? Czy nie podziwiasz stylu w tych płaskorzeźbach, które zdobią ściany? A świeczniki, a obrazy, cóż za inteligentny zbytek! Jeżeli mamy wierzyć zawistnym oraz tym, którzy silą się badać sprężyny życia, człowiek ten zgładził w czasie Rewolucji pewnego Niemca i kilka innych osób; mianowicie, jak mówią, swego najlepszego przyjaciela i jego matkę. Czy mógłbyś przypuścić zbrodnię pod siwiejącymi włosami tego czcigodnego Taillefera? Wygląda na bardzo poczciwego człowieka. Spójrzże, jak te srebra błyszczą: i każdy z tych lśniących promieni miałby być dla niego pchnięciem sztyletu?... Baśnie! To już lepiej uwierzmy w Mahometa. Gdyby opinia miała rację, oto trzydziestu dzielnych i utalentowanych ludzi gotuje się jeść wnętrzności i pić krew owej rodziny... a my dwaj, młodzi ludzie pełni niewinności, zapału, bylibyśmy wspólnikami zbrodni! Mam ochotę zapytać naszego kapitalisty, czy jest uczciwym człowiekiem...	A jednak byś jej na inną nie zamienił?	A toż to przecie także chyba lud... Trzeba, żeby się pan wzbił na wysokość uniesienia.	Gdyby się ten wypadek zdarzył w czasie obrotów okrętu niewiem co by mogło nastąpić, gdyż woda strumieniem płynęła na okręt. Już pompy parowe rozpoczęły wylewać wodę. Lecz to jeszcze nie koniec.	Ja się na tym nie znam.	Masz pan rację Niestety jednak mój sposób, znakomity dla kogoś, kto jak ja prowadzi życie wyjątkowe, byłby bardzo niebezpieczny dla wojska, gdyż w razie potrzeby mogło by się nie obudzić.	Nie przestajecie palić ani na chwilę! Im gorszy będziecie mieć „trening”, tym lepiej dla nas. Zdemontowałem pierwszą piętnastkę nadliczbowymi lekcjami.	Powinno obchodzić. Lucia jest oddana pod moją opiekę, za jej spokój odpowiedzialna jestem. Zresztą nie tylko traktuję to jako obowiązek, dbam o nią z własnego przywiązania.	Rzeczywiście Nie wiem, dlaczego panowie Melvill tak się uporczywie zajmują tym panem Ursiclosem! Czy to rzeczywiście mąż odpowiedni dla naszej panienki?	A żebyś ty wiedział, co to jest, tobyś nie mówił „nie martw się”.	Tak, dla ciebie, ale nie dla mnie. Ciebie uczył czytać, bo masz wszystkie palce, a ja nie.	„Kamienica” by potrafił, to był porządny bojowiec, ze starych... Nas się już coraz mniej boją. Powiedzmy sobie prawdę: nas się już prawie całkiem nie boją. Nie każdy umie się tak postawić, jak „Sędzia”.	Ach! To ty, Ben? Wcale cię nie zauważyłem.	Ale chciałaś pani nam coś opowiedzieć; powiedziała pani: „wyobraź pan sobie...”.	Ano jakoż się nie ma radować, gdy bez ten szpetny trafunek jasno się okazało, że Papacoda z całego fraucymeru najstarsza.	Ano, panie Pencroffie jeżeli to ma być ta zwierzyna, którą obiecał pan dostarczyć mojemu panu, to niewiele potrzeba będzie ognia, żeby ją upiec!...	Bo cię bardzo kocham, a ty leżałaś i wzdychałaś przez sen, a mnie zrobiło się tak smutno i było mi cię tak okropnie żal...	Czy nie ma już nic? Winnaś się cieszyć smarkulo, córko marnego wyrobnika, że możesz uczynić przysługę tamborowi Korony i Jego Królewskiej Mości!	Dałabyś staremu ojcu troszeczkę tej świętości, skąpico jedna!... jasne, kołysząc ją na sobie, jakby była sześcioletnią smerdą, którą huśtał na nodze...	Do kogo pan to śpiewa, panie Trestka?	Dziki jest...	Dziękuję ci, stary przyjacielu, żeś przybył, chociaż miałbym się prawo i gniewać. Nie o sto mil Billewicze od Kiejdan, a z ciebie rara avisrara avis (łac.)	Która w każdym razie mogłaby nie być własnoręczną	Ma się rozumieć, że nie. Czemu?	Może to nie on! nadawać cechy angielskie, zgodne z angielską modą, zwyczajami. twarzą i złotymi zębami.	Na letniem mieszkaniu.	Nie	Nie licząc już tego że gdyby mnie był nie wyrwał z rąk Bicarata, z pewnością nie miałbym w tej chwili zaszczytu złożyć najuniżeńszego pokłonu Waszej Królewskiej Mości.	Nie!	No tak, cywile.	Och, ja tam nie będę jadła omasty, kiedy nasza panienka je suchy chleb. Nie, nie.	Owszem. Przeciwko temu nic nie powiadam.	Pan chyba zna tego młodzika Jedliście wczoraj razem obiad w hotelu „Malabar”, jak mi mówiono.	Posłusznie melduję że ja sam postrzegam na sobie nieraz oznaki idiotyzmu, osobliwie ku wieczorowi...	Poznałem wczoraj u państwa tego Zawiłowskiego. Ogromnie miły chłopak. I to po prostu genialny łeb. Dość na niego spojrzeć. Co to za profil, z tem kobiecem czołem i z tą zuchwałą szczęką. Ma za długie piszczele i kolana musi mieć grubo wiązane, ale głowa pyszna!	Prawdziwy książę żądania innego postawić nie mógł. Musimy uciekać. Porwanie młodzieńca przez dziką dziewczynę. Ekscentryczna podróż przez dancingowy korytarz zaledwie.	Proszę pana, ona już od pół roku nachodzi wszystkie oddziały i kantory nasze, nie można się jej pozbyć niczym..	Tak.	To pan, to pan!	To sam to gadasz, a sądu na Juranda wołasz. Czegoże chcecie?	Tysiąc franków na rok, proszę pana.	Ucząc się na pamięć encyklopedii	W ciągu tygodnia nie będzie w tym domu innego pana prócz mnie.	Więc mamy dowód Lalki takie sprowadzałem z zagranicy w kawałkach: oddzielnie głowy, oddzielnie korpusy. Niech więc pan sędzia odpruje głowę, a wewnątrz znajdzie moją firmę.	„Nie fatyguj się, poczciwy żołnierzu!”	A Wołczok?	A bo jeden?	A prawda, prawda, przypominam sobie. Ale postępowanie takie byłoby, zdaniem mojem, trochę zuchwałe. Gdybym ja skradł rubin, jak to nadmieniłeś, Randolphie, znalazłbym dlań kryjówkę lepszą, zdaje mi się.	A więc moje listy były niepotrzebne?	Ach, jak tu pięknie!	Byle prędko.	Chętnie	Co przez to rozumiesz, moje dziecko? Ile ma lat? Chciałabym wiedzieć	Cóż myślisz robić gdy cię uwolnią? powleczesz się do swego kraju z niedźwiedziami borykać?	Cóż to znów za książka?	Cóż, gdyby stało mi się coś złego, chciałbym, aby moja córka była szczęśliwa.	Dlaczego?	Dość tej paplaniny Wróćmy do kart.	Dziadek.	Gotowi wejść do wnętrza statku.	Ja to mam mieć za odpowiedź pańską?	Jak myślicie? balsam jaki możeby mu siły przywrócił?	Jak najdokładniej Za pomocą zmierzenia gwiazd w zenicie.	Jaki?	Jam też rad. A rodzic twój gdzie?	Kaip ne kaltas? Ar tai aš jo rankos nepažįstu? Tu nežinai pats ką kalbi.	Mama chciała, ale Wojtek powiada, że szkoda czasu i atłasu, że obejdzie się. I pewnie ma rację, boć to zawsze dużo pieniędzy kosztuje.	Można, trzeba. Młody jesteś, Maciusiu. Ucz się i wydawaj dobre, mądre prawa.	Muszę mieć w tym opowiadaniu jakąś patetyczną scenę Może Robert Ray zostanie zraniony podczas wypadku i zrobię scenę śmierci.	Nic.	No pewno a któż to robi dojazd od folwarku? Żeby goście koło chlewów musieli przejeżdżać?	No! Dajcie łapę i wszystko w porządku	No, jeszcze tylko ten raz.	Od kogo?	Oj, Rzędzian, zawsześ jednaki! Ze wszystkiego musisz mieć korzyść.	Ojciec, Syn, Wierność, Grzech	Panowie! Korespondencja naszego niedźwiedzia! Mis-Nied-wied-ki ma list od marraine’y z Paryża.	Proszę. Służę nimi w każdej chwili.	Pójdziesz z nami do Miemców?	Rychtykrychtyk (gw.)	Stanie się zadość twej woli może z niezmiernym narzekaniem twoim. Bacz, co mówię.	Sądzę, że pójdą wszyscy.	Słuchaj, Felek, mów mi dalej po imieniu. Przecież razem wojowaliśmy, przez ciebie z niewoli się wyrwałem.	Taigi matote, ką jus sakote, o aš galiu jums vieną akimirką darodyti, jog jis pas jus neužsidirbo nei vieną žodį užtarimo.	Tysiąc pięćset.	W karafce, w kuchni.	Wierzenia, Zabobony, Sumienie, Cierpienie pastor, duchowny protestancki. Adersowi w gwiazdy patrzyć... Zaraz erygowałerygować (z łac. erigo)	Właśnie chcę wybrać coś z przędzalni.	Właśnie tego, kamracie. A co z dwoma rannymi, których z tobą zostawiliśmy?	„Co za głupstwo!”
Co ma popsować? Muszę mieć przy sobie człowieka, żeby uprzątnął ślady ekspedycji. Na to nie trzeba Salomona. Jeno rzecz wyhisowaćhisować a. hysować (z niem. hissen: podnosić) dziś: w dyrdy (pot.): prędko, żwawo. za nami bieżeć. A wolę jego jak jenszego, bo to człek do mnie przywiązały i, co pryncypalne, Mazur. Trzeba wacpani wiedzieć, że nasza gałąź Koryckich wywodzi się z Mazurów. Dopiero nasz pradziad przesiedlił się pode Przemyślpode Przemyśl dziś popr. D. lm: wsi., co mu je tam nasza prababka wniosła. Tandem tedy my niby już przeflancowaniprzeflancowany dziś popr.: do lasu. i ja zawdy lgnę do wszystkiego, co trąci Mazurem. Ale ja tu gadu-gadu, a czas ucieka i moja nieboganieboga (daw.)	Jeżeli pani przybywa w tym samym, co wówczas interesie, to się pani daremnie fatygowała Mówiłem już, że nie mam pieniędzy.	Nic mi nie grozi? Waść go nie znasz! On się już może gdzie między ogniami k’nam czołgnie. (Tu pan Zagłoba obejrzał się niespokojnie wokoło.) A i na waści on równie zawzięty, jak na mnie.	O, mój tatku, ja bym bardzo chciała, ale nie wiem, co pisać...	Mój Jasiu! żywo odparła Olimpja; wiesz że nie przywykłam oszczędzać się, i mam potrzeby właściwe kobiecie mojej sfery. Pamiętasz pewno jak było w domu mego ojca, i do jakiego życia przyzwyczaiłeś mię przez kilka pierwszych lat po ślubie... I tak przez wzgląd na ciężkie czasy urządzam się bardzo skromnie, i wydatkuję bardzo mało w stosunku do stanowiska, jakie posiadam w świecie. Ale jeślibyś mi i tego odmawiał...	Zatem się nie żeń bowiem oto sentencja Seneki, prawdziwa bez żadnego wyjątku: „co czyniłeś drugiemu, bądź pewny, że i drugi tobie uczyni”.	Prawda, prawda. No, to niema co zwlekać. Więc powiedzcie, towarzyszko, jeszcze raz dokładnie, żebym czego nie pominął, jak ma być?	Niepodobna!... I dopóty nie uwierzę temu, co mówisz, wasza dostojność, dopóki nie dasz mi dowodu.	Więc chyba nigdy pan nie był ani w Berlinie, ani w Wiedniu.	A moje po bracie! A Koprzywianki! A Nastusia! A drugie! To nie gospodarskie? Nie śwarne? Nie poczciwe? Co?...	A wesoło. Prócz naszej koteryi, nie mającej węzłów zbyt ścisłych, masz tu chłopomanów; założył ich i sformował Antoniewicz, prowadzili czasowo Rylski i Stępkowski, ale dziś to są już głupcy, którzy nie wiedzą, czego chcą; mówią po małorusku i piją prostą wódkę	O! jaśnie panie, nie wspominaj mi o tem Boże wielki! jakże ja błąd mój okupiłem drogo. O! ja nieszczęsny!...	Tak, a ja w trakcie tego trzy razy kichnęłam. Czy to nie straszne? Ale powiedziałam „tak” prawie zanim skończył. Bałam się, że się jeszcze odmyśliodmyślić się	O, tak sobie, na los szczęścia! Jeżeli nie zdołamy przebyć rzeki, powinniśmy spróbować, czy nam się lepiej nie powiedzie na odnodze morskiej.	Nie prawda; tego pan tam nie zobaczył!...	Bo też nie należy do rzeczy najłatwiejszych dokładne zrozumienie mowy bombiarza, który sobie w łeb strzela.	Jak jeno do Kalisza przyjdziewa, zaraz idę do szefa i wykładam. Tam i oni w tym Kaliszu mieli mieć swoje dépôt. Dopóki my instruktorami śmiech! Ja bym im pokazał wyborową kompanią, toby się w mysie dziury zmieścili ze wstydu. Niechże ich ta uczy, kto umie. A ja nie dyrektor. My są rycerze. Ja bez wojaczki	Jak nie wie, to mu powiedzą. Znajdą się takie!	Miłościwy książę, przebaczcie Bogu rachunek z tego zdawać przyjdzie. Nie rad z obrotu rozmowy, książę wyzywająco popatrzał na ziemian, aż krewny Starosty Rogera, którego Leszkiem Wdałym zwano, odezwał się.	Dalej żeby się Absolut wyrabiało tylko z węgla wykopanego w Małych Swiętoniowicach. Jak pan raczy wiedzieć, jest to cudowne miejsce kultu mariańskiego, tak że być może przy pomocy tamtejszego węgla założymy pod numerem 1651 w Brzewnowie przybytek kultu mariańskiego.	Czy tak, czy owak, z opowieścią biegaj. A wspomnij i o tym, że jakiś wóz od Krakowa z dwiema pakami jedzie, trzech ludzi i malec, półdziecko. Nie zabacz, że tych ja zwietrzyłem.	Nie jedź do Borgu! Nie jedź tam! Bezżenni nie mają trosk na głowie!	Rozmawiałem z sahibem Creightonem i ręka przyjaźni po raz wtóry odwróciła bicz plagi. Powiada, że zmarnowałeś zupełnie sześćdziesiąt dni na wagarach, więc już za późno byłoby posyłać cię do jakiej szkółki w górach.	W rzeczy samej. Kule elektryczne bezsilne są wobec tych miękkich ciał, w których nie znajdują dostatecznego oporu do wybuchu. Ale uderzymy na nie siekierami.	Co słychać?	Jesteś dzielnym chłopcem i zgrabnym do tego i nigdy oczy moje nie widziały lepszej podstawy na pana szczęścia!	Nie mogę!	Przecież ojciec nie sprzeda.	Sześć i pół daję, więcej nie można, pszenica ze śniedzią.	Radzę ci odpłynąć na jednym z tych okrętów i nie wracać do domu, póki nie zakosztujesz życia na własny sposób	Zaraz wam to wyłożę jasno! Wytłumaczcież mi, dlaczego na przykład nie lubicie... tego?	I ty chcesz, abym ja szedł do niej na obiad? Czyś ty oszalał? Masz, czytaj paragraf, który zabrania sędziemu jeść i pić u jednej ze stron, które ma sądzić. Niech przyjdzie do mnie twoja margrabina, jeśli ma mi coś do powiedzenia. Mam w istocie iść jutro przesłuchać jej męża, skoro przestudiuję sprawę przez noc.	Muszę koniecznie, dla powodów, których znać nie potrzebujesz, dostać do rąk pewien ważny dokument spisany własną ręką mego ojca.	Pani mówi nieprawdę Nigdy w życiu nie poniżałbym godności mojej żony do takich funkcji.	Wiem, ciociu, że jest późno i czas spać. Zatem stanowczo ciocia i major nie będą na moim ślubie?	Jak Boga kocham! jak dawniej byłaś dla mnie miłą i sympatyczną, tak i teraz jesteś... jeszcze więcej!... Taka z ciebie zrobiła się kobieta, taka jakaś...	Mecenas tutaj?... nie na służbie?...	Nie chce jeść To niezdrowo.	Nie sięgniemy po miecze w obronie pana de Sigura	To najłatwiejsze! Stanowczo nie można z panią rozmawiać.	Zapewne, że nie	No tak, lecz cóż cię to obchodzi, czy on, czy też ja? Alboż polecenie takie jest zbrodnią?	A ja bym głowę dał że ten psubrat wszystkiego tam namieszał, jak grochu z kapustą!	O, tuś waćpani utrafiła! Bo gdyby, czego Boże broń, diabeł był od Pana Boga mocniejszy, tedy by wszelka justycja, a z nią i Rzeczpospolita sczeznąć musiała!	Tatuchnu... może ja źle robię, że wyjeżdżam i was tak... zostawiam?...	Ależ... bo cię aresztowano, bo zostałeś wtrącony do więzienia.	Wiesz dobrze iż kazałem ci kłaść się przed zachodem słońca i zabroniłem wystawiać się na chłód wieczorny i mówić. Jak śmiesz śpiewać?	Jak to rozstawać się! Alboż chcesz gdzie wyjeżdżać?	Jakto niewie? oburzył się ojciec. Szymon to waść bardzo dobrze wytłumaczył, czegóż u diaska chcesz jeszcze?	No, dobrze Muszę jednak już jechać do lecznicy i po drodze służę wam wszystkimi informacjami.	Przyjechał pewno po tantiemytantiema rzekł Koper, uśmiechając się jedną połową ust.	Jedzenie, Czas, Cnota rzekł Odźwiernik konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż; inaczej: użyjmy więc, użyjmy zatem. go tedy do zacnych uczynków.	A ile pan ma?	Bo ją znienawidziłem.	Czy pan ma metresęmetresa (z fr. maîtresse: pani, mistrzyni) zawołała głośno.	Może z wilgoci. Czy ja wiem!	Obawiam się zbyt wysokiego cła, przechodzącego nawet moje środki, gdy wiozę taki skarb...	Ojcze, przyjechaliśmy prosić o błogosławieństwo, bo za kilkanaście dni nasz ślub.	Panie Michale! Tu jestem!	Przestańcie się kłócić.	Cudny dzień! Naprawdę cudny! Ręczę, że może to najcudniejszy dzień, jaki dotąd był na świecie.	A! a! z kimżeście to tak żywo rozmawiali? spytał Baucher.	Byłbyś asan istotnie zmartwiony? tak nazywano zwolenników pozbawionego korony Jakuba II oraz jego syna..	Czego sobie życzysz, kochanie? O czymże to rozmyśla moja Sara?	I to sam król tak żył z chłopami?	Pyszna to rzecz, miłość... na scenie!	To panicza dobry dzień, sir W takim jest doskonałym humorze, że zaraz jest silniejszy.	To prawdziwy John BullJohn Bull rzekł Artur, a Ludka skinęła głową Fredowi na znak zgody.	A ostrzeżenie wyszło zapewne od niej?	Być może to prawda	Dla Boga! to Maćko z Bogdańca!	I jeszcze Michał będzie w Kamieńcu!	Jak pisze! Litery czarne, wyraźne, ot, z tak daleka widne!	Jak to?	Jeśli łaska, alicante. To moje ulubione wino.	Kto tak wymalował?	Mógł jeszcze wiele zdziałać: tyle zdolności!	Na wodę szlam puszczacie?	Przestań pyszczyć na chwilę. Chciałbym wiedzieć, po jakiego diabła rektor tam wlazł?	Ten odda pani zapewne córce. Mówią w świecie o jej małżeństwie z panem de Rastignac.	Z pięknym młodzieńcem około dwudziestu trzech lat, łagodnym, miłym, przystojnym?	Żeby to, jasna panienka, swawolniki!	A gdzie jest Zbyszko?	Ażeby potem pisać o nich poematy	Bogu Najwyższemu dzięki!	Dla niego żyjemy.	Dlaczego duch?	Dlaczego wasza dostojność kazałeś odsunąć nasz statek?	Dyrektor! Panowie, jest i firma Bucholc Herman i Spółka! Jesteśmy zatem w komplecie. Panienko, kółko koniaków!	Jest tam zwyczajny, mahoniowy sekretarzyk, przy którym zawsze widziałem kluczyk.	Jeszcze jak!	Komedyantka! Komedyantka, słowo honoru daję	Ksiądz przecie, uczony...	Mam dwadzieścia pięć rubli miesięcznie.	Matulu! Matulu!	Przyjechałem godzinę temu.	Rycerz, Zemsta zagadnął Don Kichot	Sto dwadzieścia sążni lub sześćset stópSto dwadzieścia sążni lub sześćset stóp	Z cegieł.	Zupełnie. Amnezja retrograda. Medycyna zna wiele podobnych wypadków. Niepamięć wsteczna... Wymazuje z pamięci człowieka całe poprzednie życie. Po wojnie światowej zanotowano setki wypadków tego rodzaju.
Do licha, panowie dajcież pokój ojcu Goriot i nie traktujcie nas ciągle tym samym; dość go już mamy, bo od dwóch godzin o niczym więcej nie mówicie. Jest to jeden z przywilejów dobrego miasta Paryża, że można się w nim urodzić, żyć i umrzeć nie zwracając niczyjej uwagi. Korzystajmyż z wygód cywilizacji. Sześćdziesiąt osób umarło dziś w mieście, czyż będziecie się rozczulali nad tymi hekatombami paryskimi? Ojciec Goriot przeniósł się na tamten świat, tym lepiej dla niego! Jeżeli go ubóstwiacie, to siedźcie sobie przy nim, a nam pozwólcie jeść spokojnie.	Będzie to bój śmiertelny Jeszcze nigdy nie spotkałeś się z krwiożerczą czeredą rudych psów... Nawet Pręgowaty...	Nie zrywałabyś się lepiéj a kiedy wam już tak pilno, ot jedzie Mosiej parobek popadyń, to go poprosimy, i podwiezie was pod cmentarz.	Mości Bertuccio, ty chyba zwariowałeś A jeśli tak, to uprzedź mnie, będę cię mógł wtedy zamknąć w domu dla wariatów, zanim zdarzy się jakie nieszczęście.	Cha, cha, cha! Niech ci się, Ralfie, nie wydaje, że mam pod czapką ino kołtuny i nic więcej! Gdy odprowadzę tych dwoje malców do domu, to my sobie we dwóch przypomnimy dawne dobre czasy i będziemy sobie przez noc całą opowiadali różne stare bajdy. Ale czy panicz daleko mieszka? A jak panienka myśli? Czy tatuś poczęstuje mnie kufelkiem piwa, gdy was zaprowadzę do domu?	Tym gorzej! Kiedy się popełnia zbrodnie, trzebaż bodaj czynić to z przyjemnością; to tylko jest w nich dobrego i jedynie w ten sposób można je po trosze usprawiedliwić.	Zmusiła mnie do przyrzeczenia, że nie powiem tego nikomu Musiałem jej poprzysiąc na biblię. Janino, nigdy bym tego nie uczynił, gdybym mógł przypuszczać choćby, że to na tak długo! Janino, nigdy się nie dowiesz, ile przez te dziewiętnaście lat wycierpiałem. Wiem, że i ty cierpiałaś przeze mnie, ale mimo to zostaniesz moją żoną, prawda, Janino? O, Janino, nie odmówisz mi przecież, prawda? Przyszedłem, jak tylko mogłem najwcześniej, żeby cię o to prosić.	Dziś mi się to wydaje gorsze jeszcze, niż wczoraj. Na nieszczęście, drzewa nie mają teraz liści i nie będę mogła znaleźć modelu.	Przed chwilą. Nika nie można nigdzie znaleźć, a i po ciebie trzeba chodzić aż na folwark! No, chodźmy się bawić.	Wojna? Musi dojść do wojny światowej, żeby państwa mogły rozdzielić między siebie morza i oceany. Ale my pozostaniemy neutralni. Ktoś przecież musi zostać neutralny, żeby dostarczać broń i wszystko inne pozostałym. Tak to jest Ale tego wy, kobiety, nie rozumiecie.	O, M’Ruo! czy myślisz naprawdę, że biały pan, tak potężny, którego boi się słoń, który ma w ręku piorun, który zabija lwy, któremu kiwa ogonem wobo, który wypuszcza węże ogniste i łamie skały, może zawierać braterstwo krwi z byle królem? Pomyśl, o M’Ruo, zali Wielki Duch nie ukarałby cię za zuchwalstwo i zali nie dosyć będzie dla ciebie chwały, jeśli zjesz kawałek Kalego, syna Fumby, władcy Wa-himów, i jeśli Kali, syn Fumby, zje kawałek ciebie?	Konrad, Konrad, taki inteligentny i chyba nic nie rozu­miesz albo zrozumieć nie chcesz. Nawet nie wiem, czy zdajesz so­bie sprawę, że gdy wchodzisz na scenę albo się pojawiasz na ekranie czy w telewizji, od razu zaczynasz wytwarzać pomiędzy zbiorowością widzów owo zanikające lepiszcze. Władza nieudolna i dyktatury mają absolutną rację, że w stosunku do sztuki są podejrzliwi.	Możemy o czymś nie myśleć, ale pomimo to, to coś w nas być może, choćby jeszcze pod linią świadomości. Widzę, że miałem słuszność.	Hale, wysłuchałby to Jezus głupiego szczekania! Juści kiej matka nawet wyklina dzieci, to i tak w sercu nie pragnie im krzywdy. We złości to i ozór nie pości. Jakże...	A ja posługowałem z całego serca pannie ochmistrzyni aż jej nudno było, takem wedle niej skakał. Nie moja wina, że mi się noga na onej powłokuna onej powłoku	Ale gdzie tam! Ty to lepiej przyjdź do nas.	Ale nasz projekt i nasza... koncesja na ruletę a to jest warte więcej niż połowę! Kapujesz? Pozatem stworzymy spółkę akcyjną jedną, która będzie właścicielką całego szpasu, i drugą, która od tamtej wydzierżawi przedsiębiorstwo. Kapujesz?	Dobrze, Pauluk, ot, tak to dobrze! ja tobie i wprzódy mówiła, że tak trzeba robić, panowania jej nijakiego nie dawać...	Miałem majątek ziemski, straciło się i teraz z powodu chwilowej potrzeby, tylko chwilowej bo właśnie jesteśmy w procesie, który musi wypaść na naszą korzyść. Sprawa bardzo prosta, bo po moim stryjecznym bracie zmarłym bezpotomnie...	Nasze prawo, a nikto go nam nie przyznaje. Nasz bór, a tnie go! To i cóż my, sieroty, poczniemy, kiej nikt na świecie o nas nie stoi, a wszystkie ukrzywdzają, cóż?... Narodzie kochany, ludzie chrześcijańskie, Polaki, to mówię wamawama (gw.) ryknął mocno.	Nie, pani hrabino i właśnie o to samo pytałem Alberta.	To nieprawda! Turski nie żyje.	Toż to bajeczny interes, mój drogi. Są widoki sprzedania dziennika za trzysta tysięcy. Finot miałby tedy trzecią część, prócz komisowego od wspólników, które podzieliłby z nim des Lupeaulx. Dlatego mam zamiar podsunąć mu projekt nowego szantażu.	Zwariowałeś? Myślisz, że ona to byle kto?	A! spodziewam się! po głowachby nam jeździli. Zuchwalstwo już i tak dochodzi do najwyższego stopnia, a dobroć pana i wspaniałomyślność wasza ośmiela do wybryków najswawolniejszych. Czy téż hrabia uważałeś, ile sobie Watzdorf młodszy pozwala?	Bo tam śnieg leży. Na rany boskie! Już są blisko!... Zaraz, się ukażą!...	Bo wyglądasz pan na człowieka który przecierpiał wiele od ludzi i ma z nimi jakiś straszny rachunek do uregulowania.	Jacyż dziś ludzie pracują na moje dochody? Wycofałem się z interesów i zamieniam majątek na papiery.	Jeszcze jeden ostatni raz. Przecież jesteś artystą, przecież ci zależy, żeby obraz był ładny	Lucjanie, stało się coś niezwykłego! Tej nocy wyjechał mój mąż.	Pani! jeżeli ramię i waleczność rycerska mogą ulżyć twojej niedoli, oddaję się na twoje usługi. Jestem Don Kichot z Manchy, którego obowiązkiem jest bronić i wspierać nieszczęśliwych.	Posłusznie melduję, że przyglądam się nieboszczykowi, panie kadecie.	Powiada, że tak mu się podobało	Prawda! Jak mi Bóg miły! Tam nam najlepsze lata spłynęły. Chciałoby się czasem zobaczyć wszystkie owe miejsca, które świadkami naszej chwały były.	Skąd żeście się tu wzięli? Co?	Tak jest masz hrabia słuszność. Słowo zagadki leży po za tym światem, jest w ręku śmierci. Nam pozostaje w naszych pragnieniach absolutnéj wiedzy rezygnacya dzieci, które się napiérały gwiazdki z nieba.	Tak... nareszcie się pokazała...	Wstydź się, Zosiu, pokazywać język, jakbyś dopiero była w pierwszej klasie.	Zamknijcie oczy i będziecie widzieli zupełnie to samo.	Czy pan zna takie miejsce, panie Sinclair?	A jak tatka kocham, najmłodsza córka Arona daleko odemnie piękniejsza... wygląda jak Rebeka na obrazku, który mi darowałeś... a po męzku... nikt mi nie dorówna. Ja bardzo męzki strój lubię.	Ha, jedź pan, ale nie radzę karymi końmi.	I nikogo pan nie znasz prócz pana de Tréville?	O tak! Wzburzył pana widok tych guzików. A teraz proszę mi wyjawić powód, dla którego przyszedłeś pan do mnie dzisiaj?	Tak ażeby jeśli go Światopełk nie zda dobrowolnie, odebrać je od niego.	Do kniazia Witolda!	Dobrze. Ino trza wiedzieć, kaj. Bo po śmierci starego pana już tam nie ma nijakich paniów.	Jest pan w nią zamieszany?	Kończę... kończę dzisiaj czterdzieści lat...	Mnie macie ojcze na myśli! Niestety, o mnie nie pomyślicie nigdy...	Nic rzewliwszegorzewliwy (daw.) rzekła wreszcie księżna. z tego powodu., że on już tę dzieweczkę zaślubił, już ci była jego, a żadnej szczęśliwości nie zaznał. Wszelako	Nic! Nic, panie. Żyłem tylko moimi nerwami arty­sty... Zresztą, moje Przeznaczenie będzie grane w Paryżu. Czytał pan moje Przeznaczenie?	Nie krzycz, bo tu za ścianą ludzie mieszkają, a ściany cienkie...	Nie rozumiem jednak, dlaczego mnie przysłał ten puchar?	Nie znalazłem.	Niech mnie pan przestanie nazywać ciągle panną Stefcią.	O, nie może być! Zdrajcą i przedawczykiem mnie czyniłeś...	Od ciemnoty?...	Panie Horn, ja pana ostrzegam, bo ja za wiele cierpliwości nie mam, ja panu...	Zatem interwencja moja nie jest potrzebna?	Żartuje pan	A co waćpan będziesz pieczętował?	A dlaczego mnie pocałowałeś?	A stary król?	A w dymnikach!	Ale byłoby dość kiepsko, sam rozumiesz. Ale za... Za sto pięćdziesiąt żyłbym całkiem zadowolony.	Ale jak mam je dostarczyć?	Betty zrobiła ci dwa kleksy?	Byłam w sadzie.	Bądź zdrowa!	Czepeczek haftowany, czasem, czasem fularowąfularowy	Dobrze.	Dziękuję waszmościom za życzliwe rady!	Kołyb ja kotoroho w łobKołyb ja kotoroho w łob	Krzyknę na niego!	Maksymilianie, mieliśmy być dla siebie tylko dwoma głosami, dwoma cieniami.	Moc boska! Każę ci tu konia podprowadzić, a ty jedź!	Moja droga! Moja miła! Moja jedyna! Przedstaw mię jej, gdy tu wejdzie! Powiedz: oto jest brat mój, wzór wszystkich przymiotów i doskonałości, chłopak poczciwy...	Mój typ!	Nic wielkiego: maleńki paraliżyk lewej części ciała.	Niegdyś cię obchodziły.	Nigdy	O tak. Lubią go wszyscy.	Och, już za późno	Ojcze!	Orłowska	Porzucasz mistrza?	Prawda, zapomniałem o tym!	Proszę poczekać	Przyrządzałam migdałowe mleko dla pani.	Rzecz niesłychana, co trzeba przeżyć z tym dzieckiem!	Samych chłopców	Tak.	Tym lepiej.	Tym przyjemniej zejdzie nam miodowy miesiąc.	W jaki sposób?	W myśliwskim pokoju i prosi, żeby tam jaśnie państwo przyszli.	Więc o co chodzi?	Za co siedzisz?	Ze Stołecznego?
Wobec tego może to być istotnie czarnoksięska siła. Cokolwiek o tym rzeczemy, dla nas wszelakoż było to czamoksięstwo. I tak, jakom powiadał, schodziła nam owa podróż. Gdy wiatr płużył, rozwijaliśmy żagle i wylegiwaliśmy się przez cały dzień pod nawietrzną ścianą burty, osłaniając plecy tarczami, by nas nie zmoczyła bryzgająca woda. Gdy cisza panowała na morzu, braliśmy się do wioseł, żółty człowiek przesiadywał ze swym mądrym żelazem, a Witta sterował. Zrazu lękałem się wielkich, pieniących się bałwanów, ale gdym obaczył, jak Witta roztropnie prowadzi okręt pomiędzy nimi, rychło nabrałem odwagi. Hugonowi już z nowotka wszystko wielce się podobało. Jam ci nie bardzo był zręczny do żeglowania, a zgoła nie w smak były mi rafy podwodne oraz wiry takie, jakiem widywał koło wysp na zachód od Francji, gdzie jedno z wioseł ugodziło o skałę i strzaskało się w kawałki. Popłynęliśmy na południe po rozhukanym morzu, zasnutym mgłą. Raz, gdy się nieco rozchyliły chmury, ujrzeliśmy przy miesięcznym blasku jakowyś statek flandryjski, co obalon falami tonął już w głębinie. Hugon znowu dzielnie pracował wraz z Wittą, ja zasię z gadającym ptakiem leżałem pod pokładem nieświadom, zali żyję jeszcze, czym już umarły. Jest ci taka choroba morska, od której człek po trzech dniach może ducha wyzionąć! Gdyśmy niebawem obaczyli ziemię, Witta oznajmił, że to Hiszpania, i zaraześmy odbili na pełne morze. Przy brzegach snuło się mnóstwo okrętów biorących udział w wojnie tamecznego księcia z Maurami, więceśmy się mieli na baczności, by nas ludzie księcia nie powiesili albo Maurowie nie zaprzedali w niewolę. Zawinęliśmy do małej przystani, którą Witta znał z dawna. Nocą nadjechali tam ludzie z objuczonymi mułami, a Witta jął wymieniać bursztyn, przywieziony z Północy, na toporki żelazne i zwoje paciorków w glinianych naczyniach. Garnki te on stawiał pod pokładem, a toporki żelazne składał na dnie okrętu, wyrzuciwszy stamtąd kamienie i piasek, które przedtem obciążały należycie nasz statek. Nakupił też i wina za okruchy wonnej ambry... mały kawałeczek, nie większy od paznokcia, sprzedawano za beczułkę wina... Ale widzę, iż przemawiam jako kupczyk.	A urwis! zawsze był urwis! No leć, leć, ja tam do was jeszcze przyjdę...	Bardzo słusznie. Ale muszę z przykrością pożegnać panów. Idziemy dziś na bal, a kobiety potrzebują, wiadomo, sporo czasu, by się przysposobić do tego.	Idź do niego, powiedz mu otwarcie. To jest taki dziwny fabrykant, że z pewnością ci pomoże. Dałbym głowę, że jeżeli cię tylko zna, to ci pomoże.	Ja myślę że on musi być bardzo kontent z wojny i naczelnego dowództwa. Oto urodzony bohater! Gdy patrzę na niego, przychodzi mi na myśl lew Ramzesa.... Ten chłopak gotów sam rzucić się na wszystkie bandy libijskie i zaprawdę	Malinka... ona mi wszystko mówi...	Najgorszy jest ten Peer Vibe cieszy się bardzo złą sławą. Był on podobno przy tym, kiedy mordowano starego leśniczego.	Oczywiście! Moje własne słowa! Mówiłem to samo, kiedy proponowano Zajęczą Anę... diabeł by go chyba kusił... moje własne, autentyczne słowa... Nie... nie... nie takie to czasy, aby wydawać na gospodarstwo więcej, aniżeli potrzeba... Ale uważasz, stara... moja stara nie wie, jaki tu ład panuje, i martwi się... sądzi, że jeśli się przepracujesz, ludzie wytkną to Jakubowi... powiedzą, że jest sknera... a moja stara zawsze dbała oto, aby ludzie nie gadali źle... i słusznie!... Więc mnie wszystko jedno, tak czy owak, skoro ty to załatwisz. Tak, nie mówię nic, mogę wypić jeszcze trzecią filiżankę... Co? To już czwarta? Ano, trójkąt niewiele wart, pokój ma cztery kąty. Ha, ha!	Owóż, mój przyjacielu, ziemia z czasem stanie się tym oziębionym trupem. Niepodobna będzie na niej mieszkać i w istocie będzie niezamieszkana jak księżyc, który od dawna stracił swoje ciepło żywotne.	W niewieścich szatach, jak na pośmiewisko... nie żądajcie tego ode mnie, najmiłościwsza pani!	A gdyby ojca pańskiego w ciągu kilku dni ogłoszono bankrutem?	A ja sądziłem, że o co innego pani zapytuje.	A ja wychodzę zamąż!..	A jak ten koń się nazywa, łaskawa pani?	A to czemu?	A! baba o niczém wiedziéć nie powinna.	Akceptuję. Jedyny warunek: z chwilą przegranej pakuje pan sobie bez mojej pomocy kulę w łeb.	Ale co to do diabła jest weksel! Ja tylko czytałem o nim!	Ale ja się tu bynajmniej nie nudzę, ani towarzystwa pragnę, przywykłam do ciszy, spokoju i pracy.	Ależ jeszcze nic nie wiadomo	Antonia nie powinna się dowiedzieć. Nie można jej mówić. Nie teraz!	Babulo!	Bo nie każdy tak musi harować, nie każdy!	Bystry jest Bystry, Marek Bystry!	Była, ale popołudniu odwiedziła nas pani Müllerowa z Madą.	Co do chronologii, to już ty się, głupi, nie bój! Jak cię faterfater (z niem.)	Co pani mówiła pani Osnowska?	Co ty mówisz, Ludwinko bo jeśli on jest takim, jak mi o nim Bronisia mówiła	Co zrobił? Ależ to szalona pałka! Umysł najprzewrotniejszynajprzewrotniejszy	Czy była krnąbrną?	Cóż teraz myślisz z sobą czynić?	Cóż za zaślepienie! Jak to, czyż może ksiądz zapoznawaćzapoznawać właśc.: Cromwell. ugniatał ludy całe niby garncarz glinę? Czyż nie dostrzega ksiądz, że państwo idzie niby zegarek w ręku zegarmistrza?	Dlaczego masz mieć niemądrą minę?	Dworujesz sobie ze mnie? Taki chrobaczekchrobaczek (gw.)	Dziecko zabił Lykon, Sara zaś oskarżyła się, ażeby ciebie ocalić... Widząc bowiem mordercę w nocy, myślała, że to ty sam byłeś...	Edwardek? Biedne dziecko, to dla niego popełniono tyle zbrodni?	Ew!...	Gadaj, co tu robisz?	I ja też nie rozumiem odwagi Jadzi. Ciebie pierwszą zadusi w paroksyzmie.	I nie chcę mieć lepszego. I właśnie jako do przyjaciela zwracam się do ciebie, Haneczko, z najgorętszą prośbą. Nie masz pojęcia, jak ciężko jest mi mówić. I dlatego proszę cię, proszę cię bardzo, byś przyjęła to, co ci powiem, jak obiektywną i bezwzględną prawdę. Byś zrozumiała, że mówię ci wszystko, co powiedzieć mogę. Byś nie zadawała mi dalszych pytań. Czy możesz mi to obiecać?	I tak będą mówiły	Ile oskarżony ma lat?	Ja bardzo tęskniłem za tobą, sądziłem jednak, żeś ty już o mnie zapomniała, żeś może nawet wyszła zamąż...	Ja wolę Murzynów	Jak długo ona potrwa nie wiem	Jak to toż to Lgocki jest ten familiant, dla którego jejmość zabijasz dwie dusze? To Lgocki...	Jest jeszcze kilka słów, ale w miejscu rozdartym przez gałęzie. Trudno odczytać.	Jest to właśnie wszystko, czego dowiedziéć się pragnę.	Jest! Kiedy nie za pieniądze, tylko z platonicznej miłości. Bo ja, wiesz, jestem chwilowo bez znaczniejszych zasobów waluty... Zawsze cię kochałem a, do diaska, ciągle platonicznie! Weźże to pod uwagę... Tak wiecznie być nie może.	Jestem zmęczony.	Jezus Maria!	Jeślić tchórz nie oblatuje, to i będzie!	Kobieto, zastanów się!... Jakżeż ja mogę iść dopiero za godzinę, kiedy nie mam zegarka?...	Kto jestem, rumieniąc się powtórnie rzekł młody chłopiec, mówić nie warto, gdzie mieszkam? sam niewiem. Dziś tu, jutro gdzieindziéj. I czoło mu się zachmurzyło widocznie.	Kto taki?	Mojego męża. Tak, to on!	Myślałem, że pomówimy z sobą trochę. Jest jeszcze tak wcześnie. Nie widzieliśmy się od tak dawna.	Mógłbym jeszcze sprzedać ten bukiet, żeby mi go tylko pani dała.	Nie jestem ani księciem, ani złodziejem, ani biskupem, ani komediantem Jestem biedakiem opadłym z sił, który przybył tu z Paryża piechotą. Nazywam się Lucjan de Rubempré, a jestem synem pana Chardona, poprzednika pana Postela, aptekarza z Houmeau. Siostra moja wyszła za Dawida Sécharda, drukarza z placu du Mûrier w Angoulême.	Nie jestem kolegą tych ludzi Nie obrażaj mnie, nie masz do tego prawa!	Nie jestem sam w zamku...	Nie pleć pan głupstw! Przecież mówię, że dzisiaj z Turskim rozmawiałem!	Nie poznajesz mnie?	Nie puszczę pana!	Nie, ja się go nie boję!	Niepodobna Żytomierz pełen wojska: niechże by go spotkał ktoś znajomy! Zresztą ranny jest w nogę, mocno kuleje.	No, pytaj, kocie. Byle o co mądrego.	O Jezu!	O, to istna historia rodu, jak niedawno powiedział to panu Château-Renaud Pan, hrabio, widział tyle wielkich nieszczęść i radości, że ten obrazek szczęścia rodzinnego nie wydałby się panu ciekawy. A przecież, wycierpieliśmy wiele, jak powiedziała Julia, chociaż te cierpienia zamknięte były w skromnych ramach naszej rodziny.	O, tu zaczęli budować karuzelę dla szkoły.	Pan Legrandin.	Pan Moreau może umrzeć zresztą poróżnił się beznadziejnie ze swoim panem, hrabią de Sérisy.	Pan by się już nie zgodził. ŻydJesteśmy stamtąd o tysiąc mil w kierunku... jasnej łąki. To samo z tym wychowaniem maleńkich ludzi. Jesteśmy o tysiące mil od chederówcheder	Pan kapral przysłał, żeby pan prędziusieńko wracał!	Panie Marcinie! Nie spodziewałem się tego!	Pencroffie, pomyśl o Ayrtonie Znowu stał się uczciwym człowiekiem.	Pewnie błogosławi teraz tę hecę, przez którą od nas wyleciała; to jej pomogło	Pod tym względem mogę panu sędziemu dać tylko poufne objaśnienia.	Sam?...	Starościna	Tak jest, mój przyjacielu a działanie nitrogliceryny będzie tym potężniejsze, że granit jest nadzwyczaj twardy i będzie stawiał większy opór sile wybuchu.	Tak, biedny Nie ma ani grosza.	Tam gdzie i pan, panie Copperfield, jeśli pan nie pogardzi towarzystwem starego znajomego.	To matczyna.	To nie oni żądali, tylko skarbnik...	Towarzyszowi Bigelsteinowi i samemu towarzyszowi Kurmskiemu. Przy rewizji w pociągu, musiałem wyrzucić przez okno.	U pana?	W czym cię to ukrzywdziłam, w czym?	W którą stronę?	Wdzięczna Trudem nie mogę jej nazwać.	Widziałaś pani że gdyby mój przyjaciel nie przytrzymał go za rękę, rzuciłby mi w twarz rękawiczkę.	Więc chyba teraz nie zostaniesz żoną tego gbura?	Więc jeszcze kiedyś zrozumiesz, że zaręczyny nie obowiązują do miłości, ani miłość do zaręczyn.	Więc mówisz, Wasyngo, że z nim można śmiało jeździć między Tatarami?	Wracacie to?	Wreszcie nic mi do majątku waszej matki. Ale chodzi o to, ażeby zwrócić cztery tysiące rubli Mielnickiemu. Szoruj więc pan do mego adwokata, załatw formalności prawne z Mielnickim, a cztery tysiące rubli i procent od kwietnia ja zapłacę.	Wróciło! Więc przedtem... Ale, jakąż to ma być prośba twoja?	Z gwardji pana kardynała! a to dlaczego?	Zwarjował pan chyba?!... Już się pan upił, czy co?!	Łęczycan zdrowie!
Otóż właśnie. Niezupełnie dobrą miał tam notę, ale nic złego. Proszę powiedzieć ojcu, żeby się zgłosił do kantoru nowego domu komisowo-handlowego pod nazwą „Unitas”. Ja tam jestem jednym z członków założycieli i współwłaścicielem. Niech go pani pośle, niby to przypadkiem zasłyszawszy, że tam można dostać miejsce. Mógłby tam być magazynierem. Będę w tym, żeby go zaraz umieszczono.	Wiem o tym. Ale czy przysłuchiwałeś się ich rozmowom? Nie zdaje się mi, żeby bodaj w przybliżeniu zdawali sobie sprawę z tego, co tu widzieli.	To też by nie gospodarował. Ziemia mu śmierdzi, a śmierdzi właśnie z tej racji, że posiadł wiedzę, że wykształcił się. Nazywają to wiedzą i wykształceniem, ale czy nie jest czasem odwrotnie? Cóż on wie i czego się nauczył? Czy rozumie życie? Czy rozumie świat? Czy rozumie siebie?... Nie. Pan więcej o tym wie i więcej rozumie. Pan i ja. Wiemy, że słońce wschodzi i zachodzi, że deszcz pada i rosa, że żyjemy po to, by orać, by siać, by plony zbierać i znowu siać. A gdy jest urodzaj, wiemy, że Bóg dał, gdy nieurodzaj, że Bóg zabrał. Wiemy po co żyjemy, wiemy dlaczego pomrzemy. My wszystko wiemy, bo oczy mamy otwarte, bo ziemia nas uczy. Kształci nas na swoich pewnikach, niezachwianych, trwałych, wiecznych. Nie mamy potrzeby, nie mamy woli grzebania się w naszych prawdach. Stoją nad nami jak las, a my wśród nich żyjemy bezpieczni o swoją równowagę, w której znajdujemy siłę, nie siłę pędu lecz trwania. A owe wiedza i wykształcenie karczują ci wszystkie prawdy, podważają pewniki, burzą harmonię świata, napełniają umysł chaosem wątpliwości. I w końcu robią z człowieka to, że swoją niepotrzebnością sam się zatruje.	Dobrze, Barrymore. Pogadamy jeszcze o tym.	I pewnie. Myślałem już o tym niedawno	Wówczas tych samych wrogów ustroju ludzkiego trzymała w kajdanach Rosja oraz Niemcy i Austria. Ale nie o tym teraz mowa. Oto Żeromski nazywa poglądy społeczne Abramowskiego nominalizmem, chcąc zaznaczyć, że miały one charakter utopijny, że były „snem na jawie” według świadectwa Kallimacha z tzw. realizmem średniowiecznym, który przyznawał obiektywne istnienie uniwersaliom (tj. pojęciom ogólnym), mającym stanowić jak gdyby idealne pierwowzory konkretnych przedmiotów. Natomiast nominalizm głosił, że uniwersalia nie posiadają samodzielnego bytu, są tylko nazwami (nomina) konkretnych przedmiotów pojedynczych. Żeromskiego zawiodła tu pamięć i użył terminu „nominalizm” dla oznaczenia sposobu myślenia analogicznego przez swą „nierealność” właśnie do realizmu średniowiecznego.. Nienawidził państwa z jego wojskiem i wojną, z sądem i policją, ze wszystkimi funkcjami państwa, i nakazywał ludziom organizować się w związki wolne. Patrzę na jego kochany portret i powtarzam mu codziennie: śpij spokojnie, jasny duchu! Pracujemy dzień i noc, bez wytchnienia, szerzymy i spełniamy twe marzenia, tylko zgoła inaczej, wprost inaczej, w wolnym państwie polskim. Uczę się patrząc na to oblicze, na tego ducha, czego robić nie należy, ażeby dojść tam, gdzie on dojść pragnął, gdyż samo życie po tysiąc razy zaprzeczyło marzeniom tego społecznego mistyka.	Biedak Myśmy z Leszkiem też byli tym zaskoczeni. Dlatego nie chcieliśmy narzucać się mu powtórnie. Przyjął nas prawie opryskliwie. Nie dziwię mu się zresztą. Tyle przejść...	No to proszę. Tylko ja nie zlezę, bo konie mam strachliwe, a do tegom i na nogę kulawy. Niech no pani ino sobie zada, to się i dźwignie. Nie święci garnki lepią!	Widzę że nie jest pan pozytywistą, bo lekko traktuje wielkiego fetysza.	Otóż, objaśnię pani... Ale powstrzymaj pani swego jegomości, żeby mi nie przerywał, bo nigdy nie dojdziemy do końca. Nie wiem, z jakiego tytułu ten stary każe siebie słuchać. Przybywszy do naszego miasta Trompe-la-Mort wdział skórę poczciwca, przybrał minę porządnego mieszczanina paryskiego i zamieszkał w niepozornej gospodzie. O! Przebiegła to sztuka! Nie da on się złapać na plewy. Tak więc pan Vautrin jest człowiekiem poważnym, zajmującym się ważnymi interesami.	Przecież słyszałaś tysiąc razy, jak mówiła, że pragnie oszczędzić mi kłopotów i pracy, będącej, jak sądzi, nad moje siły. Może i ma słuszność... wstaje wcześnie, kładzie się późno, dzień cały biega tu i ówdzie, pełno jej w spiżarni, w kuchni, wszędzie... Niełatwa to rzecz i wcale nie przyjemna. A ty mówisz, że to nie jest poświęcenie. Co? Może nie mam racji?	A czemu pan nie powiedział?	Ach! A komuż to zawdzięczam? Czym jest dla mnie wasza polityka i wasze kopalnie, wasze srebro i wasze konstytucje, ten wasz don Carlos i don José, który...	Brühl wierzę, że kochałeś się we mnie. Cóż dziwnego, miałam młodość, imię i przyszłość dla tego, któremu dostać się miała ręka moja; ale to mogła być taka miłość, jakie widujemy co dnia, rozpłomienione o świcie a gasnące wieczorem. Ja takiéj nie chcę.	Czy się to zda na co? nie wiem; lecz że gorliwie będę popierała...	Jeno ukłony. Pan Ruszczyc też hen, ku Jahorlikowi ruszył, bo mu dali znać, że na śniegu siła śladów końskich. Pisanie waszej mości mój komendant odebrał i zaraz do ordy posłał, do swoich rodzonych i pobratymców, żeby tam szukali i pytali, ale sam nie odpisuje, bo powiada, że ma rękę za ciężką i eksperiencji w tej sztuce żadnej.	W każdym razie położenie twego męża bynajmniej nie jest groźne, dzięki temu oto aparacikowi, który tu zainstalowałem. Czy rozumiesz?... Twój mąż teraz ma świadka swojej rozmowy z miss Normann.	Wolę to, bo nie będzie krwi Każ niewolnikowi podać mi krater do ust. Chcę pić, a rozlewam wino, bo mi ręka lata ze starości...	Zawracanie głowy! Lubi cię, a po ślubie pokochacie się. Oboje jesteście spokojni, rozsądni i nic nie przemawia przeciwko waszemu małżeństwu. Zresztą, zwróć się do niej poprostu. Cóż to, boisz się, a?	Którą się nigdzie nie dojedzie. Bo jechać po to tysiące mil przez tysiące lat, by nie ruszyć się z miejsca i być tak dalekim od prawdy, jak ten, kto przyjął i uznał najbliższą...	U mnie A Orzechowski i Grzyb widzieli ich, że już z wieczora byli oba pijani jak bydło. Co oni mają robić jeżeli nie pić? Kiedy chłop nie ma stałego obowiązku, to on, co zyska w dzień, zaraz przepije na noc.	Zawsze smakuje to, czego się nie ma. Styl masz obrazowy i malujesz wiernie twoje utrapienie. Słucham, gdyby ustęp z rozprawy cenionej doktora NifoNifo, Agostino (ok.1470–1538) córka Ferdinanda d’Aragon, księcia Montalto, renesansowa opiekunka artystów. wdziękach, kiedy w De Pulchro et de AmoreDe Pulchro et de Amore (łac.) brzuch. i to „sub pectore decenti”sub pectore decenti (łac.) dokończ awanturę. I cóż Ewarysta?	To też ja rozumiem pani przywiązanie do tego miejsca. Przytem, jak się w coś wkłada pracę, to to jeszcze bardziej przywiązuje. Rozumiem też, że na wsi można mieć dobre chwile... Ot, jak teraz. Przecie tu jest tak dobrze. W mieście ogarnia czasem zmęczenie, zwłaszcza tych, którzy, jak ja, siedzą po uszy w rachunkach, a przytem są samotni. Bigiel, mój wspólnik, ma żonę i dzieci i co dalej?	A to dlaczego? Czyliż raz odjeżdżałem i wracałem?...	Ale to może być równoznaczne z wydaniem tego człowieka na śmierć!	Ależ oczywiście! Zawsze ci pomogę. Zresztą nie ma tam żadnej filozofii.	Ależ, mój przyjacielu, „Nautilus” nie mógłby się tu dostać w takim razie. Woda też nie byłaby napłynęła do wulkanu, który zatem do dnia dzisiejszego może byłby jeszcze wulkanem.	Bardzo chory, powiadasz? a na jakąż to chorobę?	Bogi mi go oddały! Bogi mi go oddały! Chroniwos, patrz, to nasz syn, to Siewros, ten znak na lewem ramieniu! wszak sameś mu ten znak wypaliłto nasz syn, to Siewros, ten znak na lewem ramieniu! wszak sameś mu ten znak wypalił	Boże jej błogosław! Za to ją kocham!	Co to za chatuna? Czy to może małżonka którego z chanów?	I niema nikogo, o kimby pan myślał, za kimby tęsknił?	I tobie to sprawiało przyjemność?	Jej to może być niepotrzebne, ale jej będzie miła pamięć twoja, ona będzie ci wdzięczna i wyprosi ci łaskę bożą.	Jeżeli zaś zawołam cię w takim razie możesz przyjść. Tam na łące będziesz się mógł bawić. Bardzo tam jest ładnie, na pewno ci się będzie podobało... Tylko... musisz mi przyrzec jedno... Na pierwszy mój okrzyk musisz być natychmiast u mego boku. Bezwarunkowo! Rozumiesz?	Nie mam na nic ochoty	Nie poredzę ci, żebym i z duszy chciała: nie na swoim jestem i sama oganiać się muszę kiej od psów i pilnować, by mnie nie wyciepnęli z chałupy... że już nieraz i rozum odchodzi z turbacji!	Nie prosiłem o żaden i sądzę że na wszystkie uczciwie zasłużyłem.	Nie śpieszy mi się zbytnio. Poczekam.	No, więc ten lama w przyszłym roku może będzie zalegał z opłatą? Umie on przepysznie układać sobie plany pod wrażeniem chwili, ale pewnego pięknego dnia musi przecie umrzeć. I brać pieniądze od poganina na wychowanie dziecka w duchu chrześcijańskim...	Pan?...	Pięknych rzeczy będziesz waść świadkiem Uważ szczególnie Wołodyjowskiego i Podbipiętę. Wielcy to rycerze. Dojrzysz ich waść?	Powinieneś wiedzieć. Musisz więcej uważać w kościele. O czym kazał pan Harvey?	Skąd wiedzieliście o porwaniu Jurandówny?	Ten list wcale nie zginął	Za dużo?... Każdy wielki pan ma wielki dwór, wielki majątek i płaci tylko wielkie procenta. Ja wstydziłbym się wziąć mniej od następcy tronu; a i sam książę mógłby kazać mnie zbić kijami i wypędzić, gdybym ośmielił się wziąć mniej...	Za rok powtórzymy manewry, a jeżeli nie popełnisz żadnego błędu w prowadzeniu wojska, dostaniesz korpus.	A cóż się z nim stało?	A! Tyś go zabił Dlaczego?	Ach, mniejsza o kastę, gdy człek chce... zakosztować tarkeean W czyjej jesteś służbie?	Ach, przepraszam.	Ależ znam! Dwadzieścia tysięcy funtów.	Będę.	Co?	Cóż znowu!	Do jutra!	Drogie wino musi kosztować majątek.	Hale! Widział go tam kto? Cygani jucha, a głupie wierzą; tak samo i kowal opowiada o zamorskich krajach, co ino w gazetach wyczyta...	I cóż tam jéj tak bardzo miłego daje ten wielki świat?	I cóż z tego?	I ten został rozsiekany?	I w królestwie Kandii znajdują się kobiety, które wyrywają włosy i naprawiają brwi niekształtne, lecz my zbyt poczciwe jesteśmy, aby oddawać się w ręce podobnym stworzeniom.	Ja byłam dzieckiem, małą dziewczynką w cyrku... Pamiętam... Mówiono wówczas, że Serato ma lat czterdzieści.	Ja? Przenigdy! O zdrowie wasze co dzień się mo...	Jakże! Jak się dowiedział, że byłem w Przytułowie, zaraz zaczął się o niego dopytywać.	Kapitanie widzę ośmiu ludzi uzbrojonych w halabardy i muszkiety.	Kondratkowę, z głębokiem przekonaniem powtórzyła.	Ksiądz rektor gardzi wiedzą.	Kto?	Lustro?	Mam zwyczaj, jasny panie, na wszystko zważać, a potem wszystko rozważać	Mnie się zdaje że musiał pewnie sprowadzić parę paczek kontrabandy.	Na flaki rekina! Masz zaprawdę diabelskie pomysły!	Na wagę pani każe, czy takie pudełko?	Naturalnie że wszystko pójdzie jak najlepiej. Pani Latter wybornie zrobiła wyjeżdżając na kilka dni... Uspokoi się i podpisze... podpisze...	Nawet na Mefresa i Herhora?...	Nikogo.	O kim pani mówi?	Och, och, och!	Od rana.	Oszalałeś, panie Wirski! lalka przecież u nas...	Owszem w machinie pneumonicznej, czy jak tam, Bronek dusił myszy; więc papuś rozbił klosz, Bronka wykrzyczał i szafę zamknął na klucz. Ale pani klucz odda...	Po co?	Podobno wojewodzińscy spichrz miejski napadli szlachetnego patrycjusza zakłuli, dziewkę uczciwą porwali, dwóch pachołków zastrzelili...	Podwyższyli ci gażę?	Powiedz guwernantce	Proszę pani, okólnik!	Przepraszam! Chyba Wódz Naczelny...	Próbowałam.	Siedemnaście!	Sztuką kozły tłuką, mosanie, a Mazury kubkiem! o pojemności pół garnca; garniec: daw. jednostka objętości, stosowana w Europie od średniowiecza; w Polsce przedrozbiorowej stanowił 1/32 korca, dzielił się na 4 kwarty i stanowił odpowiednik od 2 do niemal 4 litrów (zależnie od regionu kraju i okresu), zaś jako miara płynów garniec stanowił 1/72 beczki; w XIX w. garniec liczył 4 l.  jednym oddechem. Więc Mazury tylko oczy wytrzeszczali na nas, bo i mnie było niczego, a wciąż mówili:	Ta z pewnością wyjdzie ci na pożytek, byleś ją chciała zrozumieć.	Tak, tak Heyst kiwnął potakująco głową i dodał, oburzony wciąż na owo uszczypnięcie, które raczej odgadł niż zobaczył:	Tak.	Tak... i nieco szopenuje...	Vampa.	Wiem.	Więc gdybym cię opuścił...?	Więc zlikwidowałaś mieszkanie?	Znakomicie, znakomicie, znakomicie!
Ucieczka, Przebranie powiedziało dziewczątko. jednostka monetarna Wielkiej Brytanii; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. nie sprawi ci różnicy, a dla niej to bardzo wiele. Przypuszczam, że gdyby się do niej mądrze zabrać, o ile się nie mylę, to wy, zwierzęta, użyłybyście w tym wypadku słowa „osaczyć ją”, mógłbyś dojść z nią do porozumienia. Użyczyłaby ci swojej sukni, czepka i tak dalej, i mógłbyś wydostać się z tej twierdzy w charakterze urzędowej praczki. Jesteś do ciotki bardzo podobny, zwłaszcza z figury.	Do diabła! To pan Danglars gra tak ryzykownie, że stawia na jedną kartę trzysta tysięcy w jednym dniu? Ależ musi być chyba jakimś krezusem?	Czasami nie bez racji Ale też dobrze trafił ze swymi poglądami... Bo akurat przed godziną miałem uroczystą rozmowę z ciotką, która koniecznie namawia mnie, abym się ożenił, i dowodzi, że nic tak nie uszlachetnia człowieka jak miłość zacnej kobiety...	Jak się masz Henryku! cóż tak samotnie rozmyślasz? Szczęśliwy, możesz odpoczywać, a ja tu za wszystko odpowiedzialny i nie wiem od czego począć, żeby o niczém nie zapomnieć.	Jeśli istotnie tak było, jak pan mówi, panie prezesie, chyba racji nie miałem. To nie było zbyt uprzejme.	Trzeci dzień wiatr wieje z zachodu, czyli od stron nieznanych i prawdopodobnie tak samo nie zaludnionych jak ta dżungla. Wiesz zresztą, że tu nie ma żadnych osad ani misji.	Zapewne. Zresztą przytacza on opinię cudzą, nie własną. Poza tym rzecz była zbyt głośna w swoim czasie i nie stanowi faktu odosobnionego. Mógłbym ci podobnych wypadków naliczyć tysiące. W Anglii np. wydano za Henryka I specjalne ustawy karzące takich odlewaczy woskowych figurek, znanych wtedy pod nazwą vultivoli lub vultuarii. Również Walter Scott w jednym ze swych listów o demonologii mówi, że w Szkocji przypisywano śmierć króla Duffusa przebiciu jego wizerunku odlanego z wosku.	Za pozwoleniem Czy nie myślisz pan, że mówię w ten sposób o pańskiej miłości, ażeby sama wydać się za pana?... Milczysz pan... Otóż mówmy serio. Duma, MiłośćByła chwila, żeś mi się pan podobał; była i	Najzupełniej. Zresztą przekonałam się, że to, co wydawało mi się sidłami z jego strony, jest tylko interesem. Ojciec pożycza mu trzydzieści tysięcy rubli i kto wie, czy wszystkie jego zabiegi nie do tego były skierowane...	Stary pan zaraz na wstępie powiedział, żeby nie chodziły w stronę grobowca. Ma panicz lewą połowę parku, a one prawą.	Nie wiem, czy powiedziałem przez cały ten czas trzy słowa do jakiejś żywej istoty Jeden z tych ludzi z pewnością wypaplałby coś, o czym ja postanowiłem nie rozmawiać, a nie chciałem, by doszło do jakiejś sprzeczki. Nie! Nie wtedy! Byłem zanadto... zanadto... Nie byłem do niej usposobiony...	Bo córka ciotki Podhoreckiej nie mogła być inna. Zna pan stosunek włościanwłościanin (daw.)	Kiedyż pojedziemy do kościoła? Już dwie niedziele minęły, a jeszcześmy tam nie byli.	A do mnie, łaskawy panie, żadne bo ja z zasady nie płacę za komorne. Komu mam płacić?... Za co?... Cha! cha! dobrzy sobie...	A któż jeżeli nie sam pan Don Kichot z Manchy, który dowiedzie bardzo dobrze tego, co powiada i kiedykolwiek powiedzieć może.	Czemuż się znowu gapisz? Tutaj w Granlien musimy pracować wszyscy, młodzi i starzy, by nie zejść na psy.	Niech pan o tym nie mówi Przeszłość jest daleko.	Patrzcie, ludzie... nie łaje ani na Pawła nie dzwoni, żeby mnie obił. Strasznie dobry; trza mu napalić godnie, coby miał ciepło jak w uchu.	Ja to właśnie winnam dziękować pani za przyjemność, jaką mi to sprawi, że będę jéj użyteczną, przyczyniając się zarazem do wychowania, dzielnego może na przyszłość człowieka. Słyszałam, że syn pani ma wielkie zdolności.	Zgadujesz doskonale to nawet trochę niegrzecznie wobec pana de Nemours nie chcieć przyznać, że go znasz, choć go nigdy nie widziałaś.	Ataki! Co też pan mówi! Ataki! To pewno poważna rzecz, co? Powinien pan oddać go do cywilnego szpitala	Nie trzeba. Ojciec ino ze mną a z dziećmi pospołu jada. Służbie się daje osobno.	Ty śmiesz? Ty chyba kłamiesz! Nie wiesz, czym jesteś teraz dla mnie. Pamiętaj, że jeśli zginiesz, to ja ani chwili żyć po tobie nie będę. Zginiemy razem z tobą: ja i Melchior.	Więc podaj mi rękę, stary druhu! Szczęśliwej drogi i... nie miej mi za złe...	Wszystko zgubione!... Gdyby głosowali jawnie, mielibyśmy jednomyślność, ale teraz, bodaj mi ręka uschła, jeżeli w dzbanie nie znajdzie się ze dwadzieścia białych kamyków!...	Czy nie czuje pani jakiejś ociężałości w kolanach?	Nie mogę przeceniać! A cóż Piotrowicz?	Oddalić się to mogę bardzo łatwo, ale raz jeszcze ostrzegam was, daj Boże, aby to nie były owe młyny.	Przywiąż no latarnię do żerdki, poświecisz wyżej między drzewa, może się gdzie na które wydrapał.	Sznura z dzwonnicy nie wystarczy, jeżeli Bóg pozwoli	To nic nie znaczy! Zapłać mi procent, inaczej doliczę ci procent od procentu. Pamiętaj, że ja mam twój weksel.	O jajach ptasich, o gniazdach to on wie wszystko Wie, gdzie mieszkają lisy, wydry, borsuki. Trzyma to jednak w tajemnicy, żeby inni chłopcy nie wynaleźli jam i nie wypłoszyli ich. Wie wszystko o wszystkim, co żyje i rośnie na stepie.	Ty, Maks Baum, mówić tego nie będziesz, mówić ci tego nie wolno, to ja ci powiadam.	Wracając do Wojciecha postępek jego był do przewidzenia. Dziad się pewnie go spodziewał?	Powinien pan jednak wiedzieć, panie Fogg że czeka pana niemiła historia z powodu awantury tego chłopca. Rząd angielski surowo karze tego rodzaju przestępstwa bowiem bardzo zważa na to, żeby szanowano religijne obrzędy Hindusów. A gdyby pańskiego służącego zatrzymano...	Ej, to nieprawda! Mistrz Juliusz nie może opuścić Ekeby.	Idźże ty ze szklarzem przecież nie w przybudówce będzie mieszkał, tylko w pokoju.	Nie, ale srodze stłuczony.	Nie. Pokazywał tylko książeczkę wojskową...	Tak. Z tą różnicą, że dwunożne tygrysy i krokodyle są niebezpieczniejsze od czworonożnych.	Widzę i zdumiewam się malarzowi, co ją tak pomyślał i wyraził!	Ja ci pokażę. Jak pójdziemy na górę, pamiętaj: trzymać się z daleka i za mną, zawsze z tyłu.	To jest... nie jestem związana przyjaźnią z żadnym, znam ich z opowiadania jednego z nich przyjaciół, pana d‘Artagnan.	Pan był oczywiście na wojnie.	Włóż go do pieca, może się rozgrzeje i ożyje	To ja ją zmienię! Przysiągłem sobie, że się z nią ożenię, i ożenię!	I pan dziś tam pojedziesz?	Skąd pan wiedział o wadzie serca?	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze.	Jak się masz, Marto! Cóż to za przyjemność siedzieć z królikami? Te głupie stworzenia zaraz znikają jak kamfora po różnych norach i dziurach.	To prawda. A jednak, jakżebym chciał wiedzieć, co jest za tą ławicą! Ten mur lodowy gniewa mnie niezmiernie.	Czyż mogłem przypuścić, że wejdzie w komitywę z tą hołotą? Czyż mogłem go o to posądzać? Pfuj!	Jeszcze w Zasławku wspomniałam o pozbyciu się tego sklepu (tu oblał ją rumieniec), który też ma być sprzedany najpóźniej w czerwcu.	No, jakże! Przecie gdy ona go odepchnęła...	Powiedz mi, czy ja dobrze słyszałem, pani de Villeparisis powiedziała, że twój wuj jest Guermantes.	Miłościwy panie marszałku... król jegomość prosi na słowo.	Na jak długo książę chce piętnastu talentów?	Za cztery godziny będziesz żoną pana Andrzeja, jak to prędko!	A twoja siostra na co pozuje?	I poparzyłeś się?	Jakże ci się zegarek podoba? Dobry ma gust, prawda?	Nim wyjdziesz z tej komnaty, będziesz się czuł rozgrzeszony ze wszystkich swych win dawniejszych	O, panicz się opalił! Dzięki Bogu, zdrowo wygląda a u nas... Po staremu.	O, z tym możesz zrobić, co ci się podoba.	Prawdy o naturze ludzkiej lękasz się?	Trucizna moja! A, podłe chamy, w czułości psy się bawią... przejeżdża jakaś ostatnia... a ta leci całować ją po rękach, żegnać... ażeby cię psiakrew!	Za pięć minut będę gotowa.	Tylko tyle?... Ja dopiero wtedy byłabym prawdziwie szczęśliwą, gdyby mi pani kazała pisać wszystkie listy	Agnieszka! Nakryj no w ogródku	Ależ to ciekawa kolekcja.	Bo z czystego czoła i oczu twych, dziecko moje widzę żeś bezpieczna, niewinna i nieświadoma tego co cię otacza: tyś chyba tu niedawno?	Dobrze. A jeńców wziąłeś, bo to teraz ważna rzecz?	Niech sobie jadą z Panem Jezusem.	Nita jest bardzo ładną dziewczyną.	Proszę posłuchać wiem dobrze, jak ważne jest moje oświadczenie i kim jest człowiek, któremu je czynię.	Przyznaj mi zaraz, czyś ją ukrzywdził? Ale mów prawdę, bo cię zabiję!	To zależy!	A dalej?	Ah! Mon Dieu!... Qui!...	Była w podróży poślubnej wraz z mężem.	Byłeś z afiszem u dyrektora?	Co?	Co?!	Czasami zdejmuje.	Czwarta.	Czy dobrze przedstawiłam twoje zamysły, kochany dziadku?	Dobry wieczór, panno Marysiu, co dobrego słychać?	Jaką?	Kazałem pana zawołać...	Lewatywa i aspiryna! Kotiatko?!	Mam pieniądze u siebie	Niema listu?	O co chodzi?	Ot właśnie...	Prędzej!...	Psst!	Tomku, uciekajmy stąd!	U nikogo.	Wstyd i obraza boska, toć ledwie żywi jadą.	Z kim?
Zdąży do Chatki Ech, zanim się rozpada. Chciał koniecznie wracać. Miałam tam wspaniałą wizytę, ale cieszę się, że znowu was widzę. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Tadziu, znowu widzę urosłeś?	Istotnie świadkowie byliby niepotrzebni, wszak tak dobrze się znamy!	Czy to określenie jest już z nowego repertuaru? Pytam, bo wydaje mi się znajomem...	Jak to, jaka? Ileż to razy, kiedy dziadunio Szyszko żył jeszcze i był sekretarzem w zarządzie miejskim, a nasz ojciec tak ciężko zachorował i w domu zrobiła się wielka bieda, babunia i doktorowi, który odwiedzał ojca, zapłaciła, i mamie naszej albo nam to i owo sprawiła... Ani mama, ani my nie zapomnieliśmy o tem...	Jest na górze, u babci...	Rozumie się, że bałamucił, aż nareszcie skłonił ją do schadzek. Przecie chyba pamiętasz pani, kiedy Joasia wróciła na pensję o drugiej w nocy... Bohater!... Don Juan!.. Mówił jej, że jest najpiękniejsza, że dopiero ją pokochał prawdziwie, groził, że odbierze sobie życie w jej oczach... A dziś drwi z niej i ucieka. O, podły rodzie męski!... I ja nie mam rozmówić się o tej nieszczęśliwej z jego matką?	Wręcz przeciwnie. Życie na morzu jest ciężkie; chwile wytchnienia takie jak ta zdarzają się rzadko. Lecz jeśli mnie wzrok nie myli, coś każe ci tu zostać.	Wygnanie, Literat, Sława bohater Odysei Homera, opisującej jego długi i pełen przygód powrót spod Troi do wiernej żony Penelopy i syna.  i nie wracał do domowych pieleszy aż do nowego rozporządzenia. Ta odyseja o tyle mu będzie lżejsza niż Odyseuszowi, że żona jego nie jest Penelopą. Nie potrzebuję ci zresztą mówić, że postąpiono głupio. Ale tu nikt inaczej rzeczy nie bierze, jak po wierzchu. To dość licha i nudna książka, którą zaczęto namiętnie czytać dopiero wówczas, gdy autor został wygnany. Teraz słychać na wszystkie strony: „Scandala! Scandala!”scandala (łac.) ojciec. i nasze kobiety, upewniam cię, iż to wszystko bledsze niż rzeczywistość. Swoją drogą każdy szuka tam obecnie i powodzenie jej zapewnione.	Podobno jest synem cieśli z naszych stron, ale raczej bym przypuszczał, że jest naturalnym dzieckiem jakiegoś bogatego człowieka. Widziałem, jak otrzymał list anonimowy lub pseudonimowy z przekazem na pięćset franków.	A czy pan doktor czego potrzebuje?	A mnie to na co?	A na niezdrowie, to znowu niema jak koń i świeże powietrze. To jak ręką ujmuje chorobę	Ale ten jest miły i inteligentny	Ależ to nie duch żaden, tylko ćma szara, nazywająca się tak dlatego, że nosi na grzbiecie żółty znak, podobny z kształtu do trupiej główki. W nocy, gdy pszczoły siedzą cicho, wciska się ona do ula, miód wyjada, roboty im psuje, nawet czasem obiera tam sobie mieszkanie, bo żądło pszczół nie wnika w jej ciało przez grubą skórę, jaką ma na sobie. Toteż choćby człowiek porobił większe wejścia do ula, pszczoły zaraz by je zamurowały.	Czy możesz... czy chcesz usiąść?	I owszem. Idź prosto przed siebie, a potem weź się na prawoweź się na prawo	La Montalbon? Czy była aktorką?	Mam pomysł, panie Spilett Gdybym wszedł na wierzchołek jednego z tych kauri, może mógłbym rozejrzeć się po okolicy na znacznej przestrzeni?	Mam pomysł, panie Spilett Nie mówmy nic Pencroffowi, zostawmy sobie czas na przyrządzenie tych liści, a pewnego pięknego poranka podajmy mu fajkę nabitą po sam wierzch.	Na honor Wasza wielebność ma rację, zabierając nas z sobą; spotkaliśmy na drodze figury nader podejrzane i nawet z czterema z nich mieliśmy zajście pod „Czerwonym Gołębnikiem”.	Nie gniewaj się, panie Michale, bo już i tak marsem nadrabiasz. Spoglądasz na nią jak kozieł na kapustę, a ciągle się marszczysz; przysiągłby kto, że cię żądze kąsają, ale nie dla psa kiełbasa.	Nie jest. Pozostało do położenia pięćdziesiąt mil, dzielących to miejsce od Allahabadu, gdzie znów zaczynają się tory.	Niewiadomo tylko, czy Maszko z tego równie zadowolony	No to na zdarNo to na zdar odpowiedział Sagner i wyszedł przed gmach dowództwa stacji.	Och, ja nie o tym myślałem Naturalnie, że jestem szlachcicem; ale Ricardo przywiązuje zbyt wiele wagi do społecznego stanowiska. Mam co innego na myśli; więc na przykład	Panie prezesie, czy zechce pan przyjąć pewnego interesanta? Interesanta bardzo ciekawego.	Proszę cię na wszystko, nie mów tak do mnie!	Przysłano z Pragi Włocha Ma listy do Augusta, do was i jeśli się nie mylę do wielu innych. Chcą go tu nam posadzić jak dozorcę, jak szpiega. To rzecz dla ciebie obelżywa! więc wiary w nas nie mają? Są więc ludzie, którzy im donoszą, że Elżbiecie się dzieje krzywda?	Składam na was odpowiedzialność Ten człowiek umiera. Składam na was...	To ci powiem, co mi się wczoraj przygodziło... Zabobony, ChorobaWpadłem do niej jak oszalały. Com mówił, nie pamiętam... ale to wiem, że dziewka krzyknęła: „W ogień pierwej się rzucę!” Wiesz, jako tam komin ogromny. I wraz skoczyła! Ja za nią. Porwałem ją wpół. Już się szatki na niej zatliły. Musiałem gasić i trzymać zarazem. Wtem dur mnie schwycił, szczęki mi się ścięły... Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyi szarpnął... Za czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające, zmieniły się w pszczoły i brzęczą jako pszczoły... Ot, jak mnie tu widzisz, prawda!	To ludzie! A przynajmniej jeden z nich jest człowiekiem. Poznaję głos starego Muffa Pottera.	Zostawiłem go tam, gdzie leżał. To coś nadprzyrodzonego, żeby listy w ten sposób przychodziły do ludzi. Gdyby chociaż okno było otwarte lub uchylone, to nie mówię; lecz gdzie tam, wszystko szczelnie było zamknięte. Panie, strzeż się, w tem jest jakaś nieczysta siła.	A gdzież bym to szła? Krewniaki przeciech...	A jak on mądrze poradził, żeby się nie spieszyć z aresztowaniem, tylko czekać, aż będzie posiedzenie Mnie cały czas korciło, żeby go aresztować.	A widzisz.	A zatem odpowie mi pan za tydzień?	Albożem narobił ich tak wiele!...	Ale duma ich skruszać nie dopuszcza.	Ale kochanka ta... fraszka!	Ale mój mistrz porwany widzeniem...	Ano tak, wstąpiłem tam wieczorem.	Będę o tym pamiętał	Chyba że w Ciechanowie albo w Przasnyszu, bo w boru jeno Kurpie się grzebią, nad którymi wilcy wyją. Słyszałem też od służby, że książę za dwa dni razem ze dworem do Ciechanowa, a potem do Warszawy wraca.	Co mi tam wasze obywatelstwo! Dziesięciu chałup jeden pies strzeże i jeszcze niewiele ma roboty.	Coś wam srodze dolega, wyrzućcie tę gorycz z siebie.	Czym mogę służyć księżom dobrodziejom moim?	Da się ona rozpuścić w wodzie nie pozostawiając żadnego śladu i sprowadzi śmierć szybką, bez cierpień i bez konania.	Gdy ja prosiłam, by pan się ogolił, nic to nie pomagało. Widocznie inna miała lepsze argumenty.	Głupiaś, stara, a gdzie to pojedzie, hę?..	Głupiś i tyle. Przyłapałbyś gdzie w sieni albo w sadzie, zdusił jak kurczę i w nogi. Niechby potem głowę łamali, co się dziewce stało.	Jabłka są?	Jak to nikomu dziś wierzyć nie można	Jakże się ten Anglik nazywał?	Książka przerwie licencjat	Leljuszu namiętność nawet człowieka uczciwego uczciwą być powinna, miłość rozumnego nie może być ślepą. Chceszże obu tych imion stać się niegodnym?	Leżeć!	Miałbym też do zarzucenia, że zamiast Ewy niepowstała z kości adamowej Marguérita Gautier... jedyna kobieta w świecie i literaturze, która kochać umiała.	Mniejsza o to, co pułkownik sądzi o naszej ojczyźnie. Teraz mówimy o pańskiej posadzie. Jeżeli pan stanowczo nie chce wyjechać, to proszę zgłosić się do magistratu, wydział aprowizacji, pan Rzetomski.	Mówiłam Julji	Młodzieniec.	Narodzisz się dla nowej sławy i nieśmiertelności	Nazywasz moje przewidywania niesprawiedliwością	Nie wiedziałem o tym.	Nie wiem. Może dziś jeszcze, może jutro, może za dwa lub trzy dni.	Nie.	Niech pan im nie dokucza	Nigdy ci, Trotwood, nie mówiłem o jej matce?	Nikt go nie widział jeszcze	No, jakże ci się podoba?	No, tak. Ale od czego zaczniesz? Jak ty sobie to wyobrażasz?	O, wiedziałam, że będziesz tym zmartwiona I ja się zmartwiłam. Drzewko to rosło tu, gdy byłam jeszcze młodą dziewczyną. Wielka zawierucha, jaką mieliśmy w marcu, wyrwała je z korzeniem. Rdzeń jego był już zgniły.	Oczywiście pamięta pan ten wieczór, dwa lata temu, mniej więcej o tej samej porze, kiedy to pan, przechodząc mimo naszego schroniska, rzucił przypadkowo okiem w jedno z okien?	Od ósmej do drugiej w nocy. Będzie pan musiał trochę zaczekać.	Parę dni temu! mój Boże! ja tak kocham i poważam tę zacną osobę...	Pewnie w piekle	Pewnyś tego?	Pomału, ostorożno szczoby wy jej nie rozbudyły. Misiac jej prosto w łyczko zahladaje, serdeńku mojemuszczoby wy jej nie rozbudyły. Misiac jej prosto w łyczko zahladaje, serdeńku mojemu (z ukr.)	Prostym żołnierzem	Proszę pana, niech pan go schowa! Taki był zmarznięty.	Przecież pan nie należysz do naszych	Przed wami? Za co?	Przestał pan wierzyć w siebie? Wyczerpał się pan? Brak panu sił?	Pójdziecie do niego?	Rozumie się, że żyje. Dlaczego by wielki poeta nie miał żyć?	Sami widzicie! Podążał tą drogą gubernator wraz ze swoim kapitanem i siedmioma żołnierzami, z których jeden poruszał się pieszo, gdyż jego koń w chwili ucieczki upadł i złamał nogę.	Siedem pik, bez atu!	Siedźcie cicho, niech Tomek mówi! Więc co on powiedział?	Stary gadał dopiero co.	Sześć lat?!	Ten list nie więcej nas nauczył, jak wiersze to pewna jednak, że jego autor był zdradzonym kochankiem	To biedna dziewczyna i tem biedniejsza, iż z tych wszystkich jego zamiarów podróży jedno widać jasno: że on o niej ani myśli. Szczęście, że panna Helena zapewniła jej byt niezależny.	Trzystu funtów?	Wcale nie wiem i nie obchodzi mnie to bynajmniej.	Widzicie tę złamaną gałąź, z której sączy się jeszcze sok?	Więc może być dramat...	Więc od tego do wniosku, że Jan Daval i Charpenais byli wspólnikami, wystarczy tylko jeden krok. Ten krok poczyniłem podczas naszej rozmowy.	Więc powiedz...	Wzięli go dziś do sądu.	Z pewnością, że tak. Przede wszystkim był on faraonem wojennym, a dzisiejszy Egipt brzydzi się wojownikami. Woli złotą bransoletę aniżeli miecz, choćby stalowy; woli dobrego śpiewaka lub tanecznika aniżeli nieustraszonego żołnierza; woli zysk i mądrość niż wojnę.	Zwołam ludzi Niechaj zejdzie się całe miasto, niech najwięksi nieprzyjaciele nasimiłość ludzkości osądzą, kto ma słuszność...
Patrz, co za ogrom. Piętnastu ludzi wziąwszy się za ręce nie objęłoby tego drzewa, które pamięta może czasy faraonów. Ale pień w dolnej części jest spróchniały i pusty. „Widzisz ten otwór, przez który łatwo się dostać do środka. Można by tam urządzić jakby wielką izbę, w której wszyscy moglibyśmy zamieszkać. Przyszło mi to do głowy, gdym zobaczył Meę między gałęziami, a potem podchodząc zebry ciągle już o tym myślałem.	Nie uwierzysz, co to za cymbał!	Panna Celina jest ślicznym, uroczym stworzeniem i, jak wszystkie Polki, kryje niespodziankę w sobie. Z pozoru trzpiot i swawolnica, myślałby kto, bańka mydlana lub wesoły śpiewający ptaszek. No i złapałem się na pozór jak fryc. W polce mówię jej żartem: „Jak można się gniewać na Jasia? Taki ładny, wesoły chłopiec, trzeba go kochać”. Oburzyła się okropnie: „Pan myśli, że go trzeba kochać tylko, że ładny i wesoły? Jego trzeba kochać, choćby był straszydło, bo on dobry, zacny, prawy i wierny! Pan mnie ma za lalkę!”. Zuch dziewczyna! I ją za to samo ubóstwiać trzeba. Żebym miał wolne serce, tobym zazdrościł Janowi takiej kochanki.	Nie ma tu żadnego czarnego psa chyba tkwi w twej chorobie. Za wiele rumu wypiłeś, więc też przyszedł atak, zupełnie jak przepowiedziałem, teraz zaś, prawie na przekór własnej woli, wyciągnąłem cię za czuprynę z grobu. No, ale panie Bones...	Mówisz jak poeta, a nie jak fabrykant. Kto może zaręczyć, że za tydzień nie będzie to tylko kupa gruzów! Kto wie, czy za rok sam nie będziesz chciał się jej pozbyć. Fabryka, taki dobry towar jak i perkal i tak samo się sprzedaje, jeśli na niej dobrze zarobić można.	Ojcze święty tu co trzeci człowiek to zdrajca... Idę ja czasem, idę drogą, ulicą, patrzę... Który czysty to się świeci jak pochodnia, który zdradny, czarny jak węgiel, a serce mu w środku goreje czerwono. Liczę, liczę, nie mogę zdrajców naliczyć...	Nie trzeba będzie co noc spać w stodole Przecież chłop dzisiaj jeszcze opróżni chałupę.	Pan się na mnie nie gniewa? Co?	Cóż to za biedna Michon?...	Gdy się ściemni, to znaczy za godzinę.	Nie sądzę On zbyt głupi na takie rzeczy. W każdym razie, niech cios spadnie na tego, co go sprowadził.	Sen mara Sen mara! Mogą sobie tam o tym uczeni wielce panowie myśleć, co im się żywnie podoba, ja radzę ci, mój chłopcze, nie marnować swego umysłu na podobnie bezpożyteczne i szkodliwe rozmyślania. Już minęły czasy, kiedy w snach widzenia miano boskie i my prostacy nie możemy pojąć, jakie zjawy mieli owi wybrani mężewybrani męże dawniej. sprawy ludzkie.	Co? Ten ślub?	Dawniéj bywało Motruna i za cygana i za siebie pracowała: wodę nosiła, chatę lepiła, krzątała się, aż miło; jam nieraz zdaleka patrzał. Teraz ją ani napędzić! Wstyd! wstyd!	Otóż jeszcze waści powiem, ciągnęła dalej, co ci podczaszyna dysponowała, gdyś tu szedł; ileż tobie i twojej matce potrzeba?	Ponieważ tak mnie kocha. Gdybyś ty, na ten przykład, kochał jaką osobę i zobaczyłbyś, że przyszedł ktoś obcy, a osoba, którą kochasz, woli jego niż ciebie... cóż byś wtedy uczynił?	Przyszedłem tu wtedy pomodlić się za pańską córkę	Zmieniła się bardzo... Ale co sądzisz o niej?	A nie dziś, to jutro bo nie trzeba się bardzo oddalać od brzegu; ja bym nawet radził powrócić do łodzi.	Ja?... Przecież jestem kupcem.	Mam nadzieję, że zmieni się i to twoje najwyższe marzenie Już pamiętam ich kilka. W szóstej klasie marzyłaś o klasztorze, w piątej myślałaś o śmierci i o tym, ażeby cię pochowano koniecznie w bladoniebieskiej trumience, a w trzeciej klasie, jeżeli mnie pamięć nie zwodzi, chciałaś koniecznie zostać chłopcem.	Zdało mi się, że już powiedziałem państwu... jak to, czy nie?... musiałem zapomnieć Poganką.	Jak to? Nic więcej nie powiedziała? Sama nie przyjdzie?	O, miło mieć taki kredyt. No tak, podobne rzeczy zdarzają się tylko we Francji. Pięć nędznych świstków wartych pięć milionów! Żeby w to uwierzyć, trzeba to zobaczyć.	Tak... to znaczy nie. Skłamałam, że Anna leci na Blocha, nie widziałyśmy go.	Ani ja! Moja jedyna radość, to KopycissumusKopycissumus Kopycissimus i King.	Biedna dziewczyna! Biedna dziewczyna, taka bogata, taka piękna! Przyszło by ci coś takiego do głowy, mój drogi Château-Renaud, kiedy byliśmy tu... kiedy to? Przed trzema czy czterema tygodniami, z okazji intercyzy, która w końcu nie została podpisana.	Bo też nie należy do rzeczy najłatwiejszych dokładne zrozumienie mowy bombiarza, który sobie w łeb strzela.	Iii... Skosztowałem ci ja jedno takie. Małe jak kartofel, zielone, a paskudne	Jak to! jedziesz pan a pułk twój, a dowódca?...	Nie mówmy już o tym. Cóż mógłbym znaleźć tak ciekawego? Twoje tajemnice należą do ciebie, moja droga.	No... nie jest pan doktor znowu taki brzydki.	O ja go tak strzegłem i tylu sposobów użyłem, aby go ukryć!	Rzuć mi sutannę, durniu rzuć, mówię ci, to paskudztwo. Nie pozwalam ci pozostawać w tym gnoju.	Nie masz mnie przy nim, nie ma go kto do temperancjitemperancja (z łac.) przerwał Zagłoba.	Nie... nie... Są tam różne schowania, i... dodał: no, i groby...	Ciężkie jest do wprawienia w ruch... czego by nikt nie odgadł, czytając pana... Nie mam w tej chwili sumy, której żądasz. Przyjdź jutro o ósmej, komornik zaczeka chyba do dziewiątej, zwłaszcza jeżeli go weźmiesz z sobą po zapłatę. Dziękuję! Zaufanie twoje ucieszyło mnie!... Och! dawno już nie czułam takiej radości...	A gdybym ja chciała mieć taką doczkę dla siebie, choćby mniejszą? Któż wie, kto mi ją zabierze, niechby choć na płótnie w tęsknicy uśmiechnąć się było do kogo!	Chłop powiada, że coś wóz podważyło i zrzuciło na dół, i koniecznie to utrzymuje, mówiąc, że choćby był i wywrócił, to jeszcze daleko było do brzegu. Ale to tylko ekskuzaekskuza (z fr.)	Czemu nie powiecie po prostu, że ksiądz proboszcz? Ady lecę w te pędy, ino ciepły czepiec zawdzieję.	Cóż u diabła To dopiero maniery! Syn każe wystawać ojcu w przedpokoju! To chyba jakiś zwyczaj marsylski!	Dla kogo ten ładny koszyczek? Na jakąś loterię dobroczynną?	Głupi oni są Alboż to raz Nil o cały tydzień spóźnił się z wylewem? Więc tymczasem wychodź sobie wieczorami.	Kaczką nazywamy fakt, który ma pozór rzeczywistości, ale który wymyśla się dla ożywienia kroniczki, kiedy jest mdła. Kaczka to pomysł FranklinaFranklin, Benjamin (1706–1790) francuski historyk, pisarz i filozof epoki oświecenia; autor Filozoficznej i politycznej historii kolonii i handlu Europejczyków w obu Indiach (L’Histoire philosophique et politique des établissements et du commerce des Européens dans les deux Indes, 1770), w której krytykował postępowanie kleru i władz wobec ludności kolonii. przytacza dwie takie kaczusie jako autentyczne fakty.	Mogę ci powiedzieć, gdyż wcale mi na tajemnicy nie zależy. Zabrałam zboże ojcu ze spichrza dziś rano i zawiozłam do młyna.	Nie chcę się pozbyć tych zobowiązań.	Nie wiem. Sama nie umiem sobie zdać z tego sprawy.	Niechże się wasza miłość nie trapi! Prześpimy się na sianie smaczniej niż niejeden król na złocistym łożu. Poduszki są, ciepłe przykrycie jest, czegóż nam więcej trzeba?	Nikt. Ale ta jędza mogłaby mnie urzec swym diabelnym okiem.	No?	O, nie porównujże ich!	Pan mnie przeraża, doktorze! Ofiara! Podejrzewa pan kogoś?	Przecie, a taki sprzeciwny, a taki zmyślny, dorwie się jeno bata, to zara trzaska i gęsi wygania Pietras, powiedz: tata! powiedz.	Przepraszam cię, kochany Salomonku, uśmiechając się przerwała jejmość: do mnie jako do pani domu, będzie należało wszystko.	Rzeczywiście, nie brak niczego	Tak sądzę...	Tak, a skoro pan przewodniczący chce znać jego nazwisko, oto i ono: mój ojciec nazywa się de Villefort.	To całkiem możliwe. Kto by to pomyślał? Ale wiesz, teraz, gdy Joe leży pijany, można by spróbować zgarnąć tę skrzynię...	W zasadzie... w zasadzie to jest rzeczywiście bardzo piękna myśl. Ale...	Wszakże W. ekscelencja samiście go o to prosili?	Żałuję ale to niemożliwe.	A tam masz tę z brzózkami, kolorowaną.	Ależ z pewnością wyjechała.	Baczność zatem!	Bardzom radbardzom rad tłumaczył się Jan.	Bili?	Czwórka.	Czy akt sprzedaży już gotów?	Czyżbyś mi pan dał jakieś zlecenie przed wyjazdem?	Do hotelu.	Do usług pańskich.	Dokonałem dzieła, do którego się nadawałem.	Dziecko, Matka krzyknęła.	Ha! ha! ha, szanowny starcze! powiedz nam teraz według kalendarza datę twojego urodzenia.	Jaki?	Jest?...	Jezus, tylachna wszystkiego!...	Klary Peggotty	Malinko!	Moje złocist...	Musi siedzieć u swego wuja Mielnickiego... Pamięta pani: taki gruby pan... Sparaliżowało go po śmierci pani Latter, a Mania go pielęgnuje...	Musisz wiedzieć czy twój przyjaciel Manuel obmyślał wraz z tobą te piękne, ambitne plany?	Muszę przywrócić do łaski mędrców, którzy badają gwiazdy...	Należysz odtąd do naszych.	Niekoniecznie go spotkamy, a spotkawszy pozbędziemy.	Niezła zdobycz, naczelniku, niezła zdobycz	On sam.	Onegdaj wysiadłem z „Godawery” w Liverpoolu.	Ping Ponga.	Pokaż!	Przejdzie	Przyznam się...	Pójdziemy po bobra zaraz jutro.	Ratujcie tego człowieka! zdejmijcie mu ubranie!	Słucham, mości książę, słucham uważnie.	Tuo laiku mūsų ruoša dėl ko kito dabar atsiprovinės.	Widzę, widzę. Istna wieża Babel!	Wszystko jedno...	Wynośmy!	Zaraz zlezę! Tylko żem się o gałąź zahaczył, proszę pana. Na lewo, chciał pan wiedzieć?...
Nawet nie mów o tym, Tomku Próbowałem, ale się nie udało. Nie dałem rady. To nie dla mnie. Nie jestem do tego przyzwyczajony. Wdowa jest dobra dla mnie, nawet bardzo dobra, ale ja nie mogę znieść takiego życia. Codziennie każe mi wstawać o tej samej porze, myć się i czesać, że aż mi włosy wychodzą. Nie pozwala, żebym spał w drwalni. Muszę nosić to przeklęte ubranie, w którym się duszę, bo nie przepuszcza powietrza, a przy tym jest tak obrzydliwie piękne i delikatne, że boję się w nim usiąść i położyć, nie mówiąc już o tarzaniu się po ziemi. A po poręczy nie zjeżdżałem już chyba ze sto lat. Muszę chodzić do kościoła i pocić się tam niepotrzebnie, bo nie cierpię tego nudnego gadania! Nawet muchy mi złapać nie wolno, nie mogę żuć tytoniu, a całą niedzielę muszę chodzić w butach. Wdowa je według zegarka, idzie spać według zegarka, wstaje według zegarka. Wszystko tam jest tak koszmarnie uregulowane, że pies z kulawą nogą by tego nie wytrzymał.	Nie! Nie! Cieszę się, że cię widzę, Trotwood!	Jeśli o to idzie nowy historyk będzie miał oczywiste zaprzeczenie, noga moja nie postanie w Saragossie i wszyscy przekonają się, że nie jestem tym Don Kichotem, którego on opisuje.	Naturalnie, że nie! Przy tym jestem pewien, że by się nie zgodził. Wprawdzie znajduje się w ciężkim położeniu, ale o ile wiem, nie ma bzika.	Tego nie wie nikt. Pani, pozwól mi płynąć. Cierpię teraz, choć nie znam przyczyny. Do widzenia. Jeśli zatonę wraz z moim statkiem w głębinach Zatoki lub zginę zastrzelony w walce, nie zapomnij o Czarnym Korsarzu!	E, Château-Renaud dla ciebie nie istnieje nic poza twoim smutnym i ponurym Saint Germain; niech go pan hrabia nie słucha, najlepiej zamieszkać na Chaussée d’Antin; to jest prawdziwe centrum Paryża.	Nie wiem: concorsoconcorso (wł.)	Nie wiem... Doprawdy... jakoś nie zastanawiałam się nad tym. Może ja naprawdę jestem taka głupia...	Paliliście... A to nie można... nie można...	Kogo tchórz oblatuje, niech w ucieczce ma nadzieję, nie we mnie. Zbytnioś waćpan poufały, ja zaś, gdybym potrzebowała konfidenta, pewnie byś nie waćpan nim został.	Dziękuję ci, nie szukaj, nie chcę	Ale nie wiesz, że to do reszty zwiąże tobie życie.	Staniemy w jakiej austerii, dopóki mąż nie odszuka tego pana, co mu powiedział, że pod Grodnem łatwiej o miejsce niż u nas.	Nie widzę w tym nic niewłaściwego. Okazuję tym tylko zaufanie do ciebie, że o tym mówię. A zresztą w tym, że mówię, masz najlepszy dowód, że nie było nic złego.	U Migurskich, czy nie u Migurskich, ale to już słyszeliśmy, dobrodzieju mój kochany, ze sto razy, nie prawda, panie Adamie?	Uspokój się, nie stracisz opinji człowieka prawdomównego: za kwadrans wyjeżdżamy.	Więc stryj w zasadzie akceptuje moje zarządzenie?... Nie trudziłbym tym stryja, gdyby chodziło o zwykłego urzędnika, ponieważ Jachimowski jest współwłaścicielem fabryki, uważałem za konieczne...	Patrzajcie acaństwo! a toć ja nic nie jadłem! Takeście mnie nakarmili waszemi historjami, żem o głodzie zapomniał...	Przekonany jesteś, że nie ma tam nikogo?	Czy to jeno on? Bo mi się jeszcze wierzyć nie chce. Co by on tu robił?	Wydaje mi się, że nie warto się wycofywać.	Do licha! Cóż to? Czy nie wolno pracować?	Nie trochę ale najstraszniejsze rozleniwienie, tak, niestety! Pozbawia mnie ono wielu życia przyjemności, ale się stało nałogiem. Któż wié, może się zczasem potrafię zwyciężyć, a bardzo mi miło będzie zawsze spotkać hrabiego.	Oho! tu, w Paryżu. W jakimś Altdorfie lub NeustadzieAltdorf, Neustadt właściwie konstytucja cesarstwa niemieckiego z 1871 (zapewniała panowanie klasowe obszarnikom, silną władzę cesarzowi i przewagę Prus w Rzeszy); opracowana według wskazówek Bismarcka.. Tu wolno kpić z Bismarcka i konstytucji, ale za to pod grozą odszczepieństwa trzeba wierzyć w tabliczkę mnożenia, teorię ruchu falistegoteoria ruchu falistego ciężar właściwy, ciężar 1 cm3 danego ciała wyrażony w gramach. itd. Pokaż mi pan jedno miasto, w którym nie ściskano by sobie mózgów jakimiś dogmatami, a	Może dla tego, cicho szepnęła Laura, że chcieli iść własną drogą, nie idąc ślepo z drugimi; może dla tego, że z nauki Chrystusa brali miłość	Wiem od giermka Hlawy iż Rotgier, ten, który od Zbyszka zabit, też na dworze księcia Januszowym o takiej dziewce-matołce wspominał. Mówił, że ją mieli za Jurandównę, a gdy mu księżna odpowiedziała, że przecie prawąprawy (daw.) rzeczywiście. prawda, ale myślelim, że ją złe przemieniło”. iże ową dziewkę nie w więzieniu, jenojeno (daw.) zabrać., którzy przysięgali, że to przemieniona Jurandówna.	Tak!... Zdaje mi się jednak, że i pan do tego ogródka cisnąłeś parę kamyków...	Bredzę! A więc niech poświadczy pan d’Avrigny. Proszę go spytać, czy pamięta, co mówił w pańskim ogrodzie, w noc, gdy umarła pani de Saint-Méran. Przekonani, że jesteście zupełnie sami, rozmawialiście panowie o tej okropnej śmierci. Los, o którym pan wspomniał, i Bóg, którego niesprawiedliwie pan oskarża jest winien tylko temu, że pozwolił narodzić się mordercy Valentine!	Chcę panu wierzyć... Więc pan teraz rozumie, jak mi jest przykro. Zaofiarowałam się Halszce z pomocą, gdyż tego pragnęła. Tymczasem widzę, że się kochacie i że ja zupełnie niepotrzebnie wtrąciłam się w wasze sprawy.	O, kiedy ja widziałam próbki jej mieszkanek Muszę przyznać, że po większej części nadzwyczaj przystojne. Ubierają się też bardzo dobrze. Wszystko dają sobie robić w Paryżu. Byłabym zadowolona, gdybym sobie mogła na to pozwolić.	Wiem, że masz pan prawo stawiania pytań takich i odpowiem, jeśli na tem panu zależy. Proszę mi przedtem jednak powiedzieć, czy byłoby dobrze wymieniać nazwiska na podstawie bardzo słabych podejrzeń. Miast pomóc, zaszkodziłabym, kierując uwagę pańską w niewłaściwą stronę.	Jesteś gorzej niż dzieckiem straciłaś zdolność rozumienia własnej sytuacji. Niewiele brakuje, a będziesz przekonana, że to my chcemy cię unieszczęśliwić, a ten osobnik uwielbia cię i szanuje.	Powiada, że tak mu się podobało	W istocie dziwi mnie, że przedsięwziąłeś podróż tak daleką bez tego wiatyku niezbędnego, jedynej ucieczki naszej, jako bearneńczyków.	Niechże pan tu usiądzie. Henryk bardzo mi się podobał. Ma wdzięk, a chociaż jest może mniej przystojny niż jego brat...	Co za miła para ci Połanieccy!	Już teraz, panno Miko, może mnie pani uważać też za uratowanego pacjenta.	Ja! Powiedz wasza miłość księciu panu w imieniu nas wszystkich, że go prosimy, aby był twardy, bo do ostatniej kropli krwi gotowiśmy przy nim wytrwać.	Jest tak zmieszany, że popełnił pleonazmpleonazm rzekł Felicjan do Stefana.	Bodajby wieloryb połknął cię wraz z tą nerwową niedyspozycją! Znowu najechałeś na mnie! A więc, co mówiłeś, czterdzieści dwa czy czterdzieści pięć?	To zależy, co wcielimy do tego lamusa z szyldem: „niewiara”. Jeżeli ktoś rozumuje logicznie od a do z to jest właśnie matematyka. A znowu wszelki rachunek staje się zuchwalstwem, jeżeli ma istnieć siła niestała mogąca dowolnie zmieniać prawa rządzące wszechświatem. Ostatnią sentencję zawdzięcza pani niedoszłemu proboszczowi (RenanowiRenan, Joseph Ernest (1823–1892)	Owszem, słyszałem Ponieważ żyję i jestem obecny, stawiam pod obrady punkt piąty, który głosi: „Co robić, jeżeli Maciuś dobrowolnie się zgłosi z zamiarami pokojowymi?”	Alboż ja liczę na śmierć ojca?... Jestem na tropie sekretu, który pozwoli mi wyrabiać bez źdźbła bawełny papier równie trwały jak holenderski, a o pięćdziesiąt procent tańszy...	Rwij mi acan po gorącą wodę na dużej, czystej misce. Żeby mi za dwa pacierze była w tym miejscu!	Ale jutro przyjdź jak najraniej.. nauczę cię sceny, którą musisz deklamować zemną.	Gdzież mam cię szukać w razie potrzeby?	Źle Ale można się było tego spodziewać. Może nawet i lepiej.	Boże, Boże kiedy to się wreszcie wszystko skończy.	Bóg ci ją odmieni! Mnie tam niedługo już na świecie.	Czy ten rodzaj życia nęci cię jeszcze, Maroto?	Pan przychodzisz od podczaszyca?	Widziałem go w kościele. Wydał mi się, jakby przybity.	Znałeś! zawołał wojewoda. Adam miał za sobą siostrę moją rodzoną, o której zgonie straszne rzeczy powiadano... i o nim także... Waćpanna jesteś moją wnuczką...	Ale ja mam także trochę białka.	Dobrze, pójdę, jeśli waćpan wleziesz tu po mnie!	Było się czego wieszać	Co mówisz?...	I ja też	Lub którego z moich przyjaciół, mniejsza o to.	Może tedy perswazji usłucha?	Naówczas trzeba z czynnego aktora na scenie stać się widzem zrezygnowanym i chłodnym; wybrać sobie fotel wygodny, sąsiedztwo niezbyt uprzykrzone i... dosiedziéć do zapuszczenia kurtyny spokojnie.	Potrafię pojąć, mój przyjacielu. Przekonasz się o tym wówczas, gdy będziemy już szczerze rozmawiać o wszystkim jak para dobrych małżonków, którzy wszystko z sobą dzielą...	To pewnie jakiś owad.	To sam to gadasz, a sądu na Juranda wołasz. Czegoże chcecie?	To wicher; zresztą już tam Nowowiejski chce z niej ognia wykrzesać.	Ładnie by ta mucha wyglądała bez ciebie!	Czy dobrze sypiasz, moje dziecko?	Dajcie no drugi i machorki!	Gdzież w krzyżowych wojnach, w wojnach jakichkolwiek, które zrodziły ślachtę, jest spełnienie owej missji	Jakto!... żądała głowy mojej od kardynała?...	Jest! jest!	Naprzód, Kali i Mea są poganami, a Nasibu, jako Zanzibarczyk, mahometaninem. Trzeba ich więc oświecić, nauczyć wiary i ochrzcić. Po wtóre, trzeba nawędzić mięsa na przyszłą podróż, a zatem muszę chodzić na polowanie; po trzecie, mając dużo broni i nabojów chcę Kalego nauczyć strzelać, aby nas dwóch było do obrony; a po czwarte, chyba zapomniałaś o latawcach?	O, dzień dobry, kochany hrabio	Taigi matai, tu manęs da turi klausti, ką aš veikiu, o aš tavęs neklausęs žinau: kur buvai, ką veikei.	Tam, panie w dziecinnym pokoju.	A jakże ono pieścidło wychuchane postępuje?	A jakże!	A ćmy w ogniu płoną	Ale dawno tego pragnąłem.	Ależ proszę	Ależ z pewnością wyjechała.	Bo tatuś w niewoli!	Bynajmniej, doznałam tylko jakiegoś podniosłego wrażenia. Szybko narzuciłam ubranie i poszłam do pokoju Wilhelma.	Diano Barry!	Fartuszek?	Fok!	Jam twój niewolnik.	Już czytać umieją...	Kiedy, w nocy?	Krzyś!	Na Opalińskiego miłość wasza rachować możesz a on dobrze rozumie położenie.	Na ulicę Chaussée-d’Antin, do barona Danglarsa.	Odprawiłam pisarza w Olszance.	Ot, i uratowane pracowite, dobre zwierzątko!	Politycznie.	Praca	Słusznie	Twoim bratem?...	Wszędzie indziej byłbym zdania gentlemenów; ale tutaj myślę...	Wystaw sobie moje zdziwienie gdy ta kobieta stanęła przede mną.
Maryo! dobrze wiesz, żem zawsze ciebie lubił! Tyś jednak wzięła innego, i ja uczyniłem tak samo; teraz oboje jesteśmy wolni i swobodni, a mnie w domu potrzeba żony, matki dla mego syna. Wprawdzie mógłbym wziąć Annę, wdowę po ptaszniku, przystojną jak wiesz kobietę, która ma dwoje dzieci, a za każde z nich przez dziesięć lat pobierać będzie po dziesięć talarów rocznie; jest to niezły kapitalik, któryby naprawdę mógł naprowadzić na nią szczere chęci. Ty przeciwnie nic nie masz, tylko jeszcze w dodatku chłopca, ale ja ciebie lubię, i jeżeli tak zechcesz jak ja proszę, to na przyszłą zaraz Niedzielę dam na zapowiedzi!	Bo ja na pańskiem miejscu nigdybym się nie mogła zakochać w takiej awanturnicy, która konno sama jedna lata po świecie, przebiera się po męzku, nazajutrz chodzi po kobiecemu... gra komedje... dokazuje, mówi co jej na myśl przychodzi.	A! ja się na tem nie znam tak jak wy ale i mnie się zdawało, że to klejnot godzien królowej.	Ależ pożar do mieszkania J. królewskiej Mości dojść nie mógł na żaden sposób	Ba! Możemy wyciągnąć go na rozmowę, wziąć go z dwóch stron pomiędzy siebie i zakłuć dwoma kordelasami, albo jeżeli to się nie uda, mości panie, możemy wpaść z obu stron przez dźwierzedźwierze (daw.) łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. pałasza.	Najlepiej zastrzyknąć sobie nafty pod skórę na ręku. Mój bratanek miał takie szczęście, że mu amputowali rękę po łokieć i teraz ma spokój z całą wojną.	Nie, księżno To, co pani powiedziała przed chwilą, da się zastosować do pani własnej koncepcji. Baby zawsze panoszyły się w okresach dekadencji wielkich idei. Ale początki tworzyliśmy zawsze my. Wy na wielką skalę umiecie żyć tylko rozkładającym się ścierwem i wtedy przezwyciężacie wasze niewolnicze instynkty...	Przepłynąć nietrudno, nawet nie jednym statkiem, ale tyloma, iloma się chce. Trzeba tylko zgasić oba reflektory.	Wymagasz pani przysięgi! na wszystkie bóstwa Olympu przysiądz jestem gotowy... Tak pięknéj kobiéty nie widziałem w życiu i zdumiewam się nielitości losu, który takiego anioła oddał w ręce mojéj akcyzy.	Ja, ja, mój ojcze nie tylko litość dlań, ale miłość mam. Na wiele rzeczy oczy przymrużam, lecz smutno mi i biedno, gdy myślę, że on musi szukać roztargnienia w Rogoźnie! Ściągnie się tam do niego pewnie na zapust dużo ziemian wesołych, pałki sobie pozalewają, poczną się swawole... Panu nie tylko w nich być, ale patrzeć na nie nie przystało.	Komu ona posyła, na co? A może!... nie, nie...	Nie, o tym nie mówiłam nigdy, dopiero na końcu ordynatowi, gdy się zapytał.	Nigdy tam nie idę, taka jest nasza umowa. Nie byłem od tej pory, kiedy pan mój spalił się na popiół, a ja zaniosłem wiadomość, jak biedne to dziecię opuszczone. Wtenczas rozmawiałem z młodym hrabią i ze starą hrabiną, która umie być cierpką jak lekarstwa, co je wiecznie łyka. A ja dlatego jestem tem, czem jestem; dosyć jest dróg na świecie, żebym nie koniecznie potrzebował wstępować do jej dworu. Naomi szczęśliwa! ach, biedna jej matka! nigdym jeszcze nie widział piękniejszej kobiety! Teraz kwiat ten przemienił się w ziemię, a białe jej ząbki w trupiej czaszce najbrzydszą w świecie są pięknością.	Prawda! Nie mówiłeś... A więc dwa wagony prywatne, jeden nazwany od ciebie, a drugi od twej mamy... dwieście dolarów miesięcznie na drobne wydatki... i wyrżnął nosem w ziemię... za to, że nie chciał pracować za dziesięć i pół fajgli miesięcznie! To najpyszniejszy połów całego sezonu!	A co? nie mówiłem? Byłem tego pewny! przeklęty list!	A jeszcze mniej na vis-à-vis pana!	A no tak, rozumie się... Ja bo siedzę tak na uboczu...	A światłość wiekuista niechaj jej świeci na wieki wieków amen!	Ale daż ona wpływać na siebie i kierować?	Ale gdzież tam! Jest w Krakowie. Mówiono mi dzisiaj w kawiarni. Podobno na jego przybycie dyrekcja sztukę wznowiła.	Ale ty mi dopomożesz generale, i pokierujesz wszystkiem, światłej twej rady mi nie skąpiąc, dokończyła Dobkowa z nader obiecującym uśmieszkiem, trącając o jego kieliszek	Ba! A spójrz no waćpan na tego kruka, z którym ona rozmawia	Chodźmy więc, ja tu dłużej ani chwili nie wytrzymam.	Chybabym sam też kuć próbował jak ks. Bohomolec, zawołał Bogusławski; ale za zręczne i gładkie odrobienie nie ręczę.	Czcigodny ojciec nie może zasnąć, pragnąłby posłuchać pobożnego śpiewu.	Czeka panią jakaś choroba, jakby mózgowa... Ja nie wiem, nie wierzę w to, daję pani słowo honoru. Mówię, co widzę, ale... ale...	Dla mnie nie istnieją drzwi, przecież pan wie. Potrzebowałem pańskiego mieszkania i wszedłem.	Kiedy kufa mi właśnie przeszkadza patrzeć na samowar.	Kiedy on nie chce mojego kochania, odwraca się, ucieka odemnie	Najwięcej kradną ludziska w Czerwonym Krzyżu Miałem w Brucku znajomego kucharza, który gotował dla siostrzyczek pracujących w baraku, i ten kucharz powiedział mi, że przełożona i starsze pielęgniarki wysyłają do domu całe skrzynki malagi i czekolady. Do kradzieży zachęca człowieka okazja; powiedziałbym, że takie już jest przeznaczenie człowieka. Każdy człowiek w ciągu swego nieskończonego istnienia przebył niezliczone przemiany, więc przynajmniej raz musi zjawić się na tym świecie jako złodziej w określonych fazach swej działalności. Sam już przebyłem jedną taką fazę.	Nie daj Boże! To niemożliwe.	Nie ma.	Nie przyjdzie ci to tak łatwo, carissime, albowiem przepisy, którym musisz niewolniczo ulegać, powiadają, że pasażer, który nie zdążył kupić biletu, może to uskutecznić w wagonie z pewną nieznaczną dopłatą. Ja właśnie jestem takim pasażerem.	Niech mnie kołem łamią, jeżeli zaszkodzi! Pijcie, wasza miłość, przez obawy... Na zdrowie wam! Teraz obróćcie się na prawy bok. Oho, a tam kto znowu?	No, ale na czymś musiał opierać te swoje niedorzeczne obawy?	O nie, panie inspektorze, pańskie miejsce jest tutaj. Zapewniam pana, że pana Izydora Beautreleta warto posłuchać. Pan Izydor Beautrelet, według moich informacji, wyrobił sobie w liceum Janson de Sailly sławę obserwatora, któremu nic nie umknie, a jego współuczniowie, jak mi doniesiono, uważają go za pańskiego współzawodnika, za rywala Herlocka Sholmesa.	To prawda, ale mam tyle kłopotów na służbie, że to dosyć naturalne.	W samej rzeczy, jeżeli nam nie wolno opuszczać obozu, nasi służący mogą to uczynić w każdej chwili.	Wolałabym się z nią tutaj nie spotkać.	Wychodzę na noc podjazdem.	A cóż robicie w takim razie?	A inne panie nasze?	A kawę piłeś?	A pan Nowowiejski zawszeli chce chłopa swego ze mnie uczynić?	A tutkitutki (ukr. dial.)	Aha, prawda... Niech no ją pan pokaże!...	Albo ja wiem! Zabłąkał się!	Ale owszem.	Alga, poniut, bus parašyta dėl viso ko. O iš tikrųjų apie jokią algą negali būti nei kalbos. Ne ponia mokėsi Onutei, tik mes mokėsime poniai už jos mokinimą, užlaikymą.	Ano tam, za górą. Znaki widziałem.	Ba, a ślubowanie?	Bardzo lubię tego sławnego doktora z Londynu za to, że ci kazał zdjąć ten przyrząd żelazny Czy i on powiedział, że umrzesz?	Biedny Tomku	Bywam tu, ile razy przepracuję się... To jest dosyć często...	Chciałbym się dowiedzieć, skąd pan sprowadził te samowiązałki, bo widzę system amerykański, a firmę warszawską.	Co odkryto?!	Co teraz poczniemy?	Co to jest grynszpan?	Co?	Co? biuro adresowe?	Czy to jeden z przyjaciół moich?	Cóż ludzie gadają?	Dobrze, co?	Doprawdy... ta Weychertowa jest bezczelna...	Dziś ostatnie przesłuchanie Niech go diabli, przeszkodził nam.	Godzi się więc ażebym ja wypytywał doświadczonych, a ty żebyś mi udzielał nauk.	Grasz pan dalej? zapytał bankier.	Hej, dmie okrutnie!	Ja wiem	Jedź, gdzie chcesz...	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	Nais, przyszłyśmy tutaj, aby usłyszeć poezje pana Chardona, a ty nam dajesz wiersze drukowane. Mimo iż te kawałki są bardzo ładne, przez patriotyzm te panie wolałyby wino swojego chowu.	Niech jeno dadzą, a obaczycie!	Nigdy! Wołaj tego człowieka.	Nim miną dwa miesiące, ułożę wszystko	No, a teraz?	Ociec!	Oj, coś widzi mi się, że kręcisz.	On sam.	Otóż chcę go zobaczyć!... No? Czemu się tak wykrzywiasz?	Pogrążon!	Poproś panny Anieli i powiedz guwernantce.	Posuńcie się, dzieci. No, śpijcie.	Powiedz mi, kto ich nauczył kowania żelaza i tych wszystkich sztuk przeklętych, którymi oni nas zwyciężają? Budują, słyszę, grody z kamienia i umieją głazy zmusić, aby się zrastały z sobą? Skąd mają bogactwa?	Powiedz mi, z łaski swojej, co się tu stało podczas mojej niebytności?	Proszę się okryć.	Rozmawialiśmy o sprawcach, o układach.	Ta-ak, do pewnego stopnia. Tak, prawie sam. Tak; właściwie można powiedzieć, że jest sam.	Tak Ale to świeżo upieczony baron.	Tak, od razu. Ale potem?...	To znaczy, łaskawy panie, że pan widzi tyleż różnicy między mną rzeczywistą a mną widzianą oczami tego sympatycznego młodzieńca co między zeschłą gałązką a diamentową agretką, jaką ofiarowali mi górnicy?	Uczyniłem i to, i drugie, bo jak tak gładko poszło, znowu żal było odchodzić i poszedłem do drugiego działa. Boli trochę ręka, ale gwoździe wlazły!	Widziałeś go pan?	Wiedz o tem, mój panie że z mego rozkazu zostałeś aresztowany.	Więc to jest szkło? Z całą pewnością szkło?	Wszelako jakżeś ty to wszystko mógł widzieć?	Zaczekaj. Pozwól, bym wpierw posłuchał dalszego ciągu pieśni.	Zmiłuj się, co mówisz?... Ona cię jeszcze bardziej powinna kochać i będzie kochać...	Żyd odezwałem się	Żyj wiecznie!...
Niech pan tylko nie sądzi, że dla własnej wygody chcemy się wycofać z propozycji, zrobionej zbyt pośpiesznie.	Ale się pan teraz lepiej czuje, co? Nie jest pan już nieszczęśliwy, co?	No tak. Chyba jemu najmniej może zależeć na zdobyciu dziesięciu lat ciupy. Ja myślę, że zgodziłby się na taką propozycję: on zrzeka się wszelkich pretensji do majątku żony i do pana, za to pan daje mu pewną kwotę pieniędzy i paszport zagraniczny. Niech sobie jedzie na zbity łeb, dokąd chce.	Nie dlatego abym przywiązywała do tego wagę albo wierzyła w te żarty; ale, jeżeli czujesz coś dla mnie, zdaje mi się, że zbytecznym jest powiadamiać osoby trzecie, iż uczucie twoje podlega kaprysom.	Telegrafy elektryczne? Zdaje mi się, że kiedyś wiedziałem, co to jest, to coś takiego niby poczta, niby iskry...	Mniejsza. Nie chciała iść za niego, tak się uparła, że nie pomogły prośby moje, powiedziała, że nie, i postawiła na swojem.	To z łaski Boski i z łaski panienki i bez to co stary miał kunia i zarabiał i bez to co się czasem przedało, a to kuraków, a to prosiaka jakiego, a to gąskę, a to czasem jaką kapkę mleka albo i półkwaterek masła i jajków, tośwa się miały niezgorzy. Cała wieś nam zazdrościła, że to my pierwsze były przy dworze, że to nas panienka uważała, że to w izbie i obrazy święte były pikne, we złotych ramach, że to i odzienie zawżdy było jak się patrzy, żeśwa się to nie bijały, bo panienka cięgiem mówiła, że to grzych i obraza boska największa; że to mój u księdza Szymona często był i woził go do kolei, to bez to pomstowały na nas. A już najgorsza to była ta Pietrkowa, co to siedzi ino bez miedzę. Kłótnica taka, że ją i ksiądz Szymon już nieraz z ambony napominał. Nic nie pomogło, cięgiem tylko bij zabij na mnie. A taka niepoczciwa, co szczekała po cały wsi, że to ze dworu wynoszę kaszę, że mój kradnie siano z dworskich stogów. Widzieliście wy ludzie! Ażeby nam tak kulasy poupadały, jak jej ozór ten przeklęty odleci za szczekanie, jeśliśwa co wzięły. Ale żeby to ino to!	Drogi panie, niech się pan nie zacieka. Posłuchaj pan tego zrównania arytmetyki politycznej. Wakuje posada poborcy w Sancerre, dawny generalny kasjer armii ma do niej prawo, ale nie ma widoków; pan masz widoki, a nie masz żadnych praw: pan otrzymasz posadę. Będziesz ją piastował przez trzy miesiące, podasz się do dymisji, a pan Gravier da panu za nią dwadzieścia tysięcy. Co więcej, otrzymasz krzyż Legii Honorowej.	Aby upewnić się, że to na pewno ten człowiek, o którego nam chodzi.	Kto pan jesteś i jak się nazywasz?	Bardzo chętnie ale pod warunkiem, że mi panna Gabrynia opowie także coś ze swéj przeszłości.	Będziesz może gadał, co i wtenczas nie rozumiałeś, że to złodziej, szubienicznik?	Czy ma pan przy sobie jedną z tych kartek?	Czyli liczysz na to, że przyspieszę bieg rzeczy i przypomnę o wszystkim dziadkowi?	Dla tego że on powinien być na początku a teraz ponieważ czas gorący choć na dworze zimno... żegnam panów.	Myślisz, że byłoby to nieprzyjemne?	Pan Jezus by ta stworzył złe! Juści! Człowiek to jak ta świnia, wszyćko musi swoim ryjem pomarać!	Pan dużo rzeczy nie rozumie i nie rozumiał...	To prawda że system celkowy nie dał tych wszystkich dobrych wyników, na które liczono w trosce o umoralnienie więźniów.	Tylko bez krzyku, tylko bez hałasu Trochę cierpliwości. Czekaliście tak długo, to możecie jeszcze trochę poczekać. Dzięki Bogu, słomiane wdowieństwo już wam nie grozi. A dalej, jakby to powiedzieć, stara prawda. Kobieta mimo wszystko pozostaje kobietą. A zdawało się, że mądra. Rozważmy rzecz z innej strony. Po co ten gwałt? Po co się gniewać? On odszedł, ale dlaczego odszedł? Musi przecież być przyczyna. Każdy postępek ma swoje znaczenie. Mieści się w ramach jakiejś reguły, jakiejś normy. Czy mnie rozumiecie? A jeśli już jest tak, to znaczy, że jest tak. A skoro nie jest inaczej, to rodzi się pytanie: po co ten krzyk? A wytłumaczenie jest tylko jedno. Bardzo was przy tym przepraszam. Tak, jak własną matkę przeprosiłbym. Kobieta, za przeproszeniem, zawsze pozostaje kobietą.	Ależ wcale nie tak bardzo, myli się pan całkowicie To jest sprawa źle zaczęta, i bardzo żałuję, żem się w nią wpakował. Nie miałem tam nic do roboty. Gdyby to można było odrobić, trzymałbym się całkiem z boku. Ja jestem żołnierz, i przedewszystkiem jestem za armją.	Panie, na miłość boską, toż on jeszcze żyje! Ot, tam idzie. Może i słyszy nawet. On wszystko wie, co się tu dzieje.	Cicho, cicho, chłopcze kochany Nic się pisać nie będzie bez twego pozwolenia. Zanadto wszystko bierzesz do serca. Nie możesz psuć tego, co się dobrego zrobiło.	Nie, mój celny strzelcze trzeba się zawsze rządzić rozsądkiem. Otóż cóż nam mówi rozsądek? Gdyby pułkownik Everest i jego towarzysze, strudzeni uciążliwą podróżą, pozbawieni najpierwszych potrzeb, zbłąkani w tej samotnej okolicy, nie zastali nas w wyznaczonym miejscu, zasłużylibyśmy na wielką naganę. Gdyby ulegli jakiemu nieszczęściu, odpowiedzialność spadłaby na nas. Musimy więc zostać na stanowisku, dopóki obowiązek nam to nakazuje. Zresztą cóż nam tu brakuje? Nasz wóz oczekuje w głębi doliny i daje nam bardzo wygodny nocleg; zapasów mamy pod dostatkiem; okolica tak piękna, tak cudowna. Dla mnie jest to zupełnie nowe życie. Jakież to szczęście spędzić kilka dni z dala od teleskopów i sekstansów, pośród cienia tych przepysznych lasów, nad brzegami tej wspaniałej rzeki. A tobie, mój Mokumie, cóż brakuje: nieprzebrane mnóstwo zwierzyny skrzydlatej i czworonogiej uwija się wkoło; broń twoja nie próżnuje i codziennie dostarcza nam przysmaków. Idź więc i poluj, zabijaj zwierzynę i czas, morduj daniele lub bawoły. Ja sobie tymczasem będę tutaj spoczywał i wyglądał naszych gości, a ty w pole, żebyś przypadkiem nie zapomniał chodzić!	A Grossmutter jak się ma?	A gdzie właściwie obracałeś się przez cały ten czas?	Bo gdyby profesor oczekiwał pani listu, na pewno podałby adres owego lekarza, u którego się zatrzymał. Czy pani zna ten adres?	Bonaparte nudzi się śmiertelnie; spędza całe dni na doglądaniu pracy górników w Porto Longone.	Bynajmniej późno się zwykle spać kładę.	Co panu, co panu jest?	Dowiedział się o tem z listu, który sam napastnik do niego napisał.	E, to nic wielkiego. Możemy się obejść bez Pedra. Interes mojego szefa da się załatwić w ciągu dziesięciu minut rozmowy z... z drugim prawdziwym Panem. Przez spokojną rozmowę!	Gdyby się zdarzyło teraz coś przyjemnego, to by się nam ten miesiąc wydał rozkoszny	Gorzej mówimy o szczęściu. Myślała pani kiedy: co to jest szczęście?	I coś ty najlepszego narobił? Gdyby nie twoje gadanie, może by się zatrzymał. Słowa, słowa, pięknymi słowami wpędziłeś go do transportu.	Jest jeszcze Hanka	Kobieta demonicznaHela: Żyd, AntysemityzmJestem Żydówką, proszę pani: oni mnie nienawidzą za to i boją się tego, nie wyłączając mego narzeczonego rzekła ostro, tnąc go jakby brzytwą po storturowanej, chłopięcej twarzyczce.	Módl się więcej, módl Twoimi modłami napalę pod blachą. Włożę je do garnka, a potem napcham ci pusty brzuch.	Oj! układajta się lepiej ze swojakiem, żeby wam Szwaba na kark nie sprowadził!...	Piętnaście lat To całkiem jasne, ponieważ już raz była wojna trzydziestoletnia, a teraz jesteśmy o połowę mądrzejsi niż dawniej, więc trzydzieści podzielić przez dwa równa się piętnaście.	Rozwidnią się nad tobą dni szczęśliwe: pójdziesz za kute drzwi bez straży w ogród wewnętrzny.	Rzeczywiście pływające góry lodowe spotyka się ma mniejszych szerokościach geograficznych na południu niż na północy Pacyfiku.	Tak jest, artystą był. mawiał mówiły tym życzliwym uśmiechem.	Tak, bardzo lubię tę dumę, to jest harde miasteczko.	To jest... nie mam zaszczytu znać jej osobiście, lecz znam dużo jej przyjaciół od serca: znam pana de Putange; w Anglji znam pana Dujart; znam także pana de Tréville.	To u nas nie jest w obyczaju	Wstydzę się twoich braci	Zacny kasztelanie Chyba znalazłam sposób, by dostać się do zamku. Przypomniałam sobie podziemne tunele, które prowadziły z Żegnańca do Iłży. Tamtędy właśnie uciekałyśmy, kiedy nas zaskoczyli Tatarzy...	A chciałeś jej śmierci!	A co ja zrobiłem, ciociu?	A juścijuści (gw.: już ci) daw. jednostka miary, ok. 60 cm; 20 łokci: ok. 12 m. od ziemi, zalizali (daw.) drwiąco wrzeszczał głos drugi.	A przez zimę?	A więc może niezupełnie fizyczna?	A! Nie zapomniałeś jeszcze, żem ci ocalił życie? To dziwne, przecież minął już tydzień.	Ach!...	Ach, w takim razie przepraszam... To może być pod innym numerem...	Ależ to mnie może straszliwie skompromitować!	Byłaś... jego kochanką?	Cały naród powstanie...	Chodź no, chłopcze! Powiedz z ręką na sercu, czy nie udawałeś czasami ducha, żeby rozweselić pannę Rottenmeier?	Co ci to?	Co ci to? podczaszycu!	Co takiego?	Co to znaczy?	Co ty gadasz?!	Czekaj tatka latka...	Czy zastałem w domu męża pani?	Dlaczego?	Do wrót wiedzy? No chyba! A ten dzień, kiedyśmy razem jedli placki nad rzeką koło Nucklao? Oho! Wiele razy chodziłeś dla mnie po prośbie, ale w ów dzień ja żebrałem dla ciebie.	Dosyć!	Gdzie ja go znajdę? Lata po mieście, oddaje wizyty... Wiesz, daje wielkie śniadanie...	Ja nie rozkazuję nic, proszę.. rzekła, bardzo mi żal tej Muni biednej, której niegdyś tak dobrze było...	Jaka to modlitwa?	Jakiej prośby?	Jesteś, mości sekretarzu! Przychodzisz w samą porę. Właśnie mam chwilę czasu i chęć do gawędy. Więc siałeś na wsi pszenicę sandomierkę, żyto, a nawet jęczmień?	Już śpią	Kobiety są zadziwiająco praktyczne znacznie praktyczniejsze od nas. W podobnych sytuacjach my często zapominamy o małżeństwie, ale one zawsze nam je przypomną.	Którędy przechodzić będzie?	Kłamstwo	Miejże nadzieję, bo on żyje!	Może zaraz przyjdę...	Mówisz o Luli i Pełskim?	Nie chciałbym, broń Boże, być takim na przykład Piotrowiczem.	Nie mam dla nich tajemnic!	Nie, proszę łaski pana. Za życia nieboszczyka męża byłoć tam tego trochę, ale po jego śmierci wszystko sprzedać musiałam.	No, idźcie sobie, idźcie a ja tu posiedzę z Kiwalsią. Czy pana czasem nie spotkałaś w miasteczku, bo miał być u komisarza na jakimś zebraniu? Joseph, mon enfant, veux-tu aller au jardin?	O, tym razem żądam zadośćuczynienia za obelgę.	Phi!... Rozłożysta kobieta	Rozumiem Jak tam na dworze? Nie potrzebujesz wciąż powtarzać „proszę pana”, gdy do mnie mówisz	Szukam służby	Tak mało.	To Sadza Posłuchaj teraz! Czy słyszysz takie ciche beczenie?	To niech nie dostaje. Nie dbam o rozwód!	To wielce prawdopodobne ale, na Boga, trochę oliwy i wina.	Tyś ją widział?	Umarł tak prędko...	Vampa.	Właśnie, właśnie... Otóż czy go nie ma na widowni? Kaprała go tylko zna, ale już ucharakteryzowany. Samemu dyrektorowi zaś nie wypada...	Zarób sobie...	Śmierć! Pod ściankę!
Ja się nazywam Sowińska. Mogę pani być pomocną we wszystkiem. Jestem tylko teatralną krawcową, ale robi się i to i owo, co potrzeba. Córka moja ma magazyn strojów, jeśli będzie pani czego potrzebować, proszę do nas...	Tak, tak, mistrzu kochany. Ciężki kawałek chleba. Z tą aktorską hołotą nie można sobie już poradzić. Czasy bardzo się na gorsze zmieniły. Ale co do tantiemy, owszem, nie odmawiam, chociaż czasy są ciężkie i to już nie idzie tak, jak dawniej. O, nie! Ale obliczymy wszystko...	Zamilknij Nie po to cię wezwałem, by wysłuchiwać twoich niedorzecznych pogróżek. Proszę mi krótko i ściśle opowiedzieć, co było przyczyną zajścia.	Napisane, co wracają, to wracają!	Naturalnie, wpłyniemy na Atlantyk, którego jeszcze nie znamy. Jak widzę, przyjacielu Land, zaczyna cię nużyć ta podróż pod morzami? Więc już przesyciłeś się wciąż urozmaiconym widokiem cudów morskich? Co do mnie, z największą niechęcią ujrzę koniec tej podróży, którą tak niewielu ludziom sądzone jest odbyć.	Nic, co znaczy właśnie głupotę. Rozmawia z pannami o czem może, nosi modne surduty, glansowane rękawiczki, wiąże symetrycznie kokardę swego krawata, wychwala cnotę, gani występek, mówi że lepiej być mądrym niż nie, a jednak... o, Szwarc, to zero!	To co?...	Proszę o głos! Pan nie wie jeszcze, co to jest pańska Polska, pan się dopiero dowiaduje, więc ja panu podam tutaj niektóre szczegóły	A co będą jedli?	A do tego co przystąpiło?	Co pani może wiedzieć?	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	I co było dalej?	Jednak co?	Może we Wólce? u naszego? co?	Dajże, Boże, jak najprędzej mogiłę, by na wojnę domową nie patrzyć Naród, ProroctwoWspólne winy mają się we krwi obmywać, aleć nie będzie to krew odkupienia, boć tu i brat będzie mordował. Kto na Niżu? Rusini. A kto w wojsku księcia Jaremy? Kto w pocztachpoczet	Ja złodziej, ja!.. Żeby mi to powiedział kto obcy, to zabiłbym jak psa...	Jak im pan będzie mówić, że są podli i głupi, to tem ich pan nigdy chyba nie zdobędzie...	A jednak lubię te opowiadania. Brać udział w prawdziwej bitwie napoleońskiej, gdzie padało po dziesięć tysięcy ludzi, to dowodzi odwagi. Niebezpieczeństwo podnosi duszę i ratuje ją od nudy, w której toną moi biedni wielbiciele, a ta nuda jest zaraźliwa. Któremu z nich przyszło na myśl zrobić coś niezwykłego? Starają się zyskać mą rękę, wielka historia! Jestem bogata, ojciec mój zapewni zięciowi protekcję. Och! Gdybyż się znalazł jeden trochę zabawniejszy od innych!	Idzie na zabawę taneczną. Wkłada na ten wieczór najcudniejszą suknię, kremowo-żółtą, jedwabną, z koronkami jak pajęczyna. Bardzo jej w niej do twarzy, gdyż ma ciemną cerę.	Jak to podobnych?	To będzie pan głodny.	Ale przecież zastanów się chwilę, może nie jestem znakomitą partią z punktu widzenia arystokracji, ale z wielu względów nie jestem obcy światu, w którym żyjesz. Czas, gdy we Francji istniały dwie odrębne Francje, już dawno minął. Najznakomitsze rody monarchii przemieszały się z rodzinami cesarstwa. Arystokracja krwi poślubiła szlachtę wojskową, do której ja przecież należę. Czeka mnie niezła przyszłość w armii, dysponuję niewielką wprawdzie fortuną, ale daje mi ona niezależność, a mojego ojca wspomina się z szacunkiem w naszych okolicach jako jednego z najuczciwszych ludzi interesu. Mówię „w naszych okolicach”, bo przecież ty również pochodzisz z Marsylii.	E, gdzietam, proszę pani! ma lat pewno więcej jak czterdzieści, a nos taki czerwony jak te węgle na kominku w tej chwili. Ale bardzo dobra i pobożna osoba! miałaby pani rozrywkę z jej towarzystwa, gdyby się pani z nią zaznajomiła.	Franciszek Niech mi Franciszek przyniesie z mojego gabinetu pudełko z cygarami, to jest zupełnie wilgotne. Ja to kładę na piecu, niech Franciszek uważa, niech ono nie zginie.	A cóż to, nie ma rządu?... A cóż to, nie ma policji na rozbójników?... Weźmiemy strażnika... najmiemy ludzi do pilnowania apteki... Więc ja za to płacę podatki, ażeby nie było mi wolno ust otworzyć?... Przecie to niesłychane!...	Czy znasz pan także pewną kobietę nazwiskiem Róża Mitchel?	I to sobie przypominam	Jakoś przekonywająco brzmią twoje rady, o miły, skrzydlaty kolego; niechże więc tak będzie, zdobędę się na odwagę i raz jeszcze myślą wrócę do ubiegłych na padole ziemskim czasów, których ślady pozostały mi w duszy, tak głęboko wyryte.	Jakże to było? Zacząłeś waćpan mówić i nie skończyłeś.	Pan dobrze wie, że nie!	Pan mię nie namawiał, ale dobroć pana mię namówiła.	Panowie, panowie rzecz to nie bez znaczenia i prosiłbym w żarty jej nie obracać. Kończ, Aramisie, kończ.	Proszę, nie nazywaj mnie Ekscelencją, to może ściągnąć uwagę.	Skoroś waść dobrze o Brodach wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w twe ręce, bracie... jak ci na imię?	Tak, panie hrabio, to wspaniała kobieta.	To dobrze.	Uważasz pan jego breloki przy dewizce? Skandal!...	W Podwojach Wiedzy uczono nas, że powstrzymywanie się od działania jest rzeczą niegodną sahiba: ja zaś jestem sahibem.	W bezpiecznym miejscu, daleko od wojny. Nie bój się, duszo ty moja miła. Ja cię tu z Baru przywiózł, żeby się tobie krzywda nie stała od ludzi albo od wojny. Już tam nikogo w Barze nie żywili Kozacy, tyś jedna żywa wyszła.	Zaczekaj! zobaczymy po ślubie, jak odejdą od ołtarza, zaczekaj...	Zajmuje to pana? Ideowe... były w szlachetnym gatunku.	A cóż trzeba robić?	A hycel, psie krótki! Sprzedał, naszą porębę sprzedał!	A kochanemu profesorowi szczęśliwej drogi i szczęśliwej misyi.	A panienka cóż myśli?	A skąd wiecie, że jest jego kochanką?	A w Bogu cała pełna i jedyna! dorzucił ksiądz Sycyna, który ich zaszedł niepostrzeżony,	A! więc miał dobra? rzekł książę, a duże?	Ale i ty masz czegoś poszukiwać?	Ale wirtuoz, mospanie, niechże go wszyscy wezmą! gdzie on się tego nauczył? Mógłby panie koncerta dawać... i byłby nie zły grosz z niego.	Ależ nie!	All right	Boże wielki, Boże miłosierny, niezbadane są wyroki Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich leży, aby panowie Sicińscy popękali z inwidiiinwidia (z łac.)	Chyba... Nie wiem... Raczej nie...	Czy mam odpowiedzieć?	Czy znałaś Cynadrowskiego?	Czyjaś ty? Skąd?	Dla Boga! Ledwo już stoję!	E, rzucisz.	Eksperyment!	I ja nie!	I kiedyż wyjeżdżasz?	I nie obawiasz się, pani aby on cię dla kardynała zdradził, wszak prawda?	Idź precz!	Ile ci pani dała zadatku?	Jakiego?	Jakiej duszy i w jaką nieśmiertelność?	Kazała.	Którędy mam jechać	Lubi nas...	Mamooo...	Masz na myśli pana Ebenezera Balfoura?	Milcz! milcz! przebudza się!	Mnie szczególniej wzrusza panna Ratkowska	Nasze szable są ostre i sieką niemiłosiernie.	Nie wiem, proszę pana	Nie, mój chłopcze ale znajdziemy ich sami, a kiedy wyzdrowiejesz, przekonamy się, czy ci nędznicy, odważni, gdy uderzają od tyłu, ośmielą się stanąć przeciwko nam twarzą w twarz!	O czym mogę z nią mówić?	O!...	Odp.: W Anglii. Anglia nie będzie sobie wiązać rąk na lądzie. Anglia potrzebuje dziesięciu tysięcy samolotów. Odwiedźcie wybrzeże południowej Anglii.	Oswaldzie z największą przyjemnością skorzystam z łaskawego zaproszenia i przyjdę punktualnie na obiad. Czy mam się stawić o pierwszej?	Otóż ten sok...	Pani więc jesteś wdową! I może... może pani masz dzieci?	Panna Wiktoryna?	Pomówić z panem, kapitanie.	Posłano już po niego	Pódźcież inopódźcież ino (gw.) wołał już z odległości pięćdziesięciu jardów; siedzieli bowiem przy wydmie pod pierwszym przęsłem mostu, z dala od spojrzeń wygłodniałych kapłanów. hing-dyfeldrek, czarcie-łajno, asafetyda., zsiadłe mleko i cukier. Królu mych włości pokażmy tym ludziom świętym, że my, Dżatowie z Dżullundur, umiemy odpłacić się za przysługę... Słyszałem, że Dżeinowie nie wezmą do ust żadnej strawy, której nie ugotują własnoręcznie, lecz, po prawdzie gdzie nikt nie widzi, tam furda wszelkie kasty!	Schowam go do kieszeni. Głupi daje, mądry bierze.	Tak, Eminencjo	Tak, kocham cię.	Tak, pani.	Tak, zajrzę na próbę, a potem wyjdę trochę na miasto.	Trzeba hartować wolę i trzymać się w garści	W Bogu nadzieja i w Najświętszej Pannie.	W banku.	Widzę, że nie lubisz Szlangbauma?	Wiem dobrze.	Więc?...	Święty
Powiem pani co panią tak przestrasza u pani Verdurin: to jej organ. Cóż pani chce, nie każdy ma taki piękny organ jak pani Swann. Ale wystarczy zagrzać miejsce, jak mówi „pryncypałka”, a lody niebawem pękną. Bo w gruncie ona jest bardzo ujmująca. Ale rozumiem bardzo dobrze pani sensacje, to nigdy nie jest miło znaleźć się pierwszy raz w nieznanej krainie.	Tak, młodzieńcze, odbyłem całą kampanię w 1815. Byłem kapitanem pod Mont-Saint-Jean i cofnąłem się za Loarę, kiedy nas rozpuszczono. Na honor, mierziła mnie Francja, nie mogłem tam wytrzymać. Nie byłbym się dał nakryć. Toteż wstąpiłem z paroma chwatami, Selves, Bessonem i innymi jeszcze, którzy są w tej chwili w Egipcie, w służbę paszy Mohameda, ciekawego urwipołcia, możecie mi uwierzyć! Niegdyś był prostym handlarzem tytoniu w Cavalle, a teraz gotuje się zostać monarchą. Widzieliście go na obrazie Horacego Vernet, Rzeź Mameluków. Cóż za piękny mężczyzna! Ja nie chciałem porzucić religii ojców i przyjąć islamu, tym bardziej, że wyrzeczenie to wymaga operacji chirurgicznej, do której nie czuję najmniejszej ochoty. Przy tym, nikt nie szanuje renegata. Ba! Gdyby mi ofiarowano sto tysięcy franków renty, kto wie... choć i wtedy?... Nie. Pasza kazał mi dać tysiąc talari gratyfikacji...	Pan go sam nie wręczy?... Dlaczegóż to?...	O, to nie tak trudno, jak się z pozoru zdaje cała tajemnica w tym, żeby sobie zajęcia odpowiednio rozłożyć i na każde właściwą porę naznaczyć. Gdy się to raz urządzi i porządku w zajęciach regularnie przestrzega, idzie już wszystko jak z płatka. Gospodaruję tak już od lat wielu, więc pojmie pani, że miałam czas wprawić się i wypróbować wszystkie kółka mojej machiny gospodarczej. Idzie też u nas wszystko jak w zegarku, a ja od czasu do czasu tylko potrzebuję pokręcić jakąś śrubkę.	Łódź to jest bardzo plotkarskie miasto. Oni się zaraz potrzebują interesować wszystkim. Co to komu do tego, co drugi robi! Grosmana denuncjowali, ale jemu nic nie zrobią, bo on jest czysty jak ja.	A za Bernarda ręczyć można iż przez to na Endorfa nie wyrośnie i zamiast myśleć o zabójstwie, sam by się dał zabić dla Zakonu.	Czemuż nie powiedziałeś mu, żeby cię wysadził na ląd? Przecież wiesz, że tatuś byłby mu to nagrodził dziesięciokrotnie.	Jak będzie wesele, to nie będzie żałoby. Ostro, Jędrusiu!	Masz słuszność albowiem kiedy człowieka wprowadzono do ogrodów Edenu, umieszczono go tam ut operaretur eum: aby pracował; co dowodzi, że człowiek nie jest stworzony dla spoczynku.	Mościa panno! tu nie ma co ukrywać. To mogą być Tatarzy.	Nie zapomni pan o Wysockiej?	Och, Oriano, to już szczyt; rzekłby kto, że ty nie wiesz, iż dziadek króla szwedzkiego orał ziemię w Pau, kiedy my od dziewięciuset  lat trzymaliśmy prym w całej Europie.	Przedziwnie, mój kawalerze, pochwaliła Kossakowska, ale ci powiem, że na bulionie byś nie wyżył, bo natura ludzka różnych żywiołów potrzebuje do życia. Jest dużo zieleniny na pozór niepożywnej, a przecie światby bez niej był niesmaczny...	Przyjacielu czy to sprawiedliwe, czy nie, nic na to nie poradzimy. Przyczyna tej właściwości jest następująca. Ziemia opisuje wokół Słońca nie koło, ale elipsę, jak to wynika z praw mechaniki. Słońce zajmuje jedno z ognisk tej elipsy, zatem Ziemia w pewnym okresie swego obiegu znajduje się w aphelium, to znaczy w puncie swej największej odległości od Słońca, a w innym okresie w perigeum, czyli najbliżej Słońca. Otóż tak się składa, że właśnie w czasie zimy na półkuli południowej Ziemia znajduje się w punkcie najdalszym od Słońca, a więc w warunkach sprowadzających najsilniejsze mrozy. Na to nie ma rady i nawet najbardziej uczeni ludzie, Pencroffie, nie zdołają nigdy niczego zmienić w porządku kosmograficznymkosmograficzny	Orłowska miała kochanka! moja córka! krew z krwi mojej! Dobrze, dobrze! musi się to wszystko skończyć, musi, bo ja nie zniosę...	Właśnie, że było! Od ołtarza Zwycięstwa w Anderidzie aż do pierwszej kuźni w tym lesie jest dwanaście mil i siedemset kroków. Wszystko to zawiera się w mej marszrucie. Nie tak to łatwo zapomnieć pierwszą wyprawę wojenną. Mógłbym wyliczyć wam wszystkie miejsca postoju między tą miejscowością i...	Ale jesteś bogata, Valentine. Masz dwieście tysięcy liwrów renty, a tym samym uboższy jest o nie jej syn.	Chyba nie jesteś zwolennikiem trzciny cukrowej?	Juści, same nie wydołamy, a na gwałt trza je przebierać.	Musi ziemię dać! Nic nie pomoże. Zaklął się Bolesław, że bez ziemi nie puści.	Nie Gotfrydzie. Nie mogę tego uczynić. Twoją narzeczoną więzi król wichrów i ciemności, lodowców i przepaści. Każdego śmiałka, który by się porwał przeciw niemu, czeka pewna śmierć. Roksana zaklina cię, abyś jej nie szukał, bo zginiesz.	Nie mogę. Mam robotę dla Czabana. Wystarczy, że nie będę się ludziom pokazywać.	Nie.	Nie?...	O, bądź spokojna, nie zapomni.	Odrobiłaby; tam grosza w chałupie nie poświeci, głodem przymierają.	Panno Niro Będzie tak, jak pani rozkaże, ale nie ośmieliłbym się być winowajcą w oczach pani Bożyńskiej.	Po co? tu są damy. Ja się bynajmniej nie zapieram i oddaję się dobrowolnie.	Przecie ja go nie pozwałem, jenojeno (daw.)	Sądzę, że dzieci Fatmy nie wytrzymałyby takiej podróży.	Słuchajcie, moi panowie! Ja nikogo nie obwiniam! Ale ile razy któryś z was uczynił jakiś bezpośredni krok przeciw pracowni Nr 5, wynik był dla strony zaczepnej zawsze mniej lub więcej upokarzający.	Co ty tam, garnkotłuku, wiesz? Rozumie się, że jak się popiją. A z tobą, parzygnacie, to może się całują? Niby to pan, jak się upije, to nie jest pan, albo co. Pan to pan i już...	Czy każe mi pan zejść z trotuaru?	Podoba mi się pan. Przepadam za nieśmiałymi mężczyznami.	Szkoda. Ale to się napisze teraz tutaj. Polecę panu jedną małą aktoreczkę... Dyrektor sam przyzna, że ma znaczne zadatki...	Wiadomo swój do swego zawżdy ciągnie; ów książę Henryk milszy im, niż Polak z krwi i kości. Ponoś dawno zabaczyłzabaczyć (daw.)	Dowód będzie Lada dzień przyjeżdża do Pi-Bast wielki pan asyryjski, Sargon, przyjaciel króla Assara. Przyjeżdża tu pod pozorem pielgrzymki do świątyni Astoreth, złoży dary wam, książę, i jego świątobliwości, potem	A Józka, że to jeszcze skrzat głupi, to i cóż poradzi?	A kiedy by się chciał bronić, to co?	A, to pani Wąsowska. Ciekawym, czy jest i moja narzeczona?...	Aleś go dobrze ustrzeliła!	Byłeś pan przy tem obecny?	Co przez to rozumiał?	Cóżeś ty pypcia dostał, jak kurczątko? Toć teraz wracasz do Swendborga! a Łucya przyjmie cię z ochotą. Wszak ją podobno lubisz?	Dobrze, Pławicki już o tem wie, bo ona umarła przed pięciu dniami.	I nawet wiem, dlaczego lepiej. Pani wzdycha do Wokulskiego...	Klotylda, mosanie tego, Klotylda Warska. Ojciec jéj, to at, hulaka był, nic szczególnego; ale matka	Ktoś mi buzię zatkał i chustkę na głowę zarzucił...	No, to zmów jedno Zdrowaś... Tylko uklęknij... Patrz się tam...	Pewnie się przesłyszał! Z kimże by nowa wojna? Cesarz lepiej nam teraz życzy niż naszym nieprzyjaciołom, jako że wypada mu za politycznympolityczny (z łac.)	Przecież i pan prezes bywa w teatrze.	Przychodzę w imieniu naszego pana, Alego Tebelina.	Przyślę kiedyś rachunek, a dziś wieczorem dam ci coś takiego, co lepiej rozgrzeje skorupę twego serca niż kwarta wina	Racz pan spróbować nieco tych cakes (ciastka z owsianek mąki), dużo smaczniejsze niż ciastka w Glasgow.	Słuchając tego, zdaje mi się, że czytam historię dzikich walk Cezara z Pompejuszem.	To niechże pani córkę swoją zostawi temu dobremu człowiekowi!... powiedziała szorstko.	Więc to ów Bonacieux?	Za takiegoż to wielkiego masz go waść wodza?	A Chmielnickiego kiedy się tu, ojcze, spodziewacie?	A cóż myślisz z pieniędzmi robić? spytał wojewoda. ..	A którędy jechać?	A strzałę w oko kto ci posłał?	Aha. Teraz już rozumiem.	Bo i jest nim	Co mówisz!	Currente calamo JW. panie... z tegom jest znany...	Czy byłeś może w pobliżu grobu Hossego Williamsa?	Czy ja tobie Ulanko, kiedy nasze baćki pomarli i ciebie maleńką na moich rękach zostawili, złym bratem był?	Dlaczego?	Ile ci pani dała zadatku?	Ja tylko tobie chciałam opowiedzieć...	Józka dobra dziewczyna, Grzela jeszcze nierychło wróci z wojska... a...	Kiedyż ja jestem inaczej? spytała po cichu towarzyszka.	Komu się tam znów rusza za kołnierzem?	Książę Buckingham zamordowany?...	Małżonkiem? Ocalasz? Przed niebezpieczeństwem, przed Yetmeyerem? Sadhus cię namówił? Czynisz poświęcenie?	Na kościół w Brodnicy, ja radzę!	Na rozworę, ino na rozworę, jaśnie Pietrze, dziedzicu	Niech żyje generał Eblé	Niezgorzej, widzę, podrosłeś!	Obecnie? Kalinki Sejm czteroletniKalinki „Sejm czteroletni”	Och, ojcze!	Och, panie hrabio!...	Pani wychodzi?	Pochwalone imię Pańskie! Przychodziłli tu kto pytać się o mnie?	Przybrana w zapinki?...	Przysiągłby pewnie, że jesteśmy kłusownikami! Ale co komu po bażancich jajach! Są zawsze zgniłe.	Pytacie? widzicie.	Sama przez się? Bez namowy?	Sama; wszystko spało w domu.	Stara jestem i niezdolna mówić nieprawdy, odpowiedziała z powagą pani Starowolska	Słuchamy pilnie	Tak. Wyjdę w tej chwili...	Wasza Eminencja chce mówić o uderzeniu nożem przy ulicy de la Ferronnerie?	Wiem	Więc ostatni list od mamy był taki nieprzyjemny?	Z wycieczką?... Czekaj no waść... noce z wieczora bywają ciemne...	Zamknij pysk, bo ci facjatę zamaluję. Zapomnisz swego imienia i nazwiska.	Zastrze... zastrzelił!...	„Raczył! Ona kpi sobie ze mnie”.
Prawdę rzekłszy, panie dziedzicu, to nasz teraz nie gorszy ode mnie. Tylko że ja sam jeżdżę po pieniądze, czy po tę ordynarię, a do niego sama szlachta jeździ i kłaniają się jeszcze, żeby tylko brał. A on bierze nie po dziesięć rubli, ale po tysiącu.	Skąd pan wie, że pochodzi z południa?	Czy mam się tam udać dziś zaraz w nocy?...	Daj mi pan blankiet telegraficzny. Napiszę: „Czy wszystko gotowe na przyjęcie sir Henryka Baskerville?” Zaadresuję: „P. Barrymore, Baskerville-Hall”. Jaka jest najbliższa stacja telegraficzna?	Ja?... wcale nie! Ciekawy jestem tylko wyjaśnienia tajemnicy, jaką się ona otacza. Nie wiem dlaczego, ale mi się zdaje, że ta kobieta, jakkolwiek nieznani sobie jesteśmy, wpływ jakiś wywiera na moje życie.	Mów, co chcesz, a ja wiem, że dałbym kilka lat życia, aby się dowiedziéć szczegółów o téj kobiecie, aby módz ją poznać.	Niech go diabli porwą! cóż to, czy to jest pora do podobnych spraw? przecież gubernator jest człowiekiem i cały dzień na usługi poddanych nie może być przygotowanym. A może to jeszcze jest jaki szpieg lub jeden z owych przebranych, kto wie!	No tak, ale lord Wilmore nie ukrywał przede mną, kochany panie Andrea, że pańska młodość była dość burzliwa. Och bynajmniej nie żądam od pana spowiedzi. Zresztą właśnie dlatego, aby nie musiał pan szukać jakiegoś obcego protektora, posłano do Lukki po pańskiego ojca, markiza Cavalcanti. Zaraz się pan z nim zobaczy. Jest może trochę sztywny, trochę sztuczny, ale to sprawka munduru. Kiedy wszyscy dowiedzą się, że służy od osiemnastu lat w armii austriackiej, wszystko będzie jasne; zazwyczaj nie wymagamy zbyt wiele od Austriaków. Podsumowując, zupełnie wystarczy panu ten ojciec.	Zobaczysz, jak będzie się spóźniał w rok po ślubie Ja znam ten typ niespokojnych brunetów. Jest zbyt inteligentnym, by mógł polegać na sobie: wszystko przeanalizuje tak, że na wszystko będzie mógł sobie pozwolić.	A ja byłem w czarnym pożyczonym garniturze i rękawy miałem za krótkie i koszulę przynajmniej o dwa numery na dużą.	A mnie się zdaje... że nie mogła już wyjść... musiała się tam błąkać na wieki... tak jak tamta w lasku proboszczowskim, którą widział twój ojciec... Peer widział ją także...	A nie zdradzisz mnie pan?	A niech to licho! Mówię panu, że gródź się wygięła. Podnosiłem lampę wzdłuż kątownika na międzypokładzie, gdy płat rdzy, wielki jak moja dłoń, odpadł sam z siebie od arkusza. Ten płat poruszył się i odskoczył jak coś żywego, w chwili gdy na niego patrzyłem.	Ale przy rosnącym tempie zużycia węgla kamiennego można przewidzieć, że z tych stu tysięcy robotników niedługo zrobi się dwieście tysięcy i że wydobycie się podwoi?	Dlatego tylko, że nigdy z pewnością nic wiedzieć nie można.	I stało się podług życzenia pani Czy bawiła się pani istotnie dobrze?	Ja mu dam!	Nawet cienia, panie Janku. I niech pan o to nie żywi do mnie żalu.	Nie Ona dlatego, że chce z tobą żenić się.	Nie mam prawa zabraniać, to nie moja wyspa.	Nie mogę uwierzyć aby pani de Tournon, po tak niezwykłym wstręcie do małżeństwa, jaki okazywała od czasu, gdy jest wdową, i po tylu publicznych oświadczeniach, że nigdy nie wyjdzie powtórnie za mąż, dawała nadzieje hrabiemu de Sancerre.	Pan hrabia pewnie dotrzyma! Nieprawdaż, Jadziu?	Panie posterunkowy, zupełnie nie rozumiem, jak można z taką gorączką wypędzić człowieka w podeszłym wieku na ulicę. Nat, weź pod pachę termometr i zmierz temperaturę, bo pan musi się sam na własne oczy przekonać.	Przychodzi pan nabyć sonety?	Sancho, mój kochany czy kijem, czy pałką, to na jedno wyjdzie.	Szczyci się ma rasa, że syn jej ServetServet, Miguel (1511–1553) rozszczepienie jaźni, z greckiego języka schidzein: rozłupywać. [powszechny błąd: schizofrenia nie musi wiązać się z rozszczepieniem jaźni, jest odrębną jednostką chorobową charakteryzującą się m.in. częściowym lub całkowitym zerwaniem kontaktu z rzeczywistością, któremu często towarzyszą urojenia. Jej nazwa odwołuje się do oddzielenia poszczególnych funkcji umysłowych, nie zaś od wyodrębnienia się dodatkowych osobowości; red. WL] kolekcjonerską i bohaterską przez odżywianie mózgową treścią wkrótce pokonam, że rolę w Weselu przed banalnością, czysto aktorską, zgrabnie osłonię i wiarę Orgaza w myśl twórczą, własną sprowadzę do serca twego bezboleśnie, po czym dopiero w uroczystym ślubie na twarz ją wywabię.	Więc nie chcesz obiecać, że mu nie będziesz dokuczał?	Z przyjemnością. Zamierza pan tam pojechać?	A co mu najlepiej smakuje?	A co zrobił z ciałem mojego brata?	A stary jegomość?	Ale przecież Morcerfowie chyba w niczym nie ustępują Cavalcantim?	Ale złotych?	Ależ w takim razie jest ogromna różnica między toaletą od Callot a od przeciętnego krawca?	Ano, gdy się rada u króla skończyła, wyszliśmy wszyscy z komnaty na wał rozprostować kości i pojrzeć ku Wiśle, zalizali (daw.) 15; kopa	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Cicho no, przykucnij!	Co wam do tego! Jedźcie.	Czarownica rzekł Shoesmith.	Czego sobie życzysz, przyjacielu?	Czemubym nie miał być! mruknął ów.	Dlaczegóż nie przyjechał?	Dobra i obietnica.	Dobrze.	Dziad-ślepiec z lirą. Wyrostek go prowadzi. Teraz buty zdejmują. Przejdą ku nam przez rzekę.	Hola! A to ci się spieszy!	I cóż to paliliśmy podług pana profesora?	I cóż?	I żebyś się dobrze targował?	Interes, Korzyść, Podstęp	Jaką mu śmierć przeznaczasz, panie? Można by go upiec na rożnie albo, co lepsza, rybom dać zjeść... Ty nie wiesz, panie, jak się to robi? Drze się na nogach mięso na strzępy, aby ryby przywabić, a potem chowa się po pas w wodę...	Jakżeż więc obieracie sobie stanowiska? Toć to jest najlepszy dryf w waszej żegludze. A jeżeli wasz okręt nie dryfuje, to skądże, u pioruna, wziął się u was nowy bukszpir?	Jedno i drugie.	Kobieta demoniczna, Seks, Rozkosz	Lekarz, Okrucieństwo, Fałsz	Macie interes do mego szwagra?	Może byśmy podeszły tam... pod kasztan...	Może i inni panowie Potoccy za nim ściągną	Może nie jest tak źle jak pani myśli.	Mój Boże! Bardzo prosto. Stosownie do odległości, w jakiej znajduje się najbliższe miasto, daje im sześć, osiem lub dwanaście godzin na złożenie okupu. Po upływie terminu daje jeszcze z łaski godzinę; a w sześćdziesiątej minucie, jeśli pieniądze nie nadeszły, wypala porwanemu w łeb albo też pakuje mu sztylet w pierś i koniec.	Nie będą ci dziś służyli, rozumiesz?	Nie będę spał, panie generale.	Nie chcę by zabit był	Nie trafia się okazja.	Nie wiem. Kiedy?	No tak, ale co za jeden zacz?	No, już się nie tłómacz, a siadaj...	No, teraz jesteś dostatecznie zła, więc możemy rozmawiać.	Nosiła zawsze sztylet u pasa, jam nic nie winien	O, o! Jużci dopiero co przed godziną odjechał.	Obraz świata, Dobro, Zło, Marzenie zawołała oburzona.	Oho	Oj zła baba, to zła... jak ogień...	Ot, tu jest na to lekarstwo!	Pani gniewa się na mnie...	Poczciwa, prostoduszna?	Prawdą więc jest, co powiadają? zapytał ks. Jan.	Proszę bardzo, nie dworuj sobie ze mnie... już kończę dziewięć lat!	Proszę pani, jakże z tym dyrektorem?...	Pręgi jak u tygrysa!	Rychtyk podobnie i kowal mówił!	Rzecz niezawodna	Sumy nie byłyby od razu tak wielkie. W pierwszej transzytransza	Szlachetny przyjacielu! Mniej niewinną jest rzeczą toczyć krwawe wojny niż iść na bal do Ramponneau w koronkowym żabocie. Niestety, sprawiedliwość wymierza każdemu, co mu się należy, wedle zasad przyjętych w onej towarzyskiej grze, którą zaliczam do najhazardowniejszych, najgłupszych i najnudniejszych spośród znanych mi do tej pory, ale wszyscy obywatele państwa muszą w niej po niewoli brać udział.	Tak, proszę pana.	Tak.	Tego mordercę, który zabił tę kobietę.	To dopiéro! Wyobrażam sobie, jak ciocia musiała być ciekawa z kim jedzie; bo to, proszę pani, straszna ciekawska z téj cioci.	To tylko początek dalej będzie lepiej.	Uroki.	Wolę go niż twoją sołtysównę Przez całe pięć lat uczyłem się a uczył wędrując. Poszedłem naprzód do Wrocławia, gdzie piwa prawda było pod dostatkiem, ale nauczycieli brakło, potem do Lipska. Było się i w Magdeburgu i w Norymberdze i dalej nad Renem aż po całych Niemcach... A co to za osobliwy świat, a jacy ludzie!! Było na co patrzeć i czego się uczyć.	Wykopaliśta już?	Z narodem mi ostać, nie na pokojach moje miejsce...	Zaczekaj, Fryc Was, gospodarzu, dworskie pola ze wszystkich stron otaczają?	Zalizali (daw.) zapytała z uśmiechem księżna.	Zapis dla mnie na pół miliona.	Zaraz.	Zatem pani margrabina znała pobudki pańskiego usunięcia się od świata?	Zawołamy ludzi i...	Żal mi was, żeście głusi i ślepi.
Ja się ubiorę przeciwko temu nie mam nic do powiedzenia, ale boję się, że to pewno pomyłka, bo już raz zostałem ze śledztwa wyrzucony. I jeszcze się boję, aby reszta tych panów, co tutaj są razem ze mną, nie pogniewała się na mnie, że ja chodzę dwa razy z kolei na śledztwo, a oni nie byli tam dzisiejszego wieczora jeszcze ani razu. Może to wzbudzić zawiść.	A, jakiż ze mnie niedomyślny. Przecież tyś się wychowywała w Warszawie, żyłaś tam w polskich sferach i przeszłaś przez wszystkie warszawskie kółka i saloniki, to jakże mogą podobać ci się Żydzi lub łódzcy ludzie! Przywykłaś do studentów rozczochranych, do tej deklamującej radykalii, oczekującej na spadek i na synekury biurowe, do tej wykwintnej atmosfery blagi i wspólnego obełgiwania się na wzniosły, szlachetny sposób. Ha, ha, ha, ja to przechodziłem i ile razy sobie wspomnę tamte czasy i tamtych ludzi umieram ze śmiechu.	Przyjechałem prosić pani o odwiedzenie Krosnowy. Ponieważ tam zawieszają portjery, firanki i obrazy, a ja, ani moi, niebardzo się znamy na tem, więc, jeśliby pani była łaskawa pojechać i zobaczyć i co złego pani spostrzeże, powiedzieć, to się przerobi tak, jak pani będzie chciała, dobrze?	To cóż z tego, jeżeli nie przyjedzie, to widać go zatrzymano, ot i wszystko. Mógł zlecieć z konia, stoczyć się z mostu do wody, lub jechał tak szybko, że dostał zapalenia płuc. O!... panowie!... trzeba pamiętać, że różne wypadki czyhają na człowieka. Życie, jest to różaniec, złożony z przeciwności, którego ziarnka filozof przesuwa w rękach z uśmiechem na ustach. Bądźcie filozofami, jak ja, moi panowie, siadajcie do stołu i pijmy, nigdy przyszłość nie wydaje się tak różowa, jak gdy patrzy się na nią przez szklankę chambertina.	Bo się to panu nie opłaciło pewnie...	Dajże Boże! tylko że to dziś trzeba będzie podobno bić z wierzchu na zamek, nie tak jak pierwej, wymknąć się tylko ze środka.	Przyszła pani na pogawędkę? Prawda, jaki to interesujący młody człowiek?... Lubię śledzić, kiedy w świeżej duszy kiełkuje i rozwija się jakaś wzniosła idea albo uczucie...	Trzeba go wysuszyć na słońcu, to błoto się wykruszy i nie będzie znaku!	To prawda Żeby jednak rozwieść się, trzeba najpierw być żonatym. To jest przedstawić sądowi świadectwo małżeństwa. A ja takiego świadectwa nie posiadałem. Zabrała je Betty.	Bo stopniowanie wyżyn sferowych nie równa się stopniowaniu różnic umysłowych. To już są dwie alternatywy o całkiem odmiennym brzmieniu i znaczeniu.	Czy wierzysz w to, żem się nie zmienił względem ciebie?	Jak to? Wszak nawet... znowu się waszmość wykręcasz?	Więc dobrze. Zgadzam się na twoją propozycję. Przy spotkaniach będziemy się zachowywali tak jak dawniej. Oczywiście tylko w obecności ludzi. Podkreślam tylko, że nikogo tym nie wprowadzimy w błąd, jeżeli jednocześnie będziesz się afiszował z tą kobietą. To wyrzeczenie się niewiele by cię nawet kosztowało. Zabawię tu najwyżej jeszcze dzień lub dwa.	Zapewne. Jednak jej zjawienie się było dla mnie wstrząsem. To takie przykre uczucie spotkać kogoś bliskiego, kim się musi gardzić, kogo się musi potępiać, dla kogo...	Nietylko mnie przyzwyczaiło jeszcze do zapachów leśnych, i dlatego proponuję, abyśmy we troje, zaraz, poszli do lasu na przechadzkę. Zgadzasz się na to, Janko?	Dla nas malarzów taka piękność to prawdziwy skarb. Zdaje się, że z każdym dniem cudniejszą się staje. W naturze takich nadzwyczajnych piękności jest coś z natury mieniących się kamieni, które coraz inną barwę przybierają, a coraz świetniejszą...	Tak, powiedziałam, że to Stradella, aby usłyszeć twoje zdanie. Nie grywam nigdy swoich utworów, kiedy mi się zdarzy coś ułożyć; ale chciałam zrobić próbę i widzisz, że mi się powiodło, skoro dałeś się oszukać.	Tak! Pan mnie, bo się boję, a potem ja pana, bo pan nie trafi.	Zawsze swój za swoim trzymać powinien. Kawaler z kawalerem! To łajdactwo, bestye, czasem dokucza, ale nie gadają, zawsze wygrana! Zobaczysz, jakem ja to wszystko wyedukował. No, zgoda na kwaterunek?	Słuchaj, Albercie, wyjdźmy na spacer. Przejedziemy się konno albo faetonem. Rozerwiesz się. Wstąpimy gdzieś na śniadanie, a potem ty pójdziesz do swoich, a ja do moich spraw.	Panu Bogu bym podziękował, że mi się te tajemnice odkryły przed ślubem, a nie po ślubie.	No, jakże się ty miewasz, moje życie? jak się bawisz? co porabiasz?	A jeśli Polacy się oprą temu wyborowi tem lepiej, zerwiemy Unią. Nie przyniosła ona nam korzyści żadnych a straciliśmy na niej wiele.	A, Najświętsza Panienko! I skądże to spadło na tego niezrównanego człowieka?	A? Ja myślałem, że to powiedział Henryk IV?	Ach, jakiż on jest piękny, ten Mulat Jak z brązu! Panie prezesie, czy to byłby wielki skandal, gdybyśmy zabrali go ze sobą na kolację?	Daj ci Boże zdrowie; postarawszy się, może i zostanę; tak ciebie na podkanclerza nie pośpiejępośpieć (daw.)	Hale, bogać ta, kiejkiej (gw.) szybko. sprzykrzyła mi się taka nauka, że przycapiłem ścierwę w jakimś kącie i tak mu pysk wyrychtowałem, jażejaże (gw.) mnie. potem nie bijałbijał (gw.)	Ja zaś, że nie mogę chorych pozostawić tylko zbawczej naturze, że uważam za konieczne pomagać tej naturze, chociażby środkami kosztownymi, że sumienie nie pozwala mi pędzić do roboty niewyleczonych jeszcze zupełnie, to mogę od tej chwili opuścić miejsce u panów.	Matusia miała jakowyś zeschnięty kwiat i nie pozwalała, abym się nim bawił. Otóż ja właśnie onego dnia wykradłem go i schowałem.	Namyśl się pani, na Boga; proszę panią.. cóż powiem Flemmingowi.	To ty pomóż mnie.	Milczeć, kiedy bębnią na sąd wojenny! Ja staję w obronie oskarżonego. Prócz tego ta cała historia jest za dobra, żeby się na niej te bałwany w budzie poznały. Oni tego nigdy nie zrozumieją. Oni grają w palanta i mówią: „Tak jest, prosz pampsora!” i: „Nie, prosz pampsora”.	Ale niech pani nie męczy się...	Czemu to?	Dziękuję. Idzie jakoś. Widzi pan, nie trzeba nigdy za wiele wymagać, zwłaszcza że i małe wymagania rzadko w zupełności się spełniają. W domu mi dobrze. Pracuję.	Dziś czuję, że szlachcic winien wytłumaczyć się z zuchwalstwa, którego dopuścił się względem pani włóczęga.	Gdzie się znajdują?	I cóż! jak się miewa szaleniec?	Kto się tam zgodzi za trzy!...	Nic nie szkodzi. Dziewczęta, czy możecie to zrozumieć, że nasze życie redmondzkie jest prawie skończone?	Nie, nie! to tamci z czwartej. Oni tak zawsze!	Nie. Pytałem Marka, czy ładna, ale naturalnie, nic się nie dowiedziałem	O, jakiś ty mądry! Ojciec pojechał w sprawach urzędowych. Powinieneś się był domyślić.	Panie Sinclair jeżeli jutro uda się nam  stąd wymknąć bez czyjejkolwiek wiedzy, pozyskasz pan całą moją wdzięczność.	To fraszka!	Zauważyła księżna, co zrobiła ta młoda osoba To ciekawe. Czy to artystka?	Bardzo nie, ale zniesiemy pana, chociażby ze współczucia, żeby pan nie był zmuszony rozmawiać o gospodarstwie z panami.	Czy chcesz na nowo objąć prowadzenie domu?	Filozofowanie pańskie nie przeraziło mnie jeszcze tak dalece. A co do łotrostwa?... Słucham chętnie.	I jam także myślał już nie raźno mi z tem, gdyby o mnie gadali...	Może miał, ja tam nie wiem.	Na bok z karetą! wołali pijani.	Nie zapomnę ci tej grzeczności, człowiecze dobrej woli, ale na cóż ten pałasz?	No, bo gdzież pani w tym wieku na głuchą prowincję. Nie, nie ma nawet o czym gadać.	On mnie stąd wypędzi!	Powiedział na ciebie: „Kalkulacja”.	Spryciarz z pana nie lada, młody człowieku!	Tak, tak, za dwie godziny ta cała hałastra pojedzie... na Madagaskar!	Uprzędę, umiem dobrze, przecież u ojca samam dla wszystkich i przędła, i tkała, i farbowała, nie kupowali na przyodziewek, nie.	Żegnam cię, panie Cyrano. Pokładam w panu zupełne zaufanie.	A któż panią wini?	A nie zimno ci? Podejdź tu. Usiądź!	A potem?	A ty myślisz, że zaraz pozwolą brać psa do domu?	Cicho, Alanie, ocaliłeś mi życie	Czołem!	Czy dobrze chodzę?	Czy i ty tu mieszkasz?	Czyżby utonął?	Daruj!	Dlaczego?	Dlaczego?...	Gdzież nasza Marta?	I cóż ty tam w tym śmiechu przeczułaś, marzycielko?	I do listy przy werbunku nie podawał pan swojego?	I przerwał Ramzes	I żywot gotówem dać aby tego dowieść	Jake sprzedawał spódnice i spodnie	Już trafię, skoro mi pani wskazała drogę.	Kochana panno Ludwiko! zawołała, nasza Wandziulka jest teraz zbyt zajętą, aby nam udzielać swej miłej obecności. Utraciliśmy ją, utraciliśmy...	Masz przecież jeszcze dosyć zapasów.	Michale!	Mieszkanie cacko!	Nie bądź pan głupcem!	Nie, bo musiałbym dojść do innych zupełnie wniosków.	Nie.	Niechże pan spojrzy w lustro!	Niku!...	O, naturalnie dopiero gdy będę dorosły.	Panie pułkowniku	Poczekaj no, mój kawalerze. Za dużo chcesz od razu kupować.	Przecież słyszę	Rzecz w tym... Rozumiem praktyczną, że tak powiem, stronę kwestii.	Sam król.	Stój! Już wiem, Bogu wszechmogącemu niechaj będą dzięki!	Wiem! wiem!... Wyrywali mi przecież bez chloroformu paznokieć u nogi i jeszcze u wielkiego palca...	Więc dobrze:	Zawsze myślałem...	Znaleźli go nareszcie?
Przewrotnym.wydaje mi się teraz dziwnie... Przewrotnym	To było niegdyś Lecz już od przeszło dziesięciu lat Henryk Jekyll stał się dla mnie zbyt ekscentryczny. Idee jego coraz bardziej ulegały wypaczeniu. Oczywiście, wciąż jeszcze interesuję się nim, by się tak wyrazić: ze starej miłości, ale od długiego czasu go nie widziałem. Takie nienaukowe ględzenia oddaliłyby od siebie nawet największych przyjaciół...	A to i dobrodziej naucza, żeby szanować starszych. Napij no się, Kuba, na zgodę i słuchaj, coć rzeknę, a sam się pomiarkujesz, że co parobek, to nie gospodarz... Kużden ma swoje miejsce i la każdego co innego Pan Jezus wyznaczył. Wyznaczył ci Pan Jezus twoje, to go się pilnuj i nie przestępuj, na pierwsze miejsce się nie pchaj i nie wynoś się nad drugie	Nie chcę o tym słyszeć Niepodobna uchylić się od etykiety! Zrzekam się tytułu.	Nie mogłem się powstrzymać i zapytałem, dlaczego każe mi budzić śpiącego człowieka, kiedy trzeba przecież, żeby wszyscy na statku spali spokojnie, póki się stąd nie wydostaniemy. Zaśmiał się i rzekł, że nie widzę jeszcze tego interesu ze wszystkich stron.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że za pięć, a najdalej za dziesięć minut będę kompletnie pijany i będę leżał w swoim wagonie, więc proszę pana, żeby pan mnie przynajmniej przez trzy godziny nie wołał i nie udzielał mi żadnego rozkazu, dopóki się nie wyśpię. Wszystko w porządku, ale mnie przyłapał pan podporucznik Dub, powiedziałem mu, że to woda, więc musiałem przed nim tę całą butelkę koniaku wypić, żeby go przekonać, że to woda. Wszystko jest więc w porządku, niczego nie zdradziłem, jak mi to pan oberlejtnant nakazał, i byłem bardzo ostrożny, ale teraz czuję już, że mi nogi drętwieć zaczynają. Oczywiście, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że jestem do picia przyzwyczajony, bo z panem feldkuratem Katzem...	Dobrze ci tak mówić bo jesteś mężczyzna, a nade wszystko masz pieniądze... Tymczasem ona, biedaczka, skutkiem tej awantury już dziś straciła wszystkie lekcje, a raczej sama się ich wyrzekła. Z czego więc będzie żyć?...	Jadę dziś do Włoch i Bóg wie, kiedy wrócę chciałem wam powiedzieć: Bądźcie zdrowi! Śmierć tego dziecka dotknęła mnie więcej, niżem się spodziewał...	Same przez się? bez przyczynienia się mego?	Stojąc na miejscu i wytrzeszczając ślepia, spóźnisz się jeszcze bardziej. Chodź no tu! Dostaniesz coś ładnego! Patrz!	Toś i do Pacunelów już trafił? Strzeż się jeno, bo tam ładnych dziewcząt jak maku w ogrodzie.	Za dwieście franków! Albercie, zastanowiłeś się nad tym, co mówisz?	Naturalnie! Daję wam słowo, że nie będę się śmiał. Powiedz, Ludko, nie bój się.	Mój najstarszy ma jedenaście Będzie prawie pana kolegą, przemówi mu pan do rozsądku. Raz ojciec chciał go wybić, dziecko odchorowało to blisko tydzień, choć skończyło się na klapsie.	Nie myl się pan, są w Snogrodzie granice dobrze strzeżone, tak jak i są Żydzi ciągle tylko o kontrabandzie myślący.	Bo wiedziałem, że gadanie z nim na nic się nie zda. To samo mawiał już stary szynkarz Rampa na Królewskich Vinohradach, gdy ktoś chciał pić na kredyt, że przychodzą takie chwile w życiu człowieka, iż jest wobec wszystkiego głuchy jak pień.	Czy sądzę? Wierzę w to jak w ewangelię. On przecież za nią szaleje, ślepy by dojrzał. Z tego powodu Barski wścieka się, z tego powodu wyniknie wiele krzyków, hałasów, bo arystokracja stanie dęba, lecz rezultatem będzie Veni CreatorVeni Creator Spiritus (łac.)	Ja nie jestem poetą chciwym orderu Dannebroga! nie jestem mówcą patryotycznym, który stara się o pomieszczenie w Życiorysach sławnych Duńczyków, albo w Kalendarzyku politycznym; uznaję to, co jest pięknem, a gdyby się inni zanadto nad niem nie unosili, tobym ja może była nawet zachwyconą!	Nie bój się, Jim oświadczyło kilku naraz.	On bywa u tych studentów, których okno wychodzi na podwórze. A oni, panie, zaglądają w moje okna, strzelają do mnie grochem, a jeżeli zbierze się kilka osób, wrzeszczą, że u mnie jest szulernia!...	Wielkie zmiany, pożądane zmiany. Ten dzień 17 sierpnia zeszłego roku na zawsze zostanie w pamięci wszystkich, co go widzieli. Najprzedniejsze obywatelstwo Zachodniej Galicji zgłaszało się do nadwornego komisarza, pana barona Margelika, z życzeniem asystowania przy wjeździe jegomości pana hołdowniczego, księcia Auersperga.	Nie potrzeba?! szlacheckiej korony nie potrzeba?... co też pani mówi?.. A to znam rozchwiane małżeństwo, właśnie przez to, że panna młoda chorowała na taką sawantkę i nie chciała, żeby znaczono i malowano jej znaków herbowych i szlacheckich. Panna Górnicka, w Płockiem, magnacki dom!.. szyłam wyprawę, bieliznę obszywało się prawdziwemi walansjenkami. Porcelanę sprowadzono wprost z Sèvres... rozchwiało się, panna później rozpaczała, ale nic nie pomogło; jak to, żeby panna nie chciała i wstydziła się herbów swoich?.. to koniec świata!.. to zgroza!..	Cóż to szkodzi, jeśli jej dogadza! O, ja nie dowierzam żadnej takiej damie, co ciągle kręci nosem i robi miny niezadowolenia, gdziekolwiek się znajdzie.... Patrzcie no jak kręci zadkiem, jak gdyby chciała wyrazić w ten sposób, że pogardza nami wszystkimi. Czy to przyzwoite?	Ciotkę miał za to tę Darzecką, co to wypadkiem za bogatego człowieka wyszedłszy, sama nie wie, jak dąć się i stroić... Ona także synowczykowi poduszeczki pod boki podkładała i geniusz wmawiała...	On zamknął się w izbie sam jeden i długo tam siedział, nic nie jedząc i nic nie pijąc, i nie śpiąc i doktryna Mojżesza Majmonidesa o nieśmiertelności duszy ludzkiej, według której człowiek każdy kształceniem umysłu swego i doskonałością moralną nieśmiertelność sobie zdobywać musiał, a karą złych czynów jego miało być nicestwo.!”.	Dwa lata temu był prawie gruby, ale jak począł jeździć na welocypedzie, fechtować się, zażywać kuracyi Bettinga, latem pić Karlsbad a zimą jeździć do Włoch lub Egiptu dla transpiracyi to jego żona! A on to czyni przez kokieteryę dla niej. Tańcowywał też po całych nocach na balach, także z tego samego powodu.	Tak! woła kogoś, kogo lubi. To tak samo, jakby mówił: „Tutaj jestem. Proszę na mnie spojrzeć. Mam ochotę pogawędzić”. Ale oto jest tu w krzaku. Czyj on jest?	Umyślnie przyjechałam... Pan dyrektor nie odmówi mi, prawda?...	Nie nic mnie to nie obchodzi. Prawdopodobnie chodzi o jakieś świństwo, a ja nie mam zamiaru...	Ale to mi zawsze dziwno, żeście mogli niedojdę poczytaćpoczytać (daw.)	I zadłużony... Ale cóż to szkodzi. Kto dzisiaj nie ma długów!	Rychtyk przyległe do naszych, w sam raz do wykupna, ze trzydzieści gospodarstw tam by wymierzył, juści... ze trzydzieści... ale bo to dziedzic przeda, kiej mu pieniędzy nie potrza?... bogacz taki...	Więc to jest wasza pracowniana moralność!...	Wreszcie, choćbyśmy chcieli wracać, to nie mamy dokąd.	Źleś mi odkazał, bo tego nie mogę przełknąć.	To pogląd osobisty, nie ogólny, ogół naszej sfery takiego prawa nie uzna.	Nie sądzę w istocie, aby mogła być prawdą a gdyby nawet to było możebne, skąd mógłby ktoś o niej wiedzieć? Nie ma podobieństwa, aby kobieta zdolna do rzeczy tak niezwykłej, miała tę słabość, aby ją opowiedzieć; prawdopodobnie mąż również nie opowiedział, inaczej byłby mężem bardzo niegodnym jej postępku.	A!... ten człowiek jest chyba djabłem wcielonym, zniknął mi, jak cień, jak duch, jak widmo.	Byle cię chorość jakaś nie napadła wiem!... Hej!... Bogu najwyższemu i miłościwej pani dziękować, żeś już moja	Czego żądasz?	Czy potrafiłaby pani to powtórzyć?	Dlaczego pani nie powiedziała o tym wcześniej?	E! e! e! kto mówi? kto? to go powiesić!	Grzyb?... Ady wolałbym diabła na sąsiada niż tego chorobę! Stu Niemców tak nie dopiecze, jak ten stary Judasz.	Gładkoś to powiedział!	Hm, sam nie wiem co powiedzieć. A gdybym spytał dziadka po wizycie doktora?	Ja ta czekam. Szkoda, że ostatni.	Już go mam! Wiem, co to! Wiem!	Korol niedaleko z lackąlacki (z daw. ukr.) to najgorzej!	Myślałam, że jakiś zwierz dziki...	Naszą wiarę, owszem ale inne wiary nie są w zgodzie z rozumem.	Nie wiem. Nie mogę usiedzieć na miejscu.	Nie wrócił!	Nie wyszła za mąż?	No bo to jest mój brat	No, daj spokój, Maruszewicz Kocham cię, ale przecie wszyscy wiedzą, że jesteś hultaj.	Owsa?... Przeciech koniom od pyska nie odejmę...	Pójdę ja popatrzeć, czy kto nie widział i wytrę ślady krwi na ganku.	Starej partii nie ma?	Tak! gadanoby po całej Warszawie o tem zwycięztwie, toby mi było bardzo przyjemnie... dodał jakby sam do siebie książę.	To nieskazitelne nazwisko Maksymilian może wkrótce uczynić sławnym, bo w trzydziestym roku życia jest kapitanem spahisów i oficerem Legii Honorowej.	To szczera prawda	To z pana zawzięta sztuka. No i jakże?	Trzeba co prędzej zawiadomić Kotowskiego, Żeromskiego, Lipnickiego i tego drugiego Kmicica Wyślij do nich, Michale, co prędzej wieści, ale nie pisz im, kto ostrzega, bo z pewnością by nie uwierzyli.	Z czego?...	A córkę mu tu na rękach przyniesiem!	Ach, jakże bardzo pani jest podła	Ależ proszę.	Chodźmy do niego	Co wy tu jeszcze robicie? Na co czekacie?	Czemu?	Czy koleje już naprawione?	Czyli, mówiąc po prostu, trzeba zwyrodnieć, aby módz zostać artystą	Dla mnie umarł, lecz żyje	Dlaczego zażyłaś nowidrynę?	Do krewnych swych Dobków w Konopnicy.	Do widzenia	Dosyć, ruszaj.	Dwadzieścia tysięcy funtów! Dwadzieścia tysięcy, o których stratę może pana przyprawić lada przeszkoda!	Dyżur karny, całą noc przy ustępie.	Fela, co ty wyrabiasz?	Ir ko čia taip gailies? Bene tavo dėdė jis buvo!	Ja jemu każę przez cały tydzień w bet-ha-midrasz siedzieć i psalmy mówić, i Talmud czytać...	Jakież szczęście macie! Oto po pięć pensów dla każdego z was.	Jakiż ten świat pełen obłudy i kłamstwa, nieprawdaż?	Kto wy?	Masz jeszcze ochotę życie swoje ważyć dla mnie?	My?	Niech bierze Basię!	No, niech tak będzie, skoro taka twoja wola	Pani skończyła instytut w Puławach?...	Przecież ty mieszkasz we „Florydzie”...	Przecież wuj Miś powiedział nam wyraźnie, gdzie go znajdziemy! Co ty, Niku, wynajdujesz jakieś trudności i niebezpieczeństwa! Sprawa jest prosta jak bagnet.	Wasza córka jest w mocy braci, a pod opieką Szomberga i Markwarta	Wolałbym, żeby był Ulryk	Wszedł, kiedym był u marszałka.	Wy jako matka możecie go wybadać, jam obcy	Wynajmuję go.	Z Pragi.	Zgoda; i te same stawki co kiedyś; ty księgę, ja pierścień.
Wolę już Szwedów niż taką mitręgę! Panie! Panie! kiedy Ty dasz spokój tej Rzeczypospolitej, a staremu Zagłobie ciepły przypiecek i piwo grzane... niechby i bez śmietany... Kołataj się, stary, na szkapie, kołataj, póki się do śmierci nie dokołatasz... Nie ma tam który tabaki? Może ową senność nozdrzami wyparsknę... Księżyc mi w samą gębę tak świeci, że aż do brzucha zagląda, a nie wiem, czego tam szuka, bo nic nie znajdzie. Na psa taka wojna, powtarzam!	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	To Turkey wlazł mi na pysk niechcący naumyślnie. Bardzo się cieszę, że jesteś już zdrów, bo mamy ze sobą do pogadania. Przez ciebie i twoją membranę, smarkaczu, wdepnęliśmy, co się zowie!	Tego rodzaju szczęście nie zdarza się nigdy głupcem ani niezdarom. Ba! Czyż można nazwać szczęściem los Bonapartego? Było przed nim dwudziestu generałów dowodzących armią we Włoszech, jak obecnie jest stu młodych ludzi chcących się dostać do salonu panny des Touches, którą już swatają z tobą, mój drogi Och! Och! Jesteś w wielkich łaskach. Panie d’Espard, de Bargeton i de Montcornet szaleją za tobą. Wszak jesteś dziś wieczór na balu u pani Firmiani, a jutro na raucie u księżnej de Grandlieu?	A ty myślisz, że zaraz pozwolą brać psa do domu?	Ależ, Rejzel kochana Byłby to już, na psa urok, czwarty mąż.	Na jednym poziomie widzisz już wszystkie życia przejawy.	Nie, nie. Ona tam jest sama z tymi... Może mnie na co potrzebować...	Prawdziwie teraz już do pana ani przystąpić, ani pożartować, taki się z podczaszyca zrobił wielki statysta! a tak jeszcze niedawno kradliśmy razem kożuszki z kominka u starościnej.	Wiesz co, mój drogi muszę się uciec do twego doświadczenia. Gdyś się zakochał w swej Zofii, czy byłeś zmuszony oświadczać się jej rodzinie? Czy przeżyłeś podobne memu dzisiejszemu przejście?	Ot czemu? Wiadomo. Ojciec jest urzędnikiem kancelistą, dwadzieścia rubli na miesiąc bierze, a wiesz ty, że to wielka bieda. Ale toby jeszcze nic, żeby jaka nadzieja była, że człowiekowi lepiéj kiedy będzie. Gdzie tam! Czy ty wiesz, że gdyby ojciec gwiazdy z nieba zdejmował, gdyby zapracował się na śmierć, toby nic z tego nie przybyło. Co było, to jest, co jest, to będzie...	A cóż to, moja katana nie piękna? Cała, czysta. Co jej brakuje? Tedy idźmy, skoro mamy iść. Baśka, pilnuj, coby krupnik nie wystygł.	Aha! Poczekaj tylko, a zobaczysz. Przyjdzie na nią pora, tak samo jak na Muffa Pottera. Wszyscy Murzyni tak mówią, a oni znają się na takich rzeczach.	Chciałbym zobaczyć jeszcze jedno łowisko... nie chcę jednak tam uwięznąć... a mianowicie Eastern Point.	Dajcie pokój, Grzegorzu Gdyby was nie było w pracy, czegoś brakowałoby w niej, czegoś, co wy sami tylko dać możecie.	Do kogo ma pan więc osobiste uprzedzenia?	Dziecko ludzie o pozycji twojego ojca mają wielu nieprzyjaciół, o których nie wiedzą. Zresztą, sam wiesz najlepiej, że jawni nieprzyjaciele nie należą do najbardziej niebezpiecznych.	Idźcie z Bogiem, panie Nijakich gór, nijakich skał się nie boję. Skały mnie znają i ja je znam wszystkie, co do jednego zakamarka.	Na hańbę wieczną, niezmazaną!	Na miły Bóg! cóż się stało? Znalazła się córka Jurandowa? Zalizali (daw.)	Na moją cześć! Ja i de Bergow zgodziliśmy się, ale Majneger nie przystałprzystać (daw.)	No, wiem, wiem. Dwa palce ci na polowaniu urwało i jeszcze ci mało.	Pozwól, kochany Copperfieldzie pozwól, że pewną uczynię uwagę. Cieszę się tu zaufaniem, ale na dotykanie tematów pewnych nie pozwalam sobie nawet z panią Micawber, przez lat tyle towarzyszką mej doli i niedoli. Otóż pozwolę sobie zauważyć, że przyjaznym naszym zwierzeniom powinna zostać wytknięta pewna granica, tak, pewna granica. Po jednej stronie pozostawimy to wszystko, co jest potrzebą wymiany umysłowej i serdecznej, po drugiej to, co się tyczy spraw i interesów Wickfield i Heep. Sądzę, że nie obrażę młodego mego przyjaciela, proponując mu zachowanie rzeczonej granicy?	Toteż nie obawiam się trzęsienia ziemi w tym znaczeniu, jakie się nadaje zwykle wstrząsom powodowanym przez rozszerzanie się gazów podziemnych. Ale inne przyczyny mogą sprowadzić na nas straszne klęski.	Trzeba było jechać po nią, przebaczyć i zabrać do siebie	Uchowaj, Boże! Nie złe to, ale niepotrzebne. I tobie u ludzi szkodzi, i zamieszanie z tego wynika, a korzyści dla nikogo nie ma żadnej. Nie mówię ja na niego. Nie. Ale gdyby był całkiem porządny, nie narażałby cię, gołąbko, na obmowę, nie zawracałby ci główki, nie siedziałby tu kamieniem.	Uważaj na nogę, Harvey!	Wczoraj czułam się taka słaba, że nie zdobyłam się na wyprawienie tej upartej Lusi. Ona jest taka dobra dla mnie, że... nie zdaje sobie sprawy, iż krzywdzi i siebie, i pana...	Wróg zepchnął ich na mokradła, ponieśliśmy bardzo duże straty.	Wszystko stare, proszę pani dobrodziejki. Panna Cecylia w lipcu ma przejeżdżać do Jazłowca...	Wódki!... a prawda, panienko. Wódki! a widzieliście moi ludzie! wódki! a to się przed dobrodziejem odrzekłam, bo to i moja pani córka tego chciała, ale że panienka rzekła, że pomoże na ściskanie, to juści być prawdą musi.	Zdało mi się, że już powiedziałem państwu... jak to, czy nie?... musiałem zapomnieć Poganką.	A co niby ma znaczyć?	A któż panu naopowiadał tych bzdur?	A! Mógłbyś pan powiedzieć bawoła	A! gorzéj być może. Lękam się, aby on mnie nie zbałamucił. Jestem wielką jego admiratorką.	Alboż ja jej co zarzucam!	Ale kto ma ginąć?	Ali, co ty wygadujesz?	Artysta?	Babo, czy aby mówicie prawdę?!	Bog jest wielkim	Bogu dziękować.	Cegła idzie w tym roku dobrze?	Chciałabym się z tobą pobawić zawsze jestem sama, a moja niania ma tysiąc lat!	Ciotusiu! Zrobimy tak!	Co robić?	Co się tu dzieje?	Co wtedy? Wtedy wystrugałbym czym prędzej łuk i strzały i mielibyśmy masę dziczyzny w spiżarni.	Co, prosz pampsora? Formę	Co?	Cóż by się stało z naszą flotą, gdyby Asyria osiedliła się w Fenicji?	E, nie żartuj sobie	E, to mu ta stary łaskę wyprosi!	Gdybym miał żonę zbytnicę i trzech synów utracjuszów, nie wiem, czy by mię tyle kosztowali, co ten jeden człowiek.	Gerai.	I co za ton!	I ja dodał	Jak się masz, basetlo?	Jakaś ordynarna kobieta Szafirowa suknia, szal żółty w pąsowe i zielone kwiaty, kapelusz z piórem, a przy tym parasolka płócienna!... Można by przypuszczać, że dla zdobycia takiej garderoby obdarła kilka majętnych pań... Tłusta, grube rysy...	Jakież to znaczenie posiada jaszczur w niedostępnym lochu zazdrośnie ukryty?	Jest.	Jestem dzierżawcą z Moulineaux. A pan, pułkowniku, czego pan sobie ode mnie życzy?	Jeżeli chcecie, żebyśmy zdążyli wyjechać pojutrze, trzeba się o to postarać. Powinniśmy zgromadzić nasze rzeczy, zachować się przyzwoicie, pomagać starszym, a nie przeszkadzać.	Kiedy ciocia każe koniom przyjść?	Kpi pan ze mnie?...	Ksiądz Faria.	Kto cię nie chce?	Mamo, ale gdzie są naprawdę nasze brzemiona?	Matko... a jak wyważy plecami? Chłop silny, a zawiasa jedna zardzewiała.	Może jej czego brak?	Nawet nie próbuj! Choćbyście oba z ojcem klękali przede mną jak przed cudownym obrazem, choćbyście ziemię przed moimi nogami całowali, takem się zawziął, takem się zaklął, tak mi się serce w kamień obróciło, że nigdy, przenigdy mego dziecka wam nie dam! Słuchaj i zapamiętaj: przenigdy!	Nie byłem, ale... będę...	Nie pamiętam...	Nie, łaskawy panie znajdują się one w rękach jaśnie wielmożnego pana Campbella, plebana miejscowego, od którego łatwo je wydostać; ponadto sam pan Campbell może poręczyć za mnie, a co się tyczy tej sprawy, nie sądzę, by stryj mój chciał zadać kłam mym słowom.	Nie.	Niech się pan niczego nie obawia	Odkryliśmy skarb	Panie Stefanie, ale nie w chwili, gdy spadło nań nieszczęście!	Perkun! Perkun! Tubingas!	Piękną Greczynkę z wczoraj.	Po wtóre, Alanie, będzie to sąd złożony z Campbellów.	Podpalono dwór w Borowcach i zniszczał zupełnie.	Przecież za starego wyjść nie może, bo jeszcze żonaty Młody Korkowicz?... Wcale trafny wybór. Blondyn, tęgi chłop i ma głupią minę; powinien być dobrym mężem.	Przypomina więcej Dianę Vernon niż Florę Mac Ivor, wielką i wspaniałą postać Wawerleya.	Rozkażą nam grzać się przy obcych płomieniach i pić z sodomskiej winnicy!	Sto dukatów, tak. Rozumie pan, że nigdy bym czegoś takiego nie zrobił.	Tak jest... czy pani nie wiedziała o tym?	Tak się zdaje	Takie imię dobrze się mówi...	Ty się znasz Brühl.	Umarło?!...	Wiwat Kozioł nadleśny!	Wolałbym, żeby pięćkroć sto tysięcy diabłów...	Wracajmy, rzekła po cichu.	Wszyscy pięciu.	Wynoszę śmiecie z mieszkania pana ministra.	Wątpię, czy znajdę tę panią A wy wynoście się stąd, bo was każę zaaresztować!	Zabito go?	Zupełna racja Ale cóż zostanie, o mistrzu jedyny, gdy powalisz w gruz wszystkie zasady?
Tylko rzeczy świętych warto dotykać, Dorianie Dlaczego jednak się gniewasz? Spodziewam się, że pewnego dnia będzie twoja. Gdy kochamy, zaczynamy najpierw łudzić siebie, aby skończyć łudzeniem drugich. Właśnie to nazywa świat romansem. W każdym razie, przypuszczam, że ją znasz?	Panie Porthosie, przysięgam, że ukarałeś mnie straszliwie, i jeżeli w przyszłości w wypadku podobnym się znajdziesz, udaj się tylko do mnie.	Ale zbyt spiesznie posądzasz i hańbę na cały naród przez to rzucasz, w którym, jako ten sam Babinicz mówił, nie znalazł się jeszcze taki, co by przeciwko własnemu królowi dłoń podniósł... Niechże ci to nie będzie dziwno, że po takim opuszczeniu, po takim złamaniu przysięgi i wiary, jakiej obojeśmy z miłościwym królem doświadczyli, ja przecie mówię, że na tak straszny występek nikt by się nie odważył, nawet z tych, którzy dziś jeszcze Szwedom służą.	Panie, wiem już więcej, niż się spodziewasz. Nie przyszedłem tu z próżnymi rękoma. Wiem, że dziewicy nie porwali Aulusowie, gdyż mówiłem już z ich sługami. Wiem, że jej nie ma na Palatynie, gdzie wszyscy zajęci są chorą małą Augustą, i może nawet domyślam się, dlaczego wolicie szukać dziewicy z moją pomocą niż z pomocą wigilów i żołnierzy cezara. Wiem, że ułatwił jej ucieczkę sługa pochodzący z tegoż samego co i ona kraju. Nie mógł on znaleźć pomocy u niewolników, bo niewolnicy, którzy się wszyscy razem trzymają, nie pomogliby mu przeciw twoim. Mogli mu pomóc tylko współwyznawcy...	Pewnie, że powiem. Dobrana będzie z nich para.	Czy to prawda, rycerzu, że uznałeś się za zwyciężonego i że naglony wyrzutami sumienia, oświadczyłeś się z chęcią zaślubienia tej dziewicy?	Masz nadzieję! proszę, rozmów się szczerze sama z sobą. Ostatni to raz bez wątpienia będziesz miała po temu sposobność wobec mnie. Mówisz, że mnie kochasz, wierzę ci. Otóż, podejrzewam cię; czy twoim zamiarem jest, abym odjechał i aby czas oddał ci sprawiedliwość?	Może i spotkał ja. Coś mi się tak mignęło w krzakach, że ja nawet i wołał, ale potem to mi się widział jakby zając.	Nie wiem ja czy ta najdroższa tyranka moja uzna za złe lub dobre, aby świat wiedział, że jestem jej niewolnikiem, ale to wiem dobrze (by uprzejmemu żądaniu waszemu zadość uczynić), Rycerz, Damaże się nazywa Dulcynea, że ojczyzną jej jest Toboso i że, co najmniej, jest księżniczką, bo jest władczynią myśli i serca mego. Z piękności to cud prawdziwy, w którym co do słowa sprawdzają się wszystkie sny i uniesienia poetów, kochanki swe sławiących. Jej włosy to drobny obraz Pól Elizejskich, jej brwi policzki. wykwitają róże, usta z koralu, zęby z pereł, szyja z alabastru, piersi z marmuru, a ręce ze słoniowej kości, białość śniegu przed jej białością niknie, jak księżyc przed słońcem. Słowem, to, co oczy widzą, łatwo sądzić daje, że to, czego nie widzą, jest bez ceny i porównania.	No, Stachu, powiedz, że ja mam słuszność, powiedz, że ja mam słuszność!! Tyś to powinien powiedzieć!	Uciekać, mówiłam odrazu, uciekać! Czy ty naprawdę nie rozumiesz tego, że to jedyne wyjście?!	Więc to ty pamiętasz o biedaku?... I ja nie domyśliłam się od razu, że to ty... Złota, kochana!...	Muszę wreszcie zwrócić panu uwagę, drogi przyjacielu, że po tylu pochwałach, jakimi obdarzał pan Wyspę Lincolna, po tylokrotnym zapewnianiu o żalu, jaki by pan czuł, gdyby trzeba było się z nią rozstać, teraz pan pierwszy pragnie ją opuścić.	A woreczek pan starszy mają?	Ale w warszawskim teatrze będzie grywać drugie role.	Cieszyłbym się bardzo, gdybym mógł pogodzić najrychlej poglądy szanownego pana z naszymi tezami, aby Havemeyer na kongresie czynnie zdołał wystąpić...	Człowieku, przecież to jest najgorsze głupstwo, jakie można zrobić! Popatrz na moich starych. Nic, tylko się bili. Tłukli się dosłownie bez przerwy. Dobrze to pamiętam!	Cóż pan o mnie myślał?	Dobrze już, dobrze. Nie mówmy o tym. Ja panu wierzę. Zresztą i tak nie obiecuję sobie żyć nazbyt długo. Żegnam pana. A raczej do widzenia, bo wszak się jeszcze zobaczymy?	Dziura by się w niebie nie zrobiła. Oczywiście jest to słaba strona tego systemu, który przeznaczyłem tylko na własny użytek. Co gorsza, sposób, w jaki wybuch następuje, jest stale słabą stroną naszych bomb. Usiłuję wynaleźć zapalnik, który by się dostosowywał do wszystkich warunków akcji i nawet do nieoczekiwanych zmian tych warunków. Mechanizm giętki, a jednak idealnie precyzyjny. Zapalnik prawdziwie inteligentny.	Historia powiedział pan Roman.	Jak? Gadajcie prosto, po ludzku, czego chcecie? Nigdy jeszcze nikogo nie oszukałem, chyba tego żandarma albo szpicla. Co wam zrobić? Na wolności co zrobić, do waszych pójść, czy list zanieść? Zrobię, co będzie trzeba...	Możecie sobie zawiązać węzełek na czym wam się żywnie podoba, żeby pamiętać o tej najprostszej prawdzie. Jeżeli męty i szumowiny społeczne mają prawo zrzeszać się dla wykonywania swych strajków, to mają również prawo zrzeszać się posiadacze. Parobek strajkuje we żniwa, a właściciel wyrzuci parobka z mieszkania pospołu z progeniturąprogenitura	Nie. Wspominałeś tylko „Ludków Górskich”, natomiast ani słowem nie bąknąłeś o „Czaroludkach” Właśnie mnie to zastanawiało. Co, nie podoba ci się takie nazwanie?	Niech żyje!	Pan nie ma prawa do krytyki.	Pracuj pan nad swoim	A co ci ona mówiła?	A jak nas Niemiec zobaczy?	A margrabia Fryderyk?	A miał w planach zaatakować miasto?	A o mnie ani słowem marnym nie zapytosz Gwes, kto ta stoi o ojczyma?	A przecie pod Kraków szedł!	A tak, prawda! Wypędzacie don Carlosa z Hiszpanii.	A to czemu?	A wiary sam rozum nie wskazuje?	A! to małżeństwo a! to małżeństwo. Napróżnom odradzała, próżno błagałam, twoi przyjaciele postanowili mnie na przekór.	Aha, z onegoon, onego (daw.)	Ale ja nieumyślnie...	Chodźmy na dół, przerwał Dobek.	Co ci się stało? Trzeba zawołać ciocię!	Co robimy dzisiaj?	Czego się tu wstydzić? Ja w twoim wieku zjadłem raz różę zmiętoszoną w ręku mej ubóstwionej, tyś wypił.	Czy tu można wieczerzać?	Czyżby Indianie?	Cóż to znów za głupstwa gadasz, chłopcze?	Darujesz mi, moja królowo, rzekł generał na wstępie, jestem w takiem położeniu, iż najmniejsza kompromitacja mogłaby mnie zgubić; mam wielu nieprzyjaciół, potrzebuję być bardzo ostrożnym. Wiadomo powszechnie, iż ta nowa Brinvillers bywała u asindźki...	Dlaczego ci tak o to chodzi? Czy chodzi ci o Żebrowską?	Dlaczego?	Do stu piorunów! Oto posiłki, które przychodzą w porę.	Do widzenia.	Dość służby!	Gdzie Artur?	Gdzie się podziała Synnöwe?	I pojedziesz do Italii?	I twoje zamiary, konieczność, w jakiej musisz starać się o sumę...	I ty je rozumiesz?	Ile ci potrzeba?	Ja zostać	Jakże? Ile płacisz drób?Ile płacisz drób?	Jednakże, mój drogi, jako wielorybnik z rzemiosła, oswojony z wielkimi zwierzętami ssącymi żyjącymi w morzu	Kasžin, ar toli ta Amerika?	Kobieta, Mężczyzna, Przyjaźń	Któż to taki?...	Kłamiesz! Ten człowiek wciąż jest twoim przyjacielem, a może nawet twoim wspólnikiem, co?	Mnie?... zapisał?... cóż to znaczy?!...	Możesz odpowiadać?	Na honor, mój drogi masz przed sobą człowieka, co czeka na ciebie jak na zbawienie, abyś go zastąpił. Pani baronowa dręczy mnie pytaniami o hrabiego, mam według niej wiedzieć, skąd się wziął, skąd pochodzi i dokąd zmierza. Dalibóg, nie jestem Cagliostrem i żeby się jakoś wykaraskać, powiedziałem: Albert ma w małym palcu wszystkie tajemnice Monte Christa. Dlatego też zostałeś wezwany.	Nie bój się: ja ci pokażę.	Nie chcę tych skarpetek!	Nie tu granica jej łask! jeno zasłużmy na dalsze...	Nie zmienia? Traktować to mogę jedynie jako dowcip. Cóż przyszłoby pani z tego, gdybym nawet wrócił do pani, skoro nie mógłbym w sobie wzbudzić żadnych innych uczuć, oprócz...	No i mam jeszcze dwa pióra, gumę, cztery nowe stalówki i jedną raz używaną.	Nu, co on robił?	O czym?	O-ha!	Oprócz kobiety. Trzeba pewniejszego sposobu. A pamiętaj o cenie na jego głowę.	Ot, harmonia ostała, może by zagrać.	Panna Wiktoryna?	Pokłoń się waszmość ode mnie.	Przepraszam cię Piérwszą razą, gdy tu do nas wszedł w tym stroju dziwacznym, wydał mi się jakby zamaskowany; ale wczoraj był właśnie jakby w swoim naturalnym stanie. Co ty o nim sądzisz? mów! To nie jest artysta, nie, to człowiek z naszego świata i z naszych stron. Przezwał się... w tém jest jakaś tajemnica.	Rozkazu? Ja miałabym rozkazywać człowiekowi świętemu... nauczycielowi prawa... ażeby przyszedł i rozmawiał z kobietą?... Nigdy!	Tak	Tak jest, myśleliśmy... to jest to samo, co chciał powiedzieć mój brat	Tak mówiłeś zawsze, ojcze?	Teek?	Tego nie wiem, ojcze. To jest człowiek zamknięty w sobie i pokorny, jakkolwiek nie we wszystkich sprawach myśli, jak nam nakazuje Kościół.	Ty przecie znasz Moskwę. Ja cię zapytam, czy tam tak jak u nas karzą takich, co zdradzają, co się buntują przeciwko obowiązującemu prawu? Jeden ci fakt wymienię: wzięty na zakładnika Witold Jarkowski, genialny wynalazca, świetny teoretyk awiatyki, profesor, najcudniejsza dusza człowiecza, ozdoba rodu ludzkiego, jako dziesiąty w szeregu, stawiony pod ścianą bez żadnej winy, podle kulami zabity...	Ty, kochanko, masz słuszność	Tym więcej, tym więcej ocenić powinnaś to bohaterstwo miłości	Ukochana! ukochana!	W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. Ale to na razie między nami, dobrze?	Watzdorf.	Witam panią	Więc już nie ma w Anglii gentlemanów!...	Wracam z Krymu	Zapewne, lecz tylu innych dotychczas jeszcze w niego wierzy.	Znów płaczesz ot płaksiwa ty teraz zrobiła się... ze wszystkiém nie taka jak była...	Zośka! Więc ty chciałabyś mnie zdradzać?	Żeby był łaskaw przyjść do nas w południe i uregulować rachunki tych Żydów.
Już mi i tchu nie staje jechałem dzień i noc, strudziłem się okrutnie. Nadjedzie pan Czarniecki, to wszystko ab ovoab ovo (łac.: od jajka)	I czemuż to brakło mi sił wtedy, gdy sprawy przedstawiały się tak czarno? Może bym okazał większą siłę ducha, gdybym nie był odpowiedzialny za cudze pieniądze w równej mierze, jak za swoje własne. Biedny Crewe wpakował w ów projekt wszystkie pieniądze, jakie tylko posiadał. Zawierzył mi... bo był mi przyjacielem... A umarł, sądząc, że go zrujnowałem... Za jakiego łotra musiał mnie poczytywaćpoczytywać	Panienka!... oj, panienka ty, delikatna, śliczna, jak ta królewna... Jak tylko on ciebie do Koźlukowej chaty przyprowadził, ja zaraz pomyślałam sobie: ot, Boże mój, Boże! chłop, taki prosty, a zachciało się jemu królewny. Mnie nawet dziw bierze, że ty za takiego prostego chłopa poszła...	Mój Matysku, mam ja do ciebie prośbę; wiem, żeś ty dobra dusza i zawsześ nam był życzliwy. Trafić się może, że tu o mnie albo o matkę pytać się będą; może o ojcu jaka wieść przyjdzie, może i sam ojciec jeszcze wróci tedy abyś o tym wiedział i wszystkim mówił, że matka moja jest w Strzałkowicach u tkacza Sebastiana, a ja będę w Soli, przy żupie na robocie. Może i pan Serebkiewicz, co ojcu tę niegodziwą furmankę naraił, przekazywać co będzie, a może i z zamku co przyjdzie...	Ogadany już jestem a to, co prawię, o tem wróble na dachach śpiewają. Właśnie dla tego, iż mi króla żal i że go miłuję i biedna królowa...	Nie bój się, może to nie będzie ciężka choroba. Zajrzałam do książki mamy i zobaczyłam, że się zaczyna od bólu głowy, gardła i tak dziwnego usposobienia jak moje, więc wzięłam trochę belladonny i już mi lepiej	Wiedziałam, że pan powróci, czemużbym nie miała wiedzieć, że dziś pan będzie u mnie?	Dajże ty mi pokój, bezrozumna a uparta niewiasto czego ty mi w drogę włazisz i że ci się tak ubrdało, bronisz wydać córkę za takiego, z którego bym miał wnuki jaśnie wielmożne? Ale bez gniewu, słuchaj Juano: pamiętasz ty, co mój dziad gadał, że Szczęście, Loskiedy do drzwi kołacze fortuna, to i na ścieżajna ścieżaj	Mylisz się pan; każdy powinien rozumieć, co się wokół niego dzieje. Prawdę mówiąc, zdajesz mi się pan tak godnym szacunku młodzieńcem, że odstąpię dla ciebie od zasad wymiaru sprawiedliwości, aby pomóc ci w rozjaśnieniu mroków tej sprawy pokażę ci denuncjację, którą mi przysłano. To właśnie ów list: czy znasz to pismo?	Masz słuszność ale puść go na wolę Bożą, choćby zginął, to nic nie szkodzi. Po zwycięstwie będziemy mieli tyle koni do wyboru, że nawet Rosynanta kto wie, czy nie pomieniam na innego. Słuchaj jednak, muszę cię obznajmić z główniejszymi dowódcami tych armij, zanim nastąpi natarcie. Wejdźmy na to wzgórze, stąd ich łatwo dostrzeżemy.	No, chłopcze, nie udawaj wobec mnie wariata; jest to może zabawne dla ciebie, ale niezbyt bezpieczne. Gdybym mu to powtórzył, oberwałbyś zdrowo.	Mylisz się pani nie sięgnę nigdy po żadną koronę, nadto jestem dumną. Musiałabym ją zanieść z sobą do trumny, albo jéj nie dotknę nigdy... Uspokój się pani...	Ale cnotliwa jako mniszka, to jej muszę przyznać. A co do kolek, mniemam, że by ją prędzej od pana zamojskiej opieki sparły.	Na honor, drogi mój gospodarzu zażądałem najlepszego, jakie masz, wina, a jeżeli mnie oszukałeś, sam będziesz ukarany tem, czem zgrzeszyłeś, bo nie cierpię pić sam i musisz mi dotrzymać kompanji. Pijmy zatem! No, dalej! za czyje zdrowie pić będziemy, aby nie zranić niczyjej miłości własnej? Niechaj będzie za pomyślność twojego zakładu.	Czy ja umiem a to dobre! i tak doskonale, że nikomu nie ustąpię, samym osłom nawet.	Juści, że nie kto drugi, nie wydaj me ino... A to ci powiem, jak było... Wypatrzyłem, że na noc przed gankiem ostaje... podkradłem się późną nocą, kiej już wszyscy na plebanii spali... i jużem go brał... a choć me kujnął... byłbym spencerkiem go okręcił i wyniósł... kiej psy me zwietrzyły... znają me przeciech, a tak docierały zapowietrzone, że musiałem uciekać, jeszcze mi nogawice ozdarły... ale nie daruję...	Miły wuju, jeśli cię błagam, to nie dla siebie; cóż mi znaczy umrzeć? Wierę, gdyby nie obawa pogniewania ciebie, sprzedałbym drogo tę zniewagę tchórzom, którzy bez twojej ochrony nigdy nie ośmieliliby się dotknąć rękami mego ciała. Ale przez cześć i miłość dla ciebie zdaję się na twą łaskę; czyń ze mną wedle ochoty. Oto mnie masz, panie, ale litości dla królowej!	Gdzie jestem, co to?	Ja przecież nie powiedziałem „co wuj sobie myśli!”, tylko: „co wuj sobie myśli?”. To było zapytanie.	Do Głębowicz chyba zjeżdża mnóstwo zwiedzających. To Wersal krajowy	Gdzie, krowo. Do szeregu, już!	Ja lubię muzykę i gram trochę, a nawet często i z zamiłowaniem. Niechże pan siada.	Jak dawniej?... A więc to prawda?...	Nauka jest fałszem, przerwał inny, wśród żywego życia, uczony jest czemś niepojętem, on nie żyje, ale uczy się życia, a gdy abecadło skończył, umiera. Umiera niepewien niczego, nieskosztowawszy uczty mu przez Boga zgotowanej, skeptykiem znużonym; wartoż się było rodzić na to?	A to gdzie?	Bo wybuch by mnie zabił. Jak tylko skrę na sznurku zobaczę, muszę zaraz w bok pyżgaćpyżgać (reg.)	Był to z tym i u was!	Gdzie pani ma schowaną biżuterię i pieniądze?	Gdzie to wasza miłość jedzie?	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	Juljo rok młodości, to skarb bez ceny	Od jakiegoż to czasu?	Owszem przyznaję panu rację, Ale czyż to zmienia sens sprawy?	Sprzedawać niebo na pniu! Panowie, to genialna operacja handlowa. Starożytne religie były jedynie rozwinięciem rozkoszy fizycznej, ale my, myśmy rozwinęli duszę i nadzieję; jest postęp.	To zaraz znać, o znać!	Śmieszne są dzisiejsze panny Każdej zdaje się, że jest powołaną do wielkich rzeczy, a nie wiedzą o tym, że największą sztuką jest wychować	A my mu zajedziemy kierem! Tak, m’sje, tylko tą drogą możemy zaprowadzić nareszcie w Europie dawny, przedwojenny porządek. Mówiłem to zawsze mojemu deputowanemu, Juliet. Nigdy nie skończymy z drożyzną, nie skończywszy wprzód z Sowietami.	Tu nikt nie trafi, bo bagna naokoło i tylko jedno przejście; dziwno mi to, mój jegomość, żeście trafili, bo kto nie trafi, tego i bagno wciągnie.	Jestem pewien, że nie jest szczęśliwa	Wentzel widzisz Herberta przy Lidii? Przecie skombinował, co maszynista, a co primadonna! Patrz, jak wetuje porażkę. Oho, jaki do ciebie podobny! Wąsy kręci, oczy mruży jak kot. Ani się obejrzysz, jak się zupełnie przejmie twoją rolą.	Wiem napewno, że Porthos jest na dobrej drodze... a co się tyczy Aramisa, o niego byłem spokojny zawsze: lecz ty, kochany Athosie, rozdałeś z taką hojnością złoto Anglika, które było twoją prawą własnością, a sam co poczniesz obecnie?	A zatem po obiedzie pójdziemy we troje aż do Roseneath	Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniemwyżenąć (daw.) tam, skąd przyszli.	Czyj! Bijałem ciebie nieraz i nie chwalę się, a ty jeszcze: czyj!	Ja, szczęściem, nie mam w miłości twego usposobienia.	O Boże, Boże! Jaki długi wstęp! Czemu nie mówisz mi tego, na co tak czekam!	Tam też pojedziemy panu do nóg się pokłonić, służby ofiarować. Ale słuchaj no, stary!	Wolałabym żebyś wracał do domu, odezwała się matka. Teraz czas taki niespokojny, możesz gdzie w podejrzanem miejscu nocować, zabiorą cię z innymi...	A tobie co?	A, pana hrabiego powitać!	Ba! każdy go z nas zna, a każdemu się trafi zabłądzić, jak złe zechce wodzić.	Co mu na tem zależy?	Co tam widzisz?	Cóż ja mam robić?	Do wszystkich djabłów!	Doktor Monygham powstał i zaczął rozglądać się dokoła. Głębokie milczenie zalegało na jakiś czas w cieniu ogromnych drzew rozkosznego ogrodu Casa Gould.	Matuś rodzona! rzucając się jéj na szyję, zawołał Jaksa	Nie brakuje ziemniaków?	Nie mam wcale chorych!	Nie, nie mam.	Samiście szukali tego, oddaliście się mi w ręce, abym pomścił synów moich... Krew ich żąda waszej... Jeden z was zginie, oślepnie drugi.	Są, ale drogie. One się jakoś nazywają	Tak jest, ale co będzie, gdy one zabiją cię w dżungli albo gdy Małe Plemię zabije cię, zanim zdołasz wskoczyć w rzekę?	Tak jest... Mam szczególniejsze szczęście do wielbicieli kuzynki...	Widzę, że i na ciebie wpłynęła lekcja panny Brzeskiej...	Z Żydami nie może być porządny...	Zachowam więc te pieniądze, żeby mieć o czym spróbować znów szczęścia w razie potrzeby	Zobaczycie, jak się wam polepszy! Lecę, a wrócę jak najrychlej. Spokój i ciepłe okłady! Tymczasem zaś przyjdą moi koledzy posługować waszej miłości, grzać i odmieniać kataplazmy.	Biedny Tomku	Bodaj go!... Na miłość boską... Mało!... Mało!..	Byłem blisko niego, tak jak teraz blisko ciebie, kapitanie.	Cnota, Sława, Kara odpowiedział Wołodyjowski	Dobra i psu mucha, kiej głodny	I tamten naprawdę umarł z miłości dla mojej narzeczonej?	Jakożem miał czynić?	Jakto, jedna libertina lepszą, zacniejszą nad kobiety z krwi waszej, patrycjuszowskiej pochodzące?	Jesteś trucicielką!	Mamy najrozmaitsze drogi i sposoby, których kolejno próbujemy. Drogą Noela jest poezja. Wielcy poeci są podobno dobrze płatni.	Mela! córuchno!	Musiano go zaniepokoić	Ni.	Niech mówi! Dobrze mówi.	Niezwykły człowiek	O tak!	Panie generale, pragnę prosić o chwilę rozmowy...	Połowę kapituły spoił, nakarmił, drugą obietnicami łudzi... Wszystkich obałamucił człowiek ten, który będzie nam zakałą. Paweł z Przemankowa! Biskupem! toćby równie na Lucypera i Belzebuba głosować mogli! Ojcze Jakóbie! ratujcie! póki czas!!	Przywiozłem, mam z sobą całą moją odzież.	Pułkowniku!... Pułkowniku!	Strumień	Ta-ak.	Tak panowie robią?	Tak, chciałabym widzieć cię zmienionym	Tańce w kuchni, a przyjęcie w bokówkach.	W tyle czy na przodzie?	Wont, cholero!!!	Zabieramy obie. A łóżka wygodne są?	Zarób sobie...	Zostań tu, Antosiu, choć przez zimę.	Złe wieści?	Żywe?
Nie zastraszy mnie pan swym barbarzyńskim obejściem fantazyjna, luźna kokarda noszona pod szyją przez mężczyzn na przełomie XIX i XX w., rodzaj dawnego krawata., przeszedł na język francuski.	Jesssusss, Maryja! Natka! Boże drogi czy aby zdążę z obiadem? A ty nic nie mówisz, o której pociąg z Koluszek przychodzi... Polcia na amen już przyjechała...	Ach, pan bawił dłuższy czas w Krakowie... Poznał pan tak zwaną Młodą PolskęMłoda Polska	A no jak zwykle, zarobimy na tym piętnaście procent.	A no, już dość, niech i tak będzie.	A wiesz, że jednak dotąd nie mogę wyjść ze zdumienia. To jest po prostu niesłychane. Przychodzili tu do mnie nieraz rozmaici mężowie i nie mężowie, ale zawsze z prośbą o coś wprost przeciwnego. Wyprawiałem ich do wszystkich diabłów albo, gdy mnie już bardzo znudzili, do tego żydka z naprzeciwka, którego dotąd jeszcze nie zamknięto. Ale żeby ktoś z takim interesem jak ty dzisiaj!... Po raz pierwszy w życiu to mi się zdarza, choć jestem już eskulapem coś ze trzydzieści lat blisko.	Aha!... Więc długo tak stała, a potem zjadła tę długą czekoladkę i oblizywała palce, bo jej się roztopiła, kiedy stała przy oknie.	Ależ on tak młody!	Atanazy: Ależ nie można programowo narzucać artystom tematów. Sztuka upada na tle uspołecznienia w ogóle. Przyczyny są ogólniejsze, powiedziałbym, kosmiczne w znaczeniu Spenglera.	Bieliński jest w Tykocinie na zamku?	Bo nieboszczyk pan nie lubi, żeby mu ta łazić i spokój zamącać...	Czy lubi pan śpiew?	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Ja to samo Czatuję, opierając koniec ościenia o kamień. Szpic się ześliznął, bo na kamieniu widać rysę. Ogłaszaj swoje ślady, Mały Bracie.	Jak mnie kochasz, to tego nie zrobisz! Wzywać kogo?... Może jeszcze się rozmyśli, zapomni; czekajmy.	Jesteś dla mnie zanadto tkliwy.	Musi pan!	Musiałem bo przegrać słówko panie de Cerulli chodźmy do gabinetu, poszlij pan po rejenta, po świadków, uregulujmy ten interes.	Na cóż o tym myśleć, Przyjacielu całego świata? Mówię ci, poszukiwania nasze nie będą bezowocne. Gdy czas nadejdzie, rzeka wytryśnie z ziemi przed nami. Zdobyłem sobie zasługę, gdym cię posłał w podwoje wiedzy, i dałem ci ten klejnot, jakim jest mądrość. Dopiero co widziałem, że powróciłeś jako naśladowca lekarza SakyamuniegoSakyamuni	O łajdak! Zamknął cię na kłódkę!	Odrzekłem, że pozostawiam to jego woli, tonem, którego dobrze wychowany człowiek nie może nie zrozumieć. Podniósł się na łokciu i rzekł:	Opowiedz mi pan, panie Szwejk, jaką anegdotę z życia wojskowego.	Poznałem to Ale w tej chwili powiadasz sobie: „Ten hiszpański kanonik wymyśla anegdoty i nakręca historię, aby mi dowieść, że byłem nadto cnotliwy...”	Prawda! Jeśli ten młody pan pozwoli, będzie można nakryć panu dobrodziejowi obok niego.	To prawda a jednak szkoda, żeś ją tak z niczym odprawiła. Musi być bardzo biedna, skoro tak delikatna, jak mówisz, i wdowa po urzędniku, chce służyć za pokojową. Należałoby może spróbować...	To prawda że ułatwiasz dzieciom naukę, że nigdy się nie uskarżają na trudności...	To przemili ludzie! Tak serdeczni i prości, choć prawie wszyscy pochodzą z Bostonu.	Wy prawie wszyscy tak się uśmiechacie. A już kiedy zaczynam mówić, co mi się tu podoba...	Wybacz, panie, że ci przypomnę dom w Amerioli. Wobec tego okropnego pożaru łatwo zapomnieć o rzeczy tak drobnej.	A Kozacy? O Kozakach zapominasz? Ci poczną się natychmiast oponować.	A jam głupi pozwolił	A któż to ma przyjść?	A przecież widziałeś już niejedną białą kobietę, czy to w forcie Churchill, czy w York Factory, czy w Cumberland House, Norway House lub w forcie Albany!	A ręczę że go ani trochę nie kocha! tylko patrzeć jak go zacznie zdradzać.	A zatem zamawiam sobie odwzajemnienie się.	Alboż i hecarz Władysław jest tu w Rzymie?	Ale pani ma zdolności obserwacyjne, panno Arleto	Bez wahania...	Być może, bo mi ze trzy razy kazał przysięgać, że nie wspomnę nikomu ani słowa o tym liście i że nigdy nie zdradzę nazwiska z koperty.	Co komu pomoże twoja przepustka. Zdychać razem ze wszystkimi można i z przepustką.	Co takiego?	Czarny Korsarz!	Czy mam umrzeć?	Czy są przy nim łachmany jego i zawiniątko? Czy nie zdjął kaftana?	Czytaj	Dowodzącą że go niemamy	Dziwne rzeczy... A pani w tym czasie, gdy tu sama jedna została, doświadcza jakich przestrachów w tym domu?	Frejda!	Galanto, kiej ta biała gąska!	Ha! to zrzekam się ich dobrze, nie mówmy już o tem.	Ha! w takim razie zostanę.	Horacy słuchaj, uczony tłumaczu natury ludzkiej, zastawmy pułapkę panu prokuratorowi: oddamy przysługę naszemu przyjacielowi Kajciowi i uśmiejemy się. Nie lubię prokuratorów.	I któż ja jestem?	Ja idę, ale wy, młokosy, popamiętacie!	Jamisz.	Kiedy chłop nie zdąży przed wylewem zebrać z pola, żona mu pomaga. Ona pomaga mu też doić krowy, nosi mu jadło za dom, myje go, gdy wróci od pracy. Stąd urosła wiara, że kobieta może ulżyć kłopotów mężczyźnie.	Kiedy?	Krew	Który ich nakrył?	Kvailys jisai rodos, kad tiktai dėdės tegalima gailėtis. Ko ten nuo jo norėti, mažas dar vaikas. Bet ir kiti vaikai, nors ir daug vyresni, nejaučia taip, kaip jis. Patyrė Vincukas, jog ir jo mylimąjį Vytaudą toks pats galas laukė. Ir tą kunigaikštį būtų nužudęs Jogaila, kad ne vienos lietuvės pasišventimas. Buvo taip: Vytaudas sėdėjo užrakintas toj pačioj Krėvos pilyje, kur ir Kęstutis. Jo pačiai kunigaikštienei Julijonai leista buvo retkarčiais lankyti savo vyrą. Visados eidavo ji su savo mylimąja tarnaite. Vieną sykį ėjusi kalėjimą, tarnaitė puolė po kojų Vytaudui sakydama:	Lgockiemu	Masz nieco oleju w głowie	Miałoby to tę zaletę, że byłoby prawdą Nie będzie wierzył.	Możesz pani iść, gdzie się podoba Idź panna do Buneaudowej, będą cię tam poić kwaśnym winem i karmić potrawami kupionymi od przekupniów.	Można.	Mój młody przyjacielu zostaw mi go: klnę się Bogiem, że pije mi się w nim o wiele lepiej. Utrzymuje mi ciało w cieple i w weselu. Gdybym go zdjął, paziowie porobiliby zeń sobie podwiązki, jako mi się raz zdarzyło w KuleniuKuleń Butem św. Benedykta nazywano ogromną beczkę., a zawsze otwarty jak mieszek adwokacki. Ze wszystkich ryb, z wyjątkiem lina, radzę wam wybrać skrzydełko kuropatwy albo udko mniszeczki. Czyż to nie wesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusiąwesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusią	Mów, bracie!	Mądrą prawdę mówi wasza świątobliwość Tylko bogowie posiadają taką znajomość rzeczy... Ja także wiem, że siły Egiptu są słabe, że dla stworzenia ich trzeba wielu lat pracy... Z tego właśnie powodu chcę zawrzeć traktat z Asyrią.	Najmiłościwszy ojcze! cesarz straszny i silny jest!	Nie powinien był odpowiadać	Nie. Jeżeli sześciu chłopów nie ma dość krzepy w muskułach i nie może nasadzić tego przeklętego bezanżagla, to pal ich sześć	Nie. Od trzech dni nie widziałem.	No, przytul się.	Noc świętego BartłomiejaNoc św. Bartłomieja dodał Fendant.	Odp.: Kipling.	On widać nie da ze sobą igrać. Jemu wolę podawaj, prawdziwą wolę woleńską.	Po raz trzeci już w trakcie naszej wyprawy słyszę podejrzane odgłosy.	Pojechać natychmiast, ukarać niegodziwego chłopa i kazać zapłacić wszystko, co winien biednemu chłopcu	Portret, Teatr odparł	Prawda, przecież matka ma dom.	Prawdę gadam. Niejeden komornik albo łowczy, albo krajczy, to i Żyda zdoli ocyganić, a jakże. Kaletę nabija, o swoje dobro dba, nie o pańskie.	Przyjdzie ci to z czasem.	Pójdziesz natychmiast do Wizbergowej i powiesz Luli, że się żenię, że za miesiąc mój ślub i że nigdy do niej nie wrócę. Nigdy, rozumiesz?	Robić nie nie robię, ale... staram się...	Skąd pani wie o tym?	Stoi tam lamentując przed domem, jak trup... straszny! okropny...	Są jeszcze w zaroślach, ale lada chwila, minuta, góra dwie, będziemy ich mieć w zasięgu strzału.	Słuchaj, Beetle, coś ty znowu nagadał Kopyciarzowi? Piłował nas przez cały wieczór!	Słuchamy... słuchamy!...	Ten cud dzieje się tylko dla pierworodnych synów parówpar rzekł Michał Chrestien.	To chyba najlepszy sposób, by żołnierze zgubili nasz trop.	To mu odpowiesz, że chciałaś się do niego przekonać i nie mogłaś. W każdym razie jest to jedyna droga...	To źle! Cóż ma pieniądze?	To! To! To! Cnota przez cię mówi, a my ci pomożem.	Wisi tam jeszcze.	Więc cóż?	Więc uważasz, że Biały Kaptur mówił prawdę?	Z tego wynika, że jeszcze sześć takich miesięcy i firma trzeciego rzędu jest w agonii.	Zdołamy zakraść się tam dzisiejszej nocy?	Zło, Przemoc, Zdrowie, Ciało
Ja rozumiem, że pan, jako uczony i jasnowidz nie bardzo dba o pieniądze. Ale jabym pękła z zazdrości, gdyby na moich wskazówkach ktoś dochodził do majątku, a ja żebym z tego nic nie miała.	Któż, jeśli nie dworak, ufający w swe położenie maleńki człowieczek na tak niebezpieczną rzecz nie ważyłby się: pachnęłaby dlań katem i pręgierzem.	Na tym arkuszu jest raport, który złożyła inspektorowi rada pedagogiczna szkoły. Nauczyciele myślą, że ktoś zatruł powietrze szkole. Może jakiś gaz albo morfina. Dawniej dentyści dawali do wąchania taki gaz rozweselający: da powąchać, a potem rwie ząb; tego wcale nie boli, tylko się śmieje i żartuje. Właśnie dlatego wzięliśmy do balonów powietrze z restauracji, z Łazienek i z placu Teatralnego. Nasi chemicy badali, czy są w nim jakieś domieszki; ale nie znaleziono nic podejrzanego.	Ach, jakiż błąd! Stało się jednak. Wszystko, co czynisz, ojcze, musi być dobre, bo wszystko wypływa z niezmiernej dobroci serca. Przyjazd pana de Bergerac położy kres niepokojom księdza proboszcza i zabezpieczy go od wszystkiego.	Nie ma o czym gadać, łaskawy panie mój i dobrodzieju Wiem, że jegomość mi dobrze życzysz i rad byś mi z duszy i z serca jak ojciec, i jeżelim czym jegomości obraził, to przepraszam. Krew u mnie nie woda i jak się rozgrzeje, to i diabeł jej nie ochłodzi, ale z babskim uporem nie ma rady. Nabawili mnie nieszczęścia na całe życie.	Potem wyjął z kąta wicie i zaczął wybierać co grubsze. Potem moczył w wiadrze każdą osobno i probował w powietrzu, aż świszczało. Potem zaczął mnie sam powoli rozbierać, aż do naga. A ja nic: ani drgnę. Potem wziął mnie na ręce i położył na stole i powiada: „Leż sobie teraz spokojnie; a wygodnie ci?” aż do samej szyi. Co się jedna wić połamie, to bierze drugą. Już myślałem, że zabije. Ja ani krzyknąłem, tylko mi zęby latały i takem drżał.	Więc bez Grzegorza Goldenberga nie obeszłaby się historia Przynajmniej teraz wiemy, jak sprawy stoją. Bez AchillesaAchilles (mit. gr.)	A oprócz tego on jest obrzydliwy filister, wywieszacz koszów. Nosi krawat w kratkę. Ruskin mówi, że człowiek, noszący krawat w kratkę, musi być na wieki potępiony.	Idę na spacer do parku Zdaje mi się, że gdy będę miała osiemdziesiąt lat, będę rada, że udałam się dzisiejszego wieczora na ten spacer.	Ja bym czego nie wiedział. Oni na różnych ulicach mieszkają. Ale to nic. Nogi mam dobre: dwa lata byłem gazeciarzem. Pewnie chcesz ich wezwać?	Mieszczanin, Obyczaje, Szlachcic cóż stąd?... Już nie pracuje w sklepie, ale nudzi się w Łazienkach. Uważałaś, jaką on ma znudzoną minę?	Mnie nie, tylko Miecio jest gałgan, zły urzędnik, niedbały, czasem się upija, przysięgam Bogu, wczoraj poczułem, że pije wódkę; ale widzisz, skarżył mi się, że jeść mu się chce czasem. Złożyłem o tem raport! Narzekał, że mu twardo spać; kropnąłem protokuł, bo to już dyrekcja winna! Swoją drogą napiszę trzeci. Tak. Dobrze mi jest, tylko tu, przez ścianę, ciągle ktoś krzyczy; posłałem Miecia, żeby się dowiedział, kto taki; przychodzi i powiada, że tam warjaci siedzą. Co za warjaci? Warjaci! ha! ha!	Na popis wspaniała! Zdaje mi się, że grałabyś ją pani świetnie... Mogę przynieść sztukę...	Panie Benassis zrób-że mi pan tę łaskę i spocznij u mnie na chwilę.	Uspokój się! Tu wcale nie ma krwi!	Życzy sobie, aby się jej pozbyć? Co ty wygadujesz?	Byle królowa za nim się ujęła, włos mu z głowy nie spadnie bo król ją i za świątobliwość, i za wiano czci wielce, a szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności. Ale jest przecie w Krakowie umiłowana siostra królewska księżna ZiemowitowaAleksandra Olgierdówna do niej się udajcie. Ja też uczynię, co będę mogła, ale ona mu rodzona, a ja stryjeczna.	Czasami trzy i cztery dni... Tylko niekiedy zrywa się na parę godzin i nagle pada jak sęp przeszyty strzałą. Ale trafia się to bardzo rzadko...	Nie unicestwiłem, zaledwie popsułem. Sprężynkę filutkę zdołałem zoczkować i z drucikami elektrycznych prądów nieco skombinować. Prawie, że nie byłem na miejscu zdarzenia.	No tak. To dziwak, i tyle. Tylko jedno mnie uderzyło: podczas tej wspaniałej uczty, jaką dla nas wydał, sam nie tknął niczego, nie skosztował żadnej potrawy.	Ach tak?	Ale czy ona będzie chciała się tak zrezykować?	Chciałam się pozbyć dwóch, ale muszę zaczekać jeszcze tydzień.	Czy coś się stało?	Czyż człowiek uniknąć go nie może?	Czyż nie jest?...	Dla siebie! Dla siebie! Ależ, dziecko, niedługo już będziesz słyszała mój głos gderający na ciebie przyjaźnie. Dzieci zawsze przypisują poświęcenia rodziców ich osobistym pobudkom. Idź za Wiktora, Julio. Kiedyś gorzko będziesz opłakiwała jego nicość, nieporządek, egoizm, jego niedelikatność, gruboskórność i tysiące zgryzot, których zaznasz przez niego. Wówczas przypomnij sobie, że pod tymi drzewami proroczy głos starego ojca próżno przemawiał do ciebie!	Dobrze mi tak. Dlaczego chciałam się przystroić? Żałuję, że dotykałam włosów!	Grimaud Grimaud, zdaje mi się, mój chłopcze, że ośmielasz się rozmawiać.	Ja nie widzę jeszcze wygranej. Chyba że waszmość przyprawisz jej skrzydła.	Ja? Nie, ja w nią nie wierzę.	Jakim sposobem waćpan się tu znalazłeś?	Jako żywo! jeno w izbie tak ciemno, żem nie mógł rozeznać.	Mam wielu nieżyczliwych. Głodni i bezrobotni myślą, że to moja wina; a bogaci zazdroszczą mi, że mam więcej od nich; chcą mieć jeszcze więcej, a ja im przeszkadzam.	Nie mną, ale pewnym młodym Korsykańczykiem, z którym byłem skuty.	Nie o drugim. Cały drugi front, za przeproszeniem, to kawał wymyślony dla frajerów.	Nie...	No, tak. Proszę patrzeć pożyczyłam to specjalnie dla pana. I tak się cieszyłam, że panu pomogę!	Och jak to trąci kramikiem pytać każdego o adresy! Chcesz nosić modne buciki, dobre dla młodego? Ładny będzie z ciebie chłoptaś! Zachowaj swoje buty z cholewami, odpowiednie dla obywatela na stanowisku, który ma żonę, dzieci i kochankę.	Odjechał, panie. Spał może ze dwie godzin, potem godzinę rozmawiał z karczmareczką, która tu wczoraj wieczór przyjechała z Tarnowa, przebrał się i odjechał.	Odpoczynek... samą siebie... bom dziś nie swoja! bom dziś bardzo nieszczęśliwa.	Owszem; i na miasto wychodzi, czasem konno na łowy wyjeżdża.	Pan się pyta? Pan?!	Ryby... Nie wiem, jakie to można wyłowić dla siebie ryby, idąc przeciwko kulom, kijom, spuszczonym psom podwórzowym i dziennikarskim oszczerstwom, potwarzom, zniewagom.	Są, panie, w izbie na drugiej stronie.	Za kimże się oglądasz?	Zaraz będę miał... Ale za kratkę wchodzić nie wolno...	Zawsześ mi był miły ale teraz każę chyba ustawić wśród moich larówlary (mit. rzym.) ot, taki piękny jak ten	A czy jest wino możebne w waszej dziurze?...	A garbata?	A ileż ci trzeba?	A jednak wiesz zazwyczaj, co ja myślę.	A kazanie?	A tak, z pogrzebu.	A... a!...	Boć pierwszym we wsi jesteście.	Chcesz mówić: za kark?...	Co chcę, to chcę.	Co do słowa.	Co to jest?	Coby nas wielmożny dyrektur, a nasz dziedzic kochany wziun do siebie, bo zawżdy...	Czy te pogrzeby były z katafalkiem?	Czy to ty, Frumet?	Czy ty naprawdę wierzysz w to, co o nas piszą u was	Cóż pan chcesz za niego?	Do widzenia! Niech panie pamiętają o przyjacielu.	Dobrze jest mieć taki samochód	Dobrze! Jakoś to będzie. Trzeba tylko postępować planowo. Czujemy znużenie, zimno i głód, powinniśmy więc poszukać sobie schronienia, ognia i pożywienia. W lesie znajdziemy drewno, w ptasich gniazdach jaja, pozostaje tylko znalezienie domu.	Dopiąłem swego! Czary działały! To moje pierwsze naukowe odkrycie.	Dziękuję, dziękuję...	I przyszły misyonarz?	Ja...	Jest tu z jakie sto i więcej tysięcy franków	Kiedy tam wróci?	Kondycja ludzka, Szczęście	Kto mówił? Pierronka!	Kto?	Ma murowaną kamieniczkę w rynku, a inne domy większe w kilku miastach...	Mam stary dług	Matka, Syn, Spotkanie biadała matka.	Moja córka! Ha! nieszczęśliwy, wychodź albo cię zabiję.	Mój drogi! Jeden jest tylko cymbał między nami. Nic też dziwnego, że odgadłem.	Nic.	Oficeram już napoił szampanem do zupełnej miary, leży mi w poczekalni jak pień olszowy, konie czekają... Ech, ja bym wasanu zadał, żebym tak był twoim ojcem!	Owszem, ale przynajmniej umrą z bronią w ręku, broniąc chwały i flagi swojej dalekiej ojczyzny	Pan sobie żartuje!	Panie Kunicki	Pewnie moja siostra... Puśćcie ją...	Pochowałeś żonę, Rochu?	Podbipięta.	Przecież jestem... Czego pani chce?	Przeciwnie, dzielę je, dzielę swój czas między interesy i pracę naukową.	Robak, Sąsiad, Sąd zaczął w kącie ganku jakiś widocznie zgryźliwy i mocno przez życie gryziony sąsiad	Słuchaj Felek, telefony zepsute. Mam tylko ciebie jednego. Czy wiesz, gdzie mieszkają ministrowie?	Tak, skąpy, a ponadto zły! Ale córka jego, jeśli pożyje, będzie, jak powiadają, jeszcze gorsza.	Wiem chyba, gdzie szukać	Z dobrą wieścią?	Z ilu osób?...	Za co?	Zgaduję, o co chodzi pannę Billewiczównę książę Bogusław wywiózł do Taurogów.
Pana zrewidowano pierwszego, ja zaś śledziłem, gdyś pan opuszczał dworzec. Wracać najbliższym pociągiem nowojorskim i szukać w wagonie zestawionym na tor boczny, gdzie go czyszczono, to rzecz bardzo trudna. A choćby i tak, nie dopiąłbyś pan celu swego, bowiem kazałem zabrać wszystkie mydła i dać świeże.	Słyszałem, że pan jest w Warszawie bardzo zapracowany. Ma pan coraz większą praktykę. Szczerze się ucieszyłem. Teraz czeka pana po powrocie dużo roboty. Niechże pan siada.	Pan się zapewne dziwi, że ja o tak niezwykłej porze... ale widzi pan, ja mam swoją metodę. Jadam właściwie tylko raz na dzień, około piątej...	He? kpi pan?	Kiedy tak się rzecz ma Pan Bóg uwalnia mnie od obowiązku pomsty za jego śmierć, gdyby go kto z ludzi był zabił ale ponieważ to Bóg, trzeba milczeć i poddać się jego najświętszej woli. Dowiedzże się teraz, mości bakałarzu, że jestem rycerz z Manchy, nazywam się Don Kichot, i że moim powołaniem jest jeździć po świecie dla pomsty krzywd i karcenia zniewag.	Bądź, dziecko, zawsze niewinna, czysta, wiesz, ma foi... Tak jak dzisiaj... Ty za mnie i za siebie, za mamę, za nas wszystkich bądź czysta. Pan Bóg... Jak się ty za mnie pomodlisz, to na pewno, na pewno... i posada... i to wszystko, to wszystko...	O nie... za późno, choćby sam pan chciał. Mamy już parowiec.	Pan Kirło jest w każdym wypadku najlepszym sąsiadem i przyjacielem naszym.	Mój Boże A czy koniecznie musi to pan załatwić? Czy pańskie biuro nie może tam wysłać kogoś innego?	Wdzięczny jestem księciu za wyrażoną kompasją... Ale, jak sam mówisz, cóż począć? qui ne sait nager, va au fond. Ja należę do bardzo złych pływaków. O jednego też mniej. I to wszystko. Niech inni podnoszą głowy	Mnie i kufer. Zawieźli nas na kolej. Nikt nie mógł przewidzieć, że siedzę wewnątrz, więc przewracali mną na wszystkie strony. Było mi tak niedobrze, że gdybym nawet miał jakieś prowianty, też nic bym nie mógł zjeść. Ale miałem na szczęście flaszkę z wodą. Byłoby wszystko jak najlepiej, gdyby nie to, że korek wypadł. A kiedy go wreszcie znalazłem, było za późno, bo woda wyciekła. A kiedy mnie nareszcie wniesiono do wagonu, byłem bardzo zadowolony, że się skończyło to trzęsienie. Potem zdrzemnąłem się. Obudziło mnie jakieś pchnięcie. Wyjrzałem przez otwór i nawet go rozszerzyłem. Wtedy naklejka z numerem i adresem kufra odpadła. Ktoś pchnął kufer (i ja chętnie bym pchnął tego „kogoś”) i rzekł: „Co to jest?” Zdaje mi się, że jęknąłem, gdyż powtórzył: „Dziwne kwilenie... i nie ma numeru”, a sam widziałem, jak swoją wstrętną nogę opierał na tym numerze. Potem pchnęli mnie i zanieśli gdzieś. Potem nic już nie widziałem, bo było ciemno.	Jest dowód, i to nie jeden. A nasamprzód dziecko miało szatki niebieskie ze złotą forbotką, samem je oglądał. Widzę ja, co waszmość pani chcesz powiedzieć, że to nie żadna racja, bo niejedną dzieweczkę mogły rodzice tak przybrać. Ale jest jenszy dowód, jasny jak słońce. Panienka miała na szyi szkaplirz...	Och, czemu przychodzisz pan dzisiaj tak późno? Czy nie wiesz, że niedługo obiad? Czy nie wiesz, jak wielu wybiegów musiałam użyć, jak się spieszyć, by pozbyć się macochy, która mnie śledzi, służącej, która mnie szpieguje, i brata, który mnie prześladuje, aby móc przyjść tutaj popracować nad haftem? A i tak obawiam się, że zajmie mi on jeszcze dużo czasu. Skoro już wytłumaczysz się ze spóźnienia, powiedz mi też, co oznacza ten strój. O mało, a bym cię nie poznała.	Ja z misjonarzem!... Gdyby się było waszmości śniło, żem ja bił jego, to by było do rzeczy, ale ja z nim, i na pięście, to nie ma sensu.	Zapewne ale jak to raz rzuci się w te niższe klasy towarzystwa, któżby potem chciał po tancerkach zbierać niedogryzki?	No-o! Dobrze, że ci to przyszło na myśl. Gdyby był bardzo przebiegły, przeżyłby może dzień... ale nie przeżyłby nocy... Żadną miarą.	No i po walce Ani mi się śni bronić gubernatora, dla którego palcem bym nie kiwnął, ale moi rodacy to zupełnie inna bajka...	O tak, od czasu gdy zleciał z samolotu, wszystko mu się pokręciło w głowie. Był wielkim artystą malarzem, a teraz maluje obrazy, na których wszystko fruwa. Od czasu do czasu przychodzi mu ochota uczenia fruwania. Biedny człowiek z tego pana Sidneya. Jestem właśnie jego opiekunem.	Wszystko w porządku, my już wiemy Domyśliłem się wszystkiego z rozmowy z naszym wczorajszym zastępcą. Nie wiedziałem tylko, że to pana miał na myśli. Cwany hultaj! Piegowaty Zdaje mi się, nazywa się Corkran.	Owszem. Możecie mnie uważać za dziwaka, ale ja nie potrafię, nie chcę, no i... nie będę pracował inaczej. Wiem doskonale, co mi powiesz, mamo. Powiesz, że jestem waszym spadkobiercą, że wszystko kiedyś będzie moją własnością i że byłoby śmieszne branie posady w przedsiębiorstwie własnych  rodziców. Ale widzicie, do szczęścia, spokoju ducha i do zadowolenia z siebie potrzebna mi jest osobista niezależność. Muszę mieć pracę swoją, stanowisko swoje i pieniądze swoje. I to jest mój warunek.	Rozkaz to rozkaz! a kto żołnierz, ten słuchać musi. Waćpan strzeż się, aby złego przykładu nie dawać, a przy tym niedobrze by było dla waćpana ściągnąć na się nieżyczliwość hetmańską.	Jak się to stało? jak się to stać mogło? spytał łamiąc ręce stary Sieniński.	Czy wariat, nie wiem W każdym razie człowiek bardzo niebezpieczny. Asyria już dwa razy przypominała nam o ostatecznym traktacie, a dziś, jak słyszę, zaczyna niepokoić się zbrojeniem Egiptu...	Może byśmy się tak... przeszli po ogródku... Bardzo ładnie wygląda ogródek... wypowiedział jednym tchem Miętlewicz ostentacyjnie podając rękę Madzi.	Chodźmy, dodał Ireneusz, ale wnijdźmy gdzie do kamienicy. Dosyć będzie patrzeć zdala, aby znowu nie powiedziano, że to dominikańska robota, a my z nimi trzymamy.	Dlaczegóż by nie, tym bardziej że wszyscy widzą to samo Wokulski szaleje za panną, ona go bardzo mądrze kokietuje, a wielbiciele... czekają.	Rozumiem! Zależałoby to może od stopnia pańskich uczuć względem żony? Ale wielkie przywiązanie, miłość zmusza poniekąd do poświęceń... największych.	Tak, ale twój ojciec umarł w twoich ramionach, kochany, szczęśliwy, otoczony szacunkiem, bogaty, przeżywszy w pełni swoje życie. Jego ojciec umarł w nędzy, w rozpaczy, wątpiąc o Bogu, a kiedy po dziesięciu latach syn próbował odnaleźć jego grób, nawet tego grobu już po nim nie było i nikt nie mógł mu powiedzieć: tu spoczywa w Panu serce, co tak cię kochało.	Zabraniam tak panu mówić do mnie, to mnie znieważa.	Co? Co to było? O, tak mi się zdaje, że to pewno Alan.	Słusznie mówisz. Zwłaszcza ze względu na załogę byłoby mi przykro, gdyby taka zdobycz skończyła na dnie morza.	Nie, to „Żyronda”, statek z Bordeaux; wraca także z Indii, ale nie, to nie mój.	Ja? Lubię rozmaitość! Bawi mnie zkolei lud prosty, cygańska fantazya artystów i przyzwoity, wonny szczebiot salonów. Wszędzie są ciż sami ludzie, w różnych tylko strojach, wszędzie typy ciekawe.	Nie. Raz tańczyłam w Lublinie na ostatki.	Pana Zedzisława nie spodziewa się pani na wakacje?	Przestań! Czy chcesz nam, Dan, popsuć całą wyprawę? Toć pewny Jonasz... chyba że to zaśpiewasz wtedy, gdy już zasolimy wszystko, co potrzeba...	Racz się pani uspokoić nie uwierzysz pani, jak mnie boli, żem był powodem rozżalenia jéj; że moje przybycie...	Źle uczyniłeś mówiąc, że przeklinam losy, przeciwnie, błogosławię fortunę i błogosławić zawsze ją będę, że uczyniła mnie godnym kochania tak wielkiej damy, jak Dulcynea z Toboso.	Żonę i to jaką jeszcze! Kolor trwały, cena od dwudziestu pięciu do czterdziestu, deseń w kraty, według najświeższej mody, daje się prać, nosi się doskonale, pół niciana, pół bawełniana, pół wełniana, leczy od bólu zębów i innych chorób uznanych przez Akademię Medyczną! Wyborna przy tym dla dzieci i jeszcze skuteczniejsza od bólu głowy, od zbytku soków jako też od cierpień przełyku, oczu i uszu zawołał ochrypłym głosem	I nieco budulcu na chałupy!	Na początek już są wielkie szwindle i wielka tandeta.	Oj, co to, to prawda! Szkaradny chłopak!	Przepraszam panią, skąd ja mogłem wiedzieć, że... pani, dowiedziawszy się o co chodzi, w ogóle chciałaby przyjechać?	To coś nieczystego.	To się naaaa...zywa kaaaa-atastrofa?	Torę ratować z pożaru. No, no Ale właściwie po co? Można sparzyć tylko palce.	Nie wiem ale zdaje mi się, że jeśli było co ułożonego, to się nie powiodło. Wieczorem prosty służalec hrabi z Tęczyna, jakiś Kroata, porwał podobno włócznię i uniósł ją z sobą, wyzywając Zborowskiego.	Za pozwoleniem pańskim! złodziejami nie byliśmy i nie będziemy nigdy... Teraz my na pana podamy skargę za ubligę...	Aha! więc z dawnem życiem aus! Tak najlepiej. Im mniej rozmaitych węzłów łączy człowieka z innymi ludźmi, tem on jest swobodniejszy i z tem szerszym rozmachem może żyć i pracować...	Może i dziwny, ale szeroką, gdy ją księżyc oświeci albo gwiazdy ukażą i tak sobie tutaj w samotności zaśpiewał z cicha samemu sobie, jakby słuchaczki obok niego wcale nie było.	I pewno, i pewno! A czyby nie można do niego pod znak?A czy by nie można do niego pod znak?	Ba, jeżeli tak myślisz, a masz szczery ku Szwedom dyzgustdyzgust (z łac.) dziś popr. forma D. lm: obywateli. nie przyjdzie...	Hm, Mańka nie jest moją córką, ale...	Niestety nie widzę, gdzie postawić nogę pomiędzy geometrią niedowiarka a Pater noster papieża. Ba! Pijmy. Pij! taka jest, o ile mi się zdaje, wyrocznia boskiej flaszy i służy za konkluzję Pantagruelowi.	O ogromną kradzież! Pięćdziesiąt pięć tysięcy funtów! Nie często trafia się podobna gratka. Rasa SheppardówSheppard, Jack (1702–1724)	A co, synku? Nie żal ci, że żyjesz teraz? Gral już takiemi łzami nie zapłacze. Lepsze one, niż jego śmiech, oj lepsze!...	Zbawiciel mówi jednak, że nie wejdzie do królestwa niebieskiego, kto nie będzie jako owe dzieciątka.	A tej nocy, czy cię oczekuje?	Ach, jesteś profesor nieznośny ze swoim spokojem!...	Ale skądże ona zna tą straszną modlitwę?... Przecież Ramzes jej nie mógł nauczyć?...	Ależ gdzież tam... Tylko tak raptownie się oziębiło. I ta ciemność.	Gęba wielka u Sanoczanów, ale ledwie do gadania.	Ludzie się zawsze znajdą Chcecieli trzymać się tu i mieć dobrze, ze mną iść i przy mnie stać musicie.	Mam nadzieję, że pozwolisz mi umrzeć u boku moich kamratów i że nie zmusisz mnie, żebym walczył z tobą przeciwko Hiszpanii.	Mer-amen-Ramzesie, arcykapłanie Amona, czy w tej czarnej kuli dostrzegasz iskrę?...	Moja Zosiu, już my od takich nie będziemy żądać pomocy	Nie próbowałem.	Nie, dlaczego...	Ojoj! Będzie tej zieloności coraz więcej i więcej, aż cała szarość zniknie. Czy panienka zgadłaby, o czym teraz myślałem?	Panno Najświętsza! I ona dała się wykraść? Czy ona ma dla waszmości... jakowyś... godziwy afekt?	Teraz muszę do Ancjum... Patrzże, w jakich my czasach żyjemy i jakimi podłymi jesteśmy niewolnikami.	Ubogi człowiek, z dalekiego kraju i najmniejszy ze sług twoich.	Wezmą do dworu!	Za późno? Jesteś miłość wasza w sile wieku!	A co	A ona też będzie musiała zanieść świecę!	A zbraknie nam wiwendywiwenda (z łac., daw.) mówił biorąc się w boki Zagłoba.	Ależ proszę.	Czytałem.	Dawaj!	Dobrze, będę odważna.	Dziadek idzie	Gdzie są weksle?	Gdzie, gdzie?	Jutro?... A cóż będzie z kamieniem?	Ktożby prosił? ktoby wstrzymywał?	Miłość, Śmierć, Pogrzeb	Niech żyje sto lat, niech ma sto pałaców, sto milionów, sto fabryk.	No więc jeżeli kobuzy zawsze mają ten sam charakter, czemu miałby się on zmieniać u ludzi?	Oho! już widzę, że wiejesz przed Renią i Alim! Zobaczyłeś przez okno i w nogi! Chciałbym, żebyś spotkał ojca!	Panowie! chciejcież płeć uszanować.	Phi!... A ludzie?	Szybę stłukł. Kamień rzucił.	Słyszałem o ambitnych zamiarach księcia Bogusława Radziwiłła!	Ta śmierć?	Trzynaście tysięcy zamówień.	U pani Zaleskiej będzie pani w niedzielę?	W jakim kierunku?	Wychowanie dla społeczeństwa nowych filarów...	Zupełnie inny.
A tak... pan Debray mówił mi, że to pani oddaje się demonowi gry.	Aha! Miło mi widzieć pana, panie Copperfield. Pan w żałobie! Czas leczy wszelkie rany.	Powracam więc à mes moutons to jest do podczaszyca. Jenerał mi mówił, że dziwny z niego nowicjusz, choć ogromna w nim ochota puszczenia się w świat. Nie brak mu nawet wcale dobrego wychowania, ale nieśmiały. Dobrzebyście panie zrobiły, biorąc na siebie wykrzesanie go i wyrobienie zeń człowieka. Zadanie przykrem by nie było.	Drodzy przyjaciele nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Ten oto pociąg Czerwonego Krzyża, wysadzony w powietrze, na poły spalony i zrzucony z nasypu, wzbogaca dawne dzieje naszego batalionu nowym bohaterskim czynem przyszłości. Wyobrażam sobie, że około 16 września, jak to sobie już zaznaczyłem w notatniku, z każdej kompanii naszego batalionu zgłosi się na ochotnika kilku prostych żołnierzy pod wodzą kaprala, aby wysadzić w powietrze pancerny pociąg nieprzyjacielski, który nas ostrzeliwuje i nie pozwala nam przejść przez rzekę. Zaszczytnie spełnili swoje zadanie przebrani za wieśniaków...	Pochlebca! Nieprawdaż, że ten sposób podróżowania jest zachwycający?  Bieg konia, powietrze, słońce: wszystko to rozwesela duszę i napełnia ją niezmierną słodyczą. Chciałoby się tak jechać bez końca.	Pan też byle co przy obcych Ten młody pan jeszcze Bóg wie co pomyśli.	Biedak! Cóż chcesz? Czyż Fernand spodziewał się, że Dantès tak prędko powróci? Myślał może, że już nie żyje albo że się sprzeniewierzył ukochanej, kto wie? Takie rzeczy odczuwamy tym mocniej, jeśli dotykają nas niespodziewanie.	Ba! Jeśli się zdarzy, że pójdziesz stąd w stronę właściwą. Jaka jest dalsza twoja marszruta?	Oho Zdaje mi się, że on sam tu przyjdzie. Proszę, spostrzegł panią i kłania się właśnie.	Jaki pan dobry Już to pan wszystko sprawdził i obliczył!	Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. Co robić? Dzisiaj strata, jutro zysk. Pan dał, Pan wziął i nie ma o czym mówić, drogi człowieku.	I cóż pan porabia? poprawiły się pańskie sprawy?	Pani, słowa twoje świadczą, że obcy ci jest i duch rodziny, i duch religii. Toteż nie zawahasz się między egoizmem społecznym, który cię rani, a egoizmem człowieka, który obudzi w tobie pragnienie rozkoszy...	Służę panu. To jest bilecik do Olszewskiego. Niezależnie od tego jutro rano każę wysłać doń odpowiedni telefonogram. Kiedy pan wraca na wieś?	Ta, że się boję wszystko postawić na kartę, bo przegrać nietrudno.	To być nie może... Pan zawsze żartuje...	Aaa... wiesz nigdy nie spodziewałam się, że mi odmówisz tej drobnostki... Byłybyśmy razem... No, ale widać nie życzysz sobie utrzymywać z nami stosunków dawnej przyjaźni... Szczęście ludzi zmienia... Zresztą nie mówmy o tym... Ja też mam dumę i wolałabym umrzeć aniżeli narzucać się...	Co pan wygaduje? Proszę lepiej jeść. Obiad ostygł, a dziecko czeka dotychczas.	Faryzeuszu! Owej nocy przyrzekłem ci solennie, że przy pierwszym spotkaniu obwieszę cię na pierwszej lepszej gałęzi lub na pierwszym lepszym krzaku. Pamiętasz?	Ha! postawiłem im tedy nogę na brzuchu! Sprawiłeś w tej chwili, że ubóstwiam moje pióro, ubóstwiam moich przyjaciół, ubóstwiam złowrogą potęgę prasy. Nie pisałem jeszcze sam ani słowa o Rybce i o Czapli. Pójdę, kochasiu tak, pójdę, ale wówczas, kiedy ta para uczuje ciężar tej rzeczy tak lekkiej!	Masz pan słuszność!	Nienawiść przykra jest sercu Kiedyś... jak ja młody byłem... ja chciałem nawet pójść do nich i zawołać: „Ratujcie!”. Teraz ja kontent jestem, że nie zrobiłem tego i ze swoimi zostałem, ale nienawiści żadnej w sercu moim dla nich nie mam...	Powiedzże mamo, ojcu, że go mimo to nie kocham. To był żart. Nie myślę wychodzić za Berlinga!	A! cóżto, raczysz pani wpatrywać się w mój wizerunek? to chyba omyłka? Nie mogę przypuścić abym na ten honor zasługiwał jeszcze...	Ależ gdzie tam! Większe ode mnie i coś się świeciło w dodatku.	Więc ten człowiek?...	Śmiej się... przecież jesteś żonaty i wiesz, co kosztuje żona, chociaż twoja to jeszcze anioł.	A to w spencerku chodzić nie może?... to darł bedziesz takie ubranie poczciwe, co kosztuje całe dwadzieścia pięć rubli.	Aaa! mówimy o rzeczach, które mnie nic a nic nie obchodzą.	Cóż wy ze mną zrobicie? Jak myślicie? gdzieby mi o nocleg prosić i gospody szukać?	Dziękuję po stokroć waszej królewskiej mości, zaraz jutro zawezwę księdza Borka. Ale przejdźmy teraz do owego pytania, które mi macie zadać, a któregom ciekawa mocno.	Hanko! A jakichże jeszcze dowodów ode mnie żądasz?	I przecie ten na podobny los nie zasłużył.	Ja jestem mur! Ja jestem księżyc! Ja jestem Pryam! Ja jestem lew!... Nie bójcie się, my jesteśmy poczciwymi ludźmi, którym Bóg wie, po co kazano grać komedyę! Cicho! ja, jako lew zaryczę zaraz!...	Jak można tak zapominać o przyjaciołach, a fe, panie Józefie.	Nie bój się, Świerkoski! nie bój się! nie takie wieloryby ogryzałem, i było bon.	Nie jestem Bogiem; jestem jak ty człowiekiem zesłanym przez Boga do biédnych i prawie uciśnionych, i rozkazuję ci żyć, albowiem życiem dzisiejszém nabędziesz wieczne... I nie mnie służyć masz, ale Bogu, którego słowo żywi i cieszy, krzepi i karmi...	Nie trzeba. Ojciec ino ze mną a z dziećmi pospołu jada. Służbie się daje osobno.	Nie wiem. Przed nią jedną drżą mi kolana.	O czymże to?	Od dziesięciu lat, pięć stażu, to razem piętnaście.	Ona się boi!	Pismo zmyślone!... pieczęć udana! Gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się)	Proszę na chwilę wstąpić do mnie. Mam interes.	Tak tu! bliżej ciebie Juljo! I za to cierpienie Tentala, taką otrzymałem zapłatę.	To konieczne?	To nie jest mój majątek mój jest znacznie skromniejszy...	To szczera prawda	Tsss... dziękuję pani. To wystarczy.	Więc co, panie? więc jakże będzie?	Z monopolów bierzcie, a tak u kogo nieładnie. Rządowe pieniądze wolno...	A być w gotowości, bo może nie mieszkając ruszymy na nieprzyjaciela.	A czy waszmość dałeś im znać?	A czyja?	A dlaczego nie?	A wiem, wiem Moleschott, jeden z najradykalniejszych materyalistów.	A ślub?	Ależ tu był jeszcze niedawno temu sklep z dewocjonaliami!	Ba, ba! Od Pesztu... Od... Czacy	Biedna nóżka	Bo pouciekali.	Będzie on jeszcze wisiał!	C przeciw B	Czemuś go nie przywiózł?	Czy zakomunikowałaś już rodzinie o swoich zaręczynach?	Dlaczego?	Dlaczego?	Ewa	Gdybyś wiedziała, jaka jesteś piękna, Filo!	Gerai! Atsakysiu jums, jog mokslinyčios buvo lenkiškos ir universitetas buvo lenkiškas, bet kas gi uždraudė lietuviams užsidėti tada lietuviškus?	Głu-cho-nie-mych.	I owszem.	Jest-li w méj mocy uniknąć tego co zagraża?	Katastrofę? Jaką?	Mamo...	Nie jestem lekarzem, nic o tym powiedzieć nie mogę.	Nie mogłam go przemódz! Zacięty jest w tém! życia mu wziąć nie chce. Nie chce!	No, Sylwio, dość już tego gadania	No, no, nie ma za co!	No... mówię dlatego, ponieważ wszyscy wiedzą...	Obłoczkowe, mgliste chcesz wasan mówić kat ich tam wie! trudno z Herschelem przypuścić i nie ma czem tego zdania poprzeć, jakoby każda z osobna tworzyła odrębny system planetarny	Ojciec spytała Eliza drżącym nieco głosem.	Pamiętam, kuzynie.	Po co?	Poślę jedną pobożną niewiastę, całkiem Zakonowi oddaną. Przykażę jej patrzyć i słuchać. Gdy ludzie nasi niby od Juranda przybędą, znajdą gotowe porozumienie...	Pożerają też skolopendry?	Przecież obiecałem.	Płacisz?	Rocho są w kościele?	Różnie. Po stajniach, a teraz w szopie przy składzie desek.	Skończone	Syna miał.	Tak	Tak	Tak myślisz?	Tak...	Tam na dole, zaraz przy jeziorze.	Tu jest napisane, proszę pana: Andreas Scheuchzer. Gilbert Islands.	Więc pojedziesz do Gasteinu?	Zrobiono rewizyą u Watzdorfa, przetrzęsiono papiery; pełno paszkwilów
Och, nie, teraz rozumiem różnicę, byłem ofiarą nędznika, a pan jest dobry	Na tych bluźnierstwach, Balounie, i na nieuznawaniu wszystkich wybrańców i wybranek Pańskich wyjdziecie kiepsko, bo trzeba przecie pamiętać, że nasza armia austriacka jest już od wielu lat armią czysto katolicką, mającą najjaśniejszy przykład w naszym najwyższym wodzu i panu. Co za zuchwalstwo ruszać do boju z trucizną powątpiewania o niektórych wybrańcach i wybrankach Pańskich, skoro nasze ministerstwo wprowadziło dla dowództwa załóg, to jest panów oficerów, jezuickie egzorty i skoro braliśmy udział w wojskowej rezurekcji? Zrozumieliście, Balounie? Czy pojmujecie, że dopuszczacie się właściwie czegoś przeciwko samemu duchowi naszej sławnej armii? Co do świętego Józefa, którego obrazek kazaliście wyrzucić z izby, to zrobiliście wielkie głupstwo, bo on, Balounie, jest właściwie patronem wszystkich tych, którzy pragną z wojny powrócić, wymigać się z niej. Był on cieślą, a każdy zna przecie przysłowie: „Patrzaj, gdzie cieśla zostawił dziurę”. Iluż to ludzi z takim hasłem poszło do niewoli. Widząc sytuację bez wyjścia i okrążenie ze wszystkich stron przez nieprzyjaciela, starali się oni ratować nie tyle z pobudek egoistycznych, ale ratować siebie jako członka armii, aby następnie, po powrocie z niewoli, mogli rzec najjaśniejszemu panu, że oczekują jego dalszych rozkazów. Rozumiecie więc, Balounie?	Ach, pan nie rozumie!	Ale w takim razie to pan jesteś hrabią de Monte Christo, o którym Herminia tyle mi mówiła?	Czy zauważył pan, że pani de La Baudraye, która wyjechała w sukni organtynowej, wróciła w aksamitach!	Dobry wieczór Z tej okazji daj pan większe piwo, panie Malinowski.	Fe! jaki pan nieznośny.	Wszakże pan... wrócił.	Dla mnie? ale zapominasz, że ja mam za sobą królowę, która tu jest wszechmocna, i młodego króla, który jeśli nie ma jeszcze w ręku berła, to jutro je mieć będzie! Na cóż mi inni pomocnicy?	Ja? jemu? ja u miłościwej pani przecie na dworze bywam i łaski u niej mam... i teraz jej ziele niosę... Jeśli chce, to mu jemioły dam na szczęście... Czego się mnie ma bać? Jaruhę znacie...	Kochany panie! Waćpan jesteś tak zły człowiek i taka czarna przeszłość ciąży nad twoją głową, że nie tylko nie zdarzyło mi się podobnego subiectumsubiectum (łac.) zupełnie, całkowicie. się nie obawiam o siebie. Dlatego mówić będą z tobą otwarcie, a najprzód powiadam ci to, jeżeli to prawda wszystko, co powiadasz, i jeżeli tak prawda, jak ja sobie tę całą rzecz zresztą wyobrażam, to ja wierzę temu, że ożenienie się twoje ze stolnikową mogłoby się dla ciebie stać zbawieniem. Syt już jesteś łotrostwa, krew młoda wyburzyła się w tobie; za młodu wychowany lada jako, żadnego uczciwego nie doznałeś uczucia, to jedno silnie zapanowało nad tobą i to jedno, dobrze prowadzone, mogłoby z ciebie zrobić człowieka. Wierzę temu, bo bywały już przykłady, że i najzakamienialsi zbrodniarze, jakimś jednym czystym powodowani uczuciem, nawracali się na drogę cnoty i stawali się nie tylko uczciwymi ludźmi, ale nawet wzniosłym przykładem i wzorem dla drugich, a niektórzy z nich, uznani za to przez Kościół święty, błyszczą dzisiaj jako najwspanialsze ozdoby całego człowieczeństwa. Daleko to zapewne do tego, tak jak do każdej wielkiej rzeczy, i aby tylko poprawy i oczyszczenia z takich ciężkich grzechów dostąpić, potrzeba już szczególnej łaski bożej, o czym u ciebie, dzisiaj przynajmniej, ani mowy być nie może.	Ma się rozumieć. Otóż, nie przyjmę cię na służącego, ale mogę cię zatrudnić jako klowna. We Francji angażują błaznów zagranicznych, za granicą zaś błaznów francuskich.	O co wam idzie? Za jaką pokutę? Ludzie byli w potrzebie, tośmy rozdali. Przy tym rozdzielaniu było krzyku, tłoku, jak to Żydy. Zobaczyły, że rozdajemy pieniądze, to się mało nie potratowały na śmierć. A na ten czas jedzie na koniach dwu oficerów i dwie damy na spacer	Panie baronie ja nie prosiłem pana o świadectwo przyzwoitości. Poza obrębem tego	Wczoraj była znowu awantura u Lidii. Powybijano wszystkie okna, potłuczono lustra i lampy, nie zostało jednego całego sprzętu. Dziś ich z dwudziestu wybiera się do „Buff”.	Zastałem wszystko w porządku Wszystko tak, jak powinno być. Nikomu się nic nie stało, chorzy dopatrzeni.	Łotrze, i ty ośmielasz się mówić, że nie wiedziałeś o tym, co mi teraz zarzucasz?	Czekaj i milcz! Potem wróciliście do starego legowiska i poczęliście grasować w okolicy jako zbóje, konie i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj się, bo ja nie twój sędzia, a sam najlepiej wiesz, jeżeli prawdę mówię... Bierzecie konie ZołtareńkowymZołtareńkowi	Mości pułkowniku nieraz po to jeno ojciec dziecko przygani, by ktoś jego słowom zaprzeczył, i tak mniemam, że nie można rodzicielskiego serca bardziej udelektować, jak przyganie negując. Już mnie też słuchy o chwalebnych Adaszkowych służbach dochodziły, ale teraz dopiero prawdziwie mi pocieszno, gdy potwierdzenie tej famy z tak sławnych ust słyszę. Powiadają, że nie tylko ma być mężny żołnierz, ale i stateczny, co mi nawet dziw, bo zawsze był wicher. Ochotę do wojny od małego, szelma, miał, a najlepszy dowód, że pacholęciem uciekł z domu. Przyznaję, że gdybym go był wówczas złapał, byłbym mu był pro memoriapro memoria (łac.)	Nie rozumiem pańskiego tonu panie Józefie, czy pana nie stać na odczucie nieszczęścia tego człowieka?	Pułkownik jest sługą rządu. Za jednym słówkiem posyłają go to tu, to tam, a musi też myśleć o awansie. (Widzisz, ilem się już nauczył w Nucklao!) Zresztą pułkownika znam dopiero od trzech miesięcy, a niejakiego Mahbuba Alego znam od sześciu lat. Tak! Będę chodził do madrissah. W madrissah będę się uczył. W madrissah będę sahibem. Ale gdy zamkną madrissah, wtedy muszę być wolny i pójść pomiędzy swoich ludzi. Inaczej umrę.	Wiem z góry. Nie mówię, że nie można na takim tygodniku zarobić. Owszem. Tylko do tego trzeba wyrzec się innych skrupułów. Dużo można zarobić.	Przekleństwo dawniej sięga. Miałem przed czterema laty czterdzieści lat i pięćset tysięcy franków; dziś mam o cztery lata więcej i prawdopodobnie o pięćdziesiąt tysięcy franków mniej, stracę je bowiem na sprzedaży dworku w Montfleury, cudnie położonego w pobliżu Rodanu. W Paryżu znużyła mnie ustawna komedia, do której zniewala wasza tak zwana cywilizacja XIX wieku. Byłem spragniony swobody i prostoty. Kupuję tedy majątek w górach niedaleko Rodanu, nic piękniejszego pod słońcem! Wikary oraz okoliczna szlachta nadskakują mi przez pół roku; karmię ich obiadami. „Opuściłem Paryż, powiadam im, aby w życiu nie słyszeć ani nie mówić o polityce; jak panowie widzicie, nie abonuję żadnego dziennika, im mniej listonosz doręcza mi listów, tym bardziej rad jestem”.	A każdemu... wola Boża, cóż, nie poredzi... Hale, mógł jeszcze pożyć jaką porę, żeby nie ten las...	A teraz do dzieła Każda chwila jest droga. Mamy już dowód zbrodni, chodzi jeszcze o schwytanie zbrodniarza.	Albo się pójdzie w niewolę	Ależ to jest cza-ru-jące. Trzebaby do tego wydobyć parę butelek Château-Margaux, Château-Laffite, Porto.	Ależ za co? Przecie ja, panie Holder, nic nie zawiniłam?	Byle nas nie chciał przyjąć, jak Domaszewiczów przyjął, gdy do niego z wieścią o śmierci pułkownika przyjechali!	Co nie ma być?... będzie! Wszystko będzie dobrze	Czemuż Michała nie ma tutaj!	Czy sądzisz, że nie miałem racji?	Czyja ziemia? Kniazia; czyj step? Kniazia; czyj las? Czyje stada? Kniazia; a dawniej był boży las, boży step; kto przyszedł pierwszy, to wziął i nikomu nie był powinien. Teraz wsio paniw a kniaziejwsio paniw a kniaziej (z ukr.)	Czyż nie napisał tego pani?	Jak to? Co waść mówisz? Co się stało?	Jesteś w każdym razie najpiękniejsza w tych sankach! Nie zaprzeczysz chyba?	Matka socjalizmu nie robiła, a katowało matkę gorzej, niż w Sybirze, w tym mieście Łodzi.	Może byśmy się napili po kieliszku wina, co, mała? Zmęczyłem cię, dziecino. Chcesz, Ewuś? Tokaju, co?	Mógł przecie ten cały Czaban zbujać, mógł nie mieć jej wcale w domu, albo ją zabrać, bo przecie w gazetach było, że wyjechał za interesami.	Nic ci nie wierzę	Nie ma rzeczy, której bym nie zrobiła dla ciebie.	Nie napiszą...	Nie, jako żywom tam nie był. A po co? nie ma nic do wzięcia, wytrzymują wierzyciele i ledwie we dworze kąt wolny... Ale co tam o tem gadać!	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	No, ta wczorajsza historia. Wydawało mi się, że to sen.	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Rosyjska myśl jest bardzo lekkomyślna myśl Wy wszyscy robicie ciągle skoki. Wy jesteście jak wasz kraj: mało kolei żelaznych.	Ta maska jest twoją ex-rywalką.	Tak lecz kula nas nie minie z pewnością.	Tak włóczymy się po zamku, wywołując minione echa	To już nic więcej nie powiem	W tobie się dzieje coś niezwykłego, Rafaelu?... Bądź szczery, ja wnet odgadnę twoją tajemnicę. Daj mi to	Widzisz, moje dziecko Owsicka była dziś u mnie i mówiła...	Zwariowałeś? Jasne, że nie ganiają!	A, to dobrze!	Amen, pocichu dokończyła Stasia.	Antoś, przestań już	Być może, zobaczymy	Co to ma znaczyć?	Cościś Michałek markotny był dzisiaj i hniewny...	Czy można go przenieść?	Czy zapłaci?	Cóż będzie z folwarkiem?	Dobrze, panie.	Dobrze. Teraz pójdę do ambulatorium i powrócę zaraz.	Dochodów?...	Doskonale! Otóż należy jedynie wywabić klechę tej nocy pod jakimkolwiek pozorem z domu i podczas jego nieobecności przetrząsnąć dobrze ową kryjówkę.	I co? Trzeba ukatrupić.	Jakiej?	Jakże ci poszedł sezon?	Jakże można mówić w ten sposób bezpośrednio po śmierci ministra państwa, który tak żywy brał udział we wszystkich ważnych sprawach i który po długiej niełasce zmarł, w chwili gdy obejmował z powrotem w ręce władzę i wracał do utraconych zaszczytów i godności? Rozgłos towarzyszący jego trumnie powinien być dostatecznym chyba świadectwem jego czynów. Sława ta przeżyła go i przeżyje długo!	Kto ty? Po coś uciekał?skan 60	Masz być moją żoną!	Matuchna chora?	Może i racja... Może i racja	Narzeczony... On będzie niesłychanie zazdrosny, a ja będę z panią ciągle tańczył. Przecie to pani zaprosiła mię na ten piknik.	Niech ci będzie, zaufam ci.	Niepodobieństwo Plersch chory.	No, czy powiedziałaś temu pułkownikowi, że znasz kogoś podobnego?	Oto, młodzieńcze	Pożar, Bohaterstwo	Prawda, że to wspaniałe, możnaby z tego obraz namalować	Przed dwoma laty po raz drugi czytałam tę książkę wujowi.	Pstrokata! Może to zresztą koza, ma na sobie trochę czarnego i trochę białego. Widzisz przecie!	Sezonową miłością?	Skujcie mię mocno w kajdany i pilnujta, bo wszystkich zakatrupię i sobie co złego zrobię...	Stanowczo.	Szlachcic, Chłop, Szaleństwo, Tożsamość	To może krajczy i podczaszy cesarski?	To nic, prawda... ale misjonarz tam być może.	To wrócisz.	To, co ja widziałem, tak; a skazaniec?	Widziałeś go?	Więc co?...	Więc przyjdziesz?	Zapewne zapewne, poczciwy chłopak!	Zgoda!	Znów!!!	Ślub?	Żrej, stara, żrej; źróbka mieć będziesz, to ci mocy trza, żrej!
Po tym zapewnieniu opowiem waszmości rzeczy, które cię zachwycą, i sam pozbędę się przecie tej tajemnicy, której ciężarem nie wiedziałem dotąd, z kim się podzielić. Głowa ta, którą spostrzegasz, mości Don Kichocie, a raczej całe to popiersie, zrobił jeden z najzręczniejszych czarowników, podobno Polak jakiś, uczeń sławnego Lescot, o którym tyle cudów opowiadał. Przez czas niejaki bawił u mnie, a za tysiąc talarów zrobił mi tę głowę, mającą dar odpowiadania na wszelkie zapytania, tylko do ucha trzeba jej powiedzieć. Przyglądał się dobrze ruchowi gwiazd, kreślił mnóstwo cyfr i nareszcie, wybrawszy punkt właściwej konstelacji, doprowadził ją do tej doskonałości, której jutro będziesz miał dowód, bo w piątek niemą jest zawsze i daremnie się jej dziś pytać. Pomyśl pan trochę nad zapytaniami, które jej myślisz zadać, a doświadczenie przekona waszmość, że prawdę mówię.	No to przypnijmy się do siebie kajdankami Niech pan spróbuje.	Liczę na to Książę będzie go czytał co rano i będzie podziwiał moje zasady jako założyciela. Co do szczegółów, jedno będzie mu się podobało, drugie skrytykuje; w każdym razie mamy już zajęte dwie godziny z tych, które poświęcę rządom. Dziennik ściągnie na siebie różne pretensje, ale w epoce, gdy się zjawią poważne skargi, za osiem lub dziesięć miesięcy, będzie już całkowicie w rękach zajadłych reaków. To stronnictwo, które mi jest kulą u nogi, będzie za niego odpowiadać: ja będę stawiał zarzuty dziennikowi. W gruncie wolę sto straszliwych bredni niż jedną szubienicę. Któż pamięta o jakimś głupstwie w dwa lata po wyjściu numeru urzędowego dziennika! Natomiast synowie i rodziny powieszonego przysięgają mi nienawiść, która będzie trwała póki mego życia, a może nawet je skróci.	Tacy to z was przyjaciele, jak człowieka nieszczęście spotka, to żaden palcem nie ruszy. Trzymacie stronę majstra...	To w ogóle nie wygląda na piwnicę, ale na kryjówkę rozbójników popatrzcie tylko na to mnóstwo zapasów: kartofle, marchew, cebula, kapusta.	A dlaczego nie ma pan przy sobie aparatu?	Jak się ma pan Dembowski kopę lat nie widziałam pana.	Jaki? Chyba poślecie Polaków Wyszehrad zdobywać? hę? Razem z koroną potrzebaby zdobyć i królowę, a tej ani nasz pan ani my dla niego nie życzymy...	Nie mam na to ochoty.	To i czemuż nie szła? Było iść, we własnéjbyś chacie pracowała, w kupne perkale ubierała się i codzień jajecznię ze słoniną jadła...	O! przecież z Athosem nie robiono ceremonji. W każdym razie wierzaj człowiekowi, który trzydzieści lat spędził u dworu; nie zasypiaj spokojny, albo jesteś zgubiony. Przeciwnie, ja ci to mówię, wszędzie wroga upatruj. Gdy będzie szukał z tobą zaczepki, unikaj go, choćby to było dziecię dziesięcioletnie; jeżeli zostaniesz napadnięty czy w nocy, czy w dzień, bez żadnego wstydu rejteruj; gdy przez most przechodzić będziesz, pilnuj desek, aby się pod tobą nie zapadły; gdy iść będziesz koło budującego się domu, patrz w górę, aby cegła nie spadła ci na głowę; jeśli późno będziesz powracał, każ iść za sobą służącemu i uzbrój go, jeżeli pewnym go jesteś. Nie ufaj nikomu, przyjacielowi, bratu, kochance, a nade wszystko tej ostatniej.	Musiał pan jeszcze nie jeść obiadu?	Że u szlachty to nawet zabawy nie ma bez Żyda Ledwie tamci pojechali, a już ten za nimi ciągnie.	Dalibóg działa się, jak się może, i używa środków działania, które się posiada. Wiedziałem z doświadczenia, że pańskie osobiste bezpieczeństwo jest panu obojętne, ponieważ oparł się pan argumentom imć pana Brédoux. Został pański ojciec, którego pan tak gorąco kocha... Zagrałem na tej strunie...	Jak to powiadają: oczy i nogi jelenia, chód wilka, chrapy łosia, a pierś niewiasty! Jest wszystko, co potrzeba. I komendę rozumie niemiecką?	Masz szczęście, zawołał Rupert do niego, Pan Gimmel jużby cię ztąd daleko wyprawił, gdyby nie twoje szerokie bóty, jużbyś nie żył. Trzymaj się środka koła, bo my tu tylko pewni!	A to dopiero morowa maszyna!	Ale któż by to mógł być?	Czy pan redaktor naczelny wrócił z Zakopanego?	Czy to będzie zgodne z prawem, jeśli wypuszczę was jutro z kozy?	Gdybyśmy podziękowali, to za kilka godzin, gdy znajdą ich inni i oswobodzą, rozstrzelaliby go towarzysze bez litości.	Sam pan przybył?	To przypadek, panienko?	To wszystko jedno. Ale weksle ja kupowałem.	Musiałeś pan źle słyszeć. Oto, co mówi ten autor...	Przypuszczam, że tak jest No, dobrze Jeżeli on nie chce się mnie oświadczyć, oświadczę się ja jemu. W ten sposób będę pewna, że wszystko będzie w porządku. Nie będę się tym martwiła. Nawiasem mówiąc, Gilbert Blythe chodzi stale z Krystyną Stuart. Czy wiesz o tym?	Nie wiem... nie rozumiem i proszę nic nie wspominać o moich domysłach. W każdym razie, czy mogę powtórzyć słowa pani pannie Solskiej?	Wybrałam się na spacer dzisiaj pieszo i łódką, bo na promie taki ścisk z pana drzewem, że ani marzyć o przedostaniu się tamtędy. W trawie na Dewajte znalazłam to zwierzątko i zabrałam, uradowana, że zastąpi może spalonego faworyta.	Ani mi się nie śni. Ja tylko żartowałem. Rozkazuj nam! Każdemu okroi się aż nadto zdobyczy. Rankiem każdy z nas pójdzie z Shamlegh, gdzie go oczy poniosą!	Chcesz powiedzieć że cię nikt zastąpić nie jest w stanie:	Pogadacie se potem Teraz pójdź, pokłoń się jego przewielebności. Tak dawno się nie widzieliśmy, nawet nie miałem kiedy pochwalić się księdzu kanonikowi, że mój Stanko już powrócił.	Może tylko troszeczkę, tyle, żeby można było na słońcu rozgrzać stare kościska. Nie możemy zawsze rozkoszować się miękką pościelą i obfitą strawą.	Wcale mnie one nie zawiodły, a najlepszym dowodem tego że postrzegłszy mnie, natychmiast uciekła.	A ty się nigdy nie nudzisz?	Ale nie jesteś jej uczennicą?	Kto z nas ich nie popełnia!...	Lubię Zacconego, a on go nie cierpi. Dlatego nasze stosunki są dość chłodne.	Mam nadzieję, żeś już zupełnie przyszedł do siebie po owej nieznośnej chorobie, która ci nie dozwoliła wziąć udziału w maskaradzie?	Nie przeczę! Nie tylko przebywałem, ale i hulałem tam. Lecz gdyby nie owe lata, nie miałbym dziś obecnego poglądu.	Nie zimno pani?...	Nie. Powiedzenie o tem pani. Kochałem się będąc studentem. W pewnej dentystce...	Nie... tak sobie.	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	W istocie, nie warto sobie psuć obiadu	Zaszkodzi, ale nie nam.	Pozbądź się swych obaw. Nikt nie usłyszy tego, co się tu powie. Mów zatem. Co masz mi do wyjawienia?	Wychodząc z tego założenia, niebezpiecznie jest posiadać cokolwiek w ogóle, bo człowiek może stać się niewolnikiem swojej własności?	A jednak widzę tu dwóch skazańców...	Beautrelet... on tu jest...	Co tam o takich rzeczach gadać!	Co wy tu spiskujecie?	Cóż chcesz, mój drogi! człowiek się starzeje; zresztą, myślę, że i ciebie powitamy niedługo kosmatą dłonią?	Gdzie tam, miłościwy panie! Chciałem, co prawda, Bóg widzi, chciałem... Ale stare grzechy człowieka ścigają. Naprzód mi w Upicie żołnierzy poszarpano, za com miasto z dymem puścił...	I co, effendi?	Idź do chaty idź Tumry do chaty; zobaczymy się jeszcze.	Ja także siedzę w mieście.	Jeszcze jak!...	Może, może...	Na co im tego, już się kiwają na nogach	Oczywiście, że tak.	Posłusznie melduję że w garnizonie jestem jako podrzutek.	Pozycja społecznaWydaje mi się, że wykształcenie i praca wyznacza pozyc­ję w społeczeństwie.	Sądził widać, że hetman wielkihetman wielki z urzędu. powinien był o tym pamiętać	Wiem, oczywiście, przeczytałem je z wielkiem zainteresowaniem	A gdzieżeś ty widział takiego krakowiaka?	A jeżeli złapie pana burza?	A tak, z gorąca... Luciu, skrop Madzię...	A u nas w bungalowie?	Ale, byłabym zapomniała ci powiedzieć, Janiu! Głogowski pisał do Stabrowskich z Paryża, obiecuje przyjechać do nich na wiosnę.	Benedicat te omnipotens DeusBenedicat te omnipotens Deus (łac.) błogosławił go proboszcz. Ale wnet zamiast przeżegnać, ujął go w ramiona i usiadł z nim na progu. I tak siedzieli długą chwilę	Brał, na czas wyjazdu biskupa i księstwaksięstwo obok. rycerza Juranda jak koło obcego dziada. Dopieroż jak się poczęła nad nim litować, uznaliśmyuznać	Coś czynił dziś?	Czego się śmiejesz?	Do sądu. Sprawa z dworem o krowy, o pobicie pastuchów, wiecie! Ze świadkami jadą, a Boryna pojechał przodem.	Do usług...	Dokonano okropnej zdrady	Dosyć	I pozbierać nasiona z których będziemy kiedyś mieli wszystkie warzywa Starego i Nowego Świata.	I z potężnym Karolem GustawemKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660) wstawiennictwo, poparcie. prosić...	I?	Jestem bardzo biedny. Ojciec mi umarł, matuś pomarła. O litościwi ludkowie, jeżeli tutaj pozostanę, któż zaopiekuje się tym starowiną?	Jutro, o piątej po południu.	Koniecznie?	Mam zaszczyt przeto upraszać pana hrabiego o pozostawienie mi całkowitej swobody działania. Posiądę list Castillana i pismo hrabiego de Lembrat, choćby mi przyszło całą bandę opryszków z Nowego Mostu wyprawić naprzeciw Kapitana Czarta i jego sprzymierzeńca. Tymczasem będę prosił o nowy zasiłek.	Miłościwy książę, odparł Petrek	Miłość miłości nierówna.	Mówię ci, człowieku za te parę groszy chcę sobie kupić szlafrok i wynająć osobną celę. Lada dzień spodziewam się wizyty pewnej znakomitej osobistości, muszę go jakoś przyzwoicie przyjąć.	Nabijaj! bo ci tu na miejscu łeb roztrzaskam!	Niech się pani uspokoi; niema, jak mi się zdaje nic dla niéj groźnego w tém wszystkiém.	Niechby przez wszystkie piekła, byle dojść!	Niestety! chcę temu wierzyć; królowa taka dobra!...	Niestety, miastomiasto (tu daw.)	O głowę twoją idzie.	Oto bilet. Proszę oznajmić hrabiemu. Przyjmie niezawodnie Zresztą zaledwie pierwsza.	Pamiętam	Pokój niech będzie z tobą!	Skąd ten młody człowiek?	Słucham, słucham!	Tak.	U schizofreników
Nie powiedzieć to Jagustynce, żeby jutro przyszła do ziemniaków? co?	Mówię całkiem serio. Przy podobnych praktykach nie chodzi bynajmniej o podobieństwo rysów i postaci; kształt odgrywa tu rolę podrzędną to tylko symbol, to tylko taki sobie znak algebraiczny, wprowadzony w miejsce osoby, której się chce zaszkodzić. Wystarczy, jeżeli operujący nim czarny mag powie sobie, że oznacza ona pewne ściśle określone indywiduum. W naszym wypadku usuwają wszelkie wątpliwości co do intencji owe włosy, które rozpoznałeś.	Wiem ci ja, choć i gniewający się, co robię; za czym trzymajcie, coście dostali, bo to wam też zapowiadam, że więcej jednego skojca nie uwidzicie.	„Tu spoczywają zwłoki Alberta Crawforda” „przez wiele lat inspektor artylerii JKMości w Kingsporcie. Służył w armii aż do pokoju roku 1763, w którym to roku wystąpił ze służby z powodu złego stanu zdrowia. Był walecznym oficerem, najlepszym z małżonków, najlepszym z ojców i najlepszym z przyjaciół. Zmarł 29 października 1792 roku w wieku lat 84”. Oto nagrobek dla ciebie, Prissy. Jest w tym niewątpliwie pewna bujność wyobraźni. Jak pełne przygód musiało być takie życie! A co do jego zalet osobistych, pewna jestem, że pochwała ludzka nie mogła się dalej posunąć. Ciekawam, czy te wszystkie piękne rzeczy mówiono mu za życia.	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Dobry, kochany chłopcze! Chodź, Doady, bliżej, otocz mnie ramieniem. Tak, dobrze. Widzisz, kochany, to nie czczy kaprys. Muszę ją widzieć, naprawdę muszę.	Idzie teraz o to gdzie szukać plebanii, proboszcza i łotra, co mi skradł list i nazwisko.	Nic nie wiem i zachowuję sobie najzupełniejszą swobodę mówienia tego, co myślę. Zresztą jeśli pan nie chce...	Mówił, że siostra jest mu wszystkim na świecie. Żyli zawsze razem, ona mu była jedynym towarzyszem. Sama myśl o utraceniu jej doprowadza go do rozpaczy. Nie spostrzegł mojej skłonności ku Beryl, a gdy ją ujrzał w moich objęciach, ogarnął go taki gniew samolubny, że stracił przytomność i nie odpowiada za swoje słowa i czyny. Przepraszał jednak i uznawał, że byłoby szaleństwem chcieć zatrzymać przy sobie kobietę tak piękną, jak jego siostra. Jeżeli ma go opuścić, to on, Stapleton, woli, żeby poślubiła sąsiada, mieszkającego tak blisko, niż kogokolwiek innego. Ale musi oswoić się z tą myślą. Gotów jest mi przyrzec jej rękę, jeżeli w zamian zobowiążę się słowem honoru, że przez trzy miesiące nie wspomnę jej o miłości, nie będę starał się widywać jej sam na sam i zadowolę się zwykłym stosunkiem towarzyskim. Obiecałem mu to solennie i rzeczy na tym stanęły.	Któż to jest ta panna Ola? Och, jak ja jej nie cierpię.	Dom ciasny, na miły Bóg, ciasny, mośćbrodzieju! Sam to widzę i boleję, ale nieraz tu już krzesano hołubce pod tą strzechą niską za dobrych starych czasów. Hańbaż by to dla mnie, dnia dzisiejszego, była, gdyby na dziedzińcu tak znakomici goście...	To cała literatura, mój drogi! Klaryssa jest arcydziełem, a ma czternaście tomów i najtępszy wodewilista streściłby ci ją w jednym akcie. Bylebym cię bawił, o cóż ci chodzi? Ta tualeta była rozkoszna, czy ty nie lubisz kamelii? Chcesz zatem dalie? Nie. Więc masz kasztan	Nie radzę pisać bo jeżeli tej posady nie dostanę, to i tak wyjadę. Tylko, że będę musiała poszukać innych środków utrzymania.	Ze sposobu i tonu tych zapytań widzę, jak bardzo się państwu nie podobam i jak każda z pań w duszy mnie potępia. Jestem marnotrawnicą nie umiejącą uszanować grosza zapracowanego. Nieprawdaż? A jednak nie zasługuję na tak bezwarunkowe potępienie, jak się to zdaje z pozoru. Suknię tę, obstalowaną przed miesiącem, gdym jeszcze nie domyślała się nawet naszej majątkowej ruiny, posłała teraz modniarka do M., pomimo że natychmiast po katastrofie cofnęłam obstalunek, a matka moja tu mi ją przysłała, przypuszczając, że mi się przydać może. Pragnie ona bardzo, żebym się bawiła, i sądzi, że mam dosyć czasu na to; a że sama nigdy nie potrzebowała rachować się z pieniędzmi, więc nie zastanawiała się, że bądź co bądź jest to wydatek za wielki w naszym obecnym położeniu.	Dziwne mi to było, że on, tak młody, ma taki mir u Tatarów. Ale teraz rozumiem: przecie i Kozacy, ci nawet, którzy wierni Matce zostali, Chmielnickiego za jakowąś świętość uważają i nim się szczycą.	Przebaczcie mi, panowie umysł mój tak jest strwożony, że sama nie wiem, co mówię. W istocie zaś jestem córką Don Diega de Liana, znanego powszechnie.	Cóż to za jeden?	Mówili ci to?	Pani? Przecie to męska gra.	Bychbych się ostało (gw.) wam. tylachna ostało po kim, to byście się do siódmego potu wydzierali, nie żałując gardzieli.	A to niech skoczy który z brzega!	Dlaczego to, proszę pani, wśród tylu tu „kąsków” ten jeden ma być najlepszy? Nerwy kobiece są wprawdzie przedziwnym dynamometrem...	Zanim przyjdzie, okno zamkniesz. Zresztą. Już ja to jakoś wykręcę.	No, ale i tobie nie byłoby przyjemnie dowiedzieć się czegoś podobnego na przykład o mnie.	O przesłuchaniu nie może być mowy. Ale od was wszystkich muszę mieć zeznania. Hm... Doktor Pawlicki zapowiedział, że powróci dziś wieczór i wystawi świadectwo zgonu. Myślał, że ona już wczoraj...	Dalej sprawy potoczyły się biegiem, którym już nie kierowała ani moja świadomość, ani wola. Jedno wynikało z drugiego. Ambasada miała właśnie wysłać kuriera dyplomatycznego do Waszyngtonu z jakimiś ważnymi dokumentami. Ponieważ uśmiechała mi się podróż do Ameryki, a w dodatku i ta dziewczyna, której o tym wspomniałem, entuzjazmowała się projektem wyjazdu, zdołałem namówić wuja, by mnie powierzono tę misję. Ojciec Betty oczywiście nic nie wiedział o tym, że jedziemy razem. Zapomniałem jeszcze dodać, że Betty w swoim kraju miała narzeczonego. Małżeństwo ich było od dawna ułożone i nie mogło być zerwane ze względów materialnych i rodzinnych. Chcę być z tobą szczery, Haneczko, i dlatego przyznam ci się, że jakkolwiek moje uczucia dla tej dziewczyny w owym okresie wydawały mi się, a może i naprawdę były wielką miłością, to jednak cieszyłem się w duchu z faktu, że nie zostanę jej mężem. Bywały jednak chwile, gdy zazdrość o jej narzeczonego zdolna była doprowadzić mnie do każdego kroku.	Mój Boże! spytajcie raczej czego nie pocznie? azali włoskich sztuk nie znacie? Pewna rzecz, że tam w tym kraju i wszelkiego dobra i siła złego się nauczyć można. Krew u nich żywiej płynie a ludźmi miota.	I spodziewam się, że będzie doskonałym sługą Wydaje się jeszcze młody, jego edukacja pójdzie łatwo i nie będziemy musieli zmuszać go siłą do posłuszeństwa ani wyrywać mu kłów, jak to bywa w podobnych przypadkach. Na pewno przywiąże się do dobrych i łaskawych panów.	Nie chcę!... Ja nie Żyd, żebym brał za gościnność.	Jest pewna niewspółmierność w zestawieniu pani z nim. I dlatego... dlatego myślę, że z tym faktem pogodzić się nie potrafię... Nie, wyraziłem się źle. Z tym faktem nie da się pogodzić moja przyjaźń dla pani, nasz dotychczasowy stosunek...	Ależ nie! On czytuje cudze poezje.	Bo jest jakaś inna. Est-ce que je sais?Est-ce que je sais? (fr.) mój Boże., zawsze nie tak.	Bo mi nie wypada.	Byle nie coś takiego, czego nierada słucham.	Co ty tu robisz, Hedwich?	Nie uczyniłby on tego bez zapowiedzi i zwłaszcza po mszy świętej.	Nie wiem, gdzie jest cała służba Dzwoniłem na Karola już trzy razy, nie przyszedł. I ty jesteś bez panny służącej? Zadzwoń na nią, chciałbym, aby mi dała drugą kołdrę.	Nie wiem.	Nie znam żadnej, która by mówiła o miłości.	Nie. Ojcem jego był brat mój, Joe.	Plecie, a tyle miarkuje, co ten koński ogon!	Schmuke mieszka na małej uliczce de Nevers, koło wybrzeża Gonti, nie zapomnij, idź sama do niego.	Skądinąd też żadnych wiadomości nie miałem Nie pytałem go o nic, więc też nic mi nie mógł powiedzieć. Nie jest u nas na służbie. Żadnej pensji od nas nie pobiera.	Dawidzie jak ci się zdaje, co robię z krnąbrnym psem lub koniem?	Bracia zwołałem was w chwili wyjątkowej... wyjątkowo... ku tej Pracy, która... wyjątkowo... wbrew przepisom naszego Zakonu... nie jest pustą formalnością. Wiem... że naruszam uroczysty i sakralny charakter naszej pracy... Wiem, że... Wkładam na was obowiązek... wypowiedzenia się... hm... o sprawie naprawdę ważnej i publicznej... o zasięgu największym.	I co może być za przyjemność... Brudno tam, obmierźle, zakopcone. Umyślnie przecież chodziłam.	Nie idę tam możecie być pewni. Jeśli noga moja tam postanie, niechaj diabeł dmucha mi marsza do zadka! Eremity, ojczenaszki, godzinkarze, obłudniki, filuty, fora stąd do kroćset diabłów! Jeszcze mi stoją w pamięci nasi pulchni koncylipeci z Szezylu, bogdaj ich Belzelub i Astaroth pojednali z Prozerpiną. Toć, dzięki ich spotkaniu, ucierpieliśmy tyle od burzy i innych sztuk diabelskich. Słuchaj, mój ty mały bandzioszku, mój kapraliku, Ksenomanesie, powiedz, jeśli łaska: ci hipokryci, eremici, liżygarnki, sąlisąli	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	Prawdę powiedziawszy, ja nic złego o nim nie słyszałem. Od założenia banku jest moim sekretarzem.	Żaden, nie żaden! jak. te skry słońca nad polami, kiej ptak rozśpiewany wysoko nad ziemią.	Jak to, nic? Jak zdołamy zapłacić te trzy tysiące?	Mój ojciec jest stary. Kochamy się bardzo... i nie chciałbym, żeby się o mnie martwił.	Jakby kto ręką odjął... ale do szpitala trza ci zaraz iść...	Może tatuś chce obejrzeć? Ale bilety płatne.	Panie oto przyrządy niezbędne „Nautilusowi” do żeglugi. Tu, jak i w salonie, mam je zawsze pod okiem; wskazują mi one dokładnie położenie moje i kierunek wśród oceanu. Jedne są panu znane, jak termometr, wskazujący temperaturę wewnętrzną „Nautilusa”, barometr, który wskazuje ciśnienie powietrza i przepowiada zmianę pogody, higrometr, pokazujący stopień suchości atmosfery, stormglass, którego mieszanina, rozkładając się, zapowiada nadejście burzy, busola, wedle której kieruję mą drogę, sekstant, który wedle wysokości słońca na niebie uczy mnie poznawać, pod jaką jestem szerokością, chronometry, pozwalające mi obliczyć długość geograficzną, i na koniec lunety dzienne i nocne, które mi służą do sprawdzenia wszystkich punktów widnokręgu, gdy „Nautilus” wypłynie na powierzchnię wód.	Czy pani wydał się taki sam?	Przyjacielu skąd ci się bierze nadzieja, że moja pani zechce popatrzyć na szaleńca szpetnego jak ty?	A prawda musi być w pośrodku!	Dziadku niech dokończy.	Grzeczność brutalnie spytał Genezyp, nagle zdoroślały, zły samiec. Zdawało się, że w oczach trzech kobiet pokrył się cały włosami. Zmałpiał.	Musiałby jéj się wyprzysiądz, a mnie przysięgać	Ot zaraz bo naprzód trzeba wiedziéć, że pani umarła gdzieś daleko, i jegomość sam, słyszę, powrócił.	Tak, moi panowie, Edwardek, nadzwyczajne dziecię, które zabija już jak stary.	Święty Jakub ma być zburzony?	A gdzie jest mój Mendel?	A więc nawiedź kiedy moje progi, abym ci mógł ukazać wszystkie moje skarby.	Ależ, Huck, musiałbyś!	Amen ustępuję, człowiek cnotliwy jest najpiękniejszym cudem tego świata	Bierzesz je zbyt poważnie.	Będą psi mieli grzanki!	Chciałbym ją widzieć	Cześć!	Dać mu berło!	Dziękuję pani za radę i za... pozostawienie mnie samej z bydlęciem!...	I... płonepłony (daw., gw.) żołądek. kiej bez sito.	Jaka summa?	Jakto? jakto? więc...	Jakże?...	Kiedy zatem pójdziemy?	Konflikt	Krzyżyk nad nami zrób, paniczu	Ką čia, kunigėli, da rodyti,	Margrabio, chodzi o... jestem w rozpaczy; ciebie przywiodę do rozpaczy... wszystko dobrze zważywszy, lepiej byłoby zmilczeć.	Maryś... widzisz ty?	Na „Batorym”, kiedy jest wieczór kapitański, zawsze dają zupę żółwiową.	No, a w nocy?	O czym oni tam rajcują w kącie?	Ooooo... Niesiona w dowolnym kierunku?!	Panna Brzeska...	Pałac już zamknięty?	Pewnie, że mam.	Proszę poprosić pana Czertwana!	Redaktor w Zakopanem, mąż w Kissingen.	Rozdaję prawdy jutrzejsze.	Rozumnieś odpowiedział Kasprze	Tak, muszę tam coś obejrzeć.	W jaki sposób?	Wciąż ma nadzieję.	Zima szepnął przekąśliwie.	Żadnego.
Drogi panie, na tym świecie istnieje nie tylko Lupin, nie tylko historie włamywaczy i detektywów, lecz istnieje także rzeczywistość, która nazywa się egzaminem dojrzałości. Otóż ja zdaję go w lipcu. Mamy maj, a nie chciałbym przepaść. Bo cóż by powiedział mój szanowny ojciec?	Nie irrytuj się, nie irrytuj tak, kochany, zacny panie Pawle, wymówiła najsłodszym głosem Antyfona; chcę tylko ostrzedz cię dla własnego twego dobra... a to co powiem niech zostanie między nami najświętszą tajemnicą.	Niech Karolka zaczeka Tak nie można. Oczywiście, skoro moja wina, to i moja odpowiedzialność. Oczywiście. Tylko, niech Karolka do żadnych bab nie chodzi. Karolka jest katoliczka, a Kościół tego zabrania. To jest wielki grzech...	Te wypełzłe to pabianickie; mówię o tych amarantowych z zielonym deseniem, te nigdy nie wypełzną, można wygotować w słońcu i nigdy nie wygryzie.	Panie Marcinie! Nie spodziewałem się tego!	Więc niech pan przeczy. Mnie to nie szkodzi. Ona sama nigdy się z tym nie taiła. Przed panem był Rogocki, nie licząc męża i może jeszcze kogo, o kim nie wiadomo. Po panu ja, po mnie Golimski, po Golimskim ten bałwan Rohityn...	Czemuż, do licha, taki jesteś tajemniczy? Czemu nic nie mówisz? Przecież obecnie nie myślę cię wcale ścigać. Policja pewna jest, że już od dawna nie żyjesz, a ja nie mam zupełnie ochoty cię zdradzić. Czemuż nie pogadasz ze mną po ludzku? Dokąd my idziemy? I dlaczego do licha...	Jak się to stało? Czemu tu weszłam? Doprawdy, teraz już sama nie wiem. Ale mam pokusę nie żałować zbytnio, że przeczytałam te dwa listy, skoro mi objawiły twoje serce, twoją duszę i...	Proszę się nie fatygować, bo ja się zastąpić nie dam	A czemże to on lepszy od drugich co za to samo w Sybir pójdą? rzekł naczelnik. Jednego miałeś, trzeba ci go było inaczéj wychować, oddać do służby, a nie puścić go samopas i rzucić między tę młodzież zarażoną buntowniczym duchem.	Albo jeżeli się którego z nas za połę nie ułapisz!	Ale czy ten skarb nie ma żadnego prawowitego właściciela?	Artielne! Nie, widać, że naszego brata, duraków, nie sieją, sami się rodzimy...	Czy nie Lilia-Lineta?	Dobek! chlapiesz od rana, a na próbie nic cię nie słyszę, suflujesz pod psem!...	I którzy za nie płacą?	Nie ciekawie was słucham.	Nie wątpię że słowa twoje, które tu wszyscy zresztą wzięliśmy do serca, wywarły pożądane wrażenie na obecnym tu dżentelmenie. Nie zatrzymujemy cię dłużej, Dwudziesty Ósmy.	Nijok nie będzie inoczej, ino dziewięć dziesiątek. Ten pon da i stówkę...	No więc nie? Weźmy CarnavaletCarnavalet	Prosiłem o najbliższy taniec moją narzeczoną Nie powinna na mnie czekać.	W takim razie jest krata więzienna i chociaż prawo nie tak pośpiesznie wymierzy nam sprawiedliwość, ciebie zasłużona nie ominie kara. Wiesz to sam i rozumiesz doskonale. Copperfieldzie, pójdź, proszę, na GuildhallGuildhall	A! tak... mówiono, że umarł niedawno! z politowaniem odezwała się Laura.... Do Smołochowa dwie mile... a to tak dla nas już daleko! I droga podobno okropna, ja tam nie byłam jak żyję...	Jeżeli deszcz turecki tu padał, to z deszczem spadłem, bo z Turek wracam, i to nie sam. Ojciec jest ze mną!	Kiedy bo nie chcę.	Muszę koniecznie, dla powodów, których znać nie potrzebujesz, dostać do rąk pewien ważny dokument spisany własną ręką mego ojca.	Przysięga, Porwanie, Pojedynek we dwóch, sam z kimś drugim, tu: pojedynek. i to mu przyrzekłem, iż jeśli mnie położy, odjedzie wolno, nie doznając w tym od waszmościów przeszkody, co mu na rękojeściach zaprzysiąc musicie na Boga Najwyższego i święty Krzyż...	To niemożliwe Od dwudziestu sześciu lat nie przestąpił progu tego pokoju żaden mężczyzna. Pan jesteś tu pierwszym.	Dzieciak jesteś, jeśli nie wiesz, co to jest obietnica mężczyzny... Powiedziałem ci ze dwadzieścia razy, że tego dnia, jeżeli nadal będziesz chciał umrzeć, sam ci dopomogę. Bywaj zdrów!	Hrabina Aurora wyjechała do Poczdamu. Nie będzie dziś na balu u ministra.	Puść go waszmość, niech opowiada, bo jeszcze nic nie rozumiemy	To śnieg! śnieg, świadczący, że trwa tam zima i we dnie także, a przez czas tak długi, iż żadne żywe stworzenie znieść by tego nie zdołało!	Dobrze, dobrze, pozostańcie jednak cali, to lepiej, bo będziecie mi użyteczni. Tréville skoro nie masz miejsca w muszkieterach, a zresztą postanowiliśmy, że dla wejścia do zgromadzenia tego trzeba odbyć nowicjat, umieść tego młodzieńca w kompanji pana Dessesarts, twojego szwagra. A! do licha! Trévillu, jak ja się cieszę na myśl o krzywej minie kardynała; będzie wściekły, ale wszystko mi jedno, jestem w swojem prawie.	Wiem, wiem. Nie twoja wina. Ten gruby szlachcic jest w obozie. On mi wszystko opowiadał tak właśnie, jak było. A też i pannę Bohunowi wykradł, która w dobrym zdrowiu w Barze żywie.	Do tej chwili, w celu pochwycenia wysłańca, używaliśmy gwałtu i do niczego nas to nie doprowadziło. Wypada teraz użyć innych środków.	Co? Wiadomo, zmartwienie, zgryzota, wiek, wzruszenie, tak naturalne w podobnych razach. Mówiłem ci już zapewne, co to za kobieta! Niepospolita bezwzględnie, tylko z nader wątłym zdrowiem. Wszystko jej szkodzi, byle co odbija się w łopatkach. Tym razem poszło do głowy, grożąc całemu organizmowi. Bądź co bądź uspokoili ją, wmówili i pobraliśmy się dokładnie sześć tygodni potem. Straszne mnie dręczyły wyrzuty sumienia wobec łez, rozpaczy, wyrzekań całej rodziny. Pani Crewler znieść nie mogła mojego widoku. Kochana kobiecina wybaczyła mi wreszcie, że ją pozbawiam córki. Dziś właśnie otrzymałem od niej najuprzejmiejszy z listów.	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	Ha jeśli to wam humory zakwasza, można temu zaradzić.	Proszę wracać prędzej! Panie już śpią od dawna.	Szkoda że nam panie uciekły	Aha I już? Bo myślałem, że „slup” to coś do picia...	Cóż to, siostrzeńcze? co cię tu prowadzi, zapytał prawie jednocześnie Suchy.	Och, to co innego W naukach ścisłych gramatyka musi się naginać do wymagań treści. Mimo to, moje dziecko, styl jasny, harmonijny, język Massillona, pana de Buffon, wielkiego Racine’a, słowem styl klasyczny... Ale, drogi chłopcze zapomniałem celu mojej wizyty. Jest to wizyta interesowna.	A gdzie są pozostałe szalupy?	A sam! Dawno chciałem, jenom się bojał, pilnowali meme (gw.) rozpowiadał szeroko, bierąc się do roboty, że już razem orali cały dzień, a odjeżdżając obiecał przyjechać jeszcze i nazajutrz.	Ano, otóż i jesteśmy! Dudy? Było tam tego trochę, ale, chwalić Boga, niewiele, niewiele.	Biada mi syneczku! Gdzie cię boli?	Co? Czyżby korsarze budowali kościoły? Czy naprawdę oni je budują?	Do pioruna!	I niewysoka. I miała u pasa różańczyk, to ja się nim preczprecz (daw., gw.)	My natomiast jesteśmy z niego bardzo dumni. Posiadało zawsze niemałe znaczenie historyczne. W dawnych czasach było siedzibą najwyższego trybunału kościelnego, rozpościerającego swą władzę na dwa wicekrólestwa	O, do licha!	Ojciec jej, Rafał, daje za nią sześć tysięcy rubli!	Owszem...	Po co ci kawaler? Kogo jeszcze?	Powiadaj waszmość, jako to było, miodem w najżałośniejszych miejscach przepijając.	Pytam, czego pani chce od mojej narzeczonej? Co?	Staram się, jak mogę.	Szaniarski składać oficjalne zapytanie w sprawach urzędowych; tu żart.: pytać. jednego z gapiących się kolegów. tobołek podróżny, zawiniątko. butelczynę?	Ta, co sama powozi wolantem. O! Staje i rozmawia z młodym Jóźwickim, redaktorem.	Tak sądzę. Ale od siódmej rano do dziewiątej wieczór! Kto widział tak pracować.	Ten dym przyprawia pana o kaszel, niech pan przyjdzie na śniadanie jutro przed ósmą; wówczas jestem prawie sama.	Tobie stało się coś przykrego?... Powiedz: co ci jest?	Widziałeś się pan z hrabią?	Zaprowadzę cię wprost do naszego pensjonatu. Przed stacją czeka dorożka.	Znałem jeszcze pańskiego ojca i znałem go za jego świetnych czasów. Wziąłem z jego sąsiedztwa żonę. Pamiętam, miał wtedy Zwichów, Brzęczącą, Mocarze i Rozwady w Lubelskiem. Piękna fortuna! Dziadek pański był jednym z większych właścicieli w tamtych stronach	Znowu intrygi! zawsze intrygi!... dziękuję, będę się teraz miał na ostrożności, pan kardynał już mnie objaśnił w tym względzie.	A naturalnie!	A tak, Marta	A to quo modoquo modo (łac.)	Ale w chwili wzburzenia, które nastąpi nieuchronnie, Fabrycego poślą na śmierć!	Bij, zabij!	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	Choćby dwie a wypiję je za zdrowie wasze, panowie, i człowieka, który zaszczyt rodzajowi ludzkiemu przynosi.	Czyż chciałaś słuchać?	Dobrze, już będę grzeczny.	Dziękuję panu. Moje imię: Ludwika Krzemuska.	Gdzie książę obecnie się znajduje?	Jadłem. Zęby mnie bolą.	Jak?!	Jeigu tai tiesa, kunigėli, tai padarė jisai klaidą didelę iš savo pusės, bet kaltinti aš jo negaliu.	Kwoka	Na osobności?	No, prawda.	Och, młodzieńcze, czyż więc Opatrzność wzbudziła we mnie chęć przechadzki (podróżni zwykli w ten sposób rozpraszać ogarniającą ich nad ranem senność), iżbym mógł, niosąc ci pociechę, dopełnić mojej misji na ziemi?... I jakież tak wielkie zgryzoty możesz mieć w swoim wieku?	Od zapytania tego przygasł nagle. Zawahał się z odpowiedzią, a potem rzekł:	Pani Linde jest...	Pierścionek, który pani odrzuciła, jak nam z całą szczerością opowiadał.	Poproś.	Tak więc moje dziecko, kiedy lud Izraelski stanął u stóp góry Synai, ten który go wyprowadził z niewoli Egipskiej i wiódł przez pustynię wstąpił na wierzchołek, i śród grzmotów a błyskawic ogłosił ludowi dziesięć przykazań bożych...	Ty?... Takeś ciekaw?...	Ustawiać scenę!	Uwaga, Albercie wreszcie mamy bandytę!	Wdzięcznym jest cezarowi za pozdrowienie, a rozkaz wykonam Witaj, Hasto, i mów, z jakim zleceniem przychodzisz.	Wisi.	Więc któż tam jest?	Więc pana lubią te tysiące ludzi, którzy pracują w pana kopalniach, biurach i fabrykach?	Więc tembardziej...	Z jakiego oddziału?	Zobaczymy, czem się ten upór i szachrajstwo wasze skończy?!
Tam w saloniku ani rusz. On też nie miał na nich ochoty. Co tu gadać w takiej chwili. Trzeba się trzymać Jest pan tęgim chłopcem, generale Szkoda, że nie urodził się pan Chińczykiem. Gdyby inne wychowanie pan otrzymał, byłby pan naprawdę wielkim. Ale tak jak jest	Dziwne to uczucie mówić z tobą o pieniądzach. Ale to właśnie jest źródłem nienawiści. Macocha sama nie ma majątku, a ja jestem bogata po matce, a będę dwa razy bogatsza, gdy odziedziczę majątek dziadków, państwa de Saint-Méran. Otóż zdaje mi się, że ona jest o to zazdrosna. Mój Boże, gdybym mogła oddać jej połowę tej fortuny, a być traktowana w domu jak córka, nie wahałabym się ani chwili.	Benedykt myśli, że ta kobieta jest pośredniczką, bo pan ukrywa się przed wszystkimi, nawet przed Benedyktem.	Gdzież się ten pan podział?	O tem nic nie wiedziałem Jak widzę, pan kardynał przesadzał.	Dlatego też ma pan minę ofiary czy skazańca. Jeszcze czas. Jeżeli o mnie chodzi, jest pan wolny.	Mosanie, stepy teraz spokojne; znam ja się z nimi nie od dziś, a to, co mnie spotkało, to jest złość ludzka i invidiainvidia (łac.)	Panie radco jesteś pan zbyt poważnym człowiekiem, ażebyś nie miał powiedzieć, skąd ta wiadomość?	Teraz? Skąd ta decyzja? Co się tu dzieje? Dlaczego przybyliście do stolicy nocą i nie zapowiedziani? Miasto trzęsie się od plotek. Czemu czcigodny ojciec nie chce z nikim rozmawiać?	I nie chcę mieć lepszego. I właśnie jako do przyjaciela zwracam się do ciebie, Haneczko, z najgorętszą prośbą. Nie masz pojęcia, jak ciężko jest mi mówić. I dlatego proszę cię, proszę cię bardzo, byś przyjęła to, co ci powiem, jak obiektywną i bezwzględną prawdę. Byś zrozumiała, że mówię ci wszystko, co powiedzieć mogę. Byś nie zadawała mi dalszych pytań. Czy możesz mi to obiecać?	A przywtórzę ci jeszcze, com już nieraz mówiła... Borynę trza uważać... dobry on człowiek... z bele kim się nie zadawać... bych cię znowu na ozory nie wzięli... ludzie to jak te psy... ino gryźć! Słuchasz to, córko?...	Ot, mam, czegom chciał. Dalibóg, oni mnie tu głodem zamorzą. O, to w gorącej wodzie kąpani. Przychodzę o pomoc, myślę, że po wielkich molestacjachmolestacja (z łac.) rzemień, który mocuje strzemię do siodła. mi nogę przetarło, co mi je zdrajca pachołek źle przypiął, w brzuchu mi kruczy... niechże ich kaduk porwie! Machnówka Machnówką, a brzuch brzuchem! Jam też stary żołnierz, więcej jam może od nich wojny zażywał tylko się biją. Jak mi Bóg miły, tak oni nigdy nie jedzą. Widziałeś, panie Krzysztofie, tych pułkowników zjawy., co?	A mój podołek zawalony jest po siedemkroć siedemdziesięcioma tobołkami! Czemuż nie poprosisz go, by mi siadł na kolanach, bezwstydniku? Ale wy, mężczyźni, zawszeście jednacy!	Nie miej nas za twardych, drogie dziecko my jesteśmy tylko przewidujący. Lękamy się, iż któregoś dnia przełożysz może słodycze drobnej zemsty nad uciechy czystej przyjaźni. Czytaj TassaTorquato Tasso	Czy ty nigdy nie chciałaś wiedzieć i widzieć, co tam, za tym lasem gęstym i wysokim dzieje się daleko... daleko, na szerokim świecie?	Jaka ty jesteś śmieszna, Berta! Na co on ma szukać szlachcica daleko, kiedy tego tu ma blisko. Do szlachcica musiałby jeździć, upominać się, czas tracić i jeszcze by go często nie zastał, bo lata po świecie, a pana Oreckiego ma pod bokiem.	Cóż pan chce? Czterdziestka!	Im co? Dla nich on zawsze jest na zawołanie. Tylko dla mnie nie.	Nim do wojny przyjdzie, tymczasem jest się komu w domu oganiać. Toż Jaksowie trzymają tak jak z Niemcami... a dla naszego ojca wrogami są. Jemuście przeciw nim potrzebni.	Zauważył pan też postscriptum?	Co pan chce przez to powiedzieć?	Oskarze, nie zostawaj tam dłużej niż dwa tygodnie, choćby cię zapraszano Co bądź byś czynił, nie pozyskasz łask pani Moreau; zresztą musisz być z powrotem z końcem września. Wiesz, że mamy jechać do Belleville, do wuja Cardot.	Co to za nowe porządki Dlaczego mają rozkazywać? My mamy swój sejm i my się możemy nie zgodzić. Niech ich sejm postanawia, co mają robić dzieci; a nie mają prawa mówić, co my mamy robić.	Bynajmniej, tylko znam siebie i moje otoczenie... Sam nie mam zasad, ty ich nie masz.	A czy on tobie nie powiedział, o czym on myśli?	A jeżeli plan jest fałszywy?	Chciałbym za pierwsze pieniądze, które odbiorę, urządzić ci mały domek z ogródkiem, żebyś sobie sadził swoje powoje, nasturcje i kapryfolium... Ale cóż ci jest, mój ojcze? Wyglądasz, jakby ci słabo było?	Gösto! Życie takie nie odpowiada zdolnościom twoim. Dam ci Ekeby!	Mocny ale i kamienie się walą... Jak postoi, mocniejszy będzie, bo mu ludzkie czaszki za podwaliny staną...	Nie sądzę...	Rozumnie mówisz! Jeśli kiedy była pora po temu, to teraz. Nie mam władzy w lewej ręce, w lewej nodze ale jak widzisz a teraz pracuję nad odzyskaniem pogody myśli.	To jest podkopywanie naszego przemysłu	Ty pojedziesz z nami, kochanko... Ty mi nie odmówisz tej łaski... Przecież jesteśmy spokrewnione...	Więc nie chcę.	Z pewnością, skoro powoduje nim prawdziwe i szczere uczucie. Słońce, widzi pani, jest zbyt inteligentne, by całą sumę uwielbień podciągnąć pod jeden rodzaj. Ono potrafi różniczkowaćróżniczkować (daw.)	Zapewne Nie wolno mi jednak tak postąpić.	Od razu sobie tak pomyślałam! Mój ojciec był mrukliwy i bardzo nieśmiały. Z nikim w lesie nie obcował.	Zbudowałeś sobie już pomnik swymi wierszami, większy nie siedem, ale trzy razy po siedem od piramidy Cheopsa	A jaki jest stosunek ojca do nas pod względem życiowym?	Ani dnia nie będę tam mieszkała, wyjadę do Rozłogów.	Cóż się stało, znowu cię kto zarwał?	Ja chciałem tylko wprowadzić średniowiecznego trubadura do lamparciej jaskini, bo mu się widocznie podobała.	Ale ja mam też jeden warunek. Z tego, co oboje macie, można wychować syna, ale trudno go będzie kształcić. Otóż ja chcę wziąć na siebie koszty jego nauki. Sprowadzicie go, oczywiście, do siebie. Prawda?...	Ach, więc mamy i mistyfikację, dla udania się której potrzeba, ażeby bohater pani był ślepy i głupi. Ale choćby takim był wybrany, czy sama pani miałaby odwagę zwodzić człowieka, który by aż tak panią kochał?...	Ja, Żyd, jestem winien wojny i zła, i zbrodni na całym tym świecie.	Więc może pojedziemy już do domu?	A bo naprawdę zdzierał!	A co tam u was, Zachar, mówią: będzie-li pokój czy wojna?	Bo to podobno będziecie ją mieli na prowincji, w Grodzisku	Co cię mogło cieszyć?	Co takiego?	Czy do lasu pójdziemy?	Cóż bym tam robił! Bywają tylko jej wielbiciele i kochankowie: przeszli, obecni i przyszli... Czekamy na pana!	Dlaczegóż okropną? Jesteście może o rok, o dwa starsi ode mnie.	Do rządcy pana hrabiego. To syn biednej kobiety, która mieszka przy ulicy de la Cerisaie; noszę tam często owoce, zwierzynę, drób; niejaka pani Husson.	Dosyć, żono mamy już tylko jedną córkę!	Im prędzej, tym lepiej.	Jaki człowiek?	Jedziemy zaraz?	Kto prosi?	Ludzie, ludzie! słuchajcie głosu Kalego, syna Fumby, potężnego króla Wa-himów znad brzegów Bassa-Narok, o, słuchajcie, słuchajcie! i jeśli rozumiecie jego mowę, uważajcie na każde jego słowo!	Może pójdę.	Pencroffie należy spełnić obowiązek aż do końca!	Przez Strzegockiego? Prosta rzecz, rodzi go Ślaska. A czymże ta Ślaska była waści?	Tak I cóż wy na to, ojcze Agustinie?	Wasza Wysokość czy przekręcić magota na lewo?	Śpij, śpij Sancho, dziecię moje jeśli ci na to ból pozwoli, śpij!	A gdzież to, jeżeli łaska?	A tośmy babę przyhaczyli! Cha, cha, cha...	Ale o śmierci dziadusia i o testamencie to laudańscy dopiero waćpanu powiedzieli?	Ani parobka?...	Anioł to, anioł powiada!	Bardzom szczęśliwy, że mi wolno podziękować pani osobiście za jej łaskę dla nieznajomego.	Będzie... z tydzień. Tak	Czy możemy zacząć w tej chwili?	Czy pani przypomina to sobie z całą pewnością?	Dobryś, znowu!	Fil, przestań!	Ja?...	Jakto?	Jezusie Nazareński!	Ma pani przecie swego narzeczonego.	Milcz i natychmiast zawołaj mi Dagona.	Możesz wasza miłość! możesz! możesz!	M’Kunje i M’Pua umrzeć	Niech żyje Zwycięzca! niech żyje! niech żyje!	O cóż cię prosiłem?	Odp.: Król Jerzy. God bless him.	One wieże drewniane, które im kniaź Iwan dał pobudować, to nasz wróg najgorszy. Te zniszczyć, a Połock nasz.	Pies?	Proszę, proszę!	Rozumiem.	Samochodem?	Tak ale zuchwalstwo i odwagę ma czysto polską, a niewieściego mało.	Tak, bez wątpienia, w czasach najazdów, także w czasach wojen domowych. Lecz prawdziwym jej przeznaczeniem było służyć za... jakby to powiedzieć?... skarbiec królów francuskich.	To darmo! to darmo!	To szatan wcielony!	Wiem i przynoszę ci pierścień.	Za godzinę, zjem tymczasem cokolwiek.	Złość, Zazdrość
Słuchaj pan, panie rechnungsfeldfebel co za piękny artykulik będzie o panu w dziejach batalionu, zdaje mi się, że już pana gdzieś opisałem, ale to będzie stanowczo lepsze i bardziej przekonywające.	Muszę ci wytłumaczyć, co znaczy kalkulacja. Jeżeli coś kupuję, wiem, ile zapłaciłem, wiem, ile mnie kosztuje. Potem muszę wiedzieć, ile płacę za sklep, gaz, podatek, ile mi się zniszczy na wystawie. Bo kto kupuje, ten chce mieć wszystko najlepsze. Nikt nie kupi podartego obrazka albo zgniecionej pocztówki; ale jak przegląda w sklepie, nieostrożnie kładzie i gniecie, a ja tracę. Więc to są moje straty i wydatki administracyjne. A przecież muszę zarobić jeszcze. Za pracę sprzedawania muszę mieć zapłatę.	Drodzy przyjaciele nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Ten oto pociąg Czerwonego Krzyża, wysadzony w powietrze, na poły spalony i zrzucony z nasypu, wzbogaca dawne dzieje naszego batalionu nowym bohaterskim czynem przyszłości. Wyobrażam sobie, że około 16 września, jak to sobie już zaznaczyłem w notatniku, z każdej kompanii naszego batalionu zgłosi się na ochotnika kilku prostych żołnierzy pod wodzą kaprala, aby wysadzić w powietrze pancerny pociąg nieprzyjacielski, który nas ostrzeliwuje i nie pozwala nam przejść przez rzekę. Zaszczytnie spełnili swoje zadanie przebrani za wieśniaków...	Dzisiaj więc na każdy wypadek sprawa nasza się zdecyduje. Co pani rozumie o tym, jak to będzie?	Nie. Umrę bardzo prędko... Czuję już to w sobie... Odchodzę, zostawiając za sobą mój wielki grzech i krzywdę swego dziecka... Pawle, jesteś surowym sędzią, nie wymagam od ciebie wyrozumiałości, ale miej miłosierdzie dla konającego... Zostawiam Terenię i Krzysztofa... Są słabi i samotni... Chcę z ust twoich usłyszeć obietnicę, że nie odmówisz im swojej opieki i pomocy. Nigdy nie byłeś czułostkowy, ale tym bardziej wierzę, że żywisz w sobie uczucie wspólnoty rodzinnej... Wszystko, co było grzechem, było moim grzechem. Nie wiń ich za to. Cokolwiek by się stało, cokolwiek by się odkryło, to moja wina i za nią odpowiem przed Bogiem...	Ależ nie, mamy masę czasu. Jest dopiero za dziesięć ósma, nie potrzeba dziesięciu minut na to, aby zajechać do parku Monceau. A przy tym, co chcesz, choćby miało być wpół do dziewiątej, poczekają; nie możesz przecie jechać w czerwonej sukni i w czarnych pantofelkach. Zresztą nie będziemy ostatni, nie bój się, mają być Sassenage’owie, wiesz, że nigdy nie zjawiają się przed trzema kwadransami na dziewiątą.	Ha! drudzyby się za niego mścili	Nie, on nawet po polsku mało co umie. Czego pan potrzebuje?	Zdaje się, że ożenił się ze służącą od lady Radley i urządził jej w Paryżu angielską pracownię sukien. Słyszałem, że anglomania jest tam teraz w modzie. Wygląda to na głupotę ze strony Francuzów, nieprawdaż? Ale wiesz, to wcale nie był zły służący. Nie lubiłem go nigdy, ale nie miałem mu nic do zarzucenia. Nieraz wmawiamy sobie rzeczy zupełnie niedorzeczne. Był do mnie naprawdę przywiązany i zdawał się bardzo strapiony, gdy odchodził. Pozwolisz brandy z wodą sodową? A może wolisz czerwone wino z wodą selcerskąwoda selcerska (daw.)	To już widzę jako na dłoni, że on do Krzysi chciał. Patrzże waćpan! Wiedziałam, że lubił ją bardzo i kompanii jej rad szukał, ale żeby się tak w niej zapamiętał, to mi nie przyszło do głowy.	A co tam? Nie puszczać!	Do diabła z konceptami! Powiedz choć raz co rozsądnego.	E... gadanie. Panna Pita wstąpi, jak dorośnie, co?	Ja tam na takie rzeczy nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska mogłaby się nie powstydzić takiej urody.	Pamiętaj tylko, Balu, byś kiedy nie zabił chłopca. Nie jest to przecież pień, o który ostrzyć można stępione pazury. Ale rada bym posłyszeć owe zaklęcia, mimo że nie nawykłam zwracać się o pomoc do nikogo.	Po co ty jego wołasz? On ma język urżnięty.	Wreszcie kiedy się znalazłem w tamecznym sądzie, przed obliczem miejscowych sędziów, dowiaduję się, że przeklęty korsarz zginął otruty przez Zenę. Byłbym rad w tej chwili móc zmienić bieliznę. Słowo honoru, nie wiedziałem nic o tym melodramacie. Zdaje się, że Greczynka dodawała opium (tyle tam rośnie maku w tym kraju!) do grogu swego pirata, aby mu ukraść chwilkę swobody i móc iść na przechadzkę; otóż poprzedniego dnia nieszczęśliwa kobieta pomyliła  dawkę. Olbrzymi majątek przeklętego pirata był przyczyną całego nieszczęścia biednej Zeny; ale wytłumaczyła rzeczy tak po prostu, że, na zeznanie starej, wypuszczono mnie natychmiast na wolność, z zaleceniem mera i austriackiego komisarza policji, abym się udał do Rzymu. Zena, która ustąpiła znaczną część bogactw Uskoka spadkobiercom i sędziom, wyszła cało, jedynie kosztem dwóch lat klasztoru, gdzie siedzi jeszcze. Pojadę robić jej portret, bo za kilka lat wszystko pójdzie w niepamięć. Oto jakie głupstwa popełnia się w osiemnastu latach.	Bo on sam jeden więcej popełnił występków niż inni wszyscy razem, a oprócz tego jest tak śmiały, że nawet w stanie, w jakim obecnie się znajduje, nie jesteśmy pewni, czyli uciec nie zdoła.	Panie Henryku, pan jest chory naprawdę, niech się pan opamięta!	Czekajno! czekaj! nieraz ja o podobnych rzeczach słyszałam! Motruna była charakternica; zawsze miała słyszę mleko, choć krowy nie było; mąż jéj był charakternik, to wszyscy wiedzą, że zły mu pomagał nocami do budowania chaty... Oni pewnie upiorami być muszą i do swojéj Doni wracają, żeby na nią naglądać, odziewać ją i karmić. Już mi wierzcie, to nie może być inaczéj.	Drogi panie Bartolomeo, czyżbyś pan w to wątpił?	Pewnie Z tymi, co jawnie z nim trzymają, rzecz łatwa... ale kto wie, ilu z nim potajemnie?.. Starego Wisza nie stało.	Bom już gotów był twojej rady posłuchać, a teraz znowu się pokrzyżowało.	No bo to jest mój brat	To twój tatuś przysyła ci książki w prezencie na urodziny? On chyba jest tak niedobry, jak mój tatuś! Nie otwieraj tego pudełka, Saro!	Ja wam powiadam, iż ten cud ujrzy ziemia, a pocznie się odrodzenie nie na tronach i w pałacach, ale w ziemi i grobach, od tych, któremi świat pogardził, któremi pomiata... I od początku do końca jednym cudem się stanie.	Niestety. Wystarczyłyby Karolowi jako powód do rozwodu. Może i nie rozwiódłby się ze mną, bo jestem przekonana, że nie potrafiłby żyć beze mnie. Ale nie mogę dopuścić, by dostały się do jego rąk.	Aha! Zabawiamy się studiowaniem lekkiej literatury. Przyziemna wiedza matematyczna nie jest dla umysłów tak wzniosłych jak nasze, nieprawdaż?	Choroba tam ich wie. Ja ci mówią, że się z nią kierownik ożeni.	Nie tylko odwróciłem niebezpieczeństwo od Aulusa Plaucjusza i Pomponii, a zarazem od nas obydwóch, ale nawet od Ligii, której nie będą poszukiwali choćby dlatego, że namówiłem tamtą miedzianobrodą małpę, by pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis lub Baiae. I pojedzie, w Rzymie bowiem nie śmiał dotąd wystąpić publicznie w teatrze, wiem zaś, że od dawna ma zamiar wystąpić w Neapolis. Potem marzy o Grecji, gdzie chce mu się śpiewać we wszystkich znaczniejszych miastach, a potem wraz ze wszystkimi wieńcami, które mu ofiarują GraeculiGraeculi (łac.)	Nie znam tego romansu i mniejsza o to skąd wziąłeś taką przysięgę; wierzę jej, bo wiem, mości balwierzu, żeś człowiek poczciwy.	Zrobią to później, ale być może nas już tutaj nie będzie. Moko czuwa?	Czy nie dałoby się odłożyć tego do jutra? Doprawdy, trudno mi...	Domy wyglądają jak pudełka, tramwaje jak duże muchy, a ludzie jak czarne krople, które szybko biegną w różnych kierunkach, ciągnąc za sobą długie cienie. W ogóle jest to podróż przeładowana niespodziankami.	Dotąd nie ma żadnego, ale pan Laurence mu dopomoże.	Ponieważ mnie pan znieważyłeś i nie pojadę dalej, póki nie otrzymam od pana satysfakcji.	Pryncypał ma rację... nie można drwić z wyznania, bo wyznanie to święta rzecz!... Gdzież wolność sumienia?... gdzie postęp?... cywilizacja?... emancypacjaemancypacja	Tak się podobno kochała w Wysockim	Tylko odpowiadać na moje pytania, nie opuszczając żadnego szczegółu. Choćby przyczyny, które pana skłoniły do postępowania w sposób, który dostarczył pani d’Eepard pozoru do jej skargi, były najdrażliwsze, niech pan mówi bez obawy. Zbyteczne będzie zwrócić pańską uwagę, że sąd zna swoje obowiązki i że w podobnych okolicznościach najgłębsza tajemnica...	W takim razie zaczynamy... Ręka pańska przedstawia dość rzadki typ mieszany: jest to ręka artysty i myśliciela.	„O mężu mój! o bracie mój! o ukochany mój! O ukochany, zostań z nami, zostań w twoim domu, nie oddalaj się od tego miejsca na ziemi, w którym przebywasz...”	Dajcie, jakie są, jeno sporo gorzałką zalać, to galanto sól wyciągnie.	Nie byłaś dzisiaj pożegnać się z Włochami?	Nie wiem, pani. To są rzeczy względne.	Niech się pani gospodyni śpieszy!	Och! Bardzo mi przykro, że się z nim nie widziałem. Czy nie zostawił jakiegoś zlecenia?	Pamiętajcież tylko że i tej straży, gdy się zawieruszy, nie możecie być pewni. Gdy Hocz górę weźmie, pierwsi viertelnicy pójdą pod jego rozkazy.	Pewnie ukryli się w głębi puszczy.	Siadajcie, Bóg zapłać, żeście przyszli choć słowo przemówić; wy nie wiecie, jak to ciężko być saméj!	To ty, Zośka?	Upiłem się	W którą stronę pan chce jechać?	Zasławek!Zasławek krzyknął Ochocki i zamachnął batem do ogromnego wystrzału, który mu się jednak nie udał, ponieważ bicz niezbyt szczęśliwie rzucony w tył, zaplątał się między parasolki dam i kapelusze panów.	Załatwię to później	Jest wałkoń abo i nie jest! Cóż to będzie robił? Gdzie? U kogo?	Już tam kto inny będzie tej chorągwi rotmistrzował. Powiada Zend, że tu jest jakiś pułkownik między nimi... Zapomniałem przezwiska... Wołodyjowski czy kto? On pod Szkłowem im przywodził. Dobrze podobno stawali, ale ich tam i wyczesano!	No bufet... Ale ja nie jestem spragniony ich lokajskiego piwa... Przepraszam, może tam sprzedają piwo szlacheckie?...	Nie mów nic i wybaczaj, że tak mało, ale powiedz, powiedz ichmościom, że nie zginie, kto swoją fortunę na zło i na dobro z radziwiłłowską połączy. Nie jestem królem, ale Bóg mi świadek, że nie zapomniałbym nigdy takiego Jana Skrzetuskiego ani takiego Zagłoby...	Słuchaj, zdrajco! Ja bym stu takich wyrodków za jeden jej włos oddał!... Ale ja tobie nie wierzę, krzywoprzysięzco!	Ale niedźwiedzie niezgrabne.	Ale też lepszego człowieka nie naleźć na świecie.	Doprawdy nie wiem. Cały dzień byłem w biurze, a wczoraj głowa mnie szalenie bolała. Nie mówiliśmy ze sobą trzech słów. Teraz jestem głodny!	Gdzie on mógł uciec! Trzeba go zaraz łapać! A jak wy wiecie, że uciekł?	Grace! grace! panowie Prawda że ja jestem najwinniejszą, bom przyniosła niezgody nasienie. Lecz... basta! Przynoszę téż z sobą cały worek wyśmienitych plotek. Miałam listy z różnych stron świata.	I któż ja jestem?	Ile jest dzieci w obozie?	Ja pochodzę z Warszawy, z samej Warszawy. I z bardzo byle jakich Judymów...	Nie, tu zaraz. Niedaleko... O, widzisz, Piekiełko już obstawione.	Panie Borowski nieszczęścia, tak zwane, życiowe...	Są, ale zwyczajne.	Sądziłam, że p. Natan zbyt jest zajęty, aby mieć kochankę. Czyż autorowie mają czas kochać?	Trzeba by naprzód wiedzieć, czy ów kawaler sam nie jest heretykiem?	Wielką głowę czy małą, proś Pana Jezusa, cobyś jej o północku nie nadybał. Ino tyle ci gadam.	Więc już dobrze?	Więcej tego chłopca. Znałem go. Zdolny, pełen życia i tężyzny.	A chciałeś jej śmierci!	A tam?	Bet ir ta Marelė tokia graži, kaip tiktai tikroji Birutė!	Chciwość odpowiedział Wolfgang.	Czego żądasz?	Czemu?	Dlaczego?	Głowa cię nie boli?	Kto wariat?	Matuchna chora?	Nie każdy uwierzy, że czyste.	Nie? dlaczego?	Nnoo, zimnoooo.	O nie. Głos przecież chwalą wszyscy.	Och, o wiele słodszy...	Odjechał	Onutė, girdėjau, namie jau.	Pozwolisz mi któregoś dnia, na pewno?	Toś waćpan widział samego Chmielnickiego i mówiłeś z nim?	Więc?...	Woroba świadom!	Z wozów sypialnych nikt nie wysiadł.	Zatem czterysta	Łotr!	Żegnam cię, panie Cyrano. Pokładam w panu zupełne zaufanie.
Da Bóg, nie będzie imć pan Rzędzian na moją niewdzięczność narzekał	Pamiętasz pewno sąsiadów Darnówki, a jeżeli nie pamiętasz, to sobie przypomnisz. Drzewieccy, naprzykład, mniej więcej rówieśnicy twoi i Stefana. Trzech braci... Lucjan do Azji wyjechał i świetną karjerę robi; Aureli, naturalista, gdzieś w Niemczech siedzi; Feliks urzędnikiem jest, nie pamiętam gdzie, czy tylko nie w Kurlandji. Rodzice w domu, staruszkowie, we dwoje tylko, jakby dzieci nie mieli wcale. Majątek, po śmierci rodziców, synowie pewno sprzedadzą, albo może dostanie się temu z nich, który najwięcej pieniędzy uzbiera i braci spłaci. To tak, jak z Domuntami. Marceli już braci spłacił i jest jedynym właścicielem Kaniówki, ale buja po świecie i podobno miljony kuje...	Ty, Pauluk, wielkim krzyżem przeżegnaj się, na tę szelmę pluń i po dawnemu sobie cicheńko, spokojnieńko żyć zaczynaj. Czego tobie braknie? Chatę swoją masz, rzemiosło, i dobre, w ręku masz, grosz siaki taki, i przyjaźń ludzką, i łaskę a miłosierdzie Pana Boga wszechmogącego nad sobą masz... Czego tobie smucić się i w zgryzocie żyć? Oj, oj! żeby tak wszystkim dobrym ludziom na świecie było, jak tobie dobrze być może, jeśli głupim nie będziesz. Pana Boga słuchaj, z dobrymi ludźmi żyj, jedz, pij i na tę biedę, co cię spotkała, pluj!	Ach, bo ja o tym nic bliższego nie wiem. Widzi pan, jestem bardzo leniwa i nie lubię zmieniać kochanków, bo to zawsze sprawia masę kłopotów. A sądzę, że typ inteligencji Buby znudziłby mnie zbyt szybko.	No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	Przeklęci!... przeklęci!... Wszyscy mówicie, że mi się zdaje... A przecież onegdaj jakaś zbrodnicza ręka podrzuciła mi do sypialni welon, który nosiłam pół dnia, zanim poznałam, że to nie mój... żem nigdy nie miała takiego...	I pan mi się podoba; ale muszę już iść do domu, bo mama będzie niespokojna.	Szkoda, że za niego nie wyszła, byłbyś pan temu księciu sprawiał spodnie i buty.	A, więc to była hrabina? o tém nie wiedziałem... Teraz jest-to dla mnie zrozumialszém... Na widok wchodzącego Filipa, porwała się przestraszona, krzyknęła i padła trupem!	Naprzód dlatego, że sami tego chcą; po wtóre, że na to zasługują. Ekscelencjo! jestli na świecie drugi kraj, gdzie by tyle nieładu i swawoli dopatrzyć można?... Co tu za rząd? jazda, kawaleria., a gdzież są? Zginęli, jak i ci zginąć muszą. Kto ich chce ratować, ten jeno czas próżno traci, bo oni sami nie chcą się ratować!... Jeno szaleni, swawolni, źli i przedajni tę ziemię zamieszkują!	Pan, pan, bo tylko panu jednemu mogę zaufać. Panie Nikodemie kochany, królu złoty, niechże mi pan nie odmawia!	Tak, tak, serce, ale ja całe życie ciężko pracowałem nie na to, aby wam teraz niepotrzebnie napychać kieszenie.	Jakże się pan czuje, dobrze?	Kim jestem? Słuchaj: jestem jedynym człowiekiem na ziemi, który ma ci prawo powiedzieć: „Maksymilianie! Nie chcę, aby syn twojego ojca dziś zginął”.	Mój panie! odparł dumnie siedzący na Muni młodzieniec, jużciż go nie ukradłem!	Niezbyt to pochlebia mojej miłości własnej Jednakże nie obawiaj się, panie margrabio. Zaufaj i oddaj mi pannę Gilbertę. Otoczę ją taką troskliwością, takim szacunkiem i taką miłością, że porzuci niebawem swe posępne marzenia o śmierci, jeśli w ogóle miewa je kiedykolwiek.	Dwanaście już lat upłynie w tym listopadzie miesiącu, jak ja z towarzyszami odszedł z jakimowieckiego placu. Tak, zda się, jakoby wczoraj było. Z rozpaczą my broń cisnęli, złamali my broń na kolanie, o świętą ziemię strzaskali. A oto z młodego draba ja dziad starzeńki powracam z dalecyny... sam jeden. Wszyscy moi kamraci... gdzie nie wiedz... Za górami, za lasami, za morzami...	Około słońca krążą z zachodu na wschód planety z satellitami swemi. Satellity w świecie planetarnym reprezentują toż samo stanowisko, jakie w świecie naszym ziemskim zajmują rośliny, do ziemi przywiązane, przyrosłe. Jak te rośliny one niemogą ruszyć się od planet swoich i podlegają ich przemożnemu wpływowi; są to sługi sług.	Boże! Boże! Jaka pani jest cudna. To trudno sobie wyobrazić, że to nie fantazja, ale rzeczywistość, że to się stanie, że nikt inny, tylko właśnie ja, że...	Nie! Nie zastanawiałem się i zastanawiać nie myślę. Zostanę tutaj, w Patusanie.	Do stu tysięcy fur zgniłych porostów i pustych małżowin! Jak świat światem, nie było jeszcze białej foki!	Tak wygląda to, co twemu ojcu nie daje spokojnie spać. Czy chcesz przeczytać?	A pan także z wojny?	Michałowi wierz bo nie masz nad niego większego praktyka. Zły los przygnał tu tych skurczybyków.	Mógł pan osądzić o tym z mego postępowania ale rada bym wiedzieć, co pan o tym rozumiałco pan o tym rozumiał	Nie to straż tylko daje mi znać, że patrol nadchodzi.	Nie warto już spać. Dzień	Ona ma rację Powinieneś go już dawno naprawić. Wczoraj Eugenia o mały włos nie zwichnęła nogi.	Prosiłem ojca, żeby nie sprzedawać, znowu ojciec oszukał kogo.	Przez całe życie, Tadziu, będziesz musiał robić rzeczy, których byś robić nie chciał.	Właśnie. Wspominał pan kiedyś...	Czy i mnie pan sprzedałby taką lalkę za trzy ruble?	Serdeczne dzięki, panie prezesie. Jak zaś wysoko cenię poparcie pana prezesa, niech świadczy fakt, że właśnie w tych dniach wybieram się do niego z pewną małą prośbą.	Pan Bell dał mu dzisiaj urlop; gdzie on może teraz być? Potrzebuję go.	Panie Porthosie, przysięgam, że ukarałeś mnie straszliwie, i jeżeli w przyszłości w wypadku podobnym się znajdziesz, udaj się tylko do mnie.	Tak jest, ja pójdę	Tak jest. Schwytałem kilku ludzi, którzy wyznali, iż Chmielnicki wysłał ochotnika, który by za waszą książęcą mością szedł a ogień, jeśli wiatr będzie pomyślny, podkładał.	Jak pani woli... Grzegorzu! zaprowadzisz panią do pokoju guwernantki.	Litwa umie z nimi wojować i znaczną ich część podbiła, z której przyczyny musieli na tę wojnę przyciągnąć. Ale zachodniemu rycerstwu ciężko z nimi, gdyż oni w ucieczce straszniejsi niż w spotkaniu.	A dlaczego tak samo?	Bo i „Nautilus” osiadł na mieliźnie.	Dobrze. Czuję się trochę senny.	Możemy spytać się mojej córki.	No teraz Marychna będzie mu listy wystukiwać na maszynie.	No to was, a nom co do tego?...	O tak! Teraz jestem głodna!	Powtarzam ci, wsunąłem ją na całą długość mego ramienia i parasola Beetle’a. To by było mniej więcej około sześciu stóp. Leży w samym środku tej wielkiej sypialni Kinga o dziesięciu łóżkach. Pierwszorzędna pozycja centralna	Tak i to taki, że da radę od razu nam wszystkim	Tak zawiadomiono was?	Tak, tak	Tak: byłam już wtajemniczona.	Znam człowieka, który trudniejszej jeszcze rzeczy podjął się dla mnie.	Jak to prawe?... Ja mówię, że lewe!...	Dopiero po ślubie państwa! A czekam dosyć niecierpliwie, pomimo, że Ada chce mnie powstrzymać, jak można, najdłużej.	Jak długo to jeszcze potrwa?	Jak mi Bóg miły, takem już szedł.	Jak to?	Myślałem i ja, że pójdzie inaczej!...	Nic, panie, wszystko dobrze	O, bardzo prostym sposobem. Wynająłem trzy ostatnie okna w pałacu Rospolich; jeżeli otrzymam ułaskawienie, dwa narożne okna każę wybić żółtym adamaszkiem, a środkowe białym, z naszytym czerwonym krzyżem.	Posłyszę, jak szeleszczą...	Straż jest nieliczna, możemy nią łatwo zawładnąć...	Szczęście to jest, że w takiej porze jedziemy po kniaziównę gdyż w zimie przy mrozach trudno by z dziewczyną uciekać.	Toż ja w swojej prywatnej sprawie pytam.	Za Bernardynami?	A co mówią?	A widziałeś go kiedy?	A z Sandomierza?	A!	Ale no, tylko przenocować pozwolenia prosim.	Ależ zbieg, ranny?	Bóg wam zapłać	Bóg, Ksiądz, Przedmurze chrześcijaństwa, Walka, Żołnierz odparł Charłamp	Causa gravis przerwał z powagą Adalbert causa enormiscausa enormis że tu chcieć wybielić co czarne, byłoby niegodziwością i występkiem równym niemal temu, jaki ten człowiek od Boga odrzucony popełnił.	Co będziem czynili? we dworze śpią jeszcze.	Co myślicie o opowiadaniu koniuszego pana de Chalais?	Dagonie miej ty rozum.	Dwanaście tysięcy ton, młodzieńcze.	Dziad twój	Dziękuję pani	Hm...	Ich liebe dichIch liebe dich (niem.) Kochasz mnie.?	Jakiż masz sposób, aby dosięgnąć Matifata?	Jam już dawno wasz, panie marszałku!	Kiedy wymagasz koniecznie...	Miłość niespełniona, Nienawiść	Moja żona, panie.	Musi być, coco (gw.) sobie. i leżą.	No, no, że też ty coś wiesz nowego!	No... Czarny.	Powiem to pani w przeddzień swego ślubu.	Sztuka	Sądziliśmy, że w towarzystwie pani Azy...	To dobrze	To z innego powodu...	Tygellin pomyśli o tym.	Tylko dla odzyskania zdrowia	Świeżo angażowana chórzystka.	Źle robisz	Żeby stwierdzić tylko lepiej jeszcze własną rację.
To szkoda. Mianowicie szkoda, że pani nie rozumie. Bo przecie rzecz jest jasna. Jeżeli fizyczne właściwości matki dziedziczyć może syn, a nie córka, to czemuż duchowe, jak pani mówi, upośledzenie miałoby wyłącznie w żeńskiej linii być dziedziczonym? Ta historia wiekowego sumowania się krzywd, wyrządzanych rzekomo przez mężczyznę kobiecie, jest nieco kulawa, krzywa, mniej więcej tak jak ja...	Otóż wiedz, że to było wielkie szczęście; dusza twoja, ostrzeżona moim głosem, może się przygotować do innego więzienia, twardszego i straszliwszego. Prawdopodobnie wydostaniesz się z niego jedynie przez zbrodnię. Ale dzięki niebu nie ty popełnisz tę zbrodnię. Nie posuwaj się nigdy do zbrodni, mimo największych pokus; zdaje mi się, że będzie tu chodziło o zabicie niewinnego, który nieświadomie przywłaszczy sobie twoje prawa; jeśli się oprzesz gwałtownej pokusie, którą na pozór usprawiedliwi honor, życie twoje będzie bardzo szczęśliwe w oczach ludzi... a w miarę szczęśliwe w oczach mędrca Umrzesz jak ja, mój synu, siedząc na zydlu drewnianym, z dala od wielkiego zbytku i zmierżony zbytkiem, i jak ja nie mając sobie nic ciężkiego do wyrzucenia.	O, nie! Zmienił się bardzo... Nie poznałybyście go wcale. Te wszystkie nieszczęścia, jakie spadły na kraj, zabiły w nim wesołość. W oczach niektórych ludzi może stracił, ale w Bożych niezawodnie zyskał. Usunął się od wszelkiej świeckiej roboty; kiedy książęta chcą go słać na obce dwory, odmawia pokornie. Ostatnio tak do mnie prawił: „Teraz dopiero widzę, na co się zdała ta nasza mądra polityka, te mrówcze zabiegi. Myślałem, że jak zadzierzgniemy sojusze z różnymi królestwami, to będziemy i mocni, i szczęśliwi. Serce mi rosło, kiedy miasta wychodziły spod ziemi, gospodarstwa kwitły, a świątynie Pańskie błyszczały jak słońce. A tu Pan Bóg wypuścił pogańską szarańczę i wszystko przepadło. Zostały gruz i trupy, a z królów, którzy się do nas mizdrzyli, żaden nie przyciągnął na ratunek. Lepiej służyć Bogu niż królom”. Jak mówi, tak czyni. Swoje powinności kapłańskie spełnia sto razy żarliwiej niż przedtem, a wolny czas poświęca Jasiowi. Choć między Bogiem a prawdą niewielka pociecha z takiego płaczliwego dziecka.	A! Pani już tu, panno Marto! I wszystko do obiadu przygotowane! Jakże to dobrze! Pani Emilia była bardzo niespokojna.	To bardzo przykre. Rzecz nabierze rozgłosu i w każdym bądź razie nie widzę, co byśmy z Jackiem mogli na tym zyskać.	Brat ci to jest jeśli nie umarł	Co? Mój Jaś do urzędu, na pisarka? Nie po tom sobie od gęby odejmowała, żeby skończył szkoły, nie. Do seminarium pójdzie na księdza...	Jestem pewien tego, że drugiej pokochać nie potrafię tak, jak ciebie Miłość moja wielką być musiała, gdy mnie zmusiła z tronu zstąpić do Esthery	Nie bardzo i uprzedzam cię, że musisz się z nim bezwarunkowo naprzód porozumieć. Bez tego nie ma nawet o czym myśleć.	Wielki to rycerz! Nie masz w Rzeczypospolitej większego!... Słuchajcie!	Jak to, więc książę był w nocy u waszej pani?	Ale gdzie to jest? Ja nie wiem...	Nie. Bywam ja, Waskowski, bywa Bukacki, no i jeszcze Maszko, adwokat, ten, co to kupuje i sprzedaje majątki ziemskie.	Więc dam ci fakty. Swój Perfect Carburator zbudowałem zrazu tylko teoretycznie. Potem zrobiłem mały model, który nie chciał chodzić. Dopiero czwarty model naprawdę ruszył z miejsca. Był całkiem malutki, ale chodził bardzo ładnie. I nawet wtedy, gdy budowałem go w tak malutkich rozmiarach, odczuwałem jego specjalne działanie na mnie. Takie cudowne stany wesołości i dziwnego czasu. Ale ja myślałem, że to jest tylko radość z powodu wynalazku, czy też może skutki przepracowania. Wtedy właśnie pierwszy raz zacząłem prorokować i robić cuda.	Bałem się zakochać w Potkańskiej. Ani słowa: nieszczęśliwa kobieta, ale na brodę proroka, cóż mnie to obchodzi? Wiem tylko, że testamentem przechodzi z rąk do rąk, że kto tylko zbliży się do niej, zaraz otrzymuje wiekuistą szczęśliwość... brr! na honor, nie chciałbym być testatorem takiego stypendyum, choćby dla przyjaciela.	Co się wam żywnie podoba, Foxy. My nie jesteśmy przestępcami.	Nie mam tego zaszczytu, jaśnie panie	Chyba łuczywem wielmożnemu panu zaświecę, bo nie masz latarni.	Mogę zaręczyć, żeśmy nie pokazywali żadnych sztuk choreograficznych!	Nie miałbym?	Nie rozumiesz?... Więc chyba nie jesteś kobietą.	O nie, matko, rozum mam i serce	Chcę i muszę! zawołała córka, i pochlebiam sobie, że się tam na coś przydać mogę... W potrzebie udam się nawet do pana hetmana, na którego dworze przez kilka dni odpoczywałam, mam ludzi co mi pomoc przyrzekli, co ją dać muszą... Pójdę, choćby do króla samego... Więcej ci powiem ojcze: gdybym miała kogo do boku, zostawiłabym tu ciebie, a jechałabym sama.	Ależ żeby opanować tę cytadelę, ten przyszły arsenał, trzeba go zaatakować, trzeba z niego wykurzyć Lupina. A tego wszystkiego nie da się zrobić bez hałasu.	Germańskiego co prawda nie mamy.	Jak chcesz. To idźże do oficyny i zadysponuj sobie kolację. Herbatę zaraz ci przyniosą.	Do Olszyny, nie do Olszyny, ale wprost do mnie. Mam własny folwarczek.	A pani bardzo mamę kocha?	Nie, na tę polanę. Obiecałam Clarkowi, że mnie tam znajdzie, jeśli trafi.	O, nie, wziął, bo mu się należały... na pokrycie długów mojej rodziny.	Czuło się, że on, człowiek, nie ma na świecie nikogo i nic.	I wdzięczny ci byłem, tak wdzięczny, że nie wspomniałem nawet, że kupiony łosoś wystarczyłby na sześć osób i kosztował więcej, niż wydawać możemy.	Zaczekaj! Drugą uciechę sprawiają mi moi współwyznawcy ze sfer finansowych, ponieważ zdaje im się, że ja mam nadzwyczajny spryt do interesów i że pomimo to będą mną mogli kierować, jak im się podoba... Wyobrażam sobie ich bolesne rozczarowanie, kiedy przekonają się, że ani jestem dość sprytnym do interesów, ani dość głupim, ażeby stać się pionkiem w ich rękach...	Nie było rozkazu, żeby go wstrzymać.	Nie możemy jednak przedsięwziąć nic innego.	To jest dobre. Ino iść z nieobaczka, tak se ta. Postać, popatrzeć	Czarna w pąsowe kwiaty będzie w sam raz, bo nie będę musiała się krępować i myśleć o sobie przy wiosłowaniu. Czy wybierzesz się z nami, Elizo?	Jesce by nie! Juzem go dziś widział w lesie nad rzeką; a teraz, miesiąc mu świecił prosto w twarz, od razum poznał, ze ten sam.	Mnie, widzisz pan, powiedziała żona, która dowiedziała się o tym od pani Kolerowej...	No, to mój panie z Korsyki, załóżmy, że to Opatrzność, ja zwykle zgadzam się na wszystko; a zresztą chorym umysłom trzeba ustępować. Dalej, pozbieraj myśli i opowiedz mi wszystko.	Jakie to sztuczne?	Jakiż to zakład wygrał radca?	No to poszukaj, gdzie przy piecu dziurka.	No więc dlaczego to zrobiłeś?...	Wiesz, że mam dość zimnej krwi to wprost przechodzi ludzkie pojęcie.	Niech pan będzie łaskaw powiedzieć panu Maszce, że bardzo się zmartwiłam i przestraszyłam. Czy naprawdę rana jest lekka?	Takie rzeczy wyrabia co wieczór i w ogóle zachowuje się bardzo nieinteligentnie.	O, świeże jajka Ale to rozkoszne! A gdybyś jeszcze miała tak kawałek masła, moje drogie dziecię.	Pierwszy zaszyty jest w Biblii, którą wczorajszy dyliżans uwiózł bardzo daleko.	W minutkę tu będą. Miło dziś pachnie na okręcie. Tata wziął dobrego kucharza... byle ten tylko dogodził jego bratu! Ładny mamy dziś połów, co? Jaką mieliście wodę, Manuelu?	A tak. Zrazu nic. Odżałowali tego wuja Dominika, nagrobek mu wystawili na cmentarzu naszego kościoła, msze kazali odprawiać za jego duszę. A tymczasem...	W każdym razie trzeba ją przyjąć gościnnie; mieszkamy bądź co bądź u jej siostry i goście panny Sandal są naszymi gośćmi. Kto pójdzie po nią na stację?	Co?	Jestem bardzo nieszczęśliwa Sama na świecie... Pozostał mi jedynie syn i ten właśnie mnie opuścił.	O tym, co wam Sobieska mówiła	Z najlepszego źródła, bo od Szlangbauma, któremu zbyt wiele zależy na tym, ażeby dowiedzieć się o projektach Wokulskiego. Ma mu przecież w początkach października zapłacić sto dwadzieścia tysięcy rubli... No, a gdyby kochany Stasio w łeb sobie palnął czy utonął, czy umarł na żółtą febrę... Rozumiesz pan?... Wówczas moglibyśmy albo całemu kapitałowi ukręcić szyję, albo przynajmniej obracać nim z pół roku bez procentu... Pan już chyba poznałeś Szlangbauma? On przecież mnie... mnie chciał okpić!	A tak. Co mam mówić?	Co myślę? że w nim będę mieszkał	I pan ciągle myślisz o tego rodzaju tematach?	Gdybym wiedziała, że mnie przyjmie, i że będzie na nas łaskaw?	Ma pan zaczętą tę swoją wielką pracę o nowotworach...	Tak, piłki, dłuta... Corpo di Bacco! Toć miałem właśnie wypożyczyć na czas nieograniczony skarby Braccianich.	Bardzo.	Każdemu wolno mieć swoje zdania.	Posłuchajcie więc. Ponieważ główny wizerunek w ołtarzu przedstawia śmierć, wniebowzięcie i ukoronowanie Matki Boskiej, przeto mistrz na swoją cześć przysiągł, że poświęcenie ołtarza i pierwsze nabożeństwo odbędzie się 15 sierpnia, czyli w święto Wniebowzięcia. Już się ino złoci, poleruje, szafa gotowa; za jaki tydzień zaczniemy w kościele figury ustawiać i boczne obrazy na śrubach mocować.	Więc mówcie Bardzo się śpieszę.	A kiej ja mam jechać ze starszym panem i już kazali zakładać konie.	Ale nas gromada!	I będę... będę chodzić?...	Nietylko przypuszczam, ale wiem, że tak bywa...	No, ale w końcu sobie jakoś radziły	Od pana KisielaKisiel, Adam herbu Kisiel (1600–1653)	Takie... taksowanie...	Urlop, żądany przez pana	W istocie rozum masz tylko nim zanadto świdrujesz!	Choroba, Pozory, Żart	Czterysta tysięcy.	Dlaczego? Czyście balwierze, że każdego musicie ogolić?	Gryziak, sobirajsia so wsiemi wieszczami.sobirajsia so wsiemi wieszczami (z ros. собирайся со всеми вещами)	Hela!	Ileż?	Już, miłościwy panie.... chi, chi, chi, przrzsk.	Komedja!	Mala ducis avi domum	Moje schody... mój dom!...	Motyla?	Musiałam wykupić pańskie weksle.	Najpewniej: Wir lieben unsWir lieben uns (niem.) dodała, śmiejąc się, Paula.	Niewiele. Spotkałem barona Anfredi ostatniej zimy w Monte Carlo. Dowiedziawszy się przypadkiem, że jestem właścicielem zamku Iglica, a pragnąc spędzić lato we Francji, zaproponował mi najem.	No, wiesz mam kuchtę przepraszać.	Pantaleon Kwiatkowski? A wiem, wiem, poeta! prosić, prosić!	Przydał.	Pun pułkownik zza morza puno jadzie, kiej pyta o puna starostę?	Tak i z prawnych.	Tak. Miałem gorączkę i kaszel.	W tamtym pokoju...	Witam, witam drogiego pana Spodziewałem się tej wizyty.	Z pewnością go posiada	Z tem najtrudniej, rzekł Leszek,	Za pół godziny powinienem być w wagonie bydlęcym
Już to widać, że ordynatowi niełatwo się kto podoba, i nasza panna Margeryta jakoś mu nie do gustu. A szkoda! Dobra panienka i dzielna. A z hrabianką Barską już się skończyło, proszę księżnej pani? Bo to wszyscy mówili, że ordynat się z nią ożeni.	To warjactwo z mojej strony, że obudziłem panią i wogóle... Ale musiałem... Widzi pani, musiałem panią zobaczyć. Proszę się nie gniewać...	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	A zatem tajemnica twoja będzie twą deską zbawienia nie chcę jej znać; ale posłuchaj mnie dobrze: skryj się ze swoją pracą gdzieś pod ziemię, niech cię nikt nie widzi i nie może podejrzewać środków wykonania, inaczej deskę twoją wykradną ci spod nóg... Wynalazca bywa niekiedy bardzo naiwny! Nadto myślisz o swoich sekretach, aby móc myśleć o wszystkim. W końcu zaczną się domyślać celu twoich poszukiwań, otoczony jesteś fabrykantami! Ilu fabrykantów, tylu wrogów! Wydajesz mi się niby gronostaj wśród strzelców, baczże, abyś im nie oddał skóry...	Bardzo żałuję, że nie mogę nic zrobić mojemu kochanemu sąsiadowi hrabiemu Henrykowi, bo nie mamy żadnych odpowiednich do pańskich zdolności, urodzenia, miejsc w naszej firmie. Wakuje wprawdzie posada buchaltera, jest miejsce technika, ale to wszystko nie dla pana: pensje małe i specjalności, które trzeba znać. A może by się pan zgłosił za rok, bo będziemy na przyszłą wiosnę powiększali fabrykę, to może by się jakie miejsce znalazło...	Będzie pani miała pana Romana z lewej strony. Zawsze pani utrzymuje, że pani lewy profil jest lepszy.	Co może wielki komisarz mieć wspólnego...	Do mnie. Ja tu przecie nie mieszkam. To wy się tu może z czasem przyczepicie. Po drodze rzucimy okiem na lecznicę.	Ech, proszę jegomościa, toć ja nie mam o to strachu!	No, dlaczego? Dlaczego?	Odebrałem listy ze Szkocji, od dawnych przyjaciół ojca i moich. Sprawy moje wymagają, abym się tam udał koniecznie, może na długo... Żal mi się z waćpaństwem rozstawać, ale	Owszem. Jeżeli pani będzie wychodzić na ulicę, to poproszę kupić mi kilka dzienników.	Panie kapelanie proszę mi wierzyć, że jestem w sytuacji rozpaczliwej. Czyż na to wybuchła wojna, aby zgładziła wszystkich moich dłużników?	A czego się spodziewałeś? Mojemu klientowi śpieszyło się opuścić ten padół łez i nie marnował mego czasu.	A tak, z panią siostrą... Rzeczywiście ekstraordynaryjna kobieta.	A! Młokos! Młokos! Przecież się od tego nie umiera.	Ale co się tam z nimi stało?	Ale skądże ci to dziś przyszło?...	Będę!	Cena?	Cezar ich nie lubi.	Chodźcie prędzej, zobaczycie. Szedłem spać do obory i ledwiem wlazł na podwórze, Łapa skoczył do mnie, szczekał, skamlał, za kapotę mnie zębami darł i ciągał, nie mogłem pojąć, czego chce... a on wybiegał naprzód, siadał w progu stajni i skowyczał. Podszedłem, patrzę, Kuba leży przewieszony przez próg, z głową w stajni! Myślałem zrazu, że chciał wyjść na powietrze i omdlał! Przeniosłem go na wyrko i zapaliłem latarkę, żeby wody poszukać, a on cały we krwi, blady jak ściana i z nogi krew bucha. Prędzej, żeby nie puścił ostatniej pary...	Cierpliwości, rzekł Dzieła Kaimowego dokonać mu nie damy!	Co najmniej rok.	Co tam słychać?	Codziennie. Inaczej nie czułbym się szczęśliwy. Jest mi niezbędnie potrzebny.	Czemużeś nie oddał dziecka? Boję się, byś się z nim jeszcze nie przewrócił!	Członek Czerwińska postawiła wniosek o otworzeniu domu schronienia dla starych i chorych nauczycielek motywując go, że w tej chwili są trzy nauczycielki potrzebujące przytułku. Zgromadzone jednomyślnie uchwaliły nagłość wniosku, a członek-założycielka Howard zaleciła agitację między nauczycielkami w celu zebrania funduszów, rachując, że gdyby każda płaciła tylko po rublu miesięcznie, towarzystwo posiadałoby co najmniej sześć tysięcy rubli rocznie.	Cóż rozumiesz przez zbawienie?	Dla mnie nader ważki. Pan musiał myśleć wtedy o tym człowieku w sposób bardzo intensywny.	Dojdzie cię na nową ćwierććwierć	Dowiesz się pan za chwilę.	Dwunasta zasię traktuje o mnie. Zalizali (daw.) żartobliwie uśmiechając się, pytał król.	Dziękujem wielmożnemu panu za dobre słowo! Ale nas niespodzianie nikt nie weźmie. Zawsze będziem wiedzieli, kiedy czas jechać do ciepłych krajów.	Hm! Hm! Człek, który po ciemku tyle, co ja, nachodził się po polach i gajach, nigdy nie zejdzie ze swej drogi, chyba że mu przyjdzie uciekać przed stróżem.	I powinno być, język trzymać za zębami, rzekł Dobek gorączkowo jakoś. Eljasz mi to urządzi tak, aby we dworze żywa dusza nie wiedziała... Żywa dusza! aby się nikt nie domyślił! ani Aron, ani panienka, ani panna Henau... nikt.	I tak trzech by nas tylko było, z których jeden ranny, bo to dziecko jeszcze pomimo to powiedzą, iż było nas czterech.	I zostać ocalonym	Ja nie bałamucę	Ja także	Jak możesz, Pawle!	Jak to?	Jego	Jeszcze nie wiem, ale chcę wpierw słyszeć, co pan mi powie...	Jutro rano muszę wysłać odpowiedź. Zatem chcę, by stryj wypowiedział się, czy zgodzi się dodać do lutowej raty czterdzieści tysięcy dolarów, oczywiście z tym, że w ciągu sześciu miesięcy ja je zwrócę.	Józieczku, Jesssusss, Maryja! Jakże można tak do matki mówić!	Kazał zabrać depesze piśmienne lub ustne, wracać pocztą jak najśpieszniej, a skoro się dowie, czego dokazałaś, osądzi, co masz dalej robić.	Któż to jest Ingrid?	Larsie! Wspomnijcie waszych własnych rodziców! I oni nie mieli się najlepiej, zanim przyżeniliście się do wielkiego majątku.	Lauro!	Makowiecki...	Mocno, mocno!... chcę wierzyć, że tak mówi szczerość	Myli się stryj Jacek bawił w Warszawie dosłownie kilka godzin. Wezwano go z Paryża w sprawie jakichś dokumentów i musiał tegoż wieczora wracać. Z całą pewnością wiem, że wyjechał.	Mów pan, słucham z radością	Na darmo tego nie robi, cosik w tym być musi, że taki pan...	Niania się sypie!	Nie jestem wariatem, mówię czystą prawdę Skarb, o którym mówię, istnieje naprawdę. Proponuję, aby podpisał pan ze mną umowę, na podstawie której zawieziesz mnie pan w miejsce, które wyznaczę: na naszych oczach rozkopie się ziemię, a jeżeli kłamię, jeżeli nic nie znajdziemy, jeżeli jestem wariatem, jak powiadacie, cóż... Weźmiecie mnie na powrót do lochu, zostanę tu na wieki, umrę tu i nic już od was nie będę żądać.	Nie, Józku, bynajmniej, byłeś sobą. Tylko ja nie umiałam na ciebie patrzeć inaczej niż przez pryzmat uczucia, które inaczej zabarwia rzeczywistość.	Nie. Wyładowano go na barkę, która była przycumowana przy nabrzeżu.	Niepodobna trzeba w tej chwili rzecz skończyć i Dulcynea albo powróci natychmiast do jaskini Montesinos zmieniona w wieśniaczkę, albo w stanie obecnym przeniesiona zostanie na elizejskie pola, oczekując, aż liczba plag dopełniona zostanie.	Nieprawda, leży jednak cięgiemcięgiem (gw.) niezbyt wiele, niewiele. o bożym świecie pamięta! Kamień by się nad nią zlitował! O ludzie, ludzie!	No, to jadę!	No, to siądź pan	O tak, bardzo.	O! Pociągnie on jeszcze długo	O, to nie długo, dzięki Bogu, bo on podobno bardzo chory	Och, on pojedzie dobrze Zresztą droga nie jest daleka.	Ooo, jak się rozgadał.	Ot, widzicie, że już się pali...	Owszem. Golimski.	Pan studiuje w Genewie?	Poczciwy Bianchon jest w drodze do Paryża, cóż za szlachetne serce!	Podstęp, Śmiech mówił pan Wołodyjowski uratować się.. Gdzie męstwem i siłą nie poradzi, tam się fortelem wykręci. Inni tracą fantazję, gdy im śmierć nad szyją zawiśnie, albo polecają się Bogu czekając, co się stanie; a on zaraz poczyna głową pracować i zawsze coś wymyśli. Mężny on w potrzebie bywa jako AchillesAchilles Odyseusz, bohater Iliady i Odysei Homera, znany ze sprytu. iść śladem.	Ponieważ pokochałeś! Bywajże mi zdrów, drogi siostrzeńcze!	Powinno cię to obchodzić! Jeśli nie ma się zaufania do człowieka, to najlepiej od razu uciec. Robi tak wiele koni i rozumiem doskonale ich postępek. Powtarzam tedy, że nie było w tym winy Dicka. Człowiek leżał na ziemi, więc dałem susa, by go nie stratować, on zaś dał pchnięcie od spodu. Zapamiętałem to sobie i gdy mi teraz zdarzy się przejść przez obalonego człowieka, stratuję go kopytami na miazgę.	Przypomniała babka dziewic wieczórPrzypomniała babka dziewic wieczór rzucił Hieronim, trącając lekko Grocholskiego. zagadnął z cicha.	Prócz Knollowej i Baronowej	Płyń łódeczko moja wszystko idzie dobrze. Ten brat Jan nic tam nie robi. To istny brat Jan Nieroba: patrzy oto na mnie jak pracuję i pocę się, aby pomóc temu tu zacnemu człekowi, pierwszemu marynarzowi swego nazwiska. Hej, przyjacielu, hop! Dwa słowa, bez waszej obrazy. Jak grube mogą być deski tego okrętu?	Robactwo jaże się roi na drzewach, na suszę się ma.	Rzeczywiście tak było Sądziliśmy jednak, że to pan umyślnie wyjechał, chcąc w ten sposób zademonstrować swoją niechęć do nas.	Siła się znajdzie, byle wola była	Szukaj wiatru w polu!	Tak	Tak! do śmierci? Gdybym się był z Castelką ożenił, tobyśmy właśnie byli blizko.	Tenże to z Myśny?	To się dziwię, że ryby nie pozdychały bo od takiej ognistej głowy musiała się woda zagotować.	Trudno byłoby trochę.	Ubliżasz mi. Ani wiesz, że mnie zawdzięczasz życie.	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę o zamiar otrucia mnie samego winem, przysłanem z Villeroi, wraz z listem fałszywym, jakoby pochodziło od moich przyjaciół, a winem tem otruł się człowiek, nazwiskiem Brisemont.	Wetknij go tam, skąd go wyjąłeś	Wina twej matki, że tak mało znając jej historię, nie znaliśmy wcale nazwiska.	Wyścigamy ich ze Żmudzi, mości mieczniku!	Właśnie dobrze się stało! bo sprawa poszła tak, jak sobie zawsze życzyłaś.	Z obecnie żyjących to wiem coś jeszcze o ciotce Ewy, Mirze (naprawdę to ona nazywa się chyba Franciszka). Jest tancerką. Objechała pół świata, ale to jej nie wystarcza. Ona nie jeździ dla tańczenia, ona jeździ dla zmiany miejsca.	Zaraz, jeno koniom odpoczniemy.	Zatrzymywałem! Powiedziałem na usprawiedliwienie, że jestem tylko człowiekiem Grosglicka i operuję jego pieniędzmi i na jego korzyść! Juści, że nie robię tego za darmo.	Zawróciła! szaleję, stroję się myślą, śpiewam, bawię. Jutro będę w khera (domu, pałacu), jutro będę rani! Bywaj zdrów stary kowalu!	Zdaje się, że nikt jej tak niedawno, jak ty, kuzynku, widzieć nie mógł. Przyjechałeś tu przecież z Korczyna.	Zobaczysz. Jeszcze rok...	Łukasza Niepołomskiego...
O, dajże mi ją pan! Jak to! więc tu spływały łzy mojej córki, drogiej mojej Delfiny, która nie płakała nigdy będąc mała! O, ja kupię panu drugą kamizelkę, tej nie noś więcej, zostaw mi ją! Według kontraktu Delfina powinna korzystać ze swego majątku. Ach, jutro zaraz pójdę do adwokata Derville’a. Wyrobię to, że kapitał jej zostanie oddany na procent. Znam się ja na prawie; stary ze mnie wilk	Michał, widzi pani, już z rok do Antolki chodzi i chce z nią żenić się. Może co z tego i będzie, tylko nie zaraz, bo stryj i ja nie pozwolimy jej w szesnastu latach za mąż wychodzić. Jeżeli wiernie kocha, to niech jakich lat dwa albo i trzy poczeka, póki dziewczyna wzmocni się w sobie i pomądrzeje. Drugiemu smętny byłby ten odkładodkład	Zatem szanowny panie Wokulski, kamienicę państwa Łęckich (lekko schylił głowę) kupuje, w imieniu pańskim, nie ja, tylko obecny tu (ukłonił się) pan S. Szlangbaum...	Ty mi to poradź ojcze Smutnie doświadczyłem że woli własnej nie umiem dać kierunku, przyznam się, że dziś nawet, chodź się tu przywieść dałem jak posłuszne dziecię, nie mam odwagi spojrzeć na przyszłość	A cóż tu robicie? badał natrętnie się podsuwając, starszy.	Ciągle się mówi o zagadkach życia Ale ja prawdziwie nie wiem, co nie jest zagadką. My, świat, żywot nasz, jego błyski i cienie	Hola, Manuelu! co się z tobą dzieje? Głuchyś jak pień, a język kołkiem stanął ci w gębie!	Młody król! młody król żeby się zaś dał tak powodować matce, jakby jeszcze dzieckiem był, woli nie miał... niepojęta rzecz! Mówcie co chcecie! ona i jej astrologowie, czarnoksiężnicy, doktorowie poją go i rozum mu odejmują, a kto wie jakich zażywają środków.	Nie darzą mnie tu miłością, a zwłaszcza nie darzy mnie nią Van Gould, który ucieszyłby się, mogąc dostać mnie w swoje ręce. A ja byłbym rad móc dostać go w swoje.	Tu, ale go w domu nie ma, wyszedł na Augustale... Alboż nie wiecie, że to jego spraw godzina? ma dosyć ich z dłużnikami i nie mało się upoci nim grosz swój odzyska...	Źle, kochany hrabio Przychodzi pan zapewne, żeby mnie pocieszyć. To prawda, nieszczęście spadło na mój dom. Jak tylko pana zobaczyłem, zadałem sobie pytanie, czy nie życzyłem źle tym biednym Morcerfom, bo wtedy sprawdziłoby się przysłowie: kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada. E, do licha, przysięgam, nigdy nie życzyłem Morcerfowi źle. Był on może zbyt dumny jak na kogoś, kto tak jak ja zaczął od niczego i wszystko, do czego doszedł, zawdzięczał samemu sobie, ale nikt nie jest idealny. Sam pan hrabia wie, ludzie z naszego pokolenia... ale proszę mi wybaczyć, pan jest młodym człowiekiem... otóż ludzie z naszego pokolenia nie mają w tym roku szczęścia. Weźmy choćby naszego purytanina prokuratora, który właśnie stracił córkę. Policzmy więc: Villefort, dziwną koleją losu powoli traci członków rodziny, zhańbiony Morcerf zabił się; ja znowu okryłem się śmiesznością przez tego łapserdaka Benedetta, a do tego...	No, kobieto, przyznajże teraz, iż niewczesnym współczuciem wpakowałaś nas w kłopot, z którego diabli wiedzą, jak się wyplątać. Rok jest lichy; zaledwie będziemy mogli nastarczyć potrzebom naszym i dzieci. Zboże wprost na wagę złota! Wina na lekarstwo! Gdyby jeszcze znaleźć jakąś pracę; ale bogaci się kurczą, biedacy nie mają zarobku; na jeden dzień zatrudniony, cztery traci się darmo. Nikt nie płaci tego, co winien; wierzyciele ścigają z nieubłaganą zajadłością; i ty właśnie wybierasz tę chwilę, aby ściągnąć tu jakiegoś przybłędę, obcego człowieka, który będzie siedział nam na karku, póki się spodoba Bogu i chirurgowi niekwapiącemu się go uleczyć; wiadomo bowiem, iż każdy chirurg stara się przeciągać chorobę, ile tylko może; przybłędę, powiadam, który nie śmierdzi ani szelągiem i który w dwój- i w trójnasób pomnoży nam wydatki. Kobieto, kobieto, jakże ty się pozbędziesz teraz tego człeka? Mówże co, żono, dajże jakąś rację.	Ale ani śni mi się o tym, jak ty z twoimi zamysłami stoisz; pytam się tylko oto, co ci odpowiedziała Zuzia?	Nakłuwa się skórę do krwi, a potem się wciera różnobarwne soki roślinne. Allo był malowany na niebiesko, czerwono i zielono od stóp do głów i powiadał, że to należy do powinności ich religii. O tej swojej religii często nam opowiadał (Pertinax bardzo się interesował takimi sprawami), a gdyśmy się dobrze z nim pokumali, opowiadał nam i o tym, co działo się w Brytanii poza murem. A działo się podówczas bardzo wiele poza naszymi plecami. Świadczę się światłością słoneczną że niewiele było takich zdarzeń, o których by ci mali ludzie natychmiast nie byli powiadomieni. Allo opowiedział mi o tym, jak to Maximus przeprawił się do Galii, ogłosiwszy się w Brytanii cesarzem, i jakie wojska, i jakie zastępy wychodźców z nim podążyły. Do nas na Wał te wiadomości dotarły dopiero po upływie dni piętnastu. Potem on nam opowiadał, jakie wojska brał z sobą co miesiąca Maximus, by pomagały mu w zdobywaniu Galii... a przekonywałem się, że podane przez niego liczby zawsze były ścisłe. Opowiem wam jeszcze jedną rzecz dziwną...	A teraz wiem ponad wszelką wątpliwość że jej gagatek, Fabrycy, znajduje się w Bolonii lub w pobliżu...	A ty co robisz?	Ale gdzież go mam przynieść?	Ale ja znam Jest to kilta o czerwonej pokrywie, pełna wielce osobliwych przedmiotów, których żaden głupiec nawet się tknąć nie powinien.	Chciałem tylko się dowiedzieć, czy to prawda	Co nie ma być?... będzie! Wszystko będzie dobrze	Co powiadasz?	Cóż tu jest do tłumaczenia? Zawrócił sobie głowę tą skrzypaczką.	I wy się pytacie skąd wezmę pieniędzy na wojsko?... A konfiskaty? a wszystkie dobra radziwiłłowskie, które tym samym przejdą na własność wojska?	I zanim zacznie ich pan bezwzględnie tępić, nie zaczeka pan na jakieś wrogie działania z ich strony?	Interesy mego ojca nic mnie nie obchodzą. Wdzięczny jestem panu za starania, jakie pan raczył podjąć, ale nie będę z nich korzystał. Nie po to zebrałem w pocie czoła blisko dwa miliony, aby je pakować do kieszeni wierzycielom ojca.	Jak to, nie trzeba? Ale co to ma znaczyć?	Nic nie robi, a przeciwnie przerabia to, co ma. To głupi niedołęga, co wszystko stracił przez miłość dla kobiet, które...	Nie trzeba wszystkich świętych wzywać. Siedziałeś waćpan cztery lata, aniś tu zajrzał, to siedź i teraz!	Nie, dziękuję, oszczędziłem sobie dosyć w czasie podróży, mam całą trzymiesięczną gażę.	O, nie ma za co	Oczywiście! Dostrzegam nie bez wzruszenia, że aczkolwiek samą prawdę począłeś interpretować nieco dowolnie, przecież jej założeniom niezmiennym i nie podlegającym rewizji pozostałeś wierny. To bardzo istotne. Sądzę, że główną uwagę trzeba zwrócić nie na podkreślanie różnic w naszych punktach widzenia, lecz na to, co nas zbliża i łączy. Jedna jest prawda.	Panie Zaleski, zaśpiewaj pan, wiemy, że pan ma piękny głos	Powinien bić przed panem pokłony, czy tak? Cóż, pan Danglars, jak wiadomo, nie ma zbyt dobrego gustu i ma ochotę pobić pokłony przed kim innym...	Puść mnie!... Czasami lękam się, ażebyś mnie nie ugryzł...	Rodziców nie mam oddawna, rodzeństwa nie miałem nigdy!	Synek księżnej Heleny... Boję się, że umiera. Profesor Cukrzycki, który go zawsze leczy, wyjechał z Krakowa...	Tak, ja nie mam nic, ty nie masz nic, on nie ma nic	Tate, z Meirem coś zrobić trzeba. Ty myśl i rozkazuj, co z nim zrobić. Tak dłużej nie może być. On siebie i synów naszych zgubi, a całej familii naszej wstydu i szkód wielkich narobi. Tate! Ludzie i tak już gadają, że ród Ezofowiczów ciągle wydaje z siebie ludzi takich, którzy Zakon izraelski rękami swymi podkopywać chcą i do domu izraelowego wprowadzać fałszywe bogi!	Uczyłam się buchalterii...	Uspokój się, Feltonie nie zabiła się ona, szatani nie umierają tak łatwo; uspokój się, idź do mnie i czekaj tam...	Uważaj na niego, z oka go niespuść, gdy będzie wychodził, każ Mikicie kozakowi, żeby wsiadł na konia i jechał za nim dokąd on pojedzie. Niech dotrze do miejsca, żeby mi umiał powiedzieć, gdzie mieszka.	Wielmożny pan wielmożny pan kupił nasz majątek?...	Wstanę; zdrowszy dziś jestem; wołaj Wincka, pomóżcie mi się odziać... lektyka!	Wyborny. A jak pan znajduje mój artykuł?	Zgrzeszylibyśmy, jakbyśmy się skarżyli. Idzie, wielmożny panie...	A jakoż ja go poznam i jako mu dam wiarę?	A jednak byłoby dobrze, żeby ci ktoś w pisaniu przynajmniej pomagał. Bo bardzo brzydko piszesz.	A siła u was szlachty stoi w Lipkowie?	Ale forsy! Fiu, fiu	Ale zawsze ma panna Marysia niewygodę.	Aż tutaj pani zawędrowała z gęsiami?	Bez pieniędzy i bez przyjaźni. Z rozkazu.	Bom jest przez ciebie pojman. Powiedziałem w Malborgu tak: „Weźmiecie gardło staremu rycerzowi z Bogdańca, to młody weźmie moje...”	Byłem idiotą!	Całe życie walczyłem przeciw ogłupianiu biednego tłumu tymi kapłańskimi bajkami o ziemskim ludzi pochodzeniu.	Chodźmy!	Cóż teraz myślisz z sobą czynić?	Dla mnie one wszystkie są jednakowe.	Dlaczego nie przyszedłeś po nas do teatru?	Dlatego, że możecie wybierać Żydówki na matki waszych dzieci, dlatego, że nie czujecie wstrętu do nich, że nie widzicie, iż te kobiety są nam obce zupełnie, że nie mają religii, nie mają etyki, nie mają tradycji obywatelskiego życia, nie mają zwykłej kobiecości, są puste, pyszne, bezduszne handlarki własnych wdzięków, lalki poruszane sprężynami najpierwotniejszych potrzeb, kobiety bez przeszłości i bez ideału.	Dziecko jesteś!	Gdzie jest panna Rita?	Huck, przecież Potter nic o tym nie wie! Więc jak może oskarżyć Joego?	I owszem, panie profesorze, jeżeli zechcesz.	I ty myślisz, żeby cię chłopy zabiły? Strach myśleć!...	Ja, ja... proszę pana proszę pana...	Jako nie pozwolę? Mogę nawrócić do dworca i ostrzec księcia, mogę przed całym światem wasze zamiary rozgłosić.	Jechałem przez Kirkeby... właśnie dążyłem do miasta.	Jedna zwłaszcza sprawa w najwyższym stopniu zajmuje mnie i zaciekawia w tej chwili.	Jestem autorem romansu	Kolega mi aplikuje niniejszą sentencję w sensie admonicjiadmonicja	Księdza mu trzeba przywieźć, póki przytomny!	Major Cavalcanti.	Mama pewnie myśli, żem chory... Słowo honoru...	Mości panie przepraszam, żem go samego zostawił, ale inaczej uczynić nie pozwalał mi obowiązek gospodarza.	My ne znajem...	Nie można. Chańska robota	Nie wiecie to? Dyć razem z Jaśkiem Tereski i Jarczakiem z Woli.	Nie znalazłem.	Niestety, Najjaśniejszy Panie, to wszystko prawda.	O czym?	Panie Andrzeju!	Panie ja tak samo myślałem, dopókim nie przeczytał w dawnych kronikach opisów zaćmień... Jest to tak przerażające zjawisko, że należałoby o nim ostrzec cały naród...	Powiadają, że kiedy chleb nie zrodzi, sad dogodzi!	Przecież same padają: a Cosel? Cosel w Stolpen.	Przejedź którego z nich, to nam poschodzą z drogi!	Strzały Angielczyków?	Sylwester... A skąd on?	Tak jest.	Tak! zabiłem szczenię, bom nie mógł znaleźć jego ojca, wilka... Oby spalił go ogień niebieski!...	Tak, trochę, panie Cyrusie	To Andzia, Jasiu!	To i ci po to jadą?	To już lepiej o literaturze	Wejdźcie, panowie, wejdźcie jesteście tutaj u mnie, a jak nas widzicie, wszyscyśmy wierni słudzy króla i pana kardynała.	Wybacz, hrabio Jestem waszmości niezmiernie zobowiązana za ofiarowane mi usługi, ale uczuciom jego odpowiedzieć nie mogę, gdyż od lat wielu czuję serdeczną skłonność ku księciu paflagońskiemu Lulejce i tylko jego małżonką zostać mogę.	Wężu...	Zatem każę odbudować świątynię Salomona?	Łąka	Żeby ich morówka zdusiła!
Dziękuję, o dziękuję panu, panie Copperfield! Byłeś pan zawsze dla mnie bardzo uprzejmy, lecz nie zapominam mimo to o mym skromnym położeniu i mam w Bogu nadzieję, że skromny i pokorny pozostanę zawsze. Nie weźmiesz też mi pan za złe i nie poczytasz za dumę i zarozumiałość, jeśli się z czymś panu zwierzęjeśli się z czymś panu zwierzę	Widocznie sądzili, że pan mnie nie będzie miał zaszczytu poznać. Czy pan wie, że oni mnie zabronili wstępu do pałacu? Że kazali jadać samotnie? Że nie wolno mi opuszczać parku, bo Kunik kazał służbie bić mnie kijami, jeżeli wyjdę?	Broń Boże, wielmożny panie. Ja sam się ich pytałem, czy mam podpisać, a gdy powiedzieli, żebym podpisał, to usłuchałem. Przecież nie będę się z nimi wodził za łby dla własnego podpisu. Na dobre by mi taka rzecz nie wyszła. Porządek musi być.	Niech mi pan wierzy, że nie przez złość mówiłam to wszystko!	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	A co myślicie, panie wachmistrzu, gdzie stąd pojedziem?	A więc, panie	Koniaczek szanowny pan każe? Łosoś? Kawiorek?...	Otóż, przyszedł mi do głowy nieszczęśliwy pomysł stanąć przed kominkiem i przypaliłam sobie tę suknię. Chociaż jest starannie naprawiona, to widać różnicę i Małgosia zaleciła mi siedzieć spokojnie, żeby nikt tego nie zobaczył. Możesz się śmiać, jeżeli chcesz, wiem, że to zabawne.	Pan wysoko angażowany w tym interesie?	Szanowny panie O’Haro...	I dziwna rzecz: na BazawłukuBazawłuk wyspa na Dnieprze, ok. 60 km na południe od Chortycy, w XVII w. ośrodek kozacki, dziś w granicach miasta Marhanec. tytuł przysługujący książetom tatarskim i perskim. obronił jeńca, był jedynie skuteczny, że trafił od razu do przekonania Zaporożców, którym tatarska pomoc była w tej chwili niezbędną. Deputacja wypadła na majdan krzycząc do tłumów, że nie będą z Lachem igrały, bo to jeniec Tuhaj-beja, a Tuhaj-bej, każe, rozserdywsiakaże, rozserdywsia (ukr.) wołali. ŚpiewNa majdanie też poczęto zaraz powtarzać: „Tuhaj-bej rozserdywsia! „Rozserdywsia! rozserdywsia! rozserdywsia!”	Proszęż pana a czy nie mógłbym się tą drogą ratować, żeby zapłacić familię zmarłego kaprala i żeby ona odstąpiła od oskarżenia?	A najlepiej wcale się nie gimnastykować w takie gorąco.	A nie! On jej się może jeszcze więcej podobał!	Bo się to panu nie opłaciło pewnie...	Doktorze! Na miłość Pana Boga! Wkradasz się do mnie jak...	I jam wasz! choć dawno w niewoli krzyżackiej. Wydarto mi oczy, lecz z piersi uczucia wydrzeć nie zdołano, ono wracało zawsze do Tubiugasowego ogniska.	Nie wiesz. Czasem, w pewnej chwili, w nastroju jakimś przypadkowym człowiek to lub owo odczuwa. Nie trzeba tego zaraz mówić, bo słowo pozostaje i cofnąć się go nie da, i pamięta się je. A nastrój przykry może minąć, zmienić się. Na cóż go utrwalać!	On był w niewoli, on nie zna ziemi swoich ojców! mruknął niechętnie Chroniwos!	Polityczny dzieciuch. Liga kpi z wszystkich, by choć w ten sposób, czyli niewątpliwie dosyć dokuczliwie, arcypowagę zaznaczyć swoją, której się kłania najuprzejmiej każdy bez wyjątku naród i najuprzejmiej nie słucha żaden. Genewski trybunał czy areopagareopag	Wielmożny sądzie, cały świat wiedział, jak to było, całe Lipce mogą przyświadczyć, co prawdę mówię. Służyłam u nich, to mi cięgiem spokoju nie dawał. O biedna ja sierota, biedna!... O dola moja nieszczęśliwa!... Abo tom się mogła obronić przed tylim chłopem?... Krzyczałam, to mę sprał i zrobił, co chciał... A gdzież ja się podzieję z tym dzieciąteczkiem, gdzie?... Świadki powiedzą i przyświadczą!	Ni czterem tysiącom! Żebyś wiedział, Michale, co ona wyrabiała w czasie opowiadania pana podkomorzego! Myślałem, że ze śmiechu się rozpuknę. Jak mi Bóg miły! Nosem to tak ci fyrkała jak koza, a patrzyła w twarz każdej babie po kolei, czy należycie się delektuje. W końcu jużem się zląkł, że kozły zacznie machać, któren widok nie byłby zbyt polityczny.	A gdy ten Wojtek przyjedzie, zajmę się nim. Tylko czy aby przyjedzie?	Ależ Izraelici nie mają króla, tylko kapłanów i sędziów!...	Bo jeśli zrobiłeś któremu jakąś przykrość, jeśliś co któremu zawinił, idź, przeproś, niech ci nie pamięta tego. Jakże? Jest kto taki?	Dlatego w sprawie téj akcyzy i podatków, Hennicke, tyś mi potrzebny, nieodzownie, koniecznie. Król potrzebuje pieniędzy, a kraj jest wyczerpany: stękają, jęczą, skarżą się.	Do naszych, do bogdańskich, niedaleko od waszych kopcówkopce	Doprawdy nie myślałem o niczym, tylko o zemście.	Dowiemy się o tym, gdy go wykryjemy Widzę, że tu idzie pojedyncza stopa	Eh, nie... To ten safanduła Dębicki...	Głu-cho-nie-mych.	Ja też słyszałem, jak żona Dżema Fettleworth powtarzała tysiące razy to samo, nazywając go „obrzydliwym pijaczyną” Zawsze tam ci coś z tego wyniknąć musi. Więc też żonę wytłukł na kwaśne jabłko, a sam poszedł pod Niebieskiego Lwa i spił się jak jaki lord.	Jakże teraz usadowimy się?	Kogo?	Mów ciszej Zdaję się na twą łaskę.	Nie	Nie! Chcę być sama.	Nie, proszę pana, sędziego pokoju.	Nieźle. A waścinym to już ja się zajmę.	Obawiam się zbyt wysokiego cła, przechodzącego nawet moje środki, gdy wiozę taki skarb...	Odp.: Nie wiem. Chcecie wyglądać młodo? Noście gorset Libella.	To nie moja kochanka ale narzeczona.	To się ożeń, a miał będziesz odmianę	Tu we dworze nie ma żadnego człowieka, oprócz mnie i tego oto starego kucharza, Szczepana Podkurka.	W ogóle nie powinieneś za dużo mówić...	Wsi nie widzę	A dla tej, że przed zachodem słońca ulewa spadnie, he, he, he!	A gdzie?... Bo ja tylko wypłacalnym osobom wynająć mogę.	A on?	A ty, uczony chłopcze?	Albo ze szperką!	Ale wy będziecie jedli.	Ależ i pani także jest jej sąsiadką, księżno.	Anglik! Anglik, powiadacie państwo?	Bardzo przystojny czambulik!	Chcę z panem pomówić.	Chodźże tu; mamy gościa.	Co takiego?	Czy ja wiem czemu?	Djinsdjins (ang.) zajęczał Syngalez. Pocierał sobie pięściami oczy.	Dwa złote, ciociu	Handlowiec, zakłada jakąś agenturę.	I cóż z tego?!	Idź sobie. Ja tu zostanę.	Ile jest trzy razy pięć?	Jak to nam? Tobie i komu?	Jedyny sposób sprawdzenia.	Jest w szpitalu więziennym. Znaleziono go zupełnie nieprzytomnym ze wstrząśnienia przy zwłokach. Będzie odpowiadał przed sądem przysięgłych.	Lekarz	Mają na sobie ubrania wartające więcej od nich samych!	Matka moja szła za ojcem w tamteż kraje jak pies	Mnie? Dlaczego?	Może jéj ze wszystkiém na świecie niéma?	Myślałaś tak! Myślałaś	Mów dokładnie.	Na południe prędzej.	Oczywiście, bardzo.	Od kiedy?	Piękne widowisko, przez Bóg żywy!	Pięćdziesiąt tysięcy talentów mamy spłacić w ciągu dwu lat!... No, a co jeszcze?...	Prawda, jaka z tej panny Mady typowa gęś?	Przez ten proces siedzę w mieście jak przykuta. Niedługo zacznę chorować	Przystawić czym ciężkim	Servus, wuju!	Sumienie!	Tak jest, bardzo smutna, wywołała też powszechne wzburzenie. Powiadają, że zamordował go obłąkaniec...	Tak, teraz napisać!	Tak.	Ten ma słuszność. Oto co jest w życiu najlepsze.	To ten sam, byłam przy wystawieniu jego sztuki w Warszawie, wygadywał podobnie.	To zaufany człowiek.	Ty tam, Kiepełe, jęzor sobie oskrob!	Umieram z trwogi!...	Umiesz już czytać. Kto cię nauczył?	W dobry czas, będzie mleko na całą zimę.	Wybór zostawiłbym przenikliwości W. Kr. Mości,	Za kwadrans dziesiąta.	Zapewniam cię, Haneczko, że to urojenia.	Zapraszał
Nie chora! Ale wysłuchaj mnie, panie sędzio!... Ja nie mogę patrzeć na tego drugiego... bo on ciągle robi miny jak nieboszczyk... Ja niedawno straciłam córkę!...	To ja mogę zawiadomić pana de la Porte	Ależ ja tu mam miejsce płatnej nauczycielki.	Ja także.	Ja?	Rozważnie tylko, ojcze kochany! Pamiętaj, że zgubiłbyś mnie, gdybyś przystąpił do tego dzieła z najmniejszą chętką zemsty lub gdybyś zdradził zbyt nieprzychylne usposobienie. On cię zna i nie zdziwił się wcale, że pod twoim wpływem ja sama zaczęłam się troszczyć o swój fundusz; lecz przysięgam ci, on wszystko zagarnął w swoje ręce. To nikczemnik! On gotów porzucić nas i uciec ze wszystkimi kapitałami, bo wie dobrze, że ja bym go nie prześladowała, bo nie chciałabym hańbić własnego imienia. Jest on i słaby, i silny zarazem. Jużem ja wszystko dobrze zbadała. Przekonałam się, że, przywodząc go do ostateczności, przyspieszę tylko własną ruinę.	Róża, nie chodź, ja ci dokończę kawał.	Tym lepiej, że pan o tym wie Ja co do tego nie mam najmniejszej wątpliwości. Jestem jej bliską przyjaciółką. Ale widzi pan, są pewne szczegóły, które zatruwają waszą miłość. Przyzna pan, że groźba ustawicznego niebezpieczeństwa bynajmniej nie sprzyja szczęściu.	Nie uważa pan tego teraz. Przyjdzie dzień, gdy stanie się pan stary i brzydki, gdy myśl pomarszczy panu czoło, a ohydny żar namiętności spali usta, wówczas pan to zrozumie. Uroda, Przemijanie, Carpe diemTeraz gdziekolwiek się pan zwróci, czaruje pan wszystkich. Czy zawsze tak będzie?... Panie Gray, jest pan cudownie piękny. Niech pan nie marszczy czoła. Piękność jest jednym z kształtów geniusza, piękność jest czymś więcej niż geniusz, bo nie wymaga objaśnień. Należy do wielkich zdarzeń świata, jak słońce, wiosna lub odbicie srebrnego sierpa księżycowego na ciemnych wodach. Ona nie podlega zaprzeczeniu. Posiada swe boskie prawo panowania. Książętami czyni tych, co ją posiadają. Pan się uśmiecha? Kiedyś, gdy ją pan postrada, nie będzie się pan uśmiechał... Mówią wprawdzie, że piękność jest tylko zewnętrzna. Być może. W istocie jednak jest mniej powierzchowna niż myśl. Dla mnie piękność jest cudem cudów. Tylko ludzie płytcy nie sądzą według pozorów. Prawdziwa tajemnica świata tkwi w widzialnym, a nie w niewidzialnym... Tak, panie Gray, cieszy się pan łaską bogów. Co dają jednak, rychło też odbierają. Mało lat ma pan na życie prawdziwe, doskonałe i pełne. Z młodością przeminie pańska piękność i nagle odkryje pan, iż nie czekają już pana triumfy lub musi się pan zaspokajać tymi błahymi zwycięstwami, które wspomnienie pańskiej młodości uczyni gorszymi od klęsk. Każda odmiana księżyca zbliża pana do czegoś strasznego. Czas zazdrości panu i wiedzie bój o pańskie lilie i róże. Stanie się pan blady, twarz panu zapadnie, spojrzenie przygaśnie. Okropnie pan będzie cierpiał... Ach! Póki ją pan ma, niech pan urzeczywistnia swą młodość. Nie roztrwania złota swych dni, nie słucha głupców, starających się powstrzymać nieuniknioną klęskę, a strzeże się ludzi ciemnych, pospolitych i ordynarnych. To chorobliwy cel, fałsz naszej epoki. Niech pan żyje! Żyje swoim cudownym życiem! Nie traci ani jednej chwili. Nich pan szuka nowych wzruszeń. Nie lęka się niczego... Nowy hedonizmhedonizm oto, co stoi przed naszym stuleciem. Pan może być jego widomym symbolem. Nic nie istnieje, czego swoją osobowością nie mógłby pan dokazać. Na jeden sezon cały świat jest pański... Kiedy ujrzałem pana, od razu zauważyłem, iż nie wie pan sam, czym pan właściwie jest i czym może się stać. Czar, który w panu ujrzałem, podbił mnie, więc uczułem się zmuszony, aby opowiedzieć panu cośkolwiek o panu samym. Pomyślałem, iż byłoby tragiczne, gdyby się pan miał zmarnować. Bo młodość pańska będzie trwała tak krótko	O nie! Piktowie rzadko występują do walki. Przez całe pół roku nie zdarzyło mi się obaczyć Pikta nawet na lekarstwo. Obłaskawieni Piktowie opowiadali nam, że ich dzicy pobratymcy wszyscy wywędrowali na północ.	Ale co to pana może obchodzić, jeśli nie było tam panny Danglars! A, prawda, mogła o panu myśleć w domu.	Chciałam by miał właśnie tu szczęście być przedstawionym Waszej królewskiej Mości	Chodźmy, chodźmy. Patrzcie jak to już miesiąc wysoko. Pogoda na jutro, wyiskrzyło się, a widno jak w dzień. Ketling o afektach gotów wam całą noc prawić, ale pamiętajcie, kozy, że on zdrożony.	Co przez to rozumiesz?	Czyto mnie kto o sekret prosił hę? Marcin pyta, dziwuje się że Tomka widział wedle chaty u cmentarza i mówi: Co to u was leśniczy wierzb na mogilniku pilnuje czy co?	Człek to przebiegły i śmiały, rzekł, może tylko języka szuka.	Dwa następne są na poczcie i podążają tą samą drogą.	Hm, proszę pani, z płcią idzie cały szereg różnic fizjologicznych, rozciągających się na cały jego organizm, na wszystkie jego tkanki, nawet na mózg...	Kłamstwo rzekł Zagłoba	Nastusia czeka na ciebie, przeciek macie ponieść na zapowiedzie.	Pani zawsze jesteś pełną miłości bliźniego i politowania nad nędzą! rzekł z wielką grzecznością, pod którą wprawne ucho dosłyszałoby jednak ironję.	Ryzykuje pani za wiele tam grają kolosalne siły i mają wenę: przeczuwam porażkę na całej linii.	Siewros, mano Wajks! krzyczała dziko kobieta, a uchwyciwszy leżącego młodzieńca, z tą samą zręcznością, z jaką na stos wskoczyła, zbiegła po palących się belkach, niosąc związane chłopię na rękach tak, jak się niesie dziecię maleńkie. Lud ze czcią rozstępował się idącej, sam Tubingas z wzniesioną dłonią odwrócił się za nią, jakby zagasłemi oczami chciał przypatrzeć się temu dziwnemu zjawisku. Ona tymczasem złożyła zdobycz swoją na trawie, a śmiejąc się i płacząc rozwiązywała krępujące ją węzły, całując poranione ciało wydartej kapłanom ofiary. Nikt nie śmiał się ruszyć z miejsca, wszyscy patrzyli z podziwem. Ci co byli dalej a nie widzieli co się stało, słysząc tylko dzikie okrzyki i zamieszanie powtarzali z pewnem poszanowaniem i grozą.	Tak mi wypada z układu kabały, którą na tle żywych uprawiać lubię. Havemeyera pragnę z Ewarystą połączyć w rozpaczy po twojej śmierci oraz w ten sposób żałobę po tobie pogłębić nieco.	Tak. Na zawsze.	To nie jest warunek dla nikogo innego, tylko dla pana.	Utinam sis vates, dodał Stanisław August, ale ten król nie wiele wam pomoże. WPan mości księże Łuskina, lepiej wiesz jak na obrady patrzy opinia, co też tam słuchać o ostatnich ustawach? Co one wywołały!	Więc cóż z tego! Wedle twej opowieści, hrabia, choć pijany, zachował się zupełnie stosownie: dopiero na obelgę odpowiedział obelgą.	Żadnych. Położyłem rękę na amulecie, który noszę zawsze na samym ciele, i przypomniawszy sobie rodowód siwego ogiera, który wygryzłem z kromki chleba muzułmańskiego, odjechałem do Umballi, domyślając się, że widocznie powierzono mi ważne zlecenie. Gdyby mi się spodobało, byłoby już w ową godzinę po tobie! Wystarczyłoby, żebym odezwał się do owego człowieka: „Mam tu jakiś papier tyczący się pewnego konia i nie mogę nic z tego odczytać”. A wtedy?...	A czyjeż to sprzedał, czyje?	A któż jeżeli nie sam pan Don Kichot z Manchy, który dowiedzie bardzo dobrze tego, co powiada i kiedykolwiek powiedzieć może.	A któż tu najstarszy?	A to jak?	A to szkoda, bo panna Hejbowska dziś nie przyszła. Czy to coś pilnego?	A ty tam po co?	A tymczasem Emilka ukończy kuracyę Litki.	Ach, tak Naturalnie. Zamek Hobben. Śliczny, średniowieczny zamek.	Ale możesz kazać wyciąć z bazaltu siebie powożącego kwadrygą.	Aleś ty pierwszy trafił. Pamiętam, w sam łeb.	Broń Boże! Studiowałem naszych sąsiadów.	Chciałbyś, żeby matka znakomitego pisarza była starą, eme­rytowaną aktorzycą?	Co mianowicie?	Co słychać u Józka	Czego pan chce, panie Wirski?	Czemu ma nie żyć? Siedzi sobie w sądeckim klasztorze. Ludzie nawet gadają, że święta, bo tam cuda się dzieją.	Czemu to?	Czy spieszno panu zabrać mnie?	Czy sądzi pan, że mogłyby się zdarzyć jeszcze we Francji przygody takie jak ta, którą nam opowiedział pan Gravier?	Czy Łukasz obchodzi panią jeszcze do tego stopnia, żeby go pani mogła ratować?	Czyż o to pytać potrzeba i odpowiadać, i	Dobrze, przyślę pani jutro spis tytułów.	Dobrze, więcej nie potrzebuję. A więc jutro o siódmej, u mnie?	Eeech.	Gdyby mama pokazała nam pięść zamiast przesyłać pocałunek od ust, to byłoby bardzo sprawiedliwe, bo jesteśmy niewdzięczne ladaco!	I dziwię się, że to ludziom sprawia przyjemność...	I owszem, służę.	Jak to koks?	Jak to wrzucił? Przypadkiem czy naumyślnie?	Jest tam jeden między nimi słomiany a chłopy tak nie chodzą.	Jesteś dzisiaj bardzo zdenerwowana, bardzo rozdrażniona. Trzeba się uspokoić, Lucy, i nie trzeba takich rzeczy mówić, ani myśleć o nich, bo mnie one bardzo bolą, dobrze Lucy?	Jutro Bóg nam da nowe zwycięstwo! albowiem arka Noego nie może zginąć w potopie!	Jutro, jutro!	Już w Kownie chciał zdawać rachunki ledwie uprosiłam, żeby jakiś czas jeszcze pozostał. PowitaniePatrz, jaki to ładny dwór. Może to Poświcie?	Kazimiera!	Kto co ma do powiedzenia?	Któż się ośmieli cię posądzać?	Mieszkała w Camberwell. To była wstrętna stara baba.	Mógłbyś zagrać?	Mój panie!...	Neseserki?... Nie. Nasz doktór nie przyjąłby nawet szpilki. Zacny człowiek... Prawda, panie Rzecki, że już jest wpół do dziesiątej? Stanął mi zegarek.	Nie umiem. Trochę mię głowa boli.	Nira Horzeńska. Przyjechała przedwczoraj...	No, a ten młody góral, co nam tu wczoraj pomagał rzeczy rozpakować?	O byle co zaraz płacze!	Odpowiadaj bez łgarstwa, jeśli potrafisz, hyclu jeden: skąd znasz panią de Rênal? Kiedyś z nią mówił?	Pan Piotr wyszedł z celi, a Kmicic klęknął przy księdzu i oczyścił się z grzechów. Potem zaś, wesoły jak ptak, poszedł czynić przygotowania.	Pieniądze! Czy pan słyszał tę historię przed chwilą? A czegóż, proszę, poszukiwali ci szubrawcy, jak nie pieniędzy? O cóż im kiedy chodziło, jak nie o pieniądze? Dla czegóż narażali swe łajdackie ścierwa, jak nie dla pieniędzy?	Po co?... Mnie nie chodzi o nich, tylko o świątynie i Labirynt, do zajęcia których wojsko nie jest jeszcze gotowe. Zresztą Hiram, który przejął listy Herhora do Asyryjczyków, wróci dopiero około dwudziestego... Więc dopiero w dniu dwudziestym pierwszym Paofi będziemy mieli w rękach dowody, że arcykapłani są zdrajcami, i ogłosimy to ludowi.	Poeta we Francji nie ma obowiązku być benedyktynem	Powiedziałeś przed chwilą: Sołomin.	Proszę o głos	Przepraszam, księżno. Mnie się należy co najwyżej czterdzieści koron, a... napiwków dotąd jeszcze nie przyjmuję.	Psiakrew!...	Pójdź...	Płochego aktora, który swej roli nie dopełni godnie.	Rozumiem	Spytaj, ociec, Michała	Takiś zawzięty?	Także powiadał? To pewno ku wschodnim komturiom wyjechał, ale tam teraz wojna.	Tego nie uczynię więcej!	To i z Bogiem.	To mi już wszystko jedno, byle rezultat był dobry.	To panna Justyna myśli, że ludzie mogą ciężko pracować i wszelakie biedy znosić, a szczęścia swego nie utracić?	Wstydu żadnego nie ma	Z dwunastu!	Zarzucają ci zbrodnie, jakie zgubiły wyżej od ciebie postawionych, mój panie!	Załatwimy rzecz przed objażdżką. Gdzie wyznaczyłeś punkt zborny naszym ludziom?	Znów się mam wynosić? Wówczas wygnano mnie od wilków dlatego, żem był człowiekiem, a dziś dlatego znów, że jestem wilkiem... Chodźmy sobie tedy stąd, Akelo!	Zostawcie muszkiety Macie pistolety?	Zupełnie słusznie!
Pańskiego urwisostwa? W tej chwili nie. Ale to bynajmniej nie ma znaczyć, żebyś pan ich nie wyprawiał! Ale przecież byłeś pan dość rozsądny, poważny nawet, jak na swoje lata. Pamiętam, jak wielkie przywiązanie miałeś pan do matki swojej... Aleś też pan bardzo dobry, bardzo łaskaw, żeś mnie odwiedził... Porzuciłeś swoje zajęcia dla zobaczenia starego, biednego nauczyciela...	Bo pierwszego człowieka Pan Bóg ulepił z gliny, więc i zbiór wszystkich jego potomków jest niczem innem, tylko gliną. Czyń co chcesz, miłuj jak tylko możesz, spłoń choćby na jego ołtarzu z duszą i ciałem, a nie dokonasz, aby stała się bóstwem doskonale pięknem, szczęśliwem i	O tym nie wiedziałem jeszcze. Czy pan przekonany jest o tym?	W Vevey nie wolno nam było inaczej mówić.	Wiesz dobrze że wina wcale nie piję. To nie ja jestem pijany, ale ty, bratku, stchórzyłeś i usiłujesz miną nadrabiać.	Nie, ale gałki muszkatu są obecnie po sześć rupii za sztukę, a twoje kobiety mogą dostać płótno namiotowe i trochę przyborów kuchennych. Zrobimy to wszystko w Shamlegh przed świtem. Wtedy każdy pójdzie w swoją drogę, a pamiętajcie, żeśmy nigdy nie widzieli na oczy ani też nie służyli u tych sahibów, którzy, rzecz prosta, niechybnie rozgłoszą, żeśmy rozkradli ich bagaże.	Nie. Ona myśli, że już śpię. Nie ruszaj się.	Wesołe usposobienie jak widzę, nie opuszcza stryja. Ja jednak mam powody, by w tragedii mego rodzonego ojca nie doszukiwać się operetki.	Ależ ten krzyż nie jest z ręki Napoleona, całkiem przeciwnie.	Biedne dziecko! Nie oceniasz twojego szczęścia. No, powiedz, powiedz!	Czy nie dałoby się odłożyć tego do jutra? Doprawdy, trudno mi...	Jakoż i uniosła! Spytajcie pana Skrzetuskiego! Jakem tylko ujrzał pana Wierszułła padającego z koniem, zaraz chciałem, nie pytając, na pomoc mu skoczyć. Ledwo mnie towarzysze powstrzymali.	Jezus Maria! Toć ja i szabli nie mam!	Kto mówi o cackaniu? Nie może mi przecież zabronić wyjazdu na zaręczyny.	Nie!	Nie, ale uciekłabym!	Nie, żona onego Schultza, niewiasta z naszych stron, była szczera katoliczka i po katolicku wychowała pannę Hedwigę...	Tak i nie. Która godzina?	Umarli nie potrzebują wierszy	Wedle umowy los o tym rozstrzyga, nie mogę nic obiecywać.	Zgoła nie; córka zaś zaklina się codziennie, iż wolałaby największą nędzę niż obecne życie; grzęźnie w melancholii, która tym bardziej odstręcza ludzi...	Żeby on tak zdrów był. Paser, nie kupiec.	Jak to? Twierdziłaś, że tego nie było, że się nie oddałaś, że mnie nie czułaś.	Ale to mój dom, nie chcę go stracić.	Cha, cha, cha! Naturalnie, że jej nie potrzebujemy szukać	Doprawdy, nic nie pojmuję! wy pochwalacie to, co zrobił d’Artagnan?...	Ja nic nie myślę Płacić to płacić. Co mam dawać?	Na pohybel temu, który cię opuści! Już myślałem nad tym, w jaki sposób narżniemy ich wszystkich jak wieprze, tak że żywa noga nie ujdzie. Ale jedno mnie tylko trochę niepokoi.	Nie musi to być daleko, jeśli Barrymore co dzień zanosi tam żywność. Słuchaj, Watson, schwytam tego łotra!	Widziałem was w pustyni. Straszna to droga, ale posłałem anioła, który was strzegł i ochraniał od śmierci z ręki niewiernych. Wyście go nie widzieli, ale on czuwał nad wami.	O nie! pan wiesz dobrze, iż zaniedbałby raczéj wszystkich obstalunków, aby tylko panu usłużyć. To go tylko martwi, iż musi brać za to pieniądze, ale ja mu powtarzam, że pańskie dukaty przynoszą szczęście i to prawda.	O, pan Jachimowski ma dwa tysiące... Ale ja to rozumiem... Jako współwłaściciel...	To fatalne, że ja muszę uczyć historji profesora Sorbony. Ależ, drogi profesorze, pan jesteś ciemny jak tabaka w rogu.	Pan się myli, doktorze. Pańskie zeznania w pierwszej instancji  stwierdzają, że pan liczył. Upraszam Wysoki Sąd o odczytanie odnośnego ustępu zeznań świadka. Tom drugi strona trzydziesta trzecia, ustęp pierwszy.	Ma pan jeszcze co?	Bądź pan spokojny... ale czy można by się przynajmniej zobaczyć z naszym biednym Edmundem?	Jest pan dzisiaj jedynym u nas człowiekiem, mogącym rzeczywiście utrzymać teatr na wyżynie sztuki	Tak, to znaczy ona odezwała się do mnie raz na kursach, bo miała kajety historji francuskiej, była nawet bardzo miła, pożyczała mi tych kajetów i oddałam je za najbliższem widzeniem.	To jednak dziwne! Przeszukałem starannie cały pokój przed śniadaniem...	To prawda a jednak szkoda, żeś ją tak z niczym odprawiła. Musi być bardzo biedna, skoro tak delikatna, jak mówisz, i wdowa po urzędniku, chce służyć za pokojową. Należałoby może spróbować...	A gdyby to zrobił chłopiec i dostał cięgi?	Brühl zostawił to mnie i poruczył	Chcecie przez to dowieść iż sny rogatych kogutów, jakim, przy pomocy boskiej i jego żony, będzie Panurg, są zawsze pewne i nieomylne.	Cóż na to Szymek?	Dzień dobry ci, panie Salomonie: odezwała się, rękę mu dając do pocałowania. Źle spałam, swąd był z pieca, a zimno. To dom do niczego, stary grat, potrzeba będzie zrzucić, a nowy sobie pobudować. Lecz nim to nastąpi, ja muszę mieć ludzkie mieszkanie, proszę mnie oprowadzić po domu, abym sobie wybrać mogła.	I budzi to też zbyt wielki smutek	Jakoż to Dniestr? to Dniestr płynie aż do Czarnego Morza?	Miła perspektywa! Mieć tłum kobiet to zbytek, a stos	Musi to być ciekawa karta z naszych starych dziejów. Był tu zamek zapewne, to ruiny?	No, i to dobre. A kwit na rzeczy, coś je wysłała do Wiednia, gdzież jest, w tym saczku?	O, to nowina, bo ja właśnie idę do Grünszpana.	Pewnie, pewnie... Niech to pioruny zapalą razem z waszym ukontentowaniem!	Powiedam, co wiadomo, że co dnia z nimi hańdryczysz.	Prawda o! żal-by mi było, ale i uciec to trzeba was porzucić... gdzie pójść? co począć?	Strasznie daleko! Jak to iść, wszyćkowszyćko (gw.) rzucić., ostawić dom, dzieci, ziemię, wieś i w tylityli (gw.) zawsze.!	To pomysł godny ciebie, moja droga! I cóż jej damy?	To waszmość prosto spod Ujścia?	To złudzenie.	Uczyń tak, Michale, uczyń, boć to i niełakoma rzecz!	Za to ja Kamie oddaję zgubę, chociaż mógłbym śmiało zatrzymać.	A co zabrałeś z sobą?	A zowie się Sakowicz?	Ach, ty Kalkulacjo	Adolfie mamy za sąsiadkę naprzeciwko zachwycającą osóbkę, przemiłą brunetkę...	Aha!... Domyślałem się tego.	Ale nieprzyjemna pała.	Antoni Kosiba, znachor, co tu mieszka.	Chcę panom przedstawić mój projekt podniesienia zdrowotności w Cisach.	Co tam Michał! Za swoim profitemprofit pewnie, oczywiście., coco (gw.) pójdą....	Czy zbudzono proboszcza?	Da, da, barinia, aptekar.	Dobry wieczór, szanowne państwo, którzy tam siedzicie bez światła.	Ile katastrof!	Ja także odparła Laura...	Jak stoicie.	Jakaś krucha i łatwo tłukąca się cywilizacja.	Kali czy Wa-hima polują na lwy?	Morze, Tajemnica zagadnął nareszcie	Może na schadzkę, co?	Możecie mi dać izbę z łóżkiem i miejsce w stajni dla konia?	Myślisz o śmierci, mój panie, prawda?	Mów dalej, Gösto!	Na wesele.	Najpewniéj: słyszałem od sąsiady, która słuchała z sieni, jak synów uczył przed śmiercią. No! a co myślicie teraz?	Nu! ruszajmy do miasteczka! ruszajmy! Noc się robi.	O, Jaguś!... Ja... ja... jakoż ci oddam, klejem sprzedał...	Panie nauczycielu!	Pijany?	Proszę, proszę!	Przede wszystkim	Przygotujcież się do ślubu razem i do podróży. Jedna z moich towarzyszek pojedzie z nami, ale i służby i wozu, jaki przystał mi, potrzebuję.	Strasznie pani cnotliwa, skoro widzi Napoleona tylko przy Józefinie.	Tak jest. Ta sama.	Tylko przez Petersburg, Finlandię, Sztokholm i Francję	W Bombaju?	Wentzel, Wentzel! Żartujesz ze świętych rzeczy. Każdy porządny człowiek musi się ożenić!	Wiesz co, ja chyba pojadę dziś: coś mnie dręczy.	Zaangażowałabym się do teatru i niech się co chce dzieje!	Zobaczymy się jeszcze dzisiaj?	Żywiołom... Doprawdy?
Kiej to nieładnie Przecie jaśnie pan, a i to naradza się z jaśnie panią i jaśnie paniczem, nie dopiero ja.	Albo to Pana Boga nie ma? albo to na świecie wilcy nie ludzie?	Nie był wcale wesoły Ale dlaczego gniewasz się na mnie? Czy żałujesz, że odebrałeś mnie tym bestiom? Powiedziałam ci przecież, kim jestem. I mogłeś sam to widzieć.	Oczy Robinsona są w porządku, niech pana o to głowa nie boli. To nie jest smarkacz.	Ale i pan także nie nosisz wstążeczki Legii, którą otrzymałeś w roku 1819, więc to powszechna moda?	Nie o to chodzi, ale nie chcę więcej narażać się na coś podobnego. A po drugie jałmużny od nikogo nie przyjmę.	Kiedy tak, to lasu może ciąć nie będą!	Czy ja dobrze słyszę? Jak to waćpanna nie dasz? Kmicicowi, Jędrusiowi, na ratunek będziesz waćpanna żałować? Wolisz, żeby go co złego spotkało?	Masz gadać co mądrego, to gadaj, a pleść nie wiedzieć jakie głupstwa, to lepiej...	Tak jest, panie. Być może, że wypadki nieprzewidziane zmuszą mnie zatrzymać panów w ich kajucie przez kilka godzin, a może nawet i przez kilka dni. Nie chcąc nigdy użyć gwałtu, w tej okoliczności, więcej jeszcze niż w każdej innej, wymagam od panów biernego posłuszeństwa. Tak działając, usuwam od was wszelką odpowiedzialność, bo ode mnie już wtedy będzie zależało nie dać wam widzieć tego, czegoście widzieć nie powinni. Czy przyjmujecie ten warunek?	Ale jednak nie ma stałej siedziby i większe odbywa podróże od nas; nawet przejeżdżał przez szerokie morze, które jest szersze od całych Węgier! Wyobraź sobie tylko, jaki to z tego Dunaj! Wszystkich cesarzy i króli, którycheśmy tu widzieli na kongresie, on w ich własnych teraz widział krajach. Daleko odlatuje jak ptak wędrowny, a we wszystkiem co robi, szczęście miewa niezawodne.	Ojczyzna, Plotka, Rosja, Zdrada ostrzeż pan Wokulskiego (nie ode mnie, tylko od siebie), że ten jego wspólnik Suzin to wielki hultaj i zapewne niedługo zbankrutuje... Ostrzeż go pan, bo szkoda człowieka... Zawsze Wokulski, jakkolwiek wszedł na fałszywą drogę, zasługuje na współczucie...	Ależ ja chcę foksa! To jest pinczer, nie foks!	Nie karz mnie, pani, za słowa nieopatrznie wypowiedziane i które odnosiły się do pani ówczesnej dzisiejsza, widzę to jasno, będzie mi towarzyszką, o jakiej zawsze marzyłem...	Miałam na myśli, że talent pisarski to wielka odpowiedzialność A mam nadzieję, że Ania rozumie to. Córka moja pisywała nowelki, zanim opuściła kraj. Teraz jednak zwróciła się do wyższych spraw. Mawiała zawsze, że zasadą jej jest: „Nie pisz nigdy ani wiersza, któregobyś nie chciała przeczytać na swoim nagrobku”. Dobrze zrobisz, Aniu, jeżeli się będziesz także trzymała tej zasady, o ile pragniesz się poświęcić literaturze. Chociaż oczywiście Elżbieta śmiała się zawsze, mówiąc to. Śmiała się zawsze tak wiele, że nie rozumiem, jak się mogła zdecydować, aby zostać misjonarką. Jestem szczęśliwa, że się tak stało... Modliłam się, aby się na to zdobyła... ale... pragnęłam, aby tego nie uczyniła...	Co on tam, chudziak, porabia, co se myśli? I ani sposobu, by z nim pomówić, ani sposobu i... nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany, a dyć by to był śmiertelny grzech, śmiertelny! ino by z nim pomówiła raz jeden, choćby przy świadkach, choćby... a to już ani dziś, ani jutro, ani nigdy! Borynowa jest na wiek wieków amen...	To, co pan zrobił, to szaleństwo, a opieka, której mi pan udzielił, jest raczej zniewagą.	Nie, niech się pan nie trudzi; umówiłem się z panem baronem, ale już jest późno i skoro jest dziś zajęty, przyjdę innego dnia.	Jakkolwiek bądź, ja osobiście nie jestem spokojny o życie owych agronomów i techników gospodarujących na folwarkach...	Ma pan rację. To zimna bestia	Ale nie, nie byłam nieszczęśliwa, dopiero teraz będę.	Nie!... Dawaj mnie!	Owszem, mógł. Mieszkanie stróża to siedlisko zarazy dla całego domu.	Przystępu nie mam za temi złemi, którzy go opanowali	Ręczę za to	Cha! Cha! Może to kara za odstąpienie naszych duchów?	Hale, jeszcze się nie utrzyma i zleci!	To takie komiczne: grać na mandolinie.	Wszystko to już by mi przyjęcie tej ofiary, za którą jednak wdzięczną jestem, niemożliwym uczyniło... ale najważniejszą i stanowczo w tym wypadku rozstrzygającą rzeczą jest to, że od wczoraj jestem zaręczona...	Ho, ho, ho Cóż to takiego marynarze gwardii? Czy to słone, czy to pływa po wodzie?	Ja tam nie pójdę!...	On nie ma zamiaru nam szkodzić Czego się go czepiasz? Jest nieszkodliwy i w porządku.	Jeżeli uda ci się kiedykolwiek dostać na okręt, powiadasz? Co to, któż ci stoi na zawadzie?	Nie pytaj o nas powiedz co u was się dzieje? jest-li tam nadzieja jaka?	Ha! ha! Trudność główna leży nie w założeniu, w ramach, programach i wystawieniu rusztowania, ale w znalezieniu falangi ludzi, coby szła ze mną, z myślą moją, coby miała odpowiednie talenta, a wyrzekła się samoistności, bo tu jeden musi być wódz i dyktator. Znajdzcież mi ludzi, coby, czując w sobie siły, poszli z niemi pod komendę cudzą.	Ja nie myślę ja już zarabiam. Wczoraj adwokat pani baronowej Krzeszowskiej pożyczył ode mnie dziesięć tysięcy rubli do Nowego Roku i dał osiemset rubli procentu.	Czy to prawda, że Mars jest podobno zamieszkany?	Obowiązek zabrania mi tego, panie. Proszę was, nie zatrzymujcie mnie, noc zaraz zapadnie.	Wierzę, ale co mnie to obchodzi?	Śmieszna rzecz co to ma jedno do drugiego?	Przestał pan wierzyć w siebie? Wyczerpał się pan? Brak panu sił?	Żołnierz żołnierze ciężkiej jazdy noszący kirys, czyli zbroję, która osłania tylko tułów. Pan znasz kirasjerów, panie Rzecki?... Na niebie świeci jedno słońce, ale w szwadronie kirasjerów jest sto słońc...	Ale co tam jeden Tatar! Waćpanowieście tysiącami ich nasiekli, i Szwedów, i Niemców, i Węgrzynów Rakoczego. Co ja tam przy waćpanach znaczę, przy takich rycerzach, jakich drugich w całej Rzeczypospolitej nie masz. Wiem doskonale! oho!	Brat mój mi mówił, że pan się zajmujesz sztuką	Nie chcę cię drażnić ani ci dokuczać, chcę ci owszem dać dowód, że cię rozumiem i odczuwam, a nawet współczuję...	Dobrze. Będę więc mówił tylko o opinii. Naprzód powiem ci, że pewna niepopularność człowiekowi prawdziwie „comme il faut” raczej pomaga, niż szkodzi. Powtóre, trzeba te rzeczy rozumieć. Zmielonoby mnie, jak się wyraziłeś, na otręby, gdybym tę sprawę przegrał, ale gdy ją wygram, będę tylko uważany za tęgą głowę	Jest pan?	Przez Szewską furtkę jechać?	Zamkniemy wodospad bergijski śluzami, tak że z Lövenu przejechać będzie można wprost na jezioro Väner.	U-u-mrze pan t-t-tutaj	I za odpowiednie dla ciebie?... Czy tak?... Odpowiednie dla pana Czyńskiego pod względem towarzyskim, intelektualnym, socjalnym?	Dlatego właśnie ani myślę ruszyć się stąd	W zasadzie zgoda, ale po odtrąceniu kosztów wesela, wyprawy i co wydałem na jej wykształcenie.	Zmieniły cię te ostatnie dziesięć miesięcy Coś o tym słyszałem, ale rad bym się dowiedzieć czegoś pewniejszego. Musisz mi o sobie wszystko opowiedzieć.	Spodziewam się, że bawili się tu panowie dobrze.	Ale i siebie oszczędzaj, albowiem zadanie, które masz przed sobą jest nad siły nawet dorosłego człowieka. Czy ty zdajesz sobie z tego sprawę, gdzie się obecnie znajdujecie?	Ażebym ja był pierwej od pana.	Czyżby więc piraci weszli na pokład?	Ja byłam przedtem niewolnicą.	Jak wielka jest ta odległość?	Jakże się wabi?	Podrzyj na czworo.	Tak	Tak prędko	Tak.	Waćpan mówisz jak mój szczery przyjaciel.	Cha, cha, cha! Co za sentyment!	Mów, co słyszałeś.	Mówił ci co?	Żyje, ale czy wyżyje, Bóg wie, bo dusza nierada z pół drogi wracać.	A jest, dziadźku...	Azaaza (starop.)	Bardzo ładne farby!	Była z nami w Brześciu, a tydzień temu pojechała do Bielska, skąd do Warszawy przybędzie.	Bóg da, że damy sobie i z nim rady.	Czegoś zły!	Gospodarski.	I że działa...	Idziemy.	Jaki? Nasz Kazio.	Jakie masz prawa?	Jakimże sposobem?	Jest naprzód Sierbienicka partia	Juści.	Kiedy pójdziesz do chederu?	Kwaterunku nakaz!	Lepiej niż ci, którzy mu towarzyszą.	Mądry z ciebie chłopiec	Niech ci je Bóg przebaczy!	O Boże!	O panie!	Otwórz mu, złap go, zwiąż dobrze i posadź razem z notariuszem.	Owszem, proszę. Dziękuję, że ksiądz o mnie pomyślał.	Przeceniasz moje zdolności, moja droga. Miałem w życiu jeden wypadek, który zupełnie zdyskwalifikował mnie jako znawcę psychologii ludzkiej.	Ukradziono!	Widzisz przecie, że stary!...	Woydy.	Zaczekajcie ino Niemcy gdy napłyną	Zatem zabierzemy ich muszkiety, różki z prochem i naboje, zamiast czterech muszkieterów i dwunastu kul, będziemy posiadali strzelb najmniej piętnaście i ze sto pewnych wystrzałów.	Żądamy Karoliny Backson, która najpierw nosiła nazwisko hrabiny de La Fere, następnie lady de Winter, baronowej Scheffield.
Dość tego, Doro, dość, panie Copperfield nie pozwalajcie, aby błahe nieporozumienie zepsuło wam ten dzień wiośniany. Wiosna okwita tak prędko! Mówię to niestety z własnego, w odległą, niepowrotną przeszłość odbiegającego doświadczenia. Odświeżających, w słońcu rozbłysłych zdrojów nie trzeba powstrzymywać ani też mijać nie można oazy odkrytej w pustyni.	Nie tutaj, nie! Tu nie chcę robić... Malinowskiemu konkurencji. Przychodzą mi na myśl różne miejsca, może Zakopane? Tam by się to dało urządzić tak, jak ja myślę. Teatr przez parę miesięcy tylko w roku otwarty, od niczego niezależny, z sezonem nadzwyczajnie przygotowanym pod względem repertuaru, reżyserii, aktorskich sił... Każde przedstawienie mogłoby być po prostu ważnym wypadkiem w dziedzinie sztuki. No, co, dyrektorze? Zgadza się pan?	A nie chcą.	Z kilku obrazów zawartych w Fauście, w tej przepaścistej księdze, o której sam Goethe mówił, że ludzie będą musieli dużo się namordować, nim odgadną wszystkie sekretasekreta wieczna kobiecość., co go kiedyś ma zbawić. A jednak w jaskini oprócz ohydnej czarownicy nie ma żadnej innej kobiety; jest to więc odbicie istoty, co dawniej się w nim przejrzała, Małgorzaty czy Heleny, w każdym razie odbicie przechowane. I uważajcie, panie, że kiedy autor do innych scen magicznych używa tylu zaklęć, formuł i ceremonii, tu wszystko odbywa się po prostu, bez żadnych wywoływań ani dziwactw; ta to właśnie cudowna prostota dowodzi, że Goethe uważał widzenia w zwierciadłach za zjawisko czysto naukowe. Albo w drugiej części Fausta, czy nie jeszcze wyraźniejszy dowód? Karawana bożków morskich, Trytonów i Nereid, wyprawia się na zdobycie Kabirów, tych bóstw tajemniczych, o których jeszcze Homer mówi jako o największym z misteriów, bóstw niepojętych dla samych nawet bogów, a których ludzkie oko nigdy nie oglądało. I oto wracają z wyprawy, i wiozą tryumfalnie, ale co? Nie samych Kabirów, bo tych nigdy nikt nie zdobędzie, wiozą tylko zwierciadło z płyty szylkretowej, w której Kabiry się przejrzały, wiozą odbicie ich postaci, jedyny sposób, w jaki ludzie i niższe duchy mogą widzieć tych niewidzialnych. A co? Więc Goethe wiedział, że przedmiot, raz odbity w zwierciedle, nie ginie, ale w nim zostaje.	Alboś ty mi brat albo nie brat a jeżeliś mi brat, to mi powinno być wszystko w bród! Za co ja mam nędzę cierpieć, kiedy ty w flamskiem suknie paradujesz.	Nie powiadaj dwa razy, bo to niewielka sztuka.	Nie, nie nic mu się nie stało, ale wasz postępek...	Nie wierzysz, że to nie jest miłość zmysłowa, ale jakieś nieziemskie przywiązanie?... Słuchaj... Wiem, że to jest dziecko naiwne, nie zna życia; ale przy tym ma wielki rozsądek, a umysł jej rozwija się z dnia na dzień. Dziś jest dojrzalsza niż wówczas, kiedy sprowadziła się do nas.	No, no Nie udawaj pan dziecka; a wreszcie gniewaj się, unoś ile się podoba, jeżeli ci to sprawia ulgę! Powiedz, żem nikczemnik, żem niegodziwiec, tylko nie nazywaj mnie złodziejem i szpiegiem! Dalejże, mów pan, wylej żółć całą! Przebaczam ci, młodzieńcze, to tak właściwe twemu wiekowi! I ja byłem nie lepszy. Radzę tylko dobrze rozważyć. Przyjdzie czas, że się nie cofniesz przed gorszym postępkiem. Zaczniesz się przymilać jakiej pięknej kobiecie i będziesz brał od niej pieniądze. Jużeś pan o tym myślał bo jakże byś sobie radę dał, gdybyś nie zamierzał ciągnąć zysków ze swej miłości. Cnota, mój panie studencie, nie daje się rozdzielać na części; jest cała lub zupełnie jej nie ma. Każą nam pokutować za winy nasze. To znów piękny system, mocą którego przez skruchę oczyszczamy się ze zbrodni. Uwieść kobietę, żeby się wznieść na wyższy szczebel drabiny społecznej, rzucić kość niezgody pomiędzy członków jednej rodziny, wreszcie jawnie lub skrycie popełnić tysiąc podłości dla zadowolenia swych zachcianek lub w widokach osobistych: czy pan sądzisz, że to są uczynki wiary, miłości i nadziei? Czemuż taki frant, który przez jedną noc wydziera dziecku połowę majętności, odsiaduje tylko dwa miesiące więzienia, a nieborak jakiś, co skradł bilet stufrankowy wśród potępiających go okoliczności, musi iść za to na galery?... To próbka naszych praw. Wszystkie są niedorzeczne. Elegant w rękawiczkach popełnił zbrodnię bez przelewu krwi, a zbrodniarz otworzył drzwi wytrychem: oto dwie sprawki nocne! Między tym, co ja dziś proponuję, a tym, co pan spełnisz kiedyś, jest tylko jedna różnica: tam się obejdzie bez przelewu krwi, a tu się bez niego obejść nie może. I pan wierzysz, że jest coś stałego na tym świecie! Pogardzaj pan ludźmi i szukaj w sieci kodeksu oczek, przez które wymknąć się można. Pod wielką fortuną, która powstała z niewiadomego źródła, ukrywa się zawsze zbrodnia; zapomniano o niej tylko dlatego, że była szybko spełniona.	A, nie, nie! Znaleźliby się inni, trzeba ich tylko umieć poszukać.	I myśli pani, że ja nie rozumiem, skąd się wzięło to postanowienie? Ona po prostu nie chce w niczem swoich zasad religijnych obrazić, a chce wcześniej umrzeć. Wie, że to obowiązki nad jej siły i dlatego je na siebie bierze.	Aspan chyba nie wiesz, że firka to taki ptak, i bardzo wdzięczny, dlatego żadnego też w tym przezwisku kontemptukontempt (z łac.) odparł, śmiejąc się, Kmicic	Za wiele ja już bliższych sobie nieżywymi w tych okropnych czasach widziałam, abym się miała bać widoku zamordowanych, ale przecie wolałabym krwi za sobą nie zostawiać, żeby nas Bóg za nią nie pokarał.	Jeno z lekka, z lekka, bo czy wojna, czy nie, ty ciągniesz tak, że dla drugich nie ostanie!	Skromny posiłek skromny, a nawet lichy, to prawda; ale królewski, wysoce królewski. Komuż przystoi bardziej żyć podobnie, jeżeli nie królowi, jeżeli nie takiemu jak ja człowiekowi, który z wysokości swojego stanowiska ogarnia, a przynajmniej powinien ogarniać miliony biedaków, widzieć wszystkie ich potrzeby, czuć wszystkie nędze. GrzechO tak! niech mi się w truciznę zamieni pierwszy kąsek, który pożyjępożyć (daw.) sprzeniewierzyć. się jej bezkarnie. PokutaGrzeszę jednak czasami, ale Bóg świadkiem, że mimowolnie. Kiedy niekiedy muszę zamieszać się pomiędzy ludzi, bo zwykle całe zimy pomiędzy nimi przepędzam, dla spraw mojego królestwa, a wówczas rad nierad muszę zastosować się, choć w części, do ich sposobu życia. O! gdybyś wiedział, jak drogo muszę opłacać te wykroczenia; ciężko pokutuję za nie. Pomijam choroby, tortury ciała; ale umysł, serce, dusza, wszystko idzie pod chłostę, myśl gaśnie, serce stygnie, dusza wpada w jakiś dziwny zawrót, opuszcza mnie cała moja królewskość; nieraz jestem już bliski zostania jednym z waszych rozsądnych. Dzięki Bogu, że to wszystko trwa pewny czas tylko; pokuta przemija, jednam się z przyrodą, państwo wraca do posłuszeństwa, i jestem znowu królem, jak byłem. Ale o to mniejsza. Jakże znajdujeszznajdować (daw.)	Już nic nie chcę słyszeć, Jakow. Dosyć, dosyć	Nie ma nic? zpytał Dobek...	A może i nie moda maskotka..	I nie wstyd panu okradać ludzi biednych, jak my?	Tak dużo, że nie zapamiętam, z ilu rzek piłem wodę, przez wielewiele	Ba, ba! szerszeń jest, nie ma co gadać!	A bo ja wiem, czy on złodziej. Żeby nie ta siostra.	Ma żal, że nie wzięliśmy jej na ów wschód słońca.	No, ale dzięki Bogu nic się nie stało.	Wiem, wiem Ale nie ty jesteś tym mózgiem pierwszej klasy, który to rozstrzygnie. Życie samo w sobie...	O! czegóż? był Eljasz zemną... Nic mi nie jest... Która godzina?	Pewnie że tak. Twój tato jest milionerem. Teraz to nawet nie wyglądasz na milionera. Ale łódka i statek, i oporządzenie kosztują masę pieniędzy. Czy myślisz, że twój tato dałby ci taką łódź dla... dla twojej zabawy?	Co my czynimy? To grzech!	A to... mów, Antek... a to przyślim wedle tego zapisu...	Jak to szynkwas?!	To tu, Antoni, otwórz.	To zależy od pana, pojedźmy razem!	Z czegóż to myślisz, stary?	I to coś znaczy! I gdyby ci rozbójnicy, a nazywam ich tak przez wzgląd na pana profesora, który ich zabrania nazywać kanibalami, wyobrażali sobie, że zatrzymają mnie w tej klatce zaduszonej, to grubo by się pomylili. Co myślisz, panie Aronnax, czy długo oni zamierzają nas trzymać w tym żelaznym pudle?	Na co ci to?	Właśnie i jestem pewien, że już wam to minęło. Prawda?	Czy tylko to, droga księżno? mów tedy zupełnie swobodnie, moja wielka ochmistrzyni	No, kiedy tak, to winszuję panu szczerze, kiedyż poznam narzeczoną?	Wolność? Ach! Tak, to prawda, zapomniałam, że jestem twoim więźniem.	Na służbie! e... jużci że na służbie, bo pan Zaleski pojechał dodnia na swej maszynie i nie wrócił, pan naczelnik go zastępuje.	Zgadza się. Zresztą możemy to sprawdzić.	Guzik sporządził wyraźnie ten sam człowiek, który ciął garnitur pański. Snycerz, albo człowiek, w którego posiadanie dostało się to, powinien i musi nawet wyjaśnić mi, w jaki sposób kamea znalazła się w pokoju zamordowanej. Pan zaś zechce mi powiedzieć, skąd te rzeczy pochodzą.	Paradny z pana facet! Czy sądzę! Ależ to oczywiste! Jest jego kochanką i boi się go w dodatku!	Słucha pani z radością, więc się pani zgadza? Więc to prawda? Na Boga, niech pani mówi, bo oszaleję Więc chce pani zostać moją żoną?	Czy tak? A wie pan, że to ciekawe... Więc pan pragnąłby tu osiąść... I poczynił pan już w tym celu jakieś kroki?	Byłam bardzo szczęśliwa a ponieważ myślę, że do tego jest tylko jedna droga, więc chciałabym, żeby moi blizcy nią poszli.	Co takiego?!	Ale co w końcu miałbym powiedzieć królowi?	Och, mój aniele, bądź bez obawy! Petit-Claud ręczy nam za spokój na kilka miesięcy. Wynikną z tego koszty, ale ostatecznie, jak powiedział mi na rozstaniu: „Każdy obywatel ma prawo kazać czekać wierzycielowi, byle w końcu zapłacił kapitał, procenty koszty!... Więc dobrze, zapłacimy”.	Ehe! Daj no, Józiu, piwa. Myślisz pan, że w Turcji znajdzie jeszcze bogatszą babę aniżeli nieboszczka Minclowa?... Józiu!...	Cóż mam robić?...	Zatem jedź i niech ci się dobrze powodzi. Pieniędzy masz dość, gdyby ci zabrakło, depeszuj.	W takim razie, jedną istotę ogromną i doskonałą, ale bardzo surową, zamienia sobie na wiele drobnych i niedoskonałych, ale milutkich, powabnych, przystępnych...	A jak myślałeś? Jasne, że tak! Cokolwiek się stanie, musimy trzymać język za zębami. Inaczej padniemy trupem	Bądźcie mi bardziej szczerzy! Wszak wy wszyscy, ilu was tu jest, piszecie po nocach na wyścigi paszkwile na swych przyjaciół i swe otoczenie. Taką jest dziwna psychologia „amitié de bohêmeamitié de bohême (fr.)	Lecz prędzej pierwsza niż druga miłość pańska jest prawdą	Moryc, masz tutaj wiadomość dla siebie	Nad Wisłą w ruinach, ale czy w Warszawie, czy może gdzieś pod Toruniem, czy pod Krakowem?	Potem będzie sobie rządził państwem i powiększał armię bez pieniędzy	Wybraliśmy się właśnie... na... bandar-logi!	Za ciasno dla nas obydwóch w Lipcach!	Ależ... gwarantuję, że tak będzie...	Bo warto.	Czyżby napili się niku?	Dostojny mój przyjacielu jak też wygląda twoja siostrzenica Lawinia? Daj mi jej rysopis.	He, he odezwał się młody kapral	I kto by pomyślał, że taki człowiek jak ty lekceważąco mówi o Ben-Cijonie!	I na wiązanie nakarmiłeś ją strachem	Jak się masz niechrzczony!	Karol Slone będzie dla mnie rzeczywiście wielką pociechą	Lepiej by się zdała jaka szklaneczka dobrego chłodnego winka.	My tam byli pięć dni temu, a potem w Browarkach słyszeli, że tam łycari prijszłyłycari prijszły (z ukr.)	Na czym?	Powinnaś się ochraniać, w takim stanie nietrudno o chorobę...	Tak mówisz, jakbyś się martwił	W domu, gdzie śledztwo sądowe było zarządzone mieszka, zdaje mi się, pewien bearneńczyk, przyjaciel muszkieterów.	Więc chcesz odebrać swój kapitał na święty Jan?	Z największą przyjemnością, panie profesorze	A tak, wyszedł...	A ten Chińczyk gdzie poszedł?	Artysta?	Bardzo mi smutno.	Czy podobna?	Cóż by mnie mogło zatrzymywać? Czy towarzystwo?... Tam znajdę lepsze.	Dlaczego niepodobieństwo?	Ir aš!	Jestem tego pewny.	Kawiarnia została zamknięta przez policję.	Malheur! malheur!	Nieprawdaż? Więc chociaż wy trzymacie ze mną?	O! Bądź spokojny, ojcze	Oho!	Panno Zosiu, słucham!	Przed paroma miesiącami otrzymała pani ode mnie list z Waszyngtonu, pisany w grudniu roku zeszłego.	Przynieść spisy!	Rozumiem	Skończone!	Tak, miłościwa pani	Tak, tak.	Tobie, moja córko?
O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	Ot! Co ci tam na tym zależy, że ślubu jeszcze nie ma? Ja, tak mi Boże dopomóż, myślałem, że to żart był, kiedyśmy sobie wzajemnie słowo dawali i drużbowanie przyrzekali. Pan Lubieniecki zaś utrzymywał, że zna sanocką szlachtę i chybaby nie Sanoczanin to był, który by choć żartem danego parolu nie dotrzymał. Więc założyliśmy się; że inaczej nie można było zakładu rozstrzygnąć, więc aż musiałem pisać. Pisałem zaś umyślnie tak krótko, ażeby, kiedy Bóg da, ciebie w wątpliwość wprowadzić. Owoż rzecz. Zaś z ożenieniem jest tak: jestem po słowie z panną Strzegocką, stolnikówną rzeczycką ze Źwiernika, ale ze ślubem jeszcze zwlekają.	Nie ma potrzeby Ale sprawa jest na tyle ciekawa, że sam zrobię to doświadczenie. Mój kredyt u pana wynosi sześć milionów, wziąłem już dziewięćset tysięcy franków, a więc zostało mi pięć milionów sto tysięcy. Biorę więc te pięć świstków papieru, które uważam za bony, bo widnieje na nich pański podpis, i daję panu kwit na sześć milionów. Tym sposobem rachunek między nami będzie wyrównany. Kwit przygotowałem już wcześniej, bo musi pan wiedzieć, kochany baronie, że bardzo dziś potrzebuję pieniędzy.	Jednym słowem tańczyłem z najśliczniejszą kobietą, z pewną zachwycającą hrabiną, nad którą nic piękniejszego w życiu nie widziałem. Miała we włosach kwiaty brzoskwiniowe, u boku prześliczny bukiet żywych kwiatów, które rozlewały dokoła woń cudowną; ale ba! trzeba było ją widzieć, bo któż zdoła opisać kobietę ożywioną wirem tańca. Otóż wystawcie sobie państwo, że dziś o dziewiątej rano spotkałem tę boską hrabinę, gdy szła ulicą des Gres. Ach, jak mi serce biło! zdawało mi się...	Gdzie? w której? spytała je zaraz Kobolda, a niewiasty opowiadały, jako druga już doba upływa, gdy chusty prały z rzeki, wtedy w trzcinie dziwnie coś szumiało, a takie głosy się odzywały, jakby złe ucztę sobie wyprawiało. Że zaś mrok zapadał więc się też bardzo przestraszyły, chusty zostawiły nad rzeką i same uciekły, a teraz przyszły zobaczyć czy się chusty nie znalazły. Lecz snać złe porwało je sobie na obwijki, bo przecie żaden człowiek nie wziąłby chust zmoczonych cudzych, boć to mór zaraz przynosi.	Otóż widzi pan że zniwelowany grunt, na którym gmach stoi, wznosi się jednak ku południu nieco ku górze, tak, że tylna część sceny jest już na równym poziomie z łąką, zaczynającą tutaj łagodnie opadać w stronę gór... Dzieli ją od niej tylko ta ściana, dającą się rozsunąć lub w razie potrzeby zastąpić olbrzymią taflą szklaną.	Młodzi byli synaczkowie moi Ziemia i władza słusznie należą się młodym. Ból sprawilibyśmy im srogi, gdybyśmy znowu objęli pieczę nad naszymi włośćmi. Witali nas z duszy-serca, wszelakoż i ja, i Hugon widzieliśmy, że czas naszej władzy już się skończył. Jam był chromy, a Hugo bez ręki. O nie! Jużeśmy nie byli do niczego zdatni!	A to dobre z odznaczeniem! Ależ ja się wcale o to, mój drogi, nie ubiegam. Uważam, że jak dla siebie aż nadto już jestem uczony.	Postaramy się, że nie	Tak, to jest nieszczęście, panie feldkuracie ja wprawdzie znam tego tandeciarza, przedwczoraj właśnie spotkałem jego żonę. On siedzi w ciupie z powodu jakiejś ukradzionej szafy, a nasza otomana jest u pewnego nauczyciela we Vrszovicach. To będzie heca z tym ontarzem polowym. Najlepiej będzie, jak się napijemy grogu i pójdziemy na poszukiwanie, ponieważ myślę, że jednak bez ontarza polowego nie będzie można odprawić mszy świętej.	Dobrze, tylko jestem strasznie osłabiona. Tak się cieszę, że się to już odbyło i to tak od razu.	O, jakież to urocze! Jakbym chciał, by nasze Francuzki nazywały się, dajmy na to: panna Dobroć, panna Milczenie, panna Miłosierdzie Chrześcijańskie! Niech sam pan powie, gdyby tylko panna Danglars, zamiast nazywać się Klara Maria Eugenia, nosiła imiona Czystość Wstydliwość Niewinność, do licha, ale zrobiłoby to efekt przy zapowiedziach.	Co to za dziewczyna? Czekaj no, ja gdzieś widziałem to spojrzenie?... Aha, kiedym tu był ostatnim razem, ta wystraszona dziewczyna przypatrywała mi się z krzaków...	Gniewać się albo nie gniewać, nikt mnie uczyć nie będzie, wiem co do mnie należy.	Puść komin, w nocy się dość wygrzejesz, powiedz Pietrkowi, niech się do młocki weźmie, pomóż mu, nie ganiaj po wsi jak ten psiak z wywieszonym ozorem.	Ano, zaczekamy, aż się pobudzą Przecie nie będziem do drzwi kołatać i księcia, pana naszego, budzić.	Ach! Mam to uważać za komplement i podziękować? Tego musi się pan wyrzec, bo nie dziękuję nigdy za komplementy.	Jak to? Przecież latem słońce świeci tak jaskrawo, potem zaś żegna się na noc z górami, które oblewa czerwonym blaskiem, a żółte kwiatki połyskują. Wtedy chyba widzisz jasność, babko?	Jedziemy, znaczy się, do Białej Cerkwi!	Nie konceptów mi twoich trzeba!	Nie, lecz mogę oddalić się od ogniska, które je wydaje.	No to o kurach, które się niosły w drewutni.	A teraz napiszą, że pan zostaje, bo takątaką jest moja prośba prośba.	Czy byłby pan łaskaw powiedzieć mi co nowego słychać w naszej mateczce o stu wieżach, w Pradze?	Pan nie chodzi do spowiedzi?	Powiedziałem, że pójdziesz za niego... dałem słowo, że pójdziesz za niego, to pójdziesz!	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Niech go diabli porwą! cóż to, czy to jest pora do podobnych spraw? przecież gubernator jest człowiekiem i cały dzień na usługi poddanych nie może być przygotowanym. A może to jeszcze jest jaki szpieg lub jeden z owych przebranych, kto wie!	Kogo? zrywając się podchwyciła Dobkowa...	Ożenię się.	Powiesz, że ją kochasz, że ją chcesz poznać...	Przyjdź jutro, brat się ucieszy.	Nie mnie głowa, ale tym paniom serca z żalu gorą!	To całkiem proste. Ona jest dla mnie osobą całkiem obojętną.	Moja biedaczka kochana! Ja byłbym i tak przyszedł zaraz po obiedzie. Leciałem tu ledwie żywy. Kiedy się atak rozpoczął?	Opatrzność pana natchnęła podsłuchać spisku O, dziewczęta! Pięknie by nas urządziły. Ja miałem dostać za towarzyszkę Józię Okęcką, a Cesia miała jechać z Wolickim. Słyszana rzecz! Herezja! No, no, urządziłem im sztukę! Umizgnąłemumizgać się	Ależ to nie dowodzi!	Co się stało?	Milczeć, sapristisapristi opieka prawna nad osobą ubezwłasnowolnioną. nade mną. Otóż chodzi o to, by ciotka zmobilizowała nie wiem już tam kogo, by ustanowiono jakieś konsyliumkonsylium	Nem tudom Ucz się, panno, po czesku.	To waćpan, widzę, nie jego partyzantpartyzant (daw., z fr.)	To całkiem możliwe. Kto by to pomyślał? Ale wiesz, teraz, gdy Joe leży pijany, można by spróbować zgarnąć tę skrzynię...	Nie wiem! nic nie wiem! za nic nie ręczę, za nikogo nie ręczę i za siebie nie ręczę!	Ach! Ramirez? Co to za człowiek?	Do pioruna! Szczęście za bardzo sprzyja temu łotrzykowi!	Jednak jest to człowiek żonaty...	Nic nie wiem, mówiłem tyle, co było w depeszy.	Po co pan siedzi u niego!	Czym ja się waszej książęcej mości odpłacę? Czym ja odpłacę?...	Ale my we dwóch karku nie możemy skręcić	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Nie możemy iść! Ja ledwo mogę chodzić	Niestety! królu Tristanie, jedź swoją drogą i niech cię Bóg nagrodzi! Jakoż cię przyjąć tutaj? Nie mamy już żywności; żadnego zboża, nic, jeno trochę bobu i jęczmienia, ot, aby wyżyć.	Owszem. Stawiać pan co będzie?	To jest ślad krwi	Wiktoria nic nie wie?	...o zwolnienie mnie z zajmowanego stanowiska	A to czemu?	A więc i pan już słyszał, panie majstrze?	Ach, nie... tak nie można. Ona taka rozumna, taka sprytna.	Bo nudny jesteś. Spierniczałeś do reszty.	Czego! aby wieś dała dwadzieścia wozów i ludzi do szarwarku, by w ten mig jechali naprawiać drogę w lesie...	Nie czas na kpiny. W każdym razie wszystkiemu ty jesteś winien, bo przez ciebie tutaj jesteśmy.	Tak?! A mój kuzyn Fryc, czy nie studiował na Sorbonie?	To królowa jada taką potrawę?	W Modlicy zaś wyschła do cna, musiały sadzić na nowo.	W miarę jak tracę wszelki gust do wojny, zaczynam go nabierać do dyplomatyki.	W niewoli nie ma kochania! serce zamknięte.	Więc on tam nie wyczuł żadnych nadnaturalnych zjawisk?	Zejde! Powiedz ty także Kamionkerowi i Kalmanowi, żeby oni tego nie robili!	A czy jej pozwala spać?	Co? Dlaczego? Zmieniliście o nim zdanie?	Ja także!	Nic... tak jakoś...	Oj, i ja chytry, bat’ku.	Paweł z Przemankowa biskupem! kapituły znaczniejsza część za nim.	Poczciwa kobietka, ale...	Tak jest.	Takiem jest szczęście?	Ze mną? Mój narzeczony jest niesłychanie zazdrosny.	A dlaczego pani skłamała?	Bet pavėlykite	Biegaj, psia...!	Bij! Morduj!	Czytałem.	Dziękuję	Gdzie ci tak pilno?	Mocno go poturbowałeś?	Musimy!	Nade mną gwałt!	No dobrze, dobrze więc chcecie urządzić fajerwerki.	On czeka na dole.	Ooo!...	Tak prosimy wuja na pierwszą godzinę. Dobranoc.	W lewo, mniejsze koło, dobrze.	Więc czym prędzej wyślijmy drugą depeszę.	Więc mów prawdę! Czy już tak samo, jak z nim	Wyjechałem natychmiast	Właśnie, właśnie.	Żołnierz, Honor, Władza zawołałem.
To dlatego, że nic nie ukradłem w owej Hiszpanii, a trzeba żyć. Byłem oszalały sławą; pochlebne słówko generała Gouvion-Saint-Cyr, który nami dowodził i był wówczas dla mnie wszystkim. Z upadkiem Napoleona okazało się, iż podczas gdy zjadałem swój majątek w służbie, ojciec mój, człowiek o żywej wyobraźni, który widział mnie już generałem, budował mi pałac w Parmie. W 1813 roku znalazłem się, za cały majątek, z wielkim, nie dokończonym pałacem i z pensją.	Niech się pan nie tłumaczy od dawna już panu to przebaczyłam bez pańskich wyjaśnień. Ale, skoro się pan dowiedział ode mnie samej tego, co zamierzałam ukrywać panu całe życie, wyznaję, że zbudził pan we mnie uczucia, których nie znałam przed ujrzeniem pana i o których nawet tak mało miałam pojęcia, iż przejęły mnie zrazu zdumieniem, potęgującym jeszcze zamęt mej duszy. Robię panu to wyznanie z mniejszym wstydem, ponieważ czynię je w dobie, gdy mogę je uczynić bez zbrodni, i skoro się pan przekonał, że uczucia moje nie kierowały mymi postępkami.	Jak będziesz dokuczać Noelowi to cię wyrzucimy stąd. Ja myślałam, że do tego związku będziemy należeć wszyscy i że chłopcom nie będzie wolno mówić „to nie dla was zabawa, bo jesteście tylko dziewczynami”.	Dlaczegóż myślisz, że to, bez czego ty nie mógłbyś wyżyć, nie jest także dla mnie pożądanem? I czy wyobrażasz sobie, że dom jakikolwiek tak samo wygląda na codzień, jak w święto dla gości?	Więc dobrze nie mam nic przeciw niemu, ale też absolutnie nic za nim! Byłoby to... raczej będzie to śmieszne i lekkomyślne... Wiem, że będzie, wiem, że moja opinia w najmniejszym stopniu nie może wpłynąć na zmianę pani postanowienia, że w ogóle nie zostanie wzięta pod uwagę. Więc po cóż dręczy mnie pani i zmusza do rzucania słów na wiatr!	Niéma, dalibóg niéma, a zkąd u mnie hrosze mogłyby być. Wszyscy wiedzą, że do mężowskiéj chaty w jednéj spódnicy, taj w podartym kaftanie przyszłam... i on nie ma, pobożę się, że nie ma. Dostatek w chacie, chwała Bogu, jest, ale hroszy niéma... My jeszcze młode oboje... kiedyż nam było hrosze zbierać?	Skóra mi trochę przez drogę opierzchła, ale do jutra to przejdzie... Co elektor o nas myśli? Nic... Pisał mi, że o nas nie zapomni.	Cha... cha... sądzę! Ale jeszcze się kiedyś dorobimy. Prawda? Młodzi jesteśmy. Ale wie pan... Zabawne. Tylko niech mi pan tego nie weźmie za złe.. Gdy pan zaczął mówić zdawało mi się przez chwilę, że... Proszę mi wybaczyć...	O nie! Mówiłeś z namysłem i całkiem serjo. Ale nie biorę ci tego za złe. Masz wszelkie prawo zeznać wszystko o zakładzie, skoro uczujesz wyrzuty sumienia. Najlepiej będzie, gdy się na to przysposobię. Ale istnieje jeszcze jedna możliwość odkrycia. No zgadnij jaka?	Możesz mi ją pożyczyć na jeden dzień? Ja ci nie zniszczę.	Jeśli żaden z członków rodziny mojej nie rozumie potrzeby traktowania tej pożyczki... zdaje mi się, że istnieje prawne wyrażenie ściślej określające to, co właśnie mam na myśli?...	Cicho! Nie ruszaj się! Właśnie dochodzą do drzwi.	Obaj przysięgliśmy tedy! Ano, trudna rada, w każdym jednak razie dobrze jest być o wszystkim poinformowanym. Dzisiaj jestem strasznie znużony rozlicznymi przygodami, przeto będę spał, nie zapomnij jednak, Bracie Szary, donosić mi o wszystkim!	Właśnie jej to, słowo w słowo, mówiłam Drugi raz, spotykając podobne skrupuły i nie chcąc ciebie, kochany doktorze, pozbawić przyjemności, sama się udam wprost do ciebie.	Żyjemy w epoce, pani, gdzie nic nie jest pewne Trony wznoszą się i padają we Francji z przerażającą łatwością. Piętnaście lat to okres czasu zdolny uporać się z wielkim cesarstwem, monarchią, a także rewolucją. Nikt nie odważyłby się ręczyć za przyszłość. Zna pani moje przywiązanie do prawej monarchii. Te słowa nie mogą dziwić w moich ustach. Niech pani przypuści katastrofę: czy nie byłabyś rada mieć przyjaciela w stronnictwie, przy którym zostałoby zwycięstwo?	Nic mi do niej, a jej do mnie. Co było, to się i skończyło!	Pewnie, że nie pomoże, pewnie! Kto nie ma serca miłosiernego la ludzkiego skrzybotu, temu i płakania są zbędne! Komu jest dobrze, temu się widzi, że wszystko się dzieje na świecie, jak przynależy, jak Pan Bóg przykazał!	Boga nikt nie widział, Amelio: a ten, kto Go ujrzał, przypłacił to życiem lub... rozumem. Ideał jest w śmierci, w nieokreśleniu... A jednak sam fakt, że ta ciężko chora kobieta powstała z łoża boleści na wezwanie dzwonu, który on rozkołysał, mówi mi dużo, bardzo dużo. Może więcej, niż przypuszczał sam dramaturg.	Aby go wziąć na tę wędę, trzeba znać kogoś w Saint-Sernin, a my nie mamy tam żadnych znajomości.	Bzdury! Żadne trytony nigdy nie istniały. To naukowo dowiedzione, chłopie. I nie było żadnej Afrodyty. Prawda, Judy, że jej nie było? „Walka ludzi z prajaszczurami!”. „Dzielny kapitan atakuje przedpotopowe potwory!”. Człowieku, taki tytuł musi mieć wydźwięk!	Chyba nie.	Nie mówmy już o tym	Nie pomylił się pan? Na pewno mówi pan „nie”?	Nie wierzyłem i ja temu zgoła co tu niektórzy przebąkiwali, że Babinicz a Kmicic to jedno, ale przecie pod Magierowem przy ojczyźnie a przeciw nieprzyjaciołom się już oponował i krew rozlał. Późna to poprawa, aleć zawsze poprawa!	Trzy doby jazdy, kolejami żelaznemi... można zajechać na koniec świata. Podróż ciekawa, miejsce interesujące, posada piękna, winszuję, winszuję... O dobrych życzeniach moich wątpić nie możesz, starzyśmy druhowie. Jednak szkoda, może...	Ale na to nawet głuptas nie jest dość łatwowiernym.	Wasza miłość! ja wiem tylko to, co ci żołnierze mówili, którzy ze Szwedami pod Częstochową stać musieli. Jest tam grzecznej jazdy na kilka tysięcy pod panem Zbrożkiem, pod panem Kalińskim i innymi pułkownikami. Śmiem powiedzieć waszej milości, że żaden tam z dobrej woli nie służy, chyba grasanci Kuklinowskiego, bo ci chcieli się skarbami jasnogórskimi obłowić. Ale co zacni żołnierze, to tylko lamentowali i jeden przed drugim narzekał: „Dość nam tej służby żydowskiejżydowski	Grosza nie dam za tego przełożonego jesziwy. Jakiś tam Lipsk. A gdzie ten Lipsk leży?	Jak to, nie nazywał się Babinicz?	Kiedy on nie zna się na tym.	Kto cię nauczył po polsku? Musiał to być nie lada osioł!	N... nie... Ale jeżeli widziałeś gdzie kulę...	Nie jeszcze. Urodziło się przed tygodniem.	Nie psuj sobie o to krwi! Będzie mu i tak wygodnie	Nigdy tego nie mówiłem!	Więc nie jechać? Dobrze! To wrócę od Belwederu	Władzę?... nie wiem. Prędzej obowiązek. Joasia znajduje się w stanie...	Cała nasza służba cały lud jest przekonany, że gdy wojska twoje wkroczą do świątyń, na Egipt spadnie wielkie nieszczęście...	„Co mi jest, do licha?”	Słówko, panowie! Słuchałem, co mówił ordynat, i dziwię się. Jednak pewne odróżnienie między patrycjatem a plebsem być musi. Mówię o fanfarach, to wielki, według mnie, takt dyrektora orkiestry.	Więc mam wszelkie prawo wykorzystywać ferie, jak mi się podoba.	Głowa za to, bracia, wiele warta, głowa! Kiedym się z Moskwą żegnał, tym się tylko pocieszałem, że i głowa razem ze mną pójdzie. Żegnaj, Moskwo, Bóg zapłać za łaźnię, za wolny duch, sławnie oćwiczyli! A na kożuch nie masz co patrzeć, kochanku...	Bo widzi pan, on gotówby mnie zabić!	Czy to prawda, że umarł? Tylko proszę powiedz mi pan prawdziwą prawdę!	Gdzie? Pójdziemy wypruć flaki z kilku żołnierzy i w krótkich abcugach się rozbiorą Wiesz dobrze, że do bitki zawsze jesteśmy chętni.	I niechby tak, broń Boże, po pijanemu takiemu czemuś przyszło do głowy pani zrobić jaki afront.	I szpilki do włosów Rosną na drodze, Małgosiu, tak samo jak grzebienie i kapelusze z ciemnej słomy.	Chce pani zejść do ogrodu?	Proszę o dwa zeszyty: jeden w kratkę, a drugi do rysunków.	Wolałbym, żeby była ciemniejsza ale zwłoka niepodobna. Pogoda, jako widzisz, uczyniła się na długo, a tu prochy się kończą, żywność się kończy. Żołnierze już na majdanie kopią korzonków szukając	Nic, nic... uspokój się... Pomyślałem tylko, że gdybym umarł, Wokulski jest jedynym człowiekiem, któremu mogłabyś zaufać...	Tylko niech pani będzie łaskawa wchodzić bardzo cicho i zatrzyma się z daleka, bo tam jest jedna pani, która wywołuje duchy...	A co się wam zdarzyło, ojcze Owsiwuju?	A przyłóż kulasów i sama se izbę wyporządź!... widzisz ją!... dziedziczka jakaś, rączków se szczędzi, parobkiem się wyręcza!	Ale ja niechcę żebyś odchodził! dodała żywo dziewczyna!	Antoni Kosiba, znachor, co tu mieszka.	Byłby zaraz z tego nowy podatek z morga, jak w Dołach.	Czemuż więc narażasz się na zasługiwanie na podobne przezwiska?	Czy i pan pojedzie?	Fe, co też to asanasan a. acan (daw.) ofuknęła go pani Marta, która w przystępach złego humoru z „pana” zwykle przechodzi na „asana”	Idź! Zanim zdecyduję, czy cię zabrać ze sobą, chcę się przekonać, ile jesteś wart.	Ja, jaJa, ja (niem.) szepnął znowu Störch, cofając się nieco w tył z krzesłem, bo go Borowiecki uderzył oczami.	Jeszcze zechce ożenić się tutaj...	Każdej chwili, nawet wbrew jej woli. Sprawa jest zbyt poważna.	No tak, to już na dziś dosyć pisania	Och! tak tak, to wielki i delikatny człowiek...	Od kogo?	Palauki eisiu į trobą, sušalau kaip šuo. O tu tuo tarpu nukinkyk bėruką, paspėsi dar pamatyti!	Pan?	Pomnijcie wy, Przedborzu, że za wszystko odpowiadać będziecie, za ten ból i srom, jaki uczyniliście królowi, za to, cokolwiek się stanie, wyście lud ten podburzyli...	Województwa: krakowskie, sandomierskie, ruskie, lubelskie, bełskie, wołyńskie i kijowskie poddały się Karolowi Gustawowi. Akt już podpisany i przez posłów, i przez Karola.	Wszystko wliczając Dwa bez atu.	Zgubiłeś bilet? Ależ to niemożliwe!	A ilu uszło?	A jak wyglądał ten twój żak?	Bieda rzekła, wzdychając, i spojrzała bardzo niechętnym wzrokiem na swą parasolkę.	Ciekawam, czego?	Co za Afra znów?	Cóż po drugie?	Dar, Małżeństwo rzekł Holmes.	Dlaczegóż to?	Hm! Piękna godność!	Hrabia był panem swojej przeszłości i wybrał drogę usłaną różami.	Jak to znad morza?	Jak to?!	Jest w gaiku...	Mogą sobie przecież poczekać u dziadka	Na to trzeba czekać pełnoletności Hanki. I owszem. Mamy czas.	No dobrze, a czym motywował wobec personelu zatrzymanie fabryki?	O co panom idzie?	Po czymże to ciągle?	Podróż dookoła świata	Pozory rzekł, na wpół w rozpaczy	Przecież i ty masz nowe ubranie.	Teraz ja powtórzę twe zapytanie: czy oni dzicy?	W niewolę, na wschód wywieziony wpadł pod złe wpływy. Wrócił potem już potajemnie, pod nazwi­skiem obcym...	Waćpan naprawdę tyle masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny!	Wszystkiego!...	Zaszczyt z obu stron: panna młoda Jan Zamoyski.	Zawsze byłam chuda i zawsze miałam duże oczy.
A czy tutaj skrzydła obracają się same?	A cóż, Martynow, a wy czy już prędko wyjdziecie?	Czy chcesz może szklankę wody z cukrem?	Następnie... Czy macie tu gdzie dobry areszt?	Zato pani jest zanadto rozmowna Czy pani tak z każdym spotkanym obdartusem zaczyna gadanie?	...Pożądanie, Niewola, Kondycja ludzka, SzczęścieTa rozpaczliwa niemożność zadowolenia swego „ja” zawsze i wszędzie, w każdej chwili życia, ta roztwierająca się zawsze głodna i ponura pustka!... Jeśli w twym ciele resztki ducha się kołaczą, to przecież one muszą postawić ci przed oczyma cel życia w całej jego grozie! I im dalej w ży­cie, tym natrętniej. Bo nieprawdą jest, jakoby dogodzenie pożądaniu, dokończenie upragnionych zamierzeń, gasiło je; ono wzmaga tylko i syci nasze chęci. A w miarę jak się zwiększają nasze pragnienia i zamiary, zmniejszają się środki ku ich zadowoleniu. To jest najstraszniejsze, najbardziej bez­litosne prawo życia! Podlegają mu wszystkie żądze, pragnie­nia i chęci w świecie materialnym;	A gdzież go podział?...	A jaki, co? Jaki?	A niech cię wszyscy! Dobry, kochany panie Krabatius, ja wam nie dam ani powąchać tych diabelskich dekoktówdekokt (daw.)	A od kogo masz te kwiaty? zapewne chodzi o wazon z pracowni projektanta szkła w stylu Art Nouveau, Émile’a Gallé (1846–1904), założyciela i gł. reprezentanta szkoły z Nancy. W swoich pracach wykorzystywał formy ze świata roślin (np. wazony w kształcie kielichów kwiatów) oraz owadów i zwierząt morskich, stosował opracowane przez siebie metody barwienia oraz obróbki szkła (szlifowania, trawienia kwasem, techniki szkła warstwowego, wtapianie innorodnych elementów, np. metalowych), na jego sztukę miały wpływ studia nad produkcją wyrobów szklanych w antyku, średniowieczu oraz w daw. japońskiej sztuce użytkowej. Odmienna pisownia nazwiska w tym wypadku może wynikać z pomyłki z nazwiskiem jednego z założycieli znanej firmy perfumeryjnej, Charlesa Martiala Galleta. Istniejąca od 1862 r. perfumeria Roger i Gallet cieszyła się ogromnym prestiżem, zaopatrywała dwory europejskie (m.in. francuski i brytyjski), a wiele szykownych flakonów dla jej wyrobów zaprojektował inny sławny artysta tworzący w szkle w stylu Art Nouveau, René Jules Lalique (wykonywał również wazony, misy oraz biżuterię i zegarki)..	A po co?	Ach, nie. To jest...	Alboż my zatrzymujemy te, którym trafia się wyjść za mąż?... Owszem, z naszych nowicjuszek, nawet sióstr kornetowych, bywają dobre żony. Ale nie każdą wabi świat... Niejedna woli być siostrą cierpiących, matką sierot i oblubienicą Chrystusa...	Ale cóż ci ludzie chcieli ode mnie?... zrazu wzięłam ich za złodziei; a! dlaczego nie ma tutaj pana Bonacieux!...	Ani krzty.	Bo Szwedzi glejty znaczniejszym ludziom dają, a kto nie ma glejtu, tego do komendanta prowadzą.	Boże kochany! Do samego generał-gubernatora!	Było dziesięć minut do czwartej strażnicy nie zeszli jeszcze ze swego stanowiska. Usłyszał, że rozmawiam na pomoście z jednym z majtków i zawołał mnie. Ociągałem się z pójściem, to prawda, kapitanie Marlow (Pochlebiał sobie. Często dziwiłem się, jak Brierly może znieść jego sposób bycia dłużej niż przez połowę podróży). mówił dalej komendantury. On wołał zawsze: „Proszę tu podejść, panie Jones” „Proszę tu podejść, panie Jones!” Poszedłem. „Sprawdzimy pozycję” rzekł wówczas	Błazny, urwisze, hulaki! Ja mówię o poważnych ludziach.	Chodź, chodź Wiesz? Matka Mańki umarła? Widzisz, ja żyję.	Choćbym nie chciał, muszę... Wcale żądze dziś ode mnie odpadły.	Co znowu, Nabie! Chyba nie patrzyłeś w odpowiedniej chwili. Widziałem wyraźnie, jak bryg na chwilę przed zatonięciem najpierw uniósł się na olbrzymiej fali, a potem opadł na bakburtębakburta	Co?! Tortury? Wielka mi rzecz. Tortury! Tym gorzej dla Bulby. Mam dwudziestu takich synów jak Bulbo i każdy w sam raz tak się nadaje na następcę tronu jak on! Bijcie go, męczcie, wydłubujcie mu oczy, wbijajcie go na pal, drzyjcie z niego żywcem pasy, wyrywajcie mu zęby jeden po drugim. Droższy nad źrenicę oka mego jest mi mój syn pierworodny, ale droższa jeszcze jest mi zemsta! Hej, siepacze! Hej, oprawcy! katy! Rozpalić ogień i mieć szczypce w pogotowiu. Kocioł napełnić wrzącym ołowiem! Nuże, bierzcie się do tej dzierlatki!...	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Czyż tak?	Czyż to taka sztuka machać szablą? A kiedy się im to zdarzyło, opowiadają o tym tak często!	Cóż, kiedy nie swoje to było dziecko, jeno znajdek. A w takich okrutnych imprezachimpreza (daw.) tu: naoczny świadek., a ten zawdy prawdę mawiał. Owóż tedy prawili tak we dwoje, co Tatarowie, rozlatawszy się po kraju, nie łapali prawie nijakiego niewolnika, jeno samych dzieciówsamych dzieciów	Cóżeś mu na to?	Dlaczego nie?	Doskonale! I rogów niech pani doda Pan jest niemożliwy, panie Trestka. Już widzę, że nigdy nie nauczę pana dobrego smaku. Jakże można było porównać mnie do tej obrzydłej, starej Pallas Ateny? Myślałam, że zostanę DianąDiana (mit. rzym.) piękna kochanka Erosa, boga miłości, wyobrażana w malarstwie w postaci dziewczyny o skrzydłach motyla; również: personifikacja duszy, psychiki, stanu wewnętrznego.. Wówczas i pan może by został przynajmniej HermesemHermes (mit. gr.)	Drogi panie Jestem taki jak moja firma, nie robię takich interesów. Komisowe, o jakim myślałem, jest zupełnie innej natury.	Drzewo, każe, ściął w pańskim lesie, sześć sztuk ściął, każe, za każde sztukę po rublu sztrafu zapłacisz...	I książę wierzysz temu?	I pan, człowiek nauki, wierzy w takie baśnie?	Ile ich było?	Ja ci coś powiem, panie. Jesteś niedoświadczony, otoczony siecią intryg, ja zaś byłem przyjacielem twego dziada i ojca. Otóż oddam ci jedną usługę. Pobożność, WierzeniaPrzyjdź kiedy w nocy do świątyni Astoreth, ale... zobowiązawszy się do zachowania tajemnicy... Przyjdź sam, a przekonasz się, jacy to bogowie odzywają się i dotykają mas w świątyniach.	Jagna! wiecie, a to jutro Walek Józefów śle z wódką do Marysi pociotkowej...	Jak mówił?	Jakiż to środek, sędzio niezrównany?	Jest to latarnia pływająca Suezu Niebawem dostaniemy się do otworu tunelu.	Jest wielka różnica bo dziś przeciwko takiemu Celsiusowi germańskiemu nie jeden Origenes wystąpi, ale głów tysiące.	Jezus, Maria! Gdzie ja mam głowę! Kazia! Skoczno i każ przygotować śniadanie... Zaczekaj... I podać tę, wiesz, porcelanę w centki... Czekajże... Nie potrafisz, ja sama zarządzę. Zabaw tu tymczasem panią.	Jeśli jest artystką?	Jeśli to żołnierz wielki i krew przelewał godzi się go do kompanii przypuścić, czego też mi pan mój małżonek w liście nie broni.	Kilka miedziaków.	Lepiej chodźmy do Bideford i popłaćmy długi!	Moja tajemnica będzie zawsze tajemnicą, nawet wówczas kiedy ją panu zwierzę.	Moje dziecko wprawdzie człowiek raniony w pojedynku jest jak samobójca... No, ale za to Pan Bóg będzie go sądził... Otóż nie śmiałybyśmy odmówić państwu Korkowiczom podobnej usługi, gdyby nie brak sióstr. Mamy ich tak mało, że nie możemy delegować do osób prywatnych bez uszczerbku dla szpitali. Niech tego przewiozą do szpitala. Ale ty źle wyglądasz?...	Możem nieładny, nieszykowny?	Mylisz się; ujechałem na nim sześć mil w półtorejgodziny niespełna, a wyglądał tak, jak gdyby tylko obiegł plac Ś-go Sulpicjusza.	Nie daj Boże!	Nie fatygujcie się; wróci niedługo.	Nie pozostaje mi nic innego, jak przyznać ci oryginalność i pod tym względem, przyjacielu. Bo chyba jesteś na świecie jedynym wyjątkiem, który nie bierze pod uwagę wieku.	Nie przyczepiaj się więc ciągle, nie gderaj, a zobaczysz, jaka będę milutka	Nie szczeka?	Nie wątpię o tym ale niech mi pan wierzy: obecna chwila jest wymarzona. Dla człowieka zasad to piękna sposobność do poświęcenia się. Może pan nie znajdzie drugiej tak sprzyjającej, tak humanitarnej. Nie ma nawet kota w pobliżu, a z tych starych domów skazanych na zagładę byłaby porządna kupa gruzu, tam gdzie pan stoi. Nigdy już nie będzie pan mógł mnie dopaść, narażając w tak małym stopniu życie i własność obywateli, za których ochronę pana opłacają.	Nigdy Ach! on taki szlachetny, taki prawy! czyż mógłby kłamać?	No, to chyba nieszkodliwe	Nudzę się	O ile wiem, umie pan jednak bawić się dobrze tam, gdzie mnie nie ma	O tak, wierzę Nie znałam ich wprawdzie pod tą nazwą, lecz co znaczy nazwa? Pewna jestem, że nazywają to innym mianem we Francji, innym w Niemczech. Ta sama Moc, która sprawia, że roślinki żyją i kwitną, że słońce świeci, uczyniła z panicza takiego dobrego chłopczyka i to jest owo Odwieczne Dobro. I ono nie takie, jak my, biedni, zaślepieńcy, którym tak zależy na tym, by nas takim mianem nazywano, a nie innym. Owo niezmierne Dobro Odwieczne nie troszczy się o takie błahostki. Tworzy Ono miliony światów do naszego podobnych. Niech panicz nigdy nie przestanie wierzyć w Dobro owo i niech panicz wie, że świat cały pełen jest Jego, a nazywać może Je panicz, jak zechce. Toż śpiewaliście o nim, gdym tu weszła.	O! panie naczelniku, dobrze się zasłużysz kardynałowi.	O, wykryje się niezawodnie! Wszystko na świecie może być wątpliwe, to tylko jest pewne, że ta sprawa się wykryje.	On mi się najwięcej ze wszystkich podoba	Ona z przyczyny pana zerwała z panem Solskim...	Otrułam!	Otóż to!	Pan Brichot bardzo mnie zajął	Panie!	Panie!... Nie przechylaj! Panie Borowiecki, ja pana szanuję bardzo, daj pan rękę. My się rozumiemy, my możemy dobrze żyć ze sobą, licz pan zawsze na mnie.	Papciu, kuzynki mówią, że salon nasz jest bardzo pusty i wcale nieładnie wygląda... I ja jestem tego samego zdania...	Parobcy, oczywiście, należą do społeczeństwa.	Pewnie, że nie robiłam sobie ceremonii.	Pieniądze albo to samo co pieniądze, bo kwit.	Piętnaście tysięcy rubli!	Po cóż się w to wdaje?	Powiedzieli mi, żeś zginął.	Przeciwnie, panie hrabio, jest tu jedna kryjówka. Proszę pójść do merostwa w Varengeville, gdzie zebrano wszystkie dokumenty, które znajdowały się w dawnej parafii Ambrumésy, a dowie się pan z tych dokumentów, pochodzących z osiemnastego wieku, że pod kaplicą istniała krypta. Ta krypta należała bez wątpienia do kaplicy romańskiej, na której miejscu zbudowano tę właśnie.	Przepraszam ale przychodząc tutaj, nie wiedziałem, że spotkam człowieka, którego wiedza i umysł przewyższają tak dalece wiedzę i umysł większości ludzi. Nieczęsto się to zdarza u nas, biedaków zepsutych cywilizacją, aby arystokraci, posiadający do tego, jak powiadają, ogromną fortunę, tracili czas na rozważania o społeczeństwie i na marzenia filozoficzne, które służą raczej do tego, aby pocieszać tych, którzy zostali pokrzywdzeni przez los.	Prócz praw	Staram się dbać o ład jaki taki	Tak. Zmieniłem to wszystko	To rozgatunkowanie pereł według ich wielkości musi być mozolne i zajmować dużo czasu	To sztuka, co swego nie daruje! Więcej nam takich! Sam zaś z tymi żołnierzami tu przybyłeś? Jak ich zowią?	To znaczy mnie jak stoję pośród tych trytonów.	Towarzysze! Oto jest biedny chłopak, nasz rodak, który przybył z Genui do Buenos Aires szukając matki. Tam jej nie znalazł, bo jest aż w Kordowie. Zabrali go na barkę do Rosario. Płynął trzy dni i cztery noce z paroma słowami polecającymi. Przedstawił kartkę, wykrzywili gębę na niego. Nie ma ani grosza. Jest sam i nikogo nie zna. Chłopak pełen serca. Pomyśleć tylko: z Genui do Rosario!... Dalej, towarzysze! Nie trząsnęlibyście też tak kieszenią, żeby miał za co bilet kupić do Kordowy i matkę odszukać? Bo jakże! Mamy go tak jak psa zostawić na ulicy?...	Tu, w Warszawie.	Umieram z głodu.	Weź z sobą dziesięciu z przybocznych moich i przetrząśnijcie obydwa domy.	Wie, że nieznajomy chowa się w jednej z jaskiń na stoku góry, tam, gdzie to mieszkali dawni ludzie.	Więc co? Mów pan prędzej.	Wojna tu: silny, mocny. jest krzyżacka piechota i ćwiczona godniegodnie (daw.)	Wprawiasz mnie, Copperfieldzie, w zdumienie!	Z Bogiem...	Zaraz zlezę! Tylko żem się o gałąź zahaczył, proszę pana. Na lewo, chciał pan wiedzieć?...	Zdaje się, że najgorszym jestnajgorszym jest rzekła Ania.	Zdrów.	Zgadł pan	Zgoda dobra rzecz...	„Och, co do faktów, skończyłem z nimi raz na zawsze”
Cóż na to poradzić. Tak przynajmniej śpi i nie może myśleć. To już wielki plus dla niej.	Wobec tego może to być istotnie czarnoksięska siła. Cokolwiek o tym rzeczemy, dla nas wszelakoż było to czamoksięstwo. I tak, jakom powiadał, schodziła nam owa podróż. Gdy wiatr płużył, rozwijaliśmy żagle i wylegiwaliśmy się przez cały dzień pod nawietrzną ścianą burty, osłaniając plecy tarczami, by nas nie zmoczyła bryzgająca woda. Gdy cisza panowała na morzu, braliśmy się do wioseł, żółty człowiek przesiadywał ze swym mądrym żelazem, a Witta sterował. Zrazu lękałem się wielkich, pieniących się bałwanów, ale gdym obaczył, jak Witta roztropnie prowadzi okręt pomiędzy nimi, rychło nabrałem odwagi. Hugonowi już z nowotka wszystko wielce się podobało. Jam ci nie bardzo był zręczny do żeglowania, a zgoła nie w smak były mi rafy podwodne oraz wiry takie, jakiem widywał koło wysp na zachód od Francji, gdzie jedno z wioseł ugodziło o skałę i strzaskało się w kawałki. Popłynęliśmy na południe po rozhukanym morzu, zasnutym mgłą. Raz, gdy się nieco rozchyliły chmury, ujrzeliśmy przy miesięcznym blasku jakowyś statek flandryjski, co obalon falami tonął już w głębinie. Hugon znowu dzielnie pracował wraz z Wittą, ja zasię z gadającym ptakiem leżałem pod pokładem nieświadom, zali żyję jeszcze, czym już umarły. Jest ci taka choroba morska, od której człek po trzech dniach może ducha wyzionąć! Gdyśmy niebawem obaczyli ziemię, Witta oznajmił, że to Hiszpania, i zaraześmy odbili na pełne morze. Przy brzegach snuło się mnóstwo okrętów biorących udział w wojnie tamecznego księcia z Maurami, więceśmy się mieli na baczności, by nas ludzie księcia nie powiesili albo Maurowie nie zaprzedali w niewolę. Zawinęliśmy do małej przystani, którą Witta znał z dawna. Nocą nadjechali tam ludzie z objuczonymi mułami, a Witta jął wymieniać bursztyn, przywieziony z Północy, na toporki żelazne i zwoje paciorków w glinianych naczyniach. Garnki te on stawiał pod pokładem, a toporki żelazne składał na dnie okrętu, wyrzuciwszy stamtąd kamienie i piasek, które przedtem obciążały należycie nasz statek. Nakupił też i wina za okruchy wonnej ambry... mały kawałeczek, nie większy od paznokcia, sprzedawano za beczułkę wina... Ale widzę, iż przemawiam jako kupczyk.	Złego dobrością nie przeprzesz, a ino jeszcze większą złością! Za dziewkę cię ma, a ty nic; szmaty ci pono w skrzyni pozamykał, na każdym kroku pilnuje, dobrego słowa nie da A najpierwsze odstaw go kiej tego ciołkaciołak a. ciołek (gw.)	Dosyć! dosyć boski śpiewaku; nie zdołasz nigdy odmalować nam wdzięków i powabów nieporównanej Altisidory, która nie umarła, jak pospólstwo mniema, ale żyje jeszcze w stugębnej sławie i ożyje pomiędzy nami, jak tylko Sancho Pansa powoła ją do życia próbą, którą wycierpieć musi. Więc, o Radamancie, ty, co rządzisz ze mną w ciemnych Lety otchłaniach, ponieważ wiesz, jaki jest wyrok niezmiennego przeznaczenia, żeby ta piękna osoba zmartwychwstać mogła, mów prędko, ażebyśmy nie ociągali się z chwilą, w której ją ujrzymy. Zaledwie Minos wyrzekł te słowa, Radamant powstając, zawołał:	No-o! Dobrze, że ci to przyszło na myśl. Gdyby był bardzo przebiegły, przeżyłby może dzień... ale nie przeżyłby nocy... Żadną miarą.	Tak więc wszystkie moje złudzenia spłynęły z wodą ciężka, zaiste, ofiara! Wyznaję, że nie zdawałem sobie sprawy z tego wstrętu do zapału i inteligencji, nawet obróconych na ich pożytek, jaki odtąd będą odczuwali samowładni monarchowie.	Więc ja zwlekać nie będę i zaraz się udam po to najwyższe szczęście moje, którego, aby się godnym okazać, gotów jestem całe życie moje poświęcić. Ale gdyby, broń Boże, mama się sprzeciwiała na razie...	Wynika to stąd, że gdyby się to odkrycie dostało w ręce niepowołanych jednostek: to by mogły z tego powstać groźne nadużycia. Rzecz bowiem jasna, że niejeden mógłby tę siłę wyzyskać in deteriorem partem. To jest główny powód, dla którego nie chcą oni swego odkrycia pokazać Europejczykom, gdyż uważają ich za najdrapieżniejszy gatunek ludzki na ziemi. Czy my kiedykolwiek podniesiemy się na wyższy stopień, o tym oni bardzo wątpią. Owszem podług ich opinii ludzie północni są uparci i wytrwali tylko w złym jest to najwyższe dobrodziejstwo, jakie wywołał do bytu duch ludzki. Ale, gdyby się ono dostało w ręce ludzi złych	Żeby nie! Robotą tylko tu i żyj! Ja u państwa jedna, a kucharka druga, więcej nikogo niema; ani furmana, ani lokaja nie trzymają. Pan stary, ciągle książki czyta; pani ze złości, że pan stary, czepia się tylko do wszystkiego i jak sroka skrzeczy: wszystko jej źle, niezgrabnie, to za prędko, to za pomału, to za zimno, to za gorąco... Dziecisków aż troje, i nieznośne takie, że niech Pan Bóg broni! Goście prawie nie bywają. Ot, tylko jak ten koń w dreptaku, od rana do wieczora kręć się i kręć się, a ciągle to samo... dobrego słowa nawet nie posłyszysz, ludzkiej twarzy nie zobaczysz... żeby tę wieś djabli wzięli! w mieście lepiej!	A wszystko na drodze! Cóż Wacław ci mówił?	Niech pan zobaczy tylko, jak żyją nasi państwo marszałkowstwo, a na świecie nie ma przykładniejszego i więcej się kochającego małżeństwa.	Już jak to jest, to jest, a tak być musi. I proszę pani, żeby tu więcej nie bywał.	Proszę siadać i zaczekać łaskawie. To już kawaler dorosły! Mój Boże, jak ten czas leci! A niedawno jeszcze ot takim chłopaczkiem był!... No, to jakże, z takiej okazji na pewno jaśnie pan raczy przyjąć, tylko nie wiem czy teraz, bo właśnie jedzie na audiencję do Zamku, do samego generał-gubernatora!	Zacny z ciebie chłop, mój Jacopo i Bóg cię wynagrodzi za twoje dobre chęci, ale dziękuję, nie potrzebuję nikogo; parę dni odpoczynku postawi mnie na nogi, a spodziewam się, że w tych skałach znajdę zioła, które są doskonałe na kontuzje.	Moje dzieci oto jak trzeba się wziąć do rzeczy. Rozrzucimy naszych ludzi w znacznej odległości od ulicy de Beaulieu i placu du Mûrier, we wszystkich kierunkach, w ten sposób, aby bez jego wiedzy postępować w tropy ptaszka; nie opuścimy go, póki nie wejdzie do domu, który obierze sobie za kryjówkę; zostawimy mu parę dni spokoju, następnie przykryjemy go tam pewnego pięknego dnia przed wschodem albo po zachodzie słońca.	Nie widzę w tym nic niewłaściwego. Okazuję tym tylko zaufanie do ciebie, że o tym mówię. A zresztą w tym, że mówię, masz najlepszy dowód, że nie było nic złego.	Cóż tam na wsi?	Dlaczego? Czy ja chcę kogo oszukać? Ograbić? Mówię, że zapłacę? Kto ma być stratny? Każdy wie, że Szwarc nie mówi byle czego. Szwarc mówi prawdę i tylko prawdę. Moi klienci coś o tym wiedzą. W razie czego potrafię dostarczyć żelaznych gwarancji. Proszę, płacę z góry!	Któż odgadnie, co się w téj lalce dzieje? czy tam jest serce? czy tam może mieszkać miłość? czy on kogo kocha, czy się może przywiązać? Do Sułkowskiego ma nałóg jak do trefnisiów nadwornych; więcéj nie wiém.	Nic mu nie będzie, to bardzo silne zwierzęta, więc wyzdrowieje.	Nie siedzi się zbyt dobrze na meblach empire	Nie, to jest chwila żeby jeść	Nikt się nie oparł, kuzynko z wyjątkiem Odyssa, ale i ten oparł się tylko dlatego, że był przywiązany do masztu.	Słucham rozpraw z zajęciem wielkiém Ale przeżywszy już entuzyazm, i zachwyty, i odczarowania a pesymizmy, usprawiedliwiam oboje, choć ani jednych, ani drugich dzielić nie mogę.	Więc nie, powinniście mi byli powiedzieć; ale skoro to takie wielkie, obejrzę za chwilę, schodząc.	A! ten Brichot zawsze ten sam (mimo że doprawdy nie wiedział, czy Brichot był kiedy lampartem). I podkreślając te sakramentalne słowa rytualnym gestem, udał że się nie może oprzeć chęci uszczypnięcia go w nogę. ciągnął Ski, i nie zastanawiając się ile ślepota profesora daje smutnego i komicznego tym słowom, dodał: „Zawsze to spiczaste oczko w stronę kobiet.”	Ach, masz pieniądze, mój mężu? tym lepiej! Nie pytam się, jakim je zyskałeś sposobem, byleś je miał.	Artielne! Nie, widać, że naszego brata, duraków, nie sieją, sami się rodzimy...	Czemu... czemu nie daliście temu przeklętemu Beetle’owi lania, zanim zaczął urągać?	Cóż wy mi powiadacie?	Dlaczego nie mam znać?	I król ich nie lepszy?	Mój mężu, czy nie ma sposobu, żeby mu odradzić?	Nie możesz stracić miejsca, jeśli zrobisz to, czego on chce, a wszak wszyscy mają rozkaz go słuchać	Nie rozumiem...	Nie wiem	Niektóry Madziar też nie winien, że Madziar.	Nigdy nie mówiono ze mną o interesach dopiero gdy ojciec pański przyjechał do M., jako delegowany Domu Handlowego, ojciec mój powiedział mi, jakie nam grozi nieszczęście, ale szczegółów nie dał żadnych. Myślałam, że to dopiero za jaki rok nastąpi...	Rzygnęły jak wino, niech raczej powie wasza łaskawość bo ten zabity wielkolud, to był worek z koźlej skóry, a jego krew to czerwone wino, a ten łeb odcięty wiatr uniósł, bo go wcale nie było.	To nam się przyda a więc pan mówi, że tak na ślepo mógłby znaleźć tę odnogę rzeki, o której pan wspominał?	Tu, tu było kółko. Bez tego kółka nie można jechać.	Tędy, tędy. Równaj krok, nie wyprzedzaj!	Wtedy... zawieź go do królowej. Księżna Kinga ulituje się nad sierotą. W każdym razie, czy będzie przy wuju, czy przy królu, ty go, mój Rafale, nie odstępuj aż do naszego powrotu. Przed Bogiem odpowiesz za to dziecko. A gdybyśmy nie wróciły, nie odstępuj go aż do śmierci.	Sztuka szeptała Endelmanowa, usilne zwracając uwagę zebranych na obraz, bo zaczynali już odchodzić.	Tak, ale chciałem uporządkować swoje rzeczy. Więc dobrze, chętnie zjadłbym coś, jakiś kawałek drobiu, skrzydełko kuropatwy.	A ba... pomoc! Tu się właśnie rozłazi... Bardzo mi miło... poznać... Myślę już od wczorajszego wieczora, skoro pani dziedziczka wyrwała się... te!... z tą gotowością pomagania waćpanom. Bo to z panią dziedziczką sprawa niełatwa. „Nudzę się, nudzę się”... A potem rób co chcesz... Upór...	Bo sobie tak myślę, że jednak mnie bardzo żal doktora Cravena.	Dobrze A teraz jeszcze jedno: czy Hyde podyktował ci w testamencie owo postanowienie tyczące się wypadku, gdybyś ty „znikł”?	Dobrze czynisz, dziecko niech cię Najśw. Bogarodzica ochrania!	Gniewasz się na mnie, Karl?	Kazio Głuchowski, mój zacny compadrecompadre folwark [dziś popr. w tym znaczeniu: hacjenda; red. WL]. posiadał, wcale przyzwoitą, gdzieś tam w Brazylii, na pograniczu stanu Contestado, w pobliżu obszaru terenos dos Indiosterenos dos Indios dziewiczy las.. Na werandzie siedział swojego domu pewnego południa, w skwarze marcowym drzemiąc niedbale. Tuż obok stodoły kaboklikaboklowie najemny robotnik rolny w folwarku, szczególnie zajmujący się końmi. oraz koloniści zginęli na miejscu. Maciuś ocalał, suka została ciężko porażona, Indianie czmychnęli.	No, tak ale jacyż tam ludzie mieszkają?	O, o, niech pan patrzy o tam, teraz mąż zamienia kurtkę na surdut! O, proszę mi wierzyć, znają tu pana, uprzedziłem o pańskich odwiedzinach.	Odpocząć? Ależ służę koleżance Zaprowadzę państwa do pokoju żony. Będzie pani mogła nawet się położyć na kanapie.	Sza, panie Trawiński, oni mają niebo, po co im dobre czasy.	Tak	Tak prędko!	Tak... on...	W ustroju kapitalistycznym i faszystowskim tak.	Wiesz więc wszystko; ale ja mam wielką, wielką prośbę do ciebie.	Więc dobrze?	Wnetki by cię tu godziły do siebie...	Zupełnie. Amnezja retrograda. Medycyna zna wiele podobnych wypadków. Niepamięć wsteczna... Wymazuje z pamięci człowieka całe poprzednie życie. Po wojnie światowej zanotowano setki wypadków tego rodzaju.	„Wrócona Bogu”... A czy jest Bóg?	A ten, a ten długi bez łydek! Patrzcie! Dłuższy jak Wielki Post!	Ale warto przeczytać urzędową gazetę	Corpo di Baccocorpo di Bacco (wł.)	Czy Łukasz obchodzi panią jeszcze do tego stopnia, żeby go pani mogła ratować?	Diabli go wiedzą, zdaje się, że mu to przyrzekł pan Morrel.	Dlaczego?	Do Marsylii!	Dosłownie zlecenie wasze spełnię, milordzie.	Dzień dobry, panie doktorze! Dziękuję bardzo, dziękuję stokrotnie!	Dziękuj Bogu i za to!	Ewka! daj pokój, daj pokój... Czego drażnisz człowieka!	Grała ją pani prześlicznie, cudownie!...	Ja i Wokulski?...	Ja zawsze ten sam, co dawniej, zajmuję pokój Ten, w którym uczyłam się dawniej. Jakże czas szybko bieży! Pamiętasz! Pokoik z tafelkami, za salonem. Pamiętasz?	Jakże dziś jeszcze chcesz jechać?	Jestem pewien, mój panie, że w bagnistym lesie go dogonimy.	Masz rację	Mianowicie?	Napiję się	No i jakże tam? Smakowało panu?	Odpowiedział, że rzeczywiście siedział w jakimś mamertyńskim kryminale. Wyznał nawet, za co. Oto za kradzież jakichś dokumentów w Rzymie. Czy jeszcze plotkować?	Ot, o wilku mowa, a wilk tuż! Patrz, pani Janowa, wychodzi od choréj kowalowéj; zobacz, do czego podobny; przejdzie koło nas i ani nas spostrzeże.	Pamiętasz, jak „wydałeś” Kozła przed inspektorem? Masz!	Pan się dziwi? Wszystko wczoraj sprzedałem.	Pan wiesz, że arjanie stanowili wyjątek.	Poczekaj, poczekaj... mam ja wprawdzie bogatą parafiankę, bardzo zacną... ale... czy znasz panią Klotyldę Warską?	Pod Małogoszczem.	Potężniejsi od nas je kręcili.	Proszę, proszę, mój braciszku...	Przeżegnaj się	Słucham pana.	Tego Anglika z rana?	To się zdarza.	Waćpan powinieneś się rozmówić z Ewką Waćpan zgoła za mało z nią rozmawiasz, aż jej dziwno to bywa. Niedługo przed obliczem pana Nowowiejskiego staniecie... Mnie samą niepokój chwyta... Powinniście się naradzić, jak sobie począć?	Wie pan te biedactwa się nudzą, a i nam będzie weselej w ich towarzystwie. To bardzo miłe dziewczęta.	Żmudź Pontusik de la Gardie trzyma w łapach, a ciężkie to łapy, znam go!
A nam co do tego? Widno pilne sprawy zatrzymują go w Krakowie, to i nie pyta, czy bezpieczno, abo nie. Zresztą... czy to onym szpiegom pilno po prymaryjach biegać; w pierzu im cieplej niźli w kościele; to i nie lękało się panosko nieszczęsne błagać ratunku dla siebie i	Lecz w głębi duszy miałem zawsze tę tęsknotę do zżycia się z jedną tylko kobietą. Lecz nie łatwo mi było spotkać taką kobietę. Musiałem brać, co było pod ręką ale jako element czysty, doskonały i bez skazy bez skazy!	Prawda, że fałszerz, ale mi żal było tego Gilberta. Bądź co bądź, był on na swój sposób odważny	Tak, co zechcę! ale cóż chcieć? nauczcie mnie... Chyba Rzym spalić, zburzyć jak Troję i wznieść na nowo...	A co na to powie Poiret? Cóż, nie będziemy się gniewali?	A co to za wyspa?	A co? nie mówiłem? Byłem tego pewny! przeklęty list!	Co mi tam o katówcekatówka mówić, opowiadać.!	Co też panu w głowie powstało? co?	Co ty powiesz?!	I to nie jest do pogardzenia. W piciu jest zupełnie ta sama mądrość, co i w życiu: złudzenia. Oczywiście nie każdy pije na to tylko, aby z Bachusem wywracać koziołki.	Kocham cię bezinteresownie, to wszystko, i umiem myśleć. I cóż! Czegóż stoisz jak figura woskowa? Nie ma co medytować. Małżeństwo to gra w cetno i licho; ot, wyrzuciłeś cetno.	Och! To w co ten nieszczęśnik wierzył?	Powiesz czy nie, co cię za mucha ujadła, szkaradne dziecko?	Słuchajże, co ma być: dwunastu pastuszków, starszych i młodszych, Przenajświętsza Rodzina, trzej królowie, wół, osioł, podarunki dla Dzieciątka, i co ci się zdawać będzie ku ozdobie; czy jakie drzewko, czy zwierzę, jednym słowem, piękne jasełka. Pomyśl, rozważ, obrachuj, a w niedzielę przyjdziesz mi powiedzieć, jakiej zapłaty żądasz za tę robotę.	Nie jesteś pan kupcem, tylko desperatem Kupcy nie myślą o skakaniu z balonu... Ledwiem to zobaczył, zaraz pomyślałem: „To mój człowiek...” Ale znikłeś mi pan z oczu po wyjściu z ganku... Dziś traf zbliżył nas powtórnie... Panie Siuzę, my musimy pogadać o związkach wodoru, jeżeli jesteś pan bogaty...	Ten pan będzie twoim najlepszym przyjacielem, Edmundzie, bo jest moim przyjacielem; to kuzyn mój, mój brat, Fernand, to człowiek, którego po tobie najbardziej kocham na świecie, nie poznajesz go?	A, dajcie już spokój! Nie trapcie się byle czym. Jeszcze wczoraj, w tym straszliwym nawiedzeniu pańskim, wszelaką urazę rzuciłem precz. Pan Jezus mi świadkiem, że się cale a cale nie gniewam i w świętej zgodzie z wami żył będę do grobowej deski. Ino jedna rzecz musi ostać po staremu.	Ale, mój panie, tysiąc dukatów dla Tepera i Szulca! ha! ha!	Bez wątpienia. No, ale nie idzie za tym, żebyśmy nie mieli deliberować nad kwestią obsadzenia asystentury u tego kochanego „Węglicha”.	Biedna dziewczyna! Biedna dziewczyna, taka bogata, taka piękna! Przyszło by ci coś takiego do głowy, mój drogi Château-Renaud, kiedy byliśmy tu... kiedy to? Przed trzema czy czterema tygodniami, z okazji intercyzy, która w końcu nie została podpisana.	Będziesz szaleć za mną, bo nikt nie zdobyłby się na to... Kobiety lubią demonów...	Ekscelencjo mogłem szukać zabawy w tym, aby zmistyfikować towarzyszów podróży, ale...	Jakże ty nic znasz jeszcze życia. Ale kocham cię za to, za to właśnie!	Na papierze to niby całe Koborowo jej własność. Ale tylko na papierze.	Naturalnie, bo Irenka jest tu potrzebną, a gdzie kto jest potrzebny, tam siedzi.	Panie Stefanie, ale nie w chwili, gdy spadło nań nieszczęście!	Panie Zypku: Sturfan Abnol, ten schizofrenik, ten genialny marzyciel wcielonej pustki, zawrócił panu głowę swymi teoriami. To dobre w teatrze Kwintofrona Wieczorowicza w teatrze w swoim rodzaju nadzwyczajnym. Tam jest miejsce dla niego, artysty tam, gdzie właśnie zupełna pustka w znaczeniu nieobecności wszelkiej treści realnej wciela się naprawdę w życie jako zbiorowa twórczość artystyczna. Indywiduum się w sztuce skończyło. Bo w to wytwarzanie nowej treści urojonej, w przeciwieństwie do jakiegoś dawnego formizmu, nie wierzę. Byłam raz i nic mówiła dalej swym najbardziej uczonym stylem	A cielęta się nie witają	A dziś raneńko, razem z ekonoma żoną i ogrodnikiem, kazała powiedzieć panience i paniczom, że wieczorem wróci i żeby nic się złego bez niej nie stało	A pozdrowiejesz, dziecku mojemu pomóż, poradź, obroń.	A więc te tysiąc franków?...	Bogdajeśmy ich zastali w Spychowie!	Był tak dobry, że pomyślał o mnie i część renty przelał na moje imię.	Byłaby to zabawna i niebywała rzecz, widzieć męża zwyciężającego żonę!	Chyba od ośmiu lat, panie dyrektorze.	Czekajno! czekaj! nieraz ja o podobnych rzeczach słyszałam! Motruna była charakternica; zawsze miała słyszę mleko, choć krowy nie było; mąż jéj był charakternik, to wszyscy wiedzą, że zły mu pomagał nocami do budowania chaty... Oni pewnie upiorami być muszą i do swojéj Doni wracają, żeby na nią naglądać, odziewać ją i karmić. Już mi wierzcie, to nie może być inaczéj.	Czy ja tam wiem, mój jegomość!... Może ma, a może i nie ma	Czy ty żyjesz? Człowiecze, tyś żyw?	Dlaczego w takim razie masz minę taką, jakby cię prowadzono na szafot?	Dziennikarz, Media	E, ona przecie powinna się była przedtem z nimi potargować! Zawdy mówiłem to mojej kobiecie.	I za cóż miałby go zabijać?	I że skoro dopłynęliśmy do wyspy Tabor, to dopłyniemy i do wysp Paumotu	Jak to?	Jakże to mam uczynić, żeby zaprzestać być sobą? Daj mi radę o bracie.	Jam nigdy nie kłamał i nie skłamię.	Jestem na rozkazy	Jo za Bug nie pójdę. Niech inni idą, kiej tam tak dobrze.	Kiedy wasza książęca mość rozkaże ruszyć?	Koledzy! Członkowie klubu „Reforma”! Niech pan zapamięta, panie Fix, że pan mój jest uczciwym człowiekiem. Jeśli się założył, ma pełne prawo starać się wygrać zakład.	Ktoś jej powiedział, może stróż, a może nawet ja sam przypadkiem, że pan doktor dzisiaj... To jest że może...	Kłopotów nie macie, zmartwień?	Miała mama gorączkę	Może to jakiego Polaka lub Litwina przywiedli?	Mylisz się, ona cię bardzo kocha, tylko ona jest trochę dziwna.	Mógłżeś wziąść mnie za zalotnicę, za niewierną i płoche dziecko?	Mój ojciec wie, że każda kopiejka to jest ciężko zapracowana kopiejka...	Mówił mi Rancewicz, że jest pan zmęczony. Może do tego wycięcia wyrostka robaczkowego wyznaczyć kogoś innego?	Na czem opierasz ten sąd?	Namiętność	Nasze klientki zrobiły go takim	Nie grajmy w chowankę. Wobec mnie to niepotrzebne. Przecież ja wiem.	Nie ma ja miałem kilka groszy i te mi się wysypały przy tym nieszczęściu, a księdza zastałem bez grosza.	Nie mów pani tego nie myślisz tak.	Nie, niewyraźnie się dziś czuję.	Nigdy nie wpadłbym na taki pomysł!... A może oboje?...	Nijak nie rozproszone, mości kasztelanie.	No, to powiedz.	O Jergutėliau! Kiek tai jam tų rūbų reikėjo! Juk tiek žemaičių yra!	Pojedzie pan z nami! Naturalnie, że pan pojedzie! Klima i Nuna jadą z ciocią Żarską do Krynicy, a pan pojedzie z nami. To będzie wesoło.	Prawda twoja. Wstydno mi, żem sobie dworował z roztropnego dziecka.	Przepraszam panią, to nie sala bilardowa, tylko gimnazjum, i brałem lekcję fechtunkufechtunek (z niem.)	Przygotuj broń!...	Pół flaszki?	Sancho! Sancho! tu nie czas na żarty, na wszystko jest właściwa pora; teraz nie pora na żarty. Czyż dlatego, iż ja powiadam, żem nigdy nie widział pani Dulcynei i nigdy z nią nie mówił, to i tobie ma być wolno powtarzać to samo, kiedy się rzecz ma inaczej?	Stanko... bój się Boga, nie wydaj mnie!	Starość odpowiedziała babka.	Szwedów przecie nie ma z tej strony Wisły.	Słucham, czego pan jeszcze chcesz?	Sługa, Słowo, Obyczaje	Tak a tak.	Tak jest panie hetmanie dobrodzieju, rzekł w rękę go całując kuzyn i wzdychając... trzeba odpokutować za stare grzechy.	Tak, ten pan przyszedł przed dziesięcioma minutami; wprowadziłem go do salonu. Jeśli pan zechce również pójść za mną...	To deszcz	To dlatego, że łatwiej ująć niż dodać.	To któż wami dowodzi?	Trzeba telefonować do Mierzejewa do matki. Zajmij się tem, Niro. Ja jadę na Wspólną.	Trzynaście tysięcy zamówień.	Tyś się ze swoją nie bardzo drożył	U mnie w Grenobli, schowana w pudełeczku	Utrzymasz ty mnie i wyciągniesz, gdy nie będę mógł sięgnąć uogami gruntu, zapytał Siewros.	Widziałem, lecz sądziłem, iż za jednym razem wyszafowałeś całą swoją odwagę.	Widzę, że my się z panią nie rozumiemy.	Więc mówicie, że Dżjafirka nigdy nie będzie szczęśliwa?	Wojtek, niech już wyjeżdżają na kolej, daj ten frachtfracht (z niem.)	Wycieczkę morską?	Z tą różnicą, że jest to cmentarz zalany wodą Czuję, że ta wilgoć przenika mi kości.	Znam!	Zrobiłem zakład jak i pan za O’Kelly’m Przegrałem i płacę.
Posłuchajcie mnie, dostojni panowie. Odkrycie, jakie uczyniłem, jest wielkie, albowiem chociaż nie odnalazłem dotąd dziewicy, odnalazłem drogę, na której jej szukać należy. Oto rozesłaliście wyzwoleńców i niewolników na całe miasto i prowincję, a czyż który dał wam jakąś wskazówkę? Nie! Ja jeden dałem. I powiem wam więcej. Między waszymi niewolnikami mogą być chrześcijanie, o których nie wiecie, gdyż zabobon ten rozszerzył się już wszędzie, i ci, zamiast pomagać, będą was zdradzali. Źle nawet jest, że mnie tu widzą, i dlatego ty, szlachetny Petroniuszu, nakaż milczenie Eunice, ty zaś, równie szlachetny Winicjuszu, rozgłoś, iż ci sprzedaję maść, która posmarowanym nią koniom zapewnia zwycięstwo w cyrku... Ja jeden będę szukał i ja jeden zbiegów odnajdę, wy zaś ufajcie mi i wiedzcie, że cokolwiek bym dostał naprzód, będzie to tylko dla mnie zachętą, gdyż zawsze będę się spodziewał więcej i tym większą miał pewność, że przyobiecana nagroda mnie nie minie. Ach, tak!Pieniądz Jako filozof, pogardzam pieniędzmi, chociaż nie pogardzają nimi ani Seneka, ani nawet Muzoniusz lub Kornutus, którzy jednak nie stracili palców w niczyjej obronie i którzy sami pisać i imiona swe potomności przekazać mogą. Ale prócz niewolnika, którego kupić zamierzam, i prócz Merkurego, któremu obiecałem jałówkę (a wiecie, jak bydło podrożało), samo poszukiwanie pociąga mnóstwo wydatków. Posłuchajcie tylko cierpliwie. Oto od tych kilku dni na nogach poczyniły mi się rany od ciągłego chodzenia. Zachodziłem do winiarni, by gadać z ludźmi, do piekarzy, rzeźników, do sprzedających oliwę i do rybaków. Przebiegłem wszystkie ulice i zaułki; byłem w kryjówkach zbiegłych niewolników; przegrałem blisko sto asów w morę; byłem w pralniach, suszarniach i garkuchniach, widziałem mulników i rzeźbiarzy; widziałem ludzi, którzy leczą na pęcherz i wyrywają zęby, gadałem z przekupniami suszonych fig, byłem na cmentarzach, a wiecie po co? Oto, aby kreślić wszędzie rybę, patrzeć ludziom w oczy i słuchać, co na ów znak powiedzą. Długi czas nie mogłem dostrzec nic, aż raz spostrzegłem starego niewolnika przy fontannie, który czerpał wiadrami wodę i płakał. Zbliżywszy się wówczas do niego spytałem o przyczynę łez. Na to, gdyśmy siedli na stopniach fontanny, odrzekł mi, że zbierał całe życie sestercję do sestercji, by wykupić umiłowanego syna, ale pan jego, niejaki Pansa, gdy zoczył pieniądze, zabrał mu je, syna zaś zatrzymał nadal w niewoli.Łzy „I tak płaczę bo choć powtarzam: dziej się wola boska, nie mogę, biedny grzesznik, łez powstrzymać.” Wówczas, jakby tknięty przeczuciem, umoczywszy palec w wiadrze, nakreśliłem mu rybę, on zaś odrzekł: „I moja nadzieja w Chrystusie”. A jam spytał: „Poznałeś mnie po znaku?” On rzekł: „Tak jest i pokój niech będzie z tobą.” Wtedy począłem go ciągnąć za język i poczciwina wygadał wszystko. Jego pan, ów Pansa, sam jest wyzwoleńcem wielkiego Pansy i dostawia kamienie Tybrem do Rzymu, które niewolnicy i ludzie najemni wyładowują z tratew i dźwigają do budujących się domów nocami, by we dnie nie tamować ruchu na ulicach. Pracuje między nimi wielu chrześcijan i jego syn, lecz że to robota nad siły, więc dlatego chciał go wykupić. Lecz Pansa wolał zatrzymać i pieniądze, i niewolnika. ŁzyTak mówiąc, znów począł płakać, ja zaś pomieszałem z jego łzami moje, co mi przyszło łatwo z powodu dobroci serca i strzykania w nogach, którego ze zbytniego chodzenia dostałem. Począłem też przy tym narzekać, że przyszedłszy przed kilku dniami z Neapolis, nie znam nikogo z braci, nie wiem, gdzie się zbierają, by modlić się razem. On zdziwił się, że mi chrześcijanie z Neapolis nie dali listów do rzymskich braci, alem mu powiedział, że mi je ukradziono w drodze. Wówczas rzekł mi, bym przyszedł w nocy nad rzekę, a on mnie z braćmi pozna, ci zaś doprowadzą mnie do domów modlitwy i do starszych, którzy rządzą gminą chrześcijańską. Co usłyszawszy ucieszyłem się tak, iż dałem mu sumę potrzebną na wykupienie syna, w tej nadziei, że wspaniały Winicjusz w dwójnasób mi ją powróci...	Co my wam możemy zrobić? Czy wam ziemię zabierzemy? czy może w szkodę bydło wpędzimy? czy będziemy kraść albo rozbijać?... Nasi są ludzie spokojni, nikomu w drogę nie włażą, byle im nikt nie lazł...	Czemu nie, kochanie! Czemu nie? Co powiesz, Copperfieldzie, o tym piśmie?	Głupie oślisko! nikto cię za ogon nie ciąga... a siedź se choćby do jutra!	Jeżeli nie sprawi to pani zbyt wielkiej przykrości...	Milczę i czekam, i nie chcę tylko, aby ktoś wi­dział to spotkanie moje z idącą chmurą czy postacią.	Nie żyje.	Nie.	Tylko nie rozumiem, dlaczego odbywali tę rozmowę w numerze, a nie w hallu czy w restauracji.	Tego zażądać nie możesz, bo wiesz, że ci dać nie mogę.	Wcale nie. Wskazałeś, że w portret zbyt wiele włożyłeś samego siebie. Nie, to byłoby dziecinne.	Czy nie nazywa się on przypadkiem Manuel?	Cóż więc będziesz robić? Przecież wiesz, że ja nie mam czasu do stracenia, aby całe rano...	Nie mamy potrzeby ukrywać przed panem i określimy położenie, w jakim się znajdujemy	Nie wyglądało to na bezprawie?	Pudding? A prawda! ale chyba nie z bitej śmietany.	Serce płacze Serce z nią rozstać się nie może.	Tak. Raz dostałem sztych w piersi, ale nie było w tym winy Dicka.	A tyś to sprawił. Wielki zamach twojego miecza czcić będą w pieśni nigdy nie umierającej pokolenia szczęśliwe, kiedy się po pracy zejdą na polanach wiecowych. Jesteś wielki, jako ta nieobeszła ziemia, wysoki, jak Tatry-góry.	Bardzo! Bardzo! Chcę tak bardzo, że już więcej nie można.	Ale mój rządca powiedział, że już nie będzie mi nóg myła....	Czyż i za cenę krwi nic zrobić nie można? Poświęcę się dla tego, kto ciebie, Naściu, wybawi; gdy każe, człowieka dla niego zabiję. Zrobię jak Vautrin, pójdę na galery! Ja...	Uczynię to chętnie chociaż z góry przewiduję, że się to na nic nie przyda.	Dziwne dlatego, że był tu u mnie w Paryżu niejaki pan Horst...	Co ty się tak dopytujesz o to, Lucysiu?	To, że się pani we mnie zakocha.	Wszystko to bardzo dobre, ale że profesor pozwala im czubić się, lub świadczyć sobie na własnej głowie, to dalibóg zanadto! Przytem tu jest zaduch.	Zrobi się, co można uczynię wszystko, co mi sumienie i ustawy rycerskiego zakonu wskażą	Pan ma do mnie interes?	Byłeś tym, co Anglicy nazywają inconsistentinconsistent (ang.) ciągnął kanonik z uśmiechem.	Co ja?	Co to za werset?	Gdybyś zaś ciotka dobrotliwa stygnącą rączką wszystko mnie powierzyła	I cóż z tego? Więc ja go naumyślnie zburzyłam! Po co masz o tym myśleć!	Nic. Chłopiec mnie wołał.	No, dla mnie była łaskawsza Matematyka mówi mi o liczbach różnych typów, z których tylko jeden podpada pod zmysły, a także	Bezwarunkowo, ale w naszym kraju. My powinniśmy przede wszystkim dbać o to, aby własną glebę uprawiać własnymi narzędziami. Im większy będziemy kładli nacisk, tym ta presja da lepsze wyniki. Wówczas nasze fabryki zrozumieją, że trzeba postępować, bo jest dla kogo. Zwiększy się zdolność producentów, gdy się konsumpcja rozszerzy. Lecz nieprędko to nastąpi, mamy bowiem zbyt wielu starowierców Zachodu, którzy są ślepi i głusi na nasz postęp.	Pewno, że bywa Tu niedaleczko na Rawaiwai zjedli kapitana Barkera z całym garnizonem. A na Mangaju zrobili sobie posiłek z trzech takich milionerów jak pan.	No, to jego się spytaj, co się stało.	Dwa lata za granicą!... całe szczęście, że przez ten czas zapomnisz pan o dziewczynie, a ona o tobie.	Jak to, Franciszko, znów szparagi! ależ tyś się prawdziwie rozchorowała na szparagi w tym roku, zamęczysz naszych paryżan.	Lecz się wodą! albo każ sobie głowę ogolić, w żółty kaftan ubrać i odstawić na Bonifratry; tam cię z pewnością wyleczą.	Odkrył pan tu gdzie spiżarnię? Cudza własność	Tak, tak trzeba będzie na najbliższej stacji przejść do wagonu sztabowego. Czy obiad już wydany?	Zapić tę sprawę! podał pan jenerał przykładem wskazując jak się duszkiem spełnia kielich.	Zdaje mi się, że warto odpocząć przede wszystkim	Przypuszczasz pan tedy, że te sfery istnieją, że owe wyjątkowe i niewidzialne istoty są między nami?	A pewnie, i powiedział jeszcze tak: jeśli, powiada, młody pan popadł w jakowe złe terminyterminy (daw.) (ok. 1370–1434), córka wielkiego księcia Litwy Olgierda, siostra Władysława II Jagiełły, żona księcia mazowieckiego Ziemowita IV.  siłasiła (daw.) siostra. królewska i prócz tego będąc osobliwsząosobliwy (daw.) poważanie, cześć, szacunek..	A toż dekret królewski już macie?	Ach! jakiś ty podły, jakiś ty podły!	Ach, nic... już dawno postanowiłam wykąpać psa... pchły tak dręczą to biedne stworzenie.	Hale, ady bym na śmierć zapomniała, przeciek to od połednia świątko! Proboszcz procesję zapowiadał, odłożoną ze świętego Marka na oktawę...	Jak się pani miewa, panno Murdstone?	Myślisz, że tam jest?	O mój Boże! A toć oni chyba głowę stracą z radości. I naprawdę panienka opowie? To będzie zupełnie tak, jakby widzieli takiego dzikiego zwierza, jakiego tu raz podobno pokazywali w York.	Pusty a mocny jest budynek, gdzie stały klatki lwów. Tam bronić się będziemy, jak lwy, po królewsku.	Słucham jaśnie pana, ale właśnie panicz Zdzisław kazał...	To waćpan zakochał się w kniaziównie?	Widzę, że chłopak jest w dobrej szkole	Wiecie byłem wczoraj w Kielcach, miałem przygodę taką, że... cudissimo, opowiem wam, bon?	Zdołamy zakraść się tam dzisiejszej nocy?	...gdyż jestem zmuszony go spalić!...	A ja za widzenie prorocze Dwie lecie i para miesięcy... a potem...	A posłaniec... odszedł?	Ach czy można nazwać to życiem!	Ach! tak ono i jest!	Aha... Trzeciego czerwca 1829... Dobrze, mów dalej.	Bardzo	Czyż mają tylko po jednej sukni?	Cóż ja pocznę? biorę cię za sędziego, dług honorowy!	Dokąd?	E, za zimno jest, jedzmy śniadanie	Jaka tam obojętność!	Jestem, proszę pana prezesa.	Jeśli chcecie je poznać, podejdźcie i zapytajcie pozycja szermiercza (gotowości do walki); także wezwanie do zajęcia takiej pozycji., po czym dodał:	Jup, odrobiny aguti!	Kopią spisać	Laudetur Jesus Christus.Laudetur Jesus Christus. (łac.)	Miałamże dla wstydu pozwolić, by waszmości krew uszła? I tak niemałoś jej postradałniemałoś (...) postradał	Natychmiast.	O, drobiazg, panie dyrektorze	Obaczysz jak ów tylko borek przejedziem, który od Chreptiowa nas dzieli.	Od niej wracam.	On go zamorduje panie prezesie, to okropne...	On ma... on ma	On przyszedł	Panie generale!	Po pięć złotych i groszy piętnaście bierze Mateusz...	Poszli do Wielunia!	Spróbujmy więc	Służę moim konikiem, służę.	Słyszę, babulo, dobrze babulo, zrobię jak doradzacie.	Tak, tak. Osiem krzeseł, dwa fotele, stół.	Vivant koroniarze!	W razie zagrożenia daj nam, kapitanie, sygnał wystrzałem z muszkietu.	Wiesz o tym.	Wszelako! rzekł ksiądz Żagiel...	Wszystko.	Wypowie wojnę.	Zobaczymy...
A życie słodkie?... Bóg mnie do wielkich rzeczy stworzył, a ja muszę, ot! wykruszać siły w powiatowej wojnie, jaką zaścianek z zaściankiem mógłby prowadzić. Chciałem z monarchami potężnymi się mierzyć, a upadłem tak nisko, że muszę jakiegoś pana Wołodyjowskiego po moich własnych majętnościach łowić. Zamiast świat dziwić moją siłą, dziwię go moją słabością; zamiast za popioły Wilna popiołami Moskwy zapłacić, muszę ci dziękować, żeś Kiejdany szańczykami obsypał... Ciasno mi... i duszę się... nie tylko dlatego, że astma mnie dusi... Niemoc mnie zabija... Bezczynność mnie zabija... Ciasno mi i ciężko!... Rozumiesz?...	W istocie, Conseil ma słuszność Słyszałem o tym obrazie; ale przedmiot jego wzięty jest z legendy, a wiecie, co trzymać należy o legendach ze stanowiska historii naturalnej. Zresztą gdy idzie o potwory, imaginacja tak łatwo się błąka! Utrzymywano niekiedy, że te mątwy zdolne są pociągnąć okręt, ale niejaki Olaus Magnus mówi o głowonogu długości mili, podobnym raczej do wyspy niż do zwierzęcia. Opowiadają także, że biskup z Nidrosu wystawił raz ołtarz na ogromnej skale; po skończeniu mszy skała zaczęła się ruszać i wróciła do morza. Tą skałą była mątwa.	Ja się interesuję wszystkim	Pan hrabia przybywasz z jednej ze stolic świata i mnie, chudeusza, wypytujesz o nowiny? Toż ja winien bym dowiadywać się czegoś nowego!	Tak płyniemy drogą na zachód przeciwko wiatrowi i przypływowi morza. Czuć to można dobrze Wiesz kochany panie, cobym zrobił z „Great Easternu” jeżeliby on do mnie należał? Nie wiesz? Otóż zrobiłbym z niego statek zbytkowy, po dziesięć tysięcy franków od osoby. Płynęli by na nim tylko milijonerzy, ludzie, którzy się nie śpieszą. Przez miesiąc albo sześć tygodni płynąłby z Anglii do Ameryki. Nigdy nie byłoby fali w poprzek. Zawsze wiatr z przodu lub wiatr wtyle. Ale też nie było by żadnych huśtań ani kołysań. Moi podróżni byli by zabezpieczeni przeciwko chorobie morskiej i płaciłbym im po sto franków za znudzenie w podróży.	Urodą, rozumem, dowcipem, nie ma co mówić przechodzi inne, co prawda, prawda. Ale ja w dziewczynie tej śmiałości, tego zuchwalstwa, tego rwania się naprzód nie lubię. Na kozaka patrzy.	Znam ja się z Tataryz Tatary posiadłości książęce, okolica Łubniów; Łubnie odpowiedział pan Michał.	Psy same nie mogą sobie farbować włosów, jak to robią damy; o takie rzeczy musi się kłopotać ten, kto je sprzedaje. Gdy pies jest na przykład taki stary, że jest cały siwy, a pan go chce sprzedać jako jednoroczne szczenię albo nawet chce takiego dziadka przemienić w dziewięciomiesięczne dzieciątko, to kupuje się „piorunku” rtęci, rozpuszcza się i farbuje psa na czarno, że wygląda jak młodziutki. Żeby okrzepł, trzeba mu dawać, jak koniowi, strychninę, a zęby wyczyścić szmerglem, takim samym, jakim czyści się zardzewiałe noże. A zanim zaprowadzi się go do klienta, który chce go nabyć, trzeba mu nalać w pysk trochę śliwowicy, żeby się psina schlała, to zaraz jest wesoła, ruchliwa, szczeka uciesznie i zaprzyjaźnia się z każdym jak pijany radny miejski. Ale najważniejsza rzecz, panie oberlejtnant, to gadanie. Trzeba do ludzi gadać i gadać, aż z takiego gadania zbaranieją. Jeśli ktoś chce kupić sobie ratlerka, a pan nie ma w domu innych psów prócz myśliwskich, to trzeba umieć przekonać tego klienta, żeby sobie zamiast ratlerka kupił psa myśliwskiego. Albo jeśli ktoś chce złego niemieckiego doga do pilnowania domu, a pan ma tylko malutkiego ratlerka, to trzeba tego kupującego tak ogłupić, żeby sobie poszedł do domu z tym ratlerkiem w kieszeni zamiast z dogiem. Kiedym jeszcze dawniej handlował zwierzętami, przyszła do mnie jakaś dama i powiada, że jej papuga wyleciała do ogrodu, a ponieważ bawiły się tam jakieś dzieciaki w Indian, więc powyrywały papudze wszystkie pióra z ogona i przystroiły się nimi, jako policjanci. Papuga rozchorowała się ze wstydu, że nie miała ogona, a weterynarz dobił ją jakimiś proszkami. Chciała więc ta pani kupić nową papugę, ale przyzwoitą, nie taką, która umie tylko pyskować. Cóż było robić, kiedy w domu papugi nie miałem i o żadnej nie wiedziałem! Miałem w domu tylko buldoga, złego i ślepego. Więc musiałem, proszę pana oberlejtnanta, przemawiać do tej pani od czwartej po południu do siódmej wieczorem, dopóki zamiast papugi nie kupiła tego buldoga. Była to sprawa gorsza od intrygi dyplomatycznej, ale kiedy już odchodziła, mogłem rzec do niej: „Teraz niech jemu chłopcy spróbują wyrwać ogon!” Więcej z tą panią nie rozmawiałem, bo musiała wyprowadzić się z Pragi przez tegoż buldoga, który pogryzł cały dom. Czy pan oberlejtnant uwierzy, jak trudno znaleźć porządne zwierzę?	A jest, że do cna ogłupiał! Człowiek każden zawdy zabiega i turbuje się o lepsze, a taki pan chciałby mieć gorzej? Nic inszego, jeno rozum stracił	Bardzo słusznie. I nie obawiasz się scen zazdrości?	Boś zdrajca i renegat boś żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to dziełem ta nieszczęsna kraina pod nowym jarzmem jęczy!... Krótko mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.	Co takiego? Pobili się? Pobili się z Heystem?	Cokolwiek się stanie, nie używajcie muszkietów.	Daj spokój, Jur nie masz racji. Musi człowiek wiedzieć: bez niego by się nie obeszło.	Dla miłego grosza On tylko o zarobek dba; zdaje mi się, że rodzonego ojcaby przehandlował, gdyby na nim mógł zarobić.	Lepiej?... e... nielepiej panienko, bo akuratnie drugie kury piały, kiej się jej zmarło.	Mój mości książę! Jesteś w moim ręku i z tym się zgódź, a słów próżno nie trać! Pogoń nie nadejdzie, bo tam twoi ludzie dotychczas myślą, żeś dobrowolnie z nami wyjechał. Kiedy cię moi ludzie pod łokcie brali, nikt tego nie widział, bo nas tuman przesłonił, a choćby nie tuman, to z dalekości ani masztalerze, ani straż by nie dojrzała. Przez dwie godziny będą cię czekać, przez trzecią się niecierpliwić, przez czwartą i piątą niepokoić, a w szóstej wyślą ludzi na zwiady, a my tymczasem będziem za Mariampolem.	Nic w tym nowego na to człowiek ma serce, aby czuł wszystko, co go z bliska dotyka. Ale znów na to ma rozum i sumienie, aby nie trawił darmo czasu nad bezużytecznymi żalami, tylko aby przysposabiał środki ratunku. Więc wiesz, co się stało?	Nie, tylko z barona... A pan dlaczego nie podjąłeś się zorganizować pracowni technologicznej?	No, no, przecież jestem wilkiem! Jestem z tej samej sierści i skóry, co reszta Wolnego Plemienia! Ani mi się kiedy śniło być człowiekiem!	Oj nie! jeżeli mu tam na świat wybić się udało, głupi by był, żeby nazad przyszedł biedę klepać i za pługiem chodzić; chyba go gdzie złapią i przyprowadzą...	Ona się ciebie boi	Przyjdę ją tam zobaczyć, jeśli pan pozwoli. I pomyśléć, że pan ma coś, czego się cesarz dotykał! Czy miał piękną rękę?	To miasto nazywa się Cisy.	Źle słychać, bardzo źle słychać. Znów pojawił się Klecha-Głowacz na bujowisku. Sam widziałem parokrotnie, jak wychylał spośród przewałów swój mniszy pleszplesz	Ale nie dla ciebie. Ja ciebie znam. Zanim mogłabyś zwariować, zabijesz się. A ja ciebie śmierci nie oddam.	Dziś jest noc szczerości, więc otwieram przed tobą duszę jak przed przyjacielem i powiem ci więcej... Czy sądzisz, że jestem ślepy lub pozbawiony rozumu? Czy myślisz, że nie wiem, iż w Rzymie wypisują na murach obelgi na mnie, że zwą mnie matkobójcą i żonobójcą... że mają mnie za potwora i okrutnika dlatego, że Tygellinus uzyskał ode mnie kilka wyroków śmierci na moich nieprzyjaciół... Tak, drogi, mają mnie za potwora i ja wiem o tym...Okrucieństwo Wmówili we mnie okrucieństwo do tego stopnia, iż ja sam zadaję sobie czasem pytanie, czy nie jestem okrutnikiem... Ale oni nie rozumieją tego, że czyny człowieka mogą być czasem okrutne, a człowiek może nie być okrutnikiem.Dobro, Muzyka Ach, nikt nie uwierzy, a może i ty, mój drogi, nie uwierzysz, że chwilami, gdy muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry jak dziecię w kolebce. Przysięgam ci na te gwiazdy, które nad nami świecą, że mówię szczerą prawdę: ludzie nie wiedzą, ile dobrego leży w tym sercu i jakie ja sam spostrzegam w nim skarby, gdy muzyka drzwi do nich otworzy.	Ależ ja go nie chcę nigdy już widzieć.	Ja? Lubię rozmaitość! Bawi mnie zkolei lud prosty, cygańska fantazya artystów i przyzwoity, wonny szczebiot salonów. Wszędzie są ciż sami ludzie, w różnych tylko strojach, wszędzie typy ciekawe.	Jeżeli nie poskutkują zaklęcia Herhora, wówczas ja wezwę bogów na pomoc	Można. Masz pan klucz od zatrzasku. Przyjmie pana, mówiła mi nawet, te z przyjemnością zobaczyłaby znajomych u siebie; cóż pan chcesz, tak samotnie przepędza dnie całe.	Na mą cześć ja tam znów nie jestem taki łakomy odpustów na tym świecie: nie wiem, jak będzie ze mną na tamtym. Zresztą, chodźmy w imię Boże, ale przeznaczam na to jednego denara, ani mniej, ani więcej.	Niestety, tak	No, ale co nam do tego! O młodociany wróżbito, jeżeli duch wieszczy zamieszkuje w tobie o każdej porze... to ja mam czerwono nakrapianą krowinę. Ona mogłaby być siostrą twego byka... o ile mi wiadomo...	Obmyśl sam środki, ja nic nie potrafię, siedzimy otoczone strażami jak w niewoli.	Och! Ja rozumiem takowe utrapienie, bo, czy uwierzysz waszmość pani, i ja w onym strasznym roku jeszcze jako małe chłopię byłem zabran w jasyr...	Pan słuchaj, a nie myśl, to do ciebie nie należy. Ja panu powiedziałem raz na zawsze, żeby mi rano do mieszkania dawać znać codziennie, czy było lub nie było, to nie pańska rzecz, pańska rzecz jest mi donosić, ja za to panu płacę. Na ciastko i gazetę jeszcze byś pan zdążył.	Pan tak nie lubi ludzi?	Statek nasz tak, jak skończony Dno tylko jeszcze smołą wylać trzeba i wnieść nań co dla ludzi konieczne; bo żywności z okolicy trudno dostać będzie, a oblężenie nasze może potrwać.	Tak	Tak, pani. Mówię to na podstawie doświadczeń własnego życia.	Tak, proszę księdza	W takim razie zdaj pan na mnie ten interes. Już ja dam radę Adamowi.	Znam ja jeich manier. Chodźwa!	A czemu to już zdajeciezdawać (daw.)	A dzień dobry. A skąd to Antek?	A ludzie?... domy?...	A pan cały mokry Wychodził pan na jakąś stację?	Aha pani Lali chodzi o twórców nowych prądów!	Bardzo poetycznie!	Bardzo. I jak to było?	Bóg nas przeprowadził. Żywa dusza tu nie przyjdzie ani nie wyjdzie, jeśli drogi nie zna.	Choćby dlatego.	Co pan?!	Dla pani wolę zaraz coś ofiarować	Doprawdy?	Dyrektorze!	Gdyby zdrowszym był	Głupiś!	I nie będziesz pani miała żadnej obawy, powracając?	I zrobione opłacim nie jedną przykrością.	Jaki mądry! chciał nam jeszcze jedno dziecko narzucić, jakby to u nas tego bobu mało było.	Jeszcze jeden dowód, że to konspiracja!	Jeszcze pół godziny mamy, po cóż to darowywać.	Jeżeli pan pozwoli, trzeba by to zobaczyć.	Kiedy pójdziesz do chederu?	Kto tam był sprawcą tej wrzawy?	Ligię.	Moi kochani rodzice! Widzę, że wprowadzono was w błąd, mówiąc po prostu, zbujano jakimiś niedorzecznymi bajkami. O żadnych burdach nic nie wiem. A tym bardziej nie mogłem ich wywołać.	Moi panowie, czy nie uważacie rozdźwięku, jaki co najmniej od stu lat panuje między religią i wiedzą?	Mówiłeś kiedyś że dla woli nie ma przeszkód mniejszych lub większych, że jeśli pokonała jeden milimetr przestrzeni, to już pokonać potrafi i tysiące mil...	Na wieś wyjedziesz, kuzynie, zapewne w maju zaledwie lub w czerwcu.	No i co było dalej?	No, cicho, cicho!	O, dzień dobry, panie Wilhelmie.	Obserwuję w życiu pewne zasady. To też, mimo że nie wątpię zgoła w uczciwość pańską, stosuję te zasady jak do obcego.	Och! Wiesz, zazwyczaj nie żywię aż takiej sympatii do otwartości, jak ty, ale jestem do niej zdolny, gdy zmuszają mnie do tego okoliczności. A więc do rzeczy. Wyszukałem ci męża, nie dla ciebie, bo doprawdy nie myślałem bynajmniej o tobie. Lubisz szczerość, proszę cię bardzo: po prostu potrzebuję, abyś jak najszybciej wyszła za mąż ze względu na pewne handlowe interesy, które właśnie zaczynam rozwijać.	Panie rady moje dobre dla pospolitego tłumu ludzi, co twojéj władzy i bóstwa nie mają	Posłusznie melduję, że wiem, że nie mam mleć jęzorem.	Powiedzże mi swoje racje?	Praca organiczna rzekł Ćwilecki.	Prawda, jeszczech o tym nie pomyślałam.	Prawda, że to Dominikowa jakby drugą chałupę ma na plebanii i zawżdy wiedzą, czy księdza brzuch boli	Przeczytałeś to w gazecie?	Przyjmowali suto?	Przysłał mnie tu pan Sieniński gospodarz, wszakże go nie ma? po panienki.	Sam nie wiem, jak to mogło być?	Słuchaj, panie Rubin, trzeba pieniędzy.	Słyszałem o tym. Jest to nawet rzecz przynosząca dochód. Czemuż to jednak miasto wasze nie posiada porządnego hotelu?	Ten pan chyba z Danii?	To bufon tylko jak ojciec ale jeśli mi wejdzie w drogę...	To jeden z tych Basków, którzy nas napadli. Zdradzi nas.	Upadli aniołowie! to stare dzieje, szepnął szambelan...	W takim razie proszę oddać panu hrabiemu bilet wizytowy mojego pana, przy czym proszę powiedzieć, że mój pan, baron Danglars, jadąc na posiedzenie Izby nadłożył drogi, aby mieć zaszczyt złożenia mu wizyty.	Wiele by można powiedzieć na ten temat	Więc cóż za przyszłość?	Wypadałoby ich pożegnać.	Wzięli mi ją całą, wsiąkła w nich	Śmierć odpowiedział niecierpliwie głos z dołu	Życzysz sobie czegoś, poruczniku?
Bo, widzi pan, panie Rzecki... z panem przychodzi tu do ustawiania ten Kazimierz... Więc pan Szlangbaum kazał mnie pilnować, ażeby on czego nie wyniósł... Ale że mnie się trochę niedobrze zrobiło, więc... ja pana bardzo przepraszam...	Proszę pana... Był pan bardzo łaskawy, ofiarując mi miejsce na swym statku, ale choć środki nie pozwalają mi być tak szczodrym jak pan, chcę jednakże zapłacić swoją część.	A tak Człowiek jest już dobrze stary. Nawet bardzo stary.	O, proszę bardzo, tak!	Panoczku tyleczko przyjechał po pana parobek z Jurgiszek. Stara pani chora, panienka bardzo prosi pana!	Przepraszam. Teraz Barnes, Boston-Albany, te same zlecenia od Albany do Bostonu. Wyjazd trzecia pięć po południu (tego w depeszy nie potrzeba zaznaczać) przyjazd dziewiąta pięć we czwartek. To wszystko jest najzupełniej identyczne z tym, co załatwi Wade, ale warto trochę rozruszać dyrektorów.	Szalenie dowcipni jesteście! Dlaczego mnie nie było przy tej rozmowie, zdaje się, że i ja jestem w tej historii zaintere­sowana?	„Czy to jest owa kobieta, którą wyrzuty doprowadziły do szaleństwa? Co ona zamyśla w tej chwili?” Zbyt dumny był, aby spytać; ale nigdy może nie wydała mu się tak urocza.	Czemu ich trzymasz, przecież my możemy mieć gości wesołych. Chcesz, to ja Stanisławowi dam notę, żeby poszukał; w Łodzi nie brak ludzi wesołych. Po co się masz nudzić za własne pieniądze. A Wysocki, co to za człowiek?	Och, panie, to nie są skrupuły dla ordynata. Jego przeszłość dowodzi, że się lubował tylko w wytwornych i wyszukiwał je w wysokich sferach. Nieszlifowanych diamentów nie oceniał nigdy; to esteta! Ale bywały zawilsze sytuacje i zawsze potrafił wybrnąć zwycięsko. Nie zawahałby się i tu, lecz... tu jest coś innego... coś, co pachnie sakramentem. Panna Rudecka nie tylko rozpłomienia ordynata, lecz włazi mu do mózgu.	Ach! Ale co rozumiesz przez dobroć?	Ale chyba nie Niemiec, ile że naszą mową dobrze mówisz. Jako cię wołają?	Dlaczego pani de Launay nie dała ci o tem znać natychmiast?	Lecz jeżeli nie przybyliście panowie do Oban z powodu zdrowia, czy mogę się zapytać, dlaczego opuściliście wasz dom w Helensburgh.	Nie rozumiem, co się z tobą stało?	To co innego Pan się tym bawi. Nie jest pan człowiekiem religijnym.	Że ty nie możesz odgrywać tej roli, którą ja odgrywam.	Ale od półwłóczka nie ustąpię; pół chałupy też moje i tych krów mlecznych nie popuszczę z garści	Doskonale! Pani kumo, puśćcie nogę, weźcie poduszkę i przysuńcie krzesło i połóżcie poduszkę na nie... Za blisko... trochę dalej... Mój przyjacielu, podaj mi rękę... ściśnij mocno. Pani kumo, obejdźcie no łóżko i chwyćcie go pod ramię... Wyśmienicie... Mój kumie, nie zostało tam co w butelce?	Prawda!... Consuetudo altera naturaConsuetudo altera natura (łac.) damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej. księżnej Jeremiowej. Wabna to była bestyjka... Ale com jej chciał w oczy bliżej spojrzeć, to mi pan Wołodyjowski szablę podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem Bohun wszedł między nas, którego Wołodyjowski jak zająca wypatroszył. Żeby nie to, tyle byście mnie waszmościowie teraz żywego widzieli. Ale wonczas gotów byłem się bić choćby z diabłem. Wołodyjowski zresztą per amicitiamper amicitiam (łac.)	Proszę księdza Tak dokumentnie mnie spili, żem niemal całkiem stracił przytomność. Wszystko widziałem jak przez mgłę. Próbowałem im coś powiedzieć, sprzeciwić się, ale człowiek w takim stanie nic nie może zrobić... A oni mi powiedzieli, że to tylko niewinny żart, który nie pociągnie za sobą żadnych skutków.	Nauczyłyśmy się prawdy, o której profesor Woodleigh mówił na ostatnim zebraniu w towarzystwie filomackim. Powiedział on: „Humor jest najwspanialszą zaprawą życia. Śmiej się ze swoich błędów, ale czerp z nich naukę, kpij ze swoich trosk, ale zdobywaj z nich siłę. Obracaj swoje trudności w żart, ale przemagaj je”. Czy nie warto się tego nauczyć, ciotko Jakubino?	Ten zuch dostał krzyż za to, iż spłodził różne dzieła, których nie rozumie: jest chemikiem, historykiem, powieściopisarzem, publicystą; posiada czwartą, trzecią część, połowę praw do mnóstwa sztuk teatralnych, a jest ciemny jak oślica Balaama. To nie człowiek, to nazwisko, to etykieta znajoma publiczności. Toteż nie odważyłby się wejść do któregoś z owych gabinetów, gdzie widnieje nad drzwiami ten napis: Tu można pisać samemu. Jest sprytny tak, że wywiódłby w pole cały kongres dyplomatów. W dwóch słowach, jest to moralny metys, ani zupełnie uczciwy, ani zupełne ladaco. Ale sza! Pojedynkował się już, świat nie żąda więcej i powiada o nim: „To uczciwy człowiek”.	A! chłopiecby srogość ojcowską zniósł, bo cierpliwy jest i poczciwy, ale uczyć się chce, a rodzic mu broni.	Ależ ja wcale...	Byle nie takiego, które z hetmana robi biboszabibosz (z łac. bibo, bibere: pić)	Cha, cha, cha! Szlachcic, Głupiec, BogactwoTo Jędruś starościc. Otóż ci powiem, że ten Jędruś stara się o drugą córkę pani stolnikowej; panna piękna i młoda, ale nadto delikatna i szczupła.	Chcę tylko zapytać o to, czy pani wciąż... To jest... czy pani chce wiedzieć, co się dzieje?	Dla mnie niech pani sobie nie zadaje tego trudu.	Dlaczego?	Jak długo nie było królowej w jej pokoju?	La Boga, co się dzieje!	Nie ma obawy. Pochyłość zanadto spadzista dla jego krótkich a grubych kończyn, więc będzie czekał na nas.	No, no!... Ani egoizm, ani potrzeba silnych wrażeń nie dowodzą stępienia nerwów.	Pawle jeśli pan tak mówi, to moim jest obowiązkiem upewnić się co do tego. Aczkolwiek chciałbym oszczędzić mego przyjaciela, chociaż ta karteczka dowodzi, że jest jeszcze przy życiu, to jednak zmuszony jestem przystąpić do wyłamania drzwi wiodących do jego pokoju.	Posłusznie melduję, że wiem, że nie mam mleć jęzorem.	Powiększyć jeszcze siłę pary, jeśli to być może. Co do mnie, to, rozumie się z pozwoleniem pańskim, stanę przy maszcie przednim całkiem w pogotowiu i cisnę oszczep, jeśli na stosowną odległość zbliżyć się zdołamy.	Radząc mi, co mam zrobić z sir Henrykiem Baskerville, który przybywa na dworzec Waterloo za godzinę i kwadrans	Rozumiej je, proszę, jak ci się podoba, i domyśl się, co znaczą.	Siłasiła (daw.) nie mogąc inaczej przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym. umarł i pannę dziedziczką swych włości uczynił, nad którymi opiekę miał tutejszy biskup. Przeto rycerz Maćko pannę do Płocka przywiózł.	Twój szlachetny filozof jest oszust. Nie! Nie był, nie pokazał się i nie pokaże się więcej!	W każdym razie to chyba ani ja, ani pan, prawda?	W takim razie nawet nie czuję się zmuszoną do posłuszeństwa opanowali go nieprzyjaciele moi, zrobił to czego był niepowinien uczynić i czego w téj chwili żałuje sam. Mógł król chwilowo uledz, a pewna jestem iż sam będzie rad że go nie posłucham. To moja sprawa.	W żadnym jednak razie kłamać nie trzeba!... Niech pan spojrzy mi w oczy i powtórzy, że nic mu nie brak!	Widzisz tego chłopca na ulicy? Jego przez całe jego krótkie życie nigdy żadna dziewczyna nie pocałowała. Mary! Jakież to straszne.	Więc nie chcę innej miłości, nie chcę waszego życia, waszych uczt, waszego bezwstydu i waszych zbrodni!	Z rozporządzenia starosty wolno mi wprowadzić tu osobę przeze mnie wybraną, która przybędzie dla wybadania więźnia, w razie gdybym osobiście dopełnić tego nie mógł.	Złowieszczej niewieście! Tak mi potrzeba twych błogosławieństw, jak mi było potrzeba twych przekleństw. Stało się to na mój rozkaz, a nie za twym staraniem. Podnieście lektykę i... wio! Chodź no tutaj! Czy masz pieniądze?	A cóżem ci	A inni, cioteczko?	A siadło mi ich na głowie sześciu, kiedym przyszedł po Mandersa młodszego! Przestrzegałem, że dostaną lanie!	A tamten?	A to bywaj zdrów!	Byłeś? A widziałeś czarną Julkę? zuch dziewczyna!	Czy widzieliście i zauważyliście przemyślność tych braci buczących? Odbywając swą procesję, wyszli jednymi drzwiami kościoła, a wrócili drugimi. Pilnie się strzegli wrócić tamtędy, którędy wyszli. Na mą cześć, to jakieś kute pachołki: powiadam, kute jak stal damasceńska, kute na cztery nogi, kute, podkute i zakute.	Człowiek jakiś, który przed chwilą przybył do Châtelet: służący, jak się zdaje.	Dam ją jasnemu panu	Dawno ją znasz?	Dokąd państwo?	Dwa tysiące!	Gdzie jest brat?	Gdzie pan to ma?	Jaki Józef?	Jakżebym chciał, aby się obraził! Jakże pewną ręką wpakowałbym mu teraz szpadę gdzieś pod żebro! Przedtem byłem chłystkiem wyzyskującym nikczemnie odrobinę odwagi. Po tym liście jestem mu równy.	Już po szyję...	Książę Gilbert de Guermantes.	Któż to jest?	Lecz cóż z mym ojcem się dzieje?..	Niesprawiedliwie pan go osądza...	Obejdzie się.	Och, tak. O czym innym! Dobrze?	Odrzucenie	Pan Muszalski jest!	Pan Niepołomski jest w więzieniu.	Panno Żaneto, zajmij się Brzeską...	Paradny pan jesteś!... A twardy sen, zemdlenie, zachloroformowanie	Po kilku! po kilku naraz! Trzymać drabiny, spisami podpierać, przynieść snopów na łby i dalej!... Musimy go dostać!	Po pierwsze to zależy także od indywidualnych dyspozycji zjeżdżania w dół, po drugie można głębiej (tu poprawił binokle), można, kochanie.	Przeszło trzy miesiące!	Tak, kochany hrabio, słyszałem, i lekarz dodał, że jeśli coś takiego się powtórzy, będzie zmuszony zawiadomić policję.	Tak, parafia wielka, porozrzucana, a wszystkim przecież trzeba opłatki roznieść przed świętami, to i wczas zaczynać muszę.	Tak, prawda...	Tak.	Tego się właśnie obawiam.	To dziwne.	To i w Wilnie byłeś?	To jest pańskie ostatnie słowo?	To, proszę pani, będzie tylko wstępna klasa...	Tylko do pewnego stopnia, moja droga jeszcze dziś napiszę do Stefy, by podziękować jej za łaskawe wtrącanie się do moich spraw.	Waść oszalałeś!	Widziałeś?	Widzę, że chłopak jest w dobrej szkole	Więc jak?	Więc mi taka dola! Na hańbę jak ułomek jaki albo niedołęga z chorymi wlec się będę?	Wyspowiadam się ze wszystkiego, com miała na sercu, odkąd wyszłam za mąż. Teraz, gdym się dowiedziała, wszystko opowiedzieć to muszę.	Za szczęście sobie poczytuję, że się będę mógł waszej książęcej wysokości dobrą radą przysłużyć	Zostaje i będzie u nas częstym gościem.	Łukasz Halicki?	Życie Ginesa z Pasamontu	„Oaza”! A pan to też masz łeb na karku. Żeby się tylko udało!
Ta gdzież? Ciągle wam gadam, biedna dziewczyna, sierota z ojca i z matki. A stąd my ją znali, że Kołtuniszki o miedzę z Bajdunami, tak ona przychodziła do naszego dworu i ze mną zawsze bawiła się. Taj mamuńcia zabrała ją, bo żal strasznie robiło się, że tak nieustającnieustając	Domyślam się, że przesunąłeś termin na wtorek; tak przynajmniej każe wnioskować płaszcz marsowy, który wydobyłeś z szatni.	Cha!... cha!... cha!... Sargon... cha!... cha!... Sargon, powinowaty króla Assara, zrobił się nagle tak pobożnym, że na całe miesiące puszcza się w niewygodną podróż, byle uczcić boginią Astoreth w Pi-Bast... Ależ w Niniwie znalazłby większych bogów i uczeńszych kapłanów... Cha!... cha!... cha!...	Tak wiem, że to się panu wydaje dziwne. O nazwisko tej drugiej osoby tylko dlatego nie pytam, ponieważ je już znam. Widzi pan, mój Ryszardzie, pańska historia dostała się pod właściwy adres. Proszę pana: jeśli pan jakiegoś szczegółu nie podał całkiem ściśle, niech pan, proszę, od razu sprostuje.	Nie wiadomo. Nie były wcale zgrzane wyglądały tak, zwyczajnie. Lejce były porwane wprawdzie. Cały dom się poruszył, wybiegli szukać... Znaleźli o milę...	Tak więc, panie profesorze pańscy towarzysze i pan zwiedzicie ławicę Manaar, a jeśli przypadkiem jaki przedwczesny nurek już się tam znajdzie, to przypatrzymy się jego łowom.	Jeśli kazałem tych ludzi w Birżach egzekwowaćegzekwować (z łac.) tu: wstawiennictwo. stało: w kraju opór podsycony, wojna domowa rozpoczęta, dobra przyjaźń ze Szwedami zachwiana, zły przykład innym dany, od którego bunt jako zaraza się szerzy. Mało tego: sam osobą swoją musiałem później wyprawę na nich czynić i konfuzji wobec wszystkiego wojska się najeść, tyś ledwie z ich rąk nie zginął, a teraz pójdą na Podlasie i głowami buntu się staną. Patrz i ucz się! Gdyby zginęli w Kiejdanch, nie byłoby tego wszystkiego. Aleś ty, prosząc za nich, o afektach własnych tylko myślał, ja zaś posłałem ich po śmierć do Birż, bom doświadczony, bo dalej widzę, bo wiem to z praktyki, że kto w pędzie chociaż o mały kamień się potknie, ten łatwo upadnie, a kto upadnie, ten może się więcej nie podnieść, i tym snadniej, im przedtem biegł szybciej... Niech Bóg broni, ile złego narobili ci ludzie!	Ja podejmuję się wejść do ich obozu przez sam środek straży i czatów, siąść z nimi do misy i pobawić się ich kosztem, niepoznany od nikogo; takoż mam zamiar przepatrzeć ich artylerię, namioty wszystkich rotmistrzów i wściubić nos we wszystko, nie budząc podejrzenia: sam diabeł by mnie nie podszedł, jestem bowiem z pokolenia ZofiraZofir	Nic Nie będę ja się onym trupem chwalił w mieście. Niech tu go sobie kto chce najdzienajść (daw.) dziś: bez ogródek., kto tutaj nabroił. Wszystko się na waści skrupiskrupić się (daw.)	A zatem idź pan pogadać z Finotem, dzielnym chłopcem, najzacniejszym chłopakiem, jakiego ci się zdarzy spotkać, jeżeli w ogóle uda ci się go spotkać, bo ruchliwy jest jak ryba. W jego rzemiośle nie w tym rzecz, aby pisać, lecz sprawić, by inni pisali! Zdaje się, że najmilsi parafianie wolą się barłożyć z aktorkami niżeli czernić papier. Ho, ho! To osobliwa branża! Mam zaszczyt pozdrowić.	Jakieś czterdzieści minut, sir Ethelredzie, w mocno podejrzanym hotelu Continental; siedzieliśmy zamknięci w pokoju, który wziąłem na noc. Okazało się, że Verloc jest pod wpływem reakcji następującej po zbrodniczym wysiłku. Nie można nazwać tego człowieka zatwardziałym przestępcą. Najwidoczniej nie przewidywał śmierci owego nieszczęsnego chłopca widziałem to wyraźnie. Może jest bardzo wrażliwy. Może nawet lubił chłopca... któż to wie? Spodziewał się zapewne, że chłopiec ucieknie, a wówczas byłoby prawie niemożliwe ustalić, kto jest winowajcą. W najgorszym wypadku przewidywał co najwyżej aresztowanie szwagra.	Załatwiłem wszystko za jednym zamachem żebyśmy jutro albo pojutrze nie potrzebowali znowu troszczyć się o pieniądze. Poszło mi dość gładko, tylko przed panem kapitanem Sznablem musiałem paść na kolana. Jakiś nieludzki człowiek. Ale jakem mu rzekł, że musimy płacić alimenty...	Rozchorował się po prostu z tęsknoty za córką, która wyruszyła przed dwoma laty w świat i dotąd nie ozwała się ni jednym słowem!	A! nie! nie! mylisz się... nie płakałam... a jeśli mi łza zbiegła, to chyba, że ty mi, dobra siostrzyczko, uciekasz.	Bodajbyś miała słuszność... Ale na wszelki wypadek już nie ręcz za nikim... Zresztą mądrość życia polega na tym, ażeby brać ludzi, jakimi są: podstępnymi bydlętami, bez których nie możemy się obejść.	Dzieła?... I ja tak myślałem kiedyś.	Godzi się więc ażebym ja wypytywał doświadczonych, a ty żebyś mi udzielał nauk.	Kto wie, co za zębami się kryje?	No! Tatarów nie ma. Przejechaliśmy się na nich aż za tamten las.	Ożenię się może niedługo, to wszystkie długi spłacę...	Powiadają ludzie, że te Krzyżaki nie bez przyczyny u nas i u księcia Ziemowita w Płocku siedzą. Chcieliby oni ponopono (daw.) tylko. ich, a jeśli się nie dadzą do tego pociągnąć, to żeby choć na boku spokojnie ostali	Tak?!... dobrze!... Zapomniał jeno, że jego koczotka jest w moich rękach...	Ach, kochana babciu łatwo to mówić o swobodzie uczuć, kiedy się ma dwadzieścia tysięcy rubli rocznie. „Podły pieniądz! brzydki pieniądz!”	Jak długo zatrzyma się w Suezie?	Każę nie wypuszczać statków, znajdujących się obecnie w portach Jego Królewskiej Mości i bez szczególnego pozwolenia żaden z nich nie poważy się podnieść kotwicy.	Nieprawda Jak możesz nawet tak mówić. Uczciwszego człowieka i odważniejszego, jak ty, nigdy nie widziałam.	O Boże! czyż ta zawieja nigdy się nie skończy?	Przecie spodziewano się znakomitych gości?	Tak sądzisz?	To cypel Musimy zawrócić, trzymając się prawej strony, i w ten sposób dojdziemy do stałego lądu.	Weźcie kobitę do swego wieku, a zaraz się wam zgoi wszystko	Cóż o to? Żyłem dwa lata w boru zielem, korzeniami i dziczyzną; i wiedzcie, że miłe mi było to życie. Nakażcie, by otwarto bramę.	Jedno to wiem na pewno Jeżeli będzie żył, a ta indyjska panna będzie tu mieszkała, to ręczę, że go nauczy, że do niego nie należy cała pomarańcza, jak mówi Zuzanna Sowerby. A on powoli dojdzie do świadomości, która cząstka jego jest własnością.	Jeśli nie wstrząsu, który może tu jest wyrażeniem za silnym, to w każdym razie pod wpływem chwilowego napięcia nerwowego.	A cóż zaczynam pojmować przyjemności ludożerstwa.	A! i mówiłeś mi wtedy, że cię gardło boli!	Aha więc i ty sądzisz, że jestem genialnym ekonomistą?	Ależ to byłoby dzieciństwo!... Czterdziestoletni chłop nie może postępować jak uczeń...	Boże, Boże!... cóż wy robicie najlepszego?...	Będzie gnił aż do samego Brucku.	Cicho... nie krzycz... może on tu gdzie stoi niedaleko...	Co Bronia wygaduje? jakże pies może mówić!	Cóż tam, dobrze?	Grażusę Perkunowi! Ja nie dam jej spalić!	Jesteś bardzo kwaśna dziś wieczór. Będę ci posłuszny, Julio.	Jeśli historja ta jest prawdziwą, może być wielce ważną. Czy mógłbyś pan rozpoznać tego Mitchela?	Nie wyjdę. Zimno, śnieg, ciżemki mam cieniuchne, mogłabym nogi zamoczyć. Proś króla do izby. Powiedz, żem niezdrowa.	Pewnie, że piękna.	Powiedział pani prawdę	To dopiero facecya. Takie koło! Paręset rubli warte! A mówiłem ci Juchno: w młynie, jak na forpoczcie, Dubissa zawsze nad złem przemyśliwa. Zdradny to nieprzyjaciel! No, i zrobiła psotę!	Wie pan profesor że Zdzisław dzisiejszej nocy pierwszy raz spał w łóżku?... Ubrany, ale leżał...	Z nią? Wojciech to już dawno przepowiedział. Niech wam Bóg błogosławi, moje dzieci. Nie mówię: bądźcie szczęśliwi, bo szczęście wasze od was samych zależy, ale wam życzę, żebyście nie zapominali ani na chwilę, że jest dokoła was pełno takich, którzy cierpią... Żebyście zakładając rodzinę pamiętali, że ona jest tylko cząstką większej rodziny, której sprawy mają wam być droższe niż wasze własne	Zwariowałeś? Myślisz, że ona to byle kto?	A kniaziówna przy mnie?	A kto jest winien, wujek Grunem?	A niechże to kadukkaduk zawołał pan Zagłoba.	Ale zawołasz mnie potem?	Bardzo pani dziękuję.	Bobe?	Bracie mój! bracie! gdybyś ty miał Matkę!...	Byle mocy niebieskich przez to nie obrazić bo nam błogosławieństwo potrzebne, abyśmy Zbyszkowi szczęśliwie poratowanie dać mogli.	Cicho bądź! Bo jak ci dam...	Czekaj no...	Czy dla wszystkich, panie Erskine?	Daj mi go pan, proszę.	Daj spokój Moryc. Nam potrzeba teraz gotówki, nie pocałunków.	Dla mnie?	Dość ładne imię...	Drużką Elżusi?	Głupiec!	Hoch!	I... co ty znajdziesz, durniu?	Jego?	Korbulo nie jest człowiekiem głupim.	Moja jest inna.	Mości książe mówmy jak starzy towarzysze...	Mąż pani zachorował w handelku śniadankowym. Przywieziono go do Sanatorjum.	Na dzieci ręki nie podniosą, ale w zgiełku albo, czego Boże broń, w razie ognia o przygodę nietrudno. Co tu gadać! Miłuje braci stara Sieciechowa jak rodzonych i opieki a zaś starunkustarunek (daw.) bezpiecznie. niż ze mną.	Na syna Dawida?	Nie jestem bardzo odważna	Nie pamiętam.	Nie tknąłem kart już od jakich lat dwudziestu	Nie weźmie, już ćwiczy konia...	Nie widzisz, ty ślepa kanalio?	O której godzinie raczy wasza królewska mość przyjąć Krzyżaka?	O, ale ci dwaj sahibowie nie są Angrezi (Anglikami)... nie są to tacy pogodni ludzie, jak sahib Fostum i sahib Yankling. To cudzoziemcy... bo nie umieją mówić po angrezyjsku jak inni sahibowie.	Ot, pomału.	Pod jakim numerem mieszka pan Traddles?	Potrzeba już teraz odesłać je do Francyi	Prawdziwie... Politycy, przewidywacze, znawcy! Jedno pole należycie zorane, jeden rów z loiką wybrany, żeby przerznął i wygoił sapowatą od wieków niwę, więcej mi znaczy niż sto broszur o rządzeniu narodem.	Przepreszem.	To my dawni znajomi	To słusznie mówi! dysydenci pierwsi przystali do nieprzyjaciół, a kto wie, czy nie sami ich sprowadzili?!	Uważasz, Nikuś ten myszkowaty mały to baron Reintz, dyplomata berliński, rekordzista samochodowy, wiesz?...	W takiej kompanii pójdę śmiele i rad zginę!	Wierność, Król, Władza, Pieniądz, Poświęcenie zawołałem.	Wiesz, gdzie ona jest?	Zamilczcie, moi wujowie!	Zbyt wczesna godzina...	Zgu... zgubiłem mój bi... bilet!
A dopieroż Conseil des anciens w robach i tokach fioletowych, w białych płaszczach i pantoflach! Nie miałem szczęścia ujrzeć żadnego z członków du Directoire exécutif w wielkim kostiumie, ale może to i lepiej, bo zapewne nie byłbym w stanie znieść słabymi oczyma piękności tego stroju. Z pewnością przewróciłbym się ze strachu. Są oni przecie plus puissants que les Monarques. Raz tylko, gdy wystawiono w teatrze Horatiusa Coclesa, był w loży le Directeur Barras, ale ten, aczkolwiek najgłówniejszy, nie sprawił na mnie wrażenia czegoś potężniejszego od monarchy. Owszem, wygląda na to, czym zapewne był i jest z przyrodzenia i woli Bożej: jak tłusty siepacz, szlachetnie udrapowany i odpowiednio rozdęty przez imaginację. Ale czy nie sprawiam ci przykrości mówiąc w ten sposób?	No, no! Nie bierz sobie tego tak bardzo do serca. Wszystko jedno. Przestań płakać. Co było, to było. Musisz rozpocząć nowe życie. Ale Kret mówił prawdę, Łasice pilnują każdej pozycji, a to najlepsza straż na świecie. Nie ma co myśleć o ataku na dwór. Oni są zbyt silni.	Zabit! Turcy go pewnie nie zabili! Oni radzi, że go żywego mają, aby najdłużej: oni go sobie na wagę złota kładą. Trzeba ci wiedzieć, że mój ojciec to sławny puszkarz; głośny po świecie, hen, na całą Ukrainę. Drugiego takiego nie znaleźć, chyba w niemieckich krajach.	Prawdziwie gdyby to plotką być przestało, wstydby nam było wszystkim wiele nas tu jest, żebyś też pan z tylu pięknych kobiet wyższego towarzystwa w całej Warszawie, nie umiał sobie wybrać i zszedł od razu na tancerkę! to dobre na koniec, dla Bauchera, dla podskarbiego, pan wart jesteś coś lepszego!	To niepodobna miłość moja to życie moje. Musiałbym od kolebki zaczynać, a końca i tak byście się nie dowiedzieli, bo go sam nie wiem jeszcze.	Co do reszty nie zaprzeczam wcale, ale nie sądziłem nigdy, aby w tym co złego być miało. Chciałem po prostu, żeby świat cały bawił się i wszyscy na nim w ścisłej żyli przyjaźni, lecz moje dobre cele posłużyły tylko za powód do wysłania mnie w miejsce, z którego nie powrócę nigdy zapewne, gdyż w takim będąc wieku, cierpię nadto na wstrzymanie uryny, które mi momentu spoczynku nie daje.	Stefan lepiej mówi ode mnie, ale nie o to chodzi. Rzecz polega na tym, że nie można poprawnie mówić nie znając ducha języka, jego morfologii, fizjologii, mechaniki. Stanowczo radziłabym ci zacząć od początku.	Cztery półkwaterki... i śledź... i... Przyniesę... Cie, żebym to miał strzelbę... kożuch na ten przykład z pięć rubli... buty by się zdały... ze trzy ruble... ni, nie chwaci... a kowal by chcieli z pięć rubli za fuzję... tyla co od Rafała... ni...	Mam go gdzieś! Żyliśmy dotąd z łaski Bożej, nie z pańskiej, to i odtąd nie zginiemy.	Jeśli cię tam pod murem nie postawią i nie rozstrzelają, to niech mnie szczecina pokryje! Jakże to przed obliczem hetmańskim staniesz? Tfu! Hańba cię czeka i kula w łeb, nic więcej!	Mamo, boję się że ci się wydam bardzo zmienny. Ale przedewszystkiem, wczoraj mówiłem ci nie bardzo życzliwie o Albertynie; to com mówił było niesprawiedliwe.	Bo siedzę bez surduta i pozwolisz, że go nie włożę. Trochę tu ciepło, ale transpiracya zdrowa rzecz, a już ten skrzydlaty drobiazg to przepada za gorącem.	Chciałbym wierzyć, bo to pani mówi, a nie mogę.	Nie, to jest... miałbym może...	Tak... tak... Żyje pełnią życia i pozwala żyć dookoła siebie. A życie jest dane na to, aby go używać, a nie kaleczyć.	Czy jednak największym nieszczęściem, jakie mogłoby nas spotkać, nie byłoby trzęsienie ziemi, które mogłoby zniszczyć wyspę? Wydaje mi się, że nie musimy się tego obawiać, ponieważ wyziewy i lawy znalazły już swobodne ujście.	Aa, pikolo, nie śpisz?	Ba, toć byłem, ale spełnić tom nic nie spełnił, bo pan hrabia, jak tylko świtało, wyjechał z panem margrabią na polowanie o dwadzieścia mil stąd.	Czy nie moglibyśmy prosić pana Ochockiego, ażeby lejce oddał stangretowi?	I pan go wcale nie zna?	Nic nie szkodzi, przelezę przez druty.	Nie chwalę, ale...	Nie gadaj.	Nie jestem miła i cicha, ale przyjdę, jeżeli mama pozwoli. Pójdę się zapytać. Bądź dobrym chłopcem, zamknij okno i czekaj na mnie.	Nie rzucę. Cicho bądź.	Nie wątpię o tym Janet, poproś tu pana Dicka.	Nie zaprzęgliście jeszcze?	Nie, stryjaszku...	O nie	Bo jakby pan Schultz wiedział, że on żyw, toby ciebie zamknął nie tu w tej komorze, ale w jakowym lochu abo jeszcze by co tchu sprowadził ministraminister (daw., z łac.: sługa, wykonawca)	A po jakiemu będziesz z nim gadać, kiedy języka nie ma?	O, nie! Wiem, że pan mną po prostu brzydzi się.	Tak... Pamiętam, jak płakałem, widząc cię jeżdżącym na źrebcach... Ja się nie mogłem na koniu utrzy­mać!	Tylko nie myślcie waćpanowie, żem uciekała ze strachu. Oho! Ani mi się śniło. Jak Michała miłuję, tak sobie dla uciechy gnałam przed nimi, a potem z pistoletów wypaliłam.	Tylko... proszę tego nie powtarzać nikomu...	W naszym gronie jest stworzenie, które nie potrafi długo znosić tej spiekoty	A jednak muszę ci powiedzieć. Jest to moja konieczność, jest to ten zbytek, luksus, na który chcę sobie pozwolić. Nie jest to moment słabości, lecz potrzeba momentu słabości... Otóż...	Ach, tak, tak, panie! zabiłeś go, ale to był morzec i nawet śmiał zranić ciebie Bronić go jednak chciałeś, kiedy go kamienowano, i nade mną biedną litość okazałeś! Gdyby tamci wiedzieli...	Trudno powiedzieć, co to jest, ale może wyniknie z tego une cause célebrecause célebre (fr.) rzekł nadinspektor.	Tak dufny, jakoby to on pod Gołębiem rozgromił. Teraz tym bardziej musiały się serca w nich podnieść, bo o gołębskiej już zapomnieli, a krasiczyńską wiktorią się chwalą. Wasza królewska mość! co mi kazał Czarniecki powtórzyć, tom powtórzył, ale gdym już wyjeżdżał, zbliżył się do mnie ktoś ze starszyzny, człek potężny, stary, i rzekł mi, iż jest ten, który wiekopomnego Gustawa Adolfa w ręcznym boju rozciągnął. Siłasiła (daw.)	A jak koniec, to co? Koniec to dobra rzecz. Od dzieciństwa koniec nas nęci, kończyć napędzają; my sami	Te już niech tu zostaną niech to będzie mój pierwszy dar po pierścionku.	To ja! To ja!	Czy to ty, Jojne?	Jak to? Wszakże słyszałem...	No, więc cóż? Tym lepiej, to zarobi.	Oho, to znaczy, że chcesz mnie pan zaszantażować.	Chcieli wziąć fortepian od nas, ale wasz lepszy.	Czy chce pan zamieszkać z nami?	Do kogo?	Do szaleństwa!	I dlatego waćpani dobrodziejka wyprawiłaś ich do sani?...	Jaką linię radzisz mi pan zbadać?	Książe mnie posłał do niego.	Kuźnia już od piątku zawarta.	Mnie, Zejdenmanowi, wybacz. Ciężką rzeczą jest żyć na mogile.	Tak i ja myślę ale już późno, możesz odejść, Sancho, zajmę się przyspieszeniem twoich rządów na wyspie.	Twoja chorągiew tu mi potrzebna przeciw wewnętrznemu nieprzyjacielowi.	Z człowiekiem niemającym pojęcia o interesach można pracować tylko w tym wypadku, jeżeli ten zdaje sobie sprawę z własnej ignorancji w tym kierunku i umie zdobyć się na kompletne zaufanie do wspólnika.	Złota maksyma, jak Boga kocham Pani mnie coraz mocniej za serce chwytasz	A cóż pocznie?	A takie są głupie, że zaraz się nas ulękną i posłuchają!	A więc załatwione	A zdałbym się takiemu młokosowi jak wy	Ale jak?	Ależ sprawa ta obchodzi syna pani...	Ależ zaraz...	Ani jedno, ani drugie	Ba, a jeżeli uda się jej uciec i zawiadomić miejscową policję?	Bodaj cię!	Czy ty mnie znasz, Marcinek?	Dokąd miałbym pójść?	Dwadzieścia trzy stopnie. Upał jak w piekle. Pan może chory?	Gorzej niż kiedy.	Gustaw.	Idealista, Nauczyciel, Patriota, Polak, Praca organiczna, Społecznik	Jak się nazywa jej naród?	Jelsky cytuje oczywiście Müllera W ogóle, radzę bliżej poznać Müllera. Odkryjesz doktor źródło elokwencji i erudycji wielu dziennikarzy...	Jutro młodej królowej składać będą podarki wszyscy no... i nareście młode małżeństwo z sobą się połączy. Dano dziś słusznie spocząć królowej młodej, bo wczoraj strasznie się wydawała umęczoną.	Kiedyż mniej więcej można odwiedzić pana?	Miejsce.	Musimy opanować wóz tam, w Kraju Biegunowym...	Nic, już nic, mój przyjacielu. Byłem bliski śmierci...	Niczego. Miejsce dosyć wesołe, ino...	Niech ta małpa zaprzestanie!...	Niezupełnie	Nigdy!	No dosyć.	Owszem, zastanawiaj się pan; kto panu broni?	Ponieważ?	Prawem! patrzajcie ją! Stuknął laską,	Przeciwnie.	Słyszałem o ambitnych zamiarach księcia Bogusława Radziwiłła!	Tak.	Ty także będziesz nosił swoją ruski miesiąc!	W Afryce.	Winien jestem panu jeszcze czterdzieści tysięcy franków	Wątpisz o kasztelanie?	Yeah, sir. A highseaer. East India and Pacific Lines, sirA highseaer. East India and Pacific Lines, sir (ang.)	Że chcę prawdy i sprawiedliwości lala (gw.) ozwał się uroczyście.
Nie, nie, o ile wiem. Myślę raczej, że przegrał coś na giełdzie i sam nie wie, na kim się wyładować.	Ha! Jeślić milszy rozkaz od Baśki, to ją pakuj na wóz i jedź. Wiem, wiem, tyś ją dla rozkazu gotów choćby widłami podsadzać, jeśli się pokaże, że o własnej mocy do bryki siąść nie zdoła. Niechże was kaduk porwie z taką dyscypliną! Po staremu człowiek robił, co mógł, a czego nie mógł, tego i nie uczynił. W gębie masz miłosierdzie, ale niech jeno krzykną: „Hajda na Turka!”	Myślę, że ten właśnie jest, bo ich dwu nie znam Nie ma go tu?	A ot, myślę, że po Trzech Królach wesele odbędziem, to pojadę z nim do powiatu i przepiszę. Radzisz czy nie radzisz?	Oczywiście, że nie	Tak, pan myśli, że nie opowiem, otóż opowiem przy cioci wszystko, wszystko...	Ach, moje dziecko, że też nie przekonałaś się jeszcze o niepraktyczności ojca. On może wyobrażać sobie, że dom wart był miliony, a ja swoją drogą wiem od ludzi kompetentnych, że co najwyżej wart jest siedemdziesiąt parę tysięcy. Przecież co dzień od kilku dni sprzedają się kamienice z licytacji, wiadomo, jakie są i co za nie płacą. Zresztą nie ma o czym mówić; ojciec niech wyobraża sobie, że go oszukano, a ty, Belu, módl się za zdrowie tego Żyda, który dał wam dziewięćdziesiąt tysięcy... Ale a propos: wiesz, że Kazio Starski wrócił?...	O, jeżeli o mnie chodzi mnie nikt nie uratuje! Od chwili kiedy Jadzia Zajdler widziała, jak całował pannę Joannę, życie moje zostało złamane. Więc on nie dla mnie zaglądał do sal, nie mnie szukał, gdy patrzył na nasze okna z podwórka, i dlatego nie podniósł róży, którą mu wyrzuciłam... Ale ja nie będę im przeszkadzać; umrę, rozumie się, że nie dla tej kokietki, tylko dla niego... Niech zostanie szczęśliwy, z kim chce, chociaż... mam przeczucie... że mnie kiedyś pożałuje...	A dyć i w oborze, i przy koniach spałbym, byle u ciebie, Hanuś, byle już nie wracać! Byle... Zabrała mi pierzynę, bo powiada, że dzieci nie mają pod czym spać... juści... marzły, żem sam je brał do siebie... ale kożuszysko się wytarło i nic mę nie grzeje... i łóżko mi wziena... a po mojej stronie zimno... ani tej szczapy drzewa nie pozwoli... i każdą łyżkę strawy wypomina... na żebry wygania... a kiej mocy nie mam, do ciebiem się ledwie zwlókł...	Też panu tego nie powiem. Skończyła mu się tu służba, to pewnie służy gdzie indziej. Mnie nie mówił gdzie. Ale niech pan poczeka... Zaraz, zaraz... On na Tamce ma jakich krewnych, co mają pralnię. To może się pan od nich dowiedzieć.	To już trzecia, doktorze. Doprawdy, sam nie wiem, co mi jest. Wcale mi nawet spać się nie chce. Odwykłem.	Przyznać trzeba że w tych wiadomościach nic się jedno drugiego nie trzyma: Szwedom byłaby strata, nie korzyść, na Częstochowę uderzać, króla nie ma, więc Lisola nie mógł do niego jechać, Wrzeszczowicz nie mógł mu się zwierzać, dalej: nie heretyk to, ale katolik, nie wróg klasztoru, ale jego dobroczyńca, na koniec, choćby go i szatan do napadu kusił, nie śmiałby napadać przeciw rozkazowi i salwie-gwardii królewskiej.	Sst, sst... Czy nie mógłbym czego tu zrobić? Jesteśmy trzej starzy przyjaciele... W tym życiu nie pozyskamy nowych...	Zgodziła się, bo musiała. Zresztą nie ma co ukrywać, bo nie wstyd, żeśmy ich oboje z Czeremisem zgładzili.	A w miejscowych kołach politycznych nie ma pan znajomych?	Ale gdzie go ubezpieczyć? Tu go trzymać nie możem, bo tu, u licha, wojna domowa wybuchnąć gotowa	Cóż? wesele słyszę? stryj się żeni? a to śliczna rzecz, jak Bóg miły... jużcić nie będę zawalidrogą.	Dalibóg, nie mogę nie mogę i nie będę.	Dziękuję. Racz pan usiąść. Zdaniem pańskiem, jak myślę, ta pora dnia nie nadaje się wcale do ubierania, ale wczoraj wróciłem późno.	Ej, nie. Na reumatyzm mikstury nic nie poradzą. Potrzebny klimat, sądzę	Ha! Alboż nie jesteś moim bratankiem? Twój honor jest naszym. Czy nie nazywasz się Grandet?	Hm? Sztuka, Artysta, Samotność, SławaWstąpić do klasztoru, zostać rzemieślnikiem!... Wcale niezły ratunek dla Pawluka i jemu podobnych chłopców z kawiarni Jedno i drugie może z nich uczynić mistrzów, o ile nie stali się już beznadziejnymi „artystami”. W przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak oddać się pod opiekę literatów. Mistrzami to ich nie uczyni, może wszakże zrobić sła­wnymi.	Jasiu!... czyś ty nie zauważył nic w grze Majkowskiej?	Już nie założę...	Księżniczka Rumi jest kapłanką bogini Pele i dlatego nie wolno jej wystawiać na widok publiczny swej krasy.	Kto wie czy szczytem człowieczeństwa nie jest absolutna nieużyteczność jednostki, jej zbędność w społeczeństwie.	Nie miała pani tremy.	Nie mogę odpowiedzieć, jako żem nigdy takiego pana Cedra na oczy nie uświarczył.	No, to... przyjdź trochę po pierwszej do Europejskiego Hotelu, rozumiesz acan?... Ja panu muszę wybić te brednie z głowy... Nie ma całych portek i wyjeżdża za granicę... cha, cha, cha!... Chce się żenić i nie umrze!... No, wiecie państwo, jak żyję, nic podobnego nie słyszałem. Bądź acan zdrów, a nie zapomnij zaraz po pierwszej, bo nikt dla twojej przyjemności głodem morzyć się nie będzie... Bądź zdrów.	O nie! niech pan ucieknie przez kuchnię.	Panie łaskawy nikt jeszcze nie zawiódł się na moim banku.	Służba jest zawsze gadatliwa, ale masz rację. Trzeba im tylko zapowiedzieć, żeby trzymali język za zębami. Gdyby się w Warszawie rozeszło o moim przyjeździe, nie miałbym chwili spokoju.	Słyszeliście! A nie, to rzeknę jeszcze takie słowo, aż wam w pięty pójdzie...	Ten żołnierz, to jeszcze niewielka ryba ale z czasem złowimy i grubszą. On jedynie sprzedaje woły za podwójną cenę; jedną dla siebie, a drugą dla rządu, czego nie uważam za grzech.	Żona moja uciekła!... O! nieszczęsna! Panie, jeżeli się tak stało, to nie z mojej winy, przysięgam!...	W każdym razie masz mnie. Wprawdzie nie na wiele się przydam, ale będę przy tobie całe życie, daję ci na to słowo	Bardzom panu wdzięczna nie o mnie jednak tu chodzi.	Co mówisz smarkata? Dlaczegóż to ojciec nie lubi, gdy przychodzą listy do mamy?	I pani Kowalska by wolała. Znam ja ją. Między nami mówiąc: hetman się przeciw królowi i ojczyźnie zbuntował. Nie powtarzaj tego nikomu, ale tak jest. I wy, co mu służycie, także się buntujecie.	Ja nie mam samolotu, myślisz?	Owóż słuchajcie, wacpaństwo! Ja to zawdy śpiewam tak, jako się śpiewa stara pieśń: „Przeciwne chmury słońce nam zakryły...”Przeciwne chmury słońce nam zakryły... powieda nuta; melodia. jako one Przeciwne chmury”. Szkoda, co nie ma lutniejlutniej	Połowicępołowica (tu daw.) wcale; zupełnie, całkiem. nie ciężka. A za łaskawość niezmierną, dobrotliwe serce jej miłości czym płacicie? Powtarzam, wstydno mi za was.	To mnie nie dziwi.	Więc mnie zatrzymasz? Nie wypędzisz?	Źle wróżą jakby to na granicy silniejszych a bliższych Ślązkich nie było... co już Niemcami są i siłę mają a rozum nasz...	Chybabyś mnie z rusznicy zastrzelił, bo gdyby mnie nie była odpaliła, to bym i pojedynku drugiego nie przyjął. Po co miałbym się bić? A wiesz, czemu mnie odpaliła?	A toć wnuk pana Wierzynkowy i pyta, co my tu robimy. Nie wiesz to, co twój dziad, pan stolnik sandomierski, z rozkazu miłościwego króla zarządził?	Co damy?! Co damy za to?... Nic nie damy!... Wiemy już sami: Hanna leśniczanka! Dawno to już mówiłem... w dzień pogrzebu powiedziałem: „Młynarz spoglądał na nią tak dziwnie w bramie cmentarnej, on się z nią ożeni!”. Powiedziałem! Wszyscyście to słyszeli!	Jak ci się podoba, Stary Człowieku. Oni będą bardzo smutni, ale... jak ci się podoba, tak zrobisz. Gdy wrócą sami, zapytają ich ci, co pozostali w domach: „A gdzie jest Stary Człowiek, na którego patrzyliśmy od dziecka?”. Oni zaś spuszczą tylko głowy i odpowiedzą: „Opuścił nas”. Ale jak ci się podoba. Ostatecznie wiedzą, że jesteś gościem wśród nich i że przyjdzie czas, kiedy się będą musieli rządzić sami.	Ja też myślę, że to nic Bo żeby co było, to by mój mąż najpierwszy wiedział.	Niespodziany doprawdy, gotowi pomyśléć, że my tu konspirujemy.	Jak miałbym to zrobić, panie? Jak tylko opuścimy dom, rozpoznają was i schwytają, a mnie razem z wami, po czym oskarżą mnie o pomaganie wam w ucieczce, a gubernator to nie jest człowiek, którego żarty się trzymają, każe mnie z pewnością powiesić.	Jak mi Bóg miły, panie nie zełżę ani słowa. Te juchy Turki nadziały mnie na rożen, całego naszpikowanego jak królika, byłem bowiem tak wyschnięty, iż inaczej mięso moje byłoby bardzo niesmaczne; następnie zaczęli mnie piec żywcem na pieczyste. Owo gdy mnie tak pitrasili, polecałem się tymczasem łasce Bożej, mając w pamięci dobrego św. Wawrzyńca, i ciągle miałem nadzieję w Bogu, iż ocali mnie z tej męczarni, co też ziściło się w sposób bardzo osobliwy. Gdy bowiem polecałem się z szczerego serca Bogu, krzycząc: „Panie Boże, dopomóż mi! Panie Boże, ocal mnie! Panie Boże, wybaw mnie z tej męczarni, którą te psy niewierne nękają mnie za to, iż chcę przestrzegać twego zakonu”, stało się, iż ów smażyciel pośpił się, za wolą Boga, albo owego poczciwego Merkura, który uśpił podstępnie Argusa, mimo jego setki oczu.	Idzie, co?	A! więc wedle słów poety powinieneś pan zazdrościć i wiatrowi co muska jéj lice, słońcu, które gra w jéj oku...	Alboż co?	Co pan mówi, jak można?!	Co pan mówi?	Co pan nazywa oszustwem?	Co takiego? Po co?	Król! Fürstemberg! wszyscy! wszyscy! nawet Vitzthum, kto wié, własna może siostra... spiknięci na mnie... Dowiedzieli się żeś ty piękna, żem ja głupi i kazali mi panią pokazać!	Niech pan rozkazuje. Co mam zrobić?	A jednak sprawy zaszły już tak daleko...	A niech i skręci mu kark!	A rodzice?...	A więc po wojnie o szóstej wieczorem!	A zatem jakiś Indianin.	Ale z całego serca, mości dobrodzieju, wszakże po to tu przyjechałem.	Bagatela; wyskakując z bryczki, upadłem rękoma na szaber.	Bo to jest, proszę pana, szubrawiec	Choroba substancja powstała w żołądku zwierzęcym z niestrawionych włókien roślinnych i sierści, uważana w średniowieczu za odtrutkę na dolegliwości żołądkowe; tu: napój magiczny. i dekoktadekokt	Ciekawabym też była jakbyś pan podzielił cnotę na działy, gatunki i podgatunki	Czy ją weźmiemy z sobą do Warszawy? boć dla samego Bacciarellego by się przydała jako model do obrazu i w mieście prędkoby się ukształciła. A kto wie, jakieby ją tam szczęście spotkać mogło. Wydaćby ją tylko trzeba za jakiego poczciwego gapia i męża wysłać do Konstantynopola.	Czy pan ma zamiar odpisywać Marcelemu?	Daj pan spokój, bo jak usłyszy...	Dobrze	Dobrze, wielebny pastorze niechby tylko sprawdziły się aścineaściny (daw.)	Dzisiaj w nocy, za tydzień będę z powrotem.	Gratias tibi, domine!gratias tibi, domine (łac.)	Herr Gott! A jakoważ to siurpryzasiurpryza (daw., z fr.) dziś popr.: wstydzić się..	I stosunek przyjacielski z tobą bardzo mi dopomagał do znoszenia kłopotów, nudy i wszelkich nędz tego psiego życia... Więc nietylko zniosę, coś mi powiedział, ale jeszcze poproszę cię o przebaczenie. Namówiłem tego Pawełka, aby tam jechał ze mną...	I ze sobą się biją, zamiast z nieprzyjacielem.	Idź! idź! idź! Krzyknęła z przestrachu. Zaczęła biegać po pokoju, myśli się zmieszały, jak toń, po której powiał ostry wicher.	Inny ogród warzywny. Po tamtej stronie muru jest jeszcze jeden, a z tamtej strony sad.	Jesteś głupim i złym karczmarzem	Mama!	Na pohybelże im!	Odpłać mu się	Ooo!...	Pijaństwo, Polityka zapytał Ulanicki po pauzie.	Prześliczna twarz, ma w wyrazie coś muzycznego	Pytam ci się, dokąd poszła Nagina?	Pójdziemy razem.	Słoń musi cię lubić, mój mały?	W foyerfoyer	W panu mam zaufanie! każdy poeta zawsze wydawał mi się obdarzony gorętszem, szlachetniejszem i lepszem uczuciem od innych.	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!	Zdaje ci się	Świeczniki są wcale ładne czy to była katedra w Chartres, w Reims, w Amiens lub kościół w Balbec	Żona, Pojedynek rzekła
Pleciesz jak fircyk dworski Owóż ja przeczę zaraz pierwszemu punktowi, zważywszy iż główne, ba, nawet zgoła jedyne i wyłączne zatrudnienie naszych godnych teologów zmierza do tego, mową, pismem i uczynkiem, aby wykorzenić błędy i herezje (tak bardzo im nienawistne) i wpleniać głęboko w serca ludzkie prawdziwą i żywą wiarę katolicką. Drugi punkt pochwalam, a to z przyczyny, iż godni lekarze tak pilnie się troszczą o część profilaktyczną i zachowawczą swego zdrowia, iż nie potrzebują zgoła terapeutyki i leczenia się lekarstwami. Co do trzeciego punktu, to jasnym jest, iż godni adwokaci tak są pochłonięci swoim zawodem i troską o dobro drugich, że nie mają czasu ani możności myślenia o swoim własnym. Dlatego w najbliższą niedzielę zaprosimy jako teologa naszego ojca HipotadesaHipotades (w oryg. Rondililis) ma oznaczać kolegę Rabelais’go z Montpellier, doktora Wilhelma Rondelet., jako prawnika naszego przyjaciela Pletewkę. Jeszcze jestem zdania, abyśmy dopełnili tetrady Pitagorejskiej i dla onego dopełnienia poprosili naszego wiernego filozofa Wiatraczka, zważywszy, iż doskonały filozof, a takim jest Mistrz Wiatraczek, rozstrzyga nieomylnie wszystkie przedłożone wątpliwości. Karpalim, wydaj rozkazy, abyśmy wszystkich czterech mieli tu w najbliższą niedzielę na obiad.	Nie znasz mnie. Zresztą nie wiesz, o co tak naprawdę chodzi w tej sprawie. Wcale nie o rabunek. To ma być zemsta. Potrzebuję do tego twojej pomocy. Gdy się z tym załatwimy, wtedy jazda do Teksasu! Wracaj do domu do swojej starej i bachorów. Czekaj tylko na mój znak.	To nic! Czy pamiętasz, jakeście mnie bili nieraz w domu? A i teraz bije mnie kto chce! Ale jeśli idzie o religię, to nie ma takiej jak ja, która by umiała dać odpowiedź na każde pytanie! Z Ingeborgą nikt się mierzyć nie może! Tak powiada zawsze proboszcz. Ona wie, co gada! O, jestem za pan brat z panienkami z Löwdali. Mówię im często cały katechizm, z wszystkimi pytaniami i odpowiedziami od początku do końca. Ha... ha	Tak, to prawda, kwiaty rozwijają się pomyślnie tam, gdzie czuwa nad nimi kobieta; nas mężczyzn nie kochają widocznie... chyba, że ktoś jest ogrodnikiem! Tak samo i tutaj rozwijają się pięknie tylko dzięki Hannie... spójrz, jak to wszystko rośnie.	Toteż nie martwię się tak ze względu na pieniądze, chociaż strata dziewięciuset tysięcy franków godna jest żalu, a na pewno może nieco zdenerwować. Ale bardziej dokucza mi to dziwne zrządzenie losu, przypadku, fatalności... Bo ja wiem, jak nazwać tę siłę, która wymierzyła we mnie ten cios, który obraca wniwecz moje nadzieje majątkowe, a może i przyszłość córki	Ale tak, tak	Ależ ja wcale nie... Tak tylko, moje drogie dziecko.	Ależ tak, droga babciu, teraz nie żartuję! Przyjechałem umyślnie, aby ci to powiedzieć i prosić o błogosławieństwo.	Doprawdy, Klaro, tak prędko.	Któż cii, mości książę, tak bardzo zawiłe powierzył aksjoma?	Tak, ale ojciec uwielbia pana	Tak, jej we własnej osobie.	Tak, panie, święta prawda.	W takim razie nieborak umrze tak, jak żył.	Wybacz, dostojny panie Zdrajców, gdy będą ci potrzebni, znajdziesz za złoto i klejnoty nawet między kapłanami. Ale ja nie chcę należeć do nich. Bo pomyśl: czy zdradzając bogów dawałbym ci pewność, że i z tobą tak nie postąpię?	Pewnie że tak. Twój tato jest milionerem. Teraz to nawet nie wyglądasz na milionera. Ale łódka i statek, i oporządzenie kosztują masę pieniędzy. Czy myślisz, że twój tato dałby ci taką łódź dla... dla twojej zabawy?	Źle byłoby, gdyby tak sądził Ale pan, który jest, jak właśnie powiedziano, jednym z wodzów partii katolickiej w departamencie, pan powinien wiedzieć, że wasz Bóg niegdyś w wiekach biblijnych miał żywe upodobanie do ofiar w ludziach i że woń krwi była mu miła. Cieszył się rzezią i lubował w pogromach. Taki był charakter jego, panie de Terremondre. Był chciwy krwi, jak pan de Gromance, który, jak rok długi, stosownie do pory roku, strzela sarny, kuropatwy, króliki, przepiórki, dzikie kaczki, bażanty, cietrzewie i kukułki. Brał na ofiarę winnych i niewinnych, wojowników i dziewice. Zdaje się, że bardzo smakowała mu córka Jeftego.	A co się z nim stało?	A ładne żarty! Żeby pan wiedział dokładnie, co się tu dzieje po nocach, to by dopiero zrozumiał, o czym mowa.	Marna kobieta! Zamiast gardzić hołotą, która ją w dodatku po kilka razy opuszczała, ona upaja się ich towarzystwem. Wszyscy to widzą, a co najgorsze	Oto ja tobie przyszedłem powiedzieć, nie od siebie! rozumiesz, nie od siebie! że jak się będziesz Biskupowi na oczy nawijać po kościołach i ulicach, a nie zejdziesz mu z drogi...	Zapewne, ale u nas nie zdarza się nic przyjemnego Pracujemy ciężko bez żadnej odmiany ani rozrywki, zupełnie jak we młynie.	To zależy. Nie będę wszystkim poszczególnie opowiadał całej sprawy. Nie mam na to ani czasu, ani ochoty. Osobiście widzę jeszcze możność uratowania, jeżeli nie wszystkiego, to pewnej części waszego majątku. Przedstawię to sam, gdy się zbierzecie razem. Porozum się, proszę, z Halinką i z Ludwiką, by tu przyszły. Chciałbym też, by był obecny Jachimowski. On jeden, zdaje się, ma głowę w porządku. Musimy się naradzić.	A co ja robię? Zwariowałeś, czy co?	Ani trochę! Nie byłem przy wypadku. Pokrwawiłem się o powóz, który przewoził rannych.	Czeladź już posłana, boję się tylko, czy bezpiecznie dojedzie.	Do służby okrętowej zaciągnął się z St. John’s	Doprawdy? Pewnie ci naopowiadała okropności o nas! Witold lubi z nią się drażnić, a ja czasem dam jaką robotę...	Dziękuję panu nie dość odważny jesteś, abyś mi był przydatny, i sama potrafię powrócić do Luwru.	Głupiec Littimer szuka mnie, dopytuje się o mnie Jeśliś potrafił go zrozumieć, mądra z ciebie sztuka.	I pan potrafi. Dekoracje wspaniałe! Ma pan kobiecą rękę i gust w urządzeniu rezydencji.	Ja się ciebie wyrzekam?	Jednemu ni dwom się nie dam.	Milcz! i wynoś się stąd. Nikt wam nie zabierze dzieci	Nie tylko zawzięty, on ma nawet w gniewie metodę.	Nie wiem lecz się o tem łatwo dowiedzieć mogę.	Nie wiem, czy się to uda, bo właśnie zdążam na radę wojenną.	Nie wierzę ja w to żeby jeden taki Palatyn mógł coś ważyć i znaczyć, ale Dobek nań ząb ma, i zemstą płonie, a skarby jego nęcą.	Nie wątpi pan zapewne...	O! prawdąż to jest, co mi pani mówisz?	Patrzcie żeby ta miłość nie doprowadziła was do zapomnienia o tém, że ją ludzie dojrzéć mogą i po niéj dojść do kłębka! To, co ja widzę, może drugi zobaczyć... i.	Sołoducha mi taki mówiła, że ją gwałtem ciągnęła, ale się jéj nie dała.	W takim razie, ta siła nieczysta może pastwić się nad Baskervillem równie dobrze w Londynie, jak i w Devonshire. Szatan, którego działanie byłoby umiejscowione, nie byłby groźny.	Zapewne, że będą.	Znowu o wyraz się gniewamy, nie chodzi mi o to, tylko, że jeden człowiek może żyć sto lat rzepą pieczoną i czuć się szczęśliwym, a drugi rzepą żyćby nie mógł.	Żęła podobno wczoraj na naszym pólku? Dziś na Mogiłę z Jankiem jeździła? A? Nowiny, prawdziwe no... no... no... winy! Proszę, do świetlicy proszę! Kto widział gościa w kuchni przyjmować? Chata nasza niska, ale nie ciasna, nie ciasna!	...I dlatego też wracam kochanej pani ową bransoletkę	A dlaczego drżysz?	A hulanka bezustanna, i między panami i między sługami.	A prosił?	Ale dla was lepiej.	Ale... nie chwaci...	I czekajcie, aż wam czerwony kogut zapieje!	Idziesz już?	Ja bym do końca życia mego czekała...	Ja wkrótce też.	Jak to! Ależ pan nie wie... Pańskie poszukiwania...	Jak zwykle.	Jakieś to musiały byś morowce! Pewnie jacy, mniej zresztą obyci w świecie, Ligurowie, może Kartagińczycy, stamtąd, z południa	Jestem zupełnie spokojną.	Kameleon	Mam dziesięć ludwików	Mój drogi, wiesz, że umieram z głodu nie zaczynaj go teraz wypytywać.	Mów waszmość dalej zaprawdę szczególne rzeczy mi mówisz.	Na przykład AndreAndrée, Salomon August (1854–1897)	Najgorsze, że nie mam własnego portu I robią mi trudności z przewożeniem złota.	Naprawdę?	Nie chciałbym	Nie chodź! dobrze z tobą...	Nie mogłem uczynić inaczej, wyzwanym był!	Nie myślę tego o panu, panie Troop.	Nie o to idzie Teraz mamy zasadniczą kwestię. Czy jesteśmy demoralizatorami ludu, czy jego wskrzesicielami.	Nie żadne eee... tylko popularność. Jutro cała Warszawa tylko o tym będzie mówiła. Zobaczysz. Ludzie lubią mocne słowa.	Nie. On już stracony dla mnie! Przeklnie! Teraz twoja gwiazda wzejdzie. On cię kocha.	Nie; ja jestem synem Beniamina, najmłodszego z synów Saula, który dawno już temu umarł.	Nikomu! mądry, wierzaj mi, nie ufa ludziom nigdy.	No, a cóż tam słychać przy wielkim ołtarzu?	No, wyście ta już wszystko wiedzieli jeszcze za bydłem... a bo to nie baczę, coście wyprawiali na pastwiskach...	O czym myślisz?	Och... muzyka!...	Oczywiście.	Oto jest, Eminencjo.	Pani jest bardzo samolubna.	Patrzcie! Patrzcie!	Podobno bastjon zdobyliście?	Przecież ja wcale nie nasłuchiwałam Czekałam na ciebie i usłyszałam to już trzeci raz.	Przybyliśmy dla ważnej sprawy.	Rabina ugryzła pchła!	To mam przewagę: wiem, czyj to koń i czyj dżokej.	To mała dziewczynka, która kiedyś będzie właścicielką Solbakken.	To ona.	W klatce sternika z tyłu umieszczony jest potężny reflektor elektryczny, oświetlający swymi promieniami morze na przestrzeni pół mili.	W klejnotach?	Więc kogo?	Wracam z Krymu	Wyjął z kieszeni czapkę i założył na głowę.	Wypoczniesz. Nie będę ci długo czasu zabierał. Każ tylko służącemu przynieść kilka szczap suchych.	Włazisz w paszczę samemu lwu! Uważaj, żebyś swej odwagi pewnego dnia nie przypłacił życiem. Widzisz, jak skończyli twoi bracia.	Właśnie... Mówiliśmy o jego matce... Powiedział mi, że z Ameryki przyjeżdża tu jego ojczym z rodziną.	Śpi pewno pod wiśnią, zobaczcie.
Panie Rockstrong, nie mówże pan, na miłość boską, o ludziach uczciwych i łotrach, gdy idzie o politykę. Te proste pojęcia mogły starczyć dla oznaczenia zwolenników dobra i zła w czasach dawnych, kiedy to walczyli ze sobą aniołowie w niebie, przed stworzeniem świata. Pisał o tym rodak pański Milton, a dzieło jego zaleca się genialnością i odstrasza barbarzyństwem. Ale na tym naszym ziemskim globie obozy nie są nigdy rozdzielone tak dokładnie, by można rozróżnić bez przesądu czy kurtuazji zastępy błogosławionych od hordy potępieńców, a nawet powiedzieć, która strona ma słuszność, a która jej nie posiada. Toteż jedynie powodzenie rozstrzyga o słuszności danej sprawy. Gniewasz się pan, słysząc, że zwę cię rebelizantem, ponieważ zostałeś pokonany, a jednak gdyby powiodło się wam pochwycić władzę, zwalczalibyście sami rebelię.	Ach, więc... to... tak... I już go więcej nie widziano...	Jakichże to niedorzeczności nie opowiada się o szczęśliwych małżeństwach! Miłość, Szczęście, MężczyznaMężczyzna może być szczęśliwy z każdą kobietą, dopóki jej nie kocha.	Nie myli się pani, otrzymał go od innych i wcale się z tym wyznaniem nie taił. Czy go wyczytał w starych księgach, czy posłyszał od mistrzów, co go sobie ustną tradycją podawali, tego nie określał wyraźnie, ale nigdy odkrycia nie podawał za własne i owszem bardzo szeroko się rozwodził nad jego historią, bo ten wynalazek ma całą historię i dawne wieki doskonale go znały, chociaż pod różnymi zasłonami.	Nawet gdybyś chciał, to nie dostaniesz	Och, babo wielkanocna! Nic ci nie wybił i możesz ubierać się spokojnie!	Służą ci, którzy żołd biorą a jam go nie brał. Nie. Jam między Krzyżaków przyjechał w tym jeno celu, aby przygód szukać i pas rycerski pozyskać, który, jak ci wiadomo, z rąk polskiego księcia pozyskałem. I bawiącbawić (daw.)	Nudzi mi się, gdy odpoczywam. Wolę sobie na słonku i świeżém powietrzu karczować; to mnie ożywia. A co do wina, tak proszę pana, to jest wino i wiem dobrze, że z łaski pana dostaliśmy je prawie zadarmo od pana mera z Courteil. Ho, ho, zawsze się to wyda, choć pan się jak może ukrywa.	Nie pozwól mu na to, panie! Poczną w nas godzić kamieniami, a wówczas co jego siła pomoże? Czyż nie lepiej zabrać dziewicę z domu i nie narażać ani jej, ani siebie na zgubę?	O, nie Chyba że są to nazwy na przykład flamandzkie. Nigdy sobie nie umiałam z nimi poradzić.	Niech się pani nie gniewa Ale czyż ja mogę kogoś widzieć naprawdę dobrze, jeżeli przytem jest pani!?	Tę panią ja, mój drogi, odprowadzę do domu, bo mnie o to prosiła! Odegrałeś swoją rolę, idź za kulisy i odeśpij chmiel należycie.	Nie jestem wariatem, mówię czystą prawdę Skarb, o którym mówię, istnieje naprawdę. Proponuję, aby podpisał pan ze mną umowę, na podstawie której zawieziesz mnie pan w miejsce, które wyznaczę: na naszych oczach rozkopie się ziemię, a jeżeli kłamię, jeżeli nic nie znajdziemy, jeżeli jestem wariatem, jak powiadacie, cóż... Weźmiecie mnie na powrót do lochu, zostanę tu na wieki, umrę tu i nic już od was nie będę żądać.	Nie, nikogom nie widział, ino wasz stary parobek stał w bramie, ale ani się za mną nie obejrzał.	Boże, Boże... Ale panie Stefanie, przecie mówi pan, że może to być jakieś nieporozumienie?!	Nie zrobiłam wówczas nic złego. Zaręczam panu hrabiemu. Gdybym wówczas została w Nicei, byłabym zrobiła daleko gorzej. Ach, puść mię już! Pójdę do domu.	Och! Więc nie mówię wprost, co myślę gdy pytam i proszę o wyjaśnienie tego, czego nie rozumiem? Nikt z nas widać nie zna sam siebie.	Twoje serce jest nazbyt szlachetne, drogi Maksymilianie, abyś mnie nie rozumiał. I rozumiesz mnie doskonale, bo milczysz i nie znajdujesz żadnych argumentów. Ja miałabym walczyć! Niech mnie Bóg broni! Nie, nie... Nigdy się nie odważę sprawić przykrości ojcu i zamącić spokoju ostatnich chwil babki.	Chwili rozmowy z tobą... na wszystko, co ci jest świętym na ziemi, o chwilę rozmowy cię proszę!	Hm, dziwne to wszystko, bardzo dziwne	Jakoś nie bardzo się cieszycie na tę wolność?	Nic nie wiem o klejnotach, oczywiście, ale konduktor widział torebkę, której teraz niema, mimo, że przeszukano wszystko.	Nie bardzo musiałyście się bawić w teatrze?	Nie rozczulam się i ja nad nim. Niech tak będzie.	Wcale nie. Ani on, ani Szmul, ale ja się domyślam wszystkiego. Jacy oni paradni obaj!... O, powinszuję Jasiowi szczęśliwego pomysłu.	Moich krótkich sukien, lordzie Henryku, ona nie pamięta. Bardzo dobrze jednak przypominam sobie ją z Wiednia przed trzydziestu laty, była wówczas bardzo wydekoltowana.	Ot, tak! ni ztąd, ni z owąd może od téj gwiazdki, co nad naszym domem świeci, może od téj jodły, co nad nami szumi. Alboż to on piérwszy raz przyszedł mi do głowy?	A co mi tam powiada, że człowiek i smolarzsmolarz nie wiem.	A co mnie? Kiedy wojna, to wojna!	A mówiliście, Semen, że ojca nie co innego zgubiło, tylko zdrada żydowska.	Aa! to oni przybyli na swoich pirogach?	Czegoś podobnego dziś już nie ma	Ludzie by krzyczeli, a trawa przecie nic nie mówi, jak ją ścinać	Nie kłamię, ciociu, zrobiłem wszystko.	Nie, zdawało mi się tylko... nie, doprawdy tak jestem strasznie zdenerwowana.	Nigdy! Nie chcę o niczym wiedzieć. Dziaduś bez restrykcji zapisał, niechże jego krewni biorą.	O nie, tylko tej samej rasy i kare. Czwórek nie rozrywam. Będzie i Apollo.	Oj! gwiazda to zaćmiona, śmiejąc się zawołała wojewodzicowa z poglądem w zwierciadło, niestety! potwierdzające ten wykrzyknik, ot lepiej, wstańmy od stołu, kawę ponieśli...	Szkoda, że waćpani nie przyszło.	To prawda	Widzisz, Prokopie, u was to co innego. U was to się bierze żonę, żeby mieć gospodynię. A u nas to z miłości, z kochania.	Ja cię pojmuję ale jak ją chcesz ratować?	Tak, będę pracowała. Wstąpię do teatru!...	W domu przy Alejach Meilhańskich, pod piętnastką, na kominku w ubogim mieszkaniu na piątym piętrze.	Dobrze, dobrze. Do widzenia.	A gdybym ja sama pojechała z tymi skarbami, a jego tylko użyła za pośrednika?	A teraz wypije pan za spełnienie moich zamiarów... Proszę... proszę... tylko natychmiast...	Ale Mordechaj-Mendel ma głowę, co?	Asystuje Luci. Więc cóż z tego?	Bardzo panu chodzi o pojednanie?	Ciocia ma tak wiele zajęcia!	Kto pani jesteś?	Można nią z wyspy odpłynąć i do lądu się dostać?	Patrzył, jak się macacie, i brandzlował się. Ale Fela mu dała! Kopnęła go w...	Wiem, że szelmy nieużyte. Jak tak do naszej szlachty, a zwłaszcza do pospolitakówpospolitak i w konsyderacjekonsyderacje (z łac.)	Z pewnością, że tak. Przede wszystkim był on faraonem wojennym, a dzisiejszy Egipt brzydzi się wojownikami. Woli złotą bransoletę aniżeli miecz, choćby stalowy; woli dobrego śpiewaka lub tanecznika aniżeli nieustraszonego żołnierza; woli zysk i mądrość niż wojnę.	A ja... go ze skórki żywcem obłupię...	Ameryka bogaty kraj, wolny, każdy robi, co chce...	Beautrelet, przybywam z Pałacu ElizejskiegoPałac Elizejski	Biedny profesorzysko! Myślę, że go czekają nowe zawody.	Byłem na Księżycu?!	Byłeś u Krzysia?...	Ciągle, co dzień, co chwila.	Co zaczyna?	Coś wiem o tym	Czego się uczy?	Czemu?	Cztery franki cztery su	Czy ma pani przy sobie list Hartmanna?	Czy państwo byli w Loreto?	Dajże spokój!	Dlaczego?	Dlatego właśnie mówiliśmy o tobie.	Doskonale!	Doskonale! A więc punkt siódma, zasiadam z mymi gośćmi, a w pięć minut potem zajmiesz pan miejsce swoje.	Gdzież jest?	Hm, hm...	I cóż?	I hroszi mało nam daw ataman, bo sam ne mawI hroszi mało nam daw ataman, bo sam ne maw (z ukr.)	I trzymał ją przechyloną na prawe ramię	Jak się nazywa mała siostrzyczka?	Jakim Psem znowu?	Jedno tylko mamy wyjście: gremialniegremialnie	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	My kilka pytań zadać chcemy...	O, tak i usposobienia, i charaktery, i poglądy nasze są diametralnie przeciwne.	Ona ma taką smutną minkę?	Otóż, przeciw lepszemu spodziewaniu, wielmożny pan jeden z niewielu zaległ w opłacie.	Parszywiec ścierwo! Biłby polski naród	Prawda, zapomniałem o tym!	Przeciwnie zostań, panie d‘Artagnan, miłe twoje towarzystwo pozwoli mi zapomnieć o cierpieniu.	Stryjciu!...	Słucham pana.	Tere fere!...	W testamencie prócz spraw pieniężnych znajduje się jeszcze co innego.	Widzisz! Widzisz! Wyrwij mnie stąd! Ratuj mnie!	Zaraz wielkie słowo jałmużna	Zobaczmy	Zobaczymy...	Żadnego Nawet dokument wydaje się świeżo spisany. Co pan o tym sądzi, Cyrusie?
Strzeż się, książę Fenicja jest potężna, a jej bogowie...	Ale nie wcześniej, zanim stanie się zadość sprawiedliwości Zdobyłem strzelby sahibów... wszystkie cztery. Zejdźmy w dół.	Ależ oczywiście, czemu by pan nie miał przyjechać do Guermantes, moja teściowa oszalałaby z radości. To uchodzi za bardzo brzydkie, ale powiem panu, że mnie się tam dosyć podoba; mam wstręt do okolic „malowniczych”.	Co mu się to przypomina, cycoń jeden noga., że zadarł ogona i skoczył w bok, on zaś orał dalej cierpliwie, tyle jeno przerywając skwarną cichość, co się ta niekajniekaj (gw.)	Czego się pan śmieje?	Czego? Czego mam się strzec?	Czemuż pan nie rozstanie się z nimi?	Dlaczego? Ale skoro dwa święte żuki przeszły nam drogę, nie wypada iść nią dalej. Mogłoby się zdarzyć nieszczęście.	Dobrze tedy. Spotkamy się w południe w hallu i zaprowadzę pana do mieszkania tej damy. Teraz atoli, przepraszam bardzo, ale muszę się ubrać.	Doprawdy! O! Zobaczyć je! Ja je zobaczę, posłyszę ich głos. Umrę szczęśliwy. A tak, nie proszę o dłuższe życie, nie dbałem już o nie, bo troski moje rosły z dniem każdym. Ale zobaczyć je, dotknąć się ich sukien, ach, tylko sukien, to tak niewiele; lecz dość, bym wziął w ręce jaki przedmiot, który do nich należy. Pozwólcie mi wziąć włosy... sy...	Herbert, bądź konsekwentny. Ukłoń się teściowi. Schowałeś się, aż mi wstyd było.	Ma się rozumieć, że nie wypada, choć pragnąłbym nieskończenie widzieć Porthosa na moim koniu; miałbym przynajmniej wyobrażenie, jak sam wyglądałem, przybywając do Paryża... Nie zatrzymujemy cię, Mousquetonie, ruszaj dalej spełnić rozkaz twego pana. A czy jest on u siebie?	Mówią, że się kmiecie burzą?	Nie chwaląc się, nie znajdziesz wasza książęca mość łatwo takowej imprezy, na którą bym się nie ważył, a masz najlepszy dowód na sobie.	Niech pani będzie spokojna będziemy się starali zmienić to wielkie przestępstwo w drobną nieprawidłowość.	O mistycyzm! mistycyzm to kwiat poezyi! Łatwo napisać coś tak, aby wszyscy śmiertelnicy ciasnym swoim umysłem zrozumieli myśl wieszcza; ale wydobyć z jaźni swojéj akordy niezrozumiałe pojęciu lichych robaków, a śpiewać dla gwiazd, obłoków, strumieni, śpiewać dla kwiatów, aniołów i duchów... to jest dopiéro szczyt, do którego wznieść się musi wyłoniona z piersi prawdziwego wieszcza poezya. Mistykami byli Juliusz, Zygmunt...	Ot, jest! Jak mi Bóg miły! tego tylko brakło! Przeczytasz tedy list, który do pana Sapiehy napiszę, i własny dodasz... A jać jeno przyrzekam, iż się z Zamościa nie ruszę. Wreszcie sama Babinicza wybadasz i sama go prosić będziesz, aby się funkcji podjął. Skoro mnie posądzasz, to nie chcę o niczym wiedzieć.	Phi! To tylko fason jej bucików. Moja mamusia zawsze mówi, że nawet duże nogi mogą się wydawać małe, jeżeli szewc jest zręczny. Mnie się ona nie wydaje ładna. Jej oczy mają tak dziwny kolor.	Tego właśnie ma on się uczyć w Lucknow.	Więc, kiedy się tego domagacie, powiem wam, iż jestem jedynym synem właściciela tej kopalni, w której pracujecie...	Zatem Dawida ścigają? Oto co znaczy umieć się podpisać!... A moje czynsze!... O, panienko, trzeba mi w te pędy iść do Angoulême, zabezpieczyć się i pogadać z Cachanem, moim zastępcą... Ślicznieś zrobiła, żeś mnie przyszła odwiedzić... Dobrze wiedzieć zawczasu, jak rzeczy stoją...	– Ech, ty! zmendziałeś, stary, co ci w tej starej głowie chlupie? Gdybym nie był twoim starym kumplem, to bym ci dał w dupę takiego kopa, że byś się, stary, do końca życia nie pozbie­rał. Co ty mi bajesz, kto za to wszystko zapłacił? Z takimi, jak ty, ja mam robić politykę? Pierdolę was wszystkich. Wiem, kto zapłacił. I co z tego?	A czego ty chcesz?	A czy nie dowód to koncentracji ogromnej woli, aby unikać podobnych sposobności?	A nieprawda! któren tak szczeka, łże jak pies!	A ten z dzwonkami	A to jakim sposobem?	A więc tak pan, człowiek religijny, którego zowią sprawiedliwym, pan pragniesz tylko jednej rzeczy: nie odpowiadać za śmierć moją.	A wy czemu nie chcieli?	Ach!... Czyż to możliwe?...	Ach, mamo!	Ach, mój Boże, byłem mu winien 140 franków i mając wszystkiego 200 franków, które ci zostawiłem, oddałeś 140?	Ależ ja chcę...	Amen...	Antosiu, powiedz, przecież ja zrobiłem chyba i coś dobrego, co?	Byłem pewny, że tak będzie, ale nie sądziłem, że tak prędko...	Będzie miał pan hrabia pieniądze jutro rano o dziesiątej. Życzy pan sobie złoto, banknoty czy srebro?	Chodźmy	Co?...	Czy jesteś pewny siebie?	Czy pan ich zamordował?	Czy to były Suwałki?	Cóż chciałabyś, żebym uczyniła?	Do kroćset fajek! A to dobre!	Dobrze, dobrze! harda duszyczko... Tymczasem chodź.	Doprawdy?	E! tchórz z ciebie, Planchetku.	Gdybyś spełnił to, czego od ciebie żądam, dostałbyś dwadzieścia takich samych pistolów, które byłyby twoją własnością, jak ten oto kapelusz, co go masz na głowie.	I co dalej?	I my byliśmy mali kiedyś	Ja proszę... Błagam!	Jak to, waćpani chcesz poślubić mojego narzeczonego?	Jeżeli najjaśniejsza pani istotnie nie ma nic przeciw temu, to wolimy być jak najdalej od tej potwornej bestii	Jeżeli zajdzie potrzeba okazania księgi sądowi sam mu ją przedstawię. Nie chcę nie chcę powierzać jej w cudze ręce.	Juścić, że tak.	Kobiety są gadatliwe ale to pochodzi jeno z ich słabości. Dałem jej czar. Ta kobieta jest przykuta do Koła żywota i całkowicie oddana pozorom doczesnym, lecz niemniej, chelo, jest ona cnotliwa, łaskawa i gościnna... z całej gorącości swego serca. Kto zaprzeczy, iż ona mogłaby osiągnąć zasługę!	Książę nietylko to rzekł Wyniosę go wysoko i nadam mu ziemie wielkie.	Kto ciskał?	Matko przewielebna!	Mnie już nie wyrzucą, od chłopca w fabryce pracuję, ale ty uważaj. Mogą być wielkie zmiany, jakby Krzysztof wysadził stryja z dyrekcji.	Moje... moje włosy!	Na południu, w Kalkucie miano dawniej zwyczaj wyrzucać wszystko na ulicę; było zatem co dziobać i z czego wybierać. Oj, były to rozkoszne czasy! Ale dzisiaj ulice są tam czyste, białe i gładkie jak skorupka jaja, więc plemię moje omija ową miejscowość. Rozumiem, że można być czystym... ale zamiatanie, szorowanie i polewanie ulic po siedem razy dziennie	Nagroda będzie książęca!	Nic!	Nie jest pani dziś w najlepszym humorze Czy spotkało panią coś przykrego?	Nie ma u nas cenzusów wyborczych!	Nie pleć głupi bele czego!	Nie potrzeba! Leż, wasan, kiedy ci dobrze. Mówił mi chirurg, że cię ranili. Gdzie to?	Nie, panie, jestem ja!	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	No już dobrze: nie przeszkadzajcie. Niech pan Jan czyta dalej.	No, fundujcie teraz.	O, nie daj Boże! A, proszę pani, czy pani rozumie wszystko to, co pani hm, w ludziach no... widzi?	Od księcia.	Pan Blondet zrobił mi nadzieję, że będę miała przyjemność widzieć pana u siebie Spotka pan kilku artystów, pisarzy oraz kobietę, która pała najwyższym pragnieniem poznania pana, pannę des Touches, jeden z talentów rzadkich wśród naszej płci. Zapewne zechce pan tam bywać. Panna des Touches, Kamil Maupin, jeśli pan woli, osoba bardzo bogata, posiada jeden z najwybitniejszych salonów w Paryżu: powiedziano jej, że pan jest równie piękny, jak utalentowany, umiera z ochoty poznania pana.	Pan Bóg mi poczet obmyśli, a przecie i Janko z Tulczy krewniak, więc nie poskąpi.	Parę niedzielniedziela (daw.)	Pisz! Bo ze skóry wyskoczę!	Posiedzimy na werandzie. Zjemy lody, przeczytamy dzienniki.	Powiedziała, że jej przebaczysz.	Proszę mi powiedzieć co pan czytałeś, w jakim kierunku?	Przez nienawiść sapieżyńską do Radziwiłłów zgorzał książę wojewoda wileński.	Rozumiem, do pana Solskiego.	Sama chciała do opataopat sens: po śmierci opata., cóżem miał czynić	Sprzedaje konie tu w sąsiedztwie... jakżeby inaczej?	Służyłeś mu aż do ostatka, czy wiesz jak on umarł? Zali prawdą jest to, co ludzie mówią, iż zdławiła go litość,	Tak, wiem, że on jest bardzo dobrze myślący a to takie rzadkie u cudzoziemców. Ale ja mam informacje. To wcielony antysemityzm.	To chwilowe przygnębienie. Niechże pan tak nie myśli...	To niemożliwe.	Tsss... Ani słowa! Zaklinam, ani słowa ja tu właśnie jestem w poufnej misji z ramienia ministra spraw kosmicznych. Wszystko rozumiem i jedno pani powiem... tsss... ale to zupełnie poufne, ściśle tajne...	Tym razem możesz pan iść bezpiecznie. Gdybym nie ufał pańskiej odwadze i zimnej krwi, nie dawałbym panu takiej rady. Wierzaj mi pan, że to jest niezbędne.	Uparta dziewka!	W czym?	Walka powiada nam oficer broń palna, podobna do pistoletu, ładowana od przodu, z zamkiem skałkowym, pistolet podróżny., chybił. Roch go za łeb, bo mu kapelusz spadł. Już miecz wznosił, już Szwedzi mdleli z przerażenia, bo nie czas było iść na ratunek, gdy Bogusław jakoby spod ziemi wyrósł i w samo ucho Kowalskiemu wystrzelił, że mu głowę wraz z hełmem rozniosło.	Widziałem generała Zyberta	Witaj nam, witaj, panie życia, miłości i śmierci!	Więc proszę z sobą.	Zapomniałam o papierosach	Zapomniałem o tobie, dziecko Ale czyż mogłem pamiętać? Zamierzałem przysłać ci nauczycielkę albo bonę, albo kogokolwiek, alem zapomniał.	Żeby nie było ślepej mapyślepa mapa
Moja Toniu, kogo ty chcesz w błąd wprowadzić, panią nauczycielkę?... Pani nauczycielka od razu pozna się na twoich córkach jak szynkarz na młodym piwie... Cóż, ten wałkoń już wrócił?...	Do kroćset! Aby zeń zrobić, co robią wszyscy tobie podobni! Aby posługiwać się nim jako przynętą w żebraninie; aby układać go jak psa gończego do kradzieży, a może i zbrodni; aby wreszcie później wymóc okup za niego na rodzinie! Pytasz, w jakim celu? Czyż ja mogę znać wszystkie wasze łotrowskie cele! To pewna tylko, że ich nie brakuje.	Pani zostałem zaproszony na kolację przez jednego z moich przyjaciół, ale niech czeka na mnie, ile zechce. Nie mógłbym zrezygnować z przyjemności spędzenia tego wieczoru z tobą. Być może to nasze ostatnie wspólne spotkanie i już się więcej nie zobaczmy.	Ja się spodziewam, że pan skarbnikowicz zabawi u nas dni kilka; dzisiaj damy mu apartament w sąsiedztwie dziadka, ale na jutro będą już opalone i przyrządzone pokoje gościnne. Proszę nas nie porzucać.	Zapewne Ale w tym doczesnym żywocie nie masz nigdzie pełnego szczęścia. Często, kiedy siedzimy przy stole, pokrzepiając się jakim dobrym i tęgim wiatrem bożym, jakoby manną niebieską, radzi i weseli niby ojcowie prałaci, przychodzi jakiś mały deszczyk, który nam go zgarnie i kładzie na ziemi. I tak wiele uczt umyka nam sprzed nosa dla braku wiwendy.	Dawno cię już nie widziałem, moja droga, kochana Maryniu! Dwa lata nie byłem w domu... Jak ty od tego czasu urosłaś...	Może się to na dobre obróci Poprosimy dziedziczki, żeby po swego posłała, i podpiszemy układ. Jużci lepiej choćby i trzy morgi aniżeli nic	Słuchaj, Jędrek, przekręciło mi się wszystko. Mam wrażenie, że mózg mi fiknął ze sto razy kozła w czaszce. Wszystko jest inne, podwójne, a nie wiem, jak się to stało. Ja sam jestem podwójny.	Bo też ja teraz jestem szczęśliwa. A wie pan dlaczego? Oto dlatego, że jestem lepsza, niż byłam. Miałam wówczas w sercu urazę i niechęć, nie miałam przed sobą żadnej nadziei i wszystko to razem złożyło się na taką gorycz, że strach! Powiadają, że nieszczęście uszlachetnia wybrane dusze, ale ja nie jestem wybraną duszą. Zresztą, może nieszczęście uszlachetnia, ale gorycz, ale uraza, ale niechęć	A! na cóż te ofiary! odezwał się jenerał wesoło	Krótko mówiąc smarkacz, który chował swoich osiemnaście tysięcy franków renty na żer pierwszych akcji, które się nadarzą	Opowiem wam coś nie odpowiadając na przedstawione zagadnienie, bowiem jest nieco drażliwe i trudno by wam było dotknąć się go bez pokłucia palców. Otóż, przypominam sobie, czytałem, że Antygonus, król Macedoński, wszedłszy jednego dnia do swej kuchni obozowej i spotkawszy tam poetę Antagorasa, który smażył węgorza morskiego i sam trzymał patelnię, spytał się go, żartując wesoło: „Zalizali (daw.) odparł Antagoras królowi	Na moim koniu?	Pierwszy podoficer kawalerii, którego spotka skonfiskuje je, aby sobie postawić szklaneczkę, a może i wezmą go w rekruty na rzecz nieprzyjaciela, kto żyje bowiem, zdradza. Pierwszy z brzegu każe mu iść za sobą, on pójdzie; lepiej byłoby wpisać go do naszego pułku.	Słusznie waść mówisz! Jeśli żyw, powinien bym go kazać koniem po majdanie włóczyć za pominięcie dyscypliny. Wolno alarmować szwedzkie wojska, ale on oba zaalarmował, a i Szwedów bez komendy i mojego rozkazania nie wolno. Cóż to! pospolite ruszenie czy ki diabeł, żeby każdenkażden	To na cóż ją kupił?	Widziałem lepszą rzecz, panie... Podczas kampanii byłem we Włoszech i widziałem, jak Włosi przyjmowali Francuzów w wigilię bitwy pod MagentąMagenta	Dziękuję pani. Tym słówkiem dała mi pani poznać, że w jej przekonaniu nie stoję niżej od panów Starskich, marszałków i im podobnych... Rozumiem, że nawet w tych warunkach mogę jeszcze nie zyskać sympatii pani... Do tego bardzo daleko... Ale wiem przynajmniej, że już mam ludzkie prawa i że pani będzie od tej pory sądzić moje czyny, nie tytuły, których nie posiadam.	Rycerze albo giermkowie, ktokolwiek bądź jesteście, nie macie po co pukać do bram tego zamku! Czyż nie widzicie, że o tej godzinie wszyscy spoczywają pogrążeni w śnie i że nie ma zwyczaju otwierać fortecy wcześniej, jak po wschodzie słońca? Odstąpcie i czekajcie, aż dzień będzie dobry, a potem zobaczymy, czy można otworzyć lub nie.	Miss Campbell czuje się dużo lepiej... Widzę to... Siły na nowo, zdaje się, powróciły.	A jednak nikt sędzią własnego dzieła być nie może. Artysta noszący w duszy długo ten obraz, który miał stworzyć, nigdy go nie odnajdzie całym na płótnie. Najlepsza część jego uronić się musi w tém ucieleśnieniu. Dlatego twórca nie będzie nigdy rad z tego, co tworzy. Jeden Bóg mógł, świat stworzywszy, dziełu swemu się uśmiéchnąć. Dla oczu obcych to, co nie starczyło artyście, może być jeszcze arcydziełem.	Stefcia chciała cichego ślubu, ale przekonałem ją. Urządzę najuroczyściej, to jest najwspanialej, bo uroczystość będzie dla nas sama przez się wielka.	Do licha, nie szkaluj obiadów u bliźnich, jakże się jada u twoich ministrów?	Dziwię się, że twój system nerwowy nie uległ zupełnemu rozbiciu	Handel, KsiążkaA! kupowałeś książki? Zły z ciebie będzie kupiec. Ludzie, którzy kupują książki, nie nadają się, aby je drukować	Jakim sposobem uczysz się tych pięknych manier? Ja w żaden sposób nie mogę! Słuchaj, jakaś wesoła muzyka!	Myślę że otacza nas świat bez końca, że się człowiek nieustannie budzi: idzie znów w nowy bój i walkę.	Nie zmęczy się pani?	Słyszane te rzeczy? Czy wy macie sumienie? Łajdaki z was, a nie komuniści! Co wy robicie przez cały tydzień? Niewarci jesteście należeć do porządnej organizacji!	Zapewne, ale i żonę mam i nie chcę być śmiesznym mężem.	Śmierć, Kondycja ludzka a to goni i jest wszędzie: nie uciekniesz, zawsze dogonię cię i zgaszę oczy twoje, zdławię myśl. Nie można uciec przed śmiercią. A czy można żyć, widząc, że się umrze, że się zginie w tym strasznym i czarnym? Słuchajcie, wy możecie myśleć? Co to jest? Wiecie, że nie będzie nas.	Nie złe, Broniu, ale nieuczone, niezgrabne, naśladowane, nie wyczute, sztuczne. Zbiór frazesów sztubackich. Ale w tym jest dusza twoja, która roi, poszukuje, która wiele będzie cierpiała... Nie, Broniu młodzieniec, powiesz mu: „stań”; gromy nie umilkną, gdy im powiesz: „milczcie”. To tylko tak jest w wierszykach, ładnych wierszykach, ale nie w życiu.	Aha, to pan jest ten Szwejk? A w jaki sposób pan się tu dostał?	Ale bo to sto mil drogi	Bardzo wierzę! Ekstrabaty, tydzień ciupy i pięćset... a ty jeszcze się stawiasz? Beetle, bierz go!	Biskup! Ależ to całkiem nie pasuje z religią	Ceny nie naznaczam.	Cóż mu się stało? Cóż się stało zacnemu kapitanowi?	Hiszpanie go nie znajdą?	I nie ja!	Ja nie mam zwyczaju słuchać.	Masz słuszność. Lecz jeśli przyczyny jej lęku nie były wytworem halucynacji ani skutkiem objawów telekinetycznych jej własnej jaźni, tylko miały podłoże rzeczywiste...	Mogę panu tę sumę pożyczyć.	Mogłem zapomnieć Gdy ją widziałem, uczyła się dopiero chodzić. Ma już chyba siedemnaście lat?	Nawet i z tej strony wcale go nie znałem	Nie mam czasu!...	Nie, bat’kubat’ku (ukr.)	Nie, nie, to nie wypada. Tak nie można. Co sobie pomyślą...	Stało się!	Swoje powtarzam: myślowe rozprawy nie powinny nigdy ludzkiej ofiary pociągać za sobą. Uśmiercić człowieka tylko dla pomysłu	To musi być jakaś pytonissa i czarownica w rodzaju Kanidii i Sagany. Bowiem owa miejscowość osławiona jest z tego, iż więcej w niej się gnieździ czarownic niżeli niegdyś w Tessalii. Nierad bym się tam puszczał. Rzecz jest niedozwolona i wzbroniona zakonem Mojżesza.	Ty, żebyś go i z krzyżem spotkał, tobyś nie ścierpiał.	Wcale nie.	Wiesz pan, kto jest mordercą?	Wreszcie, choćbyśmy chcieli wracać, to nie mamy dokąd.	A gdzie służący?	A oczy ma takie okrągłe Choć kolor mają ładny.	Bogdajże was!	Co to?	Co? Co? Myślał pan o mnie?	Czy Swój mówił?	Cóż to za jedne?	Do widzenia, panie nauczycielu!	Gotów i nic więcej?	Halny...	I co?	Ja jadę do św. Jadwigi!	Jakże wy nazywacie te specyfiki?	Jego?	Jeszcze to samo?	Każdy gotów.	Kochałeś kiedy kobietę?	Którenktóren	Ludzie lubią o dawać to, czego najwięcej potrzebują sami. Nazywam to przepaścią dobrodziejstwa.	Minister Pradera zamordowany!	Mnie te nazwy ani pachną, ani śmierdzą...	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Nigdy w życiu!	O! o! to źle...	O, mój Boże! Toż to najlepsza komedia w świecie!	Osiemnaście tysiącznych (1,018) dla Morza Jońskiego, a dwadzieścia osiem tysiącznych (1,028) dla Adriatyku.	Pochlebiam sobie, że jednak można wytrzymać?	Pociąg dochodzi!	Proszę mam lekarstwo, które pan zapisał.	SOKRATES:	Spamiętałeś dobrze drogę?	Tak wnoszę	Tak, tak, oczywiście	Tak, to ja	Tak, złoty krzyż... I nicże więcej?	To ja, Trzaska, szukałem was.	To mniejsza.	To najlepsze, co mogłabym uczynić.	To panienka wie, że ja z młyna?	Tym państwu naprzeciw.	W Indiach są czarodzieje żółwi Mogą oni głowy tych żółwi kłaść sobie do ust.	W całym ciele czy w jakiej części siedzi pańska dusza, panie Chmielnicki?	Z pochlebnych opinii mego ojca sprawdziłem ku swemu zadowoleniu jedną, którą muszę uznać za całkowicie uzasadnioną Opinię o panu.	Zabiłam... Nyanatilokę.	Zająłbyś swój najbardziej ulubiony. Jaki on jest?
To nie zabawka, proszę pana Niektórym z nas, tam dalej, dzieje się całkiem niedobrze.	A ja! Ja, panie! Ja przez dwa lata to robiłam o temi wypielęgnowanemi rączkami, proszę pana! I drżałam na myśl, że mogą ten cuchnący kawałek chleba odebrać, mnie i mojej matce. A przyszłam do szaletu publicznego, trzeba panu wiedzieć, nie z suteryny, lecz z pięknego pałacu, tak, z pałacu, gdzie była pensja, na której się uczyłam, jak się wytwornie dyga i wykwintnie obiera owoce, gdzie w parku biły fontanny i stały posągi.	Nigdy tego nie robiłem ale popróbować można wszystkiego. Teraz jest wojna, a na wojnie ludzie robią takie rzeczy, o których im się nawet nie śniło. Te jakieś tam „et cum spiritu tuo” na pana „dominus vobiscum”	No! Ja to sam mówię, że to jeszcze niewiele. Człowiek ma krew i poruszać się musi; ale każda rzecz ma swoje granice i dlatego tobie radzę je mieć i zachować. Nie wszystko jest złe, co się takim na oko wydaje. I nie każda taka impreza już zgubiona, w której pierwszy krok niefortunnie wypadnie. I nie ten mąż tęgi i swojej sprawy dobry obrońca, który z wielkim impetem raz potrafi uderzyć, ale ten, który i raz, i drugi, i dziesiąty uderzy, i tyleż impetów nieprzyjacielskich wytrzyma, et in variis manebit invarius usque ad finemet in variis manebit invarius usque ad finem (łac.)	Doskonale. Tymczasem wypełnić mogę drugie polecenie. Mam zaprosić do jej stołu tych dwóch młodych bohaterów, ale koniecznie natychmiast, dopóki są brudni, podrapani, okryci potem i czerwoni na gębie. Czy pan nie wie przypadkiem, jak się ci wielcy ludzie nazywają?	Jak będziesz czytał, zwróć uwagę na ucztę Trymalchiona. Co do wierszy, zbrzydły mi od czasu, jak Nero pisze epos. Witeliusz, widzisz, chcąc sobie ulżyć, używa pałeczki z kości słoniowej, którą zasuwa sobie w gardło; inni posługują się piórami flamingów maczanymi w oliwie lub w odwarze macierzanki i skutek jest natychmiastowy. Mogę je potem chwalić, jeśli nie z czystym sumieniem, to z czystym żołądkiem.	Mój syn musi sobie przypomnieć, że nie jego to rola terać się w zgniłych barłogach, ukrywać w sianie pan książę!	Nie do mnie powinnaś się zwracać	O! uspokój się najdroższa, nie zawiniłaś względem mnie wcale, już ci przebaczyłem!	Pan się ze mnie śmieje	Istotnie To już coś, jeśli można powiedzieć, dokąd się idzie lub skąd przychodzi. Wtedy się wie przynajmniej, że się gdzieś jest.	Jak może mnie wasza królewska mość narażać na niebezpieczeństwo I tak już mam za swoje. Byłem ministrem, teraz jabłka sprzedaję. Tu nawet imienia króla wspominać nie wolno; a gdyby się tylko dowiedzieli... Proszę, błagam waszą królewską mość, żeby więcej do mnie nie przychodził, bo inaczej, szczerze przyznaję, będę zmuszony donieść o wszystkim policji. To trudno: mam żonę, dzieci	Ale kiedy one już nie nasze. Wiesz, dlaczego ja z tego bułanka zleciałem, co to mnie ojciec tak wybił za to? Nie chciałem wtenczas mówić, bo Maciek byłby dostał po łbie, ale to on winien, tak popręgi spiął luźno, że siodło się ze mną przekręciło i dlatego musiałem zlecieć. Podróż, MarzenieA na tatusiowym ogierku to już bym się nie bał jeździć. Uważasz, założyłbym mu kantar ze ściągaczami, wziąłbym go krótko, żeby nie mógł się zedrzeć do góry i nie stanął dębem i dopiero go lekko szpicrutą pod brzuch, poszedłby, co?	Poco? Jeśli zdycha, to się tam obejdzie bez ciebie, choroba może zaraźliwa.	Tak Wielki Mistrz i Marszałek rachują na to, że gdyby zamek ów zdobywać było ciężko, wy potraficie do broniących go jako poseł przemówić. Spodziewają się tam tego młokosa.	To chwała Bogu. Przelękłam się... A co do tej książki to posłuchaj, proszę, jaki to piękny język. Myślę, że można go nie znać, a i tak odczuć jego piękno, zwłaszcza w wierszu.	Więc dowiemy się o tym w południe.	Zdaje mi się, że na to poczekasz pan długo	Czy to od doktora Jekylla? Pismo wydaje mi się znajome. Coś prywatnego, panie Utterson?	O, tak, będziecie mieli skarby! O, tak, będziecie mieszkali w jednym pokoju na czwartem piętrze i jadali raz na dwa dni obiady. Znam takie życie, jadłam tę rozkosz, jaką sztuka daje, tak łapczywie, że aż się udławiłam.	Rozsłuchajcież się	Ten Boczarski to morowy karaluch Jemu się zdaje, że wszyscy wciąż uważają go za świętego. No, ale mówmy o biznesie. Pięć Kościuszek miesięcznie. Dobra pensja?	Uwińcie się ze sprzedażą, zróbcie, co potrzeba, pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo we wtorek.	Zamiast iść drogą szczęścia i szukać skarbu po świecie, zabierzmy się po prostu do kopania w naszym ogrodzie. Na pewno go znajdziemy. Chodźmy zaraz kopać.	Zgoda ale w takim razie pytam się raz jeszcze, w jakim celu bandyci mieliby korzystać z „Bonawentury” i dlaczego potem odprowadzili go z powrotem do portu?	Znam kogoś z Modlicy, kto by dał na dobry procent... znam i drugich... pieniądze by się nalazły... Moja w tym głowa... pomógłbym.	Teraz, kiedy ojciec pana dyrektora nie żyje, ja już dłużej zwodzić się nie dam. Obiecanki cacanki, a głupim nie jestem i na dudka nie dam się wystrychnąć.	O nie, tego pani nie wiesz. A taką mam przynajmniej nadzieję. No to ja pani powiem. Zostałem pojmany i wtrącony do więzienia, ponieważ w altance karczmy Pamfila, w przeddzień naszego ślubu, pewien człowiek o nazwisku Danglars napisał ten oto list, a rybak Fernand podjął się zanieść go na pocztę.	Powiadam ci: nie ma tu ptaka, który by o tej przeszłości nie śpiewał, nie ma wiatru, który by nie wzdychał jej smutkiem; nie ma kropli rosy, która by jej łzą nie była; zapytaj każdego cienia chmury, co się po tych gruzach przesuwa, każdego tętentu, ilekroć nogę postawisz, zapytaj tej wody, co tam wiecznie szepce, a usłyszysz taką powieść, jakiej żaden pisarz dotąd nie wymyślił i wymyślić nie zdoła; trzeba tylko umieć zapytać i słuchać.	Czemu nie możesz?	Gruby taki, pan... zaraz, mam tu jego kartę...	Ha, nie datkiem, to obietnicą rozszerzenia wiary i potęgi państwa, ująć ich można. A gdy zawrzemy z nimi ugodę, wtedy łatwiej pokonać nam będzie dumnego Gedymina, który, słyszę, zamek nad Wilją buduje obronny i gród nowy zakłada.	Nieprzyjaciela? Być może, rycerzu, ale tu nie człowiek nadchodzi, jeno potwór bez kłów i paszczy, potwór do olbrzymiego morskiego polipamorski polip (biol.)	Panno Niro, pani przecie wyszła przed kolacją. Naprawdę, ciasteczko pani nie zaszkodzi.	Pożyczę panu trzy tysiące franków. Ale pan powie, dlaczego to już panu nie są pieniądze potrzebne?	Przestraszyłeś mnie okropnie co ci jest?	Przysięgam na miecz rycerski, na pawęż i na pas, że cię na wieki poślubię, o, Zdrado, jedyna, co-ś mnie w ciemnicy nie zapomniała...	Tyś ślepcem, tyś ślepcem! a znać i z mego pokolenia! wrogi ci wydarli oczy, jako i mnie, teraz mogę już spokojnie odejść, gdy bogowie wezwą mnie do siebie, ty ślepiec ślepca przed świętym dębem a ogniem zastąpisz. I położył dłoń na głowie leżącego u stóp jego jeńca, rozkazując rozcinać więzy.	A poszła do miasteczka. Jadąc do Radoliszek, musiał pan ją spotkać.	A ty nie żyjesz dobrze?	Biedny chłopak To fakt, jest bardzo zacnym chłopcem.	Chętnie przed nimi to powtórzę.	Co jest panu Balowi?	Co to jest Luela?	Cóż mam zrobić, Maltańczyku nie możemy cię tak zostawić ani nie możemy zostać.	Ejże! Wędrowałem po Sycylii i Kalabrii, dwa miesiące żeglowałem po wodach archipelagu, a nie spotkałem nigdy nawet cienia bandyty czy pirata.	Gdzie? jużciż pewnie z cyganami poszła... bo ją ta bestya kusiła nie mało? a jak wasz ojciec pogroził, musiała nieszczęśliwa posłuchać włóczęgów.	Na, taip, tą lietuvninkę. Tu turėjai lietuvninką, o ji lietuvninkę. O kad slėpeisi su savo lietuvninku, vienok visi dabar dažinos.	Nie	Nie chcę.	Nie masz nad mir godniejszej rzeczy	Nie widzę w tym różnicy	Nie wiem, kogo masz na myśli, ale nie potrzebuję z tego robić żadnej tajemnicy. Angielka owa nosi dźwięczne imię Elisabeth i używa nazwiska Normann.	Nie, palto moje wisi w szatni królewskiej.	Nie. Tylko tutaj ciąży niby wielki kamień.	No, nie bardzo. Mówię ojcu...	O której godzinie jaśnie pan każe podawać do stołu?	Ojciec wcale nie krytykuje ilości dzieci stryjenki, tylko systemu chowania nie pochwala.	Ojcze żartujesz sobie ze mnie?	Popełniasz pan w tej chwili ten błąd, że zadajesz fałsz Ministrowi Stanu, parowi Francji, szlachcicowi, starcowi, klientowi. Niech pan poszuka swego projektu sprzedaży!	Tak to, tak! PolakGórą, kiej to błyskanie, lecą boskie przykazy, a nikt, żeby ksiądz, żeby najmądrzejszy, ich nie przejrzy przódzi, aż padną na naród ziarnem dojrzałym!	To nie...	To wcale nie karyera Przy jego nawyknieniach i gwałtownym charakterze gotowa awantura.	Wasza książęca mość miałeś paroksyzm... Sama choroba często różne jasełeczka przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić.	Zobaczmy więc	A ona?	Ale dlaczego?	Ale panu będzie zimno.	Bez szwankuszwank (z niem.) badałem.	Bo skoro tylko powiem A, zaraz zechcą, żebym powiedział B...	Bodajże ci Bóg błogosławił!	Chcesz pięć franków za konia?	Cicho słyszę nadchodzących.	Co robi twój papa?	Cynoglossum, ciociu. Ma szerokie zastosowanie!	Dlaczego? Takie pierścionki to tylko do rasowych rąk. A ty masz bardzo rasową. Spróbuj.	Dobrze, co?	E! bibuła z mecenasa!... rozmoczona bibuła	Hm!	I wszystko! Nawet patent na wódkępatent na wódkę (daw.)	Jak to?	Jakież na przykład?	Jutro o świcie, pani.	Kozak, Kozak cię nauczył Wart i ty być Kozakiem, wart: łepski by był mołojec z ciebie!	Musimy jeszcze pójść do Ruby Gillis	Na razie nic.	Na wieki wieków.	Naprawdę?	Niechże będzie Ferrara	O, widzisz! Toś powiedział, Hip, słowo wołał ksiądz Nastek.	Och... muzyka!...	Od kardynała?	Spasi Chryste! spasi Chrystespasi Chryste (ukr.)	Swoją drogą! Weychertowa na tej szlachetności nieszczególnie wychodzi.	To, że moja siostra wychodzi za mąż! Stary ośle!... No, teraz szybko pakuj rzeczy!	Wiem.	Wychodzą z miłości i wychodzą za tych, których kochają.	Wózkiem?	Śmiech amerykański scenarzysta, reżyser i komik.: nieruchoma maska znakomicie podkreśla dowcip.	Żyje ojciec?
Ale ma rację pan Bal coś nieludzkiego jest w tym człowieku. Nigdy mnie jeszcze od nikogo tak nie odrzuciło od razu, jak od niego, a także już ludzi widywałem niemało. I w rzeczy, to to była właściwa przyczyna, dla której nie chciałem mówić do niego i porwałem się był od stołu, bo na koniec co by mnie tam szkodziło, że się błazen jakiś nie opowiada?	Ależ naturalnie. Ja nie jestem zazdrosny. Jesteś zbyt bogata wewnętrznie, żebym mógł mieć do ciebie pretensję, że rozdajesz swoje skarby. Ale gdyby nie to, co było dziś, nie wiem, czy byłbym tak bardzo pewnym siebie	To byłby dowód, że to nieprawda, ale wszystko na świecie jest możliwe. W każdym razie i ten młody weźmie za żoną jakiś posag, a jako poeta nie ma pewno najmniejszego pojęcia, jak się z takiemi rzeczami obchodzić. Mógłbym mu również posłużyć radą i pomocą.	Może to i lepiej dla ciebie, że sprawa tak się skończy.	A jednak tak, jak miałem zaszczyt Waszej Królewskiej Mości powiedzieć.	Ale my jesteśmy w swoim towarzystwie i nie mamy zamiaru zawierać w tej chwili znajomości	Ale skoro nie dali księdzu piór, czymże napisał ksiądz tak ogromny traktat?	Ja jej dałem o tem znać i tak to wzięła do serca, że ażem się zdumiał	Ja wiem, ale ja strasznie wściekły byłem. Wlazłem po tego szczeniaka w ogień i nie znalazłem go. Wstyd mi było.	Jakto! co żyło, na konie powsadzałem. Pięćdziesiąt talarów naznaczyłem nagrody, kto mi przyprowadzi zbiegów. Prawda, że ludzie byli pijani, bom im beczkę wódki kazał wystawić, i z koni się staczali, ale...	Panie z wielką przyjemnością poszlibyśmy za uprzejmą radą waszą, gdyby to od nas zależało; ale niestety to niemożliwe: pan de Tréville zabronił nam tego. Idźcie więc w swoją drogę, to będzie dla was najlepiej.	To straszne Ty przecież nie masz nigdy czasu dla siebie!	I to jest możliwym, i wdzięczny jestem panu, doktorze Mortimer, że mnie tę myśl poddałeś. Obecnie chodzi o to, czy sir Henryk ma, czy też nie ma wyruszyć do Baskerville-Hall?	Powiedziała coś, co znaczyło to samo. Powiedziała, że zaraz cię poprosi do telefonu, a wróciła z oświadczeniem, żeś wyjechała. Gdybyś istotnie wyjechała, ona nie mogłaby o tym nie wiedzieć. Byłaś w domu i byłaś nie sama.	To i dobrze! to i chłopca już nie ma! Co to za natręt był i jaki wścibski	Ale ty nie żałujesz?	Ależ rolę, mój Sancho, rolę mówi się, nie pole	Co to za in-dy-wi-du-um?	Co to za serce! co to za serce złote!	Czy i przed Janem ukrył się pan dla tegoż powodu?	Jak to? Le secrétaire?	Juleczku! co téż ty mówisz? Są to przecież ludzie możni i tacy rozumni...	Nie bądź głupi!... Takeś mnie ugościł, takeś mnie przyjął, że ci oddam krowę za trzydzieści i trzy ruble. Amen, to moje słowo.	O, proszę pana, te trzy podpisy warte są wiele milionów Trzy nieograniczone kredyty w trzech naszych bankach! Pan hrabia mi wybaczy, ale choć nie podlegają one wątpliwości, trudno jednak zapanować nad zdziwieniem.	Oho, kiedy tak, to mi dajcie tego specjału na jeden kęs.	On nie mówił. Ja wiedziałem i wiem. Czy już dziś?	Tak, ale za jaką cenę!	Tak, rozkazuję moim ludziom, ale sam jestem posłuszny rozkazom kogoś innego, kogoś kto słucha tylko Boga.	W tym to roku zjawił się ów nieznajomy?	Przede wszystkim dowiedziałem się, że były więzień Michaelis nie ma z tym nic wspólnego, choć istotnie chłopiec przebywał chwilowo razem z nim na wsi aż do dzisiaj, do ósmej rano. Jest więcej niż prawdopodobne, że Michaelis nie wie nic o wszystkim aż do tej chwili.	Radzę oświadczyć gościowi wręcz, zaraz po powrocie z kościoła, że postanowiłeś, ojcze, nie wyjeżdżać, gdyż dowiedziałeś się, że Cyrano jest w drodze do Saint-Sernin. Zobaczymy, ojcze, jakie wrażenie sprawi na nim ta wiadomość. Oprócz tego zalecam mieć się na baczności, gdyż jest rzeczą prawdopodobną, że Ben Joel zapragnie przywłaszczyć sobie siłą lub podstępem ów drogocenny dokument.	Trzeba być zdrowym, trzeba nie być nieszczęśliwym i trzeba iść jutro do Szai, dobrze?	A ja przypatrywałem się niemieckiej najemnej piechocie, którą kapitanowie ćwiczyli, i przyrównywałem ją z naszą czeską.	A skądże się tu wziąłeś?	Czy jeszcze co nowego?	Czy nie mieszka tam biały naczelnik, który ma czarne dymiące łodzie i wojsko?	Czyż pani nie spostrzegła?...	Dziękuję ja wam, moje dziatki, i za pomoc, i za ratunek, i za dobre serce... Teraz już spać idźcie, odpocznijcie... bardzo przy mnie napracowali się...	Eliasz, zmień się z nim na miejsca.	Ha! kładziesz palec na wielkie nieszczęście. Gdyby zrozumiano Marcela, nie przyszłoby do rewolucji francuskiej.	I cóż, panie nie przypomina pan już sobie surowych zasad swojej filozofii?	I gorzej jeszcze. Pasożyt tylko się karmi na koszt swego gospodarza, a ja się jeszcze ubieram, jeżdżę za granicę i szukam rozrywek...	I my już o tém zdala zasłyszeliśmy że przyszedł Obiecany, żé sam się na ofiarę poświęcił, że życiem i śmiercią nową wiarę stęsknionemu opowiedział światu. Mówią nam przybyli z Alexandryi, że wszyscy uczniowie tego Mistrza dobrami doczesnemi gardząMówią nam przybyli z Alexandryi, że wszyscy uczniowie tego Mistrza dobrami doczesnemi gardzą	Juścić, żem go kapkę oszukiwał, to prawda. Jeno afekt mi stoi za ekskuzęekskuza (daw.)	Mam wrażenie, jakby ktoś szedł równolegle do nas, po drugiej stronie tej gęstwiny.	Może się zmienić.	Mr. Mitchel, bardzo mi przykro, ale z konieczności muszę pana aresztować.	Mój ojciec, wspominałem panu o nim.	Mówiłem już, Eminencjo, racz pytać, gotowi jesteśmy odpowiadać.	Nie powinnaś wychodzić za człowieka, którego nie kochasz	Nie widzę w tym różnicy	Nie wiedziałam, że tyle myślisz o podobnych rzeczach i że myślisz z taką goryczą.	Nie wypadek.	Oczywiście. To mój przyjaciel.	Pan de Villefort Niech się pan z nim zobaczy i porozmawia.	Pan jest jeszcze bardzo niedoświadczony, kochany panie kolego. Gdybym wiedział, że słowo naiwny nie obrazi pana, powiedziałbym właśnie naiwny.	Panowie mieszkają.	Tak, panie Cyrusie.	Tak, sire.	Tam do licha! cóż ty na to, mój chłopcze? To są bardzo osobliwe fakty.	To prawda.	Zachowam go dla najwyższej rady Tam, gdzie następca tronu zwiedza pogańskie świątynie i wykrada z nich kobiety, gdzie kraj jest zagrożony niebezpieczną wojną, a władza kapłańska buntem, tam	Zaszczyt mi pan zrobi	Zdaje mi się, że powracam do życia	Świat się kończy!	A Fred?	A czy dobre?	A jakże! A o mnie czy panna Seweryna pani opowiadała?	A kto do ula chodził?	Azali jeszcze knujesz zemstę?	Babiński, a uważaj pani	Bal? O tej porze roku?	Bezsprzecznie... masz zupełną rację	Błogosławieństwo sercu twemu. mówił Sem.	Cicho! ty niedołęgo!	Czcigodny ma prawo ustanawiać Pracę	Część jest znacznie uszkodzona, inne można by naprawić, o ile piece i kotły w fabrykach są w porządku.	Dał mi złoty pierścionek	Dziw kobieta!	Dziękuję pani! Odniosę go zaraz chrzestnemu	Exemplumexemplum (łac.)	Gimnazjalnej?	Jednak, Wasza Wielmożność sam rozumie	La toilette.	Na honor!	O, słuchają. Wilhelm przychodził, gwizdał im ciągle i ponauczał śpiewać.	Okręt.	Owszem, owszem.	Palauk, mama, ateis laikas, atsiras ir vėkosvėkos	Pani w domu?	Panie generale!	Powiedział prawdę.	Powietrze świeże i ruch najlepszem będą lekarstwem	Proroctwo świętej Brygidy: „Pokażę ci wprzód pięciu królów i państwa ich: Gustaw, syn Eryka, osieł leniwy, ponieważ zaniedbawszy prawe nabożeństwo, przeszedł na fałszywe. Porzuciwszy apostolską wiarę, wprowadził do królestwa augsburskie wyznanie, kładąc skazę za sławę sobie. Patrz Eklezjastę, gdzie o Salomonie powiada, że skaził sławę swoją przez bałwochwalstwo...”	Przybłęda,	Taki plan miał.	W takim razie wprowadzisz jako najemnika mnie	Wstań waćpan!...	Zabawna jesteś Zosiu z tą uwagą.	Zdrowi, syci, napojeni, wypoczęci i weseli. Tylko...
Ale on wcale nie był zły Spytałam go, czy mam odejść, a on mnie prosił, bym została. Pytał mnie o różne rzeczy, a ja siedziałam na dużym fotelu i mówiłam mu o Indiach i o gilu, i o ogrodach. Nie chciał mnie puścić. Pokazał mi portret swojej matki. Zanim odeszłam, śpiewem go uśpiłam.	Czy zastałam pana notariusza I.?	Dlaczego? Jest to dowód wielkiego zaufania i uznania pana charakteru, którego nie można lekceważyć. Przed rokiem nie wybrano by pana.	Golimski? Golimski? Ten bła...	I nic już nie można jej pomóc?	Tak? W moim domu! Ben, biegnij z pomocą Harry’emu, to był jeden z tych szachrajów! Morgan, czy to ty z nim piłeś? Chodź no tu!	A bądź nim sobie, bądź, mój przyjacielu, każę cię wezwać, gdy cię będę potrzebował.	A cóż mnie to obchodzi! Kupić postęp społeczny za cierpienia, choćby najokropniejsze, jednostki, to dalibóg! tanie kupno...	A gdzie to was orda tak przycisnęła?	A któż cię to tak potraktował niegrzecznie? Masz siną pręgę na twarzy.	A może się i wyrzekną kupna, kto wie?...	A pana rotmistrza Supińskiego?	A więc będziesz miał dość odwagi?...	Ach, panie hrabio! Pan mi nareszcie powiesz, co się dzieje z Manuelem, nieprawdaż?	Ale nie widzę sposobu w ogóle utrzymania rzeczy w tajemnicy	Ale od Niteczki tylko zależało zostać margrabiną Colimaçao.	Ależ pan nasz nie wiekuisty!	Ależ, Pencroffie nie udawaj takiego bezwzględnego człowieka. Gdyby jeden z tych nieszczęśników stał tu przed tobą, w zasięgu strzelby, na pewno nie strzeliłbyś do niego...	Ano, tedy szliśmy a szli, niczym burza, co po drodze drzewa łamie i z korzeniami wyrywa. Ażeśmy stanęli pod WarnąWarna	Barwa najmiłościwszego pana! Anna Jagiellonka była skłócona z bratem i jego dworem..	Bierzemy tedy na rok te siedem posiadłości, ale wiedz, że jeśli w tym czasie uczynimy coś niezgodnego z honorem rezydentów, jeśli dokonamy czegoś użytecznego, mądrego lub popełnimy jakieś czyny niemęskie, to weźmiesz sobie po roku wszystkich dwunastu razem, a huty będziesz mógł dać, komu zechcesz.	Bo czasem panna Karusia dokładała cukru. Choć ten sok był słodki.	Bo te spotkania nie wypadają pomyślnie dla pana Worms-Clavelin. Zeszłej niedzieli nasz prefekt jadąc na spacer powozem spotkał generała Cartier de Chalmot idącego z żoną i córkami. Rozparty na poduszkach, w kapeluszu na głowie, przesłał staremu wojakowi protekcjonalny ukłon ręką, wołając: „Dzień dobry, dzień dobry generałowi”. Generał poczerwieniał z gniewu. U ludzi nieśmiałych gniew bywa bardzo gwałtowny. Generał Chalmot nie posiadał się ze złości. Był straszny. Wobec wszystkich spacerujących, naśladując poufały gest pana Worms-Clavelin, zawołał piorunującym głosem: „Dzień dobry, dzień dobry prefektowi!”	Bo wiedziała, żem był jej życzliwy i usług jej kilka oddałem. To się z dalszego opowiadania pokaże, a teraz trzeba od początku zacząć. Waćpanowie może nie wiecie, że nie byłem w Kiejdanach wówczas, gdy książę koniuszy przyjechał i pannę ową do Taurogów wywiózł? Owóż, dlaczego się to stało, nie będę powtarzał, bo różni różnie mówili, to tylko powiem, iż ledwie przyjechali, wszyscy zaraz spostrzegli, że książę okrutnie zakochany.	Bogdajby fałszem to było Wszyscy W. Miłość zdradzają! Żegota wojewoda krakowski, Warsz kasztelan, z zebranemi ziemiany, pociągnęli potajemnie naprzeciw księcia Konrada. W obozie jego jest już biskup ten stary zdrajca, który go pierwszy namówił i ściągnął, Janusz wojewoda Sandomirski, Krystyn kasztelan, cały tłum sandomierzan także z niemi. Przy nas prawie nikt nie został.	Buuuu... Że ja do pana doktora strzelam oczami... Buuuu... A ja przecież nic. Ja, broń Boże...	Cavaliere Fotofero, do usług.	Dałbym ci więcej, gdybym rano nie zapłacił dużego okupu.	Dlaczego?... No więc dobrze, to poślę czek Natce jako podarunek ślubny, tego mi pan nie zabroni?	Do widzenia! Niech się pan kłania Ewce i Joasi!	Drogi Bianchon!	E, za zimno jest, jedzmy śniadanie	I to racja, ale zawsze jeszcze nie ta, dla której nie wiem, co robić.	Idź do djabła!	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Ja by go nie męczyłem, chowałem by go sobie.	Ja chcę trzymać gołębie	Ja tak samo. Ale zbójcy tak nie robią. Zakopują skarb i zostawiają.	Ja! ja! a toż jak?	Jak się masz! Każno dać jeść Mieciowi, bo nam się chce jeść.	Jakiż to?	Jakto? Trójka?	Jedźta z Bogiem, my też zaraz... Jaguś, a przyjdziesz do nas obierać, co?	Jest to pełen mądrości młodzian, który bez wahania wykona wolę ojca i najwyższej rady kapłańskiej	Jeszcze nie	Kto był przy tym?	Kto cię uderzył przez twarz?	Kto? na to odpowiedź już nam dano. Wszyscy świadkowie przyznawali, że owym tajemniczym duchem, owym natchnieniem buntowników, co przeciw armii bohater­skiej, będącej naszą wspólną chlubą, przeciw miłości i nadziei naszej, zwrócili broń	Kłamstwo mówi Klu-Klu.	Mam wrażenie, że umieram. Co się stało?	Matko Najświętsza, rozumiem...	Miłość, Małżeństwo, Pieniądz, Bieda, Pozycja społeczna	Mnie się zda, że gdzie wielka miłość jest, tam ani imienia ani mienia nie potrzeba.	Modlitwa rzekła po chwili.	Może i sam Król Jegomość co wiedzieć? Bo przecież obiecał ojcu dać konfirmację na sołtystwo. Boże mój, Boże, a nużby królewski dekret przyszedł!	Może to było tylko złudzenie... ale zdawało mi się, że coś się przesuwało cichutko po dachówkach.	Musimy się schronić w Granitowym Pałacu, dopóki jeszcze czas i bandyci nas nie dostrzegli.	Na nic by się to pani nie przydało	Nie dziwujcie się Salomea Bobrownicka jest pod waszą opieką. Bez waszego zezwolenia żadnego ważniejszego kroku nie uczyni.	Nie mogę Muszę wracać do kancelarii. Co by to było, gdyby tam kto telefonował...	Nie pytasz mnie o nic?	Nie u wszystkich O ile mi wiadomo, nie wszystkie z tych narodów ujarzmionych przez Polskę zdołały sobie zapuścić burżuazję. Są takie między tymi narodami, które jeszcze własnego raka burżuazji wcale nie posiadają, więc walka klas istnieje w tych okolicach ujarzmionych tylko na papierze tutejszego programu partyjnego.	Nie wiem. Ja to w każdym razie widzę.	Nie wierzę w to. On się kręci koło miejsca, gdzie leżą pieniądze. Znam zwyczaje duchów, ty zresztą też je znasz...	Nie. Iglica jest niższa od brzegów, a zresztą znajdujemy się w zagłębieniu.	Niechże mnie ze skóry obedrą! Czegoś podobnego nie widziałem dotąd!	Nigdy nie słyszałem samego Chopina a przecie mogłem go słyszeć; brałem lekcje u Stamatiego, ale zabronił mi chodzić do ciotki Chimay, aby słuchać mistrza Nokturnów.	Nikt Sam się stworzył.	No przecież bank, dowiedziawszy się o samobójstwie...	No tak, naturalnie, że pan był zdania... To się samo przez się rozumie. Ale pytam o powód bezpośredni.	No, już dosyć...	No, tak.	No, tak.	O!...	O!... mój przyjacielu, pozostawał nam jeszcze djament, migocący na twoim palcu, zauważyłem go wczoraj.	O, bynajmniej rozumiemy wszyscy, że pan jest tylko reprezentantem instytucji.	Odprowadzę panią.	Ostrożnie, wuju, to brzmi prawie jak zachęta!	Otóż zmiłujcie się tylko nie powtarzajcie. Ja przed wami jak przed ojcem rodzonym. Jeszcześmy wówczas byli w lasach pana łowczego i stary Bartosz i mój nieboszczyk razem. Nie wiecie bo coto za człowiek był mój nieboszczyk! Jużto prawda, że czasami lubił z ludźmi uczciwymi podhulać, ta i podpić, ale co chcecie, taki człowiek człowiekiem. Ależ za to sprytny, a do wszystkiego do czego chcesz, a przewąchał bestja co się gdzie święciło i przez dziesiątą ścianę. Jakoś Bartosz z moim nieboszczykiem mało nie jednolatki byli, obaj nieżonaci, bo mój taki mnie jeszcze i nie zaznał. Aż tu matczysko im stare umiera, jakoś w późną jesień przed Wszystkiemi Świętemi, to i gospodyni w domu nie stało. Nu, już taki jednemu trzeba się koniecznie ożenić. Mój był młodszy, o! i tęgi chłopak, jak Boga mego kocham. Ludzie poczęli im swatać nieboszczkę Bartoszowę, młodą i śliczną dziewkę; krew z mlekiem, jagódkę, ale już była we dworze u nieboszczyka łowczego. Bartosz z początku nie zechciał, kiwał głową i nie smakowało mu coś, że to ze dworu, zwyczajnie. A no jak zaczęli go namawiać, że dobra gospodyni, że uczciwa, a liczko taki gładkie było, tak się nareszcie odważył, ta i ożenił.	Pani Zukierowa.	Panie ozdobny pożycz pan bez gwarancji bankowej pięć „zet” na hipotekę Polskiego Monopolu Spirytusowego. Pewność i zaufanie.	Rekwizytor!	Siódmy rok.	Skąd możesz wiedzieć o mnie cośkolwiek?	Szedłem wzdłuż brzegu jeszcze ze dwie mile, szukałem między podwodnymi skałami, które wynurzają się podczas odpływu, i po brzegu zalewanym przez przypływ, i straciłem już wszelką nadzieję, gdy wczoraj, około piątej po południu, dostrzegłem na piasku odciski stóp.	Są takie dobre kobiety, co mi ją dają. Hana, żona Witebskiego, i ciotka twoja, Meir, Sara, żona Bera, dają mi prząść wełnę, a potem płacą mi miedzianymi, czasem i srebrnymi pieniędzmi...	Tak	Tak ksiądz sądzi? Ach, to byłaby podłość!	Tak! Tu ją znalazłem i ona jest boginią ponad wszystkim żyjącym stworzeniem. Gdy zacznie grać, zapomnicie o otoczeniu. Ci prości, szorstcy ludzie, o twarzach pospolitych i ruchach brutalnych, stają się inni, gdy ona jest na scenie. Siedzą spokojnie, wpatrzeni w nią. Płaczą i śmieją się, gdy ona zechce. Wydobywa z nich tony jak ze skrzypiec. Uduchawia ich i wówczas czuje się, że oni są z tej samej krwi i kości co my.	Tak, ale jestem winien krawcowi, gospodyni...	Tertio jesiotrowe, z otwartymi skrzelami w sposób zwykły, to jest za pomocą szczeliny opatrzonej nakrywką. W tym rzędzie mieszczą się cztery rodzaje. Typ: jesiotr.	To cię nic nie obchodzi!...	To co innego. Myślałam o takiem... poniewieraniu się z ulicznicami... Wiem, że tego nie robi. Na to jest zbyt wybredny. A co do tak zwanych romansów... mój Boże! Czyż ja mogę powiedzieć na pewno, że on ich nie miał albo nie ma? Cóż mnie to obchodzi.	To świństwo. Zdradziłeś mnie? Czemu jesteś taki dziwny?	Tylachna wycierzpiał, to mu się należała.	Tyś to też mój skarb jedyny.	Uciec stąd brevi manubrevi manu (łac.)	Widzę, że zaczynamy się rozumieć, panie profesorze Pan nie przypuszczasz możności takiego przedsięwzięcia: ja mam pewność, że się powiedzie. Łatwe jest dla „Nautilusa”, co dla innego okrętu jest niepodobne. Jeśli przy biegunie jest ląd, statek mój zatrzyma się przy nim, ale jeśli tam jest morze wolne, to dotrze do samego bieguna.	Zrób to dla mnie dziś taki ważny dla nas dzień. Nie chciałabym go mącić.	Łżesz!
Doprawdy, tak by prawie można myśleć. Ale pan, panie Aronnax, któremu nigdy nie brak pomysłu, możesz mi powiedzieć, ilu też ludzi może być na statku: dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu, stu?	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	Bóg ci zapłać za intencje, ale tak prędko nie potrzeba. Nie pojedziesz też na długo, bo w czasie elekcji, jeśli tylko pokój będzie, tu mi będziesz potrzebny, w Warszawie. Słyszałeś o kandydatach? Co też się między szlachtą mówi?	Prawie, żem się z Kiejdan nie ruszał KotZazdrośćPrzyjechał książę Bogusław do naszego księcia wojewody. Na wieczerzę wystroił się tak, że oczy bolały patrzeć, i widać było, że mu panna Billewiczówna bardzo w oko wpadła, bo ledwie że nie mruczał z ukontentowania jak kot, gdy go po grzbiecie głaszczą. Ale o kocie powiadają, że pacierze odmawia, a książę Bogusław, jeśli je odmawiał, to chyba diabłu na chwałę. A przymilał się, a łasił, a zalecał...	Ach, moja droga, czyż to nie wszystko jedno!... Otóż wyobraź sobie, że siedziałem razem z tym Miszczakowskim. To jest głowa! No! Spryciarz pierwszej klasy. Niczego mu nie udowodnią. Każdziutki szczegół opracowany. Faceta już szósty raz biorą i zawsze się wykręci. Adwokatem mógłby zostać: cały kodeks karny i procedurę na pamięć umie. Nic mu nie zrobią. Kryty jest na wszystkie boki.	Janseniusz, biskup Yprejski, napisał książkę, któréj poglądy ogłoszono za sprzeciwiające się zasadom stolicy apostolskiéj. Późniéj zdjęto z nich zarzut herezyi; niektórzy autorowie zaprzeczali nawet ich istnieniu. Małoważne te sprzeczki wytworzyły w kościele gallikańskim dwa stronnictwa: jansenistów i jezuitów. Z obu stron znaleźli się wielcy ludzie, i walka toczyła się uparcie. Janseniści oskarżali jezuitów o rozluźnienie moralności a sami przejęli się wygórowaną czystością pojęć i obyczajów; byli-to więc, że tak powiem, purytanie katoliccy, jeżeli te dwa wyrazy w parze ze sobą iść mogą. Podczas rewolucyi francuzkiéj w skutek nic nie znaczącej schizmy, jaką spowodował konkordat, utworzyło się znów stowarzyszenie katolików, nie uznających biskupów, których władza rewolucyjna na mocy układów z papieżem mianowała. Ta garstka wiernych, znana pod nazwą małego kościoła, przyjęła na wzór jansenistów surowy, regularny sposób życia, zdający się być koniecznym warunkiem istnienia dla wszystkich sekt potępionych i prześladowanych. Kilka rodzin jansenistycznych należało także do małego kościoła, a między niemi i rodzice mojéj ukochanéj. Ostrość tych dwóch purytanizmów nadaje wyznawcom swym coś imponującego w charakterze i postawie, bo właściwością zasad bezwzględnych jest powiększać najzwyczajniejsze czyny odnosząc każdy do życia przyszłego: ztąd téż pochodzi ta niezrównana pogoda i czystość serca, poszanowanie siebie i drugich, ztąd nadzwyczajna draźliwość w odczuciu tego, co słuszne a co niesłuszne; ztąd wielkie miłosierdzie, ścisła ale i nieubłagana sprawiedliwość, wreszcie odraza do grzechów a zwłaszcza kłamstw, które je wszystkie w sobie mieści. Nie pamiętam rozkoszniejszych chwil nad te, jakie spędziłem u starego mego przyjaciela, gdym pierwszy raz zobaczył to dziewczę urocze, nieśmiałe, wdrożone do wszelkiego rodzaju posłuszeństwa, jaśniejące wszystkiemi cnotami téj sekty, a jednak nie wynoszące się ponad innych, nie chlubiące się tém bynajmniéj. Kibić jej wiotka i ślicznie utoczona poruszała się z wdziękiem, którego nawet wpojona w nią sztywność zatrzeć nie mogła; owal jéj twarzy i rysy miały delikatność właściwą kobietom pochodzącym ze starożytnych szlacheckich rodzin; spojrzenie jéj było zarazem słodkie i dumne, czoło spokojne, a główkę jéj zdobiły bujne, z prostotą zaczesane włosy. Jedném słowem, kapitanie, była ona w moich oczach typem doskonałości, jaki zwykle widzimy w ukochanéj kobiecie, boć, aby ją ukochać, potrzeba koniecznie znaléźć w niéj tę piękność wymarzoną, zgodną z naszemi osobistemi w tym względzie pojęciami. Gdym do niéj mówił, odpowiadała mi naturalnie, bez pośpiechu, ani fałszywego wstydu, nie domyślając się, jaką rozkosz sprawiały mi dźwięki jéj melodyjnego głosu i powierzchowne jéj powaby. Wszystkie te ziemskie anioły posiadają jednakowe uroki, po których ich serce poznaje: tęż samę słodycz w mowie, tęż samę tkliwość w spojrzeniu, tęż samę białość cery i coś ujmującego w ruchach. Zalety te zlewają się harmonijnie ze sobą i czarują każdego, choć nikt określić-by nie mógł, na czém właściwie czar ten polega. Wyższa dusza objawia się we wszystkiém. Pokochałem szalenie! Miłość ta zaspokoiła wszystkie miotające mną żądze: ambicyi, majątku, uczuć! Piękna, szlachetnego rodu, bogata i dobrze wychowana panienka ta posiadała wszystkie warunki, jakich świat wymaga od kobiet stojących na wysokiém stanowisku, do którego dążyłem. Obdarzona bystrym i starannie ukształconym umysłem, wyrażała się z tą dowcipną łatwością tak rzadką, a tak zarazem pospolitą we Francyi, gdzie u wielu kobiet najpiękniejsze słowa są puste, podczas gdy każda jéj uwaga była trafną i głęboką. Wreszcie wzbudzała ona wysoki szacunek, wypływający z poczucia osobistéj godności, co według mnie jest największą zaletą kobiety, którą mężczyzna za małżonkę sobie obrać pragnie. Ale daję pokój dalszemu opisowi; nigdy dość dokładnie ukochanéj kobiety odmalować nie można; pomiędzy nią a nami istnieją tajemnice wymykające się zimnemu rozbiorowi. Wkrótce zwierzyłem się z moich uczuć staremu przyjacielowi, który mnie do domu rodziców jéj wprowadził i poparł swoją powagą. Przyjęto mnie zrazu z zimną grzecznością, właściwą ludziom wyjątkowym, którzy nie zrywają nigdy raz zawiązanych przyjaznych stosunków; ale późniéj dokazałem tego, że mnie poufaléj traktowano. Zapewne ten objaw szacunku zawdzięczałem memu postępowaniu z niemi. Pomimo gwałtownéj miłości, nie zrobiłem nic, coby mnie mogło we własnych oczach poniżyć: nie nadskakiwałem, nie schlebiałem tym, od których los mój zależał; pokazywałem się takim, jakim byłem, a przedewszystkiém człowiekiem. Gdy już mnie dobrze poznali, stary mój przyjaciel, pragnąc równie jak ja, aby mój smutny celibat raz przecie się zakończył, objawił im moje zamiary, które przyjęto łaskawie, ale z tą oględnością, jakiéj ludzie światowi rzadko się pozbywają. Przyjaciel zaś mój, w chęci zapewnienia mi dobréj partyi, które-to określenie czyni z uroczystego aktu małżeństwa jakieś przedsiębierstwo handlowe, gdzie obie strony wzajemnie się oszukać starają, przemilczał o tém, co błędem méj młodości nazywał. Według niego wiadomość o istnieniu mego dziecka obudziłaby przeszkody moralne, wobec których względy majątkowe byłyby niczém, i które sprowadziłyby zerwanie. Miał słuszność	A nie możnażby wiedzieć naprzód, kiedy przyjedzie? dodała Noskowa.	A nie zapomniałaś już botaniki i fizyki z kretesem?	A to dobre! A tym prawdziwsze, że nikt nie wie, aby posiadali choćby skrawek ziemi.	A to z Madzią Kazio chce ją całować po rękach, a ona nie pozwala...	A wyście go nie widzieli?	A! a! nie ma co mówić o szczęściu i doli mojéj. Próżno kto od niéj ucieka! Gadziowie zjedli mnie i żonę, powolném prześladowaniem ogryzając kości, i odstąpili odemnie jak od trupa, a ja walczyłem z niemi. Umarł ojciec Motruny, powiodłem go okiem na cmentarz; musieli mi oddać dziewczynę, ale żyłem nędzą moją i ich złością: bo prócz jednego, nikt z nich twarzy nie zwrócił ku mnie!	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Ale pan mnie uratowałeś, panie Olivierze	Ani dnia nie będę tam mieszkała, wyjadę do Rozłogów.	Bardzo być może, a w dodatku mam wymówkę: rękamoja nie będzie pierwszą ręką męską, jaka dotknęła się ciebie, tak mi się zdaje przynajmniej.	Chodź pani... może ja coś znajdę dla pani...	Co nie, to nie, miłościwy ojcze! Właśnie wam wziąłem rocharoch (daw.)	Co zawsze! Zbierać pieniądze i kupować od Żydów długi Witolda, kiedy mi nie pozwala nabywać ziemi. Jeden skutek, tylko kłopot większy!	Czy to zawsze pani Gaudin prowadzi hotelik?	Dwa razy nie pytać!	I cóż pan myśli?	Improper! Izaura nie podnosiła się na palcach, stąpała po ziemi, kołysała się łagodnie, ani mniej, ani bardziej rozkoszliwie niż przystało młodej pannie. Marcel powiadał z głęboką filozofią, że każdy stan ma swój taniec: mężatka powinna tańczyć inaczej niż panna, urzędnik inaczej niż finansista, wojskowy inaczej niż paź; posuwał się nawet do twierdzenia, że piechur powinien tańczyć inaczej niż kawalerzysta; i z tego punktu wyjścia analizował całe społeczeństwo. Wszystkie te odcienie są już bardzo dalekie.	Ja jejmości życzę jak najlepiej, ale jakem Nieczuja, tak nie rozumiem, w czym mam folgować.	Ja ta nie szczekam, bom nie pies żaden, ino powiadam...	Jak matka chce! Ja inaczej pieniędzy nie dam!	Jest tam; nie wiem, słyszałam, widziałam, jak wchodził.	Któż jest pan Jumart?	Lata masz, aleś rozumu nie nabrał. Kiedyż to dziedzic przyszedł do wsi z przyjacielstwem, kiedy?	Leźliśmy Chowańskiemu w gardło i nie zjadł nas... Pamiętacie?	Moi panowie. Różnie się ludziom układają sprawy. Poza tym nie byliśmy z sobą aż w tak bliskich stosunkach, bym mógł wiedzieć o wszystkich ich poruszeniach. Jeżeli jednak wolno mi panów o to prosić, byłbym ze względów rodzinnych bardzo obowiązany za nierozdymanie sprawy do rozmiarów niezdrowej sensacji. A zwłaszcza spodziewam się, że nie znajdę w prasie żadnych aluzji dotyczących rodzinnego pożycia mego kuzyna. Bardzo na to liczę. W zamian podzielę się z panami moim osobistym poglądem na cały wypadek. Nie jest wykluczone, że profesor miał zamiar wyjechać z żoną. Zatrzymała go w Warszawie nader ważna operacja, o której tyle wszystkie dzienniki pisały. Z chwilą gdy operacja się udała, mój kuzyn mógł wyjechać za żoną.	Może Pan śmiało bywać u niej w dalszym ciągu.	Możemy go z łatwością skonkretyzować. Jeżeli, przy dotychczasowych postępach epidemii, Paryż za miesiąc nie będzie w naszych rękach, uznaję się za pobitego.	Na zdrowie. Niech się śmieje Gdybyście byli obeznani z filozofią klasyczną, powiedziałbym wam, że wyjątki potwierdzają regułę, a wcale jej nie obalają. Zresztą w wyższym rzędzie śmiech przestaje być objawem człowieczeństwa. W wyższym rzędzie pozostaje tylko uśmiech  politowania i pobłażliwej obojętności dla świata, nad którym należałoby zawiesić szyld umieszczony przez Dantego na bramie piekielnej: „Lasciate ogni speranzalasciate ogni speranza (wł.)	Nie	Nie chcesz, dziadziu, abym wyszła za pana Franza d’Epinay?	Nie masz ani grosza!	Nie ze swoim interesem ja do ciebie, rebe, przyszedłem...	Nie.	Pan lubi powój?	Pewno, że wolno, ale uważaj, żeby ludzie czego złego nie pomyśleli.	Ponieważ stanowicie idealną parę, Aniu. Nie oburzaj się, to fakt.	Przebóg! co ty gadasz, Sancho, czyś ty tylko nie zwariował, ty biedny widzę, straciłeś rozum.	Pyszny pan jesteś A pan wiesz, co mówi hrabia Liciński, ten niby-Anglik, ten: „tek”słowo ”tek” pisane jest rozstrzelonym drukiem?... On mówi: „Wokulski jest to skończony dżentelmen, strzela jak NemrodNemrod	To niech pan idzie do „Italii”.	Właśnie Odtąd nie widziałem jej. Chciałem po rozstaniu naszym z nią mówić, lecz się już oddaliła. Wówczas nie chciałem nawet wspominać o niej przed tobą, teraz zaś widzę, żeśmy powinni z nią się porozumieć. Rozumiesz mnie?	A mówiono, że wyjechała.	Ach, tak! Tak, IsaIsa	Ależ nareszcie gdybyś... gdybyś żyć przestał, co by się stało z testamentem?	Ar įrašė, kiek bulbių gavome?	Bóg go obroni!	Będzie, co przeznaczono! Przyjdzie taki, co dziewkę i wiano zabierze. Byle był nasz	Chodźmy za las, chcę zobaczyć chociaż kawałek pola	Chyba postradaliście zmysły?	Chłopaki poszły z kogutkiem do Woli!	Coś z nim mówił?	Czy smakuje pieczyste?	Do grobu mnie wpędzisz!...	Dobrze, odpowiem O co panu chodzi?	Ja raz jeszcze pytam, gdzieś była przez te trzy dni?	Ja się boję, ja się boję!	Ja? o! z daleka... rumieniąc się i poprawiając coś około konia, odpowiedział podróżny, dosyć z daleka.	Jak to? a ja?	Jasne.	Ksiądz Cazeaux jest jednym z moich uczniów Jego książka o Rajmundzie Wielkim opiera się na faktach, co jest zaletą, i na słusznej doktrynie, co jest bardziej jeszcze pochwały godne i rzadkie, gdyż doktryna zatraca się coraz bardziej w tej Francji upadłej, która była największym narodem, póki była najmocniejsza w teologii.	Mały kieliszek, rzekł Presler, ochładza i pokrzepia.	Myślałem, że mogę się ojcu przydać w niebezpieczeństwie	Młodą kobietę, którą królowa z więzienia uwolniła.	Na miłość boską, panowie! Dość tych pustych słów. Przejdźmy do faktów! Płonę żądzą poznania prawdy.	Na respekt dla tego tyrana to wacpanna baczysz, a na despektdespekt (daw.)	Na równinach zawsze bywa ludzi za wiele. W górach, o ile zdołałem pojąć, jest ich mniej.	Najzwyczajniej w świecie. Widziałem go przedwczoraj na własne oczy, gdy wsiadał w „Bristolu” do windy i następnie, gdy z tejże windy wysiadał wraz z miss Elisabeth Normann.	No i cóż, to luby człowiek	No, tak po kieliszku wina na przykład?	O niegodziwcy!	O tak, lecz oni są zaledwo odziani w nią.	Owszem. Jestem porucznikiem rezerwy	Poganiaj prędzej!	Pomieścicie się państwo. Zresztą Wiluś przejdzie na pańskie miejsce.	Pozwalam.	Proszę pana Czy tu zawsze bywa tak samo?	Przekonam cię, że można.	Przybądź	Później się nimi zajmiemy.	Stary dowcip!	Tak.	Teraz to, panie, ludzie autami tylko jeżdżą, bo mówią „postęp”...	To byłoby zabawne	To może krajczy i podczaszy cesarski?	To prawda	Trwały w niezmiennej cywilizacji przez długie wieki, przez dziesiątki wieków.	Uważa ksiądz prałat chodzi o wywołanie większego wrażenia. Trzeba przerzucić punkt ciężkości obrzędu poza mury kościoła; w czterech zamkniętych ścianach wszystko jakoś kurczy się i gubi	Witaj, kochana moja!	Więc dlaczego wychodzisz za mąż?	Więc powiedz je, Tadziu.	Więc zaopiekuj się mną.	Wszystko się zdarza	Wysoko cenię twą pobożność, niemniej obowiązkiem naszym wysłać jednocześnie doświadczonych ludzi, którzy choć z dala będą nad twym bezpieczeństwem czuwali.	Zapewne, że żywot ma niesłodki. Ojciec jej przed pięciu laty ożenił się po raz wtóry z panią Tomkowską, bardzo bogatą wdową po tym Tomkowskim, u którego trzymał w dzierżawie folwark i zarządzał jego interesami. Głupstwo palnął, z płatnego oficjalistyoficjalista (z łac. officium: służba, urząd)	Zbilut!
Dawniej pragnęłam być człowiekiem, a teraz już z tego drwię. Chcę właśnie wyrzucić poza siebie to wszystko, co było zadatkiem na człowieka, by mieć tym drastyczniejszy obraz istoty życia. Wszystko jest wstrętne i podłe, skoro może istnieć taki ból, jaki już widziałam. Żyję tylko wspomnieniem tego i nie mam już ani chwili zapomnienia.	A jednak konwencjonalizm jest też wrodzoną siłą społeczną. Gromada zazdrośnie pilnuje, by nikt nie wyrósł głową ponad przeciętność, powyżej standardu. Nie wolno być innym. Doświadczyłem tego na sobie. W ogóle nie wolno być innym.	A jednak powiedziałaś to niedawno. Powiedziałaś, że ludzie zagrzebani w wioskach stworzeni są po to, żeby w gnuśnym spokoju pędzić całe życie. Zawsze to zresztą mówisz! Nie dbasz o mnie nawet tyle, co o te gołębie w gnieździe. Utrzymujesz, że jestem niczym. A więc dobrze	A już: nauczył się. On jedyny był do nauki. Leniuch gorszy od nas.	A teraz albo papa się uspokoi i zje coś z nami, albo proszę opuścić moje pokoje. Biedny Azalin ma i tak już dosyć naszych rozmów na dzisiaj, a czeka go jeszcze druga część programu i ranny pojedynek.	Ale w pokoju bo tu nad wodą zaczyna się już robić chłodno. Chodźmy, herbata już na stole.	Co to znaczy Karakorum? Czy jest takie miejsce na świecie?	Dobra ci nie jest ani miłosierna ale my ta jej dobroci nie łaknący. Niechby se wróciła, skąd przyszła. Tyle od niej łaski wyglądamy.	Jak daleko jest ta grota od raf?	Jest to coś w tobie, Tadziu, co ci zawsze mówi, czy postępujesz słusznie, i co cię czyni nieszczęśliwym, gdy trwasz w złym postępowaniu. Czy tego nie zauważyłeś?	Lecz kto jest w piekle, nie może być zbawionym, o ile słyszałem	Na Modlickiem kładą już żyto aż miło.	Nie pytam teraz o historję waszą, rzekł wychodząc z zadumy: widzę żałobę, jest więc smutna, dowiem się jej później.	No tak. Twoja mama i wujo już spali. Dawniej dzieci wcześnie spać chodziły. Ano, siedzimy, każdy swoim zajęty. Cicho. Nagle krzyk: „Ratujcie, ludzie! ratunku!” Dziadek jeszcze nic, słucha. Ale ona, ta jego żona, tego sąsiada, krzyczy: „Ratunku, bo mi dziecko zabije!”.	Ot, to posłuchaj! Byłby z ciebie człowiek, żebyś miał własną ziemię, własną żonę i własnego brata. Kto tego nie ma, ten, bracie, opadnie, jak liść jesienny, omszeje bezużyteczny, jak dziki kamień! I z tobą tak będzie!	Robiłem, co było w mojej mocy. Straszyłem ją trudnością operacji, która w istocie jest bardzo łatwa, dałem jej do zrozumienia, że może wypadnie ją uśpić, że ból będzie znaczny... Cóż było więcej do zrobienia? Pani taki ma chorobliwy wstręt do swego stanu, że godziła się na wszystko. Nie mogłem przecież skłamać i powiedzieć, że rzecz jest niemożliwa! Poszłaby do innego lekarza i wyśmiano by mnie po prostu.	Skoroś jej ślubował, to jej służ, bo jest taki rycerski obyczaj.	Tak! Ci w okopach na przykład albo bezdomni... A pojutrze już jedziemy w świat.	A jakże ale ja ani myślę o obraniu jakiegoś zawodu, gdyż wiecie, jak się skończyło z podróżą do Rzymu.	A ty się tam nie wybierasz?	A z kim on tak rozmawia?...	Ach, kochany, bo znam przeszłość.	Alboż jedno przeciwi się drugiemu?	Ależ dlaczego? Zośka! Dlaczego?	Ależ ona nie zechce twej wiary!	Ba!	Bierzemy z sobą Chamisa którego w danym razie po was przyślemy. Dinah niech zawsze towarzyszy Nel, ale ponieważ Nel robi z nią wszystko, co jej się podoba, więc ty, Stasiu, czuwaj nad obiema.	Bon! otóż wyszedłeś ze mną, jak świnia, tak... bufet! sześć mocnych!	Byłem waszym bratem w cierpieniu. Nasz mistrz także. Według reguły, mistrz naszego zakonu musi koniecznie być trędowaty, żeby lepiej czuł i rozumiał męczarnię tych, którym służy.	Cha! cha! cha! cha! Cichojcież, bo i mnie krew zaleje, ino ze śmiechu! Słyszeliście, ludzie, wójta mu się zachciewa. Zbroja u Trzaski za kumotra! Cha! cha! cha! Adyady (gw.)	Cicho Kurowski, święto, prawdziwa praca, praca wytrwała i celowa! Sześć słów, a sto głupstw. Cicho Kurowski, boś i ty sparszywiał pomiędzy tymi parobkami, żyjesz i pracujesz jak bydlę i zbierasz grosze. Piję na twoje upamiętanieupamiętanie	Cicho!... A teraz kończył podając jej ciężką kieskę ze skóry łosiowej.	Co chcesz przez to powiedzieć?	Co mnie to może obchodzić w tem tkwi przedewszystkiem zrzędzenie starego pedagoga na nowsze czasy.	Co tu o tem mówić, ale gdybyście mogli włożyć choć siedmdziesiąt pięć tysięcy rubli...	Co wy mówicie?	Czy grasz?	Cłek się do wsyćkiego przyzwycai w cas jakisik I panienka pewnikiem by sie przyzwycaiła, kieby się urodziła pomywackom. A ja wolę scury nizeli karaluchy.	Dawniej! To co innego! Byłeś zdrów, młody, przystojny, miałeś karierę przed sobą! Ba, ba, byłbyś wysoko, żebyś mnie słuchał. At, wszystko przepadło!	Dobrze, mości panie, czyż to nie wystarczy? Zabieraj go, gdzie ci się podoba!	Doprawdy, przyznam się szczerze, ale nie spodziewałem się spotkać z takim talentem w Bukowcu.	Drogi nie są teraz bezpieczne, jasny panie!	Hula dziś, bracia, Gazin, pije bez pamięci; cały worek przepija.	Ich, Jude bin Kriegshetzer.	Idź do domu, Janie, i sprowadź ludzi i konia z saniami, by mnie zabrać z lasu.	Ja, pane, nikogo nie widzę, ja ślepy.	Jakiż mogę mieć dowód? Czyżbyś pani chciała, ażeby kontrakt o komorne przechował się od lat sześćdziesięciu? Pisanego dowodu nie mam, ale tradycja utrzymuje się ciągle.	Jakto? Jedzie pan?	Jeszcze dalej od karczmy? Nie, tego nie wiem. A ty, Beniaminie, wiesz?	Kama, co ty wyrabiasz? Cioci powiem, no i pan Horn będzie wiedział, że bawisz się w psiarczyka!	Kiedy tak, to idź i wciągnij go w gawędkę; a postaraj się dowiedzieć, czy pan jego umarł.	Kim.	Kochana pani jestem posłany przez króla J. M., powinnaś mi pani być rada. Przywożę jéj doskonałe nowiny. Król, któryby mógł i nic pani nie dać i w żadne targi nie wchodzić, jako pan miłościwy, życzy sobie rozstać się z zobopólném zadowolnieniem i zgodą: słyszy pani?	Kto to wie Dzisiaj ta strona Księżyca nie ma powietrza ani wody, ale mogła je mieć niegdyś przed wiekami, przed tysiącami wieków, kiedy glob księżycowy szybciej się jeszcze obracał i Ziemia wschodziła i zachodziła na jego niebie...	Małą milę ode mnie. Czy waszmość znasz pana Fredra?	Muszą chyba być wyrobione z blach żelaznych ośmiocalowych jak fregaty opancerzone.	Mój Boże...	Mów dalej, jestem ciekaw dwóch rzeczy.	Mów.	Na pewno, na pewno	Na, ne kitaip, ba kur pabėgs?... Kaip? Nepadabnas daiktas! Vaikiną įsodinsime į kamarą ir duosime į kailį gerai, o su mergina Gmunda tą patį padarys...	Nardzewski jestem, do usług... Kogóż, jeśli łaska, mam zaszczyt... w tych ubogich... te... progach?	Nie ma jej! A gdzież jej szukać teraz?	Nie przypominam sobie ale w Bosko czarnoksiężniku musiało być także, jak się robi ordery. Bo tam wszystko było. A matka zaraz: „Oczy sobie wypalisz, oślepniesz, spalisz dom, do więzienia przez ciebie pójdę”. No, patrz tylko: tu trochę sparzone od poniedziałku, rozumiesz?	Niech Wasza Ekscelencja daruje, panie margrabio to moja wina, że go zapytałem, ale nie wiedziałem, że...	Niech mnie pan zostawi.	Nieobiecujące to	Nigdy jej nie całowałem	O nią, panie.	O, rozumie się	Ot i znowuż wytargałaś niby coś z siebie aż boleśnie i spaliłaś w ręku na konopiany błysk. Czym ja tu! Wszystko, co mówiłam o tej tu ciszy, o życia zamęcie zapadłym w niepamięć i o duszy, która żyje, powiadałam tylko tobie na uspokojenie: żebyś zapomniała.	Owszem, ja to mogę zrobić dla pani Ja się dowiem i niedługo wrócę. Adiuadiu (popr. fr. adieu)	Pan ma zapewne na myśli Peggotty?	Panny „w tym wieku” umieją być interesujące	Porzuć jéjmość praca nie zaszkodzi, byle to prawda tylko była, co Tomko mówi, jeszczeby pół biedy; wyśpi się, najé i będzie zdrów.	Powiedz go Fela	Powiedziałeś, że mamy oboje natury wzniosłe i niepodległe. Proszę cię, kuzynie, abyś zdanie swoje o mnie zmienił. Upewniam cię, że jestem kobietą zupełnie zwykłą i podległą zupełnie zwykłej uczciwości. Oto wszystko.	Powtarzam ci...	Pozwól pan, King, zastanówmy się choćby tylko nad panem i cofnijmy się o parę lat wstecz. Przypomina sobie pan, jakeście to ich wraz z Proutem tropili	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Przewodnicy wielbłądów	Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz	Skąd jesteś?	Skądże te wieści?	Spóźnienie! Ja sądzę, że to porządne spóźnienie. Proszę tu do mnie!	Szukać, aby, znalazłszy, być znowu odepchniętym i wzgardzonym?	Tak Przyjechał z ochmistrzyniąochmistrzyni	Tak Tak, jeżeli nikt tego człowieka nie ostrzegł, ale on wie o wszystkim i zmieni natychmiast twarz i ubiór.	Tak więc sen mój się spełnia! ciebie, a nie ją trzymam w moich objęciach! tobie to grób wykopię pod kwiatami w ogródku!	Tak, ta pańska rudera to ich dom. Został, jak panu mówiłem, kochankiem pani de Nucingen, żony słynnego bankiera. Ja bawiłem się w poezję; on, sprytniejszy, trzymał się rzeczy pozytywnych.	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto ma pieśń zwycięska! Słuchajcie!	To dobrze, powtórzyła Stasia z zadowoleniem; cały więc wieczór przepędzimy we dwoje, i tylko Władzia przyjmiemy do naszego towarzystwa. Szarą godziną pogram ci na fortepjanie, a potem jak światło podadzą, będę sobie szyła tę suknię, którą mi niedawno kupiłeś, a ty mi będziesz czytał głośno. Czy dobrze?	To nie atak histerji, nie! Śmiałam się z siebie samej i żegnałam całą przeszłość głupią, ach, jak głupią, złudzenia młodości i wiarę w ludzi. Mów pan, mów: kiedyś mi pan odsłonił oczy duszy mojej, to przesuwaj przed niemi obrazy, wizje nawet.	Ty nie umiesz sobą kierować, a więc ja jeszcze raz pokieruję tobą. Dostaniesz pieniądze i wyjedziesz za kilka dni. Jutro staraj się o paszport.	Zdrowie! Dziękuję z serca!	Znalazł się jednak!	Zobaczymy się jutro.	Ładnie tu u pani Znać, że ma pani zamiłowania estetyczne. Cóż to pani haftowała?	Że do niej, do tej Marysi. Motocykiel całymi dniami gdzie stoi?... A pod sklepem pani Szkopkowej. Wszyscy widzą i głowami kręcą. A pan Leszek gdzie przebywa?... Ano w sklepie. Sam na sam! Tak! Sam na sam z nią, bo Szkopkowa w sklepie nie siedzi. Pani aptekarzowa powiada, że to dziw, powiada, że dotychczas ksiądz proboszcz z ambony, powiada, takiego zgorszenia nie potępił. I jeżeli, powiada, tego nie zrobił, to chyba przez wzgląd na szacunek i poważanie dla rodziców tego, powiada, przedsiębiorczego kawalera.	Życzę miłej pracy
Sumienie, Przysięga, Nauka, Głupota, Piekło jednym słowem nie dało się i tyla. Gryzło mnie sumienie bez przestanku i strach serce uciskał, że obietnicy świętemu Walentemu danej i ślubu nie dotrzymuję, za co na tamtym świecie jako wiarołomca wiecznie gorzeć będę. Aż nie mogąc wytrwać dłużej w takowej turbacji, zwierzyłem się jego miłości bakałarzowi. Ten się aż za głowę chycił, mniemając wraz ze mną, że bez nijakiego wątpienia Pan Jezus mnie grzesznika piekłem skarze. Ale na wielkie moje szczęście natchnął go stróż anioł dobrą myślą. „Idź no, Waluś na przełaj przez rynek na Żydowską ulicę. Wiesz kędy?” gadam przecież, właśnie, ależ. dziesięć miesięcy minęło, jakem tu zaszedł; do Krakowam drogi nie zmylił, a Żydowskiej ulicy bym nie znał. Kościółek Św. Anny drewniany na góreczce tam stoi, a tuż śmiecisko straszne... Czy o tę ulicę waszej miłości chodzi?” „Jakie kolegium?” „Ot, żeś matoł Akademia przez króla Jagiełłę fundowana, a przez królowę Jadwigę wyposażona”. gadam ja. gada on święty Kościoła katolickiego, ksiądz, wykładowca Akademii Krakowskiej. pytaj”.	No, co to pomoże?	Przecież po to się właśnie wyjeżdża, ażeby dojechać, więc co wuj Miś sobie myśli?	A co my jemu powiemy?	A im na co refektarz?	A mało to już ma różnego dobra? co?	Aha Stryj sądzi, że przez biuro detektywów dowiemy się o tej kobiecie rzeczy, które by ją kompromitowały.	Biednaś ty, Ludko! Co za szkoda! Lecz nie ma na to rady; staraj się więc poprzestać na odgrywaniu roli naszego brata	Co? Chciał podminować może posąg Germanii?	Do wpływania na przemysł samochodowy trzeba będzie stworzyć bank. Zarys jego konstrukcji mam gotowy. Co powiedziałbyś o wydzierżawianiu w różnych krajach podatku drogowego i utrzymania dróg w połączeniu z koncesją na wyłączne prawo handlu samochodami?... To nie jest zła myśl, zważywszy iż od jakości nawierzchni zależy zużycie opon. Kwestia konsumpcji zwiększanej lub zmniejszanej w razie potrzeby. Otóż bank ten będzie miał i inne, znacznie szersze zadania. Weź pod uwagę chociażby to, że drobny kapitał, który nie ma zaufania do obligacji państw narażonych na ewentualną wojnę, obligacje takiego banku rozchwyta bez najmniejszej obawy. A teraz uwzględnij różnicę oprocentowania! Minimum pięć procent czystego zysku bez żadnego ryzyka i bez wkładania własnych kapitałów! A do tego jeszcze dodać należy liczne rodzaje koncesji, jakie za udzielenie pożyczki da chętnie, byle po cichu, każdy rząd.	Ja nie mam nic do powiedzenia tej... tej... pani	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	Nie masz racji Przy swoich niemożliwych dłużyznach Wagner miał rzeczy genialne. Lohengrin jest arcydziełem. Nawet w Tristanie znajdą się tu i ówdzie jakieś ciekawe momenty. A Chór prządek z Latającego Holendra to istne cudo.	O, to bandyta, przy którym Deseraris i Gasparone to niewinni ministranci.	Przyszłam zobaczyć, może co dostanę z dzisiejszego przedstawienia.	Prędzej za to, że się wystraszyłem jak żak, co mi się nieczęsto zdarza.	Waa! Jesteś wcale dzielne słonisko! Widzisz, staruchu! Chociaż rząd za grube pieniądze kupuje słonie, są one własnością nas, mahutów. Gdy będziesz już stary, Czarny Wężu, zjawi się tu jakiś wielki radża i, widząc jak jesteś wielki i roztropny, odkupi cię. Wtenczas przestaniesz pracować, a tylko ubrany w złote kolczyki, ze złocistym palankinem na grzbiecie i w szkarłatnym, tkanym złotem czapraku będziesz kroczył na czele orszaku królewskiego. Ja wówczas będę siedział na twym karku ze srebrnym ankusem w ręku, a laufrzy z błyszczącymi halabardami biec będą przed nami, wołając: Z drogi przed pierwszym słoniem Jego Królewskiej Mości! To będzie wielka przyjemność, Kala Nagu, ale zawsze nie to, co polowanie wśród dżungli... prawda?	Wszystkim przebaczam. (Jęk). Powiedz im to, Sid. A moją ramę okienną i kota z jednym okiem daj tej dziewczynce, która niedawno przyjechała do naszego miasta, i powiedz jej...	Innych krewnych pan nie ma?	Mues, szmues A z tobą interesów wolę nie mieć. No? Mów, Eli. Przemów, Eli.	Niestety! tak. Jeżeli natura cudu nie dokaże, nauka go nie uratuje. Profesorowie szkoły medycznéj w Paryżu mówili nam często o zjawisku, którego pan byłeś świadkiem. Pewne choroby tego rodzaju sprowadzają w organach głosowych zmiany, których skutkiem jest krótkotrwały dar śpiewania z taką doskonałością, jakiéj żaden wirtuoz dorównać nie jest w stanie. Smutny dzień przepędziłeś pan dziś ze mną wszędzie cierpienie, wszędzie śmierć, ale wszędzie téż poddanie się woli Bożéj widziałeś. Wieśniacy umierają filozoficznie i cierpią w milczeniu. Ale nie mówmy już o śmierci i popędźmy konie; trzeba nam przed nocą do miasteczka zdążyć, byś pan się mógł jego nowéj części przypatrzyć.	Zamiast mnie obrażać, dziękuj pan Bogu.	A jakże! Ale cóż będzie, jeżeli w ten sposób obrazimy bóstwa sahibów? Nie lubię w ten sposób rzucać pisanego słowa. Zasię te ich bożki mosiężne, to już całkiem dla mnie niezrozumiałe. To nie powinno stawać się łupem prostych górali.	A ojca rodzina?	A ty bezemnie?	A ty tańczyłaś na ciotki weselu?	A widziałeś, że miał baranią głowę?	A więc?	A właśnie że się nie ożenił.	A zkąd jedziecie? pytała stara.	A, to Michalakowa?	Aha, doszliśmy wreszcie do kłębka A jakąż?	Aha, i idź do kredensu, nalej mi szklankę wódki i przynieś. To dobrze mi zrobi.	Albo kto się tak dziś czesze?...	Ale powtarzam panu, sam mi powiedział, że jest za Dreyfusem	Babcia pozwoli nam osiodłać dwa konie: mnie i panu Wokulskiemu, prawda?	Bez pozwolenia przeszkodziłem panu na koncercie. Bardzo pana przepraszam.	Bądź pozdrowiony i żyj długo, ojcze święty	Chcesz dotrzymać mi towarzystwa?	Choćby najdłużej! zawołano.	Czemuż by nie!	Cóż to	Cóż więc się stało?	Do Zakopanego?	Dobrze mówisz, Edie To, coś wyrzekła przed chwilą, umacnia mnie tylko w powziętym dawniej już postanowieniu. Tego wieczora jeszcze zaciągnę się do pułku stojącego w Berwick.	Domyśliłam się. Gdy pani tutaj weszła i spojrzała na mnie, pomyślałam sobie natychmiast, że to właśnie panią zgubił mój nieposkromiony małżonek.	Dość pewny. Byli krewniakami. Tamtego, młodszego nie znałem osobiście. Miał takie poglądy chrześcijańsko społeczne, które mnie rażą. Ale słyszałem, że kochał się w młodej Kreolce. Mógłbym atoli wskazać panu kogoś, kto wie wszystko.	Gdzie?	I któż-to, ta ona? a raczéj powinieniem-bym powiedziéć, ta dziesiąta, czy dwudziesta twoja ona?	Jak malowany! odparła Henau, śliczny i miły mi się wydał...	Jak raz Jurandowi oznajmią, że dziewka u nich, to się nie będą mogli zaprzeć Wierzę, że jej na pograniczu nie trzymają to się przed mistrzem nie zaprą.	Jak to? Aż do Iłży? Wszak to tak daleko!	Jakąś me ostawił, takusieńką i jestem...	Jakżem szczęśliwy, że widzę panią zdrową!	Janko miły nie unoście się. Nic to nie pomoże. Niedoścignione są wyroki Boże! My we dwu czy w kilku nie przemożemy kapituły! Oni go obiorą!	Kto ja jestem? Z bandą szlamowiecką jestem stowarzyszony. Nigdy się w politykę nie wdawałem. U nas surowo pilnowano, żeby z partiami nie zadzierać. My mieli swoje interesy. Z bogatych okup my brali. Naczelnik powiatu nam płaci, naczelnik żandarmski płaci, kapitan płaci, rejent i doktór płacą. Płacą dziedzice w okolicy raz w miesiąc. Wszystkie Żydy kupcy też, i sam rabin płaci.	Kłamiecie!	Masz Olek, masz Wikta, napijcie się po kropelce, sieroty.	Moje dziecko, ja téż nie jestem nieśmiertelny, jestem stary i czuję żem grat, który wkrótce pójdzie na śmietnisko.	Może mi wolno tam pójść teraz?	My z całym światem jesteśmy krewni	Mów pani z moim przełożonym na szczęście nie polecono mi przebaczać, ani karać; wyżej ode mnie postawieni dostali od Boga tę władzę.	Naturalnie, naturalnie, nie jesteście. Jesteście ideowcem, pracującym dla swojej partji i szperającym w cudzych śmieciach, w śmieciach politycznego przeciwnika. Ale ponieważ znaleźliście się w chwilowych trudnościach materjalnych, a wasze sumienie przemówiło, gotowi jesteście oddać mi pewne podarte szpargały? Czy tak?	Naturalnie. Miałbym wielką ochotę skręcić jej kark.	Nic, nic, moje dziecko, Ale widzisz, jabym chciała wiedziéć... czy to prawda.	Nie mogę powiedzieć, a zresztą, ja sam nie jestem przekonany, czy to prawda.	Nie trzeba możesz odejść.	Nie wiem; może. Zresztą kto wie, czy ona rzeczywiście nie stała w owej chwili za nami?	Nie wzięli u was nikogo?	O! już szukasz nadaremnej przyczepki, byłam świadkiem, że się oglądał, przerwała Marja.	On jest chory	Panie Jaskólski, niech go zaniosą do nas, do tego pustego pokoju na górze Nie bój się, będziesz się leczył w domu, u nas!	Pewnie, że tak	Po cóż ci ona, to błoto, ta awanturnica?	Podobno jakiś lekarz?	Powiedzieli mi, żeś zginął.	Powietrze Europy dziwnie na ciebie działa, Iry! Tam, u nas, byłaś zawsze silna, zdrowa i spokojna! O! jakież oryginalne meble!	Proszę pana, ona już od pół roku nachodzi wszystkie oddziały i kantory nasze, nie można się jej pozbyć niczym..	Pójdę razem z panem.	Rozumie się.	Skądże ich wyłowić?	Szesnaście lub siedemnaście, jak mi się zdaje	Tak.	To znaczy dwieście pistolów więcej; sto dla ciebie, sto dla mnie. Ależ to majątek, mój przyjacielu; idź prędzej do tego żyda.	W fiumuarze.	W jakim miejscu?	W miodzie, płynącym z ust waszych, jest dużo piołunu	Wiedzą, że jestem sam.	Wolę polować na tygrysy, niż zostać kondotieremkondotier	Wszystko to może kosztować około...	Właśnie... jaśnie panienka jakoś nam dzisiaj niezdrowa.	Z Rzymu!.. e... z Rzymu, lo mnie... loboga!	Z cebulek wyrastają żonkile, narcyzy, pierwiosnki. Teraz one w ziemi pracują: wypuszczają blado-zielone kiełeczki, bo już wiosna nadchodzi.	Zawsze zostawiłeś wasza mość ziemię i budynki.	Zdaje mi się, trochę za prędko.	Znam to Tak zawsze bywało. Ludzie lubią kłamać.	Ładna dziewczyna!	Że ja flirtuję z panem doktorem	Że przekroczę bramy Gibraltaru przed wami i że dopilnuję, żeby ci nie uciekł.	Żyje! ciężko ranny! w niewoli!
Niech pan idzie się zobaczyć z dziewczyną. Niech pan idzie się z nią zobaczyć! Ona tu jest Ona tu jest, ona tu jest Przyjechali przed dwoma dniami. Taki stary człowiek jak ja, a przy tym cudzoziemiec, sehen Siesehen Sie (niem.) Widziałem, że Stein jest w ostatecznej rozterce. mamrotał, prowadząc mnie naokoło domu; szedłem za nim, zatopiony w ponurych i gniewnych domysłach. U drzwi salonu zastąpił mi drogę. rzekł pytającym tonem, a ja tylko skinąłem głową, przygnieciony tak gorzkim rozczarowaniem, że bałem się zaryzykować odpowiedź. szepnął.	A to mi wielka łaska! dziękuję za opuszczenie; kto myśli, że zyska na wytargowaniu, niech weźmie interes na siebie. DarAle chciałbym też wiedzieć, gdzie pani Dulcynea z Toboso nauczyła się tak pięknie prosić? Żąda, ażebym sobie ciało posiekał dla jej miłości i nazywa mnie dzikim zwierzęciem, obrzydliwym tygrysem i wymyśla tak, że i diabeł by nie ścierpiał. Czy to ja jestem z brązu! Żeby jeszcze przyszła z jaskini z tuzinem koszul w ręku, ażeby przyniosła parę szlafmyc, chociaż ich nie używamy, jeszcze by to było coś. Powinna wiedzieć, że osioł obładowany złotem lekko na górę włazi, że podarunki umacniają prośby i że jeden wróbel w kieszeni lepszy, niż sto na dachu. Bo trzeba zawsze, ażeby była kwita z byka za indyka. Tu znów pan mój, zamiast miękczyć mnie prośbami, chce przywiązać do drzewa i potroić dozę recepty pana Merlina. A przecież powinni by wiedzieć o tym wszyscy, do kogo mówią, że nie tylko giermkiem, lecz i gubernatorem jestem. Oho! na świecie trzeba na wszystko uważać. Dzisiaj na przykład jestem w złym humorze, bo rozdarłem sobie suknię, dlatego tym mniej mam ochoty własną porozdzierać skórę.	Bo się z tym tai, a ten pan szczyci się swą nienawiścią dla matki. Nazwałam tedy rzecz po imieniu.	Czy jest pan tego pewny, Pencroffie?	I często pan widuje hrabiego?	Pan Ludwik?	Czy to pan Vanderdendur obszedł się z tobą w ten sposób?	Mieszczanin odparł pan Tomasz prostując się. grupa osób popierająca się wzajemnie, ze szkodą dla ogółu.. Oni tak głęboko zasnęli, że razi ich każdy objaw żywotności, każdy mój śmielszy krok	Przez sam trybunał handlowy. To się zdarza codziennie Słyszy pan?	Gotów jestem skoczyć w ogień za pana Balfoura Jest to zacny i dzielny junosza, a chciej waszmość pamiętać, kto to mówi. Noszę nazwisko królewskie a kogo zwę przyjacielem, z tym mnie łączy prawdziwe pobratymstwo. Ale ten pan jest zmęczony i winien się przespać; jeżeli zaś nie ma chęci do kart, nie przeszkodzi to nam dwom trochę się nimi zabawić. Ja zaś jestem gotów i chętny, mospanie, zagrać w każdą grę, jaką wymienisz.	Nie usłyszą, odszepnął pan Spirydjon; a czyliż podobna nie wspominać przeszłości... gdy ona zostawiła tak miłe wspomnienia...	Bardzo żałuję, że pani rzeczywiście nie mam nic do powiedzenia.	Zaczyna padać śnieg Po całej ścieżce ogrodowej rozsiane są czarowne małe gwiazdki. Nigdy dotąd nie spostrzegłam, jakie przepiękne są właściwie te płatki śnieżne. Przy prymitywnym życiu ma się czas na takie spostrzeżenia. Bądźcie błogosławione, żeście mi pozwoliły prowadzić takie życie. Wspaniała to istotnie rzecz martwić się tym, że masło zdrożało o pięć centów na funcie.	Tu nie chodzi o filantropię. Jakże dalece pan mnie nie rozumie. Ja nie przez filantropię opiekuję się biedakami.	Tempe: Wasza złość na mnie polega tylko na tym, że mi zazdrościcie siły, której nie macie. Siłę miałem, aby uwierzyć, ale ta wiara dała mi jeszcze drugie tyle, o ile nie więcej. (Tamci milczeli ponuro). Mam piekielny talent organizacji. O tym sam nie wiedziałem. Nadchodząca przemiana musi zużyć mnie, i to na najwyższych stanowiskach. Zobaczycie.	I oni są smutni, kochany Maciusiu, tylko przy gościach udają, bo taki jest zwyczaj, bo tak każe etykieta. Jakże mogą być weseli królowie, którzy przegrali dopiero co wojnę.	Spokojnie! Spokojnie! Panno Anno, proszę się zastanowić. Oto jest do wyboru piękny, młody mężczyzna i stara, słaba kobieta. Jedno z dwojga dostać muszę! Kogóż mi tedy pani zostawi, panno Anno?	Tak. Wtedy powiedziałam sobie: może ci będą lepsi. Trzeba zrobić próbę. Pamiętasz, zapraszałem ich, częstowałem kumysem, a ci patrzyli w ziemię, składali ręce i przez zęby cedzili: „My nie pijemy, nie możemy...” Aha! Nie możecie? Jesteście tacy sami! Pomyślałem, że już nie ma o czym gadać i od tego czasu o żadnym chrzcie nie chciałem słyszeć. Ale teraz widzę, że nie wszyscy u was tacy srodzy. Oto ten braciszek przyjął ode mnie kumys. No to ja przyjmę od niego waszą wodę. Tylko proszę cię, urządź to wszystko w jakiś mądry sposób. Nie nudź mnie długimi naukami, już ja się od ciebie dosyć nasłuchałem.	Zrobiłbym to chętnie ale widzisz, nic nie pomaga, nie ma na to rady.	No tak, przyznaję, że to trochę dziwak, lecz kto wie, czy nie stanie się jednym z zasłużonych dla ojczyzny dzięki temu odkryciu. Mianowicie lansuje on hasło: mówmy z cudzoziemcami jedynie po polsku! To ładnie, prawda? Bo istotnie, dlaczego w Paryżu czy w Londynie my musimy używać ich języka? Niechże i oni, bawiącbawić (daw.)	A jakby tak, tobym was prosił, żebyście mi pozwolili przenocować we wsi.	A mnie się zdaje, że rozumiem Otóż kierować.. Gdybym tylko miał coś, czym bym mógł ruszyć go z miejsca!	A wierzę bardzo, że to być musi czarnoksiężnik i wielki bo licencjat Samson Karasko powiadał mi, że się nazywa Cyd Hamed Benengeli.	Ale nie przyrzekam ci, że coś wskóram u Jana Juliusza PopinotJan Juliusz Popinot	Ani odrobiny. Powiadam ci: koń i świeże powietrze wywołują cudowne skutki. Wyjeżdżając byłem zdenerwowany jak histeryczka, a dziś tak jestem spokojny, że wszystko mnie bawi. Najgłośniej śmiałbym się usłyszawszy, że panna Magdalena wychodzi za Norskiego, który po odbyciu świętej spowiedzi nawrócił się i obiecał nie grywać w karty...	E, dajże spokój Jest zawoalowana, to jakaś nieznajoma dama, cudzoziemska księżna, może matka Cavalcantiego. Ale, ale, Beauchamp, mówiłeś, a raczej zaczynałeś mówić coś bardzo ciekawego.	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	Mowy nie ma. Już ja ci ręczę.	Na szczęście, jeszcze nie o pannę. Choć i to wkrótce spadnie na moje barki.	O, ja swoje zawsze zarobię. Żeby nie ten stary grzyb, to bym miał rubla dla siebie.	Prawdziwie teraz już do pana ani przystąpić, ani pożartować, taki się z podczaszyca zrobił wielki statysta! a tak jeszcze niedawno kradliśmy razem kożuszki z kominka u starościnej.	Takich jak Mazowiecki, więcejby być powinno a wielkorządców mniej. Ci władzy całej nie mają, a przez to niewiele uczynić mogą.	Gdy jednak przekonałaś się, że to nie była prawda, postanowiłaś zataić to przed nim.	Mówię, umiłowanie społeczne nie mieści się dziś w marnych, skarlałych sercach. Zaledwie wciśnie się w nie doktryna. I oni, oni to właśnie każą nam wierzyć w ideały.	Tak, ale z raz podrażnionym Zborowskim trudniej będzie Wszyscy oni ile ich jest, stworzeni się zdają, aby nikomu pokoju nie dali i sami go nie mieli nigdy. Walka jest ich żywiołem.	A my śpieszyli, śpieszyli, bat’kubat’ko (ukr.) co z tobą.?	Ale ja jestem kapłanem Bożym jam poprzysięgał dawać świadectwo prawdzie, a każą mi być męczennikiem dla niéj... niech się stanie...	Co mają kłamać.	Co uratować?	Co zrobimy z Moruskiem?	Coś z nim mówił?	Czy oboje nie żyją?	Do jakiegoż rzemiosła damy tego tu obecnego, pana króla, iżby już był wyćwiczony w swej sztuce, kiedy dostanie się do wszystkich diabłów?	Juljo, ty go niekochasz, tylko głową. Uraziła się Julja.	Nie dam!	Nie jestem obowiązany wiedzieć o tym	Nie mam czasu na głupstwa! Dawaj!	Nie śmiej się z elegantów wiedeńskich, bo zostaniesz starą panną i będziesz wtedy przed zaśnięciem ziewała siedemnaście razy grubo i trzy w wiolinie.	Nie, mości książę, najwięcej liczę na własny wzrok i robię bajeczne odkrycia.	Nieszczęsna to istota Ciągle włóczy się po mieście, a ludzie stronią od niej jak od zarazy.	O Boże! mój Boże! nie mógł nawet doczekać się godziny, którą sam oznaczył!	Otóż i odpowiedź inżyniera! Poproszę naczelnika, żeby cię wysłał na praktykę do wiejskiej szkółki na zarysy geografii!	Powiem to samo: wybornie, doskonale albo: doskonale, wybornie.	Tak, kapitanie.	Tak, tak... przypuszczałeś, że bywa tu u mnie jakiś mężczyzna.	To moja tajemnica.	Widocznie wyobrażenia były mylne.	Zatem pani Moreau się zgodziła?	Założyłbym się że przypatrujecie się zdechłemu mułowi. On tu wszakże już szósty miesiąc leży i ciekawy jestem, czy nie spotkaliście kędy po drodze jego pana?	Świętej pamięci królowa, widząc krzywdy całego narodu, widząc dzieci zabierane przez Zakon, niemczenie onych, przyuczanie do posług wrogich dla ojczystego kraju, do wyrzeczenia się mowy ojców, błogosławić będzie naszym chorągwiom	A spróbujmy się!	A tobie, mamo, jak ona się wydaje?	A ty gdzie jesteś... lokatur?	A z Rochem! Dyćdyć (gw.)	A zatem?	Ale...	Budująca historia Ja inne stawiałam panu wróżby...	Bóg spuści wiktorię!	Bądź zdrowa!	Cichaj!	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Czekam.	Cześć! jak się panowie bawicie?	Czy poławia się je w naszych czasach?	Cóż za łaska!	Dlaczego?...	Dziękuję.	E, gadanie.	Ho! ho! wysoko patrzy bosonogi!	Ja się doskonale zabawiłam, a ty?	Ja też.	Jak ja mogłam! jak ja mogłam!	Jedzenie konserwowany w roztworze soli z saletrą i przyprawami. wołowina i mnóstwo ziemniaków, dodam szparagów i homarahomar	Jego ręce zbroczone są krwią	Karłowski.	Klępusia!	Kto, kochanie?	No, mój synu, twoje proroctwo wczorajsze się sprawdziło. Otrzymaliśmy rozkaz, by jutro zawagonować się w Umballi i ruszyć na front.	O, aniołeczku	Okrutnie tam wszyscy tęsknią za jegomością!	Przeciągnąć, braciszku?	Przy jakim gospodarzu?	Przywódca, Król, Pogrzeb, Polska	Tatku, ja w sinieńskiéj wodzie..	Wawrzuś. A wam?	Wynoś się!	Wyspa oddalona o dwa tysiące mil, na południe od równika	Zawiązali spółkę. Niech go...	Życie kobiety	Żyje, zdrowa!
Wszystko mieć musi swój skutek przy boskiej pomocy ale ja, jak oto powiadam, nie byłem obecny przykładnej śmierci owego szlachcica, co tak blisko mnie mieszkał, a miał za żonę córkę don Alonza de Maranon, jak to już wspomniałem... byłem wtedy w Tembleque, gdzie nająłem się do żniwa.	Bardzo proszę nie odzywać się tak lekko o moich haftach. Właśnie dla nich będziemy czekali. Zresztą ja hrabiemu dałam słowo, że bez niego nie odprawimy tej uroczystości.	A ja waci mówię, że nie dostawi. Chmielnicki zasadzki uszedł i na SiczSicz Zaporoska Mikołaj Potocki, zwany Niedźwiedzia Łapa, herbu Pilawa (ok. 1593–1651), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny w latach 1646–1651. dziś jeszcze zawiadomić. Z Chmielnickim nie ma żartów. Krótko mówiąc, lepszy on ma rozum, tęższą rękę i większe szczęście od waci, który zbyt się zapalasz. Chmielnicki odjechał bezpiecznie, powtarzam waci, a jeśli mnie nie wierzysz, to ci to ten kawaler powtórzy, który go wczoraj na stepie widział i zdrowym go pożegnał.	Temu, że w tej chwili czuję się zdolnym umrzeć, nie narażając się zbytnio na śmieszność. A któż mi ręczy, czy za dwa miesiące, po długim pobycie w tej wilgotnej kaźni, będę tak samo nastrojony? Przeczuwam odwiedziny księży, ojca... Nie może być nic nieznośniejszego. Trzeba umierać.	Abo to prawda? Inszemu takie baje rozpowiadaj, a nie mnie. Nie znam cię to, żeś poczciwości chłopisko? Odpuść mu, a wnetki ci ulży na sercu. Tegoś taki zły, że się nie chcesz gniewać, a musisz. Pewnikiem ci nagadał zelżywościzelżywość (daw.)	Nie spodziewałam się zobaczyć młodego. Ojciec mówił mi o starym przyjacielu. Wszak przeprosiłam natychmiast pana!...	Waszej Miłości ludzie pewnie nie bez wiedzy i rozkazu jego, dopuścili się rozboju i napaści na dworze moim, czasu niebytności mej.	Mylisz się, mężu i największą twą wadą jest to właśnie, że nie bywasz dostatecznie przezorny. Jeśli nie dla siebie, to dla rodziny swej winieneś opierać wzrok na ostatnim punkcie horyzontów, jakie ci twoje otwierają zdolności.	To prawda. Jestem, chłopcze, jedyny Captain z całego Jevíčka. To się zgadza. Ponoć pochodzi stąd jeszcze jeden kapitan od... od... tych łódek spacerowych, ale ja myślę, że to nie jest prawdziwy Captain. To się mierzy według tonażu, wiesz?	Kto sam uczciwy, ten uwierzy, zły i w kościele brudu się dopatrzy. Ale na złych nie ma co zważać. Ot, było, minęło, przeszło. Widzi pani do sadownika idę po truskawki. Nie pójdzie pani ze mną? Dobre truskawki, takie wielkie. A słodkie.	Ale gdzież tam! Szłam, jak dobrodziej przykazał, w kompanii pani Flory. Pani Flora tylko co weszła na swój beischlag... A ja się tu mocowałam z kluczem, co jakoś nie chciał złapać zamku...	Czy nie podzielisz się ze mną swoimi przypuszczeniami?	Nie pamiętam, bo tym się zajmuje mój sekretarz	Ale jeszcze jedno. Jak pan będzie miał ochotę i czas, niechże pan trochę zaopiekuje się moimi paniami. Kasia to jeszcze jeździ konno, uprawia inne sporty, ale żona moja, biedactwo, nudzi się bardzo. Nie ma żadnego towarzystwa. Dzięki temu i nudy, i migrenymigrena (z fr.)	A daléj co? Myślicie, żem ja kuźni nie widział! Byłem ja i w Rudni i w Piątkówce i w Czumarze na jarmarku, napatrzyłem się kuźni i cygańskich, i chrześciańskich, i żydowskich!	Nich pan posłucha i posłucha uważnie. Nie jestem tym, za kogo mnie pan bierze, nie jestem agentem członków klubu „Reforma”.	Nie wstanę, dopóki mi pani nie przebaczy! Ja dla pani...	Błagam panią nie gub tego dziecka... Korespondencja z panem Kotowskim, jak pani wie, była całkiem niewinna i ogranicza się do dwu listów, a raczej... artykułów... Jeden o Komedii nieboskiej, drugi o Irydionie... Może tam są uboczne wzmianki, ale pamięta pani, jakim one tonem były pisane?... Gdyby pani wydaliła Manię, biedny chłopak odebrałby sobie życie. Taki zdolny... uczciwy... Czeka u mnie na wyrok pani...	Phi! wielka mi rzecz: matka! Za cztery lata, jak tylko zechcę, to mogę nią parę razy zostać; ale nie głupiam, oho! bachory!... nie głupiam!...	W takim razie wszystko już dobrze! Zamknijmy się w chacie razem z psami. Tylko trzeba się spieszyć.	Świetnie, mój kochany! Świetnie! Zaczynasz się wyrabiać. Właśnie o to chodzi. Mamy tedy dwie drogi, na których być może uda mi się wtargnąć w orbitę jej jaźni.	Musisz mieć, bo inaczej nie pójdę! Rękawiczki są najważniejsze ze wszystkiego. Nie można bez nich tańczyć, a gdybyś nie tańczyła, toby mnie tak zmartwiło.	Boćby to był dzień stracony, rzekł jeden, gdyby wiedząc o pani w Warszawie, nie widział jej kto, gdy mu to szczęście dozwolone.	Czyżto już niewinnego poratować nie można?	I chciałoby się mieć go zawsze przy sobie, tak, jak ty jesteś przy mnie	Ja żebym tak była wacpanną, tobym tego panu Schultzowi nie pokazowałapokazować (daw.)	O, ja jej wcale tracić nie zamierzam i potem. Wolę sprawę co rychlej załatwić.	Pan go jednak dobrze zna. Pocieszam się tym, że on księżnę bardzo kocha. Ale znowu miłość dla Stefci może go w razie dłuższego oporu babki uczynić szaleńcem.	Przeszukajmy więc cały ten labirynt skał i kotlin Góry Franklina. Zajrzyjmy do każdego wgłębienia, do każdej dziury. Ach, przyjaciele, nie wiem, czy kiedykolwiek jakiś reporter stanął wobec bardziej poruszającej do głębi tajemnicy niż ja!	To najmniejsza rzecz, wyłaź no jegomość ja cię tu zaprezentuję, ale z kielichem w ręku, inaczej nie.	Z prawdziwą przyjemnością! Włoskie cygara są chyba jeszcze paskudniejsze niż nasze monopolowe. Kiedy przyjedziesz pan do Paryża, odwdzięczę się za wszystko.	Będziemy się z innych naśmiewać.	Jeszcze nie wiesz co, Trot?	Jużciż, i u nas nawet ks. Bohomolec z niego się śmieje.	Napij się ziółek!	Nawet mysz nie znajdzie tu miejsca Nasze pociągi nocne nie są tak wygodnie urządzone jak dzienne, gdzie płeć męska i żeńska jadą w oddzielnych wagonach.	Nie	Nie ma!	Nie masz no gorzałki?	Nie wiem.	Nie, panie kapitanie, jesteśmy z gazety.	No cóż, najwyżej będziemy opiekać sobie łydki przy ogniu w Granitowym Pałacu! Opału mamy pod dostatkiem, nie ma powodu, żeby go oszczędzać.	Połączyłem się z nią!... To Herhor kazał okrążać dwa żuki...	Raczej nie. On w ogóle jest jakiś dziwny.	Rotgier był też nie ułomekułomek (daw.) mruknął Zbyszko.	Słowami nie. Nigdy.	Wołaj do nich: ratujcie stary zamek, to pień, z którego wyrosły dzisiejsze wasze domy; bez niego nie byłoby tych waszych mieszkań;	Wże prawdu każeWże prawdu każe (ukr.) ozwały się głosy w gromadzie.	Zabił się!	Zanadtoś ciekawy, młokosie! Należałoby ci się za to kopnięcie. Wystarczy, jeśli będziesz słuchał człowieka, wydającego ci rozkazy, reszta, to rzecz zbyteczna!	Zimne dziś rano powietrze, Powietrze jakoś nie bardzo bezpieczne!	„Czcij ojca twego i matkę twoją”... A piąte: „Nie zabijaj!”... A szóste..	Dobrze ale wody mi nie nalewajcie. Najlepiej do tej drugiej ampułki nalejcie od razu wina. Zresztą zawsze wam powiem, Szwejku, czy macie iść na prawo, czy na lewo. Jeśli po cichutku zagwiżdżę raz, to znaczy na prawo, dwa razy	Ja et, na prowincji.	Jestem zdania mojej kochanej Rodrigeuz lecz schowajcie na potem te wszystkie uwagi o służebnych, zaniedbajcie przysłowia złośliwego aptekarza, a Sancho skorzystać by mógł wielce z doświadczonych rad pani Rodrigeuz.	Niech i tak będzie, ale ja poniosę tę dużą kiltę... ten kosz z czerwoną pokrywą, który sahibowie pakowali własnoręcznie co rana.	Panie Świerkoski! Pozwoli szanowny pan dobrodziej, ale ja wiem, w co wyjść powinienem.	Ale mówi pan przecież Mówi pan, że ten młodzieniec jest włóczęgą, sierotą, że został opuszczony przez wszystkich.	Cóż ty mówisz, cóż ty mówisz... To my już do dom nigdy...	Miłość niespełnionaPamiętasz pan Zygmunta Korczyńskiego, tego malarza, którego spotkaliśmy u Darzeckich?	Niech mi pozwoli chwilę rozmowy z sobą	Pani jutro wyjeżdża?	Tak, ale jeden z nich idzie na śmierć, a drugi ma jeszcze przed sobą długie lata.	Tak, moje drogie dziecko, to ja	Według mego rachunku mamy płacić siedem szylingów, sześć szóstek! Ale lepiej, żeby pan sam policzył.	Więc są tacy szczęśliwi, którzy potrafią wzbudzić w pani odpowiedni oddźwięk?	Zobaczycie go wszyscy. A szczęśliwym byłby ten, kto by na ów dzień oślepnął.	A czyż miała być odpowiedź?	A po co? Mam moc pieniędzy dla nas trojga.	A szaleństwo?	A wos, stara, po kiego tu licha nadniosło? Pomuchle odstraszać od botów?	Ach, Pawle! Jeszcze dziś był przy życiu i bawiłbawić gdzieś (daw.)	Ach, panie Fogg!	Ale mówią, że koniec będzie?	Bien ma chère	Bracie	Cicho bądź! czego buczysz!	Hm, doktór Podkiecki...	Istotnie... to po rycersku. Szczerze podziwiam... ich męstwo...	Jak to przekupiłeś je?	Jakże to?	Jakżeś dziś poetyczna!	Jesteś więc nieszczęśliwa?	Jużci każdemu żal widzieć tyle nieszczęścia	Księżniczko...	Musi dawno!	No i? Do czego to jest podobne?	O, bardzo kolorowe.	Obiecanka cacanka, a głupiemu radość!	Od trzech godzin oczekuję jaśnie pana.	Pewnie mu zimno	Powiedz mi co ty robisz ze swoją sławą?	Przyprowadzę wam Kesslera albo Borowieckiego.	Stamtąd, kapitanie.	Strasznie gorąco, prawda, Tomku?	Słuchaj no, kucharzu ludzi tam zabija zimno.	Ten szlachcic rad klimkiem rzucirad klimkiem rzuci	Trzy lata temu zasypał jednak koło Abu-Hamel całą karawanę, a odwiał ją dopiero zeszłej zimy. Ualla! Może mieć dosyć siły, by pozatykać nozdrza wielbłądów i wysuszyć wodę w workach.	Więc on tam mieszka?	Wyszła za generała Gouraud
Żeby nie! Robotą tylko tu i żyj! Ja u państwa jedna, a kucharka druga, więcej nikogo niema; ani furmana, ani lokaja nie trzymają. Pan stary, ciągle książki czyta; pani ze złości, że pan stary, czepia się tylko do wszystkiego i jak sroka skrzeczy: wszystko jej źle, niezgrabnie, to za prędko, to za pomału, to za zimno, to za gorąco... Dziecisków aż troje, i nieznośne takie, że niech Pan Bóg broni! Goście prawie nie bywają. Ot, tylko jak ten koń w dreptaku, od rana do wieczora kręć się i kręć się, a ciągle to samo... dobrego słowa nawet nie posłyszysz, ludzkiej twarzy nie zobaczysz... żeby tę wieś djabli wzięli! w mieście lepiej!	Można, można Tylko ty sama nie dosięgniesz klamki, a ja ci także nie mogę pomóc, ale powiedz Sebastianowi, a on na pewno otworzy.	Z kobietami nie można mówić poważnie. Czy zastanowiła się pani, co ja tu bez pani pocznę?... Nie. Czy rozważyła pani socjalne podstawy małżeństwa?... Nie!... Do licha! Jakże nie wierzyć w dziedziczność, skoro wdowa po Jezierskim musi popełniać wariactwa. To jasne. Zrobił tylko dwie rzeczy godne wspomnienia i obie najgłupsze w świecie: najpierw ożenił się z panią, a później umarł. Żeby go chociaż stać było na tyle pomysłowości, żeby zrobić to w odwrotnym porządku. Zawsze brakowało mu klepki, a kto nie uznaje teorii dziedziczności niech się przyjrzy pani.	Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę ale niewola by mi to była, gdybym cię nie mógł nigdzie wysłać, choćby w najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdajbogdaj (daw.) bez przerwy. nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz? Nie mówię, na wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu samowtórsamowtór (daw.) silniejszy. ode mnie, nie na naszym wozie byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą będzie gorzej i że mnie na niebezpieczeństwo podać możesz.	Dopókim w piątce był i szedł na rozkaz, to mnie o nic głowa nie bolała i niczego ja z tamtych czasów nie żałuję. Aż dopiero potem, jak się wszystko pomieszało i złe, i dobre, jak mnie ta samowola ogarnęła i łajdackie towarzysze...	Na co dzień jestem bardzo spokojny Spokojny i cierpliwy w stosunku do ludzi. Nie lubię robić hec. Ale kiedy weterynarz przepisał mi niewłaściwe lekarstwo, a ten rumiany dureń zaczął odstawiać swoje cyrki, zwyczajnie nie wytrzymałem.	A gdyby mi to wszystko nie odpowiadało czy będę uchodził za niewdzięcznika, jeśli wrócę do mej celki pod numer 108?	Jakie my z nim kumedye puskali, jak ja miał swoją kompanię, to ha!.. Wy i widzieć już takich nie będziecie!	Mocny Boże tom ja jeszcze sprawy nie wygrał?	Nie spróbował pan nawet?	Tam, w tym lasku, mój chłopcze, poczekajcie na mnie. Ja przyniosę trochę kartoflanki, to się rozgrzejecie. Chałupę naszą widać stąd dobrze, zaraz za tym laskiem, trochę na prawo. Przez tę naszą wieś, niby Vraż, nie trzeba chodzić, bo tam żandarmy jak żbiki. Pójdziecie potem z tego lasku na Malczin, ominiecie Cziżovą, ale koniecznie, bo żandarmy tam hycle i łapią desenterów. Trzeba iść prosto przez las na Siedlec koło Horażdiovic. Tam jest bardzo porządny żandarm i każdego przez wieś przepuści. Macie przy sobie jakie papiery?	A co, panie Michale? Bar przed nami i mógłbym tam po raz drugi kniaziównę schronić, ale niech go tam kaduk zje! Nie wierzę już ani Barowi, ani żadnej fortecy od czasu, jak hultajstwo ma więcej armat niż wojska koronne. To mnie jeno niepokoi, że jakoś chmurzy się koło nas.	A cóż to, moja katana nie piękna? Cała, czysta. Co jej brakuje? Tedy idźmy, skoro mamy iść. Baśka, pilnuj, coby krupnik nie wystygł.	Ach!... W takim razie ktoś z panów będzie nam jeszcze towarzyszył. Sam na sam z panem dziś nie pojadę.	Ale my je mamy, szlachetny panie i jeśli każecie im zostać, to o nic innego prosić was nie będziemy, tylko abyście nam pozwolili jutro odjechać.	Bierze i po sto. To niezły człowiek, ale chyba i wam czas się trochę pomiarkować. Nie te czasy	Bracie Sibie, wypadek wyjątkowy, ponieważ jeszcze nic nie mówiliśmy jej, że to już czas do pomyślenia o pójściu za mąż...	Błagam cię, Szczurku, stój! Nie rozumiesz, o co chodzi. To mój dom, mój dawny dom! Doleciał mnie jego zapach, jest tu niedaleko, naprawdę, całkiem blisko! Muszę tam iść, muszę! Wróć, Szczurku, proszę cię, błagam, wracaj!	Choć prostą jestem szlachcianką, nie boginią nie taka znów prostaczka ze mnie, bym za co innego jak za dworność słowa waszej książęcej mości brać miała.	Hm! przecie nie po Kmicicu płacze?	Jakiś szlachcic przywiózł list z Nieświeża od księcia krajczego, ale nie śmiałem wchodzić nie przyzwany.	Jest to nie tyle oburzające, ile smutne.	Już bardzo dawno nie spałem.	Któż z nas nie popełniał omyłek? Nie mówmy już o tym, Wasza Eminencjo.	Może nie jest to ich wina trzeba jednak przyznać, że niekiedy pozwalają bałamucić się zręcznym intrygantom...	Nie lubi kobiet a w dodatku miewa gorzkie dnie i wtedy wygaduje herezje.	Nie wiem	Nędznico!... czy nie rozumiesz, że nim słońce wejdzie, uwiężą cię i za parę dni uduszą?...	Pójdź. Są jeszcze dwie walki, ale nie będziemy na nie patrzeć. Lepiej wyjść teraz z uśmiechem na myśl o komicznej minie tego biednego „Kawy z mlekiem”.	Raczysz mnie, mamo, nie rozumieć! Pytam, co sądzisz o tym, iż hrabina Märta Dohna starała się namówić mą siostrę, by została żoną wygnanego proboszcza?	Szkaradny człowiek z pana, Mr. Barnes! Czyż nie miałam mnóstwo sukcesów?	To dobra nasza! Nie zdzierżą nam!	Trzeba nią być w tym życiu. Gdy nie jest się niczym, gdy się nie ma nic za sobą i do niczego się nie dąży, jakżeby bez filozofii można znieść różne drobne nędze życia?	Tylko ten starszy złodziej przymawiał się wyraźnie, że oni honorowi partii zawierzyli, że nigdy oni tak żadnych interesów nie robią, tylko z nami, bo oni szanują partię.	W pudełku była dziura Nie zauważyłam jej pierw. To jest powodem, że kot nie zdechł. Musimy teraz zacząć wszystko na nowo.	Śmieją się ze mnie, gdy mię zobaczą, przezywają mię różnymi brzydkimi nazwiskami i odpędzają mię od siebie, żebym blisko nich nie była.	Że hrabia nigdy nie dał się zaprosić do nas na obiad.	Ależ lubię pana bardzo, tylko gdy pan posłuszny.	Pani blaguj!... myślisz, że ci uwierzą!... Chyba od kominiarzy miałaś kiedy bukiet!... Mój dyrektorze, podano mi bukiet po kuplecie, wzięłam, a ta się przyczepia, że to dla niej... To przecież jest śmieszne i głupie!... Ona myśli, że za jej przedarte wycie obsypią ją kwiatami!	Co do mnie powiedziałem mojemu panu, że poprzestanę na wielkorządztwie jakiej wyspy, a on jest tak dobry i wspaniały, że mi je przyrzekł kilkakrotnie.	Co pani?	Czemu przestał pan być rozbójnikiem morskim?	Gdzie idziesz? Mogę cię podwieźć, bo powóz na mnie czeka.	Ja do was? Anibym śmiała wejść do waszej chałupy. Tylem razy...	Ja myślę.	Ja, szanowny panie.	Jak pan sądzi, panie Cyrusie, czy istnieją wyspy dla rozbitków?	Jaśnie pani kazała czekać.	Można ścierpieć wówczas to, co wycierpiał ów biedny Bernard Palissy, twórca ekueńskichekueński król Francji (od 1560); na jego panowanie przypada początek wojen religijnych we Francji po masakrze hugenotów (francuskich protestantów) w Wassy (1562) oraz krwawa rozprawa z hugenotami w Paryżu (tzw. noc św. Bartłomieja, 1572). oszczędził w noc świętego Bartłomieja i który w końcu, w obliczu Europy, stary, bogaty i szanowany, wygłaszał swoje publiczne wykłady o nauce ziemnej, jak ją nazywał.	Myślę, że przyszedłeś pan do mnie z niegodziwymi propozycjami, które wygnały stąd biedną Zofią...	Prawda Ostatecznie, panowie to bardzo pocieszny naród, i mam nadzieję, że pan Moreau wyskrobał sobie omastę na chlebuś.	Przecież znaleźli pieniądze, jak sam mówiłeś? Powiedz mi więc, Hawkins, czego tu jeszcze oni szukali? Zapewne jeszcze innych pieniędzy?	Skąd pan to wie?	Tak! mogłam być nią, bo krew królów téj ziemi starych płynie we mnie, tak jak ty... choć dziś królową jesteś, możesz być jutro nędznicą mnie podobną... Na świecie wszystko możliwe...	To zamiłowanie do brudów ła­two wytłumaczyć: pan tylko tym żyjesz, że siebie usprawie­dliwiasz.	Tu niema żadnego: ale... Jeśli jesteś niewinny, pozwól się rewidować!	A tu	Albo?	Ba, coś niby dwa miliony	Bolesne!	Co ci jest, kochany?	Co prawda	Co widzisz?...	Czego waszmościowie ode mnie chcecie?	Czy była krnąbrną?	Czy już wzięła cię pod komendę, panie Stanisławie?	Czym jestem? Muzułmaninem, Hindusem jainemjain	Dlaczego tak dziwnie zachowywałaś się wczoraj? Czy to z powodu...	Do kogo, wariacie, mówisz?	Dziś ruszam w drogę.	Gdzie zostawiłeś ciało?	I słusznie uczynił. Wielka to dusza w małym ciele. Teraz on jakoś zgłupiał, bo go widać twoja gładkość odurzyła, ale poczekaj, niech się jeno oswoi i przyjdzie do siebie! Siłaśmysiła (starop.)	Idź do djabła! Zaprowadź bułanka do stajni! Odpowiedź przyniosłeś?	Jak oznaczyć gdzie?...	Jak zawdy, przenieśli się na inne pastwiska.	Jeszcze imienia Boskiego wzywa, zuchwalec jeden!	Karasko kto przyniósł listy i korale?	Książę, mając auxiliaauxilium (łac.)	Któż to ułożył tę piękną bajkę, Najjaśniejszy Panie?	Mężuś, dziateczki!	Najpewniejszą lokatą kapitału są akcje Dalcza!	No więc?	Osiągniesz, co chciałeś. Jeszcze przed weselem posiądziesz dziewczynę.	Proszę jeszcze dziesięć pomarańczy.	Przecie tym się zajmują dojarki, pastuchy i kluczniceklucznica	Przyniosłem.	Pyszna to rzecz, miłość... na scenie!	Skoroś się, wiesz, z tego postrzału wylizał, toś chwat. Kozła magnąłeś jak pajac w cyrku, a farbowałeś, bracie, jak rogacz trafiony pod piąte żebro...	Sprzedać? A któż to kupi?	Są fałszywe, a prioria priori  (łac.)	Są to zapewne kępki traw.	Tak.	To jeszcze do innych pojadę?	To, co już raz powiedziałem Zbliżamy się do piątego aktu. Jest to albo koniec dzielnego człowieka, albo początek całego szeregu głupstw...	W jaki sposób?	Weź mnie z sobą, pójdę wszędzie, gdzie zechcesz...	Wiesz... naprawdę... wyrażasz się jak...	Więc wojna?	Znać, że im radzi	Zuchwalcze!
Cięta jakaś sztuka ten wasz Kozak Tak sobie z nami poczyna, jak równy, jeśli nie jak lepszy. Hu! Co za fantazja! Musiała się jego matka na jakiego szlachcica zapatrzyć.	Korę, na której napisałem wam, że zostaliśmy piratami. Jaka szkoda, że nie obudziłaś się wtedy, gdy cię pocałowałem! Naprawdę chciałem tego. Wtedy wszystko byłoby inaczej.	Twierdzisz, że pan de Monte Christo jest naszym nieprzyjacielem? Kto ci naopowiadał takich rzeczy? Dlaczego? Oszalałeś chyba. Od pana de Monte Christo spotykały nas zawsze tylko uprzejmości. Ocalił ci życie i to ty sam nam go przedstawiłeś. Błagam cię, dziecko, wybij sobie z głowy tę myśl, porzuć ją i jeśli mogę ci cokolwiek poradzić, a nawet nie radzić, a prosić, to pozostań z nim w jak najlepszych stosunkach.	My pieniądze rzucimy w błoto, panie Szteiman, jak my je rozdamy. Ja panu zaraz powiem, co się z nich zrobi. Pan swoje ulokuje w loterii, bo pan grasz, ja wiem o tym. Perlman kupi sobie nowy garnitur, żeby się spodobać weberkomweberka (z niem. der Weber: tkacz) zawołał, uderzając się w piersi.	Mówię o panu gdyż nie umiesz trzymać języka za zębami. Nie jesteśmy jedynymi ludźmi, którzy wiedzą o tym papierze. Ci hultaje, którzy napadli dziś w nocy na karczmę (bez wątpienia zuchwali i niemający nic do stracenia rębacze! ) i inni, którzy znajdowali się na pokładzie wiadomego statku (a śmiem przypuszczać, że jest ich więcej w pobliżu), spiknęli się wszyscy, żeby zdobyć te pieniądze. Musimy się nieco rozłączyć, aż do czasu gdy przyjdzie nam odpłynąć na morze. Jim musi na razie pozostać u mnie; pan weźmie Joyce’a i Huntera i odjedzie do Bristolu, a od początku do końca nie wolno nikomu z nas pisnąć ani słowa o tym, cośmy odkryli.	Ach, alboż one zaschły? i czy jest możność powiedzenia jej: „Nie jedź!” Ja sama myślałam, że to będzie niedobrze, ale przekonałam się, że przeciwnie. Na Powązkach płakała bardzo, ale było jej lepiej. Wracając, przypomniała sobie, co jej mówił profesor Waskowski jedyna!	Jakiś besprechung, panie oberlejtnant, dzisiaj rano u pana obersta, o dziewiątej. Chciałem pana budzić w nocy, alem to sobie rozmyślił.	Nie jest twoim ulubionym typem A jakiż ty masz typ ulubiony? Aha, blondynki! Twoja żona jest blondynką! Bardzo miła osoba; tylko że wygląda na flegmatyczkę. Musi mieć temperament ogromnie limfatyczny. Te blondynki to tak: albo ogień, albo woda. Jednak przypominam sobie, że ten twój ideał monachijski, za którym tak szalałeś, i który cię tak haniebnie wystrychnął na dudka, był brunetką ognistą. Prawda? co?	We Francji! Uzurpator we Francji! Więc nie pilnowano wcale tego człowieka? Albo też kto wie, może mu sprzyjano?	Właśnie, akurat, moja Franciszko od księdza proboszcza! Wiesz dobrze, że jemu się udają tylko cienkie mizerne szparażki. Powiadam ci, że te były grube jak ramię. Nie jak twoje, oczywiście, ale jak moje biedne ramię, które jeszcze tak schudło tego roku.	Jeśli tedy nie wróci, jak to jest prawdopodobne, do domu, jest ktoś, kto ją tu prędzej niż inni odnaleźć zdoła. Proszę cię, nie oburzaj się pan na to, co powiem, pomyślawszy, jaki cel mamy przed sobą... Pamiętasz Martę?	Nie. Ja sam, będąc w Krzemieniu, nie wiedziałem jeszcze, dokąd pojadę.	O! ludzie tutejsi nie ubolewają nad nią wcale przeciwnie uważają ją za bardzo szczęśliwą; ale pomiędzy nią a innemi kobietami zachodzi ta różnica, że tamtym Bóg dał siłę, a téj słabość, lecz oni tego nie widzą.	Pod żadnym warunkiem! Proszę wszystko, co powiedziałem zachować w tajemnicy, a o ile możliwe, zapomnij pan o tem sam, by zachowaniem nie zwracać uwagi złodzieja. Proszę dać zezwolenie, bym przyszedł, a ponieważ znam ptaszka, przeto nie stracę go z oczu.	Aquilina mia, nigdy tak mądrze nie mówiłaś w swojej desperacji Tak, kaszmiry, weliny, perły, złoto, jedwab, zbytek, wszystko co błyszczy, co się podoba do twarzy jest tylko młodości. Jedynie czas mógłby mieć rację przeciw naszym szaleństwom, ale szczęście nas rozgrzesza. Śmiejecie się z tego, co mówię Czy nie mam racji? Wolę raczej umrzeć z rozkoszy niż z choroby. Nie mam ani manii wiecznego trwania, ani zbytniego szacunku dla rodzaju ludzkiego, wedle tego, co Bóg z nim wyprawia! Dajcie mi miliony, schrupię je; nie schowałabym ani centyma na przyszły rok. Żyć, aby się podobać i panować, oto wyrok, jaki głosi każde uderzenie mego serca. Społeczeństwo przyznaje mi słuszność; czyż nie zasila wciąż mego marnotrawstwa? Czemu dobry Bóg daje mi co rano rentę od tego, co wydam przez wieczór? Po co budujecie nam szpitale? Nie postawił nas chyba między dobrem a złem po to, abyśmy wybierali to, co nas rani lub nudzi; byłabym tedy bardzo głupia, gdybym się nie bawiła.	A co? A co? Dalibóg, nie wiadomo, kiedy gładsza, rano czy wieczór? Bo ona ciągle w takowej ozdobie jak róża chodzi. Powiadałem ci, że to i ja kiedyś nadzwyczajnej byłem urody, ale już jej musiałem i wówczas ustąpić, choć inni mówią, że do mnie kubek w kubek podobna.	A czegóż to imć pan Rzędzian żałuje?	A cóż to Maciejowi potrza wiana, nie gospodarz to pierwszy we wsi?	Czy to jest przyjęte w wyższych sferach, że z mężem kuzynki mówi się na pan?...	Daj waszmość pokój! Drugi raz nie dam się złapać!	I nie ma końca tej ludzkiej marnacji. Siadłam przy Agacie, kiej już ksiądz odjechał, aż tu przylatuje Filipka zza wody z krzykiem, że jej najstarsza kończy... Poleciałam juści... Jezus, w chałupie żywy mróz siedzi... Okna wiechciami pozatykane... jedno łóżko w chałupie, a reszta w barłogu kiej psy się gnieździ... nie pomarła dzieucha, ino ją tak z głodu sparło... ziemniaków już brakło, pierzynę już przedali... każdą kwartę kaszy wymodlają u młynarza, nikt nie chce zborgować i pożyczyć do nowego... bo i kto? Poratunku nie ma, Filip przecież w kreminale z drugimi... Ledwiem wyszła od nich, powieda Grzegorzowa, że Florka Pryczkowa zległa i pomocy potrzebuje... Łajdusy to i krzywdziciele moi, choć dzieci rodzone... zaszłam, nie czas krzywdy pamiętać... No i tam niezgorzej bieda kły szczerzy, drobiazgu pełno, Florka chora, grosza jednego w zapasie nie ma i pomocy znikąd... grontu przeciek nie ugryzie... jeść nie ma kto uwarzyć, pole odłogiem stoi, choć zwiesna idzie... bo Adam jak drugie w kreminale... Chłopaka urodziła zdrowego kiej krzemień, żeby się jeno odchował, bo Florka wyschła kiej szczapa i tej kropli mleka w piersiach nie ma, a krowa dopiero na ocieleniu... I wszędzie tak źle, a u komorników to już trudno wypowiedzieć... Ni komu robić, ni gdzie zarobić, ni grosza, ni poratunku znikąd... Mógłby już to Jezus sprawić, by choć letką śmiercią pomarły, nie męczyłby się naród co nabiedniejszy.	Jeśli są sobie przeznaczone, powinny.	Jeżeli nawet tak, to chyba pana nie zjedzą	Miły i zachwycający z ciebie chłopiec Wierzaj mi, iż Jej Królewska Mość nie okaże się dla ciebie niewdzięczną.	Nie o nią mi chodzi ale w nagrodę panienka musi mi zrobić przyjemność i wziąć ten gościniec.	Nie słyszałem jeszcze o tym ale czy jest, czy nie jest, ja nie mam chleba.	Nie wierzę w Boga! I ty także nie wierzysz... Łżesz... Łżesz...	Nie, Boże uchowaj! ale o której godzinie był u pana?	O nie! Tam natknąłbym się na ludzi, którzy zmusiliby mnie, abym zrozumiał rzeczy, o których nic nie chcę wiedzieć, i którzy wytłumaczyliby mi tajemnice, na których sami się nie znają. A ja, do licha, chcę zachować złudzenie, że to wielkie owady. Wystarczy, że straciłem już wszelkie złudzenia co do ludzi. Toteż nie pójdę ani na stację ministerstwa, ani do Obserwatorium. Chcę telegrafu w szczerym polu, aby zobaczyć człowieczka, co zaskorupiał w swojej wieży.	Powiedział, że Antka przed sprawą nie wypuszczą.	Tak jest, przyrzekliście, gdy ostatnią kartę napiszecie, dać mi to dzieło do czytania. Niecierpliwie oczekuję.	Tak, moja droga I bardzo żałowałem, żeś nie poszła ze mną. Ucieszyłabyś się, widząc, jak tam się wszystko zieleni. Ale przecież bywasz tam często, więc sama się przekonasz, jak tam pięknie. Co do mnie, przyrzekłem go odwiedzać w każdą niedzielę... Moje maleństwo! Moja droga, ukochana dziecina!	Widziałem i ja to bom też, wstawszy, przeszedł się kęs po obozie. Przez dwa lata kury w całym powiecie lwowskim tyle jaj nie nanoszą. Ej, żeby to tak były jaja, dopiero byśmy używali na jajecznicy! A trzeba waćpanom wiedzieć, że ja za miskę jajecznicy największy specjał oddam. Żołnierska we mnie natura, tak jak i w was. Zjem chętnie co dobrego, byle dużo. Dlatego też i do bitwy skorszy jestem od dzisiejszych młodzików piecuchów, co to niecułki ulęgałekniecułki ulęgałek	Wygląda zupełnie tak samo, jak gdyby schodziło do nas na dół! Gdyby istotnie przyszło, a nie było większem niż się zdaje, to gotowabym pobiedz i zobaczyć!	Życie świata mojego jest to życie, którego nie znasz... Nie mógłbym żyć poza tym światem. Muszę żyć w kraju. Tam mam ojca, który włada majątkiem całej naszej rodziny, więc i moim. Mogę żyć, jak chcę, i robić, co chcę, ale dopóki jestem nieżonaty, dopóki jestem cząstką rodziny. Ożenić się bez woli ojca nie mogę. Wydziedziczy mię albo ograniczy do minimum moją schedę. A pomyśl, czy mógłby się zgodzić na moje małżeństwo z tobą. Powiedz bez gniewu.	A czyje to były pieniądze?	A na cóż tobie robota?	A to co?	Aaaa!	Ach! Co ty mówisz! Ona pewno umarła teraz z tęsknoty za mną. Ja byłem jej ukochanym synem. Kochała mnie więcej niż moją siostrę, więcej niż wszystkich... Dziś do mnie w nocy przychodziła i płakała nade mną.	Automobil jest mój!	Bierz zatem. O czymże myślisz?	Bohuna na rynku widziałem.	Co się stało? co ci się stało, milordzie?	Co widzisz?...	Coście zamierzali uczynić z tą nieszczęśliwą?	Cóż, Stachu, kontent jesteś, żeś go poratował? Prawda, żeś kontent?	Dajmy spokój twoim przywidzeniom, Karolu. Chciałeś mówić ze mną o Krzysztofie.	Do schroniska z dziećmi!	Dobrze.	Dosyć mi ujrzeć pióro na kapeluszu i jego brzeg płaszcza, abym go poznała!	Durniu! Bestio jedna! Coś ty napisał?	Gal koksai maistininkas?! eik į ten	Jak to?	Jakaż jest twoja fortuna? Tylko mów prawdę co do joty.	Jakieś nowe niebezpieczeństwo?	Jakiż tam stan majątku?	Jakto czy dobra?	Jeśli on się rozmyśli, to ja się powieszę. Tak to łatwo was zapomnieć! Będziesz go miała, kiedy zechcesz. Cóż mam odpisać?	Kellera jako Makbeta, a jako Lady Makbet Monikę Panek.	Kiedy będzie?	Kiedy ciemno jak w lochu.	Któż ona jest! zapytał roztargniony Jaksa.	Może jeszcze tak samo będziesz wierzył!	Może we Wólce? u naszego? co?	Nareszcie zapytuje O!... tak!... znam go na moje nieszczęście!	Nauczycielką, zdaje mi się.	Niech mi pani poda rękę. Tu taki ścisk.	Niedoczekanie!	Niestety! Muszę sam iść do ataku. Panno Jadwigo, oszalałem za panią, kocham jak student, pierwszą miłością, gotówemgotówem	Niestety, to smutna prawda. Minister Kazimierz Pradera niespełna pół godziny temu zginął śmiercią gwałtowną, zamordowany ręką nieznanego złoczyńcy. Panowie! Bez względu na stosunek wasz do niego uczcijcie pamięć niezwykłego człowieka!	No, a ten młody góral, co nam tu wczoraj pomagał rzeczy rozpakować?	Pani sama jesteś temu winną, iż muszę obcéj pomocy szukać i serc poza domem.	Prawda, jak ci życie miłe?	Proszę mi powiedzieć, kim jest ta dama?	Proszę pana naczelnika do telefonu.	Prędko!...	Psujecie mnie państwo...	Słyszałem, żeście zdrowsi i żeście się do grobu naszej nieboszczki królowej ofiarowali.	Tak sądzę...	Tak, ale z więzienia się wychodzi A jak ktoś już wyjdzie z więzienia, a jeszcze nazywa się Dantès, to potrafi się zemścić.	Tak, mówił mi o pani.	Tam jest jakaś łódź.	Tegu ją dievai, tą miesto mokslinyčią! aš visą laiką buvau, kaip koją įkirtusi.	Ten odda pani zapewne córce. Mówią w świecie o jej małżeństwie z panem de Rastignac.	Tobie stało się coś przykrego?... Powiedz: co ci jest?	Trzymasz mnie sztywno, wyglądasz tak, jakbyś przez grzeczność poprosił mnie do tańca.	Wczoraj wyglądałaś rzeczywiście trochę lepiej. Ale dziś musiałaś źle spać...	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	Więc ile?	Więc sugestia! Jadąc, myślałem, że zastanę panią w parku, i... ujrzałem cię w tych zorzach wieczornych. Odesłałem konie od bramy, by cię powitać pierwszą.	Wolę do pana Głębockiego	Wszystko mi jedno	Wybór to trudny, bo Cosel mało ma znajomych, coby się nawet zbliżyć do niéj ośmielili. Trzebaby użyć barona Löwendhal’a, który jako krewny i protegowany ma łatwy przystęp. Gdybym mógł jéj zdradę zarzucić, miałbym wyborny pozór do zerwania.	Wyjechałabym przed wszystkiem, żeby uniknąć hecy. Pojechałabym do Warszawy...	Z jakim?	Z moją córką i to bez posagu.	Zapewne, ale ja ciągle jeszcze przypuszczam, że się rozmyślisz.	Zdrajcy najechali! ja ich znam...	Święty Trybunał.
Tu... zaraz... dałam jej osobny pokoik... Bo ja, panunciu, jak widzę osobę z edukacją, to bym jej nieba przychyliła... Kaśka albo Maryśka, proszę panunci, to może gdziekolwiek... i na drugi dzień pójdzie do roboty. Ale dama z edukacją... ach, panunciu!... U mnie, panunciu, to czasami i hrabiny mieszkają... Co dziwnego? Książę, nawet biskup, może nogę złamać. Tak i z tym... O tu, paniusiu... Ależ że też Pan Bóg zlitował się nad biedaczką choć w ostatniej chwili!...	Posłusznie melduję, że rozumiem, panie oberlejtnant. Gdybym się bez dzwonienia zbliżył do łóżka, to niektórej damie mogłoby to być niemiłe. Ja też razu pewnego przyprowadziłem sobie do domu panienkę, a rano moja posługaczka podała nam kawę do łóżka akurat wtedy, gdyśmy się bardzo wesoło bawili. Wystraszyła się i polała mi całe plecy, i jeszcze rzekła: „Dzień dobry państwu”. Ja wiem, co wypada, a co nie wypada, gdy gdzieś nocuje dama.	Księża węgierscy także zaprzeczali Chcieli ojca pocieszyć, ale nie mogli. Po nocach nie sypiał. Zawsze jakieś czarne i czerwone osoby przychodziły, żeby go katować. Na koniec znalazł sobie lekarstwo. Jak się napił wina, to zapominał o wszystkim i usypiał. Więc już potem leżał ciągle przy kominku albo w sadzie pod starą śliwą, a zawsze dzban stał przy nim. Co się obudził, to pociągnął, uspokajał się i zasypiał. Tak było przez kilka lat. Aż tu raz przychodzę, a on siny, jakby go kto zbił. Wołam, ani drgnie. Już się nie obudził. Nieraz mawiał: „Dżjafirko, ty masz duszę niewinną, pokutuj za mnie, abym nie poszedł do piekła.” Ale mnie wtedy nie chciało się myśleć o pokucie. Po śmierci ojca rozpaczałam. No cóż, ale nawet mi płakać nie pozwalano. Mąż gniewał się, kiedy byłam smutna, spraszał gości. Mnie już coraz mniej to bawiło, a jego coraz więcej. Hulał, aż zmarnował wszystko. Sprzedał naprzód winnice, potem pola, zamek i znów przez jakiś czas mieliśmy za co pić, grać i częstować. Pewnego dnia okazało się, że już nie mamy nic, tylko mój krzyżyk. Mąż wsiadł na konia i powiedział do mnie: „Moja kochana, szukaj sobie chleba, rób co chcesz, ja muszę jechać w świat, gonić szczęście”. I rzeczywiście pojechał, a ja zostałam sama, w pięknych szatach, ale bez dachu nad głową.	Na uczciwość, że i bez tych niepotrzebnych miljonów mogłabyś asindźka męża sobie znaleźć, zawołał... a teby się tym zdały, którym Bóg takiej rozumnej twarzyczki nie dał.	Wezmę się do pracy... wstąpię do jakiego biura... Czy ja wiem?... To pewne, że mój uniwersytet przepadł.	Cóż mam począć? Ojciec mój był taki jak ja, brat mój taki, taka i siostra. Jak mnie tu pan widzisz, pracuję na brata i siostrę, a pracuję ciężko. Żyć każdy potrzebuje, a ja nikomu nie robię krzywdy i jeśli ludzie są tak lekkomyślni i złośliwi, że robią sobie ze mnie pośmiewisko, cóż mi pozostaje? Żartować nawzajem ze wszystkiego i ze wszystkich, nie wyłączając samej siebie. Czyja w tym wina? Czy moja tylko?	Ta Rachela wspominała mi o panu, mówiła, że młody Saint-Loup uwielbia pana, że woli nawet pana od niej	A ja podzielę się z panem moją nagrodą dwóch tysięcy funtów obiecanych przez Bank Angielski.	A ja, jeszczem mu łeb na odjezdnym obwiązał, by krzyczeć nie mógł.	A mógłbyś przysiąc, jeszcze raz cię pytam, że z tą występną sympatią pan de Hojeda jawnie się nie zdradził?	A... nie spodziewałam się od pani takiego zdania! Jak to, więc talenta nie są potrzebne panience w naszych czasach, kiedy wszyscy mówią, że kobieta powinna być samodzielna, powinna kształcić się we wszystkich kierunkach?...	Ale ja znam Marię, sama tego zażąda od pana.	Bynajmniej! Zresztą później obszernie wszystko wam wyjaśnię. Obecnie chodzi mi o zasadę:	Bóg łaskaw, wasza książęca mość.	Co pan zrobił z listami?	Czy ja kiedy spotkam taką miłość?	Drugi jest zepsuty i ja z nim chodzę tylko od parady.	Dzięki temu, że on sam wyjawił ci pewien szczegół ze swego życia; sądzę, że musiał żałować tej nieostrożności. Przy pierwszym z tobą spotkaniu mówił, że kierował kiedyś szkołą w północnej Anglii. Otóż nie ma nic łatwiejszego, jak wytropić nauczyciela. Istnieją agencje szkolne, za pomocą których można dowiedzieć się szczegółów z życia każdego nauczyciela, a tym bardziej kierownika zakładu. Po krótkim badaniu stwierdziłem, że jedna szkoła została zamknięta z powodu okropnych nadużyć. Nazwisko jej kierownika było inne; ten człowiek zniknął bez śladu. Rysopis zgadzał się, a gdy jeszcze dowiedziałem się, że ów przełożony oddawał się z zapałem entomologii, nie miałem już żadnych wątpliwości.	I hrabia Ralf, jego ojciec, był posłuszny.	Ja biorę ciebie i tylko o tyle oddaję się tobie.	Ja ci się nie pytam, cembale, o to, czyja umiem udarenia, czy nie, tylko ci każę czytać...	Ja... ja ino... chciałem...	Jest pan diabelnie uczciwy ale podobny jesteś do reszty z nich. Za wiele bujasz w obłokach. Nie wiem, co ci się uda z nim zrobić.	Jestem Bakura, robotnik z pułku kopaczy w Sochem. Nie mamy teraz zajęcia, więc nomarcha Otoes kazał nam...	Mieszać w to wszystko kobietę? Co ona może na to poradzić?	Napiszemy o tym w gazecie. Ludzi to bardzo interesuje, kiedy czytają o dalekich wyspach i o tym, co tam przeżył ich rodak, Czech, ziomek z Jevíčka.	Nie... a zresztą dobrze, ale będę mówił o... miłości!	Oddać ją panu na własność?	Pani z wyjątkiem mego przyjaciela, margrabiego Crescenzi, który ma trzysta lub czterysta tysięcy franków renty, wszyscy tu kradną: i jak nie kraść w kraju, gdzie wdzięczność za najdonioślejsze usługi nie trwa ani miesiąca? Czymś realnym, czymś, co przeżywa niełaskę, jest tylko pieniądz. Pozwolę sobie, pani, mówić straszliwe prawdy.	Pozwolisz mi przewielebność wasza przypomnieć sobie, że już jedna królowa polska, Jadwiga, poświęciła się raz dla kościoła i ochrzciła całą Litwę białą ręką swoją!	Są tutaj serca, które cię rozumieją, kuzynie; myślałyśmy, że potrzebujesz czego. Powinieneś się położyć, zmęczysz się w ten sposób.	Tak jest. Aby nie było nic z tego, co jest. Jeno wielkie morze, chłonące brud ziemi, a nad nim rozkazujący falom bogowie.	Tak mnie przezywają Ja wolę swoje, chociaż podobno jest brzydkie.	Usiądźże, Jean, rzekła do męża, szybko tłumiąc wzruszenie; spodziewam się że przepędzisz z nami wieczór. Zmień tylko podróżne ubranie na inne; dodała ciszej.	Wiem Dobrzeście zrobili, panie. Chciałem sam do Spychowa jechać, aby wam drogę na Płock doradzić; król w Raciążu ma układy z wielkim mistrzem prowadzić, przy królu zaś łatwiej się upomnieć, ile że wobec majestatu nie tacy Krzyżacy hardzi i udają poczciwość chrześcijańską.	Wpada wciąż z deszczu pod rynnę Rozbił się znowu w zeszłym tygodniu i to porządnie. Upiera się, aby sam prowadzić auto, a w żaden sposób nie może sobie z tym dać rady. Gdyby zatrudnił przyzwoite, rozważne, wykwalifikowane zwierzę, zapłacił mu porządną pensję i wszystko mu powierzył, dobrze by mu się działo. Ale gdzie tam! Ma przekonanie, że jest szoferem z bożej łaski i że nikt go nie może niczego nauczyć! Widzimy, jakie są tego skutki.	Zmuszony jestem	A może to ktoś inny?	A po czym miarkujesz?	A ty którego wolisz?	A, ty spałeś, filucie?	Ach! Gdybym to mogła...	Alboż się kiedy z tém kryłem przed tobą, moja matko?	Ale do takiego grajdołka?	Ale sprawiedliwie.	Ależ, przyjacielu Sancho, jakże to być może jeżelić ziemia była wielkości ziarnka gorczycy, to jeden człowiek, mający wielkość muchy, zakryłby ją całą.	Ano... złozy se ten pon gębusię i tak se parska, a to niby skrzypki albo trąba, hej.	Broń Boże! Tylko... Szczerze mówiąc, dość mam już wojny.	Bój się Boga. Ty chyba kochasz innego?	Codziennie.	Czego? Krzyżaków?	Czy podobna?	Czyżby chcieli przyjść tutaj?	Cóż, postąpiła robota?	Dziwne? Wcale nie, Pencroffie, całkiem naturalne. Podczas naszej nieobecności ktoś przyszedł, zajął nasz dom i ściągnął drabinkę!	Gdyby to prawo zostało przyjęte, nasze kodeksy bardzo by się uprościły, a wtedy urzędnicy nie mieliby nic do roboty, jak pan przed chwilą powiedziałeś.	Gdzie?	Gdzieżeś był dzisiaj?	Jak się masz, generale? Postradałeś armię i musisz teraz gryźć rysikrysik	Jak to? My przecie nie zrobiliśmy nic a nic złego! To wszystko zrobił Mr. Prout. Czy ksiądz czytał kiedy książkę o japońskich atletach? Mój wuj dał mi ją...	Jak to? Odmówiłeś zaproszenia? Zapraszał cię na obiad?	Jak w kantorze.	Jakaż w nich siła?	Jaki pan? Przecież leżę w łóżku.	Jakiś szlachcic przywiózł list z Nieświeża od księcia krajczego, ale nie śmiałem wchodzić nie przyzwany.	Jest to kapitał spółki posiadającej teatr bulwarowy albo linię kolejową z jednego brzegu Sekwany na drugi.	Już są.	Józio jest w domu?	Mój Wysocki, podobno przy twoim mieszkaniu jest wolny pokój?	Mój jegomość, jak ona miała być w Kijowie, kiedy on ją pod Raszkowem ukrył i Horpynie przykazał pod gardłem, żeby jej nie puszczała, a teraz mnie piernaczpiernacz	Mój panie skórę podrzesz na sobie, jeżeli o muszkieterów tak się będziesz ocierał.	Na pewno otrzeźwieję? Nic więcej?	Nazwisko?...	Nazywam się Heat. Komisarz Heat z Wydziału Przestępstw Specjalnych.	Nie kpij, chłopie. Nie widzę tu ni szczypty bursztynu. Cegła i kamień jako u jenszychjenszy (gw.)	Nie wiem, pojedziemy na miejsce i może się przekonamy. Dziś jednak nie mogę jechać, gdyż oczekuję interesanta z miasta. Odłożymy więc to do jutra rana	Nóż by mnie zabił, tyś mi go wydarł!	O tym my wiemy	Obiecałaś... Obiecałaś... dziś ze mną... Helu!	Panie Cyrusie teraz, kiedy już ukończyliśmy uzbrojenie wyspy, warto by było spróbować, jak daleko niosą nasze działa.	Pieszo?	Powtarzam: dzisiaj jeszcze przed obiadem. Najkrótszą drogą, bo napowietrzną przybyli obaj...	Sekret, o którym przez cały dzisiejszy dzień wszystkie wróble na wszystkich dachach ćwierkały.	Stolica Święta prosi, abyśmy utrzymali pokój za wszelką cenę. Żąda, aby mistycyzm został policyjnie zakazany. W Anglii nie da się tego zrobić w ogóle... Mówię wam, panowie, czternaście funtów. HeavenHeaven (ang.)	Ta, która na „grzebaniu zmarłych” polega.	Tak, to niemiła rzecz,	Tak? Więc mam to rozumieć jako zapowiedź świństwa, do którego pan zmierza? Ach, z jakąż rozkoszą obiłabym pana nahajemnahaj	Ten szanowny brodacz idzie służyć na morzu królowi przez cztery lata, zostawszy poprzednio oprowadzonym przez miasto w wielkim tryumfie i w paradnych szatach.	To na cóż ją kupił?	To nie żarty! Pewien astrolog... z miasta... którego nazwa wyszła mi z pamięci...	To nowy sposób.	To rzecz wprawy Czy ten tapicer był głupi człowiek?	To właśnie wada naszej epoki.	W kantorze starego pana Bauma.	Wiem.	Wynoś się na cztery wiatry!	Wystarczy ci pokazać drogę!	Z całą przyjemnością.	Zuchwały nie jest, ino pstro w głowie; krotofilekrotofila a. krotochwila (daw.)	Złożycie wizyty, będziecie przyjmować. To będzie uciążliwe.
Nie, nie sądzę. Myślę raczej, że jej ciotka tego od niej zażądała, bo miała jakieś plany co do niej i tego drania; wiesz, o kim mówię, o młodym człowieku, którego przezywałeś Jużpomnie. Kochał się w Albertynie i poprosił o jej rękę. Widząc, że niepilno ci się z nią żenić, zaczęli się obawiać, że ta dziwna, przedłużająca się wizyta u ciebie zniechęci go w końcu do małżeństwa. Pani Bontemps, na którą on przez cały czas naciskał, wezwała ją do siebie. Albertyna była przecież zależna od wujostwa, więc kiedy zrozumiała, że musi wybierać między wami dwoma, zdecydowała się porzucić ciebie.	Jeżeli widywał panią tak rzadko i otrzymywał od pani nieczęste listy, skądże mógł być do tego stopnia poinformowany o jej interesach, aby przychodzić jej z pomocą, jak to pani sama zeznała?	I za dwie godziny wykrzyknie pani: Mój Boże!	Kto pani mówił o dębie?	Wszystko. Powiedział mi, że bez pani jego życie nic nie jest warte i przyrzekłem mu, że będzie pani żyć.	Zatem kiedy mowa o przemyśle jesteś pewny, że piękna pani myśli o sobie, nie o tobie. Cudowna śmiesznostka i bardzo użyteczna w tym wypadku; nie pozwoli ci ani na chwilę stracić głowy dla jej pięknych oczu. Powodzenie zapewnione.	Chariclésa wprawdzie wyśmiewa Cezar, nie wierzy w lekarzy, ma ich za oszustów i trucizników, ale go teraz boleść złamała, tamten już mu nadto zobojętniał, tyś nowy i świeżém okiem łatwiéj postrzeżesz co czynić można. Kto wie, może sobie zjednasz zaufanie jego? Bądź więc na zawołanie, gdy rozkażę...	Et c’est justice! to bardzo dobrze: z temi ludżmi dosyć surowemi być nie można. Wyborny przykład, radabym, aby go w Wiedniu naśladowano i żeby się nam dostali w ręce ci, co w Hamburgu i Hadze pozwalają sobie odkrywać najskrytsze dworów tajniki!	Zatem, drogi panie, zakrętasy pierwszego sonetu zwiastują dzieło rodem z Angoulême, które z pewnością zbyt wiele cię kosztowało, abyś się go mógł wyrzec; drugi i trzeci czuć już Paryżem; ale czytaj pan jeszcze!	Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę szalony. Co? Jak pan myśli? Zdaje mi się czasem, że człowiek zjawi się tam, gdzie go nie chcą, gdzie nie ma dla niego miejsca; bo jeśli tak nie jest, to czemu żąda dla siebie całej ziemi? Czemu biega w kółko tu i tam, robiąc naokoło siebie wiele hałasu, czemu rozprawia o gwiazdach, przeszkadza źdźbłom trawy?...	A któż mu to poniesie brzucho! Sam go nie udźwignie bez tylachnytylachny (gw.) kawał. drogi. Obiecuje, jak zawdy.	Strasznie go pokaleczono!	Ach tak, z gazety. Reporters, co? No to piszcie: Captain J. van Toch, kapitan statku „Kandong Bandoeng”...	Tak pan mówisz przynajmniej.	Panie inżynierze bynajmniej nie myślałem o przeniesieniu pana do innego wydziału. Przeciwnie. Jestem zdania, że w dyrekcji handlowej jest pan niezastąpiony. Czy... wie pan, jakie stosunki panują między moim szwagrem a prezesem Dalczem?	Wstyd! wstyd bo tobie Stepan, tak robić i tak gadać! Pilnował-by gospodarstwa, a z żonką żył jak Pan Bóg przykazał, zgodnie, w spokojności... ot jak ja z moim żyję, że u nas nigdy jednéj minutki gniewu, ani nienawidzenia jeszcze nie było...	A! cóż pan mówisz! cóż są za ciężkie jego zbrodnie.	Ach...	Ale możemy jeszcze jadać w Łodzi w takim samym komplecie. Sądzę, że ksiądz proboszcz, ani pan Zajączkowski nie zapomną o nas	Cóż pan myśli o Zdzisławie?...	I dałby Bóg, aby pan żył trzydzieści lat i oglądał swoje piąte dziecko, spełniające wszystko, czego się spodziewamy po nim	Mówi dobrze, bo długo bawił w tym kraju.	Niezmiernie prosty. Ten pan nazywa Agrypinę szkaradną, dla mnie jest ona piękną. Czyż nie uważasz, hrabio, powód ten za wystarczający?	Owszem, ale wolałbym. Przy sposobności zaproponuj to mu, bo mnie nie wypada. Gotów pomyśleć, że imponuje mi jego książęca mitra.	Pan de Tréville czeka na pana d’Artagnan	Pan?	Tak właśnie mylę się może, prawdopodobnie nawet się mylę, lecz osobiście odnoszę wrażenie, że strach mej rodziny przed tym, że mąż potrzebował wciąż pieniężnych zasiłków, stworzył przepaść pomiędzy rodziną moją a panem Micawberem. Przypuszczam przypuszczam, że niektórzy członkowie rodziny mojej bali się, aby mąż mój nie wymagał od nich ich nazwiska. Nie mówię tu o zapraszaniu na chrzestnych rodziców, lecz o podpisach i poręczycielstwie.	Tak, kiedy jesteśmy młode, miewamy bardzo niemądre próżności! Podobne jesteśmy nieraz do tych ubogich młodych ludzi, którzy bawią się wykałaczką, aby wmówić w publiczność, że jedli dobry obiad.	Tak, to Francuz i nazywa się Obieżyświat.	Tak, zaręczam ci, Lizo!	To samo powiedziałem księżnie. Ale w duszy rad jestem, iże się pokazuje, jako i nas krzywdzić jest nieprzezpiecznanieprzezpieczny (daw.) rękojeść od topora a. siekiery. chycićchycić w rzeczywistości, naprawdę. to nikt dobrze nie wie... Tego Juranda też mi żal, bo i za życia się boleści o dziewczynę najadł, i jeżeli zginął, to ciężką śmiercią.	Wiesz, że nie wychodzę Matka prawie że konająca, a prócz siostry zakonnej nie ma przy niej nikogo. Przy tym łańcuch ten przeklęty na gwałt wykończać muszę. Szwedzisko codziennie nasyła pokojowca, o pośpiech nagląc. Dziś na wieczór robota ma być gotowa. Inaczej sto dukatów przepadnie...	Więc powinien pan się wstydzić Czy pańskie stowarzyszenie nie potrafi nic innego, tylko drukować te prorocze bzdury stępionymi czcionkami na brudnym papierze... co? Dlaczego pan nie weźmie się do roboty? Proszę posłuchać. Teraz ja mam w ręku te sprawy i mówię panu wyraźnie, że będzie pan musiał na chleb zarobić. Dawne dobre czasy z epoki Stott-Wartenheima minęły. Bez pracy nie zobaczy pan ani grosza.	Wybieraj pan małego, wierzaj mi. Ten wysoki jest niezdolny.	„Tak jest, mój bracie Szkoda, że radość twoja jest zamącona ranami twymi”.	A cóż się stało?	A jakże. Każdy bogaty Tatar ma przynajmniej kilka żon. To dowód bogactwa. One mają osobne namioty, trzodę i służbę. Toktysz ma jedenaście żon.	A słowo stało się ciałem! Nie powiadajcie byle czego!	Amelię!	Było to nie dalej jak w Umballi, gdzieśmy spędzili noc ostatnią!	Cicho!	Cicho, panowie, sąd nadchodzi. Każdy na swoje miejsce!	Daleko jeszcze?	Dlatego i wróżba nie mogła być dobra. Dobra wróżba wymaga swojej... wymaga swojej cyrkumferencji.	Dobrze ci poganiać. Rozklapićrozklapić jodła. i do nieba wstąpił. Cytujesz Spinozę. Propositiopropositio (łac.) Każda substancja z konieczności jest nieskończona.. Orgaz się nie skończył. Z tej samej materii Hevemeyer powstał, jako ciąg dalszy. Dowód jest na twarzy. Kosmiczna logika zapędza obecnie kolekcjonera, by powrócić raczył do swojej pierwotnej, rycerskiej treści. Ja się upominam o prawo substancji. Substancja wędruje, często się przebiera, przez wieki grasuje, w nich się deformuje, ale nie zatraca sensu swojej treści. Zostaje jej wyraz niezmienny, istotny. Substancja twoja to własność Orgaza. Więc cechy twoje i pomyślenia pochodzą wszystkie z właściwości jego. Podstawa spoina psychiczna, mózgowa i atomiczna, zapaskudzona przez wieków namuły. A Orgaz wierzył!...	Dobrze, bat’ku.	E! co tam! Radam, bo nasz!	Fiuuu!... Taki z ciebie ananas!? na dziewczynki?	I gdzie najgorsi, bo skryci, wrogowie wcisnąć się mogą!	Ja?	Jakie panie?	Jakże! Od tego się ta cywilizacja zaczęła.	Jednak dziadek Maciej cenił i pojmował miłość i moja babka również.	Jedź waćpan z Bogiem!	Jesteście przecież kobieta, to musicie mieć litośne serce pniak duży, pomieścimy się obie.	Krzesło?	Kwestia ta nie jest jeszcze jasna dla anatomii i fizjologii, nie wiemy, jak się to robi, tylko odgadujemy...	Leżeć!	Mnie... w pracy...	Mój kochany jesteś stworzony na anachoretę... umiesz wznieść się nawet nad przywiązanie do dzieci... Ale ja jestem tylko matka... i nie pozwolę, ażeby ginęło moje dziecko, chociaż kapryśne i nie dbające o mnie...	Na to nie masz co liczyć	Najchętniej. A teraz?	Nic mi z drogi, to was podwiezę...	Nie damy ich!	Nie gniewaj się na mnie lecz pora już spóźniona. Muszę stąd wyjść za chwilę. Są pewne przeszkody. Rozumiesz?	Nie mam sił tego słuchać. Krzyk, wrzask.	Nie mogę.	Nie może być! prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren. rycerz.	Nie! nie! świeże powietrze, ruch! Dziękuję mamie.	Nie, Nino. Otóż ja również jestem dojrzałym człowiekiem, również mam zarysowaną drogę postępowania, własne poglądy, własny gatunek życia. Słowem indywidualność. Przyznam ci się, że nie mogę pojąć, co skłoniło cię do zajęcia się moją osobą. Być może w ogóle dla żadnej kobiety nie będę obiektem interesującym. Dla ciebie jednak w żadnym wypadku nie przedstawiam tych wartości czy braku wartości, których szukasz w mężczyźnie.	Niech mu Bóg wszystko odpuści	Niech otworzy, powiadam. Zwariowała stara czy co? Nie chcę, żeby Maślarz widział, że mam. Zobaczy, że będzie żałowała.	Nieoceniony z ciebie człowiek, panie O’Reilly, lecz tego nie dosyć; zapinki nie mogą być powierzone nikomu, trzeba, aby zostały zrobione w tym pałacu.	Nnoo, jak przyjdziesz, to ci pokażę.	No i...	O, dla Boga! To i Danuśkę chorość napadła. Coże jej takiego?	Ocenił mnie?...	Och, Adolfie, ty nic nie chcesz widzieć... Patrz tylko: pierścionki zsuwają mi się z palców, ty mnie już nie kochasz, jestem ci ciężarem...	Od kiedy ciocia zauważyła, że ona jest w odmiennym stanie?	Ojcze krzestny, a może byście też podesłali z paru szpylmanów do Krześni.	Ojczym daje pieniądze, ja tylko poręczam	Okowitą	Osób poszukujących początkowych lekcji jest da­leko więcej niż takich, które pobierać je potrzebują Konku­rencja ogromna, ceny więc bardzo niskie. Czterdzieści groszy, dwa złote najwyżej za godzinę...	Patrzcie ino, tatulu!...	Pewnie w piekle	Przecież dziś słońce nie tylko świeci, ale aż prawie oślepia	Sam?	Smakuje?	Spróbujcie teraz zbliżyć się!	Słowa Issy doszły nas w lichej ewangelii, uczynionej przez kupców. Bije z nich tylko jedna pewność: że należy w duszy swej rozkrzewiać miłość i światło...	Tam wykładają, ażeby nie pożyczać pieniędzy	To i lepiej... Charłampa chciałem wczoraj wysłać do chorągwi Wołodyjowskiego, by nad nimi komendę objął, a w potrzebie do posłuszeństwa zmusił: ale to człek niezgrabny i pokazało się, że własnych ludzi nie umie utrzymać. Nic mi po nim. Jedźże naprzód po miecznika i dziewczynę, a potem do tamtych chorągwi. W ostatnim razie nie szczędź krwi, bo trzeba pokazać Szwedom, że mamy siłę i nie ulękniemy się buntu. Pułkowników zaraz pod eskortą odeszlę; spodziewam się, że Pontus de la Gardie poczyta to za dowód szczerości mojej... Mieleszko ich odprowadzi. Ciężko z początku idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy stanie przeciw mnie.	To pojadę z tym.	To się robi na Wschodzie?	To? Niektóre miejsca z pierwszej części Symfonii patetycznej Czajkowskiego. Ale już dosyć!	Tobie się to podoba?	W takim razie jest to trucicielka i powinna ulegać karze śmierci.	Widziałem i, na Jowisza, podobne do świeżo wyrwanej rzodkiewki, matka, wyglądała, jak dzieżka kwaśnego mleka. Cóż, zakochałeś się, mój stary?	Wolę pozostać tu	Śmiejmy się z tego!...
I za to go skasowano! westchnął Bohomolec; ale mówmy o co idzie...	Panie Fix gdyby nawet to, co pan mówi, było prawdą, gdyby pan mój był złodziejem, którego pan poszukuje, czemu stanowczo zaprzeczam... ja byłem... jestem u niego na służbie... widziałem, że on jest dobry i szlachetny... Jego zdradzić... nigdy... za żadne skarby świata. Jestem z kraju, w którym takiego chleba nie jedzą.	Jeżeli nie możesz zeskontować weksli po pięćdziesiąt za sto, trzeba je wymienić za gotówkę.	Widzę, że zaczynamy się rozumieć, panie profesorze Pan nie przypuszczasz możności takiego przedsięwzięcia: ja mam pewność, że się powiedzie. Łatwe jest dla „Nautilusa”, co dla innego okrętu jest niepodobne. Jeśli przy biegunie jest ląd, statek mój zatrzyma się przy nim, ale jeśli tam jest morze wolne, to dotrze do samego bieguna.	Ale bo ich takiej mnogości plugawej niebyło jak świat światem Posłuchajcieno tych co od Lublina, od Zawichostu, od Sandomierza zbiegli... Wojsko to nic, tłum nic, ćma nic, aleć ich tyle, że ode Dniepru het zawalili ziemię jako mrówię, jako gad. Sta stu tysięcy wylało się tego ze stepów	Ale bywa pan tam często?	Co robisz, mamo?	Co się dzieje z tym chłopcem? Nie narzuca się nam.	Co to znaczy?	Co tobie?	Czy pan ma zamiar długo zabawić nad morzem?	Mnie co do tego! Kneź przykazał.	Mów pani, wytłumacz, co to znaczy?	Pan Emil wyjechał.	Sądzę, panie Cyrusie, że potrafi pan tak samo zbudować wielki statek, jak i mały. Ani drzewa, ani narzędzi nam nie zabraknie. To tylko kwestia czasu.	Tedy rzeknijcie raz, o co wam chodzi?	A Chtawjana widziała?	A Danuśka? a jej rodzic?	A cóż tam? Szaraczki się zgadzają?	A jeżeli padnie koń albo krowa, to kto się zajmuje ich pogrzebem?	A oknem wolno?	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Ależ ja nie mogę pozwolić, abyś ty miał iść ratować Annę! Jeśliby miała zginąć	Amen!	Bagaże, moje bagaże! Ludzie, nie mogę niczego zostawić, bo to cały mój majątek.	Bez zastanowień, to zbyteczne! Przecież maszynista zapewnia, że przejedziemy.	Bo do imienia artysty nie mam prawa a w charakterze jedną tylko niezmierną miłością niezależności zbliżam się do Cyganów.	Byłem u Mortimera i pokazał mi pana przez okno. Ponieważ idę w tę samą stronę, więc dogoniłem pana. Czy sir Henryk już wypoczął po podróży?	Chcemy wybudować złote pałace i twierdze obronne chcemy złota na różne drobne wydatki, suknie, wstęgi, pantofle, rękawiczki i...	Ciepło jak w piecu.	Czy już tu nie wolno będzie się zaśmiać? Cóż to szkodzi? przecie Bianchon powiada, że stary jest nieprzytomny.	Czy mi się ze słabości tak wydaje, czy też Oskierko parę dni temu chciał petardą bramę wysadzać?	Czy płynie w naszą stronę?	Cóż ci tak pilno?	Cóż to jest?	Cóż znowu, moje dziecko.	Do Malborga albo i nie. Gdzie wypadnie.	Dureń!	Dziękuję. Niech się kolega o moje zdrowie nie troszczy.	Gdyby nas zarówno było, aniby mrugnął; ale ich ośmiu, nas pięciu, trochę kuso.	Hale... No! Cie...	Ja może zachoruję	Ja.	Ja? na wieki, nie	Jak oaza, to oaza. Spóźnienie o godzinę i pięć minut. To nic strasznego. Mamy zapas na trzy godziny więcej, niż potrzeba, bo wiatr nam nie przeszkadza. Ano, napijemy się teraz razem. Lotnik nalał kubek wody dla siebie, stuknął nim o oliwiarkę.	Jak to?	Jestem pewien.	Judasze! Na nas nie zarobicie!	Jużem teraz w domu! Ten twój Woroba niegłupi był, pisać nie umiał, a przecie dobrze napisał.	Każdy może tak mówić, dopóki go nie ma. Mnie on wystarcza. Jestem z niego zupełnie zadowolony.	Mieszkanie cacko!	Mocno mnie to boli, lecz ja pierwszy przybyłem, i wyprzedzić się nie pozwolę.	Może, odpowiedział August.	Mój ojcze o niczem niewiem. Rozkazu nie dałem żadnego.	Na nic tu wielkie, bojowe ogiery bo wielki zaraz w młakachmłaka mały, niepozorny koń. przejdzie wszędy, tak prawie jako i człowiek.	Nie całkiem łatwo. Trzeba tylko mieć trochę do myślenia...	Nie gadałbyś major!... Taka brzydka gęba, że ile razy wypuści fajkę, musi powiedzieć wszeteczeństwo.	Nie mówię nic, księżno. Nie mam nic do powiedzenia. Wszak pani rozporządza sobą wedle woli.	Nie widząc się z nikim, prócz z tobą?	Nie wyjeżdżajcie z psami na polowanie w wietrzny dzień! Ja nie mam nic przeciw temu, żeby go uwolnić.	Nie... nie... nie... gdybym jeszcze ten wypił, to nie mógłbym te...	Niemowlę?... Więc ile ma miesięcy?	Nigdy, panie komendancie Przeciwnie; nieraz opowiadał mi bardzo ciekawe historie; a gdy razu jednego moja żona była chora, dał mi receptę na lekarstwo, które ją uleczyło.	O! i bardzo!	O, Lach przeklęty!	O, to będzie z twojej strony dobry uczynek, dziękuję ci.	Odrzucenie	On przez cały czas, gdy byłem chory, mieszkał u nas.	Porwą cię fale!	Proszę wejść. Chora wzywa.	Próżno, jedno z nas bogom poświęconem być winno	Rosja, Rozum, Wolność, Miłość, Nauka, Bunt rzekł Worobjew.	Rychło w porę! O włos nie zginąłem przez twą troskliwość.	Skąd pani o tym tak dobrze wie?	Szukałbym schronienia na Jamajce.	Słuchajcie no panie Bartłomieju, mam Jegomości coś dobrégo powiedziéć.	Tak A gdzież to oni teraz wszyscy? Pew był jednym z nich... no i umarł w nędzy. Flint był też taki... i dobił go rum w Savannah. Ach, byli to zacni kamraci, tak, tak, ale gdzie oni teraz?	Tak, operowy efekt!	Tak, potrafi podobać się ludowi. Wszędzie przybiera mentalność danego kraju. Jak na swój wiek jest zdumiewająco ruchliwy. My to stwierdzamy na sąsiadach. W Czechach na przykład zachowuje się jako kolosalny indywidualista. Każdy ma tam swój Absolut na własną rękę. U nas mamy Absolut państwowy. U nas Absolut dojrzał natychmiast do wyższego państwowego uświadomienia. W Polsce działa niby jakiś gatunek alkoholu... U nas działa... jako... jako... höhere Verordnung, verstehen sie michhöhere Verordnung, verstehen sie mich (niem.)	Tak, tak, powiem tylko tyle że kto opuszcza osobę kochaną, oddaje ją diabłu w posiadanie. Tak i ja dostałem się w jego szpony. Oczywiście, każdy sądzi, że czyni dobrze. Rezygnować, to dobrze, kochać, to źle!	Tak... zdaje się, że do konia byłem i jestem stworzony.	Tej, którą zaczynam dla ciebie uczuwać...	Teraz jak najciszej! Widać już namioty.	To westchnienie, ciociu, było brzemienne krytyką i potępieniem. Czego cioci się chce? Towarzystwa jakiej książęcej peroneliperonela (z fr. péronnelle)	To wujko mój jest; rodzony brat mojej nieboszczki matki.	Tom się tylko przesłyszał, bo	Trzeba było powiedzieć, że się jedzie	Uważaj! Trzymaj się ściany! Żeby cię Katarzyna nie dostrzegła.	Widzisz, a ja ci chciałem przedziwny kamień podarować. Mam go w chałupie.	Wiem o tém ale, cóż robić, biedną jestem i trudną w wyborze. Nie mam wcale ochoty nosić w pole dwojaków z jedzeniem, piastować dzieci po całych dniach, łatać odzież męża i cierpiéć nad nędzą tych, których-bym kochała, nie mogąc im w niczém ulżyć. Ksiądz proboszcz powiada, że takie myśli są niechrześcijańskie, czuję to dobrze, ale cóż ja na to poradzę! Czasem wolę zjeść kawałek suchego chleba, niż obiad sobie zgotować. Po-cóż mam kogo memi wadami unieszczęśliwiać? Mąż kochający zabijałby się, by moim zachceniom dogodzić, a to-by nie było dobrze. Zły jakiś los nade mną cięży i sama go znosić muszę.	Wobec tego możemy już iść do domu	Wróciły, ale nic nie przywiozły.	Właśnie że niezwyczajnie! Przysięgam ci, Marysieńko, że jesteś pod każdym, absolutnie pod każdym względem nadzwyczajna. A jeżeli chodzi o śmiech... każdy śmieje się inaczej.	Włożyłem go do pugilaresu.	Zaczekaj. Dziś jest wtorek. Powiedzmy, jutro. Jutro gra Julię.	Zaczekaj. Zaraz skończę.	Zapełniam sobie pustkę życia. Z dziesięciu tych, którzy mi się oświadczają, wybieram jednego, który wydaje mi się najciekawszym, bawię się nim, marzę o nim...	Zdaje mi się, że dla chłopa dzień dzisiejszy jest najlepszym, a powróz koło szyi najmiększym, jaki spotkał w życiu Myślę też, że Eunana od tej pory będzie bardzo troskliwie pilnował następcy tronu.	Zechciej dać spokój rebusom, moja Nito	Złamiesz mu serce i zrujnujesz przyszłość
Może mi nic nie zależeć, ale pytam, jakiem prawem pan to czyni? Skąd pan przychodzi do tego? Czego pan wreszcie ode mnie chce?	No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	I lubię twe włosy, wspinające się nad czołem, Aniu, a ten mały loczek, który wygląda zawsze, jakby miał opaść, a nie opada, jest cudowny. Ale jeżeli idzie o nosy, to mój sprawia mi wiele zmartwienia. Wiem, że gdy będę miała czterdzieści lat, stanie się zupełnie byrnowski. Czy wyobrażasz sobie, jak będę wyglądała w czterdziestym roku życia, Aniu?	Zostawiliśmy je daleko poza sobą, odrzekła Wanda, i wdzięczna jestem panu Gaczyckiemu, że mi to przypomniał. Ja tak lubię ciszę i piękność lasu, że gotowabym się zapomnieć tu, i długą nieobecnością nabawić o siebie niepokoju znajomych moich. Panie Gaczycki, już czas abyśmy wrócili do naszego towarzystwa.	Gdzie?... poznałem, żem źle myślał, że nam nie wolno odsuwać się pogardliwie od życia i jego cierpień, że to jest egoizm tylko. Śmiej się, ale powiadam ci, że teraz znalazłem prawdę.	On mi się tylko czepiał, drań, ja wiem. Bo co mu do mnie! Mogię na mieście w święto papierowy kołpak włożyć na łeb i chodzić w tym po alejach, to i tak mu nic do tego, chałujowi. Wzienem, zrugałem raz i drugi	Szaniec pewnie jest tak wysunięty, że między nim a głównym obozem jest pusta przestrzeń. Straże, jeśli jakie są, to przed szańcem, a nie z tamtej strony... Tak więc obejdziemy ich swobodnie i wpadniemy na nich od tamtej strony, od której najmniej spodziewają się napadu.	Oczywiście, oczywiście, cóż pan chce To są okoliczności zawsze przykre; ale pani Verdurin to silna kobieta, to głowa w wyższym jeszcze stopniu niż serce.	I wyście go sami łapali! Niby to ja nie wiem! Dlatego, że on jest strasznie komiczny mały bydlak, co? Niby to ja nie wiem! No, a teraz wy jesteście strasznie komiczne bydlaki i dostajecie to, co on miał dostać	A, tak! Pawła nigdy nie zakwaterowałabyś w pokoju stangreta. Żałuję, że wróciłem do domu. Ale czekaj! czekaj!	Dla mnie nie istnieją drzwi, przecież pan wie. Potrzebowałem pańskiego mieszkania i wszedłem.	Ha, cóż?... Czcigodni państwo doktorostwo oboje zdrowi, proboszcz i major także... Pan Zdzisław przysłał szanownym rodzicom dwa tysiące rubli...	Ja go nie stosuję do pana, ani do pańskich niektórych, uważasz pan, mówię, niektórych kolegów, tylko do tej czarnej, roboczej masy...	Może być, że to hipokondria.	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	Zdrowa jestem, szczęśliwa, lecz powiedz, powiedz, że nie będziesz odsyłał mnie spać, dopóki sam piszesz.	Poradzę tak: tę żmiję, która była przy Danusi, można by zgładzić, ale że nie przystoi rycerzom niewieścią krwią się babrać, przeto ją księciu JanuszowiJanusz I Starszy (Warszawski) (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii)., niechże ją mazowieckie sądy sądzą, a jeśli jej kołem za to nie pokrusząłamanie kołem staranie, opieka. podjęła, póty ona potrzebna, potem się ją koniowi do ogona przywiąże. Ninieninie (daw.)	To i o tym też nieprawda, jak to Pan Jezus wędrował ze świętym Piotrem, co?...	Widzę, że pani dla harmonii do żałoby, jaką nosimy i twarz dziś przybrałaś smutniejszą, niż kiedy, a ja... ja...	A jako ty wiesz, durniu, że zakopał?	Nie wiem, czym go zgubił, ale nie znajduję go na tym miejscu, gdzie go zwykle kładę	No, bierz pan taki, jaki jest Nie mam czasu wołać, aby mi przyniesiono inny. Panie de Blacas, zechcesz dopilnować, aby przygotowano dyplom dla pana de Villeforta.	Orkan? Ha... ha... mój drogi, orkan wygląda całkiem inaczej. Mając dobry statek pod nogami i należytą przestrzeń w koło siebie, nic sobie nie robimy z takiego wietrzyku. Zaraz widać, że jesteś szczurem lądowym. Chodźże, łykniemy sobie po jednym, a zaraz o wszystkim zapomnisz.	Panie łaskawy nie mógłbyś się pan czasem dowiedzieć od swego brata, ile on też zapłacił panu Majewskiemu?	Proszę w imieniu moim (znowuż uczułem, że mię sen ogarnia, odpowiedziałem jednak z największą w świecie powagą), złożyć za gościnność dzięki	Pozory, Obrzędy, Bóg, Ofiara nie dziwota, bo trudno najeść się do syta, łykając jeno obrzydliwy swąd palonego włosa! Gorzej niżli na herbatce dla lalek!... W każdym razie postanowiłem do czasu nie pisnąć ani słowa (byłoby nieładnie z mej strony, gdybym mu dokuczał!), więc zaszedłem ponownie do Andover dopiero po upływie kilku stuleci. Nie zastałem tu już ani Welanda, ani jego świątyni; na jej miejscu stał kościół chrześcijański, rezydencja biskupa. Żaden z Ludków Górskich nie umiał mi opowiedzieć, co stało się z Welandem; przeto przypuszczałem, że opuścił Anglię.	No dobrze, ale powiedz, gdzie masz matkę, to cię tam odniosą, a ja będę pamiętać o tobie.	Ja wszystko wiem!	Moje dziecko, ja téż nie jestem nieśmiertelny, jestem stary i czuję żem grat, który wkrótce pójdzie na śmietnisko.	Panie starosto, dziękuję za łaskę, ale tego wasza dostojność nie uczynisz, bo ile byś Carolusa pierwszym postanowieniem zmartwił, tyle byś go drugim ucieszył.	Po co? Pytasz mnie o to wobec trupa! Zawiodłeś zaufanie, żyłeś w grzechu, kłamstwie i krwi; oto w tej chwili u stóp twych leży człowiek, którego zabiłeś, i jeszcze pytasz mnie, po co? Po to, żeby Bóg się nad tobą zmiłował, panie Hands.	To i bieda, bo co ja w domu powiem?	Złodziej i oszust! Da panu za to na wagonie dziesięć korcykorcy zawołał cicho Stach.	Doskonały, jak mamę kocham! doskonały! Cóżeś to tak nagle dla mnie rozgorzał? a kiedym była w Wiszniowcu, to prosić trzeba było, żebyś wieczorami przychodził.	A nim Mercedes umrze pierwej ja umrę.	Ale dlaczegóż Trompe-la-Mort nie zemknie wraz ze swą kasą?	Ale z chłopcem co?	Danveld wiedział Gadał ci z nią nawet na łowach.	Ja pójdę z Michalinką i z Joasią!	Ja się z chłopakami nie całuję.	Jak przypuszczasz, co to jest?	Jak to?	Jest tylko jedna osoba na świecie, która może wyświetlić tę wiadomość Musimy ją odnaleźć.	Najlepszy to pod słońcem chłopak	Nie wiem co się z Panem Petrkiem stało, odpowiedział ksiądz, lecz, gdyby oślepiony i ze wszystkiego ogołocony dostał się tam, nie wiele może szkodzić komu.	No i cóż, księże proboszczu	No tak; dzielę wielkie majątki na trzy kategorie: pierwszego rzędu, drugiego i trzeciego. Fortuną pierwszego rzędu nazywam taką, na którą składają się majątki ziemskie, kopalnie, dochody z podatków	Skąd mogę wiedzieć? Zadajesz mi takie pytania, jakbyś był prokuratorem. Powtarzam to, co słyszałem, to wszystko. Podaję ci mojego informatora, więcej zrobić nie mogę. Biedaczek ze strachu już nie mógł jeść.	Tak, my to przeczytamy. To dla nas nie list miłosny, lecz sprawa finansowa...	Tak, słyszałem o tym Nie mogę tylko zrozumieć, w jaki sposób chleb wie, gdzie szukać właściwego miejsca.	To gdzie jego ekscelencja pragnie jechać?	A czy wiesz, co się z nim stało?	A jednak musimy znaleźć i opanować tę drogę	A my	A piękna pogoda długo jeszcze wytrzyma?	A po kąpieli?	Ci co zawsze? Czy włączasz do nich Mr. Randolpha?	Co wtedy?	Czarny Korsarz!	Do rodziców?	Dobry wieczór, panie dyrektorze.	Dobry wieczór, wuju	Dobrze, a gdzie mama?	Gniewasz się?	Ha, ha! Ha, ha! Ha, ha!	Ile, mówicie, panie, przyszło chorągwi z kniaziemkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.?	Ir tai netiesa, Kokia ten laisvė, jeigu žmonės turėjo poterius ir prisakymus lenkiškai kalbėti ir spaviedotis lenkiškai.	Istotnie, źle zrobiłam, babciu. Jutro zwrócę mu słowo.	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	Koń, Głód	Lecz umrzesz kiedyś	Mam szczerą ochotę.	Masz słuszność	Migrena?...	Mężowie bardzo pięknych kobiet zawsze należą do klasy zbrodniarzy	Nie jestem ten sam, Henryku.	Nie, oczywiście...	Niewiele jest już do powiedzenia. Zamknąłem wszystkie zmysły, aby mi pozór świata zewnętrznego nie przeszkadzał, i zapragnąłem znaleźć się tutaj. Gdym oczy otworzył, zobaczyłem drut przyrządu twego przed sobą: przeciąłem go.	No, uczucia...	No, z nami, ze mną i z Baśką.	O miłosierny Boże! I ten list...	Posłuchaj czyż pokój nie lepszy jest od takiej wojny? Powracam ci wolność natychmiast, ogłaszam i wychwalam twoją cnotę, nazywam cię Lukrecją Anglji...	Przed chwilą właśnie.	Puścili go?	Sanderus!	Słudzy jego świątobliwości, oddaję wam tę kobietę, którą macie odprowadzić do gmachu sądowego...	Tak. Bób jest dobry. Też go stosowałem.	Trudno temu zaprzeczyć.	Trzeba hartować wolę i trzymać się w garści	Tylko?...	Wdzięczenem bardzo wielkiemu mistrzowi. Odpłacimy hojnie, uwolnimy tyluż jeńców...	Wojna!	Woli mojej nikt nie śmie się sprzeciwić. Obowiązek przede wszystkim, przede wszystkim. Wyrzeknę się własnej krwi, jeśliby mi się śmiała sprzeciwiać.	Wyższa od gołębnika.	Z Rażic.	Z pewnością jednak załoga, kierownicy statku i my wreszcie nie stanowimy wszyscy razem ani dziesiątej części tej liczby.	Zapomniałem ci powiedzieć o nowinie...	Zdychaj, parrycydoparrycyda (łac. parricida) rzekł Kmicic.	Znalazłem, znalazłem! Mam! mam!	Żywcem spalić!
Dlaczego musiało się stać?... Cóż to on bankrut czy może nie miał zajęcia?... Taki sklep, spółka to fraszki? A nie mógł ożenić się z kobietą piękną, zacną...	Głupiaś, nie wydziwiaj! Jędruś nie pojedzie, bo mu zaraz jutro u regenta zapiszę wszystko. Wart tego, juści że prawda, ale co honorna jucha, to honorna... A mocny, jak koń; rzucił mnie, kiej snopek. Ho, ho!.. udał mi się parobek, jak Boga tego kocham, udał mi się. Pójdę i przeproszę go, co?.. jak matka zrobić? iść, czy nie?	Kochasz się w ludzkiej męce i zdrajcą mnie zakrzyknęłaś bez sądu, racyj nie wysłuchawszy, nie pozwoliwszy mi słowa na własną obronę powiedzieć. Niech i tak będzie!... Ale do Kiejdan pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje intencje na jaw wyjdą, tam poznasz, czyliś mnie słusznie skrzywdziła, tam ci sumienie powie, kto z nas czyim był katem! Innej pomsty nie chcę. Bóg z tobą, ale takową muszę mieć. I niczego więcej już od cię nie chcę, bo gięłaś łuk, pókiś go nie złamała... Wąż pod twoją gładkością jako pod kwieciem siedzi! Bogdaj cię! bogdaj cię!	Gdzie? w której? spytała je zaraz Kobolda, a niewiasty opowiadały, jako druga już doba upływa, gdy chusty prały z rzeki, wtedy w trzcinie dziwnie coś szumiało, a takie głosy się odzywały, jakby złe ucztę sobie wyprawiało. Że zaś mrok zapadał więc się też bardzo przestraszyły, chusty zostawiły nad rzeką i same uciekły, a teraz przyszły zobaczyć czy się chusty nie znalazły. Lecz snać złe porwało je sobie na obwijki, bo przecie żaden człowiek nie wziąłby chust zmoczonych cudzych, boć to mór zaraz przynosi.	Nie mogę wytrzymać tej służby. Nie mogę! Zarznęło mię to, zadusiło. Ja nie po to do wojska poszedł, żeby hiszpańskich chłopów żywcem palić, wsie całe z babami i dziećmi do nogi wytracać, miasta uśmierzać ogniem i mieczem. Szczerze ci mówię, że duszą jestem po ich stronie.	To wszystko stosuje się do pani. To wszystko charakteryzuje piękną duszę pani. Ale mnie chodzi o jedno: jaki jest stosunek pani do Łukasza! To w danej chwili interesuje mię najbardziej. Jeżeli Łukasz nie jest już dla pani tym, czym był dawniej...	Pamiętaj, Waldy, co mi obiecałeś Gwałtownością narazisz Stefcię. Prątnicki awantury jej nie zrobi, ale dobrą sławę tej dziewczyny może szarpać. Będzie przekonany, że się tobie poskarżyła, i gotów myśleć Bóg wie co.	A któż mu to poniesie brzucho! Sam go nie udźwignie bez tylachnytylachny (gw.) kawał. drogi. Obiecuje, jak zawdy.	Mniejsza o to. Jeżelibym ci nawet odpowiedział, w najmniejszym stopniu nie zmieniłoby to sytuacji.	Prawda, panie majster, beischlagów nie ma, aleć za to u nas w Amsterdamie niech jeno człowiek wsadzi w okno głowę, a już cały dycha słonością wiatrów morskich, a tu co? Ani wie, że jest kole morza.	Nie, dziękuję bardzo, to niemożliwe.	Daj pokój Maks, on to robi z przyjaźni.	Gdzież to ty lecisz?	Nie będzie pił, nie będzie się miotał! Szczęście mu dam.	Och, ja tam nie będę jadła omasty, kiedy nasza panienka je suchy chleb. Nie, nie.	Dzień dobry ci, panie Salomonie: odezwała się, rękę mu dając do pocałowania. Źle spałam, swąd był z pieca, a zimno. To dom do niczego, stary grat, potrzeba będzie zrzucić, a nowy sobie pobudować. Lecz nim to nastąpi, ja muszę mieć ludzkie mieszkanie, proszę mnie oprowadzić po domu, abym sobie wybrać mogła.	Krowa? Konie tyle rozumu co krowa nie mają. Ona żyje liśćmi i gałązkami, zwyczajnie budniczka.	Nie. Chodźmy. Przyślę tu Karolinę.	Pewnie już nie, chybaby zaszło coś nowego...	Zdanie moje nie jest w stanie wpłynąć na jego uczucia. Nie ma ono żadnego znaczenia.	Co mu kto zrobi, kiedy ma wojsko za sobą! Niech nie doczekam uczciwego pogrzebu, jeżeli młody pan nie zrobi z kapłaństwem tak jak bawół z pszenicą...	O nie! nie pójdziesz sam, bo i ja pójdę z tobą	Jakbyś tu na noc został, a rankiem miał ochotę, to jeżeli na ślusarskiej robocie rozumiesz się, poprawisz mi rewolwer. Zaciął się i kurek nie podnosi. Diabeł w niego jakiś wstąpił.	Bardzo się cieszę; z jego talentem z jego talentem będzie to wykonanem znakomicie. Obrazy nieszczególne, ale historya. Kto wie, może współczesne.	Może myślisz, że nie mam pieniędzy?	Nic mnie zdruzgotać nie jest w stanie	Mizoginia światło ze Wschodu. ...  Założyć haremiki, przy drzwiach tęgi rzezaniec z dobrym bykowcem w ręku, a we wnętrzu śliczny ołtarz, na którym pani będzie wśród hołdów królowała. Tylko niech na świat nie wychodzi, na ten świat, który do nas wyłącznie powinien należeć, bo myśmy go stworzyli, myśmy wymyślili wiedzę i sztukę, i religię, i moralność, której kobieta nigdy w istocie nie ma...	Zbójcy przy takiej sile to furda czambuły także furda, bo jeśli nadciągną potężne, to będzie o nich głośno, a jeśli mniejsze, to wygnieciesz.	I nasz też będzie za tydzień. Papa wraca pojutrze. Zrobimy to tego samego dnia, a rano będę się chrzciła oficjalnie z papą	Czy duża to i liczna szkoła?	Jużem to im opowiedział. Oni się śmieją i wspominają o policji.	Pewnie, że okrutnie to ciężki sojusz Znamy ich już!	To modne słowo w najlepszych towarzystwach posługują się nim w traktierni pod czarną kwoką.	A jak śpi i nie usłyszy?	Niech pan doktór nie bierze czasem do serca wszystkiego, co mój syn mówi o Zagłębiu	Nigdy dotąd nie widziałeś, jak podnoszą kotwicę?	O, przepraszam, tylko nie powoli. Ja muszę jeszcze dzisiaj, zaraz wysalwowaćsalwować (z łac.)	Ta, ta, ta! to wielkie armie, gotowe do wyruszenia w pole, to ich dusza, która rządzi.	Jakże to?	No to kiedy ino, to mówże „pan”.	Och, jakiś ty dzielny, mój ty złoty księżyku!	On w maju jeszcze zakatrupił jednego Żyda. Dużo forsy zagrabił. Sam chwalił się i pokazywał. A teraz szykuje się do obrobienia banku na Wspólnej.	Więc jeszcze kiedyś zrozumiesz, że zaręczyny nie obowiązują do miłości, ani miłość do zaręczyn.	To dziwny przypadek Pan jest rekonwalescentem, panie kadecie. Jutro wyprawimy pana do zapasowego szpitala do Tarnowa. Pan jest siewcą bakterii cholerycznych... Wiedza posunęła się tak daleko, że wszystko już wiemy. Pan jest z 91 pułku...	Zapewne zdawało się panu, żem się zbyt ociągał z odwiedzeniem was powtórnym. Uczyniłem to dlatego, że sprawdziwszy tożsamość osób, chciałem dobrze rozważyć, co mam z wami zrobić. Długo się wahałem. Najprzykrzejsze okoliczności postawiły was wobec człowieka, który zerwał z ludzkością. Przyszliście zakłócić moje istnienie...	Boże drogi Boże drogi, ile to przy pańskich wpływach, kochany panie Nikodemie, można dobrego ludziom zrobić!	Któż im dobra stręczy? zapytał niecierpliwie elegant; to chyba nieprzyjaciel. Któż teraz kupuje ziemię?	Mnie nic, ale wam.	Arcymoralną! Szczęście jak cnota, jak zło to pojęcia względne Toteż la Fontaine miał nadzieję, że z biegiem czasu potępieńcy przywykną do swego położenia i będą się w końcu czuli w piekle jak ryby w wodzie.	Aha! Ale siebie pan lubi	Niechże cię Pan Bóg broni, abyś do mnie z określonym celem przychodził, zwłaszcza w godzinach, kiedy się cyrulictwem param	Tak... Jeżeli pani sobie życzy, mogę dać małemu kilka lekcji. Czy zda... tego, rozumie się, przewidzieć niepodobna...	A ja, panie czy także robiłem śluby, które mnie obowiązywać powinny?	Mam nadzieję, że następny skończy się lepiej!	Ano ja, kapitan z dziećmi, no i chyba Klu-Klu, bo z kim by się tu zostałazostać się (daw. a. reg.)	Cały mój majątek ulokowałem w obligacjach, będzie tego około sześćset, może siedemset tysięcy franków.	Przecież telegrafowałaś do panny Malinowskiej i ona mnie tu przysyła w zastępstwie...	Czy widziałeś ją dzisiaj?	I zamierzasz pani udać się do Romorantin pieszo?	Jak nieboszczyk pan Andrzej wszystkim przewodził, a nasz Jerzy niejeden raz z narażeniem się poradą i pomocą jemu służył?	Kto by ta porachował?... Aż się przelewało w chałupie.	Myślę, że powinieneś żyrować.	Mówią, że bardzo.	Za godzinę można będzie wejść w otwór...	Chce pan herbaty czy kawy?	Czy ona wyjdzie z tej choroby? Czy ją kiedy jeszcze zobaczę?	Dąsam się, nieprawdaż?	Niech będzie.	Powiem Emilce, że pan wychodzi	Żałuję, że ona miała miejsce	O tyle, o ile tylko nadarzyła się ku temu sposobność. Zwiedziłem nieco Morze Śródziemne poczynając od Gibraltaru aż do portów azjatyckich Lewantu, część Oceanu Atlantyckiego aż do północnej Ameryki, dalej morza północnej Europy i znam prawie wszystkie większe lub mniejsze obszary wód wokół Anglii i Szkocji.	Tak jest, konie rozkulbaczyćrozkulbaczyć rodzaj siodła., stos zapalić.	Co ci jest?...	Cóż ja poradzę taki rozkaz.	Mówiła mi Idalka.	O wa! Jest nas sześciu braci.	Pan komendant przy łożu.	Przeciwnie szykowna facetka i piękna jak odaliskaodaliska (z tur.)	Wiesz, odprowadzę cię.	Chcesz zostać ze mną jako służący?	Cudownie!	Czegóż oni zmarźli?	Czyn, Marzenie zauważyłem raźno.	Cóż mogę panu o nim powiedzieć?	Cóż u nas słychać?	Dlaczegóż byśmy mieli dla niej robić wyjątek?	Dzień dobry!	G. 3. (szczególnie zasmarkany)	I cóż, myślał pan o sprawie naszego przyjaciela?	I tobie sprzedał tajemnicę?...	Jestem w domu, u siebie, z rodziną!	Markowe?	Nigdy!	No i?	Parę minut zaledwo.	Też Roch.	U dostojnego księcia Somerset.	Wiem, posłowie od papieża.	Wolałbym, żeby pięćkroć sto tysięcy diabłów...	Zapomnieć mowy i wiary ojców.
E! e! co nam tam jego korona!! Tu w krakowskiem, ja wiem, że my mu nic nie zrobimy, ale trzeba z innego końca zaczynać. W Wielkiej Polsce, w Poznaniu tacy się znajdą, co mogą się ruszyć, bo im to nie po myśli, że koronę im z Gniezna wywieźli, i ze stolicy ich zrobili małe miasteczko.	Nie ma obawy. Ograniczę się ściśle do takiej, która przypada na mnie jako na jedną głowę według urzędowej statystyki spożycia alkoholu. Jeżeli będzie to doza podwójna, proszę mi tego za złe nie brać. Różnica wynika stąd, że głowa taka jak moja warta jest dwa razy więcej.	Niechże ksiądz śmie mi powiedzieć, że mi ksiądz nie myślał doradzać brzydkich rzeczy! Czy to nie jest jasne? Gdyby ten młody człowiek, który jest bardzo przystojny (przyznaję), zalecał się do mnie, nie myślałby o swojej kuzynce. W Paryżu, wiem o tym, są dobre matki, które się poświęcają w ten sposób dla szczęścia i majątku dzieci; ale my jesteśmy na prowincji, księże kanoniku.	Nie „ech” mon cher, tylko czasem jedno słowo w porę wypowiedziane więcej znaczy niż sto czterdzieści apelacji. Witając się ze mną, wielki książę mówi: „Jakże mi miło witać cię, hrabio, w tym pięknym naszym lesie”. „Wasza wysokość pięćdziesiąt lat temu mój dziad miał szczęście spotykać w tym samym miejscu wojska ojca waszej wysokości. Tak się to w życiu dziwnie wszystko plecie, że może nadejdzie chwila, kiedy syn mój będzie miał radość i zaszczyt odwdzięczyć się tu synom waszej wysokości za honor, który mnie dziś spotyka”. „Serdecznie ci tego życzę, hrabio”, powiedział, śmiejąc się wielki książę. Trzeba było widzieć miny tych wszystkich dygnitarzy leśnych. Na cóż, było na co patrzeć.	Nie wierzę, kawalerze Georges, ażebyś mógł powziąć miłość, znając mnie tylko z najgorszej strony... Dajmy temu pokój. Ucz się pan roli Sewerusa, a potem, wierz mi, powracaj na dwór pana hetmana, rozerwiej się, zapomnij, i nie trać czasu na wzdychanie do takiego obrzydłego trzpiota, jakim ja jestem...	Mówiłem już wam, że „Tygodnika Niezależnego” nie można uważać za przedsiębiorstwo handlowe. Jestem przeświadczony, że będzie dawał zyski, lecz zyski te zostaną obrócone na jego rozszerzenie i wzbogacenie jego treści. Czy w zasadzie zgadzacie się na to?	Ależ ja także, księże kapelanie, życzę mu tego Mój mąż jednak nie powinien czynić starań. Ale jeśli ksiądz sądzi, że wstawiennictwo moje może być użyteczne, powiem słówko Jego Eminencji. Nasz arcybiskup wcale mnie nie przeraża.	Et, Hipowi teraz będzie dobrze w Nawłoci! Tak mi się coś wydaje. A wujciowi się nie wydaje?	Nie mogę tego twierdzić, zwłaszcza że jak sobie przypominam było dwu Mitchelów, obaj z imieniem Leroy.	Ponieważ, mówię, bez pana nie mogę nic zrobić, a lękam się, byś nie odmówił mi łaski, której żądać przychodzę, jeżeli nie będziesz wiedział, w jakim celu o nią proszę.	Pana wyobrażenie o tajności polega zdaje się na tym, żeby ukrywać co się da przed szefem swego wydziału. Czy pan nie posuwa się trochę za daleko? A gdzie on mieszka? przy swoim sklepie?	Widzi pan jeżeli dom moich rodziców, który pan tak dobrze znał, nie był pod niektórymi względami ideałem domowego ogniska, jeżeli moje pierwsze małżeństwo wcale domu stworzyć nie mogło, tym silniej narastała we mnie potrzeba posiadania właśnie domu, w całym tego słowa znaczeniu, męża, dzieci, tego wszystkiego, co prezes Szubert nazywa stajenką betleemską, gdzie duch boży czuwa nad bydlątkami. Miałam więc predyspozycję, zdecydowaną predyspozycję w tym kierunku. Czy to nie jest naturalne?	Nie tyś go zaklął, by się nam ukazał?	Skądże ta pewność? Nie wie­rzysz w cuda? Czy cuda były tylko dawniej albo tylko z dala od nas mogą się zdarzać chodzi o cudowne objawienie Matki Boskiej, jakiego dostąpić miała w 1858 czternastoletnia Bernadeta Soubirous (właśc. Maria Bernada, 1844–1879), w grocie Massabielle w Lourdes, u podnóża Pirenejów..	Prawda? I jeżeli przypomnę ci teraz, że to ja cię namówiłem do tego, że ja cię wciągnąłem do interesów, że to dzięki mnie ty z biednego magika, czy to uczonego, zrobiłeś się bogaczem, to nie dlatego, byś mi dziękował. Ja tam podziękowania mam w nosie. Ale dlatego, byś wiedział, że jestem kontent z ciebie.	Prosty. Pokarmem umysłu jest poznawanie. Żądza nie trwania czy przetrwania, jak mówisz, lecz pędu, postępu, odkrywania nowych prawd, wydobywanie ich z głębin ziemi, z tkanki roślin, z atomów i z bezmiarów gwiazd, z własnych myśli wreszcie. Poznawanie wszechświata, poznawanie siebie i poznawanie swojej roli we wszechświecie. Tu jest źródło wszelkiej wiedzy, tu kryje się motor nauki. I jakże możesz zmusić swój umysł, by wyrzekł się tego, co jest, co musi być racją jego istnienia? Powiadasz „żyjemy bezpieczni w naszych prawdach”. Ależ gdy pewnego dnia bodaj przypadkiem przyjrzysz się im bliżej, spostrzeżesz fikcyjność wielu z nich.	Nie, to pan się myli	Pan wiesz, panie Horn, dlaczego my nie dajemy miejsc panom Starżom Starzewskim, a dajemy je panu, bo my jesteśmy demokraci. Taki hrabski kuzyn, to jest wielki arystokratyczny kapcan, to jest ładny kawałek człowieka do obwożenia w powozie, do parady! A w fabryce trzeba robić i jest różnie, a jakby takiemu panu się co stało, niech by on sobie złamał paznokieć z własnej winy, ale przy naszej robocie, to zaraz za nim gotowe reklamować wszystkie dwory europejskie. Po co nam taka dyplomatyczna afera! My lubimy ludzi skromnych, ludzi, którzy nie mają hrabiów kuzynów...	Czyż na to aby co dwadzieścia stron przeczytać jakiś aforyzm lub w ogóle takie powiedzonko o życiu, które bym przyparty do muru i sam mógł wykombinować, czyż na to muszę przestawać z tą całą bandą snobistycznych durniów i słuchać nadmiernie detalicznych opisów ich nieciekawych stanów i myśli, podanych w formie równie nieciekawej? Te zdania na pół stronicy, to wałkowanie i różniczkowanieróżniczkowanie z tym się zgadzam pomaga im w tym tradycja, a dane mają na to te same, co wszyscy. Procent ludzi wyjątkowych rozmieścił się teraz równomierniej. Ten cały Proust dobry jest dla snobów, niemogących się wcisnąć na pańskie pokoje, a nade wszystko dla ludzi, mających nadmiar czasu. Ja czasu nie mam...	Ostanie, żeby się naród marnował, a zły cieszył, ale ja to bym postanowiła inaczej: wzionwzion (gw.) który; któryś. cudzą kobietę, to niechże sese (gw.) zawsze., a nie zechce, bo mu już nowa lepiej zasmakowała, kijem ścierwę i do kreminałukreminał (gw.)	Raz mi się zdarza sposobność ojczyźnie i królowi znamienitą przysługę oddać, zapowiadam też waszmościom, że pierwej w powietrze się wysadzę, nim tu szwedzka noga postoi. Chcą Zamoyskiego siłą brać, dobrze! Niech biorą! Obaczym, kto lepszy! Waćpanowie, tuszę, z serca pomagać mi będziecie!	Co ojciec mówisz! jeszczem nie zaczął ciągnąć.	Nie przyjmuje jeszcze? Ależ ja nie jestem obcy...	Zupełnie niemożliwe to nie jest Czy nie mogła od dawna krążyć w pobliżu wyspy?	Miły Boże! zawołała Tekla, wszak ja nie wiem ile pani ma lat; ale pani nie wygląda na więcej jak na trzydzieści, a gdybyś pani zupełnie wyzdrowiała, nie wyglądałabyś i na tyle!	Nie widziałam Emilki już półtora roku, ale pisujemy do siebie dość często. Ona ma wyjechać do Reichenhall, dla swojej małej.	O nie, wpakowano do lochu.	Ooo, będę ci dawał. Żeby nie moje dwa centy, tobyś i bąka nie miał.	Czy należę do tych, co umierają? Umrzeć w taki sposób, od kuli strzelonej w plecy przez dziewczynę! Doprawdy, źle mnie pan ocenia! Tak jakbym zgodził się na podobny koniec!	Prawdopodobnie uciekli z miasta. Wysłano już oddziały żołnierzy, które przeczesują okolicę. Oby udało nam się ich złapać i powiesić tak jak pozostałe zdradzieckie psy.	Że osiłek, to osiłek, a przy tym, żeby mu zwierzchnik powiedział: rozwal łbem ścianę	Dam do zrozumienia w sposób jak najoględniejszy, że jest tu zbyteczny.	„Jest za Dreyfusem, nie ma cienia wątpliwości”	Co ty! Na ojca będziesz powstawał? na rodzonego ojca! A jeśli zdzierał, to dla kogo? Przecież nie dla siebie, a tylko dla was, dla ciebie, na twoją naukę	Kanał ten jednak z czasem zapełni się ziemią?	Odmieniłaś się, widzę.	Wieko się uchyla?	Wstań i pokaż się: lubię ten wasz mundur.	Tak Jeśli ci się uda wpakować Dawida do więzienia albo wydać go nam w ręce aktem spółki, będziesz mężem panny de la Haye.	Co zrobił? ojca mojego zdradził i sprzedał, Turkom pohańcom go sprzedał, jak podłe bydlę sprzedał, jak psa na łańcuchu go wydał!	Hayde Wiesz, że jesteśmy we Francji i tym samym jesteś wolna.	Och, tak jeśli on zechce i jeśli będzie mógł przybyć ze mną.	Co ja słyszę. Mówisz o świecie, Beniaminie? A czy świat prosił cię, abyś wyruszył w podróż? Czy świat podpisał z tobą umowę i dał ci pieniądze na drogę?	Co to ma znaczyć? Nędzniku! Zdekonspirowałeś mnie przed Niną? Może i ta szuja Kunik wie o wszystkim?	Ale któż by to mógł być?	Dokąd?... po co?... A ja?...	Jeńców chyba prowadzą, jak mnie Bóg miły!	A co mam pisać?	I z tobą, i z tobą!... Daj mi odetchnąć.	Jak wiedajesz... jak znajesz...	Ojciec chce mojego podpisu pod kontraktem ślubnym, ale w zamian zostawia mi ojciec całkowitą wolność?	Tysiąc grzywien! Skąd wziąć tyle srebra! Zbierać trzeba, chodzić trzeba, żebrać trzeba! Tysiąc grzywien! Dla naszego księcia! Ten będzie każdą grzywnę brakowaćbrakować (daw.)	A cóż to za firma? Chemiczna?	To źle! bardzo źle! Lepiej było go położyć niż żywego puszczać.	Przychodzi pan zapewne w sprawie panny Floryny, a pan szanowny w sprawie panny Koralii? Poznaję pana. Niech pan będzie spokojny kupuję klientelę Gymnase, będę dbał o pańską damę i uprzedzę ją o kawałach, jakie chciano by jej płatać.	A teraz prowadź mnie.	Ale... bom to winowaty... ale... borowy mię wygnał i jeszcze chciał kijem sprać, inom uciekł... a granula zarnozarno	No tak mamy już niewątpliwy ślad. Czy wziąłeś kogoś ze sobą na brzeg, kiedy dopłynęliście do Elby?	On trzyma, a ty zrzuciłeś.	Ucieszył mnie pan, panie Józefie.	Zwariowałeś pan, panie Boczek? Osiemset złotych, któż to panu da?	Ale gdybyśmy go wynieśli na świeże powietrze, na słońce, może by przyszedł do siebie?	Moja złota, może wyrobiłabyś Miętlewiczowi jaką dobrą posadę w cukrowni. Bo on wprawdzie ma dochody, ale ani wielkie, ani zbyt pewne... A nade wszystko musielibyśmy mieszkać tak daleko od Warszawy, no... i od was.	Otóż właśnie, ten jeździec, to on... to czarownik.	Wszystko jest możliwe, jeśli taka jest wola Pana Boga	A nijak. Poczeka se pani na prom i promem śmignie na drugą stronę.	A to Józia kazała przynieść cebratki, bo świniom trza żarcie narządzać.	Ala duża, Ala chce na wojnę.	Ależ pan pułkownik wie o niej!	Cóż dalej?	Doprawdy, kochany hrabio, cudowną masz pamięć. Ale, ale, dodaj jedno jeszcze...	Jam tym waćpana oficyjerom kazała pójść precz z mego domu!	Niepodobna... pan, jego powiernik?...	Tak na niebie. Żaliżali a. zali (daw.)	Tak, od razu. Ale potem?...	Tak. Ja podałam	To znaczy... „W ręce Twoje, Panie”.	Więc cóż mam począć?	Śledzie są wyborne!... Kawior... kawior jest wyższym nad sam podziw! Czy może być coś wyższego nad podziw?	A tak.	A więc	Ależ z przyjemnością!	Ałła!	Chory	Cicho bądź!...	Czyż więc mam podać waćpanu i resztę nazwiska?	Dėl ko gi taip?	Długo waćpan myślisz zabawić w Warszawie?	Ha!	Mów jasno!	Nasz król miłościwy bardzo chory...	Niepodobna, niepodobna!	Nigdy w świecie.	Przepraszam, ekscelencjo?	Sen	Tak! przeznaczenia są nieuniknione, konieczność żelazna Widzę przyszłość, widzę ją... smutna...	Tu Murek, niech pani otworzy.	Widziałem.	Zawżdy ludzie narzekali	Zdychaj, parrycydoparrycyda (łac. parricida) rzekł Kmicic.
Uważasz, Nineczko, nie jest to takie proste. A po drugie, dobrze mi tu w Koborowie.	Nie przyszło mi to na myśl. Ale prawda, nie powiedziałaś mi jeszcze, kto to byli ci oni?	Widzisz, Ewuś, ja już jestem stary, grzeszny człowiek. W starym człowieku, uważasz, to się tyle nazbiera grzechów, paskudztw, wiadomości... Cóż tam zresztą gdzie!... Inna rzecz z tobą... ma foi... inna. Powiem ci pod słowem honoru, że nie masz lepszej rzeczy jak czystość serca i to, wiesz, mocne postanowienie. Tak i tak	Wy to nazywacie gruchaniem? O, rety! Kiedyście zaczęli grać na tym piekielnym instrumencie, słowa jednego nie mogliśmy zrozumieć w naszej pracowni! I cóż wam z tego przyjdzie, że się dacie wylać?	Powiem ci ją moje dziecko, nie jest to tajemnicą żadną. Darscy byli zawsze bardzo uczciwymi ludźmi, ale przez dziwactwo swoje stracili wziętość w sąsiedztwie, i odłączyli się zupełnie od towarzystwa. Bogaci będąc wzgardzili nami, zubożawszy ani się chcieli przez dumę schylić do ludzi. Jeden raz tylko starł się stary Darski z jednym bliskim krewnym naszym, i spotkanie ich pozostawiło po sobie pamięć i nienawiść niezmazaną.	Od dawna? To mnie dziwi Nie możemy tu wskrzesić trybunału kościelnego, lecz za to będziecie mieli więcej parowców, kolej i kabel telegraficzny. To przyszłość w wielkim świecie, nieporównanie więcej warta od wszelkiej chwały kościelnej przeszłości. Zetkniecie się państwo z czymś większym od dwu wicekrólestw. Nie wyobrażałem sobie, żeby miejscowość na wybrzeżu mogła być tak odcięta od świata. Gdyby znajdowała się tysiąc mil w głębi lądu... to osobliwe! Czy wydarzyło się tu cokolwiek w ostatnim stuleciu?	Kto to jest pani Arnold?	Wszyscy krzyczą naraz, nic nie słychać i robi się sądny dzień, a tutaj podróż się jeszcze wcale nie zaczęła, to co będzie potem?	Może, jeśli nie masz pan wrogów, obudziłeś za to niechęć zazdrosnych? Masz zostać kapitanem w dziewiętnastym roku życia, w twoim stanie to ranga bardzo wysoka. Masz się ożenić z piękną panną, która cię kocha, a to jest także rzadko spotykane na ziemi szczęście. Tyle uśmiechów od losu mogło ci narobić zazdrośników.	Uważajcież. Dziaduś powiadali wczoraj stryjowi, że wszystkie króle i książęta, co tu na wesele pozjeżdżały, oczekują wieści, zali się najjaśniejszy cesarz niemiecki nie zbliża. A gdy on z ostatniego popasu wyruszy, o czym rozstawieni konni doniosą, wtedy zbiorą się wszyscy razem i pospieszą jemu naprzeciw. Księżniczka Elżbieta zaś, że to nie przystoi narzeczonej nadskakiwać nad miarę swemu przyszłemu małżonkowi	Dziwna rzecz, jak mi ta polana przypomina dziecinne lata. Gdy pierwszy raz wyjrzałam z kołyski, widziałam w oknie takiż ciemny las i na trzebieży niewielkiej naszą chatę z bierwon skleconą. Matka zawieszała kołyskę na gałęzi i pomagała ojcu przy karczunku. Musiała to być ciężka praca, bo postępowała nadzwyczaj powoli. Stan był dziki, pełen Indyan i zwierza; żyliśmy suszonem mięsem i korzeniami; wokoło nigdzie nie było osad, miast, ani białego człowieka.	Otóż śledziłem pana Fogga aż do tego miejsca, ale nadal nie otrzymałem jeszcze rozkazu aresztowania, o który pisałem do Londynu. Musi mi pan pomóc w zatrzymaniu go w Hongkongu.	I jakoś będzie trzeba się przedostać przez te grzęzawiska, które się przed nami rozciągają. Coś mi się zdaje, że jedynym wyjściem będzie wybudować kładkę i po niej przejść.	Bajki?... Bajki?... No, zatem wam powiem, że to jest święta prawda... I jeszcze wam powiem, że bogatsze chłopy naradzają się z Joselem i Grzybem, żeby kupić całą wieś od dziedzica... Całą wieś, żebym tak szczezłaszczeznąć (daw.)	Niech pan tak nie mówi Zresztą pan sam nie myśli o niej w ten sposób. To jest duszyczka subtelna, jak kwiat. Nie wiem, czy jest gdzieś na świecie istota mniej zasługująca na surowe słowa, na owe nieszczęścia, pod któremi ledwie dyszy biedactwo, na tę samotność, na ten brak jakiegokolwiek oparcia w podobnej chwili.	Och, w sekundę zgaduję takie rzeczy. Gdybyśmy się tak przeszli we dwójkę w tłumie, zobaczyłby pan, że nie pomyliłbym się ani dwóch razy.	Panie marszałku Wang: zbyt dużo honoru, aby odmówić: „Sliszkom mnogo czesti, cztob’ otkazátsia” tajemniczych dla mnie samego. Czy i dzisiejszy ranek nie jest tego dowodem? Gdyby nie ta moja ostatnia wolta, straciłbyś pan ze trzy czwarte twoich tutaj dysponiblów. Ostatecznie zwyciężylibyście liczbą. A planu mego nie pozna pan, bo on jest tu. Zdumieli się Chińczycy). nie ubliżając panu, generale Ping Bo niemieckich komunistów bez walki wziąć się wam nie uda. Nas zgubił brak idei wewnętrznej Położył mały, czarny przyrządzik przed nakryciem chińskiego dostojnika i siadł. Nikt więcej nie mówił, choć temat był niezły. (Każdy skrywał wstydliwie coś pod swymi giezły	Nie zapominaj, że jesteś w Łodzi. A widzę, że wciąż zapominasz, że zdaje ci się, iż prowadzisz interes wpośród cywilizowanych ludzi środkowej Europy. Łódź to las, to puszcza dziś: wyssą. i wyplują z siebie.	Nie, oni mówią poważnie. Ponieważ zajmuje się tak żywo misjami w Indiach, więc powiadają, że eksportuje religię. A czy wiesz, co rzekła o nim niedawno jedna starsza kobieta? „Tak, proboszcz jest bardzo osławiony ale też, co prawda, bardzo się puszcza”.	Już wychodzę odszedł jeszcze kilka kroków. Przyglądano mu się w milczeniu.	Nie ale sam przyznasz, że to marny zgon.	Nie bujne ale dzikie, wściekłe życie rozpętanych byków! Biada, gdy się pod te kopyta do­stanie	Pan dziś nie w humorze; w podobnym nastroju zostaje się w domu.	Upokorzeniem jest proponować komuś trzy tysiące rubli na zastaw sreber, i to wówczas, gdy obcy ofiarowują pięć tysięcy... Innego nie widzę.	Być może ale kucharze diabelscy mogą się zdrzemać niekiedy i zmylić w swoich czynnościach i często wsadzą do gotowania to, co miało być pieczone. Jako w tutejszej kuchni panowie kucharze szpikują kuropatwy, turkawki i gołąbki, w zamiarze (jak można mniemać) upieczenia ich: zdarza się im wszelako czasem ugotować kuropatwy z kapustą, turkawki ze szczypiorkiem i gołąbki z kalarepką.	Gorzej. Bo jakkolwiek, pomimo dwukrotnych zaproszeń, nie był na balu u księcia, lecz około północy wymknął się pod jego dom i stojąc na śnieżycy patrzył w okna. Rozumiesz pan?	Kochanie, jeśli ci powiem, że się nazywa Vinteuil, czy dużo ci to mówi?	Panie Athosie przyjm sedeczne podziękowanie za dobrą wolę, nam okazaną. Panowie, jesteśmy już na miejscu, skierujcie się do bramy na lewo, hasło: Król i Ré!	Proszę ja ciebie, jeśli ty kochasz jeszcze Lorkę twoją, jeśliś kochał jej matkę, której pamięć zginie na wieki i chyba tylko w sercu córki pozostanie... mój drogi mój miły ojcze... daj mi! daj mi jak najwięcej pieniędzy!	Nie darmom się ja do drzwi Miłości Waszéj tak dobijał, mówić chciałem z nim i potrzebowałem	Nie. To moich krewnych	Nigdy się zupełnie dobrze nie miewam	No i cóż, nie zechcesz zająć się nim?	Pięćset milionów! może tyle było, ale już nie ma.	Przepraszam pana na chwilę, skończę z pacjentem i pójdziemy razem do mamy. Borowiecki usiadł pod oknem i rozglądał się po małym gabinecie, zapchanym sprzętami i przepełnionym zapachem karbolu i jodoformu.	Ta droga przechodzi pod twoim domem; otóż powiadają, że kiedy trup Fabia znalazł się w tym miejscu, krew trysła z okropnej rany, którą miał na szyi.	Lokaje! którzy mają rozkaz ostrzegać panów o zbliżeniu kogokolwiek, to nie są lokaje, to poprostu warta.	O nie, nie żądamy, żeby wynosiła się stąd natychmiast.	A macie pewność, że wasz ojciec żyw jeszcze między Turkami? Może już zabit!	I na co to sąd? i tyle. Chociaż i z tej małej nic by dobrego nie wyrosło.	A jeśli któryś ma, to bardzo mało. Wiem na pewno tylko, że Cavalcanti ma pałac w Lukce.	Dla przyszłości; król nie jest nieśmiertelny...	Och, to jeszcze nic!...	Człowieku, przecież mówiłem panu, że razem pracowaliśmy w banku, w Symferopolu, a pan jeszcze pyta.	Tak jest. Osobnym pociągiem dziś rano. Chcieliśmy zbudzić Ekscelencję wedle polecenia, ale sypialnia była pusta, tu zaś nie śmieliśmy wchodzić.	Jednak jesteś ciekaw, co w gazetce będzie stało a jednak żaden nie wytrzyma, żeby go nie przeczytać.	Bardzo dziękuję gdzieżbym się ośmielił... Jak ja się odwdzięczę...	Nie ma węzła tak splątanego, by nie można go było rozwiązać przy pomocy cierpliwości.	Jesteś w każdym razie najpiękniejsza w tych sankach! Nie zaprzeczysz chyba?	Nie!	Panie, ależ to absurd!	Rozmowa z Cyranem zakończyła się w sposób pomyślny dla ciebie?	A udziały Piotrowicza? Jak pan sobie z tym da radę?	A, panie Fröhlich nie żartujcie sobie z biédaka... dla mnie wy prędzéj będziecie Ekscelencyą niż ja dla was.	Czy marzenia Jima piękne były, czy nie pamięta on na pewno o jednym, którego nie pochwycił.	Cóż za utrapienie! Od trzynastu lat, mija bowiem trzynaście lat, jak jestem zamężna, nie miałam ani trzech godzin swobody...	Moja Lauro, ja cię tak odjechać i w tem usposobieniu zostawić nie mogę.	To niech idzie na szopkę krakowską!	I bez księdza każden do Pana Boga trafi, niech jeno będzie poczciwy; gospodyni lepiej mu pilnować, bo z trzecim chodzi i znowu gdzie zgubi...	Oni tam po co?	Cóż pan chce? Czterdziestka!	Dziwne doprawdy, bo byłem pewny, że nocy dzisiejszej miłosne zdarzenie omówić należy.	Garść nas jest ale inni pójdą za przykładem.	Jei tik vilčių neužtenka, poniute, tai aš jau nuo savęs į programą pono Vincento kiek reik įdėsiu. Po šimtui metų lietuviai įgys tokį apšvietimą, kad juosius pašauks į visas žemes karaliauti ir tokiu būdu visa tauta taps karaliais.	Pójdziemy razem, dobrze?... Po drodze załatwimy mały interesik...	Tak, tak. Że tu nocuję.	Tylko do Tyburu, aby świeższem niż rzymskie odetchnąć powietrzem.	Zapłać pan najpierw	A co ja mam każdemu czapkować?	Więc co? Więc co?	Czy może jakiś zwiadowca czy wartownik?	A tak. Zrazu nic. Odżałowali tego wuja Dominika, nagrobek mu wystawili na cmentarzu naszego kościoła, msze kazali odprawiać za jego duszę. A tymczasem...	Abyś ją przyjęła za pannę sklepową.	Cha, cha, cha pokaż kuzynowi swoją sztukę! co tu robić!	I skąd właśnie na niego padło takie nieszczęście?	Ja, babuniu Przyprowadzam wedle pozwolenia, hrabiego Croy-Dülmen.	Może brat?	My mamy jedną sprawę przykrą...	O! i ja także!	Siła tam wszystkich dzieci?	Toż poznałem i sam... Nawet niczego sobie panna młoda! Znasz ich?	A pożar, babciu?	A ten wózek skąd przyjechał?	A... wiem!...	Będę.	Choćby na szubienicę.	Cóż? Miszugener trochę?	Dżuma benderskadżuma benderska	I dużo ma szczeniąt?	Kłamstwo!	Niby jakim prawem żeście zarżnęli!	No, no... A w Ameryce dobrze naszym?	Przez czas układów chodziła między drzewami. A gdyśmy zakończyli sprawę i zapili dobrym winem żydowskim, powiedziała ojcu... zakończył Tutmozis.	Przywieźliśmy.	Skarb, Korzyść, Obywatel rzecze Sancho.	Ty ślepy?	Umowy telefoniczne?	Z jakiego kraju jesteś, pacholę?	Znam.	Zobaczymy
Pojedź, czemu by nie? Ty sprawisz niespodziankę ojcu, ja rozruszam mego starego Brooke’a i zabawimy się wybornie. Zrób to, Ludwisiu! Zostawimy list zapewniający, żeśmy zdrowi, i puścimy się w drogę. Mam dosyć zebranych pieniędzy. Wycieczka ci posłuży i nie będzie nic złego, że odwiedzisz ojca.	Ale, przepraszam ja wcale nie byłem łaskaw.	Bo ja wiem? Słyszałem, że parę razy strzeliły w nocy, a na drugi dzień gadały, co im ktości zaglądał do koni. Ale kto by zaś, tego nie wiem.	A jednak ty tylko możesz radzić i powinnaś Marszałek nie jest wprawdzie AdonisemAdonis ale... Gdyby nasze obowiązki były do spełnienia łatwe, nie istniałaby zasługa. Zresztą, mój Boże, któż nam broni mieć na dnie duszy jakiś ideał, o którym myśl osładza najcięższe chwile? Na koniec, mogę cię zapewnić, że położenie pięknej kobiety, mającej starego męża, nie należy do najgorszych. Wszyscy interesują się nią, mówią o niej, składają hołdy jej poświęceniu, a znowu stary mąż jest mniej wymagający od męża w średnim wieku...	Niech pani przebaczy, jeżeli mimowolnie zrobiłem jej przykrość. Pozycja społecznaMoże, według pani, tacy jak ja nie mają prawa myśleć o pani?... W waszym świecie nawet ten zakaz jest możliwy. Ale ja należę do innego... W moim świecie paproć i mech tak dobrze mają prawo patrzeć na słońce jak sosny albo... grzyby. Dlatego niech mi pani wręcz powie: czy wolno mi, czy nie wolno myśleć o pani? Na dziś nie żądam nic innego.	O, niech pani tego nie robi. Odeśle pani inny, rżnięty w szafirach albo wydrążony w rubinie. Tak ma zwyczaj postępować i nie ma rady, trzeba się z tym oswoić.	O! pewnie że się na to nigdy nie zgodzi!	Zdaje mi się, że nie zdołałem pani przekonać Powiedzmy zatem: swym namiętnościom.	Tak, ale z raz podrażnionym Zborowskim trudniej będzie Wszyscy oni ile ich jest, stworzeni się zdają, aby nikomu pokoju nie dali i sami go nie mieli nigdy. Walka jest ich żywiołem.	Ja... Ja, proszę pani... Ja staram się jeszcze patrzeć na świat inaczej.	Nawet nie próbuj! Choćbyście oba z ojcem klękali przede mną jak przed cudownym obrazem, choćbyście ziemię przed moimi nogami całowali, takem się zawziął, takem się zaklął, tak mi się serce w kamień obróciło, że nigdy, przenigdy mego dziecka wam nie dam! Słuchaj i zapamiętaj: przenigdy!	A żadne, tak nas uczyli we szkole, że teratera (gw.) nikt. nie rozbierzerozebrać (gw.) odpowiedział Antek.	I tak byłoby nieładnie, i tak nieładnie; ale nie wiem, co lepiej: czy być zbójem, czy Judaszem?	Ja jestem robotnik we młynie	Ja też Prawie całkiem czarne, jakieś metr sześćdziesiąt z ogonem i biegają na dwóch łapach. Wiem.	Krzychu, naprawdę nie rozumiem...	Nie jest on z tych, co płaczą, do kija prędzej się weźmie...	Nie, pani, jestem próżniakiem, miłującym sztukę i czasem trwoniącym czas na nią niepotrzebnie.	Niech... niech między nami będzie już pax, tylko mnie nie golcie. Przysięgnę, że daruję wam lanie, jeśli mi dacie spokój.	Odtąd pozostała jej ta blizna Nie rozstanie się z nią do wiecznego spoczynku, zresztą wątpię, czy gdziekolwiek i kiedykolwiek, bodaj w grobie, spocznie. Matkę straciła w dzieciństwie, ojciec jej, daleki krewny mej matki, umarł też, i matka moja, będąc już wdową, wzięła ją na stałą swą towarzyszkę. Z ojcowizny zostało jej parę tysięcy, od których procenty dokłada co roku do kapitału. Oto życiorys panny Róży Dartle.	Wiem to, kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?...	O matusieńko złota... o mój tatusiu! Takem się lękał, że nie traficie do mnie, abo się gdzie zagubicie w onym ludzkim mrowisku, a tu przychodzicie właśnie w sam czas.	A zresztą czy nic poza tym słychać nie było?	A, przepraszam. Nie bywam u ministrów, zostawiam ten zaszczyt książętom.	Ależ proszę mówić dalej, nie szkodzi. A więc jest przyzwoity?	Czemu mnie w rękę całujesz? czy to ja ksiądz?	Czy nie możnaby, jeśli coś pani zechce poczynać, robić to z jego wiedzą i wolą?	Jak to nie przejść?	Nie obrażaj mnie!	Umowy nie było spisanej? zapytał Suchywilk.	Znajdzie się! Na to on mąż, by się odnalazł A nie będzie go	Niebezpiecznie ranny w głowę. Biedny człowiek! Jest to młody rybak, żonaty, ojciec dwojga dzieci, odbywający pierwszą podróż po morzu. Doktór okrętowy ręczy za jego zdrowie, i to właśnie sprawia, że się oń obawiam. Zresztą, zobaczymy. Rozeszła się też pogłoska, że kilku ludzi zostało porwanych, ale na wielkie szczęście, jestto fałsz.	Femciu zdaje mi się, że coś wyrzucasz przez okno...	Idźmy dalej Czy rozumie pan, w jak to się stało, że nasz pies tak dziwnie został wyrzucony z jeziora po walce z diugoniem?	O takich jak wy? zawołała Dobkowa... i rozśmiała się. O takich jak wy! Dobrze, że choć sami o sobie niezłą opinję macie!.. A do czegoż wy jesteście zdatni?.... jeść, pić... i czasem na gitarze pobrzdąkać?..	Przeciwnie i twój sąd będzie dla nas cennym; rzecz się ma tak: Pan rektor jest zdania, że moja rozprawa winna być nade wszystko dogmatyczna i dydaktyczna.	Rozumiem, że tam, gdzie stali, musiały konie wszystką trawę spod śniegu wygrzebać, więc chcą w innym miejscu kosz założyć. Przy tym być może, że orda, stojąc w pobliżu Doroszowych, wadzi się z nimi: zawsze tak bywało. Niby to oni sprzymierzeńcy i wspólnie wojują, a niech tylko siehenie obok zatoczą, to się na pastwiskach i na bazarku zaraz biją.	Zdaje mi się iż gwardja moja jest także gwardją królewską, i że kto tylko służy w armji francuskiej, przez to samo służy królowi.	A na cóż im więcej sukien? Przecież człowiek ma tylko jedno ciało.	Boże, zmiłuj się!	Ciotka, widzisz nawet w razie przegranej, będzie miała jedną wielką pociechę. Moje zbiory za jakie kilka tygodni będą już w Warszawie, a to było jej marzenie od lat kilkunastu. Jeszcze ojca namawiała na przeniesienie ich do kraju bardzo usilnie. Już wszystkie gazety rozpisują się o tem to trudno wypowiedzieć.	Jak się nazywasz?	Jak ten czas leci, aż się w głowie zawraca! Ale skądże tak dokumentnie pamiętasz? Nawet miesiące?	Jakaż jest, u diabła, pańska myśl? Jeżeli myśli pan, że mnie wciągnie...	Jeżeli ta skóra się rozciągnie przyrzekam wznieść olbrzymi pomnik Błażejowi Pascalowi, ufundować nagrodę stu tysięcy franków za najpiękniejszy problem mechaniki rozwiązany w każdym dziesięcioleciu, wyposażyć pańskie bratanice, siostrzenice, stryjeczne wnuczki, wreszcie zbudować przytulisko dla matematyków, którzy zwariują lub zejdą na dziady.	Klucz? W kieszeni u pana Schultza. Nim waszmość dobierzesz mu się do klucza, to musisz go pierwej zarżnąć jak barana.	Nagadaliście się do syta?	Och, Boże! cóż ty tu robisz, przyjacielu, w tym straszliwym stanie?	Opowiadał mi o tym Wyznaję zgoła inną wiarę niż ty. Czerwony Kapcylindrze... jeżeli taka błahostka cię obchodzi.	Rannymi winny opiekować się obie strony.	Uspokój się, Fil.	Widzę, że pani de Restaud jest bardzo przewrotna, bo przecie zakazała wpuszczać mnie do swego domu.	Więc to za jego radą poleciłeś mi ubrać się w te zapinki?	Wyborna jest ta kawa ze śmietanką Cóż, Adziu, podoba ci się tutaj? Będziesz odwiedzać pannę Gabrynię?	Zgoda na to wielki ten patron, co się płaszczem z ubogim dzielił nauczy nas dla zgody coś poświęcić.	Złota, dobra, poświęcająca się dziewczyna, ale... Dlaczego jest to ale! U diabła!	A gdzie nasz młody Edmund?	A tyś czym handlował?	A z kim?	Ale?	Będziesz mogła czytywać książki w tych językach.	Będę do was pisał i o wszystkim wam doniosę Przyślę wam mnóstwo pocztówek z mużykamimużyk (ros.)	Chciałabym... chciałabym... chciałabym, abyś wziął gnipgnip	Chwała Bogu!	Co byś powiedział na Beatkę Konarską?	Czy to twoje dzieci?	Dawno minął... patrzajno acan, oto wasza karta... przeczytaj (to mówiąc wyciągnął z za kontusza fascykuł papierów, dobył z niego kartę i podsunął ją elegantowi). Pięć tysięcy czerwonych złotych z procentem...	Dobro rzekła z jękiem Ludka, lecz przestała płakać, bo słowa przyjaciela ukoiły ją mimo zwątpienia i obawy.	Dzięki Nostromowi	Dziękuję tobie za dobre słowa twoje	Florek!	Ha, ha, ha!	Ingrid Granlien.	Jak to, przegrał pieniądze kancelarii!	Jeżeli to szczęście, to pan je posiada	Mam nadzieję.	Małżeństwo, Żona przerwał jej z powagą.	Mogła zapomnieć!	Może pan odejść. rzekła baronowa do pani de Vandenesse.	Muszę.	Na cóż z początku? Gdziem stanął?	Nabijaj broń, Grimaudzie a my, panowie, wróćmy do śniadania i do naszej poprzedniej rozmowy. Na czemże stanęliśmy?	Niechże Bóg broni! Im większa kupa, tym o niej głośniej!	No, a u nich to pałka	No, to tak go zobaczysz jak króla Ćwieka.	Odebrałeś to już swoje grontagronta (gw.)	Pani Osiecka z panienką przyjechały!	Panna Jadwiga ją do reszty na mnie zbuntuje.	Przeciech już na tartaku rzną jakieś drzewo.	Przekupi!	Spowiedź, Wierzenia, Walka rzekł wesoło pan Andrzej, ściskając księdza	Tak... tak...	To bardzo piękne psy... A czy i tamte kundle także jakie zalety mają?	To co?... to co, tatusiu?...	To okropne!	Trzeba ją schwytać!	W pana ustach to słowo może być jedynie prostą uprzejmością.	Wasza dostojność! niech wasza dostojność zatrzyma Sakowicza, a mnie do księcia wyśle. Może go wydobędę.	Z wami gorzej. Chyba Kubę po was poślę na górę.	Ślicznie prosiłabym.
Żebyś ty tak myślał o skonaniu, głupi!... Niby ja jestem dziecko i niby nie rozumiem, że jak Hiram przyjeżdża do Memfisu, to przecie on nie dla handlu przyjeżdża. Oj, ty Rabsun!... Tyś powinien ze dwa lata być u mnie chłopcem do zamiatania stajni...	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	A ja przywtarzamprzywtarzam (daw.)	A tak! któż to lepiej wie nad nas, cośmy w służbie jego oddawna i smutną tę historyę znamy. Ci co zdaleka patrzą, mogą obwiniać, sarkać, zadawać mu, że własną winą w to popadł, ale my wiemy, iż się stał ofiarą losu jakiegoś, który go chyba od kolebki ścigał. Lepszego i szlachetniejszego człowieka, większego serca monarchy na świecie chyba nie znaleźć, a oto jak ginie marnie, pamięci nawet po sobie nie zostawując, na jaką zasłużył. O Boże!	Ale czekaj! ty się odemnie nie uwolnisz tak łatwo! Naprzód ja nie myślę ztąd krokiem pójść... boby mnie gotowi poznać. Tu mi bezpiecznie, zostanę... Rób sobie co chcesz... Śpieszyć się nie mam czego, spocznę po drodze, a rachunek nasz długi i niełatwy! Dołożymy drogę, fatygę i na powrót podróż... nie głupiam się teraz dać wyprawić z biczykiem...	Czyżby to nie znaczyło dać mu do zrozumienia, że jest niebezpieczny? A przy tym, czy można zabronić komuś jeździć, gdzie mu się podoba? Jutro nie będziemy jadły w tym pokoju: kiedy nas tu nie zobaczy, przestanie się w tobie kochać przez okno. Oto, drogie dziecko, jak postępuje kobieta znająca życie.	Dziękuję panu Przypuśćmy na chwilę, że mam trzydzieści tysięcy, pięćdziesiąt tysięcy franków długów; po pierwsze, to byłaby bagatelka dla domów d’Espard i Blamont-Chauvry; ale gdyby mój mąż był niespełna rozumu, czy to byłaby przeszkoda do oddania go pod kuratelę?	Ja też nie liczyłem na etat	Jak to dobrze, że pan przyszedł; chciałam się pana poradzić...	Jaka pani dobra... jak ja panią kocham za to!...	Jaśnie wielmożny gubernatorze w krótkich słowach rzecz całą opowiem. Znajdowaliśmy się razem z tym panem w pobliskim domu gry. Tam on wygrał tysiąc realów, a chociaż widziałem, że niekiedy grał niesumiennie, zamilczałem i przed innymi stronę jego trzymałem, myśląc, że, jak to grzeczność każe, zrobi mi potem jaki podarek, lecz on, zabrawszy wygrane pieniądze, wyszedł i ani spojrzał na mnie. Dogoniłem go tedy na ulicy, prosząc, aby mi część wygranej udzielił, a on bezczelnie chciał pozbyć się mnie kilku realami. To mnie oburzyło i byłbym mu z gardła wydarł pieniądze, gdyby straż waszej wysokości nie nadeszła.	Nie! Hveen leży nieco wyżej! Czy pozwoli pan, żebym ja był waszym sternikiem? Zresztą, nie można tak galopować, bo teraz o małą szparę na drodze niezbyt trudno!	O wa, z synem była, syn poradził. Jeździ rikszą po mieście, nie wiesz czasem?	Prawda, że Wokulski ma nasze pieniądze Ale mnie pisać o tym do niego nie wypada. Napisz ty, Floro, w imieniu ojca... O, tu jest papier, na moim biurku...	Przysyłali z Wodoktów, pókiśmy nie powiedzieli, że wasza miłość zdrów będzie.	Stop, kochanie Widzę, że obudziły się w tobie instynkty gospodyni, panie inżynierze! Ależ nie wstydź się! To jest czarujące, zapewniam cię, że sprawiło mi to wielką przyjemność, czuję się jakby w przystani po tej wariackiej włóczędze.	Słuchaj! i podziwiaj mądre urządzenie świata. Jak grudka śniegu staczając się z niebotycznej góry wyrasta w olbrzymią lawinę, tak w domu naszym drobne cnoty rodzą wielkie czyny. Panna Magdalena darowała ci parę kanarków ważących ledwie kilkanaście łutów. Była to owa grudka śniegu, która trafiwszy na ciebie już urosła w Cezara ważącego z pięćdziesiąt kilogramów. Cezar zaś trafiwszy na mnie przerodził się w teatr, który waży dziesiątki tysięcy centnarów.	Wiem, że dotąd nie byłam potrzebna niepotrzebnie mi to wyrzucasz. Opuszczona i samotna istota zawsze i wszędzie bywa niepotrzebna!	1 marca uzurpator ląduje we Francji, niedaleko Antibes, w zatoce Juan, o dwieście pięćdziesiąt mil od Paryża, a pan otrzymujesz tę wiadomość dopiero 3 marca! Ech, panie, to co mi pan tu mówisz to niemożliwe, albo ci dostarczono fałszywy raport, alboś pan oszalał.	A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?	A nie, to nie!	A prawda, idziemy.	A pójdę i niech was ta zaraza wytraci, kiejśtakiejśta (gw.)	A to jak?	A ty kto?	A za cóż by mnie brać miano do Dorotki?	A! To potwierdza moje podejrzenia, o słuszności których muszę się teraz przekonać.	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Ale nie, jest bardzo miła, zanadto miła. Co się tyczy Verdurinów i innych, kpię sobie z tego. Poza tą którą kocham i której się zresztą wyrzekłem, zależy mi tylko na mojej Albertynce; jedynie ona, widując mnie często, przynajmniej przez pierwsze dni (dodałem, aby jej nie przestraszyć i aby móc wiele żądać przez te dni), będzie mogła trochę mnie pocieszyć.	Ale to tak jest, jako Zyndram z Maszkowic powiadał: Drezdenko to jeno kamień, przez który się ślepy przewalił.	Arogant!	Bardzo pomyślna jeśli tylko... jeśli...	Blizna, Żołnierz, Odwaga	Być może uda mi się ich uratować, panie.	Chodź, zjesz z nami, co Bóg dał	Chodźmy do gabinetu, tam wszystko panu pokażę.	Cicho Syn czy czarownik, jedno licho! Wiele nam z tego nie przyjdzie, kiedy wyciągniemy kopyta!	Cie! jakbyście w lesie siedzieli...	Ciekawym, czego chce?...	Co wnioskuję, mój panie? Spis ten znalazłem w sukni Róży Mitchel.	Co za dobry człowiek! Jeśli na niego trafimy w Gibraltarze, to go oszczędzimy, prawda, Van Stillerze?	Czekaj!...	Czy masz na myśli...	Czy ona umie... chodzić?	Dalibóg, i czemużby nie?	Dlaczego?	Do kąd?	Dobrze; idź na hecę, mówię ci, idź na hecę, to cię zabawi.	Doktorze?...	Doskonale. O której pojedziemy?	Eee, bzdurstwa gadacie Jakie robactwo? Nie wierzta mu, ludzie, to wcale nie tak łacno poszło; co się na którego natknąłem, to wielkolud. Co za wąsiska! Co za łapy! Ten z przodu rwie, ten z tyłu kole! Powiadam wam, gorzej niż ze stadem wilków. Już to między Bogiem a prawdą było im niewygodnie. Nie mogli sobie strzał puszczać z daleka bezpiecznie, bo my ich politycznie zapędzili w ciemne zaułki. Trzymali się dosyć długo. Próbujem i tam, i siam, ani rusz. Dopiero jak im wojewodę zabili, wszystko się rozsypnęło, jakby im głowę uciął.	I co ze mnie zrobiłeś? Mogliśmy być szczęśliwi, rozumiesz? Gdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był nagliłGdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był naglił	I nie pisze?	I pieniędzy	Jedziemy w inną stronę!	Jesteś silny, prawda?	Jeżeli się co znajdzie	Krzyknę na niego!	Ką čion da laukti, kur jis ras darodymus to, jog lenkai spaudė lietuvišką kalbą?	Mala ducis avi domum	Nasz japoński	Nie N. Panie, w małżeństwie.	Nie można nigdy przesadzić w ostrożności.	Nie wiem, czyli ten żołnierz tu jeszcze jest Wszyscy ludzie Kuklinowskiego rozbiegli się jak wyjarzmionewyjarzmiony	Nie za złe, bawi mię tylko ta panieńska łapczywość, z jaką rzucają się na wszelką nowość, bez względu co ona w sobie zawiera.	Nie zasłużyłem jeszcze Najj. Panie	Nie.	Nie. Doszedłem tylko do „trzech drzew”.	Niech będzie dwanaście.	Niechaj jej całkiem, jako Chrystus niechał, chociaż Bogiem będąc, mógł jednym słowem Żydowinów pogrążyć.	Niestety, taka jest smutna prawda. Na drugi dzień po skandalu wyjechała ze swoją przyjaciółką, zakonnicą. Teraz szuka klasztoru o jakiejś surowej regule we Włoszech lub Hiszpanii.	O ile wiem jest to już trzeci wypadek, żeście zmusili administrację do wydalenia was. A dlaczego obiecano wam stałą pracę w naszej firmie?	Ojciec, Pijaństwo zapytała przymrużając oczy młodsza z panien Orszeńskich.	Oto tak ten kochany pieniądz mój gorzko zapracowany stał w tej szkatułce koło okna. Owej to przeklętej nocy, kiedy musiałem dzwonić zębami pod bramą własnego domu, raniej jeszcze odemnie zapukał któś, odezwał się moim głosem, Hersylia otworzyła ale ona mi to przypłaci.	Otóż takie słowo lepiej mi się podoba	Otóż właśnie. Galanteria... płeć piękna... Co za absurdy! Zbydlęciliście tym kobiety! Jeśli wam i im z tym dobrze, to i owszem, ale wy nie zawracajcie głowy czcią dla nich, bo to fałsz, a one niech nie napełniają świata wrzaskiem o emancypacji, bo ten wrzask	Pan Bronisław musi i... powinien być spokojny	Pan prezydent prosi zaczekać.	Panienka! jakiś człek stuka; otwierać czy nie?	Pisz zatem: Do wielebnych ojców inkwizytorów arcybiskupstwa Toledo w Villa-Réal. Napisałeś?	Poznałam tutaj. Czy tak ci się podoba?	Proszę!...	Pójdźcie zobaczyć	Późno to wrócicie?	Smacznego apetytu	Szlachetny Winicjusz mnie zna. Jestem synem wdowy, u której mieszkała Ligia.	Słyszałem o nich, odparł król	Tak to i było	Tak, ale nie myśl sobie za dużo, nie jest zbyt przystępny.	Tak. Tymczasem, Pawle, mógłbyś się zdrzemnąć. Lekarz zalecił jak najwięcej snu. Zbyt długo rozmawialiśmy, to cię musiało zmęczyć.	Tego już nie rozumiem!... Świątynie mają zaledwie kilkuset żołnierzy, kapłani zdradzają, faraon odcina nas od Tebów i podburza lud, a dostojny Herhor mówi o tym, jakby nas zapraszał na ucztę... Albo brońmy się, jeżeli jeszcze można, albo...	To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!	To później poprawimy nasze humory. Lubię ploteczki.	W tym sęk.	Wam to w imieniu brata najłatwiej będzie Poprzecie swoją powagą jego żądanie... ślijcie, ślijcie...	Więc pani nie do niego przyszłaś?	Wszystko!	Wzięli ją do więzienia?	Z Bogiem.	Zresztą nie tacy tutaj zbierają się artyści
Ale nie trzeba ci dać umrzeć z głodu Chodź, ukryję cię w pokoju pani Derville: jest zawsze zamknięty. Nie otwieraj, choćby kto pukał zresztą mogłyby to uczynić jedynie dzieci wśród zabawy.	Dzień dobry pani. Mój brat jest chory?	Kto tu jest najlepszym strzelcem?	Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	Niech pan ucieka! Oni boją się teraz tego światła wiedzą, że pan jest wielki, silny, nieustraszony...	O tak! To jest mój w pewnym sensie mistrz, bardzo wiele mu zawdzięczam. Bo muszę pani wyznać, pani ambasadorowo, że mia­łem strasznie trudne dzieciństwo, mój ojciec zginął w Powstaniu, kiedy ja się jeszcze nie urodziłem, a moja matka umarła przy po­rodzie i wychowałem się w sierocińcu. Zawsze mi bardzo brakowało i nadal brakuje matki.	Adyć ode wczoraj ani krzynki panienka nie zjadła jeszcze. A kto to słyszał tak się morzyć głodem. Adyć i ja, panienko, niezdrowa, o nie!... w dołku mnie cosik tak ściska, że jaże mnie mroczy. I na to bolenie żadnego leku niema, a możeby się to lekarstwo zdało, co panienka używa?	Bo powiedziałeś to pan takim tonem... Ale może sprawi to panu przyjemność? Jedźże pan z moim komisantem do banku, a sam pan zobaczysz, że wyjdzie stamtąd z bonami skarbowymi na tę samą sumę.	Dlaczego powiedział pan o tym panu, że to przyszły hetman?	Ja jestem Moryc Welt, Piotrkowska 75, pierwsze piętro. Idź pan do diabła!	Nie może być, ażeby człowiek obdarzony takim jak ty wzrokiem, który o kilkadziesiąt kroków widzi wśród piasku święte skarabeusze, nie dostrzegł tak wielkiej osoby, jaką jest następca tronu.	Nie spróbował pan nawet?	Nie słyszałem. Jaki on jest?	Nie uwierzą panu tak, jak pan sobie wyobraża.	O, panie! W sercu Sahary, w piaskach, po których samum się jeno przechadza, jest oaza pewna, ludzkim okiem dotąd niewykryta! Ja i dromader mój wierny byliśmy pierwszymi, którzy tam...	Otóż to o to mi chodziło. Nie jest ważne co stanowi prawdę, lecz co uważamy za prawdę. Nie posuniesz swojej zarozumiałości aż do twierdzenia, że nauka da nam poznanie roli człowieka we wszechświecie.	Pan wiesz, że nam pozostała tylko jedna Dąbrowa.	Pewnie, że żałowałem, bylibyśmy potańcowali: kompania się zwiększyła. (Tu pan Zagłoba wskazał na Wołodyjowskiego.) Właśnie ten oto kawaler nadjechał, który rad by się był z waścią bliżej poznać.	Skoro jesteśmy bogaci, mój skarbie, mogę ci powiedzieć wszystko. Biedne dziecko! Jak łatwo jest oszukać mądrego człowieka! Czyż ty mogłeś mieć białe kamizelki i czyste koszule dwa razy na tydzień, płacąc trzy franki za pranie na miesiąc? Ależ ty piłeś dwa razy więcej mleka niż ci wypadało za twoje pieniądze! Oszukiwałam cię na wszystkim: ogień, oliwa, no, a pieniądze! O mój Rafaelu, nie żeń się ze mną jestem osobą zbyt przebiegłą.	To ino takie błazny głupie Czasami warto widzieć, jak dokazują. Tak rok, w Mogile byli, ale nie ci sami; zresztą kto ich ta pozna, wiły przejęte.	To jest zagadnienie sumienia, którego nie umiem rozwiązać. Jeżeli chcesz wiedzieć, moja córko, co o tym myśli w swojej książce de Matrimonio słynny Sanchez, mogę ci powiedzieć jutro.	To nic. Mimo to włada pani berłem. Ale ja nie mam szansy. Szczególnie ta palmiarnia... Ciągle mi się pani kryje.	To zupełnie zbyteczne Jeśli wygram ja, zobowiąże się pan wrócić do swej pracy naukowej i stać się lojalnym kierownikiem laboratorium do walki z dżumą w naszym proletariackim Paryżu.	U Linusa, starszego kapłana chrześcijan. Ona tam jest wraz z Ursusem, a ten po dawnemu chodzi do młynarza, który zwie się tak jak twój dyspensator, panie, Demas... Tak, Demas. Ursus pracuje nocami, więc otoczywszy dom w nocy, nie znajdzie się go... Linus jest stary... a w domu prócz niego są tylko jeszcze starsze dwie niewiasty.	Widział się pan z tym chamem?	Zechciej więc pan uświadomić mnie teraz o tym, czego nikt nie wie.	A caliznę wyrabiamy między chodnikami.	A czego wy tu chcecie?	A cóż mnie to obchodzi? Sądzę, że ona będzie dziś miała kwaśną minę po tym wszystkim, co się zdarzyło. Wczoraj nie dostała obiadu i kolacji, a dziś nie dostanie nic do jedzenia.	A pieniądze?	A skąd wziąłeś kartkę?	Aj! Przyszedłem tu jeno pomyć naczynia, w zamian za wyżerkę.	Ale jak się o tym przekonać?	Ale ten biedny chłopak...	Ani mi się śni, jeżeli tego mogę uniknąć. Dlatego dajcie już temu korpusowi spokój.	Ano tak!... Tylko mi to wyszło z głowy! Rozdzielała je rzeczna odnoga, która potem wyschła doszczętnie!	Ano, ma wenę czy pech	Bazyli, nie przebaczyłbym ci nigdy, gdybyś oddał go komukolwiek innemu niż mnie! A poza tym nie pozwalam nikomu, aby nazywano mnie niemądrym chłopcem.	Bo ojciec nie miał pałacu, ani matka nie wnosiła trzydziestu tysięcy posagu.	Byłby w tej chwili trupem!	Cecylia.	Chmura?	Choćby głowę przyszło dać! dodał cicho.	Ci jeszcze tu nie zawitali musisz ich później usidlić.	Co nie mam wiedzieć? Pewnie, że wiem. Wielmożnemu panu na parę lat starczy.	Co? nieuk? On nic nie umiejąc więcej wymyśli i zgadnie, niż wszyscy co nad pergaminami i papierem zęby zjedli. Bystry umysł, serce gorące! Pójdzie on górą a z nim i biskupstwo nasze i prawa i dochody.	Czytaj	Dlaczego nie jeśli w cieśninie są skały podwodne?	Dlaczego?	Dlatego, że w nich jesteśmy.	Dokończ, ojcze	Et! Gdybyśmy umieścili trzydzieści tysięcy ludzi na którym z tych zboczy, z pewnością przyszłoby do tego, żebyście jedyny ratunek widzieli w statkach, osłaniających wam tyły!	G. 3. (milczy)	I nie zbadałeś wcale?	I po kiegoż licha mieliby oni przychodzić do wróżbity?	Jak gwiazdy.	Jakżeby mógł się nie poznać?	Jestem do dyspozycji księcia pana.	Kiedy pono nikt jej tu się już nie dowie Człowiek albo istotnie przez sługi Elży przekupionym był, bo ta co koronę dla dziecka wykradła, mogła dla niego i na zabójstwo się ważyć... albo kłamał dla zyskania nagrody...	Kiedy zatem pójdziemy?	Ma złe oczy.	Macie na to monopol?	Małżeństwo, Decyzja	Moi przyjaciele? a policzże mi ich kochany panie van Tinen	N. Panie! odezwała się kasztelanowa... muszę trochę znudzić opowiadaniem, bo ja sama nie dobrze wiem co to za szatanek z tej istoty... która tak pięknie heroinę grała. Idąc Saskim ogrodem wieczorem, samiuteńka jedna, N. Panie, a znudzona okrutnie, bo około starej baby jak ja żywego ducha nie ma oprócz sukcesorów...	Naprzód!... również zniżyły się włócznie.	Nauczyłeś się godzinę poznawać według słońca.	Nic prawie nie jadłaś! A przecież odbyłaś taki kawał drogi.	Nie gnęb mnie do reszty i nie bądź na tyle okrutny, aby mnie oskarżać o błąd, który sam popełniłeś. Czy możesz mnie o to podejrzewać! Że mogłam powiedzieć tobie, czyż jestem zdolna powiedzieć komu innemu?	Nie ma na świecie matki, która by dziecko swoje nieszczęśliwym widzieć chciała, ale ja dla ciebie pomiędzy niskim szczęściem a nieszczęściem wzniosłym wybrałabym drugie.	Nie ma wody, wyschła. A wy skąd jedziecie?	Nie może tak być Fabrykę musimy mieć. Ja już z ojcem nie wytrzymam dłużej, a zresztą, czy mój fater długo pociągnie? Jeszcze rok, jeszcze dwa, a zjedzą go zięciowie, dogryzie go Zuker, on przecież zaczął już nas jeść, bo naśladuje nasze kapy na łóżka i nasze kołdry kolorowe i sprzedaje o 50% taniej; on nas żywcem zjada. A ja nie urodziłem się na parobka w cudzym interesie. Mam już trzydzieści lat, potrzebuję zacząć na siebie.	Nie... nie... Nie szydź tak ze mnie.	Nie? Myślałem, że ci mówiłem; a raczej myślałem, że musisz o tym wiedzieć. Wydaje mi się niemożliwym, aby ktoś, z kim rozmawiam, nie wiedział, że Morrison nie żyje.	No! niech zdechnę! niech zdechnę teraz, kiedy oczy moje widziały panią w zdrowiu	O! Nowy!	Od czasu jak słońce wschodzi za pałacem królewskim, a zachodzi nad piramidami, działy się w tym kraju różne dziwowiska... Za faraona SemempsesaSemempses (gr.) znajdująca się 3 km od wioski Kahun, na skraju oazy Fajum, piramida faraona XII dynastii Senusereta II (1897–1878 p.n.e.). zjawiska cudowne i dżuma spadła na Egipt. Za BoetosaBoetos (gr.) Per-Bastet, miasto we wschodniej Delcie, w pobliżu dzisiejszego Az-Zakazik. Centrum kultu bogini miłości i płodności Bastet, stolica 18. nomu Dolnego Egiptu. i pochłonęła wielu ludzi... Za panowania NeferchesaNeferches (gr.) zaczerpnięte z historii Egiptu spisanej w III w. p.n.e. przez kapłana egipskiego Manethona.. To widziano i wiele innych rzeczy, o których wiem, bo jestem pełen mądrości. Ale nigdy nie widziano, ażeby z wody wyszedł jakiś nieznany człowiek i w majątkach najdostojniejszego następcy tronu bronił zbierania podatków...	Pedro widział, że zbliżam się żwawo z nożem jego brata w ręku i, psiakrew, o mało go to nie zabiło. Wybałuszył się na mnie jak zwariowany byk, oblał się potem i zaczął drgać całym ciałem i bulgotało mu w gardle. Wtedy przyszło mi na myśl, że nie mógł przecież wiedzieć, o co mi chodzi. Czy spodziewał się śmierci z naszej łaski, czy też uważał, że ma do niej prawo nie chciał umierać w ten sposób. Kiedy zaszedłem z tyłu, żeby się dobrać do więzów, wydał coś w rodzaju cichego ryku. Myślał pewnie, że chcę go dźgnąć z tyłu. Przeciąłem wszystkie więzy jednym pociągnięciem noża, a on buch, przewrócił się na bok i zaczął fikać związanymi nogami. Jak nie ryknę ze śmiechu co? Nie było wątpliwości: temu chłopu dogadzało to najzupełniej, że pozwolono mu żyć. Zwierzchnik usunął nogi łagodnie i tylko mruknął do mnie:	Podczaszycu, szepnął Baucher, zatrzymując towarzysza, jak myślisz, trzeba by to może zobaczyć? to może być anyuis sub herbis, warto się przekonać, co oni mówić mogą o tych niezwykłych w jasełkach figurach? Może to znowu jakiś paszkwil zamaskowany nowego rodzaju! Chodźmy-no, popatrzmy!	Prosto przed się, paniczku dopiero na drugim zakręcie obrócimyobrócić się (daw.) znowu. prosto, potem pięć schodków do góry, jeszcze raz na lewo, no i już.	Pójdę chyba do parku Nie czuję się dzisiaj usposobiona do przebywania w domu. Muszę być sama, wolna i dzika. Park będzie pusty, gdyż wszyscy poszli pewnie na zawody piłki nożnej.	Rzecz cała w tym, że on nie stawił się na me wezwanie w ową noc, którą mu oznaczyłem, ale biegał jak szalony po wertepach górskich, trąbił, dudnił i hałasował. Widziałem go przy świetle księżycowym, jak tańczył nieopodal domów ludzkich. Nie potrafił ukryć się pośród drzew, bo ślady jego były jako ślady trzech słoni. Jam go widział, a jednak on do mnie nie przybył, mimo że przecie jestem panem dżungli!	Sam to widziałem i nawet odpędziłem jednego podobnego pisarza. Lecz czyliż mogę być wszędzie obecnym, ażeby zapobiegać niesprawiedliwości?	Spodziewam się, że tak, jakkolwiek choroba od chwili twego wyjazdu znaczne zrobiła postępy.	Sznur wisi aż do ziemi!	Tak to właśnie też należy do twych obowiązków. Skoro nabijesz pistolety, musisz wygramolić się na tamto łóżko, gdzie możesz ręką oprzeć się na oknie, a jeżeli który z nich dobierać się będzie do drzwi, masz strzelać. Ale na tym nie koniec. Pozwól, że zrobię z ciebie choć kawał wojaka, Dawidzie. Czego masz jeszcze pilnować?	Tak, panie kapitanie.	Tak. Uciekając się do jego metod prowadzenia walki, zstąpiłeś mimo woli do jego poziomu.	Tak... tak... Ten rodzaj majątków bywa zwykle niepewny, ale za Wokulskiego ręczę. Hrabina mówiła ze mną, a ja zapytywałem oficerów, którzy byli na wojnie, między innymi mojego siostrzeńca. Otóż o Wokulskim było jedno zdanie, że dostawa, której się on dotknął, była uczciwa. Nawet żołnierze, ile razy dostali dobry chleb, mówili, że musiał być pieczony z mąki od Wokulskiego. Więcej hrabiemu powiem że Wokulski, który swoją rzetelnością zwrócił na siebie uwagę osób najwyżej położonych, miewał bardzo ponętne propozycje. W styczniu tego oto roku dawano mu dwakroć sto tysięcy rubli tylko za firmę do pewnego przedsiębiorstwa i nie przyjął...	Takiś duży wyrósł i o wiłach nie słyszałeś?	To bardzo dobrze, osobliwie dla mnie. Waćpan przyjeżdżasz wprost ze wsi?	To pójdziem z rana. Król miłuje łowy, atoliatoli (daw.) odpoczynek. nie gardzi, a dziś do późna biesiadował.	Uwierzyłaś temu?	We Lwowie mu wzięto?	Wyście i tyla Antkowi nie dali, nawet tych jego morgów matczynych, a robimy wam za parobków, jak te woły.	Zaraz zobaczymy.	Zatem, ojcze, wybuduję drugie piętro własnym kosztem; niechże syn wzbogaci ojca. Mimo że to wywraca porządek świata na opak, zdarza się wszelako niekiedy.	Zdaje mi się, że ten dobry starzec stworzył sobie los o wiele lepszy niż wszyscy ci królowie, z którymi mieliśmy zaszczyt wieczerzać.	Znowu tak samo? a to wy się zarzniecie	Złodziejski król, mocarz taki, a psami go szczują
Książę dwóch ma tylko powierników: pana Sakowicza i Patersona, a Paterson mnie wielce życzliwy, bo z jednych krajów pochodzim i na ręku mnie nosił. Więc co wiem, to wiem od niego. Książę kocha panią: żądze płoną w nim jako smoła w pochodni. Wszystko, co tu się dzieje, wszystkie owe uczty, łowy, karuzele i ten turniej, po którym dotąd, dzięki książęcej ręce, krew mi się rzuca ustami, dzieje się dla waćpanny. Książę miłuje cię, pani, bez pamięci, ale nieczystym ogniem, bo cię chce pohańbić, nie zaślubić; bo chociaż nie mógłby znaleźć godniejszej, królem nawet wszystkiego świata, nie tylko księciem będąc, przecie myśli o innej... Przeznaczona mu jest księżniczka Anna i jej fortuna. Wiem to od Patersona, i Boga wielkiego, jego ewangelię biorę za świadka, że szczerą prawdę mówię. Nie wierz, pani, księciu, nie ufaj jego dobrodziejstwom, nie ubezpieczaj się jego moderacjąmoderacja (z łac.) tu: najemnik (w innych przypadkach: urzędnik skorumpowany przez obce państwo). ze mnie uczynili...	Chwała Bogu! Pańskie żądanie i to, co pan na wstępie powiedziałeś, przyprawiło mnie o obawę, że coś wstrzymało ich użyteczną działalność. Bardzo mnie cieszy, że tak nie jest. Zachwycony jestem moją omyłką.	Idźcież do niego, na Boga was proszę, idźcie i wywołajcie go do mnie; powiedzcie: wielką sprawę do niego mam. Nie moją sprawę, cudzą, ale ważną, nieomieszkanąnieomieszkany (daw.)	Nie inaczej, ale wodą rozłożoną na pierwiastki składowe Rozłożoną bez wątpienia przez elektryczność, która będzie wówczas siłą potężną i łatwą w użyciu, gdyż wskutek jakiegoś niewytłumaczalnego prawa wszystkie wielkie odkrycia zdają się zbiegać ze sobą i w pewnym momencie nawzajem uzupełniać. Tak, przyjaciele, sądzę, że kiedyś woda będzie wykorzystywana jako paliwo, że wodór i tlen, z których się składa, użyte oddzielnie lub łącznie, staną się niewyczerpanym źródłem ciepła i światła, i to o sile, jakiej nie może mieć węgiel. Przyjdzie dzień, że ładownie parowców i tendrytender	Nie zdaje mi się Zresztą nie zastanawiałabym się nad tym. Na twoim będąc miejscu, myślałabym po prostu o tym, jak postąpić wypada, i tak bym postąpiła.	Nie pozna się. Jest zanadto zmartwiony! Stalky, poderżnij się na tym stemplowanym papierze na dole i pisz: „Jestem ci winien dwa szylingi i cztery szóstki”. Nie jesteś mi wdzięczny, Beetle, za to, że te hopy wydostałem od Prouta? Stalky nie oddałby... Co robisz, ośle jakiś!	No ładnie ja tutaj wpadłam! Tak się cieszyłam, że nie potrzebuję się już zamęczać opieką nad dziećmi, a tymczasem teraz mam od razu dwoje pod swoim staraniem. Dziękuję za taką przyjemność!	Panie nie wiemy, o co pytacie, ale przysłano nas ku wam w sprawach ważnych. Wszelako ten, który nas wysłał, rozkazał nam wyraźnie, aby rozmowa z wami odbyła się bez świadków.	Przepraszam pana Mam przed sobą pana Murdstone, męża wdowy po moim siostrzeńcu Dawidzie Copperfield z Wroniego Boru koło Blunderstone? Dlaczego mianowicie Wroni Bór, tego nie rozumiałam nigdy.	Ale jest więcej obcą dla ludzi i nie tak konieczną do życia, jak miłość. Bez sztuki świat mógłby istnieć, ale bez miłości... nigdy!... zresztą, sztuka daje boleśniejsze zawody...	Ale nic dla jej syna Mniejsza o mnie Czy pani nie spostrzegła, że moja matka od pewnego czasu jest bardzo... rozdrażniona?...	Ależ ja nie jestem kobietą! Jesteś w błędzie! Władysław może być nie dobrym; ale niech sobie kocha kobiety, toć i ja robię tak samo! Nikt swojej młodości lepiej nie pragnie użyć odemnie! a muszę ci nawet powiedzieć, że miewam niemało szczęścia.	Asindźka jej naprzód wytłómaczysz, kto i co za jeden jestem, bo gotowa i tego nie wiedzieć; potem ja będę z wizytą i przyniosę z uwielbieniem, bukiet... lub wieniec opleciony złotym łańcuchem... hę?	I ja kocham cię i spodziewam się, że o tym nie wątpisz!	Ja nigdy nie wyjdę za mąż. Brr!... W ogóle nie należy wiązać się z mężczyzną. Ot, przelotny flirt, romans, ale bez konfidencji...	Jeżeli król stary was przyjmie pokłoniwszy mu się, choćbyście nie chcieli, musicie prosić o posłuchanie u królowej matki, aby jej nie obrazić.	Może być, ja się nie zachwycam.	Musi przez całą zimę chodzić do szkoły! Uczy się czytać i pisać, co nie jest rzeczą łatwą. Gryzienie rysika pomaga trochę, nieprawdaż, generale?	Nie chcę nikogo w błąd wprowadzać. Tak nie było i tak nie jest.	Nie przysiągłbym za nią, mój kochany. Niczym współzawodnictwo narodów wobec współzawodnictwa uczonych, i to jeszcze ciężko uczonych ludzi.	Nie tyle ładna ile... ordynarna.	Nie, ojcze, żebym krzywdę przypomniał, tobym się zaraz wrócił i naprawił. Tak mi coś przyszło.	Nie, to już wam o nas źli ludzie napletli; a zresztą cóż? Przysłowie mówi: choćby bez żebra chodzić, a żołnierzyka lubić.	Nie... bo ja myślałem o pewnej rzece uzdrawiającej.	Nigdy nie słyszałem ryby wydającej takie dźwięki.	Och! Nie myślałem, że jesteś tak banalny; ten frazes jest mocno zużyty. Czy nie wiesz, że wszyscy mamy pretensję do tego, że cierpimy o wiele więcej od drugich?	Płochego aktora, który swej roli nie dopełni godnie.	To czemuż oczek nie zamykasz?	A gdybym chciał opowiedzieć coś bardzo ciekawego, na przykład o pani dyrektorowej Smolińskiej, która w tej chwili wychodzi?	Natrętnym! pan! panie Stanisławie? Ciocia tak często wspominała o panu.	Uważajcie, panie Rejzek mam ciekawy list. Szanowna Redakcjo! Darujcie, panowie, że ja, stary patriota, pamiętający złe czasy ucisku i pochmurne dni niewoli, podnoszę głos swój oskarżający i proszę Was, abyście bystrym piórem swoim przedłożyli narodowi zatroskany i wielce zaniepokojony głos nasz, starych patriotów itd. A dalej: Jakiś stary stryjaszek, bo ma ogromnie roztrzęsione pismo...	A ja na zimną cielęcinę.	A mówcie! A pyskujcie! zarówno mi jedno! jak. pożar, już była gotowa na wszystko, nawet na najgorsze.	Ależ panie!...	Bardzo się cieszę. I niech pani zapomni o tych przykrych rzeczach. Dobrze? Bardzo proszę. No i czas na mnie. Strasznie długo nudziłem panią. Do widzenia, panno Marychno. Jeżeli jutro będzie się pani czuła zupełnie dobrze, miło mi będzie zobaczyć ją w fabryce. Do widzenia.	Co pan nazywa oszustwem?	Co robić?! Prezesie, co pan o tym sądzi? Czy słyszał już pan o tym wszystkim?	Człowiekowi miło by tu było mieszkać, panie Copperfield	Dziesiątą z czubem Ot! jaki to czas! Ale, ale kumie, mam i nowinę dla was zanadrzą.	Gdzie? kto? A tak, to oni... Żółty brek i gniada czwórka... Ciekawym, kto jedzie? Niech no pan spojrzy...	I wierzy pan teraz w tę niezwykłą podróż dookoła świata?	Naprawdę? Niech mi pan opowie, błagam.	Pan Bohurski,	Twoja zwierzchność to teraz pan Wołodyjowski, nikt więcej!	W całym tego słowa znaczeniu mam bowiem lat trzydzieści pięć, a należy przypuszczać, że chowam w sercu jakąś małą pasyjkę...	Właściwie mówiąc, to mnie zależałoby na tym, żeby załatwienie sprawy przeciągnąć...	A jakąż to szarżę myślisz otrzymać?... Zali mniemasz, że cię jednym z komendantów uczynią?	A niby jaka to ma być ta nowa szkoła?	A pani należałabyś?	Ale biuro się zamyka...	Ale co z panem d’Epinay? Powiedz, błagam!	Ambicja, Nauka przemawia „prezes” uroczyście	Bo wiesz, że dowodzisz niesłychanie!	Bom się i politykipolityka (z łac.) odpowiedział Sadowski, przykładając rękę do kapelusza.	Braschon.	Ciekawa kompozycja Ma pani talent w ręku.	Co zamilczałem, paniczu?	Dawaj zaraz... słyszysz?	Dokonamy abordażu?	Et, bajania drukarza-emeryta!	Gdzie?...	Gottlieb?	Hindusi też stracili Zam-Zammah. Wyparli ich muzułmanie. Twój ojciec był cukiernikiem!...	Ja, babuniu Przyprowadzam wedle pozwolenia, hrabiego Croy-Dülmen.	Jak najbardziej.	Jak się ma kotek, panno March?	Jaka ona?	Jej? Owszem, ale starsza siostra, wiesz, owa piękność, żartowała z nich ciągle... sądzę, że się wszystkie śmiały.	Jeno dłuższą... Daj naprzód dukata.	Jest młody	Jest to chemia związków węgla...	Jeszcze?...	Jezioro... jest blisko.... a Indianin... wie... gdzie jest... łódka! ... kto żyje?...	Może. W każdym razie byłoby dobrze ażeby z nami poszedł do Athosa.	Możemy się znaleźć i gdzie indziej kto od kogo i jaką weźmie naukę, to jeszcze pytanie.	Mój jegomość chciałbym i ja o łaskę jegomości prosić.	Najzupełniej Mówiłem już o tym z Emilką. Świat szeroki i drogi nasze powinny być tam, za morzami.	Owszem	Pamiętniki fałszywej hrabiny, tak, pani Aby je pisać, trzeba mieć znowuż inny rodzaj odwagi.	Pewniebyś mi przypomniała!	Polowanie!	Rozumiemy... ale jeśliby można kiedy zastać państwa w domu, to umyślnie, aby usłyszeć...	Szkoda	Sąsiedzie widziałem panią Delfinę.	Teraz oni obsiedli wokoło Buldea, który im opowiada niestworzone historie. Gdy się skończą te koszałki-opałki, ludzie, jakom słyszał, przyjdą tu z Czerwonym Kwieciem... chciałem powiedzieć z ogniem... i spalą was oboje. A więc...	To bardzo dowcipnie pomyślane.	To dziwne. Ale spróbuję go przywołać.	To prawda Ale czy opłaciłoby się pakować w ten interes jeszcze cokolwiek?	To według mnie bardzo ryzykowne; jestem przekonany, że mój projekt jest lepszy.	To wspaniałe, szczególnie, jeśli ta suma płatna jest w gotówce.	Uchowaj Boże, mości dobrodzieju! Owszem, słucham z wielką atencją.	Utrapienie z chłopakiem	Wał nasz wczorajszy rozkopują.	Widziałem przed chwilą, jak wyszedłeś z zamku. Czy służysz tam może?	Zaraz, stryju, czy stryj uważa, że moje przemówienie do kierowników było szopką? Może zaszkodziło firmie?	Zbierajcie się, waszmościowie, iść ze mną.	Zmieniło cię przebranie. Ale to i lepiej, żeś miejski.	Zobaczymy, jaki będzie w interesach	Żeby może takiego aresztować?... Czort jego wie, co za ptaszek, obieżyświat, włóczęga...	Żeście to pośpieszyli tak rychło!
Niech każdy walczy własnym orężem! Co do mnie, łatwiej mi się obchodzić z dużą maszyną, mała dzieweczko.... Bądź co bądź, ładna to zabaweczka, choć wilk nic by sobie z niej nie robił. Czy ty się nie boisz wilków?	A tak. Pisałem. Zdarza mi się to czasem, choć jestem żołnierzem.	Najzupełniej mi to jest obojętne, co się panu podoba.	Nigdy nie zgadniesz, kto złożył mi dziś wizytę co najmniej trzygodzinną I to lekko licząc, bo przyszedłszy niemalże równocześnie z panią Cottard, która zjawiła się pierwsza, osoba ta przesiedziała twardo wszystkie wizyty... miałam dziś z górą trzydziestkę gości... a wyszła dopiero przed kwadransem. Gdyby nie twoja przyjaciółka Anna, posłałabym po ciebie.	No odważnie, powinieneś pan cieszyć się, a nie smucić. I tak dużo szczęścia, że spadłszy tak ciężko, głowy sobie nie rozbiłeś. Nie zawsze też człowiek w jednym jest usposobieniu, bo nie zawsze tam słonina, gdzie bywają kluski. Kpij pan zdrów z lekarza, kiedy panu nie potrzeba lekarstwa. E, wróćmy, paneczku, do domu, nie szukajmy darmo przygód w miejscach, których dobrze nie znamy. Na tym wszystkim jeszcze ja więcej tracę, choć pan bardziej potłuczony. Opuszczając wielkorządztwo, porzuciłem raz na zawsze chęć zostania wielkorządcą, ale nie porzuciłem chęci zostania hrabią. No i trudna rada, muszę sobie wytłumaczyć podobnie jak pan, że nie będziesz królem, bo porzuciwszy rycerstwo nie będziesz mógł nim zostać.	I nie raz. Wczoraj, nie dawniej, święty Mefres rzekł do mnie, śmiejąc się, że tak młodego człowieka, jak ty, więcej pociąga zabawa aniżeli nabożeństwo albo kłopoty rządzenia państwem.	Patrzcie! Już miałam jednego kochanka Łukasza. A to ci się udało, to ładne imię.	Tak, tak... Ale... gdybym, ale... potrzebował jeszcze jakiej kwoty, to mam się do kogo udać u ciebie?	A co tobie do tego? co mi jest. Może umierać chcę, albo co; może się chcę na tym dębie obwiesić. Kto mnie ma rozkazywać? Sumować mi wolno.	Tak! Gdyby to oko ludzkie do tych głębin zajrzeć mogło? Łaska chyba Boża oświecić o tym może.	To prawda. Co zaś do spotkania z „Abrahamem Lincolnem”?...	A wiecie w Paryżu to takie niedźwiadki przyczepiają do automobilów „na szczęście”. Co drugie auto w Lasku BulońskimLasek Buloński	Ale że téż to, mosanie tego, pan, panie Lucyanie, nie znasz pani Klotyldy. A piękna z was była-by para, mosanie tego, ha, ha, ha!	Słowo honoru, kłamstwo! Prawda, że Maleski chodzi bez koszuli, ale w majtkach, a Patkiewicz chodzi bez majtek, lecz za to w koszuli. Panna Leokadia więc widzi cały garnitur...	Do diabła z wszystkimi skunksowatymi, które chodzą po tej ziemi. Co jeszcze gorszego mogło mnie spotkać? Będzie się czym chwalić po powrocie! Nasi kamraci czekają, aż im przyniesiemy dziczyznę, a zamiast tego przyniosę ze sobą smród nie do zniesienia.	I tak, i nie. Bronię się usilnie od nazwy posła, bo wiem, że oni biorą każde poselstwo za dowód lennictwa i za obietnicę haraczu. Zresztą szczerze mówiąc, byłem wysłany nie do chana Mangu, lecz do Batego.	A skąd ja mam wiedzieć?... Może się chce ożenić.	Cóż to za historja?	Możesz być pewien, Tomku, że gdzie się pokażą takie niebieskawe światełka, tam i duch jest blisko. Tylko duchy używają takich światełek.	Nic nie zrobi a tymczasem porządny sklep diabli wezmą. Na dostawach bogacą się tylko Żydzi i Niemcy; nasi do tego nie mają głowy.	Upamiętajcie się. Nie drażnijcie mnie.	Wiem, wiem! zgadzał się pytający choć nie domyślał o co chodziło.	Pańskie pytanie bynajmniej nie jest niedyskretne Zgadłeś pan, to nasz herb, a raczej mojego ojca; jest, jak pan widzisz, połączony z innym herbem	A tyś o to nie krzywa?	Być może. A jakiż to był rodzaj obłąkania?	Jak to?...	Kto to jest?!	O o, to trudno To trudno!	O sto mil! rozśmiała się Cecylja.	O! a czemu to?	Phi! Jak panna Marynka taka dama, to proszę. Można jeszcze i karawan zamówić z piórami i liberią!	To Jagusia Dominikowa?	To kwestia poglądu, zapatrywań...	To my dawni znajomi	A teraz nie mówmy już o tym, Ned Ani słowa więcej o tym przedmiocie. W dniu, w którym będziesz gotów, uprzedzisz nas, a my pójdziemy za tobą. Zdaję się zupełnie na ciebie.	Ja już i tak nieszczęśnik, a wacpani jeszcze mi dogryzasz.	A! tybyś chciał, ja wiem! Tybyś chciał, ażebym ja miała pieniądze, miałbyś grać za co... Pomagałbyś mi nawet mieć pieniądze... nikczemnik! podły!	Nie miejcie do nas żalu, towarzyszu Garbaty. Sami rozumiecie, że partja musi takie rzeczy dokładnie zbadać. Wasze nieszczęście, że niektóre okoliczności przemawiają przeciw wam. Inne znowuż świadczą za wami. Ale pewności jeszcze niema.	Takie i nasze było zdanie; a ponieważ w domu naszym panuje porządek i rachunki zamykamy co tydzień, przedstawiliśmy mu spis wydatków, lecz na złą chwilę trafiliśmy widocznie, gdyż za pierwszem słowem odesłał nas do wszystkich djabłów; co prawda, grał dnia poprzedniego.	A mnie naprawiał latawce i przywiązywał haczyki do wędki. Ech! Gdybyśmy mogli wydostać go z więzienia!	A niech cię wszyscy! Dobry, kochany panie Krabatius, ja wam nie dam ani powąchać tych diabelskich dekoktówdekokt (daw.)	Ależ ja wcale nie jestem już młody!	Bardzo ja szczęśliw, że wacpanna jesteś takowej rezolucjirezolucja (daw., z łac. resolutio: rozwiązanie)	Co? O mnie?	Czemuż mnie i im dobrze i wesoło być nie ma?	Dobrze. Dodaj pan, ile chcesz, bytów nieczujących, pomnóż byt nieczujący przez jaką chcesz liczbę, a ten rachunek przekona cię, że	I bądź pan pewien dodała ze łzą w oku, że przepaść nas rozdziela, wiem, że i tych kilka słów powiedzieć bym nie powinna, ale... a! myśl pan sobie jak chcesz.	Jakże nie mam wątpić, skoro mówisz, że mnie porzucisz! Ach! Maroto, będziesz przyczyną mojej śmierci!	Ale w takim razie pan ma pięć, wygrał pan!	Uprzedź mnie, książę, którego dnia z rana, a ja powiem ci hasło wieczorne świątyni i będziesz tam dopuszczony. Tylko nie zdradź mnie ani siebie Bogowie niekiedy przebaczają zdradę swoich tajemnic, ludzie nigdy...	A cóż kapłani?...	A kto by go mógł zaczepić?	Ba! i jak jeszcze. W tym stroju jest pani zachwycająca. Wyobrażam sobie Napoleona na moim miejscu.	Chcę zadać kilka pytań. Czy gotów pan odpowiedzieć?	Cóż zrobił z majątkiem? liczyli go lekko na dwieście tysięcy.	Ja, szanowny panie.	Ja-bo powiadam: nie! Nie chcę ulegać motłochowi i nie chcę mu panować; wolę iść sam...	Jagna, wy tak ze mną nie igrajcie!	Na tym polu paradoksy są na miejscu...	Nic poza wazą rozbitą, cacaną, nic mnie nie zajmuje. Czy kolekcjoner zrozumiał dokładnie?	Nie ma obawy, by trzeszczała.	Nie poskąpił mi ich.	Niech ich psi jedzą. A jeńców wzięliście co?	Pan Comstock Bell Wszystkie drzwi mają yale’owskie zamkiyale’owskie zamki	Pan Czarniecki wielki żołnierz! Nie masz już takiej gęby w Rzeczypospolitej, która by jego imienia nie powtarzała.	Tak.	W Modlicy zaś wyschła do cna, musiały sadzić na nowo.	Zacznę ja cię edukować w polityce.	Świetnie, mogę powiedzieć ci wszystko, co zawiera angielska  Błękitna KsięgaBłękitna Księga	A jakże wrócisz, bracie?	A poco, panienko?	A weźmiecież wy moją Marysię?	Anioł, Kobieta duchową!	Bo... zdrętwiałem...	Cygani jak ten pies	Czy świadek, jako komendant posterunku w Radoliszkach, otrzymywał jakieś zażalenia od ludności na Kosibę?	Córka.	Daję słowo, będę milczał.	Dziękuję cioci, ale nie.	Jak pani chce.	Jesteś pani przyjaciółką kardynała, ponieważ przysłał cię tutaj, a jednak...	Jeszcze nie wiem, wszystko jest za świeże. Prócz jednego.	Kto jest u was w domu najsilniejszy?	Laudańscy pod Wołodyjowskim wyszli.	Może poprosić pannę Jadwigę?	My idziemy na wojnę, jakeś powiedział.	My nie naciągamy oto nasza konstytucja.	Na jakich warunkach?	Na wieś pójdę, gorąc mię rozbiera...	Nem tudom, barátom.	Nie tutaj umarł?	Nie, Troubert.	No, ostrygi można i homary.	O nie, nie!...	Od wczoraj nie miałem nic w gębie	Robotnik, Pieniądz, Praca	Schnell, Leuteschnell, Leute	Theatrum mundi	Ty, kochanko, masz słuszność	Wybornie
Tak... lecz pogróżka ta przeraża mnie; ja, panie, nie jestem wcale rycerzem i boję się Bastylji.	Przez Boga żywego! Proszę ja waszych uprzejmości, nie gadajcie takich szpetnych rzeczy, boć na samo ich słuchanie wnętrzności się w człeku preczprecz (daw.) dziś popr. Ms. lm: królestwach. i respublikachrespublika (daw., z łac. res publica: rzecz publiczna, powszechna) dzięki (czemuś), z powodu, ze względu na. czego my jedni na świecie mamy być wolni od wszelakiej obediencjiobediencja (daw., z łac.)	Doprawdy więcej odemnie. Ja poznałam państwa Osnowskich dopiero w Rzymie.	Ja jestem starozakonny...	Ja też od razu biorę do niewoli pana Wokulskiego	To ja później przyniosę.	Książę dwóch ma tylko powierników: pana Sakowicza i Patersona, a Paterson mnie wielce życzliwy, bo z jednych krajów pochodzim i na ręku mnie nosił. Więc co wiem, to wiem od niego. Książę kocha panią: żądze płoną w nim jako smoła w pochodni. Wszystko, co tu się dzieje, wszystkie owe uczty, łowy, karuzele i ten turniej, po którym dotąd, dzięki książęcej ręce, krew mi się rzuca ustami, dzieje się dla waćpanny. Książę miłuje cię, pani, bez pamięci, ale nieczystym ogniem, bo cię chce pohańbić, nie zaślubić; bo chociaż nie mógłby znaleźć godniejszej, królem nawet wszystkiego świata, nie tylko księciem będąc, przecie myśli o innej... Przeznaczona mu jest księżniczka Anna i jej fortuna. Wiem to od Patersona, i Boga wielkiego, jego ewangelię biorę za świadka, że szczerą prawdę mówię. Nie wierz, pani, księciu, nie ufaj jego dobrodziejstwom, nie ubezpieczaj się jego moderacjąmoderacja (z łac.) tu: najemnik (w innych przypadkach: urzędnik skorumpowany przez obce państwo). ze mnie uczynili...	Zraniony do głębi duszy, cały jeszcze krwawiący od najokrutniejszych ran moralnych, proszę, żeby więcej nie wystawiano na złośliwość ludzką mych najosobistszych uczuć i mych najtajniejszych nadziei. Proszę o spokój, o spokój, który mi jest niezbędny do pozyskania serca panny de Saint-Véran i zatarcia w jej pamięci tysiąca małych przykrości i upokorzeń, które ją spotykały ze strony jej wuja i kuzynki zatarcia w jej pamięci pozycji ubogiej krewnej. Panna de Saint-Véran zapomni o tej przykrej przeszłości. Wszystko, czego by mogła zapragnąć, choćby to był najpiękniejszy klejnot świata albo najniedostępniejszy skarb, złożę u jej stóp. Będzie szczęśliwa i pokocha mnie.	Palec w tym boży nic innego, jeno palec boży. Układ już był zawarty i wychodziliśmy właśnie z tego zapowietrzonego Zbaraża, a książę wybiegł z jazdą na lewe skrzydło pilnować, by orda na wojsko nie napadła... że to oni często układów nie dotrzymują... Wtem nagle wataha z trzystu koni rzuciła się na całą jazdę książęcą.	Co mam mówić, przecie się jeszcze nic nie stało, nic nie wiadomo na pewno...	O, daję słowo honoru, że nie więcej niż inni, jestem tego pewien. Dobrze zajmuje się moimi sprawami, nie ma dlań nic niemożliwego, więc go trzymam.	Tak twego ojca zawsze uważałem za zdolnego nawet do rajfurzenia własnymi dziećmi, ale po Ludwice nie spodziewałem się tego...	Nie wie, że nie zginąłem.	Ale nie, to nie to, nie ma mowy o wstydzie między nami.	Jeżeli domagam się praw ścisłych dla utrzymania w karbach mas nieoświeconych żądam także, aby karby te łagodne były i wyrozumiałe, aby pozwalały wybić się z tłumu każdemu, kto pragnie i czuje w sobie zdolności wznieść się ku rzeczom wyższym. Każda władza dąży do utrwalenia praw swoich. Chcąc istniéć, rządy tak dziś jak dawniéj, powinny zjednywać sobie ludzi energicznych, biorąc ich zewsząd, gdzie się znajdą. Tym sposobem będą mieli w nich obrońców i ogołocą masy z jednostek, któreby je podburzać mogły. Otwierając tak dla ambicyi ogółu drogi zarazem trudne i łatwe: trudne dla chwilowych zachcianek, łatwe dla istotnych popędów, państwo zapobiegnie rewolucyom, jakie wywołuje tamowanie wstępu na wyżyny tym prawdziwym wyższościom, które się do nich powołanemi czują. Obecne czterdziestolecie zaburzeń i klęsk powinno było przekonać każdego rozsądnego człowieka, że takie wyższości są wynikiem porządku społecznego. Istnieją one niezaprzeczenie pod trzema postaciami a temi są: wyższość umysłowa, wyższość polityczna i wyższość majątkowa; inaczéj: sztuka, władza i pieniądz; albo: zasada, środek i skutek. A że, przypuściwszy zupełną tabula rasa polityczną, zupełną równość składowych części społeczeństwa, nadawszy każdéj rodzinie, z jednakowéj nawet liczby członków złożonéj, jednakową ilość gruntu, musimy być przygotowani na to, że po pewnym przeciągu czasu nierówności majątkowe i inne wytworzyć się muszą; przeto wynika z téj prawdy niezbitéj, że wyższość myśli, władzy i majątku jest faktem nieuniknionym, faktem, na który masy zawsze jak na uciemiężenie patrzyć będą, nadając nazwę przywileju prawom najsłuszniéj nabytym. Systemat społeczny, na téj podstawie oparty, będzie wieczystém przymierzem posiadaczów przeciw tym, którzy nic nie mają. Według téj zasady, ci będą ustanawiali prawa, którzy z nich korzystają, bo oni powinni miéć instynkt zachowawczy tych praw i przewidywać grożące im niebezpieczeństwa. Bardziéj im chodzi o spokój mas, niż samym-że masom. Ludy potrzebują szczęścia już przygotowanego. Z tego punktu zapatrując się na społeczeństwo i obejmując je w całéj jego rozciągłości, musisz pan przyznać wraz ze mną, że prawo wyboru może służyć tylko tym, którzy mają władzę, majątek lub rozum, i zgodzisz się na to także, iż działanie ich pełnomocników winno być nadzwyczaj ograniczone. Prawodawca, panowie, powinien być wyższym nad swój wiek. Ogarniając bystrém okiem tendencye narodu, ma on pracować raczéj dla przyszłości niż dla teraźniejszości, raczéj dla pokolenia, które wzrasta, niż dla tego, które schodzi z pola. A zatém jeśli powołacie masy do ustanawiania praw, mogąż one być wyższemi nad siebie? Nie! Im wierniéj zgromadzenie odzwierciedlać będzie pojęcia ogółu, tém ciaśniejsze będą jego poglądy, tém chwiejniejsze jego ustawy, bo tłum, zwłaszcza we Francyi, będzie zawsze tylko tłumem. Prawo nakazuje poddanie się przepisom; przepisy zaś są zawsze w sprzeczności z naturalnemi popędami, z interesem jednostek. Będąż więc masy stanowić prawa przeciwko samym sobie? Nie! Często dążności praw powinny być w stosunku odwrotnym do dążności obyczajów. Urabiać prawa według naturalnych popędów narodu, byłoby to w Hiszpanii popierać nietolerancyą religijną i próżniactwo; w Anglii zamiłowanie sztuk pięknych, które podnoszą społeczeństwo, ale same przez się utrzymać go nie mogą; w Niemczech lekkomyślność, obałamucanie się coraz innemi ideami, skłonność do rozpadania się na stronnictwa, co nas ciągle nurtuje i osłabia. Cóż wynikło w ciągu tych czterdziestu lat, odkąd zgromadzenia wyborcze biorą udział w ustanawianiu praw? Mamy czterdzieści tysięcy praw. powiedział chrystyanizm; każdemu jego pole	A czyjaż nadeszła już, jeśli łaska? Przybyliśmy tu wszyscy, aby zabawić się wesoło, aby uczcić wspólną biesiadą powrót Ludwika de Lembrat, aby przyjąć udział w szczęściu jego brata. Czyżbyśmy, nie wiedząc o tym, deptali po wężach lub czyżby dom hrabiego był kryjówką spiskowców?	Ale nie mówi się dysolucję, mój Sancho, tylko rezolucjęrezolucja przerwie mu Don Kichot.	Będę na koniu jako i ty!... Milcz, nie przeciw się!...	Czy nie rozporządzasz pan środkami, które pozwalają sięgnąć aż do samego dna jego sumienia? Zręczny to człowiek; odgrywa zapewne komedię czelności.	Nie moje Co to panu szkodzi?	Nie, ojcze znalazłem, co mi trzeba. Przed trzema tygodniami spostrzegłem najbardziej uroczą przystań, przez jaką może się dostać na tamten świat człowiek zmierżony życiem...	No, tak zaraz nie można trzeba znaleźć innego. Poza tym należy wymówić mu na trzy miesiące.	Patrz, można rękę włożyć! Nigdy się nie ściskam.	Przepraszam panią jestem Mielnicki, wuj jednej z tutejszych uczennic i przyjaciel... prawie powinowaty pani Latterowej. Dziś po to właśnie przyjechałem, ażeby gwałtem zabrać Latterową na wieś, no... ale nie zastałem jej... Tymczasem pani wspomina o liście od niej...	Ależ na Boga, jesteśmy zadowoleni Co ty gadasz... wcale nie mówiliśmy o tym...	Ależ on biedak musiał być bardzo chory? taki blady, jak z grobu! Dlaczego pan nie powiedziałeś nam o tem?	Dziadziu, główka lalkę nie boli?	Dzieciaku! No, czy nie masz mi nic do powiedzenia? Wszedłeś jakby zaprzątnięty czymś, mój Lucjanie.	Ej, nie! póki dzisiaj mistrz żywieżywie	Nic nie przypomnę.	Nic panu nie mam do zarzucenia.	Nie mam sił tego słuchać. Krzyk, wrzask.	Nie mogli mówić przeciw sobie	Nie, mój mistrzu, prawda nie może być mieszaniną  i jakemś pół-czemś, pół-drugiem; ona jest gdzieś cała, jednolita, wielka, potężna.	Nigdy! nigdy! tyś mi była jedyną, żadna cię nie zastąpi...	Ach, ten Kuba, ten Kuba, jak on pociesznie udawał, że wali mnie pięścią, a szeptał: „Bądź spokojna, Salo, baczę na wszystko, co się dzieje w Zakonie, a choćbym miał życie położyć, dam wam o wszystkim wiedzenie”.	Mieszkanie już wynajęte, więc jutro niech sobie pani idzie z Bogiem, a że się nam należy piętnaście rubli, to wszystkie łachy zatrzymam, jak mi pani wróci, oddam dopiero.	Phi! To żadna sztuka! Gdybym wiedział, że to takie proste, już dawno bym się nauczył palić.	Muszę jeszcze zajrzeć do kogoś na wsi... Gdzie się spotkamy?...	Spotkałem przed chwilą Maszkę, który zresztą zaraz tu przyjdzie, a jak przyjdzie, to mu powinszujcie, bo się żeni.	A dobrze. Niech tu postoją Chociaż i tak niedługo musimy jechać.	Co za niedarowana lekkość form i wyrażania się w kobiecie wyższej sfery!	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Cóż, mamo bielizna Gniewoszówny zgadza się z rejestrem?	Do Rzymu daleko! zgorszenie tym czasem trwa; z takim jawnogrzesznikiem i świętokradzcą niema się co pieścić. Wziąćby go i posadzić do lochu na pokutę...	I pani chce, aby tak sądzono?	Jak to Znowu pan wraca do tej okropnej historii?	Jezdem, paninko, jezdem! O mój Jezu słodki, o moja paninka najukochańsza, a tośwa czekali i dnie i noce! a tośwa ze starszą panią wychodziły jaże do mostów, a tośwa se mówiły: a może dzisiaj przyjadą! Loboga, jak mi paninka ślicznie wygląda, kiej na obrazku, a opaliła się paninka na gembie za przeproszeniem, kiej bułeczka.	On sam nam to powie	Ostro się trzyma	Panie Borowiecki, to do was!	Pater noster dało nam naszą sztukę, nasze pomniki, może naszą naukę i naszą nowoczesną formę rządu, w której wielka i twórcza społeczność znajduje cudowne przedstawicielstwo w pięciuset inteligencjach, gdzie przeciwstawiające się sobie siły zobojętniają się wzajem, zostawiając całą władzę cywilizacji, gigantycznej królowej zastępującej króla, ową dawną i straszliwą postać, rodzaj sztucznego Losu stworzonego przez człowieka między niebem a nim. W obliczu tylu spełnionych dzieł ateizm robi wrażenie bezpłodnego szkieletu.	Powiem jeszcze więcej: dzisiaj o północy pod drzwi sypialni (numer jedenasty) cichaczem podejdziesz. Zażądasz Omara. Ona cię wpuści. Od ciebie zależy, czy równocześnie przyhołubić zechce. W każdym razie radzę po porozumieniu na podarek ślubny wyznaczyć kota. Wspólna własność mota.	Proszę powiedzieć czy ona lepiej całuje ode mnie?	Szanowni Panowie! Słyszeliśmy tego wieczoru rozmaite opowieści, proszę tedy poświęcić także i mojej uwagę, wstrzymując się narazie od wydania sądu.	Tak	Tak jest, a Macklin również.	Tak jest, tutaj w Wiedniu, przed zamkiem cesarkim chciałbym stać na warcie!	Tak, właśnie. Tu na dole tarcza zegara z numerami godzin, a wyżej ręka i klucz.	To dziwne.	Trudno bo się od tych arcydzieł oderwać! mówił znowu prześlicznie! wybornie! Strój nasz, dawny, choć niewygodny i śmieszny, bo nas od reszty Europy na jakieś tatarskie plemię wystrycha	Zaziębiła się panna Magdalena na tym spacerze	Ale pani ma zdolności obserwacyjne, panno Arleto	Ależ, drogie dziecko! Trzeba przecież panować nad sobą.	Aron Levi? ha! ha! Aron Levi ma pewnie więcej od nas obojga... a mało mniej od swojego pryncypała... handlują razem na spółkę...	Bohun!	Bzika ma, przysięgam Bogu, zupełny fiksat	Cicho Bernardzie, przyjąłeś wiarę Świętą, a wracasz myślą do ofiar pogańskich.	Czy Lucjan napisał do pana słówko od swego powrotu?	Dla Boga lepiej teraz jemu niż nam! Słuszną winniśmy mu wdzięczność!	Dlaczego?	Ej panie Sobek. Chodź pan, zagraj co.	I bardzo, kapitanie.	Jaka złotówka?	Jestem bardzo niedomyślna.	Jestem oskarżony o bunt.	Jestem tego pewny stał na schodach tuż pod drzwiami.	Konflikt mówili prawią	Kupuję go za czterysta franków	Matusiu... matusieńko jedyna, najmilejsza... takie złote słoneczko świeci, ani jednej chmurki na niebie...	Morys!	Niech was bogowie bronią od takiej ostateczności	Nigdy! Nigdy! Przenigdy! Przysięgam na wszystko, co mam świętego...	Ojcze	Pal je licho!	Pan znał niejakiego Zygmunta Szczerbica?	Pani przeszkadzają suknie... Suknie!	Panie!...	Skunnert Skunnert... Siberien...	Skąd pani wie o tym?	Skądby zaś!...	Stróż siedzi w kozie	Taj cożetaj coże (gw.)	Teraz opowiedz panu, co wiesz.	Wiemy coś o tej niezawisłości!	Wiész przecie ile król winien był hetmanowi, ile wojewodzie ruskiemu, który hetmana skłonił na stronę króla; a wiesz gdzie dziś ruski wojewoda?	Wymówki?!	Z powołania jestem retorykiem	Zaliżby chcieli?	Żeś wykopał i uciekł.
Pytasz mię gdzie to jest daleko Beniaminku? chciej gonić za tą wodą, co tak wolno płynie, nie dogonisz woda ucieka do Sanu a Wisła ucieka do głębokiego morza Morze daleko. idź przez łączkę idź przez pole, niebo będzie za lasem niebo będzie znów za łączką lasem Ja ci tego nie powiem. Niebo jest daleko A teraz przynieś tu klatkę z twoją makolągwą wyżywioną, wypieszczoną, przez całą zimę otwórz Ludwinko, gdzie ptaszyna? och daleko! dalej niż woda rzeki, którą gonisz, dalej niż niebo, którego chcesz dostać, dalej niż nadzieja, dalej niż niepodobieństwo co nas kochać przestaje. Obejrzałem się, twarz Ludwiki była bardzo spokojna, ale długie, jasne rzęsy jej siwych oczu świeciły jeszcze czystą łezką ostatnią.	A ja; stara już była, inszym drzewom ino cień rzucała, a pożytku ani na jeden ząb. Wziąłem siekierę i zrobiłem jej koniec. A dlaczego się pytasz?	Doprawdy, panie Holmes, to przechodzi wszelkie pojęcie Nie dość, że pan poznałeś od razu, iż słowa zostały wycięte z dziennika, ale domyśliłeś się, z którego. Powiedzże nam, jakim sposobem?	Przed kilku dniami. Wieczorem spojrzałem w okna łodzi, świeca stała. Zbliżywszy się, zajrzałem do środka. Przed ogniem siedziała poczciwa pani Gummidge, sama, jak było umówione. Zapukałem do drzwi, mówiąc: „Nie bój się, ja to, ja sam, Daniel”. Wszedłem. Anim przypuszczał kiedy, aby łódź mogła być tak pusta.	Ech, Boże wiedziałem o tym, jestem w tej kaźni i przybycie nowego skazańca sprawia mi przyjemność. Blondet i ja jesteśmy więcej warci od jegomościów, którzy spekulują naszym talentem, a mimo to zawsze będziemy ich łupem. Mamy obok inteligencji serce, brak nam pazurów wyzyskiwacza. Jesteśmy leniwi, marzyciele, lubimy myśleć, dociekać; wypiją nasz mózg i potępią nas za niemoralność!	Z nią? Wojciech to już dawno przepowiedział. Niech wam Bóg błogosławi, moje dzieci. Nie mówię: bądźcie szczęśliwi, bo szczęście wasze od was samych zależy, ale wam życzę, żebyście nie zapominali ani na chwilę, że jest dokoła was pełno takich, którzy cierpią... Żebyście zakładając rodzinę pamiętali, że ona jest tylko cząstką większej rodziny, której sprawy mają wam być droższe niż wasze własne	Kochałem ją, ale wierz mi: inaczej niż ciebie. To było potworne. Wszedł tamten drab. Ona uciekła przedtem. Czy tu rozumiesz? To wszystko było przygotowane. Jestem splugawiony. I ja ją kochałem! Inaczej, ale także mimo wszystko. Ale to nie była zazdrość. On nie był jej kochankiem. To niemożliwe. Już jej nie kocham, ale coś strasznego jest we mnie, czego nie pojmuję...	Nie, żaden kłopot, kapitan był bardzo uprzejmy; powiedział, że z chwilą gdy chodzi o ciebie, powinienem iść, ale ostatecznie nie chcę, aby się wydawało, że tego nadużywam.	Za co? Lepiej, że się tak bawisz, niźlibyś bąki zbijał. Ino szkoda, że w nocy. Noc Pan Bóg dał do spania. Mało to czasu masz we dnie? Tedy nie marudź, ino pokaż coś gotowego.	Jeśli się nie mylę, to ten pan nienawidzi pana, skoro się z pana tak śmieje Taki dozorca jest zdolny do wszystkiego, gdy się rozzłości. Niech pan siedzi spokojnie, skoro nie chce się pan powiesić, i niech pan czeka, co będzie dalej. Jeśli pan jest urzędnikiem, żonatym i jeszcze do tego ma pan dzieci, to zgadzam się, że to jest straszne. Jeśli się nie mylę, to pan jest przekonany, że pana wydalą z urzędu.	Bardzo mądre	I cóż? Rozstała się pani z nią, wychodząc za mąż i dlatego, że zechce.	Jutro odwiozę ją do ojca teraz niech się uspokoi i spocznie. Anusia jeszcze nie wiedziała co się z nią dzieje, nie rozeznawała miejsca	Dobrze, zaraz idę. Panie sekretarzu, proszę zapisać jeszcze: ostre pogotowie straży ogniowej, bo mogą być pożary. Dyżury lekarskie w aptekach. Od rana czyściciel miasta ma wyłapać wszystkie bezdomne psy i koty. I nie wolno sprzedawać wódki aż do odwołania.	Matko, czyż mam iść do obcych? Jesteś więc równie okrutna jak ojciec? Jakże mogłaś pozwolić, by mnie wygnał? Jeśli nie otworzysz, położę się w śniegu!	Wcale nie. W tej chwili to nie jego osoba mnie interesuje. Chciałam pana zapytać, czy ma pan jakieś wiadomości od pana Franza.	Diabelnie romantyczny. Czasami działa tym na nerwy. I co? Wciąż patrzy na ciebie, jak kot na kiełbasę?... Pewno na krok cię nie puszczał od siebie?	Te smarkate zrobiły bunt przy obiedzie i nie chcą jeść zupy kartoflanej Niechże pani pójdzie do nich i użyje swojej powagi...	Ach! Najświętsza Mario! czyż to podobna, ażeby czary i czarowniki tak ze szczętem popsuły głowę najtęższą w Manchy? O, mój panie, mój najdroższy panie! upamiętajże się i przestań raz durzyć się takimi głupstwami.	Jak się pan nazywa?	Może dałyby się jeszcze wynaleźć jakie środki ratunku... Czy nie można zmusić Teckiego do oddania?	Na Herkulesa! daleko od ceny? za to i dwudziestopięcio-letniéj niewolnicy co po rynkach śpiewa, nie dostaniecie... z tańcem, z głosem, i z takiém doświadczeniem rzemiosła! Wszak to wszystkiego uczyć potrzeba...	Co pani mówiła pani Osnowska?	Ej! Śmieję się ja z tego, panie bracie; nie zjadł mnie diabeł ziemski, nie zje mnie i podziemny!	Ach, pani odpowiem jak zechcesz.	Eh, nie przeszkadzaj! Ot, lepiej przekonaj Lidię, żem lepsza partia od Wentzla.	Sądząc z tonu, nie lubi pani Niemców.	Tego się właśnie obawiałam, Maksymilianie, twoja rada jest szalona i byłabym bardziej szalona niż ty, gdybym ci w tym momencie nie przerwała jednym słowem: niemożliwe, Maksymilianie! Niemożliwe.	To jej wnuka książki.	Jak zachwycające jest to wszystko, jak genialne marzenia nasuwają się tutaj oczom widza!	A jakże i owszem, pani	A już niech Bóg broni, żeby się wójt dowiedział	Drobiazg. Zdaje się ścięgno.	No, dźwignij się, niech cię osłucham!	Zlitujże się, Müller ty niedługo cały świat pojęć osolisz sobie erotyzmem.	Nie wiem, panie, czy znajdziesz, czego szukasz. My dopytywaliśmy się o dziewicę imieniem Ligia, nikt jednak nie dał nam odpowiedzi, ale być może, iż nie ufają nam.	A inszej to naród nie przepuści, niech choć ten razik spotkają ją po nocy z jakim chłopakiem, a już we świat na ozorach poniesą.	Ależ ty mi powiedz, kochana siostrzyczko, po co przybyłaś do Anglji?	Ba, jeśli tak jakież są tedy ziemskie przyczyny, dla których byśmy ich i teraz nie mogli pokonać?	Cóż to, siostrzeńcze? co cię tu prowadzi, zapytał prawie jednocześnie Suchy.	Dalibóg, toć to jest wino bomskie, najlepsze, jakie kiedy piłem, albo niech mnie porwie dziewięćdziesiąt sześć diabłów! O dałby Bóg, abym miał szyję długą na trzy łokcie, jako pragnął Filomenus, albo jako żuraw, jak sobie życzył Melancjusz, iżbym mógł dłużej go smakować.	Sądzę, że każdy człowiek wie, co i dlaczego robi.	Dać wykup, to go puszczą jeszcze przed sprawą, a potem to już se poredzi, choćby i do tej Hameryki... nie zgonią...	A cóż, kochany dziadziu, jeszcze jedna cecha naszej sfery: robić sobie zabawkę z takich istot zabłąkanych wśród nas, mieć je za przedmiot żartów, ostrzyć na nich dowcip.	A gdzie to pan Kowalski?	Ale Krzemień, to twarda rzecz połamie sobie na nim zęby, choć młody.	Ależ czekaj! Który co wieczór stawia przy łóżku szklankę wody, aby w nią włożyć siedem fałszywych zębów.	Było to do przewidzenia.	Cicho bądź, ty obłudniku Już widzę, jak mnie kochasz.	Doprawdy, że na ulicy nie poznałabym pana!	Dziedzice parszywe! W wasze ręce! Gorzałka nie grzech, byle jeno przy godnym sposobie i z bratami, to na zdrowie idzie, krew czyści i choróbska odciąga!	Nie, ale jest prawdziwym i bezstronnym znawcą.	Nim ją waćpan zbierzesz, nim do znajomej wsi dojedziesz, szyję stracisz.	Opasły klecho, czemuż to zwiesz mnie buntownikiem?	Szwedy u nas w plebanii! Gadają, że sam król między nimi!	To pewna, że nieszczęśliwa kobiéta.	Więc nie wiadomym było dotąd panu, że ojczym pański został znów mym sąsiadem?	Wyśmienicie! Nic weselszego jak uczta przy świetle. W łunie zatlonych świeczników kryształy, wino i piękne oczy nabierają najsilniejszego blasku. Co o tym myślisz, Marotko?	Zobaczymy, zobaczymy. Nie mówmy już o tym, Cruchot. Targasz mi wnętrzności. Czy dostałeś złoto?	A chce pan dostać stałą i godną pana pracę?	A ja rozumiem	Ale... o Boże!... Luciu...	Chyba tak	I ty może dlatego?... dla powetowania?...	Ja już mogę iść, jużem odpoczął...	Ja? Alboż panna Anna dba o mój gniew?	Myślę o tym, że straci matkę.	Natychmiast ci to powiem	Nie wiem.	Poczuwam sie do pewnych obowiązków względem tych dziewcząt Czy Nostromo jest obecnie w Sulaco?	Przez kombinację. Znając objętość statku, a więc i ilość powietrza, jaką zawiera; wiedząc z drugiej strony, ile go każdy człowiek zużywa przez oddychanie, można coś wnosić o konieczności, jakiej „Nautilus” ulega, wypływania co dwadzieścia cztery godziny na powierzchnię...	Radość was ogarnęła, że pokój...	Tak jest... Koń, na którym moja krewna uszła, został tu w Warszawie sprzedany. Kupił go Kawaler Georges, wychowaniec pana hetmana... który mieszka...	Tak sądzę	Tak, Pencroffie.	Tak.	Takie już nasze szczęście	Trzy doby jazdy, kolejami żelaznemi... można zajechać na koniec świata. Podróż ciekawa, miejsce interesujące, posada piękna, winszuję, winszuję... O dobrych życzeniach moich wątpić nie możesz, starzyśmy druhowie. Jednak szkoda, może...	Widzisz, widzisz... To pewnie on!...	Wyjaśnij mi, w czym leży istota świadomości!	A groty u kopij i topory macie wyostrzone?	A jednak Messu, wódz żydowski, zrobił ciemność i pomór w Egipcie!...	A na cóż mu zęby?	Aha! jeszcze ci nawet po tych ucztach zostały sosy na odzieniu	Bo jesteś zachwycająca	Chcesz jeszcze orzechów?	Czego jeszcze żądasz?	Dokąd?	Dosyć.	Kiedy i gdzie jedziemy?	Musi.	Na koniu?	O Jezusie, Maryjo! Bóg zapłać waszej wielmożności!	Potem przestali.	Pozwalam.	Rola kobiety jest inna, piękniejsza.	Sumienie	Znalazłeśże waść kogo równej siły na szable?	Znikła, mówisz?	Znowu zaczynasz?
Najważniejszą wszakże rzeczą jest odebranie mu Koborowa. I tu zaczynają się trudności. Nominalną właścicielką jest przecie pani Nina, a ona na to nie pójdzie.	Mateusz też niewinowaty, nie wiecie to, że jak suczka nie da, to i piesek nie weźmie!	Bili mię i kaleczyli ludzie za to, że ja przeciw prawdzie mojej iść nie chciałem i na wszystko, na co lud mówi: „Zgoda!”, nie mówiłem: „Zgoda!”. W świat ja iść muszę dlatego, że jutro rzuconą na mnie będzie wielka i przeraźliwa klątwa i sromotnie wypchniętym ja zostanę z domu Izraelowego!	Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	Pan Zagłoba na mnie, niebodze, by swój dowcip ostrzył. Ej, lepiej nic nie mówić! Basia by mi także dogadywała, a ona się i tak czegoś w ostatnich czasach dziwaczy i humor ma tak zmienny jak nigdy. Ej, lepiej nie mówić!	Matko Najświętsza, trzymaj mi rękę! Matko Najświętsza, ratuj! Jam tu poseł, ja od hetmana przyjeżdżam, a chcę jako zbój nocny mordować... Jam szlachcic, jam sługa Twój... Nie wódźże na pokuszenie!	Och, co za mocne słowo Aż odpowiedzialność! Sądzę, że nie pochlebiłoby to miss Normann, że tak gwałtownie i rozpaczliwe wypierasz się jej jak ducha złego. Osobiście uważam, że jest to naprawdę czarująca i bardzo przystojna osóbka. Wiem jeszcze jedno: że jest bardzo bogata. Cóż byłoby dziwnego, gdyby młody człowiek w twoim wieku zainteresował się taką kobietą.	Wiem, wiem Ale nie ty jesteś tym mózgiem pierwszej klasy, który to rozstrzygnie. Życie samo w sobie...	Dla Boga! Ja tego Murzę-beja znam! Z bratem jego byłem pobratymcem Nie chciałże on pana Boskiego wydać?	Ee... ja by go nie tak zrobił... zanadto spaśnyspaśny	Niech i tak będzie! juściżem ja w życiu mojém nikomu nie odmówił gościny.	No, to dawaj jakowe chusty i zrób, jak zdolisz najlepiej, bo my cale nie znamy takiej roboty.	Nie, nie napisałem mu. Proszę przeczytać list, jeżeli pan wątpi.	A czemu nie Lucjana de Rubempré?	Duszko nic w tym nie ma strasznego. Chciałbym właśnie, abyś się na to inaczej zapatrywała, abyś była dzielna i odważna.	Na Boga! tam na górze aż szyby drżą, a waćpanowie ani wiecie, jakeście się nie w porę z waszymi okrzykami wybrali. Jakże to możecie posłom zniewagi czynić, przykład niekarności dawać! Kto was do tego pobudził?	Nie jestem sam jeden, jenom ludzi zostawił po drodze, a jadę do KudakuKudak (nazwa z tur.) straż, zbrojna załoga. i do którego jegomość hetman wielkihetman wielki	Nie kłamiesz?	Nie.	On ci tyle, co inni nie zawinił wiecznie go trzymać nie będziesz!	Tomek, rany, wybiła nasza ostatnia godzina! Nie mam wątpliwości, dokąd pójdę po śmierci. Byłem wielkim grzesznikiem, nie ma dwóch zdań.	Pan się obraża Ja pana nie chcę obrażać. Tylko trzeba stać na ziemi, na ziemi. Z ziemi prowadzi tylko ta jedna droga w gwiazdy, którą szedł Chrystus. Przez grób. A pan chce być świętym za życia, zmartwychwstańcem przed śmiercią.	Nie jestem zdania pani Verdurin, mimo że we wszystkim jest dla mnie alfą i omegą. Tylko pani jedna, pani Odeto, umie dobierać taką gamę chryzantem czy chryzantemów, bo zdaje się, że się tak mówi teraz	Nie wiem tego, moja imość.	Pieniądze na podróż? Czy masz zamiar wykosztować się na nowe ubranie, Beniaminie, albo na przenicowanie starej kapoty? Posłuchaj mnie, ja bym ci tego nie doradzał. Przeciwnie, na drogę bardziej nadaje się stare obuwie. Nowe, piękne ubranie dostaniemy chyba na miejscu.	Tyle pan proponował, nie przeczę Dają nam więcej.	Wiesz, to jest genialne!	Wszystko wolno! Nie rozumiecie wy tego...	Ach, panie mój kochany! znam, znam jak własne oko. No, proszę! Lucyś Dolewski, to pana dobrodzieja kolega! na ręku go nosiłam! Ależ on, panie mój kochany, sam w Warszawie jest teraz.	O mnie?... Czy nie o tym spacerze, na którym pan był moim przewodnikiem?	Przypuszczam więcej nawet. Sądzę, że choroby znęcające się nad jej biednym ciałem, nie odpowiadają tylko chorobom fizycznym, które były przeznaczone dla innych, lecz są ucieleśnionym na drodze mistycznej symbolem chorób duchowych, których dzięki niej uniknęły całe rzesze, może całe społeczeństwa ludzkie w ciągu wieków.	Tak Ale wyznam, że nie zrozumiałem dobrze jego treści.	Tak, monsiniorze; powiedziałem jej, iż źle robi, plotąc podobne rzeczy, i że jego eminencja nie byłby zdolny...	Widziałem go zaledwo chwilę, bo dowiedziawszy się, że jesteście w kościele, pojechał za wami, nawet koni nie zmieniał.	„Grozi odjęciem”! „Nie na czasie”! Jak ona się dobrze wyraża!	Paliło mnie jak ogniem i materią pędziło, ale widzi mi się, że jest gorzej...	Ależ nie. Kocham cię. Żyć mi się chce tak strasznie. Ale muszę przejść przez ten próg. Muszę stać się godnym ciebie.	W aucie nie został, proszę pani profesorowej. Na pewno. Po przyjeździe do garażu oporządziłem wóz i byłbym znalazł. A wczoraj pani profesorowa była tylko u fryzjera i w Konstancinie...	Oby się spełniły twoje słowa! Bądź zdrów, chłopczyku; życzę ci, aby twoja pokuta skończyła się jak najprędzej. Ale to późno już, może byś lepiej u mnie przenocował.	Być może widziano cię, jak wchodziłeś; to pewna, iż zaledwie zdążyłeś się rozebrać, odesłano mi ubranie i zażądano twego.	Tak, i to z taką zuchwałością, jak nikt przed nim.	Zdaje mi się Estero, że cię modlitwa bardzo pociesza i uspokaja. Ja też bym chciała się tak modlić.	Jak to, waćpani chcesz poślubić mojego narzeczonego?	Jeszcze tych haggis (rodzaj kiełbasek), o których nasz znakomity Burns wspomina w swoich poezjach, że to pierwsza, najlepsza potrawa, prawdziwie szkockie danie.	O! Ja pana znam. Może nawet lepiej, niż pan sam siebie.	Ja? Zapisałem wszystko, co do grosza, podsumowałem z kasjerem księgi, dochód i rozchód.	Małoż to płynów znieczulających? Jakikolwiek.	Na to jedziemy.	O, a dlaczegóż to?	Po co ten pośpiech? Czy oni oszaleli? Ja mogę zaczekać na jutrzejszy transport.	Przyrzekamy ci to, mamo.	To i szkoda. Ataman ma pismo od hetmana do kniazia, a z przeproszeniem waszej miłości, czy to wasza miłość z Zołotonoszy wojsko prowadzi?	Zdrajcaże ci to taki balsam przykłada?	Ależ dziennikarzem dobrze pracującym i, co za tym idzie, dobrze płatnym!	Dlaczegóż już pozbawiłem, wszakże Piotrowicz może ją opowiedzieć z początku.	Dobrze. Jeśli co ma być, wolałbym, żeby było prędko, bo jak się tylko załatwię z Bigielem, chciałbym wyjechać.	Nieszczęśnik Musieli go napaść znienacka, a ponieważ niewątpliwie się bronił, więc go zabili.	Waldy, dokąd zmierzasz? Panie już są i śniadanie dymi w pawilonie. Głodny jestem jak ten wilk, co go zabiłem.	Więc mam się może cieszyć?	Wybić mnie tym batem. Co?...	Cóż robić? Zwiąż wstążką! Tylko żeby wstążka tego samego koloru była co kokarda.	Cóż się dzieje z tobą? Skończyłeś kursy?	Dla mnie mówił Solski.	Dla mnie najstraszliwszą zagadką będzie zawsze geneza zła we wszechświecie.	Ho, ho! Będą z ciebie jeszcze ludzie, jeżeli tak pójdzie dalej!	Jenerale żartujesz z nas sobie!	Każ sobie dać płaszcz!	Oswaldzie z największą przyjemnością skorzystam z łaskawego zaproszenia i przyjdę punktualnie na obiad. Czy mam się stawić o pierwszej?	Stronę fachową kwestii raczy objaśnić nam łaskawie pan Wokulski, człowiek... człowiek fachowy Pamiętajmy jednak, panowie, o obowiązkach, jakie na nas wkłada troska o interesa publiczne i ten nieszczęśliwy kraj...	Słowo pani daję!	Tak myślę istotnie, łaskawy panie	Wożę i odpustyodpust ot, co dla mnie wyprawa zbrojna przeciw poganom; w średniowieczu przeprowadzono kilka takich wypraw do Palestyny, doprowadzając nawet do założenia Królestwa Jerozolimskiego. zebrało. Jeździ ci wprawdzie po świecie wielu wydrwigroszów, którzy wszystko mają fałszywe: i odpusty, i relikwie, i pieczęcie, i świadectwa przełożony domu zakonnego lub wyższy duchowny, niebędący biskupem. sieradzki krzywdę i niesprawiedliwość wyrządził	Zemsta, Morderstwo odparł pół-Indianin, podchodząc do doktora, który wstał z miejsca. wygrażał doktorowi pięścią przed samym nosem.	Łaski! panie, litości!... w imię młodej damy, którą kochasz... którą masz za umarłą... a która żyje!...	Acha!	Ano, chodźmy!	Byłbyś tam może zastał jeszcze lorda Grenville.	Chodźmy do domu!	Chut!Chut! (fr.) przerwał hrabia i poprawiając binokle, spojrzał badawczo w stronę drzwi.	Ci, co byli poganami są zapewne w piekle, a chrześcijanie, jeżeli dobrze żyli, są w raju, albo też w czyśćcu.	Czy panicz każe podać śniadanie do łóżka?	Czytaj dalej	Do Azji?!	Dobrze, mówmy szczerze.	Helena śpi.	Idę z panią.	Ka! ka! ka! Kas man pritinka, tai jau aš pats gerai ir žinau ir prašau apie mane nesirūpinti. O ką į litvomanus aš niekados neprigulėsiu. Da tie durniai nedaaugo iki manęs.	Kazaliście nam składki zbierać na kielich.	Martwi?!	Mówiłaś, mówiłaś. Niełatwo być mądrym...	Na czym opierasz swą wątpliwość?	Na wieki!	Niby od kogo?	Panna Eufemia...	Przyjechałam na dworzec po ciebie...	Swiadkiem łysina professora, szepnął ktoś z boku.	Szczury.	Także.	Wiara wiarą, a rozumieć trzeba przede wszystkim.	Z prośbą?
Nie Fenicjanek lękam się, ale Fenicji... O, ty nie wiesz, panie, jacy to nikczemni ludzie...	Bałem się zakochać w Potkańskiej. Ani słowa: nieszczęśliwa kobieta, ale na brodę proroka, cóż mnie to obchodzi? Wiem tylko, że testamentem przechodzi z rąk do rąk, że kto tylko zbliży się do niej, zaraz otrzymuje wiekuistą szczęśliwość... brr! na honor, nie chciałbym być testatorem takiego stypendyum, choćby dla przyjaciela.	On jest teraz całą moją sztuką Historia, SztukaPrzychodzi mi niekiedy na myśl, że w dziejach świata są tylko dwie epoki o pewnej doniosłości. Pierwszą jest zdobycie dla sztuki nowego środka, drugą zjawienie się nowej osobistości twórczej. Tym, czym dla Wenecjan był wynalazek malarstwa olejnego, czym oblicze AntinousaAntinous (111–130) będę zdumiony, jeśli zdołasz mnie zrozumieć jakże wiele! W naszym zaślepieniu oddzieliliśmy oboje, aby wynaleźć prostacki realizm i pusty idealizm. Henryku! Gdybyś tylko wiedział, czym jest dla mnie Dorian Gray! Pamiętasz mój krajobraz, za który Agnew dawał mi tak wysoką cenę, ale z którym nie chciałem się rozstać? To jeden z mych najlepszych obrazów, a dlaczego? Bo gdy go malowałem, Dorian Gray siedział przy mnie. W jego obecności działał na mnie jakiś subtelny wpływ i po raz pierwszy w życiu w zwykłym krajobrazie leśnym uchwyciłem ten czar, którego poszukiwałem od dawna i zawsze na próżno.	Tak? A zatem płyńmy z wiatrem, panie Riach; musimy się zbliżyć, ile możności, do cypla Mull, ażeby go okrążyć; ale i wtedy będziemy mieli ląd od strony zawietrznej, a ten zator od nawietrznej. Właśnie podjeżdżamy ku niemu i kto wie, czy się nie rozbijemy.	Ach! To dopiero oryginalne!	Ale biuro się zamyka...	Baczę... zrobili tak u nas... zaraz, za drugim chłopem już byłam... nie, widzi mi się, że jeszcze za Mateuszem...	I co, co się stało? Teraz niech pani mówi...	Jesteś taka dziwna. Zupełnie, ale to zupełnie nie rozumiem twego postępowania.	Pan Romuald? ależ naturalnie! Posiwiał i wyłysiał, ale zdrów jak rydz, silny jak dąb, powiem ci otwarcie, trochę jakoś... sprościał, a może tylko tak mi się wydaje, bo odwykłam już od nich wszystkich i od ich manier... Żona jego, tak jak dawniej, chorowita i wiecznie utyskująca... Stefan wyrósł na pięknego chłopca, ale dzikus jakiś, bez żadnej elegancji, ani ambicji... Kiedy mówiłam mu, że daremnie siedzi jak grzyb na wsi, bo mógłby w świecie karjerę zrobić i życia lepiej użyć, śmiał się tak, jak gdybym od rzeczy plotła. Oni tam zresztą wszyscy tacy. Irenę chciałam zabrać z sobą...	Przez sam trybunał handlowy. To się zdarza codziennie Słyszy pan?	To przypadkiem i dlatego, że się umiał spodobać tej dziewczynie, życie Fabrycego ocalone! Gdyby nie był tak uroczy, zginąłby. Czy możesz temu zaprzeczyć?	W Bukowcu pani długo nie wytrzyma, to wiem, ale chybaby pani zamąż wyszła?	Skaranie boskie... Jeśli mnie wytrynią bez lania, to znowu ojciec będzie na mnie używał, co się zmieści, póki paska starczy. Ja to, wiesz, zawsze mam pecha... Choćby i z tą Franią. Chodzę ci za kozą cztery miesiące, odprowadzam ci ją do samych drzwi tej ich pensji i na galówce w kościele przez całe nabożeństwo patrzała na niego...	To ja wiem że do śmiechu o towarzysza nie trudno, ale kiedy płakać przychodzi, to już zawsze człowiek sam tylko musi.	Trzeba juścić płacić, a po drugie, bo to obca dojrzy, bo to się można spuścić na nie.	Nie wiedziałem, że to jest właśnie to, czego szukano tak gorliwie. Nigdy mi nie opisano, jak to wygląda, wasza królewska mość.	Wiem, jak spędza każdy dzień Wiem, kiedy wychodzi i kiedy tu powraca. Wiem o jej zmartwieniach, o jej drobnych rozrywkach, o jej głodzie i chłodzie. Wiem, jak siaduje po nocach nad książkami, ucząc się zawzięcie. Wiem, jak się cieszy, gdy przybywają do niej po kryjomu jej przyjaciółki... gdy może się z nimi trochę pośmiać i pogwarzyć szeptem. Gdyby zachorowała, wiedziałbym o tym natychmiast i przybyłbym tu jej usługiwać... o ile by mi na to pozwolono.	Ach, więc szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie? Minęły te czasy, a w rzeczywistości nigdy nie istniały.	Bardzo dobrze. Zatem postaramy się zrobić, co tylko jest w naszej mocy. Pragnąłbym bardzo, żebyście mi już więcej nie dokuczali.	Benedykt myśli, że ta kobieta jest pośredniczką, bo pan ukrywa się przed wszystkimi, nawet przed Benedyktem.	Co przez to rozumiesz?	Co to za preparacje?	Ho, ho oto mi śliczna rada; toż ułóżmy się od razu na przypiecku i tam spędzajmy czas z babami nawłócząc paciorki albo przędąc jako ów Sardanapalus. Kto nie ważyważyć	Ho, ho! Kędy żeś to bywał?	Idź do tych zakonnic i poproś, ażeby wydelegowały jedną czy dwie do pilnowania tego osła... Zapłacę, ile zechcą: trzysta, pięćset rubli... Przecie chłopca nie można tak zostawić, boć to szlacheckie dziecko... z wielkich panów... A z takim, to jak z angielskim prosięciem: jeżeli natychmiast nie dasz weterynarza, lepiej dorznąć... No i cóż?...	Miałem właśnie być wcielony do marynarki wojennej, kiedy nastąpił jego upadek.	Nie chwaląc się, robiło się, co mogło, póki się siłę czuło w kościach. Jeszcze i teraz rad by człek wojny pokosztował, bo consuetudo altera naturaconsuetudo altera natura (łac.)	Nie cieszy cię to, widzę?	Nie zabrała; to oni pojechali.	Nie, pani. Jako ciekawy, a nade wszystko niespodziewany komentarz do teorii Laplace’a o utworzeniu się naszej planety.	Niech wejdzie! Oto oto pani Sanseverina, która zamierza natychmiast opuścić Parmę, aby się osiedlić w Neapolu, i w dodatku gada mi grubiaństwa.	Oto nowina! A Boże, Boże! Mówisz waćpan: we dwóch! Jak to we dwóch?	Panie Boże, cóż to takiego!	Szczególnie to ostatnie	Sądzę, że nie. Weźmy przykład konkretny. Co dadzą zasady, przypuśćmy, Lusi Hejbowskiej? Jeśli spotka na swej drodze szczęście, wyrzeknie się go, bo zasady każą jej być wierną panu. Zatem będzie nieszczęśliwa, lecz pozostaną jej nienaruszone zasady.	W bardzo znanym miejscu kuli ziemskiej W swoim czasie ukazało się przynajmniej pięćdziesiąt tysięcy prospektów	Z tego com słyszał i wiem widzę, że królowa i jej służba więcej winne niż Gara. Ale, winien czy nie, ban ma list żelazny, za którym, słowu mojemu ufając, tu przybył; nie dozwolę go więzić i zatrzymywać.	740,000 funtów szterlingów.	A jakże.	A masz dużo pieniędzy?	A ot grób matki, a ot ojcowska praca! Ot ścieżki, któremi biegałam za młodu, i moi przyjaciele	A siłasiła (starop.) jeździec, kawalerzysta. ci dać?	Aha	Ależ daję ci słowo, że wszystko zrobię, co zechcesz	Ależ pan doskonale tańczy	Ależ, panie, jestem zajęty, pracuję. Czyż tej swobody samotności, jaką panu zostawiam, nie mogę mieć także dla siebie?	Andrzej.	Bardzo dobrze, mój Szwejku, że umiecie wszystko należycie wytłumaczyć	Byle stąd żyw wyjechał.	Będzie umieszczony nad szafą w bibliotece.	Chodź!	Co panienka jeszcze chce?	Co tu Antoni mi kładzie za wycinki?	Co?	Czy jeden jeszcze... oj, oj, czy jeden jeszcze będzie	Czy jest tam?... Czy jest tam?...	Dziś niedziela W niedzielę dyrekcja nowych sztuk nie daje, bo...	Huck, powiedz, co teraz będzie?	I bez strzału wrogowi zdano czołg, który imie­niem Marszałka, Wodza Narodu, Ojca Armii zwany, symbolem był miłości, jaką naród żywi dla tego, co go do historii rozbudził, z niewoli wskrzeszając zawołał prokurator.	I ja także!	I oni takie jedzą?	I wszystko robi z rozmysłem.	Jaki z ciebie dobry koleżka, Ludko! Czy nie wypchnięto cię za drzwi?	Kiedyżeś do Olszyny przybył?	Knepus dziś poszedł na święto strzeleckie! może pan pójdziesz ze mną?	Kto jak nie on?	List od kobiety, Eminencjo.	Lukierda nie zmarła śmiercią swoją Dlaczegóż ludzie was obwiniają? Skąd te baśnie? Co za pieśni o niej nucą?	Małżeństwo Kupiec galanteryjny, sprzedaje portmonetki	Można odłożyć	Myślałam że mieszkałeś stale w tych stronach	Na Karmelickie mogiłki.	Najchętniej!	Nic mi o nim nie opowiadasz	Nie zgadłabyś tak dobrze gdybyś nie czuła...	Nie! nie! Mówił już, i tę szatańską, dziką, barbarzyńską mowę, którą bełkotał, ledwie mu potem grozą i sztuką z głowy wybito.	Nie, nie usłyszy, będziemy szepcącą bandą lekko stąpających bandytów. Pójdź, Noelu, poezje skończysz na górze.	Nie, po cztery z ułamkiem jest nas siedmioro.	Niech ktokolwiek zaraz pójdzie do niego i powie, że ja chcę, aby on przyszedł tu i ze mną o ważnych rzeczach pogadał.	O Jezu... wasza przewielebność... nie bijcie! Ja nocami ino... jak matusię kocham, ino w nocy!	Pilnuje pałacu.	Poczekaj, ja z tobą	Podejrzewam cię od dawna, że jesteś owładnięty przez wulkaniczne ognie patriotyzmu d’antichambre i dlatego mię tam wieziesz w chwili, kiedy otoczon jestem przez mdłości.	Poproś Irusi, aby wieczerzę dawała prędzej, prędzej... Stefek głodny być musi, a także tatko już ze stodoły wyszedł i do domu idzie!	Przysięgam.	Przystałabym na wszelką opłatę	Pytam, gdzie szukać mam sprawiedliwości, skoro jej tu nie widzę? Mało? Jeszcze mało? Ciągle mało?	Rozmawiałem.	Spać... spać...	Spokojnie. Chwila cierpliwości	Tak.	W pańskim nowym bloku domów	W tym pokoju czy w tamtym?	Waćpan na Krzysię nie napadaj!	Wiem, wiem, bo dostałbyś tak, że niech cię ręka boska broni! „Miała babuleńka kozła rogatego”. Kosiu, kosiu!	Więc niech i tak będzie!	Wyrządziłeś pan ciężką zniewagę memu ojcu!...	Za co, kochany AbelardzieAbelard	Święta prawda. Gadajcież dalej, moiściewy!
Ja na tę kwestię inaczej się zapatruję. Zresztą od razu widać, z kim się ma do czynienia. Zwłaszcza ciocia nie powinna o niej mówić w ten sposób, choćby ze względu na Lucię.	Pewnie, co gotowa to zrobić, pewnie zmagać się, siłować się. z dygotem trwogi, na darmo klął siebie i wszystkie kobiety i na darmo chciał całą sprawę obrócić w przekpinki, bo strach o Tereskę rozrastał się w nim coraz barzej i dręczył już nie do wytrzymania. Już parę razy się podnosił, aby iść kajś na wieś między ludzi, ale ostawał wyczekując nie wiadanie wiada (gw.)	Kiedym służył u Tomasza Karasko, ojca bakałarza Samsona brałem dwa dukaty na miesiąc, oprócz strawy. Nie wiem, ile powinienem brać od pana, ale wiem dobrze, że giermek błędnego rycerza ponosi daleko więcej trudów niż służący rolnika; bo niech będzie co chce, kiedy człowiek służy u gospodarza, jakąkolwiek pracą zmacha się przez cały dzień, przynajmniej wieczorem je kolację, a w nocy wyśpi się w wygodnym łóżku. Tymczasem, jak jestem w służbie u pana, mógłbym przysiąc, żem nigdy nie powąchał ani jednego, ani drugiego; wyjąwszy dwa lub trzy dni, któreśmy przepędzili u pana Diego de Miranda, jeden, w którym zebrałem szumowiny z Gamaszowego kotła, i to, com zjadł, wypił i przespał u Bazylego. Zresztą, Bogu Najwyższemu dzięki, spałem zawsze w swoim futerale, na ziemi pod gołym niebem, wystawiając się na to wszystko, co zowią wichrami i burzą, żyjąc, Boże zmiłuj się!... ot, łupinami, korzonkami, okrawkami sera lub okruchami zeschłego razowca, a za napój używając wody, którą się napotkało w tych pustyniach.	Niewątpliwie. Ma z sobą pokaźną sumkę w nowiuteńkich banknotach. Nie żałuje pieniędzy w drodze. Przypomina mi się, że obiecał piękną nagrodę kapitanowi statku „Mongolia” w razie przybycia o parę godzin wcześniej do Bombaju.	Ha, może dlatego, że mi się właśnie coś podobnego marzyło. Skąd się, do diabła, wzięła ta mara?	Nowe doświadczenia rozszerzają nasze horyzonty. Zabierz się z nami, a nauczysz się współczucia dla tych wszystkich biednych duszyczek, które często zmuszone są do milczenia. Ale gdzież twoje wszystkie ofiary?	Czemu by nie? Papa stracił teraz zupełnie całą fantazję. Osobistej fantazji w bród, a w polityce szarość, banał i tchórzostwo. To była nasza wada w ciągu całej historii a do tego jest jeszcze tajemniczy. Umiejętność bycia w dzisiejszych czasach tajemniczym uważam za sztukę najwyższą, za podstawę do nieobliczalnych możliwości. Naturalnie o ile tajemniczym będzie jakieś przedwcześnie zdegenerowane artyściątko, nie będzie w tym nic dziwnego. Ale stojąc w centrum żyrandolu, w ognisku wszystkich sił, będąc faktycznie tajnym rzeczywistym słońcem całej tej ciemnej sprawy, jaką jest historia ostatnich lat naszego kraju i to na pozornie skromnym stanowisku generalnego kwatermistrza armii, być prześwietlanym przez najtęższe reflektory krajowe i zagraniczne i być mimo to w tym stopniu tajemniczym	Cóż robić? Trapić się nie należy, bo żeby i największe trapienie się, nic nie pomoże. Pan Korczyński twardy jest i dla biednych ludzi nieubłagliwy, ani słowa... i my jego znamy... Ho, ho! Dobrze na swoich skórach poznali... Ale, słyszę, syna ludzkiego on ma, wilkiem na ludzi nie patrzącego. Może on pośrzednikiem między ojcem a sąsiadami zostanie...	Dlaczego miało zginąć? Wszak ściany były, jak mówicie, z kamienia. Sam opowiadałeś, że stryj tylko naprawił zamek. Musiało się tam wiele ostać. Czemu szukacie innej drogi, kiedy Pan Bóg tę pokazuje? Cóż byście powiedzieli, panowie ławnicy, gdyby się znalazła ona kryjówka, a w niej róża? Wszak to byłby jawny dowód, że Jan włóczek to nikt inny, tylko Jaś, dziedzic Żegnaniecki.	Już ja jedno miarkuję że ty wszystkich ludzi z Bogdańca zabierzesz, żeby poczet mieć, jako się rycerzowi patrzy, a ziemia ostanie bez rąk. Póki będę żyw, to nie dam, ale po mojej śmierci, już widzę, że zabierzesz.	Osobliwie ciebie bo kiedy tylko jest tu w Źwierniku, to się zawsze tak chichoczecie, że ja przy was i oka zamrużyć nie mogę.	Mało to jeszcze, ale zawsze jest już coś na początek. Najbardziej się troszczę o stołową bieliznę i pościel. Wielki z tym będzie ambaras. A kuchenne, a domowe sprzęty! Przepaść! No, nie ma co, czekajmy cierpliwie i miejmy nadzieję, to nasza zasada! Kochane dziewczę! Poczciwe!	Nic to nie wadzi, i to się potrafi. Na przyszły wtorek mamy tu sejmik powiatowy w Oszmianie i ja tam będę, a jaką szlachtę i ile jej stamtąd przywiozę, to waszmość obaczysz i sam osądzisz, czy można z nią bić na zamek czy nie.	Tak! dzieje jej nieszczęść. Na cóż serce sobie kaleczyć; chodźmy, nic się tu niedowiemy. Pomimo usilnych Barona nalegań, który za nos wziął był biednego filozofa, Tomko nie dał się zawrócić i wybiegł na ulicę, ulicą w rynek, z rynku na przedmieście jak szalony	Ale jak trafisz przez te lasy? Dam ci mego konia, który z końca świata znajdzie drogę do Żegnańca. On cię wichrem zaniesie.	Wiedziałem, że to wy, bom się wszędzie o was na popasach pytał.	Znudziły go zabawy chce się rozerwać słuchając polskich mów, których rozumieć nie będzie.	I wdzięczność i sławę, odparła Laura, chętnie oddaje tym, co ich pragnąć mogą, ja ich nie żądam. Mnie ku sztuce pędzi coś silniejszego nad żądzę obojga, sam urok tej sztuki, która człowieka czyni wszystkiego ludzkiego współuczestnikiem i tłómaczem... która wlewa w duszę całe skarby najrozmaitszych wrażeń, uczuć... myśli i istotę maleńką przetwarza na sturamienną. Życie artysty, to historja ludzkości, w jednej piersi zamknięta...	Ale nie opuścisz mnie, nie zostawisz samego, przyjdziesz do mnie lub pozwolisz, abym ja przyszedł do ciebie. Uciekniemy razem, a jeżeli nie będziemy mogli uciec, możemy rozmawiać, ty o tych, których kochasz, a ja o moich ukochanych. Kogoś pewnie kochasz?	Czemu się gniewasz, gdy na ciebie patrzą?	Do Warszawy. Zatelefonuję, by cię uprzedzić. Gdzie chcesz z nim gadać, tutaj?	Półtorej godziny. Potem wróciła prosto do domu.	Jak to? To pan hrabia nie wie, gdzie się znajduje dom, który chce kupić?	Mówiąc to, Alan oparł dłonie na kolanach i wpatrywał się w dzierżawcę, mając na ustach ten uśmiech, a w oczach te drgające połyski, które nieprzyjaciołom wróżyły nieszczęście.	Znajdzie się i to samo. Tymczasem posłuchaj pan. Z górą przed stoma laty ktoś zapytywał Woltera: czy dusza ludzka może żyć po śmierci? Na to wielki satyryk odpowiedział: czy śpiew słowika zostaje po śmierci słowika?...	Gdzież się tamci podzieli?	Psiakrew, papieżu, muszę ci się przyznać, że koniec czuję i że z tym uczuciem jest mi nieco głupio. Bo pomyśl tylko: dokładnie rozumiem, że za chwilę skonam. Kto jest obciążony darem autoskopiiautoskopia	Tu jest pięć tysięcy rubli jako procent do połowy stycznia. Niech pan z łaski swojej policzy. A tu jest kwit.	Zapomniałam, że w Ameryce panienki częściej pobierają naukę w szkołach niż u nas. Papa mówi, że tu są bardzo dobre. Zapewne chodzisz do prywatnej?	To go sobie zostawisz. Po wsiach noszą takie płaszcze. Potrzebujesz spodnie i kapotę. Jak tylko zbębnimy dla ciebie te cywilne łachy, to mundur i spodnie sprzedamy Żydowi Herrmanowi w Vodnianach. On skupuje takie skarbowe rzeczy i rozprzedaje je potem po wsiach.	Albo ja wiem! Albo ja wiem!... Mówią, że chce się żenić...	Rety! Nie rób tego drugi raz, doktorze. Nie jesteśmy do tego przyzwyczajeni.	A ja niby skąd mam wiedzieć? Jest rozkaz w tył zwrot, to niech będzie w tył zwrot. Też mi zmartwienie.	Bylebyś nigdy nie zaczął przemawiać o tem, co na wieki minęło. Goście w moim obozie...	Nie, nie masz tych praw. Tu fizjologia rozstrzyga. Ale na razie mniejsza o to. Jest jednak jeszcze i ta różnica, że ja... nie mówię o tym, zwłaszcza w tak niewłaściwej chwili, jak ty teraz.	Przepraszam pannę hrabiankę, ale ja już od pół roku co tydzień dostaję same tylko jutro, a nie widzę ani procentu, ani kapitału.	Bądźże wspaniałym sypnij! jest za co! nie ma co mówić! różyczka! I że przywiozę to pewna, ale dalej, dawaj sobie rady jak chcesz	Nic, nic Lecz czy w ciągu pobytu jego w Paryżu, nie straciłeś go z oczu?	A ja dwanaście. Chciałbym nieraz, ale czasu nie mam...	Co ci to?	Czy sądzi pan, że ja nie jestem dobrą gospodynią?	I cóż ty na to?	Jak to co?	Nie puszczę. To jest łóżko samej pani dziedziczki.	Panie ministrze wojny, co pan wie? Krótko, bez wstępów. Bo i ja wiem wiele.	Przecież to ja jestem winny, nieprawdaż?	A-to-tso święty, A-to-tso nabożny, pułapkę pochwala, sidła nastawione na bezbronnego, nieprzeczuwającego okrutnej grozy i marnego końca w paradnej zabawie!	To już nie moja sprawa To sprawa firmy Thomson i French, w której imieniu działam. Może jest ona zainteresowana upadkiem konkurencyjnej firmy... Wiem jedno: jestem gotów wypłacić panu tę sumę, jeżeli dokonasz pan przeniesienia praw. Ale poproszę jeszcze pana o komisowe.	A co znaczy: być człowiekiem?	A po co?	A potem... a potem...	A wy to po swojemu tym słowem kieby nożem żgacie...	Ale to mi zawsze dziwno, żeście mogli niedojdę poczytaćpoczytać (daw.)	Czemuś tego nie uczyniła dotąd?	Czy sądzisz, że wolałabym nie znać cię wcale?	I jakież to dowody, mości sędzio?	I nasi lepiej też wypoczną	Misiu... och, Misiu	Nie mów tego waszmość, gdyż wyjechawszy stąd jutro, jutro zapomnisz.	Nie uważaliśmy	Nie wiemy	Nie, ale wedle wszelkiego prawdopodobieństwa wkrótce nią będzie.	Nie, dziecko	No to przecież masz pan służącego, który zna Paryż!	No, to pocałuję w rączkę	No, więc cóż z tego?	Opowiadał o przeciąganiu za karę na linie pod kilemkil odpowiedział Morgan.	Pańską nieobecność. Właśnie... Nawet Gąsowski głośno wyrażał zdziwienie, że pan jakby go unikał.	Pewnie, że nie jestem niedowiarkiem.	Sama wiesz.	Takutka sama kiej księża	Teraz? Teraz on jeszcze wierniejszy	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	To zaraźliwa choroba...	To źle?	Tum was czekał i to wybieram dla siebie. Poprzedzających niechaj używa kto chce.	Tylko co?	A cóżby im z tego przyszło?	A dobrze. No, panie Pietrze, daj gęby i ruszaj po księdza Kordeckiego.	Bo wam już zdrętwiała	Bóg zapłać	Czasem.	Czwartek.	Czy wszyscy już tu są?	I Prima Aprilis, i tłusty czwartek.	I o kapłankach, tylko uważnie posłuchaj:	I role swoje odegrywali z zadowoleniem, swojem i publiczności	Jutro, dziś, zaraz; kiedy tylko rozkażesz...	Kamo ufaj mi!	Lepiej w takim razie, że umarł	Moja biedna panienka, moja nieszczęsna... moja biedna...	No	Pamiętaj pan o mnie!	Pochowałeś żonę, Rochu?	Prawda, bo Trawińskiego uratował.	Przywódca, Duch, Naród, Ojciec, Syn, Błądzenie	Samobójstwo	Starość odpowiedziała babka.	Tak...	Za wstyd całej wsi!
Owszem, i to pamiętam. Jeden z tych Czar... jak ich tam zwali... ten, któremu na imię było Robin, jak opowiadają, pozostał przy niej. Ale ona była tak strapiona, że ani jej się śniło słuchać, co on tam do niej gadał i obiecywał.	Nie, pani. Takich rzeczy za pieniądze się nie robi. Powiedziałem już, że nie jestem pokątnym trucicielem i jeśli co robię, to tylko z zasady. Pomagam w ten sposób często biednym robotnicom, dla których zbyt liczna rodzina byłaby ciężarem nie do zniesienia, dlaczegóż dzisiaj nie mam również bezinteresownie pomóc komuś, kogo pani popiera? Jedyny wydatek, jaki przyjaciółka pani będzie miała do poniesienia, to zwykła dzienna opłata w lecznicy, którą sobie wybierze. Jeśliby to jednak było zbyt ciężko dla niej, pozostaje szpital...	Wyjedź stąd, jeśli chcesz; zabiję się albo pójdę za tobą. Ach, Brygido myślałaś że jesteś sama, dlatego że straciłaś ciotkę! To najokrutniejsza kara, jaką mi mogłaś wymierzyć; nigdy boleśniej nie odczułem, jak nędzną jest moja miłość do ciebie. Musisz cofnąć tę okropną myśl; zasługuję na nią, ale mnie zabija. O Boże! byłożby prawdą, iż nie liczę się za nic w twoim życiu lub też gram w nim rolę jedynie przez ból, jaki ci zadaję!	A cóż? Mam przynajmniej tę pociechę, że dawniej do pracy swojej dopłacałem, teraz inni mi za nią płacą.  Są zapewne niejakie trudności... Doświadczone i praktyczne oko mojego... pryncypała nie zawsze pozwala się rozwinąć moim snadź przewrotnym artystycznym fantazjom, ale przyznać muszę poza tym, że dba o mnie bardzo i abym się nie przeciążył pracą, daje mi same drobne, nic nieznaczące sztuki do wyreżyserowania...	Och, margrabino, zdaje mi się, że zgaduję twoją tajemnicę: pani mnie jeszcze kochasz.	Rozumie się, że nie tak jak dziś karetami, z kamerdynerami.	Nie, nie! A niechże mnie Bóg broni. Raczej nad jej życiem czuwam. To tak łatwo mogłoby się zdarzyć. Ktoś pijany albo doprowadzony do rozpaczy mógłby dobyć rewolweru, noża albo chwycić ciężką butelkę szampańską ze stołu... Dobrze, jeśli ja przy tym będę, abym mogła zbrodniczą rękę powstrzymać. A jeśli mi się już to nie uda, to przynajmniej oczy przerażone jej zamknę	O, wierzę bardzo bo nie każdemu na tym świecie dany dowcip i nie tak łatwo, jak się na pozór zdaje. Ten Sancho, o którym pan powiadasz, musi to być łajdak jakiś i wisielec, bo to ja jestem Sancho Pansa i umiem palić dowcipy na zawołanie. Jeśli pan nie wierzysz, spróbuj, zostań pan tylko przez rok ze mną, a przekonasz się, że mi co chwila z ust płyną i w takiej ilości, że wszyscy, co je słyszą, umierają ze śmiechu, choć często sam nie wiem, co gadam. Co zaś do prawdziwego Don Kichota z Manchy, tego mądrego, walecznego obrońcy i mściciela krzywd, ojca sierot, podporę wdów i panien i zakochanego na śmierć w niezrównanej Dulcynei z Toboso, jest nim właśnie mój pan, którego przed sobą widzicie. Wszelki inny Don Kichot i Sancho Pansa to kłamstwo.	Ależ nie, mamy masę czasu. Jest dopiero za dziesięć ósma, nie potrzeba dziesięciu minut na to, aby zajechać do parku Monceau. A przy tym, co chcesz, choćby miało być wpół do dziewiątej, poczekają; nie możesz przecie jechać w czerwonej sukni i w czarnych pantofelkach. Zresztą nie będziemy ostatni, nie bój się, mają być Sassenage’owie, wiesz, że nigdy nie zjawiają się przed trzema kwadransami na dziewiątą.	Myślałem tedy naprzód że może ją do Kijowa odesłał, ale nie, bo mi rzekł, że na wesele do Kijowa z nią pojedzie; jeżeli tedy pojedzie, to znaczy, że jej tam nie ma. I za mądry on na to, by ją tam wozić, bo gdyby się Chmielnicki ku Czerwonej Rusi posunął, to Kijowa łatwo litewskie wojska mogą dostać.	I mnie jej żal, ale cóż na to poradzić... Tyś wyszedł na ludzi, a my zostali w swoim stanie. Żałujesz... „mojej kobiety”... Ja to samo... Ale choćbyś żałował i przeżałował, to się psu na budę nie zda. Już nie trzeba, jak ja się staram, żeby się wybić na ludzi...	Dla miłego grosza On tylko o zarobek dba; zdaje mi się, że rodzonego ojcaby przehandlował, gdyby na nim mógł zarobić.	Tak, ona mogła go uspokoić. Mając szczęście osobiste, łatwiej pogodziłby się z otoczeniem i zużyłby energię w tych kierunkach, jakie są u nas możliwe. Ale... nietęgo trafił...	Biegłam tak, żeby się schronić od plotek i gawęd! Brr! Tom użyła. Wpadłam jak między podkurzone osy.	O tak, mości książę: królowa kazała mi powiedzieć, żebyś czuwał nad sobą, albowiem zawiadomiona została, że chcą cię zamordować.	Ta omyłka przyniosła ci trzydzieści milionów... nieprawdaż? Nie zawahałbym się tak ryzykować.	Ależ ja jej nie mam zamiaru brać!... Tylko... dlaczego ona kryje się przede mną... jakby dziecko nie było moim?...	Na mój rozum jest to dwóch rzeczy znakiem. Pierwszej, że Basia myśli o kimś, wzdycha do kogoś i sprzyja komuś. Drugiej, że tym kimś nie jest Giano...	Ale najgorsze ze wszystkiego (przez co nawet wpadłam w nerwową chorobę), że ci panowie po kilka razy na dzień stukają do mego okna trupią główką...	Wiem ale jeńcem twoim teraz jestem i zhańbiłbyś się, gdybyś miecz na mnie podniósł.	Przemknąłem się przez belkowanie Chciało się owe roboty podpalić, ale nie było czym.	To źle, ja wziąłbym sto pistolów; wiesz przecie, że postawiłeś rzędy przeciw konia, lub sto pistolów, do wyboru.	Pan Noirtier! Ale przecież mówił mi pan chyba, że jest kompletnie sparaliżowany i że odstąpiły go wszystkie władze?	Baczcie na swoją Frankę lepiej, by się czego z Adamem nie doczekała!	Bój się, chłopie, ran boskich! Po jaką żonę?	Ona nie ma pieniędzy na lekcje z profesorami, więc uczyłaby się tylko ode mnie...	Tak ci było Bolesław mniszkę zaślubił, nie wyklęli go.	Tak, ale czy syn, uwolniony, przyjmie mnie za wspólnika?	W tym rzecz, droga moja pani	Na wasze psy mam buczek sękaty! Niech ino który spróbuje mnie tknąć! A na wasze słowa umiałbym odpowiedzieć jeszcze lepiej, ino mi się nie podoba. Wolej Panu Jezusowi pomstę ostawię.	Żadnego rozumu nie masz! Patrzcie go! Doktorem nie chce zostać?! A jakiż fach więcej daje? Co? Jajo mądrzejsze od kury! Kupiec może zbankrutować, obywatel ziemski jak nieurodzaj, to nie daj Boże, a doktor zawsze ma swoje, bo ludzie nigdy chorować nie przestaną!... Jak kto chory to na nic nie ogląda się, a ostatniego rubla w zębach do doktora zaniesie...	Dziękuję, nie spieszy mi się.	Kto pani powiedział?	No co, złodzieje, jak wam się powodziło przez ten miesiąc?	Nu! ruszajmy do miasteczka! ruszajmy! Noc się robi.	Och! pani, upokarzasz mnie!...	Pani u Joasi?... I cóż ona?...	Pewnie, że mnie nie odstąpiodstąpić	Są, wczoraj przysłała dopiero hafciarka. Chce pani widzieć?	Tak, bracie mój!	Tak. Kraj cokolwiek zanadto przestarzałego honoru.	Wciąż patrzę i słucham, i nie mogę się napatrzyć i nas­łuchać.	Za ten dziwny toast, tam, w kawiarni, gniewać się nie umiem ponieważ ludziom ciekawym wybaczam wszystko.	Zdaje mi się...	Że co, powiadasz?	Tak, i w tej samej sali. My nawet na koncercie nie będziemy. Przyjeżdżamy wprost na bal.	Ale on już nie wróci i nic nie rozkaże. Więc co? Mogę być twoją ślubną siostrą.	Aleś to roztropnie waćpan wywiódł. Musiałeś gdzieś po dworach przy politycznych ludziach sługiwać, bo mowa edukację wyższą, niż jest waćpanowa kondycja, pokazuje.	Mistrzu Odźwierniku to wszystko być może, ale my takich wcale nie znamy.	Ja zostawiłem ich po drodze: Porthosa w Chantilly, z pojedynkiem na karku; Aramisa w Crevecoeur z kulą w ramieniu; Athosa na koniec w Amiens, pod ciężarem zarzutu o fałszerstwo pieniędzy.	Ale przynajmniej czy powróci na powierzchnię morza?	E! Dla mnie są zawsze skąpi; nie zostawią mi nigdy ani cząstki swych plonów! Oni, jak głosi przypowieść, nie zmarnują nawet połysku z rogów bawołu. Zresztą, któż by tam dogryzał resztki po Malwaju?	Nie; nie chodzi mi o konie. Przyszedłem szukać Lutufa Ullaha. Mam naładowany wagon na torze. Czy mógłby kto zabrać towar bez wiedzy władz kolejowych?	O, to przyprowadź ją ze sobą! Słyszysz?	Weselej? Miało mi być wesoło, gdy żołnierze kohorty, którą miałem dowodzić, bez hełmów przyszli z walki kogutów, niosąc ptaki pod pachą, i pytali mnie, ktom zaczktom zacz (daw.) to mówiąc wyciągnął ręce ponad obnażonymi kolanami	Złe nastały czasy Ale kiedyś to przeminie... bylebyśmy tylko dotrwali do końca. Czy aby masz pełny żołądek, moje Człeczątko?	A nie będą jej miłość swarzyć?	A po dworach i miastach nie obcinają!	A to dlaczego? przez nieśmiałość, dumę, lękliwość, wzgardę czy nieufność?	Ach... bagatelkę... poprzestanę na drobnostce! Chcę dostać tylko tę, która tam siedzi w saniach.	Co znaczy, żeś nie miał czystej koszuli? Przecież leżała na krześle.	Dość, by Seneka coś poradził, aby Nero postąpił inaczej.	Faraon chce, ażeby lud napadł na świątynie dwudziestego trzeciego. My zaś musimy sprawić, aby napadnięto nas dwudziestego Paofi.	I macie to jeszcze?	Jeno między nami nie masz zdrajców i wszyscyśmy do gardła przy jaśnie wielmożnym wojewodzie stać gotowi!	Nie mieliby na co!	Nie! Jam to winna Bogu dziękować naprzód, a waszmości zaraz potem...	Nie, Pilatus i ja nie cierpimy Kara! Nie, nie cierpimy go... prawda, Pilatusie?	Ny, wielmożny panie ja wczoraj wymiatała stancye.	Przysięgam ale chcę mieć twoją apelację napisaną i podpisaną własną ręką. Pójdę sama do prezydenta sądu.	To go nie przyjmę więcej!	Wy, Balounie powinniście czuwać nad sobą samym, bo inaczej stracicie zaufanie do siebie i do swego losu. Nie powinniście przypisywać sobie tego, co jest zasługą innych. Ilekroć staniecie wobec takiego problematu jak ten, który pożarliście, musicie zawsze zadać sobie pytanie: w jakim stosunku do mojej osoby pozostaje pasztet z wątroby?	A w co będziemy grali?	A wy, „szpylmanyszpylman a. szpilman (z niem.) rzekł opat	Ach, słynnego haszyszu?	Ba!	Barrois Barrois! Chodź tutaj!	Czego oni chcą, tatulu?	Do którego?	Do policji, do policji	Dobrze!	Dokąd leci?	Gubić nie chcę a no, służyć musisz...	Hola, ho!	I co dalej?	Jak?	Jakto? sama starościna.	Jie apie tai žino tikrai ir žinau, kad ginsis drūčiai.	Kajkaj (gw.) wrzasnął naraz Szymek wyskakując przed nich a trząchając zaciśniętymi garściami...	Kto taki?	Od kilku godzin	Ojciec, Syn dorzuciła Hanka.	Oto anioł kopalni, którego miałem wam pokazać!	W tej chwili każę zrobić.	Wedle rozkazu!	Więc o cóż chodzi waszmościom?	Yra čia ko ilgėtis! Juk visur tokia pat žemė, tokie pat medžiai ir vanduo!	Zabranieczabraniec	Ze zwyczajnej. Z polskiej partii!	Ścierko!
Niech Janowa jedzie z panią Zaleską, jeśli tak będzie wygodniej; ale kiedy bądź Janowa zechce wrócić do mnie, zawsze miejsce będzie.	Czekaj i milcz! Potem wróciliście do starego legowiska i poczęliście grasować w okolicy jako zbóje, konie i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj się, bo ja nie twój sędzia, a sam najlepiej wiesz, jeżeli prawdę mówię... Bierzecie konie ZołtareńkowymZołtareńkowi	Wydaje mi się, że moja pamięć byłaby sprawniejsza, gdyby mogła do czegoś z przeszłości zachowanego przylgnąć, doszedłem już do wieku, kiedy się ma poza sobą więcej czasu przeszłego aniżeli przyszłego przed sobą. I czasem ogarnia mnie przerażenie, że tak niewiele z tej przeszłości pozostaje żywego, rany się zas­klepiają, potem nawet świadomość blizn zanika, zacierają się twa­rze, głuchną głosy, czy wie pani, że już nie potrafiłbym wywołać w sobie głosu Elżbiety, nigdy już go nie usłyszę, i wielu innych głosów, a powstają poza tym przestrzenie tak doszczętnie puste i martwe, jakby ich w ogóle nigdy nie było.	Dlaczego ją mama wypędziła, za co? Że była dla mnie taka poczciwa! To niesprawiedliwie, ja na to nie pozwolę! Cóż ona zrobiła złego? co?	Pójdziesz do Buckinghama i oznajmisz, że ja cię przysyłam; powiesz mu, iż wiem o wszystkich przygotowaniach, przez niego czynionych, i wcale ich się nie boję, bo za pierwszem poruszeniem z jego strony zgubię królowę bezpowrotnie.	Ona chyba do siedemdziesiątki dociąga, nie?	To poratuj starca i rzuć piątkę do czapki, bo nie mogę stać za długo w słońcu z odkrytą głową.	Widzę, że pani de Restaud jest bardzo przewrotna, bo przecie zakazała wpuszczać mnie do swego domu.	Jakże! stary Zawiłowski z córką, milionową jedynaczką! pyszna figura! Koło panny kręciło się tam we Florencyi i w Rzymie z pół tuzina porujnowanych książąt włoskich, a stary gadał, że córki za obcego nie da i kiedyś dowodził tego tak: „Niech sobie gadają co chcą! ja się dosyć najeździł po świecie i ilu to Niemców, Włochów, Francuzów, czyściło mi buty, a ja butów nikomu nie czyścił, i nie będę!”	Ale nieskończenie smutniejsze dla mnie	Pamiętam. Było to w dniu, w którym malowałaś otrzymane ode mnie kwiaty, a ja ci mówiłem, jak jestem w tobie zakochany.	Chętnie Wiele mówiono o sprawie lyońskiej, o republice bombardowanej na ulicach, ale nikt nie powiedział prawdy. Republika chwyciła się rozruchów, jak powstaniec chwyta strzelbę. Istotna prawda, którą wam powiem, jest zabawna i głęboka. Handel Lyonu, jest to handel bez duszy; nie wykona ani łokcia jedwabiu inaczej niż na zamówienie i z zabezpieczeniem zapłaty. Kiedy zamówienia się urwą, robotnik umiera z głodu, zarabia ledwie tyle, aby wyżyć ze swej pracy, galernicy szczęśliwsi są od niego. Po rewolucji lipcowej nędza doszła do tego, że Kanuty wywiesiły sztandar: Chleba lub śmierć! Jedną z owych proklamacji, które rząd powinien by przestudiować, a spowodowała ją drożyzna życia w Lyonie. Lyon chce budować teatry i stać się stolicą, stąd szalone akcyzy. Republikanie zwęszyli ten bunt z powodu chleba i zorganizowali Kanutów, którzy się bili w podwójnym charakterze. Lyon miał swoje trzy dni, ale wszystko wróciło do porządku, a Kanut do swojej nory. Kanut, uczciwy aż dotąd, oddający w materii jedwab, który mu ważono w paczkach, posłał uczciwość w diabły, widząc, że fabrykanci go wyzyskują, i zaczął smarować palce oliwą: oddaje wagę za wagę, ale sprzedaje jedwab obciążony oliwą, i jedwabny handel francuski zapaskudził się materią tłuszczoną, co mogło spowodować zgubę Lyonu i całej gałęzi francuskiego przemysłu. Fabrykanci i rząd, zamiast usunąć przyczynę złego, zrobili jak pewni lekarze, stłumili zło za pomocą gwałtownych środków. Trzeba było posłać do Lyonu człowieka z głową, jednego z owych ludzi, których mieni się niemoralnymi, jakiegoś księdza Terray; ale widziano tylko stronę wojskową! Rozruchy wprowadziły tedy towar neapolitański po czterdzieści su łokieć. Te jedwabie neapolitańskie sprzedają się dzisiaj a fabrykanci wynaleźli zapewne jakiś sposób kontroli. Ten system fabrykacji na krótką metę musiał wzróść w kraju, gdzie taki Ryszard Lenoir, jeden z największych obywateli, jakich miała Francja, zrujnował się na tym, iż dawał pracę sześciu tysiącom robotników bez zamówienia, żywił ich i trafił na ministrów dość tępych, aby mu dać upaść w rewolucji, jaką rok 1814 wywołał w cenie tkanin. Oto jedyny wypadek, w którym kupiec wart jest pomnika. I ot, ten człowiek jest dzisiaj przedmiotem subskrypcji bez subskrybujących, podczas gdy dano milion dzieciom generała Foy. Lyon jest konsekwentny: zna Francję, wyzuta jest z poczucia religijnego. Historia Ryszarda Lenoir to jeden z owych błędów, o których Fouché mawiał, że gorsze są od zbrodni.	Czekałaś to na mnie?	Moja droga mateczka, pewno swoim zwyczajem, niepokoiła się o mnie.	Może... Ja nie wiem... Pan Marek nie zwykł mówić dlaczego, ale dąb ten szanuje i często go tam znaleźć można zamyślonego...	W pierwszej chwili rozżalenia i sromu doznanego na tych, których Polacy w rękach mieć będą, pomszczą się okrutnie. Pamiętajcie o tem. Nie mówię o sobie, choć ja pierwszy zgubionym zostanę, ale i o tych, których król tu zostawić musi, boć wszystkich nie zabierze, potrzeba myśleć.	Nie bój się, Jędruś, już ja pilnuję, chucham na nią, już jej tu niczego nie brakuje.	I tego nie tyle, ile potrzeba, ale z paszą jeszcze gorzej. Jeżeli się oblężenie przez miesiąc przeciągnie, to chyba wióry a kamienie będziem koniom dawać.	Nie znam. Słyszałem o tym coś... To w Kieleckiem, zdaje się...	Nie, ja byłam u niej, tam pod dachem.	No tak. Nie wiedział pan? Przecież to ona była główną inicjatorką polichromii.	U nas jest zupełnie inaczej Najtrudniej zbić pierwsze sto rubli. Jak ja to jestem najstarszym w całym hotelu nad omnibusami, a hotel taki, że cała wasza dziura trzy razy się w niego owinie. A właściciel tego hotelu był naprzód posługaczem w knajpie, a potem kuchcikiem. Dopiero jak mu rodzina pożyczyła sto rubli, to tak się zawinął, że dzisiaj inaczej nie, tylko z hrabiami.	Bym to mógł, co chcę, nie byłoby biedy na świecie! nie!	I pani się dziwi, że ja nic nie mówiłem?	Ja nie chcę. Tam na koźle pewnie błoto bryzga. Nie lubię być blisko koni	Pan nie wie, co się dzieje ze mną...	Żądanie jest śmieszne, sprzeciwia się prawu. A w dodatku jeszcze nie moja to sprawa.	Pan arcyksiążę był od razu trup, proszę pana. Sam pan wie, że z rewolwerem nie ma szpasów. Niedawno temu w naszej dzielnicy w Nuslach też się jeden bawił rewolwerem i powystrzelał całą rodzinę, a nawet stróża, który poszedł zobaczyć, kto też tam strzela na trzecim piętrze.	I każdemu do oczu to powtórzę!	Mamo!... ja nie mam na czym siedzieć...	Tak on gadał, acz ja nie dowierzam, aby w onym głodzeniu długo dotrwał, boć i on ją po swojemu lubi.	Wracam wciąż do mojej myśli, trzeba, aby Julian znikł na jakiś czas z oczu. Mimo swej łaciny, to ostatecznie chłop, często nieokrzesany i bez taktu. Raz po raz sądząc, że się okaże grzeczny, pali mi strzeliste komplementy, których uczy się na pamięć z jakiegoś romansu...	Hieronim, słyszysz? Wstawaj! A to sen do pozazdroszczenia! Hieronim, Rucio, to ja	To on!... to on! puszczajcie mnie, muszę go dopędzić!	Przecie dowiodłam panu fałszu! Poprzestaję tymczasem na tym małym tryumfie i nie nalegam dalej! Czy zadowolony pan z wyroku sądu?	A dobrze! całkiem już osłabłam, ale ty musisz tu wrócić i przy swoim warować do ostatka.	Albo już była, albo wcale nie przyjdzie.	Czy nie poznałeś go?	Nie wiedział tego.	Powiedziałem ci już, że się żenię. Nie chciałbym, aby w takiej chwili coś między nami... Twoja matka była mi jakąś siostrą cioteczną...	Proszę stryja, zgromadziłem swoje guziki, spinki, pierścionki, wszystkie drobiazgi, które mogą mieć jakąś wartość; ale nie znając nikogo w Saumur, chciałem stryja prosić...	Przyszedłem do ciebie w sprawie Ewy.	Z tobą nie podobna dyskutować.	Ach! myślałem, moi przyjaciele, że oto bliscy jesteśmy zostania tęgimi łotrzykami! Dotąd gadaliśmy bezeceństwa przy kieliszku, ważyliśmy życie po pijanemu, szacowaliśmy ludzi i wypadki trawiąc obiadek. Niewinni w czynie, byliśmy zuchwali w słowie; ale obecnie, napiętnowani rozpalonym żelazem polityki, wejdziemy do tej wielkiej kaźni i stracimy tam nasze złudzenia. Kiedy się wierzy już tylko w diabła, wolno jest żałować raju młodości, czasu niewinności, kiedy otwieraliśmy pobożnie usta, aby przyjąć z rąk dobrego księdza święte ciało naszego Zbawiciela. Ach! moi drodzy przyjaciele, jeżeli pierwsze nasze grzechy dawały nam tyle przyjemności, to dlatego, że wyrzuty sumienia stroiły je wdziękiem, dodawały im soli i pieprzu; gdy teraz...	Dość tych wyjaśnień Więc pan mógł według prawa zostać marszałkiem Francji lub posłem do angielskiego parlamentu... a wówczas byłby pan istotnie oddał naszej ambasadzie pewne usługi.	Chciałam powiedzieć pani przełożonej, że wyjdę do miasta... Kupię sobie woalkę	Nie wiem.	O nie myślę tylko, że należy jego pogląd wziąć pod uwagę.	Słusznie, zależy tylko, czemu, względnie komu, podobny za­bieg służy. W ostatnich latach dokonywano u nas na tekstach Szek­spira i nie tylko Szekspira różnych zabiegów, niektóre były nawet bardzo efektowne, a ich wymowa ideowa i polityczna budziła poważ­ne zastrzeżenia. Wszelkie próby tak zwanej aktualizacji Szekspira, próby odczytywania problemów historycznie odległych, jakby doty­czyły naszej współczesności i naszych konfliktów są obiektywnie błędne, niezgodne z właściwym, naukowym rozpoznaniem rzeczywistoś­ci, a wykorzystywane bywają przede wszystkim przez naszych wrogów.	Nie wiecie więc nic? Królewicz?	Pietrek myśli, że to jest pan z Maffiers	W słońcu nie tylko jest ognisko jego własne ale ognisko całego także systemu planetarnego; wszystko krąży około niego, pociągane ku niemu; bo prawem jest potężniejszem od Newtońskiego, że doskonalsze panuje i przodkuje mniej doskonałym. Tu jest ognisko, tu najwyższa siła ducha rozlanego w uniwersum, tu mózg tego ogromnego stworzenia, tu życia jego skupienie. Ubóstwienie słońca w mycie Persów, doskonale pojmuję i tłumaczę sobie; wolę to jak głupią Egipcjan cybulę.	Jeśli się na to zgodzi ona	O!... tak, ale czy pan się zgodzisz oddać mi go w tej cenie?	Kto ci to powiedział?	A! no! rozśmiał się Borkowicz	Bogdajem mógł i was w Bogdańcu uczcić, jako się należy ludziom znającym rycerską cześć, ale mi rychłorychło (daw.)	Co może być wesołego? Jeszcze się więcej tylko popiją.	Czekaj no Patrz już światła w nim błyskają. Jedno światło, drugie, o, trzecie... To wielkie okno, co teraz zabłysło, to hala stolarska, a tamto nad nim	Istne się z ciebie strachajło zrobiło, panie pośle!	O, jakież to piękne!	Ona czegoś lęka się!	Pan hrabia z Lermy!	Ja zasię słyszałem, że uczeni mężowie powiadają, jako właśnie one dawne astrologie, alchemie, magie ino kłamstwa i bałamuctwa szerzyły i że człek oświecony ku zabawie tylko a rozweseleniu odczytywać je może.	Pożycie mego kuzyna z żoną było zawsze nader szczęśliwe. W oczach licznych przyjaciół nieodmiennie uchodzili za wzorowe małżeństwo. Wiązanie zatem zaginięcia profesora, czym jestem głęboko wstrząśnięty, z jego sprawami rodzinnymi jest i pozostanie niedorzecznością.	Ależ owszem. Przygotowałam panu papier i ołówki	Daję słowo honoru szlachcica, że mówię prawdę.	Pomnijcie, urodna bogini, że was będę pilno upatrowała w onym pochodzie, a łaskawego skinienia głowy czekać.	Więc dla rozgłosu ofiarował tysiąc rubli na ochronę?	A co dopiero będzie, kiedy pozwoleństwo od pana Nowowiejskiego otrzyma!	A dla siebie?	A ty cobyś wolała?	A! gdyby życie mogło być jednym wielkim dniem bez jutra	Ależ panie Porthosie	Bezczelny błazen.	Bydle!	Czego chciałaś, Marto?	Czołem mu! czołem!	Droga okropna być musi! zawołał kanonik.	I cóż z tego?	Karasko kto przyniósł listy i korale?	Kupiłeś?	Małżeństwo, Decyzja	Naprzykład, miłość.	Niech woła, a juścijuści (gw.) jeszcze. statkistatki (daw., gw.)	Nieprzyjęty!...	Nostalgia?	Od księcia?	Oj! coś dużo!	Pana Adama, naturalnie!	Pewnie Gajda?	Płacze	Sekta	Tak	Tak, mówił mi o tym.	Tak?... A z czegóż powstaje mgła?	Trudno ją oszacować bo kontury są zbyt nieregularnie powycinane.	Ty służysz rządowi?	Umowy telefoniczne?	Vivat Joannes Casimirus rex!
Ja wcale odwołuję moje porywcze postąpienie sobie w tym razie i jeszcze raz za nie przepraszam, ale wcale nie ma to być tak rozumiano, jakobym zarazem odwoływał moją o tej nieszczęśliwej rekuzie opinię. Przyznam się nawet jejmość pani, że na próżno sobie głowę łamię nad tym, jakie by być mogły właściwe tego kroku powody.	Ja bym i dwadzieścia listów napisał, byle ci dogodzić, chociaż nie wiem, na co się to przyda, bo tu i sam hetman nie poradzi, a z protekcją wtedy dopiero może wystąpić, jak będzie pora. PocałunekMoja Basiu, panna Nowowiejska spuściła ci się z tajemnicy, dobrze! Aleś z Azją nic nie mówiła i tego nawet dotychczas nie wiesz, czy on wzajemnym afektem dla Nowowiejskiej płonie.	To się pokaże Dopóki będzie taka szosa jak dotąd, to ręczę za wszystko.	Nie. Najpierw mnie to nic nie obchodziło. Zajęta byłam korzystaniem po raz pierwszy w życiu ze swej wolności. Robiłam, co chciałam. Nikt na mnie nie zwracał uwagi. Zresztą, między mną i Anielą nigdy nie zawiązała się nić bliższego kontaktu. Różnica wieku, usposobień, warunków, w jakich wychowywałyśmy się, wszystko to nas dzieliło. Pewnego dnia spotkałam pana Anzelma w odległej alei zapuszczonego parku. Spędziliśmy dwie godziny na rozmowie. Od tego się zaczęło. Była to jesień...	Ba toć to było przeciwko buntownikom, heretykom, zawziętym protestantom, nieposłusznym świątobliwości tego dobrego Boga na ziemi. To mu jest nie tylko dozwolone i godziwe, ale nakazane przez święte dekretalia: powinien jest wydać na miecz i ogień cesarze, króle, książęta, władce, republiki, które uchylą się na jotę od jego nakazów; obłupić ich z dóbr, wyzuć z królestw, proskrybować, obłożyć klątwą i nie tylko zgładzić ich ciała, dzieci ich i krewnych, ale także wtrącić dusze w ostatnią głąb najgorętszego kotła, jaki znajduje się w piekle.	Gdzie tam! to istna praca Syzyfa. Dziś przyrzekną, jutro nie dotrzymają; przez ustępstwo, wdzięczność, lub życzliwość, raz usłuchają rady, a dziesięć razy wilcza natura do lasu ich pociągnie. Póki lud nie będzie zdolny sam jakąkolwiek prawdę pojąć, daremnie ją mu wmawiać; i prośby i groźby nie pomogą, te ostatnie szczególniéj.	Nie! nie! bywajcie zdrowi Matusiu! To już być nie może... Wzięłam zadatek, dałam słowo... Tylkobym chciała starego Rataja pożegnać i za chléb i jemu podziękować...	O, jaka żeś ty głupia! co to za gadanie, w rok albo w dwa lata tak by się do państwa przyzwyczaiła, że obaczyłabyś, iż byłaby, jak drugie.	Tak to prawda, Jak Ewangelja; na własne uszy słyszałem.	A... a czy za to można kupić skrzypce?	Ależ, mój panie, rząd nie po to ich tam umieszcza, żeby służyli za wzór cnót.	Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje, to się bujnie rodzi	Czy to waćpanna?	Cóż myśli Wasza Ekscelencja?	Cóż widzę? Nic nie widzę! Podobała mi się ogromnie	Gdzie to będzie?	Głupi być mógł, ale to inny interes! przystojny chłopiec! Tak jest! podczaszycu	I jakież to cierpienie?	Moiściewy, a to kiej żywy się rucha, choć z drewna. Pokaż go dzieuchom!... dopiero to będą wydziwiać!... Pokaż, Witek!	Pani Bonacieux! byłżebym tak szczęśliwy, iż znalazłem to, czego tak szukają wszyscy?	Pewnie, że moglibyśmy to robić wojsko nie zależałoby pola.	Powinna mieć Baśka naukę, ale co to z nią! Jak będzie widziała miecz nad moją głową, uprze się!	Przepraszam cię, mówią, że to zupełnie uczciwa osoba...	To nie fałsz Gdyby nie dziki napad tych afrykańskich małp, nie byliby przecież zginęli.	To przecież są nieuzasadnione pretensje stołek kubka, a nie kubeka.	To właśnie najgorsze.	Z południa. Niech pan spojrzy. To nadciąga tajfun.	Milcz. Wyjazd Cyrana niweczy wszystko, cośmy dotąd zdziałali i kto wie, czy nie ja padnę teraz ofiarą twojej głupoty, a nawet, czy pismo mego ojca nie będzie dla nas na zawsze stracone!	A więcej nie ma pan zamiarów na ten rok?	Czemu się pan mną interesuje? Jaką wartość przedstawia dla pana moja powolność?... Czemu dajesz mi wszystko? Jakie pan ma w tym wyrachowanie?	Dłużej nie będę czekał; nie mogę czekać dłużej. Na pewno zbłąkał się w gęstwinie leśnej. W jakim kierunku odszedł? Pokaż mi szybko drogę!	Ja nie jestem zwolennikiem skandalów, owszem, jestem ich zajadłym wrogiem byłem i jestem wrogiem zdecydowanym, powiadam, o tym radca wiesz najlepiej, ale...	Katolik jest lecz chłodny, ambicya u niego wyżéj wiary; wpływ jego dłuższy byłby nam, katolicyzmowi, sprawie nawrócenia zgubnym. Nie ma wątpliwości...	Ludzie krześcjańskie, Polaki kochane, na wypominek ś. p. Jagny	Na pewno bawi się w ogrodzie. Idźcie po niego, idźcie!	Nic nie chcę wiedzieć o żadnej wodzie na świecie!	Niech pan się strzeże oszustwa. Wkrótce będzie pan miał do załatwienia poważniejszy interes z jakimś cudzoziemcem czy też żydem. Sprawa będzie wyglądała bardzo dobrze, ale przyniesie panu straty i zmartwienia, jeżeli pan będzie łatwowierny.	Obiecałem jej balsam dla tego młodego rycerza, który od turatur zaręczony.. Jeśli podniosą krzyk po pochwyceniu dziewki, powiemy, żeśmy nie tylko nie chcieli jej krzywdy, aleśmy jej jeszcze leki przez chrześcijańskie miłosierdzie posyłali.	Panie Fiszbin, pan może jesteś Fiszbin, ale pański interes nie jest nawet słoma.	Panna Dorota więc chyba teraz inaczej przejrzała!	Przecież ty wiesz, żem ja ciebie jednego kochała.	Tak. Odbędzie się rano, pocichu, a po śniadaniu, jakie będzie u nas, wyjazd do Krosnowy.	Te rany znam. Na głowie, na plecach... oko... Mówił mi doktór wszystko. Czy ta kula jest jeszcze w ranie?	Umarła! Ach! ja nieszczęśliwa!	Wiecie wy, moje pannice że wolałabym moknąć na deszczu, niż łykać oddechy tych marszandewenów.	Więc chodźmy. Ty też pójdziesz, Bazyli, prawda?	Więc co pan teraz radzisz?	A gdyby?	A jakże, z królową, z królewiczami i z królewnami.	A teraz czem ci się zdołam uiścić z długu?	A! Witamy, witamy!	Ach, dziś rano! Od tego czasu przeżył pan coś.	Ani myśl o tymani myśl o tym uspokajał ją pan Peggotty.	Bardzo piękną!	Bardzo prędko!...	Byliśmy w pańskim jarze	Co mam powiedzieć?	Czy będzie pobierał jaką płacę?	Dobrze! dobrze, Mieciu!	Drwina szydził cień	Dziękuję. Dobra, proszę pani.	Gościewiczów nie widać?	Hm! może być źle!	I my też	I natychmiast.	I plecaka nie wziąłeś? wyrwało się Felkowi.	I... co za pochówki, sama biedota mrze, a ledwie parę razy w rok zdarzy się jakiś gospodarski pogrzeb, z którego coś kapnie.	Jaka byłą wartość tych kamieni?	Kapitaliści, no... i zależna od nich arystokracja. Ludzie tacy nie znoszą, aby im kto wchodził w drogę, i nie cofają się przed niczym!...	Każdy się martwi o siebie.	Lub tajemniczej protektorce	Ludwisiu jak możesz wyrażać się tak o panu Dębickim?	Me... melduję... jako gość je... jedzie.	Mnie nie...	Mnie wzięto między ciuryciura	Mów.	Nie mogę jeść!	Nie posyłaj pan Już go mają dosyć. Jesteśmy zbyt dobrzy przyjaciele, abym panu nie miał oszczędzić straty czasu.	Nie.	Niedoczekanie!	Niezawodnie.	O!... rozumiem, że nowina, którą powiedziałem panu, jest ważna...	Oddajcie list i kłaniajcie się państwu. Jak się nazywacie?	Panują ciemności, panie, ale...	Proszę pana słychać z pańskiego głosu, żeś wzruszony, panie! Proszę, niech pan powie, że mogę mieć nadzieję.	Przynajmniej materialnie.	Sama?	Tak, musimy zdobyć!	Tak.	Tak.	Tak. Wyjdę w tej chwili...	Trud odpowiedziała Eliza, która nie słyszała ani słowa.	Upewniam cię, że nie czekam. W ogóle te sprawy zbyt mało zajmują miejsca w moim życiu, bym miał im poświęcać więcej uwagi.	Wiem i cieszę się teraz.	Wodza, wodza, daj nam, Panie miłosierny!	Wtedy zastrzeż pan sobie własność wynalazku, a dorobisz się pięknego majątku	Zaprzeczenie okazanym dowodom?	Zatem czterysta	Zatem dobrze swoją rolę odegrał?	Żądają od nas wpłacenia w lutym sześćdziesięciu tysięcy dolarów, a resztę zgadzają się rozłożyć. Nie rozumiem. O ile wiem, zapewniałeś ojca, że sam pokryjesz dług. Ty i twoje rodzeństwo.
Nie ma żadnej przeszkody, pani Ty jedna sprzeciwiasz się memu szczęściu; ty jedna nakładasz sobie obowiązki, których cnota i rozsądek nie mogłyby ci nałożyć.	Pan jej nie zna. A o Krzemieniu oto, co pisze: „Papa ma ochotę pozbyć się majątku i zamieszkać w Warszawie. Ty wiesz, jak kocham Krzemień, jak się z nim zrosłam, ale wobec tego, co się stało, już ja sama zwątpiłam, czy moja praca mogłaby się na co przydać. Będę jeszcze próbowała bronić miłego kawałka ziemi! Papa jednak powiada, że sumienie nie pozwala mu więzić mnie na wsi, i to jest tem bardziej gorzkie, że niby o mnie chodzi. Doprawdy, że czasem życie zakrawa na ironię. Pan Maszko ofiaruje papie trzy tysiące dożywotnie i całą sumę z parcelacyi Magierówki. Nie dziwię mu się, że szuka własnej korzyści, ale w razie takiego układu doszedłby prawie darmo do majątku. Sam papa powiedział mu: „W ten sposób, jeśli rok pożyję, wezmę za Krzemień trzy tysiące, bo Magierówka i tak moja”. Ale pan Maszko odpowiedział, że w dzisiejszym stanie rzeczy za Magierówkę zabiorą pieniądze wierzyciele, gdy zaś papa zgodzi się na taki układ, jaki on proponuje, to weźmie do ręki gotówkę, a oprócz tego może żyć trzydzieści lat, albo i więcej. To także prawda. Wiem, że papie w zasadzie podoba się ten projekt, chodzi mu tylko o to, by więcej utargować. Jedyna w tem wszystkiem pociecha, że gdy zamieszkamy w Warszawie, to będę widywała częściej ciebie, moja droga Emilko, i Litkę. Szczerze i z całej duszy kocham was obie i wiem, że na wasze przynajmniej serca zawsze mogę liczyć”.	A, no, prawda! Przecie nie mogłem prosić, bo...	Bo mówiłeś przecie, że nigdy nie będziesz polował	Nie! Wiesz, jako czci rycerskiej przestrzegam. Jeździł Sanderus ze zleceniami biskupa płockiego do Malborga, więc posłałem przez niego pismo do mistrza Ulryka, w którym wypowiedziałem mu służbę i wyłuszczyłemwyłuszczyć	Tak jest; Pełski zobaczył ją przez ciekawość, a ona, jak wiesz, śliczna dziewczyna, to też rola podobała mu się. Pełski człek powszedni, arystokrata... jednem słowem, zero... ale... jeśli nie będzie zważał na posag...	Ależ to czary	Czy nie chcesz już iść do domu?	Dobrze tak staremu panoszy! Jeść nie ma co, a swój szczyt tak nosi jakby złotym był i ludzi drugich niema za Boże stworzenia. Przekonają się wszyscy co zacz jest, kiedy od niego własne dziecko ucieka...	E, wyście mądrzy, to nie uwierzycie, ale głupi to myślą, że kościół zjedli!	Eryk z Falli podarował nam ten kawałek gruntu, na którym stoi dom i nikt nam go odebrać nie może!	Gdyby mi dano całe królestwo Neapolu nie wyrzekłbym się w tej chwili rozkoszy spania.	Jeszcze nie dziś!	Miłość nie, już mi się nie chce, jestem zmęczona. Ach... gdybym choć raz w życiu spotkała prawdziwie nowego człowieka...	Mocy nijakiej nie mam, ale ją Zbawiciel ma, którenktóren	Mylisz się PoezjaMnie chodzi o formę, a nie o treść. To, że opisujesz umęczonych komunistów i grubo używających życia szpiclów, i zatwardziałe dusze sędziów, i nacjonalistyczny humbughumbug (ang.) jest to taki sam materiał życiowy, jak każdy inny. Ale to mi się nie podoba, że ten nowy materiał, bez żadnej wiary w jego artystyczną wartość, programowo wpakowujesz w zgniłą formę dawnej poezji, używając co najwyżej i tak już zużytych futurystycznych sztuczek wstrętem do samego materiału, nieprzetworzonego na artystyczne elementy. Nie budzi ten materiał zamierzonego uczucia	Na to nie licz!...	Nie Nie, nie. Żadne takie, żadne takie... Szacher-macher? Najpierw pieniądze, potem towar. Chodu!	Nie ma pan żadnego wroga?	Nie mogłam mu uprać koszul dzisiaj, kochany paneczku; musiałam zanieść konopie do Grenobli, bo mi trzeba było pieniędzy.	Nie obronisz jej, Tubingas oddaje ją Perkunowi.	Nie! ale co mi każe moja godność i twoja. wynijdźmy raz z pod tej nieznośnej, nieustannej groźby, która nas poniża.	Nie, nie ma!	Nie, nie wprost... mówił zawsze o swym powołaniu do stanu duchownego; ale wierzaj mi, pierwszym powołaniem tych hołyszów, to mieć pewny chleb. Dawał mi wszelako dość wyraźnie do zrozumienia, że te tajemne wizyty nie są mu obce.	Po górach nie łaziliście? Co?... Już ja was znam!	Pójdę i do Chrapowickiego, choć to ciepła woda, co ze szkodą jest, bo od niego, jako od przyszłego marszałka, siła zależy. Podszczuję Paców. Przynajmniej wszystkie jego praktyki publice przypomnimy. Przecie słyszałem po drodze, że ta szelma o koronę dla siebie myśli się starać!	Siedź tu, matko co ty tam robisz na dole?...	Tak znowu źle nie jadam i nie pijam.	To i czemuż nie szła? Było iść, we własnéjbyś chacie pracowała, w kupne perkale ubierała się i codzień jajecznię ze słoniną jadła...	To nie należy do moich obowiązków służbowych pan prezes...	To swoją drogą O mnie zresztą mniejsza, ale ona tu do niczego nie dojdzie, chyba do jakiéj ostateczności, do rozpaczy.	Twoje stronnictwo powiedziałoby, że je kompromitujesz Felicjanie, kropnij ty broszurę. Dauriat wyda, zachowamy tajemnicę.	Wasza miłość swoją głowę stawi, czemu my nie mamy naszych postawić?	Wiecie co? cyganie długo nie popasają, kiedy już ich taka dola włóczyć się po świecie, Tomko mi téż długo dokuczać nie będzie: a gdybyście wy pobyli u mnie tydzień jaki?	Więc papo nic nie wie?...	Z kobietami nie można mówić poważnie. Czy zastanowiła się pani, co ja tu bez pani pocznę?... Nie. Czy rozważyła pani socjalne podstawy małżeństwa?... Nie!... Do licha! Jakże nie wierzyć w dziedziczność, skoro wdowa po Jezierskim musi popełniać wariactwa. To jasne. Zrobił tylko dwie rzeczy godne wspomnienia i obie najgłupsze w świecie: najpierw ożenił się z panią, a później umarł. Żeby go chociaż stać było na tyle pomysłowości, żeby zrobić to w odwrotnym porządku. Zawsze brakowało mu klepki, a kto nie uznaje teorii dziedziczności niech się przyjrzy pani.	Zapewne, ale mnie się zdaje... że jeżeli ktoś ciągle ugania się za inną i jest jakby opętany... można by przypuszczać, że chyba życzy sobie, aby się jej pozbyć.	A ja O windzie.	A jakby ojciec przyszedł?	A to co znowu! Słyszane rzeczy! Na wizycie?	A więc ten Makololo?...	A... co porabia... tamto?	Ach, chodźmy do budy! Kostka mi spuchnie, jeśli tu będziemy dłużej stali.	Albo blisko tego.	Ale po co on chodzi do kapłanek?... Przysiągłbym, że to wybieg i że gbur chetyjskichetyjski	Ba! Ale Turkom i Tatarom także do niego niedaleko.	Bardzo mi się podobał, prześlicznie urządzony, z przepychem niesłychanym.	Bardzo ładna dziewczyna Czy to lekarka?	Bez względu na to, jaki?	Chodźmy za las, chcę zobaczyć chociaż kawałek pola	Co on mi powie?	Co? zadałam mu bobu!	E! e! ona od czasu nieszczęść, jakie przeszła, wpadła w zupełne odrętwienie	Gdzie się podział pan Athos?...	Gdzież jest kobieta, która zadowoliłaby się litością Kiedy jesteście bez litości, srogość wasza jest łaską dla nas.	I uczty lubi!	Jak tego będą warci, pierwszy to zrobię, dobrodzieju mój kochany, Jasiek, ognia.	Jak to? Więc ci nasi goście to mają być posłowie moralności, sprawiedliwi mściciele, wysłańcy Boga? To zaiste oryginalny punkt widzenia. Jak by im to pochlebiło, gdyby mogli cię słyszeć!	Jest.	Lepiej, że ciebie pierwszego spotykam. Oto jest pan Zagłoba, któregoś w Lipkowie poznał, ba, przedtem jeszcze w Siennicy, a to panowie Skrzetuscy: Jan, rotmistrz królewskiej husarskiej chorągwi, zbarażczyk...	Macie dowód?	Marnacja, mój Jezu, żniwa jeszcze za górami, a przednówek za progiem.	Mnie?	Myśli pan, że Chartres jest za Dreyfusem?	Mógłbym ci przywieźć parę płyt Haliny.	Mężu! O mój mężu!...	Na to przecież dostali pieniądze.	Najzupełniej Mówiłem już o tym z Emilką. Świat szeroki i drogi nasze powinny być tam, za morzami.	Naturalnie. Trzeba się wystrzegać niepotrzebnych zawiłości w kompozycji. Po co wprowadzać nadmiar osób działających? Zawsze byłem zwolennikiem surowej ekonomii środków.	Neurastenik. Porządny chłop, ale neurastenik. Wszyscy oni tacy.	Niech da cztery, to ustąpimy...	Nikany ni ma żadnej trąby ani skrzypecków.	Nikodem roześmiał się. Wydało mu się czymś dziecinnie głupim, że ta przysadkowataprzysadkowaty	Nosi już mundurek?	O co chodzi?	O kim waćpan mówisz?	O rety, panowie! O rety! Cóż to za słowa!	O... umowy handlowe?	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	Oddać?	On mówił, że jak o tym swojej familii i swoim kolegom opowie, oni będą bardzo śmiać się!	Otóż i upragniony horyzont, moja droga Heleno	Pewnie że skończyłaby się	Precz z maską, panie! Człowiek ten powiedział prawdę. Od tygodnia już haniebnie mnie zwodzisz.	Przez żołądek robaków, jak Szekspir mówi.	Rozumiem to jakiś typ z rodziny Tartufa.	Sapristisapristi	Stanie się tak.	Tak, wtedy cię ujrzałem.	Umrę. I właśnie dzisiaj, kiedy jestem silniejszy, może już ostatni raz, chciałem z tobą kilka słów...	W sztuce ekscytowania pejzanów przeciwko zwierzchności gruntowej przeszedł samych urzędników krajzamtu. Chaty im buduje z pałacowatymi oknami, felczerów sprowadza, gdy się w karczmie pokrwawią, dni na pańskim zmniejszył usque ad absurdum...	Więc cóż warta wasza przymusowa przysięga?	Wlezie!	Wyjechał.	Zamordowani!	Zaszczycił nas, pozostając tutaj.	Znowu!	Zwalą się ściany i jeszcze was przygniecie!	Ślicznie pani mówi.	Żadną
Pan profesor mnie przysyła. Kazał powiedzieć, że książę pan prawdopodobnie nie dożyje do jutra.	I tak, i nie Ale raczej nie. Ujście Rzeki Dziękczynienia nie jest dogodnym miejscem dla statku, morze jest tam zanadto burzliwe.	Nie posiedzenia u Świrskiego przecinają nam dzień tak, że nie możemy czynić większych wycieczek przed ukończeniem portretu.	Pani niech twoje czyny usprawiedliwią słowa, wspólnym poświęceniem godnymi siebie się okażmy; uprzedzam cię, że jeżeli tą szpadą ocalić nas oboje nie zdołam, zwrócę ją przeciw sobie, a nie przeżyję tak strasznego ciosu.	Chłopcze mój miły idźże sobie z Bogiem i rób, co uważasz za stosowne. Przykro pomyśleć, że w moim wieku życia przyszło mi na to, że mam ci radzić, co wybrać: hańbę czy bezpieczeństwo. Idź i pełnij swą powinność, a niechże cię powieszą, jak przystało na szlachcica, jeżeli tak już być musi. Są na świecie gorsze rzeczy jak śmierć przez powieszenie.	Tak, ale dzwony zupełnie jednakowo jęczą i radują się na pogrzéb i wesele; mogliście więc sądzić, że która z księżniczek urodziła się i że się nam radować każą.	Tak, nie przypuszczałem, że będziesz temu przeciwny. Georges Petit zbiera wszystkie moje najlepsze obrazy na wystawę na Rue de Sèze, która ma być otwarta w pierwszym tygodniu października. Portret zostanie zabrany tylko na miesiąc. Sądzę, że użyczysz go na ten czas. Zwłaszcza, że zapewne nie będzie cię tutaj. Zresztą, skoro go zasłaniasz parawanem, nie powinno ci na tym zależeć.	Letnie dnie, Bazyli, są długie Może prędzej sprzykrzy się on tobie, niż ty jemu. WiedzaJest to smutne, ale geniusz bez wątpienia trwa dłużej niż piękno. Tłumaczy to, czemu zadajemy sobie tyle trudu, aby zdobyć sobie wyższą kulturę. W dzikiej walce o byt potrzeba nam czegoś, co trwa, i dlatego w karlej nadziei zachowania światowego stanowiska zawalamy nasz umysł rumowiskiem faktów. Ideałem nowoczesnym jest człowiek wykształcony wszechstronnie. Umysł takiego człowieka jest czymś przerażającym, wygląda niczym tandetny stragan, pełen dziwactw i kurzu, gdzie wszystko ocenia się powyżej wartości. Sądzę, że właśnie ciebie znudzi on pierwej. Pewnego dnia spojrzysz na swego przyjaciela, aby dostrzec, że jest przerysowany albo przejaskrawiony w kolorze, lub coś podobnego. W duszy będziesz wymawiał mu to z goryczą, z tym przeświadczeniem, że wyrządził ci krzywdę. Gdy opanujesz się znowu, będziesz dlań zimny i obojętny. Będzie to smutne, gdyż zmieni ciebie. Opowiadałeś mi cały romans, nazwałbym go romansem sztuki, a najgorszą stroną każdego romansu jest to, że robi ludzi tak bardzo nieromantycznymi.	A ja słyszałem że pewna dama starożytna piła perły roztopione w occie.	Ale cóż myślisz? jak i gdzie się obrócisz? pytała Francuzka... Tu, jeśli chcesz pozostać, dobrze ci będzie, lecz nie jesteś bezpieczną... przyjaźń tego zepsutego, młodego trzpiota Georges’a, który domyśliwszy się twej tajemnicy, może chcieć z niej korzystać, postawi cię w położeniu przykrem. Dwór to, jak go widzisz, na pozór niby się raikiem ziemskim wydaje, ale pod wieńcami z kwiatów pełzają węże, i kryją się gady, i krwawią blizny. Hetman jest dobry i słodki, dopóki nie znienawidzi i nie zapragnie zemsty; naówczas z hypokryzją niepoścignioną, uśmiechając się mści najokrutniej. Ten dwór, co go otacza tak zgodny i przyjazny, to gladjatorowie, z których każdy radby drugiego obalić i zamordować. Ale to wszystko odbywa się z taką dystynkcją, tak przybrane i w dobrym tonie, te trucizny podają się w takich nektarach i ambrozji, iż trzeba zaboleć, aby w nie uwierzyć. Tu wyroki śmierci układają się w madrygałach, a sztylety robią z cukierków...	Co ja nie mam być zadowolony?! Dziewczyna jak złoto, chętna, robotna, wesoła, a najważniejsze, że zdrowa już. Nie cherlaków będzie rodzić. Toż prawdę powiedziawszy ja ją z tą myślą z miasta przywiózł. I nawet martwił się ja z początku, że między nią a Wasylem nijakiej skłonności nie ma. Jak mężczyzna i kobieta obok siebie żyją, to i skłonność musi się zjawić. No i zjawiła się.	Hola, dobrodzieju! Trzeba waćpanu wiedzieć, że jestem szlachcicem i noszę królewskie miano, a nie mam zamiaru obijać sobie łydek przed drzwiami twej sieni. Albo dasz mi grzeczną odpowiedź i to prosto z mostu, albo też, klnę się na wierzchołek Glencoe, wbiję ten oto brzeszczot na trzy stopy w twe wnętrzności.	Książę cofa się ku Sokółce, daj Boże szczęśliwie!	Musisz go wziąć!... Pamiętaj, że w tobie lud egipski złożył swoje nadzieje... Pamiętaj, że nad tobą czuwa jego błogosławieństwo...	Myślałyśmy, że pani w Głębowiczach.	Mój panie, co pan właściwie robisz?... Jesteś uczonym czy artystą?...	Nie mam zeszytu, ach, dziaduniu!	No tak, nazywamy go przecież w ten sposób	O nic konkretnego. Szukam u ciebie pewnego rodzaju wsparcia moralnego i pewnych wyjaśnień specjalnej, trochę nieuchwytnej natury. Jestem, uważasz, od dłuższego już czasu, powiedzmy, od dwóch lat, jakby wyważony z zawiasów; potrzebuję twojej rady i pragnę poznać twój pogląd na zajmującą mnie obecnie sprawę. Może potrafisz rozwikłać lub przynajmniej rozjaśnić trochę ponury problem, który mnie prześladuje od tak już dawna.	Oni przecież zauważą, że nas nie ma i będą nas szukać.	To tak? W takim razie jestem twoim bratem.	Widzisz więc, że bez wiedzy i przeciw woli prezesa zapraszać w dom młodego Darskiego, jest to przygasły zaledwie ogień rozdmuchiwać. Bóg widzi	Więc pan dobrodziej na wiosnę do Włoch jedzie...	Więc powiedz.	Wszakżeś mówił, że Linus udał się do Ostrianum!	A co zacz jest ten gruby duży szczep, koło którego kupią się wszystkie małe?	A otóż to właśnie	Albo ja, który inne czasy pamiętam!	Ale jeśli jedna osoba umrze, to czy można znów się ożenić?	Ale to i dwóch dni nie ma. Matko Najświętsza! Musiał ktoś okrutnie blisko do waszej miłości strzelić.	Ale tu nie o was idzie moja matko ale o córkę, z którą źle być może, jeśli Bartosz bardzo do serca weźmie.	Asza aaa.	Bom pił, śmierdzi ci już moja gęba.	Bych jeno z tych wrzasków nie wyszło co złego!...	Bądźcież nam, bogi, miłościwe! Odkądże to mężczyźni i kobiety są czym innym jak kobietami i mężczyznami?	Choćbym i dziesięć razy gardło miał stracić, będę ją ratował. Pójdę przebrany i będę szukał znajdę.	Chętnie, trzeba koniecznie wypić za nasze spotkanie na „Rangoonie”.	Co to duszy? Co to przyszli? Ja tego starego dębu próbował. Mnie ktoś złapał i zabił! U mnie głowa opada, u mnie w piersi boli! Ja zabity!	Coś na kształt tego.	Czy chce pani aby konferencja odbyła się u państwa? Zatem zostawiam pani Dawida. Ci panowie przybędą tu dziś wieczór, przekonacie się, czy umiem bronić waszych interesów.	Czy masz między swymi ludźmi kogo, co by znał tego olbrzymiego Liga?	Czyż możliwe? Kobieta osiemdziesięcioletnia?	Danveld wiedział Gadał ci z nią nawet na łowach.	Dawno już takiej muzyki nie słyszałam	Dla samej siebie, dla ludzi, dla męża, dla jaśnie Pietrza dziedzica.	Dla tej krowy musiałbym wziąć ode dworu łąkę w arendę.	Dwa! A gdybym cię teraz poprosiła o trochę szampana?	D‘Artagnan ci za mnie podziękuje.	Frajdl.	Garbata się powiesiła.	Gdyby to za niego, niechby! Murarz zostawał oficerem, generałem; ho, ho! widzieli to ludzie.	Gdybyś wiedziała, jaka jesteś piękna, Filo!	Hale, te swynie to kiej człowiek niektóry, aby ino chycić cudze i zechlać...	Hrabia przyrzekł trzydzieści tysięcy franków słynnemu szkockiemu lekarzowi, który go leczy w tej chwili	Ja jestem robotnik we młynie	Ja sam.	Jak ja ciebie lubię, Właduś!	Jak to waść rozumiesz?	Jak to, gadanie? Wszak sam stróż Mikołaj...	Jak to, z sąsiedztwa? Któż to taki?	Jednak, ojcze, musi mieć rozum i zdolności, skoro został pułkownikiem...	Jestem szatanem szukam Don Kichota z Manchy, a jazda, której tętent słyszycie, to sześć czarnoksięskich stowarzyszeń, prowadzących Dulcyneę zaczarowaną na zwycięskim wozie. Towarzyszy jej waleczny rycerz Montesinos, który ma odkryć Don Kichotowi sposób odczarowania Dulcynei.	Jesteś mi winien dwa tysiące sto szesnaście sztuk złota... Oto twoje rewersy.	Jeszcze nie mam, ale Mouquette obiecała mi pożyczyć dziesięć sous.	Jezierska to wasza kuzynka?	Jeżeli ta kobieta jest istotnie jego żoną, jakiż jego stosunek do pani Lyons?	Karol Wanert był stryjem Alicji.	Kasiu, przysuń ławę do ognia, a duchemduchem (daw.) zawołał Wojciech.	Którą najbardziej kochasz?	Mam osobisty interes do swego ideału	Masz na myśli tubylczych Indianach czy hiszpańskich sprzymierzeńców?	Mów...	Na co się spóźniłam?	Na ołtarzu, jako kobietę niedościgłą, a więc doskonałą, inną, niż wszystkie.	Najzupełniej. Życzę szczęścia.	Napisałeś o jej śmierci w gazecie?	Nie... nie! Coś wesołego!	No Zamierzona jest szerzej... Ale narazie dotyczy tylko pana doktora i panny Celiny.	O, dzień dobry, kochany hrabio	O, to-to! Nie puścić! Nie puścić!	Od jutra, jaśnie panie...	Oto moja odpowiedź!	Panie prezesie, panie prezesie, ten łajdak co on zrobił, ten gałgan Tuszyński, ten!	Przecie się wreszcie znużą!	Prędzej. No!	Ptak pytała Jagna.	Romantyków! Posługujesz się metodą naukową.	Ryngałła księcia otruła	Skąd ojciec wie?	Taki plan uknułem dzisiejszej nocy. Kiedy stąd będziesz ze swymi ludźmi wychodził, dam ci przewodnika, Hiszpana. Zrobi mu się mundur podobny do waszego, żeby go zaś nie poznali rodacy. Dam mu swego konia. Powiedzie was pewnym, najbliższym i zupełnie bezpiecznym szlakiem do Tortozy.	To może pani zechce zostać moją żoną, żebym mógł zająć wakującą posadę.	To się przyznam to się przyznam, ale przynajmniej nikt się nie będzie wyśmiewał ze mnie.	Wiem o tym ale cokolwiek bądź miałoby mnie to kosztować, nie cofnę się.	Więc pół żywego. Jakie to okropne!	Wolę kulę w łeb!	Wygląda to raczej na bankructwo!	Z gotówką w kieszeni?	Zabijcie nas, katy!	ścierwy te wisusy, żeby taką rzecz wymyślić!	Żeby go wyleczyć niezbędny jest jakiś środek antyfebryczny.
Daj spokój łatwo teraz popadam w drżenie. Nie czuję się już tak mocno na swoim miejscu.	Proszę panunci, co tu dużo gadać!... Dziś albo jutro stanie do miary! Gdyby tak chorował bogaty człowiek, już byliby tu panowie z trzech kantorów pogrzebowych i mówiliby: moja pani Turkawiec, jak tam tego... ten... niech pani da zaraz znać, a nie będzie pani żałowała! Ale że kona biedactwo, to nawet karawaniarz wolałby stanąć do wożenia śmieci niż tu... Ach, panunciu biednego nawet święta ziemia płyciej bierze i w kilka lat oddaje kości na cukier. Ja też, mówię panunci, od kiedy dowiedziałam się o tym, pijam herbatę bez cukru...	Więc dobrze niech rzecz ta pozostanie żartem, zgadzam się na to, tym więcej, że nie widzę sposobu pomszczenia się; jednakże, żart czy prawda, popamiętam je długo, ale zostawmy to na później, Walka, Korzyść, Rycerzteraz chciałbym dowiedzieć się od pana, jeśli łaska, co uczynimy z tym siwo-jabłkowitym rumakiem, który tak dziwne ma do osła podobieństwo, jak wasz przesławny szyszak do miednicy; miarkując z wolnej ucieczki powalonego przez waszą dzidę jeźdźca, wznoszę, że ten nie wróci już tutaj, szkoda by zostawić tak na bożej woli biedne zwierzątko, tym bardziej, że siwoszek wcale niezgorszy.	Ja też tego do was nie mówię, lecz tak tylko sobie, bo wiadomo z doświadczenia, że zwykle rady sypią się do tronu kopami, a żeby której posłuchać, to każda okazałaby się w skutku szkodliwa dla kraju i dla monarchy.	Mówię to, co wiem! Juści, wiedziałam, że ją spotykasz tu i owdzie, ale Bóg mi świadkiem, jako cię nie podejrzewałam o nic zdrożnego! Myślałam sobie zawsze, że skoro mój syn nosi kapłańską sukienkę, to splamić się jej nigdy nie poważy! Ady bym cię przeklęła na wieki i wydarła ze serca, choćby wraz pęknąć miało... Dopiero Kozłowa otworzyła mi oczy, a teraz już sama zobaczyłam, do czego chciała cię przywieść ta suka...	Aa... to bardzo dobrze; musisz ćwiczyć się co dzień, abyś nie zapomniała. Wypoczniesz dziś z drogi, moja Marysiu; panna Leszczyńska wskaże ci izdebkę, gdzie sypiać będziesz i gdzie swoje skrzynki z rzeczami ustawisz. Ma się rozumieć, ta malutka dostanie łóżeczko wedle twego, coby jej nie było markotno. Jakże ci na imię, dziecinko?	Nie będę się krył, wszelako jakże to nam bić się w Warszawie? Raczże mnie waszmość nauczyć! Nie bywałem tam jeszcze w życiu moim, ja prosty żołnierz, alem słyszał o sądach marszałkowskich, które za wydobycie szabli pod bokiem króla lub interrexainterrex (łac.)	My się teraz bez nich obejdziemy pono Książe chciał zakon rycerski założyć przeciw pogan, ale się nam Dobrzyńscy nie udali, powołał Niemców co bywali w Jerozolimie i z pogany się znają. Jakci siądą na granicy, będziemy za niemi jak za ścianą.	Ja tego nie nazywam mężem! Ostatecznie, twierdzą że wuj Franciszek stara się o młodszą; chwała Bogu, nie wszystkie zostaną staremi pannami.	Zatem, jeżeli nigdzie nie wyczytał tych głupich komplementów, w takim razie sam je wymyśla, to jeszcze gorzej. Musiał odzywać się o mnie w tym tonie w Verrières... a nie szukając tak daleko musiał tak mówić wobec Elizy, to znaczy jak gdyby wobec pana de Valenod.	Uspokój się. Myśl sobie, żeśmy je ukradli, skoro chcesz. A teraz pomówmy o powrocie. My tu nie widujemy ani pół setki dolarów na miesiąc... cóż dopiero, gdyby szło o drobne wydatki... Jeżeli się nam poszczęści, to gdzieś mniej więcej w pierwszych tygodniach września dostaniemy się znów na ląd.	Daj panna spokój, dla Boga! co to znowu!... Siadaj panna do kolaski, bo nożyny przemoczysz... A nie bój się!... U matki nie byłoby ci przezpieczniejprzezpieczniej (daw.)	Wstydź się, ciocia! Wiosna radosna nadchodzi, cała przyroda budzi się, że tak powiem, słoneczko, fiołki, a ciocia wieczne swoje z tymi procentami. To nieładnie!	Dobrze, mości doktorze każ więc zdjąć te wszystkie niebezpieczne potrawy, a zostawić takie, które jeść mi wolno i potem nie machaj laseczką i nie przeszkadzaj mi, gdyż głodny jestem niezmiernie, a przecież medycyna na głodową śmierć skazać mnie nie ma zamiaru.	Byli już tacy, co nauczyli a nauczyli niezgorzej, bo w kilku potrzebachpotrzeba (daw.) poganin; tu: muzułmanin, Turek a. Tatar. do piekła diabłu na pociechę z pół kopykopa dziś popr. forma: z czterema tysiącami. wojska Dragula, wojewoda wołoskiwołoski byłem wtedy młody., niczego nie rozumiejący, ani mnie o to głowa nie bolała, kędykędy dziś popr.: dokazywał., aż mnie rotmistrz zauważył i w nagrodę przeznaczył do posług miłościwego pana.	Wie, że nieznajomy chowa się w jednej z jaskiń na stoku góry, tam, gdzie to mieszkali dawni ludzie.	Maks, Endelman i Kessler będą z pewnością, bo Maks się wyspał, a tamci dwaj wynudzili się porządnie na dzisiejszym przyjęciu Endelmanów.	Ba, jeżeli tak myślisz, a masz szczery ku Szwedom dyzgustdyzgust (z łac.) dziś popr. forma D. lm: obywateli. nie przyjdzie...	Nie chcę tam pana do pokoju, ani do kuchni zapraszać bo choć okna przysłonięte, to ludzie lubieją podglądać. A mnie też weselej będzie z panem do towarzystwa.	Nie ma sprawiedliwości Skąd panu przyszło, że jest sprawiedliwość?...	Nie przeszkadza to, że jest głupia ze swoją zazdrością o człowieka najspokojniejszego w świecie.	Nie. Chcę właśnie mówić z tobą... o nim...	Och, Ekscelencja przepełnia duszę moją radością! Na razie to wszystko, czego się obawiałem.	Tak się wam ino przesłyszało; gałęzie łomocą o szyby, w kominie świszczy...	To się jeszcze wyśpisz. Powiadasz tedy, że twój pan wysłał cię do Łubniów?	Droga, zapalasz się	Jedno słowo! Grasz waść czy nie grasz?	Królowa Elżbieta wcale nie jest chora.	Nawet miecza nie wydobyłem!... Jednego Libijczyka nie widziałem!...	Nie, jeszcze rano wyszła z domu.	Nie... Chyba nie. Jak on wygląda?	Tego ja nie wiem, bo już od onego dnia pan Schultz ją trzyma w karceresiekarceres (daw., z łac.)	Tymczasem... nie. Co dyrektor pije?	Ujrzymy go jeszcze, ujrzymy A kiedy powróci, trzeba, żeby zastał tutaj mieszkanie przynajmniej znośne. Doprowadzimy do tego, jeżeli nam się uda w lewym korytarzu urządzić ognisko i pozostawić otwór, przez który będzie wylatywał dym.	Wstydź się pan. Proszę wstać natychmiast!	Zupełnie słusznie A więc, panie sędzio, niech mi pan wskaże sposób, w jaki mam się zachować...	Jensi, takiego grzechu bym na swe sumienie nie wziął. Ale poczekaj, żebyś mi wierzył, dam ci na tych dwanaście franków skrypt dłużny. Chcesz?	Ej! Ja wiem, panie, tylko tak mówię na przykład.	O, mój Boże! tracę zmysły w tym chaosie... Czuję, że gdyby tak dłużej potrwało, rozumbym straciła.	A niech sobie ryczą, co to mnie obchodzi	A rozpaczał przede mną, że dramat ten absolutnie nic niewart	A właśnie, że mądrze!	Aha, właśnie! Teraz same dziady idą. Kto ma za co, zostaje w domu.	Ależ dzban jest naprawdę pogruchotany... pogruchotany! Popatrz! Dekho! Jest wszystko tak, jak było.	Czy myślisz, że jest podejrzliwy?	Dla kogo ten ładny koszyczek? Na jakąś loterię dobroczynną?	Doprawdy! Wnosząc z tego, co mi Murdstone mówił, i z kilku słów uronionych przez jego siostrę, wnoszę, że jest to dobra partia.	No tak. Pan de Villefort uchodzi za człowieka surowego, ale sprawiedliwego.	Oko Proroka jest brylant, kamień drogi jest, który tak jest nazywany.	Szczotka jest na dole w izbie.	Sądzisz, że mu to zaszkodziło?	Tak tedy umarł król Atalanga, wyznaczając przed śmiercią rolę częściowego swego następcy tobie, John. Tragikomiczny testament.	Tak, proszę pani	Za tydzień będziesz lepszym medykiem jak kiedykolwiek. My na tych samych podstawach, co i wy, zbudowaliśmy EskulapowiEskulap (mit. rzym.)	A czego pustelnik chce?	A inne formalności Akt ślubny, intercyza?...	A jakaż sprawa?	A kosztuje czterysta rubli, już mi podali rachunki.	A może to fałszywe?	Bez wątpienia.	Bodajby.	Brochwicz jest niepoczytalny	Chcę wiedzieć!	Chryste! Kogóż ja ubóstwiałem! To są oczy szatana.	Co? Jak? Kto ciebie nauczył po polsku? Fe, źle wymawiasz! No, no, ale powtórz.	Czego jesteś taki czerwony?	Czytałem i wiem, a bo raz!	Dam ci całe jabłko!	Dam.	Dwa kroki stąd, panie hrabio. Zaraz za Passy, cudowne położenie, w samym środku Lasku Bulońskiego.	Hm!...	Huck, one są w pieczarach!!	I cóż?	I mój także; bo sposób, w jaki kryjemy twoją stodołę, zdobył aprobatę ojca i innych gospodarzy najwytrawniejszych. Zato ogrodzenie ani jeszcze zaczynane.	I on chłopów do buntu namawiał?	I święty Jerzy.	Jak ona odgadła, jak zrozumiała! Stefciu, ty powinnaś wyjechać stamtąd.	Jakże go uśmierzają?	Księże, jesteś pozbawiony zmysłu moralnego!	Miłościwa pani!... Miłościwa pani!	Oto kobiety Pozwól panu odpocząć.	Patrz jeden z drugim, gawronie! Wielki gościniec widzisz, jak z lasu idzie do Nadarzyna?	Patrzcie! To ty, Petit-Claud!	Prawda Ale niech pan myśli o sobie kilku młodych ludzi, którzy chcą pana wypędzić z tych wód, przyrzekło sobie wyzwać pana, zmusić go do pojedynku.	Program ogłosimy. Najsamprzód w Dancingu wtajemniczenie przez tańcowanie i przez pantomimy, po czym pałacowe i przymusowe klecenie pomysłów w dobroci puszystej lub iglastej złości. Onczidaradhe zaimponował dyplomatycznie doskonałym gestem, przystosowanym do wkorzenionej w kosmiczną wiarę chińskiej racji stanu. Traktat podpiszę pod jednym warunkiem.	Proszę, niech mi pan odpowie jeszcze słowo. Czy pan mówił Luci?...	Przemówcie za mną	Przyrzekam.	Ryż.	Smażonego?	Szantaż, Tajemnica	To chwała Bogu!... Będę mówił po niemiecku, bo mi od waszej mowy wargi pierzchną.	To jużeście z Czechem uradzali?	To nierozsądne... nierozsądne...	To okrutne, co pani mówi	To z Górowa człowiek?	Wart jest tyle co Bartek, a może i więcej, tom postąpił. Sprawiedliwy człowiek jestem, niech każdy o tym wie.	Zaczekaj, Fryc. Ale widzicie, gospodarzu, nam potrzebna jest wasza góra, bo chcemy postawić wiatrak...	Zosiu! nalej mi herbaty!	„Baśka”, co to źrebica po Popielatce.
Paniczu nie miej mi tego za złe, wiem, że nie ma w tym twej winy, ale istotnie nazywa się on Steerforth, a podły to nikczemnik!	Mówiłam mu tak: „Skądże waćpan wiesz, żebym mu była wzajemną?” A on odpowiadał: „Ja bym nie pytał!” I rób tu, co chcesz, z takim!... Głupia tamta, która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. „Lepiej tego nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!” I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej jamy się schować. Po prostu bałam się go!... Zabobony, Wierzenia, ReligiaFlirt, Kobieta demonicznaAle co tam! nie dla mnie on, nie dla mnie!	Kiedyś, kiedy byłem jeszcze bardzo młody i niedoświadczony, pokochałem pewną dziewczynę. Pokochałem ją tak bardzo, że gdyby zażądała ode mnie dokonania najstraszniejszego czynu, zrobiłbym to bez wahania. Powiedziałaś, że posądzasz mnie o niejeden romans w owych czasach, gdyśmy jeszcze nie byli razem. Otóż jest to niesłuszne. Przeżyłem tylko jeden romans, który w dodatku nie był romansem. Gdy szukam w myśli stosownej nazwy dla niego, przychodzi mi słowo „farsa”, „dramat”, „tragedia”, „komedia pomyłek”, co chcesz, tylko nie romans. Wspominałem ci niedawno, że pewne nad wyraz przykre sprawy odezwały się teraz. Użyłem wyrażenia zbyt łagodnego. Nie były to przykre sprawy, lecz wręcz przybijające. Teraz, gdy zarysowują się przede mną dwie wyraźne alternatywydwie (...) alternatywy	Zaiste szczególny jest ten wasz Paryż, szczególny naród, ci paryżanie; myślałby kto, że pierwszy raz widzą Nubijczyka. Spójrz pan, jak się tłoczą wokół tego biednego Alego, a ten sam nie wie, co to ma znaczyć. Zaręczam panu, że gdy na przykład paryżanin pojedzie do Tunisu, do Konstantynopola, do Bagdadu lub Kairu, nikt nie będzie się zbiegał, aby go zobaczyć.	Nie bójcie się, będzie wam kraj wdzięczny. Żeby was tak ino przed czasem co nie spotkało. Żeby tak tylko kto na was chłopów nie podbuntował!... Bo, widzicie, chłop jest ciemny. Nawali się tego do miasta, Żydów nabiją, winnych i niewinnych, a ciebie, Figiszewski, urządzą po chłopsku, powieszą cię na płocie za... i ciebie, Ładukowski, też za... Pijcie, szwagierki, lubię was za fantazję!	Czy mam to zapisać? Pan szanowny nigdy jeszcze tak dużo nie mówił.	Nie ręczyłbym za to.	A czy wiesz waść, że to okrutnie niebezpieczna wyprawa? Tu już lud tak wzburzony, że osiedzieć się trudno. Gdyby nie bliskość koronnego wojska, czerń rzuciłaby się na nas. A cóż dopiero tam! Leziesz jakoby smokowi w gardło.	To wielka szkoda, że pan nie przyjechał z tymi panami	Kłamiesz albo tchórzliwie chcesz oszukać samego siebie. Nie, nie pogardy i nienawiści się boisz, lecz miłości.	Hm, hm już ja tam nie mam strachu o moją: kto ją zobaczy w dzień, nie będzie kręcił karku, aby ją odwiedzić w nocy.	Tak więc nie tylko nie będzie się sprzeciwiać mojej podróży, ale pochwali ją z całego serca, bo w ten sposób będę mógł spełnić jej zalecenie, które powtarza mi co dzień.	Nie ma już jej! Ledwie coś zostało. Wurcla nie ma, Machnickiego nie ma, Zaćwilichowskiego nie ma. Wurcel i Machnicki nie byli pod Piławcami, bo zostali w KonstantynowieKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Nie rozumiem, staruszku. Sądziłbym, że prawdziwy Bóg zrobiłby na świecie porządek. Tamto nie może być żadnym prawdziwym i normalnym Bogiem.	Mógłby, gdyby inne państwa na to pozwoliły. Ale Czechosłowacja związana jest sojuszami wojskowymi z Rosją i z Francją. Za Francją zaś stoi Anglia i Ameryka. I to jeszcze nie wszystko. Czechosłowacja, jako członek Małej EntentyMała Ententa	Ja? Do tej Laury? Nie! Baba jak malowanie... To prawda. Ale mogę wytrzymać.	Któren mieskie wycieruchy przekłada, o takiego żadna nie stoi!	Nie	O, rozumiesz doskonale, droga Lucette. Nie jesteś tak głupia. Ano panienko, trzeba się pogodzić z koniecznością i rozgościć się tutaj aż do południa. Jeśli chcesz czytać, proszę dziennik. Zawiera nader ciekawe szczegóły o morderstwie, wiesz przecież, owej damy, która mieszkała w tym domu. Czy śledziłaś przebieg tej sprawy?	Ten pan ma słuszność Nie tykać kobiet; świeżo malowane.	Tyle tylko żem najrzał Dosię, która mnie połajawszy, uciekła Obszedłem szopy i stajnie, bo dziś nikomu wierzyć nie można, wszystko się rozprzęga.	Nie chciałbym ja jego pilnować, choćby go łańcuchami spętano bo to nic, że ucieknie, ale jeszcze na śmiech i na konfuzję człeka narazi.	Co to za naród i czyby nie można z nim walczyć?	Wszystko jedno. Ale to jest zapaskudzanie Wisły! Już i tak daliśmy tym lekkoatletom masę pieniędzy na schronisko, innym znowu na klub. A teraz oddać im to...	Tak, ale inaczej nie będę miał prawych synów i córek, w których miałbym nadzieję utrwalić me imię i ród; którym mógłbym zostawić moje dziedziczne i nabyte mienie (przyjdzie i to, przyjdzie, nie wątp o tym: jeszcze będzie ze mnie grzeczny kapitalista), z którymi mógłbym się pocieszyć, gdy mnie skądinąd spotka jakie zmartwienie, jako widzę codziennie, iż pański zacny i dobrotliwy ojciec czyni z panem, i jako czynią wszyscy godni ludzie w swoich krajach i domostwach. Bowiem teraz, kiedym jest czysty od długów, a nieżonaty, jeśli na mnie przyjdzie jaka zgryzota, to zamiast mnie pocieszyć, każdy z naigrawaniem słucha moich zwierzeń.	Tak jest. Powinienem, ale... Mniejsza o to... Nie chcę zmuszać cię do kłamstwa. Jestem ostatni z rodu. Nazwisko i majątek pozostawiam twemu synowi. Je vous ai aime de toute mon ame...Je vous ai aime de toute mon ame... (fr.)	Nie będzie już o tym nikt mówił na tym świecie! Jedno słowo z ust ludzkich już o tym nie wyjdzie! Przysięgam pani! Teraz pomówmy, czemu pani przyjęła miejsce kasjerki?	Chyba ciocia nie myśli, że głównym powodem będzie jego spacer dzisiejszy.	Nie każdy tak łasy na robotę jako wy!	Bracie najprzód po dobremu. Panie Binder, pan tu robisz oszukańcze gusła, a my tego nie ścierpimy tak blisko naszej bagrownicowej świątyni.	W czem? W tem, że ja myślałem: oto prawdziwy snob! to materyał na czarny charakter! to człowiek naprawdę bez skrupułu i serca! Tymczasem cóż się pokazuje: że on na dnie duszy ma jakąś uczciwość, że chciałby pospłacać wierzycieli, że mu tej lalki z czerwonemi oczyma żal, że ją kocha, że rozłączenie z nią byłoby dla niego straszną klęską... Sam mi to pisze najbezczelniej... Słowo daję, że w tem społeczeństwie na nic liczyć nie można!... Przesiaduję za granicą, bo tego znieść nie mogę.	Moja Emilko, znam twoją przyjaźń dla pana Połanieckiego, ale sądź tych dwóch ludzi z ich uczynków, nie ze słów, i porównaj ich z sobą.	Panie rozprawa nad naturą zielonego promienia nie była zbyt ciekawa, ale podam panu inne, dużo ciekawsze tematy do rozpraw, jeżeli pan koniecznie chcesz je pisać.	Pięćset?... Matuchno droga, jedyna matuchno... pozwól mi zostać... Z pięciomaset rublami nie mam po co jechać...	Ten gwizd nic mi nie mówi, słyszę go po raz pierwszy.	No! Więc ja ci to dawno już miałem powiedzieć, bo i należało się: więc wiesz ty, że Zuzia?...	Czy wiele zrobiliśmy! Życie w to kładziemy. Pracujemy dzień i noc.	Dawno chciałam ci to powiedzieć, bo czułam, że masz jakieś wątpliwości. Teraz mi wierzysz?	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	A co będzie, jeśli szlachta, jak to jest rzecz pewna, z góry się takowemu rozszerzeniu prerogatyw szlacheckich sprzeciwi? I jakim czołem, jakim sumieniem chcesz dzikim i drapieżnym tłumom, które dotąd ustawicznie tę ojczyznę naszą niszczyły, dawać moc i prawo, by o losie jej teraz stanowiły, królów obierały, deputatów słały na sejmy? Za co im dawać taką nagrodę? Co za szaleństwo przyszło temu Lipkowi do głowy i jaki zły duch ciebie, stary żołnierzu, opętał, żeś się dał tak pobałamucić i uwieść, żeś w taką niepoczciwość i w takie niepodobieństwo uwierzył.	Nic a nic nie wiem Część słów, jakie ksiądz wypowiada jest dla mnie zupełnie pozbawiona sensu; o, ksiądz jest naprawdę szczęśliwy, posiadając tyle wiedzy.	Mylisz się, hrabio, dla zdrowszych od ciebie, dla wszystkich zbyczonych czy zbyczałych byków. Samemu można sposobu dociec, jak umocować i gdzie rozwiesić maniactwa namioty na uspołecznionych działek parcelach. Indywidualności w tym tajemnica i obywatelskiej cnoty testament.	Wiecie wszystko Po cóż pytacie mnie? Nasłuchaliście się już baśni na zamku, przyniosły wam je baby usłużne. Wierzcie im sobie, gdy chcecie.	Przez Arona tam robi się wszystko...	Daj to Bóg! A są jakie nowe niezgody z Królestwem?	Prawda i to	To oszustwo! Nadużył pan mego zaufania!	To weź moje pieniądze i leć.	To ziemia inflancka oswobodzona orężem waszej królewskiej miłości.	Przypuśćmy, ale po co mi to mówisz?	A czego wam... to jest... Czaro... Czterolatkom było potrzeba?	A jeżeli mnie to obchodzi bardzo, bardzo...	A kto by mu się tam sprzeciwiał, kiedy on i rozum ma od innych większy!	Ale bo to ma być na serjo kochanka podczaszyca i dziewczyna poczciwa!	Maszże ją waćpan! Już jej się na podchody zachciewa!	Niech pan wstąpi na herbatę, bo ciocia będzie się gniewać, że puściłam pana	No i cóż, Watson, co powiadasz na to nowe światło?	Hm... Co to właściwie jest?	Za jaki miesiąc ubierzemy Lulę w białą sukienkę, opłaczemy Lulę panienkę, a będziemy się cieszyli z Lulą mężatką. O, wy będziecie szczęśliwi! Musi on być dobry, kiedy go tak wszyscy szanują.	Taki agitator z ciebie, towarzyszu. Ot, uczył się, na uniwersytet chodził, a język w gębie się plącze. Cóż ja z ciebie za korzyść, z takiego, będę miał w agitacyjnym pociągu!? Przysyłają takich! Ech! Nu, pisz.	Tak?!... dobrze!... Zapomniał jeno, że jego koczotka jest w moich rękach...	Zaśpiewajcie wy, bo już widzę, że z dawna macie ochotę, ale może panna Jagienka zaśpiewa?	Czego się mam bać?	MieszczaninBójcie się Boga. Panny w salonie, a młodzież i kochany gospodarz junior siedzą tu sobie w najlepsze... No, powiedz no pan kilka świeżych zagranicznych anegdotek	Szybkość postępu ludzkiego zależy od rozwalenia czynników, które w poprzek jego łożyska się kładą.	Wiem czytałem jego artykuł i w dobrze zrozumianym jego własnym interesie odrzucam Stokrocie! Tak, drogi panie, dam panu za pół roku od dziś więcej pieniędzy za artykuły, o które pana przyjdę prosić, niż za pańską poezję bez odbiorców!	Wiem o tym	Ksiądz Cazeaux jest jednym z moich uczniów Jego książka o Rajmundzie Wielkim opiera się na faktach, co jest zaletą, i na słusznej doktrynie, co jest bardziej jeszcze pochwały godne i rzadkie, gdyż doktryna zatraca się coraz bardziej w tej Francji upadłej, która była największym narodem, póki była najmocniejsza w teologii.	I co z tego?	E, późna godzina, rzadko kto przechodzi. Zresztą zawżdyzawżdy (daw.)	Myślałem, że szarańcza.	Myślę, że za wiele hałasu o zwykłą wieczerzę podróżnych.	Tak.	Rzemieniem by ich złoić, co mają ludzi trwożyć po próżności!	Co on chce robić?	Dobrze; mamy jeszcze czas dokończyć pieczyste i wypić za zdrowie twoje, d‘Artagnanie.	No i co?	W borach jest rozmaity godny zwierz, jako wilcy, turytur odrzekł Mazur.	Wasza Eminencja źle pojął moje słowa.	Widzisz, mistrz Kubicki lepiej od ciebie zna wielkoświatowy savoir vivre.	Alboż kiedy było lepiéj?	Bardzo	Cóż zrobimy?	Dokąd bracie?	Gdzie Bogusław?	Jakto? jam o tem niewątpił na chwilę	Masz pan rację! Napiszę jeszcze dziś.	Masz spluwę?	Może by do jakiego magazynu albo w służbę... do Rosji...	Na przedstawienie w szkole.	Niedaleko Wasza mość zaraz jedzie?	Niejednokrotnie	Niteczko, zostań!	O! Nowy!	Pan Baker wyciął kulasowi za coś tam pater noster.	Panie!	Za konie dostał złoty medal.	Zabobony	Zamiast rzucać dzieci do wody, Chińczycy powinni by je zużytkowywać w ten sposób	Żartujesz
Nie, jeżeli raczyłeś zapomnieć... to jedyna rzecz, o której mi nie powiedziałeś. Chyba i to jest ci wiadome? Patrz, jestem człowiekiem starym! Błagam cię, kładąc głowę u stóp twoich, o źródło mądrości! My wiemy, że On napiął łuk. Wiemy, że strzała upadła! Wiemy, że wytrysnął strumień! Więc kędyż jest owa rzeka? We śnie słyszałem głos, że ją odnajdę. Dlatego przybyłem... jestem tu... ale gdzież jest rzeka?	No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	Onać tu jest i panuje jej się nie chciało u was garnki pomywać, woli z założonymi rękami przy ogniu siedzieć bo też to kmiecia córa, a dla tych to i knezia mało. Rączki mają białe, co pracować nie umieją, i oczki czarne, co pogardliwie patrzą...	A! dla mnie biednego nie dosyć!	Ale nie będziemy jechali z powrotem na wielbłądach?	Bartek, ty zapowietrzony, a nie mogłeś to se niezdaro bucisków obmyć w wodzie, co? to do pokojów będziesz chodzić w takich gnojach, co? Drugi raz to cię przetrącę.	Czy Witowski gdzie wyjechał? Dawno go nie widziałem.	Dla czego mi nie odpowiadasz? zapytał Szulc.	Ha, jeżeli tak, więc, pozwolisz, siostruniu, że oświadczę się o pannę Magdalenę... Żonie swego brata możesz robić wymówki, lecz nie osobie obcej...	Jeżeli pani każesz, zawołał Georges, to nigdy na nią nawet siodła nie włożę... nie wyjadę...	Nie jeżeli miłość wasza zechcesz tylko dla samego dostojeństwa krwi swej o prawa swe się upominać i zamiast łez, okazać energią i wytrwanie. Ja mam lepsze przeczucia. Po tych dniach smutnych, Bóg i nam i miłości waszej nagrodzi jaśniejszemi.	Nie, powiększę swój wkład spółkowy. Nie opłaci mi się pożyczać, a i tobie będzie wygodniej, nie będzie ci ciężył termin spłaty, a przy tym w stosunku do wysokości wkładu mogę się zająć częścią interesów fabryki, po cóż się masz zapracowywać!	Nigdy nie wychodzą panie na przechadzkę?	O, ciebie nie! Naturalnie. Ty jesteś człowiek nieskazitelny.	Spodziewam się spodziewam się, że i mnie Bóg nie opuści...	Słuchaj no, o kiełbasie nie zabaczzabaczyć (daw.)	Tak, przyznaję że nie widziałem, jak wypadała chustka z kieszeni pana Aramisa. Nogę tylko na niej trzymał, sądziłem więc, że do niego należy.	Ty mnie nie masz co bajerować Przez miętkie serce to robię. Tylko pod jednem warunkiem: gębę masz na cuhaltowy kluczyk przymknąć, bo jakby się każdy łachudra dowiedział, nie strzymalibyśmy konkurencji. Zapyta cię który, co niesisz?... To ty mu cyk!... Że niby z wizyty. Panimajesz?... A nie to:	Ty nie uwierzysz, jaki to dobry, dzielny i szlachetny człowiek. Dla nas ma on trochę przyjaźni; zawsze lubił Litkę, za co mu jestem z całej duszy wdzięczna. Ale ty wiesz, jakie to bywa nie gorące i nawet nie ciepłe, ale letnie uczucie ta przyjaźń. On jednak i pod tym względem stanowi wyjątek. Czy uwierzysz, że kiedy Litka zachorowała w Reichenhallu, on sprowadził z Monachium sławnego lekarza, a nam, nie chcąc mnie przestraszać, powiedział, że doktor przyjechał do innego chorego, że więc trzeba tylko korzystać z okazyi. Pomyśl, co to za troskliwość i dobroć. To jest człowiek bardzo pewny, na którym można się oprzeć, i energiczny i prawy. Bywają ludzie inteligentni, ale bez energii; inni mają energię, ale bez delikatności serca. On łączy jedno i drugie. Zapomniałam ci powiedzieć, że gdy majątek Litki był zachwiany i gdy brat mojego męża wziął się do ratowania go, największą pomoc znalazł w panu Połanieckim. Gdyby Litka była dorosłą, nikomu w świecie nie oddałabym jej z taką ufnością, jak jemu. I nie potrafię ci nawet wyliczyć, ile myśmy doznały od niego dobrego.	Tysiąc rubli Ja tyle nie wydałam za granicą.	Wilki! prawda! dzisiejszej nocy bardzo wyły. To często się zdarza... wiadomo, takie lasy i taka wielka puszcza. Ale my czasem tego wycia wcale nawet nie słyszymy. Przyzwyczajenie!	Więc wróć z nią do ojczyzny i nie sprzeciwiaj się więcej woli duchów.	Właśnie, musztardówką. A ja, jak byłem młody, mogłem wypić litr czystej i więcej, za okupacji bimber, ale pijakiem nie by­łem, sam nie piłem nigdy, z kolegami chętnie. Mais apres la guerre c’est finimais apres la guerre c’est fini (fr.)	Zapewne i nie Hanki!...	Co za walne bóstwo! Ale nie wiem, co mam czynić z mułami, które tu czekają opodal.	Już. Azba-bej usieczon. Wracajmy teraz prędko, bo się boję, abyś mi nie zachorzała od fatygi.	Mój Hans jeszcze nie miał stolca. Posłałam po lekarza.	Oczywiście płaszcz jest tu. Tylko daleko ode mnie wisi i nie mogę poń sięgnąć.	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	Na miły Bóg! toż tu przed królową wystąpią nie tacy jak ty, ale rycerze w świecie najsławniejsi. Będzie gonił Zawisza z GarbowaZawisza Czarny z Garbowa rycerz, brat Zawiszy Czarnego., i Dobko z Oleśnicy, i taki Powała z TaczewaMikołaj Powała z Taczewa rycerz, uczestnik bitwy pod Grunwaldem., i taki Jaśko Naszan, i AbdankAbdank a. Awdaniec (1352–-1430), marszałek dworu królowej Jadwigi, w bitwie pod Grunwaldem wystawił własną chorągiew., i Jakub z KobylanJakub z Kobylan	Wcale nie łudzę się i dlatego zrobiłem już przygotowania do ucieczki. Dziś jeszcze będziemy mieli doskonałe podrobione paszporty zagraniczne z prawdziwemi wizami, a jutro znajdziemy się już na pokładzie okrętu, odpływającego do Argentyny.	To to bardzo bym chciała wiedzieć... może by jeszcze... Hm! Bo jak tu z braterskim gniewem na sobie pokazać się przed Panem Bogiem?	Jak długo jeszcze powietrze zbiorników pozwoli nam oddychać na statku?	Mój pan był już takim dobrym teologiem!... byłby został biskupem, a może kardynałem!...	Siedź tu i rozmawiaj, bo mnie strach ogarnia...	U Butrymów ja już był bo tam najbliżej. Oni mnie do waszej miłości przysłali.	Ziezio (urażony): Mogę zaręczyć pani, że skazany na śmierć w torturach, zawsze byłbym taki sam.	A Katerinosław daleko od Kijowa?	A co mam się gniewać?	A co mnie tam do tego, co ona pisze do ciebie! No, rzecz skończona. Zosia będzie twoją.	A krople na wypadek, jeśli się mała obudzi?	A widzisz, widzisz, jakiś dowcipny i domyślny! A teraz do rzeczy. Oto widzisz przed sobą małego Dawida Copperfielda i nasuwa się pytanie: co mam z nim począć?	Ależ koniec końców Athos aresztowany został w domu przy ulicy Grabarzy.	Bardzo słusznie Ale co będzie z czółnem?	Bo zawdy bywa, że kiej się dwóch za łby bierze, trzeci korzysta!	Co panu?	Czy myślisz, że takie wielkie uczucie trwać może całe życie?	Czy pani mnie uważa za plotkarza? Interesuję się tym dla siebie i wyłącznie dla siebie.	Czémże ją przekarmim, a czém wyżyjem sami! Wszak to jesień!	Dobrze. Niech wejdą oskarżyciele!	Dzieciaku! Byłżebyś zazdrosny o Cygana?	Hayde! Jesteś młoda i piękna. Zapomnij nawet o moim imieniu i bądź szczęśliwa.	Ja się go boję Mamusiu, co on jada?	Ja sądzę, że on by z tatarem handlował, gdyby zarobku był pewien...	Ja, Żyd, jestem winien wojny i zła, i zbrodni na całym tym świecie.	Jakto? Dobek? załamując ręce zakrzyknął pan Salomon...	Jaśnie pani bardzo życzy sobie być na tej rozprawie.	Jeśli walki odmówi, to cześć utraci	Katastrofa pańska jest sztuczna. A jednak zmienił pan front. Jacy wy podli jesteście, gojegoj (hebr. dosł.: naród) dodała ze wstrętem i pogardą. dziś popr.: getto, dzielnica żydowska. i to, co jest teraz. Kobieta demonicznaJa sama dla siebie jestem niezrozumiała	Koruta	Kto wie, co one z nim zrobiły?	Któż mi może przysyłać pieniądze?	Miał dobry węch. Musiał coś przeczuwać.	Miłościwa matuchno!	Mnie uderzyć, prawda?	Może być, że mam dla niej wiele życzliwości, ale zresztą Klara, jak wszystkie inne kobiety, jest mi obojętna. A wiesz dlaczego?	Mów	Nic, dano mi wyraźnie do zrozumienia, że owszem, mogę wyje­chać, ale tylko na papierach emigracyjnych.	No to do widzenia, kochane dzieciaki, do widzenia, a może i dobranoc, bo pewno dość późno wrócę.	No to proszę zamknąć.	No, to proszę za mną... Peppino, zgaś pochodnię.	Odrzucam.	Owszem, zrobię!... Niech małpa raz dowie się, co to jest obrazić artystkę, która polotem ducha, subtelnością uczuć, talentem...	Pi, to ci dopiero, no!	Podobno są cudne.	Postanowienie? Ależ wiadomo panu dobrze, co pisze Bergerac.	Powiem to pani w przeddzień swego ślubu.	Przyjdzie dopiero wieczorem	Przyjechałem z prośbą do waszej książęcej mości...	Pójdzie stryj?	Robimy wyprawę. Moje panie miały zamiar złożyć dziś wizytę szanownej pani, ale że właśnie musimy być wszyscy na obiedzie u państwa Korkowiczów...	Rozmawiałem właśnie z ojcem o tobie.	Ten Wiktor Kraft skończył studia w Antwerpii, objął teraz schedę i zabiera się do wielkiego, celowego przemysłu na dużą stopę. Może dużo zrobić, bo głowa dobra i człowiek uczciwy. Uczyliśmy się razem, nawet robiliśmy niektóre rzeczy na spółkę. Właśnie wczoraj wieczorem spotkałem się z nim po dwu latach. Ma on dla mnie pewne zobowiązania. Może by się udało wykołatać.	To może ja przeszkadzam pani tak wczesnym przyjściem	To pismo było zbyt śmiałe, aby mogło być sfałszowane.	Uspokój się. Może ci podać jakie lekarstwo?	Utonął.	Uważasz, Nikuś ten myszkowaty mały to baron Reintz, dyplomata berliński, rekordzista samochodowy, wiesz?...	W moim wieku takie rzeczy się wie a prócz tego niedawno profesor Sterling wykładał nam o Wadi-Toumilat.	W prawej oficynie, na pierwszym piętrze.	Woda prawdy płynie z ust waszych. Stoimy w nędznej okolicy pod Mena, gdzie kapłani rozkazali nam poprawiać kanał, jak chłopom albo Żydom...	Wszyscy, jaśnie panie! Jednych zwabił niedźwiedź, a drugich prowiant wzięty na drogę.	Wszystko w porządku Odkręcone kółko zakopałem pod palmą. Czy przynieść?	Z czem?	Zabierzemy i Krzepickiego.	Zapewne... jeśli ci się podoba. To zależy, czy kto chce.	Zawżdy łatwiej znaleźć sposób zdobycia kochanki niż przebijania muru głową.	Ósma godzina.	Ładna kolekcja mamutów	Śmierć
Skoro wojsko nie rozproszone, to mu się zbierać nie trzeba. Prawda jest, że pospolitaków z dwieście koni nie mogliśmy się dorachować, gdym odjeżdżał, których i między poległymi nie było, ale to zwykła rzecz i komput na tym nie cierpi, a nawet pan hetman ruszył za królem w dobrym porządku.	Mnie się to wydaje urocze. Uwielbiam tę historię. Prawda że to „piękne”? Widzi się starą Blatin: „Ja czarna, ale ty maupa!”.	Cóż o to? Żyłem dwa lata w boru zielem, korzeniami i dziczyzną; i wiedzcie, że miłe mi było to życie. Nakażcie, by otwarto bramę.	Dziękuję za tę dobroć, ale jeżeli pani nie będzie się wstydzić mojej starej sukni, to ja się za nią rumienić nie będę, bo jest w sam raz dla tak młodej dziewczyny jak ja	A teraz patrzajcie, jacyś rycerze we zbrojach. Konie pod jedną miarę, kapy na nich trójbarwne, czarne, żółte i czerwone. Cóż to za jedni?	Chodźmy już, chodźmy! Dość tej gadaniny! Flint umarł i nie tuła się po świecie, to wiem na pewno. Przynajmniej nie chodzi za dnia. Możecie być tego pewni. Indyk myślał i zdechł. Ruszymy na poszukiwanie dublonów.	Nu! A to znów jaką ja nowość słyszę? Czyż dziad twój nie umówił się ze mną o moją Merę, a potem czy nie przysłał od ciebie dla niej zaręczynowych prezentów?	Po co mi ty to mówisz?!	To i chodźcie, nie moja sprawa.	To prawda!	To zupełnie nie w moim stylu Rzecz w tym, że jestem wystarczająco mała, żeby przecisnąć się przez kraty w oknie. Bałam się, że umieszczą mnie w specjalnej klatce. Więc kiedy król był zajęty gadaniem, ukryłam się w kieszeni Doktora... i oto jestem! To się nazywa „fortel”	Ale cóż was do tego skłoniło? Przecież wy zupełnie nie jesteście socjalistą! Jak was wykryją, to was przecie powieszą. I za cóż wy będziecie się poświęcali, kiedy nie wiecie...	Kiej tak... to naści tego ptaka! Obacz ino, jak się sam rucha.	A! to czegóż u licha możesz odemnie żądać? Żebym cię sztuki jakiej nauczył? Naprzykład jak się z jednego jajka stopięćdziesiąt łokci wstążki wyciąga...?	Czy sądzę? Wierzę w to jak w ewangelię. On przecież za nią szaleje, ślepy by dojrzał. Z tego powodu Barski wścieka się, z tego powodu wyniknie wiele krzyków, hałasów, bo arystokracja stanie dęba, lecz rezultatem będzie Veni CreatorVeni Creator Spiritus (łac.)	Jak to wrodzone?	Owszem, zrób to zrób. Zwracam ci uwagę, że w ten sposób najłatwiej się mnie pozbędziesz!	Proszę mnie też nie obwiniać o to, jakobym miała szemrać przeciwko woli Najwyższego Boga i Jego wyrokom, ale kto miał senatorów w rodzie, sam umarł stolnikiem i nawet syna nie zostawił po sobie, na tego potomków się Pan Bóg nie pogniewa, jeżeli westchną za dawną świetnością.	Przychodziła ta pani, przychodził i pan jakiś z długiemi włosami, ale teraz to go i nie widać On zawsze płacił za kwiaty, on też kazał tu dać kratę.	Tak, to co inszego, muszę cię puścić.	To Kazio dobrze zrobił, że zbiegł?	To córka męża z pierwszego małżeństwa Jest już dorosła i bardzo ładna.	Valentine, czy ty to słyszysz? Czy on mówi, że mogłabym mu sprawić ból? Przecież oddałabym za niego życie.	Wolno mi, ale na co się to zda?	Łatwo uwierzyć w to wieczorem ale poczekajmy do rana. Poczekajmy na trzeźwy osąd poranku.	Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	A skądże się biorą te jednostki? Spadają z księżyca z gotowymi już tablicami praw, postępu, odkryć, wynalazków, co? Czy też są produktem tej szarej masy konserwatorów, tego tła społecznego. Tak? A jeśli tak, to skończyłem	Tak, tak to było!	Najjaśniejszego pana poddani wszędzie widać tak miłują jak my, i nie łatwo mu się wyrwać. Bogiem a prawdą, zmówiłem już trzy Zdrowaś na tę intencję, żeby nas przybycie Najjaśniejszego koronata spuściło z tej niewygodnej warty na mrozie, ale coś nie skutkują!	A przecież mówiłeś mi, że jeździłeś tylko powozem.	Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniemwyżenąć (daw.) tam, skąd przyszli.	Częściej on przyniesie niżli ja Ale ja takoż mogę... czemu nie! Już ja w tym roku drugie lato żąć będę...	I tak się zapalił, że chciał mu zasugerować własne urojenia.	Mój Boże, jeśli go zobaczę... może się zdarzyć, że go spotkam	Mówią, że pan de Buckingham jest we Francji	Obojgu nam dobrze i nie może być inaczej. Pamięta droga pani nasze dawne rozmowy o małżeństwie i miłości? Pamięta pani, jak ja się bałem, żeby nie trafić na kobietę, któraby chciała zasłonić sobą mężowi cały świat, zająć wszystkie jego myśli, wszystkie jego uczucia, być jedynym celem jego życia? Pamięta pani, jak dowodziłem i pani i pani Emilii, że jednak miłość dla kobiety nie może i nie powinna być dla człowieka wszystkiem i że poza nią są inne sprawy na świecie?	Sołoducha mi taki mówiła, że ją gwałtem ciągnęła, ale się jéj nie dała.	Naturalnie pożegnałam go na zawsze. A gdy wieczorem, jak zwykle, oświadczył mi się pan Bronisław, przyjęłam go. Myślałam, że biedny chłopak oszaleje!... Zbladł, skamieniał... potem upadł mi do nóg jak długi i szlochając wyznał, że gdybym nie wyszła za niego, odebrałby sobie życie... Siedział u nas do drugiej po północy, a choć pani Arnoldowa kilka razy przypominała mu, że czas powiedzieć nam dobranoc, nie ruszył się z miejsca, do znudzenia patrząc mi w oczy. Nie miał odwagi odejść; lękał się, ażeby jaki czarnoksiężnik nie wykradł mu jego skarbu... Ach, ci mężczyźni!	Jeszcze? Słuchaj. W piękny ranek, wyjeżdżając z Tours, młody człowiek mający wsiąść na la Ville d’Angers trzymał w dłoni rękę ładnej kobiety. Zespoleni w ten sposób, oboje podziwiali długo, ponad szeroko rozlanymi wodami Loary, białą twarz sztucznie wykwitłą we mgle niby twór wody i słońca lub jak kaprys chmur i powietrza. Ta wiotka postać bujała w przestworzu niby słowo na próżno szukane, które biegnie w pamięci, nie dając się pochwycić; przechadzała się wśród wysp, potrząsała głową poprzez wysokie topole; potem olbrzymiejąc w oczach albo roztaczała tysiąc lśniących fałdów swej sukni, albo błyszczała aureolą opisaną słońcem dokoła jej twarzy; bujała nad wioskami, nad pagórkami i zdawała się bronić parowemu statkowi przepłynąć pod zamkiem Ussé. Rzekłbyś, widmo Pani Wodnej, broniącej swojej dziedziny przed nowoczesnymi wynalazkami.	A co? a co? poczęli koło kości się zabawiający..., z głosu czując że żartował.	Ach, że będziesz dobrym chłopcem i że nie zapomnisz o nas	Ale co?	Bardzo dobrze odtwarza typ arystokratki z początku stulecia. Ale uważa pani? Oni dochodzą do celu.	Chcę panu wierzyć Co za chmara! Co za mrowisko!	Istotnie, warto jest zwiedzić Włochy.	Mama się grzecznie kłania, ale ja nie przyszedłem po pieniądze. Ja bym cię prosił, starszy bracie, żebyś mi przeczytał ten papier.	Mówili, że Austria ma jakieś kolonie na północy Jakąś tam Ziemię Cesarza Franciszka Józefa czy coś takiego...	Ona jest tam	Tak.	Także był pewien, że go dostanie?	Tym gorzej, bo on o was kniaziowi doniesie.	Widocznie; ale gdybym go żądała?	Wiem o tem ale zarazem jesteście domownikiem Hipji, Cesenji, Bibulji i Leufelji?	Z Raszkowa, panie mój!	Zdrowa jestem, nie mogłam tylko wcale spać.	Żadnych nie ma niejasności Przebuduje się całą sadybę na dancing, wiesz, jak „Trocadero” na przykład, a pierwszą baletnicą z łaski senora Yetmeyera ty będziesz.	A bo co?	A no!	A ta, której ja doznam, nic nie znaczy? odpowiedziała cicho Laura.	A z rana i w dzień co czynią?	A! jakżeś surowa!	Ani myślę ustępować. Panno Stefanio, jazda!...	Co takiego?	Co?	Czy po szlachecku, czy po chłopsku, czy na kulbace, czy piechotą, wszystko jedno, byle się przedostać!	Czy tu była ciocia?	Czy zupa gotowa, Ludwiku?	Cóż zamierzacie uczynić?	Dziwna rzecz! Ojcowie i doktorowie spirytyzmu wyjaśniają wszystkie podania dawnych religij, a przede wszystkim biblijne; a tymczasem ich najmłodsi uczniowie już przeciwstawiają owym tradycjom nowożytne niedowiarstwo... Allan Kardec wierzył w kilka potopów, z których jeden zniszczył mamuta i mastodonta, a zostawił po sobie głazy narzutowe...	Gdy wyjdziesz... za mąż... nieodpowiednio... do jego tytułu... i stanowiska... do nazwiska, które nosisz sama w tej chwili.	I... bitka każdemu przytrafić się może, zwyczajnie... Drugie miarkuję: byśmy za te jego rządy nie dopłacili.	Ile panu potrzeba, by mógł pan dać im utrzymanie?	Juści na zamek. Jurand razem z dworem księżny stanął.	Koń by się uśmiał.	Mam taką nadzieję, po waszym ślubie znów udzielą mi kredytu.	Mówi prawdę wasza miłość Zawsze jednak jego świątobliwości zostaje ze dwa tysiące miast bardzo bogatych...	Na ten, którym Radziwiłła zwiążą.	Nic	Nie bardzo mi się podoba.	Nie mam zamiaru przeczyć, ani potwierdzać	Nie trza dać, by się znarowił!	Nie wiem. Jakiś tragarz. Ładował worki z mąką na ciężarowy samochód.	Nie, przy wszystkich.	No i cóż, nie zechcesz zająć się nim?	Oczywiście.	Ognista krew, coś atawistycznego, fantazya i t. d.	Otwórz...	Po co pan zrobił tę dziurę?	Przecie jako narzeczony...	Rozkazujęć rozwiązać!	Rzecz załatwiona, panie Baker. Każ pan ludziom odstąpić A wy, chłopcy, starajcie się nadal zachowywać uczciwie	Słuchasz uważnie?	Tej i ja szukam.	Tośmy zginęli!	Trzeba patrzeć głębiej.	Uchowaj Boże, proszę łaski pana	W imieniu Rzpltej Polskiej aresztuję panów	Wiem I potykaliście się potem, i wzięliście ich poczet. Wszystko mi rozpowiadał pan z Taczewa:	Wystrzał, panie pułkowniku!	Z uszanowaniem patrzę na prawdziwych żołnierzy... Sam tutaj jedynie na miejscu działając w zakresie organizacji i świadczeń, prawdziwie cześć mam dla żołnierzy.
Ropuchu, proszę cię, siedź cicho A ty, Krecie, nie podjudzaj go, przecież wiesz, jaki on jest. Powiedz lepiej, co tam słychać i co mamy przedsięwziąć teraz, kiedy Ropuch nareszcie wrócił.	Miał on siostrę, dobre, zacne stworzenie. Dobra była dla niego, cóż, zrobiła to, co i one wszystkie, wyszła za mąż i tak jak wszystkie, zawiodła się. Ta jej niedola, wraz z tym, co wycierpiał od brata, wstrząsnęła jego umysł (nie jest to jednak wcale pomieszanie zmysłów!) do tego stopnia, że aż dostał gorączki. Coś mu z tego zostało. Powiedz, czy ci wspominał o Karolu I?	Oby nie było wtedy za późno!... Ale jeżeli tak chcesz koniecznie, posłuchaj przynajmniej jednej rady mojej. Byłem arcykapłanem i rządziłem dłużej, niż ty żyjesz na świecie. Gdy przybędziesz do miasta przy Ciepłych Stawach, stań się panem od razu. Nim zaczniesz działać cokolwiek, naucz ludzi, aby cię czcili i bali się ciebie. Wyniszcz nieprzyjaciół swoich, otwartych i skrytych, a nawet takich, którzy mogliby nimi zostać w przyszłości; tych nawet zniszcz, którzy ci może sprzyjają, lecz oczy tłumu mogliby ku sobie obrócić. Zrób mnie więźniem, abym tej wyspy nie mógł opuścić, każ ściąć natychmiast Elema albo zagrzeb go w piasku, nie zwłóczączwłóczyć	A co teraz? Pomyślę chwilę i poczekam, a pewno mi się ziści, co myślę Czarodziej powie mi, co trzeba.	Ale on będzie królem, a ty nim nie będziesz.	Ależ ty jesteś dobra, Valentine! I masz w sobie coś, czego panna Danglars nigdy nie będzie miała: jakiś nieokreślony czar, który jest u kobiety tym, czym zapach dla kwiatu, a słodycz dla owocu. Bo to za mało, jeśli kwiat czy owoc są tylko piękne.	Do widzenia panu, szczęśliwej podróży. A co do tej kwestii, niech pan postąpi, jak uważa za słuszne... Muszę panu wierzyć, że tak trzeba... Muszę w ogóle komuś wierzyć... Do widzenia...	Już co to, to prawda! Boże miły, wiele i mnie to łez kosztuje ale niema sposobu, francuzi tu królują i na francuza wystrychną.	O mój Boże! jak zły szeląg. MądrośćBywa u nas częściej niż gdziekolwiek, bo trzeba panu wiedzieć, że to nie jest wariat z rodzaju pospolitych: ma on wiele wrodzonych zdolności i nauki, co i dziś jeszcze widać. Są chwile, że wziąłbyś go pan za człowieka z najzdrowszym rozsądkiem. Zdarzyło się to niedawno jednemu z podróżujących cudzoziemców; Machnicki mieszkał jeszcze w swojej królewskiej rezydencji. Ów cudzoziemiec, zwiedzając zamczysko, spotkał się z nim, wszedł w rozmowę, bo trzeba panu wiedzieć, że Machnicki mówi bardzo dobrze kilku językami, i znalazłznaleźć kogoś dobrze	Podoba mi się, bo ma maniery małego gentlemana i nie mam nic przeciw temu, żebyście się z nim poznały przy sposobności. Sam przyniósł kwiaty i byłabym go zaprosiła, ale nie miałam pewności, co się dzieje na górze. Wyglądał na smutnego, kiedy odchodził, słysząc gwarną zabawę, bo jej pewnie w domu nie miewa.	A wiecie, co to jest prosektorium?	Cicho, ty kraju podbity!	Co to ma znaczyć?	Co zaczyna?	Ej, albo-by to pani Warska wyszła za niego? Prawda, że jest piękny, dobry i rozumny, ale biedny, i to tylko ma, co zapracuje, a ona bogata i mówią ludzie...	Zgryzota to ciężka dusiła ciebie, Pietrusia ty moja, zhryzota i żałość.	On? zakochany? a czyż taki człowiek kochać co może oprócz siebie? Ktoś na niego mówił, gdy swoją religię na waszą zmieniał, iż nie wierzy aby cokolwiek mieniał, bo nic nie miał: tak samo z tą miłością, któréj nigdy nie było.	Ależ, moja kochana, nie obawiasz się chyba, że to przyprawi mnie o mdłości!	Jak mnie kochasz, to tego nie zrobisz! Wzywać kogo?... Może jeszcze się rozmyśli, zapomni; czekajmy.	Streśćmy tedy ten szeroki pogląd na świat Na początku narodów siła była poniekąd materialna, jedna, gruba; po czym ze wzrostem skupień rządy zaczęły mniej lub więcej zręcznie rozkładać pierwotną władzę. Tak w odległej starożytności siła była w teokracji; kapłani dzierżyli miecz i kadzielnicę. Później były dwa kapłaństwa: kapłan i król. Dziś nasze społeczeństwo, ostateczny kres cywilizacji, rozdzieliło władze wedle ilości kombinacji: doszliśmy do sił zwanych przemysł, myśl, pieniądz, słowo. Postradawszy w ten sposób jedność, władza dąży bez ustanku ku rozkładowi społecznemu, niemającemu już innej zapory prócz interesu. Toteż nie opierajmy się już ani na religii, ani na sile materialnej, ale na inteligencji. Czy książka zastąpi miecz? Czy dyskusja zastąpi czyn? Oto zagadnienie.	Farmerem! Całej wody od nas aż do Hatt’rus nie starczyłoby na to, żeby zmyć z jego butów glinę. On jest farmerem. Ba, Harvey’u, widziałem jak ten człowiek, na długo przed zachodem słońca, podstawiał wiaderko i kręcił czop u beczki z wodą, zupełnie jakby to było wymię krowie. Do tego stopnia przesiąkł farmerskim życiem. Otóż on i Penn udali się na folwark... było to niedaleko od Exeter. Stryj Salters sprzedał go... niby ten folwark... jakiejś lafiryndzie z Bostonu, która chciała sobie pobudować letniak... hej, dostał za to ładny kawał grosza! No i obaj, te dwa głuptaki, żyli sobie jako tako. Kiedyś stryj przyszedł do taty, prowadząc ze sobą Penna i mówiąc, że on i Penn muszą wybrać się, o tak dla zdrowia, na jedną choćby wyprawę rybacką. Widać, wykalkulował sobie, że Morawianie nie będą ścigali Jakuba Bollera po Rewach. Tato się zgodził, bo stryj Salters wcześniej, przez trzydzieści lat, zajmował się rybołówstwem, gdy jeszcze nie wynajdował patentowanych nawozów, i zajmował kwaterę na We’re Here. Wyprawa dobrze zrobiła Pennowi, więc tato zaczął go zabierać stale ze sobą. Ale kiedyś, powiada tato, Penn sobie przypomni żonę, dzieci i miasto Johnstown, a wtedy, jak mówi tato, może to skończyć się śmiercią. Nie gadaj nigdy Pennowi o Johnstown ani o niczym podobnym, bo stryj Salters wyrzuci cię do morza.	Dosyć tych życiowych roztrząsań Ani ksiądz, ani ja nie zrozumiemy nigdy istoty afer mojego ojca. Zostawmy go w spokoju. Jako człowiek życia jest ksiądz naiwny jak małe dziecko. Ja chcę mówić o tym, w czym naprawdę objawia się twoja siła. Wiem, że jako kobieta nie istnieję dla ciebie zupełnie. To już imponuje mi bardzo...	Gdybym się nie zgodził, zrobiłabyś wbrew mojej woli... Nie chciałem gorszego skandalu.	Tak, trzeba było odłożyć; Egipt i władztwo nad Wschodem wedle przepowiedni nie może mnie minąć, więc i Achaja mi nie przepadnie. Każę przekopać istmistm (z łac.)	Dom, Rodzina, Miłość spełnionaTwój obraz triumfu towarzyskiego jest pociągający, Filo, ale ja ci odmaluję inny, który go zaćmi. Jadę do domu, do starego folwarku wiejskiego, niegdyś zielonego, teraz nieco już wypłowiałego, i znajdującego się między owocowymi sadami. Na dole płynie strumień, a w górze stoi las świerkowy, gdzie słychać, jak wiatr i deszcz grają na harfach. Obok znajduje się staw, który teraz będzie szary i ścięty. W domu będą dwie starsze panie, jedna wysmukła i chuda, druga niska i tęga, oraz dwoje bliźniąt, jedno skończony wzór, drugie to, co pani Linde nazywa „świętą zgrozą”. Jest tam też mała facjatka, gdzie gęstą pajęczyną wiszą dawne marzenia, i wielkie, wspaniałe puchowe łóżko, które po materacu pensjonatowym wyda mi się niemal szczytem przepychu. Jak ci się podoba mój obraz, Filo?	A niech Bóg broni! Wie pan dobrze, że skoro wuj pański, pan Polikarp Morrel służył pod tamtym i do tej pory nie tai swoich sympatii, pana również posądzają o przychylność dla Napoleona. Czyż mógłbym narażać Edmunda i zarazem pana? Są rzeczy, które winniśmy z całą szczerością wyznawać naszym zwierzchnikom, ale z którymi musimy się kryć przed obcymi.	Alboż to, panie, nie można się obyć bez jego pozwolenia?	Ja ci też nie kazuję od rana do nocy do góry nogami uganiać, ino cię muszę nauczyć; tatuś tak przykazali.	Król rzymski nie jest synem cesarza Napoleona?... Także coś nowego! Czy może chcesz rzucać podejrzenie na cesarzową? Powiła go przy pomocy doktora Dubois w obecności...	Nie tak powiedziałam, moja droga. Powtarzaj moje słowa dokładnie. Powiedziałam, że rada bym była, gdybym mogła uwierzyć, że zdołałabym je złamać. Chciałabym wiedzieć, że posiadam siłę po temu.	Rozumiem wejrzenie waćpana zwraca się ku temu krzesłu i więc jeszcze posądzasz mnie? Czy hrabia Moszyński polecił mu straż nademną?	Więc niechże idzie do... krawca i zamówi sobie nowe ubranie. Każ Mrukiozie wpisać jego rachunek na koszt państwa. A niechże go Bóg skarze... to jest, chcę powiedzieć: niech go Pan Bóg kocha, tego lubego Lulejkę! Niech mu tam zresztą Mrukiozo dołoży parę dukatów na drobne wydatki. A jak pojedziesz po naszyjnik, wybierz sobie przy tej okazji i parę bransolet, moja Jejmość Pani Walorozo!	Cały dzień? A gdzież cię to chowano, mój żaczku, i w jakiej szkole gościnności uczono? Cały dzień. A to by mi się podobało! Pokąd weselne gody się nie odprawią, a rycerstwo i insze pany nie odjadą, ma się lać wino jako ta rzeka. Niech lud pije za zdrowie i pomyślność najjaśniejszych i miłościwych gościł	Dobrze. Pan ma złote serce. Tak się cieszę, żeśmy się spotkali!	Dosyć... proszę cię... Nie dręcz mnie łzami, bo... wyskoczę oknem na ulicę. Powiedziałem ci, czego żądam i do czego możecie mnie popchnąć waszym sentymentalizmem...	Nie martw się mam mnóstwo pieniędzy, chodź z nami, to przejedziesz się na osiołku.	Ale spodziewałeś się, że odejdzie	Całości dopełni pan A teraz muszę pożegnać pańską cudowną ciotkę. Czekają na mnie w AteneumAteneum, ang. Athenaeum Club	Czy to nie dziwniejsze, że ja go zjednałam? Czemże jestem wogóle?... Zwykłą przeciętną dziewczyną, ani specjalnie ładną, ani inteligentną...	Czyż doszedł do tego, iż nauczył się wątpić o nas?	Dałbym sobie rękę uciąć, żeby żył! Ale żeby taki Kmicic pozwolił się prochom wysadzić!...	Dobrze, ale ja już od kilku dni nie poznaję pani. Wystawa dziwnie na panią działa.	Franciszków Michał, a nie ja!	I byle mu uwierzyli bo jeśli nie uwierzą, to będzie z nim źle.	I nic to nie przekąsicie? Zaraz będziem wieczerzać.	Ja pani odpowiem. Otóż, po pierwsze ja osobiście nie lubię Brzeskiego. Po wtóre	Jakże się nazywają wasi rodzice? spytała raz jeszcze Stasia, której litość i zajęcie wzrastały.	Michał był jednym z ludzi, którzy kochają bez zastrzeżeń i którzy, jeśli wybiorą źle, mogą cierpieć, ale nigdy wyrzec się tej, którą wybrali.	Myślę, ciociu, że martwić się tym już za późno	Nas samych, wierzę temu; zresztą wszakżeśmy mężczyźni, nasza to rola narażać życie, lecz ona!...	Nie miałem z niemi stosunków	Nie mogę... dziś mój dyżur...	Nie narzekał na nic.	Proszę pana! Niechaj pan jeszcze nie odchodzi! Ja wcale nie myślałem o córce pana...	Skąd ten śpiew się rozchodzi?	Tak, koninę!... nieprawdaż Porthosie, że koninę jemy? I nawet może z czaprakiem!	U mnie, w prokuraturze, jeśli pani pozwoli. Tam najbezpieczniej.	Uspokój się, przyjacielu	Łatwo panu tak mówić...	A gdzie jej szukają?	A gdzież sekundant?	A ile trzeba dać pieniędzy? Ja teraz naprawdę jestem nędzarzem!...	Alboż to ja jestem znawca i paryżanin? Ja jestem pospolity chirurg...	Ależ ja tu mam miejsce płatnej nauczycielki.	Ależ...	Bardzo ładna	Broda! Broda! Ten człowiek miał brodę!	Chryste Panie!	Czy podobna!?	Czyj to dworek, Sienińskich, a więc musi być u was Ordyński.	Czyż więc jestem mniej piękna w tej chwili?	Czyżby pan chciał satysfakcjichciał satysfakcji... spytał baron.	Dobrze. Będę uważała.	Hm, to pójdę piechotą.	I to prawda	Ja, rewolweru? Jezus Maria!	Jak mamcię kocham!... Jak papciępapa (daw.)	Kolację	Kto taki, wasza książęca mość?	List macie?	Mam dobrą pamięć, jaśnie panie. Jaśnie pan mówił mi o powrocie swego brata i o pewnych kłopotach, jakie ma z tego powodu.	Mieszkało tu dawniej, po rewolucji dwu braci Rudeckich. Obydwaj gospodarowali na spółkę, bo to było dziewięć folwarków, gorzelnia, tartaki, stadnina, obory	Mówiliście już kasztelanowi iże swoją głowę za moją oddajecie.	Naprawdę?...	Ne! Pavėlykite! paskui žiūrėsime, ar tai vis tiek, o dabar eikime toliau. Kas maištus visus kėlė	Nic siedzą.	Panie dyrektorze	Panie marszałku tobie restauracjęrestauracja (z łac.)	Panienka od jak dawna tu jest?	Riach	Szantaż	Szkoda mi was	Taki jak zawsze?	Takie jest moje zdanie.	To za mało. Tyle różnych rzeczy więcej kosztuje.	Tylko na to czekam.	Za Lublinem już pójdziecie waszmościowie krajem spustoszonym bo podjazdy aż za Lublin dochodziły i Tatarowie jasyrjasyr (z tur.)	Zapomniał pan o jaśku.	Ów raj był waszym, magnackim. Sam to mówisz.	Śpij dobrze.
Zaczekaj no; ale pamiętaj, że na tym koniec! Nie będziesz mnie więcej męczył?	Pan, zdaje się, bardzo się przejmuje zupełnie naturalną rzeczą, señor doctor. To mnie dziwi. Jest bardzo prawdopodobne, iż wkrótce jednego po drugim każe nas rozstrzelać jeżeli nie Sotillo, to Pedrito, Fuentes lub Gamacho. A możemy nawet trafić na tortury, dzięki pańskiej dowcipnej bajeczce o srebrze, którą pan wbił pan do głowy Sotillowi.	Dlaczegoż by? Za tę ranną historię? Nigdy w życiu! Ty się nie będziesz mścić za to. Przebaczyłaś mi przecież. Ocaliłaś mnie! I wzięłaś nade mną górę. Zresztą coby ci z tego przyszło?	Mylicie się! Nie stąd on czerpie głównie swoje zyski. Co to dla niego! Życie tak wystawne wymaga sum niemałych. Ja nie chcę rozgłaszać, ale mam wiadomości. To człowiek pracy, zasługi, obowiązku. Ma ukryty browar, tylko jeszcze nie wiem gdzie, na Kłopockiem, czy gdzieś w okolicy Wareckiego. Wyrabia szlacheckie piwo, jako że i sam jest szlachcic z prapradziada. Rankiem, kiedy my wszyscy bezbożnie śpimy, rozwozi je po Żydach, przebrany za fornala. Tak ten człowiek pracuje!	Godzi się, godzi, zostawcie to mnie dam na tę sumę kwit marszałkowi.	Nie. Wspominałeś tylko „Ludków Górskich”, natomiast ani słowem nie bąknąłeś o „Czaroludkach” Właśnie mnie to zastanawiało. Co, nie podoba ci się takie nazwanie?	Pierwszego wieczoru po bytności doktora ojciec wyszedł, a nikt nie wiedział, dokąd się udał. On zaś poszedł do Nordhaug na wesele. Gdy się zjawił, przerażenie ogarnęło gości. Siadł przy stole i pił, nawet panu młodemu wydawało się, że trochę sobie podpił.	Lubi pan też, widzę, sytuacje wyraźne. To bardzo dobrze. Otóż, jeżeli nawet będę dla pana życzliwa, chciałabym, by pan nie wyciągał z tego zbyt dalekich wniosków. Inaczej mówiąc, ode mnie kwiatów nie będzie pan dostawał.	Wówczas powinienem był dostać krzyż! trzeba było kuć żelazo, póki było gorące i póki nasz łaskawy władca pragnie tej śmierci. Byłem wówczas niezdara; jakoż, uzbrojony tymi doświadczeniem, ośmielę się radzić Waszej Ekscelencji, aby mnie nie naśladował dzisiaj. (Porównanie to wydało się hrabiemu wysoce niesmaczne; musiał się powstrzymać, aby nie kopnąć Rassiego. )	Ludzie, nie zatrzymywać się na skrzyżowaniu, bo żandarmi wystrzelają pół ulicy.	Nic! Pan starosta nie chce gadać z Polakami, którzy waszej królewskiej mości służą. Wysłał do mnie swego trefnisiatrefniś	Wszystkie te choroby, w których potrzebna jest piana na ustach symuluje się bardzo ciężko, jak na przykład epilepsja. Był tu jeden taki z padaczką i mawiał, że jeden atak mniej czy więcej, to mu wszystko jedno, więc gdy trzeba było, miewał tych ataków do dziesięciu na dzień. Wił się w kurczach, zaciskał pięści, wytrzeszczał oczy, aż wyłaziły mu całkiem na wierzch, tłukł sobą o ziemię, wywalał język, jednym słowem, powiem wam, była to wielka choroba pierwszej klasy, taka wspaniała i rzetelna. Nagle zrobiły mu się wrzody, dwa na karku, dwa na plecach, i było po epilepsji, po zwijaniu się w kurczach, gdyż nie mógł głową poruszać ani leżeć, ani siedzieć. Dostał gorączki i w tej gorączce w czasie wizyty wszystko o sobie wygadał. A my mieliśmy krzyż pański z tymi jego wrzodami, ponieważ musiał u nas jeszcze przez trzy dni leżeć, zanim mu nie zebrały, i dostawał inną dietę, rano kawę z bułką, na obiad zupę, knedlik z sosem, wieczorem kaszę albo zupę, a my musieliśmy patrzeć z wypłukanymi żołądkami przy całkowitej diecie, jak ten drab żarł, mlaskał, chłeptał, sapał i bekał z przeżarcia. W ten sposób trzem spośród nas odebrał resztę odwagi, więc też się przyznali. Leżeli tu z wadami serca.	Da mi Janowa inne nakrycie, nowe, na tych wyszczerbionych skorupach nie będę jadła i niech je Janowa zbierze i wyniesie do kuchni. Nie podawać ich nigdy.	Och, myślę że ostatnia podróż, którą odbędzie, to będzie podróż z Presles do Isle-Adam na moje wesele.	Niech będzie muł, kiedy tak chcesz, byleby był tylko dobry coprawda, widziałem ja magnatów hiszpańskich, których świty całe na mułach siedziały... Ale, droga pani Coquenard, rozumiesz to dobrze: muł potrzebuje czapraka, dzwonków...	Nie, Cezarze! życie odjąć możecie, ale je dać nie w waszej mocy	Płynie we mnie królewska krew. I za co tak cierpię? Musiałem się pojedynkować, bo mnie obrazili. Musiałem zwymyślać generała. I cóż ja takiego powiedziałem: że „ostatni dureń”. No, bo dureń. No, powiedz, najdroższy kuzynie	Dla pana, nie dla nas Pozwoli pan, że zwrócę...	I ja zupełnie opadłam z sił z przerażenia To rzecz niepojęta. Nikt z nas nic nie widział.	Nasz wyjazd całkowicie zależy od pana Wokulskiego Radzę ci więc jak najczęściej zapraszać go na obiad i podawać smaczny, ażeby miał dobry humor.	Nie masz? To gdzieś go podział? Gadaj!	Och, to ohydne słowo! Ja, który tak kocham cesarza i Francuzów! Właśnie ta zniewaga najwięcej mnie oburza.	Teraz cała trudność w tym by posłać depeszę donoszącą o miejscu, gdzie schowałem list, który mi kazano wytropić. W tym przebraniu nie mogę iść do urzędu telegraficznego.	To proszę spytać panią Szczerkowską, czy panienka mnie przyjmie.	To sędziów, nie moja sprawa!	Ależ od dziesięciu lat nikt tu nie wchodził! Przecież nie było drzwi!	Będę o nie walczył.	Cebulą i kartoflami przede wszystkim na uszy, w których również skrzyły się brylanty zadziwiającej wielkości, brylanty lśniły się u gorsu, w agrafie spinającej stanik i połyskiwały w bransoletkach okręcających ręce obciągnięte w czarne rękawiczki. Wielkie, podłużne oczy fiołkowe niby najwspanialsze szafiry paliły się ostro. Twarz miała o gorącym tonie lekko oliwkowym, przesyconym nieco karminem krwi, czoło niskie, brwi silnie zarysowane, nos prosty i cienki i dosyć duże, pełne usta.	Chciałabym wiedzieć, umiejętna głowo, czy mój mąż kocha mnie?	Ja się właśnie żenię. Czekamy tylko na wyjście żałoby po ojcu mojej narzeczonej. Za dwa miesiące jadę do tych pań.	Jakto?... mnie się czepia?...	Jest panią swéj woli i nie widzę powodu, dla któregoby się z tém taić miała chociaż przypuszczenie twoje sięga zadaleko...	Jeszcze słówko, przyjacielu. Jeżeli zdecydował się pan żyć samotnie, dlaczego wrzucił pan do morza ten dokument, który naprowadził nas na pana ślad?	Lepszej chyba nie ma dla uczciwego i pracowitego człowieka.	Na długo?	Nie spodziewałem się takiej dobroci serca	Nie, korzystam tylko z pańskiej szlachetności, ot i wszystko. Wierzaj mi jednak szczerze, iż są ludzie, u których nic się nigdy nie traci.	Nigdy tak dobrze nie bawiłam się w Warszawie jak tego roku.	On zwariował Dosyć, ojcze, uspokój się, nic nie mów...	Po co wysłałaś mi ją na spotkanie?	Poprzysięgnę na cześć!	Także miała się na co łakomić!...	Wcale nie jest daleko Taki spacer tam i z powrotem.	Więc widzisz, Lolka, ja się nie chcę żenić, bo po pierwsze, ja ciebie platoniczne kocham; bo po drugie, mój herb jest za mały w stosunku do jej nosa.	Wszak nie byłaś nigdy w szkole?	Zrobiłbym lepiej, nie ucząc rozsądku mej żoneczki? Co?	Tym lepiej, tym lepiej. Bo to stać się nie może, to stać się nie powinno! Ja cię o to proszę!...	Co jest przytem zabawne że Maszko, jak to Maszko, uważa się za jakiegoś patrycyusza, który walczy z plebejuszem i mówi, że to będzie próba: jaka krew tęższa. Szkoda, że Bukasio nie żyje, bo sprawiłoby mu to uciechę.	Przekonałem się, że ten drugi Jurgus, że ten Jurgus prywatny, co siedzi we mnie zapomniany i zahukany przez pierwszego, też ma równe prawa i też domaga się swego szczęścia.	Cóż ci się to dzisiaj stało, Tybergu? Wszystko co powiem, bierzesz z najgorszej strony!	Myślę, że za sto franków miesięcznie... Mógłbym wyżyć...	Niech Bóg ją zachowa od Maszki To widzieliśmy tu wszyscy, że ona podobała mu się bardzo.	Ach tak... znaczy się ten żydowski dziedzic to twój wuj?	Ale ja za nią szaleję!	Choćby to był król, choćby to był papież, słyszysz, Jakubie? Król lub papież: odprawisz go z kwitkiem.	Cóż to i niania gdzieś się wybiera?	Do Klerykowa? Ho ho!... Do Klerykowa, mój panie, to jest po naszemu siedem mil	Gorącością! juści, że ino gorącością Gorącością, juści, że ino gorącością.	Hej! dmuchali i dmuchali w ogień, ale w końcu pyski poparzą.	Kiedy się ojciec gniewa, że cię straszę, a potem śpisz niespokojnie.	Kłamstwo	Mam tylko nadzieję, że się łudzisz.	Naprzód musisz to zniszczyć!	Pokaż no, co to takiego?	Przecie to moja dziewucha!	To prawda	To?	Zobaczymy, a teraz weź no, rozpal trochę ognia. Ręce mi zgrabiały.	A... wiem.	Ach! Prorokowali!...	Aha! Biedny człowiek.	Bez co?	Chociaż?...	Czy pan mówi w imieniu don Carlosa?	Czy rzeczywiście jestem blada?	Cóż, znowu idziesz niepokoić chłopów dla wzmocnienia władzy faraona?...	Dlatego też trzeba nam działać niezwłocznie...	Dobrze, tylko bardzo spać chce się.	Dużo; dwanaście.	En avanten avant (fr.) ryknął bas w sali.	Idę już. Właśnie wychodzę.	Ja rany leczyć umiem pójdę, zobaczę...	Jak się nazywasz?	Jakimże sposobem?	Jakoż mogę wam zapłacić?	Jur z Borowiczek.	Kajżekajże (gw.)	Miłosierdzie	Morgan, powiedz mi szczerze, czy widziałeś kiedy przedtem tego Czarnego... Czarnego Psa?	No, a pański bratanek czym osłodzi kawę?	Odjechał	Przyjaźń	Rabusie w moim mieszkaniu! Któż by się ośmielił?	Słowo, Siła	Turbūt jis nori kokius liežuvius ant manęs suvadžioti, kaip ir ant Vincų Vinco,	Wasza Wysokość...	Według rozkazu...	Wolfgang! co on powiada?	Wstawać, ubierać się.	Wyście chcieli więźnia odbić, Czernyszewskiego?
Gwałtem? a gdyby i tak było!? toć przecie nie wołała, gdym gwałt jej czynił, i była ze mną tam, gdzie jej nikt na pomoc przyjść nie mógł? Hę? Rozumiecie, co to znaczy?.. Samaby się potępiła, przyznając do tego. A pocoście mnie puszczali tam, gdzie ja mógłem pierścienie z palca zdejmować?..	Mówiłam że powiem wszystko, nic mnie już wstrzymać nie zdoła. Milczałam dotąd, przez długie milczałam lata, teraz na mnie kolej mówić. Kochałam go stokroć więcej, niżeś go sama kochała! Kochałabym go, nie prosząc nawet o wzajemność. Jeślibym została jego żoną, jak niewolnicę nagiąłby mnie do swych fantazji, za słowo jedno, całe bym mu, bez wahania, oddała życie! Któż to lepiej ode mnie wiedzieć może? Tyś była wymagająca, dumna, samolubna. Moje kochanie zdeptać mogło całą twą nędzną czułostkowość.	Tak, profesorze. Wiem o tym Trzeba jednak mieć tyle wewnętrznej wartości i równowagi ducha co pan, by sobie wystarczyć, by nie szukać na zewnątrz usprawiedliwień i wyjaśnień, by mieć poczucie własnej prawdy. Widzi pan, to w panu jest właśnie siłą, która pociąga, która narzuca innym nie tylko szacunek, ale i tę serdeczną, tę głęboką życzliwość, jaka pana otacza.	Bez zmiany. Z tą ilością wojska nic nie zdziałamy, to pewna. Szernowie widzą naszą bezsilność i rozzuchwalili się. Oni nas teraz zaczepiają. Nie było prawie godziny, abym ja ze swym oddziałem nie musiał staczać utarczek... Zdawało się, że cała kraina jest pusta, a oni tymczasem powyrastali skądeś całymi zastępami i prą na nas. Skały czernią się od nich i roją, jakby od złego ptactwa. Strzelamy do nich ciągle i bijemy, ale musimy oszczędzać nabojów w obawie, aby nam ich nie zabrakło. Wtedy bylibyśmy zgubieni...	Dobrze, dobrze, a teraz uwaga! Odpowiem wam na te cztery punkty; odpowiem na wszystkie po kolei. A więc tę wyprawę zamieniłem w rzeź, wszak tak? Dobrze, powiem wam na to, że wszyscy wiecie, czego chciałem, i wszyscy wiecie, że gdyby tak się było stało, jak mówiłem, gdybyśmy byli na pokładzie „Hispanioli” wszyscy byśmy żyli i bylibyśmy dobrej myśli, jedlibyśmy placek ze śliwkami, a skarb byłby już złożony na okręcie, do kroćset! Kto mi się sprzeciwiał? Kto mi narzucał przymus, choć byłem prawowitym kapitanem? Kto wręczał mi czarną plamę w tym dniu, kiedyśmy lądowali, i rozpoczął tę zabawę? Ach, były to ładne pląsy skończą się tańcem na stryczku, w Doku Stracenia koło Londynu, tak jest! Ale kto to uczynił? Anderson i Hands, i ty, George Merry! Jesteś najmłodszy z marynarzy, z całej tej warcholskiej drużyny, i ty masz, u diaska, tyle bezczelności, że zadzierasz nosa i chcesz być kapitanem nade mną? Ty, który zaprzepaściłeś całą naszą gromadę?! Do kroćset! To nie doprowadzi do niczego!	Aha. A wiesz, że zarobek u mnie dobry. Parobek głodu nie zazna i jeszcze odłoży.	Kochankę Jesteś dziś bowiem więcej niż żonaty, zrobisz się nudny, będziesz chciał wracać do domu, nie będziesz miał fantazji ani w stroju, ani w życiu; zresztą mój Artur jest bardzo dobry chłopiec, zostanę mu wierną i zerwę z Malagą... Pozwólże mi obejrzeć przez dziurkę od klucza swoją Muzę z Sancerre? Czy nie było piękniejszego zwierzęcia w całej pustyni? Okradziono cię! Godne to, suche, płaczliwe, brakuje jej tylko turbanu lady Dudley.	To on? dlaczego nie wchodzi? Hrabio, drogi hrabio, wiesz przecież, że czekam na ciebie!	Nie, proszę pana, nie na długo zapewne	Przyglądałem się panu przez czas niejaki przy blasku pochodni, którą trzymał ten biedak i po prawdzie nigdy mi się nic podobnego nie zdarzyło widzieć. Czy to ze znużenia, czy też z powodu tego braku zębów?	Tutaj mamy bryczkę na polanie. Jeśli spotkamy nadleśnego, to niech się pan nie boi, bo on myśli, że pan jest naszym profesorem.	Nie poznałem cię... Jakże zresztą miałem cię poznać. Kiedy wyjeżdżałem z Moskwy, miałeś chyba z trzynaście lat. Jakoś i teraz dziko pomyśleć... Nie przychodziło mi do głowy, że żyjesz, że już jesteś dorosły, żeś się zaprzedał bolszewikom. A mama czy żyje? Nie zamordowali jej?	Nie, przeszedł już do moich; choć nie powiem, że z łatwością, bobym skłamał.	Co jest pani marzeniem? Hę?... Siedzieć na gołym placu?... Zachciało się smarkatej przejść się za mąż. Szast prast za pierwszego z brzegu. Mydłek, hołysz!... Z czego wy w ogóle będziecie żyli?... Owszem, nic złego o tym durniu nie mówię. Może ten cymbał okazać się całkiem przyzwoitym człowiekiem. Ale rzuca pani posadę, a on przecie zarabia mało. Umyślnie zaglądałem do listy płac.	Czemuś jej nie wyręczył?	Fürstemberg ja widzę po Hoymie że jeśli się wytrzeźwi dziś, rozkaz odwoła; trzeba go spoić na śmierć, by nogą ani ręką nie ruszył...	Gdybyś nie kochał ludzi dzisiaj, nie mógłbyś nimi pogardzać jutro	Jim może nam tu przysłużyć się więcej niż ktokolwiek inny Marynarze wobec niego się nie krępują, a Jim ma niezwykły zmysł spostrzegawczy.	Kassjera nie ma.	Nie można! nie można!	Nie przyjdzie Borsuk nienawidzi towarzyskiego życia, zaproszeń, obiadów i tego rodzaju rzeczy.	Nienawidzę całej tej ludzkiej zgrai, tej trzody gryzącej się przy korycie, poza którem nic nie istnieje dla nich.	Panno Janino, więc pani nie wyjeżdża już do teatru?	Rzeczywiście, czemu! Dlaczego i pan nie miałby zrobić majątku?	W tej chwili dopiero; ciocia nie słyszała strzału, ani wycia?	To egoizm przemawia przeze mnie, Halinko. Im się staję starszy, tym mniej mnie książek pociąga, ale pamiętniki zawsze. Chciałbym przeczytać twoje.	...ale mają osobliwy sposób uprawy, który wyda się panu zabawny. Nie uprawiają wcale, to ich sposób uprawy. Turcy, Grecy, wszystko to jada cebulę albo ryż... Dobywają opium z makówek, co im daje znaczne dochody; następnie mają tytoń, który rośnie sam z siebie, bajeczny Lataki! Potem daktyle! Mnóstwo słodyczy, które rosną bez uprawy. Pełno tam produktów, handlu! W Smyrnie robi się dużo dywanów i niedrogo.	Ale może nie dzisiaj?	Zanim się rozstaniemy, powiedz, czy czegoś nie pragniesz?	Ze strachem, żeby nie było więcej. No, dość tych głupstw. W przyszłą sobotę czekam cię, czekam was wszystkich.	Skąd? że kiedy pan z nim rozmawiał, ja się przypatrywałem, nie podsłuchując, broń Boże; o! panie, twarz mu się mieniła okropnie...	Dobra rada! A potem ty nas będziesz cucił, bo po takiej zmianie rozchorowałabym się na pewno.	Nie wiem, jak mi dusza rozkaże.	To nasza przyjaźń i moje słowo jest pies, co ty gadasz Maks	Ani się obejrzysz, kiedy nasze mieszkanie pełne będzie sprzętów prostych jak u najuboższych ludzi, ale za to pięknych jak u nikogo. My tu stworzymy źródło poczucia piękna, nowego piękna, sztuki jeszcze nie znanej, która obok nas śpi jak zaczarowana królewna. Będą to stołki sosnowe, ławy, stoły. Będą je okrywały proste kilimy...	Za parę lat, jak w pierze porośnie! Z roboty wybrnie, ziemię spłaci i opatrzy, dom sobie założy. Wtedy w swaty pojedziemy! Stary Rymwid ma jedynaczkę, jak łanię, gospodarną, jak pszczoła, u Olechnowiczów są dwie córki, w Jurgiszkach on często przesiaduje: panienka dobra i bogobojna! Bogatej on nie chce, sam mi mówił onegdaj, to weźmie biedną, ale rozumną i dobrą. Ho, ho! Byle biedę odbyć i to nasłanie, Witolda!	Małem to zwiecie? wykrzyknął z oburzeniem Suchywilk. Któż wie, jaki wpływ ta niewiasta wywierać może na niego. Ludzie nad płeć rozumną ją głoszą.	Tak będę mówił zawsze. Worek na plecy i popiół na głowę.	Trzeba pamiętać, że komórki nerwowe są machinami bardzo rozmaitego typu. Jedne przykładają się do kurczenia mięśni, inne są wrażliwymi: te wyłącznie na światło, tamte wyłącznie na dźwięk, owe na ciepło, jeszcze inne na zapachy. A ponieważ komórki nerwowe odznaczają się tak wielką rozmaitością uzdolnień, można więc przypuścić, że niektóre z nich posiadają w zawiązku	Nieźle powiedziane Ale zapewniam cię, że dla wszystkich innych mógł uchodzić za arystokratę... Widywałem go na przyjęciach u ministrów.	Pytał o mnie! Niech ci Pan Jezus... Niech ci... zaniosła. się radością.	Wynieść mi go ztąd! z gniewem prawie zawołał Michał, nieośmieliwszy się nawet drugi raz rzucić okiem na malowidło, z którego czuł na siebie zwrócone szyderskie wejrzenie zwyciężonego ducha.	Gdyby pozwolili, to ja opowiedziałbym rzecz całą po niemiecku.	Jak to	A to twoja wina.	A to w tej jakiejś Warszawie...	Byłem między czernią Jutro na wieczór czekają nowej watahy zbójców, której dali znać o was. Jutro trzeba koniecznie stąd wyruszyć. Wszakże do Kijowa jedziecie?	Czy to sekret?...	Jakto? djament jest i my się uskarżamy na brak pieniędzy?	Nom du ciel! w jakichże to wypadkach?	Tak	To dobra partia?	To drobne owady	To klejnotklejnot	To prawdziwe szczęście!	Aha, gdzie? Albo ja wiem! Zawsze mi głowę zdurzysz swoją gorączką. Gdzieś go schowałem, bo z pieniędzmi.	Niestety, ale trzeba, bo choćby dzisiaj, we trzech mieliśmy robotę od świtu z wypłatą robotników.	O sobie jeszcze co takiego usłyszy, że mu się odechce.	Chciałbym mieć paniczów w swej kompanii! Dałbym ja wam szkołę!	Co tam za gwałty o północy? Bramę chcecie rozwalić? Stój! Ani kroku!	Co?	Co?	Czy masz siostrę? co?	Dym!... Zobaczyliśmy dym wznoszący się między skałami, o sto kroków od nas.	Ja zawsze daję tylko cztery procent, a nawet trzy i pół jednak mojemu zięciowi dałbym i pięć, a zyski byśmy dzielili.	Julka śmiać się zaczęła.	Mogłaby być trochę mądrzejszą.	Toś, kundlu, kozła musiał dla siebie zostawić...	Uchowaj Bóg.	Wiesz, że byłem w Malborgu	A jakby pokusa była za silna?	A pada.	A więc krajowcy?	Brat mój starszy.	Chciałbym się dowiedzieć poprostu, czy znałeś pan niejakiego Leroy Mitchela, uchodzącego za jej męża?	Chodźmy zobaczyć	Chyba kolana Faustyny za konfesyonał będą służyły...	Cioteczka chce już nas opuścić? Dlaczego, dziecinna pora.	Dobrze, panie Janie.	Dosyć, dosyć! Boję się tego!	Hej! dziady bezczelne! Fora stąd! A wynocha!	Jakaś choroba?...	Jakto? N. Panie, już miłość?	Jesteś paradnyparadny (daw.)	Michele. A więc signor Michele...	No, owszem, będę...	No, zawsze kapitał...	O kim mówisz, siostro?	O, la! la! la!	Odkomenderowany do armat Hupeta kapitana...	Oto ono, ogołocone z wszelkich komentarzy. Z jednej strony zaszła kradzież, gdyż obie panny zgadzają się ze sobą i widziały rzeczywiście dwóch ludzi uciekających z jakimiś przedmiotami.	Przywilejach kto mówił o przywilejach?	Służba...	Umiem.	W moim szałasie. Okryłem je grubą warstwą suchych liści.	W takim razie pozwolę sobie powtórzyć opowiadanie ojca mego, które słyszałem nieskończoną ilość razy. Jest niezmiernie interesujące.	Wedle rozkazu, panie inspektorze.	Widzę	Za dwa dni	Zbliż się, Grimaud
A któż by? No, może jaki sąsiad albo sąsiadka mogłaby co wymóc na samej pani? Bo, jak mi Bóg miły, tak bez cudzej pomocy ja sam ani kroku już nie zrobię. Krew się zagotowała we mnie i takem wyjechał z Źwiernika, że gdzieżby mnie tam teraz oczy pokazać samemu?	Hrabia wiész że ludzie, gdy są rozgorączkowani, wyegzaltowani, nie czują ani ognia, ani bicia Tak właśnie zemną: poczuję cóś tylko wówczas, gdy się pomszczę.	Nawet myśleć o tym nie może panna Magdalena Całe miasto zdziwione... naczelnik straży ziemskiej mówił mi, że	No, tak. Trzeba księciu panu wiedzieć, że w tym caluteńkim domu nie ma nikogo, tylko stary kucharz, Szczepan, głuchy, jak pień wierzbowy no i ja, także „Salcze”.	A któż ci broni czuwać nad bratem nawet po wyjściu za Stefka?... Może myślisz, że on przeszkadzałby ci?... Nie!... Słuchaj, Madziuś: jedź teraz do brata za granicę, a my wszyscy a uszczęśliwisz Stefana i... nas oboje... No, powiedz... no....	Istotnie, nie zastanowiłem się lecz upewnić mogę pana, że zastanawiałem się nad własnym mym położeniem i gdy takowe panu wyjaśniłem, byliśmy już po słowie...	Jestem przekonana że nie zostaną później państwo zbyt długo na kolacji.	Mówiłem przecie, że nie znam jej wcale.	Oj, coś widzi mi się, że kręcisz.	Prawda że tego i u pana gubernatora nie kupić i to właśnie nadzwyczajnie bawi księcia i księżnę panią.	Psia kość, że też nasza Szwajcarka, mademoiselle Lucette, która umarła w roku zeszłym, nie była mężczyzną! Prawdziwy pech. Wszystkie jej papiery mam u siebie!	To jest skryta rzecz i może już na zawsze tajemnicą zostanie, choć ludzie dużo o niej gadali i na nowo gadać o niej będą, skoro teraz umyślnie przyjechał tu ów kupiec wenecki, aby dociekać, co się z tym jego bratem doktorem stać mogło. Palec boży odkryje pewno zbrodnię, jeżeli to zbrodnia naprawdę była, a wszystko mi jakoś mówi, że, wierę. była.	W końcu przyzwyczaiłem wszystkich poddanych do nowej stolicy. Żyję pod ziemią takim królem, jak żyłem na ziemi. Sam prawie, własną pracą ubrałem to miejsce, jak widzisz. Zyskałem i to jeszcze, żem bezpieczny od ciekawych ludzi. Ten odsłoniony bok jaskini tak wysoko wznosi się nad dolinę i tak jest niedostępny, że z tej strony ptaszymi tylko skrzydłami można by dolecieć do mnie. Te okna wyglądają na zewnątrz jak nora sowy: nikomu na myśl nie przyjdzie, żeby mogło przez nie wyglądać ludzkie oko. Mam źródło niewyczerpane, mam zapas jedzenia dostateczny, podziemnymi przechodamiprzechód (daw.)	A bodaj cię usiekli! Będziesz ty gadał?	A wiedzom, że za obsługę osobno?	Ale chwileczkę Mówiłeś pan, że znałeś Vampę jeszcze jako dziecko, więc to chyba młody człowiek?	Nie Ja setny raz powtarzam panu, że kauczuk mniej trwały jest znacznie ważniejszy i bez porównania wartościowszy. Zechce pan raz na zawsze zapomnieć o swojej antypatii do niego. To nie pańska sprawa. Rozumie pan? Albo zgodzi się pan z tym, albo szukaj pan kogoś innego. Chciałem panu pomóc do realizacji pańskiego wynalazku i mogę pana zrobić człowiekiem bogatym. Jednak nie zależy mi na tym do tego stopnia, bym miał znosić pańskie ustawiczne grymasy. Mówię szczerze, że wątpię, czy znajdzie się ktoś, przynajmniej w Polsce, kto by miał dość czasu, ochoty i pieniędzy dla zajęcia się pańskim kauczukiem. Sam pan to na pewno rozumie. Ma pan jednak otwartą drogę za granicą. Nie chcę pana niczym krępować i dlatego, jeżeli ma pan zamiar szukać tam szczęścia, gotów jestem natychmiast zwolnić pana z obowiązków fabrycznych. Oto wszystko.	Racja; ale takiego narobiłeś mi apetytu, że aż mi ślinka cieknie. Muszę to zobaczyć i znajdę na to jakiś sposób.	Coś takiego! Mam wszystkich przeciwko sobie. Chcecie się bawić we wspaniałomyślność wobec tych nędzników? No, niech i tak będzie. Żebyśmy tylko tego nie pożałowali!	Nie! Wierzę. Chcę wierzyć... Daj mi pióro... Prędko! Dopóki mogę...	Ach, to ty jesteś...? Toś ty sługą Bożym? A więc wyjednaj mi swą modlitwą powrót mego syna! Wyjednaj mi, bym odzyskał bat, co mnie kosztował dziesięć tysięcy dolarów, wyjednaj mi z powrotem tysiąc centnarów ryb! Gdybyście mnie zostawili w spokoju, moja owdowiała żona poszłaby do Provident i zarabiała na utrzymanie... i nie wiedziałaby nigdy, nigdy... A teraz będę musiał jej opowiedzieć...	Ale czemuż ona sama nie zjachała do mnie? Czy chora, czy co?	Ani jednej! A gdybyśmy tak wykuli sobie mieszkanie w tej skale, na pewnej wysokości, tak żeby nie było do niego znikąd dostępu... O, to by było świetnie! Już je widzę, właśnie w tej fasadzie od strony morza, pięć lub sześć pokojów.	Co, może wstąpić do wojska czy do marynarki? Słyszeć o tym nie chcę. Zostaniesz proktorem, gdyż tak już postanowiono. Nie potrzebujemy więcej mundurów w rodzie. Nadto zaszczytu!	Czemuż jej nie oddacie do szpitala?	Cóż? Co kraj to obyczaj. A u nas znowu to chodzą kolędnicy. Ale nie takie jak we Lwowie z papierową szopką, ale poprzebierane. Jeden za Heroda, a inni znowu za diabła, śmierć, trzech króli, rycerzy. A z nimi chodzi taki jeden przebrany niby za Żyda z workiem i wszystko, co im dadzą, do tego worka ładuje.	Daj mi pokój!	Dał mi złoty pierścionek	Dobrze spełnię to wszystko. A jakże myślisz stąd się wydostać? Boć sam jeden nie wyjdziesz, a oddział, ile wiem, musi tu jeszcze długo wartować, aż do rozkazu.	Któż to może wiedzieć! Bóg jeden wié! ruszył ramionami książę. Wy macie krośna i igły a ja łowy moje. Sprawiedliwa rzecz. Ja bez nich nie mogę żyć	Nie	Nie brałam.	Nie ja go przetrzymam, jeno Zbyszko.	Nie mam orzechów.	Nie żądam ich lecz mieliżbyście w istocie poselstwo tego rodzaju...	O kurczę! Zupełnie mi to wyleciało z głowy!	Pogrzeb„Te kobiety nie będą miały ani grosza za dziesięć lat” rzekł poufnie Werbrust do Desroches’a. „Jest tam lokaj Aldriggera, odparł Taillefer, ten stary, który tam ryczy w kącie, nosił na rękach obie dziewczyny, zdolny uczynić wszystko, aby one miały z czego żyć”. (Śpiewacy: Dies irae! Dzieci na chórze: dies illa!) Taillefer: „Bądź zdrów, Werbrust, kiedy słyszę Dies irae, zanadto myślę o moim biednym synu”. „I ja też idę, za wilgotno jest” rzekł Werbrust. (In favilla. Biedni u bramy: „Grosika, wielmożny panie”). (Szwajcar: „Pam! Pam! Ofiara na kościół”. Śpiewacy: Amen! Przyjaciel: „Na co on umarł?” Kawalarz: „Z pęknięcia aorty w pięcie”. Zakrystian do żebraków: „Idźcie już, dostaliśmy dla was, nie nudźcie już o nic!”).	Siedzi przy królewnie, pilnując, czy się nie przebudzi a nie zapotrzebuje czego.	Tak, zaprowadzam gospodarstwo przemysłowe, bo nie chcę wyjść z kijem i z torbą, jak mój poprzednik. Sąsiedzi trochę podrwiwają ze mnie, nazywają ironicznie reformatorem, śmieję się razem z nimi i wszystko przekształcam.	To prawda!... U nas wcale tych rzeczy nie znają. Co robić? W powieściach do podważania takich kamieni używają zawsze oskardów. Niepodobna brać ze sobą łopaty. To byłaby śmieszność zabijająca.	Twoja chorągiew tu mi potrzebna przeciw wewnętrznemu nieprzyjacielowi.	Więc nie?	Został nim w 1822 To było śmiałe na syna biednego urzędniczka, który nigdy nie miał więcej niż tysiąc osiemset franków; matka jego trzymała traficzkę ze stemplami! Ale on twardo pracował od 1818 do 1822. Wszedł jako czwarty dependent do Derville’a, a był już drugim dependentem w 1819!	A cóż to złego babuniu; młody, dobrze wychowany i bardzo miły człowiek, nasza okolica tak pusta, łapię jak mogę.	A twoje długi?	A zatem, nieprzyjaciele w fortecy!	A!... rozumiem	Aha-a!... aha-a!... aha-a!...	Ale ją zna cała Warszawa. Rokicki jest szefem biura u Goldmarka. Pyszną ma synekuręsynekura (z łac. sine cura: bez troski) kiepska, nieudolna malarka., jak Ocieska.	Basta! Pan de Bergerac ma bardzo rano wyruszyć w dalszą drogę. Każda przyjemność musi mieć swój koniec. Trzeba iść spać.	Bogactwo, Marzenie	Bogowie ocalą swoich wiernych	Co? Dlaczego ja... jego żoną... Jego?... Czyją? Czy ty go naprawdę widujesz... znasz? Czy to on sam tobie mówił... o mnie mówił... wspominał?... Naprawdę wspominał?	Czy pan zmęczony?	Czy to wszystko?	Dobrze mówisz, Anando, potopić. Zaszyć w worek albo zawinąć w czarny wojłok i wrzucić do Orchonu.	Dwadzieścia lat nad tym pracowałem a teraz sprzedam to pierwszemu lepszemu, kto przyjdzie! Moje ogromne marzenie! Największy z dotychczasowych wynalazków! Naprawdę, Bondy, to straszna rzecz.	Hm, pokusa ta często powtarzać się musiała.	I co z tego?	Ile ma lat ten chłopak?	Ja... ja...	Jadłeś już coś?	Jaki jest projekt Noela?	Jaki, dziadziu, ptak?	Jakto? już? już wracać? to ci tak źle u nas?	Księże Stanisławie czy widzisz, co się dzieje z moim Lucyanem?	Którędy pójdziesz?	Matka w chałupie?	Może dziś mam przepisać, jeżeli wolno odprowadzić	Możesz pani iść, gdzie się podoba Idź panna do Buneaudowej, będą cię tam poić kwaśnym winem i karmić potrawami kupionymi od przekupniów.	Mówię ci, cezarze, com widział na własne oczy.	Niewiasta go zmoże, Swą krwią cesarską dumna jest nad miarę, mało jéj księżną na jednym grodzie być, królową pragnie. Ile razy nasi Piastowie niemki brali, zawsze nam z niemi wojny przychodziły i klęski. Bodaj i teraz tak będzie.	Oho ho! Bywają pasje warte szubienicy!	Oj, babciu. Z tym felczeremfelczer	On jest w tenisowym kostiumie!	On jest zupełnie dzisiaj ładny	On silniejszy od Pele i jej gniewu.	Pani jest pewno głodna?	Patrzcie, jako to się rządzą! Tak ci od razu do Płocka jak sierpem rzucić?	Pewnie jaki Turn-Taxis zakopał się w swoich folwarkach i teraz moda runęła na młodzież.	Podstęp, Obcy rzekł Bogusław.	Przypatruje się nam.	Rozkazujcie, miłościwa pani.	Rzeczywiście Jednak koszt wytwarzania tak wysokiego ciśnienia, koszt hydrolizy... to musi wpływać na podrożenie produktu...	Słucham cię, Jacku, mów dalej.	Tak, pani. A zkądże pani wié imię mojéj ciotki?	Tak, sahib.	Trzy lata.	Walka, BogactwoBo się ojciec za synem ujął, a ja za Zbyszkiem: więc potykaliśmy się samoczwartsamoczwart (daw.) koń mniejszej wartości, słaby a. młody. i zbroic dwie wybornych, jakich mało byś u nas znalazł. Hełmyśmy po prawdzie w boju połupali, ale Pan Jezus w czym innym nas pocieszył, bo szat kosztownych była cała skrzynia przednio kowanakowany (daw.) i te, w które się Zbyszko teraz przybrał, także w niej były.	Wiele rzeczy, o których zbyt długo by mówić Do ciebie właśnie przybyłam, Ewelino, z prośbą, abyś jej dała moż­ność pracowania.	Wojna	Wykluczone kupno. Natomiast nietrudno będzie obrabować kościelny ołtarz i skarb z sobą uwieść. Trzeba jednak przed tym być pewnym schroniska na naszej wyspie.	Wypiłbym.	Wzięła mnie pani za jakiegoś pradziadka, wyskakującego ze ściany, czy tak?	Wątpię Miasto ubogie, okolica apatyczna...	Zaraz powiem Byłeś pan przyrodnikiem entuzjastą i... w rezultacie rzuciłeś pan nauki przyrodnicze. Otóż, w którym roku życia osłabnął pański zapał w tym kierunku?...	Zaraz zobaczymy Macie jakie dokumenty?	Zastawił zegarek rządu, co?	Zmizerniała.	Znajdzie pani inną nauczycielkę.
Tak, jadłam z nim dwa razy obiad, raz u ciotki Sagan, drugi raz u ciotki Radziwiłłowej, i muszę powiedzieć, że mi się wydał ciekawy. Nie powiem, aby był łatwy! Ale ma coś zajmującego, coś „osiągniętego” coś niby zielony goździk: to znaczy, rzecz, która mnie zdumiewa, a która nie bardzo mi się podoba; rzecz zadziwiająca tym, że ją ktoś mógł zrobić, ale co do której uważam, że byłoby jeszcze lepiej, gdyby jej nie zrobił. Mam nadzieję, że pana nie gorszę.	Muszę sobie radzić na swój sposób Gdyby było trzeba, wszedłbym w porozumienie z samym diabłem i wziąłbym za to odpowiedzialność. Są rzeczy, których rozgłaszać się nie powinno.	Wiesz, że nie mam dzieci i że ty jesteś jedynym, ostatnim potomkiem naszego rodu, jeżeli nie de facto, to w każdym razie z nazwiska. Otóż...	Nie trzeba, Mendel, zanieś to tam gdzie trzeba.	Nie wiem, czyli nad urodą, bo jakoś mizernie wyglądam. Ciąglem niezdrów i boję się, żeby ona wczorajsza zdrętwiałość znów nie przyszła.	Szukałem nad Dniestrem, bo tam ją ukrył, alem nie znalazł. Słyszałem jednak, że miał ją do Kijowa przeprowadzić, dokąd i sam na ślub chciał zjechać. Dajże mnie, mości hetmanie, prawo jechać do Kijowa i tam jej szukać, o nic więcej nie proszę.	Coś takiego, czego bym nie odstąpił za imperium rzymskie.	Czyś ty czasem nie narodowy socjalista?	Istotnie jest u nas zwyczaj, że ubogie matki, chcące zapewnić dobry los swoim synom, ofiarowują je na usługi państwu. Rzeczywiście dzieci te są porywane przez posąg Baala, w którym mieści się piec rozpalony. Obrządek ten nie znaczy, że dzieci są naprawdę palone, lecz	Kajdany, nie!	Nie trzeba. Możesz iść spać.	Nie, panie doktorze.	Odpowiedzi mojej również pani nie uwierzy.	Pana prezesa nie ma w domu.	Pozwólże waść skończyć. Tak tedy nie ma jej u Krzywonosa ni w Kijowie, więc gdzie jest?	Nie, mamo. Żebym miała podłogi myć, nie będę z nim razem mieszkała.	Nie, nie, kochany Sancho trzeba, ażebyś nabrał sił. Dokończymy tego w wiosce naszej, gdzie najdalej pojutrze będziemy.	Nie. Nie mam ochoty.	No, to żywo! Bo czasu nie mam.	Nie boję się. Kogo mam się bać? Nie wolno jednak o tym mówić.	Na pierwsze się zgadzam, ale drugie już podlega kwestii. Michorowski jest jak ogniotrwała kasa sztucznie zamknięta. Otworzyć go bez jego własnej pomocy nie zdołamy, tym bardziej zajrzeć, co on w sobie nosi.	Niewątpliwie, tak by się stało, gdyby nie przychylne dla niego informacje.	Jeno z lekka, z lekka, bo czy wojna, czy nie, ty ciągniesz tak, że dla drugich nie ostanie!	W Konopnicy mieszkają Dobkowie, krewni pana Salomona, mówiła dalej, jeśli się on gdzie ukrywa, to chyba tam. Trzeba się dowiedzieć czy go nie ma? i puścić wieść, z wielkiej o niego troskliwości... że mu grozi niebezpieczeństwo, ażeby co najprędzej uciekał za granicę...	Ucz się łaciny, chłopcze. To tylko z początku trudne. Grecki jest trudniejszy, ale ani ten język, ani żaden inny nie przedstawiają trudności dla lady Elżbiety i mojej kuzynki. Powinieneś je usłyszeć, jak odpowiadają przy lekcji! Ale opowiedz mi o Śmietniku. Czy mile tam spędzacie czas?	Zważ waćpan i to, że choćbyś w czasie rebelii swoje trzy głowy znalazł, to nie wiadomo, czy od ślubu wolnym będziesz, boć co innego Krzyżacy lub Turcy, a co innego swoi tej samej matki..	Jak to jak to! Ludzie wędrowni, wy nie znacie Jedynego?	I jak nas tylko co nie roztratował.	Ależ nie! Widzisz przecież, że żyje. Pewnie zamiast wbić mu nóż między szóste i siódme żebro po lewej stronie, jak to zwykle czynią pańscy ziomkowie, ugodziłeś go nieco wyżej lub niżej. A prawnicy mają twardy żywot czworo; pan de Château-Renaud, pan Debray i pan Morrel to siedmioro; pan major Cavalcanti, ośmioro.	Tak, tak... Ale niech pan tak głośno nie mówi, jeszcze mama usłyszy.	Zachowanie Mitchela było bardziej jeszcze zagadkowe. Gdyby on zamordował, to na widok zwłok powinien był zachować spokój, bowiem znam jego niezmierzoną zdolność opanowywania uczuć swoich. Miast tego był wzburzony i podszedł do zwłok, chociaż morderców to przeraża, radziby uciekać. A mimo to podał zaraz nazwisko kobiety, zgodnie z tem, jakie sobie sama nadała. Jeśli podał owo nazwisko, jakiżby miał cel, wycinając monogramy z bielizny i sukien w sposób tak staranny? Tak samo, dlaczego prawdziwe nazwisko zmarłej jest tak troskliwie tajone, o ile Róża Mitchel to falsyfikat? Muszę mu zadać kilka pytań tego rodzaju.	Ja jej dałem o tem znać i tak to wzięła do serca, że ażem się zdumiał	Niepodobna, aby to był ten sam w jakiż sposób znalazłby się w rękach lady Clarick? A jednak trudno znaleźć dwa kamienie tak do siebie podobne.	Będziesz pan to samo robił z początku u nas, później użyjemy pana do czego innego. Pierwszy miesiąc na próbę... co?	To takie pospolite! Kiedy się skończyło nabożeństwo, Nucingen i du Tillet odprowadzili ciało na cmentarz. Stary lokaj szedł pieszo. Woźnica jechał tuż za powozem księży. I dzóż, troki bżyjadzielu, rzekł Nucingen do du Tilleta na zakręcie, do źlidżna zbozobność, aby zię oszenidź z Malfiną, pęcież potborą dej pietnej rociny we łsach, pęcież miał rocinę, tom, mieżganko już uszącone, a Malfina do brafcify zgarp.	Cóż się to stało?	Tak i to taki, że da radę od razu nam wszystkim	To jest...	Widzi pan, to atawizmatawizm	Co to jest?	Ten sam. Wszedł on w tej chwili do niego i czatuje na owady wikłające się w sieci, które pod wodą porozciągał. Topnik żyje w swoim pałacu bardzo wygodnie: ma czym oddychać, a jak się przędzeniem zmęczy, to się zabawia polowaniem.	Co nam mogą zrobić armaty? Nasze kordelasy znaczą wiele więcej. Mieliście okazję się o tym przekonać podczas szturmu na San Francisco de CampecheSan Francisco de Campeche miasto w płn.-wsch. części Florydy, nad Atlantykiem, najstarsza europejska osada w kontynentalnej części USA; założone w 1565, było stolicą hiszpańskiej prowincji Floryda; kilkakrotnie zdobywane i plądrowane, m.in. w 1586 przez angielskiego korsarza Francisa Drake’a, w 1668 przez piratów Roberta Searle. na Florydzie i w innych miejscach.	O, proszę pani!... nam to powiedzieli w garderobie...	Sądzę, że to wystarczy, Parker	Idźcież w pokoju, dzieci moje a tak jak się dziś trzymacie za ręce, tak się zawsze dzierżcie miłością braterską, w miłości pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.	Pojadę, ale wdzięczność zachowam. Rzadko tak uczciwych ludzi jak w Pacunelach!... Waćpanny zawsze się tego Kmicica boicie?	Zapędziłem Mandersa młodszego do jadalni trzeciej przygotowawczej. Wszystkie mikrusy rzuciły się na mnie!	Jakże piękny jest ten różowy śnieg. Patrz! Na skałach jest mnóstwo, mnóstwo cudnych róż. Szarzeją teraz. O, o! Wszystko gaśnie! Już koniec!	Jak też on to przyrządza	A więc nazywam się Mendel.	Ale byłoby jeszcze dziwniejsze, jak mi się zdaje gdyby ten mały pekari urodził się z ziarnkiem śrutu w ciele.	Mam jeszcze sto innych pomysłów Gdybyśmy jakiegoś starego pana obronili przed piratami morskimi na przykład.	Przychodził tam kilka razy. Pewnego wieczoru zamknął drzwi od wewnątrz na klucz i zgwałcił mnie na kamiennej posadzce.	A czy wiesz pan, dlaczego my za Wokulskim poszlibyśmy w ogień?...	Jakaś krucha i łatwo tłukąca się cywilizacja.	Ma pani słuszność rada pani Radliczowej jest rozumna i będę z niej korzystała. Pójdę do modniarki jutro.	Proszę go wnieść tu, panie Hubbard Przykro mi, że trzymam pana tak długo. Myślałem o czymś innym.	Więc co z tego, ciupa?	A może nam się uda	Choćbyś miał zdechnąć na barłogu?	Czekam. Ojciec da stróżowi dwa ruble miesięcznie, bo mu się onegdaj urodziło siódme dziecko.	Juści, że pora, a przybierz się pięknie, ludzie tam będą, a i sam Boryna uważa...	Krzyżacy jako mogą, pod kniaziem Witoldem kopią, bo póki on żyw i z ramienia królewskiego potężną krainą władniewładnie (ok. 1346–1429), książę mazowiecki, lennik Władysława Jagiełły. teraz na niego krzywkrzyw (daw.)	Nic, chciałem zobaczyć się z rabinem.	Tak, w Londynie.	Tak.	Ten ci tu jeden jest? Mów! poznałeś go?	Zrzuciłbym ci je chętnie, cóż kiedy się boję, że się przestraszysz nogi moje ujrzawszy.	Czy poszłabyś do niej teraz zapytać, co ten sen znaczy?	Ależ przecie ja już bilet kupiłem do Warszawy.	Co myślisz o tych ludziach?	Dla kogo ten duży, Jadziuniu? Pewnie dla Adama	Od Annasza do Kaifasza, co tu robić, a Annasz o tysiąc mil	Okrutnie, ale Kozacy Dońca zabili ich kilkunastu. Jutro obiecali nas spalić.	Słuchaj, moje drogie stworzenie, ja mam ci coś powiedzieć	„Dzień dobry pani proszę o pokój dla spokojnego człowieka”.	A gorzałkę masz?	A teraz druga kwestia: kto pójdzie ze mną?	A zaraz.	Błazen.	Ciekaw jestem.	Dużo.	Gdzie spędzimy noc?	I on chłopów do buntu namawiał?	Jakto? Trójka?	Kochałem, mówię ci, postąpiłem bez rachunkubez rachunku (daw.)	Komu życzysz wiktorii?	Którędyż teraz pójdziemy, Broniu?	Lekarz rzekł Pangloss	Mój dobry Schmuke idzie w tej sprawie o śmierć i o życie, każda minuta oszczędza krew i osusza łzy.	Nienaumyślnie	No, gadaj!	No, żeby obejrzeć.	Pani zna Włochy?	Pójdźmy do niej	Rety... króla? Król tam mieszka? z królową?	Sprawdzimy?	W samo południe!	Wybornie.	Zachwycający! pyszny!...
O, serce mu od tego nie pęknie. Bill ma na to zbyt wiele zdrowego rozumu. Lubi też Nacię Blewett, a matka wolałaby, aby się ożenił z nią, niż z jakąkolwiek inną. Taka jest gospodarna i oszczędna. Myślę, że gdy Bill przekona się, że ty go nie chcesz, weźmie Nacię. Proszę cię, nie wspominaj o tym nikomu, dobrze Aniu, przyrzekasz mi to?	Widzi pan więc że wszystko układa się jak najlepiej, zakładając, że pani baronowa i panna Eugenia nie odrzucą mojej oferty. W takim razie będziemy mieli sto siedemdziesiąt pięć tysięcy liwrów rocznego dochodu. Przypuśćmy jeszcze jedno: że ojciec zgodzi się wypłacić mi zamiast rocznego dochodu kapitał; nie będzie to łatwe, dobrze wiem, ale może się uda, pan z pewnością lepiej obracałby tymi dwoma lub trzema milionami. Dwa, trzy miliony w rękach zręcznego człowieka mogą przynieść i dziesięć procent zysku na rok.	Czekajcie, panie... powiadam: gotów jestem uznać, jeżeli ujrzę spełnienie mojej myśli. O! wtedy i zwichnięcie mego osobistego szczęścia, i długie lata przemęczone w niedoli, wszystko wyda mi się niczym wobec przekonania, że byłem narzędziem wyższej ręki, ale jeżeli przyjdzie umrzeć przed spełnieniem życzeń, tyle burz przetrzymać, a w porcie zatonąć, o! wtedy... zaprawdę nie wiem, jak potrafię sobie wytłumaczyć zagadkę mego życia? Po co ta nieszczęśliwa nauka przyszła kusić mię jak istny szatan, obsypała mię z początku bogactwem i pomyślnością? Bo że mię obsypała, tego nie zaprzeczam, ale to były tylko sidła, aby mię wciągnąć w pogoń za niedoścignionym, za którym biegnąc, rzuciłem po drodze wszystko, co jest rzeczywiste i drogie, uczucia, dostatki, spokój. Jam tej nauki nie szukał. W młodości ani mi się śniło o żadnych odkryciach, urodziłem się z odmiennymi zupełnie skłonnościami, chciałem żyć jak inni ludzie, kochając, bawiąc się, gospodarując, a jeżeli jaki rodzaj wiedzy mię nęcił, to raczej rodzaj czysto myślowy, teorie filozoficzne, gdzie dusza buja swobodnie po wolnych światach przypuszczeń i wszystkie sprzeczności związuje sobie złotym węzłem syntezy. Do analizy owszem, do nauk przyrodniczych zwłaszcza, które ślepo się trzymają ciasnych dróg doświadczenia, czułem wstręt i nieledwie wzgardę; z uśmiechem pysznej litości słuchałem o badaczach, co lata całe trawią na studiowaniu jednej gwiazdy albo jednego wymoczka, i pytałem z nie udanym podziwieniem, jak ludzie poważni mogą roznamiętniać się do takiej mrówczej pracy, kiedy stoją przed nimi kwestie globoweglobowy (daw.) bóstwo hellenistyczne, czczone w pierwszych wiekach n.e., powstałe z połączenia tradycji egipskich (Thot) i greckich, uosobienie mądrości i wiedzy tajemnej, wg legendy autor tysięcy ksiąg. powiedział: „Co jest w dole, to jest w górze, a co jest w górze, to jest w dole.” Słowo to wygląda na paradoks, jednakże doskonale określa myśl, że w oczach bezstronnych nic nie jest niższym ani wyższym; czy cedr czy hyzophyzop niepotrzebny., wszystkie konieczne, czy małe, czy wielkie, często nawet małe bywa najużyteczniejsze. „Co jest w górze, to jest w dole...”, a wszystko równie ważne w oczach Boskich i tych, co sądzą po bożemu. Toteż niczym nie wolno pogardzać... Karząca logika przeznaczenia sprawia, że człowiek zwykle w to wpada, czego się najmocniej odrzekał. Ja także... Jeszcze w kolebce straciłem rodziców; nawet ich nie pamiętam; pozostałem sierotą bez opieki i najmniejszego majątku, wszystko się rozprysło w odwiecznym procesie, który nasze dawne znaczenie z wolna pochylił do upadku. Byłem ostatnim z mego rodu; po ojcu nie pozostał nikt, co by mógł wziąć mię w opiekę; ale z linii macierzystej znalazł się daleki krewny, który zajął się mną jak synem.	Nie myli się panienka to ja jestem tym pociesznym i tym giermkiem, o którym panienka mówi, a ten pan, to mój pan, ten sam Don Kichot z Manchy, którego historia jest w książce.	Wie pan co, panie de Villefort, wszystko, coś powiedział, na milę trąci rewolucją. Przebaczam to jednak panu, trudno, aby syn żyrondysty pozbył się całkowicie ojcowskich wad.	A pan zbyt zasadniczy. Bo przypuśćmy... niech pan posłucha i niech się pan nie obrazi za to, co powiem! Przypuśćmy, że ta wiadomość jest prawdziwa...	Nie. To będzie jedyna rzecz mądra, w każdym razie. Ale ty jednak myśl o sobie, Maszko, a trochę o mnie i o Pławickich. Wiesz, że ja nie mam zwyczaju w tych rzeczach folgować, a terminy się zbliżają.	Na pewno. Oczywiście z niejakim utrudnieniem. Ale nie jest to niemożliwością.	To straszne, naprawdę, do czego może doprowadzić detektyw, idąc śladem przypuszczenia swego! Czy wiesz, królowo moja, że Barnes wierzy, a raczej wierzył, iż to ja zamordowałem ową kobietę! Cóż ty na to?	Ciekawość po co. Zresztą, chodź. Może trza będzie co uprzątnąć, a mnie dziś jak na złość drze po kościach, to mi się wyręka przyda.	Już-to na nogach, komendancie Bluteau? Otóż to znać prawdziwego wojaka, który wszędzie, nawet na wsi słyszéć musi pobudkę.	A jeśli któregokolwiek rana obudziwszy się powiesz sobie, że dla jednej dziewczyny nie warto się dręczyć i czynić dla niej tylu zabiegów, to przyjeżdżaj do Ancjum. Tam nie zbraknie ni kobiet, ni uciech.	Już teraz tylko ona się kłóci. Właściwie i ona nie powinna brać książek, ale mniejsza o to.	Ależ nigdzie na świecie tego nie ma. Nasze samoloty, cóż to za ciężkie maszyny!	Po włosku? To pan umie po włosku?	To jest jak z tą wodą Nilu w Egipcie, jeśli mamy wierzyć Strabonowi i Pliniuszowi, księga VII, rozdz. III.	To słuchaj: znam ja inne ziele, co w ziemi rośnie. Kto się go napije, dwa dni i dwie noce jak pień leży, o świecie nie wie. Tego ja jej ziela dam	Zeno, ty co wszystko umiész nawet to, czego cię w Atenach nie uczono, powiedz mi, jakim trybem śpiewały Ulissesowi Syreny? Tyś musiał się tego kędyś dobadać!	Głupstwo!... Zresztą... niech i tak będzie... to początek... Niezadługo Międzynarodówka rozwinie się. On poczyna się nią zajmować.	Kto go ta wie, czy się stawi w słowie taki obieżyświat... Lepiej byście to nasze świeże pojednanie kumoterstwem umocowali, co?	Sądzisz pan że w moich słowach kryje się niedorzeczność?...	Uczynić to można, ale czy tylko o nich chodzi? Ludzie moi, nie dawniej jak wczoraj, słyszeli w tłumie, że cezarem powinien być taki mąż jak Trazeasz.	Wierzę temu, bracie Samie. Boski Osjan, gdyby chciał uwiecznić pieśnią jej cnoty, piękność i wdzięki, nazwałby ją niezawodnie Moiną, to jest kochaną przez wszystkich.	Otóż wróciwszy napadłem na Jadzię: „Słuchaj, dziewczyno, ratuj ukochanego, bierzcie się, ślubujcie piękne rzeczy i płaćcie długi!”. Myśli pan, co się stało?	Jeżeli przyjąć chronologię za plan właściwy opo­wieści, jeszcze mnie na tym świecie brakło, kiedy ze wzgórza zeszły konie... Ześlizgiwały się kopyta z ko­cich łebków i gładkich płyt, którymi brukowana droga spod bramy zwanej „Orlą” w dół prowadząca. Co sił wodze musieli ciągnąć chłopcy w tył ciągnęli, jakby z powrotem, w górę, w lęku, że im się konie stoczą, runą	Tedy przysięgam na tego bawołu, który mi okupił życie że się wywdzięczę sumiennie Shere Khanowi, a nawet wypłacę mu dług z większą nawiązką niż się spodziewa.	A to dlaczego?	Ale czyż aż dwóch piekarczyków trzeba było, żeby to panu powiedzieć?	Ale, nie, Krystek... chodź ino bliżej jakże to pieskowi signory Papacody? Amor... Kupido... nie pomnę.	O, to w pewnych granicach. Ruletka wymaga zimnej krwi.	To Nil!... To Egipt!...	Wczoraj to mówił?	Ależ z tego Brichota cham! Czy pan myśli, że ja znam tylko takich ludzi? Nie, nie sądzę	Chociażby w charakterza wirtuoza. A zresztą nie masz przecież ani rodziny, ani nic cię nie zmusza do powrotu do Warszawy. Posiedzisz sobie na wsi wśród innych ludzi. O, właśnie! Tam cię naocznie przekonam, ilu ludzi jest dobrych. Nie chciałeś wierzyć w ich istnienie.	Ejże, a może to ty sam bez binokli!	Ociec mi dali na ratowanie Antka, przykazując, abym nikomu ni słówkiem nie pisnęła. Wama pierwszemu się zawierzam. Jakby Michał...	Przegryziemy trochę Jest po dwie bułki na osobę.	Tak Poznaję smak tego, co pijałam w nocy. Zawsze mnie to odświeża i uspokaja. Dziękuję panu, dziękuję.	Tak, to zegarek mego pana.	Dałabym nie wiem co, żeby Ignasia zobaczyć, ale doprawdy, że łatwiej fortecę zdobyć, niż się do niego dostać. I nie rozumiem, dlaczego panna Helena tak go broni przed ludźmi, nawet tak życzliwymi, jak my.	Jak pan widzi, znakomicie. Muszę z panem hrabią pomówić o całym mnóstwie spraw. Ale może najpierw zapytam: wychodził pan, czy wracał?	Tak, tak, ja wiem, że pan ma pieniądze	A może jednak jest tu gdzieś?	Ale, ale, księże plebanie czy nie wiecie o jakiej okazji do Madrytu lub Toledo? Muszę koniecznie sprawić sobie modną sznurówkę, a kto wie, czy jak się rozgniewam, nie pojadę sama do dworu i będę jeździła karetą, jak inne panie gubernatorowe.	Dokąd go posłał? jasna rzecz na ten dwór, w którym on sam miał opiekę, do Henryka... Tamci jechać potrzeba, i uznać prawdę.	Jakto w śnieżki? człowieku, toż na świecie błoto, nie śnieg!	Co się dzieje?	Dlaczego nie nadaje się?	Dozna wrażenia, jakby mu teatr leciał na głowę. Une belle chance!Une belle chance  (fr.) dorzucił Trestka.	Ej! Daj mi pan pokój, takeś mnie pan przestraszył.	I pierwszy na wszystko naprowadza.	Ile? Nie jestem bogaczem; muszę oszczędzać i liczyć się z groszem.	Jest niesłychanie zacięty w swym uporze. Badałem go przed chwilą właśnie.	Jezioro... jest blisko.... a Indianin... wie... gdzie jest... łódka! ... kto żyje?...	Opamiętaj się!	Samiście mówili że SzombergSzomberg (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. szczenięta	Sądzę że możemy bez skrupułów zabrać ze sobą narzędzia, które niegdyś należały do tego rozbitka.	Zabiła się? Nie widziałeś mojego starego i żony?	Zgoda, mój chłopcze! Bądź spokojny, postaram się dobrze cię umieścić.	On je już posiada, sahibie... Wodę, w której pływa, opanował jak ryba. W każdym razie dobrze będzie wypuścić go ze szkoły.	Już ja dziękuję za taką wyraźność. Panie Boże!... W rok umarłabym tutaj... A pani niech wraca do Iksinowa z początkiem przyszłych wakacyj... Ot, już gwiżdżą... zaraz wysiadamy... Odwiozę panią, gdzie trzeba.	Kto mówi o terminie? Pomiędzy przyjaciółmi taka bagatelka, co stoi?...	Nie uważałem, bom sobie już w duszy układał, jak by najłatwiej od ojca konsens uzyskać.	Niech będzie ukoronowany! Vivat rex! vivat!	U ciebie syn, a u mnie córka... Czemu nie ma być woli bozkiéj... będzie... tylko swatów przysyłaj...	Biorę go do Ameryki za dziesięć tysięcy dolarów.	Chyba tylko bezmyślność, z jaką zamiata mechanicznie potrzebnych i niepotrzebnych.	Niech pani sobie tem nie zawraca głowy	No i mówiłeś nam o trzydziestu tysiącach liwrów, a znaleźliśmy tylko dwadzieścia dwa.	Tak. A ty do domu?	A ten ile waży?	Aaa!...	Antoni.	Baptysto każ tu przynieść innego sterletę i lampredę, wiesz, te, które przyjechały w innych beczkach i które jeszcze żyją.	Bez wątpienia	Bo ja nikogo nie chcę.	Czemuż by nie, panie Aronnax?	Daleko! daleko!... Kali nie wie gdzie.	Dopiero teraz przyszło mi do głowy?	Głupstwa wam czytał i same cygaństwa!	Ja Mu pod śnieg nie zaglądam, więc Go i nie obrażam.	Ja sam nie chciałem.	Ja wszystko mogę zrobić, mój drogi	Ja, droga moja?	Jak chcesz... jak chcesz...	Jakto? jutro przecież niedziela i ślub nasz, a ja, pani domu, w tem więzieniu miałabym pozostać?	Jezus Maria!	Nie przemawiają do mnie rody książęce, com złożył przysięgę nienawidzenia tyranów!	Nie zapomnę nigdy tego dnia	Niema dziury	No i cóż, panie krajczy?	No, a minister sprawiedliwości?	Ojcze...	Panna Ikś i panna Igrek	Stój!	Toś nie był w Skomontach?	Wiara?	Wracając do posady... proszę pana, jakież są pańskie... właściwie warunki, no, wymagania, kwalifikacje...	Z pewnością znalazł jakiś wiersz!	Żyje?
Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że to jest tak samo, jak pewnego razu robili w Pradze próbę z ramą ochronną, zabezpieczającą od przejechania przez tramwaj elektryczny. Ten pan, co tę ramę wynalazł, sam się ofiarował na próbę, jak ta rama działać będzie, a potem miasto musiało płacić odszkodowanie jego wdowie.	Rzadcy są i skąpo rozsiani w tej fermentującej kadzi, rzadcy jak prawdziwi kochankowie w świecie miłości, jak uczciwe fortuny w świecie finansów, jak czysty człowiek w dziennikarstwie. Doświadczenie pierwszego, który powiedział mi to, co ja ci mówię, poszło na marne, jak moje będzie z pewnością dla ciebie bez użytku. Zawsze ta sama gorączka ciska tu, z głębi prowincji, tę samą, aby nie rzec: wciąż wzrastającą, liczbę bezwąsych ambicji, które rzucają się z podniesioną głową, z pysznym sercem, aby szturmować do Mody, niby do księżniczki Turandot z Tysiąca i jeden dniTysiąc i jeden dni wysoki urzędnik turecki; pan. z „Constitutionnela”„Constitutionnel” „La Quotidienne”, rojalistyczna gazeta francuska wydawana od 1790 do 1847. lub „Debatów”„Debaty”	Nie bój się!.. a usługiwała będę, jak dla mnie będzie dobra.	Hale, spasła się na cudzej krzywdzie i będzie się tera czepiała ludzi kiej rzep psiego ogona.	No to już wielkie poświęcenie, ponieważ adiutant nasolony byłby stanowczo strawniejszy. Jak też ma na imię, panie rechnungsfeldfebel, ten nasz adiutant batalionowy? Ziegler? Chuderlawa bestia. Z niego nie dałoby się zrobić porcji nawet na jedną kompanię.	Drogą do Rouen, lecz miasto należy zostawić na prawo. W wiosce d’Ecouis zatrzymasz się pan przed jedyną oberżą pod „Talarem francuskim”. Niech pana nie zraża jej powierzchowność, w stajni znajdzie się koń nie gorszy od tego.	I w dodatku przyrodnikiem entuzjastą. Wiem, co pan przeszedł, od dawna szanuję pana z tego powodu... To za mało; powiem więcej... Od roku wspomnienie o trudnościach, z jakimi szamotał się pan, dodawało mi otuchy... Mówiłem sobie: zrobię przynajmniej to, co ten człowiek, a ponieważ nie mam takich przeszkód, więc	Tego, że nie widzę sposobu dostania się na nią.	Aha. W lecie aktorzy będą musieli mieć tuby, aby ich na widowni słyszano, gdy głąb sceny będzie otwarta... Ja to wiem z praktyki, jak głos w takich sytuacjach ucieka. A przecież będą musieli przekrzyczeć hałasy z zewnątrz dochodzące, ryk bydła, turkot wozów na gościńcu w dole, melodyjne echa pijanych śpiewek góralskich...	Nigdy nie mówiono ze mną o interesach dopiero gdy ojciec pański przyjechał do M., jako delegowany Domu Handlowego, ojciec mój powiedział mi, jakie nam grozi nieszczęście, ale szczegółów nie dał żadnych. Myślałam, że to dopiero za jaki rok nastąpi...	Niechże i tak będzie! Nie będę dawał s-słowa... ale co zamierzasz robić, gdy nadejdą dhole?	Panie hrabio, proszę posłuchać: sprawa jest poważna, nie da się uniknąć tego pojedynku.	Proszę pani, a gdzie ja jestem? Jak się też to miejsce nazywa?	Puść mnie!... Czasami lękam się, ażebyś mnie nie ugryzł...	Widziałem, zbawco. Pałaszowali, aż uszy się trzęsły. Byli bardzo głodni, boś ich wypościł.	To jest przykre, ale cóż poradzić. Trzeba się jakoś porozumieć. Już nasi ludzie zaczynają po trosze strzelać sobie we łby. Szkoda!	Nie może być mowy o narzucaniu się, skoro pana proszę I cóż, przyjmujesz pan?	Zali to już pewne, że oni się kochają?	Gdybym was powiesił i biskup by mnie wyklął i głowy bym nie ocalił nam się obu trzeba ratować. Precz z niemi wnet, precz jeszcze tej nocy i zżedz do licha tę budę... aby po nich ślad nie został...	Ani Polak, ani żaden inny. Człowiek jestem, a urodziłem się w Warszawie. Potem w Ameryce byłem lat kilka i po innych krajach, gdzie się nie gada po polsku.	Od pijaków waszmość uciekłeś? Czy jeszcze piją? Dopijają tych resztek, które im po ojcach zostały? Kiedyż się dobiorą do owego krwawego osadu, który po winie ostał się na ziemi? Chodź, waszmość, ja cię zaprowadzę do grobów.	Mógł ojciec na tę śmieszną wyprawę wybrać nocny pociąg. Każdy, kto na nas spojrzy, nawet nie ukrywa uśmiechu. Dostaniemy się na języki wszystkich dowcipnisiów i będziemy niezawodnie figurowali w niedzielnym „Kurierze Świątecznym”„Kurier Świąteczny”	Nie wiedziałbym co asindźce odpowiedzieć, śmiejąc się rzekł stary, bo takiego rycerza jak wy nie myślę, żeby kto do posłuszeństwa nakłonił i prowadzić go potrafił.	Po djabła akcje! Wierzytelności! Wierzytelności! Możnaby je wtedy nabywać za dwadzieścia, za piętnaście, za dziesięć procent! I te wille też. Przecie w razie plajty Medany, w razie zamknięcia kasyna i sanatorjów, one nie będą więcej warte, niż budulec na rozbiórkę! A elektrownia?	Jaśnie pani już się ubrała, jest gotowa do wyjścia i pyta, czy pojedzie razem z panem.	Lecz cóż z mym ojcem się dzieje?..	Otrzymasz je pani przez pana de Cyrano, jeśli z nim się zobaczę. Tymczasem spełnij pani moją prośbę i oddaj naszyjnik.	Zdawało mi się.	Ślub państwa miał odbyć się wkrótce	Nie mogę jakoś. Pomińmy to, jesteś jakiś niewyraźny, masz wyraz twarzy zdradzonego po raz pierwszy męża.	Zgoda, lecz nie rozprawiajmy o teologji, jeżeli łaska, Aramisie; pewnie ci jej wystarczy na dzisiaj, co do mnie, zapomniałem nawet tej odrobiny łaciny, której nie umiałem nigdy; zresztą, muszę ci wyznać, że dziś od rana nic w ustach nie miałem, i głodny jestem, jak wszyscy djabli.	Chciałbym być w Paryżu, kiedy pan tam przyjedzie. Odwdzięczyłbym się wtedy panu w miarę możliwości za gościnność, jaką pan mi tutaj zaofiarował.	Lecz, panie rycerzu zapewniam, że podług obietnicy twojej, nie możesz przedsiębrać nic, dopóki mnie na tron nie przywrócisz.	Cóż to, dziadku, tak nas bierzesz na spytki?	Nie może pani mówić tak o Joasi Ona przecież z panem Kazimierzem była na kolacji... wtedy...	Nie popłynie dzisiaj, lecz proszę być spokojnym, za nas obydwóch zapłacę.	Ciekawam, skąd wezmą na to pieniędzy Bo mnie już nudzą projekta, na wykonanie których trzeba milionów...	Ależ nad przyszłością, mój drogi. Pomyśl tylko, co zrobimy, gdy Czertwan wypowie swe usługi? A uczyni to niezawodnie!	Cóż mam zrobić, Maltańczyku nie możemy cię tak zostawić ani nie możemy zostać.	O, to krew! to żona dla żołnierza, to słuszny wolentarzyk!	Cicho, synku! zapłacili jak za najzdrowsze drzewo. Ho! ho! Niemiec myślał, że mnie oszwabi, a ja go wziąłem! a jucha Szwab, jucha! Matka, dajno gorzałki, bo boli Matko, daj wódki!	Czego pan nie zrozumiał? Zaraz panu wyjaśnię. Może ten ustęp o teatrologicznych formacjach przekroju myślowego?	Sam wielki mistrz lepszy od nich, a i brat jego, choć duszę ma zuchwałą, ale na cześć rycerską czułą.	A jak kowal konia nie dał?	A kiedy to trzeba załatwić?	Aha! To z tego tak łomot był?	Aniu, jestem najszczęśliwszą dziewczyną na świecie!	Czemu nie?	Dziatek ty mnie czworo urodziła i z pilnością hodowała, gospodarstwa strzegła i rąk nie zakładała, dostatku wszelkiego przymnażając...	Edmundzie Boże mój, skoro ja cię nazywam Edmundem, dlaczego ty nie mówisz do mnie Mercedes?	Idź do licha! Nie udawaj Jorrocka. Nie moglibyśmy jakoś dopaść?	Nie, musicie zostać	Obmyśl sam środki, ja nic nie potrafię, siedzimy otoczone strażami jak w niewoli.	Tak, tak... Czy możemy, mecenasie, pomówić na osobności?	Tak, to ohyda	To do ciebie. Golimski.	Zatem te piękne włosy do ziemi rozpuszczone i te spojrzenia omdlewające nie zwiodły cię, ty, człowieku z kamiennem sercem?	Pan de Nemours! Jak to! Pan de Nemours wie, że ty go kochasz i że ja wiem o tym?	Mogłabym sama wziąć ale co tam słońce. Gorzej, że papuś i mama będą z nas niezadowoleni. O, proszę patrzeć! Sułtanka uciekła z klatki i gonią ją, jeszcze sobie co zrobi, a papa tak kazał jej doglądać!	A juści! Co mam innego robić? Paniczowe konie i ja!	A macież już dla niej męża upatrzonego?	Co pan kierownik?	Ależ pani dobrze wie, że te widziadła istniały jedynie w fantazji poetów.	Bogata i dość ładna, ale dzika!	Kto pan?	Mówił ci coś o tym, że zamierza zostać kapitanem?	Wiecie co, mamo Vauquer? żebyście dali tak ze dwie butelki szampana	Zobaczysz! że i ja taka! Ty, albo żaden!	?...	A juści.	A może apercepcje metafizyczne w konglomeracie dywagacyj emocjonalnych?	A skąd wziąć konie do szeregu?	A więc naprzód!	A zatem chodźmy poszukać odpowiedniego stanowiska obserwacyjnego	A zatem go upolujemy.	Ach! Takiego szczęścia wyobrazić sobie nawet niepodobna!	Ach, Dewajtis! widziała pani zatem ideał pana Marka...	Ach, tak	Camera obscura jest Orgazowi twemu przeznaczona!	Cichocie no, bo kowal ano ze starszym idzie!	Do wszystkiego ciekawy	Don Carlos uciekł z Bourges i wrócił do Hiszpanii.	Dziękuję mamusi, ja wolę siedzieć.	Dziękuję pani.	Jestem tego samego zdania! Widocznie mamy wspólne upodobania!	Każę ci dać herbaty.	Lecz prędzej pierwsza niż druga miłość pańska jest prawdą	Mówicie o Mszczuju Waligórze?	Naczelnego.	Pewnie ze sto razy lepsze od jabłek?...	Posiadałam trochę zaufania u twej matki...	Pozwalamy	Proszęż cię, bracie lecz... jakby tu szczęśliwym być można!..	Rozdwojenie ducha u istot tak potężnych, jak twój ojciec musi być straszliwym cierpieniem	Tak	Tak i ja myślę	Trzeba przeprosić pana profesora...	Widziałam dziś kogoś, łudząco podobnego do twego narzeczonego.	Więc i ty mnie odpychasz! Żegnajcie tedy wszyscy, idę umrzeć.	Wybornie.
Co należy? co?... Majątku nie mamy, więc muszą przecież wyjść na ludzi. To trudno, do warsztatu ich nie oddam. A potem ulgi, pan rozumie.	To są... jak by ci rzec... duchy ludzi jeszcze nie narodzonych; nie ich miejsce w niebie, gdyż na nie zasłużyć nie miały czasu. Do czyśćca im się takoż iść nie należy, a już najmniej do piekła, gdyż nie popełniły wcale grzechu. Tych duchów smętnych a błędnych są między niebem a ziemią niezliczone roje i one to właśnie chętnie poddają się woli naszej, służą nam i wszelakie nasze rozkazy spełniają.	Głupiś! Na tobie od razu się poznał, i jeżeli cię zowie dzierżawcą, nie kpem z Wąsoszy, to jeno przez politykępolityka (z łac.)	Nie jest-to skutek ciąży w ostatnim jéj miesiącu. W tym peryodzie, niektóre kobiety podlegają częstym spazmom. Dla wszelkiéj jednak ostrożności muszę zajść do niéj i dowiedziéć się, czy co nowego nie zaszło. Sam będę przy jéj rozwiązaniu. Zresztą, za jednym zachodem pokażę tam panu nową gałąź naszego przemysłu, to jest cegielnię. Droga tak piękna, możebyśmy przegalopowali kawałek, co?	Drogi panie, niech się pan nie zacieka. Posłuchaj pan tego zrównania arytmetyki politycznej. Wakuje posada poborcy w Sancerre, dawny generalny kasjer armii ma do niej prawo, ale nie ma widoków; pan masz widoki, a nie masz żadnych praw: pan otrzymasz posadę. Będziesz ją piastował przez trzy miesiące, podasz się do dymisji, a pan Gravier da panu za nią dwadzieścia tysięcy. Co więcej, otrzymasz krzyż Legii Honorowej.	Tak Jest w tym coś, czego w żaden sposób nie mogę zrozumieć. Ale czy zrozumialsze jest dla ciebie, drogi Spilett, w jaki sposób ja sam zostałem ocalony, wydobyty z fal morskich i przeniesiony pomiędzy wydmy? Prawda, że nie? Otóż i w tym widzę jakąś tajemnicę, którą niewątpliwie kiedyś się odkryjemy. Zaostrzmy więc naszą czujność, ale przy naszych towarzyszach nie wspominajmy więcej o wczorajszym zdarzeniu. Zachowajmy swoje spostrzeżenia dla siebie i róbmy dalej, co do nas należy.	Nie ma się z czego śmiać, proszę paniczów. Ja mam oskarżenie panu dyrektorowi zanieść. A... a panicze, może być, nie zauważyli nawet, że ja dziś za nimi szedłem... na podstawie pewnych podejrzeń.	Przeszło półtora roku nie tylko dla niego, ale obiektywnie. A przy tym ta analogia z psem... Jak raz coś podobnego domieszało mu się do dowolnej magmy uczuć, stawał się niewolnikiem danego człowieka. Oczywiście dotąd na bardzo małą skalę jedynie. Już parę razy zaobserwował podobne zjawisko zdawało się, że przelatywał obok, szepcząc w biegu, mimochodem, groźne ostrzeżenia. później Żal okropny tego człowieka paraliżował Genezypowi wszystkie centry obrony. Już nagi i bezbronny wystawiał się na łup, wiedząc, że w tym dniu właśnie jest to po prostu zbrodnią. Powietrze było teraz drażniące, gorące, przesycone jakby chuchaniem olbrzymich warg. Wszystko w nim i poza nim rozpławiało się w przyjemnawej obrzydliwości i nieznośnie rozkosznym rozdrażnieniu jakie to dziwne, Dziwne, DZIWNE... zawył nagle i w dreszczu obrzydliwym, który jednoczesnym bólem i wydrzącym przeprzyjemnieniem rozlał się po ciele, spadła z niego jakaś wewnętrzna maska nic homoseksualnego nie odezwało się nawet w najtajniejszych zakamarkach jego istoty. Ale warto żyć. To był eksperyment taki jak w laboratorium gimnazjalnym, wywiązywanie wodoru czy też jakieś czerwone zabarwienie od rodanku żelaza. Ale zawsze to, co było przed nim, zdawało się tylko coraz bardziej męczącym snem bez końca.	Uspokój się, Ropuchu Są inne sposoby, poza atakiem, na odzyskanie straconych pozycji. Jeszcze nie wypowiedziałem mego ostatniego słowa. Zdradzę wam teraz wielką tajemnicę.	Nie widzę konieczności chodzenia do posła greckiego, którego nie znam; nie jestem Greczynką, po co miałabym się tam tłuc, nie mam tam nic do roboty	Niech Kubę głowa o to nie boli... niech tylko przyniesie dużo, a za każdą dostanie zaraz do ręki po dziesiątce. Asencję postawię na zgodę, co?	Zaiste, martwe stworzenia rozumniej się zachowują od ludzi, nie chcąc żyć w tym kraju bez słońca i ciepła. Stęsknione oczy moje nie ujrzą już pinii rozłożystych ani cytryn o połyskliwych liściach i złotych owocach, ani wysmukłych cyprysów, ani srebrnozielonej oliwy... Ach, co za kraj! Niedźwiedzi i turów ojczyzna... jakże dumną jestem, że danym mi było urodzić się w słonecznej Italii.	Wiesz pan, i ja teraz tak myślę, jak pan... A więc, kochany Bonacieux nie posądzał mnie ani na chwilę.	Tak, to najściślejsza prawda; mówi tak To moja matka, nie mam prawa jej sądzić; ale to pewna, że ona nie ma serca takiego jak Zizi.	Obawiam się, że wielu z nas nie zasiądzie już razem do wieczerzy. Dowódca fortu to człowiek, który będzie się bronił rękami i nogami. Wszędzie rozstawił wojsko, działa i zasieki, blokując dojazd do miasta.	Nie gadaj!... Majkowska przecież zna was dobrze i widziała was razem na Marszałkowskiej.	Nie mieliście przecież dużo czasu na rozmowę	Nie nade mną żale rozwódźcie, ale nad tą ziemią naszą, którą nie dość, że nękają Tatarowie, Litwa, Prusacy, jeszcze jej od własnych dzieci zguba przychodzi! Nasza wina, wielka wina nasza, żeśmy jedności pozbyli i siły z nią, do niej powrócić trzeba lub zginąć nam.	Wasza dostojność! Sądzę, żeśmy się tu na naradę, nie na krotofilekrotofila (starop.)	Tego nie można było zrobić kiedy indziej?	O, miłość nie zważa na takie drobnostki! A ile ona ma lat?	Dalibóg jam nie namawiał wcale	Nic nie wiem	Nie jestem.	Nie, nieładna, bo śliczna!	Czytałam ją i założę się, że ten uczciwiec, co na osiołku siedzi, jest to Sancho Pansa, giermek jego, najpocieszniejszy człowiek pod słońcem.	Dlatego, że nie przyjechał.	Potem obaj leżeli cicho, lecz zdaje mi się, że tam ledwo który zipał, gdy ich zaniesiono do te-rain. Głowy im, o-o, tak się kiwały. A na torze pełno krwi. Czy pójdziesz zobaczyć?	A cóż pan na to?	Ja jestem szlachcic panie, a pańska propozycja jest niegodna. Zdechnąć z głodu Jaskulski może, ale stróżem u Szwabów być mu nie wolno	Proszę pana, to ten stopień na schodach się rusza.	Tam do kata, panie Cyrusie! Co to wszystko ma znaczyć? Jak to, więc to nie Ayrton wrzucił butelkę do morza? Więc kto?	Wkrótce się o tym dowiesz. Teraz przygotuj się na przykry widok, mój Nafirze, o dziecko znane mi od tak dawna i od tak dawna ukochane. Zobaczysz twoich przyjaciół, znanych ci skądinąd, zobaczysz takich, jakimi byli, gdy ich oddano wnętrznościom padołu, na którym się rodzili.	Więc dobrze: jeśli pan się przekona, że ona mnie kocha, czy pan zgodzi się, bym...	Jakie to piękne, eleganckie ściegi! Takie są wielkie i majestatyczne, że na drobne ściegi jakiegoś tam krawca mogą spoglądać z góry niby na plebejuszówplebejusz	Owszem, zrób to zrób. Zwracam ci uwagę, że w ten sposób najłatwiej się mnie pozbędziesz!	Pańska fantazja, śliczna pańska fantazja! Mojemu Zarembie to by się spodobało,	Ja również czekam niech mi pan powie, czego chce pan ode mnie?	Cóż mam robić? Cóż mam robić? Chociaż, doprawdy, tyle mam już robotnic, że i roboty nie staje...	Ja się przyznaję do wszystkiego, proszę pana, dyscyplina musi być, bez dyscypliny ładnie byśmy wyglądali. Jeszcze kiedym służył w wojsku...	A, pan de Morcerf! Myślałem, że źle usłyszałem.	Aby jak najdalej! Gdybyśmy się dostali do moich.	Jeśli tak, to są nieszczęśliwe kobiety	Tak jest, panie Sinclair, ponieważ od owego dnia niepodobna było się spodziewać, by niebo pozostało bez chmury.	A mojemu chłopu się sczezłosczeznąć (daw.)	A tu ani się zbliżyć, ani pogadać, ani oczu napaść.	Ach, czynisz mnie dumnym, Gilberto. Jak to? Wbrew przesądom społecznym, wbrew opinii świata całego, ten biedny Cygan, ten poeta uliczny potrafił wzbudzić sympatię w sercu patrycjuszki?	Adolf siada w rogu kominka, po przeciwległej stronie tej, jaką zajmuje jego żona i pogrąża się w zamyśleniu: małżeństwo przedstawia mu się nagle jako niezmierzony step zarośnięty pokrzywami.	I ty Aronie, i ty! rzekł z wymówką pan Dobek.	Jestem na usługi wasze	Kłaniamy się posłusznie waszej miłości!	Macie, matko! To dla was i dla dzieci.	O czym to napisane? zaglądać. w karty.	O to!	O! to nasza kochana Sznapsia.	On przecież ciągle to robi.	Powiedziałem siedem, to powiedziałem.	Przekonasz się!	Więc nareszcie raz dopisało mi szczęście, bo mam śtyrdzieściśtyrdzieści (gw.) coś. ponad wszelkie pojęcie.	Ale któż? kto?	Dziękuję panu prezesowi, muszę zaraz iść, bo mam dużo roboty.	No tak, ale mój ojciec co powie.	We świat, do ludzi, dobrodzieju kochany zakreśliła kijaszkiem łuk od wschodu do zachodu.	A może czegoś panu trzeba?	Ale przecie panna Karusia była tutaj u nas nad wieczorem! Zdrowa jak rybka! Najłaskawsza, najmilsza osoba! Co też państwo mówią!	Ale, broń Boże!	Będą tu ludziom odbierać robotę.	Dobrześ nam usłużyła. A teraz wyjdź stąd.	I hroszi mało nam daw ataman, bo sam ne mawI hroszi mało nam daw ataman, bo sam ne maw (z ukr.)	O mój ojcze! o mój ojcze! Tyle tylko wyjęknął i zakrył oczy.	Tak, Tuanie, wiem, wrota dobrze są strzeżone. Będziemy musieli stoczyć walkę.	Widziałem go i przypominam go sobie z czasów, gdy był studentem w Paryżu i moim rówieśnikiem.	Za chwilę pójdę wyznać swą winę. Pragnę ekspiacji. Ojcze, czy możesz mi w imię Boga jako kapłan odpuścić ten mój grzech największy?	A wy?	A...	Ależ urósł!	Burza	Choćby jutro. Jest on już od dwóch tygodni w Grenobli.	Coś przyniósł?	Czy macie już miejsce po Borowieckim?	Dlaczego?	Jakże noc spędziła?...	Jechał kto tą drogą?	Jestem Galilejczykiem, panie.	Jestem posłaniec.	Jeszcze słowo...	Lwy i tygrysy w parku królewskim!	Miła przyjaciółko moja, co ciebie dręczy?	Olaboga! Starszej! Dydy a. dyć (daw.)	Ona łaje Becky Biedna Becky aż płacze...	Otwórzta tam bramy! Ni człeka w obozie!	Porucznik księcia wojewody ruskiego?	Powinno ci zależeć.	Rycerz, Dama, Sługa, Marzenie rzecze Don Kichot	Strzaskane?	Ten Zgierski?	Zabobony	Zobaczymy, co Bóg da...	Zwykłe zakończenie!	Śmiech mię bierze
Cóż pan na to?	Ejże, drogi Maksymilianie niech pan nie wpada w przesądy ludzi pospolitych. Musisz przyznać, że skoro Albert jest odważny, nie może być tchórzem. Widocznie miał jakiś powód, aby się tak zachować, a przecież zachował się bohatersko?	No jakże? Zadowolony pan?	Pan Wołodyjowski.	Skaranie boskie! Calusieńka pościel! I pierzyna! I poduszka! Nawet ten jasiek, co leżał tak wysoko! I kapa, com ją dopiero teraz położyła! Jak ja teraz będę spała, czym ja łóżko nakryję? Tyle pracy! Taki majątek! Co to teraz mydło kosztuje!	Pędziłem za panią, narażając się na nosa od moich władz przewidywałem bowiem to, co się stało. Ale choćbym ja miał stracić miejsce, przynajmniej pani nie będzie stracona.	„Mam zamiar trzymać się odtąd blisko pana, jeśli pan pozwoli”	To ich otną! facjendarze podadzą im inwentarz przesadny, na grunt nikt nie zjedzie, pochwycą pieniądze i na tem się skończy... Waćpan powiadasz, że to tam jedna panna ma wszystko w ręku? Czyż nie ma opiekuna? czy nie ma krewnych? doradców? Około tychby chodzić trzeba, żeby	Tak jest! A tylko człowiek tak ograniczony i nieprzenikliwy jak ty mógł się nań złapać... Gdybyś mnie był posłuchał...	Ot tak, snuje się człowiekowi po nocy to i owo w głowie. Nie lubię nocy, kiedy nie śpię, a jestem przypadkowo zupełnie trzeźwy. Zbyt wiele rzeczy wtedy się przypomina.	Panie, wolno mi się zapytać, dokąd pan jedziesz?	Zatem słuchajcie. Miasto zostanie odbudowane. Ogrody Lukulla, Mecenasa, Cezara i Agrypiny będą dla was otwarte! Od jutra rozpocznie się rozdawnictwo zboża, wina i oliwy, tak aby każdy mógł napełnić brzuch aż do gardła! Potem cezar wyprawi wam igrzyska, jakich świat nie widział dotąd, przy których czekają was uczty i dary. Bogatsi będziecie po pożarze jak przed pożarem!	Hum! Hum!... A ja w tym nic dobrego nie widzę. Naprzód jak on wyszedł, strasznie płakała, a nareszcie... Wreszcie to nigdy nie jest dobrze, kiedy pokazuje się człowiek, którego wszyscy mają za nieboszczyka. Będzie jakaś bieda.	Tak, tak, tak!	Tak.	Trudno wytłumaczyć, mam królowi mówić prawdę, a tak słodką, aby ją przełykał Będę wisiał przy dworze, trochę więcej jak błaznem, a trochę mniej niż ochmistrzem...	Bo mam na to upoważnienie zwierzchnika. Są to pieniądze na interes, a nie dla mnie, w nich jest tylko moja miesięczna pensja.	Chory! zabity! zamęczony, półżywy jestem! ledwie dyszę Że mnie ta żmija w śmierć nie zagryzła, Panu Bogu dziękuję! Zwijam się jak ryba w ukrop rzucona! Dzięki Bogu, że wy mi na pomoc przybywacie!	Cóż Zosia na to?	Co mnie to obchodzi, chodź, pójdziemy na piwo, bo mi już w gardle zaschło od tej parady milionerskiej.	Cóż ja ci powiem, mój Marku. Znam Aula Plaucjusza, który lubo nagania mój sposób życia, ma do mnie pewną słabość, a może nawet szanuje mnie więcej od innych, wie bowiem, że nie byłem nigdy donosicielem, jak na przykład Domicjusz Afer, Tygellinus i cała zgraja przyjaciół AhenobarbaAhenobarbus (łac.) jestem na twoje usługi.	Dobrze, to możemy się pocałować na początek spółki.	Czy to nie sum, o, tam?	Darmo bo to już milczeć buchnęło to słyszę po całem mieście jak z armaty, a wierszyki nawet chodzą już po rękach. Ci co je stworzyli sami roznieśli.	I!... dyabli mi po sławie!... pieniądze to chciałbym mieć...	Jak to teraz?!	Jezus, Marja! Co to jest?!	Nie, proszę pani. Masło przywozi Berek, a Fiszman to taki kapitalista. Już nawet wiem, gdzie mieszka...	To jest podobizna papieża. Poznaję go po tiarze, po krymce, po płaszczu i po pantoflu.	To już zależy od panów.	To nie plotki, to prawda!	To twój ojciec?	Zdaje mi się że powinieneś się zadowolić mą szczerością; nie żądaj więcej i nie każ mi żałować tego, co uczyniłam. Poprzestań na zapewnieniu, które ci daję raz jeszcze, że żaden czyn nie zdradził moich uczuć i że nie usłyszałam nic, co by mnie mogło obrazić.	Być może. A gdzież to ten pokój?	Dalej, nie trać czasu, przyjacielu Sancho mniejsza o to, podwajam chętnie.	Gdyby zechciał się zabić, mógłby to zrobić dawniej... Zresztą i pistolet by wystarczył, nie dynamit	Nie wiedziałem o tym Cóż to za kaczki?	Trudno to, bardzo trudno	Dobra... szlachetna kobieta!... Czy nie za gorąco pani w pokoju, bo kazałam napalić?... Jutro mąż jedzie do swej fabryki na prowincję, gdzie zapewne zbliży się z panem Solskim.	Na samo tego imienia wspomnienie drżę i blednieję. Jabym być miała macochą, ja com tego wyrazu okrucieństwa doznała i przeklęłam go? Czyż nie dziwny traf albo kara boża czyni mnie właśnie	Co ci się znów wydaje? Między nami może być co najwyżej dwa cale różnicy; bądź co bądź nie roszczę pretensji sobie, bym był z tych ludzi, których ty nazywasz wysokimi; a gdy o tym mowa gdy o tym mowa, wyznam ci szczerze, że ty masz w sam raz wzrost odpowiedni.	Coś mi się zdaje, że waćpan masz nieco za długi język	Tobie nie wchodzić, panie Michale, ale nie mnie, bo mnie połowa dawnego radziwiłłowskiego wojska regimentarzem wybrała i byłbym już za dziesiątą granicę Carolusa Gustawa wyżenąłwyżenąć (daw.) skromność, pokora., która mi kazała buławę panu Sapieże w ręce włożyć. Niechże sobie ze swoim kunktatorstwemkunktatorstwo (z łac.)	Ależ ci dwaj panowie nie rozłączają się na jedną chwilę. Jeden bez drugiego się nie ruszy i może nawet więcej od nas dwóch przebywają z sobą.	Boże mój, Boże! zabiłem mego dawnego pana, przyjaciela, szwagra; jestem najlepszym człowiekiem w świecie i oto już zgładziłem trzech ludzi, a w tym dwóch księży.	Dziewczyn o jednym czarnym oku jest zatrzęsienie na Highway...	Jestem księżulkiem, który czytuje Żywoty Świętych i tłumaczy Judytę rymami.	Jestem zaproszony przez panią d’Espard	Któż dostarczył księdzu powrozu na tę zadziwiającą drabinkę?	Może, ale w najlepszym stylu.	Nie mam już oczu na te powaby.	Tere–fere Już ja na tych godach nie będę.	Ależ doskonale. Ojciec daje mnie w zastaw za trzy miliony, prawda?	Wylądujmy tam wylądujmy. Jedźmy, jedźmy do brzegu, nuże. Oszczędzimy zapłaty za nocleg. Jedźmy. Wygarbujemy im skórę jak należy. Lądujmy.	A skądże się tu wziąłeś?	Broń Boże! Tylko... Szczerze mówiąc, dość mam już wojny.	Cóż się dzieje z tobą? Skończyłeś kursy?	Dla kogo ma być ta kura?	Jak się czujesz? Nic nie boli?	List pyta się Maciuś.	Mój ty dobry!... Z takim człowiekiem, jak ty, można być spokojną.	Nawet według naszej umowy wszystkie one już należą do pana	Proszę bardzo.	Tam do czorta!	Z próżnymi rękoma lepiej wcale nie chodź do niego Weź przynajmniej ze sobą pięć pustych pudełek.	A dajcież mi pokój!	A jaktośmy dotąd żyli, he?	A jakże! czy ja nie mam prawa jemu nakazywać? Jaż jego strzecznastrzeczna (gwar.)	Baczęć ja dobrze, baczę...	Chciałbym jednak wiedzieć, gdzie przebywa	Chodź, nie pytaj. Drałuj z nami.	Co powiadacie?	Cztery papierki i rubla zadatku dołoży	Deposita cappadeposita cappa (łac.) rzekł Gymnastes	Dla nich mam złoto. Wykonać zwrot.	Dlaczego przedostatni?	Dokąd?	Grzywny dla was i dla księcia lepsze Co po ziemi, którą nieustannie strzec trzeba, a i ludzi pilnować?	Głowę ma dobrą	Ha, trudno.	Jacy poganie?...	Jadą z Rzepek!	Jaguś! podniosła. głos Dominikowa	Jeśli zaś nie?	Kiedy?	Kto mówił?	Ludzi lży.	Mam	Nie mówiły, aleć one wiedzą	Nie. Ile wnosić mogę, szedłem przez otwór w przedpiersiu, zastawiony z wnętrza poprzecznicą. Rękoma dotknąłem bariery. Szyldwach nas przepuszczał.	Nie. Ja nie mam takiego charakteru.	Pieniądze jest?	Pijemy jego zdrowie!	Przebógprzebóg (przestarz.) zawołał. dziś popr. Ms. lm: skarbach.”.	Przez kogo? Jak? Ja go zabiję!	Szalona!	Wy, siestrica, jedziecie jutro?	Zawsze U nas nie ma zwariowanych indywidualistów, jak ty. My nie przegramy już żadnej wojny.	Śpieszmy tam co żywo	Żegnam państwa
Przyrychtuję ja cię, ścierwo, na taką kapustę, że cię psi nie zjedzą, zmięknie ci rura, nie będziesz się puszył i wynosił	Nie bójcie się tylko dokuczania, nie ma czego. Ja z wierzchu jedynie jestem pomalowany na kolor stalowego bagnetu. W środku wszystko jest kruche jak stearyna. A zresztą... je m’en vaisje m’en vais (fr.)	Co do Maszki wie przytem, że się żenisz z panną, która uchodzi za zamożną; wie, żeście się polubili ze starym panem Zawiłowskim, i może chciałby za pańską protekcyą zbliżyć się z nim. Maszko musi myśleć o przyszłości, bo mówiono mi, że sprawa o zwalenie testamentu, od której zależy jego los, nie stoi zbyt pomyślnie.	W ogóle. Chcę się przyzwyczaić i nie mogę. Dwadzieścia dwa lata z tym chodzę i przyzwyczaić się nie mogę. Jak pan myś­li, nie mam już szans, żeby się przyzwyczaić?	We Frankfurcie modliłam się ciągle o to, bym mogła zaraz wracać, a ponieważ to nie następowało, sądziłam, że Bóg nie słucha. Gdybym jednak była uciekła, nie przyjechałabyś na halę i nie ozdrowiała.	A to odkrycie! Mieszkamy tu prawie od roku i nigdy nie przyszło nam na myśl, że mogą się tutaj znajdować jakieś drzwi.	Możecie, czego chcecie, próbować bo ja już z mojej apteki, co tylko było do dania, wyczerpałem; nie sądzę, żeby się to na co przydało... Na koń siąść bodaj czy mu siły pozwolą. Dać go do jednego z tych gródków, w których dzień i noc czuwać potrzeba.. to nie spoczynek... No, ja nie wiem,	A nie może się pani ich pozbyć?	Nie idź tam, mosanie tego, może zasnęła. Przeziębiła się widać i dostała bólu głowy i dreszczów.	Nie mogę się dalej bawić. Nie chcę.	Jak to skąd?... Z danin od ludów azjatyckich. Fenicja winna wam pięć tysięcy, no i ja ręczę, że odda, jeżeli nie trafią się jakieś wypadki... Ale oprócz niej Izrael winien trzy tysiące, Filistyni i MoabiciMoabici	„Stało się nie mogłem zapobiec temu szaleństwu. Ostatecznie, pan de la Mole jest tak wielkim panem, że opinia potrafi znaleźć usprawiedliwienie dla młodego pułkownika, który zaślubi tę uroczą wdowę. Moja śmierć pokryje wszystko”.	Czy sądzisz może, że to jest w nim tylko pospolita pycha, nędzna podłość dorobkiewicza, którego oszalały tłum ludzki wypchnął aż tak wysoko? Mylisz się: to nie jest tylko pycha. Jest to właśnie owa nadludzka potęga. Ja wiem, że on kocha siebie samego tak mocno, jak święty Antoni Padewski kochał Boga, że dla własnego celu napełnia ziemię swoją straszną, niezmierzoną sławą. Ale w tym jego celu mieści się nowy świat, nikomu nieznany. On do niego zmierza bez przerwy, jak Kolumb do swej Ameryki. Tam się poczynają i ciągną nowe dzieje okręgu ziemskiego. Pomyśleć!... Gdybym ja właśnie miał, posiadał tę jego tajemniczą siłę... Nowa ziemia. Moja nowa, odrodzona ziemia, którą widzę tak, jak tę oto mapę. Gdybym mógł stawać się bez drżenia, kiedy zechcę, nędznikiem, wówczas gdy trzeba być bardziej potężnym dla celów olbrzymich, tylko mnie jedynemu wiadomych! Władać swoją duszą i jej małymi, nędznymi cnotami tak samo jak wojskiem ludzi!	Sprobój pan jednak, gdyż z trudnością inaczej być może, mówiła Laura; przecież mimo woli mojej nie zechcesz mnie ścigać? a ja, ja mimo całej swej życzliwości dla pana... nad tę, nic mu ofiarować nie mogę...	Pan Miętlewicz nie miał majątku, a jednak wyrabia się własną pracą...	Za późno przyszło ostrzeżenie. Zło stało się już. Nie mogłeś pan telegrafować?	Przyparliście ją, że dziw kiecki nie zgubiła z pośpiechu! Pieniędzy jej potrza la Mateusza, nie la chłopa.	Róż i jaśminów. Alem czasu nie miał na za­chwyty, bom słuchać musiał, co mi mówiła. „Świat cały zginie. Pożar będzie na całej ziemi taki, że woda w rzekach zawrze i liście spadną z drzew”.	Jeśli idzie o moją klasę, to, faktycznie, nie miałem mimo wszystko jednak utrzymuję, że pan zupełnie błędnie ocenia tych chłopców. Chcąc być sprawiedliwym wobec drugich	Może. Ale pan mi chyba z tego zarzutu nie postawi. Wszakże pan sam przez całe życie nic innego nie robił.	Ty ty, właśnie ty. Nie przypuszczałam, że memoriał, przy którym ci pomagałam, będzie narzędziem takiego... takiego... postępku.	Ale nie rybacy. Uczeni... może.	A co ma być z ludźmi, którzy z natury nie mają dość rozumu, cioteczko Jakubino?	A któż u diabła kiedy w nie wierzył!	A nie oświadczył ci ja waszej miłości, panie kawalerze, zaraz przy pierwszej waszmościnej wizycie, że małżonek dla Hedwigi już jest wybranwybran	Ja także nie zdołałem!	Nie...	No, do puszczania. Takie, co się batem pogania i się kręcą. W sklepie kosztuje po dwa centy, a ja kupiłem cały tuzin za dziesięć centów. Na gwiazdkę będą mogli kupić dla braci i sióstr na prezent.	Drogie dziecko, zostanę, jeśli chcesz, ale zgubimy się oboje i zostaniemy bez oparcia. Ale kiedy będziemy oboje jednako nędzni i samotni, kiedy niepowodzenie (trzeba wszystko brać w rachubę) wygna nas do Escarbas, pamiętaj, kochanie, że przewidywałam ten koniec i że radziłam iść do celu wedle praw świata, okazując się im posłusznym.	I chcesz, aby ci król JMć był swatem Ale, Dudyczu mój, to ci rychlej zaszkodzi niż pomoże. Stara pani nasza dąsa się na nas.	Więc nie ma pan zaufania do pana Smitha?	Chyba nie mówisz pan o pani Jaszuńskiej?	Nie masz już swojego złota!	Było dużo znajomych... musieliśmy się pożegnać.	Powiedzie się nam	Słuchajcie kamraty! Aleście się zeszłej nocy nieźle zabawili naszym kosztem!	Czyś się pan wściekł!?... siniaki mieć będę i...	Sądziłem, iż mam ich przekonałem się jednak, iż jestem w błędzie.	To patrz; sam się rozłakomisz.	Klu-Klu zrobiła źle, że uciekła z domu. Klu-Klu zrobiła źle, że w nocy sama odbiła skrzynię, jedną małpę wypuściła i sama zajęła jej miejsce. Ale Klu-Klu poniosła już karę. Bo nawet dla murzyńskiego dziecka	Przypuszczam, że teraz będę miał możność częstszego widywania pani...	To prawda ale strach ma duże oczy, które jasno widzą, a zresztą nieźle to wiedzieć o tym, że wkrótce dnieć zacznie.	A! to prawda! zawołała starościna, że byłybyśmy wolne!	Dagon mieszka w Pi-Bast, ale całe dnie wraz z innymi kupcami fenickimi przepędza w świątyni Astarty na pokucie i modłach...	Księżno ja będę posłuszny... Bóg świadkiem, że trzeźwy jestem.	Przecież jeźli im o to chodzić może, jestem szlachcic.	Toś ty, rarożku, do ŁubniówŁubnie rzekł Bohun poglądając strasznym wzrokiem na Rzędziana.	Może papierosa?	Zostawiłam kartki, panie... kartki na chleb!	Juści, niezaprzeczenie to kara Boża ale i to kara, gdy herezja nowa wyrasta... Nową sobie wiarę chcą tworzyć! kto? szaleńcy jacyś... Już lat bodaj trzy temu, gdy Ojciec święty potępił ich.	Aha! I piramidy obstalowane! No, wobec tego jadę do Dąbskich.	Musisz pan mieć zapewne kawał cielęciny lub młodej koźliny?	Przepraszam, a skąd pan jest?	W domu nosiłam, ale tu... nieetykietalnie	Zrobi mi pani ten zaszczyt, aby przyjąć moje ramię?	A w tym środeczku	Boże Wszechmogący! Prosiłem cię o stateczną realistkę za żonę, a tyś mi wicher dał!	Błędny rycerz! Co to znaczy?	Czy to jej córka, ta urocza osóbka obok niej?	Ja pani powiem! Od kiedy wyszłyśmy z pensji	Jesteś tego pewien?	Kondycja ludzka, Zabawa spytał pan Nowowiejski.	Możesz mi dać bardzo wiele, mój drogi przyjacielu Twój podpis... nic więcej.	O!... to za wielkie szczęście dla mnie!	Od adwokata... Całuję rączki dobrodziejowi...	Przecz-żeś to uczyniłPrzecz-żeś to uczynił	Tak jest! Musieliśmy waści hamować.	To chcę tamtą w kwiatki.	Tym ci polski naród stojał	Więc coś innego... naprzykład... pismo dla kobiet...	Wypróbuj go, kochana, niech usłyszymy dźwięk tego pieścidełka	Znajdę ich	A gdzie gospodarz?	A przyjdzie przyszły porządek	A tymczasem Saksonia... N. Panie!	Ani dla mnie	Całuję rączki Przyjdźcie znowu. Auf WiedersehenAuf Wiedersehen (niem.)	Chciałyśmy...	Czy ci braknie konceptu, Michel?	Czy dobrze cię chociaż traktują? Czy są z ciebie zadowoleni?	Dlaczego?	I tobie sprzedał tajemnicę?...	Jako zakład.	Jaką?	Jestem widmem nieszczęśnika, któregoś pogrzebał w lochach zamku If. Bóg wywiódł go z grobu, włożył mu maskę hrabiego de Monte Christo i obsypał złotem i diamentami, abyś rozpoznał go dopiero dziś.	Mnie! bardzo dziękuję panu.	Nic?	O czymże mowa?	Panie Stefanie!	Po palestranckupo palestrancku (daw.)	Prosty ja żołnierz, jeno pod Aleksandrem MacedońskimAleksander Macedoński a. Aleksander Wielki (356–323 p.n.e.)	Spod księcia Janusza?	Tak, panie hrabio.	Tak. Biała. Czysta. Śpij.	Tst zawołał Kumkodesz.	U nas w mieście wielkie dziś nowiny są!	Wie weit, Jude? Oho, das ist fast unglaublich. Du, SchweinWie weit, Jude? Oho, das ist fast unglaublich. Du, Schwein (niem.)	Znasz ją?	Żołd dostaliśmy słudzy jego świątobliwości	Żądasz zatem jeszcze mego szacunku i podzięki?
Więc słuchaj! Ja wyjdę najpierw sama, a ty stój tutaj i czekaj. I ciągle patrz na mnie. Ani na chwilę nie spuszczaj ze mnie oka. Kiedy zobaczysz, że biegnę z powrotem na to miejsce, gdzie teraz jesteśmy, wówczas zawrócisz natychmiast i uciekniesz, jak będziesz mógł najszybciej. Już ja cię dogonię.	Wcześniej czy później zapominają o wszystkim. Eugenia wyjdzie za mąż jeśli nie dziś, to jutro, jeśli nie jutro, to za tydzień. A nie sądzę, by żałowała pani narzeczonego panny Eugenii.	Jak powiedziałeś? Nie chcesz, poczciwcze? No, to jak tam sobie wolisz, jestem za tym, żeby każdy robił, co mu się podoba, chodźmy, Danglars, a jegomość niech sobie idzie do swojej osady, kiedy tak sobie życzy.	Jaki? nie umiem wam odpowiedzieć. Tak sobie, porządny Włoch, kupiec, z którym się poznałem przypadkiem. Radził mi wprost ażebym Włoszkę porwał gwałtem... królby mi za to podziękował.	Nie co czynić zostało, tylko iść i to plugastwo w gnieździe wydusić!	Zaś miałoby być inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy raz pocznę głową robićgłową robić (daw.)	Szanowne panie rozmówmy się szczerze: jeżeli przyszłyście, jak już niejedna litościwa osoba przychodziła, nie dla urzeczywistnienia mojej myśli, ale dla chwilowego wsparcia mojej nędzy, dla podtrzymania moich sił fizycznych, o! to lepiej opuśćcie mię od razu. Ja nie jestem zwyczajny Łazarz. Szkoda waszych zachodów. Dopóki nie będę mógł wrócić do mego przedsięwzięcia, dopóty i nie odzyskam zdrowia, bo tylko ta niemożność mię zabija. Jeżeli nie możecie spełnić mego żądania, po co na próżno oddalać śmierć i tak dość powolną? Po co gwałtem przytrzymywać mię na tym świecie, który nie chce dobrodziejstw, jakie Bóg miał mu zesłać przeze mnie? Czyż nie lepiej zaprzestać już tej bezużytecznej walki i co prędzej podążyć na te inne światy, gdzie znajdę od razu rozwiązanie wszystkich zagadek, nad którymi tutaj bezsilnie się męczę?	Gadasz głupstwa Po pierwsze wszystkie ich udziały nie starczą na to, a po drugie termin za dwa miesiące. W tym czasie niepodobna sprzedać udziałów inaczej, jak za psie pieniądze. Zresztą na pewno nie zechcą. Znam ich dość dobrze.	Nie, Katty, mylisz się, już jej nie kocham, pragnę jedynie zemsty za pogardę, jakiej doznałem.	Nie, Pencroffie, ale z pewnością tajemnicza Chyba że pan potrafiłby wytłumaczyć to, czego ani ja, ani Spilett dotychczas nie potrafiliśmy zrozumieć.	No, przecież nie babkę? Pan umyślnie pyta, żeby uwolnić się od odpowiedzi, ale się to nie uda! Kocha ją pan?...	Ty zaś, Amelko jesteś zbyt wykwintna i wymuszona. Te pretensjonalne miny są teraz zabawne, ale jak się ich nie będziesz wystrzegać, to wyrośniesz na przesadzoną gąskę! Lubię twoje dobre maniery i wykwintne wysławianie się, gdy nie próbujesz być elegancka, ale twoje niedorzeczne wyrazy stawiam na równi z gminnymi słowami Ludki.	Bogu to tylko wiadomo, ale tak mi mówił mój ojciec. Słyszałem w Domu Cudów twoje opowiadanie o tych najprzeróżniejszych dziwnych miejscowościach wśród gór; jeżeli więc ktoś tak stareńki i tak nawykły do mówienia prawdy może puszczać się w podróż dla rzeczy tak błahej, jak jakaś tam rzeka, to zdawało mi się, że i ja też powinienem ruszyć w drogę. Jeżeli naszym przeznaczeniem jest znaleźć te rzeczy, to je odnajdziemy	Nie wart jest pani! Pani jest nadzwyczajna, pani jest wyjątkowa...	No, to niedługa historia przed wojaczką strach to nie żarty! Przyszedł sołtys brać go do superrewizji. Nasz kuchcik uskoczył za węgieł dworu, wziął kamień z ziemi i wytłukł nim sobie dwa przednie zęby, jak to pan wie, niezbędne do odgryzania ładunków przy skałkowym karabinie. Sołtys go za kark, postronkiem wiązać, a ten się w głos śmieje i pokazuje zakrwawioną dziurę na przedzie szczęki.	Daj pan spokój... Według teorii kojarzenia, która jest wybiegiem w psychologii, każda ściana i wnętrze bryły ma specjalną komórkę w mózgu, które to komórki w pewnej chwili grają razem. Lecz tu nie chodzi o możliwą czy niemożliwą „grę komórek”, ale o fakt, że ja mogę czuć rzeczy, których natura nigdy nie pokazuje mi w jednej chwili... Mogę na przykład wyobrażać sobie, czyli nawet siebie samego w wieku dziecinnym, młodzieńczym, dojrzałym i obecnym, czego nikt nigdy nie widział i nie zobaczy, przynajmniej w tym życiu.	A jeśli ona mnie nie kocha?...	A więc Ryży Byk... czyż nie tak? Może w poprzednim życiu pozyskałeś zasługę, a byk przyjdzie, by cię wynagrodzić.	A z kimże, jeśli nie z księciem de... Tak, panie!	A! więc to coś okropnego, coś okropniejszego od śmierci.	Absolutnie. Aha, jednak nakładam mały, malutki waruneczek. Rozumie pan, że nie mogę wypuścić na wolność człowieka, który podaje środki odurzające, wymyka się przez okna, a potem zostaje przyłapany na włóczeniu się po terenie prywatnym, że takiego człowieka nie mogę wypuścić na wolność bez jakieś rekompensaty.	Chciałem swego czasu Bóg widzi, chciałem i nie mogłem, a teraz panu Podbipięcie życzę, by był szczęśliwy.	Czemuż to?	Czy, chorym będąc, nie odsyłałeś pocieszyciela? Czy nie zawierałeś przyjaźni z głuchymi, którzy nigdy nie pojmą, czego pragniesz?	Dalej, dalej! Nie mam ochoty pozostawać tu przez noc całą.	Dotąd nic nie rozumiem, waść musiałeś podwarjować!	Hę? Hę? ja dla was; czy król was przysyła? nie!	Ja bym kupił złoty papier, kupiłbym na wzór jeden kotylionowy order i może by pani pozwoliła na robótkach. Morris by potrafił	Jakżem szczęśliwa!	Kiedy ja doprawdy nie wiem...	Może pani pożyczyć agrafki do zapięcia sukni pod kolanami?	Może to być.	Muszę pić, bo to są przecież oficjalne zaręczyny siostry.	Najlepsze to iżeśmy tak ów wyłom założyli, że Turcy znów mają dostęp zamknięty i muszą nową minę podkładać. Potęga ich jako morze nieprzebrana, ale takie oblężenie za jaki miesiąc, dwa, musi się im uprzykrzyć.	Naradzają się, kapitanie Najwyraźniej nie mogą się zdecydować, czy nas zaatakować.	Nic, nic, moje dziecko, Ale widzisz, jabym chciała wiedziéć... czy to prawda.	Nie była ona taką dawniej, jako żywo, za mężowskiego żywota Dopiero, gdy jej jedynaka dziecko, synka małego, Niemcy pochwycili, a męża zabili, zemsta ją uczyniła żołnierzem... Pamiętają ludzie, gdy jeno pieśni nuciła, strojno chodziła, a chłopiątko w kwiatki ubierając, na ręku kołysała. Jak jej pana a męża i dziecka nie stało... naraz niewiastą przestała być i stała się straszną, jakby bogini jaka, co z Dungusu zstąpiła...	Nie jesteśmy przeciw panu, ale co robić?	Nie ma za co dziękować! Nie ma za co! Chłopak znał hasło! Musiałem uczynić com uczynił, bo prawo jest prawem!	Nie winienem ja osamotnieniu mojemu znacie żywot cały... smutki jego i zawody... Dziś, zapóźno!!	Nie.	Nie... do kogoż, nie mam nikogo...	Niestety, Polak. Kłamstwem się zasłania, Zborowskiego na świadka wzywa, musiał wiedzieć, że onego tu nie masz.	No, zdrowo nocleg odbyli! Cóż nie pozdrawiacie? Naszym kurskim! Chleb i sól! Witajcież gościa!	Och, całkiem nie pamiętam.	Panie Michale, najdroższy panie Michale! nie opuszczajże mnie!	Przenigdy!... Wczoraj już otrzymałem od nich pierwszy znak. Wkrótce spodziewam się dalszych... Będą niecierpliwić się i naglić... Jestem im potrzebny ich rodzic... Odejdź teraz stąd, proszę cię, odejdź!... Chcę pozostać sam, zupełnie sam...	Spletli ci baśń bo ja tu o żadnej takiej dziewce nie wiem.	Stworzona byłaś, jak mi to powiedziałaś tam nad rzeką, na żonę wynalazcy!	Tak, panie tak... To dzieci szernów.	Tak. Ale to nic jeszcze. Dzienniki paplą o tym, tak jakby miały jakie prawo. Masz, czytaj.	To i ja tedy przebrać się muszę?	Toż on teraz nie tylko majętności, nie tylko srebra i klejnoty, ale ponoś i skuwki na rzędzikachskuwki na rzędzikach rzekł pan Wołodyjowski.	Tu mieszkam ja, pani. Czym mogę służyć?	Utopista i klasyk: echo encyklopedystów i rewolucyi francuskiej. Jest to szlachetność, porządek, doktrynerstwo szwabskie, deklamacya patetyczna i nudna.	Widzisz, Stasiu bo ja bym chciała, żeby Miś był zupełnie jak mój syn.	Wie pan co, nie mówmy o tym.	Więc pan sądzi, że to to?	Zgodne to z dziecięcymi wyobrażeniami	Zobaczysz pani, że będą łagodne jak baranki w ręku Alego.	Żyw tedy, żyw mój ojciec!	A dzieci?	A straż na przedmieściach mamy podłą	A ty co powiesz, „Krawiec”?	Ah, ha! mucho bono! Qui! Qui! Clos Poulet... St. Malo! St. Pierre et Miquelon zacząć; tu: 3 os.lm jęli: zaczęli. wołać wszyscy społem:	Albo las, pełen białych niedźwiedzi?	Artysta, Praca, Zwątpienie	Bardzo ładna.	Bardzo.	Boże!	Bój się Boga!	Ciekawe wrażenie wyniósłby ten, ktoby nas widział i słyszał teraz	Co za bezwstydny zarozumialec!	Cóż tobie się zdaje, że on zrobi?	Do ciebie od dziadunia. Przyszedł wczoraj...	Doskonałe miejsce do pisywania liścików	Dusza	Gdzie ci tak pilno?	Herr von Borowiecki!	I doprawdy myślicie się na nowo budować? doprawdy?	Ja wiem, ja słyszałam w Thumsee	Kobiety z prowincji, które widywałem w Paryżu były w istocie dosyć obcesowe...	Malutka, złotowłosa główka!	Miasto, Nuda	Mogę panu inspektorowi wskazać jedne tylko drzwi... na dole...	My.	No, i cóż ty powiesz?	Och, nigdy! Ja dobrodzieja respektujęrespektować (daw., z łac.) tu: uczucie, miłość. jak oćca i nazywałam go zawdy „faterkiem”faterek zniszczenie; rozpacz., kiedy mąż innej wiary, a żona innej.	Odsuń się.	Owszem, wspominał. Jestem zawsze do usług.	Panie Aronnax czy jesteś gotów do drogi?	Przysięga, Przywódca, Król, Ojciec	Przyznam się...	Rozumiem, ale nic z tego Narzeczeni pojadą z nami, a do powozu niech siądą, jeżeli chcą, pan Ochocki z panem Starskim.	Sądzę, że łódź może mieć własną kotwicę	Tak	Tak, na dziś mi wystarczy.	Tak. Jakiś Tolewski. Więc co?	Tedytedy (daw.) ruszył się żywo Olek, ale Nik rzekł:	Wierz braminowi więcej niż żmii, żmii więcej niż wszetecznicy, a wszetecznicy więcej niż Afgańczykowi, Mahbubowi Alemu!
Jak to? Nie chce pan zostać na obiad?	O nie; ale chce się pan mecenas naocznie przekonać.	Pan mnie nie rozumie	Panie naczelniku, pan pułkownik niecierpliwi się przy telefonie.	Jak to? Co to? Nie kochasz i dopiero mówisz? Co ci jest? Opamiętaj się! Rok obcujesz z wariatem! Myślałam, że za nim szalejesz. Awantura!	Anusiu! Anuleczku! poczekajże... co ci to, ty bo się gniewasz na mnie, ja cię muszę przeprosić.	Będzie wam bieda, bo tu już nic nie zarobicie. Wam trzeba albo siedzieć przy dworze, albo mieć dużo gruntu. Za Bugiem kupilibyście najmniej dwadzieścia morgów za to, co weźmiecie ode mnie.	Chciałbym, aby byli przy tym Albert de Morcerf i Raul de Château-Renaud; wiesz pan, że prosiłem ich już na świadków.	Serce dziewki szesnastoletniej (bo naszej Baśce idzie dopiero na siedemnasty) tajemnicą jest dla wszystkich, a głównie dla niej samej. Czy w tym sercu mieszka Juraś, na to bym nie przysięgła, ale że nie ma tam Dziana, ręczę. Co do mnie, z duszy całej pragnę, abym jako druhna swej krewniaczki młodego Zawiślaka przed ołtarz powiodła...	Co tam słychać?	Czemu nie? Co by w tym było złego?	O co chodzi?	Robię, co mogę.	Kochany bracie nie będę z tobą sporu poczynał o to, czy we wszystkim tym, coś dopiero powiedział, masz prawdę czy nie masz; krótko ci powiem, że niektóre rzeczy sądzisz sprawiedliwie, niektóre zaś widzisz całkiem opacznie, ale o to nie mogę cię nie zapytać, dlaczego właściwie tak naglisz z tym oświadczeniem? Czy mnie tam co gore w Bóbrce? Czy mnie wypędzają stąd z domu? Czy na mnie krzywo spoglądają Litwini? Czy na koniec psuję tym sprawę moją, że się pieszczę szczęśliwymi momentami spokoju, których wyczekiwałem tak długo? Doprawdy, że nie rozumiem.	Mylisz się, panie łowczy! Mówię, że mi źle na świecie, bo tak jest, ale z wolą bożą dawno się pogodziłem. Nie proszę, nie jęczę, nie przeklinam, łbem o ścianę nie tłukę, chcę jeno spełnić, co do mnie należy, póki mi sił i życia staje.	Bardzo dobrze zawarł pan pokój z margrabiną d’Espard, jest panem zachwycona, a wiemy wszyscy że niełatwa jest w swoich gustach.	Przepij no do mnie, do cna mi zaschło w gardzieli! Psiachmać sobacza z babami, niektóra chuchro takie, co kieby dmuchnął, nakryłaby się nogami, a często i największego mocarza wodzi kieby to cielę na postroneczku, mocy pozbawi, rozumu pozbawi i jeszcze na pośmiewisko światu poda! Diable nasienie, ścierwo, mówię ci, pij do mnie!...	A co słychać na temat parnose?	Nie, księżno. To jest naprawdę tak okropnie nudne, że ja na miejscu pani byłbym już dawno wyjechał z Krakowa.	Punktem wyjścia przy podejmowaniu przedsiębiorstw w dobie obecnej są dla nas, Amerykanów, zobowiązania moralne, zaciągnięte wobec osób drugich, albo też czasem i wobec siebie samego. Zachętą przy montowaniu interesów są dekoracyjne motywy zabawowe. Dopiero samo wykończenie biznesu uwieńczone być winno architektonicznie okazałą, a smaczną kolumnadą zysków. Przedwczesne zamysły rentowności pisują linię rozwojową zarobkowej konstrukcji i niweczą logikę wynikających z niej wypadków. Otóż przyjeżdżam tu, by przede wszystkim wykonać dobrowolnie przyjęte polecenie ziomka waszego, kardynała inkwizytora Don Fernanda Nino de Guevara. Pobożnego tego okrutnika więzi w swym czerwonym pałacu w New Yorku znany nasz miliarder, a przez to i mój konkurent, Mr. H. W. Havemeyer. Kardynał życzy sobie, jako niepoprawny Europejczyk, nic mniej i nic więcej, jak tylko, by ktoś wyświadczył postarzałemu i zgnębionemu kontynentowi jakieś dobre okrucieństwo czy okrutne dobrodziejstwo, a to celem podtrzymania zanikającego od wybuchu ostatniej wojny wątku historii. Podjąłem się tego zadania tym skwapliwiej, że trudno się dziś imać czegoś mądrzejszego, jak pozytywnego tępienia nadużyć powojennych, popełnianych przez stosowanie samych złych okrucieństw i okrutnie głupich złości. Nadarza mi się również sposobność wprost cudowna do gruntownego porachunku z Havemeyerem, który nie tylko jest miliarderem, jak i ja, nie tylko posiada czerwony pałac w najbliższym sąsiedztwie czarnego mojego domu, ale na dobitek wszystkiego, wyobraź sobie, mój Jacinto, jest kolekcjonerem dzieł sztuka! Czy ty zdajesz sobie sprawę, kochany przyjacielu, do czego doprowadzić może kolekcjonerstwo, zwłaszcza przy olbrzymich, niezmierzonych, niewyczerpanych środkach pieniężnych mego konkurenta? Po prostu do wycofania żywych faktów lub ich wiarogodnych świadków z obiegu historii, do zupełnego przerwania i tak już nadwyrężonej dziejowej ciągłości. Sam powiedz, czy mogę ja dopuścić do tej ostateczności, ja, kardynała Fernanda delegat, misjonarz, powiernik? Skoro przez Havemeyera wyraża się ludzkość znudzona historią, w takim razie występuję ja, Yetmeyer, znudzony ludzkością i wraz z inkwizytorem-okrutnikiem uwolnię całą historyczną przeszłość, by o ile może i zechce, weszła w teraźniejszość. Będzie to próba nawiązania dziejów i niebawem przekonamy się, czy ta teraźniejszość w ogóle do życia jest zdolna. Wiem, że niełatwe jest moje zadanie, i wiem, że chcąc dopiąć celu, posługiwać się muszę środkami najnowszymi, a więc obowiązującymi już po ostatniej wojnie międzyludzkiej, czyli tak zwanymi powojennymi i stąd nieludzkimi.	Pańskie zdanie jest bardzo prawdopodobne, drogi Spilecie i zapewne nasze ostre zimy zawdzięczamy bliskości jakiegoś pola lodowego. Muszę też zwrócić uwagę, że istnieje jeszcze jedna przyczyna fizyczna, która powoduje, że półkula południowa jest zimniejsza od północnej. Ponieważ Słońce znajduje się bliżej tej półkuli w czasie lata, w zimie z konieczności musi być dalej. To wyjaśnia dużą rozpiętość temperatury w obu kierunkach: jeżeli bowiem uważamy zimy na Wyspie Lincolna za bardzo surowe, to nie zapominajmy, że lata są tu bardzo skwarne.	Mam w piwnicach ze czterdzieści zbójów i lewensów, tych wezmę. Baśka (że to, ile razy kazałem kogo powiesić, zawsze mnie molestowała, bym go darował zdrowiem) nieraz mi już radziła, żebym ze zbójów żołnierzy uczynił. Nie chciałem, bo trzeba było przykładu. Ale teraz wojna na karku i wszystko można. Chłopy to okrutne, którzy już proch wąchali. Rozgłoszę przy tym, że kto dobrowolnie do regimentu z jarów albo z odojów się stawi, temu będą dawne zbójeckie uczynki darowane. Zbierze się ze sto ludzi. Baśka też będzie kontenta. Wielki ciężar waćpan zdjąłeś mi z serca!...	To już widzę jako na dłoni, że on do Krzysi chciał. Patrzże waćpan! Wiedziałam, że lubił ją bardzo i kompanii jej rad szukał, ale żeby się tak w niej zapamiętał, to mi nie przyszło do głowy.	Dziwaczne. Człowiek myśli, że sam pojedzie w górę; nagle widzi, że nie on jedzie, ale ziemia szybko zapada mu się pod nogami. Jest to zawód tak niespodziany i przykry, że... chciałoby się wyskoczyć...	Podoba się, podoba, a on napisał list do smutnego króla, żeby od nas odszedł i żeby się z nim przyjaźnił. On chce oddać drugiemu królowi wszystkich żółtych królów, a sobie zatrzyma Bum-Druma i czarnych afrykańskich królów. A kogo my wtedy będziemy mieli, kto nam będzie przysyłał złoto i prezenty? A jak zostaniemy sami, a oni się zaprzyjaźnią z Maciusiem, to we trzech napadną na nas. Musimy zbudować dwie nowe fortece i mieć więcej wojska.	Ja sądzę że może już lepiej trzymać to to w zamczystej spiżarni.	Nie może pani widocznie zrozumieć mię. Zadawałam istotnie Łukaszowi rany ciężkie, ciosy wszelkiego rodzaju. Walczyłam z nim bez wyboru broni, a to w tym celu, żeby mię kochał jak wówczas, gdy byłam jego narzeczoną. Dochodziłam w tej walce do granic zemsty. Wszystko to było.	Nie wiem... to inna sprawa. Ale jeżeliby ona żyła albo jeżeliby inna przyszła na jej miejsce, to mogłaby się z tobą pokłócić i wydalić cię.	Ba! Mój panie, człowiek, który ma wyrzuty, jest prawdziwym zbrodniarzem, bo ma jakieś pojęcie o cnocie; podczas gdy Piotr Wielki, książę Alba to były systemy, a korsarz Monbard był całą organizacją.	Powiedziałem już wam, mości komisarzu, żebyś trzymał język za zębami, nasi królowie nie dają prawa pastwić się nad nami, a ty jesteś tylko przeznaczony doprowadzić nas, gdzie ci rozkazano, niech więc każdy milczy, albo mówmy wszyscy razem i ruszajmy naprzód, już i tak za długo trwa to wszystko.	Tak, tak! Nie ma takiej istoty, która by była szczęśliwa od dzioba aż do ogona! I czegóż to jeszcze brak wielkiemu Muggerowi?	To już moja sprawa	To wprost z dworca?	Więc to aż taka przyjemność?	Otóż widzisz Mamy trzy sześciany tej samej wielkości i z tego samego materiału, które jednak są nierównej wagi. A dlaczego? Gdyż w pełnym sześcianie jest najwięcej cząstek stali, w pustym mniej, a w drucianym najmniej. Wyobraź więc sobie, że udało mi się zamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciałzamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciał	Tak jest! Stróże chcieli się zgodzić nawet na jej ucieczkę, tym bardziej pozwolą ją wynieść jako umarłą.	A czy na wycieczki do Buttes-Chaumont jeździłyście w te dni, kiedy po nią do mnie wstępowałaś?	A ja osiemnaście.	Dla wielu powodów: nie chcemy do swej republiki wprowadzać elementów niższych, a nadto uważamy, że dobrze jest mieć nieprzyjaciół, gdyż ci zmuszają nas do czujności i stałego pogotowia. Gdybyśmy ich podbili i stracilibyśmy czujność. Niewolników zaś mieć nie chcemy.	I cni wam się bardzo bez roboty?...	I ja także podzielam twe nadzieje. Wojny dzisiejsze trwają krótko, po paru bitwach zawiera się pokój. Wojna trwa już od roku, a więc niezawodnie, powróciwszy do Europy, zastaniemy ją skończoną.	I ja tobie, ale kiedy indziej... Oświadczył ci się Miętlewicz?...	Ir ištrukai iš jų rankų! Tai, vyreli, gilukis! Jie ne vieno nelenkia, nei seno, nei jauno, nori mus visus išžudyt. O čia, vyreli, Svalgūną paleido!... Na, na, stebuklas.	Ja wiem, ja wiem!	Ja z panią? Doskonale.	Już od roku i bardzo się kochają	Nikogo Bóg ten nie odpycha ani ta wiara nie wyłącza; ubodzy są jéj siewaczami, ale bogaci także ich braćmi, bo u nas nie ma ani bogatych ani ubogich, a miłość wszystko nam wspólném czyni... przyjdź a ujrzysz i posłyszysz...	Proszę tylko pomyśleć Wczoraj podobno ktoś zrobił całkiem niezły interes na akcjach neapolitańskich.	Przypuśćmy, że istotnie „wyjechałeś” stąd, przypuśćmy... Czy zapamiętałeś sobie przynajmniej te szczegóły z twego życia, które bezpośrednio poprzedziły tę „podróż”?	Spytaj... astrologów: ja nie wiém.	Tak mi dobrze z tobą, ja za tobą tęskniłam Tak bałam się, czyś ty o mnie nie zapomniał, czy nie znalazłeś innej, ładniejszej i rozumniejszej ode mnie.	Virginie-Dallet? Nie? a Passe-Colmar? Nie, w takim razie, skoro nie macie nic, trzeba się nam zabierać. Duchesse d’Angouleme jeszcze nie jest źrała; chodź, Charlie, idziemy.	Według książki Sirra perłołówstwo pod Cejlonem wydzierżawione jest za roczną opłatą trzech milionów żarłaczy.	Właśnie, że uczyłby mnie darmo bo ja mam poczucie natury...	Właśnie. Czyś ty nigdy nie pomyślała, że w temże Towarzystwie Asekuracyjnem jest droga do wcale dobrych dochodów?...	A gdzież mają siedzieć, kiedy im bożnicebożnica	Ach, Boże, gdybym mogła...	Ar matote, vaikai tas Vytaudas buvo mūsų geradaris, išmokė mūsų protėvius tikrąjį Dievą garbinti!	Bo chcieli ryby łowić w mętnej wodzie.	Bo ten misjonarz był u mnie wczoraj wieczór, nocował i dzisiaj przed świtem tutaj wyjechał.	Będę.	Chemicy albo osoby interesujące się chemią	Chodźmy zobaczyć miejsce	Dlaczego ty tak mówisz?...	G. 2. (zrywa się nagle, turla się po śniegu).	Garbata się powiesiła.	Gdzie?	Gość?	I cóż dalej?	I gdzież się udajesz?	I tom mu przypomniał...	Jakie ma ładne buciki jak się świecą!	Jeszcze go przeprosili za zatrzymanie	Jeśli wybierzesz wygnanie już go nie ujrzymy.	Kilka tygodni. A właściwie trudno określić, gdyż poród był przedwczesny	King dostanie szkołę W ogóle, z Nr. 5 żartów nie ma!	Krwi było dużo. Zaraz go zabrali.	Matka wszystkie ponieśli do miasta; kacze ino zostały.	Merci!Merci! (fr.)	Nie ma spokoju dlatego że już od wielu pokoleń rybacy z tej wsi uważani byli za osobistych niewolników radży	Nie mam nic do powiedzenia. Nie jestem chory i nie sądzę, ażeby pannie Izabeli były potrzebne moje wizyty.	Nostalgia?	Panno Trotwood gdybyś była mężczyzną...	Pewność ręki?... Przede wszystkim trafne cięcia.	Prawda, że nazwisko waszmości nieszwedzkie. Z jakiego narodu, proszę?	Przecudna, biała ściana...	Prędzej!	Rodzona moja siostra!... Przypominam ci jednak, że nie wypada dla stosunków z duchami zaniedbywać stowarzyszenia, które ma cele uczciwe, a niekiedy praktyczne.	Sen	Siedm bez atu.	Strój rzecze książę	Szkoda	Tyle tylko, że on sam z nami popłynie.	Tylko starzy ludzie miewają reumatyzm, cioteczko!	Volenti non fit iniuria Ale któż królewiczowi list odda?	W Warszawie mam moc pracy. Lecznica pełna... Poza tym prywatni pacjenci.	W pałacu, gdzie jej syn poczynił szalone wkłady.	Więc dzisiejszego wieczoru...	Wszystkie kręgi połamał.	Zatem?
I ja także nie jestem mężem stanu nie potrzeba nic więcéj prócz zdrowego rozsądku, aby polepszyć los jakiéjś gminy, kantonu lub okręgu; rządzenie całym departamentem wymaga już pewnych zdolności; ale i tak te cztery sfery administracyjne mają dość ciasny widnokręg, by go zwyczajny wzrok objąć był w stanie; interesa ich łączą się z olbrzymim ruchem państwa widocznemi węzłami. W sferach wyższych wszystko się powiększa i spojrzenie męża stanu powinno z tego stanowiska, na którém stoi, ogarniać całą spółeczną widownię. W departamencie, okręgu, kantonie lub gminie można zdziałać wiele dobrego nie sięgając myślą i obliczeniem skutków daléj jak na jaki dziesiątek lat naprzód, ale gdy idzie o dobro narodu.... o! wtedy to już wiek cały, całą mglistą przyszłość w rachubę wziąć trzeba. Gieniusz Colberta, Sully’ego, będzie niczém, jeśli mu zabraknie téj woli żelaznéj, jaka stworzyła Napoleona i Cromwella. Wielki minister, panowie, jest-to wielka myśl wypisana na wszystkich latach wieku, którego świetność i dobrobyt przez niego przygotowanemi zostały. Wytrwałość	Jak to to jeszcze nic? Na duszę mego rozgrzanego rozporka, toć my oba, Panurg i ja, drżymy już ze strachu. Wolałbym raczej popić niż oglądać te tu utrapienia.	O, tak to nie pójdzie! Zrobiłeś swoje! Zawezwałeś nas tu za to, żeśmy cię sklęli i zwymyślali, chciałeś nam dać przestrogę. Nam? Czekajże, teraz na nas kolej.	Ależ to bardzo szlachetnie z jej strony proszę, niech mi wujenka wierzy, że sam jestem Lusi wdzięczny za to, iż czuwa przy pani, której oboje tyle serca zawdzięczamy.	Co znowu! Bądź pewny, że w takim miejscu, gdzie nikt nie zawita prócz panów szczęścia, Silver niechybnie wywiesiłby banderę korsarską! Nie, to są twoi przyjaciele! Tam rozpoczęła się bitwa; zdaje mi się, że twoi przyjaciele osiągnęli w niej przewagę, a teraz znajdują się na lądzie, w starej warowni, którą przed wielu, wielu laty zbudował Flint. O, nasz Flint miał olej w głowie! Poza nadmierną skłonnością do rumu był to człowiek, jakich darmo szukać! Nie bał się nikogo, nie! Jedynie Silvera. Ale Silver to był filut!	I ta olejarnia. Jak to musi nie pachnieć! Tak daleko będę od reszty dzieci! Czy chociaż ładny dom?	To jeszcze nic pewnego!	To na pewno mityng Kwestia, która się tu rozstrzyga, musi być paląca. Nie zdziwiłbym się wcale, gdyby chodziło jeszcze o sprawę „Alabamy”sprawa „Alabamy”	To pono najlepsze na oparzelinę!	A to dla czego?	A to ty stary!	A to z powodu?...	Fil, tylko nie żartuj, bo to doprawdy niewesoła sprawa.	Ha, to niech pani cierpi.	Jak czas to czas Tylko że pojedziecie nie tędy, a zwykłą drogą, szosą i nas podwieziecie.	Jak to: nie mamy żołnierzy?	Jakże się to pani podoba?	Nie znasz go! Kolb to drugi ja.	Niech Bóg broni! Mój mąż dawno umarł... to brat...	No to czemu mówisz, że ganiają?	Przypuszczam, że są to świniobójcy?	To pan był w Przytułowie?	To się dziwię, że ryby nie pozdychały bo od takiej ognistej głowy musiała się woda zagotować.	Nie przyszedł, jeno się przywlókł. On często miewa jakoweś darcie w nogach i jakieś okrutne bolenie na wnętrzubolenie na wnętrzu rozstrzygnąć, orzec., jako to zbytnia wilgoć z picia cerewizjicerewizja (daw.) bzdury, głupstwa; najczęściej w wyrażeniu: pleść androny.plecie, i cały Magistrat go w tym sensie sukursujesukursować (daw.) nie byle jak, dobrze., co?	Wybacz, ojcze, może się mylę. Istotnie nie słyszałem słów zasługujących na potępienie, przemilczałbym jednak zbyt wiele, gdybym nie wyznał, iż według mego rozeznania istnieje, niestety, w twoim otoczeniu człowiek, który budzi we mnie niepokój.	Chcę pani powiedzieć, że tak jest właśnie, jak pani mówiła. Ja już od dawna wiedziałam, że pani tak myśli.	Służąca jest właściwie u ciebie; ja się jej nigdy o nic doprosić nie mogę.	A cóż w tym złego, że Raszewski potrzebuje przyjaciół? Wszyscy o tym wiedzą.	Ależ tak, Wasza Wielebność Nasz czcigodny arcybiskup może mi dać rozkazy jedynie godne jego i mnie.	Amen ustępuję, człowiek cnotliwy jest najpiękniejszym cudem tego świata	Ani słowa już więcej nie powiem o czarnookiej tej bogini, którą, jak widzę, niby anioł stróż osłaniasz skrzy­dłami pobożnej opieki! Ale przedstawisz mię jej, siostruniu? Prawda, że przedstawisz?	Bo ja zakładam sklep z obiecanymi spodniami. Jankiel, twoje przyrzeczenia są wielkie i puste, jak... dziurawy worek, w którym zawiązana jest wieczność świata.	Być może iż łatwiéj jest stłumić walkę narodu z narodem, gdy idzie o interes materyalny; podczas gdy wojny prowadzone w imię dogmatów, które nigdy ściśle określonego celu nie mają, muszą się téż do nieskończoności przeciągać.	Człowiek jest człowiekiem, chociaż i czarny.	Dla mnie fabuła postępuje. Wiem wszystko: jestem w Rzymie, widzę trupa zamordowanego męża, którego żona, przewrotna i śmiała, ustawiła swoje łóżko na kraterze. Każdej nocy, za każdą chwilą szczęścia powiada sobie: „Wszystko się odkryje!”...	Dlaczego stryjcio tak mówi?	Dołóż temu tętniakowi bananem, bo tutaj zaraz będzie cholerna chryja. Przecież widzisz, że Niemiaszki robią w portki i gotowi są kropić z automatów na całego.	Gdybym się opierał temu, co być musi!	Ja się mam dobrze, ale ty mnie Bronek przestraszyłeś, kto tak wchodzi po cichu!	Kochałam go pan przecie wie wszystko. A dziś... dziś już mój los jest związany z jego losem.	Najjaśniejszy Panie, sądzę... i mam wszelkie prawo, aby tak sądzić, że od południa zbiera się burza...	Najzupełniej Nikt bardziej od niego nie jest w pełnym posiadaniu swych zmysłów.	Nie jestem w ogóle zbyt spostrzegawczy; ale zdawało mi się, iż żegnając się, dawali sobie jakieś znaki głową, jak gdyby jedno mówiło tak, a drugie nie.	Nie patrz na niego, nie oglądaj się Ot, zawołaj mi lepiej dorożkę, a sam tu na mnie poczekasz.	Nie, Watson, nie umiałbym rozróżnić twoich śladów z pośród innych. Lecz gdy chcesz mnie wywieść w pole, radzę ci używać innych papierosów, bo ilekroć ujrzę munsztuk z marką fabryczną Broadley, Oxford-Street, zawsze się domyślę, iż mój przyjaciel Watson jest w pobliżu. Patrz, rzuciłeś niedopalony papieros, zapewne w chwili, gdyś zdecydował się wejść do tej jaskini.	Pan mnie nie zrozumiał przewiduję szeroką organizację. Na czele będzie stała Rada Główna i jej prezesem musi zostać jakiś minister czy marszałek Sejmu: później idzie zarząd pod pańskim przewodnictwem, a następnie dyrekcja, której naczelnym dyrektorem ja pragnąłbym zostać.	Prawda, że najbliżej nas pod względem szerokości geograficznej jest archipelag Paumotu?	Przebacz mi, pani, że naraziłam ją na zawód...	Tak, zdaje się.	Tak.	Życzenie wasze, najmiłościwszy książę, będzie spełnione, lecz nim odbierzemy przysięgę i pasować was będziemy na rycerza, rozgośćcie się w naszej ubogiej siedzibie i odpocznijcie po trudach podróży.	A jak zginiesz?	Ależ dlaczego?	Ależ nie! teraz już tego nie chcę... o nie! Każde z nas ma już teraz świat osobny... zupełnie inny...	Azja, a kiedy ci termin ruszać?	Blaga! Udaje tylko! Absolutnie nie wierzę temu posępnemu Celtowi.	Brać się brało.	Co takiego?	Cudownie!	Dalej, wynoś się!	Dlaczego dzisiaj nie przyszedł?	Dlaczego nie uciekłeś razem z rodzicami?	Doprawdy!	I on widział pana Kazimierza?	I te panie także	Jak ci się zda? sędzio Mamy my jego cierpieć?	Jeśli hrabianka chcesz, abym wyznał, że ją kochałem...	Józef! Nasz Józef!	Mnie się zdaje, żeśmy się już widzieli! Tylko nie mogę sobie przypomnieć, gdzie?	Może będą wkrótce potrzebne	Mądra rada ale kto jego nakręci? Broni nie mamy, ludzi do strzelania też, a tu wzięli jeszcze „Kamienicę” w taki zły czas.	Napiszę wszystko.	Nie	Nie mówmy o tym!	Nie słyszałaś?... Ha, ha, ha?	Niech będzie pochwalone imię Jego! Wiem, panie. Nie mogę cię wpuścić do więzienia, lecz jeśli napiszesz list, oddam go stróżom.	Niech więc pan Ropuch zostanie w więzieniu! Chciałbyś pewnie wyjechać stąd karetą w czwórkę koni!	Niemowa? Krzyczała przecie ratunku. Mniejsza z tym. Chodźmy! Znajdą się rodzice!	Nigdy prawie ta praktyczność nie powstaje dlaczego innego. Ale pani dziwnie umie łączyć praktyczność z czymś zupełnie innym, z czymś, czego nazwać nie umiem, bo...	Nigdy.	No i sakwy pełne mądrości przynosisz z sobą a groszy dużo?	Oczom nie wierzę!	Ot, jaki hardy! pchi!	Otóż w razie niebezpieczeństwa, naprzykład rewizji w pociągu, macie dotknąć żarzącym się papierosem lontu, który będzie z paczki wystawał, i wyrzucić ją przez okno. Paczka spłonie w ciągu jednej minuty doszczętnie, gdyż papiery będą specjalnie nasycone.	Owszem; lecz reszta urządzenia zdawała się pochodzić z twoich pokoi bibliotecznych.	Pan Bezportek?	Panna Patty i panna Maria nie są chyba materiałem, z którego się przędzie sny Czy możesz je sobie wyobrazić jako turystyki, zwłaszcza w tych szalach i czepcach?	Panowie, dajcie spokojnie przeczytać dzisiejszą gazetę... Faktycznie, kręcą cykorię pudami.	PijaństwoBrat pytał Hipolit wybałuszając zamglone oczy i czepiając się rękami bezradnymi nie tylko sąsiadów, lecz i sąsiadek.	Po ministrach i jenerałach... No, puść...	Troszeczkę. Marja podobno więcej odemnie.	Uczyłeś się historii?	W miasteczku... wyszeptała.	Wiem. Czuję. Wino pan pił.	Wieszwiedzieć (daw.) spytał.	Więc co?	Wśród nadzwyczajnych przygód mojego życia, nie dziwię się niczemu co do mnie, wiem tylko, że oczu sobie nie odkrywałem; czułem wprawdzie obecność atmosfery średniej; strefy ognia, ale żebyśmy wyżej być mieli, wierzyć temu nie mogę. Nie mogliśmy dolecieć do nieba Plejad, czyli Siedmiu Kóz, gdyż spłonęlibyśmy niewątpliwie w ogniu, dlatego wnoszę, że mój giermek albo kłamie, albo marzył w ciągu podróży.	Zapewne ale szanując tkliwość serca królowej, musimy w polityce kierować się przede wszystkim rozumem i ostrożnością.	Ładna kobieta!... Czegóż chce?...	Świętoszek, Złodziej
Najzupełniej nie posuwając się wszelako do twierdzenia, że różnica jest równie głęboka jak między posągiem z katedry w Reims a z kościoła św. Augustyna. A, à propos katedr mówiłem panu kiedyś o kościele w Balbec niby o wielkiej skale nadbrzeżnej, o pospolitym ruszeniu okolicznych kamieni; ale na odwrót popatrz pan na to wybrzeże (to szkic robiony całkiem blisko stąd, w Creuniers), popatrz pan, jak te potężnie i delikatnie wycięte skały przywodzą na myśl katedrę.	Głupstwo! Nie idzie wcale o to, czy rytownik był artystą, czy nie, faktem jest, iż przedstawił nagą kobietę, która za cały strój posiada jeno włosy. Toteż dotknęło mnie to boleśnie, iż człowiek w pewnych latach, jak pan, rozumny, jak widzę, wystawia na pokaz młodzieży, snującej się po ulicy Św. Jakuba, taki gorszący rysunek.	Słuchaj, babcia mogłaby może usiąść, skoro pan doktór pozwala, w jakiej spokojnej alei na Polach Elizejskich, koło tego klombu, gdzieś się bawił niegdyś	Dużo ci przyjdzie z tego! Piasek i woda, którąśmy z góry widzieli, jeżeli to jest woda w ogóle, a nie jakiś na szkliwo ścięty kamień...	Jak pan sobie życzy, ekscelencjo	Ach, ustawy, ustawy! W dzisiejszym społeczeństwie jest mnóstwo ustaw przestarzałych i zgoła głupich, powiedziałbym nawet barbarzyńskich, o ile się odnoszą do kobiety.	Mój drogi, po cóż mam cię obełgiwać! Nie cierpię bezmyślnego kłamstwa, jak nie cierpię sentymentalnych roztkliwiań się nad każdą niedolą, której to tyle pomaga, że może sobie zdychać swobodnie, oblana łzami współczucia. Pomógłbym, gdybym mógł, a że nie mogę, nie pomagam. Nie mogę przecież oddać własnego surduta nawet nagiemu wtedy, kiedy sam zmarzłbym bez niego.	Rzeczywiście, że to po polsku! Tak robił stary Czarniecki: Ty, Rakoczeńku, do mnie, na moje śmiecie, to ja, Rakoczeńku, do ciebie! A tu jeszcze nie na cudze, mospanku, tylko na swoje własne.	Gadacie, krzyczycie i hałasujecie, i oto prawie wszystko, co umiecie! Po co? Klasa Kinga będzie się tylko śmiała z tego, że was tak zbujała, i King także was wyśmieje. Oprócz tego ta rezolucja Orrina jest pełna błędów gramatycznych i King miałby jeszcze jeden powód do śmiechu.	Bo mnie mówi serce, że to musi być asyryjski wysłaniec czyhający na zgubę jego świątobliwości...	Chodźmy, zobaczymy, co to jest?	Co on w tym ma, to on ci sam powie, ale tylko tyle ci powiem, że gotówki nie weźmie.	Czy to czcigodni państwo jadą do owego Ludwikowa?	Czyż to jest prawdziwy Dorian? Czyż jestem naprawdę taki?	Jest to, że ona ma u siebie co najmniej jeden bardzo piękny obraz Elstira.	Och, mów, mów, mów! Usta twoje były tak długo dla mnie nieme...	Tfe! zaraza na to miasto; gdzie człowiek innego powietrza jak heretyckie do brzucha nie wciąga. Lucyper mógłby tu tak dobrze panować jak i Radziwiłł.	To opatrz krowy i do izby przychodź robić, widniej ci będzie...	Nie, nie wiedziałem na pewno Prawda, Kłamstwo, CzynTen cały wypadek był czymś w rodzaju owej podłej blagi, którą tamci obmyślili. Ni to kłamstwo, ni to prawda. Coś pośredniego. Człowiek wie, co jest kłamstwem. Ale w tej sprawie granica między dobrem a złem cieńsza była od włosa.	Zapytywałeś, panie jaka jest różnica między spaleniem zmarłego i zrobieniem z niego mumii? Taka sama jak między zniszczeniem szaty a schowaniem jej do komory. Gdy szata jest przechowana, może się niejednokrotnie przydać; a gdy masz tylko jedną, byłoby szaleństwem palić ją...	A bo to już dzisiaj we wsi nie ciasno!	Abdykował w Fontainebleau w 1814 roku i został zesłany na Elbę. Ale od kiedy ty sam tu jesteś, jeżeli nic o tym nie wiesz?	Adam, wyrodne dziecko zakazuję ci. Ty nie myśl, żeś maturzysta. Ja, ojciec, ci mówię, że jeśli nie przeprosisz szanownego pana i gościa w tej chwili, to ja, ojciec, ciebie własnoręcznie, słyszysz, staropolskim zwyczajem. Ja człowiek starej daty i nie będę zważał na lata.	Aha, stary Zbroja pierwej ubije chłopaka, niżeli u Trzasków synowej będzie szukał. On by się i wojewodzianki nie zląkł. A mnie i moją babę nienawidzi aż strach. Ino mię ujrzy w polu czy na podwórku, pomstuje tak, że uszy więdną. Baśkę wyzywa od dziadówek, przed ludźmi nas czerniczernić	Ależ powinno nawet być inaczej!	Bo nie umiesz patrzeć objektywnie. Ale to nic dziwnego. Taki, któremu wszystko idzie, jak po maśle, nigdy nie potrafi zdać sobie sprawy z psychologii bankruta, chyba byłby filozofem	Byłżebyś to ty?	Chce, abym opuścił więzienie a na to nie zgodzę się nigdy.	Co powiesz na to, Jeannie?	Dobryś czyż nie musiałem oddać dwóch milionów señorowi don Fernando d’Ibaara y Figueora y Maskarenes y Lampurdos y Souza, gubernatorowi Buenos-Aires, w zamian za pozwolenie zabrania panny Kunegundy? a potem czyż pewien pirat nie odebrał nam sumiennie reszty? Zali ten pirat nie włóczył nas do przylądka Matapan, do Milo, do Nikarii, do Samos, do Petra, do Dardanelów, do Marmara, do Skutari? Kunegunda i stara służą u Rakoczego, ja zaś jestem niewolnikiem zdetronizowanego sułtana.	Dobrze, Pauluk, ot, tak to dobrze! ja tobie i wprzódy mówiła, że tak trzeba robić, panowania jej nijakiego nie dawać...	Faraon, jako bóg ziemski, wie o wszystkim; ale jest zanadto potężny, aby miał zważać na pijackie okrzyki żołnierstwa albo na szepty chłopów. On rozumie, że każdy Egipcjanin odda za niego życie, a ty najpierwej.	I nie ostrzegł mnie ksiądz?	I nie wołać z kazalnicy do innych: zrzućcie! ale przedewszystkiem zrzucić samemu.	I powiadasz, że Dantès poszedł do Katalończyków?	Jak to czyżbyś przeczyła temu tytułowi, moja pani?	Kto wie, czy to nie tam?	Mała awanturka! Wykryliśmy złodzieja i ukarzemy go stosownie do obyczaju górniczego.	Nie omylę się, duszko. Bo to ja kiedy inaczej w myślach ciebie nazywałam? Ale przyuczyłam się już.	Nie, proszę pani, to pewnie z gorąca.	No, muszę wyznać: tak jest.	Obecność twoja, Rumi, była mi bodźcem do męstwa. Nie chciałem w oczach twoich uchodzić za niedołęgę.	Oczywiście Egipt jest wyraźnym odciskiem ręki Ozyrysa...	Owa karczmareczka u której my stanęli noclegiem w Tarnowie wtedy, kiedy to się tam szlachta pobiła z żołnierzami; przyjechała tutaj wieczorem i czeka, póki się jegomość nie zbudzi.	Po moich towarzyszy i po mnie?	Pomyślcie tylko o czystej, wzniośle myślącej młodzi, która dałaby duszę, żeby móc na to okiem rzucić!	Przecie już raz ratował! I to jak skutecznie!	Tak czy siak, zawdy ja powiem, że Szpiryngowe cło to nasza największa calamitascalamitas (łac.)	Tak, dla przyjemności...	Tak, to musi być silny charakter. Wierzę we frenologięfrenologia	To niemożliwe!	Wcale tego nie myślę.	Widzisz, mówiłem ci, że tu jest pani...	Zatem to musi być z żołądka.	Zgoda, nie będziemy się o to kłócić. Naprzód musztra	Łatwo to powiedzieć	A dokąd oni jadą?	A dokąd wybiera się pani Broniczowa z panną Castelli?	A inni książęta?	A ja! mam tu wieki czekać	A tak, oto ona	Albo lepiej gdyby każdy żołnierz położył na ziemi jeden kamyk, byłoby sto osiemdziesiąt tysięcy kamyków i spojrzyjcie, dostojni ojcowie, kamyki te zajęłyby tyle miejsca...	Aż mi lżej! No, dajcie kieliszek! Zdrowie Bronki, na szczęśliwy powrót i pomyślne kursy! Dajcie i mojej żonie kropelkę!	Byłam... obłąkana... Czy ja wiem zresztą!...	Czy ja wiem, gdzie się podziała! Nie ma jej.	Da kommt erda kommt er (niem.)	Głupstwo! Dopiero co mówiłaś, żeś dawno nie była tak uradowana... dalejże, raz... dwa... trzy...	Hu, huu!	I nie tylko chorzy...	I szans, proszę dodać.	Ja jestem Leon Cohn! Ile?	Ja sam nie wiem! Zdawałoby się, że człowiek dobry, sierdieczny	Jeszcze nie a jakże się ona wam wydaje?	Jużem się mu napatrzył aż zanadto; mam dość na całe życie.	Miałem tylko trzy błędy.	Najlepsza rada pokrzepić się po dalekiej drodze	Nie mówię ci przecie nic nowego. Młodszą jestem od ciebie z górą o dziesięć lat i mam ochotę jeszcze żyć.	Nie wierzę w lekarstwa.	No!	No, jego wola, czy i z waćpanem ma się bić, ale więcej z nikim.	No, te sztoż heto, co ciebie dziś dusiło?	Nu, a Nastki Budrakówny chcesz?	Owszem, ale siedź cicho i przestań przeszkadzać!	Pana de Saint-Méran? Ten dom był własnością pana de Saint-Méran?	Pewnie chce, żebyś został księdzem?	Po cóżeś tu przyszedł? idź im łapy liż... na grodzie... tu ciebie nam nie trzeba!	Powiedz mi przynajmniej, co zawiera ten bilet?	Powróci komunizm pierwotny, bez form, wstanie nowy świat i wszystko zacznie się od początku.	Przed trybunałem on niebieskim!	Przez ten proces siedzę w mieście jak przykuta. Niedługo zacznę chorować	Rozumiem. Musimy ten list dostać.	Są jednak okoliczności, w których uczciwość nakazuje...	Tak właśnie tak właśnie. Ożenił się z młodą i posażną dziedziczką w naszej okolicy. Biedaczka!... I ta ciągła praca umysłowa nie męczy pana?	Teraz nie mogę, trudno by mi było.	Teraz, kiedy Elżbieta nie słyszy, chcę poznać prawdę Rozstał się z matką tak dawno, że na pewno już jej nie pamięta. Czas robi swoje...	Więc nie żałujesz?	Wyniosła się, wiedźma?	Zapomniałam o papierosach	Zapomniałam w jakim stopniu jesteście z sobą spokrewnieni?	Zostaje i będzie u nas częstym gościem.
Wybacz mi, matko. Wiem, że wspomnienie ojca sprawia ci przykrość, ale to dlatego, że tak bardzo go kochałaś. Nie bądź smutna. Taka jestem dziś szczęśliwa, jak ty przed dwudziestu laty. Ach, pozwól mi być zawsze szczęśliwą!	A, ba! Ci ludzie nie mają renty państwowej ani banku francuskiego, załadowałem tedy cały kram na grecki statek, który się dostał w ręce samego Kapitana-Paszy. Jak mnie tu widzicie, omal że mnie nie wbito na pal w Smyrnie. Tak, na honor, gdyby nie nasz ambasador, pan de Rivière, który tam się znajdował, wzięto by mnie za wspólnika Alego-Paszy. Ocaliłem głowę, aby się wyrazić przyzwoicie, ale dziesięć tysięcy talari, tysiąc sztuk złota, broń, och! ...wszystko wypił spragniony skarbiec Kapitana-Paszy. Położenie moje było tym trudniejsze, że kapitan-pasza był to nie kto inny, tylko ów Kosref. Od czasu swego wcierania hultaj otrzymał to miejsce, które odpowiada posadzie wielkiego admirała we Francji.	Narwana, nie żywa, ale wierz mi, że nie taka naiwna, jak się wydaje, i we wszystkiem ma swój osobisty planik. Czasem myślę, że ją panna Castelli tyle obchodzi, ile mnie, i że na dnie tego wszystkiego jest coś innego.	E! nie bałamuciłbyś próżno, mój mężu, gadam jak Bóg dał i dobrze mi z tym. Ale chcę mówić, jeżeli tak koniecznie masz być wielkorządcą, to dobrze byłoby, żebyś wziął z sobą syna naszego, Sanchka, bo by się zawczasu włożył do tych rządów, to najlepiej, jak się dzieci od rodziców rzemiosła wyuczą.	Co, jak to? czy podobna, aby powieść zależała od dokładnego liczenia kóz przewiezionych tak dalece, iżby pominięcie jednej chociażby zatrzymało opowiadanie?	Jak to pan rozumie?	Pofatyguj się, chłoptysiu, do pani Pórzyckiej, powiedz, że pan „nadzorca” kłania się pięknie i o „księgę” prosi.	A czy nie zechcielibyście obejrzeć machiny czasu? przykład użycia czasu zaprzeszłego, wyrażającego czynność wcześniejszą niż opisana czasem przeszłym; inaczej: rozwiał nam się wcześniej, uprzednio. w oczach. Jedne części wykonane zostały z niklu, inne z kości słoniowej, inne znowu niezawodnie wyciosane z górskiego kryształu. Machina była już prawie gotowa, tylko kryształowe pałeczki leżały jeszcze niewykończone na ławce obok kilku rysunków; wziąłem jedną z nich do rąk, aby się lepiej przyjrzeć. Zdawało mi się, że był to kwarc.	Ale ja nigdy nic nie słyszałem, zdumiewa mnie pani, jestem pani bardzo wdzięczny	„Czy to jest owa kobieta, którą wyrzuty doprowadziły do szaleństwa? Co ona zamyśla w tej chwili?” Zbyt dumny był, aby spytać; ale nigdy może nie wydała mu się tak urocza.	Aniu, tego wieczora będziesz niewątpliwie wyglądała najpiękniej. Na dziesięć wieczorów podczas dziewięciu z łatwością mogę cię zaćmić. Ale dziesiątego rozkwitasz nagle, czymś, co gasi zupełnie mój urok. Jak ty to robisz?	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Znasz go pani zatem?...	A jak się nazywa mąż tej nieszczęśliwej kobiety?	A tak. Uradziliśmy wszyscy, że tak będzie najlepiej. Obu im będzie raźniej na nowym miejscu. A zresztą! Którego tu wybrać? Obydwa ładne. A dziadkowie do ostatniej chwili nie mogli się zgodzić na to, który ma jechać, a który zostać. Psom będzie dobrze, prawda? Biedna Plotucha, jej najgorzej!	Pani hrabina przyjechała	A jeśli twoim zdaniem Albertyna poniechała swojego procederu, kiedy tu zamieszkała, to znaczy, że po to uciekła, żeby powrócić do niego na swobodzie? Nie wiem tylko, dla kogo mnie opuściła.	Aby uczynić zadość rozkazom waszym, księżno, musiałbym pokazać ci serce swoje, na którym wyryta cała postać ukochanej. Nigdy ustami nie zdołam opisać nieporównanej piękności Dulcynei, która chwyciłaby pędzel Parchascisa i Tuinandy, i Apellesa, i dłuto Fidiasza. Było by zuchwalstwem chcieć opowiedzieć ustami to, czego cała moc połączonej sztuki prawdziwych kształtów utworzyć nie zdoła...	Ojcze kochany, tak jestem pewien, że do was wrócę, że się mnie nawet rzewliwość nie ima, która w podobnej okazji powinna mnie ułapić. Ale nic to! Bądźcie zdrowi i módlcie się, żeby mi Pan Bóg pofortunił. Odprowadźcie mnie jeno do bramy!	Dobrze więc, podpisz to pełnomocnictwo i nie zaprzątaj się już niczym prócz swego wynalazku. W chwili gdy trzeba będzie ukryć się przed dekretem uwięzienia, uprzedzę cię w wilię, należy wszystko przewidywać. I przyjm ode mnie rade, abyś nie pozwolił wchodzić w swój próg nikomu, kogo nie jesteś pewien jak samego siebie.	A wie pan że temu baronowi Zuzia się bardzo podobała? Co jej nie gadał wtedy!	Jużże ty się uspokój, mileńki. Ja tego Zagłobę znam. Pił on ze mną i zapożyczał się u mnie. O pieniądze on nie dba ani o swoje, ani o cudze. Swoje ma, to straci	Ach, pamiętam!... Więc to on?... Dlaczegóż nie wrócił, boć przecie okazało się, że nie winien?...	Tak mówią ignoranci Trional podnosi czasem w wybitny sposób tonus nerwowy. Mówi pan o trionalu; ale czy pan choć wie, co to jest?	A czemuż ma być dobrze? On, widzisz, choć dobry, ale delikatności mojej szanować nie umie, ani gadać, tak jak lubię, nie umie i w takiem odzieniu grubem chodzi, i taki jakiś... ja i sama nie wiem, jaki...	Dajcież spokój, panowie Nie na to się tu zebraliśmy przecie!	Mów mi o tym, że kary nie ma!	Nie mogę panu tego wytłumaczyć ale na miłość Boską, zastosuj się pan do mojej rady. Wyjedź pan stąd i nigdy tu nie wracaj.	Nie zapomnę jej nigdy. Uratowałeś mi pan honor i życie.	Wcale nie przeczę. A po co się do moich spraw wtrącasz! Ja politykuję...	Wszyscyśmy na równe wystawieni niebezpieczeństwo czemuż go nie czujemy?	Moja królowo, szeptał Salomon, to przejdzie; nie zapominaj, ona tu długo była sama i nawykła czynić po swej myśli, więc ucierpieć musi, a cierpiąc trudno, żeby żalu do asindźki nie miała; ale to przejdzie, to przejdzie.	Ależ panie Marcinie! Przecież pan, który nawet nie masz dziedzictwa, nie zechcesz się równać...	Chyba nie na nią ma ochotę! Na to trzeba by odwagi!.... Zagiął parol na Katarzynę, to jasne.	Powiadał rycerz Korzbóg, który od króla do mistrza z listami jeździł, iż Krzyżacy mówią, że ni cesarz rzymski, ni żaden król nie ma takiej potęgi i że Zakon mógłby wszystkie królestwa zawojować.	A cóż byś zrobił? Listu byś przecie nie napisał, boś panu nie równy i pisać nie umiesz.	A nie umrze?	Ależ bynajmniej. Poprostu chciałam wiedzieć. Jeżeli to tajemnica...	Co do cholery, powymieraliście tutaj! Dodzwonić się nie można!	Co ty się tak dopytujesz o to, Lucysiu?	Czyż nie jesteśmy małżeństwem? Mam twoje słowo, przyjmij ty moje.	Cóż robić! Zrabowano nas ze szczętem i zginiemy, jeśli nam Rzplita jakowych prowentówprowent (z łac.) zginiemy marnie! Cóż dziwnego, że człowiek, choć z natury i wstrzemięźliwy, lubi się napić w takich opresjach? Pójdźmy chyba, panie Michale, napić się po szklaneczce cienkusza, może się choć trochę pocieszymy.	Gdyby się żadnej miarą utrzymać nie mogli, niechaj wszyscy uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast zburzę ze szczętem i Austriaków pod nią pochowam.	Ja więcej nie chcę	Nic w sercu mojém zatrzéć nie może słodkiego obrazu mojéj matki. Dziecinne lata upłynęły mi obok niéj, owiane tchnieniem jéj anielskiéj dobroci, a sto razy szczęśliwszém byłoby życie moje całe, gdyby jéj kochająca i mądra ręka dłużéj przewodniczyła moim krokom.	Nigdym nie skalała ust moich fałszem pytaj...	Otóż musi! Co jest godne przekleństwa, musi być przeklęte!	Pan Steerforth pyta, czy pan wypoczął po podróży.	Panie! ja nic nie wiem!	Prawda, moiściewy, prawda! ale co niewola, to niewola!...	Siądź pan przy moim stoliku.	Tak jest, ale co będzie, gdy one zabiją cię w dżungli albo gdy Małe Plemię zabije cię, zanim zdołasz wskoczyć w rzekę?	Tak! niestety, tak... Wyobrażam sobie dwoje dzieci idących w taką noc przez pustynię.	To my, my sami	Tymczasem w krypcie kościelnej. Jutro go pochowamy.	Wcale ładne oczy	Więc możesz pan łagodzić je według swego upodobania?	Wyzdrowiałby, ale na to potrzebowałby dwa razy tyle czasu i wyjazdu na wieś.	Świetnie! Ja mogę czuwać dzisiaj do rana i w ogóle przez wszystkie następne noce, ale za to ty zrobisz resztę.	A pewnie!	A potem?	Ależ bo je spotkałem... Jeździłem z nimi do Wersalu.	Bunt w wojsku! Ot, do czego hetman doprowadził!	Chcę	Chluba całego wojska!	Co Łódź, co cała Polska, barbarzyństwo!	Coś nakształt olbrzymiego obwarzanka nad głową dziecka, rzekł baron.	Czemu spałeś?	Czy opowiadałeś mu o swych poszukiwaniach?	Czy zawsze wywiera on ten sam wpływ na twego ojca?	Franek śpi.	I wystoję się z godzinę w dusznej sali!	Ir aš!	Ja z CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) rzekł namiestnik.	Jakto?... czyżbyś pragnął...	Już wstyd przez niego na wieś idzie. Słyszeliście o wczorajszym?	Krawca Itczego.	Lawinio! Żegnam cię, jadę w podróż.	Libijczycy zbuntowali się i zaczynają zbierać bandy z zamiarem napadu na Egipt.	Może być!	Nazywam się Andrzej Radek.	Niewątpliwie	Obiecała przyjechać dwudziestego.	Oswaldzie z największą przyjemnością skorzystam z łaskawego zaproszenia i przyjdę punktualnie na obiad. Czy mam się stawić o pierwszej?	Przysięgam!	Rad bym wiedzieć, gdzie ty te gaje przechowasz do wieczora?	Sama na świecie! Dlaczego?	Sto tysięcy, kaprysów za dwieście, a rozumu za trzy grosze	Szpiclujcie wroga	Tak, ale bo ja wiem. Tak jakoś... No, no...	Tak, papo.	Tak.	Uciekła jednak!	W jakim dniu?...	Wiecie, Dominikowa pojechała z Jagusią do sądu, ponopono (daw., gw.)	Wstydź się, Gösto!	Wszystko Chodź no tu bliżej i nadstaw uszu.	Z mojej strony możesz liczyć na dziesięć tysięcy piastrów.	Zaadoptował cię widocznie	Zginąć!
Co do tego nie mogę mieć zdania i w ogóle nie może być zdania obiektywnego. W każdym razie uważam, że ani pani, ani ja nie mamy po prostu prawa dysponować czymś, co nie należy do nas. Jeżeli paczka jest przeznaczona dla niego, sądzę, że należy mu ją oddać. Postąpi z nią tak, jak będzie chciał. Może, nie czytając, wrzuci w ogień, a może zechce właśnie powrócić pamięcią do tamtych lat. Widziała pani przecież, że tkwią w tej pamięci bardzo mocno.	„Tu spoczywają zwłoki Alberta Crawforda” „przez wiele lat inspektor artylerii JKMości w Kingsporcie. Służył w armii aż do pokoju roku 1763, w którym to roku wystąpił ze służby z powodu złego stanu zdrowia. Był walecznym oficerem, najlepszym z małżonków, najlepszym z ojców i najlepszym z przyjaciół. Zmarł 29 października 1792 roku w wieku lat 84”. Oto nagrobek dla ciebie, Prissy. Jest w tym niewątpliwie pewna bujność wyobraźni. Jak pełne przygód musiało być takie życie! A co do jego zalet osobistych, pewna jestem, że pochwała ludzka nie mogła się dalej posunąć. Ciekawam, czy te wszystkie piękne rzeczy mówiono mu za życia.	Nie, bo jest podobny do tapira. Oczy są trochę niby oczy królowej Hortensji z abażuru. Ale prawdopodobnie uznał, że byłoby trochę śmieszne dla mężczyzny rozwijać to podobieństwo, toteż gubi się to w jego wywoskowanych policzkach, dających mu po trosze minę Mameluka. Czuć, że froter musi je przejeżdżać co rano. Swann uderzony był podobieństwem tej syreny do Śmierci Gustawa Moreau. Ale zresztą nie mamy się co przejmować, bo to zwykły katar i młodzieniec jest zdrów jak ryba.	Bardzo prosto Proszę pana, nie mówmy już o tym i pozwólcie mi robić po swojemu: czy istnieje człowiek tak uczony jak diabli w piekle?	Panowie Pozwólcie mi powiedzieć coś na wytłumaczenie wszelkich uchybień, których mógłbym się dopuścić; jestem cudzoziemcem, i to tak dalece, że po raz pierwszy przyjechałem do Paryża; życie francuskie jest mi zupełnie obce, dotąd wiodłem jedynie tryb życia wschodni, jak najdalszy od dobrych zwyczajów Paryża; wybaczcie więc, proszę, jeśli znajdziecie we mnie coś, co na Turka zakrawa, trąci Neapolitańczykiem albo też Araba przypomina. A teraz możemy już spokojnie jeść.	Studenci! Po co? Gdzie? Przecie to na wsi było, a nam wcale studenci nie byli w głowie! O, pan nie zna klasztorów i ich ducha. Pan wie, że jeśli w książce był zakreślony ustęp, tośmy go nie czytały. Za nic!	Wiem ci ja o tym, wiem, i służbę z dawnych czasów znam, dlatego też powiedziałem waszmości, że ten sposób przeszedł mi jeno przez głowę, ale nie powiedziałem, że w niej siedzi. Zresztą, prawdę rzekłszy, póki potęga hultajska stoi nienaruszona, niewiele byśmy mogli wskórać, ale gdy będą pobici, ścigani, gdy własne gardła będą tylko ratować, wtedy i zapuścić się śmiało między nich możemy, i łatwiej wieści z nich wydobyć. Oby tylko jak najprędzej reszta wojska nadciągnęła, bo inaczej na śmierć się chyba pod tym Czołhańskim Kamieniem zamartwimy. Żeby tak przy naszym księciu była komenda, już byśmy ruszali, ale książę Dominik często gęsto widać popasa, kiedy go dotąd nie ma.	Dziękuję za naukę i często o instrukcję poproszę, bo widzę, żeś waćpan praktyk nie lada i mąż uczony, a ja, jakom tylko infimę minoruminfima minorum (łac.) przymiotnik z rzeczownikiem. pogodzić umiem, i gdybym waćpana chciał, broń Boże, głupim nazwać, to tyle tylko wiem, że powiedziałbym: stultusstultus (łac.) głupia. ani stultumstultum (łac.)	Ja to nie lubię zwierzów, takich nieprzydatnych, ino te, co do roboty, abo do jedzenia Mam ci taki sprawny saczek, i znam dobre miejsca w rzece. Nie ma dnia, żebym kilka rybek nie ułowił.	I ja wiem, że szedłeś na śmierć i idziesz i pewnie, że cię tam kiedyś powieszą... Ot, widzisz, powiedziałem głupstwo. Takich rzeczy się nie mówi, ale stało się. Chciałem powiedzieć, że wszystko u was można zrozumieć, ale za nadto wy już szafujecie tą krwią, że życie że dojrzałość warunków nie dała wam jeszcze tego prawa. Mówię poważnie, nie chcą cię urazić... I powiem ci otwarcie, bo z tobą inaczej nie chcę i nie mogę. Jak widzę ciebie, jadącego w ten dziewiczy kraj z twoimi złowrogimi pakunkami, tu, gdzie jeszcze tak mało wiedzą i tak nic nie rozumieją... Ot, taka cicha wioska. Patrzaj...	Może z innego, a może i z tego Ożenić się z tobą przecie nie ożeni się. Więc po co?...	Przy was to nikto z leniem się nie stowarzyszy.	Ejże, to chyba mnie jeszcze nie znałaś? No, Luizo, pomówmy o innych sprawach. Powóz pocztowy...	Nie mnie ale Boga do boju wyzywasz... i on sam z tobą i duchem ciemności, który w tobie jest, walczyć będzie Stanie się jakeś rzekł jeśli zapragniesz wojny od miecza zginiesz...	Owszem tylko pana prezesa to zupełnie nie interesuje...	To nie mógł być potop potop był tylko jeden, za czasów Starego Testamentu.	Niekoniecznie między Krzyżaki. Chciałabym teraz choć do opata, który w Sieradzu chorością złożon. Nie ma on tam jednej życzliwej duszy przy sobie, bo szpylmanyszpylman (z niem.) na pewno. dzbana więcej pilnują niż jego, a to przecie mój krzestny i dobrodziej. A choćby zdrów był, to też bym szukała jego opieki, bo ludzie się go boją.	Nie! nie! Za nic, Doady!	Patrz teraz w drugą stronę, ty drabie idiotyczny, i nie gap się na mnie, bo wiesz, że tego nie lubię, ja ci jeszcze pokażę...	A nie krzywiście o tobyć o coś krzywym (daw.)	A panowie czy nie odmówicie mi swych usług?	Ale ja o pańskim synku... Bon!bon (fr.) a wreszcie ja tylko udaję... Ale liczyć umiem... Alorsalors (fr.) pański synek, pański milusiński powinien iść do szkoły. I zetną mu loczki kaci. férocesféroces (fr.) Nie pozwolą mu nosić ślicznych loczków jaka szkoda. ale później. Jedenaście jedenaście, dwanaście, trzynaście. n’est-ce pas?	Bardzo dziękuję, o ile mogę, nie używam żadnej ochrony przed deszczem; lubię pasyami moknąć na deszczu.	Cudzie mój najsłodszy Widzisz jak się trochę wyspałaś, dziś masz czarujący humorek.	Czy wiesz, jak długo spałeś w podziemiu?	Dwieście, nie sto, żebym tak zdrów był!	Dziewucha, bez uroku, jak dąb...	Ej! Nie! Pomyliłam się! Widzi pan tę główkę dziada? Czy podobna?	Ja wnoszę ten toast nie tylko na cześć psiarni w Oleśnicy, lecz i na cześć kurnika w Pacanowie!	Jak mój ojciec i dziad	Jak najpomyślniejszy.	Juści, że nauczny, kaj cieni beknąć, a kaj grubiej i jak wycyganiać.	Modliłam się, by cię nie opętał szatan chytrości i podstępów	Pytam się: czy nie masz w tych czasach... jakiego kłopotu, który należałoby powierzyć matce, w braku ojca?...	Tak sądzisz? Więc w takim razie opatrzność układa nasze życie, a kiedy niekiedy także diabeł się w nie wtrąca.	Wójt, gumienny, ekonom i cała gromada nic nie robili tylko gadali a gadali o panu, który powrócił.	Idziemy ze skargą do sądu na tego zbója O! patrzaj, jak pokaleczył Hermana... A tu mam świadectwo felczerskie, że rany są niebezpieczne Posiedzi on w kryminale, ten wasz Jędrek...	O, ciebie nie! Naturalnie. Ty jesteś człowiek nieskazitelny.	Zdaje się, że książę Ludwik zaciągnął się do armii rosyjskiej; przykro będzie księżniczce nie mieć go przy sobie	Może jest odwrotnie... Może to pani się zmieniła i dlatego wydaje się pani...	To tak teraz śpiewasz! Składałaś w sądzie przysięgę, popełniłaś więc krzywoprzysięstwo, powiadając, że prosię warte jest tylko osiem pensów. Wracajże zaraz ze mną przed pana sędziego i wytłumacz się ze swej zbrodni!	Jedna z dam klasowych niejaka panna Joanna, chwali się w tej chwili na górze, iż... jakby tu powiedzieć?... że spod poduszki Zosi Wentzlównie pewne listy i że Zosia, którą tu widzę, ma być za to odpowiedzialną.	Służyłeś waszmość i przeciw mnie; wiem o tym. Ale niechże będzie już zgoda między nami. Wszystko to zapomniane, nawet i to, żeś cudzą, prywatną zawiść contra mecontra me (łac.)	Co... to ma znaczyć? On musi jechać do Benares. On musi jechać ze mną. To mój chela. Jeżeli trzeba zapłacić...	Przebierz się pan za minstrela! to nierównie piękniej	Tak; jest jeszcze u nas.	A czy to prawda że wieloryb może zatopić okręt?	Ach! Jakże to?...	Przecie jest na co patrzeć?	Szczególniej dla ciebie dziwna! Małoś to ludzi wyprawił na tamten świat?	Taki, którego prawo rozkazować, a nasze prawo słuchać.	To zniewaga!	Uwolni ją sprawiedliwość pani Czy Zosia wyznała, czyje to są listy?...	Walerko, biegnij po księdza proboszcza! a potém zajdziesz do pani Dolewskiéj i powiész jéj, żeby tu przyszła, bo syn jéj zachorował.	Ślicznie po wczorajszej burzy.	I trzeba, ażeby mnie los nieszczęśliwy zaniósł tu na drugi koniec świata i związał, abym tylko zdaleka musiał niepokoić się i trwożyć.	Masz rację. Był u nas Trawiński.	Mów śmiele! Wojska wyszły?	Więc dwa tysiące rubli?	Za pozwoleniem, rzekł Hrabia	A gdzie są panowie praktykanci?	A któż by inny? Czarny Pies, ten sam co zawsze, przybywa, żeby zobaczyć się ze swym starym druhem Billem w gospodzie „Pod Admirałem Benbow”... Ach, Billu, Billu, przeżyliśmy obaj kopę lat od czasu, gdy postradałem te dwa knykcie	A widzi pani...	A... a... no, nic już, nic... Widzisz, jam taka strasznie zmęczona...	Ale ja mam. Chcesz? Pożuj chwilę, ale potem musisz mi oddać.	Bez wątpienia.	Będziemy łowili ryby w jeziorze	Chce zapewne prosić o jałmużnę	Ciebie też, prosiłam go, abyśmy na chwilę się zatrzymali.	Czy miałam prawo, powiedz, ojcze, zrobić z nim, co mi się podobało? Czy było moje?	Doskonale.	Dziękuję panom	Elżbieto! Milczże!	I do Malborga?	I miejsce zaorzem!	I nieco budulcu na chałupy!	Jedyna!	Kad žinotumėte, vaikai, ką tėvelis parsiuntė! Gana, gana!	Kup.	Może tysiąc pistolów.	Młodzi ludzie pełni namaszczenia, którzy zbierają się w tinglutingel (z niem., daw.) rzekł Blondet.	Naturalnie.	Pan sam w sobotę.	Panna Marya zdrowa	Pańskie życzenie już się spełniło.	Plotka, Szlachcic, Pozycja społeczna czernić. sadzami, a białe pończochy zielonymi zszywa niciami.	Pojedziemy razem, na parę bodaj godzin taka mała pielgrzymka.	Potańcz ze mną, Romku... mój drogi, potańcz ze mną...	Skąd mogę wiedzieć	Szczęśliwe, bardzo szczęśliwe spotkanie	Słuchajcie! Słuchajcie! Słowa przodka mego dalekimi są jeszcze do końca...	Tak sądzę.	Teraz będziesz musiał mi go przedstawić	Wiesz, Ewka, co ja myślę?	Zadziwiające!... Bo i ten jego majątek, jakoby zrobiony w Bułgarii...	Zapewne.	Zaraz zdejmę te szmaty i zbadam go	Znam!	Zobaczymy!...	Żeby ich morówka zdusiła!
Ibsen jest dla mnie dziwnym; on zapowiada kogoś potężniejszego, jest jakby zorzą przed wschodem słońca. A najnowsi, okrzyczani, przereklamowani Niemcy: Suderman i spółka, to głośne gadanie o małych rzeczach. Chcą przekonywać świat, że dajmy na to: noszenie majtek na szelkach nie jest koniecznem, bo można je nosić czasami bez szelek...	Tak jest! Zaś w tulei kłak wysiarkowany, który się przy wystrzale zapala. Owóż kula powinna upaść tuleją na ziemię, by ją sobie wbić do środka, wonczas ogień dochodzi do prochów i kulę rozrywa. Wiele wszelako kul pada nie na tuleję, ale i to nic nie szkodzi, bo przecie jak ogień dojdzie, to wybuch nastąpi...	Przeszedłem to wszystko Jestem znów zupełnie szczęśliwy. Wiem teraz, co to jest sumienie. To nie jest to, co mi o nim mówiłeś. To rzecz najbardziej w nas boska. Nie drwij z niego więcej, Henryku, przynajmniej wobec mnie. Chcę być dobry. Nie mogę znieść myśli, że moja dusza jest brzydka.	Jest to istotnie mąż poszanowania godny i najwyższej dla Zakonu zasługi Drudzy o sobie zawsze pamiętają po trosze ten nigdy o niczym nie marzył, prócz wielkości Zakonu, prócz jego dobra, i niemal człowiekiem być przestał, tak w tę suknią wrósł, którą nosi.	Moja Maryniu, to jest co innego! Ja z całej duszy mu jestem wdzięczna za to przywiązanie do Litki, ale to zupełnie co innego, i sama to rozumiesz, że on cię kocha inaczej i sto razy mocniej, niż Litkę...	Co to jest?	Musi to być coś na kształt tego, że prawda z każdej strony inaczej się wydaje. Ale po co waści ten klin sobie bić w głowę	Wiesz kochańciu, że to pamiątka po dziadzie i pradziadzie moim, a przedstawia mojego i twojego patrona, bo nie wiem na co przechrzcili cię dla głupiej jakiejś mody na pogańskiego jakiegoś Alfiera, którego nie znałeś na chrzcie świętym... dla mnie ty zawsze będziesz Michałem.	Bóg jego sam wie, gdzie on. Słuchaj, skąd głos idzie. Tam Cesarz siedzi. Sto armat bije. Słyszysz, my tu nad rzeką, nad Wisłą, a tam, widzisz, Zawiśle, tam Bug, tam Narew przez podlaskie i mazowieckie piachy cicho płyną. Gdzie to ta wlazł precz w północną stronę! Już się tam zdrajca brandenburski rozsiadł na piękne, kartofli nasadził, faję zakurzył, a ty na swoim własnym zagonie czapkę przed nim trzymaj! Bo na to wyszło.	Cóż ci to szkodzi, droga Katty! wiesz przecież, że ciebie jedną tylko kocham.	Słyszeli panowie Myślę jednak że przede wszystkim biedne to dziecko musi się uspokoić.	Z tego, co mi pan Sancho opowiedział dziwny uczyniłam wniosek: jeżeli rycerz, Don Kichot, jest skończonym wariatem, dlaczego Sancho Pansa, znając stan jego umysłu, pozostaje przecież w usługach szaleńca? chyba, że ma bardziej jeszcze popsutą głowę, niż pan jego. Jakimże sposobem można dać Sancho Pansie wyspę do rządzenia, jeżeli samym sobą rządzić nie potrafi?	Nie podoba nam się to wcale! Podobnie zresztą jak kładzenie się na ziemi, by poprzez nas strzelano, albo rzucanie się na tłumy uzbrojone w noże. Jedyny sposób walki to wspinanie się po skałach z ładunkiem doskonale zrównoważonym, pod opieką zaufanego przewodnika, który nie krępuje w wyborze drogi... Wszystko inne to głupstwo!	Dziękuję panu, ja się będę musiała sama starać o nie. Co się tyczy waszego, myślcie o niém. Ja panu nie bronię kochać Moszyńskiéj, bo gdybym nawet chciała mu tego zakazać, wiem że to się na nic nie przyda. Córka Cosel odziedziczyła po niéj wdzięk jéj i potęgę, ja ich nie mam... niestety!	Nie, to ciekawe, przysiągłbym, że masz jedno ramię wyższe od drugiego.	Słuchaj! A jeśli Hlawę dogonisz, to co do Zygfryda, bacz, byś hańby i na się, i na mój siwy włos nie ściągnął. Jurand	Otóż to, złośliwość... Zapisze ciotka siostrzeńczykowi Kamilowi, a ten będzie spuszczał nawet nie w Bristolu. Bo ja wiem, gdzie taki może wydać? Ani nawet, mówię, kult zabawy nie może się rozwinąć w tym kraju! Jakże mię serce nie ma boleć, gdy o tym dzień i noc myślę...	To dobrze. Jeżelibym, Jadziuniu, ja, kochając Cesię, był związany z inną słowem, to honor każe mi zerwać słowo, bo inaczej będę kłamcą, oszustem i krzywoprzysięzcą. To obowiązek człowieka, przykry, lecz konieczny.	Już wiem, co zrobię Tak zrobię: niech wszyscy, którzy się uczą, będą urzędnikami. Oni tak samo piszą, rachują, pracują i chodzą do szkoły, jak urzędnicy chodzą do biur i tam pracują. Więc za ich pracę należy się zapłata. Będziemy im płacili. Wszystko nam jedno, czy dajemy czekoladę, łyżwy i lalki, czy pieniądze. A dzieci będą wiedziały, że muszą robić, co do nich należy, bo inaczej nie dostaną pensji.	To jej osobisty, nieruchomy majątek, z którego ja nie będę miał ani jednego procentu.	A to pan pułkownik Wołodyjowski	Dość niech wiedzą, że pan Babinicz, nie pan Kmicic, jedzie. A po drugie: chcąc w taką drogę jechać, lepiej by ukryć szarżę waszej miłości.	Gdzie jest ukryty skarb?	Ja? A to dlaczego?	Jest panna i pan miecznik rosieński.	Przyznaję że druga, czwarta i szósta księga Eneidy są wyborne; ale co się tyczy nabożnego Eneasza i silnego Kloanta, i przyjaciela Achata, i małego Askaniusza, i niedołężnego króla Latyna, i mieszczki Amaty i nudnej Lawinii, nie wyobrażam sobie, aby mogło istnieć coś bardziej zimnego i niesmacznego. Wolę raczej Tassa albo owe klituś bajduś Ariosta.	Tak, to prawda, i ja chciałabym cię naślado­wać. Gdybyś więc i dla mnie wyjednała także jaką­kolwiek pracę w kopalni...	Jestem bardzo dobry i niczego nie chcę, przed każdym się cofam, czmycham przed wszystkim, na senną łagodność zmieniłem drapieżność.	O tak, pan dobrze nazwał epidemią: widzę u innych i bez zastanowienia robię tak samo. Niech mnie pan nie posądza o chęć popisania się francuszczyzną.	Widać, że już dawno nie miał listu od kochanki, lecz nie zwracajcie uwagi, znamy się przecie na tem.	Ale czegóż jeszcze chcesz odemnie, przeklęta! zawołała zrywając się w końcu, czego? za co? Litując się nad tobą posyłałam co mogłam... nie mogę więcej, ja sama nie mam...	Czy przypominasz sobie jeszcze, co gadaliście wówczas... w izbie czeladnej... o siostrze leśniczego?	Muszę jechać do domu, przebrać się. Nie chcę tak pozostać ani na chwilę. Pójdź, Pito.	Mój, proszę państwa! Ale niech się państwo uspokoją! W tym koszyku nie ma pomidorów!	Według mnie zdecydowanie go przewyższa. Przypomnij sobie, z jaką swadą opowiedziała tę historię o kąpielach morskich. Swann nie był tak żywiołowy.	Wiesz co, Lejzorze?	Ja wam mówię ja mam serce Fryderyka, mogę się pochwalić tém, że mnie przyjacielem nazywa. Sądzę że nie obszedłby się bezemnie.	Nie umiem ci radzić, moja wiara nie dopuszcza mi, nawet dla ocalenia życia, namawiać na wyrzeczenie fałszu. Mogłażbym tobie życzyć, czegobym nie popełniła sama?	A po co żebrzecie?	Chce założyć szpital dla obłąkanych, na wzór tego, który baron Pisani stworzył w Palermo. Słyszał pan o tym szpitalu?	Chcesz przeto, byśmy sobie byli w przyszłości całkiem obcy?	Co?	Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	Jeno ten ostatni razik, Jagusiu! ten ostatni!	Jestem na czczo, rzekł Presler z dzikim uśmiechem.	Juljo, ty niewiesz co w sercu tem się dzieje.	Masz u mnie podwójną marmoladę. Słodkiego do ust nie biorę. Przez te zęby!	Moje niedole nie ukoją twoich cierpień.	Musimy zaraz jutro zabrać młotek i gwoździe, by naprawić okiennicę w domu babki, a także powbijać wszędzie dużo gwoździ, gdyż wszystko tam chwieje się i trzeszczy.	Nie mówmy o Heluni, tylko o mnie...	Nie radziłbym najgorszemu memu wrogowi...	Nie. Wątpię, bardzo wątpię.	Nie...	No dobrze. A więc, czego pan sobie ode mnie życzysz i jaki akt mam sporządzić?	No, tak po kieliszku wina na przykład?	O! długobym pani tłumaczyć się musiał. Taniec według mnie powinien być nie nakazaną i zapowiedzianą rzeczą, ale wynikłością wesela, szału młodości	Pan myśli, że „fater”fater (gw. warsz.)	Pomyślałem, że mogę wam się przydać i wróciłem najszybciej, jak mogłem.	Proszę, oto czek na osiem tysięcy	Tak twego ojca zawsze uważałem za zdolnego nawet do rajfurzenia własnymi dziećmi, ale po Ludwice nie spodziewałem się tego...	Ten.	Tu nie ma żadnej kryjówki Znam tę kaplicę.	Z pamięci ją do słowa napiszę	A ino.	A prędko wrócą?	Ale tak, tak	Chodź, pani, zobacz, jak zdepczę tego nędznika...	Czy był jeszcze ktoś z tobą?	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	Dlaczego drżysz, mój chłopcze?	Dobranoc!	Dobrze masz, zbierajże się i chodź.	Dokonało się szybko i prosto. Bandosy i parobcy, którzy pracowali w folwarkach pod kierunkiem rządców i ekonomów	Dużo by mówić... Cesarz zrobił swoje. Źle mówię	Dzieciom nosy obcierać!	Jak pan.	Jakie były wówczas przekonania religijne pana d’Espard?	Kto jesteś?	Kłamstwo mówi Klu-Klu.	Kłótnia	Mam dobrą pamięć.	Młodość, Nauka spytał Ochocki.	No, któż może wiedzieć? Gdybym cię też przebiła	Obyś ręce i nogi połamał razem z Magdą! Dlaczego nas chciałeś podpalić?	Owszem!	Pan Miętlewicz	Przecież przyniosłem rachunki od mister Tafta i od introligatora.	Skąd ty, Wilu, masz tę szramę?	Sumienie.	Sześć milionów franków.	Taigi matote, ką jus sakote, o aš galiu jums vieną akimirką darodyti, jog jis pas jus neužsidirbo nei vieną žodį užtarimo.	Tak!	Tak.	Tak.	Widzimy.	Wiecie z czem przychodzę.	Więc wojna?	Wyjechała z wizytami.	Z fałszywą brodą?	Znasz tę drogę?
Bo to widzicie matka nam ją przed samą śmiercią poleciła; ale cóż wam do niéj?	Nie, ale znikam z horyzontu na kilka miesięcy, i piszę drugą... Piszę drugą, trzecią... piszę dotąd, aż muszę stworzyć zupełnie dobrą, muszę!... Choćbym miał z tego zdechnąć, napiszę!... Gotów jestem wstąpić do teaatru, aby go lepiej poznać i zrozumieć... Pani myśli, że to można przestać pisać?... można się wściec, zabić, zdechnąć, ale przestać pisać!?... o, tegobym nie potrafił. No, bo proszę pani, po cóż jabym żył?...	Biali ludzie, wracajcie do siebie!	Bo ja z nim nie mam nic do mówienia	Do licha, byłem u niego już trzy razy: ani śladu. Tymczasem jego siostra wcale nie była zaniepokojona, oznajmiła mi z całkowitym spokojem, że nie widziała go od paru dni, ale jest święcie przekonana, że nic złego mu się nie stało.	Dzieła sztuki, a raczéj dzieła ducha Ale niewielu natchnionym daném było podnieść się do takiéj wysokości, by dzieła ich ocenione zostały przez współczesnych i przeszły na spuściznę przyszłości. Tak jest, zaprzeczyć temu niepodobna, że gdy pisarz, artysta, poeta w życiu i w społeczeństwie jest niemal pogardzoną, a przynajmniéj lekceważoną istotą, gdy ludzie, wśród których żyje, spychają go na stanowisko bardzo podrzędne	Koniec końców, stary przysłał forsę. Czeki z podpisem Gobinda Sahaia są ważne stąd aż do samych Chin Im więcej się zna krajowców, tym trudniej powiedzieć, co oni zrobią lub nie zrobią.	Kłaniam do nóg.	Mówił mi, że sklep założy w Kownie. Wódki do ust nie bierze i zrozumieć można, co gada.	No, świetny pomysł! Jeśli tylko doprowadzisz go do skutku i będziesz rozsądny, wszystko pójdzie jak z płatka.	Proszę zawiadomić pana profesora by jak najprędzej wracał do domu.	Wiem, że wasza dostojność jesteś wiernym sługą faraona i nie mam zamiaru mieszać się do kapłańskich tajemnic. Muszę jednak zwrócić waszą uwagę na jeden drobiazg...	Cieszy mnie, cieszy, drogie dziecko, ze względu na ciebie!	Nie spóźniłeś się, to ja przyszedłem za wcześnie Nie musisz się tłumaczyć. Zresztą nawet gdybyś się spóźnił, domyśliłbym się przecież, że stało się to z przyczyny niezależnej od ciebie.	Teraz dopiero mnie poznasz! Wiesz ty, co to znaczy roztrwonić majątek państwowy? Wiesz ty, co to znaczy zgubić w czasie wojny mundur?	Ach, nie w tem rzecz Skoro wie pan, że to u niej choroba.	Ach, prawda! Żem nie osiwiał, to szczególna łaska boża.	Cóż, hrabia to spekulant i kiedyś na pewno zrujnują go te jego doświadczenia i utopie. Utrzymuje, że w Auteuil, niedaleko domu, który nabył, są źródła mineralne, które mogłyby konkurować z wodami z Bagnères, Luchon czy Cauterets. Chce na swojej posesji założyć badhaus, jak mówią Niemcy. Już ze trzy razy przekopał cały ogród, szukając tego słynnego źródła; a ponieważ nic nie znalazł, zobaczysz pan, że wkrótce wykupi wszystkie posesje dokoła. Nie przepadam za nim i dlatego żywię nadzieję, że zrujnuje się na tych swoich kolejach, telegrafie elektrycznym i mineralnych kąpielach. Śledzę pilnie to, co robi, aby nie stracić okazji radowania się z jego porażki, która prędzej czy później, ale nastąpi.	Dam je pani... No, no!... nie każda kobieta zdobyłaby się na podobny heroizm... Odrzucić Solskiego... Doprawdy wygląda to jak sen...	Faktycznie, w zeszłym tygodniu mówiłeś to samo.	Ja, od ciebie?	Jakto?... Przecie pan znasz tego Malinowskiego, wiesz pan co to za człowiek, kolegowaliście przecież?	Mało to jeszcze, ale zawsze jest już coś na początek. Najbardziej się troszczę o stołową bieliznę i pościel. Wielki z tym będzie ambaras. A kuchenne, a domowe sprzęty! Przepaść! No, nie ma co, czekajmy cierpliwie i miejmy nadzieję, to nasza zasada! Kochane dziewczę! Poczciwe!	Nie umiem panu na to odpowiedzieć.	Nie, proszę pana, to nic nie znaczy Upewniam pana, że to przypadkowe.	Niech mnie Bóg broni abym ja siostrę moję, najpoważniéj myślącą i postępującą, o jakąś płochość śmiał posądzać; ale i najpoważniejsza z kobiét ma fantazye. Zdawało mi się, że chce tu zabawić dłużéj, znajdowała że jéj tu było dobrze; tymczasem teraz przebąkuje, że powietrze jéj nie służy, że się czuje niezdrową, że musi zmienić atmosferę...	No, z tym się zgodzę, olbrzymie to dobre słowo.	O to właśnie chodzi Bo cóż z tego, że wiemy, że jest mały, blondyn (także koncept być blondynem, jak się jest bohaterem!), że ma szare ubranie i że kuleje? Mało to możemy spotkać takich samych?	Patrz, jak ja zmizerniałam ale czy można dobrze wyglądać przy takim życiu, gdzie każdy dzień jest torturą moralną i ciągłą walką braku pieniędzy z potrzebami życia? Moje nerwy są okropnie rozstrojone; wszystko mnie gniewa, drażni i irytuje. Po nocach nie mogę sypiać, a morfina już nawet na mnie nie działa, tylko rozstraja jeszcze więcej. Mam oczy zapadłe, nieprawdaż? A żebyś wiedziała, jak ja siwieję! Sił nie mam nic a nic, każda rzecz mnie męczy.	Przyjedźcie, tylko z pewnością, będzie to prawdziwe święto dla nas, moja droga panno Janino!..	Stało się nieszczęście; jakiś rycerz... czy poznajecie kto to?	Tak To też sąd ją potępił.	To ci się śniło, synku. Zamknij oczka, a dobry niedźwiedź znowu przyjdzie.	To doprawdy głupia sprawa W dodatku nie wiadomo, kiedy by się miało skończyć.	To i cóż! Wszystkie dziewczęta niechętnie pozbywają się wolności. Lubią one, aby były proszone, pożądane, zdobywane. Pewien łagodny opór dodaje im uroku. Znając siebie, nie są bynajmniej nierade tym, którzy w danej chwili podejmują się wyręczyć je w wypowiedzeniu stanowczego: „tak”...	To i wy, tatulu, głupsi jesteście od Grzyba, boście młodsi, a on przecie gada wcale inaczej.	Turkey, rozczochraj mu włosy. Tak. A teraz daj się również związać. Beczenie koźlęcia rozbestwia tygrysa. Obaj jesteście na mnie tak wściekli, że możecie tylko kląć. Pamiętajcie o tym. Ja wam kijem pomogę. Beetle, musisz beczeć.	A czy ty jesteś... Zosimas? Maria Egipcjanka zgładziła grzech swój, przez czterdzieści lat nago i w dzikości leżąc na pustyni, w upale i na mrozie, w płaczu i rozpaczy. A teraz wszystko jest tak podłe! Ja byłam czysta. A teraz jestem brudna, nikczemna, łotrzyca, szelma, obwalona dookoła grzechami. I nigdy już tamto nie wróci! Nie mogę już być czysta, bo nie mogę wybrnąć, nie mogę dać sobie rady! Powiedz, co ja mam zrobić?	A gdybym ja was za nim prosił?	A gdzie usiądzie?	A ja jak wikariusz	Ach, już wiesz o tym?	Alboż mówiłam, że każę? nie zresztą chcesz pan żebym kazała?	Ależ przez swoją margrabinę, księżnę czy księżniczkę, ona pewnie ma wpływ u dworu.	Ależ w tem właśnie cały urok i cała moc miłości, że jak wiatr świecę, gasi w nas ona i pamięć i uczucie wszystkiego, co nie jest nią...	Ależ, panie czyś pan zaprzysiągł naszą zagładę? Nigdy Dawid nie skarżył się na ojca...	Chciałbym mieć dziesiątkę!	Co chcesz powiedzieć?	Co mówicie?..	Czego?	Czy wielmożny pan na fundamencie dekretu ratę ofiary styczniowej dziesiątego i dwudziestego grosza na ręce egzaktora w Chęcinach, urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?	Czy wręcz zabronił?	Czy wypada przyśpieszyć powrót ojca chorej?	Dlaczego ma się nie powieść?	Drugi, jesień.	Dziękuję serdecznie za pomoc i życzliwość.	Dziękuję za piosenkę.	Ew!...	Gdzie ją położę? Myślisz, że mama nie znajdzie dla niej miejsca?	Ha, ha!	Ho, ho!	Ile?	Ja się nie mam kłócić! ja się nie mam o co kłócić, jak mi każe jeździć tymi zdechłymi końmi, z których się wszyscy śmieją.	Ja tak samo. Ale zbójcy tak nie robią. Zakopują skarb i zostawiają.	Jak? Chętnie się dowiem.	Kilka rozpraw i artykułów Z nich wszystkich wieje zbawczy duch krytyki. Pod naciskiem jéj walą się jedne po drugich woskowe lalki naszéj przeszłości. Téj wyprawie orężnéj przeciwko fałszom, któremiśmy się długo karmili, przyklaskuję.	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny, Małżeństwo, Pieniądz	Krzyż na twej piersi.	Lećmy na miłość boską w te pędy, bo mi się zda, że już wszyscy goście zauważyli, że nas na sali nie ma.	Mała.	Miałeś słuszność. Cudze tragedie mają w sobie zawsze jakąś niezmierną pospolitość.	Mitrę mógł mieć... Ale księstwa nie.	Moja Linko!... Sama romansujesz z panem Zacieralskim i myślisz, że zaraz każdy musi się kochać!...	Motłochu?	Musicie być w fabryce?	Myślę, że najgenialniejsza kobieta Sancerre jest po prostu najgadatliwszą	Na korzyść Żydów dla wzbogacenia salonów pana prefekta Worms-Clavelin, Izraelity i masona. Pani Worms-Clavelin kocha się w antykach. Za pośrednictwem księdza Guitrel nabyła kapy od trzech wieków przechowywane w zakrystii kościoła w Lusancy i, jak mi mówiono, pokryła nimi stołki, tak zwane pufy.	Na zastaw nie starczy, ale moglibyście co sprzedać z inwentarza!	Najjaśniejszy Panie godzina nadchodzi, w któréj o niczém inném mówić się nie godzi, tylko o tém co dniowi i nocy króluje... o kobiétach.	Nie uczyniłby on teraz tego! U kniazia Witolda bywał, w Krakowie na zamku bywał i obyczaj dworski zna.	Nie, żyje jeszcze boję się jednak, że nie pociągnie długo.	Niech żyje Carlini!	O! Niekoniecznie, można także zdobywać	Ojciec twój był zdania, że powinniśmy wszystkie sprawy załatwiać wspólnie.	Owszem, z bitej.	Owszem... miał dziewczynę, z którą właśnie zamierzał brać ślub.	Pan? czym?...	Poczekam, byś siadł w podle, kuternogo!	Powaga?	Prawda, że niewielu takich głupich, jak ty, ale ja ci dam radę. Jeszcześ się nie stał niegodnym tej łaski, którą Bóg miał zawsze dla twego rodu. Wierz, jak oni wierzyli, a kupiec będzie na święty Marcinświęty Marcin	Rozmawiałem z nią. Właściwie jej los jest zupełnie tragiczny.	Tai tave koks vokietis paims, ba ant tavęs dantis ne vienas galanda.	Trzysta rubli.	Tych ta panów z Warszawy, trzech, pana administratora i pana rządcę ze dwora.	Urodziłeś się w pięknym roku 1910, roku jubileuszowym Grunwaldu.	W chorągwi Wołodyjowskiego sami laudańscy ludzie.	Wezmę cię z sobą na Ziemię...	Wyjeżdża pani? Powiedz mi pani... ale powiedz szczerze: czy naprawdę gniewasz się na Adę Solską?...	Z kim?	Żal mi tej kobiety!...
Och nie, ja rozumiem i wcale pana nie zatrzymuję. Jednak nie wątpię, że przecież się pogodzicie. Zadzwonię do pana. Do widzenia, drogi panie Józefie.	Ani myślę. Ale wskutek ogólnej wzrastającej gorączki życia w naszych czasach, a specjalnie po wojnie, wiek szaleństwa dla mężczyzn, dotychczasowa czterdziestka, został przesunięty na kilka lat wcześniej. To jest szaleństwo z pana wewnętrzną strukturą niedoszłego artysty wpakowywać się teraz w małżeństwo. A przy tym resztki sumienia, raczej sumieńka, które ma pan jeszcze. Zwariuje pan na pewno.	Tak? Więc skądże ta nagła metamorfoza?	To chwała Bogu. Przelękłam się... A co do tej książki to posłuchaj, proszę, jaki to piękny język. Myślę, że można go nie znać, a i tak odczuć jego piękno, zwłaszcza w wierszu.	A co? panie pułkowniku biedem jadł a bieda mnie jadła. Jako żywo niesprawiedliwie przegnali mnie z pułku a potem już nigdzie człek miejsca zagrzać nie mógł. Zabawiałem się różnym przemysłem, handelkami, i ot tak, ot tak, życie się przeciułało. Jeszcze na dobitkę trzeba się było człowiekowi ożenić, a baba sekutnica i dwoje dzieci na karku.	Tak, ale struła tylko jednego męża jejmości dobrodziejki, odparł generał. Łajdaki te adwokaty mają przysłowie, którego szczęściem asindźka, nie rozumiejąc po łacinie, nie znasz: Is fecit cui prodest. Ten to zrobił, komu służy... Mogliby z tem daleko zajść.	A co, nie powiedziałam, że przed wieczorem pocałujesz mnie pan w obie ręce?	A nazajutrz potem, ranił Bernajoux. Tak, Najjaśniejszy Panie, tak, ten sam; dobrą pamięć ma Wasza Królewska Mość.	A panna Stefcia nie chce?	A ryzyko naprawdę zbyt wielkie: a niech nie odkupią! Co wtedy? Co pan pocznie z temi błotami?	A wy?... a mężczyźni?... co wyrabiacie przed ślubem i po ślubie?... Więc kobieta...	Ano, nie z waszych! nie z tego rodu, który nas chciał zaprząc i orać nami... Nie!.. znajdziemy kmiecia...	Byś pan nie wspominał nikomu o moim zakładzie dokonania zbrodni. Nie mogę, naturalnie, zabronić panu, byś mnie śledził i pokonał, o ile zdołasz pan tego dokazać.	Dlatego, żeby jej nie dotknęły spojrzenia obojętne, złe lub zazdrosne. Ja nie pokazuję ludziom obcym nawet swoich brązów i obrazów najlepszych, bo się obawiam, że nie odczują całego ich piękna i że mi coś z tego piękna mogą zbrudzić i zabrać ich spojrzenia. A tym bardziej nie pozwoliłabym im zajrzeć do duszy własnej.	Doprawdy? A jednak zabawiam pana dotychczas tylko prowincjonalnymi figielkami.	Gazety nic o nim nie pisały. Czytaliśmy tylko o Porcusie. Co Crandall zrobił, panie rektorze?	Gorączki nie ma?	Hm... W takim razie i to pukanie nie było czymś zgoła nadzwyczajnym	Jak uważam, wspaniała pani Olimpja nie zupełnie zasłania panu	Ma pan słuszność Nie rozdzielajmy się, dopóki się da...	Mnie chciał porwać za żonę sąsiad nasz... broniąc się zabiłam go. Nie chcę, aby się jego krwi mścili... przyszłam tu...	Nie ma dla nas nikogo we dworze!	Nie ma wątpliwości, pytałem mistrza Andrzeja,	Nie na wszystkie.	Nie twoja rzecz! Idź, przynieś mi wody. Muszę się umyć i ogolić. A ty, Saszka, poszukaj w szafie, czy nie znajdzie się jaka koszula, i te buciki trzeba oczyścić.	Nie wiedziałem. Cóż to za jedni, bo, przyznam się, nie słyszałem nawet i nie czytałem.	Nie zapomni pan o Wysockiej?	Nie, bynajmniej, kochany Caderousse Nie jestem pyszny, ale za to szczęśliwy, a szczęście bardziej zaślepia niż duma.	Oho! Jeszcze za króla Kazimierza. On pono wynalazł takie kraje, co potem z kretesem zaginęły i nikt już nie może ich odnaleźć. To był taki człowiek, jak ów Kolumbus. No, a SierpinekSierpinek (Scharping), Mateusz (ok. 1530–1597)	Stróż zaprzysięga się, że go pierwszy raz widział w życiu ale tak dostojnie wyglądał, iż czuł się w obowiązku usłuchać go, zwłaszcza gdy groszem poparł swoje żądanie.	Tak, tak Podobno śliczna jest tłumaczona z polskiego powieść historyczna: Ogniem i mieczem.	Tak? powiedziała przybyła.	To i tobie go nie odda, jeszcze na twoje gardło nastąpi.	To potwarz, nikczemne oszczerstwo! Jego nikt nie uwiózł! Kłamał nędznie, kto to waćpanu opowiadał! Porwany! Tego nigdy nie było!	Wasza miłość nie byłeś w Amsterdamie?	Wiem żeście w prawie biegli i niedarmo lat parę strawiliście w Bononji ale ja moje prawo mam zapisane, tu, w piersi, nie znam innego nad nie. Obrażony, skrzywdzony, nie wyjdę ztąd inaczej, jak pomszczonym.	Więc to człek rycerski?	Że wiem, że nic nie zmienię. Niestety!	„On nie płakał, nie jęczał”...	A co było na pani weselu, pani Urszulo?	A dajcież mi pokój z ostrygami!	A naturalnie! Cóż mi brakuje?	Ach, co tam!	Ależ bynajmniej...	Amen Bracie Diego!	Ba, przeprawimy go mamy przecież barkę Karola Józefa.	Bardzo waszmości dziękuję Już to pan skarbnikowicz doskonale forytuje wszystkie sprawy, które pod swoją weźmie opiekę.	Bardzo wierzę ale ten ma właściwe sobie miano, bo zowie się Chevillard, lekki, bo jest z drzewa suchego, na łbie ma kolec i wyśmienicie nosi.	Bój się Boga, co mówisz?...	Będziesz gadał?	Co mamy? Nic	Co ty bredzisz, żydzie?	Czego się rzucasz? A ile ci mam dać?	Czemuż o tem niewiedziałam dotąd?	Czy świadek, jako komendant posterunku w Radoliszkach, otrzymywał jakieś zażalenia od ludności na Kosibę?	Cóż książę?	Cóż to ksiądz robi, księże proboszczu?	Darowali życie, darowali życie.	Dokąd jedziecie?	Dwadzieścia fenigówfenig	Ha?	Hej! Daj spokój!	I dwu jego synów, którzy na Niemcach się hodują!	Ja... ja będę musiał donieść o tym panu rektorowi!	Ja?	Jak się w tym czujesz	Jak to?	Jak to? dziś kasztelana widziałem...	Jakże można o tym pytać?	Już ugaszony zapytał:	Już zgoda będzie między nami, nieprawda?	Ma talent	Mam parę kropel!	Masz babo placek!	Milady zzuje lakierowane pantofelki, omdlałymi palcami rozepnie gazowy staniczek! Wyobraź pan sobie, jakie ona musi mieć koszule, z jakiego jedwabiu haleczki, kiecuszki, jakie to tam pończochy!	Może ty potrafisz być stalsza!...	Nad czym pan duma?	Naprawdę? Nigdy w życiu?	Nasza reputacja jest obecnie bez zmazy Był to przykry epizod, Padre, nadzwyczaj przykry.	Niech pan zaczeka Przywołam choć ze dwóch ludzi. Zdarza się, że więźniowie mając dość takiego życia i pragnąc, aby ich skazano na śmierć, dokonują absurdalnych czynów rozpaczy. Mógłbyś pan stać się ofiarą takiego czynu.	Niech panu służy na szczęście!	O co?	Od Jej Królewskiej Mości, jak mi się zdaje.	Owszem pani jedna poradzić by mogła...	Pamiętam, pamiętam w miasteczku tu gdzieś mieszkał, do Darnówki przyjeżdżał...	Panna Janina śpi?	Przyjdę ją tam zobaczyć, jeśli pan pozwoli. I pomyśléć, że pan ma coś, czego się cesarz dotykał! Czy miał piękną rękę?	Różne. Na przykład ma pan	Skąd wiesz?	Spełniłam wszystko, czego chciałeś.	Sześćdziesiąt kilka tysięcy.	Teraz idź spać do jutra, kochanie, musisz być strasznie zmęczona.	Twierdza jaka czy stolica królewska?	Tysiąc dwieście!	Udusisz mnie, Rozalko	Widzę	Wiem	Wygasło?	Zupełnie to samo powiedziała mi żona, monsiniorze.	Żeby się z tobą zobaczyć, mój mały.
Więc dobrze, przychodził w Combray, a w Paryżu ma co innego do roboty i ja także. Ale upewniam cię, że ani trochę nie wyglądamy na ludzi pokłóconych. Staliśmy chwilę razem, bo Swann nie mógł się doczekać swojej paczki. Pytał o ciebie, mówił, że się bawisz z jego córką	Niech mi pani daruje, ale to nie jest niegrzeczność, tylko ostrożność. Nikomu nie wolno tu wchodzić bez wiedzy pana lekarza d’Avrigny albo pana prokuratora.	Nie, Michale, teraz mi nie pora, ale za to przyrzekam ci, że jeśli się z jaką panną majętność na Rusi mającą ożenisz, tedy cię tam odprowadzę i na instalacji waszej będę...	Chcesz wiedzieć, kto jest dama? o! mój przyjacielu, Sancho! nic wielkiego, jest ona ni mniej, ni więcej tylko prawą dziedziczką tronu wielkiego królestwa Mikomikon, która szuka twego pana, prosząc, ażeby pomścił zniewagę, wyrządzoną jej przez złośliwego olbrzyma. Słysząc w Gwinei o wielkim męstwie Don Kichota, księżniczka ta nie wahała się przedsięwziąć tak dalekiej podróży na wyszukanie go osobiście.	A to, coś mnie wspominała, że mówią? O tym pewnie nie było wzmianki.	To jest prawda Nawet niekiedy słoneczny bóg wciela się w nomarchę i daje początek nowej dynastii. Tak powstały dynastia memfiska, elefantyjska, tebeńska, ksoicka...	Owo tedy kusiu nabożny i buczący, cóż ty na to powiesz? Czy to nie jest heretyk?	Tak, te wszystkie dzisiejsze odrodzenia intuicji i religii, i metafizyki, te wszystkie nowe sekty, towarzystwa „meta-jakieś-tam”, to wszystko symptomy tego, że wielka religia upadła, a cała masa naiwnych cieszy się tym jako początkiem czegoś wielkiego...	Co do Lourdes nie chcę ani mędrkować, ani wpadać w zbytnią łatwowierność, nie wydaję więc sądu w sprawie, co do której Kościół nie wydał orzeczenia. Ale już teraz w tym napływie pielgrzymów widzę triumf religii, tak jak pan sam widzi w nim porażkę filozofii materialistycznej.	Hę! Nie bójta się, odezwał się jeden ze zbrojnych, skończy się to rychło, da Bóg. Nasz książę Władysław dopiero rozpoczął, jeszczeście nie kosztowali co on wam gotuje. ale potém	A teraz z ręką na serduszku proszę mi powiedzieć, czy nie podobam się panu? Tylko szczerze! Jeżeli odpowie pan szczerze, dostanie pan nagrodę. No?	Nie, daję ci słowo honoru, że się nie kocham.	Mam prawo mam prawo żądać wyjaśnień; czy ma pan coś do zarzucenia pani de Morcerf? Czy mój majątek jest niewystarczający? Czy może różnimy się zbytnio poglądami...	Ale nie, panie pułkowniku, człek co raz się w wojsku nauczył tego nigdy nie zapomina.	Jak to? Nic więcej nie powiedziała? Sama nie przyjdzie?	Nie dosyć dorosły na to.	No dobrze, jeżeli już musisz mówić złe słowa, to nie mów ich przynajmniej w niedzielę!	O! Jak to pan skarbnikowicz zaraz chwyta za słowo!	Radzi was przyjmą, torbeczki dygujecie niezgorsze, a jakiś grosz też być musi w supełkach, to juści, że chętliwie przypuszczą waju do krewniactwa.	Czyżby firma Thomson i French nie była według pana pewna? Do licha! To byłoby przykre, bom tam ulokował trochę funduszy.	Mnie, przeciwnie, bardzo się podoba; po pierwsze, ma cudowne oczy, do tego umie patrzeć na kobiety; czuć, że je musi kochać.	Pewnie, że nie masz, łobuz taki. Spokojnie przejść nie daje.	Drzewa i pnącza napiętnowały go i zrobiły zeń taką pręgatą stworę, jaką teraz widzisz, Mały Braciszku! Odtąd już tygrys nigdy nie chciał kosztować ich owoców, a za to wywierał zemstę na jeleniach i innych zjadaczach trawy.	Ach, to się tak opowiada!	A, także mnie znasz!... Wasza fizyka ani algebra nic mnie nie obchodzą, ale kokietować kogoś muszę, choćby Dębickiego. Zobaczysz, jak będzie na mnie słodko spoglądał, co chyba do rozpaczy doprowadzi Adę.	Umiesz bronić przyjaciół mam próbę, że i mnie będziesz umiał bronić i nie odstąpisz nigdy. Jeno Bóg cię stworzył z saletry, nie z mięsa, i bacz, abyś nie spłonął. Nie mogę ci niczego odmówić. Słuchajże mnie: Stankiewicza, Mirskiego i Oskierkę chcę Szwedom do BirżBirże (lit. Biržai)	Ale co tam ten upał! fizyczną przykrość każdy znieść może, jeśli jest przy tym spokój...	Ja pójdę, ojcze Maksymie, nie czerwonych szukać, ale sławy kozackiej, mołojeckiej!	Nie wiem, ale coś musi być o jedzeniu.	Zwłaszcza kiedy zimno, odparł raźnie Styrpejko, bo czemżeby się człowiek rozgrzewał jeśli nie dobrą myślą? I cześnik pokręcił ogromnego obmarzłego wąsa.	Przepraszam, że pozwoliłam się pani nudzić tutaj.	Widzisz to nieprzyjaciel się tam przytaił.	Skoro mi taki rycerz jak wasza miłość mówi, iż się to godzi zostać. i stryk mu odpłaci, gdy się jego poselstwo skończy...	Otóż i stajnia, o którą pytacie: oto mój dzianecik, oto mój traber, mój chładonek, mój węgierek Naści tego fryza; dostałem go z Frankfurtu, ale go wam pozwolę; dobry koniczek i roboczy co się zowie: z samczykiem jastrzębim, pół tuzinem bonońskich piesków i dwoma chartami napolujecie sobie kuropatw i zajęcy na całą zimę.	Przecież mówiłeś mi, że i ty tam byłeś na scenie, musisz pamiętać co o tobie śpiewano? zagadnął król jenerała.	Byłem u Tortoniego, gdzie, jak się spodziewałem, zastałem Beauchampa i Château-Renauda. Przyznam ci się, hrabio, że chciałem się z nimi spotkać.	A jeżeli nie wakuje teraz posada nauczycielki?	Ciekawy jestem czemu myśleli, żeś jest jakąś eksplodującą maszyną?	Czy uważa mnie pan za swojego przyjaciela?	Gdybyś WMość nie nadszedł, byłby mi wydarł resztę włosów z głowy siniak	I to nawet być może.	Idjotyczny argument, zawsze można dogonić powóz, nic by panu nie przeszkodziło wziąć auto	Nie wiem W południe oznaczę położenie statku.	Nie, temu nie przeczę	Nie, zaraz	Nie.	Serio?... Nie wiedziałem. Dużo takich prezentów rozdawałaś już kokotom?	Takie to już moje nieszczęście!	To dobrze, a kwiaty?	Do stu tysięcy bomb i kartaczy! Przecież to trup!	Tak. Bo po śmierci Mikołaja i syna jego, któren pod Bobrownikami zabit, Długolas przypadł na cudną Jagienkę, a od lat pięciu moją niewiastęniewiasta	A jednak poszła z nimi za mur. Popatrz, złoto, nie dziewczyna.	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Doktor Hartmann radzi zabrać Jerzego jak najprędzej. Boże, Boże! Właśnie to naglenie przeraża mnie.	Fajerant Nie ma głupich, chłopcy, do domu!	Nie wiem, o co raczycie pytać, miłościwy kniaziu	To jakaś osobliwa sprawa Czemu wleczecie tutaj tego Kunerta?	Tumanie, kto mówi o lokaju? Czy ja bym pozwolił, aby mój syn był lokajem?	Gdy tylko skończy się operacja, proszę go natychmiast poprosić na dół. Będę czekała w jego gabinecie.	Cóż byś tam począł? Czy stałbyś się z powrotem dzikim, który pożera ludzkie mięso?	Wystarczy mi, jeżeli ukaże się choć cokolwiek	Pierwsza królowa modli się w pokoju zmarłego syna, a wasza dostojna matka przyjmuje posła fenickiego, który przywiózł jej dary od kobiet z TyruTyr	Przede wszystkim musimy się rozgrzać Piekielny mróz.	Słyszałem ja o jakimś Wołodyjowskim, sławnym żołnierzu... Ale oto Wodokty już widać.	Z pewnością wróci po świętach. Iwan zwalnia dopiero w październiku.	Co tam dobrego spożywa dzisiaj lud Izraela?	Czekam na rozkazy pani.	Jak można walić w ten sposób Czy on chce rozwalić drzwi?	Milordzie baron de Winter pisał do Waszej miłości z prośbą, abyś podpisał wyrok deportacji na młodą kobietę, Karolinę Backson.	Bo im źle na świecie.	Chcecie wyprawę uczynić albo co?	Dobrze. A potem co?	Jego świątobliwość rozkazuje siąść na koń!	Lub śmierć!	Najlepsza, jaka być może w tym razie. Una salus victis nullam sperare salutemuna salus victis nullam sperare salutem. (łac.)	Polubił jeszcze więcej	Ty jesteś krwią świeżą zlany, na piersi masz bliznę!	A strzałę w oko kto ci posłał?	Bo ja wiem: chyba dla was i dla nas.	Boże, Boże mój jeśli możesz... odejmij ode mnie ten kielich...	Chleb z lebiodą i korą brzozową pieczem.	Dajże mi spokój i odejdź...	Dziadziuś umiera!	Hm!	I bękart człowiecze nasienie... już ona ciężko przed Bogiem odpowie.	Jej ogród, jej! Bardzo go kochała.	Mam stary dług	No, zostaje nam jeszcze waliza.	O paszport!	Oblężon przez pana Sapiehę.	Pańska złośliwość ma także siłę...	Rašysiu, rašysiu. Bet ir tu neužmiršk. Nueik į dvarą, panelė tau visados parašys.	Rycerzu von Altenburg,	Rzekliście!...	Szlachcic!	Te wielkie kufry...	Wesoła parada Splunął ze złości i wyszedł z Józiem Jaskólskim, który szedł w milczeniu i wzdychał.	Więc daję słowo.	Zdrada, Zemsta, Grzech	Znikła, mówisz?
Ach, jakież to nierozsądne Zależy panu na uniknięciu skandalu, na osłonięciu opinii swojej obecnej żony, nieprawdaż? I cóż pan zyska przez samobójstwo? Nie, mój drogi. Niech pan nie będzie dzieckiem. Zna mnie pan przecież o tyle, że nie zawahałabym się do skandalu, wywołanego przez pańskie samobójstwo, dorzucić paru informacji, wyjaśniających podłoże tego kroku. Nie, przyjacielu. To nie jest żadne wyjście.	Ależ była-to słuszna obrona przeciwko jednemu dla dobra wielu, nie masz sobie pan nic do wyrzucenia	Miejsce, gdzie się znajdujemy i cześć należna od nas obydwu domowi temu, wreszcie wzgląd na twój duchowny charakter, krępują sprawiedliwe oburzenie moje. Nauczyłbym cię powściągliwości w mowie, lecz ponieważ księża i kobiety nie obrażają, nie mieczem, ale językiem odpowiem na twoją zniewagę. Aż dotąd sądziłem zawsze, że słudzy Chrystusa tylko miłości i zgody słowa rozlewać powinni. Zawiodłem się na tobie, któż to upoważnił cię, mój ojcze, do wydawania sądu o myślach i czynach moich; kto chce poprawiać drugich, niech dobrze zobaczy, czy nie ma w sobie nic do poprawienia. Ciekawy jestem, jakim prawem, nie znając zupełnie ani mnie, ani moich osobistych stosunków, każesz mi pilnować domu, żony i dzieci? A może ja nieżonaty wcale? Mniemasz może, że po długich pochlebstwach, dostawszy się wreszcie do możnego domu, nabyłeś prawa zaprzeczać istnieniu błędnego rycerstwa? Choć nie rycerzem, lecz równie jesteś błędnym księdzem. Wyglądasz jak student, albo pedant, którzy nie widząc rzeczy, rozprawiają o niej stanowczo. Lecz przestańmy na tym, mój księżulku; gdyby książę, lub wreszcie rycerz jaki śmiał mówić w mojej obecności podobne wyrazy, musiałbym ukarać ich za to, ale od dzieci, kobiet, księży i wariatów wszystko przyjąć można. Mów sobie, co chcesz, mimo to byłem, jestem i będę błędnym rycerzem. Jedni ambicję obrali sobie za cel życia, drudzy oszukują zręcznie świat niskim i podłym pochlebstwem, a mała liczba postępuje z czystym sercem i uczuciem, drogą cnoty i honoru. Każdy ma swój cel i odrębne doń drogi; co do mnie, prowadzony przez gwiazdę moją, nie naśladując nikogo, idę świetnym torem błędnego rycerstwa, pogardzam bogactwem i próżnościami świata, a wielbię honor i sławę. Godziłem kłótnie, mściłem zniewagi, w proch ścierałem olbrzymów, zwyciężałem widma i rozbójników, zakochany jestem nawet, o tyle jednak tylko, o ile tego rycerskie prawa wymagają. Nie mam złych chęci, świat uszczęśliwić pragnę i jeżeli takiego człowieka wariatem nazywać można, to już nie wiem doprawdy, kto tu z nas przy zdrowych zmysłach.	A więc, może opowie mi pan coś o księżnej. To przecież miało związek bezpośredni. Jestem ciekawa, a pan chyba z właściwą mężczyznom... otwartością, wszak to się tak nazywa, co?	Ty musisz mieć, przystępując bliżej z gniewem poczęła Lassy. Jak ty mi śmiesz mówić, żeś się litowała nademną, żeś mi dawała może z łaski? Ja się poświęciłam dla ciebie... ja mam prawo do wszystkiego co wzięłaś po nim... Jakto? zapomniałaś więc tego wieczoru? Nie wiesz o niczem? niewinna istoto? A któż to mnie pchnął w tę przepaść? dla kogo ja to zrobiłam? przez kogo cierpię? Ty teraz nic, nic nie wiesz?	Jest między ludźmi Petroniusza, przebrany za niewolnika. Nie wiem, gdzie wybrali miejsce, ale wrócę do cyrku i zobaczę. Ty patrz na mnie, gdy wyjdziecie na arenę, ja zaś podniosę się i zwrócę głowę w ich stronę. Wówczas go odnajdziesz oczyma.	Jednego tylko nie rozumiem dlaczego pan trwa w celibacie? Powinien pan się ożenić. Tego nie należy przeciągać. Wiem o tym z własnego doświadczenia.	Niech zdechnę, ale to na nic!... Gdybym przez tydzień asystował pani, to powstałoby tyle plotek, gadań, przypuszczeń i t. d., licz aż do dwudziestu!	No, no, niech pan się w morały ze mną nie bawi i ostrzeże po przyjacielsku Markhama, że wiem, jak jest, i wiem, czego wymagam. Emilka nie jest Kazia!	Rzece? Doprawdy! Z jakiego miasta przywlekliście się tutaj, że nie poznaliście zwykłego kanału? Płynie on prościutko jak strzała, a ja płacę za wodę, jakby to było roztopione srebro. Tam jest odnoga rzeki. Ale jeżeli chcecie wody, to wam jej dam... a może mleka?	Zapowiedziałem im, że do jutra, to jest do dziś rana, ma być wszystko gotowe, choćby całą noc mieli pracować wtedy to wymykała mu się ona najbardziej beznadziejnie Chyba że to zwierzę nie znalazłoby do rana świadków	A co, nie miałem racji, że to jest półgłówek!...	A czy pamiętasz ich treść? Może tam nie ma nic kompromitującego?	Co znowu? Ja? Chcesz jejmość, żebym ja chwalił takie postępowanie? Ja mam chwalić za to, że się najniepotrzebniej pcha dzieci do szkół... Paradne!	Ja do domu nie powrócę!	My ich widziałyśmy. Gonili nas! Już są na przedmieściu! Zaraz tu będą! Myśmy ledwie uciekli z życiem i to nie wszyscy. Patrzcie!	No jestem praktykantem kantorowym, pan dyrektor przecież wie najlepiej	Przypuszczam, że nie tracicie majątku przez to, że chodzą wcześnie spać	Zrękowin nie było, bo Michał ledwie się z żalu otrząsnął; wszelako będą... zdaj to na moją głowę! Dziewczyna wielce mu życzliwa, bo u niej szabla grunt...	A! nie wiem doprawdy, szlachcic jakiś, człek młody, przystojny i wykształcony dosyć, który snać kręci się po świecie nie wiedząc co z sobą pocznie. Mówił mi o Warszawie... że do niej już trzeci czy czwarty raz powraca.. a nie wie co tam robić będzie... Domyślił się we mnie artystki... do czegom się też przyznała, i nudził mnie rozpytując o teatrze...	Hm, to dosyć sztywno i zimno. Nie wierzę, żebyś to powiedziała, i wiem, że nie byłby zadowolony. Jeżeli zachowa się tak, jak wzgardzeni kochankowie w książkach, to będziesz wolała przystać na jego prośby niż zranić mu serce.	Dwu znaleźli u chłopa. Te damy ich zaraz poznały, bo wszędzie jeździły konno za sołdatami, a ja byłem osobno. Potem mnie zabrali na stacji, stamtąd dość daleko, alem zawczasu rewolwer porzucił, a paszport miałem w porządku. A te damy mnie nie poznały. Pokazywali nas potem wszystkim Żydom pogorzelcom, żaden się nie przyznał. Pobrali i trochę Żydów do kozy, ale puścili.	Hm! I żeś to waszmość sam sobie tego nie rememorował, to czysty fenomen...	Kto? Ta żebraczka? Ten strach na wróble? To ma być moja bratowa? I ty, ośle, w to wierzysz? Wiedz, że od Tatarów nikt nigdy nie wraca!	Mela! ja nic nie powiem, bo ja jestem bardzo liberalny ojciec. Ja mógłbym ci kazać, ja mógłbym wszystko załatwić bez ciebie, a ja tego nie robie, dlaczego? bo ja cię kocham Melu, i daje ci czas do namysłu. Ty się namyślisz, ty jesteś mądrą dziewczyną i nie popsujesz takiego kurantnego interesu, ty będziesz Mela pierwszą osobą na całe Sosnowice. Ja ci krótko wytłumacze.	A! masz tobie, zapomniałam No, no, uspokójcie się, sąsiadko. Otóż i pan Benassis.	A! nic, nic! bardzo prosta rzecz. Nie można bezkarnie dozwolić, aby ta hałastra, gryzipiórki jakieś co papiér zasmarowują, śmieli się porywać na sądzenie ludzi klass wyższych i mówienie o nich bez należnego uszanowania.	Brawo!... Athos!... szlachetne serce!... to patrzy na niego! A co zrobili zbiry?	Cicho... cicho!... jeszcze będziemy mówili o tych rzeczach, ale nie teraz.	Dalibóg, nie domyślam się.	I nie powiesz mi prawdy?	Ja lepiej wiem czego i dlaczego żądam a od tego nie odstąpię! nie!	Ja sobie żadnéj nie przyznaję...	Ja wcale za mąż nie wyszłam.	Jak jesteś tam na obiedzie, to i na noc zostajesz?	Jak to? ty Cezarze ty, ulubiony im, wybrany, tybyś potrzebował ofiar błagalnych jak inni? Mogliżby się na ciebie, Boga jak oni zagniewać?	Juści, tak sese (gw.) ulżyć sobie; używać sobie. Pan Jezus, co już jęczmiona przepadły.	Nie Chora jestem!	Nie ma na świecie matki, która by dziecko swoje nieszczęśliwym widzieć chciała, ale ja dla ciebie pomiędzy niskim szczęściem a nieszczęściem wzniosłym wybrałabym drugie.	Nie ma obawy Większość naszych wspólników ma zwyczaj rozmawiać na sesjach po francusku i językowi nic się nie stało, więc chyba nie zaszkodzi mu kilka frazesów w żargonieżargon	Nie wiecie, czy chrześcijanom dadzą broń?	Nie, ale go lubię.	Tak ci się zdaje ale to niezgorsza świnia, a głupi jak gówno. Już go mam po dziurki w nosie, bo mnie stale szykanuje.	Tak nie trzeba mówić, ciociu, no, ja nie chcę!	To jest moja zasada.	To nasza przyjaźń i moje słowo jest pies, co ty gadasz Maks	To prawda.	To smalandzki pułk gwardii królewskiej. To piechota dalekarlijska, najprzedniejsza.	Wiem... jego żona pilnuje chorą Anielcię bardzo ordynaryjna kobieta, którą gdyby nie opór pani baronowej...	Wiesz, co mi także przychodzi do głowy. Skoro jesteś „aferzystą”, weź ty się do tego interesu. Znajdź sobie tylko wspólników.	Zrób jak uważasz. I rozważ, czy mogę co uczynić dla jego syna albo też dla uczczenia mistrza Boissone, którego kocham i szacuję jako jednego z najdzielniejszych w swoim zawodzie. Przyłożyłbym się do tego z całego serca.	Żal mi go, gdy myślę o takim, jakim był w Krzemieniu, żal mi go także, gdy go nie widzę, ale z chwilą, gdy go zobaczę, mam dla niego tylko... niechęć.	A gdzież dziedziczka Jodłowéj?	A pani?	A przyjdzie przyszły porządek	A ty tam po co?	A tymczasem oddział posuwa się bez komendy.	A tę panią przeprowadzisz?	Ach, wstydzę się, ale ta droga tak mnie zdenerwowała... no, mniejsza o mnie, mów mi o sobie...	Aha!	Aha, na uniwersytecie też niczego sobie Tam wydział przyrodniczy i historyczny dały sobie zdrowo po zębach. Wydział przyrodniczy odrzuca objawienie i wyznaje panteizm. Na czele stoją profesorowie, a dziekan Radl sam niósł sztandar. Historycy obsadzili bibliotekę w Klementinum i bronili się rozpaczliwie, tłukąc przeciwników głównie księgami. Dziekan Radl dostał w łeb oprawnym Velenowskim i zginął na miejscu. Widać wstrząs mózgu. Arne Novak został ciężko poraniony jednym z tomów Odkryć i Wynalazków. W końcu historycy zasypali napastników zbiorowym wydaniem pism Jana Vrby. Teraz pracują tam saperzy. Wygrzebali dotychczas siedmiu zabitych, między nimi trzech docentów. Uważam, że zasypanych jest najwyżej trzydziestu.	Ależ panie ministrze...	Bez sensu! Dlaczego chcesz zwiewać?	Co tu porabiasz, stary?	Co wy takiego wygadujecie? pyszna!	Czy i ty tu mieszkasz?	Czyżbyś go wcześniej spotkał?	Dlaczego?	Długo.	Gratias tibi, domine!gratias tibi, domine (łac.)	Ja?	Już podaję stary KaKa.	Koledzy zostaliśmy wysłani na stracenie.	Martwi?!	Moje obecne szczęście równa się dawnemu nieszczęściu.	Morderstwo	Ne, nieko nežinau?!	O tym wiedziałem od dawna.	Och!... wszyscy!	Ojciec był przy dworze, rycerskiego stanu człek, zaprzeczył dworzanin młody. Z dumnej twarzy jej widać, że krwi jest dobrej.	Ojciec. Mój starszy brat służy królowi, ojciec pragnął, abym ja służył Świętej Inkwizycji.	Ot, i wyskok Grogeota przyniósł gminie trzydzieści franków	Poczeka na niego długo!	Pod Magentą, panie...	Prawda, bo Trawińskiego uratował.	Rycerz zapytał.	Słowo honoru? zapytała rumieniąc się Babetta...	Słuchaj jenerale, ale ty jutro roztrąbisz po całem mieście co ci powiem?	Tak.	Tak. A wiesz, dlaczego?	Toteż zacznij awans od siebie i idź obrządzić mojego wałacha...	Trzeba się spytać mamy, czy pozwoli powiedzieć	W Lozannie, pani, Rue Fribourg 32... Stanisław Liwicki... Rue Fribourg 32. Tu zaś na wzgórku hotel Cigne, ale dépendance...	W usługach króla?	Widzi więc pani...	Widziałam...	Wtedy, gdy tu jechałeś?	Wątpisz o kasztelanie?	Zapewne.	Świnia też pokwikuje z kuntentności, a chwali se chliwchliw (gw.)
Dziękuję panu, dam sobie radę. Ale dobrze, żem pana spotkał! Mam coś, co pana zainteresuje. Wstąpimy... ot tu do handelku, mają doskonałe tanie wino austriackie, pokażę panu przy sposobności...	Nigdy cię o to nie pytałem, sam doprawdy ale wiem, skąd mi to przyszło do głowy właśnie teraz, musisz jednak przyznać, że ani ja tobie, ani, co ważniejsze, również i ty mnie, nigdyś­my sobie nie utrudniali życia nadmierną ilością pytań.	I więcej kieszeni. Mój ojciec ma trzynaście kieszeni, a ja tylko dwie. Mnie się nic nie mieści, a jak zgubię chustkę do nosa, to krzyczą.	Mówisz pan do mnie jak do dziecka Pan wiesz aż nadto dobrze, że sprawa jest poważna, i nie godzi się ani z niej żartować, ani zbywać ogólnikami.	Piraci wepchnęli mnie tam, kiedy ruszali okraść inny statek. Nie wiedziałem, kto dobija się do drzwi. Byłem przeszczęśliwy, kiedy zobaczyłem, że to pan. Czy zdoła pan znaleźć mojego wujka?	To nieszczęśliwa kobiéta! Nieboszczyk mąż ją zgubił, odebrał jéj wiarę w ludzi, ochotę do życia. Był-to człowiek potworny, tyran, rozpustnik, cynik obrzydliwy, który tego anioła poszanować nie umiał. Cierpiała z nim tyle, że jéj życie zbrzydło; cały rodzaj męzki musi sobie wyobrażać tak ohydnie zepsutym, jak był ów Cyryl. Odpycha téż wszystkich. Nie dziwiłbym się, gdyby mnie jednego los ten spotkał i tłumaczyłbym to jakąś idiosynkrazyą; lecz tak samo odrzuciła hr. Augusta, który się w niéj od niepamiętnych czasów kocha i pozostał jéj wiernym. Tak samo odprawiła młodszych i wielce dystyngowanych.	Ja miałbym cię opuścić? Mówię ci jeszcze raz, że nie znasz Madziarów. Tutaj potrzebna jest wielka ostrożność. Ja go spiorę.	Piękno samo w sobie ma swój cel, jest to odblask najwyższej piękności, nieśmiertelnej, jego użytkiem że duszę podnosi, że wznieca to uczucie, co nas przybliża ku ideałom, ku niebu! Ono jest wspomnieniem pierwotnej ojczyznyj jakby piosenką którą wygnaniec nuci tęskny, przypominając lata dziecinne; ono jest modlitwą do Boga.	Przepraszam. Nie twierdzę, że nie starałem się o jej względy, ale przysięgam na honor, że jest to najszlachetniejsza kobieta, jaką spotkałem w życiu. Niech pani nie obraża ten superlatywsuperlatyw	To ładnie nawet, ale jakoś... Nie ma zwyczaju topić zwłok. Protokół tego nie przewidział. Tu będą goście zagraniczni. Oczekujemy kilku królów, i wo­dzów paru, i marszałków... Na oczach świata, że tak powiem, utopić naczelnika państwa? Powiedzą, żeśmy barbarzyńcy. To w interesach nam zaszkodzi, a my tu budujemy COP, i w Gdyni mamy nowy port. I na wystawy posyłamy nasz drób wzorowy i maszyny. Myśmy są nowoczesne państwo, nie żadne tam pra tego...	Ja nic jeszcze nie umiem. Niech Kaczkowska śpiewa... to dla niej partya!	Przeklęta oszukanica! Ona to okradła mnie! Ale dlaczego? Nic nie rozumiem.	Rzecz szczególna, że to, co uczeni z obozu panny Ady uważają za niedorzeczność w Genesis, mnie najbardziej zadziwia.	Wszystko należy na świecie przypuszczać... Widziałem już takie w Polsce zjawiska, jakich istnienia pan nawet w wyobraźni nie przypuszczasz, od których wspomnienia włosy bieleją. Vulgus est caecum. To jest słowo nadzwyczajnie mądre. Wytrzymało próbę czasów.	Więc dobrze. Niech się myli. Nie ma człowieka, który by miał prawo powiedzieć o sobie, że się nie myli.	Panie marszałku Wang: zbyt dużo honoru, aby odmówić: „Sliszkom mnogo czesti, cztob’ otkazátsia” tajemniczych dla mnie samego. Czy i dzisiejszy ranek nie jest tego dowodem? Gdyby nie ta moja ostatnia wolta, straciłbyś pan ze trzy czwarte twoich tutaj dysponiblów. Ostatecznie zwyciężylibyście liczbą. A planu mego nie pozna pan, bo on jest tu. Zdumieli się Chińczycy). nie ubliżając panu, generale Ping Bo niemieckich komunistów bez walki wziąć się wam nie uda. Nas zgubił brak idei wewnętrznej Położył mały, czarny przyrządzik przed nakryciem chińskiego dostojnika i siadł. Nikt więcej nie mówił, choć temat był niezły. (Każdy skrywał wstydliwie coś pod swymi giezły	Nic jeszcze nie jest! Zaledwie coś się wszczyna, ale za to już wprost naocznie budzi się dusza w tej oto główce... I jakże to się dzieje u nas zwykle gdy nad wrażliwością młodą wezmą się do roboty te stare idealizmy? Jakże się odbywa to duszy budzenie?... Kosztem rozbicia wszystkich jej instynktów życiowych!	A zatem przybraliście rolę sędziów, zapominając, że ci, co nie posiadając prawa, karę wymierzają, równają się zabójcom.	Ale skoro myślicie, doktorze, że istnieją urodzeni zbrodniarze, i skoro z badania wydaje się wam, że odpowiedzialność czeladnika rzeźnickiego Lecoeura jest, według słów waszych, ograniczona przez wrodzoną dyspozycję do zbrodni, czyż słuszne jest, by go gilotynowano?	Ej, bo też będą o nas mieli co opowiadać przez wiele lat!... W tym cała bieda! Och, te makuchy! I to jeszcze czymś posypane!	Ja jednak nie gniewam się, gdy mi przybędzie choćby drachma. Dlaczego inni mieliby odrzucać talenty?...	Jezus, Maria! Jak to, sam sobie obciął?...	Nigdzie!?... Nie mam miejsca!	No to jeszcze nie zepsuty, ale już ambitny Jak się z tobą obszedł?	O ho! ho! daleko idziesz! Pleć tylko tak, pleć, i królewnie się przysłużysz i sobie.	O, nie, na to trzeba by jechać przez Paryż... Ekspres do Paryża odjeżdża o ósmej... Już za późno...	Tak. Przekonałbym, że potrafię mieć władzę, a później u nóg pani błagałbym, ażebyś przyjęła mnie za swego niewolnika...	To ja zaczekam.	To prawda Ale przeczyta prośbę, którą ja zarekomenduję, zaadresuję i wyślę.	To prawda! Ale uświadomiłam sobie wszystko dopiero po niewczasie.	To se nalej miskę krupniku. A o tu jest chleb.	Twoja nędza będzie dla mnie rajem. Będę żyć tutaj, nie ruszając się na krok...	Właśnie, że nie.	A to racja! właśnie najdowodniej to o jej uporze przekonywa; żeby się nie ugiąć, żeby nikogo nie słuchać. Acan jej śliczną przyszłość gotujesz... Czy chce czy nie chce, jej trzeba dać osobę stateczną...	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Jeśli tylko o to idzie to przecież „Nautilus” ma obszerne zbiorniki, które napełnione dostarczą nam tyle tlenu, ile będziemy potrzebowali.	Nie tak jak ty to rozumiem Należy go, nie ruszając się z miejsca, czekać i poprostu bronić mu się środkami, jakich się zwykle używa w obronie spokoju.	Nie, produktów też nie bierze! Ot, masło, jajka czy kiełbasy. Nie jest chytry.	A cóż ja miałem zrobić?	Ależ, panie, on kosztował mnie sto tysięcy...	Ani jej się śni. Co tam się roi pod tą czupryną! Zresztą, naturalnie, że się martwi, bo wolałaby, żebyś była zdrowa...	Do stu piorunów! A ja właśnie na nich liczyłem.	Dziw, jak ważne rzeczy mówisz przynajmniej raz wiemy od naocznego świadka, który pars magna fuitpars magna fuit (łac.)	I rosołem chcecie go waszmościowie kurować? Wżdy lepiej od razu nóż wbić w samo serce; toć urzeczonemu kropli wody podać nie wolno, pokąd się wedle prawego przepisu uroku nie odczyni.	Ja bym też pragnął uczynić coś dla wuja Alberta Gdyby na przykład żona wuja Alberta zmieniła się w zaczarowaną królewnę, której pilnuje straszny smok, zabiłbym chętnie tego smoka i oddał wujowi królewnę.	Ja mu je do reszty wybiję!	Ja za stu ważę	Jak mu pokażę zapis, to się rozchmurzy. Głupia! sześć morgów, toć prawie gospodarka!	Lecz jakże zapłacę usługę podobną? znam dobrzezakochanych młodzieńców, nie lubią oni poświęcać się za darmo?	Mój Pentuerze jesteś mędrcem, więc rozumiesz, że nam wszystko jedno, czy mamy dziesięciu panów, czy jedynastu...	Nie chcę, abyś zginęła na szafocie. Rozumiesz?	Nie wiem, czy cię radzi zobaczą.	Nie wrócił więc wczoraj? nie wrócił!	Nie, kobiety i słudzy.	Nie.	Okrutny! Ja dla ciebie, droga ty moja?!	Przepraszam cię, Sewerciu a jeżeli Kumejkowscy nie zechcą bez gotówki?	Spojrzyj, milordzie ta kobieta, oddana pod moją opiekę, życie sobie odebrała!	Słuchaj, Błażeju, daj pokój; będę mu miała właśnie coś do polecenia w ciągu tego wieczora, ale nie wiem ściśle, o której godzinie. Nie ruszaj się, pamiętaj, ani na minutę	Słuchaj, Eugeniuszu, spotkałem naszego lekarza naczelnego i przybiegam co tchu z powrotem. Jeżeli będą jakie oznaki rozsądku, jeżeli zacznie mówić, to położysz go na długim kawale synapizmu w ten sposób, żeby okryć go musztardą od karku aż do bioder, a potem przyślesz zaraz po nas.	To pan Kunic... pan Kunik wziął Koborowo w posagu za siostrą pana hrabiego?	To się wie. Do widzenia, John.	Wcale nie jestem pracownicą bardzo mierną, ale ty jesteś cudotwórcą!	Z widłami do gnoju, chamy! Lepiej wam to przystoi niż szabla.	Zobaczym jutro, powiadam ci nie da nic.	A co było na pani weselu, pani Urszulo?	A jak wygląda sprawa z parnose, z zarobkiem?	A kwiat lilji na ramieniu?	Ach tak! A czy pan Maciej był zupełnie zdrów, jak wyjeżdżałaś?	Ach, jak ona ślicznie dziś wygląda!	Bo głowa jego do sądu należy	Co tobie?	Czy ścigają cię Furie?	Cóż wtedy zrobił hrabia?	Jak będziesz często kupował, dostaniesz cukierków... O, widzisz.	Jakie gody? zapytał, zdziwienie grając.	Król, Szlachcic, Krew, Obyczaje rzekła pani de Villeparisis	Kto też mógł go wrzucić do tego bagniska?	Myśmy ją stamtąd siłą zabrali	Niema mowy	No, jaką, drogie dziecko?	O czym dumasz?	Pan?	Pewnie czyjeż te okopcowane role?	Po całych dniach ona, nieboga, teraz jeno płacze i płacze...	Powiedzże prześladować, przekręcać, gamoniu nieznośny! rozbójniku porządnej mowy a bodaj ci się język na całe życie skręcił!	Przychodzę żegnać bo oto bardzo pilna sprawa, ponowa! trzeba koniecznie w las, choćby życie dać!	Przyrzekamy	Rób, co uważasz za słuszne.	Szkoda. Mogłabym dziewczynę nauczyć roboty koronek.	Taa...ak, cóóóż się dziee...je?	Tak było już za późno, trzeba odłożyć tę podróż do przyszłej wiosny.	Tak, jutro jutro o godzinie drugiej minut czterdzieści po południu „Nautilus” spłynie i bez uszkodzenia opuści cieśninę Torresa.	Toteż po ciebie umyślnie zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego traktu.	Ty! Tyś pędził, jakbyś miał rozbić się w kawałki.	Tyle mi wystarczy. Van Stiller, rzuć mi swój kaftan i czapkę.	W biały dzień!	Wasza książęca mość zechce zejść z konia!	Zostaliśmy kochankami.	Zła, które pan czynił
A jarzyny spóźnione, mogłoby przypalić. Może Pan Jezus nie dopuści... Cóż ta na jarmarku? dowiedzieliście się co o koniu?	Czołem wam, panowie komisary, i tobie, wojewodo! Lepiej było dawniej zacząć ze mną traktaty, kiedy ja był mniejszy i siły własnej nie znał, ale że was korol do mene prisławkorol do mene prisław (z ukr.)	Pan się na mnie nie gniewa? Co?	Jedna jaskółka nie robi wiosny a przy tym, wiem ja z dobrego źródła, że Don Galaor kochał się zapamiętale, ale w tajemnicy, a jeżeli zalecał się do wszystkich, co mu się podobały, to już tak z naturalnego pociągu, którego nie był panem, ale zawsze bez ubliżenia tej, o której wiadomo jest niezawodnie, iż była jedyną panią jego woli i której zawsze się polecał przed bojem, ale tajemnie, bo był bardzo skryty.	Niewątpliwie! Piszę do nich co tydzień i opowiadam im wszystko o swoich tutejszych młodzieńcach. Jestem pewna, że ich to bawi. Ale istotnie, tego, który mi się najwięcej podoba, nie mogę zdobyć. Gilbert Blythe nie zwraca na mnie uwagi, co najwyżej patrzy na mnie jak na małego, ładnego kotka, którego chciałby pogłaskać. Powód tego znam aż nadto dobrze. Winna ci jestem zazdrość, Królowo Anno. Doprawdy, powinnam cię nienawidzieć, a tymczasem kocham cię szalenie i czuję się nieszczęśliwa, gdy cię nie mogę co dzień widzieć. Jesteś tak różna od wszystkich innych dziewcząt, które kiedykolwiek znałam. Gdy spoglądasz na mnie, czuję, jakim jestem niepozornym, małym, swawolnym zwierzątkiem, i pragnę się stać mądrzejsza i silniejsza. I skłania mnie to do dobrych postanowień. Ale pierwszy ładny chłopiec, który staje na mojej drodze, wybija mi te wszystkie postanowienia z głowy. Czyż życie akademickie nie jest wspaniałe? I pomyśleć, że pierwszego dnia nienawidziłam go! Ale gdyby nie to, nigdy bym nie zawarła z tobą znajomości. Aniu, mów mi, proszę cię, często, że mnie lubisz trochę. Tak pragnę to słyszeć!	Cóż robić? Trapić się nie należy, bo żeby i największe trapienie się, nic nie pomoże. Pan Korczyński twardy jest i dla biednych ludzi nieubłagliwy, ani słowa... i my jego znamy... Ho, ho! Dobrze na swoich skórach poznali... Ale, słyszę, syna ludzkiego on ma, wilkiem na ludzi nie patrzącego. Może on pośrzednikiem między ojcem a sąsiadami zostanie...	Tak. Pan Osnowski poprawił go bez ceremonii, ale on się nie zgodził na poprawkę, mówiąc, że przynajmniej z dziesięć razy był na Orfeuszu „a jakie tu tony!” Muszę jej oddać sprawiedliwość, że wyglądała przytem jak muza. Mówiła mi, że przedewszystkiem lubi malować portrety, że o każdej twarzy myśli naprzód, jak o modelu, i że te głowy, w których jest coś niepospolitego, śnią się jej.	Nie, nie! Nie pomoże nic! Ja to czuję! Boję się go! Gdy ręki jego dotknę, dreszcz mnie przechodzi, serce bić ustaje.	Zamknij pan gębę i nie ględź od rzeczy. Wszystkie pucybuty za dużo gadają. I wciskają się wszędzie jak te pluskwy.	Chodziłam sama w puste ciemniki tęsknic, żebyś raz jeszcze spróbował napaść tak samo i żebym cię mogła zabić od jednego ciosu, ale nie rzemiennego pręta, nie! Żebym cię mogła zabić od jednego ciosu sztyletem w huczące serce. Miałam go zawsze w pogotowiu...	Domyślam się. Zapewne powiedział ci coś przykrego, wychodząc, kiedy zobaczył Waldemara przed oknami. Czy tak?	I dlatego pan, przejeżdżając koło sklepu, odwracał oczy w przeciwną stronę?	I ja jeszcze muszę czekać?	A tak i nie śmiał na mnie podnieść ręki! Kto wie, czy nie mnie i waszmościowie szyje zawdzięczacie.	Ależ tak, kapitanie; chociaż nie powinien bym już dziwić się niczemu, od czasu jak jestem na twoim pokładzie!	Czy nie ma już nic? Winnaś się cieszyć smarkulo, córko marnego wyrobnika, że możesz uczynić przysługę tamborowi Korony i Jego Królewskiej Mości!	Tak jest i kuropatwę! Przekonałem się, że najlepiej jadać codziennie to samo, a ten porządek potraw sobie ułożyłem, bo to mojemu żołądkowi odpowiada...	W Raszkowie? Toż my Raszków znamy. Stamtąd my Halszkę Skrzetuską wywozili, z onego waładynieckiego jaru, pamiętasz, Michale? Pamiętasz, jakom owo monstrummonstrum (łac.) obrona. stanie aż w Raszkowie, tedy jeśli się Krym ruszy albo cała potencja turecka, to oni tam wprędce wiedzieć będą i wcześnie do Chreptiowa znać dadzą, zatem i nieprzezpieczeństwa wielkiego nie ma, bo Chreptiów nie może być nagle ubieżon. Dalibóg, nie wiem, dlaczego by Baśka nie miała tam z tobą zamieszkać? Szczerze to mówię, a przecie wiesz, że wolałbym sam starym łbem nałożyć, niźli ją na jakowyś szwank wystawić. Bierz ją! Będzie wam obojgu na zdrowie. Baśka jeno musi przyrzec, że w razie wielkiej wojny pozwoli się bez oporu choćby do Warszawy odesłać, bo wówczas nastaną pochody okrutne, bitwy zawzięte, oblężenia taborów, może i głody, jako pod Zbarażem, a w takich potrzebach mężowi trudno głowę ochronić, a cóż dopiero niewieście.	W gabinecie. Kazali tu nam czekać. Gdzież Marta i Tom? Taki ważny dzień, (że aż Marietka zdecydowała się przyjechać), a wy się gdzieś rozlatujecie!	A może byś zamiast tych angażowań wolała zostać urzędniczką w biurze. Mnie się zdaje, że bardziej by to pasowało do twej osoby niż to zajęcie dziewki publicznej.	Czy daje mi Wasza Królewska Mość słowo, iż z nikim widzieć się nie będzie, pomiędzy moją a pana de la Trémouille bytnością?	Na zawsze	Naturalnie, że mogłabyś W naszym Klubie PowieściowymW naszym Klubie Powieściowym przed laty pisywałaś przecież tak zajmujące opowiadania	Niechże nas Bóg broni przed takowym pomnażaniem! Wżdy błagamy o przebaczenie po stokroć, żeśmy lekcję łaciny opuścili, ale na cześć naszą przyrzekamy powetować to jutro w dwójnasób.	Tak, na własne oczy.	Niestety! Gdyby to umiano zbudować ci taki posąg jak posąg Memnona, który by odzywał się twoim głosem o wschodzie słońca! Morza przyległe Egiptowi roiłyby się po wiek wieków od okrętów, na których tłumy z trzech części świata wsłuchiwałyby się w pieśń twoją.	A gdyby ktoś dowiedział się o tej długiej rozłące...	A na mieście spokojnie.	Ach nie... Chciałem powiedzieć: pannę Mariannę. Ona tam nazywa się Hedwiga, boć te ludzie, dostawszy niemowlę, nie mogły wiedzieć, jakowe jest jego prawdziwe imię.	Ach, raz, pewnego wieczora...	Ale ona je znała?	Ależ tak! Ileż tych nawiasów!	Allach! Co znaczy bicie, gdy sama głowa ledwo się trzyma ramion?	Bo pamięć, to jest skład, w którym leży przeszłość, a wspomnienie ma miejsce wówczas, gdy się do tego składu wchodzi, żeby coś wydobyć.	Chciałbyś tego samego środka użyć z hr. Cosel? wątpię żeby się powiódł.	Ciężar mi zdjąłeś z serca, bo myślałem, że książę wojewoda i ze mną podwójną grę prowadzi.	Czasami, kiedy śpi albo jest zupełnie pijana, ręka jej odpoczywa; ale jeżeli jest przytomna, bije mnie bardzo mocno.	Cóż go tak opóźnić mogło?	Dobrześ się sprawił. A przygody jakiej w podróży nie miałeś?	Dziękuję Oddaję usługi, ale ich nie sprzedaję.	Ha! zrobiłam panu takiego motyla, że no!	Jeno nie wiada, czy Maciej zechce.	Mam je tu przy sobie; proszę: oto są.	Mierzyć wielkość, cóż w tym strasznego? Mierzyć wielkość piramidy czy ziemi, wszystko jedno. Robiłem trudniejsze rzeczy, bo wymierzyłem odległość naszej świątyni od pałacu faraona, nie przechodząc przez Nil...	Mnie i to dziwno było, że z nich wyjeżdżała.	Na kozioł obok Pietrka!...	Nic nie zrobiłem! Kilka razy zapobiegałem temu, co mogło było się stać.	Nie! jest pełno innych rzeczy: choćby nauka, choćby obowiązki społeczne. Nie mówię nic przeciw małżeństwu: człowiek powinien się ożenić i dla siebie samego i dlatego, żeby mieć dzieci a ciągły romans, znów co innego.	Nigdy ci nie wybaczę, jeżeli powtórzysz to Arturowi! Prawda mamo, że nie powinna powiedzieć?	No dobrze... idźcie już tylko.	Och, och och, och, bu bu, bu, bu. Och, och! Zali tu nam było przeznaczone zginąć? Hola, hej, dobrzy ludzie, topię się, umieram. Consummatum estconsummatum est (łac.)	Pewnie, pewnie... mówiły, że Walek Rafałów przysyłał z wódką?...	Potrzeba będzie drzewa na rozpalenie w piecu	Tak pragnienie szczęścia kochanej kobiety i otrzymywanie od niej takiego samego uczucia.	Tak, panie	To się ożeńcie i będziecie mieli uczucie rodziców do dzieci.	W takim razie zawiadomcie kolegium w Babilonie o postanowieniu, a oni sprawią, że król Assarkról Assar rozmyślało nad nim nasze kolegium kapłańskie.	Zali nie tu się schronił? My konia pod lasem znaleźli...	A to dlaczego, panie Cyrusie?	A... wiem.	Ach, gdyby nie ten pies.	Babciu! co to babuni!	Bo też bym wolał ich prać. Co nasi, to nasi!	Bywaj zdrów. Żebyś mi jutro patrzył po tamtych skałach; pamiętaj.	Będzie pani w trudnej sytuacji...	Co to znaczy tombak?	Czego? By wam powiedzieć: wara od naszej ziemi!	Czemu on tedy aż tu, w Lipkowie, stanął?	Dlaczegoż byś miał je popełnić?	Do lochu; wariaci powinni siedzieć z wariatami.	Dobry do zwoływania kur, jak zostanie dziedziczką!	Eh!...	I tego człowieka chcecie ubrać w nową kłótnię szkolną!	I to od dawna postanowione?	I tobie nie brak zmysłu do geszeftówgeszeft (z niem.)	Jest milionerem... pięćset tysięcy liwrów renty.	Kapłan Samentu pragnie złożyć hołd waszej świątobliwości.	Kilka minut temu. Jakże państwu dziś poszło?	Nie	Nie lepszy od twego	Nie wierzysz w nie?	No i cóż?...	No, idziemy dalej.	Ognista krew, coś atawistycznego, fantazya i t. d.	Okowitą	Osiągniesz, co chciałeś. Jeszcze przed weselem posiądziesz dziewczynę.	Pani Verdurin prosiła mnie...	Prawdę gada, miłościwy książę. Rodzic mój najlepszym swym uczniem go mieni.	Przyrzekam i parol daję!	Pół do ósmej.	To jeden!	To kupmy im grunt gdzie indziej	Trucizna	Używałeś	W jakim celu?	Wiem o tym	Wieręwierę (daw.)	Wybieraj, Edie	Zaraz kupię	Śpisz, Waciu?
Jak się masz, stary! A jest tam co zjeść przypadkiem? Karmiono mnie dziś pochwałami i tysiącami poleceń. Tyle to warte co ciastka z kremem!	Nie pytaj mnie o to, co wiem, a czego nie mogę powiedzieć. Najważniejszą rzeczą dla was jest utrzymać dziesięcioletni pokój z Asyrią, a to leży w granicy waszych sił.	Tak jest, były listy od pana Skrzetuskiego do kniahini i do waćpanny, ale Bohun je przejął, z nich się wszystkiego dowiedział, więc zaraz Rzędziana rozszczepił i na Kurcewiczach mścić się pociągnął.	„Bodajem tylkobodajem tylko pomyślał hrabia, nie przeczuwając, że w głowie ciotki owo szczęście miało już określony wiek, postać, imię i nazwisko, co wszystko razem składało nadobną Emilię Koop, jedyną córkę majora”.	Ach, pani majorowo! Nie śmiałem w to wierzyć, ale gdyby się zdecydowała, byłbym szczęśliwy. Trzeba stąd pięć mil jechać do lekarza. Ona jest tak zręczna i dobra, że nie zabrakłoby jej zajęcia przy opatrywaniu ran i leczeniu gorączki. Pewny jestem, że wszyscy znaleźliby drogę do pani w robotniczym domku. Dużo jest niedoli u biedaków, której ulżyć można dobrym słowem i życzliwą poradą.	A ulica to kościół czy co? W domu nie można, w szkole nie można, więc gdzież, u licha, można? Dawniej ludzie żyli po dwieście lat, a teraz niecałe sto. Więc trzeba się trochę ruszać po świecie. Bo ty może myślisz, że jestem łobuz.	Przyznaj jednak pani że robimy co tylko możemy, by się z naszego barbarzyństwa otrząsnąć.	Wcale nie są niezgrabne, tylko się tak zdaje. Ale wolałbym być orłem. Wzbiłbym się na najwyższy szczyt skały, wyżej niż chmury. Stanąłbym samotny i dumny.	Posłuchajcieno matko, dobre serce macie, Bóg wam zapłać, i tobie i staremu Ratajowi; ale z tego nic nie będzie! Chcecie się opiekować sierotą, ot, czasem na mnie najrzyjcie, dowiécie się, rzucicie chleba kawałek jakby go bardzo zabrakło; ale ja taki tu zostanę! ja tu zostanę! Ojciec tę chatę budował, matunia w niéj żyli i zmarli; a ja... ja ją tak kocham, że mnieby serce pękło, gdybym otwierając oczy z rana nie zobaczyła ścian jéj popękanych, żebym wyszedłszy na próg, nie postrzegła wierzb cmentarza.	A tak, racja. Ale dlaczego nie ma tu pani de Villefort?	Sam jeszcze nie wiem, jeno tak myślę, że wojennego potrzeba nam pana.	Tak. Dlatego Bóg, nie w swojej sprawiedliwości, bo sprawiedliwość jego odebrałaby ci życie, ale w nieskończonym swoim miłosierdziu sprawił, że sędziowie, wzruszeni twoimi słowami, darowali ci życie.	Zawiązałem dzięki memu majątkowi znajomości z wieloma znakomitymi ludźmi i mam tu już nawet wielu przyjaciół. Ale żeniąc się tak wobec całej tej paryskiej śmietanki potrzebuję poparcia jakiegoś znakomitego nazwiska, którym mógłbym się podeprzeć idąc do ołtarza. A mój ojciec nie przyjedzie przecież, prawda?	Przyszedł wieczór. Wojska stały w gotowości, ale z pierwszą gwiazdą znowu była uczta. Tymczasem rano Szwedzi już przeszli przez ów drugi most, który poniżej zbudowali, i zaraz nastąpili. Stała od krańca chorągiew pana Koszyca, żołnierza dobrego. Ten w nich! Skoczą mu w pomoc pospolitacy, którzy byli najbliżej, ale kiedy to pluną do nich z armat	Przekleństwo dawniej sięga. Miałem przed czterema laty czterdzieści lat i pięćset tysięcy franków; dziś mam o cztery lata więcej i prawdopodobnie o pięćdziesiąt tysięcy franków mniej, stracę je bowiem na sprzedaży dworku w Montfleury, cudnie położonego w pobliżu Rodanu. W Paryżu znużyła mnie ustawna komedia, do której zniewala wasza tak zwana cywilizacja XIX wieku. Byłem spragniony swobody i prostoty. Kupuję tedy majątek w górach niedaleko Rodanu, nic piękniejszego pod słońcem! Wikary oraz okoliczna szlachta nadskakują mi przez pół roku; karmię ich obiadami. „Opuściłem Paryż, powiadam im, aby w życiu nie słyszeć ani nie mówić o polityce; jak panowie widzicie, nie abonuję żadnego dziennika, im mniej listonosz doręcza mi listów, tym bardziej rad jestem”.	Bo ja wiem. Chyba wino. Na pewno wino.	Broń zawołał ciągnął zmienionym tonem, biorąc ze stołu nóż i upuszczając go pogardliwie nie mają ani porządnych ostrzy, ani końców. Zdaje mi się, że taki widelec byłby w razie czego lepszą bronią. Ale czy mogę chodzić z widelcem w kieszeni?	Jest to opinia powszechna	Józieńku, mój kochany, ja bym dawno przyszła, ale Natka nie pozwala. Mówiła, że woli utopić się.	Miej się na baczności, mój Balounie. Jeszcze raz ostrzegam cię przed skutkami twej żarłoczności. Czy Szwejk nie mówił ci nic?	Możesz mi ją pożyczyć na jeden dzień? Ja ci nie zniszczę.	Nie wiedziałam, że pan już jedzie...	O, Poiret będzie pozował na Poireta. To będzie bóg ogrodów! On pochodzi od gruszki...	Tak? Ano to mogę zostawić w spokoju tego umrzyka, gdyż patrzy mi się lepsza zemsta.	To nie oni żądali, tylko skarbnik...	Właściwie ważnej przyczyny temu nie masz żadnej, ale radzi Murdelio, więc go tam słuchają.	Ładna rzecz jeśli tu takie potwory żyją. Przecież to miało ze sto kroków długości albo i więcej. A mknęło jak wicher. Czy nie zauważyłeś nóg?	Doprawdy! Nigdy byś się nie domyślił! Otóż ci właśnie Stuartowie, Maccollowie i Macrobowie (którzy musieli płacić dwie daniny, jedną przymusową królowi Jerzemu, a drugą dobrowolną Ardshielowi) ofiarowali mu lepszą cenę niż jakikolwiek Campbell w całej Szkocji; a posyłał na wszystkie strony, by ich wynaleźć... aż nad brzegi Clyde i na bruk Edynburga... szukając, namawiając i prosząc, by przyszli tu, gdzie mieli zagłodzić Stuarta, a uradować ryżego psa Campbella!	Jestem już wcale nie taka młoda. I zupełnie samodzielna. Pracuję na siebie. Dlatego mam szacunek dla ludzi pracy... I wcale mnie nie przestrasza, że ktoś ciężko pracujący ma zniszczone ubranie. Przeciwnie, ile razy...	Nie tak gorąco, przyjacielu. Uważaj lepiej, żebyś nie zrobił jakiegoś głupstwa Prosię, które kupiłeś za osiem pensów, człowieku, może cię kosztować głowę!	Właściwie nie. Nie; oni mówili o tobie; ale ja tego nie wiedziałam.	Przysięgam na Boga, na ten krzyż, na mego ojca, na pamięć matki, na mój honor, na tę moją prawą rękę, na moje nazwisko, że nigdy pani nie skrzywdzę!	Ależto zima! nie wytrwasz!	Coś takiego! A czy pański bankrut nie nazywa się aby Jacopo Manfredi?	Dobra to będzie i rewolucja, której celem będzie Barwicki we własnej osobie. Czy i mnie także chcesz dostać i torturować jak jego?	Gościewiczów nie widać?	Ha, cóż to znaczy w takim razie?	I chce mi ją pan donieść?	I nie byłaby dziką, bo trzeba mieć odwagę, aby być dziką.	Ja mu i nie służył.	Jak to? Ty jeszcze tam tkwisz? Toś wołowina!	Kto to napisał?	Listy dane były, gdy wina jego nie została dowiedzioną Nic one nie znaczą.	Nawet nie nabitej?	Nie boję się!	Nie tylko wzmiankowałem oskarżałem.	No, do widzenia matko! Idziecie dziś pewno na Champferlu.	No, już my nie będziemy ruszały, my wysłuchamy cierpliwiej, nawet z prawdziwym współczuciem.	O ile wiem, będą oni zresztą mieszkali w innym końcu Kingsportu Jestem zadowolona, że jadę do RedmonduRedmond	Pan Kopowski, Niteczka i Stefcia zostali w oranżeryi one obie rysują storczyki, a pan Kopowski nas bawił.	Panie inspektorze mogę opowiedzieć całą tę historię z najdrobniejszymi szczegółami tak dobrze jak sam ksiądz, bo od czterech czy pięciu lat uszy mi od tego puchną.	Szczęście, Bogactwo Tu słuchaczki spojrzały na siebie spod oka, po czym zaczęły pilnie szyć.	Sądzę, że nie z nadmiaru skromności niechętnie wyjawiał przed ludźmi swoje myśli.	Tak, jego ekscelencja zajmuje się tą sprawą,	Tego już żadną miarą przeczuć nie mogę.	Weźmiemy się do nich czy dać spokój?	Wżdy raczcie wyjrzeć, dostojny panie, i król miłościwy niech okiem rzuci, jako przekupka pod Długoszowym domem siedzi wśród potłuczonych przez się garnków, aż ją ludzie otoczyli i dziwują się.	Zostawiając drugą dla znanych i nieznanych wielbicieli?... Nie, pani, już mam dosyć tych wyścigów, w których byłem bity przez panów Starskich, Szastalskich i licho nie wie jakich jeszcze!... Nie mogę odgrywać roli eunucha przy moim ideale i upatrywać w każdym mężczyźnie szczęśliwego rywala czy niepożądanego kuzyna...	A teraz doktorze...	A toż dlaczego znów?	Artysta	Bierz ich!	Czego?	Dobranoc, ojcze	E!... i cóż ta z tego, kiedy ją ukradli...	I cóż tam profesor Wilczur? Zostawiła go pani w domu?	I zgodził się?	Jak ja mogłam! jak ja mogłam!	Jak ja!	Jak komu...	Jakto?	Juści, zmarlaka by postawiły takie leki!...	Kapłan Samentu pragnie złożyć hołd waszej świątobliwości.	Kilka mil od granicy Alzacji, w Lotaryngji; jak tylko oblężenie się skończy, możemy wybrać się w te okolice...	Ksiądz z zapałem głosił ksiądz Nastek. najpierw jeść, potem filozofować; żartobliwa przeróbka starożytnej maksymy: Primum vivere, deinde philosophari zwrócił się do Baryki.	Kto i kiedy wypowie nas?... I tamtych? I wszystkich? Całą głąb ludzkiego cierpienia?	Ludzie, czego tu chcecie!	Milcz!	Mnie te nazwy ani pachną, ani śmierdzą...	Mogłaby się odzwyczaić. Człowiek może się odzwyczaić od najmilszych rzeczy i ludzi...	Mówisz że te Płazy są już pod Dreznem?	Mówiłam ci już wtedy wtedy wtedy	Najzupełniej.	No, i cóż ty powiesz?	O, mamuńciu ot, on idzie do szopy...	Oczywiście Zypcio zostanie. Prawda, Zypek?	Oswald Bastabel	Panowie odprowadzimy księdza proboszcza do plebanii; użyjemy przechadzki przy blasku księżyca.	Poco?	Pojechalibyśmy do Bristolu. Tam teraz zbiera się najlepsze towarzystwo.	Przynieś je tutaj, sam poukładam	Skąd pani wie, że pani Nina durzy się?	Szanowny panie O’Haro...	Słyszałem już...	Uwierzyłaś temu?	Wielmożny panie! Mnie aż dusza się śmieje. Wszystko dobrze będzie.	Więc teraz każesz je rozpakować.	Wojna	Zalizali (daw.) zakrzyknął król.	Zapomniała nawet swego wachlarza
Ja nie wiem, ja nie wiem! Ja przecież mam dużo w sobie energii, życia a czasem taki jakiś przestrach... Co się ze mną dzieje, może się już stało... ja nie wiem.	Właśnie! Ja sam znam doskonale tę transakcję. Miasto kupiło i nie zapłaciło ani o jeden grosz więcej, niż cegielnia jest warta. Nie mogę pojąć, jak pan, panie Józefie, dał się wprowadzić w błąd i dopuścił do takiego skandalu!	Ja się nie mam kłócić! ja się nie mam o co kłócić, jak mi każe jeździć tymi zdechłymi końmi, z których się wszyscy śmieją.	A co to za nieszczęście dla Femci... Bo gdyby nie przyjazd tej... panny Magdaleny, Krukowski niezawodnie ożeniłby się podsędkówną. Byli tak dobrze... a dziś!...	Na kilka dni przed powrotem Napoleona Fernand wyciągnął los do wojska. Burbonowie dali mu pokój i siedział sobie spokojnie w swojej wsi; ale gdy Napoleon wrócił, ogłoszono pospolite ruszenie i Fernand nie mógł się wymigać. Ja także musiałem wyruszyć; ale że nie byłem taki młody i właśnie się pobrałem z moją biedną Karkontką, wysłano mnie tylko na wybrzeże. Fernand został wcielony do oddziału liniowego, doszedł ze swoim pułkiem do granicy i wziął udział w bitwie pod Ligny.	Przebaczenie rzeczy nie naprawia. Wszystko mi jedno, czyś pani chciała, czy nie; ja na rezultaty patrzę. Potrzebuję pracownicy pilnej, energicznej i wytrwałej, mówiłem to pani jeszcze w M. ...Powinnaś pani była wprzód dobrze się zastanowić i obliczyć z własnymi siłami, zanim zgodziłaś się jechać ze mną. Mówiłem pani, że jestem surowy i wymagający. I powtarzam pani jeszcze raz: jeżeli się nie czujesz na siłach, jeżeli przyjęte obowiązki wydają się pani nazbyt ciężkimi, możesz się jeszcze cofnąć.	Ej, ojcze dobrodzieju! Toż ja u was u spowiedzi byłem i do wszystkich moich praktyk szczerze się przyznałem. Były między nimi nie gorsze od tej, którą zamierzam; jakże to możecie wątpić, czy się podejmę? Zalizali (daw.)	Proszę pana, to nie menażeria, tylko psy! Mój Kuc nie jest wprawdzie foks czystej rasy, ale za to co to za pies! Jaki on ma charakter! Nikomu nie pozwoli się pogłaskać	To dobry chłopak i posłuszny we wszystkim, co się mu rozkaże. Państwo słyszeli, jakeśmy go znaleźli? Widzi mi się, że cierpiał na jakiś rozstrój nerwowy abo też coś miał takiego we łbie, kiedy wyciągnęliśmy go na okręt. Teraz to wszystko minęło... Tak, tutaj jest ta kajuta. Nie wszystko tu jest w porządku, ale państwo będą łaskawi rozejrzeć się wokoło. Tutaj, na tym kominie, przeważnie pisaliśmy rachunki... jeszcze widać liczby wyskrobane jego ręką.	Ale bo też miłosierdzia nie masz! zawołał stary: ja o kuli, sam jeden w tej pustce, gospodarstwo wiosenne djabli biorą... a ty jak pojechałeś tam do tych nieszczęsnych Borowiec, takeś ugrzązł. A Lorka?	Jak on go sądzić będzie? Jaki wyrok spadnie na głowę jego? Co z nim stanie się?	Jesteś niegrzeczny i nie mówi się „bezmyślowe”, tylko bezmyślne.	Jeszcze jedno słowo, a nie ręczę za siebie. Pani wybaczy ale on programowo chce mnie obrazić...	Na miły Bóg, Tomie Morganie, twoje szczęście! Gdybyś się wdawał w komitywę z takim hultajem, to nie dopuściłbym, żeby twoja noga postała w moim domu... za to ci ręczę. Ale cóż on mówił do ciebie?	O! to najmniejsza, nie kłopocz się tem wcale mąż mój posiada pięć czy sześć waliz rozmaitych, wybierzesz sobie najlepszą. Jest tam jedna mianowicie, którą szczególniej lubił brać do podróży i która jest tak ogromna, że światby w nią można zapakować cały.	Tak jest, panie kapitanie, dam się zjeść, byleby tylko was uratować.	Nie chcę, żeby usłyszał! Potem będzie jeszcze gorzej się martwił, jeśli mi się znów pogorszy... a mnie gorzej będzie już dziś w nocy. Będę miał napad z gorączką! Zdaje mi się, że już się zaczyna. Nie chcę, żebyście pisali do tatusia, nie chcę, nie chcę! Pan mnie irytuje, choć wie, że mi to szkodzi! Już mi się zaczyna robić gorąco. Nie cierpię, żeby o mnie mówili i żeby o mnie pisali, tak samo jak znieść nie mogę, by na mnie patrzano!	Tak. Poznałaś ją tam, nie wiedząc, że masz do czynienia z kobietą, która nas rozdziela. Ponieważ zaś w Krynicy, jak ona utrzymuje, ktoś rewidował jej pokój, ta kobieta twierdzi, że ty to zrobiłaś w zmowie ze mną. To nędzne oszczerstwo, ale by uniknąć potrzeby tłumaczenia się, najlepiej chyba zrobisz, wyjeżdżając na dłuższy czas za granicę i nie zostawiając tu adresu. Kobietą, o której mówię, jest miss Elisabeth Normann.	To nigdy nie zawadzi Ale moja praca niemniej będzie potrzebną, bo Mefres i Herhor nie zgodzą się na wydanie skarbu.	To prawda: ale ty jesteś sahibem i synem sahiba. Przeto nigdy nie daj się nakłonić do pomiatania czarnymi. Znałem chłopców świeżo przyjętych do służby rządowej, którzy udawali, że nie rozumieją mowy lub zwyczajów ludzi czarnych. Obcięto im płacę za nieuctwo. Nie ma grzechu większego nad nieuctwo. Zapamiętaj to sobie.	Był długi, niski a wąski, miał jeden maszt, a na nim żagiel czerwony. Przy każdej burcie siedziało po piętnastu wioślarzy Na przedzie znajdował się pokład, pod którym sypiała załoga, na rufie zasię mieściła się druga komora, malowanymi dźwierzami oddzielona od ławic wioślarzy. Tam sypiałem na miękkich jak wełna kobiercach, wespół z Hugonem, Wittą i żółtym człowiekiem. Pomnę (tu imć pan Ryszard roześmiał się serdecznie), iż gdyśmy tam weszli po raz pierwszy, głos jakowyś donośny zakrzyknął: „Do broni! Do broni! Bij, siecz, rąb!” Wzdrygnęliśmy się obaj z Hugonem, co widząc Witta jął śmiać się i pokazał nam owego krzykacza. Było to po prostu szare ptaszysko o wielkim dziobie i czerwonym pierzastym ogonie. Posadził je sobie na ramieniu, a ono chrapliwym głosem jęło domagać się chleba i wina i prosić, żeby je Witta pocałował. A przecie był to jeno głupi ptak. Ale wy chyba jużeście o tym słyszeli?	A bo dziś jest pierwszy śnieg, a wy nie uważacie.	A ja słyszałem że pewna dama starożytna piła perły roztopione w occie.	A! to niemiłe! Po prostu pilnuje, by cię nie ukradli.	A, to ty? Jakto, już powróciłaś, Grzybosiu? Już chciałam się gniewać; myślałam, że Rózia...	Ale cóż tak późno będziesz robił na mieście, Jean? Nie idź już dziś, nalegała żona.	Boisz się powiedzieć?	Co to jest?	Co wy tam robicie?	I obiecujesz mi, że będziesz ściśle stosowała się do moich dyrektyw?	Jak to! Ależ pan nie wie... Pańskie poszukiwania...	Jestem Roda	Już wiem wszystko. To takie dziwne. Bo to ona właściwie wie wszystko. Mówiła, że cię widziała. Zaraz będzie tu. Miała przyjść między pierwszym a drugim aktem. Tylko jedną chwilkę, bo przez cały drugi akt musimy przerobić jeszcze rolę. Boję się, boję się	Kobieta spytał Heyst poważnie. Nic na to nie odpowiedziała. dodał;	Któż się będzie z nim bił?	Kunonie Lichtenstein miecza na bezbronnego nie wzniosę. Ale to ci powiadam, że jeśli mi walki odmówisz, tedy cię każę jak psa na powrozie powiesić.	Maszko. Chce się ze mną widzieć.	Może uchylić trochę rolety? Inaczej wcale czytać bym nie mógł.	Mylisz się, przyjacielu Sancho pani Rodriguez jest młodziutką osobą, a nosi zasłonę i przepaskę dlatego, że jest wdową i na znak władzy swojej na moim dworze.	Mów Bogu wszystko, co czujesz.	Mówisz, książę jak przystało na dobrego Egipcjanina. Przecie i nas bolałby podobny traktat, ale bezpieczeństwo państwa niekiedy wymaga chwilowego poddania się okolicznościom...	Nic naturalniejszego Kamizelka i list stanowią dowody rzeczowe. Odesłałem je panu prokuratorowi. Rozumie pan, baronie, że w sprawach kryminalnych najbezpieczniejsza jest droga legalna; być może to jaka machinacja przeciw panu.	Nie chcę ludźmi pogardzać.	Nie do ciebie, szczęście moje! To były listy pożegnalne. Do rodziców, do przyjaciół. Przyjechałem wczoraj, dziś rano je napisałem. A wieczorem...	Nie mnie, tylko kooperatywie, i nie podarował, tylko tanio sprzedał. Więc był u pana mister Dale? Dlatego pewnie zapisał wtedy w notesie, żeby nie zapomnieć. Nie wiedział wcale, że pana matka chora.	Nie poszedłeś razem z konduktem?	No, za malców z ulicy że się schodzili u mnie.	O na Boga! To pułki Osińskiego i Koryckiego są zgubione, bo z piechotą ujść nie zdążą. Trzeba urazy zapomnieć i w pomoc im ruszyć. Na koń! Na koń!	Pewna to że trudno przymusu używać, ale widzi mi się, że kiedy państwo wyjeżdżacie, to już lepiej by, ile możności, zabrać się ze wszystkim. Kto wie, jak tam długo posiedzieć wypadnie? A jeżeli tu chodzi o jmć pana Konopkę, toż przecie konkurent...	Przecież dawno nie ma króla.	Ten winien? ha? po co wpuścili! Królowa słuchała, głupstwa gadał... Pfuj!	Twoja miłość dla niej obudziła się, gdyś jej podnosił chusteczkę: otóż pozwalam, abyś mi podniósł podwiązkę.	Więc wy się znacie?	Wód, które są pewnie usiane rafami sądząc z tego, co widzieliśmy przy południowych brzegach Zatoki Rekinów.	Z wyjątkiem w operze ubogi krewny żyjący u zamożnej rodziny szlacheckiej na „łaskawym chlebie”, odwdzięczający się usługami domowymi; także: osoba żyjąca wygodnie na czyjś koszt., jeden z ludzi, którzy się czują w prawie obmawiać przyjaciół pod pozorem niezależności.	Zdaje mi się, że powracam do życia	Został ci pierścionek i swoboda! Pocieszyłeś się prędko!	A jak żadnego?	A ksiądz Kordecki zdrów?	A na stropie?	Ależ i pół tuzina nauczycieli, musiałaś pani razem z temi osobliwościami sprowadzić, dla ich eksplikacji	Będziecie dziś pewnie widzieli jenerała Bauchera, gdybyście oddali mu ten bilecik.	Chodziłoby także o to, żeby uzgodnić sposób, w jaki zniknął ten trzeci osobnik. Pani strzeliła z tej strzelby i z tego okna?	Cicho, bo ojca obudzicie.	Cieszy to mnie nieskończenie, kochana ciotko	Czy pan mi zaprzecza wyższości moralnej?	Czy tak? wymówiła Wanda pan lubisz sztukę i sam może grywasz?	Czy to żart zapustny?	Czyż o to pytać potrzeba i odpowiadać, i	Cóż to za historia?	Dałbym dziesięć rubli, żeby Wokulski wygrał... Utarłby nosa hrabiom...	Do widzenia państwu!	Dobrze.	Dyć poradzi, sposobny do wszystkiego, jak mało któren we wsi...	Godność wasana?	I bardzo go poraniło?	Jaka?	Kogóż! przerwał Wiaduch...	Mendelku, jak ty jesz?	Mości książę, on pana Skrzetuskiego, jako pisze, odesłał	Możesz wystąpić tu, w Rzymie i w Achai. Podziwiałem cię całym sercem i umysłem, boski!	Mąż, Żona, Obraz świata rzekł Pantagruel	Na śmierć.	Od śmierci ojca.	Ogi, kažin, dėl ko jis baras?	Pod jakim względem?	Posłuchaj, pozwól sobie wytłumaczyć.	Prawda	Przede wszystkim, czy ty jesteś Floryna?	Przyrzekacie?	Sina u mego brata głowa, sineńka, kruki go dziobią!	Szopenhaueruje, mameczko Szopenhauer był to filozof, pesymista: utrzymywał, że życie jest nieszczęściem, i nienawidził kobiet	Słowo honoru?	Toż widzisz chyba swój stan, że zabiłbym cię od jednego sztychu.	Trzy pięćdziesiąt, proszę pani.	Wybaczcie, miłościwa pani! To niemożliwe, aby suche zielsko miało po czterdziestu latach zakwitnąć. To już ponad wszelką wiarę!	Zadawałam sobie największy trud Zadawałam sobie największy trud, żeby zwrócić biednemu księciu uwagę.	Zdrada jakowaś! Na rany Chrystusa! skoczże waść ze swoim szwadronem na tę piechotę; inaczej w bok nam przyjdzie!	Zejde! Mów dalej!	„Znowu tą chlubą...”
Nudny pan jesteś. Proszę ciskać piłkę. Plac tenisowy nie nadaje się do podobnych rozczulań.	O, ja wcale nie żartuję! Sprawa jest dużo poważniejsza, niż pan sądzi. Zostałam strasznie, okropnie oszukana!	To miało znaczyć, że pan Ryszard nie potrzebuje ugaszczać go w swym dworze przez pierwszy rok swego władania	Jest stary pan i dwóch paniczów, i dwóch czeladzi.	Pan się pyta? Pan?!	Do licha, bo ja wiem? Ci, którzy napisali do pana. Nie otrzymałeś pan listu?	Tylko bez dzikości graliśmy uczciwie, uważa pan po większej części uczciwie. Na ogół to popłaca. Zaczęło się to w Nikaragui, wtedy jak rzuciliśmy szkuner i tych głupców szukających skarbu. W kasie kapitana było wszystkiego sto dwadzieścia siedem funtów i kilka dolarów meksykańskich. Muszę przyznać, że nie bardzo się opłaci łupnąć człowieka z tyłu za takie marne pieniądze; ale ten kapitan wisiał już na włosku	Pan Maks jest pana wielkim przyjacielem	Wyłączną. Z chwilą gdy pani opuściła Sancerre, Sancerre stało mi się nie do zniesienia, ginąłem tam...	A co, nie mówiłam? Jeśli nie przerósł, to przerośnie lada dzień. Są już zupełnie równi, a w roku zeszłym sięgał jej po brwi. Trzymaj się Réne, pamiętaj, żeś starsza o rok.	Boś nie po kawalersku zasypiał...	Doro, bądź cicho, Noel nic podobnego nie myślał	Istotnie, rzecz nie cierpi zwłoki	Z kimże mi wolno się bawić? Nikogo tu nie znam.	Gdzież w takim razie szkodliwość strajków? Jeżeli parobcy będą pracowali krócej, otrzymają większą zapłatę i lepsze izby, to społeczeństwo, zda się, zyska, nie straci. Strajki wtedy tylko są szkodliwe, jeżeli źle są obmyślane, źle przeprowadzone i wskutek tego nie zapewnią wygranej. Któż przed tymi, którzy zainicjowali strajki, np. rolne, dbał o los parobków, należących do społeczeństwa? Nie przypominam sobie, żeby ktoś suszył sobie ich dolą głowę. Czy uczynili to obywatele, kler, inteligencja? Jeżeli odpowiedź nie ma być dziennikarska, lecz pochodzić z prawości sumienia, to odpowiedź jest jedna, że uczynili to wyż wzmiankowani destruktorzy społeczni. Dopiero od czasu, kiedy oni poczęli unieszczęśliwiać naród polski, siać anarchię i burzyć ciche nasze szczęście, społeczeństwo przyszło do przekonania, że „należy zrobić wszystko, co się da”.	Co znaczy, nie słyszałem? Na naszej komodzie stoi przecież twoja fotografia. Jak mogłem ciebie nie poznać!	Istotnie nie wiem wszakże, czy w Brukseli będą mieli kogoś, kto by mógł zaraz wyjechać do Kopenhagi i Gdańska. Widzi pani, wraz z wiosną zaczyna się u nas najgorętszy sezon.	Nie. Niektórzy z nich wprost mówili, że mając do wyboru między pogwałceniem „praw natury” a złudzeniami własnych zmysłów, wolą nie dowierzać zmysłom. I jeszcze dodawali, że robienie poważnych doświadczeń z podobnymi kuglarstwami może obłąkać zdrowy rozsądek, i stanowczo wyrzekli się doświadczeń.	Ciężka praca od dzieciństwa nauczyła ich cierpliwości i wytrzymałości na ból Weź, przyjacielu, pod uwagę, że już kilkuletnie dzieci na wsi nie próżnują. Nieraz taki mały szkrab dźwiga ciężary, których i ty byś zbyt daleko nie uniósł. Chodzą po rżysku i po kamieniach boso. Przyzwyczajają się do upałów, mrozów i słoty. To wszystko hartuje.	Co też w takim jednym mózgu wszystko się nie zmieści! Strzeż się pijaństwa, Czeklesie! Para z gorących trunków otacza nas kołem czarodziejskiem, które z początku nieźle wygląda; ale jak tylko wypijemy kilka kieliszków, to się koło coraz mocniej ścieśni i oprzędzie nas, jakby siecią pajęczą i to już nam tylko pokazuje ze świata, co sami sobie wbijamy do głowy, w końcu zaś tak nas ze wszystkich stron opanuje, że już i członkami własnemi władać nie możemy: śpiemy więc, a wówczas para się rozchodzi,	Nie mnie trzeba o to pytać nie doszłam jeszcze do zgłębienia tego, co to jest światowa uroczystość. Zresztą rzeczy światowe to nie jest moja specjalność.	To mnie nie obchodzi Interes, KsiążkaJa się nie bawię w wydawanie książki, w ryzyko dwóch tysięcy, aby zarobić drugie dwa; ja robię w literaturze na wielką skalę: wydaję czterdzieści tomów po dziesięć tysięcy egzemplarzy, jak PanckouckePanckoucke, Charles Louis Fleury (1780–1844) synowie François Jeana Baudouina (1759–1835), który był oficjalnym drukarzem rządu podczas Rewolucji Francuskiej: bracia Charles (1791–1867) i Alexandre (1791–1859), którzy od 1820 również prowadzili księgarnię wydawniczą, od 1828 razem ze swoim młodszym bratem, Hippolytem (ur. 1795).. Siłą moich stosunków i artykułów, za które płacę, pcham interes na sto tysięcy talarów, zamiast popychać jeden tomik za dwa tysiące franków. Tyleż trzeba wysiłku, aby wprowadzić w świat nowe nazwisko, autora i jego książkę, co aby puścić Teatr cudzoziemski, Zwycięstwa i zdobycze albo Pamiętniki o rewolucjiTeatr cudzoziemski, Zwycięstwa i zdobycze albo Pamiętniki o rewolucji rzekł Dauriat do poety, klepiąc go bezczelnie poufałym ruchem po ramieniu.	Dziadek zwabił tego szczura do kuchni. Jest. Dobrze. Zamknął wszystkie drzwi i szuka. Nie ma. I tu, i tam, i tu, i tam. Nie ma i nie ma.	Prawda, dyć i w oborze rano nie były! Łapa! Burek! na tu!	Przyniosą mi dziś ten emetyk, czy nie?	Podadzą pani posiłek trzy razy na dzień o dziewiątej rano, pierwszej z południa i ósmej wieczorem. Jeżeli to nie podoba się, pani, oznacz inne godziny, a pod tym względem, zastosujemy się do życzeń twoich.	Dobrze, dobrze, nie schodź tylko na dół, ojciec się kąpie.	Jego nie ma, a ja tu za wszystkich starczyć muszę. Życia nie stanie. Ta wasza Kraska, łomocze się tam po swych izbach, że ją choć wiązać... Wszystkiego jej mało, królową by się chciało być... Idźcie no popatrzeć jak szaleje... A tu ja jedna i na nią i na czeladź, i na dwór...	Ja mam dobre przeczucia, nie odmówią Wam. Da się córka króla Jana nakłonić... nie do pogardzenia jest królestwo, które Bóg coraz nowym przyrostem obdarza... zdobyliście Ruś, odzyskacie kiedyś Pomorze, Mazowsze też musi się kiedyś połączyć...	Bo rozumiem, że można żonę kochać że można ją uważać, jak się to mówi: za źrenicę oka. Dobrze! Ale ja, jak Boga kocham, słyszałem, że on do swojej wiersze pisuje, że otwiera z zamkniętemi oczyma książki, zaznacza palcem wiersz i wróży sobie z tego, co przeczyta, czy jest kochany. Jeśli mu źle wypadnie, to wpada w melancholię. On się kocha jak student. Liczy wszystkie jej spojrzenia, usiłuje odgadnąć, co miało za znaczenie takie lub owakie jej słowo; całuje nietylko jej nogi i ręce, ale gdy myśli, że nikt na niego nie patrzy, to i jej rękawiczki... Bóg wie co! i tak już przez całe lata.	Naszą wiarę, owszem ale inne wiary nie są w zgodzie z rozumem.	Nie zapieraj się, boś go zeżarł.	To do waści nie należy!	Wiesz, nie przysłali farbiarek, wykręcają się brakiem gotowych.	Wżdy ich nie wrzucimy na powrót do wody	To już jest tajemnicą urzędową, daruj, pani. Jeśli jednak ktoś z państwa miałby jakie zlecenie do Paryża, proszę powiedzieć; jeden z moich przyjaciół dziś wieczór właśnie tam wyjeżdża i chętnie to załatwi.	Znowu mnie chcesz martwić, mówiąc mi o śmierci. Byłam tak wesoła! Zaraz proszę mi wypędzić te czarne myśli.	Dobrze. Myślę jednak, że jeżeli pani nieprzyjemnie go przyjmować, to można powiedzieć, że pani wyszła, albo zresztą niech mnie to pani zostawi...	Nie ma konia. Ów szlachcic właśnie na nim uciekł.	Czekajcie, wezmę ja go na cztery oczy i wypytam. Ale on rozkochany! Musi być rozkochany! Inaczej nie chcę go znać!	Nie mamy czasu. Musimy jak najrychlej dostać się do Simli Ja ze swej strony wolałbym, żeby nasze raporty zostały odesłane z Hilàs, a nawet z Leh.	Przepraszam cię byłem przed chwilą nieprzyzwoity. Daruj. Ale widzisz, ja tak cierpię nad tym, że nie mogę ci dać pełnego szczęścia.	Z Adamem krótka gawęda: albo milczy, albo słucha, zupełnie jak Jadzia. Nie znam dwóch istot bardziej do siebie podobnych. Spędziliśmy, hrabio, identycznie to poobiedzie, co? Słuchano i milczano.	Można, i owszem, proszę wnijść, ja waszmość zawiodę.	Przychodzę powiedzieć panu, że zapłaciłeś mi już swój dług i że od tej chwili zacznę prosić Boga, aby jak i ja poprzestał na tym.	Niech przyjdzie	Zdaje mi się, że dosyć przeszłaś się dwa razy dziś rano. Na dworze zimno i ponuro, zostań lepiej ze mną przy kominku, tu ciepło i sucho	To ja też zamówię katolicką mszę Za Captaina van Tocha. Ale zamówię tu, w Marsylii. Myślę, że tutaj, w tym dużym kościele, jest taniej, po cenie hurtowej.	Ja nawet idę, bo się żenię... To jest: żenię się, jeśli mnie zechcą.	Jak to? Już!	Przyjedźcie, tylko z pewnością, będzie to prawdziwe święto dla nas, moja droga panno Janino!..	Niewątpliwie Może tu być nawet więcej niż dwóch półgłówków. Kto wie?	Jeżeli będę mógł, to ja się też będę starał. Ale co to będzie warte, jeżeli ty będziesz wiedziała, że ja udaję?	Ja, bracia, nic, bynajmniej Ja tak tylko.	Powiadali też zbiegowie że słyszeli, jakoby król jegomość chorągwiom niektórym kazał z Ukrainy wracać, aby nad Wisłą opór Szwedom dać. Jeśli to się sprawdzi, tedy moglibyśmy między starymi towarzyszami się znaleźć, zamiast tu się z kąta w kąt tłuc...	Dobryś! teraz Luksemburg! Pomyślą, że to aluzja do królowej matki! Dowcipnyś, ani słowa	Naprzykład? Musi mnie przebłagać publicznie!	Więc jeszcze jedno pytanie: czyś został już chrześcijaninem?	Toś wyśmienicie powiedział. Pamiętaj o tym zawsze, inaczej będziesz się skwarzył w piekle jak kiszka na patelni.	Nad Wisłą w ruinach, ale czy w Warszawie, czy może gdzieś pod Toruniem, czy pod Krakowem?	Może jakaś litościwa osoba powie biednemu ciemnemu człowiekowi, który postradał drogocenny dar wzroku w zaszczytnej obronie swej ojczyzny Anglii i miłościwie nam panującego króla Jerzego, gdzie i w jakiej okolicy tego kraju znajduję się w tej chwili?	Wiem, wiem który niegdy pół załogi zamkowej spisał przeciw Murdelionowi i panią stolnikową wywiózł, aby ją oddać ojcu.	A gdybym ją miała? czy sądzisz, że byłabym ci obowiązana ją objawić?	A tak! A tak, aplikuję, za późno nieco, lecz opłacie stu funtów podołałem z trudnością. Z trudnością!	A to Kama chodzi do strzelnicy? dobrze wiedzieć.	Co to znaczy?	Czy po drodze do Valognes?po drodze do Valognes?	Do pana pisał?	Dobrze mówi.	Dokąd?... Gdzie każesz, a ty przyjedź za mną... Wyniesiemy się stąd...	Kolonializm bo oni zawarli przeciw nam sojusz	Moje to, prawdę mówicie?	Oszaleję dopiero gdy przegram no	Owszem są są listy Słowackiego do mojej babki. Wskazują one ponad wszelką wątpliwość, że między wieszczem a nią był romans. Poza tym... Jest pamiętnik mego dziada...	Pod kuratelę? Ojca? Co się stało?	Przecie w końcu pod grozą kary przyzna się	Smakuje ci to?	Tak...	To także choroba	W naszym domu pali się w piecu Poleciłem przygotować mleko, ser i masło...	Ach, mamo!	Chyba ważnych niedorzeczności!...	Co ci winien książę, zbrodniarzu?...	Gdzie popełniono zbrodnię?	Głodnyś?	Głupie jesteście	Ho, ho, ho!	I przyszły misyonarz?	Kobieta zakończył ze śmiechem.	Nieprawda, mówię wam przecież!	No cicho, cicho. Daj gęby dobrodzieju mój kochany.	O, papiery w porządku.	Rūstybė, Piktumas, Griežtumas Nesipriešink valiai dievų,	Serio? Musisz koniecznie być u rodziców?	Trzeba go wpuścić, kapitanie.	Właśnie zawiadamiam w nim panią Korkowiczowę, że przyjechałaś i że będziemy u niej o piątej	Z marzycielstwa?	Zatem?	Łaski! panie, litości!... w imię młodej damy, którą kochasz... którą masz za umarłą... a która żyje!...	Życie ci niemiłe?! Dobrze wiesz, że wszystkich Hiszpanów z Gibraltaru czeka śmierć.
Dobrze nam się składa, bo jutro niema próby; pojedziemy na Bielany w południe. Niech pani czeka u siebie, wstąpimy i zabierzemy panią...	PogardaMam w nosie całą popularność! Pluję na to bydło! Ojciec nie rozumie tego, bo nie ma w sobie krwi wielkich panów, którzy kazali nahajaminahaj posłuszeństwo, rygor. czerńczerń (daw., pogardl.)	Wystawiając je na niebezpieczeństwo. Czy możesz pan wstać o własnej sile?	Dosyć na tym, rycerzu a ponieważ chcesz tego koniecznie, nie tylko żadna z moich kobiet, ale mucha nawet nie zajrzy do twego pokoju. Miałam sposobność przekonać cię, że między innymi, najwydatniejszą cnotą waszego charakteru jest skromność. Ubieraj się więc i rozbieraj wasza wielmożność według upodobania; co do mnie, rozkażę tylko przygotowywać mu to wszystko w ten sposób, abyś nie miał potrzeby wstawać. Niech żyje tysiące wieków wielka Dulcynea z Toboso! niech sława jej imienia napełni świat cały, gdy umiała ujarzmić serce tak wiernego i cnotliwego rycerza i oby niebo natchnęło serce gubernatora Sanchy szlachetną żądzą wyliczenia sobie oznaczonej liczby plag jak najprędzej, aby tym sposobem powróciła na świat najpiękniejsza jego ozdoba.	Tsss... Tsss... Ciszej. Po co, na miłość boską, tak głośno mówisz Czy chcesz, żeby ktoś usłyszał? Zależy ci na tym, by mnie skompromitować?!	Którzy świeżo z dalekich krajów przyszli, ochotnie na nas uderzali, ale popróbowawszy raz i drugi, już nie z takim sercem. Arabowie, muzułmanie, przen. poganie; w czasie opisywanym w powieści w Hiszpanii trwała rekonkwista, to jest odbijanie ziem zajętych przez Saracenów. Tu ogólnie o poganach. wspomagacie, przez co potępieni będziecie!” A w nas zawziętość jeszcze rosła, gdyż nieprawda jest!  Oboje królestwo Litwę ochrzcili i każdenkażden anegdota dotyczy udziału Jagiełły w misterium wielkanocnym, w trakcie którego zrzucano na ziemię postać pokonanego diabła. Wzięło się stąd przysłowie „Stawiać Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. książę. ochrzcić, tom się ochrzcił, kazał Chrystu czołem bić, to biję, ale po co mam starym pogańskim diabłom okruszyny twaroga żałować albo im pieczonej rzepy nie rzucić, albo piany z piwa nie ulać. Nie uczynię tego, to mi konie padną albo krowy sparszejąsparszeć albo w żniwach będzie przeszkoda”. I wielu też tak czyni, przez co się w podejrzenie podają.  Ale oni to robią z niewiadomości i z bojaźni diabłów. Było onym diabłom drzewiejdrzewiej (daw.) litewska chata z ziemi i nieociosanych bierwion. i konie do jazdy i dziesięcinę brali. A ninieninie (daw.) dzwony po miastach biją, więc się to paskudztwo w najgęstsze bory pozaszywało i tam z tęsknościtęskności i mówi: „Daj!” Niektórzy też dają, ale są i śmiałe chłopy, co nie chcą nic dać albo ich jeszcze łapią. Nasypał jeden prażonego grochu do wołowej mecherymecher jarzębinowym. kołkiem i księżom franciszkanom na przedażprzedaż średniowieczna moneta, 1/24 grzywny., aby nieprzyjaciół imienia Chrystusowego zgładzić. Sam tę mecherę widziałem, od której sprosny smród z daleka w nozdrzach człowiekowi wiercił	W każdej kadzi jest trzysta sążni tego interesu starczy nam roboty na całą noc. U-uch! Alem się capnął! Mówię ci, Harvey’u, że za żadne pieniądze w całym Gloucester nie nająłbym się do prawdziwego trolowania na żadnym okręcie... Może to się nazywa postępem, ale w każdym razie jest to najprzykrzejsze, najpaskudniejsze zatrudnienie na świecie.	A jeśli się nie uda? Jeśli książę ruszy kopijników i uderzy na nas?	A te moje jaszczury... będę je mógł wozić na tym statku?	A tu znów co innego! z cudów w cuda nas pani prowadzisz! a czegóż tu nie ma! rzekł N. Pan.	Byleby ks. biskup na to się zgodził, jak gotów rękę podać, ale deprekacji żadnej publicznie czynić nie będę.	Chodźma; wiater nisko podbiera, to na noc może ustać.	Co pani?	Czeka panią jakaś choroba, jakby mózgowa... Ja nie wiem, nie wierzę w to, daję pani słowo honoru. Mówię, co widzę, ale... ale...	Czy pan wie, że po ataku, przedtem nim usnęła, pytała się o pana kilka razy... i o Marynię także. Usnęła z zapytaniem: „Gdzie pan Stach?”	Gadaj, gadaj, nie zważaj na Pietrka; on zawdy taki niezgodliwy, dokuczny	I będziesz się bałamucił na nowo... dodał hetman; c’est très fàcheux.	I stare, rosochate drzewo oliwne, ponad białą drogą schylone, pokryte pyłem... Jest tam w pobliżu za wysokim, odwiecznym murem jakiś tajemniczy ogród, z którego na wiosnę wyglądają jeno rozkwitłe drzewa migdałowe...	Ja czuję że tak mi dobrze, jak kiedy Julcia śpiewa, jak kiedy mię mama na kolana weźmie, jak kiedy mię Karolek na swoją Zittę wsadzi	Jak taki frazes na przykład zrozumieć?	Mnie pozwolił patrzeć na siebie. Cały czas patrzałam na niego, a on na mnie. Patrzyliśmy sobie w oczy!	Na rany Chrystusa! co waść gadasz? Klęska?	Na, weź, bracie, i pokosztuj!	Nie ważyłam ani przez chwilę materialnych korzyści tego związku. W sercu mym nie było miejsca na podobne wyliczenia. Pełne ono było czci i wdzięczności i daruj mi, mamo, aleś ty to pierwsza nasunęła mi myśl, że i mnie, i jego dotknąć mogą tak nędzne posądzenia.	Niech Bóg uchowa waszą wysokość od skosztowania kiedykolwiek bigosu; jest to potrawa, którą tylko kanonicy, zakonni bracia i chłopi jedzą, lecz oni mają strusie żołądki! Dla gubernatorów trzeba delikatne wybierać potrawy, dlatego sądzę, że na dziś może wasza wysokość zadowoli się tymi dwiema miseczkami delikatnych konfitur ze smażonych pigw, można by do tego kazać zrobić naprędce małą porcję zupy z dyni, która, zwłaszcza osłodzona, jest nader praktycznym pokarmem.	Och, tak, życie to okropna rzecz. Trzeba, żebyśmy się częściej widywali, droga księżno. To takie miłe u pani, że pani nie jest wesoła. Można by spędzić kiedy wieczór razem.	Pierwej my skonfiskujemy Podlasie, jeśli nie całą Litwę. Tymczasem zawołaj mi Patersona.	Piotr Wik spojrzał na nią; Ej, co tam! moja kobietko, nie tak łatwo utonie, kto ma oczy. Teraz się zresztą już wyjaśnia!	Pocztowych, gabinetowych. Będziemy trzymali gołębie na kolanach.	Przysięgnij na zbawienie, że mnie nie zwodzisz!	Spytaj inne panie, co o tym mówią. Nigdy na nic nie mają czasu.	Tak prędko? jutro, ale będzież to ocalenie czy zguba?	Wiedziałem o tym, panie gospodarzu. I dlatego właśnie przełożyłem pański zajazd nad inne, aby przebywać w sąsiedztwie swego mistrza w Apollinie. Chcę też zapytać, czy będę mógł dostać pokój dotykający bezpośrednio jego mieszkania? Ciągnie wszystkich do słońca!	A do mnie ma pan list? Do Brzeskiej?	A twoja majętność w Geldrii? Bo jakom słyszał, toś tamtejszemu władcy pokrewny i dziedzic wielu zamków i włości.	A więc zejdźmy ku niemu, a jakkolwiek zwierz to potężny, jestem pewny, że kula mego sztucera powali go od razu.	A złego nie ma nic? kneź tu stoi nieopodal... żebyście mu jakim czarem nie szkodzili... bo z nim nie żart!...	Albo to: „Gonią się goście po lipowym moście...”	Ale... hale!...	Bardzo dziękuję.	Biję odrazu dwa kamienie panu; ach, jaki pan nieuważny, jaki nieuważny! Umyślnie podstawiłam i złapałam pana.	Bo tu nie chcę.	Będę ja przy niej od wypadku Widzisz, w bitwie cała trudność w tym, że trzeba o wszystkim pamiętać: o koniu swoim i nieprzyjacielu, o cuglach, o szabli, o cięciu i sztychu smarkacz., byle był praktyk, bieglejszego od się nowicjusza z konia zsadzi... Dlatego to będę ci przy boku.	Co wiesz?	Czego tam chcecie?	Czyś ty czasem nie narodowy socjalista?	Dobrze, ależ pomyśl wacpanna, ja mam się prosić mojego rywalizatorarywalizator odmawiać, szczególnie odrzucać propozycję małżeństwa.?	Dogadzają ci tu?	Doprawdy?	Hura Sprężycki!	I mógłbym uwolnić zresztą jeśli zechcę, ale kto za niego ręczy?	I nikogo ci nie żal?	I od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu,	I powinniśmy, moim zdaniem, podziękować i przystać!	I że mam strasznie silną wolę?	Jaki on może mieć dla mnie interes?	Jakie?	Jaką?	Jestem Mary Lennox. Pan Craven jest moim wujem.	Jesteście pewni tego, co mówicie?	Jeszcze by nie znali. Całymi dniami wysiaduje.	Jeżeli nie wy to wasz oberżysta.	Koń	Krzyż Pański z tobą! A cóż będzie! sama jedna! sama jedna!	Kto gra? Aha, ja, pan Woliński, ksiądz dziekan i pan Rutowski.	Kto mnie służy, służy własnemu zbawieniu, więc otworzyliście sobie drogę do raju. Fatma jest moją krewną... Ale zaprawdę mówię wam, że gdy podbiję cały Egipt, wówczas krewna moja i jej potomstwo odzyskają i tak wolność.	Mama ogłosiła, że jest do wynajęcia pokój?	Maszko mnie zatrzymał Co tu słychać?	Mniej więcej kwestia trzech tygodni.	Moją głowę w zakład stawię i więcej nad to: mój honor żołnierski!	Nie bardzo.	Nie bardzoś waćpan skonfundowany, gdy tak obcesemobces	Nie miałem jeszcze sposobności powinszować Waszéj Ekscelencyi	Nie wolno.	Nie, gdyż przybiegli „razem”.	Nie... nie... Są tam różne schowania, i... dodał: no, i groby...	Och	Odp.: Nie wiem. Chcecie wyglądać młodo? Noście gorset Libella.	Omylił się pan w przypuszczeniu, nie jestem ciekawa.	Ostatecznie można się zgodzić, że mamy do czynienia z mieszkańcem innej gwiazdy, gdzie istoty żyjące więcej wiedzą i więcej niż my mogą. Co dla nas jest czarem, dla nich proste i łatwe jak zapalenie zapałki.	Skądże znowu?	Tak, przysięgam ci, jak ty mnie przysięgniesz, że to okropne małżeństwo nigdy nie zostanie zawarte!	Tak.	Tak.	Też mi pomysł!	To jasne, ale trzeba wiedzieć... komu odradzać!	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	To niemożliwe!	Trafiasz tym, jak w sedno, w genezę współczesnej twórczości poetyckiej... Mam dla siebie, prócz szacunku, i wyrozumiałość: ja wierszy nie piszę!	Trafiłeś w sedno, Lucjanie Rysopis dokładny co do joty. Tak właśnie	Ty sobie zawsze żartujesz.	Tyś to też mój skarb jedyny.	Umieścić Dwanaście po prawej, Jedenaście po lewej, tak by się bóść nie mogły!	Uwiadomiono mnie, mości panie że nazwisko wasze jest Balfour.	Z wielkiej chmury mały deszcz: z cienkiego picia grzmoty. Trzymaj, nie puszczaj. Kto powiada uszczaj?	Za cóżby się mścić miał? zapytał Jaksa.	Zatrzymajcie się! Zatopiliście nas!	Zostawiłeś pan długi.	Żebym ja nie poruszyła spraw, które ciebie zabolą...	Żebyś w kościele przysięgał, a też ci nie uwierzą
Tak, ale to bez miłość poszło najpewniejsza rzecz... nawet słyszę ta farmazonka z desperacji po Rybińskim mało nie szaleje, choć ma męża, ale to u tych pań mąż to jak trynóżek, na to jest, żeby na nim postawić kochanka.	I pani Kowalska by wolała. Znam ja ją. Między nami mówiąc: hetman się przeciw królowi i ojczyźnie zbuntował. Nie powtarzaj tego nikomu, ale tak jest. I wy, co mu służycie, także się buntujecie.	Jak duszno! Ta idiotyczna burza denerwuje mnie. Cieszyłbym się, gdyby zaczęło padać, choć zmoknąć jest niemiło. Przy tym te nieznośne grzmoty mają dobrą stronę: zagłuszają nasze kroki. Błyskawice są mniej wygodne. Oho, jaki pański dom oświetlony! Mój sprytny Marcin używa na pańskich świecach. On należy do tej sfery, która nie uznaje ceremonii, sfery pozbawionej wdzięku, niegodnej zaufania i tak dalej.	Nie masz wrażenia Emanuelu że wszyscy ci bogaci ludzie, jeszcze wczoraj tak szczęśliwi, w założeniach, na jakich oparli całą swoją fortunę, pomyślność i poważanie, zapomnieli uwzględnić jakiegoś geniusza zła, który teraz, niczym zła wróżka z bajek Perraulta, nieopatrznie niezaproszona na ślub lub chrzciny, zjawia się, by zemścić się za owe fatalne przeoczenie?	No, tak, tak! Tym bardziej... Wobec tego warto pomyśleć szczerze. Warto nawet jeszcze nauczyć się szczerze myśleć. Z kłamstwem w sercu nie tylko żyć, ale i umrzeć nie można.	Spiskują. Tak! Ostatnia z Avellanosów i ostatni z Corbelanów spiskują ze zbiegami z Santa Marta, którzy napływają tu po każdej rewolucji. Pełno ich w Cafe Lambroso na rogu plaza. Słychać ich gwar aż na ulicy, niczym gęganie z kojca. Spiskują, by wtargnąć do Costaguany. A wie pani, gdzie szukają potrzebnych sił? W tajnych stowarzyszeniach, wśród zbiegów i ludności miejscowej, gdzie Nostromo jest wielkim człowiekiem. Czemu zawdzięcza to stanowisko? Kto wie? Geniuszowi? Jest genialny. Ma teraz większe uznanie wśród ludu, niż miał kiedykolwiek. Wydaje się, jakby rozporządzał jakąś ukrytą siłą, jakimiś tajemnymi środkami dla podtrzymania swych wpływów. Naradza się z arcybiskupem jak za dawnych czasów, które i pani, i ja pamiętamy. Barrios jest bezużyteczny. Ale na dowódcę wojskowego wzięli sobie pobożnego Hernandeza. I mogą wzburzyć kraj nowym hasłem: bogactwa dla ludu!	Ależ ja postępuję z nimi tylko tak, jak chciałabym, aby ludzie postępowali ze mną.	No i tak Przepadły wszystkie moje nadzieje.	Tak byłam w chwili owéj bardzo smutna. Pan, nieznajomy, obcy, podałeś mi rękę, a w głosie i w oczach pana widziałam współczucie. Odtąd, ile razy byłam tam nad tym posągiem, stawałeś mi pan w pamięci; a teraz, gdyśmy się spotkali, chcę widziéć w panu dawnego znajomego i... przyjaciela	Więc zróbmy tak. Wyjdź za miasto, za kościół... Wiesz, tam, gdzie wczoraj tak pięknie deklamowałeś W Szwajcarii...	Tak źle znów nie jest Moim zdaniem póty ludzie będą grali w karty, póki będą mieli co stawiać. Gra leży w ludzkiej naturze. A czym właściwie jest życie? Człowiek nie wie nigdy, co mu się może zdarzyć. Najgorsze ze wszystkiego jest to, że człowiek właściwie nigdy nie zdaje sobie sprawy, jakie karty ma sam w ręku. Co jest atutem? O to właśnie chodzi! Rozumie pan? Każdy człowiek będzie grał, jeśli mu się nastręczy sposobność	Nie! Pani się nie ubrała. Poszła pani bez gorsetu i w matince pod płaszczem. Tak gdzie...	I... to la kawalera... z przychówkiem, chłopak mógłby już być do pasionki, ale Maciejowi tego nie potrza, ma już pastucha swojego.	Podoba mi się twoja odwaga, ale nie podziwiam twego rozumu. Dość się i tak obrywa cięgów w życiu, nie potrzeba ich jeszcze ściągać na siebie dobrowolnie. Ale dość o tym; ja wierzę twemu ojcu. NKłamstwo, Mądrośćie wątpię, że potrafi on kłamać; nie wątpię, że kłamał nieraz, gdy trzeba było, boćboć (daw.)	O! Jeślibym miała na sumieniu jej niedolę, od dawna już byłabym na dnie rzeki! Z obarczonym takim grzechem sumieniem nie przeżyłabym ani jednej zimowej nocy.	A ja wam radzę, poczekajcie. Jeśli skrzynka jest pod oficyną, nie zginie, poczeka jeszcze, a może się nagle coś wyjaśnić. Podejmuję się powybierać ze strychów, schowków i biblioteki wszystkie stare papiery, listy, notatki i przejrzeć to wszystko najstaranniej. W Hołowinie zróbcie to samo, a jeśli nic się nie znajdzie, pojadę jeszcze i do Ostępowiec, może tam w starych listach dziadostwa znajdzie się jakaś wzmianka o tym krzyżu.	Ach, udajesz, że mnie nie rozumiesz. Ja nie potrafię żyć z wiecznym kłamstwem w duszy. To ponad moje siły. To zatrułoby mi każdą chwilę spędzoną z tobą... Boże, Boże, gdybym mogła zerwać te kajdany.	Ale czy nie było możliwości przedstawienia jej hrabiemu Paryża?	Ależ przyrzekłeś mi pan że nigdy nie wspomnisz przy mnie o tej drobnostce.	Ależ, panie sekretariuszu, ja księgi wcale nie mam i nigdy jej nie miałem.	Bo może ty jednej rzeczy nie przypuszczasz, że, jak mnie widzisz takiego filigranowego, jak jestem, ja nic a nic nie boję się śmierci.	Bądź mi Beatryczą! Nie żądam więcéj.	Ci młodzi panowie, o ten blondynek ze znaczkiem przy klapie fraka, inżynier, tamten piękny brunecik, doktór, o... i znajomy pani to wszystko wielbiciele mojej siostry. Mogę panią zapewnić, że każdy ubóstwia ją bezinteresownie, gdyż każdy jest majętnym. Hela innych nie toleruje przy sobie.	Co nie miałem widzieć?	Czy ten Pauluk Boga nie boi się, żeby taką w chacie trzymać...	Czy to nie sprawia pani przykrości, gdy brat idzie na polowanie i zabija zwierzynę?	Jak zwykle, ubrana po męzku Niktby jej wśród waćpanów nie rozróżnił od nich.	Jam mu więcej niż żona Słuchaj stary nie bądź zły! Ja go widzieć muszę.	Kocha cię winy jej nie widzę.	Kpisz sobie, nie wiedząc, o co chodzi. Czytałeś Roussa?	Księżniczka Rumi jest kapłanką bogini Pele i dlatego nie wolno jej wystawiać na widok publiczny swej krasy.	Mierzyć wielkość, cóż w tym strasznego? Mierzyć wielkość piramidy czy ziemi, wszystko jedno. Robiłem trudniejsze rzeczy, bo wymierzyłem odległość naszej świątyni od pałacu faraona, nie przechodząc przez Nil...	Moją pomyłkę Czy to prawda, że jeden z ówczesnych braci, brat Mateo, o ile mnie pamięć nie myli, do tego stopnia zhańbił się heretyckim odszczepieństwem, iż ze wspólnoty Kościoła został przez Święty Trybunał usunięty?	Nie gadajcie, kumie	Nie mieliśmy żadnego dokumentu, oprócz metryk i świadectwa rodu. Kazimierz Orwid chciał właśnie wracać; nie wiedział, że go śmierć zaskoczy. Ustnie ojcu opowiedział, kim był, i nazwałnazwać (tu z ros.)	No, i pan Marek powie, że ma! Zapomniałeś największej osoby!	Owszem, odpowiedziała Wanda, oddawna nie zwykłam była stosować się do drobiazgowych form i zwyczajów przyjętych przez nasze towarzystwo, i wiedziałam że mi to mają za złe... Ależ od prostej przygany do ogólnej pogardy daleko jeszcze. O cóż mię oskarżają? zkądże powstała ta burza złych języków, o której mówisz?	Pani! Tyle sił zużywa Pani w walce z wiatrakami, które już tyle kobiecych egzystencji zmełły na proch!	Pietrek ma teraz sam całą komunikację w dolinie Oise i wozownię pełną pięknych pojazdów. To obywatel z Beaumont, ma tam hotel, gdzie zatrzymują się dyliżanse, ma żonę i córkę, które umieją się krzątać...	Przepraszam pana dawniej nie byłem ponury...	Rezultaty wykładów są dziś wątpliwe a koszt wielki. Gdybyśmy miały tylko dwie lekcje co dzień po dwa ruble godzinę, to już wyniesie około stu rubli na miesiąc. Moja pensja, lekcje muzyki i malarstwo już kosztują dziewięćdziesiąt rubli, więc razem około dwustu.	Rośnie Rzeczpospolita, raduje się miła ojczyzna, gdy tacy jej synowie w ramiona się biorą Czarniecki straszny wojennik i szczera dusza, ale i Sapia do rany przyłóż, to się zgoi. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili. Oto skóra by na Szwedach spierzchła, żeby owe afekta największych ludzi widzieć mogli. Czymże to oni nas bowiem zawojowali, jeżeli nie niezgodą a zawiścią panów. Zalizali (daw.) tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). chętnie sobie cuglów popuści.	Są róże Przysłał mi je dziś rano pan Rohityn.	Słuchajże, co ma być: dwunastu pastuszków, starszych i młodszych, Przenajświętsza Rodzina, trzej królowie, wół, osioł, podarunki dla Dzieciątka, i co ci się zdawać będzie ku ozdobie; czy jakie drzewko, czy zwierzę, jednym słowem, piękne jasełka. Pomyśl, rozważ, obrachuj, a w niedzielę przyjdziesz mi powiedzieć, jakiej zapłaty żądasz za tę robotę.	Taki list nie może iść na pocztę. Trzaby samemu oddać, ale tu w Warszawie, do jakiego partyjnego człowieka, albo najpierw nie wiem gdzie, a po wtóre ja bym wam nie zawierzył...	To nie moje nazwisko	Z mojej przyczyny, moja mościwa pani, pewno żadnego nie będzie...	Zapewne gdyż zbiorniki nie są jeszcze wypróżnione, a po zupełnym ich wypróżnieniu „Nautilus” powinien wrócić na powierzchnię morza.	A co komu do tego! odparł Ordyński głosem chrypliwym.	A mówili w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Ale ile ten triumf będzie kosztował?	Ale jakie masz dalsze plany?	Ale jeżeli przegram?	Ale są rzeczy nieosiągalne!	Bała się krzyczeć! Zośka, słyszysz!... Kiedy się wasze kochanie wykryło?	Będę pisywał miejską pocztą do biura duży pieniądz woźnemu.	Cha! cha! cha!... Czy dlatego, że Korkowicz jest tylko piwowarczykiem?... Ależ, panno Magdaleno niechby wyszła za furmana piwowarskiego... niechby została kochanką stróża, byle	Chciałabym ci coś powiedzieć, mamo!	Ciekawość jest pani cechą bardzo ważną.	Co takiego? Ja pana nauczę błaznować!	Co ty robisz, Józek?... Co ty robisz?...	Czego życzy sobie jego wielmożność?	Cóż na to powiesz?	Do diaska! Greggs! Hej, Greggs!	I dokąd się kieruje?	I ja...	I pięć minut. Kartę raczy pan przedstawić o trzeciej.	Jak ty się żony boisz, co ja ci na to wymyślę? Każ się kowalowi podkuć	Jeszcze był młody ale musiał mieć jakiś mankament w wątrobie, musiał mieć jakieś świństwo w tym interesie, fatalną fizys miał od jakiegoś czasu.	Krok pod miarę.	Loboga, aże mnie zatknęło, myślałam, że mojej...	Mam wrażenie, że każdego dnia czegoś się uczę.	Mniejsza o to! Niech lud jutro dowie się, że Herhor i Mefres są zdrajcami, a nomarchom i kapłanom okażemy dowody za parę dni, gdy wróci Hiram z Pi-Bast.	Mogłaby również dobrze położyć trzy tysiące na stole	Mów!	No to idź się zapytaj. I powiedz, że złotówkę kosztuje. A wy daleko mieszkacie?	O, to jadalne małże! Zastąpią nam jaja.	Od dnia wczorajszego.	Ojcze!	Otruła się sama w chwili, gdy ją aresztowano na dworcu.	Pani przyszedłem i wyjdę ostatni.	Panie podczaszycu, szepnął cavaliere, zlituj się, bastuj, zrujnujesz się.	Pańszczyznę Narzeczona i ojciec	Poszedł po wódkę	Przepraszam cię bardzo, jeślim cię dotknął.	Przez prostą ciekawość rad bym się dowiedzieć, co by pan powiedział, gdybym za cenę wtajemniczenia najpotulniejszego i podpisania cudackiej umowy, pannę Ewarystę zażądał dla siebie?	Pójdziemy do niej, panie	Rycerz jestem, rozumiesz, niewolniku, rycerz.	Słowo ci daję, Pencroff, że jest mi to zupełnie obojętne!	Tedy przysięgam na tego bawołu, który mi okupił życie że się wywdzięczę sumiennie Shere Khanowi, a nawet wypłacę mu dług z większą nawiązką niż się spodziewa.	Tej mądrości nauczyłem się od sahibów Tego człowieka czeka wielkie nieszczęście, jak mu objawiły gwiazdy, i to... to go niepokoi. Czy mam je zażegnać?	To prawda	To znaczy, że interesy są brudne.	Tym lepiej.	W sztuce ekscytowania pejzanów przeciwko zwierzchności gruntowej przeszedł samych urzędników krajzamtu. Chaty im buduje z pałacowatymi oknami, felczerów sprowadza, gdy się w karczmie pokrwawią, dni na pańskim zmniejszył usque ad absurdum...	W trzech światach?	W tym tygodniu pojadę do rodziców pani prosić o jej rękę.	Więc tam wszystko zmarniało?	Wszystkie, a zaraz po kościele...	Wydają bankiet dla pańskiego szwagra Lucjana...
Kochana panno Klaro zgódźmy się na jedno: pani wolno bronić postępu, a mnie	Nie patrz pan tak, nie lubię tego spojrzenia, które tylko obserwuje i bada; patrzysz pan na mnie, niby na dzikie, lub bardzo osobliwe zwierzę	Niech pani weźmie sobie połowę. Mnie te pieniądze i tak nie zbawią, bo to na mnie za mało. Za dużo znowu, żeby przeżyć. Może pani zrobić coś dobrego.	Pan jesteś do niej podobny, ona była śliczna kobieta, obszerna, duża kobieta. Ja panu coś powiem. Pan masz głowę, pan mi się podobasz... A że ja lubię, jak młodzi mają rozum, że ja lubię mądrym pomagać, to ja panu pomogę. Mnie się podoba pański projekt.	Przyślę Zbyszka, niech za mnie tobie i Zychowi podziękuje. Udał ci sięudać się komuś	To jest rzecz niezrozumiała dla mnie takie same walki były i u nas.	Wreszcie kiedy się znalazłem w tamecznym sądzie, przed obliczem miejscowych sędziów, dowiaduję się, że przeklęty korsarz zginął otruty przez Zenę. Byłbym rad w tej chwili móc zmienić bieliznę. Słowo honoru, nie wiedziałem nic o tym melodramacie. Zdaje się, że Greczynka dodawała opium (tyle tam rośnie maku w tym kraju!) do grogu swego pirata, aby mu ukraść chwilkę swobody i móc iść na przechadzkę; otóż poprzedniego dnia nieszczęśliwa kobieta pomyliła  dawkę. Olbrzymi majątek przeklętego pirata był przyczyną całego nieszczęścia biednej Zeny; ale wytłumaczyła rzeczy tak po prostu, że, na zeznanie starej, wypuszczono mnie natychmiast na wolność, z zaleceniem mera i austriackiego komisarza policji, abym się udał do Rzymu. Zena, która ustąpiła znaczną część bogactw Uskoka spadkobiercom i sędziom, wyszła cało, jedynie kosztem dwóch lat klasztoru, gdzie siedzi jeszcze. Pojadę robić jej portret, bo za kilka lat wszystko pójdzie w niepamięć. Oto jakie głupstwa popełnia się w osiemnastu latach.	A jest. Właśnie go szukam. Rozbieram dziś sprawę Komarów i Mołów. Tyle tych papierów na biurze. Ot, masz list, ale zawołaj chyba Maryni, bo my obydwa nie do angielszczyzny.	A już wtedy najwięcej dokazywali pan Skrzetuski i pan Jakub Regowski obaj wielcy kawalerowie, ale zgoła sobie nieprzyjaźni. Zwłaszcza pan Regowski krzywił się na Skrzetuskiego i byłby niezawodnie szukał okazji, gdyby nie to, że pan Weyher pod gardłem zabronił pojedynków. Nie rozumieliśmy z początku, o co panu Regowskiemu chodzi, aż i wyszło na wierzch, że to krewny pana ŁaszczaŁaszcz Tuczapski, Samuel herbu Prawdzic (1588–1649)	A może złodziej jest człowiekiem cierpliwym? Wiadomo, że cierpliwością osiąga się wszystko.	A nie zabrał cię na przechadzkę w ruiny Koloseum, aby ci trochę krwi wyssać?	A pan może swego Apolla ofiarował?	A podpisać się potrafisz?	A tak to jéj nie ma? Lepiéj z głodu zdychać, czy na szubienicy tańcować?	A więc ujrzymy mężulka? to dobrze, to bardzo dobrze. Tylko będzie państwu trochę ciasno. Dwa pokoje... skoro macie takie duże mieszkanie w Warszawie.	Ale co znowu!! Brühl... złoty Brühl	Ale skąd on się tu wziął?	Ależ ja pytam o nią	Ależ niech Bóg broni! Stryj może sobie wyobrazić, co ojciec by zrobił!	Ba gdyby Koborowo było jej, to w trymigaw trymiga (pot.)	Biedny chłopak!...	Bo lepiej sobie z nim poradziłem	Boję się	Chyba że do tego czasu stamtąd umknie	Cudowne drogi Boskiej Opatrzności! Błogosławieństwo ojcowskie go tknęło! Toż to radość bratu w niebie!	Czekaj pan!	Cztery, siedemnaście, pięć. Zajęte do sześciu tysięcy	Czytała pani Faublasa?	Dhole nie zawracają z drogi, a ich gardziele goreją zawziętością Gdy skończą się te łowy, nie będzie już ani Człowieczątka, ani wilczęcia... pozos-s-staną jeno same suche kostki...	Dobrze zrobisz. Nie będę przynajmniej nic już słyszał o tobie, twoich koniach i twojej baronowej. A teraz dosyć! Wołać Kaczora...	Dobrze! Daleko nieprzyjaciel za wami?	Dobrze, dobrze Musimy być cierpliwi i wyrozumiali. Ja nie pójdę i nie ma już o czym mówić.	E, kiedy ja tak nie chcę.	Gdzie są? Tam, gdzie dla nich sprawiedliwe miejsce, w piekle.	Gdzieś dostał wiadomość? Któż tu rozumie po ludzku?	I powiedział prawdę, łaskawy panie. Firma Thomson i French w ciągu tego i następnego miesiąca ma do wypłacenia we Francji około czterystu tysięcy franków, a znając pańską rzetelność, wykupiła wszystkie weksle, jakie tylko mogła znaleźć z pańskim podpisem i poleciła mi, abym w miarę, jak będą upływać terminy płatności, pobierał gotówkę u pana i dalej ją inwestował.	Idź. Idź, ja pospieszę do szkoły, by chłopiętom zanieść słowa wiary.	Ja wiem dlatego mówisz, że zielony lepszy: bo masz dużo.	Ja, jaJa, ja (niem.) szepnął znowu Störch, cofając się nieco w tył z krzesłem, bo go Borowiecki uderzył oczami.	Jak to coś? tysiąc rzeczy! Wierzaj mi, mości rycerzu, mówię ci to po przyjacielsku i bodajem tak na swoim rzemiośle nigdy grosza nie zarobił, że to najpiękniejszy i najciekawszy obraz w całej Europie. Ale sam zobaczysz; chodźmy tylko prędko, bo już późno, a mamy wiele do mówienia i pokazywania.	Jak zachwycające jest to wszystko, jak genialne marzenia nasuwają się tutaj oczom widza!	Jest mi pani winną odpowiedź	Jestem tak okropnie nieszczęśliwa!...	Już sprzedana; przyniosłam z sobą pieniądze.	Ma rozum, za rubla będzie miał profit na całe życie, przynajmniej krów się dochowa. Nie wiesz, Kłęby wyprawią to pogrzeb Jagacie?	Małgorzata i Tola są u pana Harrisona, Tadzio poszedł do Boulterów. Zdaje się, że nadchodzi już.	Milcz! Wynoś mi się stąd razem z twym kulawym chlebodawcą! Dość łajdactw i tak narobiłeś dziś!	Milczy, to najgorzej Król wcale się oszczędzać nie chce, a łóżka nie cierpi. Choroba się wzmaga widocznie.	Może biedak umarł! Proszę cię, Stachu zróbże mi łaskę, odwiedź te panie i sam zakomunikuj im wiadomość...	Na Morawach przyrządzają kapustę na rzadko. Byłem tam jako czeladnik. Po prostu się leje.	Na strzelanie z bandoleciku to i ja bym się popróbowała	Na, macie; dawajcie chyżochyżo (daw.)	Nie jest mi zupełnie obcą. Spotkałem ją już parę razy.	Nie mylę się Harbert musiał się jej nabawić na bagnach, a to wystarcza. Pierwszy atak już miał. Jeżeli przyjdzie drugi i jeśli nie zdołamy zapobiec trzeciemu	Nie mówił, jak się nazywa?	Nie rozumiem?	Nie rozumiemy się	Nie widzę więc innego sposobu zagłębienia „Nautilusa” w dalsze warstwy płynne, jak wypełnienie go wodą całkowicie.	Nie śmiem o tym marzyć.	Niech panu Bóg odpłaci	No co?	O co chodzi?	Pani szambelanowo...	Panie czy pan pozwoli życzyć sobie dobrego roku?	Piękne mi dobrodziejstwo dać komu pokój, gdzie nikt nie chce mieszkać!	Pleciuch baba, tak dzisiaj najurzyła u Szymków, że sołtysowa sklęła się z wójtową, i żeby nie ludzie, do bicia by przyszło.	Przeczprzecz (daw.)	Przyszedłem tutaj dziś pomówić o pewnej sprawie! Domyślacie się zapewne, drogi sąsiedzie, co mam na myśli i w czym pragnę dojść do porozumienia.	Rozumie się To, plus przełażenie przez bramę, odrobina kłusownictwa i polowanie na jastrzębie na brzegu morskim, to całe nasze zbawienie.	Rzeczywiście	Skąd wiesz?	Smutne dla tych, co koniecznie chcą być czémś więcéj niż są: jednostkami odrębnemi i niezawisłemi, któremi my nie jesteśmy Niestety! trzeba się wyrzec dumnéj samoistności!	Stamtąd wracam, bo jak tylko mężuś zgodził się na mój projekt, o którym wtedy mówiła pani, pojechałam do kuzyna i tak prosiłam, aż się zajął wszystkiem i przeprowadził szczęśliwie translokację. Z pewnością od Nowego Roku wyniesiemy się z Bukowca. Jestem szczęśliwa, bo moje marzenia zaczynają się spełniać: będę mieszkać w Warszawie, będę występować! Doprawdy, aż mi się tańczyć chce z radości. No, do widzenia, bo w domu jeszcze nie byłam, mężusiowi powiedziałam na peronie i wpadłam do pani. Czy pani chora, bo tak okropnie blada?	Słucham, panie kapitanie.	Słusznie	Ta, że się boję wszystko postawić na kartę, bo przegrać nietrudno.	Tak nam poradzono.	Tak samo. Więc sprawa rozstrzygnięta.	Tak, ale nie po to tu przyszedłem.	Tak, spełnij!... Uwolnij twój lud od niewiernych!...	Tak. Boję się go. Nie chcę być z nim sam na sam.	Tak...	Takie czapki nie nazywają się kiepy, lecz kepi. Tamte różniły się od dzisiejszych tym, że były miękkie i dawały się najrozmaiciej na głowie układać. Przywdziewał je też każdy inaczej	Tam będziemy jedli obiad.	Tego człowieka nie ma oczywiście na liście wydziału	Udaje	Valmont powiada, że to serce dostarcza nam największych rozkoszy. Niebezpiecznie jest atakować kobietę pograżoną w tkliwej zadumie; trzeba wtedy być sentymentalnym i nigdy, zwłaszcza sam na sam, nie obawiać się śmieszności. Przecież nie ma świadka!	W danym razie my panu pomożemy	Waszmość, jako przyjaciel Jurasia, dostałeś się do jego przyjaciół. Otwarłyśmy furtkę od uliczki, aby wpuścić was obu; drugi jednak już do niej nie zdążył...	Wielki Boże! Co mi pan jeszcze powie?	Wiem o tem, jesteś człowiekiem odważnym mogę ci zatem oznajmić, że będziesz sądzony, a nawet skazany...	Wierzenia, Zabobony, Sumienie, Cierpienie pastor, duchowny protestancki. Adersowi w gwiazdy patrzyć... Zaraz erygowałerygować (z łac. erigo)	Wujciu... ja z wujciem pójdę... nie chcę tu być...	Wybacz mi pani, tutaj król tylko rozkazuje.	Wzieni Pryczków...	Z pewnością, gdyż to, co zrobiła, jest następstwem planu, ułożonego pomiędzy wami, piekielnego planu.	Za kogo?	Za niecałe trzy godziny będziemy na linii krążowników patrolujących wybrzeże. Pan będzie łaskaw dopilnować, aby zastosowano się ściśle do moich instrukcji. Czy nie zapomniał pan o podniesieniu egipskiej bandery?	Żaden, nie żaden! jak. te skry słońca nad polami, kiej ptak rozśpiewany wysoko nad ziemią.	Że co?
Właśnie, właśnie... Otóż czy go nie ma na widowni? Kaprała go tylko zna, ale już ucharakteryzowany. Samemu dyrektorowi zaś nie wypada...	Jakże go nie znać? To mój kuzyn. Bardzo go tam u nas wszyscy lubią to człowiek dobry, usłużny, ma dobre mięso i dobrze waży.	Po części Nie o bogactwie jednak i ubóstwie myślałam, mówiąc o różni­cach, boć przecie, gdybym była nie ubogą kobietą, ale ubogim mężczyzną, pan Edward, który, powtarzam, po­siada wiele dobrych zalet charakteru, nie pomyślałby nawet o skrzywdzeniu mię lub obrażeniu. Mężczyzna boga­ty i zarazem honorowy nie krzywdzi i nie obraża męż­czyzny ubogiego; jeżeli kiedy tak uczyni, rzuca to plamę na jego charakter, poddaje go chłoście nagany publicznej. Ale ja nie byłam mężczyzną, byłam kobietą; obrażenie zaś, skrzywdzenie kobiety w ten sposób, jak to miało miejsce pomiędzy mną i panem Edwardem, to rzecz wca­le inna jak obrażenie i skrzywdzenie mężczyzny. Ça ne tire pas à consequenceÇa ne tire pas à consequence (fr.)	Bardzo ładna albo raczej bardzo piękna Ale ja nie mogę się poznać na tej jej urodzie. Nie jestem jej godzien!	Bardzo biegłą w rysunku nie jestem Nie zdaje mi się też, aby talent mój do rysowania był wielkim, ukształcenie zaś, jakie w nim posiadłam, nie może wcale nazwać się wysokim. Znam przecież rysunek o tyle, abym początkowych prawideł jego nauczać mogła.	Powiedz jej że mam serce zawsze pełne łaski dla niej. Powiedz, że chcę, aby pilnowała swego zdrowia i dbała o dziecko, które ma przyjść na świat. Gdy zaś zbliży się czas rozwiązania, a ja spełnię rozkazy ojca mego, powiedz Sarze, że przyjedzie do mnie i osiądzie w mym domu. Nie mogę ścierpieć, ażeby matka mojego dziecka tęskniła w samotności... Jedź, uczyń, com rzekł, i wracaj z dobrymi wiadomościami.	Czyż tak nie jest mi sto razy lepiej? Nie wydaje ci się, że teraz jestem piękniejsza?	Bardzo możliwe. O świcie tarzałam się w piasku przed bramą, a zdaje mi się, żem sobie przy tym coś nuciła pod nosem. A teraz, Braciszku, już nam nic nie pozostało do roboty. Chodź polować ze mną i z niedźwiedziem Baloo. On właśnie odkrył gdzieś jakieś ule i chce ci je pokazać, a my wszyscy bardzo pragniemy bawić się znów z tobą jak za dawnych czasów. Przestań spoglądać tym wzrokiem, który nawet mnie przejmuje trwogą. Twoja kobieta i jej mąż nie będą oddani na pastwę Czerwonego Kwiecia, a w dżungli wszystko układa się jak najlepiej. Może to nieprawda? Zapomnijmy już o ludziach... puśćmy ich w trąbę!	Człowiek jest sympatyczny, a właśnie ta okoliczność że pani Liza się nie tai z tém, iż go ocenia, iż się jéj podoba, zdaje mi się dowodzić, że to niczém nie grozi. Znasz ją zbyt dobrze, byś ją posądzić mógł o płochość.	Nie spodziewaliście się mnie ja sam nie wiedziałem że tu dziś będę. Domyślicie się co mnie tu sprowadza... chwila obecna jest najwyższéj wagi.	Oczywiście, godzę się. Czyż nie przyrzekłem tego odrazu i czy nie byłem zawsze gotów mówić o tem szczerze?	Zatem, nie rusz się stąd ani na krok; jeżeli przyjdą, powiedz im, co się zdarzyło, niech poczekają na mnie w oberży Pod Jabłkiem; tutaj mogłoby być niebezpiecznie, dom może być strzeżony. Ja śpieszę do pana de Tréville, by mu o wszystkiem oznajmić i sam do nich przyjdę.	Nie boję się, tylko chciałam przypatrzyć się lasowi, nie byłam tutaj po śniegach.	To nie oaza to błąkający się w pustyni duch jakiegoś kraju, którego już nie ma na świecie... Ale tamto dodał wskazując ręką w stronę południa.	A jeśli taka słaba strona nie istnieje?	Bo widzi pan, on gotówby mnie zabić!	Chwileczkę Ale nie, nie mylę...	Nie chcę!	Nie, Annie nie potrzeba, dziecko moje. Nie wątpiłem nigdy o tobie, ufałem ci, ufam w zupełności.	Nie.	To on! A pacholę?	Wcale nie zasługuje. Otóż to właśnie, że nie zasługuje. Czy ty, na przykład, wiesz, co to jest przygoda?	Wcale nie. Wstąpiłem tam do nich raz wieczorem nieoficjalnie i widziałem, jak M’Turk pożerał cztery stare numery „Fors ClavigeraFors Clavigera	Żeby nas w powietrze nie wysadził	No dobrze, nie odkładaj tego za długo Prędko się zestarzejesz	Osobiście jeszcze nie mam honoru... Ale pan Zgierski tyle mi o niej opowiadał, że nawet ośmieliłam się prosić ją o składkę na założenie szpitala w naszej okolicy... I wie pani co?... przysłała tysiąc rubli i odpisała jak najgrzeczniej!...	Przecież, że za dużo, abo to matka nie mówiła...	Była to wielka postać w bieli, z zasłoną na twarzy i z lampą w wychudłej ręce Skinęła głową, przesunąwszy się przed nim cicho po korytarzu ciemnym i zimnym jak grób. Ponure postacie w zbrojach stały z jednej i z drugiej strony wśród śmiertelnej ciszy i przy płomieniach jednej lampy, a upiór ciągle się zwracał ku niemu, ukazując blask strasznych oczu przez białą zasłonę. Doszli do zasłoniętych drzwi, za którymi brzmiała przyjemna muzyka. Skoczył naprzód, żeby wejść, lecz widmo, pchnąwszy go w tył, groźnie potrząsało...	A czym się to wszystko skończy Istne szaleństwo: maszyny nie tylko wulgaryzują nasze życie, odbierają mu piękno, lecz i samego człowieka wypierają.	Posłuchaj mnie, pani, już wpadłem na ślady Trzy miesiące temu o mało nie doszło do pojedynku z Aramisem o chustkę podobną do tej, którą pokazywałaś damie, przebywającej u niego, o chusteczkę, w ten sam sposób znaczoną. Pewny tego jestem.	Tu znajdziesz zawsze miłość, a nigdy sądzona nie będziesz	Ha jak wam się lekko o tym mówi, wam, mężczyznom! Dobrze więc, na Boga, przemogę się, skoro taka wasza wola. Ale dałby Bóg, byś go był sobie obciął!	Aha! Tuś mi ptaszku! Poczekaj, już mi nie ujdziesz teraz z ręki!	To już na wasze głowy spadnie Na was, co siejecie prawdy, powtarzacie papuzie słowa: rozum, wolność, miłość, nauka. Rosja musi mieć własną naukę, własny rozum, posłuszny Bogu, milczący. I tak będzie, będzie. Ja przyjmuję odpowiedzialność. Będą mnie nienawidzić. Ja wiem, czego chce Rosja. Kto posiał bunt w duszach rosyjskich? Bielińscy, Czernyszewscy, wy wszyscy. Rozum. Rozum ma być wykonawcą	Bądź pani spokojna. Zaślubisz Manuela. Ja pani za to zaręczam.	Mądre słowo, na zdrowie ci. Swoje lata umiesz policzyć, a żem ja już z nieboszczykiem Jacentym z Krakowa na Łobzów na twoje chrzciny chodziła, to ci za mało?	A ja wam zwiastuję pokój i skruszenie więzów i braterstwo wszystkich	Ja, Dagon, pozdrawiam pana, panie Hiram, i życzę panu tego samego, co pan mnie życzy...	Bracie zaprzęgaj muły i jedź sobie z Bogiem, a ty, Sancho, daj dwie sztuki złota tym ludziom za to, że dla mojej miłości w drodze się zatrzymali.	Niech pan Stanisław zajrzy pod schody, tam się ukryli.	No... w Europie mówi się coś o operacjach bankierskich, zresztą... i o wyzysku kobiet...	Poczekaj, spytamy się. Bo chyba rozumie? Przepraszam, czy pan rozmawia po polsku?	I cóż? Zdaje się, że musiał się dobrze tłumaczyć z postoju w Portoferraio?	A cóż byś ty chciała robić w ciągu życia? Czy nad naukę potrafiłabyś znaleźć jakieś szlachetniejsze zajęcie?	A teraz proponowałbym nazwać ten półwysep, który się ciągnie wzdłuż południowo-zachodniej części wyspy, Półwyspem Wężowym, a zakręcony ogon na jego końcu Jaszczurczym Cyplem, bo naprawdę wygląda jak ogon jaszczurki.	Godzi się supozycjesupozycja (z łac.)	Mam ochotę jechać z wami Co mnie tu wiąże?	Nazywa się Suriawastu.	Niejeden mi to już mówił. Ale do rzeczy! Gdy dhole będą cię ścigać...	No, a waćpanwaćpan (daw.) pytał pan Skrzetuski zwracając się do Litwina.	No, i rozmyślił się?	Obudzisz się, ty, moja królewno...	Pan się myli, doktorze. Pańskie zeznania w pierwszej instancji  stwierdzają, że pan liczył. Upraszam Wysoki Sąd o odczytanie odnośnego ustępu zeznań świadka. Tom drugi strona trzydziesta trzecia, ustęp pierwszy.	Pani March uśmiechnęła się i zaraz wzięła się do opowiadania, bawiąc bowiem od dawna historiami swą gromadkę, wiedziała, czym sprawić jej przyjemność.	Pojmiesz, Tréville, zakaz zakazem, bo koniec końców, bić się jest zabronione.	W tym pośpiechu jest też twoja słabość. Musisz być silny, inaczej stracisz mnie. Pamiętaj...	Wierzysz mi?	A jeżeli do grudnia franki stanieją?	A król Jegomość?	A to co takiego?	Adam jak?	Albercie	Ależ przecie kochasiu, jakąż podaje rację swego gwałtu?	Anka poproś pana Maksa na herbatę.	Chociażby na koniec świata.	Chociażby przez mianowanie ciebie wicedyrektorem.	Co ci winien książę, zbrodniarzu?...	Co pan wojewoda uczynisz i postanowisz, to przyjmę z wdzięcznością, odpowiedziała Laura... i czekać będę na rozkazy...	Czego ci potrza?	Czy to twoje zdanie, Henryku?	Czyżby?	Dlaczego?...	Jak długo mam czekać na odpowiedź?	Jak najbardziej.	Jaki?	Jaszczurów?	Lutek! Miej rozum.	Mistrzu patrz siebie!	Na małej wodzie	O, hań tam mają prosięta Kłęby, a i Szymek Dominików stoi przy wieprzku.	Oddaj. Każę ich na pal powbijać.	Oj, chciałabym to zobaczyć! Podsadź mnie w górę!	Ozyrys-Ramzes, ojciec waszej świątobliwości, był hojny pan i składał wielkie ofiary...	Pan długo jeszcze zabawi w Cisach?	Pan umyślnie mnie zasłaniasz!	Powitać, powitać! dziś: sepleniąc. pani Wiechowska i poczęła wysadzać z sanek matkę Marcinka.	Późno pani powróciła od państwa Endelmanów?	Rachunek.	Szukajmy w tem kobiety!	Taka dobra?	To nadzwyczajne, Bazyli! Muszę zobaczyć Doriana Graya.	Tym, że ktoś przyjdzie zabrać Małgosię? Dziękuję ci.	W Bombaju?	W osiemdziesiąt dni!	W prawie Mojżesza	Wypowie wojnę.	Wątpiłeś pan w to?	Z wolna tylko, mamo Vauquer No, no, dobrze, pójdziemy strzelać na właściwsze miejsce.	Znasz tę olbrzymkę, Davy?	Śmiech obrażonym tonem zapytał wojewoda.
Bynajmniej jest to wesele najbogatszego w całej okolicy wieśniaka i wieśniaczki, pięknej jak mało; odbędzie się we wsi, gdzie mieszka narzeczona, którą zowią piękną Kiterią. Pan młody nazywa się Gamasz, bogaty, ma lat około dwudziestu dwóch, ona zaś najwyżej osiemnaście. Słowem, pasują do siebie jak ulał, chociaż powiadają, że ród Kiterii jest daleko starszy od rodu Gamasza, ale kto by tam na to uważał, pieniądze wszystkiemu poradzą. Gamasz jest chłopak dzielny i hojny, chce mieć wesele sute i całą łąkę, na której odprawiać się będzie, postanowił pokryć szałasem, ażeby słońce nie dochodziło. Będą tam wszystkie zabawy, będą grać w balona, biegać do mety, tańczyć z kastanietami i bębnami, bo w tej wsi są doskonali tancerze. Będzie ochoty po uszy, ale najdziwniejsze rzeczy to pewno będzie wyrabiał Bazyli.	No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	Nic. Już nic. Mnie się może zdaje tylko. Ona jest dobra, chce być uprzejma dla wszystkich. Podobno to teraz tak wypada...	Proszę dobrodzieja czy ten pan, który przyszedł z księdzem proboszczem, to nie pan Appert?	Po pierwsze, każda podwyżka ceł to nieprzyjemne zabawki z importującymi państwami. Każdy rząd woli ich uniknąć. Akcja społeczna to inna rzecz, za tę nie jest rząd odpowiedzialny. A zanim przekona się, że cała akcja jest fikcją, dużo wody upłynie.	O, to zależy tylko od pana... oczywiście, skoro pan sądzi, że potrzeba.	Czy pan Dick pytam, ciotko, bo sam nie wiem doprawdy, czy jest... przy zdrowych zmysłach?	O, ja cię zawsze będę kochał. Byleby tylko moja Valentine była przy mnie i bylebym miał pewność, że nikt mi jej nie zabierze, reszta jest nieważna! Ale czy ona ci aby nie chce powiedzieć czegoś nowego o twoim ślubie?	Nie mówię, że Phil opowiada łgarstwa, ale on lubi ryzyko, jak wielu tych, co jeżdżą po morzach. Jeżeli Dan będzie miał ochotę, panie Cheyne, to niech tam pójdzie... i niech będzie ze mną, co chce.	Nie, to dopiéro początek. Po obiedzie nastąpiła zabawa, ze stołów nie zbierano, Flemming chciał resztkami nakarmić żołnierzy; ale że chleba brakło, w każdy kawałek chleba wetknięto po guldenie i użyto ich przeszło tysiąc. Zatrąbiono wtedy do szturmu... Żołnierze stojący w bojowym porządku posunęli się mężnie ku półmiskom, ale ci co ich dochwycili się piérwsi, pod naciskiem drugich zostali złamani; padli: trzeci szereg pchał drugi. Stoły się wywracały, ludzie dusili, kupy żołnierza wiły się po ziemi; widowisko było przepyszne: pękaliśmy od śmiechu! Trwało to póty, póki resztek potraw stało i nie zatrąbiono do odwrotu. Król zdala odpoczywał na pagórku z damami...	Przecież wuj Miś powiedział nam wyraźnie, gdzie go znajdziemy! Co ty, Niku, wynajdujesz jakieś trudności i niebezpieczeństwa! Sprawa jest prosta jak bagnet.	Czy wiecie, moje dzieci, kto jest ten czarny człowiek?	E! e!... a cóż ty na to, pani kaznodziejko?	Nie dlatego to oni kopią, żeby koniecznie do szturmu iść, ale muszą mieć otwartą drogę do odwrotu i przy tym pewno będą tamtędy machiny wprowadzać, w których strzelcy siedzą. Patrz no waść, aż łopaty warczą; już na jakie czterdzieści kroków zarównali.	To bardzo przykre. Rzecz nabierze rozgłosu i w każdym bądź razie nie widzę, co byśmy z Jackiem mogli na tym zyskać.	Wściekasz się, co? Gryzie cię widok, że ci już piersi obwisły, żeś już kwoka łażąca tam tylko, gdzie Władek każe, żeś już półklępie, baba to samo. Nikt już nie leci na takie wdzięki...	Bóg i najświętsza Dziewica niech będzie z nami! Hej, hej tam, topię się. Be be, bu, bu. In manus. Wielki Boże, ześlij mi jakiego delfina, aby mnie zaniósł do brzegu jak owego małego ładnego Arionka. Będę pięknie grał na harfie, jeśli nadto nie zamokła.	Mój Madziuś po co mamy udawać... Wiesz, jak cię kochał Stefek... a ja dodam, że kocha cię do dziś dnia, może nawet bardziej... Gdybyście się pogodzili... gdybyś wyszła za niego, on pod wpływem radości przebaczyłby mi moje przywiązanie do Kazimierza...	Nie uważaj na mnie, tak mi tu dobrze jak świerszczowi	Oto takie: W roku 1861 na północo-wschodzie Teneryfy, pod tą samą prawie szerokością, pod którą się obecnie znajdujemy, osada awiza „Alekton” spostrzegła płynącą olbrzymią kałamarnicę. Dowódca statku, Bouguer, przybliżywszy się do potwora, natarł nań oszczepem i strzałami, co nie na wiele się zdało, bo kule i oszczepy przechodziły przez to miękkie jak galareta ciało. Po wielu daremnych usiłowaniach udało się w końcu załodze zarzucić na niego pętlicę, która, zsunąwszy się do płetwy ogonowej, zatrzymała się przy niej. Spróbowano wtedy wciągnąć potwora na pokład, lecz ciężar jego był tak wielki, że pod ciśnieniem powroza oderwał się od ogona i pozbawiony tej ozdoby znikł pod wodą.	Bardzo dobry aforyzm. Mickiewicz dla siebie go widać ułożył, bo jednak czasami jest inaczej. Na przykład u nas wiosenne chwile były złe, nieufne, drażliwe, słowem brzydkie! Dzisiaj są lepsze, a mamy jesień!	Ja go nie widzę, nie rozumiem, co chcesz powiedzieć przez to.	Jak to? Czyż i zwierzęta rozumieją rozkazy?	Nie wierzę ja w to żeby jeden taki Palatyn mógł coś ważyć i znaczyć, ale Dobek nań ząb ma, i zemstą płonie, a skarby jego nęcą.	To wy mnie wybaczcie piękni jesteście ludzie, piękni, piękni. Nie umiałam zrozumieć was.	A tymczasem nasze kodeksy składają się z paragrafów o sprzecznej treści, wywodzących się ze zwyczajów galijskich, praw rzymskich, obyczajów Franków; i zgodzi się pan, że wiedzy o nich nie można nabyć bez mozolnej pracy. Trzeba długotrwałych studiów i znakomitej pamięci, aby tej wiedzy nie zapomnieć.	Ależ to czary	I tyś to widział tam? Takie wsie? Tata!	Masz pan pistolety?	Pan wychodzi?	To jeden interes, idę zrobić drugi, oświadczyć się.	Wszystko to zawczesne	Alboż on chce wojny z Asyrią?... Czy może przeszkadza kapłanom w nabywaniu mądrości?... Chce dać ludowi siódmy dzień na odpoczynek, a później obdarzyć każdą rodzinę chłopską małym kawałkiem gruntu... I nie mów mi, wasza dostojność, że faraon chce złego: bo przecie na folwarkach świątyń sprawdzono, że chłop wolny i mający swój zagon bez porównania lepiej pracuje aniżeli niewolnik.	Jak to? ty Cezarze ty, ulubiony im, wybrany, tybyś potrzebował ofiar błagalnych jak inni? Mogliżby się na ciebie, Boga jak oni zagniewać?	Bardzo pięknie! Tylko pozwoli pan sobie powiedzieć, że nie ma na świecie dwóch bardziej obałamuconychobałamucony na całym świecie!	Jak możesz tak mówić? Przyznaję, że wyżej stawiam piękność niż dobroć. Ale skądinąd nikt nie przyzna z równą gotowością, jak ja, że lepiej być dobrym niż brzydkim.	A wam po co występować z pretensją? Przecież wy macie swoją żywność.	Co takiego?	Dziwna rzecz! Przecież panna Billewiczówna dorównywa tamtej urodą, ale taka w niej powaga i nieprzystępność, jakby w jakowej ksieniksieni w starożytnym Rzymie dziewicza kapłanka strzegąca świętego ognia w świątyni Westy, otoczona wielkim szacunkiem i nietykalna., drugie	Nie rozdziawiaj się na mnie, kiedym jeszcze nie skończył.	Stał źle w interesach, był zachwiany, jak się u nas mówi, więc żeby się poprawić, urządził pożar fabryki i składów, które były wysoko zaasekurowane w kilku Towarzystwach. Odbierze asekurację, która mu w czwórnasób pokryje straty i będzie kpił sobie ze wszystkiego.	Teraz, niespodzianie spotykam ciebie. Nie odpędzaj mnie, posłuż się mną... myślmy co począć.. róbmy zgodnie.	Ja sądzę, że ona od niego żądała, ażeby być puro, jej kapłanem, w Saharunpore. On nie chciał tego uczynić ze względu na swą rzekę. Ona umiała mleć gębą!	O nie! Piktowie rzadko występują do walki. Przez całe pół roku nie zdarzyło mi się obaczyć Pikta nawet na lekarstwo. Obłaskawieni Piktowie opowiadali nam, że ich dzicy pobratymcy wszyscy wywędrowali na północ.	A czy wam byłoby miło, gdyby was nazywano ustawicznie „śmiertelnikami” lub „istotami ludzkimi”? Gdyby na ciebie wołano „córo Ewy”, a na niego „synu Adama”?	Ach, wreszcie jesteś!	Alkohol, Pijaństwo spytał Niemiec, bardzo wściekły, lecz nieruchomy, w świetle padającym od szafki z busolą, jak niezgrabny wizerunek człowieka ulepiony z bryły tłuszczu.	Będzie tak zawsze póki ciekawość ludzka będzie istniała. Czy nie przeszkodzi pani, jeżeli się zabiorę do dalszej roboty?	Czy nie mówiłem ci, Harvey że wszystko na nas się skrupi, nim się spostrzeżemy? Zawsze on wyjdzie z tymi „utrapionymi chłopakami!”.	Cóżeś się tak zapamiętałzapamiętać się	Dlaczego pani płacze?	Garus! Nareszcie, nareszcie... O, Niemcy, jeśli wam kiedy przebaczę, że blisko rok nie kosztowałem ludzkiego jedzenia... O, Niemcy, narodzie filozofów i kiepskich generałów! Skarz mię, gromowładny Jowiszu, pozbaw mię nadziei otrzymania klucza szambelańskiego, wydrzyj mi z piersi serce hrabiowskie...	Kolossalkolossal (niem.) zachwycał się artylerzysta, zmuszając mnie do wydawania coraz nowych odgłosów.	Ksiądz Patroni Łasko z Huszczy od pana wojewody bracławskiego.	Mój Boże! kochasz mnie, Brygido? Kochanko moja najmilsza, kochasz mnie?	Na Głubiem.	Na, da nežinia, ar tai melas, ar tiesa?	Nie ma go na podwórzu.	Niech będzie pochwalony...	Nóżki mnie bolą. Ja dalej nie pójdę i ty zostawiłaś tatkę chorego. Teraz sam leży w łóżku i kto mu poda herbaty? Wracajmy do domu, tam przecież spokojnie.	Tak sądzę...	Tak, panie, popłynie do bieguna.	Tak.	W październiku nie mogę, bo mam swoje kobiece powody, które mnie zatrzymują w Warszawie.	Za fajczarnią ile razy ma być coś złego, tyle razy pokazuje mi się mysz przez kilka dni z rzędu.	Ależ Wiktor ulega ci we wszystkim	Ależ skąd.	Boże uchowaj, tam nic nie ma i nigdy nie było. Zresztą dla zakochanego mężczyzny nie stanowi rezerwy inna kobieta.	Całuję nóżki jegomości.	Cały? spytał chciwie elegant.	Dalibóg, prawda! Macie, waćpanowie, świadectwo!	Dobranoc, panie Utterson.	Dobrze	Dwa lata! można jeszcze dużo wydrukować towaru przez dwa lata. Hamer dawaj!	Dziewczęta, dziewczęta! Czy wzięłyście ładne chusteczki do nosa?	Dzień dobry panom!	Gardzę jednostkami, szanuję siłę gromady.	I nadziei nie ma!	Ingrid ci mówiła!	Jakże, przeciem z Turkami wojował. Pokorzylimpokorzylim (gw.)	Jeden dwa, trzy, cztery.	Ludzie jednak wyżej cenią sztukę niż zdrowie. Żadnemu z nas nie robiono by takich owacji.	Masz jaki interes?	Matka będzie pilnować Lucusia, a ja mogę zacząć pracować	Mężczyzna, Praca żywo podjęła gospodyni domu	Nie, nasza	Nienawidzę, nienawidzę!	No chyba!	O piątej, przed obiadem	Oczywiście, cieszę się	Ooooo!	Ot, mudrahel!mudrahel (ukr.) mówi Opanas	Rozumiem, panie profesorze.	Róbcie. A piękny będzie?	Ta małpa Bixiou on ma prawie talent.	W salonie.	Wiecie, panowie, straszny wypadek się zrobił.	Wyobrażam sobie, że medytacje twoje religijne i prahistoryczne narzucić są w stanie rozpętanej myśli nieodzowną rację, która uśmiercić gotowa człowieka tobie przeciwnego...	Zawiłowski.	Zupełnie nie rozumiem, panie profesorze...
Drwi sobie pani ze mnie. A jednak tak jest, niestety! Czasem przeszywają mię te myśli nieznośne. Zwykle w takich razach nie mogę pisać.	A! zawołała, przyznaj się, chce ci się wracać do tęsknej Zosi, do gospodarstwa... i raz uwolnić od tej niepoczciwej, zdziwaczałej Laury... ale, słuchaj. Dla Zośki twej masz życie całe, dla mnie mógłbyś kilka dni poświęcić. Jestem siostrą, jestem biedną i kocham cię bardzo, pojedziesz, zapomnisz... rozstaniemy się na zawsze... czy ci tak pilno?	Tak. Tak... Chciałby może powiedzieć pani coś o tym srebrze, które...	Ale, bo Wilhelm tak nie lubi książek, że kiedyś pogniewał się na mnie i gdy byłam z mamą w mieście, spalił mi wszystkie moje książki.	I!... tak się jeno sobie mówiło dlatego, żeby się para w gębie nie zagrzała i żeby język nie rozmiękł, co się od przydłuższego milczenia snadnie przytrafić może. Ni go znałem, ni go uczyłem. Albo to nie miałem czego lepszego do roboty niż być niedźwiednikiem i uczyć pana marszałka, jako się na zadnich nogach chodzi? Ale to wszystko jedno. Przeznałem go na wylot z tego, co ludzie o nim powiadają, i potrafię go zagnieść jako kucharka kluski. Jeno o to jedno cię jeszcze proszę: nie powiadaj, że mam list od pana Czarnieckiego, i nie wspominaj nawet o nim, póki go sam nie oddam.	Widzi mama, że pan major każe mi jechać do Warszawy	Zobaczysz, Dan, że wezmę się ostro do ciebie, kiedy mi będziesz nadal postępował w ten sposób Od czasu jak dostaliśmy się na ląd, stałeś się całkiem nieznośny.	Tak ostro pan wymienił zatrudnienie swego ojca, że czuję się prawdziwie upokorzoną. Zechce mi pan wierzyć, że nie miałam intencji pytaniem o jakieś tam koligacje sprawić mu przykrości. Po prostu nałóg starej baby, która długo żyła i dużo ludzi na świecie widziała. Miło jest, to prawda, zetknąć się z człowiekiem, którego osoba mówi o dawnych rzeczach, ludziach, stosunkach, ale o ileż przyjemniej, o ileż... przyjemniej...	A, ja to bardzo dobrze rozumiem. Cóż? żałuję, że wam pomódz nie mogę. Plersch do portretów ma wiele zdolności, szczególniej do kobiecych. Dla fantazyi kazałam mu raz piękną chłopiankę malować, i tak mi ją na boginię Florę wystroił...	Gadaj to pan innym baj baju, będziesz w raju. Czyż wam nie wyłożyłem o transmutacji elementów, i o bliskim powinowactwie, jakie zachodzi pomiędzy pieczonym a gotowanym, gotowanym a pieczonym? Och, och! Oto idzie. Pędzę się ukryć. Wszystkim nam teraz dogodzi. Widzę pod bocianim gniazdem tę wiedźmę Atropos, jak się czai ze swymi nożycami świeżo wyostrzonymi, gotując się, aby nam poucinać nitki życia. Ratunku! Oto jest: o jakaś ty straszna, i poczwarna! Potopiłaś ty już sporo innych, którzy nie mogą się tym pochwalić. O Jezu! Gdybyż choć wyrzucał z siebie winko dobre, białe, świeże, lube, rozkoszne, zamiast tej wody gorzkiej, cuchnącej, to byłoby jeszcze wcale do zniesienia: to by ostatecznie można ścierpieć, za przykładem owego milorda angielskiego, którego gdy skazanoowego milorda angielskiego, którego gdy skazano (...) i dano mu do wyboru rodzaj śmierci	Ha! niech i tak będzie Wreszcie może masz słuszność; mężczyzna zawsze więcej, niż kobieta, zna się na polityce, a ty, panie Bonacieux szczególniej, ty, który rozmawiałeś z kardynałem... A jednak bardzo to bolesne, iż mąż mój, na którego przywiązanie liczyłam, tak mało uprzejmości ma dla mnie i nigdy nie chce zadowolić moich życzeń.	Tak. Paszporty uczciwym ludziom zwykle sprawiają tylko kłopot, a złodziejom ułatwiają ucieczkę. Zapewniam pana, że i ten paszport będzie w porządku, ale mam nadzieję, że mu go pan nie poświadczy.	Dziękuję, żeś mnie pan uprzedził postaram się godnie stawić czoła tym wszystkim przypuszczeniom.	Kiedyś i ja mogłem tak myśleć. Ale dzisiaj jestem odmiennego zdania.	Ma, ma Cóż to, zapomniałeś, jakeśmy sobie porykiwali na Tamizie? Lord Caeledin of Newdawn twierdził, że śpiewasz, jak...	Nie wiem, co bym dała aby doczekać upokorzenia dumy Nais, która każe sobie świadczyć od archaniołów, jak gdyby była czymś lepszym od nas i zmusza nas do pospolitowania się z synem aptekarza i akuszerki, którego siostra jest gryzetkągryzetka (daw., z fr. gris: szary; grisette: tania, szara tkanina ubraniowa)	No, no, tylko nie tak żwawo, mój kochany! Popatrz, Tadek, jak wygląda nadwyrężenie ciała fizycznego wskutek utraty pewnego quantumquantum (łac.)	Pan chcesz, tego trach do wody?	Podejdź tu! Przyzwyczajeni jesteśmy do cierpkiego zapachu smoły, możemy wytrzymać twoje oryginalne perfumy. Mamy jednak nadzieję, że na przyszłość będziesz się trzymał z daleka od tych podstępnych zwierząt.	Pshw! Co mi tam po tym, że coś ma być kiedyś! Cały dygocę, nie mogę wytrzymać. Miłości pragnę dzisiaj, zaraz, teraz...	Zerwać z Żydami Bardzo dobrze robi szef wycofując się z tych parszywych stosunków. Nieraz aż wstyd wydawać reszty, tak pieniądze zalatują cebulą.	A więc, generale, jesteś pan więźniem i zaprowadzę pana do Mediolanu. A pan kto jesteś?	W ostateczności, możnaby Cottarda przypuścić do sekretu; przywykł do tajemnicy zawodowej, zarabia masę pieniędzy, to nie będzie nigdy jeden z pasażerów, za których trzeba bulić. Może on sam się zgodzi powiedzieć Saniette’owi, że księżna użyła go za pośrednika. W ten sposób mybyśmy nawet nie figurowali w tej sprawie. Toby nam oszczędziło piły, scen wdzięczności, wylewów, frazesów.	A że on się z tobą ożeni.	Ani trochę ale nasz kolega Norpois spędza co lato jakiś czas w Baucreux. Miałem sposobność pisać tam do niego.	Boże najwyższy! tak się publikować z żonatym człowiekiem! zawołała i splasnęła rękami Apolonja.	Chce pan, aby się od pana wszystko zaczynało!	Czy ja wiem? Może pan przez oszczędność... Może przez ostrożność. Nie wygląda pan na takiego, co by musiał.	Czy ten pan, co cię w rękę całował, jest...	Cóż to ty chcesz za wyspę? czy to jaki kąsek, myślisz, do pożarcia, ty niedopchany worze! ty żarłoku bestialski.	Dlaczego to Madzia nie była u mnie przez dwa dni?... Nie widziałam jej od koncertu...	Dostanie pan jutro.	Dyabli rzucili na moję drogę tego poetę! niczego się porządnie dowiedziéć nie mogłem, oprócz, że istotnie nazywa się ona Kameleonem.	Gospodarzu czy gospodyni, bo jakoś nikogo w tym ciemku nie widzę pozwólcie mi spocząć i obeschnąć trochę przy waszym kominie, bom przemókł do nitki.	I kupi go tylko, panowie, trzymajcie się ostro!... Kupi go, choćby miała oddać cały swój majątek... A niemały to majątek, choć pan baron mocno go nadszarpnął...	Jak to kogo? Ma się wiedzieć, księcia Władysława.	Już ja poczekam, póki rygiel nie stuknie. No, nie baraszkować, przyłożyć się do ławy i spać, a najstarszy z najmłodszym straż trzyma.	Kochanie! pewnie chcesz pieniędzy pożyczyć ale cię uprzedzam że z tego nic nie będzie. Wszystkiém szafuję: radą, śmiechem, ukłonem, grzbietem, czém chcesz; ale pieniędzmi! No nie mam. Król goły, jakże ty chcesz żebym ja pieniądze miał?	Le docteurle docteur (fr.) tu: panie. Kolen­da, gdyby był pan roządnym człowiekiem, sprzedałby pan czym prę­dzej mieszkanie i kupił gdzieś w ładnie położonym miasteczku nie­wielką kafejkę, żonie kazał interes prowadzić, a sam ryby łowił, na małe spacerki chodził, z sąsiadami gawędził, a wieczorami te­lewizję pooglądał albo ze dwa, trzy robry rozegrał.	Ma też ojciec o co wyrabiać takie krzyki Pomieszało mi się w głowie, i tyle... Myślałem, że to Magdzia...	Może pan, panie profesorze, może pan.	Możemy odłożyć rzecz do jutra. Dziś zdasz mi tylko relacje w tej sprawie.	Pokój?... A tak... pokój dla panny Brzeskiej... Proszę...	Tak ale kontrast bywa czasem potrzebny. Pieprz jest gorzki, przecież jako przyprawa doskonały.	Toteż Bóg litościwy odebrał nam dzisiejszym tę władzę kochania. I dał nam w zamian ciekawość, imaginację, egzaltację i nerwy; a w nadmiernej hojności jeszcze i roztropność samozachowawczą dorzuciła szorstko; lecz spostrzegłszy, że ta jej szczerość wgnębia znów Olę w jej nerwowe zatulenie, pocałowała ją na uspokojenie.	Więc niech pan siada.	Zaczekaj! zobaczymy po ślubie, jak odejdą od ołtarza, zaczekaj...	A ot!	A rób co ci się podoba, byleby ci tylko lepiej jeszcze nie przefasonowali twarzy.	A!...	Aa... Dziękuję, bardzo dziękuję...	Alboż ja się żenię?	Ano, bo i prawda; próżnować grzech wielki.	Biegnij zatem i sam otwórz...	Boże miłosierny! nie odkładaj kary!	Chciałem też panu poufnie zakomunikować...	Co ci wiadomo o Manuelu? Czy księga, o której wspominał mi on przed chwilą, zawiera ważne szczegóły o jego pochodzeniu?	Co tam chłopaki robią?	Coś uczynił?	Cudowne drogi Boskiej Opatrzności! Błogosławieństwo ojcowskie go tknęło! Toż to radość bratu w niebie!	Czemu?	Dobranoc ci!	Dobrze wychowani mężowie nie indagują żon a ty masz pretensje uchodzić za szlachcica.	Eliasz, zmień się z nim na miejsca.	Fe! Któż by tam myślał o żabie!	Gdzie opończa! albomci ja jej był wart? pojechała w świat na lepszych plecach niż moje!!	Ha! w takim razie i jego zdystansuję, ażeby dogodzić pańskiemu kaprysowi.	I cóż...?	I dobrze wam?	Jakoby mi kto na dłoni wypisał.	Jakżeż więc obieracie sobie stanowiska? Toć to jest najlepszy dryf w waszej żegludze. A jeżeli wasz okręt nie dryfuje, to skądże, u pioruna, wziął się u was nowy bukszpir?	Jeśli się da, chciałbym się z nim zobaczyć.	Masz mi co więcej powiedzieć jeszcze? Gróźb twoich wcale się nie lękam. Kocham syna mojego i póki żywa bronić go będę.	Masz więc owce?	Masz zachowaj to pismo. Przyda się nam ono w odpowiedniej chwili.	Może pomóc... przynieść... cokolwiek zrobić?	My poganie?!	My...	Mędrzec tylko mądry jest szczęśliwy; tylko mądry potrafi być szczęśliwy..	Na szczęście!	Napij się, ojcze	Nie taka sobie dosyć miła mucha!	Nie.	Odpowiadaj natychmiast: coś usłyszał?	Ostrzyć noże!	Pochlebiam sobie!	Przypuszczam.	Sprzeczasz się sama z sobą	Strasznie się boję pająków... chyba wiesz o tym	To minie, gdy znajdzie się z powrotem na wolności	Tyle, co w kartotece, panie dyrektorze, właśnie musiałem tam zajrzeć, wypisując świadectwo. Ma lat czterdzieści pięć, jest żonaty, żona mieszka w Pradze Czeskiej, a on w Warszawie na Żelaznej. Nieboszczyk pański ojciec wpisał o nim w uwagach bardzo pochlebną opinię.	Tędy, tędy. Równaj krok, nie wyprzedzaj!	Wcale nie narzekam.	Więc daję słowo.	Wolisz Wysockiego?	Wszak go się nie boją ani ptaki, ani inne zwierzęta może i ja dla tego samego nie będę się bał jego wzroku. On jest jakby czarodziejem zwierząt, a ja jestem chłopiec-zwierzę.	Wzrok, Oko, Pozory	Z całą ochotą	Z twojej cioci Hudl i jej powideł! Cha! Cha! Cha!	Ładny mi dziedzic. Słuchaj ojczulku, czy ty się czasem nie mylisz?
Alem jej nic nie zapłaciła!	Zanim próbowałem uciec i zanim potem dostałem się tutaj między was, byłem pod numerem dwunastym. Tam siedzą ci niby lżejsi. Pewnego razu przyprowadzono tam do nas jakiegoś człowieka z prowincji. Dostał ten zacny człowiek dwa tygodnie, ponieważ nocował u siebie żołnierzy. Najpierw myślano, że to jakieś sprzysiężenie, ale potem się pokazało, że robił to dla pieniędzy. Areszt miał odsiadywać między najlżejszymi, ale ponieważ tam było przepełnienie, więc dostał się do nas. Czego ten człowiek nie przyniósł sobie z domu i czego mu jeszcze nie naprzysyłali! Bo mu pozwolili mieć własny prowiant i dożywiać się. Nawet palić miał prawo. Miał dwie szynki, olbrzymie dwa bochenki chleba, jajka, masło, papierosy, tytoń, słowem wszystko, czego dusza zapragnie, można było znaleźć w jego obydwu tobołach. I jeszcze mu się zdawało, że wszystko to musi zeżreć sam. Poprosiliśmy go o kawałek tego czy owego, ale mu nawet do głowy nie przyszło, że powinien dzielić się z nami, jak się dzielili inni, gdy coś dostali. Ten chciwy drab myślał tylko o sobie i wywodził, że przez dwa tygodnie będzie pod kluczem i że nie będzie jadł z nami zgniłych kartofli i kapusty, które nam dają na obiad, bo popsułby sobie żołądek. Może nam, powiada, oddać cały swój obiad i porcję chleba, na tym mu nie zależy, możemy się tym obdzielić albo brać sobie po kolei za niego, jak chcemy. Powiem wam, że to był taki elegancki człowiek, iż nawet na kiblu siadać nie chciał, ale czekał zawsze do następnego dnia i podczas spaceru załatwiał się w latrynie. Był taki rozpieszczony, że przywiózł sobie nawet zapas papieru klozetowego. Powiedzieliśmy mu, że gwiżdżemy na jego porcje, i cierpieliśmy dzień jeden, drugi, trzeci. Chłop żarł szynkę, smarował chleb masłem, obierał jajka. Jednym słowem, używał. Palił papierosy, ale nikomu nie dał nawet się zaciągnąć. „Nam, powiada, palić nie wolno, więc gdyby dozorca widział, że nam daje papierosa, toby go ukarał”. Jak powiedziałem, cierpieliśmy przez trzy dni. Czwartego dnia w nocy zrobiliśmy, co należało. Chłopisko budzi się rano i... Zapomniałem wam powiedzieć, że zawsze z rana, w południe i wieczorem, zanim zaczął żreć, modlił się długo i gruntownie. Więc modli się i wyciąga spod pryczy toboły. Toboły juścić były, ale płaskie, pomarszczone jak suszona śliwka. Zaczął krzyczeć, że został okradziony, że mu złodzieje zostawili tylko papier klozetowy. Potem przez jakieś pięć minut myślał jeszcze, że zrobiliśmy tylko taki kawał i że te jego prowianty gdzieś pochowaliśmy. Więc mówi do nas tak sobie, na wesoło: „Ja wiem, że to tylko tak, dla kawału. Schowaliście, ale oddacie. Udało wam się”. Był tam między nami jakiś jeden z Libni i tak powiada: „Wiesz pan, co? Przykryj się pan kocem i licz do dziesięciu, a potem zajrzyj do tobołów”. Przykrył się jak posłuszny chłopaczek i liczy: „Raz, dwa, trzy”. A ten Libniak znowuż swoje: „Tak prędko nie można, trzeba liczyć pomalutku”. Więc tamten liczy pomalutku, z przerwami: „Raz trzy...” Kiedy naliczył do dziesięciu i wylazł spod koca, żeby zajrzeć do swoich tobołów, zaczął krzyczeć: „Jezus Maria, ludzie kochane, toboły puste jak przedtem!” A twarz jego miała wyraz taki głupi, że mało nie popękaliśmy od śmiechu. „Spróbuj pan jeszcze raz”	Tylko bez krzyku, tylko bez hałasu Trochę cierpliwości. Czekaliście tak długo, to możecie jeszcze trochę poczekać. Dzięki Bogu, słomiane wdowieństwo już wam nie grozi. A dalej, jakby to powiedzieć, stara prawda. Kobieta mimo wszystko pozostaje kobietą. A zdawało się, że mądra. Rozważmy rzecz z innej strony. Po co ten gwałt? Po co się gniewać? On odszedł, ale dlaczego odszedł? Musi przecież być przyczyna. Każdy postępek ma swoje znaczenie. Mieści się w ramach jakiejś reguły, jakiejś normy. Czy mnie rozumiecie? A jeśli już jest tak, to znaczy, że jest tak. A skoro nie jest inaczej, to rodzi się pytanie: po co ten krzyk? A wytłumaczenie jest tylko jedno. Bardzo was przy tym przepraszam. Tak, jak własną matkę przeprosiłbym. Kobieta, za przeproszeniem, zawsze pozostaje kobietą.	Pracowałem po biurach, przy buchalterii, pracowałem i w technicznej branży: byłem w Szulcowskich warsztatach magazynierem, byłem nawet ekspedytorem po redakcjach. Ale to... Mam chlubne świadectwa. I mimo to wszystko, łaskawy panie, na mój wiek podeszły wskazują. Młodzi nas biorą bo byle na knajpę i jeszcze na coś starczyło, to świat. A ty utrzymuj rodzinę... I nie ma rady!	Ja też nie myślę dalej wykładać tych stron psychologii, które są mniej jasne i wymagają długich przygotowań. Wierz mi na słowo, że dusza ludzka, mimo całej prostoty, jest pełną tajemnic, których bezpieczniej nie zaczepiać w tym życiu. Bóg na obecną fazę wiecznego rozwoju dał nam ciało materialne, trójwymiarowe i pozwolił badać trójwymiarową naturę. Tego się trzymajmy i w tych granicach spełniajmy Jego wolę.	Ale że téż to, mosanie tego, pan, panie Lucyanie, nie znasz pani Klotyldy. A piękna z was była-by para, mosanie tego, ha, ha, ha!	Moja żono śmiało mogę powiedzieć, że zawsze szanowałem ojca, bo naturalne uczucie synowskie łączyło się u mnie z przekonaniem o jego wybitnym charakterze; ponadto ojciec jest świętością z dwóch względów: daje nam życie i nami kieruje. Ale teraz nie mogę już widzieć dawnego rozumu w starcu, który pamiętając o nienawiści, jaką żywił do ojca, chce dziś prześladować syna! Byłoby śmieszne, gdybym podporządkowywał się jego kaprysom. Nadal darzę ojca wielkim szacunkiem. Zniosę bez skargi tę finansową karę, jaką mi nakłada	Nie, no... to doskonałe. Wyjeżdżasz ze swymi dziećmi na każdym kroku.	To nie wada. Jeśli tylko takie pan widzi, jestem spokojna. Zresztą ta rasa koni zawsze bywa anglezowana.	Tak mimo że się czuję nieszczególnie. Ale uprzedził mnie, że ma mi coś do powiedzenia. Czuję, że będę zbyt cierpiący w tych dniach, aby iść do niego lub aby go przyjąć, to by mnie zanadto denerwowało, wolę pozbyć się teraz zaraz.	Tyś nie winien i nikt z nas nie winien. Ale niechże się ma na baczności ten, który winien! Ja wiem, gdzie go szukać, a kiedy znajdę!... Stary jestem i obydwiema nogami stoję już w grobie!... ale kiedy go znajdę!...	A co? Pewnie i na zapusty nie widziałaś waćpanna lepszej maszkary. Przejrzałem się też w Kahamliku i jeślim widział kiedy foremniejszego dziada, niech mnie na własnej torbie powieszą! Na pieśniach też mnie nie zbraknie. Co waćpanna wolisz? Może o Marusi Bohusławce, o Bondariwnie albo o Sierpiahowej śmierci? Mogę i to. Szelmą jestem, jeśli na kawałek chleba między największymi hultajami nie zarobię.	Czyżby? Niepokojące? Zapewniam panią, iż sam bynajmniej nie czuję się zaniepokojony. Przepadł gdzieś wachlarz, no i chciałbym go odszukać. Ale nie wydaje się mi, żeby tu był. Po prostu szukam wachlarza. Nie pojmuję, jak Antonia mogła... Mniejsza o to! Czy znalazłeś go, amigoamigo (hiszp.)	Nie, nie nędznik, to za wiele powiedziane: robi dużo, bardzo dużo złego, nieświadomie; pan wie, ta historja z Legją nie trwała bardzo długo. A byłoby mi nieprzyjemnie powtórzyć panu wszystko, co opowiadał o pańskiej rodzinie	Plersch! jak mamę kocham! A cóż to się waćpanu stało, żeś mnie sobie przypomnieć raczył? Żebyś kiedy choć zajrzał... a dalipan, lepszej przyjaciółki nademnie nie miałeś i mieć nie będziesz, choćbym mogła mieć żal do waćpana, żeś się ze mną ożenić nie chciał.	Boisz się, że ci w mundurze nie będzie do twarzy, żółta małpo?	Comment vous va, mon chercomment vous va, mon cher? (fr.) rzekł tenże, wchodząc po schodach na ganek i podając rękę gospodarzowi.	Ja, Edmundzie, miałabym cię nienawidzić i oskarżać? Człowieka, który ocalił życie mojemu synowi, choć przecież twoim zamiarem było zabić syna hrabiemu de Morcef, który był tak z niego dumny... Popatrz na mnie, czy widzisz choćby cień wyrzutu?	Ja, proszę pani, nie przez ciekawość pytam... Tylko ten biedak Cynadrowski zobowiązał mnie, ażeby się o tym dowiedzieć... Przyrzekłem mu i...	Jakżeby nie? W stajni woda, w oborze woda, wreszcie i tu w sieni pełno wody. Deszcz ustaje, a na zachodzie czysto. Zara trza wylać, bo dobytek się pochoruje.	Już jak tylko traciłem, tom miał do nich prawo, i byłbym je sobie mógł na stare lata zaoszczędzić...	Nie jestem towarem do sprzedania, mój stryju	Niech się panienka nie boi nic. Przyjadą dochtory, opatrzą. A jeśli tam potem gdzie zabiorą, to dla sprawdzenia tylko. Bo to w tłoku przecie: z ciekawości mogło być, a nie z winy.	Niezawodnie... żałoba jest wszystkim do twarzy, lecz jeśli myślisz że tém rozczulisz Augusta i dworaków poruszysz, mylisz się mocno... Śmiać się będą! Oni tragedyi nie lubią...	No, i przekonałeś się że nic tu nie ma ciekawego. Drzewa takie jak wszędzie; kwiaty, podobne do wszystkich kwiatów; ptaki, jak wszystkie ptaki...	Pluń ty, bratku, na gospodarstwo Lepiej polegnij za najjaśniejszego pana. Czy cię tego w wojsku nie uczyli?	Po cóż się męczysz? Czemuż się nie rozejdziecie natychmiast?	Pokąd sama chce; zwierzątko to nader przystojnie się zachowuje i roztropne jest. Dość długo już spała, teraz chce pobiegać, kosteczki rozprostować, patrzcie, jak prosto ku drzwiom susy daje.	Przeczułem, że będziesz moim przyjacielem, panie hrabio a zresztą miałem już zaszczyt powiedzieć panu, że czy to było bohaterstwo, czy skłonność do poświęcenia, w tym dniu winien byłem złożyć ofiarę złej doli, aby odwdzięczyć się za łaskę, jaką nam niegdyś los dobry wyświadczył.	Tak. Całował ją pan. Po ustach i... Mówiła mi.	Urzędowe czynności ale to nic jest, Ekscellencyi prywatne ich czynności częstokroć nie równie więcéj znaczą...	Zdrowa. Czemu to Bohun sam nie przyjechał?	Ach, drogi hrabio Ach, drogi hrabio, jaki szczęściarz z ciebie, że nie masz nic do roboty! Doprawdy, nie znasz własnego szczęścia!	Myli się pan, kolego Nie żartuję bynajmniej. Nie wiem, czy wszystkim panom znane są warunki, z którymi Żydzi łączą proponowaną nam przysługę. Delegaci żydowscy oświadczyli mnie, że gotowi są zabrać nas z sobą jedynie w tym wypadku, o ile za naszą sprawą Ameryka wpuści trzy tysiące Żydów zbiegłych wraz z nami z zadżumionego Paryża, czyli, innymi słowy	Na honor, drogi mój gospodarzu zażądałem najlepszego, jakie masz, wina, a jeżeli mnie oszukałeś, sam będziesz ukarany tem, czem zgrzeszyłeś, bo nie cierpię pić sam i musisz mi dotrzymać kompanji. Pijmy zatem! No, dalej! za czyje zdrowie pić będziemy, aby nie zranić niczyjej miłości własnej? Niechaj będzie za pomyślność twojego zakładu.	Jaki on tam wojownik!... Że pobił garstkę zbójców libijskich, którzy powinni uciekać na sam widok kaftanów egipskich żołnierzy? Ale zobacz, co robią nasi sąsiedzi. Izrael zwłóczy ze składaniem haraczu i płaci coraz mniej. Chytry Fenicjanin co roku wycofuje po kilka okrętów z naszej floty. Przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armięIzrael zwłóczy ze składaniem haraczu... przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armię wielkie miasto w środkowej Mezopotamii (dziś: Irak), nad Eufratem. W tym czasie był stolicą państwa Babilonii. i NiniwyNiniwa	Klnę się, żem nic nadzwyczajnego nie słyszał Kupcowi trzeba subiektów, a kobiecie bijących przed nią czołem, choćby dla zasłonięcia tego zucha, który nie bije pokłonów. Rzecz całkiem naturalna. Tylko ty, Stanisławie Piotrowiczu, nie wchodź między czeredę, a jeżeliś wszedł, podnieś głowę. Pół miliona rubli kapitału to przecie nie plewy; z takiego kupca nie powinni naśmiewać się ludzie.	A komuż się to przywiduje? Wasylowi?	A może do waszych, do Pryczków, tam ano siedzą...	A niech cię diabli! Teraz już nic nie powiesz!	Ciągle to samo? reumatyzm?	Cóż to znaczy?...	Dobrze, panie doktorze, zrobię to, co nakazuje mi obowiązek służbowy	Drugi jest zepsuty i ja z nim chodzę tylko od parady.	Duby smalone pleciesz, a cóż ci to złego zrobili?	Ew to nieładnie.	Gość? A któż to składa nam wizytę?	I mają słuszność, Swój, nieprawdaż, że mają słuszność? Pamiętasz, jak nam bywało wesoło, przez długie jesienie i zimy, kiedyśmy we dwóch tylko siedzieli w domu pustym... zupełnie pustym, Swój, bo nasz kucharz i zarazem lokaj, spijał się jak bela i spał jak zabity... więc we dwóch tylko zostawaliśmy, Swój, na długie, zimowe wieczory i nawet noce...	Jest pan w nią zamieszany?	Kiedy, widzicie, ja nawet wolę.	Która stała w środku koła z wpisanym w nie znakiem septenera, co?	Masz słuszność, święcie radzisz, Emilko nie o systematach, o Beniaminie myśleć nam się godzi.	Mierzyć wielkość, cóż w tym strasznego? Mierzyć wielkość piramidy czy ziemi, wszystko jedno. Robiłem trudniejsze rzeczy, bo wymierzyłem odległość naszej świątyni od pałacu faraona, nie przechodząc przez Nil...	Nie widzę w tem nic niepodobnego.	Nikt wacpanu nie radzi podłości, jeno refleksję. Pomedytujmy trochę, a powoli znajdzie się sposób.	Och, to jeszcze nic!...	Och, zastanowiłam się. Dość się nasłuchałam o przelewach, obrachunkach miesięcznych, hossie, bessie, o pożyczce hiszpańskiej i o akcjach haitańskich. Zamiast tego Luizo, rozumiesz to?	Pan de Saint-Méran?	Pan jesteś bardzo delikatny	Pan wyjeżdża?...	Po prostu tchórz was obleciał	Synku! I nie tęskniłbyś?... Nie żal by ci było...?	Szkoda pana Sama jestem kobietą i wiem, że kobiet nie zdobywa się ofiarami, tylko siłą.	To panicza dobry dzień, sir W takim jest doskonałym humorze, że zaraz jest silniejszy.	To szczera prawda	To właśnie najgorzej, bo tacy mają szczęście, a w konkurencjach, ba! Może i wszędzie, lepszy łut szczęścia niż centnar rozumu. Ale zawsze próbuj, tentare licettentare licet (łac.)	Więc ja sam rozkolonizuję!...	A gdzież jest panna Marjetka?	A jakie jeszcze inne?	A może byś tam pobiegł?	A pożar, babciu?	A! opieracie się więc!	Ach!	Ale co dzień!...	Ależ, chłopcy... pozwalacie wam za wiele!	Bo moją rolą jest słuchać	Choćby i królem był!	Co mu jest?	Co panu?	Czy mogę coś wyznać, królowo?	Czy możesz... czy chcesz usiąść?	Czy piękniejszym go pani znajduje nawet od młodego Ursyna (Oursino).	Cóż tam? będziemy dziś niedźwiedzia szczuli, co go łowcy żywcem wzięli?	Cóż u diabła! bierzesz mnie za jakąś swatkę, za starą ciotkę od kojarzenia par?	Dziękuję	I kabat, i czerwona czapka.	I owszem, dla tego może właśnie że kocham, odpycham.	Jakto przez pana?	Jakto? niewdzięcznico? co mówisz? coś wyrzekła? czyli....	Jedyna.	Jest w tobie pierwiastek diaboliczny, którym usprawiedliwiasz we własnych oczach rzeczy najsprzeczniejsze z naszymi zasadami: miast być sofistąsofista (pot.)	Jestem niczym i dlatego mogę być wszystkim dla ciebie. Jestem cały tylko twoją własnością i niczym więcej.	Jużcijużci a. juści (gw.) odparł Kim	Powinno być Hieronim SavonarolaSavonarola, Girolamo (1452–1498)	Prosimy...	Raczej popełnisz.	Więc chcecie mnie opuścić?	Za miesiąc będzie pod dachem, za trzy umontują maszyny, a w październiku puszczamy w ruch.	Znam. Brzydki jak noc, prawie łysy i ma głupi, zjadliwy wyraz twarzy.	Żelazny nos
Nie zrobiłeś mi żadnej przykrości Umieram nie z woli własnej, lecz z woli tych ciemnych sił, które przędą życie, myśl i śmierć. Schodzę w noc i czuję nad sobą mus. ŻydNie powinno się ulegać musowi, i ja muszę kochać śmierć, tak jak kochałem morze, miłość, śmiech, tak jak kochałem was przede wszystkim. Bo was kochałem najsilniej. Ja jestem Żyd. I to nie jest przypadek nie byłoby życia. Ona jest, tylko podeptana: jej nie widzi nikt. Ja, z wami żyjąc, mogłem czuć się Żydem i żyć jak człowiek. Zresztą nie za to was kocham. Kocham was za to, że jesteście wy. I gdy będę umierał, będę śpiewał śmierci pieśń o was.	Tak jest! on chyba był bardzo chorym! A jakie dopiero biedny ten człowiek musiał znosić katusze! ja to najlepiej czuję, bo sama wiem, co to znaczy chorować! Okropne musi być życie, nie mieć żadnego domu i jeździć z jednego kraju do drugiego; nawet trochę klejku nie wiem, czy takiemu ugotują!	Pozwólcie panie, bym się też za nim ujął trochę, odezwał się przytomny na wieczorze książę Nestor; wiem z pewnością od jenerała Bauchera, że to jeszcze bardzo niewinny i skromny dzieciak. A co się tycze tej tancerki, wszystkim nam wiadomo, że ona do tych dziwnych zaklętych istot należy, na które patrzy się z podziwieniem nie mogąc ich zrozumieć. Naraża się na języki, ale nikt jej nie dowiedzie jednego prawdziwego kochanka.	Mój kawalerze, rzekła: bardzo ci dziękuję, żeś mi przybycia nie odmówił. Do starej baby jak ja, młodzi jak ty rzadko się chcą pofatygować... jest to dobry uczynek, za który ci jestem wdzięczna... Musiałeś być pieszczony, to widać z całej twej figurki... a któż cię dziś biedaku, wygnańcze... popieści?	Gospodarze parszywe, dziedzice ścierwy! Ja służę, ale kryjomo ćwiartek nie wynoszę do Żyda ni z komory niczegój nie porywam! Jeszcze me nie znacie!	Nie chcę ja cię od tego odwodzić, owszem, chwalę rezolucjęrezolucja (daw.) powołanie.. Pięćdziesiąt lat temu zacząłem już nawet nowicjat; szelmą jestem, jeśli łżę! No! Bóg inaczej pokierował... Podstęp, SzantażTo ci tylko powiem, Michale, że teraz musisz wyjść ze mną choć na parę dni.	Nie, panie!... ja nie pójdę do Kotlickiego... a to, co mi pan powiedział, jest po prostu niegodziwem!... Tylko w teatrze ludzie mogą tak zatracić poczucie moralne, ażeby namawiać do podłości, żeby umyślnie spychać w dół hańby drugich, byle samym skorzystać na tem... Przerachowałeś się pan!... tak nizko jeszcze nie upadłam... Boli mnie tylko, że pan mogłeś choćby przez chwilę myśleć, że ja się zgodzę, że pójdę do Kotlickiego, do Kotlickiego, który mi jest wstrętniejszym od najpodlejszego płazu!?...	Sławie, zostawiając religię księdzu. Otóż, właśnie tak! Prawdę mówiąc, myślę, że Bennett się tym nie przejmie. Proszę całą winę zwalić na mnie. Ja... hrrm!... gorąco polecam wysłać chłopca do zakładu św. Ksawerego. Może jechać tam za przepustką, jako sierota po żołnierzu, przez co oszczędzi się wydatku na kolej. Możesz mu ksiądz sprawić całe oporządzenie za pieniądze ze składki pułkowej. Loża uwolni się od ponoszenia kosztów jego wychowania i to wprawi ją tylko w dobry humor. Da się to łatwo uskutecznić. W przyszłym tygodniu mam jechać do Lucknow. Będę czuwał nad chłopcem w drodze... oddam go pod opiekę mej służbie i tak dalej...	A mojeż ty kochanie. Mało dusza ze mnie nie wyszła. Nicże ci? Nic cię nie boli?	To rzecz szkaradna! Nie uciekam na jej widok, ale wolę o tym nie myśleć.	Choćbyście nie mówili wy wiecie wszystko	Czy nie mogliby przyjść wszyscy ci goście razem, tak żebym się z nimi mógł prędzej załatwić?	Dobrze Cokolwiek z tego wyniknie, moją będzie rzeczą postarać się, by pan nic na tym nie stracił.	Dziedzice parszywe! W wasze ręce! Gorzałka nie grzech, byle jeno przy godnym sposobie i z bratami, to na zdrowie idzie, krew czyści i choróbska odciąga!	Mów, na Boga! nie trzymaj mnie w téj niepewności! Cóż się stało?	Nie dam!	Nie pali się można przecie odłożyć sprawę na później...	Nie zobaczę, nie masz mię co straszyć.	Nie... O, nie!	Proszę bardzo, ale ostrzegam was, ze za drzwiami kazałem umieścić beczkę pełną prochu, i przy pierwszej próbie ich forsowania podpalę lont i wysadzę w powietrze dom razem z notariuszem, panem Conviexem, jego sługą i hrabią z Lermy. Jeśli nie brak wam odwagi, to śmiało!	Tak! i wiem, że zacniejszego w całej Polsce nie mogłabym znaleźć!	Twoim ojcem! Nikt mi nie mówił, że wuj ma syna! Czemu mi nie powiedzieli?	Więc nie jedziesz w Mozyrskie?	Tak jest, ale nie mówiła o niej.	Ależ nie dlatego, tylko... bałam się... myślałam, że jesteś na mnie śmiertelnie obrażona... A ty zawsze jesteś anioł... święta... moja ty złota Madziu...	Gdzie tam, pane! On Bohuna związał i żupanikiem okręcił, a pannę, mówili, porwał, że tyle ją oko ludzkie widziało. Ataman tak wył, jak siromachasiromacha (daw. ukr.) miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich. pognał, ale nie zgonił. Potem też gnał w inną stronę.	Nade wszystko nie należy nic mówić rodzicom, unikać wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby w żalu wyobrazić sobie...	Nie mam weny, c’est sûr!c’est sûr (fr.)	Nie powinnam była pozwolić, żebyś waćpan jedną godzinę przebywał w progach tego domu. Tylko wzgląd wyższy...	Nie wiem. Zawrót mam w głowie. Boli mnie całe ciało. I ciężko, tak ciężko straszliwie...	To dziecię, które tak bardzo kochałem... ten towarzysz najwcześniejszych lat moich... nazywał się... tak, nie mylę się tym razem...	Na szczęście dla Egiptu państwo nasze ma skarby, za pomocą których można podźwignąć armią, wynagrodzić urzędników, obdarzyć lud, a nawet spłacić wszystkie długi, jakie winniśmy bądź świątyniom, bądź Fenicjanom. Skarb ten, zebrany przez pełnych chwały przodków moich, leży w piwnicy Labiryntu. Lecz może być naruszony tylko wówczas, jeżeli wy wszyscy, prawowierni, jak jeden mąż, uznacie, że Egipt jest w potrzebie, a ja, pan, mam prawo rozporządzać skarbami moich poprzedników...	Czy ty wiesz, książę co to jest wojna, i to jeszcze taka wojna, do której trzeba iść przez pustynię? Kto zaręczy, że nim dotarlibyśmy do Eufratu, połowa naszej armii i tragarzy nie wyginęłaby z trudów?	Pan Dyzma? nie zna go pan?...	Ja? Co ci w głowie?	Wiesz, Zocha, com ja w tej chwili ujrzał?	No, ależ ona teraz owdowiała! Może pan wrócić!	Tak, panie! Zrazu opierała się, wybuchały gwałtowne sprzeczki, sceny, teraz: cień kobiety. Odkąd bratu, powiem to panu w zaufaniu, siostra przybyła w pomoc, zgięli ją, ogłupili do ostateczności.	To źle Ona jest dużo warta, mimo wszystko. Gdyby pan zechciał przekonać się...	Jakto, wyrzekła się pani myśli o sztuce, nie pragnie pani sławy, oklasków, tego boskiego upojenia sztuką, tego zdenerwowania występu, tego szału, tego...	To jest obyczaj zgoła odwrotny do zwyczajów niegdyś przestrzeganych przy przyjmowaniu dziewic westalskich. Albowiem, jako zaświadcza Labeo Antistius, zabronione było wybierać do tej godności żadnej spomiędzy dziewcząt, która by miała jakąkolwiek skazę na duszy albo upośledzenie zmysłów, albo jakąkolwiek wadę cielesną, choćby najbardziej tajemną i nieznaczną.	A daj Boże, byle dobra a gdzie ona jest ta przygoda, panie?	Co, i ona? Jeszcze jedna! Tego tylko brakowało! Cóż my z nią zrobimy?	Cóż, wiesz pan co o nim?... Czy może robisz z tego tajemnicę stanu?...	Dobrą nowinę mam panu zwiastować	Prawda! prawda! bardzośmy z tego panowania radzi, zwłaszcza jeśli nas nauczycie, jakim sposobem pieniądze jak wióry zbierać...	Raz ci jeszcze powiadam morituri te salutant idący na śmierć pozdrawiają cię, witaj doktorze (parafraza słów skierowanych przez wchodzących na arenę gladiatorów do cesarza: Ave, Cæsar, morituri te salutant: witaj Cezarze, idący na śmierć pozdrawiają cię). Będziesz miał czas, przekonasz cały świat, żeśmy za nasze błędy w mogile legli. Ale pozostanie jednak to, co ma być	Zdążyłby pan prezes jeszcze do teatru. Dopiero dziewiąta.	A złe postępki nasze to tylko bluźnierstwo uczuciom, bo zmysły...	Ale jeśli spotka cię nieszczęście!	Bardzo dziękujemy.	Beautrelet... on tu jest...	Cóż więc pan przypuszczasz?	Cóż za nikczemność! Ale mniejsza o nią... Na pokrycie paru tysięcy rubli wystarczy mój serwis i srebra.	Dlaczego ludzie muszą się tak męczyć? za co?	Ekscelencja ma w kieszeni pięć milionów pięćdziesiąt tysięcy franków będzie za to pięćdziesiąt kurczaków po sto tysięcy franków i jeszcze jedna połówka za pięćdziesiąt tysięcy.	Ktoś jest?	No dobrze, a ile pan ma lat?	Rozwód twardy to orzech do zgryzienia, jeżeli ma go się otrzymać w naszym katolickim kościele.	To pan mówi nieprawdę	Wielka mi rzecz wezmę sobie cyrulika raz na zawsze, który będzie mieszkał w moim domu, a w razie potrzeby będzie chodził za mną jak koniuszy granda.	Zostańcie z Bogiem, może się jeszcze zobaczymy! jak. ten ociec rodzony, ale że Antek przynaglał, to pobłogosławiwszy jeszcze dzieciom i domowi przeżegnał się i ruszył do przełazu pod bróg.	„Do czego on zmierza?”	A Józio?	A kto rachował, że ich było trzynastu?	A to dlaczego?	Aż nadto, wuju.	Chwat stary!...	Co? Więc Rohityn?	Czego chcesz?	Czy one są, podług ciebie, dobre?	Dantès będzie tamtędy wracał; zrozumiemy zaraz z jego miny, co się tam dzieje.	Dobry koń! Chcesz, to go kupię.	Dziadku! Chodźmy! Mnie tak strasznie słabo.	E?...	Jakże to?	Jaśnie panie, on sam wyszedł!	Miła! Piękny charakter! I doskonała gospodyni	Może...	Musi się zmienić?	Na przedostanie się na statek, żeby rozpoznać, ile ma załogi.	O czém wspomniałeś?	Oj, dureń ty, dureń! to ty myślisz, że to gwiazda spadła...	Otóż widziałem.	Patrzajcie! I cóż mu się stało?	Prawdali to?	Przecież dopiero wyjechaliśmy z Warszawy...	Robotnik, Walka klas zawołał.	Tak, ale komedii dość nudnych. W tym miejscu całuje mnie już ósmy chłopak. Wracamy.	Tak.	To niech się nauczy.	To prawda, przepowiednia wyraźna Zresztą, cokolwiek się stało, lepiej wiedzieć.	To sobie przy wyborze zawarujecie	Trudno mi wprost uwierzyć, że jutro o tej porze będę na Zielonym Wzgórzu A jednak tam będę. A ty, Filo, będziesz w Bolingbroke z Olesiem i Alfonsem.	Trzech rad twoich Cyprianie jesteś chory	Twoja stara czeka na ciebie?	Wczoraj pięć tysięcy...	Wiosna pragnie!	Zali on ci tak nienawistny?	„Przepisy w materiej używania czarodziejskiej kukły: homunculus cerreushomunculus cerreus (łac.) inaczej. człowiekiem woskowym zwanej”.
Ja jestem trochę niespokojny, czy się jemu co złego nie stało.	Tam do kata! Za dużo cegieł na głowę naraz! Ale jeżeli ta kobieta kocha cię szczerze i naprawdę, w takim razie wróci, skąd przybyła. Alboż kobieta z prowincji zdoła się kiedykolwiek stać paryżanką? Będziesz przez nią męki cierpiał we wszystkich ambicjach. Czy zapominasz, co to kobieta z prowincji? Będzie równie nudna w szczęściu co w nieszczęściu, rozwinie tyleż talentu w tym, aby unikać wdzięku, ile paryżanka wkłada w to, aby go wynaleźć. Słuchaj, Lousteau, to, że miłość każe ci zapomnieć, w jakich czasach żyjemy, pojmuję; ale ja, twój przyjaciel, nie mam opaski mitologicznej na oczach... No więc zastanów się nad swą pozycją. Pływasz od piętnastu lat w świecie literackim, nie jesteś już młody, wyświechtałeś się jak rękaw kancelisty! Tak, mój stary, robisz jak paryscy ulicznicy, którzy, aby ukryć dziury w pończochach, zawijają je: nosisz już łydki na pięcie! Słowem, twój dowcip ledwie dyszy, starowinka. Twoje koncepta bardziej są znane od sekretnego lekarstwa...	Raczej niewiele. Nawet kotu mogę się śnić. Ale zawsze lepsze to niż nic. A co ci się śniło?	Nie, Buba, wolimy odłożyć to sobie na inny dzień. Zaraz po moim powrocie z Norwegii pan Domaszko musi mnie odwiedzić. Co prawda praktyczna strona zagadnienia, jak przypuszczam, zdezaktualizuje się do tego czasu ale nam głównie chodzi o teorię. Nieprawdaż?	Biedna! Ciężko jej rozstawać się.	Nie takie jak w Łowiczu, ale jest jeden w tej porze, na który nawet i z Prus konie pędzą, i luda siła się zjeżdża. Pewnie tego roku nie będzie gorzej, bo tam spokojnie Szwedzi wszędy panują i po miastach załogi mają. Choćby się kto chciał ruszyć, to i nie może.	Niech pan sobie zapamięta moje nazwisko! Nazywam się Oskar Husson i za dziesięć lat będę sławny.	Do mnie to się przyżenicie, nie bójcie się, zrobimy taką parę, co to w zgodzie żyje, bez wrzasków i bijatyk.	Z rodziny mojej został tylko stary mój ojciec i ja... rzekł wahając się nieco Honory... Ze znacznych naszych majętności, niewiele też dotąd jest przy nas... mamy dwie wioski... Matka nie żyje od lat kilku, siostrę straciłem, a po niej sierotki nam tylko zostały... przy ojcu starym i już niezbyt silnym ja jeden jestem.. Dla tego na wiosnę się żenię.	Mam wypalić sobie trzy tysiące trzysta trzydzieści kilka batów, z których już pięć sobie dałem, odtrąciwszy te pięć na resztującą liczbę od trzydziestu, pozostaje trzysta trzydzieści trzy baty. Rachuję po groszu za bat i ani szeląga nie ustąpię. Więc mam trzy tysiące trzysta trzydzieści groszy, co czyni siedemset pięćdziesiąt pięciogroszówek, trzysta nie liczyłem, to jest trzysta markowanych groszy, czyli siedemdziesiąt pięć pięciogroszówek, a siedemset pięćdziesiąt pięciogroszówek i siedmdziesiąt pięć, to razem ośmset dwadzieścia pięć, czyli właśnie, poczekaj pan tak, 200... 206 liwrów i 5 groszy. Odbiorę to sobie z pańskich pieniędzy i rad nie rad, będę się musiał cieszyć, choć skóra boleć będzie, ale karpie na wędkę trzeba łowić.	Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	Zgoda!! tak! trzeba, żebyście ją sobie ulepili. Róbcie jak ja: glina się rozpada, a wody domieszawszy, garnek się z niej ulepi. Poszukajcie tej wody.	Ale dość tych przygnębiających myśli! Przysięgam ci, że jesteśmy, a przynajmniej możemy być bardzo szczęśliwi. Jesteś kobietą inteligentną i zdolną do rezygnacji, a ja wyzbyłem się wielu swoich upodobań i przygasiłem temperament, mam przynajmniej taką nadzieję. Gdy wstąpię do wojska, na pewno się wzbogacę. A ty, gdy wprowadzisz się do domu pana Dantèsa, na pewno odetchniesz spokojnie. Spróbujmy, bardzo cię proszę, musimy spróbować!	Ale ja Go nie widzę Muszę modlić się wobec kogoś, kogo widzę, ale nie chcę tego robić w obecności Maryli albo pani Linde.	Nie mam prawa sprzeciwiać się Ale przynajmniej zostań u nas, dopóki nie znajdziesz mieszkania.	Pocieszże się, towarzyszu miły!	Zdaje mi się, że posunęłaś się tak daleko, iż dałaś kosza Gilbertowi Blythowi. Jesteś głupia, Anno Shirley!	Powinien mi ufać i nie postępować jak z dzieciakiem. Nic nie pomoże, on musi się dowiedzieć, że potrafię sobą kierować i nie potrzebuję być prowadzony na pasku.	A to nie widzisz, że się mroczy?... Światła!	Dwa sprzeczne zeznania mogą być prawdziwe, pod warunkiem, że je dzielić będzie pewien okres czasu. W chwili gdy mówiłem, że jestem w mocy tej kobiety, wierzyłem w to zupełnie, a przeto powiedziałem prawdę. Gdy teraz powiadam, że nie byłem w jej mocy, mówię również prawdę, bowiem w międzyczasie poznałem lepiej charakter damy, która jest obecnie żoną moją. Wiem teraz, że cała historja Montalbon nie była zdolna podkopać jej zaufania do mnie.	Mówię ci, ślepa kura jesteś. Gówno widzisz. Towarzysze z kierownictwa dobrze wiedzą, jaki jesteś. Ale co z tego? Co im miałem powiedzieć, kiedy spytali, ile wesele twojej córki będzie kosztować! No!	A on? Czy kochał cię także prawdziwie? Co uczynił wtedy, gdy ci matka jego z domu swego wyjść rozkazała na biedę, samotność i tułaczkę?...	A wiesz, że za to kula w łeb?	Jeśli są pewne, to i dobrze. O co więcej chodzi?	My tak czekali jak za ojcem!	No tak, za to same o sobie wydajecie bardzo sprawiedliwe sądy!	Rozumie wszystko, na co patrzy!	Co mówicie?..	Co pan tam ma w kieszeni?	Jej narzeczony!	Oho, ho!... już baby zaczynają... Nie ma co tu popasać... Daj szachy, doktorze...	Pan jakiś zmieniony... Co panu?	Ależ baronie, baronie! Pan nam przeszkadza słuchać; toż to barbarzyństwo, jak na takiego melomana!	Chyba że nie, bo, jak pan widzisz, okiennica u niego zamknięta i żadnego światła nie widać przez szpary.	Daję ci na to słowo gentlemana.	Jeżeli nie byłem adiutantem Miny, proszę pana, jeżeli nie byłem na Wchodzie, to może jeszcze będę. Kariera, do której mnie przeznacza rodzina, oszczędzi mi, mam nadzieję, przykrości podróżowania w kukułce, kiedy będę w pańskim wieku. Skoro będę wybitnym człowiekiem i raz zajmę stanowisko, potrafię je utrzymać...	Skoroś waść dobrze o Brodach wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w twe ręce, bracie... jak ci na imię?	Skąd wiem? Gdybyś był ze Stalky’m w takich opałach jak ja, nie pytałbyś z pewnością.	To właśnie jest węzłem pomiędzy nami Jesteśmy już u kresu pielgrzymki.	Więc mów prawdę! Czy już tak samo, jak z nim	Bo to dworskie grunta, a pan zna przysłowie: Na dworskim polu dużo stert, na chłopskim dużo ludzi.	Nie śmiem odgadywać pobudek tej szlachetnej stanowczości, ale... muszę powinszować... Bo pomijam drobiazgi, które dla każdej kobiety robiłyby pana Stefana nieznośnym mężem, ale... proszę pani, Solski to wariat... Całe życie schodzi mu na awanturach, ponieważ gwałtem chce pozować na wyższość...	A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś	A więc to panna Wandzia przyniosła wodę z sokiem z kuchni do pokoju?	A ów cudny gmach na lewo od zamku?	Aj! Cóż tam? Dostałeś reumatyzmu na wyścigach? Mdli cię po wczorajszej kolacji?	Cóż to? Szarski sentymentalny?	Dobrze, idź i poczekaj tam na mnie. Niedługo przyjdę.	Ech! na cóż mi było pozwolenia w tym akcie sprawiedliwego rozdziału dóbr? Dokonałem małego i najwłaściwszego w świecie obrotu, przenosząc książki z miejsca, gdzie stały daremnie, w inne, w którym miały posłużyć do dobrego użytku...	Gerai, kad patiko bet to negana; ji ne vien tam parašyta, kad patiktų, reikia daryti taip, kaip ten parašyta.	Hm, to już wolę modły!	Jak z przyjacielem! Wiesz, że cię kocham.	Jest pan w nią zamieszany?	Jeżeli panowie zechcecie zawiesić na chwilę wyrok śmierci, opowiem swoje przygody.	Kupiec nas znał, bośmy już raz do niego chodzili, żeby oddał polubownie. Trza go było zabić, boby nas wydał.	Na, sakyk! Sakyk!	Nie mam czasu na głupstwa! Dawaj!	Nie można pić: brak panny Rity, która jest również nagrodzona.	Niezupełnie jesteś daleka od prawdy Merlet i Sainte-Beuve to nieźle robi, ale zwłaszcza trzeba zacytować Deltoura i Gascq-Desfossés.	Tak, panie cześniku dobrodzieju, ale jest jeszcze i drugi sposób, w który mam honor być asaństwu dobrodziejstwu powinowatym...	Tak... Ale w lecznicy... Doktor Rancewicz zwolnił mnie tylko na dwie doby.	To Don Olivantes de Laura	Wasza wielmożność! można by wreszcie wszystkich Tatarów szlachtą nie czynić, chyba znaczniejszych, a resztę wolnymi ludźmi ogłosić. I tak oni na wezwanie Tuhaj-bejowicza przyciągną.	Wszystko jedno nie przerywaj, panie Janie. Pan Michał usiekł w Warszawie Bohuna, jakeśmy ci to mówili...	A jako Polka, czy złączysz swe losy z księciem Fryzlandii, gdy otrzyma od papieża zwolnienie z przysięgi?	A śmiała postawa, a pewność ruchów, a malowniczość pozy?	Biedaku, wiesz dobrze, że nie mogę!	Bóg zapłać! Dość oni szczęśliwi, bym ich potrzebował nową obdarzać pociechą!...	Czemu?	Czy Eunice dostała chłostę?	Czy cię okpił?	Czy... już... ich... nie ma?	Dajcie spokój!	Handel, Warszawa zaczął Wokulski	Ho, ho! antałekantałek	I waćpanna temu wierzysz?	Jakie nagrody?	Jednak w domu Aulusów był ci miłym?	Jedziecie, jedziecie!...	Jestem w Aszuan.	Już ci powiedziałem. Spełniam zlecenie dane mi przez inną osobę.	Jużci dam, bo mi nie pora, ale czy i Cztan z Wilkiem dadzą, Bóg wie. Wiesz ty, bąku, skąd wracam? Z Brzozowej.	Kto przyniósł ci wiadomość?	Może mi pan da jaką książkę do czytania?	Mówię ci, Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja najwię­kszy poeta. Tylko uszy trzeba ci obciąć.	Nie drwij	Niech mu wasz człowiek powie, że tu spotkania być nie może i że pierwejpierwej (daw.)	O tak wczesnej godzinie?	Obszukać go!	Oczywiście.	Periculosa?	Podziękuj lepiej Panu Bogu!	Przeciwił.	Pytajcie.	Tak	Wcale nie jesteś wytworny dzisiaj.	Więc i cóż?...	Wyjdźmy stąd będą nas szukać.	Z twarzy i z działalności bardzo dobrze. Widywałem go w Paryżu.	Zawsze mój młody zapaleniec!... Stanowczo ci ludzie muszą do mnie należeć.
A! gdybyś pan był widział te ręce! te nóżki, ten z pod koronek wystający karczek biały... wołał Georges... Ja panu mówię, to była kobieta, taż sama, o której Zarwański opowiadał... Gdybyś wiedział... jak ręce wyrywała, ile razy się ich dotknąłem, i te rumieńce...	Czy to prawda?	Proszę pani, myślę, czemu nie zostałybyśmy przyjaciółkami! Chwilami tak mi potrzeba przyjacielskiego serca, duszy, któraby mnie kochała. Ach! w tej chwili każę dawać herbatę. Ach! boję się szaleństwa, ale jeślibym dłużej miała w takich warunkach żyć, to nie ręczę za siebie. Ma przyjechać do mnie dzisiaj pani Osiecka, zna ją pani?	Nic-a-nic mnie pan nie zna i nie pozna nigdy. „Poznaj mię dobrze, bo wkrótce utracisz, jak sny przez dobre duchy malowane” biedne, okrutne dziecko. Kiedyś pan zrozumie wiele rzeczy, ale wtedy może być za późno, za późno... Pan mnie sądzi fałszywie. Pan jest z tych, którzy prócz siebie nikogo od środka nie pojmą w tym pana szczęście i nieszczęście. Pan będzie dotykał życia przez ciepłe, grube rękawice pana nic nie zrani, ale nie dojdzie pan nigdy do całkowitego szczęścia w uczuciu. pomyślał leniwo Zypcio). każdego inaczej. Maciej jest obcy, a Adam nie wyjdzie już stamtąd... I zamiast cenić mamę, że jest tak liberalną matką, pan nią za to właśnie pogardza.	Napisałam że dobrze, tylko nie bardzo już pamiętałam co „dobrze”. Ale widzę że ty się gniewasz, przykro mi... Żałuję, żem poszła na Fedrę. Gdybym wiedziała, że z tego wynikną takie historje... dodała jak wszyscy ludzie którzy zawiniwszy w jednej rzeczy, udają iż myślą że im się wyrzuca inną.	A więc pan go widział?	A, pan się zajmuje zbieraniem pewnych śmieszności.	Abo niech im gęś zaryczy. Jak to zrobią, to uchwalim szkołę.	Ach, to?... Dawne dzieje.	Ba!... Ale co tam waszmości!... Wpadła w oko podwika, zaprószyło się serce, to i szczęście będzie, i spokój, i życie jakie takie, kiedy pójdzie po ręku. Ale mnie innamnie inna (daw.)	Chciałem zapytać się... czy z waćpaństwa który wojskowo nie sługiwał?	Czytałam kiedyś, że w New Yorku, czy też w Londynie istnieje klub, napozór niczem nie różniący się od innych. Zbierają się tam panowie wytwornie ubrani i przestrzegający rygorystycznie przepisów dobrego tonu. Jeden drugiego traktuje, jak nieskazitelnego dżentelmana, chociaż wszyscy bez wyjątku są przestępcami i każdy z nich o tem wie.	Dla wielu powodów: nie chcemy do swej republiki wprowadzać elementów niższych, a nadto uważamy, że dobrze jest mieć nieprzyjaciół, gdyż ci zmuszają nas do czujności i stałego pogotowia. Gdybyśmy ich podbili i stracilibyśmy czujność. Niewolników zaś mieć nie chcemy.	Do tej przypuszczalnej prawdy szybko pan zmierza, młody człowieku! A może ma pan już gotowe swoje małe rozwiązanie zagadki?	Dobrze. Niech walczy.	I ja mówię, nie może być. Fabrykę, tak czy owak, mieć musimy. Ja także dłużej nie wytrzymam u Bucholca.	Jak to? Przecież jest to właśnie to, o czym ja...	Jakimże to sposobem wina mej siostry?	Magnat to być musi... A robotaż owa jaka?	Miss Campbell niedaleko stąd jest wyspa, która wedle mnie przedstawia wszystkie potrzebne w tym celu warunki. Znajduje się za wzniesieniami wyspy Mull, które zamykają zachodni horyzont Oban. To jedna z małych wysepek archipelagu hebrydzkiego, na skraju Oceanu Atlantyckiego, to urocza wyspa Iona.	Na Polesiu? Cóż pan tam robi?	Nie potrafię ci tego wytłumaczyć ojciec twój w pocie czoła zebrał ci kilka tysięcy czerwonych złotych, pan Kasper nie wiem jakim sposobem zostawił ich po sobie z czystym złocie kilkadziesiąt tysięcy, dość piękne klejnociki, oszacowane także na tysięcy kilka, skrypta pewne i zastawy.	Niech oniemieję, jeśli jest inaczej. To jest najgorszy z tych, co tu przychodzą. Powiadają, że diabłu sprzedał duszę za swą ładną twarz. Już będzie osiemnaście lat, jak go poznałam. Od tego czasu niewiele się zmienił. Ale za to ja...	No, pomyśl tylko, czy można o pani mówić: „choroba ich wie”.	O tym nie będę opowiadać. To się nie nadaje dla kulturalnych ludzi.	Pewnie poznał, choć nic nie mówił, bo się uśmiechnął i głową kiwnął, a mnie taka żałość porwała, żem dłużej zostać nie mógł. Książę Korecki chce tu iść do Zbaraża z chorągwiami, Zaćwilichowski z nim razem pójdzie, a i pan Suchodolski zaklina się, że ruszy, choćby miał ordynanseordynans (z łac.)	Pewnie, że tak, ale żeby naszą źrebicę wypaść, ogon jej obciąć, grzywę zapleść i sprząc z wójtową siwką, to by tak samo rwały, co? gospodyni...	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	Tak jest, panie bo w tym samym czasie, gdy pytałem was, ile kóz zostało przeprawionych, i jak odpowiedzieliście mi na to, że nie wiecie ile, w tej samej chwili zapomniałem wszystko, co miałem jeszcze do opowiedzenia, a prawdziwie szkoda wielka! bo reszta była najciekawsza.	Tak jest. Obok astronomii, w której podobno jest znakomitością, zajmuje się także chemią.	Tak, to ja, mamo.	To czemuś go waść wyzywał?	To dziwny człowiek	Tu już chłopy przylatywały z Siekierek prawowały się z panem, z administratorem, że, padają, w całej rzece woda zmulona, ale ich pan sklął i wygnał. Tyle wygrali.	W panu Widzi pan, już czwarty raz wyjeżdżam w tej sprawie do Warszawy i powiedziałem sobie: jeżeli teraz nie wysadzę z siodła tego mego gnębiciela, tego tumana Olszewskiego, jeżeli teraz nie uzyskam w Ministerstwie Rolnictwa jakichś ludzkich warunków na drzewo z lasów państwowych	Wiara, Modlitwa, Ateizm rzekł Heyst po krótkim milczeniu. nie mówię naturalnie o samej modlitwie. I nawet wcale nie wydało mi się śmiesznym, że wcielenie Wieczności, Nieskończoności, Wszechmocy wezwano do walki ze spiskiem dwóch nędznych portugalskich metysów. Z punktu widzenia tego, który się modlił, grożące mu niebezpieczeństwo było czymś w rodzaju końca świata znalazłem się tam, aby wystąpić w roli wysłańca Opatrzności. I to właśnie ja, człowiek gardzący wszystkim i w nic nie wierzący...	Wracając do rzeczy ja bardzo chętnie dam ogłoszenia waszemu pismu. W ogóle z przyjemnością udzieliłbym poparcia finansowego zdrowym prądom w prasie...	Za to, że jesteś nienawiści godny, żeś lalka, żeś bałamut. Spójrz na zégar i idź się ubierać.	Znam czy nie znam a tym mi tym w oczy nie parz. A takie ojcowiteojcowite Ja, głupi, siedzę, a ona sobie z łapaczem łapacz (gw.)	A jednak powinieneś Co w takim razie zrobisz?	A juści! po śladach przyjdą, zobaczą, że my go w rękach mieli i wolno puścili... Ty wtedy za mnie zaświarczysz, mądrala, ty będziesz nahaje brał?...	A moja historia?	A więc słówko o człowieku tym, odezwał się Bogusławski. Nie mogę go wam pokazać, póki nie uprzedzę o nim. Wyda się wam dziwacznym...	Ale gdzie! Tak się ubiera, jako insi panowie szlachta.	Bo chcą, żebym powiedział A.	Boże uchowaj!... Ja mego kapitału nie odbiorę ci nawet za dziesięć lat...	Czarodzieje chcą wszystkie wróżki wytępić. Krasnoludki pomagają wróżkom. Ale i krasnoludki są słabe... Długo będzie trwała walka. Aż nadejdzie chwila, gdy zbuntuje się czarnoksiężnik i stanie na czele wszystkich dobrych wróżek. Zdobędzie on fortecę, gdzie ukrywa się naczelnik czarodziejski, uwolni uwięzione wróżki.	Cóż mi więcej powiesz?	Dlaczego zażyłaś nowidrynę?	Gdy przyjedzie, według mego przekonania, musi go pani pociągnąć ku sobie wszelkimi środkami, ale zarazem trzymać w oddaleniu, żeby się męczył potężnie, a nie mógł odlecieć.	Gorzej Szwedom! źle im było warzyć strawę tej nocy, gorzej będzie przyszłej.	Gotycyzm pytał Judym.	Hej, ludyludy (ukr.)	Hrabina jesteś zachwycającą!	I przypodchlibiaj, za szyję często ułapiaj.	I w łeb pijaka.	Ilekroć wieczerzam w towarzystwie francuskich dziennikarzy, zawsze doświadczam uczucia pewnego niepokoju Jest jedno powiedzenie BlücheraBlücher, Gebhard Leberecht von (1742–1819)	Ja jestem pod Pruszkowem	Ja? od kilku miesięcy.	Jakie?	Jakoby ją kto z nóg ściął!	Kiedy dopędzałem Unreclaimeda, pragnąc wstrzymać... przelatywaliśmy obok drzewa. Księżniczka odgięła gałąź brzozy i łaskawie puściła ją na mnie.	Kot wykrzyknęła radośnie i zaczęła skakać wokoło, zaglądając raz po raz, by przyglądać się śmiesznym ruchom ośmiu kociąt, które bezustannie przewalały się w koszu, właziły na siebie i znowu spadały.	Może nie początkowo potem, gdy się wszyscy przekonają, jak smaczne i pożywne jest wino, zarabiać będziemy znacznie więcej.	Może ojcu wziąłeś?	Na wasze psy mam buczek sękaty! Niech ino który spróbuje mnie tknąć! A na wasze słowa umiałbym odpowiedzieć jeszcze lepiej, ino mi się nie podoba. Wolej Panu Jezusowi pomstę ostawię.	Nie zostaniesz na obiedzie zapewne?	Nie!	Nie, nie... jeno mi prochproch	Nie, przeciwnie, możebne jest, że ja się wybiorę z wami.	Niech pani pośle po lekarza	O tak wczesnej godzinie?	Ona istotnie ma pasję do pracy!	One są jak Bernard.	Panie hrabio, przyzwoity? Wspaniały!	Panie i panowie możecie mu sami zadawać pytania.	Patrzysz na ten pierścionek?...	Pieniądz, Praca	Posyłacie mnie tyle pędy na Kleparz, a potem się dziwujecie, że ptakiem nie wracam Rano „Pod Czerwonego Konia”, wieczór „Pod Czerwonego Konia”, ile już dni łażę! Psu by się sprzykrzyło. Kupiec przyjechał, ale go nie ma w gospodzie.	Powtarzam wam że nie widzę w tem ani profanacyi, ani nic nadzwyczajnego... a ta przysięga!!!	Proszę pana	Pójdę i ja!	Siadajże przy mnie, niech na ciebie patrzę, mów, niech cię słucham, tłumacz się, niech cię zrozumiem... Policzno lata, ile ich upłynęło od czasu gdy cię ten giez ukąsił, bo ja tego inaczej nazwać nie mogę	Tak.	Tak...	Tak; ale można pokochać, albo nie pokochać...	Tego nie powiedziałam.	Ten... ten?... Mógł być moim ojcem	Ty nie znasz tej potrzeby ubóstwienia czegoś, co można widzieć, czuć, słyszeć	W górę!	W jakiej odległości od morza zostawiliście tego żółwia?	W tej skrzyni jest ładna staroświecka perła, ale mama mówi, że naturalne kwiaty lepiej zdobią młodą panienkę, a Artur obiecał mi ich dosyłać, ile tylko zechcę Więc cóż wezmę ze sobą? Na spacery nową czarną suknię, ufryzuj mi pióro do kapelusza, Elizo, na niedzielę i mniejsze przyjęcia popelinową, za ciężka na wiosnę, prawda? Jedwabna fiołkowa byłaby taka ładna, ach, Boże!	Wreszcie budynki spalone.	Wyobraź sobie że ten Buczynek, który oglądałem, leży o miedzę od Jaśmienia starego Zawiłowskiego; dowiedziawszy się o tem, odwiedziłem staruszka, który ma się niedobrze	Właśnie tam idę.	Z czego?	Zachowam tajemnicę...	Zapewne od Piotrowicza.	Ziemia, Własność	Znowu swoje!
Patrz miejcie litość, kiedy nie nademną, to nad moją dzieciną. Nie mamy już co jeść w chacie. Tumry opuścił ręce, jakby go na śmierć prowadzili, do niczego się nie bierze. Jeszcze na biédę cyganie przyszli i głowę mu zawracają; pełna ich chata! Ja się tak boję, a on ani zważa.	Wszystko, co jaśnie wielmożny pan mówiłeś, jest bardzo dobre i najpokorniejsze za to dzięki składam waszej dostojności, lecz jeśliby przypadkiem czas nagrody nie przyszedł nigdy, raczcie mnie nauczyć, jaka jest wartość mojego żołdu i jakim to sposobem pobiera go giermek od rycerza: czy za miesiąc od razu, czyli też codziennie?	Biedny Saniette, ja nie chcę żeby go dręczyć	Od rana go w domu nie ma.	Tak myślę, bo nic już nie słychać.	Już nie chcę Nie, nie	Bardzo mi żal tego przyjaciela On przecież nie działał w złej wierze... a jestem przekonana, że teraz bardzo boleje nad tym, co się stało.	Ależ mój drogi. Czy nie wyobrażasz sobie, że między mężczyzną i kobietą wcale niekoniecznie musi być coś, co wiąże ich na całe życie i pakuje w finale do wspólnego grobu?! Dlaczego na przykład nie moglibyśmy być przyjaciółmi? Dlaczego nie mielibyśmy się widywać, mieć możność wymiany myśli, uśmiechów, smutków, radości?... Przecież istnieją tysiączne formy i zabarwienia przyjaźni, tysiączne rodzaje sympatii. Dlaczego na przykład uważasz za przyjemne i możliwe obcowanie z miss Normann, a za niemożliwość	Nie czyń tego; miej z nim cierpliwość, póki się dowodnie o oszustwie nie przekonasz. Nie dawaj mu więcej pieniędzy, a natomiast obiecuj hojną nagrodę, jeśli ci przyniesie wiadomość pewną. Czy przedsiębierzesz coś także na własną rękę?	Bardzo interesująca figura, ta druga Madame kawał chłopa; żona pedeka jest zwykle mężczyzną, co ułatwia pedekowi zrobienie jej dzieci. Następnie, Madame nie mówi o zboczeniach męża, ale wciąż mówi o tem samem zboczeniu u innych, jak kobieta świadoma rzeczy i przez ten częsty narów, który sprawia, że lubimy znajdować w innych rodzinach skazy od których cierpimy w naszej, aby dowieść samym sobie, że nie ma w tem nic wyjątkowego ani hańbiącego. Mówiłem panu, że to istniało we wszystkich czasach. Jednakże nasza epoka wyróżnia się specjalnie pod tym względem. I mimo przykładów, które zapożyczyłem z XVII wieku, gdyby mój wielki praszczur Franciszek C. de La Rochefoucauld żył w naszych czasach, mógłby powiedzieć o nich z większą racją niż o swoich, no, Brichot, pomóż mi pan: „Rozpusta istniała zawsze, ale gdyby osoby które wszyscy u nas znają zrodziły się w dawnych wiekach, czy mówionoby dziś o zboczeniach Heliogabala?” Bardzo lubię to: „które wszyscy u nas znają”. Widzę, że mój roztropny krewniak znał ewidencję swoich najsławniejszych współcześników, jak ja swoich. Ale takich ludzi jest dzisiaj nietylko więcej, mają też coś odrębnego.	Cieszy mnie to że czerpiesz siłę w mojej odwadze, zapewniam cię, że tej nie zbraknie mi nigdy, pójdź więc powoli za mną i oglądaj się dobrze na wszystkie strony, przetrząśniemy całą górę, a spotkamy niezawodnie właściciela walizy.	Przykaż, panie, jeszcze raz Gebhrowi, by nie ważył się głodzić i bić Nel	We Frankfurcie modliłam się ciągle o to, bym mogła zaraz wracać, a ponieważ to nie następowało, sądziłam, że Bóg nie słucha. Gdybym jednak była uciekła, nie przyjechałabyś na halę i nie ozdrowiała.	Żebym ja to był wiedział, alem nie wiedział, więceśmy przeciskali się z panną między Tatary i Kozaki jak wąwozem. Szczęściem kraj był pusty, tak że nigdzieśmy żywego człeka nie spotkali, ni we wsiach, ni w miasteczkach, bo wszystko pouciekało, gdzie kto mógł, przed Tatarami. Ale dusza mi na ramieniu siedziała ze strachu, żeby to mnie nie ogarnęli, czegom też w końcu nie uniknął.	Cieszę się bo użyję tego grosza aby go wydźwignąć i uratuję! Bez dostatku trudniej by mi to może dokazać było. Ale zkądże te niespodziewane bogactwo?	Ewaryście? Nieźle i mogę się zgodzić. Najmniej jest szkodliwa spośród towarzyskich nabytków w Toledo. Przeważnie milczy i gzić jej się nie chce. U ludzi zaleta niezwykle rzadka. Nie wiem tylko po co, tuż niemal przed zgonem, każesz mi zmieniać przynależność moją?	Nie podzielam tego zdania. Mogę śmiało powiedzieć, że przeciwstawiam się mu całkowicie i z najgłębszym przekonaniem.	Nie tylko pan Vinteuil ma miłych sąsiadów	No, jest taki. Ja niby to bełkocę ułamkami wszystkich języków, ale na grandę rozmówić się nie umiem po prawdzie żadnym. A tymczasem interesa wymagają szczegółów. Czasem to nawet warszawskiego kłapania, do licha, zapominam. Teraz ciebie zrobię swoją prawą ręką. Bo, rozumiesz, będziesz moją żoną.	Patrzcie! nie sąż to złodzieje?... Faraon przecie umarł pod kaplicą Ozyrysa, więc musiał być w paradnym stroju... A tu mosiężne, łańcuch także mosiężny, a w pierścieniach fałszywe klejnoty...	A co? nie mówiłem? Byłem tego pewny! przeklęty list!	Ale i nie jest twoim bełkotem... Laska! ludzie dajcież mi laskę!	Ależ nie, jestem kontent, taki kontent, że chciałem ci pogratulować, mój malusi! Ale ponieważ nie byłem ubrany jak należy, zachowałem pewne środki ostrożności, aby cię nie skompromitować.	Chciałabym ci powiedzieć: to sobie nie przyjeżdżaj.	Co, nie chce ciebie?	Czy nie mógłbym, dyrektorze, wprowadzić tę klacz na wyścigi bezimiennie?	Czyś nigdy nie widziała krasnoludka?	Dla Boga! Chyba żeś już pytał?	Ja ich nie odbierałem	Jestem posłem do was, nie od ludzi, ani od królów ziemi, ale od Boga. Przyszedłem nie do panów i bogaczów a władców świata, ale do ubożuchnych i znękanych, abym pot otarł z ich skroni i pocieszył, swobodę zwiastował i wyzwolenie.	Jeżeli nie dokonam tego, com postanowił, nie będę mógł szanować siebie.	Nie będę w teatrze! Zostanę w Bukowcu. Pójdę za Grzesikiewicza!	Nie jako wojownik. To dobrze.	Nie rozumiem cię.	Nie wiem	Nie, przyjacielu.	No tak, nie było to przyjemne; nie przeczę bynajmniej, że mróz przeszedł mi po kościach. Dlatego też nie zachodziłem tu później, chociaż nie braknie tu sarenek, jak widzieliśmy dopiero co.	Od projektu do wykonania ogromnie daleko Choćby jeddnakże nawet tak było, nic mnie to nie obchodzi. Nad myślami pana Wokulskiego nie panuję, a o Belcię jestem spokojny.	Tak, ale wiem, gdzie. Pomogę ci go dopaść.	Cóż to znaczy, panno Rottenmeier? Wita mnie pani taką ponurą miną? Cóż się stało? Klarcia wygląda doskonale.	Wiesz co mnie się nawet nie podobają te bohaterki. Bo czy dobrze zrobiła Ewa, gwałtem dobijając się o mądrość, za którą dziś wszyscy pokutujemy?...	Niech no pani spojrzy niech się pani przypatrzy, jak się zapracowuje pieniądze. Ja te również zapracowałem, te moje pieniądze. Mogę zaraz podejść i za dziesięć minut mieć w kieszeni całego majątku dwadzieścia centimów...	Jak to... zdaje mi się? Nie zdaje mi się, tylko tak jest... A panu co się zdaje?...	O tak Teraz mogę się modlić. Teraz nie lękam się powiedzieć: „Gdybym miał umrzeć, zanim się zbudzę”, jak lękałem się, gdy mnie korciło to słowo.	Bo to wszystko babskie ceregiele Zamiast dziękować Bogu za łaskę, a dziewczynie natrzeć uszu, ażeby dobrze prowadziła swoje uczennice, pani doktorowa ryczysz, jakby ci się palec obierał... Pani niedługo zaczniesz rozczulać się, kiedy mąż pojedzie do chorego na wieś...	A tak! Mieszkanie zaś całe składa się z trzech pokoików, jednak, dzięki przemyślności Zofii, każdy ma wygodny kącik. Tu, w tym pokoju, sypiają dwie.	Czyżbyś sobie wyobrażała, drogie dziecko, że postarałem się o tę wyprawkę w głupiuchnej intencji błyszczenia w oczach Angoulême, o które troszczę się ot, tyle? Chcę naprawić zło, którego narobiłem, i dlatego musiałem znaleźć się pod bronią.	Cóż mi dasz, za przeminioną sławę moją? Za co kupisz mój ostatni o niej sen?	Domyślam się, że na mnie?...	Moja siostra powiada często, rzekła Laura, iż radaby bardzo, żeby się kto też dla niej raz utopił lub zastrzelił...	Niech pan powie: zbiorowe paplanie!	O, w takim razie mam sposób, jak wybadać, czy ta wstrzemięźliwość jest zamierzona.	On chodzi do chorych, aby ich spowiadać i namaszczać, a ja się tu za nich modlę. Jednych moimi modlitwami uzdrawiam, a drugich zabijam.	Przeprowadzamy się.	Szkoda... dla pana. Wiem, że te listy pan niegdyś bardzo lubił.	Tak. Dopiero w chwili, kiedy pan został wezwany do tego pokoju... o czym pan dobrze wie.	To czarnokwit, zioło poświęcone św. Stefanowi. A ten kwiat obok o barwach miedzianych, gorzki w posmaku i aromatyczny, to wrotycz, przyjaciel skał i kamieni, środek niezawodny na kurcze nerwowe. Sąsiadujące z nim różowe i białe zawilce są, podobnie jak lilie, symbolem dziewictwa; tulipany, dzwonki i słoneczniki przypominają kształtami i barwą monstrancję, rosnąca opodal cierpiętnica, passiflora, naśladuje narzędzia Męki Pańskiej. Ów skromnie kryjący się w cieniu towarzyszy kwiatuszek to baldrian, czyli koziołek lekarski, poświęcony św. Jerzemu; odwar z niego wypity leczy choroby nerwowe.	Więc to jest talizman?	Wyszedłem na brzeg by rozprostować nogi, ale... Powiedz mi pan, proszę co tam było na dnie tej sprawy? To jednak ciekawe. Ten nieboszczyk...	A Wojdylle, rymarzowi.	A ja ci powtarzam, że nic z tego!	A któż cię to tak potraktował niegrzecznie? Masz siną pręgę na twarzy.	A, ba! natychmiast pijawki!	Albo bawół roztrącił ją?	Ale tam teraz mieszkają jacyś państwo	Ale tylko po dwoje.	Babciu, napastliwie powtórzyła ze łzami Julja, jeżeli mnie kochasz Uczyń to dla mnie!	Czekajże waszmość. To jest ważna rzecz. Słudzy starostki, mówisz?	Czemuś ją zostawił samą?	Do Paryża?...	Dość tego! Przejdziemy przez ten las na złość tobie i twojemu plemieniu.	Drapaczowi?	Dzisiejszej nocy!...	Imię	Jakim?	Muszę pilnować...	Na kościół w Brodnicy, ja radzę!	Na tydzień przed pierwszym?...	Najmniej przyjemnym miesiącem w roku jest listopad	Nawet w nieszczęściu?	Niechajniechać mruknął Owczarz.	Nita jest bardzo ładną dziewczyną.	O to!	O, to inna rzecz	Oni też są najwierniejszymi sługami. Dzięki ich modłom ojciec twój panuje trzydzieści trzy lat i unika wojen, które mogłyby być zgubnymi...	Porthos?	Precz!	Propagandę... polską?	Płaćcie nam tylko takie gaże, a zobaczycie, czem jesteśmy!	Równocześnie zrobiłaś, Mela, dwa interesy, mnie dałaś szczutkaszczutek	Spoczywa na łonie swej matki	Są u mnie.	Tai ponia ne tiesą kalbate. Menkiausias vyriškis yra visados vertesnis už geriausią merginą;	To to jest ciotka pana Marka, zajęta lokowaniem roju pszczół.	Tylko pięć stopni na dworze. Lepiej, sądzę, cieplejsze	Wiem, wiem	Za drogo.	Zgadzam	Ślubował me...	Żeby był równy rachunek, akurat tuzin. Łatwiej to zliczyć, no i na tuziny wszystko jest tańsze
Nie pozwalają mi bawić się z nimi. A zresztą ja bym chciał wojny prawdziwej. Kiedy pan wraca do Azji?	Późno wróciły i z niczym, przetrzęsły się jeno po kiełbasach i dworowi się napatrzyły! Powiedają, że czymś innym pachnie niźli chałupą!... Dziedzic im powiedział, co nikomu poradzić nie może, bo to sprawa komisarza i urzędu, a kiejby nawet mógł, też by się nie wstawił za żadnym Lipczakiem, boć przez nich sam jest szkodny najbarzej! Wiecie, że to las mu sprzedawać wzbronili, a kupce go teraz po sądach włóczą. Klął pono siarczyście i krzyczał, że kiej on przez chłopów ma iść z torbami, to niech całą wieś zaraza wytraci!... Kozłowa już z tym od rana po chałupach lata i pomstą odgraża.	Po odwrocie z Moskwy batalion mój zatrzymał się w małém polskiém miasteczku. Pokupowaliśmy tam konie na wagę złota, jak to mówią, i kwaterowaliśmy tam aż do powrotu cesarza. A no dobrze. Ale muszę panu powiedziéć, że miałem wtedy przyjaciela. Podczas odwrotu nieraz on poświęceniem swojém uratował mi życie; krótko mówiąc był dla mnie jak brat najlepszy, a nazywał się Renard i był sierżantem. Mieszkaliśmy razem w domu, a raczéj w szczurzéj norze, z drzewa skleconéj, gdzie trudno-by było konia postawić, a gdzie się cała rodzina mieściła. Chałupina ta należała do żydów, którzy w niéj trzydzieści sześć handlów naraz prowadzili; zwłaszcza ojciec całéj téj gromady, stary, przebiegły żyd, doskonałe na naszych nieszczęściach interesa robił. Ci ludzie żyją w niechlujstwie, a umierają w złocie; taka to już ich natura. Całe to żydowskie gniazdo mieściło się w jednéj izbie, brudnéj, stęchłéj, wilgotnéj. Dzieciaków tam było co nie miara, a między niemi dziewczyna, piękna, jak żydówka, kiedy jest czysta i nie ruda. Miało to siedemnaście lat, oczy czarne jak aksamit, rzęsy czarne niby ogony szczurów, włosy błyszczące, gęste, że aż ochota brała poigrać z niemi, a białe było przytém jak śnieg, jedno z drugiém piękność skończona i basta! Pierwszy raz zobaczyłem to śliczne stworzenie wieczorem, kiedy wszyscy myśleli, że śpię, a ja sobie z fajką w gębie spokojnie po ulicy chodziłem. Spojrzałem od niechcenia w okno tych żydów i widzę chmarę bachorów, matkę, ojca... wszystko to jadło kolacyę. Przypatrzywszy się bliżéj, mimo dymu, jakim stary żyd kurząc knaster całą izbę napełniał, dostrzegłem tę dziewczynę, co świeciła między niemi jak nowa sztuka złota wśród wytartych i zaśniedziałych miedziaków. Ja, mój kochany panie, nie miałem nigdy czasu zastanawiać się nad miłością; przecież gdym ujrzał tę dziewczynę, zrozumiałem, że dotychczas tylko ulegałem ciału, a teraz wszystko się we mnie poruszyło i głowa i serce. Zakochałem się więc od stóp do głów, dyabelnie. Stałem na ulicy, paląc fajkę i patrząc na moję żydówkę, dopóki nie zgasiła świecy i nie położyła się spać. Ale ja, ani zmrużyć oka nie mogłem, tylko wałęsałem się po mieście, paliłem i dumałem. Pierwszy raz wtedy przyszło mi na myśl ożenienie. Zrana osiodłałem konia i, aby ochłonąć trochę, uganiałem się parę godzin po polach jak wściekły, nie uważając, iż prawie ochwaciłem człapaka... Genestas zatrzymał się tu trochę, i patrząc z niepokojem na nowego swego przyjaciela wymówił:	Wcale dobrze pływasz, jednolatku! Zapewne ze stanowiska foczego rzecz ta przedstawiać się musi tragicznie. Ale sameście temu winne, foki. Przybywacie każdego roku w to samo miejsce i o tej samej porze, przeto nic dziwnego, że ludzie się dowiedzieli o tym. Nie przestaną was tedy zabijać aż do czasu, kiedy znajdziecie sobie nowe, nieznane im miejsce pobytu.	A więc wszystko w porządku, panie gospodarzu Zawoła pan swą żonę, przekaże jej wszystko, a wieczorem przyjdziemy po pana.	Choćbym dziesięć tysięcy lat żył nie tknę tej rzeczy!... Uważam bowiem, że po mądrości najlepszym jest bogactwo.	Czyż nie wolno przyjacielowi odwiedzić przyjaciela?... muszkieterowi z mojego oddziału bratać się z kadetem z oddziału pana Desessarts?	Idź, dziecko, na folwark i proś, by cię przenocowano. Ojciec pijany i nie można z nim dojść do ładu. Zamknął mnie na górze. Teraz zasnął, więc się wymknęłam, ale ty uchodź, bo zabije cię, jeśli wejdziesz do domu.	Istnieje w każdym razie co najmniej jedna, której podawać w wątpliwość nikt nie może! Musiałby być złym katolikiem i złym Francuzem ten, kto by powątpiewał w cudowne działanie świętej ampułki z Reims, której krzyżmo namaszcza królów naszych na przedstawicieli Pana Naszego Jezusa Chrystusa w państwie francuskim. Oto niewzruszalny fundament monarchii i nic nim zachwiać nie może.	Ja bardzo lubię psy Niektórzy koledzy na froncie mają przy sobie psy i pisali nieraz, że w towarzystwie takiego dobrego i wiernego zwierzęcia wojna szybciej upływa. Znacie dobrze wszystkie rasy i mam nadzieję, że gdybym miał psa, to byście się nim dobrze opiekowali. Która rasa jest waszym zdaniem najlepsza? Mianowicie chciałbym mieć psa do towarzystwa. Niegdyś miałem pinczera, ale nie wiem...	Jak się bawicie w Lymchurch?	Jak ty się żony boisz, co ja ci na to wymyślę? Każ się kowalowi podkuć	Kiedy pani tylko rozkaże.	Mateczko dziękuję, że się tak o mnie troszczysz, ale proszę, nie martw się z powodu mojéj kawy i każ mi tylko przyrządzić herbatę; mnie to wszystko jedno.	O Je! O Je! O Je!	Odpowiedz słudze memu Nitagerowi że jego słowa będą wzięte pod pilną uwagę. A teraz zapytaj go: co sądzi o wojskowych zdolnościach syna mego i następcy, z którym wczoraj miał zaszczyt zetrzeć się pod Pi-Bailos?	Ojciec wydaje mi się tak wspaniały, że poszedł na wojnę jako kapelan, będąc za stary na żołnierza!	Oni? nie bój się	Rozumie się.	Stój, stój, dobry człowieku, nie pędź tak, zgadzam się. Dawaj osiem pensów i bądź cicho!	Ta fantazja niedaleko może nas zaprowadzić. Zatoka Perska nie ma wyjścia, a dostawszy się do niej, zmuszeni będziemy wkrótce się zawrócić.	Tak? No, to winszuję wam, towarzyszu. Nie byle z kim się przyjaźnicie.	Widzę, że Szkoci do bitwy dobre pachołki, ale w amorach nic po nich. Na niewiastę jako na nieprzyjaciela impet potrzebny. Veni, vidi, viciveni, vidi, vici (łac.) to była moja maksyma...	Więc się dziś wcześnie rozłączym! rzekła smutno Hersylia.	Zachorzał czy co się stało?	Zdało mi się, że już powiedziałem państwu... jak to, czy nie?... musiałem zapomnieć Poganką.	Zgadzam się z góry.	Zmiłuj-że się jeżeli tak ma być wistocie, to mnie skazujesz na wiekuistą niedolę, bo mi właśnie w życiu brak celu.	Znać nie znam, bo też już ich na świecie nie masz, przynajmniej tych, którzy się Zerwikapturem pieczętowali. Ostatni pod ZbarażemZbaraż	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	A tak może go pan obejrzy.	A ty, czy mnie lubisz?	A ty, towarzyszu, jakie masz wykształcenie?	Ach, drogi przyjacielu! Nie wiesz sam co mówisz. Jestem człek pospolity i nic nie wiem!	Ach, nie... tak nie można. Ona taka rozumna, taka sprytna.	Ach, że będziesz dobrym chłopcem i że nie zapomnisz o nas	Aha!	Ale my siebie znamy.	Ale nie	Aramisie, czy byłbyś list oddał?...	Bardzo obfita w człowieku	Bardzo proszę. Ja nie miałem w życiu kobiety.	Burłaja pan Zagłoba usiekł	Będę tu czekał choćby do rana. Matko Boża! Matko Boża!	Czemu nie wezwiesz mego lekarza z Kielc, jak cię prosiłem?	Czołem, panie pocztowypocztowy	Czyś nigdy nie tańczyła?	Cóż on tak krzyczy głośno?	Dagon mieszka w Pi-Bast, ale całe dnie wraz z innymi kupcami fenickimi przepędza w świątyni Astarty na pokucie i modłach...	Do domu?	Dobrze, dobrze, dziękuję uprzejmie!	Dobrze, dobrze. Milczeć będę teraz i później. Ale nie może mi pan zabronić myśleć... Co to panu szkodzi!... Ja teraz pokażę... Zawsze myślałem, że jeżeli człowiekowi dane będzie rozpocząć życie na nowo, z czystą kartą... A teraz pan... niejako... tak... oczyścił mą kartę...	Dwanaście	Et, bzik, mówię ci. Chodź, bo zimno.	Išvalyk nors syk savo tvartą!	Ja jestem zdrowa.	Ja mam do pana interes. Jestem Lesser, szwagier Fajncyna.	Jak to dlaczego? Czy kolega może dziś czuć przesyt z nadmiaru krytyki życzliwej? U nas, niestety, tak zawsze. Jeżeli kto wyrasta nad głowy tłumu, zaraz go...	Jestem szczęśliwy Zaprosiłem cię do siebie umyślnie, by ci to powiedzieć.	Jesteś tego pewny?	Kazałem jej iść do adwokata, niechaj wytoczy proces fabryce o odszkodowanie, bo wtedy prawo zmusi ich do zapłacenia.	Komu ona to wszystko opowiada?	Lepiej u Maguliny, co pod Długoszowym domem z garnkami siedzi; prosto od niej skoczymy na górę i jużeśmy w domu.	Mam interes do pani Rudzińskiej.	Mam.	Masz waść przykład na sobie i na nas!	Moje córki, dzięki Bogu, nie będą potrzebowały szyć Ale mniejsza. Jeżeli pani nie życzy sobie tego, muszą zaczekać.	Morderstwo przerwał de Fourcy.	Na Nowym Świecie?	Nam czas ruszać.	Nic więc nie wiesz?	Nie czyń tego, Czandauro!	Nie podpisywać! nie podpisywać!...	Nie uwierzy pan, jak mnie zajmuje pańskie opowiadanie. Poszliście więc razem?	Nie wyjdę. Zimno, śnieg, ciżemki mam cieniuchne, mogłabym nogi zamoczyć. Proś króla do izby. Powiedz, żem niezdrowa.	Niedoczekanie!	O piątej.	O! o! nie pochlebiam sobie.	O! tak, szczególniej dla pana, jeżeli cenisz swe życie, będąc tak piękny i waleczny i mając z tego względu świetną przyszłość przed sobą.	Pan jest telegrafistą?	Pojadę, panie drogi, gdy księżna sobie tego życzy!	Polityczna sprawa.	Prawda, prawda... ale bez co ona poszła do komedjantów?	Pst! Brutus! Szukaj szpiega, szukaj!	Rozbrajasz mnie, Gladys	Tak. I wie pani, co znalazłem w szkatułce z listów opróżnionej, gdy mi ją dzisiaj zwrócono?	Takusińką ma ci głowę kiej moja...	Tego nie jestem w stanie oznaczyć może za miesiąc, może za rok. Sądzę jednak że o rzeczywistości poszukiwań nie wątpi pan?	To bardzo dziwne...	To nie wino go upiło	To obraża... tedy...	To pytanie jest podstępne! Wolę nań nie odpowiadać. Wiesz dobrze, mój drogi, że ściany mają uszy i to często.	Widzisz skarby pod ziemią?	Wieczór był wspaniały.	Wziął tylko piętnaście ad stapiętnaście ad sta rzekł Blondet	Zapewne; ale powiedz mi, Conseil, czyś jeszcze nie poklasyfikował tych wspaniałych okazów fauny morskiej?	Zapomniałem o tobie, dziecko Ale czyż mogłem pamiętać? Zamierzałem przysłać ci nauczycielkę albo bonę, albo kogokolwiek, alem zapomniał.	Zresztą Krzyś teraz śpi, a nie chciałabym go budzić.	Źle! Ha, zobaczymy, kto mocniejszy.	„Pamiętaj” „nie puszczaj go, póki nie zobaczysz, że wracam”. „Zatrzymaj go za wszelką cenę”.
A ja byłem w czarnym pożyczonym garniturze i rękawy miałem za krótkie i koszulę przynajmniej o dwa numery na dużą.	Ach, szczęśliwy człowieku ja, żebym miał w domu taką żabę, nie mówiąc już o takiej żonie, to nie wiem... chybabym po dachach chodził!	Ale ja jestem jej przyjacielem	Altamira wspomniał mi, że jesteś jednym z naszych. Kiedyś dopomożesz nam odzyskać wolność, otóż, ja chcę panu dopomóc wzajem w tej rozrywce. Dobrze jest, abyś znał styl marszałkowej; oto cztery listy jej pióra.	Daj głupiemu wolę, to jak ten cielak w cały świat się poniesie, choć mu ino do cycka iść potrza!	E! matko a pani gdzie bym ja bogatszy miał być od waszego dworu! Wszystkie baśni tu wyśpiewano i wygadano... ja bym się wstydził z moimi.	Na tabuny ludożerców! Żeby nawet zjeść nie można było w świętym spokoju nad tym przeklętym jeziorem Maracaibo. Niech piekło pochłonie Van Goulda i wszystkich okazujących mu ślepe posłuszeństwo. Kolacja poszła z dymem! A takie smakowite płaszczki!	O, ja wszystko wiem. Nawet to, że tym samym pociągiem jedzie pan Starski.	Po to ja tu, ditki, przyszedł, żeby wam powiedzieć, gdzie Chmiela szukać. Pójdźcie wy, dzieci, do Zołotonoszy, a potem do Trechtymirowa pójdziecie i tam już Chmiel będzie na was czekał, tam się też ze wszystkich wsiówwsiów pojedyncze gospodarstwo, oddalone od wsi; przysiółek. ludzie zbiorą, tam i Tatary przyjdą, bo inaczej kniaź wszystkim wam by po ziemi, po matce, chodzić nie dał.	Pozwolisz W. K. Mość mnie przynajmniej iż ja słowo rzeknę za posłem, bo dla króla i dla nas igrać z cesarzem i królem rzymskim niebezpieczna. Mścić się będą, Włocha raczej trzeba ugłaskać niż jątrzyć.	Przyjaciele jam jest królewiczem Lulejką, jedynym prawym władcą państwa paflagońskiego... Podnieś się, Bałaguło, nie klękajże w miejscu publicznym. I ty nie padaj mi do nóg, poczciwy mój Paliwodo!... Zdradliwy stryj, gdym dzieckiem był nieletnim, pozbawił mnie i tronu, i korony, jak Hamleta, nieszczęsnego księcia Danii. Chował mnie wśród pustych uciech, a jeśli pomyślałem kiedy o wyrządzonej mi krzywdzie, to mnie zwodził i córkę swą, księżniczkę Angelikę, obłudnie przyrzekał dać za żonę. Skradziony tron i ojców mych koronę w dzień mych zaślubin miałem dostać w wianie! Kłamstwo za kłamstwem padało z jego warg chytrych, jak chytre było jego starcze serce. Ach, fałszem były jego obietnice, fałszem była Angeliki dusza, fałszem miłość jej i uroda. Bulbo, głupkowaty następca tronu Krymtatarii, w jej zezowatych oczach znalazł łaskę. Ja zaś zwróciłem me książęce serce ku skromnej Rózi, służącej na dworze, która, jak właśnie gazeta podaje, jest zaginioną królewną Różyczką, spadkobierczynią prawowitą Krymtatarii. Anielska dusza mojej ukochanej światlejsza jest od świetlnych blasków słońca i czystsza od drżącej kropli rosy. O niej wciąż myślę we śnie i na jawie, do niej należy serce me i dusza, bowiem nie znajdę piękniejszej nad nią, cnotliwszej, skromniejszej, łagodniejszej... itd., itd.	Ratujcie tego człowieka! zdejmijcie mu ubranie!	To prawda Jednakże zdaje mi się, że jest to dość naturalne. On chyba zdawał sobie z tego sprawę, że odegrał rolę niepiękną. Ci, którzy byli wtajemniczeni w całą historię, zaczęli odnosić się doń wzgardliwie; ci, którzy jej nie znali, widząc, że jeden z braci gdzieś się zapodział, a drugi objął jego dziedzictwo, rozgłosili wieść o rzekomym zabójstwie. Tak więc obaczył, że ze wszystkich stron poczęto go unikać. Pieniądze były jedynym zyskiem, jaki przypadł mu z onego układu; otóż począł on myśleć o przysporzeniu sobie pieniędzy. Samolubem był za młodu i samolubem pozostał dziś, gdy jest stary, a ostatecznym rezultatem wszystkiego są te piękne obyczaje i tkliwe uczucia, których aspan doświadczyłeś sam na sobie.	Więc to tak?... Więc tatko i mama pracują, Zdzisław pracuje, a ja mam próżnować?... Przecież ja tu usycham z nudów i rozpaczy, że nic nie robię...	A chodź no sam! Nie będziesz z chaszczów gardła darł. Bliżej! bliżej!	A czy szanowny pan nie zetknął się gdzie przypadkowo z Ludwikiem Stawskim?	A sądu zwlekać się nie godzi Hoym natychmiast sprowadzi tu żonę i na pierwszym balu u królowéj ją przedstawi...	A teraz jakoś i raźniéj czekać będzie Zobaczymy co we wsi powiedzą, jak tu na górze młot się odezwie i komin zadymi!!...	A ty czego, Michałku, od Hasslinga chcesz?	A zatem kimże jest ten oto, który siedzi bez trwogi przede mną, nie zna imienia króla, a przemawia przez usta ludzkie naszą mową? Któż jest ta istota uzbrojona nożem, a przemawiająca wężowym językiem?	Ach, panie! na miłość Boską, nie dajcie mojemu panu bić się ze lwami, przysięgam, że one nas wszystkich rozszarpią!	Ale czemużeś waszmość aż do Baru wędrował?	Ależ, droga Wróżko jakże możesz wątpić o tym, że Lulejka będzie najlepszym w świecie królem! Czyż Lulejka mógłby kiedykolwiek słowo swoje złamać? Czyż Lulejka nie jest rycerzem bez skazy? Nie, nie, ty przecież tylko żartujesz!	Ani jedno, ani drugie, kapitanie. Miałem na myśli coś innego	Ano pewnie z frajleiną Hedwich.	Aš, vaikeli, ne kartą mačiau jį besimeldžiant, ko bedievis nedaro, dėl to liaukis velyt ir neapkalbėk, kitaip mudu susipyksivasusipyksiva	Białe? To niech będą białe.	Bądź uwielbiona, moja Dziecino. Chciałaś zakosztować głodu i chłodu, by osobiście się przekonać, czym pachnie bieda. Teraz ludzie kładą ci szkarłaty pod głowę, ale w Betlejem tak nie było, tam cię kłuła słoma. Wybaczcie, łaskawe panie, że najpierw wam się nie pokłoniłem, ale musiałem przywitać się z Królem królów, kiedy go tu zastałem. A! Siostrzyczka Elżbieta! Przepraszam, może już się nie godzi nazywać siostrzyczką?	Chciałaś pani zowie się Darski!	Chciałem go nawet wyzwolić lecz mniejsza z tym. Mówmy o Ligii. Rzym to morze...	Choćbym miał, to bym nie dał Listy zostały w Pilwiszkach.	Co, mojego „Bonawentury” nie ma?!	Czemuż nie wyraz chorego na niestrawność?	Czyliż taki barbarzyńca może być pięknym!... Jestem pewny, że śmierdzi łojem...	Człowieka, mężczyznę.	Dając dziewięć okradłbym mą rodzinę	Dla mnie mogłaby najpiękniejsza nie istnieć Nie znam nic wstrętniejszego nad wieś i jej rozkosze.	Dobranoc.	Dobrze, żeś dodała, bobym pomieszał osoby. Dlaczegoś przyjęła Głębockiego bez miłości?	Domyśliłem się	Dwadzieścia.	Gotów więc jesteś użyć dla mnie siły rammienia swego, tak już wsławionego powszechnie?	Hej, na Siczy ty by teraz spał, a tu tłucz się po ciemku jak siromachasiromacha (z daw. ukr.)	I nie patrz tutaj. Spoglądaj sobie na pułap albo przez okno na chmurki na niebie.	I o przykazaniach bożych! wtrąciła z nowem westchnieniem pani Apolonja.	Idę też. Ale muszę się uczesać i zrobić.	Jak uważacie. Co do mnie, to przejechałbym się z ochotą.	Juljo, ty niewiesz co w sercu tem się dzieje.	Klary Peggotty	Kościelne okna, co je nad murami widać, ciemne były.	Krakeny	Kto?...	Laska! kto mi wziął laskę?... Laska, psiakość, bo zaraz wchodzę!...	Mogę śmiało powiedziéć że się tu nie obawiam nikogo, ale téż nikomu wierzyć nie mogę.	Może nie dręczyli go tak jak mnie?	Mularzemmularz (daw.)	Mój drogi panie umyślnie traktowałem wobec pani całą sprawę bardzo lekko, bo nie chciałem jej przerażać; zresztą to raczej pana dotyczy i to bardziej niż pan myśli... Nie radzę panu zbytnio żony zaniedbywać; jest to temperament bardzo bujny i zdrowie zastraszająco silne... To wszystko oczywiście musi na nią oddziaływać. Natura ma swoje prawa, które, jeżeli się je zapoznaje, umieją same nakazać posłuszeństwo. Pani może dojść do stanu chorobowego, w którym gorzko byś pan żałował swego zaniedbania... Jeżeli ją pan kocha, trzeba ją kochać nieco wyraźniej; jeżeli pańska miłość już wygasła, ale zależy ci na tym, aby zachować matkę swoich dzieci, środki zaradcze należą wprawdzie do zakresu higieny, lecz decyzja w tym względzie może wyjść tylko od pana...	Mój mości panie! czyli się waćpanu w oczach tylko nie pomieszało lub czyś częściowej porażki za ogólną klęskę nie poczytał, bo to, co powiadasz, całkiem imaginację przechodzi.	Mówisz w ten sposób, bo wiesz, że nas podsłuchują, mój panie chcesz podburzyć przeciwko mnie dozorców i prześladowców moich!	Mądrzy!	Naści wojaczkę, jeden z drugim!	Nic z tego, bo mam coś lepszego, interes cudowny, który mnie musi postawić, zobaczycie, że stanę od razu na czterech nogach.	Nie.	Niech zdechnę, ale to na nic!... Gdybym przez tydzień asystował pani, to powstałoby tyle plotek, gadań, przypuszczeń i t. d., licz aż do dwudziestu!	No i co z tego? BogactwoAle za to wyobraź sobie, że znajdujesz stary zaśniedziały garnek, a w nim sto błyszczących dolarów, albo skrzynkę z diamentami? Co?	O! Boże mój!... Boże!...	Obiecujemy	Ociec!	Oj, ty nieuleczalna entuzjastko!... Ale może i ty się kiedyś wyleczysz. Nawet prędzej, aniżeli myślę!... Wyręczam się tobą w nudnej robocie, bo sądzę, że ci się to przyda. Czy ciągle projektujesz sobie założyć pensję?	Organista jest w domu?	Pamiętaj, o co prosiłem cię dziś rano w ogrodzie.	Pan śmiesz pytać: co mi jest?... Pan nie rozumiesz?... Nie rozumiesz tego, co dla kobiety uczciwej znaczy jej honor? Nie rozumiesz mnie po tylu dowodach wstrętu, jaki okazywałam panu?...	Panie Piórkiewicz każ pan pójść komu po wsi, żeby do roboty przyszło jeszcze z ośmiu, z dziesięciu.	Przy ulicy Morw, parafia Panny Marii.	Przyjaźń interesem, a interes przyjaźnią	Przykre?	Przypadek chciał Najjśn. Panie, żeśmy trafili na jasełka jakieś z panem jenerałem, z powodu zepsucia się powozu. O ile mi szum, krzyk gawiedzi i nie dość dobra pamięć dozwoliły schwycić to przedstawienie, przypominam sobie, że występowały tam głównie figury biskupów, dygnitarzy, posłów, kilku kobiet...	Przysięgam na imię Boga naszego... Czyś zadowolony?...	Puść!	Raz, dwa, trzy, cztery, pięć Pięć milionów, do diabła! Ależ pan ma rozmach, krezusie!	Resztę mózgu morze ci wypłukało ze łba! Gadasz jak wyrocznia, dwuznacznikami! Chodźmy spać!	Skąd?...	Spełniłem.	Sądny dzień się zrobił.	Tak, tak, zdrowie Dantèsa Zdrowie Dantèsa! Zdrowie przyjaciela!	To bardzo proste. Powierzają nam przeważnie swoje sprawy zawiedzeni mężowie lub zazdrosne żony. Rozumie pani? Sprawy, których nie można oddać policji, gdzie zależy na dyskrecji. Otóż z wiosną tych spraw bywa najwięcej.	To znaczy, że trzeba złożyć uroczystą przysięgę, że wszyscy będziemy sobie pomagać wzajemnie i nigdy żaden z nas nie wyda tajemnic bandy, choćby go siekano na kawałki, a każdego, kto by skrzywdził któregokolwiek z nas, zabijemy razem z całą jego rodziną.	Tu niema żadnego: ale... Jeśli jesteś niewinny, pozwól się rewidować!	Tylko trochę za głupi jak na mieszkańca Marsa.	Tymczasem dopiero zapowiedź ich... Powiedz mi pan jednak co byś sądził, gdyby Geist pokazał ci metal pod każdym względem przypominający stal, lecz dwa lub trzy razy lżejszy od wody?... Gdybyś podobny materiał oglądał na własne oczy, dotykał go własnymi rękoma?...	Tymczasem, tymczasem! A tymczasem jest to, że pieniądze są mi potrzebne do zarżnięcia!...	Upadam do nóg i... proszę pamiętać... To, com powiedział, warte jest przysięgi i nie zmienię słowa, tak mi Boże dopomóż.	W minutkę tu będą. Miło dziś pachnie na okręcie. Tata wziął dobrego kucharza... byle ten tylko dogodził jego bratu! Ładny mamy dziś połów, co? Jaką mieliście wodę, Manuelu?	Więc ciekawiście naprawdę „wspomnień niebieskiego mundurka?”...	Więc czymże? Zmądrzałeś, widzę, w kryminale	Więc po co iść?	Zaczekaj no; ale pamiętaj, że na tym koniec! Nie będziesz mnie więcej męczył?	Zaczekaj, panie.	Zali on ci tak nienawistny?	Że pani hrabina jest wielką figlarką i złośliwą kobieciną, która starego wuja szpieguje i posądza
To, proszę pani, z powodu mgły dzisiejszej, którą choć nożem krajać, tak jest gęsta.	Cóż jeszcze? Żali kusze, abo tarcze skamieniałe? Bajecie nicpotem, aże mgli słuchać Ani to baszty, ani to zwaliska, ani to panny klęczące, ino tak było w Ojcowie od świata stworzenia, i tak będzie do końca. Co wam się troi? Prawe skały i tyle.	No tak, ale ojciec ma do mnie żal... Ale ja nic nie mogę poradzić... Ja nie chcę łaski, bo to mnie poniża... Ja nie chcę być ojca utrzymanką, bo to mnie poniża... Ja chcę sam na siebie zarabiać... Ja chcę pracować.	...którym nie przyszło nawet walczyć z bogami, bo ich mizerne przykuło życie. I nie orły pierś im szarpią, lecz robactwo ich obsiadło, to najmizerniejsze robactwo ludzkie... Wiesz, co taki uczyni, gdy, utraciwszy wiarę w świat, w ludzi, w siebie, zachowa jeszcze tylko siłę woli? Wiesz, co taki donkiszot uczyni?...	A pani pamięta, czyja to rączka mnie na pagórku piaszczystym poświęcony medalik na szyi zawieszała?	A... pani świeża zupełnie!... no, no! to ciekawe!...	Bo byłem jeden. Ale dziś, gdym poznał, że cała szlachta ma to samo rozumienie, co ja, jest mi raźniej...	Cóż mi tu opowiada pani małżonek? Co to za niezrozumiała przykrość...	Cóż to za nowe psikusy?	Licho mnie tu wniosło, jak pana Boga kocham! Nie było mnie lepiej pójść na służbę, albo do dworu, gdzie ubogich radzi przytulają. Bartosz to taki stary warjat, gotów i zastrzelić i zabić. Wszak taki mówią, że ze strzelbą poszedł. No! a co ja temu winna; dziewczyny na pasku nie trzymać. Już kiedyto bieda! Kumie! kumie! odezwała się do Marcina. Marcin pełną mając gębę kiełbasy przybliżył się do niej leniwie.	Maryo, nie na prawdę tak mówisz! Gdybym nie był powrócił, tobyś dziś jeszcze była panną!	Masz słuszność, dostojny Mefresie Przy zmianach, jakie chcę zaprowadzić w moim państwie, dwadzieścia, a nawet trzydzieści tysięcy talentów nie będzie sumą zbyt wielką.	Naturalnie! Takie pytanie nawet do głowy ci nie przyszło. Przecież ja jestem na to, abym, gdy ty zechcesz, wydawała twoje potomstwo na świat!	Nic mi z drogi, to was podwiezę...	Nie! Ej, do paralusza? Czyżbyś naprawdę miał popełnić głupstwo? Jak to!... Ty, który dzięki błogosławieństwu niebios znalazłeś dwadzieścia tysięcy franków renty, pałacyk, żonę, świetny kwiat bogatego mieszczaństwa...	Nie, ja muszę z doktorem mówić osobiście i to dzisiaj koniecznie. Czy pani nie wie, gdzie bym go teraz mógł znaleźć?	Nie. Nazywaj mnie tak, jak dawniej...	No, to możecie iść. Nie zatrzymujemy.	O, diamenty, to jego mania On ma chyba jak Potiomkin pełno diamentów w kieszeniach i rozrzuca je po drodze jak Tomcio Paluch kamyki.	Przepraszam mówiłem, bo sam Porthos to mówił, roztrąbił już wszystkie te piękne rzeczy przed wszystkimi i przede mną. Lecz wierzaj mi, drogi panie d’Artagnan, że gdybym słyszał to z innego źródła, lub choćby sam on mi się zwierzył, nie byłoby spowiednika dyskretniejszego ode mnie.	Samiście mi mówili, że często was o napisy łacińskie i różne podobne roboty napastują. Nic innego być nie może, nad coś podobnego. Wojewoda pan możny, więc się to wam opłaci.	Tak	Tak	Tak Mr. Barnes! Proszę siadać. Przystępując od razu do rzeczy, chciałabym pomówić z panem o zaginionym rubinie. Oczywiście, pragnę go odzyskać. Ofiaruję panu tysiąc dolarów za dokonanie tego.	Tak.	Tak. Z tobą.	Tak?	To mnie cieszy. Czytywałam i Wilhelmowi ustępy, wieczorem, kiedy zajmuje się swymi drzewnymi robotami, lecz ta poezja nie przemawia do niego. Lubi tylko takie wiersze, które są wydrukowane w kościelnym śpiewniku. Ale w przyszłości powoli ucywilizujemy go, prawda?	Widzisz to, Agnieszko, nie mówiłem ci jeszcze, że Dora jest raczej... jakże to powiedzieć... nie to, aby polegać na niej nie było można. O nie! Lecz jest raczej nieśmiałym, bojaźliwym, delikatnym stworzeniem. Niepraktyczna przy tym. Jeszcze przed śmiercią ojca, gdym wyznawał jej wszystko... Ale pozwól, niech ci to opowiem.	Wszystko pani wytłumaczę. Owszem, jeśli je pani przeznaczy, to je wezmę.	A ja ci mówię, że ty Kmicica nie znasz!	Ale cóż moje obchodzą pana?	Ale któż ona jest? zapytał Dobek... zkąd? jakim się tu sposobem dostała?	Ar įrašė, kiek bulbių gavome?	Bardzo dobrze. Na drogę dwadzieścia czerwonych złotych. Kiedy pan wyjedzie?	Bo mi ciebie strasznie żal.	Bohunowi! miasto na środkowej Ukrainie, niedaleko Kijowa, w XVII w. ośrodek kozacki; w 1630 oblegane bez skutku przez polskiego hetmana Koniecpolskiego, w 1649 miejsce rokowań Polaków z Chmielnickim., wykrzyknął zaraz z udaną radością:	Być może. Czy pozwolicie mi odejść?	Chilonie Chilonidesie!	Ciekawym, jakeście do tego doszli	Co może być wart?...	Co on tam dba o jeńców, nie puści go, by i za trzydziestu.	Co się dzieje z Itą? Dlaczego nie siada do stołu?	Co się stało, Polinezjo?	Coś dobrego! Na przykład piękne, miękkie, białe bułeczki. Będą jej smakowały, bo jak wiesz, już nie może jeść twardego, czarnego chleba.	Czemuż mówisz pfe?	Czyż się pani moja nie domyślasz? słodko jest choć pomówić o niej!	Cóżem miał gadać? Wżdy jasne jak słońce, że nas dwustu, a gości ani połowy przy stole, tedy łacno dwom, trzem, a nawet i czterem wymknąć się choćby na pół godziny.	Dawnoście wyszli z Browarków?	Djabeł, Siewros!	Dla kogo?	Dlaczego nie oryginałem?	Droga pani, trzeba bardzo, bardzo dbać o siebie, pić ziółka łagodzące, kwiat pomarańczowy, żywić się lekko, białe mięso, dużo ruchu.	Dużo jest takich, co już nie powrócą Proszę o rum.	Dwie?	Dziękuję!...	Gdybyś lepiej rozumiał kobiety, tobyś się cieszył z tego, żem do małżeństwa nie dopuściła. Ty jej nie znasz. Ona jest cała jak patyk, a przytem ma zły charakter. Czy i tego nie rozumiesz, żem ci kazała starać się o nią, przez wzgląd na ludzi i na Józia. Inaczej, czembyś mógł usprawiedliwić codzienne prawie bywanie?	Henryk? Co on...?!	Hrabia jesteś zawsze dobry i grzeczny.	I co zamierzacie czynić?	I rady sobie z nami dać nie mogli, takie swawole wyprawialiśmy zawsze, ile razy zebraliśmy się do kupy.	Idź sama, nie pójdę z tobą! Mówię ci, odejdź! Żeby mnie w kajdany skuli, w lochu zamknęli, wolniejszym bym był niźli przy tobie, słyszysz, wolniejszym!	Jak jemu było na strop leźć, kiedy był w łykach.	Jak się nazywasz?	Jesteś romantyczka	Jezus Maria! Co pan Leszek mówi! Jakże ją mogli pochować?!... Ta Marysia?... Od Szkopkowej?... Toż ona żyje!	Kto temu winien, sam powiedz, płakso?	Kłamie?	Mamy żywność i gorzałkę ze sobą	Maryniu, pojedziesz z nami na herbatę Nas czekają, a ty musisz być naczczo. Dobrze? prawda?	Milcz, młodzieńcze! Jesteś tu świeżym, jak i ona, przybyszem, więc powinieneś szanować obyczaje, które tu zastałeś. Jakób ma słuszność, trzeba zedrzeć z niej kaptur i spalić go!	Mnie co do tego! Kneź przykazał.	Mości komisarzu proszę trzymać język za zębami i nie rozszerzać się nad moim nazwiskiem lub przydomkiem. Imię mam Gines, nie Ginesillo, a Pasamonte, nie Parapilla, mojego rodu jest mianem. Niech każdy baczy na siebie, zamiast na drugich, a skoro się dobrze obejrzy, znajdzie niezawodnie dosyć do potępienia w sobie.	Na jakiejś maskaradzie?...	Nic, dziecinko. Rozglądam się po jeziorze i dlatego nic nie mówię.	Nie mamy potrzeby ukrywać przed panem i określimy położenie, w jakim się znajdujemy	Nie sądzę	O... właściwie od razu. Najpierw kot...	Oho! powiedział	Orłowska!	Otóż Anglik z towarzyszem są tutaj jeszcze. Zauważyłem, że żal im bardzo uprzęży. Tobie widocznie zależy na koniu. Na twojem miejscu, stawiłbym uprząż o niego.	Owszem w machinie pneumonicznej, czy jak tam, Bronek dusił myszy; więc papuś rozbił klosz, Bronka wykrzyczał i szafę zamknął na klucz. Ale pani klucz odda...	Owszem, mam bardzo pilny.	Panowie czyście już gotowi?	Po coś tam chodziła?	Pod jakim?	Pokoju! Niech każdy zostanie na swoim poletku.	Prawda, że nie ma ani odrobiny zalotności w tej pannie?	Przyjmuję komplement za szczerość, ale w czem widzisz odwagę?	Stało się wedle tego, co marszałek Wittenberg przewidywał	Sądzę, Elu, że odmówiliśmy mu zbyt stanowczo.	Ten, którego słuchamy.	Trudno też wiedzieć, o czym się nie myśli	Trzymamy mężczyzn przez ich przyjemności dyplomaci biorą ich jedynie miłością własną; dyplomaci widzą ich w pompie, my w negliżu; jesteśmy tedy mocniejsze.	Uchowaj Bóg! Wiem, kto ona jest.	W kurierach pisali, że w Austrii złapali takiego, co trzydzieści cztery zbrodnie popełnił.	Zakazuję ci mówić rzeczy płynące z guseł ukraińskich, a panu, Czaruś, zakazuję mówić o wyjeździe.	Zależałoby mi na tym, żeby poznać prawdziwą przyczynę...	Świątynie i Labirynt muszą być zajęte przez wojska dwudziestego trzeciego Paofi Lud zatem zarówno w Memfis, jak i w Fayum może zbierać się już osiemnastego, z początku małymi garściami, potem coraz liczniej. Gdyby więc około dwudziestego zaczęły się drobne rozruchy, już nie należy im przeszkadzać. Szturmować jednak do świątyń mogą dopiero w dniach dwudziestym drugim i dwudziestym trzecim. A gdy wojsko zajmie te punkta, wszystko musi uspokoić się.	Że jej nie ma.
Ach, nie!... Któż by mnie śemiał obrazić?... Ale tu jest takie liche towarzystwo... Rejentowa nie może żyć bez pelotek i nawet wówczas, gdy milczy, jeszcze robi pelotki... A ta aptekarzowa, cóż to za obłudnica!... Kiedy całuje mnie, mam uczucie, jakbym doteknęła węża...	No, nie! Tylko to, co lubię, za daleko, za wysoko, a dogadzać sobie nie mam możności. Jestem biedny i sierota. Co mnie cieszyło, straciłem. Boję się teraz do czego przywiązywać, by nie cierpieć.	To prawda i oto, co mi ciąży; wyrzut ten pomnaża jeszcze ciężar innego, o wiele ważniejszego, jaki muszę sobie czynić. Czy nie spostrzegasz, margrabio, że gdzieś się podziała moja dawna wesołość? Straciłam apetyt; piję i jem jedynie z rozsądku; nie mogę sypiać. Nasze najbardziej poufne zabawy nie cieszą mnie. W nocy rozmawiam sama ze sobą, pytam siebie: Czyżby stał się mniej godnym uczucia? Nie. Czy masz mu do zarzucenia bodaj ślad niewierności? Nie. Czyżby czułość jego dla ciebie osłabła? Nie. Dlaczegóż tedy, skoro przyjaciel jest zawsze ten sam, serce twoje zmieniło się dla niego? Tak bowiem jest; nie sposób tego ukrywać przed sobą; nie oczekujesz go już z tą samą niecierpliwością; nie odczuwasz tej radości na jego widok; niepokoju, kiedy zbyt długo nie wraca; słodkiego wzruszenia na turkot jego pojazdu, kiedy go oznajmiano, kiedy wchodził w drzwi, tego już nie odczuwasz...	Uchowaj, Boże! Nie złe to, ale niepotrzebne. I tobie u ludzi szkodzi, i zamieszanie z tego wynika, a korzyści dla nikogo nie ma żadnej. Nie mówię ja na niego. Nie. Ale gdyby był całkiem porządny, nie narażałby cię, gołąbko, na obmowę, nie zawracałby ci główki, nie siedziałby tu kamieniem.	Wnuczko kochana, sama nie wiesz co pleciesz! zawołał wojewoda, jakto może być żeby kobieta młoda za mąż iść nie chciała. Musi.	O Boże! Boże! A depesza przyszła, że wiedeński! Małom nie umarła. O Boże, co za szczęście! Chwała Bogu! chwała Bogu!	Toteż dlatego może tak umyka teraz! Patrzcie, waszmościowie, ledwie nie pędem ku Szwedom bieży. Ej! posłałbym za nim kulę...	Mości panowie bracia!... Widzieliście, jako dwóch pludraków przyjechało w złocistej karecie. Wiedzą oni, że nie z Radziwiłłem to igrać. Będą za nim po komnatach chodzić i w łokcie go całować, by im dał pokój. Ale książę, mości panowie, od którego z narady wracam, upewnił mnie imieniem całej Litwy, że nic z paktów, nic z pergaminów, jeno wojna i wojna!	Winicjusza z córką króla Ligów, a twoją zakładniczką. Ona wprawdzie jest obecnie w więzieniu, ale naprzód, jako zakładniczka, nie może być więziona, a po wtóre sam zezwoliłeś Winicjuszowi poślubić ją, że zaś wyroki twoje, jak wyroki Zeusa, są niecofnione, przeto każesz ją wypuścić z więzienia, a ja oddam ją oblubieńcowi.	Pewno, gołąbeczko i mówić nie trzeba. Nie ma o czym mówić. Daj ci, Boże, radość i spokój, gołąbeczko... No, na mnie czas, żegnajcie... A mną, starym, nie zawracajcie sobie głowy...	Z prawdziwym panem wiadomo od razu, czego się człowiek ma trzymać, ale to była trudna sprawa. Kapitan nic a nic mnie nie obchodził, nie przymierzając jak i pan w tej chwili, panie Schomberg. Może pan teraz zaraz zapalić cygaro albo w łeb sobie palnąć	Nie ma nic do tłumaczenia, dzieci i stare kobiety powinny o tej porze spać. Nie fatyguj się, Konrad mi pomoże	Droga babciu, nic taniej nie można?	Nie tyle ładna ile... ordynarna.	Nie! Tego, tego...	No, no, nie wiedziałem!..	O, nie, lubię czytać głośno.	On nie śpiewa jeno tylko w swoje dni i o swoich godzinach.	Słyszy pani, co mówi jej towarzysz? Pani zdaje się polegać na jego zdaniu Otóż, jego ekscelencja minister jest teraz najmocniej przekonany, że tak zwany Vautrin, mieszkający w domu Vauquer, jest zbrodniarzem zbiegłym z galer tulońskich, gdzie go znano pod imieniem Trompe-la-Mort.	Więcej nieszczęść nie było?	A ja już o świcie byłem. I jak się wam zdaje, że ot, pewnego dnia kłody ze starej poręby same wylezą na drogę i ułożą się w poprzek? A kamienie też podsypią się same?... Takich cudów jeszcze nie bywało. To był zbrodniczy zamach.	Nie wiedziałam że to ma z tobą coś wspólnego. Schomberg mówił o jakimś Szwedzie. Skądże miałam wiedzieć? Dopiero kiedy zacząłeś mi opowiadać, dlaczego tu przyjechałeś	Niechaj buduje, i z nim nam potrzeba przyjaźni. Kiedy my więc tutaj układać się będziemy z posłami Ladislausa z wiedzą Zygfryda; potajemnie wraz z Robertem von Wartburg i Zygfrydem von Papenheim poniesiecie Gedyminowi dary i wejdziecie z nim w przyjaźń, nakłaniając do pognębienia Ladislausa, jako czyhającego na ziemie za Bugiem. Wasza głowa w tem, żeby Gedymin zgodził się iść z nami ręka w rękę i skłonił lud swój do wyprawy na wschodnie polskie ziemie. My tymczasem wytargujemy na polskich posłach, jak najdalej w ich ziemiach granice, podpiszemy ugodę, zostawiając sobie jakiś uboczny punkt do zerwania; łatwo nam będzie, boć ani ów Bartelemo, ani przemądrzały Gerward, ani też dwaj gardłujący za sprawą Ludislausa biskupi, na prawie zgoła się nie znają.	Ależ to nie dowodzi!	Ja znam tylko Wezuwiusz ale jakeśmy go widziały, nie było wybuchu.	Naprawdę? Ale to chyba niedobre, choć mówi się: tłusty jak koszatka. Nie dziwota, że tłuste: śpią sobie cały boży dzień, a budzą się dopiero na noc, po to, żeby pożreć wszystko, co się tylko da. Proszę pana, miałem w zeszłym roku cztery morele	Może być; ale wiedz, że wcale nie jestem szczęśliwa. No, dość tego, damy się już obudziły, a panowie wrócili do salonu. Chodźmy do nich!	Idę do dworu, jeśli tu jakikolwiek jest Powiem to pułkownikowi Dabneyowi!	Ach tak! Ależ to istny nabab! Wiecie panowie, ile kosztują takie trzy okna na tydzień karnawałowy i do tego w pałacu Rospolich, to jest w najpiękniejszym miejscu Corso?	Zobaczmy, ja bardzo lubię Madonny. Ja swojej Mery kupiłem Murrilowską Madonnę, jej to sprawia przyjemność mieć w swoim pokoju taki obraz, to czemu ja nie miałem kupić?	A to jest ten mistrz TanachuTanach	Bajki?... Bajki?... No, zatem wam powiem, że to jest święta prawda... I jeszcze wam powiem, że bogatsze chłopy naradzają się z Joselem i Grzybem, żeby kupić całą wieś od dziedzica... Całą wieś, żebym tak szczezłaszczeznąć (daw.)	Ciężko mi Odchodzić tak będziecie wszyscy, wszyscy będziecie tak iść jeden za drugim, a ja zostanę tu na waszych grobach. Przekonaj mnie, że tak trzeba, przekonaj mnie, że mam prawo umrzeć.	Poruczniku, czy dobrze mi się wydaje, że chcesz wiedzieć, kim jest człowiek w czarnej pelerynie?	I... co tam rządzi, co panuje, komu tam wiada, jeno to jest pewne, że nad człowiekiem zła dola ma moc swoją i to cierpienie.	A prawda na tego także spadł po bracie, który był górnikiem, majątek, i to znaczny. Ale on wszystko biednym rozdaje.	Ja zniszczyłem listy pani, niech pani również zniszczy moje! Teraz, tu, przy mnie!	Każda moja decyzja jest ostateczna.	Bez księdza! Czy rzeczywiście ksiądz sądził, że byłbym do tego zdolny?	Czy pan myśli długo jeszcze mieszkać u mnie?	Mnie wszystko jedno Niech pan mi się wystara o pieska, a ja jutro wieczorem o siódmej przyjdę po niego. Będzie?	Można się bawić w święta, ale zawsze trzeba się choć trochę pomodlić. A paciorek odmawiałaś co dzień rano i wieczór?...	O, długo, stary adherencie diabłów, bardzo długo! Włazimy ci na kark obadwaj oto z Rafciem. Będziemy gospodarowali. Bierzemy się do roli.	Sir Karol otrzymał list tego dnia rano. Zwykle dostawał dużo listów, bo wiedziano o jego dobrym sercu i każdy w kłopocie udawał się do niego. Ale wtedy był tylko ten jeden list, więc go zauważyłem. Nosił stempel pocztowy Coombe-Tracey, adres był wypisany kobiecą ręką.	Widzisz, matko to pan Don Kichot dał niezawodnie ojcu tę wyspę, którą mu tak często obiecywał.	Zabija nas dziś, jak nas uratował kilka miesięcy temu, posyłając nam pierwszy swój zarobek! MercierMercier, Louis Sébastien (1740–1814)	A jak oni się z żoną kochają! Aj, aj! Aż oczy bolą patrzyć!	A skąd ty wiesz, że to laskar?	Ach? O takiej pan walce mówił?!	Bo chce.	Cierpliwości Ale si tu non vis dare, presta, quaesumussi tu non vis dare, presta, quaesumus (łac.)	Co to znaczy?...	Cóż to znaczy?	Dopiąłem swego! Czary działały! To moje pierwsze naukowe odkrycie.	Gdzie to ona Sobota?	Idź do djabła!	Kilka rozpraw i artykułów Z nich wszystkich wieje zbawczy duch krytyki. Pod naciskiem jéj walą się jedne po drugich woskowe lalki naszéj przeszłości. Téj wyprawie orężnéj przeciwko fałszom, któremiśmy się długo karmili, przyklaskuję.	Może mi pan powiedzieć, co się stało z Łęckim?...	Na wieki. Siadajcie z nami, zmieścimy się!	Niczego moje dzieciątko kochane, niczego. Ale, wiesz Anula, Zajączek położył się bez trzech	Ojciec Kalego nosić skórę lamparta i Kali także.	Stary żołnierz, stary sługa... Na ręku mnie nosił. Siłasiła (daw.)	Stałe stanowisko, etatowa posada, to wielka rzecz.	Szukajmy, byle prędzej. Ale nade wszystko	To ja mogę zawiadomić pana de la Porte	To może chcesz się przejechać przedtem w stronę Rialto?	Więc rozmawiałaś z nim nawet?	Żarłok! sprowadza mi ślinkę do ust.	!!!	A kto tam?	Ani jednego słowa litości...	Chciałabym powiedzieć panu parę słówek, panie oficerze...	Co, panie Józefie?	Dałem i zostanę	Furdafurda (daw.)	Gdzie mnie prowadzisz?	Gdzie?	Ha?	I równie nic dziwnego, że potrafi włosom czarnym nadać kolor złocisty	I tak mi okrutnie wesoło, że aż strach.	Ileż razy prosiłam cię abyś mówiła wprost, co myślisz.	Jedź, gdzie chcesz...	Jego mi żal...	Kryjesz się przede mną?	Księże, cynizm pański napełnia mnie obrzydzeniem!	Mam-li otworzyć? Sigillumsigillum (łac.) zauważył Zagłoba.	Mów dalej, Ropuchu	Najbezpieczniejszy niedźwiedź gdy zabity! mruknął Dobek.	Nazwę mi podaj, szybko i zwięźle!	Niech Bóg broni oni nam się jeszcze przydadzą.	Niech ci Bóg zapłaci! pozdrów mi wszystkich i uściskaj ode mnie!	Och, Boże!	Owszem	Skąd wiesz?	Też dobrze. W sam raz interes. Przed wyjazdem.	W Łodzi wiedzą, co jestem wart	Waść wdowiec?	Więc teraz słuchajcie jeszcze i patrzcie, kto siedzi przed chatą między uszyma strasznego słonia. Oto siedzi tam bwana kubwa wielki i mocny, którego boi się słoń...	Zupełnie źle!	Że co?
Ale dlaczego?	Byłem... pomyliłem się w swych rachubach... gorzej niż mieszkańcy Marblehead Nie chciałem panu uchybić, panie Cheyne, sądząc że chłopiec jest trochę pomylony... ale on wygadywał takie niestworzone rzeczy o jakichś tam pieniądzach... które...	A nie chcą.	A teraz tak: we środy i w piątki tutaj o ósmej wieczór odbywają się zebrania. Pogadanki, dyskusje, referaty. Trzeba na to przychodzić. Policji nie włazić w oczy, bo chociaż zebrania te odbywają się pod całkiem legalnym pozorem kółka samokształceniowego przy Związku, trzeba unikać wzbudzenia podejrzeń. Na wszelki wypadek wystawię wam legitymację związkową.	A toć właśnie on tam na strychu ją zatarasował. O chlebie i wodzie. I nie puści jej, aż waszmość wyniesiesz się stąd na zawdy.	Bierz tych wszystkich rannych i zabitych, którzy się znajdą, odwieź ich panu Wołodyjowskiemu i powiedz mu ode mnie, żem mu nie wróg, a może i lepszy przyjaciel, niż myśli... Alem go chciał minąć, bo nie teraz jeszcze pora, abyśmy się spotkali. Może później przyjdzie ten czas, ale dziś ani on by nie uwierzył, ani ja nie miałbym go czym przekonać... Może później... Uważaj waćpan! Powiedz mu, że ci ludzie mnie napadli i że musiałem się bronić.	Była panią, robiła, co chciała, nic jej nie brakowało, a nie umiała tego poszanować, to niech popróbuje czego innego! A to wam zapowiadam, powiedzcie jej, że póki kulasami rucham, bronił swojego dobra będę i nie dopuszczę, żeby się prześmiewano ze mnie kiej z kukły jakiej, zapamiętajcie to sobie.	Cicho!... cicho!... Nie dacie mi dokończyć...	Czekaj waćpanna. Jakoś duch wstępuje we mnie znowu. Bywało się w różnych okazjach. Wolnym czasem opowiem waćpannie, co mnie w Galacie spotkało, z czego wraz zmiarkujesz, że i wtedy krucho było ze mną, a przecieżem się własnym dowcipem z tamtych terminów salwował i wyszedłem cało, chociaż mi broda, jak to widzisz, posiwiała. Ale musimy zjechać z gościńca. Skręć waćpanna... tak właśnie. Waćpanna tak koniem powodujesz, jak najsprawniejszy kozaczek. Trawy wysokie, żadne oko nas nie dojrzy.	Czy ci w ogóle na mnie nie zależy?	Czy nie jest ci zimno? Może byśmy wstąpili do garkuchni Mordechaja? Ogrzejesz się trochę.	Czyż nie pojmujesz, że wiem o wszystkiem: o porwaniu ciebie z ustronnego domku w Saint-Germain, o rozpaczy jego i jego przyjaciół, o poszukiwaniach bezowocnych do chwili obecnej? Jakże chcesz, żebym się nie dziwiła, kiedy niespodzianie znalazłam się razem z tobą; z tobą, o której tak często rozmawialiśmy, którą on kocha z całej duszy i którą nauczył i mnie kochać, chociaż cię nigdy nie widziałam! O! droga Konstancjo, znalazłam cię nareszcie i patrzę na ciebie!...	Cóż się z panem dzieje? Wieki go nie widziałem. Smutne czasy, nieprawdaż?	Do stu rogatych diabłów! czego ty chcesz, Kuklinowski, czy żebym temu Kmicicowi życie darował? To nie może być!	Dobrze je nazywasz, Sancho pełno jednak ludzi na świecie z wielkim trudem i mozołem doszukuje się rzeczy, które ani przyjemności, ani pożytku nie przynoszą.	Ja? Nic. A przynajmniej nie osobiście.	My także mamy pieniądze; bo nie przepiłem jeszcze zupełnie resztek z djamentu, a Porthos i Aramis nie zdążyli przejeść. Potrafimy także zamordować po jakie cztery konie. Pamiętaj jednak d‘Artagnan pamiętaj, że Bethune jest miastem, gdzie kardynał rozkazał zatrzymać się tej kobiecie, a gdzie ona jest, nieszczęście sprowadza nieodzownie. Gdybyś miał sprawę z czterema mężczyznami, puściłbym cię samego; ale masz do czynienia z tą kobietą, jedźmy zatem we czterech, dałby Bóg, abyśmy nawet z pomocą służących naszych byli w dostatecznej liczbie!	Nie ma o czym mówić	Nie mówiłamże stryjowi uciekajmy jak najdalej, bo nas tu nie zostawią w spokoju... Ot, i sprawdziło się!	Nie przywykłem zabierać łupów zwyciężonym i nie jest też godnym rycerza pieszo puścić zwyciężonego przeciwnika, chyba w razie, jeżeli zwycięzca utraci swojego konia w potyczce, wtedy może wziąć konia przeciwnikowi jako prawą zdobycz w równej walce; tak więc, Sancho, rozkazuję ci zostawić tu tego konia lub osła, jak go zowiesz, właściciel nie omieszka powrócić poń, skoro się tylko stąd oddalimy.	Nie wiedziałam...	Nie, pewno to ty, Athosie?	Nieprawda Jak możesz nawet tak mówić. Uczciwszego człowieka i odważniejszego, jak ty, nigdy nie widziałam.	No, no! Nie bierz sobie tego tak bardzo do serca. Wszystko jedno. Przestań płakać. Co było, to było. Musisz rozpocząć nowe życie. Ale Kret mówił prawdę, Łasice pilnują każdej pozycji, a to najlepsza straż na świecie. Nie ma co myśleć o ataku na dwór. Oni są zbyt silni.	Och przyszły dyplomata musi mieć plecy... ojcowskie... Nie suknia zdobi człowieka, ale spodnie.	Przytem coś się da uratować... Jeśli Maszko znajdzie kredyt, to nas pospłaca. Może też znajdzie kupca na Krzemień. Ale! Pisze mi, żebym spytał Bukackiego, czyby nie kupił Krzemienia i żebym go do tego namawiał. On dziś wieczór jedzie do Rzymu i zaprosiłem go na śniadanie... Spytam go. On ma znaczny majątek ale ciekawym jednak, jak się to wszystko skończy.	?...	A co cię tam najbardziej interesuje?	A co on tam robił?	A widzisz... a widzisz, niedobra!... Za wszystkie niesprawiedliwości, jakimi mnie obrzuciłaś, musisz... musisz pogodzić się z panem Stefanem. Pamiętaj tego chce biedna matka twoja...	Ach, tak... Ile tam było?	Ach, więc to Polka wam dała kosza?	Ale co?	Bo mi to jest... drogie.	Bywa wszędzie, wszyscy go przyjmują... A ja miałem niegdyś do niego uprzedzenie.	Będzie ją miał wasza świątobliwość	Ciekawym, czy panna Helena zaprosi mnie na wesele? Jest to jedyny wypadek, z powodu którego mógłbym ubawić się parę godzin w salonach pani Korkowiczowej.	Co się stało Róży?	Cosel, na miłość Boga!	Czy mamy wywnioskować ze słów pani że pan Maldon chory?	Dmytruś, patrzaj no... wżdy to Odmiwąs do naszej baszty wali! Miesiąc mu prosto na twarz świeci...	Ha, ha! w takim razie, panowie, wznoszę zdrowie Karola X, ojca wolności!	Hola, co ci jest?	I kazałeś sobie dobrze zapłacić?	I sam hetman tego Mellechowicza setnikiem uczynił!	Ja go biorę, panu baronowi dacie mój powoź i moje konie. Obiad będzie dopiero o siódmej.	Ja tobie zbiję ładny kawałek pyska, ja ci z niego czerwony barchanbarchan (z arab.)	Jak to, co pan chcesz przez to powiedzieć?	Jakich substancji użył?	Jakim?	Jasiek... przepadliśmy! Wywali drzwi, jak Bóg na niebie.	Jesteś może nieprzyjaciółką naszej świętej wiary?	Krzyczycie kiej wrona, że wieś cała usłyszy!...	Król jest niewolnikiem	Kto jest ten Anglik?	Kto przyjechał?	Kto tu mieszka w tej chacie?	Kłamiesz! Ja wykradłem ją dla siebie? Wielki sędzio! Bezczelność tego człowieka przechodzi wszelkie granice! Nakaż mu milczenie!	Mama, Anusia...	Mego Boga, jak mówisz, raczej jak ośmielasz się mówić, zostaw, proszę, poza dyskusją. Ale natomiast...	Mir wam dajemy! czego więcej chcecie?	Może z widzenia?...	Mógłby zapis zrobić	Na tym to motocyklu rozbili się. Pień ktościś na drodze zostawił, a oni o ten pień, i wiadomo...	Nieźle. A waścinym to już ja się zajmę.	No i cóż dalej?	No!	No, gadajże pan, do cholery!	No, pokaż.	O! Bądź spokojny, ojcze	Oczywiście. Taki sam jak ty szyjesz.	Otrzymałeś dobre stopnie i mam nadzieję, że i dalej będziesz się pilnie uczył, byś wyrósł na pociechę rodzicom i na dobrego obywatela kraju.	Pan pozwoli	Paulina Giry ma lat czterdzieści siedem	Podobała ci się?	Prawda, ale czarownica to też jest; a Wawrzonowym krowom to chto mleko odebrał, co? A jak na Jadamowego chłopaka, co jej śliwki w sadku obrywał, jakieś złe słowo powiedziała, to mu się zaraz taki kołtun zbił i tak go pokręciło, Jezus!	Prawda, że wy, wieśniacy, wstajecie z kurami.	Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.	Strzeliłeś?	Szósta.	Tak nikt!	Tak to mówisz, jakby ci gorzko w gębie było, a przecie policz sam życzliwych.	Tak, biorę cztery czwórki i karety.	Tam on za tą skałą i za rzeczką cesarska granica, a wy już na królewskiej ziemi stoicie.	To mi go lepiej przedaj.	Trochę muzyki, przy tym mały balecik.	Trzecią w sprawie kredytu dla rolników Czwartą...	U kogo pani byłaś?	W takim razie	W takim razie wprowadzisz jako najemnika mnie	Wiedajesz, Pilip wiedajesz szto?... on... znaczy Pauluk... twój dziewier... otruty!	Wiem doskonale	Wuju...	Wybornie! Będziemy czytali razem. A potem pójdziemy do teatru oglądać dzieło wielkiego starca. Właśnie komunikaty zapowiadają wznowienie całego cyklu.	Z całą przyjemnością. Dziękuję.	Zaraz będę. Jedziesz pan gdzie rano?	Zatem ognia!...	Zatem wszystkie te pokarmy pochodzą z morza?	Związać tych ludzi... i rzucić do lochu! do lochu!	Śmierdzę wciąż kotem, mimo że dwa razy już się myłem!
I czy to dobrze, czy to dobrze namawiać tego samotnego człowieka do wydatków tak wielkich? On jest wprawdzie zamożny, ale nie milioner, nawet nie krociowy pan. Co zarobi, to rozda. Jeszcze tak być może, że na stare lata nie będzie miał gdzie głowy położyć.	-Książka, Praca, Zabawa, Wiara– Mówiłem ci, mój przyjacielu że takie książki służą do zabawy ludziom nieużytecznym i próżniakom, i tak jest w replice dobrze urządzonej, patrzą przez szparypatrzeć przez szpary	A czyż pan wie, gdzie on jest?	Czy pan jest władzą lądową i morską?	Myśli pan, że Chartres jest za Dreyfusem?	Oni od ciebie niczego nie chcieli, jeno nie po myśli im to, iż jest w pobliżu Zgorzelic trzeci. Tak tedy mówi Cztan do Wilka: „Jak mu skórę wygarbujęgarbować skórę dziś popr.: bać się., a nie, to mu gnaty w mig połamię!” A potem poczęli się obaj upewniać, że się będziesz bojał.	Tak, proszę księdza	Doktorze mógłby pan mnie oszczędzać! Sam już dość sobie czyniłem wyrzutów; życie moje jest bądź co bądź narażone na szwank i już bym teraz nie żył, gdyby Silver nie stanął w mej obronie. Niebezpieczeństwo, Honor, SłowoA wierz mi pan, panie doktorze, że mogę umrzeć. Przyznaję się, że na to zasłużyłem, ale boję się tortur. Jeżeli oni zechcą mnie męczyć...	Nie wiem kto się zajmuje nami; ale od pewnego czasu rozchodzą się tu i w okolicy osobliwe powieści. Jedni mówią, że cię gubię; obwiniają mnie o nierozwagę i szaleństwo; drudzy przedstawiają ciebie jako okrutnego i niebezpiecznego człowieka. Wcisnęli się, nie wiem w jaki sposób, w nasze najpoufniejsze myśli; to, co sądziłam, że wiadome jest tylko mnie, owe nierówności twego postępowania i smutne sceny, jakie z nich wynikły, wszystko to jest publiczną tajemnicą; biedna ciotka wspomniała mi o tym, a od dawna wiedziała, nic nie mówiąc. Kto wie, czy to wszystko nie przyspieszyło, nie zatruło jej zgonu? Gdy spotkam na przechadzce dawne przyjaciółki, witają mnie chłodno lub oddalają się za mym zbliżeniem; nawet moje kochane wieśniaczki, te dobre dziewczyny, które mnie tak kochały, wzruszają ramionami, kiedy widzą moje miejsce próżne tuż koło orkiestry na tańcach. Dlaczego, jak się to dzieje? nie wiem, ty także z pewnością; ale trzeba mi jechać stąd, nie zniosę tego. I ta śmierć, ta nagła i okropna choroba; a ponad wszystko ta samotność! ten pusty pokój! Brak mi odwagi; jedyny mój, drogi, nie opuszczaj mnie!	Doprawdy? Na Jowisza, stanie się tak, nie inaczej, jeżeli znajdę sposobność! Powinienem być zadowolony z losu, żeby dogodzić dziadkowi. Spróbuję, ale wiecie, że to przeciwne mojej naturze i będzie mnie wiele kosztować. Jego życzeniem jest, bym został indyjskim kupcem, jak on sam był, a ja wolałbym się raczej zastrzelić! Nienawidzę herbaty, jedwabi, korzeni i rozmaitych rupieci sprowadzanych na jego starych okrętach i nie dbałbym o to, czy pójdą na dno, gdybym je posiadał. Powinien poprzestać na tym, że wstąpię do kolegium, bo jeżeli mu poświęcę cztery lata, to niechże mnie za to uwolni od handlu. Ale się uparł i ja tak zrobię, aż na koniec zerwę z nim stosunki i będę żył według własnej woli. Tak samo uczynił mój ojciec. Zrobiłbym to jutro, gdyby ktoś mógł pozostać przy staruszku.	A zatém niech będzie, jak być musi Ale kiedy was złapałem, to proszę koniecznie do nas dziś na herbatę.	A, pan myśli, że to może interesować pana de Charlus?	Co pan wojewoda uczynisz i postanowisz, to przyjmę z wdzięcznością, odpowiedziała Laura... i czekać będę na rozkazy...	Cóż to znaczy? Tamb’ Itam jest tutaj...	E! choćbym zrozumiał, to nie poradzę. Nie mam co w bawełnę obwijać. Pani marszałkowa mi daruje (powtórzył to już raz trzeci, jakby z nałogu), N. Pan nasz czasem bywa nie do rozbawienia i nie do rozerwania; kto może zgadnąć, czem go poruszyć? Niekiedy dzieciństwo go zajmie, a innego dnia, choćby mu... (tu się zakrztusił) choćby mu z chmur bóstwo zstąpiło, ziewaniem je powita.	Hrabia wiész że ludzie, gdy są rozgorączkowani, wyegzaltowani, nie czują ani ognia, ani bicia Tak właśnie zemną: poczuję cóś tylko wówczas, gdy się pomszczę.	I dziś pan sam gospodaruje, a co z tego?...	Jak śmiesz odzywać się tak do mnie?	Jezus Maria! Ach, ty wole, ty zwierzę nieokrzesane, tak długo będziesz ze mną igrał, że po wojnie będziesz sto lat dosługiwał.	Mnie? Ale ja nigdy najmniejszéj subiekcyi nie doznaję, czy mi się zdarzy w szynku na Transtewerze znaléźć między obdartusami, czy w królewskim salonie wśród ekscelencyj. Ludziom i panu zrobiłbym subiekcyą sobą, to rzecz inna. Nie jestem podobno tak ubrany, abym godzien był zaprezentować się w salonowém towarzystwie. Jestem włóczęgą, turystą i nie spodziéwałem się wcale znaléźć u pana kobiéty powinienem był powiedziéć damy!	Mówię ciągle o tej samej sprawie... O przedmieściach wielkich stolic, o ludziach w walcowniach i tkalniach. Zniweczenie i wytępienie jednych na korzyść innych, byleby stało się zadość widzeniu, jak „jedni drugie będą zabijali”... A nad tym wszystkim, co było i jest, hymn: Te Deum laudamusTe Deum laudamus (łac.)	Na jej wybrzeżu, i w niej, i na niej Jest mi bratem, i siostrą, i ciotką, i towarzyszem, i pokarmem, i napojem, i kąpielą. To mój cały świat, innego nie chcę. Nie warto mieć tego, co nie pochodzi z Rzeki i nie warto wiedzieć tego, o czym ona nie wie. Miły Boże, czegośmy to razem nie przeżywali! Zimą czy latem, wiosną czy jesienią, Rzeka jest zawsze ciekawa i przyjemna. W lutym, podczas powodzi, napój, którego nie używam, pieni się w piwnicach i suterenach. Brązowa woda dochodzi do okna mojej najpiękniejszej sypialni. A znów gdy wody spłyną, pokazują się mielizny pachnące plackiem z rodzynkami, a kanały zarastają wodorostami i trzciną. Wtedy mogę suchą łapką przemierzać prawie całe koryto Rzeki. Wyszukuję świeżego pożywienia i przedmiotów, które niedbali ludzie wyrzucają z łodzi.	Napróżno!... Ja wyznaję ascezę. Jest ona i piękną i zdrową.	Nie! To że był jej mężem jest drobnostką, natomiast niezmierne znaczenie mają fakty takie, jak odnalezienie w Paryżu fotografji owego Molitaire’a, którą przypadkowo zostawił w mieszkaniu, dalej rozpoznanie w niej człowieka, którego Mr. Mitchel uważa za złodzieja rubinu, a wkońcu odnalezienie przeze mnie, po powrocie do Nowego Jorku, tegoż klejnotu...	Nie, nie. Coś, co ma pewne formalne podobieństwo do sonaty, ale nie jest sonatą. Pierwsza część to wrażenie miasta, które milknie i z wolna usypia. Rozumiesz, wielka cisza przesycona łagodnymi szmerami, które robią skrzypce, a na tym tle flet zaczyna przejmującą pieśń, jakby jęk drzew marznących, ludzi bezdomnych, maszyn spracowanych, zwierząt, które jutro będą zabite.	O to jestem spokojny: nawet jeśli myślała, to na pewno tak, jak ja myślę o niej.	Przepraszam panią, panno Trotwood Nie wiedziałem, że pani tak nerwowa.	Tak, ten stary idiota, ma się rozumieć, narobiłby alarmu. Postąpiłaś, kochanie, bardzo inteligentnie, żeś ani mężowi, ani rodzicom nie pisnęła słówkiem o swoim odkryciu. Rzecz w istocie wymaga największej dyskrecji.	Widocznie młody pan Czyński dowiedział się od kogoś, że ten eks-kleryk mnie obraził i o tej bójce. Dość, że jak wczoraj rymarz posłał furmankę do Ludwikowa z gotową robotą, to nowej już mu nie dali. Starego Mosterdzieja nie było przedtem w miasteczku. Do Wilna jeździł i ledwie wczoraj wrócił. To kiedy furmanka próżna przyjechała, pyta się:	Więc osobista wartość człowieka nic nie znaczy, tylko pieniądze i sfera?... O moja Luciu! tak jeszcze jesteś młoda, a już masz spaczone pojęcia.	Więc tak do końca życia?	Większość przykrości w życiu powstaje, jak sądzę, z tego właśnie, że się ludzie nie rozumieją Muszę już pójść teraz, Ruby, jest już późno, nie powinnaś siedzieć tu już o chłodzie.	Że się nie interesuję teatrem, tak, że nie czytam pism, tak	A co mi tam powiada, że człowiek i smolarzsmolarz nie wiem.	A tę dobrą panię co od kilku już dni pyta się o zdrowie pani, różaniec z krzyżem ma na ręku, a drugi krzyż na piersi. To jakaś bardzo zacna osoba. Widziałam jak pobożnie modli się zawsze w kościele, i ubogim daje jałmużnę. Nazywa się ku... ku... doprawdy zapomniałam, Kudrowska zdaje mi się, czy Kuderska...	A w lasach kwiaty kwitną	A więc i wyście mieli guwernantkę?	Ale gdzie tam, pani aptekarzowo dobrodziejko, ozwała się panna Zuzanna	Ale mogliby kogoś podesłać i nabić was w butelkę. Czy wy tego nie rozumiecie? Mogliby to w ten sposób od was wydostać, a potem was zaaresztować z dowodem w ręku.	Ależ... cóż mnie to obchodzi?	Ar žinai, kas jam yra? Kažin, ar kartais ne lietuviškas kraujas jame verda, ba prijaučia, kad Lietuva patirs nelaimę. tarė Bernardas.	Ba! Byliśmy tuż pod miastem, a wszelako gdyby nie ci ludzie, jeździlibyśmy może i do północka, gdyż jużeśmy z drogi zjechali	Bo i „Nautilus” osiadł na mieliźnie.	Bo widzisz, ów ten rok srodze był dla mnie ważny. Cała przeprawa z Czarnym Rafałem... jeszcze mi dziś włosy stają na głowie...	Chodzić chodzi!	Co ci wiadomo o Manuelu? Czy księga, o której wspominał mi on przed chwilą, zawiera ważne szczegóły o jego pochodzeniu?	Co takiego?	Co wy tam uradzili, Myszku?	Do Warszawy? Masz ci! Jakże ja mam wracać? Zgłupiałaś? A zresztą po jakie sto tysięcy diabłów?	Dobrze ja wiem; ruszaj do pana Motowidły i każ zamykać. A pojedynczych ludzi niech rozsypie na pół drogi od pana Mellechowicza. Ruszaj!	Doprawdy?	Duży spryciarz wlecze na sznurku małego spryciarza. Mały spryciarz szturcha głuchego we śnie i budzi.	Dy ja nie wrzeszczę. Nie robię, co potrza?	Dzika pretensja! Cóż my, kobiety postępowe, możemy mieć wspólnego z klasztornymi pensjami?...	Gdzie ostała, to ostała, nic ci do tego, a powiedz komu choć słowo, to obaczysz, co ci zrobię...	Išvalyk nors syk savo tvartą!	Ja nie mam pani ani pana, oprócz króla JMości bom przecie szlachcic polski.	Jak to! do więzienia?	Jak tylko nieco żniwa zepchniemy, to natychmiast.	Jakiż to hardy dziad!	Krzyżyk nad nami zrób, paniczu	Labai džiaugiuos, kad Vincukas atmena apie mane, bet nenoriu priimti, nes šimtą sykių bus man maloniau, kad tuos kiaušius suvalgys vaikai už mano sveikatą!	Ludzie się zawsze znajdą Chcecieli trzymać się tu i mieć dobrze, ze mną iść i przy mnie stać musicie.	Mają z czego żyć, ale Maszko nie ma czem pospłacać długów, a to trochę i nas obchodzi	Milczeć! Tam będzie spał, gdzie ja każę. Pokaż zęby, czy myte? Pokaż ręce. No, no. Stań przy drzwiach. Nogi razem. Ukłoń się.	Módl się wraz ze mną!	Mój kochany, gdybym słyszała od ciebie tylko takie argumenty, pomyślałabym, że masz jakieś halucynacje i naprawdę bałabym się o twoje zmysły. Co, naprawdę widzisz w tym spotkaniu coś więcej, niż tylko przypadek? Zastanów się. Mój ojciec nie bywa nigdzie i odmówiłby dziesięć razy, gdyby nie macocha, która aż się pali, żeby zobaczyć, jak mieszka ten nadzwyczajny nabab. Z wielkim trudem nakłoniła go, by poszedł tam razem z nią. O nie, wierz mi, poza tobą nie mam oparcia w nikim	Mów! Mów!	Mówił sam? A widzi pani!	Nic dziwnego, jesteś jeszcze malutki. Tym śmie­lej wyznaj wszystko, gdyż winy w tobie nie ma żad­nej. Śpisz w nocy?	Nic nie zażądam i nic mi wasza miłość nie zapłaci. Gniazda swego umiłowanego nie mam na przedajna przedaj	Nie grymaś, Antoś. Widzisz przecie: poweselałeś i apetyt ci wrócił.	Nie masz ani grosza!	Nie wzywaj złych duchów, bo cię usłyszą!	Nie z mojem szczęściem czego się doczekać!	Nie, nie, nie, nie Ja bardzo cię lubię... jeszcze sobie przypadniemy do serca; a przez wzgląd na cześć naszego domu nie mogę cię odprawić tą drogą, którą tu przybyłeś. Pozostań tu spokojnie, bądź dobrym chłopcem; skoro pomieszkasz tu troszkę spokojnie, przekonasz się, że zgodzimy się z sobą.	Nieźle!	Nikogo.	O bogowie!... czyliż można tyle cierpieć	O tym właśnie myślę od początku, a ty dopiero po czterdziestu minutach przyszedłeś do tego samego.	Odważna z niej Augusta!	Oznaczyłaś schadzkę hrabiemu de Wardes zaszłego czwartku w tym samym pokoju, nieprawdaż?	Panno Aneto?	Państwo wybaczą czuję się nieswój w tym nowym stroju; ja, biedny wieśniak, nosiłem dotąd jedynie bluzę. Jeśli państwo pozwolą, pójdę na chwilę do siebie.	Prawdziwie to trzeba oszaleć, cieniuchnym ale wyuczono-spieszczonym głoskiem wołała żywo podczaszyna dodała mdlejące coraz bardziej spojrzenie rzucając na fertycznego francuzika, który się wciąż uśmiechał dla uspokojenia podczaszynej.	Przez cały ten czas?	Przez upudrowane głowy markizów i vicomtówvicomte (fr.) wtrącił Waldemar.	Rozmaite rzeczy. Zaraz po obiedzie muszę być u profesora Waskowskiego.	Spróbować nie zawadzi	Staję jako strona skarżąca i apelująca przeciw pragnieniu. Paziu, ułóż mi apelację po wszelkiej formie. Nie spieszmy się tylko, a ułatwimy się ze wszystkim.	Szaleństwo!	Ta właśnie.	Toć jedno Na św. Marcin.	Umarła?	Walczyć będziesz jakom ja walczyła.. cichym głosem mówiła Salomea	Więc jak postępować?	Z nim trzeba bardzo uważać gość przyzwyczajony do dostatku. W najlepszych sferach się obraca. Jakże ci się podobał?	Za Kownem nic, ale tu, gdzie jeszcze kraj spokojny, nie ustały dotąd funkcjonować. Możesz się wprawdzie nie stawić, ale wyroki zapadną i będą nad tobą ciążyły aż do spokojniejszych czasów. Kogo raz do trąby włożą, temu i w dziesięć lat przypomną, a już szlachta laudańska przypilnuje, by ci nie przepomniano.	Zrobiłem z braćmi taką umowę, ustąpiłem im bez zysku dla siebie udział w majątku, w fabryce, w naszym domu komisowym...	Žinau tai ant Vincų Vinco jis pakėlė prabaščių.
No! Nalejże mi miodu, bo inaczej nie skończę i nie będziesz wiedział, jaką jest szlachta oszmiańska; a nie śpij, bo przecie od tego herb wasz idzie, że jeden przodek twój pierwszy posłyszał zbliżanie się nieprzyjaciół w nocy i pobudziwszy wszystkich, wziął nad nimi komendę; wtedy sprawiwszy chorągwie, tak mężnie czynił, że nieprzyjaciela pogromił na łeb, a co przy życiu zostało, to wziął w niewolę. Działo się to za króla Bolesława Krzywoustego, który im za to ziemi dał moc, na której założyli wieś Nieczułki i pisali się comitescomites (łac.)	Ale sam przecież powiedziałeś panu Stachowi, że Żydy są złodzieje i zawsze tylko czekają, żeby katolika oszwabić!	Nigdy nią nie była, ale podobno w skrytości serca kochała go ogromnie. Takie już miał szczęście... To pewna, że od jego śmierci zupełnie stała się inną. Dla kobiety, tak wierzącej, jego samobójstwo istotnie musiało być strasznym ciosem, bo co to jest, nie módz się nawet modlić za człowieka, którego się kochało!... A teraz znów Zawiłowski!... Jeśli kto, to ona, zrobi wszystko, żeby go uratować. Wczoraj, jak tam byłem, wyszła do mnie ledwie żywa	Nie bądźże smutna, bo to zacny chłopiec. Jak widzisz, wszystko idzie dobrze: Małgosia jest uszczęśliwiona, Brooke prędko się urządzi, dziadek mu dopomoże i bardzo będzie miło widzieć Małgosię we własnym domku. Jak się stąd wyniesie, będziemy się doskonale bawić, bo niedługo skończę kolegium, a wówczas pojedziemy za granicę lub na jakąś ładną wycieczkę. Czy by cię to nie pocieszyło?	Tak jest, córeczko słusznie mawiał mój mąż, że przyjdą dla nas dni szczęśliwe i że mnie nazywać będą panią hrabiną. Dopiero to początek wprawdzie, ale powiadają, że „najtrudniej zacząć, pójdzie się dalej”. A słyszałam także od Sanchy, który umie więcej przysłów niż doktor jaki, że darowanemu koniowi nie zaglądają w zęby. Gdy dadzą hrabstwo, nie opuszczać pory i być do ujęcia skory. Co się dziś przymyka, jutro się często wymyka, a gdy szczęście przede drzwiami, zaraz drzwi otwierać obiema rękami. Niechaj mówią wiele mało, aby nam się dobrze działo, toteż jak będę jeździła karetą, niech sobie gadają, co im się podoba.	A ode mnie przypomnij, że ja na święty Jan odbiorę łąkę	Ach nie spodziewałam się usłyszeć tak banalnego frazesu od pana... Pan Starski zajmujący... Dla kogo?... Chyba dla takich... takich... łabędzic jak panna Ewelina, bo na przykład już dla mnie przestał nim być...	Ależ ja nie mam głosu	Do widzenia! do widzenia jak najprędzej! Pan także jest artystą! Można nie grać, nie pisać, nie malować, a w duszy być artystą. Ja to od pierwszej chwili poznania pana dostrzegłam	Ja ci też nie kazuję od rana do nocy do góry nogami uganiać, ino cię muszę nauczyć; tatuś tak przykazali.	Ja wybrałem raz na zawsze wybiera mi ojciec.	Myślisz, ze kapitan będzie miał mi za złe tę samowolę? Nie mogłem spokojnie siedzieć ukryty w dżungli i gapić się na drzewa, wiedząc, że wy nadstawiacie karku.	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Nie, pani, ale ręka wychodzi z wprawy. To jest tego rodzaju rzemiosło, że w niem nigdy nie wolno odpoczywać; straciłem już tyle dni na włóczędze, to do Przytułowa, to do państwa, a farby tymczasem schną.	Oj nie! A toż by na ziemi pozostali tylko źli ludzie i któż by nam wtedy dał żarcie i dach nad głową?	Tak, pani, obraziłem panią podejrzeniami. Byłem byłem na koncercie u państwa Rzeżuchowskich... Wyszedłem nawet nie pożegnawszy się z panią... Już nie chcę mówić dalej... Czuję tylko, że ma pani prawo nie przyjmować mnie jako człowieka, który nie ocenił pani... śmiał posądzać...	Wiem, wiem najdokładniej. Zachwycony jestem i lekceważyć nie mam zamiaru. Przeczysta dziewczyna. Z obłędu zwolniona przez miłość ziemską. I dlatego właśnie musimy ratować Orgaza we dwoje. Każda godzina nader jest droga.	A ja przecież na prawo chcę i na prawo pójdę.	Trafiło na siebie dwóch dość walecznych przeciwników. Gdy dochodzi między nimi do pojedynku, walka jest naprawdę zaciekła. O, jest!	Żeby drukowane, to na każdej książce przeczytam, litery znam dobrze i baczę, jaka która jest, ale tutaj niczego złożyć nie poredzę: same jakieś kulasy i wykrętasy, jakby muchę uwalaną w czernidle puścił kto na papier.	Dowiedziałem się o niej z notatki, którą pozostawiliście na wyspie Tabor	Dziękuję za uprzejmość.	Dziś jest wtorek; znakomicie. Jutro wieczorem wyjedziemy, pojutrze będziemy w Treport. Umie pan w czarujący sposób dogadzać swoim znajomym!	I ty, o poczciwy Sancho Pansa, najlepszy giermku najlepszego z rycerzy, ciesz się, że masz najlepszą żonę w świecie, twoja Teresa w tej chwili przędzie tak pracowicie, że obok niej stoi garnek u góry otłuczony z dwoma kwartami wina dla orzeźwienia się przy pracy.	Ja także!.. zawtórowała dama amarantowa.	Lud co innego Z moich obserwacyi wnoszę, że musi być leniwy, ociężały, nieroztropny i ponury! Cóż dziwnego, że narzekają na biedę!	Nic prócz kamiennej obojętności, spokoju! Nie nigdy, wolę już tak zwyczajnie żyć.	Nie będę się o to z waćpanem spierał, ale przecie powiadali, że na Radziejowskiego bardzo się zawziął.	Ojciec do nas przyjedzie. On to rozumie, że tu dla mnie nie ma miejsca. I tak już nie wrócę do pól.	Tak	Tak, czy to pewne, że przyjdzie nagroda, gdy szał przeminie?	To prawda! Będziemy rzucać gałęzie i różne paskudztwa na głowę rudego Balu! Rzecz postanowiona!	To wystarczy. Jak paniom powiedziałam, nie mamy w ogóle potrzeby wynajęcia domu. Nie jesteśmy bogate, ale mamy dość na podróż do Europy. Nigdy w życiu nie byłam w Europie i nie spodziewałam się nigdy, że będę musiała tam pojechać. Ale bratanica moja, Maria Spofford, wmówiła sobie, że musi tam jechać. Rozumiecie przecież, osoba młoda, jak Maria, nie może sama jeździć po świecie.	W Kijowie pismo od Chrysta na ołtarzu znaleźli, że będzie wojna straszna i okrutna i wielkie krwi przelanie na całej Ukrainie.	W teatrze bywam codziennie na próbach i prawie codziennie na przedstawieniach...	Żeby on zdechnąłzdechnął zaklął ktoś za kratą.	A gdzież są ryby?	Ale przecież nie podróżuje pan bez przerwy?	Asz esu, pone!	Beautrelet, przybywam z Pałacu ElizejskiegoPałac Elizejski	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Chciałbym wyruszyć stąd zaraz po śniadaniu, aby stanąć w Londynie przed wieczorem.	Chcę koniecznie. Muszę te pieniądze mieć w ręku.	Chwazdrygiel: Sztuka negująca treść degraduje się do czysto zmysłowego zadowolenia.	Cicho! Jeszcze kto posłyszy.	Co pan mówi?	Co to ma znaczyć?	Co, Alanie? Chyba się nie boisz?	Czyby kto zachorował?	Czyli wrócę o ósmej	Dać wykup, to go puszczą jeszcze przed sprawą, a potem to już se poredzi, choćby i do tej Hameryki... nie zgonią...	Dla kogo?	Dla mnie?	Dziękuję, miłościwy panie! ojcze dobrotliwy!	Handel	Hrabina? Et, każdego złapie. A zresztą, choćby i był gdzie związany, poproszę go, by zaczekał aż umrę. Co mi już żyć! Parę lat. Zobaczysz, że posłucha i zostanie. On mi jeszcze nigdy niczego nie odmówił.	Jakiż to?	Jestem tego pewny.	Jeżeli Broni chce się płakać, to już chyba skończenie świata nastąpi	Już dziesięć godzin was szukam, biegając wzdłuż plaży jak dziki koń. To prawda, że gubernator was schwytał?	Kiedy mi nie wolno powiedzieć mój, muszę mówić nasz.	Kijek ci dam, cobyś się miał czym od piesków oganiać.	La ciebie to bym i więcej zmogła	Lecz ostatecznie co cię sprowadza? czego chcesz ode mnie? Wiesz zatem, co robiłam?	Mamy tu dwu lekarzy w razie potrzeby możemy mieć ich więcej, choćby najznakomitszych w kraju. Anielka znajdzie wszelkie wygody.	Miałem mały interes do pana...	Mówię, że będzie ćwiartka, może się uzgarnia z półkorca.	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Nie poznajesz mnie, Maksym?	Nie ufasz mi?	Nie, zaręczam ci; ród ten wygasł zupełnie. I przecież ostatni potomek Spadów uczynił mnie swoim spadkobiercą; kiedy mi zapisał ten symboliczny brewiarz, tym samym zapisał mi i wszystko, co się w nim znajduje. Powtarzam ci, nie obawiaj się, jeżeli tylko dostaniemy się do tego skarbu, będziemy mogli używać go bez najmniejszych wyrzutów sumienia.	Nikomu nie wierzę, tylko pani; ale kocham szalenie i jestem zazdrosny o swój skarb. Pani mnie zna!	No, a cóż by to kosztowało?	No... Pita.	O, Disko!	O, nic prostszego. Przyjechały w dwóch beczkach wysłanych jedna trzciną i wodorostami rzecznymi, a druga	O, to bardzo zdolny człowiek i stary nasz znajomy, chociaż młody wiekiem. Proszę pana, pan stanął w hotelu?	Pan się pyta o to? On się domyślał, że pan... ma do tego prawo.	Pani to rozumie?	Panienko! ona ma tu!	Potwór, Pies	Powiem ci że ten twój Niemiec wtyka nos w nie swoje sprawy, rozumiesz. I powiem ci jeszcze, że nie radzę mu tego robić.	Przyjacielu kochany, Maksymilianie, błagam, nie uciekaj się do ostateczności!	Przypatrzcie się, wasza wielmożność, jaki to psi syn mądry... powiadomiony, co się w obozie dzieje, jakby zjadł z nami beczkę soli.	Prócz jednej	Rad jestem, że ci się podobały.	Skąd pochodzi?	Skądże by nagle takie bałamuctwo?	Tego nie powiedziałem.	Tej panny już nie ma u nas	Ten nasz, wampir z teatru Argentina.	To on; to on bez najmniejszej wątpliwości.	W takim razie o wszystkim łatwo się dowiemy.	Wcale nie!	Widziałeś pan zamek odrzykoński?	Zarnozarno (gw.) spokoiła go Józka.	Zazdrościsz mi i straszysz!	Zmieniłem się, mamo. Jestem wprost innym człowiekiem.	Zwyczajnie, jak dziecko w sklepie!	„Żebyś była czystą jak śnieg, nie ujdziesz potwarzy... Idź do klasztoru!”
Tak, jestem jakby związana, a równocześnie czuję się tak słaba, że czasem wydaje mi się, że więzy te mnie podtrzymują i boję się je zerwać. Poza tym mój ojciec nie jest osobą, której rozkazy można by bezkarnie łamać. Ma nade mną władzę, ty również nie poradzisz nic przeciwko niemu, a i sam król nie mógłby tu nic zrobić, zważywszy na nieskalaną przeszłość, która czyni pozycję mego ojca nietykalną. Maksymilianie, przysięgam ci, że jeżeli nie walczę, czynię to z lęku, by nie zniszczyć w tej wojnie nie tylko siebie, ale i ciebie. Nie mogę walczyć, bo lękam się, abym w tej walce nie poświęciła siebie i ciebie.	Szczęściem i tak dla Waćpana że sprawa o ranę Rybińskiego w nic poszła, bo pachła nie lada czem pod sądem marszałkowskim.	A więc dobrze. Obiecuję ci raz jeszcze, że wstawię się za tobą do chedywa.	Nie wątpię, panie, że tak właśnie myślicie. Ale nadzieja zawsze kosztuje najdrożej.	Nie, nie, przecież powiedziałem panu, że nie chcę nic rozumieć. W chwili, gdy coś zrozumiem, nie będzie już telegrafu tele graphein. A ja chcę zachować w pamięci z czcią tylko owada o czarnych odnóżach i to przerażające słowo.	Winni czy nie, a skrupić się na was może, boście nadto widzieli. Jestem pewny, że się te marjonetki nie pokażą więcej, ani ich potrafią dośledzić... król będzie markotny.	A jednak nikt sędzią własnego dzieła być nie może. Artysta noszący w duszy długo ten obraz, który miał stworzyć, nigdy go nie odnajdzie całym na płótnie. Najlepsza część jego uronić się musi w tém ucieleśnieniu. Dlatego twórca nie będzie nigdy rad z tego, co tworzy. Jeden Bóg mógł, świat stworzywszy, dziełu swemu się uśmiéchnąć. Dla oczu obcych to, co nie starczyło artyście, może być jeszcze arcydziełem.	Gińmy więc razem ja uciec nie mogę, nie chcę, nie godzi mi się. Paulusa twojego Bóg będzie ojcem i opiekunem, idę z tobą.	No powiedz, co myślisz, ile ja już widziałem wielkich okrętów rozbitych? a ilu chłopców, dzielnych i żwawych, sczerniałych od słońca na placu kaźni? a wszyscy zginęli przez tę gorączkowość i jeszcze raz gorączkowość! Co nagle, to po diable, słyszysz? Już widziałem niejedną rzecz na morzu, tak, widziałem! Jeżeli będziesz pilnował tylko kierunku drogi i wiatru, a o nic więcej się nie troszczył, będziesz jeździł powozem, zobaczysz. Ale to nie dla ciebie. Znam cię jak własną kieszeń. Nazajutrz urżniesz się rumem jak bydlę i pójdziesz na szubienicę.	Gdy ktoś upewnia kogoś, że „gotów” to znaczy, co najmniej, że czeka odpowiedzi.	Jest stryj, urzędnik w banku. Ma młodą żonę i czworo dzieci, katów i wisielców zrazem, bo katują rodziców, a warci wszystko czworo szubienicy, tak są niesforne, rozpuszczone i samowolne. Ojciec tam nigdy nie bywa, bo go to zanadto drażni, ja czasami chodzę jak do domu wariatów. Będziemy potem u Markhamów, u Winnickich, u Dąbskich, u profesora Keckiego.	Toteż nie ty ich bierzesz, tylko ja. Zwalisz winę na mnie. Jeżeli się wykryje, zwalisz winę na mnie. Ty o niczym nie wiesz, pierwszy raz słyszysz zwrot przysłowiowy; sens w poprzednich słowach tekstu polskiego.	Muszę dodać że mój sąd odpowiada tym faktom z życia panny Brzeskiej, które znam. Kto inny, znający ją mniej dokładnie albo dokładniej aniżeli ja, mógłby wyrobić sobie inną opinię. W zjawiskach bardzo złożonych, jakimi są: biologiczne, psychiczne i społeczne, dziesięć punktów, czyli faktów, wyznacza zupełnie innego typu krzywą aniżeli pięć faktów. Z tego powodu w wymienionych naukach trzeba ciągle odwoływać się do obserwacji, gdyż czysta dedukcja prowadzi do fałszywych rezultatów.	Żądacie panowie ode mnie, ni mniej ni więcej, abym, dzięki swym stosunkom, sprowadził do Ameryki dżumę, bo przecież jest rzeczą nieulegającą najmniejszej wątpliwości, że na trzy tysiące osób opuszczających Paryż u kilku bodaj z nich okaże się ona w drodze lub po wylądowaniu. Odmawiam.	Ach, nie nudź.	Ej nie! Paręset rubli na podróż! Resztę zostaw u siebie! O jakżem szczęśliwa!	No i za mój list pochwalny wypijcie.	W każdym razie nie kobiety.	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Ja się tym nie zachwycam	Moja Lauro, ja cię tak odjechać i w tem usposobieniu zostawić nie mogę.	Właśnie, i nie wiadomo, na czym się to skończy, a stary musi kupić, bo musi fabrykę rozszerzyć.	Ale sam przecież powiedziałeś panu Stachowi, że Żydy są złodzieje i zawsze tylko czekają, żeby katolika oszwabić!	E tam. Co mi po tej wspaniałej kąpieli, jeśli nikt mi jej nie zabrania.  Wracam do domu.	Może doktór Brzozowski nie miał innego miejsca... A ja mam doskonałe warunki w Warszawie.	Nie kpij z białogłowy, panie oficyjerze. Aniś waszmość pisał do oćca, ani czekasz od niego responsu.	Nie; panie znudziłyby się, słuchając.	O, przepraszam, tylko nie powoli. Ja muszę jeszcze dzisiaj, zaraz wysalwowaćsalwować (z łac.)	Przecież to pora po temu... święta Bożego Narodzenia. Pan nie jeździsz na łyżwach?	Ręczę, że wszystko będzie dobrze. Viola jest sam. Wstępowałem do niego, gdy szedłem z miasta. Będzie pan najzupełniej bezpieczny w tym domu aż do chwili, kiedy pan z niego wyruszy, by zasłynąć na Campo. Pójdę teraz, by porozumieć się co do pańskiego wyjazdu z naczelnym inżynierem i dam panu znać o wszystkim jeszcze przed świtem.	Czy myślisz, że ja ci chcę skonfiskować, Ewuś? Ja? Pomyśl tylko! Zobaczysz, ile ja ci w Ameryce oddam za te marne dwadzieścia tysięcy	A takito dobry kowal bywało w Rudni, jak przyjdziesz czy z radłem, czy z podoskiem, czy z kosą, czy z siekierą, to niéma roboty, jak kiedy on stanie do młota. Już ja to doświadczyłem, że i mocno i sumiennie robi, i taki majster z niego dobry.	Służyłem, i to nie tylko w wojsku, ale we wojnie, a co mówię, to z doświadczenia.	Ach, Toto już od dawna zrezygnował z zabiegów o moje względy. A tu jednak stryj zgadł, że zaczęło się od listu. Dowiedziałam się o Jacku strasznych rzeczy. Jestem wprost w rozpaczy...	Dla Romea i Julii? Owszem, owszem! Póki jeszcze nie wzruszacie ramionami, myśląc o nich	Ależ to niemożliwe! To chyba sen, mój Boże! Jakiś zły sen! To okropne słyszeć coś podobnego od takiego człowieka jak pan! Ale na litość, błagam, doktorze, powiedz mi, że możesz być w błędzie!	Dziwak z pana, ale wybaczam to... Więc jakaż jest konkluzja naszej rozmowy?	Po co ja się mam ratować? Dla kogo? Elżbieta jest jedyną drogą istotą, jaka mi na świecie została...	A kto to jest ten Efros?	Owszem. Chciała nawet mówić, ale zabroniłem. Pan jest narzeczonym panny Hejbowskiej?	Słuchaj, wiesz, przyrzekłem ci naszyjnik, jeżeli będziesz grzeczna; ale skoro mnie traktujesz w ten sposób...	Ej! Co tam! Sen mara, Pan Bóg wiara; albo to jedno się śni człowiekowi w nocy, a czasem i na jawie różne dziwy się marzą	Owszem, owszem. Ale powiem i tak jak Hiszpan: dzisiaj mniej był odważny niż wczoraj.	Ach, królu mój, to bardzo proste, gdyż często jej używałem.	Czemu pani, panno Lusiu, tak oficjalnie mnie nazywa?	To zacznij zawracać głowę Kingowi, natchniony wieszczu! Zrób jaki fajnowaty, klawy refren, każemy go śpiewać mikrusom.	Ze starych roczników „Przyjaciela Ludu”. Ale ten artykuł wstępny, wasza wielebności!	Ale dokąd on dąży?	Cóż Jaksowie mogą? garść ich jest.	Dziękuję, boć to zaszczyt być zakwalifikowanym przez ciebie do ludzkiego rodzaju.	Ja, ja... proszę pana proszę pana...	Kiedy, widzisz, Józiu, ja mam jakieś złe przeczucie...	Mnie?	Musimy więc poprzestać na oddaniu panu hrabiemu tych małych przysług, jakie są w naszej mocy. Jako dziennikarz ofiarowuję panu wejście do wszystkich teatrów paryskich.	Niech będzie. Ale dwadzieścia pięć rubli gotówką na stół...	Nikt, oprócz tego, który mi go dał.	No, no, a więc wszystko idzie jak najlepiej i tylko pańska odmowa rani mi serce.	O, wyśmienicie, dziękuję! Państwa już widziałem przez okno na drodze. Dzień się tutaj wcześnie rozpoczyna.	Och, czekałem, byś nazwał mnie Dorianem.	Odsiedziałeś wieżęodsiedziałeś wieżę u mnie zawołał prezes, wchodząc.	Owszem, owszem, możesz mówić dalej	Pojedziemy na cmentarz, na grób Marysinej mamy. Chcemy podzielić się z nią naszą radością i poprosić o błogosławieństwo	Przepraszam was. Cosik mi się niespodzianie przypomniało. Śpiewajcie dalej.	Tak	Tak, pan sam nawet potwierdzałeś te pogłoski. Chciał pan zataić przed światem grzech młodości.	Więc cóż ty.... więc cóż pani będzie robiła?	A wasze, panie poruczniku?	Ach ty smyczku!	Aha!... skinęła głową z powagą.	Byłaś tam?	Cichajta! Jagusia bieży!	Czy są jeszcze i inne rzeczy do poprawienia w tej książce, mości bakałarzu?	Czyż takie miejsce istnieje?	Dobrze! Hej, Rzędzian!	Dosyć!	G. 3.	Graliśmy cały wieczór w domu.	I kiedy chcę.	Jak pana wezmą do wojska i wyślą pana w pole odprawimy z panem feldkuratem mszę świętą, aby Bóg Niebieski dał, iżby pierwszy granat pana przetrącić raczył.	Jakto?	Konie mi zmarzły i już czas by dać im obroku!	Któż z Tobą?	Może właśnie ojciec chce tego...	O Boże!	Od „uczonego Jewreja”. Mam liścik od Hermana Markowicza Baraca.	Plotka	Podobno bastjon zdobyliście?	Również granatowe ze srebrnymi guzikami?	Saro Chodź i usiądź tutaj.	Syna? Córkę?	Sztuka rzekła panna Podborska.	Tiesa, seni krikštamotė. laikas jau tau apie kapines mislyti.	Tłum, Zbrodnia	Uregulujmyż sprawę z biletami	Vivat Deest-Grudziński!	W końcu tygodnia.	Wstyd	Zawołaj kogo z chóru, niech napisze.	Zbrodniarz	Znowu pani zaczyna!
I boję się swoją drogą papy... Nie ucz mię pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem pamiętać! W tej chwili!... W każdej chwili mego życia wiem, co powinienem robić. Pojadę do Olszyny i uniewinnię cię. Powiedziałem, że pojadę. Mam zdolności dyplomatyczne, więc nie będziesz wydziedziczony ani pozbawion dziedzicznego tytułu.	Oprócz nienawiści?... Widzi pan, jak pan to słusznie kiedyś zauważył, nie należę do kobiet banalnych, szablonowych. Właściwie mówiąc, byłoby to dla mnie zupełnie obojętne, jakie uczucia pan dla mnie żywi. Przecież ja również nie twierdzę, że pana kocham. A może pan sądzi inaczej?	Boję się, żebyś pan z tem życiem tam nie spotkał się tak jak ten oficer kozacki, co to przeszłego roku był w Głuszy, ze szparagami	Nie czuję się dobrze. Jedynym moim pragnieniem byłoby dowiedzieć się, czy mogę żyć dość długo, aby wydać za mąż moją małą, bo teraz wiem już dobrze, co znaczy to słowo, które młode dziewczęta rozumieją tak niedostatecznie: wybór męża! Idź, mój drogi, idź do swoich rozrywek: kobieta myśląca o przyszłości, kobieta, która cierpi, to nie jest zbyt zabawne; idź się rozerwać...	Co mnie tu waść będziesz po nocy indagował!	Jeśli się boicie ryzyka, to ja wam dam radę, a raczej powiem, że istotnie to jest ryzyko. A jeżeli o tym interesie wie cała bawełna łódzka? Jeżeli ja ich w Hamburgu zastanę wszystkich? A jeżeli przez wielkie i gwałtowne zapotrzebowanie bawełna pójdzie w górę za bardzo. A w Łodzi nie będziemy mieli komu jej sprzedać, to co?	Już nic nie zmieni tego, co w sobie zamknąłem.	O mój Boże! mała rzecz pewna właścicielka składu bielizny, śliczna dziewczyna, którą kochałem serdecznie, którą prosiłem o napisanie kilku słów do mnie na pamiątkę.	Ile pani myśli?... Nie, niech pani zmieni pierwszą cyfrę.	O nie! Dlatego, że De Aquila wskazał mu sposób ocalenia zarówno chłopca, jako też czci i mienia. „Uczynię, co chcesz! Przysięgam, iż uczynię po twej myśli. Oznajmię królowi, że nie jesteś zdrajcą, owszem, najzacniejszym, najdzielniejszym i najprzedniejszym z nas wszystkich. Dalibóg, będę cię bronił”.	Pokazało się że chciał Bohun zdążyć koniecznie spod Waładynki do Zbaraża, wszelako, że to droga długa, więc nie zdążył, i gdy się dowiedział, że już pokój zawarty, rozum mu się od wściekłości pomieszał i na nic już nie zważał.	Toż mówię. Jest u mnie Sasza, syn. Ten zawsze na mnie nastaje: „Czego ty, papa, do nich leziesz?” Mało czego!	Wiłem się i stękałem od szalonego bólu kości i głowy, a ty, Swój, lizałeś mi ręce; nic innego zrobić nie mogłeś biedaku, sam w tej chacie, głodny i zmizerowany, lizałeś mi ręce i rozmawiałeś ze mną, jak umiałeś... bo nie było nikogo więcej, ktoby rozmawiał z chorym przez całe, długie dnie i wiekuiste noce... Szczęśliwi byliśmy wtedy, Swój! Prawda? Pełną gębą zajadaliśmy pasztet, co? Byliśmy wtedy bardzo pysznymi panami, bardzo pysznymi.	Że to ja zawsze przesłyszę się. Nie, nie, zaraz... Na Smolnej, dobrze mówię, na Smolnej, po parzystej stronie. A pan też od ocznych chorób?	Co mieli nie trafić? Równo jak po stole. Wyspa to nie okręt i nie aeroplan. Wycelowali prosto w latarnię. Nasza artyleria dobra.	Nie trzeba mi było w gębę dmuchać, choć nie neguję, żem się do takiej persony mówić nie spodziewał.	Nie, złociutki Uspokój się, my się zawsze chwiejemy, ale nigdy nie upadamy i zaczynam wierzyć, że powolutku dochodzimy do dożywotniego urzędowania, nie mówiąc o tym, że sprawa Półwyspu umocniła nas zupełnie.	Nie, z biedronką Bambi nie rozmawiał. Nie znał jej wcale, nie wiedział, co to jest.	Ależ powiadam ci, biała glis-sto żyjąca w ciemnościach, że już nie ma ani króla, ani mias-s-sta! – fuknął Kaa. wszędzie. wokoło jest dżungla.	Ależ... nie mogę tego brać poważnie!	Angielskim? Więc Henryk nie żyje?	Cicho! Będziesz mi tu się stroił w bohatera, mnie uniewinniał... Mnie!...	Dobry panie, powiadasz kłamstwo i szaleństwo: jakoż Tristan mógłby być w tej ziemi? jakoż uciekałby przed tobą? jakoż nie zatrzymałby się, zaklęty na me imię?	Doprawdy, nie uważałem tego lecz nie ma wątpliwości, że ojciec panny posiada teraz bardzo piękną garderobę.	Dziwne rzeczy... A pani w tym czasie, gdy tu sama jedna została, doświadcza jakich przestrachów w tym domu?	Dziękuję ja wam, moje dziatki, i za pomoc, i za ratunek, i za dobre serce... Teraz już spać idźcie, odpocznijcie... bardzo przy mnie napracowali się...	Gwiżdżę na ryby. Chcę wrócić do domu.	Jeśli pan Cavalcanti ożeni się z tobą, wniesie trzy miliony, które umieści w moim banku.	Może chcielibyście do tych siedmiu franków zarobić jeszcze dwadzieścia?	Nic pilnego. Potrzebuje pani przecież kupić sobie kilka kostyumów, to jest pilniejsze.	Nie	Nie biadajcież tak, mości chorąży! bo już chyba ślozyślozy (starop.)	Nie mam pojęcia. Rozstaliśmy się w Hyères.	Nie pleć głupi bele czego!	Nie, tu podle. Stamtąd	No tak mamy już niewątpliwy ślad. Czy wziąłeś kogoś ze sobą na brzeg, kiedy dopłynęliście do Elby?	No, ON potrafi i wronę strącić z drzewa, kiedy chce	Pan mi trzymasz?	Pan odjeżdża, panie delegacie?	Powiedziała mi raz, gdym ją pytała: „To biedny chłopiec, proszę pani”.	Przekonałeś się, że nic nie rozumiesz.	Wiedzieć jak wiedzieć ale poradzić ani król nie potrafi...	Więc ten brat miał jachać do Lwowa?	Zaczerwieniła się okropnie i odpowiedziała, iż uszkodziwszy wczoraj jedną z zapinek, posłała ją swemu jubilerowi do naprawy.	Zapomniał pan, o dziwo, o pięknych kobietach	Że i anioł by się lepiej nie spisał!	A ten drugi?	Aż kiedy?	Ba! Wystrzeli, ale czy trafi?	Bo ja jestem i Pieszczota	Bo jeden drugiemu przeszkadza!	Byli. Ale powiadają, że tam łycary prijszli, szczo bitwa bułałycary prijszli, szczo bitwa buła (z ukr.)	Chica!chica (hiszp.) odparł Nostromo.	Choćby z krzywdą...	Cóż skrobiesz tym kozikiem?	Dobrze umiesz pisać, mój bracie?	Dopiero okropności musiały się dziać tam, w Krakowie	Handel, Interes	I dlaczego raptem dwa złote? Zgodziłam się na czterdzieści groszy.	I dlatego ten pośpiech?	Istotnie... istotnie...	Jakie to piękne!	Jeden spokój duszy może boleści wszelkiéj być lekarstwem.	Jedźmy, gońmy! poczęto wołać ochoczo.	Jest to pełen mądrości młodzian, który bez wahania wykona wolę ojca i najwyższej rady kapłańskiej	Jestem Galilejczykiem, panie.	Kapitan się ucieszy, mój drogi. W takich chwilach każdy zuchwały pirat jest na wagę złota.	Kiedyż i gdzie mogę się z nim rozmówić?	Kochany Athosie mówisz, jak Nestor, który był, jak wiadomo, największym mędrcem Grecji.	Krata w oknie przepiłowana!	Litości, wspaniały szlachcicu!	Lubię bardzo Krzemień	Maciuś jest naszym jeńcem, powiadam. Powinien być ukarany, że uciekł; może być łagodniej ukarany, bo dobrowolnie się zgłosił. Zresztą Maciuś dlatego się poddał, bodlatego (...), bo	Mam bilety.	Mam stary dług	No, jesteś przecie nauczycielem języka francuskiego, synem nieszczęśliwego emigranta?	No, no! przekonamy się jeszcze.	No, szczęśliwej drogi! A pilnuj się waść!	Obyczaje	Oho! pokazuje się, iż mamy znów coś nowego.	Oktawjan	Otwórz je	Rebe, a od kiedy to wolno stać z odkrytą głową?	Rodzina! Sfera! Tradycja! Ja!	Rytojus, Malda, Kelionė Na, tai rytoj	Szernowie	Tak, to jednak szczególne.	Ten, mamule, pas viešą ponią ant bažnytinės ulyčiosulyčių (sl.)	To prawda, moje dziecię masz zupełną słuszność.	Unikasz jej towarzystwa.	W te pędy! Migiem!... Ogienek aż huczy, polanka trzaskają, będzie wnet. Dawaj wasza miłość ino piwko, twarożek i śmietanę, a za jeden pacierz poleweczka gotowa.	Więc zaraz?	Wynajmiemy jakiego drabanta... Idę się tem zająć	Zaczynam domyślać się.	Zapewne, może, nieco.	Zastanawiam się właśnie, serce moje, że wobec tego bigosu, który się zrobił tej nocy, musisz jak najprędzej uchodzić z kraju.	Ziemianin?...	Znam złote jabłko i za bezcen. Tylko trzeba parę lat zaczekać.	Znałam go bardzo krótko	Żeby wszystko młode, gdy słabe duszą... Boże!... samo się wyniszczyło, pełło jak chwasty.
Pan słuchaj, a nie myśl, to do ciebie nie należy. Ja panu powiedziałem raz na zawsze, żeby mi rano do mieszkania dawać znać codziennie, czy było lub nie było, to nie pańska rzecz, pańska rzecz jest mi donosić, ja za to panu płacę. Na ciastko i gazetę jeszcze byś pan zdążył.	Istotnie, potrzebuję pana do rachunków. Co to znaczy, że mi Żyd przedstawił weksel o dwadzieścia pięć tysięcy wyżej niż jest w rozchodach? Nie zapisałeś pan czego?	To do rzeczy nie należy. Proszę, niech pan posłucha nas uważnie. Żydzi z miasta żydowskiego w tych dniach wyjdą z Paryża.	Hallo Proszę otworzyć. Toldziu, nie rób głupich „witz’ów”! to wielka różnica) w krainę niewiarogodnego upodlenia i śmierdzącego nieszczęścia. I to przez nią, tę, którą z lekka pogardzał, uznając już ten „romans” za coś poniżej jego „standardu”, czyli jak mówią teraz: „wzorca”. Patrzał, widział, nie chciał widzieć i nie mógł się oderwać. Pojął nareszcie, nie mózgiem czym jest ten tak zwany demonizm. Pokojówka Zuzia a niechże to kaczki... Wpita jak buldog swoją niezwyciężoną pięknością i świństwem w każdą komórkę jego ciała, w każdy atom duszy... Precz!! Ohydny kuzyn Toldzio, onanistyczny profesor z lat dziecinnych, posiadał ją właśnie (nie posiadając się z radości) na małym leżadełku. Widział Genezyp cały komizm, całe upodlenie męskie jak na tacy O, gdzież jest sprawiedliwość na tym świecie! Ale co najgorsze było, to to, że oburzenie, upokorzenie, obraza, złość pciowy, lub jak inni mówią, pełciowy. Gdzie on był naprawdę do najcięższych choler, ten znienawidzony (nie wiadomo już przez kogo) Zypcio? Było coś plugawie cierpiącego, ugniecionego przez tamtą osobową babę na wstrętny plasterek. Ale gdzie była jego osobowość? Rozwiała się w przeciągającej nad Ludzimierzem dzikiej, czarownej, marcowej nocy. Ten cały pałac razem z nim i jego tragedią zdawał się być małą wyplutą przez nie wiadomo kogo pesteczką, na tle grozy natury i nadciągających wypadków byli zdrowym bydłem. A, a, a indywiduum potępione bezwzględnie) nasycał się jak ostatnie bydlę i ona (o zgrozo!) miała z nim tę właśnie niezgłębialną, niedocieczoną przyjemność, w tej samej chwili, w której jego pozbawiała jej tak okrutnie na rzecz tamtego jak nigdy), a potem trwali dłuższy czas bez ruchu, stężali, prawie martwi. (To, że on tam patrzył [wiedziała na pewno], podnieciło księżnę Irinę do niebywałego dotąd szału. Już raz robiła rzecz taką. Nie udało się o tyle, że tamten uciekł i strzelił się w brzuch w lesie nie bała się o niego). Wlepiony prawie w szyby trwał również bez ruchu Zypcio. Patrzył teraz na żółto jeżeli już w ogóle, to w takim razie w najlepszych warunkach. A tamci wstali i zaczęli się rozbierać oboje gorączkowo. Genezyp pożerał oczami (i całym ciałem przez oczy) tę scenkę nie z tego, jak mu się zdawało, świata. Odkrył w sobie (i pośrednio w świecie) coś tak strasznego, że duchowo oniemiał. Już nie był sobą. Pękały więzy jaźni, ulatniała się osobowość. (Taką chwilę świadomie wykorzystać! Za głupi był na to). Zakrzepłe krwiste zwały zawaliły mu mózg, dławiło go od środka coś niemieszczącego się w nim samym. Było to coś gorszego chyba (oczywiście chyba że czy on cierpi do szaleństwa, czy nie, to całemu światu jest zupełnie „ganz pommade” falą niepowstrzymaną przeszła przez niego „na durch” i poszła „we światy”, oznajmić na innych planetach o tym bezprawiu. A ci tarzali się jak oszalałe pająki... Nie wytrzymał tego Genezyp i nagłymi ruchami, przez ubranie, zrobił ze sobą porządek. Pękł. Nagle spadło zeń wszystko: jakaś maska olbrzymia, żywa, żyjąca odrębnym bytem, spadła tu, na błękitne kafle podłogi, śmiejąc się cicho i radośnie i straszliwy polip przestał ssać i schował się jak robaczek malutki między zwoje mózgu ktoś nieznany, obcy, wstrętny, nieobliczalny (to może najgorsze), złowrogi, draniowaty i słaby. (Ach, to, to było najgorsze!) „No pomyślał o tym drugim. I do lustra zrobił minę silnej woli w dawnym stylu. Mina nie udała się. Jakaś obca siła wywindowała go na krzesło i kazała mu spojrzeć jeszcze raz „tam” nawet przez chwilę majaczyła mu niezdrowa myśl, że przecie on (wobec tego, co widzi) ma prawo, absolutne prawo, zrobić sobie jeszcze raz choćby tę drobną przyjemność, bo przecież nawet to nie będzie niezdrowe na tle tego (takiego!) widoczku. Słyszał kiedyś coś w tym rodzaju w szkole. Wzdrygnął się i zdruzgotany zlazł powtórnie z krzesła. (Ach, prawda jakiś taki był irytująco-świńskawy i tak dobrze rozumiał, o co chodzi, i tak w każdym ruchu wiedział, co robi. Nie „a maładièc, Toldzio”. Ale i straszny żal za „uciekniętym” życiem zalał wszystko i zmętnił kwaśno-gorzkim posmakiem chwilę beztroski. Czy wróci do niej teraz ten jej najśliczniejszy chłopyś, biedactwo najdroższe!	Chętnie bym to zrobił gdyby nie to, że na nieszczęście albo raczej... na szczęście listu tego już nie mam.	Sądzisz może, że się nie domyślam Sądzisz, że się nie domyślam, jakie to musiało być życie tego biednego, wyzyskiwanego dziecięcia? Sądzisz, że nie wiem, jak nieszczęsny był dzień, w którym na wieczystą jej niedolę zacząłeś mizdrzyć się i zalecać do niej, i brać na wędkę gorących spojrzeń i słodkich słówek, wykrzywiając się do tej biednej gąski?	Ja podarków nie przyjmuję	My już próbowali Jeden pan komisarz Zaćwilichowski podniesie, ale krzyża i on nie uczyni.	Czy myślisz że w odpowiedniej porze nie dochodzi do nas zew z tego kraju? Wzywa nas soczysta trawa na łąkach, wilgotne sady, nagrzane stawy pełne owadów, pasące się krowy, sianokosy i wszystkie budynki folwarczne skupione wkoło „Domu o idealnym okapie”.	To zrozumiałe, on się tu nie stołuje A zresztą widzimy go bardzo rzadko z tej strony domu, on przychodzi i wychodzi przeważnie przez laboratorium.	Egipt jest twój ale boję się walki z kapłanami. Prawda, że nad miarę łagodny ojciec uzuchwalił tych ludzi, lecz nie można doprowadzać ich do rozpaczy srogością. Zresztą	Jeśli się nie mylę byliśmy razem w Salem House. Poczciwy to był chłopak.	Pan mnie nie pamięta, panie Malinowski, co?	Od ludzi Kuklinowskiego. Ksiądz Kordecki wielką mszę z radości celebrował na dziękczynienie Bogu. Potem, jako gruchnęło, że pan Babinicz przeprowadził króla przez góry, tak już wiedziałem, że to wasza miłość, nikt inny.	Nauczyła mnie ta trocha życia, które widziałam, wiele egoizmu, rzekła Laura; któż wie? Nie bądź skąpy, nie mów nic, nie wyrywaj się.	On u Mieleszki w dragonach chorągiew nosi, do czego rozumu nie potrzeba. A zrobili go oficerem, bo się księciu z pięści podobał, gdyż podkowy łamie i z chowanymi niedźwiedziami wpół się bierze, a takiego jeszcze nie znalazł, którego by nie rozciągnął.	To istotnie kuszące i wybór łatwy. Któż by się wahał, czy być koczkodanem, czy być wielbioną przez warszawiaków i zdobywać szczęście z Goldmarkiem! Pan mnie upaja swymi pochwałami! Podobna przyszłość może mi w głowie do cna zawrócić!	A jeśli nie zrozumieją?	Ach! Czy nie mogłabym wziąć bodaj dwu, dla siebie i dla Klary?	Czy pani nie ma dziecka?	Jako, lennicy? nie lennem nam prawem ziemię dają ale dziedzicznem... Mistrz nasz Herman jest książęciem Cesarstwa i my nikomu lenna ani pokłonu nie winniśmy krom Cesarza!!	Miłościwy panie! Nie mówię tego, abym waszą królewską mość miał do złamania także ugody pobudzać, bo niechże wiarołomstwo po ich jeno stronie będzie.	Nie mogę zaprzeczyć.	Nie przyjąłeś, naturalnie.	Nie przypominam sobie.	Nie pójdę z woma	Nie wieszlinie wieszli (daw.)	Nie! Nie ma nadziei.	Nie, Tatarów nie widzę.	Nie.	Nie. Jeszcze nie.	Przybłęda, czy nie przybłęda, swatów przyślę, żebym tylko u niéj przychylność jaką zobaczył.	Wola ojca Dobrodzieja swięta, nic nie powiem	Ale dajcież mi spokój! Chryste Panie, bo mnie udusicie! Pięć flaszek szampana! Właśnie tyle wart mój dramat. Hej, Stasinek, zagrajno „Słońce i pogoda”, dawno już nie słyszałem.	Jest krajkakrajka odrzekł dziedzic z Długolasu palący się lub spalony kawałek drewna. z krzakierz (daw.) święty z II w. n.e., a co kości innych świętych, tych bym na palcach u rąk i nóg nie zliczył...	Ale spełnić go nie będzie na kim	Kochany panie niepotrzebne są sekrety między ludźmi, którzy nie mają się nigdy rozstać.	Nie martw się Ben-Cijon przyśle w rewanżu butelkę wina znacznie lepszego.	Zawsze, ale nigdy na nią nie patrzę, nigdy.	Och! Drogi panie niech się pan strzeże kobiet z prowincji!	Wszakżeś mu przyniósł głowę Sejana. O! i ja się tém ucieszyłam, bo Apicata (żona Sejana) wysoko nosiła dumę swoją, wcześnie probując jak na ołtarzu z łysym razem wyglądać będzie?	O, to potrzebne mi ostrzeżenie! czyż to po raz pierwszy dziś jestem posyłany do wielkiej damy?	Ale na miłość boską, ja siedzę cały dzień.	Cóż się to stało?	H. O. jest niegrzeczny, bardzo mi przykro i przepraszam w jego imieniu lecz ciężko jest znosić takie obelgi, gdy się robiło to, co myśmy robili.	Ma się wiedzieć, że przyjdę A będzie tam jaka rozróbka?	Tak, ale ja później musiałem przycupnąć w jednej wiosce, bo szukali mnie.	Wybornie, moja matko Pani Warska jest osobą tak grzeczną i miłą, że znudzić się w jéj towarzystwie niepodobna.	Zrozumiałem ja bardzo dobrze, wielmożny panie wszystko, coś mówił; ale chciałbym, żebyś mi raczył wytłumaczyć jedną rzecz, która mnie mocno frasuje i właśnie mi w głowę zajechała.	Jakież to myśli?	Smolarz pojedzie, to człek roztropny i bywały.	Od jedenastu lat Powierzono mi w Londynie kilka zleceń, gdy jego ekscelencja baron Stott-Wartenheim był jeszcze ambasadorem w Paryżu. Potem na skutek wskazówek jego ekscelencji osiedliłem się w Londynie. Jestem Anglikiem.	( odezwał się Hartopp.	A! chciałabym jak ty czystą pójść do niebios w białej chrztu szacie, niezmazanej żadną ziemską namiętnością, lecz życie długie! Stan mój ciężki! ten, którego mi za męża dano pobożny, lecz po ziemsku jeszcze miłujący mnie...	Aj! jak się Salcia dzisiaj wypchała!	Bez, ale na obiedzie muszę być u wujenki.	Chcą zejść na ląd?	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	Kto?	O! widzę, żeś podły do tego stopnia, iż podniesiesz rękę nawet na kobietę...	Tak cię niepokoi teraz twój okup? Czyżbyś chciała jak najszybciej opuścić Tortugę?	Tego momentu wszystko dostaniecie, i sypialnię z wszelką wygodą wam obmyślę; ino jak wam kniaź Kazimierz miły... duchem, duchem! Niechby raz jeden pomodlił się Panu Bogu przed upragnionym ołtarzem.	Zbliż się do łoża, Rolandzie, i oznajmij ojcu moje przybycie.	Znikło ci coś z tej szuflady	A co, Tomku?	A może ów szlachcic za jego wolą ją uwiózł?	A promień? A słońce!	A słyszeliście ogłoszenie pana burmistrzowe?	A waści co do tego! Odebrałem i właśnie dlatego rozkazuję: jazda!	A więc...	Ale charakter, panie, charakter?...	Ale nieprzyjemna pała.	Ani przyjacielem jéj ani wrogiem jestem neutralnym i chcę nim pozostać.	Couple d’amoureux...	Czego chcesz?	Czy on również bywał u pani?	Często tu do was przyjeżdżają ludzie z Zachodu?	Do was z listem.	Dziwne te bagna, prawda?	I ciebie kocham.	I hrabia Ralf, jego ojciec, był posłuszny.	Kiszmetkiszmet (arab.)	Korona!...	Lucyuszu a owa... do któréj ty uczęszczasz?	Ludzie mi dali talent i sławę?	Między nami niby?	Mogłabym być zazdrosną Jani o tego malca; gdy ona jest tutaj, on kochać mię przestaje...	Mój ty dobry!... Z takim człowiekiem, jak ty, można być spokojną.	Mówi wciąż o braciach i straszliwej zemście.	No tak...	Panie jesteśmy niezmiernie zmartwieni tym wypadkiem.	Pójdźcie, wielebny księże; w drugiej komnatce opłuczmy ręce i do stołu.	Rozumiem. Wasza miłość jedzie też także pewnie i dlatego, aby tamtejszych rycerzy pozywać. I chwała Bogu, boć przy każdym rycerzu jest przecie giermek.	Skracam	Skąd masz?	Tak jest, pani dobrodziejko	W swojej komnacie.	Więc jedziesz jutro?	Z mojej ochronyochrona (daw.)	Zgoda, jakem Głogowski, zgoda, bo jeno kochanie stanowi duszę świata!
Przekonasz się pan niebawem, że mam dobre zamiary, ale, oczywiście, nie posiadam wcale prawa narzucać się panu i skoro pomoc moja jest niepotrzebna, to...	Nie, skądże bym wiedziała? A dlaczego pan mówił, że burza nadciąga?	Ja bym dla pana dała sobie uciąć rękę. Oddałabym dla pana dziesięć lat życia! Pan mię jeden w Warszawie znalazł i dał mi jeszcze odetchnąć nadzieją... Ale czyż można należeć do dwóch mężczyzn? Niedobrze i nie wolno odtrącać takiego głębokiego i czystego umiłowania, jakie niezmiennie mam dla pana! Że pierwiastki, które dałam innemu, nie wchodzą w zakres tego, to nie moja wina, to nie ode mnie zależy.	Jest pan zbyt sprytny, aby nie wiedzieć, co mnie sprowadza	To zupełnie nie w moim stylu Rzecz w tym, że jestem wystarczająco mała, żeby przecisnąć się przez kraty w oknie. Bałam się, że umieszczą mnie w specjalnej klatce. Więc kiedy król był zajęty gadaniem, ukryłam się w kieszeni Doktora... i oto jestem! To się nazywa „fortel”	Co pan chcesz przez to powiedzieć, kapitanie?	No to powiedz swojemu Maciusiowi, że z dziećmi się nie układa, a ichich	Tłumienie? Czy sądzisz pan, że zgodziłabym się kiedykolwiek na jakiś przymus?	Ależ cóż znowu, dzieci tam chodzą. Niech się pan nie boi... ze mną się nic złego panu nie stanie.	Tak, tak! Mój znajomy w ministerstwie powiedział mi jeszcze: „Nie lubię kandydatów na biskupstwa, którzy okazują za wiele przywiązania do naszych rządów. Gdyby mnie słuchano, wybierano by spomiędzy innych. Że do służby świeckiej, politycznej wybiera się urzędników najbardziej życzliwych, najbardziej przywiązanych do systemu rządu, to słuszne. Ale nie ma księży przywiązanych do Republiki. I wobec tego daleko zręczniej jest wybierać najuczciwszych”.	Eee! sprawa jest jasna jak słońce! Jest to księga rachunkowa tego przeokrutnego złoczyńcy. Te krzyżyki zastępują nazwy okrętów lub miast, które oni zatopili czy złupili; te sumy stanowią zdobycz tego obwiesia, a tam gdzie obawiał się dwuznaczności, widzicie, że dodał bliższe objaśnienie. Na przykład: „W pobliżu Caracas”; widzicie, do tych wybrzeży łotrzy przyholowali jakiś nieszczęsny statek. Boże, bądź miłościw tym biednym duszom, które przed laty wysadzono na tej koralowej skale...	Świat niekiedy zyskuje, jeżeli jakiś naiwny prostak wpada w obłęd zwany miłością idealną i za cenę największych niebezpieczeństw zdobywa majątek, aby go złożyć u stóp swego ideału... Ale świat czasem traci, jeżeli ten wariat odkrywszy mistyfikację upada złamany, do niczego niezdolny... Albo... nie rozporządziwszy majątkiem rzuca się... To jest: strzela się z panem Starskim i dostaje kulą po żebrach... Świat traci, pani, jedno zabite szczęście, jeden zwichnięty umysł, a może i człowieka, który mógł coś zrobić...	Chodź-że mecenas, bo teraz, to już naprawdę jesteś nudny! Ale, ale!... czy pani będzie mogła przyjść do mnie po próbie?	Bo to widzicie nic wielkiego; ino matusia kazali milczeć, bo się ludzie ze mnie wyśmieją, jak się dowiedzą, a ja tego strasznie znieść nie mogę.	Co ty pleciesz? Od trzech pokoleń z ojca na syna służymy przy słoniach, a nigdy nie słyszał żaden z nas, by tańczyły. Są to smalone duby i nic więcej!	To nie może być	Zupełnie takim, jakim był katastrofy ani śladu. Człowiek-to zaprawdę dziwnéj siły woli, energii wielkiéj, któréj na nieszczęście użyć nie umié, jak należy.	Bo jeżeli pan chce zdążyć na pociąg, trzeba wyjechać przed dziewiątą.	Nie o drugim. Cały drugi front, za przeproszeniem, to kawał wymyślony dla frajerów.	Powiedz lepiéj, że mi nie wierzysz ale nie że się o mnie obawiasz. Straszniéj mi tu między twoimi, niż wpośród naszych braci Romów, a jednak widzisz, żem cały i żyję.	Takto i Janek radzi! ale ty pana nie znasz! Przystąpić do niego trudno: kilka dni chodzić trzeba, nim słowo przemówi, a taki chory, taki śpiący, że sam nie pomyśli o człowieku...	Ha! Alboż nie jesteś moim bratankiem? Twój honor jest naszym. Czy nie nazywasz się Grandet?	Nie. Pytałem Marka, czy ładna, ale naturalnie, nic się nie dowiedziałem	To się prochami wysadzaj! Już my jej odżałowali, a co do ludzi, to się ich spytaj, co wolą...	Te habany zeżrą tyle owsa, co połowa fornalskich, nic nie robią, jak Boga tego kocham!	My? nie! Nie byłabym chciała go znać za nic w świecie, ale raz przejeżdżałyśmy przez Passy, gdy on stał na balkonie i	Nie... Chyba nie. Jak on wygląda?	Bardzo dobrze!... to była chłopka prawdziwa! Masz pani temperament i głos, dwie pierwszorzędne rzeczy!	Brat mojej żony jest moim bratem i byłoby nam bardzo przykro, gdyby go z nami nie było w takiej chwili.	Bynajmniej. Ale zastanawiam się, dlaczego to pani uczyniła?	Jeno nie wiada, czy Maciej zechce.	Matka socjalizmu nie robiła, a katowało matkę gorzej, niż w Sybirze, w tym mieście Łodzi.	Na śmierć wszystkich Basków! Kolejny twardy orzech do zgryzienia! Ten przeklęty dowódca Gibraltaru naprawdę chce nas zetrzeć na miazgę! Co ty na to, przyjacielu?	Nie mam żadnych w tym względzie obaw	O, mój Boże! Biedna mama! Taki cios, a potem jeszcze tyle trudów, i to w tym wieku!	Przebiegła! A więc do jutra. Gdybyś pani uważała za potrzebne rozmówić się ze mną wcześniej, to proszę przyjść na uliczkę Sainte-Anne. Tam, przy końcu podwórza de la Sainte-Chapelle są jedne tylko drzwi pod sklepieniem. Przyszedłszy na miejsce, proszę zapytać o pana Gondureau.	Wnosząc z tego, co wasza książęca mość przedtem mówił, to słusznie suponuje.	Boście jej gwałt uczynić chcieli, a i teraz, przedając ją za Rozłogi, do głowy wam nie przyszło spytać: zalizali (starp.) osoba.?	Dlaczego to mówisz?	Flamandka! A to ci zbieg okoliczności! Twój śmiertelny wróg także pochodzi z FlandriiFlandria	Ja mam tego dziewięć sztuk i dziś to zeżrę. Dosyć mam tych gadań.	Nie bardzo, z jakie pół godziny.	Nie powiadał mi ksiądz Kaleb o żadnej pannie i ja nijakiej krewniaczki nie mam...	Nie wstawaj. Przyniosę ci wszystko tu.	No, no, to już za wiele szczerości!	O sobie teraz pamiętajcie, a roboty wama nikto nie ukradnie!	O, to bogate danie pełne finezji!	Skąd ty to wiesz?... Skąd takie myśli?...	To scena mitologiczna, panie Grosglick.	Wiem, że tak trzeba.	Co za przeklęte bydlę ze mnie! Biedny Ayrton. Przecież ma takie samo prawo się wypowiadać jak każdy z nas!...	Wszystko sen! Pij, orzeźwij się i bądź pozdrowiony z powrotem pod szatrę naszą! Sprobowałeś życia gadziów, serca ich, szczęścia: powiedz, czy ci lepiéj było z niemi jak z nami?	Smorski: Może by pani sama została papieżycą nowej sekty na próbę? Z pani pieniędzmi wszystko można zrobić.	A co ja temu krzywkrzyw (daw.)	A co ja zrobiłem, ciociu?	A jego imię? Czy mogę je poznać?	Co się dzieje z Janem?	I jako świętość pokochałeś twe „musisz”! Teraz obłęd dobrowolnego szału znajdujesz nawet w swej największej świętości. Rabujesz sobie wolność ze swego ukochania.	Mamy teraz ważniejsze potrzeby nad trzymanie się ścisłe żurnalów. Mój stary kapelusz i moje wąskie suknie muszą mi służyć do końca.	My z całym światem jesteśmy krewni	Niech pani czyta odezwał się.	Ojoj! Pani Medlock na mnie dzwoni!	Patrz! na tamtej stronie jest właśnie dzień...	Teodor jest młodszy od niej	Trafiłeś w sedno, Lucjanie Rysopis dokładny co do joty. Tak właśnie	A ona wtedy weszła do sklepu, kupiła ciastka i dała je tobie?	A ty?	A więc, droga Klementyno, jutro o piątej przyjdę cię odwiedzić.	Ala chce daleko.	Balcera Szeligi jedynaczka...	Chciałbym by Ursus towarzyszył jej w drodze... Byłbym spokojniejszy...	Choroba, Katastrofa, Lekarz zawołała.	Dobrze, dobrze	Dusza boli, matymaty (ukr.) rzekł posępnie	Inżynier Marek został mianowany członkiem honorowym siedemdziesięciu towarzystw naukowych. Nagrodę Nobla dostanie z pewnością.	Juści.	Kto?	Mam Skomonty!	Możesz odejść.	Można?...	Mój mąż?... Jaś?...	Niech będzie niebo błogosławione! raz przecie w życiu napatoczyła się nam korzystna przygoda daw. r.n., dziś r.m. bogato oprawne.	O, tak!	Odsuń się, ooodsuń.	Pewnikiempewnikiem (daw.)	Plotka, Mężczyzna, Kobieta	Prawdę gada, miłościwy książę. Rodzic mój najlepszym swym uczniem go mieni.	Sam jeden.	Stary włóczęga gdzieś w Brzozowéj-górze na prażniku, ani słychu o nim...	Tak.	Tak?	Tak? Więc skądże ta nagła metamorfoza?	Teraz idź spać do jutra, kochanie, musisz być strasznie zmęczona.	Trochę.	W borach moczydłowskich ponoś okrutne bagna?...	Wszystkiego!...	Wylać na zbitą mordę!	Wątpię żeby teraz było można.	Łupy kupuję! Obierki kupuję, chleb czerstwy, spleśniały kupuję!	Żadnego.
I pozwolisz mu się tak dręczyć? Nie powiesz mu nawet: „Dziadku, przecież nie jest aż tak źle, świat nie zginie z powodu Płazów i ludzkość ocaleje, niech pan tylko zaczeka, a dożyje pan tego”? Proszę cię, nie możesz nic dla niego zrobić?	Nie zawsze tak bywa, jak pani mówi I my, mężczyźni, ustrojem społecznym, niezależnemi od nas okolicznościami, zbyt często skrępowani bywamy i, nie mogąc rozwinąć energii i myśli naszéj, rzucamy się jak w klatce i targamy nasze pęta, nie mogąc ich rozerwać. W podobnych położeniach jedni z nas rezygnują się i, poprzestając na szczupłym zakresie, umieją jako tako w mikroskopijném swojém kółku stać się spokojnymi i użytecznymi. Innych ogarnia apatya, sen moralny. Tacy, zdobywszy jaki taki dobrobyt, usypiają w wygodnym fotelu, po smacznym obiedzie, śmiejąc się z tych idei, które niegdyś tak bardzo kochali i starając się przekonać siebie samych, że ludzkość, kraj, nauka, są to mrzonki, za któremi w pogoni nóg sobie łamać niewarto. Inni jeszcze, najnieszczęśliwsi, ani zrezygnować się, ani usnąć w klatce nie mogą. Nie potrafią oni zgasić w sobie płomienia własnego ducha; więc, w ciasnych ścianach klatki swojéj, targają się nieustannie; pragnienia ich i myśli odlatują daleko, unosząc z sobą spokój, dręcząc ich obrazami szerokiego świata, w który im uleciéć nie wolno. Na takich czyhają straszne hydry namiętności, zgubnych często, w których objęcia rzucają się z szałem, radzi, że się upoją, że zapomną, że w cokolwiek wlać będą mogli ogniste siły swojéj natury. Tacy ludzie stają się czasem pijakami, a czasem zabijają się lub umierają z miłości dla kobiet.	Chwazdrygiel: To ostatnie pojęcie to także skrót, jak pojęcie czerwonego koloru. Ale chciałem mówić o czym innym. SztukaCiągle słyszę narzekania artystów na to, że stali się obcy społeczeństwu. Tylko dlatego tak jest, że wskutek sztucznego arystokratyzmu odsunęli się od spraw społecznych.	Oho! nieśmiał nikt! zawołał Dobek, szedłem w imieniu pańskiém, z rozkazem waszym, pod chorągwią waszą! A podszedłem go tak jak on drugich podchodził. nie miał czasu drgnąć złoczyńca! Niedomyślał się zbój co go czeka! Nasadziłem zawczasu moich ludzi, wywabiłem bezbronnego, związaliśmy jego, Starostę Rogera i syna. Wszyscy u mnie! Zamknąłem ich na zamku pod dobrą strażą, a sam tu zbiegłem.	Wolę już Szwedów niż taką mitręgę! Panie! Panie! kiedy Ty dasz spokój tej Rzeczypospolitej, a staremu Zagłobie ciepły przypiecek i piwo grzane... niechby i bez śmietany... Kołataj się, stary, na szkapie, kołataj, póki się do śmierci nie dokołatasz... Nie ma tam który tabaki? Może ową senność nozdrzami wyparsknę... Księżyc mi w samą gębę tak świeci, że aż do brzucha zagląda, a nie wiem, czego tam szuka, bo nic nie znajdzie. Na psa taka wojna, powtarzam!	Zrób tak, przyjacielu, nic się złego nie stanie. Sędzia sam żałował tego biednego chłopca, nie ukarze więc surowo tego, kto mu ułatwił ucieczkę.	Miał on siostrę, dobre, zacne stworzenie. Dobra była dla niego, cóż, zrobiła to, co i one wszystkie, wyszła za mąż i tak jak wszystkie, zawiodła się. Ta jej niedola, wraz z tym, co wycierpiał od brata, wstrząsnęła jego umysł (nie jest to jednak wcale pomieszanie zmysłów!) do tego stopnia, że aż dostał gorączki. Coś mu z tego zostało. Powiedz, czy ci wspominał o Karolu I?	Bez wątpienia zwierzęciem Wprawdzie posiadam wszelkie znamiona zupełnie ludzkiego zjawiska, ale szczerze równocześnie pragnę mojego własnego, i to okazowego zezwierzęcenia na tle współczesnej ludzkości. Marzę wprost o tym, by stać się jakimś mamutem, ichtiozauremichtiozaur (gr.: rybojaszczur) dziś popr. forma N. lm: ścisłymi związkami.  z niezaprzeczonymi bydlętami nowego świata, czyli tak zwanej drogiej mej ojczyzny...	Tak. Jadę tam na kilka dni, zanim zaś wrócę, już pan oczywiście odjedzie do Ameryki.	Zgorszenie publiczne! Tak, zgorszenie! Hańba! Na to cię hodowałam? Na to o ciebie dbałam, żeby teraz przez ciebie na mnie psy wieszali?!... Czego ten paniczyk, ten donżuan, ten fircyk tu chce?...	Nic się nie zmieniło w jego umyśle, jest zupełnie niepoczytalny i rozprzęgnięty umysłowo; ale u pani cóż słychać?	Etykę, co to jest za towar? Kto w tym robi?	Jeden jest spokojny albo z cierpliwości, albo jako ta ciapa. A inszego, może właśnie który najlepszy, swędzi ta spluwa i rady sobie taki dać nie może. Są takie ludzie gorące. Taki nie wytrzyma zanadto długo, utai się, pójdzie gdzie chyłkiem od wszystkich albo stowarzyszy się z byle hyclem i co z tego? Ogarnie jeden, drugi monopol, ubije tam strażnika, a potem i na gościniec wyjrzy, zastąpi drogę temu chłopu czy Żydowi, jak z jarmarku wracają po nocy. Chyba już niejednego zgubiła samowola a utajenie od towarzyszy. Inszy nie wytrzyma. Albo i nasze ludzie wiejskie: wezmą przekpiwać, a wydrwiwać, a wydziwiać. Już nas przezywają ścierwy głupie: „bojowcy, bo się boją”. Przez to też niejeden się wyrywa...	Powiedziałam wam co mam na sercu; jeżeli mnie kochasz, uczynisz, postarasz się zrobić co Dżemma pragnie... lub twoja Dżemma powoli wyschnie i umrze z zazdrości i gniewu, gdy nic widzieć, niczemu zapobiedz nie będzie mogła.	A co dalej?...	A co wtedy robi?	A ona rzekł Stalky, opierając się na ramionach obu kolegów. gotowa ich zaskoczyć. Naprzód zacznie do nich szeptać, jak gdyby im się tylko coś śniło, a potem zacznie cuchnąć! Rany Boga, co to będzie za smród! Zróbcie mi tę przyjemność i pomyślcie o tym przez dwie minuty!	Cichajcie, sąsiedzie. Co inszego mamy na głowie, a nie stare dzieje wypominać. Za godzinkę pojedziemy, dobrze?	Co mówisz! to najlepszy mój przyjaciel!	Czy pani wie, że ja już tu byłem? Przysłałem potem te chryzantemy. Po wczorajszym liście pani powiedziałem sobie: to po prostu anioł i trzeba nie mieć ani serca, ani piątej klepki, żeby dłużej zwlekać.	Dlatego, bo gdyby był pewny, że po jakimś określonym czasie odzyska wolność, oczekiwałby chwili oswobodzenia i nie wrzuciłby do morza tego dokumentu. Nie, bardziej prawdopodobne jest raczej, że został skazany na dożywotnie wygnanie na wysepce i że miał już nigdy nie ujrzeć swoich bliźnich.	E! Co się odzywasz kiedy tego nie rozumiesz.	Jeżeli są winni, Najjaśniejszy Panie, oddani będą w ręce Waszej Królewskiej Mości i postąpisz z nimi, jak uznasz za właściwe. Czy Wasza Królewska Mość ma jeszcze co mi rozkazać? Słucham i spełnić jestem gotów.	Ni-ni całkiem inna sprawa. Co ty tam wiesz, dobry pan był! Gdzie jemu pieniądze fałszować.	Nie był już w stanie nic pisać, ale... Ach, dobrze, że nie zapomniałem. Chciałem prosić pana o dwa tygodnie urlopu.	Nie obawiaj się niczego. Człowiek pokutujący jest zupełnie bezpieczny w całym zwierzęcym świecie: idzie o jego poprawę i naukę, nikt mu więc nie szkodzi, ale każdy otacza go pomocą i opieką. Choćbyś był nawet mniejszy od mrówki, nikt się nie targnie na twoje życie.	No, no, moja pani, niechże pani nie płacze, dodaje dygnitarz urzędowy	Pani Ireno!	Pieniądze albo to samo co pieniądze, bo kwit.	Powiedzże, Sitko, co myślisz zrobić ze sobą po skończeniu szkoły?	Przystojna oczywiście także jest Lecz to nie jest główna rzecz. Chyba pan wie, kto to jest?	Radziłbym odwrotnie. Miłość nie jest po to, by przy jej pomocy życie porządkować. Pamiętaj namiętnie, że pantomimy prawdziwy małżonek musi „coś” kochać, ale nigdy „kogoś”!	Wtedy zaczęło się dopiero dla nas życie. Mieliśmy chłopów i dworzan co niemiara. A gości. Dzień i noc nakrywano stoły, grano na trąbach i fletach. W takim domu się wychowywałam. Miałam bogate suknie, piękne zausznice, pasy, pełno dziewek na usługi. Grałam na lutni; ojciec nawet sprowadził mi karła. Jak dorosłam, goście zaczęli się zjeżdżać jeszcze częściej, zalotników huk. Czekali długo. Na koniec wybrałam sobie męża Niemca. Zdawało mi się, że będzie dobry. Włosy miał jak len, a na koniu wyglądał jak królewicz z bajki. A co to było za wesele! No, chyba tylko z cesarskim można porównać. Bawiliśmy się cały tydzień, beczek z piwem i winem nikt nie mógł się doliczyć! Mój mąż przepadał za łowami i ucztowaniem, a nade wszystko lubił grać w kości. Wyrzuty sumieniaOjciec zaniemógł, czuł się coraz gorzej i gorzej.	Zobaczysz. No, chłopcy, brać łóżko; ino ostrożnie, powoli, żeby gdzie nie szturchnąć. Na początek dźwigniemy we czterech, dopiero tam dalej przypomożecie nam. A ty, Nastka, zasuń rygiel, okno otwórz, śpij i pamiętaj, co nie wiesz o niczym.	„Mam wszystko, co oni pisali: ich malowidła z tutejszych okolic i wiele listów, zwłaszcza muraslę. Powiedz, co czynić. Jestem w Shamlegh pod śniegami. Staruszek choruje”.	A dlaczego mielibyśmy to wtedy zrobić? Przecież nie znaliśmy jeszcze wówczas historii Ayrtona, nie wiedzieliśmy o tym, że kiedyś po niego przypłyną. Gdy się o tym dowiedzieliśmy, pora roku była już zbyt późna, żebyśmy mogli powtórnie popłynąć na wyspę Tabor.	A jeśli ów człek mocniejszy od was... niech Bóg zachowa...	A jęczmień na Świńskim Dołku obejrzałeś?	A maszże asindźka tego z czerwonym nosem... kuzyna...	A te postronkowe wzięłam, nie potrza wam przecież, jeść macie, szmaty macie, czegóż wam więcej?...	A większa od ciebie.	Ale czy można być pewnym, że przed wyjazdem nie wyrządzi krzywdy nikomu?	Ależ to zwykła kradzież! to kryminał!	Ani ja! ani ja! to ktoś nowo przybyły.	Ba, gorzej jakby zjedli, bo ciągną ot pod swoje zamczysko!	Bardzo mądre	Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.	Będzie miał zawsze kości i wodę.	Cicho panna bądź!	Ciewyciewy (gw.) zaśmiał się Mahbub, spoglądając na małe przemoknięte licho, podskakujące wśród pluchy. pokłonił mu się złośliwie.	Czasem prawda staje się naszym	Czemuż to?	Dlaczego?	Dobrze mówisz, Edie To, coś wyrzekła przed chwilą, umacnia mnie tylko w powziętym dawniej już postanowieniu. Tego wieczora jeszcze zaciągnę się do pułku stojącego w Berwick.	Doprawdy, żal mi... że... że... A może by to miejsce buchaltera... Widzi szanowny prezes, ja bardzo potrzebuję... obznajmienia się z buchalterią...	Dydy a. dyć (daw.)	Dėkui Dievui, Jonuti, da ikšiol tokio reikalo nebuvo ir gal būti, jog ir ne bus ilgai...	E, głowę zawracasz!	Ja ją wezmę do stajni	Ja zaś bynajmniej, odpowiedziała księżna, bo W. K. Mość umiesz tworzyć ludzi, gdy ich nie ma; świadkiem ta plejada poetów, którzy tchem jego stworzeni, chwałę swojego pana śpiewają.	Karłowski?	Konie dobre?	Krzych Domaszewicz. On z dawna wszystkich na Laudzie opatruje.	Lecz w jaki sposób skorzystasz ze wskazówki? Naczynie cię chyba samo nie weźmie za rękę i nie zaprowadzi?	Mam nadzieję, że nie zrobi z niego złego użytku.	Może Chaber?	Muszę już iść pan niedobrze wygląda.	Mój panie małżeństwo... niemożliwe...	Na miły Bóg! Jak się mają Skrzetuscy? To i jegoście w domu zastali?	Ni jedno, ni drugie. Przyjaciel-miliarder poznał mego Boga, oglądał dokładnie, próbował, oceniał, nawet usiłował zbliżyć się do Niego, a w końcu sam z siebie, bez wpływu żadnego, poprawił Go nieco i ustatkował.	Nie chciałem nikogo widywać. Chłopcy zaraz hałasują, a ja mam osłabioną głowę.	Nie czyń tego	Nie lubię tłoku!... Powtarzam waści... nie lubię tłoku.	Nie.	No, a wasaneś skąd?	No, to bierz prędko. Tylko nie wybieraj godzinę, jak to umiesz.	O, Boże! Tu w tym domu?	O, nie! bynajmniéj!	Och, ja się nikomu nie dam utemperować.	Owszem, uznaję to. Ale w takim razie dlaczego prosiłeś mnie do tańca?	Pan Siedmiradzki mnie z nimi posłał, abym im ukazał, gdzie mieszka pan Uberowicz, bo z nim, jako z wójtem, mają ważną sprawę	Podpisz, milordzie!...	Pomyśl pan teraz, że w jakąś słoneczną, przedwieczorną godzinę zbierają się widzowie w moim teatrze. Scenę zalega mrok; świateł nie kazałem zapalać, majaczą tylko na niej czarne gałęzie smreków, ustawionych po bokach zamiast kulis i dekoracji... Naraz tylna ściana się rozwiera	Posłusznie melduję, że słyszałem, że mam stulić pysk.	Prawieście odgadli myślałem czy msza którą ułożyłem dawno Sulla morte d’un eroe, przypadnie dla naszego pana. Muzyk jestem i wszystko u mnie, nawet żal w muzykę się obraca.	Przez jakiegoś wielkiego pana, którego znasz	Przyjechałem na święta do rodziny. To mój rodzic w tej chwili dudli na organach	Przywiązujesz pan zbyt wielką wagę do moich słów Oboje z bratem zmartwiliśmy się bardzo śmiercią sir Karola. Odwiedzał nas często, mówił z przejęciem o klątwie, ciążącej nad jego rodem. Nie dziw, że po jego tragicznej śmierci gotowa byłam uwierzyć w słuszność jego obaw, a widząc jego spadkobiercę, przedstawiciela tejże rodziny, uważałam sobie za obowiązek przestrzec go o możliwym niebezpieczeństwie. To był jedyny cel moich słów.	Pójdziecie do niego?	Rozpędzić gniew twój. Zrobiłam to i odchodzę. Bądź zdrów i zawsze dobry!...	Rzeczywiście, ma pan rację! Ale to właściwie na to samo wychodzi, sens podobny.	Słucham, najmiłościwszy panie!	W chorągwi Wołodyjowskiego sami laudańscy ludzie.	W każdym razie, dwadzieścia pięć rubli nie zmarnują się!... Ach, te pieniądze... Dlaczego ja nie jestem wielką panią?...	W połowie lipca	Wszędzie.	Wyglądasz pan bardzo źle.	Zaczynaj!	Żeby tobie było wesoło, to i ja bym się śmiał. Wszelako mam ci ja i inną do smutku przyczynę, a prawdą rzekłszy, nie tylko ja, ale i my wszyscy.	Żyjesz?
Ale nie, panie bakałarzu, to nie to wcale to ta przeklęta  wariacja znów go napadła, to jest, chciałam mówić, panie Samsonie, że się znów w świat wybiera szukać szczęścia, jak powiada; piękne mi szczęście; to już po raz trzeci. Pierwszy raz przywieziono go na powrót jak sakwy, na ośle zwieszonego, czarniejszy był od tej mojej jubki, tak go kijami zbili; drugi raz znów przyciągnęli go wołami zamkniętego w klatce, gdzie mówił, że jest zaklęty. Ach! miły Boże, a taki był zbiedzony, że ledwieśmy go poznały; żółty jak gromnica, a oczy mu aż z tyłu wyłaziły. Pielęgnowałam go, chuchałam, żywiłam, żeby to do zdrowia wróciło; dziesięć kop jaj mi wyszło, Bóg mi na to świadkiem i te biedne moje kury, które, gdyby gadać umiały, to by powiedziały, że prawda.	Mówił, że siostra jest mu wszystkim na świecie. Żyli zawsze razem, ona mu była jedynym towarzyszem. Sama myśl o utraceniu jej doprowadza go do rozpaczy. Nie spostrzegł mojej skłonności ku Beryl, a gdy ją ujrzał w moich objęciach, ogarnął go taki gniew samolubny, że stracił przytomność i nie odpowiada za swoje słowa i czyny. Przepraszał jednak i uznawał, że byłoby szaleństwem chcieć zatrzymać przy sobie kobietę tak piękną, jak jego siostra. Jeżeli ma go opuścić, to on, Stapleton, woli, żeby poślubiła sąsiada, mieszkającego tak blisko, niż kogokolwiek innego. Ale musi oswoić się z tą myślą. Gotów jest mi przyrzec jej rękę, jeżeli w zamian zobowiążę się słowem honoru, że przez trzy miesiące nie wspomnę jej o miłości, nie będę starał się widywać jej sam na sam i zadowolę się zwykłym stosunkiem towarzyskim. Obiecałem mu to solennie i rzeczy na tym stanęły.	To prawda. Zdaje mi się, że nie przepłynęliśmy więcej niż milę. Niech pan pozwoli wypocząć ramionom, jeżeli o to panu chodzi. Ręczę, iż nie zazna pan innego odpoczynku, odkąd pan związał się z tym skarbem, którego strata nie uczyniłaby żadnego biedaka biedniejszym. Nie, señor, nie wypoczniemy, aż spotkamy parowiec płynący na północ albo pomrzemy, leżąc na srebrze Anglika, i znajdzie nas jakiś inny okręt. Ale lepiej nie, por Dios! Raczej zrąbałbym siekierą pokład do samej wody, niż pozwoliłbym, żeby głód i pragnienie pozbawiły mnie sił. Na wszystkich świętych i diabłów! Wolałbym rzucić ten skarb w morze, niż oddać go w ręce obcego człowieka. Skoro caballeros raczyli mnie wysłać na tę wyprawę, to niechaj się dowiedzą, że jestem człowiekiem, jakiego potrzebowali.	Otóż patrzałem, czy nikt nie stoi po przeciwnej stronie ulicy; ale nie było nikogo. Mam do czynienia z przebiegłym lisem, a choć dotychczas nie mogę zmiarkować, czy ów nieznajomy pragnie zguby sir Henryka, czy też chce go przed niebezpieczeństwem uchronić, czuję, że trzeba się z nim liczyć. Po wyjściu sir Baskerville’a wybiegłem co tchu, aby zobaczyć jego cień. Ale ten człowiek wsiadł do dorożki, sądząc, że w ten sposób nie zwróci na siebie uwagi.	Za co? Że pan mi zrobił najwyższą przyjemność, wypełnił moje marzenie? To ja panu tego nigdy nie zapomnę. Brata mego kochałam nade wszystko. Był mi pierwowzorem, mistrzem, zastępował nam ojca. Człowieka takiego hartu i nieskalanych zasad trudno znaleźć. Gdy go wzięto do wojska, płakaliśmy jak skazańcy, a on, biedny, żegnał nas, prosząc o modły. Nie dla niego była ta służba. Po manifeście wojennym nie miał już czasu odwiedzić nas, ruszyły pierwsze pułki polskie, wszędzie pierwsze. Parę listów odebraliśmy smutnych. W dzienniku w liście zabitych znaleźliśmy biedaka... Wielbiono odwagę i zapał. Po trupie jego szli Niemcy do zwycięstwa, a jemu grali, grali, jak na urągowisko... Biedny rozbitek!	Co? Na wszystko jest rada, byle głowę na karku mieć. Ale tu Pan Jezus łaski umknął, bom go w Malborgu nie zastał.  Powiedzieli, że do Witolda w posły pojechał. Nie wiedziałem wtedy, co czynić: czekać czy za nim jechać. Bałem się rozminąć. Ale żem to z mistrzem i wielkim szatnymwielki szatny spuściłem im się z tajemnicyspuścić się z tajemnicy	Chętnie podjąłbym się lekcji, gdyby pani kiedyś zawitała do nas	I ja tak mniemam ale słuchajcie dalej. Gdy tak między sobą na dworze deliberujem, nagle jak grom rozchodzi się, że panna przecięła wątpliwości jak szablą, bo odmówiła wprost.	I pani na niego, jak wszyscy! Dziwny los! Cały świat albo go się boi, albo nie lubi i obchodzi z daleka.	To ad primum. A teraz co do homagium. Pan baron von Lipowski, pierwszy cesarski komisarz kieleckiego krajzamtu, żebym wyraził wielmożnemu panu niezadowolenie z powodu jego absentowania się w tej tak ważnej sprawie, polecił mi był.	Zważywszy że, w zasadzie, wedle Benthama, pieniądz jest towarem, i że to, co przedstawia pieniądz, staje się również towarem Zważywszy, iż stwierdzone jest, że podlegając zwykłym fluktuacjom oddziałującym na obroty handlowe, towar-weksel, noszący taki a taki podpis, znajduje się obficie lub skąpo na rynku, że jest drogi lub spada do zera, trybunał orzeka... (co ja za głupstwa mówię, przepraszam) jestem zdania, że może pan wykupić swego brata po dwadzieścia pięć od stu.	Czy da pani wiarę że mnie jest trochę lepiej na głowę, choć tylko patrzyłam na ruchy pani?... Istotnie czuję jakiś ciepły prąd powietrza w lewej skroni, a drugą stroną ból ucieka... Cudowne lekarstwo!... Pani musiała dowiedzieć się jakiegoś sekretu od pani Arnold...	Mówiłem już, że nie wiem Dziwię się, że są na świecie ludzie tak ciekawi i wciąż pytają o tę samą rzecz. To tak samo, jakbym ja zatrzymywał na ulicy co drugiego człowieka i zapytywał go, którego dzisiaj mamy.	Ja? jemu? ja u miłościwej pani przecie na dworze bywam i łaski u niej mam... i teraz jej ziele niosę... Jeśli chce, to mu jemioły dam na szczęście... Czego się mnie ma bać? Jaruhę znacie...	Niech pan daruje, że mówię o tych błahostkach bo zgaduję, jak mało pan do nich przykłada wagi. Mieszczańskie dusze zwracają na to uwagę, ale inni, artyści, ludzie którzy-są naprawdę z „cechu” kpią sobie z tego. A od pierwszych słów, jakieśmy zamienili, zrozumiałem, że pan jest z tych...	Przysięgam ci to. Moi przyjaciele udali się w automobilu wraz z twoim ojcem do innego miasta prowincjonalnego. Jutro rano o siódmej, jeśli artykuł w „Grand Journal” będzie taki, jakiego od ciebie żądam, zatelefonuję do nich i wypuszczą twojego ojca na wolność!	Posłuchajcie mnie, mówiła dalej Laura, na co się ja zdam światu? Za mąż pójść nie mogę i nie chcę... domu nie mam... sierotą jestem... sam los wyznaczył mnie na aktorkę... lub zakonnicę... Nie potrafiłabym zamknąć się w klasztorze, życie mi się nie uśmiecha, ale mnie ciągnie, jak przepaść! Muszę iść...	A ja dodam że te eukaliptusy należą do rodziny, która ma wielu pożytecznych członków, mianowicie: gujawagujawa, guawa a. gruszla (biol.) gatunek rośliny z rodziny mirtowatych pochodzący z Indonezji; z jego wysuszonych pączków uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)., rodzący goździki; drzewo granatowe rodzące granaty; Eugenia caulifloraEugenia cauliflora, ob.: Plinia cauliflora (biol.) wiecznie zielony krzew z rodziny mirtowatych rosnący w Chile i płd. Argentynie, rodzący czerwone jagody o truskawkowym aromacie, wykorzystywane do wyrobu galaretek i likierów. dający sok do wyrobu wyśmienitych alkoholi; mirt caryophyllusmirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon korzennik lekarski, gatunek drzewa z rodziny mirtowatych występującego w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz płn. rejonach Ameryki Płd; jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego., dający pieprz angielski; mirt właściwy, którego jagody zastąpić mogą pieprz; Eucalyptus robustaEucalyptus robusta (biol.) eukaliptus Gunna (a. górski), drzewo z rodziny mirtowatych pochodzące z Tasmanii; jego słodki sok po sfermentowaniu przypomina cydr (jabłecznik, napój alkoholowy z soku jabłkowego)., którego sok drogą fermentacji przekształca się w piwo; wreszcie wszystkie te drzewa znane pod nazwą „drzew życiodajnych” czy też „drzew żelaznych” także należące do rodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunkówrodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunków	A co my biedne dzieci zawiniły? Przecie Basia mnie tak samo nad swój żywot miłuje, jako i ja Basię. I na nas się mścicie? Śmiertelny grzech!	Co? nieprawda? Ja się napatrzył różnym rzeczom w życiu... Ale wróćmy do materyi. Masz tedy pan jaki sposób, żeby ten żbik przyjął pomoc, czy nie masz?	Ja jestem także obywatel polski! Oto masz moją rezolucją: żołnierz nasz musi zajaśnieć cnotą na śmierć gotową, konduitą, żelazną subordynacją i energią. Dopiero wtedy zaufają mu ci, którym ja honorem swoim za żołnierza ręczyłem. Waść mi radzisz, żebym co tchu zdusił gorliwość żołnierską i zaczynał od rokoszu?	Jak kto chce Co na tym świecie jest prawdziwe? Czy zastanawiał się pan nad tymi materiałami?	Myli się pani. Konik nas wcale nie ponosił...	Na miłość boską! Co pani robi? Przecież on panią tylko zepsuć może!	Nie twierdziłem nigdy, że nie można mnie usunąć Ale to by nie było aresztowanie. Przy tym nie takie to łatwe, jak się zdaje.	Nie wiedziałem, że to jest właśnie to, czego szukano tak gorliwie. Nigdy mi nie opisano, jak to wygląda, wasza królewska mość.	Otóż, widzi pani tak wynagradza się praca kobiet w naszej epoce. Mamy za nią ledwo skromny byt, nie wolno nam marzyć o robieniu majątku, a pod żadnym pozorem nie możemy mieć dzieci, bo... któż je wykarmi i kto je wychowa?...	Pomylił mnie pan z moją babcią wiedziałam od razu, że mnie pan pomylił z moją babcią. Moja babcia mieszkała tam w górze, kiedy pan był jeszcze dzieckiem, książę Bambi. Często mi o panu opowiadała. Tak... ale potem została zabita przez kunę... bardzo dawno... zimą... nie przypomina pan sobie?	Tra ta ta! tra ta ta! Trzeba mieć większe niż mój osioł uszy, ażeby chcieć się przekonywać o tym. Przecież i tak widzę dobrze, że dopiero kilkadziesiąt kroków odpłynęliśmy od brzegu. Rosynant i osiołek stoją tam, spoglądając ku nam żałośnie.	Kto woła?... Nie widzi pani, że to galerya! Nie widzi pani drwin w oczach prasy i publiczności w pierwszych rzędach, co?... Mówię, że sztuka jest złą, podłą... świństwem! Zobaczysz pani, co jutro napiszą o niej.	Któś ty jest? nie nasz jesteś! nie! po twarzy i sukni widzę żeś obcy, a odezwałeś się do mnie mową ojczystą! Mów, gdzie ja jestem, co się dzieje ze mną? Wszak ja nie umarłem jeszcze?	Wściekły pies jest niepoczytalny, a mimo tego w łeb mu się strzela. Widzisz, że mówię chłodno, więc słuchaj, co ci powiem: spotkała mnie katastrofa, z pod której się nie podniosę.	Z głodu! Z głodu! Najlichsze stworzenia nie zdychają z głodu! Nawet psy włóczące się po ulicach trafią czasem na litościwą rękę, która im rzuci kawałek chleba! A człowiek, chrześcijanin umarł z głodu między innymi ludźmi, co również mienią się chrześcijanami? To niemożliwe! Nie, to niemożliwe!	Tak, oczywiście, ale za naszych czasów te wynalazki zostały udoskonalone. Jak pani sądzisz, do czego służy czas, zachęty, medale, ordery, nagrody Montyona? Czyż nie do tego, aby prowadzić społeczeństwo do coraz większej doskonałości? A przecież człowiek osiągnie doskonałość dopiero wtedy, gdy będzie umiał stwarzać i niszczyć jak Bóg; niszczyć już umie, a więc doszedł już do połowy drogi.	A zatem, panie Bernajoux, czekam na ciebie przy bramie.	A! oto pan Swann. Zapytamy go, czy sądzi, że jutro będzie ładnie	Co pan mówi? Więc człowiek, którego pan de Gesvres widział w buduarze i z którym walczył, człowiek, którego panny widziały w salonie i do którego strzeliła panna de Saint-Véran, człowiek, który upadł w parku i którego szukamy, ten człowiek nie jest tym, który zabił Jana Daval?	Dajże mi asińdźka pokój ze swemi skrupułami... to obowiązek familijny.	Diabelnie romantyczny. Czasami działa tym na nerwy. I co? Wciąż patrzy na ciebie, jak kot na kiełbasę?... Pewno na krok cię nie puszczał od siebie?	Dobek wprawdzie nie lubi nowych ludzi przyjmować, ale będzie musiał, odezwała się Sabina; ja w tem.	Dyćdyć (gw.) trochę. przódziprzódzi (daw., gw.) niby, jak. wół, to mu się należy nadgrodanadgroda (gw.)	I nie żałuję tego A czy pamiętasz pan, jak mówiłeś mi o jej zręczności w pieczeniu ciasta z jabłkami i gotowaniu?	I rosołem chcecie go waszmościowie kurować? Wżdy lepiej od razu nóż wbić w samo serce; toć urzeczonemu kropli wody podać nie wolno, pokąd się wedle prawego przepisu uroku nie odczyni.	Ja tylko mówię, że te cechy są ich zaletą, nie wadą.	Jędrek! ej, Jędrek!... stul pysk, bo ci takiego figla spłatam, że pożałujesz!...	Myśli pan, że mogę panu powtórzyć? Skądże ja mogę wiedzieć? Jak mam to wszystko rozumieć? Jest jakaś rzecz, której on nie może zapomnieć.	Mój zegarek? Zegarek rodzinny, który mam po moim pradziadku. On się przez cały rok ani pięć minut nie spóźnia. To prawdziwy chronometr.	Na plecach nie przeniosę, a wodą przewieźć nietrudno.	Pełny komplet. Wystarczy każdemu. I nam też, jako bilet wolnej jazdy na szubienicę.	Policja! Czy chcesz przez to powiedzieć, że policja już była? Że komisarz Heat sam przyszedł ci to powiedzieć?	Ponieważ obiecałem lordowi Henrykowi Wottonowi, że pójdę z nim.	Tak, pani	Toć bez Diany można się obyć...	A dobrze, oj-ej, jak dobrze! Czego chciałem, to i dostałem, czemuż nie ma być dobrze?	A dom prędko pan wybuduje?	A gdzież pana barona?...	A jakże pan to zrobi?	Ach, wasza miłość, ani sobie figurujeszfigurować sobie (daw.)	Ale kto panu powiedział?	Ależ ja wcale nie... Tak tylko, moje drogie dziecko.	Ba, jeśli tak jakież są tedy ziemskie przyczyny, dla których byśmy ich i teraz nie mogli pokonać?	Bardzo ładne	Co robisz!	Co takiego?	Co takiego? Znowu przeprowadzka?	Coś podobnego! Jakże pan de Villefort znosi wszystkie te nieszczęścia?	Dominikowej to nie ślecie?	Głupstwo. Pójdę kiedy indziej.	I cóż ci rzekł?	Ja nie powiem... Ale czy oficerowie nie będą trąbili, nie zaręczam, boś przecie książę prezentował go u swoich butów, jako chorążego orszańskiego.	Jak Boga kocham, Prout pofagasował staremu! To już dwulicowość z jego strony. Wcale to niepięknie wciągać starego w wewnętrzne spory klasowe.	Już milczę. Już trzymam język za wąsami!	Mości panie! nie bluźń Radziwiłłowi, bo może wkrótce ojczyzna zbawienie będzie mu winna...	Może weźmie pan proszek od bólu głowy?	Nie pomoże wam nic wiedzieć o tém i nie potrzeba	Nie siedzi ona nigdy z mężem razem bo w Trzebnicy jej lepiej jest, w murach zakonnych...	Nie zdejmę! Co znaczą te zniewagi? Żądam natychmiast wyjaśnienia!	Nie łaj mnie! Byłam w pracowni Wiktora.	Nie, panie, ja w Łodzi dłużej nie wytrzymam, ani interesu po ojcu nie obejmę.	O tak, byłam tutaj, a was jak miotłą zamiótł	O ósmej.	Och, nie! Lubię cudowne rzeczy, ale cudownych ludzi nie znoszę.	Pewnie szyję utnie!	Podobno szyk najpierwszy!	Przecież zawsze ci mówiłam	Tak tak, on żyje, nietykalny pan dusz i losów. Strach pomyśleć, o obłęd przyprawia myśl	Tak.	Takiś duży wyrósł i o wiłach nie słyszałeś?	Ten rodowód dam ci zaraz... moim sposobem... a przy tym kilka przykrych słów.	To co wtedy?	To już czas!	To nie moja rzecz!	To wiadomo	Trudno, będę więc musiał powiesić też jego.	Um neun Uhr. Unterschrift. Wiesz, co to jest Unterschrift, ty małpo? To jest podpis.	Wiem.	Wiesz co, ja zatelefonuję po Ludkę, przecie tego nie można robić, przecie nie chcesz, bym sobie w łeb palnął!	Z czego?...	Zaszła jakaś pomyłka Pan wziął mnie zapewne za kogo innego; nazwisko moje: Jan Sowiński.	Zaszło nieporozumienie...
Przepraszam, panie dyrektorze, a czy pani dyrektorowej mam powiedzieć, że...	Chciałem, abyś był. Nie wiem, czy mi się udało. Nie jesteś martwym przedmiotem, lecz świadomym duchem, jak i ja. Duch duchowi nigdy bezwzględnie nie podlega, lecz walkę z nim toczy...	I chce to pani uczynić dla mnie jako dla przyjaciela?	I wyszukała pani tego skrzypka.	Jest zbyteczna. Jej zajęcie ja sama załatwię w godzinę z wielką radością, że coś mogę zrobić. Może pan temu nieradnierad (daw.)	Podług Ptolomeusza, najlepszego ze wszystkich kosmografów, przeszedłszy linię równikową, przebędziemy przestrzeń połowy globu, który ma dziewięć tysięcy mil obwodu, ale możemy się łatwo przekonać o prawdzie: hiszpańscy żeglarze utrzymują, że z przebyciem linii równikowej z ciał ludzkich schodzi wszelkie plugawstwo, dlatego opatrz się dobrze, Sancho, a do wiemy się, z której strony równika jesteśmy.	To nowina? Takie urwisy, a jednak widać coś tam w cichości robiły...	Za obrzydliwe hałasowanie. Gillet, chyba pan nie ma zamiaru usprawiedliwiać...	A co słychać na temat parnose?	A ja nie chcę żadnej innej Albo ty, albo żadna. Mam już swoje lata, nie jestem niedorostkiem i sam mam prawo wybrać sobie taką żonę, jaką chcę. Ot i wszystko. A jak ojcu się nie podoba, to jego łaski nie potrzebuję. Jestem zdrowy, silny, na chleb zarobię sam. Bo to mały świat?...	A ja trzymam, że obydwaj zjecie po mydełku Stawiam swoją czwórkę, zabiorę waszego „Scherza” i Osjanowego bohateraOsjanowy bohater	A ja wiedziałem, że pan jesteś mądry człowiek.	A królowa młoda?	A więc niech pan je sprzeda, bo stracisz wszystko.	A więc, panie Cyrusie zabierzemy się za przerabianie rudy żelaznej?	Abym gotów i dojrzały był w czas wielkiego południa, gotów i dojrzały jako spiż płomienny, jako chmura gromami ciężarna z obrzmiałym mleka wymieniem:	Ale nie powierzaj im tajemnicy, której i ja znać nie chcę.	Ależ wspaniale mieszkacie, po książęcemu...	Ba! Moja jest szczególnie przemyślnym kaprysem natury.	Bo chcą, żebym powiedział A.	Chodźmy już	Co ja?	Co to niesie ta dzieweczka?	Co za miła para ci Połanieccy!	Czyż nie ocalił pan Peppina?	Cóż mogę mieć? Chyba tylko dziękować za małego.	Dam panu.	Dawno rozważyłem bo już to nie od dziś między rycerstwem mówią, że trzeba dać znać królowi jegomości o naszym położeniu. A ja, słysząc to, myślałem sobie w duchu: niechby mnie Bóg najwyższy pozwolił ślub mój spełnić, zaraz bym poszedł. Ja, lichy człek, co ja znaczę? Co mnie będzie za szkoda, chociaż usieką po drodze?	Dlaczego tak wolno jedziemy?	Dobrze jej tak, niech nie myszkuje.	Dziś mogę ci udzielić tej łaski. Weź to.	Hm... bez urazy waszmościanki... mój sposób gładszy i prędszy!	I dziewczętom także	I nic mi o tym nie powiedziałeś, Maksymilianie?	Idź, drogi przyjacielu Nie opuszczaj dla nas obowiązków, tym bardziej gdy cię wzywa służba dla króla. Idź więc, gdzie cię wzywają obowiązki urzędu.	Interes wam. mówię...	Ja nie dlatego płaczę, Oswaldzie! Tylko jest mi smutno.	Ja, rzekła Laura... moją nauczycielką była, Biblia, cisza... pustynia, miłość ojca i cierpienie.	Jakże?	Jest tam; nie wiem, słyszałam, widziałam, jak wchodził.	Jeszcze jedno przykazanie, człeku pogański, weź na drogę!	Jutro kończę nauki? Chybaście oszaleli! Ja dopiero je zacząłem.	Jutro... dobrze... jutro	Juści, same nie wydołamy, a na gwałt trza je przebierać.	Kiedy ja nie mogę wszystkiego opowiedzieć.	Leżałem tutaj i spałem sobie! Zbudziłeś mnie wrzeszcząc i bijąc bez pamięci biedne zwierzę.	Lud jest strasznie uciskany przez wielkich!	Mamo! Światło się zepsuło.	Marszałka.	Mieszka jakiś Włoch, baron Anfredi, któremu mój klient wynajął zamek na lato.	Może jest gdzieś tutaj.	Może poprosić?	Nadzieja! Nadzieja! Radość!	Nie czuję bólu, ale nie czuję i ręki	Nie wiem może jest ładna, może nie! Nie zastanawiałem się nad tem.	Nie wiem, nie chcę.	Nie wiem.	Nie! Złapać ich i powiesić na placu!	Nie, niczego już z tego wszystkiego nie pragnę	Niech Janowa jedzie z panią Zaleską, jeśli tak będzie wygodniej; ale kiedy bądź Janowa zechce wrócić do mnie, zawsze miejsce będzie.	Niech pan więc pyta.	O nie Iwanówki panu nie sprzedamy. Przynajmniej ja mojej cząsteczki. Chcę zachować sobie pańską życzliwość i szacunek.	O tak, wiele rzeczy dawniej niepojętych rysuje się wyraźnie, gdy... następuje w nas zmiana.	Odprawisz bez niego.	Okropność!	Pan de Château-Renaud! Pan Maksymilian Morrel!	Pan dobrodziej pierwszy raz w górach?	Panie Kunicki, właściwie co się z panem dzieje?!	Podoba ci się? A mnie... mnie podoba się twoje nazwisko.	Pozwól im samym wybierać sobie sprawę. Bądź już tak łaskaw!	Prawdę.	Prezesa Rady Ministrów?	Pędzi to do Lasku z miną urodzonego księcia a za pół roku znajdzie się może pod kluczem za długi.	Rafciu, ostrożnie!	Skąd dowiedzieliście się o tym? Jaką macie pewność?	Strzegą i mają ale jeńcy pod nożem hasło powiedzą, ba! sami się po niemiecku do nich obezwą. Byle na wyspę się dostać, to sam zamek...	Słuchaj no, a czy ty, co chcesz pięć morgów za serwituty, opuściłbyś mi co?...	Słuchaj, a gdybym ja z wami pojechała, oczywiście w przebraniu. To by rzecz ułatwiło. Ja ją niezawodnie znajdę! Proszę tylko, byś targ z Tatarami przeprowadził, bo na to trzeba kupca, mężczyzny. Mnie przy dłuższych rozmowach zaraz rozpoznają, choćby po samym głosie. A kiedy już wszystko będzie załatwione, odprowadzisz nas do granicy chrześcijańskiej, tylko do granicy. Za trud i stratę czasu wybierzesz sobie z klejnotów, co ci się żywnie podoba...	Słucham, jasny panie.	Ta ta ta ta, pan nie wiesz, co to jest moja żona! Ci lekarze, gdy raz przestąpią próg domu, zaraz przychodzą pięć i sześć razy dziennie.	Tak jest, nie śmiej się. Cenię władzę. I dlatego po dojrzalszym rozmyśle udałem się do przedstawicieli rządu...	Tak nie trzeba mówić, ciociu, no, ja nie chcę!	Tak, to dwóch żołnierzy, nie mam co do tego wątpliwości, choć ogień zniekształcił już ich twarze.	To się ożeń, a miał będziesz odmianę	To? to jest pan Charłamp.	Tylko do nas dwojga?	U-bra-nia! u-bra-nia! Kupuję! Sprzedaję	W takim wypadku może Demostenes waszmości posłużyć za przykład, ten bowiem nie mogąc słów należycie wymawiać, wkładał sobie kamień pod język i chodząc nad brzegami rzeki tak długo się ćwiczył w wymowie, póki się jej nie nauczył.	Wasza Królewska Mość mówi o Bogu zapewne gdyż jednego Boga znam tylko, który potęgą przewyższa władzę Waszej Królewskiej Mości.	Więc już dobrze?	Więc służę:	Wracam do domu.	Zachowaj się spokojnie. Nic ci się złego nie stanie, mój synu. Jestem twoją ofiarą.	Zaczekać z pogrzebem na rodziców?	Zależy, co się przez chorobę rozumie. Kręgosłupy mają zu­pełnie normalne, tyle tylko, że się nie mogą wyprostować i napra­wdę cierpią.	Znasz ją pan tedy dobrze?	Ładna kolekcja mamutów	Łódź!	Żadnego!	Że ode mnie tylko zależy, abym taki miała; że wystarczy, bym rzekła słowo.
Bo i tak ich sprzedać nie można. Numery zastrzeżone. Dość przyjść do banku, by zaraz cię aresztowali.	Musi być, co tam o tem w liście stoi, alem widział, że sielnie bledziuchna na gembie, kiej miesiąc na nowiu, i tak miętko gada, com ledwie usłyszał. Pytała się mnie, czy dawno służę u państwa? śmiał się cicho, bo mu się dziwnem wydawało, że ona nie wie Pytała się, czy starsza pani, to niby gospodyni, zdrowa? Pedziałem, że zdrowa. Kazała się kłaniać i przyszedłem.	Głupstw, kochanku? Nie. Ta skóra kurczy się za każdym moim pragnieniem... to coś przekręcone... Braman ten braman to musiał być tęgi figlarz, bo pragnienia, widzisz, powinny by rozszerzać...	Nie. To już był trup, bardzo dawny, ale tak zachowany jak nasze mumie. Utrzymała go wielka suchość powietrza, a może nie znane mi sole ziemi.	No, cicho! Nie ma o czym gadać! Służba to służba! Dałem hetmanowi parol, że się zaciągnę, a czy prędzej, czy później, to wszystko jedno...	A dyć na moim wozie. To nie widzisz?	A, tak, to doskonale: jeżeli w twojej sypialni, mam nadzieję nie ujrzeć tego nigdy	I słusznie, że się nie obawiałeś. Ale za to pójdziesz podłożyć bombę.	Ja jestem powstaniec... A to na pobojowisku ściągnąłem z sołdata, bo nas z odzienia obdarli.	Nie może być, bo będzie za późno.	Nie trzeba, nie trzeba, nie trzeba! oto jest! oto jest powód, zarazek, prima causa, narzędzie obrazy, symbol. Hi hi hi! weź panie kochany tę pryzmę jak Boga kocham, drzewa w tęczy, trawa jak u naszego wibrysty malarza kochanego Kaktunia; kucharka z pomyjami idąca właśnie, wygląda jak Boga te niby balerina z zaklętym świetlanym kubłem pod emanacją ręki	Panie Henryku Marjanie Zaleski! wytrwaj pan w tak wielkim zamiarze, nie zważaj pan, że filisterja i ludzie, którym trochę brak tutaj drwią z tej kołowacizny, nazywają to bezcelową zabawką, marnującą czas i zdrowie, że niektórzy doktorzy higjeniści wystąpili przeciw temu sportowi w imię zdrowia, że kobiety są przeciwne temu z jakichś swoich tajemnych racyj, drwij z tego, panie Henryku Marjanie Zaleski, i idź prosto przez przeszkody do szampjonowania, na sławę kraju i rodaków.	Tak dufny, jakoby to on pod Gołębiem rozgromił. Teraz tym bardziej musiały się serca w nich podnieść, bo o gołębskiej już zapomnieli, a krasiczyńską wiktorią się chwalą. Wasza królewska mość! co mi kazał Czarniecki powtórzyć, tom powtórzył, ale gdym już wyjeżdżał, zbliżył się do mnie ktoś ze starszyzny, człek potężny, stary, i rzekł mi, iż jest ten, który wiekopomnego Gustawa Adolfa w ręcznym boju rozciągnął. Siłasiła (daw.)	Tak! tak! to ja dziecko moje! to ja! nie lękaj się biedna! Nie przyszedłem cię sądzić, ale pocieszać.	To źle Bez jego woli i zgody nic się stać nie może.	Nie mogę przestać myśleć o biednej Ruby! Jeżeli to prawda, że ona musi umrzeć, to gotowam uwierzyć we wszelką smutną wieść.	Właśnie. W tych warunkach oczywiście jego pozycja jest prawie beznadziejna. Natomiast jeżeli będziesz mu mogła dać do ręki jakieś środki walki, kto wie, czy rzecz nie przybierze zupełnie innego zabarwienia. To jedno. Drugi kierunek naszych poczynań jest nie mniej trudny. Mianowicie będę starał się osobiście poznać tę panią.	To wina głupiego prosiaka! Wciąż zbaczał ze ścieżki i odbiegał, żeby szukać korzeni imbiru. Musiałam za nim latać i sprowadzać go z powrotem, aż w końcu się zagapiłam i skręciłam w lewo zamiast w prawo na krawędzi bagniska... Ćśś! Spójrz! Do ogrodu wyszedł książę Bumpo! Nie może nas zobaczyć. Nie ruszaj się, żeby nie wiem co!	Czemuś nie napisała? co? gdybym był wiedział, gdybym...	Dla każdego prawdą jest to, co mówi właśnie.	Do djabła! to, co mi prawisz, jest wcale niewesołe.	Dziś, droga pani, przychodzę z panią pomówić o biednej dziewczynie, którą interesuje się całe Saumur, a która z braku litości nad sobą nie żyje po chrześcijańsku.	Długo by gadać. Sąsiad to zły, mości namiestniku, który substancjęsubstancja (z łac.) i ot	Gospodarski syn to...	Gońcy przybyli, bom ich sam widział	Góra powinna się nazywać w geografii Górą Lindego, a ta wioska niech się nazywa tak jak ty: Nel.	I słusznie nie będzie się mnożył ród wariacki.	Ja nie mogę nic wiedzieć.	Ja zaś nie chcę ze zdrajcami służyć.	Jak chcesz.	Jakoż ci ją daruję, kiedy nie mam pieniędzy. A darmo przecie nie dadzą.	Jeszcze wczoraj? Dlaczego więc nie widzimy jej?	Księże żyto, bujne, sielnie się ruszyło!... Prawda, kiej wędrowałam we świat, orał pod nie rolę parobek, a dobrodziej siedzieli se gdzieś tutaj, baczę dobrze...	Może pan. Ale naczelnik wyraźnie oświadczył, że nie będzie sobie zawracał tem głowy. Niech tu przyjdzie który z właścicieli.	Może się teraz jako odmieni na lepsze, bo po tym nieszczęściu ojcowie się pogodzili.	Może to jego zwyczaj	Na tym wehikule zamierzam przebyć czas. Rozumiecie? Nigdy w życiu nie mówiłem bardziej poważnie.	Nic, jestem jak zwykle	Nie rozumiem, o co chodzi.	Nie rozwlekaj opowiadania, a mów gdzie są! ozwał się niecierpliwie Dietrich, który oparłszy się na stojącym przed nim stole, chciwie chwytał każdy wyraz, kiedy tymczasem Wielki mistrz, rozparłszy się na ławie, zdawał się nawpół drzemiąc słuchać opowiadania. Na uczynioną przerwę przez Dietricha skinął tylko ręką, jakby tym ruchem mówił.	Nie uważaliśmy	Nie widziałem Sądzę, że... że... nie byłbym zbyt apetyczny po uwędzeniu.	Pan z nami nie pojedzie!	Panie Grosglick, patrz pan na tę Madonnę, to jest z Drezna Madonna.	Powiedziałby kto, że ten człowiek mieszka tuż obok Do licha, czy pan nie rozumie zwykłego zapytania? Którędy droga do niego!	Prawie konieczne. Jestem tak podrażniony, że drobnostka może mnie wyprowadzić z równowagi pomimo mej woli. Niech ten... osioł przy kolacji odezwie się do niej z czymś niewłaściwym lub zacznie umizgać się do Luci... nie ręczę za siebie. Wolę go nie widzieć wcale.	Pójdźmy za dziećmi, jeśli ma pan chwilę czasu.	Stop! Nie dojeżdżać do samego brzegu! Tak. A teraz próbujcie, towarzyszu, zarzucić linkę. Tylko zróbcie mocną pętlę, żebyście mogli po linie przejść z pokładu prosto na słup. Będziecie musieli przeciąć druty z lewej strony i z prawej i połączyć nasze z drutami prostopadłymi do brzegu.	Strzeż się Swój, bo przestanę cię lubić i źle nam będzie!	Tak bo cóż? czy waszmość tu zostaniesz?	To do ciebie, lub do mnie.	Toć dla niemców gody udało się im pochwycić polaka na gorącym uczynku i to jeszcze biskupiego brata... Będą go sądzili, to im dopiero gody, aż się oblizują.	W jakimże jestem stanie? Prawda, że suknisuknie (daw.) w stanie naturalnym; nago., nie odmówiłbyś mi kredytu u twego krawca.	Wiesz kasztelanowo, przerwała tłuściuchna, kawaler nie mając dotąd innej passji, a może broniąc się innym, do sceny i teatru zawziął wielką miłość.	Więc... to prawda?	Wolne żarty jaśnie oświeconemu panu, ale za nic w świecie nie będę profanować eliksiru życia na taki cel. Od ciebie chcę zacząć, mój książę, i tak jestem pewny skutku, że się ofiaruję pozostać jako zakładnik tu przy tobie i spędzić w tym samym pokoju resztę nocy, aż do twego przebudzenia i odmłodzenia.	Wuj Felcio to samo mówił, chociaż i ci Grzesikiewiczowie to zupełne prostactwo.	Zatem udało się panu pod moją osłoną, przy mojej pomocy?	A po cóż miałbym zmylić. Pewno, że szczerze.	Ale jeżeli zrobi?	Ani domyślam się.	Byli przed chwilą w alei i zauważyli, że w jednym miejscu brakuje w rzędzie dwóch drzew. Teraz zasiały się tam młode drzewka, ale dawniej bez wątpienia tam musiało być miejsce, gdzie tak wyraźnie padało słońce, że aż je pradziad użył za wskazówkę.	Co ci jest, przyjacielu?	Co ci, Jane?	Cześć Perkunowi!	Czy kobiety z towarzystwa zachowywały się kiedy z tobą niewłaściwie, Albertyno?	Dlaczego się mamy kłócić?	Dlatego, kochanie, że moim obowiązkiem jest unieszkodliwienie szpiega, działającego przeciw Polsce.	Dobrze, żeś pan przyszedł	Dokąd?	Gdzie Manuel?	Gdzież Werchaniec?	Idź do domu. Może Kaspra przeniosą do Skierniewic.	Idź-że się spytać, kiedy można będzie widzieć się z panem.	Jakże ci się zdaje?	Jedziem do cukrowni. A wiecie, do kogo tam pójść?...	Kur norėsi, vaikeli, kur norėsi! Tokia kelionė, per jūras-marias į svetimą šalį! Bet jei tėvelis būtinai norės, ką gi padarysi!	Las rzekła	Maxym cię przepędził? a cóż ja ci pomogę? co ja ci poradzę.	Na księdza!	Niech żyje i niech co rok pisze nowe arcydzieło!	No, urodę.	Och, mimo wszystko był nadzwyczaj dowcipny.	Oficer, nazwiskiem Sułkowski.	Ponosiłaby...	Staruszku, ty daj mi dowód. Czy podwładni mogą nakazać wymarsz ośmiu tysięcy czerwonych kubraków... z armatami?	Sześćdziesiąt pięć...	Są u mnie.	Także na drodze.	Teraz rozumiem Zapewne przez wzgląd na naszego przyjaciela, Alberta?	Trochę pomagałem staremu, a zresztą siedziałem. Niegłupim chodzić po mieście, kiedy jest taka piwnica.	Tylko że system moralnego oddziaływania trochę męczy. A prócz tego Clewer się rozzuchwalił.	W takim razie, ojcze, możesz łatwo dopomóc Karolowi.	W tej służbie?...	Wie pan, dużo nad tem myślałem. Postąpiłbym naturalnie bardzo niezręcznie, ale coś mi wpadło do głowy.	Wiesz, że o Wentzla panna Annheim obiła szpicrutą Ellę Schwan!	Wyleczy się może!	Właśnie tu na nas czekała! Chodźmy do niej.	Zdążyłby pan prezes jeszcze do teatru. Dopiero dziewiąta.	Że... że skończyło się samo.
Ano tak to jak nie ma potrzeby ani szans, to się nie walczy, po prostu. Byliśmy okrążeni, pomocy nie można było się spodziewać znikąd, więc nie było sensu walczyć. Kiedy walka nie ma sensu, zamienia się w zwykłą rzeź, wiesz?	O tym nie myślę, bo na to nie masz. Ale obawiam się, ażeby ci nie zabrakło... Nasze położenie, widzisz... nasze położenie majątkowe nie pozwała na zbytki...	Dobrze... dobrze!... Dlatego ani z Hiramem, ani z kim innym, nie będę rozmawiał o tym cudzie, tylko z tobą... Otóż, Kamo, powiedz duchowi czy człowiekowi, który jest tak do mnie podobny, ażeby jak najprędzej wyjeżdżał z Egiptu i nikomu nie pokazywał się. Bo widzisz... w żadnym państwie nie może być dwu następców tronu...	Głupiaś! nie wtykaj swoje trzy grosze!	Kumie Rinaldo! nie trzeba pomijać najdrobniejszych szczegółów. Radzę zwrócić poszukiwania w stronę tych tam ludzi...	Bo i nie trzeba dawać żadnego wrażenia Nie znasz ludzi. Już sam fakt, że taki jegomość widzi ponętny objekt w roli agentki, wystarcza. Będzie przeświadczony, iż kosztem ubezpieczenia się zyska jej skłonność. Każda kobieta, którą warunki ekonomiczne stawiają w zależności od mężczyzny, wywołuje w nim najdalej idące nadzieje. Nie potrzebujesz robić w tym kierunku specjalnych wysiłków. Wystarczy, jeżeli po niejakich certacjach przyjmiesz propozycję przejażdżki samochodem lub kolacji w dobrym lokalu.	To będzie pałac, nie fabryka, dla nas zresztą taki komfort za drogi!	Jaka szkoda, że pan z góry nie wiedział! opadł u jego stóp jak zabłąkana strzała, a Jim nie pomyślał nawet o podjęciu tego pocisku. Może go wcale nie zauważył. Rzekł zaraz, wyciągając się wygodnie w fotelu:	Zepsuła się młockarnia we Woli, to go pozwali, bo dworski kowal nie umie sobie poradzić...	Dobrze! Teraz nie mogę znosić mego syna; szybko idziemy! Ależ my jesteśmy przed naszymi dziećmi odpowiedzialni za ich przyszłość! Trzeba raz wreszcie zacząć wychowanie Karolka; tutaj nabiera najgorszych przyzwyczajeń, nie słucha nikogo, myśli, że wszystko koło niego się kręci; bije kogo może, a nikt mu nie odda. Powinien koniecznie znaleźć się w otoczeniu rówieśników, inaczej nabierze najnieznośniejszego charakteru.	Wojsko zbratałoby się z ludem, nastałyby trzy dni rzezi i pożaru (bo trzeba jeszcze stu lat, aby republika w tym kraju nie była szaleństwem), potem dwa tygodnie grabieży, póki dwa lub trzy pułki, wysłane przez zagranicę, nie przyszłyby robić porządku. Ferrante Palla był wśród ludu odważny i szalony jak zwykle; miał z pewnością tuzin przyjaciół, którzy działali w porozumieniu z nim, z czego Rassi uczyni wspaniałe sprzysiężenie... Tyle jest pewne, iż mając na sobie ubranie niewiarygodnie obdarte, rozdawał złoto garściami.	Proszę pana! Powiem panu, że ta komedya nie tylko mnie nudzi, ale i gniewać zaczyna. Jestem jeszcze za mało aktorką-histeryczką, a za dużo zwykłą i normalną kobietą, żebym się lubowała w takiej grze... Mnie nigdy matka, ani ciotki lub opiekunki nie uczyły sekretów na postępowanie z mężczyznami i nie ostrzegały mnie przed ich fałszem, albo podłością. Ja to sama za prędko zobaczyłam i oglądam to codziennie za kulisami. Pan sądzi, że można każdej kobiecie, która jest w teatrze, śmiało mówić o swojej miłości, ot, tak sobie... a może się uda!... Aktorki są takie zabawne i takie głupie, nieprawdaż?...	Biedny, stary dziwak! Sam nie da sobie rady z tą gospodą. Martwi mnie to.	Naucz się, mój chłopcze, nie przerywać starszym. Twoja siostra jest dziewczyną i z chwilą wyjścia za mąż zmieni nazwisko. Zatem baczną uwagę zwracałem na twoje nauki, chcąc sprawdzić, czy chociaż w drugim pokoleniu nie przejawiły się talenty wieszcza.	Cóż to znaczy czyż nie on go ustanowił? I tak ten krzyż jest pierwszy w Europie.	Bardzo ładnie! To znaczy, że ja nie jestem vis-à-vis.	Do tej chwili niczym się nie poczęstował.	Wybornie, ale czemuż nie umiał się trzymać na stanowisku ten twój Bonaparte? Wszystko, co ja dziś cierpię, to jego wina.	Jego własna żona musiała chyba wiedzieć, gdzie się obraca Czyżby nie dostał depeszy? Jeżeli zaszła pomyłka, niech sam Barrymore wniesie skargę.	Niech babcia nie zapomina, że dziś jeszcze raz miałyśmy być w tamtym prawdziwym Luwrzew tamtym prawdziwym Luwrze	No, ale biuletynów różnych agencji na pewno nie czyta?	Bądź zdrów, drogi Dawidzie; ostrzegałem cię, apelacja nie uchyla osobistego przymusu; wierzycielom twoim zostaje ta jedyna droga, użyją jej. Zatem uciekaj! Albo raczej, jeśli chcesz mnie posłuchać, ot, rozmów się z braćmi Cointetami, oni mają kapitały; jeśli twoje odkrycie jest gotowe i udane, stowarzysz się z nimi; to są, razem wziąwszy, bardzo gładcy ludzie...	Jak to? To już się nawet i temu nie przeciwicie?	Bo jeszcze są daleko. Ale ja sam do nich pojadę Hycle Szwaby! jak to strzegą sekretu, żeby kto inny nie zyskał...	Być może; lecz powiadam, gdybym żył, to tylko sam... ja jedynie... wiedziałbym, że ktoś tam, może niby pospolity złodziejaszek, przyszedł nocą do zagrody Mahbuba Alego w seraju i tam go zabił; przedtem zaś lub potem ów złodziejaszek przetrząsnąłby dokładnie jego kulbaki i podeszwy jego pantofli. Czy należałoby tę wiadomość zanieść pułkownikowi, czy też powiedziałby mi (nie zapomniałem, jak posłał mnie po pudełko z cygarami, którego wcale nie zostawił)... powiedziałby mi może: „A cóż mnie obchodzi Mahbub Ali?”.	Tutaj właśnie chciałabym wywołać ducha wielkiego poety Dlaczegóżby niewidzialni bardowie po przebyciu snu piętnastu wieków nie mieli pojawić się na moje wezwanie? Lubię myśleć, jak ten nieszczęśliwy, oślepiony jak Homer, poeta jak on, śpiewał wielką epopeję swojego wieku, jak tylokrotnie szukał schronienia w tym zamku, który nosił imię jego ojca. Tutaj bez wątpienia echo Fingala powtarzało niejednokrotnie poetyckie zwroty tej cudownej pieśni, jakiej nie ma równej język gaelicki. Czy nie przypuszcza pan, panie Sinclair, że Osjan niegdyś siadywał na tym samym miejscu, gdzie my znajdujemy się obecnie? I że dźwięk jego uroczej harfy mieszał się z sykiem fal morskich?	No, cóż? Wielkie dziecko! Czyż pojedynki nie są w Paryżu rzeczą powszednią?	Że będę u pana? Tak panu powiedziano? O, tym lepiej. Bałem się, czy nie zapomniano o tym drobiazgu.	Ostrzegam cię że jeśli mówisz to wszystko dla zyskania na czasie i odwleczenia wymiaru sprawiedliwości, figle twoje nie będą miały innego skutku, jak tylko zdwojoną surowość trybunału.	Jakto? a pocóżeś ty ją tam porzucił? a co ja tu bez tej szczebiotki pocznę? Ja bez niej nie wyżyję.	A gdyby tu straszyło, to jak sądzę, słyszelibyśmy te odgłosy nawet wśród największego hałasu młyna. No, ale strach musi się pospieszyć, bo nie zamierzam siedzieć tu zbyt długo.	Boisz się wyznać, że twój korespondent cię oszukał? O, daj sobie spokój z tą miłością własną, przyznaj się już, przecież nie brakuje ci odwagi.	Stoję na rozdrożu i nic nie wiem, co pocznę naprawdę, bo chociaż postanowiłam wrócić do teatru, ale...	Doprawdy? Nie gdzieś za górami, za lasami, nie w Anglii, Ameryce albo Francji, lecz na wschód od nas, na przykład na Żmudzi, parobek pobiera o 15 rubli pensji rocznej i o 20 pudów ordynarii więcej niż parobek w pięknej ziemi lubelskiej. Nadto na tejże Żmudzi parobek pracuje przecięciowo (biorąc pod uwagę dzień zimowy i letni) około dziewięciu godzin. Mieszkania tam są zupełnie porządne, „posyłki” żadnej, lekarz, apteka, ochrony dla dzieci. A proszę teraz wejść do mieszkania parobczańskiego w Lubelskiem, Kieleckiem, Radomskiem i zobaczyć, co to tam jest. Osiemnaście rubli rocznej pensji, praca we żniwa od trzeciej rano do dziewiątej wieczorem. Na pograniczu pruskim parobek ma już dwie izby, zegar o horror!	Napis jego umieszczono na skłonie i przejściu czapki w szyję; piękna jest podwójna wstęga ornamentu: symetrycznie ułożone czworolistki wśród skrętów łodyg i pąków. Sama inskrypcja wykonana w majuskułach renesansowych zdradza dużo artyzmu i oryginalności w doborze początnikówpoczątniki znaczki ozdobne rozdzielające litery napisu.; jakie pomysłowe znaki! Lecz jakoś nie mogę odczytać samej sentencji; jest trochę zatarta.	Ta ta ta Przyszła pani, aby uczynić zamach na moją niezależność, na moje sumienie, chce pani, żebym dla pani zdradził interes wierzycieli; więc dobrze! Uczynię więcej, oddaję pani moje serce, mój los; mąż pani chce ocalić swój honor, ja oddaję pani mój własny...	Nauka, Tajemnica, Interes zagadnęła pani Marta	A ile pani dała za nią?...	Cóż mnie to może obchodzić?	To prawda, Hadżi, ale widzę, co w kim cenić; a do niego ciągnie mnie serce.	Cóż za to dostanę?	Łaskawi panowie, bardzo się cieszę, żeście słyszeli, co tutaj zaszło. Być może, poproszę panów o zaświadczenie, iż Mr. Barnes pytał mnie tylko, kim jest ta kobieta. Poprawiając go, rzekłem, że była Różą Mitchel. Czy przedstawiłem rzecz należycie?	A co to jest?	Cóż na to poradzić?	Ponoć raz pomyliłeś się w swych rachubach, Disko. Skądże ci się wzięło, na miły Bóg, opowiadać nam wszystkim, że ten chłopak jest wariatem?	Usiądźże, Jean, rzekła do męża, szybko tłumiąc wzruszenie; spodziewam się że przepędzisz z nami wieczór. Zmień tylko podróżne ubranie na inne; dodała ciszej.	Gdyby to można wiedzieć cośkolwiek, wiedzieć na pewno!	Miej lepszą nadzieję, to ci sprawi ulgę, Ludko. Mama niedługo przybędzie, a wówczas wszystko dobrze pójdzie.	Skądże to panienka wnosi, że jestem nieśmiały	To tam, panie, w palestrze zawsze bywali nasi ale w innych fachach, czy szlachcic da sobie radę	W istocie... można by Moglibyśmy zdać się na los, zawsze jednak wolałbym podróżować w okolicy jeziora Ngami w jasny dzień. Lecz nasi ludzie pragną dostać się tam jak najprędzej, a więc, pułkowniku, ruszajmy.	Zdaje mi się, że dla chłopa dzień dzisiejszy jest najlepszym, a powróz koło szyi najmiększym, jaki spotkał w życiu Myślę też, że Eunana od tej pory będzie bardzo troskliwie pilnował następcy tronu.	Teraz pozostaje... transporter un rêve dans le réel! Porucza mi rozebranie rzeczy wykonalnych z kupy marzeń. Tę bezmierną sprawę, największą sprawę od czasu krucjat. Tego się uczę ze wściekłością, dniami i nocami.	A jakże pan myślał? Oddano mi je zresztą niezamknięte, w starym pudełku od kapelusza obwiązanym zaledwie tasiemką. Pełniuteńkie pudło...	Musiałbym pana w każdym razie przeprosić Moja Marynia dziś po raz pierwszy wychodzi i idziemy do Bigielów na obiad. W tej chwili musi być już ubrana, ale mam jeszcze ze dwadzieścia minut czasu.	Strzeżcie się zuchwałej mowy. Musiałbym was ukarać i jeszcze jaką parę koni Jacentowej podarować.	Ale on i tak przyszedł i, prawdę mówiąc, to on uratował mi życie. Jednej nocy, kiedy już miałem gardło zupełnie zatkane wsadzili mi w gardło jakąś rurę, a stary wyssał mi całą materię.	Spróbuj, mój chłopcze a zobaczymy, czy oprócz tego, że nadwyrężysz ręce, dojdziesz do jakiegoś rezultatu.	Pytam, czy masz „Constituteonnel”? Sprzedają go tu po trzydzieści su za numer.	A cóż pan wiesz?	Podłe stworzenie, liche! A teraz wróćmy do Micawbera.	Przeciwnie, noc jest pełna czaru i tutaj obecni będą żałowali tylko jednego odparła hrabina.	Czy wiesz o tym, że kobiety w twoim wieku i tak jak ty urodzone używają jeszcze życia na swoją rękę, błyszczą w świecie, łowią w locie różowe godziny wesołości i szczęścia?...	Cóż chcesz, żebym jeszcze uczyniła?	Do czorta z twoim bratem!	Do stu tysięcy! Niech spróbuje!	Rozumiem, do pana Solskiego.	Zaprawdę, ona jest ładna!...	A ja wiem? Ja spałem, a ty pewno na wóz wlazłeś. Z Warszawy, co?	A na piętrze?	A, dobrze, dobrze, poproszę jej za chwilę.	Ach, wczoraj...	Ale lekarze utrzymują, że będzie żył?	I książę bardzo na niego łaskaw...	Już	Kto wie?	Może byśmy w czym posłużyli?	Na pohybel i mojej głowie!	Na, weź chustkę.	Naprawdę?	Otóż mam wszelkie powody, by przypuszczać, że ta karczma była główną kwaterą przyjaciół Lupina. Stamtąd nawiązali kontakt z moim ojcem.	Pewnie, lata idą... Byliście u kogo na Budach?	Zobaczymy, zobaczymy; ja cię przestrzegam tylko, syniesynie Aspazja, która nam losu według zdolności dobiera, przyrzekła mu bardzo świetny zawód... w najgorszym razie tron wielkiego Mogoła przynajmniej.	A kazanie?	Bez żadnych wyjątków. Ksiądz, panna i anioł trzeci	Czego?	Dobrze, bij mięmię (daw.)	Książka, Pozycja społeczna	Mieliśmy parę przykrych historii w obozie!	Niech będzie pochwalony! Dobry wieczór.	Niegrzeczny jesteś	Nigdy. Pogadacie sobie, ona wprost marzy o rozmowie z panem!	Ogromnie ciekawa jestem waszego spotkania!	Powiedziałam panu coś przykrego?	Przepreszem.	Skąd pochodzi?	Tak myślisz! Trzeba go przesłuchać. Audiatur et altera parsaudiatur et altera pars (łac.)	Tak widziałem go przy robocie.	Władza, Polityka	Żywego.
Nie zdaje mi się A nawet jestem pewien, że nie. Dużo masz braci, Duchu?	Spodziewam się, że tym razem nie urządzisz mnie tak jak tego dnia, kiedyś włóczyła się z tym starym lowelasem Mauricetem, podczas gdy ja w waszym żółtym salonie nie miałem innej rozrywki niż bawienie się zegarem.	Zapewnie, kochany panie, lecz nie myśl, że wielożeństwo jest obowiązujące dla Mormonów. Brigham Young posiada harem, gdyż jemu to wypada; lecz wszyscy zwolennicy nie naśladują go na brzegach jeziora Słonego.	Idź sprowadzić chłopca na obiad, powiedz mu, że wszystko załatwione, i poradź, żeby nie przybierał tragicznych min z dziadkiem. Nie zniosę tego.	...prześliczną damę, która wykrzyknęła z radością: „Nareszcie!” „To ona!”, zawołał hrabia Gustaw i padł jej do nóg w radosnym uniesieniu. „Ach, powstań!”, rzekła, wyciągając marmurowo białą rękę. „Nie wstanę, póki mi nie powiesz, w jaki sposób mogę cię uwolnić”, przysięgał książę, klęcząc ciągle. „Niestety, srogi los skazał mnie na to więzienie, póki mój tyran nie zostanie zgładzony ze świata”. „Gdzie jest ten nikczemnik?” „W błękitnej sali. Idź, zacny człowieku i wyrwij mnie z rozpaczy”. „Odchodzę, wrócę zwycięski lub zginę”. Po tych przeszywających słowach wybiegł i otwierając drzwi od błękitnej sali, już miał wejść, kiedy uderzył go...	Nie, nie, to zupełnie co innego! Tu nie o czyn idzie, nie o fakt, którego nawet nie było, ale po prostu o uczucie, choćby najbardziej przelotne.	Coraz to więcej krwi, im bardziej zbliżam się choćby do rzeczy wyrobionych rękoma Ludzkiej Gromady! Gdybym o tym wiedział, nigdy bym nie wziął w rękę tego paskudztwa. Przedtem widziałem krew Messui na krępujących ją powrozach, teraz zaś czuję krew Hathiego. Nie chcę mieć przy sobie tej rzeczy! Patrz, co z nią zrobię!	Wujaszek wie? Wtenczas się z wujaszka tyle krwi wylało, że właśnie dlatego to wszystko. Gdyby nie to, to właściwie wujaszek nie jest tak ciężko ranny.	A! mój Boże! nic już nie usłyszymy.	A, oszalał, prawda! bo jak Boga mego kocham, oszaleć było od czego, zwaryować, powiesić się i wściec. Ślicznieście mię wykierowali, nie ma co mówić! awantura babilońska!	Ach, jeśli się złościsz znowu, możemy o tym nie mówić. W ogóle możemy nie mówić o niczym, nawet nie widywać się wcale.	Dalipan, on coś nie żartem niedomaga! Ba! a dlaczegóż by miał być wolny od tego? Alboż on także nie taki rycerz błędny, jak i drugi, ale mój osioł jaki mądry, uszedł caluteńki i ani jednej izerści nie straciwszy, kiedy my ani jednego żebra całego nie mamy.	Nie powiadaj byle czego! Młody jesteś i nieuważny, w głowie łacno ci się mogło pomieszać. Babinicz czy nie Babinicz, czemu ja jemu nie mam ufać? Szczerość i prawdę ma na gębie wypisane, a serce widać złote. Sobie bym chyba nie ufał, gdybym takiemu żołnierzowi nie miał ufać, któren krew za nas i ojczyznę przelewał.	Nie sposób!	Nie wiem. Przyszedł. Nie mogłam go przecież za drzwi wyrzucić...	Prawdę powiedziawszy, nie więcej wiem pod tym względem od ciebie, przyjacielu Landzie.	Łatwiej jak na wielkiej, gdzie tysiącami biją na kupę, jak było za króla Jana; ale u niektórych to tak: na małej się nie biją, bo mała, a na wielkiej, bo wielka. Hm, hm... Ślaski Nieczuja, Nieczuja Ślaski... pomiędzy nami jakieś powinowactwo musi być; przecie wojski krakowski, Nieczuja Jan, ten, który był poszedł z królem Janem na wojnę, a tu mu palestranci wyparowali byli żonę z dziećmi i zajechali dwór, że aż wróciwszy z wojny, zajazd musiał czynić na własną wieś... otóż ten wojski Jan, kiedym jeszcze był żakiem na Akademii Krakowskiej, kazał mnie się był tytułować wujkiem, a matka moja nieboszczka... Ba! Matka moja nieboszczka a jego żona były stryjeczne; przecie Grzymałówny obydwie... o!	Życia jego prywatnego nie znaliście zupełnie?	Za przeproszeniem jakie ja życie prowadzę, to moja rzecz. Nie ty będziesz mnie uczyła. Dzięki temu memu bezmyślnemu życiu mam dziś przyjaciół w najlepszych sferach. Mam stosunki, pieniądze. Jestem wielkim panem. Każdy kelner, każdy szofer, każdy bileter w teatrze wie, kto to jest pan Malinowski. Czy to cię tak boli, że twój mąż stał się jedną z najpopularniejszych osobistości w Warszawie?... Że ludzie liczą się ze mną?... Że jestem kimś?... Nie, moja droga. Już nie ty będziesz mnie uczyła rozumu. A co dotyczy plotek, że cię zdradzam, daję ci moje słowo honoru, że to nieprawda. Chcesz, wierz	Bom sobie przypomniał to, co mi właśnie o dowcipie Lgockiego opowiadano. Trzeba ci wiedzieć, że on już majątek rodzicielski odebrał i sam go administruje, a lubo i ten już jest bardzo wielki, toż jeszcze po panu Kąkolnickim prawie drugie tyle dostanie. Otóż, jak on gospodaruje. W jednej jego wsi, która leży nad Wisłą i w której on sam mieszka, łąka jednego kmiecia wyzwolonego tak przypierała do jego sadu z tyłu, że mu się ją kupić zachciało. Posłał tedy tam podstarościego, ale gdy ten mu przyniósł odpowiedź, że właśnie przed kilkoma dniami sprzedana: „Dobrze byle nie była pod moim sadem”. zawoła. i posławszy po tego kmiecia, sypnął mu pięćdziesiąt bizunów za kłamstwo.	Alboż on chce wojny z Asyrią?... Czy może przeszkadza kapłanom w nabywaniu mądrości?... Chce dać ludowi siódmy dzień na odpoczynek, a później obdarzyć każdą rodzinę chłopską małym kawałkiem gruntu... I nie mów mi, wasza dostojność, że faraon chce złego: bo przecie na folwarkach świątyń sprawdzono, że chłop wolny i mający swój zagon bez porównania lepiej pracuje aniżeli niewolnik.	Co w ludzkiéj mocy, zrobimy. Zaklice pot kroplami na czoło wystąpił, widać było że niepokój go dręczył, że się lękał a nie chciał wydać z bojaźnią.	Ja bym czego nie wiedział. Oni na różnych ulicach mieszkają. Ale to nic. Nogi mam dobre: dwa lata byłem gazeciarzem. Pewnie chcesz ich wezwać?	Nie był pan u pp. Flobhouse, Brougham?	Gracje, jak Boga kocham, dwie gracje... Jedną, no to już bym każdemu darował, bo stara i zła; ale druga... ho, ho, prawdziwa gracja, niech pan Różyc powie! Cukierek! Talia zgrabna, twarzyczka śniada, rączki... no, nie bardzo ładne, opalone... bo były bez rękawiczek...	Ja Upraszam pokornie waszą wielmożność, miłościwy sędzio, coby mi przyznane było prawo zakończenia sprawy z Niemcem. Gdy za moim to jednym słowem stało się, iże ów medyk znamienity legł powalon ciężką chorością, tedy niech go już do końca operuję, za czym zdrowego i wesoluchnego waszym miłościom okazać nie omieszkam.	Nic więcej Niestety, nic więcej nie chciało powiedzieć, ale gdyby pożyło (święta niech będzie pamięć tego dziecka) jeszcze godzinę, to dowiedzielibyśmy się niesłychanych rzeczy.	To mój osiołek przez uszanowanie dla pani nie nazywam go po prostu. Już wchodząc do zamku polecałem go staraniom poważnej pani Rodriguez, ale rozgniewała się, żem ją starą i szpetną nazwał, właśnie jakbym jej nowinę powiedział, a przecież takie jejmoście powinny opatrywać konie błędnych rycerzy i osły błędnych giermków! Oj, żeby ta pani dostała się w ręce pewnego szlachcica, który w naszej wsi mieszkał, byłby ją tak oporządził, ażby się podrapała.	Wszystko, co jaśnie wielmożny pan mówiłeś, jest bardzo dobre i najpokorniejsze za to dzięki składam waszej dostojności, lecz jeśliby przypadkiem czas nagrody nie przyszedł nigdy, raczcie mnie nauczyć, jaka jest wartość mojego żołdu i jakim to sposobem pobiera go giermek od rycerza: czy za miesiąc od razu, czyli też codziennie?	Ależ... w takim razie, o cóż panu idzie właściwie? Przecie również dobrze może pan i teraz nie wierzyć mnie na przykład. Niech pan pomyśli, że cała historia jest moim wymysłem, w pudełku od kapelusza, które mam w przechowaniu, znajdują się stare rękawiczki, a listy swoje otrzyma pan kiedyś z rąk Heli, która ich dotychczas z największą pieczołowitością strzegła. Voila!Voila! (fr.)	Ba! gdybym wiedział Może zechce zostać profesorką w jakim amerykańskim uniwersytecie... Bo pan wie, że teraz kobiety chcą być deputowanymi, sędziami, jenerałamijenerał (daw.)	Zresztą, co to mnie obchodzi. Mam wszakże nadzieję, że zmieni pan swoją metodę postępowania w stosunku do mnie w wypadku, gdybym została pańską żoną.	Właśnie! Wciąż wyrzucać pieniądze! Czy wy myślicie, że tu w tym domu przelewają się tysiące?	Jadziu czy wiesz, że zarżnęli Szwaba Szwarca?	Jak do czego. Do kuszy najlepszy Angielczyk, którenktóren przeszyć, przebić; por. „nadziać”., a gołębia na sto kroków utrafi. Czechowie okrutnie toporami sieką. Do dwuręcznego brzeszczotabrzeszczot czynić zarzuty a. wymówki. nam przez Niemców, że pogan i SaracenówSaraceni w średniowieczu pojedynek sądowy, mający dowieść racji jednej ze stron i uważany za dowód. odbyć między czterema ich i czterema naszymi rycerzami, a zrokzrok (daw.) król niemiecki 1378–1400 i czeski 1378–1419, nazywany tu „rzymskim” przez wzgląd na tradycję Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego..	Przysięgam ci, że naprawdę.	Tygellin mówił mi, iż w senacie szepczą sobie do uszu, że Diodor i Terpnos lepiej grają ode mnie na cytrach. Odmawiają mi nawet i tego! Ale ty, który mówisz zawsze prawdę, powiedz mi szczerze: czy oni grają lepiej ode mnie albo równie dobrze jak ja?	Konwersację... To niech pani mówi, jeśli jest co ważnego...	No, to ja cię nauczę, jak masz odpowiadać swojemu gubernatorowi Hola! niech zaprowadzą tego łotra, aby przespał tę noc w więzieniu.	O tak, od czasu gdy zleciał z samolotu, wszystko mu się pokręciło w głowie. Był wielkim artystą malarzem, a teraz maluje obrazy, na których wszystko fruwa. Od czasu do czasu przychodzi mu ochota uczenia fruwania. Biedny człowiek z tego pana Sidneya. Jestem właśnie jego opiekunem.	Wreszcie komuż to koloniści odsprzedają swoje kolonie? Chłopom. Za Wisłą wszystko po nas wykupili chłopi i wszędzie kupują tylko chłopi...	Jeść!... juści ździebko... bo to zapomniały mi wczoraj dać... jakże... i sami jeno ziemniaki ze solą... a to Stacho w kryminale... Przyjdę, Hanuś, przyjdę...	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Niech pani spróbuje... ta partya leży w głosie pani... Ja sama mówiłam dyrektorowi, aby ją dał pani	A co to ty w chacie?	Dlatego właśnie spróbuję dziś wieczorem ustalić szerokość geograficzną Wyspy Lincolna, a jutro w południe spróbuję obliczyć długość.	Ja wyjeżdżam: ciotka mi ciężko zachorowała, muszę jechać.	Jakże to?	Jego wielebność ksiądz Roguski i jego wielmożność pan oboźny Karwicki.	Panie! pozwól, abym ja pierwszy powinszował ci tego zaszczytu, jest to dla mnie prawdziwy zaszczyt powitać w panu championa nietylko Polski, ale następnie i świata całego. Panie... jakże to?..	Przeciech wiedzą wszyscy jaka, to czemu szczekaczowi wiarę dają.	Tak, ojcze.	To ja ci kazałem ostać moją macochą? Ja cię też pewnie niewoliłem, byś się tłukła z każdym, kto jeno chciał, co?	To jakaś zemsta	A Zbyszko? Zali zacną ma zbroję?	A sama mieszkasz?	A stary znów mnie zbije.	Aha! zmalał, zmalał	Ale trzeba będzie zbudować młyn?	Cukier krzepi	Czemu?	Cóż ci powiedział? Chciał otruć Manuela; czy wiesz o tym?	Dla czego?	Dobrze, daję słowo.	Doskonale! A ta sześcienna klatka ze stalowego drutu ile waży?	Duszko chcesz wiele, chcesz za wiele!	Dziś rano	Gdzieście byli na spacerze?	Grzechem jest zły czyn człowieka.	Hajda zatem, dzieci komu w drogę, temu czas.	Hrabina Vitteleschi, przyjaciółka mego ojca!	I ja!...	I mój także; bo sposób, w jaki kryjemy twoją stodołę, zdobył aprobatę ojca i innych gospodarzy najwytrawniejszych. Zato ogrodzenie ani jeszcze zaczynane.	I owszem. Watson zna mój system. Czy zrozumiałeś znaczenie tego zdania dla naszej sprawy?	Jak na władcę, którego tron jest zagrożony, masz myśli dziwnie swobodne...	Jakie?... Wszystko płacę... Osiemset rubli dziś, resztę za miesiąc...	Jednakże taki nagły wyjazd w dniu czy też na kilka dni przed balem, na który były już rozesłane zaproszenia...	Może i zaszkodzi.	Nas większa moc strzeże.	O!... O!...	Od notariusza, pana Deschamps.	Od razum waszmości pokochał!	Panie ogromnie się jednak męczą.	Pełnoletni?	Pobożność, Religia tu: zabraniać. kłamstwa, oczyszcza dusze nasze od złości i obiecuje po śmierci szczęście nieprzebrane.	Pomysł przypadł do gustu staremu Garibaldino. Zaś dla Lindy każde miejsce było miłe i dobre, o ile zostało wybrane przez Nostroma. Mogła tam oczekiwać łaskawych odwiedzin swego Gian’ Battisty równie dobrze, jak gdzie indziej. Myślę, iż kochała się już od dawna w tym nieskazitelnym capatazie. Przy tym zarówno ojciec, jak siostra pragnęli usunąć Gizelę z oczu niejakiego Ramireza.	Pragnę cierpieć, byleby za ideę naszę, byleby z tobą i ze wszystkimi nowymi ludźmi!	Proszę Pity wziąć szal!	Pójdę za nimi!	Słuchać hadkohadko (z białorus.)	Uwielbiam taką dumę, a gdybym był prawodawcą, nakazałbym ją wszystkim.	Winszuję.	Więc do jutra? prawda?	Z Andegawii	Zaprzęże się panom Sarenkę, podczas gdy tamci panowie będą pili kawę Idź no ty zobacz, czy stary Léger zabierze się z nami...	Zarząd majątku do mnie należy, jak sądzę.	Zgu... zgubiłem mój bi... bilet!	Zmienisz pewnie zdanie, gdy go teraz zobaczysz	Zostajesz? Tutaj? Na środku ulicy? Kiedy wszyscy idziemy na dworzec?	Święty, Szczęście zakrzyknął Wojciech, przerywając mowę organiście
Wlazł na gruszkę, rwał pietruszkę, cebula się rodzi!... przysięgam Bogu! Gdybyś nie była fiksatką, tobyś zrozumiała, co to za człowiek i co to za partya!... że Grzesikiewicz, choć cham, więcej wart dla ciebie od książąt, bo cię chce... a chce cię, bo jest głupi; nie taką mógłby dostać!... Powinnaś mu być tylko wdzięczną. Oświadczy ci się jutro i za miesiąc będziesz Grzesikiewiczową.	Tak... jeśli to jest to samo,	Nie tak to łatwo! Kto wychodzi na tygrysa polować, dobrze się musi namyśleć i uzbroić.	O tym i nie ma mowy! Zacny to pan jako chleb bez zakalca!	Tego właśnie chcemy. Za to właśnie cierpimy Dla nas teraz to nie ma jak w domu. Mieliśmy tu niezbyt miłe towarzystwo.	Ojciec! Ojciec! Nigdy, nikt, nawet ojciec mnie nie powstrzyma. Chcę żyć, a tam jest dla mnie życie, tam moje szczęście. W teatrze jest dla mnie wszystko, a tutaj, marność, wegetacja, konanie, wieczny głód duszy, wieczna męka! I ojciec chory! Nikt się nie poświęcił dla mnie, to ja nie będę, to moje prawo: żyć! Obowiązek! Obowiązek! Wielkie słowo, którego nikt nie wypełnia. Ja jestem dla siebie najważniejszym obowiązkiem, o tak! O tak! cóż mnie powstrzyma? Drwię sobie z ludzi i ich sądów, poznałam dosyć ich podłości. Drwię sobie z opinji, wiem, kto ją robi. Drwię sobie z przesądów, znam ich wartość. Cóż mnie powstrzyma? Sumienie!.. Litość, obowiązek, sumienie! Litość! obowiązek! sumienie!	Nie, nie. Pan wie, że mam robotę, wykłady... Nie mogę. Ale czasem, gdy tak patrzę stąd na świat, to doprawdy rwie mnie tak straszliwie poza te góry, gdzieś w kraje, które znałem, po których jeździłem, zdaje się tak niedawno, kiedym był młody naprawdę...	Panie ja tak samo myślałem, dopókim nie przeczytał w dawnych kronikach opisów zaćmień... Jest to tak przerażające zjawisko, że należałoby o nim ostrzec cały naród...	Podobno dwadzieścia i trzy! zamordowanych i wrzuconych do Sekwany! to okropnie!	To już ostatnia niegodziwość!	Oho, kiedy tak, to mi dajcie tego specjału na jeden kęs.	Co to znaczy co to znaczy, że następca i namiestnik faraona musi pożyczać sto talentów, gdy jego państwu należy się przeszło sto tysięcy talentów?...	Kaj? a pod gorsety wpychają. Powiadała mi jedna dworka, co za pokojową była w modlickim dworze, jak to poniektóre dziedziczki się głodzą i pasami na noc ściągają, by ino nie pogrubieć. Taka moda dworska, aby każda pani cieniuśką się wydawała, niby tyczka, na zadzie jeno wydęta.	I ty, chłopcze przytul się do mnie plecami, tak, dobrze wziął fuzję, wymierzył i ułożył mi palce na kurku i na moich dopiero swój własny położył. W czasie tych przygotowań mały punkcik na drodze z dala czerniący przybliżył się wolno, poważnie jak monarcha w granicach państwa swojego zuchwały. Ten wilk, dowiedzieliśmy się później, był sławny w okolicy. Dopiero na kilkanaście kroków od nas dał ogromnego susa. Moloch także nie mógł wytrzymać leżeć w tej chwili brat mi palec nacisnął Ale prędzej niż to wszystko mogliśmy spojrzeniem objąć, zwierz skaleczony rzucił się prosto do piersi Zitty Kiedym się zerwał równymi nogami mimo wiedzy prawie odbiły się na niej tak dokładnie Z tego obrazu na przykład widzę doskonale nie tylko mego brata, co z siodła zeskoczył nie tylko Molocha, co w kudły przeciwnika łeb zanurzył, w rozszarpane mięso tak pysk utopił, że mu go nawet już widać nie było widzę wszystkie zęby w rozwartej paszczęce i mógłbym je anatomowi wyrysować bez uchybienia żadnego.	Właśnie go szukam; to mój przyjaciel.	Łacno to powiedzieć.	W ostatnich czasach myślałam bardzo dużo o moich grzechach i największym z nich jest samolubstwo, więc chcę dołożyć wszelkich starań, żeby się z niego wyleczyć. Eliza nie jest samolubna, dlatego wszyscy ją kochają i boją się ją stracić. Gdybym ja była chora, nikt by się bardzo nie martwił i nie zasługiwałabym na to. Chciałabym jednak, żeby mnie kochano i żałowano, więc będę usiłowała stać się podobna do Elizy. Wprawdzie łatwo zapominam o moich postanowieniach, ale mając ciągle przy sobie przedmiot, który by mi je przypominał, zdaje mi się, że postępowałabym lepiej. Czy mogę wypróbować ten sposób?	Jakże zdrowie? Ja bo po sześciu tygodniach odpoczynku świetnie się czuję. Nie uwierzy pan prezes, ale ubyło mi siedem kilo. Niezła porcja, co?	Owszem, udałam, żem się pomyliła, wzięłam jej bilet; przezwała się „księżna de Luxembourg”! Czy nie miałam racji podejrzewać! To przyjemne stykać się z czymś w rodzaju baronowej d’Ange z Półświatka.	Pan Grzesikiewicz nie jest moim narzeczonym	Przez nią i dla niej! a myślisz pan, że w mojej teoryi niema miejsca dla kobiet i że ja nie wiem, co one warte? One sercem i sumieniem zgadują, gdzie jest prawdziwy obowiązek, i sercem popychają do niego. A prawdziwy obowiązek, równie jak prawdziwe bogactwo	No, no, nabierz pan trochę odwagi Może potrzebujesz czegoś, co by ode mnie zależało. Mówże pan!	Słyszałem już o tym Downar ma mieć kawalerskie mieszkanie, gdzie odprawia orgie. Panie w to nie wierzą, ja owszem! Żebym miał taką Downarową za żonę, miałbym nie jedno, ale trzy kawalerskie mieszkania i do domu wcale bym nie zaglądał.	Kiedyż tak nie idzie Powiedz pan sam: do czego podobne, ażeby starozakonny odnosił trumnę katolicką? Przecie ja bym rozgrzeszenia nie dostał.	Co? Nie ma Jadzi? Jedyna do bawienia gości! Sąsiedzi będą mieli pociechę z domu państwa Głębockich! Wie pan, co babka mi poleciła? Zatrzymać pana na tydzień! Zgoda?	Już ani słowa. Niech pan tylko zrobi tak, jak proszę.	Mądrość państwowa należy do tajemnic kapłańskich, więc może ją zdobyć tylko człowiek poświęcony bogom. Tymczasem wasza dostojność, pomimo wychowania przez kapłanów, jak najbardziej stanowczo usuwasz się od świątyń...	Toś szczęśliwy. Ja słucham najwyżej sześciu lub dziesięciu, lecz nie są nimi interesanci, tylko	Nie, nie można czekać. Pochodnia się dopala, została nam tylko jedna, ostatnia. Zapasy żywności starczyłyby na długo, ale brakuje nam światła. Poza tym ta droga w kilku miejscach krzyżuje się z innymi. Dla zatraty przeciwnika i dla zmylenia pogoni porobiono boczne fałszywe korytarze, które prowadzą do wąskich, bezdennych przepaści. Póki dobrze widzę, póty wiem, że nie błądzę. Znam doskonale te korytarze. Spójrzcie, na ścianach znaczone są czerwonymi krzyżami. Ale bez światła za nic nie ręczę... Mógłbym się omylić, zejść prosto w przepaść. Mniejsza o mnie, ale wy, bez przewodnika i bez pochodni, zginęlibyście żywcem pogrzebani.	Byłby on tu pewnie z nami bo się wybierał w drogę, ale go coś niespodzianie zaskoczyć musiało. Nie taję, iż niespokojny jestem o niego, daj Boże, aby się co złego nie stało.	Oni są naprawdę bardzo pocieszni. Mnóstwo sztuk umieją, tylko teraz zmęczeni są trochę, więc ich nie chcę pokazywać. Ten z dużymi włosami wywija koziołki na huśtawkach, a tamten łysy udaje, że umie czytać, naśladując zupełnie człowieka! Aż się małpa śmieje, z którą są w wielkiej przyjaźni...	Czy przed wypadkiem przywłaszczenia narzędzi uważałby pan za możliwe wystawienie mu świadectwa moralności?	O czém człowiek myśléć może, starzejąc?	A nie oświadczył ci ja waszej miłości, panie kawalerze, zaraz przy pierwszej waszmościnej wizycie, że małżonek dla Hedwigi już jest wybranwybran	Właśnie. Czy nie zmiarkowałaś, że kobiety, któremi się właściwie w głębi duszy poniewiera, nie obdarza mężczyzna kwiatami, choćby nawet była jego kochanką.	Ale cóż się tak złego stało?	Ale pani nie pójdzie, bo ja się boję.	Chodźcie do roboty, chodźcie, próżniaki! Nie widzicie, że słońce już ino przez Szewską Furtkę do miasta zagląda? Spieszmy się!	Trzeba jej było od razu wyłożyć swoje teorie tak jak mnie, a nie wynikłyby między wami nieporozumienia.	Wynosi się nad drugie, jażejaże (gw.)	Teraz ja nie wiem, co się ze mną dzieje Och, czemuście nie przyszli, gdym was wołał?	Czemuż zamiast pożegnania z tobą, nie mogę ci powiedzieć	Mógłby mieć żal do ciebie, że go już nie zapraszasz.	Tak, panie hrabio	Tak. Oni są bardzo... bardzo biedni, panie Miętlewicz... Oni powinni mieć koncert...	Toteż niech wszystkie czółna i statki zatrzymają na odnogach Nilowych dla przewozu wojsk. Trzeba też wezwać nomarchów, ażeby zajęli się przygotowaniem pułków rezerwowych...	Więc jest u Stabrowskich? Musimy odnowić znajomość. Znasz go dawno?	Ani słowa. Wszak pani tak chciała.	Czem się u was na dworze bawią?	Cóż mu się stało?	I pół! – zawołała młoda miss. dodała zwracając się do godnego Pitferge’a z uprzejmym uśmiechem.	Już choćbyśmy zmokli piérwszym warunkiem jest pogoda humoru twego. Przynieś z sobą nadewszystko mniéj gorzkie usposobienie.	Moja pani!... pani miewasz konwulsye na scenie, a nikt ci tego przez grzeczność nie wymawia	Mów mi jeszcze o Karolu Jestże on w istocie tak źle?	Najpierw nie jestem bynajmniej „pańskim zuchem”, rozumiesz waść? Kiedy kto ze mną rozmawia, nazywa mnie „panem”.	Nazywam się, proszę paniusi, Judymowa.	Nie dasz? No, zobaczysz, pożałujesz.	Nie uczyniłby on teraz tego! U kniazia Witolda bywał, w Krakowie na zamku bywał i obyczaj dworski zna.	Nie znam was.	No bo co?.. zbijesz mnie, wyrzucisz na śmieci, nie dasz jeść?..	No tak, oczywiście Migiem je dla ciebie zdobędę.	O tak, hawa-dilli (podnosiciel serc)	O, rodzice prawdopodobnie nie przyjechaliby na pogrzeb	Pieniądze? Naturalnie że jest w domu trochę pieniędzy	Stanie się, jak rozkazuje wasza świątobliwość... Chociaż...	Tak i koniecznie pojedziesz.	Tak.	Zobaczysz go waszmość jeszcze więcej	A ile tej emerytury?	A toż znowu?...	Ale jakżeś ty robiła?	Ani słowa więcej nikomu, idź do starosty.	Ar žinai ką, Onele, man iš galvos neišeina tas Paliulio apie Ameriką pasakojimas. Pašėlusiai ir sukrovė pinigų, du tūkstančius! Ketverius metus pabuvo ir dabar sau ponas!	CarissimoCarissimo (wł.) rzekł łagodnie	Całuję rączki pani dobrodziejce!... Uściśnienia od rodziców, ukłony od całego Iksinowa... Pani doktorowa dobrodziejka miała zamiar przysłać kopę szparagów...	Co, żyjesz, bracie?	Co?skan 140	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	Cóż tu słychać?	Diabeł	Dobrze!	Duok tai Dieve!	Dyskusja zamknięta!	I bardzo... bardzo ryzykowna.	Imię!	Jesteś zadowolony?	Kamieni	Kemendancie wiesz, za jaką cenę doznajesz tutaj gościnności. Musisz coś wojskowego opowiedziéć mojéj Gabryni.	Masz, diable, fartuszek! Taka historia!	Miecznik rosieński wyjechał?	O niej wypowiedziałem moje zdanie w Rzymie i, o ile pamiętam, rozpuściłem język, jak bicz.	Panowie, baczność! Uważam, że Trestka chce ściągnąć każdemu z nas po jednym zajączku dla zwiększenia swego tryumfu	Powinieneś całować mnie po rękach.	Przyjdę.	Skądże ty uczysz, nauczycielu?	Ta co ja winien?	Trzy skoki dozwolone	W barakach	Za pracą. W Czumce robiłem w tartaku. Tartak zamknęli. Ludzie mówili, że tu, w Chotymowie, dostanę zajęcie i zarobek.	Znalezione?
A pan jest ordynat Waldemar Michorowski.	I owszem, panie margrabio; po to, aby raz na tydzień zjeść obiad u francuskiego ambasadora, który jest najuprzejmiejszym z ludzi.	Jest dzieckiem losu, jak my wszyscy.	Myślę, że to jest coś	Osobliwie ciebie bo kiedy tylko jest tu w Źwierniku, to się zawsze tak chichoczecie, że ja przy was i oka zamrużyć nie mogę.	Po to, że temu trzeba raz koniec położyć, że to jest zwykłe kryminalne łajdactwo, to wieczne naciąganie ojca. My wszyscy robimy na to, żeby nasi szwagrowie mogli się bawić.	Wspomnienia twoje, najmniej znaczące dla ciebie, mogą mieć dla mnie wartość nieocenioną: decydującą.	Chwazdrygiel: To ostatnie pojęcie to także skrót, jak pojęcie czerwonego koloru. Ale chciałem mówić o czym innym. SztukaCiągle słyszę narzekania artystów na to, że stali się obcy społeczeństwu. Tylko dlatego tak jest, że wskutek sztucznego arystokratyzmu odsunęli się od spraw społecznych.	Możecie nią być serca drugiego nie mam, a to jakiém miał oddałem dawno. Żenię się tak samo jak dzielę władzę z Sułkowskim, bo to jest koniecznością położenia.	Nie jest on z tych, co płaczą, do kija prędzej się weźmie...	Pytam was, panowie co jest dziwnego w dwunastu kotłach? Przy tak wielkim kompleksie fabrycznym...	Bezogonka? Co to jest Bezogonka!	Dla siebie Może pan ma słuszność...	Łżesz! Łżesz jak pies! Panie pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie! Dla Boga, oczom jeszcze nie wierzę!	Mniejsza o to mniejsza o to, aby tylko dobrze przepędzić czas naszego urlopu! Potrzebujemy ruchu. To mi życie! Miło jest zapomnieć o przeszłości, a zabijać czas obecny nowemi rzeczami, które w około siebie napotykamy! W kilka dni będziemy w New Yorku, gdzie uściskam swoją siostrę i jej dzieci, których niewidziałem od kilku lat. Później zwiedzimy wielkie jeziora, popłyniemy w dół Mississipi aż do Nowego Orleanu. Z Ameryki przeskoczymy do Afryki, gdzie lwy i słonie dały sobie rendez-vouz na uczczenie przybycia kapitana Corsican, a ztamtąd powrócimy by narzucić Sypojom wolę metropolii!	Oho! To jest nie budzące podejrzeń ubranie, jakie winien nosić chela w służbie u lamaistycznego lamy. Najdokładniejsze we wszystkich szczegółach! Jestem zdania, że twój stary jegomość nie wyznaje akurat tej religii, lecz jedną z jej odmian. Uwagi na ten temat posłałem do Kwartalnika Azjatyckiego, ale je odrzucono. Otóż rzecz dziwna, że sam stary jegomość jest całkowicie pozbawiony religijności. Nie ma w nim nic osobliwego.	On sam, a wieluż to innych oprócz niego zagrabiło niesłusznie moje włości!... I w zaopatrzeniu dworu mego posuwają skąpstwo do najdalszych granic. Śmieszno przyznać: na całe utrzymanie mojej osoby, dworzan, sług i koni Przeździecki Jagiellonki, t. V. Wybaczcie, miłościwy panie, że czas przeznaczony zabawie mącę wam tymi żalami, lecz inszej sposobności nie łacno mi naleźć, zawżdy jest przy was któryś z Panów Rady, a nie przystoi godności mojej rozmawiać z wami poufnie przy świadkach.	Święta i zacna niewiasta, lecz Bóg nie dał jéj nic niewieściego i uroku żadnego, władzy żadnéj. Dla takiego pana ona nie starczy.	Bo Pan Jezus nam rzekł i święci apostołowie, co wszystko w łacińskich książkach jak wół stoi wypisane, że lepiej zabić niźli masz zgorszyć, bo jako te niewiniątka zgorszysz, to jakby mnie samego; tak stoi w Piśmie świętym bełkotał niewyraźnie, bo nie po jednym już był ni po dwóch...	Nie, u nas noszą lutnie. Bałabajka ma tylko trzy struny, lutnia dużo więcej i dźwięk ma piękniejszy.	Przypadek! Spilecie! Nie wierzę w przypadki, tak jak nie wierzę w cuda na tym świecie. Wszystkie niezrozumiałe sprawy, które się tu dzieją, mają swoją przyczynę i ja tę przyczynę odkryję. Tymczasem obserwujmy i pracujmy.	Wezmę, na tom zakopał, abym wziął. Ale teraz brać się boję, bo mnie wywołali już wszędy dokoła za tego Mordacha jako zabójcę; muszę się dobrze pilnować, abym uszedł zdrowo. Nosić to przy sobie niebezpieczno; można zgubić, można przez złodzieja postradać. Ale jak z wywiadów powrócę i będę już na pewno wiedział, gdzie mój ojciec, w jakim zamku, u jakiego baszy, przyjdę tu albo drugiego do ciebie przyszlę, a ty temu wiernikowi, co przyjdzie w moim imieniu, pokażesz miejsce, gdzie ma kopać.	Nie przerywaj, Tertius! Znalazłem go na stanowisku wysuniętym na czterdzieści mil przed posterunek Macnamary, a moi ludzie delikatnie, lecz stanowczo, dali mi do zrozumienia, iż kraj zaczyna się ruszać. Niby jaki kraj, Beetle!? Ja, Bogu dzięki, nie umiem malować słowami, ale ty z pewnością nazwałbyś ten kraj piekielnym. Jeśli nie tkwiliśmy po szyję w śniegu, staczaliśmy się ze stromych zboczy gór. Życzliwie usposobiona ludność, mająca dostarczać robotników do bicia dróg (zapamiętaj to sobie, Kiciuniu), siedziała za głazami i strzelała do nas jak do celu. Stara, stara historia! Zaczęliśmy szukać Stalky’ego. Miałem wrażenie, że on się dobrze zadekował i, istotnie, o zmroku znaleźliśmy jego i jego oddział, bezpiecznych jak pluskwy w kołdrze, w starej malockiej fortecy z basztą na jednym rogu. Forteca po prostu wisiała na wysokości pięćdziesięciu stóp nad drogą, którą w skałach wysadzano dynamitem. Od drogi zaś w dół szło dobrze strome zbocze górskie wysokości pięciuset do sześciuset stóp, prowadzące do wąwozu około pół mili szerokiego, a dwie do trzech mil długiego. Po drugiej stronie wąwozu siedziały draby, metodycznie badające, na jakiej wysokości mogą nas trafić. Wobec tego zapukałem, oczywiście, do wrót, a wszedłszy, potknąłem się od razu o Stalky’ego w brudnej, poplamionej krwią, starej burce, kucającego na ziemi i jedzącego ze swymi ludźmi. Mówiłem z nim ostatnim razem przed trzema miesiącami przez pół minuty, ale przywitał mnie jak gdybyśmy rozstali się poprzedniego dnia.	Ale dowcip do reszty gdyż nie umiesz waść tak samo nim obracać.	Co dam za te skrzydła? Cóż ci dać mogę? Wpadłem do ciebie ubrany i bogaty jak nowo narodzone dziecko, nic ci dać nie mogę, niestety!...	Czyś ty pomyślał nad tem, co uczynisz, jeśli sprawę przegrasz?	Cóż to szkodzi, że nieubrany? wszyscy jesteśmy turyści i jak na popasie. Raz przecie spotkamy się z czémś ekscentryczném. Może nas rozśmiészyć, podrażnić, ale przynajmniéj nie znudzić. Dawaj nam go tu pan na pastwę...	Miałeś prawo nie wiedzieć o tym, jako ex-właściciel dzienników i przeglądów	Zapominasz że nie mieszkałam z innymi dziewczynami Po jedzeniu wracały wszystkie do pawilonu, a ja musiałam zostawać w hotelu i szyć, czy też zająć się czym innym, w pokoju gdzie rozmawiali.	A co ja jej złego zrobiłem?	A kiedy będzie go dzielić od jakiego berła tylko szerokość trupa, może sobie uczynić stopień z ciała Koralii	A może i zarobię tyla, że starczy, nie bucz ino przy ludziach!	Ale przychodził przecie do nas w Combray.	Chodź, nie pytaj. Drałuj z nami.	Co powie świat na tę spółkę?	Czy absolutnie, czy nie	Czy pan nie ma kaszlu?	Gdzież, do jakiego konsystorza podasz prośbę? przecieżeś się tu nie żenił!	Ja nic nie przypuszczam, ja jestem pewny, że pani rządzisz nim despotycznie... Otóż tyrania męska wyciska łzy kobietom, ale tyrania kobieca przyprawia mężczyzn o choroby, ogłupia ich, obezwładnia, demoralizuje...	Już dwa miesiące, jakem jej nie widział...	Nie jestem sam jeden, jenom ludzi zostawił po drodze, a jadę do KudakuKudak (nazwa z tur.) straż, zbrojna załoga. i do którego jegomość hetman wielkihetman wielki	Nie kto drugi ukradł, nie!	Nie masz za grosz serca.	Nie wiem i nie chcę wiedzieć. Bodaj ją piekło pochłonęło!	Nie, o Agenorze, który umarł w Brazylii... Ma ona syna, który zeszłego roku skończył Saint-Cyr.	Niech pan wierzy, panie Maruszewicz, że moich opinii nie opieram na plotkach.	Oho, nie chciałbym rywalizować z tobą! Cicha woda z ciebie!	Pójdziesz do niej za godzinę... Daj mi słowo, że dopiero za godzinę... Franiu.	Znamy sekret Bella, trzymamy w ręku Tomasza Maple’a. Mamy związek przeciw mężowi i żonie i od nas zależy wykorzystać szanse na naszą korzyść.	Zniszczyłaś moją miłość do Bogny. Zrujnowałaś moje szczęście, ale nie żałuję tego, jeżeli uwierzysz mi, że do szaleństwa cię kocham.	A czy na wycieczki do Buttes-Chaumont jeździłyście w te dni, kiedy po nią do mnie wstępowałaś?	A dawno cię puścili?	A niechże ci się, Jędrek, przypatrzę. Sczerniałeś od wiatru do reszty; aleś się spisał. Z wielką estymą patrzyła cała dywizja na twoją robotę. Nic, jeno zgliszcza i cadaveracadaver, cadaveris (łac.)	Aby ocalić nasze życie.	Ale, bo ja ciebie wydać za mąż muszę, moja panno	Auroro!	Bardzo tu było brudno	Chwalę i modestię! Rychło patrzeć, jak waćpanu zaczną i komendy pomniejsze powierzać.	Cicho!... Jak Boga kocham, istna bożnica!	Czegóż się śmiejesz?	Czuję że byłbym inny, gdybym miał choć ze trzy tysiące rubli rocznie... Nikczemny świat, na którym tacy jak ja ludzie muszą się marnować!...	Cóż lud ciebie obchodzi?	Daj Boże pojutrze...	Dziękuję cioci stokrotnie. Jabym jeszcze o coś cioci prosił...	Gadajciez!	Hum!... hum!...	I Nelson miewał morską chorobę	Ja także.	Jak to, pan jesteś synem margrabiego de Marsantes, ależ ja go bardzo dobrze znałem Ojciec pański był moim bliskim przyjacielem.	Jako dopełnienie tylu uprzejmości poproszę jeszcze o zachowanie sekretu.	Jakoże mam wam podziękować, panie?	Jakże... kowalowe nasienie przecież... syn takiego mądrali...	Jeżeli zaś nasze zastrzeżenia przy tej sposobności wzrosną, to wierzaj mi że i Leszek je z czasem podzieli, gdy będzie mógł obserwować ją na naszym tle, w naszym środowisku.	Kara i pomsta boża.	Klępusia!	Kobieta, Małżeństwo, Mężczyzna, Miłość, Miłość romantyczna, Obyczaje prawił Felek.	Ma się rozumieć!	Masz przecie familię, znajomych.	Miałam tam być z ciocią, ale przyjechali Franiowie Podhoreccy i oni mnie zastąpią.	Musi to być doskonały środek na skurcze?	Na pirogach.	No, daj słowo, że powiesz.	Otóż, przycisnąłem go i obiecał solennie, że sprawdzi, jak się rzecz przedstawia i da mi znać. Jeżeli zatem mógłby pan poczekać z wyjazdem... kilka dni. Tembardziej, że i dziecko wolałbym jeszcze jakiś czas mieć na oku. Takie, przed terminem urodzone dzieci wymagają szczególnie pieczołowitej opieki. Pan zaś, jako samotny, musiałby powierzyć opiekę osobom obcym.	Owszem W przeddzień bitwy pod Friedlandem, posłano mnie z raportem do kwatery generała Davousta. Spełniwszy polecenie, wracałem do mego biwaku, aż tu na zakręcie drogi spotykam się oko w oko z cesarzem. Napoleon patrzy na mnie:	Pan Murek?	Pani! i z twoich-że to bozkich ust przychodzi mi słyszéć najstraszniejsze bluźnierstwo? O, teraz poezya powiedziéć może tobie pani:	Przyjechał sędzia śledczy	Pójdę sam	Szpieg rzekł pan Władimir.	Słuchaj, Bronek czy jaskółki już przyleciały?	To pono najlepsze na oparzelinę!	To znaczy, że o panu Kazimierzu, zdaje mi się, już coś słyszał pan Mielnicki i... podobno Zapewne zachowanie się pana Kazimierza może oddziałać i na projekta pana Solskiego... Pojmuje pani?	Trzeba by wszystko w nim zmienić, panie hrabio. Obicia są już bardzo stare.	Uciszcie się; niech mówi	Waćpan żeś jego chował?	Więc któż to zrobił?	Zaraz, zaraz. Przyszedł mi jeden pomysł.	Zrozumieliśmy...	Zwariowałaś chyba, jeżeli w to wierzysz.	Żołnierz
Eee... nic. Tak sobie. Tylko jeszcze o radę prosić... Niech pan, broń Boże, nie pomyśli, że ja cośkolwiek. Gdzież tam. Ani mi w głowie. Ja nie taka. Sama chciałam i nikogo nie winuję. Tylko, że teraz nie wiem. Bo, żeby mój ojciec inszy był. Żeby wyrozumienie miał, a to on bardzo na ludzi uważający, co niby powiedzą. A wiadomo, ludzie. Im tylko na język trafić, to już nie popuszczą. Gadaniem gorzej jak psami zaszczują. A ojciec, że to gospodarz i swój ambit ma, to nie ścierpi...	Czego nie masz?	Nic nie wiem. W lesie tylko świerki szumią, a wieści żadnych nie słychać.	Nie mam pieniędzy!	Nie, panie, nie grywam na cymbałkach	Nikogo nie minie kara, obiecuję ci to... Benedetto zostanie ukarany.	To czemuż waść nie zaczynasz?	Wkrótce chyba przyjdą. Nie wiesz, kiedy?	Cavaliere Fotofero? Fotofero! czy się pan nie mylisz? Cóż to jest? o nikim podobnym nie słyszałem, chyba wczoraj przybył do Warszawy	Bodaj was zabito! A król Łokietek ile to razy musiał z kraju   uchodzić, a przecie wrócił, bo go naród nie odstąpił, gdyż bojaźń boża jeszcze w sercach była! Nie Jan Kazimierz zbiegł, jeno przedawczykowie od niego odbiegli i teraz go kąsają, by własne winy przed Bogiem i ludźmi koloryzować!	Ja zaś myślałem, szlachetny komturze, czyby, ponieważ Danveld nie żyje, nie zwalić na niego całej winy...	Błagam pana, nie odchodź... No... dam panu wszystko, co zechcesz...	Co? no, nie bądź tak głupi Bernard.	Tak, dziś mógłby już być majstrem, gdyby nie służba u Iwana.	Tego nie uczynię więcej!	Tak jest i oddaję ci się, panie, jako niewolnik, jeśli nie złamię krzyża temu bawołowi, który jej strzeże.	Jednym słowem dobrze nie jest, ale nie trzeba tracić nadziei, jak mawiał Cygan Janeczek w Pilźnie, kiedy w roku 1879 zakładali mu stryczek na szyję za podwójne morderstwo. A miał rację, bo trzeba było odprowadzić go spod szubienicy z powrotem do więzienia, jako że akurat tego dnia najjaśniejszy pan miał urodziny i nie można było nikogo wieszać. Więc go powiesili dopiero nazajutrz, gdy już było po urodzinach, i miał chłopisko takie osobliwe szczęście, że następnego dnia po powieszeniu go przyszło ułaskawienie i miał być wznowiony proces, bo wszystko wskazywało na to, że to zrobił jakiś inny Janeczek. Więc go musieli wykopać z grobu na cmentarzu więziennym, zrehabilitować i przewieźć na katolicki cmentarz, po czym dopiero pokazało się, że Janeczek jest ewangelik, więc go przenieśli na cmentarz ewangelicki, a potem...	Ależ dogadzasz i nawet psujesz. Dawniej uciekałem od obiadów w domu, a teraz nawet na proszone występy nierad chodzę. A tej służby, która mi truła życie, teraz jakby nie było; ani ich słychać. W innych familijnych domach panie wiecznie narzekają na kucharki i lokajów, panowie na szalone wydatki, a u nas o tym nigdy mowy nie ma. Ty mi dom rajem zrobiłaś, ty jesteś czarodziejką.	Zabit! Turcy go pewnie nie zabili! Oni radzi, że go żywego mają, aby najdłużej: oni go sobie na wagę złota kładą. Trzeba ci wiedzieć, że mój ojciec to sławny puszkarz; głośny po świecie, hen, na całą Ukrainę. Drugiego takiego nie znaleźć, chyba w niemieckich krajach.	Cóż na to poradzę Pieniędzy im nie dam.	Do nabożeństwa książek nie pisze	I na każdą wieś, panie Rzepecki, jeśli miasto za sobą obstawać i pospólnie się bronić, kłyźnią się, dzielą i przez złoście wydają wrogowi. Mądre i przyjacielskie sąsiady to jak te płoty a ściany bronne: świnia się bez nie nie przeciśnie i zagona nie spyska...	Ostrzegam cię że jeśli mówisz to wszystko dla zyskania na czasie i odwleczenia wymiaru sprawiedliwości, figle twoje nie będą miały innego skutku, jak tylko zdwojoną surowość trybunału.	To się przecież na opiekuna skarżyć nie możecie	Posłuchaj pani miej ufność w Bogu; nadchodzi zawsze chwila, kiedy dobre nasze uczynki, jednają nam miłosierdzie Stwórcy. Może i teraz szczęściem będzie dla ciebie pani znajomość ze mną. Choć nic nie mogę i nic nie znaczę, lecz, gdystąd wyjdę, mieć będę przyjaciół wszechwładnych, którzy, upomniawszy się teraz o mnie, upomną się i o ciebie.	Zapominasz że nie mieszkałam z innymi dziewczynami Po jedzeniu wracały wszystkie do pawilonu, a ja musiałam zostawać w hotelu i szyć, czy też zająć się czym innym, w pokoju gdzie rozmawiali.	Nie chcemo Stepana! na co nam on? z drugimi planipotentami tylko kłócić się będzie... o piérwszeństwo i o wszystko...	A czy ja z moimi ślepiami nie zwalę się z niego pierwszego dnia?	No, więc cieszy mnie, że jesteś na tyle współczesna, że nie mieszasz małżeństwa z miłością. Wiesz chyba, że nie możesz wyjść za byle kogo. Możesz się jednak w byle kim zakochać.	Chyba po śmierci, matko? Biografie niektórych wielkich zbrodniarzy i „królów życia” są stylowe do końca: nie znać w nich ani cienia skruchy, ani śladu zboczeń z obranej raz drogi; życie niektórych „rozkoszników” snuje się aż do godziny zgonu jednym bujnym, powodzią świateł zalanym szlakiem, wydaje się być jedną wielką, bachiczną pieśnią radości i upojenia; nawet żałobne sztandary śmierci pochylają się kornie przed krasą ich życia: umierają nagle, szczęśliwie, bez cierpień, prawie nie wiedząc o tym. Więc chyba po tamtej stronie, w retortach zaświatów przetapiają się ich dusze?	Ależ niech się pani zastanowi... Co pani chcesz, żebym zrobił? Skądże wezmę pieniędzy dla Ofmana, kiedy nie mam ani grosza.	Czy był kto? Słyszałam, że mówiłeś do kogoś. Nie mogę czekać dłużej, wracaj do domu.	Co się miałem bać! Już mię teraz nie zabijesz. Bo i za co?	Otóż wypadałoby teraz, naprzykład, znaleźć kobietę piękną, młodą i zreczną, która miałaby powód do zemsty osobistej na księciu. Kobietę taką możnaby łatwo spotkać; książę jest człowiekiem szczęśliwym do kobiet i, jeżeli nie budził uczuć miłosnych obietnicami stałości wiecznej, musiał w niejednem sercu wzniecić nienawiść przez nieustanne wiarołomstwa.	Tak, mój chłopcze mogło tak być. Możliwe, że przewidując rozbicie się statku, zgromadzono w tej skrzyni najpotrzebniejsze przedmioty, w nadziei odnalezienia jej później w jakimś punkcie wybrzeża...	Tak, tak, słusznie Jaś wam doradza; dajcie sobie odczynić, mój złoty panie!	Czemuż by tak miało być? Przecież proboszcz przychodził i dawniej do mamy.	Tak pan przypuszcza?	Tak, jest młody	Proszęż cię, kiedy się już przyznajesz do tego, starajże się zapobiedz...	Nawet gdybym pana prosiła? Gorąco prosiła?	Tak, widzę:	Widocznie tak	A mnie się zdaje, że częściej będziemy jeździły dorożkami aniżeli karetą	Gorzej mówimy o szczęściu. Myślała pani kiedy: co to jest szczęście?	Jeszcze jak! Patrz pan jednakże, co to znaczy szczęście. Półtora roku temu baba objadła się czegoś i umarła, a Wokulski po czteroletniej katordze został wolny jak ptaszek, z zasobnym sklepem i trzydziestu tysiącami rubli w gotowiźnie, na którą pracowały dwa pokolenia Minclów.	Przyznam się pani, że niezupełnie.	A jednak lubię te opowiadania. Brać udział w prawdziwej bitwie napoleońskiej, gdzie padało po dziesięć tysięcy ludzi, to dowodzi odwagi. Niebezpieczeństwo podnosi duszę i ratuje ją od nudy, w której toną moi biedni wielbiciele, a ta nuda jest zaraźliwa. Któremu z nich przyszło na myśl zrobić coś niezwykłego? Starają się zyskać mą rękę, wielka historia! Jestem bogata, ojciec mój zapewni zięciowi protekcję. Och! Gdybyż się znalazł jeden trochę zabawniejszy od innych!	Ale ze strony pani, trzebaby téż trochę powolności	Co ci jest?	Czy wyglądam na człowieka imającegoimać się (daw.) zawołał kapitan.	I właśnie to mi się trafiło	Stachu! jak się masz, co? Dobrze, żeś przyszedł, dobrze...	Wyprowadź mu, Witalis! a ty tam daj znać do Ludwikowa też, że ichni panicz tu leży.	Niewątpliwie przechowywał się aż do dnia wczorajszego. Znów wyszliśmy na wieczorną przechadzkę i znów zjawił się nagle. Poznałem go.	Ach, Luizo, jak ja cię kochałem!	Co ty mówisz?	Co wy mówicie?...	Doprawdy, a gdzież to ja wtedy byłam?	Dziękuję pani. Wszystko dobrze.	Kochałaś mnie tedy?	Któż to od was idzie do Częstochowy?	Ludko, ufajmy Bogu i szukajmy. A czy to już Kraków?	Ma się rozumieć: dwie i jedna.	Panie! Gdzie mój mąż? Gdzie mąż?	Przyszedłem cię prosić, oprócz zezwolenia na małżeństwo, o to, abyś mi wybudował drugie piętro i wystawił mieszkanko nad oficyną.	Radźmy nad tym	Suma będzie dziś trochę później bo kanonik zaraz po rannej mszy pojechał do młyna dysponować Siatkowską. Ona bardzo źle. Ma papa jeszcze z pół godziny czasu.	To znaczy zarazem bardzo daleko i bardzo blisko. Daleko dla potrzebujących prędkiego wypoczynku; blisko dla tych, którym pilno do proboszcza. Wolałbym coś pośredniego.	Więc proś o to matkę.	Za kogoż panowie mnie macie, żebym w djabła wierzył?	A czekam z rozstawnymi końmi...	Albo bohaterem	Czarnego Psa?	Czołem mu! czołem!	Dusza bez ciała może być, to pojmujemy, a ciało bez duszy?	Eee... może ten cały Hell kłamie.	Florek!	Gdzie Cezar?	Krakeny	Król z dekretem, a Kajdasz z muszkietem! A teraz zostań zdrów, Hanusik! Na plebanii pewnie już pochrypli od wołania:	Miał słuszność Włoch!	My kilka pytań zadać chcemy...	Najpewniejsza.	Nieszczęście, jaśnie wielmożny wojewodo.	Niewiele	No i cóż?...	Od początku chciałem. Szkowrozićszkowrozić hardo odpowiadać. gębą. A teraz trudatruda	Oj, dobrze, zostało nam tylko dziesięć minut.	Owszem będą nowe lądy stałe, nad których wzniesieniem pracują teraz miliardy miliardów żyjątek.	Owszem. Bardzo dobra.	Stać!... Jakiś wóz zawalił nam drogę...	Sumienie, Kara	Sza!	To pewnie guwernantkiguwernantka pytał Gucio.	To źle. Gotówemgotówem	Trzeba podważyć łopatą, a potem sztabą żelazną	Ty, Luciu?	Użyję po prostu mego chronometru. Jeżeli jutro, 21 marca, o południu tarcza słoneczna, biorąc w rachubę załamanie światła, zostanie przecięta na dwie równe części	Z pewnością
Dobrze. Za karę zaangażuje pan Płażyńskiego natychmiast. Muszę tego wymagać, aby nie wyglądało tak, że pan swoją obelgą zamierzony cel osiągnął. A pan teraz odmówić nie może.	Pod każdym względem Nawet w tym, a zwłaszcza może w tym, co się tyczy panny Agnieszki. Nie pamięta pan zapewne, panie Copperfield, pewnego swego wyrażenia, które właśnie w sercu zapisałem. Mówił pan raz, że każdy, kto ją pozna, powinien czcić i wielbić pannę Agnieszkę. Dziękowałem za to panu z wylaniemz wylaniem	Nic, nic Widzisz pan, ja, od czasu moich nieszczęść, ulegam nagłym osłabieniom, a w tej chwili właśnie uczułem dreszcze. Nie zważaj pan na to i zajmij się raczej swojem szczęściem.	Nie... Ten pan... Porządny człowiek, alem go wygnał, kiedy tak pan baron kazał...	Doprawdy. Jeden z nich napisał do mnie: „Jeśli Beautrelet oświadczy, że coś wie, trzeba mu wierzyć, a to, co powie, proszę o tym nie wątpić, będzie najistotniejszą prawdą”. Panie Izydorze Beautrelet, oto teraz ma pan sposobność usprawiedliwić zaufanie swoich kolegów. Zaklinam pana, niech nam pan powie najistotniejszą prawdę.	Rannego ciężko. Mimo to pojadę jutro do Hołowina, by naradzić się z mym szwagrem w pana sprawie. Teraz przynieśliśmy panu koc, burkę i jedzenie. Jutro przyniesiemy znowu. Nie będzie panu bardzo wygodnie spać na ziemi, ale trudno, pan żołnierz.	O, nie rób pan ceremonii	Powiedziałem ci już Sancho, nie turbuj się nic, bądź spokojny. Jak nie będzie wysp, to mamy królestwo Dinamarku i Sebradisy, które ci lepiej jeszcze przypadną, bo nie potrzeba do nich po morzu się dostawać. Ale na to wszystko przyjdzie czas. Na teraz sięgnij no do sakwy, czy nie masz tam co zjeść, bo potem ruszymy szukać zamku jakiego, gdzie byśmy się na tę noc schronili i kordiał mój przysposobili; jak mi Bóg miły, ucho piecze mnie piekielne.	Ja nie głupi jemu się przeciwić...	Ja nie widzę jeszcze wygranej. Chyba że waszmość przyprawisz jej skrzydła.	Panie Cohn, żeby Kray był fuszer, to jego obraz nie byłby u mnie, pan wie	Ogólnie, ale nie wie o kim. Reszta należy do pani. I ja się też przydam na coś	Szczurze Nie mogę wrócić ot, tak sobie do domu, iść spać i nic nie zrobić. Wątpię, abyśmy mogli być użyteczni, ale wyciągnijmy łódkę i popłyńmy w górę Rzeki. Za jakąś godzinę wzejdzie księżyc i wtedy zaczniemy szukać Grubaska według sił i możności. Bądź co bądź, lepsze to niż iść spać i nic nie robić.	Gorzej mi zrobiło bo mnie oddali do szpitala. Czemużem ja nie został na miejscu pod wozem? miałbym już pewny nocleg i głodu bym nie cierpiał...	Nie, panie Harbercie ale jednak ta przystań nie bardzo mi się podoba. Jakoś nieprzyjemnie wygląda.	O! Nie będzie z tego nic każdy się postawi, za to ręczę.	Mamo, ja mówię o ojcu, a nie o panu Sołtanie.	A daj ty mi święty pokój! gadaj mi lepiej o sobie... coś ty robił? czyś tańcował? czyś się nie zaziębił na tym wietrze? czyś nie chory?	Niech Bóg broni! Jeżeli np. grupa A urządza wiec, to na pewno członkowie grupy B na ten wiec nie przyjdą, a jeżeli przyjdą, to po to, żeby hałasować, gwizdać, przeszkadzać. Panowie A wcale nie chcą dowiedzieć się, co myśli grupa B i na odwrót. Oni z góry mają siebie nawzajem za ojcobójców, trucicieli, zdrajców ojczyzny, bandytów, złodziei itd.	Miasto wre. Toż w kwietniu, od 17 do 24, wyrżnęli pięciuset Francuzów. W samym szpitalu chorych zamordowali 400, bezbronnych. Pomimo zdobycia go i kapitulacji 24 kwietnia emeuta w nim nieustająca. Stąd surowość. Patrol za patrolem. Nikomu nie wolno nocą z domu wychodzić. Musimy ich trzymać za gardło...	I zdaje mi się, że powiedziałaś: „Co to? Drzwi się...”	To prawda, że jest nas trzech. Ale niejednakowe są nasze prawa. Ja pierwszy ogłosiłem wojnę, ja brałem główny udział w bitwie.	Co pan rozkaże?	Czemubym nie miał być! mruknął ów.	Dlaczegożbym nie miała mówić, co czuję?	Doskonale pamiętam ten dzień uroczysty bo byłaś ze swoim fartuszkiem gospodarskim uroczystą, jak święto; co ci nie przeszkodziło stłuc dwa talerze i jedną szklankę...	Niech pan czym prędzej przyjdzie, czym prędzej.	Och, komu ich nie trzeba?	...Że przy nim zapomina się o wszystkich innych nieszczęściach.	Jaka? Tak nam się wszystko po myśli składa, jakby aniołowie stróże za rękę nas wiedli.	Owszem, i ośmieliłbym się rzec, że może mu to przynieść nieszczęście.	Potrzyj ten szal i zobacz, jaki on gruby i ciepły Uszczypię cię trochę, jeśli chcesz, żeby ci pokazać, jaka jestem prawdziwa. Przez chwilkę ja też myślałam, że śnię.	To chyba czysto ludzkie, że krzywdy się pamięta.	Chcieliśmy koniecznie jechać razem z panem i nie zostawiać pana samego w tym kąciku. To wielka przyjemność dla nas	Żeby on mnie widział, to byś ty już mnie, panie Michale, nie widział. Tego tylko brakowało!	Hej, to wyprawa, nie podjazd, ale kiedy tak, to czas nam w drogę.	Czy nie nosił czasem nazwiska Faria?	Cóż to stan małżeński w taką abominacjęabominacja (z łac.) pytał dalej pan Zagłoba.	I to mówi pan, taki człowiek niezwykły?	Iw... jak ty możesz, nieziemska, bawić się z drabem takim jak ten Pochroń. Ty, tak anielsko piękna hélashélas (fr.) bandyta, zbój.!	Nie, po co? Rzecz już awizowana. Zapis idzie do ksiąg własnych	Podziękuj serdeczniej, mój bratanku. Pan jedzie, aby uładzić interesy firmy Wilhelm Grandet.	To razem właśnie mamy tyle, w sam raz tyle, żeby założyć wielką fabrykę. Cóż stracimy? Zarobić zawsze można Zresztą, albo robimy interes, albo interesu nie robimy. Powiedzcie raz jeszcze.	Jak to nie zmienia? Przecież on najwyraźniej zwraca pani wolność. Łucjo, co pani mówi?	Tak, proszę panicza, u bardzo miłego, bardzo zacnego, bardzo kochanego pana. Czy mam panu pomóc rozpakować walizki?	Mimo wszystko lubię Penna... i wszyscy go lubimy Powinniśmy byli poholować go za sobą... ale chciałem ci najpierw wszystko opowiedzieć.	Nie prosiłam cię o to ale to było takie w twoim stylu.	Tak, na strzelaniu królewicz potrzebuje rozrywki. Bądź co bądź, należy mu ich dostarczyć... namiętnie strzelać lubi. Przecież to tak niewinna zabawa...	A ja za panem	Jest moją, ale myślę, że wkrótce będzie naszą.	Moim mężem jest behadyr Ajdar, a ja pochodzę z bardzo dalekich stron, jak mówicie, „spod zachodniego nieba”.	Na to trzeba go przecież przedtem odszukać	Przebaczyła mu pani, że panią opuścił?	Przemkowi zachciało się pewnie, dostojniejszej jakiejś żony, kędyś z królewskiego gniazda wziętej niemki... Dostanie ich dużo do wyboru	Tak jest...	Tak, proszę pani.	A ja Kamę panie dobrodziejki także...	Co się stało? co ci się stało, milordzie?	Ha! Nędzniku! mam tu dokument podpisany własną twoją ręką, dokument, w którym ręczysz honorem, że poślubisz mnie, Gburię-Furię!	Skądże tak nagle?	Tak, ale obecnie z powodu mego zdrowia mają mnie wysłać wcześniej.	Tak.	Tak.	No, to zgoda Ale wy za moją dobroć zapłacicie sto pięćdziesiąt rubli Grochowskiemu i sto Joselowi.	Pani Danglars zasłabła Może by ją zanieść do powozu?	To pasja do pracy! Pierwszy raz coś podobnego spotykam...	A poszłaś za niego?	A skąd wy tutaj, piękna damo? A to spotkanie! A to gość!	Gdzieżeś wczoraj widziała pana Dolewskiego?	Gospodyni, Mąż, Pieniądz, Żona zachęcony i do żartobliwego humoru swego powracając zawołał Kirło.	Może kalinowego stołu? może cisowego progu do chaty?	O, diamenty, to jego mania On ma chyba jak Potiomkin pełno diamentów w kieszeniach i rozrzuca je po drodze jak Tomcio Paluch kamyki.	Przed wami? Za co?	Płaszcz ten przypomina mi trochę paliumpalium tripudiatripudia (łac.)	Skąd ty to wszystko wiesz?	A dokądżeto? dokąd? matuniu? i po co ci wstawać było?	A po co? Karolku, oni chcą błazna na sędziego... Mianuję cię moim sędzią!	A zatem?	Ale moje?	Chciałbym pomówić z Janem Andersonem ze Skrołyki!	Chciałbym popróbować naukowego doświadczenia Gdy dorosnę, będę robił wielkie naukowe odkrycia, teraz zaś rozpocznę tym doświadczeniem.	Co, prosz pampsora? Formę	Dawno? Przywieraj drzwi prędko.	Dobry był chłop, ale zawzięty. Tereska domadoma (daw., gw.)	Hej, bracie, tyś zbiegły katorżnik?	Ho, ho! przybywasz z Wenecji ocalonej!	I co?	Jakto, mnie, bratu?	Jeszcze?...	Może tedy perswazji usłucha?	Niech cię Nieba mają w swojej opiece	Patrz, Feliksie ona mnie poznała... Jak ona potnieje...	Płukanie żołądka i chinina!	Rozumiem.	SOKRATES:	Słucham.	Ta małpa Bixiou on ma prawie talent.	Te same nawet co dawniej widzę kwiaty	Wiesz?... był na przyjęciu!...	Wybornie, mamo, zapraszamy cię
Zdaje mi się, że to piękny kraj Widzę jednak Francję taką, jaką jest, bo patrzę na nią oczami kobiety; mój kraj zaś przeciwnie, widziałam go tylko oczami dziecka, zawsze więc jest zasnuty mgłą świetlistą lub mroczną, stosownie do tego, jak moje wspomnienia go przedstawiają: jako miłą ojczystą ziemię czy jako miejsce gorzkich cierpień.	Och, z pewnością, proszę pana; bardzo mi dla dzieci zależy na tym corocznym exodusie. Niech kto mówi co chce, dzieci potrzebują powietrza. Fakultet chciał mnie wysłać do Vichy, ale tam jest za duszno; pomyślę o swoim żołądku wówczas kiedy te chłopaki podrosną. A potem profesor z temi egzaminami, wciąż jak na uwięzi, a upały męczą go bardzo. Uważam, że człowiek potrzebuje rozprężyć ramiona, kiedy tak jak on cały rok spędził na wyłomie. W każdym razie, zostaniemy jeszcze dobry miesiąc.	Niech się pan nie obawia! Ja uczę się od niego właśnie, jaką na scenie być nie wolno!	Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz gospodynią pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby i te siostrzyne...	Co to, to nie prawda głupi zawsze jest głupi; ale zostawmy to na potem. Dałem ci rady, jakie za najlepsze uważam, teraz rządź swoją wyspą i niech cię Bóg prowadzi!	Nieźle! ślicznie! Ani naiwna Duthé lepiej by się nie odcięła ale cóż ci na to odpowiedzieć? mogę przysiądz, że poczęstuję cię świeżą prawdą, ręcząc, żem piękniejszej, dowcipniejszej nad ciebie nawet w Paryżu nie widział.	Tym lepiej Zaufanie to ważna rzecz, zwłaszcza gdy kto chce się żenić. Co mi zresztą do tego; ale posłuchaj, chłopcze, nie trać czasu, idź do niej natychmiast, zawiadomić o swoim powrocie i nadziejach.	Przez noc tu zostaniesz i jutro przez cały dzień, ale aby cię oko ludzkie nie widziało. Jeden tylko Woroba wiedzieć o tobie będzie. Trzydzieści lat służę panu Jaroszowi, a przez ten czas nie skłamałem mu ani razu; jutro mu skłamię po raz pierwszy, bo jak mnie zapyta, powiem, że cię nie ma. Ocaliłeś mnie od nieszczęścia, może od śmierci; ja też ciebie chcę ocalić od nieszczęścia, a może także od śmierci. Ale już kwita będzie między nami, nic ja już więcej uczynić nie mogę.	Co to jest? co to się stało?	Ona może panu powiedzieć, że pana ojciec nie miał nic wspólnego z klęską i śmiercią jej ojca albo przeciwnie... jeżeli przypadkiem pana ojciec...	Zaprawdę, doskonale pan mówisz autorowie jednak książek tym podobnych jeszcze więcej zasługują na naganę, że nie zważają wcale na żadne przepisy sztuki, których zachowaniu dwaj najznakomitsi poeci starożytni sławę swą winni.	Och! to nic nie znaczy, że nie trwało długo; to dowodzi że to jest zdrajca!	Zabawna jesteś z tą wieczną zazdrością i niechęcią względem siostry mego męża. Można by cię posądzić, że ci tak bardzo chodzi o klucze, że chciałabyś wszystko mieć w swoich rękach, rządzić wszystkim... Jakbyś nie wiedziała, że wszystko, co panna Murdstone robi, czyni w najlepszej intencji, z łaski. Przecie wiesz o tym?	A te znaki porozumienia, a woda święcona? Ależ to conajmniej księżniczka krwi, owa dama z murzynkiem i pokojową!	A, mam cię! Że też od razu nie pomyślałam o spiżarni! Coś tam robił?	Idę za służbą. Gadają, że Ślimak teraz bogacz, więc wstąpiłam, może by mnie wziął za dziewkę. Ale z dzieckiem i Ślimak nie chce mnie wziąć.	Ja wiem, kto to jest	Mela, ja przecież dla ciebie miałbym zawsze czas, jeślibyś tylko zechciała.	Och, jaka jestem rada, żem obejrzała to wszystko Kiedy będę usypiać, znajdę się tu w myśli. Wyobrażę sobie twoją drogą głowę na tej poduszce. Powiedz mi, Rafaelu, nie radziłeś się nikogo, urządzając swój pałac?	Słowo „kocham” nie byłoby tu trafne. Przyzwyczaiłem się doń jak alkoholik do napojów wyskokowych. Jest to swego rodzaju nałóg. I nie wiem, czy się go kiedy pozbędę.	Żądają od nas wpłacenia w lutym sześćdziesięciu tysięcy dolarów, a resztę zgadzają się rozłożyć. Nie rozumiem. O ile wiem, zapewniałeś ojca, że sam pokryjesz dług. Ty i twoje rodzeństwo.	Nie ma tu materiału na testament, ale na konrakciki ślubne, może!	Oglądając się poza siebie myślę o tych, których już wśród nas nie ma, a z którymi powinnam była na lepszej pozostawać stopie. Jeśli sąd mój o małżeństwie bywał za srogi, wina to własnego mego, gorzkiego doświadczenia. Ale nie w tym rzecz! Byłam przez lat wiele ostrym sędzią, a dziwaczka jestem po dziś dzień i pozostanę taka, lecz z tobą, Trot, wzajemnieśmy dobrze na siebie wpłynęliwzajemnieśmy dobrze na siebie wpłynęli	A czemu nie! Jest w zakrystii drabina, sami ją zeprzyjcie ostrożnie o listwę szafy.	A poza tym nie mogę uważać za życzliwość, że dla dobra, dla korzyści instytucji mianował właśnie mnie. Pozwól też, że ja sam osądzę i zadecyduję, czy mam żywić dlań szczególniejszą wdzięczność.	Ależ dlaczego?! Dlaczego?	Alkohol rzekł pan Roch.	Ech, mój wuj jest wysoki, chudy, skąpy i umiarkowany w jadle.	Gdyby ją pan hetman widział ubraną po kobiecemu...	I któż to był?	I pani go znasz? spytała.	Imię rzekł Heyst, wciąż jeszcze nie patrząc na dziewczynę, którą nazwał ostatecznie Leną po wielu próbach i zestawieniach pojedynczych liter i sylab.	Ja za śmiałość mają bardzo wielmożnego pana przepraszam ale gorzelnia pańska otworzy się za miesiąc, i ja chciałbym pierwszeństwo u pana mieć...	No, chodźmy! Do widzenia, Campbell. Pamiętaj, że jeśli wy sami nie rozgadacie, z nas żaden ani nie piśnie.	O dla Boga! wolałbym był zginąć! Na tożem wyżył, by hańba do mnie przyrosła!	Opowiem, co mi się spodoba!	Owszem, nie chcę asińdźki zwodzić, bo choćbym przyrzekł, to bym nic nie zrobił, ale jakże nazwisko? Dorobek? Parobek?	Pana Aimé, proszę jaśnie pana?	Po co się pytasz, kiedy wiesz.	Po prostu jest jego córką.	Polak, więc szlachcic, to się rozumie siadajże, szanuję szlachectwo... a żem ja mieszczanin, będę stał.	Tak to następstwo wojny.	Teraz. A co? Nie zlatujesz z kulbaki?	To i dobrze ale czemu to? zali kto nie zachorzał?	To nie ulega wątpliwości.	To wy mnie wybaczcie piękni jesteście ludzie, piękni, piękni. Nie umiałam zrozumieć was.	To zupełnie sielankowa niewinność	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech... czy daleko jeszcze do Warszawy, panie mój kochany?	Wiem o tem; lecz możesz umieścić mnie gdziekolwiek na prowincji, u jakiej znajomej damy: w swoich stronach rodzinnych, naprzykład...	Wolałabym skoczyć do Wisły I tak mi życie zbrzydło. Nie pracuję teraz w żadnym lokalu. On mi nie daje.	A chcesz się upić?	A ja wiem?	A nie pamiętasz, jak wysoko podnosi się woda?	A ty, Ozerze, pocałowałbyś Ruchcię?	A wrócisz?	Aha! Podrzuciła jakaś miejska lafirynda. Pański bękart. Ha, trudno. Lepszy znajda niż nic. Boża w tym wola.	Ale jesteśmy jeszcze coś winni w hotelu?...	Ale jeszcze za krótko, żeby móc coś dojrzeć wśród takiej mgły	Ale... ja ich nie widzę...	Aspaniaspani (daw.)	Boże kochany! Do samego generał-gubernatora!	Czego chcesz?	Czego ode mnie chcesz?	Czemu nie powiész?	Czy kto zauważył, jaką mgłę mieliśmy dzisiaj rano?	Cóż teraz zamierzacie począć?	Dlaczego?	Dobrze.	Dwóch, morejne... trzech... dziesięciu... nie wiem!	Dziecko drogie!	Dzień dobry, Grzegorzu. Jakże się miewa nasz chory?	E! bo tam niedobra siedzi zwierzyna...	E, rzucisz.	Hanka!	Hę?...	Ja?... ha! dokąd?	Kto tam?	Mama!	Mój kochany, daj mi spokój.	Młodość, Nauka spytał Ochocki.	Nie mogę szastać majątkiem moich dzieci czasy są ciężkie, a poza tym gra nie warta świeczki.	Nie wątpię o waszej protekcji, najpotężniejszy książę, ni o dobroci najłaskawszej księżnej. Moje nieszczęścia rozrzewniają wszystkie serca i jednają mi wszędzie uprzejme przyjęcie. Lecz zanim je opowiem, chciałabym wiedzieć, czy w istocie między nami znajduje się najwspanialszy rycerz Don Kichot z Manchy i najznakomitszy jego giermek, Sancho Pansa?	Och?... aż tak...	Odwiedzał cię ktoś przynajmniej?	Oto moja mamusia.	Proszę już raz z tym skończyć, bo wysiądę!	Prędzej. No!	Skądże ja...	Słuchajże, Doman, wy z kim ?	Tak	Ty też mnie nie przekonałeś i jeżeli nie masz innych argumentów...	Wariat!	Widział kto podobną dziewczynę! Czy ja jestem twoim ojcem? Jeżeli je ulokowałaś, musisz mieć kwit...	Więc wierzysz zawsze niewzruszenie w swoje życiowe dogmaty?	Więc?...	Wojna pytała panna Aleksandra.	Wszyscy używają sobie szczęśliwi jeden Cezar zamęcza się za wszystkich panowaniem	Z tamtej uliczki.	Zapoznaliście się państwo, jak widzę Prezentacja już zbyteczna.	Zarobiliście w lesie?...
Otóż zmiłujcie się tylko nie powtarzajcie. Ja przed wami jak przed ojcem rodzonym. Jeszcześmy wówczas byli w lasach pana łowczego i stary Bartosz i mój nieboszczyk razem. Nie wiecie bo coto za człowiek był mój nieboszczyk! Jużto prawda, że czasami lubił z ludźmi uczciwymi podhulać, ta i podpić, ale co chcecie, taki człowiek człowiekiem. Ależ za to sprytny, a do wszystkiego do czego chcesz, a przewąchał bestja co się gdzie święciło i przez dziesiątą ścianę. Jakoś Bartosz z moim nieboszczykiem mało nie jednolatki byli, obaj nieżonaci, bo mój taki mnie jeszcze i nie zaznał. Aż tu matczysko im stare umiera, jakoś w późną jesień przed Wszystkiemi Świętemi, to i gospodyni w domu nie stało. Nu, już taki jednemu trzeba się koniecznie ożenić. Mój był młodszy, o! i tęgi chłopak, jak Boga mego kocham. Ludzie poczęli im swatać nieboszczkę Bartoszowę, młodą i śliczną dziewkę; krew z mlekiem, jagódkę, ale już była we dworze u nieboszczyka łowczego. Bartosz z początku nie zechciał, kiwał głową i nie smakowało mu coś, że to ze dworu, zwyczajnie. A no jak zaczęli go namawiać, że dobra gospodyni, że uczciwa, a liczko taki gładkie było, tak się nareszcie odważył, ta i ożenił.	Może być ale to prawidło nie stosuje się do panny Eweliny. I jeżeli chronię ją... a raczej nie życzę jej stosunków ze Starskim, gdyż ona sama się chroni, to tylko dlatego, ażeby podobny człowiek nie skalał jej czystej myśli jakim wyrazem... No, ale pan jest znużony... Przepraszam za wizytę w tak niewłaściwej porze.	Prędzej sowa dogoni jaskółkę aniżeli my ich, mój piękny panie PrzemocAle co wy, to nie musicie być miernikiem, tylko oficerem, może nawet z gwardii jego świątobliwości. Zaraz walicie w łeb! Znam się na tym, sam przez pięć lat byłem w wojsku. Zawsze waliłem w łeb albo w brzuch i nie najgorzej działo mi się na świecie. A jak mnie kto zwalił, zaraz rozumiałem, że musi być wielki... W naszym Egipcie (oby go nigdy nie opuszczali bogowie!) strasznie ciasno: miasto przy mieście, dom przy domu, człowiek przy człowieku. Kto chce jako tako obracać się w tej ciżbie, musi walić w łeb.	Nie, to się nie opłaci	Nie mam czasu. Zresztą przyzwyczaiłem się już do procesów. Nie ciążą mi.	A, łajdaki, Boże odpuść, antychrysty potępione!... Żeby też nikt nad bestyjstwem nie miał dozoru...	Nie mogę Bilitis tam jest i nie spocznie, póki mego rozkazu nie wypełni.	Nie. Oni tam morców nie dopuszczają. A zresztą...	Posłuchaj czyż pokój nie lepszy jest od takiej wojny? Powracam ci wolność natychmiast, ogłaszam i wychwalam twoją cnotę, nazywam cię Lukrecją Anglji...	Tego nie neguję.	Tu nie ma roślin, które owocują.	Wiesz, co ci powiem Mendel? Sama nie wiem, jak mi ta noc minęła.	Karolino, nie daj się! Broń się, dziewczę z buzią jak malina! Jeżeli go teraz nie oszołomisz, znowu zapanuje nad tobą.	Nie mogę. Mam rybę, którą muszę oddać w Stors o trzeciej na wielki obiad, a nie ma żartów z tymi klientami i z rybą także.	Szpas i bujda bo przecież wojen nie wygrywa się sprawami sądowymi. Jeśli już koniecznie chcą się ze mną prawować, to niech się prawują. Na ogół wziąwszy, jeden proces sądowy mniej czy więcej nic w sytuacji zmienić nie może.	Jak nie wie, to mu powiedzą. Znajdą się takie!	Myślę, że one nigdy nie obojętnieją... Owszem, coraz wydają się droższymi...	Nie upieram się przy poddaniu mu tej myśli Zróbmy doświadczenie. Dick to porządny chłopak; niemowlę nowo narodzone bym mu powierzył.	O, wcale nie, bo już umiem pogardzać... Niech się żeni z tą Mongołką...	O! wszakżeś wówczas był biedniejszym, gdyś opuszczał dom rodzicielski! Wtenczas nie umiałeś tak grać, jak dzisiaj, a jednak ta wycieczka była drogą do twego szczęścia. Gdybyś nawet był głodnym przez jeden dzień i drugi, albo przespał noc pod gołem niebem, Wzięła go za rękę i coraz więcej przedstawiała mu swoje romansowe myśli o życiu, którego sama bynajmniej nie znała. Pochlebiało dumnemu, kapryśnemu dziecku, że mogła kierować drugiemi; Krystyan zajął miejsce jej lalki, przez niego chciała urzeczywistnić swe marzenia. Takim sposobem powstało w niej silne uczucie, wielce jednak różne od miłości. Opowiadała mu o obcych krajach, o sławnych ludziach i wzdychała, że jest tylko dziewczyną, zaręczała	Ja też jestem wstrząśnięty. Dziękujemy, mistrzu. Szkoda tylko, że moja żona, nawet gdyby się jej przydarzyła podobna oka­zja, nie mogłaby nawiązać intymniejszego kontaktu z tym arcydziełem.	Co za bujda Żonaty! I to ma być wyznawca anarchizmu! Co znaczą te bzdury? Ale to chyba tylko się tak nazywa. Anarchiści się nie żenią. Każdy o tym wie. Nie wolno im. To by było odszczepieństwo.	Jeszczem ich nawet nie widział. Kwapiłem się do ciebie i zetknąłem się z tobą zaraz po wyruszeniu w drogę. Tyś starszy od Hathiego... Ale powiadam ci, o Kaa to dopiero będą pyszne łowy! Niewielu z nas doczeka drugiej zmiany księżyca!	Tak, nie omieszkam tego uczynić Stryj i bratanek zostali zamordowani!	Farmazonfarmazon (z fr. franc-maçon) wtrąciła się do rozmowy przechodząca kobieta, żona diaczka, jak się okazało. Kirgizowie: naród turecko-mongolski zamieszkujący gł. Kirgistan, w większości wyznający islam; Buriaci: naród mongolski zamieszkujący region jez. Bajkał, w większości wyznający szamanizm i lamaizm (buddyzm tybetański)., bez księdza, bez nabożeństwa: w dzwony nie dzwoniono. Przykro nawet. Sąsiadka mówi: straszyć będzie	A ja nie chcę, żebyś na mnie patrzałpatrzał	Rozumiem, ale jednak nie mogę zrozumieć, dlaczego tak cię poraża ten dom.	Winniście mi tylko jeden cekin, Pańku ale i tego cekina pewno nie wydobędziecie z tego mieszka, coście go wykopali, bo gdzie wy to sprzedacie?	Jak to! nie był pan nieszczęśliwym?	Doskonała uwaga, mości panie Balfour z Shaws z pewnością byłoby dla mnie o wiele prościej napisać do niego, atoli dla Jana Brecka byłoby cięższą sprawą to odczytać: musiałby przedtem iść na parę lat do szkoły, a kto wie, czybyśmy wtedy się nie znużyli czekaniem na niego.	Hm... Nie śmiałbym nawet prosić... Ale sam pan wie, jakie to ważne dla mnie... Dla mnie i dla pana też...	Ja osobiście nie mam nic przeciwko Sułkowskiemu, ale że łaska pańska która mnie pokorniejszym czyni, jego w pychę wzbija, to pewna, że może się czasem chwalił że on robi co chce, nietylko w sprawach państwa, ale nawet z Najjaśniejszym Panem: to być może.	Cóż chcecie? Wszystko się w końcu łamie. Póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie. A oberwało się i drugie ucho; zarąbano wojewodę sandomierskiego, Pakosława.	Jak to toć to wy, majstrze Piotrze! wybornie! dopieroż to będziemy bawili dziś wieczorem! Witajcież mi, witajcie! Gdzież ta małpa i ten obraz, że ich nie widzę?	O, wiedziałam, że będziesz tym zmartwiona I ja się zmartwiłam. Drzewko to rosło tu, gdy byłam jeszcze młodą dziewczyną. Wielka zawierucha, jaką mieliśmy w marcu, wyrwała je z korzeniem. Rdzeń jego był już zgniły.	Godzi się, godzi, zostawcie to mnie dam na tę sumę kwit marszałkowi.	Ach i to twoje bezdennie naiwnie zaufanie. „Co, Właduś?” Uj­rzałem tego potwora, ziejącego śmiechem, i zdawało mi się, że ciebie w tej oto chwili wprost z ramion jemu w paszczę...	Ale skoro ty się gniewasz na nich?	Owszem. Emabluję z całą premedytacją. Chcę się pani podobać. Zaraz. Janie na Trzeci Most... Przejedziemy się troszkę. Dobrze?	Wiem, że on jest chrzczony, a nawet jego rodzice i dziadkowie też. Ale powiadają, że przechrzta pozostaje tym bardziej przywiązany do swojej religii, że to tylko finta... Czy to prawda?	A cóż temu winien Tumry, że się urodził z jasno-włoséj matki?	Czy bylibyście myśleli, że ta fujara zdolna jest zachować się w ten sposób?	Mniemasz, że stróże się zgodzą?	Prawda was sparzyła kiej pokrzywa, żeście się tak ciepnęli!	Słuchaj no, miły mój, rzekł ks. Janik zwracając się do niego	To chodźmy, profesorze, ubrać się w skafandry.	W piekle, nieprawdaż? w tym ciemnym kąciku, gdzie się stawia niegrzeczne dzieci.	Dlatego też musimy podjąć odpowiednie środki, żeby na wyspie Tabor było wiadomo, że razem z Ayrtonem znajdujemy się na Wyspie Lincolna.	Aha, na uniwersytecie też niczego sobie Tam wydział przyrodniczy i historyczny dały sobie zdrowo po zębach. Wydział przyrodniczy odrzuca objawienie i wyznaje panteizm. Na czele stoją profesorowie, a dziekan Radl sam niósł sztandar. Historycy obsadzili bibliotekę w Klementinum i bronili się rozpaczliwie, tłukąc przeciwników głównie księgami. Dziekan Radl dostał w łeb oprawnym Velenowskim i zginął na miejscu. Widać wstrząs mózgu. Arne Novak został ciężko poraniony jednym z tomów Odkryć i Wynalazków. W końcu historycy zasypali napastników zbiorowym wydaniem pism Jana Vrby. Teraz pracują tam saperzy. Wygrzebali dotychczas siedmiu zabitych, między nimi trzech docentów. Uważam, że zasypanych jest najwyżej trzydziestu.	Boję się sprawić ci tym zbyt wiele przykrości	Chrystus ci wynagrodzi pokorę twoją, Agnes. Małeśmy wszystkie przy siostrze Beacie. Żagwi się ona pośród nas jak Kierz Płonącykierz płonący (daw.)	Miłościwy panie, Bóg miłosierny. Jeśli osierocić zechce, opiekować się będzie! Pocóż trapić się zawcześnie.	Widzisz, Wojtek, powiem ci prawdę. Strasznieś chłop nierozgarniony. Baśki się chcesz wyzbyć właśnie teraz, kiejkiej (gw.)	Miłość prawdziwa ma ten przymiot cudotwórczy, że zasłania widok rozdzielających przestrzeni, czarne robi białem, białe czarnem i na samą zbrodnię nawet zarzuca osłony tak różowe, że z za nich przybiera ona pozory bohaterstwa...	Daruje pan, że mu przerwę mówił pan, że córka autora miała przybyć. Toby mnie bardzo interesowało. Czy pan jest pewien, że na nią liczono?	Ach, na śmierć zapomniałem o tym, że miałem panią prosić o przejrzenie tych fotografii. Mam tu sporo fotografii moich dawniejszych i obecnych współpracowników...	Zapewniano mnie, proszę pani że dewotki posyłają swe życzenia do świętego Antoniego w zamkniętej kopercie i że płacą należność dopiero po otrzymaniu żądanej rzeczy.	A to by dopiero była para... cha!... cha!... cha!... Cóż by na to Bronek powiedział?...	Cóż to ty chcesz za wyspę? czy to jaki kąsek, myślisz, do pożarcia, ty niedopchany worze! ty żarłoku bestialski.	Trzeba wyjść na wieżę, tak wysoką, jak na przykład tamta, ze złotą kulą na szczycie. Patrząc stamtąd, widać bardzo daleko wokoło.	A jakże? Już odesłała.	Być może to prawda	Gdzie?	Jak Bóg na niebie.	Jeśli jednak tamte propozycje są lepsze od mojej...	Masz na myśli nasze okręty?	Niech tu trupem padnę, jeśli to nieprawda, co mówię!	Pan Norski!...	Przecież gazety donosiły o otwarciu drogi żelaznej na całej przestrzeni?	Spokojny dotychczas „Monter” nagle podnosi głos.	To bardzo możliwe.	To mąż mój ani chciał słyszeć o pożyczce...	Wróć do chaty mojej	Zobaczymy to jeszcze	Łże? To kopnij poniżej grzbietu...	A kto go przygotował?	A potem, panie Smith?	Bigiel wspominał o siedmiuset tysiącach rubli.	Co tam racje! Tu radzić trzeba!	Coś ty taki milczący, Stachu?	Czy Moskwa jest teraz zasypana śniegiem? Czy tam ładna ślizgawka?	Czy straciłem zaufanie?	Gerumo jie geri, tiktai... jais tikėti aš negalėčiau.	Handel	Jaki jest adres pański w Paryżu?	Jakże, idzie biznes?	Jestem gotów!	Jużci, naszym.	Komu wiadomo? trzeba było ogłosić przez gazety, mówił sapiąc otyły jegomość. A gdzież sam ten baron Teper?	Mam pomarańczę. Weź, jedz!	Niech Magda teraz je, ja sam pokarmię sierotę	No, od czegóż by była LauraLaura	Potworne.	Skądże ci te myśli?	Stary samolub! Idź, życzę ci, żebyś zdechł jak pies.	Taki suchy, śniady brunet, opalony jak cegła?	Tragi-komedya życia	Użytecznym	Za prawdą!	Zmarli wczoraj rano
Dla mnie ma znaczenie tylko to jedno, że pana kocham, że pana uwielbiam, że wprost nie wyobrażam sobie, jak mogłabym żyć z dala od pana...	A więc są jeszcze węzły... które pana łączą z „burżuazją i wyzyskiwaczami”.	Ależ baron du Châtelet to człowiek, który narobił wiele hałasu. To ów towarzysz pana de Montriveau.	Ja nie, ale Franz widział. Ale nie wolno o tym ani słowa pisnąć przed hrabią. Franza wprowadzono tam z zawiązanymi oczyma, a posługiwała mu służba złożona z samych niemych i kobiet, przy których Kleopatra przypominałaby podobno tylko pospolitą kurewkę. Ale nie jest do końca pewien tych kobiet, weszły bowiem dopiero, gdy zażył sobie haszyszu; więc może wziął za kobiety tańcujące wokół niego posągi.	Jak najchętniej ale uprzedzam pana, iż dobrze jestem powiadomiony, a cała wina spada na pańskich muszkieterów.	Proszę, proszę jeżeli waszmość dla mojej kompanii, to nie przyjmuję tej grzeczności; waszmość tam potrzebniejszy na przedzie.	Przyjechałem pierwszy, jestem pewien! Zrobiłem to umyślnie, aby mieć pana tylko dla siebie choć przez chwilkę. Julia i Emanuel przesyłają panu tysiące serdeczności. O, hrabio, ależ tu ślicznie! Ale niech mi pan powie, pańscy ludzie będą potrafili zaopiekować się moim koniem?	To pomyłka... on tego nie pisał. Ach, Ludko, jak mogłaś to zrobić!	Tym bardziej dziwne, że nie przypomniałeś jej sobie przez tyle lat Ale idźmy dalej.	A inni?	A ja słyszałem, jak się zmawiali, żeby go zlinczowaćzlinczować	A jaka bezbożność! odszepnęła Antyfona	A jaka ma być jego treść?	A nawet zupełne szczęście, szczęście spełnianego obowiązku i czynienia dobrze, chociaż w tak małym zakresie. A pan... zadowolony?	A więc tak pan, człowiek religijny, którego zowią sprawiedliwym, pan pragniesz tylko jednej rzeczy: nie odpowiadać za śmierć moją.	A! matuniu! matuniu! jakże ja wam rada, żeście do mnie przyszli; to strach, co ja mam do was spraw pilnych... ażem już biedz chciała.	A! źle to rozumiész Liza widzi tylko niebezpieczeństwo dla kieszeni, ale... bodajby!	Akurat tędy przechodziłem i pomyślałem, że zajrzę. Znalazłeś już kogoś do pomocy?	Ale ba, jakże, byłem panie i nie na jednej.	Ale nie jesteś głodny?	Ale pan się myli	Ażebyś mi był prawicą ręką w którąbym ja wierzył jak we własną!	Ben Joela i jego siostry.	Broń Boże! Chodź za mną, pokażę ci, co masz czynić.	Bynajmniej... Myślałam tylko, jak różne bywają sny nocy letniej.	Byłem pewny, że tamta nie żyje, przecie ją powiesiłem doskonale.	Bóg wié! Jedni gadają że poszła gdzieś służyć do miasteczka: drudzy że ją zabrali i namówili cyganie, co to tu byli i niedawno nocką zemknęli...	Bądź pani spokojna. Zaślubisz Manuela. Ja pani za to zaręczam.	Chciałbym go prosić, by mi pozwolił na konia którego żołnierskiego siąść bo mi kości zdrętwiały.	Co, paniczu?	Czemu nie złapałeś?	Dlaczego pytasz mnie o to właśnie teraz?	Dębowy waćpan jesteś?	Faraon chce, ażeby lud napadł na świątynie dwudziestego trzeciego. My zaś musimy sprawić, aby napadnięto nas dwudziestego Paofi.	Gospodarz, Gość	Ha! wskórajcie u Krzyżaka, by skargi zaniechał...	I co dalej?	I nic mi o tym nie powiedzieć! Kto jest ona?	I powróci po ślubie, bo u niego idzie prędko	Ile dni trzeba panu na zrobienie tego kruszejącego kauczuku?	Ja nie żebrzę, mój śliczny chłopaczku Chcę tylko zamienić dwa słówka z twoim paniczem, który mi dwa tygodnie temu dał pewne zlecenie.	Jak to, a ten, co go w powietrze ciskano, to nie był synem mojego ojca? A tłumoczek, co mi zabrano ze wszystkimi ruchomościami, nie do mnie należał?	Jednym słowem nie wymagam, abyś gardził panią Peggotty, mówię tylko, że to nie jest odpowiednie dla ciebie towarzystwo, że powinieneś zastosować się w zupełności do mojej woli i obliczyć następstwa, jakie krnąbrność twa pociągnie. Rozumiesz mnie?	Jeszcze zechce ożenić się tutaj...	Juści, drzewo już wycechowali, las rozmierzyli i po Trzech Królach rąbać zaczną.	Każecie odejść?	Kochany, jedyny...	Kużden jest za sprawiedliwością, komu ją w kumy prosić potrza powiedział twardo, aż kowal zmiękł, że to z tej strony go napocząć nie napocznie, i jakby nigdy nic, najspokojniej i prosząco rzekł:	Lada chwila go nie widać	Mam pieniądze! Dam pieniądze!	My tego nie możem uczynić!	Nie byłyby one tak przykre, gdyby ciągła wzgarda niewdzięcznej zmysłów nam nie mieszała i wszelkiej nadziei nie odejmowała.	Nie chcę mi się gadać, bo ja tu jedyny od biesów delegat. Jest mi markotno bez łysych kusych. Oberczort jestem i arcydemon. Szukacie wyrazu dla świętej myśli, dla miłowania i dla dobroci. Żadnej świętości nie było nigdy i żadnej dobroci. Po co się rozbijać pośród tych nudnych, zapoczciwionych, samych misztygałów? Nic się nie urodzi z tej waszej plewy. Bytu tajemnicę zakrył ludzkości swym własnym ogonem sam diabeł potężny. Do niego trzeba po prawdę się zgłosić, jemu hołd złożyć, głupstw mnóstwo napłodzić, na które jest wyraz. Z nonsensów jedyny, zorganizowany, lecz podle chciwy i marnie tchórzliwy, to system sowietów. Kosmos się zaciął na ogonie diablim, który należy wprzód obłaskawić, potem uruchomić. Mądrość wyczerpałem, przemowę skończyłem.	Nie ośmielą się... Kara bogów...	Nie pozwalają mi bawić się z nimi. A zresztą ja bym chciał wojny prawdziwej. Kiedy pan wraca do Azji?	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie tylko za to, lecz za to także, że się było tyranem, zdziercą, katem parobków...Polak, Rosjanin, Zemsta	Nie wiem ściśleNie wiem ściśle uroczyste ogłoszenie w kościele mającego się odbyć ślubu. już wyszły, a taki cichy ślub może się co dzień odbyć	Nie zastanawiałam się nad tym.	Niech więc zostaną przez noc poza ogrodzeniem	Nieludzki ojcze! Nieszczęśliwy synu! Hej, służba! Niech idzie który i przyprowadzi mego jeńca, księcia Krymtatarii Bulbę!	No więc o cóż chodzi?	No, więc cóż to takiego?	O! dużo na tem skorzystasz	O!... tak, ale czy pan się zgodzisz oddać mi go w tej cenie?	O, nie mówiłem tego wcale w tej myśli	Oto tam! Sami widzicie. Gdybym wiedział o tych rafach, gdybym miał mapę lub gdyby Shuan ocalał, to za sześćdziesiąt gwinei, ba, nawet i sześćset, nie dałbym się nakłonić do narażania mego brygu w takim kamiennym zatorze! Ale asan, któryś miał nam służyć za pilota, nie rzeknieszżenie rzeknieszże	Otóż słyszę kroki na schodach, idzie Szwarc	Panie doktorze, dlaczego pan nie powiedział mi wszystkiego z ręki?	Polityczne?... O, to nie gra roli. Zresztą, taki spryciarz, jak Stawski, przeprowadzi rzecz w Warszawie, gdzie o panu nikt nic nie wie.	Pozostaw to panu Merwigowi!	Praojcowie nasi pewnie tam leżą?	Przychodziłem tu przedtem i też mnie nikt nie widział	Rozumiem, nagadano waćpanu trzy po trzy...	Rzućmy się oboje!	Santa Maria!	Sejmik rozpędziłem w Orszańskiem, nie gdzie indziej, to domowa rzecz. Pan Tumgrat odpuścił mi, umierając, a co do reszty to nie wymawiaj, gdyż pojedynek najniewinniejszemu się zdarzy.	Skąd? Od kogo?	Spodziewam się.	Straszna to rzecz, że ty mnie tak onieśmielasz!	Taigi, taigi poniute! Tarpu mūsų žmonių nėra fabrikantų, nėra nė amatninkų, dėl ko? Juog neapšviesti žmonės. Vaisbąvaisba	Tak	To i lepiej bo powiem pani szczerze, jaki wniosek wyprowadzam z moich życiowych obserwacyi: oto większy egoizm bierze zawsze górę nad mniejszym.	To i nie potrzebujesz nigdzie jechać, bo my wieziemy ordynanseordynans (z łac.)	To oni kupcy, że dowiadują się o masło i kurczęta?	To żeby ich wszystkich nauczyć! Żeby raz na zawsze wiedzieli!	Tu ich oczekuję.	Twoje kury, wielki magnacie!	Uderzę mu jutro czołem, a on każe zaopatrzyć mnie w żywność i obroki.	W całym ciele siedzi, profesorze.	W kuchni mię widział jakiś starzec.	W tym wypadku zgadza się z prawdą Zdradziłem Willettsa i nie zrobiłem tego bez poważnych powodów.	Wasza książęca mość miałeś paroksyzm... Sama choroba często różne jasełeczka przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić.	Widzi pani tamte mury, to moja... to nasza fabryka!	Widziałem to ale radzić nie umiem, jeżeli wy nie potraficie, jeżeli ks. biskup Krasiński, marszałek Radziwiłł, nie mocni są temu się oprzeć. Krajczy i podczaszy jeszcze dosyć mają zachowania i łaski, aby nam wszystkim usta pozamykali.	Wiem dobrze, że u rejenta jeszcze aktu nie podpisali.	Wszystko poszło jak z płatka Kuszer odstawił transport do miasteczka i pieniążki zainkasował. Nie ma tam nikogo w sionce?	Zbliżyć się do nich, ośmielać...	Żądanie jest śmieszne, sprzeciwia się prawu. A w dodatku jeszcze nie moja to sprawa.	„Dostarczę wam trzech tęgich much ale musicie mi zaraz utkać trzy piękne, lekkie sukienki. Kwiatów, które wrobić trzeba, dostarczę wam w tej chwili”. Pobiegła ku drabinie i dostała się do Arktura.
Bądź pan zupełnie spokojny, biorę to na siebie. Mamy dziś 5 czerwca, tak?	Przestańmy o tym mówić, pani Rodriguez a ty, Sancho, nie turbuj się o swego stempaka, ja sama o nim pamiętać będę. Na koniec, mój przyjacielu Sancho, możesz odesłać swego ulubieńca na wyspę, której jesteś gubernatorem, a tam będą mu dogadzać, jak zechcesz.	Ho, ho! Mospanie! Waszmość ani wyobrażenia nie masz, jaką my kurtę wykroimy temu diabłu weneckiemu! Ja sam mam więcej trzydziestu ludzi zebranych z sąsiedzkiego zaścianku i czekam jeno na wtorek. Ale to nic jeszcze! Przyjedź no, waszmość, na wtorek do Oszmiany, mamy tam sędziów obierać, ale kat ich będzie obierał! Od pana Żaby przyjdzie tam sześć beczek miodu, od pana Zembrzuskiego pięć, od Jokity trzy miodu, a jedna gorzałki, jegomość pan cześnik dobrodziej ma już cały wóz z jadłem i napojami nagotowany, ba, i ode mnie pójdzie furka z wędliną, kołdunami i beczką wina, co mi mama podarowała. Otóż, kiedy to wszystko zajedzie, a kiedy to stanie, ot! pan Gintowt dobrodziej, pan Magnuski orator, Demostenes z Zalasówki, i Seneka Giembutowicz z gębami, a Jur z Borowiczek i my za nim.	Ale i u tamtych chyba nie same sińce. Pomnę, żem grajkowi dobrze raz dojechał. Gdyby nie aksamit na łbie śliski, byłby mortuusmortuus (łac.)	Ale ty mówisz „tak” takim tonem, jakbyś myślał o śmierci swego dziadka	Cóż ty na to?... Nie lepsze to od stromych skał?...	Młodzieńcze nie po to cię zbudziłem, abyś machał piórem, utrwalając na papierze ody, ronda i ballady. W tej chwili idzie o co innego. Niech sobie czernidło wysycha w kałamarzu, ty zaś zdejmij ze ściany ten uczciwy rapier.	Tak, mojem... Ale nie odnoszą się do takich, jak pani kobiet...	Uprosiłam mamy, żeby pojechała doglądać pana Maszkę, a ja mamę odwiozę i będę w powozie czekała na wiadomość. Potem znów po mamę przyjadę	Zedrą cię, panie, i będą później wyzyskiwali tajemnicę. Łotrów w Rzymie tylu jest, ile ziarn piasku w arenie, nie uwierzysz jednak, jak się drożą, gdy uczciwy człowiek potrzebuje wynająć ich łotrostwo. Nie, dostojny trybunie! A nużby wigilowie schwytali zbójców na zabójstwie? Ci niewątpliwie wyznaliby, kto ich najął, i miałbyś kłopot. Mnie zaś nie wskażą, bo im imienia swego nie powiem. Źle robisz, że mi nie ufasz, albowiem pomijając nawet moją rzetelność, pomnij, że tu chodzi o dwie inne rzeczy: o moją własną skórę i o nagrodę, jaką mi przyrzekłeś.	A nieszczęście, jakie na ciebie spadło, zmieniło moją miłość w uwielbienie.	Bo jeśli bez obrony, miłościwy panie, pójdziesz wydany na igrzysko fortuny, na wszystkie zgubne terminyterminy	Bo w karierowiczu owa wola pchnięcia własnej kariery jest czasem tak silna, że znalazłszy się w konflikcie z poczuciem obowiązku, musi zwyciężyć.	I pomocą dobrych ludzi Tak, ludzie zrobili mnie tym, czym jestem!... Czcigodny pan doktór zawsze mi mówił: weź się do pracy, bo przy tym przepisywaniu w powiecie zgłupiejesz do reszty!...	Na chowanie pójdzie, bo to z dworskiego gatunku.	Na długo?	Nautilus. Na niego stawiałem.	Nic, tak dalece. Mówiłem już pani. Sam nie wiem, co będę miał...	Nie, jestem sam na świecie.	O, Najjaśniejszy Panie Dzięki Bogu nie potrzebujemy tu nic wymyślać; co dzień nasze biurka usłane są szczegółowymi denuncjacjami, które są dziełem całego tłumu hołyszów, liczących na wdzięczność za usługi, których naprawdę nie oddają, ale które pragnęliby oddawać. Mówią coś na chybił trafił i mają nadzieję, że pewnego dnia ich przepowiednie nagle się urzeczywistnią.	Powiadam że nie ma takich prawideł przyzwoitego życia, do których naruszenia nie zmuszałyby nas te koleje! Na ten przykład, siedzimy tu jeden obok drugiego, choć należymy do wszelkich kast i narodów.	Tak.	Trzy doby jazdy, kolejami żelaznemi... można zajechać na koniec świata. Podróż ciekawa, miejsce interesujące, posada piękna, winszuję, winszuję... O dobrych życzeniach moich wątpić nie możesz, starzyśmy druhowie. Jednak szkoda, może...	Niech pan hrabia będzie spokojny... Spieszmy się jesteśmy zapóźnieni. Słuchajcie, ojcze Léger; wiecie, że mamy górę przed sobą, ja nie jestem głodny, będę jechał wolno, to wam dobrze zrobi przejść się trochę.	Ja wam bardzo dużo zawdzięczam. Wy pierwsze nauczyłyście mnie, co znaczy podłość. Ja chciałem ze Staśkiem mieć kazania, żeby was nie było.	A mówi się, że trzeba współczuć sierotom! Ładne biedactwa!	Ani ja! Bych się jeno Antkowi nie zachciało nowych jamorówjamory (gw.)	Dość widzieć ten drobiazg, jak się czepia starego swego wuja! Lgnie do niego po prostu co dzień bardziej, co dzień więcej się przywiązuje. No! Nie ma co mówić, musi nastąpić pewne oderwanie, po co zwlekać.	Ja sądzę...	Jak mówię pójdź, to pójdź!	Jak się pan nazywasz?	Nie może pani widocznie zrozumieć mię. Zadawałam istotnie Łukaszowi rany ciężkie, ciosy wszelkiego rodzaju. Walczyłam z nim bez wyboru broni, a to w tym celu, żeby mię kochał jak wówczas, gdy byłam jego narzeczoną. Dochodziłam w tej walce do granic zemsty. Wszystko to było.	No! Przynajmniej ze strony poczciwego Sapia nie mamy się czego obawiać. Jeśli on kiedy zdradzi, to ja tyle wart, co wichtarze u moich butów.	Tam będę znajdował listy pani.	To się tam dostaniesz chyba przez Via Portuensis, bo obok Awentynu żar cię udusi... Zatybrze?... Nie wiem. Ogień nie mógł tam chyba jeszcze dojść, lecz czy już w tej chwili nie doszedł, jedni bogowie wiedzą...	A co to za interes?	A co z Nabem?	A dla swata nie masz polecenia?	A dlaczego?	A dokądże to, moja panno?	A my wraz z Nim i w Nim: drobne ogniwa gigantycznej vivarthyVivartha wir.!	A ta ma trzydzieści trzy	A więc powiem panu. Słyszał pan zapewne o mojej smutnej historii i musi pan wiedzieć, że wyszłam za mąż zbyt pośpiesznie i że miałam powód tego żałować.	A wy to zkąd? zapytał jeden z żołnierzy.	A za cóż ta wdzięczność?	Aaa!...	Bądźcież spokojni; nie zna jej ani słowa! Nic podobnego mu do głowy przyjść nie mogło. Coś innego chorobę sprowadzić musiało. Co? Któż to zbada? Ciało gnębi duszę w człowieku, dusza czasem łamie ciało	Cale nie wątpię; każdej godziny stać się to może.	Charakterna to juści ona jest, a ładna taka, że laboga! cięgiem mi przed oczami stoi, aże nie śmiałam jej całować.	Cierpliwości, chłopcze! Myślę, że się trochę za szybko wyrywa.	Co, dziecko?	Czemuż nic nie mówiła?	Cóz mi się ma zdawać? Sami se obaccie, cy ma oba usy. Złodziej nie miał lewego.	Daruje pan, lecz myśmy chcieli coś zupełnie innego	Do Malborga albo i nie. Gdzie wypadnie.	Dobry wieczór, wuju	Doprawdy, Belciu przesadzasz. Z twoją energią i taką genialną domyślnością...	Doprawdy?	Dziękuję.	I jeszcze nas bili.	Jego mi żal...	Jest.	Kawaler	Kiedy mi wolno z afektu, jaki masz dla mnie, mości hetmanie, korzystać, tedy sprawiedliwości od ciebie żądam. Jeden z twoich pułkowników krzywdę mi wyrządził...	Któż to pani skłamał?	Lecz w Agrze, gdym włóczył się po ulicach, jakiś człek krzyknął, żem mu coś winien, a nadszedłszy z wielu świadkami jął raz po raz pozywać mnie przed sąd. O, ci południowcy, to nie w ciemię bici ludzie! Rozpoznał we mnie swego ajenta z plantacji bawełny. Oby za to zgorzał w piekle!	Lejbke może spać u twojej siostry Noemi.	Lekarz	Ludzki pan!...	Mnie was żal okrutny	Młodość, dobrodzieju, nierozwaga!	Nic.	Nie będę Grzesikiewiczową! Kiedy może sobie wziąć inną, niech sobie bierze...	Nie, bat’ku, my nie spali. Z chlewa on nie wyszedł naszą stroną.	O! Niekoniecznie, można także zdobywać	O, nędznik! To on go sprzedał Turkom! A jego majątek to nagroda za zdradę. Czyż o tym nie wiedziałeś, panie mój najdroższy?	Ojcze! to wasze ostatnie słowo?	Opowiedz, droga, to coś dla mnie zupełnie nowego.	Pan krakowski.	Pałac jest to dom ojczysty, miejsce główne, muzeum społeczne, sala odczytowa, muzyczna, biblioteczna. Przed wiekami został zbudowany przez ojców, po wiekach go dziedziczyli synowie.	Posłusznie melduję	Precz!	Są wszystkie.	Słoń!	Ten chyba jako ozdoba?	Ten dowód istnieje, zapewniam cię słowem honoru.	To i dziękuję! Przed wyjazdem będę jeszcze u pani z pożegnaniem.	To może i lekki, ale i frant, który każdego w pole wywiedzie i ze wszystkich niebezpieczeństw się wykręci. A jako tobie ksiądz prorockim duchem przepowiedział, iż ci ją Bóg powróci	Tom o zdradę oskarżon?	Tylko jej nie zmusisz! Być może, uniosłem się, no, może w rozdrażnieniu sprawiłem jej przykrość, ale czy powinna była zaraz, natychmiast uciekać z domu, powinna była, pomimo wszystkiego, co zaszło pomiędzy nami, porzucać mnie, ojca, dom? I poco? aby wstąpić do teatru!.. słyszysz, córka porządnego domu, moja córka, do teatru, do teatru!	Tym lepiej	Uważam, że pani pójdzie, pani Comstock Bell Nie mam ochoty spotkać się z pani małżonkiem w więzieniu chelmsfordzkim.	W dwóch milach stąd, u brzegu.	W zakładzie leczniczym...	Wybacz i bądź łaskaw powtórzyć raz jeszcze swe zapytanie.	Wypiję, jeżeli nie zanadto obrzydliwe... Tyle wam ustąpię dla świętego spokoju.	Wątpię, by pani braknąć mogło towarzystwa i wielbicieli	Z harapemharap burczał Niemiec.	Zaraz pójdę go odwiedzić. Mamy szczęście.	Zazdrość
Boże mój, cóżem ja ci zawinił? Córka moja oddana w ręce nikczemnika, który wymoże na niej wszystko, czego zechce. Przebacz mi, córko!	Jezus Maria! Ja się tak bałam...	Moja baba zawdy mi to powiedała	Nie, nie, mnie to dobrze robi. Zrozum, Aniu, że ja sobie sam wyjaśniam...	Niektórzy księża wytrzymali takie życie! Bóg sprawił, że niektórzy wrócili nie złamani. Starczyło im sił, by znieść samotność, przetrzymać nędzę i beznadzieję, nie popaść w rozpacz. Byli i są jeszcze ludzie tacy. To bohaterowie. Czcić ich będę do śmierci. Ja nie byłbym zdolny do czegoś podobnego.	Niestety, panie! Po drodze w jednej gospodzie pchnął ktoś poczciwego starca nożem, a żonę i dziecko jego uprowadzili handlarze niewolników, ja zaś w obronie ich straciłem te oto dwa palce. Ale że między chrześcijanami nie brak, jak mówią, cudów, więc mam nadzieję, że mi odrosną.	O, mamo! ale ty to co innego! Nie, nie możesz podjąć takiej decyzji jak ja, przyszedłem ci właśnie powiedzieć, że opuszczam dom... i ciebie.	Tak, na moim ulubionym Lohengrinie. Wagnera przekładam nad wszystkich muzyków. Taki jest głośny, że można ciągle mówić i nie być słyszaną. To duża zaleta, panie Gray, nieprawdaż?	A czy wy wiecie, że to się równa morderstwu?	A do mojej ubogiej chatki nie raczysz to waćpani dobrodziejka nóżką wstąpić?	Aj! to już trup.	Ale gdzież tam! Jest w Krakowie. Mówiono mi dzisiaj w kawiarni. Podobno na jego przybycie dyrekcja sztukę wznowiła.	Ale jeśli nie istnieją, wielorybniku, to czymże usprawiedliwisz wypadek, jaki się zdarzył okrętowi „Scotia”?	Ale skąd bierze się pańskie przekonanie, że to on wygrał?	Czy widzieliście i zauważyliście przemyślność tych braci buczących? Odbywając swą procesję, wyszli jednymi drzwiami kościoła, a wrócili drugimi. Pilnie się strzegli wrócić tamtędy, którędy wyszli. Na mą cześć, to jakieś kute pachołki: powiadam, kute jak stal damasceńska, kute na cztery nogi, kute, podkute i zakute.	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	I to, żeś podły?	Ja mogę, ja z nim pomówię Takiemu człowiekowi jak Nostromo wystarczy jedno słowo.	Jak to, moją ulubioną książkę, nad którą pracowałam, by dokończyć przed powrotem ojca? Naprawdę ją spaliłaś?	Jak to?	Jam to jest Wiślimierzowa rodzona siostrzyca. Imię me Zdrada.	Jest tam jeden między nimi słomiany a chłopy tak nie chodzą.	Moiście! Jak chłopu zapachnie kiecka, to za nią w cały świat gotów.	Moje? Dzięki Bogu nie! W moich papierach jest zawsze porządek, po prostu dlatego, że ich nie mam. To papiery pana Cavalcanti.	Musi o tym wiedzieć i dlatego ułożyła tę naiwną bajeczkę o matce, a gdy nadeszły kwiaty, tak się ślicznie zarumieniła. Biedaczka! Byłaby bardzo ładna, gdyby mogła się ubierać z elegancją.	Nie, panie Karolu, nie „chętnie”, bo mam nadzieję, że chętnie pan u mnie pozostaje, a nie wychodzi. Dlatego proszę usiąść i posiedzieć! Pójdzie pan stąd dopiero za pół godziny.	No, potem, jak pan Kazimierz wyzdrowieje, to się pobierzecie.	O, to doprawdy wyjątkowa atencja!	Odpuść mi, panie, w imię Boga, który cierpiał Mękę, panie, zlituj się nad nami.	Owszem, udałam, żem się pomyliła, wzięłam jej bilet; przezwała się „księżna de Luxembourg”! Czy nie miałam racji podejrzewać! To przyjemne stykać się z czymś w rodzaju baronowej d’Ange z Półświatka.	Powinien pan jednak wiedzieć, panie Fogg że czeka pana niemiła historia z powodu awantury tego chłopca. Rząd angielski surowo karze tego rodzaju przestępstwa bowiem bardzo zważa na to, żeby szanowano religijne obrzędy Hindusów. A gdyby pańskiego służącego zatrzymano...	Pójdę ja na ZinkówZinków mówił Skrzetuski. wieś w centralnej części Ukrainy, ok. 20 km na płd. zachód od Jarmolińców., a pan Zagłoba dotrze do ZbruczaZbrucz miasteczko w centralnej części Ukrainy, ok. 40 km na zachód od Jarmoliniec..	Tak jest straty będą, ale tylko w pierwszym roku. Bo gdy lud wzmocni swoje siły wypoczynkami, w następnych latach odrobi wszystko z przewyżką...	Tak jest, pani...	Tak jest. Proszę, czytaj pan.	Takiej, jak my, nie mają, ale mają swoje złodziejskie sposoby. A na to co poradzi największa siła?	To ojciec nasz, to patriarcha!	Uchowaj Boże! Nie nowina mi konfraternia z winem; piją u nas niezgorzej.	A jestem pewien, że w ciągu tych paru dni uległ zupełnemu przekształceniu. Jeśli dobrze pamiętam, było tu inne wejście, a dziedziniec był wybrukowany i zupełnie pusty. Dziś jest tam wspaniały trawnik otoczony drzewami, które wyglądają na sto lat.	A może przysłali do was z wódką?	A potem, panie Smith?	A skądże wasze?	A więc podasz o wpół do jedenastej. Debray może będzie musiał pójść do ministerstwa... A zresztą na tęże godzinę zaprosiłem hrabiego; dwudziesty pierwszy maja o wpół do jedenastej; chociaż nie liczę bardzo na jego obietnicę, chcę jednak być akuratny. Aha, nie wiesz, czy pani hrabina już wstała?	Albo uciekł...	Byyczy mąż!	Choćby Bonie?	Chyba ma pan rację. Pójdę sam.	Cicho bądź, potępieńcze! czyż mnie nie poznajesz?... Gdzie jest twój pan?	Co masz na myśli?	Czy na tym koniec? Może chciałbyś mnie jeszcze o coś poprosić i sobie wziąć? Doprawdy, nie krepuj się.	Czy w tej kwestii?	Cóż? Żyjemy.	Cóżeś waszmość naprawdę słyszał?	Do Szal chyba dalszy, a baronowa jeździ nimi zawsze.	Dobrze, dobrze!	Doktor Mortimer wraca ze mną.	Dzisiaj pewnie będziecie radzili o działach, co?	Gazeta nie zmienia tytułu. Kurier też nie.	Gdzie oczy niosą.	Goście powinni być zadowoleni.	I o tym wiem!	Idźcie tam, kiedy już będzie noc	Jak go ujrzymy?	Koniec nam! w więzy wszyscy pójdziemy, lub pod rzezak ich! Koniec nam! Nie oparło się nic tej dziczy, zaleje ona i nas.... a po trupach naszych powali się dalej, het, póki świata stanie, póki ziemi, póki pastwy.	Kuli już nie ma.	Kur nenubos, poniute, bet ką daryti, reikia mokytis, reikia dirbti.	Może	Może pan dyrektor każe sprowadzić taksówkę?	Mydła wychowały mnie widocznie źle, kiedy ojciec jest ze mnie niezadowolony.	Mój Boże na świecie wszystko jest możliwe... Ale z Solskim trudna sprawa...	Mój Hans jeszcze nie miał stolca. Posłałam po lekarza.	Mów pani	Na króla się nie gwiżdże	Na te sześć godzin za dwa ruble?...	Nie mam najmniejszego pojęcia.	Nie wiem	Niech pan więc idzie, Ayrtonie	Nikt mnie nie może przymusić, kochany dziadku, jestem strasznie uparta.	O mój Boże widzisz, żem uczyniła wszystko, co powinnam jako posłuszna córka mówiła dalej, ocierając łzy i opanowując się	O mój ty filozofie, czyżeś nigdy nie kochał?	Pan minister wybaczy, mam prośbę do pana ministra.	Pan temu wierzy?	Pięćdziesiąt liwrów dałem za niego w Glasgow Mniejsza zresztą o zwierzę. Ale czy nie uważałbyś, majorze, iż byłoby dobrze kazać lec pokotem ludziom? Armaty najwidoczniej skierowano na naszą pozycję?	Poseł inflantski.	Radzibyśmy choć słowem pociechy służyć, ale...	Rozchodzi się tylko o pieniądze. Nie ma pieniędzy.	Sam dostaniesz po mordzie!	Słuchaj Felek, telefony zepsute. Mam tylko ciebie jednego. Czy wiesz, gdzie mieszkają ministrowie?	Toć wiem że mój brat Waligóra zdziczał zupełnie ale przecie mnie jako duchownego i brata swojego odepchnąć nie zechce i nie może.	Trzy doby. Doktor aż się zląkł.	Trzy tysiące pan da?	Trzymaj!	Visi sveiki ir mano ir jusų tėvai.	Widziałem Pomponię. Oni szukają jej także.	Witamy waszmości całym sercem, jako brata i przyszłego kommilitonakomiliton (z łac.) rzekł Jan Skrzetuski.	Więc, siup! Bez ceregieli i bez straty czasu. Zżyliśmy się ze sobą i niema czego się krępować.	Zaczynaj!	Zgolona do czysta, już ją tam ludzie na podeszwach roznieśli po świecie.	no, i będzie miał szczery żal.	Żałuję teraz, że opowiedziałem ci o Sybilli Vane.
Dziwi cię, że jeden dał sobie ze mną radę?... Wyskoczył z zasadzki i miał w ręku łom żelazny czy młot. Coś bardzo ciężkiego. Nie zdążyłem przygotować się do obrony. Nie spodziewałem się napadu i zajęty byłem myślami. Zresztą sam sobie jestem winien. Mogłem to przewidzieć.	To dziwne, że taka rzecz może sprawić ból a jednak sprawia. Zdaje mi się, że jestem takim samym głupcem jak ci wszyscy, którzy znają tę historię zwrócił się do Leny z sarkastyczną uprzejmością.	Właśnie! Ja sam znam doskonale tę transakcję. Miasto kupiło i nie zapłaciło ani o jeden grosz więcej, niż cegielnia jest warta. Nie mogę pojąć, jak pan, panie Józefie, dał się wprowadzić w błąd i dopuścił do takiego skandalu!	Czy to prawda, że nosiła tyle brylantów, iż nie można było powiedzieć, gdzie się kończą brylanty a zaczyna Janka?	Stój! Kto cię przysłał: Nixon? Rattray i White? (Dwaj wielcy z domu Kinga). Dziękuję. Odpowiedzi nie będzie.	Ale wiesz, że pani Durieux zaprosiła cię	O to, że pani to może nie podobać się. Kobiety lubią bohaterów	No! no! nie mówmy o starych grzéchach, bo któż ich nie ma Dla nas jesteś pan starym kawalerem i po wszystkiém.	Tak, ale ja nie chcę. Więc, co mi pan miał do powiedzenia?	Wczoraj o czwartej po południu na zagłębionej drodze spotkałam młodego człowieka wzrostu tego pana, ubranego jak on i z taką samą brodą... i miałam bardzo wyraźne wrażenie, że starał się ukryć.	Przeczekam i to. Ale powiedz, powiedz, Czaruś... „Pilnowałem jak oka w głowie” tamtej broszury. Była ze mną w kilku setkach przygód, gdzie śmierć w oczy zaglądała. A tu w taki głupi, w taki strasznie głupi sposób nie dopilnowałem. Jakże można było zawierzyć! Cóż też za stary osioł ze mnie! Nie zostawię ci tej książeczki...	Panie feldkuracie, to sprawa poważna więc proszę, aby ordynans pański nie wtrącał się do naszej rozmowy. Trzeba koniecznie z tym skończyć.	Ta droga przechodzi pod twoim domem; otóż powiadają, że kiedy trup Fabia znalazł się w tym miejscu, krew trysła z okropnej rany, którą miał na szyi.	To cóż ty masz za oczy! Chyba się upiłeś? Patrz, z początku trochę wąsko, ale dalej dróżka szeroka, że niedźwiedź mógłby się na niej wytarzać. No, prędzej	O, nie wolno! Sprawiedliwy sędzia nie może się w takie rzeczy wdawać.	Tak, ale mogłabym przecież tak samo znać i lubić go, nie będąc wcale jego żoną. Małżeństwo jest zawsze czymś... nieprzyzwoitym, a przy tym krępującym obie strony... Może by i dlatego lepiej było, gdyby się był nie żenił.	Wielki Boże! gdzież jest ona? Albożem także jej nie szukał i nie pytał o nią!... Wszyscy szukają i pytają...	A dlaczego nie?	Aby nie uśmiercono Manuela. Przysięgam ci wdzięczność dozgonną, zacny chłopcze, jeśli usuniesz grożące mu niebezpieczeństwo. Stanę się twoją niewolnicą; należeć będę do ciebie jak pies do swego pana.	Coś mi się wydaje, że zatańczymy z nimi taniec śmierci, kapitanie.	Czyż nie ma, wujaszku, życia wiecznego?	Daj jej spokój przecie widzisz, że Marychna chce mieszkać sama.	Do kroćset diabłów! Tutaj, zaiste, nie mieszkają heretycy, jako był ów Mruczysław i jak ich pełno się widzi pośród Niemców i Angielczyków. Wy jesteście chrześcijanie przesiani przez siódme sito.	Mówiła pani że pojechała na dworzec wiedeński?...	Nie będziemy mieli dość czasu lecz przeciwnie, jest to bardzo nagłe.	Nie ma.	No, a teraz chodźmy na śniadanie. Gabrynia jest bardzo ciekawa zobaczyć cię	Pan Babiński z mężusiem, ale do dwunastej zastępuje go sam.	Panie prezesie, zapominasz pan, co winieneś temu domowi, co winieneś sam sobie.	Powiedzcie hetmanowi zaporoskiemu, że nasze obrócone są na brzegi.	Sakowicz mnie nie złowi, bo mnie pan Babinicz obroni.	Sam ksiądz dobrodziej jest? Czy są już na dole żandarmi, którzy czekają, aby mnie pojmać?	Skąd wiesz, że to był morzec?	To nie bzdurstwa! Kiedy ja i Staś przyjechaliśmy czasem do miasta, babunia nas utulała, głaskała i zawsze cokolwiek dla chorego ojca przez nas posłała...	Umarł, powiadasz?... Wieczny mu odpoczynek!... Umarł... A nie zostałaż ci jaka po nim pamiątka?	Życia mu brać nie chcę.	Bo, bo, spuściwszy oczy dodała Laura, bom sobie dała słowo, że... będę wierną temu, którego wybrało serce.	Mylisz się co do niego najzupełniej. Jest zresztą czarujący. W dniu, w którym podpisano ugodę z Francją, król mnie uściskał. Nigdy nie byłem tak wzruszony.	Mówię, że już zaraz ciemno będzie. Czy daleko jeszcze?	Nawet i miana tego nie słyszałem, mościpanie	Nie bójcie się, żandarmi i módlcie się razem ze mną: Boże Ojcze, któryś się wcielił w ten statek.	Nie miałam czasu. Przed tygodniem byłam u koleżanki. Przed dwoma tygodniami wezwali mnie do kogoś.	Nie wierzysz zatem, wasza dostojność?...	Nie zakonnik, ale Niemiec, Chełmińczyk z Lentzu, wsławion z rozbojów i grabieży.	Nie; dla pięknych oczu i zgrabnej figurki.	Och! moda!... skoro chodzi o pewną skromność niewieścią, moda nie istnieje. Należy chronić panienkę, nawet przed wzrokiem ludzkim.	Przecież mój ojciec nie jest litwakiem.	Szkoda fatygi. Nie pójdzie.	Biesiadna! Sala biesiadna! Taka wielka komnata, w której urządza się uczty. Ma ona strzeliste sklepienia, galerię śpiewaków i olbrzymi komin pełen płonących polan dębowych, a po obu jej bokach wiszą świeczniki, lejące rzęsiste światło.	I niech malarze, poeci, rzeźbiarze tworzą coraz nowe Wiecznie o tych starych słuchać już bo się nudzi.	A co mam pisać?	Ech, kto by tam sobie głowę zaprzątał tym, co oni tam o nas będą gadać?	Hm, słowo daję W każdym razie niejeden tylko Fernand ucierpiał na szczęśliwym powrocie Dantèsa, nieprawdaż, Danglars?	Jest jeden sposób: wnieś pan podanie do ministra sprawiedliwości.	Kiedy mi wolno z afektu, jaki masz dla mnie, mości hetmanie, korzystać, tedy sprawiedliwości od ciebie żądam. Jeden z twoich pułkowników krzywdę mi wyrządził...	Król mówi my	Mój Boże! to pani!?	Niech się trzyma.	Niech żyją!	No, a jakże z tobą będzie?	O tu, o tu! Tutaj Pan był, lano, lano był Pan.	To dobrze. A teraz drugie: czy macie talent pisarski?	To kangury!	Trzeba go trochę podpoić, to próba dobrze pójdzie.	Wyrażasz się zbyt ogólnie. Przedmiot... Jaki przedmiot? Zabrałem jedynie ze sobą list, który pisałaś do Manuela. Czy to o tym liście mówisz?	Zmarnowali mi bydlę!...	A jakiż cel chce im nadać Augustynowicz?	A list księcia Bogusława, miłościwa pani?	A przywiozłeś co?	A słyszeliście o Drezdenku?	A zawdy. Co robić? Dobrodziej wielce go konsyderujekonsyderować (daw.)	Aaaa! Toż memu rok i dwanaście niedziel, a jakie!	Ach! Tem bardziej Halskiego.	Akt jest u mnie	Chce ksiądz dobrodziej, żebym wyszedł przez okno?	Co za drab? Wszak widzisz, Kuba i Łukasz tu stoją.	Czego chcesz?	Dokądże idziemy?	Dom twoich spełnień	Dziewiętnaście lat.	Kupiłem go w Monachium. Szczerze mówiąc, za bezcen.	Marta...	Mieliście też od niego jakie wieści?	Mój drogi, bądźże muszkieterem, albo opatem, ale nigdy jednym i drugim jednocześnie	Nowe państwo z tym niezdarnym dandysem Decoud w roli pierwszego prezydenta	O, Lach przeklęty!	Precz z maską, panie! Człowiek ten powiedział prawdę. Od tygodnia już haniebnie mnie zwodzisz.	Przyjdź do mnie! Dam ci owieczkę. A z niej potem dochowasz się bardzo dużo owiec.	Robimy, robimy!	Równocześnie zrobiłaś, Mela, dwa interesy, mnie dałaś szczutkaszczutek	Sieci ratownicze i morga są bardzo brudne.	Skąd ojciec wie?	Super!	Surową pani jesteś.	Słucham pana.	Tak.	Trzydzieści siedm obrotów i pół	U-bra-nia! u-bra-nia! Kupuję! Sprzedaję	Wicek! idź i poproś tej pani, co stoi przy loży, żeby tutaj przyszła.	Wynoś się, bo służby zawołam
Nie masz po co dziękować. To przecie rzecz naturalna, gdy jeden człowiek drugiemu pomaga, o ile tylko może. Pomówię z Prokopem. A tobie winszuję wyboru. Ładna i dobra dziewczyna. A że biedna, to przecie nie ma żadnego znaczenia.	Wiem, wiem Nie możemy na to nic poradzić teraz, mój Jimie! Ale biorę to na swą głowę, było nie było, i hańbę, i naganę, mój chłopcze. Ale przejdź tutaj, nie mogę cię opuścić. Umykaj! Jeden skok, a oddalimy się i będziemy uciekać jak antylopy.	Tak, w ostatnim dniu, gdy mówił ze mną, przypominam to sobie, rzekłam: „Jeśli kiedykolwiek ujrzę pierścień z zielonego jaspisu, ani wieża, ani warowny zamek, ani zakaz królewski nie przeszkodzą mi spełnić woli przyjaciela, będzieli to rozsądek czy szaleństwo...”.	Ba! Twój stryj, panie Dawidzie, nie zawsze był stary a także, co może więcej cię zadziwi, nie zawsze był brzydki. Błyszczał ci on niegdyś urodą i wytwornością! Ludzie w drzwiach stawali, by nań popatrzeć, gdy przejeżdżał na rączym rumaku. Widywałem to nieraz na własne oczy, a wyznam szczerze, iżem nań pozierał nie bez zazdrości, jako że sam byłem prostym chłopczyną i synem prostego człowieka... zaś w owe lata wynikało stąd: Odi te, qui bellus es, Sabelleodi te, qui bellus es, Sabelle	Nie Nie wyjawił jeszcze prawdziwego nazwiska. To bardzo romantycznie. Należy zapewne do arystokracji.	Sądzę, że tu chodzi o coś o wiele groźniejszego, panie Jeśli się nie mylę, to jedno z tych bagnisk, w które wystarczy raz nastąpić, żeby już nigdy z nich nie wyjść.	Masz słuszność, lepiej być gdzie indziej, jeśli tylko można. Cieszy mnie, żem cię widziała... Jedź zdrów... nie mam do ciebie żalu. Choć była chwila... po tym mordzie... że chciałam cię zabić. Ale człowiek głupieje w takich razach... prawda? Potem dopiero się spostrzega, że nikt nie winien. Nie, to nie twoja wina... winien świat!	Nie wiem na pewno, ale zdaje mi się, iż to dlatego, że syn jego ożenił się z Włoszką, artystką muzyczną, która nie podobała się staremu, bo jest bardzo dumny. Ta pani była dobra, miła i wykształcona, ale jej nie lubił i ani razu nie widział syna po jego ożenieniu się. Oboje zmarli, gdy Artur był małym dzieckiem, i wówczas dziadek wziął go do siebie. Sądzę, że chłopiec, jako urodzony we Włoszech, nie jest bardzo silny, i staruszek jest tak troskliwy dlatego, że się go boi utracić. MuzykaTo upodobanie w muzyce jest naturalne w Arturze, odziedziczył je bowiem po matce, i zapewne dziadek lęka się, żeby nie chciał zostać muzykiem. W każdym razie przypomina mu swym talentem kobietę, której nie lubił. Dlatego był taki „rozgorzały”, jak mówi Ludka.	Ale tak nie jest, mowa dana nam jest po to, żeby wyrażać myśli	To jasne jak słońce. Waćpan widzisz ten plan od czterech dni, bo ślepy by go nie widział, ale po zwyczaju z pychy mącisz w głowach i w sumieniach.	Nie, nie śmiałbyś wobec kobiety uciekać, tak przypuszczam przynajmniej.	Przykro mi bardzo, żeś taki twardy. Nigdy nie mieliśmy żadnej sprzeczki, do której ja dałbym powód. Trudno! Uczyniłem propozycję jedynie ze względu na Boże Narodzenie, a chociaż mi się ona nie udała, zachowam pogodne i radosne usposobienie. Zatem wesołych świąt, wuju!	Ja jednak myślę, że profesor nie oczekuje od pani listu. W przeciwnym razie nie zapomniałby o adresie. Profesor nigdy o niczym nie zapomina.	Nie bój się kochaneczko, a toćto i wielkie panie, i ekonomowe, nawet i szlachcianki, nie jeden raz posługiwały się Jagą! Ja się znam koło dzieci, a tobie to podobno piérwsze, to je niebożątko zamorzysz z wielkiéj miłości.	Mości panowie! Wola jest moja, abyśmy, nim na Krzywonosa ruszymy, zażyli choć krótkiego spoczynku, któren by siły nasze mógł restaurować. Oto już trzeci miesiąc idzie, jak nie zsiadamy prawie z koni. Od trudów, niewywczasów i zmienności aury już ciało odpada nam od kości. Koni nie mamy, piechoty nasze boso chodzą. Pójdziem tedy pod ZbarażZbaraż	Jakto nie śpi?... cóż robi zatem?	Nie.	No, nie medytuj, ino wdziewaj sukmanę A chłopców weź ze sobą.	No, o co! Wariat jakiś jest, sensat, nudziarz, powiedziałem ci. Chodzi jak paw, nie poznaje najtęższych ludzi.	Więc czemuś nie zapytał?	Ale stryjaszek chyba nie postawi takiego warunku, który... na który...	Pojechał już na podjazd; nie zna on spoczynku.	Niech się pan nie tai! przerwała Lassy, jej uczucia dla niego, pańskie dla niej są mi znane... Wchodzę w nie i podzielam, i współczuję, i radabym skrócić ich cierpienia...	Uciekać sama? ciebie zostawić? nie, nie, nigdy!	W tym właśnie zawiera się cała perfidia; stało się to przecież tak dawno, a dziś wywlekają zapomniane wypadki by wywołać skandal i zhańbić znane nazwisko. Dlatego ja, jako dziedzic nazwiska mojego ojca, nie pozwolę, aby nad tym nazwiskiem ciążył choć cień wątpliwości. Posyłam do pana Beauchamp, bo w jego dzienniku ukazała się ta wzmianka, dwóch świadków. Niech odwoła, co napisał.	Nie wierzę, kawalerze Georges, ażebyś mógł powziąć miłość, znając mnie tylko z najgorszej strony... Dajmy temu pokój. Ucz się pan roli Sewerusa, a potem, wierz mi, powracaj na dwór pana hetmana, rozerwiej się, zapomnij, i nie trać czasu na wzdychanie do takiego obrzydłego trzpiota, jakim ja jestem...	O, do diabła, tego nie zrobię. Gdyby tylko rząd sprowadzał takie cygara, uznałbyś je zaraz za obrzydliwe. A przy tym to nie rzecz spraw wewnętrznych, ale skarbu; udaj się do pana Humanna, do wydziału podatków pośrednich, korytarz A, pokój 26.	Będzie zebranie wielkie, król przyjmuje jakiegoś przejeżdżającego Anglika, sekretarza podobno ambasady w Petersburgu i chce świetnie przed nim wystąpić; zaproszono wiele osób, ale się nie zabawim na tej paradzie.	Bojemy się, żeby go nie karali, ale sam powrócił dobrowolnie... nam starym serce pęka myśleć, że go mogą oddać w rekruty... ej! gdyby panienka była tak dobra, a pomogła nam...	Tak jest. Z panem Turskim. A gdyby on się tutaj zasiedział, to nawet sam.	A pan w takim razie niech przyjmie ode mnie ten sztylet Od Albano po Civita-Castellana nie znajdzie pan tak pięknie rzeźbionej rękojeści.	A jakoże bywa na wojnie? Czy to koniecznie pasowanypasowany	Co chcesz przez to powiedzieć?	Wszystko jest możliwe! Przeczytajże pan to!	Dlaczego ojciec się nie oświadczył?	Dziękuję! Nigdy piwa nie pijam!	Nie, już dość tej rozmowy!... Jestem zaangażowana...	O Boże. Boże!... Nie, ja muszę zadzwonić po Ludkę. Ona może coś wymyśli...	Zdaje się, że z domu ich zapas wziąć musiała, bo wcale nie oszczędza.	Aha! pewnie mama napisała jaki niebardzo słodki list. Opowiadał mi ktoś ze stacji, że pan wszystko mamie opisuje i tylko to robi, co mama zaleci lub poradzi.	Cierpiałem w nocy we dnie zawsze bole mi folgę dają. Jesień nadchodzi, jest to pora w której najwięcej cierpię, trudno senectus ipsa est morbussenectus ipsa est morbus (łac.)	O, stare Prusaczysko! Stalky, to twoja wina, matole jeden!	To ich i weźcie, panie starosto!	No, kiedy tak to ja wam coś powiem. Ja wam dam siedemdziesiąt pięć rubli za morgę i ja nie dopuszczę, ażebyście tu zginęli. Waszą żonę odwieziemy na kolonię i pomieścimy w szkole. Tam ciepło. Oboje przezimujecie u nas, a ja za robotę będę wam płacił jak naszym parobkom.	Zresztą gdy ludzie są w podróży poślubnej, to siedzą całymi dniami na balkonie i patrzą na księżyc albo sobie w oczy.	A środki do celu? Jak chcecie to osiągnąć?	To też odtąd zaczęła się moja wina, za którą pana przepraszam.	Co pan chcesz takie to już prawo! Trzeba przecież umierać! Trzeba przecież usunąć się dla tych, co przychodzą! Umiera się podług mego zdania, aby zrobić miejsce innemu, który ma do niego prawo! A wiesz pan, wielu ludzi umrze, podczas mego istnienia, jeżeli będę żył lat sześćdziesiąt?	Gdybyście być może na proces dyscyplinarny. Wy ze swych przywilejów. Istnieje pewna granica poza którą niebezpiecznie mścić się na własną rękę, bo prędzej czy później popada się z władzą wyższą, która wie dobrze proszę M’Turk a ja żyłem w Arkadii (tj. beztrosko).. W moim postępowaniu jest pewna krzycząca niesprawiedliwość do temperamentów. Koniec. Zameldujcie swemu gospodarzowi klasy, że zostaliście wychłostani przeze mnie.	No, to już do widzenia! Niech Pan Bóg strzeże pana od takich kłamstw.	Za pomocą katoptromancjikatoptromancja ciągnął dalej Her Trippa wróżenie z sita., niegdyś z taką czcią pielęgnowanej w obrządkach u Rzymian; weźmy tylko sito i nożyczki, a zobaczysz wnet wszystkich diabłów. Za pomocą alfitomancjialfitomancja wróżenie z mąki pszennej., to jest mięszając pszenicę z mąką. Za pomocą astragalomancjiastragalomancja wróżenie z sera.: mam właśnie w pogotowiu ser bregmondzki. Za pomocą gyromancjigyromancja wróżenie z własnej piersi.: na honor, widzę już, że masz mostek bardzo żałosnej proporcji. Za pomocą libanomancjilibanomancja wróżenie z brzucha., którą w Ferrare szeroko praktykowała pani Jakoba Rodogina, engastrimitka. Za pomocą cefaleomancjicefaleomancja wróżenie z wosku.: ot, tam, za pomocą wosku stopionego w wodzie ujrzysz oblicze twojej żony i jej kominiarzy. Za pomocą kapnomancjikapnomancja wróżenie z rozżarzonej siekiery na którą kładło się kamień agatu.: postaraj się tylko o siekierę i o kamień agatu, który umieścimy na ruszcie. O, jak szelmowsko posługuje się nim Homer przeciwko zalotnikom Penelopy! Za pomocą onymancjionymancja wróżenie z popiołu.: ujrzysz w powietrzu popiół, przedstawiający ci twoją żonę z rozkraczonymi udami! Za pomocą botanomancjibotanomancja wróżenie z liści figowych.: o boska sztuko! Za pośrednictwem liści figowych. Za pomocą ichthiomancjiichtiomancja wróżenie z losu.: szukając ziarna bobu w kołaczu w wigilię Trzech Króli. Za pomocą antropomancjiantropomancja wróżenie z wierszy sybilli.. Za pomocą onomatomancjionomatomancja	Ależ na Boga!... jest wasze własne, drogi przyjacielu	Tak jest. Czego sobie pani życzy?	Oho, skąd!... Ja wiem wszystko, od czegożem gospodyni? Myślałam, że bodaj opędzimy komorne i wydatki do świąt; ale gdzie tam... W kasie tak krucho, że pani wczoraj posyłała mnie tam... naprzeciw, do Szlamsztejna...	Tyle on zdatny do fortelów, ile ten wóz, na którym siedzi. Ale masz waść słuszność, że trzeba kogoś koło niego zostawić. Chcesz waść mieć go przez ten czas na oku?	Tak, panie, popłynie do bieguna.	„Dlaczego się tak ubrałaś?”	Ale na jakiej zasadzie?	Ale tak właśnie mówili, mamo, i dodawali: „tej ładnej pani Copperfield”.	Co słychać?	Co!?	Kaftaniki mogą zostać na składzie	Kuzynka pani udzieliła mi odprawy w sposób tak niedwuznaczny...	Mój tatuś jest żandarmem.	Mówię ci, ślepa kura jesteś. Gówno widzisz. Towarzysze z kierownictwa dobrze wiedzą, jaki jesteś. Ale co z tego? Co im miałem powiedzieć, kiedy spytali, ile wesele twojej córki będzie kosztować! No!	Obowiązek przede wszystkim, margrabio! Kilka ważnych spraw zatrzymało mnie dzisiejszego ranka na urzędzie.	Tak	Tak, a dla dostojniejszego pana, może czémś gorszém grozić, bo bezkarnie tego puścić niepodobna.	Tak, o tak, zapewne, Trotwood Copperfield	Tak.	Takiż przecie, musisz pójść posłuchać, co mówią in Alma Academia o twojej kochance?	Biedny mały, zabiją go od razu, jak mi Bóg miły! Musisz iść ze mną	I zamiast szukać jakiegoś sposobu, żeby temu zapobiec, wyrywasz pan sobie tylko włosy z głowy? Do wszystkich diabłów! Inaczej sobie wyobrażałem charakter waszego narodu.	Prosiłam Boga, ażeby ojca do nas przysłał!... potem mamę...	Sprzedaję! ja, Darnówkę!	Uda się frajda. Mimi będzie ogromnie kontenta; lecę jej powiedzieć, że i wy będziecie.	Zakładamy fundamenta; przygotowujemy się.	Zaraz tu będziecie mieć drugą	Bryka stała pod figurą, zaś on rozmawiał se z jakąś kobietą.	Być może	Dawniej pan domu pilnował.	Dobrze	Jeśli ci czego potrzeba, piśnij tylko słówko.	Koloniścikolonista (daw.) wtrącił Andrzej.	Masz	Masz być moją żoną!	Miłość, Zazdrość, Żona ciągnął żartowniś	Może pan dyrektor każe sprowadzić taksówkę?	Niech go Krzysia kocha!	Niedaleko, przy kościele.	Niezliczone i nieskończone	O, pan Sierpiński nazywa Horna Niemczykiem, ciociu!	Oby wszystkie przykrości zostały równie szybko usunięte	Prezes! zawołał Jan	Re-flektor.	Rzekliście!	Senat prosi twych rozkazów!	Wasza książęca mość ojcem nas wszystkich jesteś dlatego po wiek życia w wiernych służbach trwać chcemy.	Wdowy.	Za wcześnie ci, Luciu, decydować o tym
Niech mnie pan nie zmusza, abym ją dała. Ja na scenę wstąpię, bo przekonałam się, że to jest właściwa linia mojego życia. A gdyby mi pan stawiał przeszkody, to raczej... Czy pan rozumie?	Baczność! Gotuj zwrot! Dalejże, panie Baker, wołaj pan ludzi. Cóż tam z nimi?	Muszę iść do Szai, a przy tym powiem prawdę, że to, co słyszałem i widziałem tutaj przed chwilą, przejęło mnie głęboką odrazą do pana, panie Wilczek... Zechce mnie pan uważać, a ze mną i całe nasze towarzystwo, za zupełnie sobie obce i nieznajome	Oczywiście! Czyż mi się kiedy coś nie udało? Sądzę, że nie stawiasz mnie pan w jednym rzędzie z Wilsonem?	Tak? to może pan kupi?	A jak pan sądzi co zawierała owa koperta?	Dobrze a teraz odpraw pan lokaja.	Jak długo pan z nim rozmawiał?	Jakie pieniądze? odparł chmurno jeszcze pan Salomon...	Jakże pan tu doszedł?	Ma pan słuszność ale zarówno dla pana, jak i dla mnie małą to stanowi różnicę.	O, przepraszam! Kupił mi pan niebieską sukienkę...	Pan hrabia wyjechał	Pan ordynat nieprędko będzie w Słodkowcach?	Z biszkopcikiem, jeśli pan hrabia koniecznie chce.	Rycerz, Dama, Uroda odpowie kupiec tyciutki, malutki. nawet, co ziarnko grochu, i tego nam dosyć; po nitce łatwo dojść kłębka. Wtedy ze spokojnym sumieniem będziemy mogli przyznać, czego żądasz, a ty zadowolonym zostaniesz. Zdaje mi się nawet, iż tak tu wszyscy ku tobie skłonni się czujemy, że gdyby nawet na portrecie jednym okiem zezowała, a z drugiego czerwień z siarką jej płynęły, to, żeby ci być przyjemnymi, jeszcze byśmy przyznali wszystko, co byś tylko żądał na jej pochwałę.	No powiedz, co myślisz, ile ja już widziałem wielkich okrętów rozbitych? a ilu chłopców, dzielnych i żwawych, sczerniałych od słońca na placu kaźni? a wszyscy zginęli przez tę gorączkowość i jeszcze raz gorączkowość! Co nagle, to po diable, słyszysz? Już widziałem niejedną rzecz na morzu, tak, widziałem! Jeżeli będziesz pilnował tylko kierunku drogi i wiatru, a o nic więcej się nie troszczył, będziesz jeździł powozem, zobaczysz. Ale to nie dla ciebie. Znam cię jak własną kieszeń. Nazajutrz urżniesz się rumem jak bydlę i pójdziesz na szubienicę.	I tak trzech by nas tylko było, z których jeden ranny, bo to dziecko jeszcze pomimo to powiedzą, iż było nas czterech.	Jak to! miłość, to rozkoszne uczucie, które zaczyna się tak pięknie...	Kiedy nam i tak nic nie zrobił! To przecie tylko szopa! No, gdzież ty idziesz?	Niechże to będzie wół czy cokolwiek innego, byle tak się podobało Obrońcy Nędzarzy. Jestem jego sługą... a nie sługą tej rzeczy, która przejeżdża przez most.	O co pytać miałam? O! O to tylko, czy ludzie jednakowych usposobień... nie wiem, czy się trafnie wyrażam?	Przeciwnie liczba głupców na świecie jest nieprzebrana, toteż i nieprzebrana jest chmara takich, co się lubują w niej; ale niektórzy zarzucają autorowi, że mało ma pamięci i wikła się w opowiadaniu. Nie powiada na przykład, kto skradł osła Sanchowi; wiemy tylko, że mu skradziono i potem znów Bóg wie skąd Sancho wraca do swego lubego dobytku. Inni pytają się także: co Sancho zrobił ze stu talarami, które znalazł w tłumoku Kardenia, i powiadają, że to wielki błąd w historii, iż autor tego nie objaśnił.	Ach! cóż chcesz, moje dziecko, ona była bardzo nieszczęśliwa! Naścia nie ma ani grosza od czasu owej sprawy z brylantami. Kazała sobie robić na bal suknię ze złotogłowu, w której będzie wyglądała jako cacko. Ale szwaczka niegodziwa nie chciała nic robić na kredyt i Naścia musiała wziąć tysiąc franków od pokojówki, żeby zapłacić jej z góry. Biedna, trzebaż jej było dojść do tego! To mi serce rozdarło. Pokojówka zobaczyła tymczasem, że Restaud stracił całe zaufanie do Naści, przelękła się więc o swoje pieniądze i umówiła się ze szwaczką, żeby nie wydawać sukni, aż dopóki pani nie odda jej pożyczonej sumy. Bal ma być jutro, suknia już gotowa. Naścia jest w rozpaczy. Chciała wziąć moje nakrycia stołowe, żeby je zastawić. Mąż jej chce, żeby była na tym balu dla pokazania całemu Paryżowi brylantów, o sprzedaż których wszyscy ją posądzają. Ale czyż ona może powiedzieć temu potworowi: „Winnam tysiąc franków, zapłać je?” Nie, ja to dobrze pojmuję. Delfina będzie miała strój wspaniały, a za cóż Naścia ma być gorszą od młodszej siostry? Biedne dziecko! Ona we łzach tonie. A ja nie miałem wczoraj dwunastu tysięcy franków, to mnie tak upokorzyło, że dla okupienia swojej winy oddałbym chętnie resztki nędznego żywota. Wiesz co? Dotychczas miałem siłę przenieść wszystkie nieszczęścia, ale ostatni brak pieniędzy rozdarł mi serce. Och! och! Nie namyślając się długo sprzedałem za sześćset franków nakrycia stołowe i sprzączki, później ustąpiłem papie Gobseck dochód całoroczny za czterysta franków, które mi wypłacił od razu . Ha! Będę żyć suchym chlebem! Wystarczało mi to, gdy byłem młody, to i teraz może wystarczyć. Ale za to moja Naścia będzie miała piękny wieczór i ubierze się jak lalka. Mam tysiąc franków pod poduszką. Aż mi się cieplej robi, gdy pomyślę, że tu pod głową u mnie leży coś takiego, co sprawi przyjemność biednej mojej Naści. Będzie mogła przynajmniej wypędzić tę szkaradną Wiktorynę. Czy to słychane rzeczy, żeby słudzy nie mieli ufności w swoich panach! Jutro będę zdrowszy. Naścia przyjdzie o dziesiątej. Nie trzeba, żeby one myślały, żem chory, bo żadna nie poszłaby na bal, a obie chciałyby mnie pielęgnować. Naścia uściśnie mnie jutro jak swoje dziecko, a pieszczoty jej zupełnie mnie uzdrowią. Mogłem wydać tysiąc franków na lekarstwo, lecz wolę dać je memu wszechlekarzowi, mojej Naści. Przynajmniej pocieszę ją w nędzy, a to zgładzi mą winę, żem śmiał zapewnić sobie dochód dożywotni. Ona jest na dnie przepaści, a ja nie mam dość siły, żeby ją stamtąd wyciągnąć. O! Ja rozpocznę znów handel. Pojadę do Odessy po zboże, które kosztuje tam trzy razy mniej niż u nas. Przywóz ziarna w naturze jest wprawdzie zabroniony, ale dobrzy ludzie, co tworzą prawa, nie pomyśleli o rozlicznych produktach, które się ze zboża wyrabia. Ho! ho! Myśl ta przyszła mi dziś od rana do głowy! Krochmal może do wielkich rzeczy doprowadzić.	A na czterdziesty pierwszy dzień stajesz się idiotą!	Byleś się wywczasował dobrze!	Czyżby bali się ich skwierczenia?	Ehe! panie... Odbudowałem w ogrodzie chałupę jak barak, żeby matka miała gdzie gotować, ale warsztaty... Toż by na to, panie, trzeba z pięćset rubli gotowego grosza, słowo honoru daję, jak mi Bóg miły... Ileż to przecie lat ojciec nieboszczyk harował, nim postawił dom i zebrał naczynie.	Ja nie gospodarz, żeby się tatko ze mną rachował	Ja wolę? Kto to mówił? Brednie! Śni ci się coś!	Jak gdyby co? Przecie oboje jakby dobrani do pary.	Kiedy tylko pani rozkaże	Nic... byłem u nich... Tylko, na miłość boską, nie mów o tym nikomu...	No tak! dawna, krótka forma przymiotnika w r.m.: wesoły.	Nowina, zgadnij co się stało?	Szynkarza w Wierzbówce. Pytał się o nią.	Więc idźcie ubrać się w skafandry.	Więc to tak teraz jesteś ślubną żoną Barwickiego.	Z tego, coście się dowiedzieli, konkluduję, że nadzieja nasza ino w zburzeniu murów a wałów... inaczej twierdzy nie dostaniemy.	Zobaczymy się jeszcze?	Życie ściera się w takich wzruszeniach...	A-a-a... A, a, a...	Ach	Ale gdzież prawda na którą czekamy? spytał Tomko Barona.	Ale my siebie znamy.	Ale widocznie dla ciebie to nie jest takie ważne, by o to walczyć, by znieść różne przykrości i zmartwienia.	Ba, miałem dać na mszę za stryjkowe zdrowie i zabaczyłemzabaczyć (daw.)	Broń Boże! Studiowałem naszych sąsiadów.	Ciebie zbije? Dlaczegóż miałby zbić ciebie za błędy, które ja popełniłem?	Cóżeś ty mi Zbyszku przyniósł?	Dęte, hm...	E! bo ten Władysław, niemiecki ma język, prawda, ale serce miał polskie. Dobry człek, a z dobrocią do kądzieli nie na koń.	Ej, żeby to go żywcem schwytać można, a mnie do rąk dostawić! Zapłaciłbym mu za wszystko od razu. Powiadam ci, że zuchwalstwa tego człowieka przechodziły wszelką miarę. Dlategom go wyprawił, bo mną samym potrząsał, bo mi do oczu o byle co jak kot skakał, bo swoją wolę mi tu we wszystkim narzucał... Mało nie sto razy już, już miałem w gębie rozkaz, by go rozstrzelać... Ale nie mogłem, nie mogłem....	Hamuję. Cóż z tego tobie przyjdzie?	Ja mówiłem o wyścigu hipicznymhipiczny	Ja przede wszystkim mówić o tym nie potrzebuję, bo ja potrzebuję zrobić pieniądze. Wy i Niemcy to dobre narody, ale do gadania.	Jak to? Le secrétaire?	Jak to? Przecież jesteście posłem od króla francuskiego.	Jestem gotów spłacić je, od dawna... Ale skąd pani wie o nich?...	Jutro może nam słońce zaświecić...	Kiedy doprawdy...	Kiedy indziej ci powiem.	Klątwą? nie bardzo zastraszony.	Kto to jest ciotka Atosa?	Lecz wiecie jak dla was usposobiona jest?	Moja Luciu, nie sądź wszystkich miarą swych pieniędzy i sfery.	Muszę.	Naprzód!	Nie był przy śmierci?	Nie pamiętam...	Nie wiecie o sobie samych nic. Ja przynajmniej wiem, kto jestem w mojej epoce. Może właśnie i jedno, i drugie Mówił zupełnie nie na serio, nie wiedząc sam, jak bliskim był prawdy niedalekiej przyszłości.	Nie łacno na jednego Światopełka stałoby nas, choćby i z Odoniczem razem	Nie, nie ta.	Nie, nie trzeba! Obiad prędko?	No, co? Co?	No, hrabina zrobiła zamach stanu	No, pięćdziesiąt tysięcy sestercyj...	O Tunkę, o jej przyszłość.	O, nie! bynajmniéj!	Pietrek przyrzekłem ci dziesięć ludwików za zachowanie tajemnicy, ale jeżeli nadal zataisz moją podróż (a będę wiedział, czyś nie wymówił mego nazwiska, ani nie uczynił najmniejszego znaku, który mógłby je zdradzić aż do wieczora, komukolwiek, gdziekolwiek, nawet w samym Isle-Adam), dam ci jutro, kiedy będziesz przejeżdżał, tysiąc franków na wykupno nowego wehikułu. Toteż dla większej pewności nie siadaj do śniadania, zostań przy koniach.	Potwarz!	Psiakrew... Cóż... ja mogę... pójdę choćby kamienie tłuc na szosie... Hm... Ale przecie masz takich bogatych krewnych. Oni ci chyba nie dadzą przymierać głodem?... Nawet nie wyobrażam sobie, by taka pani Symieniecka mogła spokojnie patrzeć, jak jej siostrzenica mieszka w podobnej klitce.	Puśćcie nań ładną dziewczynę.	Słuchajże, frater. Nie wiem, gdzie u was moda przyjmować, ale jeśli tu, na tym miejscu, to radzęć, jak tu przyjdzie brat Jerzy, odejść lepiej, ot, do tej izby przy furcie, bo my tu o nader światowych rzeczach będziemy rozmawiali.	To nic nie szkodzi. Proszę zaraz tu do mnie.	To trzeba wejść do mnie.	Trzeba go ratować...	Umarł.	Ustawa jest dla ludzi, nie ludzie dla ustawy	W domu przy Alejach Meilhańskich, pod piętnastką, na kominku w ubogim mieszkaniu na piątym piętrze.	W podróży byłaby pani najpotrzebniejszą bratu...	Warjacie! Niema czasu na żadne ceregiele! Czy nie rozumiesz naszego położenia?	Wcale nie w tym zamiarze tu przyjechałem...	Wciąż chuligani?	Więc czemuż tém gorzéj?...	Wystrzelają?... A sąd, a kryminał?... Panom nie wolno krzywdzić chłopskiego bydlęcia, a ma być wolno Szwabom?...	Za Jagienką pójdą Moczydoły	Zacznę ja cię edukować w polityce.	Ślicznąś wynalazł sobie kobietkę, co za cera zdrowa, nie ma to jak wiejskie dziewojkidziewoja	Żono daj sześć franków Nanon i przypomnij mi, abym zszedł do piwnicy po parę flaszek dobrego wina.
Wiesz, zagrozili mi, że jeśli się nie zgodzę, to dadzą mi rozwód i wywiozą do małego miasteczka! Słyszysz, wywiozą daleko od ciebie i już bym cię nigdy... nigdy nie zobaczyła...	A, doprawdy, że nie poznaję cię, Meciu! Wiesz, że sam nie lubię rozprawiać o drobiazgach, a tym bardziej ciebie nimi nudzić, ale obecnie chodzi o kwestią serwitutów, o nasz majątek, stanowisko, przyszłość dzieci. Wszystko to nie może przecie rozbić się o jakieś kilkaset rubli...	Wszystko mi jedno czym są chłopi. Dość że w roku 1859 miałem z dziesięć tysięcy rubli dochodu (łącznie z pożyczkami) i byłem we Włoszech. Ciekawy byłem, jak wygląda kraj, z którego wypędzają Szwaba... A żem nie miał żony i dzieci, nie miałem dla kogo oszczędzać życia, więc przez amatorstwo jechałem z przednią strażą francuską... Szliśmy pod Magentę, panie Rzecki, choć nie wiedzieliśmy jeszcze, ani dokąd idziemy, ani kto z nas jutro zobaczy zachodzące słońce... Pan zna to uczucie, kiedy człowiek niepewny jutra znajdzie się w kompanii ludzi również niepewnych jutra?...	Jużci, że tak Jeżeli on rodzonej żonie nic nie gada, tylo ze Szwabami rajcuje, to już źle. Szwabska go okpią i choćby chciał się zrzucić ze sprzedaży, to mu nie dadzą.	A żenić się z nią nie myślałeś?	Baba was przechowa, możecie u nas wypocząć, jeść wam dadzą, powiecie, żeście mnie w ostatniej godzinie widzieli... Ino słuchajcie: listu nie ważcie się czytać. Na to przysięgnijcie!	I cóż cię one obchodzą, przyjacielu Ned kiedy się na nich nie znasz.	Nie. Powiedzenie o tem pani. Kochałem się będąc studentem. W pewnej dentystce...	Powiedz onemu, że głupie, niech się nie wyrywa!	Stanko... bój się Boga, nie wydaj mnie!	Tak jest, Clewer. Uczę go francuskiego. To jego pierwszy kurs, a on już jest tak ogłupiały, jak ty byłeś kiedyś, Beetle. On z natury nie jest bardzo inteligentny, ale jak go tu zaczęto tłuc, stał się prawie skończonym matołkiem.	Tak, jestem dziecinna, a on posłuszny i na tymczasem jesteśmy szczęśliwi. Kto jak ja doznał w małżeństwie strasznych męczarni, ten do niego nie śpieszy... Przejmuje mnie trwogą przestąpienie tego progu, poza którym lękam się znaléźć innego człowieka. Któż wié, coby z niego i ze mnie gwałtowniejsza zrobiła namiętność?	To nic Przyznałbym tylko, że omyliłem się, nie wiem już który raz w życiu...	Ale pewno nie wiecie, co jest przyczyną waszej bojaźni? Oto jaka jest przyczyna. W początkach istnienia dżungli (nikt nie wie, jak dawno to było) Plemiona Dżungli chodziły pospołu, nie żywiąc obaw wzajemnych. W owych to czasach nie bywało posuchy; na drzewach nigdy nie brakło liści, kwiatów i owoców, a zwierzęta nie żywiły się niczym, jak tylko liśćmi, kwiatami, trawą, korą i owocami.	W tym wypadku nie będziemy się ociągać, mogę ręczyć za to	Mam ja coś w skrzynce, może się przyda Nastusia myślała, co one duchy muszą mieć brody, i przyniosła mi kiedyś jeszcze z dwóch kądzieli konopi. Obaj mamy jasne czupryny, tedy skręcić jakowe gały z ręczników i onymi kudłami powiązać, jak się położy na poduszce, to... zresztą po co się właściwie trapimy? Dziesięć dni Ambroży nie zaglądał do nas, to i dziś nie przyjdzie.	Bo robi to w taki sposób, jakby nigdy nie czuła głodu, nawet nie wiedziała, że potrawy mają smak. Ona jada tylko dlatego, ażeby ukryć swoje niebiańskie pochodzenie; ona udaje, że jada, jak udaje, że ma kształt ludzki, bez którego nie moglibyśmy wiedzieć o jej istnieniu.	Wcale nie wiem i nie obchodzi mnie to bynajmniej.	Daj pan pokój słowom. Wiadomo panu przecież, że dziecko zostało przemieszczone w pewnym celu, gdyż inaczej nie trzebaby go ukrywać tak starannie. Jeśli Miss Remsen wzięła w tem udział, to najwyraźniej poto, by panu pomóc wprowadzić w błąd detektywa, co jest karygodne. Przeto mamy prawo obserwować ją i wydobywać co się da.	A oni mają? No, może być, ale chyba nie Hanka.	Ale za to mamy wodza PoliocertesaPoliocertes właśc. Poliorketes (z gr.) odrzekł Sadowski takim tonem, że nie można było wyrozumieć, czy drwi, czy chce Millerowi pochlebić.	Ani nie mówiła, ani nie myślała tego Wiktor Hugo, to prawda, sądził, że TorquemadaWiktor Hugo (...) sądził, że Torquemada	Dzieci są zawsze dobre ale ja jestem chory, i już nie mogę być nauczycielem.	Może z kobietami, lecz nie z mężczyznami; wiem trochę o tem...	Nic nie możecie. Dziękuję wam serdecznie. Trot, dziecko moje. Pusta to groźba! Niechże pan i pani Micawber wrócą; nie mówcie tylko do mnie ani słowa.	Nie jesteś ranny?	Nie przyznaję, że nie; wypadek postawił mnie na drodze pani. Widząc kobietę, pukającą do okna jednego z moich przyjaciół...	Nie, ja kupię!	O nie, nie trzeba	Ojciec mój przeczuł świetną przyszłość osady. W początkach skupił za bezcen obszary ziemi, potem połowę rozprzedał, zarabiając sto za sto. Połowę zostawił sobie dla dorobku. Najstarszemu bratu, kupił kilkaset akrów z żyłą cyny, ożenił go i osadził. Średni nie chciał w domu pracować, z amatorstwa marynarzem został, ja otrzymałem wykształcenie techniczne i kapitał. Założyłem przędzalnię bawełny, ojciec został na fermie, matka dawno umarła, zaraz po mojem narodzeniu. Oto masz pan nasze dzieje!	Poczta angielska jest lepsza i bezpieczniejsza. Przypomnij sobie, że zapewniono nam wszelkie udogodnienia... i... na miłość boską! ...jeszcze nam je dają! Czy nie jest to niewiarogodna głupota?	Sam nie wiem, doprawdy. To tylko wiem, że przyrzekam spełnić wszystkie pani rozkazy, jeżeli pozwolisz mi towarzyszyć tam, dokąd idziesz.	Zechciejcie postąpić dwa kroki i wyjrzeć oknem. Co tam stoi wzdłuż murów? Sześć armat, zdobyłem je pod Kiesią. Będzie czym twierdze szturmować, choć ta i swoich nie zbraknie.	Przyznaję, iż nie wiem sama, co mam panu odpowiedzieć miałam zamiar przez męża zawiadomić pana de la Porte, aby nam mógł powiedzieć dokładnie, co zaszło w ciągu trzech ostatnich dni w Luwrze, i czy przyjście moje nie grozi tam niebezpieczeństwem.	To właśnie!... Bo im kto więcej jest zrozpaczony, tym bardziej stara się ukryć. O, ja wiem, bo sama najgłośniej śpiewam wtedy, kiedy się czego boję...	Ach, jacy biedni! Każdy z nas żal się Boże!... Dlaczego byłaś dla mnie zawsze tak okrutna?	Tak jest, mój chłopcze dostarczasz mi kolejnego argumentu na poparcie mojego przypuszczenia. Sądząc po tym, co widzieliśmy, z pewnością na wyspie jest wiele zwierząt, a co jeszcze dziwniejsze, bardzo różnorodnych gatunków. Musi to mieć jakąś przyczynę i według mnie wynika to stąd, że Wyspa Lincolna stanowiła część jakiegoś obszernego kontynentu, który stopniowo zanurzył się w Pacyfiku.	A wszędy strzeż się złego, duszo ludzka, i jeno w Bogu miej nadzieję.	Bój się Boga! Toż za to można kupić wieś.	Dajże spokój Ostatecznie masz prawo wyjść, za kogo ci się podoba.	Dawniéj bywało Motruna i za cygana i za siebie pracowała: wodę nosiła, chatę lepiła, krzątała się, aż miło; jam nieraz zdaleka patrzał. Teraz ją ani napędzić! Wstyd! wstyd!	Okaże się w końcu, że to jaki wampir.	Pochlebiam sobie, że taki człowiek jak ja, dodał Francuz, w kraju takim jak Polska... przydać by się mógł N. Panu.	Staram się dbać o ład jaki taki	Tak się składa.	To ten kabotynkabotyn ryknął Rohityn, zrywając się z kolan.	Tymczasem rolnicy upadają pod nawałem prac, a robotnicy publiczni burzą się z powodu zdzierstwa przełożonych	Widziałem na tytułowej karcie dzieła pańską postać w przystroju Minerwy. Stoisz pan w pięknym gabinecie, ozdobionym posągami i obrazami i ukazujesz młodzieńczemu władcy lustro, które podaje muza Klio, unosząca się ponad pańską głową.	Ach, teraz, teraz. Co znaczy teraz. Na mieście wszyscy mówią, że tylko patrzeć, a zostanie ministrem!	Co takiego?	Co to jest: „chańska robota”? Puśćcie mnie, jestem żoną terchana, wszędzie mogę wchodzić! Zsiadła z konia, a jej niewolnicy, chcąc usłużyć pani, zaczęli rozpychać straże i kołatać do bramy.	Co? Szwab? Luter? Jeszcze może i ją zlutrzyli?	Na co? na co?	Wszystko, co masz przy sobie.	A ja comber z jagnięcia	A jak mi Bóg miły, prawda! Patrzże pan! Tośmy obaj napróżno głowy łamali, a ona znalazła! Jak mi Bóg miły, prawda!	A nieprawda, był pan na bibce, bo ma pan oczy podsiniałe, o!	A on widział waści?	A ten pan?	A widzisz? Ale za to musisz krzynę odsłużyć.	Antysemityzm	Bylem rósł gdzie niedaleko od małej brzózki.	Bóg dał gości, znamienitych gości! Przyszedłem służby ofiarować i o godność spytać.	Czy masz na myśli...	Czy to grozi niebezpieczeństwem?	Gdzie jest dziadek?	Gdzie prawda? spytał German.	I wczoraj przypiekało niezgorzej! chwycił. ją za gardziel jakiś radosny lęk, że ledwie mogła przemówić.	JW. panie jest okoliczność ważna.	Ja je lepiej znam, bo jestem matką.	Ja śmiałbym!...	Jaki Murdelio?	Jakież u was gody u licha, jeszcze do godów daleko!	Jakimże sposobem?	Jakto?	Jeszcze zobaczysz!	Jutro z rana i to z całą przyjemnością, jeżeli żądasz.	Korale?...	Mnie? Dlaczego?	Mniejsza! Za to jesteśmy kochani!	Niezgorzy, chwała Panu Bogu, niezgorzy juścić.	No Chciałbym, proszę mi wierzyć, panno Niro, że chciałbym jak najczęściej... Ale mam moc zajęć.	O jakiej?	Plecie, plecie jak na mękach!	Pokażę ci to innym razem. Będziemy mieli ćwiczenia wojskowe	Sami tego chcieliście! Hej, Carmaux, migiem podpal lont pod beczką!	Silentiumsilentium (łac.) Jelsky chce powiedzieć speech.	Szybko pływa nasz „Speedy”speedy (ang.)	Słabowita i bardzo delikatna. Babki ślepej dogląda.	Tajemnica rzekła niewdzięczna.	To są szczątki naszego statku powietrznego, naszego balonu, który spadł tam wysoko, na wierzchołek tego drzewa!	U schizofreników	W jakim sposobie?	W swoim pokoju, z notariuszem.	Waszej Dostojności? Zaiste, dziwnie brzmi ten tytułWaszej Dostojności? (...) Zaiste, dziwnie brzmi ten tytuł	Wenus...	Wiesz chyba że i ja mam brata... ciężko chorego... Lada dzień wezwie mnie i pojadę za granicę... a do końca życia muszę go pielęgnować...	Winszuję panu Świetnieś pan tego Terkowskiego osadził. Widziałem.	Zbudujemy wóz, o, taki jakby ołtarz albo tron, dużo stopni, wielkie koła. Czerwonym suknem przykryjemy...	Zobaczymy, czy naprawdę to zrobisz.
Ale!... poszli! Jakem od sołtysa przez sadek do dworu przyleciał, to już szły na niego ze siablami. Pan wielmożny już wtedy w swoją najgorszą złość weszedł. Uskoczył do małej stancji i drzwi za sobą zaparł. Dopiero łap za pistolety, za dubeltówkę i przez sadek do lamusa. Mnie kazał wynieść torby z prochem to samo do onego. Wszystkie te oficery za nami! Zatrzaśli my drzwi... Pan mi powiada:	Może pan jechać! SługaJeszcze się tam w Leńcu może znajdzie jaki kawałeczek mydła, to się pan cudnie odmyje, a chłopiec panu ubranie oczyści.	Gdyby ją pan hetman widział ubraną po kobiecemu...	Możemy załatwić rachunki Pan Goriot niedługo już pozostanie u pani, a ja...	Myli się pan. Nie żywię żadnej urazy.	Nie, nie! To tylko nieporozumienie. Nie miałam na myśli pieniędzy swoich... Nie mogę tego wytłumaczyć, ale proszę o odpowiedź... Cóżbyś pan powiedział gdybym... jakże powiedzieć... gdybym uczyniła coś, coby pana kosztowało dużo, dużo pieniędzy?	Podjął pan tedy jaką szlachetną akcję?	Niech pan nie próbuje do tego się mieszać	Tam do kroćset a czy może być gorszy ból zębów, niż kiedy psi chwytają nimi człeka za łydki? Ale naraz przypominam sobie moje płatki słoniny i rzucam je pomiędzy nie. Dopieroż psy ku nim i zaczynają się gryźć między sobą, kto chwyci słoninę. Dzięki temu zostawiły mnie, a ja je zostawiam także, jak się tam gryzą wzajem. W ten sposób wymknąłem się rzeźwy i wesół i niech żyje pieczona spyrka!	Dopiero za piątym strzałem dopiero za piątym strzałem zapadłem się w wodę, a wypłynąwszy po chwili, posłyszałem, jak jeden z wioślarzy zapewniał białe kobiety, że zginąłem już niechybnie. Jedna z kul utkwiła mi pod pancerzem na karku. Nie wiem, czy ona tam jeszcze się znajduje; wiecie bowiem, że nie potrafię odwrócić głowy. Chodź no, zobacz, moje dziecko. Przekonasz się o prawdziwości mego opowiadania!	Jaki koniec?	Lecz mniejsza o to. Pamiętasz, jak przed śmiercią Litki omal raz nie przyszło między nami do kłótni... Nie policzyłem się z tem, żeś ty bardzo kochał tę małą, żeś był niespokojny, rozdrażniony i postąpiłem po grubijańsku... Wina była zupełnie po mojej stronie, zatem przepraszam cię.	W takim razie będzie mi za to chyba wdzięczny. Liczę na to, że nie okaże się sknerą wobec mnie.	Otóż, że ta adeptka kunsztu dramatycznego jest śliczna przez swoją oryginalność i jedna ma dystynkcyi więcej, niż wszystkie razem, że Mimi podobna jest dzisiaj do bułki świeżo upieczonej, taka biała, okrągła i zarumieniona; że Rosińska ma twarz czarnego pudla, który wpadł do skrzyni z mąką i jeszcze się z niej dobrze nie otrząsnął, a ta jej Zosia wygląda na charciczkę świeżo umytą i wygładzoną... Kaczkowska ma wygląd patelni z roztopionem masłem... Piesiowa, jak kwoczka, która szuka pogubionych kurcząt... Brzezińska, jak długie C zadumana, a Glasowa niby cielę w tęczy; skąd ona u licha tyle barw wsadziła na siebie?	Ale trzeba przyznać, że ta ostatnia przygoda ledwie jest do wiary! Nikt jeszcze nie widział ani słyszał, aby sześciu zdetronizowanych królów wieczerzało w jednej gospodzie.	Brawo, panno Stefanio! Doskonale! Pani go lepiej zna, niż sądziłem. Hrabia istotnie arystokrację uważa za bogów, siebie bez wątpienia za Jowisza.	Cała rzecz, że wojna bliska bo inaczej srodze bym się martwił, gdyż czasem myślę, że takie to już moje nieszczęście i że chyba przyjdzie mi i umrzeć w kawalerskim stanie.	Co myślę, to myślę. Niech ona idzie	Doskonale. Dyrektor Franciszek Murek i doktór praw. Czego więcej trzeba? Praca dla naszego ukochanego ludu? Nie?... Pod takim szyldem można działać bezpiecznie.	Jak przesadzać, to już po arabsku	Każda jest wyjątkową, dopóki nam karku nie nadkręci. Prawda, że nie znam tej”tej” rozstrzelonym drukiem, ale znam inne. Ażeby nad kobietami odnosić wielkie zwycięstwa, trzeba być w miarę impertynentem i w miarę bezczelnym: dwie zalety, których ty nie posiadasz. I dlatego ostrzegam cię: niedużo ryzykuj, bo zostaniesz zdystansowany, jeżeli już nie zostałeś. Nigdym do ciebie o tych rzeczach nie mówił, prawda? nawet nie wyglądam na podobną filozofię... Ale czuję, że grozi ci niebezpieczeństwo, więc powtarzam: strzeż się! i w podłej zabawie nie angażuj serca, bo ci je w asystencji lada chłystka oplują. A w tym wypadku, mówię ci, człowiek doznaje tak przykrych wrażeń, że... Bodajbyś ich lepiej nie... doczekał!...	Mój Madziuś po co mamy udawać... Wiesz, jak cię kochał Stefek... a ja dodam, że kocha cię do dziś dnia, może nawet bardziej... Gdybyście się pogodzili... gdybyś wyszła za niego, on pod wpływem radości przebaczyłby mi moje przywiązanie do Kazimierza...	Nie nie chce chyba pani, bym ja, poważny człowiek, kompromitował się publicznie swoimi niezdarstwami początkującego danseradanser (daw.)	Pewno. Trzeba będzie tu osiąść. Zobaczę, jeszcze nic nie wiem. Chciałbym tu być, ale czy wyżyję...	Tak ale któż włada i rządzi sobą? Jesteśmy wszyscy skazani na to, aby spełniać co nam konieczność narzuci i bezsilnie patrzyć na to, jak sobie z nas stroi żarty.	To świetnie. No, więc jeszcze raz dziękuję, i życzę pomyślnej drogi.	Zobaczysz, że wypada, tylko nikomu nic nie mówiąc wymkniemy się we trójkę z panią Arnoldową na przykład	A chciała wziąć tę...	A jakże; pamiętam ja dobrze, co ona za jedna. Tośmy też sprowadzili Walantego organistę i kościelnego Pietra, tedy przy nich obu i przy wójcie zaprzysięgła się, że precz pójdzie do Aleksandrowic, skąd jest rodem, i tam sobie siedziała będzie przy bracie, a czerwieńce po połowie bratu, po połowie na dziecko przepisze. Tak my i skończyli w prędkości, bo wszystkim nam wiadomo było, ile tatuś mieli gruntu, a wójt obrachował, co to razem z chałupą warte. Wypłaciłem przy świadkach, i spokój.	A która głowa mówiła tak?	A mimo to jesteś teraz szczęśliwa, możesz posiadać bez grzechu człowieka, którego kochasz. Czarne widmo nie stoi pomiędzy wami, połączeni w oczach świata, możecie kroczyć razem drogą życia.	A! Pani Laura...	Ale będę twoim wujaszkiem... Bogusiu...	Bardzo panu dziękuję...	Bardzo słusznie, ale dokąd masz zamiar wyruszyć?	Bo mnie o to chodzi, że jeśli powiedział im, iż z niewoli ucieka, to może pościgu się za nim bali i zaraz ruszyli.	Brochwicz! Czyś ty trzeźwy?	Chodźmy, zobaczymy, co to jest?	Cierpieniem, troską, postrachem zgonu bezpotomnego tak się znużył, iż dziś, dla świętego spokoju wszystko gotów poświęcić Niepoczciwi ludzie, gotowi zawsze ze wszystkiego korzystać, im gorzej go widzą, tem więcej naciskają, uprzykrzają się i łupią.	Co przez to rozumiesz?	Co się stało?	Co tu o tem mówić, ale gdybyście mogli włożyć choć siedmdziesiąt pięć tysięcy rubli...	Coś w ten deseń	Czary! Diabli!	Czy wiecie na pewno, gospodarzu, że dzisiaj przyjedzie? Od dwu miesięcy widzę was tu każdego dnia. Pewnie już kilka razy dała wam niedokładne informacje?	Dalszą niż Krzysztofa Kolumba i Ferdynanda Korteza. Żaden Conquistador płynący ku marzonym złotym grodom nie wybierał się ani dalej, ani awanturniej od pana. Goddam! jednego świata będzie ci za mało, należy się wcześnie przygotować i z Astolfem ruszyć na księżyc	Dałem i zostanę	Dobrze; idź na hecę, mówię ci, idź na hecę, to cię zabawi.	Dziewięć lat, mówisz?	Dziwna rzecz, nie znam go wcale och! czy to ja nie tego szukałam właśnie... kto wie? czemuż ja bym cię kochać nie miała?	Fatum wie tylko... dziś... jutro... za godzinę... Zobaczemy go u stołu, reszty życia uczta zabierze...	Gdzie?	Ha! Mróz na dworze, a Kupido golec: wszelako tak myślę, że byle się tu dostał, to w tym domu nie zmarznie!	Ha, proszę pana, bywają rozmaite... Nie każdy ma folwark.	I Winicjusza...	I myśli pani, że wszyscy mężczyźni tak robią?	Ilekroć wieczerzam w towarzystwie francuskich dziennikarzy, zawsze doświadczam uczucia pewnego niepokoju Jest jedno powiedzenie BlücheraBlücher, Gebhard Leberecht von (1742–1819)	Jakiej?...	Jakież wrażenie zrobiła na tobie królowa matka?	Jako syna cię witam, gdyż tak myślałem, iż cię już nie ujrzę więcej. Znieśże mężnie twoje brzemię i na to pamiętaj, że tysiące będziesz miał towarzyszów w nieszczęściu, którzy potracą żony, dzieci, rodziców, krewnych i przyjaciół. A jako kropla ginie w oceanie, niechże tak twoja boleść w morzu powszechnej boleści utonie. Gdy na ojczyznę miłą tak straszne przyszły termina, kto mężem jest i miecz przy boku nosi, ten się płakaniu nad swoją stratą nie odda, ale na ratunek tej wspólnej matce pośpieszy i albo w sumieniu zyska uspokojenie, albo sławną śmiercią polęże i koronę niebieską, a z nią wiekuistą szczęśliwość posiędzie.	Jeśli się będziesz tak wymykał, ojciec spostrzeże się...	Już mi pani daje dymisję!	Kobieto! Miej ty miłosierdzie nade mną i nad sobą!	Komierowski To ona tak z domu będzie? A rodzina z Radomskiego	Kto to?	Lojalność! pierwsze słyszę, żeby dla lojalności wyrzekać się kariery.	My tam byli pięć dni temu, a potem w Browarkach słyszeli, że tam łycari prijszłyłycari prijszły (z ukr.)	Naturalnie, że nie. Lecz czy nie można by tak poprosić oo. bonifratrów o odstąpienie nam na czas wielkopostny klasztornego ogrodu? Teren wspaniały, wymarzony! Te tarasy, te zakręty!	Nie obaczycie, bo mu się całkiem pochował pod łopatką.	Nie szkodzi, panie feldkurat ja i to także mogę odstawić.	Nie wiem, wracaj do chałupy!	Noszę go zawsze w kieszeni!	O! nie mów tak!	Obraz świata zaczął Beniamin.	Od projektu do wykonania ogromnie daleko Choćby jeddnakże nawet tak było, nic mnie to nie obchodzi. Nad myślami pana Wokulskiego nie panuję, a o Belcię jestem spokojny.	Odrobina masażu i będzie wszystko dobrze.	On... on się rozbił i... nie można go już naprawić!	Ot, przyjechał i tyle. Wyrwał mnie z rąk Vampy, u którego choć pozorowałem nonszalancję, wcale nie było mi do śmiechu, przyznaję się. A więc, mój drogi, gdy on za podobną przysługę prosi mnie o to, co się robi co dzień dla pierwszego lepszego rosyjskiego czy włoskiego księcia, który wpadnie do Paryża, to znaczy, żebym przedstawił go na salonach, ty chcesz, bym mu odmówił? Ejże, chyba zwariowałeś!	Pański pomysł jest bardzo dobry, Pencroffie ale nie możemy czekać. A tymczasem na zbudowanie łodzi potrzeba co najmniej miesiąca...	Po służbie! Dzieło u nas niemałe!	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że od swego brata, profesora.	Szlachcic!	Słuchaj nie trzeba ufać i psu...	Tak ja mogę zaświadczyć, że Maciuś chciał zostać królem dzieci całego świata.	Tiens!Tiens! (fr.) syknęła pani.	To był narzeczony tej panny i sam ich swatałem. Człek był młody, gorączka, nabroił siłasiła (daw.)	To przyńdzie pod połednie, a ja nie wiem.	Towarzysz Raszewski?	Trzeba, mości Nedzie.	Tu nie ma o tym mowy	Uwińcie się ze sprzedażą, zróbcie, co potrzeba, pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo we wtorek.	We trzech dniach w Jarmolińcach!	Widzisz Juljo! odpowiedziała	Wiem o tym. Ale czy przysłuchiwałeś się ich rozmowom? Nie zdaje się mi, żeby bodaj w przybliżeniu zdawali sobie sprawę z tego, co tu widzieli.	Wylać na zbitą mordę!	Z czegóż to można przypuszczać?	Z poetów też wybierać potrzeba takich, co w czasach, gdy naród żył, śpiewali, a nie pogrobowych lub tych, co łaciny się uczyli, gdy Latium i Romy nie stało.	Za ten zaszczyt mocno jestem wdzięczen ale nuż na mnie także uczyni wrażenie. W. kr. Mość nie będziesz zazdrośnym?	Zrobię. Musowo.	Żywy portret ojca
Do Świętej-Przeczystej! „Pierścień (powiada) ci dam i piernacz, i nóż, a już Horpyna będzie wiedziała, co to znaczy, bo taka umowa stoi, i Bóg cię (powiada) tym bardziej zesłał, że ona cię zna, wie, żeś mój druh najlepszy. Jedźcie razem, Kozaków się nie bójcie, jeno na Tatarów baczcie, jeśliby gdzie byli, i omijajcie, bo ci piernacza nie uszanują. Pieniądze, dukaty, tam są, powiada, zakopane na miejscu w jarze, od wypadku »Bohunowa jedzie!« tu: łzy. wylewał, w końcu kazał mi, bestia, przysięgać, że pojadę, a ja też przysiągłem, jeno w duchu dodałem: „z moim panem!” On tedy uradował się i zaraz dał mi piernacz i pierścień, i nóż, i co miał klejnotów, a ja też wziąłem, bom myślał: lepiej niech będzie u mnie niż u zbója. Na pożegnanie powiedział mi jeszcze, który to jest jar nad Waładynką, jak jechać i jak się obrócić, tak dokumentnie, że z zawiązanymi oczyma bym trafił, co sami waszmościowie zobaczycie, gdyż tak myślę, że razem pojedziemy.	Jakto, nie zależą! Wszystko zależy od woli człowieka. Kto ma rozum i wolę, temu na świecie musi być dobrze. Masz przykład na samym sobie. Gdybyś był wówczas, przed osiemnastu laty, nie zdobył się na zerwanie z tym swoim zdradzieckim ideałem z Monachium i na osiedlenie się w Zapolance, nie byłoby ci tak dobrze, jak jest teraz! Prawda?	Tak lubię, najbardziej lubię. Mówisz to tak twardo. Jest wtedy w twoim głosie taka chropowatość, siła, nie: rozkaz jakby nie wiem, dlaczego, ale wydaje mi się, że taki głos muszą mieć marynarze o krtaniach przesyconych solą i jodem.	A więc gdy Noel wspomniał o „kawale”, wpadłem na genialny pomysł. Jego imię i nazwisko brzmi Jakub Jonson. Żałował, że nie dostał indyka. Ja mu poślę indyka.	E! to ty mi tak, po jurystowsku myślisz się wykręcać! fiu! fiu! przerwał rotmistrz... Siedziałeś godzinami przy kobiecinie, prawiłeś jej słodycze na ucho, ściskałeś za rączki... niewiasta nieszczęśliwa przylgnęła sercem do jegomości, a ty chcesz młynka wywinąć?	Zapewne... sam nie wiem, jak się to stało, Trotwood! Powiedz, proszę, czy to data historyczna? Tak zapisano w historii? Tak, nie inaczej?	Ja też mógłbym palić przez cały dzień I założę się, że Jeff Thatcher nie dałby rady.	Moja droga Filipo, czy słyszałaś kiedy o owej słynnej dziewczynie, która odpaliła mężczyznę, zanim się jej oświadczył? Nie chcę jej robić konkurencji, nie mogę więc powiedzieć mężczyźnie „tak” ani „nie”, zanim mi się oświadczy.	Żeby był pisnął żeby się był ozwał jednym słówkiem, to bym mu był jego madziarską jadaczkę rozdarł od ucha do ucha. A ten cymbał milczy i pozwala sobie deptać po nogach. Herrgott, Szwejku, wściec się można, że nie zostałem skazany. Przecież to wygląda tak samo, jakby sobie z nas kpili, że cała ta awantura z Madziarami gadania niewarta. A biliśmy się chyba zdrowo. Czy nie? Wszystkiemu ty jesteś winien, że nas nie skazali i że dali nam takie papiery, jakbyśmy się nawet porządnie pobić nie umieli. Co sobie tacy o nas myślą? Przecież zrobiliśmy całkiem przyzwoity konflikt.	Jeśli hrabia przyjął to zobowiązanie, niegrzecznie byłoby zmuszać go do niesłowności. Pozostaję więc i ja, kochany margrabio, skoro życzysz sobie tego.	Gdybym był tak pewny... ot, po co gębę strzępić; masz przykazane i wytłumaczone, jak się sprawisz gracko, dwadzieścia czerwonych twoje.	Panie Głogowski, ja chcę, żebyś pan wyszedł w piątym akcie, jeśli będą wywoływać	Nie radzę, panie Pawluk, nie radzę tutaj tak duszy leczyć. Myśmy już o 300 lat od tego oddaleni. Nie, nie! Ja nic złego przecie	Dziecko drogie Radujmy się tym pięknem, które mamy, nie myśląc, że jeszcze nam czegoś brak.	Niech Bóg broni! Jeżeli np. grupa A urządza wiec, to na pewno członkowie grupy B na ten wiec nie przyjdą, a jeżeli przyjdą, to po to, żeby hałasować, gwizdać, przeszkadzać. Panowie A wcale nie chcą dowiedzieć się, co myśli grupa B i na odwrót. Oni z góry mają siebie nawzajem za ojcobójców, trucicieli, zdrajców ojczyzny, bandytów, złodziei itd.	Mogłoby być, gdyby tylko król odwagę miał taką jaką ja mam.	Nie na tym też tylko zdanie me opieram	Od pana de la Porte. Nie mówiłżem panu, że jest jego chrzestną córką, a pan de la Porte posiada zaufanie królowej! Umieścił ją zatem przy Jej Wysokości, aby biedna królowa nasza miała przynajmniej zwierzyć się komu, będąc opuszczoną przez króla, szpiegowaną przez kardynała i zdradzaną przez wszystkich.	To wszystko jedno. Ale weksle ja kupowałem.	Powiem ci tylko jedno: tam w rowach nie było pięknych kobiet. O więcej się nie dopytuj. Dośpiewaj sobie resztę, bo nic ci więcej powiedzieć nie mogę. To sekret.	Nie będzie pił, nie będzie się miotał! Szczęście mu dam.	Przypuśćmy że ja mógłbym panu dać pieniądze i jednego, a nawet... dwu pomocników... Lecz gdzie dowód, że pańskie metale nie są jakąś dziwną mistyfikacją, a pańskie nadzieje złudzeniami?	Szantaż i żadnych zazdrości wobec nikogo nie będziesz okazywał, bo bym się pogniewać musiała. A tymczasem wstań, bo zdaje mi się, że ktoś idzie.	A! nacóż tak śliczne ma oczy!	Prawda że z was dziwne stworzenie: innaby tak przepadła ze skuki, a wy sobie cudem radę dajecie.	Tak jest.	Tak... dziękuję... było już niepotrzebne.	Niech wejdzie... albo nie... chcę wstać.	Tego nie obawiaj się	Z góry można było przewidzieć, co powie Pogłaskała mnie po głowie, rozśmiała się i rzekła: „Moje dziecko, wolno ci mieć swoje sekrety, toć cię znam już dwanaście lat”.	Muszę pozbyć się tej dziewczyny. Jeżeli dałoby się to zrobić, by wyjechała daleko, zagranicę, powiedzmy do Południowej Ameryki...	Więc nie zrobicie mi krzywdy? Hektor Merlin mówił w foyer Wodewilu, że wióry ze mnie lecą.	Skąd mam wiedzieć? Krzywicie się, to i przestaniecie. Dziewucha jak malina, robotna, zdrowa. Jak se dwie pełne konewki na nosidłach zawiesi, to ci leci śpiewający, aż radość patrzeć. Zawdyzawdy (daw.)	A! nie, dziękuję ci; trzeba obowiązki swe spełnić! Dla takiego gościa jak nasz pan miłościwy, wszelki trud miły.	Jesteście przecież kobieta, to musicie mieć litośne serce pniak duży, pomieścimy się obie.	Prawda, jutro Boże Ciało. Gdzież to go stawiacie?	Rozmawiałem już z tymi panami i odniosłem wrażenie, że zgodzą się.	Wcale nim nie jestem. Tylko bez uprzedzeń zestawiam teorię Laplace’a z Biblią, w której są jeszcze dwa orzeczenia ciekawe.	Nie, jeżeli pan mi obieca, że nie zaziębi Niry...	Co pan mówi? No i co? Jakie wyniki? Sprawa jest na dobrej drodze?	Czekaj, Aziu, przede wszystkim ustalić trzeba stan faktyczny Czy papa wolałby, abym już nie żyła?	Czy sądzisz, że nie miałem racji?	Lecz czyż dłużej może tu zostać? Czy on sam zechce zostać, gdy się wyleczy.	Mieszkam z siostrą moją, która ma u siebie kilka osób znajomych Nie chciałem panu czynić subiekcyi.	Nie, owszem, chodź!	Siromachysiromacha (daw. ukr.) szepnął młody Kozak zwracając się do starego esaułaesauł	To i dziedzic boją się chłopów, kiej o zgodę zapobiega?...	Za nic, za nic! Nie trzeba, abyś z nim mówił. Proszę cię, zabraniam!	Łohoyski: I to pan mówi, oficer rezerwy floty? Słuchaj Taziu, może byśmy go po prostu tego...	A teraz, mości panowie, wszyscy pachołcy w skok po wsiach po rydle, łopaty i motyki. Obóz warowny założym, Zbaraż drugi! Jeno, towarzysztowarzysz	Atanazy: Nie potrzebujesz nam tego objaśniać a tu są panie...	Czemuś nie gadał?	Hanka, stul pysk, bo ci go przymknę!	I zabija. Bójże ty się Boga!	Nie opuszczę was!	Nie wypada...	Niech będzie. Czego się wtrąca, po co zaczepia?	Pójdę w takim razie się przejść po Luksemburgu Kiedy się raz wyszło z domu, trudno wrócić pracować.	Także nie mniejsza warjatka, niźli jej brat.	To warte dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć franków, siedemdziesiąt pięć centymów, mój chłopcze Ale, aby ci oszczędzić kłopotu sprzedania tego, dam ci te pieniądze w funtach.	Że wszystkie twe namiętne myśli, wszystkie sny, wszystkie zmysłowe obrazy będą należały do mnie?	Ach, tym lepiej! Czy pan już kiedyś odbył tę drogę?	Brat mój służy w pułku Jatów Dograsy to dobrzy ludzie.	Co mniemacie w waszym rozumieniu, iż ta zagadka ma wskazywać i oznaczać?	Któż mi to zarzuca, Eminencjo? czy kobieta, piętnowana i sądzona kryminalnie, mająca jednego męża we Francji, drugiego w Anglji, kobieta, która otruła tego drugiego i mnie samego chciała otruć?...	Przypominasz sobie moją admirację dla niego.	Wiem o tym	Więc ta waliza pusta jest obecnie?	Ze sztuką? A kto cię tam będzie lansował? Macie u siebie porządnych dziennikarzy?... Ale przede wszystkim, co zrobisz z żoną?	Zośka! Więc ty chciałabyś mnie zdradzać?	Co chcesz przez to powiedzieć?	Czy chcesz, abym zaśpiewała dla urozmaicenia naszej samotności, czy też, abym zatańczyła segedillę?	Jak to? zamierzasz... pani zamierza wyjechać?	No więc?	Panu do nóg paść, aby mi komendę nad tymi ludźmi powierzył!	Pracy! Cóż więc przeszkadza jej pracować?	To był mityng, proszę pana	To potworne!	Wypijże waść jeszcze.	Z całego serca, moi bracia powiedzcie mi tylko, o co rzecz idzie.	Złego? A czy to było złe?	Że jestem bardzo niespokojny, Najjaśniejszy Panie.	A z jakąż nadzieją przychodzicie?	Co nigdy?	Co tam Michał! Za swoim profitemprofit pewnie, oczywiście., coco (gw.) pójdą....	Cóż mi grozi?	C’est le mot! Vous avez trouve juste, dzika, oui, c’est le mot.	Któż taki?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	No i cóż?	O Jezus!	Oto prawdziwy mówca	Podlec!	Supratome!	Syn kasztelana gdańskiego; ród możny i wielce szanowany w województwie pomorskim.	Takie nazwisko, proszę paniusi	Trzeciego, wieczorem.	Wczoraj tamten, dziś ten... Boże! Boże! Boże!...	Zdrajca!	Zostanę, jeśli chcesz.
Co to jest?	Za pozwoleniem. Co znaczy ten dodatek „nawet” i w ogóle to w „Prątnickim”?	Zniszcz swój przyrząd dziś jeszcze. Po co używać wysiłku na rozwianie fantomu, który nazwano materią, kiedy wcześniej czy później rozwieje się sam nieuchronnie?	Nie, to jest nowy obyczaj tych panów, aby kłaść kapelusze na ziemi Jestem taka jak pan, nie mogę się do tego przyzwyczaić. Ale wolę to, niż kiedy mój siostrzeniec Robert zostawia kapelusz w przedpokoju. Kiedy wchodzi w ten sposób, powiadam mu zawsze, że wygląda na zegarmistrza i pytam się go, czy przyszedł nastawiać zegary.	Co odkryto?!	No i co?	Wszystko możesz mieć, co zechcesz!	Za co? na kim?...	Ach! Strona moralna! Dobrze tobie mówić, gdy ciebie nic nie czeka. Zresztą po co próżno słowa tracić? Zgodziłeś się już i sprawa załatwiona.	Myślisz może, żem kapłan Cybeli, i sam dla siebie jałmużny proszę, przykazano mi żebrać gdym nogę postradał, podyktowano słowa; służę i pełnię co mi zlecono.	Co mówisz... czemuż by nie?	Nie wiem, co by mnie miało interesować. Wypalę cygaro, wypiję parę kufli, zjem kolację, i dość. Gazet nie czytam. Gazety kłamią. Po co się denerwować?	W życiu co żal ci za sobą zostawiać? Czego nie chcesz opuszczać?	Udawałeś chorobę Przecież... Przecież to widoczne dla każdego. Nic ci nie jest, ale wolałeś się wylegiwać, bo tak ci się podobało	Ależ moja sfera, parantelaparantela (z łac.) czy to nic nie znaczy, nie wystarcza?	Dobrze. Z góry pana uprzedzam, że rozumiem, iż warunki nie mogą być ułożone tak, by budziły śmiech ludzki, ale liczę też na to, że i pan Kresowski i pan, panie Połaniecki, nie zechcecie ich posuwać do ostateczności.	Nie tak Nie wszystko błoto co się wymiata. Niedaleko pan zajdzie w dyplomacji, jeżeli pan lepiej nie posiądzie przysłów.	A no, kiedy już chałupa pani Dulcynei ma być pałacem to przez Bóg żywy, czyż pałac o tej godzinie może być otwarty? Chcecież, panie, żebym budził wszystkich kołataniem? alboż to szynk, który o każdej godzinie otwierają?	To nie był sum, Franku Chodźmy do domu. To koniec.	A on odpowie jej w ten sposób jak ja pani. Jeżeli Joanna uważała za stosowne narażać się na awantury, to nie powód, ażeby mój syn nie miał prawa usuwać się od awantur. Zresztą mój syn nie ma pieniędzy...	Czy i przed Janem ukrył się pan dla tegoż powodu?	Czy w trakcie śledztwa nie zmieniło się jego zachowanie?	Kto wie, czy oni już tego nie spostrzegli i czy właśnie nie dlatego strzelają	To obojętne. W tej okolicy nie brak dobrych ludzi. Zresztą mamy forsę!	Toż ciągle to słyszę, jak daleko pamięcią sięgnę wstecz Szepczą ciągle o tym i zdaje im się, że to uchodzi mojej uwagi. Przy tym chcieliby wszyscy, żebym umarł.	W rzeczy samej Jednakże twierdzenie to nie jest matematycznie ścisłe, ponieważ porównanie dnia z nocą niekoniecznie przypada w południe.	Indie nie są wcale podobne do Yorkshire Nie pomyślałam o tym nigdy. Czy Dick i matka twoja lubią słyszeć o mnie?	O, nie chce mi się, a poza tym przypomniałam sobie, że trzeba jakoś zrobić ze służbą. Czy ty stanowczo nie chcesz, by oni dowiedzieli się, że przyjechałeś?	Ach, czy mógłbym wiedzieć, gdzie się podziewa?	Bardzo ważne gdyż jeśli woda przewierciła sobie odpływ przez granitowy masyw, to być może istnieje tam jakaś pieczara, którą można by wykorzystać na mieszkanie po skierowaniu biegu wody w inną stronę.	Głupiś! Hale, jakie mu to zberezieństwa we łbie!	Mnie i to dziwno było, że z nich wyjeżdżała.	To go nabijcie, Szwejku.	Troszczysz się o to? Zbytek łaski.	Zmiłuj się, czyżbym śmiał! Pięciuset mężów w białych spódnicach do samej ziemi, w płaszczach tajemniczego kształtu, a szkarłatnego koloru, w turbanach de velours bleu!	Milcz. I myślisz może, że ja cię kocham? Że cię lubię przynajmniej? Że nie czuję dla ciebie tak samo wstrętu, nienawiści, pogardy?	Może go nie kokietujesz Ale jeżeli on zechce się z tobą ożenić, wyjdziesz z pocałowaniem ręki...	Wie on dobrze, że już ich nie dopędzi. Takiego dają dęba!	Ty mało starych naszych czasów pamiętasz Były to inne, lepsze czasy. Mieszkał w nas duch inny, byliśmy rycerzami Krzyża Chrystusowego i prawdziwymi zakonnikami; dziś z nas Raubrittery! Szło się na wyprawę, odpościwszy wigilią, z pieśnią o Bogarodzicy; nie potrzebowaliśmy ani łoża wygodnego, ani łańcuchów złotych na szyję, ani wina w drogę, ani kompanów i knechtów, by za nas nosili ciężary i zbroje. Wszyscy bracia byli równi... a dziś!...	Bałabym się zostać sama na świecie. Mówię sama, ale myślę naturalnie o nas obojgu.	Właśnie mi kucharz przyniósł imbryczek gorącej kawy... Postawił go tam na kuferku ratować: oparzyłem palce... i wyleciałem z tapczanu... Okręt przewrócił się tak szybko... Woda wlała się przez wentylator... Nie mogłem poruszyć drzwi... ciemno jak w mogile... próbowałem wgramolić się na koję górną... Szczury... jeden mnie ukąsił w palec, gdy już się wdrapałem na wierzch... Słyszałem, jak pode mną pływał... Myślałem, że już wcale nie przyjdziecie... żeście już wszyscy przepadli w morzu... naturalnie... Słyszałem tylko wicher... A potem wyście przyszli... szukać mojego trupa, oczywiście. Niechby cokolwiek później, a...	Ma się rozumieć. Otóż oryginał tego typu miałby już lat ze sto. Był to prawdopodobnie jeden ze zdobywców życia z czasów rozkwitu drugiego Cesarstwa. Wiesz, że nie należę do konserwatystów i gdybym zobaczył wówczas w Lasku Bulońskim zbyt świeży lakier powozu i zbyt nowe liberie służby owego oryginału, nie tylko nie zżymałbym się, lecz zgodliwie uchyliłbym kapelusza w odpowiedzi na ukłon nowego pana, w którego krwi więcej jest czerwonych ciałek niż rtęci, którego energia witalna podbije Paryż, Francję, Ziemię i kilka pobliskich planet.	Bóg pomógłby mi Oto przecież pomógł mi wychować takiego kadysza jak ty, który czyha na spadek po mnie i boi się, że dla niego nie starczy...	I gotów by nam inną drogę pokazać. Niechże mu diabeł wpierw pokaże, który szlak najprościej do piekła prowadzi. Zróbmy układ, panie Michale: z hultajstwem już ja będę sobie za nas wszystkich radził, ale z Tatary	Juści, pani pisarzowa nie lubi takich fetorów na pokojach.	No tak, znają, ale...	Oni powiadają, że szlachtą byli, a dlatego ich na równi z dragonami traktowano, a starostowie kazali im nieraz rozmaite powinności odbywać, od których nie tylko szlachta jest wolna, ale nawet i bojarzynkowie putnibojarzyn putny	Posłaniec nic więcej nie mówił.	Trwoga nigdy go pani nie wydrze	Zechce pan mówić prędzej, bo nie mam czasu.	Nie, ja nie zostanę z nimi.	Lew ryczeć w nocy i nie przeskoczyć przez częstokół, a wobo przeskoczyć w biały dzień i zabić dużo Murzynów w środku wsi, a potem porwać jednego i zjeść. Od wobo włócznia nie obroni ani łuk, tylko czary, bo wobo zabić nie można.	Gdybym była na miejscu pani, wypuściłabym majątek w dzierżawę i przeniosłabym się do dużego miasta. Tu jest daleko więcej, niż na wsi pola dla działalności kobiety majętnej i inteligentnej. Możnaby założyć czytelnię dla kobiet...	Jakiejże religji pani jesteś?	Musisz o nim zapomnieć, musisz! Zginiesz, jeśli nie zapomnisz!	Na miłość Boską, nie przysyłaj czuję się zdenerwowanym i potrzebuję chwili ciszy.	Nie!	Nie, temu nie przeczę	Nie. Zawczasuśmyzawczasuśmy ich ostrzegli	Nie...	O tym już inni myśleli	Oj nie! jeżeli mu tam na świat wybić się udało, głupi by był, żeby nazad przyszedł biedę klepać i za pługiem chodzić; chyba go gdzie złapią i przyprowadzą...	Przecież nie mówię nic złego... Mówię tylko, że mam szczęście do...	Przysyła mnie pani starościna Dobkowa...	Tak!	Teraz wyszedł zameldować się policji, ale wróci...	Tradycya pewnie żyje w okolicy. Niech mi pan opowie...	Za cóż ja idę?	A cóż teraz pozwolił?	A gdyby prawdą?	Aby mnie zabić?	Był na wojnie?	Chociażby na koniec świata.	Chyba już powrócimy, wilgoci tyle w powietrzu...	Collinson, komandor Orderu Łaźni. Był komendantem Pompadourów, starego pułku mego ojca	Dawno już przestałem obawę przed samym sobą w sobie hodować i wolę drugim napędzać lęku.	Dobrze!	Gdzieżeś, ty, człowieku, miał rozum, żeby nas w tyli świat!... O, Jezu, Jezu...	Historia.	Kiedy wzniósł oczy na Maga, myśląc, iż ujrzy w nim święty zagniew, z dreszczem podziwu ujrzał tragiczną zadumę Leonardowskiego Wieczernika.	Kogo?	Kto? Wierszułł, Wierszułł! Opamiętaj się, człowieku! Kto?	Może się przyczaił i chce nas niespodzianie zaskoczyć.	Muzyka powiedział Kret, kiwając sennie łebkiem.	Nikczemne urąganie	O! zgnieść żmiję! zgnieść! przerwała Agnieszka.	Och, ty mój najdroższy siłaczu! Daj uszko, coś ci powiem.	Osiemnaście.	Otwórzcie mi, Bazyli. Muszę iść.	Pana Andrzeja by im na przywódcę dać!	Pasy drzeć z łotra!	Rogocki.	Szedłem tu z sercem pełnym podzięki dla was wszystkich Zamieniliście mój liczmanliczman	Służę ci w tej chwili.	Trzeba będzie szlachcie dać znać ażeby się kupilikupić się (daw.)	Uciekł.	Widzisz? Ty też przenikasz wzrokiem te deski.	Wiesz, że możesz mi ufać	Więc o cóż? Ba!	Zupełnie biegle.
Le docteurle docteur (fr.) tu: panie. Kolen­da, gdyby był pan roządnym człowiekiem, sprzedałby pan czym prę­dzej mieszkanie i kupił gdzieś w ładnie położonym miasteczku nie­wielką kafejkę, żonie kazał interes prowadzić, a sam ryby łowił, na małe spacerki chodził, z sąsiadami gawędził, a wieczorami te­lewizję pooglądał albo ze dwa, trzy robry rozegrał.	Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławił przecież. go znała kiejkiej (gw.) poradzić, dać radę, zdołać., w chałupie był popychadłem i pomiatał nim, kto jeno chciał, zaś teraz jawił się całkiem drugim, poczynał sobie przemyślnie, nosił się godnie i prawił kiebykieby (gw.)	Pan podpisywał wyrok na Żelabowa	To było to było jeszcze podczas procesu. Tego o otrucie. A co pan robił wczoraj, przedwczoraj?	Komunikuje mi imci pan Męciński, rotmistrz-dowódca pospolitego ruszenia w tej części województwa krakowskiego, że oddział stu szlachty pod sprawą imci pana Trembeckiego...	Trudno tego wymagać Perspektywa zmiany, rozstania się z wujem, zawsze to coś. Śmierć Barkisa nie będzie wprawdzie przeszkodą, ale zwłoką, a nie ma to, widzisz pan, nic gorszego nad niepewność.	Widocznie zależało mi na tem! No, teraz musi pan koniecznie iść ze mną.	Ale czekaj! ty się odemnie nie uwolnisz tak łatwo! Naprzód ja nie myślę ztąd krokiem pójść... boby mnie gotowi poznać. Tu mi bezpiecznie, zostanę... Rób sobie co chcesz... Śpieszyć się nie mam czego, spocznę po drodze, a rachunek nasz długi i niełatwy! Dołożymy drogę, fatygę i na powrót podróż... nie głupiam się teraz dać wyprawić z biczykiem...	Hrabio zdaje mi się że nim cokolwiek przedsięweźmiemy, rozmówić się powinniśmy. Królewicz czule był przywiązany do ojca, to wrażenie jakiego dozna. Czyż nie należałoby go przygotować?	A! nie tak! Powiązać go z akcyą ale u niego to niespokojnie, wychodzi na wierzch, rzuca się w oczy, i ustawicznie ma się to wrażenie, że pokazuje palcami: teraz czekajcie, bo stanie się nieszczęście!	Przede wszystkim nie szeptał Może wiedział, że nie cierpię szeptów. Słyszałem, jak głośno powiedział: „Chłopiec będzie żył, tylko trzeba nań odpowiednio wpływać. Rozweselajcie go”. Zdawało mi się, że był oburzony.	Wiesz, Adam, że nie należę do ludzi łatwo się łamiących, wszyscy mnie uważają za uosobienie energii...	Tak jest, nie śmiej się. Cenię władzę. I dlatego po dojrzalszym rozmyśle udałem się do przedstawicieli rządu...	A, żyje! Oczekują, oczekują, oczekują! Dopóki tli się życie, póty jest nadzieja Już mi go malowano umarłym i pogrzebionym. Za tydzień będzie zdrowszy ode mnie.	Ależ, Helenko!... Pomyśl, na co się narażasz mówiąc w podobny sposób?... Całe szczęście, że nas nie słyszy nikt obcy.	Daj ci Boże zdrowie; postarawszy się, może i zostanę; tak ciebie na podkanclerza nie pośpiejępośpieć (daw.)	Ja tak się boję śmierci, że chyba popełnię samobójstwo	Lecz jeżeli sobie wyobrażacie, że w ten sposób dojdziecie z nami do ładu, to się grubo mylicie. Basta! Dobranoc!	To trudno W naszym państwie jeszcze takiego wypadku nie było, ale w Hiszpanii, w Belgii i w innych jeszcze państwach, zdarzało się, że król umierał i zostawiał małego synka. I to małe dziecko musiało być królem.	Wiesz, Albercie, kobiety mają swoje kaprysy. Ogromną przyjemność sprawiłoby mi, gdyby hrabia zjadł u nas cokolwiek, chociażby odrobinę granatu. Być może nie przyzwyczaił się jeszcze do francuskiej kuchni, albo ma swoje szczególne upodobania.	No, widzicie go! Patrzcie się na niego! To lepiej każ sobie od razu głowę uciąć i z armaty na tabor wystrzelić, bo w ten tylko sposób mógłbyś się między nimi przecisnąć.	A jak się nazywało?	Dziś złapało się dużo ryb! Ani jeden haczyk nie pozostał pusty.	Jednak temu rycerzowi jak wojewoda go zowiesz, już się to błędne jego rycerstwo naprzykrzyło, i radby do spokojniejszego życia powrócić...	Trudno dzieci nie demonstrować. Krzyczą, pchają się wszędzie...	Tyle tylko, że on sam z nami popłynie.	Com mógł, tom zrobił. Nic wielkiego...	Dlaczego kłamiesz, Maniu, to źle. Dlaczego wstydzisz się swoich uczuć szlachetnych?	Mam się zabić? Niby dlaczego?	On, on!... czuła tylko jakieś straszne i rozkoszne razem unicestwienie i spokój, spokój nagłą cichą falą skądś spływający...	Smutna to rzecz gdy w wielkiéj sprawie do małych i wstrętliwych środków się uciekać należy; smutna...	Tak. A nawet, że to i mnie niegdyś przyjemność sprawiało.	Wejdź, Tojbo, on już śpi.	Tak. Nadeszła chwila, w której wypada ci opowiedzieć pewną historyjkę, tak dalece dla rodziny de Lembrat zajmującą, że ojciec twój zadał sobie pracę opisania całej własną ręką.	Ale hetman nie czyni tego, co mu król jegomość każe, bo pewnie mu nie kazał ze Szwedami się łączyć. Nie wolałżebyś to Szwedów bić niż mnie, krewnego, w ręce im wydawać?	Na Boga! wielka to jest rzecz, ale bez księcia nie możemy nic stanowić. Tu nie ma się co spierać. Waćpanowie w służbie jesteście i ordynansówordynans (z łac.)	Raczy pani zauważyć, że, niestety, w trumnie pani jeszcze nie leży.	Nie powiadaj byle czego, panie Michale! Medyk, medyk... Zaś by szlachecka córka, z zacnej krwi, miała pójść za człeka tak podłej kondycji?... Raz ci to już mówiłem! nie może być!	Nie wątpię, że Van Gould chce cię powiesić, zapominasz jednak, że i ja tu jestem, i że karawela należy do mnie, a marynarze na jej pokładzie słuchają wyłącznie moich rozkazów.	I łupią okrutnie! Słyszę: kolumny nawet z murów wydzierają i do Szwecji wywożą, które są z marmurów i innych kosztownych kamieni. Nie poznam miłych kątów, a przecie słusznie rozmaici scriptoresscriptor, scriptoris (łac.)	Nie chcę Femci!... Nie chcę jej znać... nawet słyszeć o niej nie chcę... Przecież ta kobieta nie tylko ma odwagę mówić, że	Nie. Ale nawet kamienie mają dzisiaj uszy i języki. Uważaj. Jeśli ojciec TorquemadaTorquemada, Tomas (1420–1498)	O, tak! Brałem udział w finale tej... tej epopei. Znacie tę historię?	Przepraszam stryja. Właśnie o tym chciałem mówić. Proszę tylko zechcieć mnie wysłuchać. Zacznę właśnie od tych skomplikowanych spraw firmy, od spraw, z którymi jestem na szczęście tej firmy znacznie lepiej obeznany niż ktokolwiek, nie wyłączając osoby stryja.	Smoła, hiszpańskie cebule, nafta, mokre płaszcze przeciwdeszczowe, pokruszone liście laurowe, płonąca guma, prane koronkowe firanki... nie, chwila, mój błąd, firanki, które wywieszono na słońce, żeby wyschły... oraz lisy... mnóstwo lisich szczeniąt...	Wiem, że jej mąż jest czymś tam w ministerium, ale nie wiem dobrze czym	Zapewne, zwłaszcza jeżeli postąpisz według wskazówek, które otrzymasz ode mnie.	Nie słyszałaś?... Ha, ha, ha?	Ależ nie, ależ nie, natychmiast, młody człowieku...	Czy tak śmiesznie wyglądam?	Dobrze zatem. Lecz uprzedzam, że walka, którą podejmujemy w tej chwili, jest rozstrzygającą i dlatego ryzykowną; narażamy życie obaj.	Eh, nie, pani... Skrzywdzona ludzka godność to nie imaginacja.	Gdzie miałem być? W pracy, u dyrektora Czabana. Zresztą gotów jestem pójść z wami do tej kawiarni. Przecież jeżeli tam chodziłem, to mnie poznają.	I na wieś nie pojedziemy razem?	Ja nie mam żadnej już własności, prócz jednej tajemnicy. Chciałabym dostąpić łaski jej utraty...	Ja nie powiem nic.	Krótko rzekę Nie do Szczytna teraz jechać, ale do Spychowa, by go w przezpiecznym miejscu między swoimi we wszelakim starunkustarunrk (daw.)	Na czwartą będą, ale mi je odeślij przed teatrem.	Naprawdę Zośka pojechała do ciotki?	Nie, nie!	Nie, nie! Ja nie chcę o tym dniu myśleć!	Nie.	Nie.	Niech i tak będzie. Poczekasz waść na pismo u pana Oskierki.	O mnie mowa!	Pójdą pod rozpatrzenie rady nie przestawajcie działać, nie wstrzymujcie wykonania. Damy znać cóś najbliższego!	Tak!	Tak.	Tak?	Wzywam cię, ażebyś natychmiast szedł za mną, jeżeli nie chcesz, abym cię zmusił	A kiedy wy nieposłuszny i niesłużebny, to czemu służycie i słuchacie?	A ona uwierzy?	A więc można ją łatwo przesadzić?	Ależ wy to skończycie przed niedzielą Dzielne z was robotnice.	Bodaj cię jasny piorun! Ja chciałem was tylko przestrzec!	Czy macie klucz od domu pana Bella?	Cóż, kolego, jako syn marnotrawny powracacie na łono medycyny?	Dlaczego?	Dobry wieczór Zimno, ludkowie!	Dobrze. Dziękuję pani.	Hm!... wszystko to o milę czuć jego eminencją.	Jakże wyglądają?	Musowo, wyżyjemy!	Na wybrzeże portowe?	Niema żadnej przesady. Przecie ona pana kocha.	Nowe nieszczęście...	Noworodek? Do diabła! To już poważna sprawa.	Objechać kraj cały! Napisać strategiczne dzieło!	Oczywiście.	Palauki eisiu į trobą, sušalau kaip šuo. O tu tuo tarpu nukinkyk bėruką, paspėsi dar pamatyti!	Rechnungsfeldfebel Vaniek, Herr Oberleutnant.	Trzymajcie muszkiety w pogotowiu. Przywitamy ich gradem kul	Ty! ty moje dziecko.	Villa d’Este, lasek w Olevano, kastel Gandolfo, Tivoli, dostarczają studyów bezmiary	W stronę Nowej Zelandii	Wydano ją pewnie za mąż do Krakowa?	Wątpię.	Znam ja ich	Zrozumiano; gość będzie obsłużony!	„Co by Małgosia na to powiedziała?”
Ale któż ci zaręcza, że ona kochać cię będzie.	Kochana panno Klaro zgódźmy się na jedno: pani wolno bronić postępu, a mnie	Kto jest Myszkin? Gdzie?	Kto?... co się tobie śni?...	Mówią? Ja wiem, że nią jest! Rzuciła przecież czary na mojego ojca. Sam to mówi. Idzie raz ojciec drogą i widzi, że ona chce na niego rzucić urok, chwycił więc kamień i gdyby się nie schyliła, trafiłby ją porządnie. I co na to powiesz, że tej samej nocy spadł z szopy, na której spał pijany, i złamał sobie rękę?	Pani żartuje! Chciałoby się pani pracować?...	Rocheforcie, powiedz mu tylko to: w oberży pod „Czerwonym gołębnikiem” ci czterej rozmowę naszą wysłuchali; powiedz mu, że, po jego odjeździe, jeden z nich wszedł do mnie i wydarł mi przemocą list bezpieczeństwa, który od kardynała dostałam; powiedz, że kazał uprzedzić lorda de Winter o wylądowaniu mojem w Portsmouth; że ledwie nie obrócili w niwecz całej sprawy mojej, jak to uczynili ze sprawą zapinek djamentowych; powiedz, że z pomiędzy czterech dwóch tylko należy się obawiać: d‘Artagnana i Athosa; trzeci Aramis, jest kochankiem pani de Chevreuse: temu trzeba życie darować, znamy jego tajemnicę, więc może być użytecznym; co się tyczy czwartego, Porthosa, to słaba głowa, zarozumiały i głupi, nie warto się nim zajmować.	Tak. Telefonowano od niej z domu, że leży i ma gorączkę Może wziąć zastępczynię? Zresztą jeżeli to nieduży kawałek, to ja sam panu przepiszę.	Tonem człowieka, który cię uwielbia, pani	W Spychowie? Toć ona przy was, miłościwa pani, nie przy mnie!	Wiesz pani przyglądając się jéj czarnym sukniom i kwefom, jesteś dziś tak piękną mimo tego stroju, iż mi przypominasz ów turniéj warszawski, gdym cię widział zemdloną z trwogi o mnie...	Zgubiłeś ołówek, a teraz nie mam czym rysować i nauczycielka będzie się gniewała	A jakoż ja pona dogunię, kiejkiej (gw.)	A może jej ojciec powie, żeby się nie wtrącała do interesów, bo ich nie rozumie i żeby mnie swoim krzykiem nie nudziła, bo może mi się to w końcu sprzykrzyć.	A tej małpie co do tego?!	A więc, może opowie mi pan coś o księżnej. To przecież miało związek bezpośredni. Jestem ciekawa, a pan chyba z właściwą mężczyznom... otwartością, wszak to się tak nazywa, co?	A zawsze wszystko obraca się ostatecznie dookoła aktu cielesnego z Szatanem Magna Mater TerraeMagna Mater Terrae (łac.) Matrix AdmirabilisMatrix Admirabilis (łac.)	A! tak! tak! ja przeczuwam niebezpieczeństwo... Król jest nieuważny, tę kobiétę należy... ja nie wiem? cóż z nią zrobić?	Ach, w takim razie, panie Gray, pan nigdy nie kochał naprawdę	Ale obciążonemu familją.	Ale one o niego dbają. Tam jest zawsze premierem.	Ależ szanowny panie niczym na to nie zasłużyłem! Zawsze z największą ścisłością stosowałem się do wszystkich ustaw i rozporządzeń. Nigdy na jedną literkę nie odstąpiłem...	Ba, gorzej jakby zjedli, bo ciągną ot pod swoje zamczysko!	Buntować nie buntuje ino tak czasem wścibi słówko, że wy już nie gospodarz, ino handlujący... Chłopy to są gorzej na was zajadłe aniżeli on. Nie mogą zapomnieć, żeście u nich kupowali kuraki po złotemu, a miernikom sprzedawali po dwa...	Będą ze trzy milemila	Chwałaż Panu Bogu! Żebym to ja mogła jeszcze i na dusznąduszny (daw.)	Co on gada?... Co on gada?	Co się dzieje?	Co za głupstwa! Nie stać go na to.	Cóż to za jeden?	Dobrze, dobrze wuj Cardot...	Dość! Dość! Nie mówmy już o tym. Najlepszy sposób na zmartwienia to zapomnieć o nich. Wie wujenka, spotkaliśmy panią Krotyszową. Nigdy nie uwierzę, że ona może już być po trzydziestce. Wygląda bardzo młodo. Prawda, panie Józefie?	Dzielny jesteś chłopak... Pfe, ty paskudny Pilatusie, wstydź się!	Eh, eh! Słowo wiatr! Srebro na stół!	Gardzi pan?	Gdzie pan był przed dwoma tygodniami?	Głupstwo! Niech się wali! Albo to pierwszy raz! Już my sobie jakoś poradzimy!	Henryku Dorian Gray jest tylko dla mnie wątkiem artystycznym. Ty nie dojrzysz w nim nic, ja widzę w nim wszystko. W moim dziele nigdy nie jest bardziej obecny niż wtedy, kiedy jego obrazu tam nie ma. Jak powiedziałem, jest on natchnieniem nowego stylu. Odnajduję go w załamaniach niektórych linii, we wdzięku i subtelności niektórych barw. Oto wszystko.	I ja w to nie uwierzę. Kuzyk był dobrym i karnym komunistą	I o tym, jak te zwierzęta opanowały Ropuszy Dwór?	I w tym się cosikcosik (gw.) zająkał stary Bylica.	Ile jest w tym woreczku?	Ile ma?	Imię? Cóż znaczy imię? co znaczy ród? prochu garść! a ile ich rozniosły wiatry po gościńcach? Wszyscy ludzie jeden ród... jeden człowiek, jedna nędza i jedno robactwo...	Jak powiadasz?	Jaki anonim?	Jakże pan teraz inny!	Jeśli chcesz koniecznie, nie mam nic przeciw temu, ale niechże się wprzódy dowiem, co znów zmalował.	Jutro przekonam pana, żem nie filut ani wariat Pokażę ci coś, co widziało zaledwie sześciu albo siedmiu ludzi, którzy... już nie żyją... O, gdyby oni żyli!...	Kiedy się pobierzecie?	Kobieta, Mężczyzna zapytał nieco ironicznie.	Masz pan weksle, ja panu życzę, żebyś pan wycisnął z nich sto pięćdziesiąt za sto, sceduję je zaraz na pana.	Masz szczęście, zawołał Rupert do niego, Pan Gimmel jużby cię ztąd daleko wyprawił, gdyby nie twoje szerokie bóty, jużbyś nie żył. Trzymaj się środka koła, bo my tu tylko pewni!	Mogę dodać tyle tylko, że okupuje on swoją wolność kosztem swego bliźniego	Musisz mieć, bo inaczej nie pójdę! Rękawiczki są najważniejsze ze wszystkiego. Nie można bez nich tańczyć, a gdybyś nie tańczyła, toby mnie tak zmartwiło.	Nad czym?	Nic ciekawego!	Nic. Okrom rozumu. A i ten jest inny, bo zła i dobra nie rozróżnia.	Nie Nie po to ja tam jadę, by ich pozywać, chybaby się samo zdarzyło, a ty wcale nie pojedziesz, jeno w domu, w Spychowie, zostaniesz.	Nie bardzo to rozumiem.	Nie bardzo.	Nie mam już mojego złota.	Nie o brata tu chodzi Chodzi o Manuela.	Nie, ale zrobi to.	No cóż, chętnie ją przejmę.	No właśnie. Więc teraz wytłumaczcie mi, panowie, co się stało, co to byli za ludzie, dlaczego mnie porwano? Gdzie ja jestem?	No!	No, teraz za wcześnie mówić o tym. Pan jest zbytnio wycieńczony.	O, ja daleko, na Koszykowej.	Ojcze! Czyżby stało się coś złego?	On? Oczywiście, miał coś więcej nadto! Dawniej posiadał jedno z najpiękniejszych gospodarstw chłopskich w Domleschgu. Był starszy od swego brata, człowieka spokojnego i porządnego. Nic jednak nie robił, bawił się w pana, podróżował po całym kraju i przestawał z nieznanymi ludźmi. Toteż niedługo przegrał w karty i przepił gospodarstwo. Po opuszczeniu domu jego rodzice zmarli ze zgryzoty, jedno po drugim, a brat, doprowadzony do kija żebraczego, ruszył gdzieś w świat. Dziadek, pozbywszy się wszystkiego prócz złej opinii, znikł także. Nie wiedziano zrazu, co się z nim stało, potem doszły wieści, że służy w wojsku w Neapolu, następnie zaś minęło kilkanaście lat bez żadnej wiadomości o nim. Po tym czasie zjawił się nagle z powrotem w Domleschgu z podrośniętym chłopcem i chciał go umieścić w domu któregoś z krewnych. Ale wszyscy pozamykali przed nim drzwi, nie chcąc go znać. Wówczas poprzysiągł rozgoryczony, że już nigdy nie przybędzie do Domleschgu, zamieszkał w osiedlu i żył tu z chłopakiem. Swoją żonę poznał podobno w Bünden, skąd pochodziła, ale utracił ją rychło. Musiał mieć jeszcze trochę pieniędzy, gdyż syna, Tobiasza, wykształcił na cieślę. Był to porządny chłopiec i lubiano go w całym osiedlu. Staremu natomiast nie ufano, powiadając, że uciekł z wojska przed karą, z powodu zabójstwa popełnionego, oczywiście, nie na wojnie, ale rozumiesz, tak w bójce. Myśmy jednak przyznali się do pokrewieństwa z nim, bo babka mojej matki i jego babka były rodzonymi siostrami. Nazwaliśmy go Dziadkiem, ponieważ zaś przez ojca jesteśmy spokrewnieni z całym osiedlem, więc wszyscy zwali go Dziadkiem, a odkąd osiadł na hali, zwie się „Halny Dziadek”.	Pan profesor wrócił?	Po drodze, wypadkiemwypadkiem moje słowo honoru.!	Poczekamy tutaj Te kamienie na prawo stanowią wyborną osłonę. Zaczaisz się za nimi, Lestrade. Wszak byłeś w tym domu, Watson? Rozkład mieszkania jest ci znany. Widzisz okno oświetlone?	Poszedł z wojskiem na ratunek księciu wojewodzie.	Proszony, przybyłem i zdaje mi się, że nikt prócz starościnej niema prawa powiedzieć tutaj żebym wyszedł. Zostaję więc.	Przebrałeś miarę Lecz omyliłeś się. Ja nie pozwolę sobą poniewierać, pomiatać. Nie jestem dziewką!	Przez kogo? Nikt nie śmiał się do nich zbliżyć.	Pytałem onych paziów. Bogusław ją wziął do Taurogów.	Pójdę, moja duszeczko, do ogrodu, do maku. Siaki taki grosz się tam zbierze dla Marka na tytuń, a potem na wieś zajrzę, bo dziatwa bardzo na koklusz choruje. Jest i na to ziółko przy Bożej pomocy.	Spytaj o to Trestkę. On prowadzi kampanię od trzech lat. Ja się na tym nie znam.	Sądzę tylko tyle, mój drogi, że temu autorytetowi winien jestem życie; nie powinienem go zbyt mocno krytykować. Pozwól mi więc, zamiast robić z tego sprawę gardłową, wybaczyć hrabiemu to wszystko; nie mówię już nawet, że mi ocalił życie, bo byłaby to może lekka przesada, ale na pewno dzięki niemu zaoszczędziłem cztery tysiące piastrów, co stanowi dwadzieścia cztery tysiące liwrów na nasze pieniądze, a to suma, na którą by mnie na pewno nie oszacowano we Francji; dowodzi to że nikt nie jest prorokiem we własnym kraju.	Tak pędzi wiatr halny!	Tak, mój ojcze	Tak. Dopiero w chwili, kiedy pan został wezwany do tego pokoju... o czym pan dobrze wie.	Tak. Przepiękny dom, na uboczu, z dziedzińcem i ogrodem, nie widziałeś jeszcze czegoś podobnego.	Tam do licha tedy znajdujemy się ustawicznie o dwa cale w sąsiedztwie śmierci. Czy to jest może jedna z dziewięciu rozkoszy małżeństwadziewięć rozkoszy małżeństwa Wilhelm drugi angielski (1060–1100).. Odwagi, tylko odwagi. Nie mówię odwagi jagnięcia, ale odwagi wilka, serca z kamienia. I nie obawiam się niczego oprócz niebezpieczeństwa.	Tem lepiej.	To nie fakir; to nie żebrak z nizin To najświętszy z świętych. On jest ponad wszelkimi kastami. Ja jestem jego chelą.	To pycha... która poniesie karę, jak na to zasługuje.	To wielki magnat!... To powinowaty króla, Sargon, który pięć talentów ofiarował naszej bogini...	Ty, Bartek, odprowadzisz gadzinęgadzina	W porcie Iony tak samo jak tutaj nie będziemy wcale bezpieczni	Wielki Boże! Co mi pan jeszcze powie?	Więc jakże się przenoszą z miejsca na miejsce, to chyba jak głos wibracjami powietrza?	Wszyscy razem?	Z błękitną, czy różową wstążką?	Z tej gablotki. Widzisz, jakie to cacka.	Zali ja mogę odgadnąć, co mnie tam czeka, gdzie jadę jakie sprawy i jakie przygody?... Wrócę kiedyś, jeśli będę mógł; zostanę tam na zawsze, jeśli będę musiał.	„Tak więc po roku rozłąki, gdy ja zapomniałam o  nim, on bez wszelkiego znaku mej pamięci myślał jedynie o szczęśliwych dniach w Vergy!” Szlochania jej wzmogły się. Julian uczuł, że trzeba spróbować ostatecznego ciosu: przeszedł nagle do listu, który otrzymał z Paryża.
Będę gotów o oznaczonej godzinie, lecz ja myślałem, że pan jednego miał tylko konia w stajni gwardyjskiej.	Czy pan hrabia, broń Boże, niezdrów?	Jeśli pan zajęty, ja mogę później...	Juści, tak sese (gw.) ulżyć sobie; używać sobie. Pan Jezus, co już jęczmiona przepadły.	Koniecznie bulwar Opery pierwsze piętro, dom z balkonem; pan hrabia każe sobie wynieść na balkon poduszki haftowane srebrem; ćmiąc fajkę i połykając swoje pigułki zobaczy całą stolicę, która przedefiluje przed jego oczyma.	Prawda? Oho, założę się, że pan to nie zawahałby się chwycić kobietę za gardło w jakim ciemnym kącie, gdzie by nikt pana nie widział.	To prawda pan jest stokroć gorszy. Nawet cud by pana nie nawrócił.	Żeby my to wszyscy na wojnach bywali jako owo pan Grygier, i taki miecz na karkach pogan i nieprzyjaciół Korony Polskiej srodze poszczerbiony przy boku mieli, tobym ja był cale spokojny; moglibyście krzyczeć, jako chcecie. A co, panie Grygier, wy się pewno Tatarów nie boicie?	Chciałam z panią porozmawiać, panno Klaro. Przede wszystkim jednak proszę, ażeby pani nie posądzała mnie o zamiar obrażania jej...	Co nie przeszkodziłoby mi jednak gdybym wiedział, gdzie się znajduje książę de Buckingham, wziąć go za rękę i zaprowadzić do królowej, choćby tylko dlatego, ażeby kardynała doprowadzić do wściekłości; bo, panowie, naszym niezaprzeczonym, jedynym, wiekuistym nieprzyjacielem, jest tylko kardynał; i gdybyśmy w stanie byli wynaleźć sposób wypłatania mu figla potężnego, przyznaję, iż głowę własną chętnie bym za to oddał.	Nie zawsze, proszę pana, śmiałość popłaca. Ja przynajmniej nie nadaję się do żołnierskich śmiałostek.	Niech mi pani nie bierze za złe, ale pani nie można się oprzeć, pani jest aniołem, zaś mąż pani jest potworem; bo w jakimże on zamiarze wysyła istną syrenę do młodego człowieka, o którym wie, jak jest zapalny?	Sam mi powiedział. Przed chwilą był u mnie, za szyję mnie objął, pocałował i oświadczył, że martwić się o niego nie potrzebuję, bo tam jest mu zupełnie dobrze...	Ładnie postępujecie, moi panowie Wykradacie się z domu jak złodzieje. Potajemnie, chyłkiem. Puszczacie się w daleki świat. A ja pytam was, dlaczego? Po co? W jakim celu? Dalibóg nie wiem. Każdy postępek musi mieć przecież swoje uzasadnienie. Wszystko, co się dzieje, powinno mieścić się w jakichś ramach. Co to ma znaczyć? Zostawić, ot tak sobie, żony i nic? Czy mają nieszczęsne uschnąć we wdowieństwie? Dalibóg, nie wiem. Odkładam teraz na bok wszystkie inne kwestie i po raz wtóry pytam: dlaczego? Albo inaczej. Powiedzcie mi, co wy tu robicie? I ciebie, Senderl, mam na myśli. Twoja połowica, Senderl, da ci za swoje. Poczęstuje, uhonoruje jak się należy. A wściekła jest jak osa. Gotowa cię rozedrzeć na kawałki. Serce jej nie oszukało. Serce jej mówiło, że powinniście tu właśnie być. Chciała od razu tu przybyć. Twoja kobieta zamierzała przyjechać tu razem ze mną.	A dyć, Bartku, to o tym prosiaku, co to za tobą przylazł do chałupy...	A! Pisząc, niech panicz nie zapomni dodać, że Barkis gotów. Dobrze?	Ale czybyś potrafił pisać włoskie poezje?	Ale dobry Boże, to skąd przyjdzie pomoc, na jaką liczymy, że nam ześle niebo?	Ale na ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę wietrzy a wzdycha...	Ale ona strasznie często biega do nich i po kątach szepty a schadzki ma ciągłe	Ale ty nie zmykaj. Cały tydzień cię nie widziałem. Niech się przypatrzę i nacieszę.	Ale znaleziono trupa. Generał został zabity, a na całym świecie nazywa się to morderstwem.	Ażeby potem pisać o nich poematy	Ba! na waszem miejscu dałbym takiej jejmości za wygranę i znaćbym jej nie chciał.	Babo, czy aby mówicie prawdę?!	Bez wątpienia	Boję się	Caban, Cabaniątko kochane, zawołaj Mordchaja.	Cicho tam, Żydu, jeszcze ci źle, że masz skórę całą i z bułką chleba do domu wracasz?	Co za ciemnota! Co za ciemnota! Czyż nie rozumiecie, że zwykły dureń, który nie tylko o medycynie, lecz nawet o anatomii nie może mieć pojęcia, to niebezpieczeństwo dla ludzkiego życia?	Co za wyrachowanie?	Cztery lata temu, byłam tam rok tylko.	Czy rzeczywiście była taka piękna?	Czyście poszaleli?! ja ich tego nauczyłem	Cóż bym ja panu miała do darowania? Owszem, rada jestem bardzo, że pana widzę.	Cóż mnie mogą obchodzić jakieś teatra, choćby też i najbardziej amatorskie? Pytam! Nigdy tego znieść nie mogłem i to ja, dziś, na stare lata...	Dawidzie powiem ci szczerą prawdę: jam je stracił.	Do mnie?	Do usług pani...	Dobrze!... jeżeli ci zimno, zajedziesz do jednej z tych karczem, które tam widzisz, i jutro o szóstej rano czekaj na mnie przed bramą.	Dobrze. Powiadają, że to pewny sposób i że w tych rzeczach nie masz lepszej nad naszą świętą królową orędowniczki. Walne spotkanie nastąpi za kilka dni, a potem będzie spokój.	Dziękuję za uprzejmość.	Hej, nie nachylaj się, bo jeszcze wlecisz na łeb; mówił Jaśko, przytrzymując towarzysza.	Hm, hm...	Idę	Idź i rób, co chcesz, a koniecznie go wywieź, bo zgubisz człowieka.	Ja nie gram zupełnie	Ja tylko chciałam porozmawiać z panią, bo pani jest taka rozumna, taka energiczna, a mnie bardzo potrzeba otuchy...	Jak to widać, że nie znasz Żydówek!... Dowiedz się zatem, że Żyd wolałby umrzeć aniżeli jeść świńskie mięso, którego ja wreszcie nie uważam za najgorsze...	Jakimże prawem i kto go narzucił?	Jakoż to? Onym oczkiem? Nie może być.	Jeden biały, drugi czerwony!	Juści, sam nie uradzi, trza by, wart tego! tylko. co niktonikto (gw.) pospieszyć się; pójść. na pierwszego, wyczekując, jaże sam poprosi.	Juści... cztery półkwaterki z arakiem i śledzia... i... juści, nie bydłem przeciech, to miarkuję... rychtyk prawda! Cztery półkwaterki z harakiem... i machorka, i bułków... i całego śledzia...	Kiedy?	Kto to jest ta pani?	Kto?	Która godzina?	Któż to być może?	Macie taką smutną twarz.	Musi być. Oczywiście, spadnie wwóz produktów pierwszej potrzeby, ale he... he... he... towar luksusowy pójdzie jeszcze lepiej.	Mówiłem, że o tem sądu wydawać nie chcę królowa się cieszy...	Nic.	Nie mówmy więc o tem i spalmy ten list, który na pewno oznajmia ci nowe wiarołomstwo jakiejś tam gryzetki, czy pokojówki.	Nie od dziś znam twoje szlachetne serce Kobieta, która tak myśli, nie potrzebuje, aby jej strzec.	Nie rwałem.	Nie wiesz, czy mama jest sama, Gilberto?	Nie, bo już się nie błyska.	Nie, nie bardzo.	Niepotrzebnie! Kiedy mu ojciec powiedział, że dobrze, to niechaj go sobie ojciec jutro przyjmuje i powie ode mnie, że właśnie jest niedobrze... Nie chcę z nim mówić. Pojadę jutro do Kielc!	No więc?	No, trzeba tam wejść.	O ką ji gali suprasti. Tik matyt, jog šitame darbe ir randasi jo visas klastumas ka kita?	Oby Bóg dał prędzej walną bitwę! Mówią o Tatarach, że już się przeprawili i w polach koszem zapadli.	Och, czyż możesz pytać? Ty jesteś moja stara małpeczka, miłe ojczyste kretynię, kochany Bandlowski szpicelek. Ale widzisz, Pochroń	Ojoj! Jeszcze jak! Strasznie panienkę lubię i jestem pewny, że gil tak samo lubi panienkę.	Pewnie chciałbyś wiedzieć, co się z nimi stało, prawda?	Pieniądze wam przynieśliśmy!	Prawda Więc one wszyćkie reformacje wypłoszyły od nas Czterolatki, jak żniwiarz, chodzący koło ostatniego zagonu pszenicy, wypłasza króliki. Zleciały się tu ze wszystkich stron na Żuławę i powiedają: „Czy to pięknie, czy niepięknie, będziemy musieli i stąd uchodzić, bo już skończyły się szczęśliwe dni Anglii, a nas zaczęto prześladować pospołu ze świętymi obrazami”.	Przypatrz się pani! Spojrzyj jeno na jego palec serdeczny. Ta rana nigdy się nie zagoi. Wzięliśmy z tego palca krew dla spisania umowy. Jest mój. W krwi mieści się siła wielka. Jest mój. Miłość go jeno może zbawić. Jeśli u mnie zostanie, zajdzie daleko!	Pójdę do nich którego dnia z ojcem i na tym się skończy.	Rodzone dwie dłonie, siostrzyne... a dole, a dole! Gdzie jednej do drugiej!..	Rzeczywiście, jest to maniactwo tak dziwne, że aż śmieszne.	Siedzi w swoim pokoju przy oknie i książkę czyta. Już mówiłam, że o zachodzie słońca nie trzeba czytać, bo oczy od tego bolą... ale nie, czyta.	Stalky? Cóż to za śmiałość, smarkaczu jeden! Chciałbym, żebyś zdał sobie sprawę z tego, iż ja jestem Mr. Corkran, podczas gdy ty jesteś małym, parszywym sztubakiem.	Słuchamy!	Tak, ale przyszłaby publiczność i zobaczyła, że ten Wawrzecki nie jest wcale gorszym, a może nawet lepszym od tych patentowanych znakomitości.	Tej nocy?	To co, pani?	To dobrze. Winszuję wam. A teraz?	To nie fałsz Gdyby nie dziki napad tych afrykańskich małp, nie byliby przecież zginęli.	Wenecjanka.	Wiecie, Dominikowa pojechała z Jagusią do sądu, ponopono (daw., gw.)	Wiemy, wiemy Widziałyśmy ich kiedyś. Bracia, ale niepodobni do siebie, jakby dzień i noc.	Wracać! Wracać i czekać! Człowiek nie zjada ludzi!	Wróżka?	Wychodzą	Zdrowie, Choroba, Bijatyka	Żyję z bożą pomocą. Ale zmartwienie mam.	Žinau tai ant Vincų Vinco jis pakėlė prabaščių.
O tak! Tego to można było wcale nie pilnować, proszę pana komendanta. On by tu przesiedział i pięćdziesiąt lat, a ręczę, że ani razu nie pomyślałby o ucieczce.	I owszem. Przed kilku dniami spotkał mnie na ulicy jakiś pan i zapytał: Czy to nie u was mieszka gruby jegomość, który czerni sobie faworyty? A jam odpowiedział: „Nie, proszę pana, on nie czerni faworytów. Gdzie by też taki wesoły człowiek miał czas po temu?” Otóż powtórzyłem wszystko co do joty panu Vautrinowi, a ten mi na to: „Dobrześ zrobił, mój chłopcze! Odpowiadaj zawsze tak samo. Bardzo to nieprzyjemnie, gdy ludzie poznają nasze słabości. To może przeszkodzić zawarciu małżeństwa.”	Pan się bardzo przyjemnie śmieje, dobry śmiech to ładny kawałek zdrowia Ale ja nie mam czasu, panie Wilczek	Nie, nie chciałabym tak schodzić ze świata. Chciałabym mieć czas, by przygotować się na śmierć, by pożegnać się ze swoimi i z życiem... a przede wszystkim przygotować duszę do tej wędrówki w wieczność.	Siedem księżniczek, au, au, co za snobizm! Ale, a! czekajcie państwo, ja znam całą sztukę. To jednego z moich krajanów. Przesłał ją królowi, który nic nie zrozumiał i prosił mnie, żebym mu to wytłumaczył.	No to szczęśliwy z pana człowiek bo inny nigdy niczego nie ma dosyć.	To czarami, synku, czarami! Co? Ładne? Prawda? Oho, ho, ja wiem, że ty już myślisz sprawić mi na kolendękolenda	Ty odjeżdżasz, panie mój?... Ty już nie wrócisz!...	Złe to są znaki Dawniej na dziesięć zwycięstw przychodziła jedna klęska i świat dziwiliśmy męstwem. Dziś przychodzą nie tylko klęski, ale i zdrady	To ja! ojciec z tobą, nie zbójcy i nie łotry, jakiemi cię tu otoczyli bezemnie. A! nie ujdzie im to! Bóg świadek! O! nie przebaczę! Ale ty, tyś niewinna!	A jednak, wydaje mi się niemożliwością, gdyż jak powiedziałem, nikt bez mego zezwolenia wejść nie może.	Niech-no się pan nie gniewa a posłucha, ozwał się stary: jest o czem radzić. Od wczorajszego dnia domu poznać nie można. Rządzą się jak szare gęsi... a toć przecie nie my do nich, tylko oni do nas przybyli i do naszego obyczaju zastosować się powinni. Rotmistrza nam tu nie trzeba, on tu słyszę zabiera się całą zimę siedzieć. Jejmość co każe, jegomość zaraz spełniać poleca... oni w tydzień wszystkich nas przepędzą... Nie może tak być! nie może...	Niech pan nie szuka przyczyn mojej śmierci w pospolitych racjach, które powodują większość samobójstw. Aby sobie oszczędzić odsłaniania cierpień niesłychanych i trudnych do wyrażenia w ludzkim języku, powiem panu, że znajduję się w najgłębszej, najplugawszej, najdokuczliwszej nędzy. I nie chcę żebrać ani pomocy, ani pociechy.	To napijże się i powiadaj choć to, co wiesz, jak mnie kochasz.	Ależ mnie się zdaje, że ja to znam	Nie tak wiele. Do mnie należy dostarczanie funduszów obrotowych i zawiązywanie stosunków z nabywcami i odbiorcami. Rodzajem zaś towaru i oceną jego wartości zajmuje się administracja sklepu.	Poza temi dwoma rubinami niema na świecie innych, równie doskonałych w kolorze. Prawdziwy rubin barwy krwi sprzedanym zostać nie może, gdyż zarazby wyszło na jaw, że go skradziono. Zawiadomiłem wszystkich wybitnych handlarzy, że mój „klejnot egipski” zaginął, a nawet na wypadek próby przeszlifowania, szlifiarz poznałby go niezwłocznie i zawiadomił mnie, ponieważ nagroda, jaką wyznaczyłem, przekracza znacznie zarobek szlifierza.	Tylko tyle? No, a na przykład mnie co by pan powiedział?	Zawsze był dziwakiem!... Nawet nie żegna się...	Oj, Bożeż mój święty, ta nawet gadać nie warto... dwa snopki słomy, dwa prześcieradła, foremne kukły uzwijać, głowy z bądź czego dorobić, derką przykryć, taj niech sobie leżą. Ani Ambrożemu do myśli nie przyjdzie przypatrować się, który paź żywy, a który słomiany.	A ja pani powiadam, że Madzia będzie miała cztery tysiące rubli... Nie teraz, ale za parę lat	A jednak jestem przekonana, że życie nie zmieni mego twierdzenia.	A, dajcież mi pokój! Wszystko to razem nadający się do zastrzelenia (dosł. zbombardowania). przy pierwszej sposobności...	Ale kto to był?	Jak się masz, stary francie? Cóż to tak nosem kręcisz, jakbyś jakowy niecnotliwy zapach wietrzył?	Na ranek będziecie w Polszy to i naźrecie się do syta	Naturalnie! Oni się nigdy nie pastwią. Czasem tylko uderzą. Zawsze tak mówią. Wykopią duszę z chłopca i chłopak idzie do komórki i tam beczy. Schowa głowę pod płaszcz i płacze. Trzy razy na dzień pisze do domu z prośbą, żeby go wzięto z zakładu	Pójdę ja po nią. Muszę ją przeprosić! A to ze mnie niezły kuzynek!...	Trzeba się było trochę przyczaić. Szukają cię specjalnie. Wyjechałbyś z kraju na trochę czasu.	Władcą królestwa Jolliginki To jego ziemie. Każdy, kto tu przybywa, musi stawić się przed jego obliczem. Za mną!	Ale nie przyrzekam ci, że coś wskóram u Jana Juliusza PopinotJan Juliusz Popinot	Ja bym tylko chciał chciałbym tylko, żeby mi to te dzieci wybaczyły.	Ja też nie mówiłem, że powrócimy do Europy.	Nic waści nie będzie. Nabierz ducha.	Nie tknęłam w tym domu niczego, czego byś mi sam nie dał.	Nie umiem.	Nie wiem co za przyjemność znajdujecie w rozprawianiu z tym omniszonym gnojkiem. W istocie, gdybym was nie znał, musiałbym nabrać o was nieszczególnej opinii.	Nie wiem, miał jakiś interes	Nie, na honor, słowo szlacheckie daję, iż sam ją kupiłem za własne pieniądze	Nie, nie...	O, dużo! Przegrałem już ostatni sen.	Przeczytaj to, mój chłopcze Zobaczysz, jakie cacko-drukarnię ci oddaję.	Ten sam właśnie Miło mi, żeś zachował to w pamięci. Byliśmy wówczas tak szczęśliwi!	W kantorze prośby, nie mam czasu	Wyjrzyjcie no, chłopaki, tam nie ma nikogo, psy pewnie baraszkują po śniegu.	Że ty nie możesz odgrywać tej roli, którą ja odgrywam.	Ach, tak! Dalej, zarzucają panu Kazimierzowi miłostki... No, miłość, pojmuje pani... światło życia, kwiat duszy... Ja najmniej powinien bym oburzać się na miłostki młodych ludzi... Pojmuje mnie pani... Na nieszczęście pan Kazimierz zaangażował trochę pensję...	Nie omieszkam Pozwolicie abym, gdy potrzeba się okaże, zgłosił się do was?...	Widziałem, że cię to obeszło, ale wiatr był na korzyść tych des Grassins. Czyżbyś ty był głupi przy całym swoim rozumie? Pozwól im jechać na wiarę owego „zobaczymy” starego Grandet i siedź spokojnie, chłopcze: Eugenia będzie i tak twoją.	Gdyby pan zechciał wrócić do swoich, w jaki sposób zdołasz się tam dostać?	Tak, dzisiaj, dopóki go trzymasz oczyma na uwięzi jak zwierzę. Ale pomyśl, że on może jutro czy za rok, po pijanemu, z pięścią stanąć nad tobą!	A kiedy może być apelacja?	A może będzie jej bronił, kto wie?	Czemu pan o nią pyta?	Cóż się z nim stało?	Dziś jestem tu zupełnie przypadkiem; koń, któremu puściłem cugle, sam mnie tu zaniosł.	Gdzie tylko pan chce.	I opłakiwać niewiernego FloryzelaFloryzel rzekł lord Henryk, śmiejąc się i wyciągając się na fotelu.	Kiedy Blücher przybył na wzgórze Montmartre, wraz z SaakenemOsten-Saaken, Fabian Gottlieb von (1752–1837) darujcie mi, panowie, że przenoszę was myślą w ten dzień tak dla was fatalny „Niechże Bóg broni, Francja umrze tylko z tego!” ciągnął po pauzie ambasador.	No, rachunki chyba zechce pan sprawdzać?	Od ojca... Zresztą, czy ja wiem, co się jeszcze stanie?	W tydzień po mnie	A potem przestali przysyłać?	Aha!... Na tę, co zmienia konie u podsędka.	Aha, Mikoła też tak myśli.	Bo ja wiem... Ja jestem sam na całym świecie.	Brat jest człowiekiem zbyt prawym, aby miał żywić niechęć do ciebie za uczucia, które moje serce przepełniają.	Chciałbym też wam sprawę zdać z tego, cośmy w Szczytnie słyszeli, bo siłasiła (daw.)	Cicho, gapiu!	Czasem.	Czysty wymysł od początku do końca!	Czytaj, czytaj!	Cóż tam jeszcze? co? zawołał szydersko.	Dlaczego?	Dobranoc!	Dobrze, dobrze, ale ja chcę zakładu.	Godeschal!	Hale, kiej taki cię wywiedzie niby na postronku, że ani zmiarkujesz, kiedy, co i jak, a wszystko wypowiesz. Ho, ho, znam ja ten dziedzicowy pomiot.	Ja bezbronna, otoczona nieprzyjaciołmi	Jedziemy?	Kmicic!	Mamo Policzmy nasze bogactwa. Muszę wiedzieć, ile mamy, zanim zacznę dalej planować.	Mówią, że Bohun.	Naturalnie, że panu wierzę	Niestety, miastomiasto (tu daw.)	No, tak homunculushomunculus (łac.)	Odprowadzę cię	Pozwól, że ci przedstawię młodego bankiera, pana du Tillet, człowieka godnego ciebie. Umiał sobie w krótkim przeciągu czasu zdobyć ładne stanowisko.	Przyjdę, przyjdę z pewnością!	Też dobrze. W sam raz interes. Przed wyjazdem.	W krajach tych są perły, drogie kamienie, złoto, miedź... Są najosobliwsze zboża, kwiaty i owoce... Są wreszcie lasy, po których całe miesiące można błądzić między drzewami grubszymi od waszych kolumn w świątyniach, wyższymi od palm... Ludność zaś tych okolic jest prosta i łagodna... I gdybyś, wasza świątobliwość, posłał tam na okrętach dwa swoje pułki, mógłbyś zdobyć obszar ziemi większy od całego Egiptu, bogatszy niż skarbiec w Labiryncie...	W takim razie	W tym roku zbiorę winta u siebie. Mamy gospodynię, trzeba ludzi ugościć.	Wariatka!	Więc jesteś pewny, że zapłacę?	Wróćmy zatem i czuwajmy	Znasz nasze księgi rycerskie i wiesz, że dwoje zwierząt kazano naśladować rycerzowi: lwa i baranka. Któregożeś z nich w tej przygodzie naśladował?	Łysy	Świeżo angażowana chórzystka.	Šventa tiesa šventa tiesa!
Cicho waściowie, do stu diabłów! A nie, to niech siebie i was prochem wysadza.	Dziecko Trzeba żeby dziecko jechało w świat i nie myślało o niczym, o niczym, co nie ma sensu...	A co on tobie mówił, jak ty jemu opowiedziałeś o nas wszystkich, co chcemy dusze nasze z ciemnicy wybawić, a nie możemy?	A gdzież pan widzisz podobnych nieuznanych biédaków? Ja nie mogę się ich dopatrzyć ani w historyi literatury, ani w dziejach sztuki. Trafiało się może, iż wielcy reprezentanci ducha wieku, chwilowo wśród panującéj wrzawy, wśród jakiegoś wielkiego zaprzątnienia umysłów nie zostali wysłuchani, nie mogli być dostrzeżeni; ale wprędce omyłkę naprawiono, dług spłacono. Trafiało się iż inni wiek swój wyprzedzili geniuszem, pracowali dla przyszłości i przez nią dopiéro zostali ocenieni, choć niemniéj byli owocem swojego czasu i jego zasiéw wydał ten zbiór opóźniony.	A tak, to cię nie zdradza?	A ty nie kochasz, nie?	A więcej nie ma pan zamiarów na ten rok?	Aaa... i paniuńcia była?... Tak, tak, każdy musi dbać o siebie... Bo i pani Méline już tam była, i panna Żaneta ma pójść jutro...	Aha, widzi pani! Przypomnienie stanie się jeszcze wyraźniejsze, kiedy zajrzymy do tekstu. W mojej księdze mam pełno wyciągów z dzieł, a raczej arcydzieł tego prawdziwego mędrca.	Ale mój ojcze kto go tam sprostować może, kto do niego dostąpi ze słowem prawdy? nie ma już księdza Beaudouin’a co się nie wahał wcisnąć w tłum graczów, choć z niego wyniósł policzek!	Bajka! at sobie wymysł ludzki na pociechę tęsknego żywota... Może tak i bywało dawniéj, ale dziś już tak nie jest: świat taki smutny, ludzie tacy bez litości!	Czyż? Jedną malutką czarną kawę tylko. Z koniakiem? Niech będzie, więc bez koniaku. Ale pipperminthpipperminth a. peppermint wł. frappe, kawa z lodem....	Doskonale. Przyrzekłem wam, że zobaczycie to, co dane wam będzie zobaczyć, usłyszycie to, co dane wam będzie usłyszeć, chociażby to zdarzyło się trzy tysiące lat temu. Jednakże teraz coś mi się wydaje, że jeżeli natychmiast nie wrócicie do domu, to rodzice zaczną was szukać. Odprowadzę was do samej furtki.	Dziedzicem tego wielkiego rodu jest, o ile się nie mylę, don Miguel de Lara?	Dziękuję ci, poczciwy chłopcze ale ostatnie lat piętnaście nie darmo spędziłem na zadawaniu i otrzymywaniu ran najrozmaitszych, żebym się nie umiał poznać na śmiertelnych. Nie żałuję nawet życia... Dla naszego „małego” wszystko już skończone, więc wolę odejść w ciszę śmierci na czele wiernych woltyżerów... niż żyć na wygnaniu i u wrogów żebrać łaski. Zresztą... Sprzymierzeni i tak by mnie rozstrzelali, unikam więc upokorzenia.	Et, niech Dawid radzi sobie, jak umie; ja myślę tylko o dziecku a matka przyzna mi słuszność. Dawid jest tak uczony, że powinien wiedzieć, jak zapłacić długi.	I nie tambowscy. Od nas, bracie, nic ci się nie dostanie. Ty idź do bogatego chłopa i tam proś.	Już nam pewno potrzeba udania się do niego wypadnie Już inaczej nie będzie, tylko że jego na jednacza pomiędzy nami a panem Korczyńskim poprosim.	Mnie się zdaje że Bona zbyt jest przebiegłą, aby już jej nie czuła w powietrzu, a mnie z oczu nie wyczytała, iż się oszukać nie dam.	Może trędowatym? Boję się, że z twoją dialektyką możesz się łatwo nawrócić na totemizm nawet, a poza totemizmem nie ma już nic	Nie czas nam teraz rozmyślać nad tym, co się stało, kiedy już obozy popalone, lecz czas, aby spodziewane układy jak największą korzyść przyniosły.	Nie wiem, czy są grube, ale znam butle, w których znajduje się zupełnie coś innego	Nie śmiałam cię fatygować, bo... to wędrowni aktorzy...	Nie, nie. Wiem, o co panu chodzi. Tak jak KafkaKafka, Franz (1883–1924)	No, nie! Zapobiec raczej, jeśli nie ma talentu. Kostyński wszystkie troje dzieci mi oddał pod opiekę; biedak, umiera spokojny o ich los.	O nie, Peggotty! Wiem przecież, co to cierpienie, i gdyby to był tylko żal taki, nic bym nie mówił, ale to co innego, co innego...	Pamiętałem o tym, ale to dla mnie nie stanowi żadnej przeszkody, jeśli mnie kochasz i zechcesz przyjąć chrześcijaństwo.	Pana Kar-łow-skie-go Młody, wysoki, szczupły, blondyn, z błękitnemi oczyma. Pytam o niego wszystkich moich znajomych, ale nikt go nie zna.	Pani mało zarabia?	Toż pamiętam aż do tej chwili sejmiki. Sejmiki! Mój ojciec... kandydował. Wyszedłem był wówczas ze szkoły i na owe sprawy patrzałem ze czcią, jako na rzeczy święte. Towarzyszyłem ojcu. Pomnę, gdyśmy przejeżdżali obok podmiejskiego błonia, gdzie się mieściło obozowisko panów braci, równych wojewodzie... Nigdy nie wyjdą z mej pamięci owe namioty na drągach okrytych brudnymi płachtami, budy z gałęzi, żerdzi i darniny, gorejące ogniska, gdzie zarzynano woły naszego kontrkandydata i pieczono ćwierci na rożnach. Beczki piwa i miodu, kufy gorzałki stały tu i owdzie, a dokoła nich taczała się z garnkami, ze szklankami, z dzbankami i skorupami w ręku istna horda tatarska, zwana partią naszego antagonisty. Chude szkapska wałęsały się tu i owdzie, łudząc do reszty, że się jest w obozowisku kipczackim. Panowie bracia w kapotach, w opończach, burkach, w butach wysmarowanych dziegciem albo i bez butów, ujrzawszy nas jadących poczęli coś wniebogłosy ryczeć i wyrywać z pochew szable. Tegoż dnia wzięli się do rabunku sklepów żydowskich, do wybijania szyb, odrywania okiennic...	Wielka mądrość. Ja też malowałem, ale mnie to nie zadawalniało...	A bo smutno w chałupie bez dziecińskich wrzasków!	A czy wam byłoby miło, gdyby was nazywano ustawicznie „śmiertelnikami” lub „istotami ludzkimi”? Gdyby na ciebie wołano „córo Ewy”, a na niego „synu Adama”?	A dużo ich będzie?	A gdzież tam! Przecież Dżyngis-chan już dawno zmarł.	A może to właśnie mąż!	A o cóż ci chodzi?	A ten drugi wysoki i ponury, który wydaje się zatopiony w swoich wyrachowaniach?	Ach, majorze, straszny cios nas dotknął...	Ach... tyle gadają i gadają, każdy niby to widział Bóg wie jakie duchy, a jak przyjdzie co do czego, to oczy ano wypatrujemy i nic.	Aha! Wiem, czego ci potrzeba, mój młody, nieszczęśliwy synu Ziemi, trzeba ci przede wszystkim kąpieli w aqua oblivionis, to jest w wodzie zapomnienia. Po cóż pamiętać te wszystkie martwiące ciosy, które cię spotkały na Ziemi? Wyrzuć je z pamięci, inaczej niewiele skorzystasz z twego pobytu na Księżycu.	Ale i pan Andrzej jak malowanie	Aż nadto!	Bardzo jest miły, moja droga ale duchowni powinniby być poważniejsi i bardziej majestatyczni.	Bała się krzyczeć! Zośka, słyszysz!... Kiedy się wasze kochanie wykryło?	Był psychoanalitykiem, który chciał przez uświadomienie pacjentowi jego kompleksu wyleczyć go raz na zawsze.	Był to przecie twój sprzymierzeniec przeciwko Attyka, i razemeście pracowali...	Chłopiec aptekarski, który ze mną przyszedł.	Czy mój świątobliwy ojciec jest chory?	Czymżeś tak zeszofowana? Mieliście jaką wzruszającą rozmowę z moim bratem?	Dobrze, Szwejku, względem dam musimy zawsze zachowywać się z wielkim taktem	Dobrze... ale...	Dziecino, dziadziuś chce cię widzieć.	Gońcy przybyli, bom ich sam widział	Ha, ha! Ha, ha! Ha, ha!	I co więcej, role się odwróciły dodał hamburczyk.	I co? w studnię skoczył?	I ja tego chciałem, bo jak Bóg na niebie, jeżeli zrobi ci co złego, zabiję go.	Ile chcesz za tego konia?	Jak to, do swoich będziemy strzelać?	Jaki z ciebie mędrzec No! no! pamiętajże, weźże się i gadać za gromadą, jak jutro będzie potrzeba.	Jakże to?	Jużci.	Kawowego kropeleczkę, jeżeli łaska!	Kryžiokai atitraukė	Książka przerwie licencjat	Kto lubi ciszę...	Może jeszcze się przydam	Może niechcący... Ale lepiej sprowadź waćpan... Mam ci też kilka słów rzec.	Mr. Sefton, zanim odpowiem, muszę mieć jakąś gwarancję, że mówię z człowiekiem istotnie życzliwym i odpowiedzialnym. Skądże mam wiedzieć, że pan jest detektywem?	Najzupełniej.	Naturalnie	Nic pilnego! Poznaj no kolega zakład, tamto rzecz uboczna. Mówię dlatego, że i tamto...	Obchodzą mnie tyle tylko, ile wszyscy ludzie.	Oni zawsze tak mówią byle co, że aż zrozumieć trudno.	Owszem. One już powiedziały, że największe skarby człowiek nosi w sobie	Owóż, mój przyjacielu, ziemia z czasem stanie się tym oziębionym trupem. Niepodobna będzie na niej mieszkać i w istocie będzie niezamieszkana jak księżyc, który od dawna stracił swoje ciepło żywotne.	Pan myśli, że pan żartuje otóż, doprawdy, że to przypomina chwilami wanilię.	Panie komendancie! Panie komendancie!	Pięćset rubli chcą! Przeciek macie te ojcowe... weźcie je na wykup... policzym się później... byle jeno ratować...	Po co pytasz? Czy to twój interes?	Poparcie księcia de Navarreins byłoby mi bardzo użyteczne wobec pewnej osoby wszechpotężnej w Rosji, której znowuż interwencja jest mi potrzebna dla uzyskania sprawiedliwości w sprawie tyczącej zarówno mego majątku, jak pozycji w świecie. Chodzi o to, aby cesarz uznał moje małżeństwo. Wszak książę de Navarreins jest pana krewnym? List od niego załatwiłby wszystko.	Przy twoim temperamenciku!...	Przysięgam, że dziś wieczór zmówię za starego modlitwę Dwa ostatnie uderzenia dostałem wprost na kołnierz. Na niższej półce jest Monte Christo! Widziałem na własne oczy. Zapowiadam, że to ja biorę następnym razem do Groty.	Służę waszmości!	Tak Wiedziałam, że pan dzisiaj przyszedł do mnie samej.	Tak jest, wujaszku	Tak, tak	Ten Lig wydaje mi się strasznie silny!	Tiesa, ikšiol jūs to nematėte; bet neužmirškite, jog lietuvystės idėja tik ne per seniai gimė. Juog tie mokyti lietuviai, kuriuos teko jums matyti, tai pionierai, einantys į nežinomas dėl mūsų tautos šalis. Jų niekas negalėjo persergėti, kur eiti ir kur neiti; niekas jiems nepasako, ko reikia mokytis ir ko nereikia. Ėjo jie apčiopą ir skynė kelius. Iš visų pusių jų tą darbą tramdė ir tramdo. Tiktai nemažai žūva tų pionerių, nemažai bereikalingų žygių jie atliko, žudydami ir savo amžių ir išteklius. Bet mets  nuo meto mūsų svietas įgija daugiaus datyrimo, nesutaikos mažinosi, randasi vis daugiaus ir daugiaus darbininkų...	To dobrze! Zsiąść mi z koni, ruszyć przez wodę ku onym beluardom, podsypać je prochem i zapalić. A cicho mi iść! Pan starosta krasnostawski pójdzie z wami.	To jeszcze jest nic!	Więc chodź!	Wybaczcie! wybaczcie tłumaczył się Rostowiecki. Przyjechałem tylko na jedną dobę... mam mnóstwo interesów... Olimpka tu gospodynią; ja gość, jak i wy.	Z jakiego jednak powodu to zdziwienie?	Za kilka dni.	Zapis zrobiłem, a ślub w niedzielę... to wam rzeknę!	Ześlij apopleksję na mego wuja!	Zrobiłem sobie kilka. Oprócz pilnika mam wszystkie, jakich potrzebuję	źrzałąźrzały oto głosisz się: źrzałym stał się świat i brunatnym grono,
Otóż to właśnie idź do diabła ze swoim sposobem odczarowania! A moja skóra jaki ma związek z czarami? Ja wam powiadam, że jeśli Wielmożny Merlin nie zna innego sposobu wybawienia pani Dulcynei, to ona już tak sobie umrze zaczarowana.	Proszę pani. To, co tam zostało zrabowane, to już amen! Nad tym trzeba krzyżyk postawić. Trzeba postawić krzyżyk albo i cały duży krzyż nad całym tamtejszym dziełem i światem. Tym krzyżem pobłogosławić. Odpuścić winę. Niech tam ten polski krzyż stanie nad popełnionymi zbrodniami. Tam jest ziemia ruska i lud ruski. Mamy tu, Polacy, ziemię polską i lud polski. Mamy wolność. O tym, żeby się tam z powrotem pchać, nawet nie należy marzyć, nie tylko myśleć.	Tak, jestem tego pewien lubi pana bardzo i dlatego przypuszczam, że mogę się odważyć zdradzić panu, gdzie on teraz jest...	Bynajmniej. Tylko proszę mi wytłumaczyć, poco miałbym zbliżać się do pani?...	Natarczywi i nudni pomijając już to, że są zwykle przeraźliwie płytcy. Chce pan posłuchać bajeczki? Ludzie z bajki bywają nie mniej ciekawi od ludzi z tynglu i z kawiarni... Otóż, pytał raz uczeń bramina: „Mistrzu, gdy po śmierci człowieka ciało jego przejdzie w ziemię, krew i nasienie w wodę, włosy w zioła, mowa w ogień, oddech w wiatru tchnienie, wzrok w słońce, serce na księżyc, dusza w wszechświat: rozumiem to wszystko, panie; I poszli w ustronie ciche i tam rozważali. A to, o czym mówili, zwie się czynem, a to, co wsławili, zwą ludzie dziełem.	Więc pani jest w stanie przyjmować pięćdziesiąt żon lekarzy z rzędu Och, pani ma zdrowie! Ja w ministerstwie, nieprawdaż, jestem zmuszona, rozumie się. I wie pani, to jest silniejsze ode mnie, wie pani, te żony urzędników... nie mogę się wstrzymać, aby im nie pokazać języka. Moja siostrzenica Albertyna jest taka jak ja. Nie ma pani pojęcia, jaka ta mała jest cięta. W zeszłym tygodniu była na moim żurze żona wiceministra finansów i powiedziała, że się nie zna na kuchni. „Ależ, proszę pani musi pani przecież mieć o tym jakieś pojęcie, skoro ojciec pani był kuchcikiem”.	Byłam bardzo szczęśliwa, dowiedziawszy się, że pan definitywnie obrał tę okolicę aby w niej pomieścić swoje tabern... Miała powiedzieć tabernakula, ale to słowo wydało się jej nazbyt hebrajskie, niedelikatne wobec żyda, który mógłby w niem dostrzec aluzję. Toteż opamiętała się, aby wybrać inne ze swoich zwyczajnych uroczystych wyrażeń; „aby tam pomieścić, chciałam powiedzieć, pańskie penaty” (prawda, że te bóstwa również nie należały do religji chrześcijańskiej, ale do innej, umarłej od tak dawna, że nie ma już wyznawców których możnaby urazić). My, na nieszczęście, ze szkołami chłopców, ze szpitalem profesora, nie mogliśmy się nigdy zadomowić dłużej w jednem miejscu”.	A gdzież tu się używa powietrza na wyspie?	Ależ go pan wypatroszył, niby zająca. Cały się pokazał.	Babciu! co to babuni!	Bywaj zdrowa, pani. Tymczasem pozostań w saloniku na rufie. My zaś musimy spełnić smutny obowiązek pochowania ciał przyjaciół poległych w walce, lecz wieczorem będę cię oczekiwał na kolacji na pokładzie mojego statku.	Cały kraj wzburzy się, gdy kapłani ogłoszą, że jesteś bezbożnikiem...	Chcesz się pan wypchać?	Co dziś?	Co pan mówi?!	Co pan mówisz?	Co, mamo?	Czekam. Ojciec da stróżowi dwa ruble miesięcznie, bo mu się onegdaj urodziło siódme dziecko.	Czy pan znasz się na leczeniu? wielu z pańskich kolegów poświęca się medycynie, np. Gratiolet, Moquin-Tandon i inni.	Dzień ledwo się zaczął Po kiego licha mi rzeka? Chyba do napojenia konia przed zachodem słońca! Jadę, żeby pokazać ci krótszą drogę do wielkiego gościńca.	Gdy tak wiele nadziei wiązałem z tobą.	I czegoś więcej także. Najpierw stryjka Balcera nie spodziewać się rychlej jak za dwie, trzy niedziele. Po wtóre... po wtóre...	Jak brat i siostra, bośmy nawet krewni trochę... rzekł Dobek... Ona była sierotą, ojciec mój opiekunem, przyszło to tak jakoś naturalnie...	Jakże się twój dawny pan nazywał?	Mama się wybiera w niedzielę do państwa.	Na, myj się nie gadaj.	Nie chciałbyś tak trochę podbiec?	Nie wiem, jaką nazwę dajesz temu zwięzłemu katechizmowi, mój synu (adoptuję cię bowiem i uczynię cię spadkobiercą); ale to jest kodeks ambicji. Niewielka jest liczba wybrańców bożych. Nie ma wyboru: albo trzeba się zakopać w klasztorze (a i tam często odnajdziesz świat w miniaturze!), albo przyjąć ten kodeks.	Nieprędko się obaczym!	No... a jakby się kochała? hę?	Ojcze! ta suknia mnie pali, duszę się w niej.	Pani! Wyrzutkom obcym dobrej doli zdrowie zwykło służyć.	Panie Świerkoski, chodź pan! Poco się pan irytujesz? szkoda zdrowia, taka bagatela zresztą...	Straciliśmy co na giełdzie?	Tak jest	Tak, panie Iward! wszyscy biegną do kopalni z wielkim krzykiem.	To nie była cisza Dął siarczysty wiatr, a ja cierpiałem na chorobę morską. Zdaje się, że musiałem przelecieć przez balustradę.	Więc nie przebywaj w towarzystwie ludzi, którzy ich używają. A czy teraz czujesz się zdolny do modlitwy, Tadziu?	Więc teraz słuchajcie jeszcze i patrzcie, kto siedzi przed chatą między uszyma strasznego słonia. Oto siedzi tam bwana kubwa wielki i mocny, którego boi się słoń...	Więc, co to za szopka? Macie co przeciw mnie? Uważacie mnie za prowokatora, za szpicla, za zdrajcę? To jazda, gadajcie. Co ja zrobiłem?	Właśnie w tej chwili wracam od hrabiego Nie da się zaprzeczyć, że jest to człowiek niezwykle czarujący, ale również niebywały oryginał. Bardzo pochwalił moje zamiary, powiedział mi nawet, że, jak mu się zdaje, ojciec bez wahania zgodzi się oddać mi kapitał zamiast renty; przyrzekł nawet użyć swoich wpływów, by dopomóc mi w tej sprawie. Na końcu jednak dodał, że nie chce osobiście się do tego mieszać, i że nigdy nie brał i nie chce brać na siebie odpowiedzialności proszenia o rękę w czyimś imieniu. Muszę mu jednak oddać sprawiedliwość, bo dodał potem, że w tym jednym przypadku przykro mu odmawiać, ale pewien jest, iż planowany związek będzie szczęśliwy i dobrany. I mimo tego, że nie chce występować oficjalnie, gotów jest w każdej chwili porozmawiać z baronem o tej sprawie, gdy tylko pan na ten temat wspomni.	A gdzie gospodarz?	A kiedy ja nie mogę wymówić.	A przecież wymienił go pan od razu?	A tam, w onych kopcach pod darnią.	A to widać paniczek nie wie o naszym jeleniu	A to, panie Cyrusie do czego będzie służyło?	Ach, zauważyłeś to?	Ale niech mi ksiądz przysięgnie, że nie zabije mnie ksiądz, gdy będę złaził.	Ale przecież gdyby było inaczej, dotarłbyś wykopem nad morze?	Ciociu!	Czego chcecie?	Czy będziesz w sobotę po południu w domu?	Czy dobrze znasz drogę, Olku?	Czyj jesteś?	Cóż pan na to powie?	Cóż, jak tam?	Dlaczego pielęgnował?...	Dobrze, w zamian za to i ja ci także powiem nowinę	Dużo płacisz?	Dziedzic przejechał, nie wiesz to?	Gdybym miał środki również skuteczne a tańsze, to bym użył.	Gdzież to było?	I przecie ten na podobny los nie zasłużył.	Istne mirabiliummirabilium (łac.)	Ja Basi nie ujmuję!	Jestem tego pewny!	Jeść mu dajcie!	Kochasz mnie?...	Kolnij nożem zawyje; jeśli dusza niechrzczona	Któż by to mógł być?	Miasto krzyknął Wawrzuś i rozkrzyżował rączki.	Mnie nic... ale ciebie trochę, kapłanie o twarzy sahiba. Czy będziesz go dźwigał na plecach?	Może w życiu poprzednim dane mi było wyświadczyć ci jakąś przysługę. Może uwolniłem cię z samołówki albo też schwytawszy cię na haczyk, wówczas kiedym jeszcze nie był oświecony, wrzuciłem cię z powrotem do rzeki.	Muszę renegowaćrenegować (daw.)	Mówiłam Julji	Nie, bo w takim razie byłbyś inny, niż jesteś.	Nie.	O do diabła, są dzwonki!	O! tu chodzi o fakt naukowy	Od mundura? To tatuś był w wojsku?...	Ojcze! ojcze! nie można tej sprawy odwłóczyć. Trzeba ten list napisać zaraz. Za godzinę wyjeżdżam.	Opowiedz mi jednak choć trochę, jak to wygląda. Czy to duże mieszkanie?	Owszem, całował mnie...	Pan jest cynikiem.	Pewno patrzył na mnie przez swoją wielką lunetę. Może gdybym był podniósł rękę albo i jeszcze później. Żałuję, że nie podniosłem ręki tamtego rana.	Poniżej na ścianie plakieta w kształcie medalionu en relief przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Mój ulubieniec Głos czysty jak kryształ. Prawdziwy spiż. A ten drugi: to jego brat; wtóruje mu altem.	Popatrz no jakie to rozkoszne miejsce do osadzenia okrętu! Piękny gładki piasek, nigdzie ani śladu żywej istoty, drzewa dokoła, a kwiaty rosną jak w ogrodzie na tym starym okręcie.	Powiedziałem panu hetmanowi że wolę więzienie w Taurogach niż w Kiejdanach.	Północ.	Rzekłeś... to swoją stronę ogacę, a ty marznij, kiejś wałkoń.	Spotkałem pijanych żołnierzówżołnierzów	Stul gębę, kadecie Biegler, gdy rozmawia z tobą Pan Bóg.	Służący idzie pomówimy innym razem.	To będzie już trwało aż do końca roku, możecie być pewni!	To ci nowina! Jasiek powraca!	To nie byłoby zbyt trudne, gdybyś pan miał na to wielką ochotę.	Więc dokąd mamy jechać?	Zabiłam swoje dziecko...	„Dziwna, dziwna bajka...
Ja też tego do was nie mówię, lecz tak tylko sobie, bo wiadomo z doświadczenia, że zwykle rady sypią się do tronu kopami, a żeby której posłuchać, to każda okazałaby się w skutku szkodliwa dla kraju i dla monarchy.	Moja droga, każdy mężczyzna jest dżentelmenem, czułym, arcydelikatnym i nadskakującym wobec wszystkich ładnych kobiet do czasu, póki nie nabierze do nich praw. Prawie każdy później zmienia się do niepoznania.	Na pewno tak jest, na pewno, jak mówisz, Bracie Straszny, a jednak... Ja się do tej wysokości wznieść nie mogę. Jestem ciężki jak kłoda ściętego drzewa, jestem jak głaz na pastwisku, który tylko od własnego ciężaru w ziemię wrasta. Oto wszystko. Wzruszenie moje jest tak leniwe, tak poziome... Jeżeli coś jeszcze wzruszyć mnie jest w stanie, to wiosna. Gdy „w liściach dębu pierwsza kukułka zakuka i rozraduje ludzi na ziemskim przestworze”... moje zbutwiałe serce uderzy jeszcze. A kiedy indziej...	A dlaczego mnie nie lubiłaś?	Mów jegomość, co robić? do kogo posyłać? co chować? zawołał Aron. Mów jegomość prędko, póki te zbóje śpią i nie słyszą.	A! ten Brichot zawsze ten sam (mimo że doprawdy nie wiedział, czy Brichot był kiedy lampartem). I podkreślając te sakramentalne słowa rytualnym gestem, udał że się nie może oprzeć chęci uszczypnięcia go w nogę. ciągnął Ski, i nie zastanawiając się ile ślepota profesora daje smutnego i komicznego tym słowom, dodał: „Zawsze to spiczaste oczko w stronę kobiet.”	Wielkie to są zamiary, panie mój ale wykonać ich nie można... Wieże babilońskie, z powodu swojej formy, są nietrwałe i łatwo przewracają się; tymczasem nasze gmachy muszą przetrwać wieki... Świątyni Jedynemu Bogu stawiać nie można, gdyż On nie potrzebuje ani odzieży, ani jadła, ani napoju, a cały świat jest Jego mieszkaniem. Gdzież więc świątynia, która by Go pomieściła, gdzie kapłan, który ośmieliłby się składać Mu ofiary?...	Ach! Panie profesorze więc pan zawsze będziesz ten sam! Wszędzie pan widzisz tylko zawody i przeszkody! A ja panu powiadam, że nie tylko „Nautilus” się wydobędzie, ale popłynie jeszcze dalej.	Nie; nie mógł już powiedzieć nic więcej. Każdy człowiek o zdrowych zmysłach byłby to zauważył. Powiedział mu wszystko. Ale ja panu powiem, o co chodziło. Sotillo nie chciał wierzyć w to, co on powiedział. Nie we wszystko.	Tak Ale dlaczego pan się zawsze poświęca?	Nie godzi się tak uciekać od kolegów boć kolegami jesteśmy. Próżno się tego zapiérać. Wprawdzie ja czasowo niewdzięcznego wyrzekłem się malarstwa, ale w duszy artystą być nie przestałem. Nie chcę tylko mieszać się z tym tłumem bazgraczy, co smaruje dla Anglików błazeństwa.	To upokarzające, otrzymywać pieniądze w ten sposób, z przymusu. Darowizna, która w każdej chwili może zostać zatrzymana, która dziś jest, a jutro może jej nie być. Wiesz przecież, że muszę oszczędzać na wypadek, gdyby twoje tłuste lata nagle się skończyły. A fortuna, mój przyjacielu, jest bardzo zmienna, jak mawiał kapelan... pułku. Wiem, że udaje ci się wszystko jak mało komu, ty nicponiu. Żenisz się z córką Danglarsa.	Kiedym opuścił kolegium ojciec ujął mnie w karby surowej dyscypliny, pomieścił mnie w pokoju przylegającym do jego gabinetu; kładłem się spać o dziewiątej wieczór, a wstawałem o piątej rano. Ojciec życzył sobie, abym porządnie przeszedł prawo; chodziłem równocześnie na kursa i do adwokata; ale zajęcia moje były tak ściśle zamknięte w prawidłach czasu i przestrzeni i ojciec żądał przy obiedzie tak ścisłego rachunku z...	Mam nadzieję, Henryku, że to jakaś dobra dziewczyna. Nie chciałbym, aby Dorian związał się z jaką wstrętną istotą, która by popsuła jego charakter i zmarnowała jego umysł.	Zdrada tak jawna, że i pomyłki być nie może.	Musi ziemię dać! Nic nie pomoże. Zaklął się Bolesław, że bez ziemi nie puści.	Pan Zagłoba powiada, że żadna panna nie spojrzy na Ketlinga, żeby się zaraz w nim nie rozkochała.	Synku! I nie tęskniłbyś?... Nie żal by ci było...?	To cóż?... siedzi tam więcej takiej hołoty. Widzi pani... tylko ten jasny blondyn jest literatem naprawdę i krytykiem teatralnym, a reszta... to takie sobie ptaki letnie: Bóg wie, co za jedni, co robią... a że żyją ze wszystkimi, dużo gadają, mają skądciś pieniądze, są wszędzie na pierwszych miejscach, to się nikt nawet nie pyta, co oni za jedni...	Tylko go sobie wyobraźcie w sukni kobiecej. Mały, zgrabny, twarzyczka delikatna, nosek niemowlęcy, biały i różowy! Słowo daję, gotów jestem zakochać się od pierwszego wejrzenia! Głowę mu ufarbować na złoto i zondulować, brwi przystrzyc, usta wykarminować i niech mnie kule biją, jeśli nie wzruszy każdego urzędnika na każdej granicy. Przy tym po francusku i niemiecku mówi doskonale. Nie! Na Boga, marzyć nie można było o pomyślniejszym zbiegu okoliczności. Prawdziwa łaska Boska na nas spłynęła.	Broń Boże! Ogród naokoluteńko zagrodzony i zamknięty; gdzieby tam jaka bestya dostała się do takiego raju.	Dlaczego to mówisz?	Nie chcesz, żebym spotykał się z nim?	Nie chcę spotykać się z nikim.	Więc cóż mamy robić, szlachetny panie Wokulski, który nie wstydziłeś się...	Już ty pocieszysz kogo Człowiek się kłopocze dniem i nocą, w jaki sposób wydostać się z tej bryndzy, żeby jak najprędzej można było wyrwać się na wolność i policzyć się z tymi łobuzami madziarskimi, a ten chce pocieszać człowieka jakimś krowim łajnem. Jakże się wezmę za tych łobuzów madziarskich, kiedy siedzę pod kluczem, i do tego wszystkiego jeszcze muszę udawać i zapewniać pana audytora, że się na Madziarów nie gniewam i źle im nie życzę? Pieskie życie, proszę państwa. Ale jak mi taki drab wpadnie w ręce, to go uduszę jak szczenię i pokażę im wszystkim „istem ald meg a magyart”! Porachuję się z nimi tak akuratnie, że o mnie jeszcze będą ludzie gadali.	Czy smutno?! Marysiu! Oto masz dowody! Masz!... Sięgnął do jednej kieszeni, do drugiej, obszukał wszystkie.	Do wstępnej, panie.	Dziękuję, dziękuję panu. Jeszcze jedno. Wracam do pracy i pieniądze na nic mi teraz już niepotrzebne. Co dzień zarobię na chleb powszedni; gdybyś ich pan potrzebował dla niego, byłbym spokojniejszy i pracowałbym raźniej. Mężczyzną jestem i jako taki pracować będę, ile mi sił starczy.	Dziękuję, nie jadam ryb.	I do sztuki	Może ojciec którego dnia pojedzie ze mną do Kielc?	Nic nie wiem o klejnotach, oczywiście, ale konduktor widział torebkę, której teraz niema, mimo, że przeszukano wszystko.	Nie.	No, bo... bo po prostu ludzkość nie mogłaby stworzyć cywilizacji. Nie mogłaby stworzyć nauk ścisłych, które dały nam tę cywilizację.	Ty paskudny gałganie...! Puść mnie zaraz! Nie zniesiesz mnie chyba ze schodów.	Wojna, Poświęcenie zapytałam, bo kartka, którą przyniósł, nie była przeznaczona dla mnie.	Ślicznie przegrywam, będziemy grali do połowy, prawda?	Posłuchaj Dostatecznie już cię poznałem, aby pozbyć się dawnego niedowierzania; wiem już teraz, żeś gotowa słuchać mnie ślepo we wszystkim. I ty również, spodziewam się, nie uważasz mnie za dudka, jakkolwiek w Romorantin... Ale dajmy pokój wspomnieniom, już ci przebaczono. Otóż, kochana Maroto, chcę zażądać od ciebie wielkiej przysługi.	Tyś pewnie człowiek pokutujący w postaci owada, skoro cię to dziwi, bo wszystkie muchy wiedzą, dlaczego to robimy. Spojrzyj na ziemię, w miejsca tylko co opuszczone przez nas, i powiedz, co tam widzisz?	Cóż to i niania gdzieś się wybiera?	I ja tak myślę	Istotnie gdyż uważa, że po tych morzach mogą się kręcić tylko Malajowie, a ci dżentelmeni to nicponie, których lepiej unikać.	Mnie się zdaje że ty, który chcesz wszystkich leczyć na marzycielstwo, sam jesteś marzycielem.	Patrz, przybyszu! Ten oto Stanisław Krzemiński. Polska była dlań tu się dopiero zaczyna. Uczucie jego, wiara, męstwo musi być wdrożone w pracę, w czyny, w znajomość rzeczywistych stosunków i rzeczywistych ludzi i w sposób rządzenia życiem, stosunkami i ludźmi realnymi.	To ja, mości dobrodzieju dziś popr. forma: wstając. z podłogi	A może to ktoś inny?	A wieczorami czytamy i śpiewamy. To samo robimy każdej niedzieli.	Ach, tak kocham tkliwie pannę Kunegundę.	Ano, spotkałem go wczoraj, pokłoniłem się i czekam, żali mię o co zapyta. Pojrzał spodełba, jak ten wilk, machnął ręką, i poszedł, ani się odezwał.	Bywała przecież w tysiącu domach w Warszawie... odezwała się Dobkowa.	Co? to jeszcze więcej co gadają	Gdzież to?	I sąsiedzi twoi mają tak wiele dzieci?	Jacka? Jacek to mój kolega gimnazjalny.	Na wygnanie? Cóż on takiego zrobił? Czy uknuł spisek na życie królowej, czy może buntował pszczoły albo wszedł w stosunki z nieprzyjaciółmi państwa?	O, to źle, gotowa ją przed czasem Grzybowskiej odesłać, kiedy taka nieskuteczna.	Panie, to moja jedyna namiętność! Wezmę wędkę.	Przyjedźcie, tylko z pewnością, będzie to prawdziwe święto dla nas, moja droga panno Janino!..	Stefku! Jakże się cieszę, że cię tu spotykam! Witaj.	Zdaje się, że za dużo wypiłaś przy obiedzie	A co tam takiego?	A pod dębem, tym starym, w lesie?	Ale z żalem w sercu, czy chociaż z odrobiną żalu?	Ależ na służbie jesteś.	Auf die Seite, weg, weg! Rechts halten, rechts haltenAuf die Seite, weg, weg! Rechts halten, rechts halten (niem.)	Bardzo panu dziękuję	Chcesz mieć wasza świątobliwość piramidę?...	Co za Galicji?	Czemu pani?	Czy potrafisz kierować Birarą?	Cóżeś ty wycierpiała, aby myśleć w ten sposób?	Daj jej Boże zdrowie!	Daj, Boże, pani w starym ojców domu ich cnoty i szczęścia!	Dyć baczę, Kuba, baczę.	E e! ofuknął Jędrzyk	Hm!	Każda radość krucha w tym świecie...	Kości ludzkie.	Ma pan chorego na statku?	Miłuje ci go?	Mój ojciec... mój rodzony brat, najstarszy... dwaj siostrzeńcy... i mąż mojej siostry... Czy pan zrozumie kogoś, kto tyle przecierpiał?	Najzupełniej.	Naumyślnie zmienionym, prawda?	No dobrze.	Nowe znajomości, lub coś podobnego, przynoszą zwykle rozrywkę...	Patrzcie ino, tatulu!...	Peer Vibe?!	Ponieważ wszyscy czworo byliście przyjaciółmi Edmunda.	Projekt? Jaki projekt? Co uradziliście, moi wujowie?	Przyszedłem cię ocalić z rąk Van Goulda.	Pójdziesz ze mną w ogród zamkowy.	Rozumiem, życzysz pan sobie pozostać ofiarodawcą bezimiennym?	Szantaż	Słyszeliście dobrze, co pan sekretarz przeczytał?	Voilà une idée!Voilà une idée! (fr.)	W kreminale niech se rządzi, jak mu pozwolą... Smakuje mu gospodarka, powloką go w kajdanach na Sybir i tam se będzie gospodarzył!	Wie	Wiem.	Znam je...
No! no! trochę udobruchana nalewając już wódkę kilku, mruknęła ciszej Magda, tylko mi się zwijajcie, a zywo i prec, bo ja synk zamykam! Tłumu mi nawiedli, a mnie to na co! Jesce się tu marsałkowscy pachołcy dowąchają... to i bieda!	Ależ, mała dzieweczko, to wszystko zdarzyło się już dawno, dawno, wiele lat temu. Oni byli młodzi, my zasię starzy, przeto słuszne było, byśmy im powierzyli pieczę nad naszymi dworami. „Aha! Znów do nory wracacie, stare lisy?” Ale gdyśmy się znaleźli w jego komnacie ponad wielką świetlicą, on wziął nas w objęcia i powiada: „A witajcież mi, duszyczki! Biedne, pokutujące duszyczki!”... Bo tak to wypadło, żeśmy teraz byli bogaci ponad wszelką miarę, a przy tym opuszczeni przez wszystkich... Tak jest!... Samotni!...	Siwińska! zapnij mi haftki, bo czuję, że mnie spódnica opada; tylko mów mi co do ucha, to nikt nie zauważy.	Nie usidlałeś pan mnie? Nie starałeś się...	Mam wątpliwości, czy znajdziemy go w Gibraltarze On wie, że zamierzamy szturmować miasto, ma świadomość, że przeszukam każdy dom, byleby tylko go znaleźć i pomścić braci, dlatego właśnie wydaje mi się, że jego noga tam nie postanie.	To bardzo ciekawa historia. Wielbłąd jest zdobyczą po Tatarach. Pierwszą i kto wie, czy nie jedyną, bo nie ma im co zabierać, chyba że to, co drugim pokradli. Leżał na pobojowisku między trupami i był ranny. Ale naszym okrutnie się to monstrum spodobało. Zaczęli go nacierać, leczyć jak konia, a może nawet jak człowieka. Tak się i wylizał, biedaczysko. A poczciwy Daniel pragnął się nim jak najszybciej pochwalić i dał nam go w prezencie.	Oj, źle z nami wszystkimi Nie jest to prawda, jak mówicie, że wam czy nam wszystkim nie może stać się nic złego. Od czego mamy policję, jak nie od tego, żeby nas karała za nasze gadulstwo? Jeśli nastały takie niebezpieczne czasy, że strzelają do arcyksiążąt, to nikt nie powinien się dziwić, że go przyprowadzą do dyrekcji policji. To wszystko robi się dla pompy, żeby Ferdynand miał reklamę przed swoim pogrzebem. Im więcej nas tu będzie, tym lepiej dla nas, bo nam będzie weselej. Kiedym służył w wojsku, to nieraz pół kompanii siedziało w pace. A ilu to niewinnych ludzi zostało skazanych! I nie tylko w wojsku, ale i przez inne sądy. Pamiętam, że raz jedna kobieta została skazana za to, że udusiła swoje nowo narodzone bliźnięta. Chociaż przysięgała, że nie mogła udusić bliźniąt, bo urodziła się jej tylko jedna dziewczynka, którą udało się udusić całkiem bez bólu, to jednak skazana została za podwójne morderstwo. Albo na przykład ten niewinny Cygan w Zabiehlicach, co się włamał do sklepiku w noc Bożego Narodzenia. Przysięgał, że chciał się tylko ogrzać, i nic mu to nie pomogło. Jak tylko sąd weźmie coś w swoje ręce, to już klapa. Widocznie tak już musi być. Być może, że wszyscy ludzie nie są takimi draniami, jak o nich należy przypuszczać, ale w jaki sposób odróżnisz dzisiaj człowieka dobrego od gałgana, osobliwie teraz, w takich poważnych czasach, gdy zakatrupili tego Ferdynanda? Tam u nas, kiedym służył w wojsku w Budziejowicach, zastrzelili w lesie za placem ćwiczeń psa pana kapitana. Kiedy się o tym kapitan dowiedział, zwołał nas wszystkich, kazał nam stanąć w szeregu i powiada, żeby co dziesiąty wystąpił. Rzecz prosta, że i ja byłem dziesiąty, i tak staliśmy habacht, nawet nie mrugnąwszy. Kapitan chodzi sobie koło nas i powiada: „Wy psubraty, podlecy, świntuchy, hieny cętkowane, tak bym wam z przyjemnością wlepił pojedynkę za tego psa, posiekałbym was na makaron, porozstrzeliwał i zrobił karpia na niebiesko. Żebyście wiedzieli, że się z wami nie będę bawił, daję wam wszystkim dwa tygodnie koszarniaka”. Widzicie, panowie, wtedy chodziło tylko o pieska, a teraz chodzi przecież o pana arcyksięcia. I dlatego trzeba wszystkim napędzić strachu, żeby żałoba była jak się patrzy.	I związali, ale porwał ci je kiej te nicie nadgniłe, aż się przelękły wszystkie, bo wydał się, jakby mu dur do łba przystąpił albo i zły opętał, a on stanął przed nimi, a w oczy im rzekł:	Po śniadaniu! Powiedziałem już raz asanowi, żeby mi w czasie śniadania nie zawracał głowy swoimi bzdurami	Spóźniłeś się pan trochę. Antoine w Paryżu już to samo zrobił dosyć dawno; to są jego myśli...	To ad primum. A teraz co do homagium. Pan baron von Lipowski, pierwszy cesarski komisarz kieleckiego krajzamtu, żebym wyraził wielmożnemu panu niezadowolenie z powodu jego absentowania się w tej tak ważnej sprawie, polecił mi był.	Nie chcę, żeby ktokolwiek bądź wiedział, dokąd się udajemy Chodzę tam, gdzie mi się podoba. Wszyscy otrzymali rozkaz, żeby mi w drogę nie wchodzili. Nie chcę, żeby mi się przyglądali. Dobrze pan o tym wie!	Nic. Niech sobie nie mają, jak im się tak podoba. Ale ja nie chciałbym być królem i mieć tylko imię, jak Murzyn. Słuchaj, Tomek, a gdzie ty właściwie chcesz zacząć kopać?	Nie Chciałem pójść do więzienia teraz, ale jest rozkaz, aby nikogo nie dopuszczano. Dowiedz się ty, Petroniuszu, czy rozkaz jest na dziś tylko, czy aż do dnia igrzysk.	Może znowu gdzieś się pojawiły jakieś kopalnie diamentów Nie wpatruj się w nią, jak sroka w kość, bo się jej jeszcze w głowie przewróci.	Tak jest! tak jest! stała się rybą i pływa na dnie wód! dziś ją złapię niezawodnie a jeśli ciekawy, niech słucha ten pan uczeń powiem mu co wiem, a jeśli dziś jak niemylnie wnoszę złapiemy ją, to się nią podzielim, i nie tylko my, ale ludy całego świata, jak Leviathanem na wielkiej wieczerzy nakarmią się do sytości.	Nie podoba ci się ta historyjka? Oto więc na zakończenie najlepszy szczegół. Mianowicie, drogi Oktawie, scena u pani *** odbyła się pewnej nocy, gdy księżyc świecił bardzo pięknie; otóż gdy dwaj rywale brali się w najlepsze za łby u pięknej pani i skakali sobie do gardła, widziano ponoć na ulicy cień przechadzający się bardzo spokojnie, a tak podobny do ciebie, iż uznano, że to byłeś ty.	Chodź ze mną, mów! Czy stało się co?	Czekajta ino, kumo! spróbujeta się z moim Józikiem, jak ze szkoły wróci!	Czy nie wiesz, gdzie się schował Hieronim?	Dobrze, to siedź; powiem ci jeno, że to nawet i niepolitycznie pannie na drabinie siedzieć, bo ucieszny może dać światu prospektprospekt	Idrysie, czy wiesz, że kraj który zaczyna się niedaleko za Wadi-Halfa, to już Nubia?	Kolski nie wygląda mi na człowieka łatwo ulegającego dramatom sercowym. To jest bardzo porządny człowiek z dużym charakterem.	Tak wybiła godzina sądu Bożego ale płakać się godzi nad losem dotkniętego!..	Złośliwą jesteś, kuzynko, o czem zresztą dowiaduję się nie po raz pierwszy, więc powinnaś i innym przebaczać trochę złośliwości.	Nie bój się, nie tylko na śmierć ludzie się spowiadają, a tym bardziej że idą święta, na które ojciec Wyszoniek z księżną do Ciechanowa wyjedzie i nie będzie księdza bliżej niż w Przasnyszu.	A ty liczysz jak kramarz, jak Zuker, Grünszpan i wszyscy wasi fabrykanci. Chcesz zarobić rubla na rublu i to zarobić zaraz, dzisiaj, nie licząc się z tym, że odbiorca może się tylko raz złapać, a na drugi raz pójdzie kupić do kogo innego, a ty będziesz czekał na sucho nowego głupca.	Ma pan słuszność, że nasze pokolenie nie jest oswojone z filozofią czy z dialektyką, i dlatego ja na przykład nie potrafię zbijać pańskich poglądów. Ale... co pan sądzi o Tainie?...	Najprawdopodobniej jestem bardzo chory. Dolega mi strasznie, że głównej prawdy wciąż nie wiem o sobie. Hrabia napiera, bym zeznanie podał, jak papierosa wonnego, lekkiego na przedymienie, a ja nie mogę.	Nic nie odpowiedziała nic zupełnie. Milczała. Powiedziałem: „Jakże święta Radegonda może nie wiedzieć, ile wynosi logarytm 9? To przecież nie do uwierzenia!”. Byli tam dymisjonowani pułkownicy, księża, starsze damy i lekarze rosyjscy. Byli zdumieni, a nos Lacarelle’a wyciągnął się aż do pępka. Uciekłem wśród ogólnego potępienia.	A gdybym ja sama pojechała z tymi skarbami, a jego tylko użyła za pośrednika?	A jakże, dobrodzieju, a jakże! Jak Grenis podkurzył, wyleciały nieboraczki. Podałam im gałązkę jarzębiny i wnet opadły. Królowa siadła mi na ręku, ot mam ją tu, w klateczce!	A to nie słyszeliście? tu raczej w znaczeniu „możny rycerz” niż jako urząd. możny i mężny, który do przedchorągiewnychprzedchorągiewny	Biegamy do mety, żeby się przekonać, który jest najszybszy.	Co to jest! Waćpan się zapominasz, mospanie Nieczujo! Ja waćpana miałem za uczciwego człowieka i spuściłemspuścić się (daw.)	Cóż ty, mamo... Ty i tak zawsze jesteś w swoim pokoju. Pisywałbym zresztą listy do ciebie i przysłałbym ci skórę upolowanego tygrysa...	Dlaczego ludzie muszą się tak męczyć? za co?	Drwię sobie z ciebie, stara ropucho!... Mam już dosyć waszej szopki!...	Dusza się moja wydziera do Tyńca, praojcowego dworzyszcza, do stolicy mej ziemi.	Gdzie pojedziesz? Za nic ci Bogdaniec? Pazurami będziesz w nim orał? bez chłopów?	Ja w kuchni?... Chyba jaśnie pani żartuje. Według umowy z panem mam mieć swój pokój...	Mości audytorze, jakem był w Konstantynopolu, gdzie parę lat w ciężkiej przesiedziałem niewoli, miałem tam towarzysza tego samego nazwiska, co wasza dostojność. Był to dzielny żołnierz, jeden z najtęższych oficerów hiszpańskich, ale ile dzielny i szlachetny, tyle też był nieszczęśliwy.	Nie kładź, skoro cię cisną	Nieboszczka nic nie zostawiła prócz długów! Pieniądze, które otrzymaliście po jej śmierci, pochodziły	Niedobrze, ale może najrozumniej!	Pani na serjo odjeżdża? Myślałem, że chociaż na przedstawieniu zostanie pani. Przenocowałaby pani u nas, nacieszylibyśmy się dłużej panią.	Prawda, że opowieść nie z tego świata?	Przeciwnie, udało mu się: coś zniknęło.	Pójdę do pana Czarnieckiego. Tym spieszniej trzeba mu, miłościwy panie, sukurssukurs (z łac.)	Także wam się to dziwne zdaje? Czwarty rok dobiega, jak się tu uczę. Co bym za matoł był, gdybym do tej pory ino do zamiatania wiórów był dobry.	Ten Decoud, jak widzę, umie przekonywać, chociaż jest jeszcze młody A jego nalegania polegały zapewne na tym, by Charles Gould pozwolił wywieźć cały zapas srebra na morze pod opieką tego jakiegoś Nostroma?	Uwierzy, bo mam dowody w rękach.	W takim razie ja za nic nie ręczę.	A ja sztukę czerwonego jedwabiu. Może biały lepszy? Jak myślicie?	A jakże. Niech pan doktór pozwoli do salonu. Zaraz zamelduję.	A księżnę Ahaswerę?	A moje wdowy?	A na buntowników.	A wiecie z czego chata spłonęła?	Alle Wetteralle Wetter (niem.) klął na wstępie.	Bodaj cię!	Bóg, Modlitwa rzekła Heidi.	Chchichcharek?	Co to jest?	Coś ty za jeden?	Czy widzisz adres	Cóż Skreślisz pan kolejne dwieście tysięcy franków...	Cóż takiego?	Cóż to? Godziliście w siebie wzajem jako pociskiem?...	Dlaczego?	Dobrze obliczyłem. Wystarczy.	Drugi, drugi numer!	Dziękuję panu.	Gdzie dyrektor?	Ja poznałem je wypadkiem w Rzymie, na Corso.	Jaka mogiła?	Mendel.	Miłość szepnął cicho.	Najprawdziwsza prawda	Najzupełniej	Naturalnie, handel cierpiał na tym.	Niewola znoszona biernie jest trucizną i wytwarza sofistówsofista	Nigdy!	No, a teraz, kiedyż jedziemy?	No, to poleżę; i, co Bóg da! co Bóg da! Matka zawsze mówiła, że Bóg nad sierotą!	No?	O la Boga! la Boga!...	O! a czemu to?	Owszem, muszę otworzyć serce przed tym, któremu zawdzięczam spokój całego życia i którego z każdym dniem bardziej kocham i szanuję.	Panie Eugeniuszu!	Sam dostaniesz po mordzie!	Słyszeć, słyszałem...	Tak	To dobrze, chodźmy do nich, zrobimy im niespodziankę.	To głos...	To oddalenie zawsze reguluje finansowa siła, która potwory wyobraźniowe chętnie ośmiesza i postaciuje.	To prawda Posyłałem po Heata. Pan jest jeszcze raczej nowicjuszem na swym obecnym stanowisku	Trzeba nam za nim!	W jakim miesiącu?	Zaraz zdejmę te szmaty i zbadam go
Wiele się na to składa, że jéj na świat nie chcę wypuścić Ja sam naprzód nie jestem nią zaspokojony i marzyłem cóś więcéj, cóś straszniejszego grozą. Mój krajobraz przy kilku słowach Dantego mdłym mi się wydaje. Powtóre, cóżby powiedzieli Włosi, gdyby im obcy człowiek śmiał tknąć ich poetę? Wiész pani zapewne, że w Niemczech niewolno się Faustowi Gounoda nazywać inaczéj, jak Margaretą. Zdaje się im profanacyą, że Francuz śmiał się porwać na to, czego żaden z nich nie wyśpiéwał. Tak samo byłoby i zemną, gdyby wśród tego krajobrazu ujrzano maleńką postać wieszcza, utopioną w téj puszczy. Wreszcie, pani... jestem samouczkiem, studyowałem wszystkich mistrzów, ale nie uczyłem się u żadnego. Jakże wystąpić z pracą dyletanta tych rozmiarów i takiego zadania? Nie malowałem tegokrajobrazu dla nikogo, tylko dla siebie. Opiérałem się bardzo długo pomysłowi, który, jak zmora, piersi mi dusił, sen odganiał, ochotę do życia odbiérał... Musiałem wkońcu uledz nie pokusie, ale nasłaniu jakiegoś złego ducha, co pragnął mnie dowodem méj bezsilności upokorzyć.	Aha! a pieniądze te, co za domy wzięli, razem z ojcem na stroje i kawalerów traciła, a nas troje jak te szczenięta porzuciwszy, sama do familji na wygody i rozkosze uciekła. To co, że upamiętała się później i przed śmiercią trzęsła się nade mną, jak kura nad kurczęciem? Ja jej nigdy już tego nie darowałam, co ona wprzódy na zgubienie moje robiła. Wielka rzecz, że upamiętała się wtenczas, kiedy już z niej tylko skóra i kości zostały, a nikt i spojrzeć w jej stronę nie chciał. I wtedy, żeby kto choć palcem na nią kiwnął, poleciałaby i o mnieby znów zapomniała... aj-aj, jakby poleciała! już ja wiem! już ja ją znałam! Tylko, że Pan Bóg i ludzie opuścili, to ona do mnie przykleiła się... a wprzódy co? Żeby takich matek świat nie widział!	Ach, Płażyński!... Pogniewał się, sama nie wiem o co i zostałam teraz w pracy bez pomocnika. Był mi w nauce naprawdę tak potrzebny, jako partner...	Chyba jesteś w błędzie, pani. Mogę walczyć z Hiszpanami, ale nie mam powodów, by ich nienawidzić. Dowodem na moje słowa niech będzie to, co uczyniłem z ocalałymi z rzezi marynarzami. Czy widzisz w oddali, na horyzoncie, czarny punkt, jakby zawieszony w przestrzeni? To łódź z dziewiętnastoma hiszpańskimi marynarzami na pokładzie, których puściłem wolno, choć zgodnie z prawem wojennym mogłem ich zabić albo uwięzić.	Na razie to nie. Powstańcom się nie przykrzy to nawet, czego już kury dzióbać nie chcą. Żeby tylko nie była tak gorąca, jak wczoraj.	A czy szanowny pan nie zetknął się gdzie przypadkowo z Ludwikiem Stawskim?	Chcę żebrać miłosierdzia u jego świątobliwości przeciw ogolonym łbom, którzy nie dają mi awansu dlatego, że jestem tkliwy na cierpienia żołnierzy.	Czekałem na ciebie żeby ci w oczy plunąć raz jeszcze, i więcéj nie widzieć!	Czemuś to przy kościele ni Cztana, ni Wilka do Jagienki nie dopuścił?... co?...	Cóż to znaczy przy tamtejszych wymaganiach? Rozważyliśmy to z nim, i przekonałam się po dokładnym rachunku, że bez stu rubli miesięcznie uczyć się nie może.	Na mą cześć niech się nie spodziewa, że go będę cmokał po pantoflu.	Bom z kolebką przy innych wysłan i przez pięć rokówroków tj. zbroi. ale niech jeno wypocznę a choćbym sam nie szedł, to tego oto bratanka, Zbyszka, panu Spytkowi z MelsztynaSpytko z Melsztyna	Czy waćpanna nie słyszysz? powtórzyła z największą furją Dobkowa.	Jak to? Chyba nie powiesz mi, że z całej waszej „bandy” robiłaś to tylko z Albertyną!	Król nie żyje!	Nie człowieka, tylko bydlę. Gorzej bydlęcia, bo chuligana.	Nie macie wiary i nie macie świętości... Pokłoń się ludowi i powiedz, żeś zbłądził, przyznaj, że nie ma u was wiary.	Nie można tak wciąż zmieniać zdania! Trzeba się uczyć	Nie radzę pisać bo jeżeli tej posady nie dostanę, to i tak wyjadę. Tylko, że będę musiała poszukać innych środków utrzymania.	Nie rozumiem cię, Belciu...	Nie, nie! nie wyrzekać się, lecz znaleźć szczęście i radość w czemś innem, w wartościach wyższych!	No tak rzeczywiście czuję się zmęczony; nie spałem przez 36 godzin z rzędu.	Nogi ma całe. Sama nie położyłaby tak równo głowy.	O, do diabła! Stulże gębę! Jedźcie sami, kiedy tak; albo lepiej zaniechajcie i wy! Nie obeszłoby się bez hałasów, Duma, Pychaa z tutejszą szlachtą chcę zgodnie żyć, bo ich opiekunami Oleńki nieboszczyk podkomorzy wyznaczył.	Trzeci dzień wiatr wieje z zachodu, czyli od stron nieznanych i prawdopodobnie tak samo nie zaludnionych jak ta dżungla. Wiesz zresztą, że tu nie ma żadnych osad ani misji.	Tylko się nie przechwalaj tym, że cię ktoś lubi! Będziesz miała do roboty coś więcej, niż uczenie najmłodszych dziewczynek. Będziesz chodziła za sprawunkami, pomagała w kuchni i sprzątała w sali szkolnej. Jeżeli nie będę z ciebie zadowolona, to cię odprawię. Pamiętaj o tym. A teraz odejdź.	Zresztą mniejsza o to. Ty tego i tak nie zrozumiesz. Ostatecznie o tę maszynę dobijali się wszyscy. Mogłem ją był zanieść do Grabca i nawet miałem tę myśl początkowo.	Ja to powtarzam, co mi powiedziano, choć pani Osnowska jest tak żywa, że ale pan rozumie, że osoby bardzo żywe widzą czasem rzeczy, jak przez powiększające szkło. Niech pan sam sprawdzi, jak to jest. Lineta wydaje mi się miła, bardzo niepospolita i bardzo dobra	Wiem to wszystko, co twój Pan wie i mogę to wszystko, co twój Pan może:	Czy wiesz, Kamo, że za to, co teraz zamierzamy, parę wieków temu palono bez litości na stosie? Nawet u nas, w znanej ze swej tolerancji Polsce, zginęła żywcem w płomieniach pod szubienicą w Poznaniu r. 1645 niejaka Regina Boroszka, rodem ze Stęszewa, która przed sądem zeznała, że była kochanką czterech szatanów: Turzego, Rokity, Trzcinki i Rogala; niewiasta owa „Boga Prawdziwego się zaprzawszy, zażywała co pewien czas z onymi czterema wszeteczeństwa brzydkiego”, na co się zresztą chwalebnie oburza nieznany autor Postępku prawa czartowskiego z wieku XVI.	Raz jeszcze muszę spytać, czy możesz pan dowieść, że nie pan byłeś mężem Montalbon?	W każdym razie biegnij, biegnij, ile sił... Biegnij... nawet gdyby się coś stało... nawet gdybyś widział, że ja... że ja padam na ziemię... nie zwracaj na mnie uwagi, rozumiesz?... Cokolwiek byś widział albo słyszał... uciekaj stąd, uciekaj, jak możesz najszybciej!... Czy przyrzekasz mi to?	Co to jest „karauł”	Co tylko pani rozkaże.	Mniej miłości, niż polityki a co pan przypuszczasz?	Kursa jednak spadają, a przed chwilą czytałem, że flota angielska wpłynęła na Dardaneleflota angielska wpłynęła na Dardanele	A na cóż wam te pieniądze?	Ależ baron du Châtelet to człowiek, który narobił wiele hałasu. To ów towarzysz pana de Montriveau.	Beetle musi pójść na ofiarę! Bardzo mi przykro, Beetle. Przypomnij sobie Galtona Sztukę podróżowania (jedna z klas studiowała to zajmujące dzieło) i koźlę, którego bek podnieca tygrysa.	Daleko w świat! Dziękuj Panu Bogu, że masz ojca i matkę! Już ty się kiedyś na tem poznasz! Gdybyś tak musiał odjeżdżać z obcemi! No, to też za to będzie ci wolno odwiedzić chrzestnego ojca w wąwozie; przyszykuj się na dobry spacer!	Ej... co byście się trapili po próżnicy a niechże się dzieciak bawi, co wam to wadzi?	Ja wiem, że niedobrze	Jak tobie ładnie będzie w czerwonym mundurze! I zupełnie inaczej wyglądasz, kiedy się rozgniewasz. Chciałabym zawsze w twoich oczach dostrzegać te błyski! Teraz jesteś przynajmniej mężczyzną! Tylko... wiem doskonale, że... o tym wojsku, to żarty.	Konie mi zmarzły i już czas by dać im obroku!	Myślę, że mnie posłucha, gdy jej powiem, że taka jest moja wola...	Nic, przyjacielu Nedzie, będziemy czekać spokojnie na przypływ morza 9. tego miesiąca, bo zdaje się, iż księżyc będzie tak grzeczny, że nas wyniesie na wierzch fali.	Nim rok minie, pan twój porzuci cię, a inni mu dopomogą. Gdybyś była Egipcjanką, wziąłby cię do swego domu, ale Żydówkę...	No i cóż tam za sprawy tak pilne macie ze sobą, że nas zostawiacie samych? Może konfederacja jaka? He?	O tak! Obyczaj Starej Anglii żył tu jeszcze przed wtargnięciem waszych normandzkich wojaków... no i przetrwał ich, chociaż zwalczano go tak nielitościwie.	Owszem Od strony matki jestem spokrewniony z abisyńskimi gazelami i kozicami azjatyckimi. A moim prapradziadkiem od strony ojca był ostatni jednorożec na świecie.	Pani Bogno, przerwijmy tę rozmowę	Przecież nieraz już pomagałem dziadkowi Słoń nasz jest mądry i posłuszny, najmądrzejszy i najposłuszniejszy spośród wszystkich, które pracują w Suracie.	Przepadam za tymi naiwnymi pieszczotliwościami. Niech pan sobie wyobrazi, że Buba nazwał mnie raz kwiatuszkiem... śmiałam się do łez.	Rób, co chcesz	Tak jest, proszę waszej wielmożności, Jan był moim bratem.	Teraz pokażę ci, następco, byt urzędników i dolę ludu za dawnych lat i dzisiaj.	Więc jedziemy?	A czego?	A czy nas uniesie?	A jak ma wyglądać? Przecież, dzięki Bogu, mam fach w rękach.	A mówiłeś.	A ty pomagasz ludziom?	Ale obawiam się że ja będę brudno wyglądał w twych oczach...	Będzie miał fajkę w ustach.	Calecale (daw.)	Cóż ja mogę?	Cóż tam znowu?	Dajcież i mnie powiedzieć słowo, panowie!	Dla czego?	Gdzieżeś była, nim cię woda porwała?	Głupiś! Chodź z nami do Marsylii, no chodźże.	I rzec, że to Francuzi mnie obłupili, zbili, zrujnowali...	Ile ci trzeba, Stefanie? Jesteśmy w tej chwili jak dwaj starzy koledzy, mów do mnie tak, jakbyś mówił... do... do... Bixiou.	Ja bardzo dziękuję, lecz jestem zajęta	Ja żołnierz, hetmanowi służę!... Bóg niech mnie sądzi!...	Kiedy tak to... będę twoim przyjacielem!	Kto ma iść? Czy ja?	Lekko stawiać, ostrożnie... ludzie!	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Niech sczeźniesczeznąć	No i cóż, Gasnier, jakże się mała miewa?	Prawdę mówię i już nawet rozpuszczono cztery libijskie pułki...	Przyznaję, że tak, ale w tych okolicznościach...	Pójdziesz ty, pijaku, pókim dobra...	Szukasz czego?	Tak	Tak, Jacek siedzi w Warszawie. A ty?...	Tak, gdybyś była mężczyzną...	Tak, kuzynko Mianuję ją królową wszystkich bogiń moich...	Tej mądrości nauczyłem się od sahibów Tego człowieka czeka wielkie nieszczęście, jak mu objawiły gwiazdy, i to... to go niepokoi. Czy mam je zażegnać?	To czarujące	To tylko możemy zrobić dla niego	To wszystko?	Trzeba raz zerwać z tym kramarstwem Interes żaden, a wymagania ogromne.	Twoja towarzyszka! o jakiej towarzyszce mówisz?	Uda nam się jeszcze odnaleźć mojego brata?	Wasza dostojność...	Zyski i straty będą równe.	Łzy, Nuda	Żyje zatem?
Za coś ty mnie miała? Coś ty ze mnie zrobiła?	Chceszli ty być całym nie tykaj ani słowem ani ręką téj sukni, abyś trupem nie padł! Czyń, jako niewolnik bez litości co ci kazano, ale zdala od ołtarza i ludzi jemu poświęconych, aby cię ziemia nie pożarła!	Wszak prawda, że gdy mijasz orszak młodzieży płci męskiej, doświadczasz uczucia nieokiełznanej wesołości, idziesz jak gdyby przez aleję pełną światła, róż i zapachu? Wszak prawda, że spojrzenia osób zupełnie ci nieznanych budzą w tobie jakąś niespokojną, niemieszczącą się w ciele rozkosz, której nazwać nawet nie sposób? Otóż a z niej na stromą ścieżeczkę doskonałości. Na tej ścieżeczce znajdziesz stan łaski. Przyjdzie czas, że nie będziesz się pyszniła przed samą sobą nie tylko z tego powodu, żeś piękna, ale nawet z tego, żeś czysta duszą. Wówczas nie trzeba będzie zadawać pytania	Broń zawołał ciągnął zmienionym tonem, biorąc ze stołu nóż i upuszczając go pogardliwie nie mają ani porządnych ostrzy, ani końców. Zdaje mi się, że taki widelec byłby w razie czego lepszą bronią. Ale czy mogę chodzić z widelcem w kieszeni?	Naturalnie! Mama nie czyta nic po polsku, ze mną rozmawia tylko po francusku i wierzy jedynie w zagranicę.	Och, ale przecież nie wiadomo, czy to była zbrodnia	Za mną, panie komisarzu! Pójdziemy razem!	Zaraz się przekonasz, mój panie. Schwytam tego człowieka tak, jak swego czasu chwytałem żararaki.	A pan jesteś, niech zdechnę, rybą, foką, wielorybem...	Chcesz jednak wiedzieć, margrabio, co mnie obraża? Oto zuchwalstwo Moliera, który przypisuje własnej twórczości myśli podsuwane mu jedynie przez dobrą pamięć i uważa się za ojca takich dzieci, przy których urodzeniu pełnił jedynie rolę akuszerki.	Czy ten dureń ślepy? Nie widzisz, że nie mam na sobie koszuli?	Henryczku! mój najdroższy, mój jedyny, wybiegłam tylko na chwileczkę, bo miałam pilny interes.	Jesteś dla mnie szalenie dobra Ale widzisz... Ja przez całą noc miałem dość silne bóle w ręku i prawie nie spałem. Pewno będę bardzo śpiący...	Jużci, nie mnie, jeno Kowalskiego. Widzisz, panie Michale, to jest okrutnie ważna rzecz, żeby on nie uciekł. Pamiętaj, że hetman nie wie o niczym, co się stało, i od nikogo się nie dowie, jeżeli Kowalski mu nie doniesie. Trzeba jakowym pewnym ludziom kazać go pilnować, bo w czasie bitwy łatwo dać drapaka, zwłaszcza że i fortelów może się chwycić.	Może i dobrze radzisz, mój kochany chłopiec; będę tedy zostać przy kataplazmach. Zaiste, już pierwsza doza mikstury omdlenie mi przyciągnęła, a przykazał mi z sześciu flaszek kolejno co godzina trzy łyżki... lecz gdy nadejdzie Bisantizzi, a spostrzeże żaden ubytek leków...	Musi się udać i zostanie pan posiadaczem ładnego pakietu udziałów. Jeszcze jedno. Czy Wenzlowa czytuje dzienniki?	Nic, nic mi już nie jest, Davy! Wszak ci już mówiłem w Londynie, że sam sobie nie umiem dotrzymywać towarzystwa. Obsiadły mnie jakieś mary, oto wszystko. Ta szara godzina! Godzina duchów i bajek opowiadanych przez piastunki! Wrażenie ich sięga daleko, poza granice męskiego wieku. Zdawało mi się po prostu, że jestem „złym i niegrzecznym chłopczykiem” z bajki, który „nic sobie z niczego nie robił” i wpadł w lwią paszczę czy coś podobnego. To, co stare baby nazywają strachem, porywało mnie za włosy i... przeląkłem się.	Panie hrabio teść pański kona w tej chwili w nędznej dziurze i nie ma szeląga jednego na drzewo. Pragnie widzieć się z córką, bo ostatnia jego godzina się zbliża...	Powóz wrócił pusty do domu. Konie zatrzymały się przed stajnią, służący wybiegli ze światłem, w pojeździe nie było nikogo.	Są poeci, romansopisarze, pisarze, którzy mówią wiele pięknych rzeczy o życiu paryskim ale oto szczera prawda o pogrzebie. Na sto osób, które oddają ostatnią posługę jakiemuś nieborakowi, dziewięćdziesiąt dziewięć mówi w kościele o interesach i o przyjemnościach. Aby spostrzec odrobinę biedniuchnej szczerej boleści, trzeba nadzwyczajnych okoliczności. A i to: czy istnieje boleść bez egoizmu?	Yeah, to będę ja, panie Bondy Przecież z tego powodu wysłali mnie z domu do Morawskiej Ostrawy.	A o, takim...	A widziałeś skrzynię?	A wuj to wie?	A! prawda, przypominam sobie.	Aby wstrzymać publiczną sprzedaż mebli jutro w południe, tysiąc osiemset franków! Aby pospłacać długi przyjaciołom, tyleż! Trzy raty gospodarzowi, którego pani zna... Ciocia żąda pięciuset franków...	Albo wymyślić jakąś nową witaminę	Ale poco?	Ależ to fałsz, u licha!	Ani mi się śni, jeżeli tego mogę uniknąć. Dlatego dajcie już temu korpusowi spokój.	Ani mowy!	Bo muszą one przejść przez stan czysto ludzki, zanim się podniosą i wyzwolą z więzów materii.	Boże!... Boże!... miłosierdzia!...	Bydlę	Była to podobno niegdyś cudna dziewczyna. Toteż prędko z sutereny ruszyła w świat...	Byłem.	Chociażby. Symbolizowały one pewne uczucia. Ale pisać o mięśniach, kościach...	Chłop, Dziecko, Praca u podstaw, Społecznik	Co tam sztuka. Ale co to za pan, który mi ją dał?... Żebym powiedział pannie Marcie, trupem by padła... słowo daję!	Co tobie, Lulu, tyś chora?	Cudownie! A zatem... będę pani służył czterema tysiącami rubli do lipca, a choćby i do grudnia, jeżeli...	Czym się dzieje że pan mi mówi o Londynie i Richmondzie w liście, który pisałeś, jak się zdaje, wczoraj po operze?	Córka, Ojciec, Małżeństwo, Obyczaje, Ślub ostatki, trzy ostatnie dni karnawału przed Wielkim Postem.!	Danglars napisał denuncjację lewą ręką, aby nie rozpoznano jego pisma, a Fernand ją wysłał.	Dosyć! Powiem tylko jedno słowo. Powiem po prostu, bo dla mnie to jest sprawa własna, bo za to i choćby za to jedno ja gotów jestem zginąć bez żadnego żalu i zawodu. Dla mnie nie może tu być zawodów! To moja prawda! To nie jest sprawa taktyki	Dotąd nie? To dziwne.	Dwadzieścia pięć sztuk dzielnych owczych skór, doliniarzy, pilników, gaduł i mruków, wliczając w to panienki, baby i inną żeńską zwierzynęowcze skóry, doliniarze, pilniki, gaduły, mruki (...) panienki, baby	Dziecię! płakało gdy ją kat na śmierć prowadził, nie rozumiejąc co ją czeka i obiecując, że odtąd będzie grzeczneDziecię [córka Sejana] płakało gdy ją kat na śmierć prowadził, nie rozumiejąc co ją czeka i obiecując, że odtąd będzie grzeczne dziko rozśmiał się Macron.	Ekscelencjo przepiłowałem już jedną sztabę.	Gdy się Samskara w Bijnamie zjednoczy i w sze­rokiej męskiej piersi o Agni rozpłomieni, wówczas niema rozpacz swe rany serdeczne obnaża i groby mówić poczynają.	Ha! tegom nie wiedział. powtórzył mały rycerz.	Ha, no to cię nakarmię.	Ho, ho! Kędy żeś to bywał?	I was tylko dwoje w jarze?	Jest więc najmłodsza?	Jest świeca?	Jeszcze go raz!	Już i Maciej chcieli ją kupować, że to rychtyk przylega do Jagusinego pola.	Kiedy mówią o rzeczach albo ludziach interesujących!	Miała pani jakąś nieprzyjemną wiadomość?	Mniejsza o to Same fraszki. Materiał do prędkiego uśnięcia. Wolę rozmawiać, znalazłszy się po tylu dniach znowu w swoim kółku.	Musiałabym wpierw poznać dokładnie listę mych współzawodniczek. Ile ich było po mnie?...	Naprzód! ławą! równo!	Nie usłyszą, odszepnął pan Spirydjon; a czyliż podobna nie wspominać przeszłości... gdy ona zostawiła tak miłe wspomnienia...	Nie wiem nawet, kim są te sławne osoby.	Nie, tylko dwie.	Niech mu pan roztrzaska rękę, niech go pan zrani, ale niech go pan nie zabija.	Niesie artykuł do drukarni! To arcydzieło, w którym nie ma ani słowa do ujęcia, ani wiersza do dodania.	Nigdy.	Nikodem	Nubia	O!... nazwisko jego!... powiedz mi jego nazwisko!...	Ojcze! nie o własne gardła nam chodzi, nie o żony nasze i dzieci, ale drżymy na myśl o tych despektach, których obraz może doznać, jeżeli nieprzyjaciel twierdzę szturmem zdobędzie.	Ostatnie.	Podobno ma kochanków!... Przede wszystkim inżyniera...	Prawo mamy takie że idzie tu o przywrócenie życia panu naszemu, a ojcu tego panicza, który po jego ucieczce rozpacza.	Stamtąd, gdzie byłem.	Sza! Sza! Pomalu, pomalu!	Słowem widzę oto młodego człowieka wykształconego, który czytał, który wie co to jest Balzac. I tem większą przyjemność sprawia mi, że spotykam te zalety tam gdzie się one stały najrzadsze, u kogoś z mojej sfery, u jednego z naszych ciągnął baron arystokracja to znaczyło najlepsi, inteligencją, sercem. I oto pierwszy z naszej sfery, który wie, co to Wikturnian d’Esgrignon! Niesłusznie mówię pierwszy. Jest jeszcze Polignac, i jest Montesquiou, dodał p. de Charlus, wiedząc że to podwójne zestawienie do reszty upoi margrabinę. Zresztą, synowie pani mają się w kogo wdać, ich dziadek po kądzieli miał sławną kolekcję osiemnastowieczną. Pokażę panu moją, jeżeli mi pan zrobi tę przyjemność, aby zajść do mnie którego dnia na śniadanie; rzekł do młodego Wikturniana. Pokażę panu ciekawe wydanie Gabinetu starożytności, z poprawkami ręką Balzaka. Miło mi będzie skonfrontować dwóch Wikturnianów.	Słucham cię, ojcze.	Tak sądzę, ekscelencyo!	Tak, a dalej?	Tak, prawda...	Tak, wiem, jest straszliwa kutwa	Tego nie było i nie będzie	To chwali się. Póki będziesz dobrym uczniem, będę cię kształcił, nie żałując funduszów. Tylko pamiętaj, żebyś i w szkole zachowywał się przystojnie, byś nauczycieli słuchał i szanował, a z kolegami żył w zgodzie. Rozumiesz?	To mnie nie dziwi.	To prawda opowiem panu koniec kiedy indziej.	U Milera?	Uchodzić nie mam czego i nie myślę I tak miałem tu nocować.	Utonął nomanoma (gw.) szepnął chłop i zmartwiał na myśl, że Zośka zapyta go o Owczarza i córkę.	W pień ich!... Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej zginiemy wszyscy!	Welt, jak się masz?	Wojsko twoje jest rozbite	Wytworny substytut wiary.	Za Kownem nic, ale tu, gdzie jeszcze kraj spokojny, nie ustały dotąd funkcjonować. Możesz się wprawdzie nie stawić, ale wyroki zapadną i będą nad tobą ciążyły aż do spokojniejszych czasów. Kogo raz do trąby włożą, temu i w dziesięć lat przypomną, a już szlachta laudańska przypilnuje, by ci nie przepomniano.	Zobaczymy.	Zostałam wdową, sierotą, bez opieki, opuszczoną wśród kraju... bezludnego. Familja tego Noski, ostatnie łajdaki, chcieli mi wydrzeć wszystko... Zdesperowana, udałam się o opiekę do starego wdowca w sąsiedztwie, pana Dobka, prosząc, by mnie ratował. Grzyb ten... wystaw sobie, generale, uroił zaraz w głowie, abym za niego poszła. Broniłam się	„Mogłabym zostać wdową, wielki Boże!”	„Pójdź, pójdź...”
Luizo przeraża mnie twój rozsądek. Pomyśl, że jestem dzieckiem, że zawierzyłem się ze wszystkim twojej dobrej woli. Co do mnie, chciałbym ujarzmić świat i ludzi siłą; ale jeśli mogę szybciej dojść z twoją pomocą, szczęśliwy będę, zawdzięczając tobie całą mą dolę. Przebacz! Za wiele nadziei położyłem w tobie, abym się mógł nie lękać... Dla mnie rozłąka jest zwiastunem opuszczenia, a opuszczenie to śmierć.	Ja, proszę pana, byłem tego samego zdania Pewnego razu kupiłem sobie powieść o bandycie z Bakońskiego Lasu, Róży Savaniu, ale brakło pierwszego tomu, więc musiałem się domyślać, jak to tam było. Nawet w takich historiach o zbójcach nie można się obyć bez pierwszego tomu. Rozumiałem bardzo dobrze, że nie miałoby to najmniejszego sensu, żeby panowie oficerowie zaczęli czytać najpierw tom drugi, a potem dopiero pierwszy i że wyglądałoby to głupio z mojej strony, gdybym w batalionie załatwiał tak, jak to powiedzieli mi w kancelarii pułkowej, że niby panowie oficerowie już wiedzą, który tom mają czytać. W ogóle z tymi książkami, panie oberlejtnant, jest coś zagadkowego i osobliwego. Wiem przecie, że panowie oficerowie w ogóle mało czytują, a tu jeszcze podczas wojny światowej...	Wprawdzie brat Sergiusz obiecywał już sto razy, że w dzień Trzech Króli ochrzci chana Mangu. Ja go prosiłem: bracie, niech zobaczę to na własne oczy, abym po powrocie do krajów chrześcijańskich mógł zaświadczyć, że chan jest naprawdę ochrzczony. Przyrzekł mi uroczyście, ale jak nadeszło święto, poszedł beze mnie do dworu, a potem nestorianie mówili, że nic tam innego nie robił, tylko kumys dla chana błogosławił. Przez jakiś czas mnie unikał i strasznie się wstydził.	Czy pan zna osobiście ordynata?	O, nie rób pan ceremonii	Nie masz za co dziękować i płacić. Wszystko jest twoje i nie ja ci w czymkolwiek się sprzeciwię, bo przecie czujemy jedno za drugie. Któż jest tedy ona?	A może to Jerozolima? Ale nie. Jerozolima stoi na Syjonie, a to miasto nie wznosi się na górze. Jakoś się dowiemy Patrz, co znalazłam! Zupełnie taka sama gałązka jak ta, którą nam przyniósł pielgrzym, pamiętasz? To róża jerychońska!	Mości książę! nie bierzże za złe, iż się w godność nie obwijam, jako przystoi temu, którego o dziewkę proszą, i że zbyt jawnie radość okazuję... Lecz owo żyliśmy w strapieniu, nie wiedząc, co nas czeka, i wszystko najgorzej sobie tłumacząc. Przyszło do tego, żeśmy i waszą książęcą mość źle sądzili, aż naraz pokazuje się, że strachy i posądzenia były niesłuszne i że pierwszemu uwielbieniu folgę dać można. To, mówię waszej książęcej mości, jakoby kto brzemię z ramion zdjął...	Tak jest! Przeżegnałem się... Myślę: czary, omam czy co?... Dopiero jakem zobaczył trupy trzech żołnierzy, prawda stanęła przede mną jako żywa. Ten straszny człek pobił tamtych, tego powiesił i przypiekł po katowsku, a sam uszedł!	„Nic tu nie poradzę z tymi głupcami aż mi wstyd siedzieć tu w towarzystwie pijaka i tchórza. Zawistnik upija się winem zamiast własną żółcią; a ten niedołęga, któremu zabierają sprzed nosa kochankę, płacze i żali się jak dziecko. A przecież w jego oczach błyska płomień, jak u Hiszpanów, Sycylijczyków, Kalabryjczyków, co się tak dobrze mścić umieją; a pięści ma takie, że zdruzgotałby głowę wołu z taką łatwością, jak pałka rzeźnika! Zdecydowanie, Edmund jest górą. Ożeni się z piękną dziewczyną, zostanie kapitanem, a nas będzie miał w pogardzie. Chyba że... ja się do tego wmieszam”.	To jakbyście się z zębami wybrali, drzewo przemarzło i kruszy się kiej szkło, nic byście siekierą nie zrobili, nie chyci albo tyla co zębem. Pożyczę wam na dzisiaj topora, trza go ino przyostrzyć, a na plask więcej... widzicie... Bartek, weźcie no się do pary z Boryną i tego dąbka rychło wyrychtujcie, bo tam z pił zejdzie niedługo.	Prędzej sowa dogoni jaskółkę aniżeli my ich, mój piękny panie PrzemocAle co wy, to nie musicie być miernikiem, tylko oficerem, może nawet z gwardii jego świątobliwości. Zaraz walicie w łeb! Znam się na tym, sam przez pięć lat byłem w wojsku. Zawsze waliłem w łeb albo w brzuch i nie najgorzej działo mi się na świecie. A jak mnie kto zwalił, zaraz rozumiałem, że musi być wielki... W naszym Egipcie (oby go nigdy nie opuszczali bogowie!) strasznie ciasno: miasto przy mieście, dom przy domu, człowiek przy człowieku. Kto chce jako tako obracać się w tej ciżbie, musi walić w łeb.	Mój drogi gospodarzu i pani, signora Proszę mi wybaczyć moje zdumienie; jestem całkiem oszołomiony, ale to chyba naturalne, przecież znajduję tu Wschód i to Wschód prawdziwy, nie taki, jaki widziałem, ale o jakim marzyłem. I znajduję go tu, w sercu Paryża! Przed chwilą słyszałem turkot omnibusów i brzęk dzwoneczków sprzedawców lemoniady. O signora! Dlaczego nie znam greckiego! Rozmowa z panią byłaby dopełnieniem baśniowej atmosfery tego wieczoru, którego nigdy nie zapomnę!	Żal mi księcia Bumpo Boję się, że lekarstwa, których użyłem, w końcu przestaną działać. Sądzę, że jutro rano, po przebudzeniu, będzie tak samo czarny jak wcześniej. Właśnie dlatego nie zostawiłem mu lusterka. Z drugiej strony możliwe, że zostanie biały na dobre... Kto to wie! Nigdy nie używałem dotąd podobnej mikstury! Szczerze mówiąc, sam byłem w szoku, że zadziałała. Coś przecież musiałem zrobić, prawda? Nie mogłem przez resztę życia szorować królewskich kuchni. Były ohydnie brudne! Widziałem to nawet z okna naszej celi! Ale cóż... i tak żal mi Bumpa!	Nawet nie próbuj! Choćbyście oba z ojcem klękali przede mną jak przed cudownym obrazem, choćbyście ziemię przed moimi nogami całowali, takem się zawziął, takem się zaklął, tak mi się serce w kamień obróciło, że nigdy, przenigdy mego dziecka wam nie dam! Słuchaj i zapamiętaj: przenigdy!	Nie! Nie opodal Sochaczewa rozbiłem kupę, ale to było hultajstwo...	Ale pozostaje mi jeszcze zemsta! Nie, nie spocznę póki nie zniszczę Van Goulda i całej jego rodziny i póki nie obrócę w popiół miasta, którym rządzi. Maracaibo, przywiodłoś mnie do zguby, więc teraz ja przywiodę do zguby ciebie! Choćbym miał wezwać z Tortugi wszystkich korsarzy i wszystkich bukanierówbukanierzy	Tak. Ładna, tylko nieszczera. I to wszystko psuje. Ja z pani muszę zrobić szczerą kobietę... Pst!... proszę nic nie mówić. Ani się pani nie opatrzy, jak się pani przerobi. I mąż pani będzie mi wdzięczny.	Co znaczy ile mam lat? Dla mężczyzny nie ma to znaczenia.	Doprawdy, naraża się pan dla mnie na tak straszne rzeczy...	I półkwaterka bym nie trzymał za tym! Rzuć ino kamuszkiem w krzaki, a zawżdy ptaszek jaki wyfrunie, wójt to wama mówi!	Skądże rad jestem niezmiernie. Ale nie spodziewałem się twojej wizyty i bardzo mnie to zmieszało.	Czy twoi druhowie mają jakiś prowiant?	Czy w księdze znajdują się jeszcze inne szczegóły?	Dajże pokój, Anielciu, nie rań mi serca...	Juści, raz to mówiłam abo dwa, pysk na mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie, to ona ma gdzieś moje przykazy.	Nie mogą nam zabrać naszych miejsc, ja mam numer pierwszy	Nie potrzebuję o tym myśleć, bo mój ojciec nie ma prawie nic...	Niech pan weźmie mój automobil. Czeka przed teatrem.	Niech żyje! Była nam drużbą i swatem, wyprowadziła na ludzi! Cześć jej! Nie zmarnieje, kto ją kocha, a nie rzuci!	O nie to zbyt daleka droga.	Przybywa pan na czas, aby opisać i zaprotokółować wszystkie te kawałki	Wychlaj se sam! Jaki szczodry! Nie na piwo przyślim!	Najlepiej jutro. Wujenka na pewno ucieszy się. Jutro jest sobota, to jest taki nieoficjalny „żurek” wujenki. Niech pan koniecznie przyjdzie. O piątej!	Może pani co przeczyta, prosimy bardzo	To wszystko prawda, ale gdzie jest Nagina?	A to szkoda. To mój znajomek. On by mię wypuścił. On mię już nieraz puszczał, bo wiedział, że niech no ja się poskarżę do panów Szpiryngów, to cała straż miejska w puch wyleci.	Aha! ta pani, taka zręczna, jest twoją kuzynką?	Ale co mogła znaczyć historia z nadużyciem złych skłonności młodocianej wyobraźni?	Ale z czego? z czego? rzekł Bogusławski. Ja u księży pijarów uczyłem-ci się po francuzku i nieźle umiem, jednak dla gry za mało...	Czekać cię będę pod starym dębem!	Dajże spokój!... Gdyby każde niepowodzenie u kobiet miało kończyć się śmiercią wielbiciela, to ty, mój kochany, dla samego siebie musiałbyś założyć oddzielny cmentarz... Dostawałeś przecie arbuzy za arbuzami, a jednak żyjesz; dlaczegóż więc tamten młody człowiek miałby być głupszym od ciebie?	Jezu, a może tam jeszcze są zbóje!	Owszem... cieszyłabym się, gdyby się to stało	Za co?	Św. Dionizy mógł nieść pod pachą swą uciętą głowę, ale gdy wasza raz spadnie...	A co?	Ach, ten więzień jest zupełnie inny, jego szaleństwo jest mniej przygnębiające niż zdrowy rozum jego sąsiada.	Ba Wiesz, co to złoty napoleon? No więc trzeba takich pięćdziesiąt tysięcy, żeby zrobić milion.	Ba! Dość już zrobił drogi w sześć tygodni.	Co, Niteczko?	Coś niby. Ale kto ty jesteś?	Cóż począć, skoro tak się złożyło. Zaraz po obiedzie położysz się i prześpisz.	Do widzenia, dzieci Błogosławię was Wierz mi pani, życzenia uczciwego człowieka mają swoje wartość, bo idą do Boga i muszą szczęście sprowadzić.	Ech! Żeby tylko zyskać dziesięć lat, choćby pięć lat milczenia!.. Tych pięć lat może stanowić... zbawienie.	Jak to? Na pierwszy raz? Więc ileż razy myśli ojciec mnie tam wozić?	Milcz, głupia małpo! Wybieraj, jak chcesz. Albo to, co ci każę, albo w trymigaw trymiga (pot.)	Mogę być jedynym. Czyż to w jakikolwiek sposób podważa prawdziwość moich twierdzeń i logikę rozumowania? Wiek to jest sprawa czasu. I tylko czasu.	Może posuną się koniki?	Musi już wiedzieć.	My pokój niesiemy pokój uczyńmy i poprzysiężmy sobie na ogień święty, na „kamień w wodę”. Leszkowie i kmiecie niech żyją w zgodzie. Dajcie powrócić Pepełka synom i siedzieć na swej ziemi, i nam też wszystkim, co do ich rodu należym, mirmir	O tak! wrócić, wrócić!	Oczywiście, kochanie, ale wolałabym jakoś inaczej to ułożyć.	Przecież jest w naszych rękach!	Szczycę się, iż cię oglądam, panie Balfour i cieszę się, żeś waszmość przybył na czas. Wiatr jest wspaniały, a odpływ właśnie się zmienia; przed nocą zobaczymy stary kubeł z węglami płonący na wyspie Majowej.	Tak i koniecznie pojedziesz.	Tej, którą sobie za cel postawimpostawim (daw.)	W takim razie będę.	Właśnie dlatego tu przychodzę, abym mógł to uczynić.	A ówże stary jako się zowie?	A! przecież!	Byli.	Chce jeszcze!	Do chałupy idźta z Jędrzychem, dom na boskiej Opatrzności został, zajrzyjcie do krów i czekajcie, przyjdę po was i razem do kościoła pójdziemy.	Dobrze! Wszak to do dworu ta jedna droga prowadzi?	Dyć są w chałupie, są... żeście to przyszli... Hanka!...	Dziwno mi tylko to, że ją książę wojewoda zaraz Bogusławowi wydał!	Dziwo!...	Gdzież się podziała cała twoja filozofia, Aniu?	I Winicjusza...	I wymknie się ten łajdak Benedetto	Jacy to ludzie?	Jedź, jedź do Birż!... Obaczysz	Maks! Wstawaj, śpiochu!	Miedzianobrody nienawidzi go i zapisał mu śmierć w duszy. Szuka tylko pozoru, bo on zawsze szuka pozorów. Lukan rozumie, że trzeba się śpieszyć.	Moje prawo pytać, twoje odpowiadać! Kto wy?	Możeż-że odpłynąć gdy zechcesz?	Najdroższa moja! Chleb zapracowany...	Najpewniejszy.	Obejrzała chorego i zafrasowało się wielce serce miłościwe.	Od was się jej dowiem!	Posłusznie melduję, że rozumiem.	Ruszajmy!	Sami tego chcieliście! Hej, Carmaux, migiem podpal lont pod beczką!	Szolem Alejchem! Witaj!! Jak się masz?	To westchnienie, ciociu, było brzemienne krytyką i potępieniem. Czego cioci się chce? Towarzystwa jakiej książęcej peroneliperonela (z fr. péronnelle)	Widzę	Wieczny jej pokój, jakkolwiek się nazywała!	Witam panią	Zaraz będzie, kapitanie.
Ja zaś właśnie w owym dniu kończyłem obrachunki, które należało odesłać nazajutrz. I właśnie spojrzałem na zegar, a zobaczywszy, że jest już dwunasta godzina, zmartwiłem się, że muszę jeszcze tak późno pracować... Wtem weszła Hanna... nie była wcale przestraszona, na twarzy jej malował się uroczysty nastrój, jak to sama powiada... Skoro zaś opowiedziała mi o tym, oświadczyłem bez zastanowienia, jakby pod przymusem; „Nie ulega wątpliwości, to młynarzowa umarła!”... Tak powiedziałem.	Tak! ty jesteś dyskretny człowiek, a przytem dałeś mi takie dowody przyjaźni, że może nie być między nami tajemnic: wyobraź więc sobie, że wczoraj po twojem odejściu odebrałem anonim a w nim wiadomość, że papa Krasławski istnieje, żyje i ma się dobrze.	No gadajże, co się stało?	Panowie prezes przywołuje nas do porządku. Pani Couture i panna Wiktoryna nie zgorszą się waszymi swobodnymi żarcikami; ale umiejcież uszanować niewinność ojca Goriot. Proponuję państwu buteleczkoramę wina Bordeaux, któremu imię Lafitte dodaje jeszcze więcej sławy (mówię to bez żadnej aluzji politycznej). zawołał zwracając się do Krzysztofa, który nie ruszył się z miejsca.	Tak, kochany hrabio, słyszałem, i lekarz dodał, że jeśli coś takiego się powtórzy, będzie zmuszony zawiadomić policję.	Zdawało się mi, iż pojęłaś mnie dokładnie od samego początku Myślałem, że powiedzieliśmy sobie już od dawna wszystko, co powiedzieć należało. Teraz nie ma o czym mówić. Były różne rzeczy do zrobienia. Zrobiliśmy je lub zabraliśmy się do pracy nad nimi. Teraz nie ma odwrotu. I zdaje się mi, że od samego początku nie było możliwości odwrotu. Co więcej, nie możemy nawet zatrzymać się na miejscu.	Chętnie Wiele mówiono o sprawie lyońskiej, o republice bombardowanej na ulicach, ale nikt nie powiedział prawdy. Republika chwyciła się rozruchów, jak powstaniec chwyta strzelbę. Istotna prawda, którą wam powiem, jest zabawna i głęboka. Handel Lyonu, jest to handel bez duszy; nie wykona ani łokcia jedwabiu inaczej niż na zamówienie i z zabezpieczeniem zapłaty. Kiedy zamówienia się urwą, robotnik umiera z głodu, zarabia ledwie tyle, aby wyżyć ze swej pracy, galernicy szczęśliwsi są od niego. Po rewolucji lipcowej nędza doszła do tego, że Kanuty wywiesiły sztandar: Chleba lub śmierć! Jedną z owych proklamacji, które rząd powinien by przestudiować, a spowodowała ją drożyzna życia w Lyonie. Lyon chce budować teatry i stać się stolicą, stąd szalone akcyzy. Republikanie zwęszyli ten bunt z powodu chleba i zorganizowali Kanutów, którzy się bili w podwójnym charakterze. Lyon miał swoje trzy dni, ale wszystko wróciło do porządku, a Kanut do swojej nory. Kanut, uczciwy aż dotąd, oddający w materii jedwab, który mu ważono w paczkach, posłał uczciwość w diabły, widząc, że fabrykanci go wyzyskują, i zaczął smarować palce oliwą: oddaje wagę za wagę, ale sprzedaje jedwab obciążony oliwą, i jedwabny handel francuski zapaskudził się materią tłuszczoną, co mogło spowodować zgubę Lyonu i całej gałęzi francuskiego przemysłu. Fabrykanci i rząd, zamiast usunąć przyczynę złego, zrobili jak pewni lekarze, stłumili zło za pomocą gwałtownych środków. Trzeba było posłać do Lyonu człowieka z głową, jednego z owych ludzi, których mieni się niemoralnymi, jakiegoś księdza Terray; ale widziano tylko stronę wojskową! Rozruchy wprowadziły tedy towar neapolitański po czterdzieści su łokieć. Te jedwabie neapolitańskie sprzedają się dzisiaj a fabrykanci wynaleźli zapewne jakiś sposób kontroli. Ten system fabrykacji na krótką metę musiał wzróść w kraju, gdzie taki Ryszard Lenoir, jeden z największych obywateli, jakich miała Francja, zrujnował się na tym, iż dawał pracę sześciu tysiącom robotników bez zamówienia, żywił ich i trafił na ministrów dość tępych, aby mu dać upaść w rewolucji, jaką rok 1814 wywołał w cenie tkanin. Oto jedyny wypadek, w którym kupiec wart jest pomnika. I ot, ten człowiek jest dzisiaj przedmiotem subskrypcji bez subskrybujących, podczas gdy dano milion dzieciom generała Foy. Lyon jest konsekwentny: zna Francję, wyzuta jest z poczucia religijnego. Historia Ryszarda Lenoir to jeden z owych błędów, o których Fouché mawiał, że gorsze są od zbrodni.	Cicho. Musiało być. Teraz już ci nie wolno opuścić mnie. Pokazałeś mi drogę do nowych światów, na wyżyny sztuki... Teraz musisz się opiekować mną i dzieckiem, i twoim dzieckiem, Romek!	Nie wszystko Pójdźta ze mną na ogród, to przyniesiemy im resztę szmat, żeby się mieli w co odziać.	A więc jest to nowe żądanie, bo do tej pory nie domagał się pan dyrektor kontroli. Naszym jednak żądaniem jest, by Kompania raczyła mniej się nami opiekować i miast uzurpować sobie szczytną rolę Opatrzności, zadość uczyniła najpierwszym zasadom uczciwości i sprawiedliwości, to jest dała to, co się nam należy, nasz zarobek, miast tuczyć nim akcjonariuszów. Czyż to uczciwie, by miast ratować w porze kryzysu robotnika od śmierci głodowej, sztucznie bronić się od spadku dywidendy? Pan dyrektor może mówić co chce, ale nowa taryfa jest ukrytym sposobem obniżania płac i to nas właśnie oburza. Jeśli Kompania musi oszczędzać, to niech szuka dróg innych, a nie zwala całego ciężaru na robotników.	Karolino, z chwilą gdy się zaczyna przechodzić do porządku nad tymi drobnostkami.... Gdy się ustępuje zbyt łatwo i nie trwa w zawziętości i gniewie... Czy ty wiesz, co to znaczy?	Myślał pan, że to mój mąż. To tylko jego żona. Musi pan przedstawić mi się sam. Znam pana dobrze z fotografii. Zdaje mi się, że mąż mój ma ich coś ze siedemnaście.	Właśnie teraz się sprawa waży Mieszczanie chcą się bronić. Co za czasy! Ludzie nikczemnych kondycjiludzie nikczemnych kondycji tu: odwagi, chęci do walki. niż szlachta i żołnierze.	Byleby ks. biskup na to się zgodził, jak gotów rękę podać, ale deprekacji żadnej publicznie czynić nie będę.	Być może, że kazała cię szpiegować. Teraz jednak i ona musi się ze mną liczyć.	Myślałem o tym Ale, o ile orzeźwiam niekiedy mą duszę myślą o zbrodni, gwałcie lub morderstwie i obu razem, czuję się niezdolny do tego w rzeczywistości. Hrabina jest to uroczy potwór, który błagałby zmiłowania, a nie każdemu dano jest być Otellem.	O, zaraz usłyszy! Akurat! Usłyszy albo i nie usłyszy. Noc jest tak ciemna, że gdzie by tam kto co słyszał. Ksiądz mizantrop. Jakem był w Paryżu...	Bez Żyda się z takim szołdrą nie rozmówisz. Toż i komendant zaraz w Szawlach po Żyda musiał posłać.	Chrześcijanie. Nie bój się, dziadu, naści ortę.	Czyny wasze niech świadczą za was, a nie czcze słowa i przechwałki Zamiast pogańskiej pychy miejmy Chrystusową pokorę... trwajmy na modlitwie i czekajmy. Spytają was, nie zapierajcie się prawdy, ale nie chlubcie się siłą waszą, aby ona wam wydartą nie została; bo komu pilno do bitwy, ten często pierwszy z niej ucieka. Naówczas gdy przywiodą was przed ołtarze fałszywych bogów, a każą składać ofiarę, klęknijcie i módlcie się, szyję pod miecz oddając... ale nie wzywajcie śmierci.	Jest właśnie w Warszawie i jutro zgłosi się do was.	Matka się też puszy kiejkiej (gw.)	Muszę ci w jego imieniu stanowczo odmówić, albowiem jego interesami przyrzekliśmy się zająć w przyszłości, my, to jest ja i Bigiel.	Mówiłem kilku osobom, bo przecież tak było...	Nie powinniśmy się skarżyć żyliśmy dłużej niż wiele, wiele innych.	Prześladuje mnie ostatnio pech. Przyznam ci się, że jestem prawie bez grosza.	Rozumiem! Tss... Żona idzie, to może pan mi po obiedzie opowie. Nie posiadam się z ciekawości.	Syn wychowywał się w jakimś kolegium na Południu, w Marsylii albo gdzieś w okolicach. Przekona się pan, jaki rozentuzjazmowany.	Tak Zacna to krew.	Tak!	Tak, majątek Sary! Dzięki pewnym wypadkom wzrósł wielokrotnie. Kopalnie diamentów odnaleziono.	To łgał, to łgał kumie; nie służy, wypędzili go, i ono się wałęsa...	Zatem porozumieliśmy się?	Zdaje mi się, że albo nie czytałeś szczegółowego opisu tego przypadku, albo nie doceniasz detektywa. By trafić na ślad Pettingilla posiadał tylko guzik.	Żartujcie, żartujcie, ile się wam podoba, moi panowie Kiedy na was patrzę, piękni Paryżanie, przyzwyczajeni do bulwaru Gandawskiego, spacerujący po lasku Bulońskim, i kiedy sobie przypomnę tego człowieka, zdaje mi się, że nie jesteśmy z jednej gliny.	A to znowu co za jedni? Czarno ubrani jak duchowne osoby. Jacyś chyba kanonicy.	Byłoby to bardzo wiele A jednak muszą być niektóre ogromne, skoro, jak utrzymują niektórzy, można mieć z jednego wieloryba sto dwadzieścia beczek tranu.	Wiem, ale wtedy, kiedy pana jeszcze nie znałam, myślałam o panu tylko jak o człowieku, który mi zabrał najbliższą istotę. Literat, Wiedza, SztukaPan jest pisarzem, pan na pewno potrafi zrozumieć, co mogła wów­czas przeżywać taka naiwna i głupiutka dziewczyna.	A co tu stoi na samym początku? To najważniejszy znak jest, bo to początek całego szukania.	Bracie! Sam przecież widzisz, że to złoty interes. Trzeba weń włożyć jedynie kilkaset rubli. Wiesz co? Zostań wspólnikiem.	Bracie! zdumiewasz mnie! jestli to wszystko prawdą?	Co komu przyjdzie z takowego gadania? Wlazłeś w błoto, boś chciał...	Co mi tam twój spólnik! Gdzie twoje wagony z końmi?	Co powiedzą twoi rodzice?	Co?	Jak weszłaś tutaj? drzwi zamknąłem za sobą...	Nie, to nie! Wolę to, że szczerze mówisz, chociaż pierwej byłem twym wujem niż Radziwiłł twoim hetmanem. A czy ty wiesz, Rochu, co to jest wuj?	Strasznie mi przykro, że nie chcesz poślubić Roya Bardzo bym chciała mieć w tobie siostrę. Ale masz najzupełniejszą rację. Zanudziłby cię na śmierć. Kocham go, bo jest poczciwym, słodkim chłopcem, ale rzeczywiście jest nieco niezajmujący. Wygląda, jakby musiał być zajmujący, ale nie jest.	Wiesz, co to jest?	A jednak East End jest zagadnieniem bardzo doniosłym	A kokoty nie?	A!	Aby nigdy nie przechodzić podobnie strasznych wzruszeń	Ale cóż młynarz?	Ale ja mówiłam o tobie. Bardzo cię lubię, mój drogi, nie ukrywam zresztą tego, ale nie jesteś dla mnie żadnym zagadnieniem. Widzę cię na wylot. Znam cię doskonale...	Ano... prawda. Tedy wiecie, dlaczego was Tatary nie wzięły?	Bo krzaki ci zasłaniają widok. Chodź tu... no, widzisz już?	Będę pisywał miejską pocztą do biura duży pieniądz woźnemu.	Chodź do domu, późno już	Czy sama?	Czy to duży majątek?	Czy to ty kazałeś czarownikom iść z nami?	Cóż ci kazał robić?	Cóżeście se nowego umyślili?	Darujcie, panowie Zaraz idę. Ja tam nie jestem dumny, sam naprawiam stopień na schodach.	Dopieroż zjechały komissje! uwięziono... zaczęto szukać, znaleziono	Dwadzieścia sekund Brr! A potem...	Herszu! Ja pójdę, zobaczę dzieci nasze i zakołyszę najmłodsze, które zapłakało. Rozdam robotę sługom naszym i zgasić każę ognisko, potem przyjdę tu pomagać tobie w robocie twojej.	I książę miłościwy podpisze bez wyrzutu sumienia?..	Inwokacja	Ja Les propos interrompus...	Ja rany leczyć umiem pójdę, zobaczę...	Ja toho Lacha znaju on buw u Krymu (ukr.)	Jakem też od tęskności chodził w ŁubniachŁubnie przeszkodzić..	Jakiż to kostjum?	Kajże to pan starszy, na prześpiegi?	Kondycja ludzka rzekł Kandyd	Mam pieniądze u siebie	Mama prosi tylko o pożyczenie.	Milcz! Czekaj!	Nad KrzywonosemKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648)	Nie widzę wiadomo ci jednak, że nie mam twoich oczu.	Niechże Bóg broni, zachowa! Nigdy w świecie!	No, no, panie Maruszewicz, bez czułości!... Znam ja was. Obsypujecie pieszczotami kobietę, dopóki wam nie zaufa, a potem trwonicie jej majątek i żądacie rozwodu...	O nie. Poproszę, ażeby mu oddano wieniec.	Pamiętam o tém ale... nieczas o tém mówić, Hennicke. Jesteś więc zemną?	Papiéry? macie papiéry?	Plagiplagi (daw.)	Sam	Skąd wziąć na wykup! tylachna pieniędzy!	Smutno mi!	To nic, kochanku... To Owczary.	To powinno niezmiernie pochlebić królikom, którym wbija szpilki w głowę; kurom, których kości maluje na czerwono, i psom, którym wpycha fiszbiny.	Ukradli mi tę walizkę!	Wasza królewska mości, przy dworze nie było takiego stanowiska.	We Francji! Uzurpator we Francji! Więc nie pilnowano wcale tego człowieka? Albo też kto wie, może mu sprzyjano?	Widywano śmierć faraonów po kilkumiesięcznym panowaniu i upadki dynastii, które rządziły dziewięcioma narodami.	Więc cóż, zgoda?	Więc może z Jackiem na współkę?	Wyobraź pan sobie że wstępuje do klasztoru!...
A wy, ojcze, co tu robicie?	Cóż tu Wasza Miłość u nas robicie, my tu już, krom powinowatych nie wielu, mało kogo od Krakowa widujemy,	Ho, ho, nie dorzuci pan tu	Mam się czego unosić! Społeczeństwo, jeżeli nie zabiło mnie przy urodzeniu, jeżeli każe mi się uczyć i zdawać kilkanaście egzaminów, zobowiązało się tym samym, że mi da pracę ubezpieczającą mój byt... Tymczasem albo nie daje mi pracy, albo oszukuje mnie na wynagrodzeniu... Jeżeli więc społeczność względem mnie nie dotrzymuje umowy, z jakiej racji żąda, abym ja jej dotrzymywał względem niego. Zresztą co tu gadać, z zasady nie płacę komornego, i basta. Tym bardziej że obecny właściciel domu nie budował tego domu; nie wypalał cegieł, nie rozrabiał wapna, nie murował, nie narażał się na skręcenie karku. Przyszedł z pieniędzmi, może ukradzionymi, zapłacił innemu, który może także okradł kogo, i na tej zasadzie chce mnie zrobić swoim niewolnikiem. Kpiny ze zdrowego rozsądku!	Miasto też inaczej niż wszystkie inne stawiane Siła tu ludu różnego za handlem przychodzi. Ta osada, cośmy ją z dala na uboczu po drodze widzieli, zowie się Serby.	Zatem Dawida ścigają? Oto co znaczy umieć się podpisać!... A moje czynsze!... O, panienko, trzeba mi w te pędy iść do Angoulême, zabezpieczyć się i pogadać z Cachanem, moim zastępcą... Ślicznieś zrobiła, żeś mnie przyszła odwiedzić... Dobrze wiedzieć zawczasu, jak rzeczy stoją...	A gdzież jest zejście do lochów?	A po co król ma swego kanclerza? A po co przy wojsku musi być pisarz wojskowy? Trzeba będzie i tak posłać do jakiego miasta, żeby mi pieczęć zrobili.	A to, że ja do magistratu wrócę.	Ach, znam ją ze słyszenia Mówią, że równie inteligentna jak ładna. Do diabła! Kiedy pomyślę, że mogłem być jej przedstawiony na ostatnim balu u państwa de Villefort i zaniedbałem taką okazję... O, co za głupiec ze mnie!	Ależ drzwi były na klucz zamknięte i klucz pochowany Nikt wejść wszakże nie mógł.	Bardzo trudno... Ja sam temu nie wydołam...	Budzisz osobliwe przywiązania Arcybiskup miał tego wieczora audiencję, której panujący udziela mu co czwartek; książę opowiedział mi właśnie, że arcybiskup z miną bardzo wzruszoną zaczął od wykutej na pamięć i wielce uczonej przemowy, z której zrazu książę nic nie zrozumiał. Ojciec Landriani oświadczył w końcu, jak ważnym dla kościoła w Parmie jest, aby monsignore Fabrycy del Dongo został jego pierwszym generalnym wikariuszem, następnie zaś, skoro ukończy lat dwadzieścia cztery, jego koadiutorem z przeznaczeniem do następstwa.	Był niby we Francji, był, podobno, we Włoszech, jeździł do Egiptu, tłukł się po Arabiach i Azjach i stamtąd przywiózł te jakieś farmazońskie banialuki, którymi się tak rozpiera. To o nim rozpowiadają świadomi rzeczy. Ja draba nie znam, co może jest i lepiej, bobym z miejsca zekpał.	Co ci jest, żono? Zdaje mi się, że masz jakieś inne cierpienie niż to, na które się skarżysz?	Czy pan myśli, że będę czyścił garnki, rondle i inne graty?	Idź, panie hrabio, dzisiaj do fortecy wysadź prochami największą ich armatę, jak to uczynił z naszą ów Kmicic, a ręczę ci, że to większy rozszerzy postrach niż zbójeckie posłów mordowanie!...	Jam już wygrał, bo mam takiego gościa, jak to stworzenie, które oto siedzi przedemną.	Kłaniam do nóg.	Matka mówiła, że ojciec pisał do ciebie za granicę. No, przestańże być wreszcie z łaski swojej Pytią delfickąPytia delficka	Mylisz się co do mnie. Chciałem być przy nim, byłem i będę, jeśli mnie nie odpędzi dla innych powodów.	Nie wiem, czy dam radę. Wróżki nie mają takiej siły. Zjawi się wróżka na chwilę, pomoże i zaraz znika. I tylko wtedy się zjawi, kiedy ktoś bardzo pokrzywdzony albo wielkie niebezpieczeństwo mu grozi. Znasz bajkę o Kopciuszku?	Nie, długo zanim przyszło mi na myśl wybrać się do tej części świata. Byłem jeszcze młodym chłopcem.	Ojcze, kocham cię i szanuję mimo twego gniewu, ale zwracam ci pokornie uwagę, że ja mam dwadzieścia dwa lata. Dość często powiadałeś mi, że jestem pełnoletnia; nie dziw się, że wiem o tym. Zrobiłam z mymi pieniędzmi to, co mi się podobało i bądź pewien, że są dobrze umieszczone.	Pan mnie jeszcze bardziej niepokoi robiąc pewne aluzje do spraw, których pan nie chce skonkretyzować.	Tak sądzisz? Jesteś bardzo mądra!... A więc uważaj. Prościutko stąd aż do galeryjki idzie steert... tak nazywamy tę wielką belkę a na końcu steertu znajduje się kierownica; skośne sztaby, złączone z obiema krzyżowymi belkami, wiążą wszystko. Jeżeli teraz obrócimy na dole kierownicę i przesuniemy naprzód, steert wykonuje taki sam ruch, a wskutek tego i kaptur się obraca. Zrozumiałaś?	Żegnam pana	A gładka, bestyjka, oczy jak tareczki, pysio jak malowanie, a szyjka	A któż u diabła kiedy w nie wierzył!	A znalazł się taki, co widać Boga się nie bał, ojca, matki nie szanował; skarał go też Pan Bóg	A! Na facjatcefacjatka odparł stróż i dodał.	Ach! Widzisz, że o mnie nie zapomniał, jeśli wrócił... Chodź, tutaj jestem, Edmundzie!	Ach, tak! Wzywał ciebie, chciał pożegnać, napisać testament, poruczyć sierotę... a ciebie nie było... Pisałam, nie odpowiadałeś!	Aha! przecie teraz zgaduję chciałeś powiedzieć, że nie masz ducha kontradykcjikontradykcja (z łac. contradictio)	Aha, więc tylko dlatego chcesz uszlachetniać łódzką produkcję?	Albo nie jest równy? Mój Zajączkowski, mój dobrodzieju kochany, a czymże to lepsi jesteśmy od niego?	Ale ten djabeł, ten szkaradny djabeł, babuniu.	Beaujolais? Pontet Canet? Mouton RothschildBeaujolais, Pontet Canet, Mouton Rothschild usłyszał recytację pytającą. Lecz że całą uwagę miał w tej chwili zwróconą gdzie indziej, machnął tylko niecierpliwie dłonią na znak, by zostawiono go w spokoju.	Bo muszę.	Będę mógł zwiedzić te wyspy wsławione rozbiciem „Bussoli” i „Astrolaba”?	Chciałbym ja mieć kiedy takowy strój dla siebie i rząd na konia!	Co to jest? rękopism? A jaki nabity! Ja sądziłam, że pan masz drukowaną edycję Bacona?	Daleko?	Dobrze mi tak. Nic mi się nie chce, dziadku, nic.	Dobrze robi na temperament	Dokąd to idziesz?	Ha, cóż robić, co robić? Trzeba się rujnować dla tego huncwotahuncwot (z niem.) to w domu się wypcha, pościel przyślę w tych dniach.	I toś ty?...	I znowuż chodzisz?	Ja mogę tę łaskę wam wszystkim wyświadczyć, bo bardzo lubię tańczyć.	Ja pojadę pojadę. Raniła ona mnie i krew moją przelała, ale gdym potem ranny i chory przypłynął, ratowała mnie i pielęgnowała.	Jak chcecie, to wam trochę poczytam.	Jakże, z tysiąc złotych kosztuje wesele...	Jestem katolikiem	Jesteś pewien, że uczynił to ten nieszczęśnik Fernand?	Jesteś postrzelony głupiec.	Jesteście narodem zbyt inteligentnym, aby dać się rozwinąć jakiemukolwiek rządowi Inaczej rozpoczęlibyście piórem podbój Europy, której oręż wasz nie umiał utrzymać.	Jeśli jednak wojska egipskie zostaną zupełnie zniesione?	Juści, że nauczny, kaj cieni beknąć, a kaj grubiej i jak wycyganiać.	Kobiéto! ty chyba nie masz dzieci!	Królowa nieboszczka przepowiadała, że tak będzie	Któż im o mnie powiedział?	Miss Daisy była osobą płatną.	Moja ty jedyna! Mój cudzie!	Monmouth ma uszy.	Na mą brodę! Piękna z was para! Pan z Roccanery nie mógł sobie znaleźć innej wybranki niż ta piękna panna z książęcego rodu. To rzadkie szczęście w takich miejscach jak to, a zwłaszcza dla pirata. Dalej! Chodź, przyjacielu, opróżnijmy po szklaneczce wina na cześć twojej księżniczki.	Najzupełniej!	Nie, regulamin więzienny...	Nie... nie... Nie szydź tak ze mnie.	Niech Rzędzian weźmie piernacz, bo jego czarownica zna, i niechże pierwszy z nią paktuje, żeby się nas nie przestraszyła i nie uciekła w jaką czeluść z kniaziówną.	Niech-no pani patrzy, jak ta stara gra!	Niezupełnie.	No cóż. Jeśli nie przystoi, to może mi pani zrobić przysługę i...	No, to dobrze, że wiesz, bo może zrobisz co takiego, abyś i sama prędko na cholerę wyglądać nie zaczęła...	O! godzin już jakby ze dwie! Ono się na ranek zbiérało.	Ojciec wiedzieć nie będzie! nigdy, nigdy, a my widzieć ich musiemy!	Opętan! opętan!	Otóż siostra kocha ją tak bardzo, że przyrzekła złożyć jej w darze dziesięć tysięcy pod pewnym warunkiem.	Pani się dziwi, że ja byłem na prawie?	Pewnie coś nie ciekawego.	Poczekaj chwilę... Tak	Pozycja społeczna, Chłop, Walka klas rzekł stary chłop. tj. ani na prawym, ani na lewym brzegu Dniepru., ni panów, ni kniaziów, tylko Kozaki, wolni ludzie będą niech się zmierzą..	Prawda to. Ale i wachmistrz, obejrzawszy się, powie wam we śtyryśtyry (gw.) to parch.	Prawdą więc jest, co powiadają? zapytał ks. Jan.	Przeciek z wójtem już od rana naradzały się w karczmie.	Przepraszam, że przerwę i ostrzegę, iż to, co chcesz pan zeznać dobrowolnie, może zostać użyte jako dowód przeciw panu, w razie gdy to zeznanie będzie posiadało elementy podejrzane.	Są to foki i morsy.	To im de Bergowa oddacie.	To już nie ludzkie sądy rozstrzygnęły, jeno boski. Wielki to był, prawią, rycerz ten Rotgier, który najtęższychnajtęższy (daw.)	To mała dziewczynka, która kiedyś będzie właścicielką Solbakken.	To właśnie, co lubię. Dobrze mówisz, panienko! A koniec jaki?	Uciekł?	Wielu z was jeszcze nie było na świecie, gdy brałem udział w buntach okrętowych ale nigdy z takiego powodu.	Więc dobrze, tak, mój kochany jestem twoim lokajem. Ale ty masz być naczelnym redaktorem pisma, milczże! Bądź przyzwoity, zrób to dla mnie! Kochasz mnie?	Wyzucę ją, wyzucę prec!	Z fabryki nie ma nic, są tylko ludzie z Kurowa, z listem. Czekają od rana.	Zatem jutro państwo raczą odwiedzić Terkacze?	Znowu o wyraz się gniewamy, nie chodzi mi o to, tylko, że jeden człowiek może żyć sto lat rzepą pieczoną i czuć się szczęśliwym, a drugi rzepą żyćby nie mógł.	Ścigać Jeżeli poradziliśmy sobie, kiedy ich było trzech, tym bardziej pobijemy jednego, który został.	Žinoma, toli Per tokias jūras reik važiuoti, kad baisu! Nedėliąnedėlia
Przede wszystkim to nie jest klasztor, tylko zgromadzenie, z którego nawet występują siostry Po wtóre, odpowiem ci na pytanie.	Nie pożałuję ja na świecę do kościoła, jak mi się uda zarobić, aby też i Pan Bóg miał ze mnie korzyść i nadal mnie błogosławił; a że rodzicieli wspomagam, to nie grzech.	Cóż to takiego? dawniej, niegdyś., pod Zam-Zammah. Ale ojciec nie zezwolił na prywatne pogawędki.	Magiczne; i to w wysokim stopniu rozwinięte. Lecz, niestety, używa sił przez siebie zdobytych do celów błahych i pospolitych; dlatego nie będzie nigdy prawdziwą adeptką. Mimo to może być groźną nawet dla wtajemniczonego w wyższe stopnie nauki tajemnej. Przez moją nieostrożność i brak czujności mimo woli wszedłem częściowo w sferę jej wpływów. Dom mój, przynajmniej na czas jakiś, został przepojony trującą aurą, która od niej płynie. Czy wiesz, jak mahatmowiemahatma	Bah! Czy to pani nie widziała, jak wczoraj szeptali na tej kanapie?... Wokulski dawno już nie był tak ożywiony, a nawet wzruszony jak wczoraj...	O! nie! ty nie pójdziesz w Alpy! Taki człowiek jak ty, honorowy i pełen wielkich przymiotów powinien służyć krajowi, dowodzić jakiéj brygadzie, a nie ginąć marnie w pogoni za lada giemzą. Teraźniejszy twój sposób życia zaprowadzi cię prosto na galery. Szafując naraz zbytecznie siłami, musisz potém długo wypoczywać; to przyzwyczai cię z czasem do życia próżniackiego, stracisz energią, zmarnujesz swoje zdolności, a ja tego nie chcę; bo pomimo twéj woli muszę cię na dobrą drogę wprowadzić.	To nietrudno, miłościwy panie! Zwyczajnie, gdy pułk idzie, zawsze kilkunastu ludzi w tyle się wlecze, a ten się na pół stajania został. Podjechałem za nim; on myślał, że swój, nie strzegł się i nim się opamiętał, jużem go porwał, gębę mu przydusiwszy, ażeby nie krzyczał.	Zawsze utrzymywałem, Sancho, że świadczyć dobrze złym i niewdzięcznym jest to rysować na piasku. Żebym był wierzył twoim słowom, nie byłbym naraził się na podobną nieprzyjemność. Z tym wszystkim stało się, bądźmy cierpliwi i niech to smutne doświadczenie będzie nam nauką na przyszłość:	Rozumiem, że tam, gdzie stali, musiały konie wszystką trawę spod śniegu wygrzebać, więc chcą w innym miejscu kosz założyć. Przy tym być może, że orda, stojąc w pobliżu Doroszowych, wadzi się z nimi: zawsze tak bywało. Niby to oni sprzymierzeńcy i wspólnie wojują, a niech tylko siehenie obok zatoczą, to się na pastwiskach i na bazarku zaraz biją.	A to, widzi jegomość, było tak: gdyśmy już Jaworskich przycisnęli (z torbami oni pójdą, nie może inaczej być!), tak ja sobie myślę: No! czas i mnie będzie Bohuna poszukać i za moją krzywdę mu zapłacić. Spuściłem się rodzicielom z sekretu i dziadusiowi, a on, jako to fantazja u niego dobra, mówi: „Kiedyś poprzysiągł, to idź, bo inaczej będziesz kiep”. Więc ja poszedłem, bom sobie i to jeszcze myślał, że jak Bohuna znajdę, to się o pannie, jeśli żywa, może coś dowiem, a potem, jak go ustrzelę i do mego pana z nowiną pojadę, to też nie będzie bez nagrody.	Zrobisz to wszystko, Beautrelet, powiesz, że twoje ostatnie odkrycia przekonały cię o mojej śmierci, że co do tego nie ma najmniejszej wątpliwości. Powiesz to, ponieważ tego chcę, ponieważ trzeba, żeby wierzono w moją śmierć. Powiesz to przede wszystkim dlatego, że jeśli nie powiesz...	Nie mogę ci powiedzieć, Henryku Sam zresztą sądzę, że to tylko przywidzenie. Ten nieszczęśliwy wypadek wytrącił mnie z równowagi. Mam straszne przeczucie, że i mnie się zdarzy coś podobnego.	Prosi pan hetman aby Mellechowicz żadnej tu przeszkody w swojej robocie nie miał; ile razy zechce do Raszkowa pojechać, tyle razy niech jedzie. Prosi też pan hetman, żeby onemu we wszystkim ufać, gdyż pewien jest jego dla nas miłości. Wielki to żołnierz i wiele dobrego może sprawić.	A kiedy nie wyszły na mnie...	A to nie nasze dzieło. Pan administrator kazał, my wywalamy, i spokój.	Ach, to pan Nie poznałem pana od razu, bo mam bardzo słabą pamięć. Ostatnio widzieliśmy się bodajże w kancelarii dyrekcji policji, prawda? Co pan porabiał w tym czasie? Czy zachodzi pan tu często?	Chcesz sprzedać? Nie zostaniesz na ziemi?	Jam dawno na to czekał, aby się rozmówić poczekajcie mało.	Otóż właśnie. Galanteria... płeć piękna... Co za absurdy! Zbydlęciliście tym kobiety! Jeśli wam i im z tym dobrze, to i owszem, ale wy nie zawracajcie głowy czcią dla nich, bo to fałsz, a one niech nie napełniają świata wrzaskiem o emancypacji, bo ten wrzask	Panna z pięknej familii i z edukacją... pieszo idąca, bez kapelusza... to być nie może...	Radźmy więc na to złe radźmy aby je usunąć. dodał,	Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.	Nie mogę odpowiedzieć, jako żem nigdy takiego pana Cedra na oczy nie uświarczył.	Patrzcie-no! byleby to nie był duch jaki i bóstwo morza, które Cezarowi-Bogu samo przyniosło dań powinną... człowiekby zginął przecie... A jeśli się ono pogniewa za to przyjęcie i mścić się będzie?	To bardzo ładne, to urocze. Nie ma nic piękniejszego niż dwaj bracia, którzy się kochają	Może chcesz się ze mną założyć, czy je mam? Co więcej, wszystko to już idzie do biura. Stara jejmość myśli, że będę tu wiekuistą przylepą; tymczasem ja wyruszę z całą zdobyczą prosto, jak strzelił	Jak ci na imię?	Milcz, do kroćset diabłów! Nie waż się kląć! Tu mnie jednej kląć wolno!	Niezręczny to krok, mój panie I gdyby czcigodny starosta słyszał pańskie słowa, wystarczyłyby one do popsucia całej pańskiej sprawy.	Pani baronowa czeka na jaśnie panów	Pójdę tam. Nie zdolę usiedzieć w chałupie, gdy oni tacy biedni. Coś trza radzić, popytam się.	Ten uczciwy dostawca kata kazał ci przysiąc, że nie wymienisz nigdy nazwiska Noirtier?	Ja też, broń Boże... Ale, panie ministrze, pan minister był łaskaw zaznaczyć, że my tam źle gospodarujemy. Otóż ja pragnąłbym zapewnić pana ministra, że osobiście jestem w Funduszu Budowlanym tylko wicedyrektorem i mój wpływ na działalność instytucji, mówiąc właściwie, jest żaden.	A na mnie sierdzi się przecie!	A no, pokażę mu w cztery oczy te papiery i zaproponuję kupno. Zgodzi się, to nazajutrz przyniesie forsę i zabierze,	Bądź cicho, nie widziałeś tego, byłeś pijany.	Co to ma znaczyć?	Dwa tygodnie zabaw to będzie wspaniała sprawa!	Gram trochę... „sobie, nie komu, swe, nie cudze rzeczy”...	Jakże! to znajomy ze Zbaraża...	Mam swój posag; dam sobie radę i bez Grzesikiewiczów. Aha, więc ojciec chce mi przez to zamążpójście zabezpieczyć utrzymanie tylko!...	Marta! co ty mówisz! Marta! to są moje dzieci!	Miłość odrobinę „Kurier Warszawski”, popularna gazeta konserwatywnych sfer mieszczańskich i arystokratycznych w Warszawie (wychodziła od r. 1821). na poczcie, robiły się luki w wiadomościach, a wtedy męczyły mnie najgorsze przeczucia.	Mogą, Pencroffie i my nie potrafimy im w żaden sposób przeszkodzić.	Nie Ty żyć będziesz, boś wyszedł myślą poza nas. Musisz znieść swą własną myśl.	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie żałujesz?...	On się nie sprzeciwia.	Spojrzyj na mnie	Tak chcę uczynić... I jeśli zgryzoty mnie nie zabiją, nauczę tego Szwedzika modestiimodestia (z łac.) ojcobójca, bratobójca; wróg ojczyzny, zdrajca., podnoszą...	Tak jest, mości Landzie, to było jego oddychanie.	Tak! Dzisiaj Płażyński, wczoraj Wierzbic, przedwczoraj jakaś dama z piekła rodem, kiedyś znowu ten wariat Rogocki! Nigdy nie mogę...	Tak, przyznaję, nie posiadam twojej ufności, obawiam się wszystkiego od kardynała.	To chodźcie...	To jest chłopak niezrównoważony	To jest nieprawda	Tylko nie z tych nowych pieśni...	Żona twoja wydostała się na wolność. Wiedziałeś o tem?	Ale cóż ja mam zrobić?	A ja, panie czy także robiłem śluby, które mnie obowiązywać powinny?	A może i coś więcej oprócz nich się znajdzie, i biskupów kilka par, i hetmanów kilku, i kasztelanów z pół tuzina, i książąt dobra garstka, kilku posłów i czego tam niema!!	Ale prawda, że mistrz Collins wciąż jeszcze myślał o przesłaniu tych armat Andrzejowi Bartonowi?	Do Malborga pojechał, a mnie z nowinami tu przysłał.	Jeszcze jedno Za wiele już było plotek.	Za jednego z nich zapewne jeżeli zdołam się kiedy zdecydować, za którego.	?	A teraz co robić?	A więc! postanawiam, iż przyjmujemy plan Athosa i że za pół godziny wyruszymy w drogę.	A! a!	Ale proszę pana doktora...	Bo mam oczy	Boże, bądź miłościw...	Bądźcie zdrowe!	Dworujdworować (daw.)	Dziękuję.	Ee... nic ważnego... wszędy dobrze, a domadoma (gw.) Błażej machnął ręką ze śmiechem.	Głupstwo! Wyleczy się pan.	Irlandzki!Aj-riszti (...) irlandzki	Jedzie, jedzie, zobaczmy przez okno	Ma się rozumieć! Przecież posłyszę wybijanie szyby.	Nic... Pewne cudne słowo, pewne złudzenie...	Niewątpliwie! Przy każdym rozdrożu stoi taki wła­śnie drab z maczugą w ręku i woła: „Idź tą drogą	Niezupełnie. Zjadać ostatki potrafi byle dureń. A przyjść ostatnim...	On je panience sam przyniesie. Chętnie tu zajdzie.	Pozycja społeczna spytał.	Przesadzasz, jak zawsze.	Skorzystajmy z zamieszania i dajmy nogę, przyjaciele Moko, zajmij się notariuszem.	Tak, pojedziemy, i daleko.	Tak.	W górę, Lolka! niech żyje Lolka.	Wczesnym rankiem.	Wezmę cię, bo jesteś piękna.	Wiem, co robię!	Więc on raniony?	Wyście zaś, chłopcy, z jakich okolic?	Zapewne	Zapłaciłabym za fatygę	Ze trzy! Śpieszcie się!	Śliczną, miłą masz żonę	Źle.
Mój drogi źleśmy osądzili ojca Goriot. To nie jest ani głupiec, ani człowiek bez czucia. Spróbuj no zastosować do niego system Galla i wtedy powiedz mi swe zdanie. Dzisiejszej nocy sam byłem świadkiem, jak starzec ten gniótł półmisek srebrny i to z największą łatwością: rzekłbyś, że miał w ręku wosk a nie metal; w obecnej zaś chwili twarz jego zdradza uczucie niezwykłe. Mnie się zdaje, iż życie Goriota zbyt jest tajemnicze, by nie zasługiwało na głębsze zbadanie. Tak, Bianchon, nie śmiej się, bo ja nie żartuję wcale.	Tuzin kamieni! a to chyba, że waszeć masz czerep z żelaza, bo ja to mam z ciała i kości. Ale, słowem, ażeby dużo nie gadać, powiem ci, panie koniuszy, że choćbyś tylko jedwabiu i bawełny nakładł w swoje worki, to ja się bić wcale nie mam humoru. Niech sobie nasi panowie biją się na zabój, kiedy mają ochotę, a my sobie pijmy, dalipan, to lepiej i krócej, czas i tak o nas nie przepomni, przyjdzie kreska i na człowieka do grobu się położyć, po co go nam skracać; czekajmy czasu, jak Żyd szabasu.	Bojówka... Albo ona jest, albo jej nie ma. Jeżeli nie ma, no to nie ma. A jeżeli jest, to ona się już na te czasy tak chowa, że nie tylko my z tobą, ale najsprytniejsze szpicle i prowokatory jej nie wywęszą. Tu już nie ma żadnego gadania. Zrozum to i daj ty sobie spokój! Na takie straszne prześladowania, kiedy ludzi biorą po prostu za nic	A ja wcale tak nie sądzę	Gdyby nie moja popędliwość, nie stałoby się żadne nieszczęście.	Jeśli groźby nie posłuchają! podpalić! Gdy zobaczą ogień, serce im zmięknie, bo się przekonają, że nie pofolgujemy!	Nie mam prawa sprzeciwiać się Ale przynajmniej zostań u nas, dopóki nie znajdziesz mieszkania.	Zamieniając te wyrazy dwie kobiety mijały Martę. By­ły tak zajęte, jedna zadowoleniem swym, druga swym smutkiem, że najmniejszej nie zwróciły uwagi na kobietę, której żałobna suknia z bliska przesunęła się koło nich. Ale ona stanęła nagle i wiodła za nimi wzrokiem. Były wi­docznie nauczycielkami, które opuszczały miejsce, do ja­kiego ona dążyła. Jedna z nich wprawdzie odchodziła z twarzą promieniejącą, ale druga ze łzami. Za pół go­dziny, za kwadrans może, ona także zstępować będzie z tych wschodów, po których teraz wstępuje. Czy radość, czy łzy dostaną się jej w udziale? Serce jej uderzało sil­nie, gdy poruszyła dzwonek przytwierdzony do drzwi, na których połyskiwała mosiężna blacha z napisem:	A więc ten człowiek wraz ze swymi dwoma towarzyszami nie zginął w malstromiemalstrom	I nie zrabowali cię?	Nie wiem!	Przede wszystkim to nie był nasz zorganizowany człowiek, ten masowiec...	Zrozumie gdyż jako wilczę chowane do jamy powraca, tak i on gdy go szum naszych lasów, dym naszych ognisk owieje, powróci i stanie jako krew z krwi a kość z kości naszej. Bogi nam wróciły! nie chciały krwi jego! I szorstką dłonią dotykał głowy wnuka, a dłoń ta co z taką siłą garść zarzewia brała, stała się lekką jako dłoń wlewająca uczucie miłości dla swego plemienia.	A jak? Kiedy spał. Wypił za wiele. Nie zrozumielibyście, co gada!	A więc niech książę zjawi się tutaj o dziesiątej wieczór, pod  najściślejszym incognito, a dobijesz tego lichego targu. Ujrzysz mnie  ostatni raz, a byłabym poświęciła życie na to, aby cię uczynić tak szczęśliwym, jak nim może być samowładny monarcha w tym wieku jakobinów. I niech książę zastanowi się, czym będzie twój dwór, skoro nie będzie mnie, aby go wyciągać siłą z przyrodzonej tępoty i złości.	To nie tylko możliwe, ale pewne, jak pewnym jest, że poborca Rassi, który  podpisał wyrok na monsignora, pęknie z wściekłości. A nawet... gdyby jaśnie pani chciała zrobić swemu biednemu słudze większą przyjemność niż darowując mu połowę zaległych czynszów, pozwoliłaby mi wypłatać psikusa Rassiemu...	To i co, że starsza? Panna gospodarna, porządna, nie żadna szlaja, co po wieczorynkach lata, a gospodarstwa nie patrzy.	Albo to pan jenerał gęby nie ma!	Gdyby nie to byłoby gorzej.	I że nie będziecie niepokoili podróżnego...	Popatrz na moje ubranie i pomyśl o moim imieniu. Czy to wszystko samo w sobie nie jest żałobne?	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Owszem konieczne jest nawet, abym ci powiedziała stanowczo i raz na zawsze, że z uczuć, które miałam kiedyś dla ciebie, nie pozostało we mnie nic wcale, prócz prostej zresztą życzliwości, którą mam dla wszystkich na świecie ludzi, i że przedmiotem moich myśli i marzeń jest coś czy ktoś... może zarazem coś i ktoś z tobą żadnego związku nie mający...	Bardzo prosto. Jestem Jojne z Łodzi. Nie słyszałeś o mnie?	Nie, kochanie, czego mogłabym chcieć? Po prostu chcę już sobie pójść. A kto tam stoi w drzwiach?	On już ma żonę. Nie potrzebuje drugiej.	Swoje trzymam, że cię na wójta nie wybierzem!	Toć mi wszystko jedno! odparła kasztelanowa. Tylko jeśli ma passję w sercu, nie wesół pono będzie, ale, choćby i smutny, wyznać muszę, iż miły bardzo...	Musiałem tak zrobić. To nie ode mnie zależało. Teraz mszczą się na mnie moje własne usiłowania. Gdybym był człowiekiem spokojnym, gdybym się zgodził na wszystko... „Kto zmaga się ze światem, zginąć musi w czasie, by żyć w wieczności”.	Bo już oddawna chciałam pana poznać i pomówić z panem o tych sprawach. Przepisywałam pański życiorys i jestem przekonana, że to karygodna zbrodnia, że pan się marnuje. Syn chłopski, jednostka z wyższem wykształceniem, z charakterem. Potrzeba takich ludzi. Czy pan nigdy nie interesował się ruchem komunistycznym?	Co ci mama dała ze skrzyni? Miałam ochotę na jedwabną liliową suknię, ale nie ma czasu jej przerobić, więc muszę przestać na mojej starej tarlatanowejtarlatanowa	Co za nieposłuszny model! niech pan odwróci głowę trochę na prawo i nie patrzy na mnie.	Jak się nazywa ta panna?... Ta narzeczona Czyńskiego?	Ale czy omdlenie może zostawić tak wyraźną pamięć przeszłości i wiedzę obecnego stanu tak zupełną? Czy można w omdleniu śnić tak jasno, żyć tak zwyczajnym życiem?	Dwaj wspólnicy, dobre chłopaki, dość gładcy w interesach, nazwiskiem Fendant i Cavalier. Pierwszy to dawny dysponent Vidala i Porchona, drugi to jeden z najsprytniejszych komiwojażerów, obaj prowadzą interes ledwie od roku. Straciwszy nieco na romansach z angielskiego, chwaty chcą teraz eksploatować wyroby tubylców. Chodzą wieści, że ci dwaj handlarze bibuły puszczają w obieg jedynie cudze kapitały, ale jest ci, jak sądzę, obojętne, z jakiego źródła będą pieniądze.	Jak to, sto tysięcy franków za chleb?	Jak?	Muszę ciągle myśleć o tym, jak też wygląda	Z Hołowina przyjechali! Boże mój! A tu majtki zupełnie jeszcze mokre!	Przybliż się, moje dziecko; masz pismo od pani Niewiarowskiej?	Julusiu! opamiętaj się, to ja!	Kochana babuniu, mama jedzie do Włoch, to drogi kraj, a ja muszę się sztyftować do stolicy.	Sądzisz może, Szczepanku, że tylko ty masz prawo do gospodarki na roli dlatego właśnie, żeś swoją lekkomyślnie puścił z dymem?	To wielkie, to potężne. Masz słuszność, że ci pić wolno, dla mnie zostaniesz tem, czem jesteś	Wybacz, kochana pan Albert zasługuje na swój udział w hańbie i sam się o to upomniał. Wczoraj w Operze wyzwał hrabiego Monte Christo, a dziś, tuż przed pojedynkiem, przeprosił go.	Ta Laura, którą znałeś w Borowcach, odpowiedziała cicho, znikła bezpowrotnie; tamta była inną, lepszą istotą... dzisiejsza niewiele dba o przyszłość, żyje, aby żyć... szuka, czemby wyżyć mogła, bawi się i śmieje się z oszukanych ludzi...	Panie Cyrusie panie Cyrusie, sam pan widzi, że koniecznie potrzebujemy strzelb. Czy dałoby się to zrobić?	Zobaczymy, zobaczymy; ja cię przestrzegam tylko, syniesynie Aspazja, która nam losu według zdolności dobiera, przyrzekła mu bardzo świetny zawód... w najgorszym razie tron wielkiego Mogoła przynajmniej.	„Co się stało, panie Ricardo?”	Powiadają że kto się bardzo gniewa, bardzo prędko przebacza.	I u Wachników znowu się pobiły, aż po księdza chodzili, żeby rozbroił... a u Paczesiów cielę pono się udławiło marchwią.	Kiedy się to stało?	Ostatni raz byłem w Krakowie anno Domini 1768. Porachuj no waszmość, ile to lat.	Trzeba się bronić.	Zdaje mi się.	Ach, czy znam!... Od pół roku zasypują nas listami, a dziś słyszałam o nich od pana Kazimierza, że to są niesmaczne pyszałki.	Co, mój sopranie?...	Jestem Starża Starzewski! Hrabia Henryk pisał już panu prezesowi o mnie...	Żelazne łóżko kup, z gałkami, za osiem rubli, u Siapsiowicza! Dziś już by mógł spać tutaj...	A co, cyganie braciszku, to i ją weź z sobą.	A pamiętacie, co mówił Zyndram z MaszkowicZyndram z Maszkowic	A pan pułkownik tu z wami?	Co to za jeden?	Czy pani jest siostrzenicą pani Koziołkowej?	Cóż wtedy?	Ij... głupie gadanie... przecie drzwi na sztabę zasuwane.	Jesteś pewien, że uczynił to ten nieszczęśnik Fernand?	Mnie można przekonać jedynie dowodami.	Mówiłem, że położenie jest ciężkie	Na honor niech pochodzi skąd chce, wszystko mi jedno; spróbujmy wina, a jeżeli dobre, to pijmy!	Proszę każcie im trochę śpiewać, abyśmy usłyszeli ich głos.	Przypuszczam, że są to świniobójcy?	Trza było, bo karczunku tu dużo, a pan młody.	Ty gadasz do mnie, bym ustąpił z drogi?	Wygląda na dzielną i wesołą kobietę.	Bucholc wie?	Błoto duże?	Chodź, Persiu Przeszli dalej do małego rokokowego saloniku.	Dokąd to idziesz?	Gubernator Murcji, don Fernando, to twój krewny?	Kapitalne, choć niezupełnie prawdopodobne. Iluż mieszkańców, jeżeli wolno wiedzieć, liczy miasto żydowskie?	Ktoś ty?	Któż był więcej?	Lekarz przerwał jej gwałtownie:	Miał prawo, tek	Musi on być zakochany	Mów dalej, komendancie	O, nasz wieprz!	Panno Joanno...	Pewnie A pan skąd o stryju?!...	Przecie pan jest najbliższym spadkobiercą swego wuja.	Psy!	Puściłem go.	Sapristisapristi	Silny charakter!	Spotkały pana przykrości? To niesłychane! Jakie?	Stefan Dziurdzia.	Trzy tygodnie temu, mości dobrodzieju	Ty, towarzyszu, gramotnyjgramotnyj (ros.)	Więc potrzebowałem aż trzech godzin...
Do jej miłości pani Rokiczany.	Chciej pani usiąść i zaczekać chwilę, aż ukończę roz­mowę z tymi paniami, które przybyły pierwej.	Ja, pani? Nie, nigdy!	Kto innyby asanią sam do sądu oddał i już przez toby z siebie podejrzenie zrzucił... Jabym wolał tak zrobić niż wam zapłacić. Za co? za to, że wasby powiesić warto...	To byczo! Rozprostuj gnaty i chodź na pokład. Tato chce się zobaczyć z tobą. Ja jestem jego synem... mówią na mnie Dan... jestem też pomocnikiem kucharza... i spełniam na okręcie wszystko, do czego nie chcą się wziąć inni, starsi ode mnie. Prócz mnie nie ma tu innego chłopaka, odkąd Otto utonął w morzu... Był to Oleander i miał już dwadzieścia lat. A jakże to się stało, żeś podczas ciszy morskiej runął w wodę?	Więc tak, być może, tak, masz słuszność; ale, na imię Boga, umiem cierpieć. Trzeba, abyś mnie kochała, nieprawdaż? a więc trzeba także odpowiedzieć, skoro pytam. Gdybym cię miał stracić na zawsze, gdyby te mury miały mi się zawalić na głowę, nie wyjdę stąd, póki się nie dowiem tajemnicy, która mnie dręczy od miesiąca. Powiesz wszystko albo odchodzę na zawsze. Być może jestem wariatem, opętańcem; może psuję sobie z umysłu życie; może pytam o to, czego powinien bym z umysłu nie widzieć; może to wyjaśnienie zniszczy na zawsze nasze szczęście i wzniesie odtąd między nami nieprzezwyciężoną zaporę; może uniemożliwię ten wyjazd, którego tak pragnąłem; ale co bądź by to mogło kosztować nas oboje, albo powiesz, albo wyrzekam się wszystkiego.	A ot, Gazin, bogaty kmieć; do niego ruszaj.	Braciaszku, mości namiestniku wybijże sobie to z głowy. Jużże ten szlachcic tego nie uczynił! Było i u Kurcewiczów dosyć skarbów, które by mu Bohun chętnie odstąpił, taż gdyby chciał dziewczynę gubić, gardła by nie narażał i do fortuny doszedł.	Czyż nie byliśmy żołnierzami jednego strzeleckiego rowu! Poznałem cię do dna i nie mieliśmy obadwaj tajemnicy przed sobą. Jeden za drugiego szedł jakby za siebie samego. Słowo	Ja, mości księżno? jak na chrzcie świętym diabła, tak wyrzekam się tego biczowania apernuntio.	Jestem tego pewny.	Jeżeli zdecyduję się wyznać... to jedynie mężczyźnie, który zajrzy do głębi duszy mojej!...	Móóóó...ój braaa...at, tak...	Nie Wracam do swoich.	Nie będziemy o tym mówić tutaj, chodźmy do mnie. Ali, podaj mi wody.	Pojęcia nie mam. Przecież nie ukrywa tego, że włada kilkoma innymi językami. Zna oprócz angielskiego francuski, niemiecki i włoski. Dlaczego jej tak bardzo zależy na ukryciu tego jednego języka?... Może po prostu chce mieć tę przewagę nade mną, by rozumieć, co mówię, może przed służbą udaje po to, by wiedzieć, co o niej sądzą.	Słowem Zenajda nalegała, aby Oriana przyszła do niej na śniadanie; że zaś żona nie bardzo lubi wychodzić z domu, broniła się, wypytywała, czy pod pozorem małego śniadania nie wpakują jej podstępnie w wielkie tralala, i starała się na próżno wywiedzieć, kto tam właściwie ma być. „Przyjdź, przyjdź Dostaniesz purée z kasztanów, paluszki lizać, a przedtem będzie siedem małych bouchées à la reine”. „Siedem!”, krzyknęła Oriana, „w takim razie będzie nas co najmniej ośmioro”.	Tak,	To moja rzecz, ale ojciec tak się upił, że nie wiem, jak się ojciec śmie pokazywać; są przecież obcy ludzie, to wstyd doprawdy.	Wstydziłby się pan. Już nie mówiąc o mnie, ale nie będzie pan przecie twierdził, że Marysia nie jest do pana przywiązana!	A cóż, będzie zgoda z dziedzicem?	A dla mnie stąd jeszcze milszy, że mogę mu złożyć moje życzenia. Na ten raz jedno tylko wynurzę, abyś nigdy nie wyszedł źle na swoich żądaniach i zawsze więcej żądał dla drugich, jak dla siebie. Reszta na potem, bo zdaje mi się, że obiad czeka gości, a goście obiadu jeszcze bardziej.	A inny wypadek może ci ją przywrócić. Bądź asindziej dobrej myśli, dodał król, ciesz się raczej, że się już u nas takie talenta znaleźć mogą. Wybornie grała Paulinę w Polyeukcie!	A jednak, przyjacielu, łatwo można ją pojąć Byłem marynarzem, twoja opowieść wzruszyła mnie bardziej niż kogokolwiek innego.	A niech zdycha, nie moja strata!	A obacz, co się Wilkowi przygodziło? Przed kłodą, którą z wałów stoczą, żadna zbroja nie uchroni, a w polu, byle rycerz ćwiczenie należyte miał, może się i dziesięciu nie dać.	A po co oni przyszli?	A! to go uwolnić muszą!	A... czy dużo trzeba będzie... wyłożyć gotówki?	Ach, ten Lulejka!	Albom to wim? Dzisio nic mi nie dali... nikajnikaj	Ale, ba! dzieje się wiele dziwniejszych rzeczy	Ażebyś wiedział	Beczkę węgrzyna sprowadził na saniach z Krakowa stary kutwa, słyszeliście?	Co pomoże zabawiać się nadziejami próżnemi, gdy nad głową wisi miecz	Czego pan psor od nas chce? Myśmy nic złego nie robili!	Dobrze. Niech wejdą oskarżyciele!	Eh! Mój przyjacielu, byłoby ich daleko więcej, gdyby nie ich wrogowie: raszki i ludzie... Wiesz ty, ile naliczono jajek z jednej samicy?	Gdzie Kosiba przeprowadzał operacje?	I Marek wyjdzie, dziadziusiu! on taki duży!	I bez knezia myślicie być? Pszczoły w ulu i dnia bez matki się nie ostoją.	I cóż, drogi przyjacielu, szanowny przyjacielu, jak się miewa Wasza Inteligencja?	Ja nie mam pieniędzy, Naściu. Nie mam już nic, nic! To skończenie świata. O, świat się zawali, to pewne. Idźcie stąd, uciekajcie prędzej! Ach! Mam jeszcze sprzączki srebrne i sześć nakryć, najpierwszych jakie posiadłem w swym życiu. Wreszcie, pozostało mi już tylko dwanaście tysięcy franków rocznego dochodu.	Jak to w dzisiejszych czasach nikogo nie można być pewnym. A taki wydawał się sympatyczny facet.	Jakżebym go miał nie znać	Jaśnie panie, byłoby to szaleństwem z jego strony. Zaopatrzyliśmy go we wszystko, czego mu potrzeba. Nową zbrodnią wprowadziłby tylko policję na swój trop.	Jeżeli Cointetowie wiedzą o tym, może nie odnowią najmu, będą się go obawiali Cérizet to człowiek niebezpieczny.	Kiedy obejmujesz posadę?	Kiedyż to było?	Kiep odmawia, gdy nie kiep prosi. Właśnie mi cyrulik miód pić zalecił, żeby mi melancholię od głowy odciągnęło. Ciężkie bo to czasy na szlachtę się zbliżają: dies irae et calamitatisdies irae et calamitatis (łac.) lepka, gorzka substancja pochodzenia roślinnego, używana jako smar, klej, impregnat, lek przeciw chorobom skóry i in.; tu symbol niskiego pochodzenia. śmierdzi. Dobry miód!... istotnie bardzo przedni. Skąd go waść masz?	Lenieje ci ona kiej krowa na zwiesnę.	Ma-ma? Nie pradziadek Pantaleon Zapinalski z Cielęcej Wólki?	Mažai to, paimkite senus raštus mūšių kampo valdžios, o ten ištisai visur sutiksite lenkiškas pavardes, tartum, mūsų kampe tiktai ir gyveno vieni lenkai. Kaip urėdninkai, taip sūdžiossūdžia (brus.)	Mój Boże, jeśli go zobaczę... może się zdarzyć, że go spotkam	Mówią, że Bohun.	Na rezerwie! e... nie panienko, na taki maszynie, co to się siada na ni okrakiem i ino się kalikuje nogami, a ona się kręci sama; pan Zaleski cięgiem jeździ na niej!	Naprawdę?	Naturalnie, przecież oczekiwałyśmy.	Nie dowierzam...	Nie wierzysz? Ty mnie nie wierzysz?	Nie.	Niestety, panie Horn, my zaczynamy już produkować sukna i perkaliki, ale na milionowe córki musimy poczekać z lat dwadzieścia. Zachwycaj się pan tymczasem pięknością Polek	No, no, drogi hrabio, mogłoby się wydawać, że gdy tylko masz na to ochotę, słuchasz siedmiu chórów anielskich?	Nowe dybki sobie szykują. Rozwydrzyły się chłopy na dziedzicu i myślą, że jak znowu pójdą hurmą z kijami a krzykiem, to Miemcy się ulękną i Podlesia nie kupią.	O LaertiadesieLaertiades (mit. gr.) zakrzyknął książę Heski.	O Zosi i Ewce.	Oj, gadaj	Owszem, wspominał, że nie szła stryjowi karta.	Pan Ursiclos!	Powiada filozof, iż bez wyjątku	Powiedzmy, że Kunickiemu grozi dziesięć, a najmniej sześć lat ciężkiego więzienia. To nie ulega wątpliwości. Dowody są tego rodzaju, że wymigać się nie potrafi. Otóż, co by pan powiedział na to, panie prezesie, gdybyśmy spróbowali ułożyć się z Kunickim?...	Powiem panu szczerze: przewiduję nowe nieszczęście... Po co tamten ukrywa się na bagnie?... To nie zapowiada nic dobrego dla Baskerville’ów. Chciałbym już, żeby nowa służba zwolniła mnie z dozoru nad pałacem.	Proszę mi ją pokazać.	Przyjdźcie, to zobaczycie.	Pójść pójdę, ale czy kasztelan pozwoli?	Skąd pan zna pana Piotrowicza?	Spocznij pan tam ja będę pisała list niezmiernie trudny! Poradź mi pan.	Szwejk nie dokończył zdania i razem z kurą wyleciał z wagonu sztabowego. Porucznik Lukasz sięgnął po butelkę z koniakiem i napił się porządnie.	Słyszałeś?	Takiż to zacny koń?	To Abizaj U niego zawsze pełno gorzałki, a ludziska prosto z kryminału... Wyroki Opatrzności ciążą już nad nim... i niedobrze się dzieje. Nadciąga tu, żeby zapuścić wędę z przynętą...	To były słowa, jakich nigdy od nikogo nie słyszałem, jakich nawet nie chciałbym słyszeć od... nikogo... Zaklinałeś mnie, bym żył, zapewniałeś, że mnie kochasz...	To dopiero miłość efektowna! Nawet rzeżuchą nie pogardza. Będzie dobra gospodyni z tej panienki.	Trudno. Więc Karolka zgadza się?	Trzy razy mogłeś ją chwycić, trzy razy umknęła ci z rąk, ciemięgo przeklęty	Weźmiesz go na Ukrainie. Cały Stambuł i GalatęGalata	Widziałeś to?	Widzę, suknia nowa trzewiki nowe, pan mój się wystroił jak na święto...	Wiem, nauczył mnie Bazakbal.Antysemityzm On jest bardziej twórczy w swoich myślach, niż ty	Więc nareszcie po co? Może mi pan w końcu zechce powiedzieć.	Wyciągniemy łódź na brzeg i zostawimy ją tutaj a sami pójdziemy piechotą. To jest lewy brzeg.	Wyjdźże pan stąd! Wyjdź stąd! Wyjdź stąd!	Wódkę! Lokal zamknięto. Leż spokojnie, moje dziecko. Ależ mnie przestraszyłeś!	Wójt jest?	Właśnie, że w Taurogach.	Za lat parę... jeszcze tego dożyję... Pan i sługa... sługa i pan!...	Zabobony, Śmierć, Proroctwo	Zapewne w tym tygodniu. Vigneau jest w drodze?	Zaraz będą kiełbaski	Żadne nie może być zlekceważone i ktokolwiek kieruje przeciw drugiemu człowiekowi choćby cień zarzutu, musi sobie zdawać sprawę, iż jeszcze winy nie udowadniając, stwarza przecież prawdopodobieństwo jej istnienia.
A więc w każdym razie myślałeś o mnie. Cieszę się z tego. Wiesz, mam takie jakieś wrażenie, że gdybyś przestał o mnie myśleć, nie byłoby mnie wcale na świecie!	Ja przecież nie powiedziałem „co wuj sobie myśli!”, tylko: „co wuj sobie myśli?”. To było zapytanie.	Nie zasmuciło cię zbytnio to wszystko? potrafi ona wszystko skrytykować w osobach lub w domu ludzi, którzy zajęli wasze miejsce. Toteż pani de Cambremer odparła: „Tak, ale nie są na swojem miejscu. I zaprawdę, czy w istocie takie ładne?”	Obyś wybił wielki palec u nogi! Takżeś to skorzystał z nauk tego czcigodnego starca, który przedstawiał ubóstwo i litość jako dwie najprzedniejsze cnoty?... Czyż ci nie nakazał wyraźnie miłować mnie? Widzę, że nigdy nie zrobię z ciebie nawet lada jakiego chrześcijanina i że łatwiej słońcu przeniknąć przez mury MamertyńskiegoMamertyn	Proszę pani, kto w kinematografiekinematograf (daw.) powiedzenie to w całości brzmi: być ciemnym jak tabaka w rogu i opisuje osobę, która zupełnie nic nie rozumie i nie wie; tabaka	To z pewnością dla tego, że byłem posłem do Izby; nasłuchałem się tam świetnych przemówień, które nie znaczyły nic. Nauczyłem się tam cenić zwłaszcza logikę. Zapewne temu zawdzięczam, że mnie nie wybrano ponownie. Rzeczy dowcipne są mi obojętne.	Przepraszam że nie mówię po polsku, język to który polerowniejszych myśli teraźniejszego wieku wyrazić jeszcze nie jest w stanie; rozumiem go, ale używać nie lubię, czekając aż go ci panowie (wskazał na literatów dworskich) ostatecznie wykształcą; mówmy po francuzku podczaszycu. Pan jak widzę nie przypomina mnie sobie?	I słusznie mówią jeśli tylko piękność pani nie odbiera jej pierwszeństwa, ale piękne damy, nie traćcie darmo czasu na zatrzymywanie mnie, bo obowiązki wyraźne mojego zawodu nie pozwalają mi nigdzie kosztować odpoczynku.	No to śmieszna, kochany Marcinie, jesteś jak dziecko, któremu się szybki z okna albo gwiazdki z nieba zapragnie. Czy nie wiesz, co to „nie można”? Polak, Miłość, RozumOwe szaleństwa za kobietami, owe wzdychające miłości zostaw już Francuzom i Włochom. To ich rzemiosło. Polakom, których umysł z natury stateczny i których serce do wyższych daleko rzeczy niż marna kobieta wzniesione, taka rozrywka nie przystoi, ale może być, bardzo wierzę, ale na to jest rada. Wytchnij trochę, popracuj, zabaw się książkami, wzmocnij i otrzeźwij umysł jaką poważną nauką, a kiedy cię to trochę umęczy i znów wyjedziesz pomiędzy ludzi, to ci się znowu inna podoba panna.	A wy patrzcie, by wam grzeszne słowo do wąsów nie przymarzło gdyż takowe sople tylko w piekielnym ogniu topnieją.	Ale tego pan pewnie nie wie, panie Aronnax, że zaraz po stworzeniu świata wieloryby mogły pływać jeszcze prędzej.	Dobrze dlaczegóżby nie? Był to człowiek nazwiskiem Hyde.	Nie sądzę, by to było potrzebne	No, idźmyż, kuzynie Ale weź mój koszyk i sam zbieraj rydze, bo mnie to, przyznam się, nie bawi.	O ile go znam, myślałbym iż się ono zbliża; król w téj chwili pragnąłby fantazyę zaspokoić, ale w związki trwałe nie wchodzić: od niéj zależéć będzie jak swą sprawę poprowadzi.	Raz jeden tylko przyszedł ten pan, co to jest redaktorem.	Tak, ale nie puszczę tego płazem!	Żołnierzyku, pomocy! Każą mi na stare lata wlec się nie wiadomo gdzie. A ja mam osiemdziesiąt lat na karku i ani roku mniej.	A czego nie zjesz, nie wypijesz, to ci choćby tym wtłoczymy w gardło!	Zobaczmy, ja bardzo lubię Madonny. Ja swojej Mery kupiłem Murrilowską Madonnę, jej to sprawia przyjemność mieć w swoim pokoju taki obraz, to czemu ja nie miałem kupić?	A bo teraz starzejesz się, dobrodzieju, łysiejesz. Strzyżenie przy samej skórze nie pomoże, mizdrzenie wąsiąt, wyszczypywanie siwych włosów, podczernianie z lekka baczków, czyszczenie starych marynarek od najbardziej angielskich krawców nie pomaga. Ewa nie chce widzieć twych łajdackich uśmieszków i powłóczystych spojrzeń. Tak, tak	A bodaj to najjaśniejsze pioruny!...	A no, wyznaję, nie wiedziałem.	Ale mu przez to pannę dają.	Ale plakaty nie zalecają podróżować na gapę.	Ależ, broń Boże, ani słowa nie powiedziałem nikomu.	Będę pracował, ażeby zapomnieć. Ale... jaki ja miałbym majątek, gdybyście mnie nie odpędzili wtedy!...	Czyżby to ów poczciwy signor Bertuccio, który tak dobrze umie najmować okna?	I to tak cały dzień będzie?	Już się stało	Kiej łysula nie wypiła jeszcze, potem przyletę.	Królaś miał, król u ciebie był! krzyknął jeden i nie czekając dłużej, jak prędko przypadli, tak prędzej jeszcze dalej pobiegli.	Miałem nadzieję, panie sędzio śledczy, że prawda pozostanie nieznana. Ponieważ jest inaczej, nie waham się oświadczyć, że te cztery obrazy są fałszywe.	My nie jesteśmy wyjęci z granic! Możecie tu siedzieć spokojnie.	Myślałem, że masz więcej charakteru!	Nie rozumiem istotnie, jakie znaczenie może mieć dla tej sprawy nieokreślonej	Nie wam przestrzegać poczciwości, któraście Bartka Kozła kobieta!...	Nie!	Nie, nie nie, nie... nie mogę... nie mogę... nie mogę...	O kim chcesz pani mówić?	Pan prezes to samo mówił z początku, a teraz...	Pisanie to trzeba z rąk jego wydrzeć i w moje ręce je oddać!	Pstrokata! Może to zresztą koza, ma na sobie trochę czarnego i trochę białego. Widzisz przecie!	Sądzę, że to co powiedziałam, było mu całkiem obojętne	Słuchajcie, spaśne wieprze! Gadajcie mi zaraz, który z was nie chce iść do tunelu krów morskich, a sprawię mu takie lanie, że nareszcie zaświta wszystkim w głowach!	Tedy powiadam, że z podziwienia pary z gęby puścić nie mogłem.	To ludzie, którzy mu zazdrościli, dwóch ich było, proszę księdza, jeden kierował się miłością, drugi ambicją; to Fernand i Danglars.	To samo myślałem!	To smutne	Trzydzieści lat! I tylko z obyczajów i z habitu pozostałeś dominikaninem.	Tyle mam pracy, najdroższa!	Tylko za mało, zdaje mi się, dba o Pana Boga!	Zatrzymamy go w zapasie. Tymczasem waszmość łańcuch mi ów przynieś.	Załamała ręce, przewróciła oczy, zbladła jak chusta, padła bez zmysłów. Przez dwa dni nic do ust nie wzięła oprócz grzanek z wodą.	A juściż.	Ano ta	Baron postara się w jak najkrótszym czasie...	Cichaj, Praksedo, gadanie ci szkodzi! Mało co rozumiem z takiej zbieraniny każdej ludzkiej mowy, jaką ty gwarzysz.	Czy musiałeś zdawać egzamin?	Czytałem, Wasza Mił...	Cóż u ciebie słychać...	Hi... hi... matka Lina tęgo bierzmuje! sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim..	Hm! mruknął szambelan	I moje do ciebie. Ale skądże mogłem wiedzieć, że Czerwony Byk wciągnie mnie w takie korowody?	Il est mourru par désespoiril est mourru par désespoir	Ja myślę! A jakim sposobem miał pan do czynienia z ludożercami?	Ja także, Van Stillerze	Jak wiem? Przez jego ordynansa, u licha.	Jesteś najpoczciwszy z ludzi, Lucyanie. Ale żebyś się tam dla rozrywki choć zakochał w kimkolwiek wracając do dawnéj wesołości.	Jeśli jednak Jur jest jej obojętny?...	Któregoż ona dziś przyjmie?	Który daleko więcej cenisz, niż ja swój; przynajmniej tak mi się zdawało.	Ku temu prosiłbym o zawieszenie broni i o pozwolenie wejścia za mury komturom Bałgi, Brandenburga, Osterode i Samlandu wraz z ich pocztem dla omówienia warunków pokoju, które jego królewskiej mości, najmiłościwszemu panu, jako i wielkiemu księciu przedstawione zostaną	Matka tedy była pierwszą wspólniczką mego pierwszego oszustwa	Mnie tam jenojeno (daw.)	Moja pupilka, sierota. Wziąłem ją na wychowanie.	Może ten kapitan znalazłby wtedy kogoś innego	Na, cit, motin, Dabar galėsi susiraminti. Onutei laikas pradėti pratintis prie darbo, tai ji tolydžio bus dabar po tavo akių. Tik ar tu žinai, vienas dalykas pradeda man rūpėti, tvirtas, stiprus..	Naturalnie, żem widział!	O ładnej godzinie przychodzisz, Paulinko!	Od wczoraj wieczora.	Około południa.	Panienka w stajni. Mówiłem panience, że wieczerza idzie, a panienka powiedziała: „dobrze”, i poszła do stajni.	Poszło na wagę i tyle wypadło...	Powiem ci jeszcze że podobne rogatki istnieją między Gibraltarem a Ceutą i w czasach geologicznych zupełnie zamykały Morze Śródziemne.	Przekupstwo	Stoi, stoi! Mów waść!	Tak i mów!	Tak. Główną wygraną	Takeśmy się o waszą miłość niepokoiły...	Tutaj. Przy sobie	Wszystko	Wujek chłopca głoduje. Musimy przyspieszyć.	Wychudłeś, zbladłeś Łajdaczysz się czy co?...	Za dwa dni	Znużyły mnie liście poziomekZnużyły mnie liście poziomek	Święta prawda.	Żosztawił bilet, leży na biurku.	Życzę z serca, aby tak było	„Tak, ale czy damy sobie z nim radę?”
Aaaa! to wy jeszcze nie wstali! Mojeż wy mileńkie, a toż ludzie dawno już odpołudniowali i znów do roboty poszli. A ogień rozpalony, i strawa gotuje się, i w izbie sprzątnięto. A któż to wam wody przyniósł i garnki do ognia przystawił, kiedy wy do tego czasu spali?...	Nie będziesz już wątpił teraz, synu mój Sancho, com ci tylekroć powtarzał, że czary wszystkim tu rządzą.	Dopiero miesiąc robi u nas. Chodził już koło niej Hausner, wiesz, nasz chemik, ale mu szczerze odradziłem.	Oj, dużo innych rzeczy, ale już zapomniałem.	Więc ja już nigdy nie będę człowiekiem? Żebym trzysta rubli zarabiała miesięcznie, to także muszę siedzieć za parawanem? Wiecznie wasza, wasza...	Łaskawy panie mam tu na względzie jedynie pańskie dobro. Kapitan nie jest już tym, czym był niegdyś. Siedzi tam z dobytym kordelasem. Inny człowiek...	Pan Jost Fok jest niemieckiego pochodzenia, ale nie z takich cnotliwych Niemców, z jakich pan Melchior Szolc albo pan Jan Alembek idzie, bo mówią jedni, że ojciec jego był katem w Głogowie na Śląsku, inni, że jest synem Żyda, co się pod szubienicą wychrzcił dla uratowania życia, a znowu inni, że się on Fok nie nazywa, tylko się tak sam przyznał, bo tych prawdziwych Foków rodzina jest i znaczna, i uczciwa. Ale dzisiaj ma już prawo miejskie i posiadłość znaczną, i w łaskach jest u pana rajcy Haydera, który go za swego faktora przy handlach rozmaitych wziął, bo też ma to być człek bardzo sprytny i przebiegły. I jeno co nie widać, że go do Czterdziestu MężówCzterdziestu Mężów	O nic. Śpij. Już późno.	To są Kiełbaski Tu jest Wyspa Dzika, o której mówiłem wam dziś rano: między nimi a Popielcem, ich odwiecznym i zawziętym wrogiem, toczy się od dawna śmiertelna wojna. I mniemam, że wskutek huku kanonady, skierowanej przeciwko Physeterowi, przestraszyły się nieco, w obawie, iż to ich nieprzyjaciel pojawił się tutaj z całą siłą, aby ich zajść znienacka albo też splądrować wyspę. Nieraz to już próbował uczynić, wszelako z niewielkim powodzeniem, zważywszy czujność i baczność Kiełbasek, które (jako mówiła Dydo towarzyszom Eneasza, kuszącym się o zajęcie portu w Kartaginie bez jej wiedzy i zezwolenia), z przyczyny złośliwości nieprzyjaciela i bliskości jego ziem, ćwiczyły się w nieustannym czuwaniu i pogotowiu.	Więc matka już za mąż wyszła?	Więc wiesz co? Chodź do mnie. Każę służącemu zrobić kawy albo herbaty. I tak już wnet czas będzie na śniadanie.	Ale też! Nie taka ja głupia. Jakby pan był z chłopów, toby pan był alfabeta, a nie doktór. Tylko ta stara, to taka wiedźma, choroba. Ona mówi, że panu zachciało się z dziedziczką z Czołnów żenić, ale, że oni, niby jejna rodzina, to nosem kręci. A że niby sama panna, to u niej pan nic mieć nie może, bo strasznie już dbająca. Żeby dopiero po ślubie. Jakby tak kręcili nosem, to coby się tak o ten ślub strzymywała! No nie?	Cóż to ja wariat, czy co? Wziąłem to, co się w drodze może złamać albo zepsuć, ale kółko ani zepsuć, ani złamać się nie mogło.	Nie, señor Nie jest w mojej mocy odzyskać dla pana skarb, żeby go pan oddał Sotillowi, Monterowi czy Gamachowi. Czy ja wiem?...	Ale poczekaj pan bo to od tego się zaczęło. Zaraz. Wroński twierdzi: nie powinno się bić kobiet, szczególniej nahajką	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	Jakto, proszę pani nie przyszedł?... Czyżby się sprzeniewierzył, zanim jeszcze otrzymał nagrodę za swoją miłość?	Nie kocha pani Łukasza?	Niedobrze postąpił, ale wiem, że tego żałuje, więc idź się pogodzić, ja ci pomogę.	Przecież księżna pani ma służące, z których także mogłyby być hrabiny, gdyby los im sprzyjał, lecz wszystko idzie na świecie wedle Bożej woli i dlatego niech nikt nie mówi źle o służących, zwłaszcza, gdy są pannami, ponieważ panny nad wdowami zawsze mają przewagę. Powtarzam, strzeżcie się zaczepiać służące.	W poczekalni jest w tej chwili kilka osób Ale jeżeli pani jest znajomą matki Apolonii, to możemy pójść do niej.	Obawialiśmy się tu wszyscy, że nowy baronet, po tragicznej śmierci sir Karola, nie zechce zamieszkać tutaj. Spełnia ofiarę, zagrzebując się w takim ustroniu; ale okolica na tym zyska i powinna mu być wdzięczna. Spodziewam się, że sir Henryk nie żywi przesądnych obaw?	Pozwól mi, książę, słowo jeszcze powiedziéć, nie na uniewinnienie moje, ale dlatego, bym przemilczenia nie miał na sumieniu.	Proszę pani, kto w kinematografiekinematograf (daw.) powiedzenie to w całości brzmi: być ciemnym jak tabaka w rogu i opisuje osobę, która zupełnie nic nie rozumie i nie wie; tabaka	Nie, złociutki Uspokój się, my się zawsze chwiejemy, ale nigdy nie upadamy i zaczynam wierzyć, że powolutku dochodzimy do dożywotniego urzędowania, nie mówiąc o tym, że sprawa Półwyspu umocniła nas zupełnie.	Ale temu wariatowi zetną głowę.	Ależ wspólniczką moją pani będzie... Ja u pani będę nauczycielką Ach, jak się to dobrze stało... Co za szczęśliwy wypadek!...	Bo głupi tylko nie bierze, jak mu dają Raz rząd bolszewicki wydał prawo, że ziemia cała dla chłopów, to dlaczegóż nie mieli wziąć? Ty byś nie wzięła sklepu z zabawkami Grünbauma, gdyby ci powiedzieli, że masz prawo?	Chrześcijanie. Nie bój się, dziadu, naści ortę.	Czy pan chce koniecznie się z nim zobaczyć?	Dobrze. Więc wtedy rozmawialiśmy, pamiętasz? I pomyślałem, że to porządny chłopak, który nie kupuje dla siebie cukierka, tylko dla małej siostrzyczki świętego Mikołaja.	He! kto on jest? a któżby, jeśli nie sławny Don Kichot z Manchy, wielki protektor pokrzywdzonych, pojednawca zwaśnionych, płci pięknej potężny obrońca, postrach olbrzymów i niezwyciężony we wszystkich bitwach zwycięzca.	Istotnie istotnie, to bardzo dziwne!	Jakimby on mógł być, nie widzę	Maks, tyś mi powiedział trzy razy świnia, ja ci tylko raz odpowiem: głupi! Ty pamiętaj, że my mamy prowadzić nie romans, nie małżeństwo, tylko interes. Sam okpiłbyś Pana Boga, żeby się tylko udało, a mnie mówisz świnia, kiedy ja chcę tylko tego, co mi się należy prawnie. No niech Karol powie.	Może być, ale co nas to obchodzi?	Mylisz się, dziewiętnasty zaczęła; pytałem o to, choć nie wygląda na szesnaście. Znać się tu późno i powoli rozwija to plemię	Nie śmiem o tym marzyć.	No, właśnie. Kamień nam wszystkim spadnie z serca. Niech pan nie udaje małodusznego. Wiemy, co sądzić o panu, i dlatego wszyscy pragnęlibyśmy waszego małżeństwa.	O! nie pan mnie nie kocha, moją panią pan uwielbia... powiedziałeś mi to przed chwilą.	Och, Ham! Nie zasługuję na tyle dobroci, przywiązania, nie umiem być tak wdzięczna, jak być powinnam.	Panie czy to ma być królik?	Podobno, mimo położonych zasług, nie otrzymałeś żadnego wyższego stopnia, żadnego odznaczenia...	Pryncypał ma rację... nie można drwić z wyznania, bo wyznanie to święta rzecz!... Gdzież wolność sumienia?... gdzie postęp?... cywilizacja?... emancypacjaemancypacja	Przykro mi, że trudził się pan osobiście, panie Hubbard. Oczywiście, przyjdę obejrzeć ramy, chociaż na razie nie zajmuje mnie sztuka religijna, dziś chciałem tylko przenieść jeden obraz na górę. Jest dość ciężki, dlatego chciałem pana prosić o paru pańskich ludzi.	Przypuśćmy, że nie byłbym minutę... pół minuty. Przecież zdawało się wówczas pewne, że po upływie trzydziestu sekund znajdę się w morzu; a myśli pan, że wtedy nie uczepiłbym się pierwszej lepszej rzeczy, która by się znalazła na drodze	Tak, mój Honory, tobie co prędzej jechać potrzeba, na ciebie czekają ci, co do ciebie prawo mają, a ja nie mam żadnego	Tego nie mów, bo nie wiesz, jak mi to przyszło.	To pani pracuje na nocnej zmianie?	To znaczy, że jestem gotów dotrzymać obietnicy... mimo tego listu, który mnie wcale nie zachęca.	Umarła Pojutrze pochowek! tak, panienko! Dobra kobieta była. Czasem to mnie juści i sprała, ale winowaty byłem, a jaka robotna! a jak harowała!	Wiem, co cię dręczy, mój synu. Myślisz, że zdradzasz przyjaciela.	Żeby znowu tak pysk rozpuszczać o głupiego waleta! Sam pan grasz jak skończony idiota. Skąd ja mam brać dzwonkową ósemkę, kiedy też nie mam ani jednego dzwonka. Miałem tylko wysokie wina i żołędzie, ośle jeden!	A cóż	A gdzie główna kwatera?	A więc może niemiecki język...	Aha! Czas leci, jak depesza po drucie!	Ano, to jego proś. Wyglądacie jak Kastor i PolluksKastor i Polluks (mit. rzym.)	Ba, Niemiec przemyślny.	Belfer zadręcza uczniaków, a ci jego. Tak to nas uczyli.	Biedny Indianin.	Bo gadasz jak głupi.	Byłem bezbronny.	Bądźże przynajmniej rozsądna... Zresztą...	Całe życie będziem za to wdzięczni, bo tu chodzi o błogosławieństwo boże, którego pewnie by Pan Jezus umknął, gdyby jaki paskudnik...	Chodź-no dyrektor, mam interesik...	Chyba... nieprawdopodobne. Przez trzynaście lat?...	Co ci się tam wydaje! Pomyśl, do kogo tu należysz!	Co przez to rozumiesz, błaźnie?	Co? Co mówisz?	Czem ja się mecenasowi odwdzięczę za tyle dobroci?...	Cóż pana tak ciągnie do kraju?	Dlatego, że jest tu portret mój.	Do Korczyna!	Gdzie go poznałeś?	Gdzieżeś wczoraj widziała pana Dolewskiego?	I mów mi: ty.	Jaka kara spotyka w tym kraju dzieciobójcę?	Jest w szpitalu więziennym. Znaleziono go zupełnie nieprzytomnym ze wstrząśnienia przy zwłokach. Będzie odpowiadał przed sądem przysięgłych.	Jest w tym coś z prawdy, Maksymilianie Przybyłem z planety zwanej cierpieniem.	Kochamy przemytników. Może nam pan śmiało o nich opowiadać.	Księżniczki i książęta	Myli się pan, Koborowo jest własnością mego męża.	Nasi... powiadają, że człowiek ten, choć na pozór uległy i posłuszny, przeciwko wam coś knuje wszyscy ziemianie wielkopolscy prawie, zwołani przez niego, związali się z nim przysięgą i pismami pod pieczęcią, że z nim pójdą razem...	Ojciec mój był królem Paflagonii, a ja jestem jego jedynym synem!	Ona cię kocha, mój panie, twoja mała baronowa de Rastignac!	Palą dzieci?	Pracuje w Algiers, w warsztatach kolei Luisiana-Texas. Kierownik warsztatu wskaże go panu.	Przyjaźń, Żołnierz rzekł wreszcie chwila rozdzielenia, rozstania.; któż by się spodziewał, że najlepsze jego nadzieje tak prędko przeminą jako strzała na powietrzu?	Puc! Przestań! Nowina!	Szkoda	Tak robią wszyscy, którzy się kochają. Pamiętasz, co ci napisałem na tabliczce?	To właśnie Ganges. Kto się w nim wykąpie, staje się czysty i idzie do bogów. Trzykrotnie odbywałem pielgrzymkę nad Ganges!	Ty mnie przepraszasz, kochany stary?... Ja myślałem, że gniewasz się na mnie.	Tylko ty jeden?	W kuźni.	Według woli waszej królewskiej miłości.	Wolisz Wysockiego?	Wstań waćpan!...	Zdobyła sobie zasługę Pewno to była mniszka.
Nie ustąpię, aż mi pani powie, o co proszę: gniewa się pani na mnie?	Myślałem, że pani pozostanie do wieczora i potem razem pójdziemy do Róży, że pani mi poświęci cały dzisiejszy wieczór. Ja pani nie widziałem przecież całe dwa miesiące	Co jest, Gitele? Czy pani czegoś chciała?	Nie, pani; wychowałam się w domu.	No, tak Kobiety liczą czas od swojego wesela. Czyż przedtem pani nie żyła?	Wiesz, mnie on osobiście ani grzeje, ani ziębi, ale ty jesteś moim starym kumplem, zajmujesz odpowiedzialne stanowis­ko, powiedz mu więc kiedy przy okazji, żeby on na siebie uważał, po marcu tylko ze względu na ciebie nie wyciągnęliśmy wobec niego wszystkich konsekwencji i tylko zdjęliśmy go z asystentury.	Albo lepiej siądźmy gdzie pod drzewy, na uboczu, bo wasz dwór na oczach, ludzi w nim obcych często bywa wiele, a nam trzeba się naradzić po cichu...	Kochałem panią Bonacieux sercem, a milady głowę mi zawróciła chcę ją poznać jedynie po to, aby raz wiedzieć naprawdę, jaką rolę odgrywa u dworu.	W ich przypadku mam nadzieję, że unieszkodliwi ich niku Ugaszą pragnienie, po czym będą uciekać, gdzie pieprz rośnie, trzymając się za brzuchy.	Hale, kogo to ukrzywdził, cheba jednych głupich abo psów obcych! Chodził se jak ten dziedzic po stancji, myszy łowił, wszystkim ustępował, a wydali go!	Tak; za to ściany gładkie, bez kompozycji figuralnych. Czy wiesz, siostro że wedle starego podania oba te dzwony odziedziczyłyśmy po dawnym klasztorze sióstr eremitek podobno rozwiązanym w wieku XVI?	Wiesz pan, po co wczoraj Krzeszowska siedziała w mieszkaniu Maruszewicza do północy?...	Więc kochają się, ale pobrać się nie mogą, dopóki on nie będzie miał własnej apteki albo lepszego miejsca, które wystarczyłoby dla dwojga. Zresztą Żaneta mówi, że gotowa jest dawać lekcje, byle się to już raz skończyło...	Gdyby pan widział kiedy nowych rekrutów wchodzących po jednemu na podwórze koszarowe, przestałby pan mniemać, że dla utrzymania w karności tych baranich dusz potrzebna jest ciągła groza śmierci. Oni smutnie marzą o przetrzymaniu swoich trzech lat, jak się wyrażają, i sierżant Bridoux byłby do łez wzruszony ich potulną uległością, gdyby nie był zmuszony straszyć ich, żeby cieszyć się własną potęgą. Nie znaczy to, by sierżant Bridoux urodził się gorszym niż każdy przeciętny człowiek. Ale jako niewolnik i despota jest on podwójnie znieprawiony; nie wiem, czy Marek Aureliusz jako podoficer nie tyranizowałby żołnierzy. Bądź co bądź, tyrania ta wystarcza do utrzymania uległości zaprawnej chytrością, która jest najpotrzebniejszą cnotą żołnierza w czasie pokoju. Dawno, dawno już nasze kodeksy wojskowe z ich narzędziami śmierci powinny być złożone w muzeach okropności obok kluczy Bastylii i kleszczy inkwizycji.	Czegóż się, głupia, sromasz? Złego w tym nie ma! Wszystkie tak robią i robić będą, nie ja pierwsza wymyśliłam taki sposób! Wiadomo przeciech, że kiecką chłopa dalej zaprowadzi niźli psa sperką, bo pies rychlej się pomiarkuje! A starego łacniej niźli młodziaka, bo łakomszy i trudno mu po cudzych chałupach szkodzić! Zrób tak, a wnet mi podziękujesz! A co tam pyskują na ciebie i Antka, do serca nie bierz, żebyś jak ten młody śnieg była, sadzy się dowidzą! Na świecie jest takie urządzenie, że któren się da, to mu i kiwnąć palcem nie przepuszczą, a któren nie stoi, co o nim powiadają, mocny jest a hardy, to może robić, co mu się żywnie podoba! Nikt nawet słówkiem nie piśnie naprzeciw, a łasić się będą kiej pieski! Do krzepkich należy świat wszystek, do nieustępliwych a zawziętych! Na mnie się dosyć wygadywali, dosyć, a na twoją matkę też, że to z tym Florkiem wiadomo było...	Bardzo się z tego cieszę Z całego serca się cieszę. Teraz będzie mi lżej. Wiedziałem, że mi o nim mówić nie wolno, a nie lubię nic ukrywać.	Jak chcesz, nie pali się. Tylko, że jak ty się ożenisz, to ja już zostanę zupełnie sam na świecie.	Ja boję się Chrystusa, nie wigilów.	Jesce by nie! Juzem go dziś widział w lesie nad rzeką; a teraz, miesiąc mu świecił prosto w twarz, od razum poznał, ze ten sam.	Nie użyłaby, jak wiele kobiet, które się przyjmuje w towarzystwie, słowa „piłować”, albo „gwizdać na coś”.	Przecie teraz jest spokój i sam Zakon daje podobno jakowąś pomoc Witoldowi. Nie mogą nawet Krzyżacy inaczej uczynić, choćby dla wstydu mówić, opowiadać. też dworscydworscy	Nie! nie! Któżby się zaś odważył z tem do niego przystąpić.	Przede wszystkim dowiedziałem się, że były więzień Michaelis nie ma z tym nic wspólnego, choć istotnie chłopiec przebywał chwilowo razem z nim na wsi aż do dzisiaj, do ósmej rano. Jest więcej niż prawdopodobne, że Michaelis nie wie nic o wszystkim aż do tej chwili.	I jakiż żal dorównać może temu, który czuję, patrząc na boleść jego? Prawda, żem tu sercem i duszą całą przyrosła, że dawniéj ani pomyśleć nie mogłam o wędrówce w świat nieznajomy, na stare lata moje. Ale dla niego czegoż-bym nie zrobiła? czegoż-bym nie oddała? Zbawienie duszy mojéj złożyła-bym u nóg Boga za jeden dzień szczęścia jego...	Ona mi się bardzo podoba i wcale się nie dziwię, że się nią tak ludzie zachwycają.	Ale nie jesteśmy sami	Bum-Bum, zaśpiewaj majufes, bo się Żydy kłócą.	Co? panna Janina chora! Mówili mi za kulisami, ale nie wierzyłem, myślałem...	Czy nie rozporządzasz pan środkami, które pozwalają sięgnąć aż do samego dna jego sumienia? Zręczny to człowiek; odgrywa zapewne komedię czelności.	Czy nie wyszła za mąż?	Dlaczegóż więc chcesz ją zdradzić przede mną?...	Do ciebie, zatem, panie... jakże się nazywasz?	Domyślam się.	Doprawdy, że nie mogę. Wolę pozostać. Mam dużo roboty.	I nic mi wcześniej nie powiedzieliście!	Jak się to otwiera?	Już pan skończył?	Masz, Mecenas. Bez kiełbasy chleb swego ślizgu nie ma.	Może to ten sam...	Muszę już, jak widzę, wszystko ab ovoab ovo (łac.: od jaja) rzekł pan Longinus.	Nie ma dla nas snu, kochanie póki nasz lud jest w niebezpieczeństwie. Gdybyście oboje z Dainem Warisem przeprowadzili to, coście chcieli przeprowadzić	Nie wie pan, jak przyjęła wiadomość o samobójstwie?	Nie wiesz kto?	Nie znam was.	Nie.	Oczekiwałam cię, zobacz, stół już prawie gotowy do kolacji.	Ożeniłbym się bez namysłu.	Pan smutny? Nie widać tego.	Panie Bertz Jutro biję się z Bazakbalem...	Zraniony do głębi duszy, cały jeszcze krwawiący od najokrutniejszych ran moralnych, proszę, żeby więcej nie wystawiano na złośliwość ludzką mych najosobistszych uczuć i mych najtajniejszych nadziei. Proszę o spokój, o spokój, który mi jest niezbędny do pozyskania serca panny de Saint-Véran i zatarcia w jej pamięci tysiąca małych przykrości i upokorzeń, które ją spotykały ze strony jej wuja i kuzynki zatarcia w jej pamięci pozycji ubogiej krewnej. Panna de Saint-Véran zapomni o tej przykrej przeszłości. Wszystko, czego by mogła zapragnąć, choćby to był najpiękniejszy klejnot świata albo najniedostępniejszy skarb, złożę u jej stóp. Będzie szczęśliwa i pokocha mnie.	A... ona żyje?	Ach, jeszcze całe dwie niedzieleniedziela namiętność; gniew; gwałtowne, silne uczucie.. Cudny to był człek. Szkoda jeno, że kosterakostera	Ale jej dochodzim	Ależ to absurd	Beatrycze!	Bo mnie pytał o moje życie, a ma do tego prawo, kiedy nam je ocalił Cóż w tem złego!	Bądź nam miłościwy, o łaskawy królu!	Co mam zrobić, kapitanie?	Czy mógłbym prosić czy mógłbym prosić o rys zasady, według której urządzone zostały folwarki pańskie?	Czy ty masz jakieś stosunki w sądownictwie, w prokuraturze?	Czyś cierpiąca?	Cóż to jest za ogród? brzmiała oględna odpowiedź.	Dawajcie ich sam!	Dobranoc, Copperfieldzie licz na mnie.	Dobrze, najdroższy	Dobrze.	Hm!	I ciekawym, co ona zrobi? Bo cały majątek jego.	I właśnie dlatego...	Jakiś drabdrab (daw.)	Jakże cię przyjęła?	Jeśli jest, panie Ganimard, to umknie z Iglicy od tylnej strony, wychodzącej na morze.	Juści, odpowie, bo ano zwiódł niewinowate dzieciątko! Juści, dzieciątko, co z każdym rade szuka krzaków!	Kelner, BierBier (niem.)	Kto za mną, niech przejdzie na prawą stronę sali!	Kupię ci, córko, kupię...	Miałabym jeden triumf więcej.	Milcz i natychmiast zawołaj mi Dagona.	Najuczciwsza kobieta Młode to, piękne i pracuje na cały dom... Bo emerytura jej matki ledwie starczy na komorne...	Niechże niania zaraz idzie i powraca prędko...	No tak, ale to są wyjątki.	No, pamiętaj se, ośle zatracony!	Oprócz ciebie, mój bracie, ja jeszcze drugi i ostatni wiem, żeś powinien.	Panowie! a o wojsku to ani słowa! zawołał Genestas	Panów Cedry i Olbromskiego...	Poznasz inny świat Inaczej zbudowane miasta, inaczej uprawne pola, inne zwyczaje, nawet inne zasady...	Przecie to widać...	Szynion albo inaczej Kainon w Turenii.	Słowo honoru	Słuchaj, pójdziemy razem z tobą!	Tak by było, jak mówisz, Moryc	Te dwa szczenięta, proszę pana, cośmy mieli na podwórku, zdechły. A ten bernardyn uciekł, jak tu robili rewizję.	To byłoby źle	To i ty mi przebaczyłaś?	Tyle jeno, że ziemniaki wsadzone i groch posiany.	Umieram z głodu.	Wiela przysypanych?	Za to sam żeglujesz prostą drogą w czeluście piekieł, nikiejnikiej (daw., gw.) diabeł.. Napisano jest: Mihi vindictamMihi vindictam	Znudziło.	Żeby dzieci miały pieniądze i żeby mogły kupować.
Po takim grogu, Szwejku, będzie się nam dobrze odprawiało mszę polową myślę, że najpierw będę musiał wygłosić kilka słów pożegnania. Msza polowa to nie jest taka zabawa jak odprawianie mszy świętej w garnizonie albo wygłaszanie kazania do tych tam łobuzów. W tym wypadku musi człowiek mieć naprawdę wszystkie klepki w porządku. Ołtarz polowy mamy. Wydanie kieszonkowe, składane. Jezus Maria, Szwejku! Ale też jesteśmy idioci! Wiecie, gdzie schowałem ołtarz polowy? Do otomany, którą sprzedaliśmy.	Oho! A kogo to wszyscy diabli?... O, do stu piorunów! To pani?	Mego wielkiego wikariusza, biednego del Dongo, który winien jest śmierci łotra Gilettiego tyle co ja, porwano z Bolonii, gdzie żył pod nazwiskiem Józefa Bossi; zamknięto go w waszej cytadeli; przybył p r z y k u t y do bryczki, na której go wieziono. Któryś z dozorców, nazwiskiem Barbone, ułaskawiony swego czasu po zamordowaniu brata, chciał znęcać się nad Fabrycym; ale mój młody przyjaciel nie jest człowiekiem, który by ścierpiał zniewagę. Rzucił o ziemię bezczelnika, za co wtrącono go do lochu dwadzieścia stóp pod ziemią, nałożywszy mu kajdany.	Waszej miłości miałem rozkaz powrozy rozciąć. Gdyby zaś wasza miłość porwała się do obrony Soroki, mieliśmy ją przed księcia dostawić po ukaranie.	Rozumiem rzuciłaś teatr i zostałaś panią rejentową, żebym ja się mógł zjawić na świecie, przewidziałaś prawdopodobnie nawet moją przyszłość, a może duch któregoś z wieszczów wystukał ojcu spodeczkiem moją przyszłość? W każdym razie potem, oczywiście, wyszłaś drugi raz za mąż, żebym nie był sierotą bez tatusia, potem oddałaś mnie na wiele lat do internatu, żebym otrzymał odpowiednie kształ­cenie i wyrobił sobie charakter, wszystko teraz rozumiem... że też mi to wcześniej nie przyszło do głowy! Rozumiem teraz, dla­czego porzuciłaś teatr.	Dajże pokój. Już ja to urządzę. Przede wszystkim musisz się po ludzku przebrać. Dziś mamy jechać do klubu i na teatr. Mógłbyś z nami... ale w tych szatach nie sposób. Wiesz co, włóż dziś moje suknie, jak to dawniej bywało. Jesteśmy jednego wzrostu.	Ani jednego słowa! W takich szatkach można robić furorę, ale nie tutaj. Jedziemy do krawca i do szewca.	Bóg wielki, sprawiedliwość czyniący, nie pozwoli tej krzyżackiej hydrze łba do góry podnosić!	Dałem ci do wyboru Amerykę i Tyburn wybierz Tyburn, milady: wierz mi, postronek pewniejszy od noża.	Z pewnością; mam być u niego w tych dniach do podpisania kontraktu.	Ja znajduję to więcéj podniecającém, drażniącém, niż smutném. Gdybyśmy mieli słowo zagadki, życie stałoby się niemożliwém. Kucharki tylko idą do wróżbiarek, aby się koniecznie swéj przyszłości dowiedziéć, aby im prędzéj obrzydła. Nam dano do przebiegnienia drogę tajemniczą, która nęci tém, że cel jéj ciągle się nam z przed oczu usuwa. U celu znajdziemy spoczynek.	Mój drogi przyjacielu, jakżebym śmiał! Przejdźmy do salonu. Nie, za sherry dziękuję panu, panie Chapman. Dorianie, miałeś jakąś nieprzyjemność. Powiedz mi, jaką. Nie poznaję cię dziś.	To dobrze Za kilka dni przyjdę dowiedzieć się znowu o przyjeździe pani hrabiny. Jeżeli jednak za tydzień nie przyjedzie lub nie przyśle po mnie, zerwę umowę. Czekać dłużej nie chcę i nie potrzebuję. Mogę mieć miejsc podobnych dziesięć. Bon jour, madamebon jour, madame (fr.)	Milcz książęca kurwenalio nonsens.) taki elementaler zrobiłbym z twego mleka i popijał go słynnym piwem Kapenów. A pani trafiła na swój numer. Ten Zypcio da pani prażonego bobu. Tym bardziej, że tu jest dla niego kąsek zagadywał, zobaczywszy u Genezypa odruch dość wiele stosunkowo mówiący. Ni mniej ni więcej schwycił Zypcio ciężką butelkę komunistycznego burgunda i zakręcił nią w powietrzu, oblewając sobie kark i perłową suknię księżnej. wiesz, że ci dobrze życzę. Czyż nie trafiłem?	Stwierdzam gwałt, na osobie wolnego obywatela popełniony, ulegam przemocy i zostaję. Powiem jedno, czego szanowny pan dobrodziej za złe mi wziąć nie zechce, bo o pannę Janinę jestem spokojny: otóż jeść mi się chce tak cacanie, że...	Ach, Dorianie, bardzo jestem zadowolony, że tak się na to zapatrujesz! Obawiałem się, że zastanę cię pogrążonego w zgryzocie i targającego piękne pukle swych włosów.	Ani myślę dzięki Bogu jestem dorosły i sam się sobą będę rozporządzał! Ot, co!	Dziękuję ci, Bazyli Wiedziałem, że mnie zrozumiesz. Henryk jest tak cyniczny, że aż mnie przeraża. Ale oto i orkiestra. Straszna, ale gra tylko około pięciu minut. Potem podniesie się kurtyna i zobaczycie dziewczynę, której chcę oddać całe swe życie, której oddałem wszystko, co we mnie jest dobrego.	Tak, bracia to, com widział, daje mi otuchę dobrej przepowiedni, bo święci i rycerze ten sam zawód co ja obrali, zawód miecza. Różnimy się tylko pod tym względem, że oni byli świętymi i walczyli podług przepisów niebiańskiego rycerstwa, ja zaś grzesznik, walczę, jak ludzie walczą. Oni zdobyli niebo, bo Królestwu Niebieskiemu gwałt wyrządzano, a ja nie wiem, co dotychczas zdobyłem, mimo wszystkich trudów i usiłowań moich. Jednak gdybym wiedział, że najdroższa moja Dulcynea z Toboso wolna jest od trosk i cierpień, co ją trapią, los mój znacznie by się polepszył, głowa przestałaby się kłopotać i może bym wtedy lepszą obrał sobie drogę.	To znaczy, Mercedes, że jesteś tak nieugięta i tak okrutna wobec mnie tylko dlatego, że czekasz tu na kogoś, kto właśnie taki nosi strój. A może ten, na którego czekasz, okazał się niestałym; a nawet jeśli byłoby inaczej, to przecież morze jest kapryśne wobec żeglarzy.	Może być krewny, ale oni się z sobą znają, proszę jegomości! At! co tu gadać długo... Niech pan napisze, że chory, że nie pojedzie, i raz temu koniec zrobić... rzekł Aron z pewnem rozdrażnieniem. Na co tu w bawełnę obwijać? Ona na jegomości poluje, chce się wydać... jegomość jest słaby... da się złapać, a potem co? czy panu spokój nie miły? A! co za los dla panny Lorki! a! panie!	Wcale nie. Jeżeli wasza dostojność, jako faraon, ograniczyłbyś się na komenderowaniu wojskiem, musiałbyś zaledwie kilka razy na rok przyjmować udział w nabożeństwach, bo w innych razach zastępowaliby cię arcykapłani. Lecz jeżeli chcesz poznać tajemnice świątyń, musisz składać cześć bogom, gdyż oni są źródłem mądrości.	Masz nadzieję! proszę, rozmów się szczerze sama z sobą. Ostatni to raz bez wątpienia będziesz miała po temu sposobność wobec mnie. Mówisz, że mnie kochasz, wierzę ci. Otóż, podejrzewam cię; czy twoim zamiarem jest, abym odjechał i aby czas oddał ci sprawiedliwość?	Tak i ja myślę, a nawet wiem doskonale, bo bawiąc z tobą przez lat parę we Włoszech, sam to widziałem, żeś na zrywaniu róż i fiołków twojej młodości nie trawił.	W czasach, kiedy kochałam się w nim. To był dziecinny szał.	Więc przyznajesz, że szukałeś rozrywki, zadowolenia próżności, zabijałeś jałowy dzień tak samo jak ja?	Zbyt lubię czytać książki, abym je pisał, panie Erskine. Zresztą, napisałbym może powieść tak piękną, jak perski kobierzec i równie nieprawdziwą. Ale publiczność angielska czytuje tylko dzienniki, podręczniki i encyklopedie. Z całego świata Anglicy mają najmniej poczucia dla literackiego piękna.	A można! I najlepsze na to exemplumexemplum (łac., r.n.) sto pięćdziesiąt (sta: daw. D. wyrazu sto). my chleb u nich jedli darmo jako te małe dzieci, co nic nie robią, a dostają nie tylko swoją rację, ale jeszcze w dodatku i łakocie. A że teraz król jegomość prosi tego, co my już od lat półtorasta powinni byli dawać, to krzyczym, jakby nas kto żywcem ze skóry odzierał. I wiecznież będziemy jako te liche minoresminores (łac.) M. lm. od wyrazu krnąbrność. i burdy, i bunty. A! Serce się wzdryga na takową ingratitudinemingratitudinem (łac., B. lp) niebezpieczny. casusiecasus (łac.) M. lm od wyrazu heroj: heros, bohater..	Ach, tak	Ale w potrzebie, mówisz waćpan, że i szablą potrafi się zastawić?	Co też ty mówisz! W srebrnym płaszczu topnika nie ma ani odrobiny srebra; on jest cały pokryty pęcherzem powietrznym. Pęcherz ten trzyma się mocno włosków pokrywających jego ciało, a światło i woda sprawiają, że wygląda jak srebro.	Gdyby się zamknęło niepotrzebnie, to moi hajducy wam drzwi wyłamią, odparł wojewoda, jam człek uparty.	Hale! kiej cię to z czym wydałam? Dziw mi jeno, żeś to się ważył, Jezu!	Nie waż się Nie trzeba.	No, przecież nie babkę? Pan umyślnie pyta, żeby uwolnić się od odpowiedzi, ale się to nie uda! Kocha ją pan?...	Patrz: włosy mi się ciągle rozlatują	Zdaje się nawet	Znacie mię przecie, a raczej znaliście cokolwiek przed kilkoma laty. Od tego czasu posunąłem się dzielnie w kierunku raz obranym.	Bo widzi pan, drogi panie, włamywacz najpierw starałby się zabrać te gobeliny i te obrazy, których sława jest powszechna.	Najświętsze słowo honoru, tysiąc dwustu. Powiedziałem dwa tysiące na intencję papierników i drukarzy, którzy tam stoją. podjął głośno.	Są jeszcze dobre na świecie, są!...	Ależ nie. Na pozór jest nawet dobrze wychowany.	Broń Boże! Chodź za mną, pokażę ci, co masz czynić.	My tu sobie filozofujemy, rozprawiamy, a naokoło krew płynie. Człowieka nieustannie mordują Nie zniosę dłużej, nie mogę.	Nie Ciągle myślisz tylko o żarciu! Nie, nie czuję ani śladu pasternaku. Tabaki zresztą też nie. Czuję sporo fajek i papierosów, a nawet kilka cygar. Ale tabaki brak. Musimy poczekać, aż powieje wiatr od południa.	Niech babcię moje słowa nie obrażają: odpowiedziałem w tonie jej słów. A teraz proszę o motywy.	Panie nie pora na to, żebym miał pana nudzić moimi skargami. Gotów jestem zrobić wszystko dla wspólnego ocalenia.	Rzecz dziwna wchodziliśmy przez jakąś plugawą sień w jednym z nadrzecznych domów, wychodzimy zaś tą piwnicą o parę kilometrów na wschód, w czystym polu!	Słowem, pospolitość uważa pan za stan ujemny?	Więc cóż robić?...	Więc śmielej już spytam, o czym była rozmowa?	A czemu nie.	A czy pan wie, ilu sposobnościom pozwoliłem uciec, ile utraciłem marzeń, które zaszły mi drogę? Pokiwał głową z żalem.	A jak koniec, to co? Koniec to dobra rzecz. Od dzieciństwa koniec nas nęci, kończyć napędzają; my sami	A jednak długo cię nie było A to niedobrze.	A pospolite ruszenie kaliskie?	A probówki?	A teraz już minął?	A to myślisz, że tam łodzi nie strzegą i hasła nie mają?	A ty?	A w końcu co myślisz uczynić?	A! Skrzypiąca deska w spiżarce! Teraz rozumiem!	Ale szkoda, ta graniasta to sielnasielna	Ależ to Anna, nasza towarzyszka!	Byle chciał, to jużci że i potrafi wszelako nie o byle coście prosili.	Być może, choć ja osobiście wątpię, żeby to był Indianin. Ooo! Słyszeliście?	Chodźmy go zobaczyć	Czy to coś takiego... co by mnie mogło przestraszyć?	Dlaczego cudaczny?	Dlaczego?	Ech, co tam!...	Ich, Jude bin Fresser ohne keine Menschenwürde.	Idźcie z Bogiem	Ja ci nie mówię, żebyś przysięgi nie dotrzymał	Jaka Jagienka? Waszej przecie było Małgochna?	Jo go ta nie więze...	Kogo mam zaanonsować?	Kogo tam diabli przynieśli?	Królu mój, panie mój, w twe serce ja wierzę jak w Boga! bogdajby tylko intryganci przewrotnemi jakiemi i chytremi podszeptami mi go nie odebrali.	Który wydobył rachunki sklepowe...	Mnie?!	Mogęż ci ją dać, gdy sama jéj nie mam?	Myślałam, myślałam, ale prawie że bezskutecznie. Może byśmy utworzyli związek ludzi pożytecznych.	Najmilszy mój! wyrzekła Terenia.	Nie będzie już nic z Urbańskiego.	Nie mogę zgadnąć, co on powiedział.	Nuoširdumas Kaip negerai, kad visi negalime kartu mokytis! Be mokslo žmogus, lyg aklas, vaikščioja po pasaulį, nieko nežinai. Išmokęs žinai, iš kur atsiranda ledas ir lietus, iš kur debesiai, žinai, kodėl dienai praslinkus užstoja naktis	Po to cię sprowadziłem, żeby cię nauczyć.	Portret, Teatr odparł	Potrafię. Nie święci garnki lepią!	Religia, Wojna, Zaświaty mówił	Tagi ar tu nieko ne patėmyji namuose?	To właśnie głupstwo...	Trochę lżej.	Ty także, margrabino.	W gruncie to dobra kobiecina, ma nawet pewne poczucie humoru. Mój Boże, nie sądzę, aby zgłębiła Krytykę czystego rozumu, ale nie jest przykra.	Widziałem, lecz nie wierzę.	Żadnego nie mam wykształcenia.	Żeby nie Horpyna, to my by nie przeszli	Żywego.
Jeden tam jest królem, drugi księciem, inny znów rycerzem; ten kupcem, tamten żołnierzem; jest tam i sędzia i ojciec duchowny i inne różne stany, stosownie do przedmiotu; a jak się komedia skończy, to wszyscy oni są równi sobie. To samo, mój przyjacielu, dzieje się i w życiu; i tu są królowie, książęta, rycerze, sędziowie, żołnierze i jeszcze więcej różnych stanów, nie przymierzając, jak na teatrze. Wszyscy odgrywamy swoje role, póki tu jesteśmy, a jak śmierć nadejdzie i obedrze nas z tego wszystkiego, co nas między sobą wyróżniało, wszyscy zarówno idziemy do grobu.	O, proszę mi nie przerywać otóż lokal na ulicy Freta jest. Urządzenie zaś introligatorni można kupić używane, sądzę, za jakieś dwa do trzech tysięcy. Co zaś dotyczy kapitału obrotowego, jest on zbędny. Skoro będzie pan miał firmę, dostanie pan kredyt. Czy nie znajduje pan, że mam rację?	Wiedzieliśmy zawsze, że jest wiekiem zdziecinniały, chociaż nie brak było ludzi, którzy częstokroć posłuch jego słowom dawali... Ale teraz obawiam się, czy szaleństwo jego nie przekroczyło dozwolonej prawem miary...	Pani hrabina nie chce tańczyć ze mną?	Aj! jak ostro i strasznie! Być może, że ta zgraja nie jest tak zła, ani nikczemna, tylko trzeba ją obserwować bez uprzedzeń; nie mówmy o tem, to temat do dyskusji obszerny bardzo, za obszerny!... Długo byłaś w teatrze?	Czy pozwolisz, abym spędzał z tobą cały ten czas, jaki poświęcałem twojej pani?	Religia, TajemnicaTajemnica jest istotą metafizyki Jedynie u nas tajemnica została uszanowana i wywyższona, i to nie w symbolach, ale w rzeczywistości bezpośrednio danej.	Znam również Don Diega de Liana jest to bardzo bogaty i znakomitego rodu człowiek, ma syna i córkę, lecz od czasu, jak owdowiał, nikt dotąd córki jego nie widział nigdy, choć odgłos powszechny niesie, że jest ona nadzwyczaj piękna.	Ależ bynajmniej, bynajmniej. Powiedziała mi przy deserze: „Przepadam za krasomówstwem. Szlachetna przemowa mnie porywa”. Nie mogłem oświadczenia tego wziąć do siebie. Prawda, że tegoż rana miałem krótką przemowę, ale kazałem ją ułożyć memu adiutantowi, oficerowi artylerii. Był on, niestety, krótkowidzem; napisał tekst tak drobnym pismem, że nic porządnie odczytać nie mogłem... Pojmuje pan?	Poniekąd tak... i on mi trochę czasu zabiera ale wiesz, że coraz więcej zniechęcam się do niego.	Pozwólże waść skończyć. Tak tedy nie ma jej u Krzywonosa ni w Kijowie, więc gdzie jest?	Co znaczy, że otrzymywałabyś pani 600, 800, naj­wyżej 1000 złotych rocznie.	O święty, ten tyczkowaty dureń, co podobny jest do wielbłąda, gada, że jestem synem sahiba.	Być może; ale ty teraz idź, rozsiodłaj konie, zabierz naczynia i worki i przynieś tu. A nie bój się, bo strzelba cię obroni.	Nie o chorobę tu chodzi, panie merze; ale pan równie dobrze umie leczyć kieszeń jak ciało; przyszedłem więc poradzić się pana w sprawie, jaką mam z jednym-tam z Saint-Laurent.	Wcale nie żałuję! Gdybym mogła, jutro zrobiłabym to samo. Tylko próżna, samolubna cząstka mego „ja” narzeka i płacze tak niedorzecznie. Proszę cię, nie mów o tym, już przeszło. Myśląc, że śpisz, jęknęłam po cichu za moją jedyną ozdobą. Jakim sposobem się obudziłaś?	Wątpię istotnie, aby ziemia mogła stać się kiedykolwiek rajem; ale pewny jestem, że stan ludzkości fizyczny i moralny ogromnie polepszyć się może...	Ach! To się dopiero nażremy! Ale co za bezczelność, Turkey, blagować o naszej punktualności i naszym zapale!	Czy i szpital jest opłacany przez kasę majątkową?	Na mą cześć niech się nie spodziewa, że go będę cmokał po pantoflu.	To przynajmniej zapłać temu smykowi; nie mam ni paisa przy duszy, a on przyniósł mi nader ważne wieści. Hej! Przyjacielu całego świata, jakaś wojna się kroi! Dobrześ przepowiedział.	Rozchodzi się tylko o pieniądze. Nie ma pieniędzy.	Eh, do jakiego, u  diabła, pałacu chcecie panie, żebym was prowadził kiedy to, Boże zlituj się, nędzna chałupina, gdzie mieszka ta prześwietna Dulcynea.	Biedaczek, nie zniesie takiej zmiany położenia On chce wstąpić do wojska.	Było 2600 ogółem wiary, w Mantui pod Wurmserem siedzącej. Z nich to załoga. Że wódz zabrał oficerów zdatnych, więc imion między nami znajomych nie było. Przyszła potrzeba atakowania Werony, kiedy już generał Balland pięć dni bronił się przed Wenecjanami, zbuntowanym motłochem werońskim i chłopstwem z okolic. Po całych dniach bili z fortów Saint-Pierre i Saint-Félix, z cytadeli. Posłali zdrajcy Wenecjanie po Laudona, żeby ich przyszedł ratować.	Cóż się takiego stało? Ja nic jeszcze nie rozumiem...	Dobry czas na miądlenie. Zlezę przy nich, bo jest tam i Jaguś moja.	Drap sam siebie. Jeśli zdrapiesz własne pryszcze, zniszczysz, co w tobie jest najlepszego.	Nie, Nabie Mam do zrobienia takielunektakielunek	Oświadczyny, Podstęp piwnica, lochy. zamknąć, ale ci jej pohańbić nie wolno!	Choć to Kmicic mówi, choć Kmicic ostrzega, niechże mu wierzą, niech się poradzą z innymi pułkownikami i zastanowią, że w kupie będą mocniejsi. Powtarzam, że hetman już w drodze, a ja panu Wołodyjowskiemu nie wróg.	Cóż to ma jedno do drugiego? Tego waszmość przez to nie uderzysz.	Po dniu świeższą i jeszcze może piękniejszą się wydaje dla tych, co tego rodzaju piękności lubią.	Ja sądzę, że to nie ulega wątpliwości.	Ja zaś tu siedziałem i rozmyślałem nad tym, że ci ludzie tak szczęśliwi i weseli w wieczór naszego przybycia, mogą, po tej tutaj pustce sądząc, rozproszyć się, i umrzeć, ulec jakiej bądź niedoli. Dawidzie! Czemu mnie Bóg pozbawił ojca przez te ostatnie dwadzieścia lat!	Torę ratować z pożaru. No, no Ale właściwie po co? Można sparzyć tylko palce.	Nie. W ciągu tych dwóch dni nie było nikogo.	Nie. Tutaj nie mieszkali. Przywiódł ich tu, nie wiem dla jakich celów, mąż w legendzie Starym Człowiekiem nazwany.	A byli. On się nudził w tym żydowsko-niemieckim morzu, a ona robiła sensację swoją urodą i wykwintem. Była także i Smolińska.	A to wy, Anna, jakże się macie?	Chodź no, chłopcze! Powiedz z ręką na sercu, czy nie udawałeś czasami ducha, żeby rozweselić pannę Rottenmeier?	Jesteś u siebie A oto mój powóz W ten sposób streszcza się dla każdego z nas przyszłość.	Moje prawo znam i nie potrzebujesz mi go waćpan przypominać.	Nie mówiłem tego...	Orki już nie było	Trudno bo się od tych arcydzieł oderwać! mówił znowu prześlicznie! wybornie! Strój nasz, dawny, choć niewygodny i śmieszny, bo nas od reszty Europy na jakieś tatarskie plemię wystrycha	Widać z niego, że ktoś śledzi łąkę i przyległe do niej pustkowia i trzęsawiska	A omijaj Rozłogi! jeśli zaś spotkasz Bohuna, nie gadaj, żeś mię widział, słyszysz?	Czyż nie wiesz?... Mam ci opowiadać?... Przede wszystkim sprawa z panem Chaumontel...	Darujcie, czekałem dwa tygodnie. Może nie macie czasu?	I w tym się cosikcosik (gw.) zająkał stary Bylica.	Mam do pana interes.	Niceśmy nie uradzili, bo nic nie potrzeba.	Nie ma, nie ma, nie ma, nie ma	Nie żyje!	Pcha mu się mokrą chustkę pod szyję.	W miarę jak tracę wszelki gust do wojny, zaczynam go nabierać do dyplomatyki.	Zatem nie rozumiem, dlaczego pan wprowadził w błąd organa sprawiedliwości. Po cóż zatajać czyn, który pan miał prawo popełnić w usprawiedliwionej obronie własnej?	A to co znowu! Słyszane rzeczy! Na wizycie?	A dawno, coś na jesieni! Zimowałem se u miłosiernych ludzi, we dworzem przesiedział zły czas.	A kwiat lilji na ramieniu?	Ależ... to niepodobieństwo!	Będziemy mieć oczy szeroko otwarte i palec na spuście. W drogę, kamracie!	Co tobie Salomonie?	Ferruccio! Dziecko! Co tobie?	Mógłby mnie uleczyć z podagry!	Na Zatybrze.	To służysz u kogo?	A dobrze, miałam chęć pojechać trochę sankami.	A jakże. Nieszczęśliwa bo nasza chłopska dola!	A jeżeli ja każę?...	A no! Gdzież on teraz siedzi, ten mizantrop?	Bankier...	Biedacy! Niewinne jagniątka!	Czyby kto zachorował?	Dobry wieczór	Dobrze więc A teraz ruszajmy z powrotem.	Dokąd?	Doprawdy?	Finlandczyk tęskni za swemi bagnami, a Eskimos za swoim śniegiem!	Gdybyś o tym wiedział?...	Głupiś!	Honor	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	Jakim czołem śmiałeś mu stanąć przed oczy? Czyś oszalał? Chciałeś policzka?	Jejmości zawsze smakowali ułani. Wiem, wiem...	Miranda z którą	No i...?	Potem będzie sobie rządził państwem i powiększał armię bez pieniędzy	Przeciech zawżdy sama chodziła...	Prędko, Berenice herbaty! Zrób herbaty!	Spieklibym w polu.	Szpigelman?... Ach, prawda!... Zapomniałam o nim. Powiedz mu, niech przyjdzie później... Czy papo wstał?	Słowo, Czyn rzecze Don Kichot	Tak,	Tak.	Trzeba koniecznie?...	Tę samą drogę i ja przebyłem w ciągu czterdziestu godzin, a jutro o dziesiątej rano muszę być w Londynie.	Widziałeś waćpan naszą konnicę?	Zaiste, zajęcie godne mizantropamizantrop mruknął Decoud zjadliwie.
Nie chce nawet iść za mąż, jak sama mówiła, dopóty, dopóki nie ujrzy zielonego promienia.	Nie o to idzie, tylko o to, że tu by mi grać przyszło nie tylko o swoje szczęście albo nieszczęście, ale i o szczęście drugiej osoby. Zresztą, prawdę powiedzieć, obawiam się dawać pierwszy krok na jakiejś drodze stanowczej, bo dawszy go, trudno zgadnąć, gdzie i jak daleko się zajdzie. Wiem to z doświadczenia moich sąsiadów, którzy, będąc w tym położeniu, pozachodzili na takie drogi, na których znaleźć się kiedykolwiek nigdy się przedtem nie spodziewali. Pan Chojnacki kilkunastoletnią sławę swoją zagubił przez romans i kto wie jeszcze na czym się to zakończy. Pan Fredro lat dwadzieścia tułał się za granicą pomiędzy cudzoziemskie narody dla jakiejś Włoszki, z którą się nigdy nie ożenił...	O, tylko pozbądźmy się tremy, wówczas będziemy mogli rozejrzeć się swobodnie, bez chloroformówchloroform lecz niezaprzeczoną wyższością na punkcie psychologii i humanitarnych, ideowych dążeń. Nasza wyniosłość rodowa, wyrosła na zamierzchłej tradycji, stawia nas na wyższych piedestałach, popychanych w górę przez miliony i tytuły, rzadziej przez osobiste cenne zalety. Na takim tradycyjnym, uświęconym przez sferę monumencie stoi często osobnik bez wartości, niewytrzymujący porównania z członkiem sfer społecznie niższych. I niechże tych dwoje ludzi zbliży się z sobą poczytane to zostanie za mezalians, ale orzeczenie to stosować należy do sfery społecznie niższej z powodu kultury osobistej, nie tradycyjnej. To nie jest bagatela, to już kwestia, która nasuwa tysiące porównań	Ano! Widzisz, nic nie pomaga! Przygniótłbym stufuntowym ciężarem, podłożyłbym pod prasę, nic nie pomoże: znów się podniosą. Nie masz wyobrażenia, jaka to uparta szczecina.	Nie, nie! nie mogę tu zostać sama ani na chwilę.	Ja też, choć buławy nie rzuciłem, nie chciałem w zdradzie rąk maczać. Com wycierpiał, miłościwy panie, Bóg jeden wie! Patriota, KobietaWiłem się z boleści, jakby mnie żywym ogniem palono, bo i dziewka moja, chociaż już po owym rapcierapt (z łac. raptus) tu: ugoda, zgoda. między nami stanął, teraz mnie zdrajcą okrzyknęła, jako plugawym gadem pogardziła... A jam przysiągł, jam przysiągł nie opuszczać Radziwiłła... O! ona, miłościwy panie, choć niewiasta, rozumem męża zawstydzi, a w wierności dla waszej królewskiej mości nikomu nie da się wyprzedzić!	I ja byłam taka A teraz, kiedy Wiktor zostawił cię samą, czyż nie stałaś się z powrotem młodą dziewczynką, spokojną, bez rozkoszy, ale i bez cierpień?	Te smarkate zrobiły bunt przy obiedzie i nie chcą jeść zupy kartoflanej Niechże pani pójdzie do nich i użyje swojej powagi...	To nic, to powietrze i... ja nigdy tyle nie piłem.	Wierzę a jednak nie mogę udzielić pani najmniejszej nadziei otrzymania miejsca wraz z dzieckiem.	Któż mu to las wytnie, jak nie Lipczaki?	Nie boli?	Nie nie, panie, nie wiemy.	Nie rozbierę więcej, to darmo. Mateusz to by pewnikiem poredził.	Nie takich panów widziałam a też człowieka umieli uszanować.	Nie wolno!	Nie! Ten drąg. Potem pochwycić linę, którą pan mi pokazał tam w tyle...	Nie, nie, dosyć! Nie chcę nic więcej widzieć! To nad moje siły!...	No, wójtowa. Jakoż to ma być? Sam król was prosi, a wy nie i nie.	Oni nie jadą do Polski, tylko odwożą nas do granicy i wrócą.	Panowie godzina już upłynęła odkąd tu się znajdujemy i zakład już wygrany; lecz trzeba pokazać, co umiemy, a w dodatku d‘Artagnan nie opowiedział nam swojego pomysłu.	Tak, mój Bóg już umarł, nie mam nic do stracenia. Chce mi się teraz poznać prawdziwe życie. Musimy stąd uciec.	To idjotyczne, tak się widywać tylko u innych. Skoro pan nie chce zjeść ze mną obiadu u ciotki, czemu nie miałby pan przyjść na obiad do mnie?	To, co mówisz, nie ma najmniejszego sensu Mémé nie ma w sobie nic zniewieściałego, nikt nie jest bardziej męski.	Tu miejsce jedynie na irracjonalizm Nie ma co się dziwić. Szczyt świadomości musiał doprowadzić do przesilenia w beznadziejności. Obecnie pozostał wóz albo przewóz. Oczekujemy walnej katastrofy z jednej minuty na każdą następną.	Ty mnie nie rusz, funio!	Wszelako przedtem pan Zagłoba kazał go obszukać, jeśli jakowych listów przy sobie nie ma. Jakoż znalazło się pismo hetmańskie, z którego dowiedzieliśmy się, że gdyby nie Kmicic, to by nas do Birżów nie wywożono, ale nie mieszkającmieszkać (daw.)	Zwiodłam że kiedy Jegomości, spytała żona ze słodką wymówką. Nic przecie dotąd nie wiedziałeś, a to już od czterech miesięcy. Pytałam się znachorek, starej kowalowej i Elżbiety, niéma wątpliwości.	Jesteś najdoskonalszym z Misiów. Odbijałom już setki starszych braci twoich i osądzam bezstronnie. Nie zrozumiesz dzisiaj tego, co ci powiem. Może kiedyś... Jesteś Przyszłość jest twoja. Trzymasz ją w twoich miękkich, szczęśliwych łapach. Lecz na to, by ją wykorzystać, jak należy, musisz sam siebie znać. W tym pragnę ci dzisiaj dopomóc.	A jak stanę, to niech i pani stanie.	Chcesz pani więcej zarabiać, czy tak?	Co to jest: „chańska robota”? Puśćcie mnie, jestem żoną terchana, wszędzie mogę wchodzić! Zsiadła z konia, a jej niewolnicy, chcąc usłużyć pani, zaczęli rozpychać straże i kołatać do bramy.	Oho! Widzę, że chwyt masz zawdy tęgi! ileż to lat będzie... trzydzieści czy czterdzieści... jak rozwaliłeś mi głowę na jarmarku w Peasmarsh?	Skąd pani wie?	Ty jesteś don Rodrigo de Castro?	Widzę, że pan wymowny jesteś tylko w listach do pensjonarek.	Więc dzisiaj my napadnijmy ich, korzystając z nieładu!	A Kazio nic?	A niby od czego?	A pogańców siłasiła (starop.)	A to możliwe.	A w dymnikach!	Ach! To ty, hrabio!	Baryłka, chciałeś powiedzieć	Czy Mela chce wyjść za pana?	Czy nafta lub benzyna mają wartość jako środek odkażający?	Cóż ty zrobisz, Beetle?	De Wardes, wiem o tem	Dlaczego?	Do Anglji	Dobre warunki?	Doskonale. Widziałem, jak sahib Jang-i-lat (naczelny wódz) przybył na wielką ucztę. Widziałem go w gabinecie sahiba Creightona. Widziałem, że obaj razem odczytywali rodowód białego ogiera. Słyszałem nawet sam rozkaz rozpoczęcia wielkiej wojny.	Drażnisz mnie, mój drogi!	Drobna szlachta? zapytał hrabia zamyślony.	Fil, uspokój się, bo cię za drzwi wyrzucę Płynnie powinien czytać każdy człowiek. Wymaga tego godność obywatela...	Gdybyś ty był taki jak ja myślę tobyś choć polano drzewa przyniósł czasem Motrunie, a pod noc tobyś mógł na chatę naglądać; niechby miała do kogo choć słowo przemówić.	Gdzie psów jest wiele, kaczkom się bieda ściele	I piliście trochę, to zaraz widać A taksę znacie?...	Idź do Selima!	Idźże mi ty precz! zawołał. Jak śmiesz z taką sprawą przychodzić do mnie? Syn twój był między tymi buntownikami, winien jest i pójdzie z innymi w Sybir.	Ja... mogę	Jakto poznałbym?	Jest ich z górą trzystu	Józka, czemu się to na mnie boczysz? Chodźże	Muszę	No i widzisz!	No, jakto, chorował pan chyba! Tak schudnąć! A może pan zajmuje się jakimś sportem?	No, to jasne! Tę sprawę...	O, na pewno.	O, za pozwoleniem!	Powiada, że te wystrzały	Proszę obostrzyć kontrolę!	Przebaczam wszystko. A właściwie niegodny jestem tego, by komuś coś w ogóle przebaczać, a tym bardziej tobie.	Przebierz się pan za minstrela! to nierównie piękniej	Przepraszam pana! Tak właśnie, Traddles Tak właśnie, Traddles, jurysta.	Przy pomocy Bożej, wiele jestem pewna, że tybyś mu wiele pomógł? że tybyś go ocalił!	Rozporządzaj pan mną do woli. Zrobię, co pan zechcesz.	Skończyłem.	Sądzę, wielmożny panie, że dobrze byłoby zawinąć do któregoś z portów na wybrzeżu.	Sługa waszej książęcej mości.	Słyszysz pan! zawiadowca rozmawia z sobą.	Tai, vaikine, ne nuo šiandien, ne nuo vakar. Ir tai ne vienoje vietoje apie tai girdėjau, ir nuo tiek metų ta kalba nepasibaigė.	Tak zeznaje Pułjan.	Tak, zmieniłem to wszystko	Testa! towarzyszył jej razem i Biance. On też litość miał nad opuszczoną przez wszystkich, boś i W. K. Mość w Wilnie ją nieludzko przyjął, choć mu dawniej była bardzo drogą.	To całe jej szczęście. Patrz pan tylko, jak ona podnosi i opuszcza lornetkę! Goriot przebija się we wszystkich jej poruszeniach	To ja Można zanocować u was?	To ja zostanę!	To jest skryta rzecz i może już na zawsze tajemnicą zostanie, choć ludzie dużo o niej gadali i na nowo gadać o niej będą, skoro teraz umyślnie przyjechał tu ów kupiec wenecki, aby dociekać, co się z tym jego bratem doktorem stać mogło. Palec boży odkryje pewno zbrodnię, jeżeli to zbrodnia naprawdę była, a wszystko mi jakoś mówi, że, wierę. była.	To nic to pewnie cygańska sprawa. Ten czort cyganica w oko mu wpadła: będzie prosił za kowalem...	Trzy dostaniesz jutro, jak oświtnieoświtnąć (daw.)	U Wojcieszkowej, na Starym Mieście, wpodlewpodle (dawn.)	W czymże to my przypominamy podłoże	W razie przeciwnym dla; w celu. przyzwoitości)	Wawrzek, psia twarz! weź-no Mimi i jaką drugą bakalię i zrobimy mały chórek.	Wiecie wy, moje pannice że wolałabym moknąć na deszczu, niż łykać oddechy tych marszandewenów.	Właśnie, że w Taurogach.	Z respektem! piękna głowa! rzekł stary podagryk trąc kolano... z respektem.	Ze zełotym medalem	Łatwo sobie możesz owo gaudiumgaudium (łac.) zauważył Rekuć.
Nic łatwiejszego; przypuśćmy, że wiesz pani wcześniej, jakiej trucizny zamierzają użyć przeciw pani, przypuśćmy, że będzie to na przykład brucyna...	A czy pani Sylwestrowa widziałaś, jak to ona w czasie nabożeństwa, strzelała oczyma po kościele?	To mnie wcale nie dziwi. Nie potrzebuję waszej wysokości mówić że niewiele mam wspólnych poglądów z moim kuzynem. Łatwo wasza wysokość zgadnie, że w przeważnej ilości rzeczy zgadzamy się jak dzień z nocą. Ale muszę powiedzieć, że gdyby ciotka zaślubiła starego Norpois, na ten raz byłbym zdania Gilberta. Być córką Florymonda de Guise i zrobić taką partię, to, jak powiadają, koń by się uśmiał; cóż jeszcze mam powiedzieć?	To zależy od pani.	Boję się żebyś na tem nie sfiksowała co ci to jest?	Hej, żeby ja był młody! Ale ty się pokrzep, bo już widzę, jako będzie: Pojedzie, ostrogiostrogi dziś popr.: zyska., gdyż tam granica blisko i o Krzyżaka nietrudno... Jużci wiem, że i między Niemcami bywają tędzy rycerze, a żelazo od jego skóry nie odskoczy, ale tak myślę, że byle który rady mu nie da, bo to jucha do bitki okrutnie sprawna. Patrzże, jako Cztana z Rogowa i Wilka z Brzozowej w mig potarmosił, choć to przecie, mówią, chłopy na schwał i mocarne jak niedźwiedzie. Przywiezie on swoje czuby, jeno Jurandówny nie przywiezie, bo i ja gadałem z Jurandem i wiem, jako jest. No, a potem co? Potem tu wróci, bo gdzieżby miał wracać.	Wykorzystamy to, które znajduje się na zdobytym przez nas stanowisku. Do ataku!	Zwykle autorzy posługują się jednym z trzech sposobów: albo wynajęty bandyta terroryzuje posiadacza dokumentu i odbiera to, na czym autorowi zależy, albo autor upaja posiadacza do nieprzytomności, a wtedy inny jego bohater ma już zadanie ułatwione, bo po prostu wykrada dokument, wreszcie trzecim sposobem, używanym przez autorów nielubiących łatwizn, jest wyłudzenie w sposób podstępny i skomplikowany.	Okrutniem rad, że waszmości widzę i sławnych przyjaciół Jakobym brata zobaczył! Możesz w to waszmość wierzyć, bo ja symulować nie umiem. Prawda, żeś mnie szpetnie przez łeb przejechał, aleś mnie potem na nogi postawił, czego do śmierci nie zapomnę. Przy wszystkich to mówię, że gdyby nie waszmość, to bym się teraz za kratą kołatał. Bodaj się tacy ludzie na kamieniu rodzili. Kto inaczej myśli, ten kiep, i niech mnie diabeł porwie, jeśli mu uszów nie obetnę.	Uczułem się dotkniętym, że mnie pan traktuje, jak zwykłego zbrodniarza. Upokorzyło mnie, iż przyszedłszy tutaj, pozwalasz sobie pan przetrząsać wszystko pod nosem moim. Gdyby nie to, że stałem przed lustrem, nie obróciłbym się do pana tyłem. Zamiarem pańskim było obejrzeć guziki kamizelki mojej.	Oo... czułabym się nader nieszczęśliwą, gdybym nie zdołała napełnić cię ochotą wielką, drogi księże Hieronimie. Jeśli zaś idzie o możność, to wiem dobrze, iż możesz, i to bardzo nawet możesz. Tedy nie sprawi ci trudności wyzwolenie biednego braciszka. Wystarczy, jeśli podarujesz księdzu Peruczce osiem kazań wielkopostnych i cztery kazania adwentowe. Ułóż ten tuzin kazań, księże Hieronimie, ułóż na poczekaniu. Cóż to dla ciebie, drogi księżuniu, kazanie? Możesz wytrząść z rękawa, ile chcesz, i czynisz to nawet z wielką przyjemnością. Zabierz się do roboty co prędzej, a ja przyjdę po nie sama do twej celi u Świętego Innocentego. Ksiądz Peruczka uwielbia niezmierną wiedzę twoją, drogi księże, oraz twe zasługi i uznał, że tuzin twych kazań dorównywa wartością cenie osła. Skoro je tylko będzie miał, niezwłocznie cofnie skargę. Sam mi to powiedział. Cóż to za trudność napisać tuzin kazań, zważ tylko, a przyrzekam solennie, że sama napiszę na końcu każdego... amen! Trzymam cię za słowo, drogi księżuniu... prawda?	Ojczyzna, Plotka, Rosja, Zdrada ostrzeż pan Wokulskiego (nie ode mnie, tylko od siebie), że ten jego wspólnik Suzin to wielki hultaj i zapewne niedługo zbankrutuje... Ostrzeż go pan, bo szkoda człowieka... Zawsze Wokulski, jakkolwiek wszedł na fałszywą drogę, zasługuje na współczucie...	Et, co tam pranie! Niech no pani pomyśli o króliku. Będzie z pewnością tłusty i młody. A ma pani cebulę?	Ma pani rozkoszny pokój	Tak jest! Don Żuan robi na mnie wrażenie komiwojażera, który na gwałt umieszcza próbki swego towaru, gdzie może i jak może, byle jak najwięcej.	Tak, bo ani ja, ani żadna z właścicielek biur infor­macyjnych nie mogłybyśmy sumiennie przyrzekać pani lekcji wspomnianych przez panią nauk...	Wszak spotkała już pani pana Niepołomskiego?	Niezawsze, mój naczelniku, przekonałeś się już, że na córkę liczyć nie można.	Tak, to ja kto taki chce się ze mną widzieć?	A dokąd to się wybieracie?	A mała jak się ma?	Czy to przydomek?Czy to przydomek? spytał złośliwie Merlin, spoglądając na Lucjana i na Finota.	Dobrze, dobrze, drogi Gaetano. Rozmowa z tobą jest niezwykle zajmująca, a ponieważ rad bym z tobą gawędzić jak najdłużej, więc płyńmy na Monte Christo.	Nie mam, jaśnie pani	Tak, pani, po części i uczniami.	Wszystko się urodzi, obaczysz, co i pszenicę miała będziesz na placki.	Dobrze, dobrze! Jedź pan na tyle, na ile zechcesz! Wyładowanie statku zabierze najmniej sześć tygodni, więc dopiero za trzy miesiące będzie mógł wyjść w morze... Ale trzeba, żebyś pan był z powrotem przed upływem tego czasu. „Faraon” nie może wypłynąć bez kapitana.	Ale gdzież tam! Ręczę, że nie ma nic na tym.	Człowiek boży otworzył mi oczy, pokutnik jako ja, począł, oczów nie podnosząc, pytany. Z nieba miał objawienie... Pokuty tak srogiej jak grzechy, któremi ziemia skalana, żąda Bóg...	I nie potrzebujesz obawiać się tego. Jutro wpłynie nam pięć tysięcy rubli, za które można prowadzić dom przez pół roku... choćby przez kwartał. Za parę miesięcy...	Nie mów, jeśli ci to ma być przykro; ale dlaczegóż tak wątpisz o sobie? może i on ciebie kocha, albo będzie kochał.	Tobie! A to ci tylko wstyd, że nie masz nic lepszego. Nie znajdziesz takiego, co by tobie współczuł.	Ufam panu zupełnie i idę osiodłać Rosynanta; przygotujcież się więc dać mi błogosławieństwo, gdyż chcę wyjechać natychmiast, i nie bawiąc się przypatrywaniem szaleństwom, jakie czynić będziecie, powiem, że je widziałem wszystkie.	A powiedzże mi waszmość, co porabiasz nad Omelniczkiem i jakeś się tu wziął sam jeden?	I nigdy nie chybiło, zwłaszcza kiedy ucho mnie swędziało, a czuję swędzenie jak nigdy.	Muszę o tym mówić! Nie zapomnę nigdy twoich oczu, gdy przyszedłem do owej nory żydowskiej... tam w mieście, gdzieś mieszkała. Twoje oczy wówczas! Oczy patrzące z nieba. Oczy zabite. Taka miłość, jak twoja wtedy, gdym wspomniał o Niepołomskim.	Nie ma czego jest to prawdopodobnie przedostatni dokument, jaki podpisałem.	O, dla nas muszą powtórzyć. Takiego szczęścia nie wyrzeknę się łatwo.	Ordynat nie wygląda na upozowanego.	Powinienem był cię przestrzec To zawsze rozdrażnia ojca.	Są prawdziwe rzeczy u tego gościa. Miał dobrego nosa. A poza tym należy wroga wpierw poznać, zanim się go zaczyna zwalczać.	Tam, gdzie nie potrzeba będzie spotykać się z panem Ursiclosem. Należy zatem miejsce naszego przyszłego pobytu zachować w najściślejszej tajemnicy.	Przyszedłem zabrać cię, Sybillo, na przechadzkę. Nie wiem, czy zobaczę jeszcze kiedyś ten obrzydliwy Londyn. Najpewniej nie.	A to benedyktyni byli już w tym Królestwie?	Ależ naturalnie. Będzie to dla mnie uczta bogów.	Bo mi się sznurowadło urwało...	Kmieć z kneziem, bo ja tu, na tej ziemi, kneziem jestem Ze skóry nas drzecie pod pozorem obrony.	Małgorzata i Tola są u pana Harrisona, Tadzio poszedł do Boulterów. Zdaje się, że nadchodzi już.	Na honor, umieram z głodu a pan?	Oby sprawdziły się słowa waszej świątobliwości!...	Potrzeba będzie drzewa na rozpalenie w piecu	Ta ciekawość może się dla pana smutnie zakończyć...	Szedłem ulicą miasta szedłem powoli, zmęczony długą drogą; nie w myśli mi było uciekać ni kryć się; szukałem noclegu, a wszystkie domostwa były pozamykane. Tedy chciałem zapytać pierwszego lepszego przechodnia, gdzie plebania, i księdza proboszcza prosić o kąt i wiązkę słomy, a jutro rano byłbym poszedł dalej, bo do Krakowa zdążam. Aliści, pogrążonego w myślach, napadli ze srogimi okrzykami zbrojni ludzie, skrępowali do krwi i wloką niczym mordercę, gdy nawet nie odgaduję, o co mnie oskarżają.	Nie rób tego!	A jeżeli ja nie przyjmę pojedynku?... Przecież ja mówiłem prawdę...	Co nie mam znać. Tociemtociem	Dotychczas nie bardzo, ale mogą zacząć go słuchać pewnego dnia...	Nie żartuj z rzeczy świętych, mój drogi.	Nie, nie można	Nienawidzę cię, zawszem cię nienawidziłzawszem cię nienawidził inaczej: zawsze byłeś (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). przeciw mnie.	Planchet idź do mojego gospodarza, pana Bonacieux i powiedz mu, aby nam przysłał pół tuzina butelek wina Beaugency, które nad wszystkie inne przekładam.	Proszę... Moja córka jest ze mną zawsze wśród pracownic.	Tak: tam gdzie umarłych krają.	Zaprawdę nie! Jesteś Miss wielce dowcipna, ale próżność nie pozwoli ci doprowadzić do niczego wielkiego. Dziś mogę tylko chwalić. Gdzież ta fotografja?	A dwie.	A ile on zażywał tabaki!	A niezłą	Ah Dieu, panie ordynacie! Chcę, abyś mi jaśniej wytłumaczył pozycję tej panny między nami.	Alboż są tacy?	Beczka!	Bo mnie trapi	Będzie miał skowyt i wycie!	Czas było abyście ład wprowadzili, wy i duchowni	Dam waćpanu przewodnika.	Dziękuję cioci, dobrze!	Głupiaś Pójdę zara do dziedzica i kupię łąkę, choćbym miał dać dwa tysiące złotych. Taką mam ambicję!	I gruszki kradł.	Ile?	Ja, albo kto inny W. Miłość pozostaniecie tu aż do jej rozwiązania.	Kontraktujesz przecie pszenicę!	KudakKudak (nazwa z tur.)	Leczenie chorych dobrą zawdyzawdy (gw., daw.) odparł lama	Legenda o kukułce obalona	Niepodobna przebyłem sześćdziesiąt mil w ciągu czterdziestu czterech godzin, a jutro w południe muszę być w Londynie.	No, panie Cyrusie co pan powie o naszym statku?	Och, pójdzie!	Rozumiem: kilka osób.	Sto sześćdziesiąt siedem.	Słychać, że X. Biskup niebespiecznie jest chory.	U mnie. Zaraz go przystawię.	Uzdrowienie chorego jest zdobywaniem zasługi, lecz wprzód należy pozyskać wiedzę. Mądrześ postąpił, Przyjacielu całego świata.	W obliczu śmierci?	Wasza książęca mość pozwoli, że zaneguję Księciu wojewodzie wileńskiemu tylko o Rzeczpospolitą chodzi, dla której w każdej chwili gotów wydać ostatnie tchnienie i ostatnią krew wylać.	Więc gdzie?...	Więc oszukujecie wasz lud?...	Za konia zapłaciłem dwieście pistolów, za ubranie pięćdziesiąt. Dziewięćset pięćdziesiąt pistolów mam do oddania. Oto pieniądze.	Za późno	Zmarł!	Zmyśliłem. Chłopcy! Hej, łacina! Czwałem do szkoły!	Żal jest dwojaki: doskonały i mniej doskonały.
Jeżeli tak jeśli do wzgardy obelgi już łączysz, nic mnie nie powstrzyma, chwycę się ostatecznych środków złamania twej dumy... Wiesz przecie, że jestem poufałym domownikiem Cezara... żem przyjacielem Tygellinusa, który może wszystko... W tej chwili, gdym tu jest, gdy to mówię, oba oni wiedzą, że gonić za tobą poszedłem. Neron kazał mi przed sobą zdawać rachunek z każdego kroku. Okryty pośmiewiskiem i pogardą, znajdę tych, co za mnie pomścić się potrafią... użyję sposobów...	Tak jest, panie, Murdelio. Herb to dawny, dawniejszy niż cała Polska. Czym tylko najpiękniejszym można ozdobić genealogię, to wszystko waszmość znajdziesz na naszym drzewie. Dziadowie nasi miewali po kilkaset wsi własnych i bywali skoligaceni z najpierwszymi domami za granicą. Synowiec mojego ojca ma jeszcze do dziś dnia wsi kilkadziesiąt. Linia atoli nasza upadła. Dziad mój był rozrzutny i wiele utracił; ojca mego wypędzono sierotą z domu. Potrzebaż było jeszcze takiego nieszczęścia, że obadwaobadwa (daw.) jednak nie idzie za tym, aby się jeszcze wyżej podnieść nie miały. I owszem, mój mąż, umierając, najwyraźniej mnie przykazał, abym obiedwieobiedwie (daw.) ale czy waszmość myślisz, że każda z mych córek nie jest gotową dzisiaj pójść do klasztoru, gdyby się drugiej świetne trafiło małżeństwo?...	Czemu tak dziwnie mlaska pan językiem?	Jednym słowem chodzi o cały ten skandal. Jego Eminencja wyraził się, że ze stanowiska rozumu i wiary nic nie jest tak gorszące, jak owo bezbożne, a nawet bluźniercze naruszenie praw przyrody...	Tak. Wtedy powiedziałam sobie: może ci będą lepsi. Trzeba zrobić próbę. Pamiętasz, zapraszałem ich, częstowałem kumysem, a ci patrzyli w ziemię, składali ręce i przez zęby cedzili: „My nie pijemy, nie możemy...” Aha! Nie możecie? Jesteście tacy sami! Pomyślałem, że już nie ma o czym gadać i od tego czasu o żadnym chrzcie nie chciałem słyszeć. Ale teraz widzę, że nie wszyscy u was tacy srodzy. Oto ten braciszek przyjął ode mnie kumys. No to ja przyjmę od niego waszą wodę. Tylko proszę cię, urządź to wszystko w jakiś mądry sposób. Nie nudź mnie długimi naukami, już ja się od ciebie dosyć nasłuchałem.	Kaj się to zbierasz tak rano?	Przypuśćmy, że tak; lecz na co zdadzą ci się miliony na pokładzie „Nautilusa”?	Tak od dzisiaj i, bądźcie spokojni, jeżeli wino będzie nietęgie, poślemy do niego po inne.	No, jeżeli tak, to ja tą jedną jestem ręką co wali, wywraca, oczyszcza pole. To moje posłannictwo, mam to we krwi Założenie wielkiego organu, któryby sobie wziął za zadanie nielitościwie nam oczy otwiérać, złudzenia rozpraszać, burzyć przesądy, uprzedzenia rozpędzać... mogłoby być jeżeli nie rzeczą użyteczną, bo za to nie ręczę, to przynajmniéj eksperymentem nader interesującym.	Zachciałeś pan! to jest dziwna istota, której, mimo całej swej miłości dla niej, zrozumieć nie mogę... Marzycielka!! czyta... deklamuje, śni na jawie i tak żyje... Byłaby może doskonałą aktorką, na nieszczęście będzie kiedyś bogatą, na co się to jej przydało?... ojciec ją wyszuka... odzyska i... wszystko się skończy jakiemś zamążpójściem nieciekawem...	Przedmieścia, gdyby chciały, porządnie mogłyby wziąć w kluby samo miasto! Dzisiejszej nocy śniło mi się coś wybornego: że Mariahilf, Josephstadt i wszystkie trzydzieści cztery przedmieść wyruszyły w pochód przeciw Wiedniowi, któremu dowodziła wieża Św. Szczepana. Bili się tak, że aż białe i żółte pieniądze wpadały w nurty Dunaju!	Ale jesteś jeszcze chory i wstrząśnięty tym, co zaszło. Nie możesz chodzić.	Czyżby? Zatem chciej wziąć to pod uwagę: waćpan nie życzysz sobie powrotu chłopca? Zgoda, ale co chcesz, by z nim uczyniono, i wiele za to zapłacisz?	Nie ma tu żadnego czarnego psa chyba tkwi w twej chorobie. Za wiele rumu wypiłeś, więc też przyszedł atak, zupełnie jak przepowiedziałem, teraz zaś, prawie na przekór własnej woli, wyciągnąłem cię za czuprynę z grobu. No, ale panie Bones...	Patrzę, może król Niniwy ze strachu przed naszym Panem nakrył głowę workiem i usiadł już w popiele?	Wiesz pani, rzekł hrabia chłodno, rola to przykra, ciężka i prowadząca do żółtaczki. Jabym nie radził.	Ale zaangażują... Panna Żarnecka to spryt; da ona sobie radę. Nie zjadły ją Majkowska z Cabińską, nie zjadła ją przez sześć lat prowincya, to ją już nic nie zje!	Och, nie próbuj wypierać się tego dziwacznego gustu ja nie od dzisiaj spostrzegam, że tobie się ta tyczka bardziej podoba ode mnie (pani de Fischtaminel jest szczupła). Dobrze! życzę szczęścia... Prędko przekonasz się o różnicy.	Nie dziwię się. Tu już mnie pochowano za życia. Służba w domu mojej matki, gdy kazałem zameldować siebie jako jej syna, nie chciała mnie wpuścić. Podejrzewali mnie widocznie o mistyfikację, gdyż nigdy ani słowa nie słyszeli o istnieniu Pawła Dalcza. Wykreśliliście mnie z liczby żyjących.	O Boże, czy to z mojego powodu oddalasz pani córkę?	Panie majstrze czy to dobrze, że młyn idzie?	Pewnie nieprawda!... ale powiadajcie jeszcze...	Pyta mnie zawsze: „Tomaszu... Tomaszu, gdzie jest mała jejmość?”.	Jakim mrzonkom? Moim zdaniem capataz był zawsze bardzo rozgarniętym i wrażliwym człowiekiem, nie znającym trwogi i nadzwyczaj użytecznym. Okazywał się ogromnie przydatny. Sir John, jadąc przez góry z Santa Marta, zachwycał się jego pomysłowością i zapobiegliwością. Później, jak pan zapewne wie, oddał nam niemałą przysługę, gdyż zawiadomił ówczesnego naczelnika policji o obecności kilku zawodowych złodziei, którzy przybyli z daleka do miasta, żeby ograbić nasz pociąg wiozący pieniądze na miesięczne wypłaty. Z wielką umiejętnością zorganizował dla Towarzystwa Oceanicznej Żeglugi Parowej służbę przewozową w porcie. Umie wzbudzić posłuch, chociaż jest cudzoziemcem. Co prawda cargadores są tu również cudzoziemcami wyspiarz..	To swoją drogą, ale... że Iksinów staje się wielkim miastem. Proszę panów o chwilę uwagi: skandal na koncercie, zerwanie pana Krukowskiego z panną Brzeską, oświadczenie się pana Krukowskiego naszej najsympatyczniejszej pannie Eufemii, samobójstwo Cynadrowskiego i... dzisiejszy wyjazd.	Dość żeśmy byli zmuszeni zamknąć ją i mieć na oku, bojąc się, by sobie czy komu nie zrobiła co złego. Pomimo to udało się jej wyłamać kratę w oknie, którą uprzednio sam jak najstaranniej założyłem, spuścić się po dzikim winie rozpiętym na zewnętrznej ścianie domu. Odtąd przepadła bez wieści.	Może te Płazy tylko się broniły	To jeszcze nie racja. Pan może mieć chore oczy.	Tedy nie dziękuj. Ocaliłeś mi życie, jam ci też dobrem odpłacił, teraz kwita. A i to ci muszę jeszcze powiedzieć, iż cię zaraz nie puszczę, chyba mi słowo rycerskie dasz, iż wróciwszy, nie powiesz ni słowa ani o naszej gotowości, ani o siłach, ani o niczym, coś tu w SiczySicz Zaporoska	Może poczekacie na mnie, jeśli łaska. Może Orwidowie wrócą prędzej, niż spodziewani? Czy ja wiem? Ojciec kazał	Franio został. Nie nalegałam. W takiej chwili lepiej, jak się Waldemarowi nie będzie narzucał. Zresztą... nie był w Ruczajewie. Zabrałam tylko dziewczynki. Znały ją, lubiły bardzo.	A przecież mówiłeś mi, że jeździłeś tylko powozem.	Czemużeś nie oddał dziecka? Boję się, byś się z nim jeszcze nie przewrócił!	Indianie nie oddalili się jeszcze wystarczająco, kapitanie. Radziłbym spędzić dzisiejszą noc na drzewie.	Jak się masz, Madziu Oto widzisz jej poproś o posadę, a będzie lepsza niż ta na kolei.	Miłość bliźniego Człowiecze, ja szalałem z samej miłości bliźnich. Nigdy nie byłbym przypuszczał, że czegoś podobnego można doznawać.	Musiałoby w ogóle nie być zbiorów.	Pan z niej nie będziesz miał ani jednego procentu? A jej wykształcenie? Ona w salonie wygląda jak królowa! a jak ona gra na fortepianie, a jakie ona ma maniery! To jest śliczna dziewczyna, to jest moje najdroższe dziecko, to jest czysty brylant	To się nie da, takie sposobności nalatują same z ciemności i nieoczekiwanie druzgocą.	Umyślnie przyjechałam... Pan dyrektor nie odmówi mi, prawda?...	Nie bój się, równo z dniem nie przykusztyka, kościół musi pierwej obrządzić.	Nie! ja tego nie zrobię!	Przychodziło mi to na myśl I tyś mi nic nie mówiła?	Ani pozwoli żeby jej synowie, porządni i uczciwi młodzi ludzie, kompromitowali się uczęszczaniem do jej domu,	Droga żono dziś święto Bożego Narodzenia! Zastanów się!	I dziewczętom także	I to w nim ty się kochasz! Cha! Cha! Cha! Wierzę, że nawet Andrzej ci na to pozwala!	Idź na miejsce, kochana Malwinko	Jesteś niewdzięczny jesteś ślepy, gonisz tylko za wielkością.	Kajkaj (gw.) tu: włóczyć się.? Cięgiemcięgiem (gw.) pracowity.! Wygarniaj z pieca, a żywożywo (daw., gw.)	Mieszać w to wszystko kobietę? Co ona może na to poradzić?	Należy się złotówka	Nie chcę.	Nie dam!	Nie wiemy	Nie, takowego płaszcza i ukoronowania.	Nie.	Niech pan nie dotyka!...	Ożeń się gdyś się wywlókł...	Powiedz mi, co myślisz?	Powiedz mi, powiedz!...	Przysięgam, mylisz się.	Pójdziesz do niej za godzinę... Daj mi słowo, że dopiero za godzinę... Franiu.	Robisz mi pan afront w moim domu!...	To musi być bardzo nieprzyjemne sypiać w namiocie, jadać różne niesmaczne rzeczy i pić z cynowego kubka	Waść sam cicho! Nie większyś od kiełbiakiełb	Żeby dostać, trzeba być obywatelem rzeczypospolitej San Marino i szlachetnym człowiekiem... wówczas można proponować!	A dziś rano?	A widzisz ty tego mołojcamołojec (ukr.) rzekł kosooki ukazując jednego z czabanów.	Ba, a księciu?	Bardzo to dobrze. To chwalę.	Bodajeś pękł, kufo browarna!	Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo!	Cha, cha, cha	Chcieliby pewności.	Co ty robisz, Józek?... Co ty robisz?...	Co, u morskiego diabła! Czy doktor Livesey dostał bzika?	Czemu to bigos?	Czemu?	Czemu?!!	Czy mogę prosić pana rotmistrza Korsaka?	Do licha!	Ech, co pan mówi! Szkoda, że znikł ordynat, prosiłabym go o interwencję.	Jak to? Król umarł?	Jeśli nieba pozwolą, panie Copperfield	Komu?	Kto to? Mela.	Który?	Moje! Moje! Wyrodna córko! Wody!	Mówiłeś inaczej.	O!...	Ot, co jest! Ot, co jest! Uważaliście, że ani drgnął.	Pewnie jak wrócili na statek...	To cudowne, Bazyli!	To panicza dobry dzień, sir W takim jest doskonałym humorze, że zaraz jest silniejszy.	W górę	Wolisz Wysockiego?	Wszystko przemawia do serca Nieskończoną przyjemnością dla kochających ludzi jest odnajdywać w szczegółach krajobrazu, w przejrzystości powietrza, w zapachu ziemi poezję, którą mają w duszy. Natura mówi za nich.	Z mojego gródka	Żyd w więzieniu! złapał go Grenis z twoim psem!
Pani boi się papy?... Pani myśli, że papuś jest naprawdę taki straszny?... Tu nikt nie boi się tatki, nawet Stasia...	Twój list? Ach, tak, przypominam sobie. Nie czytałem go jeszcze, Henryku. Obawiałem się, że znajdę w nim coś, co by mi się nie podobało. Szarpiesz życie na strzępy swymi epigramatamiepigramat a. epigram (lit.)	W takim razie nie przyrzekam pani początkowych lekcji rysunku	Ależ słowo honoru, nie miałem myśli nawet ubliżać pani. Owszem, jako szczerze życzliwy, chciałem przyjść ze słowem współczucia. Pan Władysław...	Nie po to nam się dostał, żeby go oddawać!	Ponadto doznałem tego zaszczytu, żem ci przywiózł od Lurgana obecną twą odzież. Nie jest to mym zwyczajem zanosić oficjalnie takie stroje podwładnym, ale ten wypadek ciebie się tyczący oznaczono w księgach jako wyjątkowy. Spodziewam się, że pan Lurgan zakarbuje sobie w pamięci mój postępek.	A że pora, to pora Adiu, moja pani Józefowo, a zajrzyj téż pani kiedy do mnie. To niedaleki świat, przez ulicę.	Jak? Czerpak? Śmiesznie się nazywa. Ale nie o to się rozchodzi. Grunt, co to za gość?	Nie cieszy mnie ten związek, ale postanowiłam cierpieć w milczeniu Nie wyobrażasz sobie, jak mi przykro wyrzec się Małgosi.	Nie mnie!... Znasz Manię Lewińską, w której jeszcze na pensji kochał się ten student Kotowski?	Nie, panie hrabio, to nie oszczerstwo. Bo i któż może lepiej znać się na czarach i czarownikach, jeśli nie trybunał paryski? A właśnie z samego Paryża otrzymałem rozkaz uwięzienia człowieka, który nadużywa uprzejmości pana hrabiego.	Przez czas pewien w Nicei, a gdy tu będzie zbyt gorąco, wtedy na przykład w Montreux, gdzieś w górach Szwajcarii... Pani napisze do mnie do Zgliszcz, dając mi znać. Bez adresu nie mógłbym skierować Niepołomskiego	Rzuć się dobrowolnie w objęcia moje, ty, coś się tak bezwstydnie ze mnie naigrawała, obłudnico, niebezpieczna kobieto a potem ja cię też wyśmieję, razem z tym, którego chcesz, abym zabił...	Widzicie, miłościwy książę, że choć mnie wzięli gdy jeszcze dobrze imienia ojców wymawiać nie umiałem, mowa ta była we krwi i w piersiach moich, dźwięczała mi w uszach jako szum lasów, a gdym poczuł dym chaty ojczystej, wprędce i mowa mi się znalazła.	Panowie! panowie! zastanówcie się!... Cierpliwości, Athosie! W złą sprawę wdajecie się, panowie, możecie się zasypać. Ja z moim pachołkiem damy do was trzy strzały, z piwnicy dostaniecie tyleż, a jeszcze pozostają nam szpady, któremi ja i mój przyjaciel władamy niezgorzej. Mnie przypada załatwienie wspólnej naszej sprawy. Słowem mojem wam ręczę, że niedługo będziecie mieli czem ugasić pragnienie.	Ludzie są zawsze tam, gdzie byli przedtem I pan Kuzenda mawia zawsze to samo: Bracie, powiada, żadnej prawdy nie wywojujesz, nie wymusisz na nikim. Pamiętasz Binder, powiada, że ten nasz Pan Bóg na bagrownicy nie był znowu taki najgorszy i twój na karuzeli także nie, a jednak obaj przepadli. Wiara, ObyczajeKażdy wierzy tylko w swojego najlepszego Pana Boga, ale nie wierzy innemu człowiekowi, że on także wierzy w coś dobrego. Ludzie powinni najpierw wierzyć w ludzi, ufać im, a reszta sama się uładzi. Tak mawia pan Kuzenda.	Będę i im, i wam służył. Prawda nabiją mnie trochę więcéj, ale moja skóra twarda! Nocką pójdę chaty pilnować, ale nie wprzód aż się u nas pośpią, i powracać będę o drugich kurach. A żeby nie spostrzegli, że się wałęsam, będę już spał w plewniku, choćbym zmarzł.	Już drugi raz przestraszyłem, panią w Głębowiczach Panno Stefanio, co pani?...	No, przecież i u was się bawią. Pan mnie zapozna z sąsiadami, a może panna Jadwiga ofiaruje walca.	Zdaje mi się, doprawdy, że to jest dziewczynka, która mnie napoiła!	Biedak! I zmarło mu się?	Trzeba będzie wszystkie sprzęty z izby wynieść bo jak się roztańczy, to miejsca w niej będzie mało.	Więc wasza kr. mość będzie się biła z trzema państwami?	Więc wojna nareszcie się skończy?!	A cóż to, nie wolno mi chusteczki nałożyć?	Panna Orecka wybiera się gdzieś na bal	Nie, to będzie gorzej! Ja go namawiam, by sumy nie sprzedawał. Mam przytem nadzieję, że kupca na nią nie znajdzie.	Ach, Gott! nie mówiłeś mi tego, August; to pewnie o te pieniądze, co ten niski, chudy szlachcic od niego pożyczył?	Tymczasowy. Sargon bowiem, widząc chorobę waszego ojca, a lękając się waszej świątobliwości, odłożył zawarcie właściwego traktatu do waszego wstąpienia na tron.	Mam dla ciebie tyle litości, słuchaj, Maksymilianie, tyle litości, że jeżeli za miesiąc, dokładnie do tej samej godziny nie zdołam cię uleczyć, to położę przed tobą te nabite pistolety i kielich trucizny włoskiej, pewniejszej, szybszej aniżeli ta, która zabiła Valentine.	Wina by to była nie do odpuszczenia, miłościwy panie gdybyśmy na to pozwolili. Jużem mu tam piechoty posłał i działek, bo że go będą wykurzać, to będą! O Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!	Nie wiem. Nie masz pojęcia co ta kobieta ma wdzięku w rozmowie, w ruchach jak cudownie miękko podnosi głowę.	Nie, to uległość	O! i nie dziś... bo już chwała Bogu i chleba nie stało.	Za kimś, kogo nie znasz?	Dawno by książę na waszą dostojność nastąpił, gdyby nie to, że mu krwi swojackiej szkoda.	Czyż on nie ma prawa być z nami? Był z nami na morzu.	Dlaczego on nie ma bycz mój?	Filozofowanie pańskie nie przeraziło mnie jeszcze tak dalece. A co do łotrostwa?... Słucham chętnie.	Wyborne! Dla kogoś, kto nie jest dziennikarzem, byłby to wspaniały odpowiednik sławnego węża morskiego, o którym pisali w „Constitutionnelu”. Wampir! Znakomita historia!	A bo to do uciechy nie ma młodych?	A dlaczego tego nie uczyniłaś?	Nie rozumiem, o co chodzi.	Nigdy! Ty mój, ja twoja, i w piekle nas nic nie rozdzieli...	Przestań pan, nie chcę już dłużej słuchać, bo mógłbym zwątpić o sobie. Dotychczas uczucie jest jedyną moją mądrością.	To, kochany, moja powinność jako gospodarza Germain, podaj xeres i biszkopty. A na początek, drogi Lucjanie, poczęstuj się cygarem, oczywiście pochodzi z kontrabandy. Spróbuj i przekonaj swojego ministra, żeby nam podobne sprzedawał, zamiast jakichś paskudnych liści orzechowych, na które skazuje obywateli.	Tak, tak, właśnie to. Zauważyłam, to było bardzo finezyjne. Widać że ma głęboką znajomość życia.	Zobaczymy wkrótce, co to być może	Czy sądzisz że zmysł dotyku jest pewniejszy od zmysłu wzroku? Przecież mnie widzisz oczyma.	Bo drżysz przed następstwami własnych czynów. Zgadujesz, że zamierzam ocalić Ludwika, a jego ocalić, znaczy ciebie zgubić.	Dlatego, że w nich jesteśmy.	Idź do twego pokoju masz pewnie jakie kosztowności, którebyś zabrać pragnęła.	Patrzyłam na morze, matko dzisiejszy zachód był tak piękny i tak dziwnie smutny.	Zrobisz, bo jesteś rozsądniejszy, niż wyglądasz. Do widzenia.	Toć mówił pan że skażą pana na śmierć, i że zostanie pan stracony jak najgorszy oprych!	A co wy rozumiecie?	A kto do ula chodził?	A któż cię to tak potraktował niegrzecznie? Masz siną pręgę na twarzy.	A więc, czym ci jestem?	Aha No, wie pan, ale to przecież genialne.	Bo tu jest cera i mnie drapie.	Co przeczuć?	Dlatego panna Murdstone wyjęła dziś z szafy moje odzienie.	Jak to zresztą uczynił już przy innej sposobności!	Postawiłem wniosek i oczekuję jego zatwierdzenia.	Sprzedajesz piękno swego ciała...	Stryjek po prostu wrzucił mnie do Wisły	To i co	Twarz jego świeciła pięknością i rozumem...	Ani trochę, to wcielona cnota.	Bredzisz, myszko!	Bóg zapłać, bo i koniczyna zeszłoroczna nietęga; jeśli susze przyjdą, przepadnie!	Charakterystyczny szczegół	Czas mu było już od dawna. Stary wariat!	Dokąd idziesz?	Dziękuję Och! dałabym dziesięć lat życia...	I naturalnie, przegrał pan?...	I w antraktachantrakt dokończył Waldemar.	Ile?	Ino kużden głowę miał pod stopami.	Komu popadnie.	Krew	Kto tam?	Lala (gw.) w tym roku. ciężki przednówekprzednówek szepnęła Weronka.	Ludzie, ludzie... chodźcie patrzeć... wiły będą sztuki pokazować!	Myszy zjadły	M’Kunje i M’Pua umrzeć	Niebu to tylko wiadomo!	No, ich własny, spadek po nieboszczyku generale.	Oddycha.	Okiennice zamknąłeś? Szary brzask gotów króla zawczasu zbudzić.	Pij. Jedz.	Powinieneś...	Rozumiem.	Tytuł hrabiowski...	W czyim imieniu, kapitanie?	Z dobrą.	Z jakiej racji, wszak litery moje są: K. B., Konstancja Bonacieux.	Za pozwoleniem, kapitanie...	Śpieszmy zatem!
A również i to, że o mały włos nie rozbił głowy oficerowi piechoty Jego Królewskiej Mości Z ochotą byłbym wypił lampkę wina po rannej przechadzce ale dostać butelką po uchu! Po tylu latach wiernej służby?! Cóż to się tutaj stało, że stoicie jakby grabarze na... que diableque diable (fr.)	Ale bo to te balwierze zawsze do maściów nakładają różnych papryków i chrzanów, byle złe wypalić. Ja waszeć chcę kurować po babsku. Mam tu plasterek turecki, co w nim jest i balsamus mekkański, i one różne styraksystyraks	Nie widziałem Sądzę, że... że... nie byłbym zbyt apetyczny po uwędzeniu.	Weksel? Po co?	Mój drogi, po cóż mam cię obełgiwać! Nie cierpię bezmyślnego kłamstwa, jak nie cierpię sentymentalnych roztkliwiań się nad każdą niedolą, której to tyle pomaga, że może sobie zdychać swobodnie, oblana łzami współczucia. Pomógłbym, gdybym mógł, a że nie mogę, nie pomagam. Nie mogę przecież oddać własnego surduta nawet nagiemu wtedy, kiedy sam zmarzłbym bez niego.	Pani zawsze musi mi zrobić jakiś skandal! Pani może ze mną jeździć po wertepach, ale pannie Felicji nie wolno nawet zajrzeć do obserwatorium.	Pani więc jesteś wdową! I może... może pani masz dzieci?	A może go i zrobi... Dostawy dla wojska to gruby interes przedstawiciel firmy handlowej trudniący się sprzedażą jej towarów, za co otrzymywał prowizję (pewien procent od sumy sprzedaży)., który bywał tu rzadkim gościem.	Jeżeli ta kobieta jest istotnie jego żoną, jakiż jego stosunek do pani Lyons?	Jutro, rozumie się, w kierunku Puław na Lublin. Nasze wojska, jakem się w Kielcach dowiedział, poszły z Serocka, z Pułtuska na Łomżę i Augustów pod Mir. Ale gdzie nasz pułk siódmy być może, ani wiem. Ty się dziś zbierzesz?	Moja pani nie pozwalała mi dotąd brać do pyszczka takich brudnych rzeczy	Może w Taurogach, a może i nie. Charłamp będzie lepiej wiedział.	Napisałaby pani do tego Szczerbica list, wzywający go, żeby do pani przyjechał do Wiednia. Niech wszystko, co ma, spienięży, albo tak ułoży, żeby można zaciągnąć na to wielkie długi. Niech pożyczy tam na miejscu na swe posiadłości nieruchome, jeśli nie ma gotówki. Bo gotówka być musi. Wyłoży mu pani, że pojedziecie do Ameryki robić pieniądze w Klondyke. Tu można będzie Nycza na niego napuścić, żeby mu rozdął imaginację w kierunku potrzeby wielkości, że to dla Polski... Pani napisze entuzjastycznie avec passion, avec tendresseavec passion, avec tendresse (fr.)	No, w Oleśnicy, w moim gnieździe. Znasz może waszmość to miejsce?	Postaram się... niezwłocznie... skoro tylko... wstać i iść z powrotem do partii, żeby pani nie narażać na takie przykrości...	Tego nie można powiedzieć. Widzisz, Jelsky, pieniądz rusza się u nas żwawiej niźli nauka i sztuka, nic dziwnego, że i myśl ruchliwsza przy nim się staje. Mieszczaństwo nie lubi tylko samodzielnych, zwłaszcza miejscowych porodów myśli i, gdzie może, urządza sztuczne poronienia z namiętnością starych akuszerek. Nie przeszkadza to tym panom opie­kować się instytucją dla porodów fenomenalnie już twardych i uciążliwych, dzięki którym przychodzą na świat wielkie i ciężkie kobyły rasy germańskiej, machiny wytrzymałe, juczne i bezpłodne jak muły!	Znowu pani zaczyna!	A ba, jeszcze by też: spod Włoszczowy!	A czy ktoś mnie powstrzymywał przed ucieczką?	A cóż dobrego stamtąd przywożą? nie wiem. Jeśli oręż, co zabija, zbójeckie to dobro, jeśli świecidła, co niewiasty płochymi czynią, trucizna to. Mamy ziemię swą, co nas żywi, pieśni swe i dzieje, które karmią, bogi nasze... cudzego nic nie potrzebujemy.	A ona sama skąd, dziadku?	A więc pójdziesz tam?	A! To wiemy bośmy już ich praktykowali od rana; ale to już mniejsza o to, za kilka lat będą one insze w całym tym kraju.	Ach, co za wspaniałe polowanie! Ale jakiejże to trzeba zręczności i przytomności umysłu!	Aha! A tenże Godzamba, podczaszy jakiś czy krajczy, co to rolę wdowie nieprawnie zagarnął? Nie ino wszystko musiał oddać, jeszcze caluśką morgę doczynić ze swego za karę.	Ale skoro nie dali księdzu piór, czymże napisał ksiądz tak ogromny traktat?	Ależ ostatecznie, Błażeju, nie powiesz mi, że ta osoba, która była majorem wszystkich pułków swego kraju, którą zaręczano z królem szwedzkim...	Annie, dziecko moje! Ależ nie tak, nie u moich nóg.	Biedactwo! Za dziesięć lat będę już stary, a ty będziesz nadal młoda.	Bo muszę panu wyznać straszną tajemnicę Usiądźmy.	Bo ona kocha nas, Darnówkę...	Byłam bardzo szczęśliwa a ponieważ myślę, że do tego jest tylko jedna droga, więc chciałabym, żeby moi blizcy nią poszli.	Będę.	Chodźmy na salę, już dzwonią.	Czasem prawda staje się naszym	Czy jesteś pan zamówiony do Müllerów?	Cóż to pana obchodzi? Wystarczy, że wiem.	Daj mi parasol, no... i krawat. Sam wybierz. Będę dziś jedynym gościem i w dodatku zapłacę gotówką.	Dobrze byłoby, żeby to były pieniądze!	Dziękuję waszmościom w imieniu pana hetmana, dziękuję waszmościom, ale już się rozejdźcie. Rozwagi, mości panowie! Na żywy Bóg, rozwagi, bo ojczyznę do reszty pogrążycie! Niedźwiedzią przysługę ojczyźnie oddaje, kto dziś posłów znieważa.	Ekscelencjo!... życie moje do ciebie należy, rozporządzaj niem podług woli... nie zasłużyłem na łaskę, jaką mi wyświadczasz: posiadam trzech przyjaciół zasłużeńszych, godniejszych...	Gdzie się podziała Synnöwe?	Gorze im!	I któż jest ten niegodziwiec?	Istotnie niedobitki waszego rodu, pogromem przepłoszone, wpadły tu do naszego kraju, ale gotów jestem nawet darować im życie...	Ja bym uciekł, ale ty?	Jak to?	Jakiego konika?	Jakżem szczęśliwy, że widzę panią zdrową!	Jechałem przez Kirkeby... właśnie dążyłem do miasta.	Jestem na twoje rozkazy.	Jesteście rabusie! Ścigacie mego syna pod nazwiskiem Métiviera i chcecie, abym was spłacił, oto wszystko. Nie głupim, moi obywatele!	Kto taki?	Mnie?	Mniejsza o to. Ale wyobraźmy sobie, że ten gość zwącha pismo nosem, że spostrzeże się w sytuacji, że dla samej próby zaryzykuje kupno udziałów, tym bardziej że tu już zaryzykuje drobiazg. Co wtedy?	Myślisz o tych dwustu tysiącach dolarów?	Nakładaj przynętę, Harve	Nic nie zawiniła ale umrzeć musi. Była sam na sam z szernem samowtórsamowtór (daw.)	Nie krępuj się. Zaczekam.	Nie zaszkodzi też panu, kolego, zapoznanie się z tutejszymi warunkami i z tutejszymi ludźmi. Ot, krótkie wakacje, chociaż pogoda niewakacyjna.	Nie żartujesz?	Niech jeno da zakładników.	Nigdy bym tego nie uczynił!	Nikt. Od 10 lat miejsce leży odłogiem.	No, no i obrócił niedostrzegalnie fotel, tak aby usiąść w cieniu i aby na twarz Maksymiliana padało światło.	O co wam idzie? Za jaką pokutę? Ludzie byli w potrzebie, tośmy rozdali. Przy tym rozdzielaniu było krzyku, tłoku, jak to Żydy. Zobaczyły, że rozdajemy pieniądze, to się mało nie potratowały na śmierć. A na ten czas jedzie na koniach dwu oficerów i dwie damy na spacer	O taką drobnostkę wam chodzi? Wszakże ta bogini przedstawiana bywa z łukiem i kołczanem, a sforę psów na smyczy dzierży. Taka niewiasta to pół rycerza! Dajcie się uprosić! Małżonek mój dowie się... ręczę wam, jakoście męskiej dumie gwałt zadali dla zgotowania mu chwili uciechy.	O, nie, panie hrabio, nie pomylił się pan, to był rzeczywiście chłopczyk. Ale pan hrabia mówił, że chciał dowiedzieć się dwóch rzeczy; jaka jest druga?	Oj, da on im, da!	Ojciec nie bardzo zdrów, stracił humor. A wie pan, ksiądz Liberat umarł.	On przecież jest pisarzem gminy! Kobieto, co się z tobą dzieje?	Pozostawiam to pańskiej domyślności.	Pragnęłabym bardzo, aby to było dla niego nagrodą za ofiarę, którą czyni, zamieszkując Krasowce.	Przyniosłem ci pieniądze.	Przyrzekamy	Prędzej ja sparcieję jak ty, bom starszy, a to wiesz, że i rzepa parcieje, i słonina jełczeje ze starości. Dziękujmy raczej Bogu, że wszystkim naszym zgryzotom szczęśliwy koniec obiecuje. Niemałom się ja namartwił o kniaziównę, więcej jako żywo od ciebie, a niewiele mniej od Skrzetuskiego, bo ona moja córuchna i pewnie bym rodzonej tak nie kochał. Mówią nawet, że do mnie kubek w kubek podobna, ale ja ją i bez tego miłuję; i nie widziałbyś mnie ani wesołym, ani spokojnym, gdybym nie ufał, że już wkrótce niedola jej się skończy. Od jutra układam epithalamiumepithalamium (łac.) tj. sztuki piękne dla wojny..	Rad bym szczerze, by tak było!	Syn Oktawiana?	Sześćset dwudziestu pięciu!	Słyszę hałas, jakiego nie słyszałem jeszcze nigdy w życiu...	Tak rozmawiałem raz z nim.	Tak umówiliśmy się Miejsca w dyliżansie zamówione.	Tak, ale da mi pan dwadzieścia pięć ludwików komisowego i zapłaci mu pan jeden tom z góry	Tak, i muszę przyznać, żem był ze stosunku zupełnie kontent. Wyszliście ze mną przyzwoicie	Tak, moi państwo powiem wam bajeczkę.	Tak, ojcze, uczynię to.	Tak, panowie, w istocie, to moja miara	Tak.	Tak...	To majątek!	Ty, Zillo!	Was ist das Wort „kochanie”?	Widzisz, Jelsky, bo ciebie tam nie ma boś ty w wielkim morzu niemieckim rozwodnił duszę i...	Wierzę w to, co widzę...	Wręcz zniewaga dla nas trzech! Jakiż ty masz niski sposób myślenia, Tulke!	Wsadzę pana na debiut do „Wielkiego”.	Wyobraźcie sobie, coś na piąty czy szósty dzień, gdyśmy szli na obiad, Jaś powiada: „Dalibóg, dłużej nie wytrzymam”. Siedział, uważacie, vis à visvis à vis (fr.)	Wódki mu dawajcie na otrzeźwienie!	Z salonu! jako wielkiego pana i wytwornego człowieka, jeszcze jako sportsmena, causeuracauseur (fr.) a. kozer	Śpiesz się! Patrz, jak tu pusto, a ja cię kocham. Pójdź!
Kochana hrabino Anno jeśli masz cierpliwość i pobłażanie dla staréj przyjaciółki, posłuchaj mnie i pozwól mówić otwarcie. Nikt tu nas nie słyszy, jesteśmy same, chcę ci być radą i pomocą. Dosyć znasz i dwór i czasy i siebie ażebyś się domyśliła że nie darmo chciano twojego przybycia do Drezna. Król jest znudzony tą Teschen, a musi się w kimś kochać, to jest jego naturą... bądźmy pobłażający dla tak wielkiego i dobrego pana, któremu świat tę jego słabość wybacza, źle czy dobrze, ale tak jest i inaczéj być nie może. Nam, co króla otaczamy pozostało jedno ze złego tego tyle, ile można dobra i korzyści dla wszystkich wyciągnąć. Możesz zająć najświetniejsze stanowisko przy królu, to nie ulega wątpliwości... ale trzeba się spieszyć i wiedziéć co czynić.	Miałam na myśli, że talent pisarski to wielka odpowiedzialność A mam nadzieję, że Ania rozumie to. Córka moja pisywała nowelki, zanim opuściła kraj. Teraz jednak zwróciła się do wyższych spraw. Mawiała zawsze, że zasadą jej jest: „Nie pisz nigdy ani wiersza, któregobyś nie chciała przeczytać na swoim nagrobku”. Dobrze zrobisz, Aniu, jeżeli się będziesz także trzymała tej zasady, o ile pragniesz się poświęcić literaturze. Chociaż oczywiście Elżbieta śmiała się zawsze, mówiąc to. Śmiała się zawsze tak wiele, że nie rozumiem, jak się mogła zdecydować, aby zostać misjonarką. Jestem szczęśliwa, że się tak stało... Modliłam się, aby się na to zdobyła... ale... pragnęłam, aby tego nie uczyniła...	O nie, nie, ręczę ci za to Co do tego, jestem pewny, jakbym go widział w tej chwili, leży w kącie zmięty, zgnieciony; ależ bym chciał, żeby leżał jeszcze tam, gdzie go widzę.	Nie jestże to przepyszne, co? Czcigodna Nechem jako jedyna niezłomna strażniczka wozu świętego!	Przed tobą nie mam sekretu. Widzisz, ja już dawno myślałam prosić Helę, ażeby... pojechała ze mną za granicę. Wiem, że pani Latter pozwoliłaby nam wyjechać z ciocią Gabrielą, ale strasznie się boję, że gdyby Hela dowiedziała się o tych... pieniądzach, to obrazi się i nie pojedzie... Ona zerwie ze mną.	Czyliż matuchna pozwoliłaby na to, ażeby z mojej winy zginął nasz nauczyciel?...	Jak to?	Nie teraz syknęła dawnym rozkazującym tonem. Ale dziś ton ten, mimo „dobrego dnia”, nie działał. Odtrącił ją brutalnie, rozlewając lepki płyn na frak swój i dywan.	Niech pan pamięta, że nie można równocześnie kochać mnie i Bonapartego; można, co najwyżej, brać go jako konieczne zło zesłane przez Opatrzność. Zresztą ten człowiek nie miał duszy dość wrażliwej, aby odczuwać arcydzieła sztuki.	Dlaczego my się mamy przebierać za Żydów? My mamy swoje króle i proroki. A oprócz tego w moim miasteczku to chodzi z nimi taki jeden, co jest przebrany za niedźwiedzia. I jak ja byłem mały, to ja się go też bałem i też się chowałem do matki pod pierzynę.	Ja myślę że takiego małego króla nie tylko żołnierze, ale nikt nie będzie się bał. Będziemy mieli ciągle strejkistrejk (daw., z ang. strike)	Tak jest, panie hrabio Mój dziad stryjeczny, kawaler de Rastignac, ożenił się z dziedziczką rodziny Marcillaców i miał jedną tylko córkę, która wyszła za marszałka de Clarimbault, rodzonego dziada pani de Beauséant. My stanowimy linię młodszą, tym biedniejszą, że dziad mój stryjeczny, wiceadmirał, postradał całe mienie służąc królowi. Rząd rewolucyjny nie chciał uwzględnić naszych wierzytelności przy likwidacji kompanii indyjskiej.	Nie, bo pan mnie nie oszukuje i tak jest w zwyczaju u świata, że ja powinnam pilnować honoru pańskiego nazwiska i domu. Lecz gdy ta pani owdowieje...	Nie wiem Nie wiem... gdybym mogła się kiedyś zdobyć na odwagę... Sprawy tak się już długo przewlekły... Ale zastanowię się nad tym.	No, a jak wrócimy do domu, to co?	Gadanie, żebym miał na to, to i ja żyłbym po ludzku, a jeśli oszczędzam, jeśli chcę znaleźć także żonę oszczędną, to tylko dlatego, żeby później żyć po ludzku. O, ja jeszcze będę inaczej żył, będę... Wiesz, znam tutaj tylko jedną pannę, z którąbym się choćby jutro ożenił, chociaż wielka pani...	Dobry wiatr, owszem byle tylko nie za dużo wiatru, Pencroffie.	Nie umiem chcieć.	To będzie pan głodny.	W koszarach żołnierze nigdy nie widują swoich oficerów.	Boże broń, bych się i do drugich nie dorwała...	Nie! Ja ci przynoszę wolność Ja zawsze życzyłam tobie i bratu dobrze, starałam się was ocalić. Kneź nie winien, nieprzyjaciele na was podszczuwali, grozili wami. Co się stało, stało się przez sługi, bez rozkazu naszego.	Ciekawam, skąd wezmą na to pieniędzy Bo mnie już nudzą projekta, na wykonanie których trzeba milionów...	Huck, przecież Potter nic o tym nie wie! Więc jak może oskarżyć Joego?	A czy nie dowiedziałeś się potem, jak się zwała ta kobieta?	Nie ma drabiny!	Państwa nie ma. Wieści też ta jakiej o nich?	To jest tresowany diabeł	To zależy od obiektu.	Zapewne! gdyby mu można dać kieliszek wódki! ale już całe dwa tygodnie, jak ani jedna kropelka nie postała w całym moim domu!	Szpitala bał się, rodziny żadnej nie ma, sypiał po cegielniach, cóż miałam zrobić?	Jeśli rozumiesz przez to Steerfortha...	Nikt mnie nie posyła, sam od siebie przychodzę i proszę najpokorniej waszą królewską miłość, by mi snadnie raczyła udzielić posłuchania w sprawie niezmiernej wagi.	Ech! Ależ to ojciec Léger! Coraz bardziej odpowiedzialny	Nu, to i ja	Sukni nie mam	A! miły książe a panie wstyd mi aż wyznać, żem się tu zabłąkał nie dla miłości waszéj, ale dla własnéj sprawy.	Czy ja wiem, drogi panie, może pan miał w przeszłości takie, czy inne zdarzenia, które mogły się władzom nie podobać.	Nie rozumiem cię. O co mam się zakładać?	Jakiż mogę mieć dowód? Czyżbyś pani chciała, ażeby kontrakt o komorne przechował się od lat sześćdziesięciu? Pisanego dowodu nie mam, ale tradycja utrzymuje się ciągle.	I jakże się pani miewa, co się z wami działo? Wszak to już wiek cały upłynął od ostatniego widzenia.	A dlaczego ja jej kupować nie mam?	Czemu pan tak mówi! Ja nie chcę.	Przynieśli mu wędzonkę z kapustą i knedlami, ale zupy już nie było. Wypił herbatę i prosi o jeszcze.	Ale, mówiła nie wszystko jeszcze utracone. Jeszcze was wiara może uratować.	Jak śmiesz odzywać się tak do mnie?	Pod warunkiem, że ja będę zabezpieczona od dowodów pańskiej tkliwości. Felu, usiądź na moim miejscu	Właściwie to znamy się, a przynajmniej ja znam pana z opowiadań... Dużo się nieraz mówi o pańskich figlach u Stępka...	Na pewno już mówił ci twój cicisbejcicisbej (wł. cicisbeo, cavaliere servente) odezwał się, witając się ze mną	Rzeczywiście nosiła bardzo wiele klejnotów. Dzięki tym wszystkim brylantom, białemu jedwabiowi, tiulom, koronkom, różom i kwiatom pomarańczowym ładna mała Janka była prawie niewidoczna. Ale była bardzo szczęśliwa, podobnie jak pan Inglis i podobnie jak pani Andrews.	Wyszedłem trochę na powietrze.	Czemu na mnie tak dziwnie patrzysz? O czym myślisz?	Tak jest. Miał Skrzetuski, ale wyjechał i mnie zdał załogę aż do swego powrotu.	Co takiego, co się stało? Nieszczęście? O tak, na pewno spotka nas wiele nieszczęść.	Ja, proszę pana, gdy go zobaczę ja jestem już na cały dzień szczęśliwą... Schyliła głowę i ze szczególną szybkością szyć zaczęła.	Do Komendanta. Z raportem.	Tak. On ma swoje zalety. Podobno nawet odznacza się dość znośną inteligencją i sprytem.	Tu? tu? ale któż mu mógł powiedziéć że ja tu jestem? Mnie tu dla nikogo niema.	Muszę się nad tym zastanowić No, a jaką jeszcze masz uciechę?...	Bardzo się grzecznie zachował, przysyłając ci kwiaty, prawda?	Dlaczego ona wyprowadziła się od nas?	Właśnie! Mąż mój powinien być pod ręką, w razie jeśliby się coś trafiło.	Wytłomaczę się Ale pierwej pan powiedz mi: w jaki sposób wyobrażasz sobie materialnie proces myślenia? Co tam robi się w mózgu?	Tyle, co mi się należy.	Cóż, bardzo się bawisz, Fifinko?	Kto był przy tym?	Niech się pan ożeni z Miką. Uszczęśliwi pan najlepszą, najzacniejszą kobietę, a i dla siebie zdobędzie pan żonę, której przecie brak panu tak bardzo.	Od mego przyjaciela, doktora Mortimera.	Jakże, przecie ja ja byłem przez cały czas Byłem w jego gabinecie, urągał mi...	A czegóż innego mógł się pan spodziewać? Przecież byłam kobietą uczciwą...	Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie nam i królowi szwedzkiemu utrzymać.	Kosz kwiatów od pani markizy.	Cóż ja?	Nic; jestem dziś jakaś rozstrojona.	A bo ja głupi Żydowi pieniędzy naganiać?	Cóż, idzie interes?	Dla czegobyś pan baron miał ludzi swych fatygować, ja czekam...	Dzisiaj pewnie będziecie radzili o działach, co?	I ja go miłuję.	I sąsiedzi twoi mają tak wiele dzieci?	Jestem bratem żony kapitana.	No, więc czegóż potrzeba?	A jaka między nimi różnica?	A w Pietro Caruso?	A waszmość widziałeś kiedy diabelskie harce?	Bóg, Dama	Chi! chi!...	I one żyją w wodzie?	Infantka?	Jestem strażnikiem skarbu królewskiego. Tę skalę ponade mnąponade mną	Minister	Najmniej tydzień.	Nauczymy my was wieców	Nazwisko?	O, Athosie! rzekł Aramis	Pani Niewadzkiej?	Ruszaj!	Terpentyna? dlaczego terpentyna?	W biurze	W niej też cała nadzieja.
Serce Augusta a! nie! nie; nie wierzę w nie: niéma go tam w téj piersi brylantami obsypanéj, złotem opasanéj, jak brylanty i złoto ostygłéj. Nie odzyskam nic, bom na wieki co najdroższe straciła! nie wierzę w niego i w ludzi!	Do wszystkiego ich używasz, tylko nie do ucieczki.	Dobrze zrobiliśmy, opuszczając nasze obozowisko. Sześćdziesięciu ludzi! Przecież nie dalibyśmy rady odeprzeć ataku!	Indie nie są wcale podobne do Yorkshire Nie pomyślałam o tym nigdy. Czy Dick i matka twoja lubią słyszeć o mnie?	Kto cię nie chce?	Nade wszystko nie należy nic mówić rodzicom, unikać wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby w żalu wyobrazić sobie...	Nie ma o czym mówić	Nie, raczej dancing wraz z przyczepioną recytatornią okrucieństw arytmicznych.	Nie. Nie znam was.	Tak, człowiek nazywany Ramzesem XIII jest zdrajcą, bo nie tylko wybiera sobie szpiegów i złodziei, ażeby odkryli drogę do skarbów Labiryntu, nie tylko odmawia traktatu z Asyrią, którego Egipt koniecznie potrzebuje...	Tym burżuja nie zniszczysz. Znać, że bibuły nie czytasz.	Właśnie. Z ust mi wyjąłeś. Nie możemy oddać w niewolę czyjąkolwiek naszych rodaków na Rusi. To zazębienie ludów ruskich, polskich, litewskich musi żyć w Rzeczypospolitej Polskiej. Gdy zbudujemy nasz dom, damy „bratu Rusinowi pokłon, braterstwo i równe we wszystkim prawo”bratu Rusinowi pokłon...	Zwłaszcza że nie umie nawet nabić karabinu ani na dwanaście temp, ani tak. To ja nabiłem fuzję, którą sprzątnął Prusaka.	Czyżby to była prawda, młodzieńcze? miałżebyś starać się o jego córkę, jak twierdzą ci głupcy z dołu? Niech cię Bóg strzeże! Nie próbowałeś ręki Goriota. A gdybyś nas oszukiwał, toby się ta sprawa pięścią zakończyła. Och! To być nie może!	...panowie, przed nami stoi przed nami siedzi człowiek, któremu słuszna pycha wzdyma krawat i rozpiera kamizelkę... W porę przynoszą szampan! Autorowi Przeznaczenia nie dość widzieć nas trzeźwymi, on chce nas upić: podobnie, jak kazałby nas pławić w kałuży, gdyby to było w jego mocy	Byłem. Nie wiem, czy w przeddzień, ale byłem. Wstąpiłem doń wieczorkiem.	Ja bym czego nie wiedział. Oni na różnych ulicach mieszkają. Ale to nic. Nogi mam dobre: dwa lata byłem gazeciarzem. Pewnie chcesz ich wezwać?	Ja nie winien Ale zawdy żal mi jej i dziecka.	Kto mi ją opowiedział? a któżby, jeżeli nie ten, który czuwa, gdy ja zasypiam, pracuje, gdy ja się bawię, który  wszystkiem kieruje wewnątrz i zewnątrz w królestwie, we Francji, jako też i w Europie.	Nie należy zapominać, że Jacek może się bronić! Jednym ruchem palca wysadzić zdoła całe miasto.	O rety... po cóżeś wszystko zabierał? Nie lepiej ino klucz?	Pani nie potrzebuje zegarka Jest akuratnieakuratnie dziś: jest trzy kwadranse po dziewiątej a. za kwadrans dziesiąta..	Tym bardziej jest niebezpieczna, że się z niej nic nie rozumie. Bowiem chytrość przejrzana, chytrość zrozumiana, chytrość odkryta, traci istotę i miano chytrości: nazywamy ją niezgrabstwem. Na mój honor, oni muszą znać lepsze jeszcze sztuki!	Nie kazał. Bardzo przepraszam, ale jak pan sekretarz chce, to niech wejdzie na własną odpowiedzialność.	Ale jesteś człowiekiem i powinieneś raz już przecie poważniej zastanowić się nad życiem i jego zadaniami. Możnaż tak zawsze bąki tylko zbijać i za boginiami się upędzać? Żal mi doprawdy twego dobrego serca, które masz, i twych zdolności, których ci także nie brak. Jeszcze lat parę takiego życia, a staniesz się jednym z tych ludzi bez celu, bez zajęcia, bez przyszłości, których i tak już u nas za wiele...	Szkoda jednak, żeś się wtedy nie spalił. Ten robotnik, mszcząc się, zrobiłby ci naprawdę wielką usługę.	A co? panie pułkowniku biedem jadł a bieda mnie jadła. Jako żywo niesprawiedliwie przegnali mnie z pułku a potem już nigdzie człek miejsca zagrzać nie mógł. Zabawiałem się różnym przemysłem, handelkami, i ot tak, ot tak, życie się przeciułało. Jeszcze na dobitkę trzeba się było człowiekowi ożenić, a baba sekutnica i dwoje dzieci na karku.	Jesteś u siebie A oto mój powóz W ten sposób streszcza się dla każdego z nas przyszłość.	Ty jesteś właścicielem jednego z handlów trucizny, bądźże tedy w strachu, ale ja sobie kpię ze wszystkich waszych kramów, mimo że z nich żyję!	Dopiero by się to różne księżniczki zapłakiwały, gdyby mogły wiedzieć, jak się pan w kadzi na sucho gotował! Szczęście, że się o tym nigdy nie dowiedzą, bo by się pan utopił w powodzi łez...	A żeby babcia wiedziała jaka męzka postawa, jak dokazywał na koniu, jak mu pięknie było choć w siwej sukmance.	Ale bo mi jej szkoda!	Ale masz mądrość starca!	Ale temu wariatowi zetną głowę.	Ani się téż lękam, lecz chciałbym tirer au clairtirer au clair (franc.)	Co się z tobą stało w Warszawie?	Niech mama z nią więcej przesiaduje i rozmawia, bo ona tak ciągle sama, to może się jej nudzi.	No, kładź się, ty już usypiasz; pogadamy jutro	Notariusz przyjdzie, skoro ojciec tego koniecznie chce; ale będę go musiał przeprosić i to przeprosić za ojca, bo ta scena będzie doprawdy śmieszna.	O, wiedziałam, że będziesz tym zmartwiona I ja się zmartwiłam. Drzewko to rosło tu, gdy byłam jeszcze młodą dziewczyną. Wielka zawierucha, jaką mieliśmy w marcu, wyrwała je z korzeniem. Rdzeń jego był już zgniły.	Poczekajcie no, kumie, chwileczkę. Kiedym poznał najmłodszą córusię waszą, niechże się przyjrzę i starszej Cale foremna Trzaseczka, jakże ci to?	Pora żegnać się razem niebezpiecznie iść dłużej.	Przecież to ja przyczyniłem się do nieszczęścia kapitana Lennarta. Jakże mogłem spojrzeć ci w oczy? Jakże mogłem?	Toście waćpanowie z Galicji tak samo jak my!	Więc przyznajecie się do tego faktu?	A i owszem.	A na mnie on wciąż buntuje gospodarzy?	A więc ten Makololo?...	A wolę być djabłem, niż Frycem! zawołał chłopak butnie.	Ależ wujaszek siedzi na koniu!	Bladej cery, o włosach czarnych?	Było jeszcze kilku panów Pytali, kiedy ich pan profesor może przyjąć.	Całe telefonowanie to też ładna bujda i szwindel.	Cicho. A gdyby tu była kasa? Gdyby to można pod jakimkolwiek pozorem otworzyć to biurko.	Co powiedzą twoi rodzice?	Czego chcecie?	Cóż ci ona złego wyrządzić mogła, kuzynie?	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Dokąd, jeśli wolno zapytać?	Dėl ko gi taip?	Hm, a mówił coś ten Pan?	I cóż?	Idź mi ztąd!	Ja do was, Pietrze, wedle tej mojej sprawy, co ma być jutro.	Jakoś powrócę.	Jest i koń!	Jest ubiór mędrca Platona.	Kolumna! Może ją nawet widać teraz, jeżeli woda taka przeźroczysta. Widać, co?	Lola?	Motin! visaip kiti buria: iš vėjo, iš vandens, iš alaus ir medaus. Aš prastas burtininkas, kartais viedreviedras (sl.)	Możeś chory?.. a może...	No więc gadaj, do pioruna, o co chodzi?	No, to dobrze. Dowidzenia. Jutro o siódmej.	No?	Obmierzły Pedrito? Któż to taki u licha?	Ojciec także wolny.	Pan Bóg!... prędzej djabeł!...	Powietrze świeże i ruch najlepszem będą lekarstwem	Przeczucie, Sen, Śmiech ciągnie pan Tomasz	Przywykniesz, tylko pracuj i złej kompanii unikaj.	Rozdenerwowanie i nic więcej, trzeba iść spać, a wszystko przejdzie.	Sama!?	Siadajcie Towarzyszka Kosicka opowiadała o was. Wyście byli pod Majdanowem?	Tak jjest... je... jeszcze... postscriptum.	Tak, panie.	To panna Stefcia smutna? Biedna panna Stefcia.	To samo niedługo. Całej parady tydzień chodził.	U Koralii.	Uproszę ich, ubłagam...	W chorągwi Wołodyjowskiego sami laudańscy ludzie.	W mojej torbie podróżnej jest jedzenie, leży na kanapie	W twoim wieku, Piotrusiu, dużo uchodzi...	Winni ci jesteśmy dużo!	Więc to musi być jakiś przebrany książę	Wychodzą z miłości i wychodzą za tych, których kochają.	Wypróbuj go, kochana, niech usłyszymy dźwięk tego pieścidełka	Z dalekiego kraju... prawda? Mowa odmienna, ubiór odmienny, zaprząg odmienny...	Z pana, widzę, zanadto dobry chrześcijanin, znawca przepisów towarzyskich i nieco za śmiały wojownik.	Za co?	Zawracaj do Kiejdan!...
Ani mi w głowie ten tam Manuel. Gdybym chciał pozbyć się go, jak pleciesz niedorzecznie, nie jeden, ale tysiąc miałbym sposobów do tego. Najpierwszym i najprostszym byłoby dopuścić do skazania go, a ty wiesz właśnie, że pracuję nad wydobyciem go z więzienia.	I ty, chłopcze przytul się do mnie plecami, tak, dobrze wziął fuzję, wymierzył i ułożył mi palce na kurku i na moich dopiero swój własny położył. W czasie tych przygotowań mały punkcik na drodze z dala czerniący przybliżył się wolno, poważnie jak monarcha w granicach państwa swojego zuchwały. Ten wilk, dowiedzieliśmy się później, był sławny w okolicy. Dopiero na kilkanaście kroków od nas dał ogromnego susa. Moloch także nie mógł wytrzymać leżeć w tej chwili brat mi palec nacisnął Ale prędzej niż to wszystko mogliśmy spojrzeniem objąć, zwierz skaleczony rzucił się prosto do piersi Zitty Kiedym się zerwał równymi nogami mimo wiedzy prawie odbiły się na niej tak dokładnie Z tego obrazu na przykład widzę doskonale nie tylko mego brata, co z siodła zeskoczył nie tylko Molocha, co w kudły przeciwnika łeb zanurzył, w rozszarpane mięso tak pysk utopił, że mu go nawet już widać nie było widzę wszystkie zęby w rozwartej paszczęce i mógłbym je anatomowi wyrysować bez uchybienia żadnego.	Mości kanoniku dotknąłeś tu materii, która budzi w moim umyśle dawno już oburzenie przeciw modnym dziś komediom, którymi tak samo się brzydzę, jak i tymi powieściami rycerskimi. Komedia bowiem powinna być zwierciadłem życia ludzkiego, przykładem obyczajów i obrazem prawdy, a dziś cóż w komedii przedstawiają? same głupstwa najnieznośniejsze, obyczaje najgorsze i obrazy sprośności niesłychanej. Czyż może być co głupszego na przykład, jak przedstawiać w pierwszej scenie dziecię w kolebce, a w drugiej kazać mu się bić jako rycerzowi? Czyż może być większe wariactwo, jak wystawiać stuletniego starca tchórzem, pokojowca oratorem, pazia doradcą, króla komediantem, a królową pomywaczką? Ale najdoskonalsza rzecz jak to się tam akcja toczy! Widziałem komedię, której pierwszy akt odbywa się w Europie, drugi w Azji, a rzecz kończy się w Afryce i gdyby sztuka miała więcej nad trzy akty, to pewno by i Amerykę do kontrybucji powołano. Jeżeli prawdopodobieństwo ma być głównym warunkiem komedii, jakże można, żeby w rzeczy dziejącej się za czasów Pepina lub Karola Wielkiego bohaterem był cesarz Herakliusz i żeby mu kazano zdobywać Ziemię Świętą i z krzyżem wjeżdżać do Jerozolimy, kiedy wszystkim wiadomo, że to było dziełem Godfryda de Bouillon? malutka różnica czasu, nie ma co powiedzieć. Jaki to bigos, jaka mieszanina baśni z prawdami historycznymi! Jaki chaos narodów, charakterów i epok! I jak tu darować błędy tak grube, kiedy na nich ludzie najciemniejsi się poznają, ale to najwyborniejsze, że są ludzie, co wręcz utrzymują, że w tym leży szczyt doskonałości i że chcąc wprowadzić co innego, trzeba cierpieć chyba zachcianki jak kobieta w ciąży.	Salonowiec, gładki i do znudzenia grzeczny. Wreszcie jest to człowiek, któremu nie potrzeba otwierać drzwi, bo sam otworzy, gdzie zechce.	To nie ma znaczenia. Może to pana kosztować najwyżej pięć do sześciu tysięcy eskonta.	Nie. Nie jeszcze. Ale nadeszła zima. Muszę ci wyjaśnić, że byłam dość słabego zdrowia i nasz stryj życzył sobie, bym przynajmniej przez rok odpoczęła na wsi, zanim przyjadę do niego. Skazana na zamknięcie w czterech ścianach smutnego domu, coraz bardziej lgnęłam do tego człowieka. Wszyscy zdawali się tego nie dostrzegać z wyjątkiem Anieli. Stała się dla mnie przykra, czasami szorstka. Kiedyś powiedziałam panu Anzelmowi, że nie powinniśmy spędzać zbyt wiele czasu razem, gdyż to drażni Anielę. On nic nie odpowiedział, lecz w niczym nie zmienił swego postępowania. Nadal szukał mego towarzystwa. A raczej nieprawda: to ja szukałam towarzystwa pana Anzelma. On nie unikał go wcale. Był bierny. Pokochałam go do szaleństwa. Wprost znienawidziłam Anielę. Zaczęłam ich szpiegować. Nic jednak nie wykryłam. Pewnego dnia weszłam do jego pokoju. Był to... był to nasz pierwszy i jedyny pocałunek. Nagle zastukano do drzwi. Anzelm odruchowo przekręcił klucz w zamku. Wówczas Aniela zaczęła gwałtownie łomotać w drzwi pięściami. Jej krzyk napełnił cały dom alarmem. Na dole, w bibliotece, siedział jej mąż. Tuż obok w sąsiednim pokoju byli chłopcy. W jadalni służba sprzątała po obiedzie. Nikt jednak nie przyszedł, nikt nie dał znaku życia. Wtedy odbiegła od drzwi. Ja, przeczuwając nieszczęście, pobiegłam za nią. Gdy wpadłam do jej sypialni, trzymała rewolwer w ręku. Przyszłam w samą porę, by uniemożliwić jej popełnienie szaleństwa. Podczas szamotania się padł strzał. Kula ugodziła pana Anzelma, który stał w otwartych drzwiach... Upadł... Był tylko ranny... Ale ona o tym nie wiedziała. W kilka minut później Antoniowa znalazła ją wiszącą na strychu. W porę przecięto pętlę. Odratowano ją. W nocy wykradłam się z domu i dobrnęłam przez zaspy do najbliższej wioski. Tu wynajęłam konie... Nigdy już więcej go nie widziałam.	Powoli, mości rycerzu nie unoś się i wysłuchaj, co ci powiem. Otóż wiedzieć musisz, że Don Kichot, o którym mówisz, jest moim przyjacielem i tak zażyłym, że sława jego nie mniej mnie obchodzi, jak własna. Po opisie, któryś mi uczynił, wątpić nie mogę, że jego samego pokonałeś, ale wiem również i z największą pewnością, że to jest rzecz niepodobna i w tej ciemnicy to jedno widzę tylko, że jakiś czarownik, prześladujący go i nienawistny jego sławie, przyjął na siebie podobieństwo jego i dał się umyślnie pokonać, aby zachwiać tę sławę po całej ziemi rozgłośną, i ażeby ci dać najlepszy dowód prawdy tego co mówię, oświadczam, że przed dwoma dniami nikczemnicy czarownicy rzucili urok na Dulcyneę z Toboso i zamienili ją w szpetną chłopkę. Jeżeli teraz jeszcze masz jaką wątpliwość, to stoi przed tobą Don Kichot sam, który ci dowiedzie na koniu, czy pieszo, zbrojnnie, czy nago, na noże, czy na lance, jak tylko ci się podoba, że jesteś w błędzie.	A jednak tą drogą sprowadzono niewolników do Egiptu.	Musimy więc poprzestać na oddaniu panu hrabiemu tych małych przysług, jakie są w naszej mocy. Jako dziennikarz ofiarowuję panu wejście do wszystkich teatrów paryskich.	Niech mi pan wybaczy szczerość, ale wydawało mi się przez chwilę że masz pan tam jakiś deficycik do wyrównania.	Szkoci idą do ataku.	Ja już sam trafię do łóżka, a ty pokaż drogę porucznikowi.	Siostruniu! Maryniu! Do kuchni! fi donc! c’est mauvais genrefi donc! c’est mauvais genre (fr.)	Na pewno nie wybrałbym tego ostatniego Co później robić z takim człowiekiem, niech pan sam powie, doktorze? Srebro wywiezione, a ja jestem z tego zadowolony. Byłoby natychmiastową i silną pokusą. Szarpanina o ten namacalny łup przyśpieszyłaby fatalny koniec. Musiałbym go bronić. Jestem zadowolony, żeśmy je wywieźli, nawet jeżeli przepadło. Byłoby przekleństwem i niebezpieczeństwem.	Nie mówiłbyś tak, gdybyś widział mnie dzisiaj rano Lekarze praktykujący od dawna widzą tylko chorobę, a ja, mój drogi, widzę jeszcze chorego.	Czyby to było przyzwoite, żeby jego bratanek nie mógł się napić szklanki wody z cukrem? Zresztą, ojciec nie będzie widział.	Ach, moja róża jerychońska! A ja się tak martwiłam! Nie mogłam w żaden sposób zrozumieć, gdzie ona się podziała. I gdzież ją schowałeś?	Ano, jak zaczniecie bywać, staniecie się powszedni. Teraz jeszcze wszyscy ciekawi twojej żony.	Bo się ciebie boi. Na moją przyjaźń nie może liczyć Drugi król zadowolony, że ustępujesz mu żółtych królów.	Ojoj! Jeszcze jak! Strasznie panienkę lubię i jestem pewny, że gil tak samo lubi panienkę.	To pójdzie precz!... Zresztą darmo u nas nie je chleba. A kiedy przytrę jej rogów, może być niezłą guwernantką.	A jeśli Polacy się oprą temu wyborowi tem lepiej, zerwiemy Unią. Nie przyniosła ona nam korzyści żadnych a straciliśmy na niej wiele.	A wasza miłość nie pojedzie?	Ale widocznie dla ciebie to nie jest takie ważne, by o to walczyć, by znieść różne przykrości i zmartwienia.	Ależ kiedy się nie daje	Bo oni nigdy niczem innem być nie mogą i nie będą Ciebie zdzieciniałego starca uwodzą, mnie nie potrafią.	Bo wybuch by mnie zabił. Jak tylko skrę na sznurku zobaczę, muszę zaraz w bok pyżgaćpyżgać (reg.)	Boleść mówiła, nie cezar, lecz ty co o tym mniemasz?	Cała moja zasługa, że właśnie nic nie zmieniam z dawnych urządzeń ojcowskich!	Czekaj tatka latka, jak kobyłę wilcy zjedzą.	Czemuż drudzy nie pracują a nie mrą?	Czemuż nic nie mówiła?	Gdy opuściłeś Tulon, jak żyłeś? Odpowiadaj!	Jakże by to mógł być nieczysty, kiedy mnie takie piękne dawał nauki? Nie może być.	Nic nie wiem o Cyranie.	Nie w Parmie z pewnością, nie w tym kraju trucicieli.	Nikogo sen nie chce jakoś ukoić	No co, panie Malinowski, jak idzie?	Spytajcież księdza, on wam poświadczy, jeśli mnie nie wierzycie.	Tak. Obejrzała głowę, jak pan wie strzałem roztrzaskaną, i dostała ataku histerycznego śmiechu, który się zakończył spazmami.. Przypominam sobie dokładnie, bo ją musiano przemocą usuwać.	Tamto już się skończyło Teraz ona jest tutaj, czy chcesz, żebyśmy się zapytali wprost, którego woli? Nie zadrwi z nas przecież, bo jesteśmy razem?	Toć służki się zdadzą, krzywdy nie mają, a wyuczone też będą w wierze świętej	A świadków masz? Bo ja ci mówię, że mnie chcesz okpić...	Bogdaj się własną śliną ten zdrajca otruł, byle mi jeszcze przed skonaniem w ręce wpadł!	Ha, ha, ha! Oto symbol mojej działalności na tej biednej ziemi! Oto odwrotna strona moich „szczytnych” poczynań! Oto rewers mojej ideologii! Symboliczny sprawdzian jej etycznej wartości!... Kto wie, może Pradera miał słuszność? Może to ja uległem okropnej pomyłce? Dusza, Ciało, Upadek, Obraz świataMoże życie musi już być takie? Może ono zawsze będzie tylko wielkim kompromisem? Może duch, przyoblekając ciało, zawsze będzie musiał z niejednego zrezygnować?...	Ja z CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) rzekł namiestnik.	Ja?...	Jakto! czyżby doprawdy ze czterech wierszy poznać można sprawcę ex ungue leonem...	Juści, co za tobą stoję. Ale odmieniłeś się przez te czasy, no, no... Całkiem kto drugi z ciebie! stał. przed nią sielniesielnie (gw.) w kapeluszu. na bakier i w kapocie bieluśkiej kiebykieby (gw.)	Mało panu jeszcze? Jeszcze mało? Powiem więcej! Bicie przy badaniu pałkami w pięty, ściskanie palców w kleszczach, gdy pomiędzy palce wkłada się ołówki albo inne twarde przedmioty, wybijanie zębów herbowym sygnetem, rozgniatanie paznokci, obok poczciwego, staropolskiego bicia po twarzy chamów i starodawnego łamania żeber obcasem	Owszem. Ale... ten wielbiciel, uważa pan, kupił u nas kosztowny album i prosił, ażeby po trzecim akcie wręczyć je Rossiemu...	Panna służąca mej córki powiedziała mi o tym. Wiem ja o wszystkim, co one robią przez Teresę i Konstancję	A czy on da się o tym przekonać?	A cóż! wyrzec się pięknej Julji!	A toż znów po co?	A więc?	A za co się na was gniewać?	Ale mi Chrystus policzy, żem o majestat Zakonu więcej dbał niż o swoją chwalbę...	Ale my idziemy razem?	Barscy?... taką niegodziwość! Wstyd! I to karmazyni! Czy to prawda?	Biedny Tomko! odezwała się Słyszałam raz w Ewangelij, którą czytał organista w wielkim tygodniu, że jakiś pogański czy żydowski książę pytał się Chrystusa prawda to nasze wiejskie życie, prawda to żywot spokojny w kwiecistych sadach, na złotych łanach naszych! Myślicież, że co lepszego znajdziecie gdzie nad prawdę miłości, wiary i nadziei?	Bliżej niż pani sądzi	Co się dzieje z Janem?	Dlaczego, babciu, tak na mnie patrzysz?	Dobrze!	Dziękuję pani innym razem.	Dziękuję wam, wierni żołnierze moi	Gdzieś się rodził?	Hau, hau	I jesteś pan tak szczęśliwym, że stoisz wyżéj nad te poglądy?	I odlot ludzi...	Mianowicie?	Mieszka tam dalej, zupełnie sam... na pagórku... w chałupie za cmentarzem... Chce pan, żebym pana zaprowadził?	Miły mój, weź ten pierścionek w odpłatę.	Mojego męża. Tak, to on!	Może i robota się znajdzie Ot! Rankami będziesz nam waszmość Pismo święte czytywał.	Może się pan czegoś napije?	Mówisz więc, że czterech ludzi, z nich jeden ranny, a jeden dziecko nieledwie...	Nawet zbrodnicze?	No, to na dostawy trzeba pogwizdać.	O co jaśnie pan pyta?	Oto ostatnie arkusze	Owszem, jest w tej chwili przytomny, lecz trzeba by go zostawić w spokoju.	Powstańcy wyzwali na wojnę mocarstwo. Chłystki! Obłąkańcy! Muszą ginąć tysiące ludzi, bo to jest wojna. Czy pani rozumie?	Prawda	Prawda wasza, babciu, ale widzi mi się, że wama cosik ozór skiełczał i radzi byście go też w gorzałce pomoczyć, co?	Przestań pierdolić!	Radbym więc miéć o tém...	Sam pan wierzysz jednak w dobrą krew	Tak	Tak. Oczywiście. Tak jest, z wojny.	To nieprawda!	Trzeba będzie zaraz pomówić z nim.	Ukradli może te śliczne rysakirysaki	W Paryżu! Jesteśmy teraz w Paryżu! Musimy umoczyć wargi w pucharze rozpusty...	W kominie płonie ogień	W numerze zamknięte.	Wszystko to panu wytłumaczę. Opowiem. Panie! To już Nawłoć...	Za co?	Zapewne chcesz się przebrać, więc pośpiesz się bo robi się późno.
O! Konopka już dawno zrezygnował!... Ale słuchajże dalej. Więc ów Holmfels, człek światowy i grzeczny, a tobie bardzo życzliwy, pogadawszy ze mną jaką godzinę, także mnie doradził, żebym sam szedł do prefekta. Więc poszedłem. Prefekt przyjął mnie uprzejmie, prosił siedzieć, nagadał mi dużo ładnych rzeczy, ale co się tyczy ciebie, powiedział mi te słowa: „Kiedy pan Nieczuja zemknął, to dobrze dla niego, ale na żaden sposób nie może być koniec na tym, bo my go musimy poszukać sądownie, a kiedy go dostaniemy, to proces pójdzie swoją drogą. Miło by mnie było, gdybym mógł panu o tej sprawie inną dać wiadomość, ale na nieszczęście, nic ja tu sam nie decyduję, tylko litera prawa”. Kiedym to powiedział Holmfelsowi, rzekł tenże: „Wszystko to być może, jednak ja nie radzę powracać. Co się zaś tyczy łaski, to fałsz jest, co mówi prefekt. Prawda, że cesarzowa-królowa nie może przebaczyć, nie wiedząc, co ma przebaczyć; ale może wydać rozkaz do urzędu, ażeby rzecz ta była puszczoną w zapomnienie. Tu już coś przyszło z Wiednia względem tej sprawy; dzisiaj mi o tym powiadano, ale nie mogłem się jeszcze dowiedzieć, co właściwie. Słuchaj, waszmość: jedź teraz do Bóbrki i opatrz tam gospodarstwo pana Marcina; ja tu tymczasem się dowiem o wszystkich szczegółach tego procesu, a kiedy wrócisz, podamy prośbę do tronu, a ja wskażę drogę do skutecznych instancyj. A choćby ci przyszło i samemu pojechać do Wiednia, to i to niewielka już rzecz. Już my to jakoś zrobimy”. i oto go masz.	Bądź spokojna. Kobiety zwyciężają zawsze. Nie potrzeba na to cyrku ani sceny... Tu byłoby może trudniej. Patrz tylko!	Czy nie zawitał na naszą ziemię mieszkaniec innej planety? Bo jeżeli prawdą jest, że na Marsie mieszkają żywe istoty i więcej od nas umieją...	PolskaAle bo widzisz, u was w Amsterdamie nie ma żadnych Tatarów ani żadnych jasyrów, to tam bracia i siostry tak się nie zagubiają, a tu co jenszego, tu jest kraj awantur.	Ani kroku! rzekła, nie puszczę!	Czy ja umiem a to dobre! i tak doskonale, że nikomu nie ustąpię, samym osłom nawet.	Mimowolnie? A więc „Abraham Lincoln” ścigał mnie mimowolnie po wszystkich morzach? Czyż mimowolnie wsiedliście na pokład tej fregaty? A kule wasze, czy także mimowolnie odskakiwały od mego okrętu, a jegomość pan Ned Land mimowolnie uderzył w niego swoim oszczepem?	On powiedział, że o niczym więcej nie myśli!	Pijmy! I na honor, choćbym miał się upić, nic mnie to nie obchodzi! Czyż zresztą nie upoiłaś mnie już swymi cudnymi oczami, swym uśmiechem, swym głosem przesłodkim? Jesteś demonem, nie wątpię o tym; ale demonem, który ma w ręce klucze do raju!	Bo i posłuje. A człek jest między swymi znaczny, na którego radach sam mistrz siła polega i nie byle czego mu odmówi. Bóg to  może zdarzył, że go w Malborgu podczas bytności waszego bratanka nie było, ile że Lichtensteina, choć z zacnego rodu idzie, powiadają zawziętym i mściwym.  Poznałże was?	Barrois odprowadzi pana do drzwi I teraz niech pan, panie oficerze, nie zapomni jednej rzeczy, że mój dziadek zalecił panu nie czynić nic, co mogłoby nas skompromitować.	Jutro... Nic specjalnego. Ale owszem, jest zaproszenie do cyrku. Wielka ma być sensacja. Przyjechał ten największy siłacz światowy, zapomniałem, jak się nazywa, ale ma walczyć z mistrzem Polski, Wielagą. Pan prezes lubi walki francuskiewalka francuska (daw.)	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	Kant, powiada pan? Jeszcze jeden balon puszczony dla zabawy głupców. Materializm i spirytualizm są to dwie ładniutkie rakiety, którymi szarlatani w biretach podbijają jednego i tego samego wolanta. Czy Bóg jest we wszystkim wedle Spinozy, czy też wszystko płynie z Boga wedle świętego Pawła... głupcy! Otworzyć czy zamknąć drzwi, czy to nie ten sam gest? Czy jaje bierze się z kury czy kura z jaja... Podaj mi kaczkę!... Oto cała wiedza.	Bo tyle nas jest, a nie umiemy nic wymyślić. Inne dzieci są same, a umieją się bawić doskonale.	Jest na to sposób Nie trzeba żałować pieniędzy na armaty, na karabiny, na fortece, toby się i port znalazł. Tak, armaty są ważniejsze od czekolady i lalek.	Który tam znów? Z czym, z czym! Wracaj do szeregu, ale już! Choćbyś miał nawet szlachecki rodowód do trzeciego pokolenia wstecz z mitrą książęcą i z pięcioma pałkami w herbie i prababkę czystej krwi aryjskiej!	Możesz sobie rzygać, jak chcesz, ja nie muszę. No więc cóż robimy, Turkey?	Nie pytam o jego pochodzenie, pytam o to, jaki jest.	Niech i tak będzie To pan Skrzetuski szukał Bohuna pod Zamościem, a jego tam już nie było.	Od dziecka. Pierwsze litery razem z pierwszymi cybuchami wziąłem od księdza i nie zaprzeczam, że było tego dosyć	Otwórz lepiej, bo mnie znasz, że przede mną nie uciekniesz.	Pobożność,  ObyczajeNaród miasto na środkowej Ukrainie, położone nad jednym z dopływów środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej. opowiadał a gdybym jemu nie wierzył, to tedy w książkach od nabożeństwa potwierdzenie tej prawdy się znajduje.	Takiś ty?... No, to już idź do otchłani, a jak wrócisz, o mnie pamiętaj.	Bogobojny to pan jest	Bóg dał pogodę, ale upał będzie okrutny	Chodźmy, kapitanie twierdza w płd.-śr. Indiach, położona w pobliżu kopalń diamentów; w XVI w. stolica państwa noszącego tę samą nazwę; w XVI–XVII w. kwitnący ośrodek handlu diamentami i biżuterią; zyskała legendarną sławę królestwa niezmiernych bogactw i skarbów. na tej pięknej wyspie! Ciekawa z nich była para Argonautów. Chester szedł swobodnie, dobrze zbudowany, tęgi, z miną zwycięską; tamten zaś, długi, wychudzony, obwisły, trzymał się kurczowo jego ramienia, suwając wyschniętymi nogami z rozpaczliwym pośpiechem.	Co się stało? Czy miałabyś od ciotki list z domu? Może Jacuś chory?	Co? Nie ma pana Ebenezera?	Czy Marka zastałem?	Czy to aby wypada?	Ha! I myślą tu na odsiecz przyjść. To się spotkamy, jako Bóg na niebie, choćbym miał w przebraniu do niego pójść!	I jakże się stało, że chcesz żenić się z nią?	Już go mam! Wiem, co to! Wiem!	Już-to na nogach, komendancie Bluteau? Otóż to znać prawdziwego wojaka, który wszędzie, nawet na wsi słyszéć musi pobudkę.	Moje uszanowanie, majorze! Winszuję zaszczytu! W tak godne ręce dostało się przewodnictwo okręgu! Wszak pan ma w tej tece jakiś projekt przeciw wrogom winnic?	Mój drogi, pan ambasador miał najzupełniejszą słuszność, mówiąc, żeś robił i gadał same głupstwa.	Nie spiesz się tak, Kiepełe. Masz pojęcie o wyobrażeniu? Łono Abrahama, które przyjmie z powrotem taki tłum wszawych Żydów, no, no, to dopiero widok!	Nie sporządzisz to śniadania?	Nie trzeba mi było w gębę dmuchać, choć nie neguję, żem się do takiej persony mówić nie spodziewał.	Nie wiesz? To są małe drewniane osóbki wyrobione na podobieństwo Najświętszej Panienki, świętego Józefa, Dzieciątka Jezus w żłóbku; potem pasterze z darami, wół dziś popr.: przypatrywać się. jasełkom, przy czym braciszkowie nasi kolędują, a naród uczy się tych pieśni, słuchając, i potem domadoma (gw.)	Nie wszyscy, jasny panie, lubią muzykę. Mamy w zapasie co innego jeszcze.	Nigdy, Pencroffie, zwłaszcza jeżeli i ty postanowisz tu pozostać.	No chyba że ich konie mają skrzydła	No, nie wszyscy. Ja też jestem szlachcic, a jednak...	O, niech mnie pan tego nauczy! Obeszłabym się wtedy może bez kucharki, która jest przekleństwem życia tak zwanej gospodyni.	Och, Joasiu,  dziewięćset siedemnaście funtów za jedną noc to o wiele za dużo jak na was oboje. Daj mi tę sakiewkę...	Od dziesięciu lat rządzimy państwem i przez ten czas nikomu z was nie stała się krzywda, a każdej obietnicy dotrzymaliśmy. Bądźcież więc cierpliwi i wierni jeszcze przez kilka dni, aby zobaczyć moc bogów i otrzymać nagrodę.	Pan mnie nie rozumie	Po pierwsze idzie się na ich pogrzeb, czego się nie robi nigdy dla żyjących.	Ten major jest w Warszawie	To mnie skłania do mniemania, że pan zachowałeś stosunki z Hawaną.	Więc o kradzież Czy przyznaje się pan, panie Kosiba?...	Zyszcze na tém: nie kochał jéj od dawna rozpustnik choć jesteś jego siostrą, mogę przed tobą mówić otwarcie. Sam zresztą zgotował sobie ten dramat, którego padnie ofiarą.	Łohoyski: Dziękuję ci. A Einstein, czy też...?	A dlaczego wybrał pan właśnie mnie?	A potem?...	Ach przyczyny finalne! He, he!...	Ba! przecie on za Romnami lasy rąbać kazał, by sobie gościniec do nieprzyjaciół otworzyć.	Biją... z pewnością biją	Byłem.	Chwila ta nadeszła dawno i jedna ją odtąd tylko straszna omroczyła godzina.	Co? Co? Myślał pan o mnie?	Co? O mnie?	Coś taki ciekawy... Czekaj, czekaj... Aha! „W Hiszpanji rewolucja buduje nowy porządek”.	Czego chcesz odemnie?... po co mnie dotykasz?	Czego chcesz?	Czyżbyś pan chciał ze mną jechać, panie Holmes?	Cóż to za zakłady?	Dobrze	Dziękuję	I zarazem wielkie nic dobrego!	Królu złoty, dziękuję, bardzo dziękuję. No to chodźmy na śniadanko. Może do „Bachusa”, co?	Mam nadzieję, lecz na przykład Piotrowicz?...	Mimo wszystko mogło się to zdarzyć przed kilkoma miesiącami	Może też on coś ma?	Mówię o piśmie Flinta!	Młodość	Nic	No, a pani, czegóż żądasz?	O! racja fizyka! co tam fizyk pomoże na starość! Żart na bok, jegomość dobrodziej wyspowiadasz mnie naprzód.	O, to się muszę strzec	On jeszcze wciąż się trzyma	Panie Fok puśćcie mnie, co mnie szarpiecie?	Pas ja sam odpiąłem z waszej miłości, żeby waszej miłości lepiej było dychać; ot, tam leży.	Poproś.	Prawdę mówiąc	Przywiozłam kilka butelek ekstraktu słodowego, to mateczkę wzmocni.	Skądżeście to tak rano, moje piękne panie?	Szóstej.	Słuchaj Aza, a długo to tego będzie?	Słucham panią.	Służę.	Tylko gdzie?	Wie	Wie pan, co ona powiedziała o panu Kopowskim?	Wszak mogę zostać raniony niebezpiecznie, nawet zabity...	Wy mnie nużycie, przychodząc tutaj bez potrzeby.	Wyszedł ze znajomym?	Żenicie się może z Mendelsohnówną?
Jak to?... Czyliż wyraźnie nie zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na karb pańskiej ekscentryczności... Drogi panie, mam do pana bardzo ważny interes. Chcę niedługo wyjechać za granicę i chcę poradzić się pana: kiedy najlepiej kupić franki, teraz czy przed wyjazdem?...	Coraz to więcej krwi, im bardziej zbliżam się choćby do rzeczy wyrobionych rękoma Ludzkiej Gromady! Gdybym o tym wiedział, nigdy bym nie wziął w rękę tego paskudztwa. Przedtem widziałem krew Messui na krępujących ją powrozach, teraz zaś czuję krew Hathiego. Nie chcę mieć przy sobie tej rzeczy! Patrz, co z nią zrobię!	Prawie, żem się z Kiejdan nie ruszał KotZazdrośćPrzyjechał książę Bogusław do naszego księcia wojewody. Na wieczerzę wystroił się tak, że oczy bolały patrzeć, i widać było, że mu panna Billewiczówna bardzo w oko wpadła, bo ledwie że nie mruczał z ukontentowania jak kot, gdy go po grzbiecie głaszczą. Ale o kocie powiadają, że pacierze odmawia, a książę Bogusław, jeśli je odmawiał, to chyba diabłu na chwałę. A przymilał się, a łasił, a zalecał...	Ach, cóż tam pieniądze. Sto razy wolałabym mu zapłacić, ale on zakochał się we mnie do szaleństwa. Ty nie masz pojęcia, jaki on jest drapieżny i bezwzględny. A najgorsze to to, że Paweł zaczyna mnie śledzić. Jestem w okropnym położeniu. Wzruszyłam ramionami.	Pleciesz jak fircyk dworski Owóż ja przeczę zaraz pierwszemu punktowi, zważywszy iż główne, ba, nawet zgoła jedyne i wyłączne zatrudnienie naszych godnych teologów zmierza do tego, mową, pismem i uczynkiem, aby wykorzenić błędy i herezje (tak bardzo im nienawistne) i wpleniać głęboko w serca ludzkie prawdziwą i żywą wiarę katolicką. Drugi punkt pochwalam, a to z przyczyny, iż godni lekarze tak pilnie się troszczą o część profilaktyczną i zachowawczą swego zdrowia, iż nie potrzebują zgoła terapeutyki i leczenia się lekarstwami. Co do trzeciego punktu, to jasnym jest, iż godni adwokaci tak są pochłonięci swoim zawodem i troską o dobro drugich, że nie mają czasu ani możności myślenia o swoim własnym. Dlatego w najbliższą niedzielę zaprosimy jako teologa naszego ojca HipotadesaHipotades (w oryg. Rondililis) ma oznaczać kolegę Rabelais’go z Montpellier, doktora Wilhelma Rondelet., jako prawnika naszego przyjaciela Pletewkę. Jeszcze jestem zdania, abyśmy dopełnili tetrady Pitagorejskiej i dla onego dopełnienia poprosili naszego wiernego filozofa Wiatraczka, zważywszy, iż doskonały filozof, a takim jest Mistrz Wiatraczek, rozstrzyga nieomylnie wszystkie przedłożone wątpliwości. Karpalim, wydaj rozkazy, abyśmy wszystkich czterech mieli tu w najbliższą niedzielę na obiad.	Wcale się tego nie zapiéram Z wielką przyjemnością słucham szczebiotania tego ślicznego dziécięcia, medytując nad tém, jakim cudem z tak wdzięcznéj istoty, za lat dziesiątek może wyrosnąć tak straszliwa baba, jaką jest jéj cara mamma. Są bowiem do siebie charakterem, twarzami, krwią i duchem najzupełniéj podobne, a Pepita jest w swym rodzaju arcydziełem, gdy mammita stała się okropną potworą.	On zawyrokuje dopiero jutro wieczorem. Przyrzekł mi, że przyjdzie, gdy załatwi swą czynność. Na nieszczęście, ten biedak stary popełnił dziś jakiś krok nierozważny, z którego nie chce się wytłumaczyć. Uparł się jak muł jaki. Gdy mówię do niego, to udaje, że nie słyszy, albo że śpi, a gdy oczy otworzy, to zaczyna stękać, żeby mi tylko nie odpowiadać. Chodził dziś z rana na miasto, nie wiadomo dokąd. Zabrał z sobą, co tylko posiadał z kosztowniejszych rzeczy i musiał zrobić jakąś frymarkę, przy czym resztki sił wyczerpał. Jedna z córek była u niego.	Niech mi pan powie, czy się panu zdawało kiedy... to jest, czy pan ma także to wrażenie, że życie jest właściwie tylko po to, aby psuć człowiekowi to wszystko, co on sobie wyobrazi...	No ładnie ja tutaj wpadłam! Tak się cieszyłam, że nie potrzebuję się już zamęczać opieką nad dziećmi, a tymczasem teraz mam od razu dwoje pod swoim staraniem. Dziękuję za taką przyjemność!	Biedny ojciec, odezwała się, cóż poczniemy z nim? co mu powiedzieć? Że żyję. Co mu skłamać? Chyba, żem w klasztorze... Napisz, dodała, żeś mnie widział, że powracać nie mogę.. żem ci uciekła... albo, albo sama nie wiem już co... To tylko jedno rozumiem, że nie powrócę do macochy!	Głupstwo pieniądze! Ale kawałeczek serca swego zgubić może po drodze. Do widzenia, Maryniu... kłaniaj się ode mnie czarnookiej bogini...	Maciek? Ach, byle nie Maciek! Znam ja go. Nieraz tu chadzał do mojej Fruzi, kiedy my tam siedzieli na beischlagu. Ten głuptasek wszystko waszmości popsowa.	Nie myl się pan, są w Snogrodzie granice dobrze strzeżone, tak jak i są Żydzi ciągle tylko o kontrabandzie myślący.	Wątpię. Ale ponieważ tego nie ma... nie ma... no, to gdyby stary grat ustąpił, mógłbyś samowładnie w Korczynie rządzić i chłopów za pasterzy przebrawszy razem z nimi położyć się nad strumykiem i w dudkę gwizdać...	Nie zobaczysz się z Zosią...	Szczekasz kiej ten pies, zmówiłaś się z nim, dobrze, ale bacz, że niech jeno co z chałupy zginie, to jak Bóg w niebie, do sądu podam i ciebie wskażę, żeś pomagała... Zapamiętaj to sobie!...	To i jazda do Mincla! Tylko jejmość nie zrób mi zawodu!	Ja nie wchodzę w subtelności; chodzi mi o wielkie rysy. FilozofDalej: co dała nowa logikanowa logika (...) Bertrand Russell (...) mając do rozporządzenia cały potworny aparat, który wytworzyli obaj z Whiteheadem angielski filozof i matematyk., chyba jedynie w tym celu, aby umożliwić ludziom operującym znaczkami lekceważenie każdej myśli wyrażonej inaczej jako nie dość ścisłej. I słusznie powiedział PoincaréPoincaré, Henri Jules (1854–1912) logik, człowiek uprawiający logikę matematyczną, czyli logikę symboliczną (daw. zwaną logistyką).: „Macie skrzydła, powiadacie, czemu więc nie latacie?”.	Uspokój się, Karolu Niesprawiedliwe zarzuty nie stają się słuszne przez to, że wypowiada się je z nienawiścią.	Cóż, czy mam na was pokrowce ponakładać, czy co? A może się każecie posolić na zimę? Zaczynać! Prędzej!	Jeno mi o kozactwie nie gadaj! Szelmy! To przeciw matce ręce podnosili, niechże ich spotka to, czego sami chcieli. Najważniejsza rzecz, żeby Kamieniec się oparł! Co myślisz, Michale, oprze się?	Nie ma co martwić się. Tu przecie zostać nie mogę, a u rządcostwa już śpią wszyscy na górze. Chodźmy!	Pognamy ich teraz jako gęsi do obozu pana kasztelana. Żaden nie powinien ujść, by nie dał znać!	Bądź spokojny. Znajdziem tu inżynierów kolejowych i morskich, i wojskowych... Mnie nie o nich chodzi, ale o człowieka, który by gadał za mnie nie pytaj.	Ma pan słuszność, panie leśniczy... sam anioł nie wytrzymałby i kląłby... i ja tak sądzę, chociaż nie powiedziałem ani słowa, ale to z szacunku... karność przede wszystkim, zwłaszcza u starego żołnierza...	Ty, Maks Baum, mówić tego nie będziesz, mówić ci tego nie wolno, to ja ci powiadam.	Kim lubisz być, zbójem czy policjantem?	Tak, ale nie puszczę tego płazem!	Tak, myślę, że się będzie śmiała	A gdzie podziewa się twój mąż?	Czy ojciec żyć jeszcze?	Czy pani zawdzięczam zaproszenie, dzięki któremu będę miał zaszczyt obiadować pojutrze w prefekturze?	Dlatego jedynie naraziłaś się na przebycie la Manche?	Dubiel Zaprzęgaj, pojedziemy se gdzie w świat. Weź karetkę. Czy wymyta?	Ha! Na to już ja nie poradzę! To od pana Konopki, a schowaj jegomość dobrze, żeby kto nie pojmał.	I dlaczego raptem dwa złote? Zgodziłam się na czterdzieści groszy.	Mam rodziców, panie, i mam także babkę, z której sobie nic nie robię i mam jeszcze dwie siostry, Anię i Elżunię, bliźnięta.	Może chcielibyście do tych siedmiu franków zarobić jeszcze dwadzieścia?	Mówiła, że to jej syn, który poszedł do wojska. Prawda, jak to łączy z sobą obcych ludzi? Cały czas, gdy mąż obcinał włosy, zabawiała mnie uprzejmie rozmową.	Nic nie ma poza grobem?	Nie rozumiem cię, Ben Joelu!	Nieporozumienie nie może przekraczać pewnych granic. Nie chodzi mi o mnie osobiście lecz o prosty fakt, że Stefan powinien pamiętać, że jestem jego dyrektorem.	On chce, ażeby nie zasypywano tego rowu	Prawdę gadam. Niejeden komornik albo łowczy, albo krajczy, to i Żyda zdoli ocyganić, a jakże. Kaletę nabija, o swoje dobro dba, nie o pańskie.	Ten cud dzieje się tylko dla pierworodnych synów parówpar rzekł Michał Chrestien.	To i lepiej, nie będzie potrzapotrza (gw.)	Trzymam o nim swoje i nie puszczę z gęby, trzymam!	Wejdź do gabinetu zaraz go wyprawię; to jeden z moich najbliższych przyjaciół, któremu zresztą trzeba będzie wyznać odmianę w mym życiu.	Więc pan odchodzisz od nas? tyle zrozumiałem, ale nie wiem dlaczego?	Wybornie się składa! Mój zajazd szczyci się właśnie posiadaniem jednego ze znakomitych pańskich kolegów, autora Agrypiny, wielkiego Cyrana de Bergerac.	Być może, iż poniosłem. Dużo pakunków noszę do składu. Być może, iż napisałem i przylepiłem numer. Dużo numerów piszę i przylepiam. Takie moje zajęcie. Ech, towarzyszu, takie moje zajęcie...	Skąd wiem? Bo widziałem, jak mu ciężko było odjeżdżać. I jeszcze było tak, że jak już stanęło na tym, że ma jechać, tak pytam ja go: „A nie żal ci też Jagienki?”	A niech tam Tomek weźmie sobie morelę z wazy!	A pan doktór, za przeproszeniem, wychodzi?	A teraz tam robią, w folwarku? To cóż to są	Ba, niebezpieczne! Prosta przechadzka po ławicy ostrygowej!	Jakoże mam mówić? Tatuś więcej frasobliwifrasobliwy (daw.) niebezpiecznie.. Dał ci on i mnie, i tatusiowi za tego pachołka, którego Zbyszkowi posłałam.	Merci to po francusku: dziękuję.	Mój ojcze, myśmy rycerstwo Chrystusowe, a tak jak rycerz wdziewając zbroję o wszystkiem musi zapomnieć, by w oręż swój włożyć duszę, i my, tem więcej	Po wódce proszę o dwa solone rydze.	Sza, Zygmunt, przed ślubem wszystkie panny tak mówią.	To po cóżeś na tę wojnę chodził?	Umhu! mruknął Majster i usiłował iść prosto przed siebie, walcząc ze swemi nogami, jak człowiek który chce przejść bystry strumyk po nocy wszystkie krowy czarne stukał, stukał	„Tak, tak	A wy teraz gdzie pracujecie?	Aleście, koledzy, już widzę, w potrzebie byli!	Ależ, mocny Boże, toście wy dwaj razem przepędzili noc w tym lasku?	Bo co?	Byłbym bardzo niepocieszony, gdyby to oni go zabili.	Co to wszystko znaczy? Gdzie ja właściwie jestem?	Cóż on zrobił?	Cóż to ma znaczyć, kapitanie Chrystianie?	Cóż to więc, panie zamyślacie czynić na tej pustyni?	Dobrze, mój przyjacielu. A wiesz ty, który pokoik zajmuje pan Harry Drake?	Gotowe?	I cicho.	I znowu Michorowski!... Boże! Boże!...	Ja bym uciekł, ale ty?	Jak pchła!	Jakim sposobem?	Mnie to wasza książęca mość śmiesz mówić?...	MorgenMorgen (z niem.: ranek) krzyknął przebudzony wreszcie Maks.	Może pan pośle sołdata, żeby patrzał, jak będę brała chustkę.	Mój Marcinie, jakże też można było tutaj całą familię sprowadzać? Gdzież ja ich pomieszczę? Dać im było coś w rękę i na tym skończyć.	Na honor! pięknie mówisz młodzieńcze, a jak ci na imię?	Niechże ją Pan Bóg ma w swojej opiece! Wyhaftowała „mama” zamiast „M. March”, jakież to zabawne!	Oho!...	Otóż, żeby zapadła... Wziąć ślub, a potem co będzie, to będzie...	Porthos?	Postronka by trza...	Przepraszam cię, bardzo mnie obchodzi. Godność moja, honor...	Siła wielka!	Spałam z Jareckim.	Szkoda trudu.	To se nalej miskę krupniku. A o tu jest chleb.	Uciekać?	W jakich okolicznościach?	Więc idziesz tropić cudzoziemców?	Zostaw mnie, nakazuję ci.	»Guide Parisien«!... trois francs!... trois francs!...»Guide Parisien«... trois francois!...
Na to już ani słowa ale kiedy konieczną jest rzeczą dla każdego rycerza, aby miał kochankę, to rzecz bardzo naturalna, że waszmość, który jesteś tak przykładnym rycerzem, musisz być z obowiązku zakochany, jeżeli przeto uporna skrytość Galaora nie jest twoim udziałem, to błagam cię imieniem całego towarzystwa, opisz nam, kto jest i jak wygląda twoja kochanka. Zaszczytna to rzecz dla niej, że świat cały wiedzieć będzie, iż rycerz tak znamienity za bóstwo ją obrał sobie.	No, to chodź, pokażę tobie, gdzie można kąpać się. To tam, koło lasu. Bo tu, w dolnym, niebezpiecznie. Wielkie jamy są i wiry. Dziadzio Prokop nikomu nie pozwala od czasu, jak mój wujek Albin tu załamał się na lodzie i utonął. Chodź, pójdziemy.	Wówczas podjąłem się pośrednictwa. Na szczęście, jak już powiedziałem, właśnie z tym bankiem łączyły mnie stosunki, a co za tym idzie, miano tam do mnie tyle zaufania, popartego zresztą moim rachunkiem bieżącym, że na to się zgodzono. Dalibóg! Nie poczuwałem się do żadnego długu wdzięczności ani wobec ojca, ani wobec was, moi kochani... Nie daliście mi nigdy do tego jakichkolwiek powodów... Hm...	Poznałem cię, młodzianku Jakoż się miewasz i skąd się tu znalazłeś? Dla Boga! widzę, że już pas i ostrogi nosisz. Inni do siwych włosów na to czekają, ale ty widać godnie św. Jerzemuśw. Jerzy	Nie przyszło mi to na myśl. Ale prawda, nie powiedziałaś mi jeszcze, kto to byli ci oni?	Pozostawić go tymczasem u mnie. Spokojne to dziecko nie będzie mi przeszkadzało, a dom mój odpowiedni jest dla nauki, cichy, spokojny i niemal tak obszerny jak klasztor. Zostaw go tu pani.	Za pozwoleniem! Szyld my już mamy, nie potrzebujemy go wywieszać. Naszym szyldem jest nasza sfera i ona powinna kierować masami. Na wystawie dajemy pole wszystkim producentom, możemy ich oceniać i nagradzać, ale... w miarę.	O ile wiem, nie Twój ojciec był żarliwym stronnikiem Burbonów, mój zaś oddany był całą duszą cesarzowi i jedynie to mogłoby ich dzielić. Ale skąd to pytanie?	Daj pokój z żartami, Olesiu! Jest to, jak widzę, nie­szczęśliwsza kobieta, niż zrazu sądziłam... biedna, a po­dobnopo­dobno (daw.)	Nie, przeciwnie, wydaje się nam to właśnie jedną z najpiękniejszych jego cech.	Nie, to jest chwila żeby jeść	Jużci surowy jest, bo ludziska w mieście paskudne, a to święty człowiek.	Kiedy mamy się już bawić w gminne powiastki, to i ja państwu coś opowiem U nas, w Legnicy, od jakiegoś czasu dzwony same dzwonią.	Doskonała uwaga, mości panie Balfour z Shaws z pewnością byłoby dla mnie o wiele prościej napisać do niego, atoli dla Jana Brecka byłoby cięższą sprawą to odczytać: musiałby przedtem iść na parę lat do szkoły, a kto wie, czybyśmy wtedy się nie znużyli czekaniem na niego.	Otóż przyjechałem do rodzicielów, którzy radzi mnie widzieli i oczom nie chcieli wierzyć, gdym im wszystko, com zebrał, pokazał. Musiałem dziadusiowi przysiąc, żem uczciwą drogą do tego przyszedł. Dopieroż się ucieszyli, bo trzeba waszmościom wiedzieć, że oni mają tam proces z Jaworskimi o gruszę, co na miedzy stoi i w połowie nad Jaworskich gruntami, a w połowie nad naszymi ma gałęzie. Owóż jak ją Jaworscy trzęsą, to i nasze gruszki opadają, a dużo idzie na miedzę. Oni tedy powiadają, że te, co na miedzy leżą, to ich, a my...	A tych to by się znalazło.	Bo też wcale nie żywię tak niedorzecznej chęci gdybym wrócił do Parmy, jakżebym panią widywał? A życie stałoby mi się nie do zniesienia, gdybym nie mógł mówić pani wszystkiego, co myślę... nie, nie ściśle tego, co myślę, na to pani nie pozwala; ale ostatecznie, mimo pani niegodziwości, żyć nie widując pani co dzień byłoby dla mnie męką dotkliwszą niż to więzienie. W życiu nie byłem równie szczęśliwy!... Czy to nie zabawne, że szczęście oczekiwało mnie w więzieniu?	Wszystko jedno. Różne są formy zezwierzęcenia. Naturalnie. Czernyszewski napisał, że człowiek jest zwierzę, dlaczegóż on nie ma kopać. W tej chwili idę tam. Sam mu pokażę... I trzeba mu odebrać tę nieszczęśliwą kobietę.	Na miłość Boską, panie strzeż się pan skakać z wysoka, możesz uderzyć głową w takie miejsce, że od pierwszego razu skończysz pokutę, a według mego zdania, jeżeli te podskoki są konieczne, wypadałoby przestać (ponieważ tylko naśladujecie pokutę) na naśladowaniu i skakać w wodę lub na materace, a ja mimo to powiem pani Dulcynei, że się wasza wielmożność rzuciłeś głową na skałę ostrą i twardą jak żelazo.	Bo to, proszę jasnego pana pan Harasimowicz Dyonizy każe zawsze robić sobie kieszeń w kamizelce na trzech rąk.	Czy to ci, coście o nich śpiewali, wójtowa?	Wyprztyk: Nikt temu rady nie da. Nazwałem to kiedyś zasadą Tożsamości Faktycznej Poszczególnej, w przeciwieństwie do prawd wiecznych i Boga	Na gazie gotują herbatę. Kto gaz płaci? Ja płacę. Ja płacę gaz na to, żebyście panowie mogli cały dzień pić herbatę! Gdzie tu jest sens! Od dzisiaj będziecie panowie płacili.	A przecież to już postanowione, że właśnie Jan Jensen obejmie twój posterunek i zamieszka w tym domu.	Istotnie nie wiem wszakże, czy w Brukseli będą mieli kogoś, kto by mógł zaraz wyjechać do Kopenhagi i Gdańska. Widzi pani, wraz z wiosną zaczyna się u nas najgorętszy sezon.	Cztery razy dwa jest ośm musimy więc mieć ośm tysięcy liwrów na przybory nasze, wprawdzie siodła już mamy.	Niestety, to prawda. Jestem jego synem.	O, to pamiętam. Stasio, Adaś i Kazio.	Pan wzywał mnie wzywał mnie pan, jak mi mówili koledzy, więc śpieszę stawić się na rozkazy pańskie; oto jestem, czego sobie życzysz, kapitanie?	Przecież to szewczyk.	Sama prawda była w jego słowach ja się na ludziach nie mylę.	Toś pan chory na serce?... Bardzo mi przyjemnie!... Przyjemnie mi poznać kolegę... Może byś się pan otruł na spółkę ze mną, bo głupio tak czekać... Mam pyszny kwas pruski...	Dziecię! płakało gdy ją kat na śmierć prowadził, nie rozumiejąc co ją czeka i obiecując, że odtąd będzie grzeczneDziecię [córka Sejana] płakało gdy ją kat na śmierć prowadził, nie rozumiejąc co ją czeka i obiecując, że odtąd będzie grzeczne dziko rozśmiał się Macron.	Przez las nie, ale drogą można.	Wartoby nawet zatykać jak najszczelniej, gdyby to co pomogło	Tak Koralia miała poczciwego starego kupca, który ją ubóstwiał, ale wylała go za drzwi. Jestem szczęśliwszy od twego brata Filipa, który nie umie dać sobie rady z Marietą	Mówże mnie waszmość o niej wszystko, co tylko wiesz To tedy waszmość ją z rąk Bohunowych wyrwałeś?	Otóż jest rzeczą jasną, że byt, trwałość i wartość każdego państwa, narodu i społeczeństwa zależne są od jego ducha, od idei przenikającej wszystkie warstwy, od godności jednostkowej i zbiorowej, od obywatelskiej szkoły umysłów i charakterów, przez którą musi przejść Polska, jeżeli chce sobie zapewnić prawdziwą wolność. Uczą nas tego dzieje innych narodów i trzeba być głupcem, żeby tego nie widzieć, a widząc, nie działać. Oto myśl, dzięki której powstaje „Tygodnik Niezależny”.	Posłuchaj mnie, panie i potęp, jeżeli zasłużyłam. Sargon chce mnie pojąć za żonę, za swoją pierwszą żonę. Według naszych ustaw, kapłanka, w bardzo wyjątkowych wypadkach, może zostać żoną, ale tylko mężczyzny pochodzącego ze krwi królewskiej. Sargon zaś jest powinowatym króla Assara...	Śpieszy ci się nie możesz ostrożnie wejść. Kupi za centa, a hałasu narobi za dolara. Jeszcze może szybę wytłucze. No, czego chcesz, pewnie stalkęstalka (daw. pot.)	Ale?	Ech, panie drogi mam w sklepie sześć tysięcy tomów do zbytu. Owóż, jak mówił pewien doświadczony księgarz, łatwo się książki pisze	I one, oczywiście, istnieją, chociaż należy pragnąć, żeby się stały niepotrzebne.	Pierwszy zaszyty jest w Biblii, którą wczorajszy dyliżans uwiózł bardzo daleko.	Staś... Pan Wokulski pisze mi, że wojny nie będzie.	Ale, Dino, stawiasz mnie w położeniu tak kłopotliwym...	Co się dzieje w domu?	Nie dałaś mi skończyć. Bardzo ładny i miły. Odbitka dobra, przy nieznacznym retuszu, dokonanym twoją subtelną rączką, odbitka nabierze reliefu w jednych miejscach, a straci zbędne wypukłości w innych.	Nie pamiętasz już o naszej umowie?	Synek księżnej Heleny... Boję się, że umiera. Profesor Cukrzycki, który go zawsze leczy, wyjechał z Krakowa...	Słucham, czy nie posłyszę wieści o Wentzlu. Przecie go ktoś z was musiał spotkać.	Tak jest, panie Mitchel.	Uprzedzasz mnie pan. Właśnie chciałem powtórzyć najtrafniejszą, jaką kiedy bądź słyszałem uwagę, która wyszła z ust mej żony. Otóż utrzymuje ona, że pan Murdstone stawia siebie za niezrównany, boski wzór do naśladowania. Uderzyła mnie trafność tego spostrzeżenia żony. Ho, ho! Nie ma bystrzejszych nad kobiety obserwatorek!	Proszę pani, ja do tego namówiłam pana Ludwika, ja... Nic nie chcę taić... Gdyby nie ja, pan Ludwik nie grałby na koncercie...	Czym mam zapłacić, ty bydlaku? Czy ty myślisz, że noszę ot tak, w kieszeni, sto tysięcy franków?	O wa! koniuchów natroczę, końskim padłempadło nieprzyzwyczajonych do pracy na roli.! Co po nich w Bogdańcu?... A przy tym ja trzy niemieckie grzebienie ślubowałem. Gdzieże je znajdę między Tatary?	Panna Fourmont, która całą zimę była najpiękniejsza czuje, że zeszła na drugi plan: popatrz, jaką ma minę.	Rozumiesz więc, że wcale nie trzeba go zabijać.	Nie potrzeba ja dostatecznie zaopatrzony jestem w narzędzia tego rodzaju.	Tak i wdzięczny panu jestem bardzo, choć tego zgoła nie rozumiem. Kto pan jesteś?	Zdrowa jestem, szczęśliwa, lecz powiedz, powiedz, że nie będziesz odsyłał mnie spać, dopóki sam piszesz.	Ci, którzy cię chcą wieść prostymi drogami Ci, którzy miłość głosić będą, niech sami w nią nie wierzą; niech brzuchy ich obrastają sadłem, a dusze niech myśli ich kłamią słowom, a słowa przeczą czynom Niech nikt nikomu nie wierzy i niech nienawidzą.	Czy pan Stach bardzoby mnie żałował?	Koń wykrzyknął Zend. koń używany daw. przez jazdę polską i tatarską., dwa husarskiekoń husarski koń żmudzki, rasa konia domowego, hodowana na Litwie i Żmudzi, głównie do prac rolnych i do zaprzęgu. i para kałmukówkałmuk	Nie widzę przyczyny, dlaczego nie może być cicho Bucholc, kiedy Horn mówi.	Nie wiem tego.	Nie wypadek.	Nie, nie nie, nie... nie mogę... nie mogę... nie mogę...	Zdechniemy jak psy Tu nie ma, mówię, żadnej żywej istoty.	Czwarta noc! Jezus Maria! Co pan wyrabia?	I cóżeś pan jeszcze przywiózł takiego? Też dobrodziej...	Ja dawniej wiszę	Pani tak wcześnie odbywa konne przejażdżki?	Tak! Idę do roboty do kopalni.	Tak, tak, niech opowie!	Więc jak mam powiedzieć?...	Żal pani bardzo?	Że uwolni mnie kto od tego przeklętego Bergeraka	A Barabasz i Krzeczowski?	A jeśli będzie chciał rozpętać rewolucję?	A pewneż są srebra?	A w której też stronie zakładaliście?	A, jesteś. Wpuścili cię?	Aha!	Boś był im potrzebny. Z ciebie i twoich stosunków zrobili szczebel...	Brak?...	Bądź zdrów! Bądź zdrów! Bądź zdrów!	Diano Barry!	Jakem Radzicki!	Jestżeś zdolnyjestżeś zdolny	Lubisz pan ogrodnictwo?	Państwami kieruje żołądek i jego wymagania	Pozwoliłaś pójść z sobą, a teraz zniechęcasz.	Sługam lichy waszej królewskiej mości!	Ty? Zwyczajnie	W mig przejdę	Wczoraj?	Zaraz!	Ziemianina córka... wtrącił niemiec.	Żołnierzem jestem i spełniam rozkazy.
Czuję że to wyznanie doprowadzi mnie do utraty jedynego skarbu, który trzyma mnie przy życiu, ale byłoby niegodne oszukiwać panią. Nazywam się Pietro Missirilli, mam dziewiętnaście lat; ojciec mój jest biednym chirurgiem w St. Angelo in Vado; ja jestem karbonariuszem. Odkryto naszą schadzkę; powleczono mnie w kajdanach z Romanii do Rzymu. Wtrącono do kaźni, gdzie lampka płonęła dniem i nocą, spędziłem tam trzynaście miesięcy. Litościwa dusza zapragnęła mnie ocalić. Przebrano mnie za kobietę. Kiedy wychodziłem z więzienia i mijałem straże przy ostatniej bramie, usłyszałem, jak jeden z żołdaków przeklina karbonariuszy; dałem mu policzek. Zaręczam pani, to nie była czcza fanfaronada, ale roztargnienie. tuż za sobą, skaczę w ogród, padam o kilka kroków od kobiety, która się przechadza.	W tych dniach pojedziemy... Będzie Wawrzek, no ja, jeden autor, którego sztukę będziemy grać, bardzo zabawny chłopiec... Majkowska, Topolski i pani. Musi pani z nami jechać. Ubawimy się, że to ha! już ja pani ręczę.	A po drugie, zaczyna być w ogóle niedobrze. Jakkolwiek oni mówili, że są najwyższą marką, bo kraj nasz, to jest wasz jest rolniczy i że niweliści nie mogą znaleźć tu miejsca do zapuszczenia korzeni na stałe, jednak papa pisze, że nie jest tak dobrze, jak myślał. Agitacja wśród „miejskiej biedoty” wzrasta wskutek niemożności szybkiego przeprowadzenia podziału i zorganizowania kooperatywkooperatywa (daw.) przynajmniej tak to sobie wyobrażam. Ach, panie Taziu, czemu wszystko, co dobre, jest takie śmiertelnie nudne! Ja chciałam być dobra, robiłam, co mogłam dobra, ale wszawa. Ja już nie mogę... Trzeba będzie oddać pałac i tę willę ale mniejsza o to	Nie jestem wcale w ciąży i kwituję z tego, chociażby mi książęcia nawet w żywocie moim nosić proponowano; jestem biedny, ale poczciwy, prawy chrześcijanin, i w niczym nie krzywdzę sprawiedliwości. Jeżeli pragnę wyspy, to drudzy więcej jeszcze żądają, boć na to kura grzebie, żeby ziarnko wygrzebała, a zresztą każdy człowiek może być papieżem, dlaczegóż bym ja nie miał zostać władcą jakiej wyspy, kiedy ich pan mój tyle podbić może, że nie wiedziałby, co z nimi zrobić? Powiedzno co mądrzejszego, mój mości cyruliku, jeśli możesz, bo to jeszcze nie rozum umieć brody golić, człowiek a człowiek to diabelna różnica! Znamy się, Bogu dzięki, bardzo dobrze; wiesz, że niewiele ze mną wygrasz. Co się tycze zaczarowania mojego pana, Bóg to najlepiej wiedzieć raczy, ale nie naruszajmy smrodu, bo jeszcze bardziej śmierdzieć będzie.	Ale, proszę pana, on-by mi może wcale nie był zapłacił. Kto go wié! Co na placu, to nieprzyjaciel. Kupiec powinien korzystać z zysku, gdy mu się ten nadarzy. A przytém, towar dopiéro wtedy do nas należy, gdy go zapłacimy? nieprawdaż, panie oficerze? bo widać, że jegomość wojskowo służy.	Owszem pojmujemy bardzo dobrze, że nie ma dla nas wyzwolenia z katorgi, dopóki trwa obecny stan rzeczy, i dlatego niedaleki już czas, w którym postarają się robotnicy, by było inaczej.	Prawda, tylko nie zdradź się, że wiesz o tym. Jego świątobliwość jest bardzo zmęczony pobytem na tej ziemi i już pragnie odejść. Lecz kapłani zatrzymują go, a ciebie nie wzywają do Memfisu, ażeby bez przeszkód podpisać umowę z Asyrią...	Ale jakże, nad czym pracować byś pani chciała i mo­gła?	Tak?... Dobrze! Od tej pory nigdy nie pocałuję pani w rękę... Przysięgam...	Sam nie wiem dobrze. Napisałem Podróż na księżyc, w której głupcy dopatrzyli się wszelakiego rodzaju napaści na religię oraz przeróżnych praktyk, stwierdzać jakoby mających moje bliskie pokrewieństwo z diabłem. Alboż nie nazywają mnie Kapitanem Czartem? Wrogowie, a nie zbywa mi na nich, uznali bez wątpienia za właściwe dorzucić tę jedną jeszcze niedorzeczność do wielu innych, którymi mnie zasypują. Ale co tam! Kpię z tych ludzi i ich wynalazków! Posiadając konia i szpadę, czuję się dość silny do wywrócenia lub rozbicia wszystkich zawad, które mi na drodze stawiają. I dlatego właśnie, mój drogi, wyruszam w drogę dziś, gdy tylko zmierzch zapadnie.	Bardzo wiele okoliczności przemawia za samobójstwem. Na wszelki wypadek rozesłałem odbitki fotografii profesora do wszystkich posterunków policyjnych.	Biegłam prędko, proszę pani.	No Chciałbym, proszę mi wierzyć, panno Niro, że chciałbym jak najczęściej... Ale mam moc zajęć.	Pani kotylionakotylion	Siostra moja tak kocha pannę Magdalenę, że nie może obejść się bez jej towarzystwa...	Nie, Idrysie. Będziecie wisieli niezawodnie, lecz tylko w takim razie, jeśli was złapią w ucieczce. A tak się stanie z pewnością. Ale jeśli sami wrócicie, żadna kara was nie spotka i prócz tego zostaniecie bogatymi ludźmi do końca życia. Ty wiesz, że biali z Europy dotrzymują zawsze słowa. Otóż daję wam słowo za obu mehendysów, że będzie tak, jak mówię.	Jeśli dziewczęta, które wychowuje choć w części podobne będą do swej nauczycielki, życie jej nie przeminie marnie. „Jest użyteczna, a zatem szczęśliwa”. Pamiętasz, Trot, własne to jej słowa. Jakże mogłaby ona nie być użyteczną i szczęśliwą?	Oho!... A to co znowu? Raczże, drogi księże Hieronimie, zwracać pilniejszą uwagę na słowa swoje! Gdy raz zaczną czeladnicy mieszać się do wyboru ławników, wszystko przepadnie. W czasie praktyki za lat młodych myślałem tylko o tym, by uskubać jak najwięcej z mienia mego pryncypała i jego żony, ale od kiedy mam własny sklep i żonę, rozumiem się na sprawach publicznych, związanych z własnymi.	Nie. Nie mogę jej złem za dobre płacić i przysiągłem, że tego nie uczynię.	A wypruj i daj, ociec pierwszy. Nieraz mi się skarżył, że go głodem morzysz i o świnie więcej dbasz niźli o niego.	Ale ręczę ci, że, ile ja wiem, nic a nic zgoła.	I ja mam uwierzyć, że jeździliście tak daleko po... czystą wodę? Nie macie tutaj dosyć wody?	Nie chce mi się!	Przede wszystkim to nie jest klasztor, tylko zgromadzenie, z którego nawet występują siostry Po wtóre, odpowiem ci na pytanie.	To jest jasne Nie twórzmy tylko teorii usprawiedliwiających bezczynność. Lud już dawno powtarza: ziemia i wola, i my z nim. Nauczmy się sięgać i brać.	Za to, że pan jest dla mnie taki dobry, taki cacany. A dlaczego pan pchnął staruszka, dlaczego pan wytargał za uszy tych chłopców i wyrzucił, i nie zapłacił ani grosza?	Ale to się stało z wielką krzywdą i upokorzeniem Litwy, twierdzi pan starosta i teraz pora odzyskać, co się straciło. Polacy o waszej miłości zapominają zupełnie... Litwa chce jej do tronu drogę otworzyć.	Chodź! On ci nic złego nie zrobi.	Co mieliby mi ukraść krowę! Jezu, adyady (gw.) szeptała obejmując ją za szyję i całując po gębule, jażejaże (gw.)	Czy nie może mówić?	Nie katowski to, mości namiestniku, ale krzyżacki, a noszę, bo zdobyczny i dawno w rodzie. Już pod Chojnicamibitwa pod Chojnicami (1454) tak i noszę.	Nie mylisz się, milordzie są to imiona przybrane.	Nie wiem, ale czemu pan nas pyta o to?	O ile wiem, umie pan jednak bawić się dobrze tam, gdzie mnie nie ma	Pacierz pomaga, ale i zamawianie nie zaszkodzi, wiadomo!	Spodziewam się żeś pan nie stracił zamiłowania w nowo obranej karierze. Sam jestem, jak pan wiesz, prawnikiem.	Tak, przyznaję, nie posiadam twojej ufności, obawiam się wszystkiego od kardynała.	Te nie udzielają się ani za jarmarczne, ani za żadne inne ceny. One, jeśli się w człowieku rodzą, w nim też i po­zostają. Dla nich nie ma wyrazu. One są milczeniem: jak Bóg, jak fatum!...	Za późno wybraliście się, bo jedna jest żoną, a druga nią będzie wkrótce.	A tak, prawdę wam brat powiedział, oni na to najbardziej łase, bo to ze starego już niełacnoniełacno (daw., gw.) biedota, ludzie biedni. bije się za wiarę Mahometa, i to z takim zawziątkiemzawziątek (daw.) ten, kto się czegoś zaparł, odszczepieniec, odstępca.. Niechże będzie pochwalony Majestat Boski, że mnie na podobną infamięinfamia (daw., z łac.)	Nie, nie. Już późno. Ojciec będzie się gniewał.	No, jeszcze zupełnie nie jest. Mogą ją nie zaangażować jeszcze...	A kto mi otworzy?	A od jak dawna jest pan kapitanem?	A teraz ponieważ jaguar opuścił swoją kryjówkę, nie widzę powodu, przyjaciele, żebyśmy jej nie zajęli na tę noc.	Chora? No, panowie, bierzcie się do roboty, a tego klienta sam załatwię. Niech tu przyjdzie chłopiec.	Diderot mówi: „Szczęście i obyczajność mogą się znajdować tylko w tych krajach, gdzie prawo nadaje powagę instynktowi”. I rzeczywiście to wielkie społeczeństwo.	I co zrobisz?	Juścijuści (gw.: już ci)	Kamienica przechodnia na dwie ulice, stróż spał noc całą, nikogo nie widział. Oto spis lokatorów.	Nie dostrzegłem, panie profesorze, z oczywistego powodu.	Nie wierzy więc pan?	Nie, dopiero od półtora roku. Przebywa on w Nowym Jorku niespełna dwa lata.	Nie, na honor, słowo szlacheckie daję, iż sam ją kupiłem za własne pieniądze	Nie, zostaje cisza jak po burzy, gdy przejdzie z piorunami siew, obsiewanie pól..	Ojciec przyganę masz w gębie, w sercu radość ze minie, i słusznie, bom zakały nie przyniósł, a żem do chorągwi uciekł, po tom szlachcic.	Panie hrabio chciałbym pomówić z panem na osobności. Czy pan hrabia raczy wyświadczyć mi tę łaskę?	Proszę się streszczać	Siostrzenica Jupiena! Nie do wiary!	Sprawiedliwie wacpanna prawisz. Niełacna to rzecz będzie. Wacpanna nic nie pamiętasz? Nic nam nie przycytujesz?	Swawolnica! ona mnie kiedyś jeszcze na śmierć przestraszy. Życie moje i tak tylko na cienkim wisi włosku! Raz spuszcza dzikiego psa z łańcucha, coby jak nic pożarł ludzi! raz bez siodła na najognistszym koniu pędzi przez pola i łąki! Pan Bóg na nią łaskaw, bo inaczej od dawna już chyba byłaby kaleką! Gdybym miała choć czwartą część jej natury, toby mi lepiej pomogło od wszystkich mixtur i kropli!	Tak sobie. tak sobie. Nic więcej.	To zdrajcy. Wojewoda witebski to tak powiada, bo oni się z dawna z panem podskarbim powąchali.	Wiesz, ojcze, cud się stał! Kardynał zaniemiał... Tryumf odnieśliśmy niespodziany...	A skąd ty, Beppo?	A tefilin będziesz kładł?	A to i Łapa poszedł za niemi...	A! Więc tak... z nudów	Beczka!	Boże, czy tamte czasy istniały?	Czybyśmy mieli zawadzać?	Dobry wieczór, stryju Ebenezerze	Dokąd?	Dzień i noc o tym tylko myślałam dzień i noc!	I... zawżdy ta nowa mocniejsza.	Ino ta górka zasłania	Jacento! Przynieś proszę wina i biszkoptów.	Jedzenie słodka masa z migdałów i cukru, symbol luksusu. i z uszanowaniem spogląda na chleb razowy...	Ma to wydrukowane na bilecie.	Nieboszczyk pan...	No, Szczerbic.	Odejdź Czekaj nas pod wielkim mostem kolejowym, a na wszystkie bogi naszego Pendżabu, przynieś nam dużo jadła... karrikarri idź.!	Panie, ten szlachcic, którego tam widzisz przełożył książkę włoską na hiszpański język, a ja składam według manuskryptu.	Ranek był piękny, jeździłam na cmentarz.	Siemię dla ptasząt!	Smitha.	Ta kwartalna dieta?...	Tai kur šito ne patėmysi...	Tak, istotnie Pan Micawber zasięgał rad moich w tej sprawie. Radziłem mu wedle mych przekonań.	Taka bo jestem zmęczona!	To Janek śpiewa...	To istna potwarz	To szatan z piekła rodem ta kobieta!	Topolski! kolej na ciebie!	Uwaga, zaczynamy! Milion okrągły!	W jakim celu miano by utrwalać w ten sposób fakt będący wynikiem czynu kryminalnego?	Wypłacam, jeśli termin...	Właśnie Madzia chce nam coś powiedzieć	Za późno? Jesteś miłość wasza w sile wieku!	Ze sprawą przyszliśmy do was
Jestem nią, dopóki być mogę... Ale ja nie dbam o taki świat, który dwoje ludzi skazuje na tortury za to tylko, że się kochają.	Ja buntownik? Jakże to? Co mnie mój hetman każe, to czynię.	Cierpienie, Ogień tu: żywe pochodnie.... Przybiorą ich w bolesne tuniki napojone żywicą, przywiążą do słupów i podpalą... byle tylko ich bóg nie spuścił na miasto jakich klęsk... Semaxii! To straszna kaźń.	Co ty na to, Senderl? Może uczynić zadość prośbie tych Żydów i pojechać z nimi?	A bo to meme (gw.) wziął. wożenie na spółkę z organistą i ze Żydami jest za pan brat.	Ależ, panie dyrektorze, to jasne!	Jak to niesprawiedliwy!	Skąd ci to przyszło, u pioruna?	Tak. Ale to nic jeszcze. Dzienniki paplą o tym, tak jakby miały jakie prawo. Masz, czytaj.	To bądź dla mnie dobra i nie rób mi krzywdy.	To moja rzecz, ale ojciec tak się upił, że nie wiem, jak się ojciec śmie pokazywać; są przecież obcy ludzie, to wstyd doprawdy.	To zły znak Co masz na sumieniu, Tomku?	A no właśnie i ja sobie tak pomyślałam. Tym bardziej, że my tu ze Szczepanem niczym innym przyjąć pana nie możemy. Więc proszę wybaczyć, bo czym chata bogata no, odrobineczkę cukru, mleka... Nic! Kasza i kasza. To by się przecie i kurom sprzykrzyło	Bardzo ładnie, bardzo ładnie. Ale co to za uciecha będzie dla widzów, gdy za tą taflą ujrzą gapiów, cisnących się, aby widowisko podglądać, w baranich kożuchach, z nosami o szkło rozpłaszczonymi...	Czemuż on milczał i tak się zmieszał okropnie? Któż to sfałszował? Wiecie?	Mówiłam panu już kilka razy, że to jest pańskie przywidzenie. Nie wyróżniam nikogo ani w łasce, ani w niełasce.	Oj! oj! a tegoż to wy nie rozumiecie, że która ucieka, chce by ją goniono?	Ani ja Niektóre z nich mają swoisty wyraz. Można by go określić jako kamienną konieczność. Te twarze, które wychylają się ku nam z perspektywy milionów lat, mają w swym spojrzeniu ich lapidarną powagę. Lecz co powiedziałbyś, Will, gdybym zaryzykował twierdzenie, że to spojrzenie menhirów urobiły w nich wieki?	Biorę to naturalnie w rachubę. Kiedy zabieramy się do dzieła?	Nie masz prawa! To nikczemnie z twojej strony. Ty przecież wiesz, że przedtem nie należałam do nikogo!	Prosto. Tylem tylko po drodze wypoczywał, ile było trzeba dla koni, a i to jeden mi padł ze zmęczenia. Szwedzi muszą już być w Poznaniu i stamtąd prędko się po całym kraju rozleją.	Do kroćset diabłów! Wygląda na to, że te łotry przygotowują się do podniesienia kotwicy!	Henryku, nie będę się sprzeczał naraz z mymi dwoma najlepszymi przyjaciółmi, ale obaj obrzydziliście mi moje najpiękniejsze dzieło, jakie kiedykolwiek zrobiłem. Dlatego je zniszczę. Czymże jest ono, jeśli nie płótnem i farbą? Nie chcę, aby stawało na przekór nam trzem i gubiło nas.	Jeżeli pan de Restaud jest w domu, to proszę powiedzieć mu, w jakich okolicznościach znajduje się teść jego oraz oświadczyć, że ja potrzebuję koniecznie rozmówić się z nim w tej chwili.	Cóż się stało, Senderl? Dlaczego kazałeś na siebie tak długo czekać?	Krótko mówiąc smarkacz, który chował swoich osiemnaście tysięcy franków renty na żer pierwszych akcji, które się nadarzą	Nag zginął! Nag nie żyje! Dzielny, potężny Riki wbił mu zęby w sam łeb i trzymał mocno! Potem przyszedł mężczyzna z piorunem w kiju i Nag rozpadł się na tysiąc kawałków! Nie będzie on już nigdy pożerał moich piskląt!	Obym samego Krzywonosa napotkał! Niechby mu przyszła chętka na podjazd wyjechać, zadałżebym mu pieprzu z imbierem! Nie bójcie się, waszmościowie, nauczę ja hultajów śpiewać	Słyszałem, że przysłał, ale do tej pory nie wiem, skąd on go wziął.	Ale pan wie, w czyim?	Dlaczego tak na mnie patrzysz?	Gdybym was powiesił i biskup by mnie wyklął i głowy bym nie ocalił nam się obu trzeba ratować. Precz z niemi wnet, precz jeszcze tej nocy i zżedz do licha tę budę... aby po nich ślad nie został...	Na łonie Abrahama nie będzie jej lepiej Cały dzień znoszą nam owoce, wina, chleby i mięso, czego dusza zapragnie. A jaką wannę mamy!... cała miedziana. A jakie naczynia kuchenne!...	Nie stójmy tu, ludzie na nas patrzą.	O, zaraz gęsiami, gęsiami!...	Tylko wtedy w należyty sposób zabezpieczymy się przed wrogiem, jeśli podejrzeniami wyprzedzać będziemy jego działanie. Wszystko jest możliwe. A zatem, abyśmy sobie nie mieli nic do wyrzucenia, niech odtąd nasze posiłki stale kontroluje człowiek przez ciebie oczywiście wyznaczony, pobożny, a nade wszystko rozumiejący, co w tej sprawie znaczy milczenie.	Wasza wielmożność jesteś jednakże małżonką znakomitego gubernatora i na dowód tego raczcie przeczytać list, który wam przywożę z podarunkami.	Zaraz będę z dziesięciu szeregowcami w magazynie!	A jakże tam ma się żona twoja? a wnuczka twoja, Franusia, która w przeszłym roku za mojéj tu bytności za mąż wyszła, czy zdrowa i szczęśliwa?	Panie Pietrze kościół się wali, księża chleba nie mają, seminarja potrzebują pomocy, szpitalów proszą ubodzy, szkółek lud czeka... ruszajcie się, pomóżcie, obmyślcie, róbcie coś przecie... na was leży przyszłość! Historja was spyta o rachunek...	Co się tam dzieje?	A co ty w tym życiu kochasz?	Co ciebie dziś napadło?	Co się stało?	Mikołka, chodź ze mną do Krabatiusa; wczoraj mu już wszelakie niemoce dolegały, godzi się odwiedzić biedaka.	Nic tu po tobie, wałkoniu i zabijaku, jak błogosławić będą ci, co cię teraz przeklinają, każę cię wpuścić do stajni.	Otóż słuchaj. Przyjechałem do Warszawy w łachmanach, przyjechałem wagonem trzeciej klasy za wyżebrane od pachciarzapachciarz (daw.)	Ponieważ, mam wrażenie, że zerwanie lub urzeczywistnienie się tego małżeństwa jest w ścisłym związku z tematem naszej dzisiejszej rozmowy.	Z pochlebnych opinii mego ojca sprawdziłem ku swemu zadowoleniu jedną, którą muszę uznać za całkowicie uzasadnioną Opinię o panu.	Jambroż! drabina, sitko, a prędzej, bo uciekną! Ruszaj się, kulasie! Jak się masz, Jasiu, zrób no ognia w trybularzutrybularz wrzeszczał zgorączkowany, nie przestając skrapiać opadającego roju, a nie upłynęło i Zdrowaś, drabina stała pod dzwonnicą, Jambroż przydzwaniał, Jasio dymił z trybularza niby z komina, zaś ksiądz piął się w górę i dosięgnąwszy pszczół gmerał między nimi wyszukując matki.	A u ciebie Maciuś poznał się z Murzynami.	Byleby się wędka nie urwała, gdy ją dobywać będziemy! rzekł Baron.	Czy coś się...?	Dobrze... przebacz... jednak było coś, co cię ku nam z powrotem zawróciło?	Gdzie ona jest?	Giano, pieszczoto wenecjanek! Przyjaciel tobie mówi: wróć się!...	Ha! ha! ha! pisnął szydersko Rupert, schowaj ją, schowaj Hę? Jak się ma twoja synowica?	I połowę wąsów, którymi się tak pysznimy. Mówi, że daruje nam lanie. Czy nie poczciwy z niego chłopak?	Ja... ja!... Hej, ludzie, którzy mnie widzicie i słyszycie wiedzcie o tym, że ja zabiłam... ja... ja... ja!...	Jak Boga kocham! jak dawniej byłaś dla mnie miłą i sympatyczną, tak i teraz jesteś... jeszcze więcej!... Taka z ciebie zrobiła się kobieta, taka jakaś...	Jakto! groby? zawołała przestraszona, żegnając się; groby? pod domem?	Kto wie, czy oni już tego nie spostrzegli i czy właśnie nie dlatego strzelają	Napewno. Jest takie śliczne	Nic o tym nie wiedziałam! Chodź pan ze mną, chodź!	Pewnie sądzisz, że trzeba mu trochę wesołości, czy tak?	Słuchaj, Tomek gdybyśmy znaleźli linę, moglibyśmy zwiać stąd. Okno nie jest wysoko.	Tak jest De Bergowowie wielkie piastowali dostojeństwa w Zakonie.	Tego ci tylko brakuje. A wierę! Czekaj jeno! Zaliby ci dotąd dawny sentyment do Billewiczówny nie wyszedł z pamięci?	Usiądź że, uspokój się kochanie...	Widzę że cudujesz się nad moim mieczem: wiedz przeto, że synodysynod rodzaj broni miotającej. i katapulty w podróży	Za pięć, sześć dni.	A twoje dzieci?	A ty gdzie mieszkasz, Michale? Musisz mi pomóc w wyszukaniu gospody, boś w Warszawie bywały...	Ba!	Bogactwo, Dwór, Koń	Bosy!	Cała historja podskarbiego, dorzucił ks. Łuskina	Czy chcesz mi odebrać te ostatnie kilka dni życia?...	Czy innych jakich ciał nie będą wynosili z więzienia?	Czy on prawdę mówi, mamusiu?	Cóż jej zagraża?	Dobre są i takie, bogatsze od ciebie chodzą pieszo.	Ha! Wówczas...	Idę, lecę, pędzę! Biegnę, pędzę, lecę!	Ile?	Jakaż była?	Jaką mianowicie?	Może tak prześpi cały dzień.	Napewno?	Naturalnie! wieleż ich potrzebujesz teraz? moje życie!	No... i pomówiliście?	Oni także świętego Stanisława ze Śmiałym królem zasiekli.	Otóż jaki!...	Pardieu!	Pieniądz	Proszę pana kaprala! Nieszczęście!	Przez kogo? Jak? Ja go zabiję!	Rzekliście!...	Szwarc.	Zrozumiałaś
Mniejsza. Nie chciała iść za niego, tak się uparła, że nie pomogły prośby moje, powiedziała, że nie, i postawiła na swojem.	Więc skoro za drogie, nie trzeba ich używać wcale.	Czekamy z upragnieniem, uratuje pani teatr na prowincji!	Jakem poczciw, i ja jestem tego zdania i moja żona jest tego zdania, ażeby równy brał sobie równą, bo to przysłowie mówi: wilk z wilczycą, kozioł z koźlicą, to się ma znaczyć, że mój przyjaciel Bazyli, bo go już kocham, ożeni się z piękną Kiterią. Niech im Bóg błogosławi w najdłuższe lata, a gniew swój spuści na tych, co kochankom żenić się wzbraniają!	Nie do mnie należy wydawanie sądów o kapitanie Nemo przynajmniej w tym, co dotyczy jego dawnego życia. Tak jak wszyscy inni nie znam powodów tej niezwykłej egzystencji, nie mogę więc osądzać skutków, nie znając przyczyn. To jednak wiem, że dobroczynna dłoń stale roztaczała opiekę nad nami od chwili naszego przybycia na Wyspę Lincolna, że wszyscy zawdzięczamy życie dobrej, wspaniałej i potężnej istocie i że tą istotą potężną, dobrą i wspaniałą jest pan, kapitanie Nemo.	Pan nie wie jaki ten doktór jest dobry! Tak o mnie pamięta, jak o dziecku. Tyle, że krzyczy na mnie strasznie...	Aby wstrzymać publiczną sprzedaż mebli jutro w południe, tysiąc osiemset franków! Aby pospłacać długi przyjaciołom, tyleż! Trzy raty gospodarzowi, którego pani zna... Ciocia żąda pięciuset franków...	Ale pani to zrobiła i babcia to zrobiła, i my wszyscy to samo zrobimy Wyjąwszy, rozumie się, pana Wokulskiego, który ma akurat tyle pieniędzy, ile ich potrzeba dla pofolgowania uczuciom...	Ani nawet dla was, N. Panie. Jeśli ci się podoba, rzucam służbę.	Bo jestem biedna.	Dosyć już, Duchu! Zaprowadź mnie do domu. Nie jestem w stanie dłużej znosić podobnych udręczeń!	Dość na tym idź, prawprawić (daw.)	Dziękuję ci, George Zawsze byłeś prędki do czynu i umiałeś prawa na pamięć, a to mi się w tobie, George, bardzo podoba. No, w każdym razie, cóż to jest takiego? Aha! „Pozbawiony dowództwa”	Kochał on obu synów jednakowo, pragnął zatem, aby na każdego przypadł równy dział majątku i zaszczytów.	Mentnęmentnę (zniekszt. fr.: maintenant) dla zabicia czasu., maj darling mister editormaj darling mister editor (zniekszt. ang.: my darling mister editor) w ogólności, głównie, generalnie. jestem redaktorem fiur handel und giewerbefiur handel und giewerbe (zniekszt. niem.: für Handel und Gewerbe) finansowy. redaktor.	Na co, Noelu co się stało? Powiedz prawdę, wiesz przecież, że nikt cię nie opuści.	Na wachcie spać nie wolno. Wstań i przypatrz się, czy świeci światło na kotwicy. Teraz twoja kolej, Harve.	Ni, nie chcę Żyda na moim gruncie. Niejednego już wy zjedliśta, pejsaki, co was przyjął w komorne.	Niech na to zasłuży... z żydówką żyjąc, exkomunice podlega.	No! jak tak, to wszystko jest w porządku. O to przecie tylko chodzi. Czegóż się tu kłócić, spierać?	No, wiedziałem, panie Józefie, że się porozumiemy. Sługa uniżony. Do zobaczenia!...	O, tu mam tajny rozkaz od smutnego króla: Każde życzenie Maciusia jest jak moje własne. Oto tu mam tajny rozkaz... Nie, to nie ten. Bo mam jeszcze drugi rozkaz... Oooo, tu jest. To jest rozkaz młodego króla: Posyłam doktora, niech zbada Maciusia i niech napisze, że Maciuś zwariował, to się ogłosi i będzie koniec. Tak, mój najdroższy kuzynie, takich to przyjaciół mamy my, królowie.	Ojej! Rety! Jestem tylko pomiotłem żebraczym, jak się wyraziła Źrenica piękności!	Otóż, że ta adeptka kunsztu dramatycznego jest śliczna przez swoją oryginalność i jedna ma dystynkcyi więcej, niż wszystkie razem, że Mimi podobna jest dzisiaj do bułki świeżo upieczonej, taka biała, okrągła i zarumieniona; że Rosińska ma twarz czarnego pudla, który wpadł do skrzyni z mąką i jeszcze się z niej dobrze nie otrząsnął, a ta jej Zosia wygląda na charciczkę świeżo umytą i wygładzoną... Kaczkowska ma wygląd patelni z roztopionem masłem... Piesiowa, jak kwoczka, która szuka pogubionych kurcząt... Brzezińska, jak długie C zadumana, a Glasowa niby cielę w tęczy; skąd ona u licha tyle barw wsadziła na siebie?	Panie prezesie, ja wiem, ja panu wierzę, ja nawet niczego złego się nie spodziewałem, ale co będzie, jeżeli, nie daj Boże, pana coś spotka?	Piechota siędzie na konie semenów.	Proszę mię zostawić! Nie jestem parafianinem księdza.	Przyszłam, aby oznajmić panu, że nie będę jeszcze w stanie opłatę tę uiścić...	Tak	Ty się mylisz zupełnie. To jest Polka, ona chce żeby ją kochać rano, w południe i wieczorem, żeby być jej wiernym i w końcu żeby się z nią ożenić. Mówię ci, że to głupia dziewczyna. Płacze mi po całych dniach i ciągle wyrzeka, a na odmianę robi mi awantury, że muszę ją nieraz uspokajać po swojemu.	W nadbudówce na rufie.	Święta prawda, Aramisie trzeba rachować na wady ludzkie, a nie na cnoty. Księże szanowny!... jesteś wielkim moralistą.	A czego to, chłopcze?	A cóż to? płakaniem biedy se odejmę? Tyla mojego, co się pośmieję.	A jednak... zobacz, obejrzyj się...	A kamień?	A któren ma przeciw temu, niech wystąpi, a swoje rzeknie.	A mógłżem nie stracić jej? ty wiesz wszystko... drzwi mi dziś zamykają, każdy odwraca się odemnie.	A pfe! któż to widział i najlepsze towarzystwa bez ceremonji	A potém co? pójdziecie we dwoje w świat! Noć, to lepiéj teraz!	Ale nie programowe jeszcze jeśli nie fizycznej, to duchowej. Już ani jedna chwila dnia i nocy nie miała być wolną od straszliwej trucizny lub jej pożądania.	Ba, ale jakże mnie listów nie odwieźć?	Bieda	Bo to, co o ojcu moim powiadają, że go Azja zarzezał, to też nieprawda!	Całujże go w nos.	Co się też tu ludzi przewinęło dziś przez gościniec Czysty jarmark albo odpust...	Czy być może?! A więc biegnij i kup go.	Czy mogę mówić z panem prezesem Jaskólskim?	Czy pan Krzysztof kazał go wydalić?	Dlaczego nie chce pan być szczery? Musi pan powiedzieć.	Dlaczego nie możesz pan być w teatrze?	Dobrze. W takim razie nie pozbawiaj się mego kapitału, ale... Uważasz... może mi jednak coś wypaść...	Hale! kiej cię to z czym wydałam? Dziw mi jeno, żeś to się ważył, Jezu!	Hej! po co wam się było spieszyć?	Hm... do Konstancina?	Ja napiszę wiersz, i to taki, jakiego dotąd nigdy nie napisałem!	Ja się pytam: co ty zarobisz?	Jest w pańskim mieszkaniu i pisze tam rachunki dla Suzina. Zobaczysz pan, co stracicie przez ten figiel.	Jeszcze nie ale może być później.	Kali nie chce widzieć bibi płakać, więc Kali znaleźć psa.	Kiedy ja żadnych donosów nie zamierzam robić! Ja o niczym nie wiem, nic nie widziałem i koniec.	Kiedy to takie nudne! Will, zrób świnię, mój drogi, zrób świnię!	Kochałam panią, jeszcze nie znając, z opowiadań męża, i czekałam dawno tej dzisiejszej chwili.	Kogo? Co?	Krakeny	Kto z nim jest?	Kur nebus, vaikeli! Jei tikrai mokysies per trejus metus, tad jau pilnas derektorius būsi.	Kuzynka nasza, Jimie Edie Calder.	Masa zamówień z Niemiec. Przeszło pięć tysięcy Karburatorów.	Mniejsza z nim. Napijesz się?	Moim obowiązkiem jest panią ostrzec.	Może pan powiedzieć, że musi pan przyjąć jakiegoś etranżeraetranżer (z fr.)	Możesz być pewien nagrody!	Mów więc, Sancho lecz mów krótko, długie gadaniny okropnie są nudne.	Nie To mogłoby pana drogo kosztować.	Nie dziwuj się waćpan; przyjeżdżam, ledwie tchu mi staje, aż tu pierwsze słowo: klasztor. Ale przecie w perswazję ufam i w jej serce, i słowo. Jak to waćpan powiedziałeś? „Dobry habit...” ale z czego?	Nie ja nic nie mówię. Ja słucham, Rosja mówi. I ona mówi: śmierć. W gruncie rzeczy oni to sami czują oni nawet, oni nie boją się śmierci.	Nie można wołać zmarłych.	Niech no ja go dostanę w swoje łapy	No! no! Oczy mam nie dla proporcji. Nie udawaj! Wiem ja wszystko, wiem.	O czemżeście mówili?	Och, nic! Jego pułkownik pozwolił mu wziąć dwudziestu TommiesTommy a. Tommy Atkins	Padnie.	Prawda. Kto z was jeden może ze mną pójść, to wam ją pokażę.	Przemiana, Władza, Żyd	Przestraszasz mnie Czyliż zapomniałeś, że między zmarłymi ja mam dwie miłe istoty, które nie są pochowane według egipskiego rytuału.	Słuchaj-no pan, profesorze, czy pan nie raczy być grzeczny? Ja nie przyjmuję tutaj ladacznic	Słucham pana.	To całkiem możliwe. Kto by to pomyślał? Ale wiesz, teraz, gdy Joe leży pijany, można by spróbować zgarnąć tę skrzynię...	To dobrze, a ile mam zapłacić?	To go przecież nie zamordowali?	To żołnierz, co króła zna...	Troje z nędzą, czworo z głodem! pięcioro z poczciwym Jankiem.	W tym pośpiechu jest też twoja słabość. Musisz być silny, inaczej stracisz mnie. Pamiętaj...	Widzisz, jak to dobrze, żeś się do nas dostał, zaraz się czegoś ciekawego dowiedziałeś	Wychodźta, póki po dobremu	Zapraszam do środka	Zdrowie pięknej choć okrutnej Frascatelli!	Zresztą, niech pan spojrzy, tam idą jacyś ludzie, i tam też. Niechby nas z różdżką zobaczyli, natychmiast rozniosłoby się, że czegoś tu szukamy.	Żadnych
Dziękuję! Przynajmniej szczerze! Nikt na spowiedzi większej prawdy nie powiedział. Pani utopiłaby mnie w łyżce wody. Kto by pomyślał, że w tak delikatnym stworzeniu tyle siedzi złości. Skandal! Pani mnie nie cierpi.... Ha! Cóż robić! Możemy się pomordować w tym lesie, wolę odjechać samotnie. Gdyby mi pani wydrapała oczy, co powiedziałby na to cały świat kobiecy? Zabrakłoby krepy żałobnej w sklepach, liczba samobójczyń wzrosłaby zastraszająco, a panią skazałyby moje wielbicielki na gilotynę.	Z wdzięczności, żeś mnie pan nie aresztował udzielę pewnej wskazówki. Zakład z przyjacielem moim Randolphem zawarty został wczoraj rano, to znaczy dnia 2. grudnia. Mam tedy do 2. stycznia czas popełnić zbrodnię swoją. Na wypadek, gdybyś pan nabrał przekonania, że jestem niewinny poprzedniej, która zajmuje obecnie uwagę pańską, natenczas byłoby dla pana pewnie jasne, że muszę jej dokonać i opłaciłoby się śledzić mnie. Czy zrozumiałeś pan, co mam na myśli?	Cóż wam szkodzi że asyryjski rozbójnik ściśnie fenickiego złodzieja? Na tym zyskają nasi i wasi kupcy. A jeżeli zechcecie posiadać Fenicjan, pozwólcie, ażeby osiedlali się na waszych brzegach. Jestem pewny, że najbogatsi z nich i najzręczniejsi uciekną spod władzy Asyryjczyków.	Omyliłam panią dlatego, że omyliłam się na samej sobie. Panna Rudzińska była uczen­nicą zbyt daleko już dla mnie posuniętą w nauce. Sądzę przecież, iż gdyby szło o właściwe początki, zdołałabym odpowiedzieć może zadaniu. Z tą myślą przyszłam raz jeszcze do pani. Czy nie mogę otrzymać lekcji początków?	Czekam na listy od brata... na telegram, którym mnie wezwie. A tymczasem chodzę do szarytek.	Juści, kto by cię ta przemógł, mocarzu, kto? przyświadczać; poświadczać, potwierdzać. radośnie, wpatrzona w niego i czuwająca na najlżejsze skinienie.	W to nie wierzę. Człowiek na takim stanowisku, bogaty jak nababnabab	Zaraz to wam wytłumaczę Lat temu kilka przebywałem na dworze przez miesiąc cały i pewnego dnia zobaczyłem małego człowieka, o którym mówiono, że jest wielkim panem, przechadzającego się z wolna; za nim postępował jeździec, który naśladował wszystkie poruszenia swego pana, ni mniej, ni więcej, jak gdyby był jego cieniem; pytałem się kogoś, dlaczego ten jeździec podobnie czyni, odpowiedziano mi na to, że to jest koniuszy i że jest zwyczajem grandów kazać za sobą postępować w ten sposób. Matko Boska! do dziś dnia nie mogę zapomnieć o tym i kiedy zostanę grandem, uczynię podobnież, bo przecież potrzeba koniecznie, aby jedni naśladowali drugich.	Prawdę! W głównym urzędzie powiedzieli mi, że Antka mogą przed sprawą puścić na wolę, jeśli kto poręczy za nim, co nie ucieknie, albo da w zastaw sądowi pięćset rubli.	Prawdziwe słowa wyrzekłeś, druhu serdeczny To jest dworski język Latarneńczyków. Po drodze sporządzę ci mały słowniczek, który nie będzie trwał dłużej niż para nowych butów. Nauczysz się go, zanim dzień zaświta. To, co mówiłem, przełożone z Latarneńskiego na język pospolity, brzmi tak:	Posłuchajcie Gadałem z Mikołajem z Długolasu i ten prawi, że Jurand pomsty na Niemcach za żonę szuka. Pójdę, pomogę mu. Po pierwsze, samiście rzekli, że niecudnie mi już z Niemcami się potykać, bo i ich, i sposoby na nich znamy. Po drugie, prędzej ja tam nad granicą one pawie czuby dostanę, a po trzecie, to wiecie, że pawi grzebień nie lada knechtknecht nie żal się Boże.	Ja wybrałem raz na zawsze wybiera mi ojciec.	Przejdź na drugą stronę, Abe, zasłaniasz mnie.	To na nic, panie Ja umieram, żegnaj, mój panie... i...	Pani! co chcesz uczynić na Boga! z tym sztyletem? Chceszże zabić się, czy zabić Lotariusza? Nie biegnieszże zawsze do zguby? Lepiej jest ukryć zniewagę i nie dozwalać mu przybywać w chwili, kiedy jesteśmy same. On jest zaślepiony namiętnością, a my kobiety słabe! Nim zdołasz się zemścić, czyż możesz przeszkodzić nowej zniewadze, której trzeba się więcej lękać niż utraty życia? Jeżeli go zabijesz, cóż uczynimy? bo wiem, że taki jest twój zamiar.	Tak, dziwne, że on też będzie. Myślałam, że pojechał w góry. Otóż i Salusia! Cieszę się, że wróciła na czas. Czy się dobrze ubrałam?	Nie cieszy mnie to bynajmniej to był bardzo łagodny więzień, bawił nas swoim bzikiem, a i łatwo go było strzec.	Zapomniałam, że w Ameryce panienki częściej pobierają naukę w szkołach niż u nas. Papa mówi, że tu są bardzo dobre. Zapewne chodzisz do prywatnej?	Pani! niech wasza wysokość da mi dyscyplinę jaką zechce i jeżeli mi tylko wielkiego bólu nie sprawi, używać jej będę, bo trzeba wiedzieć waszej wielkości, że lubo chłop, miękką i delikatną mam skórę i mogę natychmiast przekonać waszą łaskawość.	Musiała być taka chwila, tylkoś może nie spostrzegł jej i zmarnował. Boję się, czyś w tym wszystkim nie był trochę dudkiem; ludzie uczciwi, delikatni i sercowi, jak ty, skłonni są do tego.	Podziękujże mi przynajmniej. Jestem góralka i twarz mam nieładną, ale jak sam się wyrażasz, zdobyłam sobie zasługę. Czy mam ci pokazać, jak sahibowie okazują wdzięczność	Siódma i trzydzieści pięć minut wiadomo teraz, że zegarek mój śpieszy się o pięć minut.	Kroćset diabłów, jakaś ty wyszczekana dzisiaj! Ta ta ta ta, ty sobie kpisz ze mnie, tak mi się widzi. Zmówiłyście się z sobą.	Lecz gdyby się nie zmarnowała?... gdyby ta jednostka nie pogańska, ale już w chrześcijaństwie odrodzona, przyjęła skarb rzucony wraz z przywiązaną do jego posiadania odpowiedzialnością?... gdyby przyjąwszy, tak dobrze nim zagospodarował, że w jej ręku wszelki tysiąc i klejnot, wszelki osobnym Bogu i ludziom opłacał by się procentem? gdyby...	One chyba są teraz próżne, odezwał się rotmistrz, kiwając głową; ale że nie były próżne, za to ja jejmości ręczę. Nie przypominasz sobie tego, że ja niemal każdy sepet za ucho brałem i próbowałem go podźwignąć, a żadnegom z miejsca nie poruszył?	Ach... krewny mój, szczur Szua, mówił mi...	Ale poco? przypuszczam, że wszyscy wiedzą o jej sile i trwaniu.	Dziękuję, przysięgam Bogu, dziękuję, ale zupełnie dobrze się obywam bez takich wiadomości	Może i byłam z Albertyną w Buttes-Chaumont, ale co w tym złego, czy to jakieś szczególne miejsce?	Nie mam z panem nic prywatnego. Może pan być tak prywatny, jak tylko się panu podoba, po drugiej stronie tej bramy; i	Nie powiadaj bele czego, po dobrej woli poszedł z drugiemi swojego się dobijać, i wy tam jaką morgę lasu mieć będziecie...	Niech się mnie spyta, czy ja system twego wychowania pochwalam.	Pani nauczycielowa? Wot kakwot kak (ros.) szepnął uśmiechając się jadowicie.	Papa, widzisz, nie może mnie z domu uwolnić przecież jestem tu gospodynią.	Ja już nie zachwycam się Heleną jak dawniej... pamiętasz?... Nie chcę rywalizować ze Stefkiem... Ale rada bym, ażeby się pobrali, i wiesz dlaczego?... Byłyby w domu dzieci piękne dzieci... A ja tak lubię dzieci, nawet brzydkie...	A Kmicic po której stronie?	A ja się bawię wesoło	A taż choroba. Ją ktościś jemu zrobił.	Ben Joel oświadczył w twojej obecności, że ta księga nigdy nie istniała.	Człowiek był dobry, ale prosty	Ja przyszłam ciocię przeprosić: rozmyśliłam się i nie chcę mamy samej zostawiać. Jedźcie państwo, a ja poczekam z herbatą.	Kochany d‘Artagnanie nie będziesz nigdy dobrym redaktorem: „Gdzie ci życie podarowano!” Fe, to niegodne. Nie przypomina się takiej przysługi uczciwemu człowiekowi. Dobrodziejstwo wymówione staje się obrazą.	Mamy cię!... Udawałeś kryształ, mój bursztynie!... wołał jeden z towarzyszy, chudy, o ustach wiecznie skrzywionych i jakby ciekących żółcią i złośliwością.	Nie ma rzeczy tak drobnych, nad którymi nie byłoby warto się zastanowić	Nie, pani, takiego wypadku nie można by nazwać dla pani szczęśliwym, święty Piotr bowiem nie wpuściłby pani do nieba.	No i co? Co myślisz o tym liście?	Oczywiście każde materialne ciało rozciągać się musi w czterech kierunkach i posiadać długość, szerokość, grubość i trwanie. Jednakże przyrodzona nieudolność naszego ciała, którą wam zaraz wyjaśnię, skłania nas do przeoczenia tego faktu. W rzeczywistości istnieją cztery wymiary: trzy, które nazywamy trzema płaszczyznami przestrzeni, i czwarty	Pan Czarniecki stoi po stronie Jana Kazimierza i przez to jest naszym nieprzyjacielem!	Po świecie toście pewnie dużo nazbierali do tej torby waszej. Niejednęniejednę	Posuń się trochę i zrób miejsce.	Rotmistrzu! jam niewinna! zawołała Dobkowa. Za całą odpowiedź Poręba spojrzał, uśmiechnął się i ramionami zżymnął.	Rzecz nie przedstawia zgoła żadnych trudności. Znalazła lekarza... Butrym uczuł, że dłoń jakaś niewidzialna ściska go nagle za gardło.	Siedzę, Stefan, ale co ja takiego zrobiłem? To nie moja wina.	Sądzę, że ma w sobie coś klasztornego. Może to sprawia staroświecki ton ogólny. Zresztą organy widziałam tylko w kościołach; to zapewne jest powodem mego wrażenia.	Wcale się nie zakochałam...	Wszystko to dobrze jeno bym ja rad wiedział, jakowym to sposobem Hedwich zwąchała się z tą swoją nową familią? Gdzie znalazła takowego mądrego ambasadoraambasadora (daw.)	Zakres moich działań stawał się coraz obszerniejszy i coraz bardziej korzystny. Assunta była gospodarna i nasza fortunka zaokrąglała się.	Zawieraj drzwi, gapo, bo tu nie obora!	Ładna bestyjka! niech ją...	Śmierć ponieść, znajdę ale życia sobie odebrać, prawa nie mam.	A jużci.	A owo właśnie, a owo właśnie! To samo mówiłem Azji!	A teraz leży?	Ach, więc sferą pan określa pewne stopnie umysłu	Aleś też sporo urósł za te dwa lata ojca dogoniłeś, czy ano i w głowie przybyło?	Ałłach!	Dlaczego pan o to pyta?	Do Bogdańca?... I co jeszcze?	Do rany cyrulikacyrulik	Gdzie jest van Krist?	Hm... Nie wiem, czy sobie przypomnę	Ja bo takiej miłości, która zabić łatwo, jakiegoś tam robaczka, co to mu lada chłodek szkodzi, lada ciepło go o mdłości przyprawia	Jak wyglądają?	Jesteśmy zgubieni	Kto też mógł go wrzucić do tego bagniska?	Mamy o pozwolenie poprosić trzeba...	Nie napiszą...	Niech ci Bóg szczęści, Janie! niech ci Bóg szczęści!	Odprowadzimy was kawałek, przez pole do szosy.	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	Ona? Ona?... Czy ja mogę wiedzieć...	Pan Jan, nieprawda?	Pan Phileas Fogg?	Panie! przerwała Apolonja, której twarz między fjoletowemi wstążkami kapelusza zaczerwieniała tak jakby z niej wnet krew wytrysnąć miała; panie! krzyknęła brzękając z całej siły różańcem	Powierzyć te zadanie wielkiemu kanclerzowi, panu Seguier. Rzecz ta najzupełniej wchodzi w jego obowiązki.	Skończ pan ostatecznym wnioskiem	Służę.	Tak jest.	To chyba gdzie ukradł czy pożyczył, boć to hołysze.	To nie było wymagane.	To nudna dziura	Wasza dostojność... za jednego by go oddał: za Sakowicza.	Wera?!	Wszystkie jednakowe... czterdziestu rozbójników.	Wydanie specjalne! „Aktorka filmowa atakowana przez morskie potwory! Seksapil młodej kobiety pokonuje przedpotopowe jaszczury! Kopalne płazy wolą blondynki!”.	Z czym?	Zaraz, chwileczkę. Więc nie chce pan ze mną pomówić otwarcie?	Zaśpiewajcie, zaśpiewajcie	Zowią cię kochanką jego...	Zupełnie comme il fautcomme il faut (fr.) zakończyła księżna.
A to doskonale! bo i ja tam jadę. Prawie od dwu miesięcy mieszkam tam. To jest... panie... nie tyle mieszkam, ile ciągle dojeżdżam. To od siebie, gdzie mi dom odnawiają, to z Warszawy... Teraz wracam z Wiednia, gdzie kupowałem meble, ale zabawię u prezesowej tylko parę dni, bo, panie, muszę zmienić wszystkie obicia w pałacu, założone nie dawniej jak dwa tygodnie temu. Ale cóż robić... nie podobały się, więc obedrzemy, nie ma rady!...	Nie wiem, ojcze. Być może je znasz, może wiesz, co się we mnie dzieje. Chciałem się modlić, nie wiedziałem, że nie jestem sam. Widzę cię po raz pierwszy, nie wiem, kim jesteś, lecz kiedy stoję przed tobą i prócz nas dwóch nie ma nikogo, wydaje mi się, jakbym cię znał od dawna, od pierwszej chwili, gdy zacząłem myśleć. Czemu tak patrzysz na mnie, ojcze? Sam powiedziałeś, że nie mam gorączki, jestem przytomny. Czy wiesz, ojcze, o co się chciałem modlić? Może i tego się domyślasz, ale pozwól mi to powiedzieć, ponieważ ty to zrozumiesz: masz twarz człowieka, który wszystko rozumie, może dlatego czuję się wobec ciebie tak, jakbym cię znał od dawna, od samego początku. Ojcze mój, ojcze, chciałem oto prosić Boga, aby wybaczył tym wszystkim, którzy mając w swoich rękach władzę zły z niej czynią użytek i nie dla dobra ludzkiego ją sprawują, lecz na straszliwe krzywdy i cierpienia. Chciałem mówić: Boże wielki i miłosierny, któryś jest w niebiesiech, miej litość nad gwałcicielami sprawiedliwości, wybacz świadomym kłamcom, zdradzieckim oskarżycielom i fałszywym sędziom, bądź miłości w tym, którzy w ślepym zapamiętaniu niszczą spokój ludzki i sieją wśród nich strach, obłudę i nienawiść, oszczędź oprawcom twej karzącej dłoni, miej zmiłowanie nad mordercami... Tak się chciałem modlić. Ale nie mogłem, ojcze, nie potrafiłem, nie chciałem! Słowa mi przez gardło nie przechodziły. Kiedy teraz je wymawiam, są oskarżeniem i przekleństwem, ale kiedy miały być modlitwą	Biedyć-ta duży! Pasyjka niewysoka, ino gruba na dwa palce. Dopiero mój Łakomiec za lufę i w nogi co duchu! To ich jeszcze na trzeci dzień tarmosił strach, jak se wspomnieli, że oni do takiego gada chcieli wygarnąć... A jakby go też człowiek zabił... Rany!	Dzięki temu odkryciu uczeni twierdzili, iż klęczącego Achillesa ugodziła strzała Parysa i zraniła w piętę prawą: bowiem zgłoski jego imienia są impares. Tutaj należy zauważyć, iż starożytni przyklękali na prawe kolano. Wenus zraniona była pod Troją od Diomedesa w rękę lewą: bowiem jej imię po grecku składa się z czterech zgłosek. Wulkan kulał na lewą nogę dla tej samej przyczyny. Filip, król Macedonii, i Hannibal ślepi byli na lewe oko. Tak samo moglibyśmy oznaczyć pedogry, przepukliny, hemikranie, za pomocą tej racji pitagorejskiej. Ale, aby powrócić do imion, zważcie jak Aleksander Wielki, syn króla Filipa, o którym mówiliśmy, osiągnął raz cel swego przedsięwzięcia jedynie za pomocą interpretacji imienia. Oblegał potężne miasto Tyr i dobijał się do niego wszystkimi siłami przez kilka tygodni; ale na próżno. Nic nie pomagały tarany i kusze oblężnicze: wszystko, zaledwo zniszczone, wraz było na nowo naprawione przez Tyrejczyków. Zaczem powziął myśl, aby zaniechać oblężenia, z wielkim wszelako smutkiem, widząc w tym odstąpieniu ogromny uszczerbek dla swej sławy. W takiej wątpliwości i strapieniu usnął. We śnie marzyło mu się, iż satyr był w jego namiocie, tańcząc i podskakując na swych koźlich nóżkach. Aleksander chciał go ująć: satyr wymykał mu się ciągle. Wreszcie król, przycisnąwszy go do jakiegoś kąta, pochwycił go. W tej chwili obudził się: opowiedziawszy swój sen filozofom i uczonym dworskim, usłyszał od nich, iż bogowie przyrzekali mu zwycięstwo i że Tyr niebawem zostanie wzięty: bowiem to słowo Satyros, podzielone na dwoje, brzmi sa Tyros, co znaczy: „twoim jest Tyr”. Jakoż za pierwszym szturmem, który przypuścił, wziął miasto siłą i we wspaniałym zwycięstwie ujarzmił ten buntowniczy naród. Na odwrót zważcie, jak przez wykład jednego słowa Pompejusz zwątpił o sobie. Zwyciężony przez Cezara w bitwie pod Pharsalus, nie miał innego sposobu ratowania się prócz ucieczki. Uciekając morzem, przybył do wyspy Cypru. Około miasta Pafos ujrzał na brzegu piękny i bogaty pałac. Zapytawszy pilota, jak nazywają ów pałac, usłyszał, iż nazywają go Κακοβασιλεα, to znaczy niedola króla. To imię napełniło go taką grozą i wstrętem, iż popadł w rozpacz, jakoby upewniony, iż nie uniknie bliskiej utraty życia. Tak iż obecni i żeglarze słyszeli jego krzyki, jęki i wzdychania. W istocie, w niedługi czas potem niejaki Achilas, wieśniak nieznany, uciął mu głowę. Moglibyśmy jeszcze tutaj przytoczyć, co zdarzyło się L. Paulusowi Aemiliusowi, wówczas gdy uchwałą senatu rzymskiego został wybrany imperatorem, to jest wodzem armii, którą wysyłali przeciwko Persesowi, królowi Macedonii. Tegoż samego dnia pod wieczór, wróciwszy do domu, aby się przygotować do podróży, całując swą małą córeczkę imieniem Tracja, spostrzegł, iż była nieco smutna. „Co ci jest moja Tracjo? Dlaczego jesteś taka smutna i stroskana?”. „Mój ojcze Persa umarła”. Tak nazywała małą suczkę swoją ulubioną. Na te słowa Paulus nabrał pewności o zwycięstwie swoim nad Persesem. Gdyby czas nam pozwalał roztrząsać tutaj święte księgi hebrajskie, znaleźlibyśmy sto znacznych ustępów pokazujących nam dowodnie, w jakim zachowaniu i czci były dla nich imiona własne i ich znaczenia.	Ano, to ten właśnie syn rymarza, eks-kleryk, w sobotę... Nie, nie, w piątek... Nie, dobrze mówię, w sobotę, publicznie ową Marysię zapytuje, dlaczego to do sklepu kanapę wstawiła... To owa Marysia na to nic. To on zaczął takimi słowami z naszego pana Leszka i z niej podrwiwać, że wszyscy za brzuchy się trzymali ze śmiechu.	Kata ty tam mnie słuchasz; dobrze gdzieś zerkasz oczyma za pannami albo może zgoła i na migi z nimi już gadasz, bo to u młodych jak prędko, tak i zaraz.	Och, kocham go jak brata Byłabym bardzo niewdzięczna, gdybym nie płaciła mu sympatią! Czyż nie nauczył ranie muzyki, rysunków, gramatyki, słowem wszystkiego, co umiem? Ty niewiele zwracasz uwagi na moje postępy, mamusiu; ale ja się robię tak uczona, że niedługo sama będę dawać lekcje, a wówczas będziemy mogły trzymać służącą.	To się tłumaczy, że pana nie zastałam w biurze, kiedy pan jest tutaj. A ba, sąd zawsze się znajdzie, kiedy chodzi o to, aby zrobić co złego. Przychodzę, panie margrabio, powiedzieć panu, żeśmy się porozumieli z synem, aby panu wszystko oddać, skoro tu chodzi o pański honor. Mój syn i ja wolimy raczej wszystko oddać, niż panu sprawić najlżejsze zmartwienie. Doprawdy, trzeba być głupim jak garnek bez ucha, żeby chcieć pana brać pod kuratelę...	Nie przywrę, w oczy mu powiem, bo widziałem. Ciotka na mnie krzyczy, a to ksiądz wypasł. Poszedłem do dnia po konie: gniady leżał, a klacz się pasła; były tam, gdzie je zostawiłem na noc. Dosyć zostawiły śladów, można sprawdzić, jeszcze gorące. Rozpętałem je i wsiadłem na gniadego, a tu widzę, że w naszej koniczynie jakieś konie. Świtało dopiero, dostałem się przegonem pod księży ogród, żeby im drogę zastąpić, wyłażę na dróżkę Kłębową, a tu proboszcz stoi z brewiarzem, rozgląda się dokoła i raz po raz popędza je batem coraz głębiej w koniczynę, co...	To niby ja ci zawadzam, jużbyś wszystko chciał zabrać, jak Boga tego kocham... poczekaj jeszcze, poczekaj dzieciątko... mnie ta niepilno do Abramka na piwo... oho, jeszcze długo musisz tylko wąchać mój majątek. To mnie żałujesz gorzałki, a całe tysiące rubli pakujesz na swoją grafinię!.. to se kupujesz jaksamity i sajety, a mnie nie chcesz dać gorzałki; a przecie to wszystko moje... a przecie ja tu dziedzic i pan, jak Boga tego kocham... a tobie od wszystkiego wara, jak psu!.. jak ci każę polizać, to liż! ale ugryźć nie wolno, bo nogą w zęby i za drzwi!.. pszoł!.. jucho jedna, pszoł!..	A ja ciebie za męża nie chcę! Wyperswaduj sobie to absurdumabsurdum (łac.)	Ale na popasie on będzie z nami?	Ale z Warszawy musi precz jechać bo czasu moru miasto, to jak czasu pożaru śpichrz ze smołą... zagnieździ się śmierć na długo. Musimy króla salwować.	Bom wspomniał, jako w taki sam ranek obaczyliśmy ze Zbyszkiem na drodze z Tyńca do Krakowa takiego samego niby wielkoluda. Powiadali wówczas, że to Walgierz Wdałylegenda o Walgierzu Wdałym (ok. 1380–ok. 1415), rycerz i dyplomata, powołany do rady wojennej przed bitwą pod Grunwaldem., ale też nic dobrego z tego nie wypadło. Na psa urok.	Codziennie wszystko jest przygotowane	Czy jest pan pewny drogi?	Ja je biorę w rachubę i stawiam w pierwszym rzędzie. One mają prócz zwykłej, organicznej uczciwości, jeszcze etykę.	Jaką suknię radzisz mi włożyć, mamo, bladoróżową czy zieloną? Jak ci się zdaje, która więcej podobać się będzie księciu?	Jest w tém trochę mojéj winy, iż się to stać mogło	Moi panowie, to jest nieprzyzwoicie. Gdy się kogo wyprawia, to należy grzeczniej postępować. Myśmy zapłacili i zostajemy	My nie potrzebujemy go wstrzymywać nawet jego natura powściągnie go od jawnego zgorszenia, ale nie od okiełznania namiętności. Będą one skryte, nałogowe, niewidoczne, a uparte. Musimy wiele znieść i na wiele zamknąć oczy, aby go przy wierze utrzymać.	Na, cit, motin, Dabar galėsi susiraminti. Onutei laikas pradėti pratintis prie darbo, tai ji tolydžio bus dabar po tavo akių. Tik ar tu žinai, vienas dalykas pradeda man rūpėti, tvirtas, stiprus..	Naturalnie, siostro, naturalnie; zastosowuję je w miarę potrzeby też jako lekarstwa dla chorych w naszym szpitaliku; pełnię przecież obok obowiązków ogrodniczki też funkcje przygodnej infimerki przy klasztornej niemocnicy. Lecz może moje szczegółowe wywody i informacje nużą cię, siostro?	Nie kłamię, nie wzięłam jej, nie wiem, gdzie jest, i nic mnie to nie obchodzi.	Nie ma go w tym pokoju, ale jest w trzecim, u mojej żony On teraz składa wizytę mojej żonie.	Nie ma tu miejsca na żadne przeprosiny. Proszę opuścić mój gabinet. Natychmiast.	Nie mnie dziękuj, księże. Zresztą chłopiec nie uciekał. Ksiądz nie zna starego Mahbuba Alego ale go ksiądz pozna, skoro pobędzie miesiąc w garnizonie; od niego to kupujemy wszystkie nasze szkapska. Ale ten chłopak jest nie lada osobliwością. Czy mógłby mi ksiądz coś o nim opowiedzieć?	Objawiła się tam kobieta opętana podobno przez diabła Telefonowano, że wyprawia bardzo ciekawe rzeczy. Muszę ją zobaczyć.	Pan mi nie ma za złe tego, że ja powtórzyłam Emilce ostatnie życzenie Litki?	W ostatniej chwili? Ktoż jest tym posłańcem?	Widzę i ja, że nie może być inaczej! niech się tedy wola waszmościów spełni. Dziękuję z serca, panowie bracia, i tak tuszę, że da Bóg, nie zawiedziecie się w tej ufności, którąście we mnie położyli. Jako wy przy mnie, tak i ja do gardła stać przy was przyrzekam, a czyli wiktorię, czyli zgubę fatafatum (łac.)	Zbyt jesteśmy nieufni, aby każdą złotą baśń przyjąć za prawdę, zbyt niestety mądrzy, by wierzyć, że z chwilą ostatnią skończy się zupełnie to, co tutaj w nas było i żyło.	Zostałem uprzedzony przez władze, że wytrawny fałszerz pieniędzy przybędzie do mojej oberży z kilkoma towarzyszami, a wszyscy przebrani będą za gwardzistów, albo za muszkieterów. Konie, służba, nawet osoby jaśnie panów podane mi zostały w rysopisie.	A co?... doczekały się Lipce święta!... wracają pono niektóre.	A niech cię szlag trafi! Kto ci każe zaczepiać dziewczyny? Kto?	A no, chwała Bogu!	A w garnku do czego będzie podobny?	A wracaj, żołnierzyku boży, a wracaj szczęśliwie, bośmy cię tu pokochali szczerze. Niechże cię Rafał święty prowadzi i odprowadzi, moje dziecko, mój synaczku kochany!...	A z tego co pani przyjdzie?	A! to ty tu mieszkasz to ty.. łotrzyco jakaś syna mi zwodzisz... poganko!	Ach, proszę pani, w tej chwili będę!	Agato! Agato!	Ale Abdullahi jeszcze od Mahdiego okrutniejszy.	Ale ja jestem widelec, którym każdy minister musi jeść: to co innego.	Ale, ale, możesz sobie napchać kuferek bez obawy, aby ci miał trzasnąć. Ty jesteś la Bertellière, solidna, trwała kobieta. Jesteś ociupinkę żółta, ale ja lubię żółty kolor.	Biedny ojciec, odezwała się, cóż poczniemy z nim? co mu powiedzieć? Że żyję. Co mu skłamać? Chyba, żem w klasztorze... Napisz, dodała, żeś mnie widział, że powracać nie mogę.. żem ci uciekła... albo, albo sama nie wiem już co... To tylko jedno rozumiem, że nie powrócę do macochy!	Bo Bóg ma czas i wieczność, dwie rzeczy dla ludzi nieuchwytne.	Byliście sami?	Chodź-że mecenas, bo teraz, to już naprawdę jesteś nudny! Ale, ale!... czy pani będzie mogła przyjść do mnie po próbie?	Chyba nie bezzasadny?	Coś podobnego nigdy się nie przygodziło... To niepodobne do wiary!	Czy myślisz, że chciałby, żeby on umarł?	Dajcieno kieliszek wódki! a nu! wódki, i dosyć tego! bodaj wam to słowo bokiem wylazło!	Dawno ją znasz?	Do Józka podłazi. Nie fce tego...	Dobrze	Dobrze trafiłem! Chodźmy!	Doprawdy nie wiem. Cały dzień byłem w biurze, a wczoraj głowa mnie szalenie bolała. Nie mówiliśmy ze sobą trzech słów. Teraz jestem głodny!	Dzieje wieków	Ech, do stu piorunów, Sancho, kiedyż u licha skończysz swoje gadanie! a że też zawsze trzeba ci to przypominać! Jak się rozpaplesz, to byś już nawet i o jedzeniu zapomniał, żeby ci tylko dać gadać.	Eh, panie, drwicie sobie ze mnie biednego otwórzcie dobrze oczy i pójdźcie skłonić się księżniczce, bo oto już nadjeżdża.	Gdzież sumienie?	Herszu Ezofowiczu! Herszu Ezofowiczu! Przez usta twoje mówi dusza pradziada twego, który wszystkich Żydów zaprowadzić chciał do cudzych płomieni!	Hrabio zdaje mi się że nim cokolwiek przedsięweźmiemy, rozmówić się powinniśmy. Królewicz czule był przywiązany do ojca, to wrażenie jakiego dozna. Czyż nie należałoby go przygotować?	Idźże, mój Ksawery, do pani prezesowej i proś, ażeby nam pozwoliła swego powozu. Powiedz, że nam koń zachorował.	Ja też tak myślę	Ja?! Cóż tam ja...	Jak się masz, Maksymilianie Dotrzymałeś słowa. Dziękuję.	Jeno nie próbuj mnie zdradzić! bo nie zdzierżysz, a ręka boska jedna zdoła cię wówczas wyratować!	Lykon, Grek, który śpiewa w naszej świątyni	Mów.	Nie sięgniemy po miecze w obronie pana de Sigura	Nie wolno bić to boli.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus mistrzu Grzegorzu Jutro wigilia do Godów, pono ryby nie skosztujemy...	Nienawidzę cię, zawszem cię nienawidziłzawszem cię nienawidził inaczej: zawsze byłeś (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). przeciw mnie.	Nikogo!	No! A jakimże to sposobem?	No, chłopcze, sprawuj się dobrze. Widzisz, ten pan bogaty, wyrób się, pamiętaj, a o ojcu nie zapominaj, jak ci będzie dobrze.	No, widzi pan, sam się pan przyznaje.	Nostalgii	O, tak!	Och, to urocza nowela Znam ogródek, gdzie Diana de Cadignan przechadzała się z panem d’Espard. To ogród jednej z moich kuzynek.	Pi! pi! mocna kobieta, a ładna! Niech ją kaczusie zdziobią, wprost zachwycająca.	Podczas panowania wiatrów wschodnich, rajskie ptaki gubią swe pióra z ogonów, zwane przez przyrodników piórami podskrzydłowymi; te pióra zbierają fałszerze i ubierają w nie jaką papugę, odpowiednio przekształconą. Zakrywają miejsca, do których pióra rajskiego ptaka przyczepione zostały	Przebrałeś miarę Lecz omyliłeś się. Ja nie pozwolę sobą poniewierać, pomiatać. Nie jestem dziewką!	Przypuśćmy, że naoczni świadkowie: pani Krzeszowska, pan Maruszewicz...	Póki jeden z nas nie zginie	Rzemieniem by ich złoić, co mają ludzi trwożyć po próżności!	Sami rozumiecie, że oficjalnych dowodów być nie może.	Sienicha!	Szejgecszejgec	Szpiegu! Zaprzedańcze! Toś ty donosił o wszystkim dziadkowi! Toś ty dręczył panienkę.	Słuchaj waćpan! A żebyśmy tak popróbowali onych kretów w norach wydusić?	To jednak dziwne, co też ten Goriot robi?	Turski sam.	Tym gorzej dla mnie...	U Szymona w Koziatkach krowa dziś padła. Dobra krowa była. I padła.	Zapewne, przystać trzeba, skoro inaczej być nie mo­że. Ja jednak nic pani nie przyrzekam. Zobaczę, postaram się... W każdym razie wszystkie wiadome mi miejsca są dziś zajęte i przyjdzie pani długo czekać.	Znowuj pistolce do łba będą przystawiać.	Żeby ty dla żonki swojéj taki był jak mój dla mnie, to i ona była-by lepsza
Pani! Ja pragnę usłyszeć całą, całą prawdę. Z krót­kich dotąd doświadczeń moich przekonałam się o wielkiej słuszności tego, co mąż jej powiedział przed chwilą: nic materialnie i moralnie szkodliwszym nie jest dla człowie­ka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przycho­dzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie...	Och, kocham go jak brata Byłabym bardzo niewdzięczna, gdybym nie płaciła mu sympatią! Czyż nie nauczył ranie muzyki, rysunków, gramatyki, słowem wszystkiego, co umiem? Ty niewiele zwracasz uwagi na moje postępy, mamusiu; ale ja się robię tak uczona, że niedługo sama będę dawać lekcje, a wówczas będziemy mogły trzymać służącą.	Tak, ale Murzyni nie puszczają latawców, więc skąd się tu wziął?	Więc słuchaj! Wa-hima mają czarne mózgi, ale twój mózg powinien być biały. Ty skoro zostałeś ich królem, powinieneś ich oświecić i nauczyć tego, czego nauczyłeś się ode mnie i od bibi. Oni są jak szakale i jak hieny ty, chrześcijanin! Wstydź się, Kali, zmień stare, obrzydłe zwyczaje Wa-himów na dobre, a za to pobłogosławi cię Bóg i bibi nie powie, że Kali jest dziki, głupi i zły Murzyn.	Nie boję się nawet Belzebuba, kapitanie.	Jakie to podobne do mojej Elizy Bądź zdrowa, Małgosiu, mam nadzieję, że małe Kingsy nie będą cię dziś dręczyć. Nie smuć się o ojca, moja droga	Tak jak teraz z panem. Nie tylko, że rozmawiałem, ale też grałem w karty, w preferansa. A w karty Grigorij Isakowicz lubi grać. Jeszcze jak lubi. To znaczy nie hazardowo. Karciarzem bynajmniej nie jest, ale pograć sobie w preferansika lubi. Dlaczegóż by nie? Lubi, ojej, jak lubi!	No, ja nie znam się na tych subtelnościach. Dziecko, SzkołaAle weźmy inny przykład: wychowanie dzieci. Najmilsze zadowolenie, gdy byłem w szkole, dawały mi „wagary”, rozkosz prawie jakieś szczytne oszukanie belfra, jakieś „nabieranie”, „ściąganie”...	Precz stąd! czego tu chcesz, ty darmozjadzie? Wynoś się zaraz do domu, nie masz tu co robić! To ty, niegodzijaszuniegodzijasz	Nie gadaj o polityce! Dostałeś, czego chciałeś, jesteśmy na miejscu, zeskakuj, już cię nie ma.	Jeśli ta, z którą nas pan zastałeś, jest istotnie osobą złego prowadzenia, z pewnością nie chęć rozpusty zawiodła nas do niej.	Ale na cóż się to wam zdało?	Panowie To nie Morcerf przyjechał, ale, do diabła! Franz i Debray.	A cóż, matuniu... roboty! jak zawsze, dla miłości Bożéj jak jałmużny... Gdybyście wy nie litowali się nad sierotą, mogłoby jéj chleba zabraknąć.	Tyle się dowiedziałem Zdaje mi się, że to jest właśnie ten „numer drugi”, którego szukamy.	A ja sił w ręku nie mam!	Ja nie miałem wiary?...	Jakto? ty się obawiasz?	Pani dziedziczka dobrodziejka raczyła zaszczycić nas swoją osobą, z czego ja i moja żona jesteśmy niezmiernie radzi, nieprawdaż, żonusiu?	Przyjściem zawczesnem obawiam się obudzić Waszą Królewską  Mość.	Nie zadawaj nigdy takich pytań, moje dziecko. Cóż, u licha, ja ci nie mówię o swoich sprawach, po jakie licho pakujesz nos w interesy kuzyna? Zostawże tego chłopca.	Jeżeli dekret przyszedł na zamek, to z zamku tylko przez ręce podstarościego albo Kajdasza mógł był przyjść do nas! Jakżeby oni go nie ukryli!	W czasie tych czterech drgnień duszy lub sposobów zachowania, które Filippo narysował, nie widzę najmniejszego powodu, aby nasz podróżnik był smutny. Faktem jest, że przyjemność jest żywa, że wymaga całej uwagi, do jakiej dusza jest zdolna. Jest poważny, ale nie smutny, to wielka różnica.	Milcz... nie mam czasu na gawędki!	Na miły Bóg! Czemużeś nikomu słowem nie wspomniał?	Z tego, co podsłuchałam wczoraj wieczór, wnoszę, że zwierzył się narzeczonej, prosząc o jej pomoc. W chwili, gdy miał właśnie powiedzieć, co ma uczynić, zobaczył mnie i urwał. Sądzę, że idzie o tę dziewczynkę.	A, to jest ów beniaminek księdza Pirard Powinienem był się domyślić. Ha, na wojnie jak na wojnie! Nieprawdaż, dziecko że obudzono cię, aby cię przysłać tutaj?	Niechże pan ze mnie nie żartuje Rzeczywiście pan Wincenty zagląda dość często do nas do lecznicy, lecz takie „szczęście” dostępne jest każdemu, kto cierpi na niestrawność lub ma skaleczony palec.	Nie można bo trzeba jeszcze po staremu zapust pożegnać, a post powitać.	Panna Rudecka nie zrobi ujmy tej zasadzie. Zupełnie śmiało może zostać ordynatową Michorowską, ma do tego wszelkie kwalifikacje.	Postaram się. Może o poglądach Słowackiego na demokrację?	Zgłosiła się do komisariatu prostytutka, nazwiskiem Barcik, zeznaje, że pan prezes robi podkop pod Bankiem Zbożowym.	Dla panów, którzy się liczycie do wybranego zastępu artystów dla panów powinno to być pociechą wielką wbijać was w dumę, że z całéj umarłéj przeszłości co pozostało żywém, co przetrwało wszystkie zniszczenia, co dziś mówi i świadczy o niéj	Ha! brawo, Blondet! położyłeś palec na ranie Francji, na fiskalizmie, który odjął naszemu krajowi więcej zdobyczy niż wszystkie nieszczęścia wojny. W ministerium, gdzie przebyłem siedem lat kaźni, skuty z kołtunami, był jeden urzędnik, człowiek z głową, który postanowił odmienić cały system finansów... ha! ha! ładnieśmy go wysiudali. Francja byłaby zbyt szczęśliwa, zaczęłaby się znów bawić w zdobywanie Europy, działaliśmy tedy w sprawie pokoju narodów: zabiłem tego Rabourdina karykaturą!	Ale co w końcu pan znalazł?	Chyba nic nie wiecie? Byliście koło chaty?	Nie przypuszczałam, że chcesz, aby ktokolwiek mnie widział	Nie sądziłam ażebyś tego sobie życzyła?	Tak mówił pan nasz Tak mówi pan. Przez trzydzieści cztery lata prowadziłem ciężki wóz Egiptu i tak jestem zmęczony, że już tęsknię do moich wielkich przodków, którzy zamieszkują kraj zachodni. Niebawem opuszczę tą ziemię, a wówczas syn mój, Ramzes, zasiądzie na tronie i czynić będzie z państwem to, co mu podyktuje mądrość...	Zaproponował mi, abyśmy we dwóch podjęli się tej roboty i przystałem...	Wiedziałam, że przyjedziesz. Dwa razy Ursus wybiegał na moją prośbę na Karyny i pytał o ciebie w twoim domu. Linus śmiał się ze mnie i Ursus także.	Biedna kobieta... ale kłamie tak, jak tylko na Wschodzie kłamać umieją	Panie, mój ojciec, człowiek mądry, rozsądny i szanujący konwenanse przewidział tego rodzaju okoliczność, na wypadek gdybym miał zamiar pozostać we Francji. Odjeżdżając, zostawił mi wszystkie dokumenty, które potwierdzają moją tożsamość, oraz list, który w przypadku, jeśli dokonam wyboru zgodnego z jego wolą, zapewnia mi sto pięćdziesiąt tysięcy liwrów dochodu, począwszy od dnia ślubu. Jest to, jak mi się zdaje, mniej więcej czwarta część majątku mojego ojca.	I masz pan rację! To dowodzi, że masz pan predyspozycje do wschodniego sposobu życia. O, tylko na Wschodzie ludzie wiedzą, jak trzeba żyć. Co do mnie gdy tylko załatwię moje sprawy w Paryżu, wyjadę na Wschód, by tam spędzić resztę moich dni. I jeżeli wtedy chciałby mnie pan znów odwiedzić, trzeba mnie będzie szukać w Kairze, Bagdadzie lub Ispahanie.	Odleciała? Dziobnąłem dwa razy, ale mnie zamroczyło...	Być to może, być może! Ruszajże w swoją drogę, gdzie się podoba, bo ja mam dość o swojej skórze myśleć.	Hale, pójdę sam, to powiedzą, co do Jagny ciągnę.	Dokąd? chyba za morze... tu sobie panowie wzajemne czyniąc przysługi, oddają zbiegów.	Przeciech, a one mają cały półwłóczek i jeszcze łączkę za młynem.	Zrobimy, co w naszej mocy.	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Obiecałeś mi opiekę, przyrzekłeś mnie obronić od jej gniewu; pamiętaj, że ty mnie zgubiłeś!	W czerwcu będę druhną Fili, gdy wyjdzie za pana Blake, a potem dość. Bo znasz przecież przysłowie: „Trzy razy druhna rzekła Ania.	Czy sądzisz, że to jest takim sygnałem?	Czy sądzisz że pan Solski chętniej spełni twoją prośbę widując tu pana Bronisława?	Rzeczywiście, po drodze do Valognes.	Tak. Dobro, PrawdaWiem o tym, jest to pragmatycznypragmatyzm (filoz.)	Jak śmiesz mówić coś podobnego!	Na koń!	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Bardzo być może, iż mógłbyś pan być tym szczę­śliwcem	Czy i ty, kuzynko, powiesz mi to samo?	Dla ciebie jednego to robię, żeby cię przecie coś niecoś oświecić...	Dziad to tak dobrze zna, jakby sam przechodził.	I także pan czuł, że była gorzka?	Może pstryknąć dla kurierka?	Panie, pan wiesz coś o tym?! Zaklinam cię: wyjaw mi to!	Trzeba mu podsunąć taką kochankę, ażeby o tym wiedziała	Dobrze. Ja pójdę schodami wewnętrznymi, bo sprawy wewnętrzne to mój resort. Karabiny nabite?	Naturalnie, że jego ofiara.	Nic	To są fakty powszechnie znane.	A no!	A tak, lecz i inni...	A wasze zdrowie, towarzyszu Worotow?	Ach, ciociu, mój skaleczony palec... zmartwiał zupełnie!	Czemu?	Czwartek.	Czy Wasza Wysokość widziała dziś lady Violę?	Dlaczego? Gdzie ona?	Dlaczego?! Dlaczego?!...	Doskonale! stan każdy wkłada pewne obowiązki.	Hale, zdrowy tam!	Kto taki, panie?	Mów.	Niech będzie parch.	O! o! właścicielem tego domu?	Pan Ludwik?	Pan kocha tę kobietę?	Papiéru? jakiego?	Pers z pochodzenia. Przypadkowo noszę nazwisko znane skądinąd: FirdussiFirdussi	Poszli	Tak i będzie, panie. Z Bogiem!	Trzeba im było dać chininy	Tyle kłopotu sprawiam...	W takim razie musi pan głośniej mówić.	Więc	Więc pojedzie pan ze mną. Znajdzie pan zajęcie jako inżynier w kopalniach mego ojca. Cóż? Zgoda?	Władysław.	Zośka, w Stokach, w pałacu Kesslera...
Przeciwnie, panie hrabio, jest tu jedna kryjówka. Proszę pójść do merostwa w Varengeville, gdzie zebrano wszystkie dokumenty, które znajdowały się w dawnej parafii Ambrumésy, a dowie się pan z tych dokumentów, pochodzących z osiemnastego wieku, że pod kaplicą istniała krypta. Ta krypta należała bez wątpienia do kaplicy romańskiej, na której miejscu zbudowano tę właśnie.	Zdawało mi się przez chwilę, że jestem starcem, że mam 90 lat. Nie ma mnie tutaj Na twarzy matki odbiło się zniecierpliwienie. To mówił już jakiś automat	Mogłybyśmy pójść na górę i doczekać się powrotu pani Eweliny w jej mieszkaniu Zdaje mi się jednak, że dobrze będzie, jeśli przed rozmową z właścicielką sklepu przypa­trzysz się pani zwykłym zajęciom osób sprzedających to­wary i zobaczysz, na czym one polegają.	A bo co, panie Żurko?	Chcesz jeść, to nie tańcuj, a gadaj. Masz, jedz na zdrowie. A wziąłeś lekarstwo, co doktór zapisał?	Czy byliście, paniczu, kiej na Żuławach?	Czy ten biedak był żonaty? Czy miał rodzinę na utrzymaniu? Jeżeli tak, to nie chcę, aby pozostawali w nędzy i poślę im każdą kwotę, jaką uznacie za potrzebną.	Dozorców!... prześladowców!... O, pani, zanadto patetycznie się wyrażasz; wczorajsza komedja zamienia się w tragedję, jak widzę. Mniejsza o to, za osiem dni znajdziesz się pani na właściwem miejscu, a wtedy skończy się moje zadanie.	Generałowie II roku z tak nieubłaganą surowością karali szczególniej kradzieże. W armii północnej żołnierz z pułku strzelców został rozstrzelany za zamianę swego starego kapelusza na nowy. Dwóch doboszów, z których starszy miał lat osiemnaście, rozstrzelano przed frontem wojsk za kradzież drobnych klejnotów u starej wieśniaczki. To był wiek bohaterski.	Jeśli atoli powiadasz, że zawsze niemal jawi się coś nieoczekiwanego, przyznajesz sam możliwość czegoś, przed czem nie może się uchronić nie przewidzić tego.	Naturalnie, że nie warto; albo to pan taką partyą możesz zrobić, jak zechcesz. A czy nie zajedziemy do Lejby, wziąć buteleczkę tego doskonałego miodu, co to onegdaj przywiózł go do Wiercina?	Nazywa się Gorajski ale to nie jest prawdziwe jego nazwisko. Rodzina tego imienia była w kraju, to wiem, ale nie w naszych stronach, nie na Wołyniu, zkąd pan Wiktor zdaje się pochodzić, bo zna tam wszystkich.	Nie trzeba To oczywiste, że ten strumień płynie do morza. Idźmy więc, trzymając się jego brzegu, a będę bardzo zdziwiony, jeśli wkrótce nie zaprowadzi nas na wybrzeże. Dalej, w drogę!	Nie! księżna na Rusi, żona kniazia.. rzekła, wskazując pannę.	Niech mnie panie probują.	O, niech mi pan wierzy, panie Franciszku, że i dla mnie. Lubiłam pana zawsze i ceniłam. Proszę mi wierzyć. Nie umiem, wprost nie umiem darować mężowi pańskiej dymisji. To nie było fair, nie comme il faut, nawet niskie... Ach, pocóż zresztą wyszukiwać nazwę! Mam do męża o to żal, panie Franciszku. Jest dla mnie coś obrzydliwego w tropieniu i prześladowaniu najzacniejszego człowieka za dawne, zapomniane, a często i odpokutowane błędy. Ile razy czytam historję Jean Valjean’a, Wiktora Hugo...	Pewne części zabrać, mówicie, panie?	Pewnego razu jakaś kobieta rzuciła mi kawałek suchej skóry rybiej Miałem apetyt na jej dziecko... ale, jak mówi przysłowie: „Lepsza jest końska pasza niż wierzgnięcie końskiego kopyta”. I jakże postąpiła twoja kobieta?	Piorunujemy w gazetach na publiczność owczym pędem dążącą za granicę, do tak zwanych badówbad (z niem.: Bad)	Szedłem zatem, a raczej kusztykałem, panie, bo nogę miałem uszkodzoną płytą wyrwaną z trotuaru, którą pod stopy mi rzucono, gdym tłum rozpraszał. Ulica pusta, jakby noc była głucha, chociaż w samo południe z ciężkiej służby szedłem przewiązywać rany moje... Wtem słyszę tarkot... Zrazu słaby, jakby zwy­kłej furmanki chłopskiej, co gościńcem z dala nad­jeżdża. Nic nie widzę, bo mgła była tego dnia krytycz­nego	Toć jedno Na św. Marcin.	W samą porę zdążyłem zatrąbić. Wasz okręt trochę się odsunął na bok... Patrzę ci ja, a tu ty spadasz z okrętu w wodę. A co-o-o? Już se myślę, że cię śruba poszarpała w drobne kawałeczki, a tymczasem wypłynąłeś... i płyniesz prosto na mnie... więc ja, co robię. Cap ciebie kiejkiej (gw.)	Wiara, powiedziała, we mnie, w matuchnę wa­szą i w to, że tobie się zjawiłam. Niech uwierzą, mówi, że spośród wszystkich ludzi świata, ciebie wy­brałam na mojej łaski pośrednika. Chociażeś biedny dziad krakowski, chociażeś pijus jest i drań.	Właśnie na dziś spodziewałem się przesilenia... Chodź, mateczko... Zostawmy ją w spokoju...	A cóż się z nią stało?	A dokąd to tak spieszno?	A jednak czuję, żeby to mogło być morze, gdyby była woda Takie to odgłosy wydaje, zupełnie jak morze.	A nieprawda! Powiedziałeś waćpan, że nie chcesz radzić.	A tak, z gorąca... Luciu, skrop Madzię...	Ale dlaczego musiało być właśnie wtedy?	Ale jakże pan mogłeś w tajemnicy zbudować cudownego „Nautilusa”?	Ależ... wy sami, wy, duchowni, nie wszyscy jej już posłuszni jesteście księża przecie msze odprawiają i grzebią...	Bardzo ciekawe i dość niebezpieczne ale skoro nie mamy możliwości, żeby zaatakować to zwierzę, nie ma powodu się nim dalej zajmować.	Baryka.	Bielusieńka.	Billewiczówny w zamku nie było	Chmielnicki zdrajca!	Chodźmy, dam panu smoczej kawy.	Co pan kracze! Pilnuj pan siebie. I tak już za trzy tygodnie nie płaci, a tylko miejsce zajmuje. Ważny mi sublikatorsublikator	Co tobie kobieto?	Czemu?	Czy ty nazywasz się Torbjörn Granlien?	Czy tylko aby z pewnością zakłada towarzystwo?	Czy zbudzono proboszcza?	Czyj?	Czyż taki człowiek jak pan mógłby się znaleźć gdziekolwiek w kłopocie? No, niechże pan nie przesadza.	Cóż ci tak pilno?	Cóż się stało?	Dla przyszłości; król nie jest nieśmiertelny...	Dola	Drużyna liczna...	Dziwny to człowiek Nie mogę zapomnieć wzroku, jakim mnie piorunował dziś rano, ale mimo to muszę przyznać, że teraz znalazł się przyzwoicie.	Dziękuję pani, ale muszę wyjść.	E! Co też to wasza dostojność gada? Chybaby go jakowy święty wskrzesił, a skąd tu wziąć świętego jeszcze w takowym mieście, gdzie tyle plugastwa heretyckiego?	Eee, to szkoda zachodu. Tyle to i ja mam, młodzieńcze. Widzisz? Panowie, miałbym dla was big business. Jak to się powie?	I co zrobimy?	I hrabiny, i baronowej	I nie żałuję tego A czy pamiętasz pan, jak mówiłeś mi o jej zręczności w pieczeniu ciasta z jabłkami i gotowaniu?	Ja nic nie myślę Płacić to płacić. Co mam dawać?	Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	Ja wiem, że mama mi dobrze życzy, ale ja też mam swój rozum...	Jak najprędzej oddaj ten list, tak jak tego od ciebie żądano.	Jak się w tym czujesz	Jak śmiesz, psotnico, tak się odzywać? Gdzież poszanowanie i przyzwoitość? Bóg z wami, dzieci! Wiele kłopotu przysparzacie, a jednak trudno się bez was obejść	Jakie zmartwienie?	Jakim sposobem?	Jeśli to miał być dowcip, to się panu nie udał	Jutro rano muszę wysłać odpowiedź. Zatem chcę, by stryj wypowiedział się, czy zgodzi się dodać do lutowej raty czterdzieści tysięcy dolarów, oczywiście z tym, że w ciągu sześciu miesięcy ja je zwrócę.	La Boga, co się dzieje!	Madziu, przynieś szachy...	Mam tego dość!	Masz moją wdzięczność i przekonasz się, że jest coś warta.	Melanż!... Prawda, wyście mi nie przynieśli, ja nic nie płacę.	Nie chce mi gaży zaległej płacić	Nie mnie głowa, ale tym paniom serca z żalu gorą!	Nie o to mi chodzi, Bucholc jest już ausgespiltausgespilt (sein)  (niem.) pociągnął ręką po gardle	Nie, nie ukarano mnie jeszcze. Nic mi nie zrobiono.	Niech Janowa każe mu przyjść do mnie.	No, pan się sezonu nawet najgorszego nie obawia	O mnie możesz pan być spokojny, nauczę się roli.	Ostrożnie, nabity.	Patrzcie no, a tam się świeci i ludzie jakieś są	Pod piętnastym.	Proszę poprosić pana Czertwana!	Rzeczywiście to szczęśliwy traf, że „Bonawentura” nadpłynął właśnie w chwili, gdy butelka unosiła się jeszcze po wodzie.	Stanie się to zapewne	Tak się to mówi. Ale to znaczy, że pani nic nie wie. Prątnicki usunięty jedynie dla pani.	Tak, bez siodła.	Tak, ojcze.	Tak, pani.	W Płoskirowie? Teraz?	Wedle pomyślenia dobrego gospodarza, należałoby zasiać rzepę.	Wszystko swój koniec ma!	Wątpisz?	Zgoda! Bardzo chętnie popiję z tak przewrotnym rezonerem i nabożnym oczajduszą!	Zmuszę cię do tego.	Zostanę zostanę: będę pilnować chaty i ciebie wyglądać...	Źle wnioskujesz, lecz jeśli chcesz wyznania, powiem ci, wyznam, tak jest, innego kocham, wielkiego męża...	Żadnego, nigdy!... Gdyby kapłanka od ognia nie dotrzymała ślubu czystości, musiałaby umrzeć.	Że... że dotąd zamąż nie poszła!
Ufam waszej przysiędze ale wolałbym kilka sztuk srebra na podróż do Sewilli, niż wszystkie zemsty w świecie. Panie rycerzu każcie mi dać co przegryźć i kilka groszy na drogę i niech was Bóg ma w swojej opiece i wszystkich błędnych rycerzy.	Pańskie prośbe tyle znaczy dla mnie co rozkaz, panie Wokulski.	Dla pani rejony popielate, a dla pani rzut błękitny na białym fond? Po ile łokci?	Może w Fenicji Ale już w Asyrii u lada satrapy czekasz pan w sieniach trzy dni na posłuchanie, a kiedy cię przyjmą, leżysz na brzuchu jak każdy handlarz fenicki.	Cóż tak nagłego cię wzywa do Snopola, panie ministrze?	Już w szkole, uważasz, zaczęła się była komocja w umysłach. Dużośmy czytali... Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego, Żywot Chodkiewicza, to były jakby światła pochodni w noc ciemną. Dam ci te książki... Na opresję kmiecą, na kurs sprawy publicznej krwawym patrzaliśmy okiem. Każdy zaufał w szpadzie i na nią poprzysiągł. Wierzyliśmy, że cała Rzeczpospolita na naszym leży ramieniu i że to my ją wydźwigniem. Gdym wrócił do domu i zaczął rozmawiać z ojcem, porwała mię desperacja. Ojciec stał po stronie i w szeregu tych, których na śmierć nienawidziłem. Kazał mi tak postępować, tak nawet myśleć jak on i oni. Nastawał, żebym się zaparł samego siebie. W jednej rozmowie zelżył mię, w drugiej zagroził...	Morał tej bajki jest ten, że trzeba nosić swój szalik, nie zastanawiając się zbytnio nad jego znaczeniem. Już dawni prorocy nazywali ten świat doliną łez. Otóż w owym czasie narody wschodnie posiadały za pozwoleniem legalnych władz ładne niewolnice oprócz swoich żon! Jak nazwiemy tę dolinę Sekwany, pomiędzy Calvaire a Charenton, gdzie prawo zezwala tylko na jedną prawowitą małżonkę?	Gdzie zaś... Dziewczyniątko niczym patyczek, a bledziuśka, żal patrzeć. Ino że rodzic jej zwał się Adam, matka Ewa, przyszła na świat w borsuczym gnieździe.	Co za dobry człowiek! Jeśli na niego trafimy w Gibraltarze, to go oszczędzimy, prawda, Van Stillerze?	Hm... Szkoda, że doktór nie był na pożegnalnem śniadaniu w klubie. Dali dobre kaczki. Wcale nienajgorszy burgund.	O, kiedy ja widziałam próbki jej mieszkanek Muszę przyznać, że po większej części nadzwyczaj przystojne. Ubierają się też bardzo dobrze. Wszystko dają sobie robić w Paryżu. Byłabym zadowolona, gdybym sobie mogła na to pozwolić.	Pomyśl pan teraz, że w jakąś słoneczną, przedwieczorną godzinę zbierają się widzowie w moim teatrze. Scenę zalega mrok; świateł nie kazałem zapalać, majaczą tylko na niej czarne gałęzie smreków, ustawionych po bokach zamiast kulis i dekoracji... Naraz tylna ściana się rozwiera	Więc posługujesz się mną, a jednak mi nie ufasz... Zdaje mi się, że zasłużyłem na zaufanie.	Tak! tak! gdyby to była rzecz tak łatwa do wykonania jak do powiedzenia! Ale to wszystko na mnie spada! wam z tem nic, jemu to nie szkodzi, ja pokutuję za niego... na mnie rzucą kamieniem.	Smorski: Może by pani sama została papieżycą nowej sekty na próbę? Z pani pieniędzmi wszystko można zrobić.	Ech, proszę pani, przy dwóch frankach, które zarabiam tutaj, czy pani myśli, że to nie dość, jeśli naskładam za pięć franków dziennie? Toć gdybym nie miał wieczór korekty dla braci Cointetów, mógłbym się ślicznie żywić otrębami.	Rozumiem wreszcie, o co ci chodzi, mój romantyku, bardzo rachunkowy. Chciałbyś, bym działał, jak burzy majowej świetlisty gzygzak, który z elektrycznej stacza się chmury pośród łomotu i w jednej sekundzie zabija, oślepia. Czy widziałeś kiedy kulisty piorun?	Oriano, to bardzo ładne, co powiada jej wysokość; mówi, że to jest dobrze zredagowane.	Nie odrodziliście się jeszcze z ducha gdy nie w Bogu i prawdzie, ale w przymierzu z pogany i opiece ich zbawienia szukać chcecie. Nie siłą ich, ale Bożą zwyciężym państwa ich, stolice, wojska. Wszystko runie i obali się za skinieniem Bożem, a pracowitą mrówką, co ten dąb podgryzie, my będziemy. Ale nie w spiskach moc nasza... w pokorze i cierpieniu. A jeśliby kto napadł na Nerona, stańcie i zasłońcie go piersią waszą, bo wszelkie mężobójstwo zakazane nam jest. Nikt z nas nie wie, ażali on nie jest biczem Bożym, nikt nie wie, ażali ten, co nas zabija, nie pomaga nam, czy ten, co męczy, nie żywi, czy ten, co prześladuje prawdę, nie służy jej mimo swej woli. O, ludzie ślepi i małego serca, czyż nie widzicie, że Bóg wszelakiemi drogami iść do swych celów może, a rozum wasz zawodzi... Padnie Neron, ale wówczas, gdy go dotknie palec Boży, i usta Jego wyrzekną: I skruszy się siła nieprawości, jako trzcina wiotka, i rozproszą ludzie jak cienie, i runie potęga, jak podmyta przez wody skała... a wy zdumiejecie się potędze Boga... Niechspiskują ci, co wierzą w siebie, kto w Boga wierzy, niech Bogu ufa...	A może jej ojciec powie, żeby się nie wtrącała do interesów, bo ich nie rozumie i żeby mnie swoim krzykiem nie nudziła, bo może mi się to w końcu sprzykrzyć.	Jeślibyście kazali mi skoczyć do Bogdańca, to skoczę. Może byście radziradzi (daw.)	Oho! Ona już teraz może i nie dba o to!	W naszym własnym domu... Nie myśl, że chcę dużego mieszkania albo mebli. Och, wcale! Brzydzę się meblami, politurą, lakierem. Firanki, dywany, jakież to wszystko brzydkie! Poczekaj, ja ci powiem...	Ach, więc takie buty! Subtelnych dystynkcji rozróżniać nie umiem. Lecz jako dygnitarz branży policyjnej tym pewniej pan może wskazać mi drogę.	Bo też i była zaczarowana! Czy nie miałeś nikogo w podejrzeniu?	Juści, że słyszę, ale wiem, że boli, a możeby z tatarczanej mąki zrobić okłady, abo zawołać takiej znającej! W Krosnowie jest dochtorka, co to ona i od kołtuna, i kiej w krzyzie strzyka, i od łamania w kościach suchego, a możeby wysmarowała tłustością...	Kto jest pani Irena?	Naturalnie, że się ożenię, może nawet wkrótce. Dlaczegoż nie miałbym się ożenić?	Nic, nic, zamknij okno. Połóż się spać, lub przynajmniej połóż się do łóżka w ubraniu; jak skończę, zastukam w szybę. Lecz czy będziesz w stanie iść z mną?	Twój brat jest nicponiem, z którym nie chcę wcale wdawać się w rozmowę. Znam zresztą rzecz, która potrafi być wymowniejsza od Bena Joela.	To się zmieni, to musi się zmienić! Gdyby tak zostało, jak jest, nigdy bym sobie nie darował, że to ja urządziłem!	Ale kim jest ten nieszczęśnik?	Bardzo przystojny czambulik!	Ależ wszelką radę przyjmę z wdzięcznością; nie mam przecież nikogo, nie wiem, jak się obrócić i do kogo... Pomóż mi pani, proszę o to serdecznie!...	Aaaa! to wy jeszcze nie wstali! Mojeż wy mileńkie, a toż ludzie dawno już odpołudniowali i znów do roboty poszli. A ogień rozpalony, i strawa gotuje się, i w izbie sprzątnięto. A któż to wam wody przyniósł i garnki do ognia przystawił, kiedy wy do tego czasu spali?...	Wola boska!... Płyńmy do przewozu; może tak prędko do karczmy uciekła...	Dziw mi to nad dziwy! bo gdyby nie ten Kmicic, to do tej pory nie zebralibyśmy się w kupę i mógł nas zjeść Radziwiłł, gdyby był nadszedł, jednego po drugim jako siedleckie obwarzanki.	Wcale pana nie rozumiem a gdybym nawet pana rozumiał, i tak nie uprawniałoby to pana do tego, by tak wysoko podnosić głos. Jestem tu u siebie i tylko ja jeden mam tu do tego prawo. Proszę wyjść!	Nie Ale przecież o to łatwo się dowiedzieć. Doktor Pawlicki prawdopodobnie ma spis lekarzy. Zresztą wiem, w którym szpitalu pracuje doktor Rusiewicz.	Proszę, proszę! To waćpanna znasz tak dobrze pana Wołodyjowskiego?	To czemu lepiej Kozaków wszystkich wolnymi ludźmi nie ogłosić? Przeżegnaj się, stary żołnierzu, bo mówię ci, iż cię zły duch opętał.	Nie gadaj mi o tym łajdaku Wczoraj przysiągłem sobie, że noga moja u niego nie postanie...	To niemożliwe, kapitanie. To nieprzebyty gąszcz i nie damy rady się przez niego przedrzeć przed świtem.	A co to?	A gdzież to, jeżeli łaska?	A ja tego nigdy nie spostrzegłem Jakimże osłem byłem Takiego jak pan ze świecą szukać Przecież ja tego właśnie... pan... ja... Byłbym bestią, gdybym teraz...	A jednak to zabójstwo byłoby popełnione z konieczności samoobrony, wynikłoby z naturalnego instynktu samozachowawczego.	A pani?	Boisz się aby i ciebie nie spalono? Proszę cię, otrząśże się z tych dziecinnych postrachów. Bądź dzisiaj u młodego króla, potrzebuje roztargnienia... Przynieś mu jakie księgi nowe... Kocha się w nich.	Chodź dziecko! niech cię uściskam! I dwoje dziewcząt rzuciły się, śmiejąc ku sobie, objęły się rękoma, a w pocałunku długim, serdecznym, urwała się rozmowa..	Cóż to znaczy?	Dobij, dobij do czoła! Raz-raz.	Dobrze, dobrze, ale ja chcę zakładu.	I pan hrabia go wcale nie zna?	Jakże? Nie brała pokusa wyjść?	Jedna z tych wykwintnych pauz, za które tak słusznie sławiono naszego słynnego myśliwego!	Marek! a to dopiero miła niespodzianka!	Mości namiestniku komu w drogę, temu czas. Pozwólże podziękować sobie raz jeszcze za ratunek. Oby Bóg pozwolił mi odpłacić ci równą usługą!	Nie mów tak	Nie powinna byś z nich szydzić...	Nie. Wyszedł!	Niestety! Ale to już czas przeszły dokonany. Od dziś zaczynam pracować. Jutro przecie obejmuję Strugę.	No, to ja pana Kuszkowskiego przekonam, że tu Kucharzewski niepotrzebny, bo to zrobi Radzicki	Obawiam się żeśmy źle zrobili. Nie należało strzelać.	To jedno?	To ku BarowiBar mruknął Zagłoba.	Wasza Dostojność nie myśli tego o Wergilim?	Wasza miłość rozkaże, to i pojadę, ale jam człek ubogi. Jedna nędza u nas, więcej nic. Jakże mnie to onej chudobychudoba	Wszak to tylko długa cierpliwość.	Wszystko, co dobre, łatwe ci się zdaje, wiem to.	Zaproś mię waćpan później do tego tańca.	A co mi dasz?	A gdzieś ty był tak długo? Gdzieś był, tata?	A on.	A tata?	Byłby zaraz z tego nowy podatek z morga, jak w Dołach.	Co takiego?	Co tobie Salomonie?	Co?	Czyżby?	Dajże spokój. Idalka śpi. Pożegnam ją od ciebie.	Dlaczego? Dlaczego?	Gdy ty mnie zaskarżysz! ty	Gódźta się, póki czas! Każdy będzie miał swój kawałek ziemi, a tak co wam z tego, że wasze bydlę po cudzym harcuje?... Lepszy swój zagon...	Jakiego płaszcza?	Już mam! Już mam! Zdmuchnął świecę!	Kto?	Nikt.	Od trzech tygodni.	Oho, nic a będzie!...	Ot, masz!... Chcesz więcej, hę?!	Po Lubomirskiéj Cosel... po Cosel trzeba wybrać kogoś w Warszawie.	Poczekaj	Siedem trefl!	Ty?	Ty? I śmiesz stawać przede mną zuchwale, morderco bezecny?!	Wiem o tem	Więc cóż zatem?	Z jakiego kraju jesteś, pacholę?	Żeby każde dziecko miało zegarek.
Myśmy stali po multańskiej stronie ale obaj z Kryczyńskim jeździliśmy do niego w gości, a on nas jako szlachtę podejmował, bo mówił tak: teraźniejszym uczynkiem dawny grzech zagładzacie, a że hetman wam za Azjowym poręczeniem przebacza, przeto i mnie się na was boczyć nie godzi. Chciał nawet, abyśmy w mieście stanęli, aleśmy rzekli: „Nie uczynim tego, nim Azja Tuhaj-bejowicz pozwoleństwo hetmańskie nam przyniesie...” Wszelako, gdy odchodził, jeszcze nam ucztę wyprawił i prosił, byśmy nad miastem czuwali...	Widzisz więc że powinnaś mię mieć za usprawiedliwioną, jeśli życzeniu twemu zadość nie uczyniłam. Fakt wytrącania z dziedziny przemysłu kobiet ubogich jest zapewne smutny, ale na konieczność jego i nieuniknioność składają się tak kaprysy i niezupeł­nie jasne instynkty kobiet bogatych, żądnych rozrywki i Bóg wie jakich wrażeń, jak niedołężność, płochość, płyt­kość kobiet ubogich potrzebujących pracy, a pełnić jej nie umiejących. Kiedy pierwsze porozumnieją i wyszlachetnieją, a drugie okażą się lepiej przygotowanymi do peł­nienia zajęć ścisłych i obowiązkowych, wtedy odprawię moich subiektów, a ciebie poproszę, abyś na ich miejsce wybrała dla mnie z liczby twych protegowanych panny sklepowe.	Biedną kobietę! Żądasz więc pewno, abym jej w czym pomogła? O, nie zawiodłaś się na mnie, Maryniu! Ręka moja otwarta jest zawsze dla tych, którzy cierpią!	Panie d’Epinay chwila nie jest tak niestosowna, jakby z pozoru można było sądzić, albowiem posłuszeństwo zmarłym to pierwsza ofiara, jaką powinniśmy złożyć na ich grobie; otóż chciałbym panu przypomnieć życzenie, jakie przedwczoraj wyraziła na śmiertelnym łożu pani de Saint-Méran: aby nie zwlekać ze ślubem Valentine. Wie pan, że sprawy finansowe nieboszczki są w najlepszym porządku, że testament jej przeznacza cały majątek państwa Saint-Méran mojej córce. Notariusz pokazywał mi wczoraj akta, na których podstawie można ostatecznie spisać intercyzę. Proszę pójść do notariusza i powołać się na mnie, aby pokazał panu wszystkie te akta.	I uważa profesor, wszystko byłoby w porządku, ale w zeszłym roku diabeł go opętał. Przychodzi do mnie, całuje mnie w rękę i mówi, że się chce żenić. Uważa pan: chce się żenić! Zdurniałeś, powiadam. Po co tobie się żenić?... Przy córce mieszkasz, baby nie potrzebujesz. Stary pryk z ciebie. I z kimże się chcesz żenić?... A, powiada, z Małgośką od Lawończuka. A Lawończuk, trzeba profesorowi wiedzieć, to biedak nad biedaki. Ziemi dziesięcin dwie czy trzy, a chałupa pełna dzieci. Głodem przymierają. Ta jednak Małgośka była niebrzydką dziewczyną. Nieraz ją tam matka do roboty w ogrodzie brała, to zauważyłem, że niebrzydka. Tylko zmizerowane to, zachudzone... No, ale pobrali się. Dałem im tam krowę i myślę sobie: co to z tego będzie?... Aż i niedługo czekałem. Patrzę, na folwarku parobki i  dziewuchy wciąż się śmieją i śmieją, palcami polowego wytykają. Aż i on sam do mnie przychodzi. Prosi, by go nocnym stróżem zrobić. Zacząłem wypytywać o powody, a on mi do nóg. Rady nijakiej znaleźć nie mogę Jak mnie  wielmożny pan nie wyratuje, to sczeznąć przyjdzie. Zacząłem się dopytywać. A okazuje się co. Że żona mu, gdy tylko się odpasła, na prawo i na lewo z parobkami się puszcza. On w pole, ona do parobków. A wie profesor, co ja mu na to powiedziałem?	Raczej od poczucia komizmu. Albo, czyż nie wyda się panu śmiesznym wiersz, którym rozczulano się tak niedawno, który wpisywano naszym matkom do albumów: „i dziwię się tylko, że kwiaty pod twymi stopami nie rosną”?...	A nie obłaskawię, bo i ten będzie jeszcze mój, niech się jeno ciepło zrobi, to już umyśliłem taki sposób na niego, że nie wytrzyma na plebanii, a przyleci!	Dzięki Bogu nie wyzułem się jeszcze z wiary ojców moich, iżbym sobie rościł prawo do lepszego tłumaczenia ksiąg świętych niż Kościół i biskupi. Wam zaś, panie von Bergow, powiem jeno, że słowo miłości w waszym Zakonie byłoby czymś zgoła nie znanym. Tą cnotą rycerze krzyżowi nigdy nie mogli się chlubić, jako świadczą dzieje i strumienie krwi niewinnie przelanej. Mistrzom niełacno było dawać wiarę, jakoż ją dać ostatniemu, który daną Bogu przysięgę pospołu z płaszczem zdeptał?	Nie, doprawdy. Wydaje mi się zresztą, że jeżeli gdziekolwiek bym pana spotkała, obraz ten niezawodnie pozostałby w mojej pamięci.	Co ty możesz o tym wiedzieć A zresztą owszem, nie niepokoję się. Nie umiem się niepokoić Nie umiem sobie wyobrazić, że może się stać coś złego. I w ogóle wcale sobie tego wyobrażać nie trzeba. Nawet nie wolno	O Boże! zaraz znać, że to nie pospolitaki!	O! Mnie się widzi, że i pani umie wzorki zbieraćwzorki zbierać (z kogoś) (daw. pot.)	Och, to pewne, że nie zostanę w tym mieście...	Że głodem zniszczejem Właśnie mam wiadomość, że i Żeromski, i Kotowski, i Lipnicki mają rozdzielić chorągwie po kilkadziesiąt koni i po całym województwie rozłożyć, bo w kupie nie mogą się wyżywić.	Już wiem, co zrobię Tak zrobię: niech wszyscy, którzy się uczą, będą urzędnikami. Oni tak samo piszą, rachują, pracują i chodzą do szkoły, jak urzędnicy chodzą do biur i tam pracują. Więc za ich pracę należy się zapłata. Będziemy im płacili. Wszystko nam jedno, czy dajemy czekoladę, łyżwy i lalki, czy pieniądze. A dzieci będą wiedziały, że muszą robić, co do nich należy, bo inaczej nie dostaną pensji.	Chcę ci powiedzieć, jak było, boś o tym zaczął, a nie wiesz: zebrała sobie kupę pieniędzy, mieszkanie najęła na drugim piętrze, cztery pokoje... miała śliczne meble. Czego tam nie było!	No to i Ślązcy nic nie wskórają boć książe Henryk chodził już pono raz pod Kraków i skończyło się na tem że im księża kazali się uściskać i zgodę zapić!!	Słowa jego mają oznaczać że jeżeli postarasz się sam być dobrym kolegą za lat młodych, to na pewno w latach dojrzalszych będziesz się przyjaźnił z przyzwoitymi ludźmi. Jeżeli będziesz łobuzem, to będziesz miał samych łobuzów za towarzyszy swego żywota. Posłuchajcie, jak cnotliwy Parnezjusz rozprawia o przyjaźni!	Nic nie szkodzi, zaczekam. Nie śpieszy mi się.	Nie, nie znałem pana Wickfielda! Inaczej od dawna miałbym pana, panie Heep, na oku.	Wie pani dobrze, o czym mówię. Jest pani za inteligentna na to, aby tego nie rozumieć. Te dziewczynkowate dokuczania są nie na miejscu.	Aha! Przede wszystkim muszę zastrzec, że jeśli się to roztrwoniło, obejdę się i nadal bez tego; jeśli się jednak coś da odebrać, bardzo będę rada.	Co myślisz! Niby to nie poznałem na twej szyi jedwabnej chustki mego rodzonego brata? Oddawaj!	Jakże ojciec?.. słyszałem o wszystkiem i było mi bardzo przykro, ale, droga pani, myśmy to przewidywali, niestety! przykry był w stosunkach, często niesprawiedliwy, no, ale to trudno, człowiek starej daty, rutynista...	My-y-ylisz się! To nie człowiek! To nieowłosiony wilk z Gromady Seeoneeńskiej. W takie noce, jak dzisiejsza, on zawsze biega sobie tędy-owędy.	Przecież i tak nie spodziewaliśmy się tego.	To czyste szaleństwo Bracia, nie dajcie się wodzić za nos! Czymże jesteśmy w porównaniu z majorową? Jakkolwiek ma się rzecz z naszymi duszami, nie pozwolę, o ile to w mej mocy, byśmy się zachowali wobec tej kobiety jak niewdzięcznicy, szubrawcy i zdrajcy. Zbyt długo jadłem chleb majorowej, by ją w tej chwili opuścić.	Ale i Kuno nie byłby się wam odjął.	Cóż znowu. Jestem uszczęśliwiony. Potwierdza to, że miałem dobry gust.	Dlaczego by nie? Tylko żeby ludziom dać się poznać, żeby mieć styczność z takimi, którzy mogą człowieka popchnąć w górę.	Uzdrowiłabyś go? Babcia też, dzięki Bogu, wiedziała, co robi, nie Mendel?	Wie ciocia, rzekł, żem jak żyw nie widział takiego podobieństwa...	Zupełnie. Wnioskuję stąd, że Mr. Mitchel uprzedził panią zgóry o tem, co czynić zamyśla.	Święta prawda Szkoda tylko, że usposobienia takie albo inne nie zależą od woli człowieka, lecz od natury jego temperamentu i umysłu, a po części też od okoliczności.	DumaMy potrafimy być i dobrzy, i grzeczni, ale z nami trzeba delikatnie, bo my umiemy bronić swego honoru. Żeby kto był nie wiem jak pijany i zły, to jak go kto potrąci wypadkiemwypadkiem	Nie, w pisaniu tym powiedziane jest, co Izraelici czynić mają, ażeby nieprzyjaciół swoich w przyjaciół zamienić i z ludami wszystkimi, co im wrogie są, przymierze zgody zawrzeć.	A jednak wasze poszukiwania musiały spełznąć na niczym skoro wracacie we trzech, tak jak wypływaliście?	A zdrajca, łotr, szubienicznik! Oczarował mnie z pewnością, psiawiara!	Ale poco? przypuszczam, że wszyscy wiedzą o jej sile i trwaniu.	Czy pan myśli długo jeszcze mieszkać u mnie?	I dla mnie Może pójdziemy pieszo?	Mów dalej, mów dalej!	Nie.	Przyznaję, iż bardzoby mnie to upewniło.	W nim oni mnie tam znają.	Więc siostrunia nie ma nic przeciw temu, ażebym uspokoił pannę Eufemię?	Tak Ale jeżeli dusza różni się od materialnych zjawisk, w takim razie powinna posiadać jakieś niezwykłe, niematerialne funkcje...	Oto i on Zbliża się do pana; ja tymczasem podejdę do panny Eugenii i powiem parę komplementów na temat jej kamei, a wtedy ojciec będzie mógł z panem pomówić.	Pan sobie upraszcza, co mu niewygodne, a komplikuje wszystko, co najprostsze, niezaprzeczone. Wręcz więc zapytać pozwalam sobie, jak też to sobie wyobraża zbawca ten wiary ogień, czułego Orgaza, gdyby tak przypadkiem ktoś sprzątnął dziewicę sprzed samego nosa pamtomimowemu bohaterowi?	Daj mi lubczyku! Dam, co chcesz!	Jak to, do swoich będziemy strzelać?	Jak widzę, wyekwipował się pan należycie przed wyprawą.	Kiedyż musimy się naradzić... Co to za dziwactwa!	Moje dziecko, uspokoiłażeś się?	A co z Nieczajewem będzie?	A co, babulo?	Ale cóż to takiego, według pana, być uspołecznionym?	Anielciu! Proszę pani pomóc rozebrać się! Czy kąpiel już gotowa?	Co za dźwięki słyszałeś?	Cóż miał mamie mówić takie rzeczy? Co to kogo obchodzi, gdzie taki facet jedzie...	Dobrześ powiedział, lecz po co przyszedłeś?	Egipt jest przede wszystkim, a nawet jedynie i wyłącznie własnością Amona Jest zatem konieczne, aby ci tylko znali najwyższe tajemnice, którym Amon objawia swoją wolę i plany.	Jak mam uważać?	Na, tai kas gi iš to?	Nadrzucę, nadrzucę, ino niech się to stanie. Teraz spać, jutro w drogę.	Pierwsze metry nieco lakowała. Przysłali z centrali zamówienie na pięćset sztuk tej pańskiej lamylama	Poszedł się o to wszystko wystarać. Jutro byłoby już za późno.	Przytułów Osnowskich o trzy mile od Warszawy	Sługa, Żyd, Polak, Antysemityzm, Pogarda, Fałsz pytał Moryc starego robotnika, który mu otwierał drzwi.	Tak, darować im życie, jeżeli...	Tak, to ja ja, zesłany przez Boga, abym czuwał nad panią.	Tak. Ja byłem strasznie przygnieciony potęgą pana muzyki. Ale to są symbole, wyrazy o konwencjonalnym znaczeniu	Wybierzemy się którego dnia z ojcem.	Zatem, Najjaśniejszy Panie, do jutra.	A pan daleko mieszka?	A teraz tam robią, w folwarku? To cóż to są	Ani jedna, ani druga ale...	Balonem pana Ochockiego?...	Che-che!	Cóż, chłopcy, roztasowaliście sięroztasować	Dla czegoż miałabyś cierpieć?	Dokończ pan śmiało!	Ja! ja! ja!	Już ściągnę którego z autem.	Lubię miłosne.	Ma matkę?	Nas wszystkich potrochu za pomazańców wzięła! Kulą w płot...	Naturalnie.	Organizm, Tajemnica, Polityka	Pani Wando jeszcze jedna prośba...	Panie Steiman, niech pan przypomni dzisiaj o gratyfikacji.	PardonPardon (fr.)	Pocałuj	Przijemni?	To prawda.	To twoja tualetatualeta	Widziałeś go?	Więc są tacy szczęśliwi, którzy potrafią wzbudzić w pani odpowiedni oddźwięk?	Więcej niż dziesięć mil.	Wymyśliłam swoje opowiadanie, Diano.
Drogi panie jest pan jeszcze młody, powinien by pan skorzystać z tego, aby się nauczyć dwóch rzeczy. Pierwsza, to powstrzymywać się od wyrażania uczuć zbyt naturalnych, aby się ich nie można było domyślić; druga, to nie wyskakiwać z odpowiedzią na to, co ktoś mówi, zanim się nie pojmie sensu jego słów. Gdybyś pan przed chwilą zachował tę ostrożność, nie sprawiłbyś wrażenia, że pleciesz trzy po trzy, przez co przydajesz nową śmieszność do faktu, że masz wyszyte kotwice na kostiumie kąpielowym. Pożyczyłem panu książkę Bergotte’a, potrzebuję jej. Niech mi ją pan odeśle za godzinę przez tego maître d’hotela o śmiesznym i głupim imieniu, który, mam nadzieję, nie śpi o tej porze. Dowiódł mi pan, że za wcześnie mówiłem panu wczoraj o urokach młodości; oddałbym panu lepszą usługę, zwracając mu uwagę na jej gapiostwo, jej nietakty i brak inteligencji. Mam nadzieję, drogi panie, że ten mały prysznic stanie się panu nie mniej zbawienny niż pańska kąpiel. Ale niech pan tak nie sterczy w miejscu, mógłby się pan zaziębić. Żegnam.	Jeden z najgorszych napadów, jakie miał to był, gdy go raz zawieźli tam, gdzie są te róże przy fontannie. Czytał on gdzieś w jakiejś książce, że ludzie dostają „różanej gorączki” i zaczął kichać, i powiedział, że jej dostał, a potem nowy ogrodnik, który nie znał zwyczaju przyszedł i ciekawie mu się przyglądał. Wtenczas wpadł w furię i powiedział, że na niego patrzą, bo mu garb wyrasta. Tak krzyczał, aż dostał gorączki i całą noc chorował.	To uczcij go stuwołem ale nie każ mu ocalać jej po raz drugi... Czy pamiętasz, jak EolEol (mit. gr.)	Nie, to nie od ciotki To ja sama kupiłam; dzięki tobie, mogę robić grube oszczędności. Nie wiem nawet, do kogo należał. Podróżny, któremu zabrakło pieniędzy, zostawił go właścicielowi hotelu, gdzie stanęłam w Le Mans. Nie wiedział, co z nim robić i byłby go sprzedał o wiele poniżej wartości. Ale był jeszcze i tak za drogi dla mnie. Teraz, kiedy, dzięki tobie, robię się elegantką, kazałam spytać hotelarza czy ma jeszcze pierścionek. I oto jest.	Więc rzuć mnie tu ja z tobą iść nie chcę; zostanę tu; zginę marnie, a nie pójdę. Kobieta, choćby matka, rozkazywać mi nie będzie.	Słowo „kocham” nie byłoby tu trafne. Przyzwyczaiłem się doń jak alkoholik do napojów wyskokowych. Jest to swego rodzaju nałóg. I nie wiem, czy się go kiedy pozbędę.	A jam się zaklął, że przebojem dostanę się bodaj Powiedzcie ks. biskupowi, iż dla czci króla pana mojego, jako poseł jego ustąpić nie mogę. Mam listy, mam szkatułkę dla królowej Elżbiety, nie oddam inaczej jak do rąk własnych.	Bardzo dobrze Zdobyć list nie będzie chyba rzeczą trudną; pisarek nie jest z ludzi, którzy by bronić go potrafili.	Choć siądźcie, proszę nie mam was czém przyjąć, bo prócz chleba, którego mi Rataj podarował, nic tu u mnie nie znajdziecie; ale czém chata bogata, tém rada.	Nie, bojam się, nie... do szpitala...	Tak jest. Waćpan się nie marszcz, bo nieboszczyka wola święta. Dziwno mi to, że wysłańcy tego waćpanu nie powiedzieli?	Aś, aś, aś Dzieci, co mówicie. Nie trzeba tak, nie.	Jestem technik. Ale nie mogłem po powrocie znaleźć zajęcia przy żadnej fabryce i puściłem się na handel, tem bardziej, że miałem i o tem jakie takie pojęcie i że we współce byłem już od lat czterech, choć interesa prowadził sam Bigiel. Ale właściwym moim zawodem jest farbiarstwo.	Nie zamknięta?	Nie, nie, panie nie powiedzą, że gdy mi zapłacono z góry, słowa nie dotrzymałem. Oddal się pan, jeszcze sobie tysiąc wypalę i w dwóch oddziałach już cała się sprawa załatwi.	Nie. Słyszałam tylko o nim. Wspomniał mi raz o tym Kazik.	Nie; nie powrócimy	Niechże pani siada... przepraszam, ale nie pamiętam nazwiska?...	Odchowane, nie bój się, Jaguś, odchowane.	Pachołcy miejscy trzymają się za ręce i sznurem, żeby naród nie zastępował drogi.	Pomogę paniom Dzień był upalny. Czekałyście panie na konie, które z powodu uroczystości nie mogły nadjechać. Panna Valentine oddaliła się w głąb ogrodu, a syn pani zniknął, goniąc za pawiem.	Tak przedni, że lepszego nie znaleźć. Dragoniadragonia żołnierze trzeciego szeregu, rezerwa. rzymscy.	Albo już wie albo na swoją rękę chce to zrobić, lub... dziwnie się rzeczy składają. Dosyć, że mnie się nigdy nie powodzi.	Rodzina, księże, alboż ona istnieje? Nie uznaję rodziny w społeczeństwie, które po śmierci ojca lub matki dzieli majątek i powiada każdemu, aby szedł w swoją stronę. Rodzina to jest czasowa spółka, którą śmierć rozwiązuje. Nasze prawa zniweczyły ród, dziedzictwo, ciągłość przykładów i tradycji. Widzę dokoła same gruzy.	To bardzo proste. Po jego ucieczce oczywiście ustawiono kogoś, kto pilnuje jego skrytki w banku. Byliby bardzo naiwni, gdyby tego nie zrobili. Każdy, kto by usiłował skrytkę otworzyć, zostałby natychmiast aresztowany.	Egipt jest twój a bogowie obdarzyli cię wielką mądrością. Gdyby nie to, strasznie lękałabym się zatargu z Herhorem...	Musi pani być moją, mimo że nie mam tytułu. Gdybym zdradził ją z kimś innym, to spotęgowałoby tylko wszystko. Pani jedna przez tę swoją diabelską, hetyckąhetycka uroda	Nie wasz to interes, ino gromadzki.	Nie wiem, czyście zauważyli że i my posiadamy obok kuchni piwnicę, do której prowadzą małe schodki z sieni.	Nie żartuj, proroku Prędzej uwierzyłbym, że woda płonie, a powietrze gasi, aniżeli w to, że Ramzes dopuszcza się bluźnierstw...	Choćby ze względu na męża... chciałaś powiedzieć? Właśnie, właśnie, moja droga! Mój mąż należy do tych mężczyzn, dla których kobieta ma tyle wagi, o ile jest pożądaną przez innych mężczyzn. Stąd to, co czynię, jest raczej dowodem wielkiej mej dbałości o trwałość naszego domowego szczęścia.	Wolna i nieprzymuszona? To bardzo ładnie; ale czy nie będzie to co szkodzić nietkniętej reputacji twojej, kiedy się o tym dowiedzą w Tarnowie?	Dobrze! Ty przedstawisz mnie, a ja ciebie Ale ja ją poznałam od razu, ledwo ją ujrzałam... więc może i ona mnie poznała.	A! a! ty to jesteś, com ja ci ranę goiła, co ci żonkę zabili! No	Ale to ci się śni! odpowiedziała uspakajając ją ciotka.	Bo to może przewidzenie, ale raz w nocy, gdym poleciała na ogródek słuchać słowika, który w bzie prześlicznie śpiewał... jak tatkę kocham... w jednem okienku od grobów świeciło się...	Jak daleko może być stąd do Granitowego Pałacu?	Oskarżenie wyszło od pana de la Trémouille, od niego samego. I cóż mi na to odpowiesz?	Rzeczywiście „Pierwszy z nich jest tak ułożony zemścić się na królu...” Cóż to ma znaczyć?	Szczenię Ludzkie... Władco Dżungli... synu Rakshy... mój Bracie i towarzyszu legowiska... wiedz, że chociaż... na wiosnę... trochę ci czasem skrewię... to jednak... twój ślad jest moim śladem... twój barłóg moim barłogiem... twój łów moim łowem... a twoja walka moją walką na śmierć i życie. Mówię to w imieniu moim i trzech moich braci. Ale co ty zamierzasz powiedzieć dżungli?	A ciocia haftuje. Czy to stuła znowu? Proszę ją śpiesznie dokończyć dla swej faworyty.	Abyś ją przyjęła za pannę sklepową.	Ale koniec końców, radzibyśmy wiedzieć, co to takiego?	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Cóż dalej?...	Dam ci odpowiedź jutro	E! właśnie nam też tego potrzeba, ręczę, że wszystkie te wielkie zapasy skończą się na jajach i słoninie.	I ja!... i ja!	Jakiż to ma być człowiek: od szpady czy od noża?	Jest was trzech na jednego, więc przypuszczam, że zabralibyście łup bez trudu.	Mnie jeno pozwolenia hetmańskiego na piśmie trzeba; a jak tu raz siądziem, niechże nas potem rugująrugować (z niem.)	No, no! powoli Masz na to dowody?	No, to będę go nazywał capatazem.	Oj, kiedy mnie to bicie...	Otóż to... teraz jesteśmy w domu!	Pani żartuje! Chciałoby się pani pracować?...	Po pierwsze, mógł lasami iść, a po drugie, małoż to panów z dworskimi Kozakami się uwija? Kto ich tam odróżni od nieprzyjaciół! Jeśli ich pytano, to się nadwornymi semenamisemen	Przedemną schronić się może trudno	Sądziłem, żem ci powiedział że królewicowej powiedziano, iż list wypadł tobie.	Tak poważna, że będę musiał pożegnać państwa na kilka dni. Widzi pani że to naprawdę rzecz najwyższej wagi.	Tak, po buddyzmie możesz jeszcze przejść na magię. W tym celu możemy pojechać na Nową Gwineę lub do Australii, tam najlepiej rozwinięty jest ten światopogląd	W takim razie ja z tobą jadę!...	Za zdrowie króla, proszę pana; chciałem łyknąć właśnie małą szklaneczkę, lecz Fourreau mi przeszkodził, mówiąc, że mnie wołają...	A w Jasnogrodzie są także granice?	Ach, prawda! Ta panią porwie jak łup upragniony i wyzyska jak Żyd szlachcica.	Ale pozwól pan sobie powiedzieć iż przekonany jestem, że w tem wszystkiem mniej jest miłości, niż polityki.	Auf die Seite, weg! Rechts halten, rechts haltenAuf die Seite, weg! Rechts halten, rechts halten (niem.)	Co?	Czarny Korsarz!	Czego, panno Lusiu?...	Dam dwadzieścia dukatów temu adze, co straż trzyma nad więźniami, a pięć dukatów wam za tę łaskę, co mi wyświadczycie!	Dlaczego?	Dobre, co?	Exordium!	Gdyby Niemcy takie były jak ty mówisz za cóżby ich ojciec tak niecierpiał, że gdy ich wspomni zęby mu zgrzytają i ręce się same ściskają w pięści.	Jestem!	Ktoś cię szpieguje z jego rozkazu.	Którego?	Kupicie, tatulu? Naprawdę kupicie?...	Możemy cię ratować, gdy sami zostaniemy wolni a jeżeli okażemy chęć bronienia cię, razem nas z tobą wezmą.	Na zapusty? Tak jest Słusznie mu należy, aby się rozerwał i odetchnął i on, i dwór.	Niech tak się stanie, hrabio.	Nigdy. Mówże...	On sam żaden krewny; pierwsza jego żona była krewną i przyjaciółką mojej matki	Opowiadaj	Oświadczył się?!	Pani syn...	Pani! Wyrzutkom obcym dobrej doli zdrowie zwykło służyć.	Poloneza...	Powiedz mi tylko, gdzie się obrócisz, ażebym mógł cię znaleźć.	Przyczyna ta sama.	Tak.	Trzeba mu sprawić na zimę flanelową kołderkę Biedne psisko! A złe! Kąsałby mnie, wyziewając ducha.	Trzydzieści cztery lata.	Ts-ts-ts	Urządzę tylko rzewne pożegnanie wśród swoich, jak człek, który godnie spełnia obowiązki społeczne. Przedtem jednak wiedzieć rad bym, gdzie senor Dawid zamieszka?	W domu, gdzie śledztwo sądowe było zarządzone mieszka, zdaje mi się, pewien bearneńczyk, przyjaciel muszkieterów.	Widzi pani, jak dobrze jest mieć przyjaciół, którzy umieją obserwować... Pan Dębicki, jak wiadomo, od dawna zna się z panem Solskim, a stosunki ich zacieśniają się jeszcze mocniej, ponieważ pan Dębicki obejmuje zarząd nad biblioteką Solskich...	Za pięć minut będę	Zabaczyłeśzabaczyć (daw.)
Wtedy? Jak to co? Czy nie rozumiecie jeszcze? Przecież stąd chyba wniosek jasny, że szósta klasa nie może się obronić przeciw publicznym zniewagom, a nawet porwaniu. To znaczy, że trzeba chyba, aby niańki chodziły z nimi na spacer. Wystarczy szepnąć to tylko w budzie	Zanadto się wypycha naprzód, uważam, że u tak młodej osoby to nie jest sympatyczne; bo nie przypuszczam, aby ona była z mojego rocznika	Ej! Nie ma się czego śpieszyć tam, panie cześniku dobrodzieju, i podobno nie zaraz to nastąpi, bo zdrowie jegomości chwała Bogu jeszcze w pięknym jest stanie.	Ja szybko trawię w moim żołądku nic się nie zależy. Ja, kolego, wsunę na przykład miskę knedli ze schabem i kapustą, a za pół godziny więcej ci po tym wszystkim nie wysram, jak jakie trzy łyżki. Reszta gdzieś tam we mnie przepada. Mówią ludzie, że takie bedłki, jak na przykład kurki, są niestrawne, że wychodzą nienaruszone, więc można by je wymyć i przyrządzić z octem. U mnie przeciwnie: nażrę się tych kurków tyle, że inny pękłby chyba, a gdy idę za stodołę, to tyle tam wszystkiego, co w pieluszce półrocznego dziecka. Reszta też się gdzieś gubi we mnie. Powiem ci nawet, kolego że we mnie rozpuszczają się ości ryb i pestki śliwek. Pewnego razu umyślnie pestki liczyłem. Zjadłem siedemdziesiąt knedli ze śliwkami, nie wypluwając pestek, a potem za stodołą grzebałem w tym wszystkim patykiem, odkładałem pestki na bok i liczyłem. Połowy się nie doliczyłem, rozpuściły się we mnie.	Istotnie, mości rycerzu nie bardzo to właściwy postępek, doznawszy tak gościnnego przyjęcia w zamku moim. Ten rodzaj odwagi nie zgadza się zupełnie z owym męstwem rycerskim, które ci głos publiczny przyznaje. Zwróć, waszeć, podwiązki tej pannie, bo jak nie, to się rozprawimy z sobą i w tej chwili wyzywam waszmość, nie obawiając się żadnych przemian czarnoksięskich.	Znowu chcesz mię zbyć niczym, Ewelino, a jednak nie uda ci się to. Dawne koleżeństwo daje mi prawo do pewnej nawet względem ciebie niedyskrecji. Powiadasz, że taki jest zwyczaj... ależ zwyczaj każdy musi mieć swoje przyczyny, leżące w interesach lub okolicznościach osób, które się go trzymają.	Nie odstępuję od swego, miłościwy panie.	Nie paliłem ich wcale przez czas jakiś.	Oriana doprawdy spadła na ostatni szczebel Nie rozumiem, że Błażej pozwala jej mówić z taką d’Orvilliers. To pewna, że mój mąż nie pozwoliłby mi na to.	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	O, nie, nie! wy dla nas czynicie tyle, my wam jesteśmy ciężarem nieustannym. Książę ex-podkomorzy, pani Krakowska, Tyszkiewiczowie, my, cała rodzina was obdziera.	Właśnie, właśnie... Otóż czy go nie ma na widowni? Kaprała go tylko zna, ale już ucharakteryzowany. Samemu dyrektorowi zaś nie wypada...	Tak. Koleje, kopalnie, tartaki i przedsiębiorstwa okrętowe. Stary bogacz całą gębą! Jeden dom w San Diego, drugi w Los Angeles; z sześć linii kolejowych i połowa tartaków na wybrzeżu Pacyfiku należy do niego... więc nic dziwnego, że żona trwoni pieniądze Mówi, że jej się nie podoba na zachodzie... dlatego włóczy się po świecie wraz z synalkiem, szukając (jak przypuszczam) czegoś, co by go mogło rozerwać... Floryda, Adirondacks, Lakewood, Hot Springs, Nowy Jork... i tak w kółko. Teraz to on umie niewiele więcej od kancelisty z drugorzędnego hotelu. Gdy ukończy edukację w Europie, będzie z niego ananas, no!	O ile nie jesteś głuchy od urodzenia, panie Macgregor, tedy posłyszysz jeszcze o wiele więcej Nie jestem w Appinie jedynym człowiekiem, który umie obchodzić się ze stalą, a kiedy mój krewniak, kapitan Ardshiel, przed niedawnym czasem przemówił się ostro z pewnym szlachcicem twego nazwiska, nie słyszałem jakoby Macgregor lepiej się spisał.	Jak to? Jeżeli do tego stopnia nie cierpi małżeństwa, dlaczego sama wyszła za mąż?	Cóz mi się ma zdawać? Sami se obaccie, cy ma oba usy. Złodziej nie miał lewego.	Ustrzelą mi chłopa, jak Bóg na niebie! Mości panowie, czy nie ma żadnego ratunku? Panie Jezu! chłop jak złoto najszczersze! Nie masz takiego drugiego w obu wojskach. Co mu do głupiego łba strzeliło?!... Matko Boża, ratujże go w tej toni!...	O, jestem pewna że się pani zupełnie wyleczy! Czy to pani tak stara żeby się już wyleczyć nie mogła? w tym wieku, miły Boże! zdrowie dziesięć razy uciec, i dziesięć razy jeszcze powrócić może. Wyraz niezmiernego zadowolenia oświecił twarz, i rozmarszczył czoło Anastazji.	Owszem, on tę wojnę niejako przewidywał, ale specjalnie o niej nie myślał; jednakże myślał o tym, aby Nirwidium było dobre do wszystkiego.	A fe! Co za bolszewik! Opamiętaj się. Nie bądź ordynarny jak agitator jakiś.	Bój się Boga, człowiecze, nie tu miejsce mówić o tym „całkowicie i bezwarunkowo”. Mógłżemógłże	Nassi! Pisanie to nie jest już w rękach jego!...	Nie A o czym? Czy myślałeś o mnie?	Nie może być! A! To by pięknie było, żebym nabożeństwo opuścił!	Nie zechcecie dać po dobrej woli, to ją kiedyś wezmę siłą...	Nie, panie, chcę poznać twoje imię.	Oczywiście. Ja też nie wierzę, żeby te dwa dni nieobecności miały zaraz świadczyć o czymś nadzwyczajnym. Dzięki Bogu, pan Paweł zupełnie zdrowy, a żeby tam jakieś niepowodzenie w operacjach giełdowych miało każdego przyprawiać o samobójstwo...	To nie ja uważam, to jest obiektywna prawda historyczna.	Tośmy tedy wpadli nie w porę, istotnie jak Piłat w Credo, westchnął Radwan.	Więc mów. Zaczyna się pewno tak: Była sobie raz taka biedna kobieta, której nikt naprawdę nie kochał...	Ja go nie stosuję do pana, ani do pańskich niektórych, uważasz pan, mówię, niektórych kolegów, tylko do tej czarnej, roboczej masy...	Zawsze to wyjdzie na moje bo któryż kiedy człowiek przyznał się do tego, że całkowite szczęście posiada? Ilekolwiek go ma, choćby tego było najwięcej, choćby nawet aż nadto, to on zawsze jeszcze chce czegoś więcej, zawsze pragnie i mówi, że to, co dotychczas ma, to dopiero połowa.	Nie wiem, ale tak będzie.	Na serio? Ale ja wcale nie twierdzę, by twoja przyjaźń z miss Normann była czymś aż tak bardzo serio.	Nie potrzebujesz się wymieniać. Każdy w Rzymie odgadnie i tak, o co chodzi, a z Rzymu wieści rozchodzą się na cały świat.	Tak to po raz ostatni słyszałem jego głos, kapitanie Marlow. Takie były jego ostatnie słowa zwrócone do istoty ludzkiej, panie! Widocznie bał się, że ta bestia skoczy za nim, rozumie pan? Tak, kapitanie Marlow, wszystko za mnie zrobił i nalał oliwy, gdzie trzeba było. Naczynie z oliwą stało tam, gdzie je zostawił. Jeden z majtków poszedł o pół do szóstej prać bieliznę na tyle okrętu, raptem rzucił wszystko i przybiegł na pomost. „Panie Jones, chodź pan” rzekł. „Tam jest dziwna rzecz, boję się tego dotknąć”. Był to złoty chronometr kapitana Brierly powieszony starannie pod belką.	Oto jest cała historia moich nieszczęść, pozostaje mi tylko jeszcze dodać, że ze wszystkich, którzy opuścili ze mną królestwo; aby mi służyć, tylko ten jeden brodaty giermek mi pozostał, reszta zginęła podczas wielkiej burzy w porcie. Tylko my dwoje ocaleliśmy, płynąc na desce, i ta okoliczność utwierdza mnie w mniemaniu, że niebo zachowuje dla mnie dni pomyślniejsze.	I u Kozłowej leży! A któż by się spodział, że taka litościwa	Naturalnie że nasi znajomi, z kim?... Z kim zechcą. Nawet z chrześcijanką, i to z pięknej familii, bylem się ochrzcił...	Oto dlatego, panie profesorze, że ta bestia ukuta jest z blach stalowych.	Jakiż bies cię opętał, Nieczujo, że takie komedie wyprawiasz?	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	No, bo gdybym już mógł stworzyć to, co jest moim obowiązkiem, stworzyć dom dla pani, zapewniony byt... To moja wina. Tylko, że czasy są tak ciężkie. Wszędzie redukcje, kryzys... Jednak moja wina.	Wyobraźmy sobie, że jakiś chłopak znajduje drugiego zdychającego na dyfteryt, z gardłem zupełnie zakorkowanym, no i tymczasem choremu chłopcu wbijają taką rurę w gardło, a chłopiec wyssie całą materię	Królowo ty moja kto tu ma być winien? Ani ty, ani ja, tylko ten zuchwalec... Niełatwo się babom od takiego człeka wyzwolić... Niełatwo! Boże miłosierny... zna on wszystkie sposoby! zna!	No jasne. A zaprzysiężenie musi odbyć się o północy, w najbardziej odludnym i najstraszniejszym miejscu, jakie tylko znajdziemy. Najlepszy byłby jakiś dom, w którym straszy, ale teraz wszystkie te domy poburzyli przy szukaniu skarbów.	A wy, ojcze, pójdziecie z nami, czyli też Helenie zechcecie do puszczy towarzyszyć?	Po łacinie? Uciekam do domu!	Tak... a potem muszę wyjechać do Paryża.	Owszem, znam pana. Ma pan pałac Pod Lipami, dobra nad Renem, kapitały w banku. Posiada pan nadto: starego opiekuna, majora Koop, ciotkę, Dorę von Eschenbach, i wiele, wiele serc sentymentalnych Niemek na własność. Jest pan próżniak, hulaka i pyszałek, sławny z piękności, salonowych manier, wielkiej odwagi i dyskrecji. Czy się pan poznaje z tego portretu?	Zda się na kondycję? tak! Dobrze!	A gdzieżeś się to tak utytłała w śniegu?...	Oto ono, ogołocone z wszelkich komentarzy. Z jednej strony zaszła kradzież, gdyż obie panny zgadzają się ze sobą i widziały rzeczywiście dwóch ludzi uciekających z jakimiś przedmiotami.	W takim razie jednak chciałbym wiedzieć, czy jeśli działania moje zawiodą i będę się jednak pojedynkował, będzie pan hrabio moim sekundantem?	Anetko, a coby się ze mną stało?	Ho! ho, ciołek wam się zdarzył, dobrze go przedacie	To pan jest też wariatem? Pana muzyka jest niebezpieczna i dlatego jest pan nieuznanym.	A idźcie sobie na zdrowie. Niech będzie oddzielnie. Dla mnie i tak wszystko jedno	A... a... no, nic już, nic... Widzisz, jam taka strasznie zmęczona...	Ale po cóż? dla czego?	Ja wam bardzo dziękuję, jak samemu Panu Bogu...	Mamże czekać, aż rozednieje albo aż mgła opadnie? Czy to mi głowa niemiła?	Mówię ci, cezarze, com widział na własne oczy.	No, dobrze już, dobrze. I ty coś dziś w gorączce. Marszałek prosił, żeby go zabrać po drodze. Może mały powóz? Czegóż stoisz pode drzwiami i głowę mi durzysz! Niech dają śniadanie.	Ale ba!	Ale pan hrabia wypłaci mi te czterdzieści osiem tysięcy?	Biedaku musiałeś sam sobie przygotowywać pościel.	Chłopcy to już zrobili.	Co powie matka skoro ujrzy swoje krzewy połamane!... Trzeba rzucić sznur Gdyby ktoś spostrzegł sznur u balkonu, trudno by to było usprawiedliwić.	Co tam racje! Tu radzić trzeba!	Czy mogę tam wejść?	I któż ją tak zakwalifikował?	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	Kończ, mój drogi, kończ! bo, daję słowo, twój spokój o śmierć mnie przyprawi.	Moim zdaniem jest to chwila, w której możemy odzyskać łaskę młodego faraona. W gniewie zapalczywy, umie on jednak być wdzięcznym... Doświadczyłem tego...	Nigdy w świecie.	Poczekaj, dam ci podwieczorek!	Więc co? Możebyśmy wyjechali na jakiś czas?	Za to ja Kamie oddaję zgubę, chociaż mógłbym śmiało zatrzymać.	Zapominasz w zapale, jak kruche szczęście ludzkie.	Bo według  wszelkiego prawdopodobieństwa, niektórzy z nas pozostaną w drodze.	Chodźmy!	Gdzie?	I owszem.	Jedno mi dziwne...	Jeszcze?...	Milcz pan! Milcz, ty, ty!...	Najlepszy stan a może panu co potrzeba?	Niby skąd?	Od trzech dni mało co jadłem	Oho	Przyjdę, panie hrabio, przyjdę	Skąd płyniecie?	Stój! Witam, witam!	To fenomenalne!... Niech mi pan powie, co pan robi z tymi wszystkimi końmi?	To niemożliwe ma najmniej sześć lat więcej niż Róża Max, która z pewnością przekroczyła czterdziestkę.	To ładna historia... No i cóż on zrobił?	Wrócę.	Zaś może z Mazowsza?	Żeby każde dziecko miało swój pokój.
Osobliwa rzecz, że pan feldkurat ciągle coś wygaduje o pociesze religijnej. Ja, panie feldkuracie, nie czuję się tak dalece na siłach, żebym mógł panu udzielić jakiej takiej pociechy. Ale niech pan się sam pocieszy: pan nie jest pierwszym i ostatnim feldkuratem, który dostał się za kratki. Zresztą, aby rzec prawdę, panie feldkurat, ja nie mam żadnego daru słowa, żebym mógł komukolwiek udzielać pociechy w jego ciężkim położeniu. Spróbowałem tego pewnego razu, ale nie udało mi się. Niech pan się trochę przysunie, to panu opowiem. Kiedy mieszkałem przy ulicy Opatovickiej, to miałem kolegę Faustyna, odźwiernego w hotelu. Był to człowiek bardzo zacny, sprawiedliwy i można rzec, uczynny. Znał wszystkie dziewczęta z ulicy, a wystarczyło przyjść, panie feldkurat, o jakiejkolwiek godzinie w nocy do niego do hotelu i rzec: „Panie Faustynie, potrzebna mi jest panienka”	Jak to... co ci do tego, Ewelino? Czyż nie rozumiesz, że stosując się do tego, jak powiadasz, zwyczaju, schlebiasz jakiemuś złemu, nie wiem dobrze, jakiemu mianowicie, ale najpewniej złemu...	Ja tu tak dalece teraz nie mam co robić kwatery wyznaczywszy zrana, cały boży dzień mógłbym drzemać lub ziewać. Ale to już nie w mojej naturze. Człowiek się do ruchu urodził; gdy robić nie ma co, przynajmniej włóczy się a patrzy. Dni temu z pięć, przychodzi do mnie Zużeł, furyer stary. Pani marszałkowa może go kiedy widziała, bo był z królem w Wiszniowcu.	Nie! nie! nie! zawołał żywo uczeń. Mówicie niema na to, czego niepojmujecie, czego nie możecie pojąć; mówicie niema duszy aby jej nie tłumaczyć, nie chwytać, abyście nie byli zmuszeni wyznać bezsilności waszej. Ja czuję duszę moją wlaną w ciało jak wodę w naczynie, czuję że ją to ciało więzi i pęta, że ją krępuje, że nią rzuca; ale niemniej czuję że to co we mnie żyje znikomym prochem być niemoże. No toż by dana mi była myśl sięgająca jak Tytan pod niebiosa, by ze mną zgniła i zamarła? Nad wszelkie rozumowania silniejsze we mnie jest to uczucie duszy, bez którego żyćbym nie mógł! Wszystko ciałem! wszystko materją? Z kądże życie?	Ja nie wiem, ale zawsze kilkadziesiąt rubli kosztować musi!	E, co go obchodzą jakieś władze On sobie z nich kpi! Niech go tylko spróbują doścignąć! Jego jacht to nie okręt, to ptak! Gdy fregata zrobi dwanaście węzłów, on zrobi o trzy więcej; wreszcie w razie potrzeby, gdzie by tylko nie wylądował, czyż wszędzie nie znajdzie przyjaciół?	Tak, pani, tak, zawołała Michasia, której rozżalenie wzrastało przy opowiadaniu swej biedy; zawsze jesteśmy sami i głodni i opuszczeni i niczego się nie uczymy! Mnie ojciec nauczył czytać parę lat temu, a ja uczę tego samego starszego brata; ale on nie chce się uczyć, bo mówi, że głód mu ciągle dokucza!	No, przecież nie babkę? Pan umyślnie pyta, żeby uwolnić się od odpowiedzi, ale się to nie uda! Kocha ją pan?...	A co mi tam do twojej zwłoki? Jak złożysz maszynę, to możesz sobie jechać, dokąd chcesz. Pierwej nie!	Czy panie nie wiedzą że to jest niedopuszczalne?! Że w lecznicy czegoś podobnego nie będę tolerował?! To jest wykroczenie przeciw dyscyplinie, które nie ujdzie paniom płazem! Lecznica nie jest miejscem dla wyprawiania orgii. To nie jest knajpa. Jak żyję, nie widziałem czegoś podobnego.	Doprawdy? Nie? A to się cieszę. Bo już współczułam bliźniemu.	Nie miał nigdy procesów, nie ma adwokata; może ujść	Ach, człowiecze daj mi chwilkę czasu. Jakaż cię to mucha ugryzła? Jestem człek spokojny, nie żaden tancmistrz, a staram się być uprzejmy, ile tylko mogę. A ta aścinaaściny (daw.) zakończył charczącym głosem.	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Czy aby prawdziwy pinczer? Mój oberlejtnant innego nie chce.	Czy gabinety doktorskie nie posiadają statystyki ścisłej, że pani mówi: może?	Gdzież tam! Zupełnie tak samo, jak wczoraj. Wszakże i wczoraj radziłem plunąć i dać pokój wszystkiemu, a dopiero kiedyś powiedział, że tak nie możesz, dopiero wtedy radziłem wszystko postawić na kartę.	Mówisz pan jak człowiek, nie mający pojęcia o interesach.	Nie, signora, po co przepłacać. Moim zdaniem, te rzadkości to aż za wiele. Trzeba coś zostawić na drogę; gdybyśmy wszystko rozdali, przyszłoby nam wracać o żebranym chlebie, a droga trudna, wśród nieprzyjaciół, których może nieraz jeszcze wypadnie przekupić.	Niech pan nie zachowa do mnie urazy i daruje to, co powiem.	Zdrowa jak ryba i nie potrzebuje wcale pokrzepiać zdrowia.	Wedle sprawiedliwości, jeżeli obligi pańskiego brata negocjuje się (negocjuje się, rozumie pan ten termin?) na rynku po tyle a tyle straty, jeżeli ktoś z pańskich przyjaciół będzie tam, jeżeli je odkupi, to wobec tego, że wierzycieli nikt gwałtem nie zmuszał do odstąpienia ich, spadek po nieboszczyku Grandet z Paryża jest rzetelnie czysty.	Jak to? I nie wiesz, gdzie jest?	Jeśli on zdrajca, tedy panu hetmanowi oddany być powinien, aby karę poniósł i stanął za przykład innym. Zresztą, jakom wam rzekł: mój on teraz, nie wasz. Jeśli wyżyje, to wam wolno będzie krzywd waszych przed sądem dochodzić i z żywego lepszą mieć będziecie satysfakcję niż z umarłego. A kto tu umie rany opatrywać?	Jurku, nie dokuczaj mi, proszę cię. Widzisz, jakiś ty niedobry!	Miałżeby istotnie tę złośliwą intencyę Tęczyński? Nie spodziewam się. Waśni i tak jest dosyć.	Nikomu nie powiem! Sam będę to imię miał w sobie, jak woda ma czasami w największej swej głębokości słońce ze szczytu nieba.	Rety... trzęsą mi się ręce... kluczyk się zaciął czy co? Poświeć prędko... o Jezu... nie mogę... już jest!	Uwaga pani bardzo trafna, cóż, kiedy w owym czasie fotografia właściwa jeszcze nie istniała, dopiero dagerotypdagerotyp	Winni czy nie, a skrupić się na was może, boście nadto widzieli. Jestem pewny, że się te marjonetki nie pokażą więcej, ani ich potrafią dośledzić... król będzie markotny.	Z treścią również nie można się pogodzić Zarzuty tu wysuwane przeciw panu profesorowi są niewątpliwie przejaskrawione...	Panie dobrodzieju Bóg świadkiem moim, że mi się serce kraje na wspomnienie tego nieszczęścia, które was nawidziło, ale radość i smutek w tej chwili pomięszały się we mnie, że sam nie wiem, któremu się oddać najpierwej.	O, jestem pewna że się pani zupełnie wyleczy! Czy to pani tak stara żeby się już wyleczyć nie mogła? w tym wieku, miły Boże! zdrowie dziesięć razy uciec, i dziesięć razy jeszcze powrócić może. Wyraz niezmiernego zadowolenia oświecił twarz, i rozmarszczył czoło Anastazji.	A! To ciekawe. I bez tyle czasu my mieli ten papier i nic nie wiedzieli! Ale co bym ja chciał wiedzieć, to kiedy to Hedwiga ten szkaplirz otworzyła?	Co mi przynosisz? nadewszystko proszę nic nie ukrywaj przedemną. Co mówią? czy Rybiński żyje?	Co się dzieje z tym chłopcem? Nie narzuca się nam.	Cha!... cha!... cha!... I tą wielką tajemnicą bawi się cały dwór, a my tu jak chłopi albo kopacze nawet nie domyślamy się cudów sprawianych pod naszym bokiem... Nędzna dola następcy egipskiego tronu!	Może poczekacie na mnie, jeśli łaska. Może Orwidowie wrócą prędzej, niż spodziewani? Czy ja wiem? Ojciec kazał	Chętnie To mój mały Aulus i Ligia bawią się w piłki. Ale co do śmiechu, mniemam, Petroniuszu, że całe życie schodzi ci na nim.	Matka jestem Prawo matki jest święte. Ja dałam do szkół zdrowego chłopca. A tu co! Żadnej pociechy. Pieniądze nauczył się puszczać. Spodnie dziesięć rubli kosztowały.	Pan się certoli, gdy ja postawiłem cały majątek na problem wiary. Jeśli mimo wszystkiego, co zaszło dzisiaj, dotrzymasz słowa Yetmeyerowi, jeżeli z głębi twego przekonania, bez odszkodowania, odegrasz misterium, jestem zgubiony. Bankrutem będę, przeklęty Orgazie!	A tak bawi to je, utrzymują, że Zofia pukiel mych włosów, który posiada, pod prasą trzymać musi. Śmiejemy się z tego.	Istotnie zadziwiła go ta obojętność kobiet, zawsze gotowych do wylewania łez, nawet nad zdechłą kurą. Dowodzi to jednak wielkiego okrucieństwa w waszym narodzie.	Przecież to on! Niech ten łajdak tylko się tu pojawi. Zobaczymy, komu będzie sprzyjało szczęście i czy fortuna go uchroni od mojego arkebuza.	To fenomenalne!... Niech mi pan powie, co pan robi z tymi wszystkimi końmi?	Wszak ci to waszego zbiegłego wychowanka ojczyzna te Pilleny? któż wie? może się udało mu dostać do nich!	Wybór to trudny, bo Cosel mało ma znajomych, coby się nawet zbliżyć do niéj ośmielili. Trzebaby użyć barona Löwendhal’a, który jako krewny i protegowany ma łatwy przystęp. Gdybym mógł jéj zdradę zarzucić, miałbym wyborny pozór do zerwania.	Byłem w czwartej klasie, gdy zobaczyłem w Hamlecie Rossi’ego... i przepadłem!... Ojcu buchałem grosze, a kupowałem sobie tragedye i chodziłem do teatru; dniami i nocami uczyłem się ról. Marzyłem, że zdobędę świat cały...	Cóż myślisz robić gdy cię uwolnią? powleczesz się do swego kraju z niedźwiedziami borykać?	Do diabła, co też pan mówi?	E, to dopiero po śmierci Wędzoną głowę chowają sobie na pamiątkę. Czy widział pan takie suszone głowy w AucklandzieAuckland	Kiedy ci tak dobrze szło, toś pewnie ode mnie bogatszy, ale już trzymaj i ten trzosik.	Rozlało mi się	Zgadzam się natychmiast, pod jednym warunkiem: inicjatywa do niekoniecznych, zdawkowych karesówkares	Tak, miłościwy panie, zmyślił... To jego pomsta piekielna na mnie za to, com mu uczynił.	Zapraszam pana ex offo do komisji śledczej w sprawie zderzenia statków zaszłego na naszych wodach terytorialnych. Sprawa ważna, bo poszkodowanym jest parowiec szwedzki, „Król Olaf”; gotowi mieć do nas pretensje. Należy zbadać i rozsądzić, czyja w tym wina.	Zresztą jest to szczur zesłany mi na przyjaciela w mej Bastylii. Codziennie przynoszę mu kawałek chleba, niedojedzony przez kucharkę, a to mu w zupełności wystarcza na wyżywienie całej rodziny.	A co mam robić?	Ależ dlaczego? Dlaczego?	Bo się zawstydziłam swojej prośby.	Būtinai mokysiuos, mamele! Kad paskui vaikus gelėčiau mokyti! Kad ir kažin kas atsitiktų, to sumanymo tai jau nepamesiu!	Cóż to ma znaczyć, kapitanie Chrystianie?	Dlatego właśnie, że jest obcy, uważam za swój obowiązek czuwać nad nim	Ja... dziś? A tak.	Jak ona się nazywa?	Janie!... tyś się z Babiniczem zmówił na jej cnotę?!	Kobieta, Rycerz rzecze proboszcz, zwróciwszy mowę do córki gospodyni.	Musielić ją tu przywieśćprzywieść (daw.) rzekł kasztelan.	Na, kad taip, tai po šimts velnių viskas! Šiandien ir rytoj būt man šventė.	No, to czekam.	To niby brat pański ma urlop?	Ty tutaj, Franciszku? Co tu robisz?	Widocznie przyznajesz się asanasan (daw.) rzekł Robin	A więc dobrze, chcę żyć bez miary!	Czas, panie generale	Dobry wieczór. A gdzież pan zgubił Bubę?	Dobrze, Galeotto...	Dzień dobry, panie Kosiba	Długo byliście dziś na mieście?	Halo, 11 kompania marszowa?	Ino czyja?...	Jak bocion!	Jak każdy z nas!	Jestem skromnym notariuszem, panie.	Ketling odmawia	Kolega dał.	Kto mówi?	Myślę, że panu baronowi potrzebne są i te, i te. Sportsmeni noszą tylko oznaki sportsmeńskie, ale lubią odmianę.	Niedoczekanie ich, aby oni nam naszą dziewkę wziąć mieli! śmierć! ubiję jak psa!	O cóż więc panu chodzi, panie Józku?	O nauczycielkach wolno.	Pokażę ci	Powiedzieć panu dzień dobry Poza tym wizę wyjazdową i wjazdową.	Powoli, powoli, Długi Johnie! Któż ci staje okoniem?	Proszę, proszę...	Szczęśliwej drogi, dostojny panie; może czego potrzebujesz?	Szybciej, prędzej, Senderl! Widzisz, Senderl, mógłbym tak pędzić i pędzić aż na kraj świata.	Tak jest, pani dobrodziejko	Tak...	Zgoda.
Cudownie w niej wyglądasz! Więc zrobisz swoją grande toi­lette, ja się przez ten czas też przebiorę, ale szybko, żeby ci towarzyszyć przy ostatnich pociągnięciach pędzla, i potem zej­dziemy na dół, podjazd jest tutaj tak dobrze urządzony, że gdy będziesz wsiadała do auta, nie muśnie cię ani jedno skrzydełko wiatru, ani kropelka śniegu na ciebie nie spadnie, po drodze dasz mi monetę, a ja, jak zawsze, wyskoczę z auta, żeby w twoim imie­niu i na intencję twego powodzenia wrzucić pieniądz do puszki kościelnej... w Warszawie jest dużo kościołów.	Ależ muszę mówić Muszę i nikt nie może mi zarzucić, że nie mam słuszności. Otóż powiedziałam Annie, jak rzeczy stoją. Kochanie, mówię jej, doktor Strong o ciebie się oświadczył, doskonała partia. Czy nalegałam na nią? Nie. Spytałam ją tylko: „Annie, powiedz mi, czy masz serce wolne?”. Zaczęła płakać, utrzymując, że jest jeszcze tak młoda (co zresztą największą było prawdą) i że nie wie nawet, czy ma serce. „Zatem wolne”, rzekłam, „i nie można trzymać doktora w niepewności. Musi się biedak niepokoić”. „Mamo!”, zawołała Annie, „Czyż jestem mu potrzebna do szczęścia? Jeśli tak, wyjdę za niego, bo go bardzo szanuję”. Wówczas to, wówczas, a nie wcześniej, powiedziałam córce: „Annie, doktor Strong będzie ci nie tylko mężem, zastąpi twego ojca, zostanie głową naszej rodziny, będzie, jednym słowem, naszą opatrznością, dobroczyńcą. Były to moje wówczas słowa, są i dzisiaj. Jeśli mam w tym jaką zasługę, to chyba w stałości.	Masz pan rację Niestety jednak mój sposób, znakomity dla kogoś, kto jak ja prowadzi życie wyjątkowe, byłby bardzo niebezpieczny dla wojska, gdyż w razie potrzeby mogło by się nie obudzić.	Z was obojga Nie można by wymyślić nic lepszego dla tego wychuchanego gagatka, jak przeciwstawić mu drugie dziecko, równie złe, jak on sam Żeby miał siostrę złośnicę, z którą by się mógł bić, to by zaraz był zdrów.	Jesteś dziś struta i cierpka dlatego, że nie możesz opływać w zbytkach, biedaczko! Poczekaj, jak zrobię majątek, to będziesz miała powozy, lody, trzewiki na wysokich obcasach, bukiety i rudych kawalerów do tańca.	Nie chcę rozwodzić się nad niektórymi familijnymi szczegółami, niemiły to dla nas obojga temat.	Tak, ale stosunki między ojcem Lusi a Jarzębowiczową nie należały do najserdeczniejszych... Nigdy nie zapomnę jak Maciej określał swoją siostrę...	Idźże tedy spytać się na ulicę du Mail, do hotelu du Mail, czy nie przywiozła go tam bez życia piękna kobieta, z którą jest w stosunkach od roku. Listy twojej rywalki są ukryte pod twoim nosem, w twoim domu. Jeżeli chcesz dać Natanowi dobrą lekcję, pójdziemy wszyscy troje do ciebie: tam udowodnię ci dokumentami, że, jeżeli zechcesz być poczciwą dziewczyną, możesz uchronić go od spaceru na ulicę Clichy, do więzienia za długi.	To mój osiołek przez uszanowanie dla pani nie nazywam go po prostu. Już wchodząc do zamku polecałem go staraniom poważnej pani Rodriguez, ale rozgniewała się, żem ją starą i szpetną nazwał, właśnie jakbym jej nowinę powiedział, a przecież takie jejmoście powinny opatrywać konie błędnych rycerzy i osły błędnych giermków! Oj, żeby ta pani dostała się w ręce pewnego szlachcica, który w naszej wsi mieszkał, byłby ją tak oporządził, ażby się podrapała.	Natarczywi i nudni pomijając już to, że są zwykle przeraźliwie płytcy. Chce pan posłuchać bajeczki? Ludzie z bajki bywają nie mniej ciekawi od ludzi z tynglu i z kawiarni... Otóż, pytał raz uczeń bramina: „Mistrzu, gdy po śmierci człowieka ciało jego przejdzie w ziemię, krew i nasienie w wodę, włosy w zioła, mowa w ogień, oddech w wiatru tchnienie, wzrok w słońce, serce na księżyc, dusza w wszechświat: rozumiem to wszystko, panie; I poszli w ustronie ciche i tam rozważali. A to, o czym mówili, zwie się czynem, a to, co wsławili, zwą ludzie dziełem.	Zdaje mi się, że trochę się go boję, ale nie wiem dlaczego. Mama pozwoliła mi przyjść i nie sądzę, żebyś się przez to czuł gorzej	Biedna panienka nudzi się tu na umór żyje tylko ze swymi ptaszkami. Dziś rano kupiła piękne drzewka pomarańczowe, które z jej rozkazu pomieszczono koło bramy pod pańskim oknem; gdyby nie gzyms, mógłby je pan zobaczyć.	Byłam pewna, że pan przegra, ale to jeszcze nie koniec!	Jeśli nie mam z waszą miłością iść, to już wolałbym tam jechać!	Nie pamiętasz? W trzydziestym roku pracował u nas w ogro­dzie parę miesięcy. Zapomniałaś? Mały, chudy, miał zabawny długi nos i uszy jak u nietoperza. Miły był, chyba nas polubił. Zadz­wonił, żeby oznajmić, że jego Żuczka urodziła szczenięta.	Zdaje mi się, że mię szturchano, ale dokładnie nie wiem, gdzie i kiedy...	Nic, nic. Podręcznika lekarskiego. To nie dla ciebie pisane. Znajdę sama.	Miss Campbell i wy, panowie Melvill, zdaje mi się, że po dobrym i długim zastanowieniu się przyznacie, że Oban nie jest wcale odpowiedni miejscem do wyczekiwania na pojawienie się tak upragnionego przez nas fenomenu.	Byłem pół dnia z nim dzisiaj a nie dostrzegłem zmiany najmniejszéj. Tak samo szyderski jest, sprzeka i sceptyk, a humor dziwnie zdaje się wesoły.	Mój mężu, czy nie ma sposobu, żeby mu odradzić?	Nie mogę się czekać... I tak mamy już trzy godziny spóźnienia.	Ze schodów. Leżał pan, to podniosłem, żeby kto nie rozdeptał.	A mnie dacie zamorzyć na tym zamku przeklętym aby oczy moje zemsty nie oglądały.	Ależ nie pozwolę panu popełniać...	Ano, widzi pani, nie kochał mnie	I nie przemówiłeś do niej?	Jam nie rycerz błędny, nie Don-Kichot, wolę unikać niebezpieczeństw i zwyciężyć, niż wywoływać je i upaść. Nakazuje mi tak nie średniowieczna fanfaronada, ale rozum.	O, nie	Owszem... Pan nie lubi róż?	Tak i tak. Trzeci oddział. Czterdzieścioro dzieci. Nie mogą dużo zapłacić.	Zostańcie, zostańcie, księże kanoniku; nie tak dawne czasy jeszcze, gdyście mi domownikiem byli. Spożyjmy razem, co Bóg dał, a miłościwa pani nasza, Elżbieta, przyprawić zaleciła. Woda do mycia jest?	Późnym wieczorem przyszedł do nas goniec z wezwaniem do cesarza. Udaliśmy się za nim do świątyni Zwycięstwa, gdzie Maximus zamieszkiwał wraz z naczelnym komendantem Wału, Rutilianusem. Komendanta tego rzadko widywałem dawniejszymi czasy, ale dostawałem od niego urlop zawsze, ilekroć wybierałem się na wrzosowiska. Był to wielki żarłok, więc trzymał aż pięciu kucharzy sprowadzonych z Azji, a wspomnieć się godzi, że za przykładem całej swej rodziny wierzył wyroczniom. Gdyśmy weszli do jego kwatery, stoły były już sprzątnięte, ale jeszcze było czuć w powietrzu zapach jego wybornej wieczerzy, on zaś sam wypoczywał na sofie, za stołem. Maximus siadł na boku pomiędzy długimi zwojami rachunków. Drzwi wejściowe zamknięto, a Maximus zwrócił się do komendanta:	To, że żyję na koszt przyjaciela. Ja, co zawsze umiałem, i to dobrze, zarobić na siebie.	Nie kołyby buw Lach, to by buw orełkołyby buw Lach, to by buw oreł (z ukr.)	Bo słońce, które jest po wschodniej stronie nieba, grzeje nas w plecy; to znaczy, że skręciliśmy na zachód.	Dopóki Petrek chodzi po świecie, póty książę zawsze niepewien panowania, a i potomstwo jego jak szczenięta wytopić trzeba.	On cały swój zapał dla piękności panny Heleny mnie odstąpił I dlatego ja mam przyjemność zachwycać się podwójnie....	Wiem o tym, że jesteście dobroczynnymi, należy­cie do wszystkich składek i filantropijnych projektów, i zakładów, ale czyż tu o jałmużnę tylko idzie, o filantro­pię? Jesteście ludźmi zamożnymi, pod pewnym wzglę­dem wpływowymi, powinniście brać inicjatywę we wszystkim, co ma na celu poprawienie złych zwyczajów, prostowanie błędów społecznych!	Cóż o to? Żyłem dwa lata w boru zielem, korzeniami i dziczyzną; i wiedzcie, że miłe mi było to życie. Nakażcie, by otwarto bramę.	Mylisz się, Rodrygu, mylisz się! Ojciec mój spojrzy w me oczy i w oczach mych wyczyta prawdę całą. Oczyma opowiem mu wszystko!	Och! ta piękna dusza, ten piękny talent, to serce, które znam tak dobrze, wszystko to jest moje, tak jak ja jestem twoja?	A dał Pan Jezus zwiesnę, sprzykrzyły mi się pokoje i dworskie przypochlebstwa, zacniło mi się za chałupami i tym światem szerokim... Hej, deszczyk ci to siepie kiej czyste złoto, ciepły i rzęsisty, i rodzący, jaże świat pachnie młodą trawą... Kaj to lecita? Dzieuchy?!	Ach tak... to jest bardzo niedobrze... od północ...	Bo dziadek mój jest marzycielem, a ja przeciwnie	Czekaj! Chcę czegoś od ciebie, pewny będąc, że mnie zabijesz. Zrób mi łaskę ostatnią i wyrwij dziecko moje ze szponów tego szatana w ludzkiej postaci.	Cóż go to zbóje po drodze odarli?	Jak się nazywasz?	Od kiedy się znamy.	Po coś powiedział, że wyście pierwsi naślinaśli	Podoba mi się to	Zdawało mi się, że pani woła.	Życie dla nich zaczyna się wraz ze śmiercią.	A czy to jest nieuleczalne?	Ano do tej, co jest. Jedna jest koło nas.	Czeka ją jeszcze niejedno... Jagna w chałupie, i skoro Antek wróci, cudeńka się tu zaczną i breweryje, będzie czego słuchać...	Gątowski ma to wydeklamować, a następnie podpisać	Hem! jakże nam odpowie na to kronikarz Anonimus? czy odpowie w ogóle?	Idź po Rocheforta niech przyjdzie tu natychmiast, jeżeli już powrócił.	Ja tu nikajnikaj (gwar.)	Ja z wami także	Jeszcze jak! Coś zjeść? Co za pytanie?	Mamo, ja już spać chcę	Może mi pan powiedzieć, co się stało z Łęckim?...	Można by ich zejść jak susłów we śnie!	Muszę mieć mój pokój!	No, w takim razie mój ojciec jest multimilionerem i ma dwa wagony prywatne. Jeden nosi moje imię „Harvey”, a drugi imię mojej matki: „Konstancja”.	Panie Athosie przyjm sedeczne podziękowanie za dobrą wolę, nam okazaną. Panowie, jesteśmy już na miejscu, skierujcie się do bramy na lewo, hasło: Król i Ré!	Rafał! Wiele ty lat z młodym Kamiońskim handlujesz?	Wiesz, czym ty jesteś w istocie swojej? Tam, w najgłębszym zakątku? Karawaniarzem! Ciągnie cię do trupa!	Winszuję pupila podobne to do pana!	Więc co to mogło być?	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	A tobie co do niego!	Bo jabym może reflektował.	Byłaś w klasztorze i wyszłaś z niego na zgubę mojego brata.	Chcę z tobą pomówić.	Co by zaś, uważam ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...	Dlaczego grozi?	Dziękuję	Gdyby teraz choć czwartą część tego...	Hum! hum!...	Kimkolwiek jest, kimkolwiek był i będzie, naszym obowiązkiem jest zabrać go ze sobą na Wyspę Lincolna.	Micio Zielak noś sobie zbil...	Może ty kłamiesz?	Najpokorniej dziękuję! Niespokojny o nią jestem. Źle jest z moją matką, źle...	Nikt	No, za wożenie, za czekanie na deszczu...	Oj! siadła szlachta na koń i jedzie, jedzie! Boże wam błogosław, ale powoli, powoli! Jeszczeć ten nieprzyjaciel w granicach!	On sam czy jakie w Warszawie miał?	Powiedzże mi waszmość, któż on jest z rodu i światowej niegdy pozycji?	Przecież Sabina...	Tai vis niekas? Ar kas matė?	W każdym razie trzeba trochę dopomóc losowi, żeby pary były dobrane. Komu, na przykład, dać twego pięknego hrabiego, Jadziu?	W kuźni stoi przy żłobie.	Wiem, wiem. Ostańcież, a między tymi gołębicami, Bóg da, i waszą znajdziecie	Więc czego chce? Pieniędzy?	Zgoda. Termin	Zgubiony? Dlaczego?	Znajdź sobie miejsce gdzie indziej opiekunka, prywatna nauczycielka.? Chciałbym wiedzieć, Beetle, czy pożyczasz kolegom na procent pieniądze?	„Prosi, żeby mu strzelić w łeb przed naszym odjazdem”
Pani! co chcesz uczynić na Boga! z tym sztyletem? Chceszże zabić się, czy zabić Lotariusza? Nie biegnieszże zawsze do zguby? Lepiej jest ukryć zniewagę i nie dozwalać mu przybywać w chwili, kiedy jesteśmy same. On jest zaślepiony namiętnością, a my kobiety słabe! Nim zdołasz się zemścić, czyż możesz przeszkodzić nowej zniewadze, której trzeba się więcej lękać niż utraty życia? Jeżeli go zabijesz, cóż uczynimy? bo wiem, że taki jest twój zamiar.	Kto by nie wiedział o tym! każde dziecko w Łodzi wie takie nazwisko	Nie znam, nie wiem, nie ciekawym. Ojciec wybrał.	Trudno to określić inaczej, jak tylko, że zupełnie zwariował. Jak pani wie, kocioł i później pożar, zrujnował mu zupełnie pustą już wprawdzie fabrykę; otóż stary odstąpił wszystkie place Maksowi, oddał wszystek gotowy towar, jaki był jeszcze na składzie, sprzedał nawet warsztaty, które ocalały, rozdzielił wszystko pomiędzy dzieci, zastrzegając sobie tylko, że do jego śmierci nikt nie ruszy murów fabryki, że pozostaną jego wyłączną własnością. Zamknął się w nich i tam żyje. Zupełny wariat. Radziłem Maksowi, aby starego chociażby siłą przewieźć do jakiego zakładu leczniczego, bo te mury bardzo by się nam przydały, ale nie chce.	Na pogrzeb mój przyjechać musisz. Wolno ci przecież będzie mnie do trumny ułożyć! Nikogo swojego nie mam. a blisko już mi do ziemi!	Co? Już umarł? Diabli wiedzą, dlaczego im wszystkim tak się na tamten świat śpieszy? Co?... No, Wojtek! Drabie jeden, cóż się gapisz! Zanieś walizy na górę. Szybko! Chodźważ do domu. To Cezaremu zmarło się? Hę? Tylko pomyśleć, co ci ludzie wyprawiają, ledwie trochę pożyją, a już fajt i do trumny.	No to przypnijmy się do siebie kajdankami Niech pan spróbuje.	Są to rzeczy tak przykre, że lepiej dla Ignasia nie wiedzieć powodów. Czas jakiś wahałem się nawet, czy o nich nie zamilczeć, ale nie!... Trzeba, żeby się o wszystkiem dowiedział, bo tu chodzi o coś ważniejszego, niż jego miłość własna. Może oburzenie i wstręt dopomogą mu do zniesienia nieszczęścia. Małżeństwo jest zerwane, bo panna Castelli nie jest warta ręki takiego, jak on, człowieka	Dla Boga, chyba jegomość kpi! Co ona miała do roboty w Kijowie, kiedy ona w jarze nad Waładynką, niedaleko RaszkowaRaszków	I cóż tu robisz, kiedy nie ma szyldów do malowania?	Nic nie szkodzi pogadam z nim. Bądźcie wieczorem u matki. Do widzenia.	Obraz musi Plersch skończyć, gdy wyzdrowieje, a potem... pojedzie do Kozienic i złożę go u stóp mojego pana.	Głupi smarkacz Gdyby nie on, hrabia byłby się ubawił. Ano trudno, dobra była lekcja. Jeżeli mnie kiedy przyłapią na rozmawianiu w dyliżansie!...	Przepraszam sędzio, panu wolno twierdzić, że coś rozumie, czego na przykład ja pojąć nie mogę. Lecz jak się przedstawia ten łotr i zbawca w tej samej osobie?	Bo też ja teraz jestem szczęśliwa. A wie pan dlaczego? Oto dlatego, że jestem lepsza, niż byłam. Miałam wówczas w sercu urazę i niechęć, nie miałam przed sobą żadnej nadziei i wszystko to razem złożyło się na taką gorycz, że strach! Powiadają, że nieszczęście uszlachetnia wybrane dusze, ale ja nie jestem wybraną duszą. Zresztą, może nieszczęście uszlachetnia, ale gorycz, ale uraza, ale niechęć	A na miejsce ich wzięłabym kobiety, które zbyt mało mają sił fizycznych, aby orać, kuć i kamienice wznosić...	Ale ja jestem gapa Nudzę pana dyrektora babskimi fatałaszkami. Bardzo przepraszam! Pan na pewno pomyśli, że jestem okropnie niemądra!	Ci Węgrzyni za dwa pułki staną. Stary żołnierz i wyćwiczony! Czekajcie no... Lonty zapalają u armat, na bitwę się zanosi...	Nie widzi mi się to prawdopodobne, by taka rzecz miała ujść jego uwagi.	O, jakże się cieszę, że już nie ma tych straszydeł! Ale dlaczegóż to Ludki Górskie stąd odeszły?	Zatrzymajmy się na kilka minut.	Możeć to przyniesie jakowąś ulgę, gdy powiem, że nie będę niczyją... Idę za kratę... Waćpan mnie nigdy nie sądź źle, bom i tak już nieszczęśliwa! Waćpan mi przyrzeknij, daj mi parol, że się z afektu dla mnie nie spuściszspuścić	Bóg jego sam wie, gdzie on. Słuchaj, skąd głos idzie. Tam Cesarz siedzi. Sto armat bije. Słyszysz, my tu nad rzeką, nad Wisłą, a tam, widzisz, Zawiśle, tam Bug, tam Narew przez podlaskie i mazowieckie piachy cicho płyną. Gdzie to ta wlazł precz w północną stronę! Już się tam zdrajca brandenburski rozsiadł na piękne, kartofli nasadził, faję zakurzył, a ty na swoim własnym zagonie czapkę przed nim trzymaj! Bo na to wyszło.	Tak, panie. Wydaje mi się nieco osamotniony i może przydałoby mu się młode towarzystwo. Jesteśmy tylko dziewczętami, ale chciałybyśmy mu się przysłużyć czymś, pamiętając jaki wspaniały podarek przysłał nam pan na święta Bożego Narodzenia	A wiesz, doktór, co się stało ze Stachem?	Ach rozumiem! O mój Boże, zmiłuj się nade mną!	Ale ja Go nie widzę Muszę modlić się wobec kogoś, kogo widzę, ale nie chcę tego robić w obecności Maryli albo pani Linde.	Jak się nazywa?	Jejmość już tu zabiega, rzekł, kara ta boża ściga mnie wszędzie... Daj Boże, byśmy mocniejsi byli nad nią, lecz ja się tego nie spodziewam.	Już ci obiecałem, że nie zrobimy ci krzywdy.	Kiedyś, gdy już się ściemniało i zamykano pawilony, dyrektor zoo sir Charles Wiggam przechodził przez niektóre oddziały, żeby się przekonać, czy wszystko jest w porządku. Gdy szedł przez oddział płazów, coś zapluskało w jednym z basenów i ktoś skrzekliwie powiedział:	Myślisz pewnie, że kieruje mną ciekawość.	Męko Pańska sprawcież tedy, abyśmy byli wolni od przyczyny strachu. Kiedyż chcecie, abym się bał, jeźli nie wobec oczywistego niebezpieczeństwa?	Nie darmo ten nazywa się FinotNie darmo ten nazywa się Finot rzekł Lucjan.	Nie zostanę i basta. Mówię, że nie, to nie.	O, to drobnostka! Ja byłem w Simli na wiosnę, właśnie kiedy Stalky, zagrzebany w śniegach, zaczął bezpośrednio korespondować z rządem.	Ostrożnie, bo go zepsujesz Siedmiu oblubieńców miała Sara, siedmiu śmiercią pomarło, lecz ten jej się dostał, który ją miłością bożą i czystą pokochał.	Prawda to. Ale i wachmistrz, obejrzawszy się, powie wam we śtyryśtyry (gw.) to parch.	To pani ukradłaś magle Nie ten złodziej, co zabiera swoją własność, ale ten, co da piętnaście rubli zadatku i myśli, że już kupił...	To, że nie mamy powodu okazywać mu wdzięczności, a naprawdę	Z tego miejsca, gdzie my teraz stoim, najlepiej echa słyszeć się dają	Zabiłaś? ty? zabiłaś?.. Jak się zwał ten człowiek?	Zawiodły pana jedne, a teraz zemsta na wszystkie.	Zdaje mi się zdaje mi się, iż moglibyśmy znaleźć jakie oddalone miejsce nad morzem...	Zmiłuj się, zaczekaj chwilę. Czekaj! mój kochany; ja nie mam gorączki	Zostań z nami, panie Franciszku! Zostań, choć z miesiąc jeszcze, a dasz tem dowód, iż nie masz żadnego żalu, i że nam przebaczyłeś...	Zwożą pszenicę! Pyszna pogoda, sucho zbierają! tryby zgrzytały i ostre zęby błyskały co chwila stalowemi błyskawicami nad złotawem polem. Wielkie sterty wznosiły się w różnych kierunkach niby piramidy, a czerwone stroje kobiet, rojących się po polach, cięły się ostro, niby wielkie maki. Powietrze lekko drgało, aż przydrożne niskie grusze szeleściły sennie zakurzonemi liśćmi.	A cóż wam przykazano?	A mała?	A sama miałaś dzieci?	A ty koniecznie chcesz też jechać?	A ty, Antosiu?	Abyś pozostała.	Aha! Kobieta z Kulu. Było to koło Saharunpore	Ajau! Kodėl gi aš neįsikirtau niekados? O kiek kartų kirtau!	Ale wytłumacz mi, dziecko kochane, gdzie znalazłaś tę sakiewkę?	Cichoj, ludzie ano posłyszą i roznieść gotowi.	Co to za jedni? Jakby stu marynarzy zaczęło nagle wciągać wszystkie żagle, skrzypiąc linami.	Co to znaczy? Po co ten kapelusz i szal?	Czego chcecie, człowieku?	Czy być może?	Czyście go widzieli, wędrowni ludzie? Czyście go widzieli?	Cóż pan rozkażesz?	Doprawdy?	Doprawdy?	Ja przyjmuję wszystko jako dopust boży.	Jak to kupił?...	Jest, widać, niewyczerpana.	Lotkę?	Madzia nie pojedzie!...	Musiało tam być jak za świetnych dni dramatu angielskiego.	Nie mów tak Może za chwilę sam ci dowiodę słuszności tych słów.	Nie podpisywać! nie podpisywać!...	Nie rozumiem.	Niech pani chociaż będzie łaskawa obejrzeć. Przed godziną właśnie dwie świeżo wykończone przyniesiono z pracowni, jedna ozdobiona haftem maszynowym, zwanym mousse, druga sznelą.	No, oczywiście, ale z drugiej strony, widzi pan, to bardzo odpowiedzialne stanowisko. To nie jakiś tam bank, to całe państwo.	O, nie. Nie miała nigdy narzeczonego.	Od notariusza, pana Deschamps.	Ode pancernej choręgwi.	On nie da	One wieże drewniane, które im kniaź Iwan dał pobudować, to nasz wróg najgorszy. Te zniszczyć, a Połock nasz.	Pan wybaczy ale czy my nie odgrywamy tutaj jakiejś komedii?	Panie to jest po prostu kawał oślej skóry.	Przejdźmy, to tak blisko.	Siedem miesięcy.	Tak dom wart ze sto dwadzieścia tysięcy...	Tak, ojcze.	Tak, ta, o której opowiadałeś mi niedawno w Amiens.	Tak.	To chyba.	U doktora Poleskiego.	Uważam to	W takim razie proszę o miejsce dyrektora przytułku dla mego ojca.	W święty Szczepan? Mocno wątpię, czy jaka dama jest imienniczką naszego, ach, Trepki.	Wczoraj dostałam nowe, śliczne, modre jak niebo.	Więc opuszczasz mnie, panie?	Więc to tak? Więc to tak!	Wszystko!	Zapewne już w domu.	Zbrodnia, Morderstwo, Dobro, Zło, Twórczość refleksje starego Baryki, podobnie jak analogiczne poglądy Korzeckiego z Ludzi bezdomnych, są echem teorii Abramowskiego o „rewolucji moralnej”., a kto sprawiedliwy.
Owóż stało się tak, że mi matka i panna dały słowo i dziadek potwierdził; ślub jednak odłożono na czas niepewny, z czego wszystkiego, jak dotąd, ja byłem dość kontent, bo nic mi w tym tak bardzo pilnego, a przez ten czas zwłoki mam nadzieję wywindykowaniawywindykować jednak ja sobie tych słów nie brałem tak bardzo do serca, bom się zawsze sprawował dobrze, i rzeczywiście tak było, że kiedym tu ostatnią razą był, to mi Zuzia pod sekretem przyrzekła, że o wiośnie zamienimy pierścionki. Tymczasem stało się tak, że za to ja jej znowu przyrzekłem, iż za cztery dni, to jest w niedzielę, przyjadę do Źwiernika. Przyjechać nie mogłem, bom miał termin na sądach w Krakowie, i dopiero wczoraj stamtąd wróciłem, ale zaraz napisałem do niej list z piękną ekskuzą	Cérizet stajesz w progu i czekasz na pana Sécharda, gdy idzie na górę, aby zobaczyć, co ukrywa; kiedy wychodzi z pracowni, aby przetapiać rulony, zaglądasz w dziedziniec, zamiast kończyć składanie kalendarza. Wszystko to nie jest ładnie, zwłaszcza gdy widzisz, że ja, żona, szanuję jego tajemnice i zadaję sobie tyle trudu na to, aby mu zostawić swobodę w jego pracy. Gdybyś nie zmarnował tyle czasu, kalendarz byłby skończony, Kolb mógłby go już sprzedawać i bracia Cointetowie nie zrobiliby nam wielkiej krzywdy.	Przypierasz mię znowu do muru! A więc dobrze, wierzę ci, że osoba, któ­rą się zajmujesz, jest wzorem i uosobieniem cnoty, powa­gi, uczciwości... ale czy również będziesz mi mogła zarę­czyć, że posiada ona tego ducha porządku, tę umiejętność ścisłego rachunku, tę akuratność w stawieniu się do robo­ty i pełnieniu jej, która nie cierpi ani chwili zwłoki, ani cienia zaniedbania?	Nie rządzę ja się, jeno tak mniemam, że siłasiła (daw.)	A tu jest moje opowiadanie. Bohaterka moja bawi na balu, świecąc od stóp do głowy wielkimi diamentami najczystszej wody. Ale na cóż się zda uroda i bogaty strój? Ścieżki przepychu prowadziły tylko do grobu. Wszystkie bohaterki musiały być albo zamordowane, albo umrzeć z tęsknoty. Nie było dla nich ratunku.	A czemuż? Niech się stara ale może i nie, nie, nie. Powiedz, że nie! Nie lubię końskich handlarzy!	Wszystko jedno. Ty wiesz i ja wiem... Otóż zarzuca ci, że gospodarujesz za dużo na własną rękę, a tego on nie może ścierpieć.	Dla czego!! Marja spuściła ręce i dopiero postrzegła, że się tłumaczyć nie mogła, zarumieniła się,	Oj! bo wy tak Bartosza nie znacie jak ja.	Cóż to? Czy nie masz głowy na karku, czy też masz kurzą ślepotę na mózgu? Nie wiesz dokładnie co? Może przypadkiem nie wiedziałeś dokładnie, kto do ciebie mówi? Hę? No, wyśpiewaj wszystko, o czym on gadał	A gdybyś wśród pięknych młodych ludzi, jakich poznasz, znalazła takiego, który by ci się podobał, nie mogę być tak autorytarny i...	Nigdy nie potrafię wyjść ze zdziwienia, patrząc, że rząd pozostawia ster myśli hultajom takim jak my	Ależ nie, proszę siadać. Ale, na litość boską, co się stało? Jesteś pan bardzo zmartwiony, przeraża mnie to. Zasmucony bogacz to jak kometa, zawsze zapowiada światu jakąś katastrofę.	Nie lubię takich historyj; ciągle mi się potém marzą Wolę coś o Napoleonie.	Sprawia na mnie wrażenie kobiety z gruntu cynicznej. Nie lubię wdawać się z nią w rozmowę.	Ja jestem jeszcze winniejszy, Watson. Dla „zaokrąglenia” i „uzupełnienia” dowodów naraziłem życie mojego klienta... Jest to największy cios, jaki mnie kiedykolwiek spotkał w moim fachu!... Ale skąd mogliśmy przewidzieć, że pomimo naszych próśb i ostrzeżeń puści się sam na to przeklęte bagno?...	A czy nie można zrobić żeby wszyscy mieli ładne domki z ogródkami i pożywne jedzenie?	Czy pan mię nie zgubi?	C’est ca! Le prince Calmuc!....C’est ca! Le prince Calmuc!.... (fr.) opatrzyła; nie było	Jakżeż zatem mają cię wrogowie nie nienawidzić? Twoje życie, czcigodny ojcze...	Jeśli zdołam przeszkodzić, nie nastąpi to!	Kto wie? Tymczasem odejdźcie stąd, zbrodniarze, jeśli nie chcecie, abym dotrzymała więcej, niż przyrzekłam.	Nie.	Nie... Ona by czytać nie chciała.	Panie radco jesteś pan zbyt poważnym człowiekiem, ażebyś nie miał powiedzieć, skąd ta wiadomość?	Wszystko to nie przeszkody wiele chcesz pieniędzy?	Ja też wierzę wam, moi panowie, i nie wątpiłem ani na chwilę, lecz czy dama ta była sama zupełnie?...	Nic nie mówiła, co by kwalifikowało się do powtórzenia	Nie gniewaj się Będziesz pan mógł najeść się, napić i zabić swego człowieka jak najwygodniej. Ale cóż to? Gdzież on się podział?	Śniła mi się, odpowiedziało dziecko zcicha, tuląc główkę do piersi opiekunki, śniła mi się wczoraj... Byłam w ogrodzie, mówiła dalej, położyłam się pod gruszą na murawie, i usnęłam... I zdawało mi się, że z za drzewa wyszła matka moja w białej sukni, ze światłemi długiemi włosami, przyklękła obok mnie na murawie, wzięła mię na ręce, i tak mię ściskała, całowała i płakała... i ja płakałam i pytałam się: czemuś tak późno przyszła do mnie mamo? a ona ukazała mi w stronę naszego domu, i rzekła: patrz dziecko, ojciec twój idzie! I już, już miałam ojca mego zobaczyć, gdy nagle wiatr silnie zaszumiał, potrząsł gruszą i zbudził mię... Babuniu droga	Czy on się boi? Nie bójże się! Pamiętam czasy, gdy i ja się bałem pociągu. Wejdźże! Przecież to rząd zbudował!	Sądziłam, że p. Natan zbyt jest zajęty, aby mieć kochankę. Czyż autorowie mają czas kochać?	Poczekaj, zobaczysz, czy ona ci nie sprowadzi czegoś takiego, co warto posiadać	Czy jednak nie było sławnych pereł, wysoko cenionych?	Co znaczy że byliście zapewne razem na obiedzie. Cieszy mnie bardzo, panie Beauchamp, że jest pan po nim trzeźwiejszy niż pan Albert.	Ma pan słuszność. Tylko człowiek tak nieustraszony jak pan mógł się ocalić.	Miłościwy Panie jestem zmuszony przyznać się do grzechu. Miłość moja dla was to sprawiła, że to, czego pragnąłem, wyobraziłem sobie możliwem... Tu westchnął ks. Jan.	Wiesz pan hrabia co mnie spotkało? zawołała zbliżając się do niego, wiesz? Ta niegodziwa dziewczyna wypędziła mnie! Tak jest! warjatka! przywidziało się jej... zdrada! Lecz teraz	Nie jedno. W tydzień później mogłem już był skakać po raz drugi.	Śliczna, mówię panu! Dobra, łagodna, uprzejma. Żona moja utrzymuje, że ją złamano. W czarną popadła melancholię. Ho, ho! Nie ma bystrzejszych obserwatorek niż kobiety!	Nie wiem, o co raczycie pytać, miłościwy kniaziu	Nie, ale on ją miłował	Nie. Ja mam tylko myśl!	My, chelo, wyruszymy z nastaniem wieczornego chłodu Ten lekarz, obeznany z medycyną i grzecznością, utrzymuje, że wśród tych niższych wzgórz mieszka ludność bogobojna, zacna i bardzo spragniona nauczyciela. Za czas niedługi, jak mówi hakim, wejdziemy w chłodne sfery powietrza, przesycone wonią sosen.	Czemu się gniewasz, gdy na ciebie patrzą?	To odezwał się Majster płaczliwie, a to swoją 50 kop groszy pragskich! pragskich bitych groszy! mój Boże! gdybym je pożyczył jakiemu roztrzepańcowi, na dobry fant jaki	I doczekać się zbratania obu ludów	Jak ty pójdziesz, moje niebożątko? Ja cię chyba zaniesęzaniesę	A gdzie on teraz jest?	Ale owszem!... Zacznijże się nareszcie mną opiekować, bo dotychczas...	I jak! Było to o tym Burku Panajezusowym!	Największych rycerzy im odwozimy jakoby psu w gardło. Będą się nad nimi, żydowskie ich macie, znęcać.	Z początku była bryndza, ale jak raz zaprowadzili tę gruszkę Bessemeragruszka Bessemera	Dowcipny chłopak! Zdumiewający chłopak! Prawdziwa przyjemność rozmawiać z takim malcem... Tak, tak, mój koteczku, ten sam.	Czy chcesz iść ze mną?	Czy coś niebezpiecznego?	Ona? Ona?... Czy ja mogę wiedzieć...	Podszewka była lepsza od płaszcza.	Tak, panie.	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	D‘Artagnan ci za mnie podziękuje.	Garrone mój ojciec wyjeżdża z Turynu tej jesieni już na dobre.	O! Są natury tak niedomyślne!	Głowę mogę dać za to, co tam głowę, cały swój majątek!	Teraz opowiedz panu, co wiesz.	Cały, co do joty...	Co to było?	Który go zapewne lepiej znał?	Może, ale w najlepszym stylu.	Och, to zupełnie co innego!	Palniesz bąka w milczeniu, gdy będziesz mnie musztrował! Gdzie tytoń?	Wszelako co?	A! Pan Halski był także.	Aha, a borsucze gniazdo?	Biegnij pan prędko. Ach gdyby pan znał wszystkie niedole tej biednej istoty!...	Bo?	Brawo! przenieśmy chłopa!... Z sani, panowie!...	Chory!	Do kryjówki zaglądałeś?	Dobranoc! Dobranoc! Spokojnej nocy! dobranoc! dobranoc!	Dobrze będziem mieli wesołą niedzielę.	Dzień dobry, pani wielmożna!	Gdzie to było?	Hm. Aha. „Aladyn odnalazł swą żonę”	I wszystko Rochy?	Kto? gdzie?	Któż by to mógł być?	Nieuprzejmie nas witasz, mości hetmanie zaporoski, nas, wysłańców królewskich.	O pacjenta? O którego pacjenta?	Oby!	Ot, dwie staje stąd!	Otwieraj, trutniu!	Poległ także Karol niderlandzki	Proszę pana o to, Pencroffie	Siano.	To fatalny omen to palec losu!	Wiem, mówiłem w przenośni.	Wstąpię do klasztoru!... zostanę zakonnicą	Wszystko skandalicznie drożeje	Zatem Grecy przeciw Grekom?
Cóż ja, przecie nie ja mam się z nią żenić. To pewna, że mógłbyś zrobić tysiąc razy lepszą partję. Ale sądzę, że babcia nie byłaby lubiła żeby wpływać na ciebie. W tej chwili nie mogę ci powiedzieć jak mi się wydaje Albertyna; wcale mi się nie wydaje. Powiem ci jak pani de Sévigné: „Ma swoje przymioty, przynajmniej tak sądzę. Ale na razie mogę ją chwalić jedynie negatywnie. Nie jest taka a taka, nie ma akcentu z Rennes. Z czasem powiem może: jest taka a taka. I zawsze będzie mi dobra, jeżeli tobie da szczęście”.	Widzisz więc że powinnaś mię mieć za usprawiedliwioną, jeśli życzeniu twemu zadość nie uczyniłam. Fakt wytrącania z dziedziny przemysłu kobiet ubogich jest zapewne smutny, ale na konieczność jego i nieuniknioność składają się tak kaprysy i niezupeł­nie jasne instynkty kobiet bogatych, żądnych rozrywki i Bóg wie jakich wrażeń, jak niedołężność, płochość, płyt­kość kobiet ubogich potrzebujących pracy, a pełnić jej nie umiejących. Kiedy pierwsze porozumnieją i wyszlachetnieją, a drugie okażą się lepiej przygotowanymi do peł­nienia zajęć ścisłych i obowiązkowych, wtedy odprawię moich subiektów, a ciebie poproszę, abyś na ich miejsce wybrała dla mnie z liczby twych protegowanych panny sklepowe.	Ojcze, a jeśli bronimy prawdy środkami niegodnymi, to czy nie musi się stać tak, że zło poczyna się lęgnąć w samym sercu prawdy?	Ach, to wasza królewska mość, ach, przepraszam bardzo. Ale nie mogę przyjść, bo jestem chory, i zaraz położę się do łóżka. Dlatego mówię, że mnie nie ma w domu.	Niech i tak będzie lecz powiedz, jakżeś ty ze mną postępowała? Tyś się mnie zaparła, tyś zamknęła przede mną drzwi wszystkich domów, w których bywać pragnęłam, jednym słowem, korzystałaś z każdej sposobności, żeby mi przykrość wyrządzić. A ja, czyż przychodziłam za twoim przykładem wydzierać ojcu tysiąc po tysiącu, wyzuwać go z mienia i doprowadzać do stanu, w jakim obecnie się znajduje? Patrz, siostro, to twoje dzieło. Ja widywałam ojca, póki tylko mogłam, jam go za drzwi nie wypchnęła i nie przychodziłam lizać mu rąk, gdy mi był potrzebny. Nie wiedziałam nawet, że wydał dla mnie te dwanaście tysięcy franków. Zresztą, tatko dawał mi podarunki, gdy chciał	Widzę, widzę śmiertelna to chorość i zaraźliwa... wedle oczu plamy czarne, a z gęby skóra białymi płatami odpada. Straszna zaiste niemoc! Wyglądacie obaj jak... upiory! Cha, cha, cha! Aa... baranki wy moje niewinne, przeciem was nareszcie wyłapał! Dziękowałem za służbę królowi jegomości, do kolan mu się kłoniłem, że mi już zdrowia nie staje, takowych basałyków być wychowawcą; dziś jeszcze za powrotem ze wsi prosiłem pokornie, by mnie w łasce z urzędu usunął... Ciekawiście odpowiedzi miłościwego pana? Rzekł mi, że ani mowy, by miał puścić od siebie sługę wiernego, ino ci precz pójdą, których ja za najgorszych sprawiedliwie uznam. Śpijcie tedy smacznie, jutro pogadamy!	Bo nie umiecie gospodarować Dziesięć morgów ziemi, mój człowieku, to kolosalny majątek! Za granicą na takim kawałku żyje wygodnie kilka rodzin, a u nas jednej nie wystarcza. Ale cóż, kiedy siejecie tylko żyto...	Moja ty, nie gniewaj się na mnie, że się śmieję, ale doprawdy nie mogę już wytrzymać. Żeby cię tak kto zobaczył i posłyszał! Moja Zochno, jesteś taka okropnie zabawna, że ludzkie wyobrażenie przechodzi!	Milczeć. On jest przecież trochę Żyd. Zresztą, to mnie nie obchodzi. Pożyczasz mi granatowy płaszcz?	A po cóż mnie to?! Ja nie potrzebuję. Dajże spokój, Prokop. Czy ja dla pieniędzy?... Przez serdeczność, za twoją życzliwość! I chłopaka żal mi było.	Nie wiem wiem tylko, że jestem osioł!	Powiedział, że prosi o jeszcze jeden dzień namysłu. Niech się pan nie obawia. Musi zgodzić się.	Szkoda że okna nie schodzą cokolwiek niżej, toby tu zaraz było widniej,	I radość cię nie zadusiła? to i lepiej! Vivat Skrzetuski! vivat kniaziówna! A co, Janie! nie pisnęliśmy ci o niej ani słowa, bośmy nie wiedzieli, czy żywa. Ale pachołek gracko z nią umykał. O vulpes astutavulpes astuta (łac.) miasteczko i stanica wojskowa u ujścia rzeki Jahorlik do Dniestru, ok. 150 km na płd. od Bracławia, wówczas przy granicy z Mołdawią i Turcją, dziś na terenie Mołdawii. jeździliśmy po nią. Zabiłem monstrum piekielne, które jej strzegło. Uciekało przed wami tych dwunastu chłopczysków, ale teraz ich dogonicie i przegonicie. Będę miał wnuki, mości panowie! Rzędzian, mów, zali wielkich przeszkód nie doznałeś? Imaginuj sobie, że całą ordę wstrzymaliśmy we dwóch z panem Michałem! Pierwszym się rzucił na cały czambułczambuł (z tur. czapuł: zagon) nic nie pomogło! Pan Michał też dobrze stawał... Gdzie moja córuchna? Dajcie mi moją córuchnę!	Bawiłaś się i to tak niewinnie, że...	Co? Starosta nieżyw? Oj, to źle. No, a pani starościna także już nie żywieżywie (daw.)	Jak mnie kochasz, to tego nie zrobisz! Wzywać kogo?... Może jeszcze się rozmyśli, zapomni; czekajmy.	Nieboszczki? Czy to nie z jego siostrą ma się żenić pan Solski?	Wierzę bo zdrada to jeszcze co innego jak hultajstwo i niejeden hultaj przecie tego nie uczyni.	Nie bójcie się, będzie wam kraj wdzięczny. Żeby was tak ino przed czasem co nie spotkało. Żeby tak tylko kto na was chłopów nie podbuntował!... Bo, widzicie, chłop jest ciemny. Nawali się tego do miasta, Żydów nabiją, winnych i niewinnych, a ciebie, Figiszewski, urządzą po chłopsku, powieszą cię na płocie za... i ciebie, Ładukowski, też za... Pijcie, szwagierki, lubię was za fantazję!	Juści, wójt trąba, głowy do niczego nie ma i wyprawia takie historie, że posłuchu mieć nie może w narodzie. Żeby choć Antek wrócił!...	Oczywiście. Jak mówię: zawsze wchodzili z diabłem w konszachty. Najmędrszy spośród nich wyrżnął go kałamarzem w łeb, jak gdyby diabeł nie był i tak już dosyć czarny... ha, ha, ha!... Diabelskie nasienie!... Ach, na ten temat powiedział szambelan doskonały dowcip... był wówczas pułkownikiem... Tylko najmędrsze głowy zrozumiały, o co chodzi... Jakże to było?... Nie!... Zapomniałem... człowiek starzeje się i głupieje... tak, tak, Clausenie!... Nie ma na to rady.	Skąd ja mam co wiedzieć! Byłeś to brat dla mnie! Pamiętam, że ciotka raz przyjechała dryndą, jak my oba na bosaka łacha1i po rynsztokach. Ciebie wzięła, boś był przystojniejszy	Tak? A jeśli będzie tęskniła za tobą, płakała i jęczała, jak to zwykle robią takie głuptaski, to cóż wówczas pocznę?	Nie widzę w tych wszystkich szmermelach, które nam puszczasz, nic, co by miało związek z początkami fortuny Rastignaka. Bierzesz nas za Matifatów pomnożonych przez sześć butelek szampana	Warto było wziąć błotną kąpiel! Jest to zaginiony but sir Henryka.	Jeden jest tylko skuteczny sposób a polega na tym, że skoro tylko zatrąbi Dwuogoniasty, zaprzęga się dwadzieścia par wołów do wielkiego działa...	Pogrzeb„Te kobiety nie będą miały ani grosza za dziesięć lat” rzekł poufnie Werbrust do Desroches’a. „Jest tam lokaj Aldriggera, odparł Taillefer, ten stary, który tam ryczy w kącie, nosił na rękach obie dziewczyny, zdolny uczynić wszystko, aby one miały z czego żyć”. (Śpiewacy: Dies irae! Dzieci na chórze: dies illa!) Taillefer: „Bądź zdrów, Werbrust, kiedy słyszę Dies irae, zanadto myślę o moim biednym synu”. „I ja też idę, za wilgotno jest” rzekł Werbrust. (In favilla. Biedni u bramy: „Grosika, wielmożny panie”). (Szwajcar: „Pam! Pam! Ofiara na kościół”. Śpiewacy: Amen! Przyjaciel: „Na co on umarł?” Kawalarz: „Z pęknięcia aorty w pięcie”. Zakrystian do żebraków: „Idźcie już, dostaliśmy dla was, nie nudźcie już o nic!”).	Albo już była, albo wcale nie przyjdzie.	Cichobyś był, a to nogami ledwo powłóczy, a rozpusta jeszcze mu we łbie.	Gdy mówię, żem bogata nie należy brać tego dosłownie. Właściwie nie jestem bogata, ale mam się dobrze.	Helena nie żyje?... utopiła się.	Nie.	O, to się wie!	We drzwi nie wlezie!	A tymczasem urządzajmy się jak na wieczność. Nie należy nigdy niczego robić połowicznie.	Proszę pana Czy pan nie każe ugotować ze dwa razy na tydzień rosołu z przyczyny pańskiego...	Zyszcze na tém: nie kochał jéj od dawna rozpustnik choć jesteś jego siostrą, mogę przed tobą mówić otwarcie. Sam zresztą zgotował sobie ten dramat, którego padnie ofiarą.	Ponieważ tak jest nie zapomnijże pan teraz, bo może by znów przyszła ochota strachom bawić się moim kosztem albo pańskim, gdyby pana tak niepoprawnym zobaczyli.	Alboż są etyczne, że je na ogień skazujecie?...	Ale muszę cię prosić, abyś długo jeszcze czekała na mnie, Aniu Trzy lata potrwa jeszcze, aż skończę medycynę. A i potem jeszcze nie będziemy mieli brylantów ani marmurowych pałaców.	Byłoby to bardzo wiele A jednak muszą być niektóre ogromne, skoro, jak utrzymują niektórzy, można mieć z jednego wieloryba sto dwadzieścia beczek tranu.	Czy nie mogłabym...	Hę? Jako żywo! A cóż to mi	Stanko biegał wczoraj na Prądnik. Powiada, że ino się mieni łąka od kwiecia, a pachnie... Oj, matusiu, dajcie nam iść do sadu!	Trzeba go spalić a nawet kto wie, czy pan kardynał nie ma sposobu wygrzebywania tajemnicy z popiołów?	A wasz drugi koń czy jest równie fantastyczny jak trzeci koń pocztowy?	Schube, powiedz prawdę, ile cię kosztuje ta twoja Józia?	O, całkiem po prostu. Jest w liście pana Harlingtona do pana Stefana Vaudreix, a raczej do Lupina...	Oto jest kamień	Powiedz, synku, rad byś umieć wyrzezać takiego świętego?	Tańczymy i śpiewamy koło „Słupa” w Cheapside, bawimy się w piasku, kopiemy rowy albo zasypujemy się wzajemnie; a jakie piękne babki pieczemy z błota i za pozwoleniem waszej wysokości, po prostu tarzamy się w błocie.	Wielki pies polecieć za bawołem.	Za cóż ja idę?	Co ty takiego mówisz Wandziu? co się z tobą dzieje, moja droga?	Czy pani widywała sir Karola?	Słuchajcie, jedźmy tamtędy... na Dersławice.	Tak, ojcze.	A co sądzisz o Jerzym Parkerze?	Ach Boże! Tyle nieszczęść! W ciągu roku!	Aha!... Moje dziecko...	Ale co znowu!... chodźmy wszyscy.	Ale dlaczego?	Coś jednakby radzić potrzeba? rzekła.	Dlaczego? Pan już chce iść?	Dobrze, panie	Dobrze-by było abyś pan odwiedził swego przyjaciela... tém bardziéj, jeśli chory...	Doprawdy? A czego tam?	Dzień dobry, myszce	Gdzie jesteś?	Handlowiec, zakłada jakąś agenturę.	Ho, ho! przybywasz z Wenecji ocalonej!	Idę w tej chwili do Kesslerów! natarty kilkakrotnie tłuszczem (olejem, smalcem itp.); w ten sposób tradycyjnie zabezpieczano metal: zbroje, broń i in. lufa rewolweru, który schował do kieszeni.	Ile ma?	Indianie.	Jaka pani?	Jakto? Przy stacji Majdanowo?	Jesteś nieoceniony!	Już tylko...	Któż cię zabije?	Mam!	Mam.	Mistrzu, jesteś dyablo pewnym siebie.	Miłościwy panie, Bóg miłosierny. Jeśli osierocić zechce, opiekować się będzie! Pocóż trapić się zawcześnie.	Och!	Och, z dopytywaniem się znowu! Nic, tylko mnie się wszyscy dopytują:	Oczywiście	Od śmierci ojca.	Odmó... wi... ła?...	Possessor privilegiatus!	Pozwał ci Zawiszę Czarnego?	Przecież już jestem duża więc wrócę sama. Obóz stąd widać doskonale i dym także.	Seks	Słyszeliście dobrze, co pan sekretarz przeczytał?	Tom?	Turkey, daj mu w tej chwili kopniaka.	Wierność, Król, Władza, Pieniądz, Poświęcenie zawołałem.	Winą?	Łuby są pod słomą Prędzej! Prędzej!	Łódź była dość wąska i chybotnachybotny
Dowiedz się pan że u tych nędzników śpiewać w cierpieniu, znaczy wyznać coś na torturach. Męczono tego głupca i przyznał się, że skradł bydło, za co został skazany na sześć lat do galer, prócz dwustu rózg, które mu zaraz wyliczono. Smutek zaś jego i wstyd pochodzą stąd, że go koledzy jak nędznika traktują, wyrzucając mu brak wytrwałości i dowodząc, że kryminalista ma zawsze swoją wolność na końcu języka, jeżeli tylko świadków przeciwko sobie nie ma, i szczerze mówiąc, w tym punkcie zgadzam się z nimi.	Cicho niewiasto! czekaj coć powiemy i słuchaj co każą. Na co ci mieszać się do spraw męzkich? zwiń szaty swe, stul usta i czekaj!	Mości licencjacie w tej chwili nie jestem w stanie tego wszystkiego ci opowiedzieć; głupio mi jakoś na sercu, bo straszne pustki w brzuchu; zajdę tylko do chałupy, łyknę ze trzy lampy na pokrzepienie i zaraz po obiedzie wrócę wam dokończyć o ośle i o stu talarach i o wszystkim, co zechcecie.	Po co? Chyba, aby mi synowie włożyli do mogiły... Na wojnę iść już nie myślę, na to są chłopcy dorosłechłopcy dorosłe (daw. forma) a doma	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Jeżeli mama wynajmie ten pokój, jeżeli do tego pokoju... pierwszy lepszy się wniesie, to ja... Przysięgam mamie! Wyjdę na ulicę i, wie mama, pójdę z pierwszym lepszym!...	Nie, pani, na maszynie nie szyłam nigdy.	Ano czegóż by jak nie łodzi? Ich skrzydełka, nie większe od skrzydełek motyli, pomęczyłyby się setnie i nie potrafiłyby przelecieć Kanału AngielskiegoKanał Angielski, ang. English Channel skrajnie protestancka frakcja, dominująca w Anglii za panowania Edwarda VI, zorganizowała w 1549 r. konfiskatę dóbr kościelnych, niszczono wtedy katolickie święte obrazy i naczynia liturgiczne.. Nie mogły znosić okrutnego dźwięku kanterberskich dzwonów, nawołujących do palenia na stosie coraz większej gromady biednych chłopów i kobiet, nie mogły ścierpieć widoku hardych gońców królewskich, jeżdżących po całym kraju i nakazujących niszczenie obrazów. 0 nie! Nie mogły się z tym nijak pogodzić! Ale bez pożegnania i bez życzliwości ludzkiej niepodobna im przecie było dostać łodzi i przewoźników. A ludzie krzątali się jeno wedle swych jenteresów, nie bacząc na to, że Żuławy roiły się i roiły coraz większym napływem Czterolatków z całej Anglii, silących się wszelkimi sposobami, żeby ich smutna dola poruszyła do głębi serca ludzkie... Nie wiem, czyście słyszeli, że Czterolatki są podobne do małych dzieci?	Głupia gęś, świat chce zdobywać i panować mu Tak, tak bywa na świecie, jakaś tam będzie triumfowała, zdobędzie wszystko, a ona? ona, co całe życie włożyła w pragnienia i którą urzeczywistnienie ich kosztowało już tyle łez i rozczarowań, ona zostanie na tej nędznej prowincji, wyjdzie zamąż za tego chama!	Nie, proszę jaśnie pana. Jaśnie pani zawołała go do siebie będzie pół godziny temu. Panicz poszedł do jaśnie pani i już nie schodził na dół.	Oczywiście. On naturalnie ma jak najlepsze nadzieje i nie wątpię, że jest szczery. Chodzi tylko o to, czy się nie myli. Dlatego, jeśli panu brat pisał coś o tem, nie wymagając tajemnicy, to mi pan powiedz, a powtóre poproś go pan, by umyślnie napisał do mnie i przedstawił mi jak najściślej cały stan rzeczy. Ciotka liczy w tym względzie na jego życzliwość dla siebie i na stosunki, które was łączą z nią dawniej, niż z Kromickim.	Owszem zwiedziłem rozmaite okolice tego kraju. Są takie, w których połowa mieszkańców ma bzika; inne znowuż, gdzie są za mądrzy; inne, gdzie ludzie na ogół są dość łagodni: inne, gdzie silą się na dowcip; we wszystkich zaś pierwszym zatrudnieniem jest miłość, drugim obmowa, a trzecim gadanie głupstw.	Resztki barbarzyństwa snują się jeszcze w nowoczesnej cywilizacji. Na przykład nasz kodeks wojskowy w bliskiej przyszłości uczyni nas wstrętnymi. Kodeks ten został opracowany dla hord zbrojnych opryszków, które trapiły Europę w XVIII wieku. Utrzymany on został przez Republikę 92 roku i systematycznie ułożony w pierwszej połowie naszego stulecia. Zastąpiono żołdaków narodem, ale zapomniano zmienić kodeks. Nie można przecie myśleć o wszystkim. Te prawa okrutne, wydane dla rozbójników, stosuje się dziś do wylękłych, młodych wieśniaków, do dzieci miast, którymi można by łatwo kierować łagodnością. I wydaje się to tak naturalne!	Tak!... Raczej, nie! Myślę, żem źle zrobił. Bigiel jest także zdania, że to nie było dobrze... Maszko może ich przyciskać, może stawiać rozmaite żądania, może wystawić na sprzedaż Krzemień... Nie, pani, to nie jest postępek delikatny, ani taki, któryby mógł nas zbliżyć, i nie byłbym tego uczynił, gdyby nie to, żem doszedł do przekonania, iż trzeba sobie to wszystko raz na zawsze wybić z głowy.	Nie jestem wcale w ciąży i kwituję z tego, chociażby mi książęcia nawet w żywocie moim nosić proponowano; jestem biedny, ale poczciwy, prawy chrześcijanin, i w niczym nie krzywdzę sprawiedliwości. Jeżeli pragnę wyspy, to drudzy więcej jeszcze żądają, boć na to kura grzebie, żeby ziarnko wygrzebała, a zresztą każdy człowiek może być papieżem, dlaczegóż bym ja nie miał zostać władcą jakiej wyspy, kiedy ich pan mój tyle podbić może, że nie wiedziałby, co z nimi zrobić? Powiedzno co mądrzejszego, mój mości cyruliku, jeśli możesz, bo to jeszcze nie rozum umieć brody golić, człowiek a człowiek to diabelna różnica! Znamy się, Bogu dzięki, bardzo dobrze; wiesz, że niewiele ze mną wygrasz. Co się tycze zaczarowania mojego pana, Bóg to najlepiej wiedzieć raczy, ale nie naruszajmy smrodu, bo jeszcze bardziej śmierdzieć będzie.	A ja ani tak, ani nie. Bawiłem się w nirwanę, tak jak w inne rzeczy. Wiesz, żeby nie poczucie tej winy, tobym był spokojniejszy. Nie miałem pojęcia, że to tak może dokuczać. Mam wrażenie, że jestem pszczołą, która ograbiła swój ul, i że to jest rzecz podła. Ale przynajmniej po mnie zostanie majątek. Co? prawda? Trochę straciłem, ale bardzo niewiele prawda? Ach, jakbym ja chciał teraz jeszcze żyć, choćby z rok, choćby tyle, by nie umrzeć tu...	A tośmy z jego matką, za pańszczyzny, razem chodziły do roboty do dworu.	Ani chybi idziesz pewnie do szkoły.	Bogu to tylko wiadomo, ale tak mi mówił mój ojciec. Słyszałem w Domu Cudów twoje opowiadanie o tych najprzeróżniejszych dziwnych miejscowościach wśród gór; jeżeli więc ktoś tak stareńki i tak nawykły do mówienia prawdy może puszczać się w podróż dla rzeczy tak błahej, jak jakaś tam rzeka, to zdawało mi się, że i ja też powinienem ruszyć w drogę. Jeżeli naszym przeznaczeniem jest znaleźć te rzeczy, to je odnajdziemy	Co, panno Niro?	I co?	Ja pana się pytam, co to ma znaczyć!	Jesteś młody, jesteś piękny, w twoich oczach, jak w zwierciadle, odbija się czystość twojej duszy, ale wiedz, że chociaż cię bardzo kocham, więcej może nawet, niż przypuszczasz, to przecież, gdybym dostrzegł w tobie choć cień występnej myśli, jedną bodaj plamę na twojej wierze i wierności, ja pierwszy uczynię wszystko, żeby cię zniszczyć, jak się niszczy wroga. Strzeż się mnie!	Nie, Harbercie, albo przynajmniej byli to, że się tak wyrażę, rozbitkowie chwilowi. Bardzo możliwe, że burza wyrzuciła ich na wyspę, ale nie zniszczyła im statku i gdy ustała, wypłynęli znowu na morze.	Niech panu służy na szczęście!	No, to przynieś mi kolację na górę, tylko pamiętaj, dobra żeby była.	O nie, panie Copperfield za maluczki na to jestem, za maluczki, to nie dla mnie!	Pan do kraju?	Podobnoć najpierw nie na nich pójdziemy jeno za Wilno pomścić?	Prawdę wam powiedziała Magda, kowal już kupił od dziedzica dwadzieścia morgów na Podlesiu, zaraz przy figurze, i tam wystawi wiatrak! Młynarz się wścieknie ze złości, ale niech mu rura zmięknie! Tak się już wszystkim dał we znaki, że nikto go nie pożałuje.	Przesadzono najpewniej, kochany Nedzie. Tamte zwierzęta nie są to prawdziwe wieloryby! Mają płetwy na grzbiecie i tak samo jak i potwale, czyli kaszaloty, mniejsze są od wielorybów grenlandzkich.	Sire Właśnie miałem udzielić Najjaśniejszemu Panu nowych informacji otrzymanych na ten temat, gdy okropna historia z zatoką Juan odwróciła uwagę  najjaśniejszego Pana. Ale teraz te wiadomości nie zaciekawiłyby króla.	Skoczyć do chaty, czy tam nie ma?	Szczęście weszło do naszego domu A fular kupić trzeba, bo inaczej nie uwierzą we wsi, że zarobiliśmy takie wielkie pieniądze.	Tak, kochany panie Copperfield Udaliśmy się istotnie do Plymuth.	Trzeba by go wyprawić do Szwajcarii. Przede wszystkim dlatego, że ma tam krewnych, rodzinę matki, po wtóre, jest to jedyne miejsce, gdzie będzie bezpiecznym. Można by ostatecznie do Szwecji, ale cóż tam będzie robił, w dodatku nie znając języka? Jakże go więc przetransportować do tej Helwecji?	Vivat Jeremi victorVivat Jeremi victor (łac.) powtórzyło tysiące głosów, a wtem kasztelan kamieniecki zbliżył się i dał znak ręką, że chce mówić. Uciszyło się zaraz nieco, on zaś rzekł:	Wszystko. W ogóle będziesz pan swobodny. Nawet dam panu pieniądze na drobne wydatki. Długi pańskie już zapłaciłem. Ale i ja mam swoje warunki.	A może i coś więcej oprócz nich się znajdzie, i biskupów kilka par, i hetmanów kilku, i kasztelanów z pół tuzina, i książąt dobra garstka, kilku posłów i czego tam niema!!	A ładnie... spodziewałam się komplimentu pod moim adresem...	Ależ człowiek! Jaki człowiek?!	Ba! Mogę nie pytać o pozwolenie!	Bardzom panu wdzięczna nie o mnie jednak tu chodzi.	Biedna kobieto przyślę ci tu potężnego cudotwórcę i może...	Będę się czuła bezpieczniej.	Chłopcy pan ochmistrz woła!	Ciekawość, czy też znajdą ojców	Ciociu bardzo żałuję, że tak zrobiłem, ale nie pomyślałem o tym.	Cud... i jego wyjątkowo silna budowa.	Czy Meister leży?	Czy nic już nie pamiętasz, moje dziecko?...	Dał mi przynajmniej wyraźny dowód sympatii.	Dlaczego? Idźmy naprzód, tam gdzie gra fałszywa muzyka i drapie nerwy, gdzie kelner z lepkiemi rękami przynosi szampana	Dlatego właśnie ani myślę ruszyć się stąd	Dostaliście je gratis z łaski ojca i on wam je zabrał. Ja je wykupiłem za moje własne pieniądze, które zarobiłem sam. Czego więc chcecie?	Eikit, jus, eikit, viščiukai! Jums geriausia bažnyčia bus lovoje!	Fiołki, o ile pamiętam.	Gdzie się podział sprawiedliwy Józef?	Idźcie z Bogiem	Ileż waśni zrodzi ten dziennik!	Jak ona wygląda?	Jestem trochę chora i zirytowana, a tobie ufam moje dziecko, więc rozgadałam się. Wiem jednak, że...	Khanagé (paniczu) jedziemy za trzy godziny pierwszym pociągiem.	Kto on zacz? Dobrze, opowiem ci to. Kiedy złamano klany pod Culloden, gdy upadła dobra sprawa i gdy konie pławiły się po brzuchy w krwi najlepszych szlachciców północy, Ardshiel musiał, jak ścigana zwierzyna, uciekać w góry... wraz z żoną i dziećmi. Wieleśmy się nacierpieliwieleśmy się nacierpieli	Lecz ja nie jestem pańskim wspólnikiem	Moje fuchsy ta nie ostatnie, śtreka je, ale święto...	Musimy się poznajomić.	Mój złoty, mój śliczny!	Najmiecie mi ją?	Nie opuszczaj, Danielu! Zabierz mnie z sobą i z Emilką! Służyć wam będę zawsze i wiernie! Jeśli są niewolnicy tam, gdzie się udajecie, zostanę waszą niewolnicą, lecz nie opuszczaj mnie, Danielu, nie pozostawiaj tu samotnej.	Nie rozumiem coś kazał zrobić Noelowi?	Nie, młodszy, Crandall-Dereń	Niechże będzie imię boskie pochwalone!	No przypuśćmy. Przydałoby się paręset tysięcy. Czy Lola też ma taki posag?	No, ja wiem. Ja to sobie tylko swoim głupim, ludzkim rozumem tak ważę, że biedny więcej zazdrości, więcej skrzywdzi, złe słowo powie albo i myśl, to Bóg słyszy	O ile można przypuszczać, te słowa zostały wycięte scyzorykiem.	Obiecasz mi, że nie będziemy mówili o niczym innym, jak tylko właśnie o formie zakończenia naszej przyjaźni.	Odwaga odpowiedział pochmurnie Wokulski i lekko zarumienił się. Maruszewicz dostrzegł to. Był pewny, że w mieszkaniu albo kluje się coś, albo	Oko, Wzrok, Lustro	On nabity!	On tu gospodarz, Basiu my pod jego dachem mieszkamy... i to widziałam, że cię polubił od razu.	Piękny wiek, jeśli był tak cnotliwy, jak długi, o czym zresztą wcale wątpić nie chcę.	Proroka nauka wsiąkła w twą duszę.	Przypatrzcie się jéj tylko; ładna dalibóg bestyjka!	Stary kawalarz! I namyślisz się pan zapłacić za półtora roku, wekslami z rocznym terminem?	Szczurku! Stój! Wracaj! Jesteś mi potrzebny! Wracaj natychmiast!	Tak tak!	Tak.	Tak.	Tak.	Tak. Bo jego nie ma.	Toteż nie wspominaj o nich nikomu.	Trzymaj, te wrzasnął mu nad uchem woltyżer.	W jaki sposób, a raczej, dlaczego tu jestem tego właśnie nie mogę w żaden sposób wytłumaczyć panu, bo sam nic a nic nie rozumiem; lecz tego tylko pewny jestem, że w niczem nie obraziłem pana kardynała, przynajmniej, o ile mi wiadomo.	Wiedziałam.	Wielaga, nie daj się!	Wyznam ci prawdę, nie myślałem o tym.	Zapnij profesor kamizelkę	Zapędziłam się za orzechami. Jakie mnóstwo!	Żebym, psiakrew, którego z tych dyplomatów znał osobiście!
To trudno Spo­rządzamy różne ubiory, po większej części na zamówie­nia, z materiałów kosztownych, do nauki i wprawiania się służyć niemogących... roboty wykonywać musimy śpiesznie, bo i tak z przyczyny niedostatku doskonale ukształconych pracownic czujemy trochę brak dostatecznej ilości rąk i opóźniamy się... co przynosi nam straty i nieprzyjemności. Dlatego możemy przyjmować takie tyl­ko pracownice, które są dostatecznie już przygotowany­mi... Bardzo żałuję, niech pani wierzy, iż bardzo żałuję, nie mogąc spełnić jej żądania...	Mam się niezgorzej, mój panie, mogę to powiedzieć; zebrałem sobie coś około dwóch, czy trzech tysięcy talarów dochodu na handlu drobiazgami, a nade wszystko umieściwszy trochę grosza w przedsiębiorstwie słynnego podróżnika morskiego Jana Mocquet; w ten sposób, pojmuje pan... O! o!	Na dwudziestu chłopów ledwie jeden wojnę widział, a na dziesięciu jeden wie, jak rusznicę trzymać. Po pierwszej wojnie będą z nich dobrzy żołnierze, ale nie teraz. A co do pospolitego ruszenia, spytaj wasza miłość każdego, kto się choć trochę na wojnie zna, czy pospolite ruszenie może dotrzymać regularnym wojskom, jeszcze takim jak szwedzkie, weteranom z całej luterskiejluterska wojna	Drogi pielgrzymie świadomość przejawia się we wszystkim, co prawdziwe i skończone, w każdej skrysztalonej w formę prawdzie. Każda skłonność przez przemyślenie sformułowana w obraz, każda konkretna zdolność staje się zjawiskiem, staje się wcieleniem świadomości. Całe wykształcenie wiedzie do jednego, do tego, co nazywam wolnością, nie mając atoli na myśli samego pojęcia, ale grunt twórczy tego, co się stawa. Wolność ta to zarazem doskonałość, mistrzostwo. Mistrz działa swobodnie, wedle zamysłu, w pewnym przemyślanym porządku. Przedmioty jego sztuki należą doń i zależą w zupełności od jego woli, nie wiążą go ani też tamują czynów. Właśnie owa ogarniająca wszystko wolność, mistrzostwo, czyli władza, jest cechą, jest istotą świadomości. W niej przejawia się święty przywilej bezpośredniego działania pewnego indywiduum, a każdy czyn mistrza jest równocześnie inkarnacją wielkiego, prostego, niezłożonego świata w sztuce... słowem Bożym!	Mnie nie o to chodzi, ażeby on wysypiał się w domu ale żeby choć parę razy dziennie zajrzał do fabryki i sprawdził, co robią...	Przyjechało dziś kilku szlachty podgórskiej ci zapewniają, że wielkimi i pilnymi drogami idzie, ale czy się zechce z nami połączyć, miast na swoją rękę wojować, to inna rzecz!	Ach, moja biedna Ludwisia! Urodziło się to już z tym kalectwem!... I pomyśleć, żem ani razu nie słyszał, żeby do mnie powiedziała: „Mój ojcze!” Nigdy w życiu nie rozumiała jednego ludzkiego słowa! Bogu i za to jeszcze dziękować, że ją do tego tam Instytutu wzięli darmo... Aleśmy się naczekali, naczekali! Że to musiała osiem lat wpierw skończyć, dopiero ją wzięli... Teraz trzy lata mnie nie było w domu, to osiem, a trzy... To będzie miała jedenaście lat teraz. Czy też urosła, paniczu? Panicz ją widział? Urosła? Czy też wesoła?	Tak, jestem. I dalejże Kubuś zaczął wycałowywać go w oba policzki, pan uśmiechał się, psy zaś wyciągnęły się na łapach, węsząc nosem w powietrzu, jak gdyby oczarowane sceną, którą widziały po raz pierwszy. Kubuś, pomnożywszy objawy wdzięczności licznymi pokłonami, których dobroczyńca mu nie odwzajemnił, oraz mnóstwem życzeń przyjmowanych nader ozięble, wsiadł z powrotem na konia i rzekł do pana: „Mam najgłębszą cześć dla tego człowieka, którego imię spodziewam się usłyszeć z ust pańskich”.	Cóż on tam robił? odezwała się pani...	Och! paneczku kochany, toć-bym wolała sama umrzéć, niż się wam w czém przeciwić.	Szwejku jeśli stanie ci się jeszcze coś podobnego, to będzie z tobą źle.	Daj mi pan spokój z panem kapitanem Sagnerem Ja to wszystko znam. Tylko nie myśl pan sobie, że jak będzie szturm i bitwa, to znów całkiem przypadkowo znajdzie się pan przy taborze pułkowym i będzie pan fasował rum i wino. Zwrócono mi już uwagę, że pan strasznie pije. Zresztą, kto spojrzy na pański czerwony nos, ten od razu widzi, z kim ma do czynienia.	Alboż się gniewam?	Doktorze spać mi się chce.	Gadaj wyraźnie, biją się?!	Niebo tak pogodne, powietrze tak łagodne, zieloność rozwija się tak żywo, kwiaty podnoszą główki jaskrawe, jakaś radość w powietrzu.	O mnie możesz pan być spokojny, nauczę się roli.	O! już szukasz nadaremnej przyczepki, byłam świadkiem, że się oglądał, przerwała Marja.	Prawego chrześcijanina, któremu Rocho na imię przy chrzcie świętym dano, przynosim wam, matko. Niech się zdrowo chowa na pociechę!	Rad jestem, że ci się podobały.	Rysuje karykatury ze znajomych, którzy się dowiadują o twym małżeństwie.	Stało się niemam tu nikogo.	Teraz ja się pytam, co tobie Mela? Masz łzy w głosie?	...nie lubię się przepracowywać! Ale chętnie nauczę się pracować. Raz tylko będziecie mi wszystko musiały pokazać. Na początek mogę sobie sama ścielić łóżko. A pamiętaj, że chociaż nie umiem gotować, to nie jestem jednak kapryśna. I to coś znaczy. I nigdy nie narzekam na złą pogodę. A to jeszcze więcej. O, proszę, proszę! Nigdy w życiu niczego tak bardzo nie pragnęłam	Nie bo nadal pływała po morzu. Nie można nawet przypuszczać, aby po tym, jak przez pewien czas leżała na brzegu, mogła zostać powtórnie uniesiona przez morze, gdyż całe południowe wybrzeże jest najeżone skałami, o które na pewno by się roztrzaskała.	A jakoże bywa na wojnie? Czy to koniecznie pasowanypasowany	Podstęp, Porwanie czy. Jurand nie może zachorzećzachorzeć (daw.) Ba! sprawcie, by Jurand zachorzał i dziewkę wezwał...	To sprawa jego i twoja. Ale niech uważa, żebyśmy go nie musieli ciachnąć po jajach. Byłoby mi przykro, stary, ze względu na ciebie. Cześć stary! poszukam panny młodej.	Ale ja nie przyszedłem, by wzruszać pana ministra moją nędzą. Nawet nie narzekam na nią. Powiedziałem sobie: Trudno, ale przecierpię. Chodzi tylko o to, że nie widać końca tej nędzy. Jestem młody i zdrowy. Od najcięższej fizycznej pracy nie umrę, nie spadnie mi korona z głowy od wynoszenia śmieci, od posługiwania pańskiej kucharce, panie ministrze. Ale przyszedłem do pana, jako do człowieka rozumnego z pytaniem: Czy społeczeństwo, czy państwo nie może lepiej zużytkować kwalifikacyj wykształconego, uczciwego i chętnego do pracy obywatela?	Jak to, mości panowie? Quatuor articuli judicii castrensis: stuprum, incendium, latrocinium et vis armata alienis aedibus illataQuatuor articuli judicii castrensis: stuprum, incendium, latrocinium et vis armata alienis aedibus illata (łac.) a czyż nie była to właśnie vis armatavis armata (łac.)	Oj! to jakoby wilkowi kozę powierzono. Ale to nie twoja rzecz, tobie przeznaczona tamta pestka!	To dowodzi że jesteś pan jak owi ludzie, o których Pismo Święte mówi, że mają oczy a nie widzą, mają uszy a nie słyszą.	Nie spieszmy kto wie, myśl rzucona, myśl może powoli wyrosnąć w nim, na to tylko potrzeba czasu. Wprzód gdym mu to powiedział, zakrzyczał ze zgrozą, potem w godzinę sam mnie o to zaczepiał... Kto wie co będzie jutro?	Biedaczko! Jakie to straszne dla ciebie! Powinnam była pójść sama	Bracie mój mówię z tobą jako na spowiedzi, odkrywając ci duszę moją. książęta czy Biskupi?	Czy twoje niania była... była też Rzymianką?	Gdyż uważałem, że wiele osób nie wierzących w Boga, wierzą zresztą we wszystko, nawet w złe oko.	I co najważniejsze zdobędziemy dowód, według mnie, całkiem dostateczny, na to, że zamek należy do tej niewiasty.	I jedźmy trochę prędzej! Za wiele mariwodażu.	Jak to! jedziesz pan a pułk twój, a dowódca?...	Małoż to płynów znieczulających? Jakikolwiek.	Nic o nim nie można powiedzieć poza tym, że zawsze wygląda, jakby przed chwilą został nakrochmalony i wyprasowany.	Nie Pan Bóg zabrał, jeno ludzie zabrali. Tatary ją uwiezłyuwiezły	Nie chcesz już zatem ocalić Manuela?	Nie jam winien, ale nas ktoś zdradził N. Panie	Nie! Nie!	Nie, nie ma. Będzie dopiero.	Pomyśl, pani, jaką wyrządziłaś mi obelgę: tkwi ona tu	Tak, byłoby załatwione Tak, wszystko byłoby załatwione, ale to podłość!	Tamci im nic nie zrobili	To są moje dawne marzenia, dotychczas, niestety, niespełnione.	To utrudniłoby mi koncentrację. Pan będzie łaskaw siadać. Będziemy pracować dalej. Teraz zajrzymy w pańską przyszłość. Proszę przetasować siedem razy i przełożyć do siebie trzykrotnie.	To wasze dzieci?	Więc powiem prawdę. Ja jej nie cierpię!	A kiedy wyjedziemy?	A kota! A kota!	A miała miejsce Proszę, tędy, panowie, tędy, panie prokuratorze. Aby zeznanie było ważne, muszę je uczynić wobec właściwych czynników.	A pan skąd obecnie, jeśli spytać wolno?	A pański ładunek?	Ach, wodzu pozwól nam posłuchać z bliska tego szczerego śmiechu, o który dziś tak trudno.	Albo po prostu wejdziemy na wieżę	Ale cel waszej podróży?	Aleś zbielał!	Bardzo	Barney’u! Tutaj jest dziecko! Dziecko zupełnie same! W takim miejscu! Na miłość boską, kto ona?	Co on tam wie! Mnie słuchajta, bo ja mam rozum lepszy niż wy wszyscy...	Cosel! ale téj już na świecie niéma!	Czemuż by tak miało być? Przecież proboszcz przychodził i dawniej do mamy.	Cóż mogą powiedzieć?	Do jakich wód?	Dobrze mówi.	Dziecino, dziadziuś chce cię widzieć.	Głupiś! co mi do ciebie! Tyle mnie obchodzisz, co ten nagi żebrak nad nami!	Husary pana Czarnieckiego pod Żółtą Wodą starli. Teraz ja u Dońca z tymi, co zostali. Pan Czarniecki szczery żołnir, on u nas w niewoli, o niego komisarze prosili.	I hrabia Ralf, jego ojciec, był posłuszny.	Ja także	Jabym zabiła, jak psa, żeby tak z moim Antkiem zrobiła.	Jak można takie głupstwa mówić	Jakich drugich?	Jakim cudem mogę być panu winien siedemset franków?	Komu pisano, ten zgnije. Was tu prędzej ryby oszczypią.	Myślisz, że będzie nas śledzić?	Na rozkaz podprokuratora królewskiego?	Nic bardzo mi tu dobrze.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Oj źle, oj źle, zgubiony nasz „Kamienica”!	Ojciec, Córka rzekłem, tłumacząc tym moje przybycie.	On twierdzi, że Waldemar robi dobrze, przekraczając łańcuch sferowy, i że będzie szczęśliwy. Brochwicz ma swój wyłączny kult dla Rudeckiej.	Skądże ty wiesz, że wstydliwe części kobiet są takie tanie? Toć że w tym mieście jest siła poczciwych białychgłów i czystych dziewic.	Sto, do stu dziesięciu tysięcy rubli... Cokolwiek jednakże dostanę, tobie oddam, panie Stanisławie.	Svarbi naujiena niekas geriaus nežino nuo manęs. Reikėtų ką apmilsyt, didelis laikas. Tai vis apie tą jauną vaikiną kunigaikštį lietuvninkų, kurį mes pagriebėm jau bus dešimtis metų iš rankų motinos ir dėl be reikalo auginam. Aš jį išgelbėjau ir per mano rodą čia užaugo, kad iš jo savo laiku turėtum naudą, be kraujo praliejimo. Vaikiščius... Naujiena	Tai boba! nes aš apie ją girdėjau. Ją piktybė seniai į vyrą perdirbo. Tik tai vienok gailauja sūnaus.	Tak mi odpowiadasz? rozumiem, niestety!	Tek	Wstawaj pan! Wstawaj! Świetna pogoda, jedziemy!	Wy ze mną, nieprawdaż?	Zatem stoję przed Wielkim Trzynastym, przed moim panem i rozkazodawcą.	Zielono też, mój Jezu, zielono!	Zośka, ty wiesz, co on chce z tobą zrobić.	Żądała noża, który miała mi oddać za chwilę przez okienko we drzwiach
Nie patrz pan tak na mnie raczej zastanów się, czy nie mam racji? Wszakże ten człowiek ani razu w życiu nie działał przytomnie... Kiedy był subiektem, myślał o wynalazkach i o uniwersytecie; kiedy wszedł do uniwersytetu, zaczął bawić się polityką. Później zamiast robić pieniądze, został uczonym i wrócił tu tak goły, że gdyby nie Minclowa, umarłby z głodu... Nareszcie zaczął robić majątek, ale nie jako kupiec, tylko jako wielbiciel panny, która od wielu lat ma ustaloną reputację kokietki. Nie koniec na tym, już bowiem mając w ręku i pannę, i majątek, rzucił oboje, a dzisiaj co robi i gdzie jest?... Powiedz pan, jeżeliś mądry?... Półgłówek, skończony półgłówek! Czystej krwi polski romantyk, co to wiecznie szuka czegoś poza rzeczywistością...	Tak, przekuł, rzekł smutnie Bogusławski; poczciwemu księdzu nie przychodzi to łatwo, zwłaszcza gdy na coś takiego trafi, co się z sukienką jego nie godzi. Jak skoro uczucie górę bierze, a jakaż sztuka na scenie ostoi się bez niego? woła natychmiast: hola! i przerabiać chce, a w habit przebiera...	Oj, to źle! Trzeba, żeby był! Ale ja cościś słyszałam, że i był... tylko... niestały! Bo to ludziom gęby nie zatknąć. Gadali! A ja, owszem, dziwowałam się temu panu, że takiej ślicznej panienki nie wziął... i Jankowi za przykład stawiałam: „Nie bądź ty taki, synku! Jadwiśki swojej nie porzucaj!” A on jak ofuknie: „Ja nic Jadwiśce nie przyrzekał, a ten pan tej pannie przyrzekał i nie dotrzymał. A kiedy tak, to on jest prawie łajdak i do tego jeszcze głupi, bez oczów, bo panna śliczna i taka po nim teskliwatęskliwa (starop.)	Wszyscy jesteście tchórze i niedołędzy! Przecież nie możemy tego tak zostawić i pójść zajadać gruszki w sadzie albo bawić się w ciuciubabkę. Nie zasługujecie wcale na to, co was spotyka i od dziś wcale z wami nie mówię.	Czemu nie położyłeś się?	Po prostu nie może żyć ani działać, nie idealizując każdego najzwyczajniejszego uczucia, pragnienia lub czynu. Niezdolny jest wierzyć w swe pobudki, zanim nie przedzierzgnie ich w okruch jakiejś czarodziejskiej baśni. Coś mi się zdaje, iż ziemia mu nie wystarcza. Czy pani nie ma mi za złe mojej otwartości? Zresztą, bez względu na to, czy pani mi wybaczy, czy nie, jest to cząstka tej prawdy, która razi wrażliwość anglosaską, zaś w obecnej chwili nie wiem, czy byłbym zdolny liczyć się poważnie czy to z jego sposobem pojmowania rzeczy, czy chociażby nawet ze sposobem pojmowania ich przez panią.	Jeżeli nie wszczynaliśmy akcji widomej, to dlatego, że warunki były tego rodzaju, iż uniemożliwiały wszelki społeczny czyn. Lecz w stanie potencjalnym wszystko to leżało w naszych intencjach. Sprawa autonomii bezpośrednio wiąże się z rozstrzygnięciem tej zawikłanej sprawy parobczańskiej, rolnej i w ogóle robotniczej.	Książę pozwoli, ale czy się dowiedzą, wątpię. Posłuchajcie, waszmościowie: przychodzi mnie do głowy i drugi sposób, oto, abyśmy zamiast ludzi wysyłać albo języków łapać, sami poprzebierali się po chłopsku i ruszyli nie mieszkając.	Ależ pamiętam słowa pańskie: „musimy zająć się przyszłością tych dwojga dzieci, to jest Helenki i jej brata...”.	Panie de Villefort, niech się pan nie kłopocze Dzisiaj zyskałeś prawo do stawiania pytań.	Mości panie Zagłoba, doszło już do mnie, żeś waćpan, chociażeś nie poseł, chciał mnie niewinnego z sejmu rugować, ale ja to waćpanu po chrześcijańsku przebaczam i promocją, jeśli kiedy będzie trzeba, służyć nie omieszkam.	Ja jednak myślę, że profesor nie oczekuje od pani listu. W przeciwnym razie nie zapomniałby o adresie. Profesor nigdy o niczym nie zapomina.	Mój kochany, oszczędź mi chociaż o tej późnej godzinie nauk moralnych i nie próbuj roztrząsać mojego sumienia, którego w tym względzie nie mam. Biorę rzeczy tak, jak są, bez deklamacji i pozy, które ty tak bardzo lubisz. Nie robię z bagateli tragedii. To cała rzecz.	Byłoby to niepotrzebne ponieważ pan Morrel nie zna mego nazwiska. Niechże ten poczciwiec powie tylko, że jestem prokurentem firmy Thomson i French w Rzymie, z którą ojciec pani pozostaje w stosunkach handlowych.	Jak to? On nie wiedział, gdzie mnie szukać? Przecież byłam tak blisko!	Kto się zbliża?	Nazywam się...	A prawda! poznaję go po nosie, który mu spod hełmu sterczy. Dobrze, że przyłbice wyszły z mody, bo ten rycerz nie mógłby żadnej zamknąć; ale on i tak osobnej zbroi na nos potrzebuje.	Ja umarłabym ze strachu. Przecież zawołać nie mogłabym, bo obudziłby się i spadłby...	Nie.	A Pan Bóg ich tam wiedzieć raczy, czemu właściwie dać nie chcą! Ot, kaprysy matczyne i głupstwo wierutne. Panna piękna, ma jaki taki posag, młoda jeszcze, ich ród kiedyś tam coś znaczył w Rzeczypospolitej i zdaje im się, że kiedy córkę dadzą Nieczui, to całkiem upadną.	Powiesz czy nie, co cię za mucha ujadła, szkaradne dziecko?	Musiały wam się głupimi wydawać moje dzisiejsze popisy. Paplałem jak pensjonarka.	Zdaje się, że zapominacie, panie, o jej niskim pochodzeniu. Więzienie Tower jest tylko dla możnych.	Pięknie u Boga Ojca brat waści gospodarzył na tej wioszczynie, nie ma co mówić!	Przyjąłby albo nie przyjął. Zali można psubratom wierzyć, którzy Chrystusa nie wyznawają? odparł Powała.	Nie figle mi ta w głowie, nie ceckania!	Aha, to do miasta idziecie?	Kto łzami wita, z miłości kwita! Pozadawała pani moim na kochanie, czy co?.. bo ani moja stara, ani Jędruś nie mogą już żyć bez pani, Jędruś, idź se synku miedzą, tam, gdzie gapy siedzą; ja panią sprowadzę.	Dzień dobry panu. Jak się pan ma?	Nadszedł czas dobry! Sintrama nie ma. Kawalerowie z Ekeby zaczęli pracować. Skarb proboszcza brobijskiego znaleziono w dzwonnicy broeńskiej. Starczy na przywrócenie wspaniałości Ekeby i na chleb dla głodnych.	Tego nie wiem.	Aj! aj! ktoby to powiedział, żem to ja ją znała dziewczyną, dzieckiem, a matka jéj nawet była młodszą odemnie. Ot! dziś stara jak ja, a gorzéj słaba odemnie... To tobie cygan! to tobie kochanie!	Trzewiki, głównie trzewiki, w dość odległych jedna od drugiej chwilach przytomności, najczęściej bowiem robił po pijanemu awantury, gdzie się dało.	Nie, nie tak! Tyś tak różna od innych, tak dobra, łagodna, cierpliwa, rozsądna. Ty, Agnieszko, zawsze, we wszystkim masz rację.	W takim razie możesz przychodzić, a ja cię nauczę robót na drutach, jak robią to Szkoci, a właśnie teraz potrzebne są skarpetki	Alboż jedno przeciwi się drugiemu?	Znalazł się jednak!	Czy jedno lub drugie z nich nie uczyniło ci jakiego zwierzenia?	Pani! Niech pani ze mną do współki założy pensję... My tak jesteśmy dobrane... tak będziemy się kochały...	Ale jam nie przeczytała o niej, ona mi stanęła tam... (wskazała ręką drzwi)... jak groźba jakiejś strasznej żałoby...	Wiedziałem ja z góry, iż z niemcami sprawa nie będzie łatwa. Tylko głodem ich wziąć możemy.	Jakże to miło słyszeć! Jak miło...	A drzewiej, kiej jeszcze krowy pasałam tatusiowe, to baczę, że takie ze wsi wyganiali	To z jakiegoś romansu ordynarnego pisarza zjełczały pomysł. A gdybym ja tak o tym pańskim pomyśle zechciała powiedzieć komuś na zewnątrz, przypuśćmy: pierwszemu z brzegu komisarzowi policji?	Zgadła pani. Ogromnie się zmienił od tego czasu, kiedym go poznał u państwa. Był z nim jakiś Witowski, bardzo cudaczny człowieczek.	Lecz jakże przekonam cię, że jestem twój, i twój tylko na zawsze?	A, to już ich własna sprawa!	Co to takiego?	Mów, Wilhelm, wyjdę za ciebie za mąż w nagrodę	Czemu przypisać, że zastałem panią, stojącą na fotelu?	Muszę mieć poręczenie, i to, wie pan, na piśmie.	Niech tylko tu pan Babinicz nadciągnie! Otóż tak! Będę, umyślnie będę jeszcze bardziej Brauna bałamuciła, by całe prezydium pobuntował i z ludźmi, z końmi i z nami razem do pana Babinicza przeszedł.	No to co?	Moich krótkich sukien, lordzie Henryku, ona nie pamięta. Bardzo dobrze jednak przypominam sobie ją z Wiednia przed trzydziestu laty, była wówczas bardzo wydekoltowana.	Jutro? A no... hm... o której to?	To wszystko?	Ależ owszem to był Prosper, brat ogrodnika pani Bouilleboeuf...	O, przyjdzie z pewnością, skoro tylko posłyszy mój głos. Ale może odpędzono ją gdzieś daleko.	Zamach skrytobójczy na ministra!...	A dalekoż tam jeszcze do pana Benassis’a?	Może pan odejść. rzekła baronowa do pani de Vandenesse.	Tak, bardzo niedobrze, ojciec umarł i...	Panno Zofio Jak pani uważa tego, co był?	Gdybym była prawdziwie dobrą siostrą, mówiła­bym ci je od rana do wieczora...	Rzekliście do mogiły Niech was bogowie długo chowają	A zatem, moja panno, postanowiłaś mnie pogrążyć ostatecznie w ruinie?	Powiedzcie mnie...	Czego chcesz, mały?! Och, oczy wy moje i członki! Czego ty tu chcesz, czego? Och, goroo, goroo!	Czego chcesz, Julku?	Ja daję sto tysięcy	Pamiętam! Wszak ty byłeś u nas w sali w moje urodziny!	Całe pół roku i dwadzieścia i trzy dni... dobrzem liczył...	Czy imię jéj Anna?	Ze mną koniec koniec, koniec...	Jeździł pan?... Hola!... Niech pan zaczeka z opowiadaniem, zaraz tam przyjdę.	Absolutnie nic.	Cześć, wuju. Ucałowanie rączek dla cioci.	I cóż dalej?...	I taki zgrabny!	Zapewne dla zbieracza starych legend i baśni.	A Jędrkowa Kasia?	Czegóż oni zmarźli?	Dzień dobry, droga córko.	Ej, Żydzie, walnę cię!	Felton!.. jestem ocalona!	Flirt badać, przepytywać, prowadzić śledztwo.?	I wówczas?	Jestem w Aszuan.	Kto?	Lubi wspaniałość?	My tobie braćmi!...	Najf.	O juk medžiai stovi, tik mes važiuojame. Taip pat ir su saule: mes nejaučiame žemės sukimosi, ir mums rodosi, kad tai saulė eina, o mes stovime ant vietos.	Plagiplagi (daw.)	Sprawiedliwość	Sveiki drūti, pons Vincentai!	Z jakiej racji?	Zapomnieliśmy.	Žinau tai ant Vincų Vinco jis pakėlė prabaščių.
Rozumiem was wszystkich! Biedak w waszym otoczeniu musi się sam o siebie troszczyć. Powtarzam, iż nie dbacie o ludzi, którzy wam służą. Niech pan spojrzy na mnie! Po tylu latach znalazłem się nagle w położeniu psa, który warczy tam, na dworze, nie mając ani budy, ani bodaj ogryzionej kości w zębach. Caramba! Oczywiście nie przypuszczam, żeby pan miał natychmiast wydać mnie w ręce Sotilla. To nie o to chodzi. To chodzi o to, że jestem niczym. Tak nagle! Niczym dla ludzi	Nie, pójdę z panią; spóźnię się tylko na obiad, ale to nic nie szkodzi; matka moja nie będzie niespokojna o mnie, bo zdarza się czasem, że zatrzymują mię w maga­zynie dłużej niż zwykle, gdy pilna jest robota. Zresztą i Emilki dawno już nie widziałam; pójdziemy razem.	O, nie, musisz pani być świadkiem, jak płaci zdrajcom kobieta samodzielna... Jeżeli po tym, co mu powiem, ten człowiek przeżyje do jutra, będę miała dowód, że jest łotrem, którego nie powinnam zaszczycać nawet moją pogardą.	Można by w nie zmieścić dwie wyprawy i jeszcze by się coś miejsca zostało Pani niezawodnie innego jesteś zdania i nie dziwię się temu. Wzrosłaś w atmosferze zbytku i nie masz pojęcia o przestawaniu na małym	Cyt, cyt, kuzynie, nie tak głośno, nie budźmy nikogo. Oto oszczędności biednej dziewczyny, której nie trzeba niczego. Karolu, przyjmij je. Dziś rano nie wiedziałam, co to są pieniądze; ty mnie tego nauczyłeś; to tylko środek, nic więcej. Kuzyn to prawie brat; możesz pożyczyć od swojej siostry.	Ale nie w pańskich majątkach tu są gościńce pruskie. Każda boczna droga przypomina szosę. Wjechać na granicę pańskich gruntów, to jakby się wjechało od razu z Australii do Europy. Chłopstwo pan już także przyuczył do tego.	Ależ one są w doniczce, to nie są cięte kwiaty	Oj, to! oj, to! Przyschło już niemało krwi szwedzkiej na moich rękach i jeszcze niemało przyschnie... Niewielu już tych starych żołnierzy żyje, którzy mnie pod Puckiem i pod Trzcianą pamiętają; ale ci, którzy dotąd żyją, nigdy nie zapomną.	Ja też dziś nic nie żądam. Pytam się tylko, czy nie uważa pani za obrazę dla siebie tego, że ja myślę o pani, nic	Nie mam już oczu na te powaby.	Daj pan chojrakowi trzy blaty w garść, to mu zrobi sąd. Porządny adwokat tego nie weźmie, bo mu nie warto, a pokątny jeszcze ci kapotę zedrze.	Czemuście się za mury nie schronili, w sile nie będąc?	Wiedzieliśmy to przed wyjazdem profesora, i jeśli nic więcej mu nie grozi, to mam nadzieję, że zobaczymy go w dobrem zdrowiu.	Ale są, są! U nas w biurze jest dużo moich kolegów w gorszych położeniach. Żona i dzieci może nieraz myślą, że ja czegoś dla nich nie chcę uczynić, a tymczasem ja nie mogę. Poza tym... gdy Bóg pozwoli... chłopcy wyjdą na ludzi... dla Pity może się jakiś mąż znajdzie... a ja z żoną cicho i skromnie dokołaczemy się do końca życia.	Nie nazywaj mnie panem. A możeś ty go nie chciała?... Nawet nie całowaliście się?	Jak w wodę wpadli! Prawdopodobnie więcej się nie pokażą, musieli zbiedz za granicę... Oto com przeszła...	Religia, TajemnicaTajemnica jest istotą metafizyki Jedynie u nas tajemnica została uszanowana i wywyższona, i to nie w symbolach, ale w rzeczywistości bezpośrednio danej.	A dlaczego nie kręci? Bo nie chce robić takich filmów, jakich my potrzebujemy.	Nie rozumiem cię, Belciu...	Nie wiem.	Nie, nie wiedziałem.	Nie.	„Tfu! wolę, żem temu pachołkowi nijakiej krzywdy nie uczynił.”	Mój drogi Bazyli cóż takiego powiedziałeś? Tylko tyle, że nazbyt mnie podziwiałeś. To nawet nie jest pochlebstwem.	A to, że muchy tak są łase na te smakołyki, iż rade by tam przysiadały i składały swoje plugastwa, i oto całe piękne dzieło byłoby zepsute i pokalane. Ale oto, jakby na to można zaradzić: trzeba by je pilnie opędzać pięknymi lisimi ogonami albo też tęgimi byczymi chwostami. I w tym przedmiocie, skoro oto mamy wracać na wieczerzę, pragnę wam opowiedzieć piękny przykład, jaki podaje Frater de cornibus, libro de Compotationibus mendicantium:	A niech Bóg broni! Wie pan dobrze, że skoro wuj pański, pan Polikarp Morrel służył pod tamtym i do tej pory nie tai swoich sympatii, pana również posądzają o przychylność dla Napoleona. Czyż mógłbym narażać Edmunda i zarazem pana? Są rzeczy, które winniśmy z całą szczerością wyznawać naszym zwierzchnikom, ale z którymi musimy się kryć przed obcymi.	Ja panu powiem, kto te wszystkie cuda nocne do­konywa: biedny, chory człowiek... Zaś koniec koniec będzie zwykły: Osta­teczny zanik hamujących czynności woli niech się cieszą kochanki! tu już śmierć zęby wytrzeszcza!... I to w najlepszym razie	Nawet na mnie nie spojrzał. U rufy tkwiła na wodzie łódź, już od chwili, gdy spuściliśmy kotwicę po południu. Rzucił za burtę niedopałek cygara.	Panie Borowicz, tak nie można. Niech pan wezwie klienta i objaśni mu braki. Tu widoczna jest nieświadomość przepisów. Nie możemy wpadać w biurokrację.	Oj, pożałuję ja, dziecko, pożałuję, ale kto mnie starej pożałuje? Oj, Stasiek! O, rany boskie Chrystusowe... Rozerwie cię na kawałeczki, rozsadzi cię na proch, nawet grobu nie będziesz miał na tej ziemi...	Czy one tobie nic złego nie powiedziały?	Widziéć nie chcę, nie chcę ani ich, ani jego: precz... precz.	Zobaczymy, jak to tam będzie na tym pikniku. A teraz trzeba już jechać...	Blaga, przyjacielu! Detektyw Sefton powiedział mi to.	Hm! poważną masz kochankę! Ale wiész, sprobuj wielożeństwa, pozostań wierny pracy, a par dessus le marché, zakochaj się w jakim ładnym buziaczku. Ale à propos zakochania i buziaczków mam zapytać cię o rzecz wielkiéj wagi. Bywają u was niekiedy dziwne nazwiska. Macie naprzykład Komara, Mola, Żabę, Koziełła. Czyś nie słyszał kiedy o nazwisku: Kameleon?	Jak to: w danym wypadku?	Jak to?	Nie widzę, co masz w ręku	Nie śmiałem tego powiedzieć	Nie żartuj z rzeczy świętych, mój drogi.	Otóż nie... Pięć i trzy czwarte... Już pan zapomniał!...	A, to co innego! Mam nadzieję, że się dogadamy.	Albo to starzy wieczni!	Babciu! co to babuni!	O Boże! Czy nie mogę uciec z tego domu?	Tak, masz pan słuszność Ja tylko powinnam do niego napisać i jestem pewna, że mi uwierzy, gdyż wyznam mu szczerze całą prawdę.	Słyszałem, że masz mi pan zadać pytanie. Cóż to takiego?	Ba, skoro to było u Gilberta, to jest prawdopodobnie jeden z waszych przodków	Po hebrajsku? Przyjdzie panu, panie młody, jeszcze trochę poczekać, zanim mój krewniak nauczy się czytać listy po hebrajsku. Obawiam się, że to potrwa bardzo, bardzo długo...	Możemy iść zaraz do domu. I tak mi humor zepsułeś.	Jakowyż to pan młody?	Pani zanadto zajęta jest osobą swego szefa i dlatego przegapia robotę.	To pan będzie blisko!	Z pewnością, gdyż to, co zrobiła, jest następstwem planu, ułożonego pomiędzy wami, piekielnego planu.	Bo ja doktora kocham Ja kocham doktora Ja tobie, słuchaj doktor, wyspowiadałem się jak histeryczka księdzu: z detalami... Ja tobie bramę do mego serca otworzyłem. A potem każę ci wleźć głębiej. Ja... O Jezusie Mario!... Weź mnie pod ramię i prowadź!... Czarnej kawy za­funduj... Nie	Ehe, to dlatego tak cię trudno we wsi napotkać?	Szepcą o tym, a więc to prawda?	Dokąd?... Do młyna?	Może byśmy pojechali zaraz z cmentarza na kolej, co?	Na podziękowanie...	Nieco później, o wpół do ósmej.	Będzie z piętnaście mil stąd Na brzegu Saladilli, w tym miejscu, gdzie budują wielką cukrownię i osadę przy niej. Tam teraz mieszka pan inżynier, wszyscy wiedzą o tym, a byleś tęgo nogi zbierał, będziesz tam w kilka godzin.	Przekleństwo im, przekleństwo tobie! jeżeli lud swój do złego prowadzisz!	Zadufana w sobie, jakby już na całej gospodarce Borynów siedziała	Może się ożenił i święci miodowy miesiąc.	Powiedz mi przynajmniej, co zawiera ten bilet?	Naturalnie. Ale cóż, kiedy tak już zgłupiał...	Właściciel zamku tam za górą; przyjeżdża tu tylko dla polowania.	A gdzie król?	Biedny ze mnie anioł ale wierny.	A tatuś wie, dlaczego ja tak muszę zrobić?...	No, więc cóż z tego? Wszyscy śmierdzicie.	Och, tak. O czym innym! Dobrze?	Coś tam widział?	Zależy i ode mnie, lecz tym samym pan wygrywa	Czy takie są rozkazy?	Dobrze!	Jeżeli jest ona zbrodniarką, zostanie ukarana.	Mam ranę w biodrze od kuli...	Myślał pan opuścić nas?	Nalej pan	Och, jest i Tołstoj w miniaturzeTołstoj w miniaturze szydziła.	Odbiegasz od przedmiotu.	Panie Józku, pan wymyśla niestworzone rzeczy!	Wierzę ci, że będziesz mnie kochał zawsze.	„Panie, niech pan zwiąże mu nogi” „Chcę go udusić”.	A Vicus Patricius?	Chcesz abym cię zaangażował?	Chodź prędzej. Wiatr idzie.	Co robić?	Czy zastałam pana?	Dopiero przed godziną zostałem zwolniony z aresztu sądu dywizyjnego.	Hej, ludyludy (ukr.)	Jednak dziadek Maciej cenił i pojmował miłość i moja babka również.	Jesteście gotowi?	Musi dużo sztuk umieć.	Poznałeś mnie po śladach stóp?	Przeciwnie, jestem ci wdzięczny.	Spałam z Jareckim.	Śmiech, Szlachcic, Honor, Broń, Walka rzecze
Mości komisarzu proszę trzymać język za zębami i nie rozszerzać się nad moim nazwiskiem lub przydomkiem. Imię mam Gines, nie Ginesillo, a Pasamonte, nie Parapilla, mojego rodu jest mianem. Niech każdy baczy na siebie, zamiast na drugich, a skoro się dobrze obejrzy, znajdzie niezawodnie dosyć do potępienia w sobie.	Mój synu na cóż nam słów? Ale czy ta mała pukawka nie jest rozkoszna? Wszystkie sześć nabojów wyjdzie od jednego pociągnienia. Nosi się ten rewolwer na piersiach przy samym ciele; tam nie zardzewieje. Nie kładź go nigdy gdzie indziej, a da Bóg, zabijesz nim kiedyś człowieka.	Tylko niech pani nie bierze tego do serca więcej odemnie. Stało się, co się miało stać. Ot, przyjechałem tu, stoję przed panią, nie strzeliłem sobie w łeb i nie myślę tego robić, ale swoją drogą, com dostał kosza, tom dostał.	O, zmęczyły mnie już, nie mogłam już dziś po prostu znieść, aby mnie nadal nudziły. A przy tym byłam troszkę nie w humorze. Napisałam w ubiegłym tygodniu do Olesia i Alfonsa. Listy te włożyłam do kopert i zaadresowałam, ale nie zalepiłam. Tego wieczora zdarzyło się coś zabawnego, a raczej Oleś będzie to uważał za zabawne, ale Alfons najprawdopodobniej nie. Śpieszyłam się, więc wyjęłam z koperty list Olesia i dopisałam postskriptum. Następnie odniosłam oba listy na pocztę. Dziś rano otrzymałam odpowiedź od Alfonsa. Panienki, dopisałam to postskriptum w jego liście i Alfons był wściekły. Oczywiście udobrucha się ale zepsuło mi to nastrój. Postanowiłam więc przyjść do was, żeby odzyskać humor. Po otwarciu sezonu piłki nożnej nie będę już miała żadnej niedzieli wolnego popołudnia. Ubóstwiam piłkę nożną. Sprawiłam sobie piękną czapkę i switerswiter	To ja o niczym nie wiedziałem! Niech mnie usieką, jeślim wiedział! Szlachcic, Pozycja społecznaA przyznaję, że ta bosa szlachetczyzna jakoś mi nie idzie do głowy. U nas: kto chłop, to chłop, a szlachta wszystko familianci, którzy po dwóch na jedną kobyłę nie siadają... Dalibóg, że takim szerepetkomszerepetka	O... będę Go prosił... będę Go prosił... Nie mam nic przeciwko temu, żeby Go prosić. Drogi Boże, żal mi bardzo, że byłem dzisiaj taki niegrzeczny, i będę się starał być zawsze w niedzielę dobrym, i proszę, wybacz mi! No, Aniu?	Bynajmniej Chcę tylko, by pan wiedział prawdę. Mojego uczucia do Tomka zapewne nie da się nazwać miłością. Kochać można tylko raz w życiu, tak ja myślę, a pan wie, że... Ale to nie należy do sprawy. Otóż, gdy przekonałam się, że drugi raz nie pokocham, że własnego szczęścia nie zdobędę, zapragnęłam przynajmniej dać szczęście komuś, komuś, kto jest tego wart...	To już widzę jako na dłoni, że on do Krzysi chciał. Patrzże waćpan! Wiedziałam, że lubił ją bardzo i kompanii jej rad szukał, ale żeby się tak w niej zapamiętał, to mi nie przyszło do głowy.	Nie pani, odparła ośmielając się dziewczynka, mama mówi że na doktora pieniędzy niema.	Doprawdy?... Chcę, ażeby nikt z orszaku nie niepokoił się o mnie, ile razy wyjdę na przechadzkę.	Nazywał się Rui Perez de Viedma, a pochodził z jakiegoś miasta w górach Leonu. Opowiadał mi dziwne rzeczy, co mu się wydarzyły z ojcem i braćmi, tak dziwne, że gdyby mi to kto inny mówił, to bym tę historię policzył do bajek, które baby plotą przy kądzieli. Mówił mi, że ojciec jego, bojąc się, żeby nie roztrwonił fortuny, bo był człowiekiem bardzo szczodrego serca, rozdzielił ją między trzech jego braci i niego, dając im rady godne Katona. Towarzysz mój obrał sobie zawód wojskowy i w krótkim czasie tak się w nim odznaczył, że własną zasługą i męstwem jedynie doszedł do stopnia kapitana piechoty, a pierwszy wakans na regimentarstwo patrzył już na niego. Ale w tej właśnie stanowczej dla siebie chwili, kiedy najwięcej sobie szczęścia rokował, ono najstraszniej odwróciło się od niego. Krótko mówiąc, stracił całą karierę razem z wolnością w pamiętny dzień bitwy pod Lepanto, gdzie tylu niewolników wolność odzyskało. Ja zostałem jeńcem pod Goulette i potem po różnych kolejach znaleźliśmy się razem u jednego pana w Konstantynopolu. Stamtąd on poszedł do Algieru, gdzie przechodził przygody tak zadziwiające i tak niesłychane, że doprawdy cudownymi można by je nazwać.	Istotnie A ja nie doznałbym przykrych obaw, które mi sprawiła pańska rana. Przeszedłem z tego powodu, przysięgam panu, bardzo ciężkie godziny i dziś jeszcze pańska bladość jest dla mnie bolesnym wyrzutem. Nie gniewa się pan już na mnie?	Nie, tylko z większym rozpędem idzie do końca. Szwagierkowie go dogryzą, bo wystąpili urzędownie o uregulowanie działów po matce.	Ano, jakem rzekła... okropności; ale nie dziwota, gdy ludzie sami na siebie nieszczęście sprowadzają, to ono i przychodzi, a jakże. Ino za co ja niewinna pokutuję, to ani mój stróż anioł tego nie wie.	Hiszpanja jest jej ojczyzną rzecz prosta, że kocha Hiszpanów, jako dzieci jednej z nią ziemi. Co do drugiego zarzutu, jaki jej robicie, słyszałem, że ona kocha nie Anglików, tylko jednego Anglika.	Ależ mieszkańcy Chłodnych Legowisk nie żyją w norach!	Ja i za godzinę nie ręczę.	Ja również nie powożę. Tego sportu nie uprawiam Ale może moja sąsiadka i pan Wilhelm?...	Nie lękaj się pojechała za księciem...	O tym testamencie i ja wiedziałem alem w pierwszej chwili nie uważał go za niezwalczone impedimentumimpedimentum (łac.)	Pokłon i wam, panie choć wolałbym nie w tak ciężkiej przygodzie uczynić z wami znajomość.	Ruszcie się. Dalej go! Sam nie dam rady.	A co ręczy, że pieniądze straciwszy, nie wróci? zapytał Poręba, jabym to paskustwo zdeptał... ale plugawa rzecz...	Ha, to mówmy o tak nazywanej płci pięknej, kiedy już nie mamy zabawniejszego tematu.	A cóż? Na takich, na jakich pracują wszystkie te panie, czterdzieści groszy na dzień. Dziesięć godzin roboty.	Ho! ho!... Widzę, dostojny naczelniku policji, że około ciebie zaczynają skupiać się najwyższe tajemnice państwa. Pozwól jednak, że dopóty nie uwierzę w owego Lykona, dopóki go sam nie zobaczę...	Nie rozumiem, o co pan się mnie pyta	Nie znałem ja tej słodkiej panny ale wolałbym, żeby mnie samego nieszczęście pościgło.	Nie, nie to wcale zbyteczne. To przystało nam legistom, którzy mamy paragraf de Ventre inspiciendode Ventre inspiciendo (łac.)	To czemuż się pan nie żeni?	Mości panowie bracia!... Widzieliście, jako dwóch pludraków przyjechało w złocistej karecie. Wiedzą oni, że nie z Radziwiłłem to igrać. Będą za nim po komnatach chodzić i w łokcie go całować, by im dał pokój. Ale książę, mości panowie, od którego z narady wracam, upewnił mnie imieniem całej Litwy, że nic z paktów, nic z pergaminów, jeno wojna i wojna!	Dopięła mama swego, więc cóż jeszcze?	Ach, panie! kiedy trafi się dobra niedziela, to jakbyś pan był na balu w resursie: zjeżdża się po kilkadziesiąt osób. A nawet dziś powinni byśmy znaleźć grono stałych gości. No, przede wszystkim bawi tam moja narzeczona. Dalej	Jak na kardynała, to niezbyt zręczne sidła...	Spojrzał na mnie uważnie.	Tak jest a dowód najlepszy, iż to prawda, mamy tuż przed oczyma. Purun Das utykał na jedną nogę, albowiem przetrącono mu ją podczas znanej dobrze awantury, kiedy to ludność spaliła lichwiarskie jego księgi i poturbowała go srodze. Otóż tygrys, o którym mówię, kuleje również na jedną nogę, co widać z nierównych jego śladów.	Wierzę pani, ale czy wolno zapytać z czego?	Zapewne; to téż przebaczanie sobie wzajemne i poszanowanie opinii każdéj jednostki, jest najpożądańszym, a zarazem najtrudniejszym do osiągnięcia szczytem rozumu ludzkiego.	Płynie we mnie królewska krew. I za co tak cierpię? Musiałem się pojedynkować, bo mnie obrazili. Musiałem zwymyślać generała. I cóż ja takiego powiedziałem: że „ostatni dureń”. No, bo dureń. No, powiedz, najdroższy kuzynie	Do Gibraltaru.	Niechże go kule biją! Na Boga! Mości panowie! Patrzcie!	Niekoniecznie ale pamięć moja jest skłonna do zapominania.	Po katastrofie motocyklowej do dwojga ciężko rannych.	Zaliczka na poczet moich dochodów? O, kochany ojcze!	Co się okazało? Okazało się, że jest to bezwartościowy szmelc, śmiecie, próchno!... Oto, co się okazało...	Myślałam, że już niepotrzebny	Naprawdę bardzo jestem pani wdzięczny za ten dowód... za łaskawe... za tak miły sąd o mnie.	A Bożeż ty mój! Takiego człowieka! To pani chyba będzie tą doktorką, co to z nim razem leczy?	Jak to? Więc ci nasi goście to mają być posłowie moralności, sprawiedliwi mściciele, wysłańcy Boga? To zaiste oryginalny punkt widzenia. Jak by im to pochlebiło, gdyby mogli cię słyszeć!	Ale waszmość pani miałaś i rodzoną córkę?	Ależ to młoda kobiéta!	Co ci to?	Dokąd idziesz? Jesteś już zdrowy, co?	I tak go mamy, choć tyle ran...	Pedziałam, że jezdem głodno.	Tak się cieszę że nareszcie wróciłeś...	To i dobrze.	To prawda. I o tym czytałem, ale to są anarchiści.	To samo mówimy my	To właśnie z rynku wedle dworu trzeba przejeżdżać. Rynek zostanie za nami.	Wszystko?	A Szyller?...	A rozmawia z tobą?	A tu ani się zbliżyć, ani pogadać, ani oczu napaść.	A ty byłeś mniej przezorny?	Aa! a!	Ale?...	Bo oni dlatego właśnie mają, skąd by inaczej je wzięli!	Chcesz pan zostać sam z panem de Villefort?	Chcesz się pan dowiedzieć?	Co za grzech?	Czekajcie niespieszcie... Niżeli ja wasze usługi przyjmę, lepiej was chcę poznać.	Czemu brat Jan ma tak piękny nochal?	Czyżby ludzie, za którymi podążamy?	Dlaczego?	Exemplumexemplum (łac.)	Górę Pan Bóg stworzył	Hale, bałabym się ta...	Handel Ożeniłeś się?	Ho, ho! sezon się zaczyna gorący	Ja też je posiadam oto jest.	Jaka?	Niebezpieczeństwo, Śmierć, Tłum zauważyłem niedbale.	O, temu mogłyby być rade nawet małpy, które nam kradną pomarańcze. He, he, he!	Podobno jakiś lekarz?	Poprzednio umywszy ją	Przynajmniej spodziewam się tego.	Płaszcz ten przypomina mi trochę paliumpalium tripudiatripudia (łac.)	Słaby z pana prorok.	Tak niepospolita! Gdzież ją pan widuje?	Tak rzekł książe.	Tym lepiej! Walka będzie wyrównana!	Wiem, co zrobię urządzę w stolicy Bum-Druma telegraf bez drutu. Wtedy będzie łatwo załatwiać z nimi wszystkie interesy, bo jeździć ciągle tak daleko jest trudno.	Wodą?! Wodą będą rozgrzewać kotły parowców i lokomotyw, wodą grzać wodę?!...	Wąż.	Z czego ty się śmiejesz, stary idioto?	Zakazuje się panu chcieć tego.	Zapewne.	Żeby każde dziecko miało swój samochód.	Żegnam pana.
Nędza Gdybyż to była nę­dza tylko i tylko dla mnie, i taka jeszcze, na którą żadnej już rady nie ma na ziemi! O, wierzaj mi, panie, że potrafiłabym cierpieć odważnie, żyć bez żebraniny i umrzeć bez skargi! Ale nie jestem sama, jestem matką! Gdybym nie miała serca macierzyńskiego, które kocha, słyszałabym w sobie głos sumienia, które obowiązek przypomina; gdybym nie miała sumienia, które kocha, słyszałabym głos serca. Mam jedno i drugie, panie! Rozpacz mię ogar­nia, gdy patrzę na wychudłą twarz mego dziecka, gdy myślę o jego przyszłości, ale gdy wspomnę, iż dotąd nic dlań uczynić nie potrafiłam, wstyd mi taki, że pragnęła­bym co chwilę upaść na ziemię i głową tarzać się w pyle! Boć przecie są ludzie ubodzy, którzy siebie i dzieci swe dźwigają z niedoli, dlaczegóż ja uczynić tego nie mogę? O panie! Bieda, Kobieta, MatkaBieda ciężką jest do przeniesieniado przeniesienia (daw.) o, to męczarnia taka, dla której jedna jest tylko nazwa: życie ubogiej kobiety!	A nie ma wśród was żadnego mężczyzny? Bo tymi drzwiami tylko białogłowy mogą wchodzić. Nie macie mężów, braci...	Otóż i nie na dobre. Już ja taki co wiem to wiem. Dość, że to jemu nie pierwszyzna awanturę zrobić. A potem mu i nieraz ciężko było w życiu i wzdychał i kawęczał: ale zrobionego nie odrobić. Co się stało, odstać się nie może.	Niech się pan prezes nie gniewa, ale ja nigdy nie uwierzę, żeby Nina puszczała się z każdym.	...uległa jedynie prośbom i namowom moim Ja to błagałem ją o tajemnicę, czego obecnie wybaczyć sobie nie mogę.	A ty jesteś babą, babą nikczemną, głupią i zbestwioną. A! tchórzysz! Więc dobrze, jeżeli nie jedziesz natychmiast, każę cię z rozkazu królowej aresztować i wpakować do Bastylji, której się tak lękasz.	Czy to nie za słodkie, jak na wino?	Cóż to, Heidi? Co mówisz? Dlaczego się nie modlisz, dziecko?	Gdyby nam był koniecznie potrzebny, odparła Laura, prosilibyśmy o pomoc; ale tak jak stoją sprawy nasze, ja się podejmuję im wydołać... Wreszcie, możemy napisać później, dodała, nie chcąc zbyt stanowczo odpychać ofiary, Laura, chociaż najmocniej postanowiła, niedopuścić Honoremu tej podróży. Teraz, niepowinien jechać... mielibyśmy to na sumieniu.	Jak ty wyglądasz! Jezus, Marya! lepszych do trumny kładą! Mizerna, żółta, opalona, oczy czerwone, ręce, aż czarne... Wstyd, żal, zgryzota! Serce kraje się od patrzania na ciebie! Młodości po tobie nie znać...	Ostatnimi czasy coraz więcej słyszało się o zamiarze podwyższenia ceł. I przeszłoby to, murowane. Bilans handlowy leci na łeb na szyję. Otóż teraz rząd, licząc na tak zwaną akcję społeczną, na tę całą Ligę, będzie siedział co najmniej przez pół roku cicho i ceł nie podwyższy.	Ano, niech wasza wielmożność osądzi: stałem za krzesłem pana Firleja i miłościwa pani dwa razy do mnie przemówiła, bym mu coś tam podał. Nalewałem piwa królowi jegomości, gdy pił zdrowie swego imiennika, i umyślnie przelałem wierzchem, a miłościwy pan odwrócił głowę i połajał: „Uważaj, co robisz!” A gdym z oślej wyprawy powrócił, znowu skoczyłem na to samo miejsce i ani drgnąłem już do końca wieczerzy. Zali dobrych mam świadków? Sam król i królowa!	Czyliż nie widzi pani jego bukietu i jej spojrzeń?... Sapristi! takiego bukietu jeszcze nie było na naszej kolei...	Nie, słowo panu daję, że mnie to nie nudzi.	Niech go jegomość nie konfunduje Dzięki Bogu, że jego biednego co cieszy! Siądź kochanieńki przy kominku! Ogrzej się! Nie frasuj! Zaraz cię ugoszczę, jak mogę.	Gdzież tam! Już próbowałem ją podnieść. Nawet się dotknąć nie da, zaraz szaleje.	Ha! i temu nie radzę się spotykać ze mną!!	I ja też wojowałem trochę, ale nie łaziłem po urwiskach, moi panowie!	Jeśli nie trafi na kpa, to będzie rozkazy spełniał.	No, żegnam pana, panie Maruszewicz. Niech tylko panu nie przyjdzie koncept podpisać kiedy mego nazwiska, bo wówczas... Rozumie pan?	Ale to stosunków naszych nie rozerwie, dziecko moje, owszem, ściślejszymi i łatwiejszymi je uczyni, chciej to zrozumieć.	Nie nauczysz się praktycznego zastosowania tych nauk, ale zasad jak najbardziej; nauczyć się a umieć, są to rzeczy zupełnie różne; są mędrkowie i mędrcy	Coś w tym nie ma sensu?...	E, nie ma żadnych włoskich bandytów	Mocy ty żadnej nad nią nie masz.	My go, i nie widziawszy, kochamy!... A koronę zali zawsze ma na głowie?	Nie byłem, bom czasu nie miał. Kto tam przed szturmem ma głowę do czegokolwiek?	Nie dziwota, żeś go nie poznała, bo wyrósł. Ale może starego Maćka z Bogdańca poznasz?	Tak nie wiedział już wtedy, co robi.	Uważasz pan Słowo daję, on ma się już za kapitana.	Cóż? czy jeszcze pytać trzeba? Czy się to żywi co szkodliwe?	Doprawdy, żal mi... że... że... A może by to miejsce buchaltera... Widzi szanowny prezes, ja bardzo potrzebuję... obznajmienia się z buchalterią...	Ej! to się tylko tak zdaje... przed ślubem, a potem samo przyzwyczajenie miarkuje zbytek czułości.	Jak to?... Teraz?... Ależ ja tańczę mazura, panie Hirszgold...	Michale! pomyśl, co by to było za potomstwo!	Niechże pani pozwoli, rzekł grzecznie czapkę zdejmując ten co jasełka pokazywał, przecie i sami popatrzycie się i zabawicie, a nam jaki grosz dacie zarobić	Osły czy konie, mniejsza z tym W każdym razie jest to siła pociągowa, jakby powiedział pan Smith, a zatem należy je schwytać!	Po drugiej, ale z dala, bardzo z dala A prócz rycerzy na koniach jest moc pieszych w blachach i z ogromnie długimi dzidami. A prowadzą takie wielkie skrzynki, a te skrzynki mają takie długie gardziele, a jak podsypią jakiś czarny proszek i podpalą, to z onych gardzieli wylatują wielkie okrągłe kamienie. I dym także, i ogień. A śmierdzi tak, że w gardle drapie i w nosie kręci	Sądzisz więc pan, że...	Otóż daruje pani, ale w tym wypadku przyznaję słuszność profesorowi. Wedle zasady naturalnego uwarstwienia przedmiotów, każda rzecz znajduje się tam, gdzie jej się używało, czyli w miejscu najwłaściwszym. Nadto przedmioty więcej używane na wierzchu, rzadziej	Właśnie, właśnie! I cóż z tego? Brutal? Tak! To jest typ nowoczesnego mężczyzny! To jest silny człowiek! Zwycięzca! Zdobywca życia!!... Po cóż mi zawsze wmawiasz, że jestem stuprocentową kobietą? Uwierzyłam ci i teraz, kiedy spotykam na swej drodze stuprocentowego mężczyznę...	A Grossmutter jak się ma?	A jakże, wczoraj wieczorem, kiedy obaj zderzyli się łódkami, słyszałem, jak Penna nazwano hreczkosiejem. Czy stryj Salters jest farmerem?	A pobożność! czy państwo zapominacie o niej! z oburzeniem zawołała Apolonja.	Ależ, jaśnie panie...	Chce też ją sobie skrócić i jechać morzem do Souakimu.	Czy pani chce uwolnić ją od odpowiedzialności?	Dam dziesięć Ale co dostanę za moją pracę?...	Jaśnie oświecony panie jest to wypisany dzień przybycia twojego na wyspę: „Dziś dnia tego i tego miesiąca, roku etc., możny Don Sancho Pansa, objął rządy tej wyspy; oby władza jego długo i pomyślnie trwała!”	Jeśli zaś oddam mu ją niezupełnie taką, jaką wziąłem, to będzie i zemsty początek.	Może się zmienić.	No, jeżeli tak, to rzecz jest całkiem jasna	Oswoił się ze śmiercią. Skazano go rzeczywiście na osiem lat więzienia. Wysłuchał poważnie i spokojnie wyroku. Stał przy otwartem oknie na drugiem piętrze, bo było strasznie parno	Pan ma dziwny sposób stawiania kwestii	Pański brat, inżynier, jeździł za zarobkiem jeszcze dalej	Pięknie powiedziane, panie Cyrusie Ale zdaje mi się, że znajdziemy tego dżentelmena dopiero wtedy, kiedy on sam tego zechce.	Proroctwo nawiązanie do starożytnej teorii humorów, spisanej przez Hipokratesa, według której zdrowie człowieka zależy od równowagi w organizmie czterech humorów: krwi, śluzu (flegmy), żółci żółtej (cholerycznej) i czarnej (melancholicznej). zaćmiony, ale dziś mam wąsy siwe i eksperiencjęeksperiencja (łac.)	Słuchajcie no, Szwejku, jak jest z tymi konserwami? Czy to w porządku?	Wariował za nią!	Widzi mi się, żeś pijany abo ci się w głowie popsuło	Więc książę rychło nadciągnie?	Wszystko jedno chyba, skoro pan pełni obie służby.	A listy dzieci?	A moje zabawki?	A tutkitutki (ukr. dial.)	A?!...	Ach tak! Hm... tak, pewnego wieczora widziałem coś podobnego.	Ale cóż pilnego?	Ale...	Brat Konrad słuszność ma	Będę grzeczny, ale czy będzie mnie kładła co wieczór do łóżka, Aniu?	Chętnie	Cichaj, rycerzyku! Łebek, ośreniałyośreniały	Cóż? Miszugener trochę?	Do króla?	Dusza starodrzewu Twój ojciec, Halszko, musi bardzo kochać przyrodę?	Heniek Orlik dzwonił?	Ja?... ha! dokąd?	Jak każesz, kuzynko.	Książę Bogusław.	Lepiej pić herbatę niż wino i wódkę	Ma, proszę pana, z pięćdziesiątkę.	Moja mamusia aktorką.	Musiałem wcześniej wyjść i bardzo żałowałem tego.	Na miłość boską, co tobie?	Nareszcie zrobiliśmy układ z wielbicielem panny Magdaleny.	Nic mi ojcze	Niestety! Mój dziadek umarł.	Pamiętam, ale muszę jeszcze raz zobaczyć...	Powiedzieć panu dzień dobry Poza tym wizę wyjazdową i wjazdową.	Prosty ja żołnierz, jeno pod Aleksandrem MacedońskimAleksander Macedoński a. Aleksander Wielki (356–323 p.n.e.)	Rozdajże im prochy i kule.	Seks	Szantaż i co będzie?	Słusznie mówisz lecz jeżeli historia będzie zabawna, pozwolisz mi ją przepisać.	Tak.	Też pytanie. Oczywiście, że chcę, Senderl. Chcę i wkrótce tam będę.	Tyleczkotyleczko	Tęsknię...	Wedle woli pana pułkownika!
To jest zagadnienie sumienia, którego nie umiem rozwiązać. Jeżeli chcesz wiedzieć, moja córko, co o tym myśli w swojej książce de Matrimonio słynny Sanchez, mogę ci powiedzieć jutro.	Cypele i co u ciebie słychać? Jak ci się powodzi? Jak z twoim zdrowiem? Słyszałam, że podobno kasłałaś.	Nie myślałem źle... Nie myślałem o pani, jak mnie podobni o takich ładnych jak pani kobietach, nie! niech zdechnę!... Myślałem... Jezus Marya! nie mogę wyleźć z „myślałem!”... Dlaczego pani ma w sobie to coś, co jest siłą?... skąd ona?...	Niezupełnie, proszę pana, sądziłem tylko, że jeśli go tu dziś nie ma, to będzie jutro.	Widzę, że cię głowa boli, ale to nie z mojej winy. Więc mi nie grymaś.	Wstydź się na co ci ten trup na wpół zgniły! Wiesz, że nie stworzony dla ciebie, a ciągniesz go i zabijasz...	Zresztą spytam dziś księcia podskarbiego, lub lepiej często od niego znającego gości kapitana Kukumusa, powiedzą mi co to za intruz	Dałby to Bóg poprawił się cicho Pudens Nic to że się bawi w Cyrku, że go otacza zgraja histryonów, których tak jak Cajus kocha, że lubi przepych i zbytek Co uczynili z Rzymu!	Ależ jestem tego pewien. Po pana wizycie u nas rozmawialiśmy przez godzinę tylko o panu. Wrócę jednak do tego, o czym mówiliśmy. A więc, gdyby mama dowiedziała się o tym dowodzie delikatności z pana strony (a spróbuję jej o tym napomknąć), jestem przekonany, że byłaby panu za to nieskończenie wdzięczna. Hm, choć ojciec byłby na pewno wściekły.	Bo mnie kasztelan i to jeszcze powiadał: „Przepomnieliśmyprzepomnieć (daw.)	Bo też to nie on ją wrzucił, drogi Spilecie.	Boli cię! Dlaczego? Jak dawno?	Chcesz to wiedzieć, kapitanie?	Czemu więc milczysz? Rozumiem, chcesz mnie w ten sposób nakłonić do zamilknięcia. I cóż ci z tego przyjdzie? Wiesz przecież, że nie mogę odejść.	Czternaście lat Ileż to razy w ciągu tych lat ogarniała go rozpacz... On też, tak jak ty, uważał się za najnieszczęśliwszego z ludzi i chciał popełnić samobójstwo.	Czy to... czy to mieszkanie pana profesora Wilczura?	Drogi kuzynie ja sam darowałem to wszystko.	Jak to, więc biedna dziewczyna ma zostać sama jedna, bez opieki, bez grosza, odepchnięta przez krewnych i znajomych, w takiej chwili, kiedy najbardziej i najsłuszniej należy jej się pomoc od całego społeczeństwa?... Więc kiedy uwodziciel rzuca się w objęcia coraz nowych kochanek, ona nie ma nawet lekarza i służącej?... Kiedy on trwoni setki rubli przez miesiąc, ona nie ma talerza rosołu i szklanki herbaty?... Zdaje mi się, panno Magdaleno, że w pani nie tylko nie rozbudziła się znajomość świata, ale nawet śpi uczucie sprawiedliwości...	Jak to?	Jak to? Znowu przez moczary?	Jeśli jest łotr pod słońcem z którym za wiele już mówiłem, to najpewniej Heep!	Kochana babuniu, mama jedzie do Włoch, to drogi kraj, a ja muszę się sztyftować do stolicy.	Masz, mała Czy chcesz to za swoich tysiąc dwieście franków?	Nie ma za co. Mówię w oczy, co pan za oczyza oczy	O, jakież to urocze! Jakbym chciał, by nasze Francuzki nazywały się, dajmy na to: panna Dobroć, panna Milczenie, panna Miłosierdzie Chrześcijańskie! Niech sam pan powie, gdyby tylko panna Danglars, zamiast nazywać się Klara Maria Eugenia, nosiła imiona Czystość Wstydliwość Niewinność, do licha, ale zrobiłoby to efekt przy zapowiedziach.	Otoś mnie waćpan pocieszył! Nie o to mnie chodzi, by im łatwo nie przyszło	Prawdziwy Anglik nigdy nie żartuje, gdy idzie o rzecz tak ważną jak zakład Przyjmuję zakład o dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów z każdym, kto chce, że odbędę podróż dookoła świata w osiemdziesięciu dniach, co czyni tysiąc dziewięćset dwadzieścia godzin, czyli piętnaście tysięcy dwieście minut. Czy zgadzacie się, panowie?	Przeczytaj drugi raz Może to nie tak...	Tak Tu leżał i jęczał. Tu go znalazłem.	To nie moje nazwisko	To pójdzie raz, dwa, trzy... Będziesz przymocowywać hak do worków, a to chyba, na Boga, nieciężka praca.	To szkaradna historia!	To wiesz, że zawarł przymierze z miastami pruskimi?	To źle! To bardzo źle należało przyjść wcześniej. Im wcześniej, tym lepiej!	Witam was, mili goście w moim ubogim zamku, wielki to zaszczyt dla tak mizernego księcia, że posłów potężnego Zakonu widzi u siebie. Mówił z udaną pokorą, choć wyniosłym głosem Gedymin, rozkazując wyrazy swe powtórzyć Bernardowi.	Wszędzie. Wczoraj u Blumentalów powiedziałeś głośno, że większość naszych fabrykantów to prości złodzieje i oszuści.	A nie wziął pan zapasowego kółka?	A w której też stronie zakładaliście?	A więc ma pan nadzieję, że trucizna nie podziała na Valentine.	Ach! Prorokowali!...	Ale może nie dzisiaj?	Ależ, panie prezydencie, gdyby pan znał sprawę	Ani słówka. Wczoraj wyprawiłem drugą odezwę, gorętszą jeszcze od poprzedniej. Lecz, skoro cię widzę, najdroższy, pomówmy o tobie. Przyznaję, iż zaczynałem niepokoić się o ciebie.	Ano w Thwaite jest sklep i widziałam tam małe narzędzia ogrodnicze, łopatka, grabie, motyczka, razem związane, za dwa szylingi. I dosyć mocne, porządne, można nimi w ziemi robić.	Będę ta na niego patrzał!	Chciałabym zobaczyć się z matką Apolonią.	Chodźmy przede wszystkim do Felicjana Vernou	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Czemu tak? Zaliściezali (daw.) spytał Zygfryd de Lówe.	Czy jesteśmy maszynami?	Czym można panom służyć?	Czym?... Ot, pokochaj mnie troszkę.	Daj, miły nauczycielu. Na tego Boga, w którego wierzę, oswobodzę teraz swą miłą.	Dobrze powiedziane, mój chłopcze Mam nadzieję, że tak jest istotnie, a nawet jestem o tym przekonany. Grzeczność„Szczerze wam obojgu współczuję, moi państwo”, powtórzył siostrzeniec Scrooge’a i dając mi swój biletbilet	Dobrze. Obyśmy się, bez ich szkody, tak mieli.	Gdybym ja był na twoim miejscu...	Ja na jego miejscu byłbym!	Ja niestety nie będę miał dwudziestu.	Ja się zgadzam z tym w zasadzie, ale nasze zło jest na małą skalę. Dawniej było twórczym, w epokach rozkwitu indywiduum: tworzyło siłę mas i dobro przyszłości, które nas zanudza. Ojciec pani, demon pierwszej klasy, musi być dobrym dla biednych chłopów, o ile chce być czymś dzisiaj. Niweliści muszą być źli tylko dla konających resztek dawnego indywidualizmu. A źli ludzie dzisiejsi, małe pluskiewki i glistki, bandyci i złodzieje, siedzą po więzieniach. Zostają jeszcze interesy, ale nawet w wielkich aferach trudno jest dziś być złym na wielką skalę	Jednego się tylko boję, oto, że Baśka naprze się do Kamieńca, żeby być przy mnie. Skóra mi cierpnie, gdy o tym pomyślę, a jak Bóg Bogiem, będzie się napierała.	Jedźmy, jedźmy! jedźmy prędko, chcę widziéć tego człowieka.	Jestem aryjczyk, a ty jesteś semita, w tym leży wytłumaczenie.	Kartofli czemu pani nie wstawi?	Kiedyż ja jestem inaczej? spytała po cichu towarzyszka.	Kobiety czekają, a ty wleczesz się kiebykieby (gw.)	Kosz kwiatów od pani markizy.	Ludzie książęcy, wysłani w pomoc podróżnym.	Musi pan!	Nie gniewaj się, panie, ja tylko tak na żarty powiedziałem	Nie możesz być tak strasznie realistyczny, Abe! Z tobą w ogóle nie można rozmawiać o sztuce! A ten naczelnik by mnie całą owinął sznurami pereł.	Nie pojmuję dlaczego	Nie prawdaż, panie Lucyanie, że pani Warska jest bardzo piękna?	Nie...	O, z daleka, mospanie.	Od siedmiu czy dziesięciu dni.	Ojciec po przeczytaniu listu powiesił się	Pański siostrzeniec powiedział mi jak bardzo pan jest zajęty; wiem także, że pan jest na tyle dobry, aby chcieć ukryć dobrodziejstwo dla oszczędzenia wdzięczności obdarowanym. Zdaje się, że ten sąd męczy pana bardzo. Ale bo też czemu nie podwoją liczby sędziów?	Pieniądze jakby były w kieszeni.	Pijany?	Piękna trumna; czy cale srebrna, czy ino blachą powleczona?	Prawda! prawda! mruczał jedząc i kiwając głową	Prawda! prawda! Łąka dobra dwa pokosy daje dworskie, las przytakiwali.	Proszę tylko spojrzeć. Za Jaworowem, niemal od Piaseczna, zaczyna się nieprzebyta gać błotna, a idzie aż Bóg wie dokąd. Człowiek nie przebrnie tych moczarów, z wyjątkiem Raszyna i Michałowic, koń nie zgruntuje, chyba za Pruszkowem i pod Piasecznem. Ku Piasecznu nie pójdą z obawy przyparcia do Wisły. W Raszynie mamy szaniec, w Michałowicach...	Przetrzymałam już tyle, przetrzymam i więcej.	Przez litość, czy nie za mało?... Niech tylko pani spojrzy na nich obu...	Siedemdziesiąt dziewięć, osiemdziesiąt, osiemdziesiąt jeden...	Sześćdziesiąt siedem tysięcy.	Tak	Tak, tak, znamy te strony	Tak.	Też pomysł! Widział pan kiedy, żeby brat tak całował?	Wasza dostojność nie każesz tych mnichów stracić!	Wiesz że mam prawo łaski?	Więc jedziemy.	Wszystko pan stracił?	Wybornyś mi, mój kolego, z tą apteką dynamiczno-psychologiczną	Z tą czy nie z tą, nie twojej babki interes.	Zemściłem się	Łżesz, Konrad, gówno się domyślisz. Skurwysyn jesteś, ale mnie nie przyłapiesz, bo ja jestem skurwysyn większy. Cześć!	Śmieszny!
Co pana ugryzło? Chcę mu dać porządne wynagrodzenie, naturalnie, jak już interes będzie w ruchu. To żadna filozofia. Nic nie będzie miał do roboty; dwa sześciostrzałowce za pasem... Przecież nie będzie się bał jakiegoś kawału ze strony czterdziestu kulisów, mając dwanaście strzałów na podorędziu i będąc jedynym uzbrojonym człowiekiem. Z daleka wygląda to znacznie gorzej. Chcę, żeby pan mi pomógł go namówić.	Hola! Na co, po co? Co to znaczy tworzyć? Tej funkcji nie ufam. Człowiek nie do tego. Mózg umie zaledwie składać, kombinować. Musi na pierwiastkach opierać się znanych, do celów praktycznych je przystosować i opiłować, a czasem tylko nieco ryzykować. Dlaczegóż twórczości używać przesady, skoro sprawa prosta i na kompilacji to wszystko polega, co stanowi nowość? Rolę jednostki w zadaniu spostrzegam, by z pracy gromadnej wartości wyławiać, upostaciować, nieco uprzystojnić i z powrotem tłumom na żer oddawać. To nie jest twórczość, lecz tenisowa dość nudna zabawa. Gromada playplay (ang.) gotowy, gotowi. stęka! Niebawem już może wszystkich was przekonam, że nie ma twórczości, że jest odbijanie, w dodatku dość żmudne, piłek umysłowych z garści do garści.	Ciężka praca od dzieciństwa nauczyła ich cierpliwości i wytrzymałości na ból Weź, przyjacielu, pod uwagę, że już kilkuletnie dzieci na wsi nie próżnują. Nieraz taki mały szkrab dźwiga ciężary, których i ty byś zbyt daleko nie uniósł. Chodzą po rżysku i po kamieniach boso. Przyzwyczajają się do upałów, mrozów i słoty. To wszystko hartuje.	Tak, tak: tak to się mówi. Wola, sugestia... piękne, „naukowo” brzmiące ogólniki. Dla mnie jest on dowodem, że tkwią w nas tajemnicze moce, które, przełamując prawa fizyczne, trwają zwycięsko i poza rubieżami życia i śmierci. Dla mnie ta scena końcowa, poprzedzająca bezpośrednio tragiczny zgon pastora, świadczy o istnieniu w duszy ludzkiej sił, które nie giną i nie rozwiewają się z rozkładem naszej ziemskiej powłoki. Człowiek jest istotą nieśmiertelną, Amelio!	Gdybym to mógł słowem nazwać! Ja tak cię kocham! Nigdy nie myślałem, że może się z człowiekiem stać coś takiego... Twoje uśmiechy, które odsłaniają serce, jakby zdejmowały z niego zasłonę. Twoje czarne, puszyste włosy... Budzę się w nocy i, już nie śpiąc, widzę cię, czuję cię na sercu moim. Minie długa, święta chwila i dopiero wiem, że nie ma nikogo... A odkąd tu przybyłem i zacząłem patrzeć, coś we mnie rozdmuchuje ogień. Pali się we mnie! Nie wiem, co to płonie, nie wiem, co trawi ten pożar...	Może, odpowiedziała dziewczyna, ale to trzecie jest drogą ciernistą do raju.. a komu on zamknięty, temu i drogi zaparte. Po co iść, gdy dojść nie można?	Zmówmy się między sobą, naradźmy, wydajmy uchwałę i walczmy z głupotą społeczeństwa, które nie widzi, co to jest ulica Krochmalna albo Kazimierz krakowski...	Ech, proszę pani, przy dwóch frankach, które zarabiam tutaj, czy pani myśli, że to nie dość, jeśli naskładam za pięć franków dziennie? Toć gdybym nie miał wieczór korekty dla braci Cointetów, mógłbym się ślicznie żywić otrębami.	Proszę pana ja nie znam się na szlacheckich wyobrażeniach o godziwym i niegodziwym... Ale mój piwowarski rozum uczy mnie, że nie wolno obdzierać niedołęgów, którzy nie mają co jeść... A Mielnickiego obdarłeś pan podnosząc cztery tysiące rubli, których gwałtownie sam potrzebował.	A czy nie zauważyliście, że ten bez nóg mechanik zasnął, kiedy mu biały tragarz dał cygaro? To z pewnością było usypiające cygaro.	Skąd pewność, że to nie kropla wody, która skapnęła z sufitu?	Pani gdyby to nawet wszystko było prawdą, pani mówić, a mnie się słuchać nie godzi.	A niechby ta i nie, aby tylko była. Tak, niech ta se siedzi cały dzień w pałacu, czyta po francusku, abo i gra na fortepianie, od tego przecież ona pani. Jużbym ja jej rączków nie dała umorusać robotą, nie. A taka szlachcianka, taka pani synowa, to nie honor, co?	To taka skomplikowana historia czy nie można by jej odłożyć do jutra?	Czemu? A kto to skamlał jak ten pies? Nie ja was molestowałam, byście ją wzieni, nie ja wam ją podtykałam ni ona sama! Mogła se iść za każdego drugiego i z tych najpierwszych we wsi, tylu ich było...	Kiedy już nie będę ich potrzebował, Bertuccio je sprzeda, a twierdzi, że zarobi na tym interesie do czterdziestu tysięcy franków.	O święty!... Czyliż jego niemoc jest naprawdę tak ciężką?... Dlaczego nie pozwala mi przyjechać do siebie?...	Ach, dałbyś pokój, panie Laurenty! Dziwię się, że możesz być tak łatwowiernym! To nie nędza, panie, ale ambicja! Ambicja! Chciałoby się czym błysnąć, zasłynąć, najwyższe miejsce w społeczeństwie zająć i zdobyć sobie tym sposobem swobodę czynienia, co się podoba, i osłania­nia wybryków swych urojoną wyższością, kłamaną pracą!	Niech będzie szylinga i cztery szóstki, panie Corkran. Rozumie się, sierżancie, chętnie bym na to czasem jaką godzinkę poświęcił, ale jestem już za stary. Ale bardzo bym chciał widzieć ich podczas musztry.	Mówię ci, że położyłam się, ale zasnąć nie mogłam.	Stój no, draniu, i pary z ust nie puść, póki nie zacznę pytać. Związać mu ręce! Idź który przed chałupę i pilnuj, żeby kto nie patrzył w okna. Chodź tu, Walek, i gadaj, czy ci się zdaje, czy też jesteś pewny swego, bo o życie dwu ludzi się rozchodzi!	Dlaczego nie poślesz po gazetę?	Dlaczego nie wybierasz się do Potkańskiej? Przecież tam do niej codzień chodzisz.	Gdybym ja mu nie stała na przeszkodzie	Nie bójcie się, pamiętam przelaną krew ojca, krew mego narodu!	Pewno, że mu nic nie będzie	Przełożę, Witek, ino się już nie bojaj!...	Za to będą się ciebie bali niezadługo żywi	A tak sobie z zazdrości. Co to musi być za przyjemność być we Włoszech, „pod włoskim niebem”... Czy to tam jest naprawdę to jakieś niebo?	Zaiste, byłaby nie inna, gdyby nie pamięć miłej siostry mojej, Zofii. Na odpowiedź nie pora. Rozważę.	I ja tak samo toteż równie rad bym tu zostać, jak jegomość Ned Land pragnąłby drapnąć. Zatem jeżeli zaczęty rok będzie zły dla mnie, to będzie dobry dla niego i na odwrót. Wreszcie życzę panu tego, co może mu sprawić przyjemność i koniec.	Jak tylko ktoś mądrze mówi, nie ja się przeciwię! Powiedz nam jeno, od czegoś tak wymizerniał?	Nie mów: „Zgoda!” na wszystko, na co lud mówi: „Zgoda!”	Albo za swoją gwiazdę i aby smrodu łojówek nie czuć, łeb sobie roztrzaskać daje... Ty, mój ojcze, znasz z bliska takie przykłady...	Dobrze, dobrze To także wiemy, ale jakimżeś sposobem go teraz znalazł?	Nie mogę. Poślipośli (gw.) właśc. kiermasz, odpust., kazali siedzieć w chałupie, Hanki pilnować, coby nie wyleciała z kołyski.	Nie można pójść, bo za daleko, trzeba przepłynąć	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie wiem. Przyszedł. Nie mogłam go przecież za drzwi wyrzucić...	Nie! Nie!	Nie, nie! Nie mów mu o liście, Nastuś, nie powiadaj...	Nie. Tylko o prawdę.	Szczególna to osoba Straciła narzeczonego i postanowiła zostać panną.	Tej nocy... nie mam nic	To mu obrońców przysporzymy...	Widziałam i... nie mogę jeszcze stłumić oburzenia.	Byleś waćpan czego szpetnego nie upatrzył. Ale lepiej dam waćpanu człowieka z kagankiemkaganek	Czy ta panna, co siedzi przy panu Borowieckim, to jego siostra? bo tak są bardzo podobni do siebie.	I cóż pan myślisz na tym szpiegostwie wygrać?	Pan Bogusz porwał się za głowę:	Tak jest słyszałem, iż hultajstwo jaśnie wielmożnego pana obiegło, i na ratunek z czeladzią pospieszam.	Taki to będzie mój młyn, jak wasz las! Aj! głupie ludzie, co wyśta sobie narobili...	Zabawna jesteś dziewczyna! Pająk nie wyrządzi ci przecie krzywdy.	Czy tak przygląda się pani?... Obawiam się, że nauczy się rzeczy pięknych.	Judasz, panie, który się powiesił	A więc czy wie pan może, do kogo należał koń, który wygrał nagrodę Jockey-Clubu?	Ja chcę się bić.	Jest w Paryżu?	MeisterMeister (niem.) gniewać się, złościć się., co tam tyle narodu stoi. Ach!	Oddali cały swój majątek na biednych.	Pan Michał pierwszy, ja drugi	Po prostu	Wiesz co, chłopcze? Może w szczęśliwą godzinę powiedziałeś! A żebyśmy tak wypili buteleczkę Mouton-Rotschild, na rachunek tego kodycylku	Ale ona ma pensję.	Tak. Wyszedłem z domu, do którego zawitała śmierć, i pobiegłem do pana.	Ależ, moje dziecko, żeby wynająć powóz, trzeba go najpierw znaleźć...	Cie... Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba!	Jak widzisz.	Kożuch ma jakisi ze znaczkiem.	No tak! Gdybym chciała sobą frymarczyć, jak taka Van Depp	Tak, tak, panie, zażywał!	Uczynimy, jak mówicie	A co was łączyło z Piekutowskim?	A z czem tu przyszedłeś, a?...	Aha! suchoty ustępują przy siostrze?...	Ale za cóż wyprawili?...	Argi jau visai nebuvo kas apginąs?! Aš jam būčiau parodęs, tam bjaurybei Jogailai! Bučiau jį užmušęs, būčiau jį patį pasmaugęs!	Bardzo dobrze Znać w tej słowności dobrego żołnierza.	Bez ludzkiej ambicji i głupoty ty byłbyś zerem.	Bo karczmarz poszedł do komory a my podróżni jako i wasza mość.	Chmura?	Co tam? Siłasiła (daw.)	Co ty skorzystałaś podczas swoich studjów w Redmondzie, Aniu?	Czy zaczynacie natychmiast?	Dlaczego tak wolno jedziemy?	Do licha, póki będzie płacił...	Do stu tysięcy piorunów! Kochasz swego więźnia.	Dziękuję, dziękuję pani, ale pójdę za przeznaczeniem, pójdę	I co? I co? Co mu kazałam zrobić, Tomku? Co mu kazałam zrobić?	I tak będzie co rano.	Każda rzecz musi przynosić pożytek	Naszym pociągiem?	Niech będzie pochwalony	Niech sobie będzie.	On już umiera	Posłuchaj mnie i odpowiadaj: czegoś płakała w kościele?	Recterecte (łac.)	Tak.	Turbūt jis nori kokius liežuvius ant manęs suvadžioti, kaip ir ant Vincų Vinco,	„Stryj” sunie za „mamką”
Ja także jestem zdania pana Po co taki pośpiech? Ojcu tęskno za wintem i ludźmi, i dla mnie przymus sobie czyni, spędzając samotne wieczory. Tak być nie powinno. Niech się panowie mną nie krępują. Daję wam zupełną wolę i swobodę, w zamian za klucz od biblioteki. Będę się bawiła w tym towarzystwie jak król!	Cóż, hrabia to spekulant i kiedyś na pewno zrujnują go te jego doświadczenia i utopie. Utrzymuje, że w Auteuil, niedaleko domu, który nabył, są źródła mineralne, które mogłyby konkurować z wodami z Bagnères, Luchon czy Cauterets. Chce na swojej posesji założyć badhaus, jak mówią Niemcy. Już ze trzy razy przekopał cały ogród, szukając tego słynnego źródła; a ponieważ nic nie znalazł, zobaczysz pan, że wkrótce wykupi wszystkie posesje dokoła. Nie przepadam za nim i dlatego żywię nadzieję, że zrujnuje się na tych swoich kolejach, telegrafie elektrycznym i mineralnych kąpielach. Śledzę pilnie to, co robi, aby nie stracić okazji radowania się z jego porażki, która prędzej czy później, ale nastąpi.	Poradźcie się księdza, obaczycie, co wama przytwierdzi moje słowa. Poznacie, żem prawy i ze szczerego serca namawiam, nie la swojej wygody. Jeno przed nikim ani pary z gęby, bych się strażnicy nie zmiarkowali, zaś wtedy i za tysiące go nie puszczą, a jeszcze w kajdany zakują	Oto jest. były. księcia Prepudrech iść nie śmiał. Czort wie, co zrobić może taki nowo upieczony muzyk i komisarz, może wsadzić po prostu do lochu i koniec. Wolał się najpierw sam ulokować na jakimś stanowisku. Wszędzie kartki, podpisy, stemple, fotografie, oględziny, ględzenia i badania. Małostkowość tego wszystkiego przeraziła wprost Atanazego. Jadł też za jakąś kartką i musiał złożyć tak zwaną „deklarację pracy”, bez tego nic	Uchowaj Boże, chłopcze nie potrzebuję niczego; Bogu dzięki rzemieślnicza profesja potrafi wyżywić człowieka. Schowaj sobie pieniądze, tego nigdy nie można mieć za wiele. A swoją drogą bardzo ci dziękuję za propozycję, i czuję się tak zobowiązany, jakbym z niej skorzystał.	No, a przedtem nasza droga do Wilna z ołtarzem dla królewica. Widziałem go tak z bliska, jak ciebie teraz; kolana jego całowałem, do śmierci tego dnia, tego miesiąca i tego roku nie zapomnę. No... ale co z tobą się dzieje? Czemużeś nigdy nie zajrzał?	Ty jeden cierpisz nad wszystkimi obiektami, jakie oczy widziały? Ciebie jednego żal nocami budzi? Ech, bracie! Ja się to samo przez krwawe łzy przypatrzył wszystkiemu, gdym z Garde de corps elektora przyszedł. A później, a później! Ale moja dusza nie do żalu destynowana, moje oczy nie do łez. Wszystko w sobie trza zaprzeć na zamki, na klucze. Myśl teraz nad tym: te legie, ta chłopska i małoszlachecka masa	Nie wiem, doprawdy, czy nie trzeba przypisać oparom wina i ponczu tej jakiejś jasności wzroku, która pozwala mi objąć w tej chwili całe moje życie niby obraz, w którym wiernie są oddane postacie, barwy, cienie, światła, półtony... Ta poetycka gra mojej wyobraźni nie dziwiłaby mnie, gdyby jej nie towarzyszył jakiś odcień wzgardy dla moich minionych cierpień i radości. Widziane na odległość, życie moje jak gdyby kurczy się wskutek pewnego zjawiska psychicznego. Ową długą i powolną mękę, która trwała dziesięć lat, da się dziś oddać w kilku zdaniach, w których cierpienie będzie już tylko myślą, a przyjemność filozoficzną refleksją. Rozumuję zamiast czuć...	Wcale niewesoło, moja mościa panno a prawdę mówiąc, jeszcze ani nogą nie ruszyłem w tym roku.	O, tak, ręczę za to, panie hrabio. I nie ma w tym nic dziwnego. Do szczęścia nie brakuje im niczego; są młodzi, weseli, kochają się, a mając dwadzieścia pięć tysięcy liwrów renty na rok, zdaje im się, że to iście Rotszyldowe bogactwa, choć widzieli wiele ogromnych fortun.	Kochany d‘Artagnanie nie będziesz nigdy dobrym redaktorem: „Gdzie ci życie podarowano!” Fe, to niegodne. Nie przypomina się takiej przysługi uczciwemu człowiekowi. Dobrodziejstwo wymówione staje się obrazą.	Ja go też nie kochałem zły człowiek był i król nam niedobry, przez którego krwi dużo poszło wylanej na wszelką rozpustę i zbytki, ale pychą umiał nadrabiać zawsze i o cesarskiej swej godności nie zapominał nigdy. Wszyscy wiedzą, jak z papieżem rozmawiał...	Miłościwy książę, przebaczcie Bogu rachunek z tego zdawać przyjdzie. Nie rad z obrotu rozmowy, książę wyzywająco popatrzał na ziemian, aż krewny Starosty Rogera, którego Leszkiem Wdałym zwano, odezwał się.	Nie inaczej, panowie! człowiek, który ośmiela się zaprzeczać prawom tak oczywistym, zasługuje, aby go spalono żywcem na publicznym placu.	Tak jest modlę się i za was, Pasterzu! boć nie ma, ktoby nie potrzebował modlitwy...	Aha! Czyś nie upatrzył jeszcze miejsca dla kuzyna mojej żony?	Awantura! I nic nie powiedział ten hipochondryk!...	Co do mnie, Conseil, to mi wcale nie robi przykrości i zupełnie godzę się z tutejszą kuchnią.	O nie, kochana Bilusiu, pobiegnę zaraz. Niech mi pani da swoje klucze do mieszkania. Żadnej szkody nie zrobię.	Prawda. Nic mu już nie grozi.	Zmiłujcie się, jasny rycerzu, nie gubcie biednych ludzi, Bóg nam świadek, my niewinni, nie do buntu my idziemy; my z cerkwi, z Husiatyna, naszego krewniaka Dymitra, kowala, z bondarówną Ksenią wieńczyliwieńczyć (z ukr.) poczęstunek weselny....	Och, nie martw się, jeśli to aż taka zagadka, nie każę ci zgadywać długo. Ludzie, którzy szkodzą mojej kasie, to ci, którzy w godzinę wyciągają z niej siedemset tysięcy franków.	Nie mogę nawet pomyśleć, że tu bywa człowiek. Ta myśl mię boli strasznie. Tu, w mózgu, mię ta myśl boli. Robi się od niej w mózgu długa, głęboka skaza...	Nie przysięgaj, ale dotrzymaj! Bóg słyszy! Ja zawsze jednaki! Ty wiesz!	Rozumiész, nie rozumiész, a rób, co ci mówię! Zobaczysz, ja w tém że pójdziesz za szlachcica i cała wieś będzie ci zazdrościć... A dopiéro stara Sołoducha wziąwszy się na weselu pod boki, całéj wiosce powie:	Nic ci nie pomogę. Postanowili, to cóż znaczy jeden sprzeciw, nic.	Myślę, że i ty byś nie zniósł nazwy pruskiego szpiega! Zgoda byłaby tylko możliwa w razie przeprosin pana Głębockiego.	A więc wyświetliłam mniej więcej punkt drugi i zdaje mi się, że zadowoliła ojca moja odpowiedź. A teraz wróćmy do punktu pierwszego. Pytał mnie ojciec, dlaczego chciałam z nim porozmawiać. Odpowiem krótko: ojcze, nie chcę poślubić pana Andrei Cavalcanti.	Wy tak myślicie. Wszystko, co działo się dotąd, działo się bez własnego udziału człowieka. Praca, Bóg, DuchPowiadasz, pracą swoją stwarza człowiek podstawy w życiu. To jest słuszne. Nie duchem, lecz człowiekiem stworzył cię Bóg: nie myślą, ale ciałem masz kołatać w jego pierś. Mówić trzeba mową, którą zna i której słucha on, co myśli słońcem, ziemią, wszystkim, co jest. Ziemia jest większym duchem niż myśl nasza. Gwiazdy, słońca to wszystko duchowe i ciało nasze jest duch. Praca jest zaślubinami duchów. Człowiek niepracujący obcy jest Bogu, chociażby się modlił i pościł. Myśl nieprzeparta przez ciało, nieznana ciału, nie jest myślą. Snem jest i sennym rojeniem. Ale ty mówisz dalej. Człowiek musi sam dźwignąć siebie.	Aniu, tego wieczora będziesz niewątpliwie wyglądała najpiękniej. Na dziesięć wieczorów podczas dziewięciu z łatwością mogę cię zaćmić. Ale dziesiątego rozkwitasz nagle, czymś, co gasi zupełnie mój urok. Jak ty to robisz?	Tak, i zdaje mu się, że Pan Bóg po to wyłącznie stworzył inne „nacye”, żeby szlachcicowi z pod Kutna miał kto wyczyścić buty, jak mu się podoba wyjechać za granicę. A czy on nie kręci nosem na małżeństwo młodego, bo to wiem, że on Broniczów uważał za hetkę-pętelkę.	Jakto i Macieja nie ma! Cóż to się stało? To ojcu jakiś przypadek się zdarzył. A! mój Boże!	Ludzie! miejcie miłosierdzie nad sobą i nade mną wdową i nie róbcie nic bez mego Józika. Niech ino on wróci, to tak wom poradzi, że to aż!... Chłopak ho! ho!	Dziennikarz musi się o wszystko pytać, bo z tego, co wie, wybiera potem wiadomości do gazety. Gazetę moją wasza królewska mość czytał codziennie. Czy źle w niej pisałopisało	Kiedy tak, to co innego. Ale po co wam do onych miast jechać? Możecie i w Szczuczynie koni zbyć, bo nam siłasiła (daw.) brakuje., a te, cośmy w Pilwiszkach zagarnęli, na nic, bo wszystko odsednione.	Banalne, głupie zdanie, które już od dawna, umiem na pamięć. A jeśli już tak myślisz naprawdę, to mógłbyś tę mądrość życiową, zachować dla siebie, na domowy tylko użytek, a nie produkować się z nią zawsze i wszędzie, w mojej obecności. Obrażasz mnie tylko przez to i na obelgi narażasz.	Jak to co? Pan dobra sprzedaje Niemcowi, a on zapowiedział, że mnie wygna zaraz z pachtu, a za rok z karczmy...	Może dwie te rzeczy są w gruncie rzeczy jednym i tym samym. Obecnie wiem tylko tyle, że dla mnie baśń jest wszechpotężnym narzędziem twórczym mego obecnego świata. Nawet świadomość, owa potęga zmysło- i świato-twórcza, owa zarodź wszelkiej osobowości, wydaje mi się jako wątek poematu wszechistnienia, jako pewien przypadek, zbieg okoliczności w wieczystym, nieskończonym, a ciągle innym życiu światów.	Wątpię, przerwał biskup, bo gorąco go szukają. Pomimo wszystkiego co uczyniono, by nienawiść ku niemu ogólną osłabić, zawsze ona trwa, a nawet wzmagać się zdaje. Na hetmana Ogińskiego wrzask okrutny, że go dał puścić, a tysiąc czerwonych złotych nagrody i ogólna niechęć, pewno go prędko pod kłódkę zapędzą.	Awanturnic! Wierz mi, że awanturnic tylko, istot ambitnych, pysznych i po­zbawionych moralności. Po co nam, proszę, kobiety uczone, jak wyrażają się niektórzy, niezależne? Piękność, ła­godność, skromność, uległość i pobożność oto zakres jej pracy, miłość dla męża	Mam być karan niech wiem, za co. Zemście dogodzę, bratanka mojego ścięto.	Już jestem zapewne paź dobrze się sprawił, widzieliście wszystko, co godne uwagi?	O tak, powinnaś tego sobie raz na zawsze zabronić, bo takie głupstwa często źle się kończą.	Co się stało?	Ot, chwała Bogu! bulba w tym roku jak ta rzepa wielka!	Jak będę na mieście, to wyślę telegram, że twoja mama jest chora, i tak to ty poleżysz ze dwa dni.	No! Pan Jezus ci poszczęścił, bo przecie i na wojnie łatwiej o ciurówciura (daw.) żołnierz piechoty niemieckiej. możesz nabić, ilu chcesz	Yetmeyer jest chory na lęk przestrzeni, która istnieje w milionach wymiarów pomiędzy słowem a jego czynem. Stąd bezwymiarowość pańskich oświadczeń i pańskich działań.	No, ja wiem. Ja to sobie tylko swoim głupim, ludzkim rozumem tak ważę, że biedny więcej zazdrości, więcej skrzywdzi, złe słowo powie albo i myśl, to Bóg słyszy	A mnie pacierza uczył i strzylać uczył, i kiej rodzony ociec opiekę trzymał nade mną! I po dziesiątku czasem dawał i...	Boję się, paniczu, że kwiaty zmarzną. Za długo im na mrozie.	Lepiej, żeby sam nam odpowiedział na to pytanie.	Pencroffie niech pan robi, jak pan uważa, że będzie najlepiej, zdajemy się na pana.	To musi być jakaś omyłka	Wiem, ojcze. Wydaje mi się wszakże, że jest równocześnie człowiekiem nadto zamykającym się w swych myślach.	Ale u pani jest ona wyłączna. Kokieteria mimozy pociąga bezwiednie i nawet jest wybredna.	A jednak nowe, nieznane i coraz lepsze to właśnie nasza droga.	A mówiono, że wyjechała.	A więc rzeczą ważną jest udowodnienie mu mojego porwania?	Ale niech ręka boska broni od miemieckich somsiadów!	Chciałabym zadać ci pytanie	Czy sądzi pani, że każda przełożona pensji może ponosić ofiary, że ma środki?...	Dobrze więc naprawdę tak jest.	Gdzie jest?	Następne może być ciekawsze	No?	Ot, tobie! z proboszczowej opłakanej mszy żałobnej wyniknie Veni creator. Gdzie moja noga? Gwałtu! Kto beze mnie tańcami pokieruje? I wierz tu w czyją śmierć! Bóg dobry nad nami!	Panie prezesie, miałem zaszczyt od początku uprzedzić pana, że podejmę się sprawy jedynie pod warunkiem uznania mego normalnego honorarium i wszelkich ubocznych kosztów.	Takich to czasów dożyliśmy	To trzeba było powiedzieć.	Uważano za Propedeutykę do wszelkiej umiejętności methafizycznej. Logikę zwano także filozofią formalną. W rozpoznaniu władz człowieka, zgadzano się na wiedzę (conscientia), zmysłowość i umysł.	Zabiore wos dzisia s sobom w bot na łowiszcze	Zróbmy szóstej jaki kawał na pożegnanie!	A do czego się ona zdała?	A teraz idź do twego pana, którenktóren	A więc Europejczycy byliby tam Jakiejkolwiek byliby oni narodowości, należy pośpieszyć im z pomocą.	Byliśmy tam zeszłego roku...	Coście za jedni?	Czy bardzo pannę zmartwiły słowa króla?	Duszko! Kochanie!	Gdzie jestem?...	Hela...	Idziemy.	Jak trochę wypocznę.	Jaki powód?	Jestem królowa Kampanella	Może jaśnie wielmożny pan zechce jeszcze Michcika... coś z arytmetyki, z gramatyki?	Może te Płazy tylko się broniły	Mężowie bardzo pięknych kobiet zawsze należą do klasy zbrodniarzy	Och, pójdzie!	Otrzyma pan pieniądze. Odpowiedz pan.	Otóż raczej dopatrywałbym się tu próby szantażu.	Przewodnik? Kto nim będzie?	Rozkaz, wasza królewska mości.	Słyszałem o ambitnych zamiarach księcia Bogusława Radziwiłła!	Tak czy inaczej jesteśmy przyjaciółmi, prawda?	Wielmożny pan do miasteczka naszego zawitał! Czy za interesem jakim?	Więc w jaki sposób mogę panu dopomóc?	Wyjechał za granicę?	Zadługo pan czekałby.
Rozumiem, kapitanie, rozumiem tę rozkosz przebywania wpośród tylu bogactw. Jesteś pan z liczby tych, którzy sami swoje skarby zgromadzili. Żadne muzeum w Europie nie posiada podobnego zbioru tworów oceanu. Ale jeśli wyczerpię mój cały podziw dla tych zbiorów, to nie pozostanie mi sił do podziwiania okrętu, który je unosi! Nie chcę bynajmniej przenikać tajemnic pańskich; przyznam się jednak, żem ciekawy niezmiernie poznać siłę poruszającą „Nautilusa”, przyrządy pozwalające nim kierować, potężny czynnik, który go ożywia. Na ścianach tego salonu widzę porozwieszane narzędzia, których przeznaczenia nie znam jeszcze: czy mogę wiedzieć?...	Bardzo interesująca figura, ta druga Madame kawał chłopa; żona pedeka jest zwykle mężczyzną, co ułatwia pedekowi zrobienie jej dzieci. Następnie, Madame nie mówi o zboczeniach męża, ale wciąż mówi o tem samem zboczeniu u innych, jak kobieta świadoma rzeczy i przez ten częsty narów, który sprawia, że lubimy znajdować w innych rodzinach skazy od których cierpimy w naszej, aby dowieść samym sobie, że nie ma w tem nic wyjątkowego ani hańbiącego. Mówiłem panu, że to istniało we wszystkich czasach. Jednakże nasza epoka wyróżnia się specjalnie pod tym względem. I mimo przykładów, które zapożyczyłem z XVII wieku, gdyby mój wielki praszczur Franciszek C. de La Rochefoucauld żył w naszych czasach, mógłby powiedzieć o nich z większą racją niż o swoich, no, Brichot, pomóż mi pan: „Rozpusta istniała zawsze, ale gdyby osoby które wszyscy u nas znają zrodziły się w dawnych wiekach, czy mówionoby dziś o zboczeniach Heliogabala?” Bardzo lubię to: „które wszyscy u nas znają”. Widzę, że mój roztropny krewniak znał ewidencję swoich najsławniejszych współcześników, jak ja swoich. Ale takich ludzi jest dzisiaj nietylko więcej, mają też coś odrębnego.	Jak partia rozkaże. My po to, żeby słuchać, a niech partia uczciwie myśli. Każdy pójdzie spokojny, jak będzie wiedział, że tak potrzeba. I to jeszcze: nasi wolą, żeby ich nie namawiać, nie tłumaczyć, na rozum nie zostawiać	Och, nie! Lubię cudowne rzeczy, ale cudownych ludzi nie znoszę.	Śpi sobie biedactwo. Raz tylko otworzyła oczy na chwilę, ale wlałam jej w usta dwie łyżki reńskiego wina i jak zasnęła, śpi ciągle, a tak mocno, że nie słyszała, chociaż chodziłam koło niej, paliłam w piecu, gotowałam zupę... Wiesz ty, August, że to jest córka pana Oreckiego, cośmy mu zawsze wozili zboże? Poznałam ją od razu. Ona przychodziła do nas z ojcem oglądać nasz statek, pamiętasz? A taka była ciekawa! W każdy kąt musiała zajrzeć i dziwiła się, że w takiej małej kajucie znajduje się wszystko, co potrzeba. Ale co się to z nią zrobiło? Jezus! Jezus! Taka była świeżutka wtenczas jak pączek róży, a teraz jest taka bledziutka... Jak Franz ją z łodzi wynosił, to przelewała mu się w rękach jak umarła.	Czy podobna abym ja mógł nie być szczęśliwy, zaślubiając panią? A jednak nie jestem. Ma pani dla mnie jedynie życzliwość, która nie może mnie zadowolić: nie ma w tobie ani niepokoju, ani niecierpliwości, ani troski; nie więcej wzrusza cię moja miłość, niżby cię wzruszało przywiązanie wsparte jedynie na korzyściach tego związku, a nie na uroku twej osoby.	Nie wiedziałem. Siostra moja wiedziała, ale ba!...  Ilem razy spytał ją o adres pięknej wdowy, odpowiadała mi zawsze: „Czemu ty, Olesiu, do biura nie idziesz?”.	I nikt się nigdy o niego nie upominał?	Jeśli chcecie koniecznie, czemużby nie jutro?	Nie rozumiem	Utknęliśmy Nawet nie ma w nich zamka.	Nie, monsiniorze, ludzie moi nie mogli mi nic pewnego powiedzieć.	O, nie, panie! Takich jest bardzo, bardzo niewiele! Niejedna woli prać bieliznę albo schody zamiatać, niż zgodzić się na taki los.	Jeśli sądzisz, Steerforth że nie wiem, jakiej tu chcesz używać przewagi, lub że nie widziałem, jakeś podburzał przeciw mnie chłopców, mylisz się bardzo.	Nie. Sprawa przyjdzie dopiero za parę tygodni, ale wiem, że ją przegram.	Nie ale kto wié, kiedy się ten głos z drugiego świata piérwszy raz da słyszeć? dziś, jutro może.	A tymczasem nasze kodeksy składają się z paragrafów o sprzecznej treści, wywodzących się ze zwyczajów galijskich, praw rzymskich, obyczajów Franków; i zgodzi się pan, że wiedzy o nich nie można nabyć bez mozolnej pracy. Trzeba długotrwałych studiów i znakomitej pamięci, aby tej wiedzy nie zapomnieć.	No, tu go nie ma, bo jest we świecie. Wojuje.	Czy uważaliście państwo, wyrzekła pani Olimpja, że pan Rokowicz nie chciał nawet opowiedzieć wszystkiego co widział i słyszał, przez uszanowanie jakie ma dla nas. To okropne! co do mnie, mam wstręt do osób które podobnie zapominają o swej godności i dumie, właściwej kobiecie wyższej towarzyskiej sfery. Przykro mi bardzo, że dotąd zachowywałam znajomość z panią Rodowską, i pierwsza robię wniosek, abyśmy jawnie i otwarcie zerwały z nią wszelkie stosunki... Upewniam państwa że przy pierwszem spotkaniu się z panną Wandą nie podam jej ręki...	Tak, układy. Nie powiedziałem tego słowa na wiatr i powtarzam je, choć mnie to dużo kosztuje. Pierwszy raz używam go wobec przeciwnika. Lecz także, mówię to panu od razu, po raz ostatni. Proszę z tego korzystać. Nie wyjdę stąd bez pewnej obietnicy z pana strony. Inaczej: wojna.	Ale jesteś bogata, Valentine. Masz dwieście tysięcy liwrów renty, a tym samym uboższy jest o nie jej syn.	Niepojęte! I na cóż one panu? to istna chorobliwa mania! Krew dać za podły grosz! To nie szczęście i nie spokój!	Nie, lecz mam krzesiwo; z chaty zaś wieśniaka wziąłem trochę pakuł. Wystarczy nam to, zanim odszukamy lampę.	Nie, zaiste to MiksarchagewasMiksarchagewas	Proszę A ponieważ pan ufasz mi na słowo, więc i ja nie będę żądał bliższych informacyj...	Odpocznij, bo potrzebujesz tego, i pamiętaj, że tu w Paryżu nie byłbyś w stanie mi dopomóc, w Marsylii zaś możesz mi oddać usługi najwyższej wagi.	Ja też wcale nie żałuję, konstatuję tylko fakta, a oczekuję cierpliwie, godziny nieszczęścia.	Tę, że wy wiecie, a oni nie.	Że też to ludzie wolą się i zbawienia wyrzec jak swego uporu!	Myśli książę, że to nic nie znaczy? Już tu miałam nieraz przykład. A powiem jeszcze jeden sekret, bo to księcia pana uspokoi. Mam tu jedną wspólniczkę. Tylko to trzeba w tajemnicy trzymać, bo bez tego źlebyśmy tu wyglądali.	Po cóż więc przychodzi do ciebie ten śmierdzący... nie	To palto pochodzi ze wsi. A jak się nazywa ten znajomy?	Stalky? Po paru dniach był zdrów jak byk. Biedny Mac nie wiedział już, co począć, przy całej swej wiedzy oficera inżynierii. Widzicie, ja byłem chory na dyzenterię, Tertius szalał, połowa naszych ludzi cierpiała z powodu odmrożeń, a Macnamara miał rozkaz zwinąć swój obóz i wracać przed rozpoczęciem zimy. Wobec tego Stalky, który miał tylko swoje na myśli, zabrał mu połowę zapasów żywności, aby mu oszczędzić trudu włóczenia ich za sobą w równiach, skonfiskował wszelką amunicję, jaka mu tylko w ręce wpadła, i consilio i auxilio Rutton Singha pomaszerował z powrotem do swej fortecy z wszystkimi swymi Sikhami, ukochanymi jeńcami, z bandą ochotników i owym jeńcem, który wstąpił do jego służby. Razem miał sześćdziesięciu ludzi najrozmaitszego rodzaju o ile mu są na rękę.	Tyle mórz przebyć aby zabawić tu zaledwie parę tygodni! Ale znam się od dawna ze słonymi tymi wodami, serce rwało się do starych przyjaciół i oto przybyłem.	A naturalnie, ja to odkryłem właśnie i ręczę wielmożnemu państwu, że jest ona tak odurzona czarami, jak kokosz dymem z tabacznych liści.	Ach, pewnie ten Szpigelman... Dokuczliwa bestia jak komary w lesie!... Niech jutro przyjdzie...	Jakże, raz to byłem u niej w komorze? Raz mi się to żaliła na niego?	Jakem ja żył na świecie jakiem żył na świecie, trafiło się że Sędzicha na świat bliźnięta wydała, co się przed narodzeniem pokąsały.	Nakoniec dodaj, że książę miłościwy, opuszczając wyspę Ré, zapomniał w pośpiechu zabrać z mieszkania swojego pewnego liściku pani de Chevreuse, a liścik ten w dziwny sposób kompromituje królowę, wykazując jasno, iż Jej Królewska Mość nietylko jest zdolna kochać nieprzyjaciół króla, ale w dodatku spiskuje z wrogami Francji. Czy dobrze zapamiętałaś wszystko, co mówiłem?	Albo to prawda! Tybyś chciał żeby został włóczęgą; trzeba ci go było oddać do skoczka na linie, co tędy przejeżdżał, toby się dopiero był napatrzył świata.	Muszę być niedyskretnym, bo chwila jest wyjątkowa. Muszę też mieć pewne względy specjalne dla ojca mojej narzeczonej. Co zaś do mego tytułu to proszę zbadać genealogię książąt Belial-Prepudrech, rozdział o chanach w teherańskim almanachuteherański almanach	Ale czemu mówiła „komedianci”?	Czy to „my” odnosi się do kogoś jeszcze prócz ciebie i Priscilli?	Handel, Pozycja społeczna odparł Mraczewski przypatrując się spod oka Wokulskiemu. westchnął spoglądając w lustro.	Mogło to sprawić przykrość panu Morrelowi, on taki poczciwy a kiedy ktoś pragnie zostać kapitanem, czyni wielkie głupstwo, jeśli się w czymś sprzeciwia armatorowi.	Słyszał pan Filemon, co się to stało?	To wszystko prawda, ale gdzie jest Nagina?	Ty się kochasz	Wiesz więc wszystko; ale ja mam wielką, wielką prośbę do ciebie.	Co myślisz waść? przeprawią się Tatarzy?	Na pogrzeb Jasia, to był mój siostrzeniec. Biedactwo zmarło wczoraj. Ot tak! cherlało to, dopóki żył pan Benassis. Wszystko co młode umiera teraz	Chcesz mi i ty towarzyszyć?	O! a ja myślałem, że mnie zdradzili.	Cały du Tillet w tym słowie!	Myślisz, że to jakieś zwierzę?	Tak jest, panie wachmajster, takie rzeczy pan wygadywał, zanim wyszedł pan na dwór rzygać, i jeszcze pan wołał: „Wsadźcie mi, babo, palec w gardziel!”	I w takim razie poznałby po kolorze „klejnot egipski” pierwszy handlarz i wiedziałby, że ma go przed sobą w innym tylko kształcie.	Zostajesz? Tutaj? Na środku ulicy? Kiedy wszyscy idziemy na dworzec?	Co pani robi?	Pan wysoko angażowany w tym interesie?	Czemuż to?	Ja i wy jesteśmy jednej krwi!	Kto to ona?	O, mój Boże! Toż to najlepsza komedia w świecie!	Pani?	Panie Bum-Bum, ja jestem za systemem wyrzucenia pana za drzwi.	Sto pięćdziesiąt mil! To fraszka! Przy pomyślnym wietrze przepłyniemy je w czterdzieści osiem godzin!	Tak to był, wyjąwszy bitwy, Napoleon naszéj doliny.	A cobyś powiedziała, gdyby mnie bakterie zabiły?	A co tam?	A więc uzbrójcie mnie!	Co powiesz o tej młodej damie, Morgan?	Do Zosi? Ha, ha	Gdzie mają jechać?	Gdzie matka!? Ha! Napadać kogoś we własnym jego domu!	He! Albo co?	Idź, dobry Kolbie mamy jeszcze czas powziąć postanowienie.	Jeszcze prędzej!	Pan żartuje teraz, a zobaczy pan...	Wolałbym, żeby i mnie mniej cenił, i o linię Partii mniej dbał.	A tą drogą jest?	Bismillach!	Będę ci winien.	Czasem.	Hukm hai! (taki rozkaz) Hukm hai!	Jutro dostaniesz patent.	Kupiłem u fotografa.	Może przyczyną tego jest poniekąd własny twój ciężar!	O, kaszlało daleko gorzej niż teraz...	Oui, je l’ai vu une fois... ici-même, dans les montagnes.Oui, je l’ai vu une fois... ici-même, dans les montagnes (fr.)	Pewnie dał ci dobrą naukę...	Puszczyk!	Słucham, słucham!	Tak jest. Ledwo mogłem go poznać. Ogorzał, wygolony...	Taki mam zamiar	Tęgi pies!	Warto by, węgle takie drogie.	Widzisz tu gdzieś jakieś działo, Carmaux? Czy może słońce przegrzało ci mózg?!	Zadowoleni, zadowoleni	Zbyszku?
Ja zaś sądzę, że mogą być dwa zdania, a nawet powinny. Częstokroć, i to już szczególniej u nas, klęską społeczną, niedolą narodową nazywa się, na przykład, podrożenie robocizny. Wszystkie gazety biją na trwogę, że klęska zagraża ojczyźnie, ludzie się trwożą i martwią, a tymczasem po zbadaniu sprawy okazuje się, że chodzi o podwyżkę kilkunastu kopiejek z kieszeni bogaczów dla tych rodaków, co nie mogą własnym nazwać nawet miejsca, na którym barłóg ich leży, co nie mają własnej łyżki, co nie mają nawet własnego grobu. Wszystko tedy zależy od tego, co umieścimy w tym słowie „społeczeństwo”. Czy, na przykład, według szanownego pana, parobcy należą do społeczeństwa?	Do stu diabłów nie można mi chyba wyrzucać tej wódki, której nie piłem od dwu miesięcy!	Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	Gdy ją znajdę, na pewno doznam łaski oświecenia. Czuję, że nie jest to jeszcze owo miejsce. O najmniejszy z ponikówponik	Ale zabity nie wróci	Nie chodzi o rodzaj.	Nie, ale wżdywżdy (daw.) ponoć, podobno. gdzieś ku wschodnim zamkom wywieźli.	Bogu dzięki, że choć z tym nie ma kłopotu. Zróbcie kaczki pieczone albo lepiej w potrawie z polewką i kasza jęczmienna do tego.	Lecz pan prokurator widzi w tym grzech i winę, że Antoni Kosiba, nie posiadając dyplomu, ośmielał się ratować bliźnich. Czy jeżeliby skoczył do wody dla ratowania tonących, musiałby również posiadać świadectwo ukończenia szkoły pływackiej?...	Nie zapomniałem, och, nie zapomniałem. Ale rana serca zabliźniła się jakoś... Cóż robić? Vivre c’est souffrirvivre c’est souffrir (fr.)	Widzisz, że ci rura zmiękła Pamiętasz, jakeś przy kancelarii ciągnął cygar i kpinkował, że mnie okradną?... Ja zaś gadałem, że nie okradną i stanęło na moim, a ty teraz płaczesz jak baba. Kpinkujże se... No, chodź. Zobaczymy, czy twój ojciec nie dopędzi nas w drodze.	No cóż, zrobi pan tak, jak się panu będzie podobało Jesteś panem własnej woli, to wszystko tylko pana dotyczy; ale przysięgam, że nie powiedziałbym na pańskim miejscu ani słowa o tych przygodach. Pańska historia to romans, a świat, który uwielbia romanse w żółtych okładkach, jakoś nie chce ufać tym, które stanowią żywy welin, nawet jeżeli miałby on takie złocenia, jak pan. To jest trudność, którą pozwalam sobie panu zasygnalizować. Zaledwie opowie pan komuś tę wzruszającą historię, a już pomknie w świat zupełnie zniekształcona. Byłby pan takim pozerem, jak Anthony, a czasy Anthony’ego już trochę przebrzmiały. Być może dzięki temu wszyscy by się panem zainteresowali, ale nie wszyscy lubią być w centrum uwagi i przedmiotem komentarzy. W końcu by to pana zmęczyło.	Bo ja wszystko wiem. Zresztą pani mi darowała życie. Kto pani jest? Skąd pani przyszła do tej tawerny? Tego nie wiem.	Czy nie wystarczy to, co już zrobili?	To dowodzi, że mu nic nie brakowało w czasie twojej nieobecności.	To nie do uwierzenia!	W domu, tam, z gośćmi i żoną... Znowu gniewał się, że pani i Justynka piechotą poszłyście do kościoła. Mówił, że w święto konie nie zajęte...	Córko kiedy ojciec żąda, aby córka wyszła za mąż, zawsze czyni to z jakiegoś powodu. Jedni są dotknięci manią przedłużenia rodu poprzez wnuki. Jestem wolny od tej słabości i oświadczam ci zaraz na początku, że rozkosze domowe są dla mnie niemal obojętne. Mogę to wyznać przed córką, która posiada na tyle filozoficzny umysł, że zrozumie tę obojętność i nie poczyta mi jej za zbrodnię.	Ależ, jak dotąd, to jeszcze nic osobliwego się nie wydarzyło!	Bogdajby fałszem to było Wszyscy W. Miłość zdradzają! Żegota wojewoda krakowski, Warsz kasztelan, z zebranemi ziemiany, pociągnęli potajemnie naprzeciw księcia Konrada. W obozie jego jest już biskup ten stary zdrajca, który go pierwszy namówił i ściągnął, Janusz wojewoda Sandomirski, Krystyn kasztelan, cały tłum sandomierzan także z niemi. Przy nas prawie nikt nie został.	Nie domyślam się go nawet	Nie wiem... może to być...	Przecie panienka nie skarżyła się młodemu dziedzicowi?!	Nigdy bym nie przypuszczał, że hrabia Lermy tak szybko zapomni, że uratowałem mu życie, a przecież mogłem zabić go w domu notariusza w Maracaibo	Toby było prawdziwie szaleństwo z mej strony... wykrzyknął po chwili wstając, lecz pani Sabina nie ruszyła się z ławy i zmusiła go usiąść napowrót.	Ach, proszę pana... Widocznie bardzo się panu nie podoba w Warszawie. Chce pan z niej jak najprędzej uciec. Cóż dla pana znaczy prośba jednej z jakichś dalekich i przelotnych klientek...	Chcę z panem omówić warunki, aby pana nie wykiwał nasz Stefanek Pieniądz, InteresBędzie pan brał po trzy franki od kolumny wszelkiego tekstu, włącznie ze sprawozdaniami z teatrów.	Wszystko zgubione!... Gdyby głosowali jawnie, mielibyśmy jednomyślność, ale teraz, bodaj mi ręka uschła, jeżeli w dzbanie nie znajdzie się ze dwadzieścia białych kamyków!...	A więc trzymajcie lepiej język za zębami nie mówiłbym wam tego, ale czuję się bardzo zobowiązany za tego prosiaka imieniem Stokes. Tylko słowo, że zostanie między nami.	A, skoro to jest umyślne, wszystko w porządku Wspominałem ci o tym jedynie na wypadek, gdybyś nie wiedziała, bo w takim razie, gdyby bank postąpił tak samo wobec kogoś będącego z tobą w mniej zażyłych stosunkach, mogłoby ci to być niemiłe.	Pan mnie nie zna. Pan się śmieje, że ja się modlę. To jest podłe!	Święta prawda to, co mówisz Atoli potem Jan Breck zobaczy gałązkę brzozy i gałązkę choiny i o ile w ogóle jest człowiekiem domyślnym (w co mocno wątpię), powie sobie: Alan przebywa w lesie, gdzie rosną razem brzozy i sosny. A potem sobie pomyśli: Takich lasów nie jest nazbyt wiele w naszych okolicach	Ja jej dałem o tem znać i tak to wzięła do serca, że ażem się zdumiał	Nie, ja to obserwuję, to moja specjalność, uważa pan dobrodziej?	A! na tym wieczorze w ogrodzie królewskim Nie spodziewała się pewnie, ażebym ja tam się przechadzała. Spotkałam się z nią zblizka.	Hej, Tom Platt, przyjdziesz dzisiaj do nas na kolację?	O, codziennie chadzam na strzelnicę i codziennie przychodzi do mnie Grisier.	O tak, solidarnie, jak mówi ten, no, jakże się nazywa, no ten, co to mówił: „Hej ramię do ramienia, wspólnymi łańcuchy!Hej ramię do ramienia (...) opaszmy	Ach! przypominam sobie, że słyszałem od Panglossa, jako niegdyś zdarzały się podobne wypadki: z takich krzyżowań (powiada) powstały egipanyegipan	Był Danveld i stary de Löwe, i dwóch braci: Gotfryd i Rotgier Skarżyli się i chcieli, by książę wam rozkazał de Bergowa z niewoli wypuścić. Ale książę, dowiedziawszy się od Fourcy’ego, że Niemcy to pierwsi was napadli, zgromił ich i z niczym odprawił.	A jeśli szlachta do upamiętania przyjdzie i wedle pana swego się skupi, jeżeli wszyscy za broń schwycą, co wasza mość radzisz wtedy uczynić i co sam uczynisz?	Gotów jestem przypuszczać, że tak jest.	Przyjdziemy do tego: narzędzie wyborne dała nam Opatrzność.	Ale bez kawałów!	Do kieliszka, do sakiewki	Dziecko! z przerażeniem nieledwie krzyknęła pani Starowolska, zkąd ty wiesz że taką była twoja matka?	Na jaką posadę?	Przeciwnie! bez ciebie za nic wszystko	Sądzisz tedy że mi panna Wickfield jest milszą, niż mogłaby być rodzona siostra?	Trochę za wcześnie na te „hurra”	Wstąpiłbym chętnie do Loreto	Boś mi wacpani szyki popsowałapopsować (daw.) niespodzianka.. Ani ja się spodziewał takowego akompaniamentu. A skąd to wacpani znasz tę notę?	Czy był kto jeszcze przy tej rozmowie?	Jeździłem dzisiaj, nudzi mnie to więcej jeszcze. Cóż słychać?	Uważasz pan to za niepotrzebne?	Widziałeś się pan z hrabią?	A co rajtarów przedtem nałuszczył, nim się za samym królem wysforował!	Co to ma znaczyć?	Halo, Nikodem! może zaśpiewamy sobie oksfordzką piosenkę wioślarską? Co?	Niech pan pokaże, niech pan pokaże!	O! o! to twój wydawca musi być nadzwyczajnie hojny, mój kochany Aramisie.	Powtórz to jeszcze raz, Tomku!	Tak rzekł twardo.	Tak! Tak! Tak!	Ten, który zdoła ostać się wobec natury.	To bardzo szczytne	To ja	W tej chwili będą inne. Janowa, codzień wam mówię, żeby się tylko jajka ścięły.	Śmierć bohaterska, Odwaga, Pobożność odrzekł pan Piotr odważnym los sprzyja.!	A jutro?	Będzie dzisiaj u nas!	Chociażby przez mianowanie ciebie wicedyrektorem.	Co takiego?	Czy Kosiba prosił pana doktora o pozwolenie skorzystania z pańskich narzędzi chirurgicznych celem operowania rannej?	Czytałem w domu.	Dobrodzieju! co waćpan mówisz najlepszego?	Dyć przyciesie jeszcze by wytrzymały, węgary jeno dać nowe... ściany też by podporami wesprzeć... klamrami ściągnąć... dyć...	I osiemnaście tysięcy długu	Jacy ludzie?	Jak ubrany? Jak ubrany?	Kapitanie widzę ośmiu ludzi uzbrojonych w halabardy i muszkiety.	Któż ten młodzieniec? spytała Kossakowska... czy szlachcic?	Mam, ale...	Masz tobie! A teraz co?	Może teraz ja posłucham	Mówcie! co wam kazano.	No, a cóż robi szlachta dla sztuki?	No, a kogóż tam dzisiaj będziecie podejmowali?	Ot, i uratowane pracowite, dobre zwierzątko!	Pomoc mi zaprzysiągłeś!	Sto luidorów.	Są świetne parentele i stosunki w Berlinie.	Słuchamy, słuchamy.	W dolarach i centach Dolary i centy w bitej monecie!...	Więc dlaczego wychodzisz za mąż?	Wyjrzyjcie, panie.	Właśnie dlatego pytam waszą dostojność: co robić?... Jestem przecie naczelnikiem gwardii i muszę czuwać nad czcią i bezpieczeństwem naszego pana.	Yes skoro mówimy cudzoziemskimi językami.	Zależy jakie?	Śliczny jest i bardzom panu wdzięczna
Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	A! niebacznie, rzekła, rzuciłaś się tak na to morze, dziecię moje... Któż wie czy nie znośniejszą była macocha nad tę wolność bez miary... w pośród fal, które cię na jakieś skały i pustkowia wyrzucić mogą.	Brühl utrzyma się. Królewicz płacząc to przysiągł żonie, to była wola ojca jego. Sułkowski będzie pozornym władzcą, ów istotnym, a potém...	Co to znaczy, dowie się pan sam, kiedy pan pójdzie tam na górę. I może zejdzie pan na dół tak samo prędko jak ja. Spadłem ze schodów i potłukłem kolano tak mocno, że ledwie stoję na nogach.	Czy to prawda, że pani Janową oddaliła?	Cóż to, chce nam pani zemdleć?...	Dosyć Więc to jest pańskie dziecko.	Gdyby się zdarzyło teraz coś przyjemnego, to by się nam ten miesiąc wydał rozkoszny	I cóż to ma do rzeczy?	Jak prędko zgadłaś! Tak, o niej. Chociaż to mała rzecz, jednak mnie gniewa...	Jak to przy Szwedach?	Każda kobieta wabi wszystkich mężczyzn Lecz na to dany jest rozum człowiekowi, aby nie popełniał grzechu...	Kiedy się to stało?	Mieszkał to on w Warszawie i miał tam swój dworek na Bednarskiej ulicy, ale nie wiem co się z nim teraz dzieje od lat trzech, bo mi znaku życia nie dał.	Mówmy o tobie, Ligio. Nie myśl nawet o tym, by sprzeciwić się cezarowi. To byłoby szaleństwem. Wreszcie uspokój się. Znam dobrze ten dom i sądzę, że ze strony cezara nic ci nie grozi. Gdyby Nero kazał cię porwać dla siebie, nie sprowadzaliby cię na Palatyn. Tu włada Poppea, a Nero, od czasu gdy mu powiła córkę, jest jeszcze bardziej pod jej władzą... Nie. Nero kazał wprawdzie, byś była na uczcie, ale nie widział cię dotąd, nie zapytał o ciebie, więc mu o ciebie nie chodzi. Może odebrał cię Aulusowi i Pomponii tylko przez złość do nich... Do mnie Petroniusz pisał, bym miała nad tobą opiekę, a że pisała, jak wiesz, i Pomponia, więc chyba porozumieli się ze sobą. Może on to uczynił na jej prośbę. Jeśli tak jest, jeśli i on na prośbę Pomponii zaopiekuje się tobą, nic ci nie grozi i kto wie nawet, czy Nero za jego namową nie odeśle cię do Aulusów. Nie wiem, czy Nero zbyt go kocha, ale wiem, że rzadko śmie być przeciwnego z nim zdania.	No to wsadź mnie z nim do więzienia! Wsadź! Będę siedzieć z nim razem!	No-o! Dobrze, że ci to przyszło na myśl. Gdyby był bardzo przebiegły, przeżyłby może dzień... ale nie przeżyłby nocy... Żadną miarą.	Prawda! Uczynię to!	Przypadek chciał Najjśn. Panie, żeśmy trafili na jasełka jakieś z panem jenerałem, z powodu zepsucia się powozu. O ile mi szum, krzyk gawiedzi i nie dość dobra pamięć dozwoliły schwycić to przedstawienie, przypominam sobie, że występowały tam głównie figury biskupów, dygnitarzy, posłów, kilku kobiet...	Tak jest, po panu Longinie Podbipięcie. Wasza książęca mość wiesz, jaki to możny ród, a onego Longina majętności w kilku powiatach leżą. Wprawdzie jedne z nich jakieś tam dziewiąte wody po kisielu zagarnęły, w drugich moskiewskie wojska stoją. Będzie procesów, bitek i zwad, i zajazdów bez liku, ale ja dam sobie rady i jednego wyczółka nikomu nie ustąpię. Przy tym dziewka okrutnie mi się nadała, bo gładka i wabna. Jużem to zauważył zaraz po tym, kiedyśmy ją to zabrali, że udawała strach, a okiem ku mnie strzygła. Niech jeno tu jako komendant zostanę, z samego próżniactwa zaczną się amory...	Tak, to jedyne w świecie życie	Tak? Sądzi więc ksiądz proboszcz, że będę następnej zimy posyłał wątłe dziecko, bez względu na burzę i śnieg, o dwie godziny drogi, po to, by wracało samo o zmierzchu, kiedy dmie taki wicher, że nieraz silnemu mężczyźnie zagraża niebezpieczeństwo? Pamięta zapewne ksiądz proboszcz matkę Heidi, Adelajdę? Była także wątła, i w dodatku lunatyczka. Czyż ta dziewczynka ma skutkiem przemęczenia popaść w to samo? Ciekawym bardzo, kto mnie zmusi? Stanę przed każdym sądem, a zobaczymy, czy mnie któryś ukarze.	To byczo. A spiszcie się dobrze. I grunt: tajemnica!	To źle brzmi	Ufajcie i pracujcie! To jest nasze hasło. Zobaczymy, która je najlepiej zapamięta. Ja pójdę do ciotki March, jak zwykle. Ach, będzie prawić morały	Uważać za niepodobne dla mnie tylko to, czego chybiłem na zimno.	W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. Ale to na razie między nami, dobrze?	Wyborny jesteś! Kiedym zeszłej jesieni urządziła zabawę dzieciom naszych parobków, właśnie ażeby je ośmielić do siebie, to zaraz na drugi dzień połamały mi brzoskwinie. A zbliżać się do nich?... I to robiłam. Weszłam raz do chaty, gdzie leżało chore dziecko, i w ciągu godziny nasiąkłam takimi zapachami, że musiałam nową suknię oddać pannie służącej. Dziękuję za podobne apostolstwo...	Świetnie wiem, iż Anna napisała że nie przyjedzie, nawet zadepeszowała, nie mogę ci pokazać depeszy bo nie schowałam, ale to nie było tego dnia. Cóż ty chcesz aby to miało dla mnie za znaczenie, czy Anna przyjeżdża do Balbec czy nie?	A dokąd wielmożny pan teraz dąży?	A gdzież pan teraz pracuje?	A staremu królowi największą zawadą?	A więc jeden by tylko Bóg był dla wszystkich?	A więc zostajesz tutaj?	Ach, niech pan rozkazuje, a wykonam wszystko, co zechcesz.	Ale pan profesor winien nam dokończenie swojej teorii	Ameryka bogaty kraj, wolny, każdy robi, co chce...	Ano... oddalim.	Baczym, matulu, baczym!	Bardzo mu z tym do twarzy, jak mi się zdaje.	Bo jestem „na dzielnicy”.	Być może, tym niemniej bądźmy ostrożni.	Było ci dotąd dobrze na mojej ziemi bo ziemia ta moja jest i jak pies łże, kto mówi inaczej teraz dopiero poznasz, jakim ja być umiem!	Czekałem na ciebie, panie, rad jestem cię widzieć.	Czy jesteś pewien, że tak jest w istocie?	Czytaj	Da kommt erda kommt er (niem.)	Dlaczego?	Dobrze mu z oczu patrzy	E, ciemna izba, ciepło, najadł się, pewnikiem zaśnie.	I abyście byli braćmi?	I ja się boję robaków!	Ja wyjeżdżam...	Jakżeby inaczej, jeśli nie moim własnym nazwiskiem: Castillan!	Jedno z dwojga: albo język zrobił ci się dziś bardzo powściągliwy, albo też sam nic nie wiesz.	Jedźcie, jedźcie!	Jestem nim	Jestem o tym przekonany jestem tego tak pewny, jak i tego, że Bell stał zawsze za nim.	Juści, pewno że z francuskim, bo ze skarbu cesarskiego będą dzień dnia dziesięć su lenungu brali. ten by dopiero paniczowi śpilował! Na paradę ma oficer szarfy srebrne, ładownicę przez piersi. Czapraki na siodłach mają ostro ścinane, z huzarska, granatowego koloru. Wypustki na nich żółte, a galony znowu srebrne. Na tylnych rogach cesarzowa litera z koroną.	Już nas pan opuszcza?	Kiedy prawda wypełni tak wszechstronnie twoje myśli, pragnienia i uczynki, iż ty i ona staniecie się jednością, wtedy zrozumiesz wiele.	Kochanie! spytam cię przedrzeźniając francuzkie przysłowie	Kochanie, czy możesz mi dać papierosa?	Kto taki niewierzący, niech nie słucha!	Mam nadzieję, że nas już tu wtedy nie będzie.	Masz, diable, fartuszek! Taka historia!	Miłościwy Panie! Naszemu młodemu księciu czas by siły spróbować i trudno nam go utrzymać, rwie się strasznie!	Na skrzydłach wiatru.	Nagroda	Nie	Nie jestem chora i niczego mi nie brak	Nie kochał królowej!... Kochał tylko księdza de Vermont.	Nie kpij. Nie chodzi o kasę. Medana nie ma forsy. Ale żebyśmy mogli wytrzasnąć dla siebie kilkaset tysięcy. Zastanów się tylko, a sam skapujesz.	Nie!... tylko umie do każdego przemawiać językiem odpowiednim	Nie, teraz!	Niech pan wraca prędko! Ja tu bez tłómacza nie dam sobie rady. Będę czekać z obiadem.	Obaczym, jako się pokaże rycerz Danusin.	Otóż... Uważaj!	Pani Bogno!	Pani miała dziś jakieś zmartwienie, panno Niro?	Pewnie w piekle	Po co? pieniędzy mi jeszcze nie potrzeba, ani kredyt jeszcze niewyczerpany zupełnie, mogę poczekać! Chłopiec, daj no te szóste lody!	Potem Sid powiedział... powiedział...	Pozwalam!	Połyka dym albo go wypuszcza ustami. Ludzie zawsze tak się zabawiają	Pracowite...	Skąd pani do mnie przyszła?	Spotkaliśmy się najwyżej dwa razy od jego powrotu. Nie mogło być inaczej: ja tkwiłem w kancelarii lub w sądzie, w niedzielę zaś lub w święta pracowałem nad dopełnieniem wykształcenia, wszystko bowiem budowałem na samym sobie...	Sprawdzimy?	Stary górnik, który chodzi po całej kopalni i skręca karki rozpustnym dziewczętom.	Tak, i przy tym puszczałeś dym z fajki, aż w nosie kręciło.	Tego nie wiem, rzekł sługa.	Ty wiesz, iż nie lubię, żeby kto u mnie rządził jak szara gęś... I dobrze, żeś tego nie uczynił, bo kazałbym cię owymi żelazkami szczypać, które na Plaskę były przygotowane... Wara ci od niej...	Wiadomo W. K. Mości, iż przychodzę w sprawie młodej królowej, z polecenia rodziców!	Wywabić chemicznie chcę dotychczasowe wspomnienia miłosne. Rozkoszy chcę doznać w uczuciu niezwykłym, że kochany jestem.	Z siekierą!	Złapana, ale musiano ją wysłać do wschodnich kolonii... Spadł bowiem na nią trąd...	Łatwiej, daleko łatwiej w dół niż w górę.	Żadnego żalu	Żadnej poszlaki? Widział kto?
Czekałam cię wczoraj cały dzień i muszę się użalić na ciebie, żeś nie wrócił, tak jak przyrzekłeś. Wiesz, że gdybym w stanie, w jakim się znajduję, była zdolna do nowego strapienia, to pewnie z powodu śmierci pani de Tournon, o której dowiedziałam się dziś rano. Żałowałabym jej, gdybym jej nawet nie znała; zawsze to rzecz godna współczucia, gdy młoda i piękna kobieta jak ona umrze w ciągu dwóch dni: ale co więcej, była to jedna z osób, które mi były najmilsze, i godna tego przez swój charakter i cnoty.	Królewicz Bulbo jest nie tylko dzielny, ale i wykształcony niepospolicie, księżniczko Włada wszystkimi językami świata, śpiewa bosko, gra na wszystkich instrumentach i komponuje opery. Ostatni jego utwór był grany tysiąc razy z rzędu w królewskim nadwornym teatrze, a atrakcją największą sztuki był balet, w którym autor produkował się osobiście. Jak czarująco wyglądał, racz z tego wnioskować, księżniczko, że kuzynka jego, najmłodsza córka króla Cyrkazji, ujrzawszy go na deskach scenicznych, rozkochała się w nim do szaleństwa i w kilka tygodni po przedstawieniu umarła.	Jak to! księżna wie, że to myśmy ustąpili Gilbertowi cały pokój do gry empire, który mieliśmy po Quiou-Quiou i który jest cud wspaniałości! Nie było tutaj miejsca, chociaż zdaje mi się, że tu wyglądało to lepiej niż u niego. To skończenie piękne, pół etruskie, pół egipskie...	Chwała Bogu! Pańskie żądanie i to, co pan na wstępie powiedziałeś, przyprawiło mnie o obawę, że coś wstrzymało ich użyteczną działalność. Bardzo mnie cieszy, że tak nie jest. Zachwycony jestem moją omyłką.	W poręś odezwała się z nią! Dziwna rzecz: jak takie słuchanie instynktem czujnym zawsze w porę ze swoim się wyrwie! Skąd ci to ona na myśl przyszła? I kto ci o niej opowiadał?!	Mój drogi, po cóż mam cię obełgiwać! Nie cierpię bezmyślnego kłamstwa, jak nie cierpię sentymentalnych roztkliwiań się nad każdą niedolą, której to tyle pomaga, że może sobie zdychać swobodnie, oblana łzami współczucia. Pomógłbym, gdybym mógł, a że nie mogę, nie pomagam. Nie mogę przecież oddać własnego surduta nawet nagiemu wtedy, kiedy sam zmarzłbym bez niego.	Całkiem inaczej by ta bitwa poszła żeby nie to, żem właśnie poprzedzającego dnia do Baranowa, do tamtejszego kanonika, odjechał, i Czarniecki nie wiedząc, gdzie jestem, poradzić się mnie nie mógł. Może też i Szwedzi o owym kanoniku zasłyszeli, bo u niego miody przednie, i niebawem pod Gołąb podeszli. Gdym wrócił, było już za późno, król nastąpił i zaraz trzeba było uderzać. Poszliśmy jako w dym, ale cóż, kiedy pospolitacy wolą w ten sposób kontemptkontempt (z łac.)	A ten, co to w Ems posłyszał od babuni kazanie po francusku. On to chciał kupić Strugę i postawił bajeczną cenę.	Nie, pani, po polsku.	Wszystko odchodzi pod dach Wiecznego Boga. Do tego strasznego składu, gdzie już po wtóre nic nie odszukasz. A ja ci tak dzisiaj radzę	Nie zapominaj, że jesteś w Łodzi. A widzę, że wciąż zapominasz, że zdaje ci się, iż prowadzisz interes wpośród cywilizowanych ludzi środkowej Europy. Łódź to las, to puszcza dziś: wyssą. i wyplują z siebie.	Nie, stryju nie idzie tu o żadną darowiznę; ale jeżeli dom już nie może zostać przy nas, to niech się przynajmniej Ofmanowi nie dostanie. Niech go stryj kupi! Taki duży, piękny kawałek gruntu... prawie włóka.	Głupstwa gada pan Stefan wyrósł z ziemi, ale śmierdziała mu i przeflancował się na inny grunt.	Jak w wodę wpadli! Prawdopodobnie więcej się nie pokażą, musieli zbiedz za granicę... Oto com przeszła...	Klucz? W kieszeni u pana Schultza. Nim waszmość dobierzesz mu się do klucza, to musisz go pierwej zarżnąć jak barana.	Więc nie masz pan już tutaj nic więcej do zrobienia?	Właśnie pani, żem nie słyszał, ani ja, ani nikt inny. Przypuśćmy, że dla mnie i dla pani takie względy nie mają znaczenia, skoro jednak pani pierwsza wspomniała, że, biorąc po światowemu, panna Lineta robi wielką ofiarę partye są równe.	Cóż to? Czy masz zamiar stać się sufrażystką?	Staremu Wiszowi by się to zdało i przystało.	Stąd wyjeżdżam do Paryża następnie udaję się do Monachium, dalej do Wiednia, może i do Budapesztu; dalsze moje kroki nie są jeszcze pewne.	Przyjrzyjcie się ino, matko czyby kto uwierzył, że te śliczne osóbki to małego Wawrzka robota?	Wybacz mi, pani że podczas posiłku się zasępiłem i nie byłem dla ciebie najweselszym towarzyszem. Ale kiedy zapada zmrok, noc spowija też moją duszę, a myśli moje biegną do przepastnych otchłani Wielkiej Zatoki i ulatują ku okrytym mgłom krainom, których brzegi obmywa Północne Morze. Wiele ponurych wspomnień dręczy mój umysł i serce!	Czyż nadążycie dwie was wyżywić, kiedy na jedną z ledwością starczy?	Koledzy zostaliśmy wysłani na stracenie.	Na paradę	Dziękuję a ja jej wyswatam męża i basta! Albom nie brat? Chodźmy tymczasem słuchać muzyki. Zabierz, Waciu, to in folio oprawisz je kiedyś w złoto, co ci będzie lepszym swatem niż ja. Głębocki caput!...	Kto wie, czy depeszy nie zastaniemy w hotelu.	Może się odzwyczaisz od swojej choroby?	Panie Józefie, herbata czeka na pana!	Więc ci już niepotrzebny ten, którego kupiłeś?	Ej! Panie Janie! Widzi mi się, że tu jakieś tajemnice zachodzą, które kryjówkę swoją mają pod tym mnisim habitem.	Ty wiesz tak dobrze jak ja, co o tym mniemać.	Czemu oni nie ruszają?	Czyś się pan wściekł!?... siniaki mieć będę i...	Nie mogę!	Nie obiecywałam wcale.	Nie znasz wcale tych ludzi, moja droga on sam nie zaprze ci tego.	Nie!... nigdy!...	Nie, paniczu, pani, ciocia panicza.	To było przed Balbec?	To pijmy flaszką.	To wstyd haniebny!	To zwierz.	Ty paskudny gałganie...! Puść mnie zaraz! Nie zniesiesz mnie chyba ze schodów.	Wasza Dostojność nie myśli tego o Wergilim?	Ojcze... moja jałmużna! Nie każ mi jej żebrać u obcych...	Uciekł, łotr, ale my go znajdziemy Chyba, że zamieni się w muchę albo glistę ziemną...	Widzi pan, stary trzyma w garści wszystkie pieniądze Spłukałem się przy zawieraniu transakcji, ale poczekaj pan, poczekaj. Dobry czas nadejdzie... Do pioruna! Ja opowiadam panu o sprawie pierwszorzędnego znaczenia, a pan...	A ja go nie dałem!	Czy tu jest globus?	Jeśli mnie nie widział, musiał nagle zostać krótkowzrocznym, tyle tylko powiedzieć mogę.	Nie odmówisz mi?	Nie panie, niezbyt długo.	To mi go lepiej przedaj.	Widzę, że tenis nie był zabawny.	Czy jest pan pewny, że widział pan ten ogień?	Pan z policji czy co?	Tak Prawie zawsze. Ale czasem ktoś jest we mnie...	A jeżeli idzie o bezpośrednie służenie ogółowi, droga tu jasno wytknięta: rodzina, macierzyństwo!	Ach, tak...	Czy mamy wywnioskować ze słów pani że pan Maldon chory?	Jak myślicie? Dokąd?	Pogarda dla słabości i występków, ona jedna pozwala sądzić i wyrokować, ona jedna uczy, jak słabość przełamywać i występki niszczyć.	Co ci jest?...	Dlaczego?	Do widzenia, panie Morrel, tysiąckroć dziękuję.	Drugie Połowcy! odparł spokojnie Wojusz... ja ich znam!	I ja trzydzieści tysięcy... tekwszystkie ”Tek” lub: ”tek” hrabiego Anglika są w całej książce pisane rozstrzelonym drukiem.!...	I jej?	Ja?	Jaśnie panie, on sam wyszedł!	Miałem okropny sen! Ale cicho... coś idzie! Może trzeba znowu uciekać?	My Niemcy	Mówiłeś z kim o tém?	Owszem... miał dziewczynę, z którą właśnie zamierzał brać ślub.	Ty, Karolciu! Ty byłaś szwaczką!	Zaśby ta pacierze! Czytał mi z książki takie historie, ułożone do wiersza.	Że jest piękny... że był w więzieniu...	A Karol?	A już! Będę wyliczała...	Byliście już u Boryny?	Dziękuję!...	Hm	Hula, żyje nad stan i wpada w długi. Zobacz no pan w niedzielę takiego ryfusiaryfuś	Kogo widziałem? Zyndrama z MaszkowicZyndram z Maszkowic zaraz, wkrótce. konie siodłać przyjdzie.	Mam jedno pragnienie!	Mnie nalej	Niczego?	Nieprawda.	No?...	Okropność!	Pavėlykite, o darodymai rasis	Polska, Pozycja społeczna, Historia, Przemiana, Mężczyzna, Kobieta, Zazdrość	Później ci powiem.	Szukać, aby, znalazłszy, być znowu odepchniętym i wzgardzonym?	Umarł.	W którym pułku służył pan de Reybert?	Wstąpcie, kumo, przemiękliście ździebko!	Zgadnij!	Znacie tego poliszynela?
Nic, kocha mnie tak, jak zwykle panny w tym wieku kochają swoich narzeczonych. Ale nie o to chodzi, ja już nie mogę wytrzymać.	Choćbym rad zawsze zgodzić się na twoje zdanie na ten raz nie mogę. Sam on powiada że zdziczał, a mnie się zdaje, że chyba nigdy wielce oswojonym być nie mógł. Kawał awanturnika! Już to samo, że nazwisko nosi przybrane, a prawdziwego powiedziéć nie chce, dużo daje do myślenia. Ja takich ludzi wykolejonych nie lubię.	Nie pocieszajcie mnie Wy nie wiecie nic jak ja, jesteśmy na łasce losu, a co on pocznie z nami, któż zgadnie? Serce moje czuje, iż wszystko skończone... żyć mi się nie chce... Co było nie wróci!	Hm! To źle bo to, widzi jespan, człowiek dziś, jutro, a, Panie Boże mnie skarz, jeżeli przy skonaniu mi jaki inny grzech na sumieniu zacięży prócz tego. A za grzech sobie to mam, żem za mało oka miała na Hanię, chociaż Panem Bogiem się świadczę, że i sto ócz byłoby nie pomogło. Bo przecież potem porwał ją z domu rodzicielskiego, wywiózł na swój zamek, ojcu tyle tym zadał frasunku, że myślałam, że umrze stary od samych łez i żałości... Ba! I odbili ją nazad, i poszła za mąż, i mąż ją odumarł, a kiedy jej potem za jakiegoś kaduka przebrany pojawił się pan Ignacy, to tak na nowo wariować poczęła, że aż ją stary wywieźć musiał na Mazury. Więc co by tam było moje pilnowanie pomogło?... Ale stary tego nie wiedział i wierzyć temu nie chciał, kiedym mu to powiadała, i całą winę złożył był na mnie. Nie wiemże, jak teraz? Toć to i to wykradzenie teraźniejsze... Hm! Nie chcę zresztą sądzić... ale... Hm! Wina, Grzech, Gniew, BógA nie mógłby jespan tak z daleka dowiedzieć się od pana Wita?...	Bo nie umiecie gospodarować Dziesięć morgów ziemi, mój człowieku, to kolosalny majątek! Za granicą na takim kawałku żyje wygodnie kilka rodzin, a u nas jednej nie wystarcza. Ale cóż, kiedy siejecie tylko żyto...	O nie! Czasami bywasz pan zbyt dobry i tylko wówczas trochę się unosisz, gdy wystawi twą cierpliwość na próbę. Czy nie tak?	No i w porządeczku I cóż ojciec zrobi z tym idiotą Zdzichem? Aha, znowu mi przysłała Halina jakiegoś cymbała. Oczywiście wyrzuciłem go za drzwi. Do pioruna, co ona sobie wyobraża, że będę rozdawał posady w fabryce wszystkim jej absztyfikantomabsztyfikant (pot.) dziś raczej: żigolak: płatny partner do tańca w lokalu rozrywkowym a. młody mężczyzna czerpiący korzyści materialne z dotrzymywania towarzystwa lub ze stosunków z zamożnymi kobietami.? Doprawdy ojciec mógłby trochę utemperować swoją córeczkę. Zdzich napycha nam jakieś wyranżerowanewyranżerowany (rzad.) kochanek., nie dość kochanej rodzinki, jeszcze mamy stać się przytułkiem emerytalnym... Istny dom wariatów... Co to jeszcze? Aha! Biuro kalkulacji trzeba wziąć za pysk. Oni nas zarżną cenami robocizny! Liczą na przykład siedemnaście godzin na imadełko „F” do tych dużych frezarekfrezarka	Słyszysz, jeden z drugim, jak bije nogą w ziemię! Raz, raz! Jeszcze! Nie tak, jak kazał, nie tak, jak trzeba, zrobiły mu, widać, marszałki... Lecą tera ku niemu na chybkich koniach, a kapelusze w garściach, a łydki pod nimi dygocą, jeden przed drugim szwargoce, że nie on winien...	Nie ma tak równej na świecie drogi, żeby się na niej nie potknąć, ale kiedy innym z dachu kapie, u nas zawsze jak z rynny leje, nigdy się człek nie dosuszy! Tak to, panie koniuszy, bieda na świecie i koniec; biednemu z biednym zawsze najraźniej, toteż i mnie w tym ulga, że waszeć służysz takiemuż głupiemu panu, jak i mój.	Wcale nie. W tej chwili to nie jego osoba mnie interesuje. Chciałam pana zapytać, czy ma pan jakieś wiadomości od pana Franza.	Nie, panie, nie, i nie bez racji nazwano mnie Ludwikiem Sprawiedliwym. Do jutra zatem, panie, do widzenia.	Niestety nie! Nie znam też starożytnej greki; ani Homer, ani Platon nie mieli nigdy bardziej nędznego ucznia, powiedziałbym nawet bardziej niewdzięcznego, ode mnie.	Cóż to dla sahiba-pułkownika znaczy parę rupii On je wydaje w wiadomym jemu celu, a nie dla twoich pięknych oczu.	Mój drogi tu nie o kaniankę chodzi, tylko o pana Andrzeja. Przecież mogło się tak zdarzyć, że ktoś nadszedł w to miejsce, gdzie siedział i musiał się ukryć gdzie indziej. A jeżeli my się natkniemy na tego innego i spytamy go, czy to on był w legio... czy to on jest właśnie tamtym, którego...	Nie lękaj się o mnie. Ja mam pewną swoją myśl, która mnie od dawna podtrzymuje, a której nikt nie zna.	Paweł, stajenny ze Słodkowic, przed kwadransem. Nie śmiałem przeszkadzać jaśnie panu, położyłem na biurku.	Pewno nie, ale i tak się zobaczymy w tych dniach. Ja cię będę upatrował między pannami jej miłości, a ty zapamiętaj barwę Zborowskich, to mię zawdy znajdziesz wpośród dworzan. Kukłami bawisz się jeszcze?	Proszę pana, czy ja panu także się wydaję głupią? Tak mi o tym wszyscy w domu mówią i tak ciągle, że w końcu ja sama będę musiała uwierzyć. A pomimo to, wiem na przykład, że Wilhelm narobił długów w Berlinie, papa ich płacić nie chce i dlatego siedzi w Łodzi Ha, ha, ha, jaką on ma zabawną minę.	Przypuszczałem, że nie mogąc liczyć na to, aby panna Gilberta zniżyła się do ciebie, postarałeś się o środki wzniesienia się aż do niej.	A nie służyłże twój ojciec w wojskuw wojsku	A okazać nam tego nie chcesz?	Boisz się! Ja się wcale nie boję.	Doskonale pamiętam ten dzień uroczysty bo byłaś ze swoim fartuszkiem gospodarskim uroczystą, jak święto; co ci nie przeszkodziło stłuc dwa talerze i jedną szklankę...	Kto go tam przepędzi! Nie bój się, gruby kark, wytrzyma!	Nie góra, jeno kopiec, stary graniczny kopiec...	Nie myślałam nawet o śmierci	Nie palę, kochany synu	Nie wiem, panie...	Nie!	Nie, przykro. Dziękuję waszej królewskiej mości.	O! jaśnie panie, nie wspominaj mi o tem Boże wielki! jakże ja błąd mój okupiłem drogo. O! ja nieszczęsny!...	Panie naczelny wódz w przededniu bitwy nie ma ani ojca, ani dziecka, ani nikogo zgoła, tylko	Połowa z was nie zostanie.	Wcale nie jest daleko Taki spacer tam i z powrotem.	Wszyscy tu jacyś weseli Nikt nie wspomina braci jęczących pod batem pogańskim! O, gdyby oni wiedzieli... może by im się wracać odechciało!	Byłby ja też pewnie w nocy wylazł i byliby mię jak szczenię ubili, jeno że właśnie tegoż dnia, jeszcze przed nocą, pan Koniecpolski nadciągnął i wszystkich nas wyzwolił, z czego ja nie był bardzo rad, bo już cały mój eroizm na nic się nie przydał. Potem znowu pamiętam, że na onym rynku jakieś tłuste białogłowy posadziły mię na ziemi pod skarpą jakiegoś ogromnego domostwa i kazały mi na głos wywoływać moją godnośćgodność pęta, sznury roślinne do krępowania więźniów..	A wy dodaliście i średniowieczną idyllę, co stworzyło całość wspaniałą Wasze uczucia zachęcają mnie bardzo, to jakby poemat, ale wątpię, czy ja się na takie dzieło zdobędę kiedykolwiek. Ty, Waldy, dobrze mówisz, dobrze piszesz, więc i wybornie kochasz. Ale, ale, twoje ostatnie artykuły społeczne: Patrzą na nas, i ten drugi o syndykacie rolniczym, wywołały zgrzyt zębów u Barskiego, a oczarowały ogół. Ty masz w sobie ogromnie dużo satyry, zaciekawiasz ostrzem pióra, a łagodzisz, gdy trzeba.	A więc przyjdź do mnie za godzinę... dobrze? Mieszkam na ulicy Królewskiej...	Czy byłeś przy tym, gdy mą ukochaną w kocioł z roztopionym ołowiem rzucano? Czyżby na ognia żar i na ołowiu war nie działał wcale anielskiej jej postaci czar? Ach, mów, kapitanie, czy mogłeś patrzeć na jej konanie?	Aha. Po cóż ją starą zowiecie? Dy młodsza ode mnie o jakie pięć roków.	Raz więc nareszcie pozbądź się waszmość swych wątpień! Alboż anioły bywają tak szpetne! Rzekłam, żem Basi krewniaczka; teraz dodaję, że Kalinowska jestem z ojca, a na imię mi Dobra.	Pięć dni temu powiadaliście, kumotrze, iże mnie tak srodze miłujecie, a dziś ani chcecie spojrzeć na mnie	Ach, tak! Musiałaś, biedaczko, mieć z nim dużo kłopotów przez drogę? Pytał o mnie?	Czekaliśmy z partyjką na pana	Cóż dalej!	Przecie dobrana choć raz para: osioł z koczkodanem Tak mi się to podoba, że pożyczę panu Szekspira. Tam znajdzie go pan na półce.	Straciliśmy co na giełdzie?	Wie pan, spotkałam Witowskiego na cmentarzu.	Więc cicho	A ja przy piérwszém spotkaniu tak go zbesztam że mu odejdzie ochota zachodzić drugi raz drogę.	A jużci! dla państwa tu jest bardzo złe powietrze...	A, Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami	Abo co?	Ach, że pani dzieci uczyła	Ano z Dymchurch, spod Wału	Bierz zatem. O czymże myślisz?	Chciałbym się z nim zobaczyć	Che che! a bo i pewnie.	Co tam o ciebie! Powiadaj dalej	Coż tam prawda, professorze?	Czy bardzo chora?	Czy mam zejść?	Czyś ty pomyślał nad tem, co uczynisz, jeśli sprawę przegrasz?	Cóżeś to, chłopcze, przeskrobał, co? No, przyznaj się.	Dajże spokój jest po prostu stary i zdziwaczały.	Dobrze a teraz odpraw pan lokaja.	Dużoście nasolili?	Gdzie go zaprowadziłeś?	Gdzie macie te salamandry?	I z ciemnoty ich ktoś skorzysta! zawołał elegant. Ale idźże bo waćpan tam nazad, nastręczaj się, podchodź, i w interesie ludzkości obroń ich od rabusiów.	Ja widzę, że taki, jak on, jest całkiem niepotrzebny.	Jednak on był moim mężem...	Jestem Tomek Paluch, Wyrwidąb, żołnierz zwyczajny, panie generale	Jestem nim też.	Jutro dam odpowiedź	Jutro obejmiemy służbę. Przysięgam Bogu, że oni okpiwają. W nocy słychać było najwyraźniej, że z ekspedycji wyprowadzono rower, tak, Zaleski jeździł. Dzieją się tam hece! uderzył znowu pięścią w kolano, bo straszliwie zabolały go stawy. uśmiechnął się, chwycił zębami brodę i słuchał czytania w dalszym ciągu, ale już myślą przepatrywał księgi kasowe i dzienniki, znajdował nieporządki, opuszczenia, jakie Zaleski ze Stasiem porobili, i układał surowy raport w myśli.	Kpię sobie z jego życzliwości.	Krak będzie dosyć	Kto tam?	Mów, jak to było? Czyś usłyszała, jak się zbliżał?	Najwyższy czas, panie Pawle...	Nic to. Będzie trzeba znaleźć inną drogę Niestety zrobiło się bardzo późno.	Nigdy.	Okazuje się, ponieważ je tu widzimy, a wątpię, iżby nasz przyjaciel d‘Artagnan dołożył co ze swoich pieniędzy.	Panna Spenlow	Przednie straże musiały podpalić miasto lub wsie pobliskie.	Raczej Napoleon jej się oparł...	Sądzę, że to co powiedziałam, było mu całkiem obojętne	Tak, czcigodny ojcze. Trzy dni i trzy noce jestem w drodze.	Tak...	Teraz już mi niepotrzebna	To ostatnie nadzwyczaj prawdopodobne!	Toż to i czasu okrutnego trzeba...	Ty dowodziłeś?	U kogo pani byłaś?	W Teatrze Włoskim.	Wszystko jedno.	Znam to chcieli ją do własnej nagiąć miary. Nieszczęsna.	Zobacz no, co kot zrobił!	Śliczna kobieta! podobno gust pana Marka?
No, dosyć tego! Przegrałeś bitwę, panie baronie Wertheim, bierz się do odwrotu. Ze mną sobie nie pozwalaj, bo możesz pożałować. Dama ta jest i zostanie pod moją opieką, dopóki zechce, a panu, jeśli się to nie podoba, zostaje wolna droga rozmówienia się ze mną jutro, w moim mieszkaniu. Marsz!	Opowiadają o nim duby smalone. To jakiś dziwak i nudziarz. Nie należy do towarzystwa, a nawet do żadnego z tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli się gdzie zjawić raczy, to tyle zawsze pokaże ludziom efronterii i wyniosłości, że każdy gorętszy kipi. Toteż tu młodzież ostrzy sobie na niego pazury.	Ach, więc jedziesz na spotkanie eskorty? Będę o piątej rano na balkonie, by zobaczyć, jak będziecie przejeżdżali. Tymczasem do widzenia!	Bo nie zachodziła, moim zdaniem, obawa ucieczki. Wystarczyło zobowiązanie się Kosiby do niewydalania się.	Czy nie wstąpisz do Majstra?	Nie pojedziemy wcale do Colignac? I dlaczegóż to, księże proboszczu!	Z moich pałaców jest przejście skryte aż do pieczary Mithry... idzie ono głębiami góry, wnętrznościami skał, i nie wiem po co kończy się, znać w dawnych wiekach wyrobionym otworem w ścianie, przez który, z za posągu bóstwa, obejrzycie całą uroczystość lepiéj może niż ci, których na nią Cezar zaprosi... Ale tam spójrzenie życiem przypłacić można!	Źle robisz, mówię ci; co po koniu na nas dwóch, nie mogę przecież usiąść za tobą, wyglądalibyśmy, jak dwaj synowie Aymona po stracie brata swego; nie możesz także poniżać mnie, paradując konno, gdy ja będę dreptał pieszo. Jabym nie wahał się ani chwilki i wziąłbym sto pistolów; i potrzebujemy pieniędzy na powrót do Paryża.	Ach, drogi margrabio, jesteś ojcem, a nabawiają cię strachu zwykłe dziewczęce kaprysy! Młoda panna, która grozi otoczeniu swemu, że zabije się, jeśli zmuszać ją będą do małżeństwa z rozsądku, nikomu naprawdę nie jest groźna. Ani jej samej, ani jej pogróżek nie wypada brać poważnie. Proszę zatem o odpowiedź stanowczą. Resztę biorę na siebie.	Chętnie Oj, widzę, że bardzo się panu spieszy do tych pieniędzy?	W tym roku na podwórzu koszarowym uczy się on stawiać jedną nogę przed drugą. I widzi pan w nim to, co nasz świetny dowódca dywizji, generał Cartier de Chalmot, nazywa elementarną jednostką taktyki, a co pospolicie zwie się żołnierzem. Tak, pan Roux, mój uczeń, jest żołnierzem. Odczuwa on to jako zaszczyt, ma bowiem duszę szlachetną. Prawdę mówiąc jest to zaszczyt, który w chwili obecnej dzieli ze wszystkimi młodzieńcami dumnej Europy. I na waszych neapolitańczyków spada ten zaszczyt, odkąd należą do wielkiego narodu.	I cóż z tego? poczekają na pana.	Lekko rzec a niełatwo tego dokazać. Daliśmy się im rozsiąść, rozrodzić, zmóczmóc	Nie, nie myślę więc mi nie odmówisz; jestem tego pewna, bo cię znam.	Za późno się w to wdałem Nim Fabijan rękę na niego podniósł, ja powinien był uderzyć w twarz tego nędznika.	Zdaje mi się, że mnie zalatuje od tego szałasu woń piękniejsza od cząbru i macierzanki. Ach! jakże to ślicznie pachnie! jakem poczciw, to pieczeń duszona! O, założyłbym się, że suto będzie na tym weselisku.	Tak wiedz bowiem, że kochałam naprawdę, kochałam okropnie syna pani Herminii, tego pana Edwar­da, który (pamiętasz go zapewne) śpiewał tak czule: „O aniele, co z tej ziemi!” i miał takie szafirowe oczy, któ­rymi zdawał się patrzeć w samą głąb duszy... Tak kocha­łam go bardzo... byłam tak niedorzeczna, że kochałam...	Bo ona jest prawdziwą matką całego rodu; ona jedna znosi jajka, z których wylęgają się później pszczoły robocze. Nie myśl, że królowa pędzi próżniacze życie: dużo się ona namęczy, zanim zniesie przeszło tysiąc jaj dziennie i każde umieści we właściwej komórce.	Moja droga, dobra pani!	Ojciec wydaje mi się tak wspaniały, że poszedł na wojnę jako kapelan, będąc za stary na żołnierza!	To jużeś ty mi tak kazała.	Z tymi Żydami to może być kiedyś głupia awantura. Tak nas duszą, tak nas ze wszystkich miejsc wysadzają, tak nas wykupują, że trudno poradzić z nimi. Już my ich nie przeszachrujemy, to darmo, ale jak przyjdzie na gołe łby i pięści, zobaczymy, kto kogo przetrzyma...	A ty nędznie wyglądasz, coś bieda cię strzepała	Czy nie wygodnie ci tutaj droga siostrzyczko? jeżeli czego ci brakuje, rozkaż tylko, a w tej chwili każę ci dostarczyć.	Dostawałem, to prawda Niech pan siada, krajanie! To miło, że sobie pan o mnie przypomniał. A skąd pan się tu wziął?	Gdy na to patrzę przypominam sobie dawne czasy, i myślę co téż to ja jeszcze zobaczę, bo na tém się nie skończy, panie szambelanie. Boję się by te tryumfy ostatniemi nie były; przeżyłem wiele, pamiętam na szczycie chwały uroczą Aurorę... pomnę wdzięczną Esterlę... zdaje mi się że widzę jeszcze śliczną Spiegel i miłą księżnę Teschen. Z nich wszystkich ta się wprawdzie jakimś ekwilibrem nadzwyczajnym trzyma najdłużéj, lecz żeby króla miała przywiązać na wieki, temu nie wierzę!	Młodego (król czasem tak zwał syna) nie widzieliście?	Odkąd papa wyjechał, ja jestem jedynym mężczyzną w naszej rodzinie i sama zaopatrzę ją w pantofle, bo odjeżdżając, powierzył ją moim szczególnym staraniom.	Pietrek długo próbował i powiedział mi, że nie można się nauczyć, bo to jest za trudne.	Powiedz mi, Gotfrydzie, dlaczego się temu staremu murowi z taką uwagą przypatrujesz? Toć żadnego z moich najpiękniejszych klejnotów nie podziwiałeś tak długo!	Tak, ja!... Angoulême i Houmeau zaczęły się spierać o pierwszeństwo; zebrałem młodych ludzi, kolegów z ławy szkolnej, i zorganizowałem wczorajszą serenadę; następnie, raz wpłynąwszy na fale entuzjazmu, puściliśmy subskrypcję na obiad. „Jeżeli Dawid musi się kryć, niech przynajmniej Lucjan będzie uwieńczony!” podjął Petit-Claud	Tak, to Tarniny...	Tak, to racya!	A co to jest ten kabel?	A co, nie mówiłem?	A jacyż to ludzie z waćpanem teraz przyszli? Skądże wziąłeś tych pomocników?	A nie wié...	A szczyt kiedy się osiąga?	A, pan się zajmuje zbieraniem pewnych śmieszności.	Aha!	Aha, lepiła tu przed chorobą twój wizerunek z chleba na prezent.	Ale pan za to dajesz sobie dobrze rady. Ja znam wasz dom. Miałem z wami przez Abdulskiego interes o chmiel.	Ależ doskonale. Ojciec daje mnie w zastaw za trzy miliony, prawda?	Bo ja zawsze jestem panią siebie, czy kocham, czy nienawidzę. Uczucie, które się zdradza, idzie na łup ludzi.	Cała historja podskarbiego, dorzucił ks. Łuskina	Cóż wodorosty jako chleb, surowe małże jako mięso i orzeszki sosnowe na deser – oto obiad ludzi, którzy nie mają w kieszeni ani jednej zapałki.	Dokądże to zdążasz, kumie Kristoferze? Dokądże pędzisz?	Doprawdy gdybyś był niewolnikiem mojego ojca, za dwa razy tyle nie dozwoliłabym ci się wykupić, bo wy, chrześcijanie, zawsze kłamiecie i udajecie ubogich, ażeby oszukać Maurów.	Dziękuję za dziś (Jelsky wciąż oglądał swe paznokcie)	Franciszek.	Hm	I czy nie śpią także, proszę pana?	Jakieś szmery... uderzenia młotem... co to jest?	Jakże mam rozumieć, kiedy o niczem nie wiem?	Jestem autorem romansu	Kasza pewno wyschła?	Komissja? pokopała, poorała, popsuła co mogła, a nie znalazłszy nic, pojechała zkąd przybyła, mówił Aron... Najedli się, napili, nabrali co wlazło... a czego nie wzięli, zostawili jejmości... Ona tam z Będziewiczem i rotmistrzem króluje.	Kupiłbyś wieś, jeno pieniądze gdzieś!	Miłość	Moje sery są w najlepszym gatunku, a pomarańcze mają cienką skórkę.	Mój drogi chłopcze, niepotrzebnie drażnisz Idalkę.	Mówię wam, jak jest, cała wieś o tym wie, spytajcie się!	Nianiu!	Nie jestem dla ciebie, drogie dziecko, panią. Chcę być twoją matką.	Nie mam czasu!...	Nie szczeka?	Nie wiem, czy powinienem mówić to panu...	Niestety, hrabio, to niemożliwe.	No, a wasaneś skąd?	No, mówże, błaźnie jakim prawem się tutaj dostałeś?	No, to się bój! Przecie wrócą nad ranem! Ryfka!	O czym?	O, to widać	O, w takiej wazie można by posadzić kasztanowiec z Tuileriów! Jakże im się udało wypalić takie olbrzymy?	Pan doktor...	Panna Aneta czemś się sekretnem smaruje, to i spokojna! A tymczasem ani my, ani dobytek miejsca znaleźć przed niemi nie możem. Pocięły Marka onegdaj, a wczoraj mi źrebaka okaleczyły. Fe! Grenis spuchł, jak kaczka, mnie oczy wygryzły. Skaranie Boskie!	Paulino!	Paznokieć? A czy pan zna ten dawny aforyzm: „Niekiedy duch ludzki rozdziera się i walczy z samym sobą?...” Kto wie, czy to nie gorsze od wyrywania paznokcia, a może od zdarcia całej skóry?	Poczekajcie ja was rozsądzę. Byłem, jak to wiadomo, wielkorządcą i sędzią, umiem rozsądzać sprawy.	Poczekam jeszcze... poczekam	Pragnąłbym dla Lucjana Beatrycze, szlachetnej kobiety, która by go podtrzymała w życiu...	Skoroś waść dobrze o Brodach wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w twe ręce, bracie... jak ci na imię?	Skądże ta wątpliwość?...	Swoje powtarzam: myślowe rozprawy nie powinny nigdy ludzkiej ofiary pociągać za sobą. Uśmiercić człowieka tylko dla pomysłu	Szatan nie kobieta!	Szkaradny zazdrośnik.	Słuchaj, na miłość Boga, panie ministrze Dziś miałem być na balu u księcia wicelamy, jego córka, owa miła wdówka...	Tam pana poszukują.	Te same włosy?	Też kogoś zamordował?	To Hamer	To nieważne.	Trudno i ciężko jest zrzucać s-s-skórę!	W izbie ciasno, myślałam.	Wyczeszemy wamawama (gw.)	Z pewnością. Dał przecie dwa razy tyle na dobroczynność.	Zgadłeś, kapitanie.	Zimno mi, zimno, zimno...	Zna Maracaibo?	Źle pan robi. Przecież nie było w tym pańskiej winy.
On! On patrzył na mnie przez rok cały swymi prześlicznymi szafirowymi oczami, tak jak gdyby w głębię duszy mej przedrzeć się i zawojować ją wzrokiem swoim pragnął; śpiewał przy fortepianie pieśni, od których tajało mi serce, ściskał mi rękę w tańcu, potem całował obie moje ręce i przysięgał na niebo i ziemię, że kochać mię będzie do grobu, potem pisywał do mnie z pokoju do pokoju listy strzeliste i płomieniste, potem... gdy matka jego, jeden z listów tych wypadkiem przeczytawszy, rozkazała mi iść, dokąd mię oczy me poniosą, pojechał na karnawał do Warszawy; spotkawszy mię na ulicy, a byłam wtedy głodna, zrozpaczona, w łachmanach prawie ubrana, zarumie­nił się jak piwonia, spuścił oczy, minął niby nie poznając i w kilka dni potem w kościele pp. wizytek ślubował przed ołtarzem pięknej i bogatej dziedziczce wiarę i mi­łość dozgonną... Tak on mię kochał i to dla mnie uczynił...	Gdyśmy ją stracili przyszło mi na myśl, że on wywiózł ją tam daleko, na obce brzegi. Cuda jej musiał opowiadać, cuda jej musiał, gołąbce mojej, obiecywać, tam daleko! Po widzeniu się z jego matką pewien już byłem, że tak jest, a nie inaczej. Przepłynąłem tedy kanał i znalazłem się we Francji.	Nie! Adwokaci są to urzędnicy cywilni, ludzie, którzy w uniwersytecie ubiegają się przedtem o stopień doktorów obojga praw, toteż, prawdę mówiąc, niewiele z nimi mam wspólnego. Proktorowie używają tylko adwokatów, są zresztą z nimi na przyjacielskiej stopie, ustawiczna zamiana grzeczności, poczęstunków i tak dalej. Ha! W każdym razie zalecam ci szacunek dla tego trybunału jurystów. Domaga się on tego!	Czy sądzi pan że jestem tak podobna do innych kobiet, że nie zdobyłabym się na nic oryginalnego?	Hę! Zarżnęli i zjedli?... A cośwa zrobić mieli? Przeszedł dzień jest, ani jej wygonić, bo z kwikiem wraca!... Moja podtykała jej, co mogła, bo jakże głodem morzyć, Boże stworzenie też... Prześwietny sąd jest mądry, to sprawiedliwie se wymiarkuje, że com z nią biedny sierota miał zrobić? Niktoj po nią nie przychodził, a w domu bieda tośwa my ją zjadły, a i to niecałą, bo na wsi się zwiedziały, a Dominikowa poskarżyła, że to jej, przyszła ze sołtysem i zabrała wszyćko...	Et, co tam! Cudowny dziś dzień, chodźcie, przejedziemy się łodzią albo pójdziemy na spacer wzdłuż płotów czy na piknik do lasu, albo coś w tym rodzaju.	Ja w kómórce u księdza Wacława nocuję, za co mu służyć muszę. Ten także ladakogo nie przyjmie, a pod noc rozmówić się z nim niełatwo... Ze studentów wielu nie ma gdzie głowy położyć i sypia pod murami i po pustych szopkach... Noc wiosenna niedługa, choćbyście też ją na ziemi gdzie przebyli!!	Cicho! Takich rzeczy głośno się nie mówi. Otóż mama, z jej talentami, wygrałaby na pewno, choćby jako kochanka chińskiego szefa sztabu głównego, czy kogoś tam o to chodzi, a nie zadek, którym wierzgał dawniej w uprzęży. A jak raz podniósł z tym się zgadzam. he, he... To zrobi Kocmołuchowicz za nas, a my zostaniemy na lodzie.	Bardzo porządnie, bardzo porządnie; dwieście pięćdziesiąt tysięcy asekuracji, jakby miał w kasie. Ale Goldstand, co się spalił w nocy, ma małe nieporozumienie z policją. Dobrze mu tak, jak kto nie umie robić dobrze interesów, to niechaj się do nich wcale nie bierze.	Chciałem tylko zakonfirmować to, co się rzekło wyżej, ale kiedy pani mi tego zabraniasz, tedy milczę już i za wielką sobie przyjemność to milczenie policzam, niczego bowiem tak gorąco nie pragnę, jak pozostać panny Zofii najposłuszniejszym sługą.	Nie, na jego rany nie ma, jak widzę, lekarstwa, jak tylko żeby trzy dni pobył w stroju bairagi.	Phhii! Pamiętaj, skurczybyku, że jestem kobietą starą i do tego wcale nie głupią. Znam lamów i darzę ich szacunkiem, lecz ty tak jesteś jego prawowitym chelą, jak ten mój palec mógłby być dyszlem tego wozu. Jesteś Hindusem, bez kasty, zuchwałym i bezwstydnym żebrakiem, który ponopono	Właśnie. Możesz sobie nawet przypomnieć, że ojciec ostatnio był zdenerwowany tym, że nie przysyłam jakiegoś przedstawiciela, na którego on czeka. Rozumiesz?	Ale jak on zrobił majątek? W roku 1819 mieszkał ze sławnym Bianchonem w nędznym pensjonacie w dzielnicy łacińskiej; rodzina jego jadła pieczone chrabąszcze i piła wodę, aby mu móc posyłać sto franków miesiącznie; folwarczek jego ojca nie był wart ani tysiąca talarów; miał dwie siostry i brata na karku, a dziś...	Ba, liść pada z drzewa, a ptactwo ciągnie na południe Potem, zniżywszy głos i ukazując szybujące po nad drzewami stado pliszek, dodał:	Dziewczyna ma zaledwie dwadzieścia lat i ani grosza posagu. Hodowała się na folwarku dzierżawnym, w kącie głuchym, w pracy od dziecka. Ojciec ją oddał do klasztornej pensjipensja	Ja na Boże Narodzenie zacznę trzynasty rok	Już tam ojciec, oczywiście, „wisi na włosku”, już tam pewnie pod ojcem „doły kopią”.	Na Erec Isruel, kudy dorogi?	Nie byłoby to wcale tak ważne, by aż pisać o tym!	Nie zmilczę, bom tam przed tymi ludźmi oczami za waszą książęcą mość świecić musiał! Ciągnęli mnie, żebym do nich przystał, a jam nie chciał i powiedziałem im: „Radziwiłłowi służę, bo przy nim słuszność, przy nim cnota!” Na to pokazali mi ów list: „Patrz, jaki twój Radziwiłł!”	Noc szeptała rzucając mu się na szyję i obejmując go ze wszystkiej mocy szału i miłości...	Tak jest, wielmożny panie	Tak miarkujecie, no to się nie gódźcie, ale drugim nie przeszkadzajcie!	Tak się pan do mnie odnosi jakbym nie mówiła tego jedynie przez życzliwość dla pana.	Nie przerywaj! Wiem doskonale, że on ci się podoba.	Dałby Bóg, abyś mnie mogła przekonać! Ale co możesz mi powiedzieć? Czy pan de Nemours nie był w Colomiers wraz z siostrą? I czy nie spędził dwóch poprzednich nocy z tobą w ogrodzie?	A i ono zamarło i zamarzło! co wam już po niem i po mnie.	Ależ weź wszystko. Wachlarz jest także w stoliku.	Bóg wié! Jedni gadają że poszła gdzieś służyć do miasteczka: drudzy że ją zabrali i namówili cyganie, co to tu byli i niedawno nocką zemknęli...	Co takiego?	Co za myśl, łaskawa pani!	Cokolwiek się stanie, niczego się nie bój, Valentine. Nawet jeśli będziesz cierpieć, jeśli stracisz wzrok, słuch i czucie, niczego się nie bój. Nawet jeślibyś się obudziła i nie wiedziała gdzie jesteś, nawet jeśli będzie to grób i trumna, nie bój się. Opanuj się wtedy i powiedz sobie: w tym momencie przyjaciel, ojciec, człowiek, który pragnie szczęścia dla mnie i dla Maksymiliana czuwa nade mną.	Dziękuję ci, moja droga.	Istotnie, funkcję ci przeznaczono? Słusznie pani stolnikowa mówi, że młócą tobą jak cepami.	Moja Tereniu czy możesz sobie przedstawić podobnie piękną, podobnie promienną egzystencję, jak tej margrabiny!...	Nie mam powodu obwiniać ojca za siebie, jam się to puścił sam bez wiedzy jego... uciekając od złej macochy!	Otwórz, dziecko, proszę cię, zaklinam.	Panna Łęcka ma także otwarty kredyt... bardzo dobrze A... a... Onegdaj wzięła portmonetkę... Trzy ruble?... to chyba za drogo...	Waldy, czy jedziesz z Głębowicz?	Więc pozwól przynajmniej, że cię w tym wyręczę.	Wracać do domu.	Żeby pan wiedział, że zrobił nawet więcej. On mi ułożył całą przedziwną inscenizację sztuki, wedle której zrobił pan te oto nadzwyczajne, naprawdę nadzwyczajne rysunki!	A gdzież ich niema?	A! łotr. A! łajdak, szlachcicem podszyty!	Ale w ten sposób nie można przemówić do ciebie ani słowa.	Ależ, o ile mi się zdaje, szukasz pan ze mną zaczepki?	Bij, zabij!	Bo chcieli ryby łowić w mętnej wodzie.	Bo przecież to nie są ludzie, choćby ta znaczna część moich gości dzisiejszych; to są fabrykanci, kapitaliści, specjaliści różnych działów fabrycznych; ludzie od robienia interesów i pieniędzy	Boją się buntów. Ooch, żałują ludzie Maciusia. I dorośli, i dzieci. Za późno! Nie trzeba było wywieszać białych chorągwi.	Bądź zdrów, Rinaldo. Będę miał w pamięci twoje poświęcenie i we właściwej chwili nie zaniedbam go wynagrodzić.	Chcesz, kochany dziadku, aby pan d’Epinay to przeczytał?	Czegóż jeszcze!	Czemu przerwałaś swą opowieść?	Czym?... Ot, pokochaj mnie troszkę.	Czyżbyś się bał, kochany d‘Artagnanie?...	Doprawdy?...	Ha, pani de Montmorency ma więcej szczęścia. Był pan z nią w Wenecji i Vicenzy. Powiedziała mi, że z panem widzi się to, czego by się nigdy nie widziało inaczej, o czym nikt nigdy nie mówił; że pan jej pokazał nawet wśród rzeczy znanych rzeczy niesłychane; że mogła w ten sposób zrozumieć szczegóły, koło których bez pana przeszłaby dwadzieścia razy, nie zauważywszy ich. Stanowczo, większe ma u pana łaski od nas... Weźmiesz tę ogromną kopertę z fotografii pana Swann i złożysz ją, zagiętą, w moim imieniu, dziś o wpół do jedenastej wieczorem u pani hrabiny Molé.	Huck i Tomek Sawyer!	Ja? Z kim?	Jesteś ojcem	Jesteś zamężna?	Jezu Nazareński! tuleja siedzi?	Jezus Maria!...	Końmi	Ks. Bodzanta o układzie tym nic wiedzieć nie chce, mówił dalej duchowny,	Ksiądz Faria.	Levaque zaszła w ciążę.	Livesey! masz pan zawsze słuszność w takich wypadkach. Będę milczał jak grób.	Mamy pieniądze	Mój generale, to się rozumie! uśmiechając się zakończyła Dobkowa, o tem pomówimy...	Nie wróci	O!... Eminencjo!	Oj, ty... czerwoną kredą zapisać to święto, gdziebyś się nie okaleczyła albo czego nie stłukła.	Owszem, ale mówiła do swej towarzyszki.	Pali mnie, ojcze, ponieważ jest hańbiona przez ludzi, którzy ją noszą.	Pani jest najlepsza i najzacniejsza w świecie istota, jaką spotkałem.	Panie hetmanie...	Polaczek, jeżeli już do czego, to do ożenku z posażkiem	Przechwalać się to pan umie Mówi pan o wędrówkach po całym świecie, i o wielkich czynach, i o braniu losu za łeb, ale naprawdę to siedzicie tu i babrzecie się w nędznej szulerce!	Przecież nie dzwoniłby pan o pół do dwunastej w nocy, żeby zrobić Beatce przykrość.	Pół do trzeciej dochodzi	Sto dwadzieścia do stu osiemdziesięciu rubli rocznie.	Strzeż się, książę Fenicja jest potężna, a jej bogowie...	Teraz was mam To będzie wspaniałe zdjęcie dla prasy. „Grupa Amerykanów poszukuje pereł”. „Morskie jaszczury rzucają w ludzi perłami”.	To tylko jedynie	To wrócisz.	Uspokój się, panie, uspokój.	W Krakowie.	W naszych duszach	Waszmość to, widzę, nie tylko w wojnie, ale i w radzie prym możesz trzymać	Więc dziewczęta można uczyć konnej jazdy i gimnastyki	Więc jemu gorzéj, robaczkowi?	Więc ty nie zamkniesz gęby? Dwóch aniołów! Żwawo!	Zatem to przedsiębiorstwo?...	Zdarza się to kobietom i po dziesięć razy.	Żartujesz sobie z nas, Waldemarze	Żeby tylko lawa nie utorowała sobie nowego przejścia w kierunku żyznych części wyspy.	„Czcij ojca twego i matkę twoją”... A piąte: „Nie zabijaj!”... A szóste..
Co ty! Na ojca będziesz powstawał? na rodzonego ojca! A jeśli zdzierał, to dla kogo? Przecież nie dla siebie, a tylko dla was, dla ciebie, na twoją naukę	Włosy mi stają na głowie, pani dziedziczko, na samą myśl, gdy dziedzic przyjedzie	Im więcej się śmieją, tym lepiej dla nich Zdrowy śmiech jest dla dziecka zdrowszy niż branie pigułek i leków co dzień. Tych dwoje to na pewno wyzdrowieje i utyje.	Na zdrowie, niech się martwi.	Naturalnie że zostawię pani sumkę do połowy lipca Za to w lipcu stanowczo mieć ją muszę, gdyż inaczej grozi mi nieprzyjemność, na którą pani, o ile ją znam, nigdy by nie zezwoliła.	Zagadałam się z tobą i zapomniałam że trzeba mi iść do Jejmościanki. Wiesz, że pokój jest tak jak zawarty; ale nie wiesz, że król hiszpański nie chciał się zgodzić na żaden punkt inaczej, niż pod warunkiem, że sam zaślubi Jejmościankę w miejsce don Karlosa, swego syna. Królowi ciężko było na to przystać, zgodził się wreszcie i natychmiast udał się oznajmić tę wiadomość Jejmościance. Będzie niepocieszona; to niewesoła rzecz iść za człowieka w tym wieku i tego humoru co król hiszpański, zwłaszcza dla niej, w całej krasie młodości i urody, gdy spodziewała się zaślubić młodego księcia, który budził jej skłonność już na niewidziane. Nie wiem, czy król znajdzie w niej owo posłuszeństwo, którego pragnie; polecił mi odwiedzić ją, bo wie, że ona mnie kocha i sądzi, że ja będę miała jakiś wpływ na nią. Następnie mam wizytę cale odmienną: pójdę ucieszyć się z Jejmością, siostrą królewską. Wszystko jest postanowione co do jej małżeństwa z panem Sabaudzkim; będzie tutaj niezadługo. Nigdy osoba w wieku tej księżniczki nie miała tak pełnej uciechy z zamęścia. Dwór będzie wspanialszy i liczniejszy niż kiedykolwiek i mimo twego strapienia musisz nam przyjść z pomocą, abyśmy pokazali cudzoziemcom, że mamy tu nie byle jakie piękności.	Przyda mi się tym bardziej, iż pryncypał wręczył mi pięćset franków na wykupienie tego przeklętego wyroku, a nie chcę ich zostawiać w pokoju.	Nie zaprzeczam mu niczego, lecz mówię ci, że łaska ministra prędko przemija i że szalonym być trzeba, aby przywiązywać się do ministra; są władze wyższe od tej, które spoczywają na kaprysach ludzkich lub chwilowych wypadkach, z temi należy się łączyć.	Bom już przez pół był na tamtym świecie, a teraz tak mi się widzitak mi się widzi chwytać.. I chodzi mi o dziecko... toć ja ją jedną mam. A i ty, choć wiem, że ją miłujesz...	O, ja nie tańczę, bo mam taki widok, jakiego jeszcze w życiu nie miałem. Muszę się przyglądać, by na przyszłość wiedzieć...	Po części Nie o bogactwie jednak i ubóstwie myślałam, mówiąc o różni­cach, boć przecie, gdybym była nie ubogą kobietą, ale ubogim mężczyzną, pan Edward, który, powtarzam, po­siada wiele dobrych zalet charakteru, nie pomyślałby nawet o skrzywdzeniu mię lub obrażeniu. Mężczyzna boga­ty i zarazem honorowy nie krzywdzi i nie obraża męż­czyzny ubogiego; jeżeli kiedy tak uczyni, rzuca to plamę na jego charakter, poddaje go chłoście nagany publicznej. Ale ja nie byłam mężczyzną, byłam kobietą; obrażenie zaś, skrzywdzenie kobiety w ten sposób, jak to miało miejsce pomiędzy mną i panem Edwardem, to rzecz wca­le inna jak obrażenie i skrzywdzenie mężczyzny. Ça ne tire pas à consequenceÇa ne tire pas à consequence (fr.)	O! niech was o to głowa nie boli, mnie to zostawcie bądź  aśćka spokojna i przygotuj mi tam co ciepłego do zjedzenia, wracając, zmów tylko litanię do świętej Apolonii, jeżeli umiesz, ja tam zaraz przyjdę a obaczycie, że wszystko się ułoży.	To źle, niech się panienka nauczy. Kobiety powinny umieć maszerować; to potrzebne, jak panna za mąż idzie, bo która tego nie umie, to zamiast iść w jednym szeregu z mężem, będzie szła albo za prędko, albo za wolno, a taki fuszerski maszerunek do niczego dobrego nie doprowadzi. A jaszcze jak taka żona obejmie komendę, to niech Bóg broni! Pan pułkownik mówi tak samo. On powiada: Wojciechu, u nas kobiety źle wychowują. Jeżeli chłop idzie naprzód, to baba zostaje w tyle, a jak chłop zwolni kroku, to znowu baba leci naprzód jak opętana, ten do Sasa, ta do Lasa, i nie mogą się zgodzić. Źle, źle, Wojciechu, kobiety powinny razem z mężczyznami maszerować krok w krok, równo, ot tak, raz, dwa, raz, dwa. Rozumie panienka?	Nie chcesz mi dać jechać samej, a ja ciebie samego też nie puszczę; jedziemy więc oboje, a starania ja biorę na siebie.	Bo wiem, że to co dam w zamian, wiele warto Chcecie się jej pozbyć, a nie macie jej co zarzucić? prawda? cięży wam? Otóż sposób w moim ręku. Zdradzę biedne kobiecisko żeby było przynajmniej za co pokutować... Dajcie mi męża, jakiego chcę!	Do stu rekinów! Z braku innego pożywienia usmażymy je i zjemy, udając, że to węgorze.	Hola bracie! odparł Suchy, nie spiesz się tak do swoich szkatułek musim gotować miksturę dla naszego pacienta. To mówiąc przystawił kociołek i wiatr zerwał się szalony. O mało krzyż się nie zwalił, deszcz lunął jak z wiadra, ale w kole deszczu nie było, chociaż lał strumieniami o trzy kroki; piorun bił po piorunie a Bartłomiej mało nie omdlewał ze strachu.	Bom radbom rad skrócone od: teraz [jest]eś. dopiero kompletny twór boski; dostępna dla śmiertelników. No, przyznaj mi się przynajmniej, kiedy się to stało, to straszne słowo, dawno?	Ja umarłabym ze strachu. Przecież zawołać nie mogłabym, bo obudziłby się i spadłby...	Proszę pani, do... pożyczenia czterech tysięcy rubli, ale... z pewnymi gwarancjami. Rozumiem, że pani bardzo może potrzebować pieniędzy dzisiaj, a z całą łatwością zwrócić je w lipcu. Tylko...	– No, teraz mówisz do rzeczy! Tego, Huck, nie wolno nam popuścić. Musimy się trzymać i nie rezygnować!	Człowiek jest zadziwiający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę nieprzytomny. E? Co pan myśli? Czasami zdaje mi się, że człowiek przyszedł tam, gdzie nie był pożądany, gdzie nie ma miejsca dla niego, bo gdyby tak było, dlaczegóż by pragnął wszystko zagarnąć dla siebie? Dlaczegóż by latał tu i tam, robiąc tyle o sobie wrzasku, rozprawiając o gwiazdach, nie dając spokoju nawet źdźbłom trawy?	Dostać można, ale jaśnie pani nie posyłała do miasta...	Właśnie, że nie taka prosta, jak się wydaje	Zabawne! Tobie się wydaje zabawne pakować w buty więcej pieniędzy, niż jest ich wart ten, który je nosi.	Powoli, powoli! Tak nie uchodzi. Pokuta dobrowolna być musi i odbywać się w czasie nieoznaczonym. Może być nawet zmniejszona o połowę, jeżeli giermek przystanie, aby inna ręka, nie jego własna, wyliczyła te plagi.	Wiadomo, przedarłszy się przez kordon. Całe wojsko się nie przebije, a kilkoro chłopa prześlizgnąć się potrafi. Osobliwie wodą.	Bardzo mało, tylko to wiem, żem przez sen bardzo płakała i żem potem umarła.	Brat mój służy w pułku Jatów Dograsy to dobrzy ludzie.	Zapytaj o to lepiej pani Boulter Sądzę, że wie ona o tym procesie więcej, niż ja.	Żeby on tak zdechł, jak ja do niego pójdę!...	A ot, Gazin, bogaty kmieć; do niego ruszaj.	A pan jak się nazywa?	A po co ci to, gołąbeczko?... Ot, wyzdrowiejesz i u mnie tu zostaniesz...	A w co my się teraz obrócimy!	Co się stało temu młodemu rycerzowi?	Co to jest! Jak śmiesz napastować państwo! Precz!	Czyżbyś się bał, kochany d‘Artagnanie?...	Do tego tygodnika?	Ot, widzisz, Antek, co to jest. Oj! Jezu, Jezu	Owszem. Chcę wiedzieć nareszcie, co znaczy to nowe twoje szaleństwo.	Szturm się gotuje!	Tak! przespać się można względnie znośnie. Rano zobaczymy wschód słońca. Dziś nawet nastroju wywołać niepodobna. Za wiele ludzi... A ja chcę, żeby pani pokochała Morskie Oko!	Tak, to człowiek bardzo niepospolity	Tak. Jeździłem tamtędy do brata pod Małogoszcz.	To i ja z wami!	Więc będziemy się bić.	Żadna u was... w kraju gąsek... Ale porozmawiaj z Amerykankami, Szwedkami... tam dopiero kobieta ceni swoją godność!... One zrozumiały, że mężczyzna jest przede wszystkim zakończyła ze śmiechem.	A! to nie gubże mnie kiedym ci miła jak mówisz, nie trujże mi życia!	Staniemy w jakiej austerii, dopóki mąż nie odszuka tego pana, co mu powiedział, że pod Grodnem łatwiej o miejsce niż u nas.	Takiej sprawy nie ma.	Wiem, ale coś tu jest nie tak.	Wzywam cię, ażebyś natychmiast szedł za mną, jeżeli nie chcesz, abym cię zmusił	Dawaj go samsam (starop.) zawołał król klasnąwszy w dłonie.	Kruk krukowi oka nie wykole!	Któż był mistrzem! kto... pana uczył? gdzieś tego nabył?	N... n... nie	Nie rozumiem.	Nie szydź pan święty Antoni udziela wielu łask.	Nie zawsze.	Niewielka, bo przepija z miejsca, a potem dzieciska z głodu mrą.	O, tak. Musiałem wysłuchać najbardziej gorzkich wyrzutów z powodu mojej niedyskrecji. Bo tak określiła Halszka moją gotowość zwrócenia jej listów w czyjeś obce ręce.	Od kogo dostałeś ten szafir?	Rabbi Nochim, dziad rabbi Izaaka, mówił dziadom naszym: „Nie prowadźcie pługów po ziemi wygnania!”	Sułtan Saracenów Salah-Edin pierwszy uznał neutralność korpusu sanitarnego.	Tere fere! Otóż racya. Alboż ona słuchać nie zechce, ta z Jurgiszek?	W ogóle nie wiem, o co właściwie chodzi.	A ile chciał?	Bankructwo!	Bardzo dobrze. Będzie mi naprawdę przykro, jak który z was znowu zacznie być punktualny. Spo ło	Bogdaj ci tak Matka Boska nagrodziła jak Skrzetuskiemu! Wszelako wolałbym, żeby twoja dziewka była teraz w puszczy niż w Bogusławowym ręku.	Bywajcie zdrowi kumie	Co wtedy?	Cóż byś nam tedy poradził?	Gdzie idziesz, powiadam.	Ha ha! Będziemy jedli śniadanie rejentalnie	I po co?	Ja pójdę	Ja! kocham inną!	Już jestem	Koniecpolska? Czegóż ona chce znowu?	Korona!...	Księżniczko...	Nigdy!	No i bardzo ładny krajobraz stąd widać	No i cóż, drogi Dawidzie, co myślisz począć?...	Oddział.	Oho, ho!...	Owszem, kochanku, mów! mów!	Pamiętam, kuzynie.	Przed chwilą wstałam...	Przedziwnie babunieczku i piłem ogromnie jak gąbka...	Robicie z niego mazgaja.	Tak	Tak jest	Tak, grzmi, burza nadciąga. Może lepiej, abyś wstała.	Tak, wiesz	Tak.	Tak.	Wypije pan chyba filiżankę kawy?
Nie ma tam po co jechać Medyk książęcy zaręcza za jego zdrowie; jest tam pan Suchodolski, pułkownik księcia DominikaZasławski-Ostrogski, Władysław Dominik (1618–1656) maligna, brak przytomności. nie opuszcza, to dla niego lepiej.	Co waszmość chcesz? Amory są bogi srogie. Nie na tym koniec. Trza było widzieć, jaką też on recepcjęrecepcja (z łac.) wystraszony., i chciał do domu wejść chyłkiem, ale pan majster czyhał, nasiadł go w sieni, zbił na kwaśne jabłko i do tego skrzyczał, ale to tak po majstrowsku, że aż tu w mojej komorze było słychać. Nie rozumiem, jak ten hardy czeladnik nie odprawił się zaraz? Chyba że go tu co trzyma na uwięzi... ale to lepiej ostawić „keine gadanie”.	Pomyśl, czy nie lepiej...	Za pozwoleniem! nie możesz pan zaprzeczyć, że przy całéj miłości dla ideału, z rzeczywistością jednak rachować się potrzeba. Przedzierzgnięcie się w kaprala lub hofrata może być warunkiem bytu.	Święte popioły rujnujesz i depcesz... Czyliż nie widzisz, co zburzą te kule! Patrz!	Przystań, mówię ci, na porucznika. Dam ci pięćdziesięciu drabów i będziesz ich ganiał po błoniu. Znajdę takiego, co ci odstąpi swej rangi, a nawet konia i munduru, za niewielki grosz. Tak tedy... bądźcie łaskawi, koledzy, iść tam za przewodem mojego famulusa, a ja zaraz nadejdę.	Oho, hojny wasz Maciuś, połowę złota mi daje. Taki prezent, ho-ho! kto by się nie połakomił.	Proszę!... To pewno się i bez afektów nie obeszło?	Nie potrzebujesz szukać, panie rycerzu, wieśniaka, na którego skarży się ta dama Ja sam ci go wynajdę i zaręczam, że wyzwanie twoje przyjmie. Nadto staraniem moim będzie zostawić wam wolne pole i obopólne bezpieczeństwo, wymierzając tym sposobem sprawiedliwość wedle obyczaju wszystkich książąt, którzy plac bitwy w swoich państwach dają.	Ale bo pani dziedziczka nie zwraca uwagi, a to pachnie najgrubszym powrozem. Możemy w taką wleźć kalafutrynę, że nie tylko buty, ale i nogi w niej zostaną.	Bez was stanowić nie możem...	Et! Zjedz pan obiadek w towarzystwie Lili i przejdzie. Nie ma z czego robić weltschmerzuweltschmerz (z niem.)	Nie	Nie Wesela nie było... a ona Wejdalotką zostanie.	Nie lubi ich pan?	Niech przysyłają... zrękowiny nie ślub jeszcze...	Żebyście mu tylko żadnej nie czynili przeszkody!	Że mam mu to w oczy powiedzieć?... Po co, po co mam sobie psuć stosunki. Ja tam nie mam zamiaru tresować ludzi bez kultury. Jego ojciec pracował jako giser w fabryce Schulca na Podgórzu. Czegoż wymagać?! Phi!...	Podczas pochodu na drugą stronę nie można się dostać. Proszę się cofnąć!	Co tu u was za powietrze! W górach będę miał powietrze, a tu... wolę zaczekać na tego oryginała... Pierwszy raz w życiu widzę matematyka, który z zimną krwią utrzymuje, że wierzy w nieśmiertelność duszy...	I pani by nie zniosła, gdyby zarzucono wam pochodzenie... żydowskie na przykład.	Miejscowość jest miła, chociażby tylko dzięki swojemu położeniu. A pan może nie wie, że przebywam tu już od dawna.	Porzućmy nie po westchnieniaśmy tu przyszli, każ dawać lepiej wieczerzę i kieliszki, bośmy głodni, a czarne myśli idą z pustego żołądka.	To proszę was, panie, jeszcze o jedno: pewien ci jestem, iż mój bratanek sam będzie rozumiał, że jemu wypada zostać przy żonie, a mnie z wami. Ale na wszelki wypadek pozwólcie oznajmić mu, że nie ma o tym co gadać, bo taka wasza wola.	W hełmie i w opończy pana komendanta; żołnierze go nie poznali, noc była ciemna.	Z pewnością, że ja cię zabiję, nie twoja skamieniała bogini... Tymi rękoma uduszę cię, gdybyś została kochanką...	Nie ma tu w hotelu ani domach prywatnych telegrafów tak jak u nas, mój doktorze. Jedźmy do telegrafu.	Tak wiadomość nie będzie pożądaną, ale trudno radzić na to...	Tak... Pamiętam, jak płakałem, widząc cię jeżdżącym na źrebcach... Ja się nie mogłem na koniu utrzy­mać!	Jowan pieniądze są jakby u was w kieszeni, alem ja u jednego mądrego kupca w nauce był, a ten kupiec gotowy pieniądz tylko za gotowy towar dawał.	Za czym ją i oddadzą	Czy zauważyłeś, jak postąpił dach na stodole? To mój tryumf!	Wypłacę go natychmiast z góry za pół roku.	Gdy się czasem zbierze gdzieś trochę ludzi, to schowajcie swoje rozumy dla siebie. Moglibyście się czasem narazić na grube nieprzyjemności. Ten kapral był od deutschmeisterów, więc mogłoby wyglądać na to, że się z tego nieszczęścia cieszycie. Ten Biegler to straszny czechożerca...	Wiesz co, chłopcze? Może w szczęśliwą godzinę powiedziałeś! A żebyśmy tak wypili buteleczkę Mouton-Rotschild, na rachunek tego kodycylku	I ja się cieszę cieszę się z całego serca i dlatego to, wiedząc, że ci równie jak mnie miłe było to niespodziane spotkanie na Ely Place, dałem ci ten adres, zamiast adresu kancelarii.	Kasa pożywieniem stała się niezbędnym dla żarłocznej bestii, której człowieka chciano poświęcić. Wolałem potwora na razie ukoić stalową blachą nadzianą miliardem.	Mój papa dość go proteguje, a ja... Co pan o nim sądzi?	Mądra baba: dawaj jej zaraz złotówkę! Myśli, że się połakomię na cukierek. Pewnie farbowane. Ile już było sklepów?	Powiedzcie Antkowi, że skoro ziemniaki zwiezą, to niech się wezmą do krowy, trza ją obłupić i poćwiertować. Przyndę od wójta, to wama pomogę. W sąsiekusąsiek będzie przespiecznieprzespiecznie	I co z tego?	Ojciec po przeczytaniu listu powiesił się	Rzekliście mądre słowo, Macieju; jutro po kościele mają się gospodarze zabrać u mnie, by cosik postanowiła gromada, tośwa przyszli wajuwaju (gw.)	A jednak... zobacz, obejrzyj się...	A w końcu Od dwunastu lat, kiedy jestem w więzieniu, przebiegłem w myśli wszystkie słynniejsze ucieczki z więzienia. Niewiele z nich się udało. Ucieczki szczęśliwe, ukoronowane powodzeniem, są zawsze dobrze pomyślane i długo przygotowywane; w taki sposób książę de Beaufort umknął z zamku Vincennes, a Latude z Bastylii. Zdarzają się znowu ucieczki umożliwione przez przypadek a jeśli się nadarzy, skorzystajmy z niej.	Będzie w niej co o żydowskich bachorach?...	Co wasza dostojność wygadujesz?	Dowodem to, co zaszło w świątyni Westy.	No wiesz, wsadził rękę w otwór spróchniałego pnia, w którym zbiera się deszczówka.	Tak jest... Koń, na którym moja krewna uszła, został tu w Warszawie sprzedany. Kupił go Kawaler Georges, wychowaniec pana hetmana... który mieszka...	Tak, dwa miejsca wewnątrz, na nazwisko mego służącego Belle-Jambe musiał je zamówić, wyjeżdżając wczoraj wieczór.	No, no, wypłacą ci tam dwieście złotych (tu zniżył głos naczelnik) tak jak zwyczajnie, wytrąciwszy na koszta kancelaryj...	Tak, ale... ten pokój z dwoma oknami na drugim piętrze?...	To po matce, dał je Jagnie, a potem snadź odebrał	Ty byłabyś do tego zdolna, Eugenio?	Gotów jest, i tyle Robi pod siebie i muszą go karmić jak małe dziecko. Niedawno opowiadał w szynku jeden pan, że ma dwie mamki i że trzy razy dziennie dają cesarzowi ssać.	Tak, zajrzę na próbę, a potem wyjdę trochę na miasto.	A juści! juści, że młody, że bogaty, że uczony, tyle lat był w klasach, juści, ale...	Choć policja królewska jest tak fatalna, zna jednak jeden straszliwy fakt.	Czemu zaś tak?	Dla kogo?	Jaka? Może republikarepublika... wybitny polityk francuski; należał do umiarkowanego skrzydła partii republikańskiej; proklamował w r. 1870 republikę.?... Może Bismarck?...	Jakie zmarłe?	Jesteś bardzo rozdrażniona, Joasiu... Gdzieś ty była wczoraj?	Każde jest dla mnie łaską...	Kiedy pan wyjeżdżasz do Zasławka?	Rachuję na pana...	Telefonowano z biura kopalni, że wielmożny pan zanocuje dziś w górach.	Zapytałem go o ciebie i prosto przychodzę.	A! panie...	Ale chyba tylko w razie niebezpieczeństwa?...	Ba! Kiedy! Przed dwoma laty już meldowałem o jego stracie.	Charłacy odpychali natręta, syczeli. Płaskonosy Nahum rzucił mu w twarz:	Chciałabym, żeby był.	Ciągle.	Dobra radziwiłłowskie zajechać! Spiżarnie i piwnice mu wypłukać!	Dzień dobry, myszce	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	Godnie waść czynisz!	I gdzie poszedł?...	Jak w kantorze.	Komedyantka!	Lilia.	My przysłaliśmy ci wino?...	Naturalnie. Miałbym wielką ochotę skręcić jej kark.	Niby... niby... Właśnie mówię o tych feblikach...	Niestety! Mój dziadek umarł.	No, dobrze, dobrze	Och, nieba! w Konstantynopolu! ale, gdyby nawet w Chinach, pędzę tam; lećmy!	Pan mówi prawdę?	Pan sędzia śledczy, Góralski, przyjmuje?	Panów Mellvill siostrzenica, miss Campbell	Poruczono wam zatrzymać ich albo zginiemy!	To ja strictissime kasuję tamten rozkaz.	W obligacjach?	Wariat! wariat! Jego przyrodni brat starszy już udaje małpę i pije z paraszytami, a on zacznie to robić lada dzień...	Wciąż siedzisz w dziale korespondencji?...	Zatem, pogadajmy trochę	Znowu matactwo i znowu podstęp.	Zobaczy pani! Naród każdy myśl ma swoją, miejsce w szeregu świata i urząd naznaczony. My od wieków dwóch rzeczy strzeżemy: Boga swego i ziemi. I ustrzegliśmy!
A choćby! A choćby! Chytrzyć nie będę. Czym ja gorsza od tamtej?... Że nie taka młoda?... To i co? Zastanów się sam, Antoni, po co ci taka młoda?... A to jeszcze miasteczkowa! Z fanaberiami. Kapeluszowa. Grzech na duszę weźmiesz!	Po co?	Po co? Po co? O, o, o!	Można, wasza miłość, a to w przebraniu chłopskim albo chudopacholskim, co będzie łatwiej, bo u mnie tu jest trochę ochędostwa, jako to czapek i kożuchów szarych, takich właśnie, jak drobna szlachta nosi. Wziąwszy tabunek koni, można by pojechać z nimi niby po jarmarkach i przebierać się coraz głębiej, hen, aż pod Łowicz i Warszawę. Co ja, z przeproszeniem waszej miłości, nieraz już, jeszcze w spokojnych czasach czyniłem, i tamte drogi znam. Jakoś pod tę porę przypada jarmark w Sobocie, na który z daleka się zjeżdżają. W Sobocie dowiemy się o innych miastach, gdzie jarmark	Wszystko jedno, Mania mi nie ucieknie, a ja skorzystam z czasu, ażeby po trochu wyrobić sobie, mościa dobrodziejko, interes. Ani twoje grymasy, ani mędrkowania, ani zagadywania nie pomogą, bo prędzej czy później ja sprawę wyłuszczę bez ogródek, nóżki na stół, mościa dobrodziejko, a pani	Odtąd myślałem tylko sam nie wiem dla czego, o prawdzie, wszystkich się pytałem, co to prawda? a od nikogo o tem dostatecznie dowiedzieć się nie mogłem. Różnie różni tłumaczyli, odpowiadali, a ze wszystkiego widać, że to jest jeszcze głęboką tajemnicą. Nikt dotąd niewie dobrze co to jest prawda?	I ma pan smutne myśli. Wie pan, co?... Zjemy razem kolację. To będzie cudowne. Tylko niech pan nie liczy na żadne frykasy. Bułki, masło i herbata z mlekiem. To, niestety, wszystko.	A i tak by mu pan pochlebił. Racja, nie jest zbyt reprezentacyjny. Kiedy go ujrzałem po raz pierwszy, wydało mi się, że to jakiś porucznik, zardzewiały w wojsku. Tyle że wszyscy Włosi tak wyglądają; jeśli nie wyglądają olśniewająco jak wschodni magowie, to przypominają starych Żydów.	Aha, więc tak! Zostaniemy na tym „dniu wspominkowym”, a po południu wyjedziemy.	Żegnam pana i dziękuję Przyjeżdżam tylko, by chwalić i podziwiać, nie ma tu dla mnie roboty. Za miesiąc przybędę na otwarcie drogi. Czy zdążycie?	Kiedy, do kroćset! Dobrze, jeśli chcesz wiedzieć, to ci powiem kiedy. W ostatniej chwili a czyż ja wiem, gdzie się to wszystko znajduje? Sam też więcej nie wiesz... powiedz to sobie! Dlatego sądzę, że ten jasny pan i doktor znajdą cały skarb i pomogą nam załadować go na statek, niech mnie piorun trzaśnie! Wtedy zobaczymy. Gdybym mógł na was wszystkich polegać, zatracone śledzie holenderskie, pozwoliłbym kapitanowi Smolletowi przewieźć nas pół drogi z powrotem, zanim bym uderzył na niego.	Rząd nie pozwala teraz nikomu z Sudańczyków wyjeżdżać bez osobnego pozwolenia do Souakimu i do Nubii, więc zakaz nie dotyka tylko Fatmy. W Egipcie znajduje się wielu, przychodzą tu bowiem dla zarobku, a między nimi jest pewna liczba należących do pokolenia Dangalów, to jest tego, z którego pochodzi Mahdi. Oto na przykład należą do niego, prócz Fatmy, Chadigi i ci dwaj wielbłądnicy w Medinet. Mahdyści nazywają Egipcjan Turkami i prowadzą z nimi wojnę, ale i między tutejszymi Arabami znalazłoby się sporo zwolenników Mahdiego, którzy by chętnie do niego uciekli. Zaliczyć trzeba do nich wszystkich fanatyków, wszystkich dawnych stronników Arabiego paszy i wielu spośród klas najuboższych. Biorą oni za złe rządowi, że poddał się całkiem wpływom angielskim, i twierdzą, że religia na tym cierpi. Bóg wie, ilu uciekło już przez pustynię, omijając zwykłą drogę morską na Souakim, więc rząd dowiedziawszy się, że Fatma chce także zmykać, przykazał ją pilnować. Za nią tylko i za jej dzieci, jako za krewnych samego Mahdiego, może będzie można odzyskać jeńców.	Ba! ty, mości adwokacie, wiesz z pewnością, co ten akt zawiera; ale nie głupi jesteś nam to powiedzieć.	Co kłamstwo?	Gad jakowyś duży alboli robak wszedł mi do rękawa i bezprzestannie łazi po ramieniu. Tak mię dręczy, że dłużej zdzierżyć nie mogę; muszę zdjąć jakę i spędzić ono plugastwo.	Jestem po śniadaniu.	Porwałem siedmiu. Wszyscy zeznają, iż o Chmielnickim słyszeli, że idzie, ale podobno jeszcze daleko. Co za noc!	Nie mogę tego powiedzieć. Gdy skończyłem z matką, przyszła kolej na Sarę, wiesz, tę, co niedomaga, chorą na kręgosłup.	Och, księże proboszczu, proszę wrócić za chwilę; obecność księdza jest mi w tej chwili bardzo potrzebna.	No, no, zdziraj stąd, pókiś cały! Jeszcze ty tu będziesz niedługo, tylko już nie wyjdziesz. Wszystkich bym, co tu siedzą, wypuścił, a ciebie pierwszego bym powiesił! Ech ty, jasne oczy, cały świat oszukasz! Dalej, ruszaj się!	Nie można powiedziéć, Włochy mi się dosyć podobały, tylko i one mają swe ale. Dobrego mięsa nie znają, koźlęta jedzą, pająki morskie, zieleniny... aż strach! Warzywo, panie, ogórki na łokcie mierzyć... Tylko że znowu to nie są ogórki, tylko jakieś paskudztwo... No, i mospanie dali mi raz surowy zielony pieprz turecki w strąkach na śniadanie. Ażem się przeżegnał! Surowizny moc jedzą i dlatego tak żółto i niezdrowo wyglądają.	Przeciwnie. Jest to nader wzięty specjalista, przy tym człowiek młody, przystojny i bardzo miły. Na jej prośby podjął się rzecz załatwić i zrobi to otwarcie, bez niepokojących tajemnic, przez konsylium...	Nonsens! Gdybyś pan choć chwilę o tym pomyślał, zobaczyłbyś pan, że cała ta przedwcześnie dojrzała bujność bezwstydnej wyobraźni, na jaką King się uskarża, pochodzi wyłącznie od niego. Jak to powiada poeta: „Sam wyhodował pióra, które nadają lot strzale”. Naturalnie, nigdy tego nie przyzna. Chodźcie na chwilę do pokoju do palenia. Nieładnie podsłuchiwać chłopców, ale oni z pewnością gnębią teraz dom Kinga od zewnątrz. Małe rzeczy podobają się małym umysłom.	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	Nie będzież to niedelikatnością z mej strony, jeżeli pana o bliższe szczegóły tyczące się owéj Gabryni poproszę? Musi to być jedna z najciekawszych osobistości wśród tych wszystkich, z któremi mnie pan zapoznałeś.	Dobrze, dobrze Szczęście, że się nie strzela, bo samo powietrze łeb by ci urwało.	Mogli, bo byli. Był pan Podbipięta. Litwin, wielki familiant, który w Zbarażu poległ... Panie świeć nad jego duszą!... człek tak olbrzymiej siły, że mu się niepodobna było zastawić, bo mógł przeciąć zastawę i przeciwnika. Potem był jeszcze i Skrzetuski, przyjaciel mój serdeczny i konfident, o którym waść musiałeś słyszeć.	Rozczaruję pana. To mnie nie interesuje. Wiem, że ludzie, którzy wzbogacili się dwadzieścia lat temu, mnie uważają za korsarza, dlatego że dopiero od roku jestem bogaty. A może nawet uważają, że jestem niebezpieczny... zakończył nagle głośno.	Grozisz pan! Wyraźnie pomieszało ci się w głowie! Ksiądz zaczynał tak samo, i za trzy dni odbije panu do reszty, jak jemu, i będą ci musieli nałożyć kaftan. Na szczęście my tu w zamku mamy niezłe loszki!	Dawno nie widziałam waszej miłości, panie mieczniku Witam was uprzejmie. Jakąż to sprawę macie do mnie? Jeżeli ino w mojej mocy przysłużyć się wam, skwapliwie to uczynię. Lecz... nie sami jesteście... paź nie powiadomił mnie, że macie towarzysza ze sobą.	No! Zachowuj się przecie przyzwoicie! Słyszałeś? Jörgenie! Nie byłam jeszcze na samej górze.	Mateczka wie, że ja żadnemu pojedynczemu kolorowi nie daję pierwszeństwa, ale lubię biały z różowym i niebieskim. To przez miłość dla Rzeczypospolitej Francuskiej.	Tak, proszę pana; zdaje mi się przynajmniej.	Słyszałeś?... Już się skończyło! Czas ci odejść... ale wpierw podejdź ku mnie!... O mała, mądra Żabuniu, podejdź ku mnie na chwilę!	Czy spieszno panu zabrać mnie?	Cóż to przeszkadza?...	Dobrze pana tedy odgadłem Toteż pospieszyłem przyjąć ojcostwo chrzestne małego Polidora; zapisany jest w księgach stanu cywilnego jako syn barona i baronowej de La Baudraye. Jeżeli pan masz serce ojca, powinieneś być rad, wiedząc, iż dziecko to jest spadkobiercą jednego z najpiękniejszych majoratów we Francji.	Myśmy spadli nie na Sinus Medii.	Jak to?	Jakież wrażenie zrobiła na tobie Ada?	Kogóż to?	Niczym, nudno mi jak w grobie.	Niechby choć na samą ceremonię zdążyli!...	Wodzi męża na pasku! trzyma go pod pantoflem!	Dlaczego oni to do tego czasu nie szukali i nie ogłaszali ludowi pisania tego?	Najnaturalniej w świecie, objadł się zanadto i skończył z niestrawności. Poczciwiec zrobił się na stare lata strasznym obżartuchem.	Kto pan jesteś? dlaczego tak wyłącznie mną się opiekujesz?	Rozumie się, że nie.	Bo słyszał, że dla nas spisy taj kosy kują, tak się przeląkł i uciekł.	Cóż ty o tym myślisz, Dagonie?...	Ja, proszę panów nie jestem żaden symulant, ja jestem naprawdę idiota, możecie się panowie spytać w kancelarii 91 pułku w Czeskich Budziejowicach albo w Komendzie Uzupełnień w Karlinie.	Jeszcze się stryjowi poprawi	Już jej dawno nie mam...	W domu ci będzie wygodniej A jakże się miewa miss Normann?	Wcale nie jest daleko Taki spacer tam i z powrotem.	A cóż was tu zagnało?	Czyż jest w Anglji dwóch ludzi, godnych tego imienia?	Cóż takiego?	Dostanie się.	I pies stworzenie boskie, i czuje krzywdę jako i człowiek... Pan Jezus miał też swojego pieska i nie dał nikomu krzywdzić...	Kładź się pan.	Nie jestem maszyną, jestem człowiekiem.	Nie powiem!	Niech go licho weźmie! Skąd on się tu wziął?	Oddajcie ten list, zrobimy jeszcze inaczej.	Panie starosto! odwołuję się do pańskiej sprawiedliwości.	Powiem dalej jak Pytia: jeśli w żabie serduszko wciśnie się uczucie wielkie, runie obiecująca kariera.	Weźmiesz słonia i będziesz go leczył i pilnował, aby wydobrzał!	Wtedy? Wtedy ON mnie uratował...	Znowu Holbacha. A zresztą... słowa wujaszka Epikura. Mądrość potępiona przez wszystkie ciocie...	A wasz kapitan?	Artysta krzyknął.	Bynajmniej.	Byłem u pani Weychertowej	Chwazdrygiel: Myślimy i mówimy skrótami: tak jak pojęciem życia i jego pochodnych obejmujemy w skrótach ekonomicznych całe masy zjawisk fizycznych, tak samo postępujemy we wszystkich innych uogólnieniach.	Dała jaką?	Ding-dong!	Dla geszeftugeszeft	Do rzeczy! do rzeczy!	Dość służby!	Ech, jak łza...	Ej, pokaż.	Gdzież on?	He?	Jest.	Lekarz, Miasto rzekł głośno.	My nienaumyślnie.	Owszem!	Pan Potocki pobity, pan Czarniecki w niewoli. Tatary idą z Kozakami. Tuhaj-bej!	Panie!	Poprzednio umywszy ją	Przysięgam.	Tak, dla mego siostrzeńca.	Tak, jadę do Krosnowy, namawiać chłopów do wożenia kamieni.	Tak, upał ogromny.	Tam, u jednego	Tegu taip! Bet kur jau tie dvarai jų?	Widziałeś ją?	Wszystkie wracają, wójt o tym czytał!	Zupełnie?
A ja dwudziesty czwarty. O rok więc młodsza je­stem, o ileż mędrsza od ciebie! Ileż dalej zaszłam w życiu niż ty, biedna ofiaro marzeń i złudzeń!	Ależ nie, skąd? Ojczyma ubóstwiałem, pułkownik Abgar-Sołtan był przedmiotem mojej ówczesnej adoracji, choć wkładałem wiele wysiłków, aby i jemu, i matce mogło się zdawać, że go nie­nawidzę. O, to długa i wówczas piekielnie dla mnie zawiła his­toria. Pojęcia nie masz, Halinko, jak strasznie się w dzieciń­stwie wstydziłem, że mam starego ojca. Najpierw myślałem, że wszyscy ojcowie muszą być bardzo starzy. Dopiero kiedy zaczą­łem chodzić do przedszkola, otworzyły mi się oczy. Ojciec, jadąc rano do Hipoteki, podrzucał mnie po drodze autem na Bracką i już chyba drugiego czy trzeciego dnia spotkałem w bramie przedszkola jedną z koleżanek, kiedy się całowała na pożegnanie z młodym mężczyzną. Spytałem ją, czy to jej braciszek, wtedy ona wybuchnęła śmiechem, strasznie długo chichotała, ten śmiech dopadał mnie później przy różnych okazjach przez wiele lat, jeszcze te­raz wydaje mi się, że go słyszę gdzieś tak daleko, tak bardzo daleko, jak pogłos w ciemnym, długim korytarzu. Od razu wtedy poczułem, że palnąłem potężne głupstwo, to był, oczywiście, oj­ciec, ten gołowąsy szczeniak. I jeszcze, żeby mnie do końca po­grążyć, spytała, zresztą chyba w najniewinniejszej intencji, czy staruszek, który był ze mną w aucie, to mój dziaduś. Z po­błażliwej perspektywy tylu lat uważam, iż okazałem pewne męstwo, poprzestając na potwierdzeniu tej wersji, mogłem się przecież powołać na pradziadka, prawdopodobnie bardzo bym w ten sposób koleżance zaimponował.	A! to ty! czyż to być może?	Dziękuję ci, mój kochany, za te słowa, dyktują ci je najszlachetniejsze intencje; ale to niemożliwe. Powiedziałem ci już, czego pragnę, a teraz dodam, że to pragnienie jest moją wolą. Moim zdaniem Opatrzność ma z tym wszystkim niewiele wspólnego, i całe szczęście, bo ja mam nadzieję, że zamiast niewidzialnej i nieuchwytnej wysłanniczki, co zsyła nagrody i kary niebieskie, znajdę widzialnego i uchwytnego człowieka, na którym się zemszczę! Przysięgam ci, zemszczę się za wszystko, co wycierpiałem przez ostatni miesiąc. I powtarzam ci, że wracam do życia, między ludzi, a ty, jeśli wciąż jesteś moim przyjacielem, dopomóż mi odnaleźć rękę, która zadała cios.	Masz tylko tę jedną? Jakie śmieszne...	Ty mój druh, ty Czaplińskiego rozbił... Ja tobie dam nie tylko prawo, żeby ty jechał i szukał wszędy, gdzie zechcesz, ale i rozkaz dam, by ten, u którego ona jest, w twoje ręce ją oddał, i piernaczpiernacz po klasztorach u mniszek. szukali. Moje słowo nie dym!	-Wzrok– Tylko moje oczy mogły to dostrzec. Jestem znany ze swego wzroku. Pewnie dlatego mnie zawołali. Żaden z nich nie miał dość bystrych oczu, aby dojrzeć, jak „Patna” tonie, ale przekonali się jednak, że zatonęła, i krzyknęli wszyscy razem Wycie podobne do wilczego przejęło mnie do szpiku kości.	A Aryjczyk?	A Basia co na to?	A Walenty po ciebie potrzebuje przyjechać?	A jakież oddasz tym korzyści, jakie osiągniesz zaszczyty, Gösto?	A pewnie. Bo jak wygram, to całą zasługę pan sobie przypisze.	A tak! pan mówisz dzisiaj bardzo rozsądnie. Tak, zapewne, my służymy krajowi. Z tym wszystkim świat jest względem nas bardzo niesprawiedliwy. Wyświadczamy społeczeństwu wielkie, choć nieuznane posługi. Ale człowiek wyższy powinien wznieść się ponad przesądy, a chrześcijanin powinien przyjąć nieszczęścia, które nawet dobro pociąga za sobą, jeżeli nie jest spełnione według przyjętych powszechnie wyobrażeń. Paryż jest Paryżem, widzicie państwo. Słowo to objaśnia moje życie. Żegnam panią. Będę jutro z mymi ludźmi w Jardin du Roi. Proszę przysłać Krzysztofa na ulicę Buffona, do pana Gondureau, do domu, w którym byłem poprzednio. Sługa uniżony pana dobrodzieja. Gdyby pana kiedykolwiek okradziono, to proszę wezwać mojej pomocy, jam zawsze gotów na usługi.	Aa! to oni przybyli na swoich pirogach?	Ach, jak ja odczuwam wszystko, co pani mówiła! Bo i gonienie za wielkim odkryciem jest także nieustanną twórczością. I tu poszukiwacz zdaje się pogrążony w drobiazgowych, czysto mechanicznych działaniach, a jednak ich celem jest zawsze idea, którą z niebios utopii trzeba ściągnąć na ziemię, a nie ściąga jej się bez rozdarcia i ciężkich wysileń.	Ach, na śmierć zapomniałem o tym, że miałem panią prosić o przejrzenie tych fotografii. Mam tu sporo fotografii moich dawniejszych i obecnych współpracowników...	Ach, tak	Ach, więc zostanę nauczycielem pani. Ręczę za świetne rezultaty.	Ach, łotry	Aha Stryj sądzi, że przez biuro detektywów dowiemy się o tej kobiecie rzeczy, które by ją kompromitowały.	Bo żadna z naszych pań nie poszłaby do wędrownych aktorów ani zajęła się koncertem dla nich, choćby pomarli z głodu... Nasze damy to arystokracja... Ale pani to anioł...	Boże, co za nieład, Boże, co za nieporządek	Bynajmniej. Uważaj chwilkę, a zaraz wszystko zrozumiesz. W partji bojowcy podzieleni są na piątki. Po czterech i komendant. Panuje przytem ścisła konspiracja. Niema żadnych rozkazów na piśmie, ani telefonicznych, gdyż boją się podsłuchu. Cała robota robiona jest na gębę. Do komendanta piątki przychodzi ktoś przysłany z komitetu rejonowego, nawet najczęściej nieznany komendantowi i wydaje mu rozkaz: zrobić to a to. Kapujesz?	Chodźże do nas, człowieku straszliwego pióra	Co do mnie zawsze się będę wystrzegał słów, które by mogły obciążyć pamięć nieszczęsnego marszałka. Nie potrafię sądzić jego czynów. I nie do mnie, zaiste, należy rozgłaszanie jego najbardziej dowiedzionych błędów. Wyrządził mi on bowiem dobrodziejstwo, za które wdzięczny mu będę dopóki życia.	Co? panna Janina chora! Mówili mi za kulisami, ale nie wierzyłem, myślałem...	Czy pan upoważnia mnie ażebym zrobił kiedy użytek z tej wiadomości? Może nigdy nie zrobię, ale... może trafić się taki wypadek.	Czytaj, czytaj drugie pismo.	Cóż mu jest? hm?	Daję...	Dobranoc.	Dyć tam o to już Rocho zabiega	Ech, z pana to też człowiek! Gdyby o mnie chodziło, to i złamanego szeląga od pana nie wziąłbym. Ale dobrze. Niech pan tylko da mi podpisać weksel, że ja od pana pożyczyłem osiem tysięcy.	I zapada w sen...	Jak to?	Jaki sekretarzyk?	Jest jeszcze jeden. Rogopuło w Odessie. Murowane firmy, same murowane!	Już nic nie chcę słyszeć, Jakow. Dosyć, dosyć	Kaprysy rozpieszczonego dziecięcia	Kogo pan wysłał?	Koniecznokonieczno (ros.)	Któż tam jest jeszcze?	Lepiej nie przysięgać niż łamać. Człowiek, co zdradza wiarę i zrywa słowo dane u ołtarza, nie ma sumienia, honoru i czci!	Listy odesłałeś?	Matka czytuje mu czasem i to go cieszy.	Mianowicie?	Mordarski, mam świadków	Możliwe, panie Spilett ale tak go sobie wyobrażam.	Myślałem, żeś albo duch, albo sen Nie można ugryźć ani ducha, ani snu, a z krzyku nic sobie nie robią.	Myślę, że skoro nie mam sobie nic do wyrzucenia, to spokojnie mogę patrzeć i słuchać tego, co mówią o mnie.	Mój ojcze Niekoniecznie oni na placu boju walkę nam wypowiedzą. Albo żeście nie słyszeli o truciźnie, co we Wrocławiu sprzątnęła tych, którzy zawadzali, albo nie wiecie, co Białego spotkałoCo Białego spotkało	Mój ojcze! zawołała: a cóż się stanie zemną?	Mówcie Don Kichot, wielka księżniczko albo Rycerz Posępnego Oblicza.	Mówi gubernator.	Na jakiej zasadzie?	Nic nie chcę o nich wiedzieć. Lubię plotki o innych, ale plotki o mnie samym mnie nie obchodzą. Brak im uroku nowości.	Nie wiem, bo nie wiem kogo pani ma na myśli	Nie.	Niech pani dom ten uważa za własny, a mnie za... za szczerą przyjaciółkę. Zresztą pani wie, że nie ma w kraju dwóch rodzin, które by nie były spowinowacone ze sobą. My wszyscy jesteśmy krewni...	Niech pani uważa, jacy tu są ludzie Ci panowie tędzy, w średnim wieku, to rozmaici przedsiębiorcy, którzy z moim ojczymem robią wielkie interesa. A ten między nimi Niemiec, z rudawym zarostem, będzie ustawiał maszyny w cukrowni pana Stefana.	Niech psiakrew nie kładzie swojej elegancji na drodze...	Nim je przyjąłeś miałeś inne dla rodu i ojca	No, dobrze. Wygłupił się. Ale jak długo można się gniewać?	No... a teraz ja się przebiorę, a potem na salę.	O bogowie!... Czy aby mnie on nie grozi?...	O wa, z synem była, syn poradził. Jeździ rikszą po mieście, nie wiesz czasem?	Obyczaje, Święto, Śpiew odparł Kret z pewną dumą.	Och, tak, to bardzo głupie	Oho, skąd!... Ja wiem wszystko, od czegożem gospodyni? Myślałam, że bodaj opędzimy komorne i wydatki do świąt; ale gdzie tam... W kasie tak krucho, że pani wczoraj posyłała mnie tam... naprzeciw, do Szlamsztejna...	Oszalał!	Pani starościna omglała!	Panie hrabio tej sakiewki dotykała ręka człowieka, który ocalił naszego ojca od śmierci, nas od ruiny, a nasze imię od hańby; człowieka, dzięki któremu my, biedne dzieci skazane na nędzę i łzy, dziś możemy słyszeć, jak ludzie unoszą się nad naszym szczęściem. Ten list ten list napisała jego ręka w dniu, gdy mój ojciec podjął rozpaczliwą decyzję, a ten diament siostra moja otrzymała w posagu od szlachetnego nieznajomego.	Poranili go!	Powiedz... przebaczysz mi wszystko?	Proszę mi podczaszyca wywołać to nie są żarty, ja się z nim widzieć muszę, powiedźcie mu, że przyszedł do niego ten, który go prowadził na Nowolipie...	Przyjdź jutro, brat się ucieszy.	Przykrość ci to sprawia?	Rozmawiałem z kilku wojownikami, którzy wrócili z gór.	Sądzę, że nie.	Tak jest wkrótce przybędzie ktoś, kto obdarzy mnie stokroć piękniejszymi klejnotami od twoich jarmarcznych śmieci.	Tak, zrobiła siedemdziesiąt siedem.	To inna kwestia.	To niemożliwe.	To sprawozdanie sądowe, przeznaczone dla stóp jego świątobliwości.	Wcale nie musisz chodzić do szkoły, ale gdy ci wytłumaczę, zrozumiesz, że tak trzeba i że tak jest dobrze. I będziesz sam chciał.	Wcale nim nie jestem. Tylko bez uprzedzeń zestawiam teorię Laplace’a z Biblią, w której są jeszcze dwa orzeczenia ciekawe.	Widać książę jegomość rzymskie chce u nas zaprowadzić zwyczaje i dyktatorem w czasie wojny zostać.	Wierzę Zażądaj pan tajemnic moich, a powiem ci je wszystkie, lecz nic domagaj się tych, które nie należą do mnie.	Wiesz pan pewnie, że kiedy wyszedł ode mnie z przesłuchania, został zaprowadzony do więzienia obok sądu.	Więc pani nie wróci?	Wracamy?	Wszetecznica! wszetecznica! Bynka gasina! (diable dziecko).	Wtedy nie było buta.	Wyjechał.	Z czegóż to myślisz, stary?	Zgoda.	Zna on przecie las, gdyby kieszeń swoję.	Złoty to chłopiec anioł-stróż wszystkich biednych ludzi w N. i całéj okolicy. Bo to głowa, panie mój kochany, co się nazywa. Nieboszczyk mój mąż, świéć Panie nad jego duszą, bywało, mówi: z tego chłopca będzie ministyr, a serce u niego, to, panie mój kochny, lepsze jeszcze od głowy. Czy-by to on nie mógł, jak i drugi jaki, rozsiąść się w wielkiém mieście, nie mówię już o Warszawie, ale w Wilnie naprzykład a choć-by w Grodnie, albo w Mińsku, i brać pieniądze, i królować, i hulać sobie, panie mój kochany. Ale on, biedaczysko, pracuje i haruje i tyra swoje młode lata między nami biednymi i, za pozwoleniem, głupimi ludziskami; a wszystko to dlatego, żeby staréj matki nie porzucać, bo-by umarła chyba z tęsknoty za swoim jedynakiem, któremu dała edukacyą, panie mój kochany, kawałek chleba od własnéj gęby odrywając.	niby drzewo mnie wabiące, drzewo gałęziste, wolą mocne, wygięte w oparcie i podnóże dla zdrożonego: tak oto stał świat na przedgórzu mym:	Święta prawda! Nikt na świecie nie dbał tak o siebie jak on. Nikt na świecie.
Chwała Bogu! Nie tak źle z nami! Nie tak źle! Ha! Gorzej bywało, a nie daliśmy się!	Mięso będziemy więc jedli mięso, i to jakie mięso! Prawdziwą zwierzynę! Bez chleba, niestety! Nie powiadam, by ryba była złą rzeczą, ale nie trzeba jej nadużywać i kawał świeżego mięsa upieczonego na rozżarzonych węglach nader przyjemnie urozmaici naszą codzienną strawę.	Tak też i uczynię do ostatniego oddechu. Ale choćbym ją też i żywą odnalazł, zalizali (starop.) tj. klasztor.. Widać woli bożej nie było... Daj mnie się modlić, Michale, a krwawiącej rany nie tykaj...	Tak, Albertyno, przebacz mi, jeśli byłem zbyt gwałtowny. Nie jestem znowuż tak bardzo winien jak przypuszczasz. Są źli ludzie, którzy starają się nas poróżnić; nigdy nie chciałem mówić o tem aby cię nie dręczyć. Ale czasami pewne denuncjacje przywodzą mnie do szaleństwa. I tak teraz mnie wciąż dręczą, prześladują mnie opowiadaniami o twoich stosunkach, ale z Anną.	Nie gniewaj się niepotrzebnie, Ned, i nie narażaj nas wszystkich tą przedwczesną gwałtownością. Kto wie, czy nas nie podsłuchują. Lepiej starajmy się dowiedzieć, gdzie jesteśmy.	Kiedy mi się nie chce mówić.	Nie wygonię! bo mi ciebie szkoda! Wróć się!	Yeah, te wielkie myszy, co potrafią budować tamy na rzece. One tam, w tej Devil Bay, miały mnóstwo tych tam i tamek, takich pięknych równych dams, tak że wyglądało to niczym jakieś miasto. Miały zamiar postawić tamę przez całą Devil Bay. Tak właśnie... „Już potrafią odwalać kamienie za pomocą lewarka Albertowi...”, to był jeden tapa-boy, „...zmiażdżyło przy tym dwa palce... Dwudziestego pierwszego: Dajak zeżarł Alberta! Ale było mu po nim niedobrze. Piętnaście kropli opium. Obiecał, że już więcej tego nie zrobi. Padało cały dzień... Trzydziestego czerwca: Lizards budowały dalej tamę. Toby nie chce pracować”. Panie, to był dopiero spryciarz A spryciarze nigdy nie chcą nic robić. On zaś ciągle coś majstrował, ten Toby. Szkoda gadać, wśród jaszczurów też są duże różnice... „Trzeciego lipca: Sergeant dostał nóż”. To był duży, silny jaszczur, ten Sergeant. I bardzo zdolny, proszę pana... „Siódmego lipca: Sergeant zabił tym nożem jedną cuttle-fish”. To taka ryba, która ma w sobie to brązowe gówno.	Psów se gódź, nie mnie, słyszysz! Nie prosiłem cię o wojnę, to mie i ze zgodą nie żeń, widzisz go, jaki mi przyjaciel! Zrobiłbyś zgodę, byś ino mógł mi zwlec z grzbietu choćby ten kożuch ostatni... Mówię ci raz jeszcze, całkiem mnie poniechaj i z drogi mi schodź, bo jak mnie kiedy złość rozbierze, to ci tych wiewiórczych kudłów nadrę i żeber pomacam, nie obronią cię i strażniki, choć z nimi trzymasz. Zapamiętaj to sobie!	Dziwna z ciebie dziewczynka Sprowadzono cię umyślnie do Frankfurtu, byś pozostała ze mną i uczyła się tego, co ja, ty zaś nie umiesz czytać! To świetne! To zabawne! NauczycielPrzynajmniej będzie jakaś odmiana w lekcjach. Dotychczas nudziły mnie strasznie i nie mogłam się doczekać, by minął ranek. Musisz wiedzieć, że co dzień z rana przychodzi pan profesor i lekcja trwa aż do drugiej. Pan profesor często podnosi książkę do samych oczu, jakby nagle stał się krótkowidzem. Ale ja wiem dobrze, że za książką ziewa straszliwie. Panna Rottenmeier raz po raz zakrywa twarz chustką, niby to wzruszona tym, co czytamy, ale wiem, że także ziewa okropnie. I mnie się często chce ziewać, ale tłumię to, bo inaczej, gdy tylko raz ziewnę, panna Rottenmeier idzie zaraz po flaszkę z tranem, mówiąc, że znowu jestem osłabiona. Zażywanie tranu, wierz mi, to najokropniejsza rzecz w świecie i wolę już nie ziewać. Teraz nastanie coś weselszego i będę mogła słuchać, jak ty się uczysz czytać.	A zdychajże pan ze swoim szlachectwem jak najprędzej, nie będziesz pan przynajmniej miejsca zajmować drugim	Nie odstępuję od swego, miłościwy panie.	Nie widziałam jeszcze mężczyzny piękniejszego od ciebie i nie kochałam nikogo prócz ojca i ciebie.	Nie wiem, czego mógł pan chcieć więcej	Nie.	Nie.	O, ekscelencjo, nie mamy takiego zwyczaju.	To do ciebie nie należy, mości ciekawski.	Nie mam z panem nic prywatnego. Może pan być tak prywatny, jak tylko się panu podoba, po drugiej stronie tej bramy; i	Boże drogi! z największą gotowością, z całym, proszę wierzyć, zapałem... Czy Niepołomski pojedzie do Paryża? Nie wiem tego, ale można by napisać. Był tu niedawno, lecz nic o tym nie wspominał.	Za Szwedami się opowie? To ja mu się opowiem! Pruska granica niedaleko, a u mnie kilka tysięcy szabel na zawołanie; Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako mnie tu widzicie, jakom regimentarz nad tym zacnym wojskiem, tak go ogniem i mieczem nawiedzę. Nie ma wiwendy, dobrze! znajdziemy jej dość w pruskich gumnach!	Taki jest ton naszych polemik po pismach, po wiecach, na każdym miejscu i o każdej porze. To jest jakiś umówiony, haniebny styl. Dlaczego ludzie w to wierzą? Dlaczego się nie otrząsną, jak z robactwa? Konflikt wewnętrzny, NienawiśćJa osobiście nie wierzę, że wy jesteście łajdaki. A ty	Nie jeden, ale trzy a kosztowały nas każdy cztery franki; czy to nie zgroza tak obdzierać biednych artystów, którzy są wciąż w podróżach? Oto paszport pana Gilettiego, artysty: to będzie pan; oto dwa paszporty nasze, niby Marietiny i mój. Ale Giletti miał wszystkie pieniądze w kieszeni, co się z nami stanie?	Ależ dać nam do zrozumienia, że wie, gdzie jest Fabrycy, znaczy powiedzieć: „Niechże ucieka!” Nie, nie odetchnę póty, póki będę musiała sobie powtarzać: „Za kwadrans syn mój znajdzie się może za kratą!” Jakiekolwiek byłyby ambicje Bindera, uważa on za pożyteczne dla swej osobistej pozycji w tym kraju okazywać względy człowiekowi takiemu jak mój mąż; a dowodem tego dziwna otwartość, z jaką wyznaje, że wie, gdzie szukać mego syna. Co więcej baron wyszczególnia wręcz dwa punkty, o które Fabrycy jest oskarżony w myśl denuncjacji jego niecnego brata; wyjaśnia, że oba te przestępstwa pociągają za sobą więzienie; czyż to nie znaczy powiedzieć nam, że jeśli wolimy wygnanie, mamy wolny wybór?	Więc dobrze, czy będziesz zadowolona, skoro sam przyjdzie ci powiedzieć, że nie odprowadzi cię dziś rano do domu?	Nie, nie na rok, ale na miesiąc.	Wioska Beacon była w owych czasach w ciągłym pogotowiu, na wypadek gdyby Francuzi wylądowali w Pevensey; przeto lada chwila powinny były błysnąć światła. Ja jednakże wodziłem mu konia ciągle w kółko i w kółko przez całą ową krótką nockę letnią. Chłopek myślał, że go ktoś urzekł (co zresztą nie tak dalekie było od prawdy), przeto począł się modlić i przyzywać ratunku. Ja się tym nie przejmowałem, boć byłem równie dobrym chrześcijaninem jak on sam, czego dowody składałem na wszystkich odpustach w całym hrabstwie. Około czwartej nad ranem zaszedł nam drogę jakiś nowicjusz idący z klasztoru, co się tu dawniej wznosił na wzgórzu Beacon.	A to źle jest kiedy tego chłopca nie macie jeszcze.	Daj pokój, z drzewa kamienia nikt nie zrobi! daj pokój. Ale cóż tedy? co? gadaj!	Dalibóg, że ja nie wiem	Może wiem, a nie powiem.	Nic nie słyszałem	Nie licząc, że miejsca są zapłacone	Nigdy w to nie wątpiłem.	Pomijając niektóre szczegóły w strojach kobiet, zwłaszcza tej czarnobrewej księżniczki Rumi, odnalazłem w języku Itonganów i w niektórych ich zwyczajach wyraźne ślady wpływów chilijskich. Kto wie, czy przed wiekami któryś z ich przodków nie przywędrował na samotną wyspę z kontynentu Południowej Ameryki? Co to za hałas!...	A to co ma znaczyć? ofuknęła się Dobkowa. Coż to? ja nawet z daleka na ichmościów patrzeć nie jestem godna, a jegomość się wstydzisz żony?	Bo to widzisz doktor Strong uchylił się od nauczycielskiego zawodu, przeniósł się do Londynu i pytał ojca, czyby mu nie mógł nastręczyć sekretarza. Sądzę, że miło by mu było obowiązki te powierzyć ulubionemu niegdyś uczniowi, a i tobie także...	Jak taka się przy robocie rucha, to dziw się jej wełniak nie rozpęknie...	Mąż mój opowiadał mi wiele o domu rodziców pani i o powodach, jakie cię skłoniły do szukania pracy Powiada on, że w pani są bogate materiały, które praca samodzielna na jaw wydobędzie i rozwinie. I ja tak myślę, ale obawiam się, że pani będziesz musiała dużo przecierpieć, zanim dostroisz się do naszych warunków życia i naszego porządku domowego. Przyzwyczajenie bowiem drugą jest naturą.	Cóż? Przelękłaś się, naiwna istoto, chcesz uciekać? Dobrze, idź sobie! Masz wszelkie prawo podjąć z ziemi garść błota i w twarz mi ją cisnąć. Któż ci prawa tego odmówić dziś może? Dziś posiadasz je jeszcze...	Jestem bardzo biedny. Ojciec mi umarł, matuś pomarła. O litościwi ludkowie, jeżeli tutaj pozostanę, któż zaopiekuje się tym starowiną?	Et, ja ta z tych pomniejszych panów... Na imię mi Teodor. Zaraz i pan pewno nadejdzie, to w try miga pojedziemy, bo to u niego wszystko pędem. Upał ot to bieda! A pani w nasze strony pierwszy raz?	Ani ja Niektóre z nich mają swoisty wyraz. Można by go określić jako kamienną konieczność. Te twarze, które wychylają się ku nam z perspektywy milionów lat, mają w swym spojrzeniu ich lapidarną powagę. Lecz co powiedziałbyś, Will, gdybym zaryzykował twierdzenie, że to spojrzenie menhirów urobiły w nich wieki?	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	Słowo honoru, kłamstwo! Prawda, że Maleski chodzi bez koszuli, ale w majtkach, a Patkiewicz chodzi bez majtek, lecz za to w koszuli. Panna Leokadia więc widzi cały garnitur...	Daj spokój, Tomek! One wszystkie są takie same. Ty się lepiej poważnie zastanów. A jak się nazywa ta twoja dziewucha?	Czyżby się zachciało kapitanowi, spróbowawszy bieguna południowego, rzucić się na biegun północny i wrócić na Ocean Spokojny przez słynne przejście północno-zachodnie?	Więc co jest w naczyniu?	A obronisz się waszmość?	Co tu u was za powietrze! W górach będę miał powietrze, a tu... wolę zaczekać na tego oryginała... Pierwszy raz w życiu widzę matematyka, który z zimną krwią utrzymuje, że wierzy w nieśmiertelność duszy...	Domyślam się. Zapewne powiedział ci coś przykrego, wychodząc, kiedy zobaczył Waldemara przed oknami. Czy tak?	I zapewne ożenisz się?	Jeżeli Broni chce się płakać, to już chyba skończenie świata nastąpi	No, i cóż... więc...	A ty by chciała, żeby na świecie same takie herody byli, jak twój Michał! Niech będzie sobie maleńki, ale milusieńki...	Tak jest i to prawdziwą! Ale wolę ją zachować dla siebie.	Tak, jeśli dopniemy swego Stary Séchard siedzi tu od kilku dni, zachodził badać nas o kwestie fabrykacji papieru; stary skąpiec zwęszył wynalazek i chce go wyzyskać, jest zatem nadzieja spółki. Pan jesteś adwokatem ojca i syna...	Ach, Mahbubie Ali, czyż ja jestem Hindusem?	Ale dokąd ją prowadzą?	Biedaczka! No, przywiozłam trochę przysmaków i owoców, aby jej zrobić przyjemność.	Doprawdy... Voyons! Myślałem, że pani pasjami lubi fraki	I role swoje odegrywali z zadowoleniem, swojem i publiczności	Nudny pan jest!	Odstąpże, Ingeborgo! Może cię bijak cepów trafić w głowę!	Ojoj!... Cobyśmy choć na czas z Prądnika wrócili!	Pochlebiam sobie że będę mógł z tobą porozprawiać nieco o przyczynach i skutkach, o najlepszym z możliwych światów, o pochodzeniu zła, o przyrodzie duszy, i o praistniejącej harmonii.	Tak mężusiowi radzą, ale to jeszcze niewiadomo, bo...	Tate! A jak ty jego ukarać myślisz?	Ty? Wszak ochmistrz...	Zapraszam was na babkę puchową.	A gdzie właściwie jesteśmy? Jakim miastem rządzi ten człowiek?	A jeżeli powróci?	A kogóż to, u diabła, obchodzi?	A to dziwny człowiek! chyba z natchnienia naprędce sen jaki ułożę.	A! w poręśmy przybyli, siadaj i jedźmy!	Bo warto.	Byłby zaraz z tego nowy podatek z morga, jak w Dołach.	Cukierek i haczyk do wędki.	Dlaczego nam?	Dzisiejszej nocy!...	Dziwaczysz, Babetto! zawołała pani Georges, i Francuzka zamilkła...	Jakież były następstwa tej zwady?	Jestem jego żoną...	Jeżeli tak, tedy będę słuchał, chociażby do wieczora.	Kajkaj (gw.) wrzasnął naraz Szymek wyskakując przed nich a trząchając zaciśniętymi garściami...	Kondycja ludzka, Pozycja społeczna szepnęła współczująco Krakalina.	No, to wynośmy!	O!... i wyście tu? Bo do was jechałem... A z tobą co, Józek?	O, to co innego	Obywatelu kapitanie! melduję posłusznie: patrol wrócił bez strat. Wzięliśmy jednego jeńca, jedną podwodę ładowną, parę koni i jednego niedźwiedzia.	Oho! Greitai! Matyt, jog patiko, ką?	Pan Domaszko żartuje	Panią mógłbym kochać...	Pomysł twój, kuzynko, świadczy o doskonałej dobroci twego serca i zupełnej zarazem nieznajomości świata... W takich amfibiachamfibia impossibleimpossible (fr.)	Połowa fabryk zmniejsza płacę, oddala robotników i ogranicza produkcję. Słyszałem wczoraj u Endelmanów, rozprawiano dosyć szeroko.	Skąd?	To z dobrego serca... Wszyscy mówią same piękne rzeczy, niechże ja powiem... rozsądne.	Trudna rada, ludzie kradną wszędzie	Za żadną cenę?	Zuch Sprężycki!
Łacno to podszywać się pod uczciwe nazwisko, gdy cię nikt nie zna. Sprawa nieczysta... nie o sławę ci chodzi, ino o niecny zarobek... szpiegować przyszedłeś, szpiegowską zapłatę otrzymasz. Na śledztwa i sądy nie ma tu czasu: postronek, gałąź i koniec.	Hm... Nie mówię o tym nikomu, ale tobie jako przyjacielowi mogę. Żenię się z Bogną.	Nie wiem co... Skąd mogę wiedzieć... Wszystko mi się podoba.	Westynus boi się snów i duchów ale to człowiek dzielny, którego słusznie chcą zamianować konsulem. Że zaś w duszy przeciwny jest prześladowaniu chrześcijan, tego nie powinieneś mu brać za złe, albowiem i tobie zależy na tym, by te szaleństwa ustały.	Co ci się spodoba, mój maleńki, będziesz je bił, kochał, drapał, pieścił, wszystko, co ci się spodoba! A one będą cię słuchały i pracowały za ciebie, gdy dorosną, wiesz?	A pan rozerwałby się trochę, obejrzał stare kąty, które tak lubi, odetchnął innym powietrzem. Właściwie mówiąc, nic pana nie trzyma teraz w Warszawie. A mamy taką śliczną wiosnę.	Ależ on lada dzień się położy, nie bądź głupi, dam ci pięć rubli więcej miesięcznie.	Ten pan nie rozumie po angielsku?... Czy on nie obrazi się, żeśmy z nim nie rozmawiali?...	Jakże, widziałam wszystkich, spólnie se siedzą, a pokoje mają dworskie zgoła, wysokie, widne, z podłogą, jeno że z tą żelazną pajęczyną w oknach, bych się im na spacer nie zachciało. A przekarmiają ich też niezgorzej. Grochówkę im przynieśli w połednie, spróbowałam: kieby na starym bucie zgotowana i smarowidłem od woza omaszczona. Na drugie zaś prażonych jagieł im postawili... no, Łapa by kulas na nie podniósł, a nie powąchał nawet. Za swoje się żywią, któren zaś nie ma grosza, pacierzem se to jadło doprawia	I coś ty najlepszego narobił? Gdyby nie twoje gadanie, może by się zatrzymał. Słowa, słowa, pięknymi słowami wpędziłeś go do transportu.	Istotnie? Nigdy bym się tego nie domyślił; w jaki sposób zasłynęli? Bo wie pan, można zasłynąć w bardzo wielu dziedzinach.	Maurycy Lennox był złym typem Nie rozumiem, dlaczego wszystkim podoba się on więcej niż Parsywal!	Puść mię!	Czy nie masz nic przeciwko temu, że wstąpię na chwilę do Elizjusza Wrighta? Mama prosiła mnie, żebym zostawiła tam tę miseczkę powideł dla ciotki Atosy.	Po co psujesz swoją piękną myśl, dodając to ostatnie zdanie Nie lubię myśleć o złamanych sercach i innych niemiłych rzeczach.	Przepraszam bardzo Wszystko to bardzo piękne, ale to nie jest reforma. To jest tylko to jest fundafunda	Widocznie wiedzą, że przez nich po całym świecie rozchodzi się żałoba A jak jest w tym Czarnym Grodzie? Czy ty tam kiedy byłeś?	Wiem i wierzę ci Więc słuchaj... Ja nie tylko jestem emancypantka, ale	A to i do lasów ma wręb, choć i rządowe dozorce będą drzewa pilnowały. A on już koźlątka nie popuści	A! wie! wie! na wszystkie strony rozbiegli się ludzie konni... ze stajni pozabierano do ostatniego... od kanonika, od Żydów... Z miasteczka kto tylko mógł siadł także... polecieli w pogoń.	Byłam, ale mnie do niego nie puścili.	Co bo mówicie! wam się śni.	Dodaj stryju kochany że podobno oba nie będziemy niemi nigdy. Pójść z wami, zapolować na dzikich ludzi, zgoda, ale śluby składać na cały żywot...	Jak to nie zapłacił ci natychmiast?	Któż cię zgadnie U ciebie po głowie zawsze ptaszki latają.	Nie napatrzyłeś tam kogo na weselu? Ot i tę, Lenchen Balcerów, gdyby był jeno chciał, byłby miał, jak Bóg żyw, a dziewczę śliczne i wiano piękne...	Przepraszam stryja. Właśnie o tym chciałem mówić. Proszę tylko zechcieć mnie wysłuchać. Zacznę właśnie od tych skomplikowanych spraw firmy, od spraw, z którymi jestem na szczęście tej firmy znacznie lepiej obeznany niż ktokolwiek, nie wyłączając osoby stryja.	Przepraszam, ale... Czy on ją błagał tylko o to, ażeby raczyła przyjąć jego nazwisko i majątek, czy też i o to, ażeby nie miała feblika do innych mężczyzn?...	Tak. Bardzo się gniewał.	...byłem zmuszony wyprawić ich z powrotem do pracowni. Ich wpływ moralny był wprost nie do opisania	A ta, której ja doznam, nic nie znaczy? odpowiedziała cicho Laura.	A! coż znowu! krzyknął Szulc; jakiż u was porządek, proszę cię?	Jak to nie ujrzę jej już?	Jak to! czy wszystkich pańskich rzeczy nie złożono u pani de Listomere?	Martwi czy żywi trzeba się właśnie o tym przekonać. Czy zamierza pan ścigać Siuksów?	Nie gadajmy.	Nie można, bo wystaje i podbity deskami.	Nie u siebie; we Lwowie mam.	Nie, nie dawaliśmy! Przysięgam Bogu, żeśmy nie dawali!	Panie Kalwicki, panie Kalwicki, trzymaj się, z łaski swej, w ryzach!	Przestraszasz mnie na śmierć twoją gwałtownością! Ja nic nie wiem. Idź lepiej do tamtych i pograj z niemi w wolanta!	Ty przynajmniej, mateczko, nie bądź dla niej nazbyt surową	Województwa: krakowskie, sandomierskie, ruskie, lubelskie, bełskie, wołyńskie i kijowskie poddały się Karolowi Gustawowi. Akt już podpisany i przez posłów, i przez Karola.	Wybornie. Czekaj telefonu Jeżeli mi się poszczęści, wrócę z facetem.	Zostaniemy w tyle on sam zbliży się jedynie.	A ja słyszałem że między wiśniowiecczykami było kilku ochotników, ale po tak strasznym przykładzie pewnie już wszystkich ochota odeszła.	Co po co?	Ale można założyć salę gimnastyczną, można wykładać buchalterię, rzemiosła...	Ale u kogo? Jak? O czym?	Co ja słyszę? Pani Ajdarowa! Niechże ucałuję te śliczne polskie rączki.	Co robisz?	Co ty wygadujesz?!	Dobrze! Ale taki napój pewno dużo kosztuje?	Jest na to sposób... Trzeba tylko przy wejściu powtórzyć trzykrotnie, raz po raz, jednym tchem i bez najmniejszej omyłki: „A dusze wiernych zmarłych niech odpoczywają w pokoju wiecznym	Mydła wychowały mnie widocznie źle, kiedy ojciec jest ze mnie niezadowolony.	Nazywają mnie Mowgli Pochodzę z dżungli. Wilki są moimi współplemieńcami, a obecny tu Kaa jest mi bratem. A kimże ty jesteś, Ojcze Okularników?	O tym, co masz przed sobą, prawda?	Tak, na wszelki wypadek.	Tak, tak i to przecież też mówiłem. Toż to profanacja, świętokradztwo wynagradzać zdrajców, a może nawet zbrodniarzy.	Za chwilę.	A twoja rana?	Ach, jakże można coś podobnego wymawiać! Chciałem powiedzieć... Ja sobie układałem, że Jasne Słoneczko, Błogousta, Jasnotka...	Biedny hrabia! Zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie mu groziło?	Brawo, w takim razie rad jestem, że obrałem dzisiejszy dzień na obrobienie doliny Oise Możecie mi panowie dopomóc.	Bądź pozdrowiony, faraonie, władco świata!...	Czas?	Czego te baby chcą od Markhama? Chłopak porządny, bogaty, solidny. Dwa karnawały odtańczył, dwa sezony odrautował. Zasypana była kwiatami i cukramicukry (daw.)	Czemu?	Czy będziemy przyjaciółmi?	Czym to można wyjaśnić?	Diego!	Dobrze! Dziękuję waści...	I z filii Bech telefonował o to samo. Czy będziemy robić?	Ja chcę do niej!	Jaka? Może republikarepublika... wybitny polityk francuski; należał do umiarkowanego skrzydła partii republikańskiej; proklamował w r. 1870 republikę.?... Może Bismarck?...	Jakie nadzieje?	Kto zabił?... Kto zabił, pytasz?... Znam ja was, kapłani!... Znam waszą sprawiedliwość...	Któż to może być? Jak wyglądał?	Lubisz orzechy?	Mistrzu patrz siebie!	Może pan zaśpiewa jakąś miłosną, tylko bardzo taką, no, gorącą piosnkę! Ja panu tymczasem naleję herbaty	Niech pani pomówi z Karolem	No, a Müller? Czy i on?...	Oj, mała, mała!	On jest chory	Pamiętasz ojca?	Panie Franciszku jeśli pan chce, poszukamy sposobu dotarcia do Allahabadu.	Pijmy tedy za głupotę władzy, która daje nam tyle władzy nad głupcami!	Poszła siać oczami śmierć i zniszczenie	Rzeczywiście, Pencroffie.	Stary już jestem	Słuchaj, oddaj mi pięć groszy.	Słyszysz?	Varietas delectatvarietas delectat (łac.) rzekł. rodzaj słodkiego wina hiszpańskiego; nazwa od imienia i nazwiska Pedra Jiméneza., mości Hałła-Drałła.	Wiem, o kim wasza dostojność mówisz bo zawsze byłeś źle uprzedzony...	Więc i o tym wiesz?...	Z jakim?	Znów polityczna nikczemna intryga, tym razem już Niemcy wchodzą na widownię.	Śliczne i... z Głębowicz.	Śmierć bohaterska krzyknął Katz.
Posłuchaj, Luizo: nienawidzę tego światowego życia, w którym wszystko jest uporządkowane, uregulowane i ustalone jak układ nut na pięciolinii. To, o czym marzyłam zawsze, to życie artystki, życie wolne, w którym człowiek zależy tylko od siebie, w którym może liczyć tylko na siebie. Mam tu zostać? A po co? Po to, żeby za miesiąc próbowano mnie znów wydać za mąż? Na przykład za pana Debray’a, była o tym kiedyś mowa. Nie, Luizo, nie. Dzisiejszy wypadek posłuży mi za usprawiedliwienie. Nie starałam się, aby doszło do takiej sceny, sam Bóg mi ją zesłał, niech będą mu dzięki.	Ale ty się wyrażasz: „o ile to dziecko jest tym, którego szukamy”. To „o ile” świadczy, że nie mamy zupełnej pewności. Zresztą w nazwisku była jakaś różnica.	Posłuchaj, Aleju dlaczego ty się nie nauczysz czytać i pisać po rosyjsku? Czy ty wiesz, jak ci się to może przydać potem tu, w Syberii?	Miarkują też wszyscy, że nie musi być z chłopskiego stanu, choć mówi jak wszystkie, i nauczny jest; jakże, z Żydem gadał po niemiecku, a we dworze w Drzazgowej ale Kłębowa urwała z nagła, bo dziewczyny buchnęły śmiechem i aż się pokładały.	Mógłbym być! A więc nie wydarła mi wszelkiej nadziei! O piękna, śliczna, złota, brylantowa pa­ni Karolciu, zlituj się nade mną! Jestem naprawdę szale­nie rozkochanym! Mógłbym być tym szczęśliwcem, jeżelibym... powiedz pani, błagam, zaklinam, jeżelibym co?!	I ja też zdziwiłem się mocno i spytałem, kogo ma na myśli. Powiedział, że podczas pobytu cesarzowej w domu czyhali na nią w zasadzce nieprzyjaciele jej. Byli to wrogowie, których się tak bardzo Klara Gulla bała, że nie ośmieliła się nawet przywdziać korony, ani nawet mówić o Portugalii. Ci to właśnie wrogowie rzucili się na nią, porwali i uwieźli ze sobą.	Ale co według pana należy tu wyjaśniać? Jeżeli pan nie wierzy, że to był mój ojciec, proszę to powiedzieć natychmiast, a jeżeli uważa pan, że to był on, proszę się z tego wytłumaczyć.	A co to jest za ptaszek?	Jak to? Wiesz...	Jakie to piękne, eleganckie ściegi! Takie są wielkie i majestatyczne, że na drobne ściegi jakiegoś tam krawca mogą spoglądać z góry niby na plebejuszówplebejusz	No to dawajcie czarkę, ale prędko, prędko!	No, to przecież ksiądz... ksiądz Busoni...	Od kilku dni już czekam na ciebie! Czemuż to przybywasz wraz z całą tą trzodą bydła?	To jasne, ale trzeba wiedzieć... komu odradzać!	To ta! Taka młoda i już...	Co mi pan będziesz gadał: zapomniałam! Mój panie, ja więcej lat grywam w karty, niźli ich pan masz, i gram dobrze; mówił mi to jeszcze ś. p. mąż, a panowie mi zarzucają omyłkę, no tak, jeśli mówię omyłkę, to omyłkę! Ś. p. mąż mój...	Jakim prawem to zrobiłeś?... Mniejsza o sens tego przemówienia. Było to bezprzykładne wdzieranie się w moje prawa! A w dodatku skompromitowałeś się, gdyż chyba ani na chwilę nie mogłeś przypuszczać, że ja zatwierdzę ten operetkowy zamach stanu! Postąpiłeś nie tylko awanturniczo, lecz niemądrze i lekkomyślnie!	Proszę pokornie podpisz pan rozkaz uwolnienia lady de Winter; pomyśl, że to kobieta, którą czci pozbawiłeś.	Niewiem kto z was winien a to pewna, że się duchowieństwo żali na ciebie. Odonicza byś zmógł, gdyby nie ono.	I jakże się pani miewa, co się z wami działo? Wszak to już wiek cały upłynął od ostatniego widzenia.	No, i nie głupie te Szwaby, żeby wiercić kamienie Choroba wie, na co im to?...	Panie pułkowniku! Po tym, czego wasza miłość pod Częstochową dokonał....	To mnie nie dziwi. Mój Uttersonie, kiedy ja umrę, dowiesz się może o wszystkim i będziesz mógł ocenić słuszność i niesłuszność naszego postępowania. Teraz nic więcej powiedzieć ci nie mogę. A jeśli możesz teraz pogawędzić ze mną o innych rzeczach, proszę, zostań. Jeżeli natomiast nie chcesz ominąć tego przeklętego tematu, wówczas idź sobie, proszę, nie mogę bowiem znieść o tym rozmowy...	Sułkowski nikogo słuchać nie będzie, poświęci wszystko sobie, aby króla utrzymać pod panowaniem swém: da mu co zechce. My nigdy pewni jego być nie możemy: musimy go obalić.	Ty jesteś abstynent i nie wstyd ci, fujaro! Po pysku należałoby cię sprać.	Widzę po was, że mała nie gorzej.	Najmocniej przepraszam wszedłem tu naprawdę przypadkowo, no i zostałem, bo nie chciałem swoim wyjściem przerywać pańskiej mowy... pańskiej pięknej mowy... Ale teraz śpieszę się bardzo, pan prezes mnie oczekuje...	Tym sposobem, mając tylko 60 franków, żyłeś przez trzy miesiące	Nie zawsze była taka Jestem starsza od was, siostro, i pamiętam ją z dawniejszych lat. Bieda, nieszczęście, utrata męża napełniły jej serce goryczą i stąd może trochę za szorstka w słowach.	Mieszkał, a raczej mieszkała jego matka. Lecz zamek wydał jej się zbyt smutny i nie podobał się jej. Wyprowadzili się w zeszłym roku.	Nieprawda, bo wraz z artykułem otrzymaliśmy wszystkie dowody i pewni jesteśmy, że pan de Morcerf będzie siedział cicho. Zresztą wyświadczamy przysługę całemu krajowi, demaskując nikczemników, którzy nie zasługują na oddawane im zaszczyty.	Tak, niewiele mu brakowało... ale teraz już się wysuszył i utrzymuje, że przebył transfigurację. Z jego dowodzeń porobiłem wyciągi dla Towarzystwa Królewskiego... in possein posse (łac.)	Ja też nie mogę tego słuchać. Boże, ludzie gadają, że takiego drania jeszcze nie widzieli, i że dawno już powinien wisieć.	Jakże ci wdzięczną jestem, panie Franciszku, za ten nowy dowód twojej nade mną opieki! Dzięku­ję ci, całem sercem dziękuję!	Nie, nie sądzę. Myślę raczej, że jej ciotka tego od niej zażądała, bo miała jakieś plany co do niej i tego drania; wiesz, o kim mówię, o młodym człowieku, którego przezywałeś Jużpomnie. Kochał się w Albertynie i poprosił o jej rękę. Widząc, że niepilno ci się z nią żenić, zaczęli się obawiać, że ta dziwna, przedłużająca się wizyta u ciebie zniechęci go w końcu do małżeństwa. Pani Bontemps, na którą on przez cały czas naciskał, wezwała ją do siebie. Albertyna była przecież zależna od wujostwa, więc kiedy zrozumiała, że musi wybierać między wami dwoma, zdecydowała się porzucić ciebie.	Panie Smith nie mam w tej sprawie zdania. Tak jak pan zrobi, będzie dobrze. Jeżeli zechce pan wziąć mnie ze sobą na poszukiwania, jestem gotów w każdej chwili.	A dowiedział się pan, kto w ministerstwie będzie ten „gips” załatwiał?	Ale cóż moje obchodzą pana?	Chłopcy! a nie śpicie?	Dlaczego chcesz, żeby dać ci strzelbę?	Dobrze. Widzę żeś pan pracował dla mnie uczciwie. Oto banknot studolarowy. Czy pan zadowolony?	E! nie prawmy o tém! Dość! raczéj ty mnie nakarm i zabawiaj, bom głodny i tęskny. i siebie zgubisz.	I ty, która wierzysz w Jedynego, w Jehowę, ty lękasz się bajań jakiejś głupiej staruchy, a może intrygantki?... Gdzież twój wielki Bóg?...	Mój Boże, jeśli go zobaczę... może się zdarzyć, że go spotkam	Nic nie rozumiem!	Nie cieszy mnie ten związek, ale postanowiłam cierpieć w milczeniu Nie wyobrażasz sobie, jak mi przykro wyrzec się Małgosi.	Nie ma?	Nie miałem egzaminów na karku. Przysięgnę, że z was żaden nie przebrnie tego RubikonuRubikon	Nie, zawsze stepy bujne, szerokie stepy ukraińskie. Łąka	Nie. Antoś, weź je sobie.	Nigdy! powtarzam ci!	Tak, panie. W Pi-Bast mieszka wielu bardzo pobożnych Azjatów, według zdania których, kapłanka rzucająca ołtarz zasługuje na śmierć. Jeżeli więc ten Grek zobowiązał się zabić Kamę, oni będą mu pomagali, ukryją go i ułatwią mu ucieczkę.	Teraz, dziecko moje	Więc chce się pan z nią widzieć?	?...	A ty umiesz?	Bogać ta, ździebko jeno przypalona i kiej cie w zęby kłuje...	Brat jest człowiekiem zbyt prawym, aby miał żywić niechęć do ciebie za uczucia, które moje serce przepełniają.	Co się stało?	Czy jest chrześcijaninem?	Czy ktokolwiek inny badał panią de Saint-Méran?	Czym?! Kim?!	Czyż zachowuje się jak wróg?	Dobranoc.	Duok tai Dieve!	Gdzie?...	Ha, mam cię w swojej mocy, obrzydła ropucho! Masz tu swoje łachy, znajdo przebrzydła, i wynoś się na cztery wiatry!	Hm! Pewno usłyszał jakąś plotkę na rynku i chce z niej skorzystać.	I dokąd się kieruje?	I owszem. Mów Arturze.	Imię, Krew, Rodzina	Ja do was? Anibym śmiała wejść do waszej chałupy. Tylem razy...	Ja też do Warszawy.	Ja zacząłem od ośmiu i pół, mój synku!	Jak się masz Ordyński? a co? jak się tam powodzi in nexu quasi matrimoniali?	Koniecznie... Choć w tej chwili...	Które mimo zimy spożywać musimy na kształt zapleśniałych sucharów!	Maniu, słyszysz?...	Mmm!	Można	Niebezpieczną?	O, mam zaszczyt znać już tego pana!	Od wczoraj, panie dyrektorze.	Opiekuny, psiekrwie, zawżdy najlepiej wiedzą!	Panno Najświętsza! I ona dała się wykraść? Czy ona ma dla waszmości... jakowyś... godziwy afekt?	Prawda, jak mi jest Bóg miły Ale u nas ono w klasztorze zostanie, a oni swoje ze sobą w potrzebie wożą.	Proszę o dwa zeszyty: jeden w kratkę, a drugi do rysunków.	Przypuszczasz więc, że mnie drugi raz tak jak z Zajączkowską oszukano?	Przyznaję, że rozpacz mną powodowała	Stawiają też państwa, za wzór zgody i miłości rodzinnej.	Swoim niewolno, dworowi, tak	Szczęśliwych łowów!	Tak że w idealnem zwierzęciu będzie zapewne jeno sam prześliczny mózg.	Tak.	Uchowaj Bóg! Wiem, kto ona jest.	W takim razie Czarny Korsarz musi wybrać: albo broń, albo post.	Wiesz, co dalej zamierza?	Z pewnością. Ale uchronić się można w ten sposób tylko przed jedną trucizną, inne działają nadal.	Zobaczymy	Zwyczajna służba...
No cóż? Panny Luci nie ma z nami, a panna Stefania chyba się nie zgorszy. Czy pani bardzo niewinna?...	Więc przede wszystkim nie wierzę w to, byś potrafiła zmienić swój dotychczasowy tryb życia. Tryb życia nie jest dziełem przypadku. Jest prostą konsekwencją natury danego człowieka. Ale nie o to mi chodzi. Gdybym nawet miał pewność, że porzucisz Korsaka, tego Anglika i innych, których nie znam, i tak nie mógłbym nadal być z tobą. W najmniejszym stopniu nie chcę cię dotknąć. Owszem, przyznaję ci wiele walorów. Jesteś inteligentna, jesteś wytworna i piękna. Wiem dobrze, że rozstając się z tobą nie czynię ci żadnej krzywdy. Bo nie zależy ci na mnie.	On się pyta! Nie wypada i już. Zresztą ja ci to mówię.	Biegnij tam i zachęć do wytrwania! To klucz naszych wąwozów. Dasz mi znać, ale dopiero w takiej chwili, gdyby się nie mogli żadną miarą utrzymać. Pomocy im dać nie mogę, ani jednego człowieka. Rozumiesz?	Ale z nieustannym apetytem na wdzięczność ludzkiego stada, czym ja znowu gardzę jak chłopskim żurem, razowcem, potem i zaduchem. Wyglądasz mi jak źrebiec dostojnej rasy arabskiej, który by powziął pasję upodobnienia się do krzywych szkap fornalskich na pastwisku, w tym celu kazał sobie dla zasady solidarności spętać przednie nogi, żeby, broń Boże, nie biegać zbyt szybko. Skaczesz w twojej pętaczce... Nie dość jeszcze jesteś odrażający, zbyt mało jesteś podobny do twoich szkap na pastwisku...	Bo tobie szczęście sprzyjało. Pan de Marsay był bogaty, zdaje się, że wiesz o tym dobrze. Ale ty byłaś zawsze zimna jak złoto. Żegnam was, nie mam ani siostry, ani...	Ona! teraz ani chce patrzeć na mnie, bo się jej zdaje, że zostanie przy królu młodym. Później rozum mieć musi... nikt się jej lepszy nademnie nie trafi, to pewna.	Jutro na obiad do mnie wieczorem razem pojedziemy do pani Opeckiej, będziesz mi pan służył za cavaliere servente. Słyszysz pan? proszę go o to i nie chcę być zawiedzioną! Jutro cały dzień panu zabieram, caluteńki!	Nie sądzę lecz gdyby tak było nawet, nie smuciłbym się zbytnio... Król młodym jest, wszystko co może zawinić spadnie na doradźców i przyjaciół jego, nie chcę za niego odpowiadać...	Nie wolno krokiem ruszyć się ze służby bez mojego pozwolenia, nie wolno, bo złożę raport, zawieszę cię w służbie, wyślę na roboty, wygonię na cztery wiatry! nie wolno!	Pojmuję dobrze, panie kapitanie, wyższość sodu w warunkach, w jakich się pan znajdujesz. Morze zawiera go w sobie, to dobrze. Ale trzeba go wyrabiać, słowem, wytwarzać go. Jakże to pan robisz? Stosy pańskie widocznie służyć mogą do tego celu; lecz jeśli się nie mylę, to ilość sodu zużywanego przez przyrządy elektryczne przewyższa ilość sodu, jaką się otrzymuje z wody morskiej; a zatem więcej pan zużywa sodu dla otrzymania go, aniżeli go pan wydobywa z wody.	Bardzo dobry chłopak Czekaj no, będzie z niego człowiek, Danny. Wcale mi się nie widzi, żeby on miał być takim wariatem, za jakiego z początku uważał go twój tato... A co-o-o? Hę?	Co? Komplementy? Proszę się nie zapominać	Czy nie przyszedł jaki list do mnie?	Nie jest już moją własnością, Henryku.	Nie, bo może stali oni zbyt wysoko, aby się ośmielono aż tam ich szukać: nie podpala się Pałacu Sprawiedliwości dla byle kogo, Eminencjo.	Pytam, gdzie szukać mam sprawiedliwości, skoro jej tu nie widzę? Mało? Jeszcze mało? Ciągle mało?	Zrobiliście mi wielką krzywdę Nie spodziewałem się, że zasłużyłem u robotników na takie postępowanie.	Ba, jakichś kilka niezłych wodewilów skleconych dla rozrywki, jakieś okolicznościowe piosenki, romance, z których dopiero muzyka coś robiła, wreszcie sążniowa epistołaepistoła prawdziwe brzmienie nazwiska cesarza Napoleona Bonapartego, który urodził się na Korsyce w szlacheckiej rodzinie pochodzenia włoskiego i zmienił nazwisko w wieku 27 lat; pierwotne brzmienie było używane przez jego wrogów dla wyrażenia pogardy dla obcego, który koronował się na władcę Francji. (niewdzięcznik!), to wszystko nie są jeszcze tytuły dla potomności!	Czytałam kiedyś, że w New Yorku, czy też w Londynie istnieje klub, napozór niczem nie różniący się od innych. Zbierają się tam panowie wytwornie ubrani i przestrzegający rygorystycznie przepisów dobrego tonu. Jeden drugiego traktuje, jak nieskazitelnego dżentelmana, chociaż wszyscy bez wyjątku są przestępcami i każdy z nich o tem wie.	Ale książę Błażej nie jest antysemitą.	Czemuż z żoną nie żyje?	Czyśmy jemu nie sprawili jakiejś przykrości? On taki zamyślony... i taki daleki...	Nie najgorszy?	Nie wszyscy mężowie mają jego delikatność	Nie.	Więc mi nie wracać pod Malbork?	Wybrałem tę, do której należy ten włos złocisty i wiedzcie, że nie chcę żadnej innej.	Kto mieczem wojuje, od miecza ginie, bo taka to już jest fortuny odmienność To jest szalony Kozak i tym szaleńszy, że desperat. Okrutna wrzawa podniosła się z jego powodu między nami i między hultajstwem. Myśleliśmy, że do wojny na nowo przyjdzie, bo książę pierwszy zakrzyknął, że układy złamali. Chmielnicki chciał, było, Bohuna ratować, ale chan się na niego zawziął, że to powiada: „Moje słowo i moją przysięgę na hańbę podał.” I Chmielnickiemu chan wojną zagroził, a do naszego księcia przysłał czausaczaus i z prośbą, żeby książę sprawy z tego nie czynił, a z Bohunem postąpił jak ze zbójem. Podobno też i o to chodziło chanowi, żeby Tatarzy jasyr mogli spokojnie odprowadzić, którego tyle nabrali, że za dwa hufnalehufnal	No, a cóż ci to przeszkadza albo komu? Tu mię nikt nie widzi, a tam zaraz która z dziewek zobaczy i woła a to do obory, a to do piekarni...	Czy to być może? Więc tej jeszcze nocy?...	No, niezupełnie ale sam to pan osądzi najlepiej, mam go przy sobie.	Piotr Nau, przerażający l’Olonnais, przebywa na Tortudze, a to wielki przyjaciel Czarnego Korsarza. Któż śmiałby się im obu przeciwstawić? A do tego...	Powiedz no mi, pani, który to jest, zaraz my go tu ukarzemy przykładnie.	Tak jest. Sam to księciu radziłem, gdy się pytał, co w tej materii myślę	Tak, tak, tak, tak! Pan się pomylił o jeden dzień! Przybyliśmy dwadzieścia cztery godziny wcześniej, ale zostało nam tylko dziesięć minut.	Tak? to może pan kupi?	A to wyborne! Cóż ja teraz zrobię? Przyjdzie mi ją szukać, ale miasto jak las, nim ją znajdę, znowu o niej za­pomnę...	A teraz wio, koniki, do domu! Słoneczko się podnosi, trzeba nam na południe do Krakowa!	A! tak: „kochany przyjacielu” do Anglika dobry początek!... brawo, d‘Artagnanie!... Za to jedno słowo; będziesz poćwiartowany, zamiast być łamany kołem.	Ach, mniejsza o to. W każdym razie możesz nam odpowiedzieć?	Być to może...	Co to jest?	Co to za włosy!	Czy morze wyrzuciło inne jeszcze zwłoki?	Cóż to szkodzi?	Cóż z tego, kiedy te marzenia już inni urzeczywistnili w części i dali im swoje nazwisko...	Komu? Gdzie?	Można by się uczyć greki z ust samego Homera lub Platona	No, tak, to lubię!... A teraz... do widzenia!	Ostatni raz byłem w Krakowie anno Domini 1768. Porachuj no waszmość, ile to lat.	Pani baronowa czeka na jaśnie panów	To Głębowicze tak na mnie wpłynęły. Szczęśliwy Waldy!...	To właśnie jest ów piątoklasista. Macie go we własnej osobie.	Ulękną się Ozyrysa.	Wiadomo waszmościom że Korona złożyła już na cele wojny pół miliona złotych; zalizali (daw.)	Z pewnością. Ale uchronić się można w ten sposób tylko przed jedną trucizną, inne działają nadal.	Zabił pan kogo?	A konie zamieniliście na maszynę?	Albo my głupi leźć pod gruzy, żeby nas pogniotły.	Allach! Allach! śmierć była nad nami. Uf!	Chodźmy! Naczelnikowa czeka nas niecierpliwie.	Ciekawe, od kogo teraz pożycza?	Dzieciństwo, tatuś...	Głupia.	I do sto tysięcy.	I hrabiny, i baronowej	Ja także.	Jestem tego z góry pewien.	Judasz ścierwa, złodziej!	Ksiądz przecie, uczony...	Kto takij?	Losujmy	Matka umarła w Warszawie z wyczerpania sił, w ciężkiej biedzie. Ojciec szczęśliwszy, bo zaraz po wyjściu z więzienia w Kijowie.	Mimowolnie	Moje jest inne. Zupełnie inne!	Na, da nežinia, ar tai melas, ar tiesa?	No, o tym można by pogadać...	Oj, paniczkowie mili, idę dać na mszę do Panny Marii z podziękowaniem za ocalenie życia.	Pamiętasz, jak czasem wichry świstały i grzmiały dokoła naszego domu i z jaką rozkoszą słuchaliśmy obaj tych koncertów prześlicznych, a nadewszystko wesołych...	Pociąg do ostrych sosów jest oznaką nietęgiego zdrowia	Pojutrze do dniado dnia rzekł król.	Raju, raju... co oni powiedzą, jak nas zobaczą!	Ratować? Z czego ratować?	Rozczarowanie.	Skalpu! Foxy jest durny CzingangukCzinganguk, własc. Chingangook a. Chingachgook	Słucham.	Ta-ak...	Tak, mój panie.	Umiejącem słodyczą przepajać rzeczy gorzkie i rzeczom ciężkim przypinać skrzydła.	Widzimy, no i co?	Widzę poezję na śmietniku	Wielki Boże!	Więc teraz ideałem pańskim jest Szlangbaum.	Wszystko ma swoje granice	Wszystko powiem jeno ozewrzyjcieozewrzeć (gw.)	Wypiłbym.	Zbytek łaski, mości dobrodzieju.	Że płakał i wygrażał, i babkę zadręczał, aż	„Uczucie”?!
A co będzie, jeśli szlachta, jak to jest rzecz pewna, z góry się takowemu rozszerzeniu prerogatyw szlacheckich sprzeciwi? I jakim czołem, jakim sumieniem chcesz dzikim i drapieżnym tłumom, które dotąd ustawicznie tę ojczyznę naszą niszczyły, dawać moc i prawo, by o losie jej teraz stanowiły, królów obierały, deputatów słały na sejmy? Za co im dawać taką nagrodę? Co za szaleństwo przyszło temu Lipkowi do głowy i jaki zły duch ciebie, stary żołnierzu, opętał, żeś się dał tak pobałamucić i uwieść, żeś w taką niepoczciwość i w takie niepodobieństwo uwierzył.	Jakiego prawdopodobnie Cyda albo Hamleta. Kto ich tam wie? Może jaką niemiecko-czułą operę, jaki Flet zaczarowany...	Jeśli hrabianka chcesz, abym wyznał, że ją kochałem...	O, to już tak, jakby ją pan miał w kieszeni. Hrabia wydaje miesięcznie dwadzieścia tysięcy na jałmużny.	Oho! Ona już teraz może i nie dba o to!	Pani Ludmiła wolała do Ugrów. I ja wolę najlichszy zameczek u Lachów niż wszystkie stolice chana. No, może niekoniecznie najlichszy...	Tak, ale niech pan nawet nie próbuje spotkać się i rozmówić się z nim w porcie, gdyż przyjedzie przed samym odejściem statku z pewnego oficjalnego przyjęcia. Wszystkie interesy może pan załatwić u naszego londyńskiego przedstawiciela, który ma całkowite pełnomocnictwo.	Tamtej nocy, gdy przemierzałem te wody z ciałem Czerwonego Korsarza na pokładzie, złożyłem pewną przysięgę. Niech będzie przeklęta ta noc, w którą stracę tę, którą kocham!	A co ja ci złego zrobiłem? Dlaczego mi dokuczałeś?	A ja zawdy powiedam, że to stworzone dla was, panie oficyjerze, bo jako się widzi z moderunkumoderunek (daw.) także....	A kto dokonał tego odkrycia? Pewnie ty, Harbercie?	A teraz trzeba wezwać księdza.	A urlopy gdzie pan spędza?	Ale bo to rzeczywiście co innego	Ale gotów go oddać?...	Basta! Bo się udławisz frazesami. Wiesz ty, co to wszystko znaczy? Dokąd cię to ciągnie?	Byłoby niewątpliwie zdumiewające gdybym to ja wykonał. Lecz w rzeczywistości nic nie budowałem, a tylko oczyszczałem w miarę potrzeby korytarze i pokoje. Wszędzie wokoło jest tego o wiele więcej. Widzę, że nic nie rozumiesz, muszę to wyjaśnić. Otóż bardzo dawno temu, nim Puszcza zasiała się i wyrosła do obecnych rozmiarów, istniało miasto	Chce pan wiedzieć, panie sędzio śledczy?	Chciałbym pomówić z Janem Andersonem ze Skrołyki!	Co mówisz?	Co pan mówi?	Co przez to rozumiesz?	Czegóż się obawiacie?	C’est ca! Le prince Calmuc!....C’est ca! Le prince Calmuc!.... (fr.) opatrzyła; nie było	Do widzenia!	Dzisiaj tak jakoś zasłabłam...	Eh...	Gdyby tacy nie chcieli...	Gdyby!.. Wykreślmy ten wyraz z naszych rozmów. W tym dźwięku są zamknięte wszystkie najsroższe nędze ludzkie, przez to „gdyby” świat się szamoce w męce. myślała już, blednąc i przypominając przeszłość, stanęła przy oknie i zatkała usta chustką, aby nie rzucić głośno przekleństwa na to „gdyby”. Przyciszała się siłą i ubierała śpiesznie, bo Orłowski przynaglał; konie, zaprzężone do jakiegoś odwiecznego powozu, czekały już przed stacją.	I chciałoby się, żeby był szczęśliwy, żeby mu na świecie było dobrze, a jeśli trafi mu się co złego, to chciałoby się samemu za niego cierpieć.	I to jeszcze nie takie straszne. Zresztą	Ja powracam do Paryża.	Jak gwiazdy.	Jak mnie Bóg miły, panie Janie, że wczoraj miałem wieczór taki, żebym był i o generalskim rozkazie zapomniał, a nie dopiero o takiej drobnej przyjacielskiej posłudze.	Jaką historię?	Jeszcze nie, ale się rozsypie!	Jeśliś ty rad, tak ty mnie przysługę oddaj, a ja ci wdzięczen będę.	Joasiu!	Kto zdołał cię wywabić z domu?	Mam nadzieję, Dorianie, że zawsze będziesz szczęśliwy ale niezupełnie mogę ci wybaczyć, że nie powiedziałeś mi o swych zaręczynach. Henrykowi powiedziałeś.	Michasiu! chyba się upiję po trzeźwemu nie zdradzę.	Mości Janczi Mighaza de Isztvanferet, proszę waszmości na sekundanta!	Muszą mieć w tym jakiś interes. A że oni lepiej prowadzą swoje interesa aniżeli wy, o tym już przekonałem się.	Myślę, Najjaśniejszy Panie, że albo minister policji myli się, albo mylę się ja. Ponieważ jednak jest niemożliwe, aby pan minister policji, strzegący bezpieczeństwa i honoru Waszej Królewskiej Mości, mógł być w błędzie, to ja zapewne się omyliłem. Przecież, będąc na miejscu Waszej Królewskiej Mości, wybadałbym osobę, o której wspomniałem; a ja będę nawet nalegał, aby Wasza Królewska Mość wyświadczył jej tę łaskę.	Mówić, ze mną Ja nie mam nic do ludzi ani oni do mnie! Czego chcecie?	Najlepiej jest oczywiście być zrównoważoną ale traci się przez to wiele przyjemności. Co do Olesia i Alfonsa, gdybyś ich znała, zrozumiałabyś, dlaczego tak trudno jest wybierać wśród nich. Obaj są jednakowo ładni.	Najwięcej, panie, strach mi owych kul ognistych, owych granatów. Czemu to one rozpękają się z takim hukiem?... Matko Boża, ratuj!... i tak okrutnie ludzi ranią?...	Naprzykład?	Nie To mnie raczej zabij, a jego weź ze sobą na zamek i powiedz ojcu memu, że król ciemności rzucił mnie w przepaść, a Gotfryd oszalał z bólu i ledwieś go uratował. Mój ojciec nie da wówczas wiary jego słowom, a ty dostaniesz pół królestwa w nagrodę, gdyż kocha go on jak syna.	Nie gadaj. Starczy na nas dwóch. Co twoje, to twoje. Pieniędzy nie wniosłeś, ale i praca nie pies. Tylko, widzisz, sęk w tem, że obaj my mamy cały interes w ręku tylko do tego czasu, póki będziemy trzymać ze sobą sztamę. Niech jeden z nas zechce zwąchać się z innymi akcjonarjuszami, to jest dla drugiego ferfał di klaczkies mit di gance pastrojkies.	Nie mam żadnych w tym względzie obaw	Nie mogę dziś zjeść z panem obiadu	Nie próbowałem nawet	Nie sądzę On zbyt głupi na takie rzeczy. W każdym razie, niech cios spadnie na tego, co go sprowadził.	Nie wolno żebrać wieczorem	Nie! Pani się nie ubrała. Poszła pani bez gorsetu i w matince pod płaszczem. Tak gdzie...	Nie, niedużo. Ona musiała stanąć do roboty, bo przyszła bieda.	Nie, to młoda de Cambremer Powtarzam, co słyszałam, nie mam najmniejszego pojęcia, kto to taki; mówiono za mną, że oni sąsiadują z panią de Saint-Euverte, ale nie sądzę, aby ktokolwiek ich znał. To muszą być „ludzie ze wsi”! Zresztą nie wiem, czy pan jest bardzo biegły w świetnym towarzystwie, które znajduje się tutaj, ale ja nie mam bladego pojęcia o nazwiskach wszystkich tych zdumiewających osób. Jak pan myśli, na czym oni trawią życie, poza koncertem u pani de Saint-Euverte? Musiała ich sprowadzić razem z grajkami, z krzesłami i z chłodnikami. Niech pan przyzna, generale, że ci wypożyczeni goście są cudowni. Czy ona doprawdy ma odwagę wynajmować tych statystów co tydzień? To niemożliwe!	Nie, wcale nie płacze. Siedzi, jakby drewniana, z małym chłopczykiem na ręku.	Niechże się wam wiedzie!	No i co? Kości masz całe, wyrosłeś jak chabina, sztuki pięknie pokazujesz, krzywda ci?	No, to jeszcze dziś mamy spokój Jutro bym radził nie kusić licha, bo aczkolwiek dotąd wywijaliśmy się Odmiwąsowi jako tako, lękam się, że dzban za długo wodę nosił i ucho gotowe się urwać.	No... tak... ta w czerni... aktorka.	O, dobrze się składa. Zapomniałem klucza od tamtej celi.	Ochroni cię to chto od pleciuchów! i za grobem często nie darują.	Oho!	Oj, Pawle, Pawle! rozsypałem drwa na podłodze, zgniewał się ksiądz kanonik i każe mi za karę iść do króla.	Opowiadają mi tu o tobie różni zmarnowani ludzie, że „Kamil jest zmarnowany”. Uprzedzam cię, że ja nie pozwolę ci zmarnieć! Gadaj sobie, co chcesz! Ja ci rady dam! Nie uśmiechaj się szyderczo, tylko słuchaj i staraj się zrozumieć. Wiem o tobie wszystko. Widzę każdą twoją myśl. Nie masz żadnego prawa mnie nienawidzieć. Nie masz prawa patrzeć tu na mnie jak wróg. Nie jesteś obłąkanym, ale rozumnym człowiekiem. Twoje cierpienie znam. Lekarstwa na nie nie mam. Ale potrzebuję ciebie i sprawa ciebie potrzebuje. I dlatego nie odczepisz się ode mnie. Dlatego będziesz musiał słuchać, co mówię. Słuchaj i milcz, jeżeli nie możesz mówić! Nadejdzie chwila, że przemówisz. Możesz sobie wyrabiać miny	Ostatni warunek, jak dla mnie, nie ma znaczenia.	Pan jest wciąż dekoratorem?	Panie mieczniku dobrodzieju, słyszałeś już zapewne waszmość, jakie nieszczęście mnie spotyka...	Panienka w kościele.	Pewnego razu jeden chłopczyk dał mi sześć pensów jako jałmużnę Na pewno by mi ich nie dał, gdybym nie wyglądała na osobę potrzebującą wsparcia. Oto ten pieniążek.	Pij gorzałkę, pij, chłopaku, ulży ci	Pilnuj lepiej dyrektorowa swoich facetów i swoich dzieci... ode mnie ci zasię!...	Pocztą?... Trzeba było pójść ze mną, to ten pan... sekretarz prędzej by wyekspediował.	Pomyślę o tém...	Pomówię z nim, Nedzie.	Prawda! prawda! toż-że to pan Skrzetuski!	Probant z was, Macieju, toście dnia nie zmarnowali.	Przebacz, ojcze dlaczego oni ciemni jak w rogu? Dlaczego chciwością pożerani? Dlaczego nieprzyjaźni?... Czy niczyjej, niczyjej winy w tym nie ma, tylko ich jednych?	Siostra zdrowa?	Sumienie nakazuje szanować prawo i władzę ustanowioną przez Boga	Szaty mi daj siodłać.!	Tak	Tak się mówi, gotów. Ale jak mu się powie	Tak, panie; mam właśnie ożenić się z dziewczyną, którą kocham od lat trzech.	Tak, tak.	Telegram.	To na pewno mityng Kwestia, która się tu rozstrzyga, musi być paląca. Nie zdziwiłbym się wcale, gdyby chodziło jeszcze o sprawę „Alabamy”sprawa „Alabamy”	To nie karpie To szewcy, czyli okunie. A wy, panie Hudec, nie rozpaczajcie nad swymi grzechami. Spojrzyjcie na mnie: mnie nic nie obchodziło, tylko ta polityka. A ja wam powiem, że i to jest grzech. A wy, gajowy, nie beczcie. Nie chciałem was urazić aż tak znowu. Kto raz pozna łaskę, widzi wszystko na wylot. No gadaj, Brychu, że widzisz każdego na wylot aż do głębi duszy?	To niedobrze.	To straszne!	Tutmozis powinien by przysłać do nas gońca... Bo jestem pewny, że sprawa, tak czy owak, już się rozstrzygnęła...	Wypuśćcie mnie na wolność!	Z przeproszeniem pani uważałbym za dowód łaski, jeśliby pani pozostać raczyła.	Zapewne... musiałem... A nie spotkaliście śladów ludzkich istot na tym wybrzeżu?	Zdewaluowały się zmieniło się życie i wraz z przeszłością minął ich sens.	Zobowiązanie spełniłeś?	Śliczny! Jakże się wabi ta piękna Polka, Herbercie?
Więc pani już występować nie będzie!	Och, pani „hrabina” może opowiadać, co chce. Niewielu znajdzie chętnych słuchaczy. Niech jej ciocia powie, aby nie próbowała robić przy mnie swych domysłów, bo wówczas nawet jej wyimaginowany hrabski majestat nie zamknąłby mi ust.	Nic, co by groziło już teraz Proszę się nie niepokoić. Naprawdę, niech pani się nie niepokoi.	Uda się pani do Jazwigły. Oto adres. Pozwól się pani pożegnać. W razie potrzeby	To się pokaże. O czym innym chciałem z panią pomówić. Książę wskutek choroby i niepowodzeń musi być rozdrażniony, zatem jako desperat do gwałtownych uczynków skłonny... Honor, Kłamstwo, PozoryNie rozłączaj się pani teraz z ciotką i panną Borzobohatą; nie zgadzaj się na to, by pana miecznika do Tylży wyprawiano, jako ostatnim razem przed wyprawą się stało.	Przewidująca z ciebie kobieta, droga pani Coquenard	Właśnie czas. Czasu nie miałem. Śmiech powiedzieć, ale szczera prawda. Bo to tak, panie kochany: najpierw wojna. Człowiekowi wówczas takie rzeczy nie w głowie. A potem wracam do mego Kowalewa, a tu jak wymiótł. Wszystko spalone do fundamentów. Fundamenty chłopi rozkradli. Jak się to mówi, nie było o co rąk zaczepić. Więc jakże żenić się? Trudno wziąć żonę, posadzić ją, panie kochany, pod gruszą i powiedzieć: siadaj no, umiłowana, tutaj i poczekaj, aż ja chałupę zbuduję i kawałek chleba dla ciebie z ziemi wyorzę. Gdy zaś już zabrałem się do odbudowy gospodarstwa, no to od świtu do nocy człowiek na nogach. Dopiero wszystko jako tako uładziłem, a tu kryzys. Myślę sobie: jakie licho? Ludzie przecież jeść nie przestaną. Ziemia swoje dać musi. Ale przez kilka lat nie dawała. Metr żyta czy funt kłaków	Aha, widzisz, tak zaraz pokazało się, po co ja Nastusię na nią nasłał. Swojego człowieka muszę mieć w izbie, coby mi drzwi otworzył i co niebądź dopomógł. Więc mi Nastusia powiedziała, że dokrzyczeć się do niej nie mogła, jak ją dzisiaj wedle czwartej rano zbudzić probowała.	A! cioci się nie podobała? Ale owszem, miała szczegóły śliczne, bardzo ładne oczy, ładne włosy, ubierała się i dotąd ubiera się jeszcze cudownie. Teraz przyznaję, że ona jest potworna, ale to była czarująca osoba. Tym nie mniej zmartwiło mnie, że Lolo się z nią ożenił, bo to było takie niepotrzebne.	Rozpatrujesz się pan w moich muszlach, panie profesorze; rzeczywiście mogą one zainteresować naturalistę. Lecz dla mnie mają one jeden powab więcej, bom je zebrał wszystkie własną ręką, a nie ma morza na kuli ziemskiej, w którym bym nie czynił poszukiwań.	To mnie wcale nie obchodzi, bo ja nie przyjdę.	Mnie się zdaje że Bona zbyt jest przebiegłą, aby już jej nie czuła w powietrzu, a mnie z oczu nie wyczytała, iż się oszukać nie dam.	Wiem i wcale nie miałem zamiaru dać ci do zrozumienia, że uważam cię za przybysza z Zachodu. Chciałem tylko powiedzieć, że prawdziwi przybysze z Zachodu nie są w stanie uchwycić wielo­znaczności różnych naszych gestów i manifestacji. Nie znają zasad.	Gdy musicie, jedźcie a powiedźcież pobożnemu i świętemu mężowi iż Henryk syn jego co raz rzekł i poprzysiągł, to strzyma, bo duszy gubić nie chce dla wszystkich skarbów znikomego świata tego...	Istotnie a czymś jeszcze bardziej niesłychanym będzie ów testament, bo doprawdy nie wydaje mi się, żeby można było przenieść jego paragrafy na papier słowo po słowie	Już są?... Już są!... Nie życzę ci, abyś potrzebował kiedy wystawiać na próbę ich współczucia...	Nie wiem. Może dopiero na Boże Narodzenie.	Nie, panie i muszę dodać, że mój gabinet jest bardzo ubogi w porównaniu z pańskim. Pan tu posiadasz sześć do siedmiu tysięcy tomów...	To on ranił Jussaca? on?... ten dzieciak?... Ależ to nie do uwierzenia, Tréville!...	Z całego serca, z całego serca, dam i więcej ale cóż się stało ze lwami, żyją, czy nie żyją? Dozorca rozpowiedział wtedy rzecz całą, przesadzając jak mógł odwagę Don Kichota i tchórzostwo lwa przypisując przestrachowi, jakiego doznał.	A cóż? siedzi w alkierzu, nic mu się złego nie dzieje, odparł komissarz.	Ale, mości książę! zawołała, ja nie znam księdza biskupa...	At, nie brzydki, ale jakiś nieosobliwy. Nie prawda, dobrodzieju?	Dziedzic przejechał, nie wiesz to?	Jednak mi go pan nie odradza?	Konie przodem wysłać musimy, bo jedne nie starczą Ile osób będzie przy królu?	Nic mi nie zależy... Znam tę panienkę tylko z fotografii, no... i z reputacji Chcę się tylko przed panią usprawiedliwić...	Nie mieliśmy żadnego dokumentu, oprócz metryk i świadectwa rodu. Kazimierz Orwid chciał właśnie wracać; nie wiedział, że go śmierć zaskoczy. Ustnie ojcu opowiedział, kim był, i nazwałnazwać (tu z ros.)	Nie, jutro	Oj, nie będzie, dziadusiu, nie będzie... pan ochmistrz... Czemu stoisz jak głupi i nie zalewasz?... Ława się pali... nie widzisz?... Kto zbudził królowękrólowę	Sam ojciec nie ma wyobrażenia o udareniachudarenie (ros.) wrzeszczał piskliwie i z zajadłością nadzwyczajną głos dziecięcy.	Tę, że wy wiecie, a oni nie.	Uczuć? Nic nie wpłynie za zmianę mych zamiarów, o zmianie uczuć mówić nie wolno.	W żadnym razie jejmość ucierpieć nie możesz, owszem swą schedę i poszkodowanie z fortuny ogólnej musisz mieć wydzielone; lecz	Za kimś, kogo nie znasz?	Otóż i masz najstosowniejszą lekturę na pierwsze dni twego pobytu na Księżycu, potem przejdziesz do historii mieszkańców jego i do innych książek, a wszystko, co ci opowiedzą, pojmiesz i spamiętasz od deski do deski, bo próżnia rozumowa, która w tobie nastąpiła, tak pragnie zapełnienia, że wszystko w sobie pochłonie i umieści. Ja muszę lecieć do księcia gubernatora, który jest chory i mnie zawezwał na konsylium, ty tymczasem prześpij się na tym materacu i na tej poduszce z gutaperkigutaperka	Za dużo tego, za dużo! nie ma i gadania! Czy wam to niedziwno, że tak przezorny i pracowity wódz, tak cnotliwy człowiek, tak godny obywatel ma tę słabość?	Ależ tak. To już chyba i dozorca parobków jest Żydem, bo ma żółtą cerę i również patrzy tak pokornie, jak by żaden Egipcjanin nie potrafił.	Byliśmy we dwu z tym oto strzelcem.. Wyszlakował był dziki w lasach, tu na Bukowej Górze. Nocowały w małym smugu, w oparzeliskach. Poszliśmy raniuteńkiego. Puściliśmy te pieski w zagajnik. Cicho, cicho... Aż jak wrzaśnie oto ten chybił. Artifex! On i takie sztuki potrafi, choć przecie ze mną trzydzieści lat za zwierzem chodzi, a chwali się, że kszykowi, jaskółce w lot nie zborguje. A psy swoje: stanowią dzika w głębokich śniegach. Żebyś waszmość widział ten obraz! Jeden się wszczepił w ucho, przelazł na bałyku przez bestią i wisi, ani piśnie. A ślepie u niego	Och... co za skwar! Aha, ołtarz płonie... Kostuś, lej, nie pytaj... chlupaj w górę... ot, Czema wodę niesie. Dobrze, lać co sił! Zalewać, gdzie największy płomień.	-Gniew– Mamo, czy ty z gniewu zaciskasz czasem tak mocno usta i wychodzisz z pokoju, gdy ciotka March gdera albo cię ludzie drażnią?	Bądź co bądź Land ma słuszność. I jeśli kiedykolwiek zawieziemy do Europy lub Ameryki perłę wartości kilku milionów, wówczas zapewne chętniej uwierzą naszym opowiadaniom.	Co takiego? dziś: zabrzęczały. bransolety na jej ramieniu.	Co tu tak pachnie czekoladą?	Mamy cały gotowy zastęp kilkunastotysięczny, który pójdzie z nim do Pragi, na pole boju... i wywalczy mu koronę...	Na co?	Ojcze czy ludzie są bardzo chorzy, gdy proboszcz przychodzi do nich?	Pewnie sądzisz, że trzeba mu trochę wesołości, czy tak?	W Krakowie powiadali, że i na Królestwo może przyjść wojna.	Chce założyć szpital dla obłąkanych, na wzór tego, który baron Pisani stworzył w Palermo. Słyszał pan o tym szpitalu?	Cierpliwość? dwuznacznie mówiła Julja.	Co się stało?	Hm... tak sobie...	Jaśnie wielmożny wojewodo, mea culpamea culpa (łac.) odrzekł rycerz szaleństwo. porwało i wolałem sto razy zginąć niż na takie rzeczy patrzyć.	Moja żona ma słuszność To zauważyłem, że ludzie często się mylą, przenosząc w warunki fizyczne uczucia, albo idee. Gdy o nich mowa, niema co mówić o miejscu...	Nieakuratność robotnic w przychodzeniu na robotę szkodzi wielce zakładowi.	Panie czy on zaraz przyjdzie?	Poświęć się dla mnie!	Rzekłeś, sahibie! Znajdziesz mnie tu po południu.	Spił się i bele co powiada.	Tak, a ty się już starzejesz i jesteś wygodny	Tak, i przy tym puszczałeś dym z fajki, aż w nosie kręciło.	Tak, słusznie!	Uprzytomniłem to sobie dopiero później A teraz... Czy może mi mecenas podać adres tych państwa Czyńskich?...	Wątpię, żeby z nieco upartym a sierdzistym starcem już się co dało uczynić	Zyrun! Patrz ino na stary dąb... na stary dąb...	Aż półtora? Jezu Chryste! Dlaczego?	Chodź za mną.	Cichaj!	Czemu się więc dziwisz, że ja tu jestem, gdy ja także mogłem chcieć?	Cóż król robi?	Doro!	Fe! jaki pan nieznośny.	Hę? gdzie?	I że znam ich polityczne tajemnice	Ja myślę, że szczęście jest w tem, żeby wziąć kobietę pewną i jasno widzieć przyszłość.	Jakże żyją? jak?	Jasio przyjeżdża, przyjeżdża	Jest pan niespokojny, panie Barnes! Cóż się stało?	Jest to istotnie, jak sądzę, obowiązkiem moim, ale uważam za nikczemność zdradzenie przyjaciela!	Kto granicę swego „ja” przekroczy, ten tylko zro­zumieć jest zdolen cudze cierpienie. Kto swe „ja” zniszczy, ten dopiero odczuć je potrafi.	Kundel, za drzwi z nim!	Mam nóż myśliwski	Miałbym prawie ochotę życzyć wam wszystkim śmierci	Moja w tym rzecz	Natychmiast; ale jak powiedziałam, było za późno.	Niech Bóg broni! Ślubuję celibat, a jeśli go złamię, to żonę będę trzymał w Mariampolu.	O Ligię?	O cóż więc ci idzie?...	Pan dawno zna barona? Przejdźmy się trochę ku altance...	Ponieważ wszyscy czworo byliście przyjaciółmi Edmunda.	Potem robiliśmy próbę z tego, com skończył niedawno.	Przecie tu się coś stało.	Re-zeda.	Sfinksy bez tajemnic.	Szkoda czasu mitrężyć z głuptakiem; mówię ci, niech tamten przyjdzie w niedzielę.	Takiś zawzięty?	Tęgie są słowo honoru.	Więc i ty kłamiesz.	„Przecież!”
Gdzie bądź, w jakiś najciemniejszy kąt, z dala od lu­dzi. Widzisz, i tu nawet nie mogę. Samotnik, Strach, Kondycja ludzka, Kobieta, Mężczyzna, ZbawienieCzłowiek, stworzenie, sprzęt każdy ma dla mnie jakiś grymas niepewności i lęku, trwogi czy złej wróżby. Niepokoi mnie wszystko, na co spojrzę, i wydaje mi się, że wszystkiemu, na co popatrzę, ten niepokój udzielać się musi. Kunicki powiada, że to od picia. Ja przesycam wprost atmosferę tym przenerwieniem, w krótkim czasie potrafię zatruć nim każde miejsce, gdziekolwiek spokoju szukam. Po prostu wierzę, że to się nawet martwym przedmiotom udziela. Gdy sam w pokoju jestem, gotówem przysiącgotówem przysiąc	A, więc już nie mariwoduję Od dwóch miesięcy Godfryd oddawał się wszystkim upojeniom człowieka, który się żeni. Każdy jest wówczas podobny do owych ptaszków, które ścielą gniazdko na wiosnę, latają tam i z powrotem, zbierają źdźbła słomy, niosą je w dzióbku i wyścielają domostwo swoich jajek. Przyszły małżonek Izaury wynajął przy ulicy de la Planche willę za tysiąc talarów rocznie, wygodną, przyzwoitą, ani za dużą, ani za małą. Zachodził tam co rano zajrzeć na pracujących robotników i doglądać malowania. Wprowadził tam komfort, jedyną dobrą rzecz, jaka jest w Anglii: kaloryfer, aby utrzymać w domu jednostajną ciepłotę, starannie dobrane meble, ani zbyt błyszczące, ani zbyt wykwintne: świeże i miłe kolory, story wewnątrz i zewnątrz u wszystkich okien; srebra i powozy nowe. Kazał urządzić stajnię, wozownię, remizę, gdzie Toby, Joby, Paddy krzątał się i uwijał jak fryga, widocznie bardzo ucieszony wiadomością, że w domu będą kobiety i lady! Ta namiętność człowieka, który zakłada dom, wybiera zegary, przychodzi do swej oblubienicy z kieszeniami pełnymi próbek, radzi się jej o urządzenie sypialni, który chodzi, biega, goni, kiedy chodzi, biega i goni ożywiony miłością, to jedna z rzeczy, które najbardziej cieszą uczciwe serce, a zwłaszcza dostawców. Że zaś nic w świecie nie budzi większej sympatii niż małżeństwo dwudziestosiedmioletniego przystojnego młodziana z uroczą dwudziestolatką, która ślicznie tańczy, Godfryd, nie umiejąc sobie dać rady ze swym podarkiem ślubnym, zaprosił na śniadanie Rastignaca i panią de Nucingen, aby się ich poradzić w tej doniosłej sprawie. Wpadł też na doskonały pomysł, aby zaprosić swego kuzyna d’Aiglemonta z żoną, zarówno jak i panią de Sérisy. Światowe panie lubią od czasu do czasu zapuszczać się na śniadanie do kawalerskiego mieszkanka.	Wykonaj ściśle, co każę, albo też bądź pewna swojej i mojej zguby. Owi zakonnicy niechybnie użalą się nad tobą, zapewnią o pomocy i zażądają drugiego spotkania, które przyjmiesz skwapliwie. Wywiedzą się o ciebie i twoją rodzinę, a ponieważ nie powiesz nic, co by nie było prawdą, nie będą mieli powodu cię podejrzewać. Po pierwszym i drugim widzeniu powiem, co wypadnie czynić za trzecim. Myśl tylko o tym, aby dobrze odegrać swą rolę.	Nie będzie gwałtu, jeżeli waszmość dobrowolnie usłuchasz i masz waszmość w tym dowód, żem dragonów we wsi zostawił, a przybyłem tu sam prosić cię jako sąsiada do sąsiada. Nie chciejże odmawiać, bo czasy teraz takie, że trudno mieć wzgląd na odmowę. Sam książę waszmości się z tego wyekskuzuje, i bądź pewien, że przyjęty będziesz jak sąsiad i przyjaciel. Zrozum i to, że gdyby miało być inaczej, tedy wolałbym sto razy dostać kulą w łeb niż tu po waćpana przyjeżdżać. Włos nie spadnie z żadnej billewiczowskiej głowy, pókim żyw! Pomyśl waćpan, ktom jest, wspomnij na pana Herakliusza, na jego testament i zastanów się, czyby książę hetman mnie wybrał, gdyby nieszczerze z waszmością zamierzał postąpić.	Mylisz się Eunana od tej pory nigdy nie dojrzy skarabeusza, choćby był wielkim jak wół. Co się zaś tyczy owego chłopa, czy nie sądzisz, że jemu jednak musiało być źle, bardzo źle... bardzo źle na świętej ziemi egipskiej!	Wiesz kochańciu, że to pamiątka po dziadzie i pradziadzie moim, a przedstawia mojego i twojego patrona, bo nie wiem na co przechrzcili cię dla głupiej jakiejś mody na pogańskiego jakiegoś Alfiera, którego nie znałeś na chrzcie świętym... dla mnie ty zawsze będziesz Michałem.	Jeno mi o kozactwie nie gadaj! Szelmy! To przeciw matce ręce podnosili, niechże ich spotka to, czego sami chcieli. Najważniejsza rzecz, żeby Kamieniec się oparł! Co myślisz, Michale, oprze się?	Ale co na to mówił sahib-pułkownik? Bo nie chciałbym brać wnyków!	Polegam całkowicie na tobie Ty jesteś uczony, zaglądasz sobie do tych swoich książek i chyba wiesz, co robisz. Wiesz, dokąd zmierzasz. Najlepszy dowód, że nie zapytałem nawet, czy idziemy właściwą drogą. Ty prowadzisz, a ja się nie przejmuję. Prowadź, a ja pójdę za tobą, jak cielę za krową.	A jeżeli tak, nie mam się po co spieszyć będziesz teraz moją!	Ale ba! tyś filut: plączesz, plączesz, a powiesić się nie potrafisz! Jabym ci z serca pomógł, ale powiadają, że za to biéda być może; dawaj sobie sam rady! Nie mądraż to rzecz kulkę zrobić, szyję włożyć, a pod nogi lada pniaka podsunąć	Wracajże pan najbliższym pociągiem do Filadelfji i uczyń co się da by wymiarkować, kiedy wróci. Napewno wyjechał i będzie jutro leżał w łóżku... albo nie jestem Barnes. Przywieź mi pan dowody, a zapłacę pięćdziesiąt dolarów. Prędko!	Całkiem nie białogłowska w waćpannie fantazja. Konie się wytarzały, więc i pokulbaczępokulbaczyć trzcina; szuwary. i zarośli nie zobaczę. Żebyśmy byli z gościńca nie zjeżdżali, to byśmy się byli bliżej CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Ach, panie, co się tam stało w Źwierniku!	Ale mnichy nie będą się opierali?	Ani mi się waż! Miej rozum... taka duża dziewczyna! Nie słyszałaś, jak kościelny swarzył?	Nie, tylko trochę. Rozumie się: z bardzo daleka.	Przyznam się panu że nigdy się nad tym nie zastanawiałem, sądzę jednak, że musi wynosić co najmniej jakieś dwa miliony.	Doktor powiada, że nie ma nadziei Odwiozę pana do portu swym powozem, a potem powrócę, by zabrać dziewczęta. Niech pan nie marudzi! Żona starego Giorgia pragnie widzieć się z panem.	Przepraszam pana na chwilę, skończę z pacjentem i pójdziemy razem do mamy. Borowiecki usiadł pod oknem i rozglądał się po małym gabinecie, zapchanym sprzętami i przepełnionym zapachem karbolu i jodoformu.	Nasi chłopcy nie cierpią, jak im się psuje sobotę. Wobec „uczty” patriotyzm nie ma szans powodzenia.	Nie wyznaję, że poniechałem go dla wieczoru o dość odmiennym charakterze. Byłem na obiedzie u kobiety, o której pan może słyszał: u pięknej pani Swann.	Ja, entuzjasta! Toż ja nie mogę się nawet zakochać!	Jakże się pan ma po wczorajszym upadku?	Zrobiłem sobie słownik wyrazów, które znam, układam je, łączę i przestawiam na wszystkie sposoby, aby mógł wyrazić to, co myślę. Znam około tysiąca wyrazów a to mi wystarczy.	Wielką moją wadą jest, że nie potrafię się nigdy zdecydować, ale ty jesteś gorsza	Tym lepiej, po stokroć tym lepiej, kochany baronie! Widzę, że się nie myliłem, niewiele panu brakuje do fortuny drugiego rzędu.	Pani! powtórzył chłopak... jam od dawna, przeczuł, odgadł, domyślił się kim jesteś... godziłoż się tak z gościnnego domu uciekać?	Cóż, wszystkie te surowce na pewno znajdziemy na wyspie, ale broń palna to misterny przyrząd i wymaga precyzyjnych narzędzi. Zresztą, zobaczymy później.	Nie mogę uwierzyć temu, co słyszę.	Ażeby ztamtąd wrócili ze sprzymierzeńcami? zaśmiała się Agnieszka.	Jaguś, i tobie trza się spieszyć, druhen ino patrzyć	Krom córeczki, któréj się Dobkowi zachciało! kwaśno wtrąciła Agnieszka.	Odkąd Maryśkę Pan Jezus zabrał, matusia tak się o mnie boją...	Wiecie warunki? ja się ich domyślam. Despocie oddaje zapewne Turek zabrane zamki i miasta... a Huniady?	Co ino posłyszę, to wygram.	Długo na to czekać!	I cóż się stało?	Wypłacił się nam za nasze dobre serce!	Ej! To jeszcze tak do nieba nie pójdziesz, musisz i tego poprobować.	Ależ posłuchajcie! Wy tam młodsi znacie się między sobą, łatwiej możecie wskazać odpowiedniego człowieka. Miejsce wcale niezłe. Dają tam sześćset rubli...	Powiesz jej pani, że robotnica, która miała nieszczę­ście spotkać na dziedzińcu tym owego młodego i świato­wego kawalera, odeszła stąd sama i dobrowolnie.	Co tej tam zrobi!... dyrekcya ma ją w opiece.	Teraz pan rozumie dlaczego statek nie zawija do portu, i dlaczego nikt nie zanosi skargi?	Ni, ja tyle nie zapłacę!	Nie, ta właśnie wojna, o której mi wiadomo!	Pan przecież nie wierzy w stałość tamtej harmonii.	Przecież mnie tu nie ostawiąostawić (daw.) odrzekł Zbyszko.	Czy bym tak zrobił, gdybym nie wierzył, mój Ohio?	Osobowy teraz nie idzie do Kielc.	Wszystko to przez pannę Ritę. Pan Waldemar pysznie jedzie, tylko pani tam niepotrzebna	A ja słyszał, że ony do duszy niewinnej nie mają przystępu.	Ej, taki z was pepeesowiec, jeżeli wy tego nie miarkujecie.	Nie sądzisz, ojcze, że ten obowiązek do mnie powinien należeć?	To przeczuwanie zwycięstwa... Chamów.	Włożyłabym ten biały strój kąpielowy I musiałaby mi Greta zrobić porządną fryzurę. Dzisiaj wyglądałam po prostu strrrasznie.	Zabierają nocny stoliczek, porcelanę i bieliznę w małym wózku ręcznym to zapewne dowody rzeczowe.	A! świętyć jest, i za życia błogosławionym go zwać mało lecz jako duchowny nawykły ludzkie myśli roztrząsać, często próżnym wyciągnionym z nich nabawi was strachem...	Przyjedzie już kiedy napisała, że przyjedzie, to przyjedzie.	Ach, jakie to śliczne! Chciałabym tak umieć rysować!	Idź szukaj swego po!... A jeśli mi jeszcze choć raz coś z twego czarnego repertuaru zagrasz, wyrzucę precz. Sczeźnij, gdzie chcesz.	O, mój Boże! Toż to najlepsza komedia w świecie!	Proszę cię, chciejże Małgosiu. Ja lubię uczyć, a to łatwiejsze od niemczyzny	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Czy ma ktoś jeszcze klucz?	Widzę, że pani dla harmonii do żałoby, jaką nosimy i twarz dziś przybrałaś smutniejszą, niż kiedy, a ja... ja...	Nic... nic... Czekaj waść... pozwól... To pan Kmicic zabity?...	Jeśliby pani zechciała mi jedną rzecz kupić...	Doprawdy! Spróbuj no tego sposobu z Jadzią, filozofie. A czy są brylantowe kolczyki?	Jakaż zacna kobieta z pani Laprat-Teulet!	Ba, a mnie Basi... No! Pracujem szczerze, ale też miłosierdzie jest nad nami. Okrutnie mi jakoś wesoło w duszy! Trzeba też będzie i jutro czegoś znacznego dokazać!	Och, radość jego jest według mnie bardzo znacząca i potwierdza moje spostrzeżenie: Lucjan jest próżny.	A w jakiém miejscu, czy wolno spytać?	Brat spotkał emisarjuszów kardynalskich w przebraniu muszkieterów. Zamierzali wywołać cię do bramy; porwaliby cię i odstawili z powrotem do Paryża.	Do kryjówki zaglądałeś?	Do wszystkich djabłów!	Dobra myśl	Jesteś więc pan posiadaczem weksli z moim podpisem?	No... tego pana... Kazimierza Norskiego...	W takim razie Czarny Korsarz musi wybrać: albo broń, albo post.	Widziałem, istotnie jest piękne, w swoim rodzaju arcydzieło	A! matko kochana! matko droga! odparł syn cicho Puść mnie, puść	Albo uważaj, bo nazwę cię niewdzięcznikiem.	Bardzo! O, bardzo!	Czegóż ty chcesz?	Dawno jesteście u pana Grzesikiewicza?	Ewarysta cudna chce mnie upokorzyć...	Ha?	Halo, Szwejku!	Istotnie, prawda!	Jego synem, ekscelencjo	Mes sakysime pusę teisybės.	Mówcie śmiele, panie stolniku!	Nawet zbrodnicze?	Ojczulku, masz syna?	Padnie.	Wszystko bezskuteczne... wszystko bezskuteczne!	Z dalekich, dalekich stron!	Zaczekać, mówię ci, chamie!	Znajdziemy taką
A tak, mój jegomość; wpadłem na podjazd kozacki Dońca, brata onej Horpyny, u której panna w jarze siedziała. Szczęściem znałem go dobrze, bo mnie przy Bohunie widywał. Pokłoniłem mu się od siostry, pokazałem piernacz Bohunów i opowiedziałem wszystko: jako mnie Bohun po pannę posłał i jako mnie czeka za Włodawą. A on, że to był Bohunowi przyjacielem i wiedział o tym, że siostra panny strzeże, więc uwierzył. Myślałem, że puści i jeszcze opatrzy na drogę; ale on powiada tak: „Tam (powiada) pospolite ruszenie się zbiera, jeszcze wpadniesz w ręce Lachom; zostań, powiada, ze mną, pojedziemy do Chmielnickiego; w obozie będzie dziewczynie najbezpieczniej, bo jej tam sam Chmielnicki będzie dla Bohuna strzegł.” Jak mi to powiedział, ażem zmartwiał, bo co tu na to odrzec? Mówię tedy, że Bohun na nią czeka i że szyja moja w tym, żebym ją zaraz odwiózł. A on na to: „To damy znać Bohunowi ej! czyś nie zdrajca!” Dopiero zobaczyłem, że nie ma innej rady, jak nocą umykać, bo już zaczął mnie podejrzewać. Siódme poty na mnie biły, mój jegomość. Jużem tedy wszystko gotował do drogi, gdy pan Pełka od wojsk królewskich w nocy nadszedł.	Czego pan chcesz ode mnie? Tak opuściłam tę jamę, w której jednak znaj­dował się ostatni mój zarobek, ostatni kawał chleba dla mnie i dziecka mego. Uczyniłam to z powodu pana. Jakim prawem zachodzicie, panowie, drogę nam, którym i bez tego iść już tak ciężko? Macieżmacież	Bardzo panią przepraszamy gdybyśmy wiedzieli, że pani jest tutaj, nie hałasowalibyśmy na pewno. Proszę nam wybaczyć.	To prawda, od wczesnej młodości miałam dwie ulubione nauki: botanikę i mineralogię; dowiedziawszy się później, że użycie ziół tłumaczy często historię ludów i całe życie mieszkańców Wschodu, podobnie jak kwiaty wyrażają u nich miłość; żałowałam bardzo, żem się nie urodziła mężczyzną, bobym niezawodnie była albo Flamelem, albo Fontaną, albo Cabanisem.	Ale nie opuścisz mnie, nie zostawisz samego, przyjdziesz do mnie lub pozwolisz, abym ja przyszedł do ciebie. Uciekniemy razem, a jeżeli nie będziemy mogli uciec, możemy rozmawiać, ty o tych, których kochasz, a ja o moich ukochanych. Kogoś pewnie kochasz?	Jest pewna niewspółmierność w zestawieniu pani z nim. I dlatego... dlatego myślę, że z tym faktem pogodzić się nie potrafię... Nie, wyraziłem się źle. Z tym faktem nie da się pogodzić moja przyjaźń dla pani, nasz dotychczasowy stosunek...	Czy pan ma młode? Nie? Więc ja gram tego starego Dawida.	Ech, bo widzisz, mój drogi, sam nie wiesz, co mi grozi. Dziś przed południem mam słuchać w Izbie Deputowanych między innymi pana Danglarsa, wieczorem zaś u jego żony czeka nas tragedia, którą napisał par Francji. Niech diabli wezmą rząd konstytucyjny! Czemu wybraliśmy taki, skoro, jak powiadają, wybór od nas zależał?	Przysięgnij na zbawienie, że mnie nie zwodzisz!	Za to, że pan jest... dla mnie dobry.	Ja przecież nie wiedziałem! Byłem tylko nieostrożny! Ani mi przez myśl przeszło, że taki drobiazg może mieć swoją nazwę w kodeksie. O, nieba, a ja myślałem, że to mój oryginalny pomysł!	A cóż to ma pisanie za styczność z rozumem albo ze subtelnością myśli? Widać, że nie znasz kobiet, kochany Marcinie! Mają one więcej rozumu i przyrodzonego dowcipu bez pisania niżeli my z naszym pismem i czytaniem. Ale zresztą, co o tym rozprawiać! Opowiadam ci fakta, które żadnemu nie ulegają wątpieniu.	Odchodzicie już? No dobrze, rozumiem, że niewielka to dla was przyjemność rozmawiać z taką starą kobietą jak ja. Szkoda, że młodych nie ma w domu.	Wahałem się trochę, bo dwóch już mamy, ale wkrótce przyszedłem do przekonania, że w takim majątku jak Krasowce, pracy i nauki wystarczy i dla trzeciego. Panna Zdrojowska powiedziała mi, że pragnie koniecznie zastąpić w tym wypadku pana Donimirskiego. Ona pragnęłaby zastąpić wszystkich, we wszystkich podobnych wypadkach. Na nieszczęście, Krasowce, będąc fortuną znaczną, nie są przecież kopalnią złota.	To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	A!... myślicie, żem się upił? Nie lękajcie się... Dziś cały Egipt jest tak oszalały czy głupi, że jeszcze w pijakach najwięcej zostało rozsądku...	Bo Irusia jest lektorką tatki mego czytania tatko nie lubi, mówi, że pędzę, jak sztafeta.	Ech, co ma mnie spotkać! Ten zabawny Cadignan na sam widok mój trząsł się ze strachu. Nie ośmieli on się z pewnością stanąć mi oko w oko na gościńcu publicznym, choćby miał nawet przy sobie całą wiejską gromadę.	Istotnie. Toteż przyznaję, że byłem zdumiony. Ten znachor musi mieć nie tylko doświadczenie, lecz i wręcz fenomenalny talent...	Mości książę! nie bierzże za złe, iż się w godność nie obwijam, jako przystoi temu, którego o dziewkę proszą, i że zbyt jawnie radość okazuję... Lecz owo żyliśmy w strapieniu, nie wiedząc, co nas czeka, i wszystko najgorzej sobie tłumacząc. Przyszło do tego, żeśmy i waszą książęcą mość źle sądzili, aż naraz pokazuje się, że strachy i posądzenia były niesłuszne i że pierwszemu uwielbieniu folgę dać można. To, mówię waszej książęcej mości, jakoby kto brzemię z ramion zdjął...	Nie ale poświęcenia.	Nie gniewaj się, ale ty przynajmniej jesteś hrabią...	Ona nie jest ładna, jak to nieraz bywają ładne dziewczynki Ale jest w niej coś takiego, co ludzi pociąga. Ma rzęsy straszliwie długie, a oczy prawie zielone.	Proroctwo nawiązanie do starożytnej teorii humorów, spisanej przez Hipokratesa, według której zdrowie człowieka zależy od równowagi w organizmie czterech humorów: krwi, śluzu (flegmy), żółci żółtej (cholerycznej) i czarnej (melancholicznej). zaćmiony, ale dziś mam wąsy siwe i eksperiencjęeksperiencja (łac.)	Przecież rozumiesz, jak harujemy i zabiegamy, aby chociaż wam było trochę lepiej. Sam wiesz, jak ciężko, tyle nas w domu, a przychody coraz mniejsze i żeby nie te trochę ziemi, to byśmy przy naszym proboszczu musieli nieraz głodem przymierać. Wiesz, proboszcz się teraz sam godzi z chłopami o śluby i pogrzeby, sam, słyszane to rzeczy! powiada, że ojciec z ludzi zdzierał! Jaki mi dobrodziej z cudzej kieszeni.	Ta co pan krzyczysz? Co ja winien? Papirek, panie właścicielu, na dworcu dali, na kwaterę skie­rowanie	Wcale mnie ona nie obchodzi.	Bella powiada, że ubogie dziewczęta nie mają żadnych widoków, jeżeli ich same nie stworzą	Nie a jednak przekonany jestem, że nie poraz pierwszy ją widzę.	A twoi robotnicy tacy wygłodzeni, że się ledwo na nogach trzymają.	A ty, smyku, dlaczego jeszcze nie śpisz?	Byłyśmy na Powązkach i obiecałam Emilce, że będziemy tam jeździły codziennie.	Czytaj dalej! Czuję, że życie jest coś warte, póki można się śmiać.	Dwa lata temu był prawie gruby, ale jak począł jeździć na welocypedzie, fechtować się, zażywać kuracyi Bettinga, latem pić Karlsbad a zimą jeździć do Włoch lub Egiptu dla transpiracyi to jego żona! A on to czyni przez kokieteryę dla niej. Tańcowywał też po całych nocach na balach, także z tego samego powodu.	Dziękuję. Doskonały, ale już mam go dosyć. Jakże on się nazywa?	Głowę czego?	Ja chcę to wiedzieć	Jesteś dla mnie zanadto tkliwy.	Jeszcześmy nie stanęli w Lubowli, miłościwy panie	Juści... jeno że mu się wypsnęło, do waju tylko mówię...	Już jest Po co rzucać męża? Czyż to nie jest u kobiety przyznanie się do niemocy?	Kondycja ludzka, Wolność, Ciało, Śmierć, Mizoginia Przy­pomnij. Przedwczoraj jeszcze, gdy ona przyjechała w wasz głód życia! I w wirze wielkomiejskim szukałem największego ruchu, bo­daj szału rozpusty, aby się zbudzić Jeden uśmiech kobiety!... Nie­czysta myśl kobiety słońce nawet przyćmić potrafi... A wiesz, czemu ze swoich wyżyn tak nisko spaść mogłem?	Lecimy mu w oczy i nie potrafimy go ominąć.	Ma pani słuszność	Najsampierw, to list wysłać też niełatwo jej przyjdzie, a pozatem można zrobić i tak, by ona pana wogóle nie podejrzewała.	Nie. Kicia wcześniej była.	Pan miał dżumę! Pietrek, stań no!	Powiedziałem to bez namysłu i nie serjo.	Poznaję dobroć jaśnie pani.	Proszę kolegi, czyliż jest choć jeden człowiek, który by nie dźwigał na plecach takiego kosza śmieszności? My sami każdemu z przechodzących wrzucamy jakąś bryłkę ciężaru. To samo czynią z nami bliźni nasi. Nic darmo...	Ten król nie jest szalony	To i ja sobie pójdę.	To nasze „czekanie”, jak ty mówisz, zdusi carat, a nie wasza armia bojowców z ich całym bohaterstwem, godnym zaiste lepszej sprawy...	Wzrusza mnie, kochany Copperfieldzie twa serdeczność. Spotkanie nasze w tym miejscu świadczy o szlachetności serca ludzkiego. Chciałem właśnie powiedzieć, jak głęboko wzruszony jestem, spoglądając na miejsca, w których spędziłem najprzyjemniejsze godziny mego życia.	Zdaje mi się że powinien byś mieć niejakie względy dla przyjaciela, u którego znajdujesz w potrzebie pięćset franków....	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.	A, jeśli opat, to niech go bierze.	Abym opowiedział jedną z naszych nocy...	Bogdaj ciebie zabito, małpi królu!	Boh znajet, szczo budetBoh znajet, szczo budet (z ukr.)	Bądź spokojna, jestem marynarzem.	Chwila, do jutrzejszej nocy? Cóż, zrobię, co będę mógł... Zastanówmy się. O czym mógłbym z nim porozmawiać?	Co widzisz?...	Czas już, kawał drogi do Warszawy.	Czy to kazny (skarbu) mamy żałować?	Dokąd, jeśli wolno zapytać?	Hej, dziewczęta! przynieście mi lutnię	I moje uwielbienie.	I po co?	I tak do piachu, i tak do piachu.	Jest to zasada dobrego gospodarstwa, żeby zużytkować każdy środek na korzyść przedsięwzięcia. Skoro mam...	Kiedy w waćpanu to zawsze stary wolentariuszwolentariusz odparł niecierpliwie mały rycerz	Kiedyż to możemy wypuścić źrebię ze stajni?	Kogo?	Milion?	Mości panowie, proszę o głos!	Może to jakiego Polaka lub Litwina przywiedli?	Na Boga! Jak to, jakiego? Twego protegowanego, hrabio, pana Andrei Cavalcanti!	Na teraz, uważasz... staram się o szambelanię...	Och młodości, co wiecznie wszystkiemu wierzysz! Opowiedzże im o twoim Pertinaxie!	Odwaliłem kamienie i znalazłem...	Oto i kołacze niosą. Uczęstujcież i kołaczykiem.	Otóż to! I znów wróci do domu z twarzą plajzerowaną! Nieszczęście z tym człowiekiem i tyle!	Otóż, zamiast ubolewać nademną, pomóż mi lepiej do zemsty nad swoją panią...	Patrz, mamo, wrzos. Cały bukiet wrzosu. Skąd się tu wziął?	Po rekolekcjach. Do widzenia! Czy kupiła już ciocia chińskie dziecko?	Rzecz obojętna. Uczynię wszystko, co zechcesz.	Spałbyś już Co, boisz się bólu jak baba?	Szlachcic z końmi jadący.	Tak.	Też mi ważny elegancik! Hu, hu, co za prześliczny kapelusik!	To może być jeszcze bajka, czekajmy	To waść masz komendę nad prezydium?	Trzy kopiejki procentu? Co? Chyba na rok?	Umiesz już czytać. Kto cię nauczył?	W pięć dni, zgoda!	Więc znowu te tęsknoty wracają?	Wytłumaczże mi teraz, co to takiego było i co to za człowiek?	Za co tu siedzisz?	Za cóż do kata? Jak chybię to do kata, a póki...
Lepiej proszę pani. Koniecznie dziś być chciała na mszy świętej na intencją JW. pani, z podziękowaniem za łaski, których doznaje.	Skąd mam wiedzieć? Myślisz pani, że gdybym wiedział, kazałbym ci przechodzić przez te wszystkie stadia napięcia, jak to czyni dramaturg lub powieściopisarz? Niestety, nie wiem... Pół roku po fakcie zjawiła się jakaś kobieta z drugą połową pieluszki. Dostarczyła wszystkich dowodów, jakich wymaga prawo i oddano jej dziecko.	Tak, ale ja nie mogę go tu przywieźć Jestem zamieszany w sprawę jego zniknięcia. Gdyby go tu wykryli, od razu byłbym posądzony i rozstrzelany. Jestem w wojsku: rozumiesz, nie mogę, Marto. Trzeba, żeby w Niżpolu nikt się nawet nie domyślał, skąd on jest i że ma coś wspólnego ze mną. Trzeba, żeby przyjechał do was zupełnie naturalnie, jak ktoś, kogo się spodziewacie, żeby zajął u was jakąś posadę.	Ale co tam! Dajmy temu spokój; mam lepsze wyobrażenie o kobietach w ogóle, a o Mercedes w szczególności i jestem przekonany, że czy byłbym kapitanem, czy nie, ona dochowałaby mi słowa.	Podobno Beroes pokazywał im cuda... Nawet wzniósł się nad ziemię... Niewątpliwie jest to rzecz dziwna; ale ja nigdy nie zrozumiem: dlaczego mielibyśmy za to stracić Fenicję, że Beroes umie latać nad ziemią?	To tak, jak pan był nieszczęśliwy, to pan do nas przychodził, żebyśmy pana pocieszały, żebyśmy kompresy przykładały panu na głowę, żebyśmy płakały nad panem.	Widziałem, ale tyś przedtem jeszcze wykopał... tak mi mówili... A zresztą, widzisz, to nie moja tylko rzecz; czterech nas do tego należy...	Oni przecież zauważą, że nas nie ma i będą nas szukać.	A co tam wygadywała na nas? Nie słyszałeś, Pawełku?	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	Ale kto go źle traktuje? Mojem zdaniem, ona poprostu nie jest z nim szczęśliwa	Ale mnie pilno sprawić waszej przewielebności zadośćuczynienie, na świadectwo mych dla was najlepszych chęci. Gdybyście mięmię	Ale przecież mówię ci że z tymi trzema milionami...	Co prawda, tom cię nie szukał, ale dziękuję za dobre słowo.	Czy nie traktują nas jak gromadę cieląt?	Dlaczego miałbym wchodzić w drogę koledze, kiedy zaczyna mu się powodzić?	Kazano mi je przywieźć do Faszody więc je przywiozłem i mógłbym się o nie więcej nie troszczyć. Ale polecił mi je przyjaciel mój, Grek Kaliopuli, dlatego nie chciałbym, by pomarły.	Nie on jeden, nie... ale po próżnicy ino grosz tracą... nie la takich Jaguś moja, nie.	Panu Dolewskiemu? a tobież, Magdziu, zkąd on do głowy przyszedł?	Tak, na jej cześć zbudowana, ale to już dawno.	To nie sprzymierzeniec, ale wróg, może nawet szpieg. Właśnie otrzymałem od mojego rządu wiadomość, że aresztowali szpiegów. Pragniemy spokoju; mieliśmy otrzymać pożyczkę od milionerów, ale oni przestraszyli się i wyjechali.	Właśnie, że wszyscy, wszyscy patrzą na tę potęgę, a nikt nie stanie przeciw nim widomie Ten Ladislaus koronował się, papież na to zezwolił, Jan luxemburczyk słabo się opierał, bo i to niedołęga, a mógł był ten szmat ziemi co Ladislaus zabrał, do Czech przyłączyć. W cesarstwie nie wiedzieć do kogo się udawać, gdy tron rozdwojony między Fryderyka austryackiego i Ludwika bawarskiego: jedność niemiecka się chwieje, a jedność polska pod Ladislausem wzrasta. Nam więc, nam trzeba stanąć teraz na czele tej jedności germańskich ludów! nasza potęga powinna im zastąpić cesarską i stać sie silną całemu światu. My, jako zakon pochodzący od najpierwszych wojowników chrześcijańskiego świata, powinniśmy światu całemu przewodzić, nam powinny trony wszystkie hołdować! Tymczasem nędzne polskie książątko koronę sobie kładzie na głowę, a Zakon na czele ma taką głowę, która nic nie rozumie tego, jest tylko wielkim lejkiem, przez który wlewa się napój do beczki!	Aha! A tenże Godzamba, podczaszy jakiś czy krajczy, co to rolę wdowie nieprawnie zagarnął? Nie ino wszystko musiał oddać, jeszcze caluśką morgę doczynić ze swego za karę.	Albo to młody pan Korczyński nożem po ciele ci pojedzie? Przed nim i upokorzyć się nie wstyd, bo on biedzie w oczy nie pluje, ludziom życzliwy jest i ludzkiej przyjaźni też szukający...	Ależ on ukrywał się na lichtudze! Na lichtudze i... i...	Artysta?	Ba żebyśmy przynajmniej jak Hans krwi Hexa pokosztowali, toby i głodu czuć tak nie było; zawołał inny.	Bo dzisiaj on nie tańczy w Nordhaug!	Bóg wam zapłać. Niechże mam choć tę uciechę! Alem to wiedział, że mu nie darujecie. Jakoże uczynicie?	Bądź spokojna Kto posiadł moją łaskę, nie dozna krzywdy.	Cały mój majątek ulokowałem w obligacjach, będzie tego około sześćset, może siedemset tysięcy franków.	Chwała Bogu!... Dlaczegóż siostrunia wcześniej mi tego nie powiedziała?...	Chyba mnie do kąta nie postawisz?	Co ci do głowy przystąpiło,	Co znaczy nie zachwycasz się? Byłeś czy nie byłeś w Weisówce?	Co...	Czego żądasz?	Czy nie żartujesz ze mnie?	Czy stale? Prawie...	Czy to dzieci służbowe?	Daję co mam zresztą mało widziałem chorego, nie znam ciała, które mi leczyć każecie, a człowiek człowiekowi nie jest podobnym i co jednego żywi drugiego umarza.	Dobrze, dobrze Teklo, odparła Anastazja; wiesz także że cię lubię	Dosyć! Czego pan sobie życzył ode mnie, przybywając tutaj?	DuszaMasz duszę, chłopcze, masz... Jeżeli nie znudzisz się u mnie, nie uciekniesz mi, to kto wie, może tobie przeznaczonym jest poprowadzić dalej moje dzieło... A ty wiesz, kto ja taki?	Gdzież się ten pan podział?	Ha! Uważałeś! Michał po tamtej jeszcze płacze, atoli jeśli mu która do duszy przypadnie, to pewnie hajduczek, bo ona do tamtej podobniejsza, jeno mniej oczyma strzyże, jako młodsza. Dobrze się wszystko składa, co? Ja w tym, że te dwa weselaJa w tym, że te dwa wesela (...) będą	I mój także; bo sposób, w jaki kryjemy twoją stodołę, zdobył aprobatę ojca i innych gospodarzy najwytrawniejszych. Zato ogrodzenie ani jeszcze zaczynane.	I tyś się narodził.	I zgodził się?	I ziemię!	I znowuż chodzisz?	Ile to osób bywa na poczcie... Któż zresztą zabroni młodemu człowiekowi kochać się?...	Ja i za godzinę nie ręczę.	Ja? na Herkulesa... nie, Cezarze boski... nigdy nie byłem ciekawym, a wiersz dla mnie rzecz obojętna, choćby był Homerowy	Jak to a skądże ojciec się dowiedział, że poszedłem tą drogą i tak się przebrałem?	Jak to? Pan go nie znał? A od kiedy pan tu mieszka?	Jednakże...	Jest do kupienia poręba, niewielka, za tysiąc pięćset rubli, blisko kolei, oglądałem ją niedawno. Śmiało można zarobić na niej tysiąc rubli, mam nawet już zbyt na drzewo do Radomia. Weźmy ją do spółki, interes złoty.	Jeszcze mało.	Lecz jakkolwiek szpetny czyn stał się nie z mojej i mego dworu winy, jednak czuję się w obowiązku osłabić twój żal do miasta, w którym cię tak niegodnie przyjęto. Dlatego osobiście nawiedziłem twoją sypialnię, dlatego otwieram ci mój dom o każdej porze, ile razy zechcesz mnie odwiedzić. Dlatego... proszę cię, abyś przyjął ode mnie ten mały dar...	Lękam się o mój spokój!	Moje... moje włosy!	Mój przyjaciel, tam w Porębie	Mówił Gabro papie?	Młody panicz już jest	Nie czuję, nic nie czuję!	Nie dam zastawu.	Nie mam czasu czekać.	Nie to, żeby moja Zofia... Ładne imię, prawda, lubiłem je zawsze.	Nie, dziękuję!	Niekoniecznie...	Niemożliwe!	No, bądźcie zdrowi, matko	No, niechże się zastanowię. Boże drogi, przysięgam ci, dziadziu... A!... Właśnie wyszedł stąd ojciec z macochą?	No, patrzcie się! Widzę, że waść musiałeś sobie krew puszczać i ze słabości na umyśle szwankujesz. Rozumiałżeś, że będę z trupem stawał albo że leżącego już będę docinał?	Och! zobaczysz ją, hultaju Lady Dudley zaprosiła cię na bal umyślnie po to, abyś ją spotkał.	Przedewszystkiem nie trzeba robić z siebie mniszki!	Przypuszczam, że jabłoń ta musiała przed laty wyrosnąć z przypadkowo zgubionego nasienia I jak to dzielne, zuchwałe drzewko wyrosło tu, rozwinęło się, samotne pośród obcych!	Przyszedł pan z prześliczną osóbką, hrabio. Czy to pańska córka?	Pst! Brutus! Szukaj szpiega, szukaj!	Skromne to uposażenie.	Skroś tej samej przyczynyskroś tej przyczyny (daw.)	Skręciłbym ci szyję, gdybyś była moja, ty stara wiedźmo!	Szafot stanowi także część karnawału.	Ten król nie jest szalony	To... niemożliwe.	Tylko nie tak nagle, bardzo proszę. Tu ja komenderuję. W lewo marsz!	Tęgo się trzyma kobieta przy tych kłopotach!	Usnął niedawno	Ułożyć się?	Wczoraj pokazałem jej drogę, to jest dwadzieścia fenigów, potem przyprowadziłem do domu, to znowu dwadzieścia, czyli razem czterdzieści fenigów.	Wonie, które napełniają twój pokój, kuzynko mają do ciebie wielkie podobieństwo...	Wybieram się i ja z Bigielem.	Właśnie tak. Na końcu via Macello czekał powóz, Beppo usiadł, zapraszając Francuza. Francuzik nie dał sobie tego dwa razy powtarzać. To prawdziwy galant: posadził sobie Beppa po prawicy, sam usiadł tuż obok. Beppo mówi mu, że go wiezie do willi o milę od Rzymu. Francuz zapewnia Beppa, że pojechałby z nim na koniec świata. Stangret przejechał przez ulicę di Ripetta, minął bramę San-Paolo i dwieście kroków za miastem Francuz robi się, słowo daję, tak śmiały, że Beppo przykłada mu do szyi parę pistoletów, stangret zatrzymuje konie, obraca się na koźle i czyni to samo. W tejże chwili czterech naszych, co się kryli na brzegu Almo, dopadło z dwóch stron do drzwiczek. Francuzik miał wielką ochotę się bronić i chyba nawet trochę poddusił Beppa, lecz nie mógł sobie przecież poradzić z pięcioma uzbrojonymi. Musiał się poddać; wysadzono go z powozu i wzdłuż brzegu rzeczki zaprowadzono do Teresy i Luigiego, którzy czekali w katakumbach Świętego Sebastiana.	Z czem?	Za mną, nie traćmy czasu	Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...	Zarnozarno (gw.) spokoiła go Józka.	Zawsze go wysoko ceniłem. I gdybym wówczas bardziej zaufał jego doświadczeniu, na pewno wiele rzeczy ułożyłoby się inaczej, a dziś nie ponosiłbym konsekwencji ówczesnych błędów. Wuj zresztą, zajmując wysokie i nader absorbujące stanowisko ambasadora, był niesłychanie zajęty i mnie poświęcać mógł niewiele czasu. A i ja sam nie chciałem go wciągać w moje sprawy, po pierwsze dlatego, że uważałem siebie za zupełnie dojrzałego, po drugie z tej przyczyny, że kończąc właśnie studia uniwersyteckie, miałem ambicję jak najszerzej pojętej wolności. W tym to okresie poznałem pewną pannę. Poznałem w sposób dość niezwykły i, jak mi się wówczas wydawało, wskazujący na przeznaczenie. Mianowicie, gdy ruszyłem samochodem sprzed pałacu ambasady, młodziutka i bardzo ładna dziewczyna omal nie wpadła mi pod koła. Była tym tak przerażona, że prawie nieprzytomną musiałem ją odwieźć do domu, a raczej do hotelu, w którym mieszkała razem z ojcem. Znajomość zawarta w ten sposób szybko przerodziła się we wzajemne uczucie. Ojciec tej panny był cudzoziemcem, który przyjechał tam dla załatwienia swoich interesów handlowych. Córkę zabrał, by poznała wielką stolicę i jej koła towarzyskie. Ponieważ byłem zaprzyjaźniony z wieloma dyplomatami, uprosiłem jedną z pań z naszej ambasady, by moją dziewczynę wprowadziła do wszystkich tych salonów, w których bywałem. Wszędzie wywarła jak najlepsze wrażenie i powszechnie zaczęto łączyć nasze nazwiska.	Ściągnij je do ogrodu, pod okno chciałbym się im przyjrzeć, mów co do nich.
Nie w otwartej walce, lecz podstępem, kapitanie. Twój brat, kapitanie, o czym zresztą wiedziałeś, obrał kurs na Maracaibo, by pomścić śmierć Zielonego Korsarza. Podobnie jak i ty, poprzysiągł księciu flamandzkiemu śmierć na szubienicy. Było nas osiemdziesięciu, byliśmy gotowi na wszystko, także do walki zbrojnej, lecz w naszych zamiarach nie przewidzieliśmy nadchodzącego załamania pogody. Przy wejściu do Zatoki zaskoczył nas straszny huragan, który zepchnął statek na płyciznę, gdzie rozszalałe fale roztrzaskały go w drzazgi. Zaledwie dwudziestu sześciu piratów z trudem dotarło do brzegu. Wszyscy byliśmy w opłakanym stanie, zupełnie wyczerpani, w dodatku bez broni. Czerwony Korsarz podnosił nas ciągle na duchu. Obawiał się, że Hiszpanie mogą zauważyć naszą obecność i rozpocząć pościg, więc poprowadził nas przez bagniska. Jednak zamiast znaleźć w leśnej gęstwinie bezpieczne schronienie, wpadliśmy w zasadzkę. Trzystu Hiszpanów pod wodzą Van Goulda we własnej osobie otoczyło nas zwartym pierścieniem. Tych, którzy stawiali opór, zabili, a pozostałych wzięli w niewolę i powlekli do Maracaibo.	Na wieki wieków. Niechże ksiądz-brat siadają i odpoczną. Hanuś masz tu klucze, biegaj do ciotki Rafałki, niech wyda Ewie z piwnicy gąsiorek, ten, co już wie, a z komory kołacz korzenny z głogowym powidłem. A spraw się duchem. Ale, ale... Czekaj no, przynieś też ręcznik szeroki z sinym krajem, rozumiesz? I nóż, i talerzy cynowych maluśkich ze trzy, i kubków srebrnych parę, rozumiesz?	Ach, to ty jesteś...? Toś ty sługą Bożym? A więc wyjednaj mi swą modlitwą powrót mego syna! Wyjednaj mi, bym odzyskał bat, co mnie kosztował dziesięć tysięcy dolarów, wyjednaj mi z powrotem tysiąc centnarów ryb! Gdybyście mnie zostawili w spokoju, moja owdowiała żona poszłaby do Provident i zarabiała na utrzymanie... i nie wiedziałaby nigdy, nigdy... A teraz będę musiał jej opowiedzieć...	Nie wiem, proszę pani, ale pan Moreau nie jest już rzondcą w Presles, powiedają, że to syn panin jest tego przyczyną, i jego wysokość kazał go państwu odesłać. Zresztą oto list od biednego pana Moreau, który jest zmieniony, proszę pani, że strach patrzeć...	Nie rozumiem W każdym razie wszystko to wydaje mi się okropne, okropne!	Zdaje mi się, że nie.	A więc go niewypędzisz pani?	Pani de Dubois.	Powiedzcież mi waszmościowie, co się naszemu księciu stało? Toż to inny człowiek. Już ja tego wszystkiego nie rozumiem. Bóg mu dawał wiktorięwiktoria (z łac.)	Ani mięciéj, ani lepiéj ale mi tu swobodniéj, alem tu sam, a ty coś był kiedyś wolnym w swych górach, możeż się temu dziwować?	Doprawdy? Takie pieniądze mogą wywołać pożądliwość i doprowadzić do zbrodni. Jeszcze jedno pytanie, doktorze Mortimer. Przypuściwszy, że jakie nieszczęście spotka naszego przyjaciela kto wówczas odziedziczy majątek?	Pojedziemy w oddzielnych przedziałach, nawet wagonach, jeśli o to chodzi. Dadzą wam pokój do spania i także będziecie mogli wcale mię nie widywać.	Widziałem, jak się buduje dom. Dajcie mi wstać! Belki podłogi jednego pokoju, to belki sufitu pokoju, który się znajduje pod nim.	Suka, nie matka! Magda nalej krzynkę mleka w skorupkę i nakarm znajdę, a ty, Maćku, siadaj do wieczerzy.	Ta poprawa już się spełniła	Tylko żebyś był ślepy, głuchy i sparaliżowany przez czas, aż naliczysz do stu tysięcy, licząc powoli	Żebym się przeniósł na folwark? któreż czworaki mi wyznaczasz?	Proszę wierzyć, że i ja mam udział w radości wywołanej tym tak szczęśliwym uleczeniem na naszej hali, i to w zupełności nagradza tę odrobinę mego trudu. Dziękuję bardzo za łaskawą propozycję, ale mnie samemu niczego nie potrzeba, a jak długo żyję, utrzymam siebie i wnuczkę. Gdyby się jednak spełniło moje jedno jedyne pragnienie, nie miałbym już troski w życiu.	Na zimno! zlituj się, na zimno, począł marszałek, usiłując go jeśli nie zahamować zupełnie, to przynajmniej powstrzymać jak najdłużej (w oknie coraz wyraźniej mimo zasłaniających je drzew, świtać zaczynało). Chociaż to przywidzenie tylko wasze... zupełnie nieprawdopodobne, a wywołane gorączką młodzieńczą, lecz, przypuśćmy, co niemożliwe, że to była owa panna? Jakiemże prawem pan ją ścigać będziesz?	Myślę, że tak sobie bez przyczyny człowieka nie wieszają Jakaś przyczyna musi być, żeby były powody i dowody.	Raz i drugi, ale przyjdą lata tęsknoty i znużenia... rzucisz się w objęcia czyjeś z rozpaczy i nie będziesz szczęśliwą. Znam świat, to zwykła koléj nasza; król jest miły i piękny, życie z nim może być rajem.	Nie skończyłam jeszcze: otóż ja w zupełności obywam się bez powiernic i przyjaciół; to czuć sentymentalnością i nie jest bardzo bezpieczne.	Powiadał rycerz Korzbóg, który od króla do mistrza z listami jeździł, iż Krzyżacy mówią, że ni cesarz rzymski, ni żaden król nie ma takiej potęgi i że Zakon mógłby wszystkie królestwa zawojować.	Dawidzie nie jestem ci ja całkiem w porządku... zły człek ze mnie! Nie posiadam ani oleju w głowie, ani uprzejmości. Nie pamiętałem o tym, iż jesteś jeszcze nieletni, nie dostrzegałem tego, że ledwie się trzymasz na nogach. Dawidzie, daruj mi to wszystko!	Nie boję się, tylko chciałam przypatrzyć się lasowi, nie byłam tutaj po śniegach.	A więc panu powtórzę, że my nie możemy się bawić w filantropię.	Bardzo cię przepraszam ale winne temu twoje męskie ubranie. Posłałem cię po wino niczym chłopca. Nie gniewasz się na mnie?	Nie żartuję, panie naczelniku. Są to okoliczności tego rodzaju. Ciotka, która mię wychowała od urodzenia, jest umierająca. Ja muszę! Zgodzę się na wzięcie na moje miejsce zastępcy, na urlop bez pensji.	Paznokieć? A czy pan zna ten dawny aforyzm: „Niekiedy duch ludzki rozdziera się i walczy z samym sobą?...” Kto wie, czy to nie gorsze od wyrywania paznokcia, a może od zdarcia całej skóry?	Proszę mi nie przeszkadzać! Ja chyba lepiej wiem od was, co trzeba robić!	Więc i wy zapewne słyszeliście co ta gawiedź węgierska plecie... Ale to gawiedź i ciury! Ani biskup Jan, ani Orszag, ani poważni posłowie nigdy o tem nie wspomnieli.	Tak, byleby wczesny i nieusprawiedliwiony wstręt go nie uprzedził Na dworze, a dzieje się to na wszystkich dworach, intryg krzyżuje się mnóstwo, nie dajcie się w nie uwikłać.	Wczoraj pisałam do niego zapraszając sama, tego uczynić nie mogę; powodu nie dał.	I takiej ty posyłasz bukiety? Przyznaj się, że i tę podobiznę kupiłeś u fotografa.	Może być... Twarz waćpańska pewno mi nieobca, chociażeś wtedy tej kresy nie miał. Patrz jednak waćpan, jako memoria fragilis estmemoria fragilis est (łac.)	Umieścić Dwanaście po prawej, Jedenaście po lewej, tak by się bóść nie mogły!	Lecz mówią, że lepiéj począł od innych, że ma przy boku swym starego wojaka Burrhusa i filozofa Senekę... Oni nie dopuszczą by upadł tak nizko i splamił się jak ów Cajus i Claudyusz.	Ażebyś mi był prawicą ręką w którąbym ja wierzył jak we własną!	Można, trzeba. Młody jesteś, Maciusiu. Ucz się i wydawaj dobre, mądre prawa.	Udam się z pewnością	Wybacz mi, panie notariuszu. Od niedawna służę w Maracaibo. Gdzie zmierzasz, jeśli można wiedzieć?	Wynoś się.	Śpieszmy się więc, przyjacielu Sancho	A ja wiem!... O, już będzie z tydzień, jak ze Stasią oglądałyśmy ten zegarek. Prześliczny!... nawet mama nie ma takiego... Stasia otworzyła kopertę i przeczytałyśmy napis: „Mojej najdroższej Madzi na pamiątkę lat 187... wiecznie kochająca Ada...”. Ada to panna Solska	Jeżeli pan myśli, że byłbym takim oszustem...	To ja powinnam ci podziękować za to, że zechciałeś mnie tu zaprosić Nie zapomniałam, że jestem twoim więźniem.	Ano właśnie, panie hrabio, właśnie tak! Tak, to była tylko zemsta, przysięgam, zwykła zemsta.	Nie, mój drogi, ja tego nie powiedziałam. Lusia popełniła błąd nie w tym, że za pana wyszła, lecz w tym, że wychodząc za pana nie wiedziała, iż jest pan człowiekiem o, powiedzmy, miękkim charakterze.	Umarł... tak. Pewno, że umarł i zszedł z tego świata Ale jeżeli kiedykolwiek jaki duch chodził po świecie, to chyba duch Flinta. Był to walny chłop, nasz Flint, ale umarł straszną śmiercią.	Błagam cię, nie pytaj o to postanowiłam nie powiedzieć ci tego i sądzę, że roztropność nie chce, abym go nazwała.	Ciężka nasza dola! W tobie cała nadzieja, że nas za wrota, sierot biednych, nie wygonisz.	Czemuż starosta nie zrobi obławy, kiedy wie, że w tym lesie zbójcy grasują?	Ja bom nie myślał, aby to przystojnie było, żeby przy wręczaniu darów dragoni nam i wam nad karkiem stali.	Jak to? Myśli pan, że już uderzył w konkury?	Jakże to? Nasze święte dekretalia opiewają, iż może być tylko jeden żyjący.	Jeżeli pan mówisz bez żartów dla czego wsiadłeś pan na okręt?	Nie chcę też cię zmuszać, a swoje zmartwienie idę ofiarować tam, gdzie każda łza starego będzie policzoną.	O ile nie będzie nowego strejkustrejk żartował ordynat.	Tak, dopisek. List, jak już raz nadmieniłem, został spalony i nie można go było odczytać. Raz jeszcze pytam panią: dlaczego nalegałaś, aby sir Karol spalił list, który otrzymał w dniu swojej śmierci?	To jasne jak słońce. Waćpan widzisz ten plan od czterech dni, bo ślepy by go nie widział, ale po zwyczaju z pychy mącisz w głowach i w sumieniach.	Ach, stryju, tu nie chodzi o żarty! Jacek naprawdę jest żonaty z jakąś kobietą!	Albo to ja raz siedziałam na pensji...	Czy list dla mnie dostałeś na pastwisku?	E! e! e! kto mówi? kto? to go powiesić!	Jak to? Ostatni wyraz techniki teatralnej...	Któż to jest?	Nie chcę.	Nie może być! Może mnie co przywozisz z Źwiernika? Mówże prędko, za jedno słowo ocukruję cię całą.	Nie wierzę!	Nie, jest w swej kajucie.	Otóż to.	Powariowaliście wszyscy! Zaledwie siódma! To pewnie Jan cię zbudził tak rano.	A ot tak! Z radości! A zakrzyknij no i waćpanna!	Bo pan bogaty.	Bóg wam zapłać za serce i za pomoc... spieszno muszę uchodzić... wróg tuż... Noc mię przed nim skryje.	Cena?	Co wnioskuję, mój panie? Spis ten znalazłem w sukni Róży Mitchel.	Czy zapalają już światła na sali?	Czyli odsiedziałeś już karę, skoro spotykam cię w chwili, gdy robisz wszystko, by tam znowu wrócić?	Dobrze, panie prezesie.	Et, bredzisz! Pan Adam takiż wariat jak i ty.	Gdyby zdrowszym był	Jaka jest najcudniejsza i najcnotliwsza dziewka na świecie?	Jedźcie! rzekł ks. Janik	Młodych, ale i możnych	Na rozkaz podprokuratora królewskiego?	Niech go Bóg ma w swej opiece!	Niech jeno da zakładników.	Nyanatiloka...?	Nędznicy!	O czym?	Owo tedy, kiedy na ciebie przyjdzie kolej odpowiadać, owo tedy, zaśpiewasz ty cienko, owo tedy.	Owszem, kochanku, mów! mów!	Robią!	Sława Bohu!	Tak.	Taniec i francuskie rękawiczki.	Teatr	Wybornie	Znajdziemy go, znajdziemy
Napaść co tchu, nim przekroczą Wisłę. Jeszcze jej nigdzie nie przeszli. Mostu nie mają. Jeśli tedy ją przejdą, to w bród albo na krypach, to znaczy garstką. Tę zgnieść napaścią. Nim most zbudują przejść Świder i całą siłą zagarniać Galicję po prawej stronie Wisły aż do jej źródła. Możemy po drodze zetknąć się z Cesarzem i księcia Ferdynanda wziąć we dwie kluby. Całą Galicję skrzyknąć i podnieść. Nasza to ziemia rodzona. Od wieków... Na głos twoich kroków, wodzu, cała się zatrzęsie po szczyt karpacki. Z tym żołnierzem, który stał nad błotem raszyńskim... Mocny Boże! widziałem przecie tymi starymi oczyma, co już nie na jedno patrzały... Idź w kraj nie jako oficer, lecz jako zwiastun!	Widocznie młody pan Czyński dowiedział się od kogoś, że ten eks-kleryk mnie obraził i o tej bójce. Dość, że jak wczoraj rymarz posłał furmankę do Ludwikowa z gotową robotą, to nowej już mu nie dali. Starego Mosterdzieja nie było przedtem w miasteczku. Do Wilna jeździł i ledwie wczoraj wrócił. To kiedy furmanka próżna przyjechała, pyta się:	Ba, nie daj się! Któż i tak mówił, jeśli nie waćpan, że miłosierdzia żadnego nad nią nie mam?	Póki nie tknę tej zadry, póty i nie boli! A jak to w niego łakomie patrzała, dziw go nie zjadła. A niechta, a niechta...	Nie przyszedł, jeno się przywlókł. On często miewa jakoweś darcie w nogach i jakieś okrutne bolenie na wnętrzubolenie na wnętrzu rozstrzygnąć, orzec., jako to zbytnia wilgoć z picia cerewizjicerewizja (daw.) bzdury, głupstwa; najczęściej w wyrażeniu: pleść androny.plecie, i cały Magistrat go w tym sensie sukursujesukursować (daw.) nie byle jak, dobrze., co?	Pani jest słaba dziś, no rozumiem, skrobanka to nie jest zbyt przyjemne.	No, to ja będę równie szczery i spytam, co zrobisz, jeśli ci jej nie zapłacę?	Tak jest, córeczko słusznie mawiał mój mąż, że przyjdą dla nas dni szczęśliwe i że mnie nazywać będą panią hrabiną. Dopiero to początek wprawdzie, ale powiadają, że „najtrudniej zacząć, pójdzie się dalej”. A słyszałam także od Sanchy, który umie więcej przysłów niż doktor jaki, że darowanemu koniowi nie zaglądają w zęby. Gdy dadzą hrabstwo, nie opuszczać pory i być do ujęcia skory. Co się dziś przymyka, jutro się często wymyka, a gdy szczęście przede drzwiami, zaraz drzwi otwierać obiema rękami. Niechaj mówią wiele mało, aby nam się dobrze działo, toteż jak będę jeździła karetą, niech sobie gadają, co im się podoba.	Zresztą, panie Aronnax, „Nautilus” nie jest zgubiony. Będzie on jeszcze pana unosił pośród dziwów oceanu. Nasza podróż dopiero się zaczęła i nie chciałbym pozbawić się tak prędko zaszczytu pańskiego towarzystwa.	Nic, nic! Po prostu nie chciała, aby inna kobieta, jakakolwiek inna kobieta była w domu, póki ona żyła. Powiedziała, że jeżeli jej tego nie przyrzeknę, umrze natychmiast, a ja będę jej mordercą. Więc przyrzekłem jej. A ona od tego czasu trzymała mnie za słowo, chociaż błagałem ją na klęczkach, żeby mnie od tego słowa uwolniła.	Moje małe oczko widocznie go nie dojrzało... Wyglądało mi to tak, jak gdybyś przeznaczał ten kąsek dla kogoś, komu mógł być potrzebny. Ale dajmy temu spokój. Czy ty wierzysz... czy może...?	Dlaczego nie napisałaś mi, że biedaczysko jest tak chory.	Nie. Teraz jakoś przycichł. Nie rzuca beczkami i nie trzaska jak zwykle. Raz tylko, ale tego nie będę mówić.	Dobrze więc odetchniecie niem u mnie, a nie w ladajakiej gospodzie u Davusa, któryby was lichem winem napoił; mam tu moje tuguriumtugurium	Jeżeli dekret przyszedł na zamek, to z zamku tylko przez ręce podstarościego albo Kajdasza mógł był przyjść do nas! Jakżeby oni go nie ukryli!	Nie zauważyłem tej wady u ciebie!	Panna Janina gęś! Panie Świerkoski, to jest wcale niestosowne określenie panny Janiny Bardzo nawet niewłaściwe, bo takiej rozumnej i pięknej kobiety nie można nazywać gęsią...	Poczekaj, pobiją się! U nas lud dzielny, zaczepny, siedmiu jednego nie boimy się...	Ciężka robota! I ja próbowałam jej trochę, ale nie udało mi się.	Król młody postąpił sobie bardzo rozumnie. Kazał odpoczywać, nie rozpoczynał nawet rozmowy, aby cię nie męczyć, siedział na straży. Trzeba go słuchać.	Co? Temu chłopczynie? Ach, cóż to był za urwisz! Ledwieśmy mogli z nim wytrzymać! Powykręcał zawiasy w drzwiach izb sypialnych; śpiewał plugawe piosenki, jakich się niebożę ponauczał w obozie baronów; szczuł psy, pobudzając je do walki; spalił ściółkę w świetlicy, by, jako powiadał, wypędzić pchły, co się w niej zalęgły; dobył puginału przeciwko Jaśkowi, który go za to strącił ze schodów; wjeżdżał konno w zboże i rozpędzał owce. Ale gdyśmy mu przetrzepali skórę raz i drugi, a potem pokazali, jako się poluje na wilki i sarny, przywiązał się do nas, starych, łaził wszędy za nami niczym młody, zażarty ogar i mówił każdemu z nas: wuju. Z końcem lata przyjechał do nas jego ojciec, by go zabrać, ale chłopak ani sobie mówić nie dał o odjeździe, bo właśnie wybierał się na wydry... no i, koniec końców, został u nas aż do czasu polowania na lisy. Podarowałem mu szpony czaplibąka, by mu przynosiły szczęście w łowach. Takiego urwipołcia jeszczem w życiu nie widywał!	O! nie głupim zostawiam mowę drugą bakałarzowi, z tamtym pani zrobisz co się jej podoba.	Ach, coś wspaniałego! Dziś po południu najdroższa moja ciocia przysłała mi paczkę, pełną dobrych rzeczy. Paczki tej nawet nie tknęłam, bo zjadłam dużo leguminy na obiad i byłam bardzo zmartwiona książkami, które mi tatuś przysłał.	O, babciu, ta, którą chcę mieć za żonę, jest mi od dawna droga. Znasz ją i lubisz. Ale sądziłem, że odgadniesz sama, ja się nie ukrywałem.	To niegodziwość! Jak to! Mówi się do tych łotrów po francusku, po angielsku, po niemiecku, po łacinie, a żaden z nich nie chce odpowiedzieć.	A uważaj i patrz przed siebie, żebyś nie zabłociła bucików.	Czy pan się stąd wyniesie, czy nie?	Nie bardzo.	Nie z masła, jak na bohomazach szkoły Dawida	Poczekaj: na mój rozum, jeszcze nie skończone. Jeszcze Maciuś wróci.	Nie wątpię, że Van Gould chce cię powiesić, zapominasz jednak, że i ja tu jestem, i że karawela należy do mnie, a marynarze na jej pokładzie słuchają wyłącznie moich rozkazów.	O nie, Becky, proszę cię. Ja tylko szepnę, bardzo cichutko.	Śpij, dziecko, tu nie ma nijakich Niemców.	Nigdy już ona nie będzie należeć do mnie! W dzieciństwie odebrała mi ją babka, później ta nieszczęśliwa Latterowa, której niech Bóg przebaczy... a teraz major...	U nas nie ma pluskiew ani karaluchów. Mama kazała tylko na pchły.	Tak, tak było istotnie. A nawet myślała specjalnie o pani... inaczej aniżeli o innych... z pewnym celem... jakby to powiedzieć... dlatego duch jej mógł powędrować ku pani, aby jednocześnie z ostatnią wolą przekazać pani niejako pewną spuściznę.	Oczywiście, mój panie, oczywiście, to starożytna pede claudo. Wiem o tym wszystkim dobrze, ponieważ zajmowałem się przede wszystkim sprawiedliwością różnych krajów; procedurę karną u wszystkich narodów porównywałem ze sprawiedliwością naturalną i muszę wyznać panu, że prawo ludów pierwotnych, to jest prawo odwetu, uważam za najbliższe sercu Boga.	No! To dać jej tam trzeba cokolwiek! Wolę już dać jej raz, choćby rubla, jak nabawić się ciągłego kłopotu... subiekcjisubiekcja (daw.)	Sądziłam, że to sir Henryk Baskerville	A może tatko myśli, że to źle?...	Mości panie! To wiem, że moi dwaj bracia, Jur i Fedor, są w Zołotonoszy: może od nich będzie jakowy ratunek?	To dopiero tajemnica. Przyznam się, że dałbym wiele, aby ją wyjaśnić.	Ja do pana mówię nie jak do naszego człowieka, a jak do przyjaciela. Pan wie, kto musi paść z powodu tego krachu?	Znam ją, oczywiście. Już za moją pierwszą bytnością w teatrze, po przedstawieniu przyszedł do mej loży ów obrzydliwy Żyd z propozycją, że zaprowadzi mnie za kulisy i przedstawi jej. Byłem na niego wściekły i powiedziałem mu, że Julia zmarła przed wiekami i że jej prochy spoczywają w marmurowym grobowcu w Weronie. Sądząc z jego rozbawionego spojrzenia, podejrzewał mnie, że piłem za dużo szampana lub coś podobnego.	To ich bóg? Czy to możny bóg?	Tym się powodzi, o, tym to świetnie się powodzi!	Więc to wacpanna mianujesz swoim szczęściem?	Zostanę starą panną, prawda?	Co do mnie powiedziałem mojemu panu, że poprzestanę na wielkorządztwie jakiej wyspy, a on jest tak dobry i wspaniały, że mi je przyrzekł kilkakrotnie.	Michale! pomyśl, ile to dziewek co rok do klasztorów wchodzi. Zwyczajna rzecz. Są takie, które wbrew woli rodzicielskiej idą dufającdufać (daw.)	Może to był sztuczny lew?	Niech pan spłaca długi w miarę zgłaszania się wierzycieli. Dziś zepchniemy tych, którzy mają późniejsze weksle. Więc to wyniesie dwa do trzech tysięcy?...	O to aby mnie ze służby dworskiéj N. Pan uwolnić raczył...	Bardzo jestem przywiązany do tutejszych zachodniogalicyjskich obywatelów i do tego kraju Zachodniej Galicji. Ja do tego kraju ze Lwowa wydelegowany, kiedy po nieszczęśliwych przypadkach i smutnych zamieszkach ten kraj używać nareszcie zaczął błogiej pomyślności pod panowaniem Najjaśniejszego cesarza i króla Franciszka Wtórego, zostałem.	Czy pan myśli, że chciał nas przestraszyć?	Jak świnia do ogrodu wpadł tak właśnie...	Że co?	Ale pani wierzy, że kocham?	Com ja waćpanom takiego uczynił, że mnie prześladujecie?	I myślisz, że dotrzyma?	Tak, jego ekscelencja zajmuje się tą sprawą,	Tak.	Tak.	Podpisał abdykację za siebie i za syna. Panowie! Co się dzieje!?...	A jak ja pana bardzo poproszę?	Co za kurz!	Człowiek wart zawsze człowieka Zapłaci mi pan tyle, co innym, a umowa stoi.	Jak dym za ogniem	Pan z policji czy co?	Wstydziłbyś się dla brzydkiej! Ach, majorze, żebyś ją widział!	Co!? Co pan powiedział?	Już podaję stary KaKa.	Ma około 4-ch stóp.	Może i zaszkodzi.	No! no? cóż takiego?	Pewnie, pewnie	Prędzej znajdziesz śmierć, albo szpital waryatów.	Tośmy się ustroili brrr! jak mnie wszystko boli.	Widziałamci ją w kościele zdaleka.	Za późno, Bazyli	A więc, panowie proponuję jeszcze następujące sesje: jedną w sprawie handlu zbożem, drugą w sprawie handlu okowitą...	Czy jesteś gotowa?...	Daj, miły nauczycielu. Na tego Boga, w którego wierzę, oswobodzę teraz swą miłą.	Drogi panie Fogg...	Dużo ludu zginęło?	Gniewasz się na mnie?	Ja	Jaką?	Jakżeś dziś poetyczna!	Kasztan do linijki!	Mama!	Na, tiesa!	Przejaskrawione	Pułkownik Michał Jerzy Wołodyjowski.	Sprawę Chaumontel?	Taką dużą, wielgachną beczkę.	Tragi-komedya życia	W istocie... panie hetmanie dobrodzieju... jestem w przykrem położeniu...	Wzruszony i zmęczony	Zaraz wielkie słowo jałmużna
Obrączka ślubna	Ach, prawda! że syn pani jest jeszcze małoletni... To nie Kotowski, który umie dotrzymać słowa danego kobiecie...	Co mnie może obchodzić, co inni myślą? Uważam, że to jest śmieszne zajmować się drugimi w sprawach uczucia. Czuje się dla siebie, nie dla publiczności. Mademoiselle, która ma mało rozrywek, cieszyła się na ten koncert, nie pozbawię jej tego dla przyjemności obcych.	Co to jest! Włóczysz się po sąsiadach! Psiakrew, żeby dzieci zostawiać same w kąpieli, potopiłyby się jak szczenięta, a ona tam rajcuje z tą komedjantką. Dosyć już tego. Człowiek nie może spać, nie może jeść, obiadu nigdy na czas niema, a ja muszę dzieci pilnować, bo żonusi podoba się chodzić z wizytami, a wszystko zostawiać na Bożej opiece.	A bo to... to nie mój rodzony... to dziecko znalezione...	A gdzie jest wojewoda witebski?	A tamten któż to taki?	A teraz powiem mojemu panu, że się bardzo omylił; to moja kompozycja, wywiodłam cię w pole.	Ano Jędrek Wajda gnał na przełaj skroś łąk do domu, że to uwidział królewski orszak w tę stronę zmierzający.	Bandaż... Pokaż no się. To szósty pułk. Z pierwszej formacji. Pod Tczewem byłeś?	Bywaj zdrowa, Małgoś!... Żebym ja twemu tatulowi chciał dogodzić, to bym musiał chyba konie kraść albo wódkę szwarcować	Czy już zapomniałeś? Było to przecie owego wieczora, kiedy ona umarła... W twojej izbie. Zapytywałeś, czy gdybyś posiadał młyn kozłowy taki jak w Utterslev, czy nie wolałabym raczej być tam młynarką aniżeli tutaj.	Dlaczego pan to zrobił?... Czy z chęci zysku, czy dlatego, że bez tych narzędzi nie mógłby pan ratować ofiary katastrofy?	Dziś nie wiem, jak postąpiłabym w takim wypadku, ale nie zmniejsza to twojej winy. Po prostu popełniłeś oszustwo w stosunku do mnie i do moich rodziców. Musiałeś chyba w dodatku sfałszować swoje dokumenty, by móc uchodzić za kawalera?	I ty powiadasz, że to nie diabeł?	Jeżeli to ma być miarą mądrości to ty złe sobie wystawiasz świadectwo, żeś wybrał takie małe nic jak ja.	Kopie! cały ogród skopała. I wszystko robi: gotuje, krowę doi, szmaty pierze... chleb piecze... już tak jej jest przykazane.	Nie podoba ci się, to nie. Sam sobie chodź i wymyślaj co innego.	Niech mama z nią więcej przesiaduje i rozmawia, bo ona tak ciągle sama, to może się jej nudzi.	No, to idź już panna, tylko powoli	O to ażeby pani nie robiła sobie ceremonii i ażeby pan Norski nie robił sobie ceremonii, tylko	Potraficież zniszczyć co w życiu z natury jego jest znikomego, zmiennego, uległego stratom podlegającego wypadkom?	Tak jest. Ta sama.	Tedy lepiej jest iść popić i weselić się.	Ten drugi list jest dla pana, panie sędzio śledczy	To nie należy do moich obowiązków służbowych pan prezes...	To pewna że ja nie pójdę: jestem z natury cokolwiek upośledzony na odwadze.	Zawsze mówiłam, że to mała święta	A czegóż chcesz odemnie?	A gdzie właściwie jesteśmy? Jakim miastem rządzi ten człowiek?	A jaką?	A po czymże ja poznam złych ludzi?	A ty czegoś się do mnie przyczepił jak rzep do owczej wełny?... Mówiłeś, że chcesz do Prus.	A w którym pułku pan służy?	A wola i rozum od czego?	Ach, więc nie osobiście przyniosła ci te kwiaty?	Ach, zapewne! ale aż straszno o tem pomyśleć! Żeby tylko mój mały Krystyan przyszedł do siebie! Wiem ja wprawdzie środek, o którym mówiło mi już kilka osób, ale ten środek za nadto okropny! pić ciepłą krew	Ale biskup Iwo i krakowianie, a książę Henryk Jam oto właśnie we Wrocławiu był	Ale ten nie tyle winien, bo jego sam Bohun wyzwał nie wiedząc, jaką szablę wyzywa. Inny tam był szlachcic, największy Bohuna wróg, który raz już kniaziównę mu z rąk wydarł.	Anusia! naszykuj dla starszego pana podwieczorek.	Ar tai nesidžiaugi, mama, nei iš pagyrimo ir dovanų, kurias gavo Onutė, baigdama mokslinyčią?	Bez tych tajemniczości. Nie lubię sztucznej komplikacji. Pan nie ma prawa mówić o religii. Zaczynam żałować, że nie ośmieliłam pana do tego stopnia, aby się pan mnie właśnie oświadczył.	Bogu wiadomo, że nie chcę o nim myśleć!	Chodźmyż stąd!	Co gadasz waszeć? Wszakżeś sam ją zamknął? Którędy?	Co, żyjesz, bracie?	Cóż, postąpiła robota?	Do licha, nudzi mnie już ta mieszanina czarnych i błękitnych oczu! Powiadam ci, że nie na żart przychodzi mi często zachcianka, żeby miéć jednę tylko parę oczu, ale wyłącznie moich; jedno tylko dobre kobiece serduszko, ale wyłącznie moje; a wyobraźnią widzę już siebie szanownym patryarchą, otoczonym rodzinném gronem, palącym popołudniową fajkę i słuchającym czytania żony o sprzeczkach lorda Palmerstona z lordem Russelem i o owym nieodgadniętym Sfinksie (jak go dzienniki nazywają), cesarzu Napoleonie.	Gdybym nie wiedział, że ci aż pan Urbański wino musiał przywozić do Rab, tobym był może na święty Marcin się zaprosił do ciebie, aby trochę zażyć górskiego polowania.	Gdybyś nie miał znamienia na szyi i ja bym cię za syna nie znała. Psy te niemieckie serce w tobie przemienili. Krew ci swą wleli. Śmierdzisz nimi!	Hołd ma przyjmować w imieniu królewskim jenerał DuglasDuglas odrzekł ksiądz	I co może być za przyjemność... Brudno tam, obmierźle, zakopcone. Umyślnie przecież chodziłam.	Ino ich patrzeć, bo są już u organistów.	Ja dwadzieścia pięć lat skończyłem, a Oleś odemnie o półtora roku starszy...	Jakże przywrócić majątek rodzinny? Próbowaliśmy wszystkich niemal sposobów: i kopania, i pisania, i księżniczki, i dziennikarstwa.	Jean! może odmienisz toaletę? szepnęła przestrzegająca forma wyższej sfery towarzyskiej pani Olimpja.	Lecz czego się pan spodziewa? Za parę godzin zacznie dnieć, a wtedy...	Mała szkoda! Niech pani drzwi zamyka, bo zimno.	Miły i zachwycający z ciebie chłopiec Wierzaj mi, iż Jej Królewska Mość nie okaże się dla ciebie niewdzięczną.	Możeś chory?.. a może...	Nad kim?	Nic nie wiem o żadnych kwiatach	Nic więcej nie mówiła?	Nic, tylko same ptaki	Nie	Nie Zdzisław, cymbale, a Paweł.	Nie słyszałem o tém, tylko jak o projekcie dalekim a wątpię bardzo ażeby król pan nasz, który tyle pozaczynał gmachów, mógł nam o nowym pomyśléć.	Nie wiem! Chyba się do wody cisnę, bo już nie mam żadnego obrotu wedle siebie i nie wiem, gdzie się zadzieć!	Nie. Nie myślę nawet o tym.	Niechaj będzie rozszalałą burzą sypiącą gromy i błyskawice na jego głowę	O bogowie!... Ależ nas za miesiąc napadną Asyryjczycy!... Przecież my jesteśmy rozbrojeni...	O, Edwardzie! Edwardzie! nie oskarżaj mnie tylko o niewdzięczność. Wierz mi, nie jestem niewdzięczna... Nikt mi tego dotąd nie zarzucał. Wiele mam wad, ale niewdzięczna nie jestem, o, nie!	O, liceum rozleciałoby się w ciągu roku z całą pewnością!	O, wierzę, że i mój dziad waćpana nie znał!	Och, jeżeli pan chce dojść do celu niech się pan nie zwraca do niego, ale do jego żony; kocha się w niej jak wariat, nikt o tym lepiej nie wie ode mnie, do jakiego stopnia; a żona nie może go znosić.	Od wakacyj, od wakacyj... Nie mogę rzucać pensji, na którą mnie łaskawie przyjęto, i do tego w niezwykłym czasie.	Odkomenderowany do armat Hupeta kapitana...	Okropne są twoje słowa!	Pierwsza ślachta, odparł Hrabia spluwając i spiesząc do swego powozu; pierwsza ślachta tegoczesna powstała i urosła w wojnach krzyżowych, temu nie zaprzeczycie?	Pojechał mój stangret. On najprędzej dojedzie.	Poradzi!... Nie będzie ona mu się strachała. Laszka biłoruczkaLaszka biłoruczka (z ukr., pogard.) mruknął Burłaj.	Prawda	Prosty ja żołnierz, jeno pod Aleksandrem MacedońskimAleksander Macedoński a. Aleksander Wielki (356–323 p.n.e.)	Proś, proś, czekam z upragnieniem!	Przypomniałem sobie Giry debiutowała w Wodewilu w 69 r., a w 76 mój kuzyn Courtrai znał ją... i często u niej bywał.	Rafuś! czemu nie jesz? Zlituj się, nie zwlekaj, bo ja za nic nie ręczę. Mogę zjeść wszystko. Tylko jeszcze pieczone kartofle...	Rzecz dziwna; i mnie zajęła silnie ta sprawa od samego początku. Czy oprócz tego, co wyczytałeś z gazet, możesz mi udzielić specjalnych wiadomości? Czy zdobyłeś jakie nowe szczegóły na własną rękę?	Szpiegowieszpiegowie odparł ulubieniec.	Słucham panią...	Toś, kundlu, kozła musiał dla siebie zostawić...	Tędy, panie, tędy na prawo.	Umarli wszyscy z wyjątkiem Piotra, Halsoya, Dawida, Bernarda i Małgorzaty.	W takim razie ty, ministrze, przeprowadzisz oddział przez wąwóz! Ja nie znam się na kapłańskiej taktyce, zresztą muszę odpocząć. Chodź ze mną, kuzynie	Waść byś jej dał radę	Z tego wypada, bracia, że naprawdę jadą zmieniać majora	Zapewne, bo nie znoszę tego, by komuś zawadzać swą osobą i krępować swobodę.	Zaszła kradzież.	Zatrzymała się jeszcze chwilę, rozgadując się o jakichś drobiazgach gospodarskich. Westchnął, wreszcie oświadczył, że może gospodarować, jak sama uważa, że będzie lepiej. Wyszła rozpromieniona.	Znowu dorożki nie umyjesz i będzie urągał.	Zróbmy próbę u mnie... zawołała.
Ach, jakiż on jest piękny, ten Mulat Jak z brązu! Panie prezesie, czy to byłby wielki skandal, gdybyśmy zabrali go ze sobą na kolację?	Czy i pani?...	Czy możesz mi przyrzec, że zachowasz w tajemnicy to, co ci jeszcze powiem, nawet w razie gdybyś nie chciała się przychylić do mojej prośby?	Czy nie masz pani nikogo, skądby cię mógł pan de la Porte zabrać?	Czy to ty? Jestem tu.	To pan niech się wstydzi, że pan umie czytać	Masz słuszność, mój synu Ale tylko my jedni rozumiemy, że to jest wówczas wojna przeniesiona w świat pieniądza. Bankier jest zdobywcą, który poświęca masy, aby dojść do ukrytych celów; jego żołnierze to interesy prywatnych osób. Ma swoje kombinacje strategiczne, swoje zasadzki, swoich partyzantów, swoje miasta do zdobycia. Większość tych ludzi ociera się z tak bliska o politykę, że w końcu w nią wchodzą i zarzynają się tym. Necker zarżnął się w ten sposób, słynny Samuel Bernard niemal zrujnował się na tym. W każdym stuleciu istnieje bankier olbrzymio bogaty, który nie zostawia ani majątku, ani spadkobiercy. Bracia Pâris, którzy przyczynili się do zwalenia Lawa, i sam Law, przy którym wszyscy kombinatorzy towarzystw akcyjnych są karłami, Bouret, Beaujon, wszyscy znikli, nie zostawiwszy następców. Aby móc przetrwać, bankier musi zostać szlachcicem, założyć dynastię, jak owi wierzyciele Karola piątego, Fuggerowie, mianowani książętami Babenhausen i którzy istnieją jeszcze... w Almanachu Gotajskim. Bank dąży do szlachectwa przez instynkt samozachowawczy, może bezwiednie. Jakub Coeur dał początek wielkiemu szlacheckiemu domowi Noirmoutier, wygasłemu za Ludwika XIII. Cóż za energia u tego człowieka, zrujnowanego tym, iż osadził na tronie prawego króla! Umarł jako władca wyspy na archipelagu, gdzie zbudował wspaniałą katedrę.	Biedyć-ta duży! Pasyjka niewysoka, ino gruba na dwa palce. Dopiero mój Łakomiec za lufę i w nogi co duchu! To ich jeszcze na trzeci dzień tarmosił strach, jak se wspomnieli, że oni do takiego gada chcieli wygarnąć... A jakby go też człowiek zabił... Rany!	Ja, tatusiu, nie ze spowiedzi, tylko że wszyscy... Coraz nam gorzej, coraz gorzej... Mama jakaś rozdrażniona, rozstrojona, niespokojna... A tatko jak gdyby nigdy nic, jakby wszystko szło jak najlepiej na świecie... Ludzie widzą... roznoszą plotki po świecie. A zresztą jest to niewątpliwie prawo Boże...	Jest to rzeczywiście manometr. Gdy wprowadzę go w związek z wodą, której wskazuje ciśnienie zewnętrzne, pokazuje mi tym samym głębokość, w jakiej się mój statek znajduje.	Na krótko też, mój drogi, na krótko ją lubię. Ile razy wpadłem na wieś na kilka dni, na parę tygodni, zawsze bawiłem się, jak dziecko, i byłem zachwycony. Ale żeby tak rok cały, to nie! Nie mógłbym za nic żyć bez towarzystwa, muzyki, teatru, wszystkich tych zresztą wrażeń, które tylko miasta dawać mogą...	A cóż to za grzech?	A jednak, to już Łódź naprawdę!	A widzi pani?	A! Jeśli pani życzysz sobie tego, lepiej już, że zbędziesz przedmiot ten mnie niż komu innemu. Otrzymasz pani przynajmniej całą jego wartość.	Ależ oni będą szczęśliwi, gdy pomimo to zostaniesz!	Choćby cię królowa tu przysłała... to ci powiem jeszcze raz: idź do djabła!	Czasem może dlatego, żeby powiedzieć, że nie rozumie. Ale w tym wypadku, oczywiście, doskonale rozumiem, że mogła pani czuć do mnie niechęć, nawet nienawiść.	Czemu nie? ale biremy Cezara stoją na straży i nieraz sieci przetrzęśli czy nie przywożę gościa, lub nie zabieram człowieka.	Czy pan jeszcze co każe zapakować?	Cóż to znów za głupstwa gadasz, chłopcze?	Dałby Bóg... Jerzy chce wrócić do Warszawy, ale nie może być mowy o tym, by wracał sam. Musi mieć w drodze odpowiednią opiekę. Czy... czy pan pojechałby ze mną?	Dobrze to wszystko ale trzeba przecież, żebyś tu usiadł, bo kto się korzy, ten będzie wywyższon.	Głupiaś, stara, a gdzie to pojedzie, hę?..	Jakże, więc jaśnie pani musi iść do folwarku piechotą?	Nie ma go, zawołała, dałeś mu dobry przykład włóczenia się po nocach, próżniactwa i rozpusty, będziesz go miał, takim może jak ty opojem i wisielcem! Patrząc na ojca pójdzie pewnie w jego ślady. Nie dość ci było zgubić siebie, mnie, trzeba ci było zmarnować i to dziecko! Na sumieniu twojem ciężko, oj ciężko będzie w dniu sądu! poniesiesz na dno piekieł i swoją duszę i naszą! To mówiąc ryknęła płaczem. A porucznik popatrzywszy na nią jakby wytrzeźwiał, spokorniał, i zamilkł.	Nie, nie zapomniałam; ale tak naprawdę nie da się zapomnieć przede wszystkim o tym, że następnego dnia ocalił pan życie mojej ukochanej przyjaciółce, pani de Villefort.	Oj, prawda Ja i brat Jan nie możemy w żaden sposób przywyknąć do kumysu, bo to ćmi w oczach i dławi w gardle...	Oni najpierwsi zaczęli; jeno, jako to głupie chłopstwo, chcieli zaraz Kraków siekierkami odbierać, których jenerał DuglasDuglas doświadczenie. żadnej nie mają, ale co w góry za nimi kilka partii posłali, to z tych żaden człowiek nie wrócił. Teraz pan Wojniłłowicz oneone	Podoba mi się to	Prawda i to... in articuloin articulo (łac.)	Sza... sza... dzieci. Ja ci powiem Mela, on się nazywa Leopold Landau, on jest z Częstochowy, to jak chcesz, żeby się nazywał? W Sosnowicach mają fabrykę. Wolfisz et Landau, to solidna firma, samo nazwisko ma wagę!	Szaleję? To za mało: wściekam się!	Sądzę że w każdym razie po przybyciu na wyspę Tabor będziemy wiedzieli, czego się trzymać, jeśli bowiem Szkoci już tam byli, to niewątpliwie musieli zostawić ślady swojego pobytu.	Tak jest! Niechże mi pani życzy powodzenia, abym głowę Turka mógł jéj przywieźć.	To dobrze. Będę wstawał.	To jeno wiatr z deszczem tętni.	Waa! Jesteś wcale dzielne słonisko! Widzisz, staruchu! Chociaż rząd za grube pieniądze kupuje słonie, są one własnością nas, mahutów. Gdy będziesz już stary, Czarny Wężu, zjawi się tu jakiś wielki radża i, widząc jak jesteś wielki i roztropny, odkupi cię. Wtenczas przestaniesz pracować, a tylko ubrany w złote kolczyki, ze złocistym palankinem na grzbiecie i w szkarłatnym, tkanym złotem czapraku będziesz kroczył na czele orszaku królewskiego. Ja wówczas będę siedział na twym karku ze srebrnym ankusem w ręku, a laufrzy z błyszczącymi halabardami biec będą przed nami, wołając: Z drogi przed pierwszym słoniem Jego Królewskiej Mości! To będzie wielka przyjemność, Kala Nagu, ale zawsze nie to, co polowanie wśród dżungli... prawda?	Więc ile mu damy, wliczając naturalnie w to powyższą sumę? Agnieszko, duszko, pomożesz mi potem policzyć. Co? Pięćset. Prawda?	Zresztą mniejsza o to. Ty tego i tak nie zrozumiesz. Ostatecznie o tę maszynę dobijali się wszyscy. Mogłem ją był zanieść do Grabca i nawet miałem tę myśl początkowo.	Dalipan, on coś nie żartem niedomaga! Ba! a dlaczegóż by miał być wolny od tego? Alboż on także nie taki rycerz błędny, jak i drugi, ale mój osioł jaki mądry, uszedł caluteńki i ani jednej izerści nie straciwszy, kiedy my ani jednego żebra całego nie mamy.	Masz pan rację Niestety jednak mój sposób, znakomity dla kogoś, kto jak ja prowadzi życie wyjątkowe, byłby bardzo niebezpieczny dla wojska, gdyż w razie potrzeby mogło by się nie obudzić.	Mój Jurku, ja tu zaatakowałem karnet panny Stefanii i twoja pozycja w kotylionie bardzo mi się nie podoba. Nie chcę z tobą batalii, mając nadzieję, że sprawę załatwimy polubownie.	Nawet i wentylatory, i rurki od wody i gazu każ obstawić szyldwachami, mój książę; nie obawiam się żadnego zawodu i chętnie tu zostanę, czuwając nad twym dostojnym snem i jaśnie oświeconymi marzeniami waszej światłości.	Szczęść Boże w robocie!	A gdzież jest do czarta ta zupa? Czyś się uwziął drwić sobie dziś ze mnie bez przestanku?	A jak się tego używa?	A kij żeż ci w oko, jak moja noga stąd do Tokio i z powrotem!	A potém znowu:	A que c’est vrai!	Ależ pan wygląda nie wiedziałem, że pan lubi takie zabawki.	Ani drgnął. Pijany jak bela. Porwałem ręcznik i w nogi!	Będę zgubiony, zgubiony na zawsze.	Chciałbym się przekonać.	Chwała Bogu, daleko jeszcze do niego	Chyba nie wypada	Co mam kłamać? Jakbym nie chciał, i o kącie nic bym nie powiedział.	Co mi do jego dobroci! Nie cierpię jego rasy.	Dalej go! czerwony złoty na głowę...	Dobrze, dobrze	Dostojny Sargon i czcigodny Istubar udadzą się do Memfis ucałować nogi jego świątobliwości. Pierwej jednak wasza dostojność, jako namiestnik,  raczysz przyjąć łaskawie obu tych dygnitarzy tudzież ich  świtę.	Dziś o półdniu...	Ehe...	I długo będziemy jechali?	Ja tam byłem miesiąc temu	Jak się masz, stary? Jesteś chory Miałeś kiedyś początki gruźlicy. Hm, nie wiedziałem. (W swoim resorcie sam „władca” wydawał pozwolenia swoim urzędnikom). Jedź.	Karara... Karara nieopodal od morza, łomy marmuru, słynnego z białości...	Koki! Jaka ja jestem szczęśliwa!	Książka spytał Winicjusz.	Laudetur Jesus Christus!	Leciałem jak na skrzydłach z nimi.	Lecz póki Glaukus żyje, jakże mi jej szukać, gdy w każdej chwili mogę go napotkać, a gdy go napotkam, zginę i wraz ze mną przepadną moje poszukiwania.	Mówmy rozsądnie, panie gubernatorze przypuszczam, że wasza wysokość pośle mnie do więzienia; tam mogą mnie zamknąć, nogi i ręce okuć w kajdany, ale spać mnie nie zmuszą i mimo całej waszej władzy, mogę nie zmrużyć oka przez noc całą.	Nawet gdy Hindusi i Indianie usuną szyny zatrzymają pociągi, ograbią furgony, oskalpują podróżnych?	Nie mówię tego panu bynajmniej dla wywołania sprzeczki Dzięki Bogu, zabijaką nie jestem, i będąc tymczasowym tylko muszkieterem, biję się jedynie, skoro do tego jestem zmuszony, a zawsze z niemałą odrazą; tym razem jednak sprawa zbyt jest ważna, bo przez pana skompromitowaną została kobieta.	Nie wzywaj złych duchów, bo cię usłyszą!	Nie.	Niestety!... starałam się zrobić jak najlepiej... Jeden z klijentów naszych jest handlarzem koni; zadłużył się on bardzo w kancelarji męża i nie chciał w żaden sposób zapłacić. Wzięłam w długu konia i muła; przyrzekł mi niegodziwiec dostarczyć wierzchowców królewskich...	No, zaręczona, żeby potem wyjść za mąż.	Ot, ir lietuviška besiedabesieda atsiliepė Kurpiūnas besigerėdamas svečiais.	Pan jesteś w jakiejś rozpaczy.	Paulina Giry ma lat czterdzieści siedem	Poznałam ją u Ramszycowej i byłam w pracowni. Śliczny ma portret na sztalugach	Przysięgnij.	Tak	Tak, tak.	Tam, dokąd idę.	Tem swobodniej tam odetchnę aby potem do Krakowa powrócić odświeżony i wypoczęty. A Wasza Król. Mość co postanowiliście?	W całej wiosce grasowała szkarlatyna	W istocie i ja tak sądzę. Nie możecie być tą, któréj się domyślam, bo ta nie miałaby odwagi i przyjść tutaj, ani pozwolenia.	W języku malarskim kropnąć nazywa się zrobić szkic	W śnieżki grałem z Adasiem i Tomkiem	Wielka awantura!	Wszystko jedno	Wybacz, jasny panie nudziło mi się samemu w izbie i... prawie nieumyślnie...	Z dowodem czego? Chyba tego, że handluję materiałami wybuchowymi bez pozwolenia. Nie będą się kwapili mnie zaaresztować. Wątpię, aby któryś z nich zgłosił się po rozkaz aresztowania. Choćby i najdzielniejszy. Nikt się nie zgłosi.	Z przyjemnością przyświadczyć mogę, że są naszą pociechą i chlubą. Rosną w zdrowiu i cnotach.	Za mną, caballeros.	Zaprosimy księdza Bohomolca, żeby nam coś na polskie przekuł...	Żywi?
Tak, pani, po części i uczniami.	Co do mnie, panie Don Kichocie możesz być pewien i przysięgam ci na wszystkie świętości, że ani królowi, ani żywej duszy, ani diabłu nawet, choćby się skręcił i pół słówka nie pisnę; przysięgam ci tak, bo się tej przysięgi nauczyłem z romansu o plebanie przedstawiającym królowi złodzieja, co mu ukradł sto dublonów i wygodnego muła człapaka.	Czy ta panna, co siedzi przy panu Borowieckim, to jego siostra? bo tak są bardzo podobni do siebie.	Tak ci się tylko wydaje, nikt nie miał zamiaru cię mordować, hrabio. Chcieliśmy cię tylko rozbroić i uwięzić na kilka dni, nic ponad to.	Tak jest, mniej więcej. Na jedną stopę wysokości góry lodowej ponad powierzchnią morza, trzy stopy znajdują się pod powierzchnią; a ponieważ te góry nie są wyższe ponad sto metrów, przeto nie zagłębiają się ponad trzysta. A cóż to jest dla „Nautilusa” zanurzyć się na trzysta metrów?	Czasami Pani Przełęska, zdaje się, nie cierpi pana Kunickiego, lecz panią lubi.	Francuzi powiadają że kuzyni są kochankami danymi przez naturę.	I mnie się tak zdaje	Nie zimno ci, może cię przykryć?	Niestety tak. W niewytłumaczony sposób przeczuł, że ja właśnie będę sprawcą jego śmierci. Gdybym nie był powołał Jastronia do życia, tamten nie byłby zginął.	Och, dobrodziejstwo tak wielkie, tak piękne! Na moje prośby ułaskawił biednego żołnierza skazanego na śmierć za niesubordynację. Na pamiątkę tego dobrodziejstwa odprawiam co rok mszę świętą za spokój duszy eks-marszałka Bazaine.	Oczywiście, pan musi tak mówić	Piękna ta gwiazda jest piekłem lodu i ognia. Wiem o tym od samego Kamila Flammariona, który co miesiąc we wspaniałych artykułach poucza mnie o wszystkich nowościach na niebie. Wenus ciągle zwraca ku słońcu tę samą stronę swej tarczy, podobnie jak Księżyc ku ziemi. Tak zapewnia astronom z góry Hamiltona. Jeśli mu wierzyć, jedna z półkul Wenus jest rozpaloną pustynią, druga pustkowiem lodów i ciemności. I piękna ta pochodnia naszych ranków i wieczorów jest pełna ciszy i martwoty.	Potem ponieważ damy nie mogły doczekać się śpiewaka, a znaleziono go na ulicy Payenne, przebitego na wylot, domyślono się, że to ja go tak urządziłem i wynikł z tego skandal. Byłem zmuszony zrzec się sutanny na pewien czas. Athos, którego poznałem w tej epoce, i Porthos, który poza lekcjami fechtunku nauczył mnie kilku pchnięć znakomitych, skłonili mnie do postarania się o kaftan muszkieterski. Król bardzo kochał mojego ojca, zabitego podczas oblężenia Arras, udzielono mi więc łaski. Otóż pojmujesz, że teraz przyszła chwila powrotu mojego na łono Kościoła.	Przecież trzy miesiące temu, przed wyjazdem, zostawiłem ci 200 franków	Tak. Przed dwudziestu laty opuściłem Europę, na Cejlon się udając.	Teraz wiemy już dlaczego Comstock Bell ożenił się Tajemnica obandażowanej ręki również nie jest więcej tajemnicą. Comstock Bell nagle przestał pisać listy i zabrał się do maszyny do pisania, tak że w czasie jego nieobecności mógł się posługiwać agentem, który prowadził nadal korespondencję za niego. Musiał znaleźć agenta, któremu mógłby bezwzględnie zaufać. Ożenił się z Verity Maple, która też do dziś dnia pisuje mu listy z różnych stron Europy, przelotnie podróżując tu i tam, być może, że nie siedząc w hotelu dłużej aniżeli parę godzin przy śniadaniu, natomiast korzystając ze sposobności, aby zabrać ze sobą parę arkuszy papieru listowego z nagłówkiem hotelu.	To ci właśnie między obcymi będzie najgorzej.	Więc to pani jest miss Minchin?	A dlaczego mielibyśmy to wtedy zrobić? Przecież nie znaliśmy jeszcze wówczas historii Ayrtona, nie wiedzieliśmy o tym, że kiedyś po niego przypłyną. Gdy się o tym dowiedzieliśmy, pora roku była już zbyt późna, żebyśmy mogli powtórnie popłynąć na wyspę Tabor.	A ja niby nie?	A ja, skoro pierwszy raz w życiu podjęłam się roli swatki chcę także, żeby się to na coś zdało. Trzeba tylko pomyśleć, co teraz wypada zrobić.	A no! Gdzież on teraz siedzi, ten mizantrop?	A to osobliwaosobliwa (daw.) dziś: znalazł. kto taki.	A to pan, czym mogę służyć?	A! mój starosto mój los dla wszystkich ostatnią będzie rzeczą, o której pomyślą. Jam na sieroctwo bez opieki skazana.	A, dobry wieczór panu cóż za miła niespodzianka. Czemu mam zawdzięczać pański telefon?	Ale ja za nią szaleję!	Ale, tam! Przecież czerpiesz z worków, które nie mają dna.	Ależ mówcie.	Biedny chłopiec! Kto kocha, robi się bardzo niemądry	Bo ona jedynie pomaga, bo zasada homeopatii: similia similibus curantur, jest zasadą, naturze ludzkiej najbardziej odpowiednią, jest jedynie prawdziwa. Pan prezes stwierdza ją na sobie najlepiej.	Bo pragnąłem jak najprędzej cię zobaczyć, ojcze Do ciebie się spieszyłem.	Być może, iż w tej chwili jeden jest tylko, lecz wieczorem będzie ich cztery	Byłem.	Całoś wyszedł?	Chwilę Zemdloną.	Co to za łuna na prawo?	Co w. miłości szkodzi, że się głupi człek durzy? Byle przyjęła, byle się nim opasała, ja więcej nie chcę nic...	Czy będzie można poczekać na panią?	Czy jej głowa nie była uwieńczona ośmiu mackami wijącymi się w wodzie jak gniazdo wężów?	Czy mam rozumieć, señor że Sotillo sądzi, iż skarb został w jakiś sposób ocalony?	Czy pan tu mieszka na stałe?	Do soboty Przyrzekasz mi Popinota.	E! gwałtem najgorzej. Jak się ptak z klatki wyrwie, to już go nie złapiecie, a może jeszcze i zabić.	Gdyby ten podły kutwa chciał ochronić swoje rzeczy od zmarnowania po jego śmierci mógł uczynić to bardzo łatwo, postępując jak wszyscy uczciwi ludzie. Dlaczegóż nie postarał się, żeby w chwili śmierci mieć przy sobie jakąś dobrą duszę, która by się nimi zaopiekowała? Nie chciał tego, nie postarał się o to, więc też zginął marnie w kącie, gorzej psagorzej psa	Ja wasz, tylko nie wolno takiej napaści robić po nocy na porządny zakład. Jak Boga kocham, będę się skarżył przed samym centralnym komitetem łódzkim...	Jak nas tu żywych widzisz.	Jak?	Jeszcze tego nie trzeba Mam też nadzieję, iż jeśli wszystko utracę, to Rzeczpospolita chociaż o dzieciach moich będzie pamiętała.	Komu meldowaliście?	Kto to taki?	Kucharka albo śpi, albo udaje, że śpi. Ona strasznie boi się pijaków.	Mam zamiar zwrócić, co będzie trzeba, właścicielowi konia, aby go odszkodować za ogłoszenia etc., za pomocą których odzyska z powrotem konia od chłopa, który go znalazł; będę czytywał uważnie mediolański dziennik, aby znaleźć ogłoszenie zgubionego konia; znam dobrze jego rysopis.	Może ojciec myśli, że w kościele będzie wiele osób. Nikt, tylko my dwoje, hrabia i jeszcze świadek jeden. A potem zaraz wyjedziemy. Dlaczego ojciec ma tu żyć w wilgoci i brudzie, kiedy może...	Musi dużo sztuk umieć.	Mówiłem o tym... Świątynie nic nam nie dadzą.	Nie mogę nawet pomyśleć, że tu bywa człowiek. Ta myśl mię boli strasznie. Tu, w mózgu, mię ta myśl boli. Robi się od niej w mózgu długa, głęboka skaza...	Nie może inaczej być, tylko jeszcze cię coś innego ciągnie w pole!	Nie! Jeszcze, jeszcze!	Nie, nie Może to coś zaraźliwego...	Niech więc czeka, a skoro zbadamy naszą stację pomiarową, postaramy się wyprosić stąd niewygodnego sąsiada.	No i cóż kupujesz łąkę bez poradzenia się żony?	No, pomyślmy jak dam te sto tysięcy, będziemy kwita i najem się do woli?	O której cuda opowiadają w Łodzi.	O! o! o!	O! tej nigdy nie daruję! dokończyła porywczo Laura.	O, mistrz! O, mistrz!	O, to grzeczny kawaler! Widzisz, Basiu!	Oho-ho!...	Patrzcie, jak się o niego boi. Narzeczona!	Pijackiej?	Pięknie zachodzi dziś księżyc za pagórkami, Marylo, a jak mi żaby śpiewały po drodze z Carmody! Lubię muzykę żab. Wiąże się ona z mymi najszczęśliwszymi wspomnieniami wieczorów wiosennych. I przypomina mi zawsze ów pierwszy wieczór, kiedy tutaj przybyłam. Czy pamiętasz jeszcze, Marylo?	Piękny i... był w kryminale... Ładnie bym jutro wyglądała!... Przecież taki człowiek musi być zdeterminowany na wszystko.	Pocóżeśmy tedy przyszli tutaj?	Pojedziemy w oddzielnych przedziałach, nawet wagonach, jeśli o to chodzi. Dadzą wam pokój do spania i także będziecie mogli wcale mię nie widywać.	Posłuchajże, przyjacielu proszę o szklankę wina, odmówiłby mi pan tego?	Prawda	Prawdziwie, wielce mnie pan zaciekawiasz Czy nie ma tam jakiej małej luki, przez którą możnaby się przypatrzeć wszystkiemu, a nie być samej widzianą?	Płoche z ciebie stworzenie	Pływam po nim od dzieciństwa.	Rejent odmówił jakichkolwiek informacji, ale ze sposobu, w jaki z nim rozmawiał, łatwo było można wywnioskować, że rzeczywiście ten stary szaleniec stracił wszystko.	Stasiek, bo jak wstanę... mówi matka, siadając na łóżku.	Szalona! Dowrusa, szalona!	Szwejk. I co jeszcze?	Słyszałeś o tym w domu?	Teraz żałuję, że o tym nie pomyślałem Ale za to śniłaś mi się, ciociu. To też jest coś.	To Hamer	To część zaledwie i nie najważniejsza. Od księcia Bogusława pojedziesz z moimi listami do samego Karolusa GustawaKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660)	To szczęście dla ludzi, rzekł hrabia, iż oboje państwo unikacie ich, bobyście im głowy pozawracali.	W imię Ojca i Syna!...	W takim razie...	We środę... może w czwartek...	Winien jestem panu jeszcze czterdzieści tysięcy franków	Zapewniam, że niewiele.	Zaraz podają.	Zatem według pańskiego przekonania, jakaś siła nieczysta grozi w tych stronach Baskerville’om. Wszak pan w to wierzy święcie?	Ślicznie! Nie spodziewałam się od pana takiej odpowiedzi... Powiem to babci i poproszę, ażeby żadnemu z panów nie pozwoliła jeść rydzów, a przynajmniej nie te, które ja zbieram.	Śmierć! Pod ściankę!	Żeby nie! I na ręce wzięłam... taki leciusieńki, jak to piórko...
Wiem, że pan rozumie i dziękuję panu. Pan Davy pamięta, jaką była ona, a pan sam dziś widzi, jaka jest teraz. Ale żaden z was ani się domyśla, czym była i jest dla mego serca. Twardy jestem, panie, szorstki, jak nie przymierzając morski jeż, ale nikt, oprócz może tej tam kobiety, nie wie, czym jest dla mnie to dziecko. A między nami mówiąc i pani Gummidge, choć zalet pełna, domyślić się nie może.	Szwarc, nie krzywdź mnie! Ja biedny człowiek słów nie marnuję; ale Potkański już w szpitalu, przed sama śmiercią oprzytomniał trochę i powiada: „Gustawie, zostawiam ci żonę, przyjmij ją.” Powiadam: „Biorę ją w opiekę.” On pyta: „Nie dasz jej głodu mrzeć?” Mówię: „Tak!” On znowu: „Nie daj, pomścij, jakby ją kto chciał krzywdzić”. Ja na to: „Jak mi Bóg i życie miłe, pomszczę!” Potem zgasł jak gromnica	Ciężko mi się to z gardła dobędzie ale kiedy trzeba, to mus. Wiemy to, Miłościwy Panie, że Was arcypasterz nasz do korony i królestwa prowadzi i że Wy jej godni jesteście, ale ludziom serca drżą obawą. Korona Wam da wielkość, a ona nieprzyjaciół i zazdrosnych ściągnie. Panuj Ty nam, jakoś jest, możnym księciem, my Cię i tak za króla sobie mamy, a nie wyzywaj złych i zawistnych.	Jest pani zgubiona Wrócisz do świata i będziesz oszukiwać świat; będziesz w nim szukała i znajdziesz w nim to, co uważasz za odpłatę swych cierpień; później, kiedyś, gorzko odpokutujesz swoje rozkosze...	Ale pani się nie wygrzebiesz...	Ach, ty małpo jedna, czy myślisz, że będę się z tobą bawił? Więc przyjmujesz telefonogram czy nie? Masz ołówek i papier? Co? Jeszcze mam czekać, aż sobie poszukasz? I to się nazywa żołnierz. Więc słuchasz wreszcie czy nie słuchasz? Że już się przygotowujesz? No to i tak jeszcze dobrze. Tylko nie wdziewaj paradnego munduru. A teraz słuchaj uchem, a nie brzuchem. 11 kompania marszowa. Powtórz.	Kochany wicehrabio W swoim czasie dałem panu dowody na to, że w razie potrzeby jestem zawsze do twojej dyspozycji; jednak przysługa, o którą teraz mnie pan prosi, nie wchodzi w zakres tych, jakie mogę panu wyświadczyć.	Nie myl się pan, są w Snogrodzie granice dobrze strzeżone, tak jak i są Żydzi ciągle tylko o kontrabandzie myślący.	Sława ma swoje uroki, do których wolno się przyznać Są kobiety, które pociąga wielkość, tak jak inne małość	No, taki to dobra wróżba dla litewskiego knezia, ba i dla całego ludu, w chwili wieści o lackich posłach, zwierz, co nam chciał zajść drogę, ubity. Tak my i Krzyżaków zachodzących w nasze ziemie ubijem.	Nabywam, pani dobrodziejko, nabywam...	A do tamtéj, do tamtéj, to ci się nie tęskniło??	Oho, pani do kawalera niepodobna, prędzej panna Rita, tylko bez tej kokardy na głowie i jak jest w amazonceamazonka	Cóż może być bezpośrednim następstwem takich twierdzeń? Wywrócenie zupełne porządku społecznego: koniec świata po prostu. Ten Bergerac to nie człowiek; to Antychryst.	Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa, dzieuchy piesneczek uczy, głupawy jest pono.	Możliwe, panie Spilett ale tak go sobie wyobrażam.	Nie. To zamożna osoba.	A! na wieki! cóż jest wiecznego na ziemi. Ona jeszcze tak mi się wydaje i jest młodą!!	Rzeczywiście, ten autor podoba mi się bardzo, ale skąd pani domyśliła się tego?	Wydaje mi się, że tamten statek ma wyższe burty Mam nadzieję, że nie jest to okręt wojenny płynący do portu, by przyłączyć się do floty admirała Toledo.	I ja cię już nie kocham! Musisz, jak inni, pogodzić się z tym, że serce twe zostanie zdeptane.	Wybaczcie, mistrzu; duch ochoczy, ciało mdłeduch ochoczy, ciało mdłe dziś popr. forma Ms. lm: w latach. opornie praca idzie. Zawziąłem się sam na siebie, że nie pomyślę o czym innym, póki tego zadania, któremu część żywota poświęciłem, nie dokonam. Od dwóch dni jestem wolny, dziś do was przychodzę.	Być może; ale zapewniam pana, panie Fix, że nic o tym nie wiem. Zresztą, nie dałbym nawet pół koronykorona	O! Nie żartuj Nie żartuj! Niczym nie zdołasz zachwiać mego zaufania i zawsze w każdej trudności życia, jeśli tylko pozwolisz mi, będę uciekał się do ciebie, po pociechę lub radę, w każdej, gdybym się nawet zakochał...	...nie powinienem był zaraz na początku odpłacać się swym wybawcom obelgami.	A ino jensze, takie do uczenia, co się to Jędruś w klasach uczył...	Ani mojemu pokłonowi Gdym się nowemu królowi chciał do kolan zniżyć, odwrócił oczy, dobrze, że nie kopnął nogą.	Jesteś dla mnie zanadto tkliwy.	Nie dla ciebie	To jest dość rzadkie wśród pań.	To, ja! Jaśniach...	U ciotki Agaty. Zaprosiłem się do niej z panem Grayem. To jej ostatni protegowany.	Jest chrześcijaninem, panie gdyż u Demasa pracują po większej części chrześcijanie. Są tam robotnicy nocni i dzienni, ów zaś należy do nocnych. Gdybyśmy teraz poszli, trafilibyśmy na ich wieczerzę i mógłbyś się z nim swobodnie rozmówić. Demas mieszka koło Emporium.	Masz pan prawo rozkazywać Ale chciałbym się pana o jedną rzecz zapytać.	Mrs Lyons, trudno mi w to uwierzyć.	Nie wypada córkom dygnitarzy podróżować w ten sposób w karecie, w lektyce i z przyzwoitym orszakiem możecie odwiedzić swojego ojca.	Nie, jeszcze portretów nie mam	Nie, pierwej musisz być grzeczna.	O mój Eugeniuszu, jakże to piękne, coś ty teraz powiedział	Och, obrzydliwie, naprali mnie	Sądzę, że dzieci Fatmy nie wytrzymałyby takiej podróży.	To zasługa sukni, moja droga, piękne piórka.	Ustępujmy, na Boga, ustępujmy! Gdybym wiedział, że nie mają pieniędzy, wolałbym im ze swoich pożyczyć, byle chociaż z pozorem honoru pozwolili nam odejść.	W czymże to my przypominamy podłoże	Weźcie mnie ze sobą!	Więc gdzież ostatecznie? Bo Nadarzyn to mieścina, a las to las.	Łacno to powiedzieć.	Jestem Mary Lennox. Pan Craven jest moim wujem.	Czy smuciłabyś się, mamo, gdyby ojciec zmarł?	Dziękuję bardzo!	Prawda, że fałszerz, ale mi żal było tego Gilberta. Bądź co bądź, był on na swój sposób odważny	A po cóż mu były konie?	Ale dlaczego?	Ale po kongresie i po zabezpieczeniu Orgazowej doli.	Cieszysz się?	Co się stało, Femciu?...	Czym jestem? Muzułmaninem, Hindusem jainemjain	Cóż po ziemiach, kędyście jechali, słychać?	Gusta są różne	Moja tajemnica będzie zawsze tajemnicą, nawet wówczas kiedy ją panu zwierzę.	Na początek już są wielkie szwindle i wielka tandeta.	Najważniejsze jest w życiu zamiłowanie. Lubisz malować, zostań malarzem. Lubisz śpiewać, zostań śpiewakiem. W służbie wojskowej najważniejsza jest karność, posłuszeństwo.	Pan wyszedł spacerować po mieście?	Po dwie garści drogich kamieni... diamentów iskrzących, szmaragdów zielonych jak trawa, szafirów jak niebo w nocy, rubinów czerwonych jak krew.	Rozumiem.	„Pytanie: Dlaczego jazda wołoskajazda wołoska państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. zowie się lekką? Odpowiedź: Bo lekko ucieka. Amen.”	A ty skąd wiesz?	Abyście mi waszmość panowie iść ze sobą dozwolili.	Becky?	Butrym przystanął, zdziwiony niespodziewanym pytaniem.	Chciałam z tobą porozmawiać poważnie!	Co waść gadasz! Niemcy dobrzy żołnierze.	Crandall starszy zapylał Perowne.	Cud Clerice, poświeć tutaj i zanotuj te piękne historie.	Cześnik zawsze żartuje.	Dość smaczny do jedzenia	Dziś o piątej rano, na prymaryiprymaryja a. prymaria	Frazesy	Hę?...	I co, załatwione?	I pewno! Jaka różnica?	Lubisz go?	Mamy, owszem. Tylko w domu.	Możemy zaraz siadać.	Nais poczyna sobie z nami dość szczególnie Co ona robi?	Niech Bóg błogosławi!	Niegodziwa jesteś! Naprzod koń go doprawdy unosił; powtóre znamy wszystkich naszych sąsiadów.	Od pana Beauchamp	Odpoczynek, mam wrażenie, gorzej wpłynął na ciebie niż praca?	Pójdziemy razem.	Różnie. Po stajniach, a teraz w szopie przy składzie desek.	Tadziu!	Te należą do proroka, do „szlachetnych”szlachetni	U nas ziemniaki marnieją niewykopane a zasiewy niesporoniesporo	Wielki Boże!	Wielki szpitalnikwielki szpitalnik	Więc czemu opuściłeś moje nazwisko, pisząc do tego męża świętego?	Zakatrupię ścierwę, cygana pieskiego!	Zniszczyć wszystko... narodowości, rządy, własność, Boga, religię!	Żałuję, że instrument zostawiłem w Warszawie. Zagrałbym ci też jeden kawałek.
O nie, kochana Bilusiu, pobiegnę zaraz. Niech mi pani da swoje klucze do mieszkania. Żadnej szkody nie zrobię.	Też mi pytanie.	Być może, ale to i tak nie ma żadnego znaczenia dla sprawy. Co zaś do twego spostrzeżenia, że nie zależy jej na pieniądzach, wydaje mi się ono zupełnie słuszne, gdyż ta kobieta jest na pewno bogata. Ma wspaniałą biżuterię, wartości kilkuset tysięcy, bardzo drogie futra i najlepsze toalety. Znam się na tym trochę. Musi rozporządzać dużym majątkiem. Poza tym jest najnormalniejsza w świecie. Ma żywą wyobraźnię, wszechstronne zainteresowania, zna się na muzyce, na malarstwie, na architekturze, na urbanistyce. Lubi poznawać nowych ludzi.	Mylisz się, droga Elu. Wyraźne powiedziałaś mi wówczas, że trzeba przed Leszkiem zamilczeć fakt wyzdrowienia Marysi.	Czy nie przychodzi ci na myśl, drogi d‘Artagnanie, że to królowa sama oznaczyła klasztor na miejsce schronienia dla pani Bonacieux?	Jaśnie pani kazała panu powiedzieć, że wybiła godzina jedenasta, a posiedzenie ma się rozpocząć o dwunastej.	To znajoma moja, pani Warska z Jodłowéj	Zdaje się, że pochodził z Prowansji. Pan de Villefort słyszał o nim, gdy był jeszcze w Marsylii, a i pan Danglars przypomina sobie, że skądś go zna. Toteż prokurator bardzo wziął sobie całą sprawę do serca. Zainteresowała też mocno prefekta policji. I w konsekwencji tego ogólnego zainteresowania, za które jestem niezmiernie wdzięczny, przysyłają mi tu od dwóch tygodni najrozmaitszych bandytów z Paryża i okolic, pod pretekstem, że jest wśród nich zabójca Caderousse’a. Jeśli tak dalej pójdzie, to już za trzy miesiące w całym pięknym królestwie francuskim nie będzie ani jednego złodzieja czy bandyty, który nie miałby w małym palcu rozkładu mojego domu. I dlatego zamierzam zostawić im mój dom i czmychnąć, gdzie mnie oczy poniosą. Niech pan jedzie ze mną, Albercie, nie pożałuje pan.	Bardzo ciekawa pewność, z jaką pan mówi, że nic się panu nie stanie. Gdybym była panem Andrzejem, wystawiłabym ją na próbę	Chciałem pierwszy przynieść waszej królewskiej mości dzisiejszą gazetę. Myślę, że wasza królewska mość będzie zadowolony.	Kochany panie Nikodemie! Ależ to genialna myśl! Genialna! Obowiązkiem rządu jest ratowanie rolnictwa, przecie, na miły Bóg, cały dobrobyt kraju opiera się na rolnictwie. Do diabła, u nas jest po prostu jakaś mania przerabiania struktury gospodarczej kraju! Przecie Polska liczy siedemdziesiąt procent rolników! Siedemdziesiąt procent! Nie przemysł, nie kopalnie, nie handel, lecz właśnie rolnictwo, produkty rolne, zwierzęce i drzewne i fabrykanta, i kupca, i robotnika! Panie Dyzma, powinien pan, to pański święty obowiązek wobec ojczyzny, wyzyskać wszystkie swoje wpływy w rządzie, żeby przeforsować ten genialny projekt! Żeby rząd skupił całą nadwyżkę! Boże! Samo Koborowo z folwarkami...	To moja wina, moja wina Żebyś wiedział, że to wszystko moja wina. Gdybym wtedy nie wpuścił tego kapitana do pana Bondego, nie byłoby tego wszystkiego...	A ja jestem taki pan, który woli dziewczynę.	A, ma się rozumieć! Dawniejsi uczeni, czyli, jak ich wówczas nazywano, czarnoksiężnicy, czarodzieje, dla utrzymania sekretu pletli tłumom niestworzone bajki, tłumaczyli, że zwierciadło powinno mieć takie a takie kształty, przejść przez różne zaklęcia, ale między sobą śmieli się z tych fałszowanych recept i wiedzieli doskonale, że magia leży nie w zwierciedle, ale w mechanicznym przyrządzie, który na nie działa.	Ale stary Rutton Singh już dobywał szabli i przysięgał, że spali każdego ubitego Khye-Kheena i Malota. To znów do wściekłości doprowadziło dżemadara, bo chociaż nie robił sobie nic z tego, że walczy z ludźmi tej samej wiary co on, nie chciał jednakże współwyznawców-mahometan pozbawiać możliwości dostania się do raju. Wtedy Stalky zaczął im prawić kazanie na przemian w pusztu i w pendżabi. Gdzie on się nauczył pusztu, Beetle?	Ależ ja nie mam głosu	Ależ mężu, Eugenia jest naszym jedynym dzieckiem i choćby je nawet rzuciła do wody...	Cicho! na palcach! zamiast przywitania szepnęła Julja siadaj pan. I wskazała mu krzesło obok siebie.	Doskonale i możecie być pewni, że jesteście dla mnie nieznajomym, którego widzę raz pierwszy, ale to nie przeszkadza dwóm Włochom, spotykającym się w kraju obcym, mówić z sobą.	Ja!... Ja zabiłam moje dziecko za to, że zrobiliście je Żydem...	Jestem rodem z Madery... nie z Porto Pico. Mamże więc być baptystą? Co-o? Ile razy przyjadę do Gloucester, zawsze daję dwie lub trzy świece. Łaskawa Panienka nigdy nie zapomina o mnie, Manuelu.	Jeśli sądzisz, że drwiny powstrzymają mnie od zabrania tego, bez czego obyć bym się nie mogła, to się mylisz.	Ot, i rozumna baba, a jeszcze pyta się: czemu? A toż modlitwa święta, a toż napominanie, robota! Żebyś już i modlitwa święta, i napominanie, i robota złego nie przemogły, chybaby koniec świata nastąpił. Przemogą, jak Pan Bóg wszechmogący na niebie jest, tak przemogą. Może i nie zaraz, może i czasu troszkę na to trzeba, ale przemogą.	Pan Zagłoba!	Posłuchaj mnie a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je mógłby uczeń szkoły elementarnej.	Słyszeli panowie Myślę jednak że przede wszystkim biedne to dziecko musi się uspokoić.	Wasza książęca mość mówiłeś tylko o Mirskim i Stankiewiczu, a nie wspomniałeś o Wołodyjowskim i Oskierce.	Właśnie: to znaczy, że ich za łeb trzymasz. Teraz wszystko od ciebie zależy. Młody król jest jedynym twoim wrogiem, ale jego nie lubią. Zresztą mógł się młody król stawiać, kiedy nas było trzech; ale teraz wiedz o tym	Z całą pewnością, moja droga. Nie zraniła się i pewnie się nawet nie zaziębi, boście ją troskliwie okryli i prędko przynieśli do domu!	A cóż pocznie?	A kto winien?	A widzisz więc masz obowiązek działać z nami, nie z Ramzesem.	A więc tak. A poza tym, co u ciebie słychać?	A! Będę wiózł pana hrabiego de Sérisy	A-be.	Ano, to szczęśliwej drogi! Niech ci Bóg da to, czego pragniesz!	Baron de Mangro Rabsztyński, który przyjechał z Astralii... Wszystkie ma kopalnie, zakupuje Tatry.	Bo ja wiem... Ja jestem sam na całym świecie.	Bo nigdy nie chodzę na szopki teatralne, przecież o tym wiesz, to dobre dla was!	Co mam zrobić, jeźliby gwałtownie się naprzykrzali?	Co panu jest?	Coś z nim mówił?	Czy ty nie zapomniałaś jeszcze tego, co ja tobie opowiadałem o Michale Seniorze?	Czy w San Marino za usługę nie płacą?	Człowiek w morzu!	Cóż było mój Ojcze? Król...	Cóż mu damy?	Cóż to się stało? jaki powód? zapytał podczaszyc, trochę zdziwiony tym pospiechem.	Dobrze, wiedź nas waszmość dalej, a kiedy sprawisz się wiernie i dobrze, na naszej łasce polegaj.	Dobrze. Ale milicja ani chybi cię zamknie.	Dobrze. Mniejsza z tem... Byłeś?	Dom dodałem	Gdzie? O ślubie?	Ho! ho! wysoko patrzy bosonogi!	I nama też może niezadługo przyjdzie za nim iść.	Jaguś! podniosła. głos Dominikowa	Jak sądzisz?	Jakto, nic? nie możesz mnie zbyć taką odpowiedzią, na twarzy twojej napisane jakieś nieszczęście. Co cię spotkało? mów? kto cię zdradził? kobieta?	Juści, bo Wojtkowi jeno gorzałkagorzałka	Juści, cojuści, co (gw.) przecież. o pomoc prosił nie będę.	Juści, któren głuchy jest na przykazania, ten ochotniej słucha piekielnej muzyki!	Już wjeżdżamy	Konia odwiąż od płota! Zaprowadź go do stajni! Owsa mu daj pełny żłób! Słyszałeś?	Mają oczy a nie będą widzieli; mają uszy, a nie będą słyszeli!	Mnie przejmuje ono zimnym przerażeniem	Musi być twardy! Trudna to rzecz oszczędzać. Trzeba znosić nienawiść, pogardę, marznąć, głodować i pilnować swego serca. Z czasem człowiek taki zapomina, po co zaczął zbierać majątek.	Na razie nic.	Nas samych, wierzę temu; zresztą wszakżeśmy mężczyźni, nasza to rola narażać życie, lecz ona!...	Nie czuję się tak dobrze na świecie jak ty.	Nie powiadajpowiadać (daw.)	Niedaleko zajedziecie na kradzionej broni.	Niezmordowany!...	No i co, oddał?	No, ale w końcu sobie jakoś radziły	Och! No... no jednego ogrodu, który twoja matka lubiła Czy zawsze tu byłeś?	Och! Więc nie mówię wprost, co myślę gdy pytam i proszę o wyjaśnienie tego, czego nie rozumiem? Nikt z nas widać nie zna sam siebie.	Och, wiem!	Ojcze, jeżeli twój nóż naruszy bodaj cząsteczkę tego złota, ja się przebiję tym oto nożem. Już doprowadziłeś matkę do śmiertelnej choroby, zabijesz i córkę. Więc dobrze, rana za ranę, rób swoje.	On chodzi do chorych, aby ich spowiadać i namaszczać, a ja się tu za nich modlę. Jednych moimi modlitwami uzdrawiam, a drugich zabijam.	Owszem	Panie profesorze czy nie zechcesz pójść ze mną do klatki sternika?	Pewnie nie wierzysz, ale czuję się już zmęczony tą nienawiścią. Chciałbym to raz na zawsze zakończyć.	Pieniądze jest?	Puszcza się! O tym nie słyszałem!	Rozumiem i dziękuję panu!	Rzut błękitny na białym fond! Dla osób młodych!	Słucham, dziadku.	Tak	Tak, szczęśliwi...	Także nie mniejsza warjatka, niźli jej brat.	To nic	To przyjdź do mnie. Mam cały worek.	To są komplementy, szanowny kolego, komplementy!	Ty? W imie Oyca i Syna człowiecze	Ukradłeś pieniądze. Wynoś się.	Uważaj, by beczka nie wybuchła, dopóki nie opuścimy domu.	Właściwie mam wyrazić panu mój zamiar, który powziąłem od pewnego czasu	Zabić psa!	Zawsze służę mecenasowi.	Zwykle zostaje się drugim, potem pierwszym podprokuratorem. Ja chciałabym pana widzieć od razu pierwszym... Aby się zająć panem i uzyskać dla pana tę łaskę, chciałabym mieć pewność pańskiego oddania tronowi, religii, a zwłaszcza panu de VillèleVillèle, Jean-Baptiste de (1773–1854)
Od kogóż mam brać? Jedni Fenicjanie naprawdę czczą Seta i boją się, aby nie zatapiał im okrętów. U nas zaś szanują go tylko biedacy. Gdybym poprzestawał na ich ofiarach, umarłbym z głodu	Kiedy odeszli, silne wiatry i długotrwałe deszcze wzięły się do roboty. Pracowały pilnie, bez wytchnienia, rok po roku. Być może i my, borsuki, dopomogliśmy im trochę we własnym skromnym zakresie, któż to może wiedzieć? Wszystko rozpadało się, rozpadało coraz bardziej, aż stopniowo miasto zamieniło się w ruinę, zostało zrównane z ziemią i wreszcie znikło zupełnie. A potem na tym miejscu wszystko zaczęło rosnąć. Rosło coraz wyżej, nasiona stały się sadzonkami, a sadzonki drzewami w lesie, paproć i ciernie pośpieszyły z pomocą, nagromadziły się warstwy przegniłych liści; wezbrane zimą strumyki przynosiły ziemię i piasek, które pokrywały wszystko i równały. Z czasem nasze mieszkania były znów gotowe, więc się wprowadziliśmy. Tam, w górze nad nami, działo się to samo: przyszły zwierzęta, miejsce im się spodobało, więc się wprowadziły, zakwaterowały, rozmnożyły i dobrze im się dzieje. O przeszłość się nie troszczą, przeszłość nigdy zwierząt nie obchodzi, nie mają czasu nią się zajmować. Było tu oczywiście sporo pagórków i nierówności, ale to właśnie było dla nas korzystne. Zwierzęta nie kłopoczą się także i przyszłością, przyszłością, w której ludzie może się znowu wprowadzą na pewien czas, nie ma w tym nic niemożliwego. Obecnie Puszcza jest dość gęsto zamieszkana przez istoty złe, dobre i obojętne, ot, zwykłe zbiorowisko, nie chcę nikogo wyszczególniać. Na świat składają się różne elementy. Coś mi się zdaje, że i ty się o tym osobiście przekonałeś.	Nie, nie, nie pieniędzy! Pójdę po nie do miasta! Po­siedź pani tymczasem przy moim chorym dziecku!	Oszaleć, ale z zachwytu. Artysta, DomBo te domy komponują artyści. Wielcy artyści. Dzisiaj są ich tam już setki. I powiem ci, nie są to nudziarze, snoby, żebraki, produkujące bzdury i głupstwa, śmieszne cudactwa i małpiarstwa dla znudzonych sobą i nimi bogaczówbogaczów dla pracowników, braci swych, dla ludu. Domy są kolorowe, zależnie od natury okolicy, od natchnienia artysty, ale i od upodobania mieszkańców. Są na tle okolic leśnych domy śnieżnie białe, w równinach jasnozielone, z odcieniem fioletu, albo koloru nasturcji. Domy te są najwymyślniej, najfantastyczniej, najbogaciej zdobione, według wskazań artystów i upodobań nabywców, bo belkę ściany i taflę dachu można w stanie jej płynnym zabarwić, jak się żywnie podoba. Co tylko bezgraniczna fantazja kolorysty może począć i ujrzeć w boskiej tajemnicy organu oka, w darze niebios, we wzroku futuryzm: awangardowy kierunek artystyczny; zrywając gwałtownie z tradycją dążył do odtworzenia w sztuce dynamizmu życia nowoczesnego. Twórczość futurystów cechował m.in. kult nowoczesnej techniki i zainteresowanie jej perspektywami rozwojowymi. (Do tego rysu nawiązuje określenie Żeromskiego). ucieleśnione w podatnym i posłusznym szklanym materiale.	Rocheforcie, powiedz mu tylko to: w oberży pod „Czerwonym gołębnikiem” ci czterej rozmowę naszą wysłuchali; powiedz mu, że, po jego odjeździe, jeden z nich wszedł do mnie i wydarł mi przemocą list bezpieczeństwa, który od kardynała dostałam; powiedz, że kazał uprzedzić lorda de Winter o wylądowaniu mojem w Portsmouth; że ledwie nie obrócili w niwecz całej sprawy mojej, jak to uczynili ze sprawą zapinek djamentowych; powiedz, że z pomiędzy czterech dwóch tylko należy się obawiać: d‘Artagnana i Athosa; trzeci Aramis, jest kochankiem pani de Chevreuse: temu trzeba życie darować, znamy jego tajemnicę, więc może być użytecznym; co się tyczy czwartego, Porthosa, to słaba głowa, zarozumiały i głupi, nie warto się nim zajmować.	Proszę cię nie udawaj, że nie wiesz... mówiła pani. Sto razy zapowiadałam i jeszcze raz powtarzam, że tego wstydu nie zniosę dłużej, ażeby mi twoja dziewczyna zabierała najlepsze pokoje i sprzęty... Dziś mi się wynieść musi.	Hm, nie wiadomo, czy i ludzie długo cię pośród siebie znosić będą? Ich gadanina tyle warta, co rechot żab w bagnie. Teraz idę, a na drugi raz, gdy przybędę z odwiedzinami, będę czekał na ciebie w szuwarach bambusowych, na skraju pastwiska.	Ja właśnie nie chcę być błaznem.	Mości panowie! gości mamy! serca mi nie tracić! Jeśli to Radziwiłł, to ja mu drogę na powrót do Kiejdan pokażę!	Ty Karol jesteś przesądny, a to nie pomaga w interesach. Ty o wielu rzeczach już myśleć umiesz, ale boisz się jeszcze je wprowadzać w życie. To cię może drogo kosztować, bo na przesądy trzeba mieć duży grosz...	Łohoyski nie ma z tym nic wspólnego; wytłumaczę to pani później.	Ale zmiłuj się pani, tego się nie podejmuję Dziś ich zawracać, a toby dopiéro nosa do góry zadarli! Jutro się pomówi z niemi, bądź pani spokojną.	...ojciec utonął Nie, tamtej nie widziałam nigdy.	A! Teraz, kiedy już masz dosyć swoich doświadczeń!... Dziękuję. Czyż mnie o pieniądze chodzi? Szczególny sposób, aby ukoić zranione serce... Nie, zostaw mnie...	Ach, nie, przyjacielu, zdaje mi się, że czytam interesującą kronikę! Mów dalej, proszę.	Ale powiem ci, jeśli jeszcze tego nie wiesz, że w Indiach jedzą bambusy zamiast szparagów.	Być może, Beniaminku, chciałam powiedzieć tylko, że nie taka kobieta, lecz taka chwila w życiu jest niepodobieństwem.	Chyba nie każdy	Czy istnieje na świecie człowiek dość naiwny, aby wierzyć w te baśnie? Czy pan nie wie że zabobony Wschodu uświęciły mistyczną formę oraz kłamliwe znamiona tego godła przedstawiającego bajeczną władzę? Nie sądzę, abym w danej okoliczności bardziej zasługiwał na pośmiewisko, niż gdybym mówił o sfinksach lub gryfach, których istnienie jest poniekąd mitologicznie przyjęte.	Ej! djabełby cię porwał! nie udawaj głupiego, podchwycił Lepiuk	Ino się upewnij, coby se poszła z Poręby, bo jakby została, nie pozbyłbyś się baby do śmierci.	Już chyba nie.	Kochany panie Nikodemie co pan wyprawia! Przecie pan wcale nie spał! Pracowitość pracowitością, a zdrowie zdrowiem.	Mam cały garnek.	Nie prawda! dla czego kłamiesz? Byłem u ciebie wczoraj i zastałem brudy, jak zwykle. Matka twoja z tego właśnie powodu gorzéj się ma i coraz będzie gorzéj, jeżeli nie uczynisz tego, co ci zalecam. Ileż razy mówię wam o tém, że czystość potrzebna jest koniecznie do zdrowia i że właśnie dla tego tak często chorujecie i umieracie, że nie chcecie jéj utrzymywać w waszych domach.	Nie wiem, tajemnica zachowana jest ściśle.	Oto dwieście franków weź je i niech się to już nie powtórzy.	Pewnie, że tak; i cały wstyd spadnie na niego, kiedy zobaczy, że nie miał racji. Wy Kinga nie znacie, ale my go znamy. Wstydzę się za was. Nie jesteście godni być sierżantem	Spełniłem tylko swoję powinność, ale inni względem mnie jéj nie spełnili. Pytali mnie o papiery. Papiery? moje papiery to dwudziesty dziewiąty buletyn.	Tak samo, jak naprzykład pana nie zainteresowało moje życie.	To prawda, ale mam nadzieję skłonić Hiszpanów do opuszczenia twierdzy.	W każdym razie nie był bardziej dumny niż inni książęta z jego gatunku.	W świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być z daleka od Europy i cywilizacji fabrycznej, mam tego bagna już dosyć, duszę się w nim, tonę, umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem, a chcę żyć i dlatego wyjeżdżam. Zaczynam życie na nowo, po ludzku.	Śliczna, mówię panu! Dobra, łagodna, uprzejma. Żona moja utrzymuje, że ją złamano. W czarną popadła melancholię. Ho, ho! Nie ma bystrzejszych obserwatorek niż kobiety!	Żydom w piecach pali, czasu nie ma, to i nie dziwota!	„Bodajem tylkobodajem tylko pomyślał hrabia, nie przeczuwając, że w głowie ciotki owo szczęście miało już określony wiek, postać, imię i nazwisko, co wszystko razem składało nadobną Emilię Koop, jedyną córkę majora”.	Ma pani tam dwa cudowne porcelanowe pieski. Czy mogę je obejrzeć z bliska?	Dobrze. Dla udowodnienia mych uczciwych zamiarów, powiem to. Szukasz pan niejakiego Leroy Mitchela, a jeśli tak jest, to ja mogę powiedzieć, gdzie go pan znajdziesz w ciągu paru godzin, albo w najgorszym razie paru dni.	Ani śpię, ani jem, ani robić mogę bezbez (gw.)	Co? Opiły się, psie syny, na umor. Tej samej nocy przystawiliśmy drabiny, wleźli na mury, a oni spali wszyscy niczym te kamienie. Żeby jeden się zbudził... ni! Tak porznęliśmy ich pięknie jak baranów.	I ja jestem sam	Ihre Dokumenten, wasi tokument? Ja fidzieć, jak siedzieć nicht fahren, tylko siedzieć, pić, furt pić, Bursch!	Ja uważam, że tutaj naokoło jest jezioro.	Patrz, patrz! Księżna Helena! Wygląda zawsze jeszcze bosko. A ileż ona to będzie miała lat? Czekaj... No, no, coś tam pono niewiele do czterdziestki brakuje, jeśli w ogóle brakuje jeszcze co.	A cóż to wójt chory, że leży kiej baran?	A na co przysięgniesz?	A ty?	A waćpan to nigdy g’rzeczyg’rzeczy (starop.) o rudy warkocz; tj. o ładną kobietę.? Zachciało się Chmielowi Czaplińskiej czy też Czaplińskiemu ChmielnickiejZachciało się Chmielowi Czaplińskiej czy też Czaplińskiemu Chmielnickiej	A więc poszukam jakiejś jaskini w tych skałach i pewnie uda mi się znaleźć dziurę, w której się wszyscy pomieścimy.	A zatem, mój panie mówisz, że to gwardziści jego eminencji szukają zaczepki z twymi muszkieterami?	Aha! Szkoda chłopca! Dawno wróciliście?	Ale luter jest?	Bardzo ładne!..	Biedne dziecko!	Było kilku jego przyjaciół. Manuel wypił dużo wina i, wybacz, ojcze, mówił rzeczy obrażające Świętą Inkwizycję oraz ciebie, ojcze, osobiście.	Chciałbym, aby zagrał dla mnie	Co to za figura, Błażeju?	Czemuż więc narażasz się na zasługiwanie na podobne przezwiska?	Czy masz broń?	Cóż to za dama?	Daj pokój obuszkowi A cóżeś to porabiał na książęcym dworze?	Feliksie!	Gdzie się pan zatrzymał?	I co później?	I dla czegoż! rzekł Eljasz spokojnie: my tu wszyscy nielepsze mamy mieszkania... To stare zamczysko widzi pan. Trzeba tylko chodząc pod nogi patrzeć, z powodu tych dziur do lochów... bo tu lochy wszędzie.	I ty, pierwszy magnat w kraju, za którym szalały córki najznakomitszych domów, ty zrobisz takie odstępstwo?...	Jadę dziś do Paryża	Jaki znowu klozet?	Jestem Paweł, bratanek stryja.	Jestem d‘Artagnan, szlachcic gaskoński, gwardzista z oddziału pana Desessarts. A pan?...	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	Książe mi powiada, że całe miasto było zgorszone postępowaniem twém z Lecherennem...	Książę.	Milcz. Czy twój ojciec jest czarownikiem?	Mnie się zdaje że może pan cokolwieczek za krańcowo bierze tę sprawę. Przecież frekwencja gości stale się zwiększa.	Mówię, że już zaraz ciemno będzie. Czy daleko jeszcze?	Na Chrystusa Zbawiciela...	Najjaśniejszy Panie Uzurpatora nienawidzą na Południu, zdaje mi się zatem, że jeżeli odważy się zapuścić właśnie na Południe, łatwo będziemy mogli poruszyć przeciw niemu Prowansję i Langwedocję.	Nam się należą zasługi!...	No a inni?	Nudny jesteś z tym zabieraniem głosu we wszystkich sprawach z takim autorytetem jakbyś...	O czym lubisz rozmawiać?	O! jest nas dużo!	Oj, Pawle, Pawle! rozsypałem drwa na podłodze, zgniewał się ksiądz kanonik i każe mi za karę iść do króla.	Panie poruczniku, proszę na zabawę	Potrzebujemy natychmiast platform przewozowych!	Przedwczoraj! Tak myślałam o moim bankierze, zapomniałam kazać mu zmienić moją rentę na trzyprocentową i w ciągu dnia trzyprocentowa spadła.	Przepraszam! i tedy widziałem że patrzyła na okno pana Augusta.	Przestań! Przestań, bo chociaż słabą jestem... ale... albo na sługi zadzwonię. Czego chcesz w moim domu?	Pytam, człowiek ma jedno życie?	Spod tego oto węgła	Sprzedano mu bezprawnie las!  Żyd rąbie!	Słucham, najmiłościwszy panie!	Trzeba się spytać kapitana Nemo	Vous me comblez, mesdames	Wciąż w Rzymie?	Widziałem.	Więc to chyba cud!	Wyspy Kanaryjskie	Łóżka też?
Pani wie na pewno, że to był cukier, a nie co innego? Może pani przez omyłkę wsypała do tej szklanki nie cukru, lecz czego innego?	Naturalnie że zostawię pani sumkę do połowy lipca Za to w lipcu stanowczo mieć ją muszę, gdyż inaczej grozi mi nieprzyjemność, na którą pani, o ile ją znam, nigdy by nie zezwoliła.	Ja myślałem, że pani przynajmniej z jakim anglikiem wystąpi? Co tam same życzenia!	Księże biskupie, wstyd nam z Albertandim, wstyd! Patrz co to za Lisymachus! jaki typ, jakie dochowanie gdzieżeś to pani pozdybywać mogła	O! To chyba niech pani jutro przyjdzie. Dziś u mo­ich państwa tygodniowy wieczór, goście tylko co się ze­brali, pani moja nie może wyjść z salonu...	Proszę pani... A może tu jeszcze stoi gdzie ta szklanka, z której nieboszczka Karusia sok piła? Trzeba by zobaczyć, co to za sok, że jej tak zaszkodził!	Rzeźnickie bydlę, proszę jaśnie pani Co innego moja Musia... o!... Musia, służyć... no, służyć, Musia...	Chociaż na to, ażeby palnąć sobie w łeb, nie potrzeba wariata.	Co ci do tego?	Dalibóg, nie wiem wiozę go pierwszy raz; ale to mógłby być ów książę, do którego należy zamek w Maffiers; mówił mi właśnie, że wysiada w drodze, nie jedzie do Isle-Adam.	Do mnie, semenowie!	Dostałem od tych gości, co do dworu pojechali	Mnie do dzienników nie jest tak pilno	Muszę potem zajrzeć do niego. No, a teraz, kiedym się rzetelnie pokrzepił, nastawcie uszy, bratowo.	Nic mu się nie stało, mam nadzieję?	Nieprędko wam o koniu myśleć krew by się znowu puściła, a jakby mnie nie było do zamówienia...	Nigdy nie wyobraziłby pan sobie czegoś równie pociesznego.	No, jak już okradli całą familię Lewinów do trzeciego pokolenia wstecz, to całkiem możliwe, że wygrają tę wojnę.	Padli sobie w ramiona i z rozczulenia płaczą, a błogosławią waszą książęcą mość, a nad dobrocią i urodą się unoszą.	Poszli sobie precz.	Skąd ci przyszło do głowy, że bym się ciebie bała! Widzisz, bawimy się w „pielgrzymki” i nie przestawałyśmy całą zimę i całe lato.	Stał źle w interesach, był zachwiany, jak się u nas mówi, więc żeby się poprawić, urządził pożar fabryki i składów, które były wysoko zaasekurowane w kilku Towarzystwach. Odbierze asekurację, która mu w czwórnasób pokryje straty i będzie kpił sobie ze wszystkiego.	Tak, tak O małżeństwie, panie kolego, trzeba myśleć zawczasu i kuć żelazo, póki gorące. Człowiek ani się spostrzeże, gdy się zestarzeje. Ile pan sobie lat liczy?	Widzisz, Nikodem, ty pewno nie wiesz, że ja bardzo za tobą tęskniłam, bo wiesz, że nawet kochanka nie mam, wciąż czekam na ciebie. Szukałam cię, ciągle myślałam, że jednak wrócisz, że nie zapomniałeś.	Więc jak mam powiedzieć?...	Zaczekaj no, braciszku! Czy wcale się nie znasz na żartach? Czy może chcesz, by mnie obito? Przyniosłem list od starego Heasyoasy do pana Belflowera I to ci jeszcze powiem, brachu, że głodny jestem piekielnie.	A będzie?	A co was łączyło z Piekutowskim?	A co, Sancho, cóż ty na to? a co? czy wytrzymają czarownicy przeciw waleczności? mogą mi odjąć zwycięstwo, ale cała ich potęga nie odejmie mi odwagi.	A nam co czynić przystoi?	A sam ojciec.	A ten ile waży?	A waszmość z jakich Olbromskich, jeśli łaska?...	A widzisz, nie mówiłem ci?... Zawdy na moim stanie!	Aaaa! otóż dobry z niego człowiek!	Ach, nie w tem rzecz Skoro wie pan, że to u niej choroba.	Aha, prawda... Niech no ją pan pokaże!...	Albo łapiących za ogon miljon	Ależ panie, ja ją ubóstwiam!	At, koza! choć okrutnie gładka, a jeszcze więcej przylepna.	Bo panna Karolina tak lubiła. Lubiła, żeby było słodko.	Być może Dla mnie człowiek to sympatyczny! Hr. Filip chce w nim widziéć awanturnika, podejrzanego komedyanta; ale ja, com się rzadko zawiódł na piérwszém wrażeniu, znajduję go bardzo przyzwoitym, choć nieco oryginalnym.	Była ciocia, jak zwykle, w Trenczynie?	Chrobaczku najmilejszy, jakoż mię bronił będziesz?	Cóż tak pilnego ludzie mogą sądzić że się coś stało?	Dajcie już spokój. Wolej nie słuchać otakiej biedzie. Zanadto serce boli.	Dobrze już, dobrze. Bardzo ci dziękuję Ale nie przypuszczasz chyba, aby pan Ropuch z Ropuszego Dworu mógł chodzić po świecie w przebraniu praczki!	Drugim jest oczywiście jego bratanica.	Dziękuję, ale przyznam się szczerze, iż milszy mi szczebiot dam.	Ee... wiadomo, że co dwie głowy, to nie jedna. Słuchajcież oba i powiedzcie, co się wam zda.	Firmy Wasserman i Spółka, to onyony mówił Szteiman, oglądając weksle.	Floryna ma słuszność kurację chorób społecznych zostawmy szarlatanom zwanym mężami stanu. Jak mówi CharletCharlet, Nicolas Toussaint (1792–1845)	Głupota ludzka bawi mnie trochę.	Hej! Pić nam dawajcie! No i jakżeż? I już całkiem nie myślisz o twojej podczaszynej czy stolnikowej?	I mnie bardzo przykro, lecz przybyłem później, a pierwszy tam stanę.	I to ten naczelnik kazał panu tak mnie traktować?	Idź se już. Opowiedz księżom, co się stało.	Inne sarny. Wiele spośród nich nie cierpi Jenny za to, że obcuje z nami, a może i dzięki temu, że nosi obróżkę.	Jak to już po nim cóż mu jest, czy się skaleczył, czy go paraliż ruszył?	Jak to? Co to znaczy? Przecież żądaliście zapłaty z góry i otrzymaliście ją!	Jakto? jakto? państwo myślicie Rzym opuścić, gdyście zaledwie cząsteczkę jego widzieli? Ale to się nie godzi!	Jednakowoż mogę jechać. Zaręczam za powrót pomyślny.	Już prawie skończone.	Kobieta, Praca, Ambicja	Księżniczki i książęta	Kupiłem ją właśnie... przeciwko policji Czy wszystko w porządku w Hind (Indiach)?	Magdy ni młynarzowych dziewek to nie wypomina: wiadomo przeciek, co wyrabiają! A na dwórki z Woli też nie wygraża pięściami, zaś o dziedziczce z Głuchowa, choć cały świat wie, jak się tłucze z parobkami, głosu nie podniesie!	Mhm.	Może jechać prędzej?	Mów.	Nie chwalę, ale...	Nie żyje!	Niech pan wieczorem przyjdzie z panem Maksem, to panom upiekę ciastek z jabłkami.	Niejednokrotnie już to obecnym tu opowiadałam	No, Ludko, to chyba za wiele Ale sześć albo siedem to na pewno.	No, ten waży z pół kilograma... Ale on jest pusty...	No?	O nie, drugi raz nieprędko może nastąpić podobna chwila, trzeba z niej korzystać.	Od króla duńskiego! Pamiętam go dobrze z kongresu, włosy miał siwe, a był grzeczny i uprzejmy, jak nasz cesarz Franciszek.	Pewnie, komu święta, to święta, a brzuch zawdy o głodzie pamięta! Byli z kogutkiem i u mnie... sprawny ten wasz Witek i ze ślepiów mu dobrze patrzy.	Piękna dziewczyna. Znać rasę. Wygląda raczej na Kreolkę najczystszej krwi niż na chinę.	Poszczęściło się jej! dokończył Sapora.	Pozostaje ci ją ratować	Przychodzimy zaś w sprawie pogłosek, które jakoby szanowny pan rozpowszechnia o szanownym panu Norskim, a które uwłaczają jego honorowi.	Radzę wam jak ksiądz, a zrobicie, co wam sumienie dyktuje, ale to wam mówię, że z waszej winy człowiek się marnuje, dzisiaj jeszcze mi mówili, że ciągle w karczmie przesiaduje i wszystkich chłopaków buntuje, na starszych powstaje i podobno coś przeciw dworowi zamierza.	Rozumiem, dlaczego pan bałamucibałamucić	Smarkacz	Spalił ten list, powiadasz?	Tak mi się podoba!	Tak, ale roztropność nakazuje, abyś trzymał język za zębami. Kto wie, niedołęgo, w jakich zamiarach ktoś cię tak ciągnie za język?	Tak, pytam, bo nie wiem, jak mi Bóg...	Tak, to jest kwiat Matki Boskiej, kwiat niebiański. Otóż to jest właśnie róża jerychońska. Taka, jaka rośnie na ziemi, ale tylko na Ziemi Świętej, pod Jerychopod Jerycho	Telefonowali o barchan numer siódmy.	To wróć na obiad.	Trwoga nie pozwala ci usłuchać mego rozkazu. Ale nie bój się, nic złego nie czeka cię za to. Wywołaj mi burzę przeciwnie, nie wymagam wcale wielkiej, która by wyrządziła szkody, wolę małą burzę	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Tyzenhauz! patrz!	Wyrzucę cię z powozu!	Z grubszych A. Rychter i F. Fiszbin.	Z tym się nie ma co liczyć, ich i tak prędzej czy później diabli stąd wezmą, ale my zostajemy! o nas tu idzie! Pan mnie rozumie, panie Moryc?	Zabił on mnie tą swoją dobrocią, zamordował tak, że już żyć na świecie nie mogę... z samego strachu żyć nie mogę...
Lecz pan prokurator widzi w tym grzech i winę, że Antoni Kosiba, nie posiadając dyplomu, ośmielał się ratować bliźnich. Czy jeżeliby skoczył do wody dla ratowania tonących, musiałby również posiadać świadectwo ukończenia szkoły pływackiej?...	Co? Już się pan troska o mnie? Czy nie mówiłam, że tak będzie? Dziękuję panu! Coby to panu szkodziło, żebym się utopiła? Przecież jestem panu niczym: ani narzeczoną, ani żoną!	Przede wszystkim pojedziemy do Tarnowa. Tam się przedzierzgniesz w eleganta pierwszej wody. Chodzi tylko o to, żeby służba nic nie wiedziała. Co zaś do ojca, to wierz mi, że przyjmie cię jak rodzonego syna. Wszakże jesteśmy w kuzynostwie. A zresztą... Rafałku, błagam cię...	Potem mi to pani wszystko opowie, teraz niech pani słucha: ja ją tak kocham, że jeżeli to dłużej potrwa, nie wiem, co się ze mną stanie. To jest ta piekielna wielka miłość, która zdarza się raz na tysiące lat na jednej planecie.	Bredzi się coś poczciwemu pijaczynie. Wybaczam mu to wszelako: zdaje się, że mu się niewiele już należy. Chodźmyż ułożyć mu nadgrobek. Co zaś do odpowiedzi, jaką nam daje, to jestem z niej taki mądry, jak kiedym wisiał za pępek u matczynego żywota. Słuchaj no, Epistemonku, moja baryło. Czy nie uważasz, że on jest dość sobie zwięzły w swoich odpowiedziach? Na honor, to jakiś szczwany sofista z wyparzowym pyskiem. Założyłbym się że to Marabajczyk. Tam do kroćset, jak on się strzeże, żeby się nie dać złapać w żadnym słówku! Odpowiada samymi disiunctivami. Nie może nie mówić prawdy; bowiem do prawdy tego, co mówi, wystarczy, aby część była prawdą. O, co za filut! Czysty św. Jago z Breszyry, bodaj się tacy na kamieniu rodzili!	Dla tego hultaja z przeszłością pirata, może korsarza, tyle znaczyło zabić chrześcijanina, co dla mnie splunąć Więc tak. A bogaty przy tym ladaco na miliony, a brzydki jak pirata, któremu pasza obciął uszy i zostawił jedno oko, nie wiem gdzie... Ten Uskok posługiwał się bardzo celnie okiem, które mu zostało, i możecie mi wierzyć, kiedy wam powiem, że miał oko na wszystko. „Nigdy, powiadał mój Czyściel, nie opuszcza swojej żony”. „Gdyby potrzebował kiedy pańskiej pomocy, zastąpiłbym pana w przebraniu; to sztuczka, która ma zawsze powodzenie w naszych teatrach”, odparłem. Za długo byłoby opisywać wam najrozkoszniejszy czas mego życia, to znaczy trzy dni, które spędziłem w oknie, wymieniając spojrzenia z Zeną i zmieniając bieliznę co rano. Było to tym bardziej emocjonujące, że każdy ruch stawał się znaczący i niebezpieczny. Wreszcie Zena uznała widocznie, że jedynie cudzoziemiec, Francuz, artysta, zdolny jest robić do niej słodkie oczy wśród przepaści, które ją otaczają: że zaś nienawidziła swego okropnego pirata, odpowiedziała na moje spojrzenia oczami zdolnymi przenieść człowieka bez skrzydeł do raju. Dochodziłem wyżyn don Kiszota. Płonę, płonę! Wreszcie wykrzyknąłem: „Więc dobrze, ten stary mnie zabije, ale pójdę!”. Skończyły się studia, pejzaże, studiowałem domek Uskoka. W nocy włożyłem najwonniejszą bieliznę, mijam ulicę i wchodzę...	No, to daj buzi, mój aniele opiekuńczy. Żeby nie ty, może bym się rozhultaił i roztrwonił swe serce na miłostki. Aleś ty strzegła i wstyd mi było odejść od twego ideału. Cesia mi mówiła, że gdybym nie miał takiej siostry, toby mi nigdy życia nie powierzyła. I ma rację.	A czy chociaż przekonałeś ją, że przez cały czas zamierzałem ożenić się z Albertyną?	Ha dobre to wszystko... miłe ich towarzystwo, ludzie ogładzeni, mówią że kochają sztukę... ale ja jakoś do nich przylgnąć nie mogę. Obco mi z nimi.	Nauczycielką, zdaje mi się.	Nie trwóż się waćpanna! Szyja moja w tym, że im umkniemy, a w Matczynie nasze chorągwie.	Prawda, prawda Handel artykułami sypkimi na rynku, tak? Wcale się pan nie zmienił, panie Vantochu! Wciąż taki sam! To co, jak panu idzie interes?	Ach, pani majorowo! Nie śmiałem w to wierzyć, ale gdyby się zdecydowała, byłbym szczęśliwy. Trzeba stąd pięć mil jechać do lekarza. Ona jest tak zręczna i dobra, że nie zabrakłoby jej zajęcia przy opatrywaniu ran i leczeniu gorączki. Pewny jestem, że wszyscy znaleźliby drogę do pani w robotniczym domku. Dużo jest niedoli u biedaków, której ulżyć można dobrym słowem i życzliwą poradą.	E! co tam! przerwała Lora: nie mówmy o tem... Ale co prawda to prawda, że na konika siąść i z chartami polecieć w pole.... z wiatrem w przegony... ha! ha! ach! aż się serce raduje... Czemu ja nie urodziłam się mężczyzną!	Nie, nie dlatego, ale dlatego, że bez względu na możliwy katar, chce ci się ze mną mówić przez okno, prawda, że to i przy księżycu, i przy śpiewie słowika.	Muszę już iść. To wam jeszcze powiem, że nie powinniście zbytnią surowością zrażać do siebie kobiety, młoda jest, pstro ma w głowie jak każda kobieta, to trzeba z nią mądrze i sprawiedliwie postępować; trzeba jedno nie widzieć, drugiego nie dosłyszeć, a na trzecie nie zważać, by tym sposobem uchronić się przed niesnaskami, z tego wychodzą najgorsze rzeczy. Pan Bóg zawsze błogosławi zgodliwym, mówię wam, błogosławi! Ptak, KrzywdaKiż to diabeł!	Chwilę cierpliwości. Odpowiedziałem jej na to, że nade wszystko są ważniejsze moje poszukiwania. Ona słyszała wiele niedorzecznych legend, ale o wielkiej prawdzie, o istnieniu mej rzeki, nigdy jej wieść nie doszła. Tacy to są duchowni na Niższym Pogórzu! Znała przeora z Lung-Cho, ale nie dowiedziała się o mojej rzece ani też nie znała podania o Strzale.	Potężne! Jedyne w swoim rodzaju. Jakby się człowiek wziął za bary z oceanem bogowie z pokolenia olbrzymów poprzedzającego bogów olimpijskich; pokonani przez Zeusa i bogów olimpijskich w walce o panowanie nad światem., zmienia się sam w tytana. Patrząc na niezmierzone przestrzenie rozszalałych fal, widząc piramidy wody, słuchając ryku i grzmotu, o jakim na lądzie nie mamy pojęcia, człowiek doznaje szacunku dla samego siebie, że w tych odmętach żyje, nawet potrafi zastanawiać się nad bezowocnym rozwścieczeniem oceanu. To jest uczucie niezmiernie dziwne i porywające.	Robiłem, co było w mojej mocy. Straszyłem ją trudnością operacji, która w istocie jest bardzo łatwa, dałem jej do zrozumienia, że może wypadnie ją uśpić, że ból będzie znaczny... Cóż było więcej do zrobienia? Pani taki ma chorobliwy wstręt do swego stanu, że godziła się na wszystko. Nie mogłem przecież skłamać i powiedzieć, że rzecz jest niemożliwa! Poszłaby do innego lekarza i wyśmiano by mnie po prostu.	A jakowyż ma być? Wszak ci to nasz pan Meister się żeni.	A nie zapomniałże posłać mi obiecanych cegieł do Grange-aux Belles?	Biedną kobietę! Żądasz więc pewno, abym jej w czym pomogła? O, nie zawiodłaś się na mnie, Maryniu! Ręka moja otwarta jest zawsze dla tych, którzy cierpią!	Czy państwo nie otrzymali depeszy?	Ja mówiłam, że oni po uszy w błocie siedzą! Ależ ja tego nie mówiłam wcale!	Jak sobie chcesz, piękne dziecię. Sądziłem, żeś silniejszy teraz nie powiem już nic więcej. Ale jeszcze ostatnie słowo. Posiadasz pan moją tajemnicę	Nigdy żaden dar publicznie wyrządzonej krzywdy nie opłaci. W. miłość, co gorzej, zdradziliście się.	Oczywiście, że nie pojadę.	Ponieważ piąta nie żyje, jak mi wiadomo... Był nią ojciec Edmunda.	Prawda, że do sierot pójdę, jeśli nie zasnę?	Tak Chamis musi trochę odpocząć, a Stasiowi pali się wprawdzie w głowie, jednakże gdy chodzi o Nel, można zawsze na niego liczyć. Zresztą posłałem mu także kartę, by nie wyjeżdżali na noc.	Mówię, że leda dzień się zjawią, cosik się ta przeciek z urzędu wie...	A co twoja za dola? Ot! młodość przesiedzieć na mogile! Kto ciebie zechce? kto cię przytuli? kto pokocha? Sponiewierasz młodość swoję, sprzedasz się za chléb i za strach może; a potém pójdziesz o kiju żebrać obelg i szyderstwa... Szczenięta psa twego nogi ci będą obrywać!	A to sprytne ptaki! Patrzmy zatem uważnie, dokąd lecą gule-gule, zanim znikną nam z oczu, i nabijmy broń! Ot co! I nie usłyszą nas Hiszpanie?	Ależ ja i fraka nie mam	Być może, muszę przypatrzyć się im raz jeszcze.	Co waszmość myślisz? zgodzą się?	Co, pożegnać? Ależ zostań się dziś u nas, robaczku, i przenocuj; jutro odjedziesz.	Czy masz waszmość co, prócz czczych wyrzutów, do powiedzenia?	Daj mu derkę. Nie możemy palić ognia, żeby sahibowie nas nie spostrzegli.	Dlaczego nie mam znać?	Dobra myśl Każcie mi tu sprowadzić fajermistrza.	I ja też go biorę na siebie pomimo że jest pułkownikiem.	Królaś miał, król u ciebie był! krzyknął jeden i nie czekając dłużej, jak prędko przypadli, tak prędzej jeszcze dalej pobiegli.	Macie, moje dziatki, pożywajcie ten specyał! a ja tymczasem pszczółki osadzę w ulu, żeby niedługo się męczyły w woreczku!	Nasze myśli tylko bywają ogromne, ale same czyny niczem To co my nazywamy nieśmiertelnem, wielkiem, to kiedyś innemu pokoleniu wyda się tylko, jakby nabazgranym węglami napisem na ścianach więzienia; ciekawi zwiedzają takie miejsca i czytają te napisy! rzekł i spójrzał prawie wesoło	Nie mam innej. Nowa suknia kosztowałaby trzysta franków.	Nie masz prawa tak mówić! Tych ludzi właśnie nic nie obchodzisz i dlatego ci pomagają. Ja jeden jestem ci życzliwy, ja jeden cię kocham.	Nie, babciu! Nic, prócz bezmiernej wdzięczności i przywiązania.	No, no, no! Idź już sobie! Pewnie przyjechałeś bez futra. Niech ci Walenty da kożuszek Jasia. Nie fanfaronuj na mrozie.	O!... najpierw nic takiego nie zrobiłem, do czego nie miałby prawa wierzyciel.	Panie hrabio tej sakiewki dotykała ręka człowieka, który ocalił naszego ojca od śmierci, nas od ruiny, a nasze imię od hańby; człowieka, dzięki któremu my, biedne dzieci skazane na nędzę i łzy, dziś możemy słyszeć, jak ludzie unoszą się nad naszym szczęściem. Ten list ten list napisała jego ręka w dniu, gdy mój ojciec podjął rozpaczliwą decyzję, a ten diament siostra moja otrzymała w posagu od szlachetnego nieznajomego.	Pod warunkiem, że ja będę zabezpieczona od dowodów pańskiej tkliwości. Felu, usiądź na moim miejscu	Ponieważ jednak my nie dostąpiliśmy jeszcze tego stopnia uczoności, możemy więc pozostać szczerymi przyjaciółmi.	Siedzę i układam gałęzie! Właściwie nic nie robię.	To to jakieś nazwisko nie po sławiańsku brzmiące, o ile tu znamy z języków Ziemi	Ty jesteś z Tuniejadówki? Każy, że szczo ty wytarszczył na meni oczy i glianyszKaży, że szczo ty wytarszczył na meni oczy i glianysz (z gw. ukr.) Ale może ty faktycznie jesteś szalony.? Tresci twoi materiTresci twoi materi (z gw. ukr.)	Tyle jeno było jego, co głodu nie zaznał a chłodu.	W świątyni?... A któż może wiedzieć, o czym ja przekonałem się i co postanowiłem w świątyni?...	Widzisz zatem, że coś pamiętasz z przeszłości.	Wiktor Hugo nie jest przecież tak realistyczny jak Zola?	Wstrzymajmy się jeszcze krzynę dajmy im zajść na miejsce; jeżeli, jak powiadacie waszmość, wszyscy przed chwilą byli jeszcze w sypialni, to widno albo są niewinni, albo też czekają sposobnej, czyli późniejszej godziny.	A co z jeńcem uczynić?	A cóż wiecie?	A ja potrafiłabym zawołać na służbę...	A ot, przywiązanie przywiązaniem, a życie życiem. Nowe życie, nowe przywiązania.	Ale gdzież tam, daleko bliżejdaleko bliżej	Ale u pani jest ona wyłączna. Kokieteria mimozy pociąga bezwiednie i nawet jest wybredna.	Bo to jest, proszę pana, szubrawiec	Choroba, Trup rzekł	Coście w nim zauważyli?	Dowcipny chłopak! Zdumiewający chłopak! Prawdziwa przyjemność rozmawiać z takim malcem... Tak, tak, mój koteczku, ten sam.	I wsze grzechy przodków twoich, środowiska i narodu twego, i ludzkości całej niech dębami wzrosną w wyziewach życia. Oderint!	Ile wydałeś? Skąd wziąłeś pieniądze?	Ja powracam do Paryża.	Jaki chłopiec, przyjacielu?	Komu?	Koło cegielni jest dużo kawałków: będę powoli wybiérał i nosił.	Mają rację.	Mnie? nic!	Może mię mama przestanie poniewierać przy służącej. Także!	My do szpitala będziemy potrzebować doktora, ja bym go wziął, jak on taki uczony.	Na rycerską cześć.	Niechby stracił! Uszy bym mu obciął jak panu Duńczewskiemu.	Nieczęsto.	Nikodem jest jego sąsiadem i plenipotentemplenipotent (z łac.)	Od Gruzina, od księdza.	Ona ma tu Kuku na muniu.	Pański wywód jest świętokradztwem	Pracuję w warsztatach kolejowych.	Prawda idę!	Prędzej, prędzej! Znachor! Znachor!	Rzeczywiście mieszkałam w tym samym domu, co i oni.	Spójrz, Jurku, spójrz!	Szczególna to osoba Straciła narzeczonego i postanowiła zostać panną.	Sława Bohu! Sława Bohu! Pójdę ja teraz do mołojców, żeby konie do drogi gotowali. W nocy ruszymy.	Tak. Pani Barbara prowadzi salon literacko-naukowy.	Umysł podzielony na szufladki i mający w każdej szufladce paczkę etykiet do naklejania na wszelkie zaobserwowane zjawiska, to szczyt pomyłki.	Więc?	Wybornym!	Za pół godziny.
Są tacy! Niech pani spojrzy prosto przed siebie: tam siedzi panna Müller i panna Grünspan, dwie złote jałówki łódzkie. Mada Müller dusi się w swoich zbyt sztywnych jedwabiach, a że przy tym z trwogą myśli, że służąca może przegotować knedle, więc ciągle się poci ze strachu; przez pięć minut, liczyłem uważnie, wypiła cztery szklanki lemoniady! Panna Mela Grünspan wygląda na nadzianą entuzjazmem; umyślnie, trzy razy, pytałem ją o Neapol	Och ta mania obcinania ręki jest tam bardzo dawna, wraca w pewnych epokach jak niektóre nasze kaczki w dziennikach, temat ten bowiem grasował w teatrze hiszpańskim już w roku 1570...	Naturalnie, proszę pana! Hej! Ludzie! łapajcie! Tam, ku Nowemu Światu po­biegła złodziejka!	Zwiodło go to, że stałem do niego tyłem. Nie patrzyłem na nic, ale jego słowa naprowadziły mnie na jedną myśl.	Mylisz się PoezjaMnie chodzi o formę, a nie o treść. To, że opisujesz umęczonych komunistów i grubo używających życia szpiclów, i zatwardziałe dusze sędziów, i nacjonalistyczny humbughumbug (ang.) jest to taki sam materiał życiowy, jak każdy inny. Ale to mi się nie podoba, że ten nowy materiał, bez żadnej wiary w jego artystyczną wartość, programowo wpakowujesz w zgniłą formę dawnej poezji, używając co najwyżej i tak już zużytych futurystycznych sztuczek wstrętem do samego materiału, nieprzetworzonego na artystyczne elementy. Nie budzi ten materiał zamierzonego uczucia	Aimé, mógłbyś powiedzieć panu de Stermaria, że nie jest jedynym „dobrze urodzonym” w tej sali. Widziałeś tego pana, który jadł ze mną śniadanie dziś rano? Hę? Ten mały wąsik, mina wojskowa? I co ty powiesz, to jest margrabia de Cambremer.	Co? a cóż by jak nie oną pieśń, którąś w Tyńcu śpiewała, kiedy to cię pierwszy raz Zbyszko ujrzał!	Czy stryj nie przypuszcza, że to opóźnianie powrotu ma posmak romantyczny?	Nie znam żadnej, która by mówiła o miłości.	Nigdzie na świecie nie jadłam tak dobrych czekoladek jak w Polsce. Jeżeli chodzi o czekoladę gorzką, lepsza jest może holenderska. Wasza jednak jest wyśmienita.	To ci ciocia dopiero... Nieboszczyk ojciec nie lubił o niej gadać, o tej ciotce, a jak się tylko urżnął zdrowo, to zaraz na nią klął co się zmieści.	Co do mnie, nie mam do niego żalu Żal mi go, ale nie mógłbym gniewać się na niego, gdybym nawet chciał. Któż bowiem cierpi przez jego kaprysy? On sam, tylko on sam. Uroiwszy sobie na przykład, że powinien nas nie lubić, nie chciał przyjąć naszego zaproszenia. Jakiż z tego rezultat? Taki, że uniknął niesmacznego obiadu.	Tu nie ma ani „och”, ani „ach”! Czy pani wie, dlaczego ta śliczna panienka płacze? Pani nie wie... A ja wiem. Ja wyszedłem na drogę, stoję i słucham. Myślę, co też te panny mogą z pani córką mówić. Myślałem, bezeceństwa... Co pani tak na mnie patrzy? Przecież to w takim „przedpieklu” to nie kupić, bo widzę, panna Pita ma czerwone uszka i coś minka strasznie niepewna. Słucham... i dolatuje mnie słowo jedno... drugie... Aż we mnie krew zawrzała. Pani wie, czym one pani małą torturowały?	Ot, widzisz pan, nawet mi nigdy o tym nie mówił; to człowiek, który rozumie się na księgarstwie i na interesach Dla mnie kwestia nie w tym, czy pan jesteś wielkim poetą; masz w sobie wiele, bardzo wiele; gdybym był początkującym księgarzem, popełniłbym ten błąd, iż skusiłbym się na wydanie pańskich wierszy. Ale przede wszystkim dziś wspólnicy i kapitaliści odmówiliby mi kredytu; wystarczy im, żem na tym towarze stracił dwadzieścia tysięcy w przeszłym roku, nie chcą słyszeć o poezji, a to są moi tyrani. Jednakże kwestia nie w tym. Literat, Poeta, InteresPrzypuszczam, że będziesz wielkim poetą, ale czy będziesz płodny? Czy będziesz znosił regularnie sonety? Czy dobijesz do dziesięciu tomów? Czy staniesz się interesem? Otóż nie, będziesz pan rozkosznym pisarzem prozą, masz za wiele dowcipu, aby go psuć przez średniówkiśredniówka półwers, w poezji nowożytnej: połówka wersu wyodrębniona przez średniówkę., strofy i inne wywijasy!	A i teraz nudzisz się, bo żadnej przyzwoitej zabawy nie umiesz wymyślić.	A o onym Bohunie niceś się nie dowiedział?	A, przeniesiony... Bardzo dobrze zrobili. Nie zaszkodzi panu, gdy w czasie najbliższym przespaceruje się pan razem z 91 pułkiem gdzieś na front.	Ależ nie! Cóż za okropność!	Bądź zdrów, Rinaldo. Będę miał w pamięci twoje poświęcenie i we właściwej chwili nie zaniedbam go wynagrodzić.	Drugiego nie ma. Ale ja się przepytam i znajdę.	Hm! Tu trzeba i bystrego dowcipu, który z przyrodzenia jest dany, i eksperiencjieksperiencja na swój sposób. klęskę przyjmie, jakobyś go pięścią w kark huknął. Zamroczy go zrazu, potem przyjdzie do siebie, a gdy się siniec zgoi, to i zapomni. Oj, lepsza taka natura na tym pełnym przygód świecie.	Jakżeż więc obieracie sobie stanowiska? Toć to jest najlepszy dryf w waszej żegludze. A jeżeli wasz okręt nie dryfuje, to skądże, u pioruna, wziął się u was nowy bukszpir?	Juści, że młodych powinni przypuścić do gruntów i do rządów.	Mylisz się. Ta kobieta...	Myślę że zasadniczo mógłbym zgodzić się.	Najpewniej nie. Ponieważ jednak tu się urodziłeś, tu są twoje obowiązki, tu żyć musisz...	Nie ma pan żadnego wroga?	Nie wiem, ale ma Noyers.	Nie, wasza orkiestra robi za wiele hałasu. Aby cieszyć się snem, o jakim mówiłem, potrzeba ciszy i spokoju, a ponadto pewnego preparatu...	Nigdy więcej nie będę ich sługą.	Oto powiecie, że ten pątnik, który przyjechał ze mną, przywiózł wam okup, my zaś odjedziem stąd ze szlachetnym panem de Bergow i z jeńcami.	Panie, nie jestem wart być cielakiem, z którego skóry zrobione buty pańskie, a cóż dopiero podać mu rękę.	Pijcie z Bogiem, aleście jeszcze nie rzekli, kto taki?	Przecież mnie tu nie ostawiąostawić (daw.) odrzekł Zbyszko.	Stalky jest naprawdę Sikhem Jak tylko może, wozi swoich ludzi na nabożeństwo do Durbar Sahib w Amritsarze z punktualnością zegarka.	Swoją drogą zastanawiam się nad tym, czy ja to mam przyjąć urzędowo do wiadomości, czy nie	Tego nie wie nikt. Pani, pozwól mi płynąć. Cierpię teraz, choć nie znam przyczyny. Do widzenia. Jeśli zatonę wraz z moim statkiem w głębinach Zatoki lub zginę zastrzelony w walce, nie zapomnij o Czarnym Korsarzu!	Tego wymaga honor społeczeństwa!... Bo podczas gdy w Ameryce kobiety już są lekarzami, adwokatami, pastorami, u nas nie ma nawet kobiety-lekarza...	To być nie może, panie złodzieje nie zostawiliby pieniędzy.	To podobno śliczna panna i przecie bogata. Całe Terkacze do niej należą. Bardzo jestem szczęśliwa, że ty...	To przejdzie, moje dziecko. Jutro już ci będzie lepiej, jak tylko lekarstwa zaczną działać.	Widzę, że ci się zupełnie przewróciło w głowie...	Świetnie! Z innymi miejscami pójdzie łatwo Ponazywajmy je tak, jak to czynili Robinsonowie, o których Harbert czytał mi tyle historii: „Zatoka Opatrzności”, „Przylądek Kaszalotów”, „Przylądek Zawiedzionej Nadziei”...	A czy się znowu pojawisz, gdy my tu przyjdziemy?	A histeria? Po prostu wyszła z mody. Zostaje TodestriebTodestrieb (niem.)	A może pan starszy mówią o tym dziadku, co to chodzi po wsi? Prawda, dyćdyć (gw.)	A więc niechaj tak będzie...	A wy? a wy?	Ani odrobiny.	Chcesz, żeby była twoją.	Chciałem zapytać, czy państwo po ślubie zechcą sami gospodarować?	Co takiego?	Czego?	Czy pod słowem honoru?	Cóż myślisz na to sakryfikować?	Cóż pan powiesz na mój plan?	Daj spokój, sąsiedzi będą się gniewali.	Do księcia...	Dziękuję	Dziękuję! mruknął	Feluś, powiedziałeś witz na sto procent	I u mnie odmiana, i tu, widzę, na stole jest trochę odmiana; zaraz wam będę służył.	I w tej sam jesteś niezrównanym mistrzem, rzekł Stanisław August,	Idź do djabła! Zaprowadź bułanka do stajni! Odpowiedź przyniosłeś?	Ile tego?	Ja, jaja, ja (niem.) mówił z powagą gruby Knaabe, ze znawstwem stukając cygarniczką w brązowe ramy.	Jabym to zachował na... prezent ślubny.	Jaki atak?...	Jakie rzemiosło? Powodyrempowodyr (ros.) powiedział jeden z zachmurzonych	Kaip?	Kiedy?	Komu?	Kozłowa, wyższaście	Kto idzie?... ja pytam	Mało ma pan dla mnie czasu teraz, bardzo mało...	Mhm	Miłość zawołał Wokulski.	Może	Może.	Mój Boże, tak właśnie!	Niech Bóg błogosławi!	Niech pan mówi wyraźniej.	Niechaj pokój Chrystusówpokój Chrystusów (daw. forma D.) ozwał się Chilo	Pewnie by tak lepiej.	Przeciwnie, jestem ci wdzięczny.	Przyjadę na każde pani wezwanie. Zagroda moja niedaleko, za Dubissą.	Psiachmać, w same ogiery jeździł będę.	Rety! A gdzież ja bydlątka podzieję? Matko święta!...	Siedemdziesiąt sześć lat! piękny wiek!...	Słyszę turkot powozu.	Tak jest ale bronić się od napaści godzi.	Tak, moja Dynuś, moja piękna, szlachetna...	Tak?...	Teraz dopiero mnie poznasz! Wiesz ty, co to znaczy roztrwonić majątek państwowy? Wiesz ty, co to znaczy zgubić w czasie wojny mundur?	To mnie najmniej obchodzi!	Ty zawsze robisz zamieszanie	Tym lepiej... Jesteś pan gotów?	Zestarzałam się o rok...	Zobaczę	„Bóg zapłać tysiąckrotnie!”
Czegóż się, głupia, sromasz? Złego w tym nie ma! Wszystkie tak robią i robić będą, nie ja pierwsza wymyśliłam taki sposób! Wiadomo przeciech, że kiecką chłopa dalej zaprowadzi niźli psa sperką, bo pies rychlej się pomiarkuje! A starego łacniej niźli młodziaka, bo łakomszy i trudno mu po cudzych chałupach szkodzić! Zrób tak, a wnet mi podziękujesz! A co tam pyskują na ciebie i Antka, do serca nie bierz, żebyś jak ten młody śnieg była, sadzy się dowidzą! Na świecie jest takie urządzenie, że któren się da, to mu i kiwnąć palcem nie przepuszczą, a któren nie stoi, co o nim powiadają, mocny jest a hardy, to może robić, co mu się żywnie podoba! Nikt nawet słówkiem nie piśnie naprzeciw, a łasić się będą kiej pieski! Do krzepkich należy świat wszystek, do nieustępliwych a zawziętych! Na mnie się dosyć wygadywali, dosyć, a na twoją matkę też, że to z tym Florkiem wiadomo było...	Zapewne, gdyż biedni ci łowcy nie mogą długo zostawać pod wodą. Anglik Perceval w swojej podróży do Cejlonu mówi wprawdzie o Kafrze, który całe pięć minut nie wypływał na powierzchnię wody; nie chce mi się jednak temu wierzyć. Zdarzają się tak wytrzymali nurkowie, że utrzymują się pod wodą przez pięćdziesiąt siedem sekund, a już do bardzo wprawnych należą tacy, co zdołają przedłużyć ten czas do osiemdziesięciu siedmiu sekund; są to jednak wyjątki dość rzadkie i nieszczęśliwi ci, wróciwszy na pokład statku, nosem i uszami wyrzucają wodę krwią zafarbowaną. Myślę, że średni czas, jaki nurkowie siedzą pod wodą, wynosi trzydzieści sekund, podczas których jak najśpieszniej zbierają do małej siatki u pasa muszle perłowe oderwane od skał. W ogóle poławiacze pereł długo nie żyją. Wzrok ich słabnie, na gałkach ocznych tworzą się owrzodzenia, ciało pokrywa się ranami, a zdarza się także, iż umierają na apopleksję w głębi morza.	Przyznam się panu, że sposób oświadczenia się jest osobliwszy! Bardzo wdzięczna jestem za jego życzliwość, dodała, lecz mogłabym się gniewać za formę, w jakiej się objawia.. Ja zupełnie w żartach nie smakuję!	Masz słuszność, widywałyśmy się ledwie przez godzinę na dzień, a czasem i tego nie!... Pracuję, wiesz przecie. Ale nawet nie widząc was jestem pewna, że jesteście blisko mnie i że was zobaczę, gdy znajdzie się wolna godzina... Ach, ile ja wycierpiałam, kiedy pierwszy raz przyszło mi żegnać Kazia, choć wiedziałam, że co kilka miesięcy mieć będę go w domu... Z tobą było mi jeszcze gorzej: ile razy wyszłaś na ulicę, myślałam z trwogą, czy ci się co nie stało, a każda minuta spóźnienia...	Obejdzie się bez podziękowania. Śpiewałam dla siebie.	Wyrzeknę się ciebie!	Nikt; wydało się tylko, że tak się zachowujecie. Spacerowałyście, trzymając się pod ramię, a rozmawiałyście tak, jak dwie przyjaciółki z pensji, które się sobie zwierzają.	Nie wiedziałam, że i od innych musisz tak się opędzać	Cóż, u diabła, nie słyszałeś pan, że macie strzelać do trzech razy?... Ale za drugim strzałem przerwiemy, bo obaj zachowujecie się dobrze.	Zgadza się, a jeśli nie wyśpiewasz mi wszystkiego pozabijam was wszystkich, a z Maracaibo zostaną zgliszcza!	To zgaduję, żeś i waszmość żadnej nagrody nie otrzymał, bo my, Litwini, już przywykli do tego, że nas niewdzięcznością karmią... Dla Boga! gdybym waszmościom to dał, co im się słusznie należy, tedy by dla mnie samego nic nie zostało. Ale taki to los! My niesiem krew, życie, fortuny i nikt nam za to głową nie kiwnie. Ha! trudno! jakie ziarno sieją, taki plon będą zbierali... Tak każe Bóg i sprawiedliwość... Waćpanże to usiekłeś przesławnego Burłaja i ściąłeś trzy głowy pod Zbarażem?	Nie znacie Polaków Wcale się oni choćby wobec i w porównaniu do Francyi upośledzonymi nie czują. Jeżeli król lekceważeniem ich obrazi, zrzucą go... zrzucą. Przyjdzie tem łatwiej detronizacya, że dotąd go niektóre ziemie znać nie chcą i uznawać. Polska stracona!	O co chodzi? Czyżby naprawdę przydarzyło się panu jakieś nieszczęście?	Ależto nie może być! ja go taki wynaleźć muszę, żeby się śród ziemi schował!	Stanie się, jak Wasza Wysokość każe.	Tutaj. Opiekowała się nią moja koleżanka, Tunia Dąbska.	Lubię i ja łowy przecie one mi nie starczą, po łowach dobrze mieć się przed kim z niemi choć pochwalić	Mężu... Mężu, czyż ja mam nad nią więcej władzy niż ty sam? Nic mi nie powiedziała, wdała się w ciebie.	Tak jest dziwna historia! Człeczek ten robił wrażenie wyrzutka społeczeństwa, a osobistość, która czek wystawiła, była najprzyzwoitsza, jaką sobie tylko wyobrazić można, powszechnie znana i szanowana... Przypuszczam, że wchodzi tu w grę wymuszenie jakieś; zacny obywatel, który płaci za jakąś przygodę młodzieńczą... A jednak i to nie wyjaśnia mi wszystkiego...	Ależ to nie błąd przesyłka telegraficzna kosztowała sześć franków siedemdziesiąt pięć centimów.	Co mówisz, Najjaśniejszy Panie? Boże uchowaj, aby z mojej przyczyny królowa miała doznać najmniejszej choćby przykrości! Zawsze mnie poczytywała za swego nieprzyjaciela, Najjaśniejszy Panie, chociaż Wasza Królewska Mość zaświadczyćby mogła, jak wytrwale stawałem w jej obronie, nawet przeciw tobie, panie. O! gdyby cię, Najjaśniejszy Panie, zdradzała pod względem czci, to coś innego zupełnie, pierwszybym wtedy powiedział: „Królu, bądź bez litości, bądź nieubłagany dla występnej!” Na szczęście, nie ma tego wypadku, jak nowe zdobyłeś dowody, Najjaśniejszy Panie.	Mówili mi ludzie o tym, co się tam w karczmie stało, mówili!	A ręczę że go ani trochę nie kocha! tylko patrzeć jak go zacznie zdradzać.	Słyszałem ja o Krzywonosie i tum go czekał, ale skoro mnie minął, widzę, że sam go szukać muszę. Istotnie, rzecz nie cierpi zwłoki. Siła w Machnówce jest załogi?	Pan właśnie na nas ściągnąłeś to wszystko	A zatem, do widzenia! Rachunki nie skończone między nami, ledwie zaczęte. Tymczasem, tu nie miejsce i chwila niestosowna.	Dziwna to rzecz że zawsze tylko mówią ludzie o złych macochach, a nigdy o ojczymach!	A czemuż wy, Semen, nie ratujecie ojca?	A dlaczegóż nie prosisz o światło? Mógłbyś brać ze sobą książkę i czytać ją...	Chwalić Boga, że w porę	Ej, wasa miłość, chyba nie.	Nie wolno ci.	Tu nie ma zapalenia płuc...	No, teraz już iść za późno. Trzeba było nie puścić ich za Pilicę, napaść od Inowłodza czy Czerwonej Karczmy. Teraz nie ma już o czym...	Oho! Niegłupi ja już tam ją wsadzać, aby mi całe miasto z okienka stumultowała. Zamknąłem ją w jej komorze, a Korneliusowi przykazałem, aby stał na podwórku i patrzał ciągle w jej okno, czy ona tam jakich ekscesów nie robi, bo to licho umie z oknami dokazywać i gotowe jeszcze na łeb skoczyć. Ale ja każę tam dać kraty. Zaraz dzisia. Jużem posłał po tęgiegotęgi	To właśnie on! Wyobraź pan sobie, że co rok nasze wspólne obroty wynosiły osiemset do dziewięciuset tysięcy, Bóg wie, od jak dawna. Nigdy żadnej pomyłki, żadnego opóźnienia; płacił iście jak książę... jeśli książęta płacą. Miałem u niego milion do zwrotu, i proszę, ten szatan zawiesza wypłaty.	To?	Jużci, Zbyszka teraz najdziem, bo pewnie nie gdzie indziej, tylko przy boku kniazia Witoldowym będzie, ale trzeba by raz wiedzieć, czy on ma jeszcze czego po świecie szukać prócz tych łbów krzyżackich, które ślubował?	Z czego pan to wnosi?	A z południa na północ?	A ja gadam, że tak.	A ty nie żyjesz dobrze?	Skromność mi nie pozwala powtórzyć	Smutna perspektywa. Babka stęka, a wnuczka coraz posępniejsza i chudsza. Czy pani nie ma innej pociechy?	Co to może być?	Na serio tak myślisz?	Mówił mi coś w tym rodzaju nie przywiązuję jednak wagi do słów Heldera.	Czyż życie moje ma jakąkolwiek dla pani wartość, że żądasz tego ode mnie?	Tak, bo tego portretu przecież nie ma.	We śnie ich widziałam! Nieopodal byli, a szli szparko. Zobaczysz, nie upłynie rok, a wyzwolą cię!	Czy nie możnaby tego sprzątnąć	Nie, już dość tej rozmowy!... Jestem zaangażowana...	Niech już tak będzie, skoro nie chcesz mi powiedzieć	Czy wolno zapytać o działania program na czasy najbliższe?	To stary żołnierz, który walczył we Flandrii i brał udział w wielu bitwach. Nosi jedno z najbardziej znanych nazwisk wśród flamandzkiej szlachty. Niegdyś był odważnym kondotieremkondotier	Panie, ten szlachcic, którego tam widzisz przełożył książkę włoską na hiszpański język, a ja składam według manuskryptu.	To ojciec, tak, ojciec! Zabijcie mnie!	Do izby wniesę koryto, przecież trza go uwiesić do rozbierania.	Dobrzeście zrobili! Znajdziemy i parobka, i konie za pieniądze.	Kimże jest ta druga osoba? czy możesz mi pan powiedzieć jej nazwisko?...	Teraz chodźmy do Cointetów, oczekują cię.	Czy prosiłbym, gdyby było inaczej?	Coś, co przypomina HeidelbergHeidelberg tu: klasztor Sióstr Sacré Coeur we Lwowie, żeński klasztor rzymskokatolicki Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (fr. Sacré Coeur), istniejący od 1843 do 1946.?	A tych ludzi kto narżnął?	Pisałem już do Anglii, będzie trochę później, trochę drożej, ale będzie! Psiakrew te Szwaby!	Tak, tak!	Czy ma pan wolny czas o piątej?	Gdzie jest Gösta Berling?	Koń siwy! nawet wierzchowca siwego nieznam w sąsiedztwie. Tylko u xiędza proboszcza w dyszlu chodzi hreczką zasiana kobyła.	Więc ci później dopłacili tylko siedem centów?	Panie mieczniku dobrodzieju, słyszałeś już zapewne waszmość, jakie nieszczęście mnie spotyka...	A pamiętasz, jak był ubrany?...	Rozumiem Teraz rozumiem wszystko. Byliście jak ogień i woda.	A jednak...	Co?...	Nazwisko twoje?	No, co takiego?	Te, mažilėle, kam čia be reikalo įkyrėsiu žmonėms. Šiandien, tariau sau, nueisiu, gal norėsite į mišparus eiti, išleisiu, prižiūrėsiu vaikus, trobą...	A może pani była dawniej hrabiną borgijską?	Religia rzekł Epistemon	Sam?	A kiedy zaczynacie wyprawę wojenną?	A potem?	Być	Chodźmy!	Dy skrępowany...	Gadaj, psiakrew, prawdę!	Gród mocny	Idź precz, kozaku, idź precz!...	Jedzenie, Skąpiec	Mości pułkowniku!...	Mówiłeś wasza mość: periculum in mora.	Narzeczona przybywa	Pani... pewno ma gości.	Pasakyk tu man, kas juos pamokino daryt geležį ir tuos visus ginklus, su kuriais mus kankina ir nugali! Kaip girdėjau, iš akmenų daro drūtvietes ir taip sugydo akmenį su akmeniu, kad negalima atskirt? Iš kur jie turi tiek visokių gėrybių?	Religia, Obcy, Pobożność, Walka, Konflikt dodał Rzędzian.	Siłasiła (daw.)	Uhum.	Ze Staszkiem.	Ładna perspektywa!
Nie, po co? Niech się bawi.	Teraz będziesz wykonywał ruchy na miejscu. Rechts um! Człowieku! Ruszasz się jak krowa. Twoje nogi powinny znaleźć się tam, gdzie przedtem miałeś prawe ramię. Herstellt! Rechts um! Links um! Halbrechts! Nie tak, wole! Herstellt! Halbrechts! No widzisz, słoniu, że potrafisz! Halblinks! Links um! Links! Front! Front, idioto! Nie wiesz, co to jest front? Gradaus! Kehrt euch! Kniet! Nieder! Setzen! Auf! Setzen! Nieder! Auf! Nieder! Auf! Setzen! Ruht! Auf! Ruht!	Ach nie radzę ci mówić o dziekanie! Dokładałeś wszelkich starań, aby mu się nie podobać, a teraz żałujesz swej nieostrożności. Znalazłeś też sposób, by poróżnić się z rektorem. Spotkałam go w niedzielę na bulwarach, gdy byłam na spacerze z córkami: zaledwie mi się ukłonił.	Co mi powiadasz, żono? Oskarżasz mnie, że opowiedziałem to, co zaszło między nami, i powiadasz, że rzecz się rozeszła? Nie uniewinniam się z tego zarzutu, nie możesz po mnie czegoś podobnego przypuszczać; musiałaś chyba wziąć do siebie to, co mówiono o kim innym.	Nie cierpię nieparzystych rękawiczek, ale mniejsza o to, może się znajdzie druga. To nie list, tylko przekład niemieckiej piosenki, którego sobie życzyłam. Zapewne dzieło pana Brooke’a, bo to nie pismo Artura.	Biedak! I zmarło mu się?	Zakochała się ciocia w nim z miejsca.	Bardzo proszę o próbkę tkanin i wyrobów Co zaś do balsamów... mniejsza o nie!... Dosyć nacieszymy się wiecznością i bogami po śmierci...	Szczera to prawda Słyszałem, jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano; wszyscyśmy wówczas pana Czarnieckiego okrutnie sławili, a księciu było to nie w smak, bo się zmarszczył i rzekł: „Jest oboźnym koronnym, ale tak samo mógłby być u mnie w Tykocinie podstarościm.”	Czy nigdy nie przestaniesz uprzedzać się do tego biednego dziecka? Co on ci zrobił? Mój Boże, jeżeli kiedy będziemy mieli dostatek, może dzięki niemu, bo on ma dobre serce...	Ale doszłam do przekonania, że łatwiej zapomnę o panu, gdy nie będziemy się widywać. Jakiż cel może mieć nasza znajomość?... Pan jest przecie dość rozumny, by lepiej to widzieć ode mnie.	Ale pozna mnie pani, gdy się pobierzemy	Dziwną to ma nazwę. Zowie się Chłodek.	Gdzież to ciocia znowu się wybiera i mnie wyprawia razem ze pszczółkami?	Więc wyszlij go pani do Warszawy... Niech się chłopak rozejrzy... odżyje...	Aby plamy na imię, które nosi jeszcze nie ściągnąć... Lecz wygnać ją z tamtąd, lecz wydrzeć jej to, co nieprawie posiada, wy macie obowiązek i prawo... dodała Laura. Do tego wzywam chorążego i ciebie, zrzekając się nawet praw do spadku...	Nic nie mówiłeś, mistrzu!	Nie boska, ale nasza.	Nie wiedzieli, że wasza królewska mość chce z nimi odbyć naradę.	Nie, mój ojcze, mówię stanowczo, że nie pojadę. Nie pojadę	Nie, nie będę nawet próbować	Tak, dziś mógłby już być majstrem, gdyby nie służba u Iwana.	Waszmość nie myśl iż mnie tu sama ciekawość poznania pierwszego między rycerstwem męża przygnała, bo jakkolwiek podziw słusznym jest dla bohaterów hołdem, jednakże gdzie obok męstwa eksperiencjaeksperiencja (z łac.) tu w znaczeniu ogólnym, bliskim łacińskiemu źródłu słowa: miejsce, na którym się siedzi. sobie obrałygdzie (...) obrały	Prawdopodobnie żal za grzechy. Ale jak się to stało, że wybrali sobie Schombergową na powiernicę?	Przechera z ciebie, panie Michale aleś chłop setny i to masz do siebie, że sobie odejmiesz, a drugiemu oddasz. Niechby się święciły te kury, co by takich żołnierzów jak ty z piasku wygrzebywały	Psy lepsze od ciebie bo mnie wszystkie znają za panią, kiedy ty wyparłeś się siostry.	Więc ta jędza już powiedziała memu ojcu, że ja znam się z hrabią Szczerbicem? To jest prawda czy wymysł?	Bez obaw, panie. Nie zapomniałem jeszcze, że zawdzięczam ci życie.	Cóż miała powiedzieć, he? Ryby były na Ławicy, a Counahan był już na redzie, opowiadając o swej niezrównanej wyprawie na wschód! Dostało im się też poza tym, co im się należało, a wszystko to wynikło po pierwsze z niepomiarkowania załogi względem rumu, a po wtóre z nierozeznania Skibbereen od Queerean. Counahan Żeglarz, świeć Panie nad jego duszą, ale był to prawdziwy pomyleniec.	Joasia mogłaby kłamać, ależ chyba nie kłamią nasze oczy. Pan Kazimierz bałamucił biedną dziewczynę od wakacyj...	Nie pytasz mnie o nic?	Nie wolno, bo za wcześnie, bo za późno, bo deszcz; nie wolno, bo gorąco.	Ale zbadałem miejsce, ot tak, dla własnego użytku nie robi to wrażenia zwykłego domu. Są tylko jedne drzwi wejściowe	Niechże jaśnie pani nie robi skandalu przy służbie!... Wszystkie te rzeczy jaśnie pan powinien mieć w domu...	Stachu utonę na Nalewkach, jeżeli mnie nie przygarniesz.	Toć to nie ma o czym mówić z nią. Siedzi jak namalowana.	Panie poruczniku niższe stopnie obowiązane są oddawać cześć wyższym. To nie jest zniesione. A po drugie: od kiedy to panowie oficerowie przyzwyczaili się chodzić na spacer z kradzionymi psami? Tak jest: z kradzionymi. Pies, który jest własnością kogoś innego, jest psem kradzionym.	Tak, ale tu jest nie tylko jego matka, nie trzeba nam zawracać głowy matką. Jest tam dziewucha, lafirynda najgorszego rodzaju, która ma na niego więcej wpływu i która właśnie jest rodaczką imć Dreyfusa. Ona zaraziła Roberta swoim duchem.	Mam łazić do jakiegoś fagasa? Nie, kochaniutki, chcę mieć do czynienia tylko z tobą.	Tak, panie margrabio Ale, jeżeli pan nie chce widzieć ładnych kobiet, co pan z sobą pocznie na operze?... Angielska rodzina wracająca do Londynu ustąpiła mi resztę swego abonamentu, będzie pan miał dobrą lożę... och! Wspaniałą lożę na pierwszym piętrze.	O, tak! Każde dziwowisko jest ciekawe. Gdyby, na przykład, dane było komu widzieć wieżę Eiffel zbudowaną na podstawie, która na pewno trzaśnie i nie tylko sprowadzi ruinę wieży, ale może zatłuc wielu  nieopatrznych...	Muszę sobie sprowadzić kilku zacnych kompanów, aby przy szlubie stanęli mi na świadki, muszę sobie sprokurowaćprokurować (daw.) narzędzia. do onej ekspedycji, przy tym koniki dla nas gdzieś tu w somsiedztwiesomsiedztwo	A bez kogo to padła moja graniasta?	A po prawej stronie Kujuka, ten przystojny i barczysty?	Pierwszy podoficer kawalerii, którego spotka skonfiskuje je, aby sobie postawić szklaneczkę, a może i wezmą go w rekruty na rzecz nieprzyjaciela, kto żyje bowiem, zdradza. Pierwszy z brzegu każe mu iść za sobą, on pójdzie; lepiej byłoby wpisać go do naszego pułku.	Na koń, na koń żwawo, skrzyknijcie chorągwie i kto mnie kocha, za mną!	Reb Nochim! Reb Nochim! Przez oczy twoje patrzy dusza twego pradziada, który wszystkich Żydów zatopił w wielkich ciemnościach!	Zna pan kogo przy ulicy La Pérouse?	A zatem, jeśli uzyska pan ułaskawienie?	Ale kogoś naprawdę bliskiego, z kim jesteś naprawdę sobą, naprawdę szczery?	Chcesz pan powiedzieć, przez nas	Co słowo to oskarżenie i to bardzo ciężkie	Czy umiesz dobrze po niemiecku?	Czy wieloryby są w Morzu Czerwonym?	Daj spokój, Pew, zdobyliśmy talary!	Ej! Jak mnie kochasz, to powiesz.	Macie na to monopol?	Nietknięty, przywieźliśmy go w najlepszym porządku; sądzę, że jeśli o to idzie, będziesz pan zupełnie kontent. Ale biedny kapitan Leclère...	O, dla Boga! To i Danuśkę chorość napadła. Coże jej takiego?	Pozwoli pan sobie towarzyszyć?	Tak będę mówił zawsze. Worek na plecy i popiół na głowę.	Tak jest, wasza miłość!	To i dobrze, takich mi jak najwięcej! A teraz, stary towarzyszu, przypomnijmy te czasy, kiedyśmy to w ruskich stepach pod namiotami do uczty siadali. Dobrze mi między wami! Dalej, gospodarzu, dalej!	To jest świństwo, panie Grünszpan, tak krzywdzić własną córkę!	Widzi pan dobrodziej	Wymyśliłeś całą tę historię w czasie, kiedy mówiłam do ciebie!... Adolfie, patrz mi w oczy!... Pójdę jutro do Braschona.	Żeby diabli pilnowali tego zamku, to go dobędziem!	A pani zaraz wysuwa pazurki, łapięta śliczne, ale ostre	A przede wszystkim celności strzału	A to jak?	A więc	Ale jaki?...	Co?	Djabliż ją mogli posądzić o to, że sama jedna ztąd szmirgnie...	Dufny ci on w siebie i z dobrodziejemz dobrodziejem	I ta robocza masa to ludzie.	Ja?... Cóż mi to złego?... Jestem lektorką u jednej staruszki, mam trzysta rubli rocznie, wszystkie wygody, mnóstwo prezentów...	Jak to?	Koło 45 złotych.	Kto?...	Któż taki?	Kuku! Kuku! Kuku!	Leonie! Leonie!	Niechże tak będzie	Och!	Panie...	Patrolują wybrzeże i blokują możliwość ucieczki z wyspy.	Piętnowanie! Będziemy piętnować! Piętnować i jeszcze raz Piętnować!	Pod jakim?	Potrzeba czasu.	Sama.	Sześćdziesiąt od dziewięćdziesięciu... posag panny Izabeli... Aha!...	Tak.	Widać ich, kapitanie?	Wyobraźcie sobie, panowie kobietę samodzielną, kobietę wyższą, kobietę, która pierwsza w naszym kraju podniosła sztandar emancypacji...	Właśnie! Mówię: dryniu, naszych koni łapą swoją czarną	Z chęcią...	Z przyjemnością!	Z twojem anielskiem sercem	Łuby są pod słomą Prędzej! Prędzej!
Oto moja myśl: Uczeni zgodnie uznają, że pewnego dnia nasza kula ziemska skończy się, a właściwie, że skończy się na niej życie zwierzęce i roślinne, stanie się niemożliwe wskutek znacznego oziębienia, jakiemu ulegnie planeta. Nie zgadzają się tylko co do przyczyny tego oziębienia. Jedni sądzą, że nastąpi z powodu obniżenia się po milionach lat temperatury Słońca; inni, że wskutek stopniowego wygaśnięcia wewnętrznego żaru Ziemi, który wywiera dużo większy wpływ na nasz glob, niż się powszechnie uważa. Co do mnie, jestem za tą ostatnią hipotezą, przy czym opieram się na fakcie, że Księżyc jest w rzeczywistości wystygłym i już niezamieszkanym ciałem niebieskim, choć Słońce nie przestaje posyłać na jego powierzchnię tej samej ilości ciepła. Jeżeli więc Księżyc wystygł, to dlatego, że całkowicie wygasły jego ognie wewnętrzne, którym, podobnie jak wszystkie inne ciała niebieskie, zawdzięcza swoje powstanie. Zresztą niezależnie od tego, co będzie przyczyną, kiedyś nasza kula ziemska ostygnie, ale ostygnięcie to będzie się odbywało stopniowo. Co się wówczas stanie? Otóż strefy umiarkowane w mniej lub bardziej odległej przyszłości przestaną się nadawać do zamieszkania, tak jak obecnie okolice podbiegunowe. A wtedy ludzie, jak i zwierzęta gromadnie powędrują na szerokości geograficzne bardziej poddane wpływowi słonecznemu. Nastąpi wielka migracja. Europa, Azja Środkowa i Ameryka Północna zostaną opuszczone, tak samo jak Australia i południowe obszary Ameryki Południowej. Za wędrówką ludzi będzie podążać roślinność. Flora cofnie się na równik razem z fauną. Głównymi zamieszkałymi lądami staną się środkowe części Ameryki Południowej i Afryki. LapończycyLapończycy grupa ludów zamieszkujących płn.-zach. Syberię. na wybrzeżach Morza Śródziemnego znajdą warunki klimatyczne znad Morza Lodowatego. Kto nam zaręczy, że w tej epoce regiony równikowe nie okażą się zbyt małe, by pomieścić i wyżywić całą ludność Ziemi? Dlaczegóż by więc przewidująca przyroda, chcąc przygotować schronienie dla całej tej emigracji roślinnej i zwierzęcej, nie miałaby już teraz zakładać pod równikiem fundamentów nowego kontynentu i dlaczego nie miałaby powierzyć polipom jego budowy? Często rozmyślałem nad tymi sprawami, przyjaciele, i wierzę, że wygląd zewnętrzny naszej kuli ziemskiej zupełnie się kiedyś zmieni, że wskutek wyniesienia się nowych kontynentów morza pokryją stare i że w przyszłych wiekach Kolumbowie odkryją wyspy ChimborazoChimborazo najwyższy szczyt Europy, o wys. 4808 m; położony w Alpach.	Niełatwo go opisać. W jego postaci tkwi coś niechlujnego, nieprzyjemnego. Nigdy nie spotkałem człowieka, który by mi był tak niesympatyczny, a nie zdaję sobie przy tym sprawy, dlaczego... Prawdopodobnie ciało jego jest pokraczne; widać wyraźnie, że nie jest to człowiek normalnie zbudowany, ale na czym ta anomalia polega, nie mogłem sobie uświadomić. Wygląda jakoś „inaczej”, a przecież nie mógłbym wymienić nic niezwykłego. Nie, nie mogę go opisać. A jednak, proszę mi wierzyć, widzę go w tej chwili dokładnie...	No tak. Myślisz, że twoi znajomi zapomną mi to, że byłam panienką sklepową u pani Szkopkowej? Będę cały czas jak na cenzurowanym. Bo i rzeczywiście jestem zwykłym kopciuszkiem, prowincjonalną gąską. Nie  potrafię wśród twoich ruszać się, nie potrafię z nimi mówić. Przecie moje wykształcenie jest prawie żadne. Wprawdzie mamusia miała zamiar przygotować mnie do matury, ale jak wiesz, matury nie mam. Żenisz się z prostaczką.	Jak to? Co? Cóż ja mam wspólnego ze starym Violą? Chyba to, że stary dziwak nie ma zegarka z łańcuszkiem, który ten złodziej mógłby ukraść. A ja panu powiadam, doktorze Monygham iż trudniej przyjdzie mu uwolnić się ode mnie, niż sobie wyobraża. Mówię panu, że jeszcze poparzy sobie palce na tej drobnostce. Przede wszystkim nie odejdę bez swojego zegarka, a co do reszty, to zobaczymy! Zdaje mi się, że być zamkniętym to nic wielkiego dla pana. Ale Joe Mitchell jest innego pokroju człowiekiem. Nie zamierzam ulegle poddać się zniewadze i grabieży. Piastuję godność publiczną, mój panie!	Hę?!... Nie, nie słyszy Daj mu, Boże, jak najdłużej życia. Tylko na to pojenie starczym pesymizmem duszy młodej, osobliwie przyjaciółki mej żony, nie bardzo mogę pozwolić. A za sędzię również go sobie nie obiorę. Powiadają, że należy żyć dla tych, którzy po nas przyjdą, ale nikt jeszcze nie pouczał, żeby żyć dla tych, którzy przed nami byli. Przeto, cokolwiek on mógł tu pani opowiadać o ludziach i sprawach... „Bourgeois” raczy nas obzywaćobzywać (baron pokazał figę) (Tu baron pokazał trzecią figę.)	Czy możesz mi przyrzec, że zachowasz w tajemnicy to, co ci jeszcze powiem, nawet w razie gdybyś nie chciała się przychylić do mojej prośby?	Jednakże... na wszelki wypadek... To nie jest nawet brak zaufania do pani, ale łatwo zrozumiała drażliwość w tych okolicznościach...	Nie może być inaczej, tylko on po naszej stronie stanie.Bunt	Nie, to zwyczajne kwiatki. Weź, jeśli ci się podoba.	Niech pan pokaże, jak się to robi.	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Przeczysz, właśnie że przeczysz. Poza swoją robotą nie widzisz niczego. Zawsze musisz coś wmawiać, zawsze. Taki to już twój zwyczaj i kiedy mówisz o zamiarach pana Murdstone...	Tak, to prawda, Edmundzie. Zapomniałeś jednak, odjeżdżając, zapłacić małego długu sąsiadowi Caderousse. Upomniał się o niego, dodając, że jeśli nie zapłacę, uda się do pana Morrela. Pojmujesz więc, że z obawy, aby ci to nie zaszkodziło, zapłaciłem, cóżem miał zrobić?	Źrenica piękności! Widzicie go! Kimże ja jestem, że obsypujesz mnie żebrackimi pochlebstwami? Czterdzieści lat temu można było to powiedzieć i nie bez słuszności... ba, nawet przed trzydziestu laty. Ale oto skutki tego włóczenia się tam i z powrotem po całych Indiach. Wdowa po królu musi się ocierać o wszelkie szumowiny tego kraju i narażać się na drwiny żebraków!	„W życiu swoim nie widziałam takiego niemiłego, zepsutego dziecka jak ta!”	A żebyś tak umyślnie ku nim zjechał? Nie byłoby twojej winy, jeśliby nas odbili. Nie miałbyś mnie na sumieniu... a mieć krewniaka na sumieniu, wierzaj mi, straszny to ciężar!	Nie ja sam czuję się skalanym, spodlonym, nic mnie już podźwignąć nie potrafi. Szał rozpaczy gnał mnie do takich jak dzisiejsze zamysłów i kroków, otoczony byłem widokami, które mnie podżegały... przebacz ty mi, Sabino!	A ty myślisz, że mężczyzna umie dziś kochać? Nie, nie. My się dopiero budzimy, a w nas samych Bóg wie jeszcze kto gospodaruje. Perowska zawsze kobiet broni. A ich także bronić nie ma za co. MiłośćNie będzie człowiek wolny, póki nie nauczy się kochać. Rozumiesz, Miszuk.	A ty błogosławionym bądź za to, że do późnej starości dochowałeś wierności Zakonowi Pana i miłość dla ojczystej ziemi naszej, z której garść piasku wydawała ci się droższą nad srebro i złoto...	A! pewnie! i to bardzo prędko	Bracie! zdumiewasz mnie! jestli to wszystko prawdą?	Co najmniej czterdzieści siedem lat Przepuklina była podwójna i wielka. Świetnie! Zaczynam wprowadzać ją przez ucisk. Chociażby się tylko bardzo lekko naciskało ją ręką, po pół godzince tej pracy ma się krzyż i ramiona jak połamane. A dopiero po pięciu godzinach i po dziesięciokrotnym powtórzeniu tego zabiegu udało mi się wprowadzić przepuklinę do wnętrza.	Co to jest? Dlaczego jeszcze?...	Co to za jedni?	Czy nie czuje pani jakiejś ociężałości w kolanach?	Cóż się stało ze mną? gdziem ja był?	Dla mnie! Któż dał dowody przywiązania? Waszmość? Jmć pan Gintowt? Jur z Borowiczek? Owa szlachta oszmiańska? Kto was prosił o takiego przywiązania dowody? Otóż wam powiem, że nie przywiązania dowody, ale zbezcześciliście mnie, zhańbili wobec całego świata! Nie cierpię was, nienawidzę, nie chcę widzieć na oczy!...	Dlaczegóż to, ojcze?...	Dlaczegóż to?	I skąd wzięłaś się w Portugalii? jak dowiedziałaś się, że ja tu jestem? jakim zbiegiem okoliczności kazałaś mnie sprowadzić do tego domu?	Kamień mi zdjąłeś z serca, chłopcze Ino czyś pewny swego? Nie spadniesz? Wolałbym sam zginąć, niż być przyczyną...	Mogę pani dać dowód... Mogę przynieść kopię aktu ślubnego. Przyniosę to pani do mieszkania, tylko kwestia przyniosę jeszcze dziś	Mogę sprowadzić z Warsza... Nie!... ja jestem wariatka... Chcę sprowadzić nauczycielki z Warszawy, a nie miałabym im co dać jeść...	Może jest na to jaka rada?	Nie będziemy o tym mówić tutaj, chodźmy do mnie. Ali, podaj mi wody.	Nie jest zła? Genialna!	Nie ma rzeczy, której bym nie zrobiła dla ciebie.	Nie wieszlinie wieszli (daw.)	Nie, raczej antypatia indywidualna.	Niech będzie! Nie szkodzi!	Och, jakiż z pana nudziarz. Nie pamiętam	Pani! i z twoich-że to bozkich ust przychodzi mi słyszéć najstraszniejsze bluźnierstwo? O, teraz poezya powiedziéć może tobie pani:	Słowa te nic już dla mnie nie znaczą.	Tak?... Dobrze, będę się strzelał, jeżeli wy jesteście przeciw mnie...	To dowodzi albo wielkiej pokory, albo wielkiej pychy	To może pani zechce zostać moją żoną, żebym mógł zająć wakującą posadę.	To siadajcie, gospodarze, z Lipiec, widzę, jesteście, to pogadamy po sąsiedzku! Johan, Fryc, ławek dla sąsiadów.	Węzły te, gruczoły czyli móżdżki, rozprowadzają życie po całem ciele owadów, robaków i skorupiaków. Dla tego to rozdzielenia w nich (że tak powiem) życia, rozciąć je możesz i nagle niepozbawisz go; dla tego żółwiom wyjmiesz mózg a życie zostanie.	„Jest pewien poprawny sposób brania się do rzeczy. Musisz się nauczyć przyzwoitości. A przy tym po co niepotrzebne wysiłki? Trzeba tego unikać To się nazywa przedstawiać rzecz po pańsku	A bogać tam mało, będzie ze dwadzieścia worków.	A może i panby z nami?... Prosimy.	A ona wtedy weszła do sklepu, kupiła ciastka i dała je tobie?	Ależ i pani także jest jej sąsiadką, księżno.	Ależ ja was zrujnowałem Zrujnowałem was, powtarzam, przekonacie się z czasem; ale ja was znam, wolicie ruinę niż majątek, który może przyszedłby za późno.	Artysta, Sława wołał głos pierwszy.	Bo się tu was spodziewał i pytał o was młody pan, Zbyszko.	Boisz się mnie, pani?	Broń Boże! Ale mam pewien pomysł. Chciałbym z Marysią pojechać do Wilna.	Będzie czytał wieczór nową pieśń z Troiki i wzywa mnie, bym przyszedł.	Chciałbym by Ursus towarzyszył jej w drodze... Byłbym spokojniejszy...	Co mi tam twój spólnik! Gdzie twoje wagony z końmi?	Czy ja cię kocham? Dzięki tej skórze będziesz miał zawsze hawańskie cygara. Wciąż skóra, mój przyjacielu, wszechmogąca skóra! Znakomite cousticum, mogę leczyć odciski. Masz odciski? Usunę ci je.	Czy tak?!	Czy tak?...	Do dwudziestego października!	Do śmierci!...	Dziwne kostjumy!	Gdzieżby, Józieńku, na wsi, na wychowaniu.	I co, wełna?	I ja powiedam: szkoda! Ha no, co robić, kiedy pan ociec każe?	Ja? Panie hrabio...	Jedziemy do Róży, jedziemy, gdzie tylko pani zechce, jedziemy choćby na koniec świata	Jego na gwałt ożenić trzeba!	Jest tam jakaś oberża.	Jesteśmy kopacze z Sochem!...	Już od czterdziestu lat	Lolo Szmurski jest tam w gabinecie, wiesz?	Mam nadzieję, panie.	Matka w chałupie?	Moje dziecko, czy ja wiem?... A może tobie istotnie spacer posłuży?...	Musi pan zostać, bo tak chcemy	Musi się zmienić?	Ocaliłeś mi pan życie!	Odstępuję ci je.	Ona wosk robi	Ratuj!	Ruszaj mi stąd polski psie, bo cię inaczej poczęstuję!	Skrytobójcze morderstwo! Ofiarą minister Pradera!	Szkaradny zazdrośnik.	Szybę stłukł. Kamień rzucił.	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	Tedy jeden zginął?	Toby coś było dla Mistrza,	W zasadzie my wszyscy jesteśmy po stronie ludu.	Waść byś jej dał radę	Wtedy, drogi przyjacielu, pozwalam	Właśnie, że z dobrej krwi... Oni podobno dla zysku sprzedają nawet piękniejsze ze swych kobiet. Sprzedają je na południe... zemindarom (obszarnikom) i tym podobnym ludziom z Oudh.	Z jakimi rybami?	Zbierają się, gorzały się napiją, wysapią, nawyrzekają i tyla z tych narad jest, co z łońskiego śniegu, a dziedzic może sobie spokojnie ciąć choćby i wszystek las.	Zostanę chętnie
I to bardzo złego. Wydaje mi się pan człowiekiem niezwykle niebezpiecznym, jeśli więc przydarzy się cokolwiek naszej kochanej księżnej, odpowiedzialność złożymy przede wszystkim na pana. Chciałbym jednak pomówić z panem o życiu. Moje pokolenie było nudne. Któregoś dnia, kiedy poczuje się pan znużony Londynem, niech pan przyjedzie do Treadley, aby wyłożyć mi swą filozofię rozkoszy, popijając wybornego burgunda, którego posiadam, na szczęście, dość wiele.	I dlaczego pan się dotychczas nie ożenił?	Niech pan ze mnie nie kpi Dziękuję panu. Niech pan mi wierzy, że takie uznanie z pańskich ust znaczy dla mnie dużo więcej, niż...	A uderzył się pan kiedy silnie w głowę.	Czy pan ich nie doznał?	Bo jak się wziął pan podkanclerzy Radziejowski z żoną wadzić i wojować, tak król się za nią ujął. Wiecie, waćpanowie, co o tym ludzie mówili, a to pewno, że i sam podkanclerzy myślał, że mu się żona w królu kocha, a król w niej; za czym przez invidięinvidia (łac.)	Skąd pan wiesz, że miał tam oddać jakąś paczkę?	Ona, jako to dziewka z wielkiej krwi i górnej maniery, żadnego nie pokazowałapokazować zadowolenie., zgoła na niego nie patrząc, dopieroż gdy o waszmość panu mówić książę Bogusław począł, zaraz w niego utkwiła oczy. Straszna rzecz, co się stało, gdy powiedział, i żeś mu się wasza mość ofiarował za ileś tam dukatów króla porwać i żywego albo umarłego Szwedom dostawić. Myśleliśmy, że dusza z panny wyjdzie, ale cholera na waćpana tak była w niej wielka, że słabość niewieścią przemogła. Jak on też zaczął prawić, z jaką abominacjąabominacja (z łac.)	...za trud, jaki pan raczył...	Głód, Wojna mówił, przeciągając się w kulbace dawny, starożytny; tu D. lm antiquorum: starożytnych.: wielkiego Pompejusza i Cezara, ale pan Czarniecki nową modę wymyśla. Przeciw wszelkiej jest to regule trząść brzuch przez tyle dni i nocy. Z głodu już imaginacjaimaginacja (z łac.) buntować się. we mnie poczyna i ciągle mi się zdaje, że gwiazdy to kasza, a księżyc sperka. Na psa taka wojna! Jak mi Bóg miły, tak z głodu chce się własnemu koniowi uszy obgryźć!	Moja Lorciu, rzekł cicho: od tak dawna cię proszę... zbliżże się do jejmości... Czyż to podobna żyć pod jednym dachem i nie gadać do siebie? Jeśli ona nie jest dla ciebie jakby być mogła, czyż nie twoja wina, żeś pierwszego kroku uczynić nie chciała?..	Nnnnie, proszę... to znaczy od czasu mojego wypadku z tym, tak, nie.	I cóż z tego?... Zdaje ci się, że to taki rarytas?... A zresztą potem już nie miałem kontroli.	A jakież to pan ma rany?	Panie, pan tak dziwnie mówi.	Rychtyk, takie były słowa mej nieboszczki, gdyśmy się przekonali, że chłopak nie jest taki jako inni. Ale dziwi mnie, skąd ty o tym wiesz?	Nie, proszę pani, jest na spacerze. Może pani zaczeka?	Ma pan na to dowód?	Proszę: feldkurat Matiasz w Brnie zmarł w szpitalu izolacyjnym zeszłego tygodnia. Włosy rwać z rozpaczy! Nie oddał mi tysiąca ośmiuset koron; poszedł z wiatykiem do baraku cholerycznego, do jakiegoś człowieka, który go przecież i tak nic nie obchodził.	Quis munditiis? Słowo daję, że to bycze! Czy ten znak zapytania nie fajno tu wygląda? Heu quoties fidem! To brzmi tak, jakby ten chłop czegoś się pietrał i nie wiedział, co z sobą począć. Cui flavam religas in rosa Mutatosque Deos flebit in antro.	Ja wiem, że teraz tak nie jest, ale dawniej... A my tego okropnie nie lubimy, bo u nas nie ma żadnych podziękowań i wdzięczności. A „państwo” to zaraz chcą, żeby ich „lizać” za wszystko. I dlatego nikt porządny żadnej „łaski” nie chce, a jak musi przyjąć, to jest zły.	Ależ byłem zupełnie ścisły, by użyć pańskiego wyrażenia. Drab miał klucz; ma go wciąż jeszcze. Niedawno temu, nie ma jeszcze tygodnia, a widziałem, że otwierał...	Ale skoro myślicie, doktorze, że istnieją urodzeni zbrodniarze, i skoro z badania wydaje się wam, że odpowiedzialność czeladnika rzeźnickiego Lecoeura jest, według słów waszych, ograniczona przez wrodzoną dyspozycję do zbrodni, czyż słuszne jest, by go gilotynowano?	Dagon i inni Fenicjanie Oni nawet ofiarowali się, gdy przyjdzie czas, podbuntować azjatyckie plemiona, aby nasze wojska miały pozór do przekroczenia granic. A gdy raz wyjdziemy na drogę do Niniwy, Fenicjanie i ich sprzymierzeńcy połączą się z nami... I będziesz miał armię, jakiej nie posiadał Ramzes Wielki!...	Waść się djabła zaparłeś że w niego nie wierzysz, śmiejąc się dodał kapucyn patiens quia aeternus, a temu graczowi niedaleka może meta, musi się o swój honor upomnieć!	Przyznaję się wam, iż to com widział i słyszał serce mi zakrwawiło. Zawzięta jest, gniewna, nie przebaczy nigdy; ale w nieszczęściu swém wzbudza uszanowanie: jest doprawdy cudowną, jest wielką.	Powiedz, Madziuś, temu staremu panu że ja jestem chemik i dyrektor zakładów przemysłowych... Nie żak!...	Jam zawsze mówił że wy, Bystry, uczciwy człowiek i że wam się krzywda dzieje, ale ten hajduk Kajdasz!...	Nauczyłyśmy się prawdy, o której profesor Woodleigh mówił na ostatnim zebraniu w towarzystwie filomackim. Powiedział on: „Humor jest najwspanialszą zaprawą życia. Śmiej się ze swoich błędów, ale czerp z nich naukę, kpij ze swoich trosk, ale zdobywaj z nich siłę. Obracaj swoje trudności w żart, ale przemagaj je”. Czy nie warto się tego nauczyć, ciotko Jakubino?	Jakie słowo? przelękły oburzył się Dobek: nigdy nikomu słowa żadnego nie dawałem...	Ma się rozumieć, że może Bierz kapelusz, Hawkinsie, pójdziemy obejrzeć okręt.	Bo wypadłoby ono na niekorzyść Trestki. Tak, ma pani słuszność: to dwóch ludzi niemających z sobą nic wspólnego oprócz jednakowej liczby lat. Ordynat ma kolosalne powodzenie w świecie. Kobiety za nim szaleją. Cóż, kiedy jest bajecznie wybredny. Do jego wielbicielek i ja się zaliczam, ale również bez wzajemności.	No, z tym konikiem polnym Rozmawiałem z nim. Był dla mnie bardzo uprzejmy. I bardzo mi się podobał. Jest tak cudownie zielony, a na końcach tak przezroczysty, jak nie może być żaden liść, nawet najcieńszy.	A ona rzekł Stalky, opierając się na ramionach obu kolegów. gotowa ich zaskoczyć. Naprzód zacznie do nich szeptać, jak gdyby im się tylko coś śniło, a potem zacznie cuchnąć! Rany Boga, co to będzie za smród! Zróbcie mi tę przyjemność i pomyślcie o tym przez dwie minuty!	Ja od dziecka bawiłam się na cmentarzu i dniem i nocą... czy to mnie nowina.	Waszmość to, widzę, nie tylko w wojnie, ale i w radzie prym możesz trzymać	Nigdy jej dogodzić nie mogłam i nie mogę Nie wiem, słowo honoru, po co żyję i chleb na tym świecie jem! Wieczna niedola!	Nie traktuj tego za pewnik, bo to dopiero światełko w ciemnościach, ale idąc za tym światełkiem być może trafimy do celu.	Co mam robić muszę syna słuchać gdy męża nie mam! Ale ani on ani ja długiéj z tego pociechy mieć nie będziemy!	Ale się lada dzień skończy.	Cyt! tylko mnie słuchaj, a głowy nie masz czego łamać.	Ha! kładziesz palec na wielkie nieszczęście. Gdyby zrozumiano Marcela, nie przyszłoby do rewolucji francuskiej.	Któż o tym wie lepiej ode mnie? Przecież żywię się żółwiami... i poławiam żaby. Ngaayah! O, gdybym jeszcze mogła głód zaspokoić przeżuwaniem gałązek.	Nabrałem głębokiej odrazy do stanu posiadania kawałów ziemi, której nawet nie znam dokładnie, która mi jest zgoła niepotrzebna, podczas gdy ona straszliwie jest potrzebna setkom i tysiącom spragnionych. Ziemia należy do ludu.	Podobno panowie jesteście zdania, że niesprawiedliwie obliczono wasze zasługi przy gratyfikacji. Czy tak?...	Srebra sobie weź nazad ile na nie mogłeś dostać?	To fanatyk! pomyślała pani Cottard; Swann, wyjąwszy ostatnie lata życia, był bardziej tolerancyjny; prawda że on był chrzczony.	Mówisz mi ciągle impertynencye, których nie zniósłbym od kogo innego, ale od ciebie znoszę, bo byliśmy przyjaciółmi...	A czemu nie?	A ta choroba właśnie jest mi podejrzaną czyli w niej maleficium, czar, zadanie jakie, napój przeklęty nie zachodzi. Mają starcy zepsuci likwory i ekstrakta swoje, któremi szatańskich sztuk dokazują...	Dla czegoż nie, będzie mu rada	Kiedy mówią, że potęga okrutna.	Maria nie może zabronić, bym ją kochał Uczynię z niej swoją Beatrycze.	Nie czyń tego, ojcze, błagam cię.	Nie jestem ciekawa	Nie żałuj mnie więcej niż ja sam siebie. Dawniej było ci między nami nieźle i wojując w Armenii, tęskniłeś za Rzymem.	Nie!	Szczycę się tem.	Tyle jeno było jego, co głodu nie zaznał a chłodu.	Wybacz nie wiedziałem...	Wyrzeknę się ciebie!	Ale ciocia to widzi i pozwala na to.	Jeśli wywalą nie papierkami, ino twardym pieniądzem, jeśli tryngield zaprzysięgną...	Byłam już parę razy z kompanią, ale bym co roku chodziła	Co mówisz! to najlepszy mój przyjaciel!	Ruszymy naprzód szeregiem, i jeśli wasza książęca mość pozwoli, to w drugą stronę, ku lasowi. Droga tam równa i szeroka, a ku miastu mogłyby nam jakowe wozy przeszkadzać.	To serce miałeś już i masz, Najjaśniejszy Panie! bo wszystkie twych poddanych do ciebie należą!	Uciec? Łatwo gadać, ale jak to zrobić?	Ach! wszystko to, co wiem, dręczy mnie, i wszystko, co widzę. To niebo mnie dręczy i to morze, i ciało moje, i życie moje!	Ale może pozwoliłaby ją podnieść	Ale sama, sama jedna naprzeciwko cmentarza! Gdy przyjdzie noc, wytrwaszże ty ze strachu, kiedy mnie nieraz, gdy wiatr poświśnie, ciarki po plecach przechodzą?	Czy to wszystko?	O tak! W samym sobie.	Oj, a to co?!	To bardzo dobrze, osobliwie dla mnie. Waćpan przyjeżdżasz wprost ze wsi?	To ci po przyjeździe odpowiem.	Toć to moje jedzenie... kapłanie!...	Wielki to kawaler!	A bo on ciągle chodzi po domu...	A skądże masz te dziury we łbie, co?	Bardzo chciałabym wiedzieć, przy jakiej okazji.	Bałamuctwo moje dziecko,	Daj jej herbaty.	Dokąd?...	Gdzież są?	Handel	Kobieta, Mężczyzna	Komu wysyłała pieniądze?.. a może...	Krzywda, Zemsta zawołał lama nań z góry.	Marta...	Może?	My będziemy śpiewali po polsku	Oleńka, powiedz no mi szczerze, co ty myślisz o chorążym orszańskim?	Prosimy... siadajcież!	Rozumiem.	Stulże gębę. Co cię ugryzło! Zawsze musi psuć mi humor. Chodźmy.	Wieręwierę (daw.)	Wiosna wczesna... Będziemy mieli urodzaj. Dalej, dalej!	Więc chociażby nieżyczliwych?	Z pomocą Bożą!
No-o! Dobrze, że ci to przyszło na myśl. Gdyby był bardzo przebiegły, przeżyłby może dzień... ale nie przeżyłby nocy... Żadną miarą.	To było niegdyś Lecz już od przeszło dziesięciu lat Henryk Jekyll stał się dla mnie zbyt ekscentryczny. Idee jego coraz bardziej ulegały wypaczeniu. Oczywiście, wciąż jeszcze interesuję się nim, by się tak wyrazić: ze starej miłości, ale od długiego czasu go nie widziałem. Takie nienaukowe ględzenia oddaliłyby od siebie nawet największych przyjaciół...	Powiem ci, bo chcę, żebyś wszystko wiedział. W dniu, kiedy twoja nominacja na kawalera Legii Honorowej została publicznie ogłoszona, byliśmy wszyscy u dziadka, pana Noirtier, i był tam jeszcze pan Danglars, ów bankier, ten, którego konie przedwczoraj o mało co nie stratowały mojej macochy i brata. Czytałam dziadkowi na głos dziennik, oni zaś rozmawiali o przyszłym małżeństwie pana de Morcerf z panną Danglars. Gdy doszłam do ustępu odnoszącego się do ciebie i który sama już znałam, bo poprzedniego dnia doniosłeś mi tę radosną nowinę, otóż kiedy doszłam do tego ustępu, byłam tak szczęśliwa, a równocześnie tak bałam się wypowiedzieć na głos twoje imię, że z pewnością ominęłabym je, gdyby nie obawa, że moje milczenie zostanie niewłaściwie zrozumiane. Więc zebrałam całą odwagę i przeczytałam.	Nie biorę panu niczego za złe Jeszcze pięć minut temu byłbym się głęboko obraził. W międzyczasie jednak postarzałem się. Spójrz pan, panie Brandeis, spójrz pan na moje włosy! Czy nie są jeszcze białe. Od trzech minut mam uczucie, jak gdybym opuścił mój dom jako młody człowiek, a wracał jako starzec. Zdaje mi się, że jestem już na tyle mądry, ażeby panu wyznać, iż zawsze pana podziwiałem i bałem się pana. A jednak nie jestem jeszcze na tyle mądry, ażebym mógł wyrzec się pytania, które panu chcę zadać:	Tak, przyjdę Przechodziłem już koło bramy, nie śmiejąc spytać o panią. Nie zna pani jeszcze literatury Zapewne istnieją w niej chlubne wyjątki, ale ci literaci wloką za sobą straszliwe nieszczęścia, a jednym z pierwszych jest rozgłos, który kala wszystko! Niech kobieta popełni błąd z...	Chwilkę jeszcze Chciałbym panu tylko jednę zrobić uwagę. Nie czytałem nic o wojnach Mahometa, nie mogę więc sądzić jego militarnych zdolności; ale gdybyś pan był widział cesarza, dowodzącego podczas kampanii francuskiéj, byłbyś go wziął za bożka z pewnością. Jeżeli upadł pod Waterloo, to dlatego, że był więcéj jak człowiekiem, zanadto ciężył ziemi i ta się pod nim ugięła. Ot, co jest! Zresztą, we wszystkiém zdanie pańskie najzupełniéj podzielam i do stu kartaczów! ta, co pana urodziła, nie zmarnowała czasu.	Przyjacielu, Sancho Wyspa, którą ci obiecałem, nie ucieknie, a wiesz, że godności światowych nie nabywa się bez pracy, proszę cię więc, przez miłość dla mnie i w imię gubernatorstwa, które ci daję, chciej towarzyszyć Don Kichotowi w tej sławnej wycieczce, a czy tu szybko na Chevillardzie powrócisz, czy też zły los pieszo i o pielgrzymim kiju przywiedzie cię w te strony, poddani oczekiwać cię będą. Nabędziesz praw do mego szacunku i w każdej okoliczności chętnie ci usłużę.	A tak, miałem głowę ściśniętą, jak w kleszczach, ale teraz już się wyswobadza. Czy widziałeś moje córki? One przyjdą niezadługo, przybiegną, jak tylko dowiedzą się, żem chory, one mnie tak pielęgnowały, gdyśmy mieszkali przy ulicy de la Jussienne! Boże! Chciałbym, żeby mój pokój był czysty na ich przyjęcie. Był tu jakiś młody człowiek, który wypalił mi cały zapas torfu.	Boże Narodzenie? Więc go nie straciłem. Duchy dokonały wszystkiego w ciągu jednej nocy. Rozumie się, że mogą one robić wszystko, co im się żywnie podoba. Kto by o tym śmiał wątpić. Wiadomo, że są wszechwładne. Hej! Pójdź tu bliżej, miły chłopaczku!	Tutaj właśnie chciałabym wywołać ducha wielkiego poety Dlaczegóżby niewidzialni bardowie po przebyciu snu piętnastu wieków nie mieli pojawić się na moje wezwanie? Lubię myśleć, jak ten nieszczęśliwy, oślepiony jak Homer, poeta jak on, śpiewał wielką epopeję swojego wieku, jak tylokrotnie szukał schronienia w tym zamku, który nosił imię jego ojca. Tutaj bez wątpienia echo Fingala powtarzało niejednokrotnie poetyckie zwroty tej cudownej pieśni, jakiej nie ma równej język gaelicki. Czy nie przypuszcza pan, panie Sinclair, że Osjan niegdyś siadywał na tym samym miejscu, gdzie my znajdujemy się obecnie? I że dźwięk jego uroczej harfy mieszał się z sykiem fal morskich?	Z wielkimi tedy trudnościami i za wielkimi prośbami przyszło na koniec do tego, że jednego wieczora, kiedy mąż miał być na komedii i potem, jak mówiła, długo w noc po zwyczaju bawić się u swojej amantki, ja dostałem pozwolenie przyjścia ubocznymi od ogrodu drzwiczkami do jej gabinetu, jakoż i w rzeczy przysłała mi klucz od tych drzwiczek. Wyobraź sobie, z jaką niecierpliwością wyglądałem oznaczonej godziny. Bo to pół roku na tę duszę czekałem.	A do diaska! Masz rację, chłopcze. To ten, co miał na rynku sklep z materiałami. Yeah, Bondy... jak on miał na imię? Max. Max Bondy. To on ma teraz interes w Pradze?	Biedna kobieto, rzekła, co ci jest? mów! wstań, nie poddawaj się... opamiętaj. Bóg litościw!!	Mylisz się, Walery. Zapominasz o jednej rzeczy, że człowiek nie jest ilościową cząstką ludzkości, że społeczeństwo to nie suma jednakowych wartości. Jest przede wszystkim sobą, indywidualnością. Posiada do dyspozycji mózg, czy też ulega swemu umysłowi, temu fenomenowi przyrody, będącemu jednocześnie podmiotem i przedmiotem, nierozdzielnie wiążącemu te dwa elementy na pozór nie dające się utożsamić. Jeżeli chcesz w istocie ludzkiej szukać pierwiastka nadprzyrodzonego, to właśnie w tym nielogicznym węźle, w tym, iż ten węzeł musi stać w sprzeczności z logiką, znajdziesz punkt wyjścia.	Sam cię poszukam, choćby za to, że o taką rzecz dwa razy pytasz... Stawię się w czterech dniach; dziś mamy środę, niechże będzie w sobotę po południu, we dwie godzin... Obieraj miejsce.	Szantaż i żadnych zazdrości wobec nikogo nie będziesz okazywał, bo bym się pogniewać musiała. A tymczasem wstań, bo zdaje mi się, że ktoś idzie.	Tajemnica! W każdym razie jest faktem, że obaj mężczyźni przeszli bez przeszkód przez ruiny i wyszli znaną furtką. Przedarli się przez strzyżony szpaler, ominęli dawny kamieniołom. Nie dalej jak o pięćset metrów od zamku, u stóp tak zwanego Wielkiego Dębu zatrzymali się... i wykonali swój plan.	Więc żonę chcesz wziąć na upartego? gwałtem? a co ci potem będzie z niej? Dasz jej radę?	Zdaje mi się, że tak.	Weź fenacetyny. Pan Porzycki, wracając z dworca, przyniesie ci kilka proszków.	Wielki chanie wszystkich ord! Jesteś potężny i obok sułtana najpotężniejszy na ziemi! Jesteś mądry i silny, ale czy możesz wypuścić strzałę z łuku aż pod gwiazdy albo zmierzyć głębokość morza?	Zaraz poznałem, że w pani jest zawarty płomień, przenikający wszystko na ziemi bogini ognia i światła słonecznego. ksiąg wedyjskich.	Zostań tutaj, mój chłopcze. Musimy przygotować jakieś obozowisko i sprawdzić, czy nie dałoby się poszukać dla naszych żołądków czegoś pożywniejszego od małży. Nasi przyjaciele będą po powrocie potrzebowali posiłku. Niech każdy robi to, co do niego należy.	Żeby ty dla żonki swojéj taki był jak mój dla mnie, to i ona była-by lepsza	A ty co? Kto sam jest samolub, ten zawsze tak mówi. Każdy dla niego samolub, kto nie robi tego, czego on chce. Tyś gorszy samolub ode mnie. Jesteś najsamolubniejszym chłopakiem, jakiego znałam.	Dopókim w piątce był i szedł na rozkaz, to mnie o nic głowa nie bolała i niczego ja z tamtych czasów nie żałuję. Aż dopiero potem, jak się wszystko pomieszało i złe, i dobre, jak mnie ta samowola ogarnęła i łajdackie towarzysze...	A ja...?	Chłopcy wstawać, nie ma Dziudzi, pojechała na cały dzień do Czerniachowa!	Cieszy to mnie nieskończenie, kochana ciotko	Co ty mówisz, Wasynga, ten straszliwy Dżyngis-chanDżyngis-chan a. Czyngis-chan a. Temudżyn (1155 a. 1162–1227)	Co, znowu dobroczynna karotakarota (z fr.)	Co? Jak? Kto?	Dulcynea z Toboso jest najpiękniejszą kobietą w świecie, a ja najnieszczęśliwszy ze wszystkich rycerzów na ziemi. Byłoby niesłusznie, żeby nieszczęście moje zaprzeczyć miało prawdzie powszechnie uznanej	Grenoble i Lyon to wierne miasta, stawią mu nieprzebyty opór.	I... co powiedzieli?	Ja wszystkim jestem	Jest co w brankardziebrankard zagadnął.	Jużci tak, jaśnie panie.	Kiedy to ich bawi, to czemuż im przeszkadzać?	Nic, człowiek zwichnięty, jak my wszyscy potrosze	Nie, to coś innego.	Rozbitkami tak jak pan Sprowadziliśmy pana tutaj, żeby znalazł się pan wśród swoich bliźnich.	Tak	Tak czego chcesz?	Tak.	Tak. Dopiero w chwili, kiedy pan został wezwany do tego pokoju... o czym pan dobrze wie.	Tak...	To magister Johannes Krabatius, miłościwa pani.	To łatwo sprawdzić, czyście meldowali!	Uczyniłbym to z całego serca lecz Dulcynea wskutek złośliwości czarnoksiężników przed niedawnym czasem zaczarowaną została. Z księżniczki zrobiono wieśniaczkę, piękność jej w szpetność zmieniono, woń jej ciała zastąpił wyziew nieznośny, z anioła uczyniono szatana, a z osoby skromnej i uczciwej rozpasaną zalotnicę.	Waćpan nie wiesz jakich słów od uroku?	Więc po co się przebrałaś?	A gdyby go Osnowski nie chciał przestraszać, toby do mnie zatelegrafował.	A pan Murdstone?	A ty stul gębę.	Bez wątpienia	Chciałem pożegnać W. Królewiczowską Mość jadę natychmiast do Warszawy: sprawy elekcyi przyszłéj zasypiać nie można.	Chemiczne!	Czy nie może mówić?	Czy zechce pan mi podać swoją dłoń?	Czyż życie pana Czabana, któremu pani przygląda się codzień, może być nazwane monotonnem? Raczej jest nieustannym ruchem...	Dawaj!	Dlaczego?	Dość już o tym! Pani jest nienaturalna, pełna pruderiipruderia	Dzień dobry! dzień dobry!... Przeszkadzam może?	Jakże? i Paterson?	Jakżeby mógł się nie poznać?	Jednemu ni dwom się nie dam.	Kiedy się wstydam...	Kończy się w najlepszy sposób, jaki można wymyślić.	Kto taki?	Lolu!	Musiałem widać zrobić takie koło.	Myślisz pan?	Mówił, żeś pozbawił chleba kilkadziesiąt rodzin po twych dobrach. Biedacy, siedzą na bruku!	Na godzinę zaś drugą zamówi pan do mnie delegatów fabrycznych.	Nie małpujcie, Szwejku Podług mapy z tego miejsca ruszyć musimy, jak już powiedziałem, w prawo.	Nie wiem, nie potrafiłbym już chyba. Nawet mówić o sobie jako o kobiecie nie umiem...	Otóż, droga pani czuję potrzebę usprawiedliwić się przed panią, dlaczego byłam przeciwna wprowadzeniu do naszej rodziny panny Norskiej...	Owszem. Znam tę Marysię. Miła dziewczyna.	Pana! Pana!	Prawda, jaki szlachetny!...	Puść mnie sam wyjdę.	Serdak przecież wezmę.	Skradziono mu pieniądze a na mnie cała bieda!	Skądże każdemu się zdarzy.	Toupinet.	Tyle kłopotu sprawiam...	U mojej ciotki i u księżnej, toć przecie niczem nie grozi, przerwał hrabia.	U nas jeszcze nie.	W potrzebie się któren znajdzie, z całej duszy pomożem!	Wal cierpi od dawna... Dobek wskazał czoło...	Wiem, wiem!	Wypada go przyjąć	Wyszła za generała Gouraud	Za karę musisz pan być u mnie dzisiaj na obiedzie.	Zabijcie mnie... jeżeli w sercach macie choć odrobinę miłosierdzia!...	Znaćznać (daw.)	Śpi jeszcze.	šitaip! Tai jau tu ir metus jos paskaiteipaskaitei juokdamasi kalbėjo moteriškė.
Kazano mi powiedzieć, primo 1mo że JW. pan śmiało i bezpiecznie wyjść już możesz, gdy sprawa z panem Rybińskim skończona, a król Jegomość księdza biskupa wziął na siebie; 2do że z Florencji przyszła smutna wiadomość pod datą...	Nie mieszaj się w nie swoje rzeczy, mój drogi Mam najmocniejsze przekonanie, kochany panie Copperfield, że tylko w operacjach tego rodzaju, zwłaszcza w operacjach bankowych na wielką skalę, zdolności mego męża znaleźć mogą odpowiednie sobie ujście. Maniery męża predestynują go do kariery przedstawiciela wielkich firm! Taki prokurent rozszerzyłby do nieskończoności kredyt każdego bankierskiego domu. Lecz po cóż zastanawiać się nad tym dłużej, skoro przedstawiciele wyżej wymienionych bankierskich domów nie chcą korzystać z czynionych im przez mego męża propozycji. Gdyby niektórzy członkowie rodziny mojej chcieli tylko powierzyć kapitały swe mężowi memu... Cóż! Nie chcą, więc i o tym nie ma co mówić, i jak widzę, niewieleśmy się posunęliniewieleśmy się posunęli	Oraz naszej, że się tak wyrażę, roli	Nie choleryzuj waść na próżno! Do Warszawy oni by na odsiecz radzi, ale nie mogą, bo im się pan Czarniecki położył na drodze, i ot, co się dzieje: on, nie mając piechot ni dział, nie może na obóz uderzyć, oni zaś boją się do niego wyjść, bo przekonali się, że w gołym polu ich żołnierz czarniecczykom nie wytrzyma. Wiedzą też, że i rzeką nie pomoże się zastawiać. Ba, żeby tam sam król był, to by dał pole, bo pod jego komendą i żołnierz lepiej się bije, dufając, że to wojownik wielki, ale Duglas ani brat królewski, ani książę Bogusław, chociaż to wszyscy trzej rezoluci, przecie się nie odważą!	To wszystko my już dobrze wiemy. Trupa nie znaleźli, ale niewątpliwie znajdą. Za dużo się o tym gada. Zresztą wszyscy wiedzą, że między Nieczajewem a Iwanowem coś było. Poza tym na naszym tropie są i tak, są inne symptomaty.	Bacznie się pan przypatrywałeś	Nie powinna bym się z panem witać Trzy miesiące!... Czy pan słyszy: trzy miesiące...	Słyszeli, słyszeli, ale czy co dobrego, nie wiemy. Ludzi tam naschodziło się mnogo. O Chmielnickim mówili, że hetmańskiego syna i jego łycariwłycariw (ukr.)	Zaraz pani zrozumie. Otóż w parę dni potem, kiedy mnie doszła wieść o zabiegach pana Solskiego około panny Heleny, jeden z moich przyjaciół wspomniał mi, że pan Dębicki wypytywał go...	Jeżeli mówię o koksie to z tego powodu, że znalazłem murowane źródło. Że niefałszowany, dam głowę, a ekspedycja i transport do nich należy.	Tak wszystko zostało między nas podzielone. Zapomniałaś? Co reb Icchok powiedział? Kiedy stanąłem z tobą pod czerwonym baldachimem, całe życie było przed nami. Całe nasze życie było jasne jak dzień. Ty miałaś martwić się o duże rzeczy, ja o małe. Ty miałaś kłopotać się o nasz los, a ja trapić losem całego żydostwa. A powiedz mi teraz z ręką na sercu, czy można było lepiej podzielić cały świat między nas, abyśmy na tym podzielonym świecie zostali zawsze razem? Czy reb Icchok nie miał lekkiej ręki? Powiesz może, że miał ciężką rękę? Dzisiaj, po tylu latach... „Jest, jak jest. I nie ma o czym mówić”.	Nie chciałam ci przerywać, ale skoro widzę, że porzucasz Dostojewskiego, boję się żebym zapomniała. Kochanie, coś ty chciał powiedzieć kiedyś, mówiąc: „To jest tak, jak ów posmak Dostojewskiego u pani de Sévigné”. Przyznam się, żem nie zrozumiała. Te rzeczy wydają mi się tak różne.	Nie, nigdy w życiu nie ugotowałam niczego, prócz ciasta miodowego, a i to było spartaczone. Płaskie w środku, a wysokie na brzegach. Znasz ten rodzaj. Ale cioteczko, jeżeli poważnie wezmę się do nauki gotowania, czy sądzisz, że ten mózg, który zdolny jest zdobyć stypendium matematyczne, nie będzie się też nadawał do nauki gotowania?	Nie, nigdy nie miałam do tego ochoty. A pan?	Nie spotka pan tu doktora Jekylla A skąd mnie pan zna?	Dziecko ludzie o pozycji twojego ojca mają wielu nieprzyjaciół, o których nie wiedzą. Zresztą, sam wiesz najlepiej, że jawni nieprzyjaciele nie należą do najbardziej niebezpiecznych.	Niech pani uważa, teraz tak uderzę swoją bilę, że ta dotknie obu pozostałych.	Zatem, do widzenia, przepraszam, że cię napróżno trudziłem.	Każdy ma głowę, trzeba tylko głową myśleć w sposób pra­widłowy, co poniektóre tutaj znakomitości mają w głębokiej po­gardzie. No, stary, można powiedzieć, że nagadaliśmy się za wszystkie czasy, ale teraz koniec, kropka! jesteśmy na weselu, a nie na konferencji, trzymaj się! aha, jeszcze jedno przy okazji. Jak się układają twoje stosunki ze starszym synem?	A ty jak śmiesz pytać? Co ci do tego?! Wywiedź się sam.	Acha! Więc znałeś ją pan?	Musisz go wziąć!... Pamiętaj, że w tobie lud egipski złożył swoje nadzieje... Pamiętaj, że nad tobą czuwa jego błogosławieństwo...	Sprawa nasza jest krótka. Może pan przystać na nią albo nie	Wiesz, że ja nie wiem, co on robi. Widziałem go z jakąś rudą dziewczyną na koncercie HofmannaHofmann, Józef (1876–1957) bardzo blada i ładna	Bał się, gdyż lepiej od innych przeznałprzeznać (daw.) (niem. Neumark), zachodniopomorska prowincja Marchii Brandenburskiej, w latach  1402–1454 znajdowała się pod władzą Krzyżaków., pokłonił się jako hołdownik królowi, gdyż to ziemia była od wieków polska, więc chciał do Królestwa należeć. Ale zaprosili ci go Krzyżacy do Malborga, spoili winem i uzyskali od niego zapis. Wtedy to zbrakło już do ostatka królowi cierpliwości.	A!... widzisz, że mam rację.	Echo tego czynu rozlegnie się w całym kraju, wzburzy wszystkie serca i odwróci je od nas.	Gdzież on jest, ten nowy faraon?... W pustyni!... Otóż lękam się, ażeby zanim wróci do Memfis, nie spotkało go nieszczęście...	Niezła dla czeladzi, ale nie dla tego, kto powagę kocha. Ludzie, miejcie respekt dla siebie samych! Toż pułkownikami jesteście, a chcecie w drapichrustów się bawić.	O ile wiem, siedzą w tej tam gęstwie lasu! Mam nadzieję, iż nie dosłyszeli pańskiego zawołania i że nas teraz nie obserwują. Inaczej wpadliby na nas niezwłocznie i wszystkich wymordowali.	Trzeba nią być w tym życiu. Gdy nie jest się niczym, gdy się nie ma nic za sobą i do niczego się nie dąży, jakżeby bez filozofii można znieść różne drobne nędze życia?	Ba, a żebym tak za tobą poszedł, to bym dopiero dziwo zobaczył. Byłoby się nad czym cudować! Hej!...	Niechże pan siada, kochany panie Nikodemie, kochany panie prezesie! Ja mam dla pana pewną propozycję.	Przychodziła ta pani, przychodził i pan jakiś z długiemi włosami, ale teraz to go i nie widać On zawsze płacił za kwiaty, on też kazał tu dać kratę.	N-n-no poczekaj, niech się zastanowię. Wiewiórki są miłe. A także i króliki bo to dość mieszane towarzystwo. Jest też i Borsuk. Mieszka w samym środku Puszczy, za żadne skarby świata nie zamieszkałby gdzie indziej. Kochany, stary Borsuk. Jego nikt nie zaczepi. Napastnik miałby się z pyszna!	Po co? tu są damy. Ja się bynajmniej nie zapieram i oddaję się dobrowolnie.	Czekaj. Rad bym się jeszcze dowiedzieć nieco.	Dowiedzieliśmy się przed chwilą o strasznej katastrofie; największy umysł epoki, najukochańszy przyjaciel, ten, który przez dwa lata był naszym światłem...	Grabca rząd kazał powiesić. Józwę zabili właśni jego zwolennicy, gdyż nie chciał się poddać, pragnąc, owszem, aby świat wysadzono w powietrze, czego oni znowu nie chcieli...	Na razie to tylko o tę kulę, ale za to całą. Niech mi ją pan daruje.	Nie ma w Egipcie oficera, który zawahałby się spełnić rozkaz naszego pana i wodza.	Niewiele żądam od ciebie, Dorianie, a jest to twoja własna sprawa. Uważam za słuszne, abyś dowiedział się o tych straszliwych rzeczach, które mówią o tobie w Londynie.	O! o! właścicielem tego domu?	Ścierwa! a to kiej pies się łasił i skomlał, coby mu tylko wozić!	Nie, paniuńciu tylko mnie serce boli na taką niesprawiedliwość. Ja zdzieram ręce do łokcia, nauczycielki psują sobie płuca, nic nie użyłyśmy, nic nie mamy i	Te chamy piją szampańskie, jakby to było MünchenbierMünchenbier (niem.) szepnął do Bernarda.	To zwłaszcza komiczne zważywszy poglądy jego matki, która nas piłuje swoją Patrie française od rana do wieczora.	O, do diabła! Sześć dni! To zmienia stan rzeczy! To tyle, ile Bóg potrzebował na stworzenie świata. Moje dzieci, to jednak trochę za długo.	Nie! nie chcę, stanowczo nie chcę, bo on by nie podołał i wynikłaby z tego szkoda dla twoich majątków... wiem o tym!	Tak, lecz pragnę także.	Ale mnie bawi oglądać to z Lolem	Wpadł mi w ręce niemiecki tygodnik „Filmia”, gdzie urządzono konkurs na amanta. Pomyślałem sobie: kupić nie kupić, potargować można i wysłałem fotografię.	Hirszgold?... Hirszgold?... Ach, już wiem! To jakiś znajomy papy... Pierwszy mazur był prześliczny...	Jak to? więc to gospoda?	Jakież to uciążliwe obowiązki! Ani jednego dnia wytchnienia!	Któż to taki?	Nie Nie mogę; chybabym znalazł coś takiego, co mogłoby go poruszyć. Już to panu mówiłem.	O, zrobią to z radością	Pozwól mi odejść	Widzisz oto łąka, a to	A ja połowę w jej	A jakoweż dokumentadokumenta (daw.) odparł majster.	A mego nie wypijesz?	A po co, przeciech dobrze pamiętają...	A potem?...	A potomków dużo tam było?	A ty Moko?	A śpieszcie, bo Jambroża ino patrzeć.	Ale każda twierdza może zmienić panów.	Ale, ale, co ksiądz myśli o jasnowidzącej, którą teraz ma nasze miasto?	Au! Twoja mowa jest równie wolna od obłudy jak kula armatnia.	Byłem na folwarku Orlin, wracam, ale tęczę już widzę dawno.	Chciałbym natomiast zobaczyć, gdzie i jak...	Chyba żartujesz mości książę, nie ma granic dla istot skrzydlatych!	Cicho bądź! Bo jak ci dam...	Co ja im robię?	Czy widzisz w tym coś złego?	Czyi ludzie?	Dicku, bez wstępów	Dlaczego nie mają pozwolić?	Ja sam widziałem, jak przed dwoma laty zbił pisarza, który ściągał z chłopów niesprawiedliwy podatek...	Jak myślicie?	Jużeś zupełnie spokojna?!	Kto z nim jest?	Możemy i przysiężem, rzekł blondyn, spojrzyjże na nas czy my wyglądamy na szpiegów i zdrajców?	Na wieki amen	Nie rozumiecie, panie, botaniki?...	Nie wiem, ojcze. Nic nie wiem. Bądźcie zdrowi.	O cóż idzie?	Pani snom całkiem nie wierzy?	Panny „w tym wieku” umieją być interesujące	Południowiec!	Rząd rosyjski zamówił od razu 200 sztuk.	Skądże Ona jest ciotką mojego Kazika.	Teraz dopiero będziemy brygantów łupać!	Ubiera go tylko w białe kołnierzyki. Czy z niego dziewczynka?	Uzdrowiłabyś go? Babcia też, dzięki Bogu, wiedziała, co robi, nie Mendel?	Waćpan go widział w ogniu?	Więc nie?	Zatem system oszczędnościowy?
Czy mówisz o Sarze? Ona brzemienna?... Nic mi o tym nie wspomniała...	Dla tego hultaja z przeszłością pirata, może korsarza, tyle znaczyło zabić chrześcijanina, co dla mnie splunąć Więc tak. A bogaty przy tym ladaco na miliony, a brzydki jak pirata, któremu pasza obciął uszy i zostawił jedno oko, nie wiem gdzie... Ten Uskok posługiwał się bardzo celnie okiem, które mu zostało, i możecie mi wierzyć, kiedy wam powiem, że miał oko na wszystko. „Nigdy, powiadał mój Czyściel, nie opuszcza swojej żony”. „Gdyby potrzebował kiedy pańskiej pomocy, zastąpiłbym pana w przebraniu; to sztuczka, która ma zawsze powodzenie w naszych teatrach”, odparłem. Za długo byłoby opisywać wam najrozkoszniejszy czas mego życia, to znaczy trzy dni, które spędziłem w oknie, wymieniając spojrzenia z Zeną i zmieniając bieliznę co rano. Było to tym bardziej emocjonujące, że każdy ruch stawał się znaczący i niebezpieczny. Wreszcie Zena uznała widocznie, że jedynie cudzoziemiec, Francuz, artysta, zdolny jest robić do niej słodkie oczy wśród przepaści, które ją otaczają: że zaś nienawidziła swego okropnego pirata, odpowiedziała na moje spojrzenia oczami zdolnymi przenieść człowieka bez skrzydeł do raju. Dochodziłem wyżyn don Kiszota. Płonę, płonę! Wreszcie wykrzyknąłem: „Więc dobrze, ten stary mnie zabije, ale pójdę!”. Skończyły się studia, pejzaże, studiowałem domek Uskoka. W nocy włożyłem najwonniejszą bieliznę, mijam ulicę i wchodzę...	Wtedy zaczęło się dopiero dla nas życie. Mieliśmy chłopów i dworzan co niemiara. A gości. Dzień i noc nakrywano stoły, grano na trąbach i fletach. W takim domu się wychowywałam. Miałam bogate suknie, piękne zausznice, pasy, pełno dziewek na usługi. Grałam na lutni; ojciec nawet sprowadził mi karła. Jak dorosłam, goście zaczęli się zjeżdżać jeszcze częściej, zalotników huk. Czekali długo. Na koniec wybrałam sobie męża Niemca. Zdawało mi się, że będzie dobry. Włosy miał jak len, a na koniu wyglądał jak królewicz z bajki. A co to było za wesele! No, chyba tylko z cesarskim można porównać. Bawiliśmy się cały tydzień, beczek z piwem i winem nikt nie mógł się doliczyć! Mój mąż przepadał za łowami i ucztowaniem, a nade wszystko lubił grać w kości. Wyrzuty sumieniaOjciec zaniemógł, czuł się coraz gorzej i gorzej.	O co pytać miałam? O! O to tylko, czy ludzie jednakowych usposobień... nie wiem, czy się trafnie wyrażam?	A więc uprzedziłem pana Ale zdaje mi się, że nie tylko pański ojciec będzie wściekły. Państwo Danglars uznają, że jestem bardzo źle wychowany. Wiedzą, że jesteśmy w dość bliskich stosunkach, że jest pan moim pierwszym paryskim znajomym, a jednak nie zastaną cię u mnie. Zapytają, dlaczego cię nie zaprosiłem. Wymyśl pan sobie jakieś wcześniejsze zaproszenie, choć trochę prawdopodobne i napisz do mnie jakiś liścik. Wiesz pan przecież, u bankierów tylko dowód na piśmie ma jakąś wartość.	A, dziękuję! Kto wie, czy jego głupota nie jest zaraźliwa?	Abo raz! Nie sklęłaś me to, co?	Daj mi stąd iść Nic nie powiem. Nikomu. Będę milczał jak grób.	Dobrze więc, zrobi mi pan tę przyjemność, aby przyjść na obiad w poniedziałek z panem de Rubempré, pomówicie swobodniej niż tutaj o sprawach literackich; będę się starała ściągnąć kilku władców literatury oraz znakomitości, które ją popierają, autorkę UrikiUrika	E? czy pan naprawdę przypuszczasz?...	Jeden? Zatem dobry, skoro nie ma innych! A co to za sposób?	Nie bardzo komu przeszłoby przez gardło takie słówko To, co powiem, mówię tylko pani, bo niech ręka boska zachowa...	Nie zaprzestajesz zatem swych niedorzeczności? Ależ, moja kochana zróbże mi tę łaskę i powiedz, w jakim celu miałbym ci zabierać truciznę? Gdybym jej zresztą potrzebował, to czyż nie ma w Paryżu włoskich perfumiarzy, którzy by mi jej dostarczyli?	Już zaglądałem Nie czekać na decyzję nafciarzy, lecz pocichu, co się da, kawałkami sprzedawać. Bo tamci nie kupią. Cofną się.	Nie przerywaj, Luciu!... Umrę i nikt mnie nie będzie żałował... Nikt... Owszem, każdy ucieszy się... Ale co tobie, Madziu?... Jesteś jakaś rozgorączkowana...	To jest dość przyzwoite ale mnie to nie uspokaja co do Pławickich i co do mnie.	Zapomina pan o jednym, panie Janku, że bywają uczucia, które szarą jednostajność potrafią zmienić w najbarwniejszą bajkę. Które to, co pan nazywa smutkiem i beznadziejną ciszą, przemienić potrafią w pogodną radość.	A co?	A teraz kto pan jesteś?	Ależ muszla nie warta życia ludzkiego	Choćbyście nie mówili wy wiecie wszystko	Co mogę?	Co sądzisz o tym?	Co też to tych precjozówprecjoza (z łac. pretiosa: rzeczy cenne) mówił, oglądając się dokoła. jak żyję., jeszczem nigdy tego cudownego electrumelectrum (łac.)	Doprawdy? A! Bóg wam zapłać! Ha! ależ mi się zdaje, jakbym dziesiątek lat tu siedział. A Maciej?	Doprowadziłem wszystko do perfekcji Patrz: sucharki, homar w puszce, sardynki, czego tylko dusza zapragnie. Tu woda sodowa, tam jagody, papier listowy, boczek, konfitury, karty, domino. Gdy dziś po południu ruszymy w drogę przekonacie się, że nie zapomniałem o niczym.	Ha! Szkoda! Ano wracać chyba muszą do Krakowa, co?	I ja jestem katolik. Czemużeś ze mną, ze sprawą polską nie trzymał?	Ja ją czytam... codzień! odparł Dobek. Przecie żem nie stał się niewiernym wierze moich dziadów, anim odstępcą się stał od prawdziwego wiernych kościoła... od kościoła braci mej żywej a umarłej...	Jeszcze nie, i radbym z nią pomówić, nim pójdę do macochy.	Już patrzę. Zdrowaś Maria, łaski pełna... Czy to, proszę mamy, ptaszki śpiewają?	Królestwu Bożemu służy czy królestwu szatana?	Masz pan palce powalane atramentem.	Nic nikomu nie odstąpię gdyż jestem pewna, że mój zbłąkany mąż lada dzień opamięta się i powróci...	Nic więcej nie mówiła?	Nie brakuje niczego ojcu?	Nie rozumiemy nic a nic!	Nie... Ech, nie ma o czym mówić, głupstwo. Jak będzie trzeba, to ci powiem.	O mój kochany dziaduniu, widzę, że zabierasz mi tylko swój majątek, ale zostawiasz mi nadal swoje serce!	Panna Trotwood! Wiele wody upłynęło od czasu, gdy mnie tu pani widywałaś jako aplikanta. Pamiętam, zwykłem był tam, przy bramie, pilnować pani konia! Cóż, nie zmieniłem się odtąd, upewniam panią, żem się wcale nie zmienił.	Skończ pan ostatecznym wnioskiem	Słuchaj: jeżeli ten but nie znajdzie się przed wieczorem, powiem zarządzającemu i wyprowadzę się z hotelu.	Tacy nie potrzebują zarobku	Ty też mnie nie przekonałeś i jeżeli nie masz innych argumentów...	Wiosłuj, co sił, Carmaux!	śpiewać będziesz musiała, śpiewem jak fala wzburzonym, póki wszystkie nie uciszą się morza, aby twojej nadsłuchiwały tęsknicy,	A Józka, że to jeszcze skrzat głupi, to i cóż poradzi?	A ba, jeszcze by też: spod Włoszczowy!	A jeśli ja ją kocham także?	A kto zginął z rycerzy, ze starszyzny?	Ach, Boże! Mężu, jak ty się szybko decydujesz!	Ach, proszę pani, w tej chwili będę!	Aha, zaraz. Idę Piotrkowską, powracałem z Grandu. Patrzę, wali wprost na mnie jakaś niewiasta. Kostium caca, figura zacna, włosy smoła, oczy wal czwórką, wzrost	Ależ naturalnie	Ależ wyglądasz... niech cię! Z tamtego świata chyba wracasz?	Bo w tej nauce zaszłaś już daleko, aż do piątej części świata...	Będziesz miała, zobaczysz! Potem będziemy odpoczywać, ściemni się, na dworze będzie śnieg, wiatr i zimno, a nam będzie ciepło i zacisznie, i będziemy się kochać, kochać i jeszcze raz kochać, a potem wypoczęta i piękna zabierzesz się do swojej gran­de toilettegran­de toilette (fr.)	Chciałbym zobaczyć twarz pana...	Czytaj.	Dlaczego jedynym?	Dlaczego między czworo?	Dobrze, dobrze... Rozbierz się...	Historia rzecze Don Kichot	I teraz oto... „jadasz popiół jako chleb, a napój swój mieszasz ze łzami”...	Jacyż bogowie nam tu was zsyłają? zawołał z uniesieniem.	Jakiż to hardy dziad!	Janciu!	Już ja dziękuję za taką wyraźność. Panie Boże!... W rok umarłabym tutaj... A pani niech wraca do Iksinowa z początkiem przyszłych wakacyj... Ot, już gwiżdżą... zaraz wysiadamy... Odwiozę panią, gdzie trzeba.	Kiedy twój mąż wstaje?	Koniecznie?	Księże, a gdzie my jesteśmy?	Mateusz Gołąb, cie?...	Miał rację. Zostały nam tylko cztery naboje, a mieliśmy jeszcze przed sobą dziewięćdziesiąt mil dzikim wybrzeżem przed przybyciem do miejsca, gdzie przypuszczalnie można było dostać ładunków.	Mogę tylko pani jedno powiedzieć, że dobrego rodu i familji bardzo majętnej	Musi być dziura w podłodze.	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	Mąż będzie dla ciebie zawsze dodatkiem. Ty jesteś jak duchowa AmazonkaAmazonki (mit. gr.)	Na to jedziemy.	O Jezus!	O, najzupełniej! bądź tego pewny; przecież jestem doktorem	Opowiada, iż spotkał w Brukselli Rocheforta, tę duszę kardynałowi zaprzedaną, a spotkał go w przebraniu kapucyńskiem, dzięki któremu oszukał tego dudka, pana de Laigues.	Owszem	Panie Rockstrong w jednym i tym samym wieku i jednym kraju możliwa jest jeno jedna forma rządu, podobnie jak jedno zwierzę może mieć tylko jedną skórę i sierść od razu. Trzeba tedy pozostawić czasowi, który jest istotą bardzo rozumną, jak to ktoś powiedział, cały trud zmieniania form rządu i przeistaczania praw i instytucji. Pracuje on powoli, ale z niestrudzoną, cierpliwą wytrwałością.	Panowie	Pieszo!	Po części. Ja tylko odpowiadałam, oni mówili do mnie.	Polecam się jego pamięci! grzecznie kłaniając się rzekł Baucher.	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Pu-uszczaj! O, hej! Trach! Niech każdy myśli o duszy i poleci się Bogu: już tylko cud niebios byłby mocen nas ocalić.	To będzie pies pani Sazerat	To ja!	To mała dziewczynka, która kiedyś będzie właścicielką Solbakken.	To nic. Głupstwo.	To nieprawda	To pono najlepsze na oparzelinę!	U kogoż to jeszcze będą stawiali ołtarze?	Widziałem, jak dookoła pani fruwały wstążki, paski, falbanki, a pani z głośnym krzykiem wywijała nogami.	Wolę chodzić jak kózki, lekko, na cienkich nóżkach.	Zgoda!	Zostaniesz starą panną Solską.
Popełniłem duży błąd, a właściwie to pańska wina, gdyby pan powiedział mi w Warszawie o co chodzi, zabrałbym swoją kulę, a bez niej nie wiem, na jakiej głębokości znajduje się ropa.	Broń Boże! Jakżebym śmiał! Nie lubicie ludzi, a musielibyście patrzeć na mnie i rozmawiać. Przybyłem, boście mnie wzywali przed rokiem, i myślałem, że mi się należy prosić za brata.	Nie o to jednak chodzi mi w tej chwili najbardziej zdumiewa mnie inna strona tej kwestii. Otóż ten człowiek niewątpliwie obdarzony jest dużą inteligencją. Przypuśćmy, że dla jakichś nieznanych nam przyczyn postanowił udawać zwyczajnego chłopa. Musiało mu na tym zależeć, skoro konsekwentnie żyje jak chłop, pracuje jak chłop, ubiera się i nawet wyraża się jak chłop. I nagle daje się wciągnąć w przygodną rozmowę, w której pozwala mi zdemaskować swoje wykształcenie!... To właśnie jest zupełnie niezrozumiałe! Jak to? Zrobił tyle, by uchodzić za prostaka, zrobił wszystko, a daje się wciągnąć w taką widoczną zasadzkę! To nie trzyma się kupy. Wygląda tak, jakby mu nie zależało na dalszej maskaradzie. Do licha! Pasjonuje mnie ta zagadka.	Aby nie zgubić tropu skaczę jak student, jak młody i piękny medyk do tego samego tramwaju co młoda osóbka, o której mówimy w rodzaju żeńskim jedynie dla zachowania reguły (tak jak się mówi o panującym: „Czy wasza wysokość jest zdrowa”). Jeżeli osóbka zmieni tramwaj, biorę tę niewiarygodną rzecz zwaną „przesiadką” i numer, który nie jest zawsze numerem I! Przesiadam się w ten sposób trzy lub cztery razy. Dobijam czasem o jedenastej wieczór Dworca Orleańskiego, i trzeba wracać! Gdybyż to był tylko Dworzec Orleański! Ale raz na przykład, nie mogąc wcześniej nawiązać rozmowy, dojechałem do samego Orleanu w jednym z tych okropnych wagonów, gdzie się ma jako widok, między trójkątnymi robótkami, tak zwanymi „szydełkowymi”, fotografie architektonicznych arcydzieł okręgu kolejowego. Było tylko jedno miejsce wolne, miałem na wprost siebie, jako monument historyczny, „widok” katedry orleańskiej, najbrzydszej we Francji i równie męczącej do oglądania w ten sposób wbrew woli, co gdyby mi kazano podziwiać jej wieże w szkiełku obsadek z „widokami”, od których dostaje się zapalenia oczu. Wysiadłem w Aubrais równocześnie z młodą osobą, którą, niestety, rodzina (wówczas gdy ja ją posądzałem o wszystkie przywary z wyjątkiem tej, aby miała rodzinę) oczekiwała na peronie! Czekając na pociąg, który by mnie odwiózł do Paryża, miałem za całą pociechę jedynie dom Diany de Poitiers. Mimo iż ta Diana czarowała jednego z moich królewskich przodków, wolałbym piękność bardziej aktualną. Toteż aby mieć lekarstwo na nudę tych samotnych powrotów, chętnie bym poznał jakiegoś posługacza od wagonów sypialnych, jakiego konduktora osobowego pociągu. Niech cię to nie razi to wszystko jest kwestia odcieni. Wobec młodych ludzi z towarzystwa na przykład nie pragnę wcale fizycznego posiadania, ale znajduję ukojenie aż wtedy, kiedym się w nich domacał, nie dosłownie, tkliwej struny. Skoro zamiast zostawiać moje listy bez odpowiedzi młody człowiek nie przestaje pisać do mnie, kiedy jest moralnie mój, jestem uspokojony lub przynajmniej byłbym uspokojony, gdybym zaraz nie zaczął pragnąć innego. To dosyć ciekawe, prawda? A propos młodych ludzi z towarzystwa, czy nie znasz czegoś takiego pośród tych, co bywają tutaj?	Któż mówi o rzeczach łatwych. Chcąc cenić siebie i wzmacniać swe wartości ludzkie, trzeba się zdobywać na rzeczy trudne. Nie sztuka jest złamać słomkę, nie sztuka odwrócić się od potrawy, która nam nie smakuje. Moim zdaniem człowiek typu pana jest właśnie stworzony do pokonywania w sobie największych trudności. Pan jest dzielnym człowiekiem. Gdyby pan żył w czasach kolonizacji Ameryki, na pewno byłby pan jednym z pierwszych pionierów.	Wczoraj czułam się taka słaba, że nie zdobyłam się na wyprawienie tej upartej Lusi. Ona jest taka dobra dla mnie, że... nie zdaje sobie sprawy, iż krzywdzi i siebie, i pana...	Sam pan widzi, że to pan, a nie ja, wymienił jej imię. Pan, jej ojciec!	Ty kwiatku! Wiesz przecie, że się beze mnie obejść nie możesz.	Toć wiem że mój brat Waligóra zdziczał zupełnie ale przecie mnie jako duchownego i brata swojego odepchnąć nie zechce i nie może.	Założył od wzgórza, a pan Mellechowicz od Kałusika. Inne chorągwie nie wiem.	To prawda: ale ty jesteś sahibem i synem sahiba. Przeto nigdy nie daj się nakłonić do pomiatania czarnymi. Znałem chłopców świeżo przyjętych do służby rządowej, którzy udawali, że nie rozumieją mowy lub zwyczajów ludzi czarnych. Obcięto im płacę za nieuctwo. Nie ma grzechu większego nad nieuctwo. Zapamiętaj to sobie.	Gadasz waszmość faramuszki. Ani Juraś tu nie wejdzie przed powrotem pana Balcera, ani też odwrót waszmości nie będzie tak prędkim, jak mniemasz.	Co on robi nie tak, jak robią normalni mężczyźni, to ty, jeżeli nie jesteś ślepy, powinieneś wiedzieć najlepiej. Ale to mnie nie obchodzi, to nie mój resort. Powiem ci nawet więcej: jak on już taki jest i lubi się otaczać chłopaczkami, to zamiast prowadzić z nimi tak zwane dyskusje ideowe, niech lepiej gada z nimi o dupie. Przekaż mu to.	Ach, to ten magnat, który ci się oświadczył? Ciekawym, dlaczego nie przyjęłaś go.	Mogę to panu przyrzec śmiało, gdyż nie mam zgoła zamiaru inkomodowania kobiety.	Coś mu nie bystro z oczów patrzy, podobno nie wiele z niego będzie korzyści!	Jakiż czarowny kraj... przepięknym krajem jest Hind (Indie)... a kraj Pięciu Rzek (Pendżab) jest nade wszystko uroczy Do niego powrócę, jeżeli pułkownik zechce przeciwko mnie choć palcem ruszyć... Gdy raz drapnę, któż mnie odnajdzie? Spojrzyj, Hadżi, czy tamto miasto, to Simla? Allach! Co za miasto!	Boże mój, cóżem ja ci zawinił? Córka moja oddana w ręce nikczemnika, który wymoże na niej wszystko, czego zechce. Przebacz mi, córko!	Brawo, to mi się podoba!	Cenić je? Ależ ja ubóstwiam je, Bazyli. Ono jest częścią mnie samego. Ja to czuję.	Folwark nieboszczyk rozpaprał! A ziemię to kto darł spod jałowców?	Ma pan wolę i siłę hetmańską, ale czy to wystarczy?...	Nie Co to konkretnie za dźwięk?	Nie wierzę ja w to żeby jeden taki Palatyn mógł coś ważyć i znaczyć, ale Dobek nań ząb ma, i zemstą płonie, a skarby jego nęcą.	Oj, nie Co to, to nie. To się nie godzi.	Pierwszy raz w życiu zemdlałam, zrobiło mi się tak słabo, tak się zakręcił świat ze mną, że pamiętam tylko tyle, jak upadałam, a później nic. Może się umiera tak samo.	Podejrzewałem, że idzie tu wyłącznie o alibi. Aby być pewnym stanąłem w tym samym hotelu i poprosiłem o pokój w pobliżu przyjaciela mego, Mitchela. Dano mi sąsiedni, otwarłem drzwi, wszedłem i zastałem pokój pusty. Ptaszek uleciał.	Wiem, księże, o co ci chodzi ale nie może być. Trzeba tego i dla okrucieństw, które oni tam za Dnieprem spełniają, i dla godności naszej, i dla dobra Rzeczypospolitej. Trzeba, aby się dowodnie okazało, iż jest ktoś, co się jeszcze tego watażkiwatażka	Zbyt pewien, mój drogi, jesteś owego szacunku, na który zasługuje rzekomo ta panieneczka. Nie posądzam cię o naiwność! Ale jakże myślisz zareagować?... Jestem bardzo ciekawa. Czy idąc wzorem owego urzędnika pocztowego zamierzasz wdać się z synem rymarza w bijatykę?	A stary znów mnie zbije.	A tak! Ona mi często usługuje. Bona lubi wychodzić, wtedy przychodzi tutaj Marta.	Ale Dorota łatwowierną nie jest	Ależ ja zostawiłam całą parę, a tu jest tylko jedna Czy nie upuściłaś drugiej w ogrodzie?	Et, nie trzeba. Ja i tak nie dopuszczę do tego nieszczęścia. Zabronię i basta! Albom jej nie matkaalbom jej nie matka	Hrabio, jaką ma pan krótką pamięć.	Ile pan masz lat?	Jestem. Kto mówi?	Lubisz pan śpiew Schuberta „Les adieux”?	Masz słuszność Lucjan zapomniał już wszystko, nie tylko swoje nieszczęścia, ale i nasze.	Nie jestem bogaty, lecz z chęcią zaryzykuję funt szterling przeciwko pierwszej kuli.	Nie potrzebuję nakrycia z głowy zdejmować przed nikim, beret lub kapelusz okryje włosy.	Nie rozumiem?... Pomimo co?	Nie spostrzegłem...	Nie uważałabyś Moruska za przyzwoitego kota, gdybyś go widziała, gdy przyszedł do nas Wyglądał po prostu jak diabeł.	Nie wiem, jak je czynisz.	Nie wiemy.	Uważaj pan niech pan liczy się ze słowami!	Wydaćby ją za mąż wyposażywszy znajdzie się nie jeden, co się o ładną lalkę pokusi...	To bardzo ładne, to urocze. Nie ma nic piękniejszego niż dwaj bracia, którzy się kochają	Co za dobry człowiek! Jeśli na niego trafimy w Gibraltarze, to go oszczędzimy, prawda, Van Stillerze?	Powiedziałaś, że dla twojej mamy pozostał chłopcem.	To dlatego, że chcę stać się dobry Już się nieco zmieniłem.	Za pozwoleniem Jeżeli więc zgadza się pani, że to człowiek zacny, to muszę pani dodać, pod największym sekretem, że jest bardzo nieszczęśliwy...	Bardzo panu dziękuję, bardzo... i przepraszam.	Bo taką rzecz powiedzieli, jakby im we łbie zamroczyło; przemyjcie sobie ciemię święconą wodą, to wama dur przejdzie.	Dla Boga! Uważaliście waćpaństwo, jak to mu zęby błyskały, zupełnie jak staremu Tuhaj-bejowi, gdy był w gniewie! Po tym jednym bym go poznał, bom też starego Tuhaj-beja często widywał.	Dziękuję pani, to bardzo miłe	Jak to wylewam?	Jezus Maria! Józefie święty! I kiedyż to było? Temu lat piętnaście? Po wiktoriiwiktoria (łac. victoria) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. pod Martynowembitwa pod Martynowem (20 czerwca 1624)	Poszliśmy podjazdem w poprzek traktu z Pogorzeli ku Kępie Warszewickiej, w górę rzeki. Z dala postrzegliśmy łyżwy wolno ciągnione przez flisów linami na naszym brzegu. Kapitan mojego szwadronu dał rozkazy. Zaczailiśmy się w kępach łozy i gdy chłopi ku nam podeszli, wzięliśmy ich żywcem. Musieli wywlec łyżwy na brzeg. Każda z nich miała po pięciu ludzi obsługi.	Poza na oryginalność?	Przepraszam czy się przesłyszałem, czy też wspomniałeś coś o „nas” i o „wyruszaniu”, i to „dziś po południu”?	Skąd?	Ucho, ucho, łatwo to mówić...	W nizinie, ale na brzegu dość wysokim.	Wciąż jest pełen krzepy. Mam nadzieję, że wkrótce się spotkamy.	Wyrychtujemy sanie, założymy bulanki i pojedziemy, jak Boga tego kocham, że jaż... ha! Matka, dajno jeszcze gorzałki, napijemy się z panem Witowskim.	A bransoletka porte-bonheurporte-bonheur (fr.: przynoszący szczęście)	A niech przyjadą jak najprędzej, jeżeli tylko zdrowie im pozwoli. W granicach pałacu jest dużo wygodnych budowli. Trzeba wybrać miejsce wśród drzew, zaciszne i chłodne, gdyż nadchodzi czas upałów... Niechże i ja pokażę światu mego syna!...	A ogolę.	A! nareszcie znalazłem cię, Lucyanie, z otwartemi rękoma idąc do przyjaciela.	Ale zawsze oni tam włażą po drabinie	Ba! Rafałka ją niosła, Magda ją niosła.	Barometr idzie w górę	Bogactwo, Małżeństwo szepnęła panna Izabela.	Czy całą noc tak jechać będziemy?	Dlaczego? Dlaczego?	Do Londynu! a cóż my tam będziemy robili?	Dobrze!	Dziwnie pięknie, za pięknie	Ha! przyzwyczaiłeś się rozkazywać zwierzętom, i z ludu twego takie pokorne, płaszczące się bydlęta chcesz uczynić!	Hola!	Jak nasz Zdzisław	Jakiż więc plan działania?	Jakto! groby? zawołała przestraszona, żegnając się; groby? pod domem?	Jest, jest, jest	Jeśli mama każe, pójdę ale stracę szacunek ojca.	Niech się tak stanie!...	No i czego ci jeszcze brakuje? Twoje marzenie się ziściło.	No, wolałbym...	O ką, jeigu nuveiks... Juk tada, senut, visiems būtų geriau gyventi?!	On chodzi do chorych, aby ich spowiadać i namaszczać, a ja się tu za nich modlę. Jednych moimi modlitwami uzdrawiam, a drugich zabijam.	Pewien zwycięstwa!	Pod tym względem wszystko jest możliwe, panie margrabio.	Tak! tak! Ani z wami, ani przeciwko wam.	Tu niema żadnego: ale... Jeśli jesteś niewinny, pozwól się rewidować!	Tu... podwórzec równy jak stół.	Według tego, co mistrz mój pisze, ksiądz dobrodziej połączyć się ma z nim w Colignac?	Za karbowego, czy jak?	Znajdzie się prośba do waszej książęcej mości.
A teraz niech mi pan powie, Pencroffie czy wie pan, ile będzie to buszlibuszel	Mamy tylko dwa pokoje, proszę jaśnie pana więc tutaj jaśnie pan raczy rozgościć się według swego życzenia. Ja ze współmałżonką będę w tamtym pierwszym pokoju.	Co mi tam! On pan w Szwecji, a Zamoyski Sobiepan w Zamościu. Eques polonus sumEques polonus sum (łac.)	Dobrze! Wystaraj mi się pan o jego adres, a także o jakieś wieści o tym wzorowym młodzieńcu, Mitchelu drugim, co się z nim mianowicie stało. Zapłacę dobrze, ale niech Sefton nie pozna, że pan już nie pracujesz dla niego.	Jak długo uważałem pana za winnego, sądziłem, że pan kłamiesz, mówiąc, iż siódmy guzik garnituru, z głową Szekspira znajduje się w posiadaniu żony pańskiej. Dlatego uznałem za rzecz konieczną posiąść go zpowrotem. Teraz atoli, gdy uważam pana za niewinnego morderstwa, przyszła mi myśl inna. W chwili, gdym panu oznajmił o znalezieniu guzika, chciałeś go pan obejrzeć, przed udzieleniem wyjaśnień, potem zaś zwróciłeś go pan z uśmiechem uspokojenia. Gdyby był dla pana niebezpieczny, trzebaby na to niesłychanego panowania nad sobą, by przybrać wyraz tak swobodny i oddać mi ten przedmiot. Otóż radbym uzyskać odpowiedź, po czem poznałeś pan zaraz, że guzik nie zalicza się do pańskiego garnituru?	Och, w takim razie znajdzie się pan w swojem kółku.	Okropność! Pan się utopi!	Pan niesłowny. Dwa tygodnie nie odwiedził mnie, nie pomógł! Musiałam panu bardzo dokuczyć...	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	Sądziłam, że miał pan właśnie towarzystwo, które mogło pana podnieść na duchu...	Dość tych pieszczot! psujesz ją, powiadam ci! a już popsuta jest, jak nie może być gorzej! Na nic oczu nie miałeś i pociechy z niej mieć nie będziesz, gwałtownie poczęła krzyczeć Dobkowa. Po całych dniach i wieczorach wysiadywali tam z tym niby kuzynkiem na romansach... ty i na to byłeś ślepy... Ale ja się w to nie wdaję, jak sobie pościele tak się wyśpi... niech tylko mnie w drogę nie włazi... Chodź waćpan zemną.	Mogę. Przyjdą do Raszkowa ściahy tych rotmistrzów, którzy swego czasu do sułtana przeszli, a teraz do posłuszeństwa Rzeczypospolitej chcą wrócić. Przyjdzie Kryczyński na pewno w trzysta koni, a może i Adurowicz, inni zaś później nadejdą. Nad wszystkimi ja mam z polecenia hetmańskiego objąć komendę i do wiosny cała dywizja się zbierze.	Nie wiem, a nie wiem może dlatego, że i to mnie mało obchodzi. Wogóle nie mam zaufania do tych kobiet.	Zgadzam się że wydarzenie, jakie nas spotkało, ma w sobie coś zabawnego i do śmiechu powód dać może, ale opowiadać tego nikomu nie można, ponieważ świat jest złośliwy i nie osądziłby rzeczy z właściwego punktu.	Ach, pogodzę pana z moją ciotką. Jest dla pana bardzo życzliwa i nie sądzę, aby to zapomnienie panu zaszkodziło. Słuchacze i tak zapewne myśleli, że był to duet, gdyż ciotka Agata sama jedna wali w fortepian za dwoje.	Czy chcesz, żeby wyzdrowiał?	Dobrze, to siedź; powiem ci jeno, że to nawet i niepolitycznie pannie na drabinie siedzieć, bo ucieszny może dać światu prospektprospekt	Drap sam siebie. Jeśli zdrapiesz własne pryszcze, zniszczysz, co w tobie jest najlepszego.	Kiedy nie mam.	Nie pytam was nawet czy wyznajecie Chrystusa bo widzę, że synami jego jesteście.	Nie, dziękuję, pozostanę tu.	Pani Wando! To się stać nie może!	Prawda, panie, czuję wielką trwogę, ale dlaczego postrzegacie to teraz bardziej niż przedtem?	Przyzwyczai się dzieciak po troszku. Dobra jest nawet zabawa w Robinsona, bo nieznacznie przejdzie od zabawy do prawdy.	Szczęść wam Boże, szlachetny panie Gdybym najprzedniejszego Niemca z konia zwalił, nie tak bym się ucieszył jak z tego, że was we zdrowiu oglądam.	Słowa twoje, panie, są słodkie jako grono winnej macicy i jako figa dojrzała, albowiem Jehowa napełnił dobrocią serce twoje. Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem, a jednak wysłańcy nasi nie nazywali go bogiem, przekładając śmierć samą nad obrazę Zakonu.	Tak więc nie jesteś niczym więcej, tylko Cyganem, żebrakiem, może tylko cokolwiek odważniejszym od innych?	W imię Ojca i Syna... A po co by tu jezuita przychodził?	Zapewne jest w swojej kajucie. Mamie trudno przyzwyczaić się do morza... prawie każdą podróż przypłaca chorobą. Dam pokojówce piętnaście dolarów, żeby się nią opiekowała. Nie schodzę głębiej, niż każe mi przezorność. Doznaję jakiegoś niesamowitego uczucia, gdy przechodzę przez tę piwnicę. Jestem dopiero po raz pierwszy na morzu!	A cóż wy na to?...	A imię waszego ojca?	A nieprawda!	A tak! Mordu narodowego!	A więc dobrze. Przysięgam, że pani nie zdradzę.	A z kotła jadłeś?	Aj!... jaka ona zdrowa, to strach! Jeszcze sobie niedawno nowe zęby w Paryżu zakupiła...	Albo już wie albo na swoją rękę chce to zrobić, lub... dziwnie się rzeczy składają. Dosyć, że mnie się nigdy nie powodzi.	Alboż ja się żenię?	Ale po cóż dobrowolnie nakładać drogi, gdy stara tak prosta i znajoma rzekł poważnie ksiądz Sycyna.	Ależ tak mój drogi, kapitalistą, co się zowie.	Biegaj mi w te pędy i zawiadom księdza proboszcza, jako dziś cale sobie nie życzę powitania z baldachimem, świecami i wielebnym duchowieństwem. Wyraźnie powiedz: „król prosi, aby tego dziś nie było”.	Bo mnie trapi	Była	Bądź dobrej myśli i o sławę doczesną się wcale nie turbuj. Ja w tym, by cię nie ominęło, co należy. Przyjdą spokojniejsze czasy, sam będę zasługi twe promulgowałpromulgować (z łac. promulgo, promulgare)	Co się ma stać naszemu koledze? Któż to dybie na jego swobodę?	Co się stało?	Co ty gadasz! Takie nieładne żarty! Mów prawdę. Kiedy wrócisz?	Do chana pójdę.	Dolewska pochyliła głowę i milczała długo, a potém odrzekła:	Doprawdy? I masz na to dowody?	Dotąd nie Ja z nim jestem bardzo dobrze i kochamy się mocno; siostra także go lubi. Bywa u nas prawie codziennie.	Drażliwa materia. Gdyby był płatny, zapłaciłbyś mu za cały rok i skończone, ale tak!...	I obaj jego równie nudni przyjaciele Wszyscy trzej kochali się we mnie co wieczór, każdy oświadczał mi się w takich godzinach, ażeby nie przeszkadzać innym, a później wszyscy trzej zwierzali się przed sobą ze swoich cierpień. Ci panowie wszystko robią na spółkę.	I połączył Skorzysta z niechęci, jaką zaszczepił Plauen i całą ludność Litwy i Żmudzi ku sobie nawróci!	Ja także nie zdołałem!	Ja... nic...	Jak będziemy wracali z miasta, można będzie kupić garnek po drodze.	Jak ci na imię?	Jak się ociepli. No, dosyć. Ruszaj! Drzwi zamknij.	Jeźli wy pieszo i my także dawnośmy po ziemi nie stąpali; pójdziemy chętnie, przypatrując się krajowi nowemu.	Któż to taki ów jegomość?	Lecz mogłeś mu się przyjrzeć, skoro mówił do ciebie.	Marjo! droga Marjo! co mówisz.	Michał był jednym z ludzi, którzy kochają bez zastrzeżeń i którzy, jeśli wybiorą źle, mogą cierpieć, ale nigdy wyrzec się tej, którą wybrali.	Najniezawodniejnajniezawodniej	Nasze klientki zrobiły go takim	Nie jestem pokątnym trucicielem. Jeśli co robię, to robię z zasady i zgodnie ze swymi przekonaniami. Wszystko otwarcie.	Nie myśl, że ci się uda wystrychnąć nas na dudków. Niedorzeczna komedia, którą odgrywasz, ten tylko będzie miała skutek, że los twój pogorszy.	Nie rzuciłem go wcale, tylko tobie oddałem.	Nie, dobra pani! Ja Lulę rozumiem. Kiedy przyjęła u was mieszkanie, była to jeszcze zepsuta i kapryśna dziewczyna, która sądziła, że przyjmujecie ją dla jej hrabiowskiej korony i własnego zaszczytu, dziś ona zupełnie co innego...	Nie? Doprawdy? Dlaczego? Mebli nigdy nie łamałem, a biegać „w konie” nie miałem z kim.	Niedorzeczne proroctwa! podchwycił Arcybiskup	Niestety podejrzewam mocno wielebnego ojca franciszkanina, który wczoraj w Badajos spał z nami; niech mnie Bóg chroni od lekkomyślnego posądzenia, ale wszedł dwa razy do naszej izby i wyjechał o wiele wcześniej.	No, co? Co?	Nosi się z tą myślą.	Oby was ziemia pożarła... Miłosierdzia!... dajcie mi odetchnąć...	Ojca masz?	Oto i koniec pana poświęceń i mojej wędrówki. Dziękuję za grzeczność i obronę.	Rzeczywiście Legenda tyczy się rodu Baskerville’ów.	Sama?	Stwardniałe błoto, pękając, wydaje czasem takie jęki	Szukajmy więc dalej	Szuman miał rację że wzrasta do nich niechęć, kiedy nawet ty...	Tak!	Tak, będę cię bił, tłukł, mordował, aż... aż...	Tak... tak. Trzeba się uczyć	Tak: ty lub ja...	Także to rozumiecie? Nigdy jeszcze nie zdarzyło się spudłować dzielnemu pachołkowi, który przede mną stoi tam na straży u mojego brzucha. Czyście mnie widzieli kiedy w cechu pudelników? Nigdy, przenigdy, po wiek wieków nigdy. Czynię to jak ojcaszek, jak duchowny ojcaszek, bez chyby, nieomylnie. Niech partnerzy zaświadczą.	Tedy cię każdy między knykciamiknykcie	To nic. Głupstwo.	Trafiłaś na dobre wyrażenie, córeczko Właśnie tak, bankructwo.	U nas!	Usuń to!	Wesele, Taniec, Kobieta, Mężczyzna wołał Jędrzych.	Widzi mi się, że jej nie tknął.	Więc?	Wszystko, co zechcesz; ale przepiłuj sztaby klatki i pożycz mi sztyletu... Nie mamy wiele czasu, spiesz się. Och! Gdyby moje zęby były ze stali... Próbowałem gryźć to żelazo...	Właśnie, akurat, moja Franciszko od księdza proboszcza! Wiesz dobrze, że jemu się udają tylko cienkie mizerne szparażki. Powiadam ci, że te były grube jak ramię. Nie jak twoje, oczywiście, ale jak moje biedne ramię, które jeszcze tak schudło tego roku.	Z dalekiego jestem kraju, zza morza a idę, gdzie oczy poniosą.	Za pięć minut będę gotowa.
Pewnie, pewnie... a i honor jest, i to, jak powiadają, że kto ma księdza w  rodzie, temu bieda nie dobodzie...	Daj spokój co ty tak raptem... Mówię tylko o tym, co widziałem. Ale jeśli chcesz, to mi się wydawało. Jeśli chcesz, powiem, że to delirium. Nie możesz się na mnie złościć, Jensen. Przecież wiesz, że już to kiedyś miałem we Frisco. Ciężki przypadek, mówili lekarze w sailor-hospital. Człowieku, mnie się naprawdę wydawało, że widziałem te jaszczury czy diabły, czy bóg wie co. Ale ich nie było.	To wcale nie karyera Przy jego nawyknieniach i gwałtownym charakterze gotowa awantura.	Chciałem wam wytłumaczyć, na czym polega szczęście człowieka, który nie jest akcjonariuszem (uprzejmy ukłon w stronę Couture’a). I ot, czy nie widzicie teraz, za jaką cenę Godfryd kupił sobie szczęście najpełniejsze, o jakim może marzyć młody człowiek?... Zgłębiał Izaurę, aby być pewnym, że ona go rozumie!... Rzeczy, które się rozumieją wzajem, muszą być jednogatunkowe. Tych dwoje kochanków pisywało do siebie listy najgłupsze w świecie, wymieniając na pachnącym papierze modne słówka: aniele! harfo eolska! z tobą byłbym zupełny! bije serce w mojej męskiej piersi! słaba kobieta! biedny ja!, całą tandetę nowoczesnego serca. Godfryd zostawał w salonach ledwie dziesięć minut, rozmawiał z damami niedbale, wydał im się wówczas bardzo inteligentny. Był on z ludzi, którzy nie mają innego dowcipu, prócz tego, w który się ich przystroi. Wreszcie osądźcie, jak był wzięty: Joby, konie, powozy zeszły na drugi plan w jego życiu. Czuł się szczęśliwy jedynie w starej berżerceberżerka a. berżera	Ja nic nie sądzę ale to wiem, że jeśli pani Magellona na tym psim miejscu siadała, musiała mieć ciało twarde za katy!	Żółw ma grzbiet twardszy, ale mniej wzorzysty Żaba, moja imiennica, jest bardziej nakrapiana, ale za to mniej twarda. Skóra twoja wygląda wcale ładnie; jej deseń przypomina kropki w kielichu płomiennej lilii.	Ale ty i twój mąż przypuszczaliście, że ktoś wyleczy wam krowę za kopę podziękowań. Niedobrze to oszukiwać świątynię. Daj młodego cielaka kapłanowi, a o ile bóstwa twoje nie pałają nieodwołalnym gniewem, to za miesiąc krowa będzie dawała mleko.	Co to, to nie!	A co nastąpi za waszym pozwoleniem, moi wujowie, i do tego jak najprędzej, jeżeli to nie zrobi wam przykrości.	Obyczajów dworskich nie znam możliwe to czy nie... nie wiem, lecz że na dworze szlązkim częstym gościem bywał	Na miłość Bożą! cóż to! kto to jest? a było mu powiedzieć co się dzieje? rzekł Dobek do sługi.	Ej, gdyby to było w zeszłą porę deszczową to za mniejszą, daleko mniejszą zniewagę wydźgałbym Mysę z legowiska i pojeździłbym na nim przez moczary, zarzuciwszy mu na szyję powróz z sitowia!	To jest mój narzeczony. Zrobiliśmy amerykańską próbę. Jedynie on podobał mi się naprawdę. A kto wie, może ja go nawet w pewien sposób kocham.	Niech no pan Ance nie sugestionujesugestionować	Wyjaśniłem mu przyczynę odmowy i zrozumiał to, jak sądzę.	Czy nie przestraszył się pan?	Głupstwo! Dopiero co mówiłaś, żeś dawno nie była tak uradowana... dalejże, raz... dwa... trzy...	Musiał tu z gotowym przedsięwzięciem przyjechać, w którym szczęśliwość swoją upatrywał, a tymczasem jakoby piorun w to strzelił.	Dajcie pokój tym pochwałom, kumie nie mam ja tak dobrego mniemania o sobie, jak wy we mnie wmawiacie, ale po waszych pochwałach więcej się szacować będę niż wprzódy.	Kochałem ją wczoraj jeszcze, ale dziś już jej nie kocham! Gardzę nią! Gdyby była następczynią nie jednego, ale dwudziestu królewskich tronów, gardziłbym jeszcze jej ręką! Po cóż jednak mówić o tronach! Mój tron królewski stracony jest dla mnie na zawsze. Za słaby jestem, by siłą dochodzić swoich praw, jestem sam na świecie, bez jednej życzliwej mi duszy!	Widzieć! ależ właśnie nic nie widać i nigdy nie będzie nic widać w tej blaszanej koziekoza	Ale ja o pańskim synku... Bon!bon (fr.) a wreszcie ja tylko udaję... Ale liczyć umiem... Alorsalors (fr.) pański synek, pański milusiński powinien iść do szkoły. I zetną mu loczki kaci. férocesféroces (fr.) Nie pozwolą mu nosić ślicznych loczków jaka szkoda. ale później. Jedenaście jedenaście, dwanaście, trzynaście. n’est-ce pas?	Jakież wyjście znaleźliście nagle? Widzicie, nie zlękli się waszej depeszy. Nie dostawili na termin ani jednego wagonu żywności. Na cóż jeszcze będziemy czekać? Któż nam jej dostarczy?	Nie! Nigdy nie mogłem myśleć o podobnej ewentualności bez drżenia.	Ostatnim z wielkich był Sikander Julkarn (Aleksander Wielki). On wybrukował ulice Jullundur i zbudował wielki zbiornik wody koło Umballi. Te bruki zachowały się po dziś dzień, a cysterna też się tam znajduje. O twoim bogu zaś nigdy nie słyszałem.	A co? nie masz nad hajduczka!	A, to szkoda bo szukamy właśnie samego herszta.	Był to stary książę.	Ja tam nie pojadę	Nie wierzę	Nie.	To nieprawda	To oddalenie zawsze reguluje finansowa siła, która potwory wyobraźniowe chętnie ośmiesza i postaciuje.	To prezes babciu paple, u niego lada co, jedna groźba na języku,	Toć przyjdzie noc a ty samiusieńka jedna, to ci strach będzie.	A ja do ciebie jechałem czas wracać. Zasiedziałem się nad miarę. Gościli i poili, ale nie stoi siedzieć bez potrzeby. Mamińka dała pud wędliny i jabłecznego sera. Biedna ona. Ciężko jej...	Nie tyś go zaklął, by się nam ukazał?	Podstęp więc, zatem. tak będzie że ty tu ostaniesz alibo gdzie chcesz na Mazowszu, a ja do Malborga po stryjca pojadę i będę okrutną przeciw tobie udawał zawziętość.	A dlaczegóż nie starasz się zaćmić Faustyny? podobać N. Panu, zwyciężyć ją? Starsza...	A ty byś się nie bał?	Czymże się to szczęście wyraża?	Fuj, nożyczki! Wyobrażam sobie, jakich sztuk będziesz dokazywał. Ale w każdym razie i dla ciebie już jest to ostatni kurs. Siedem lat, moi kochani słuchacze	Poznaję z fizjognomii, że czyta pani coś zajmującego. Czy nie Dumania Gołuchowskiego, które pani rekomendowałam?	To już idzie razem ze słuchem, panie feldkurat. Jak jeden dużo gada, a drugi słucha.	Czy tak, czy tak, wszystko jedno.	Niech się pan mocno trzyma	W takim razie żegnam pana! Chodźmy już, panie Neuilly.	Co pan chcesz, żeby oni panu przysyłali?...	No tak Obiecałeś spełnić jakieś bohaterstwo.	Tak, o jego matkę! O jego biedną matkę!	Ani przez chwilę! Jest na niej jego marka. Sprawka Lupina odróżnia się od każdej innej, jak twarz od twarzy. Trzeba tylko otworzyć oczy.	Dobranoc, panie Utterson.	Proszę mi chociaż powiedzieć, czy spotkałem panią tu, w Warszawie, czy gdzieś na prowincji, czy może kiedy w pociągu?...	Ech, mój Boże! Któż chodzi po ulicach o tej godzinie? Chyba ci, którzy idą na bal!	Owszem, pił, ale rzadko. Zdaje mi się, że dwa, trzy razy „wszystkiego”.	Tymczasem ty jesteś w więzach i ja cię mogę bić, jeśli mi się spodoba.	Dobranoc ci mój kochany, dobranoc	A gdzież się Starosta sam znajduje? spytał książę.	A jest i trzosik na wasze rozkazanie	Ach, więc wy, chcąc zwalczyć Czarwakę, przede wszystkim dokładnie zapoznajecie się z jego nauką?	Cicho... zdaje mi się, że ktoś dzwoni.	Do Borgu! W konkury!	Dosyć, żono mamy już tylko jedną córkę!	Któż tam jest chory u niego?	Literatura neo-romantyczna literatura neo-romantyczna, zerwawszy wszystkie związki z ży­ciem, stała się alembikiem na książkach i dziennikach; poezja	My z ciocią byłyśmy już na dwu przedstawieniach.	Na przedzie tylko niosą pochodnie. Wy na wszelki wypadek bądźcie koło świątyni Libityny, jak tylko się ściemni, chociaż wynosimy zwykle trupy dopiero przed samą północą.	Niezupełnie, panie dyrektorze.	W takim razie umiesz zapewne stroić miny?	A jakie są te inne?	A twoja rana?	A żona tymczasem?...	Brawo, mały Lombardczyku!...	Chciałem kilka słów...	Cicho!	Co tam za wrzask podnieśli!	Co wiesz?	Czemu płaczesz, Serafinie?	Diabeł	Hm	I inne pani przyjaciółki również?	I nic więcej?	I zdobycznego dobra dość przywiozłeś...	Ja sam Dowódca Farragut?	Jak dziś Litka?	Krok pod miarę.	Kto ją wie!	Mów wasan.	O zakład!	Ot i są!	Przyślę ci za godzinę.	Rafaelu, skwituję cię za dziesięć tysięcy franków renty!	Spotkanie zapytał zaciekawiony Roland.	W Warszawie. Mieszkają w hotelu Rzymskim. Mała wcale niebrzydka. Byłem u nich, jako kuzynek, i rozmawiałem o tobie.	W takim razie...	Wariat! Zupełny wariat! Beetle czyta jakiegoś osła, nazwiskiem Browning, M’Turk czyta osła, nazwiskiem Ruskin, i...	Więc panienka na sepacer?	Zadławić tę gadzinę!	Zimno będzie	Że kwarciani coraz niechętniej przy Szwedzie stoją, że na Podlasiu wojewoda witebski Sapieha zbił zdrajcę Radziwiłła, mając wszystkich zacnych obywatelówobywatelów
Tu nie ma żadnych gazów trujących Jest coś tysiąc razy gorszego. Uważaj, Bondy, co ci teraz powiem: przechodzi to ludzki rozum, ale szwindlu nie ma w tym ani za grosz. No więc ten mój Karburator spala materię naprawdę, tak doszczętnie, że nie pozostaje z niej ani pyłek... Albo ściśle rozbija ją, rozprasza, rozkłada na elektrony, spożywa, miele, nie wiem po prostu, jak to nazwać. Jednym słowem zużywa całkowicie. Nawet pojęcia nie masz, jaka olbrzymia siła tkwi w atomach. Pół korca węgla wystarczy ci na to, aby opłynąć wielkim statkiem świat dokoła, oświetlać całą Pragę, pędzić największą fabrykę, w ogóle co chcesz. Orzeszkiem węgla będziesz ogrzewał całe mieszkanie i będziesz gotował dla całej rodziny. A wreszcie nie potrzeba ci nawet węgla: zapalimy sobie pierwszy lepszy kamyczek albo garstkę ziemi, po którą sięgniemy przed sienią domu. Każdy kawałek materii zawiera więcej energii niż olbrzymi kocioł parowy. Chodzi tylko o to, żeby ją wyżąć! Żeby umieć materię spalić dokładnie! I wiesz, Bondy, ja to umiem. Mój Karburator to umie. Zgodzisz się ze mną chyba, że taka rzecz warta jest dwudziestu lat pracy.	Toteż zabijał się... Ale że w każdym calu była to wściekła bestia, więc mu pistolet nie wystarczał... Jemu trzeba było lokomotywy, ażeby zginąć... Samobójcy umieją być wybredni, wiem o tym!...	Ma pan rację, Pencroffie A jeśli właściciel powróci, to cóż! Myślę, że nie będzie się gniewał, gdy nas tu zastanie.	Który krwawo to kiedykolwiek przypłaci. Tak, wspierają się, ale nie jedni przeciw drugim, a tu wiadomo było, że na twoich spadnie odpowiedzialność i kara. Gdy poddasz swoim myśl o złych duchach, potwierdzą natychmiast, że je na własne oczy widzieli, bo to ich wobec ciebie od razu uniewinni... Spytaj którego na próbę, czy nie widział, jak unosiły Ligię w powietrzu, a na egidęegida (mit. gr.)	Przez cały czas, gdy siedział na wozie bez przestanku płakał jak dziecko a ja nie wiedziałem, jakimi go pocieszyć słowami, przeto milczałem, a on płakał dalej. W końcu powiedziałem: „Dojedziemy jeszcze na czas, Janie! Nie płaczcież tak! W jesieni chodzą po jeziorze małe statki towarowe, a im nie śpieszno nigdy!”. Ale zaledwie wypowiedziałem te słowa, położył mi rękę na ramieniu i spytał, czy sądzę, że ci, co porwali cesarzową, będą się z nią obchodzili okrutnie?	Otóż, panowie najlepsza rada, jaką mogę podać, jest bardzo prosta. Musimy, proszę was, mieć się na baczności i pilnie śledzić wszystko. Prawda, że będzie to próba cierpliwości i o wiele byłoby przyjemniej przystąpić wprost do uderzenia. Ale trudno tu coś poczynać, dopóki nie znamy swoich ludzi. Mieć się na ostrożności i węszyć, skąd wiatr wieje, oto moja rada.	Do pana doktora, jako do wykształconego człowieka zwracam się. Może pan da łaskawie jaką radę. Już do żadnej impulsywnej pracy nie nadaję się. Ręce trzęsą się, widzę już słabo. Jeszcze ot, w ogródku tam coś tego i owego, ale żeby tak, to nic. Sam pan doktór widzi. Ale, jak panu wiadomo, służyłem kiedyś kolejowo. Czterdzieści lat, panie, czterdzieści lat. Bywało pogoda nie pogoda, choroba nie choroba, do swojej roboty marsz! I zacóż, pytam się taka krzywda?...	Ksiądz proboszcz niedawno jest w tej gminie! Zarzut ten dotyka raczej nas, którzy znamy stosunki lepiej. Któż mógł jednak przypuszczać, że się to wszystko źle skończy? Wszakże młodzi muszą iść w świat? Większość spośród nas również losy w świat pognały, a jednak nieźleśmy na tym wyszli.	W istocie właśnie to wzbudza admiracją moją, że tu nic nie widzę polskiego, że gdyby nie zima zaglądająca przez okno, sądziłbym się jeszcze w salonie pani Geoffrin. Ale nie te to już czasy!	Oczywiście. Wiadomo panu, że podsłuchałem zakład, zaraz potem nastąpiła kradzież i morderstwo. Nieco później skradziono rubin, a wszystko to odbyło się w terminie przez pana oznaczonym. Jedną z tych zbrodni musiałeś pan chyba popełnić i to prawdopodobnie kradzież rubinu, za co, w danych okolicznościach, nie podlegasz pan karze. Czy wnioskowałem niesłusznie?	Panowie, z góry porzućmy myśl, że w przyszłości utrzymamy monopol na salamandry. Niestety, według obowiązujących przepisów nie możemy ich opatentować. Naszą uprzywilejowaną pozycję w handlu salamandrami musimy, a także możemy zapewnić sobie w inny sposób. Jednak warunkiem koniecznym jest to, że weźmiemy się za nasze interesy w innym stylu i w znacznie większej mierze niż dotychczas. Tu leży, panowie, cały plik wstępnych umów. Zarząd proponuje utworzenie nowego, nadrzędnego trustu pod nazwą Salamander-Syndicate. Jego członkami oprócz naszej Kompanii byłyby duże przedsiębiorstwa i grupy silne finansowo. Na przykład pewien koncern, który będzie produkować specjalne opatentowane metalowe narzędzia dla salamander. Tak, proszę pana, mówię o MEAS. Dalej kartel chemiczny i spożywczy, który będzie produkować tanią opatentowaną karmę dla salamander. Grupa towarzystw transportowych, która opatentuje specjalne higieniczne zbiorniki do transportu salamander. Blok firm ubezpieczeniowych, które przejmą ubezpieczenie zakupionych zwierząt na wypadek urazów i śmierci, zarówno podczas transportu, jak i na miejscach pracy. Dalej inni zainteresowani z kręgów przemysłowców, eksporterów i finansistów, których z ważnych powodów nie będę na razie wymieniać. Powinno wam wystarczyć, panowie, jeśli powiem, że syndykat dysponowałby na początek kwotą czterystu milionów funtów szterlingów. Ten segregator tutaj, przyjaciele, to są same umowy, które wystarczy tylko podpisać, żeby powstała jedna z największych organizacji gospodarczych naszych czasów. Zarząd prosi was, panowie, żebyście udzielili mu pełnomocnictwa do utworzenia tego ogromnego koncernu, którego celem będzie racjonalna hodowla i eksploatacja salamander. (Oklaski i głosy protestu).	Uspokój się. Myśl sobie, żeśmy je ukradli, skoro chcesz. A teraz pomówmy o powrocie. My tu nie widujemy ani pół setki dolarów na miesiąc... cóż dopiero, gdyby szło o drobne wydatki... Jeżeli się nam poszczęści, to gdzieś mniej więcej w pierwszych tygodniach września dostaniemy się znów na ląd.	Z biczownikami skończyć raz potrzeba, póki to nie wystygło, odezwał się biskup. O herezję przekonać ich łatwo, wyrok trzeba ogłosić publicznie...	Moiście, a dyć ze służbą wszędy jednaka bieda! Młynarzowa się przede mną uskarżała na swoje dziewki, że pół roku utrzymać nie może.	Ja nim jestem nie wiem, co na to poradzić, ale nie umiem myśleć inaczej.	A ja ci mówię, że jest!... Jest Żydem, jak jego dziad, jak jego wujowie, i nazywa się Izaak...	Ze wszystkich durniów, jakich zdarzyło mi się oglądać, nie licząc ciebie, Saltersie, ten człowiek i jego załoga są chyba najdurniejsi! Właśnie miałem mu powiedzieć parę słów prawdy o tym, co sądzę o takich, którzy niby zgubione dziecko tułają się i błądzą po morzu, a ty musiałeś zaraz wtrącić trzy grosze o tej swojej głupiej paszy dla bydła!	Nie wiem, czy potrafiłbym. Zupełnie nie znam się na tym	Si! I nigdy nie powiedziała o mnie do nikogo bodaj jednego dobrego słowa. Zdawało się doprawdy, iż nie może mi przebaczyć, że żyję i że jestem takim mężczyzną, jakim by kiedyś pragnęła widzieć swojego syna.	Może łuk swój zostawić? Nie! Na nic mi on teraz, bo też z szablą skoczę. Widzę trzech ludzi nadjeżdżających, których pewnie pan pułkownik dla pilnowania jej dostojnej osoby przysyła. Inaczej ja bym przysłał; ale ścielę się do stóp, bo tam już koniec niedługo będzie, i trzeba mi się spieszyć.	Żywym na stos mnie nie zawleczecie! wrzasnął swoją mową, szarpnął się jakąś nadludzką siłą, rzucił się i roztrzaskał głowę o wielki stojący śpiczasto kamień. Mózg wyleciał z tej silnej głowy i obryzgał szarą krwawą masą stojących przy nim. Z piersi ofiarników wyrwał się krzyk przeciągły, jeńcy nawet okrzykiem i drżeniem przyjęli tę śmierć chroniącą go przed powolnem na stosie konaniem, a długowłosy z zamkniętemi oczyma jeniec zawołał:	Za pozwoleniem... Ja nic nie przypuszczam, tylko zaznaczam brak dozoru. Panienki muszą mieć zbyt wiele czasu, skoro zajmują się podobnymi kwestiami. Dlatego, ażeby nieco więcej zaabsorbować ich uwagę, prosiłam o lekcje panny Howard. Panna Howard ma wykładać im trzy razy na tydzień i właśnie dziś przyjdzie...	Jeśli groźby nie posłuchają! podpalić! Gdy zobaczą ogień, serce im zmięknie, bo się przekonają, że nie pofolgujemy!	Jak się masz, Robercie więc tak zapomina się o swojej ciotce.	Jak to nie ma?	Nie nowina!... Ta pani to samo mi powiedziała, tylko, że z dodatkiem rubla.	A! to nie gubże mnie kiedym ci miła jak mówisz, nie trujże mi życia!	Da sobie rady! nie obawiaj się waćpan!	I że butelka długo błąkała się po morzu, zanim dopłynęła do Wyspy Lincolna?	A jakeś się tam dostał? Wierzą ci? Nie boisz się? Niejednego już położyli partyjni.	Och, tak, wolę ich płacić w ten sposób, niż robić to, co Floryna. No, dalej, stare ladaco kochane, idź sobie albo kup mi powóz, abym nie potrzebowała tracić czasu.	Gdyby można było je jakoś obejść... pójść równiną... a tu nic, jak na złość! Równina została podtopiona. Zobacz, jak się podnosi poziom wody.	Nie potrzeba na to wielkiej sagacitatissagacitatis (łac.)	Jak najprędsze zrzucenie tego stroju, rzekł Pobożanin; mógł on chwilowo być potrzebny, ale naraża dziś więcej niż broni. Powtóre, sama nie możesz pani pozostać... trzeba żeby ją ktoś odprowadził do Warszawy. W Warszawie nie będzie też łatwo coś znaleźć stosownego...	I abnegatkaabnegatka (daw.) ozwały się inne.	Panie hrabio, zanim panu odpowiem, muszę się namyślić.	Bo chciałbym to znaczy, chciałbym panią prosić, aby pani nie wyjechała jutro ze wszystkimi, lecz ze mną, do mnie do domu.	Dobrze, że przywołujesz mnie do porządku. Maksymilianie, zobaczyć cię ponownie, to dla mnie szczęście i zapomniałem przez chwilę, że każde szczęście jest tylko ulotne.	Ależ tak, przypominam sobie Tak. Była o tym mowa, specjalnie proszono o to cesarza, by dla niego stworzyć coś odrębnego, position à partposition à part (fr.) doprawdy, panowie, to było straszne.. On wzywał otwarcie do rewolucji...	A to ci papuga z tego notariusza Jeśli dalej tak sobie będzie poczynał, trzeba będzie mu skrócić język.	To ja pójdę z panią do rzeki...	Oddaję ci mój największy skarb. Jak ty sobie z nim poradzisz w drodze? Na pewno będzie płakał...	Mów! no mów! Nie obwijajcie mi, ja czuję już coś złego.	Wiatr waszej książęcej mości na nim nie dogoni! Tatarzyn przed nim nie ujdzie!	To i niema wyjścia. Wszystko to bardzo głupie, ale niema wyjścia!	Czuję, że zadnicezadnice	Jak wszystkie dziewki	Jeżeli was nie okpi...	Nie dowierzam...	Nie pyskuj.	Nie, przeciwnie, jesteś godna ubóstwienia.	Pytaj, panie Aronnax, a jeżeli będę mógł, to ci odpowiem.	To każ sobie zaprządz biedkę Bigiela.	To prawda a! to nieszczęśliwe umundurowanie!...	Wy sobie, Pietrze, uchwalcie i po dziesiątku z morgi, a my i tego grosza nie damy!	Właśnie rok temu utyskiwałyśmy, że nas czekają takie smutne święta, czy pamiętacie?	Bardzo ciekawy! Minarety, świątynie, pagodypagoda hinduska tancerka.! Przypuszczam, że zwiedzicie te strony.	Bogacz nie bogacz, lecz moja rodzina wynagrodzi go sowicie.	Był, lecz nas opuścił i mniemałem, że go tu znajdę.	Och! moda!... skoro chodzi o pewną skromność niewieścią, moda nie istnieje. Należy chronić panienkę, nawet przed wzrokiem ludzkim.	Prawda; już on tam do sądnego dnia leżał będzie Słuszna mię kara spotkała; jak śmiałem przywdziewać obuwie świętego kniazia! Pamiątką mi winno było pozostać do śmierci.	Przebóg! co ty gadasz, Sancho, czyś ty tylko nie zwariował, ty biedny widzę, straciłeś rozum.	W takim razie dowiódłby, że ma słabą głowę	Właśnie i dziś chcę ci to powiedzieć Słyszałem coś niecoś o tym Hydzie...	Posyłałem służącego, aby mu zaniósł trochę pożywienia. Mimo wszystko ten Manuel obchodzi mnie i chciałem mu choć w ten sposób osłodzić pobyt w więzieniu	A! jabym za ciebie życie dała, królowo moja ale cóż ja mogę.	Ćwierć dolara wystarczy aż nadto i zostanie jeszcze kilka centów na poczęstowanie ciebie. Czy lubisz cytrynki?	O kad tave gi ir velniai su tavo kvailu darbu! prapuldei mane dabar... Bet palauk, ten numeriai su ištrintą pavardę... Vienok atsargumą gerai užlaikyti.	Tak.	Bardzo dobrze, mój kochany a ty, panie Nedzie Landzie?	Ale cóż pan zrobił z tymi wszystkimi skarbami?	Kobieta, Krzywda, Nienawiść, Mężczyzna mówiła mi ona tego wieczora, kiedyśmy wracali do domu	Pamiętam! Wszak ty byłeś u nas w sali w moje urodziny!	A bodaj cię omdlenie chyciło i do jutra trzymało!	A!	Co będzie jutro, zobaczymy jutro. Dzisiaj jest powodzenie i sztuka jest pyszna.	Co ci do tego?	Co ma począć kobieta zdradzona?	Co mama mówi?... A kogoż my kochamy?...	Czarownice sam widziałem i powiem waszmościom...	Do jakiej restauracji idziemy?	Ho, ho, kupię choć z pół łokcia.	Jaka?	Kimże ty jesteś?	No, a dlaczego zrobiłeś?	Nowe jakieś podrygi mody wiedeńskiej?	Od Szumana.	Pan Rzecki jest plenipotentem właściciela domu	Pan zatem odbiera swojego konia?	Prawie równie wielkie	Przedtem!	Przekleństwo!... Znowu umknął...	Później ciężkość, nudność, wstręt do jadła.	Rotmistrz jestem ...icz	Rycerz, Szaleniec, Bijatyka	Słowo ci dał...	Trzeba patrzeć głębiej.	W jakim celu?	Zatem ile?	Zupełnie wystarcza, co uzyskałem, by w kolekcjonerze odnaleźć Orgaza.
Bojówka... Albo ona jest, albo jej nie ma. Jeżeli nie ma, no to nie ma. A jeżeli jest, to ona się już na te czasy tak chowa, że nie tylko my z tobą, ale najsprytniejsze szpicle i prowokatory jej nie wywęszą. Tu już nie ma żadnego gadania. Zrozum to i daj ty sobie spokój! Na takie straszne prześladowania, kiedy ludzi biorą po prostu za nic	W takim razie, doprawdy znakomicie to udaje! Ależ się mizdrzy! Ma ten genre „moja mała”, rodzaj którego najbardziej nie znoszę. Nie odważyłbym się z nim pokazać na ulicy. Zresztą, musisz mieć o nim wyrobione zdanie, znany jest jak zły szeląg.	O co?... Ano, cesarz ubliżył najjaśniejszej królowej ElżbiecieElżbieta Łokietkówna (1305–1380) ostatni król Polski z dynastii Piastów. wprawdzie wojny nie lubi i nie szuka, ale w tym razie połączył się z siostrzanem i posiłki ruskie, litewskie i tatarskie sprowadzić przyobiecał. Pojechali też posłowie od Ludwika na Pomorze, do BogusławaBogusław V Wielki (ok. 1318–1374) temu łowy a wojna, to jednotemu łowy a wojna, to jedno	Jeszcze bym więcej o nim powiedziała, gdybym tylko miała czas pomyśleć o czym innym, a nie o tym, z czym tu przyszłam. No, Joe, rozwiąż tłumok, powiedz, co on wart. Bądź zupełnie szczery, o to cię proszę. Wcale się nie obawiam zacząć pierwsza... Owszem, niech oni wiedzą, co tu jest. Wszyscy troje dobrze wiemy, po cośmypo cośmy (...) przyszli	Ty bo niewiesz, że ja niezmiernie wiele podróżowałem, opłynąłem do koła całego człowieka i splondrowałem go wzdłuż i wszerz z kapitanem angielskim Wilmore. Płynęliśmy na fregacie Experta. Byłem na tej osobliwszej wyspie, która się sercem ludzkiem zowie. Najczęściej bywa ona pustą, rzadko bardzo zaludnioną, mieszkańcy jedni wypychają drugich. Na pozór i serce mężczyzny bardzo jest do niego podobne, ale daleko mniej przystępne dla nieświadomych żeglarzy, którzy do wybornych portów jego; jakich jest tam mnóstwo, trafić nie umieją. Kto się tu dostanie, dłużej czasem mieszka; lecz postrzegałem na obu sercach jedno to, że pospolicie jak niewiedzieć dla czego kto przyszedł; tak niewiedzieć czego odchodził. Nigdy przyczyny dociec nie potrafiłem. ale i to nie było prawidłem.	Nie, nie! ale dajmy temu spokój. Może pan ma rację, ale ja swojej nie ustąpię nigdy. Pokażę panu list panny Grünspan do Miecia, pisany z Włoch. Nie jest to niedyskrecją, bo jest tam kilka wierszy do mnie.	Dobrze, ale nie ręczę za dokładność. Pamięć może mnie mylić. Otóż moje badania wykryły, że portret rodzinny nas nie zawiódł. Ten łotr był synem Rogera Baskerville, młodszego brata sir Karola; wywędrował do Ameryki z bardzo złą reputacją. Ożenił się tam z Beryl Garcia, najpiękniejszą kobietą w Costa-Rica, a sprzeniewierzywszy znaczną sumę z publicznych funduszów, zmienił nazwisko na Vandeleur, uciekł do Anglii i założył szkołę dla chłopców w Yorkshire. Do obrania tego zawodu skłoniła go znajomość, zawarta w drodze powrotnej z nauczycielem suchotnikiem, niejakim Fraserem. Weszli w spółkę. Dopóki Fraser żył, szkoła szła dobrze i prowadzona była z poczuciem obywatelskich obowiązków, ale po jego śmierci zyskała jak najgorszą opinię, aż wreszcie okryła się hańbą. Vandeleur uznał za stosowne zmienić nazwisko. Jako Stapleton, z resztkami ukradzionych pieniędzy, z pięknymi zbiorami entomologicznymi przesiedlił się do Anglii południowej.	Mój drogi Uttersonie, to bardzo pięknie z twej strony, wprost wzruszająco; brak mi słów, by ci podziękować. Mam pełne do ciebie zaufanie, wierzę ci bardziej niż komukolwiek innemu, ba, więcej niż sobie samemu. Ale doprawdy jest tu coś innego, niż przypuszczasz; nie ma w tym nic zdrożnego i abyś był zupełnie spokojny, mogę ci powiedzieć: każdej chwili mogę się pozbyć pana Hyde. Daję ci na to słowo. Dziękuję ci raz jeszcze za twe zainteresowanie, ale powiem ci, Uttersonie, dwa słowa, których nie bierz mi za złe: to jest moja sprawa prywatna; bądź łaskaw nie wtrącać się do niej...	Najjaśniejsza pani! wierzę i ja, że bez woli bożej nikomu włos z głowy nie spadnie, a że przez troskliwość o królewską osobę zdrajców się boję, to nie grzech.	Szelmy! bodaj was zabito! To śmiejecie się, widząc katolika w opresji od monstrów afrykańskich? Bodaj was zabito! Żeby nie ja, to byście dotychczas trykali łbami o bramę, boście czego lepszego niewarci! Bodaj was zabito, żeście i onych małp niegodni!	To trudno W naszym państwie jeszcze takiego wypadku nie było, ale w Hiszpanii, w Belgii i w innych jeszcze państwach, zdarzało się, że król umierał i zostawiał małego synka. I to małe dziecko musiało być królem.	Ale pan nie miałeś jeszcze czasu zmęczyć się tą głuchą i nudną pustynią, o której wspomniał hrabia, od trzech miesięcy dopiero mieszkając w swoich tutejszych majątkach. Ja, który obywatelskiego nowicjatu liczę już dwa lata, mogę powiedzieć panu, że... ambaras mój, jak wyraził się hrabia, granic nie ma i że dotąd jeszcze nie doszedłem do zrozumienia, jakim sposobem pośród tych stodół, obór i tak zwanych interesów wyżyć potrafię...	Jak to! Wasza Dostojność nie poznaje Vaniny Vanini?	Nie, nie, ja się nie zapominam! Ani trochę! Ja mówię o samej rzeczy, kiedy panowie tego chcecie. Wpuśćmy tu Niemca, i patrzmy, co by on zrobił. Co wpierw urządzi: wspaniały salon do tańca czy szlamowanie stawu?	Wiesz, tatusiu to wcale tak nie jest! Mamusia do nas już jedzie. Ja tatusiowi opowiem. Siadła sobie na łódkę i przyprzągnęła do niej dwa kotki.	Jak to?... Czyliż wyraźnie nie zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na karb pańskiej ekscentryczności... Drogi panie, mam do pana bardzo ważny interes. Chcę niedługo wyjechać za granicę i chcę poradzić się pana: kiedy najlepiej kupić franki, teraz czy przed wyjazdem?...	Czy nie zdaje ci się?	Cóż świątynia?... I tam, i w całym zresztą kraju przekonywałem się zawsze o jednym, że najlepsze ziemie, najdzielniejsza ludność i niezmierne bogactwa nie są własnością faraona...	Ja też już o tym myślałam. A myślałam, odkąd pierwszy raz z nim rozmawiałam Ciekawa jestem, czy by on potrafił zachować tajemnicę i czy byśmy mogli przynieść go tutaj tak, by o tym nikt nie wiedział. Myślałam sobie, że ty byś mógł pchać jego wózek. Doktor powiedział, że on powinien przebywać na świeżym powietrzu, a on chciałby wyjść, ale z nami, a jego muszą wszyscy słuchać. On z nikim innym nie chce wychodzić, więc może będą nawet radzi, jeżeli zechce wyjść z nami. Ogrodnikom może kazać nie wchodzić do parku, więc nikt by nas nie podpatrzył.	Rycerze albo giermkowie, ktokolwiek bądź jesteście, nie macie po co pukać do bram tego zamku! Czyż nie widzicie, że o tej godzinie wszyscy spoczywają pogrążeni w śnie i że nie ma zwyczaju otwierać fortecy wcześniej, jak po wschodzie słońca? Odstąpcie i czekajcie, aż dzień będzie dobry, a potem zobaczymy, czy można otworzyć lub nie.	A dlaczegóż nie mielibyśmy wejść obaj razem? Ty pospieszyłbyś w objęcia Agaty, ja zostałbym w alkierzu, póki byś nie dał umówionego znaku.	Chciałam pani prosić, czybyś nie zechciała uczyć mojej Jadzi?... Dziewczyna jest bardzo zdolna, słuch ma ogromny, bo wszystkie operetki śpiewa najdokładniej.	Nie... nie... Szukamy jeno pokoju i naszej rzeki.	Nikomu! mądry, wierzaj mi, nie ufa ludziom nigdy.	Ojciec chwalił go nieraz, że zmyślny nad wiek ano, prawdziwie mówisz, wierzyć się nie chce. Ileż on ma lat, ten kunsztmistrz?	Pewno nie pójdzie. Do dworu tego pójść jemu trzeba, z którego tę dużą robotę ma wziąć.	Toteż nie wspominaj o nich nikomu.	„Więc nie rachunek! Dzięki Bogu!”	Więc mówię do Reginy: „Regina, dolej wody”. I wtedy się dopiero okazało, że nie ma do czego dolewać. Aj, co za kłopot. Aj, co za wstyd. A za to uszyję małemu nowe spodnie. Żeby miał i żeby nosił, na zdrowie.	Osiemnaście i nie tylko chodzi, lecz jest najlepszą lekkoatletką w biegach długodystansowych	To się rozumie! Wiele za późno! Ale to ci przyrzekam, że każę cię po prostu rozstrzelać, boś godzien żołnierską śmiercią zginąć... Co za diabeł wcielony! Z pośrodka moich ludzi mnie porwał!	Kogoś, komu nie jestem potrzebny	Miniatura... A wieszże, kto ją malował?... I nicże więcej nie zostało?	Nawet nie widząc wcale.	Skąd się pani wzięło to przypuszczenie? Ma pani słuszność, istotnie, wyjdę prawdopodobnie za p. Andrzeja.	A! Czerwony książę! brawo! brawo! Pyszny jest ten Czerwony książę. Puszczę ja twój koncept w obieg, możesz być tego pewny. Jakiż ten Aramis dowcipny! Co za szkoda, żeś nie poszedł za swojem powołaniem, rozkoszny byłby z ciebie księżulek.	Och, wszystko to jest bluźnierstwo słów, śmiechu i ciekawości, i beztroski	Ha! wola boska Zróbcież mi przynajmniej łaskę i odstawcie mnie do miasta, a także oddajcie gospodarzowi, który mnie przywiózł, dwadzieścia groszy, bo już nic nie mam...	A teraz niech mi pan powie, Pencroffie czy wie pan, ile będzie to buszlibuszel	A z wieczora zaglądałam do niego, to leżał se cicho jak zawdyzawdy (gw.)	Ba! dopieroście mówili o śmierci a teraz chce wam się opata przetrzymać.	Cóż to za wydarzenie?	Halski zawsze kłamie! Wczoraj mówił mi to samo!...	Jak to, pożegnać? czy słońce już zbyt jasno świeci, a moje lampy zbyt ciemno już płoną?	Jezus Maria! Józefie święty! I kiedyż to było? Temu lat piętnaście? Po wiktoriiwiktoria (łac. victoria) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. pod Martynowembitwa pod Martynowem (20 czerwca 1624)	No, to jazda!	Sierota jucha, a kałdun to już ledwie udźwignie jak. kłoda, i kijaszkiem macał przeszkody.	Tak, tylko stronice zlepiły się ze sobą. Oto patrzcie.	To służysz u kogo?	A bądźcie sobie w pogotowiu, jeśli sprawia to wam przyjemność, ale możesz być pewien, że wyjednam dla niego ułaskawienie.	A co mnie? Kiedy wojna, to wojna!	Bom też czego lepszego był niewart. Nic to! Niech mnie w pierwszej bitwie usieką, jeżeli pomiędzy wszystkim rycerstwem bardziej kogo od waćpana miłuję!...	Zlogizuję kiedyś katolicką dogmatykę i zobaczycie, co z niej pozostanie, Ojcze Bazylu Rozśmiał się cynicznie, ale echo odpowiedziało mu pustym dźwiękiem z jego własnej głębi, jak ekskawacje wulkaniczne, gdy rzucić kamień na ich sklepienia.	Dobrze mówi! Dobrze! Do licha, przecież widać, że to człowiek z wyższych sfer.	Marsz, jak ja dam wody, to ci bańki nosem pójdą. Może jeszcze kogutkakogutek	Skądżeś to wiedział, gdzie mnie szukać?	Wstawaj, detynodetyna (ukr.) rzekł dziad. muzułmanin., bom w Turczech długo przebywał. Na mnie też kończy się ród Zagłobów herbu Wczele. Waćpanna się starością moją zaopiekujesz, ale teraz wstawaj alboli siadaj mi na plecy, na barana.	Kim jest Moko?	On jest w tenisowym kostiumie!	Widzę go... Jest odziany w płachtę żebraka...	Istnieje podziemne przejście które bierze początek niedaleko stąd, na brzegu Rzeki, i prowadzi do samego Ropuszego Dworu.	Miemiec czy co. Trudno go ta wyrozumieć. Przyjechali aże z samych Kielc z drugim. Tamtego furmanka powiozła do Bożęcina, a ten ostał i siedzi.	Niema co mówić, dobre miejsce dla skończenia edukacji	Więc mnie pani odmawia tych cnót?	Więc, więc... sądzi pan, że mamy szanse w tych okolicach...	A co wam do tego?	A mówiłeś raz w pustyni, że postąpiłam jak osoba trzynastoletnia? Aha!	Co słychać?	Czegóż pan chce ode mnie?	Dla mnie.	Dziecko, Zabawa pytały dziewczynki, rozrywając przy tych studiach lalki.	Hrabia Ziuziu kupił sobie fonograf za dwa tysiące reńskich, pan Domaszyński automobil, nasz wielki mecenas, który co tydzień pisze obrachunki naszych grzechów, spoczywa w objęciach zacnej, szlachetnej pani Delmonse ha, ha, ha...	Istne cudo! co?	Niosę list na pensję, do pani Latter.	Wątpisz o tym, matko?	Zaraz zasiądę Jeszcze mam sporo roboty w kuchni.	A nieprawda! Weźmie pan pieniądze?	Ale jakże? ubrany	Ale... jeśli...	Baśka, do miasta i spać!	Byłem blisko niego, tak jak teraz blisko ciebie, kapitanie.	Czerwone kurty (Anglicy), czy nasze własne pułki?	Cóżeś zrobił z mieszkaniem?	Daję	Dawno pan był w Warszawie?	Dawno w Łodzi?	Dzień dobry, czy zastałem panią?	Ewa	Ja czułam pańską zwierzęcą chuć	Jakie uczucia?	Jesteśmy zamknięci?	Kto ma klucze od tej kasy?	Moiściewy, a cóż by!	No i widziałeś pana?	O czem?	Och, ty dzieciaku!	Rozumiem	Słucham.	Wygrać?	Zapewne twoja pochodnia ma jakąś szczególną własność?
Mylisz się PoezjaMnie chodzi o formę, a nie o treść. To, że opisujesz umęczonych komunistów i grubo używających życia szpiclów, i zatwardziałe dusze sędziów, i nacjonalistyczny humbughumbug (ang.) jest to taki sam materiał życiowy, jak każdy inny. Ale to mi się nie podoba, że ten nowy materiał, bez żadnej wiary w jego artystyczną wartość, programowo wpakowujesz w zgniłą formę dawnej poezji, używając co najwyżej i tak już zużytych futurystycznych sztuczek wstrętem do samego materiału, nieprzetworzonego na artystyczne elementy. Nie budzi ten materiał zamierzonego uczucia	Zrobili to w nocy, przebrali mnie za marynarza, by nikt nie zorientował się, że tu jestem.	Nie jestem golibrodą, ale zrobię, co potrafię. Urodziłeś się na zdobywcę serc! I cała ta maskarada ma służyć na jeden wieczór? Pamiętaj, że farba się nie zmywa! Ale kto mi za to zapłaci? Sama Huneefa nie dałaby ci lepszej farby.	To trudno W naszym państwie jeszcze takiego wypadku nie było, ale w Hiszpanii, w Belgii i w innych jeszcze państwach, zdarzało się, że król umierał i zostawiał małego synka. I to małe dziecko musiało być królem.	Cała ta sprawa dogadza mi z tego względu że jest takim doskonałym punktem wyjścia dla pewnego zadania, które mi leży na sercu, mianowicie dla pozbycia się z kraju wszystkich tych cudzoziemskich szpiegów politycznych, policjantów i w ogóle tego rodzaju... tego rodzaju... psów. Moim zdaniem są okropnie szkodliwi, a przy tym stanowią czynnik niebezpieczny. Ale wyszukiwanie każdego z nich oddzielnie przedstawia pewne trudności. Jedyny sposób, jaki nam pozostaje, to obrzydzić posługiwanie się nimi tym, którzy ich zatrudniają. Obecny stan rzeczy staje się wprost nieprzyzwoity. A przy tym niebezpieczny dla nas, Anglików.	Coraz lepiej Ci panowie stanowczo nie będą mieli wiele do roboty. Panie Beautrelet, donoszą mi z Dieppe, że znaleźli dziś rano na skałach zwłoki młodej kobiety.	To zupełnie zrozumiałe. Widok tego człowieka budził obrzydzenie. Mimochodem muszę panu powiedzieć: pan mnie zapewne uważał za głupca, sądząc, że nie wiem, iż ten dom to tylne wejście do domu doktora Jekylla...	Da Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki on ci przyjaciel, że we wszystkim możesz się na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...	Pani raczy żartować! Ha, trudno! Miałem w swym życiu wiele niedorzecznych pojedynków, przybędzie jeszcze jeden! To mi jest pociechą, że będę się bił za kobietę bardzo piękną, bardzo wykształconą... i bardzo niedostępną.	Panie bracie o tym będziemy rozmawiać później i zapewne szeroko i długo; ale teraz musisz mnie opowiedzieć, co się tam ze mną dzieje w Tarnowie i w Bóbrce, bo już ginę z niecierpliwości. Po twojej minie uważam, że coś nie bardzo dobrze.	Jakżeż więc obieracie sobie stanowiska? Toć to jest najlepszy dryf w waszej żegludze. A jeżeli wasz okręt nie dryfuje, to skądże, u pioruna, wziął się u was nowy bukszpir?	To wina tego bydlaka Krzysztofa, któremu poleciłam nakryć do stołu. Gdzie on się podział? Niech się pani tylko nie troszczy, to będzie porcja ojca Goriot. Doleję trochę wody, a on się na tym nie pozna, bo nie zważa na nic, nawet na to, co je.	To prawda! Nie dygoczże tak, smarkaczu. Gdy na mnie po raz pierwszy włożono kulbakę, stanąłem na przednich nogach i wierzgałem tak długo, aż ją zrzuciłem. Chociaż wówczas nie miałem wyobrażenia o właściwej sztuce wierzgania, mówiono jednak, że jak świat światem żaden jeszcze muł nie wierzgał tak konsekwentnie.	Cóż się pan tak dziwi? Odmówiła powodowana taktem, ale kocha go. I ona biedna! Żal mi jej.	Ja zaś politycznie odpowiadam, że białogłowy, co wszerz na siągisiąg a. sążeń odpoczywać w domu, siedzieć spokojnie w domu. miastomiasto (tu daw.)	Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	Nie wierzył przynajmniej wtedy, gdy go poznałem Ale może od tego czasu zdobył jakiś dowód, że wdzięczność ludzka istnieje.	To może na moje miejsce Stepana obierzecie, i owszem mnie ciężko będzie i nie chce się...	O nie! to nie dziwactwo! co mówisz! Jakżebym rad siedział w balonie i wzniósł się tak wysoko, jak żaden dotąd nie był człowiek! jakżebym rad robił wielkie wynalazki! Gdybym był został marynarzem i gdyby odemnie zależało, gdziebym chciał popłynąć, tobym się wybrał gdzie na odkrycie nieznanych krajów do wielkiego oceanu, albo pod same bieguny i przedarłbym się przez odwieczne lody!	Dziwne to trzęsawisko dla nieoswojonego oka wydaje się monotonnym i smutnym, ale kto się przyzwyczai do tych fal piaszczystych, dla tego mają one urok nieprzeparty, a zawierają tyle tajemnic!...	Znasz go? Czy to jeden z tych, którzy towarzyszyli Van Gouldowi?	Leszku, kochany mój, czym ja sobie zasłużyłam, że jestem taka szczęśliwa!	Tak? Jest pan odpowiedzialny? Zatem wszystko, co panu mogę powiedzieć, jest, że daje im pan bardzo zły przykład kto pilnuje strażników.? Jeśli nauczyciele bezprawnie włażą na cudze grunta, jakże można ganić chłopców?	Aha! Tak to, mały łotrze! Chodź do policji, do policji!	Cóż, musimy postawić więcej żagli Wtedy popłyniemy szybciej i zdołamy im uciec. Zbiegnij pod pokład, Dżipie, i przynieś mi wszystkie żagle, jakie tam znajdziesz.	Każda jego część, panie Aronnax, przysłana mi była z innego punktu kuli ziemskiej pod zmyślonym adresem. Belkę podwalinową wykuto w Creusot we Francji; oś śruby zrobiono u Pena i sp. w Londynie; blachy na powłoki u Scotta w Glasgow. Zbiorniki wykonano u Caila i sp. w Paryżu; maszynę u Kruppa w Prusach; ostrogę w warsztatach Motali w Szwecji; instrumenty precyzyjne u braci Hart w Nowym Jorku etc.; a każdy z tych dostawców otrzymywał plan innym podpisany nazwiskiem.	To co?... to co, tatusiu?...	To przejdziem Niemen?	Więc są bóle? I to w tej okolicy?	Nie jest rannym łosiemNie jest rannym łosiem mówił dalej Ned, usiłując być dowcipny, a tak mu się powiodło, jak się zwykle zdarza bardzo młodym ludziom.	O, tym razem, doktorze, nie będzie mi już pan wyrzucał słabości. Tym razem odnajdę mordercę i zmiażdżę go.	Tego nie żądam wcale proszę tylko o sprawiedliwe obchodzenie się z nim, proszę cię tylko, byś mu pomógł, gdy mnie już nie będzie...	Więc ciebie to oburza, a mnie tamto.	Zamknij pan gębę i nie ględź od rzeczy. Wszystkie pucybuty za dużo gadają. I wciskają się wszędzie jak te pluskwy.	Och, wy! Wy siadacie do gry i to dla was wszystko. Skoro raz jesteście po ślubie, żona obchodzi was tyle, co zeszłoroczny śnieg.	Powiedziałbym wam, ale się boję, żebyście mnie znowu nie nazwali kłamcą, lub może inaczej...	I winą kultury. Tu są równe prawa. Ciasnota ich pojęć nie pozwala światłu rozszerzać się, a kultura jest jeszcze zbyt umiejscowiona, nie dosięga do wielu ciemnic.	Kto ją zgadnie? raz patrzy tak jakby się gniewała, czasem jakby się litowała.	A czy ludzie od tego lepszymi się stają?	A jakich szamanów chcecie się radzić? białych czy czarnych. Biali rozmawiają z duchami życzliwymi, czarni z nieprzyjaznymi.	Bądź co bądź, przekonać się można.	Cieszą się na wojnę i do wiosny wzdychają, bo teraz bieda w koszach, choć zimy dopiero początek.	Ja? Was, panią? porzucił? a cóż ja zrobię z sobą? a gdzież się ja podzieję? a do czegóż życie przywiążę? więc chyba iść i w studnię... i umrzéć.	Jakże się ta zazdrość objawiła?	Uspokój się, gołąbko moja! Zaśnij, zaśnij!	Sprawiedliwie się bać można; ci dwoje nad żywot miłowali pańską dziecinę.	Wiesz dobrze moje dziecko iż cię z niego nigdy nie wypędzą.	Ale książę Błażej nie jest antysemitą.	Nie zawracaj pan głowy. Pożyczyłem od pana trzydzieści tysięcy marek na termin nieograniczony, bo muszę zacząć duży interes. Wystawię panu zobowiązanie, nawet kiedyś je spłacę, a tymczasem pieniądze już poszły w ruch.	Teraz mówmy o czem innem! Mam zamiar dać go oprawić i ofiarować w podarku Miss Remsen. Wszyscy, sądzę, będą jej zazdrościć.	Dawniej nie leczyłem. Dopiero tam.	I... poniecha! Zmusi go do tego ktoś drugi, zmusi...	Jutro niech pan nie dzwoni o jedenastej rano wyjeżdżam z mamą do Warszawy. Jeżeli pan chce, może pan przyjść na dworzec.	Nie.	Po pańsku, nie po pańsku,	Bondy! Przyjacielu! ostrzegam cię po raz ostatni: sprowadzisz Boga na świat.	Więc proszę mnie posłuchać Jak panu wiadomo, rząd Jego Królewskiej Mości potrzebuje chwilowo dolarów.	A jakże! Znam Pendżab. Matka moja była Pahareen (góralka), ale ojciec pochodził z Amritzar koło Dżandiali	A jam ci tu czekał jak kto głupi! Chytra z ciebie dziewka.	Ale ty, kuzynie, naprawdę zajęty jesteś Justyną!	Ależ człowiek! Jaki człowiek?!	Ależ, panie jeszcze jedno słowo...	Dosyć już tego, Olesiu Wiesz dobrze, jak martwi mię kierunek umysłu twego i serca...	Moi przyjaciele jesteśmy na zawsze z sobą związani. Nabyliście do mnie prawa...	Pan szuka kogo? może ja będę mógł pana objaśnić	Słyszeliście już?	Toś ty, Chaimku, bardzo niemądry!	A co pan drukuje w „Dzienniku powszechnym”?	A pani?	A sam ojciec.	A słuchaj, Maksym	Bo ściana ta cienka jest...	Bo?	Chce parę słów zamienić. Ładna kobita. Niech pan prezes poprosi dyrektora departamentu Marczewskiego, by pana zastąpił, i niech pan wyjdzie.	Czołem, mości pułkowniku!	Czy pozwalasz, Jadziu, palić?	Czytaj, czytaj drugie pismo.	Dobrze, przyjadę	Jako motyw do rodzinnego...	Kiedy oddamy wizytę?	Klęska, Hańba, Honor rzekł	Krucicę miał za pasem i nóż za pazuchą; o, jaki ostry!	Kto? kto?...	Miłość, Miłość niespełniona	Może wstała?	Mógłbyś zagrać?	Mój ojciec, wspominałem panu o nim.	O Jezu!	Oddział.	Odpędź je, bo meme (gw.)	Odważna z niej Augusta!	Oho	Potrzeba!	Powiedzą, żem zwariował	Przyjadę.	Tfu! do stu diabłów! dość błazeństw! idę ja!	Tylko dorośnij.	Z moich stu pistolów? Najpierw pięćdziesiąt z nich dałem tobie.	Zupełnie o czym innym.	Żeby pan Feliks wiedział, co ja panu powiem...
Uttersonie, przysięgam przysięgam na Boga, że nie chcę go więcej widzieć na oczy. Daję ci słowo honoru, że zerwałem z nim raz na zawsze. To się już skończyło. On nie potrzebuje więcej mojej pomocy. Nie znasz go tak jak ja... On jest teraz zupełnie zabezpieczony... Słuchaj, co ci powiadam: nigdy nikt o nim więcej nie usłyszy...	Dziś jest noc szczerości, więc otwieram przed tobą duszę jak przed przyjacielem i powiem ci więcej... Czy sądzisz, że jestem ślepy lub pozbawiony rozumu? Czy myślisz, że nie wiem, iż w Rzymie wypisują na murach obelgi na mnie, że zwą mnie matkobójcą i żonobójcą... że mają mnie za potwora i okrutnika dlatego, że Tygellinus uzyskał ode mnie kilka wyroków śmierci na moich nieprzyjaciół... Tak, drogi, mają mnie za potwora i ja wiem o tym...Okrucieństwo Wmówili we mnie okrucieństwo do tego stopnia, iż ja sam zadaję sobie czasem pytanie, czy nie jestem okrutnikiem... Ale oni nie rozumieją tego, że czyny człowieka mogą być czasem okrutne, a człowiek może nie być okrutnikiem.Dobro, Muzyka Ach, nikt nie uwierzy, a może i ty, mój drogi, nie uwierzysz, że chwilami, gdy muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry jak dziecię w kolebce. Przysięgam ci na te gwiazdy, które nad nami świecą, że mówię szczerą prawdę: ludzie nie wiedzą, ile dobrego leży w tym sercu i jakie ja sam spostrzegam w nim skarby, gdy muzyka drzwi do nich otworzy.	Mówię, że jesteś nędznikiem! A!... więc ty się zajmujesz polityką, ty! i do tego kardynalistowską. A! sprzedajesz się czartowi za pieniądze, z duszą i ciałem?...	Nie tylko dla siebie wzięłam gałęzie ze sterty! Mam i dla panów kilka. Proszę, oto są! Mój ojciec nie był jedynym człowiekiem, który sprowadził hańbę i niedolę na okolicę.	Nie, święty mężu. Wszyscyśmy z tobą Nikogo nie zabijemy, chyba na twój rozkaz. Odpocznij sobie tymczasem. Założymy tu małe obozowisko, a potem, gdy wzejdzie księżyc, ruszymy do Shamlegh, które znajduje się poniżej śniegów.	Ja tu ciągle do czyichś kolan przypadałam, ciągle ręce jakieś obcałowywałam: tak mi się dusza wypraszała w ocknienie... Oni powinni byli wiedzieć. A jeżeli nie do rąk obcych dorywałam się, tom chichotała przy uśmiechach cudzych lub zapalałam się wyobraźnią w konopiany błysk spłonienia i w ciemności strachu ogromne. A pulsy to czułam tu, na policzkach, gdzie ten uśmiech... bolał ciągle I tu na wargach pulsy czułam, na ustach, gotowa przychylić je każdemu, kto zabawi, rozśmieszy, zdziwi, podrażni, przerazi, zachwyci	Co znaczy ile mam lat? Dla mężczyzny nie ma to znaczenia.	Miasto wre. Toż w kwietniu, od 17 do 24, wyrżnęli pięciuset Francuzów. W samym szpitalu chorych zamordowali 400, bezbronnych. Pomimo zdobycia go i kapitulacji 24 kwietnia emeuta w nim nieustająca. Stąd surowość. Patrol za patrolem. Nikomu nie wolno nocą z domu wychodzić. Musimy ich trzymać za gardło...	Tee, rusz no się, bierz tego umarlaka. Wujek? Nie szkodzi, bierz wujaszka za nogi i wlecz na platformę. Raz-raz. Nie żałuj ręki. Coś mu się od ciebie należy, pętaku. Co jest? Żeby w takim dobrym punkcie z widokiem na ulicę, gdzie da się wyżebrać parę ładnych groszy, sami nieboszczycy leżeli? Klientela zamyka oczy i ucieka na drugą stronę. Ruszaj się, raz-raz. Masz się za królową piękności? Podtyka ludziom ten spuchnięty kulas od tygodnia. Nudno patrzeć. Ślinisz się, patałachu! Wytrzeszczasz zaropiałe gały! A kogo to w dzisiejszych czasach wzruszy? Żebrać to trzeba umieć. Słuchaj się mnie, pętaku. Idź na hop, rwij z ręki.	A jam się zaklął, że przebojem dostanę się bodaj Powiedzcie ks. biskupowi, iż dla czci króla pana mojego, jako poseł jego ustąpić nie mogę. Mam listy, mam szkatułkę dla królowej Elżbiety, nie oddam inaczej jak do rąk własnych.	Moja przyjaciółko, po tym, co uczyniłaś, nie ma bohaterstwa do którego byś nie była zdolną.	A tak królewicz im u ojca jeszcze ziemię wyprosił znaczną. Włos im tu nie spadł z głowy, tylko żeby się nie okazywali na dworze przykazanie mają, bo na nich patrzeć król nie może, zaraz mu te krwawe dzieje na pamięć przychodzą...	A kto by mojego hajduczka nie kochał, kto?	A mimo to jesteś teraz szczęśliwa, możesz posiadać bez grzechu człowieka, którego kochasz. Czarne widmo nie stoi pomiędzy wami, połączeni w oczach świata, możecie kroczyć razem drogą życia.	A zatem przybraliście rolę sędziów, zapominając, że ci, co nie posiadając prawa, karę wymierzają, równają się zabójcom.	Darujesz mi, moja królowo, rzekł generał na wstępie, jestem w takiem położeniu, iż najmniejsza kompromitacja mogłaby mnie zgubić; mam wielu nieprzyjaciół, potrzebuję być bardzo ostrożnym. Wiadomo powszechnie, iż ta nowa Brinvillers bywała u asindźki...	Już ksiądz od Augustynów był po południu z panem Jezusem, ledwie ino zipi inom tyla mogła zrozumieć, co mówiła, żeby lecieć po panienkę, chce się widzieć koniecznie.	Nie da nam samych pigułek, mam nadzieję	Nigdy bym tego nie uczynił!	No, to weź mnie za rękę i chodźmy, bo nie mamy chwili do stracenia.	Przekonany jesteś, że nie ma tam nikogo?	Rewolwery! Zemsta! Bonzowie! Tobie tylko to w głowie! Czy nie zastanowisz się nad naszą stratą? Nasze pakunki! Pakunki! Wszystko, cośmy przenosili! Wszystko, czegośmy tak pilnowali! Ośmiomiesięczne zachody! Wiesz, co to znaczy? „Ma się rozumieć, tylko my wiemy, jak postępować z ludźmi Wschodu!...” Niechże cię!... Ładnieś się spisał!	Widziałem go i przypominam go sobie z czasów, gdy był studentem w Paryżu i moim rówieśnikiem.	Zmęczona! Nie mów o tym, Priscillo. Jestem zmęczona i oszołomiona, jak prowincjonałka, i czuję się, jakbym miała dziesięć lat. Zlituj się i zabierz swoją koleżankę do jakiegoś miejsca, gdzie będzie mogła skupić myśli.	Bianko dla mnie, dla mnie jest ona nową i niespodziewaną, nie przewidywałam tego nigdy. Nie dosyć, że jemu narzucono żonę, mnie tak samo chcą narzucić męża.	Nie będziemy tego przeklętego statku obsługiwać ze zmniejszoną załogą, jeżeli temu negrowi nic nie brak...	Proszę pani. To, co tam zostało zrabowane, to już amen! Nad tym trzeba krzyżyk postawić. Trzeba postawić krzyżyk albo i cały duży krzyż nad całym tamtejszym dziełem i światem. Tym krzyżem pobłogosławić. Odpuścić winę. Niech tam ten polski krzyż stanie nad popełnionymi zbrodniami. Tam jest ziemia ruska i lud ruski. Mamy tu, Polacy, ziemię polską i lud polski. Mamy wolność. O tym, żeby się tam z powrotem pchać, nawet nie należy marzyć, nie tylko myśleć.	To źle!... Bo kto wie, czy zbliżając się do zwierząt, nie zbliżamy się równocześnie do ideału?	Nie potrafi, póki Szakal Księżyca nie wyłoni się jasno z wieczornej mgły. Noc ta niekiedy przypada podczas skwarów letnich, niekiedy zaś w mokrej porze deszczowej. W każdym razie, gdyby nie Pierwszy z Tygrysów, nie zdarzyłoby się to nigdy, a nikt z nas nie wiedziałby nawet, co to Strach...	Ach to znaczy, że list mówi prawdę od początku do końca?	Ach, ten?... Nie wiedziałam, że pan bierzesz takie duże procenta.	Co chcesz?	Co gadać, życie sobacze.	Co tam! Niech pani takich kaftanów zrobi więcej, tylko trochę ozdobniejszych, to już ja je wtrynię naszym.	Czy to co złego?	Cóż robić? Bywają gorsze sytuacje. Czyśmy nie młodzi?	Głupcze... „Trzeba zaczekać jeszcze czas”.	Jak to! To waszmość nie zabawisz u mnie przez jutro?	Konie tędy szły widać ślady na błocie.	Może nie mają albo zapomnieli.	Napewno I przekonam się, czy pan ma męski charakter, czy będzie pan mnie nudził pytaniami, albo starał się dowiedzieć od kogoś innego, czy lojalnie zaczeka pan na moje osobiste rewelacje.	Nie widno! tylko ot tam, pod figurą, idzie panicz z zaścianka piechotą.	Pan wie, że ja nie pozwolę!	Przódzi nie bywało ci tak pilno...	Tak A od tego czasu minęło już dwa i pół miesiąca.	To może byś mu i zapis oddała... co?...	To nie ja, prose wielemozny pani Choć ta i byłam głodno, ale to nie ja zrobiułam... nikiejnikiej	To was dwie było do pracy.	Tu żebrać nie wolno.	U Wojcieszkowej, na Starym Mieście, wpodlewpodle (dawn.)	Uczyniłem i to, i drugie, bo jak tak gładko poszło, znowu żal było odchodzić i poszedłem do drugiego działa. Boli trochę ręka, ale gwoździe wlazły!	Widziałaś-że go ty dzisiaj?	Więc co począć, co przedsięwziąć, żeby wyzdrowiał?	Zrobią ze mnie sahiba... tak im się zdaje... Pojutrze wrócę. Nie martw się.	A czy to bardzo ważne, czego chcesz żądać ode mnie?	A my siłą będziem bronić...	A nieprawda! Twój ojciec przecie służył w francuskim wojsku.	Aha! Podrzuciła jakaś miejska lafirynda. Pański bękart. Ha, trudno. Lepszy znajda niż nic. Boża w tym wola.	Ciągle udawać i za to nic.	Czy to słyszałeś, Jakubie?	Cóż ja mogę zrobić?...	Cóż tam goście?	Dalej, jazda, ruszaj!	Dlaczego?...	Dziesięć milionów? Ależ to wspaniale!	I słusznie!	Ja pani pomogę...	Jak one wyglądają?	Jak wszyscy w Paryżu.	Jakto?	Lotte, wonach schmeckt das? Wonne! Schnauben Sie nach LuftLotte, wonach schmeckt das? Wonne! Schnauben Sie nach Luft (niem.)	Mamże wiecznie tu pozostać?	Mego syna?... Chcesz pani wmówić we mnie, że gdy jakiejś guwernantce podoba się mieć wypadek w życiu, to ja będę za to odpowiadała?... O Joasi jest kłamstwo, ale nawet choćby tak było, kto ma prawo zaczepiać mego syna?...	Można	Musztarda po obiedzie	Napijesz się, Władku?	Niech umiera!	Nigdy, panie	No, puszczajcie mnie, Wojciechu, bo i wam się oberwie!	O cóż chodzi?	O, i bardzo	Odonicz walczył z Laskonogim raczej niż zemną, wszystko się skończy, gdy ich podzielim i pojednamy...	Ojcze mój!	Ot mi nagroda!	Psst! Zaraz się dowiemy, bo otóż i on.	Spokój tam, parchy. Bez rozmów, bez krzyków.	Strasznie ci Żydzi wypierają nas...	Są zbyt praktyczni.	Tak jest.	To chorowała?	To jej wnuka książki.	Uczyniłem to bezpośrednio przed odjazdem!	Waszą dostojność	Wielkie	Z daleka, pani.	Zaraz!	Zatem to znaczy, że liczba czterdzieści cztery...	Zdawało ci się.	Że pan odwrócił swoje względy od niej, to jest od panny Heleny, a zaszczycił... pannę Magdalenę...	Żyje panna Orwidówna!
Gdzie was diabli noszą tak długo? Muszę z wami porozmawiać. Nie stawajcie tak idiotycznie na baczność, ale siadajcie i rozmawiajcie ze mną po prostu, bez tego waszego „według rozkazu”. Więc stulcie gębę i uważajcie, jak się patrzy. Wiecie, gdzie w Kiraly Hidzie jest ulica Soprońska? Tylko zostawcie to swoje „posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że nie wiem”, jak nie wiecie, to mówcie: nie wiem, i basta. Zapiszcie sobie na kawałku papieru: ulica Soprońska nr 16. W domu pod tym numerem jest handel żelaza. Wiecie, co to jest handel żelaza? Herrgott, nie gadajcie wciąż: posłusznie melduję! Mówcie: wiem albo nie wiem. A więc wiecie, co to jest handel żelaza? No to dobrze, że wiecie. Ten handel jest własnością jakiegoś Madziara imieniem Kakonyi. Wiecie, co to zacz Madziar? No więc, Himmelherrgott, wiecie czy nie wiecie? Aha, wiecie. Nad tym sklepem na górze jest pierwsze piętro i na tym pierwszym piętrze on mieszka. Wiecie o tym? Nie wiecie? No to wam o tym mówię, żebyście wiedzieli, do stu tysięcy! Wystarcza wam to? No to dobrze, że wam to wystarcza. Gdyby wam to nie wystarczało, to kazałbym was wsadzić do paki. Już sobie zapisaliście, że ten kupiec nazywa się Kakonyi. Więc doskonale. Jutro rano około dziesiątej pójdziecie do Kiraly Hidy, odszukacie ten dom, o którym wam mówię, wejdziecie na pierwsze piętro i oddacie list ode mnie pani Kakonyi.	A ja w najlepszej wierze chciałem już to bydlątko powieść za sobą lub przynajmniej wymieniać za mojego osła, który nie zdaje mi się być dogodnym; do kata, wielmożny panie! jednakże te prawa i ustawy rycerskie są zbyt surowe, jeżeli nie dozwalają nawet osła za osła zamienić, ciekawy też jestem, czy dozwolono jest przynajmniej zamienić siodło.	Nie Mówiłem ci już, że jest mi zupełnie obojętne, co się z Hyde’em stanie. Ten człowiek dla mnie więcej nie istnieje. Myślałem tylko o własnej osobie, która przez tę wstrętną aferę mogłaby być skompromitowana.	I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się za ciebie modlił, ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra	Czy naprawdę myślałaś, że byłbym zdolny przeszkadzać ci do szczęścia?	My byśmy z pewnością nie płakali. Ano, spróbuj, czy któryś z nas się rozpłacze!	Po odwrocie z Moskwy batalion mój zatrzymał się w małém polskiém miasteczku. Pokupowaliśmy tam konie na wagę złota, jak to mówią, i kwaterowaliśmy tam aż do powrotu cesarza. A no dobrze. Ale muszę panu powiedziéć, że miałem wtedy przyjaciela. Podczas odwrotu nieraz on poświęceniem swojém uratował mi życie; krótko mówiąc był dla mnie jak brat najlepszy, a nazywał się Renard i był sierżantem. Mieszkaliśmy razem w domu, a raczéj w szczurzéj norze, z drzewa skleconéj, gdzie trudno-by było konia postawić, a gdzie się cała rodzina mieściła. Chałupina ta należała do żydów, którzy w niéj trzydzieści sześć handlów naraz prowadzili; zwłaszcza ojciec całéj téj gromady, stary, przebiegły żyd, doskonałe na naszych nieszczęściach interesa robił. Ci ludzie żyją w niechlujstwie, a umierają w złocie; taka to już ich natura. Całe to żydowskie gniazdo mieściło się w jednéj izbie, brudnéj, stęchłéj, wilgotnéj. Dzieciaków tam było co nie miara, a między niemi dziewczyna, piękna, jak żydówka, kiedy jest czysta i nie ruda. Miało to siedemnaście lat, oczy czarne jak aksamit, rzęsy czarne niby ogony szczurów, włosy błyszczące, gęste, że aż ochota brała poigrać z niemi, a białe było przytém jak śnieg, jedno z drugiém piękność skończona i basta! Pierwszy raz zobaczyłem to śliczne stworzenie wieczorem, kiedy wszyscy myśleli, że śpię, a ja sobie z fajką w gębie spokojnie po ulicy chodziłem. Spojrzałem od niechcenia w okno tych żydów i widzę chmarę bachorów, matkę, ojca... wszystko to jadło kolacyę. Przypatrzywszy się bliżéj, mimo dymu, jakim stary żyd kurząc knaster całą izbę napełniał, dostrzegłem tę dziewczynę, co świeciła między niemi jak nowa sztuka złota wśród wytartych i zaśniedziałych miedziaków. Ja, mój kochany panie, nie miałem nigdy czasu zastanawiać się nad miłością; przecież gdym ujrzał tę dziewczynę, zrozumiałem, że dotychczas tylko ulegałem ciału, a teraz wszystko się we mnie poruszyło i głowa i serce. Zakochałem się więc od stóp do głów, dyabelnie. Stałem na ulicy, paląc fajkę i patrząc na moję żydówkę, dopóki nie zgasiła świecy i nie położyła się spać. Ale ja, ani zmrużyć oka nie mogłem, tylko wałęsałem się po mieście, paliłem i dumałem. Pierwszy raz wtedy przyszło mi na myśl ożenienie. Zrana osiodłałem konia i, aby ochłonąć trochę, uganiałem się parę godzin po polach jak wściekły, nie uważając, iż prawie ochwaciłem człapaka... Genestas zatrzymał się tu trochę, i patrząc z niepokojem na nowego swego przyjaciela wymówił:	Jeżeli ja pierwszy dziś u was kupuję, to powinien być dobry dla was początek, bo zrobiłem dziś wyborny interes! Tylko nie bądź tak zamyśloną, Maryo! Bóg wie, kiedy znów razem będziemy na jarmarku i czy wtenczas tak piękne będzie słońce na dworze, a tyle pieniędzy w kieszeni! Widzisz, Maryo, ile mąż twój jest wart! Tylko nie płacz, bo jak słone krople ściekną na pieniądze, to przy nich nie będzie szczęścia i błogosławieństwa. Już zostałem podoficerem, toć pierwszy krok na oficera; widzisz, tak niedaleko już tobie do wielkiego państwa.	Istotnie A ja nie doznałbym przykrych obaw, które mi sprawiła pańska rana. Przeszedłem z tego powodu, przysięgam panu, bardzo ciężkie godziny i dziś jeszcze pańska bladość jest dla mnie bolesnym wyrzutem. Nie gniewa się pan już na mnie?	Pytaliście mnie długo o różne rzeczy, szlachetni panowie, i ja odpowiadałem na pytania, pozwólcie, bym je teraz zadawał. Czy nie widziałeś, cny trybunie, żadnych posążków, żadnych ofiar, żadnych oznak, żadnych amuletów na Pomponii lub na twej boskiej Ligii? Czy nie widziałeś, aby kreśliły między sobą jakieś znaki zrozumiałe dla nich tylko?	Ona?... Ona?... Pierwej ty pójdziesz. Jeszcze nie wiadomo, czy ona tu nie będzie większą gospodynią od ciebie, ty szlajo!... Nie zapominaj, że ojciec już stary, a potem moje panowanie. Ciebie wypędzę na cztery wiatry, ciebie! A zechcesz mój chleb jeść, to będziesz musiała buty jej czyścić!	Jeżeli chcesz napiszę do twego braciszka nad Como. Przy pewnym wysiłku moim i moich przyjaciół uda się nam może skłonić margrabiego del Dongo, aby się postarał o łaskę dla sympatycznego kuzynka. Jeżeli to prawda, o czym nie chcę wątpić, że Fabrycy wyrasta ponad młodych ludzi, którzy obnoszą się na angielskich konikach po ulicach Mediolanu, cóż to za życie	Moi przyjaciele nie jestem dudkiem ani „poetą”, jakiego chcecie widzieć we mnie. Co bądź by się mogło zdarzyć, zdobędę korzyść, jakiej triumf partii liberalnej nie dałby mi nigdy. Kiedy wy zwyciężycie, moja sprawa będzie gotowa.	Juścić pewnie, że trzeba będzie do domu.	Skąd wiesz, że mi nie odpowiada?	Tacy starzy praktycy jak ja nie potrzebują rachować, jeno okiem rzucą. Jest ich dziesięć tysięcy jazdy i ośm piechoty z artylerią. Jeślim się o jednego gemajnagemajn  (daw., z niem. gemein: zwykły)	To trzeba się zasłużyć. Nie, pan zaczyna grę	Tak, i nie zapędzili się za uciekającymi umyślnie, bo to ich sztuka ale u nas serce gorące, ochota wielka i w boju człek pamięć traci.	Pańska chłodna przytomność umysłu w tym wypadku nie zda się na nic. To są skradzione klejnoty.	Waćpanu niby na przemyślności nie zbywa, a sam się teraz za ucho skrobiesz!	Jeżeli go viertelnicy pijanego gdzie nie pochwycili przy kościach, to tylko co go nie widać Uparł się tu chodzić, aby koniecznie wymódz na nas wiadomość, gdzie ma szukać brata... Ale strach spojrzeć na niego! a wam się serce zakrwawi gdy go zobaczycie...	Niechże tak będzie Nie dziś ją porwę, to za miesiąc. Nie skryjecie jej ni pod ziemią! Przysięgajcie!	Pozwól mi, książę, słowo jeszcze powiedziéć, nie na uniewinnienie moje, ale dlatego, bym przemilczenia nie miał na sumieniu.	A czyż mgła to nie ciało?	Ciekawam, czy też ojczulek i mamusia wiedzą o tych nowych źródłach dochodu?	Czy ja ich ojciec albo czy oni u mnie służą?	Ej, nie kpijcież! Jakiego to u nich dzisiaj patrona?	Jak to, czy piję?	Marszałkowska to sprawa, nie moja! Myszkowski winę ci darował?	Nie!... ja muszę z pana wydobyć zdanie stanowcze...	Wy z Wiszowej zagrody? A któż z wami, a wielu... czuję ludzi dokoła? Chociaż oczy nie widzą...	Bez celu; dziwna rzecz jednak, jak wszyscy lgną do ciebie.	Do licha ze Zwycięzcą. Krzyczę na ciebie już pół godziny. Wytrzeszcz ślepia!	Lepszego już nie ma. Ale wsiadam na mego konika, prawda? Miałem mówić o wielebnym Horacjuszu.	Niestety, jeszcze nie! Ale przyjdzie dzień, w którym go odbiorę...	Słyszałem ja o tym, Sirotkin, ale nie wierzę. Gdzież ty mogłeś kogoś zabić?	Brawo, panie bracie! Cho-cho... Idziemy z tym do wodza. Także nam gadajcie, Galicjanie!	Co nie ma być? Masz wódkę?	Dlaczego mam dać trzy, gdyś sam dwu żądał?	Dzięki Bogu nie, ale mój swojakswojak	Mówisz, co prawda, nie tak, jak powinni to czynić poddani, lecz mądrość brzmi w słowach twoich, dziecko! Przyjaźń jest droższa i pewniejsza od zmiennej łaski władcy...	Nie może być!	Przystąpią... przystąpią! Nie jest to naprzód tak całkiem pewne, a po wtóre trzeba ich skłonić, by zapłacili składkę.	Na pierwszym piętrze, w pańskim salonie przyjęć. Pan Jumart jest bardzo zdolny człowiek, ale i ja może przydałbym się waszej ekscelencji, jakkolwiek nazywam się Miler. Naprawdę jednak jestem Alzatczyk i na honor, zamiast brać od pana, jeszcze płaciłbym dziesięć franków dziennie, byleśmy raz skończyli z Prusakami.	Bardzo słusznie! Z chamką ożenił się i sam schamiał, a teraz ojca jeszcze skaleczy! Julek! Julek! Biegaj ojcu pomagać!	Więc bardzo się tym martwisz, dziaduniu?	A cóż z interpelacją tego bałwana?	Doczekasz ty się jeszcze większej wojny i większych zwycięstw	Mokro w oborze, to się wala.	Zawżdy pan z panem łacniej się zmówi, w przyjacielstwie żyją, a mścić się na Lipcach zapowiadał!...	Zbiegowisko jakieś. Co się tam dzieje?	Oj, z daleka, z daleka! Ale pozwólcie spocząć, bo widzę, pod kuźnią jest ława. Siadaj i ty, niebożę My aż znad Ladawy, dobrzy ludzie. Ale z domu dawno, dawno wyszli, a teraz z Browarków, z odpustu idziemy.	A przecie pod Kraków szedł!	A to na jaki manier?	Albo ja wiem? to tylko Bogu wiadomo	Ale gdzież tam, daleko bliżejdaleko bliżej	Daruj, mój drogi, alem tak wzruszona i zajęta! Panie Czertwan, jabym chciała ugościć tych ludzi!	Jakże? Tyś sam to mówił i wydawałeś ich w ręce Tygellina!	Jeszcze sto razy więcej niż przedtem.	Lepiej byś zrobił, gdybyś pożyczył temu chłopakowi spodnie i bluzę, jeśli masz drugą parę.	Mógł przecie być ktoś piąty, który ich podsłuchiwał	Panowie gdyby BossuetBossuet, Jacques-Bénigne (1627–1704)	Tak jest, Harbercie A gdy zmierzymy te dwie pierwsze odległości, to znając wysokość żerdzi, będziemy potrzebowali tylko rozwiązać prostą proporcję, by otrzymać wysokość ściany, co nam oszczędzi kłopotów z bezpośrednim jej mierzeniem.	Tak.	Tam tam, gdzie ON teraz jest.	Tej nocy, jeżeli pan chcesz. A pan będziesz nam towarzyszył?	„Rozumiem, proszę pana” a on znika w luku schodni.	A pan, panie Cyrusie pan pozostanie gubernatorem wyspy... Hm, ile by też ona mogła wyżywić mieszkańców? Co najmniej dziesięć tysięcy.	Ach! to aż nadto prawda	Alkohol, Pijaństwo, Patriota, Ambicja, Pobożność, Matka Boska, Próżność	Aš viską mačiau, nes kaip bet kaip jie to visko daėjo, nežinau... Jų randasi labai daug, visi priguli prie vieno Dievo. Tas tai viską jiems davė ir visko pamokino...	Capiscocapisco (wł.) szepnął pater Joszt.	Co tam robisz?	Co to jest?	Co znowu!	Czekalim na was z kolacją	Dziękuję; doskonale: wstałem późno.	Gdzie są obecnie Pławiccy?	Głowę za to daję!	Iść z panem?	Jest moim bratem	Kiemlicze; jest ojciec i dwóch synów.	Lecz jak zrobimy z napisaniem listu?	Niech cię Bóg błogosławi, chłopcze, dziecko moje Cały ranek myślę o biednej twej matce!	Nieprawda!	Nikany ni ma żadnej trąby ani skrzypecków.	O której godzinie, jeżeli łaska Waszej Królewskiej Mości?	Oczekiwałem pani telefonu.	Patrz waść widzisz?	Plutonami!	Poranili, choć posła	Re-nifer.	Rekiny?	Sekret, o którym przez cały dzisiejszy dzień wszystkie wróble na wszystkich dachach ćwierkały.	Sześćdziesiąt od dziewięćdziesięciu... posag panny Izabeli... Aha!...	Szlachetna duma!...	To dobrze! Damy panu podskarbiemu rady.	W takim razie niech wejdzie, proszę pani.	Wina to siostry księcia pana...	Zaraz, zaraz. Przyszedł mi jeden pomysł.
Z tego powodu przedstawia mi się ona jak duch w formie kobiety; działa, ale nie można jej schwycić. Więcej nawet: skutkiem braku egoizmu to dziecko wydaje się pozbawione cech ziemskich. Czy ona prosiła cię kiedy o co?... Dla innych tak, ale nigdy dla siebie. Jej nie potrzeba ani stanowiska, ani pieniędzy, niczego, za czym ubiegają się śmiertelni. A nawet, Ada, czyś ty uważała: w jaki sposób ona je?	Czy nie widzisz, matko czy nie widzisz, jak tym wszystkim, co pleciesz, zadowalasz Copperfielda?	Wiedzieliśmy zawsze, że jest wiekiem zdziecinniały, chociaż nie brak było ludzi, którzy częstokroć posłuch jego słowom dawali... Ale teraz obawiam się, czy szaleństwo jego nie przekroczyło dozwolonej prawem miary...	Właśnie w tej chwili wracam od hrabiego Nie da się zaprzeczyć, że jest to człowiek niezwykle czarujący, ale również niebywały oryginał. Bardzo pochwalił moje zamiary, powiedział mi nawet, że, jak mu się zdaje, ojciec bez wahania zgodzi się oddać mi kapitał zamiast renty; przyrzekł nawet użyć swoich wpływów, by dopomóc mi w tej sprawie. Na końcu jednak dodał, że nie chce osobiście się do tego mieszać, i że nigdy nie brał i nie chce brać na siebie odpowiedzialności proszenia o rękę w czyimś imieniu. Muszę mu jednak oddać sprawiedliwość, bo dodał potem, że w tym jednym przypadku przykro mu odmawiać, ale pewien jest, iż planowany związek będzie szczęśliwy i dobrany. I mimo tego, że nie chce występować oficjalnie, gotów jest w każdej chwili porozmawiać z baronem o tej sprawie, gdy tylko pan na ten temat wspomni.	To dobrze. Możesz sobie teraz iść na przechadzkę i nie wracać aż do wieczora. Nie będziesz mi potrzebny. Ale prawda! Zaczekaj no jeszcze trochę; muszę ci podyktować list.	Dobrze A teraz jeszcze jedno: czy Hyde podyktował ci w testamencie owo postanowienie tyczące się wypadku, gdybyś ty „znikł”?	Z urzędu wie, to musi być, co i prawda. Ale latoślatoś (daw., gw.) podobno. idzie i powiadała, co sam proboszcz poprowadzi kompanię!	Czy zwróciłeś uwagę na tę dziewczynę, od której kupiliśmy te zapasy?	No, co tam Jakiż to interes miałeś pan do mnie?	Ot, wojna Macie tam jeszcze co z tego koniaku. Cóż tego pociągu nie widać?	Wspomniał pan raz, panie Cyrusie o urządzeniu, którym można by zastąpić te długie drabinki wiodące do Granitowego Pałacu. Czy nie zbuduje go pan kiedyś?	Teraz wiemy już dlaczego Comstock Bell ożenił się Tajemnica obandażowanej ręki również nie jest więcej tajemnicą. Comstock Bell nagle przestał pisać listy i zabrał się do maszyny do pisania, tak że w czasie jego nieobecności mógł się posługiwać agentem, który prowadził nadal korespondencję za niego. Musiał znaleźć agenta, któremu mógłby bezwzględnie zaufać. Ożenił się z Verity Maple, która też do dziś dnia pisuje mu listy z różnych stron Europy, przelotnie podróżując tu i tam, być może, że nie siedząc w hotelu dłużej aniżeli parę godzin przy śniadaniu, natomiast korzystając ze sposobności, aby zabrać ze sobą parę arkuszy papieru listowego z nagłówkiem hotelu.	A kiedy kazali już wstać, ona na to, że jeszcze nie może, bo od wczorajszego obiadu leży jej na wątrobie i gniecie szwajcarski zegarek Anielci Lewin, pamiątka po dziadku, na siedemnastu kamieniach, z dewizką i w złotej kopercie.	Po co ty tu?	To gadaj. Ano, czy zdolisz zaprzeczyć, żem cię złapał na bezecnym uczynku?	Bywacie zapewne często w teatrze? Prawda, że jeszcze nie sezon. Zaledwie od tygodnia wróciliśmy z wód, nie mogę się jeszcze połapać.	Ja nie odmawiam mu talentu malarza, nikt by się nie ośmielił, księżno. Umie władać rylcem lub akwafortą, o ile nie umie nakreślić, jak pan Cherbuliez, wielkiej kompozycji. Ale zdaje mi się, że nasza epoka dopuszcza się pomieszania rodzajów i że zadaniem powieściopisarza jest raczej być narratorem i krzepić serca niż dłubać winietki i ornamenty. Mam spotkać pańskiego ojca w niedzielę u tego zacnego A.J.	A czy niedość wprawnie to robimy?	Czy dziecko jest zdrowe?	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Ale nie będziesz miał wszystkiego tam, jak nie będziesz wiedział, kiedy ci żona pójdzie na utrzymanie tych frantów, a z nią i ty, genialna kukło	Dom ciasny, na miły Bóg, ciasny, mośćbrodzieju! Sam to widzę i boleję, ale nieraz tu już krzesano hołubce pod tą strzechą niską za dobrych starych czasów. Hańbaż by to dla mnie, dnia dzisiejszego, była, gdyby na dziedzińcu tak znakomici goście...	Rozumie się, że tak, dziwny człowieku! Czyżbyś pan nie zrobił tego samego dla mnie, gdyby się panu zdarzyło zauważyć coś podobnego w moim majątku?	Słuchajcie zatem, panie i panowie! Tę małpę nieporównaną, ten skarb i ten cud, pokażę wam najzupełniej darmo, złamanego grosza od nikogo nie biorąc, tak samo jak pokazywałem ją wczoraj i jak jutro pokazywać będę.	Tylko przez idiotyzm starego Prouta nie jesteśmy od dawna prefektami! Sami o tym wiecie! Nie macie ani odrobiny taktu.	Ale, prawda była, młynarzowa tak gada, żeby swojego zasłonić. Rozpustnik to, że niech ręka boska broni, prawie mu iść na doktora.	Jak my będziemy daleko od siebie, aż do...	Kochana panno Klaro zgódźmy się na jedno: pani wolno bronić postępu, a mnie	Możesz mną rozporządzać, jak zechcesz ale powiedz mi przynajmniej, czemu skazujesz mnie na wygnanie?	To dobrze, mój jegomość, ale na ten raz to już niech jegomość swojej mocy użyje, bo zawszeć lepiej być w bezpieczności.	Widzi pani, ja nie wiedziałem o tym, a byłbym mógł to pani powiedzieć.	„Kto ino wyrzeka na złe, nie czyniąc dobra, ten gorsze zło rodzi.”	Ej! Śmieję się ja z tego, panie bracie; nie zjadł mnie diabeł ziemski, nie zje mnie i podziemny!	W sednoś waszmość utrafił, mówiąc o ich wierze bo ja sam słyszałem, jak do miesiąca wyli. Powiadali później, że to ich luterskie psalmy, ale to pewna, że takie psalmy i psi śpiewają.	Nie, nie może być! Już przecie rzęzić zaczynał, gdyśmy wyjeżdżali. O, wcale nie może być! Samem mu rany opatrywał. Piersi miał roztworzone jako wierzeje. Dajmy mu już spokój, bo wypatroszyłeś go jak zająca. Nam trzeba do Skrzetuskiego jak najprędzej, jemu pomóc, jego pocieszyć, bo zamrze od zgryzoty ze szczętem.	Na spacerze. Co dzień na spacery z panem doktorem Kolskim chodzą i wracają dopiero na kolację. Strasznie daleko chodzą. Czasami aż na Wickuny.	Bardzo szkodzi. Jestem marzycielem, a oni ośmieszają marzenia. Chciałby człowiek pomarzyć, przypomni nominację na gubernatora i wybucha śmiechem. Życie brzydnie. Jak to mówi nasz przyjaciel Malinowski?... A propos: dlaczego nie byłeś u nich wczoraj?	I nie pożegnał się z tobą?	Już nie pamiętam	Nie. (Wiedział, że to nieprawda).	Niech pan nic nie mówi, bo wiem, aż nadto dobrze, że jest mi pan nieżyczliwy, chociaż ja...	Podziękować mi? Dlaczego? Zrobiłam  to nie tylko wyjątkowo dla niego, wszyscy na moim miejscu postąpiliby podobnie względem innych.	Właściwie ty ją dziś prowadzisz.	Żydu? Na Żyda Ona jeszcze by cholerę zesłała. I taki skutek.	A ja biegnę do oberży Landriota, gdzie spodziewam się znaleźć swego pisarza oraz kilku dzielnych ludzi, których wezmę ze sobą do pomocy.	Książę, jeśli łaska, jeszcze na dodatek i na pocieszenie: jakie przeznaczenie jest moje i twoje, każdej istoty?	Nic to teraz nie przynosi. Ale cudzego mi nie trzeba.	Raczy pan pozwolić ja jestem ordynansem pańskiej kompanii, pan raczy być dowódcą kompanii 11. Ja wiem, że to jest rzecz bardzo dziwna, ale i to wiem, że pan podporucznik Dub jest pod panem.	A stokroć więcej którejby mężczyzna nie przebaczył kobiecie, którą kocha...	A więc wszystko będę zawdzięczał temu szlachetnemu monarsze! Czegóż bym dla niego nie poświęcił, aby mu służyć?	A właśnie że przejdzie. Ja sama dziś widziałam, jako panna Hedwiga niemal całkiem stamtąd wyszła.	A, pan zaślubia Eugenię. Ślicznie, bardzo jestem rad z tego, to zacna dziewczyna. Ale ona musi być bogata?	Ale butelkę dokończyć potrzeba!	Ale gdzież tam! To tamta ze złotą główką.	Bodaj waści zabito za taką pociechę!	Cóż za niedorzeczny pomysł!	Dziecko dzie­cko, ty uważaj.	Długimi, kleszczowymi palcami swej suchej ręki wpił się w ramię Hertensteina.	Ho! to ci się twoja pani sprzykrzyła...	Jacek mu było, znałem go dobrze!	Jestem zaniepokojony, stryjenko, chorobą Krzysia. Blumkiewicz twierdzi, że to nic poważnego?...	Mój panie Turski jeżeli ktoś ma talent, to tego talentu nic nie zniszczy.	Nie ma, nie ma, nie ma!...	Nie, panie, Dawid Copperfield	Powinienbyś się zgodzić, żebym ci urządził skrzydło w Guermantes	Pędzisz na oślep.	Tak! Tak! Nie umiem!	Tatku, Bogdan powiedział, że ja jestem głupi caban!	W alkierzu na oknie	Zobaczy pan za pięć minut zacznie gadać.	Złoto? O nie, bardzo dziękuję!	A cóżeś to w tych czasach porabiał?	A potem?	A teraz w drogę! Konwojowi! Sprowadzić w dół więźniów!	Ależ proszę cię bardzo	Andrzej! jedź...	Bardzo naturalne żądanie.	Cierpliwością.	Cóż ci odpowiadano?	Dlaczego nam?	Dokuczać będą.	Droga panno Łucjo. Bywają takie przeżycia, które ze zbrodniarzy robią aniołów i z aniołów zbrodniarzy.	Jezus Maria!	Jutro będziesz, mości książę, w łożu, jako i dzisiaj.	Może to był ordynans oficera?	Mów Julko Ja cię tak kocham.	Naturalnie. A więc?	O, tak! Brałem udział w finale tej... tej epopei. Znacie tę historię?	Ot i poszła!...	Pan powie?	Proszę więc o cierpliwość.	Przybywa pan zapewne, aby mi zabrać Janka?	Przyślę po niego Walka.	Quod Deus avertat!	Słuchaj, trzeba będzie wiele rzeczy; skądże weźmiemy pieniędzy?	Tak	To są zbyt poważne sprawy, ażebym mógł żartować...	U Jezuitów!	Zamykam posiedzenie!	Śmierdziel! Fuj! Śmierdziel!
To wiele znaczy... bardzo wiele! Raz nauczmy się szanować zyski groszowe...	Twierdzę, że niejedna tragedia i niejeden dramat rozegrały się w Avonlea Ale twoi ludzie nie są tacy jak inni rzeczywiści ludzie. Mówią za wiele i używają zbyt kwiecistych wyrażeń. Jest tam miejsce, gdzie ten drab Dalrimple gada przez dwie stronice i nie pozwala panience wtrącić ani słowa. Gdyby to w rzeczywistości zrobił, obiłaby go.	Ja nie Mam wrażenie, że to wczoraj dopiero było, gdy tak samotnie stałam z Priscillą w tłumie „nowicjuszów”. A oto jesteśmy na ostatnim roku, przed egzaminami końcowymi.	Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że znam tę damę. Kto to jest?	Owszem, w duszy. Ale muszę przyznać, że nogi moje nie są tak młode, jak twoje. Idź i rozkoszuj się świeżem powietrzem, Aniu, ostatnio wyglądasz bardzo blado.	Pożądanie a jego zaraz ciągotyciągoty zauważyć, zorientować się., że z początku mało ze sobą gadali, a teraz, jak razem chodzą, to ciągle jedno ku drugiemu szyję obraca i tak uradzają... uradzają!... Napijcie się jeszcze.	Tego nie wiem skąd jeno wiem, że to jest pan Skrzetuski zbarażczyk.	Uczynił to dobrowolnie dlatego, aby okazał, że jest Bogiem, aby umęczony zmartwychwstał i powrócił do nieba.	Bo ci powinni byli dać bez starania. Jak to? Co waćpan mówisz? Niczymć nie nagrodzono? Zapomniano zgoła? To mi i dziwno. Ale ba! źle mówię, nie powinno to nikogo dziwić, bo teraz tacy tylko otrzymują nagrody, którzy mają grzbiet wierzbowy, łatwo się gnący. Waszmość nie jesteś starostą, proszę!... WdzięcznośćNiechże Bogu będą dzięki, żeś tu przyjechał, bo tu nie mamy tak krótkiej pamięci i żadna zasługa nie pozostanie bez nagrody	Gösta Berling jest bardzo kapryśny.	Mości dobrodzieju nie tylko honor mi waszmość tym wyrządzasz, że raczysz nawiedzić ubogą strzechę moją, ale nawet i dobrodziejstwo, bo co w tej chwili, to wcale nie mógłbym mieć pożądańszego gościa nad mojego kochanego misjonarza.	Nie, nie niechże wieść o piękności pani Dulcynei z Toboso pozostanie nietykalna, zgadzam się na to, aby tylko wielki Don Kichot oddalił się do siebie na rok, jak się ułożyliśmy przed walką, albo przynajmniej dopóki go sam nie zwolnię z danego słowa.	Słuchaj, Vodiczko tu nie chodzi o Madziara, ale o jego żonę. Przecież opowiedziałem ci o wszystkim, kiedyśmy siedzieli u tej czeskiej kelnerki, że zanoszę list od swego oberlejtnanta i że to jest sekret absolutny. Mój oberlejtnant napominał mnie bardzo surowo, że o tym nie wolno pisnąć ani słówka przed nikim, a ta twoja kelnerka też mówiła, że oberlejtnant ma rację i że to jest sprawa dyskretna i nikt nie powinien wiedzieć o tym, że pan oberlejtnant pisuje listy do zamężnej kobiety. Ty sam przyświadczałeś i kiwałeś głową. Wytłumaczyłem wam obojgu jak się należy, że ściśle wykonam rozkaz swego oberlejtnanta, a ty się zawziąłeś i chcesz raptem iść razem ze mną na górę.	Jest to istotnie kwiat cudowny, ale mnie on tak nie zadziwia jak panią. Od czasu gdy jako przyrodnik zacząłem ściślej badać naturę, widzę cuda na każdym kroku i drobne źdźbło trawy, które depczemy nogą nie zwracając na nie uwagi, jest dla mnie cudem nie mniej godnym podziwu jak ten kwiat wspaniały; a im więcej tajemnic natury poznaję, tym bardziej staję się pokornym i zaledwie śmiem oczy podnieść ku gwiazdom i powtarzać z poetą:	A cóż to panią, do cholery, obchodzi?... Wogóle nie mam żadnych krewnych. Jestem sam, jak palec.	A to na co?	Ach... to pan...	Chętnie wysłuchałbym pańskiej opinii. Mam tu list pisany ręką mordercy. Chciałbym, aby to zostało między nami... nie wiem, doprawdy, co począć... Patrz pan, oto ten list...	Co to znaczy?!	Dosyć, kochanie sama chyba nie wierzysz w to, co mówisz.	I szabli nigdy bardzo nie podnosić, aby do sztychu przejść łatwo	Jesteście dobrymi ludźmi. Miarkuję to z waszych twarzy. Ale...	Kiej was częstuje, to pijta!	Nawet morski rozbójnik wie, co to dobre maniery	No, no! Nie taki ja bardzo mały, jak ci się zdaje	No, to panie Czaruś	To kłamstwo!	To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!	Wyszedłem na brzeg by rozprostować nogi, ale... Powiedz mi pan, proszę co tam było na dnie tej sprawy? To jednak ciekawe. Ten nieboszczyk...	Jeśli taka wasza chęć, tedy i w niej będziecie mieli ukontentowanie Nie będziecie długo czekali, choć naprzód na innego nieprzyjaciela ruszymy, bo nam popioły wileńskie pomścić trzeba. Dziś, jutro ruszymy w tamtą stronę i da Bóg, z nawiązką krzywdy zapłacim... Nie zatrzymuję dłużej waszmościów, bo i wy wypoczynku potrzebujecie, i mnie robota pali. A przyjdźcieże wieczorem na pokoje, może się i jaka słuszna zabawa przed pochodem zdarzy, bo siła białogłów pod nasze skrzydła do Kiejdan się przed wojną zjechało. Mości pułkowniku Wołodyjowski, podejmujże drogich gości jakoby w domu własnym i pamiętajcie, że co moje, to i wasze!... Panie Harasimowicz, powiedz tam w sali zebranym panom braciom, że nie wyjdę, bo czasu nie mam, a dziś wieczór dowiedzą się wszystkiego, co chcą wiedzieć... Pan, PrzywódcaBądźcie waszmościowie zdrowi i bądźcie Radziwiłłowi przyjaciółmi, gdyż mu siła teraz na tym zależy.	No, ale komu w drogę, temu czas: kładźcie się spać, jużeście nas tyle razy widzieli, to nawet lepiej, że zostaniecie w izbie. Przyszedłby pan bakałarz, niech widzi, że wszystko w porządku. Bywajcie zdrowi!	Wcale nie przez nią, tylko że Sargon śmierdzi łojem... Wreszcie do czego to prowadzi?... Wy, święci ojcowie, nie jesteście dozorcami moich kobiet; sądzę, że dostojny Sargon nie powierzył wam swoich, więc	Wybacz, jaśnie panie, że wymawiam to brzydkie słowo, lecz ono właśnie służy mi za usprawiedliwienie. Władza napędziła mi strachu, a wiadomo, że mizerny oberżysta dbać winien o jej względy.	Tak jest i mocno się tym raduję, bom się lękał, że nie dopełnię zamierzonej całości. Teraz się ino troskam, by insi po mnie, z uczciwością prawdzie służąc, dalej dzieje ojczyzny i panowanie królów spisywali.	Ma się rozumiéć, że jestem pewny. Gdybym nie był przy obiedzie, pokazałbym ci kodeks. Jeżeli zaczniesz proces, przegrasz go i noga twoja więcéj już tego progu nie przestąpi; nie chcę przyjmować u siebie ludzi, którzy na mój szacunek nie zasługują. Czy słyszysz? przegrasz proces.	Tak jest, mój chłopcze Ci piraci są równie śmiałymi żeglarzami, jak niebezpiecznymi złoczyńcami, więc musimy się podjąć odpowiednie środki ostrożności.	Kochana Nino, musisz przecież zrozumieć, że są pewne gradacje, jest pewna hierarchia, są różne stopnie uzdolnień i wartości ludzkich... Jakże możesz mi robić zarzut z tego, że mam dość samokrytycyzmu, by ocenić, że Wilczurowi ustępuję i muszę ustępować pod wielu względami?... A zresztą...	A ode mnie przypomnij, że ja na święty Jan odbiorę łąkę	Czego? Moja mama wie, że ja zawsze się muszę w kimś podkochiwać.	Na jaką pomstę? Co mnie prawo uczyni, kiedy ja i tak zamrę? Miejże rozum, na miłosierdzie Boże!	Naturalnie! Daję wam słowo, że nie będę się śmiał. Powiedz, Ludko, nie bój się.	O tak!... Tak!... Po tysiąc razy! Jeszcze bym raz chciał mieć grzbiet prosty i zwierające się kolana... żwawy kułak i bystry wzrok... i ten szpik w kościach, co człeka robi silnym... O dawne lata... szczęśliwe lata, gdym był krzepki i zdrowy!	Panowie Proszę was, abyście się nie zajmowali tą sprawą. Ojciec jest panem u siebie. Dopóki mieszkam w jego domu, winna mu jestem posłuszeństwo. Postępowanie jego nie może podlegać uznaniu lub naganie świata; odpowiedzialny jest za nie tylko przed Bogiem. Żądam od waszej przyjaźni najgłębszego milczenia w tej mierze. Wdzięczna jestem panom za życzliwość, jaką mi okazujecie; ale dowiedziecie mi jej lepiej jeszcze, jeśli zechcecie położyć koniec obrażającym pogłoskom obiegającym miasto, o których dowiedziałam się przypadkiem.	Prawda, że nie ma ani odrobiny zalotności w tej pannie?	Tak, panie.	W każdej chwili jesteś pan źle wychowany. Ale... tym lepiej, że się we mnie nie kochasz.	Zdaje się, że nie.	Zdawało mi się, że pan obiecał wizytę Bazylemu Hallwardowi	A nie daliście mu koca?	A ty cudy sam widziałeś?	Ale nie nasz? zapytał Chroniwos.	Bodajby zrobił!	Błogosławię was, dzieci moje, i życzę, abyście tyle doznali pociechy w życiu, ile ja smutku i utrapienia.	Cichajta! W szeregach nie mamrotać!	Cyprianie choćby się nawet miała ziścić twoja przepowiednia	Czym był? Zobacz...	Cóże prawicie?	Dawno już	Dobrze	Dobrze, żeś przyszła, miałam pisać po ciebie.	Doprawdy.	Dziś mamy rozsądek.	Hm... Czy pan nie potrafiłby nakłonić ją, by zgodziła się sprowadzić pielęgniarkę? Wolałbym, by ktoś plus minus obznajomiony z medycyną czuwał nad chorą. Mogą być potrzebne zastrzyki kamfory, a panna Lusia tego nie potrafi.	I co, Franku nauczyłeś się czegoś?	I cóż z tego? Tych wybijemy, przyjdzie starszy Krzywonos. Popali, poniszczy, dusz nagubi, jako ten w Strzyżawce nagubił	I pozwala?!	Ja nigdy nie kłamię.	Jak stoicie.	Jego kobieta zasiadła w najpierwszej ławce przed ołtarzem	Kto wie, czy nie ma słuszności... Prawda, profesorze?	Którego dnia przyjadą tamci?	Maryś... widzisz ty?	Musiała zresztą spotkać jakieś przyjaciółki, ma ich kilka w Wersalu.	Mój plenipotent	Na długo pani wyjeżdża?	Na wieki wieków!	Nie czekam; chcę ci się przypatrzéć.	Nie ma ojca, umarł.	Nie turbujcie się	Nie, nie!	Nie, nie! nie wyrzekać się, lecz znaleźć szczęście i radość w czemś innem, w wartościach wyższych!	No, drogi kolego, wszystko idzie wspaniale!	O Jezu... ciemno...	O co chodzi?	Obowiązek rzekł Chociaż	Ojcze z nieba, Boże	On, mnie! Racja?	Paklausyk	Panie Kunicki	Przemarznięte?	Przeszło miesiąc. Wybierałam się dawno do pani, ale mąż ma tyle roboty, a potem, zanim się do tego nowego życia nieco przyzwyczaiłam...	Rozkaz, wasza królewska mości.	Sam nasz Pan nie może cofnąć Koła wstecz. A za zasługę, jaką sobie zdobyłem, otrzymałem jeszcze inny znak. Przypatrz się. Po rozmyślaniach zacząłem sobie z tego zdawać sprawę. Z rąk tego bezbożnika, który mi je podarł, zdołałem wyrwać w całości tylko skrawek ledwo szerokości mego paznokcia.	Siadaj pan z tyłu będzie panów sześciu.	Toś dobry chłop	Trzysta rubli.	Więc jakiż cel miały pańskie wizyty?...	Wołałem cię dwa razy	Zapomniałam w jakim stopniu jesteście z sobą spokrewnieni?	Zbliż się i powiadaj,
Właśnie się to w ten sposób robiło, odparł stary. Jak tylko się dowiedziałem o kapitale, na który szukano pewnej lokaty, natychmiast przez trzecie osoby poddałem myśl lokowania u Tepera... rzucając nawet wątpliwość, czy Teper przyjmie... Tymczasem ktoś inny poddał im kupienie majątku...	Jak będziesz dokuczać Noelowi to cię wyrzucimy stąd. Ja myślałam, że do tego związku będziemy należeć wszyscy i że chłopcom nie będzie wolno mówić „to nie dla was zabawa, bo jesteście tylko dziewczynami”.	Każdemu przyjdzie na to, każdemu	Oj, niebardzo wam dobry coście się to darmo napracowali! Wszystko jedna skra wzięła, i z dymem poszło!	Siada; bierze robótkę; chce pracować, ale jej nie idzie. Wszyscy rozmawiają, ona milczy; starają się ją rozerwać, wszystko drażni ją tylko. Ktoś podsuwa jakąś grę, przechadzkę, widowisko: panna przystaje; nagle skoro wszystko gotowe, czegoś innego się jej zachciewa i znowu odchciewa w chwilę później... Och, ale co to? zaczynasz być jakiś nieswój! Już nic nie powiem.	A dlaczego ten kwit nie ma daty? Kwit bez daty jest nieważny. A dlaczego tu przekreślone cztery centy? W książkach handlowych nic nie wolno mazać. A dlaczego tu nie wpisane trzy stalki? Dlaczego nie wpisana jedna laurka? Dlaczego nie skończony rachunek sprzedaży świątecznej? Czy masz te dwa scyzoryki, które tu figurują? Dlaczego trzy wiersze napisane innym charakterem pisma?	Ach, czynisz mnie dumnym, Gilberto. Jak to? Wbrew przesądom społecznym, wbrew opinii świata całego, ten biedny Cygan, ten poeta uliczny potrafił wzbudzić sympatię w sercu patrycjuszki?	Bardzo proszę Dziękuję pięknie to są bardzo interesujące autografy.	Czy Brenneisen jest u ciebie?	Dobrze, a co do Morrysa, to bardzo zdolny człowiek.	Dobrze, to i ja pójdę.	Mają tu wstąpić?... To dobrze. Idź teraz, Znikis, do kuchni. Już nie wrócisz do Lubicza.	On nic nie knowa a gdyby nawet miał jakieś zamysły, to powiem aściaści (daw.)	Owszem, i to nadzwyczaj ciekawy.	To Waładynka!	To ja raczej chciałabym cię rozerwać. Może poczytałabym głośno?	To znaczy, że was powieszą jutro w nocy albo pojutrze...	Wiesz pani, rzekł hrabia chłodno, rola to przykra, ciężka i prowadząca do żółtaczki. Jabym nie radził.	Winszuję pupila podobne to do pana!	Żyję i jestem zdrowa, to wszystko.	Tysiąc włącznie z patentem Nie kieruję się, jak to miałem zaszczyt mówić pannie Trotwood, materialnymi względami. Nie ma może człowieka, który by się nimi mniej ode mnie kierował, lecz wspólnik mój, pan Jorkins, ma w tym względzie zasady, które uszanować widzę się zmuszonym. Słowem, wspólnik mój, pan Jorkins, uważa sumę tysiąca funtów za niedostateczną raczej.	Ten sam. Wszedł on w tej chwili do niego i czatuje na owady wikłające się w sieci, które pod wodą porozciągał. Topnik żyje w swoim pałacu bardzo wygodnie: ma czym oddychać, a jak się przędzeniem zmęczy, to się zabawia polowaniem.	Dziękuję za naukę i często o instrukcję poproszę, bo widzę, żeś waćpan praktyk nie lada i mąż uczony, a ja, jakom tylko infimę minoruminfima minorum (łac.) przymiotnik z rzeczownikiem. pogodzić umiem, i gdybym waćpana chciał, broń Boże, głupim nazwać, to tyle tylko wiem, że powiedziałbym: stultusstultus (łac.) głupia. ani stultumstultum (łac.)	Zdaje mi się, że ją dziś wieczorem spotkałem, tam, na wybrzeżu.	Do majątku, proszę pani. Postanowiłem sobie, że będę milionerem. Urodzony i wychowany w nędzy, wyobraziłem sobie, że najwyższe szczęście daje pieniądz. Niech pani nie sądzi, bym był kiedykolwiek tak płytki, bym o pieniądzu myślał jako o samym bezpłodnym bogactwie. Nie traktowałem go również jako środka umożliwiającego beztroskie i luksusowe życie. Myślałem o nim jako o potędze, którą daje posiadaczowi. Marzyłem, a raczej źle mówię, bo marzyć nigdy nie umiałem, układałem sobie plany, że będę zakładał fabryki i przedsiębiorstwa, że stanę się duszą zorganizowanych rzesz ludzkich, którym wpajać będę moje pojmowanie świata, moje ideały i tak dalej.	Eminencjo, przysięgam, iż nie myślę bronić głowy mojej. Poniosę karę, jaką mi Wasza łaskawość przeznaczy. Nie dbam o życie, a zatem śmierci się nie boję.	Kościół, panie prefekcie ma ręce pełne pociech dla strapionych, którzy się doń zwracają. I bez wątpienia jego modły...	Na mur-beton. Tylko... wiesz, chyba nie będziemy mogli cię przyjąć do bandy... tak bez dobrego wychowania...	Pan się pośmieje, jak sam usłyszy.	Za owego „łotra” zapłaci pani o sto złotych więcej. Takie okrągłe słówko warte tyle? Chyba, że szanowna pani prezesowa zgodzi się na rewanż z mojej strony.	Znam go, nazywamy go Pokojem Glicynii. Lecz jak go pan znajdzie? Tam są trzy ciągi schodów i cały labirynt korytarzy. Choćbym panu opisał, którędy trzeba iść, zgubi się pan.	A może się i wyrzekną kupna, kto wie?...	Będzie z rok; jeszcze się o panią nie starał, gdym służbę u niego przyjął.	Cóż? Zatem przystępuj do likwidacji. Z mojej strony nie spotkają cię żadne przeszkody. Nie narażaj tej szlachetnej, wyrozumiałej i zakochanej kobiety na zbyt długie oczekiwanie.	Gdyby go był od nas żądał, dalibyśmy pewnie	Jak się tatuś z trzecią nie ożenią!	Jakto? mężczyzna od baby? zapytała pani Kamieńska, a toć wstyd...	Miałem, miałem!... ino się jakoś przygarbił teraz i fajka mu latała w zębach, a łypał powiekami prędko, prędko.	Między ludźmi nikt nie ginie... Owszem, pomogą mu otrząsnąć się z resztek tego fartucha, którym omotałaś mu głowę...	Nie chcę, by robiła jakieś dochodzenia Jeszcze nikt się niczego nie może domyślać.	Nie wzywaj pan imienia przeklętego nadaremnie!	No, możemy się nie zgodzić.	Ostatecznie można się zgodzić, że mamy do czynienia z mieszkańcem innej gwiazdy, gdzie istoty żyjące więcej wiedzą i więcej niż my mogą. Co dla nas jest czarem, dla nich proste i łatwe jak zapalenie zapałki.	Otóż czas już jest nauczyć Karolka czytać i pisać; później spotkałby się z trudnościami, które by go zniechęciły.	Panie?	Potem, przejeżdżając przez Lilliers, odeślesz mi powóz i rozkażesz służącemu, aby mi był posłuszny.	Prawda zapomniałem, że on jest muszkieterem tylko tymczasowo.	Sługa twój, wielki panie, synu brata słońca, słucha cię...	Tylko patrzeć, rychło przyjdzie wylany, tylko patrzeć...	Tylko tydzień!	Wodorosty te są prawdziwymi jaskiniami mątw i nie zdziwiłbym się, ujrzawszy kilka tych potworów.	Wstań, Sancho, wstań widzę, że nieszczęście ciągle mnie prześladuje; niczego już w świecie spodziewać się nie mogę. A ty, żywe słońce ludzkiej piękności, arcytworze niebios, cudzie wieków wszystkich, jedyna pociecho zbolałego serca, co cię uwielbia, chociaż zawistny czarownik dla mnie jednego zakrył nieporównawą piękność twoją, błagam cię jednak, nie przestawaj obdarzać mnie spojrzeniem łaskawym, chyba, że i ja także w twoich oczach zmieniony jestem w jakieś widziadło, ażeby cię wstrętem ku mnie przejąć; widzisz, czcigodna księżniczko, moją pokorę i żarliwość, widzisz, że mimo fortelów wrogów moich, nie przestaję ci ciągle składać sercem hołdów, winnych tak świetnej piękności.	Zalizali (daw.) spytał pan Piotr	A! Tyś go zabił Dlaczego?	Ale, dziękuję ci za konia, którego przyprowadziłeś dla mnie.	Ba! a jeśli go za wielka siła opadnie?... Nec Hercules contra pluresnec Hercules contra plures (łac.)	Bardzo dobrze! O twoje powodzenie nie pytam, bo wszyscy wiedzą, że...	Bardzo dziękujemy.	Chciałem pieniędzy! Muszę je mieć, rozumiesz? Inaczej chyba śmierć!	Ciekawymciekawym	Co, Jasiu?	Czego tu jeszcze stoisz?	Cóż takiego?	Cóżeś mu powiedział?	Hm, hm...	I ja dodał	I o przesądach panujących w tem towarzystwie! dodała zawzięta Stasia.	Igły?	Ile miałabyś dochodu miesięcznie?	Ja nie kłamię.	Jak lew.	Nazywała cię stryjem.	Nie mogę powiedzieć nic innego... bo zawsze doznawałem tego uczucia. Ty jesteś tą, która mogłaby zaprowadzić mnie do Boga... Ale jeżeli mimo wszystko nie zdołam zajść do Niego? Ach, ty nie wiesz, jaki ja jestem, nie pojmiesz tego nigdy!	Nie teraz	Nie, nie ma. Będzie dopiero.	No, a pani, czegóż żądasz?	No, a ta wczorajsza?	No... kogoś... jakąś damę.	Ostry z ciebie sędzia, Anno.	Owszem	Pewien tego jestem	Piękny rumak!	Po staremu, zdrajców nie brak.	Pomyślimy o tym później	Przyniosłeś?	Przypuszczam raczej, że owa szczególna śpiączka, w której trwa do chwili obecnej, napadła go nagle, znienacka.	Starej partii nie ma?	Tak, szukamy.	Tu masz, czytaj!	W każdym razie nie bierze mnie dla pieniędzy!	W mig przejdę	W teatrze mówią, że z pół miliona.	Widzę, widzę! A cóż dziewczynina przystojna, niczego!	Więc cóż? Mówże jasno, co jest?	Wszak do więźnia nikogo nie dopuszczano?	Zmowa!	Złożyć mu hołd i ukoronować go!	Śniegi mnie przysypały. Kto mnie zratował?	Źle zrobiłeś, żeś mnie nie zabił. Teraz ja będę w końcu zwycięzcą, bo ty jesteś głupi. Jak wszyscy ludzie.	Żydzi i robotnicy?
Niestety, nie powiodło mi się z Wangiem Nie potrafiłem wzruszyć serca tego syna niebieskiej krainy i to jeszcze z białymi! To są spokojni, dobroduszni ludzie i bardzo by się ucieszyli, gdyby mnie zabito. Wang musiał uznać mój upór za bardzo głupi i nietaktowny. Ale tonący słomki się chwyta. Mówiliśmy obaj po malajsku	Czy pan się bardzo spieszy?	Tak sądziłem... ale to oczywiście bardzo głupie...	Zaczekaj jeszcze Dlaczego z tym masz jechać do ministerstwa? Czy to jest konieczne?	A, to mnie nie dziwi; za każdym razem, kiedy jest brzydko tutaj, jest ładnie w Combray, i naodwrót. Ale prawda: mówicie o Combray; czy pomyślał kto o tem, aby uprzedzić Legrandina?	Dawid postępuje z panami jak ze mną Obawia się widać mego imienia i kiedy się robię zanadto ciekawa, rzuca mi ten frazes, który, ostatecznie, jest tylko programem.	Głupi pan jest	Biedną kobietę! Żądasz więc pewno, abym jej w czym pomogła? O, nie zawiodłaś się na mnie, Maryniu! Ręka moja otwarta jest zawsze dla tych, którzy cierpią!	Co jest mojemu ojcu? Na co chory?	Cóż Jeśli biedaczysko jest nieszczęśliwy, lepiej chodźmy zobaczyć, co mu dolega. Przynieście siekierę, zaraz roztrzaskam drzwi.	Ta krzepkość jest słabością.	A wy macie nas za narodowców, którzy socjalizmu używają tylko na przynętę, a między sobą się z tego śmieją...	Tylko że w nas one nie zléwają się nigdy	Ładna historia! To znaczy, że z powodu tego podejrzenia do końca kursu będziemy pod bezustannym dozorem.	Nie zupełną masz rację. Zresztą tylko w pierwszej chwili odniosłam takie wrażenie, a pana Murka widziałam tylko raz.	Aleście tego nie widzieli, na co dziś moje oczy patrzały!	Ależ tak, bo kto to widział... Fałszywa wiadomość telegraficzna? To niemożliwe! Żeby dwa telegrafy nadały zupełnie inne znaki?... Ktoś na pewno przygotował to na moją cześć.	Cicho Maks, po co to wywłóczyć!	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	Dlaczego?	Dlatego, że to był najulubieńszy mój kąt. Tu najczęściej chodziłam.	Głupiutkie to jeszcze, a przy tym służba uczy nie wiedzieć jakich zbytków. No, pobaw się, Zosiu!	Jak to półgłówkiem? Więc i pani już przypuszczasz...?	Jeszcze przez to nic nie wiem.	Jeśli nie jestem na służbie, to siedzę w domu i czytam, a gdy mi zbraknie książek, to idę do państwa Zaleskich, posłuchać gry pani Zaleskiej.	Marsz! a żywo... dodał Poręba, i za obojgiem zamknęły się drzwiczki, a Dobkowa jak wryta stała jeszcze ciągle przysłuchując się stąpaniu rozlegającemu się w korytarzu. Nie prędko potem wyszła blada do swoich gości skarżąc się na ból głowy, a dopiero w parę godzin, gdy Poręba nie powrócił, zaczęła grać, napiwszy się nieco wina dla orzeźwienia. Całą noc tak spędziła z różnem szczęściem za stołem... a nad ranem, gdy się porozchodzili towarzysze, spróbowała udać się na spoczynek. Sen nie brał... Cały dzień następny przebyła zamknięta chodząc tylko i patrząc przez okna czy Poręby nie zobaczy. Nie było go jeszcze i następnego, aż trzeciego około południa zjawił się czerwony, zmęczony... i widocznie napiły. Wszedł już do domu jak do swego, dysponując głośno, aby mu jeść dawano. Ton zupełnie zmienił.	Na lekcję śpieszę się, bo to aż w Aleje Jerozolimskie.	Nie mam obowiązku odpowiadać na to!	Nie wątpię, ale nie czuję żadnej potrzeby sprawdzać tego osobiście.	Nie, tego u nas niema!	O to właśnie idzie, że jesteś zmęczona, Aniu. Zapomnij teraz o wszystkim i chodź się ze mną przejść	Pan sam tak nazywa mowę ludzką. I ma pan rację. Niech pan posłucha, jak się wszyscy rozgdakali dokoła nas...	Po co mi ty to mówisz?!	Przejdę się, panie Orłowski! wistuję! ale się pan położy!	To dopiero człowiek! Wprost nie do wiary, że żył w ten sposób na dnie oceanu! A pomyśleć jeszcze, że może i tam nie znalazł więcej spokoju niż gdzie indziej...	Żeby tylko talerz nie był pusty.	A!...	Albo gdyby we mnie wygasła ona najpierw.	Ależ podobno są jakieś tam ustawy...	Aż ci wyschnie, zwietrzeje i ulęgnie się do ołtarza!	Biedne ty jesteś dziecko.	Bo jej tu codzień więcej, a nas tu starych coraz mniej. Jak my wymrzemy cale nie stanie i języka i pamięci. Niemcy posiądą wszystko.	Bracia twoi podobni są zupełnie do wilków seeoneeńskich! O ile rozumiem język ich kul i kamieni, mają widoczny zamiar pozbyć się ciebie ze wsi.	Cała historja podskarbiego, dorzucił ks. Łuskina	Ciało rzecze Dorota	Co do Luci mogę panią zapewnić, że się dobrze bawi z Wilusiem Szeligą. Pozostaniemy tu.	Co dzień jeździ pani do Solskich, a oni pani nie rewizytują?...	Co zaś do samego szycia?	Co znaczy „z natchnieniem”?	Co?! Ledwoś wrócił, już chcesz się włóczyć po nocy?	Czekam nowego ataku	Czemu?	Czy nie uważasz, że ona odnosi się czasem do ciebie w sposób niewłaściwy?	Czyżby moje uczucie nie zostało odtrącone gdzie indziej?	Dobrze	Dobrze, panie doktorze pojmuję...	Graliśmy, ale Adasia nie było, w domu był?	Głupstwo, w znaczeniu uczuć ludzkich nie ma żadnego zastosowania.	I sam też trwoży się do zbytku, Sądzę że nie z innego powodu brata sobie do boku sprowadził, który już spoczynku potrzebował. Żal starego...	Ja także.	Ja, jestem ubrana! rzekła, kapelusik męzki kładnąc Laura.	Jedziemy! ośm w pikach! podać sygnał!	Jeszcze przed wieczorem będziemy z powrotem; dałaby mi żona i córki, gdybym nie wrócił; któż by je zaprowadził na bal?	Jeśli widziałaś pani wszystko, widziałaś pani również, że syn Fernanda znieważył mnie publicznie	Juści... żeby tak raz w dzień warzyć, starczyłoby ziemniaków do nowych!	Kasiu, a toćżetoćże tłumaczyła mama.	Ludzi lży.	Moja? cóż ja... Nie lubię takich bankietów.	Nanon, zrób dobry obiad, kuzyn też będzie	Naprawdę nie wiem, ciociu. Koty zawsze tak robią, gdy są w dobrym humorze.	Nie bądź no zazdrosny. Czary więcej się przydadzą, hę? Ja nigdy temu nie przeczyłam. Przypilnuj, by twój świątek zapisał mi rano dobry amulet.	Nie chcę się pozbyć tych zobowiązań.	Nie! Tobie już nic nie zrobią! Trzeba będzie powiedzieć mej żonie królowej, by się tu osiedliła! Ma ona właśnie znieść kilka jaj!...	Nie, jeszcze się nie pobrali Miałem trochę nad nimi pieczę.	Niema jeszcze za co. Gdzie matka?	No, ale rozmawialiśmy z kasjerem.	O kim?	Oj, pożałuję ja, dziecko, pożałuję, ale kto mnie starej pożałuje? Oj, Stasiek! O, rany boskie Chrystusowe... Rozerwie cię na kawałeczki, rozsadzi cię na proch, nawet grobu nie będziesz miał na tej ziemi...	Ot, dla fantazji.	Oto prawdziwy mówca	Pozostaniemy Mamy tu pod dostatkiem zapasów, a co najważniejsze, leży w samym centrum kręgu naszych poszukiwań. Zresztą, jeśli zajdzie potrzeba, można podjechać wózkiem do Granitowego Pałacu.	Przyjemność?	Przynajmniej powiedz mi kim jesteś... powiedz!	Ratuj choć życie!	Roch! potrzymaj panu dziedzicowi konia!	Siostro Słyszałam, czytałam, wiem	Skocz no, Józka, po Jagnę, niech przychodzi do chałupy, nie ostawię dzisiaj drzwi na całą noc wywartych.	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Słusznie mówisz, Sancho roztropność każe unikać fatalnego gwiazd wpływu i strzec się złej godziny.	Tak jak wy w miłosierdzie Boże ufa	Więc dobrze. Otóż żona moja oburzała się i oburza na całą tę sprawę.	Więc!...	Zaprzęże się panom Sarenkę, podczas gdy tamci panowie będą pili kawę Idź no ty zobacz, czy stary Léger zabierze się z nami...	Zapytaj raczej: kim byłem	Zostawić go tak. Zaraz wracam. Niech jeden jedzie za mną!	Złoto, nie dziewka!	Śmiało! Byle płomień nie zgasł.	Śmiejcie się, śmiejcie, tak samo myśli hrabina G***, która, jak wiecie, znała lorda Ruthwena.	Śmierć.	Żonę moją chcą zgubić wasze rozwódki, które zazdroszczą jej cnoty
To mnie nie dziwi. Mój Uttersonie, kiedy ja umrę, dowiesz się może o wszystkim i będziesz mógł ocenić słuszność i niesłuszność naszego postępowania. Teraz nic więcej powiedzieć ci nie mogę. A jeśli możesz teraz pogawędzić ze mną o innych rzeczach, proszę, zostań. Jeżeli natomiast nie chcesz ominąć tego przeklętego tematu, wówczas idź sobie, proszę, nie mogę bowiem znieść o tym rozmowy...	Wiem, że nie wytarłem. To trudno: nie jestem tak delikatny jak ty. Nie miał mnie kto uczyć porządku. Ale jeżeli nie chcesz, mogę się wyprowadzić. Jeżeli ci się znudziłem, możesz mnie wypędzić. Ty jesteś tu gospodarzem. A ja tylko z łaski.	Ale co się tyczy Elstira pozwolę sobie zauważyć (mimo że nie mam zdania o jego dziełach, których nie znam), że nienawiść, jaką go ściga cesarz, nie powinna świadczyć przeciw niemu. Cesarz to wspaniała inteligencja.	Mylicie się! Nie stąd on czerpie głównie swoje zyski. Co to dla niego! Życie tak wystawne wymaga sum niemałych. Ja nie chcę rozgłaszać, ale mam wiadomości. To człowiek pracy, zasługi, obowiązku. Ma ukryty browar, tylko jeszcze nie wiem gdzie, na Kłopockiem, czy gdzieś w okolicy Wareckiego. Wyrabia szlacheckie piwo, jako że i sam jest szlachcic z prapradziada. Rankiem, kiedy my wszyscy bezbożnie śpimy, rozwozi je po Żydach, przebrany za fornala. Tak ten człowiek pracuje!	A jeżeli ci nic nie dadzą? Musimy dostać pieniędzy jak najprędzej, bo trzeba okryć starego wrzącymi synapizmami od stóp aż do połowy bioder. Jeżeli zacznie krzyczeć, to możemy mieć nadzieję. Wiesz, jak to się urządza, zresztą Krzysztof ci dopomoże. Ja wstąpię do apteki zaręczyć za wszystkie lekarstwa, jakie tam będziemy brali. Co za nieszczęście, że nie można było przenieść tego biedaka do naszego szpitala, byłoby mu tam nierównie lepiej. No, chodź ze mną do jego pokoju i nie opuszczaj go, aż póki ja nie wrócę.	Nie, to ino wiatr gałęźmi taki szum czyni. Już się nie bójcie, cały gród śpi, jeszcze się ani na wschodzie nie rozjaśnia... gwiazdy świecą.	Czemu wytrzeszczasz oczy? Czy jesteś tak tępa, że nie rozumiesz, co do ciebie mówię? Powtarzam ci, że jesteś dziś sama w świecie i że nikt nie zatroszczy się o ciebie, o ile ja z litości nie zatrzymam cię w moim domu.	Albo i nie	Nie można. Nie pozwalam. Jutro.	Nie po obcych przecie nie po wrogach. Tylko po swoich. Pan... pan jest synem chłopa? Tak?	Stul paszczę, M’Turk, ty do wojska nie idziesz!	Więc chyba nie wiesz, co zaszło u Barskich?	Ja niczego nie chcę tylko informuję, bo przecie wiem, że zrobi pan tak, jak będzie najmądrzej i najlepiej.	To jego waść nie znasz. A ja bym przysiągł, iż on wiedział, że ona jest w Barze. Owóż nie może być inaczej, tylko on ją z rzezi salwowałsalwować (z łac.)	Wola wasza nie chcecie dać pół złotego, zapłacicie ją może później nie jednym sotkiem, ale będzie po czasie.	A, mościa dobrodziejko, czym ja już taki niedołęga, że sam nie mogę ożenić się?... O dzieciach, przyznam się, nie projektuję, za późno, mościa dobrodziejko; ale żony	I takito porzućcie wierzcie mi, bo z tego nic nie będzie: obałamucić jéj nie obałamucicie, a cóż? o ożenieniu wam ani myśléć; dopierobyto szlachta krzyku narobiła!	Mówię, że wojsko tak na cześć waszej dostojności wiwatowało, jakby i królowi jegomości lepiej nie wiwatowało, a w Przeworsku, gdyśmy to całą noc szarpali Szweda, co która chorągiew skoczyła, to krzyczeli: „Lubomirski! Lubomirski!”, i lepszy to skutek miało niż wszystkie „ałła!” i „bij, zabij!” Jest tu świadek, pan Skrzetuski, żołnierz też nie lada, któren nigdy w życiu nie zełgał.	Bardzo mi przykro, ale deklaracja jest podpisana nie przeze mnie.	Ano tak, że żona pańska jest bardzo chora, mój drogi Grandet. Powinieneś się pan nawet poradzić doktora Bergerin; pani Grandet jest w niebezpieczeństwie życia. Gdyby miała umrzeć z braku należytej pielęgnacji, nie miałbyś pan spokojnego sumienia, jak sądzę.	Czy myślisz, że w dzień sądu ostatecznego Bóg odłączy katów zaślepionych od sędziów niesprawiedliwych?... nie chcesz, bym zabiła ciało, a pomagasz temu, który chce zabić moją duszę?	O, dla nas muszą powtórzyć. Takiego szczęścia nie wyrzeknę się łatwo.	Pojedziemy w oddzielnych przedziałach, nawet wagonach, jeśli o to chodzi. Dadzą wam pokój do spania i także będziecie mogli wcale mię nie widywać.	Nie, przyjacielu. To przenosiny i po części ty jesteś ich sprawcą. Obrzydziłeś mi miasto...	Otóż ja się kocham dla innych przyczyn. Jest margrabiną d’Espard, jest z domu Blamont-Chauvry, jest modna, ma duszę, ma nóżkę nie brzydszą od księżnej de Berri, ma może sto tysięcy franków renty i wreszcie może się z nią kiedyś ożenię! Słowem, stworzy mi pozycję, w której zdołam może spłacić swoje długi.	Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	W domu ci je pokażę, kobieto trochę cierpliwości miej teraz, a za Bożą pomocą mam nadzieję, że ruszymy jeszcze raz na wyprawę i jak wrócę, zobaczysz mnie hrabią albo władcą wyspy, ale to wyspy co się nazywa, wyspy porządnej, lądowej, nie takiej tam, co to tuzinami po morzu się walają.	Dziękuję ci za radę, sam zacząłem, to i sam skończę, albo padnę. Wziąć wspólnika z pieniądzmi, to znaczy iść do służby, iść znowu w zależność dlatego, żeby się męczyć dalej i stworzyć jeszcze jedną tandeciarnię. Chcę fabryki i chcę pieniędzy, ale tandety wyrabiać nie będę.	Ale ty i twój mąż przypuszczaliście, że ktoś wyleczy wam krowę za kopę podziękowań. Niedobrze to oszukiwać świątynię. Daj młodego cielaka kapłanowi, a o ile bóstwa twoje nie pałają nieodwołalnym gniewem, to za miesiąc krowa będzie dawała mleko.	Czy to jest jakaś tajemna siła i specyficzna własność ukryta w rondlach i patelniach, która przyciąga do się mnichów, tak jak magnes przyciąga żelazo; a zaś nie przyciąga cesarzy, papieżów ani królów? Czy też to jest indukcja i przyrodzona skłonność zrośnięta z habitami i kapturami, która, sama z siebie, prowadzi i popycha dobrych zakonników do kuchni, bez żadnej myśli i zamiaru z ich strony?	To pewna, że wszystko burzy się w naszej Rzeczypospolitej. Niech jeno taki Kmicic krzyknie, a setki i tysiące go otoczą, zwłaszcza po tym, co uczynił.	Proszę mnie to zostawić. A, panienko! będziemy wieczerzać w moim pokoju. Gdzie jednak, u licha, mój pokój?	Próbowałam, ale mnie to jeszcze bardziej rozbudziło.	Co takiego? Dziwo z tym Walkiem dalibóg! Kamyczki mu się podobają! Teraz ja się spytam, na co ci się zdadzą?	Pan go przyjmujesz?	Powiem jej o tym za kilka dni.	To wariat! Jemu zdaje się ciągle, że on prorokiem jest i on wszystkim ludziom różne rzeczy zawsze przepowiada, a na mnie on zły za to, że ja z niego bardzo śmieję się i drwię...	Guciu! Guciu! A wstawajże już, śpiochu! Od dwóch godzin szukamy cię po całym ogrodzie, a ty tu sobie spokojnie śpisz pod drzewem. Pięknie przyjmujesz gości!	Wsypcie no mi z garniec w woreczek, to wam oddam, jak będę tu drugi raz.	Pan Kajetan Boirouge twierdzi, że pan Lousteau zarabia dwadzieścia tysięcy na rok pisaniem czy pani w to wierzy?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że bardzo się cieszę Będzie to wspaniałe, gdy obaj polegniemy za najjaśniejszego pana i jego rodzinę...	Co się z nim stało?	Czy powinnam?	Czy straż pilnuje wybrzeża?	Dziękuję, umiem to ocenić.	Gasną też gwiazdy życiodajne, wyczerpawszy moc swą na ogrzanie bezpłodnej przestrzeni. To snadźsnadź (daw.)	Jak to przy Szwedach?	Jak to, niby?	Jak to?	Już skończyła się uroczystość?...	Ludwiku czy ty uważasz, że Femcia jest co dzień bledsza?	Mam ci sam powiedzieć?	No, to w porządeczku, dajcie łapę.	Pytam, bo mam wiele błędów do odpokutowania, bo sprzykrzyła mi się niegodna rola, którą dotąd odgrywałam, bo wreszcie pragnę ocalić panią i zwrócić jej Manuela!	Słyszę, że powóz zajechał! Lecę już. Do widzenia, moje dwie staromodne kobietki!	A czem się tłómaczyła, że wchodzi sama?	A góry?	A pan Kazimierz?	Ach, społeczeństwo!	Albo mu się śniło, że je ma a następnego dnia obudził się obłąkany.	Alboż ja wiém?	Brzydki pan jest... Brzydki i nielitościwy.	Była pani w Warszawie?	Całkiem po prostu, dzięki pracom, jakie musiał wykonać, żeby ukraść kaplicę.	Co za straszliwe nieszczęście!	Co? Co? Co zobaczyłeś?	Dziękuję Och! dałabym dziesięć lat życia...	Franek! Tyś chyba zwarjował! Więc co? Dasz się im doić?	Głupiec, Głupota odpowiada brunet.	Ha! zrobiłam panu takiego motyla, że no!	Hej, podle kutra Paszkowego na kocwikocwi	I dlatego z nią się żenisz?	Jak?	Jaki?	Kiedy bo ja i w święto... mam zajęcie	Kiedy rozpoczniesz poszukiwania?	Kolonia kobieca, jak zwykle, ogromna.	Kto nakłamał?	Kto przegra, ten wiadro piwa zapłaci; ja alibo wy.	Kto taki?	Melduję posłusznie że jestem pucybutem pana feldkurata.	Młoda królowa także też coś będzie znaczyła	Natura, Zwierzęta	Naturalnie.	No i cóż dalej?	Owszem będą nowe lądy stałe, nad których wzniesieniem pracują teraz miliardy miliardów żyjątek.	Pan czekał?... przepraszam!...	Pan daruje... Zdaje się, że pomyliliśmy się oboje.	Panie Michale, czemu my płaczemy! Bohun zabit!	Prawda, że śwarna i przystrojona, a i gospodyni też się rozczapierza kiej ten indor!	Półtora tysiąca, powiadacie?	Rozmawia tylko.	Sądzisz?	Tak jest	Tak, zażądałem książki... odchodzę na inne miejsce.	Ts-ts	Ts-ts-ts!	Widzę w ciemności.	Z pewnością jest u panny Floryny	Zastawił zegarek rządu, co?
Ach, Heraklea! Znałem tam jedną dziewczynę z KolchidyKolchida słynąca z urody żona prefekta pretorianów Rufiusa Kryspinusa, potem Othona, a od 62 r. n.e. żona Nerona. Prowadziła wystawny tryb życia. Niektóre jej zabiegi kosmetyczne zyskały wielką sławę (np. kąpiele w mleku). To ona namówiła Nerona, aby zamordował swoją matkę, Agrypinę Młodszą.. Ale to dawne dzieje. Mów raczej, co słychać od ściany partyjskiej. Nudzą mnie wprawdzie te wszystkie Wologezy, Tyrydaty, TygranesyWologezes, Tyrydates, Tygranes kraje barbarzyńskie, czyli zamieszkane przez ludzi nienależących do cywilizacji grecko-rzymskiej., która, jak twierdzi młody Arulanus, chodzi u siebie w domu jeszcze na czworakach, a tylko wobec nas udaje ludzi. Ale teraz dużo się o nich mówi w Rzymie, choćby dlatego, że niebezpiecznie mówić o czym innym.	Zleź pan z tej metafizyki, bo nie wytrzymam Jak pan śmie wobec mnie produkować taką baliwernię? Ja zabraniam o tym myśleć i koniec. Między tym bredzeniem a teozofią nie ma żadnej różnicy. Ja panu to powiem jaśniej, przyjmując pańskie idiotyczne założenie, że w nieskończonej przestrzeni nie ma nic, prócz żywych stworzeń: oto, że dla każdego rzędu wielkości stworzeń znajdą się tak małe, że będą dla niego stanowić podłoże materii martwej, mogącej być ujętą w przybliżeniu w prawa o matematycznej formie. Ale co się stanie z aktualną nieskończonością w znaczeniu ontologicznym? Jak będą wyglądać istnienia żywe nieskończenie małe? I na jakim podłożu one będą istniały? A co pan powiesz o tym, że atomy są rzeczywiste, a nie tylko hypotetyczne? I elektrony i tak dalej	Zosik, pomówmy spokojnie. Przecież to wszystko nie ma sensu. Zastanów się... Wiem, że to dla ciebie trud i kłopot. Nie chciałaś mieć drugiego dziecka i szanowałem tę twoją wolę. Nie nalegałem nigdy. Ale dziś, kiedy szczęśliwy... czy nieszczęśliwy dla ciebie przypadek tak zrządził...	Ach, moje dziecko, że też nie przekonałaś się jeszcze o niepraktyczności ojca. On może wyobrażać sobie, że dom wart był miliony, a ja swoją drogą wiem od ludzi kompetentnych, że co najwyżej wart jest siedemdziesiąt parę tysięcy. Przecież co dzień od kilku dni sprzedają się kamienice z licytacji, wiadomo, jakie są i co za nie płacą. Zresztą nie ma o czym mówić; ojciec niech wyobraża sobie, że go oszukano, a ty, Belu, módl się za zdrowie tego Żyda, który dał wam dziewięćdziesiąt tysięcy... Ale a propos: wiesz, że Kazio Starski wrócił?...	A to przepraszam... Teraz rozumiem zdumienie i pozwolę sobie objaśnić panią, że te wszystkie kłótnie, hałasy, intrygi, zazdrości, bójki nawet, to tylko nerwy, nerwy i nerwy! które wszystkim grają, jak fortepian rozklekotany, za najmniejszem dotknięciem. Łzy są chwilowe, gniewy chwilowe, nienawiści chwilowe, a miłości co najwyżej tygodniowe. Jest to komedya życia rozdenerwowanych, grana stokroć lepiej, niż ta sceniczna, bo instynktowo. Pozwolę obie określić tak: że wszystkie kobiety w teatrze, to histeryczki, a mężczyźni, mniejsi lub więksi szepnął ciszej, pokazując spojrzeniem po wszystkich.	Biorąc rzecz z punktu politycznego, na którym zmuszony pan jest stanąć przywdziewając w każdej epoce togę generalnego prokuratora, ponieważ wszystkie rządy mają swego publicznego obrońcę, trzeba przyznać, iż religia katolicka skażona jest w swoim źródle ostrą nielegalnością małżeńską. W oczach króla Heroda, w oczach Piłata, który bronił rządu rzymskiego, żona Józefa mogła się wydawać cudzołożną, ponieważ wedle własnego jej zeznania Józef nie był ojcem Chrystusa. Sędzia pogański nie przyjmował niepokalanego poczęcia, tak samo jak pan nie przyjąłbyś podobnego cudu, gdyby jakaś religia objawiła się dziś, opierając się na tego rodzaju tajemnicy. Czy sądzi pan, że trybunał policji poprawczej uznałby nową interwencję Ducha Świętego? Owóż, kto może powiedzieć, że Bóg nie przyjdzie odkupić jeszcze raz ludzkości? Czy jest dziś lepsza niż za Tyberiusza?	Ta-ak; ale po pierwsze on nie ma z czym się wygadać, a po wtóre wie, co by go za to spotkało. Zresztą on bardzo lubi Mahbuba, a i mnie po trosze.	No, nieprawdopodobieństwo było chociażby w tym, że nawet gimnazjum nie skończyłem, ale nie o to chodzi. Mój mentormentor	A tak Przy tym tak już nic a nic nie robić, jak ci panowie, to także, powiem prawdę, świństwo. Człowiek, który na świecie jedząc chleb nie pracuje, czy tam w nim błękitna krew płynie, czy popielata, czy czerwona, jest darmozjadem i niczym więcej... Jeżeli zaś jeszcze i na marcypanach pasie się, a nawzajem dla świata, który mu marcypany daje, palcem nawet pokiwać nie chce, no, to już go mam za...	Myślę, że temu to się musi dziać wcale nieźle.	Lord de Winter umarł, nie powiedziawszy nic bratu. Okrutną tajemnicę ukrywał przed światem, aż do chwili, gdy miała spaść, jak piorun, na głowę winowajcy. Twój opiekun niechętny był małżeństwu brata starszego z dziewczyną ubogą. Czułam to dobrze, że nie mogę spodziewać się opieki od człowieka, zawiedzionego w nadziei otrzymania dziedzictwa. Wyjechałam tedy do Francji z postanowieniem spędzenia tam reszty życia. Lecz całe mienie moje znajduje się w Anglji, komunikacja z powodu wojny jest utrudniona, zabrakło mi zatem funduszów i zmuszona zostałam powrócić; sześć dni temu wylądowałam w Portsmouth!...	A na co mi czytanie? Jak ja się będę uczył, to ktoś będzie mnie uczył, a ja nie chcę, żeby mnie kto uczył; bo ja chcę być zawsze nauczycielem. My strasznie dumni jesteśmy, proszę pana.	A ja, mości francie, nie dam się złapać na te baśnie. Nie chciałeś mi nic powiedzieć o Fabrycym przedwczoraj; uszanowałem pańskie skrupuły i przysięgi, mimo że dla indywiduum takiego jak pan przysięgi są najwyżej kwestią targu. Dziś chcę wiedzieć prawdę. Co znaczą niedorzeczne pogłoski wysyłające na śmierć tego chłopca jako mordercę komedianta Giletti?	Daj mi pan spokój z panem kapitanem Sagnerem Ja to wszystko znam. Tylko nie myśl pan sobie, że jak będzie szturm i bitwa, to znów całkiem przypadkowo znajdzie się pan przy taborze pułkowym i będzie pan fasował rum i wino. Zwrócono mi już uwagę, że pan strasznie pije. Zresztą, kto spojrzy na pański czerwony nos, ten od razu widzi, z kim ma do czynienia.	Bo mam na to upoważnienie zwierzchnika. Są to pieniądze na interes, a nie dla mnie, w nich jest tylko moja miesięczna pensja.	Tak? Wie pan o tym? A więc moglibyśmy teraz wejść na podwórze i przypatrzyć się temu osobliwemu domowi. Bo prawdę mówiąc, jestem nieco zatroskany o stan biednego Jekylla. Zdaje mi się, że może uradowałyby go odwiedziny przyjaciela, choćby nawet nie wszedł do mieszkania, a z podwórza z nim zamienił kilka słów.	Już on wieczorem będzie w Bogdańcu, niech cię o to głowa nie boli: a nam czas do domu...	Ja bynajmniej, zapewniam mecenasa, nie mam najmniejszego żalu do panny Rosiczki. Przeciwnie, chyba nie wątpi pan, że żywię dla niej, jak i dla całego domu państwa, jak najserdeczniejsze uczucia sympatii.	Właśnie Ja pojechałem tam, aby zwiedzić kraj, pasjami lubię krajobrazy. Dwadzieścia razy bierze mnie chętka, aby się wziąć do pejzaży, których, wedle mnie, nikt nie rozumie, z wyjątkiem tego malca, który kiedyś będzie nowym Hobbemą, Klaudiuszem Lorrain, Ruysdalem, Poussinem et caetera.	Zobacz, sprawdź, Chasiu Bejlo, co to za zbiegowisko? Pewnie znowu gdzieś się pali. To już dziś drugi pożar. W nocy może ich być więcej.	A przyzna mama, że lepiej umrzeć aniżeli zostać starą panną... Czyliż ich tu nie znamy dosyć w rozmaitym wieku?... Im która starsza, tym bardziej nieszczęśliwa i wyśmiewana... Dziękuję za takie stanowisko, wolę być panią poczthalterową...	Jakto a za to przebicie ręki dworakowi nie było sprawy?	Nie potrafię ci tego wytłumaczyć ojciec twój w pocie czoła zebrał ci kilka tysięcy czerwonych złotych, pan Kasper nie wiem jakim sposobem zostawił ich po sobie z czystym złocie kilkadziesiąt tysięcy, dość piękne klejnociki, oszacowane także na tysięcy kilka, skrypta pewne i zastawy.	Niełatwo go opisać. W jego postaci tkwi coś niechlujnego, nieprzyjemnego. Nigdy nie spotkałem człowieka, który by mi był tak niesympatyczny, a nie zdaję sobie przy tym sprawy, dlaczego... Prawdopodobnie ciało jego jest pokraczne; widać wyraźnie, że nie jest to człowiek normalnie zbudowany, ale na czym ta anomalia polega, nie mogłem sobie uświadomić. Wygląda jakoś „inaczej”, a przecież nie mógłbym wymienić nic niezwykłego. Nie, nie mogę go opisać. A jednak, proszę mi wierzyć, widzę go w tej chwili dokładnie...	Czy będziesz się starała zbadać siebie? Tak bardzo zależy mi na tym, bo nie umiem brać się do dzieła, nie wiedząc, czy mnie na końcu czeka nagroda czy nie.	Co temu szpakowi do tego, czemu on się tu wtrąca! czemu sobie nie jedzie z Bogiem?	Grosza nie dam za tego przełożonego jesziwy. Jakiś tam Lipsk. A gdzie ten Lipsk leży?	Jakto? Czemuż to?	Jestem Eunana, setnik pułku Izydy... Nieszczęśliwy Eunana, wasza dostojność nie pamięta mnie?... Więcej niż rok temu na manewrach pod Pi-Bailos odkryłem święte skarabeusze...	Jeżeli pójdziesz ze mną ja z méj strony ci przyrzekam, że cię wyniosę i zbogacę, dam ci władzę, znaczenie, fortunę...	Któż więc im będzie służył?... Bo ja, choć jestem Żyd, także nie wdzieję liberii tych parchów. Zresztą skądże panu takie myśli przychodzą? Jeżeli sklep zostanie sprzedany, pan będziesz miał świetną posadę przy spółce handlu z cesarstwem...	Mam te, że cały Egipt błogosławi waszą świątobliwość. Wszyscy, z kimkolwiek rozmawiałem, są pełni otuchy i mówią, że wasze panowanie odrodzi państwo...	Tak, to ja, panie	To cioci pokaż niech ciocia wybiera.	To prawda	To właśnie było brutalne	Bo to on i sam krzywdy ludziom robić umie... Te pólko Jankowe był już sobie przywłaszczył, kiedy Janek był mały, a Anzelm chory, aż go, owszem, procesować musieli...	Możliwe że od czasu, gdy badaliśmy krater, w głębszych warstwach zaszły jakieś zmiany. Widocznie każdy wulkan pomimo pozornego wygaśnięcia może zbudzić się na nowo.	Niech ją pani zostawi w spokoju. Pewno woli sama przebyć czas do jego przyjazdu, zwłaszcza jeśli rozmowa z ordynatem ma być ostateczna. A na to wygląda.	Cóż to za cuda?	Jest zbyteczna. Jej zajęcie ja sama załatwię w godzinę z wielką radością, że coś mogę zrobić. Może pan temu nieradnierad (daw.)	Przecież słyszałam, że się żeni, nawet z piękną osobą, z panną Łęcką?	Roch jutro przyjdzie do Krosnowy, to wam dam coś, co przywiozłam z Rzymu dla was	Miłość nie, już mi się nie chce, jestem zmęczona. Ach... gdybym choć raz w życiu spotkała prawdziwie nowego człowieka...	Ja? Chyba bym był z rozumu obran! Kudak minąłem i anim wystrzelił, choć mnie stary ślepiec armatami stepom oznajmiał. Mnie na Ukrainę było pilno, nie do Kudaku, a do ciebie było mi pilno, do starego druha, dobrodzieja.	Wróciłem umyślnie aby pomówić z wami Wasz opór przeciw wyborowi Pawła, nie zda się na nic, a narazicie sobie człowieka, który nigdy nie przebacza. Radzę wam, bo was szacuję, nie chcecie głosować? macie sumienia wątpliwość, usuńcie się.	Ha! brawo, Blondet! położyłeś palec na ranie Francji, na fiskalizmie, który odjął naszemu krajowi więcej zdobyczy niż wszystkie nieszczęścia wojny. W ministerium, gdzie przebyłem siedem lat kaźni, skuty z kołtunami, był jeden urzędnik, człowiek z głową, który postanowił odmienić cały system finansów... ha! ha! ładnieśmy go wysiudali. Francja byłaby zbyt szczęśliwa, zaczęłaby się znów bawić w zdobywanie Europy, działaliśmy tedy w sprawie pokoju narodów: zabiłem tego Rabourdina karykaturą!	Ja się pod opieką laudańskich ojców zostanę. Teraz tu spokojnie, nie byle czego też się ulęknę. Bez woli bożej włos mi nie spadnie... A tam pan Michał ratunku może potrzebuje...	A czy mnie ma zagradzać drogę jakaś wrzaskliwa małpa, która wywala dziesięć tysięcy worków przed nosem mego konia? W ten sposób można klacz znarowić!	Ty pani nic mi nie mów o sobie, ja wiem już wszystko...	O! nie głupim zostawiam mowę drugą bakałarzowi, z tamtym pani zrobisz co się jej podoba.	Czym byś nie był zachwycony?	Kpem jestem, jeżeli temu pokurczowi uszu nie obetnę!	Nie dojadamy resztek po wielkich dziennikach konstytucyjnych, które mają swoje fiszki z księżmi, pełne takich kaczek	Nie mogę	Nie znam żadnej.	Nie, takowego płaszcza i ukoronowania.	Nie. Z niemową.	Tośmy tedy wpadli nie w porę, istotnie jak Piłat w Credo, westchnął Radwan.	Amis! chodźmy sami, bo ja muszę wcześnie wrócić, żeby się wyspać.	Ham tu pozostanie, ma on pracę i musi się opiekować moją biedną siostrą. Z nią zamieszka; stara zaś łódź ta...	Przeklęty niech będzie ten dzień i przeklęta noc, kiedy urodził się człowiek	Przyjechałeś na zamek za późno	A czy przyjdziesz jeszcze?	Ani wie, dziecinka, co za splendor niezasłużony ją spotyka Królewska chrześnica! Wyście za kumę, niewiasto?	Dobrze, na Wolę!	Ech, diabli nadali wiem dobrze, i sprawa wymaga namysłu.	Jak komu. Jedna krzywda na całym świecie.	Jak tylko krowy podoicie, zaraz przyjdźcie do izby pani gospodyni, ja tam będę. Teraz jeszcze pobiegnę do panny Hipolity.	Już? Dlaczego? Jeszcze wczaswczas (daw.)	Nu, w tej szkole, w której różnych nieżydowskich nauk ludzie uczą się?	Pan łaskawy ma pisać recenzję może pan wtrącić cudowny ustęp o naszej drogiej Koralii.	Puść go! Mówię ci po dobroci; obiadowaćobiadować (daw.)	Tak, piłki, dłuta... Corpo di Bacco! Toć miałem właśnie wypożyczyć na czas nieograniczony skarby Braccianich.	Za komplement dziękuję i żegnam!	A kiedy obiecał wrócić?	A o rodzicach, grzech tak gadać!	A pewnie!	Bronię!	Co mianowicie?	Co ty, szalona głowo, księciu chcesz wojnę wypowiadać?	Cóżeś z klechami swoimi zrobił?	Gniew, Przywódca, Niewola, Sługa, Obcy, Okrucieństwo, Służalczość odrzekł Kmicic.	Ich melde gehorsam, Herr Generalmajor der Mann ist blödsinnig und als Idiot bekannt, säghafter Dummkopf.	In saecula saeculorumin saecula saeculorum (łac.)	Jakich przedmiotów?	Jest Katalończykiem.	Jużci każdemu żal widzieć tyle nieszczęścia	Kazano mi.	Mogłamżemogłamże łagodnie odrzekła córka	Naprzeciw śmierci! A co, jeśli dosięgnie cię kula?	No jak?	No, co takiego?	Och, mój Boże, poprostu chciałam mieć towarzystwo przy kolacji.	Pogadać chciałbym.	Prześliczna!	Sierotom niewinnym!	Toś waćpan utrafił. Siostrą afektem jestem dla pani stolnikowej, będę i waćpanową.	Tu, w Warszawie.	Życzysz sobie?
Nie przypuszczam, żeby nasze małe oszczędności przydały się na coś; dałybyśmy po dolarze, więc jakaż stąd ulga dla wojska? Zgadzam się na to, by nic nie dostać od mamy i od was, ale chciałabym sobie kupić OndynęOndyna (ang. Undine) rzekła Ludka zamiłowana w książkach.	Leją przeważnie w puste miechy współczesnych dusz tęgie stare wino Toteż przeszłość przypomina się nam żywo, „rozszerza piersi”. Czasami rozszerzy... piersi i przypomni się zanadto, jak to zwykle bywa po winie. Ale my to wszystko połykamy z powrotem, ponieważ cenimy tradycję jako sa­krament. nie poł­knie nas dzieciożerca. A jeśli połknie, nie strawi gromadą...”. Łagodni Słowianie, przywykliśmy od wieków bronić się prze­ciw zachodniej kulturze płodnością. Już w uniwersytecie za­opatrujemy się w róg obfitości i w dumę i ostrożność ojca rodziny. Jeśli się potem jakie myśli w nas rodzą, zanosimy je wnet ze skruchą pod małe nóżki tłustego bankiera.	Tak. Chodzi mi o fakt zagadkowy, który zdarzył się niedawno; muszę rozstrzygnąć zagadkę w ciągu dwudziestu czterech godzin. Ale manuskrypt jest krótki i ma ścisły związek z tą sprawą. Zatem odczytam go panu, jeśli pan pozwoli.	Lećmy na miłość boską w te pędy, bo mi się zda, że już wszyscy goście zauważyli, że nas na sali nie ma.	Tak, moja droga I bardzo żałowałem, żeś nie poszła ze mną. Ucieszyłabyś się, widząc, jak tam się wszystko zieleni. Ale przecież bywasz tam często, więc sama się przekonasz, jak tam pięknie. Co do mnie, przyrzekłem go odwiedzać w każdą niedzielę... Moje maleństwo! Moja droga, ukochana dziecina!	Juści, że złodzieje go tam wrzucili, ale to dziwne, pies zły i dał się...	Naturalnie. Ponieważ ja ośmieliłam się prosić pana o życzliwe ustosunkowanie się do tej sprawy... Naturalnie. O, nie, nie robię panu z tego zarzutu. W każdym razie już nigdy nie spróbuję obarczać pana swemi prośbami.	Przyznam się panu, że sposób oświadczenia się jest osobliwszy! Bardzo wdzięczna jestem za jego życzliwość, dodała, lecz mogłabym się gniewać za formę, w jakiej się objawia.. Ja zupełnie w żartach nie smakuję!	Znam ja podobno więcej świata, mój panie, jak go widać przez kratę; ma się też niejedno wspomnienie z własnego życia. Pamięta się i dobre przyjęcia, ale się też pamięta i rekuzy!... Ale to wszystko zmieniło się dzisiaj u mnie w memento morimemento mori (łac.) milczenie, cisza..	Ojcze czcigodny, wielebny inkwizytor, ojciec Gaspar Juglar, kazał mi powiadomić ciebie, że to haniebne morderstwo jest najprawdopodobniej wynikiem ogromnego spisku i do ludzi podejrzanych należą osoby piastujące w królestwie Aragonii bardzo wysokie godności.	Spodziewam się, że nie jesteś zazdrosny.	Pięknie i uczenie powiedziane. L-e-wo, lewo! Tutaj, na imię Boskie, miły Ponokracie, rypało wszeteczna. Ten hultaj nie będzie płodził, jeno samców. Eustenesie, miły szlachcicu, chwyćno się tej liny!	Och, to ciekawe, odparł dość impertynencko p. de Charlus, z miną człowieka, którego myśl musiała przebyć długą drogę, zanim doszła do rzeczywistości zupełnie innej niż jego rzekome domysły. Ale ja ich nie znam	Nie zdołamy wykazać związku pomiędzy psem a śmiercią tego człowieka. Zresztą nie widzieliśmy psa; słyszeliśmy go tylko, a nie możemy dowieść, że gonił Seldona lub kogo bądź. Nie, mój drogi, musimy pogodzić się z myślą, że trzeba czekać i działać z ukrycia.	Bo chyba nie młody pan Czarkowski. To przecież jeszcze dzieciak.	Czy nic się waszej ekscelencji nie stało?	Dałabym ja swojemu, żeby mi tak stawał, ażby mu się mundur zaposoczył!	Nie. Jak piękną rzeźbę, którą się z przyjemnością ogląda w muzeum.	Jak to, co się stało? Wyszła za niego za mąż. Bawi, o ile wiem, teraz na Uralu. Jest inżynierem.	Panowie jacyś, którzy tam siedzą w kancelarii, ale ja się wyświadczam, ot, tym gospodarzem, który także tu siedzi.	A to i do lasów ma wręb, choć i rządowe dozorce będą drzewa pilnowały. A on już koźlątka nie popuści	A nie wiecie to, kpykiep (daw.) jechać.?	Jako poeci nie ale jako zakochani, mniej wyrażają niż czują.	O, proszę się uspokoić Nie przedłużaj jeszcze tej dramatycznej sceny. Nazwisk nie podano rozmyślnie. Mój ojciec sam nie wie, kim był ów prezes, a gdyby go nawet znał, nie potrafiłby panu tego powiedzieć, bo imion własnych nie ma przecież w słowniku.	Pozycja społeczna zakupy.. A pan Carrisford odnalazł ją dziś po południu i zabrał ją do swego domu... i ona już nigdy tu nie wróci... i będzie jeszcze większą księżniczką, niż była dotychczas, sto pięćdziesiąt tysięcy razy większą! A ja jutro po południu pójdę do niej w odwiedziny.	Daj już spokój. Nie wiesz, co mówisz?	Na razie o niczym nie myślę, panie Feliksie tylko o ratowaniu Ewarysta.	Nie, tylko napisać: „Otrzymano za sumę 10 tysięcy franków” na każdym z tych papierów	Co ci się spodoba, mój maleńki, będziesz je bił, kochał, drapał, pieścił, wszystko, co ci się spodoba! A one będą cię słuchały i pracowały za ciebie, gdy dorosną, wiesz?	Idę do Chavala! Jest moim mężem i u niego wolno mi tylko spać.	Połóżcie się lepiéj ja zaraz ognia lepszego rozpalę i krupniku wam wczorajszego odgrzeję... Wamby się i posilić potrzeba.	A cóż się dzieje z ojcem pana Maksa?	Bogacz nie bogacz, lecz moja rodzina wynagrodzi go sowicie.	Może dyrektor usiądzie. Napijem się, a! wódeczka jest, koniaczek jest, a!	Nie mogę być zarazem kupującym i sprzedającym proszę o wymienienie żądanej ceny.	Nie myślałam aby można było tak znienawidzić jakiegoś człowieka i jego zbytku...	Nie podejrzewa panienka nikogo?	Nie, walizka ciężka.	Przesadza pani. Nie trzeba przesadzać, panno Łucjo.	Z tym wszystkim musimy przecie choć z pół godzinki się pofechtować.	Znam tę miejscowość Od owego czasu Munger stał się miastem bezludnym; dziś mało kto tam mieszka.	Idź, Helusiu połóż to na tacy i pocałuj Pana Jezusa.	Idźże, Kaczorosiu, ode drzwi, żebym cię snadź nie skaleczył	Jakie ma ładne buciki jak się świecą!	Jejmość nie poznajesz mnie?	Niby dla tych, w których ja się podkochuję?	Zrobiłbym lepiej, nie ucząc rozsądku mej żoneczki? Co?	Czy to już połedniepołednie (gw.)	No widzisz. Ja ci go wybrałem, a ja się znam na ludziach.	A więc ponieważ „Great Eastern”, wraca tak prędko do położenia prostopadłego, jest to skutkiem zbyt wielkiej nieruchomości.	Co to jest?...	Prawda! odnośne świadectwo zapisane jest w księdze rodu starego Joela. Zapamiętaj to, mości starosto.	Ja to muszę!...	Jak to, zhańbiona?	Właśnie to chciałem ci zaproponować	Chwała Bogu! A gdzie pan Czarniecki?	Dziękuję, wuju prześlę wujowi pocztówkę z żółwiem, żółwie przynoszą szczęście. Pani Lalu, dla mnie setkę i, jasne, pan dyrektor Otocki za wszystko płaci.	Gdzie on mógł uciec! Trzeba go zaraz łapać! A jak wy wiecie, że uciekł?	A-be Chodź tu!	O Zawiłku, niech nam pan powiada o Zawiłku!	Pan jest aktorem?	W Marsyli, przed dwudziestu trzema laty, w dzień pańskich zaręczyn z panną de Saint-Méran. Niech pan poszuka w aktach.	Ten mały psiak wystraszył mi dzieci! Odpędził je od miski! Ugryzł mnie w bok! Ugryzł mnie, mnie, mnie!	A czy mogłabym prosić pana profesora?	Dlaczegóż o mnie?	A ojciec Charel mieszka?...	Było tak?	Czemu zaś zaklinacie?	Cóż tak patrzysz?	Dlaczego?	Dolinę nad Potokiem	Dzień dobry matko!	Godna podziwu stałość...	Gotówka jest?	I chłop z niego byłby żaden...	Jego synem, ekscelencjo	Jesteś kapitalny, Wojtku	Juściż, odpowiedziała Julja, trzyma szal i pilnuje krzesła i flakoniku.	Miemcy se użyją, a ty, chłopie, ślinę łykaj!	Może panowie jeszcze kawy pozwolą?...	Natychmiast będę służył!	Niewiesz! młoda jesteś, poczekaj.	O ho! ho!	Pochowałem, jaśnie Pietrze. „Jakoś rzekł, Panie! Ty obrona moja!”	Powariowali!	Poważna	Przyjdę osobiście.	Rozumiem.	Sześć godzin!	Tak	Tak sądzisz?	Tak?	Teraz lud zrozumie, dlaczego Rzym został spalony	Tyś co powiedział?	Umarł, panie Aronnax	Widziałem przed chwilą rzecz dziwną.	Więcej niż dziesięć mil.	Wyjątek stanowią komuniści, panie baronie	Zapewne jako szalonego zamkną go	Ślicznie pani mówi.
Dużą pan dzisiaj, kolego, zajmie na dobre cztery godziny, prawda? Cieszyłbym się, gdyby pan go zdołał uratować.	To co innego Pan się tym bawi. Nie jest pan człowiekiem religijnym.	Pan się śmiej, a ja się już roztapiam z gorąca i umieram z nudy.	A tak, pan Waldemar na Apollu.	Ależ tak, Oriano Przypominasz sobie ten obiad, na którym pan de Bornier siedział koło ciebie.	Flemming jest dla pani jeśli nie zmienionym, to przynajmniéj lepiéj, łagodniéj, względniéj usposobionym, niż był kiedykolwiek; trzeba go w tém usposobieniu utrzymać. Któż wié? na dworze zmienia się co chwila wszystko: możesz mu pani być potrzebną. Jeżeli dziś zachowasz się łagodnie, król będzie wdzięczen i uczuć się może wzruszonym. Straszono go ciągle odgróżkami pani, pistoletami, zemstą, gniewem... Nieprzyjaciele jéj mieli je ciągle na ustach. Król sam zaczął się obawiać, a Denhoffowa nie odważyła się ruszyć do Drezna, lękając się o życie. Dopóki król sądzić będzie, że pani jesteś tak rozdrażnioną, nie zbliży się do niéj nigdy. Najlepszą więc rachubą jest okazać się łagodną.	Doprawdy, panie Beetle jesteśmy panu serdecznie zobowiązani za pańską diagnozę, która nie mniejszy zaszczyt przynosi pańskiej chorobliwej fantazji, jak też i opłakanej ignorancji, z jaką pan tak wymownie rozprawia o tych chorobach. Teraz zaś wystawimy pańską wiedzę na próbę na innym polu.	Ha, ha, ha! A czy wam się zdaje, że on tu jeden na bujowiskubujowisko lej wodny. i otchłani, gdy widma ich wydźwignione z głębin wspomnieniami ludzi tłuką się z kąta w kąt po morskim bezdrożu. Z wysokości mojej czatowni śledzę ich szlaki błędne, kursy opętane, Bogu jednemu czy szatanowi wiadome. W głuche, jesienne noce, gdy rozhula się sztorm i morze rozkiełza miotem przewałów, widzę w rozbłyskach piorunów, jak borykają się z falą, wirują w piekielnym tańcu run lub porwane w szpony orkanu mkną lotem błyskawic po grzbietach grzywaczy.	Ale są małżeństwa świętokradzkie a za takie uważam gdy się piękność łączy z taką nieznośną szpetotą... Bogowie naówczas złamanie przysiąg rozgrzeszają.	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	Tyle paroby, a matczynej kiecki boją się puścić!	Zapewne już nic... Mniejsza o niego Jeżeli mam powiedzieć prawdę... (przebacz mi, Kaziu!) jeżeli mam przyznać się, to ci powiem... Bałam się strasznie...	Nazywam się Rodriguez de Grijalba czegóż więc żądasz, mój przyjacielu?	Och, Henryka? Henryk spędza dnie na tym, aby mówić rzeczy niewiarygodne, a wieczory na tym, aby robić rzeczy nieprawdopodobne. Pragnąłbym żyć zupełnie tak samo. Nie sądzę jednak, abym mógł udać się do Henryka, gdybym potrzebował rady. Udałbym się raczej do ciebie, Bazyli.	Już od tygodnia obawiam się a teraz nie mogę już więcej się opanować...	Tak mi się wydaje, nie sądzę, żeby strzał poniósł się dalekim echem	Mój drogi chłopcze, mówi się o tym dopiero od sześciu tygodni, a angielska publiczność nie zdobyłaby się na taki wysiłek umysłowy, aby mieć więcej niż jeden temat na trzy miesiące. W ostatnim jednak czasie szczęściło się jej. Miała mój rozwód i samobójstwo Alana Campbella. Obecnie ma tajemnicze zniknięcie artysty. W Scotland Yardzie wciąż utrzymują, że mężczyzna w szarym płaszczu, który dziewiątego listopada wyjechał nocnym pociągiem do Paryża, był biednym Bazylim, a policja paryska twierdzi, że Bazyli wcale do Paryża nie przybył. Za kilka dni usłyszymy zapewne, że widziano go w San Francisco. Dziwna to rzecz, że wszystkich zaginionych widuje się zawsze w San Francisco. Musi to być cudowne miasto, posiadające całą przyciągającą siłę zaświatów.	Czyż przeto mniej by się pojawiały, gdybym powiedział, że nie potrzeba ich robić albo nie warto? Zawsze będą ludzie, których myśl z przyrodą się zmaga i zaprzęga ją do służby człekowi. Są oni pożyteczni, a nadto są ludźmi jedynymi. Pomyślałem, że o nich chodzi przede wszystkim, a nawet może jedynie o tych, co są mózgiem i duszą ludzkiej społeczności. Stary już byłem, kiedym się jął zawodu nauczycielskiego. Chciałem, aby jak najwięcej prawdziwych, myślących ludzi było na świecie. Znasz mnie z tych czasów; i tyś słuchał mych słów, synu ukochany.	Nie prorokujże strasznych rzeczy! Doprawdy, dla mnie to obojętne! Niech się kochają i afiszują on jest w porządku.	Skądże ta pewność? Nie wie­rzysz w cuda? Czy cuda były tylko dawniej albo tylko z dala od nas mogą się zdarzać chodzi o cudowne objawienie Matki Boskiej, jakiego dostąpić miała w 1858 czternastoletnia Bernadeta Soubirous (właśc. Maria Bernada, 1844–1879), w grocie Massabielle w Lourdes, u podnóża Pirenejów..	Ani trochę! Nie masz pojęcia, co za smutek! Najpierw zaraz po twym odjeździe, może zaledwo wyjechałaś za bramę, zachorował dziadzio. Miał jakiś straszny atak nerwowy. Waldy go na rękach przyniósł do sypialni. Mama się przestraszyła, dostała spazmów i także zachorowała. Waldy chodził ponury, zły, bałam się do niego przemówić. Przez cały czas choroby dziadzia prawie go nie odstępował. Odwiedzał i mamę, ale rzadko. Raz przemówili się z mamą dość ostro. Słyszałam, jak mama mówiła: „To dzieciństwo, niewarte pamięci”, a Waldy, bardzo widać oburzony, odrzekł: „Trzeba nie mieć sumienia, żeby tak sądzić jak ciocia”. Ja wiem, o co się sprzeczali, bo ja wiele rzeczy odgadłam i usłyszałam. Wiem, co spowodowało chorobę dziadzia, ale nic nie mówię, bo ciągle i ty przede mną milczysz. Potem, kiedy już dziadzio wyzdrowiał, ciągle był smutny. Waldy przyjeżdżał rzadko i zawsze zły. Tylko przez telefon dowiadywał się o zdrowie dziadzia. Pewnego dnia przyjechał po obiedzie, kiedy wszyscy spali. Zobaczywszy sanki, obszukałam cały pałac, nie znajdując go nigdzie. Zastałam go niechcący... w twoim pokoju. Siedział na kanapce pod oknem i trzymał w ręku... zgadnij, co?...	Co się z wami działo?	No, nie wydaje mi się, by pani Koziołek była zbyt surową strażniczką cnoty.	To się nie sprawdzi	Że ja probostwem się zaspokoję!! Dobra prebenda starczy!!	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	Proszę pani według mego zdania, to wszystko jedno. Złe tkwi nie w braku pieniędzy, ale jest troszeczkę za energiczna i lubi iść przebojem... A tak nie można... Człowiek musi uznać prawa natury czy innych ludzi, gdyż inaczej rozbije się dziś albo jutro.	W takim razie z Tanachem się załatwiliśmy A teraz zajmiemy się trochę gramatyką. Co to za czasownik „zgubili”? Co to za tryb? W jakiej liczbie występuje? Co to za czas?	Nie! Nie myśl aby, że ja jeszcze teraz... Ja, uważasz, przyjacielu, jakoś to przechodziłem... No, nie dałem się, ale wiesz, kiedym był, no... opanowany przez to... były to najszczęśliwsze chwile mego życia. Nie masz pojęcia, kolego, jak wielkiego wysiłku potrzeba, aby się człowiek z tego wylizał.	Któż, jeśli nie dworak, ufający w swe położenie maleńki człowieczek na tak niebezpieczną rzecz nie ważyłby się: pachnęłaby dlań katem i pręgierzem.	A właśnie nie widzę różnicy. Dlaczego można zachwycać się sprawnym działaniem mięśni, a nie wolno sprawnym funkcjonowaniem, excusez le motexcusez le mot (fr.)	Ja to cale po prostu tłumaczę: król prosi, bym się zań modliła przez dziewięć piątków, to mu skrócę ciężką drogę czyśćcową i do nieba dojść dopomogę. Tak mi pilno, tak bym chciała już zacząć... ino chodzi o to jak? Tedy suponujęsuponować (daw., z łac.)	O, panie mój, co mówisz? Ja, najnędzniejszy z twych sług, miałbym przeglądać twoje ćwiczenia?	Co też ty gadasz! Taki duży, a nie wie, że pieskowe mamy muszą też być pieski. Ino lalusie są nasze.	Tak?! A mój kuzyn Fryc, czy nie studiował na Sorbonie?	A do mnie, łaskawy panie, żadne bo ja z zasady nie płacę za komorne. Komu mam płacić?... Za co?... Cha! cha! dobrzy sobie...	Co tobie jest?	Gdy mówię o chamie nie będę dobierał salonowych słówek. Dla wszelkiego tałałajstwa moja metoda jest najlepsza. Inaczej wleźliby człowiekowi na łeb... chciałem powiedzieć na głowę.	Gdzie jest Gösta Berling?	No to ci pomogę. Mówiłeś przed chwilą o Polach Elizejskich, zacny mój opiekunie.	Więc on też jest jednym z naszych?	Ej, nie, proszę pana. Ale często nie wychodzi ze swych pokojów. Tak sobie, jakojako (daw., gw.)	Co za patetyczny dzień nam nastał! Co tobie jest?	To być bardzo może ale to swoją drogą, bo mój skarb nietknięty leży, za to ci ręczę; nie głupi byłem, nikomu nie powierzyłem tej jednej tajemnicy, więc jeżeli zechcesz pójść ze mną i dopomóc mi do wydobycia pieniędzy, przyrzekam ci dwieście sztuk złota, to ci zawsze trochę poprawi interesainteresa	A nie wyleczyła bo przybył tu z neurastenią, a wrócił z reumatyzmem.	Będziesz je nosił przy sobie A gdybyś zgubił taką sumę! Czy nie lepiej byłoby powierzyć ją panu Godeschal?	Jeśli już mowa o kapitanie, czy Dantès nie oddał ci od niego żadnego listu?	Matko Najświętsza, trzymaj mi rękę! Matko Najświętsza, ratuj! Jam tu poseł, ja od hetmana przyjeżdżam, a chcę jako zbój nocny mordować... Jam szlachcic, jam sługa Twój... Nie wódźże na pokuszenie!	Pani więc nie wierzysz, że ja...	Kozły! Same tym ino żyją, co gdzie urwią, wycyganią albo i ukradną, to za co będą ją lekowali? Tyle gospodarzy we wsi, tyle bogaczy, a nikto z poratunkiem nie spieszy!	Nie mam tu nic do rozkazywania. Każdy gospodarzem we własnej chałupie. Ino nie zwalajcie winy na kumotra, bo to człek rzetelny w słowie, znam go dobrze. Lada chwila nadbiegnie.	Pozwól mi mówić... A ja nie mam ochoty rozmawiać z ojcem na twój temat. Już cię nie wezmę nigdy do pani Colomb.	Łaska boska, że ja was jeszcze widzę na moje oczy. Był u nas towarzysz Łoś, powiadali, że was w zimie przycapili i że pójdziecie na zgubę. Jużeśmy was odżałowali. Ano, widać, nie była prawda. Bogu dziękować.	A proszę na lekcje.	A twoje zeznanie czymże będzie, jeśli nie prawdą?	Ach, ach! otóż to Przecie i ojciec Goriot znał je dobrze, dlaczegóż bym ja nie miał wiedzieć?	Ale ja mam! Jak również mam szacunek dla pani Latter, że nareszcie zerwała z przesądami...	Czemuż nic nie mówiła?	Czy to zawsze pani Gaudin prowadzi hotelik?	Ja nie mam.	Klątwą? nie bardzo zastraszony.	Niby jak? Przecież jesteś tylko ptakiem!	Odjąć go Tatarom! Niech go Rzeczpospolita sądzi, ale nie dajmy poniewierać krwi zacnej poganom!	Panienko, proszę mnie wziąć ze sobą do Warszawy.	Sza... sza... w handlu gniewu nie ma o to słowo... bierzecie trzydzieści rubli?	Wasza dostojność. Powiedziałem kucharzowi, że ptaki te pochodzą od pani Sary; więc on tylko dla waszej dostojności robił z nich pieczenie i pasztety.	Wiedziałem, że obliczają do dwu milionów ton pieniędzy pogrążonych w jego wodach.	Żeby nie! I na ręce wzięłam... taki leciusieńki, jak to piórko...	A, łotry! Wsadzić go do tej nory, nad stajniami!	Ale jakiej?	Ależ z pewnością u ojca	Azaaza (starop.)	Do pola też takie lepsze od zwyczajnych ceterów.	Dobrze lecę odwiedzić Maszkę, a potem jedziemy z Marynią do Litki.	Dwa tygodnie temu kupiłem ją od Bena Rogersa. Dałem mu za nią kijek do kółka.	Dzień dobry, ojcze Moreau!	Gdybyś wiedział, jakie ono bywa okrutne Widziałam to nieraz! Widziałam łodzie o wiele większe od naszej, potrzaskane...	Hm! może być źle!	I mogłabyś przysiąc?	Ja opuszczam!...	Jakie kłosy? Skąd tutaj kłosy?	Jeśli potrafię, zrobię.	Kama!... Kama!...	Kto taki?	Na przekąskę każ dać piwa	Na zgubę, dokończył Honory...	Niech Bóg wszechmogący klęskę tę od nas odwróci Niema w tych ziemiach człowieka, któryby dziś wszystkim potrzebniejszym był nad Petrka, i niema czyjaby strata boleśniejszą była. Najwięcéj siły ma i najlepiéj użyć jéj umie!	Niechże będzie do jutra.	Och!	Parostatek, a zatem, ja, my i wszyscy pasażerowie.	Prawdziwego?	Pssst!	Silvera?	Teatr	Ten Zgierski?	Więc jak?	Wzruszony i zmęczony	Z kagankami?	Z żydem? on?
O tak... Słuchaj, Valentine, pan Noirtier może mieć rację: wydaje mi się, że od dwóch tygodni coś ci dolega, i to coraz bardziej.	Ale jak ty chcesz, abym ja go kochał? Z wyjątkiem tego, że mnie czesał, kiedy miałem strupy, co on kiedy zrobił dla mnie?	Szkoda szkoda tylu kwiatków Beniaminku. Potem wzięła, wybrała co świeższe, co trwalsze, co w cieple rąk moich nie zwiędły i każdy kwiatek kolejno i starannie w wilgotnym piasku nadbrzeża sadzić zaczęła, jak czasem dzieci w swoich sztucznych jednogodzinnych zasadzają ogródkach. lub raczej nie odgadłem, uczułem tylko, co ona czuła i gdy wszystkie zasadziliśmy, kwiateczki świeżością zajaśniały.	No tak Może być, że mam trochę za długi język. Jestem powszechnie lubiany, przyjaciele gromadzą się wokoło mnie, przekomarzamy się, żartujemy, opowiadamy sobie dowcipne dykteryjki i język zaczyna mnie świerzbić. Mam dar rozmowy. Mówiono mi, że powinienem otworzyć salon, nie bardzo wiem, co to znaczy, ale mniejsza o to. Mów dalej, Borsuku: w jaki sposób może nam to twoje przejście dopomóc?	Co cię mogło cieszyć?	Co tobie?	Pozostaniemy Mamy tu pod dostatkiem zapasów, a co najważniejsze, leży w samym centrum kręgu naszych poszukiwań. Zresztą, jeśli zajdzie potrzeba, można podjechać wózkiem do Granitowego Pałacu.	Żebym widział, tobym nie pytał. Co ja widział? Żółte ściany i koniec. Czy i na wsi są takie żółte ściany?	Powinieneś zrozumieć tą właśnie głową „wonnościami zlaną”, że innej rady nie ma. Musisz się zgodzić na tak niewinny i słodki pewnik łysego kpiarza: ut homines mortem vel optare incipiant, vel certe timere desistant. Przecie to takie proste i do wykonania łatwe...	Widzę, że nie tak mu blisko do śmierci, jako pan Zagłoba prawił	Niech pan nie zapomina, że mój mąż jest chirurgiem i woli pośpieszyć się z djagnozą, niż wyrzec się operacji.	A nie ma chyba że taksówką pojedzie wódz albo specjalnym autem firmy PARADIS lub CONCORDIA. Ha, ha!	Dobrze, bo przyznam się, że zaczynam czuć katar, nie wziąłem kaloszy.	Ja jej dałem o tem znać i tak to wzięła do serca, że ażem się zdumiał	My kapłani! Jeszcześ nie dorósł do tego, żeby... Wierz mi, o kapłanie, że my, kobiety, niekiedy myślimy o czym innym niż o synach. Zresztą, moja córka już wydała na świat męskiego potomka.	Prawdopodobnie żal za grzechy. Ale jak się to stało, że wybrali sobie Schombergową na powiernicę?	Jeśli sądzisz, że drwiny powstrzymają mnie od zabrania tego, bez czego obyć bym się nie mogła, to się mylisz.	Jam zawsze mówił że wy, Bystry, uczciwy człowiek i że wam się krzywda dzieje, ale ten hajduk Kajdasz!...	Dlaczego pan sądzi, że falsyfikat?	Do diabła! Mam nadzieję, że nie przybywa stamtąd razem z naszym śniadaniem?	Tylem zyskał, że mi Gartenberg rozpędził milicją w Rawie, zabrał kasę i magazyny. Mam raport. Zapasy w Nowym Mieście... Zrabowane wszystko w Sadkowicach, w Białej...	Dlatego, że nie chce. Na tym padole żyje byle jak, bo pragnie odbyć pokutę. Jest pokutnikiem. Gdyby chciał, byłby bogaty jak Krezus. Tysiąc Rotszyldów miałby w jednym palcu. Wie bowiem, jak dojść do bogactwa. Nie ma dla niego tajemnic. Zna nawet miejsce, gdzie jest ukryty skarb.	Nie. Przepraszam cię, nie sądziłem, że to jakaś tajemnica.	Mości kawalerze, nie mam, dzięki Bogu, nikogo, nad kim chciałbym, żebyś się mścił za mnie, bo gdy mnie kto obrazi, umiem się bardzo dobrze zemścić za siebie. Gdybym czego żądał, to jedynie, żebyś mi pan zapłacił wydatki tej nocy, siano i sieczkę, które wierzchowce wasze pożarły, bo tak się nie wyjeżdża z gospody.	Mówiłem ci, że zostaliśmy wcześniej uprzedzeni.	Nie mam odwagi powiedzieć, ale czy nie chciałby pan pójść ze mną i osobiście się przekonać?	Kardenio jestem w ślubnym ubraniu i oczekują mnie na sali, aby dopełnić obrzędu; tak jest, ale mój ojciec, zdrajca Don Fernand i wszyscy tam obecni, nie ślubu, lecz śmierci mojej świadkami będą; nie trwóż się, drogi Kardenio, proszę cię, bądź obecnym ceremonii, zapewniam cię, że jeżeli wyrazy moje nie zdołają jej przeszkodzić, ten sztylet przerwie uroczystość i koniec mego życia będzie niezaprzeczonym dowodem uczuć moich i wierności dla ciebie.	A... pan brat. No, to pewno twój. Dla mnie łaskawie zostawisz „obywatela” Michcika.	Ależ nie mam nic do roboty. I naprawdę będzie mi przyjemnie.	Mój skok zaoszczędził nam nabój. Nie można było pozwolić, aby Pedro dał drapaka w ciemność i kręcił się potem koło nas między krzakami	Na wachcie spać nie wolno. Wstań i przypatrz się, czy świeci światło na kotwicy. Teraz twoja kolej, Harve.	Nie myślisz przecie trzymać się tutaj wobec całego pułku?	Nie prosiłem Boga o takiego doktora i wątpię, abym mógł strawić twoje lekarstwa, ale dziej się wola boża.	Nie rozumiem. Więc pan Szczerkowski wrócił sam?	Nie, panie; jest to oczywiście narwal olbrzymi, ale zarazem elektryczny.	On! Ma widać za dużo; trzeba się z nim zobaczyć.	Przepraszam panią, to nie sala bilardowa, tylko gimnazjum, i brałem lekcję fechtunkufechtunek (z niem.)	Widzę, o ile mi pani pokazuje Trzeba jednak mieć bardzo poetycką fantazję, ażeby spostrzec te podobieństwa.	Znam go? Nie mam pojęcia, gdzie mogłem z nim się spotkać.	Ano, nijak już więcej nie było, ino chodzi ojcu gwardianowi, cobyście nie swarzyliswarzyć (gw.)	Czy pamięta panienkę? Toć on zna każdy głąb kapusty w ogrodzie, a nie miałby znać ludzi! Przedtem nigdy on tu nie widział dziewczyny, więc teraz sobie postanowił panienkę poznać. Przed nim to i nie trzeba nic ukrywać.	A jak się nieprzyjaciel spostrzeże i między chorągwiami się przemknie?	A to jak?	Był to z tym i u was!	Carrai! Chyba nie zapomniałeś o naszym spotkaniu w domu notariusza?!	Ja?... byłżebym tyle szczęśliwym, iżbym mógł stać się jej przydatnym w czemkolwiek! Mów! mów! proszę!...	Nazywał się Ralf Crewe Kapitan Crewe... Umarł w Indiach.	Nie mam przeciwko wam nic zgoła, mój przyjacielu a właściwie mam dla was pół suwerena, jeżeli potraficie odpowiedzieć jasno i dokładnie na moje pytania.	Nie poznajesz w nim swego ideału?	Nie wiem, ale tak będzie.	Nie wierzę w me czary.	Nie wszystko jeszcze jest jasne ale będzie jasne. On stary, a przed nami życie... Rozumiesz?...	Nie śpię. Nie spałem całą noc.	Nie.	Nie.	No, nie wszyscy. Ja też jestem szlachcic, a jednak...	No, to jazda z powrotem!	O ile wiem jest to już trzeci wypadek, żeście zmusili administrację do wydalenia was. A dlaczego obiecano wam stałą pracę w naszej firmie?	Och! spłacimy z pewnością kiedyś to szczęście jakąś okrutną zgryzotą.	Pani nic nie rozumiesz!	Proszę cię, kochaneczku podaj mi z łaski swej „księgę”...	Proszę o rolę... Zaśpiewasz pani sobie w chórach, kiedy partyi nie możesz.	Skąd pan wiesz o tym?	Tchórze! Zlękli się dwóch szewców pijanych.	Zajedzie pan daleko, bo gospodyni pańskiego zamku zaopatrzyła pana jak na zamorską podróż: biszkopty, czekolada...	Żeby ciebie prędzej nie osądzili!	A ja wiem?	A on był moim mężem.	A tak	A ty?...	Ale dlaczego?	Ale jeżeli zrobi?	Będziemy o dwa kroki od Champagne Mam nadzieję kupić za sto tysięcy franków folwark i młyn w Mours. Będziemy mieli w ten sposób dziesięć tysięcy franków renty w ziemi, jedną z najrozkoszniejszych siedzib w tej dolinie, o dwa kroki od naszego majątku, i zostałoby nam blisko sześć tysięcy franków renty w papierach państwowych.	Czego?... doprawdy ciekawym.	Dam każdemu kołdrę!	Dawajcie dzbany i szklanice!	Fi! Gdzie ta ładność? Taka chuda!	Herbata dla lalek	Ingrid ci mówiła!	Jakto?	Już kończę pisać panie.	Mamy prawo wstępu	Mógłbym wprawdzie pierwej zabić pana, który jesteś przyczyną moich nieszczęść...	O Boże! wiem! wiem!	Olivierze!	Pamiętaszże na przepisy?	Powiedz ty wprzódy, Elżusiu.	Pozycja społeczna, Samotnik zawołał Tomek.	Stosunek tego biednego Bohdana ze Swoim, prawie do łez mię rozczula	Takiego małego?	Ten, który nająłem dla ciebie.	Uczył mnie ojciec gra znakomicie na tym instrumencie.	Uleczenie z mroków śmierci	W takim, żebyśmy mogli, do diabła, oglądać pochód!	Waćpan naprawdę tyle masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny!	Wiem o tym, ojcze.	Wybierz sobie towarzystwo.	Właśnie dlatego nieznośny. Brak mu kilku skaz i choć jednej słabości. Byłby trochę pokorniejszy i dostępny.	Zawsze wspaniały!	Śmiech obrażonym tonem zapytał wojewoda.
Co mówisz, Najjaśniejszy Panie? Boże uchowaj, aby z mojej przyczyny królowa miała doznać najmniejszej choćby przykrości! Zawsze mnie poczytywała za swego nieprzyjaciela, Najjaśniejszy Panie, chociaż Wasza Królewska Mość zaświadczyćby mogła, jak wytrwale stawałem w jej obronie, nawet przeciw tobie, panie. O! gdyby cię, Najjaśniejszy Panie, zdradzała pod względem czci, to coś innego zupełnie, pierwszybym wtedy powiedział: „Królu, bądź bez litości, bądź nieubłagany dla występnej!” Na szczęście, nie ma tego wypadku, jak nowe zdobyłeś dowody, Najjaśniejszy Panie.	Co pan chce, żebym mu powiedziała?	Historia, Sztuka, ObyczajeSkoro mowa o sztuce czy widział pan mozaikowy portret Wergiliusza, który ziomkowie pańscy odnaleźli świeżo w Suzie w Algerze? Jest to Rzymianin o niskim i szerokim czole, o kwadratowej głowie, silnie rozwiniętych szczękach, w niczym nieprzypominający pięknego młodzieńca, którego pokazywano nam niegdyś. Popiersie, które długo uchodziło za portret poety, jest w rzeczywistości rzymską kopią greckiego oryginału z czwartego wieku, przedstawiającego młodego boga wielbionego w misteriach eleuzyjskich. Zdaje mi się, że pierwszy określiłem prawdziwy charakter tej postaci w notatkach moich o dziecięciu TriptolemieDziecię Triptolem	Kto mordował, to mordował! Chce kto wróżby, czeka u jaru, a ja do koła idę. Co zobaczę w wodzie, to pójdę i powiem. Zaraz i dla ciebie będę patrzyła, jeno nie wiem, czy się co pokaże, bo nie zawsze widać.	Mój drogi, nie mów już o tym! Żaden z nas nie ma zaiste prawa karcić drugiego. Winniśmy znosić wszystko i przetrwać, mój Alanie! Och, ale mi dolega to kłucie w boku! Czy nie ma tu domu?	Polak, Serce śmiał się Suzin. serce i serce... I to jest wasze głupstwo. Na wszystko ty miej kieszeń, a serce tylko dla siebie, ażeby radować się z tego, co kupisz za pieniądze. Osobliwie kobieta jest taki twór, że już u niej za serce nie wytargujesz nic, jak od Żyda za pacierze... Bo ona sobie z serca twojego zrobi umeblowanie, a przyjdzie inny bez serca, i z nim będzie kochać się, całować w twoich oczach... Ty mnie do niej poszlij, Stanisławie Piotrowiczu, a jej powiem krótkie słowo: „Ot, madamka tuzin tuzinów katarzynek... Może mało?... Dam dwa razy tyle, i szabasz!...”	Dziki!... Bo to się czuje przecie, że ten człowiek spiął się tylko w obręcze doktryn, pracy, obowiązków. Europa na tym karku ciąży. U nas doktryner wiadomo, co znaczy: U was tylko: Europy się nałykał... Powiedz mi, Borowski, po co właściwie przyjeżdżacie do Europy?	A cóż to, mosanie tego! cebuli powąchałeś, Ignacy, że ci łzy płyną z oczu?	A, mój Boże! to bardzo trudno wam powiedzieć. Męczy się, króluje, ludzie mu się kłaniają, piękne panie oczyma go łapią.	Ach, pani hrabino, to młodzieniec bardzo niepospolity! Tłumaczył mi właśnie, iż pani zawdzięcza całą swoją siłę...	Ale jeśli mieszkają tam złośliwe karzełki, które znęcają się nad niegrzecznymi dziećmi, to nie wydacie mnie? Prawda, że nie?	Ależ pan ma szlachetne serce	Chcę, aby sprawiedliwości się stało zadość. Żyję po to, aby karać Każdą inną kobietę, choćby to była królowa, posłałbym w ręce kata; ale dla ciebie będę bardziej litościwy. Ciebie pytam: czyż nie zachowałaś choć kropelki trucizny łagodniejszej w działaniu, ale za to piorunującej i całkowicie pewnej?	Co on jej obiecywał? Ale... ale! Przecież twoja kobieta, Ralfie, była z domu Whitgiftówna. Czy ona ci nikiej nie mówiła nic o tym?	Co wiesz, powiedz! Bądź uczciwy.	Czy to była też sztuka czarnoksięska?	Dobrze! Bądźże który z waszmościów łaskaw tym się zająć, bo ja już i głosu w gębie nie mam od fatygi. Oznajmiłem już ludziom, że zostaniemy tu w tej brzezinie do rana. Jeść nam ze wsi przyniosą, a teraz spać! Nad strażami będzie miał mój porucznik oko. Dalibóg, że już waszmościów nie widzę, bo mi się powieki zamykają...	I? Hm! Spojrzeliśmy na siebie. Słowa nie przemówiliśmy, ale w sercu jej rozżagwił się ten sam ból, co w mojem. Staliśmy, jak przykuci na miejscu, patrzyliśmy na dorożkę z tą szczęśliwą parą, a w obu sercach naszych ta sama dzika, wściekła zazdrość, ten sam gniew, ta sama rozpacz: dla czegóż my	Jak się masz, kochany musiałem odłożyć na parę dni, bo, widzisz, ja tu zimuję rozmaitych malców...	Jak to, to ty, poczciwy Falcoz	Juści, że na żebry! Hale! nie na słodkości, ino na żebry. Obrobiła krewniaków, wysłużyła się im bez lato, to już ją puściły na wolny dech.	Nie pierwsza to w mym życiu strata i tym razem nikogo o nią, szczęściem, obwiniać nie mogę.	Nie pozostaje mi tylko skruszyć szpadę, którą służyć wam nie mogę. To mówiąc generał chciał dobyć ją z pochew, gdy August go powstrzymał.	Niech mnie Bóg broni abym ja siostrę moję, najpoważniéj myślącą i postępującą, o jakąś płochość śmiał posądzać; ale i najpoważniejsza z kobiét ma fantazye. Zdawało mi się, że chce tu zabawić dłużéj, znajdowała że jéj tu było dobrze; tymczasem teraz przebąkuje, że powietrze jéj nie służy, że się czuje niezdrową, że musi zmienić atmosferę...	No co? Jakże tam, załatwiłeś swoje sprawy u Jaszuńskiego?	O co?	Oliwa, to balsam cudowny na rany, biedny Grimaud opatrywać musiał te, które mu zadałeś.	Oni nie wyjeżdżają, przeciwnie, dopiero niedawno wrócili. To są ci, którzy budowali domy dla dzieci. Już zbudowali te domy i teraz nie mają roboty, więc robią awantury.	Oni wszyscy się boją	Po starym obyczaju nie godzi się to chata nie gospoda... Krzywdy nie czyńcie. Kmieć jestem i choć Neorża kłamie, żem jego, byłem i będę wolny...	Poczekaj, a pójdziemy wszyscy razem do Shamlegh!	Szlachta i wojsko to jedno.	Tak blisko? Ależ to nie na wsi? Panie Bertuccio, jak mogłeś, u diabła, wybrać mi dom tuż przy rogatkach Paryża?	Tak lecz jeśli w istocie znasz do gruntu sprawę, toś książe i to wiedziéć powinien....	To dziwny człowiek	To jeszcze nas na szczęście nie obowiązuje.	To obraża... tedy...	To znaczy, że już postanowiłeś?	Tylem wziął, co i ty!	W to nie wierzę. Człowiek na takim stanowisku, bogaty jak nababnabab	Zostaw je pan bożemu miłosierdziu.	...nie powinienem był zaraz na początku odpłacać się swym wybawcom obelgami.	A cóż tam wyrabiano?	A gdzie nam Chmiela szukać?	A po bułance. Dyć ją całe wojsko zna.	A powiedali, żeście już nogi wyciągnęli gdziesik w ciepłych krajach... Ale wama ten letki chleb Jezusowy na zdrowie nie poszedł, bo coś mi na księżą oborę patrzycie...	A! bałamucisz mój panie Borowiecki... nie wyglądasz na tyle. I cóż myślisz robić w Warszawie?	A! na Miodowej	Ach! ten Roquette! Udawszy się zeszłego roku ad limina apostolorumad limina apostolorum (łac.)	Ale bo ja... właśnie w tej chwili...	Ale dlaczego słowo: trzęsawisko zostało wypisane ręcznie?	Ale jakże je dostać, Najjaśniejszy Panie? Zdaje mi się, iż ani ja, ani Wasza Królewska Mość nie możemy się podjąć tej sprawy.	Alem ci dostał burę! Jesteś cudotwórcą... wiem o tym.	Ani jednej, więc nie ma ognia!	Będę się przyglądała waszej lekcji	Czy sądzisz, że ten szpikulec odwróci się w dłoni człowieka i zabije go? Thuu opowiadał, że w tym kolcu siedzi śmierć.	Czy wiesz coś o tym, kim jest Patty?	Daj waćpan spokój! pierw go dostań, potem będziesz wydziwiał, teraz zasię daj temu kawalerowi mówić.	Gdzieżeś ją widział?	Głupia jesteś. Dajesz za mało i jeszcze chcesz resztę.	Ha! Wyglądałem na dziecko!	Hej, hej! kiedy mi przyjdzie ochota zapolować w boru, umiem poszczuć chartami żurawie latające po chmurach; ogarami szare i białe gęsi, gołębie dzikie; sokołem nurki i bąki wodne!	Idźmy dalej Może gdzieś niżej przyroda oszczędzi nam tej pracy.	Jam jest, nie inaczej: Don Jacinto de Gouzdrala Gouzdrez. Oczekiwałem waszej wysokości z niewymierną niecierpliwością. Służyć mogę doskonałym pucheropuchero	Jeżeli nie możesz zeskontować weksli po pięćdziesiąt za sto, trzeba je wymienić za gotówkę.	Ka, tai vistiek! Kas nėra draugas, tas esti nedraugas.	Kobieta, Dziecko, Zdrowie	Kłębiak widział, Kłębiak!	Lecz teraz widzę, że on był mi zesłany tylko dla jakiegoś celu. Z tego wnoszę, że odnajdę pewną rzekę, której poszukuję.	Milcz, ty wole	Może pani pożyczyć agrafki do zapięcia sukni pod kolanami?	Może tedy można pana tytułować przynajmniej szwabskim, niemieckim, austriackim hrabią, bo jakże tak bez niczego? Nie przystoi szlachetce na dwu wioskach w Zachodniej Galicyey być bez tytułu, a cóż dopiero dziedzicowi tylu kluczów!...	Nie sądzę, dziadku.	Nie, kochanie, czego mogłabym chcieć? Po prostu chcę już sobie pójść. A kto tam stoi w drzwiach?	Nie, mój mistrzu, prawda nie może być mieszaniną  i jakemś pół-czemś, pół-drugiem; ona jest gdzieś cała, jednolita, wielka, potężna.	Niech cię Bóg strzeże od wszystkiego złego na tej drodze, gdybyś jej nie miał porzucić; ale posłuchaj rady mojej i padnij jeszcze raz na kolana przed Bogiem, uczyń spowiedź, podwój i potrój naznaczoną pokutę, może się On zlituje nad tobą i oświeci twojego ducha. On jest wielki i mocny! Przed Nim padają na twarz pierwsi mocarze świata, przed Nim wiją się w prochu całe narody, On z lwiej paszczy wybawił Daniela, On potopił faraonowe zastępy, On lud izraelski wyprowadził z niewoli, On Syna Swojego jedynego oddał na śmierć krzyżową dla miłości swych ludów. On nie opuści tego, który się pod Jego odda opiekę. On też niech będzie w każdym razie pierwszą i ostatnią ucieczką twoją. Czego życzę z całego serca. Dobranoc!	Niestety, odgadłem! Ale proszę cię, Beauchamp, mów dalej. Widzisz, że jestem spokojny i trzymam się jakoś, a koniec opowieści chyba już blisko.	O jakim zgrzeble mówisz?	O! Już o czym się ty przekonasz!	O, znowu podaje ojcu rękę.	Okropnie!	On!	Pani skąd pochodzi?	Po głosie ino, po gadaniu.	Posłusznie melduję, że wiem, że nie mam mleć jęzorem.	Przyjechał pewno po tantiemytantiema rzekł Koper, uśmiechając się jedną połową ust.	Ptaszki sztuczne. Mów paciorek.	Skąd ty, Wilu, masz tę szramę?	Skąd?	Spróbujcie! Tknij meme (gw.) wrzeszczała wyzywająco.	Słyszałam o Jance coś bardzo miłego	Ta przygoda może się dla nas źle skończyć Cóż, powinniśmy wisieć już od dwóch dni, cieszmy się zatem, że było nam dane pożyć o dwie doby dłużej.	Trzeba zobaczyć, Conseil.	W Czechach zainteresowanie mierne. Trzy nowe zapytania.	W niektóre wieczory lubię deszcz. Lubię leżeć w łóżku i przysłuchiwać się, jak pluszcze na dachu i kapie z sosen.	Wszystka odstąpiła?	Wysoka i gęsta, nabierą se siana, no!	Wyżnikiwyżnik	Zawsze ten sam	Świadek widział?
Nie mogłem. Wymogła na mnie przyrzeczenie, że tego nie uczynię... matka wymogła na mnie to przyrzeczenie. Przed dziewiętnastu laty miała straszny atak choroby. Myśleliśmy, że go nie przeżyje. Błagała mnie wtedy, abym jej przyrzekł, że ci się nie oświadczę, póki ona żyje. Nie chciałem dać takiego przyrzeczenia, chociaż wszyscy myśleliśmy, że nie będzie już długo żyła... lekarz nie obiecywał jej więcej jak sześć miesięcy życia. Ale błagała mnie o to na kolanach, chora i cierpiąca. Musiałem jej przyrzec.	Jak to? Stać pod ogniem i nie rzucić się na przeciwnika! Nie! Tego bym nie potrafił. Pogalopowałbym, rozumie się, z Dickiem na grzbiecie!	To nie oaza to błąkający się w pustyni duch jakiegoś kraju, którego już nie ma na świecie... Ale tamto dodał wskazując ręką w stronę południa.	My, my wszyscy. Rewolucja, Rodzina, SercePo co my walczymy, męczymy się, i cierpimy sami i dręczymy innych a właściwie, co to jest? To jest tylko tak, jakbym mówił: mądry, wielki dobry, odważny Grzegorz Goldenberg. A serce nie wierzy. Ono wie. Ja tam mieszkałem i nigdy nie byłem zadowolony z siebie. Matce umiałem odpowiedzieć, kiedy wołała: „pracuj!”. On, mój język, mówił, a w duszy ja wiedziałem: ona ma rację. Ona. Ja sobie tu wmawiam, że ja, ale wiem, że ona. Myślę, po co ja tu jestem? No, dobrze, żyję, żyję, zabiłem Kropotkina, zabiję jeszcze kogo, jeszcze co zrobię, wymyślę co dla szczęścia ludzi. I dobrze. Ona umrze i ja umrę. I wszyscy, których ja znam. Przyjdą inni ludzie, będą szczęśliwi, no i co? Czy oni to powiedzą mojemu dziadkowi? Nie, on do końca będzie myślał, że jego wnuk jest łajdak. Powiedzcie mi, Kaniowski	O asach, moja droga widocznie zapomniałaś. Asy. Co to za gra bez asów? powiedzenie. małżonka nie odpowiada. Rzuca na niego takie spojrzenie, że inny człowiek na jego miejscu schowałby się pod ziemię. Mojsze jednak nic sobie z tego nie robi. Podchodzi do swego młodego sekretarza, nachyla się nad nim i szeptem zapytuje, ile ma przy sobie forsy. Sekretarz sięga do kieszeni i pokazuje jej zawartość. Epelbojm przez chwilę zastanawia się, po czym wyciąga rękę i powiada:	Ale gdzie tam! mylicie się, głupcy. Maurowie nie używają dzwonów, bębny i cymbały służą im w podobnej okoliczności. Jakaż to gruba niewiadomość powiedzieć, że w Sansueguz uderzono w dzwony!	To mój serdeczny obowiązek zrobić, co zrobiłem; byłem waszym przyjacielem nie z nazwiska, a zresztą taka fenomenalna choroba. Będę ją studjował, to mi się opłaci.	Ponieważ przypuszczają, iż wyjeżdżam z rozkazu kardynała, nie pomyślą, że masz ochotę iść ze mną.	Być może, iż w moralności nie masz nic bezwzględnego lecz przypuszczenie to jest niebezpieczném, bo dozwala egoizmowi tłomaczyć sprawy sumienia w taki sposób, jaki się dla osobistego interesu wygodniejszym zdaje. Ale, posłuchaj mnie, kapitanie. Czy człowiek stosujący się ściśle do przepisów moralności nie jest wyższym nad tego, który się od nich, choćby z konieczności, uchyla? Czy ten zniedołężniały, umierający z głodu pontonier nie dorównywa w szczytności Homerowi? Życie ludzkie jest bezwątpienia ostatnią próbą gieniuszu i cnoty, tych dwóch pereł do lepszego należących świata. Cnota i gieniusz	Nic już nie pamiętam, jeno taki strach, jak gdybym w niezmierną studnię zlatywał, w jakąś głębię bezdenną. Co za strach!... powiadam ci, co za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi na głowie... I nie sam strach, ale... Jakby powiedzieć... i czczość, i nuda niezmierna, i umęczenie niepojęte... Szczęściem, moce niebieskie były ze mną, inaczej już bym dziś z tobą nie rozmawiał.	Chciałem dać wam znać, żebyście się o nas nie martwili, bo nie utonęliśmy.	A kto wam na to pozwolił?	No cóż niech no mi teraz kto powie, że najstraszniejsze dramaty nie zdarzają się w życiu?	Sukcesy, wieńce, oklaski, powodzenie, o, będzie to wszystko, daję pani na to słowo honoru.	Nie. Oni tam morców nie dopuszczają. A zresztą...	Byłam jeno u Płoszkowej Kasi. Wszystkiewszystkie (gw.) biedactwo. nawet wody nie ma kto podać.	O, nie! Tego nie zrobię!	Można, można Tylko ty sama nie dosięgniesz klamki, a ja ci także nie mogę pomóc, ale powiedz Sebastianowi, a on na pewno otworzy.	A czemuż nie byłoby mi wolno kochać go?	Nie znajdował się w ręku Żydów	Wodorosty te są prawdziwymi jaskiniami mątw i nie zdziwiłbym się, ujrzawszy kilka tych potworów.	Chciałabym, żeby ciągle trwało Boże Narodzenie albo Nowy Rok. Czy to by nie było przyjemne?	A ojcaście zapomnieli? Kto go zabił jeśli nie wy dwoje, i kto potém szukał we dworze pomocy i opieki przeciw nam? No! niechże i teraz dwór was ratuje i dwór wam pomaga! My tobie nie bracia!	Bo też nie mogłem zasnąć i głowa mnie bolała. Powiedz mi jeszcze raz, jak się nazywasz.	Tak jest, Clewer. Uczę go francuskiego. To jego pierwszy kurs, a on już jest tak ogłupiały, jak ty byłeś kiedyś, Beetle. On z natury nie jest bardzo inteligentny, ale jak go tu zaczęto tłuc, stał się prawie skończonym matołkiem.	Książe też dla żony musi Niemcem być, choć z sobą teraz nie żyją a i dla księży z Niemiec, i dla dworu, bo ten cały takiż...	Nie bardzo temu wierzę!	Beaujolais? Pontet Canet? Mouton RothschildBeaujolais, Pontet Canet, Mouton Rothschild usłyszał recytację pytającą. Lecz że całą uwagę miał w tej chwili zwróconą gdzie indziej, machnął tylko niecierpliwie dłonią na znak, by zostawiono go w spokoju.	Widzę że was do miasta wzięła pokusa, rzekł, jam to przewidywał!	Ma pan rację, to Bóg podszeptuje te słowa pańskiemu sercu, a serce podszeptuje je panu. Proszę powtórzyć, co też to serce panu powiada?	Tak! starym na sercu, zimnym i zmęczonym. O szkoda mi ciebie, szkoda! I spojrzała nań znowu, aż oczy ich się zbiegły w wejrzeniu	Rzecz jasna. Albo nie popełnisz zbrodni i musisz płacić, albo popełnisz, złapią cię i także musisz płacić. Naciągnę cię w przyszłości, ale mimo to pieniądze wezmę.	Tak! wiara ta szerzy się, otoczeni nią jesteśmy, żyjemy wśród niéj; lud ubogich miasteczek, tłumy stolicy, domowa nasza czeladź już ją przyjęły i nawracają się gromadnie; codzień rośnie liczba jéj zwolenników, powiększa się, i powoli od tych biedaków, z którymi nie dawno mówić nie chcieliśmy, i my uczemy się prawdy...	Józek, podnieś się bo ci wody na łeb naleję.	Są czary ale nie czarne, tylko białe jak śnieg.	Zaraz idę, lecę panie dyrektorze, świeca mi się gdzieś podziała i szukam i szukam, idę	U nas przed klasztorem był szeroki chodnik kamienny. Zostawiłem na nim ślady moich stóp... chodząc tam i na powrót... z tym oto...	A to... to gospodarz czegoś krzyczą!	Czyś ty rozum stracił, Maksymie? Ci mali studenci są przeciwnie doskonałymi konduktorami, które strzegą nas od piorunów. Już ja nie zaniedbam podburzyć Restauda przeciw niemu.	O jakie kilka mil najwyżej; osiądziemy przy granicy, a na wypadek trwogi, uciekniemy z Francji.	Precz, mówię, baby, nie przeszkadzać, gdy wolę nieba wykonuję. Dość waszych rządów, dość skamla­nia. Zamykam sklep i działać idę w imieniu ludu, co mnie prosi, bym go ratował przed zagładą.	Ja myślę, że szczęście jest w tem, żeby wziąć kobietę pewną i jasno widzieć przyszłość.	Człowiek, którego nazwiska nigdy nie usłyszysz! On był z Norwegii!	Nazywam się Edmund Dantès Jestem zastępcą kapitana na statku „Faraon” należącego do firmy Morrel i Syn.	Nie rodzic, jeno stryj. W niewoli ci on u Krzyżaków i z wykupem za niego jadę.	Ależ, mój drogi, oni na ciebie są rozgniewani...	Państwo to bierzecie jakoś wesoło a mnie ta para zrobiła wrażenie przejmujące boleścią.	Więc on chce ściągnąć na głowę swoją karę, przeznaczoną dla przeklętych!... chce, aby zemsta ludzka uprzedziła sprawiedliwość Boską!...	Że co?	Adyć zmartwychwstanie on, jeno za późno, bo aż na Sądny Dzień.	Widać dla mnie było to zbyt daleko.	Właśnie on Świa­dek wie, kim jest ten, co znikł, rozpłynął się czy ukrył	Z imienin pani Pawlickiej. Mieli tam pojutrze jechać do jej majątku. Pani Pawlicka tu sama była i zapraszała jeszcze w poniedziałek. Tam będzie duży bal. Panna Łucja nawet sobie nową sukienkę szykuje. Taką niebieską, przybraną tiulem. Ach, żebym to ja sobie mogła taką zrobić!	Tak mi się zdaje.	Przebacz, ojcze dlaczego oni ciemni jak w rogu? Dlaczego chciwością pożerani? Dlaczego nieprzyjaźni?... Czy niczyjej, niczyjej winy w tym nie ma, tylko ich jednych?	I za odpowiednie dla ciebie?... Czy tak?... Odpowiednie dla pana Czyńskiego pod względem towarzyskim, intelektualnym, socjalnym?	Rachunki tego pana ze mną, szanowna pani, gdyby je miał, należą tylko do niego i do mnie	Słucham księcia pana.	Czy ma pan przy sobie jedną z tych kartek?	Ale pan tak myślisz w głębi ducha.	Kpią sobie z pana maraskino przychodzi w skrzyniach.	Ożeń się tedy, za wolą boską	Wszyscy, począwszy od gospodarza, który każe mi płacić siedemset rubli...	Ślicznie! Lepiej się sto razy pocałować, jak raz stracić trzydzieści tysięcy.Interes, Małżeństwo, Kobieta, Mężczyzna, Córka	Nigdy w świecie! Tam dałem sam kwiat i chlubę moich wychowanków; pierwej bym chyba ja, stary, łamane sztuki pokazował, niżby oni cośkolwiek nieprzystojnego uczynili.	Odebrałem rozkazy bym prędzej kończył lub odstąpił i szedł do Prus.	Widziałem właśnie jak od pani wychodził ojciec Goriot, najbliższy mój sąsiad, z którym mieszkam w jednym domu.	Wszystko jedno: mnie już panna Zosia może dać buzi, bo ja jestem już staruszek.	Dlaboga dokądże tak pędzisz? Czy do biura?	Dlaczego miałby niby o tym wątpić?	Doprowadzisz mnie do gościńca, a potem wrócisz	Za mną, do kuchni!	A cóż panu Skrzetuskiemu?	A gdzież mam chodzić?	A jakież oddasz tym korzyści, jakie osiągniesz zaszczyty, Gösto?	Dobrzeście uczynili! lepsza ona od innych i niechby jej który śmiał pozazdrościć!	Facecje! Zbadano równą ilość pożywienia z żołądka psa który leżał spokojnie i z żołądka psa który biegał; u pierwszego trawienie było dalej posunięte.	Owszem... miał dziewczynę, z którą właśnie zamierzał brać ślub.	Szyję mu urezać!	Tak, ale oni dzierżą tego mnicha.	Więc może o mnie wiesz wszystko?	Za kogo?!	A! Witamy, witamy!	Dora, skosztuj	I narzeczony potem wesół będzie	Muszą odzyskać czas stracony	Ni.	Nic.	Nieźle, dziękuję panu!	Panevaliai liepsiu paimti!	Prieš mane, palaidi barščiai buvo. Iš viso mandralų ne mažai. Kožnas norėtų būt ponu ant savo rankos, kožnas ieško nuopelnų, ir tokis ypač, kuris nenusėdo gerai ant arklo ir, kas tik kulnų nepakėlė, kišasi prie visko ir nori, kad visi neišmintingos rodos klausytų; aš jūsų visų nebijau.	Przecież Maciuś umarł.	Sam?...	Schowajże dla siebie!	Silvera?	Spasi Chryste! spasi Chrystespasi Chryste (ukr.)	Wiesz rzeczywiście chciałem ją pocałować w rękę...	Wy?	Zaczekaj więc, zaczekaj.	Ślicznie! A więc amant de coeur
Tak było to tak: wszedłem nagle z podwórza do sali wykładowej. Widocznie on właśnie wtedy wyszedł, by wziąć lekarstwo, gdyż drzwi do jego gabinetu były otwarte... Stał w sali wykładowej i szukał czegoś między słojami umieszczonymi na jednym ze stołów. Gdy mnie zobaczył, krzyknął i pędem pobiegł po schodkach do swej pracowni. Widziałem go tylko przez chwilkę; włosy zjeżyły mi się na głowie... Jeśli to był mój pan, to dlaczegóż miał maskę na twarzy? Jeśli to był mój pan, to dlaczego pisnął jak szczur i uciekł przede mną? Przecież służę u niego od przeszło dwudziestu lat...	I pan w to wierzy? Otóż papa powiedział mi dzisiaj: „Nierychło doczekacie się dziś pana Lebas, pan de Clagny prosił, aby go zastąpił w trybunale”.	Ale pomimo to nie zaszkodzi się obwarować intercyzą	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	A któż o tem myśli? Ja się wcale nie porywam na to, ale oświadczam wam też, że nad sobą nie dopuszczę właści nikomu.	Nie, dajcie im spokój Trzymajmy zapas amunicji na decydujące starcie. Poza tym nie ma sensu zabijać tych, którzy nam już nie zagrażają. Skoro spalił na panewce pierwszy ich atak, wykorzystajmy tę chwilę wytchnienia, by umocnić nasze obozowisko. To, czy się uratujemy, zależy tylko od nas samych.	Widzieć, nie widział, ale słyszeć, to dużo słyszał; a jej! jak dużo! i takie rzeczy, że pani będziesz i bardzo ucieszona i bardzo zasmucona. Tak to zawsze na świecie bywa. Niema pociechy bez łzów. I ja cieszę się, że za mąż idę, a jednakowoż czasem taka mnie desperacya ogartuje... No, co pierwej pannie Jadwidze powiedzieć: wesołe, czy smutne?	Bo tchórz a uparty! Panie Boże odpuść, ale mi taki prawda cięży i muszę ją wyspiewać; bo co prawda to prawda. Nie takie to teraz czasy, żeby poczciwością żyć można. To i chłop głupi, a powiada: „Nie wziawszy na duszu, nie bude w duszy.”	Ale to chyba pociągnie za sobą moje spotkanie z owym Thomsonem?	Czyśmy drogi nie zmylili? Bo to już by powinno być.	Krzeczkowski, to twój słowik cię wabi	Wiem to jaki? Przyszedł i zaraz z progu pyta: kajkaj (gw.) zaraz. w te pędyw te pędy (gw.)	Bo tak naprawdę, to może ja głupstwo wtenczas powiedziałam bo jak na anioła to on ma zanadto zadarty nos, za szerokie usta, zanadto połatane ubranie i zanadto mówi gwarą, ale jednak, gdyby w Yorkshire był anioł i mieszkał na wrzosowisku, gdyby był taki yorkshirski anioł, to myślę, że rozumiałby mowę kwiatów i wiedziałby, jak je hodować, i umiałby przemawiać do zwierząt tak, jak Dick, a one wiedziałyby, że jest ich przyjacielem naprawdę.	Tak. To jest talizman, który spełnia moje życzenia i wciela moje życie. Patrz, ile mi go zostało. Jeżeli jeszcze na mnie spojrzysz, umrę...	Jak to, mój Prusak? Bardzo proszę! Nie możesz stąpić bez ironii. A ja ci mówię, tylko sza, że z tego urwisa będą ludzie. Zobaczysz, niech no go jeszcze pomusztruję. Prusak, ha, prawda, ale kto wie... Łaska boska...	A gdzie to jest cmentarz?	Ano czegóż? Wie, że skarby są u waszeci, chciał wleźć. Nie mógł drzwiami, to jakowymjakowy (daw.)	Gdy skończysz Redmond, czas będzie, abyś znalazła męża Nie jestem zwolennikiem odkładania małżeństwa, jak to ja uczyniłem.	I ja też myślę to samo Ale... ale ty nam powiedziałeś, że wszystkie Czaro... wszystkie Ludki Górskie opuściły Anglię...	I owszem, panie margrabio; po to, aby raz na tydzień zjeść obiad u francuskiego ambasadora, który jest najuprzejmiejszym z ludzi.	Jak to? A kosz?	Jak to? Wszystkich?	Juści, juści, przebąknęła, pomilczawszy jeszcze, starsza pani, to ja wiem najlepiej. Że za mąż iść za tego króla, który niewiast tyle nieszczęśliwemi uczynił toć pewna. Nie miło to wziąć człeka od żydówki, bo wiadomo, że król miał miłośnicę...	Nie zdrapuj, to przejdzie ci bez znaku, jak Nastusi.	Gdzie ona jest, ta dusza? Uczeni odkryli w mózgu tłuszcz, krew, fosfor, miliony komórek i włókien, ale duszy nie spostrzegli. A gdzie owa dusza kryje się podczas twardego snu albo zemdlenia i dlaczego przestaje wiedzieć o wszystkim, nawet o sobie, jeżeli do mózgu przypłynie o kilka kropel mniej krwi niż w stanie czuwania? Gdzie była nasza dusza przed naszym urodzeniem? Dlaczego nie było jej wówczas, gdy mieliśmy miękkie ciemiona; dlaczego dusze nasze rosły i dojrzewały razem z ciałem; dlaczego dosięgają szczytu w wieku dojrzałym, a słabną w starości? I czy owa dusza nie jest podobna do płomienia świecy, który w pierwszej chwili po zapaleniu ledwie błyszczy, potem rośnie, a gdy zabraknie stearyny, poczyna gasnąć? Mówić o nieśmiertelnej duszy jest to samo, co twierdzić że płomień trwa, choć świeca się wypali. Płomień jest tylko palącą się świecą, a dusza żyjącym ciałem.	Sam go zabiorą, bo tam z panem Babińskim idziemy wieczorem. Panie Stanisławie, prędko pan będzie gotów?	To, co mówisz, nie ma najmniejszego sensu Mémé nie ma w sobie nic zniewieściałego, nikt nie jest bardziej męski.	Gdy Ziemia przelatywała pod nami, wirując, widziałem morze i kraje jakieś, zda mi się, zielone. Może dotrzemy do okolicy, gdzie się da żyć.	Chodźmy doń wszyscy nie ażeby go karcić i grozić, lecz by go prosić... Chcemy mieć króla z krwi naszych Piastów, niech się żeni... nakażemy modły, Bóg dla nas czynił już cuda...	Cóż się z nią stało? Mówiła ci co o mnie?...	Gdzie ty się gapisz, kiedy z tobą rozmawiam?	Maciusiu! Nie poznaję ciebie. Tego ci mówić nie wolno. Jutro możesz odzyskać państwo i koronę. Nazywasz tchórzami tych, którzy w ogniu bitwy wywiesili białą chorągiew. A ty, wódz i król, w wilięwilia (daw.) a. wigilia w przeddzień. bitwy, która na pewno da ci zwycięstwo sprawę dzieci. Zbudź się, Maciusiu. Pomyśl: jeszcze tylko ten jeden dzień, ostatni.	Modlę się.	Ojciec, ojciec! odezwała się cichszym i spokojniejszym głosem	Pan odjeżdża?	Plotka pytali wszyscy Stanisława, tłocząc się w poufnym kółku w rogu salonu.	Przysięgnij pan!	Rozumie się.	Sam jeno pan Hupet został nad nami.	Dobre wino ma król Napijmy się jeszcze, moi panowie. Jeżeli Maciuś zostanie królem, i tak wino mu niepotrzebne, bo dzieciom nie wolno pić wina.	Małą ilością krwi i małą ilością szubienic dokażemy tego, że masy nie upodlą się w tym najgłębszym, tajemniczym swoim, bezwiednym wnętrzu, skąd wypływają impulsy do wielkich działań. I do ponownego ataku, jeżeli przyjdzie jego czas, będziemy mieli w masach rozproszone po duszach gorejące iskierki, od których zapalić można znowu wielki pożar.	Owszem. Chciała nawet mówić, ale zabroniłem. Pan jest narzeczonym panny Hejbowskiej?	Weźcie mnie, święty Szczepan dzisiaj, roboty wiele nie ma, weźcie mnie, tak mi się markoci, weźcie!	Co wasza miłość chce ode mnie? Nijakiego chłopa nie widziałem.	Śpię?... czy Set rzucił na mnie przekleństwo?... Ty, kapłanka, która pilnujesz ognia przy ołtarzu Astoreth i pod grozą śmierci musisz być dziewicą, ty wychodzisz za mąż?... Zaprawdę, fenickie kłamstwo gorsze jest, aniżeli opowiadają o nim ludzie!...	Tak, tak właśnie. Pani Korkowiczowa jest zrozpaczona i nawet z tego powodu ma do ciebie pretensję...	Co mu nie przeszkadza przewozić zbiory, wieków arcydzieła na wyspę odludną, przez nikogo nigdy nie odwiedzaną, żadnemu państwu na nic niepotrzebną. Już lata całe liczna, zwinna flota szukała szczęścia po wodnych bezdrożach dla swego mocarza. Gdzieś między Grenlandią a groźnym Spitsbergenem wśród skał lodowych i zamarzłych nocy niedawno ugrzęzła. Wszyscy myśleli, że zatonęła. W ostatnich czasach jednak zgoła nowe wieści nadeszły. Wywiady pilotów stwierdziły naocznie ognie płonące na archipelagu, Franciszka Józefa noszącym miano. Gęste pióropusze płynących statków wprost zasmoliły śnieżysty horyzont. A na północnym wybrzeżu Islandii od dni szeregu brzuchate potwory na kształt Zeppelinów spadają z przestworów na stropione foki, masowo polują i myśliwską zdobycz w zamkniętych gondolach łodzi podwodnych porywają ze sobą, wędrując na Północ. Tam więc niewątpliwie należy szukać:	Dziękuję ci, Jerzy, za tę wiarę we mnie, lecz czasem zbyt trudno jest płynąć pod wodę; fala inwolucjiinwolucja (łac.) właśc. Pyrrusowe zwycięstwo, odniesione w sposób, który wyniszcza zwycięzcę, od imienia Pyrrusa, króla Epiru (319–272 p.n.e), ponoszącego w zwycięskich bitwach olbrzymie straty..	Im nie wolno jeszcze mówić o wszystkim i mnie także nie! Klara Gulla prosiła chłopaków, by zachowali tajemnicę, a i nam także przystoi czekać i milczeć, tak też uczynimy, Katarzyno!	Jam tu! Widzisz! Na twej drodze wszędzie.. zawsze! abyś nie zapomniał, że moją duszę masz na sumieniu. Wziąłeś mnie.. muszę chodzić za tobą. Przysięgałeś pierwszych dni, że mnie nie opuścisz... do śmierci. Otóż ja cię do śmierci porzucić nie mogę. Będę za tobą gnać, będę cię ścigać...	Kunegunda jest tu, prawda? Gdzież ona? Prowadź mnie do niej, niech skonam z radości na jej widok.	Nie plótłbyś, kiedy wiem, że u innych gościsz, u Keczerów i Sowki godzinami siadujesz? Córka i zięć prosili cię, ja także, i doprosić trudno. Masz co do nas??	Stanko, Stanko! Widzisz twego dziadusia, jak poważnie kroczy? Co za opończa kunami bramowanaopończa kunami bramowana	A co, nie mówiłem!	Ależ powtarzam panu, że nie mamy ognia!	Ba! A gdybym ja wiedział, że stracę, tobym nie był taki naiwny, żebym proponował zamianę.	Boże święty! Co my teraz zrobimy!	Chcecie powiedzieć, że wtrącają was do więzienia za czyny niewinne?	Co ci zleciła powiedzieć?	Cóż zaprzestraszające obrazy, kreślisz, mój Ojcze i dlaczego mnie niemi chcesz zatrwożyć?	I cóż, dzieci oto jestem właścicielem jedynego tygodnika, który był do kupienia i który ma dwa tysiące abonentów.	Nic już Szczepan nie pomoże. Skończone! Ty mi tego strzeż, Bazyli, nie przemilcz niczego!	Nie muszą mieć, bo nie widziałem nikogo.	Podobno bardzo znaczny.	Tak, kochani, mam taką nadzieję. Bądźcie zdrowi.	Tak; na koniec świata!	Tatusiu, patrzcie ino, jakiego mi ślicnego kunia ten panic wyrzezał!	Wiadomo, że gościniec o dzień drogi i w tamtej stronie...	A nie. Ale i Jagience w Moczydołach sperkisperka (gw.)	Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka.	Chcę prosić o radę.	Czemu płaczesz, Ermengardo?	Czołem, panie Lgocki	Dobrze	Dobrze, zostanę tu trochę z panem.	Dokąd?	Flirt	Głupstwo wszystko, marność! Cóż odkryli wszyscy ci mędrcy i badacze?...	I ty może dlatego?... dla powetowania?...	Jeszcze trochę...	Jużem cię przeszło rok nie widziała, wuju,	Ligowie.	Masz nieco oleju w głowie	Niby nie być skrupulantami?...	Nie wzięłabym	Nie, proszę pani, panna Hejbowska. Znam ją od dziecka, bo nasze rodziny były zaprzyjaźnione.	No i weź już lepiej	No, cóż, ojciec, radzi wy temu wszystkiemu?	No, dalej, do roboty	Połóż na umowie z panem wczorajszą datę, aby Lousteau już był związany tymi warunkami.	Prawda, kto ta bogaczów zmoże, kto ich przeprze... A zajrzyj, Nastuś, do nas.	Przebacz, Tuanie... ale... ale...	Tego, mój panie, zanadto	Ty?	Tylko ty jeden?	Wiemy. Zamkuście nie dalizamkuście nie dali	Zali Oleńka mu wiary dochowa?	Zatem niech Bóg zrodzony z Dziewicy towarzyszy ci i broni cię od śmierci!	Zostaniesz może z czasem wspólnikiem mecenasa i firma będzie nosić nazwę „Wickfield i Heep” lub „Heep po Wickfieldzie”!	Łysy
Tak, ale to już dawne dzieje. Ledwie zamek naprawił, zaraz przywiózł żonę. Była młodziutka i tak cieniutka, jak łątka. Przy tym zawsze wystraszona. Rok jeno z sobą żyli. Powiadają, że ją pan zamęczył, zahukał, ja nie wiem na pewno, boć to już trzydzieści lat z górą minęło, byłem wtedy głupi. I tak nasz pan ostał się wdowcem, ale na pociechę miał syna, którego okrutnie miłował. I nie dziwota, jedynak. Panicz strasznie swawolił; co z nami wyprawiał, to i strach pomyśleć. Pan był szczęśliwy, spraszał gości, synkowi urządzał popisy konne, harce, aż grzmiało na zamku. Ale gdy panicz skończył czternaście lat, właśnie pan miał go wieźć do króla i sprawił mu złoty pancerz, przyszło nieszczęście. Panicz zachorował, ciało pokryły wrzody i wkrótce poszedł na tamten świat za matką. Od tego czasu pan Zyndram nie może sobie dać rady, nie chce ludzi widzieć. Nawet sam do kielicha zagląda. Nie wiem, jak może mu smakować takie picie! Jedyna jeszcze rozrywka, z której nie zrezygnował, to łowy. Teraz też jest w puszczy, jeno go patrzeć, bo już słońce zachodzi, a powiedział, że na noc wróci. Kazał sobie wieczerzę przygotować. A toż się ucieszy, gdy panią zastanie!	Jak mi się zdaje, jest nieco kokietką Nie przebiera. Lubi hołdy mężczyzn. Pozwolę sobie powiedzieć, pani Gould, że Ramirez nie był jedyny. Prócz niego miał być tam jeszcze jakiś inżynier z załogi kolejowej. Jemu również pogrożono strzelbą. Stary Viola nie pozwala żartować ze swego honoru. Od śmierci żony stał się niespokojny i podejrzliwy. Bardzo się ucieszył, że będzie mógł młodszą córkę zabrać z miasta. I cóż się stało? Ramirez, uczciwy chłopak, pozbawiony swej ukochanej, nie może bywać na wyspie. Nie ma na to rady. Stosuje się do zakazu, ale, rzecz prosta, iż często zwraca spojrzenia ku Wielkiej Izabeli. Wygląda na to, iż miewał zwyczaj spoglądać do późnej nocy na światło latarni. Otóż podczas tych sentymentalnych czuwań dostrzegł, iż Nostromo, inaczej kapitan Fidanza, zwykł powracać bardzo późno ze swych odwiedzin u Violów. Niekiedy aż po północy.	Zgoda!... zgoda, że ten pan jest zwyczajny fenicki handlarz, a mnie nie chce oddać szacunku...	Nie inaczej! Do domu na dobre. Do domu na zawsze. Ojciec jest teraz o wiele lepszy, niż był dawniej, dom nasz jest teraz miły jak raj! Pewnego wieczoru przemawiał do mnie tak łagodnie, że ośmieliłam się go zapytać jeszcze raz, czy byś mógł wrócić do domu. Odpowiedział, że możesz. I dziś wysłał mnie powozem pocztowym, żebym ciebie, braciszku, przywiozła. Ty już niedługo będziesz prawdziwym mężczyzną i nigdy już tutaj nie wrócisz; ale przede wszystkim spędzimy razem święta Bożego Narodzenia, będziemy doskonale się bawili. Ach! Co to będzie za rozkosz!	Byle, wiadomo, chrześcijanin Nie powiesz przecie, że pomogłaby Żydu!	Nie bądź głupcem! I nie powiadaj lada czego. Jaki zuch! W biały dzień iść na pokoje. Rób tak jak każę; główna to, żeby się nikt nie dowiedział, bo jak tylko cokolwiek zmiarkują, to wszystko przepadło.	Mimo to nie widzę dla nich dość wyraźnej sytuacji.	To nie racjaracja	Ale czy to prawda, że on zdradzał? Któż nie zdradzał?	To święta tajemnica Czy ty nie masz swoich tajemnic?	Moja Jadziu, to wcale nie żarty! Jaś ma rację, że lęka się o ciebie. Nad tym trzeba dobrze się namyślić. Szczęściem, że mi to przypomniał. Dziedziczna wariacja! Ho, ho! Ja to wezmę pod uwagę! On ma złe oczy!	Wyobraź sobie, on nie wierzy w spirytyzm!... Mówi, że to jest szarlataneria albo specjalny rodzaj obłędu...	A pan starosta nie domyśla się, o co idzie?	Kochanie! pewnie chcesz pieniędzy pożyczyć ale cię uprzedzam że z tego nic nie będzie. Wszystkiém szafuję: radą, śmiechem, ukłonem, grzbietem, czém chcesz; ale pieniędzmi! No nie mam. Król goły, jakże ty chcesz żebym ja pieniądze miał?	Tak, tak, tak Moje obawy ziszczają się. Od samego początku lękałem się, że z tego kontaktu doktora Jekylla z owym pokracznym indywiduum wynikną złe następstwa. Zaprawdę, miał pan rację, Pawle. I ja jestem teraz przekonany, że biedny Henryk został zamordowany, a morderca, Bóg wie, w jakim celu, znajduje się jeszcze w pokoju swej ofiary. A więc dobrze, pomścimy śmierć doktora Jekylla! A teraz, Pawle, niech pan tu wezwie Bradshawa.	A czemuż nie moje?	A niechże pani nie zapomina o nas!	Nie prędzej aż cię zatłukę, nikczemniku!	Nie.	Niech się panna Zofia już spuści na mnie ja wyrozumiałem rzecz jak należy i miarkuję sobie, co mi potrzeba, a kiedy bym i dziś się przekonał, że oni sami nic nie zrobią, to już ja wiem, gdzie czego szukać. Niech panna Zofia będzie spokojna; pani matkę uważam za moją własną.	Nie będzie potrzeby Słuchaj waszmość: króla od złej przygody w drodze i od zdrad, i od sideł nieprzyjacielskich nie waszmość będziesz strzegł, nie Babinicz ani dragoni, ani moce ziemskie, ale Opatrzność boża, której oko ustawicznie na pasterzów narodów i pomazańców bożych jest zwrócone. Ona to go będzie pilnować, ona go uchroni i szczęśliwie doprowadzi, a w razie potrzeby ześle mu taką pomoc, jakiej się nawet nie domyślacie, wy, którzy w ziemską tylko moc wierzycie.	Anim sobie na nie i palca nie skaleczył. Jedziesz, Józik?	Tatku po co tatko to uczynił? Konie mu posłać, niech w niczym nigdzie nie uczuje przymusu z mej racji.	Ależ gadaj waść wszystko, co wiesz o tej dziewce! Niechże ja wysonduję, czy to Krysia, czy nie Krysia? Gadaj, bo mnie już emocja zadławia.	A więc będą was oblegać i prędzej czy później zmuszą do poddania się. Jak mi Bóg miły! Zapewniam was, że ze smutkiem będę patrzeć, jak gubernator dostaje w swoje ręce człowieka tak dzielnego i ujmującego jak ty. On nie przebacza piratom.	A jeżeli rodzice nie życzą sobie tego, tylko chcą, żeby panny uczyły się malarstwa albo tańczyły z chłopcami?	To wiem ale wiem i o tym, że pani Stawska miała do Wokulskiego słabość...	Bardzo piękna sumka, nie przeczę, gładząc nieogoloną od dwóch dni brodę, szepnął niepoczesny; nie ma słowa, lecz i interes też	Idzie pan z nami do pani d’Orsonval?	Owszem, lecz wyglądałaś, jakbyś to chciała powiedzieć. Ale przyznaję, że myśli moje graniczyły z bluźnierstwem. I mam taki katar! Królowo Anno, powiedz mi coś na rozweselenie!	Nie bez powodu wzdragałeś się, panie hrabio Dłoń pańska jest najdziwaczniej zapisana.	Nie znam się na statkach.	Czy pan Orwid?	Ojcze czcigodny, o ile mnie pamięć nie myli, don Manuel nie mówił nic podobnego.	Wam się należy też nauka, jak traktować poważnie poważny przedmiot. Głupie żarty wcale nie na miejscu.	Niechże się pani nie gniewa... Cóż w tem może być złego?...	Było wiele nieszczęść, ale dzisiaj jest za co dziękować Bogu. Przede wszystkim za to, że nasz skarb uratowany	Mam wrażenie że nareszcie znaleźliśmy to, czego szukamy. Przyrządy stwierdzają tożsamość miejsca. Za pół godziny będziemy u celu.	On wczoraj zainkasował czterysta rubli i uciekł. Byłem w jego mieszkaniu, nie ma nic, zabrał rzeczy i w nocy pojechał! Pojechał do Ameryki.	Czemu to?	Z czegóż to pani wywnioskowała?	Ja wiem, że on jest czysty jak sztuka perkalu prosto z blichublich	Nie miała czasu przyjąć chrztu świętego bo jedzie dopiero z Algieru, który jej jest ojczyzną, potrzebuje się przedtem wzmocnić w zasadach naszej religii; a wtedy, jeżeli Bogu podobać się będzie, przyjmie chrzest z uroczystością odpowiednią jej znakomitości, o której w tej chwili jej i mój ubiór wcale mylne mogą dać wyobrażenie.	Ja nie kłamię!... Pytaj pana Zgierskiego... pytaj gospodarza domu, gdzie mieszkała... Spytaj wreszcie Fiszmana, który na kilka dni przed śmiercią odmówił jej kilkuset rubli pożyczki...	A no, tak! dostawiłem transport towarów, za co dostanę dobre porękawiczne. zawołał, widząc, że stara panna przygląda mu się z uwagą	Do diaska, panie wszystko to mi jedno, gdzie sobie te baty smalę	Co powiem mężowi, jeśli służący zaraportuje mu, że znalazł drabinę? Och, umrzeć tak!	Opuszczasz mnie pan?	Panie Villefort, jaką dałbyś mi pan radę, aby przyspieszyć powrót biednego Dantèsa?	Owszem, niech powozi, niech wywraca... Jestem dziś w takim usposobieniu, że zgadzam się na łamanie nam nóg... Biedny ten rydz, który dostanie się w moje ręce!...	Wyszły chłopy z chałup, nawet niektóre leciały obces, ale jak do nich wycelowali rzędem, skryły się, psubraty, po zapłociu, a potem w nogi. Ja tu spojrzę bez dziurę w dachu:	„No więc dlaczego mnie pan zatrzymał?”	Dżandiala... Dżullundur? Oho! Więc jesteśmy poniekąd sąsiadami. Komuż to służysz?	...Sprzedała krowę, to głos tu będzie zabierać, ale, błoto już jej przeszkadza, wielka pani, a sama kiej w chlewie siedzi...	Czy pani dawno odwiedzała panią Starowolską? zabrzmiał nagle obok pani Rokowiczowej głos pana Gaczyckiego, który niewiedzieć jak się tam znalazł. Teresa drgnęła zrazu; lecz obróciła się ku niemu ze zwykłą sobie słodyczą, i odrzekła:	No, mój drogi, przyznaj się do winy! Po co się dąsać? Przecie ja cię kocham właśnie takim, jak jesteś! Widzę cię równie szczupłym jak w dniu ślubu... Może jeszcze szczuplejszym.	Ale oczywiście; co dzień na nim mszę świętą odmawiam; człek się tak psowapsować (daw.)	No, no, to już za wiele szczerości!	Czy pozwoli pani, abym przesłał pani za godzinę paczkę, ot, taką jak ta?	Dziękuję. Na razie poprzestanę na samodzielnej obserwacji. Czy wolno mi przejść się tędy, ogrodem pomiędzy domami?	No, teraz stoimy na gruncie realnym. Ile mi wyznaczacie za zajęcie się tym interesem?	Tak.	I cóż, namyśliłeś się?	Wygląda świetnie. No i jest bajecznie elastyczny.	Ja... ja... GO... widziałam... ON... tam jest... ...tam po drugiej stronie... pod olchami... stoi ON...	A któż tu jest?	Jasna noc, jak dzień. Droga jak po stole i przecie Benedykt na koźle	Ja sam widziałem, jak przed dwoma laty zbił pisarza, który ściągał z chłopów niesprawiedliwy podatek...	Szczęśliwa jestem, iż mogę panu wyrazić przyjemność, jaką sprawił mi jego awans	Floryna ma słuszność kurację chorób społecznych zostawmy szarlatanom zwanym mężami stanu. Jak mówi CharletCharlet, Nicolas Toussaint (1792–1845)	Chcesz, bym w końcu... przerwał Dobek: chcesz bym ja...	Ja?	Jak ona odgadła, jak zrozumiała! Stefciu, ty powinnaś wyjechać stamtąd.	Co w tym celu?	Niech będzie daleko, jak chce, trzeba ścigać.	A mnie co po białym pieniądzu?	My tu mamy zdychać? A on co?	Więc co?	Dobrze; a czym wypchane?	He! Albo co?	Przez niedźwiedzia?	Stój! Stój! Hej tam	I marszałek nic?...	Od policji.	Rząd rosyjski zamówił od razu 200 sztuk.	Va te pendre ailleurs!Va te pendre ailleurs! (fr., pot.) szepnęła mu w ucho złośliwie Kazia. Ucałowała starego i wyszła.	A pani wróci?	Bardzo	Danglars.	Jaką?	Jesteś taki śpiący.	Neduok Dieve, kokia gėda Stasiukui! Jau tu, Stasiuk, rytoj tik neateik tokiomis ausimis.	Niczego, niczego	Niedoczekanie!	Pieniądz	Powiedziałeś prawdę. Twój sztab maszeruje bardzo powoli.	Skończę.	Są moi, są Francuzi.	Towary łokciowe! Jakież towary łokciowe wyrabia Ameryka?	Trup!
Albo już wie albo na swoją rękę chce to zrobić, lub... dziwnie się rzeczy składają. Dosyć, że mnie się nigdy nie powodzi.	Że mu to sam odwiozę. Mam jeszcze czas pojechać do Yarmouth i wrócić, zanim odpłyniecie. Myślę o nim często, myślę o samotności, w jakiej tam pozostaje. Odwiozę mu list Emilki, a na odjezdnym będziesz pan mógł powiedzieć jej, żem to uczynił. Przyrzekłem mu spełnić jego zlecenie, niechże je w zupełności wypełnię. Nie mam teraz zresztą żadnego zajęcia, miejsca sobie znaleźć nie mogę, dziś jeszcze wieczorem pojadę.	To Elżunia, rokiem od niej młodsza, zajmuje się malowaniem na porcelanie; powiada ona, że nie pragnie medalu, bo go sama sobie namalować potrafi.	Nie wierzę ja w szczerość Chmielnickiego żeby on z afektu dla króla jegomości na Ukrainę się cofał, ale to chytry lis! Wie on, że gdy Kozacy okopać się nie mogą, to nic po nich, bo w otwartym polu, choćby i pięćkroć liczniejsi, naszym chorągwiom nie dostają. Pójdą oni teraz do zimowników, a stada poślą w śniegi. Tatarzy też potrzebują jasyr odprowadzić. Jeśli zima będzie tęga, to będziem mieli spokój aż do przyszłej trawy.	Trafia się to coraz częściej, bo sam nie przychodzisz.	A niechże cię!... Oto skutki przyglądania się jednemu z koni Mahbuba. To ci dopiero stara pijawka, księże! Czekaj więc, Mahbubie, jeżeli masz tyle czasu do stracenia. Teraz jestem na twoje usługi, księże. Gdzie ten chłopak? Aha, poszedł łasić się Mahbubowi. Dziwny to chłopak! Czy mogę prosić, by moją klaczkę zaprowadzono pod dach?	A już nie o gonienie tera rzecz, jeno trza im się wypsnąćwypsnąć się (daw.) dziś: na spytki; pytka (daw.): przesłuchanie, tortury śledcze., to ci będzie ciepło.	Nic, nic. Tak sobie. Myślałam, że ty bardzo źle robisz, zwlekając swój wyjazd do Włoch. Mizerniejesz w oczach i kaszel nie ustaje.	Tak jest. Dopiero w tym terminie zawiśnie mi nad głową miecz Damoklesa... Czy pani da wiarę, iż mogą mi zlicytować meble?...	Zdaje się, że jednak to nie przeszkodziło ci posilić się dziś dostatecznie, Carsenie. Usiądź przy drzwiach i rozważ swoje argumenty, zanim powrócę.	Taka jak innych Tylko że przy posłudze był, bestia, niemiły; na najniewinniejsze słówko marszczył się jak zbój... Rozumie się, używaliśmy na nim, co wlazło, a on najgorzej gniewał się, jeżeli nazwał go kto „panem konsyliarzemkonsyliarz	Jezus, Marya, Józefie święty! zmiłujcie się nade mną! a toż to nieszczęście!... Jakto? i nikogo już nie leczy?	Oklaski i wieńce są rzeczą tak drobną, że... na najbliższym przedstawieniu Rossi może mieć ich raczej za wiele aniżeli za mało	Stanko biegał wczoraj na Prądnik. Powiada, że ino się mieni łąka od kwiecia, a pachnie... Oj, matusiu, dajcie nam iść do sadu!	Nie powinieneś pracować zbyt wiele Tej zimy bardzo usilnie studiowałeś. Czy to nie czarujący wieczór? Wiesz, znalazłam dzisiaj rano pod tamtym drzewem pęczuszek białych fiołków. Miałam wrażenie, jakbym odkryła kopalnię złota.	Nie żartuj! Ja się nie zarzekam, a ciebie może czeka siedmioro. Chciałabym widzieć prezesa w gronie wnucząt. To bym mu dopiero odpłaciła drwinami!	Wszystko mi jedno! Teraz ja znam pewne Zaklęcie, któremu on oprzeć się nie zdoła. Przykaż mu, by przyszedł do Mowgliego, który jest Żabą. Jeśli zaś prośby nie posłucha, tedy każ mu przyjść w imię Spustoszonych Pól w Bhurtporze.	Chcę, aby sprawiedliwości się stało zadość. Żyję po to, aby karać Każdą inną kobietę, choćby to była królowa, posłałbym w ręce kata; ale dla ciebie będę bardziej litościwy. Ciebie pytam: czyż nie zachowałaś choć kropelki trucizny łagodniejszej w działaniu, ale za to piorunującej i całkowicie pewnej?	Ach, jacy biedni! Każdy z nas żal się Boże!... Dlaczego byłaś dla mnie zawsze tak okrutna?	Ale!... jest jednak coś, że właśnie przedmioty niedostępne i niebezpieczne wywierają na człowieka wpływ magnetyczny...	Ci Murzyni śpią i nie rozbudzą się więcej.	Czy w pobliżu tych trzęsawisk jest jakie ludzkie osiedle, mój Myso? Ta połać kniei jest mi nieznana.	Gdybym była pewna, że to jest osoba zupełnie dobrego towarzystwa...	Gniewasz się na mnie?	Jak to?	Jakże to się stało?	Jutro będą gotowe! Co za pociecha dla nich. Takie odwiedziny nie codzień się zdarzają.	Naprzód, wyroki boskie są niezbadane, a po wtóre, to sobie zauważcie, że on osobne pozwoleństwo za każdym razem otrzymuje.	Nic nie wiesz, rzekł odciągając na bok ku ławie stary. Z wielkiego żupana ot na com zszedł na starość, siedzę na łasce. Brzuch mnie zgubił. Rósł, rósł niepomiernie, napróżno go ściągałem, próżnom smarował czém radzono, i ot	Nie umiem ci dziękować, moje dziecko Rano i wieczór będę się modliła za ciebie, odmawiając modły za podróżnych. Gdybym umarła, Eugenia zachowa ci ten klejnocik.	Nie, Frumet! Ona musi natychmiast się wynieść stąd! Podła baba! Bezczelna wiedźma!	No, w brzuchu. A mama była raz w cyrku. A na weselu ciotki piła wódkę.	Pewnie jak wrócili na statek...	Przyznaj pan, że układasz całą historję, aby wyciągnąć mnie na słówka, i tego Aramisa wymyśliłeś po prostu.	Sancho ma rację lecz niech będzie spokojny o swego osła, równie jak o nim, tak i o jego ośle będą mieli staraniemieć staranie o kimś	Sid, czy to ty rozgadałeś?	W Buczynku, albo i nie w Buczynku, to jeszcze niewiadomo.	Zdaje się, że był przedstawiany tylko pani de Villefort.	Jednakże taki nagły wyjazd w dniu czy też na kilka dni przed balem, na który były już rozesłane zaproszenia...	Pozwolę sobie tu uczynić kilka uwag Posłowie obcy, rezydujący przy dworze powinni ścisłemu podlegać nadzorowi, cóż to są bowiem, jeśli nie urzędowe państw swych szpiegi: hm? Nie wyjmuję nawet z przeproszeniem hrabiego Wallensteina, choć jest zarazem wielkim ochmistrzem dworu... A cóż dopiéro mówić o Waldburgu pruskim? o margrabim de Monti, o rezydencie Woodward, o hrabi Weissbach... i o baronie Zülich.	To dorsze dorsze, nie żadne damarskie figi, Tomie Platt, ani też bryły srebra. Mówiłem ci to za każdym razem, gdyśmy razem żeglowali.	Ależ dobrze, mogę pani służyć i Skargą, i Rejem, i Kołłątajem, i kim pani zechce. Moja biblioteka na rozkazy pani.	Bardzo są ładne, ale sądzę, żeś trochę za młoda na takie ozdoby	Bo on jest, proszę pani, Kajtuś i kurzy jak stary.	Byk jest boś ty byk, ale wrót nie ma.	Co to, u licha, jest?	Co? Tam na dół?... tam... gdzie... on?	Diabli nadali! A do czegóż cię to doprowadzi?	Dlaczego mnie o to pytasz, Henryku?	Głupstwo! Wyleczy się pan.	I to wszystko?	Już tysiąc razy słyszałem tę historię	Komedya?... proszę pana, a ja myślałam, że...	Nazwałem to szlachetnym postępkiem, Alanie	Nie chcę.	Nie kpij... Ty jesteś okropny po prostu z drwinami swojemi. Kijem nie zrobiłbyś tyle ludziom krzywdy, co im robisz drwinami i cynizmem swoim.	Nie trzeba, panie Andersen, wierzę panu i bez tego... Młyn bardzo zagrożony	O tak	Pewni ludzie potrafią odnaleźć igłę w stogu siana. Pochlebiam sobie, że do tych ludzi należę.	Pozostawię teraz państwa samych. Zajdę jutro, jeśli mi będzie wolno.	Pozwoli pani Pozwoli pani, że będę zupełnie szczerą... Szczerość, moim zdaniem, winna być podstawą ludzkich stosunków...	Przecież nie grałabyś cały czas naga	Spił się i bele co powiada.	Stryj Alojzy wskazał mi pokoik, gdzie leżały przykryte rogożą jego zwłoki.	Tak.	To co, Zocha?	W podobnych wypadkach pannie służy prawo: albo przyjąć oświadczyny, albo odwlec z odpowiedzią albo odrzucić. Czwartej kombinacji nie widzę	Wieczorem się wykąpię.	Właśnie. Omyliłem się co do ciebie fatalnie.	Zenon musiał chwalić się przed panem swoim ogrodem. Jest on rzeczywiście dziełem rąk jego, dziełem, które się dobrze udało.	A pani Gummidge?	A swoją drogą o pamiętnikach powinnaś rzeczywiście pomyś­leć serio.	Co jeszcze?	Co nam do tego, niech se ojcowie radzą!	Co pan zrozumiał?	Dobrze! Gdzie są?	Dziś już nikomu niepotrzebny mój zakład i mój dom. Bezczynnie w stajniach konie stoją butwieją w szopach karawany, a ślubny atłas mole gryzą.	Ja także A ty? co uczyniłeś?	Juści mam, pełen koszyk.	Kształcili nas mężczyźni.	Nazwałem go „Optima”.	No przystąpmy do dzieła!	O co ci idzie?	O!... co za straszne rzeczy!...	Pamiętam Ich odpowiednie boki są do siebie proporcjonalne.	Podobno!	Prowadź do chałupy, może ci co poredzę, służebnico wierna.	Prześliczny!	Pójdziesz ze mną. Czuję względem was ciężkie obowiązki mówił major dalej dziwnie surowo i smutno braknie nam Jima Horscrofta!	Stanowczo! Wolę dorożką	Szwarc?	Tatarzy! orda!	Telegraf.	Toć przecie jest kichree... barszcz jarzynowy!	Trza pogadać.	Trzebaż jeść ugotować i pokarmić kury, gęsi, gołębie, chatę oporządzić, spocząć.	Twoje zdrowie, Świerk, i twojego konia, i twojego psa, i twoich szwindlów, bon!	Widzieliście tu kogo?	Zapomniałem zamknąć drzwi.	Zrozumiałem.
Panie już powiedziałem, że moja małpa przyszłości nie przepowiada, a gdyby to umiała i pieniędzy by nie trzeba; obecność i przyjaźń dostojnego Don Kichota tak wysoko cenię, że dla wszystkich pokażę obraz darmo, bez żadnej zapłaty, bo rad bym okazać temu rycerzowi, że cały jestem na jego usługi.	Znajduję go bardzo do tego usposobionym ręczę, że wierzy w każde słowo romansu, jak w artykuł wiary, i założyłbym się nawet z bosymi karmelitami, że go nie wywiodą z błędu.	„Oto kobieta o niepospolitej duszy znalazła się w otchłani nieszczęścia dlatego, że mnie poznała, myślał. Godziny mkną szybko. Co mogę dla niej uczynić? Trzeba się zdobyć na coś. Nie chodzi tu już o mnie. Co mi ludzie i ich płaskie błazeństwa! Co mogę zrobić dla niej?... Opuścić ją? Zostawiłbym ją na pastwę najstraszliwszej boleści. Mąż, ten bezduszny bałwan, raczej zaszkodziłby jej, niż pomógł. Brutal zrani ją jakim twardym słowem, kobieta może popaść w szaleństwo, rzuci się z okna. Jeśli ją opuszczę, jeśli przestanę czuwać nad nią, wyzna wszystko. I kto wie, mimo spadku, jaki mu żona wniesie, ten człowiek byłby zdolny zrobić skandal. Gotowa wszystko powiedzieć, wielki Boże! temu drabowi Maslon, który, pod pozorem choroby sześcioletniego dziecka, nie rusza się z tego domu, i nie bez intencji! Ona w swoim bólu i lęku przed Bogiem zapomina wszystkiego, co wie o człowieku, widzi jedynie kapłana”.	A pewno! A pozatem, niech pan nie myśli, że nie wiem o tem, że pan już trzy razy wyrzucił Idalkę, która pchała się do pana. Pan ma kochankę.	Byliśmy tak weseli, wyjeżdżając i oto pani jest cierpiąca i mówi do mnie z goryczą, i czemu?... Czy nie była pani przyzwyczajona, że ci mówiono, iż jesteś piękna i miła? Co do mnie, oświadczam to wobec Kajetana, wyrzekam się Paryża, osiadam w Sancerre i powiększę orszak pani dworzan i rycerzy. Uczułem się tak młody w moim rodzinnym kraju, zapomniałem już o Paryżu i jego zepsuciach, o jego przykrościach i nużących uciechach... Tak, życie wydaje mi się jak gdyby czystsze...	Myślałem, że pan nie wie, chciałem ostrzec po przyjacielsku.	Czuję się już troszkę lepiej, Danny Ale sądzę, że powinienem pomóc w sprzątaniu.	Słychać że zdrowie jego świątobliwości (oby żył wiecznie!...) mocno zachwiało się w tych czasach...	Wiesz pan równie dobrze jak ja, że Ziemia zgoła nie jest zamieszkana, a przynajmniej na pewno nie ma na niej istot do ludzi podobnych.	Byłoby to życiem bardzo przykrem, mój Czeklesie! Zatęskniłbyś wnet za swobodą. W naszych nogach siedzi niepokój, tak samo jak pociąg do złodziejstwa w myszce pod dużym palcem naszej dłoni. A gdybyś później uciekł, toby cię powiesili bez pardonu!	Słuchaj, Beniaminie prześlicznie konno jeździsz, piękny jesteś jak przypomnienie dawnych czasów, kiedy się natura nie zubożyła jeszcze, kiedy musiało być mniej ludzi na świecie i kiedy każdy człowiek był zbiorem owych pierwiastków siły, wdzięku i szczęśliwości, którymi się później rozdrobnieni jego następcy dzielić musieli, jak dzieli trupem wylęgłe z niego robactwo ale... bardzo nudny także.	Przesadzono najpewniej, kochany Nedzie. Tamte zwierzęta nie są to prawdziwe wieloryby! Mają płetwy na grzbiecie i tak samo jak i potwale, czyli kaszaloty, mniejsze są od wielorybów grenlandzkich.	Ach, to nie jest głos Jekylla, to jest Hyde! Pawle, wyłamiemy drzwi!	Albo ten biedny Vautrin, którego zrobili galernikiem wiesz Sylwio, to przechodzi moje siły, ja nie mogę jeszcze uwierzyć. To był człowiek taki wesoły, przy tym płacił mi piętnaście franków na miesiąc za kawę z wódką, a zawsze oddawał wszystko co do grosza!	Ano, zaczekamy, aż się pobudzą Przecie nie będziem do drzwi kołatać i księcia, pana naszego, budzić.	Jeśli to pani nie znudzi, to pokazałbym pewne plany	Na rękę się wyzywać na Zamku nie wolno! Chyba kto chce gardło dać! Z Dobkiem nie żarty.	Doprawdy? Wielkie nieba! Pieniądze to doprawdy utrapienie! Cóż, mniejsza z tym. Może jeśli pójdę na wybrzeże, uda mi się wypożyczyć łódź, która zabierze nas do Afryki. Znam w mieście pewnego żeglarza. Przyszedł do mnie, kiedy jego dziecko zachorowało na odrę. Wyleczyłem je, więc być może teraz użyczy nam łodzi.	To trudno, panie oni mają te same prawa do świeżego powietrza, co i my. Przez dach nie powychodzą, a dla naszej miłości nie będą czekali w pustym teatrze, boby ich woźni poprzykrywali płótnami. I tak może nieraz oberwą końcem brudnej zasłony; woźni nie pytają, są nazbyt gorliwi	-Teatr– Jeśli chcecz mieć sukces to zamiast krzyczeć jak furia: „Ocalony!”, wejdź zupełnie cicho, dojdź aż pod rampę i powiedz piersiowym głosem: „Ocalony”, jak PastaPasta, Giuditta (1797–1865) O ojczyzno. w TankredzieTankred rzekł, popychając ją.	A dokądto Janku? ja cały dzień szukam ciebie i znaleźć nie mogę.	A tak zgubiłem karteczki, na których napisany był list do pani Dulcynei z Toboso i kwit mego pana, za którym siostrzenica jego wydać mi miała trzy osły.	A! nie marszczcie brwi tak groźno! Cześć wam to przynosi Król sam rozmiłowany jest w was.	Ach, ach! otóż to Przecie i ojciec Goriot znał je dobrze, dlaczegóż bym ja nie miał wiedzieć?	Ale czy bardzo dobrze?	Czemu się dziwisz? Służba zawsze lubi się nabijać ze swo­ich panów, ale oni na swój sposób bywają arystokratyczni i lu­bią się niekiedy pobratać ze służbą, opowiadając kawały o sa­mych sobie.	Ekscelencja był człowiekiem o zmiennych nastrojach. Kiedy otrzymał łapówkę, wielka łagodność spłynęła na jego nieskomplikowaną duszę. Nadspodziewanie wydał głębokie westchnienie.	Głupstwo nad głupstwami! Gdzież ta wspaniałomyślność? Jest to doprawdy wielce nieszczęsna przygoda; ale co chcesz aść, bym tu czynił... zamknięty w tej mojej klatce jak w ulu... jak nie grać w karty z przyjaciółmi, gdy mi się nadarzą? A jeżeli przegrają, to chyba nie należy przypuszczać...	I ta olejarnia. Jak to musi nie pachnieć! Tak daleko będę od reszty dzieci! Czy chociaż ładny dom?	Idź tedy do piekła, Gösto, jeśli masz ochotę. My sami będziemy królować w Ekeby.	Ja sam nie idę, ale za to przyślę wam zastępców. Hej! Morrel i Wake, wy dwa mikrusy przy stojakach, zaraz mi się zapisać.	Jemu na imię Harvey a ino patrzeć, jak w kozi róg zapędzi pięciu południowobostońskich poławiaczy mięczaków!	Lecz kto ich nie ma?	Miałem właśnie to samo na myśli.	Moja kobieta też przedziwnie wyczuwała każdą odmianę pogody Widywałem, jak przed burzą sypały się iskry z jej włosów niby z kowadła. Ale nigdy nie dała się namówić do dawania porad.	Nie potrafisz otworzyć?	Nie, przyznaję.	Nie, te nigdy nie wrócą! jak ta wiosna co minęła, nie przyjdzie już więcej.	Nigdy nie będziesz się waćpan starał, żeby mię widzieć?	O milady de Winter, o której zbrodniach Wasza Eminencja nie wiedziałeś bezwątpienia, kiedyś ją zaszczycał swojem zaufaniem.	Obmyśl sam środki, ja nic nie potrafię, siedzimy otoczone strażami jak w niewoli.	Posłuchaj, moja piękna Przybyłem umyślnie po to, aby z tobą pogawędzić; z całą chęcią zatem będę odpowiadał na twoje pytania.	Przesadzasz. Pod wpływem chwilowego rozdrażnienia wyolbrzymiasz rzeczy nikłe i niegodne twej uwagi... Brr... Chłodno tu jakoś... Chodźmy na słońce!	Rano trzeba wyjechać, bo do powiatu kawał drogi. Witek, idź zaraz do Pietrka i naszykujcie, co potrza, a ty pojedziesz na świadka. A Bartek uwiadomiony?	Spadłeś mi jak z nieba! Sam nawet nie wiesz, jak wielką mógłbyś mi oddać usługę.	Straszne czekałyby cię męki!...	A cóż proletariat żydowski....	A do mnie ma pan list? Do Brzeskiej?	A gwiazdy obłoczkowe? spytał baron.	A ja czytam o szkodliwości prostytucji...	A po co?	Całe miasto i najlepsze towarzystwa, najdostojniejsze damy znają hrabiego de Cerulli jako najzacniejszego, najszlachetniejszego człowieka. Pozycja jego w naszym Wschodzie i wysokie posłannictwo, które piastuje, udowadnia charakter jego.	Co chcesz za niego?	Czarny Korsarz.	Czyj?	Dalej, wynoś się!	Dla czego?	Dlaczego niemożliwe? Ano, jak pan chce.	Dlaczego?	Dlatego to osiadłem i zamknąłem się tutaj? Aby ratować życie, trzeba zejść do jego źródła.	Dobrze! Ale taki napój pewno dużo kosztuje?	Dopókąd mi pozwoli wasza teściowa.	Dziękuję spałem wybornie. A jakże się ma pan Steerforth?	Eminencjo, świadectwo Grzegorza z ToursGrzegorz z Tours (539–594; fr. Grégoire de Tours)	Fabryka idzie jeszcze?	Gdy wróci jej zdrowie odwiozę ją do Pomponii Grecyny.	I sam mam wątpliwości	Idę natychmiast. Czy kapy z koni pozdejmowane?	Idź niewolniku! i dźwigaj kajdany swoje!	Ja wierzę panu.	Jeszcze zechce ożenić się tutaj...	Lubisz pan ogrodnictwo?	Marankagua!	Menes? Znam to nazwisko, ale...	Mogłaby się odzwyczaić. Człowiek może się odzwyczaić od najmilszych rzeczy i ludzi...	Mowę waszą znam, bo w Człuchowej naród po polsku mówi, a my z bratem od siedmiu lat pod tamtejszym komturem służym.	Mógłbym ci wystawić weksle z sześciomiesięcznym terminem.	No cicho już: niech pan Jan dalej czyta.	No i cóż jeszcze?	No! to przyślę wam koszulę.	No, no... A arendarz Josel jest w domu?	Nąjniezawodnjej, potwierdził baron, a szczupak w wodzie żyjący jest niezawodnie też królem stworzenia.	O kilka mil od X. proszę pani; we wsi L.	O-ha! O-ha!	Ona mi także wierzy	Patrz teraz w prawo!	Patrz, jakie ten student z boku robi do mnie oko.	Pióro, pióro, dajcie pióro!	Powiedzcie mu, niech mnie odwiedzi. Mile go przyjmę, jeno niech się śpieszy, bo jak konie odpasę, pójdę dalej.	Przecież to od panny Janiny	Przez Szewską furtkę jechać?	Rastignac jest w prostej linii spadkobiercą nieboszczyka de Marsaya, zrobi karierę w polityce, jak zrobił ją w życiu	Rycerz, Zemsta zagadnął Don Kichot	Stary zwaryował!... pocałował ją w łapę, niby księżnę!	Sława Bohu! A wy od Taraszczy?	Tak.	To szantaż!	Tyś oszalała!	Śpij spokojnie, zuzulo ty moja, śpij...	Światła
Czy nie jest to zagadnienie zbyt poważne, abyśmy się tutaj nim zajmowali?	Stróże przekupieni być mogli Nie jest to bezprzykładnem, i godziło by się ich poddać probierczej kaźni.	Widzę, że nie wiesz. Ponieważ nie jesteś wyznawcą zakonu, sprawa ta zakryta jest przed tobą.	Tak ostro pan wymienił zatrudnienie swego ojca, że czuję się prawdziwie upokorzoną. Zechce mi pan wierzyć, że nie miałam intencji pytaniem o jakieś tam koligacje sprawić mu przykrości. Po prostu nałóg starej baby, która długo żyła i dużo ludzi na świecie widziała. Miło jest, to prawda, zetknąć się z człowiekiem, którego osoba mówi o dawnych rzeczach, ludziach, stosunkach, ale o ileż przyjemniej, o ileż... przyjemniej...	Aha! Doskonale, zrobimy tak: wyjdziemy wszyscy pokazać się mademoiselle, żeby nie była niespokojna, że nas za długo nie ma, przez ten czas Nik pobiegnie do domu i przyniesie kociubę i łopaty, ale tak, żeby nikt nie widział. Aha i świecę, bo ta się już dopala. Potem wrócimy tu cichaczem i do roboty.	Pozwól więc mi być tłumaczem. One ci mówią że byt nie jest udziałem tego co my zowiemy własciwiej życiem, żywotem jednostki; że dłużej trwa kamienna massa, niżeli ruchawe żyjątko. Gdzież ta twoja prawda, która mówiła że ruch tylko jest życiem prawdziwem, prawdą sama?	Ty do Jehowy, ja do Ałłaha, każdy w swoją drogę. A przy atletach zostanie reporter. Ten wytrwa, o wytrwa do samego końca i fałszów napłodzi, które spienięży za cenę prawdy sprytnie zabłaźnionej. Najchętniej z klatki kopertę by wykradł i stał się zwycięzcą, gdyby nie ta kobra. Czas nam uciekać, by z moralnego pismaków zakonu ktoś nas nie dostrzegł i rewelacji patridiotycznej, obowiązkowej, nie spreparował. Chętnie zabiorę cię spośród tłoku nieznacznym sposobem, lecz derwiszowi nie odmów jałmużny i do mej kaszkul (miseczki nadobnej) skromny wrzuć datek.	Siedzi przy królewnie, pilnując, czy się nie przebudzi a nie zapotrzebuje czego.	Słuchaj, Bondy, mój Karburator to rzecz ogromna. Wywróci do góry nogami cały świat, pod względem technicznym i społecznym; koszty produkcji potanieją niesłychanie, zniknie nędza i głód, a kiedyś tam mój Karburator ochroni naszą planetę przed zmarznięciem. Ale z drugiej strony rzuca on w świat bóstwo jako produkt uboczny. Zaklinam cię, przyjacielu, nie lekceważ tego. My nie przywykliśmy do obcowania z prawdziwym bóstwem. Nawet pojęcia nie mamy, ile mogłaby nabroić jego obecność, powiedzmy kulturalnie, moralnie i tam dalej. Człowieku, tu chodzi przecie o ludzką cywilizację!	Faktycznie a miejsca, w których klucz jest złamany, są również zardzewiałe.	Jesteś, kochanko, jesteś... To właśnie stanowi twój największy wdzięk: znam się na tym, bo przecież i ja byłam w twoim wieku... Nie wiem, doprawdy, czym sobie ten birbant Ludwik na taką nagrodę u Pana Boga zasłużył!...	Mniej więcej coś w tym rodzaju: co jednak najbardziej drażniło, że to wszystko było tak słuszne i rozumne. Pojmujecie! Przychodziło tak w porę, jak gdyby miał wszelkiego rodzaju informacje, których, rozumie się, mieć nie mógł.	Nie Ona dlatego, że chce z tobą żenić się.	Takie jakieś mam okropne przeczucia ten generał tak mi głowę paplaniem rozbił, nie wiedzieć co bo wygadywał! Teraz już zasnąć ani myśleć	Dobrzy ludzie z tamtego świata mało jest u was krewnych takich i tak bliskich jak ten wiatr i owa bździna. Wyszli niewidocznie oboje z jednej dziury, i w jednym momencie.	Kto powiedział, że cię już nie kocham?	Mam tu szkatułkę z białymi i czarnymi kamykami. Każdy delegat otrzyma obie gałki i jedną z nich rzuci do dzbana. Kto chce, abyś wasza świątobliwość naruszył skarbiec Labiryntu, włoży czarny kamyk; kto woli, ażeby nie tykano własności bogów, położy biały.	Nie chce pan być świadkiem naszej radości, naszego święta!	Tak, teraz już tylko ciągle w łóżku. Już mama nie może chodzić.	Wiesz co, lepiej dzisiaj pod moją eskortą! Bo jutro gotóweś zagrzęznąć koło promu i nie dojechać! Ja to wiem po sobie! Kawaler kawalera rozumie!	Wątpię, czy ta kobieta była szantażystką. Gdyby żądała od Jacka pieniędzy, on na wszelki wypadek chciałby je zachować i nie pożyczałby ich nikomu. To mnie niepokoi coraz bardziej.	O kurczę, rzeczywiście! A myśmy się tu pocili jak dwa barany! Niech to diabli! Nie ma co, musimy tu przyjść w nocy. Taki kawał drogi. Będziesz mógł wyjść z domu?	Może nawet prędzej niż się spodziewacie, przyjaciele jeżeli Wyspa Lincolna znajduje się w miarę blisko jakiegoś zamieszkałego archipelagu lub kontynentu. Przekonamy się o tym najdalej za godzinę. Nie mam przy sobie mapy Pacyfiku, ale pamiętam dość dobrze, jak wygląda jego południowa część. Z wczorajszego obliczenia szerokości geograficznej wynika, że na wprost Wyspy Lincolna leży na zachodzie Nowa Zelandia, a na wschodzie	Ale czemuś nam nie wspomniał?	Bo nie stać mnie na takie łajdactwo! Rozumiecie?	Ja nic o tym nie wiem mnie tam nie było.	Ja żebym tak była wacpanną, tobym tego panu Schultzowi nie pokazowałapokazować (daw.)	Jeno nie myślcie, bym wam folgował, gdy wypiję!	Już tego nie myślę!...	Krzta szaleństwa i rozumnym mężom nie szkodzi zwłaszcza przy biesiedzie.	Nie chcę mieć takich interesów. mecenas Szwarc nadal siedział przed nim na krześle z wyciągniętą przyjaźnie dłonią.	Nie mam!	Tak jest	Umiera! To złote dziecko! Pragnęła cię widzieć przed śmiercią. O to jedno błaga i błaga. Ruszaj, bo możemy jej nie zastać.	Wy bo go nie lubicie!	Właściwie rzekłszy, to chyba nie między paziami szukać trzeba winowajcy	Zęby! nie dość, nie dość! zakrzyczała księżna śmiejąc niby, ale z gniewu gorączką.	Ależ ta czarna dziewucha jest zuch dziś: linijka. W polskiej szkole jeszcze do II wojny światowej nauczyciele bili uczniów linijką po rękach, ponieważ wierzono, że kary i zastraszanie mogą być skuteczne w nauczaniu. Obecnie wiadomo, że takie podejście jest szkodliwe., targał za uszy i za kudły, i nic, jak głąby, a ona powiedziała tylko, że litery to muchy, i nauczyła.	Szalenie Giorgione! Och, gdybym miał czas zostać w Paryżu, co za wspaniałe rzeczy byłyby do zrobienia! A potem, przechodzi się do innej. Bo miłość, widzisz, to jest skończona blaga, wyleczyłem się już z tego.	A jakże się twój ojciec nazywa, który ma być w niewoli tureckiej, jako tu w liście stoi?	A wie pan, że zostałem zwolniony z magistratu?	Ale czy pan opowiadał o tej sprawie?	Był pan przy agonii, prawda?	E? czy pan naprawdę przypuszczasz?...	Jeżeli mówi, że będzie mi dawał trzysta rupii rocznie, to będzie je dawał.	No tak, bo gdym usłyszał, co doktor mówi, zaraz pobiegłem do naszego kamienia i tam wykonałem ślub: że jeśli ty będziesz miał nogę odjętą, ja również pozbędę się swojej.	Raczej by to mnie wypadło pana o to zapytać. Ja ciągnę swoją taczkę. Dostałem przed czterema laty katedrę astronomii na tutejszym uniwersytecie... Ożeniłem się niedawno, mam synka...	Ta niszczycielka nazywa się pierścienica czy widziałeś ją kiedy?	Źle Ale można się było tego spodziewać. Może nawet i lepiej.	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Bo się o niego boję.	Co ja za wilk! Ot, Azja to był wilk!	Cóż się stało Tumremu?	Dowiedzieć się, kim jesteś, panie.	Dziwnie mi przed panią o tym właśnie mówić Mnie wczoraj dopiero puszczono.	Milionerem może, ale pijanym na pewno.	Możnaż się widzieć z księdzem gwardianem?	Na odwieczerzu, a może i później.	Nic, nic! Drobnostka myślałem, że to przyprawneprzyprawne	Pani wie, jak trzeba być ubraną? czarna suknia i na głowie czarna koronka. Trochę się staro w tem wygląda, ale to nieodzowne.	Poleca cię ksiądz Chélan, najlepszy proboszcz w diecezji, najzacniejszy człowiek pod słońcem i mój przyjaciel od trzydziestu lat.	Skąd wiadomo, że chory został otruty?	Stanie się tak.	Taką ona bronią władniewładnie dodała zwracając się do Wołodyjowskiego i Zagłoby.	„Klawo się nam powodzi!”	A Frączek co powie?	A pani?	A ty?	A, tak; suknię za czterysta franków. Z najlepszego aksamitu.	Ani ja! ani ja! to ktoś nowo przybyły.	Arcykapłani używają go do jakichś swoich interesów, ale on wróci do świątyni, wróci!...	Bogowie ocalą swoich wiernych	Co tam za wrzask podnieśli!	Czego?!	Czekajcie, zaraz przyniosę	Denaturatu, naturalnie. Ale go będzie trzeba troszki przesączyć.	E, musiał on znać przysłowie oj mądra to głowa, co daje i chowa.	Handlowiec, zakłada jakąś agenturę.	Ile nabojów?...	Jj! To ta wszyćko jedno, jegumość, bom straśnie zziąb.	Możemy zacząć choćby zaraz.	Myślę, żeśmy stracili niepotrzebnie trzy ważne godziny.	Mój panie!...	Nauczycielka	No! jużci, Zygfrydowi poradzę, bo za łaską Pana Jezusową moc w kościach żywieżywie ufać, zwł. nadmiernie., bo tamten ma być wielkolud!	Odważna?	Okrucieństwo, Wojna, Żołnierz, Niewola	Przyjmuję z radością! Skąd telefonujesz.	Tak, panie margrabio.	To książę DominikZasławski-Ostrogski, Władysław Dominik (1618-1656) pytał książę.	Troszkę tebe lipszetebe lipsze (z gw. ukr.) zapytał go ponownie chłop i dodał:	Trzydzieści sześć ja jej dawałem dwadzieścia lat.	W łeb sobie strzelić, o ile ktoś kwestię swego przyjścia na świat wziął zbyt poważnie.	Więc ciekawiście naprawdę „wspomnień niebieskiego mundurka?”...	Więc?...	Wszędzie.	Wysuń ją tedy z łóżka i pozwól zrobić, co trzeba.	Z przyjemnością. A o co chodzi?	Święto, Pieniądz gderał cierpko wuj mówił dalej Scrooge z zawziętością roślina krzewiasta, wiecznie zielona, z rodziny ilwowatych; w Anglii ma zastosowanie przy obrzędach Bożego Narodzenia. zatkniętą w serce... To byłoby prawo rozsądne i słuszne!	„Bo kocham cię... miłością szału!... bo kocham cię!...”
No, więc przepraszam pana. Co się pan na mnie gapi, jak sroka w gnat? Przepraszam. Czy mam rzucić się przed panem na kolana?... Robię wszystko, co mogę, to znaczy, przepraszam. Jacy z was ludzie! Zimne to, bez krwi w żyłach. No, nie gniewa się pan?	Jestem zazdrosny o wszystko, co nie traci swej urody. Jestem zazdrosny o namalowany przez ciebie mój portret. Dlaczego on zachowa to, co ja muszę utracić? Każda przemijająca chwila zabiera coś ze mnie, a jemu dodaje. Ach, gdybyż mogła być inna droga! Gdyby obraz mógł podlegać zmianom, a ja żebym pozostał taki, jak teraz! Po co go namalowałeś? Pewnego dnia będzie się naigrawał ze mnie, będzie się strasznie naigrawał!	No, a psa policyjnego nie życzyłby pan sobie? Takiego mianowicie, który natychmiast wszystko wytropi i naprowadzi na ślad zbrodni? Ma takiego psa jeden rzeźnik we Vrszovicach, a ten pies ciągnie wózek, bo jak to się mówi, minął się ze swoim powołaniem.	Nie był żonaty, chybaby to głupstwo zrobił na starość żył sobie kawalersko, służył po panach, uciułał grosza dobrego i teraz osiadł na dewocji w stolicy, bo taki przywykł był do ludzi i hałasu.	Widać, żeś w Orszańskiem nie bywał, skoro o tym wątpisz... Nie tylkom pewien, ale i żal mi waćpana, bom o tobie jako o sławnym żołnierzu słyszał. Dlatego ostatni raz mówię: zaniechaj mnie! Nie znamy się... po co mamy sobie w drogę wchodzić? Czemu na mnie nastajesz?... Dziewka testamentem mi przynależy, jako i ta majętność, i Bóg widzi, swego tylko dochodzę... Prawda jest, żem szlachtę w Wołmontowiczach wysiekł, ale niechże Bóg sądzi, kto tu pierwej został skrzywdzony. Swawolnicy byli moi oficyjerowie czy nie swawolnicy, mniejsza z tym, dość że tu nikomu zła nie uczynili, a wybito ich do nogi jako psów wściekłych za to, że z dziewczętami w karczmie chcieli potańczyć. Niechże będzie krew za krew! Potem mi i żołnierzy wysieczono. Na rany boskie zaprzysięgnę, żem tu bez złych chęci w te strony przyjechał, a jakże mnie tu przyjęto?... Ale niech będzie krzywda za krzywdę. Jeszcze swego dołożę, szkody nagrodzę... po sąsiedzku. Lepiej wolę tak jak inaczej...	At, co tam rodziców obwiniać! Żeby nam Jadzia dała herbaty, toby było nie tylko lepiej, ale zupełnie dobrze.	Jak żyję nie widziałam podobnego arcydzieła powinien pan, panie Józefie, odtąd stale przychodzić z rozwiązanym krawatem.	Niech się pan nie boi.	Ta Polska nie jest jeszcze „moją” Polską. Proszę mówić tak: w Polsce, w dzisiejszym państwie polskim...	Tak to wygląda. Nie mogę tego nazwać inaczej. Sam bym się wstydził, tylko widzi pan, szef miewa takie ataki	Tak, ojcze I za twoim pozwoleniem, kiedy cię już zobaczyłem i wiem, żeś zdrów i na niczym ci nie zbywa, chciałbym ją odwiedzić.	Wiem. Miałem piętnaście lat, a Gebhr osiem, gdy ojciec przywiózł nas z Sudanu do Fajumu, i pamiętam, że przejechaliśmy wówczas na wielbłądach całą Nubię. Ale kraj ten należy jeszcze do Turków (Egipcjan).	A dla czegóż-by nie? Przecież choć małą wiedzą w tym względzie można czasem komuś pomódz. Nie jest to zresztą nic nadzwyczajnego, bo są kraje na świecie, w których kobiety wiele się uczą i zostają naprzykład doktorami, profesorami i t. d., tak dobrze, jak mężczyźni. A i mnie bardzo często przychodziła myśl i ochota oddać się wyłącznie jakiemu naukowemu zawodowi, tylko, niestety! zawsze mi zabrakło wytrwania.	Kochać! nie, ale słuchać powinni! Tyś tu pan: alboż ci nie wolno posłać ich do kowala, jak posyłasz gdzieindziéj?	Ten pański kolega robi wrażenie, jakby specjalnie po to tu przychodził, by uczyć się manier. Niech pan mu kupi podręcznik dobrego tonu. Koleżeńska przysługa. Biedak nigdy nie zdecyduje się wziąć banana, póki nie zobaczy, jak się to je.	Zapomina pan, że ma pan sprawę ze mną, ze mną, którego pan nie tylko obraził, ale i uderzył.	He Stój prosto. Co masz w kieszeniach? Jeśli masz papieros, to go sobie możesz zostawić, ale pieniądze dawaj, żeby ci ich nie ukradli. Więcej nie masz? Naprawdę nie masz? Nie kłam, za kłamstwo karzemy.	Nie Oni lękać się będą, ażeby nie opróżnił się skarbiec raz napoczęty. Oni będą posądzali najwierniejsze sługi waszej świątobliwości o udział w zyskach płynących z tego źródła... A wówczas zazdrość podszepnie im: dlaczego i wy nie mielibyście coś zyskać?... Nie niechęć do ciebie, panie, ale wzajemna nieufność, ale chciwość popchną ich do oporu...	A mężowiż co?	Aj! Cóż tam? Dostałeś reumatyzmu na wyścigach? Mdli cię po wczorajszej kolacji?	Był u mnie wczoraj plenipotent Solskiego... wie pani... Bardzo przyjemny człowiek, w średnim wieku...	Co myślicie o opowiadaniu koniuszego pana de Chalais?	Dobrze. Powiadają, że to pewny sposób i że w tych rzeczach nie masz lepszej nad naszą świętą królową orędowniczki. Walne spotkanie nastąpi za kilka dni, a potem będzie spokój.	I wy pozwalacie na to demoralizowanie pułków?...	Ja jej dla takiego celu nie prowadzę. Jako oficer niskiego stopnia	Jadę do Paryża! Szóste pięterko, obiad w gargocie, co drugi dzień, to głupstwo wszystko, bo człowiek przytem będzie wolny, będzie mógł oddychać powietrzem, będzie się mógł włóczyć, gdzie oczy poniosą, a to rozkosz, tęsknię za tem. Uważa pani, ta Stabrowska zupełnie sfiksowała, smaruje sążniste głupstwa i tak mnie zaczynała niemi opychać, że zbuntowałem się i powiedziałem jej, dosyć zresztą grzecznie, że to, co pisze, i funta kłaków niewarte, że lepiejby zrobiła, pilnując udojów i kur. No, niechby pisała, jest to taka sama dobra choroba, jak katar chroniczny, lub ślinienie się, ale czemu pragnie zarażać głupstwem ludzi, czemu czytuje swoim i obcym, znajomym i nieznajomym?.. Właściwie, poco ja się irytuję, co to mnie obchodzi? a niech sobie zdycha świat cały, wszystko mi jedno.	Jak to było? ot zaraz posłyszycie. Jedziemy z panem podczaszycem, którego oto panowie widzą, wieczorkiem, zkąd? czy mam wyznać panie Ordyński? ha! z rekolekcji od Kapucynów, w tem na Miodowej, blizko szyneczku Różanej Magdy, spotykamy tłum niosący przodem gwiazdę	Jakto! czyżby więc prawdą było... nie... to kłamstwo... to najbezczelniejsze kłamstwo...	Jakto? ale ja ci wierzę, tylkom się chciał wprzód Cabremu opowiedzieć ale kiedy tak, na, bierz, byle tak było, jakem prosił.	Jakże można nie wiedzieć, przed kim się ucieka? Czy mężczyzna, czy kobieta, czy młody, czy stary? Czyby go panie poznały?	Jestli on przy księciu?	Jeśli pan Cavalcanti ożeni się z tobą, wniesie trzy miliony, które umieści w moim banku.	Majątek nic nie znaczy	Może ojciec będzie łaskaw przyjść dzisiaj do nas na obiad?	Na Boga żywego, odpowiadaj! zabity?...	Na, tai gal džiaugsitės! Kada aš jumis pasakysiu, jog mes ryžomės padaryti taip, kad Vincų Vincas negrįžtų mažiausiai po kelis metus namo.	Nawet Syndykat Narodowego Zbawienia stałby się fikcyjną projekcją zbiorowego stanu psychicznego pewnej grupy społecznych zaprzańców Ale jeśli ktoś jeden ma odwagę być konsekwentnym psychologistą, tak, jak Kocmołuchowicz to wtedy, na stanowisku generalnego kwatermistrza nawet, można dokonać rzeczy cudnych w swej potworności.	Nie mów „twój” Jan, bo to ani przyzwoite, ani prawdziwe Proszę cię Ludko, nie dręcz mnie. Powiedziałam ci już, że on mnie mało obchodzi, więc nie ma już o czym mówić, przyjaźnijmy się tylko wszyscy i żyjmy z sobą jak dawniej.	Nie turbuj się o to.	Nie widziałem.	Nie, jeno mi serce bije z wielkiej ochoty! Miałabym się bać! Nic a nic! Patrz, jaki tu szron leży... Widać, choć ciemno.	Nie? cygaro!	Pani margrabino czy nie znajduje pani wielkiego podobieństwa między panem Chardonem a panem de Cante-Croix?	Poszła, by się konie nie odstały Teraz spokojnie!	Psy mięsa pilnują! Warują, a w końcu ty, chłopie, dopłać, bo nie dopilnowali.	Współczuję panu! Pewno pan pociągnął za mocno! Ale Puk mi doniósł, że pan opowiada Unie jakąś historię.	Zawdy lećcie bo ja z moją nogą nie nadążę, a tam cosik jest...	Śmiejcie się, ale ja wiem, że tu ktoś był.	Żelazna kasa już z samej natury jest ociężała, a w dodatku jeszcze skrzętny nasz konkurent zbytnio ją napełnia.	A będzie, paniczu, z pół godziny.	A inni książęta?	A jakże, i przyrzekł.	A oto, młodzieńcze, inny sposób	A owóż i on sam! Dla Boga, jakże mu wąsy posiwiały! Witaj, towarzyszu miły! Witaj, stary kompanionie!	A pewneż są srebra?	A tak. Była o tym mowa, kiedyśmy wyjeżdżali z Paryża A gdzie chcą go wysłać?	A! takie szczęście to nad siły ludzkie	Aby się mścił za wyrządzoną krzywdę?	Bóg światem rządzi!	Cicho, bo dostaniesz!	Cóż ja bym śmiał mówić o tak wielkim generale Buonaparte? Książę u niego służy za adiutanta	Dobrze. Ja pójdę schodami wewnętrznymi, bo sprawy wewnętrzne to mój resort. Karabiny nabite?	Dzieuchdzieucha (gw.)	Gdzie moja żona pojechała?	Hej! Jak to służysz, gałganie? Pić nam dawajcie!	Hm! hm!	Hm, to prawda. Dobra! Pójdę za nim, koniec gadania!	Hę?...	Jak to: wzięła panią?	Już ja sam ze sobą zrobię	Kiedy się waszej przewielebności tak udał, to se go weźcie, daruję wam.	Konopka to powiedział! Gdzie on jest, ten jovialis, ja go zaraz nauczę!	Lękam się...	Nadzwyczajny dodatek! Zerwanie przyjaźni żółtych królów z białymi!	O cenę czego?	O, naturalnie! Hrabia de Monte Christo to ranny ptaszek i jestem pewny, że wstał już ze dwie godziny temu.	Oj, Boże mój, Boże!... to dopiero nieszczęście... a jedenaście dni dobrze było... i cały gród trząsł się przed nami.	Oo?... cóż pisze ta wariatka?	Pensja duża, mój drogi, pensja duża, większa, niż dochód z całego Zalesia, które przecież pomiędzy trzech się dzieli. Teraz takie czasy, taki świat, że pieniądze	Polityka?...	Powiedz, coś zdołał uczynić dotąd dla mnie?	Proszę pana, to jest taka rzecz...	Przyjacielu, czegożeś przyszedł szukać tutaj?	Smutno mi, Doady! Naucz mnie być dobrą gosposią.	Straszną pani jesteś w nienawiści.	Szlachcic z końmi jadący.	Są i panie?	Słuchaj, mój drogi: czy by była szlachcianką czy mieszczką, zawsze byłaby bez duszy, zawsze byłaby najdoskonalszym typem egoizmu. Wierz mi, lekarze przywykli sądzić sprawy i ludzi; najzdolniejsi z nas spowiadają duszę, spowiadając ciało. Mimo tego ładnego buduaru, w którym spędziliśmy wieczór, mimo zbytku tego pałacu, możebne jest, że pani margrabina siedzi w długach.	Słyszałem już...	Tak nienawidziłam, że po całych dniach myślałam tylko o panu.	Tak pani, chodzi zapewne o dalszy pani pobyt w Anglii.	Tak, Eminencjo.	Tak...	To coś dla ciebie Hej tam! chodź no się napić kieliszek wódki. Gdzie jest szósty szwoleżerów?!	To ja wiem	To znaczy... Ewo! To znaczy, że „boskość” jest zazdrosna. Znaczą te słowa, że wielkie szczęście, zbyt wielkie szczęście... jakoweś Θεῖόν Θεῖόν (gr.) złe czy dobre	Wielkoświatowy!	Wiem o tem, jesteś człowiekiem odważnym mogę ci zatem oznajmić, że będziesz sądzony, a nawet skazany...	Winszujemy, winszujemy!	Wkleję.
O to poważne zamiary! żona albo kaczki! Pan Zawiłowski takby się nie wyraził.	Pan bo się musisz wdawać, i musisz robić jak ja każę zawróć tych ludzi i staraj się ich ująć łagodnością, datkiem, pieniędzmi, czém chcesz, ależ przecież nie kijem!	Dalipan szkoda pieniędzy, panie, niech się pan tylko pokaże, częste posty nasze i smutne położenie pańskich zębów taką dziwną nadaje panu minę, że nie ma malarza, co by ją zdołał uchwycić. Wszyscy ci, co cię zobaczą, natychmiast dadzą ci przydomek „posępnego oblicza”, niech to pana nie obraża.	Nie w domu, tylko w knajpie. Gdzieżby pan teraz wysiedział w domu? Nie w domu, mówiłam, tylko w knajpie.	Co pan powiada?	Pan Gosiewski, hetman polny, w niewoli u Radziwiłła.	Nie mam do tego stanu powołania, odezwała się Laura...	Czegóż u kata znowu beczysz? W tobie chyba całe beczki pełne słonej wody! Nie! ty mi się nie zdasz na okręt! już ja dość o tem myślałem!	Jużto jeżeli mam prawdę powiedzieć, odezwała się po jego wyjściu sama pani: nie zaszkodziłoby, ażebyś jegomość trochę służbę odświeżył. Wszystko to stare graty i niewiele warte, a za ręce się trzymają, aby was okradać. Człowiek ten wygląda na bardzo uczciwego, a wojskowy, to do porządku nawykły. Moja rada, żeby go choć na próbę przyjąć.	A daléj co? Myślicie, żem ja kuźni nie widział! Byłem ja i w Rudni i w Piątkówce i w Czumarze na jarmarku, napatrzyłem się kuźni i cygańskich, i chrześciańskich, i żydowskich!	Cóż to panią obchodzi?... nikt pani nie zna; zresztą znajdujemy się w takiem położeniu, iż nie zważa się na żadne konwenanse.	A do kogóż miałem przyjść? Nie mam pieniędzy. Niedobrze to podróżować bez grosza przy duszy. Ty sprzedasz oficerom wiele koni. Cacane konisie udało ci się nabyć!... jużem się im przyjrzał. Daj mi rupię, Mahbubie Ali, a gdy dochrapię się majątku, wystawię ci rewers i zapłacę.	Nikt cię nie pyta o zdanie! Zachowaj je dla siebie, tak będzie dla ciebie najbezpieczniej. Przywiążę ją do łóżka... Jeżeli wykrwawi się na śmierć, to już nie moja wina... Płakał po niej nie będę. Jesteś moim przyjacielem i musisz mi pomóc. Sam nie dałbym sobie rady. Zresztą po to cię tu wziąłem... Zrobisz to dla mnie... I nie próbuj uciekać	Uważ waćpanna ja się tylko będę bronił, ni razu nie przytnę, a waćpanna atakuj, jak się jej żywnie podoba.	Do diabła! Patrzaj, co twój ojciec narobił. A mówiłem mu: „Marcinku, nie rób głupstw: po co się ty masz szargać dla innych, kiedy jak ty będziesz zaszargany, to cię nikt z błota nie wyciągnie”. Znasz przysłowie: „Nie pożyczaj, zły obyczaj, nie oddają, jeszcze łają”.	Gdzieżeś się włóczyła tak długo? Nie było cię tu od kilku godzin.	Spytaj o to Trestkę. On prowadzi kampanię od trzech lat. Ja się na tym nie znam.	Widzi mi się, że jej nie tknął.	Dla okrągłości, taki bogaty i hojny pan da już trzydzieści sześć.	Nie przeczę że dla medyka człowiek ten jest ciekawym okazem. Jeżeli się zgodzi, gotowym sam dokonać na nim sekcji.	Książki o tym pisać nie będę ani oracji nie powiem, ale com już powiedział, tego nie cofnę.	Pani krzywdzisz pamięć sir Karola On ten list spalił, ale można odczytać list nawet po spaleniu... Czy pani przyznaje się do tych słów?	Dla samego stylu byłoby zbawienne, gdyby tak można jej czystość dochować tańczyć.... to znaczy właściwie nic nie chcieć, zwłaszcza od życia, które nas otacza. Ta zasadnicza w tańcu postawa klasyczne linie uzyskała jeszcze za najdawniejszych, starożytnych czasów, na płaskorzeźbach egipskich nagrobków i na starogreckich malowanych wazach. Głowa, ramiona, biodra i golenie odmowę tylko wypowiadają dla mdłych powabów, którymi życie rozprasza zwartość człowieczego ciała. TaniecTanecznica, tancerz to utwierdzenie osamotnienia wobec zaczepki wszelakich żywiołów, a równocześnie to wybuch wulkanu, który lawą miota na otoczenie, na wszystko co żywe, by ostygnąć w sobie i pozostać głazem. Taniec to monolog myśli oświeconej, hodowanej w cieniu, publiczna rozprawa swojej mądrości z miłością własną, ale bez osłonek, bez wątpliwości, czy możliwości tak zwanych pozorów. Przed tańcem nikt nie wie, dokąd dotrzeć zdoła w głębi świadomości, po tańcu zaś czuje, że wiedzę o sobie niebacznie pochłonął...	Gdzież się podział ów człek z dwojakami? Czy za tym otworem jest jakie zejście ku innym skałom?	Wątpię, aby ktokolwiek z was czuł się tak upoważniony do wykonania dzieła.	Car, Rosja, Prawda mówił prawdy. Prawda jest wieczna, to jest tajemnica zasłonięta na wieki. Przed każdym i przed nim. Sługą jest jeszcze bardziej woli bożej niż ktokolwiek inny. Nie może być słaby. Nie wolno mu być sobą. Słuchać siebie. Nad nim jest prawda.	A jużcić nie całkowity bo brak mu obojczyka.	I kanapka! Fornir sykomora, gięty dąb. Wtedy sykomora była bardzo, bardzo w modzie. Widzę jak dziś. Obicia, czerwony brokat ze złotą krepinką! Nieczęsto taka robota się trafia. A potem...	I nie kupiłeś łąki? Dobrześ zrobił, bo w tym jest nieczysty interes	Jak się masz, kochany musiałem odłożyć na parę dni, bo, widzisz, ja tu zimuję rozmaitych malców...	Jedno, co pewna: zdać się na Opatrzność i czekać zmiłowania Bożego.	Nie	Nie będziemy mieli dość czasu lecz przeciwnie, jest to bardzo nagłe.	Nie inaczej.	Nie mam stałej godziny, wolę być u pana.	Nie wiem...	O, my nie jesteśmy anioły.	Słyszałem podczas poloneza i porozumiałem się z Edwardem.	To jest łgarstwo. Socjalisty-posła nikt jeszcze nie podkupił. I ja nie na wszystko ciemny, chociem za granicą nie bywał. Głupstwa gadacie. Jakbyście socjalistów znali, tobyście wiedzieli...	Śmierci naszej. Amen A z czego robią się sztuczne ptaszki?	Ale przy rosnącym tempie zużycia węgla kamiennego można przewidzieć, że z tych stu tysięcy robotników niedługo zrobi się dwieście tysięcy i że wydobycie się podwoi?	Aha, a Błażej gadali, że mi się śniło. To pewnikiem owi kupcowiekupcowie	Całował? I tego nie uczono mnie w kapłańskiej szkole... A to o... co to masz?	Jestem Gösta Berling za mnie wyjść nie możesz!	Nie żałuj grosza na taki cel...	Będzie, już dzisiaj pojechało do niego piąciupiąciu (gw.)	Musimy więc poprzestać na oddaniu panu hrabiemu tych małych przysług, jakie są w naszej mocy. Jako dziennikarz ofiarowuję panu wejście do wszystkich teatrów paryskich.	Wracam do rzeczy Więc pani sądzi, że odporność ich w przyjmowaniu kultury jest winą ciasnoty mózgów, jakie posiadają?	Co do pana, to Mela decyduje...	Czy z podaniem wieku, lady Narborough?	Dotychczas jednak widziałem wody przezroczyste i bez żadnej szczególnej barwy.	Jest około południa; lepiej wyprawę odłożyć do jutra będziemy mieć cały dzień przed sobą...	Już to cokolwiek patrzy na burzę,	Kiedy tak, trzeba jechać ze skargą do komisarza	Dobrze więc! Lanyonie, co teraz zobaczysz, to musisz zachować w bezwzględnej tajemnicy. A teraz ty, który tak długo hołdowałeś ciasnym, materialistycznym poglądom, który zaprzeczałeś transcendentalnymtranscendentalny (filoz.)	Niech was bogowie bronią od takiej ostateczności	A ten Chińczyk gdzie poszedł?	Athosie, przerażasz mnie	Być może.	Dla niektórych ta wypoduszkowana otchłań to cela szpitala wariatów.	Dobrze zapisując numer pułku.	Jakiż to diabeł siedzi w tej dzwonnicy? Sądząc z głosu, jest to chyba któryś z Hobdenów.	Pamiętaj zaś w chwili nieszczęścia że to ja sam ciebie szukałem i że robiłem, co było w mojej mocy, aby cię to nieszczęście ominęło.	Panie!	Posłuchaj mnie królu.	Rozumieliśmy doskonale waszą mowę wielki i potężny książę na Wilnie i całej Litwie. Nam to zaszczyt przynosi, że nas wysłuchać raczycie	Wasza Ekscelencja może mówić swobodnie wobec niej, to z kościami dobra kobieta	Wielemozny panie! wielemo...	Więc czego tam siedzi?	Zły to ksiądz który ma litość dla heretyków!	Ależ, mocny Boże, toście wy dwaj razem przepędzili noc w tym lasku?	Bardzo	Chwedko: I dostawi, jakem Czapliński.	Czekaj no, Fryc	Cóż jest waszej siostrzyczce? ponowiła pytanie Stasia z litością w głosie.	Fetniakfetniak (gw. środ.)	Gadaj, psiakrew, prawdę!	Hej, prawda, nowa bieda! Toć przecie ona w Spychowie.	Jagusia, a chodźże, chleb trzeba przesadzić!	Jak fryzjerczyk, którego uzuchwalono	Jak to?	Jak to?	Jojne?	Kość sterczała a nóż wymoczyłem we wrzątku...	Maszynę parową?	Małżeństwo, KsiądzNie powiadajcie! Jakiego księcia Henryka? Było jedno książę mazowieckieksiążę mazowieckie	Niecierpliwy!	Pani daruje niedyskrecję zapytania. A pani ślub kiedy? Zapewne rychło.	Podobno pod KonstantynówKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Podróżni.	Postrzelili psubraty! Żeleźceżeleźce (daw.)	Pójdźmy, pokażę panu moją chałupę.	Rozpacz rzekł po chwili.	Tak jest, nawet na osoby wysoko położone	Tak mi jakoś nieswojo i tak dziwnie...	To prezes babciu paple, u niego lada co, jedna groźba na języku,	W borach moczydłowskich ponoś okrutne bagna?...	Wczoraj.	Zachwycający robak!	Święta prawda. Gadajcież dalej, moiściewy!
Co się ty będziesz Bogiem zastawiał, diable jeden! Hej! Jest tam który! Ja cię tu zaraz nauczę, jak to sedukowaćsedukować (z łac.) i udałem, jak gdybym chciał do drzwi iść i wołać na sługi. Ale wtem on, cofając się ku drzwiom i mnie do nich przystęp tamując:	A jeżeli mnie to obchodzi bardzo, bardzo...	Idź już A pokłoń się Zwycięzcy do nóg ode mnie, który sługą jego jestem i psem na równi z tobą.	Jak nie mam całować gdy mi miód nie tak słodki, jako usta twoje? Myślałem też, że już mi uschnąć przyjdzie bez ciebie, aż mnie sam książę tu wyprawił.	To mnie wcale nie dziwi. Nie potrzebuję waszej wysokości mówić że niewiele mam wspólnych poglądów z moim kuzynem. Łatwo wasza wysokość zgadnie, że w przeważnej ilości rzeczy zgadzamy się jak dzień z nocą. Ale muszę powiedzieć, że gdyby ciotka zaślubiła starego Norpois, na ten raz byłbym zdania Gilberta. Być córką Florymonda de Guise i zrobić taką partię, to, jak powiadają, koń by się uśmiał; cóż jeszcze mam powiedzieć?	To nie moja rzecz wam swatać. Szukajcie niewiasty, a ja jak mnie żywym widzicie, ślub dam.	Więc czemu nie mnie....?	„No więc dlaczego mnie pan zatrzymał?”	A co to za ludzie, tatulu?	Ach! barbarzyńco kapitanie! chyba żartujesz! Ja tego nie chcę, ja tego nie pozwalam; ja się oburzam na samę myśl przemocy.	Ale kompanje wesołe i koncerty wspaniałe to nic jeszcze. Najdoskonalszy pasztet mieliśmy wtedy, gdym tej djabelskiej febry się nabawił i gdy mię trząść zaczęła w chacie tego leśnika ona, pamiętasz Swój? Leżałem na łóżku, na które padały deszcze karaluchów, a doglądała mię matka leśnika... Pamiętasz, Swój, jaka to była przyjemna staruszka, ta moja dozorczyni... cha, cha, cha! Nadzwyczaj przyjemna, czysta i roztropna staruszka...	Ale nie tutaj. Chodźmy już lepiej do garderoby, to nikt przynajmniej uwagi nie zwróci...	Ale, mój drogi niech pan nie mówi, żeś pan już wyczerpał życie. Jeśli mężczyzna tak mówi, to można mniemać, że życie go wyczerpało. Lord Henryk jest bardzo złośliwy i ja chwilami pragnęłabym być złośliwa; ale pan jest stworzony, aby być dobrym, wygląda pan tak dobrze. Muszę panu wyszukać piękną żonę. Lordzie Henryku, czy nie myśli pan, że pan Gray powinien się ożenić?	Amelka z uporem i z gwałtownym uniesieniem odpowiedziała, że woli mieć szkarlatynę niż pójść do ciotki March, Małgosia przekonywała ją, prosiła i rozkazywała, ale wszystko daremnie, zapewniała, że nie pójdzie. Zrozpaczona Małgosia udała się do altany z pytaniem, co robić. Nim powróciła, Artur wszedł do pokoju bawialnego i zastał szlochającą Amelkę, z głową schowaną w poduszkach sofy. Opowiedziała mu całą historię, spodziewając się pociechy, ale on z rękami w kieszeniach chodził tylko wkoło po pokoju, gwizdał z cicha i ściągał brwi w głębokim zamyśleniu. Następnie usiadł obok niej i rzekł przymilnie:	Babka ma bardzo bujną wyobraźnię Co prawda, podobne przejścia nie należą do najprzyjemniejszych, szczególnie z takim człowiekiem. Czy wie pan, co on teraz robi? Po całych dniach strzela z pistoletu. Podobno, że niklowe pieniążki rozbija kulą w powietrzu.	Boże broń, bych się i do drugich nie dorwała...	Bydlę	Ciekawym?...	Co tu poradzić toć macie krewniaków?	Co ty takiego mówisz Wandziu? co się z tobą dzieje, moja droga?	Co za Afra znów?	Co zatem radzisz zrobić?	Czasu ci zabraknie, a nie roboty, gdy złożycie wizyty!	Czemu ta łza? Daj mi ją wypić.	Czy tak?	Cóż tedy waszmość wykoncypowałeś? Powiedz raz, bo uschnę.	Dlaczego mamy nie zdążyć, najwyżej dwadzieścia minut drogi.	Dobrze, wiedź nas waszmość dalej, a kiedy sprawisz się wiernie i dobrze, na naszej łasce polegaj.	Dwa miesiące	Długo była?	D‘Artagnan i ja, a raczej mówiąc ściślej, ja i d‘Artagnan.	I abyście byli braćmi?	Ja wiem, że wy co tydzień tak robicie... to ja i pilnował, żeby was kiedy tu złapać... ot i dopilnował... Nu, gejgej (jid.)	Jak się czujesz?	Jak ty wolisz	Jeździłeś po ten order Nie chcę, abyś porzucał czarny frak, przywykłem zaś do lżejszego tonu, który przybrałem z człowiekiem we fraku niebieskim. Aż do nowej instrukcji przyjm do wiadomości: ilekroć ujrzę ten krzyż, będziesz młodszym synem mego przyjaciela księcia de Chaulnes, człowiekiem, który, sam o tym nie wiedząc, jest od pół roku w dyplomacji. Zauważ że ja cię nie chcę wyrwać z twego stanu. Jest to zawsze błąd i nieszczęście, tak dla protektora jak dla protegowanego. Kiedy moje procesy cię znudzą lub kiedy przestaniesz mi być po myśli, wystaram ci się o dobre probostwo, jak dla naszego przyjaciela, księdza Pirard; nic więcej	Kto by tam porywał dzieci!	Kto mówi, że gorsza? Uchowaj Bóg! Zaczekaj, rzucę okiem. Może znajdzie się miejsce w szafie.	Któż mógłby nie czuć się szczęśliwy, oglądając panią! Czy mieszkasz w tym pałacu?	Może pan ma rację, panie Pencroffie Możliwe, że wygasili kotły. Niech statek zbliży się trochę do brzegów, a wtedy będziemy wiedzieli, czego się trzymać.	Można się bronić, nie dawać zębami i pazurami, wreszcie umrzeć	Naprawdę taki, co to książki pisze!... Ale on na pobożnego wcale nie wygląda...	Naszego Kuby szukaliśta?	Ni czterem tysiącom! Żebyś wiedział, Michale, co ona wyrabiała w czasie opowiadania pana podkomorzego! Myślałem, że ze śmiechu się rozpuknę. Jak mi Bóg miły! Nosem to tak ci fyrkała jak koza, a patrzyła w twarz każdej babie po kolei, czy należycie się delektuje. W końcu jużem się zląkł, że kozły zacznie machać, któren widok nie byłby zbyt polityczny.	Nie bądź dzieckiem, kochanko. Mogę być zdrów, ale może rozbić się pociąg...	Nie chcę, abyś zginęła na szafocie. Rozumiesz?	Nie mogę, odrzekła kasztelanowa uśmiechając się, dodam tylko jedno, ażebyś sobie głowy nie mącił, bo musisz być zmistyfikowany.	Nie spodziewałem się by latawce mogły przelecieć taką odległość. Byłem pewny, że zostaną na szczytach Karamojo, i puszczałem je tylko na wszelki przypadek. Ale teraz widzę, że wiatr może je ponieść, dokąd chce, i mam nadzieję, że te, które wysłaliśmy z gór otaczających Basaa-Narok i teraz z drogi, zalecą aż do oceanu.	Nie wiem, jak mam powiedzieć.	Nie wywąchuj, bo możesz co oberwać! Krowy ano pój, siano zakładaj i sieczkę na noc zasypuj... Późno już! Kiedy to obrządzisz?...	Nie, nie będę spał	Niech Bóg pomnoży twoje zwycięstwa, mężny rycerzu!	Niekoniecznie... ale go ma, niestety. Wiem to z listy kuracjuszy. Ej, ej, piękny hrabio! Ze mną wykręty na nic.	Nieuniknione	Nieźle, Pietrku. Uważajcie dobrze na mego Oskara, pierwszy raz podróżuje sam.	No, już nie! Do widzenia! Oto żądany dziennik. Zaraz obiad.	O! to pewna! okropniejszego więzienia nad to nikt wymyślić nie mógł	Obcy, Niemiec, Dobro, Zło mówił Piastun.	Obligacje te zostały rzeczywiście sprzedane na mocy pani upełnomocnienia. Lecz mamżemamże	Obudź go, jeśli możesz, i zabierz go	Och! Z pewnością taniej by nam wypadło bawić się w złu, niż kłócić się o dobre. Toteż oddałbym wszystkie mowy wygłaszane na trybunie od czterdziestu lat za pstrąga, za powiastkę Perraulta lub szkic Charleta.	Oj, boli!	Oj, zdrów panicz, zdrów!	Ostry pan!	Otóż, że wrócę jeszcze do tych wybiórków z bud konkursowych: albo oni wychowują szkołę, albo też, jak w tym wypadku, szkoła wychowuje ich. Ja jestem zwolennikiem naszej własnej metody!	Pan Domaszko żartuje	Pod tym wszakże warunkiem, że pani będzie dalej spożywała swoje śniadanie.	Pragnę widzieć się z panem Aramisem: czy takie jest pańskie nazwisko?...	Prosimy, prosimy!	Radość was ogarnęła, że pokój...	Rebe! Oni są bardzo biedni!	Rozkazu nie obaczysz, bo nie tobie go przysłano!	Rzeczywiście, czemu! Dlaczego i pan nie miałby zrobić majątku?	Sądzę, wielmożny panie, że dobrze byłoby zawinąć do któregoś z portów na wybrzeżu.	Słuchaj Widzisz ty te góry?...	Tak długo trzeba na to czekać, tak ciężko pracować! Ja bym chciała wzlecieć zaraz, jak te jaskółki, i wejść w te wspaniałe podwoje.	Tak jest i bez trudności cyframi ci tego dowiodę.	Tak jest...	Tak poważna, że będę musiał pożegnać państwa na kilka dni. Widzi pani że to naprawdę rzecz najwyższej wagi.	Tak! bardzo uprzejmie ale jeżeli nie pojedziem dobrowolnie, to ten kawaler ma rozkaz dragonami nas otoczyć i siłą wziąć.	Tak, to wygodna teoria. Spowiedź jest męką. Tymczasem zwalenie odpowiedzialności na kogoś, kto był, a którego już nie ma	Tak. Wszyscy jesteśmy niewolnikami naszych obowiązków. A im kto więcej wart, tym więcej go pilnują. Ty, miły przyjacielu, masz wielkie talenty. Potrzebny jesteś ludziom. Nie należysz do siebie. Bardzo pilnować cię trzeba.	To proszę do oficyny... bo pani... tego... nie zechce gadać... tego... nie rozumie...	U szarytek Do tej pory nie mogę się uspokoić...	Uspokój się, Madziuś Panowie ci nic nie zrobią Stefkowi... O ich pretensjach wiemy od dawna, zaś pan Zgierski widocznie ma do Stefana interes i dlatego cię nastraszył.	Wasza miłość! Jeśli to nie tak pilne pismo, to może by, wyjechawszy z lasów, komu po drodze oddać. Siłasiła (daw.)	Waszmość pan tak do Jana podobny że gdzie bym waszmości spotkał, zaraz bym powiedział: „Skrzetuski!” Hej, co za gość w domu!	Wiadomo wam, najjaśniejszy panie, że załoga moskiewska chyciwszychycić (gw.)	Widzisz!... Zgrzałaś się wczoraj w karczmie, potem wypiłaś wody z żydowskiej kwarty i jeszcześ se w drodze rozpięła katankę. Zaziębiło cię widać.	Wiem o tym... wszyscy miewamy to uczucie. Jednak sądzę, że stać nas jeszcze na najęcie zamiatacza. Sam zrobiłem ten błąd, że zacząłem zbyt wcześnie.	Więc chcesz pozwolić jej, by nadal została tu?	Wolno, panie, wolno Wolno robić, ale robiąc to ażebyś wskazał nam nowe drogi.	Zaklęcia? A którego z ludów? W dżungli ludy mówią różnymi narzeczami, a ja znam wszystkie bez wyjątku!	Zasadniczy	Zawracanie głowy. Tak panu idzie o Szekspira, jak o wczorajszego „Kurierka”. Herausheraus (niem.)	Ze trzydziestu, bom na nieprzygotowanych uderzył.	Zerwikaptur z Myszykiszek.	Święte słowa pani dobrodziejki...	Źle pana poinformowano.	„Nie fatyguj się, poczciwy żołnierzu!”
Co prawda, tych pojedynków trochę za gęsto. Jesteś strasznie drażliwy, Wentzel. Na twoim miejscu ja bym, dla zatkania gęby natrętom, wszedł do izbywejść do izby	Tak, pani, dzieci służby dworskiej, trochę biedaków ze wsi i bardzo dużo zupełnych sierot, nawet podrzutków. Uczą się tu i bawią do czasu pójścia do szkoły.	Przyszli od Kozłowej Rudy, a poszli na południe. My też, cośmy już wprzód chcieli w lasy uciekać, tośmy rozmyśliwszy się zostali, bo nam pan podstarości powiedział, że po takiej nauce nieprędko nieprzyjaciel do nas zajrzy.	Będzie i traktat z faraonem, nie bójcie się! W Tyrze wiemy na pewno, że jedzie do Egiptu z wielką świtą i darami poseł asyryjski Asyria płaci daninę faraonom. Ale naprawdę to on jedzie zawrzeć traktat o podział krajów leżących między naszym morzem a rzeką Eufratem.	Mianowicie, wzgląd zrzucenia pychy z serca. Jestem, mój drogi, stanowczym zwolennikiem zrzucania pychy z serca i zakasywania rękawów do robót prostych, takich, jakie się nadarzają, jakie są możliwemi, jakie nie wymagają od człowieka, aby im poświęcał to, o czem zapominacie, ty i Marceli, w swojem wyliczaniu osi świata...	Kandydować na stanowisko redaktora. Tak się złożyło, że od roku nie prowadzę już swego dziennika i po prostu tęskno mi do pracy, a w „Tygodniku” widzę szerokie dla niej pole. Oto mój adres i telefon.	Pan Domaszko, jak teraz widzę, należy do tych ludzi, którzy nie uzewnętrzniają swego temperamentu, lecz umieją skierować go na działanie w walce czynnej.	Tak mi dobrze pod Żwańcem poszło, że rad bym się w zameczku zawrzeć bylem miał pewność, że mi waszmość od czasu do czasu na pomoc z Kamieńca wyskoczysz. Niechby potem było, co ma być!	Nie pójdziesz tam, panie poruczniku. Próżno się dobijać. Pan majster gadał mi bez ogródki: „Powiedz wacpani temu kawalerowi, aby się już do mnie, póka żywpóka żyw wyrażenie., ale to ja nie z siebie gadam, jeno powtarzam chryjęchryja	Nie miłościwa carowo, nie, hoża Maryno! Na pierzach wiatru przyleciały do mnie szelesty, które są gońcami tętentów. Lecz ażeby je schwycić, kiedy drobne cichaczem przelatują wokoło uszów, trza wprzódy przez całą młodość przysłuchiwać się nieprzyjacielskim podkowom. Dostaniemli się do rzeki, nim oni ukażą się z boru? Jeślim się nie oszukał na kupnie moim w Krymie, tośmy bezpieczni ale, miłościwa hospodarko, ostatnia to ich gonitwa. Dolecą rzeki, bo wiedzą, iż taka ma wola, wdzięczne za owies i napój, za bogaty rząd, którym zawsze ich grzbiet stroiłem i głowy. Dalej i kroku nie postąpią, rozciągną się na murawie. Na czajkach, miłościwa pani, spuszczałem się Dnieprem i Wołgą, i Dniestrem, sułtan z seraju mnie widział, klął mnie, żem mu tak wsie palił, rozwalał pałace. Na moskiewskiej wojnie wzrosłem za króla Stefana i pięć ran w upominek od niej noszę na piersi. W Niemczech z rycerzami, posągami z żelaza, rwałem się za pasy, więcem napatrzył się dosyć mordu; nad człowiekiem nigdy łzy nie wylałem na polu bitwy, a te konie, że zdechną, to mnie boli. Sam ich hodowałem, uczyłem napaści, odwrotu, ucieczki, w dzień i w nocy latałem na nich po stepach, one były moimi orlimi skrzydłami.	Do tego musi być zwołane nadzwyczajne zgromadzenie rodowitych Egipcjan, w którym zasiądzie: faraon, trzynastu kapłanów wyższego stopnia, trzynastu nomarchów, trzynastu szlachty, trzynastu oficerów i po trzynastu kupców, rzemieślników i chłopów.	Jego wysokość pan poseł od J. O.J. O. ataman koszowy rządził na Zaporożu w czasie pokoju, miał też obowiązek przygotować Sicz do wojny.	Moje uszanowanie pani aptekarzowéj dobrodziejce! moje uszanowanie pani komisarzowéj! do nóżek upadam panu konsyliarzowi!	I właśnie do wiedeńskich. Nie wiem dlaczego, bo przecie uczyłeś się wcale nie w Austrii, lecz w Belgii i w Szwajcarii. Gdzie Rzym, gdzie Krym... Tylko że, oczywiście, wiedenki...	Nie wiem! Stary cholernik! Czepia się człeka i kąsa, jak mucha we wreśniu! Ciągle tam swary i krzyki, bo i dziewczyna nie milczy! Tego ciemięgę Grala zamęczają od świtu do nocy.	Więc zezwolimy na pohańbienie ojczyzny? Więc jeśli jutro nam każą, byśmy z powrozem u szyi do Tuhaj-beja i Chmielnickiego poszli, tedy i to dla posłuszeństwa uczynim?	Mój panie Strux czy pan postanowiłeś sobie obrażać mnie bez powodu? Za cóż to pan nas bierzesz? Czy daliśmy panu powód do powątpiewania o naszych uczuciach w sprawach ludzkości? Cóż to pana naprowadza na domysł, że nie pójdziemy szukać twego niezdarnego towarzysza?	Zostawiam panu to, co masz, i zapomnę o panu. Dla świata, dla mnie, dla pańskiego honoru, rozstaniemy się przyzwoicie, bo pamiętam jeszcze dziś, co pański ojciec uczynił dla mojego. Porozumie się pan, jak się należy, z panem de Reybert, który będzie pańskim następcą. Niech pan będzie, tak jak ja, spokojny. Nie trzeba dawać widowiska głupcom. Zwłaszcza żadnych komedii, żadnych krętactw. O ile pan nie posiada już mego zaufania, staraj się pan zachować decorum człowieka bogatego. Co się tyczy tego małego ladaco, który omal mnie nie zabił, niech nie nocuje w Presles, niech go pan pomieści w jakiej oberży, nie ręczę za mój gniew, gdybym go ujrzał.	Nie uczynię? Ot mi wasz zastaw! ot mi wasze grzywny! Dałem, bo moja łaska, a choćby mi wola była na gościńcu ostawić, to wam do tego nic. Ot, jak nie uczynię!	Niech pani będzie spokojna. Domyślałem się wiele, teraz wiem wszystko i dołożę wszelkich starań, aby się pani więcej nie męczyła...	Jak to, nie nazywa się Morcerf?	Ależ nic. Przecież o takich rzeczach się nie pisze, bo to nieładnie. Najtrudniejsza sprawa, co zrobić z Antkiem. Antek jest posłem, więc nie można mu dać batów. Posłowie mogą się pobić między sobą, ale rząd nie ma prawa im nic robić, bo są nietykalni. Zresztą dostał już od Klu-Klu i może się uspokoi.	Tak jak się przyjmuje kogoś narzuconego, komu się chce dać uczuć, że powinien to wynagrodzić.	Uspokójcież się, zacny panie! Gdyby Bóg zesłał swego anioła, miałby on piękniejsze szaty i inną też broń, niż ja. Uspokójcież się, proszę, wszyscy, jestem człowiekiem, jak i wy Anglikiem i chętnie wystąpię w waszej obronie. Jak widzicie mam tylko jednego służącego, ale broni i amunicji pod dostatkiem. Mówcież bez ogródek, w jaki sposób was ratować? Cóż to się wam przygodziło?	Ależ wcale nie bardzo mi się podoba, że człowiek tej wartości i w tym wieku zachował coś z naiwności, świadczącej jedynie o uczciwym gruncie i o starannym wychowaniu.	Byłem ta zawczoraj w kościele, w Tarnowskich Górach. Wyszli my po sumie, słyszymy, a tu tumult, za miastem strzelają, aże szyby w kościele dzwoniły. Kto? co? A no lecą ludzie i gadają, że z Polski ślachta bije się z królewskimi.	Nie odzywaj się	Żegnam panią. A proszę nie zapomnieć stawić się na wezwanie w konsystorzu.	Daję to co niosę, ofiaruję co mi powierzono Z siebie, choćbym rad, nie mogę nic. Nie przystałoby mi też z pasterzem się targować.	Co się stało? Skąd? Co takiego?	Ew, jak ty się wyrażasz?	Ino teraz leż cicho, spoczywaj. My se ta będziemy jako radzić bez ciebie. Matka w domu najpierwsza. Co by się stało z tymi kruszynami, gdyby ciebie zabrakło!	Lepiej mi, dziękuję! Strasznie się przeziębiłem i od tygodnia siedzę w zamknięciu.	Mam całe mnóstwo dzieci Są głodne... i bawią się zapałkami... i wywracają lampy... i kłócą się, i licho wie, co wyrabiają. O, mój Boże! mój Boże!	O! panie będę wdzięczną i poświęcę się cała na usługi osobie, która da mi możność opuszczenia Paryża.	Poczucie humoru i sposób wysławiania się wzięła po ojcu.	Rozumiem; w jaki sposób przyzwyczaiłbyś się pan, lub raczej, jak już tego dokonałeś?	Umie się pani bronić od tego	„W koszuli się na świat rodzi, A po świecie nago chodzi.”	To dorsze dorsze, nie żadne damarskie figi, Tomie Platt, ani też bryły srebra. Mówiłem ci to za każdym razem, gdyśmy razem żeglowali.	O, nie! Posłuchaj Już krew we mnie ostygła, więc pozwól, że ja tam pójdę! Niewielu będzie śmiałków, którzy będą mieli ochotę wydalać się z domów, gdy mnie zobaczą! Toż mi nie pierwszyzna siedzieć w klatce... a nie przypuszczam, by chciano krępować mnie powrozami.	A co to za interes?	Chwała Bogu! Pańskie żądanie i to, co pan na wstępie powiedziałeś, przyprawiło mnie o obawę, że coś wstrzymało ich użyteczną działalność. Bardzo mnie cieszy, że tak nie jest. Zachwycony jestem moją omyłką.	Nie. (Wiedział, że to nieprawda).	A gdybym ja sama pojechała z tymi skarbami, a jego tylko użyła za pośrednika?	A to zaraz pójdźmy, aby przed nocą zdążyć.	Ho, ho! Nie wiedziałem, że awanturnikiem potrafi być również nasz Orgaz wytworny	I niech pan powie jeżeli nawet Ludwik, to pan Rohityn jest dla mnie nieodpowiedni...	Już ja to załatwię	Nie byłem, lecz będę	Nie mogę go ścierpieć, po co on tu przyszedł?	Nie pojmuję jak młoda osoba może zapominać tak dalece o skromności, która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety! wyrzekła ze słodyczą i litością w głosie pani Teresa	Nie rozumiem pana.	Nie wolno tak pytać. Nie śmiej pan! Rosja jest szaleństwo boże, ona jest. Jest. Świat powie: Rosja. Królestwo boże. Boże, nie człowieka. Tak.	Nie... bo ciocia jest pobożna, widzi pani...	Pani snom całkiem nie wierzy?	Patrzając tylko w niebo pewno więcej nie widać, a na ziemi? co?	Sama pani powiedziała: dla dokonania tego nie byłem jeszcze dość ośmielony. A zresztą nie kocham pani i kochać bym nie mógł. Przeraża mnie pani rasa, a jednocześnie pociąga ze straszliwą potęgą...	A dwór?	A inne?	A...	Ach, jaki piękny	Ale poco?	Bogna mówiła o swatach, ale tam były pieśni i dary, a tu same tylko dary... Czemu?	Brwi ma malowane i usta.	Chory? On cierpi na tysiące dolegliwości.	Cicho	Czy jeno masz waćpan eksperiencjęeksperiencja (z łac.) spytał Wołodyjowski.	Doskonale!	E! bibuła z mecenasa!... rozmoczona bibuła	I ona była w wianku?	Jesteśmy już.	Kosztuje dwanaście rubli.	Miałam.	Mordu?	Możesz ruszać dopiero o czwartej rano, po otwarciu bram.	Mówiłeś z nim?	Na co ci?	Niech będzie.	Niech mi przyniosą lektykę. Jestem zmęczony jak kamieniarz.	Niechże cię diabeł porwie z twoim niedorzecznym przysłowiem!...	No, pięćdziesiąt tysięcy sestercyj...	O czym?	Obie? Ileż ma córka?	Oby Bóg odwrócił wówczas od ciebie nieszczęście!	Pani wyjechała samochodem na stację i wróci dopiero na obiad.	Panie Widzę, że z panem muszę grać w otwarte karty... Więc powiem od razu...	Pewnie by tak lepiej.	Pięknie, ale co nam z tego przyjdzie? Cudze pieniądze, cudze tereny...	Poszczęści, poszczęści! Wiesz, panie Michale, co ci powiem?	Tak, pani	Tak, panie... Może mąż powróci...	Temu czoło poczernieje jak od sadzy...	Testament	W Marsyli, przed dwudziestu trzema laty, w dzień pańskich zaręczyn z panną de Saint-Méran. Niech pan poszuka w aktach.	Wiesz przecie, Mela, że ja z wielką przyjemnością ci towarzyszę.	Więc musimy uznać, że dokument powstał dawno temu?	Zepsute jesteś dziecko, Cypryanie	Znośniej, Ludwinko? czy ty mi ręczysz, że znośniej? z takim po wierzchu zamkniętym grobem, z taką na dnie zgnilizną,	Ślicznie gra na fortepianie
Nie pamiętam już dobrze, jak się to stało... Dość, że mię... te... puścił. Rzuciłem się we drzwi, między domostwa, wypadłem w pola i dopiero co mocy w nogach! Gwałt uczynili żołnierzykowie, dalej sypać za mną w ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka Boska odegnała... Lasami przyszedłem do tych moich Wyrw bosy, obdarty do naga, głodny. A stanąwszy w tych progach, takem sobie rzekł: „Teraz Ci, Panie Jezu, ślubuję, że już nie wyjdę!”. Otóż i siedzę jak leśny wilk. Widzisz waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie chleba, na poły z plewami spieczonego... Zważ waszmość, że działa się ta sprawa w roku Pańskim 1768. Gdzież mnie teraz do Krakowa? Co bym tam ujrzał?	Mam więc pięć minut, czyli więcej, niż mi trzeba. Mogę panu zadać jedno pytanie?	A nade wszystko mojej własnej naiwności. Prawie od dzieciństwa szukałem jakiejś rzeczy wielkiej i nieznanej; a ponieważ kobiety widywałem tylko przez okulary poetów, którzy im przesadnie pochlebiają, więc myślałem, że kobieta jest ową rzeczą wielką i nieznaną. Omyliłem się i w tym leży sekret mego chwilowego zachwiania, na którym zresztą udało mi się zrobić majątek.	Dasz mi czterech ludzi zaniosą mnie do ambulansu: mam strzaskaną nogę.	Eh! kochana matuniu jużem się tego z medycyny nauczył, że człowiekowi do życia wiele pokarmu nie trzeba, aby kromka chleba i trochę wody, nie jestem głodny.	I przez chwilę na niej odpoczywa. Spostrzegam, że mówimy metaforami. Niechże więc będzie o jedną metaforę więcej. Poczytuj mnie za zwiedzacza górskich lodowców i stromizn, który w noc burzliwą przybył do schroniska...	Może, ale mi to z głowy wyszło.	To być może boć nawet mówią, że sam diabeł w nim siedzi, ale ja bo i diabłu stanę głowa na głowę! A wiesz waszmość, dlaczego?	Więc jeszcze bardziej pana lubię niż bardzo. Do widzenia.	Wyraził chęć udziału w wyprawie, a ja wyraziłem zgodę. Wiesz, że to doświadczony najemnik, wiele stoczył wojen jeszcze w Europie, może oddać nam znaczne usługi. I do tego jest bogaty.	Rozumny człowiek nie może mieć, oczywiście, nic przeciw temu ale... po lecącej plewie poznać, skąd wiatr wieje. Czy możecie przypisać to jakiemuś bezpośredniemu wpływowi? Mówię do was w tej chwili jako do przewodników całej klasy.	Słońce ku stepom się spuszcza, ale mniejsza o to: Astrachan moim dziś będzie W oprac. Hertza rozdzielone (nielogicznie) na dwa akapity: pierwszy narracyjny aż do „ale mniejsza o to”, zakończony kropką, drugi dialogowy (od „Astrachan moim”), stanowiący wypowiedź Zaruckiego..	Więc to tak?... Więc mama zamierza nadal zaopatrywać się u tego rymarza?	A co? nabrałem panią! Wcale mi się spać nie chce. Idę na rozdobędę.	A następnie spiszemy akcik, mocą którego pan S. Szlangbaum zaciąga od wielmożnego S. Wokulskiego dług w kwocie dziewięćdziesięciu tysięcy rubli i takowy zabezpiecza na nowo nabytej przez siebie kamienicy. Gdyby zaś pan S. Szlangbaum do dnia 1 stycznia 1879 roku powyższej sumy nie zwrócił...	A! spodziewam się! po głowachby nam jeździli. Zuchwalstwo już i tak dochodzi do najwyższego stopnia, a dobroć pana i wspaniałomyślność wasza ośmiela do wybryków najswawolniejszych. Czy téż hrabia uważałeś, ile sobie Watzdorf młodszy pozwala?	Ach, więc pan nie wiedział na pewno...	Ale mnie wzrusza. Ja nie lubię scen... to takie niemiłe.	Będziesz mi wiernie służył, gdy zrobię cię moim doradcą?...	Co brat bredzisz! Jakie dwie ofiary? Jak to spalone?	Co wam po lesie! Pszenicę za to macie jak nasz bór. Jeszcze wam mało?	Czy to jest duży naród?	Dla Boga! to czemu tu siedzimy? Dziś bym chciał być daleko!	Jakby przyszedł, panie prezesie, to ja mogę zrzucić ze schodów	Nie kocham go i jest mi wstrętnym, a po drugie...	Nie wiem. Może to my przelatywaliśmy ponad nią! Minęliśmy Ziemię teraz widocznie i pędzimy znów w przestrzeni dalej, w cieniu jej pogrążeni.	No to ślicznie Mamy gościa na obiedzie, przyjechała Pani z Czerwonego Dworu. Była dziś rano u matki tego chłopczyka, z którym nikt nie chciał się bawić i znalazła dla niej zajęcie. Dowiedziała się przy tym, że Dora dała jej półtorej gwinei. Musiał to być wasz cały majątek i muszę powiedzieć, że jesteście dzielne dzieciaki.	Ostrzegam też waćpanią, abyś się na baczności miała, gdyż lada chwila przyjdzie do porachunku kilkasetletniego z tą rodziną. Utajony arjanizm wiadomo co ciągnie za sobą...	Pam, tań do oboty.	Patrz no! Jest to jakby obrazek przedstawiający narodziny jakiejś religii... oto pierwszy mistrz i pierwszy uczeń. Czy to buddysta?	To on kupił Weisówkę?	To prawda. Dałem jej coś na usunięcie parcia...	Tylko głupie się śmieją, mądre nie, bo wiedzą, że prosta, nieuczona kobieta jestem i przecież na starość uczyła się nie będę pięknego mówienia. A ty zawsze mnie musisz ugryźć: a matka tak niech nie mówi, a tak nie chodzi, a z matki ludzie się śmieją. Adyć, moja Józiu, choćbym gadała i ubierała się po pańsku, ludzieby i tak wiedzieli, że nie żadna pani jestem. Ty to se żyjesz, jak grafina jaka, a i tak wiedzą, żeś moja córka, i że twój ojciec był karbowym. Jest czem się dąć. Jezus Marja!	W Landrucku na weselu Jana Defila, wydano ucztę weselną bogatą i wspaniałą, jako jest obyczaj w tych stronach. Po wieczerzy odegrano rozmaite farsy, komedie, ucieszne błazeństwa; odtańczono mnogo tańców mauryjskich z dzwoneczkami i bębenkami; bawiono się w rozmaite maszkary i przebrania. Moi towarzysze szkolni i ja, pragnąc wedle sił naszych przyczynić się do uświetnienia święta (bowiem ubrano nas od rana w piękne bukiety wstążek, białe i fiołkowe), wykonaliśmy pod koniec wesołą maskaradę. W braku innego papieru, z kartek starych Sekstów, które leżały gdzieś porzucone, uczyniliśmy sobie maski, wyciąwszy w kartach dziury na oczy, nos i usta. I rzecz zadziwiająca! Skoro ukończyliśmy te nasze zabawy i igraszki chłopięce i odjęli fałszywe twarze, ukazaliśmy się oczom ludzkim bardziej szpetni i plugawi niżeli młode diabły z pasji duańskiej, tak mieliśmy twarze oszpecone w miejscach, które się zetknęły z owymi kartkami. Jeden miał tam świerzb, drugi liszaj, inny ospę, inny francę, inny duże furunkuły. Słowem, najmniej jeszcze ucierpiał z nas ten, któremu zęby wypadły.	Więc książę jest aż tak przeciwny małżeństwu ordynata? Dlaczego głównie?	Więc od tej chwili jestem naczelnym wodzem i najwyższą władzą w tej prowincji?	Więc pan myśli, panie nadinspektorze, że tego zaniedbałem?	Wszak pani sama powiedziała że mam przeczucie piękna. Otóż i w nim jam przeczuła piękność tak wielką, że wobec niéj zgasły przede mną gwiazdy na niebie. Ze wszystkich ludzi, których dotąd widziałam, on jeden wydał mi się zupełnie, doskonale pięknym i dobrym. Wszyscy inni mieli zawsze w sobie coś brzydkiego lub niedobrego, co mię raziło i odtrącało... on jeden nigdy...	Wszystko możliwe! Natura wykazuje w swych dziełach rozmaitość znacznie większą, niż to przypuszczamy zazwyczaj. W rozmnażaniu zwierząt spotykamy dziwactwa wszelakiego rodzaju, o czym świadczą dowodnie zbiory przyrodnicze, mieszczące nieraz potworki stokroć dziwniejsze niż jaja czerwone.	Że też wy, panowie, nie możecie nawet dopilnować adresu swych kochanek! To wstyd szukać ich po mieście!	A gdzież tamten?	A mówią o nim, że bardzo zdolny?	A przecie się nie ożenił: drzwi pokazali; znaczy, biedny. Jaki z niego pan młody? Wstał z ławy i wszystko z nim. Na Wielkanoc wszystko puścił w karty, Fiedka powiadał.	A rzeczy są jakie?	A tego kto się podejmie?...	A za kim ty masz tu tęsknić?	Ale ja ja ją kocham!	Ale nie przyrzekam ci, że coś wskóram u Jana Juliusza PopinotJan Juliusz Popinot	Ale po cóż dobrowolnie nakładać drogi, gdy stara tak prosta i znajoma rzekł poważnie ksiądz Sycyna.	Antonia nie powinna się dowiedzieć. Nie można jej mówić. Nie teraz!	Chodźcie, kamraci Myślę, że mamy chwilę na pogawędkę.	Dlatego też przyszedłem. Nie zapomniałem i nie jestem niezdecydowany, jak pan widzi, skoro przychodzę tu i nalegam, by dotrzymał pan słowa.	Dobry wieczór	Grzeczność	Hm! rzeki ksiądz kanonik	Hm...	I co powiesz, kochany Albercie? Co myślisz o obywatelu Luigi Vampie?	Ja dziś nie rozmawiałem w klasie... Mnie dziś bardzo głowa boli.	Ja jednak znajduję, że pozbyć się jej...	Ja także siedzę w mieście.	Jaka godzina?	Jestem Kotowski, nie gorszy od Mielnickich... A w jesieni już będę lekarzem.	Juljo	Jutro, o piątej po południu.	Kazimierzu Opolski...	Kto go wsadził, ten i zesadzić może.	Leguminka leguminka doskonała. Wasza służąca jest prawdziwą mistrzynią kucharskiego kunsztu.	Mam dziesięć ludwików	Minister Pradera zamordowany!	Moja dobra kobieto...	Mój drogi, cały wieczór czułam się okropnie.	Na jaką posadę?	Nazywam się Dawid Balfour	Nie błaznuj, mów prędko!	Nie mogę przecie jechać w odwiedziny w tym stroju, który noszę w kuchni Co słychać w domu, Jens?	Nie rozumiem cię.	No, gadaj.	Od narzeczonej! od jakiej narzeczonej! Jadziu... wszak ty na nogach ledwie utrzymać się możesz! Jezus, Marya! Co tobie?	Pogadajmy spokojnie, zawsze się można porozumieć	Przekonuję się. Teraz bierz po dwie sztuki tego szkaradzieństwa i wyrzucaj przez okno.	Przez pierwszego lepszego chłopa można posłać...	Schwytany?... Dlaczegóż ta tajemnica?...	Smutny jesteś Naeviolu mój wszakże ci pomogli Bogowie, wyszedłeś zwycięzko a cały świat w téj chwili błogosławi twojemu męztwu i sile... Cezar sam spokojność ci zawdzięcza.	Szlachcic jest	Słucham panią.	Tak jest, iż ma jednego a najstraszniejszego nieprzyjaciela w niewieście, i nie w innéj jako w możnéj i przebiegłéj pani żonie ks. Władysławowéj, Agnieszce, Niemce. Z tych Niemek u nas wszystko złe szło i idzie.	Tak jest, panie dyrektorze, chociaż właściwie nie wiem, czy pan dyrektor zechce...	Tak, ależ tak, jest.	Tak.	Tłumaczył bardzo dobrze Platona	W Leniwie są sami goje.	Widzisz, widzisz, Karolino, co ty wygadujesz!	Widzę, że tenis nie był zabawny.	Wiązało ich nazbyt bliskie pokrewieństwo, księżniczko, Kościół byłby się sprzeciwił ich związkowi. Książę jednak nie pragnął jej pojąć za żonę, dawno bowiem już pan mój oddał swe królewskie serce dziewicy godniejszej i piękniejszej!	Więzienie spytał Wokulski.	Wszelako nie każdy młody ma pstro w głowie najdują się i tacy, którzy w zarankuzaranek (daw.)	Z dowódcą pułku imienia Latour-Baillet, pułkownikiem Czerwinkiem.	Zaraz będę budził, jeśli pan dyrektor każe, bo pan Moryc mówił wieczorem, że chce dzisiaj spać dłużej.	Zgoda obliczmy się. Dwadzieścia pięć dni upłynęło, jak opuściliśmy naszą wioskę, porachuj, ile ci się należy stosunkowo za ten czas zasług oraz innych pretensji i zapłać sobie pieniędzmi, które masz.	Zobaczymy, jak skończy.
A skąd wiecie, że zaraz chciałby was całować?	A więc jeszcze nic nie wiesz? Wracasz do domu, i to nawet zaraz.	Albo przez siły przyrody	Dziś ci gawędą popsułem konny spacer. Czemu mnie nie wypędzisz? Już bym wcale z domu od ciebie nie wyłaził.	Jesteś pani zatem wymagającą w wyborze towarzystwa, ozwał się Gaczycki.	Masz rację. Przez kilka lat powodziło mi się nieszczególnie. A widzisz, Ludko, ludzie są tacy, że z czyichś niepowodzeń zawsze są gotowi robić im zarzuty, tak samo zresztą, jak z sukcesów zasługi. Dlatego tylko nie popadam teraz w zarozumiałość, gdy mnie darzą zaufaniem i w każdym najniewinniejszym słowie dopatrują się mojej wielkiej mądrości.	Otóż, co... Patriota, PowstanieGotował wraz z innymi piwo, które do dziś dnia pijemygotował wraz z innymi piwo, które do dziś dnia pijemy miasto we wschodniej Syberii nad rzeką Angara..	A jakie to oczy!...	A nie widziałeś ty Austriaków?	A! przebaczy mi pani, żem się niepotrzebnie wygadał, gdyż widzę, że wiadomość o tem, do niej nie doszła. Wolałbym był milczeć.	Ach, jak ja odczuwam wszystko, co pani mówiła! Bo i gonienie za wielkim odkryciem jest także nieustanną twórczością. I tu poszukiwacz zdaje się pogrążony w drobiazgowych, czysto mechanicznych działaniach, a jednak ich celem jest zawsze idea, którą z niebios utopii trzeba ściągnąć na ziemię, a nie ściąga jej się bez rozdarcia i ciężkich wysileń.	Ale dupa!	Asza aaa.	Biała!	Było trzeba. Będzie trzeba: was zabiję albo kurczątko.	Bądź tak dobry.	Będziemy. W kasie jest ze sto rubli.	Cicho Syn czy czarownik, jedno licho! Wiele nam z tego nie przyjdzie, kiedy wyciągniemy kopyta!	Cicho bądź, nic nie rozumiesz: ja mam podwójny system wartościowania.	Co ja poradzę? chociaż sam bym rad, ażeby klamka jak najprędzej zapadła.	Co za perykulum dla morskiego człeka?	Czekałam na ciebie.	Czy pan będzie jadł obiad z panią?	Czy znów nam terror zagraża?	Czy Żydzi kiedyś tak chodzili? Pokażcie mi, jeśli łaska, gdzie jest napisane w Torze, że Żydzi przed wiekami chodzili w atłasowych kapotach i aksamitnych czapkach? Czy nie ładniej i zdrowiej chodzić z obnażoną głową, bez butów i bez tych wszystkich głupich strojów?	Czyż nie domyślasz się, że dla widzenia ciebie?...	Cóż powiem, proszę księdza? Zrobiłam, jak mi pani kazała	Dlaczego, Antosiu?	Dobrze, panie gospodarzu ale zgadza się pan chyba, że to wielka strata dla Austrii.	Doi ją i doi kiej głodną krowę, to i nie dziwota, co zjałowiała.	Domyślam się, że księżniczka dała mu bukiet i otworzyła furtkę po niejakim czasie	Dziękuję, moja złota! Grenis pomoże. Ty jedz jagódki i odpoczywaj po tych okropnych lekcyach.	Ee?	Gdzie leży ta Brzozowa?	Gdzie ten łup? Czy wiesz?	I nikto w nocy nie słyszał szczekania!	I wyruszę.	Ja też współczucia nie pragnę, ale spokoju.	Ja uczyłem cię Prawa, więc mnie teraz głos się należy... bo choć nie widzę nawet tych skał przed sobą, to jednak wzrok mój daleko sięga. Żabuchno moja, idź teraz własnym tropem... załóż sobie legowisko wśród własnych krewniaków, własnego plemienia i drużyny... A jeżeli będzie ci potrzeba bądź naszych nóg, bądź zębców, bądź oczu, bądź szybkiego przeniesienia wieści nocą... pamiętaj, Władco Dżungli, że dżungla służy ci na każde zawołanie!	Jago! będzie biéda!	Jakież ładunki poniesie, jeśli ich mało co zostanie?	Jakoż mam gadać? Do naszego domu przecie. Wszyscy tak mówią. Niania zbudziła mnie w nocy, zawiniątko na plecy, mnie na ręce i uciekła. Gadała, że czarny pan to gorszy od diabła.	Lipiec, miesiąc najprostszego kwitnienia wszelakiej rośliny, miesiąc pszczołom sprzyjający, w łacińskiej mowie miano rzymskiego cezara noszący, pomyślny jest każdemu przedsięwzięciu. Sierpień zasię mianem swym żniwo oznacza, a po łacinie „August” takoż imię cezara. Przeto wiedział dobrze mistrz Behem wtedy. układają	Mam nadzieję. A gdyby jednak, to pamiętajcie, co powie­działem, żebyście potem nie mieli do nas pretensji. Jeśli cho­dzi osobiście o mnie, to wolałbym się z wami nie rozstawać, towarzyszu Otocki, Partia ma do was zaufanie.	Matka J. W. Panienki przysyła mnie, bym spytała, czy państwo raczą zejść na kolację?	Może chciałbyś się wykąpać? W korytarzu jest łazienka.	My, z naszem zamiłowaniem, pozostaniemy, co tu robić, na jednej z tych części... Nie bój się, lwią część pozostawiliśmy dla siebie; bo każdy sobie rad... co tu robić? Druga będzie dla Leosia, gdy szkoły skończy... na dwóch innych niech tam, co tu robić, uczciwi ludzie siedzą, kawałek chleba jedzą i prawom boskim parobkują... co tu robić...	Myślałam. Bo ród mego męża także pochodzi z Niemiec, gdzie nazywali się von Propfenberg. I dopiero edykt nantejski zmusił ich...	Na co? Po co? Tu nie trzeba kupować biletu.	Nic nie pomoże będziesz musiał, Auguście, burzyć twoje nowe oficyny! Jak już mówiłem, połowę tych kosztów biorę na siebie, ponieważ sprawy papierów i lasu i mnie na równi z tobą obchodzą.	Nie bardzo.	Nie chodzi o rodzaj.	Nie mogę	Nie uczono mnie miary w sakramentach. Kiedyś ciocia przedstawiała mi ten właśnie jako dla mnie najpotrzebniejszy...	Niech wszystkie bogi ci nagrodzą...	Niepewna to ta spółka	No bo co? Jestem.	No, Szmul, dawaj spirytusu.	No, tak siedzę i koniec. Jak się zmęczę w kuchni, przy praniu, to tego... To przyjdę tu i odpoczywam sobie.	O czym?	O kad į Lietuvą? Ar aš tenai ne buvau?	O, kochany hrabio, jest pan zbyt pobłażliwy!	Oczywiście, jeżeli pozwoli pani, to w najbliższych dniach złożę państwu Szczerkowskim wizytę.	Osobno Pani Broniczowa ma oddzielne mieszkanie, chociaż mają jeden salon, który uważają za wspólny.	Ot, tai pataikei į laiką!	Owszem, ale my możemy schwytać je i zaprzęgnąć do roboty, rozumiesz? Albo pomyśl tak: spalamy na przykład kawałek węgla. Otrzymujemy z tego trochę ciepła, ale prócz tego także popiół, gaz węglowy i sadze. W ten sposób materia nie ginie, rozumiesz?	Pani Niewadzkiej?	Papa, Krzemień powtórzył Połaniecki.	Po wyrzuceniu z probostwa włóczył się jak żebrak po drogach i pił na umór, a nawet kradł, by mieć na wódkę.	Podziękuj serdeczniej, mój bratanku. Pan jedzie, aby uładzić interesy firmy Wilhelm Grandet.	Powiedzieliście mu o tym! Teraz rozumiem, zdaje mi się, że sam sobie obciął nogę...	Pracę znajduje każdy, kto jej szuka ale temu zachciewa się żyć kosztem pracy innych. Słowa pani przynoszą zaszczyt dobremu jej sercu, ale dowodzą jego niepraktyczności i braku doświadczenia. Wspierać żebraków jest to podtrzymywać nędzę. Człowiek, któremu pani chciałaś dać jałmużnę, poszedłby jutro znowu żebrać, bo po co ma pracować na swoje utrzymanie, jeżeli go społeczeństwo utrzyma? Głód zmusi go do pracy. Młody jest, silny, zdolny, ja go znam. I dobroć musi być rozumna, jeżeli nie chce zostać bezwiednym narzędziem złego.	Proszę się nie zakładać, panie prefekcie, proszę się nie zakładać. Jestem pewny, że kandydatem Jego Eminencji kardynała arcybiskupa jest jego wikariusz generalny, ksiądz de Goulet.	Przecież nie rozedrę się na dziesięć części...	Przecież on już jest na pastwie	Przyjacielem mi będziesz, bratem, nie sługą ale teraz już jedźmy. Kiedy pani kasztelanowa miała tu stanąć?	Przyjdziemy później Jeżeli stryj pozwoli, przyrzekłem złożyć małą wizytkę pannie de Gribeaucourt, pójdziemy tam najpierw.	Pustelnik!	Słuchaj, o najulubieńszy! Niczyje słowa, niczyja wola nie zdoła cię powstrzymać! Głowa do góry! Zastanów się tylko... kto będzie się dopytywał o Władcę Dżungli?... Ja widziałem, jak bawiłeś się... o tam opodal... białymi kamykami, gdy byłeś jeszcze małą żabką... Widziałem cię takim... jak i pantera Bagheera, która wykupiła cię za cenę świeżo ubitego byczka. Z czasu owych wilczych oględzin pozostaliśmy jeno my dwaj, bo twoja przybrana matka Raksha pomarła wraz z twoim ojcem. Dawna gromada wilcza też powymierała różnymi czasy. Wiesz sam, co się stało z Shere Khanem! Akela poległ wśród rudych psów, gdzie wyginęłaby również i druga Drużyna Seeoneeńska, gdybyś jej nie uratował swą przebiegłością i siłą. Nic już się nie ostało, jeno stare gnaciska. Ty zasię nie jesteś szczenięciem, co rozstaje się ze swoją gromadą; jesteś Władcą Dżungli, który obrał sobie nowy trop. Kto będzie stawiał Człowiekowi zawady w jego drogach?	Tak Nie! Do diabła, nie! Omal nie zapomniałem. Na tej łopacie była świeża ziemia! A w ogóle co tutaj robi motyka i łopata? Kto to przyniósł? Widziałeś coś, albo słyszałeś? Zakopać, żeby tu wrócili i zobaczyli świeżą ziemię? Nie ma głupich! Zabierzemy to do mojej kryjówki.	Tak ci Boże dopomóż?...	Tak. Znam go. To człowiek, którego szkoda, aby miał ginąć w więzieniu z powodu... zbrodni... młodzieńczej.	Tiens!Tiens! (fr.) syknęła pani.	To i siostrze nie mam nic gadać?	To nie zabawka, proszę pana Niektórym z nas, tam dalej, dzieje się całkiem niedobrze.	To prawda ale teraz mamy prawo postępować bez litości!...	To rzecz niesłychana.	Trudno to ocenić, a zresztą wkrótce się o tym dowiemy!	Tu nikt nic drugiemu nie pożycza, ale daje	W Tarnowie Rafał powracał właśnie z Bardyjowa, gdzie na wodach bawił z przyjaciółmi, szukając... czyż mam wyznać?	Wcale nie obiecywałem!	Więc nie ma się co drożyć...	Wszakże jej uczycie?	Wszystko przyjdzie z czasem, dodała pani Dobkowa...	Wszystko zobaczę! szczególnie zaś cieszę się na rozprawy publiczne w izbach parów i deputowanych. Mam list rekomendacyjny do markiza Rebard. Czy panowie znają tego pana?	Wyobraź sobie, że się Orszańscy rozwodzą.	Ze stanowiska handlu jest to zupełnie obojętne. Jeśli chce, niech sobie istnieje, na zdrowie. My się nawzajem nie wyłączamy.	scharakteryzował ich Stalky.	Śmierć, Pogrzeb, Praca, Robotnik począł pan Omer, wpatrując się we mnie	Żałujesz pan tych pieniędzy?
Panna Celina jest ślicznym, uroczym stworzeniem i, jak wszystkie Polki, kryje niespodziankę w sobie. Z pozoru trzpiot i swawolnica, myślałby kto, bańka mydlana lub wesoły śpiewający ptaszek. No i złapałem się na pozór jak fryc. W polce mówię jej żartem: „Jak można się gniewać na Jasia? Taki ładny, wesoły chłopiec, trzeba go kochać”. Oburzyła się okropnie: „Pan myśli, że go trzeba kochać tylko, że ładny i wesoły? Jego trzeba kochać, choćby był straszydło, bo on dobry, zacny, prawy i wierny! Pan mnie ma za lalkę!”. Zuch dziewczyna! I ją za to samo ubóstwiać trzeba. Żebym miał wolne serce, tobym zazdrościł Janowi takiej kochanki.	Przypatrz no się jak ta pani bez całą drogę ciągnie chorego ojca na wózku. A ty byś, hyclu, tak zrobił?	Nie wiem. To po prostu jakiś łuk. A jak zdarzyło się, że przypadkiem nie trafił w sam środek monety, tylko trochę z boku, to siadał i klął. Więc zabawimy się w Robin Hooda. To kapitalna zabawa. Ja cię nauczę.	Naturalnie pożegnałam go na zawsze. A gdy wieczorem, jak zwykle, oświadczył mi się pan Bronisław, przyjęłam go. Myślałam, że biedny chłopak oszaleje!... Zbladł, skamieniał... potem upadł mi do nóg jak długi i szlochając wyznał, że gdybym nie wyszła za niego, odebrałby sobie życie... Siedział u nas do drugiej po północy, a choć pani Arnoldowa kilka razy przypominała mu, że czas powiedzieć nam dobranoc, nie ruszył się z miejsca, do znudzenia patrząc mi w oczy. Nie miał odwagi odejść; lękał się, ażeby jaki czarnoksiężnik nie wykradł mu jego skarbu... Ach, ci mężczyźni!	A umiem, bom się uczyła na pensji, u zakonnic, w Ibramowicach. Troszeczkę się nie douczyłam, bo mi tatko kazał wracać do gospodarstwa. Zresztą, przyznam się, żem tak znowu nadzwyczajnie za tymi Ibramowicami nie przepadała. Ale ja tu rozmawiam i rozmawiam, a pan jeszcze nic w ustach nie miał. Przyniosę ja trochę cieplejszej kaszy, bo ta na klajster wystygła. Może nawet Szczepan kapeczkę mleka u żydów dostał, ale... koziego...	Jak najłagodniej, jak najnieznaczniej, ale trzeba... Zdawało mi się że wszystko przewidziałem... Wszystko, z wyjątkiem procesu o bluźnierstwo, który przy tej dziwnej kobiecie wisi nad następcą tronu!...	Kochany hrabio wszystko, coś usłyszał ode mnie, nie bez celu było powiedziane. W życiu twym spełnić ma się wkrótce akt ważny, uroczysty; zawczasu zatem, jeszcze przed zaznajomieniem cię z odnośnymi faktami, chciałem wiedzieć: czego mogę się spodziewać, a czego obawiać się po twym sercu? Ciekawość moja już zaspokojona.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że o żadnym takim wypadku nie wiem, i pozwalam sobie, panie oberlejtnant, zauważyć, że z Maxem wyszedł pan po południu na spacer, więc go ukraść nie mogłem. Mnie zaraz to zastanowiło, że pan wrócił do domu bez psa. Pomyślałem, że musiało się coś stać. To się nazywa sytuacja. Przy ulicy Spalonej mieszkał rymarz Kunesz, to on też nie mógł wybrać się z psem na spacer, bo go zaraz zgubił. Zazwyczaj zapominał go gdzieś w szynku albo mu go kto kradł, czy też pożyczył go sobie i nie oddał...	Ja się téż ociągać nie myślę ruszę jutro...	Jak to? Cóż mam wiedzieć? Wszakże, gdyby panicz żył, to by tu siedział.	Nie mogłem się powstrzymać i zapytałem, dlaczego każe mi budzić śpiącego człowieka, kiedy trzeba przecież, żeby wszyscy na statku spali spokojnie, póki się stąd nie wydostaniemy. Zaśmiał się i rzekł, że nie widzę jeszcze tego interesu ze wszystkich stron.	I wiem dlaczego. Bo król szwedzki woli za mną pod Zamość walić niż jego po Powiślu szukać. Przywódca, Szlachcic, Żołnierz, GrzecznośćNie neguję ja Czarnieckiemu, że dobry żołnierz, ale kiedy pocznie brodę kręcić, a swym żbiczym wzrokiem patrzyć, tedy towarzyszowi spod najgórniejszej chorągwi wydaje się, że jest dragonem... Nic on na godność nie uważa, czego i samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za to tylko, że z podjazdem nie dotarł tam, gdzie miał rozkaz. Ze szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku... Powiesz mu: „Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź”, rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy, to ci dalej pójdzie niż dragon, który dla lafylafa (daw.)	Chleb? Może ciastka, a może i torty! No, no! Żebyśmy się nie pochorowali z przejedzenia się chlebem z tego ziarnka!	Dlaczegóż by nie? Naturalnie! Czyż miłość polega tylko na tych rzeczach? Byłaby bezwstydna, nędzna, podła... Czy... czy ona?	A teraz dowiodę panu twierdzenia zasadniczego. Brzmi ono tak: „Materiałem, w którym odbywa się zjawisko czucia, nie może być to, co nazywamy materią w znaczeniu chemicznym”. A więc ani tłuszcz, ani fosfor, ani ich kombinacje, ani żadne komórki iwłókna nerwowe...	Co ci jednak nie przeszkadza uwielbiać ich, a nawet łączyć się ze Szlangbaumem?...	Mam go, mam Dawida, jak gdybym go widziała miejsce nazwać od gniazd i ufać, że ponieważ są gniazda, będą i ptaki. Liczyć na ptasią fantazję, to mi praktyczność!	Nie masz racji Przy swoich niemożliwych dłużyznach Wagner miał rzeczy genialne. Lohengrin jest arcydziełem. Nawet w Tristanie znajdą się tu i ówdzie jakieś ciekawe momenty. A Chór prządek z Latającego Holendra to istne cudo.	Pytał o mnie! Niech ci Pan Jezus... Niech ci... zaniosła. się radością.	Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	Chyba alkoholiczno-dancingowo-sportowo-suchotniczą z dodatkiem jeszcze sztuki stosowanej. To są brednie, proszę ojca. Ale nie odpowiedział ojciec na poprzednią kwestię: jak ojciec patrzy na zmianę naszego życia?	A ty mi przyrzekłeś dom z winnicą pod Ameriolą więc chcę szukać dziewicy wszędzie, gdzie mam nadzieję ją znaleźć. Po wybuchu pożaru mogli powrócić na Zatybrze... Mogli okrążyć miasto, tak jak my okrążamy je w tej chwili. Linus ma dom, może chciał być bliżej domu, by obaczyć, czy pożar nie ogarnie i tej dzielnicy. Jeśli wrócili, tedy przysięgam ci, panie, na Persefonę, że znajdziemy ich na modlitwie w podziemiu, a w najgorszym razie zasięgniemy o nich wiadomości.	Broni się jeszcze!	Czasem trafia się kilka tysięcy śmierci gwałtownych w ciągu paru godzin	Czego się mam denerwować?	Czy nie lepiej byłoby użyć cząstki tych skarbów na zasilenie kasy państwa i podźwignięcie Egiptu z niedoli, w jakiej jest dziś pogrążony?	I Brzozowskiemu, i felczerom, i mnie. Przecież ja bym tu bez butów chodził, gdyby mi przyszło co dzień ekspediować jedną dozę rycinowego olejku, a czasami parę proszków chiny.	Jakże się nazywają?	Mniejsza o to, od kiedy i jak długo; dzięki Bogu, niebezpieczeństwo minęło.	No i jak? niżej wszelkiej krytyki? Co?...	Panie drogi a czymże kupno okrętów różni się od kupna chmielu? Chyba większym zarobkiem...	Tak zgadzała się Prouzowa.	To się rozumie! czyn starczy za słowo.	Warjatka, jak i jej ojciec	Ach, panie! Jakże pan mało zna kobiety! Dziś się rozwodzimy, nienawidzimy, gotowe jesteśmy wynająć zbira, któryby zakłuł takiego pana na rogu ulicy... Na drugi dzień, co mówię	Jak to, czyż nie słyszał pan, co mówił? Nigdy nie wróci do domu.	Mam nadzieję, że to nie pański wyjazd jest przedmiotem tego spisku Pan wie, jeżeli Saint-Loup dostanie urlop, nic się nie powinno zmienić, my jesteśmy tutaj. To będzie może dla pana mniej zabawne, ale dołożymy z naszej strony wszelkiego trudu, aby panu dać zapomnieć o nieobecności Roberta.	Powiadam, tego przekupnia, który dał Klarze Gulli czerwoną sukienkę, a potem spotkał ją w Sztokholmie i wprowadził na drogę nieszczęścia. Ten drab był winien wszystkiemu. W twoim tedy imieniu sprałem go na kwaśne jabłko i zapowiedziałem, że mu kości połamię, jeśli się poważy pokazać jeszcze raz w naszej okolicy!	To mnie wcale nie obchodzi, bo ja nie przyjdę.	Nie ma czasu, nie ma czasu. Ochrzczą dziecko, wyjdą z kościoła, a my się nie nagadamy.	Ale za to, gdy bibi dorośnie, będzie musiała pracować na pana wielkiego, a jeśli nie zechce, to pan wielki pewno ją bić.	Nie zawsze była taka Jestem starsza od was, siostro, i pamiętam ją z dawniejszych lat. Bieda, nieszczęście, utrata męża napełniły jej serce goryczą i stąd może trochę za szorstka w słowach.	Od skargi do wyroku droga szeroka. Ale trza to będzie wziąć dobrze na rozum, bych nam nie wystroiła jakiego figla.	Słuchajno, stary Maxie. Nie źle tu wam u mnie?	Wielki proroku, rzuciłeś strach na dusze nasze, a nie wskazujesz ratunku. Może być, i z pewnością tak jest, skoro mówisz, że losy przez pewien czas będą dla nas niełaskawe; lecz	Aby już nie było Halsbandów, gramofonów, starych emerytów?	Agnieszka! moja Agnieszka! Czemu jej pan nie nazywasz po imieniu?	Bardzo nędznie, panie profesorze. W Panamie zarabiają ledwie dolara na tydzień. Najczęściej dostają trzy grosze za ostrygę zawierającą perłę, a ileż to wyniosą z morza niemających żadnej!	Czy jesteście przygotowani na śmierć?	Dotychczas płacę długi. Nie chciałeś mi drużbować, czy zechcesz być moim świadkiem?	Figurki i mnie?	Ja też je posiadam oto jest.	Jest ci jeszcze, jest tego nasienia pannowego, ale ino wybieram takie, co by pasowały la Macieja.	Jesteś pani entuzyastką.	Jeśli stary Pławicki jej nie przeje, nie przegra, nie zmarnotrawi.	Maż to być wyrzutem, że ja sobie w ten sposób poczynam?	Na honor, cały dzień; rano zaprosił nas na śniadanie, przez całą maskaradę jeździliśmy jego powozem po Corso i na koniec, teraz, oglądamy spektakl w jego loży.	No, bierz pan taki, jaki jest Nie mam czasu wołać, aby mi przyniesiono inny. Panie de Blacas, zechcesz dopilnować, aby przygotowano dyplom dla pana de Villeforta.	Ociec, napalcie ogień a miejcie baczenie na dzieci, za parę pacierzy przyjdę, a jakby Antek wrócił, to kapusta jest w rynce na blasze...	Panno! Nie ukrywaj go!... To człek przeklęty!	Siennik pusty, chłopaka nie ma!	Temu wszystkiemu winne tylko pszczoły panny Anety! Pamięta pani?	Trochę wyżej... o tak... A teraz ty skręć, tylko ostrożnie z poręczą...	Więc chce mnie ksiądz zgubić?	A cóż pan chcesz, żeby to było, u licha!...	A dla kogóż mógłbym szukać? Co ty myślisz, że zdurniałem?	A jeżeli idzie o bezpośrednie służenie ogółowi, droga tu jasno wytknięta: rodzina, macierzyństwo!	A więc: tak!	Ale skąd?	Cały ten czas?	Czy bywam kiedy dobra?	Cóż to za przedstawienie?	Danglars kiwnął potakująco głową.	Do Europejskiego	Dobry wieczór, panno Maniu!	Dwa tygodnie zabaw to będzie wspaniała sprawa!	Dwóch obcych anarchistów przybywających z tej miejscowości Trudno to sobie wytłumaczyć.	Gdziesik mi twój urząd	Ha! O twoim rodzie Tatarzy twoi dziwacznie bają; słyszałem, słyszałem.	Henryk, co to?!...	Jaki mnich?	Kto ma pójść ze mną?	Mamo, co to za fiołki?	Może.	No?...	O tak! W ostatnią środę pan Fogg wbrew swemu przyzwyczajeniu wrócił z klubu o ósmej i w trzy kwadranse potem ruszyliśmy w drogę.	O, to zupełnie pewny nasz człowiek. Często korzystamy z jego mieszkania	Pan łaskawy ma pisać recenzję może pan wtrącić cudowny ustęp o naszej drogiej Koralii.	Proszę! Proszę mówić! Zaraz!	Przypuszczasz pan że dlatego bywała zirytowana w ostatnich czasach?...	Religia, Duch	Tagi ar tu nieko ne patėmyji namuose?	Tak, d‘Artagnan.	Tak, kochanie, tak. Tam, w Ziemi Izraela, w tamtej krainie. A chciałbyś tam być?	To naród, psia ich mać! Trzeba jechać do komisariatu.	To straszna historia, co do której trzeba mi zachować najgłębszą tajemnicę	Wbrew ustawie?	Wie pan o tym?	Wstała babunia?	„Co za głupstwo!”
No, to i klawo znaczy się, że wszyscy mamy swoją przyjemność. Ot, my w starej kompanji. Tylko Kazika brak. Ale to nic. On już tam, w niebie, te... chmurki pędza, che... che... A pana nie prosił, panie Murek, żeby coś na pożegnanie nam powiedzieć?... Nie wręczył panu testamentu?	Nie, nie to. Tylko gdy się napatrzy na różne wypadki na ziemi i niebie, to się przejmuje coś z wiary w Kismetkismet (tur.) „Proszę szanownej pani, nic pani nie pozostało na tym świecie jak lody śmietankowe i młodzieniec z temperamentem. Za pięć do ośmiu miesięcy jest pani trup”. A ona na to: „Co pan mówi, doktorze? Przecież ja mam męża i dwoje dzieci”. Jakby to cokolwiek miało wspólnego. Ja jej mówię:	Jakże radosne są to wieści A czy wiszą jeszcze na Mostowej Wieży ucięte głowy straconych czeskich panów?	Moi drodzy dobrze jest na świecie, a tu sobie jeszcze niektórzy urągają. Pan ich za to skarze.	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	To źle trafi, ja przez tydzień nie zajrzę do domu. Wyobraź sobie, że chcą mnie mianować gubernatorem w Odesie. Ja zaś upieram się przy Moskwie. Dlaczego nie mam sobie na to pozwolić? In partibus infidelium zdawałoby się, że to obojętne, a jednak z przyjemnością kazałbym powiesić tych poczciwych wariatów. Nasza emigracja to dowód ex post, że Rosja musiała upaść. Konwentykle, operetkowe konspiracje, naiwne dzielenie skóry na niedźwiedziu. To ponad moje siły.	A! przecież Oriana ma kuzynkę, której matka, jeżeli się nie mylę, jest z domu Grandin. Tak, tak, wiem doskonale, to są Grandin de l’Epervier.	Cicho bądź! Nikt dla mnie nie istnieje, tylko ty! Tobie pozostałabym wierna!	Może to i słuszne, co pani mówi, odnośnie innych co do mnie jednak, tak nie jest i istotnie nie powinienem, znając panią tak mało, dziwić się niczemu. Mówiłem to zresztą raczej bezmyślnie.	Otóż mam myśl!... Ja zajmę się zebraniem kompletu, a pani zapyta pannę Malinowską o najodpowiedniejszych profesorów... Tymczasem będzie pani powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji.	Panie profesorze, dziękuję panu za objaśnienia, które dostarczyłyby wspaniałej noty jakiemu dom Calmetowi, gdyby benedyktyni jeszcze istnieli; ale mam zaszczyt zwrócić pańską uwagę, że ten skrawek miał pierwotnie rozmiary... tej mapy otóż od trzech miesięcy skurczył się bardzo znacznie...	Poczciwy kasztelanic ale na cudzych krajach nic a nic się nie rozumie.	Widzi pani, jakie to proste. Zbił ją, ona siedzi na murku, on pali fajkę, za chwilę zaczną się godzić i nim słońce znów zaświta, la commedia è finita...	Właśnie po to, aby być hrabią. Aby być hrabią we Włoszech, koniecznie trzeba mieć jakieś hrabstwo.	Nie wiem Widziałem raz człowieka, który wyjmował króliki z pustego kapelusza. Mówił nam, byśmy się przyglądali uważnie, to zobaczymy, jak on to robi... Więc patrzyliśmy, patrzyliśmy...	Panie Piekutowski taka suma, to zupełna niemożliwość, ale jeżeliby on wam dał jakąś umówioną kwotę, na którąbyście się zgodzili, to coby miał z tego za pewność, że zostawicie go w spokoju?	Smerda z tym powrócił z łowów Chwostek się uniósł gniewem wielkim, zaklął, że każe wasz dwór w perzynę obrócić, a was, ojcze mój, na pierwszym obwiesić drzewie. Na was ma się wywrzeć cała złość jego... Ludziom i koniom kazano się sposobić... Słyszałem, gdy dawano te rozkazy, rzuciłem się co tchu wpław przez jezioro, aby wam oznajmić o tym. Dziś, jutro... każdej chwili tu być mogą.	A czy w tym było coś złego?	A dlaczego nie przyszedłeś do sklepu, do pana Rzeckiego?	A nie miał pan laski?	A, niedziela!... Prawda! A ja myślałem, że sobie posiedzimy razem. Takby było przyjemnie.	Ano, to pojadę i ja! Dziękuję ci, bracie!	Broń Boże! Nie pragnę bynajmniej widoku Krakowa.	Czyliż nie mieszka w izbie czeladniej?	Daj Boże, abyś mówił prawdę i aby inne oczy dojrzały to podobieństwo, które dla moich jest ukryte. Ale, lękam się... że list ten mówił prawdę.	Dla Boga! powiadaj, jako ci to przyszło?	Dziękuję cioci stokrotnie. Jabym jeszcze o coś cioci prosił...	Długoż ci twoi krewni będą tu jeszcze?	Długoż to potrwać może?	Faktycznie, czasem zalewają nam sadła za skórę Harrison ma, oczywiście, na myśli głównie ich sposób zachowania się.	Franiu... to córka tutejszego doktora...	Gdzie mój dom? Nie wiem.	Ja się nie łudzę...	Ja też nie przejmuję się. Chcę jednak wiedzieć prawdę.	Jak interes, to ja jestem prawie trzeźwy. Chodźmy.	Jak pan rozumie to natchnienie?	Małe miasteczko nad rzeką Lys; w razie czego przeprawię się tylko za rzekę i jestem już zagranicą.	Może. Ale pan mi chyba z tego zarzutu nie postawi. Wszakże pan sam przez całe życie nic innego nie robił.	No, tam do paniki nie ma powodów.	Och, zbyt to uprzejme z pańskiej strony, ale może mi coś przeszkodzić.	Od tygodnia cię szukam i wypatruję po próżnicy.	Ona nic nie wie.	Ona sobie ciągle wyrzuca, że tej ostatniej nocy posłuchała zapewnień doktora i poszła spać. Jej żal tych straconych chwil, które mogła spędzić z Litką, i ta myśl nurtuje ją. Dziś, gdy wróciłyśmy z cmentarza, poczęła mnie wypytywać o najdrobniejsze szczegóły: jak dziecko wyglądało, jak długo spało, czy brało lekarstwo i co przytem mówiło, czy odzywało się do nas?... Przytem zaklinała mnie, żebym sobie przypomniała wszystko i żebym nie opuściła żadnego słowa.	Ot, jużem w swoim rodzonym gnieździe... Dawno, okrutnie dawno nie byłam w Krakowie; teraz przyjdzie chyba dłużej tu zamieszkać.	Połowa z was nie zostanie.	Prawdę mówię, niech się mama spyta Andrzeja, niech się mama spyta, kogo chce. Na stacji wiedzą najlepiej, zresztą, cała okolica wie dobrze.	Rzuciłem okiem, ale wczoraj trudno mi było cokolwiek dokładnie zauważyć.	Spróbuję, ale niech mnie pan nie dotyka. Bo zdaje mi się, że jeśli mnie pan dotknie, choćby końcem palca, atak natychmiast powróci.	Tak. Będzie to właśnie owo tertium associationis magneticaetertium associationis magneticae (łac.)	Ten urodzony na wodza!	To czego pyta?	To dziwne	To także silny chłop!	Tu nie ma żadnej kryjówki Znam tę kaplicę.	W tym wypadku zgadza się z prawdą Zdradziłem Willettsa i nie zrobiłem tego bez poważnych powodów.	A moja droga pani!	Ale cóż poczniemy?	Ale pan jest prawdziwym demokratą	Biegnij zatem i sam otwórz...	Bo się zawstydziłam swojej prośby.	Brawo, panie bracie! Cho-cho... Idziemy z tym do wodza. Także nam gadajcie, Galicjanie!	Był dzisiaj Karol?	Choćby dziką różę, wykwitłą pod płotem.	Co on powiedział?	Co? Widziałaś go wacpani?	Do młodego pana	Dobro huknął ktoś spod ściany.	Doprawdy?	Dzięki wpływom pańskiej rodziny	I ja	Ja tę dziewkę uduszę! Łajdaczka!	Jakoże ją może widzieć oczu stradawszystradać (daw.)	Janiu!.. Przebacz mi te przykrości, bo widzisz...	Jest zaopatrzona	Jutro o świcie.	Miasto? Dlaczego miasto?	Miała mama gorączkę	Miłość, Pozycja społeczna	Mniemam, że sprawa warta rozwagi.	Musiałby. Wie, że mógłbym zrobić doniesienie karne i wsadzić go do kryminału.	Nic... ja wiem, że nic... wszyscy wiemy. Ale	Nikt, ja sama.	No, dobrze Przyjdź zaraz.	Owa Maryna Laszka czarownicą jest niepospolitą. Bogomodlca archiepiskop Segrygiej ogłosił mi zdanie swoje o tej nierządnicy: krasa jej najchrobsze serce zmiękczy, a ty młody i niewierny!	Owszem, bardzo dobrze	Palić więc miasto! palić! Znam tych ludzi, gdy zobaczą płomienie, a swoje dobro zniszczone, ustraszą się.	Pomieszana ona, i tyle Ruchy jej som... nieakuratne Właśnie, jak u takich... Struchliła ona duszą pod kopytami i zmyliła się w sobie. I chłopu w bitwie pono się zdarzy. Dziwić się!	Przemytnik?	Przyzwalamy! Pierwszy tedy numerus: Krzysztof Czema, drugi: Jan Drohojowski. Kto się zgłasza dalej?	Raczej szkaradne.	Trochę lżej.	Widzę.	Więc, czy twój syn będzie klechą? Już mu czas, by zażył znów chininy.	Wstydziłem się...	Wszak pan Honory Dobek? odezwała się krok podchodząc...	Wyganowski rzekł:	Za sprawiedliwością jestem.	Zabrano ci ją?!	Zauważyłem...	»Figaro«...»Figaro«
Wiesz, że trochę lepiej, niż w prawdziwym życiu. Przy tym coś dziwnego zaczyna się we mnie budzić. Wychodzę jakby z siebie Genezyp nagle zgasł. Piwowarskie dzieciństwo przemknęło mu w pamięci złoto-czerwoną łuną niepowrotności: smak cierpki jakichś gruszek, wieczorne bójki i matka, ta inna, święta męczennica ze swoją cichą wiarą w nieznanego katolickim dostojnikom Boga. (Wzrok Chrystusa zwiedzającego mennicę, gdzie się biją monety Państwa Kościelnego, lub patrzącego na ostrze halabardy (!) gwardzisty, strzegącego tronu Jego Namiestnika aha tak jakby miały one być wieczne nie w nim, tylko w samej bezimiennej, obcej już teraz i dalekiej, w każdym razie nie-ludzimierskiej naturze. Tu byli tylko ludzie, oblepieni, ociekający wstrętnością nazbyt ludzkich spraw. I poczuł obrzydzenie do wszystkiego, do siebie i nawet do tej Nieznanej, co miała wejść tu lada chwila. Ona była też „nieczysta”, jak wszystko ludzkie, na tle niedosiężnej piękności wiosennej burzy.	Szkoda, że pan prezes nie wyjechał na zimę do San Remo lub gdziekolwiek na południe.	Moleschotta ja nie czytam, bo on jest zacofaniec, a zresztą to inna sprawa. Moleschott mi mówi: myśl, i ja myślę. A tu... psu wściekłemu instynkt powie: gryź, i on gryzie. A ja skąd wiem, co tobie twój Bóg każe zrobić? Pókiś ty sam od siebie zależał, ja wiedziałem, czego się od ciebie spodziewać, ale od czasu, jak u ciebie Bóg pojawił się, ja już nic wiedzieć nie mogę. Skąd ja wiem, co temu twojemu Bogu do głowy przyjdzie? Ja tam nie lubię mieć z nim do czynienia. Kto chce ze mną żyć, musi sam za siebie odpowiadać.	Cóż wam szkodzi że asyryjski rozbójnik ściśnie fenickiego złodzieja? Na tym zyskają nasi i wasi kupcy. A jeżeli zechcecie posiadać Fenicjan, pozwólcie, ażeby osiedlali się na waszych brzegach. Jestem pewny, że najbogatsi z nich i najzręczniejsi uciekną spod władzy Asyryjczyków.	I owszem, Silverze gdybyś wolał być uczciwym człowiekiem, siedziałbyś teraz w kuchni. To tylko od ciebie zależy. Albo jesteś moim kucharzem okrętowym i wtedy obejdę się z tobą pobłażliwie, albo też kapitanem Silverem, zwykłym buntownikiem i korsarzem, a wtedy możesz pójść na szubienicę.	Wcale tego nie pamiętam a choćby i tak było, to każę ci milczeć, rozumiesz? Dalej, spiesz się, słychać już zewsząd muzykę; wesele pewno odprawią rano przed upałem. Sancho, prędko osiodłał Rosynanta, włożył kulbakę na burego i pojechali stępa ku szałasowi.	Wiem o tém ale, cóż robić, biedną jestem i trudną w wyborze. Nie mam wcale ochoty nosić w pole dwojaków z jedzeniem, piastować dzieci po całych dniach, łatać odzież męża i cierpiéć nad nędzą tych, których-bym kochała, nie mogąc im w niczém ulżyć. Ksiądz proboszcz powiada, że takie myśli są niechrześcijańskie, czuję to dobrze, ale cóż ja na to poradzę! Czasem wolę zjeść kawałek suchego chleba, niż obiad sobie zgotować. Po-cóż mam kogo memi wadami unieszczęśliwiać? Mąż kochający zabijałby się, by moim zachceniom dogodzić, a to-by nie było dobrze. Zły jakiś los nade mną cięży i sama go znosić muszę.	Czy chcesz przynieść mi jego czuprynę? gniewnie; por. sierdzić się (na kogoś), rozsierdzony.. konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: jak to nazwałeś., gdym ci o tym opowiadał?	Okropne! King aż się pieni! Dzwonią na modlitwę. Chodźmy.	Owszem, lecz wyglądałaś, jakbyś to chciała powiedzieć. Ale przyznaję, że myśli moje graniczyły z bluźnierstwem. I mam taki katar! Królowo Anno, powiedz mi coś na rozweselenie!	Słuchaj! i podziwiaj mądre urządzenie świata. Jak grudka śniegu staczając się z niebotycznej góry wyrasta w olbrzymią lawinę, tak w domu naszym drobne cnoty rodzą wielkie czyny. Panna Magdalena darowała ci parę kanarków ważących ledwie kilkanaście łutów. Była to owa grudka śniegu, która trafiwszy na ciebie już urosła w Cezara ważącego z pięćdziesiąt kilogramów. Cezar zaś trafiwszy na mnie przerodził się w teatr, który waży dziesiątki tysięcy centnarów.	Śpij, nie gadaj.	To jest zając On mieszka w leśniczówce, u gajowego, który go sobie oswoił i trzyma go w chlewiku. A pan Andrzej stara się go namówić, tego gajowego, żeby wypuścił go na wolność, tego zająca, rozumie się. Bo przecież każdy rozumie, że zającowi lepiej w lesie niż w chlewiku. Zupełnie osowiał	Ech! Boże, to ja poradziłam jej, aby pana nie wciągać do sekretu. Ot, mówiąc między nami, kiedy widziałam pana tak mało obytym w świecie, miałam obawy: lękałam się, aby pańskie niedoświadczenie, pańska nieopatrzna gorączka nie zniszczyły albo nie spaczyły jej obliczeń a naszych planów. Czy może pan dziś przypomnieć sobie samego siebie? Przyznaj pan: oglądając dziś swego sobowtóra, byłbyś mojego zdania. Nie jest pan podobny do siebie. Oto jedyny błąd, jakiśmy popełniły. Ale czyż znajdzie się jeden człowiek wśród tysiąca, który by z takim talentem jednoczył tak cudowną zdolność dostrojenia się do właściwego tonu? Nie przypuszczałam, abyś pan był tak zdumiewającym wyjątkiem. Przeobraziłeś się tak szybko, wtajemniczyłeś się tak łatwo w sekrety Paryża, że nie poznałam pana po prostu w Lasku Bulońskim miesiąc temu.	Boguśmy się już polecali gdy wtem święci Pańscy zesłali jakowąś chorągiew. Myśleliśmy zrazu, że nowy nieprzyjaciel, a to byli swoi. Skoczyli tedy wraz na Zołtareńkowych hultajów i w godzinę mostem ich położyli, ile że i z naszej strony pomoc była.	Na bok z nim! Dajcie tu Cambella. Otóż teraz już zaczyna się znęcanie. Aj, byłbym zapomniał! Słuchaj, Campbell, dlaczego znęcaliście się nad Clewerem? Wyjmij mu knebel z ust, niech odpowie.	A tak, nieborak wyjdzie nogami naprzód rachując pieniądze z wyrazem na wpół smętnym, a na wpół wesołym.	Dajże mi znak siły swéj, jeśli chcesz bym jéj uwierzył mówią że chrześcianie gotowi są zawsze do cudu, a ty chlubisz się żeś był i jesteś ich Bogiem... okaż twą siłę!	Pochlebiasz mi pani w wielkiej na mnie łaskawości swojej, wymówił pan Edward z ukłonem.	Płyńmy na tajfun, pogna nas we właściwym kierunku	Widziała mnie pani na Weselu?	Bo tu przy ścianach widzę mnóstwo obrazów; myślałam, że to dzieła pańskie. Czy nie? Może to utwory jakich dawnych mistrzów? Trudno o nich sądzić, póki są odwrócone, ale muszą być chyba nieoszacowanej wartości, kiedy pozbywając się wszystkiego, nawet rzeczy najpotrzebniejszych do życia, z tymi jednak pan się nie mogłeś rozstać?	Czasem kwili trochę, ale nie wiem, przez sen-li czy na jawie, a nie chcę wchodzić, aby się nie przelękła.	Jest to pewien starzec z przedmieścia Saint-Marceau, wydatkujący tak jak i ja, nieborak, tylko dwa luidory na miesiąc. Biedak ten, z którego wszyscy się śmieją, nazywa się ojciec Goriot.	Dlaczego? Alboż nie jest ojcem duchownym swych parafian i gdy go wezwą do łoża jednego z nich, czyż będzie mógł odmówić?	Jesteś jak orzeł, który jednym spojrzeniem obejmuje wschód i zachód!... Czuję, że mój wstręt do tej dziewczyny zaczyna słabnąć.	Kurczakowi? Galaretce? Czy ty masz bzika, Lulejko? Nic nie wiem o żadnym kurczęciu ani o żadnej galaretce.	Żeby on mnie widział, to byś ty już mnie, panie Michale, nie widział. Tego tylko brakowało!	Mój Leszku Musisz to sam rozumieć, że twoje stałe przebywanie, demonstracyjne przebywanie w sklepiku nie mogło nie wywołać komentarzy...	Nie umiem kłamać, doktorze. A jeżeli o mnie chodzi, zawsze wolałam bodaj przykrą prawdę niż złudzenie. Zresztą mój syn nie ponosi przecie odpowiedzialności za wypadek.	Nie wiem, czy nawet nie wspomniała kiedy, że pragnie, ażeby jej syn ożenił się z panią?	Dopóki się szczęśliwie nie uwieńczy małżeństwem i koroną Wszyscy widzą, że się to inaczej skończyć nie powinno i nie może.	Tak, zerobił jakąś farbę, która zjednała mu renomę w Petersburgu. Pisał kuzyn męża, że nadzwyczajna przyszłość czeka tego młodzieńca, lecz że zanadto jest zamknięty w sobie pan Zedzisław, że nie udziela się towarzystwu...	A może tam masz co do zabrania?	Ba! wozów idzie za nim okutych trzy z godnym sprzętem, a ludzi pocztowych jest dziewięciu. Bogdajby się z takim zewrzeć! Aże ślina do gęby idzie.	Cypele i co u ciebie słychać? Jak ci się powodzi? Jak z twoim zdrowiem? Słyszałam, że podobno kasłałaś.	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	Nie, pani. Zaproponuję, ażebyśmy wracali do domu.	Przyjdzie taki czas, nadejdzie taki dzień, schyli się ku nam taka błogosławiona godzina, że przyjedzie niespodziewanie czerstwy i wesół.	To prawda! Ale ona nie wymuszała pieniędzy ode mnie.	A ja tam nie żalę się Przyjmuję najpośledniejsze miejsce. Od dzisiejszego dnia zacznę się ćwiczyć w pokorze.	Ach, wasza miłość, ani sobie figurujeszfigurować sobie (daw.)	Ale ba!... Po babci urwało się, z Kazią zerwało się i choć w łeb sobie strzel.	Ależ kiedy naprawdę to ona mnie pocałowała!	Ależ syn jego nie był wcale wmieszany w tę sprawę!	Bo nie chce.	Do pani podkomorzyny Strusiowej?	Do rzeczy! Do rzeczy!	Dziś ja synowi twemu, a mnie jutro kto?	Jakżebyśmy sobie poradzili bez pracy?	Nie powiem nazwiska.	Nie sądzę.	Nie wiem, ale ojciec uczy mnie i zapoznaje ze wszystkimi przepisami prawa.	Nie. Ile wnosić mogę, szedłem przez otwór w przedpiersiu, zastawiony z wnętrza poprzecznicą. Rękoma dotknąłem bariery. Szyldwach nas przepuszczał.	O tak, rzeczywiście oddaj pióro Aramisowi, on przecie pisuje wypracowania po łacinie!	O, i owszem. Nie ma racji milczeć, bo nie ma czego słuchać!	Odejdźmy stąd! wróćmy do swoich.	On tak tylko, dla suggestii	Pan lepiej każ blagować za siebie.	Pan mnie nie rozumie?	Salamandra nie darmo nosi swą nazwę: żaden płomień jej nie wzruszySalamandra nie darmo nosi swą nazwę: żaden płomień jej nie wzruszy	Tak, panie mieliśmy ten zaszczyt; podłożyliśmy nawet pod jeden węgieł baryłkę prochu, który, wybuchając, wysadził go w powietrze, a reszta budynku została porządnie zachwiana.	To opóźnienie nie jest naturalne. „Faraon” wypłynął z Kalkuty piątego lutego, powinien był wrócić już miesiąc z górą.	To również da się zrobić	Właśnie dla tego, że mu jest wrogiem! zgadliście, Książe Bolesław pobożny, czystych obyczajów jest, ale słaby, ale niedołężny. Nam tu innego potrzeba!	Zachciwniśzachciwniś zaręczyny. ucztę wydaje ukraińska dziewka dla swego pana i jego bachorów, dla narzeczonej i dla Omara. Zamknięte kółko. Nas nie proszono, jakkolwiek rachunek ja muszę wyrównać. Policzą za świństwo bajońskie sumy. Wyobraź pan sobie, jak menu opiewa: barszcz białoruski, tutejsze salami i ryż ze śmietaną. Kaukaskie wino. Misereremiserere (łac.)	A cóż to znaczy? Zapłacę Lizie Persdotter w Askadalarnie, wdowie po Bengście Olsonie... Czyż Liza ma otrzymać te pieniądze?	A i bardzo, bo zmęczona jestem.	A siła u was szlachty stoi w Lipkowie?	Ale przecież...	Ależ tak, oczywiście, to Palamed de Guermantes.	Będziecie Jestem pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię z wami rachunki w moim kantorze.	Całe pięć rubli mi dacie, bo i zmówiny trza wyprawić...	Ciociu kochana! Żebym tak zdrowa była! Jak pragnę żyć!!!	Czego?	Czy chcesz, abym zaśpiewała dla urozmaicenia naszej samotności, czy też, abym zatańczyła segedillę?	Dwie!	Ej panie Sobek. Chodź pan, zagraj co.	I śmiesz mi to mówić w oczy! to dawna jakaś kochanka! ale poczekaj, kiedy tak, ja ci potrafię odpłacić w dziesięcioro z mojemi dawnemi przyjaciółmi!	Jedź ale i my ruszymy nieco naprzód, bo zimno.	Kichał przedtem... ma ogromny katar	Któż to ułożył tę piękną bajkę, Najjaśniejszy Panie?	Małżeństwo, Konflikt wewnętrzny, Mężczyzna	Musiała zresztą spotkać jakieś przyjaciółki, ma ich kilka w Wersalu.	Mydełko	Mówiłaś z tym człowiekiem, Belu?...	Narzeczony to szczotkarz?	No, i cóż pan mówisz o moim Goguelat?	Ot, pohetmanił nam pierwszy raz! w ogień.	Po części. Pan jest zaślepiony w swoich perszeronachperszeron	Pomogło wam co?	Rycerz, Zemsta zagadnął Don Kichot	Tak!	To cóż?	Turski? Z kim?!	W naszym kościele?	Wiem o tym	Z czegóż żyjecie?	Ślicznie dziękuję, ślicznie...	Świetne
Helena Orecka, Helena Orecka a wiem, wiem. Mówił mi o tobie mój wnuk. Wiem. Upadek fortuny, niedola, a więc córka musiała iść w świat za chlebem. Wszystko, co nie stoi mocno, upaść musi... Ale człowiek jest z twardej ulepiony gliny i tam, gdzie żelazo pęka i kamień się kruszy, on wytrzyma. Ja widziałem trzy razy upadek nadziei wielkiego narodu, moje dziecko, a żyję... Byłem na Dalekiej Północy, w kraju, gdzie słońce schodzi blado, a mróz przenika do kości, i patrzyłem co dnia na tęsknotę, trawiącą powoli najsilniejsze organizmy, na ciągłe odradzanie się i zamieranie nadziei i nie umarłem... A kiedy nareszcie po długiej rozłące wróciłem do swoich, straciłem oczy i nie mogłem już ujrzeć mojej ziemi; dziękowałem jednak Bogu, że mi jej choć dotknąć pozwolił. Odtąd patrzę na świat oczyma tych, co są przy mnie. A świat idzie dalej swoją drogą, ziemia co wiosnę odradza się na nowo, a wiosna jest tak samo piękna jak w dniach mojej młodości... Słońce tak grzeje! Czuję błogie ciepło rozchodzące się po żyłach moich. Dzień jest pogodny, więc musi tu być dokoła pięknie, nieprawdaż? Nie byłem tu jak w jesieni, gdy liście już z drzew pospadały... dopomóż pamięci starego, moje dziecko, i powiedz mi, co widzisz.	O, zważaj, zważaj na moje słowa! Pokochałem ciebie, najcudniejszą wśród urodziwych, kiedy anioł zesłany od Allaha, przelatując powietrze, zatrzymałby się w locie, roztoczył nad tobą skrzydła i przypatrywał się tobie tak samo, jak gdyby nową spotkał gwiazdę, w chwili kiedy na rozkaz Stwórcy wznosi się z otchłani i pierwsze najświeższe promienie rozsyła po świecie.	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Cie... w Woli szkoła jest, bez trzy zimy moje dzieci chodziły i co?... To nawet na książce tego pacierza rozebrać nie potrafią... na psa taka nauka!	Więc ty jeszcze nie śpisz?... O bogowie, po tyludniowej mordędze!... Myślałem, że będę się mógł przedrzemać choćby do wschodu słońca.	Nie wiem co się stało hr. Filipowi On, zwykle tak skory do szukania znajomości, do zawiązywania stosunków, w celu zupełnie przeciwnym niż księżna, na ten raz okazuje nietylko obojętność, ale wstręt prawie; on jeden nie poszedł nowozjawionéj oglądać.	Na dworze krakowskim uczyni to niemiłe wrażenie	Piękny? Więc niech pójdzie na utrzymanie, jeżeli taki piękny.	Tak jest słyszałem, iż hultajstwo jaśnie wielmożnego pana obiegło, i na ratunek z czeladzią pospieszam.	Wybudujcie na swoich gruntach chałupę dla mego szwagra.	Niech pani przebaczy, jeżeli mimowolnie zrobiłem jej przykrość. Pozycja społecznaMoże, według pani, tacy jak ja nie mają prawa myśleć o pani?... W waszym świecie nawet ten zakaz jest możliwy. Ale ja należę do innego... W moim świecie paproć i mech tak dobrze mają prawo patrzeć na słońce jak sosny albo... grzyby. Dlatego niech mi pani wręcz powie: czy wolno mi, czy nie wolno myśleć o pani? Na dziś nie żądam nic innego.	Krzycki sprawiedliwie powiedział: Bóg ześle natchnienie, ino przychodzi mi na myśl, czy odwiedziny nasze u króla nie były właśnie owym natchnieniem z woli Bożej zesłanym. Obaj radziliśmy mu jedno, obaj w usunięciu Albrechta z Prus widzimy dobro państwa.	Ten oto szeregowiec nie chce marnować na próżno drogiego czasu. Zabrać go za wagon i przez godzinę ćwiczyć z nim chwyty. Ale bez miłosierdzia i bez odpoczynku. Przede wszystkim raz za razem: Setzt ab, an, setzt ab!	Wielka szkoda że zapomnieliśmy to zrobić podczas naszej pierwszej podróży na wyspę Tabor.	Wiem, że mnie kochasz, tylko nie wiem, dlaczego nie chcesz mi dać na to żadnych dowodów.	Byłoby niewątpliwie zdumiewające gdybym to ja wykonał. Lecz w rzeczywistości nic nie budowałem, a tylko oczyszczałem w miarę potrzeby korytarze i pokoje. Wszędzie wokoło jest tego o wiele więcej. Widzę, że nic nie rozumiesz, muszę to wyjaśnić. Otóż bardzo dawno temu, nim Puszcza zasiała się i wyrosła do obecnych rozmiarów, istniało miasto	Co to za picie! Gardzisz mną, niby z tej racji, że ja jestem szlagon, niby burżuj, a ty czerwony bolszewik. Och, grubo się mylisz, Czaruś... Grubo! Rozkraj serce moje, rozkraj serce, a zobaczysz...	Mówię, co mi się podoba.	Ostatni warunek dotyczył strony czysto moralnej. Dowiedziałam się, że nie ma żadnej rodziny, co jest jego największą zaletą, i zastrzegłam sobie, że utrzymam wszystkie moje dotychczasowe stosunki...	Nie chcę! za nic nie chcę! Tu, gdzie mnie wszyscy znają? Nie zostanę, wolę Sybir!	Bo chciałem się spytać tej Marychny, ale może jej będzie nieprzyjemnie.	Dać mu do zrozumienia wprędce, żeby sobie jechał. Mamy Dobków dosyć... nie trzeba nam więcej! rozśmiał się rotmistrz.	Możeć to przyniesie jakowąś ulgę, gdy powiem, że nie będę niczyją... Idę za kratę... Waćpan mnie nigdy nie sądź źle, bom i tak już nieszczęśliwa! Waćpan mi przyrzeknij, daj mi parol, że się z afektu dla mnie nie spuściszspuścić	Wiecie co? Musimy raz przecie napatrzyć się onym duchom.	Ludzie przyszli, morejne, i krzyczeli na nią, żeby ona pisanie jakieś dała... długo krzyczeli... a ona krzyczała, że nie da! nie da! nie da!... a koza w sieni tak biegała... biegała i meczała...	Mój kochany, tobie to trudno zrozumieć, ale do ważnych, bardzo ważnych spraw czasem małe rzeczy są potrzebne i mała usługa a dobrze się płaci...	Otrzymasz je pani przez pana de Cyrano, jeśli z nim się zobaczę. Tymczasem spełnij pani moją prośbę i oddaj naszyjnik.	Przepraszam lecz odkąd Wasza Królewska Mość widzi we mnie sędziego niesprawiedliwego, usuwam się.	Tak, po drugie, a teraz trzecie. Pijecie wódkę?	We dwoje... czyżbyście już byli po słowie?	Wstań i pokaż się: lubię ten wasz mundur.	Skóra mi trochę przez drogę opierzchła, ale do jutra to przejdzie... Co elektor o nas myśli? Nic... Pisał mi, że o nas nie zapomni.	I nie tambowscy. Od nas, bracie, nic ci się nie dostanie. Ty idź do bogatego chłopa i tam proś.	Czy nie ma pan jakichś poleceń? Proszę pamiętać, że będą mi zadawać pytania.	Tej kupcowej z ulicy Grabarzy: czyż on pamięta o niej jeszcze? ręczę ci, że przy mnie zapomniał o tamtej... Śliczna zemsta, niema co mówić!...	Chateaubriand jest o wiele żywszy niż pan sądzi, a Balzac jest i tak wielki pisarz dodał p. de Charlus z tym drażniącym zwyczajem niepotrzebnego „pan”, jaki mają ludzie światowi, tak jakby uważali, że tytułując wielkiego pisarza per pan, wyświadczają mu zaszczyt, może zachowują dystans i stwierdzają jasno, że go nie znają.	Czekaj! Co to znaczy? Kazi spokój. Pfe! Ma ona nam psuć spokój? Nie pozwalam.	I co też w takim łbie usiądzie! Żeby też tego rozumu nie mieć!	Nie można rozumniej mówić, niż to czyni owa kapłanka. Toż samo ja ci powiadałem, skoroś pierwszy raz mnie o to zagadnął. Pij tedy i zważaj, co ci powiada serce, uniesione szałem bachicznym.	Nie znam cię wcale i znać cię nie chcę.	Nie, rzeczywiście miał trzy tysiące dukatów, i znaleźliśmy je. Chodzi mi o tego rosyjskiego księcia.	Niech pan posłucha, ekscelencjo Jestem panu mocno oddany, i nie wątpi pan o tym, prawda?	Przypominam sobie coś niecoś z tych łowów. Byłem wówczas jeszcze młody	Zejde! Czy pozwolisz mi zamknąć drzwi i okno, aby nikt rozmowy naszej posłyszeć nie mógł?	A choćbyś była złudzeniem ciemności, witaj, maro, co mię pozdrawiasz...	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	A ty skąd wiesz o tym wszystkim?	Dlaczego?... czy już raz tego nie zrobiłem?	Dzięki ci. Zwiastujesz mi dobrą nowinę.	Jadziu czy wiesz, że zarżnęli Szwaba Szwarca?	Jest tak zmieszany, że popełnił pleonazmpleonazm rzekł Felicjan do Stefana.	Mam dobrą pamięć, jaśnie panie. Jaśnie pan mówił mi o powrocie swego brata i o pewnych kłopotach, jakie ma z tego powodu.	Muszę pójść do domu i wziąć parę rzeczy z laboratorium.	Niech pan powie, co pan chce z nami zrobić?	Nikogo nie widziałem, sir	O, że dojdzie, mogę ręczyć honorem!	Otwórz okno. Widzę, że spędziłeś cały dzień w klubie...	Rany Boga mojego... nie zdzierżę! Ratuj kto żyw! Stanko... Wawrzuś... do mnie!	Wszystkiegom wart, wszystko zniosę, powtórzył Jan.	Zjadłbyś! A sadziłeś je to, co? Powtórz „Wierzę”.	Że ode mnie tylko zależy, abym taki miała; że wystarczy, bym rzekła słowo.	A jak będzie z panią Niną?	A jakże! Całe życie przyjacielem pani ostanę...	A kiedy statek opuszcza Szanghaj?	A kto to?	A to cud doprawdy!	Ale Berta będzie miała, jak mówią, dwieście tysięcy liwrów dochodu.	Aż takie szerzyła spustoszenia!...	Czy ma pan jakie znajomości?	Dobry znak	Dorosłość rzekła Małgosia, zaczynając gromić tonem starszej siostry.	Dziesięć.	Gardzi pan?	Ilu zwolniłeś ludzi?	Ja obejrzę most	Jak zechcę, to ruszę.	Jestem Tristan, ten, który tak kochał królowę i który będzie ją kochał aż do śmierci!	Już zaraz uderzą! Słyszysz waść?	Kto ją wręczył?	Moja kuzynko za mało jestem filozofem, abym myślał o końcu każdej rzeczy... Advienne ce que pourraadvienne ce que pourra (franc.)	Może miał jakie insze myślenie.	Mów dalej!	Mów dalej, mów dalej!	Niczym karmne woły	No?	Od Gruzina, od księdza.	Pieniędzy! nieustannie pieniędzy!	Pieniężna?	Pierwszy batalion	Strasznie głupi komediant!...	Szukajmy w tem kobiety!	Tak, panie.	Tak.	Tak.	To są moi wrogowie.	Trzeba przeprosić pana profesora...	W takim razie wprowadzisz jako najemnika mnie	Wierzę!	Yancig! yancig!	Zapewne skąpy i zły?
Informowałem się w kuchni, co mieliśmy dzisiaj na obiad. Do zupy były na przykład kluseczki z wątróbki. Gdzie podziałeś te kluseczki? Powyciągałeś jedną po drugiej i zeżarłeś po drodze. Następnie była wołowina z ogórkiem. Coś z tym zrobił? Też zeżarłeś. Dwa płaty pieczeni frankfurckiej, a tyś mi przyniósł pół kawałka. Były dwa kawałki strudla. Gdzieś go podział? Zeżarłeś wszystko, ty świnio nędzna, mizerna. Pytam się, gdzie zaprzepaściłeś strudel? A, w błoto ci wpadł? Ty draniu jeden! Może pokażesz mi miejsce, gdzie leży ten strudel w błocie? A, pies przyleciał jak na zawołanie, złapał go i uciekł z nim. Jezus Maria, przecież ja cię tak spiorę po pysku, że będziesz miał łeb jak szaflik! Jeszcze się ta świnia zapiera. Przecież cię widzieli. Wiesz, kto cię widział? Rechnungsfeldfebel Vaniek widział cię na własne oczy. Przyszedł do mnie i mówi: „Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że ta pańska świnia, Baloun, żre pański obiad”. Wyjrzałem oknem, a ten żre mój obiad tak łapczywie, jakby przez cały tydzień nic nie jadł. Słuchajcie no, rechnungsfeldfebel, czy naprawdę nie mogłeś pan wyszukać dla mnie innego bydlaka, tylko akurat takiego?	Ach, panie moja choroba jest nie w ciele, ale w duszy! Ci zacni ludzie powiedzieli mi coś, co mnie zabiło, oznajmiając nieszczęście, jakie spadło na dom mojej siostry, Dawidowej Séchard. Na imię Boga, pan, który, jak wspominała pani Courtois, wydałeś córkę za Postela, musisz coś wiedzieć o sprawach Dawida?	A tak. Podziwiałem z zachwytem salon z fryzami i malowidłami, wykonanymi przez uczniów Davida, stylobates en plâtre sur les bas-reliefs przez de Moitte’a, meble w stylu greckim według de Perciera... Nadzwyczajne! Zaręczyłbym, że ty sam, który dzieckiem bawiłeś się w Wersalu na kolanach Marii Antoniny a chowałeś w młodości wśród przepychu dworów monarszych Europy, niewiele widziałeś rzeczy bardziej przedziwnych. No i zrabowanych w sposób tak republikańsko-prostoduszny nie widziałeś tam na pewno. Les camée, les statues, les tableaux, les antiquités... Nadzwyczajne!	Powrócę z pewnością wrócę, bracie Janie, mój ojcze duchowny, i to rychło. Jeno wydajcie rozkaz, aby te utrapione Kiełbaski nie drapały się na okręty. Podczas gdy wy będziecie walczyć, ja będę Boga prosił o wasze zwycięstwo, na wzór walecznego hetmana Mojżesza, wodza ludu Izraela.	Koniec więc twojej męki. Jedź, jedź, niech cię błogosławi Bóg. Sam bym chciał być na twym weselu, bom to i Kurcewiczównie, jako córce Wasyla, i tobie, jako przyjacielowi, powinien, ale w tych czasach już mi to niepodobieństwo się ruszyć. Kiedy chcesz jechać?	Palec to boży sprawił. Papiery, któreś uniósł z domu pana Foka, oddałem bratu doktora Kurcjusza, panu Curti z Wenecji. Są to cyrografy i zapisy na wielkie sumy, które się nieboszczykowi bratu jego należą; bez tych papierów, co wiedzieć, czyby je był kiedy odebrał, a w nich wielka majętność leży. Tedy pan Curti, wdzięczen za to, dziesięć cekinów dla ciebie przeznaczył. W skarbonce twojej także się mały grosik uzbierał, razem to na sumkę się złoży: możesz o tym ojca szukać. Droga cię nie będzie kosztować ani tam, ani nazad, jeśli Bóg da szczęśliwie.	Nie chce, jaśnie panie, ten dziadek brać pieniędzy. Pytał mi się, czy jaśnie panowie nie są z Niemców przypadkiem... Nie śmie, pada, wejść na dziedzinę.	Eee... nic. Tak sobie. Tylko jeszcze o radę prosić... Niech pan, broń Boże, nie pomyśli, że ja cośkolwiek. Gdzież tam. Ani mi w głowie. Ja nie taka. Sama chciałam i nikogo nie winuję. Tylko, że teraz nie wiem. Bo, żeby mój ojciec inszy był. Żeby wyrozumienie miał, a to on bardzo na ludzi uważający, co niby powiedzą. A wiadomo, ludzie. Im tylko na język trafić, to już nie popuszczą. Gadaniem gorzej jak psami zaszczują. A ojciec, że to gospodarz i swój ambit ma, to nie ścierpi...	Tak Tak jest; czwarta ściana twojej celi wychodzi na zewnętrzną galerię, jest to coś w rodzaju krużganka, po którym przechodzą patrole i gdzie czuwają strażnicy.	Jużci, że nie będzie inaczej! Ale chodźcie, panie, na zamek i powiedzcie jej, jak i co ma mówić.	A to głupi kramarz! Ty, Rabsun, powinieneś sprzedawać suszone ryby i wodę na ulicach, ale nie mieszać się do interesów między państwami. Wołowe kopyto umazane w egipskim błocie ma więcej rozumu aniżeli ty, który pięć lat mieszkasz w stolicy Egiptu!... Oby cię świnie zjadły...	Urodziłem się w Polsce, w małym, lecz przedziwnie położonym mieście, dzieckiem tak słabym, że mi ani lekarze, ani doświadczone sąsiadki, długiego nie rokowały życia. Wzrastałem w uczuciu własnej bezsilności, bolejąc i ból zadając rodzicom, i już w kolebce, w której długo pozostawałem, przykrość mej istności uczułem dotkliwie.	To jest bilet okrętowy do Brazylii. Na kwadrans przed odpłynięciem okrętu musiałem zabrać z pokładu moje kufry i zamiast do Brazylii przyjechałem do Ludwikowa. Nie mogłem, wprost nie mogłem! A później była to największa męczarnia! Starałem się dotrzymać danego sobie słowa, ale nie mogłem wyrzec się przyjazdów do Radoliszek. Nie wolno mi było szukać spotkania z panią, lecz mogło się zdarzyć przypadkowo. Prawda?... Wówczas nie złamałbym słowa.	Jeszcze czego! Ani mi się śni wyrzec się przyjemności dla paru parszywych motyli!	Myślałem, że Maszko będzie szukał majątku. Ale on jest rozkochany. To się może nawet trafić takiemu, który myśli tylko o karyerze... Maszko jest rozkochany. Przytem, wziąwszy ją, uwolni się od wypłat za Krzemień. Nie! to nawet i interes nie jest tak zły, jak się zdaje... A panna jest bardzo ładna, co prawda, to prawda!...	Nie lepiej, nie lepiej! Zaręczam, że odnośnie do tej wzgardy przesadzacie, sąsiedzie drogi. Pogódźcie się tylko z Bogiem, poproście o przebaczenie, o ile to uznacie za potrzebne, wróćcie między ludzi, a przekonacie się, że was polubią i że wam będzie dobrze z nimi!	Nie takie dziwne, jak ci się zdaje, panie mój. Znam go, to jego zwykły sposób postępowania. Od maleństwa był nicponiem.	O, nie! Posłuchaj Już krew we mnie ostygła, więc pozwól, że ja tam pójdę! Niewielu będzie śmiałków, którzy będą mieli ochotę wydalać się z domów, gdy mnie zobaczą! Toż mi nie pierwszyzna siedzieć w klatce... a nie przypuszczam, by chciano krępować mnie powrozami.	Ach przed miesiącem złapała go sowa. Tak. A teraz ja właśnie mieszkam tam w górze. Jestem z tego bardzo zadowolona, bo musi pan wziąć pod uwagę, że przecież urodziłam się właśnie tutaj w górze.	Pani Linde zawsze tak mówi W zeszłym tygodniu Maryla spytała pewnego wieczora: czy Ludwik Speed i Teodora Dix pobiorą się? A pani Linde odpowiedziała: Bóg wie! Zupełnie tak samo jak ja przed chwilą.	Pan to chce wiedzieć? Łatwo mi dać odpowiedź. Głód. A pana?	To młodość dyktuje pani te słowa, to młodość podsuwa te myśli. Brak doświadczenia. Miłość... miłość posłuszna jest ciału... posłuszna prawom natury, a duch? Duch jest duchem, jego miejsce w abstrakcji i nic na to nie pomoże.	Nie możesz pan nawet być pomocny. Bo właśnie radzę w tej chwli Stachowi, ażeby leczył się romansem, ale... nie idealnym. Z ideałami już dosyć...	Nie wiem. Mówią, że za koleją, ale to może nieprawda.	Ja się nie kładę. Zarażę się.	Do służby okrętowej zaciągnął się z St. John’s	Panie, ja jestem z Kolanka w Bery, ten jest z Palii, ten tu jest z Omaju, ten z Argii, a ten z Wilbrenia. Idziemy z Sebastianu koło Nanty i tak sobie pomalutku wracamy do domu.	A nam nadmuchał pająków do ucha. Gronia nie chciał wypłacić, Jajecznemu nakładł po mordzie, kołdra poszła w drobny mak i tyle tego dobrego.	To ja ci zostawię czterech moich ludzi, którzy w nocy będą chodzili po piwnicach i patrzyli, czy kto nie umarł.	A o mało co nie zwierzyłaś się panu Bonacieux	Bo jemu nikt nie dotrzyma; ale ty się spróbuj!	Braterstwo nam wypowiedział za ciebie... Chce cię mieć... odgraża się nam...	I mego dobrodzieja... Hm! prawda... Ale drugiemu będzie Michał! Nie może inaczej być!	Pytam się was, bo to potrzebne jest do moich planów: dlaczego rozpuszczono libijskie pułki?...	Jeżeli król stary was przyjmie pokłoniwszy mu się, choćbyście nie chcieli, musicie prosić o posłuchanie u królowej matki, aby jej nie obrazić.	Panowie rzecz sytuacja staje się groźniejsza. Bryg szykuje się, żeby ruszyć!	Tak, ojcze.	Wstydź się, Gösto!	A juści, dałabym ja co robić. Siedź sobie córko, to już ja ci posłużę, abo i Józia.	A więc za jakiś kwadransik wrócimy tu do pana.	A z Kozłowską co się też stało?	Nie podpiszesz tego wyroku, milordzie	Tak, proszę panicza, u bardzo miłego, bardzo zacnego, bardzo kochanego pana. Czy mam panu pomóc rozpakować walizki?	Żaden! dalibóg, żaden! On jest krewny pierwszej mojej żony, nie mój!	Chyba nie przypuszcza pani, że będę zbierał niedołęgów i zapełniał nimi fabrykę Tam potrzeba pracowników...	Ależ nie, trzeba by być zaproszonym, a nie zapraszają nigdy nikogo bez mojej interwencji.	Aleście też surowym sędzią, gospodarzu. Ani koronowanej głowie nie przepuścicie!	Cudownie! Więc gdybym pana zapytał, jakie przedmioty skradziono z tego salonu?	Ty jego nie pytaj on ma język obcięty.	Broń mnie Boże! Nie, nie, broń mnie Boże! Ja tam nie pójdę!	Będzie i krowa, Nastuś, będzie, jużem se jedną upatrzył.	Dla rozrywki, jeżeli ona dla mnie być może	Kłamiesz. Ludzie nie chcą terroru.	Mnie nie, ale...	Mogłaby zamiast tego dawać nam trzysta szylingów tygodniowo	My byśwa ojcu nie dali, oho!...	Nie ma, ale go czekają. Pojechali też ludzie naprzeciw.	Nie, Troubert.	No, dobrze, dobrze	No, no! Nie zamykaj... nie zamykaj!...	O, bardzo ciężko... Czemu płaczesz?... Nie	Trza było skonać, a nie iść poniemusem.	Zabierzemy do domu.	Więc koniec tym probom nieszczęsnym, co mnie zabijają, spytał jej Jan po długiej, długiej rozmowie.	Panno Lusiu! Panno Lusiu!? a czy to prawda?! Czy to prawda?!...	To, co powiedziałem.	A ba! jenerał i szambelan by poszli!	A, to pan jest nowy poborca w Beaumont pan obejmuje miejsce po bratanku pana Margueron...	Bo chciałam... bo myślałam, że po ścianie pluskwa chodzi.	Doprawdy... doprawdy, to bydlę i mnie w końcu nabawi strachu.	Gdzie muzyka, tam wesoło	I gdzież to pan ma zamiar ten teatr budować?	Jak dokąd, jak z kim i jak kiedy!..	Ma iść, kto ich ta zniewoli?	Niech nas Pan Bóg wybawi od władzy złego!	O czym to napisane? zaglądać. w karty.	Oj! oj! niech no by spróbował...	Wie pan, co ona powiedziała o panu Kopowskim?	Wiesz, moja Ado, że mogłaś między tymi pannami znaleźć weselszą towarzyszkę!... Chyba że lubisz nerwowe ataki, a w takim razie ja bez potrzeby ukrywam moje cierpienia...	Więc ja go zastanę w piwnicy?...	Wypomną mu to przy okazji! A puncta owe?	A komissja? spytał Dobek niespokojnie.	A właściwie przegrać Byliby niepocieszeni, gdybyśmy ich pobili.	Aha. Ten sam.	Chodźmy, Adasiu	Dzień dobry panu.	Graži Birutė, graži! Nenuostabu, kad Kęstutis ją pagavo!	Ja daję sto tysięcy	Jakże tedy „każdej rodzinie rola domowa”?	Michałek!	Motyla?	Myszkin!	Mógłby awizyawizy	No?	Powrócił... dla mnie	Pozycja społeczna mówił książę. brak inicjatywy...	Strach!...	Słucham, panno Malinko.	W Wodoktach...	Wasza dostojność myślisz...
A tak, my wiemy! Pan doktór znajdziesz sumę potrzebną na pokrycie wydatków... w kieszeni tego zacnego Lesa. Ale czy to jest sprawa jak należy? Stary da, rozumie się, ale on nawet nie wie, na co daje...	Oczywiście! Byłem. Szkliłbym ci to tak w żywe oczy, gdybym nie był?	Sama bo inaczéjby mnie pewnie do niéj nie wpuścił. Był to krok może zuchwały... ale mniejsza o to, jak go ludzie osądzą. Hrabia Filip pozwolił sobie mnie szpiegować i gdym wychodziła, czekał na mnie... Dałam mu raz nazawsze odprawę Mówię ci o tém, abyś od tego dnia z nim zerwał.	To być nie może... Czy podobna, aby w takiej potyczce zginęło prawie całe wojsko?...	Bo ja iść muszę Bywajże mi zdrowa; a jak dokuczy, pamiętaj, że u nas masz zawsze przytulisko... roboty ciężkiéj nie będzie... Bywaj zdrowa!	Ah! Ah! Ah! Dlaczegóż to nie wolno?	Dajcie mi, ojcze, nieboszczki matki zagrodę w Saudwilach i Dewajtę.	I ten kawaler powiada, że słyszał to na własne uszy?	Księżna wsiądzie w Maineville. Będzie jechała z nami. Ale nie przedstawię pana zaraz. Lepiej że by to zrobiła sama pani Verdurin. Chyba że znajdę sposobność jakiegoś nawiązania: w takim razie może pan być pewny, że ją pochwycę.	Mamy tu wszelkiego gatunku ludzi Jest to jedno z więzień, w których długoletni więźniowie odbywają służbę poprawczą, zanim zostają przenoszeni do Portland lub Dartmoor. Mamy tu różnych drabów. Może skoro pan ukończy swoje widzenie się z tym człowiekiem... a propos, czy pan mówi po rosyjsku?	Tak, że nie ma wątpliwości?	Taki człowiek przy piecach martenowskich, przy walcach, przy drucie zarabia dziennie parę rubli. I jakże to żyje, co robi z tymi pieniędzmi?	Ten jest tutaj tylko przelotnie; dziś wieczór może albo jutro rano (sprawa jego bowiem to czysta błahostka) przeniosą go do Bicêtre.	To lekkomyślnie Dziś czasy są bardzo ciężkie. O posadę trudno. Gdy się ma coś w ręku, nie należy tego wypuszczać.	To znaczy, że pan nie wierzy, wszak prawda?...	Wstydziłby się Żyd. Żaden goj by tak nie klął na swoją żonę.	A to go obudź, twego pana!	Cóż to za Petrek? spytał Jaksa towarzysza, uderzony tém przezwiskiem.	Jakim to prawem chcecie mnie sądzić i egzekwować?	Myślę, Najjaśniejszy Panie, że albo minister policji myli się, albo mylę się ja. Ponieważ jednak jest niemożliwe, aby pan minister policji, strzegący bezpieczeństwa i honoru Waszej Królewskiej Mości, mógł być w błędzie, to ja zapewne się omyliłem. Przecież, będąc na miejscu Waszej Królewskiej Mości, wybadałbym osobę, o której wspomniałem; a ja będę nawet nalegał, aby Wasza Królewska Mość wyświadczył jej tę łaskę.	Przy twym amatorstwie ufam, że się z czasem wykształcisz! Hu! Co to za szczerba! Będzie miał szramę na całe życie.	Rozpacz tych, co dlatego tak strasznie grzeszą, że tak beznadziejnie szukają, co wpadli w „złe wiry” życia z tą jedną jedyną wiarą w piersiach...	Skądżeś to wziął tę minę poważną?	To była głowa.	To ja.	To jedynie dlatego, że przypomina panią, lady Narborough, gdy była pani małym dziewczęciem Ona jest jedynym ogniwem łączącym nas z pani krótkimi sukniami.	O tak, ma... Największy jego interes jest nie zrażać Suzina, który pomógł mu zrobić majątek, dziś daje mu ogromny kredyt i nieraz mówił do mnie, że nie uspokoi się, dopóki Stanisław Piotrowicz nie odłoży sobie choć z milion rubli... I takiemu przyjacielowi odmawiać tak drobnej usługi, zresztą bardzo dobrze opłaconej!	A co, czym nie mówił, panie, że te awantury nie mogą być prawdziwe? Oho, ledwo połowa prawdy.	Ach, on mi nie powie. Będzie się bał, abym kiedy nie zechciała iść sama.	Nie, mój synu! Wszystko się zmienia na tej ziemi, rozkosz nigdy długo nie potrwa na niej, ale jej uczucie powraca, i kiedyś później, na innym świecie, nigdy z duszy naszej nie zniknie.	Waćpan mi o ożenku nie wspominaj, bo takie wspominki jeno żałość na nowo budzą! Dawnej ochoty też nie staje, bo ze łzami spłynęła, a i lata nie po temu. Toćże mnie i czupryna już siwieć poczęła. Czterdzieści dwa lat, a dwadzieścia pięć trudów wojennych, nie żart, nie żart!	A więc mamy czterdziestu mężnych obrońców! Jaki szlachetny gest! Co za poświęcenie! Nie wykluczam możliwości, że na dnie tego szlachetnego zapału jest też chęć uniknięcia zwykłych obowiązków. Niewątpliwie otrzymają też szczególne przywileje, jak chór i Towarzystwo Nauk Przyrodniczych	Pokaż mi rany! No, a teraz, brachu, opowiedz migiem wszystko, a ja tu nad tobą będę mruczał zaklęcia.	Zdaje się, w każdym razie ja go za takiego uważałem. Twoje zdrowie, Halinko, byłaś dzisiaj naprawdę wspaniała, kto wie, czy nawet o ułamek dziesiętny nie lepsza niż w recitalu.	Nie zaniecham, nie zaniecham, bo mnie diabl...	A we wielkanocne święta nie była z nami na Rękawce? Wżdy Krzemionki też dobry kawał za miastem.	Ale, na Boga! tym sposobem się tajemnica wyda, o której nikt wiedzieć nie powinien.	Ależ oczywiście! Służę panom za przeprowadzenie tej transakcji każdą sumą. Nie rozumiem tylko, dlaczego zwracacie się panowie z tą ponętną propozycją wyłącznie do mnie. Zapewniam panów, że dobrych paręset dżentelmenów zapłaciłoby wam za przeprowadzenie jej dowolną kwotę. A może chodzi tu o jakieś nowe hurtowne przedsiębiorstwo, które za określoną opłatą przewozi majętnych ludzi przez kordon? Kapitalnie intratna impreza! Z zamkniętymi oczyma przystępuję do spółki.	Bo Emilka ma tam z kimś coś do pomówienia.	Czy obmyślałaś tę przyszłość?	Daj już spokój. Nie wiesz, co mówisz?	Dokładnie pani powiedzieć tego nie potrafię, gdyż sam nie wiem. Przyjaciel mój pisze w ogólnych wyrazach, że Niepołomski, który dostał się jako płatny dietariusz do ambasady austriackiej i był używany do kopiowania starych dokumentów, niektóre najcenniejsze akta zdołał wynieść z archiwów i posprzedawać antykwariuszom amerykańskim...	I na jego grobie przedsiębiorca pogrzebowy wyryje: Przechodniu, użycz łzy jego pamięci!... Och! dałbym chętnie pięć franków matematykowi, który by mi algebraicznie dowiódł istnienia piekła.	Jeżeli jej przedtem licho nie weźmie	Już nic nie słychać w domu królowej Małgorzaty	Nie Zakon go napastował, jeno goście, obcy rycerze	Nie będzie pan bardzo łajał biednych malców?	Nie ma jej w jadalnym pokoju.	Nie wrócę.	Nie.	Nie. Nie.	Ty jednak nie potrzebujesz nabijać sobie głowy złymi słowami, Tadziu	Wcale nie.	Zawsze jest ktoś obok	Świat i takby się nie zapadł w nicość, choćby się ludzie nie kochali.	A wy, ojciec Benedyktus, może wolicie, po naszemu, napić się ze mną piwka?	Ale do wieczora tylko Przecie idziemy dziś na komedię?	Aš nevažiuosiu, vis tiek! Kaip aš paliksiu visą savo ūkį?... Kaip bėgsiu į tą Ameriką viską čia pametęs?	Ba-wi-łaś się?...	Cabanowa, pani Pepa, dyrektorowa przecież!...	Chłopi dają panu tysiąc pięćset rubli, a dadzą tysiąc osiemset.	Co ja widzę? Co moje stare oczy oglądają? Szczury zalęgły się w żywym ciele Izraela!	Cóż takiego?	Dla nas czterdziestu, w czterdziestu fotelach. Przygotowujemy Angielską Akademię Umiejętności.	Dziwna! A co on sam mówi o sobie?	Gdzie ona jest?	Godzi się, gdy po niewoli miała być chłopu zaprzedana.	Hałasu, wrzawy, krzyku	I one żyją w wodzie?	Ile butelek wina masz, że robisz z tego prezent?	Ja! moje serce.	Jakbyś pan wiedział, i sądzę, że ci panowie chętniej podzielą się ze mną moją nadzieją niż z panem jego bojaźnią.	Jeśli Watzdorf waży się jeszcze raz zbliżyć, przemówić, spojrzéć na ciebie, biada mu! padnę do nóg pani, powiem Sułkowskiemu, zamkną go na wieki!	Jeżeli mam prawdę powiedzieć...	Kimże jesteś?	Matka nasza.	Myli się ksiądz ministrowie biorą w tym żywy udział, stwarzając ustawy, z których każda może wzbogacić lub zniszczyć cały naród.	Na mocy takich zasad przybito Jezusa Chrystusa do krzyża. Powiedzieli mężowie: „My mamy prawo nasze i według prawa on umrzeć powinien”.	Na stosowną chwilę, na twoje wesele: great attractiongreat attraction	Niewiadomo kto się tego dopuścił?	Nostalgii	O! Ja pana znam. Może nawet lepiej, niż pan sam siebie.	Ojczulku, chodźcie jeść! Garnek stygnie	Pan!	Pozycja społeczna, Praca, Walka klas odpowiedziała panna Izabela.	Prawda	Przysiągł	Przysięgam...	Roboty mam siła	Rozumiem.	Rybakiem z Ławic... Rewakiem całą gębą!	Rzeczywiście? Więc i ty jesteś „sinym nosem”siny nos	Słuchajcie!	Teraz jest pan ładny. Wyraz nieprzytomny i bardzo zbolały urok posiada wprost niezrównany. Zwłaszcza sfałdowany przy ustach uśmieszek i oczodołów dwie groźne pieczary nadają twej twarzy piętno wypalonych i osmolonych ogromnych wspomnień. I widzę niezbicie: możesz być Orgazem, wspaniałym, wspaniałym!	Tyla z nimi, co i przez nich! Głupie!	Umarła.	W takim razie pożegnam pana. Mam sprawę w Neapolu i będę z powrotem dopiero w sobotę wieczorem lub w niedzielę rano. A pan także jedzie, panie baronie?	Zacznę ja cię edukować w polityce.	Zgadzasz się więc ze mną, że ona mnie zwodzi?	Znałeś! zawołał wojewoda. Adam miał za sobą siostrę moją rodzoną, o której zgonie straszne rzeczy powiadano... i o nim także... Waćpanna jesteś moją wnuczką...
Ba! Musi to być jednakże prawda, mój dobry nauczyciel Edwiger nie chciałby mnie zawodzić; a potem słuchaj dalej, a przekonasz się, że najlepsi moi przyjaciele niestety poumierali i obiecywali, że się kiedyś z nimi połączę, zapewne na Księżycu. Po stracie mego dobrego nauczyciela dostałem zapalenia mózgu i o mało co nie umarłem. W majaczeniach moich ciągle utrzymywałem, że widzę braciszka Ignasia u starego Edwigera na Księżycu. Gdym wrócił cokolwiek do zdrowia, zacny przyjaciel i dawny kolega palestrowy mego ojca, pan Andrzej Poset, szlachcic kontuszowy, do korda i do hajdy, jak to mówią, uwiózł mnie z sobą na wieś i kształcić kazał swemu dawnemu towarzyszowi, staremu panu Swidwie, w jeździe konnej i w używaniu broni siecznej i palnej. Zmusił mnie do zupełnej zmiany trybu życia, książki poszły cokolwiek na bok, górą jazda, polowanie, kuligi, tańce, a nawet w potrzebie i toasty. Spodobał mi się na koniec ten sposób życia, wskutek którego siła, odwaga i nigdy niedoświadczona wesołość wstąpiły w ciało moje, dawniej tak wiotkie i słabe. Dzielny, bogobojny, a przy tym wesoły, dzieci nadzwyczaj lubiący, a na łacinie mocno kształcony, pan Andrzej był moim bożyszczem, w którego się wpatrywałem jak młodzian ateński w Platona. Swidwa zaś, stary, nieuczony, ale rzeźwy, przebiegły, do wszystkich psich figlów zawsze gotowy olbrzym, był moją wyrocznią, z którą dzień w dzień po parę godzin na polowaniu spędzić albo przynajmniej przegadać koniecznie musiałem. Z szlachetnym jegomością o historii kraju i o wojnach, i to najczęściej po łacinie, z starym towarzyszem o polowaniu, stawianiu sideł, o psach, koniach i jastrzębiach po polsku, ale taką polszczyzną, mospanie, jakiej już od dawna nie słyszę, jakiej się tajemnica może już na zawsze zatraciła...	I owszem Waćpan, który tak się na wszystkim rozumiesz, pewno już poznałeś, że jestem szlachcicem z Podgórza. Moje nazwisko nie ma tu nic do rzeczy, ale dziedzina mych druhów znajduje się nieopodal wyspy Mull, o której pewno słyszałeś. W owych to stronach rozbił się podobno pewien okręt; nazajutrz potem jeden z mych krewniaków chodził po wydmach piaskowych, zbierając drzazgi z okrętu, przydatne na opał, gdy natknął się na chłopca, co był już na poły topielcem. Otóż krewniak mój ocucił tego biedaka, po czym z pomocą drugiego szlachcica wziął go i umieścił w starym, zrujnowanym zamku, gdzie od tego czasu aż po dziś dzień moi przyjaciele łożyli nań wiele pieniędzy. Moi przyjaciele mają dość dzikie obyczaje i nie bawią się w ceregiele prawne, jak inni, których mógłbym tu wymienić; toteż przekonawszy się, że chłopiec należy do cnej rodziny i jest rodzonym bratankiem waszmości, panie Balfour, przykazali mi, bym waćpana odwiedził i omówił z nim tę sprawę. Mogę zaś waćpana już z góry uprzedzić, że jeżeli nie przystaniesz na pewne warunki, tedy małe jest prawdopodobieństwo, byś go miał kiedy oglądać na oczy. Albowiem z moimi przyjaciółmi nie ma co żartować.	Tak, jam twój ojciec. A! jam ojciec prawdziwy. Niech ten jasny pan nie śmie krzywdzić mych córek. Do pioruna! Nie wiem, co w mych żyłach krąży. Mam krew tygrysią, chciałbym pożreć tych dwóch ludzi. O dzieci! Więc to takie wasze życie? Ach! To śmierć moja. Cóż się z wami stanie, gdy mnie już nie będzie? Rodzice powinni by żyć tak długo jak i dzieci. Mój Boże! Jakże ten świat źle urządzony! A jednak mówią nam, że Ty masz syna. Powinien byś nie dopuścić, żebyśmy w dzieciach naszych cierpieli. Jak to, drogie moje anioły, więc tylko boleści waszej zawdzięczam, żeście tu przyszły? Pokazujecie mi tylko łzy swoje. O tak, wy mnie kochacie, widzę to dobrze. Chodźcie, chodźcie poskarżyć się tutaj! Serce moje jest wielkie, może wszystko zmieścić. Tak jest, na próżno rozrywać je będziecie, bo z każdego kawałka powstanie serce ojcowskie. Chciałbym wziąć na siebie troski wasze i wycierpieć wszystko, co wy cierpicie. Ach, byłyście bardzo szczęśliwe, gdyście były małe...	Tak jakbym cię widział! Ale powiem ci jeszcze rzecz jedną, co najważniejsza. Jeżeli przejdziesz most, nie wzbudzi to żadnych podejrzeń, ale jeżeli przeprawimy się przez odnogę morską... łódź znajduje się u przeciwnego brzegu... juści, ktoś tu ją przyciągnął... na całym pobrzeżu zaczną się pogwarki, domysły...	Zaniosę cię! mierzący 20 stóp; stopa: jednostka miary długości, wynosząca ok. 30,5 cm. długości. Kaa leżał spokojnie, sycząc z cichego zadowolenia. Potem rozpoczęli zwykłą zabawę wieczorną. Stanęli przeciw sobie aż w końcu ta piękna, do posągu podobna grupa zmieniała się w kłębowisko czarnożółtych zwojów oraz szamoczących się ramion i odnóży, to tarzających się po ziemi, to znów podnoszących się w górę.	A więc spotkamy się o godzinie 10-ej minut 30 na dworcu Waterloo	I ze mną było tak samo. Bo pewnie jest tak, że w prawdę trzeba wierzyć, a w bajkę chce się wierzyć; w bajkę i ładny sen. I to się nazywa marzenie.	Kiedy tak to nie przelewki, poznała cię że z tobą zrobi co zechce, potrzeba się ratować, bierz paszport i uciekaj gdzie pieprz rośnie.	Musisz jednak wiedzieć że się zaprzęgniesz do pracy niemałej i ciągłej. Zajęty jestem książkami, pisaniem. Codziennie będziesz zmuszony spędzić ze mną kilka godzin na robocie. Później możesz czynić, co ci się podoba. Więc jakże?	Cóż ty mnie będziesz tykał, parchu jeden, ja z tobą ludzi nie okradam, ja jestem uczciwy rzemieślnik. Zgodziliście się czterdzieści rubli, a płacicie dwadzieścia pięć, a jak nie, to mi każecie zabrać robotę. Złodzieje, pijawki.	A gdybym ja chciała mieć taką doczkę dla siebie, choćby mniejszą? Któż wie, kto mi ją zabierze, niechby choć na płótnie w tęsknicy uśmiechnąć się było do kogo!	Szkoda mi Maksa, ta śmierć matki, którą kochał szalenie, wytrąci go z równowagi na dłuższy czas. I to w takim czasie, kiedy jest przy montowaniu maszyn prawie niezbędnym. Mam pech! Wszystko mi tak idzie!	Mogłoby się i tak skończyć, kiedy bym tylko zechciał!...	I nic pan nie jada potem do obiadu? Och, jak to pachnie szlafmycą! Kiedy nas tak bujał przed chwilą swymi orderami, myślałem, że on jest sprytniejszy ale ściągniemy tego mydlarza znowu na ordery. rzekł do Oskara	Nie może pan wątpić że miło mi jest pana widzieć; tak często zaś rumienię się na pana widok, że nie może pan też wątpić, że ów widok przyprawia mnie o wzruszenie.	Do widzenia, a nie zapominaj, że tutaj są zawsze życzliwi i nie potępiaj pan nas, a mnie w szczególności. Tak jak żyję, żyć muszę, bo inaczej nie umiałam. Przekona się pan sam, że to nie zbrodnia takie życie, lecz tylko obowiązek mój społeczny.	Do dworów pójdę o służbie się jakiej przewiem, może od Godów dostanę, choćby na rataja, a pójdę, byle tutaj nie śmierdzieć i krzywdy na oczach nie mieć cięgiem, bo nie zdzierżę... Dość mi tego, dość mi tego ludzkiego politunku i tego patrzenia kiej na parszywego psa!... We świat iść, gdzie oczy poniesą, byle ino z dala... byle ino prędko!...	Ależ nic. To ta głupia kołtunka z przeciwka mści się w taki sposób. Jak mama może temu dawać wiarę? To bardzo uczciwa kobieta, pani Tuśka... A zresztą... Ach, Boże! Mamuńciu, czy wszyscy ludzie są zwierzęta?	Bo konia, nimem go odnalazł, wilcy w lesie na polance zarżnęli, a zasię skrzynie ostały, które ja do drogi przywlokłem, aby czekać na zmiłowanie i pomoc dobrych ludzi. To rzekłszy i chcąc zarazem dać dowód, że prawdę mówi, wskazał na dwie łubowełubowy (daw.) kierować, prowadzić. Czech.	Czy nazywasz głupim odmówić ręki człowiekowi, którego się nie kocha?	Czy nie wierzy mi pan? Przysięgam... na wszystkie piekła! Wciągnął mnie pan w tę rozmowę i... musi pan... powiedział pan, że będzie mi wierzyć!	Dlaczego się spóźnia?	Gdzież się podziała?	Mospanie Nieczujo! Waćpan się zapominasz! Ja się zwykłem krwawo mścić każdej krzywdy.	Trudno. Więc Karolka zgadza się?	Na śmierć wszystkich Basków! Kolejny twardy orzech do zgryzienia! Ten przeklęty dowódca Gibraltaru naprawdę chce nas zetrzeć na miazgę! Co ty na to, przyjacielu?	Zosiu, któż słyszał wygadywać tak na matkę!	Zapal światło i wprowadź tego człowieka. Ale jeśli okaże się, że bez powodu mnie niepokoi, biada jemu i tobie!	Jakże to, towarzyszu? Przecież taka była uchwała rady delegatów. Mówiliście już o tym na posiedzeniu. Wniosek wasz przeszedł. Nie dał żadnych rezultatów. Wypadło uchwalić inny. A teraz, skoro już zapadła taka uchwała, wracać do tego za późno. I pora niezupełnie stosowna. Gdyby tak każdy z nas zaczął krytykować i odwoływać uchwały rady, cóż by z tego wyszło? Sami zresztą wiecie dobrze, czemu taką właśnie uchwałę powzięto, i nie protestowaliście wtedy. Rozumieliście, że innego wyjścia nie ma.	Praw, praw, coż dalej? ja będę słuchać cierpliwie, niech się wszystko z ciebie wyleje, co się w tobie nazbierało.	Zdaje mi się, że za to ręczyć mogę, bo choćbyście nawet zeszli kiedy do kościoła i tam was nikt nie pochwyci, w klasztorze nie ma jeszcze zwyczaju szukać i prześladować nikogo... Dawne prawo schronienia jeśli nie jako prawo, to jako zwyczaj istnieje. Smutno wam tu być może, ale kto wie, nie zawadziłoby w samotności pomyśleć nad sobą i przyszłością.	Ależ on się nie nazywa Jakób, jeno Kuba!	Gdzież ja mogę kręcić? Co ojciec mówi? Od dawna mnie ona do serca przypadła i ja jej też. Ja nawet chciałem ojca zapytać, czy da pozwolenie na nasz ślub...	Łączy ich wiele Wspólne zwyczaje, kultura, obyczajowość, poglądy na moralność. I to jest właśnie społeczeństwo.	Mówiłem, że chcę do Prus ale jakże mi tam samemu iść w takie śniegi? Wilcy mnie zjedzą, nim pierwsza gwiazda zejdzie, a tu też nie mam po co ostawać. Wolejwolej (daw.) sieć myśliwska. ratować, jakom Ojcu wszystkiego chrześcijaństwaOjcu wszystkiego chrześcijaństwa	Dziękuję. Doskonały, ale już mam go dosyć. Jakże on się nazywa?	Rozumiem. Ja przyszedłem tutaj z dobrej woli. Pragnę do końca moich dni tu zostać i szerzyć wiarę świętą. Chcę sobie ten kraj upodobać, wszystko tu dla mnie dobre, niekiedy sobie wmawiam, że dobre... Ale w niewoli to co innego... Musiałyście wiele wycierpieć.	Co mu ta zrobią Chybszy on w nogach od nich i zawdy im się wymknie.	Moiście... odjeżdżają już... no... zaradzi się jakoś... prawda, że i wam ciężko... i wasi mężowie z drugimi... no, mówię, że się zaradzi.	Ja? A cóż mnie Toto obchodzi? Nie ruszyłabym palcem, gdyby nie chęć dania jej po nosie.	Cieśle idą! Świętego Józefa na chorągwi mają!	I ja tak myślę Jakże król będzie mógł robić rachunki, jak będzie mógł rozkazywać, ile trzeba wydrukować nowych pieniędzy, jeżeli nie umie tabliczki mnożenia?	Słuchaj waść dobrze i zakonotuj, co powiem. Jeśli nas nie poniechacie, mam tu baryłkę prochu i loncik już tlejący; dom wysadzę, wszystkich, co tu są, i siebie... tak mi dopomóż Bóg! Chodźcie mnie teraz brać!	Jak to pan Noirtier?	Nie wolno takich rzeczy pamiętać! To było może głupstwo...	Nikogo nie minie kara, obiecuję ci to... Benedetto zostanie ukarany.	Oho! panna Jadwiga pełniuteńki kosz roboty odnosi! A u mnie już z miesiąc wcale żadnej nie było!	Jakbyście wiedzieli że nie brak im ni myśliwskiego sprzętu, ni też ludzi. To są osacznicy książęcy, ale są też i inni, którzy dla targu z puszczańskich komyszykomysze	Jak Bóg pozwoli, ale bogdajeś to, dziewczyno, w szczęśliwą godzinę powiedziała!	To zbyteczne, Filo. Moja przeszłość jest zbrukana. Nigdy nie będę mogła wspomnieć Redmondu, nie myśląc o poniżeniu tego wieczora. Roy gardzi mną... i ty mną gardzisz... i ja sama gardzę sobą.	Nie pomożesz jej ty, to jej głód pomoże! Bez chleba długo nie wyżyje!	Nie chodź, nie zostawiaj mnie samą	Było ci to potrzebne!	Daj dolara, to cię zaprowadzę, gdzie trzeba.	I to mówi były esdek!	Tak daleko!	Tak?	To nieprawda!...	To podobno doskonały chemik?	Biedna mama Ty nie wiesz, jak ja cię kocham. I ciebie, córuś!	Tak ja z tobą... Ot dobrze wyszło, że ciebie spotkałem.	Więc pójdę ale dopókim tu jest, ust nie zamknę...	Ale po jakich szczeblach doszedł do tej znakomitej fortuny, czy może do znakomitej pozycji?	My już próbowali Jeden pan komisarz Zaćwilichowski podniesie, ale krzyża i on nie uczyni.	Czyń więc, jak sam uznasz za stosowne.	A jak będzie można żyć?	Aha! skoro jednak pani wcale nie myśli już o Krzemieniu?	Jak wola waszej książęcej mości!	Jak zdrowie pani Fibbitson?	Już trzeci raz nie wrócą.	Nie bluźnij!	Nie rozumiem pana.	Niech ojciec nie próbuje	Proszę go stąd obserwować.	A pani do których należy?	Biada! Biada! Odbierać on chce sercu Izraelowemu pociechę i nadzieję jego!	Co tu począć, u djabła?	Czy pan sądzisz, że wart sto pistolów?	Do domu, moja mała Fanny?	Dobrze ale postawię jeden warunek.	Niech mi pani daruje ten list.	Z trudem doszedłem do otrzeźwienia	A cóż robił Patrokles?	Cierpienie powtarzał. dodał.	Co?	Co?	I jesteś szczęśliwa?	Jestem nieubrany	Jis kas nedėlia mūsų bažnyčioje meldžiasi...	Obrośnięta dzikim winem.	Opaszmy brzuchy albo inną galanterię	Podczaszyca Ordyńskiego	Sługam lichy waszej królewskiej mości!	Thank you very muchthank you very much (ang.)	Vivat!	Witajcie, los infernos!	Względem czego?	Ślicznością figury i ognistością oczów pani zadziwiony i oślepiony zostałem...	Żydów?	„Duncan” Ach, Boże Wszechmogący! A więc chciałeś, żebyśmy zostali ocaleni!
I czy to dobrze, czy to dobrze namawiać tego samotnego człowieka do wydatków tak wielkich? On jest wprawdzie zamożny, ale nie milioner, nawet nie krociowy pan. Co zarobi, to rozda. Jeszcze tak być może, że na stare lata nie będzie miał gdzie głowy położyć.	Tego nie wiem, ale wierzę pani na słowo. Natomiast zdziwił mnie Kosiba swoją inteligencją. Mówi jak zupełnie wykształcony człowiek, co jakoś nie pasuje mi ani do jego wyglądu, ani do nieukończonej szkółki ludowej, ani do zawodu parobka młynarskiego czy znachora.	To ta od Swiniagłowy, co za Matertera ją wydali, za Fryca, szeptali niektórzy. Nażyła się ona, nażyła dopóki jej księża nie nawrócili do pokuty. Jeździł do niej Sreniawita, była i u króla, skakała i śpiewała aż się na łzach skończyło.	Tak jeżeli gra nie zabierze mu zbyt wielu słuchaczy. Pan wiesz, że tu grają w kajucie na przodzie okrętu. Jest tam pewien Anglik twarzy brzydkiej i odrażającej: on to zdaje się przewodzi w gronie tych graczów. Jest to zły człowiek, opinii szkaradnej. Czy go Pan zauważyłeś?	Brak mi Sanchy przyzwyczaiłem się do jego usług i muszę wyznać waszej wysokości, że mimo całej uprzejmości, jakiej doznaję w tym domu, najpokorniej prosić ją będę, aby nikt teraz mi nie usługiwał i nie wchodził do mego pokoju.	Mości książę, odezwała się Lassy: jest to tak niezwalczony, energiczny charakter, że namówić jej na nic w świecie nie można... Niech się książę stara sam, pozna, prosi. Któż wie?	To jest to samo, z tem tylko, że dla nich wcale nie istnieją wasze sławy i wielkości i że im zupełnie wszystko jedno, czy Newton lub Szekspir był, czy też nie był. Bardzo im z tem dobrze, bardzo.	No, gołębie inaczej trochę żyją bo trzeba asindzce wiedzieć, że ja trzymam w Krasnych wałach dużo gołębi i życiu ich się przypatrywałem, to tam o gołębiach mowy być nie może, ale co innego człowiek światowy, a co innego takie stworzenie...	Frekwencja gości, proszę pana, niczego nie dowodzi. Jeden artykuł uczonego lekarza, udowadniający, że Cisy nie są zdrowe dla tych, od kogo się przecie bierze pieniądze za powietrze mające ich jakoby uleczyć, może całą sprawę obalić. Zakład może upaść w ciągu jednego roku. Ja także źle nie życzę temu kochanemu miejscu i dlatego to mówię.	Byłoby to fatalnie! naprawdę fatalnie! Nie mielibyśmy już środka, aby się dowiedzieć...	Tak, ma głowę, czy nie ma głowy, nie jest to ważne. Żeby kupić majątek trzeba mieć pieniądze...	Heidi! Wydaje mi się, jakbym jechała do nieba na wielkim, otwartym wozie.	A! zmiłujcież się, przynajmniej sami nie odchodźcie pod noc. Jakbyście wy byli tu, nie tylebym się bała i o siebie i o nią. Ot! zostańcie.	Skoro zadawalniacie się tym pobieżnym rozwiązaniem przedłożonych przez was wątpliwości, uczynię wam zadość. Na innym miejscu i o innym czasie pomówimy o tym szerzej, jeżeli wasza wola. Czas, Wino, Jedzenie, Ciało, DuszaPozostaje tedy roztrząśnienie pytania, które zadał nam brat Jan: „Sposób spędzenia czasu”. Czyśmy go należycie nie spędzili? Oto buja chorągiewka bocianiego gniazda. Oto szeleszczą żagle. Patrzcie, jak napinają się liny i postronki... Podczas gdy myśmy puszczali w kolej i wypróżniali kubki, toż i pogoda obróciła się pomyślnie, przez tajemne związki i sympatie w przyrodzie.	Co za zaszczyt!... Mężu... Jakże, czy państwo Solscy jeszcze nie przyjechali?	Mężu Czy trochę nie przesadzasz?	Nadzieja biada człowiekowi, którego serce nie nauczyło się za młodu ufać, kochać	W imię Ojca i Syna, kochany panie alboż nie wiecie, że ani prawo, ani król nie czynią gwałtu tym zbrodniarzom, oddają im tylko to, na co zasłużyli.	Co jest? pan doktór się nie żeni?	Czy to do mnie pite?	Jak to, miss Campbell i wy, panowie Melvill, znajdowaliście się więc na pokładzie okrętu Glengarry, który mnie wyciągnął z wody jak szczupaka?	Jednakże to łajdaki! Patrzcie, konie kradli. A wszyscyście mi mówili o tym starym Bartoszu, że poczciwy, dumny i ciężki człowiek. Widzicie jak nie znacie ludzi!	To proszę do środka. Ale państwa nie ma w domu.	Myślę o tem dawno. Żebyś nie był taki głupi, i rozumiał trochę sztukę, tobym ci opowiedział plan, bo pieniądze mieć będę każdej chwili. Ty wiesz, że ja mam do ciebie słabość, ale mnie nie zrozumiesz, bo jesteś bezbrzeżnie głupi i papla!	Nie znasz go i krzywdzisz srodze! Moim lub czyimkolwiek złym duchem, on, przyjaciel mój, podpora, przewodnik! Pomyśl tylko, kochana Agnieszko, czy możesz w swej szlachetności potępiać go tylko na podstawie mego onegdajszego bezeceństwa.	O, mój Boże to przecież tylko dzieło wyobraźni. Równie dobrze możemy sobie wystawić, że to była sypialnia dobrej, zacnej matki. To łóżko osłonięte purpurową kotarą nawiedziła bogini Lucina, a po tych tajemniczych schodkach, aby nie zakłócić snu krzepiącego położnicę, schodzi po cichu lekarz albo mamka, a może sam ojciec, niosąc śpiące dziecko?...	Do roboty, mój drogi Kapitanie, podczas gdy ty będziesz stał na straży i wypatrywał wroga, my się okopiemy i wybudujemy barykady, które wystawią na ciężką próbę siłę i cierpliwość naszych przeciwników. Chodź za mną, hamburczyku!	Hiszpanie mają się teraz na baczności i z pewnością pokażą nam się od dziobu.	Nazywam się Jan, do usług Jan Obieżyświat. Sądzę, że jestem uczciwym człowiekiem, panie, i uprawiam kilka rzemiosł. Byłem wędrownym śpiewakiem, ujeżdżaczem cyrkowym, linoskoczkiem, później zostałem nauczycielem gimnastyki, a następnie, by się stać pożyteczniejszym dla społeczeństwa	Czy to pani Warska?	Czy wolno zapytać, dokąd to dążyła myśl Niebianina?	Tak mi się zdaje	Ach! Może byś się czym pokrzepił? Dobrze, i owszem; zaraz ci służę.	Aż ci wyschnie, zwietrzeje i ulęgnie się do ołtarza!	Loboga, ludzie, że to pierun nie zabije taką pokrakę?	I dziwię się, że to ludziom sprawia przyjemność...	Dziwna rzecz Bismarck jest artystą, ponieważ należał do tych, co budowali państwo niemieckie; ale organizator fabryki nie jest artystą, ponieważ tworzy tylko złapać wieloryba aniżeli	Bo jakby pan Schultz wiedział, że on żyw, toby ciebie zamknął nie tu w tej komorze, ale w jakowym lochu abo jeszcze by co tchu sprowadził ministraminister (daw., z łac.: sługa, wykonawca)	Potem umknął wielki kniaźwielki kniaź krzak.. Poskoczyliśmy tedy do Tawańskiego brodu bronić przeprawy. Przyszła też garść rycerzy nowych z Polski. No i nic! Dobrze! Na drugi dzień nadciągnął Edyga z ćmąćma (daw.)	Chcesz się pan wypchać?	Czy tę?	Gdzie pani robiła wyprawę, tutaj czy za granicą?	Jak się masz	Nie dla siebie ja pracowałem, i znosiłem, i milczałem.	Nie rozumiem.	O nie! niechby pan tak spróbował całą noc przetańczyć z pierwszym lepszym. Najczęściej pijanym w dodatku. No i pić. Nie cierpię pić.	Ekscelencja może na mnie liczyć.	Byliście jej ojcu przyjacielem ale dla mnie nigdyście nie mieli życzliwości	Czy zna pan jego zawartość?	Nie, ja go znam i jestem tego pewna, że zapłaci.	Tak, tak! Ale jeszcze mnie nie dostali w swoje ręce! Staniesz aśćaść (daw.)	A mnie jej nie powiesz?	A zatem godzi się ksiądz z tym, że nawet w matematyce można mieć dwa sprzeczne sądy, jeden boski, drugi ludzki?	Schowaj to na cukierki.	Chce założyć szpital dla obłąkanych, na wzór tego, który baron Pisani stworzył w Palermo. Słyszał pan o tym szpitalu?	Czekajże wasanna. To jest zimownikzimownik	Jużci to, co cała wieś gada i własnymi oczami widziała. Były tu dzisiaj jakieś trzy pludry, objeżdżały pola...	Sami już bogowie byli z tobą, Cezarze, przeciwko temu nikczemnikowi; widziano w téj chwili jasne płomię, chwilę na niebie błyszczące i zagasłe nagle jak jego życie... Już mu władzy trybuna winszowano, gdy Memmius Regulus listy twoje otworzył, Cezarze...	Sądzę, że to wystarczy, Parker	A przecież to był jedyny sposób ich odzyskania.	Bardzo wiele! To podniesie kulturę, wzbogaci poziom umysłowy włościan, zwiększy produkcję przy ulepszonym prowadzeniu gospodarstw i samopomocy.	Co mi tam pani rachunek!	On go zamorduje panie prezesie, to okropne...	Piękny mi sekret! kiedy go już przekupki po Warszawie noszą.	Gdzie, gdzie? Co płynie? Gdzie? Pokaż, mój drogi!	I my też	Ja w ogóle mogę z tego zrezygnować.	Mój król chce żyć w zgodzie z Maciusiem.	Pamiętajże, zrób jak ci mówiłam	Podróż i pomagaj Bóg!	Ponieważ obiecałem lordowi Henrykowi Wottonowi, że pójdę z nim.	Słuchaj, Albertyno, mówisz że jesteś tutaj szczęśliwsza, że będziesz nieszczęśliwa.	Tak jest! Mieliście przez czas wojny w BirżachBirże (lit. Biržai)	Zawdy jeden z waszych chce grunt wytumanić ode mnie	A!	Albo łapiących za ogon miljon	Ależ ja schodzę, aby...	Baczbaczyć (daw.) rzucił szorstko.	Co za ona?	Coś ty oszalał?	Dlaczego? Wiesz co?	Gdzie ojciec przedtem mieszkał?	Jaka?	Jaki telefonogram?	Jesteś bardzo uświadomiona	Macie go przecież tam w tym złotym kielichu.	Milcz, głupi! Sobie bierz Samosiłka.	Miszutka!	Pański pomysł! Pańskie dziecko!	Pieniądz błagał.	Skąd go wziąłeś?	Szlachcic? Lach? Ja ne baczyłaJa ne baczyła (ukr.)	Tak!	Tak, tak... bardzo dobrego!	Tumany!	W jakim wieku?	Więc ty powinieneś płacić dwadzieścia rubli za dwie morgi.	Wężam jadowitego dostał!	Za dwa miesiące.	Zaklika...
Zdaje mi się, że mnie zalatuje od tego szałasu woń piękniejsza od cząbru i macierzanki. Ach! jakże to ślicznie pachnie! jakem poczciw, to pieczeń duszona! O, założyłbym się, że suto będzie na tym weselisku.	Ach! cóż chcesz, moje dziecko, ona była bardzo nieszczęśliwa! Naścia nie ma ani grosza od czasu owej sprawy z brylantami. Kazała sobie robić na bal suknię ze złotogłowu, w której będzie wyglądała jako cacko. Ale szwaczka niegodziwa nie chciała nic robić na kredyt i Naścia musiała wziąć tysiąc franków od pokojówki, żeby zapłacić jej z góry. Biedna, trzebaż jej było dojść do tego! To mi serce rozdarło. Pokojówka zobaczyła tymczasem, że Restaud stracił całe zaufanie do Naści, przelękła się więc o swoje pieniądze i umówiła się ze szwaczką, żeby nie wydawać sukni, aż dopóki pani nie odda jej pożyczonej sumy. Bal ma być jutro, suknia już gotowa. Naścia jest w rozpaczy. Chciała wziąć moje nakrycia stołowe, żeby je zastawić. Mąż jej chce, żeby była na tym balu dla pokazania całemu Paryżowi brylantów, o sprzedaż których wszyscy ją posądzają. Ale czyż ona może powiedzieć temu potworowi: „Winnam tysiąc franków, zapłać je?” Nie, ja to dobrze pojmuję. Delfina będzie miała strój wspaniały, a za cóż Naścia ma być gorszą od młodszej siostry? Biedne dziecko! Ona we łzach tonie. A ja nie miałem wczoraj dwunastu tysięcy franków, to mnie tak upokorzyło, że dla okupienia swojej winy oddałbym chętnie resztki nędznego żywota. Wiesz co? Dotychczas miałem siłę przenieść wszystkie nieszczęścia, ale ostatni brak pieniędzy rozdarł mi serce. Och! och! Nie namyślając się długo sprzedałem za sześćset franków nakrycia stołowe i sprzączki, później ustąpiłem papie Gobseck dochód całoroczny za czterysta franków, które mi wypłacił od razu . Ha! Będę żyć suchym chlebem! Wystarczało mi to, gdy byłem młody, to i teraz może wystarczyć. Ale za to moja Naścia będzie miała piękny wieczór i ubierze się jak lalka. Mam tysiąc franków pod poduszką. Aż mi się cieplej robi, gdy pomyślę, że tu pod głową u mnie leży coś takiego, co sprawi przyjemność biednej mojej Naści. Będzie mogła przynajmniej wypędzić tę szkaradną Wiktorynę. Czy to słychane rzeczy, żeby słudzy nie mieli ufności w swoich panach! Jutro będę zdrowszy. Naścia przyjdzie o dziesiątej. Nie trzeba, żeby one myślały, żem chory, bo żadna nie poszłaby na bal, a obie chciałyby mnie pielęgnować. Naścia uściśnie mnie jutro jak swoje dziecko, a pieszczoty jej zupełnie mnie uzdrowią. Mogłem wydać tysiąc franków na lekarstwo, lecz wolę dać je memu wszechlekarzowi, mojej Naści. Przynajmniej pocieszę ją w nędzy, a to zgładzi mą winę, żem śmiał zapewnić sobie dochód dożywotni. Ona jest na dnie przepaści, a ja nie mam dość siły, żeby ją stamtąd wyciągnąć. O! Ja rozpocznę znów handel. Pojadę do Odessy po zboże, które kosztuje tam trzy razy mniej niż u nas. Przywóz ziarna w naturze jest wprawdzie zabroniony, ale dobrzy ludzie, co tworzą prawa, nie pomyśleli o rozlicznych produktach, które się ze zboża wyrabia. Ho! ho! Myśl ta przyszła mi dziś od rana do głowy! Krochmal może do wielkich rzeczy doprowadzić.	Oj bo to świat! świat ta nasza Warszawa! co to za dwór! jakie to zepsucie, jacy mężczyźni, to imaginacją przechodzi!	Ludzie, słuchajcie! Cóż to szkodzi twoim bogom, że sobie pogwarzysz z takim basałykiem? A śpiewka to ci się udała! Chodźmy dalej, a ja ci zaśpiewam pieśń o Nikal Seynie pod Delhi... bardzo to stara pieśń.	Rozumiem, mój drogi; chcąc odnaleźć jedną kobietkę; umizgasz się do drugiej. Masz rację, kochanku, jest to droga najdłuższa, ale za to najprzyjemniejsza.	To moje rączki.	To przecież całkiem jasne	Bez wątpienia ale postaram się o to, aby mnie tak więcej już nigdy nie nazywano. Panie rycerzu jeżeli chcecie nam dać cokolwiek, uczyńcie to zaraz i ruszajcie z Bogiem, ta ciekawość poznania życia drugich, którą okazaliście, nudzić mnie zaczyna, lecz jeżeli chcesz znać moją historię, Więzień, Książkadowiedz się, że jestem Gines de Pasamonte i że życie moje opisane jest pięcioma palcami tej ręki.	Wszystko im to mówiłem, iż ziemia na nic, że teraz przemysł, mości dobrodzieju, grunt, banki, giełdowe obroty... ale oni tego nie rozumieją... to są ludzie ciemni.	Ta, ta, ta! Powiadam ci, że może to uczynić bez żadnego dla siebie uszczerbku! Nie poczuje nawet! Przecież ma pełen worek złota! A zresztą sam ofiarował to wynagrodzenie.	Ona nie mnie uchybia ale acanu, powtarzała Dobkowi. Cóż to jest to unikanie, odsuwanie się, uciekanie odemnie... Nawet przemówić nie raczy...	Ha! Niechże i tak będzie, zresztą nie może być inaczej, bo się czuję pijany. Więc jestem w szkołach wojewódzkich, nieprawdaż? Za wcześnie na świat przybyłem i wszystko w mym życiu przedwcześnie poczynałem i kończyłem. Ba! Otóż w szesnastym roku życia, kończąc szkoły, pokochałem się na zabój w najpiękniejszej pannie, jaka lękając się, żebym ją zdradził, pomimo tortur, które mi potem prawie swawolnie zadawała, może umyślnie, by się paść widokiem męczarni moich. Nie! Nie dlatego! Umyślnie na to, by się rozkoszowała widokiem mocy mej duszy. A potem, w chwili, gdy miała pójść za niego, za tego, co się mienił być przyjacielem moim... wiesz, co się stało, skrzydlaty Gerwidzie, co siedzisz jak PytiaPytia pięć bez połowy; cztery i pół. roku pracy, a żadnej wiadomości stamtąd. Chiński mur, dobrodzieju! Z beretem doktorskim na głowie, z próżnią w kieszeni, dalej do mieściny Delfinatu na praktykę. Żadnego tam człowieka, tylko jeden: Beniamin Elleviou, nieszczęśliwy, miły, słabowity i tęskny, sam nie wie do czego, na honor sam, nie wie do czego, do kobiety, której nigdy nie widział oczyma ciała, tylko oczyma duszy widzi co noc we śnie. Tak mi się zwierzył nareszcie i utrzymuje, że tak pięknej kobiety nie ma na świecie. Ha! Beniaminie Elleviou! Pokażę ci piękniejszą niż twego urojenia płód. Miniaturę mej Malwiny zawsze na piersiach nosiłem. Spojrzyj na ten obraz! On krzyczy: „To ona! To ona, snów moich wcielenie!” Pada, omdlewa, konwulsji dostaje. On pyta: „Gdzie ona?” „W Polsce, jeśli żyje; lecz może nie żyje, bo od lat pięciu, gdy Księżyc w pełni, ona mnie się ukazuje z Ignasiem, z Edwigerem, z Swidwą, a nawet z Panem Andrzejem, po stan w kuntuszu”. On krzyknie: „Pisz do nich!”. „Ileż razy pisałem, nigdy żadnej odpowiedzi”. „Pisz! List prześlę pocztą, odpowiedź będzie niezawodnie, jeśli choć kto z twoich przy życiu pozostał”. Piszę i otrzymuję odpowiedź. Gerwidzie, jeszcze dwie trociczki tu przede mną! Tak jest! Ona umarła na chwilę przed ślubem, w sukni ślubnej, jaką się przedstawiała mnie w snojawie i Beniaminowi we snach. Beniamin uszczęśliwiony wkrótce potem umiera, mówiąc, że na Księżycu spotka się z Malwiną. Mnie obwiniają o przyczynę jego śmierci, unikają mnie jak wampira. Ja sam myślę, że jestem wampirem albo przynajmniej aniołem śmierci. Bieda! Głód, tak, głód, ojcze Gerwidzie, głód w Delfinacie, pomiędzy cudzoziemcami, którzy pragną, żebym sobie poszedł precz, bom zabił dobrego Beniamina. Zawlokłem się na grób jego w nocy i tam... Panie! Nie wiem, czy z rozpaczy czy z głodu: umarłem. Teraz tu jestem i szukam tych wszystkich, co umarli i których ja kocham. Muszą tu być, Gerwidzie, wskaż mi do nich drogę, boś ty czarnoksiężnik i wiedzieć musisz wszystko, co się u was dzieje, kiedy ci znane tajniki odległej planety ziemskiej. Ach, zlituj się! Gdzie moja miniatura? Gdzie Malwina?	A co kanoniku? nie mówiłam ci że mnie chować będziesz? Ot coś się na to zbiera, że zakład wygram, a pamiętasz, miałeś sto pacierzy zmówić za duszę moją.	A, jeśli tak, to słuchaj i zapamiętaj sobie: jeśli nie oświadczysz komendantowi, że proszę o audiencję, jeżeli nie odniesiesz listu do Mercedes albo nie zawiadomisz jej, że jestem tutaj, to pewnego dnia zaczaję się na ciebie za drzwiami i kiedy wejdziesz, tym stołkiem roztrzaskam ci głowę.	Ba, a jeśli się odnajdzie?... To jakoś widzi wasza miłość... Bo i prawda, że nie byłoby po co...	To téż w koszuli z niego się porwała, aby mi z powodu listu téj biednéj Henryety zrobić najokropniejszą scenę... Zazdrośną jest jak żadna, i nie dziwiłbym się wcale, gdyby kiedy w przystępie téj pasyi, dotrzymała mi dawno danego słowa i strzeliła... Pistolet jéj nigdy nie spuszcza.	A pan Anzelm pamięta, że to ja panu karmazynową czapeczkę uszyłam i otoczyłam ją siwym barankiem?	To jest konieczne!	To nieprawda! Turski nie żyje.	Ale wiem to ze strachu, żebyś gdzie spotkawszy Rybińskiego awantury nie zrobił.	Czy ja dobrze usłyszałem? Drogi panie Scrooge, czy pan to mówi serio?	Święty Sebastianie! On naprawdę ma coś ważnego do powiedzenia! To widać! Mów śmiało, chłopcze, nikt z nas cię nie zdradzi.	Nie wątp o tym omyliłaś się, oczekiwałaś po mnie rzeczy niemożliwych jak te, których ja oczekiwałem po tobie. Jak mogłaś się spodziewać, że ja zachowam rozum? Zapomniałaś tedy, że kocham cię bez pamięci i że jestem twoim mężem? Jedna z tych rzeczy może przywieść do ostateczności, cóż dopiero obie razem? I czegóż w istocie nie czynią! Miotają mną same gwałtowne i mętne uczucia, których nie jestem panem. Nie czuję się już godny ciebie; ty nie wydajesz mi się godną mnie. Ubóstwiam cię i nienawidzę; obrażam cię i błagam o przebaczenie; podziwiam cię i wstyd mi, że cię podziwiam. Słowem, nie ma już we mnie spokoju ani rozsądku. Nie wiem, jak mogłem żyć od naszej rozmowy w Colomiers i od dnia, gdy dowiedziałaś się od królewicowej, że twoją przygodę znają. Nie mogę zgadnąć, w jaki sposób ją znają, ani co zaszło między panem de Nemours a tobą w tej mierze; ty nie powiesz mi tego nigdy, a ja cię nie proszę o to. Proszę jedynie, abyś pamiętała, że uczyniłaś mnie najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.	Przeklęte wszystkie te bitwy, te wsie i miasta! Alboż to i ja nie mam pod swoją komendą zbirów, siepaczów, morderców, a przecież ich szczędzę i cenię, bo ci najlepiej umieją... Najpewniej ci właśnie wywiodą z nieszczęścia w razie obskoczenia. Co my tu robimy, do pioruna! Ty długo tu jeszcze myślisz przebywać?	Panie ja tak samo myślałem, dopókim nie przeczytał w dawnych kronikach opisów zaćmień... Jest to tak przerażające zjawisko, że należałoby o nim ostrzec cały naród...	Przykro mi, że trudził się pan osobiście, panie Hubbard. Oczywiście, przyjdę obejrzeć ramy, chociaż na razie nie zajmuje mnie sztuka religijna, dziś chciałem tylko przenieść jeden obraz na górę. Jest dość ciężki, dlatego chciałem pana prosić o paru pańskich ludzi.	Często tak bywa i z przyjemnością się przyglądamy, bo widok nigdy się nie powtarza, a zawsze jest wspaniały	Cóż, u diabła, nie słyszałeś pan, że macie strzelać do trzech razy?... Ale za drugim strzałem przerwiemy, bo obaj zachowujecie się dobrze.	Jeżeli jutro nie pokażę się na dworze, zemsta mnie dosięgła mam przeczucia, których się pozbyć nie umiem.	Bardzo mi się podobasz dnia dzisiejszego.	Ehm... panie hrabio, zastanowiłem się i stanowczo dziękuję panu za uprzejmość. Chętnie przyjmę miejsce w pańskim powozie, miejsce w oknie pałacu Rospolich, ale rezygnuję z miejsca w oknie na placu del Popolo.	Nie wiem, co chcesz powiedzieć nawet wiedzieć nie chcę; chcę ci się przysłużyć i nie widzę nic niestosownego w daniu ci tego, czego pragniesz, dla ukarania tak nieznacznej osobistości; tembardziej, że, jak powiadasz, d‘Artagnan jest bezbożnikiem, pojedynkowiczem i zdrajcą.	Ale jeszcze przed chwilą inaczej o mnie myślałeś. Niepodobna, byś widząc mnie tu, nie domyślił się, że chodzi o zobowiązanie ojca. No cóż?... Ja wolałam sprawę postawić jasno. Masz opinię człowieka interesów załatwianych od ręki.	„Waluś! Waluś! Waluś! dyszała Józia z omdlewającym ruchem kolan, cisnąc się do niego i czerwonemi ustami wpijała się w jego twarz brudną, zalana strugami potu, rozgrzana.	Śmiej się, nieświadomy, śmiej się pan! Stanowczo o niczem pan nie wiesz, ani co do czasu ani co do medycyny!	Książka roześmiała się, zadowolona	Postarać się o ogień	Więc bajka o Gwiazdorach musiałaby okazać się prawdą?	Do trzech nie umie liczyć, a tu pierwszy się sunie... W gorącej wodzie kąpany!	Gdyby podróż nie po myśli się składać miała pan Boner ma moc jej przeszkodzić.	Okazuje się, ponieważ je tu widzimy, a wątpię, iżby nasz przyjaciel d‘Artagnan dołożył co ze swoich pieniędzy.	Czy się przywiązałeś do kogokolwiek?	Dlaczegóż tak się dzieje? Z czego pochodzą te klęski perjodyczne?	Ile ci się należy?	On chce mnie zjeść, tak jak pradziad jego zjadł mego pradziada.	Poeta, Literat, Historia, Prawda sentencjonalnie odezwie się Don Kichot	Dwudziestego grudnia 1914. Tak, a teraz napiszcie adres na kopercie, weźcie tych czterysta koron, zamieście je na pocztę i wyślijcie je pod tym adresem.	Przypuśćmy! Po zerwaniu jest jeszcze jakaś rada, świat nic nie wie; ale z człowiekiem mniej lub więcej sławnym, publiczność przejrzała wszystko. Ot, właśnie... jaki przykład ma pani tu, przed oczami! Siedzi pani tuż obok hrabiny de Vandenesse, która omal nie popełniła ostatnich szaleństw dla człowieka dawniejszego niż Lousteau, dla NatanaNatan	Czy nie będzie rozlewu krwi? Przy Spustoszeniu Pól w Bhurtporze okrwawiły się kły moje. Nie chciałbym wznawiać wspomnienia onego zapachu.	Kochany hrabio, pan raczy żartować. Atakowany jestem na dwa fronty.	Król z dekretem, a Kajdasz z muszkietem! A teraz zostań zdrów, Hanusik! Na plebanii pewnie już pochrypli od wołania:	Zapytać mi wolno, o czym ojciec myślał?	Jesteś, chłopcze, dobry do wybitki ale, człowiecze, krew wigowska płynie ci w żyłach!	Może miał, ja tam nie wiem.	Już dla tego samego, żeście mogli, miłościwy panie, tak ją umiłować nie widząc, powinna być waszą.	Myśliwcy muszą być już blisko; pewnikiem ci go zabiorą.	Przecież mówiłem już pani Walentowej, że rodziny żadnej nie mam.	Tak dobrze Straszne ze mnie jeszcze dziecko i bojahuzbojahuz (ukr.)	Tak jest.	Tak? Ha!	A dokądże mam jechać?	A jakże: wilki ci takie stały przy piwnicy i wojska tyle aż strach.	A nie kłamiesz?	Co pani...?	Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!	Czegóż panna Zofia posmutniała tak nagle?	Czy pani wróci teraz do siebie?	Dzieciństwo, Ojciec, Kara jeszcze, już; w wielu gwarach polskich występuje zjawisko mazurzenia, tj. wymowy głosek „cz”, „ż”, „sz”, „dż” jako „c”, „z”, „s”, „dz” (mazurzeniu nie podlega „rz”). nigdy, a nigdy, a nigdy nie będę!	Jehowo! Ależ tam jest wasza matka i namiestnik.	Kto był przy tym?	Nie mogłam...	Nie.	Panie poruczniku, nie wierzą, iść nie śmią.	A ile pan ma?	Aš duočiau da vieną taip paglostyti, tik gaila, jog manęs neklausia.	Chce pani, żebym był szczery?	Chciałabym zadać panience jedno pytanie.	Chciałeś powiedzieć:	Dlaczego miałbym źle wyglądać	Duszko chcesz wiele, chcesz za wiele!	G. 1. (korzystając z tego, rzuca jeszcze dwie srólki).	Gdzie pani była ostatnimi czasy?	Huck Finn. Krwawa Ręka.	Jakże, proszę pana	Jeżeli możecie zaczekać mały kwadransik, zabierzecie mojego pana: inaczej odniosę jego walizę i będzie musiał jechać dorożką.	Już jesteśmy Szliście z biegiem wszystkich strumyczków, które stworzyły owych czterdzieści tysięcy franków renty, dziś budzących tyle zazdrości! Rastignac trzymał w tej chwili nitkę wszystkich tych egzystencji.	Kiedy?	Kiełbie we łbie	Komuż zaś sprzedają ogrody?	Mnie... w pracy...	Nerodyčiaunerodyčiau atvertė rūsčiai Jonas.	Pogrążon!	Proroctwo	Przyjdę.	Przystojny facet?	Trzystu funtów?	Wciąż mówisz o przyszłości. Królestwo Boże!	Widzę	Wisz i Doman! Wisz i Doman!...	Wszystko? Wszystko zawsze znaczy najmniej. Jestem sobą, czyniąc jedno i jestem również sobą, czyniąc rzecz całkiem przeciwną. Czy strach też ma sumienie?
Nie jest bardzo grzeczna, uprzejma, ładnie ułożona i rozsądna. Po raz pierwszy wyszła z zakreślonej drogi, ale... niech się pani nie obrazi, mam to do zawdzięczenia panu Porzyckiemu.	Żołnierzyku, pomocy! Każą mi na stare lata wlec się nie wiadomo gdzie. A ja mam osiemdziesiąt lat na karku i ani roku mniej.	Ponieważ były to czasy wojen katolików z hugonotami i widział, że jedni tępią drugich, a czynią to w imię religji, wytworzył sobie wiarę pośrednią, która mu dozwalała być raz katolikiem, to znowu hugonotem. Przechadzał się zwykle ze strzelbą na ramieniu za płotami przy drogach, a gdy zobaczył katolika, nadchodzącego pojedynczo, wtedy religja protestancka brała górę w jego umyśle. Kierował lufę w stronę wędrowca, a gdy przypuścił go na dziesięć kroków, rozpoczynał przemowę, kończącą się zazwyczaj zrzeczeniem się trzosa ze strony przechodnia, pragnącego zachować życie. Rozumie się, że gdy hugonota znowu spotkał, taka wysoka gorliwość katolicka go przejmowała, że pojąć nie mógł, jak przed kwadransem, odważył się wątpić o wyższości świętej wiary naszej. Ja, panie, jestem katolikiem, ale ojciec mój, wierny zasadom swoim, starszego brata zrobił hugonotem.	Jean, odparła Olimpja, zgodzisz się na to, że i ja bez pieniędzy być nie mogę...	W sposób najzwyczajniejszy Przyprowadził mnie tu jeden pan policjant, ponieważ nie chciałem się zgodzić na to, żeby mnie z domu wariatów wyrzucali na czczo. Bo tak jest tak, jakby mnie uważali za taką dziewkę z ulicy, co to ją można kopnąć.	Bo te zegarki istotnie są książkami, u nas się nie czyta oczyma, lecz uszami. Nakręć tylko każdy z tych zegarków, a wypowie ci głosem ludzkim od początku aż do końca wszystko to, co zawiera. Chcesz, żeby przestał mówić, to zakręć tą sprężynką; chcesz wrócić do poprzedniego rozdziału lub do przeczytanej myśli, to się tylko spytaj, tym indeksem posuwając go jak w telegrafie elektrycznym, o co ci idzie, a natychmiast wróci maszyneria do rozdziału lub do przeczytanej myśli i najspokojniej w świecie, nie gniewając się, powtórzy ci to samo i sto razy, jeżeli tego zażądasz.	Jeszcze nie wieczór! przyjdzie i córka! Ale pan się śpieszysz, więc chodźmy.	Zosia: On mnie nie zauważał przez kilka lat. Nie wiem, co mu się stało teraz. Boję się pani, jest pani zbyt piękna.	Ale waszmość powiadasz się być z Prus Książęcych, toś sam może luter?	Na troski najlepsza pociecha a tej się nie spodziewam.	Już dawno postanowiłem, mój chłopcze Zaczekam tu na ciebie. Sprowadzisz tu swoją żonę i dzieci, a ja twoich malców wychowam na nie lada zuchów!	Rzuć mi sutannę, durniu rzuć, mówię ci, to paskudztwo. Nie pozwalam ci pozostawać w tym gnoju.	Mówiłem gospodyni, ale zara na mnie wsiadła: „Co ty się znasz?... Całe życie chodziłeś ino za bydłem, głupi jesteś, a gadasz jak felczer...”.	Co to, to grubo się mylisz! Ja powiedziałem zupełnie co innego i powiedziałem tylko prawdę. Pytał mi się, czy w jego klasie dużo pożycza się na lichwę; odpowiedziałem, że nie wiem.	Radź waćpan teraz, na miłosierdzie boże! Wszak naokoło słyszę, że nie masz głowy nad waćpanową.	Tym ci lepiej. Saniami pojedziemy. Słomy nie żałuj, siedzenie wymość szerokie. Jedziemy oba z Wojciechem, ty nas powieziesz.	Tymczasem powodzi mi się, jak widzisz, jako tako. Nie zarabiam wiele, ale też oszczędny jestem i wydaję mało. Stołuję się u sąsiadów, niżej, u bardzo poczciwych ludzi. Pan i pani Micawber niejedne już przeszli w życiu koleje, znają świat i ludzi!	Może to i lepiej dla niej że biedna ta dzieweczka, matka twoja, nie żyje. Gotowa byłaby, widząc cię teraz, stracić do reszty głowę, jak gdyby niebodze pozostawało jeszcze co do stracenia.	No, zapewne! Ale jeśli ładny, to się zakocham.	To dobrze, ale gdzież mój pan?	Szukałem nad Dniestrem, bo tam ją ukrył, alem nie znalazł. Słyszałem jednak, że miał ją do Kijowa przeprowadzić, dokąd i sam na ślub chciał zjechać. Dajże mnie, mości hetmanie, prawo jechać do Kijowa i tam jej szukać, o nic więcej nie proszę.	Chłopak je śniadanie. Dajcież ludziom zjeść, do stu piorunów! Że sami się natkacie i opijecie grzanym winem, to nie racja, żeby ludzie o suchej gębie przemarzali dla waszych wybryków!	Widziałam. Często zdawało mi się, że jakieś cienie przesuwają się, zbliżają, oddalają, a potem znikają, ale brałam je zawsze za halucynacje spowodowane gorączką. Nawet przed chwilą, gdy przyszedłeś tu pan, długo byłam przekonana, że to moje kolejne urojenia albo sen.	Moja droga, moja najmilsza! jeżeli Bóg w dobroci swojej to sprawi, że ja kiedy szczęśliwą będę, nigdy, nigdy o was i o domu waszym nie zapomnę, nigdy wam wdzięczna być nie przestanę za to, że przytuliliście mnie sierotę i ze słabym zdrowiem.	Daj Boże, by się nie zaczęli rozjeżdżać bo jeszcze potrzebni, a już myślą, że wszystkiego dokonali.	Grocholski był z tobą, a jednak pierwszy się stawił na alarm.	Nie bój się! Pójdę z tobą.	Nie bądź taki ofiarny! Ona wstaje przed stróżami. Wyjeżdża przy zapalonych jeszcze latarniach!	Nie, pani, po polsku.	Niechże pani sobie nie przeszkadza. Czy mój stryjeczny brat prędko wróci?	O, głupi jesteś, nie nudź mnie... Każ zreperować, choć nie wiem co...	Prawda, że to pięknie z jéj strony ale...	Znalazłszy się z córką, zapewne nie miała jej nic do powiedzenia	Nie wiem wcale, czy to prawda	Pomyślcie tylko o czystej, wzniośle myślącej młodzi, która dałaby duszę, żeby móc na to okiem rzucić!	Co Michałowi było w głowie, że się przed wyjazdem nie upewnił? Toż mogło się jeszcze gorzej zdarzyć: mógł kto inny przez ten czas serce dziewki pozyskać...	Ale przecie wiktoria tu i tam była przy nich?	Już nic nie chcę słyszeć, Jakow. Dosyć, dosyć	Musi być twardy! Trudna to rzecz oszczędzać. Trzeba znosić nienawiść, pogardę, marznąć, głodować i pilnować swego serca. Z czasem człowiek taki zapomina, po co zaczął zbierać majątek.	My nie tutejsze	Nic wam tam nie zrobią. Najwyżej odsiedzicie za włóczęgostwo i puszczą.	Nie powiem.	Odwiązać go Nigdy jeszcze nie widziałem w przestępcy tak zaciętego oporu.	Szkoda, że nie przed trzema laty	Uwierzę, gdy drzewo zapłonie na ognisku.	Bo jej dobra pragnę i o fortunę niezmierną chodzi. Wreszcie... przyznaję! Siłasiła (daw.) dziś popr.: surowo. spoglądasz... Myślałem, że przyzwalając na odjazd dziewczyny, znajdę najlepsze argumentumargumentum (łac.)	Niech pan ze mnie nie kpi Dziękuję panu. Niech pan mi wierzy, że takie uznanie z pańskich ust znaczy dla mnie dużo więcej, niż...	Ustąpimy, ale niech wyjdzie do nas Żydówka, abyśmy jej przedstawili nasze krzywdy...	Szkaradny człowiek z pana, Mr. Barnes! Czyż nie miałam mnóstwo sukcesów?	Tak. Jadę tam na kilka dni, zanim zaś wrócę, już pan oczywiście odjedzie do Ameryki.	Taka była rada prosiakowi, że dziw go w ogon nie całowała.	Widzisz! Ale jakim cudem ty znalazłaś reprodukcję Mantegny? Jesteś niesłychana!	Widzę, że nie tak mu blisko do śmierci, jako pan Zagłoba prawił	Więc dalej, oto woda w szklanej wannie, zaraz do niej naleję esencji zapomnienia.	I to wszystko w ciągu czterech dni? To jakiś cud!	Cicho siedź! Głupiec ze mnie, aby się wdawać w rozmowy z dzieckiem.	Diament! Co to znaczy?	I po kiegoż licha mieliby oni przychodzić do wróżbity?	Strzelali bywało! Jej to śmich. A temu, kto strzelał, kula w łeb za alarm próżny. I owóż tak go sobie upatrzyła	To co, Zocha?	A podpisać się potrafisz?	Bój się Boga, Pepa! Najlepszą aktorkę z towarzystwa chcesz wygryźć?... Zjadłaś Nicoletę, a była bardzo lubianą i miała swoją galeryę.	Czy to... czy to mieszkanie pana profesora Wilczura?	Very glad to meet you, Captain. Please, come inVery glad to meet you, Captain. Please, come in (ang.)	Zgadzam się. Raz kozie śmierć.	Zgoda! Niech idzie o trzy. Zend! Po pistolety!	Co waszej książęcej mości jest?	Wiem, o kim wasza dostojność mówisz bo zawsze byłeś źle uprzedzony...	Więc, według twego zdania, Sewerko, ażeby miłość była w dobrym gatunku, trzeba kochać świętego?...	A ten co znowu?	Bo ja wiem!... księżna powiada, że ją ktoś urzekłurzec	Co takiego?	Dobry wieczór, panno Marysiu, co dobrego słychać?	Mama już jest, moja droga, a ptaszka będziesz miała jutro, gdy zechcesz.	Masz tobie! A teraz co?	Tak. Trzeba wierzyć	W każdym razie mamy pomyślny wiatr dla żeglugi do Przylądka Szczęki	A ludzi widzisz?	A ty, Tutmozisie?...	A zatem myślisz że dziś pora?	Byłaby szkoda!	Chcę.	Coś takiego! Czyżby znów ktoś zachorował?	Czy inni także proszą?	Dajże raz temu spokój!	Emilka!	Gdzie? W Tréport?! W osiem godzin chce pan przejechać czterdzieści osiem mil?	Jak wolisz.	Kazałaś mu... kazałaś mu... no, pójść i zamknąć.	Kobieta, Mężczyzna odparł mały rycerz.	Kłótnia	Mów więc, słucham.	Niech będzie pochwalony! Dobry wieczór.	Nuda, Teatr	Pójdzie panienka, jeśli on będzie chciał Lepiej niech panienka z góry wie o tym.	Tam, opodal, za wąwozem!	W polski lud pracujący.	Więc?	Wszyscy pięciu.	Światła, Józef!
Przykrość mi sprawiasz Są myśli, których my, biedne kobiety, nie możemy udźwignąć, które nas zabijają. Czy to siła miłości czy brak odwagi? Nie wiem. Śmierć nie przeraża mnie Umrzeć z tobą, jutro rano, zaraz, w ostatnim pocałunku, to byłoby szczęście. Zdaje mi się, że żyłabym jeszcze więcej niż sto lat. Co znaczy ilość dni, jeżeli w jedną noc, w jedną godzinę, wyczerpaliśmy całe życie spokoju i miłości?	Ach, więc w górach Ale oto dostrzegam przed domem jakiegoś człowieka. Może to ten, który miał podjąć się odstawienia mych listów na pocztę, jak mi to obiecał pański ojciec?	A co mi dasz za to?	On mi każe połykać arszenik, to jakaś nowa metoda leczenia, zobaczymy, zobaczymy...	Och, drogi panie, sądzę, że pan sam sobie czynisz krzywdę, obwiniając się, żeś powiedział, iż jesteśmy „w przyjaźni”. Nie  spodziewałem się wielkiej ścisłości słownictwa od kogoś, kto wziąłby łatwo mebel Chippendale za rokokową ambonę, ale, ostatecznie, nie sądzę nie sądzę, abyś pan powiedział i wierzył, że jesteśmy w przyjaźni! Co do tego, żeś się pan pochwalił, iż byłeś mi przedstawiony, żeś rozmawiał ze mną, że mnie znasz trochę, żeś uzyskał niemal bez natręctwa nadzieję stania się kiedyś moim protegowanym, to uważam, przeciwnie, z pańskiej strony za bardzo naturalne i inteligentne. Znaczna różnica wieku między nami pozwala mi uznać bez ironii, że ta prezentacja, te rozmowy, ta mglista przynęta stosunków były dla pana, nie moją rzeczą jest powiedzieć, zaszczytem, ale ostatecznie co najmniej korzyścią. Uważam, że głupstwo pańskie leży nie w tym, żeś to rozgłosił, ale żeś tego nie umiał zachować. Dodam nawet że kiedyś pan zostawił bez odpowiedzi propozycję, jaką panu uczyniłem w Paryżu, wydało mi się to czymś tak niesłychanym ze strony pana, tak dobrze zdawałoby się, wychowanego, z dobrej mieszczańskiej rodziny że byłem gotów naiwnie uwierzyć we wszystkie bajeczki, które nie zdarzają się nigdy, w zgubione listy, w omyłki w adresie. Uznaję, że to była z mojej strony wielka naiwność, ale święty Bonawentura wolał raczej uwierzyć w to, że wół może latać, niż w to, że jego brat mógł skłamać. Ostatecznie, wszystko to jest skończone, propozycja nie nadała się panu, nie ma już o tym mowy. Zdaje się jedynie, że pan mógłbyś napisać do mnie, bodaj przez szacunek dla mego wieku. Miałem dla pana na myśli rzeczy nieskończenie ponętne, których panu bynajmniej nie wyjawiłem. Wolałeś pan odmówić na nieznane: to pańska rzecz. Ale, powtarzam panu, zawsze można napisać. Ja, na pańskim miejscu, a nawet na swoim, byłbym to zrobił. Wolę nawet z tego powodu swoje miejsce niż pańskie; mówię: z tego powodu, ponieważ sądzę, że wszystkie miejsca są równe, i więcej mam sympatii dla inteligentnego robotnika niż dla niejednego księcia. Ale mogę powiedzieć, że wolę swoje miejsce, bo wiem, że w całym swoim życiu, które zaczyna być dosyć długie, nigdy nie zrobiłem tego, coś pan zrobił. Mówiłem, żem zrobił sto kroków ku panu; to miało ten skutek, żeś pan zrobił dwieście kroków wstecz. Teraz na mnie kolej oddalić się: i koniec znajomości! Nie zapamiętam pańskiego nazwiska, ale zapamiętam postępowanie, aby, w dniach, kiedy byłbym skłonny przypuszczać, że ludzie mają serce, delikatność lub że mają bodaj na tyle inteligencji, aby nie wypuszczać szansy niełatwo powtarzającej się w życiu, aby sobie przypomnieć, że kto tak mniema, ten szacuje ludzi zbyt wysoko. Nie, to, żeś pan powiedział, że mnie znasz, kiedy to była prawda (bo teraz przestanie być prawdą), mogę uznać jedynie za naturalne; uważam to za hołd, to znaczy za rzecz miłą. Na nieszczęście, gdzie indziej i w innych okolicznościach mówiłeś pan rzeczy zupełnie inne.	Oczywiście, byłoby mi to bardzo niewygodne, ale każdy jest codziennie narażony na aresztowanie przez niezręcznego detektywa... proszę się nie gniewać, nie mam pana na myśli, gdyż znany rozum pański nie dopuści tego.	Ach, nie pokazuje się wcale. Przywoływałam ją dzisiaj rano i w południe, i teraz. Wczoraj była tu jeszcze. Jestem zaniepokojona, bo nad ranem słyszałam wystrzały, i to niezbyt daleko domu.	Włosy mi się jeżą ze zgrozy.	Szczerze mnie to martwi bo to był zdolny człowiek, zmarnował wcale ładny temperament malarski. Ba, gdyby został tutaj! Wyszedłby na pierwszego pejzażystę naszych czasów. I to kobieta ściągnęła go tak nisko! Nie dziwi mnie to zresztą, bo on jako człowiek był miły, ale pospolity. W gruncie, natura raczej mierna. I powiem panu, żem to wyczuła odrazu. Bogiem a prawdą, nie interesował mnie nigdy. Lubiłam go, to wszystko. Przytem co za brudas. Czy pan lubi ludzi, którzy się nigdy nie myją?	Tak ale teraz Ayrton jest już godny tego, by wrócić na pokład „Duncana”, a dałby Bóg, żeby to rzeczywiście był jacht lorda Glenarvana. Każdy inny statek uznałbym za podejrzany. Te wody mają złą sławę i ciągle obawiam się, że naszą wyspę odwiedzą piraci malajscy.	Masz pan słuszność. Udają, że się bawią wariatem: niby lepsi od niego. Smutna to rzecz jednak! Patrz, jaka uciecha z własnej hańby.	Rozwód twardy to orzech do zgryzienia, jeżeli ma go się otrzymać w naszym katolickim kościele.	Zaczekajże nie spiesz się tak bardzo, bo i tak nie zastaniesz jej teraz. Królowa wysłała ją po jakiś osobliwy pyłek z kwiatów wodnych, a to jest daleko. Będziesz miał jeszcze dosyć czasu. Chodź, zobaczysz tymczasem moją siatkę!	Pytałem, a nie rozumiałem odpowiedzi, lecz teraz wiem wszystko. Oto Bóg chciał mi pokazać, że mam przyjaciół, którzy mi towarzyszą, by widzieć moją i żony radość. Żona czeka na mnie. Czymże jest wobec tego pięcioletnia niedola?	Nie zdaje mi się, Beniaminie, bardzo jeszcze osłabionym jesteś Oprzyj się na mnie, ja cię poprowadzę.	Jest to, albo raczej był to człowiek! To wszystko, co możemy o nim powiedzieć, Cyrusie.	A cóż ty myślisz? Już, już miałem się ożenić i nie moja w tym wina, jeśli małżeństwo się rozchwiało Kupiłem już naszyjnik perłowy dla Kasi Tender, mojej narzeczonej, która zresztą wyszła za innego. Owóż ten naszyjnik kosztował tylko półtora dolara, a przecież niech pan profesor mi wierzy, perły te nie przecisnęłyby się przez przetak o dwudziestu dziurkach.	Dosyć mi waszych nauk i przypowiastek, swój rozum też mam!	I z filii Bech telefonował o to samo. Czy będziemy robić?	Nie wszędzie. To także przywilej pańskich dóbr	Nie znaczy to, bym miał przy nim pozostać.	Och, to smutna historia. Nie chciałbym pani zasmucać.	Proszę o głos w kwestii: czy należy lekceważyć małe zyski!... To nas gubi!... to, panowie	Przeciwnie, pani to chleb z najprzedniejszej etampskiej mąki.	Rzecz to duchowieństwa	Słusznie, ale ja to przewidziałem i powiedziałem panu. Przez to przyrzeczenie nic pan nie mogłeś zyskać, a odwiedziny musiały tylko stwierdzić to, com powiedział.	To dziwne przecie taki sławny? Kto by w to uwierzył?	To sygnał, prawda?	Uczynię, co mogę, by walki uniknąć radźcie mi?	Zkądże to macie?	A wiecie, czemu mi tak uczty nie w smak? Bo i Janusz Radziwiłł miał ten zwyczaj, że je co wieczora wyprawiał. Imainujcieimainować sobie (daw., z łac.)	Chętnie to uczynimy! Przyrzekam za siebie i w imieniu moich gości. A na który dzień nas za... za... zapraszacie? wg Długosza.	Jak to, czy podobna?... Pokój, który zajmujesz obok mojego sypialnego, jest tak obszerny, że mogłyby w nim mieszkać ze cztery osoby, a nie dopiero młode małżeństwo. Ja przecież nie mogę zostawać na noc sama, bez żywej duszy obok... Jeszcze by mnie zamordowali...	Że tak bardzo nierówne mamy szanse. Jesteś tak duży, że gubię się w tobie, i... trochę mnie to przeraża.	Wyruguje. U nas sztuka lekarska daleko zaszła, tak jak w ogóle wszystkie sztuki. Zaraz cię o tym przekonam. Patrz na ten globusik, wiszący u sufitu na cieniutkim druciku. Zgadłbyś, że to zegar mówiący i odpowiadający na pytania? Spytam go się w języku, którym my przemawiamy w naszym kraju, o godzinę, a zobaczysz, co nastąpi.	Prędzej ja sparcieję jak ty, bom starszy, a to wiesz, że i rzepa parcieje, i słonina jełczeje ze starości. Dziękujmy raczej Bogu, że wszystkim naszym zgryzotom szczęśliwy koniec obiecuje. Niemałom się ja namartwił o kniaziównę, więcej jako żywo od ciebie, a niewiele mniej od Skrzetuskiego, bo ona moja córuchna i pewnie bym rodzonej tak nie kochał. Mówią nawet, że do mnie kubek w kubek podobna, ale ja ją i bez tego miłuję; i nie widziałbyś mnie ani wesołym, ani spokojnym, gdybym nie ufał, że już wkrótce niedola jej się skończy. Od jutra układam epithalamiumepithalamium (łac.) tj. sztuki piękne dla wojny..	Dzikich! I cóż się pan dziwisz, żeś spotkał dzikich, wstępując na ląd kuli ziemskiej. A gdzież ich nie ma? A wreszcie, czy ci, których dzikimi pan nazywasz, gorsi od innych?	Hę! hę! noc bo już jest, a nocą się włóczyć nie dobra rzecz, legnę tu chyba spać. Gorzéj jak w mojéj celi nie będzie, bo tam nasz opat na gołych deskach spać każe i nocą mu się na dzwonek co godziny do chóru zrywać potrzeba.	Nie byłem tam Byłem przy ulicy Walentyna, barykada tam była: biliśmy się trzy dni. Dowodził nami jakiś młody Rosjanin, parę słów tylko umiał po francusku.	Tak... ożenić się!... Spętać dobrą i niewinną istotę, wyzyskiwać najszlachetniejsze uczucia, a myślą być gdzie indziej... I może jeszcze za rok lub dwa wymawiać, że dla niej porzuciłem wielkie zamiary...	Boi się pani przejść przez kładkę?	Nie bój się!.. a usługiwała będę, jak dla mnie będzie dobra.	Oj, chyba nie nagle. Znamy się przecie od dwóch lat.	Podróż, mówił Jan do Julji a twoje? Często największe roskoszne wzruszenie kończy się smutkiem i myślą bolesną	Rozumie się... Dlatego wyjechałem za granicę.	Więc, jeśli się nie mylę, jutro przypada jeden z tych czterech dni w roku, w których czas prawdziwy pokrywa się z czasem średnimjeden z tych czterech dni w roku, w których czas prawdziwy pokrywa się z czasem średnim	Wyobraź sobie, że onegdaj w nocy wszedł po daszku do kuchni na pierwsze piętro oknem...	Ach, tak?... Naturalnie, że muszę	Naturalnie, że nie pił	A brody i włosów na głowie nie strzyże...	A mówiłem, że będzie szturm. Chodźmy stąd, panie Michale, dość już tego stania.	Jakiś ty głupi, mój poczciwy malcze! Ale bardzo milusi!	Już bym do tego czasu psa i kota wyuczyła posługi, a ta stoi na środku izby jak pień! Masz!	Mówże waszmość, na miłość boską! Zaliżeśzali (starop.)	Na godzinę zaś drugą zamówi pan do mnie delegatów fabrycznych.	W sądzie niektórzy pisarze używają wyrażenia: „Gryzą wyrzuty sumienia”. Uważam takie wyrażenie za nie dość ścisłe. I tygrys żre człowieka, a nie gryzie..	A dają?	A jednak... A jednak pan tu przychodzi.	A nie widziałeś ty Austriaków?	A przy tym o drugiej w nocy mam być tam...	A strzyma twój wóz takie ciężary?	A widzisz. Raz cię nawet obiłem. Może więcej razy.	Alboż tam są inne wejścia?	Ale ojca i matkę zabito?	Cóż tam ludzie mówią?	Danke!	Dlaczego nie miałby przyjść?... Każdy przyjdzie tam, gdzie mu dobrze jeść dadzą.	Do piekła za daleko, ja ci powiem: w pakach figury drewniane, święte kukły malowane, wiezie do Wilna dla królewicza Kazimierza czeladź z warsztatu mistrza Wita.	Dziwny naród te Niemce On taki mądry, a jeździ wózkiem niby dziad.	Gdzie i kiedy?	Jak największego	Jak trochę wypocznę.	Kali chcieć zobaczyć matkę.	Mam od niego do pani list.	Masz zawrót głowy?	Nie mam wcale chorych!	Nie wiem...	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Niepodobieństwo!	No i jak?	O, może ksiądz być spokojny, nie zamierzamy wkraczać w kwestie związane z sumieniem księdza.	Oczywiście	Odpowiedniejszy?... Dlaczego? Z jakich względów?...	Oszalałeś, panie Wirski! lalka przecież u nas...	Palauk, mama, ateis laikas, atsiras ir vėkosvėkos	Patrz dobrze w głowę, byś czegój nie przepomniał	Pierwsza, babka twoja.	Polityczna sprawa.	Stryjna mnie nauczyli...	Słucham cię, ojcze.	Tak, tak, zdrów! ale...	Teraz już wiem... Nikodemie.	Wiesz, czym ty jesteś w istocie swojej? Tam, w najgłębszym zakątku? Karawaniarzem! Ciągnie cię do trupa!	Wina, Ojczyzna, Grzech, Przemiana, Przyjaźń	Więc któż Ziemię zamieszkuje?	Więc ty go lubisz?	Wyrównano.	Z tego samego plemienia, co i ty?	Zwyczajna służba...	Żdżarskiego koń uniósł. Nie spotkał was?
A co kanoniku? nie mówiłam ci że mnie chować będziesz? Ot coś się na to zbiera, że zakład wygram, a pamiętasz, miałeś sto pacierzy zmówić za duszę moją.	Ale cóż to jest? spoglądając na maleńki kameryzowany zegareczek, powtórzyła podczaszyna, już szósta a tak się ciemni!	Oczywiście. Kosztuje go tysiąc złotych miesięcznie. A korzysta z jej, że tak powiem, usług, rzadko, bo czasami po kilka tygodni nie pokazuje się w Warszawie. Przepraszam na chwilę, wstąpię do baru zobaczę kto tam jest.	Odtąd myślałem tylko sam nie wiem dla czego, o prawdzie, wszystkich się pytałem, co to prawda? a od nikogo o tem dostatecznie dowiedzieć się nie mogłem. Różnie różni tłumaczyli, odpowiadali, a ze wszystkiego widać, że to jest jeszcze głęboką tajemnicą. Nikt dotąd niewie dobrze co to jest prawda?	Zdaje mi się, że wiem.	Tak jest. Poznałem go, bom go w Rozłogach widział odpowiedź..” I dał mi respons, a co do talarów, rzekłem, by bestii nie drażnić, żeby je dla hajduków schował, bo nie moda towarzyszowitowarzysz nagroda, podarunek. brać. Odprawili mnie z namiotu dość uczciwie, ale ledwom wyszedł, przychodzi do mnie Bohun: „My się w Rozłogach widzieli” A on na to: „Nie własna wola, ale nieszczęście zagnało!” W rozmowie powiedziałem mu, jakeśmy to jego za JarmolińcamiJarmolińce „I myśmy nie wiedzieli (powiadam), bo żeby pan Skrzetuski wiedział, że to ty, tedyby jeden z was już nie żył.”	Mylisz się, byleby się ukazał, łatwowierni, których pełen świat, kredyt mu powrócą, ciekawi będą się cisnąć do niego; trochę śmiałości a potrzyma się jeszcze na nogach. Potrzeba tylko naprzód, żebyś ty go rehabilitował w opinji. Już się okazuje z samego przyjęcia tutaj, że nowym charakterem odziany, nie jesteś, nie możesz być w podejrzeniu o szulerkę, za co właśnie z Rybińskim była robota; znajdziesz łatwo, przegrawszy im trochę, dwóch, trzech ludzi co pójdą z tobą upominać się o twoja krzywdę u postrzelonego starościca, dasz sobie aplomb i zbawisz Ordyńskiego.	Co to są mehentysy, z którymi Halil i Murad mają się przeprawiać?	Jakiś ty dobry, stryjciu Antoni, jaki dobry Chyba i ojciec rodzony nie może być lepszy... Czym ja sobie na to zasłużyłam?...	Naturalnie. O, to jest człowiek który nie boi się ani Boga, ani ludzi, jak mówią; gotów zboczyć z drogi nawet pięćdziesiąt mil, aby wyświadczyć przysługę jakiemuś biedakowi.	Mam wrażenie, że to szum rwącego potoku	Byleś była tylko zdrowa, to resztę możesz zdać na mnie.	Chciałem też jeszcze waszmościów prosić, aby jak będę gadał z czarownicą, na owego Czeremisa uważać; wielki to ma być paskudnik, ale podobno z rusznicy okrutnie strzela.	Miejsce, nie rozsiadać się na środku ulicy. Miejsce, miejsce robić!	Nie!... To zbierają się wielbiciele Kamy, naszej kapłanki, pilnującej ognia przed ołtarzem Astoreth.	Czy to największy z kalifów? Przybywam z daleka i jakkolwiek imiona wodzów obijały się o moje uszy, jednakże ty dopiero możesz mnie pouczyć o nich dokładniej.	Na to, mój drogi profesorze, ja już nic nie poradzę.	Czy to nie złudzenie? Czy jest człowiek, który by nic nie dziedziczył? Mnie się zdaje... Ale czy mogę powiedzieć otwarcie?	No właśnie. A wiesz ile zarabiają pieniędzy? Całą masę! Co najmniej dolara dziennie. Ben Rogers mi to mówił. ZaręczynySłuchaj, Becky, czy byłaś już kiedyś zaręczona?	To coś nieczystego.	Garbatka jest dla bogaczy, dla letników. Lejzora nie stać na Garbatkę.	No, że pan nie będzie mi właził w paradę.	Skończymy! Bo i czas do domu, taka plucha, że mnie już do koszuli przejęło. Jedziecie to już?	A nie byłeś ze mną u niej na kawie? a nie mówiłeś sam, że bardzo przyjemna kobiecina?	A to dlaczego?	Boi się pani przejść przez kładkę?	Brzydko się nazywają.	Czterdzieści groszy dziennie! Dla dwóch osób! Ależ to nędza!	Dlaczego pani nieprzyjemna obecność Głębockiego na wyścigu?	Grobowiec jego wzniesie się obok grobowca jego córki	Mam! To jest bardzo prosty sposób. Zupełnie łatwo możemy wybadać go i stwierdzić, czy jest inteligentem, czy chłopem. Byle zręcznie go podejść.	Myślę o Zbarażu, że tam oblężeni przez wycieczki niejedną srogą klęskę hultajstwu zadali.	No, to jasne	Ożenię się.	Phi... drobiazg. Kilkanaście tysięcy. Ale i to dobre. Uniknęłaś przykrej historji. Masz szczęście.	Zabił się! powtórzono do koła.	Ale bo to u nas nie ma miejsca.	Nie bój się waść! już dragoni tego kawalera w łykach, a ratunku on więcej teraz od waćpana potrzebuje.	Będzie sprawiedliwość, choćby i Napoleona nie stało. Ale i Napoleon się znajdzie.	Jakbyś zgadł! Jak Boga kocham, ten typek nie rozstawał się z parasolem.	O! nie, mam się zupełnie dobrze Dziękuję panu, bardzo dziękuję!	To do ciebie nie należy, mości ciekawski.	To my akuratnie takiej nie potrzebujemy!	Za każdym razem będziesz pytał? raz na zawsze powiedziałem, zrozumiano?	Nie mów, nie mów bo ci to szkodzi.	Łacno Młodemu królowi na Litwę pieniędzy będzie potrzeba, gdy ich mu nie dacie, nie poślą go.	A wachlarza nie dasz mi?	Nie! nie! to być nie może! jeszcze trzeba poczekać.	Więc pokochasz mnie: jeśli jesteś młody, będę dla ciebie towarzyszem; jeśliś w podeszłym wieku, będę dla ciebie synem. Mam ojca, który musiał już skończyć siedemdziesiąt lat, jeżeli jeszcze żyje. Jego tylko kocham i młodą dziewczynę o imieniu Mercedes. Ojciec o mnie nie zapomniał, o tym nie wątpię, ale ona, Bóg tylko wie, czy jeszcze myśli o mnie. Kochał cię będę jak ojca.	A cóż tu jest śmiesznego?	Tutaj. Przy sobie	Ty jej nie rozumiesz, Henryku. Uważała mnie po prostu za jakąś postać z dramatu. Wcale nie zna życia. Mieszka u matki, zwiędłej, znużonej kobiety, która pierwszego wieczora grała panią Kapulet w czymś żółtym w rodzaju peniuaru, a wygląda, jakby pamiętała lepsze czasy.	Wolne żarty Co pan głupstwa opowiadasz? Z czem pójdzie pan do policji? Tu za drzwiami może być choćby i pięć osób, co naszą rozmowę słyszały. Co oneby zeznały?... Nie bądź pan głupi, panie Franciszek. A zresztą, co ja złego, co nieprawnego mówiłem?... Opamiętaj się pan. Z pańską naiwnością daleko pan nie zajedziesz. Chcesz pan sześćset złotych?...	Nie! Ja złudzeń nie wywołuję, nie udaję rzeczywistości, ale wciągam ją żywą do teatru, gdy mi tego potrzeba.	Co, nie chce ciebie?	Ach, nie dzicy, ale jacyś inni, nie nasza sfera...	Aha!	Ażebyś, drogie dziecko, nie miała fałszywego wyobrażenia o naszych stosunkach rodzinnych	Chcę jej oddać ją w opiekę.	Czemużeś mnie pan zamknął?	Czy możesz iść?	Dlaczego tedy nie doszło małżeństwo do skutku?	Do was z listem.	I co, załatwione?	Już oni wiedzą lepiej. Mają takie zaklęcia. Znają taki werset z Psalmów, które należy odmówić czterdzieści razy czterdzieści...	Już wstaję.	Nie ja!	Nie tykajcie matki!	Nie!	O, zanadto mało esencji serca baletniczki w tej kąpieli, muszę jej dolać, a wkrótce zapomni imienia swej zubóstwionej	Odpowiadaj, kiedy pytają!	Przy którym nie brakuje nawet i branki	Wydalono mnie z pracy, panie dyrektorze.	Wyprawiła! Nie potrzebuję być aż wyprawiany, sam tam idę chętnie.	Za co?	Średniego, mniej więcej takiego, jak jaśnie pan	A potem?...	Bo kitę odwaliłodwalić kitę (wulg.)	Bynajmniej.	Chciałam wszystko utrzymać tak, jak bywało za dawnych, dziecinnych naszych lat Tak szczęśliwi byliśmy wówczas!	Cóżeś z klechami swoimi zrobił?	Dobrze, bardzo dobrze! Odświeżył, widzę, dyrektor chóry: jakaś śliczna jasnowłosa, aż ciągnie oczy...	Dolej mleka Będzie słodsza.	Gryps, ważny gryps. Czytałaś o aferze Miszczakowskiego?	I ja.	Ja byłam przedtem niewolnicą.	Ja?...	Jak wasza miłość chce. Może jechać i dwie niedziele albo jutro wyjechać.	Jesteś pan zawsze siarczystym radykałem swojego chowu	Któż wie!	Moim chłopcem do bicia?	N-naprawdę?	Niedaleko! westchnęła Motruna: poczekamy, poczekamy.	Nigdy w życiu!	No widzisz! Z wodą?	Prawdę rzekł i mądrze powiedział!	Proszę zapisać dwa punkty wygrane mamie Vauquer	Więc zdjęli konie Aleksandra Wielkiego?	Wyjdź pan!	Świnia też pokwikuje z kuntentności, a chwali se chliwchliw (gw.)
Ach nie, cóż znowu Doktór Lipczyński jest żonaty i ma dwoje cudnych dzieci, cudnych! To świetny chirurg, chociaż młody. Możecie się poznać. On jest całkiem innych przekonań niż pan, ale się napewno polubicie. To też taki prawy człowiek i taki niezłomny charakter. Często bywam wzywana do jego chorych. Bo on ma też własną lecznicę. Czasami nawet pomagam przy lżejszych operacjach. Pozatem nasi lekarze mają do mnie zaufanie. Często polecają mnie prywatnym pacjentom. Nigdy nie znałam tak dobrze Warszawy, jak teraz. Bywają dni, że gonię z jednego końca miasta na drugi po pięć razy. Tu zastrzyk, tam bańki...	Nie bój ty się, Hanuszu, teraz o nas mamy my już kupca, a sto cekinów to już tak jakbyś w kieszeni miał. Przyjechał do Lwowa czausz ze Stambułu, Effakir Mechmet, on zaraz kupi.	O! mogę to na pewno powiedzieć waszej eminencji, ponieważ, kiedy wszedł do mnie, zauważyłem, iż było wpół do dziesiątej, chociaż sądziłem, że już znacznie później.	Co trzeba, skapujeszskapujesz trapić, prześladować. mnie cholerne widmo, gdy tylko spojrzę na izby powałę: śmierć się kormalikormalić się butny, zuchwalec. i do trupięgitrupięga kłamać., tylko to mówię, co sama widziałam.	Ale co według pana należy tu wyjaśniać? Jeżeli pan nie wierzy, że to był mój ojciec, proszę to powiedzieć natychmiast, a jeżeli uważa pan, że to był on, proszę się z tego wytłumaczyć.	Taką to byłaś wierną małżonką, Małgorzato Samzelius, a major przyjął ową darowiznę, i jakby nie wiedział o niczym, oddał ci zarząd. To sprawa diabelska! Ale teraz nadszedł dzień rozprawy, przyszedł twój koniec!	Nie... nie... Muszę powracać do Benares. Teraz, skoro już wiem o istniejącym w tej krainie zwyczaju wyręczania się skrybentami, będę ci co pewien czas przysyłał listy, a czasami przyjadę, by ciebie odwiedzić.	Ah, ty poganinie zakamieniały! Czy ci nie wstyd złe wyzywać taką mową? Chrztu zapomniałeś, czy co, ze swem nabożeństwem do drzewa?	Ino to baczcie, że człowiek do was gada na tym progu śmierci!	Niech się droga pani nic nie obawia, sędzia może umieć pogodzić to, co jest winien sprawiedliwości i... piękności.	Może dałyby się jeszcze wynaleźć jakie środki ratunku... Czy nie można zmusić Teckiego do oddania?	Co to pana obchodzi? ani panu, ani pańskiemu „Polimportowi” to nie zaszkodzi.	Oriano, w tym rodzaju wolę tysiąc razy małe studium pana Vibert, któreśmy oglądali na wystawie akwarelistów. To drobiazg, przyznaję, zmieściłby się w tej dłoni, ale jest w tym sens, myśl! Ten misjonarz chudy jak szkielet, brudny, obok tego tłuściutkiego prałata, który bawi się z pieskiem, to cały poemacik finezji, nawet głębi.	Już nim przemawiasz, mój przyjacielu: własnym językiem zapomniałeś mówić, a naszego się nauczyłeś w chwili, gdyś wyskoczył z tej kąpieli. Przekonaj się tylko: wybierz sobie jaką chcesz książkę i zakręć ją, a zaraz ci zacznie gadać, co w sobie zawiera. Tytuły wypisane na każdej książce fosforycznym atramentem, świecącym w ciemności.	Na mękę Pańską!... Teraz się młodemu nie dziwię, bo cudnie to kwiecie rozkwitło... Witam cię, moja panienko, witam z całego serca i duszy kochaną wnuczkę mojego Billewicza. Poznajeszże mnie?	...Ziemniaki do połednia zwieziemy, a pod wieczór do lasu, po ściółkę	A to mi osobliwi goście!	Brat spotkał emisarjuszów kardynalskich w przebraniu muszkieterów. Zamierzali wywołać cię do bramy; porwaliby cię i odstawili z powrotem do Paryża.	Do licha, niech mi Bóg przebaczy ale jestem tak samo znużony życiem, jak ty. A jeśli już nadarza się okazja...	Jako psy wracają do wyrzutów swych	Rety, jakie tez to piekne!	To magnacka gra!	Żądam więc, aby śledztwo rozpoczęło się jak najprędzej, ja zaś dostarczę Wysokiej Izbie wszystkie dowody do tego potrzebne.	Nie, nie to wcale zbyteczne. To przystało nam legistom, którzy mamy paragraf de Ventre inspiciendode Ventre inspiciendo (łac.)	Program ogłosimy. Najsamprzód w Dancingu wtajemniczenie przez tańcowanie i przez pantomimy, po czym pałacowe i przymusowe klecenie pomysłów w dobroci puszystej lub iglastej złości. Onczidaradhe zaimponował dyplomatycznie doskonałym gestem, przystosowanym do wkorzenionej w kosmiczną wiarę chińskiej racji stanu. Traktat podpiszę pod jednym warunkiem.	Nasze prawo, a nikto go nam nie przyznaje. Nasz bór, a tnie go! To i cóż my, sieroty, poczniemy, kiej nikt na świecie o nas nie stoi, a wszystkie ukrzywdzają, cóż?... Narodzie kochany, ludzie chrześcijańskie, Polaki, to mówię wamawama (gw.) ryknął mocno.	Gdybym ja był dalej uciekał, już by mnie Turcy mieli byli w swym ręku. W tym rozum cały, strachu nie znać i na miejscu zostać, bo cię właśnie tu nie szukają. Topczowie za mną daleko dokoła w rozgony poszli; jeszcze mnie gonią. Ale kiedyby nie twój dukat, może bym ja i był przepadł. Oddam ci go, Bóg to da, dziesięćkrotnie, stokrotnie może!	Z was obojga Nie można by wymyślić nic lepszego dla tego wychuchanego gagatka, jak przeciwstawić mu drugie dziecko, równie złe, jak on sam Żeby miał siostrę złośnicę, z którą by się mógł bić, to by zaraz był zdrów.	Nno nie, bo do adwokatury trzeba przejść przez aplikanturę, a pozatem...	Pryncypał ma rację... nie można drwić z wyznania, bo wyznanie to święta rzecz!... Gdzież wolność sumienia?... gdzie postęp?... cywilizacja?... emancypacjaemancypacja	To tylko... przyszło mi na myśl... że Janek bardzo lubi Kara...	A po co jej to mówić?	Mój panie pańskie słowa są zagadkowe, toteż nie będzie się pan dziwił, że do tych słów nie przywiązuję szczególnej wagi i nie wierzę im. A jednak nazbyt daleko już posunąłem się, uczestnicząc w zagadkowych pańskich matactwach, bym nie chciał również dowiedzieć się ich zakończenia.	Witek, jak ci się widzę? co?	Jak to? Sądzi pan, panie Cyrusie, że został pochłonięty bez śladu?	To są... wota dziękczynne...	Ale to może być równoznaczne z wydaniem tego człowieka na śmierć!	Niestety! niestety! widzę, żem się omylił. Ślub dać mogę i muszę, lecz żelazne te prawa nasze duchowne, z których się wyłamać niepodobna	Co się stało? Na Boga, mów!...	Proszę panią na herbatę w imieniu ciotki i dziadka. Jeżeli zaś moja babka i pani hra... bi... na Ćwilecka chcą panią poznać, proszę to zawdzięczać swej uczennicy.	Deputaci cofali się przerażeni	Może się zmienić.	Naturalnie, że słyszałem, panie dyrektorze. W kawiarni słyszy się o wszystkim.	Smutek tam lęgnie się ze zgrozą	Tak, czołga się w trawie... O, on już gotów...	Wyprą się, panie; porwali mu zdradą dziecko i wyparli sięwyprzeć się	Z twoją twarzyczką i krociami, łatwo ci będzie teraz znaleźć męża jakiego zechcesz.	Musiały na wieś polecieć, bo suka Kłębów się goni...	Pan As, odpowiedziała kobieta bawiąc się niedbale koronką rękawa; spędziłam z nim kilka godzin sam na sam	Trzeba darować Mariannie Zdaje się, że zaczęła od mego mieszkania. U mnie jest bardzo wilgotno, kaszlałem dziś całą noc. rzekł, wodząc okiem po ścianach.	O, już mi nie mówisz na ty. Nieładnie, Benedetto, toć jesteśmy starzy kamraci. Uważaj, bo zacznę być wymagający.	Conajmniej pięćdziesięcioletnia i wcale nie piękna, jak mówił mi Pathaud.	Gdzie jest? Nie trzymają oni jej pewnie na pograniczu, ze strachu, bym jej nie odbił, jeno gdzieś ją na dalekie mierzejemierzeja	Karolek nie może iść na pensję	Ach, mój Boże Przecież nieposiadanie żony nie wyklucza jeszcze uczuć, które możemy żywić dla kogoś z nami niezwiązanego, uczuć, którymi ten ktoś nam odpowiada.	Co ciocia mówi? Natka?	Co robisz!	Ja nie mogę tam iść z tobą	Nie ma wody, wyschła. A wy skąd jedziecie?	O! tej nigdy nie daruję! dokończyła porywczo Laura.	Tak znowu źle nie jadam i nie pijam.	Więc on nie wie?	Zabierz tę walizkę. Dziecko przez ciebie wcale przejść tędy nie może.	Niestety widzę teraz dobrze, jak mi zbywa na liście polecającym, który mi ojciec dla pana powierzył.	Od jak dawna oskarżony był szpiegiem?	A robotnicy lubią go?	Ależ niech hrabia rozkazuje!...	Gdybym mógł liczyć na Ngahuego... Gdybym mógł...	Jak fryzjerczyk, którego uzuchwalono	Jestem na urlopie, jestem na wakacjach, w domu rodzinnym, Caroline...	Niewątpliwie. Muszę z tym stoikiem zabrać bliższą znajomość, ale tymczasem każę wykadzić po nim atrium.	Nigdy, Pencroffie, zwłaszcza jeżeli i ty postanowisz tu pozostać.	A ma pan chęć?	A poredzę, poredzę!	A potem?	A żebyś skapiał kiej ten pies!	August!	Czyja przyjaciółka?... kto...	Cóż znowu! Ach, teraz już wiem Pana Scrooge’a?	Dużego kredytu?	Frasunek w kielichu utopisz...	Gotowa jestem, mój drogi...	I taki kiepski młyn chciałeś mi ofiarować?!	Ino czyja?...	Koniądz Wiślimir...	Musiała zresztą spotkać jakieś przyjaciółki, ma ich kilka w Wersalu.	Mówiłaś, mówiłaś. Niełatwo być mądrym...	Najf.	No i cóż dalej?	No, dobrze, dobrze	O, Marta... Ona taka biedna... zgorzkniała... popędliwa...	Przy księżnej...	Rośnie.	Tak ale cztery miałeś przede mną.	Tak jest	Ustąp, psubracie!...	Wieczorem u WizytekWizytki	Więc niech pan jedzie ze mną	Wymówki?!	Zastrzeliłby Kuba sarnę?...
W każdym razie niezbyt ostra to opieka, jeżeli siostrze dozwala grywać na teatrze.	Za nią pójdą Moczydoły, gdzie jest młyn. Było też na łęgachłęg nie bój się!	Jeśli ma to komu przynieść nieszczęście, to tylko prawdziwemu winowajcy, a winny jest Fernand, nie my. I powiedz, cóż nam się może stać? Trzeba nam tylko siedzieć cicho i nie pisnąć nikomu ani słowa o tym, co zaszło, a burza przejdzie i na nikogo grom nie spadnie.	I żebyś mi się nie pokazywał na oczy! To wstyd, hańba!... Twoja rodzina służyła mojej przez kilka pokoleń, a ty knujesz przeciwko mnie spiski?...	Widzę że się spodziéwasz, w miejscu tych lalek woskowych i fałszów, czegoś żywszego i prawdziwszego. Naiwny jesteś, kochany hrabio! Z historyą dzieją się rzeczy dziwne. Każdy wiek nową tworzy ad usum delphini, dla wychowania na niéj pokoleń przyszłych. Każdy wiek zaprzysięga się, że miłuje prawdę, że tylko jéj szuka, a operacyą kończy się na tém, iż lalki woskowe się topią, wosk oczyszcza nieco, doléwa się farb nowych i lepią się... ideały nowe, do miary swych twórców przykrojone. A wszystko to pod hasłem prawdy i w jéj imię! Kilka imion, dat kilka służy za wątek, a każde pokolenie snuje na nim wzory, wedle smaku swego.	Nie było to ładnie i nie wolno było wówczas przyznawać się do tego... nie zastanawiałam się nad tym wcale, ale zdaje mi się, że kochałam cię w najtajniejszej głębi serca... A teraz wolno mi już kochać cię całym sercem.	Gdyby to ode mnie zależało... gdybym to ja... Kazałbym strzelać we łby tym gałganom, kazałbym!... Na miły Bóg... przecież to... wieszać jak kundlów!	O tej godzinie na ulicy, a fabryka?	Prócz tego na podstawie rozporządzenia z dnia dwudziestego pierwszego listopada roku tysiąc osiemset siedemdziesiątego dziewiątego, przy transportowaniu aresztantów pociągami należy zachowywać przepisy następujące:	No, na dziś będzie dosyć. Więc idziemy do cyrku?	Czekaj. Twój i mój tatuś, którzy znali doskonale Smaina, nie mieli wcale do niego zaufania i ostrzegali Nubara Paszę, by mu nie ufał. Ale rząd zgodził się wysłać Smaina i Smain bawi od pół roku u Mahdiego. Jeńcy jednak nie tylko nie wrócili, ale przyszła z ChartumuChartum tytuł honorowy przysługujący dowódcom i książętom w państwach islamu.. Ludzie powiadają, że w tej okropnej bitwie, w której poległ jenerał Hicks, Smain dowodził artylerią Mahdiego i on to podobno nauczył mahdystów obchodzić się z armatami, czego przedtem, jako dzicy ludzie, wcale nie umieli. Ale Smainowi chodzi teraz o to, by wydostać z Egiptu żonę i dzieci, toteż gdy Fatma, która widocznie z góry wiedziała, co zrobi Smain, chciała cichaczem wyjechać z Port-Saidu, rząd aresztował ją teraz razem z dziećmi.	Biedak Myśmy z Leszkiem też byli tym zaskoczeni. Dlatego nie chcieliśmy narzucać się mu powtórnie. Przyjął nas prawie opryskliwie. Nie dziwię mu się zresztą. Tyle przejść...	Widzę to, Józku. Tylko nie kochasz mnie tak, jak bym może pragnęła. Nie umiem tego wyrazić jaśniej, ale wiem, że czułabym się szczęśliwa, gdybyś był bardziej... stanowczy, gdybyś miał więcej własnego zdania, gdybyś bardziej był... czy ja wiem... panem naszego domu.	Jutro zatem ślub. Będę w kościele, daj mi wiedziećdaj mi wiedzieć pamiętaj I przytuliła ją drżącą do piersi, krzyż nad głową kreśląc, i po chwili Kazia już była na drodze za starym dworkiem, w którym marzyła życie przebyć, a którego już może więcej nie zobaczy.	Nie mistrzu, ja też tego nie przypuszczam. Wszystko co jest własnością, qualitas, pochodzi od ducha, quantitas tylko jest materją. Odbierzcie wszelką qualitas, wszelką własność, to jest wszelkiego ducha materji, a rozsypie się w nicość. W ten sposób pojąć możecie, że i stworzoną sprawą ducha z niczego być mogła.	Czy dlatego, że nie przymilam się do pani?	Ale! Nie wiem, czy ci ojciec wspominał, że Azja tu jest.	Za tydzień będziesz lepszym medykiem jak kiedykolwiek. My na tych samych podstawach, co i wy, zbudowaliśmy EskulapowiEskulap (mit. rzym.)	Wstrzymaj się do pojutrza. Chciałem cię właśnie prosić, abyś spędził u mnie parę dni. W tym to przybyłem celu, a ty wylatujesz mi do Yarmouth.	No, chyba tu nie o barwę munduru idzie?	W gruncie rzeczy uznaje te wszystkie przepisy, jakie spełnia, za niedorzeczne. Sądzi, że trzeba znosić je, ale nie ma dla nich bynajmniej szacunku. Szanuje chłop to, co jest zgodne z potrzebami i wymaganiami jego codziennej, nieustannej pracy. To jest jego rozum. I to jest właśnie siła. My mamy pod sobą, naokoło siebie całkiem gotowe społeczeństwo. Potrzeba tylko, aby ono poczuło się sobą. Aby chłop nie chciał znosić. Żeby nas lepiej, więcej znali. Żeby nas było więcej takich, których chłop może znać i uważać za swoich. Rozumiecie, jaka byłaby siła. My bylibyśmy nieustający protest, myśl nieustannie obecna w piersi ludu, a jednocześnie on sam.	Nie, panie, lecz do królowej.	Nic szczególnego nie dzieje się w Darnówce; wszystko tam po dawnemu: stary dom, stare meble i stare zwyczaje. Oboje Darnowscy też postarzeli...	Nie słyszałem go.	Bo jemu nikt nie dotrzyma; ale ty się spróbuj!	To jest tylko przezwisko „bandyta”, a w rzeczy samej... Et, co tu gadać. Wy swoje, a inny swoje. Prosty bandyta więcej pożytku przynosi, niż taki sobie socjalista, co się cudzego boi tknąć, ani tego bogatego potrącić... Socjaliści myślą, że tak właśnie dobrze, bo tak Bóg przykazał. Przesądy! Ale już ludzie do rozumu przychodzą! Idzie nowy czas! Idzie wielka rewolucja i cały świat się zatrzęsie! Wszystko, co jest, będzie zburzone! Połowa ludzi wyginie	Nie, bynajmniej, kochany Caderousse Nie jestem pyszny, ale za to szczęśliwy, a szczęście bardziej zaślepia niż duma.	Wcale niewesoło, moja mościa panno a prawdę mówiąc, jeszcze ani nogą nie ruszyłem w tym roku.	Puść mnie!... Czasami lękam się, ażebyś mnie nie ugryzł...	Tak... za półtorej godziny. Prawda, Belu, że nie posiedzimy tu dłużej?	Nie, chcę go tylko zastawić.	Kocham cię, Hela, ciebie jedną Z tobą nie będę nigdy jak król LearLear Prepudrechowa czy inna tamto było ostatni raz? Prawda?	Witam cię, mój ojcze W jakże smutnych okolicznościach spotykamy się po tylu latach! Prawda to, że stan czcigodnego ojca jest tak ciężki?	Poczekaj Nie możesz sobie bardzo szczegółowo przypomnieć, co o tym mówił?	Nie zapominaj o mnie przed królem a radź co mam począć jeśli Rybiński wyzdrowieje.	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	A to jezuitka! ja wiem, że jej ołtarz pachnie, ale to nie ze mną będzie miała taką paradę. Niech sobie szuka innych frajerów, ja tam do żeniaczki nieskory...	Tak, kocham cię; tak, jestem twoja; rób ze mną co zechcesz. Pójdę za tobą; jedźmy razem; chodź, Oktawie, czekają na nas. Tak trzeba tak, chcę tego, aż do ostatniego tchnienia.	I sądzisz pan, że nie będzie to nietakt, jeśli odwiedzimy go o tej porze?	Ach, wizyty, to nie robota. Ja bym chciała masę mieć obowiązków.	Naprzód, z przeproszeniem jegomości, nie jestem ja żaden chłop, jeno szlachcic, choć ubogi, ale herbowny, co jegomości i pan porucznik Wołodyjowski, i pan Podbipięta, jako znajomi pana Skrzetuskiego, powiedzą, a po wtóre, ten proces to trwa już pięćdziesiąt lat...	Ochfiarowałem się, to i zrobię. Nieprędko trafi mi się drugi taki gospodarz. Zrób w kościele, co potrzapotrza (gw.) ozwał się za nim wzgardliwie.	Dobrze że się mu pokłonisz	Gotować się do obrony, zwołać, kto żyw w zamku! Wybaczcie, muszę przyjąć nowych gości.	Czy nie mieszka tam biały naczelnik, który ma czarne dymiące łodzie i wojsko?	Dzwonię, tak, ale w innych bramach. Nie w naszej. Raz dzwoniłem, dawno.	Ekscelencja nie powiedział mi, ile osób będzie przy stole.	Wiem. Chan mówił mi o nim i chwalił, że to człek poczciwy. Powiedz mi, dlaczego on nie dba o swoje nogi? Taki mróz, a on chodzi boso.	Ach, jakiż płaski kompliment!... W każdym razie muszę wyznać, żeś mi pan trochę zaimponował. Trochę... Ale nie wytrzymałeś pan w roli, puściłeś mi ręce, i to mnie rozczarowało...	Jak to? A rozwód? Przecie procesy rozwodowe ciągną się miesiącami.	Mamy. Jeśli zasie świeżego będzie trzeba, to pójdziem ze Zbyszkiem do żeremiówżeremie przeszkadzać. także, żebyście jakiemu świętemu co przyobiecali, takiemu, który jest patronem od ran.	Nazywam się Piotr Bluteau a jestem kapitanem w Grenobli.	Powiadasz daleko. No i jakże ci dał?	Masz w oczach napisane, że cię głowa boli, że źle sypiasz	Tak jest! Musicie z waszych Galicjów chodzić do nas w Wielkąpolskę, chcący wytchnąć. Do kogo książę?	Tak, tragedią dla ciebie było tylko to, co jest naturalnym i zwykłym porządkiem rzeczy. O, ty zwierzę, zwierzę!	Właśnie że mój!	Myślę, że najgenialniejsza kobieta Sancerre jest po prostu najgadatliwszą	Proszę pani, a za cóż ja mam przepraszać?	Gulbasiaka to sprawka, on pierwszy do psich figlów!	Że owa niejasność jest bez granic, czy tak?	Dlatego wasza świątobliwość raczy przygotować kilkunastu ludzi pewnych. Z nimi wejdę do Labiryntu w nocy poprzedzającej szturm i obsadzę komnaty, które sąsiadują ze skarbcem... Osobliwie górną...	Zaglądałeś to do niego? co?	Któż jesteście i co was do nas prowadzi?	To jest niemożliwe, Belciu.	Wątpię. Jest coraz gorzej.	Że zdradziecki preceptor, zaprzedany wrogom pańskiej rodziny...	Czego ode mnie chcesz?	Jenerale! waszej miłości, któryś tyle znamienitych fortec zajął, że słusznie niemieckie miasta PoliocertesemPoliocertes właśc. Poliorketes (z gr.)	Czy myśli pan, że coś słyszał?	No, tak Koncesja Gouldów w sięgnęła tak głęboko do korzeni tego kraju, tej prowincji, tej gardzieli górskiej, iż chcąc ją wykorzenić, trzeba użyć dynamitu. Tak postanowiłem. To moja ostatnia karta.	Ba, cóż z nią uczynicie?	W Dancing Clubie, w innych lokalach. Przepadłaś jak kamień w wodę. Myślałem, żeś wyjechała z Warszawy.	Jak to?	Wujaszek mógłby już, doprawdy, nowe meble sprowadzić i lepsze dywany sprawić...	Co wzbudza w tobie to przekonanie?	Dobry wieczór, panno Marysiu, co dobrego słychać?	Po co?	Przeciwnie, trzeba podnosić, co tchu. podnosić! Niech sobie posprowadzają cylindry z Paryża, paltoty z Wiednia...	Ależ to impertynent!	Czyście go widzieli, wędrowni ludzie? Czyście go widzieli?	I wiecznie z nim być!	O, słuchają. Wilhelm przychodził, gwizdał im ciągle i ponauczał śpiewać.	Słyszałaś, co mówiła Rita? Ciągnęli węzełki.	Tak, służącego Lubina.	Biała. Czysta.	Gotowa, ekscelencjo.	Jako konserwatysta dla przyzwoitości.	Miałem wczoraj	Może pan choć wina pozwoli?	Noctu.	Otwórz okno! Może usłyszymy wesołe śpiewy i granie!	Pan prezydent miał może jakieś przykrości?	Powinien byś więcej rozmawiać z ojcem! Ojcu przykro, żeś taki małomówny!	Przedstawiciele interesów ludu...	Ptak, Jedzenie	Sprzedam!	To znaczy?	Warszawski teatr! warszawski teatr! to jeszcze gorsza szopka!	Wiem
Ojej zanim dadzą nam coś zjeść, panie oberlejtnant, to musiałbym panu opowiedzieć całe dzieje narodu czeskiego. A ja znam tylko krótką opowieść o pewnej pani pocztmistrzowej z Sedlczanska, która po śmierci swego męża odziedziczyła po nim urząd. Przypomniało mi się o niej natychmiast, jak tylko zaczęło się u nas mówić o pocztach polowych, chociaż nie ma to nic wspólnego z pocztami polowymi...	I to ów szlachcic z panną uciekł?	Jeśli będzie żył, to może z tego wyrośnie	Mnie się to jakoś w głowie nie mieści.	Nie wolno żadnemu człowiekowi łączyć się z ludem dżungli! To przekroczenie prawa! Oddajcie mi go zaraz!	Nikt ani piśnie, chciałem zobaczyć, czy jeszcze żyjecie? No, wyjdziecie czy nie wyjdziecie? Bo jak nie, to bierz was licho. I bez was będą gody!	No, nie! Ale, że to pan chce ją wydobyć. I gdyby nie ta góra dolarów... No, to najlepsze pańskie alibi.	To może być!	Wcaleśmy was o to nie prosili!	Sytuacja nasza jest bardzo dobra Dzisiaj już nikt nie wątpi, że wojna skończy się zwycięstwem państw centralnych. Francja, Anglia i Rosja są zbyt słabe w porównaniu z potęgą austriacko-turecko-niemiecką. Prawda, że mieliśmy drobne niepowodzenia na niektórych frontach, ale jak tylko przerwiemy front rosyjski między Karpatami a środkowym Dunajcem, to bez najmniejszej wątpliwości będzie to koniec wojny. Tak samo Francuzom zagraża w najbliższym czasie utrata całej wschodniej Francji i wtargnięcie wojsk niemieckich do Paryża. To jest absolutnie pewne. Prócz tego przegrupowanie naszych wojsk w Serbii przebiega bardzo sprawnie, a odwrót naszych oddziałów, który faktycznie jest wyłącznie tylko przegrupowaniem, niesłusznie tłumaczą sobie niektórzy zgoła inaczej, niż tego wymaga w czasie wojny zdrowy rozsądek. Niebawem zobaczymy, że nasze z góry zamierzone przegrupowanie na południowym froncie zacznie wydawać owoce. Niech pan spojrzy...	Przebaczę ci, droga Agnieszko, gdy wymierzysz sprawiedliwość Steerforthowi i ocenisz go tak, jak ja go cenię i jak na to w zupełności zasługuje.	No, do bitwy tak zaraz nie przyjdzie. Austriacy nie decydują się zbyt szybko... Znam ich przecie. Co do grobli... to zapewne... Ale będziemy was wspierali. My tymczasem jeszcze podsypiemy nasz zakop raszyński. Chciałbym go przeciągnąć za drogę warszawską ku Michałowicom i nad staw raszyński, w drugą stronę. Ufortyfikujmy kościół, mur kościelny i domostwa żydowskie, skoro już tu koniecznie bronić się mamy.	O to właśnie chodzi Bo cóż z tego, że wiemy, że jest mały, blondyn (także koncept być blondynem, jak się jest bohaterem!), że ma szare ubranie i że kuleje? Mało to możemy spotkać takich samych?	Same nie wiemy, co to znaczy... Od czasu jak nas księżna Kinga pocałowała, jakoś nam się polepszyło...	Tak jest i to prawdziwą! Ale wolę ją zachować dla siebie.	To wy dawni znajomi pana Skrzetuskiego?	A mój Boże co za traf szczęśliwy, kochana siostro! Ten pan, co go widzisz, jest to najdzielniejszy, najuczciwszy i najbardziej rozkochany rycerz na świecie, jeśli historia życia jego nie kłamie.	Co to jest: nie mam?... Proszę o moją należność!... Pani nie myśli przecież, że ja mogę żywić kogoś darmo... ot, tak sobie!... dla ozdoby mieszkania!... Ładna ozdoba, co rano dopiero wraca do domu!...	Widzisz, Dobek żem dobrze do pszczół szedł, bo tam w lesie ja wiem, com zrobił, a na grodzie ja ubogi człek z małym głosem, nic bym nie dokazał... Jużeście się to rozjechali?...	Dwa tygodnie szlim, aż za Krakowem, alem nie doszedł. W jednej wsi, gdzieśmy połedniowali, stawiał gospodarz chałupę, a tyle się na tym rozumiał, co koza na pieprzu, zeźliłem się, skląłem juchę, bo drzewa namarnował, i ostałem u niego, że to i prosił. Wdowa, MałżeństwoBez dwa miesiące wyrychtowałem mu dom, że na dwór patrzył, aż mnie za to chciał swatać ze swoją siostrą, wdową, co w podle na piąciu morgach siedziała.	Ja myślałam, bracie, że w takiej chwili człowiek by świata i Boga zapomniał	Nafirze, przebóg! Co robisz! Król ofiaruje ci dwa miliony złotych, wielką wstęgę orderu węża brylantowego i szmaragdowej jaszczurki, i posadę ministra zdrowia publicznego za tę tajemnicę, będziesz jednym z pierwszych dygnitarzy kraju! Ja tobie chowałem tę niespodziankę.	Prawda że duchowny ten wobec prezydenta i ministrów Republiki, wobec możnych i bogaczy, twórców lub wspólników naszych hańb i sromot, odważył się powiedzieć, że Francja sprzeniewierzyła się swemu wiekowemu posłannictwu, gdyż odwróciła się od chrześcijan mordowanych tysiącami i sprzyjać poczęła półksiężycowi kosztem krzyża. Odważył się powiedzieć, że naród, długo wierny, wygnał Boga ze swych szkół i zgromadzeń. Oto co mu pan za zbrodnię poczytuje, pan, panie de Terremondre, jeden z wodzów partii katolickiej w naszym departamencie.	Prawda, ale powinniście państwo wiedzieć, że agent kasowy wie tylko o tym, co mu deklarują. Wiem tylko, że mamy wielki ładunek bawełny, żeśmy go wzięli od pana Pastreta w Aleksandrii, a w Smyrnie od pana Pascala, o więcej nie pytajcie.	A ja piękne rzeczy mam donieść Waszej Królewskiej Mości o jego cywilnych urzędnikach.	Będziem go ścigali choćby na kraj świata!	Będziesz ty jej jeszcze usługiwać, jak Boga tego kocham! przeje ci się jej państwo...	Co się stało? czy znów kto zachorował?	Co tu doktor Pomper pomoże?	Cóż w tym dziwnego? Przywieźli fortepiany na ogromnych balonach, do których się przyprzęgło kilkunastu niższych synów OrfeuszaOrfeusz (mit. gr.)	Dwa lub trzy dni starczą Ja i Souvray nie stracimy ani godziny. Dziś jeszcze w nocy pójdziemy do Sederyna.	Jakżeż jest naprawdę z moim stanem?... Czy trzeba zdecydować się umrzeć?...	Już ja ją zaniosę tam, gdzie trzeba...	Każesz, będę posłuszuy, ale co wycierpię.	Licz na mnie, kapitanie!	Na dół... schowaj się! Noc ma tysiące oczu.	Naturalnie Mój pierwszy syn, choć nie będzie posiadał praw książęcych, musi być tak postawiony, abym ja go się nie wstydził ani on nie miał żalu do mnie.	Niby, że co się dzieje?	Tak jest, cnycny (przestarz.) odpowiedział Glaukus. i życie.	Tak, wuju Słuchając tego pozwu, myślałem o tym. Powiadam ci, że stwierdziłem, w innej sferze działania, wiele analogicznych faktów, dowodzących bezgranicznej władzy, jaką może jeden człowiek zdobyć nad drugim. Jestem, sprzecznie z mniemaniem moich kolegów, zupełnie przeświadczony o potędze woli jako siły motorycznej. Widziałem, z wykluczeniem wszelkiej baśni i wszelkiej szarlatanerii, objawy takiego opętania. Uczynki, przyrzeczone magnetyzerowi we śnie, medium jego skrupulatnie spełniało na jawie. Wola jednego stała się wolą drugiego.	Ugotowany jest	Więc tak wynotuje pani długi swoje i ojcowskie. Nadmienię, że wolałbym, aby te długi nie przekraczały na ogół tysiąca rubli. Mam teraz do rozporządzenia pewną sumę i wolałbym ją zaoszczędzić na sprawy zagraniczne. Widzi pani	A dlaczegóż... kochana?	A kardynał Nino?	A ty nie kochasz, nie?	A! nie! Bóg widzi! nieboszczyk mi dał zlecenie do Borowiec, które spełnić mi pilno. Pozostały tam... różne rzeczy... te trzeba ratować, inne poniszczyć.	Aha!...	Ale ci w Whitechapel są tacy nieszczęśliwi	Ale są ludzie, którzy cierpieli dużo bardziej niż pan.	Boi się pan śmierci?	Byłem.	Ci ludzie, których wybiorę, są szelmyszelma forma śrdw. egzekucji.. Ich głowa w tym, żeby się nie spotkali.	Ciekawam?...	Czy chcesz od nas już zaraz odejść?	Cóż tedy?	Daliście mu przytułek? zagadnął książę.	Dziecko	Flankiery naprzód!	I cóż dalej?	I dlaczego tak bardzo z nim się liczyłeś?	Jak się masz, Wojtaszku!	Jakaż zatem przyczyna tych utrapień?	Jakieś fory ma ta nauczycielka, skoro ordynat tak się nią zajmuje.	Jakto nikt? jakto? pochwyciła Lassy, a książę Andrzej?	Jo za Bug nie pójdę. Niech inni idą, kiej tam tak dobrze.	Kochana Wandziu biorę cię za świadka umowy zawartej między nami.	Lecz zapomniałem niektórych szczegółów...	Może odprowadzę panią?	Naturalnie! Stoję u pala i słyszałem wszystko, coście gadali. Nie bójcie się, nie przyjdę do was!	Nic.	Nie chce... nie bede... cego mnie męcys!	Nie warto się gryźć	Nie wiem: concorsoconcorso (wł.)	Nie zdaje mi się, nie widziałam znaku. Ale idź go odszukaj, miła przyjaciółko, przemów doń, zobaczysz, czy go poznasz.	Nie, panie łaskawy	Nie, przyjacielska herbata, pogawędka i kilka niespodzianek...	Nigdy mnie nie kochałaś!	Oczy wyłupić!	Panią hrabinę głowa boli.	Pierwej by takiemu hołyszowihołysz (z ukr.)	Pozycja społeczna, Obraz świata	Pozytywnej cyfry jednak nie wiesz?	Proszę pani chłopak piętnastoletni i jego brat, liczący zapewne trzynaście lat, mają nogi i spryt, mogliby panią odwiedzać po kryjomu; jeżeli nie przychodzą, są posłuszni ojcu, aby zaś słuchać go do tego stopnia, muszą go bardzo kochać.	Pójdę po gazetę.	Robią!	Silentium!silentium (łac.) rzekł Zagłoba wodząc rozmiłowanymi oczyma, a raczej rozmiłowanym okiem za Basią, którą lubił niezmiernie.	Spodziewałem się tego	Stosunek tego biednego Bohdana ze Swoim, prawie do łez mię rozczula	Są tacy którzy jednych dopuszczają, innych nie dopuszczają do oblicza faraonowego, ale mniejsza o nich... Wasza dostojność nie jesteś temu winien, więc ośmielę się zadać wam jedno pytanie... Jak stary przyjaciel waszego dziada i ojca.	Słowo.	Tak kochany przyjacielu.	Tak, mówiłeś Widzę z zachowania się pańskiego, że jesteś szczerze przywiązany do swego mistrza.	Tak, trochę.	W sprawie waszej jam z miłością jego nie mówił	Więc o cóż ty dbasz? Zastanów się i powiedz, czego chcesz?	Więc szczyt znajduje się...	Więc ty jeszcze nie wierzysz?	Z kim?	Zmuszę cię do tego.	Łukasz kradł?
Być może, że nie robią nic złego, jednakże nie zachowują się, jak na chłopców przystoi, są nienormalni i, według mego zdania, zepsuci! Powodzenie moralne ich sprawek ośmiela ich i toruje im drogę do rzeczy znacznie gorszych. Nie wiem po prostu, jak z nimi postępować. Najchętniej bym ich rozdzielił.	Nie jesteś zatem jego spólnikiem nie wiesz, że przeznacza mi hańbę... przewyższającą w okropności najstraszniejszą karę na ziemi?	Twej zawziętości się nie dziwię... Pamiętaj tylko, by gniew w tobie roztropności nie zadławił, bo nie z byle kim to sprawa. Dobrze, że cię król tu przysłał. Będziesz mi Bogusława podchodził jako dawniej ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Ależ drzwi były na klucz zamknięte i klucz pochowany Nikt wejść wszakże nie mógł.	Ach, ty i pensjonarki, wielka rzecz!... Ale nie o to chodzi... Mama wydała mi się bardzo rozstrojona, więc proszę cię, uważaj na nią i napisz mi, gdyby...	Nie ze wszystkim widać zapomniałeś, co się dzieje na Ziemi, mój przyjacielu, bo jeszcze w tobie pokutują jakieś pojęcia, któreś chyba z mlekiem wyssał Była to tylko próba charakteru, mój dobry gościu; cieszę się, że z niej wyszedłeś z honorem; twoja szlachetność jest dla mnie dostateczną rękojmią, będziesz miał przepyszne skrzydła najdalej za miesiąc.	A tak, bo nic innego nie ma do roboty Czemuż tam nie został, jeżeli mu było tak dobrze; Bóg wie po co tu wrócił! Raz mu tu­taj za zimno; raz za wiele deszczu! To mu też nieraz i mówię: idź sobie! nikt cię nie trzyma! ja sobie mogę pójść do obowiązku, a dla chłop­ca też znajdę na kawałek chleba.	Ja siebie nie nazywam dzieckiem, ale też nie uważam się za dorosłą pannę Cóż ty powiesz, Elizo?	Broń Boże. Nic podobnego. Chciałbym tylko powiedzieć, że nie jestem taki biedny, na jakiego wyglądam. Mam jeszcze jedną kapotę, zupełnie nową. Dwie pary kamaszy, także nowe. Niedawno nabyłem nową pościel i trochę bielizny. Nie będę ukrywał, że mam też trochę grosza na książeczce w kasie oszczędnościowej. Rzemieślnik ze mnie nie najgorszy. Najlepszym dowodem są pantofelki Tojby.	Tyle ty tylko wiesz Nie pragnę, aby ta dziewczyna rozkochała się w tobie, ale pragnę, by użaliła się nad tobą, Dawidzie, do tego zaś bynajmniej nie potrzeba, by miała cię uważać za piękność. Niech no ci się przypatrzę Wolałbym, żebyś był trochę bledszy, poza tym jednak nadajesz się doskonale do mych celów... masz wygląd pyszny, wisielczy, obszarpańczy, obdrapany, a kubrak twój posądzić można, żeś go ukradł strachowi na wróble. No dalej... w tył zwrot i marsz z powrotem do traktierni po łódkę dla nas.	Ja się przecie nie wymykam ale teraz na służbie jestem i z ordynansemordynans (z łac.) Tu pokorny z początku głos Wołodyjowskiego tak jakoś zasyczał jadowicie, że pan Charłamp spojrzał z mimowolnym zdziwieniem na małego rycerza i rękaw puścił.	Niestety! pani gdy wybieramy się na wojnę, na której przeczucie mi mówi, że zostanę zabity...	Tyś się ze mną nie witała, Mela	Co, to mocne? Ależ to się już teraz obsuwa. Doprawdy wydaje się, jakby wam żal było drzewa, podpieracie w odstępach dwu przeszło metrów! Ach, zawszeście ci sami. Żal wam minuty czasu i wolicie ryzykować życie, jak stracić jeden wózek na to, by porządnie podstemplować sklepienie! Natychmiast brać mi się do tego! W tym miejscu muszą być założone podwójne belki!	Malcze! nie baw się bajaniem niepotrzebnych rzeczy i mów po prostu, jak ci ten pan rozkazuje.	Wybacz mi, matko. Wiem, że wspomnienie ojca sprawia ci przykrość, ale to dlatego, że tak bardzo go kochałaś. Nie bądź smutna. Taka jestem dziś szczęśliwa, jak ty przed dwudziestu laty. Ach, pozwól mi być zawsze szczęśliwą!	Nadal tego chcesz, choć już nie musisz wyjść za mąż?...	Widzisz, Jasiu, czym się kończą łamane sztuki. A ty wiecznie na głowie chodzisz i na oknie się huśtasz. Widzisz, jak niewiele do nieszczęścia potrzeba.	Odtąd myślałem tylko sam nie wiem dla czego, o prawdzie, wszystkich się pytałem, co to prawda? a od nikogo o tem dostatecznie dowiedzieć się nie mogłem. Różnie różni tłumaczyli, odpowiadali, a ze wszystkiego widać, że to jest jeszcze głęboką tajemnicą. Nikt dotąd niewie dobrze co to jest prawda?	Moją pomyłkę Czy to prawda, że jeden z ówczesnych braci, brat Mateo, o ile mnie pamięć nie myli, do tego stopnia zhańbił się heretyckim odszczepieństwem, iż ze wspólnoty Kościoła został przez Święty Trybunał usunięty?	Nie Kocha ją.	Nie mam, pani.	Nie rozpusta mię wiodła, jeno miłość...	No, czy nie miałem racji? Widać przecież, że coś się dzieje!	Przecież nie stracę pracy.	Pan Wickfield jest słaby i leży na reumatyczną gorączkę, lecz nie wątpię, że panna Wickfield uradowana będzie odwiedzinami najlepszych swych przyjaciół. Proszę państwa.	Panie Krzysztofie Krzysiu mój jedyny, mój najdroższy, czy nie gniewasz się na mnie, że tak do pana mówię... Ja tak cię strasznie kocham... Twoje usta są takie gorące... Mój ty najśliczniejszy... Ty mnie wcale nie chcesz... Ty mnie nie lubisz. Czemu mnie nie chcesz?... Powiedz, Krzychu, mój złoty... Czemu ty jesteś taki dziwny i taki inny niż wszyscy mężczyźni? Powiedz?... Całujesz mnie, a odnoszę wrażenie, jakbyś się mną brzydził...	Nie piję, moi dobrodzieje kochani, nie piję, Anusia, wyręcz no mnie dziewczyno.	Panie profesorze, żal mi jednego z najlepszych statków tej dzielnej marynarki amerykańskiej; ale zaczepiono mnie, musiałem się bronić! Ograniczyłem się zresztą na uczynieniu fregaty nieszkodliwą dla mnie i sądzę, że z łatwością naprawi wszystkie swoje uszkodzenia w najbliższym porcie.	Biłem się z nim już trzy razy. Pierwszy raz na pistolety, drugi raz na szpady i trzeci na szable.	Ależ w tem właśnie cały urok i cała moc miłości, że jak wiatr świecę, gasi w nas ona i pamięć i uczucie wszystkiego, co nie jest nią...	Nie będę pił Przyszedłem tutaj, żeby wam przemówić do sumienia.	Co bym się tam brał do obrony cudzego honoru! Niechaj każdy sam się broni, od tego ma głowę i ręce.	W takim razie potrzymaj, proszę cię, osła, zanim uczynię tę karkołomną próbę, aby się dostać na muła.	Wstydź się! Wstydź się! Sto razy przecie, od czasu jakeś odjechał, mogła, jeśliby chciała, wyjść za mąż.	Nie, wiem tylko, że w jakiś czas po aresztowaniu Edmunda poślubił pannę de Saint-Méran i opuścił Marsylię. Szczęście musiało się także do niego uśmiechnąć, jest zapewne bogaty jak Danglars, a ważny jak Fernand. Tylko u mnie, jak ksiądz widzi, bieda aż piszczy. Bóg o mnie zapomniał.	Nie lubiąc „zieleniny”, jakże możesz lubić wieś?	Któż dostarczył księdzu powrozu na tę zadziwiającą drabinkę?	Na wieki wieków.	Boś i ty także jak ja z gadziami się związała, i jak ja wyjdziesz na tém.	Chciałabym nią być. Ale teraz już za późno. Dziękuję Bogu i za to, że dał mi przynajmniej chleb.	Umarł? Ale, ale! Prawda, pan musi być jego synem... Chłopie drogi, czy pan nie jest tym Vantochem, który bił się ze mną, kiedy byliśmy chłopcami?	Wyobraź sobie, że pan Hell dobrze zna Kasię! Spotkał ją za granicą, a nawet pisują do siebie listy! Biedna Kasia, taka samotna... Żal mi jej bardzo.	Była zdaje mi się w najświeższym smaku, i śmiem sobie pochlebiać...	O, nie ja pierwszy. Przede mną robiono w tym kierunku wiele prób...	Tak jest. Powinienem, ale... Mniejsza o to... Nie chcę zmuszać cię do kłamstwa. Jestem ostatni z rodu. Nazwisko i majątek pozostawiam twemu synowi. Je vous ai aime de toute mon ame...Je vous ai aime de toute mon ame... (fr.)	Już giną. Aleśmy mieli z nimi paradną zabawę. Kozioł zrobił z papieru karetę, zaprzągł do niej aż sześć chrabąszczów i puścił Niemcowi na katedrę.	Tam do kata, panie Cyrusie! Co to wszystko ma znaczyć? Jak to, więc to nie Ayrton wrzucił butelkę do morza? Więc kto?	Nad wszystko. Ale nie zgłębiajmy tej tajemnicy. Patrz, ojcze, to drogie dziecko, to jeszcze on!	Zechce pan obejrzeć moje rzeźby Thorwaldsena, Bartoliniego, Canovy? To sami obcy artyści, bo jak pan widzi, nie bardzo cenię artystów francuskich.	A co ważniejsza wieśniaków gotowych poprzeć cię powagą swych pięści. Widziałem tę hołotę stłoczoną na dziedzińcu zamkowym.	Czy to moja wina, jeżeli katolicyzm pakuje w końcu milion bogów do worka z mąką, jeżeli republika kończy się zawsze jakimś Napoleonem, jeżeli królestwo mieści się między zamordowaniem Henryka IV a straceniem Ludwika XVI, jeżeli liberalizm staje się Lafayetem?	Święty Boże, a to co za awantura? Cóż on tam porabia?	Przykro mi to słyszeć Jak to, pod każdym względem?	Pomimo wszystko, przyznam ci się, iż jeszcze wątpię.	Babcia się wszystkiego boi.	Jeden oficer i siedmiu zaufanych żołnierzy. Tylko mała grupa jest w stanie przedrzeć się przez gęstą dżunglę porastającą wybrzeże.	Spodziewam się!	Uznaj prawdę. Oddaj Ludwikowi, co mu się należy!	Postanowiłem wsadzić go na trzy dni do paki, po czym odeślę go do pana.	Spostrzegłem to od razu, gdyś pan wszedł do pokoju	Pewno, że za mocne. Czytaj dalej.	To pewnie ci z pierwszej...	Cóż król?	Cóż tedy?	A dla kogóż mógłbym szukać? Co ty myślisz, że zdurniałem?	Tu ciszej, choć to i środek miasta...	Spokojnie, panie Wysocki, proszę, może pan usiądzie. Porozmawiajmy jako ludzie dobrze wychowani po dżentelmeńsku. Tu znowu zapisał pan oryginalną wodę Emską. Robotnik wypił jej dwadzieścia butelek, to znaczy dziesięć rubli. Czy uważa pan, że mu pomogła ta woda?	Oho, uciekam, bo muszę jeszcze załatwić, co najważniejsze.	Czy i ty tu mieszkasz?	O kim to ty mówisz?	Siedem? Wszakże powiedziałeś pan przed chwilą, że sześć?	To jeszcze zobaczymy!	Ależ on musi pójść osobiście do biura konsula, aby dowieść tożsamości swej osoby.	Co takiego?	Co! co?	Dzień dobry, bociany! Dokąd to lecicie?	Mniejsza o to	No, to chodź tutaj!	Im radzi, ale mnie nieradzi, bo inaczej byłby pan marszałek swoich z odpowiedzią przysłał.	Zaśby pojechał gdzie dalej?	Tak	Tak.	A zatem w drogę.	Albo trzy tysiące	Ale kim jest ten nieszczęśnik?	Ale moje serce, trzeba żebyście tam były	Bo noo?	Coooo?	Czy łóżko w jego pokoju było rozrzucone?	Dziękuję pani! Odniosę go zaraz chrzestnemu	I on nas wyżywi.	Juści, mówcie prawdę.	Mistrzu, jesteś dyablo pewnym siebie.	Panie Krukowski, tylko szybko... Raz dwa!...	S... s... se... hr... hr gu... gu... tt Ei... ei... ne De... deck... cke.	Słowo.	Uściskajże majora!... podziękuj!...	Zwolniony z wojska z powodu idiotyzmu	Żelazny nos
Bredzi się coś poczciwemu pijaczynie. Wybaczam mu to wszelako: zdaje się, że mu się niewiele już należy. Chodźmyż ułożyć mu nadgrobek. Co zaś do odpowiedzi, jaką nam daje, to jestem z niej taki mądry, jak kiedym wisiał za pępek u matczynego żywota. Słuchaj no, Epistemonku, moja baryło. Czy nie uważasz, że on jest dość sobie zwięzły w swoich odpowiedziach? Na honor, to jakiś szczwany sofista z wyparzowym pyskiem. Założyłbym się że to Marabajczyk. Tam do kroćset, jak on się strzeże, żeby się nie dać złapać w żadnym słówku! Odpowiada samymi disiunctivami. Nie może nie mówić prawdy; bowiem do prawdy tego, co mówi, wystarczy, aby część była prawdą. O, co za filut! Czysty św. Jago z Breszyry, bodaj się tacy na kamieniu rodzili!	Panienko! nie trwoż się... w tem cudu nie ma... ale jest tajemnica... ja ci jej wyjawić nie mogę, posłyszysz ją kiedyś z ust ojca... Lecz nie zdradź mnie... chodźmy... chodźmy...	Słusznie i sprawiedliwie; sprawiedliwie i słusznie. Nikt nie każe ci tu siedzieć bezczynnie. Jest tu dla ciebie huk roboty, bo niedawno zginął nam Otto... utonął w Le Have. Tak se miarkuję, że zmiotła go wichura, która nas tam przyłapała... w każdym razie nigdy już nie wrócił biedaczysko. Tyś się nam tu w sam raz nawinął, jakbyś spadł z nieba. Ale coś mi się widzi, że niewiele umiesz. Czy nie tak?	Bo pan Skrzetuski jest nieobecny, a oprócz tego wiedz o tym, że żaden z nas szukać jej nie przestanie, choćbyś i pod ziemię ją ukrył.	Nie chcę, przyjacielu, żebyś mi się zwierzał. To tylko proste pytanie, odpowiedz mi „tak” lub „nie”, to wszystko, o co cię proszę.	Kiedy szanowna ciotka pańska, panie Copperfull najęła tu dla pana mieszkanie, pomyślałam sobie: dobrze, teraz to już mam kogo macierzyńskim otoczyć staraniem. Pan nic nie je, nie pije.	Mó-ó-wię ci, że nie. Ach, Mowgli? Czy komu-u-u grozi niebezpieczeństwo?	Tego ci nie zaprzeczam, odpowiedziała zmięszana trochę staruszka.	Boście jeszcze nie probowali litewskiego ramienia, a nie znacie też ich skrytych zabiegów, ozwał się Robert z Wartburga, rycerz doświadczony, co już w niejednej był tutaj walce. Zda się, że to kupa chrustu, gliny, kamieni i kłód drzewa, a gdy z pod tego wszystkiego wyroi się lud gruby i nieociosany jako te kłody i siądzie na karku, to i ostry miecz krzyżacki i świadomość wojenna nie wiele pomoże. Dzikie to, a też jako dzikie rwie się bez pamięci i rzuca na najbardziej uzbrojonego człowieka. A twarde i dumne jako te bory, przez które nie łacno nam się przedzierać było.	Jak?	Kiedy ja nie wiem, co to jest: wkrótce. Czy to jest więcej jak tydzień, czy tyle, co palców u mojej ręki?	Co mnie może obchodzić, co inni myślą? Uważam, że to jest śmieszne zajmować się drugimi w sprawach uczucia. Czuje się dla siebie, nie dla publiczności. Mademoiselle, która ma mało rozrywek, cieszyła się na ten koncert, nie pozbawię jej tego dla przyjemności obcych.	Nie ośmielę się. Nie pozwoliła mi posyłać po pana; poza tym sam pan widzi, że nie umiem ukryć zdenerwowania, mam gorączkę, jestem znużona; przejdę się po ogrodzie, to mnie uspokoi.	A! tylko się pan mi w niej nie zakochaj, bo nie wolno.	Czy uważaliście państwo, wyrzekła pani Olimpja, że pan Rokowicz nie chciał nawet opowiedzieć wszystkiego co widział i słyszał, przez uszanowanie jakie ma dla nas. To okropne! co do mnie, mam wstręt do osób które podobnie zapominają o swej godności i dumie, właściwej kobiecie wyższej towarzyskiej sfery. Przykro mi bardzo, że dotąd zachowywałam znajomość z panią Rodowską, i pierwsza robię wniosek, abyśmy jawnie i otwarcie zerwały z nią wszelkie stosunki... Upewniam państwa że przy pierwszem spotkaniu się z panną Wandą nie podam jej ręki...	Któż ją wie! W żydowskie rupiecie padła iskra, może, z pozwoleniem, baba garnek z węglami nieostrożnie wysypawszy zarzewie, w budzie zamknęła.	Skracasz mi życie czy nie?	Tak, koniec nie mam już z panem nic wspólnego.	No, przecież tak młody liryk przetłómaczył to, co Krasiński przed nim przełożył: I tem umieram, że umrzeć nie mogę...	Nie, nie! Pani nie jest podatna do flirtu. Przynajmniej tak sądzę.	Czy ja umiem a to dobre! i tak doskonale, że nikomu nie ustąpię, samym osłom nawet.	Nie idzie mi o pieniądze. Ale czemuż to uznałeś pan, że lepiej przegrywać?	Nie, Józku, bynajmniej, byłeś sobą. Tylko ja nie umiałam na ciebie patrzeć inaczej niż przez pryzmat uczucia, które inaczej zabarwia rzeczywistość.	A jakżeż nie! Przecież listy mam od niej.	Dokąd? chyba za morze... tu sobie panowie wzajemne czyniąc przysługi, oddają zbiegów.	Lepszej nie możesz wybrać szkoły	Przez kogo? Nikt nie śmiał się do nich zbliżyć.	Szczerze ci powiem, interpretacje są różne i nieciekawe. Ten Cerulli ucieczką swoją całkiem sprawę popsuł, ludzie androny plotą.	To pana Rzewuskiego nie ma w Mohilowie?	Bo mi narzeczona umarła Korzyść, MiłosierdzieWięc zrobiłem, com mógł: otrułem się chloroformem. Było to na prowincji. Ale Bóg zesłał dobrego kolegę, który wysadził drzwi i uratował mnie. Najpodlejszy rodzaj miłosierdzia!... Ja zapłaciłem za drzwi zepsute, a kolega odziedziczył moją praktykę ogłosiwszy, żem wariat...	Tak sądzę; ale co też mogą znaczyć te jego wiadomości z Grecji?	Za dużo? Co pan sobie myśli? Jeżeli dla pana trzy pięćset to za dużo, to wobec tego cztery.	Do tego ta pani Moreau musi go kochać jak psy dziada w wąskiej ulicy. Będzie się starała zohydzić go przed mężem... Oskar rządcą Presles?... Ależ trzeba znać się na pomiarach, na gospodarstwie...	Porządek u mnie grunt, a co do nauki, to go będzie pilnował korepetytor, a my znowu wszyscy korepetytora. Oto, jak jest... Nastka!... postaw drugi, bo pewno zaraz starzy nadejdą, tylko ich patrzeć. Widzisz, moja pani Borowisiu, co do gieldówgield (z niem.) mówiła w sposób uroczysty	Niech pan za żadną cenę nie mówi Horstowi, gdzie ja jestem i co ze sobą robię. Owszem, gdyby go można jakimś sposobem wyprowadzić w pole...	Niezupełnie, proszę pana, sądziłem tylko, że jeśli go tu dziś nie ma, to będzie jutro.	Proszę pana Nie zawsze robi się to, co odpowiada naszym upodobaniom. Są czasem i konieczności, które...	To ci chyba ta poduszka, na której śpisz, wydała tajemnicę?	Dziękuję, ale jeszcze jedno pytanie: chciałabym też wiedzieć, co pana mogło naprowadzić na podobne poszukiwania? Wspominałeś pan, że przypadek podał pierwsze wskazówki?	A cóż dobrego stamtąd przywożą? nie wiem. Jeśli oręż, co zabija, zbójeckie to dobro, jeśli świecidła, co niewiasty płochymi czynią, trucizna to. Mamy ziemię swą, co nas żywi, pieśni swe i dzieje, które karmią, bogi nasze... cudzego nic nie potrzebujemy.	A cóż mi ta z tego? Jechać to jechać, a gdzież ja bym ta pieniądze oddawał!...	Dawniej na całej wyspie było cicho. Dopiero teraz tak się zrobiło. A wy lubicie ciszę?	No, ja widzę, że to nic, że waszmość tylko tak ale jednakże to nieładnie; niech no waszmość się nazad wsuną w szeregi, bo my, nim uderzymy na zamek, to pierwej przecie staniemy i obliczymy się, a pan Gintowt ma wszystkich spisanych.	Aż tak pan cierpi?	Ciągniecie tak wolno, jakby wam nogi upiłowano, a Nitager najpóźniej za dwie godziny stanie przed naszym korpusem.	Czwarta, to ja Ja także chciałabym kiedyś tak rosnąć razem...	Dzisiaj tak jakoś zasłabłam...	Należało mi się to od pana hrabiego	Ej, obejdzie się. Już ja przywykłem tłuc się po nocach. Mam pachołka z Poniewieża, który powinien drogę znać. A tam mnie Kokosiński z kompanami czeka... Wielcy to familianci u nas Kokosińscy, którzy się Pypką pieczętują... Tego niewinnie bezecnym ogłoszono za to, że panu Orpiszewskiemu dom spalił i dziewkę porwał, a ludzi wyciął... Godny towarzysz!... Dajże jeszcze rączyny. Czas, widzę, jechać!	Posłuchaj mnie. Mój syn również się domyślił i tobie przypisuje wszystkie nieszczęścia, które spadły na jego ojca.	Eminencjo, przyszedłem prosić Waszą Eminencję o ojcowską radę, na wypadek gdyby Ojciec święty, rzuciwszy na mnie przychylne spojrzenie, naznaczył mnie...	Na Boga, cóż wiedzieć mam? mówcie!.. chodziły smutne wieści!..	Nieźle, Pietrku. Uważajcie dobrze na mego Oskara, pierwszy raz podróżuje sam.	To oni kupcy, że dowiadują się o masło i kurczęta?	A zawsze wszystko obraca się ostatecznie dookoła aktu cielesnego z Szatanem Magna Mater TerraeMagna Mater Terrae (łac.) Matrix AdmirabilisMatrix Admirabilis (łac.)	A!	A! ty trzpiocie najdroższy...	Bardzo długo, niektóre żyją tysiące lat.	Bardzo przepraszam pana doktora.	Bo każdy jest dobry, który pomaga.	Byłbym bardzo niepocieszony, gdyby to oni go zabili.	Chodźmy zatem.	Córka nieboszczyka pana Chardona, aptekarza z Houmeau.	Cóż jest w tym drugim liście?	Do BordeauxBordeaux	Drogi panie, w najprzyjemniejszej. Ojciec da panu pięćdziesiąt tysięcy liwrów rocznie, póki będziesz pan w Paryżu.	Dziesięć lat. Ale coś ty tam przez te lata wycierpiała!	Dzień dobry panu Wojciechowi.	He, he odezwał się młody kapral	I owszem. Lubię walcować, a pan?	I zapoznanyzapoznany (daw.) dodał melancholijnie mędrzec.	Ja także, takie były miękkie i ładne! Ale niedługo odrosną!	Jakże się cieszę!	Jeszcze się przeziębisz i rozchorujesz.	Już jest przedawnienie!	Kawowego kropeleczkę, jeżeli łaska!	Który wydobył rachunki sklepowe...	Lubi nas...	Naprzód marsz! Lewą marsz!	Nauka dlaczego?	O, żyje, dziękuję.	Opat zjedzie lada dzień...	Owszem.	Pan hrabia pewnie dotrzyma! Nieprawdaż, Jadziu?	Patryotyzm obudza uczucie przelotne, które dopiéro religia utrwalić może. Patryotyzm	Proszę z respektem o królu!	Psiakrew! złodzieje! psy! chamy!.. wypędzę, wygonię! oddam do kryminału!	Sprawia wrażenie, jakby swoje myśli chciał tylko dla siebie zachować.	Teraz kto żyw za Rybińskim bo ranny.	To i dobrze.	To wy już o tym wiecie?	To zobacz!	Toś ty, Chaimku, bardzo niemądry!	Uwziątkiuwziątka	Wedle rozkazu!	Wiem, wiem To Kmicic dawno tu jest?	Wiem, zauważyłam to od dawna!	Wszystkiego się spodziewam	Zaklinam was, panowie...	Żeby ciocia wiedziała, jaka ja chora...
Ja się tam nie boję	Mnie zdawało się wprzódy, że jak ja jej, po tej niewoli, co ona przez całe życie znosiła, wolę dam, i jak jej dobrze na świecie będzie, to i ona do złego ochoty nie poczuje. Ale potem i poznałem, że ze wszystkiem inaczej trzeba mnie było robić. Teraz już ją przez świętą modlitwę do Pana Boga prowadzę, a przez napominanie i robotę od czorta odprowadzam. Już teraz ona u mnie żadnego pobłażania nie ma. Kiedy co złego zrobi, to napomnę i wykrzyczę...	Tu nie chodzi o filantropię. Jakże dalece pan mnie nie rozumie. Ja nie przez filantropię opiekuję się biedakami.	Małgorzata Devereux była jedną z najpiękniejszych istot, jakie kiedykolwiek znałem. Nigdy nie mogłem zrozumieć jej postępku. Mogła była dowolnie wybierać męża. Carlington przepadał za nią. Bez wątpienia była romantyczką. W tej rodzinie każda kobieta jest romantyczna. Mężczyźni do niczego, ale kobiety zachwycające. Carlington czołgał się u jej stóp. Sam mi to opowiadał. Śmiała się z niego, a przecież nie było w Londynie panny, która by o nim nie marzyła. Ale, Henryku, skoro mówimy o niedorzecznych małżeństwach, powiedz mi, co znaczy ten kawał twego ojca, jakoby Dartmoor żenił się z Amerykanką? Czyż nie ma już dla niego odpowiedniej Angielki?	Znam już pana od dawna! Poezye pańskie tak mnie zawsze bawiły. Dzieckiem będąc uczyłem się pańskiej: Pochwały malców;  daleko ztąd zajmowałeś pan moje myśli, choć nigdy nie przypuszczałem, że się kiedyś zejdziemy, a to jeszcze w taki sposób!	Ale jesteś rozkochany, nic w tym tak złego, mój Nafirze. Owszem, pragnę cię przywiązać do Księżyca węzłami nierozdzielnymi, żebyś nigdy nie zatęsknił do Ziemi, na której wiele złego doznałeś, lubo z tego już nic nie pamiętasz. Jeśli wszystko tak pójdzie, jak się spodziewam i życzę, to będziesz małżonkiem Lawinii. Przede wszystkim staraj się pozyskać łaski księcia wielkorządcy, któremu cię przedstawię jutro. Już jest uprzedzony o twym przybyciu i pragnie cię poznać. Od niego głównie zależy twój los na Księżycu, nie posiadając bowiem żadnych papierów, nie mógłbyś wejść w kategorię prawnych mieszkańców Księżyca bez protekcji jakiego wielkiego dygnitarza; dlatego też nie ukazywałem cię nikomu, aby się nie dowiedziano pokątną drogą, że tu ukrywam jakiego zbiega z Ciemnostanu lub ze Snogrodu, za którego by cię niezawodnie poczytano.	Ponieważ ma to być dla mojego dobra, postaram się, żeby to dobro było jak największe. Więc Monika jeszcze nie wie?	Posłać się zaraz dowiedzieć tam, a człowieka takiego franta, żeby niby sprzyjając Dobkowi, ostrzegł go, aby sobie co najrychlej uciekał. Jeśli go tam nie ma, to wiedzą o nim i znać mu dadzą.	Kwestia ta nie jest jeszcze jasna dla anatomii i fizjologii, nie wiemy, jak się to robi, tylko odgadujemy...	Chce mi się z szambelanem Węgierskim powtórzyć o naszym teatrze ale cóż to za teatr przy paryzkim! parodja tylko! Damom naszym nie uwłaczam, chociaż...	Chciwość, Grzech, Chłop, Szlachcic pogarda, lekceważenie., bo ci się obedrzeć pozwolił. Ej, Rzędzian, Rzędzian! Nie umrzesz ty własną śmiercią!	Myślę że jegomość pan Nemo nie obraziłby się, gdybyśmy mu przynieśli ładunek kokosowych owoców.	Toteż zabijał się... Ale że w każdym calu była to wściekła bestia, więc mu pistolet nie wystarczał... Jemu trzeba było lokomotywy, ażeby zginąć... Samobójcy umieją być wybredni, wiem o tym!...	Cóż robić? Trapić się nie należy, bo żeby i największe trapienie się, nic nie pomoże. Pan Korczyński twardy jest i dla biednych ludzi nieubłagliwy, ani słowa... i my jego znamy... Ho, ho! Dobrze na swoich skórach poznali... Ale, słyszę, syna ludzkiego on ma, wilkiem na ludzi nie patrzącego. Może on pośrzednikiem między ojcem a sąsiadami zostanie...	Czy już wiosna nadchodzi? Jaka jest? W pokoju to się nic nie wie, gdy się jest chorym.	Powiesz mi, żem jej nie widział? lecz, odmalowali mi ją na dworze Karola ci, co ją znają od dzieciństwa... jakbym miał przed oczyma ją i jej piękność!! Jest piękniejszą od innych, i ma w sobie ten charakter szlachetny, który ja w jej rodzie cenię. Coś ze krwi bohaterskiej Jana. Innej nie chcę nad Margaretę!	Tedy trzeba zrobić, coby siedziały na nogach; mam i na to rychłe lekarstwo. Janusz, biegaj do mojej sypialni, w skrzyni na samym spodzie leżą żółte ciżmy, co mi ich szewc nie utrafił, za krótkie były. Nadadzą się, tym lepiej; a nie, to poczekasz z jaki roczek, zanim ci noga podrośnie. Wincek... niech dają lektykę; bywajcie zdrowi, chłopcy!	A z czego to nabierze mocy? Nie doje, nie dośpi, a co rok rodzi.	Wcale nie będzie wyglądało, bo nikt tego nie widzi. A my będziemy mieli czyste sumienie.	Zapewniam pana, że zostałem zredukowany bez żadnego powodu. Słowem honoru ręczę, że nie popełniłem najmniejszego nadużycia! Jeżeli zaś chodzi o to, że chwilowo nie mam posady... Jestem przekonany, że w najbliższym czasie coś odpowiedniego znajdę. W każdym razie córka szanownego pana, jako moja żona, proszę mi wierzyć, będzie miała byt zapewniony. Jestem młody, energji mi nie brak...	I kowal, i nie kowal. Każdą robotę znam...	Musiał tam Sapio pokawić, już ja go znam!	Nie Szczerze wyznam, co w sercu: stary jestem i do słuchania rozkazu ciężki. Rogata dusza	O tak, rozumiem, co masz na myśli; ale trwało przecież czterdzieści dni, zanim się wszystko skończyło.	Pociesz się, pojedziemy, muszę tylko tę całą przykrą pańszczyznę odbyć przecież przykładnie.	Tak, kochany hrabio, słyszałem, i lekarz dodał, że jeśli coś takiego się powtórzy, będzie zmuszony zawiadomić policję.	A! dla mnie już od dziśdnia zaczyna się męczarnia tém większa, że Gorajski przybywa, że o niego będę w obawie i o to, co on zniecierpliwiony może przedsięwziąć.	Cóż, kiedy o tym mówić nie chcą Myślę, że im zakazano odpowiadać w tym względzie.	Do pewnej tylko głębokości. Od pięćdziesięciu metrów napotyka się już grunt twardy, skalisty.	Głupim jest, wasza książęca mość, bo znowu nie rozumiem!	I opłakiwać niewiernego FloryzelaFloryzel rzekł lord Henryk, śmiejąc się i wyciągając się na fotelu.	Jeżeli nie dzwonił, to skąd wiesz, że mój telefon cię ucieszy?	Już ja ci powiem, szczeniaku!	Miałeś więc ze sobą pugilares? Jak pugilares z urzędowym listem mógł się zmieścić w kieszeni marynarskiego stroju?	Miło mi zetknąć się ze swoimi... Może byście waćpanowie puścili mię na plac.	Na pewno trafiłbym z powrotem, ale te przeklęte nietoperze! Gdyby zgasiły nam obie świece, to byłby koniec, bo nie mamy ich czym zapalić. Musimy poszukać innej drogi, żeby ominąć nietoperze.	Nie cierpię płóciennych... dla mnie najpiękniejsze z wyzłacanej skórki... tylko trzeba koniecznie, aby miały wąskie nosy...	Nie przyjdzie.	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	Tego nikt nie wie. Ponoć były takie maszyny od wiary. Takie długie kotły.	Trzeba cierpieć, wciąż cierpieć, mój bohaterze, nie tylko od zawziętego wroga, lecz i od panien...	Więc pan odchodzisz od nas? tyle zrozumiałem, ale nie wiem dlaczego?	Wszak pani sama powiedziała że mam przeczucie piękna. Otóż i w nim jam przeczuła piękność tak wielką, że wobec niéj zgasły przede mną gwiazdy na niebie. Ze wszystkich ludzi, których dotąd widziałam, on jeden wydał mi się zupełnie, doskonale pięknym i dobrym. Wszyscy inni mieli zawsze w sobie coś brzydkiego lub niedobrego, co mię raziło i odtrącało... on jeden nigdy...	Czemuż więc jestem tutaj? Nanon! Konie pocztowe. Znajdę przecież jakiś powóz w tym mieście	Co też pan mówi? Przyjdzie tu, niby tak, spacerkiem?	Czego chcesz?	Do czego ma służyć ten piec?	Fajna zagrycha! No, siup, pani Kuzyk! Jeszcze po jednym.	Jakże to? Mówiliście przecież, że bez krwi rozlewu?	Jestem przeciwnego zdania.	Jestem rojalistą, przywiązanym do dynastii.	Osobliwa rzecz iż, będąc biedakiem i po roku seminarium, znajdujesz jeszcze w sobie tak cnotliwe oburzenie. Musiałeś być tedy bardzo ślepy.	Właśnie. No, pozostaje ci jeszcze prosić o łaskę stryja Karola.	A posłaniec... odszedł?	A skąd jedziecie?	A! Pani Laura...	Akwilina.	Albo miejsce, albo	Ale on... czy zakochany w niej?	Ale?	Bom im poprzysiągł... I Bogum poprzysiągł, że jeśli mi pomstę da spełnić, to Mu to dziecko, które mi ostałoostać (daw.)	Ciotka Anna jutro przyjedzie. Oporządzim jej rano stancyjkę od podwórza!	Co to?	Co wy teraz robicie?	Czy pan profesor już wstał?	Daj mi parol kawalerski, że odpowiesz prawdę na moje pytanie.	Daj mi, Najjaśniejsza Pani, ten list, bo czas nagli.	Do widzenia, panie nauczycielu!	Dosyć dobrze, do usług waszmości	I co?	I skąd właśnie na niego padło takie nieszczęście?	Interes załatwiony!	Interesy?	Jak pan to rozumiesz?	Jezusie Nazareński, Królu Żydowski!	Ma mnie za wilka morskiego, co?	Moja mamo, ale toby było niegrzecznie.	Moja żona tak myśli jak mój dziekan Trzeba im obojgu przyznać rację.	Mojemu ojcu Antoni na imię.	Może mi pan kogo poleci na swoje miejsce?	Nad samym wieczorem wykonaliśmy rekonesans zarówno od strony Kosumców jak i od Kępy Glinieckiej.	Obecnie do niego powracasz?	Och, patrzę ciągle siostrzyczko, bo to piękniejsze niż wszystkie Cypriana obrazki.	Otóż o ile chcę napoić winem moich wiernych ludzi w Sacca, chcę zalać wodą mieszkańców Parmy; tego samego wieczora, kiedy zamek będzie iluminowany, weź najlepszego konia z mojej stajni, pędź do pałacu w Parmie i otwieraj zbiornik.	Owszem Mówił nawet o pańskim cesarzu.	Prosimy na próbę... Dzień dobry dziedzicowi dobrodziejowi!...	Przeproś ją, Ew	Przyjąłbyś wyzwanie?	Rafaelu, skwituję cię za dziesięć tysięcy franków renty!	Szajka zbrodniarzy, szalbierzy, bluźnierców na nowo wyfrunie, by móc łupić skórę z Bogu ducha winnych obywateli.	To pięknie Wielu wybitnych ludzi służyło wówczas w szarych mundurach żołnierskich.	To wasza mość tylko z piechotą zostałeś?	Trzech	Widzę wpadającą do niego małą rzeczkę	Więc służę pani	Wóz Zwycięzcy!	Z pewnością musi to być bardzo droga zabawka	Za co?	Zgoda! Niech pan siada i w drogę. Prrr...!	Zosiu, któż słyszał wygadywać tak na matkę!
Rzecz prosta. Pański ziomek, który przed wiekami ludzi z „tamtej strony” przywiódł na tę, znany w legendzie pod mianem Starego Człowieka, miał z sobą księgi... Zazdrosny był o swoją wiedzę, jak wy wszyscy (widzę to, mówiąc z panem), tedy wracając na „tamtą stronę”, spalił księgi razem ze swym domem; coś niecoś jednak zdołano uratować... Ale to nie jest w przechowaniu arcykapłanów, o nie! Oni tylko księgi z płonnymi bajkami chowali! Tego skarbu, zawiści waszej wydartego, strzeże od wieków mój ród i stąd ja wiem niejedno.	Kochany panie kiedy armia włoska kapituluje, uważamy słusznie, że kapitulacja taka jest pełna chwały. Rząd, który przedstawi porażkę w szatach estetycznych, zjednywa sobie w kraju własnym opinię patriotów i staje się interesującym w oczach zagranicy. Zysk to dość znaczny. W roku 1870 zależało tylko od was, Francuzów, by go osiągnąć. Gdyby na wieść o klęsce pod Sedanem senat i izba deputowanych wraz ze wszystkimi władzami państwowymi jednogłośnie, uroczyście podziękowały Napoleonowi III i marszałkowi Mac-Mahon za to, że wydając bitwę nie zwątpił o ocaleniu ojczyzny, czy nie sądzi pan, że naród francuski z niepowodzenia swego oręża wyniósłby znakomitą chwałę i silnie wyraziłby niewzruszoną wolę zwycięstwa? Daleki jestem od zuchwalstwa, by pańskim ziomkom, kochany panie Bergeret, udzielać lekcji patriotyzmu. Ukazałbym się w złym świetle. Podaję panu tylko kilka uwag, które po śmierci mojej znajdziecie skreślone na marginesach Liwiusza.	Piękna ta gwiazda jest piekłem lodu i ognia. Wiem o tym od samego Kamila Flammariona, który co miesiąc we wspaniałych artykułach poucza mnie o wszystkich nowościach na niebie. Wenus ciągle zwraca ku słońcu tę samą stronę swej tarczy, podobnie jak Księżyc ku ziemi. Tak zapewnia astronom z góry Hamiltona. Jeśli mu wierzyć, jedna z półkul Wenus jest rozpaloną pustynią, druga pustkowiem lodów i ciemności. I piękna ta pochodnia naszych ranków i wieczorów jest pełna ciszy i martwoty.	My obaczym ale ty łacno możesz już nie obaczyć! Bo kiedy ty nam jutrem grozisz, złej matki synu, to my to sprawić możem, że jutra ty już nie doczekasz! Jest nas tu więcej i my strzelać możemy! Kiedybyśmy imać ciebie chcieli, ty durna głowo gorzałczana, tobyśmy tu wszyscy przyszli zbrojno i całe chłopstwo za sobą przywiedli. Nie ostałbyś ty się w twoim kurniku i chwili; żywcem byśmy w nim ciebie spalili! Nie szczekaj ty na nas jako pies z budy, ale milcz i słuchaj, póki czas! Nas tu trzech tylko jest; spokojnie z tobą gadać chcemy, a ty sromocisz, przegrażasz się, hadiugo! Na twoją głowę to pęknie, jeśli z nami grzecznie mówić nie będziesz!	To jest dom sierot, a nie szkoła. W szkole tylko uczą, a my tu mieszkamy. Jemy, śpimy	I kobieta może oberwać, jeśli o to chodzi. Mnie wszystko jedno. Mówię ci, że nie znasz jeszcze starego sapera Vodiczki. Pewnego razu w Zabiechlicach na „Różanej Kępie” jedna taka maszkara nie chciała ze mną tańczyć, że niby miałem spuchniętą twarz. Prawda, że twarz miałem spuchniętą, ponieważ akurat wracałem z pewnej zabawy tanecznej w Hostivarzu, ale takiej obrazy od tej dziewki ścierpieć nie mogłem, więc powiadam: „Żeby mi szanowna panienka nie zazdrościła, to służę pani i ja”. I wlepiłem jej, co się należało, ale z takim szykiem, że przewróciła stół, przy którym siedziała z tatusiem, z mamusią, z dwoma braćmi. Kufle i wszystko poleciało na ziemię. Ale nie zląkłem się całej „Różanej Kępy”. Byli tam znajomi z Vrszovic i pomogli mi. Spraliśmy z pięć rodzin razem z dziećmi. Hałas było słychać chyba aż w Michli, a następnie cała ta awantura była opisana w gazetach, bo to była zabawa ogrodowa jakiegoś stowarzyszenia dobroczynności jakichś tam mieszczan. Więc widzisz, bracie, sprawa jest jasna. Jak mnie dopomogli dobrzy ludzie, tak i ja dopomogę tobie i każdemu koledze, gdy się zanosi na coś grubego. Rąb mnie, bracie, siekaj mnie, nie ruszę się od ciebie. Madziarów nie znasz. Nie możesz przecie uczynić mi tego, żebyś mnie od siebie odpędzał, skoro widzimy się po raz pierwszy od tylu lat, i jeszcze w takich okolicznościach.	Nie jest to żaden gwałt, a to, co panią spotkało, jest wynikiem prostej ostrożności, jaką zmuszeni jesteśmy zachować względem wszystkich, przybywających do Anglji.	Moja droga byłaby wygodniejsza niż pańska Ja pójdę wzdłuż strumienia, nad którym rosną niezapominajki, a pan idź sobie zakurzoną drogą śród tej spiekoty. Ja się trzymam tego, co nam powiedział pan oberlejtnant, że w ogóle nie wolno nam zabłądzić, a jeżeli nie możemy już zabłądzać, to po co leźć pod górę. Pójdę łąkami, przypnę kwiatek do czapki i narwę bukiet niezapominajek dla pana oberlejtnanta. Zresztą przekonamy się niedługo, kto z nas miał rację, więc mam nadzieję, że się rozejdziemy jako dobrzy towarzysze. Okolica jest tu taka, że wszystkie drogi prowadzą do tego Felsztyna.	Po kilku latach przywykłyśmy do życia na wózku Teraz, kiedy nam przyjdzie spędzić część roku w Karakorum, to nie możemy wytrzymać między czterema ścianami. Wyraźnie nas duszą; czujemy się tak, jakby dach walił się na głowę. Nocujemy w krużgankach, aby mieć więcej powietrza.	Czarujący młodzieniec ten książę Cavalcanti, nieprawdaż, hrabio? Tylko czy on rzeczywiście jest księciem?	Jakby to było dobrze, gdyby tu, u nas, był ktoś żywy! Naprawdę żywy! Nie tak na niby jak Krakowianka albo inne lalki. Tak bym chciała mieć kogoś, z kim można by się bawić! Naprawdę bawić! Chciałabym, żeby ten ktoś żył, biegał, skakał!	Mnie to wystarcza. Powiedz moim ludziom, że mają wyznaczyć okup za księżniczkę, która znajduje się na pokładzie tego statku. Gubernatorzy Vera Cruz i Maracaibo zapłacą, jeśli będą chcieli ujrzeć ją na wolności.	Ten i wyobraźcie sobie, że dotychczas nie mogę wyjść ze zdumienia, jak człowiek, który całe życie błaznował, mógł się zdobyć na rzecz tak poważną, jak śmierć. Po prostu nie poznaję mego Lisowicza! Na każdym kroku ma człowiek zawody.	E, tak, a dlaczego nie macie zapałek? Każdy żołnierz powinien mieć zapałki, żeby mógł zapalić papierosa. Żołnierz, który nie ma zapałek, jest... No, co jest?	O niej najwięcej powiedzieć nam może ordynat jako częsty gość w Słodkowcach... a może i praktyk?... Waldy, jakiego jest rodzaju cnota uroczej Stefci: katakumbowa czy współczesna? Warto by zanotować. Ale... co tobie jest?...	Cudownie. A my tymczasem spędzimy wesołą noc. Ta dziewczyna jest urocza, masz naprawdę dobry gust, panie Carlini. No, ponieważ nie jestem egoistą, wróćmy więc do kamratów i pociągnijmy losy, który się ma teraz zabawić.	Gdyby to ode mnie zależało... gdybym to ja... Kazałbym strzelać we łby tym gałganom, kazałbym!... Na miły Bóg... przecież to... wieszać jak kundlów!	Ależ szanowny panie niczym na to nie zasłużyłem! Zawsze z największą ścisłością stosowałem się do wszystkich ustaw i rozporządzeń. Nigdy na jedną literkę nie odstąpiłem...	A gdzie teraz jest twój tatuś?	A jakiż jest ten pan Valenod?	Co prawda, jest on trochę za poważny. Ale jeżeli przyjdzie mi ochota do figlów, będę mieć ciebie... i Chrystiana.	Jest jastrząb przybity nad szopą.	Co to za głupstwo! Toż ona przecie wdową; to nic innego tylko żebranina i kłamstwo	Abo to, że jak po zbója przyjdą, wszystkie jego sprzęty i majętności do sądu oddadzą; jakożbyś im dowiódł, które rzeczy są twoje? A tak, przerzucisz przez mur, schowasz w jakim kątku, a jutro albo pojutrze zabierzesz tobołek i mnie oddasz do przechowania, póki sobie służby nie najdziesz.	Ha, to urządź krucjatę na Poznań.	Rozumiem. Wasza miłość jedzie też także pewnie i dlatego, aby tamtejszych rycerzy pozywać. I chwała Bogu, boć przy każdym rycerzu jest przecie giermek.	Wiecie, kto jest Któż wie, czy litewska krew nie kipi w nim, gdy gniazdu przelew grozi?	Nie rozumiem, co to jest i nie wiem: szukać jej czy nie?...	Po co? Książę nie byłby potomkiem arcykapłanów i faraonów, gdyby nie szarpał tych wędzideł, jakie, niestety! narzuca mu prawo lub nasze, być może błędne, zwyczaje. W każdym razie dał dowód, że w ważnych wypadkach umie panować nad sobą. Nawet potrafi uznać własne uchybienia, co jest przymiotem rzadkim, a nieocenionym u następcy tronu.	To niedobrze, oj, to niedobrze; że ty, Pietrusia, piérwsza na ten ogień przyszła!...	Eh! słuchaj poruczniku! co tam bałamucisz, mów bo mi otwarcie, jak masz mi dać dobrą radę, to nie dróżże się z nią.	To jasne Niech pan nie zapomina, że każdy uczony uważa oddanie owocu swej wiedzy do praktycznego użytku za rodzaj profanacji. Musi go oburzać już samo to, że mówi o nauce do barbarzyńców, którzy w myśli jego prawdy naukowe taksujątaksować	Przeklęte wszystkie te bitwy, te wsie i miasta! Alboż to i ja nie mam pod swoją komendą zbirów, siepaczów, morderców, a przecież ich szczędzę i cenię, bo ci najlepiej umieją... Najpewniej ci właśnie wywiodą z nieszczęścia w razie obskoczenia. Co my tu robimy, do pioruna! Ty długo tu jeszcze myślisz przebywać?	Jakże to? Chcesz i ty być pasowanym? Po raz drugi? Za mało uznawasz w sobie rycerskości?	Ale co tu mam na siebie włożyć?	Bardzo to długo, ale jeśli taka wola pani, poddać się muszę.	Hę? Jak to? Wolałbym, żeby zamek zdobyli	Morusek byłby najpiękniejszym kotem na świecie, gdyby w ogóle nie miał uszu	Na co?	Nie śmiem o to prosić	Zziębłaś, Jaguś, to się ździebko ogrzejesz...	Bez wątpienia. No, ale nie idzie za tym, żebyśmy nie mieli deliberować nad kwestią obsadzenia asystentury u tego kochanego „Węglicha”.	Kobieta rozkochana w nim szalenie. Domyśl się, co z tego wyniknie, osądź, co Szwarc powinien zrobić?	Nie mogę jej ruszyć Nie mogę jej ruszyć, choć robię wszystko, co w mej mocy.	Widzę, że cię głowa boli, ale to nie z mojej winy. Więc mi nie grymaś.	Ale nas usłyszy	Był? Jakoż to rozumieć?	Czy to dzieci służbowe?	Dobre pchnięcie szpady zapewne? Na taką śmierć sumiennie zasłużyłem.	Mogę ci to pokazać naocznie	To dla mojej panny	To twoja hańba, ty ulicznico!	Więc to drzewo chlebowedrzewo chlebowe a. chlebowiec (biol.)	Ziemia to matka!	Cudem byłaś ale byłbym prawie wolał nie widzieć cię tam wczoraj, nie słuchać tego śpiewu razem z innymi.	Przeciwić się dobremu i ze złym kumać potrafi, któren jeno nie baczy, jaką potem weźmie zapłatę	Pułkowniku telegrafowaliśmy do stacji Omaha, żądając wysłania pociągu, lecz nie wydaje się, żeby dotarł do Medicine Bow wcześniej niż za sześć godzin.	Tu, tu tu się posiądźcie przy mnie, przy tym końcu.	Albo się jemu szabla nie przyda? Słusznie pan Oskierko mówi: podrwiłeś głową, kawalerze. Pistoleciska też musiałeś mieć w olstrach?	Co ty gadasz, kto opętaną będzie gonił po nocy? Chyba, żeby mu diabeł łeb urwał?	Hej! A list księcia wojewody? Masz go wasza książęca mość przy sobie?	Mielibyśmy i my coś o tym do powiedzenia	Po moim trupie!... do grobu mnie chcecie wpędzić!...	Tak, tak, do kopalń! Do kopalń!	Wleźcie we dwóch z bratankiem, już was tam jakoś udźwignę... Nieraz żałowałem pana Michała, że taki misterny, a teraz żałuję, że jeszcze nie misterniejszy, bo mógłby się jako serpensserpens, serpentis (łac.)	Dlaczego nie mam się śmiać?... Cóż mogło stać się złego?... Przecież jedzie z nami pan Wokulski...	A więc, generale, jesteś pan więźniem i zaprowadzę pana do Mediolanu. A pan kto jesteś?	Bardzo ci dziękuję ale rzeczywiście jestem zmachany. Więc napisz tak, jakeśmy mówili... Dobranoc, żoneczko, dobranoc.	Chyba że napisał go jakiś jego towarzysz, który przez ten czas mógł umrzeć	Co mówisz?	Co wam kazał dostojny Otoes?	Co?!	Myli się pan, coś lepszego.	Mój drogi powiedziałem, że nie pójdę i już.	Och, i właśnie tu zaczyna się dla ciebie czas próby. Wiesz, jakie są nasze ustalenia?	Pan nie wie? Naprawdę pan nie wie? ha, ha, ha,	Poniechaj, bo mi Tereska ślepie wydrapie za ciebie!	Tak	Ależ ja bardzo przepraszam	Bagatela! Ten pan Karbowski	Bogu Najwyższemu dzięki!	Chorował podobno.	Coś cię tu zatrzymuje?	Coś sobie przypominam. Podobno ten ostatni pisał o eksterioryzacji wrażliwości?	Dobrze, Pławicki już o tem wie, bo ona umarła przed pięciu dniami.	Eunana?... A cóż inni?...	I od synów waszych, miłościwa pani	Ja bardzo dziękuję, lecz jestem zajęta	Jestem Anglikiem	Kaszlesz...	Książę Neuiabi, pozwól sobie przedstawić mego przyjaciela Nafira	No i cóż?	Pod jakim zarzutem?	Prawda! widziała ją pani u Bigielów.	Teraz pytajcie.	Trzymaj drugie wiosło.	Widział was?	Wrócę, Marku, i będę pracowała! O! dziękuję ci raz jeszcze!	Z temżeto my tu i przyszli.	Zapewne cena tych pereł zależy od ich wielkości?
Uspokój się, kochanie Wcale nie mówiła, że masz kochanka. Niesłusznie ją posądzasz o tak niedorzeczne podejrzenia. W ogóle jak możesz używać takich przykrych słów? Po prostu twierdziła, że dwa razy widziała ciebie z jakimś panem, którego określiła jako bardzo przystojnego, gentleman-like, który absolutnie nie wyglądał na pośrednika.	To dobrze, ale granicę nietrudno przeskoczyć. Jużci wiem, że i Śląsk polski kraj, a wżdywżdy (daw.) atakować.. Żeby nie to, żyłby mój tatulo kochany. Nalazło tam już Niemców i burzą a krzywdy czynią, więc kto się chce między nimi skryć, to się i skryje. Pewnie, że łatwo bym się ni Cztanowi, ni Wilkowi nie dała, ale chodzi mi też i o braci. Nie będzie tu mnie, będzie spokój, a jeśli w Zgorzelicach ostanę, Bóg wie, co się przygodziprzygodzić się (daw.) broń o kulistej głowicy., mało mu o głowę nie zawadził. Hej! gadał już Jaśko czeladziczeladź (daw.)	Mości książę jeszcze raz powtarzam, co już nieraz zaręczałem: w jego głowie mieści się wszystko, co tylko najmędrsze książki w sobie zawierają; w mojej pozostało tylko echo tego, co on wie w zupełności; jeżeli kto, to on może, skupiwszy swe ogromne światło w jedno ognisko, wymyślić środek od nas tak upragniony, odżywienia cię, a może nawet odmłodzenia. Daj mu książę tylko czas do namysłu, a ręczę za skutek. Nie na darmo sprowadziłem go z tak daleka i nie na darmo wyleczyłem go ze wszystkich wspomnień, tłumiących jego wiedzę. Na to tu jesteś Nafirze, żebyś nam postawił na nogi naszego dobroczyńcę księcia wielkorządcę, od tego zawisł los twój na Księżycu.	Na co się układać? Nic nie dać, my za swoje pieniądze nie dostaniemy od Frumkina ani grosza.	I to nie jest do pogardzenia. W piciu jest zupełnie ta sama mądrość, co i w życiu: złudzenia. Oczywiście nie każdy pije na to tylko, aby z Bachusem wywracać koziołki.	Zdaje mi się że ja już parę razy pana prosiłem, żeby mnie pan nie zabawiał tymi poprawkami, kiedy dobrze rozumiecie, co ja chcę powiedzieć. A jeżeli mnie, panie, nie rozumiecie, to trzeba mi tylko powiedzieć: Sancho, ja ciebie nie rozumiem, a jak się jeszcze nie wytłumaczę, to mnie wtedy poprawiajcie, bo ja nie mam w sobie ducha kontrawencjikontrawencja (łac.)	Mężu, zapewne wiesz że ten urzędnik został wyrzucony, że chciano mu nawet wytoczyć proces, że wydano nakaz jego aresztowania i zatrzymano by go, gdyby nie uciekł, co dowodzi albo o jego winie, albo o obłąkaniu... To była pomyłka.	A figlował kiej pies, nie ściągał to pierzyn z płotów? co?	Bądźcie spokojni nie ucierpi na tem niczyj honor, ani cześć.	Kiedy nikogo nie mam, to i sama: cóż robić?	Wahałem się trochę, bo dwóch już mamy, ale wkrótce przyszedłem do przekonania, że w takim majątku jak Krasowce, pracy i nauki wystarczy i dla trzeciego. Panna Zdrojowska powiedziała mi, że pragnie koniecznie zastąpić w tym wypadku pana Donimirskiego. Ona pragnęłaby zastąpić wszystkich, we wszystkich podobnych wypadkach. Na nieszczęście, Krasowce, będąc fortuną znaczną, nie są przecież kopalnią złota.	Mógłby, sądzę, nauczyć się czytać. Mam tam na półce stary modlitewnik z pięknymi pieśniami. Dawno ich nie słyszałam, uleciały mi z pamięci. Miałam więc nadzieję, że gdy Pietrek nauczy się czytać, posłyszę czasem którąś z nich. Tymczasem nie może jakoś dać sobie rady z czytaniem.	Ale mój ojcze kto go tam sprostować może, kto do niego dostąpi ze słowem prawdy? nie ma już księdza Beaudouin’a co się nie wahał wcisnąć w tłum graczów, choć z niego wyniósł policzek!	Spełniam mój obowiązek względem tej biednej kobiety. Czuwam, ażeby jej nie stała się żadna krzywda.	Zapewne, ale u nas nie zdarza się nic przyjemnego Pracujemy ciężko bez żadnej odmiany ani rozrywki, zupełnie jak we młynie.	Czy to jest jakaś tajemna siła i specyficzna własność ukryta w rondlach i patelniach, która przyciąga do się mnichów, tak jak magnes przyciąga żelazo; a zaś nie przyciąga cesarzy, papieżów ani królów? Czy też to jest indukcja i przyrodzona skłonność zrośnięta z habitami i kapturami, która, sama z siebie, prowadzi i popycha dobrych zakonników do kuchni, bez żadnej myśli i zamiaru z ich strony?	Dziękuję, nic mi na razie nie dokucza.	Słyszeliśta!... Niechże ludzie z całej wsi powiedzą, że mi nigdy nie borgujecie, a kiedy piję, to muszę płacić gotówką.	O nie, majorze. A zresztą, czyż ona już nie...	Nie jestem zazdrosny!	Nie puszczę.	Nie znałem jej z nazwiska. Cóż dalej?	Ale cóż to mój ojcze? jak się to odkryło?	Mówiłem ci już nieraz że wszystko to dzieje się za sprawą czarowników, którzy odmienne przedmiotom nadając kształty, usiłują omamić błędnych rycerzy. Powtarzam więc, poszukaj na sobie pilnie, a jeśli znajdziesz jaką nieczystość, z pewnością z tej strony równika płyniemy.	Zaprawdę nie! Jesteś Miss wielce dowcipna, ale próżność nie pozwoli ci doprowadzić do niczego wielkiego. Dziś mogę tylko chwalić. Gdzież ta fotografja?	Cóż tam może być teraz dobrego, rzekł w końcu, kiedy jasnego pana nie ma? Komissja nic nie zrobiwszy dała się czy kupić, czy... ogłaskać przez jejmość... Zrobiła co chciała	Rozumiem że, mówiąc słownikiem mistrza Rabelego, chce pan rzec, że jestem sorbonistą, sorbonitrąbą i sorbonosłem. Jednakże, tak samo jak inni tu obecni, lubię aby mi książka dawała wrażenie szczerości i życia, nie jestem z gatunku tych klerków...	Sama wczoraj mówiłaś, że takich oczu jeszcze nie widziałaś	Może by to odłożyć na stosowniejszą chwilę?	Ale możemy jeszcze jadać w Łodzi w takim samym komplecie. Sądzę, że ksiądz proboszcz, ani pan Zajączkowski nie zapomną o nas	To zupełnie tak samo, jak u nas	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	Nie uważałem, ale kiedyż tam gości wprowadzić?	Mnie już nie wyrzucą, od chłopca w fabryce pracuję, ale ty uważaj. Mogą być wielkie zmiany, jakby Krzysztof wysadził stryja z dyrekcji.	Ach, więc jedni chcą, żebym tańczyła szal, ci, żeby tamburino, a jeszcze, waszmość pan... gawota. Nie. Wynajdę sama inną tancerkę.	O, bynajmniej, konie były już pomęczone. Niełatwe to zadanie dla tych malców ciągnąć pług. Zwłaszcza lewy, młodszy, męczy się.	Dzień dobry, mój dobry Porriquet Jak się miewasz?	Co to przeszkadza, można mieć dwie naraz narzeczone i w obu się kochać, a ożenić z trzecią, która będzie miała pieniądze.	Idźże ty ze szklarzem przecież nie w przybudówce będzie mieszkał, tylko w pokoju.	Słuchaj, Filip, mam prośbę do ciebie. Nie dokuczaj ty Stefanowi.	Anioły moje zdejmujecie zasłonę, która mi spadła na oczy, wasz głos mnie ożywia. Uściskajcie się jeszcze. No cóż, Naściu? Czy cię ten weksel poratuje?	Interes, Patriota do czasu zwiezienia plonów i wymłócenia zboża.. Dopieroż, jakem całą krescencjękrescencja (z łac.) sprzęt domowy, naczynia, narzędzia., tak pomyślałem sobie: czas w drogę! Niechże się teraz na mnie mszczą, niech mi zabierają, co im do smaku przypadnie.	To samom mówiła wójtowy, jak o zmówinach powiedziała.	Tak, panie, a ja odpowiedziałem, ażeby przyniósł mi go, lub przysłał takowy, to go podpiszę.	To wszystko jedno czy kiszki mają mu wyleźć z brzucha dla najjaśniejszego pana, czy tak oto. I tak już spełnił swój obowiązek... Bo przecież on mógł...	To! To! To! Cnota przez cię mówi, a my ci pomożem.	Prawda to, że Jagusia zapis oddała Hance?	To pójdziesz dalej; będziesz apelował.	To winszuję onejon, onego (daw.)	Zatem wysiądzie na ląd ten dziwak	A jak się ksiądz dowie, żeś mu wziął boćka?	Ach! A więc ten łotr jest nieopodal! O północy wyruszymy, a już jutro będziesz miał okazję się odwdzięczyć Van Gouldowi i wymierzysz mu dwadzieścia pięć razów. A ja oczyszczę ziemię, pozbywając się tego niegodziwego zdrajcy, i pomszczę swoich braci.	Stary, nie młody. Ałła mi tu ich wszystkich zesłał, bo i dziewka jest. Bogdaj w nich zły duch wstąpił. Niech jeno hetmanem zostanę, poigram z nimi. Dziewkę mi tu swatają, dobrze! W haremie i niewolnice potrzebne!	I co jeszcze słychać? Odbyły się zaręczyny Cypele?	Chciałbym być na jego miejscu	O jakiejże to „sztuce” myślisz, biedaku? Czyś zapomniał, że doktor Dobrzelewski zabronił ci nawet wiele chodzić i głośno mówić?...	Przyszliście, Miszuk to dobrze... dziękuję...	Adolf siada w rogu kominka, po przeciwległej stronie tej, jaką zajmuje jego żona i pogrąża się w zamyśleniu: małżeństwo przedstawia mu się nagle jako niezmierzony step zarośnięty pokrzywami.	Chodzi, Stasiek! Taki deszcz ciepły, że ha!... Ino cię zmyje, a zara się rozweselisz...	Mylisz się pan, gwałtowne uczucie ma swój właściwy rachunek; one się lęka zdrady i bojaźliwe zewsząd od niej zastrzega.	Rozumiem. Pan się kocha?	Taki co rozszarpuje i sypie się naokoło?	Właśnie że poznał. Byłem głupcem, powierzając dziewczynie rzecz tak ważną.	Świętoszek odrzekł nieznajomy pękate naczynie z wąską szyjką. z winem, to daj mi dwa lub trzy łyki, a ja ci miesiąc czyśćca odpuszczę.	Mnie zawczasu zatrzymasz izbę w oficynie, abym się miał gdzie przespać po balu	Mógł się przecie obudzić	Mój panie!...	Dziękuję, ale... mam jeszcze gdzieś wstąpić.	Ale znam nazwę, co wiele ułatwia.	I już ciągle będę z tobą?...	Co zaś do tego, aby pozycja uprzywilejowanego, jaką tu zajmujesz dawała ci prawo obrażać dżentelmena...	Żebrak z miską wobec tych młodych sa...	A kto tam?	Dla czego kochanie moje?	I mnie jest dosyć głupio Wzięłam z sobą miętówki, podobno uspokajają nerwy.	Mów mi „hrabio”, łajdaku.	Oto są królewscy doradcy!... Pan robi mądrze, występując jako obrońca bogów, a wy, zamiast łagodzić, zachęcacie go do gwałtu...	Prawda jest! A siła tych panów?	Wszystko mi jedno.	Zaczekajcie... weźcie mnie z sobą!...	A co?	A druga?	A przecie ją porwali	Ach, Ben Joela! jestem ocalony!	Ach, mniejsza o kastę, gdy człek chce... zakosztować tarkeean W czyjej jesteś służbie?	Chleba? Trzy kilo.	Dla Boga! Bądźże ostrożna! Gdzie teraz lecisz?	Dostałem niemal identyczny list.	Dureń-eś!	I o przykazaniach bożych! wtrąciła z nowem westchnieniem pani Apolonja.	Kiedy oddamy wizytę?	Kiedyż myślisz odjechać?	Matką...	O kur gi teisybė?	O! czyliż śmiałybyśmy pana trudzić...	Panno Howard!	Profesor Geist.	Umiem trzymać język za zębami.	Więc rzekł:	Zapewne
Nie, Bogu dzięki! Nie widziałem... ale i to jeszcze nastąpi... Tak, teraz pojmujesz, że młyn na wzgórzu nie jest odpowiednim miejscem, do którego ty mógłbyś bezpiecznie wysłać swoją siostrę.	Prawdę gadacie, że mnie na świecie nie było, bo mi się skończy w żytnie żniwa trzydzieści cztery rokiroki, roków (gw.) wiedzieć., jak było, a ja nie.	Jak na kogo... Zresztą nie widzę, czym panna Helena może być niebezpieczna.	E! prędzej się jaki szlachcic na jego matkę zapatrzył.	Mój dobry panie, odezwał się Siwiński: wprawdzie człek nie z jednego pieca chleb jadł i do wszystkiego nawykł, i niczego się nie lęka... lecz toć już ostatnia chyba bieda zmusi w takiej budzie siedzieć.	Jak to, a ty nie pójdziesz?	Albo odgłos rzeczywistego życia, które się spędziło na jakim innym planecie???... Boże, na nowy i również dedaliczny wprowadzasz mnie pan tor myśli. A jednakże i ta myśl, zdaje się, nie po pierwszy raz zapokutowała, czyli raczej odgłos znalazła w mej głowie. Pan jesteś jakimś zagadkowym człowiekiem, wywierającym na mnie...	No to... nie dałbym się, oho! dosyć mam tego słodkiego jarzma, już mi się sprzykrzyło!	Panie przyjdę na konferencję z Koralią w tych dniach, porozumiemy się.	Mój brat pragnie, żeby dwór był zamieszkany, bo sądzi, że obecność właściciela jest konieczna dla dobra okolicy. Gniewałby się na mnie, gdyby wiedział, że radzę sir Henrykowi opuścić te strony. Spełniłam swój obowiązek i nic już więcej nie dodam. Muszę wracać, bo brat domyśli się, żem rozmawiała z panem. Do widzenia!	Na pohybel i mojej głowie!	Byłem niezdrów i miałem zmartwienie. Nie bywałem nigdzie. Nie mogłem! Pani sobie przerwała...	I nie pisze?	Drogi panie to, co z początku uważałem za niemożliwe, teraz wydaje mi się niezmiernie łatwe. Spiszemy po prostu tak zwany testament mistyczny, przewidziany i dozwolony przez prawo. Musi być tylko odczytany w obecności siedmiu świadków, testator musi go przy nich poświadczyć, a notariusz zamknąć. Będzie to trwało niewiele dłużej niż spisywanie zwykłego testamentu. Wszędzie są te same uświęcone formuły, a szczegółów dostarczy nam stan interesów testatora. Pan także udzielisz nam informacji, przecież kierujesz sprawami majątkowymi testatora. Aby jednak akt ten był niepodważalny, nadamy mu absolutną autentyczność: pomoże mi w tym jeden z kolegów, choć tak się raczej nie robi, będzie asystował mi przy dyktowaniu. No, jesteś pan zadowolony?	Powóz wrócił pusty do domu. Konie zatrzymały się przed stajnią, służący wybiegli ze światłem, w pojeździe nie było nikogo.	Ja zaś myślę, żeby nie czekać, bo i co stracimy, jeśli zaraz jutro ruszym? Nie odnajdzie kniaziówny pan Skrzetuski, to może właśnie nam Bóg poszczęści	Wolałbym na mokro, to jest zwilżoną jakim dobrym winkiem andegaweńskim. Jedźcie tedy, jedźcie w imię Boże, a żwawo.	Jak to, to już się i zdeklarował?!	Mylisz się na dworach książąt życie po naszemu, niemieckie, język nasz, śpiewy nasze, ludzie z naszych ziem...	Na własne oczy! Szedł od kopania studni, bo im tam wody brakło, a co była w stawach, to śmierdziała. Idzie, idzie, aż patrzy, naprzeciw niego podchodzi jakaś figura w czarnej płachcie.	To ja przepraszam pana. Ludzie mają prawo dopominać się o swoje i ja jestem do tego przyzwyczajona. Ale dziś jest sobota; w sobotę ma się tyle roboty. Zresztą w tego rodzaju sprawach, pojmuje pan... Czasem, gdy przyjeżdżają żydzi, układam się sama... Ale tym razem wolałabym, żeby pan mówił z papą. Będzie nam obojgu łatwiej.	Myślę, że to jest wykluczone. Skąd, u licha, przyszły ci na myśl takie podejrzenia? Krzyś jest jeszcze młody, ale zawsze był rozsądny.	Bój się Boga, Senderl! Co ty wygadujesz? Co to za problem? Po co ten gwałt? Że pluskwa cię ugryzła? Na to ona i pluskwaNa to ona i pluskwa	Jak tak, no to zagrajmy sobie w „zdróweczko”	Cały ów kanał leży niżej od poziomu morza, niżej nawet od jego dna przy brzegach, gdzie się od wyrzucanych wciąż piasków poziom dźwignął w górę. Cała ta kombinacja zależała od studium morza w tej jego części. Nasz imiennik przeprowadził pilne badanie morza, gdy tam początkowo defilował po wybrzeżu cieśniny wiodące z Morza Bałtyckiego na Morze Północne. idzie ku wschodowi. Lewe ramię kanałowej litery U nasz Baryka podstawił niejako pod ów prąd zachodni i wpuścił olbrzymią siłę wodną do wnętrza. Wpuszczał ów prąd zachodni jednym ramieniem kanału, a drugim go wylewał. Olbrzymia siła wodna nagłym pędem przebiegała przez jego kanał. Wzdłuż owego kanału pobudował fabryki, poruszane przez turbiny, ustawione tu i tam na całej długości. Była to po prawdzie jedna wielka fabryka: olbrzymia huta szklana.	Nie poznajesz mnie?	Wie pan, panie Nikodemie, niech pan go lepiej nie odwiedza, bo to nawet i jemu może szkodzić. Lekarze mówią, że obcowanie z ludźmi działa nań podniecająco, a zalecili ograniczenie podnieceń do minimum.	A bawić się?	Posiwiałeś... Jakże się masz?	Wypoczniesz. Nie będę ci długo czasu zabierał. Każ tylko służącemu przynieść kilka szczap suchych.	Zapewne, nielekką wiódł nas dłonią! Dobre to jednak były czasy! Pamiętasz nocne nasze rozmowy, kolacyjki, te prześliczne bajki, coś nam prawił? Pamiętasz, ile kijów spadło na me plecy za to, żem opłakiwał wydalenie pana Mella? Stary tyran! Chciałbym go jednak spotkać kiedy.	Ależ owszem, lepiej rozmawia się przy stole Przy tym, przyjmując pani śniadanie, zyskam prawo zaproszenia jej na obiad wraz z moim przyjacielem Lucjanem, powinniśmy bowiem być teraz przyjaciółmi, niby dłoń i rękawiczka.	Nie rozumiem, dziecko, o co mnie pytasz?	Niech pan nie szydzi. Ten człowiek, choć martwy, sprawia panu sporo kłopotu.	Masz z sobą parasol, Aron? A jak spadnie deszcz? Znowu złapiesz anginę i ja będę musiała koło ciebie skakać, a jak ty jesteś chory, to wiadomo, że ja jestem temu winna.	Prawda Ważna sztuka!... Mój Boże, teraz tego nigdzie nie widać, a jeszcze pamiętam za nieboszczki mamy...	Ależ proszęż bliżej może się czym posilicie, zmęczeni z drogi. Każę co zrobić ciepłego.	Czyżbyś się bał, kochany d‘Artagnanie?...	Wówczas może pan mówił prawdę ale odtąd rzeczy się zmieniły. Z dobrego źródła wiem, że pan w dniu wczorajszym otrzymał znaczną sumę pieniędzy.	Moje zdanie jest takie, że to ja muszę coś przedsięwziąć.	Co ci się stało, Torbjörnie?	Co to jest okup?	Cz-czułem narośl... cz-czułem Wiedziałem, że tak będzie. Będę miał garb, a potem umrę!	Dajmy temu pokój i wróćmy do rubinu. Oświadczyłeś pan Mr. Van Rawlstonowi, że wiesz zgóry, iż popełniona zostanie kradzież. Czy znaną była też panu osoba złodzieja?	To pozwól mi iść razem.	Może to już początek gorączki bagiennej?	Niech i tak będzie, zostawię ci te pieniądze, wyjeżdżając jutro do Auteuil.	Margrabina de Villeparisis, do której należy zamek de Baucreux?	Wracasz do swego...	A żeby mogli, to by jutro wrócili pańszczyznę!	Masz jakieś powody do tego rodzaju podejrzeń?	Niech nam pan przedstawi swoje argumenty, panie Bergeret Ja jestem za zniesieniem kary śmierci dla przestępców zwykłych, a za przywróceniem jej w sprawach politycznych.	Tak, tak, prędko.	Mądrze powiedziałeś Lecz dziwno mi, skąd ty, kapłan, masz dla mnie życzliwość w sercu? Rok temu	Tak... oczywiście, musiał jej widać Bóg rozum odebrać.	Tak, pani Odpływamy rano, a panicz Davy i siostra moja, jeśli zechcą, zobaczą nas raz jeszcze po południu w Graveseand.	Sądzę, że zaszło coś okropnego	Dobrze...	Taki człowiek przy piecach martenowskich, przy walcach, przy drucie zarabia dziennie parę rubli. I jakże to żyje, co robi z tymi pieniędzmi?	A idąc za przykładem dawnego wieszcza naszego, Acerna, który nieśmiertelne imię swoje wziął z państwa roślinnego, nazwałem siebie: Convalius Convaliorum.	Dam ci... za rok debiut w warszawskim teatrze i zaangażuję cię z pewnością.	Służą mi, jako umieją.	Zaraz, doktorze A czy policja zna pańskie nazwisko?	Wszystko jedno chyba, skoro pan pełni obie służby.	A teraz jesteś pan bogaty	Czegóż pan chce ode mnie?	Niewiele, panie.	Panie Kunicki	Cóż z sobą myślicie?	Cóż? Pietr śpią jeszcze?	Gdzie i kiedy?	I co jeszcze mówił?	Po co przyszedłeś?	Po mnie przyszliście?	Winszuję ci, Idalko, tej toalety rannej	Wszystko jedno; mogę i jutro po robocie.	Co? Dlaczego? Zwariowałeś...	Inne czasy, dziadziu.	Kto był u ciebie, Eli?	Prawda! Ktoś jedzie. Bryka w trzy konie...	Rzeczy... rzeczywiście	Wolałbyś, abym ci kłamała?	Z Rzymu!.. e... z Rzymu, lo mnie... loboga!	Ziemia, ziemia! Co ona warta? Grzywny lepsze.	Byliście w pokoju?	Byłabyś pani zatem niezmiernie dzielną podróżniczką.	Będziesz gadał?	Dlaczego?	Dlatego.	Dopiero wieczorem.	Jakeś i z dziedzicem nasz las obrabiał	Jakto?	Ne! Persiprašau jūsų mylistą: nuo draugo iki nedraugo toli.	Posiodłane.	Precz z mego domu, młokosie!	Pytajcie.	Ty, ojcze?	Wando!	Wiem, narzeczony pańskiej siostry.	Zamki Niemcom okurzyćokurzyć
Nic, nic, to ciebie nie obchodzi, to nie jest dla kobiet franc. wyrażenie gwarowe może oznaczać albo gadułę albo pederastę., że zaś w słownictwie doktora pierwsze oznaczało rasę żydowską a drugie „wyparzoną gębę”, pani Cottard wywnioskowała z tego, że p. de Charlus musi być gadatliwym izraelitą. Nie zrozumiała, czemu to ma być powód aby trzymać barona na uboczu; toteż uważała za swój obowiązek naczelniczki klanu żądać aby go nie zostawiano samego. Puściliśmy się wszyscy ku przedziałowi pana de Charlus, prowadzeni przez niespokojnego wciąż Cottarda. Z kąta gdzie czytał tom Balzaka, p. de Charlus spostrzegł to wahanie; nie podniósł oczu. Ale jak głuchoniemi poznają z niewyczuwalnego dla innych przeciągu że ktoś zbliża się do nich z tyłu, tak on odznaczał się przeczuleniem, ostrzegającem go o czyimś chłodzie wobec niego. Przeczulenie to, jak się to zdarza we wszystkich dziedzinach, zrodziło w panu de Charlus imaginacyjne cierpienia. Jak neuropaci, którzy, czując najlżejszy chłód, wnoszą stąd że musi być okno otwarte o piętro wyżej, wpadają we wściekłość i zaczynają kichać, tak p. de Charlus, jeżeli ktoś miał przy nim nieswoją minę, wnioskował, że temu komuś powtórzono jakieś jego słowa o nim. Ale nie było nawet potrzeba aby ktoś miał minę roztargnioną, ponurą lub roześmianą: sam wymyślał te miny. W zamian za to, serdeczność łatwo maskowała mu obmowę o której nie wiedział. Odgadł za pierwszym razem wahanie się Cottarda; jakoż, o ile, ku zdziwieniu wiernych którzy nie sądzili aby baron, czytający ze spuszczonemi oczami, mógł ich zauważyć, podał im rękę skoro się znaleźli w przyzwoitej odległości, wobec doktora poprzestał na lekkim ukłonie, ręką w szwedzkiej rękawiczce nie ujmując dłoni którą doktór doń wyciągał.	Cicho, nie mów o koszcie i wydatku. A liczysz waść jak ci serce za to płaci! ha? Wstydź się panie Kasprze! a teraz prowadź mnie do Jana, trochę go znam.	Skoro jesteś tak poczciwa, że godzisz się zostać trochę aby mnie pocieszyć, powinnabyś zdjąć suknię; to za gorące, za sztywne, nie śmiem zbliżyć się do ciebie, aby nie zmiąć tej pięknej materji, przytem są między nami te symboliczne ptaki... Rozbierz się, kochanie.	Toteż nie martwię się tak ze względu na pieniądze, chociaż strata dziewięciuset tysięcy franków godna jest żalu, a na pewno może nieco zdenerwować. Ale bardziej dokucza mi to dziwne zrządzenie losu, przypadku, fatalności... Bo ja wiem, jak nazwać tę siłę, która wymierzyła we mnie ten cios, który obraca wniwecz moje nadzieje majątkowe, a może i przyszłość córki	Ej! Dałbyś pokój, wiem, o co idzie. Podobała ci się Zosia i nierad widzisz, żem tu Lgockiego przywiózł ze sobą; ale to próżny gniew, nie byłbym ja go przywiózł, to byłby i sam łatwo trafił, bo był tu nie raz i nie dwa. Jest to nawet materia, o której by nam właśnie potrzeba pogadać.	Ale przybyłem. I koniec końców, widząc, że mnie potrzebujecie, gotów jestem... Nie wiem, czy zrobić potrafię, czego wy się po mnie spodziewacie. Kto są ci szernowie? To pierwobylcy tutejsi, nieprawdaż?	Ależ właśnie ten kamień zawadza i cięży mej dłoni. To broń niewygodna. Znacznie wolę mój mały, jasny nożyk. Przyjrzyj się zresztą: ten czerwony kamień nie nadaje się wcale do jedzenia! Czemuż by więc ludzie mieli dla tak głupiej rzeczy polować i głowy sobie wzajemnie rozbijać?	Proszę siadać, panie Dawidzie pozwól teraz, gdyś już bardziej do siebie podobny, bym i ja podzielił się z tobą pewnymi nowinami. Zapewne zachodzisz w głowę, jaki stosunek łączył twego ojca i twego stryja? Juści, dziwna to historia, a jej wyjaśnienie jest tego rodzaju, iż płonię się, gdy mam ci go udzielić. Albowiem sprawa cała wiąże się z przygodą miłosną.	O przyjaciele wierni!... ocaliliście mi życie, nietylko mnie, lecz i tym oto panom... Panowie proszę zachować w tajemnicy całe to zdarzenie, którego byliście świadkami; osoby, zajmujące stanowiska wysokie, wmieszane są prawdopodobnie w tę sprawę, a wszystko złe, jak się domyślacie, skrupiłoby się na nas.	Macie słuszność cnota jest tak przepyszną szatą, że jej nic zastąpić nie zdoła. Anna wie to dobrze, ale gdyby przez zmianę cery nabrała śladów pracy w kopalni, ojciec poznałby jej zajęcie, zmartwiłby się tem niewymownie, co dla schorzałego mogłoby być zabójczem, ona zaś zostałaby sierotą. Tajemnicę Anny już odgadła star­sza siostra, i o mało co, że jej nie wydała przed oj­cem. Uniesiona szlachetnym przykładem poświęcenia młodszej siostry, chciała również zapisać się do robo­tnic naszego podziemia, ale Anna przekonała ją, że musi pilnować chorego, została więc w domu, i jest jego aniołem opiekuńczym. Przyznacie, że takie dzieci godne są naszej opieki... Gdy Anna zarabia w ko­palni, Marya zarobkuje praniem i naprawą zniszczonej bielizny. Praca ta mało jej przynosi dochodu, zawsze jednak coś znaczy, bo przynajmniej tyle, że w połączeniu z zarobkiem Anny broni je obie i chorego ojca od ostatecznej nędzy.	To prawda. Ale nie mogę słuchać, jak ludzie wyklinają go niczym ostatniego diabła, a przecież on tego nie zrobił!	Pan się pyta o to? On się domyślał, że pan... ma do tego prawo.	Myli się pan, panie Crottat Dependent, który chce być rejentem, nie zostawia ważnych dokumentów w dyliżansie na łasce podróżnych! Dependent, który chce być rejentem, nie wydaje dwudziestu franków między Paryżem a Moisselles! Dependent, który chce być rejentem, nie naraża się na to, że go mogą przytrzymać jako zbiega...	Nie będzie potrzeby Słuchaj waszmość: króla od złej przygody w drodze i od zdrad, i od sideł nieprzyjacielskich nie waszmość będziesz strzegł, nie Babinicz ani dragoni, ani moce ziemskie, ale Opatrzność boża, której oko ustawicznie na pasterzów narodów i pomazańców bożych jest zwrócone. Ona to go będzie pilnować, ona go uchroni i szczęśliwie doprowadzi, a w razie potrzeby ześle mu taką pomoc, jakiej się nawet nie domyślacie, wy, którzy w ziemską tylko moc wierzycie.	A bo wszystkie na niego! Ja nie jestem jak ten pies dziadowski, co za każdym idzie, byle mu ino chleba podrzucił! Dobrze widzę, że mu się krzywda dzieje...	Po fizjognomii waszmości uważam, że nie z najlepszymi nowinami przychodzisz, ale jednakże, bądź co bądź jest, powiedz otwarcie i śmiele; dobić mnie jeszcze nie dobijesz, a złego nie pomnożysz.	Z żebraniny albo z tego, co się zapracuje u chłopa. Więc w tej ciężkiej nędzy trzy razy buntowaliśmy się i chcieliśmy wracać do domu. Ale oficerowie i pisarze albo obiecywali nam, że oddadzą, albo kazali nas bić...	Nie, to będzie gorzej! Ja go namawiam, by sumy nie sprzedawał. Mam przytem nadzieję, że kupca na nią nie znajdzie.	Tak, rozumiem to dobrze. Wiem jednak, że jeśli się czyta babce hymny, to ona czuje taką jasność, iż nabiera wesołości, jakby widziała wszystko.	Nie mylisz się. Moje telegrafy oto w tych czterech szafkach, obróconych na cztery strony świata. Przyrząd sam bardzo prosty: przez każdą szafkę prowadzi dziura wskroś muru, jest i doskonała busola, wskazująca kierunek, jaki chcę nadać głosowi, i pięć piszczałek z kruszcu topionego ze szkłem, które wymawiają za silnym dmuchnięciem tego mieszka po jednej z pięciu znanych nam samogłosek. Wszystkie słowa można wymówić tymi samogłoskami, szykując je w pewien umówiony porządek, przedłużając je i zatrzymując się z chronometryczną dokładnością. Teraz ustawiłem rurę wskazującą dyrekcjędyrekcja (daw.)	Jedź, dziecko, nie wstrzymuję cię, bo wiem, że to dla ciebie szczęście. My starzy, my ojcowie, czy matki, jesteśmy egoiści, chcielibyśmy dzieci zawsze mieć przy sobie. Jedź, proszę cię o to. Ja tutaj sobie radę dam i, chociaż zostanę sam... chociaż ciebie... nie będzie... chociaż... Przysięgam Bogu, że chcę tego!	Ślimak?... Ślimak wygnał z domu? Jużci to Owczarz, a to... musi że moja dziewucha... Moja!... ino trochę od tych czasów urosła... Słyszał kto, żeby zaś takie dziecko zamrozić?... No, prawda, że jej od razu zły koniec był sądzony... Jak mi Bóg miły, tak, to moja dziewucha!... Patrzajta się!... Moja dziewucha, no	Już dłużej nie mogłam. Dusiło mnie tam.	Łohoyski: Ale dlaczego właśnie to ma być trzysta tysięcy kilometrów na sekundę ta ostatnia szybkość? Tego nigdy nie mogłem pojąć.	Kumoter? Toście się już postarali o chrzestnego ojca?	To niepodobna!... to chyba nie słyszał go pan... Pan Szastalski (no, on zawsze przesadza) powiedział, że tylko słuchając Molinariego mógłby umrzeć bez żalu. Pani Wywrotnicka jest nim zachwycona, a pani Rzeżuchowska ma zamiar wydać dla niego raut.	Będziesz miała, zobaczysz! Potem będziemy odpoczywać, ściemni się, na dworze będzie śnieg, wiatr i zimno, a nam będzie ciepło i zacisznie, i będziemy się kochać, kochać i jeszcze raz kochać, a potem wypoczęta i piękna zabierzesz się do swojej gran­de toilettegran­de toilette (fr.)	Kariera nie zając, nie ucieknie a takiej żony to i między księżniczkami nie znalazłbym.	Mnie się zdaje, że wszystko polega na nieporozumieniu, bo pani Latter ma pieniądze	Wszędzie odganiają. Śmieją się z człowieka i tyle. Koniec świata!	Zapewne pani namyśliłaś się i chcesz odjechać. Czy zgadłem?	Idźże do ludzi! Idź się wesel z drugimi!	To źle. Wszyscy zgodnie świadczą, że ten samochód pędził prosto na was. Czy samochód to igła, której można nie zauważyć?	Otóż to! A jak było na imię temu dziecięciu?	Wiecie że ja się zgadzam na wszystko	Tym ci polski naród stojał	A pan nie?	Nie mogę.	Zapewne i nie Hanki!...	Powoli, powoli! Przez pół roku możesz sobie pobiegać bez postronka u pęcin. Wyjednałem ci to u sahiba-pułkownika Creightona. No, i dwadzieścia rupii miesięcznie. Stary czerwony kapelusz wie, że przyjeżdżasz.	Mamo zdaje się, że kot jest przy oknie.	Co to za uroczystość?	Jaki to chwat! parobek mój kochany!	Tak, ojcze.	Tak, pani.	Nie. Dojedziemy tylko do Nilu, a Nilem do El-Wasta.	Pomysł bardzo dobry, jeśli wody tak wielki gmach uniosą.	Miłość! nauczyłem się innego prawa we wszechświecie mego świadomego lub nieświadomego wroga.	Nie wiem. Często w Spychowie coś w ścianach gada, a czasem jęczy, bo dużo ich na łańcuchach w podziemiu pomarło.	Doprawdy? I z jakiegoż to powodu, moje dziecko...	To ślicznie!	A tak, lecz i inni...	Może tatuś chce obejrzeć? Ale bilety płatne.	Wyobrażam sobie, bo gdy oczy otwieram, słyszę, że dom już w ruchu i pokoje sprzątnięte. Lada dzień cała służba nasza zemknie.	Zupełnie. Amnezja retrograda. Medycyna zna wiele podobnych wypadków. Niepamięć wsteczna... Wymazuje z pamięci człowieka całe poprzednie życie. Po wojnie światowej zanotowano setki wypadków tego rodzaju.	Dziękuję. Ja zaś nawzajem zaproponuję panu hrabiemu kieliszek tego maślacza. Wyborny!	Jakże to? Jakim sposobem? Któż głównie pomógł?	Ślepa, ale jeszcze trafi do Szymkowych kudłów.	A co, widzisz choć krzynę?	Bom już żonaty!	Co słychać w mieście nowego?	Co też pan mówi	Matko a pani! i z wiatru, i z wody, i z piwa wróżą różni. Jam Burtinikas prosty, w wiedrze wody czasem co widzę.	Książka jest niekompletna, no dobrze, dwie kartki wydarte... ale przecież pani je przeczytała, prawda?	Cóż ty myślisz?	Do widzenia, tatku!	Powiedziałbym jednak, że czegokolwiek od nas żądają, dały nam przedtem One w nas tworzą miłość. Mają więc prawo żądać jej z powrotem.	A ze swoich rzeczy uratowałeś coś, Rafale?	Cegły Stare, zżółknięte, pokruszone cegły z ogrodowego murku. Słodka woń cieląt, stojących po kolana w górskim strumieniu. Ołowiany dach gołębnika... albo spichlerzaspichlerz	Ta dziewczyna zaczyna mieć charakter i więcej jest warta, niż myślałem.	A miał kogo przy sobie?	A my od dwunastej z wizytami!	A pan Kunicki jest w pałacu?	Anioł Pański w południe takoż pobożnie odmawiasz? No, Krysiu, dziś pozwalam przywitać pana Andrzeja.	Bodajśbodajś zaklęła przez zęby ciotka.	Czy odpowiedzieliście na ten list?	Napisałeś pan, wiedząc doskonale, jaka przyjdzie odpowiedź.	Wiesz Emil, będziesz miał brata albo siostrę.	Za każdym razem będziesz pytał? raz na zawsze powiedziałem, zrozumiano?	A bardzo ją kochasz, powiedz?	A chciałabyś?	Ależ!	Anglik! Anglik, powiadacie państwo?	Cena tysiąc funtów	Czegoooo?	Czy są jakieś przeszkody hermetycznehermetyczny zapytała tajemniczo brunetka.	Dagon mówi prawdę	Fiu-fiu...	Fray Mateo Dara, dominikanin	Odp.: Tamiza...	Ostrożnie, bo tu wzgórze!...	Owszem!	Polaczok!	Przecież mogłaś powiedzieć.	Przeszłoroczne, suchuteńkie.	Ród jaszczurczy!	W trumnach, jenojeno (daw.) Gdzie inne trupy? i ranni?	Wie	Zgadłeś waszmość.	Znasz ją tedy?
Ten warunek nie jest już teraz dla Kamy nieodzowny. Mimo wszystko ona ma silniejszy wpływ na niego niż my. Kto przez dwa lata z górą pozostawał z tym człowiekiem w stosunku psychofizycznej symbiozy, temu z natury rzeczy łatwiej niż komu innemu opanować go powtórnie. Obawiam się tego tym bardziej, że nie wiemy, gdzie właściwie teraz Jastroń przebywa.	Zbyt wielkim byłoby to dla nas zaszczytem, panie zaliczać się do przyjaciół pana Copperfielda. Znamy nasze położenie, skromni jesteśmy, robaki marne. Pan Copperfield raczył nie wzgardzić niskim naszym progiem i u stołu naszego wypić skromną filiżankę herbaty, za co mu nieskończenie wdzięczni jesteśmy, jako też panu za łaskawe jego słowa.	To znaczy że Pomponia i Ligia zatruwają studnie, mordują schwytane na ulicy dzieci i oddają się rozpuście! Głupstwo! Ty, Winicjuszu, byłeś dłużej w ich domu, ja byłem krótko, ale znam dość i Aulusa, i Pomponię, dość nawet znam Ligię, żeby powiedzieć: potwarz i głupstwo! PozoryJeśli ryba jest godłem chrześcijan, czemu istotnie zaprzeczyć trudno, i jeśli one są chrześcijankami, to na Prozerpinę! widocznie chrześcijanie nie są tym, za co ich mamy.	Ba, ba! Niech go, co za energia! A pamiętaj, że był wtedy pierwszy rok na uniwersytecie, bez znajomych, w obcem mieście, bez środków; ale to tak, mój kochany: bogaty może sobie radzić	Czy papa widzi, co za koafiura!	O zatwardziałe serce niewdzięczny giermku, przyjaźni i łasko źle zwrócona! I otóż nagroda za to, żem cię zrobił wielkorządzcą i postawił na tym stopniu, że możesz zostać w każdej chwili hrabią, margrabią, lub czymś podobnym? Choć gdy powrócę z wygnania, to wszystko to musi nastąpić, bo nareszcie post tenebras spero lucem.	O, za pozwoleniem!	Toć i za pierwszej żony miłościwego pana, nieboszczki królowej ZapolyiBarbara Zápolya (ok. 1490–1515) żartobliwa stylizacja na język włoski: mówić po włosku, dokazywać po polsku, wymyślać androny (bzdury), nic dobrego (niegrzeczne dzieci). i tak dalej... Czy prawdę mówię?	Więc, czyż chciałabyś, abym został wielkim automatem?! żeby on spadł na nią jak jastrząb na ptaszka i żeby ona wyć mogła z rozkosznego bólu jak kotka nie oddzielnie, nie obok (śmierdzącym psychicznym zbydlęceniem zewnętrznie wymyci będą i czyści, syci, i świetnie mieszkający ci, ci raczej nie ci, tylko te kółka, trybki, śrubki i klamerki idealnej maszyny przyszłych wieków, której pierwszy szkic można już było teraz w niektórych państwach oglądać. Strach mroził kości przed tym, co nastąpi.	Bardzo przepraszam staję w obronie. Jest-to typ pospolity napozór, lecz bardzo różny od tych, za których powierzchownością się ukrywa. Na piérwsze wejrzenie prawda że robi wrażenie pół-karykatury, ale dosyć mu się baczniéj przypatrzyć, aby się przekonać, że nie gra roli przybranéj, że jest, nie myśląc o tém, takim, jakim go Bóg stworzył, albo nieszczęśliwe losy uczyniły. Wrażenie, jakie wywarł na hr. Auguście, i mnie się czuć dało; kogoś mi przypomina. Wydaje mi się jakby dawno znajomym, choć jestem pewna, żem go nigdy nie widziała.	Wreszcie kiedy się znalazłem w tamecznym sądzie, przed obliczem miejscowych sędziów, dowiaduję się, że przeklęty korsarz zginął otruty przez Zenę. Byłbym rad w tej chwili móc zmienić bieliznę. Słowo honoru, nie wiedziałem nic o tym melodramacie. Zdaje się, że Greczynka dodawała opium (tyle tam rośnie maku w tym kraju!) do grogu swego pirata, aby mu ukraść chwilkę swobody i móc iść na przechadzkę; otóż poprzedniego dnia nieszczęśliwa kobieta pomyliła  dawkę. Olbrzymi majątek przeklętego pirata był przyczyną całego nieszczęścia biednej Zeny; ale wytłumaczyła rzeczy tak po prostu, że, na zeznanie starej, wypuszczono mnie natychmiast na wolność, z zaleceniem mera i austriackiego komisarza policji, abym się udał do Rzymu. Zena, która ustąpiła znaczną część bogactw Uskoka spadkobiercom i sędziom, wyszła cało, jedynie kosztem dwóch lat klasztoru, gdzie siedzi jeszcze. Pojadę robić jej portret, bo za kilka lat wszystko pójdzie w niepamięć. Oto jakie głupstwa popełnia się w osiemnastu latach.	Gdym powrócił do domu, zastałem Renarda bardzo zafrasowanego. Myślał, że mnie kto zabił w pojedynku, i czyścił już pistolety, by zadrzéć z tym, co mnie na tamten świat wyprawił. Taki to był gracz. Nie zwlekając zwierzyłem mu się z mojéj miłości. Że Renard rozumiał szwargotanie tego tałałajstwa, prosiłem go zatém, aby mi dopomógł w porozumieniu się z ojcem i matką i w zawiązaniu stosunków z Judytą. Nazywała się bowiem Judyta. Przez dwa tygodnie byłem najszczęśliwszym z ludzi, bo rodzice mojéj pięknéj żydóweczki zapraszali nas co wieczór na kolacyę. Pan znasz się na tych rzeczach, nie będę cię nudził opisém mojéj miłości, ale jeżeli nie lubisz palić tytoniu, to nie zrozumiesz nigdy, jakiego się doznaje przyjemnego uczucia, gdy się ćmi spokojnie lulkę w towarzystwie przyjaciela i przyszłego teścia, patrząc na swoję księżnę. Miła to rzecz, na honor. Ale muszę panu powiedziéć, że Renard był to paryżanin i jedynak bogatych rodziców; ojciec jego, prowadzący na wielką skalę handel korzenny, wykształcił syna na notaryusza, ale konskrypeya przyszła i trzeba było pożegnać się z kałamarzem. Zresztą mundur leżał jak ulany na tym chłopcu, co miał jeszcze twarzyczkę delikatną jak u panienki i umiał się wszystkim przypodobać. W nim się téż rozkochała Judyta, a o mnie dbała jak koń o pieczone kurczęta. I gdy ja, jak waryat jaki patrzyłem na nią i wędrowałem po księżycu, mój Renard, nie napróżno nazwę lisa noszący, kopał dołki pode mną, i tak się dobrze porozumiał z dziewczyną, że się pobrali, tak o to, bez żadnych ceremonij, na któreby zbyt długo czekać im przyszło. Obiecał ją jednak poślubić według praw francuzkich, gdyby ich małżeństwo unieważnić chciano. I unieważniono z pewnością, bo we Francyi pani Renard stała się panną Judytą. Gdybym był wiedział o tém, byłbym zabił mego Renarda, nie dawszy mu nawet zipnąć, ale ojciec, matka, córka i ten łotr mój przyjaciel, wszystko się to układało ze sobą pokryjomu jak złodzieje na jarmarku. I podczas gdy ja paliłem fajkę i uwielbiałem Judytę jak świętość, pan Renard układał schadzki i robił swoje aż miło. Tobie, pierwszemu i ostatniemu, kochany panie, opowiadam tę historyą, którą podłością nazywam; nieraz myślałem nad tém, jakim się to dzieje sposobem, że człowiek, któryby umarł ze wstydu, gdyby sobie sztukę złota przywłaszczył, kradnie żonę, szczęście, życie swego przyjaciela bez żadnego skrupułu. Tak tedy, moje ptaszki kochały się i gruchały jak tego potrzeba, a ja wciąż wieczorami patrzałem w Judytę jak w obraz i jak jaki głupiec robiłem do niéj słodkie oczy, odpowiadając na minki téj filutki, któremi mnie otumanić chciała. Ale pojmujesz pan, że im te szalbierstwa nie uszły na sucho. Doprawdy Bóg więcéj zważa na sprawy tego świata, niżeli nam się zdaje. Bo słuchaj pan tylko. Nadchodzi rok 1813, a z nim i nowa kampania. Rosyanie walą na nas i otaczają ze wszech stron. Pewnego pięknego poranku przychodzi rozkaz, abyśmy się stawili na polu bitwy pod Lützen o naznaczonéj godzinie. Cesarz wiedział dobrze, co robił, nakazując szybki wymarsz. Rosyanie zatarasowali nam drogę. W dodatku pułkownik nasz zabałamucił się żegnając jakąś Polkę o pół ćwierci mili od miasta mieszkającą, i stało się, że awangarda kozaków zacapiła go tuż na wychodném. Starczyło nam zaledwie czasu na tyle, by dosiąść koni i uszykowawszy się przed miastem wyciąć Rosyanom szarżę kawaleryi, a to dla odpędzenia ich i otworzenia sobie drogi do wymknięcia się nocą. Nacieraliśmy na nich przeszło trzy godziny i dokazywali cudów. Podczas gdyśmy się bili, furgony nasze i amunicya szły naprzód. Mieliśmy ogromną moc artyleryi i wielki zapas prochu niezbędnie potrzebny cesarzowi, trzeba mu więc go było dostarczyć za jakąbądź cenę. powiada do mnie Renard. Nie trzeba zobaczyć! Byliśmy już w mieście; zsiadam więc z konia i kładę Renarda na troszce słomy pod ścianą jakiegoś domu. Miał głowę strzaskaną, mózg mu się z włosami pomięszał, a przecież mówił! O! bo to był zuch nielada. Kwita między nami dałem ci życie, a wziąłem Judytę. Opiekuj się nią i jéj dzieckiem, jeżeli je miéć będzie. Zresztą ożeń się z nią. Judyto! twoje dziecko zgubione. odparła. postaramy się o potrzebne papiery, ożenię się z tobą i uznam za swoje dziecko... Nie mogłem dokończyć. A! panie kochany! można zrobić wszystko za takie spojrzenie umierającéj, jakiém mi podziękowała Judyta. Poznałem, że kocham ją jeszcze, i od téj chwili przywiązałem się do jéj malca. Podczas gdy papiery były w drodze wraz z rodzicami Judyty, którzy się jakoś raptem odnaleźli, biedna kobieta dogorywała przy mnie. Na dwa dni przed śmiercią zdobyła się na tyle siły, że podniosła się z łoża, wystroiła, odprawiła wszystkie potrzebne ceremonie, podpisała wszystkie papiery, a gdy dziecko jéj miało już nazwisko i ojca, położyła się na śmierć spokojnie, ja ucałowałem jéj ręce i czoło; zamknąłem powieki i tak się moje wesele skończyło. Nazajutrz kupiłem kawałek gruntu, gdzie ją pogrzebano, a sierotkę oddałem na mamki podczas kampanii 1815 r. Odtąd opiekuję się tym smarkaczem, jakby był własnym moim synem; dziadek jego jest zrujnowany i jak opętaniec lata z Persyi do Rosyi wraz ze swoją famułą. Być może, iż zrobi jeszcze majątek, bo podobno znał się na handlu drogiemi kamieniami. Oddałem mego wychowańca do kolegium, ale w ostatnich czasach tak się tam męczył nad matematyką, by wejść do szkoły politechnicznéj, że biedak rozchorował mi się na dobre. Słabe ma bardzo piersi. Jak doktorzy paryzcy mówią, można-by go jeszcze uratować, gdyby go wysłać w góry i oddać pod rozumną, troskliwą opiekę lekarza, który-by się nim szczerze zajął. Pomyślałem więc o panu i przybyłem tu na rekonesans pańskiego usposobienia i trybu życia. Ale skoro wiem, jak rzeczy stoją, nie zdecydowałbym się narzucić panu tak ciężkiego zadania, pomimo że już jesteśmy przyjaciołmi na całe życie.	A no stoimy tu już ze dwa tygodnie w tym Siewierzu i musztrujemy się na błoniu. Raptem przyszła wiadomość do tych panów dowódców (tu wskazał nieznacznie głową na hałasującą kompanię), że jeden batalion Prusaków został wykomenderowany z Wrocławia dla wzmocnienia załogi w Koźlu. Od razu zabrali nas około stu człowieka wraz z pocztowymi i pośli my na Niemców nocą. Zabrnęli my lasem aż pod Tarnowskie Góry. Rzeczywiście śli forsownym marszem.	A to pogoni nie było? Jakże się stało, że ich nie dościgli?	A to wydzierasz się, jażejaże (gw.)	Ale to, co pan mówił, odnosiło się do niej.	Będzie ci wolno gruchać ze swoim Ramirezem, co? Czy nie tak? Ty...	Co się też tu ludzi przewinęło dziś przez gościniec Czysty jarmark albo odpust...	Daj spokój, bo się zaś zgniewam. Nie będę twego towaru brał, póki nie wiem, czy dobry.	Dobrze! Potykaj się! Wywróć nas, uwolnisz się od nas na dobre! Adolfie! Ależ twój syn umiera z głodu, jest blady jak ściana!	E, tak się ta mówi... Folwark	Ech! nie jesteś jeszcze naszym więźniem; jesteśmy tu wszyscy równi i basta. Po pierwsze, naszą wyprawę zamieniłeś w rzeź. Musiałbyś być człowiekiem bezczelnym, gdybyś temu zaprzeczył! Po wtóre, wypuściłeś bezinteresownie nieprzyjaciela z tej pułapki. Dlaczego chcieli oni wyjść stąd? Nie wiem tego, ale jest oczywiste, że tego chcieli. Po trzecie, nie pozwoliłeś nam iść na nich przez moczary. Przeniknęliśmy cię na wskroś, Johnie Silverze. Chcesz obłowić się zdobyczą, w tym twoja wina. Wreszcie, po czwarte, ten oto chłopak...	Gdybyż tak było... Zamiast bać się śmierci szukalibyśmy jej...	Jak Balcera miłuję, prawda A to im się pomysłów przebrało! Pogańskie zabawki, dzikie bestie ze siebie robić. I tyle tego! Chyba ze dwustu tych wilkołaków jedzie... Straszne sądy boskie!	Jestem o tym przekonany, choć dowiedziałem się, że Hiszpanie zebrali ośmiuset najodważniejszych żołnierzy i patrolują ulice prowadzące przez góry do samego miasta. Wzdłuż tych traktów ustawili liczne działa. Twardy orzech do zgryzienia, obawiam się, że możemy ponieść znaczne straty, ale jestem dobrej myśli, że nam się uda, przyjacielu.	Jużbym się była dawno zemściła, bez niczyjej pomocy, gdyby kardynał, nie wiem w jakim celu, nie zalecił mi dać spokój jeszcze...	Któż to taki? Proszę mi powiedzieć imię tego niegodziwca!	Mańka, nie pchaj się, siedź spokojnie.	Może ojciec poszedł na rynek dowiedzieć się o cenach zboża; dziś jest dzień targowy.	Na darmo tego nie robi, cosik w tym być musi, że taki pan...	Niechże i tak będzie.	Nigdym się nie uchylał od musu dziś: odezwać się. Andrzej.	Pochowa się ją z paradą jak gospodynię. A powiedz tam brackimbracki wybielony.. Jutro Michał obrządzi w kościele, a ty idź z ludźmi do żniwa i poganiaj, barometr jakiś niepewny, może być burza! Kiedyż to się zbiera kompania do Częstochowy?	Słusznie, wszystkichby musiano schwytać, a fakt przeciwny jest dowodem na niekorzyść twego detektywa. Każdy bowiem zbrodniarz jest, tak czy owak, pozbawiony swobody działania i stanowi zaródź jego klęski. Naprzykład: Zechcesz może twierdzić, że każdy zbrodniarz kreśli zgóry plan swój, a co z tego wynika, mógłby starannie uniknąć pozostawienia śladów zdradzających czyn jego. To jest atoli wielką rzadkością. Najczęściej jawi się coś niespodzianego, na co przysposobiony nie był. Natychmiast widzi przed sobą więzienie, a strach ten rozprasza całą ostrożność jego, tak że jak widzimy, pozostawia ślady.	Tłumaczenie ze św. Bonawentury, przez Baltazara Opecia. Mam i ja to dzieło; ino że pierwsze wydanie w tak niedługim czasie rozchwytano, zapóźniłemzapóźnić się (daw.)	Wcale nie. Zastanów się nad tym, że kapitalizm jest prostą konsenwencją liberalizmu. Bezsprzecznie. A poza tym wyrwać z psychiki ludzkiej takie zakorzenione nonsensy, jak pojęcie równości, wolności, braterstwa. Człowiek nigdy nie był równy innym, nigdy nie był wolnym, a braterstwo to przesąd naiwnych. Braterstwo może być interpretowane tylko jako dyscyplina. Rodzinna i społeczna.	Wolno się do kompanii przyłączyć?	Źle się czuję. Upadek sił.	A gdzie jedziesz?	A nie daléj jak jutro Siekiera ostra, odpocząłem trochę przy kowadle, pójdę w las.	A pan, czy ją masz jeszcze do podziału?	Ach, pewno jesteś przesądny? ale rękę masz rasową. Ja mam ładniejszą, ale ty bardziej rasową...	Ach... Sawiniuszu ileż ja ci zawdzięczam! Teraz już wolno mi kochać, nieprawdaż?	Ależ jeżeli te dywany są z wełny, wełna pochodzi z baranów; aby zaś mieć barany, trzeba mieć łąki, gospodarstwo, uprawę...	Bieda rzekła, wzdychając, i spojrzała bardzo niechętnym wzrokiem na swą parasolkę.	Bo on jest mądry i myśli o przyszłości.	Bóg niech mnie od tego na stare dni uchowa!	Clock, wuju Samie Clock! Clock!	Co duch?	Co? Szwab? Luter? Jeszcze może i ją zlutrzyli?	Czy ci jest niedobrze?	Czy flet przyniesiony?	Cóż cię obchodzi jakiś Szmurski?	Dawaliście Clewerowi „gruszki”?	Do kroćset to jak wycelowane. Muszą mieć specjalne armatki.	Dokończ pan więc, co mówić zacząłeś.	Gorączkę?	Ha! to może i przyjdzie nam na Tymura wyruszyć.	Ha, może.	Jacy to ludzie?	Jak często przychodził?	Jazda do Łazienek! Siadajcie, panienki!	Jedźmy no nieco prędzej Rzędzian! Bywaj! I z panną naprzód!	Jestem!	Lawinia, geniusz Księżyca.	Mama, ogi mūsų vyskupas irgi apvažinėjo po Maskoliją, tai ir jis turėjo bentsyk paklysti, o kodėl gi ant jo prabaščius nesibara?	Mów.	No, ale czego to ma dowodzić?	Nowe?	O Boże, co też pan mówi?	Ot co jak myślicie, co wasz synek robi w Stawisku?	Oto, jeśliby pani Barkis raczyła wynieść tylko ze sklepu żardinierkę, chciałbym ją sam, przez wzgląd, że to ją Zofia wybrała, zanieść do siebie.	Otoś mnie waćpan pocieszył! Nie o to mnie chodzi, by im łatwo nie przyszło	Owszem babuniu.	Pod jakim?	Powiedz mi, głowo, co robić, ażeby być bardzo piękną?	Przynajmniej bogowie dali mu roztropność Pomyśleć sobie, że on słuchał nas tak rozsądnie! Tam oto jest twoja świątynia. Otóż jestem człowiekiem ubogim... wielu kapłanów brało mnie w obroty... ale syn jest zawsze synem, więc jeżeli ofiara złożona twemu mistrzowi może uleczyć mi dziecię... Już doprawdy sam nie wiem, co począć...	Stary włóczęga gdzieś w Brzozowéj-górze na prażniku, ani słychu o nim...	Są czary ale nie czarne, tylko białe jak śnieg.	Tak widzi pan rzeczy takimi, jakimi są.	Tak. Coś tam zaszło w Ostendzie. Podobno powodem wszystkiego jest Kopowski.	Tak. Wszystkie.	Też nie ma.	To fakt. Był pan takim słabym Żydkiem, panie Bondy. I często dostawał pan po dupie, oj często.	To kanalia.	To niesprawiedliwość	Tym, że ktoś przyjdzie zabrać Małgosię? Dziękuję ci.	Walka woła Czerwona Maska do publiczności.	Waszej przewielebności święty zapał nie daje ziemskich rzeczy dojrzeć.	Widzisz więc pani, że ci jeszcze grozi niebezpieczeństwo, bo przyznajesz, że, gdyby słowo to usłyszane zostało, byłabyś zgubiona. O pani, wysłuchaj mnie wysłuchaj! bądź łaskawszą dla mnie i zaufaj mi; czyż nie wyczytałaś z mych oczu, iż serce moje przepełnione poświęceniem i sympatją dla ciebie!	Wiesz waszmość co, kiedy ci tak pilno dziedzictwa, to kup sobie Rabe z Huczwicami i Czarnem. Jest to własność pupilówpupile Substytuowałsubstytuować (łac.)	Więc tak do końca życia?	Wujenka znajduje, że popełniła błąd?	Wystaw sobie moje zdziwienie gdy ta kobieta stanęła przede mną.	Yeah. Czyli tak tylko, co? Więc jesteście z police, znaczy z policji?	Z całą przyjemnością!	Zali i panna Aleksandra tak mnie sądziła?	Zapomniał pan o jaśku.	Zemsta	Łaski!
Ech, Boże, czy ty nie widzisz, że margrabina jest narzędziem tego wysokiego chudego, który nie pisnął ani słówka. Jest w nim coś z Kaina, to Kain, który szuka swojej maczugi w trybunale, gdzie, na nieszczęście, mamy kilka mieczów Samsona.	Albo taki wysiłek w górach, dzisiaj byliście na Babiej, ciężko, słońce, pot ale to idziesz dla siebie, dla swojego ego, dla swojego iluzorycznego „ja”, żeby być na szczycie, o rozumiesz, kurwa, byłem na szczycie, pokonałem górę, ooo, ale się napasło Twoje ego, oooo. Ale jak byś szedł z intencją, że nie dla siebie idziesz, ale wnosisz tę intencję na szczyt, na górę, to idzie się inaczej. Wiem co mówię, wiem co mówię...	Otóż, mosanie, przyszedłszy do rozumu, wymądrowałem sobie powoli, że głupstwo jest buty chędożyć księżom, mając wieś dobrą i dwór porządny, i uciekłszy ze szkół, prosto puściłem się ku Oszmianie. Jam wtedy prawdziwym był szlachcicem oszmiańskim, ba! nawet jeszcze lepszym, jak powiada przypowieść, bo nie jedna, ale obydwie nogi były u mnie bez butów, wżdy mi nie poodpadały dlatego. I owszem, zaledwie trzy mile uszedłem od Krakowa i wstąpiwszy do jakiegoś dworku, opowiedziałem się, ktom jest i za czym idę, zaraz mnie obuto i przetrzymano dni kilka. W drugim dworku darowano mnie hajdawery i trzymano przez tydzień, bom już był frant miejski, wyszlifowany, pokorny, a umiejący śpiewać kantyczki i pieśni nabożne, a kiedy kto chciał tego, to i światowe, bo i to umieją kalafaktorykalafaktor (z łac.) lalka. strugać, bo i to potrafiłem; gdzie indziej przyodziano mnie w kontusz i nie puszczono już dalej, bo zima nadeszła. Dosyć, że tak dwa lata blisko szedłem z Krakowa do Oszmiany; przecie na koniec przyszedłem. Otóż jednego dnia nad wieczorem pokazała mi się wieś ojcowska pod lasem. Poznałem ją, bo tam był dworek drewniany jak śnieg bieluteńki, przed nim równie biały ganeczek o czterech słupach, na którego czele była przybita Matka Boska Ostrobramska, która miała łzy w oczach, a uśmiech na licu, i z tym uśmiechem patrzyła na zielony przed gankiem wyciągnięty dziedziniec, na którym we środku trzy lipy stały z darniowymi ławkami i kamiennym stolikiem pomiędzy sobą. Na dziedzińcu igrały dworskie dzieci ziarnem, którego dosyć tam było, a gołębie, siedząc trzema wieńcami na lipach, zlatywały do dzieci i pokarmiwszy się z rąk ich pszenicą, nazad podlatywały, siadając każdy na swoje miejsce, aby się wieniec który nie rozerwał. Bzy kwitły natenczas i głogi się rozwijały, przechylając się kwieciem swoim przez płoty, którymi był ogrodzony dziedziniec; trzódki wracały z pola i dzwoniły z daleka, fletnia się odzywała zza lasu, powietrze, pełne woni cudownej, rozścielało się dokoła, a słońce, chowając się za góry, ostatnie promienie swoje posyłało na lipy, na dwór i dziedziniec. O! Poznałem tę wioskę, bo tak właśnie było, kiedy mnie wysyłano na Akademię dla wyuczenia się żebraniny i chędożenia butów z wysoką cholewą... Śpisz, Nieczujo?	Co robić? Niech Jurand jedzie do Spychowa. Jeśli ją porwali dla okupu albo by ją na de Bergowa wymienić, to muszą dać znać i dadzą znać nie komu innemu, jeno Jurandowi.	Któż to może obliczyć To tak samo, jakby ci dachówka na głowę spadła.	Przypatrz no się jak ta pani bez całą drogę ciągnie chorego ojca na wózku. A ty byś, hyclu, tak zrobił?	Zatknijże sobie ten dokument za pas, uczyń to dla mnie... A jeżeli ktoś jeszcze będzie na niewdzięczność książęcą narzekał, to go zza pasa wyciągnij i daj mu nim w pysk. Lepszego argumentu nie znajdziesz.	O to. Przybyłaś, pamiętasz, do Londynu i znalazłem natychmiast w tobie potrzebne oparcie. Przybyłem tu i dość mi było spojrzeć na ciebie, by się uspokoić. Otaczające mnie i niepokojące okoliczności najmniejszej nie uległy zmianie, lecz ja to zmieniam się do niepoznania pod wpływem twojej, Agnieszko, obecności. Wytłumacz mi, jak to się dzieje.	A kto wam na to pozwolił?	Jużci, że u Kozaków. Bo jak mnie ogarnęli w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) twierdza nad brzegiem Dniepru, zbudowana w 1635 r. z inicjatywy hetmana Stanisława Koniecpolskiego, nazywana „kluczem do Zaporoża”, dziś w granicach miasta Dniepropietrowska. pisał, w Rozłogach nie oddał, ale mi go ten złodziej Bohun wydarł; i gdyby nie ów gruby szlachcic, to i żywota bym zbył.	Póki nie wrócicie, to i Juranda pohamuję, aby się na was za Zygfryda nie pomścili	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Jak się masz, Donko? To ja.	Nie, na honor, słowo szlacheckie daję, iż sam ją kupiłem za własne pieniądze	Że jak wy zezwolicie, to pójdą z nami.	Niechże nas sądy sądzą! niech pan na nas skargę podaje... bez procesu obdzierać się nie pozwolim...	Ach, nie umiałbym tego wytłumaczyć. TajemnicaKiedy kogoś bardzo kocham, nikomu nie wymieniam jego imienia. Wydaje mi się to zdradą względem niego. Nauczyłem się kochać tajemnicę. Jest to jedyne, co nasze nowoczesne życie czyni niezwykłym i cudownym. Najpospolitsza sprawa ludzka staje się wytworna, skoro ktoś ją przed nami ukryje. Gdy wyjeżdżam z miasta, nikomu nie mówię, dokąd jadę. Jeżeli powiem, tracę całą przyjemność. Może to niemądre, przyznaję, ale w ten sposób przywracam memu życiu romantyczność. Obawiam się, że weźmiesz mnie za kiepskiego wariata.	Doskonale! Pytał pan, czy nie mam podejrzenia i dlaczego nie stawiłam oporu złodziejowi. Pamięta pan, że miałam głowę pochyloną. W pierwszej chwili nie mogłam zrozumieć, czemu szpilka porusza się. Błysło mi, że może zaczepiłam nią o ubranie sułtana. Zaraz atoli jął bić zegar i pomyślałam, że Mr. Mitchel bierze tę szpilkę, by wygrać zakład. Dlatego zachowałam się spokojnie. Czy jest to panu jasne?	Nic nie chcę, tylko ci winszuję, że na panią wyszłaś.	A ciśnij, poszukaj bułek, kiedy ci chleb nie smakuje, idź, tartak poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote na dzień!	A przecie jest to chyba rzecz ze wszech najdziwniejsza iż natura ludzka może ulec takiej zmianie.	Jakoś w zimie, tego roku, coś to uciekł z Poręby...	Można, ale na pensji nie można otwierać rajtszulirajtszula (daw.)	Na serio tak myślisz?	Pij, bracie, to i rodzone nie zrobiłyby poczciwiej...	Musi w tym być coś jeszcze innego: ja to czuję tutaj wyraźnie, a tam jakoś głucho, chaotycznie	Na świętego Damiana zatem jasne jest, że i on przejdzie.	Serce takich ludzi jest jak agatu migdał lub ame­tystu ziarno. Dla ludzi kamień tylko polny: odrzucą precz. A ono wartość swoją wtedy dopiero ukaże, gdy	Więc chce nas pan przekonać, że to wszystko duchy zrobiły?	Owszem, ale nie posądzałem go o zamiary matrymonialne. Myślałem, że to un amour passantun amour passant (fr.) trochę trwalsza, lecz nie ostateczna, a przede wszystkim bardzo intensywna.	Słowo daję! to dopiero nabrał wielkopańskich manier! Myślałby kto, że to cała rodzina królewska w jednej osobie!	A kogóż to, u diabła, obchodzi?	Mimo swych znanych poglądów na odbijanie? Co za niemoralny kompromis!	On czeka na dole.	Pan Kuran nie ma dosyć?	A to ty, hrabio! Chcesz mi dotrzymać towarzystwa? Co cię tu sprowadza?	Jeżeli dziedzic się zgodzi, a odda wam Podlesie, to niemała praca was czeka, niemały trud	To ty jesteś nożowiec, rzezimieszek?	Zgoda! gotuj się na śmierć!	Śmiej się, ale ja naprawdę myślę, że tak. I nie rozstanę się z tym bukiecikiem.	Ośmielę się mniemać że tymczasem kobiecie tej nic nie grozi. Gdyby zaś była odważną, moglibyśmy użyć jej do zwabienia Greka i złapania go tu, w pałacach waszej dostojności.	Wiecie, żem nieskory do zwierzeń, a łacniej przecież zabić człowieka niźli go urodzić. Znałem go, że krętacz, ale o taką rzecz bym nie posądził.	Zdaje mi się, że jest bardzo dobrze.	Nie rozumiem tego, co mi powiadasz ale każesz mi mniemać, że pogłoski o względach, jakimi pewna wielka księżniczka cię darzyła, nie są zupełnie fałszywe.	Czy pan komisarz sądzi, że mógł wiedzieć, gdzie go należy szukać?	Kuli już nie ma.	Lecz kogo Krzyżak chce zgubić, nic go nie ochroni...	Serdecznie dziękuję. Nie szkodzi, że zakurzone.	Żadne „nie”. Ona wyjeżdża, ponieważ we śnie z panem przegrała. Oto skończone wszelkie smycze pani Cin. Przed panem otwierają się nieskończone możliwości.	Że jego świątobliwość jest bardzo chory. Bardzo...	Czemu zaś tak nastajesz, by ona wyjechała z Zamościa?	Czy pan zna osobiście ordynata?	Gdzież jest dom rodziców waćpana?	Ja nie wygnałem, mówię ciotce.	Ja tam z moich koni żyję, a nie z jego szkody!	Nie chcę! Nie chcę! I koniec! Nie chcę, słyszałaś!?	Nie potrzebuje wydobywać tych pudełek, bo nie jestem modnym światowcem, i nie myślę nim zostać, ale czasem lubię nieszkodliwie pohulać.	Nie!	Nie.	No tak, ale mój ojciec co powie.	Tak	Tak, nadzy, głodni i bezsilni jednak uciekać trzeba.	Tak, panie.	Teraz trudno mi mówić, może pan zadzwoni później...	Wynieście se sami, za dziewkę służył wama nie będę!	Wielu nie może się tam dostać, a wielu wolałoby raczej umrzeć, niż tam się znaleźć	O Gösto, Gösto! Ty najsilniejszy i najsłabszy spośród ludzi! Za chwilę zapomnisz, że masz w swym ręku dolę i niedolę paru biedaków.	Ty wiesz, że musi mi pozwolić wszystko czego ja chcę, bo chcę silnie, bo wolę mam niezłamaną.	Bądźże jej matką, odezwał się Honory.	Co! biłabyś go, suko jedna, biłabyś, czarownico, kacie synowski, ty!	Jestem o tym przekonany. Do kogóż ten list był adresowany?	Nic a nic.	Tylko sportsmenkę mogą nawiedzać podobne uczucia	Tylko starzy ludzie miewają reumatyzm, cioteczko!	A Baryczkę utopić kazał! rzekł Bodzanta.	A panie obie są?	A tobie co znów do głowy strzeliło?	A widzisz? Trzeba ci było rodzica słuchać! Teraz płaczesz...	Ale chcę!	Ale czy oddaje przynajmniej?	Co, stryju?	Czy oszukiwałeś w krokiecie?	Dlaczego teraz?...	Jaka tam zwierzyna	Jedź ale i my ruszymy nieco naprzód, bo zimno.	Jestem zgubiony Przepadł naczelny artykuł do jutrzejszego numeru, bo w ten sposób trzeba mi cofnąć mą bezwstydną napaść...	Jeszcze czego!	Kto ona?	Mamy tu najpierw: całkowite i ostateczne usunięcie zawady...	Najdłużej za dwa tygodnie będzie pani wiedzieć wszystko, natychmiast piszę w tej sprawie do znajomych.	Nec nuntius cladisNec nuntius cladis (łac.)	Oto mój kraj	Owszem, byle miłości dowodzono czynami.	Przepreszem.	Trzatrza (gw.) przerwała Hanka.	W proporcji do całej Rzeczypospolitej słusznie!	Wokoło? Czyżby ziemia była okrągła?	Za co?	Zaraz, zaraz!	Zobaczysz jeszcze, zobaczysz...
Musisz się mylić, kochany Nafirze; istoty rozumne mieszkające na Ziemi o tyle muszą być szczęśliwsze od nas, o ile Ziemia jest piękniejsza od Księżyca; i ja po mej śmierci chcę być przeniesiona na Ziemię, gdzie niezawodnie znajdę ojca i matkę, bo czemużbym tęskniła do Ziemi, gdyby ich duszy tam nie było? A czemuż by oni po tak cnotliwym życiu mieli zejść na padół nieszczęśliwszy od naszego? Nie, panie Nafirze! Ziemia jest doskonalsza od Księżyca i ludzie tam nie potrzebują skrzydeł do przenoszenia się z miejsca na miejsce, tylko mkną siłą woli swojej jak głos po przestrzeni. Ach, patrz, Nafirze, na tę piękną Ziemię, która teraz w całym majestacie buja na firmamencie i swym blaskiem zaciemnia ogień tego wulkanu. Och! Tam ludzie szczęśliwsi! Może stamtad mój ojciec i matka patrzą w tej chwili na swój grób, i mnie tu widzą płaczącą nad nim. Och, niezawodnie! Bo tam daleko lepsze od naszych muszą mieć teleskopy, wszystko tam doskonalsze i piękniejsze.	Zresztą wypadek, o którym opowiem, może zdarzyć się raz na trzysta trzydzieści miliardów lat!... Ziemia nasza z pewnością go nie doczeka, tym bardziej że jakoby raz już trafił się jej za czasów Noego. W naturze nie powtarzają się niespodzianki.	No cóż, jeśli koniecznie chcesz, to owszem: jesteście pospolici zbrodniarze. Ty, Atanazy, zabiłeś dwoje ludzi, ona ci tylko w tym pomogła. Wiem, że teraz musisz cierpieć okropnie z powodu upokorzenia taki będzie koniec. A ona zostanie niwelistką, jak Bóg na niebie spytał, przypatrując się prędze na policzku Atanazego (w ogóle nie patrzył dotąd na nich wcale).	Pójdźmy teraz piechotą wzdłuż strumienia Ztąd do domu, gdzie wstąpić muszę, nie ma wcale drogi dla koni. Syn mego pacyenta popilnuje nam naszych. Przypatrz się pan téj dolinie nie istnyż to ogród angielski? Idziemy teraz do wyrobnika, który się po stracie jednego ze swoich dzieci pocieszyć nie może. Najstarszy syn, niedorostek jeszcze, podczas ostatnich żniw pracował jak dojrzały mężczyzna, wyczerpał siły i umarł z osłabienia w końcu jesieni. Pierwszy-to raz zdarza mi się spotkać uczucie ojcowskie rozwinięte w tak potężnym stopniu. Zwykle, wieśniacy w umarłych swych dzieciach żałują straty użytecznéj rzeczy, która część ich dobytku stanowi, ztąd téż i żal jest większy lub mniejszy stosownie do wieku zmarłego. Raz wyszedłszy z niemowlęctwa, dziecko staje się kapitałem dla ojca. Ale ten biedak kochał prawdziwie owego syna. „Nic mnie pocieszyć nie zdoła” powiedział mi raz, gdym go zastał na łące, wspartego nieruchomo o kosę, którą zapomniał wyostrzyć, choć kamień trzymał w ręku. Odtąd nie mówił już o swoim smutku, ale stał się ponurym i cierpiącym. Dziś jedna jego córeczka jest chorą...	Skoro jesteśmy bogaci, mój skarbie, mogę ci powiedzieć wszystko. Biedne dziecko! Jak łatwo jest oszukać mądrego człowieka! Czyż ty mogłeś mieć białe kamizelki i czyste koszule dwa razy na tydzień, płacąc trzy franki za pranie na miesiąc? Ależ ty piłeś dwa razy więcej mleka niż ci wypadało za twoje pieniądze! Oszukiwałam cię na wszystkim: ogień, oliwa, no, a pieniądze! O mój Rafaelu, nie żeń się ze mną jestem osobą zbyt przebiegłą.	W samej rzeczy myślę, że cały ród Pansów urodził się na świat z pełnymi brzuchami przysłów. Nie widziałem jeszcze żadnego z nich, ażeby za lada sposobnością tuzina ich nie przytoczył.	Nie Czeremis to był, ale ten tu pachołek, który na wylot czarownicę przestrzelił. Diabeł w nim siedzi, na to zgoda, ale nie mógł inaczej postąpić, bo czarownica, nie wiem, czy wietrząc coś, czy tak sobie z determinacji, naparła się jechać z nami. Trudnoż było na to pozwolić, bo zaraz by się obejrzała, że nie do Kijowa jedziemy. Ustrzelił ci ją tedy, ustrzelił, a ja tego Czeremisa zaciukałem. Prawdziwe to monstrum afrykańskie i myślę, że Bóg mi tego za złe nie poczyta. Musi być i w piekle z niego powszechna abominacjaabominacja (z łac.)	Kiedy kobiety wstyd podepczą, a ustom pozwolą przypomnieć tajemnice serca, stan ich musi być dziwny. Ja, mości Don Kichocie, jestem jedną z tych nieszczęśliwych kochanek, dręczona namiętnością, słowem na śmierć zakochana, jednak tak uczciwie i z daleka, że ukrywanie mojej męczarni przypłaciłam życiem. Dwa dni temu, okrutny rycerzu, zastanawiając się nad nieużytością serca twojego, którego skargi moje nigdy wzruszyć nie zdołały, żal tak gorzki powzięłam do ciebie, żem zstąpiła do grobu, przynajmniej wszyscy myśleli, żem umarła, i gdyby miłość, wzruszona litością, nie dozwoliła mi była wynaleźć środka odżycia na nowo w męczeństwie tego biednego giermka, z pewnością na tamtym pozostałabym świecie.	Najmocniej przepraszam, łaskawe panie ale bo widzą państwo, niepodobna mi nie zwrócić uwagi, jak bardzo literatura Cesarstwa szła prosto do faktu bez najmniejszych szczegółów, co mi się wydaje znamieniem czasów pierwotnych. Literatura tej epoki była czymś pośrednim między streszczeniem Telemaka a wnioskiem prokuratora. Miała myśli, ale nie raczyła ich wyrażać obserwowała, ale nie udzielała swych obserwacji nikomu jedyny Fouche udzielał komuś swoich obserwacji. Literatura zadowalała się wówczas, wedle wyrażenia jednego z najtępszych krytyków „Revue des deux mondes”, dosyć czystym szkicem i bardzo jasnym konturem wszystkich figur na sposób starożytnych; nie siliła się na styl! Bardzo wierzę, nie miała stylu, nie miała słów, którymi by mogła migotać; powiadała wam: Antoś kochał Kasię, Kasia nie kochała Antosia, Antoś zabił Kasię, a żandarmi ujęli Antosia, którego wpakowano do więzienia, postawiono przed sąd i posłano na gilotynę. Tęgi szkic, jasny kontur! Cóż za piękny dramat! Otóż dzisiaj barbarzyńcy lubują się w migotaniu słów...	Anim się ruszał, śpię od wieczora na jednym boku.	Ja wróciłem bo mi rycerz Maćko kazali. Chciało mi się na wojnę, ale jak rozkaz, to rozkaz. Powiedzieli mi rycerz Maćko tak: „Wrócisz, będziesz panny zgorzelickiej pilnował i ode mnie na nowiny czekał. Być może, powiada, że ci przyjdzie ją do Zgorzelic odprowadzić, bo jużci sama nie wróci”.	Nic Nie będę ja się onym trupem chwalił w mieście. Niech tu go sobie kto chce najdzienajść (daw.) dziś: bez ogródek., kto tutaj nabroił. Wszystko się na waści skrupiskrupić się (daw.)	A teraz podaj mi rękę, młodzieńcze; niedługo może spotkamy się na polu bitwy; lecz tuszę sobie, iż zanim to nastąpi, rozstajemy się, jak przyjaciele.	Nie, nie trzeba, po co masz się krępować znajdzie się inny pokój.	Tak, ale umie przy tym bajecznie zaciskać zęby. Nosi w sobie lwa i pęta na niego. Będzie się szarpał, lecz potrafi się skuć jednocześnie. To olbrzymia siła!	Ciesz-że się pani... byłem tak głupi żem ją tu sprowadził, teraz robią ze mną co chcą... Zawadzam im do intryg, król mnie odprawia precz; muszę jechać za godzinę. Zostaniesz pani samą...	Kto to może dobrze wiedzieć co po nocy było dosyć że starego związali i do więzienia wrzucili, a teraz się do sądu zbierają.	Gdyby mnie pan pytał o zdanie, powiedziałbym, że pan nie potrzebuje się usprawiedliwiać. Jeśli się jest zmuszonym do brania uczniów w drodze konkursowej z pensjonatów korepetytorów...	Długo, Stasiu. Dopiero jak upuściłam kwiaty i zasłoniłam się od niego rękoma, zaczął się ku mnie czołgać...	„Przywiąż homunculo do szyi szmatę przepojoną krwią chorej niewiasty i ochłap ścierwa ze świni lub zarażonej owcy, a przywiązawszy, miarę przyłóż z nici czarami uświęconej. Wrychło ciało tego, na czyją intencją homunculus ulepion został, pokryje się wrzodami i zmarnieje...”	Iii... siedzieliby do końca świata ale że im Ślimak nie odstąpił swoich gruntów, więc im się wszyćkie rachuby pomieszały. To bankruty...	Słuchajno, już ci Siewros zapowiedział, że tu nie ma Hansa ino Jaśko, a jak mi raz jeszcze tak się ozwiesz, to cię to samo co Hexa spotka.	Zdaje się, że cię prosiłam, żebyś zszedł do recepcji? Nie chcę żadnych telefonów, żadnych!	Jakże się miewa szanowna twoja matka? Czy w dobrym zdrowiu? A czcigodny ojciec? Oświadcz im głębokie uszanowanie od dawnego gościa.	A czemużbyśmy się nie dowiedzieli o niego ot, on by tam mógł kiedy nam co oznajmić o podczaszycu, a tak nigdy nic o nim wiedzieć nie będziemy. On by może popilnował z daleka i w złym razie poratował.	Żebrzę. Przypomniałem sobie, że to już czas niemały, jak nie jadłem i nie piłem. Jaki jest w tym mieście zwyczaj zbierania jałmużny? W milczeniu, jak u nas w Tybecie, czy też głośno?	Mąż mówił mi, panie ambasadorze, że pan go może porwie gdzieś na wybrzeża Hiszpanii; bardzo jestem szczęśliwa za niego.	Posługuje się nim jak przynętą.	Powiedziałem ci już że propozycja twoja jest trochę dziwna i że mój osobisty interes niełatwo się z nią zgodzi: ale co więcej, widziano, jak ten list wypadł z twojej kieszeni, trudno byłoby mi kogoś przekonać, że wypadł z mojej.	Na honor, kochany, myślę, że nasz sąsiad musi być jakimś maklerem giełdowym, który spekuluje na zniżce akcji hiszpańskich albo też księciem podróżującym incognito.	A tak, kłamać, kłamać i kłamać! To jest twój męski ideał kobiety! Och, Boże! Jakiżeś ty głupi! I ty się jeszcze śmiesz oburzać na taką księżną Helenę! Przecież to właśnie kobieta wedle twego serca!	Bardzo słusznie. I nie obawiasz się scen zazdrości?	Może dlatego, żeby się nie martwiły zbytecznie.	Nas się pytać nie trza, ino rozkazać	Moje uszanowanie! moje uszanowanie! Powiem państwu, że na podwórzu mróz aż trzeszczy!	Mam w swej pracowni wynalazek przedziwny i straszny. Zabijam to skupienie sił, które nazywają materią. Znalazłem prąd, który przepuszczany przez jakiekolwiek ciało rozluźnia jego atomy na pierwotne ich części składowe i unicestwia je po prostu...	Ale za to świeża pani jak róża...	Czynię, co potrzeba dla uciechy własnej. W pieszczotach się dowiem, czym poza Orgazem, czy Havemeyerem, mógłbyś być więcej.	A o mnie co mówią, to pan nie ciekaw? a przecież powiadają, że ja tam odgrywam bardzo ważne pole.	Niech pan przyrzeknie lub rozmawiamy z sobą ostatni raz. Życie, do jakiego mnie pan zmusza, jest straszne: jest pan tu z mojej przyczyny, a każdy dzień może się stać ostatnim dniem pańskiego istnienia.	Rozumiem to: gdy w noc ciemną „Nautilus” zbliży się do brzegów europejskich...	Sprawiedliwie gadają stryj Mikołaj, że Daniel cienki w pasie jak kazalnica u Panny Maryi... hi! hi! hi!	Śniło ci się. Czas już do łóżka Chodź, zawołamy Lizę, aby ci pomogła.	Czegóż on, u diabła, chce ten pan Wtykała? Toć mi już całe oczy podmalował na czarno. Na Boga, da jurandi, ja cię uraczę, bratku, potrawką ze szczutków, szpikowanych solonym kuksańcem.	Na dobitek!...	Płyniemy po jego powierzchni, przyjacielu Ned.	Zwarjowałeś pan, panie Więcek? Ja mam się meldować?!	Ach nie. Nie mówmy o tym	Ha! w takim razie, ja się pomyliłem. Pani Oldmore?... I to nazwisko jest mi znane. Daruj mi ciekawość, ale chciałbym wiedzieć, czy to moja znajoma.	Nie jestem lekarzem, nic o tym powiedzieć nie mogę.	Chodzisz na koturnach. Robi to wiele stuku, ale krępuje swobodę ruchów.	Jakże? I kochając nie masz żadnej nadziei?	Tamci stu dziewięćdziesięciu trzej to baranki bieluchne naprzeciw was; Boner jeden obstoi za czterdziestu.	Tate! A jak ty jego ukarać myślisz?	Nie. Bywam ja, Waskowski, bywa Bukacki, no i jeszcze Maszko, adwokat, ten, co to kupuje i sprzedaje majątki ziemskie.	Dość dawno. Chociaż żona moja zna ich jeszcze lepiej. On grubo bogaty człowiek; miał jedynaczkę siostrę, która umarła, i skąpca stryja, po którym wziął ogromną fortunę. Co do niej czytywała jeszcze jako panna co jej w rękę wpadło, miała pretensye do rozumu, do artyzmu ot, masz ją całą.	Jestem tu, Roksano! Ale nie mogę dostrzec cię w mroku! Jestem tu, Roksano! Roksano!	Nie słyszałem, abyście mieli zapaśną	Proszę jaśnie pana, nie mogę, on nie sypia tutaj.	Jak to w Witowie? Przecież zostawiłam cię u królowej.	Najchętniej! Jedną z najtrudniejszych w życiu kwestyj stanowi rozstrzygnięcie, kto jest całkiem normalny umysłowo, a kto napoły zbzikował. Różni rzeczoznawcy twierdzą, że dziewięć dziesiątych ludzi są w ten, czy inny sposób pomyleni, mojem zdaniem, człowiek który zbiera jakieś przedmioty i używa ich w sposób nieodpowiadający przeznaczeniu jest do pewnego stopnia warjatem.	A bodaj cię! Ja bym tego nie zrobił!	Gdybyśmy chcieli wierzyć temu, co mówi oskarżony, nie byłoby tu żadnego podejścia.	Ja ich nie potrzebuję	Ależ, panie sędzio wierzaj mi, iż więcej, niż ktokolwiek, znam i oceniam zasługi niezrównane eminencji, przez którego mamy zaszczyt być rządzeni.	To dobrze. Ludzie bez pasji warci co najwięcej co najwięcej	O ile wiem, nie Twój ojciec był żarliwym stronnikiem Burbonów, mój zaś oddany był całą duszą cesarzowi i jedynie to mogłoby ich dzielić. Ale skąd to pytanie?	Panno Rosiczko, jakże ja pani odpowiem?	Tak panie	Tak, z wielkiego szczęścia, jakie mnie spotkało.	A ot tak! Z radości! A zakrzyknij no i waćpanna!	Do kogo ma pan więc osobiste uprzedzenia?	Jakże pan tu doszedł?	Przynajmniej tak wszyscy robią.	Tak.	Zapewne! Powinien być przepych, aby odpowiadał szczęściu i podrażnił arystokrację.	Weź mnie i ją, rzekł Dobek cicho; ale czy zechcesz nas teraz?...	Co teraz będziemy robili, Stasiu?	Doskonałe, ale to, które pan pali, ma inny jakiś zapach.	Mnie z kremem!	Nasi poganów płoszą. Jest znaczny podjazd, który bydło z pola zabiera.	No, a teraz co myślisz robić?	To może i jegomości przez politykę admirował?	Wyganiasz mnie z mego domu?	Budują domy	Chce pan je kupić?	Do Turek!	Do jutra!	Do licha, dasz mu je pan!	Ee?	Jakie?	Józka, urżnij im kiełbasy, niech se chrzciny w domu przydłużą.	Mów dalej.	Niech kto chce konterfektkonterfekt (daw.) rzekł Don Kichot	Omen, Ptak odrzekł żołnierz	On jest młody	Pan jest dziś un vrai chevalier de la générosité!un vrai chevalier de la générosité (fr.)	Przyroda ma czas	Sądzę rzekł pospiesznie Plwacz. stanie.	Tylko kobiet tu naszych brak!
E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Niedobrze tam być między nimi. Nieraz słyszałem i widziałem rzeczy, od których ciarki po skórze chodzą. Waszym miłościom mówiłem już, że staremu komturowikomtur nie starczyć.. A to jest ów Danveld, którego zabił straszny pan ze Spychowa. To Zygfryd mówi mu: „Czego? Msze ci na nic, po cóż przychodzisz?” A tamten tylko zgrzytnie i potem znów sapie. Ale częściej jeszcze przychodzi Rotgier, po którym też siarką w izbie czuć, i z nim jeszcze więcej komtur rozmawia: „Nie mogę, mówi mu, nie mogę! Jak sam przyjdę, to wówczas, ale teraz nie mogę!’” Słyszałem także, jak się go pytał: „Zali ci to ulży, synku?” I tak ciągle. A i to bywa, że przez dwa albo i trzy dni do nikogo słowem się nie odezwie, na twarzy zaś widać mu boleść okrutną. Kolebki onej pilnie strzeże i on, i ta służka zakonna, tak że młodej pani nikt nigdy dojrzeć nie może.	Z panną Łęcką? Radzę nie mieszać się do tego.	Czy widzieliście i zauważyliście przemyślność tych braci buczących? Odbywając swą procesję, wyszli jednymi drzwiami kościoła, a wrócili drugimi. Pilnie się strzegli wrócić tamtędy, którędy wyszli. Na mą cześć, to jakieś kute pachołki: powiadam, kute jak stal damasceńska, kute na cztery nogi, kute, podkute i zakute.	Gdyby można było je jakoś obejść... pójść równiną... a tu nic, jak na złość! Równina została podtopiona. Zobacz, jak się podnosi poziom wody.	Czyli że teraz zmieniłam się na lepsze?	Nie, owszem, Najwyższy każe ich miłować, a miłości największej dasz dowody, gdy oddalony od ziemi swojej nieść będziesz pomoc tym, co jak ty wyrwani w latach dziecięcych, zapomnieliby o swoich, gdybyś im pieśnią ich nie przypominał. Wasz Tubingas, składając objaty poświęconym dębom, wielbi Najwyższego, oddając mu cześć, podziwiając wielkość przyrody; jak on w ojczyznie, tak ty służ braciom w niewoli; a pieśń niechaj w nich miłość ku tej ziemi rozbudza. Idź ślepcze młody, mów im o ziemi twojej, śpiewaj niezrozumiałą dla Niemców mową; Niemiec jej nie rozumie, dźwięk mu się podoba, a częstokroć w piersi zamarłej twego rodaka rozbudzisz uczucie do rodzinnej ziemi.	Do ciebie czy do innego, to wszystko jedno. Ale dobrze, gdy się sam zgłaszasz, więc wiedz, że ci, co głód cierpią, nie mają nic do czynienia z tymi, którzy pracują.	Ojcze mój, jak mogłeś wstać? Połóż się, błagam cię.	Nie teraz nie wezmę; dałem słowo temu młodemu panu: drugie pięćset pistolów należą mi się dopiero po przybyciu do Boulogne.	Bez ciebie nie ma chwilowo dla mnie życia. Ale skoro nie, to nie Śmiej się wyszeptał Łohoyski i zakrył twarz rękami.	Lepiej albo nie lepiej. Różni są, widzisz, kupcy. A ja, widzisz, jestem taki, że wolę mniej sprzedać, ale wiedzieć, że wszystko w porządku. Znam ciebie, mój chłopcze, od lat. Wiem, że jesteś porządny. I ojciec twój porządny robotnik. Znam i twoją siostrzyczkę. Jak ona się nazywa?	Nawet i wentylatory, i rurki od wody i gazu każ obstawić szyldwachami, mój książę; nie obawiam się żadnego zawodu i chętnie tu zostanę, czuwając nad twym dostojnym snem i jaśnie oświeconymi marzeniami waszej światłości.	To nie oaza to błąkający się w pustyni duch jakiegoś kraju, którego już nie ma na świecie... Ale tamto dodał wskazując ręką w stronę południa.	Pojedziesz zaprosić ode mnie pana Billewicza, miecznika rosieńskiego, aby razem z krewniaczką do mnie, do Kiejdan, przyjechał i tu na czas wojny osiadł. Rozumiesz?	Przeto ustanowiono trojakie zawody na siłę dla wszystkich, którzy przystąpią do turnieju. Gdy przyszło do próbowania łuku, Pan nasz najpierw złamał łuk, który mu podano, a potem zażądał takiego, którego nikt nie mógł napiąć. Wiesz o tym?	Ha-aj! Świat ma dziś serce z żelaza! Życie nam wszystkim dziś stało się ciężkie! Nie wątpię, że nawet nasz dostojny władca, chluba ghaut i przedmiot zazdrości całej rzeki...	O, to dobrze będzie nam weselej we troje, a panna Orecka odetchnie trochę naszym powietrzem. Postaramy się, żeby w ciągu tego tygodnia, przeznaczonego na wakacje, nabrała rumieńców.	Franz i Albert spojrzeli zdumieni po sobie, przenieśli wzrok na meble, obrazy, broń. Wszystko teraz wydawało im się jeszcze wspanialsze niż za pierwszym rzutem oka.	A co tam zepsuć? stara wszystko powyłączała i myślała, że ja nie potrafię puścić. Ale jak pan nie chce, to mogę nie grać.	A wziąć go do domu na jeden dzień aby?	No, to bardzo ładnie, ale przecie ja bym chciał gdzieś kąta jakiego do spania... Ot! Wiesz asani co, kiedyś taka sprytna, szepnij no temu patronowi do ucha, że ja bym mu zapłacił garniec dobrego miodu, jeżeliby się ze swymi klientami przeniósł do waszej izby.	A teraz przysięgam ci na to święte żelazo, że ani nie zdziałałem tego, ani nie brałem w tym udziału, ani nie przyłożyłem ręki, ani nie myślałem o tym.	Wybacz, panie hrabio Nie wiedzieliśmy, z kim mamy do czynienia. Usłyszeliśmy ogromny wybuch. Wiedzieliśmy, że w pobliżu oddział żołnierzy osaczył piratów, i pośpieszyliśmy tu, aby nie dać uciec tym zbójom.	Idźcie precz na złamanie karku! Niech was moje oczy nie widzą!	Układałem sobie przez drogę ale nie wiem, czyli będzie dość gładko, bo mi Jędruś do konceptu przeszkadzał.	Biedna Joasiu jakże ty musisz się czuć nieszczęśliwa, że cię zmuszają pracować tak bez odetchnienia.	Na rzecz kogoś z rodziny?	Rozbije się.	Jak to, gdzie? Nie chodziłeś po nią?	Pan jej się boisz i żałujesz ją. To jest pańska sprawa. A reszta należy do nas.	A że Hoymowa będzie rumianą, wesołą i świeżą, znikniesz jak widmo niepostrzeżona.. Wierz mi... przeszłości powrócić niepodobna...	Wyjechał do majątku. Wyobraź sobie, że chce stawiać cukrownię!... Bardzom zadowolona z projektu, bo Stefan zawsze desperował, że nie ma celu w życiu. Dziś ma cel i mówi: albo uszczęśliwię jakąś gromadę ludzi, albo będę robił pieniądze, które także są coś warte...	Możesz się domyślić, pani Miała tu miejsce straszna bitwa, która zakończyła się klęską Hiszpanów.	Jak to jużeś pan zasłużył na mą wdzięczność? Jeżeli tak pójdzie, to będziemy wkrótce dobrymi przyjaciółmi.	Otóż widzisz Mamy trzy sześciany tej samej wielkości i z tego samego materiału, które jednak są nierównej wagi. A dlaczego? Gdyż w pełnym sześcianie jest najwięcej cząstek stali, w pustym mniej, a w drucianym najmniej. Wyobraź więc sobie, że udało mi się zamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciałzamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciał	Tam do licha! cóż ty na to, mój chłopcze? To są bardzo osobliwe fakty.	Racja! To wam się należy. Takie czasy, że złodzieje rządzą.	Mylisz się pani... mój Boże jest to zwyczajna księżna.	Tęskniłem więc, i coraz mocniej. Nie mogłem przemóc owej tęsknoty, zwłaszcza że przybył jej w pomoc niepokój smutnego przeczucia. Urwałem liche interesa i wróciłem. Nie darmo tęskniłem, nie fałszywie przeczuwałem.	Słusznie, kliniki psychiatryczne i więzienia też są prze­pełnione. Wesele, Zabawa, Potwór, Ciało, Dusza, Obraz świata, Obraz świata, Fałsz, UpadekSpójrz tylko! gdyby ciała tych ludzi były ukształtowa­ne na podobieństwo ich życia, myśli i pragnień, to byśmy ujrze­li potwory, strzygi i maszkary stokroć bardziej przerażające i ohydne od tych z Boscha i Goyi. Nas nie wyłączając.	Jaśnie Pietrze, dziedzicu, naród się waguje trochę, bo jakże to! jaśnie Pietr, dziedzic, i my proste chłopy, to cosik nie pasuje	Chcesz się pan wypchać?	Dam ci kogoś do intrygowania	Nie. Pomyślałbym o wielkości Boga i rzekłbym: nie wiem, co ze mną zrobisz, Panie, ale cokolwiek zrobisz, będzie lepszym od moich teoryj.	Tak, tak To zupełnie to samo, co w Anglii. Po Karolu I Cromwell, po Cromwellu Karol II, może po Jakubie II będzie jakiś zięć, krewniak, książę Orański; stathouder, który sam mianuje się królem; a wtedy nowe ustępstwa dla ludu, konstytucja, a z nią i wolność!... Ty to zobaczysz, młodzieńcze Jesteś w takim wieku, że sam to wszystko zobaczysz.	Dziękuję ci, chłopcze! dziękuję, ale nie w tym rzecz. Chciałem cię spytać, co o mnie myślisz w tym względzie...	Każe pan do Europejskiego?	Niechże Bóg broni, aby do tego przyszło!	Siła uroków jest w prostym stosunku do brzydoty, stara rzecz! A ospa, doktorze? Ale czytajmy dalej.	Uciekła? Dokąd, nie wiecie?	Jak mi Bóg miły, takem już szedł.	Wiem, że on jest chrzczony, a nawet jego rodzice i dziadkowie też. Ale powiadają, że przechrzta pozostaje tym bardziej przywiązany do swojej religii, że to tylko finta... Czy to prawda?	To nie do jedzenia ciemna istoto! to, widzisz, wyspy do rządzenia, a to więcej warte, niż cztery miasta i cały nasz powiat, rozumiesz?	Wyobraź sobie miasteczko liczące sto osób. Zwariować można. Każdy wie o każdym. I dziewczyna ma spać z trzema chłopcami. Wszystko na to samo kopyto. Ooo, uciekłam.	Złożona u stryja dla mnie gdyż niechodzi tu, o chwilę, ani o godzinę, ale o szczęście życia całego.	Jak to, wacpani w moim domu będziesz? Wielce ja będę ukontentowanukontentowan	Ja złodziej, ja!.. Żeby mi to powiedział kto obcy, to zabiłbym jak psa...	Słyszysz wasza mość prowadźże układy z takim nieprzyjacielem, któren swoich nawet nie szczędzi!	To są ohydne plotki, w których nie ma ani jednego słowa prawdy!	Hm... pewnie, że tak...	A waćpan to myślisz, żeś mnie słodyczą napoił?	1 marca uzurpator ląduje we Francji, niedaleko Antibes, w zatoce Juan, o dwieście pięćdziesiąt mil od Paryża, a pan otrzymujesz tę wiadomość dopiero 3 marca! Ech, panie, to co mi pan tu mówisz to niemożliwe, albo ci dostarczono fałszywy raport, alboś pan oszalał.	Ciekawy jestem, co to mogło być!	A tak! daję pani rękę i idziemy.	Tak.	Czy mam powiedzieć, to, co mi, dziadku, zaleciłeś?	Niech pan kupi bukiecik dla tej pani.	Ależ za co?	Niech go rozedrze wobo!	Niech myślą co chcą.	Jest rzeczywiście wystarczająco niejasny.	Więc po pijanemu!	A w jaki to sposób paraduję?	No dobrze, już dobrze. Więc zaczynamy.	Bogać ta inaczej! Wiecie ta co nowego?	Będzie nas trzynaścioro!	Chcesz jeszcze orzechów?	Ino co?	Nienawiść? Kto tu mówi o nienawiści?	Pójdźmy obaczyć tych ludzi, którym ja przywodzęprzywodzić rzekł Zbyszko, któremu duszno było w namiocie	Skończycie to ze mną, hę?	To są kilty, używane wyłącznie w północnej, górzystej części Szkocji	Więc mów krótko: gdzie to żyje?	Zgoda Garson, cóż moje ostrygi?	A tefilin będziesz kładł?	Caliznęcalizna	Czynu!	Dobrze. Kocham cię.	Jakoś łatwo rezygnujesz z kulturalnych pretensji.	Józek będzie prędzej.	Król Maciuś Pierwszy Reformator ma głos.	Możliwe	Negaliu tamstai nepasakyti, jog tai mane nemažai dyvija, jog iki šiolaik da vis laikotės savo senų numanymų ir skiriatės nuo lenkų, rimtai. kalbėdama ponia.	Pan prezes ma konie w domu?	Pojedziemy, Kokoszko, kiedy wieczorem, niby zbłądziwszy	Spotka was szubienica.	Też człowiek.	Toż rozumiem.	Trestka ugodzony jakimś sztyletem, pewno zazdrości
Cóż u djaska! możeś myślała, że mój okręt będzie chlewem! Nie! moja morska Łucya co rano myje się i stroi jak każda inna kobieta, a jak sobie gracko wpłyniem na morze, to korpus jej jeszcze lepiej się wykąpie. Pokład musi być czysty! w powszednie dnie jest to mój spacer, a w niedzielę mój kościół. Alem się na prawdę nie spodziewał, że się tak ślicznie wybierzecie! wyborny to był koncept, Elżbieto!	Wyjedź stąd, jeśli chcesz; zabiję się albo pójdę za tobą. Ach, Brygido myślałaś że jesteś sama, dlatego że straciłaś ciotkę! To najokrutniejsza kara, jaką mi mogłaś wymierzyć; nigdy boleśniej nie odczułem, jak nędzną jest moja miłość do ciebie. Musisz cofnąć tę okropną myśl; zasługuję na nią, ale mnie zabija. O Boże! byłożby prawdą, iż nie liczę się za nic w twoim życiu lub też gram w nim rolę jedynie przez ból, jaki ci zadaję!	Tak musiałaś wziąć mamkę, zgryzota spędziła ci pokarm. Wiem wszystko, daj pokój, wisicie w trybunale, obębniono was po mieście. Ja byłem tylko niedźwiedziem, nie jestem uczony, nie byłem protem u Didotów, chluby naszego drukarstwa; ale nigdy nie korespondowano ze mną na stemplowym papierze! Wiesz, co sobie mówiłem, obchodząc moje wino, pielęgnując je i zbierając, popychając pomału swoje interesa?... Ot, co mówiłem: „Mój biedny stary, zadajesz sobie wiele trudu, ciułasz talar do talara, zostawisz ładny kawał grosza na komorników, na adwokatów albo na chimery, na fantazje...” Ot, moje dziecko, jesteś matką chłoptasia, który, tak mi się widziało, kiedy go trzymałem do chrztu z panią Chardon, ma w miejsce nosa taką samą truflę jak jego dziadek; otóż słuchaj mnie: myśl nie tyle o mężu, co o tym huncwocie... Mam zaufanie do ciebie... Ty mogłabyś ocalić mój majątek... mój biedny mająteczek...	Właśnie w tej chwili wracam od hrabiego Nie da się zaprzeczyć, że jest to człowiek niezwykle czarujący, ale również niebywały oryginał. Bardzo pochwalił moje zamiary, powiedział mi nawet, że, jak mu się zdaje, ojciec bez wahania zgodzi się oddać mi kapitał zamiast renty; przyrzekł nawet użyć swoich wpływów, by dopomóc mi w tej sprawie. Na końcu jednak dodał, że nie chce osobiście się do tego mieszać, i że nigdy nie brał i nie chce brać na siebie odpowiedzialności proszenia o rękę w czyimś imieniu. Muszę mu jednak oddać sprawiedliwość, bo dodał potem, że w tym jednym przypadku przykro mu odmawiać, ale pewien jest, iż planowany związek będzie szczęśliwy i dobrany. I mimo tego, że nie chce występować oficjalnie, gotów jest w każdej chwili porozmawiać z baronem o tej sprawie, gdy tylko pan na ten temat wspomni.	„Ma matkę, która lubi różowy kolor” rzekł du Tillet. To słowo położyło koniec próbom barona. Po obiedzie baron oznajmił Wilhelminie Adolphus, że jej zostało u niego ledwie czterysta tysięcy franków. Córka Adolphusów z Mannheimu, uszczuplona do dwudziestu czterech tysięcy franków renty, zgubiła się w rachunkach, które mieszały się jej w głowie. „Jak to! mówiła do Malwiny, jak to! toż ja miałam zawsze sześć tysięcy franków dla siebie u krawcowej! Ależ skąd ojciec brał pieniądze? To jest tyle co nic, dwadzieścia cztery tysiące, będziemy w nędzy. Ach, niechby mój ojciec widział mnie w takim upadku, umarłby z bólu, gdyby już nie był umarły! Biedna Wilhelmino!” I zaczęła płakać. Malwina, nie wiedząc, jak pocieszyć matkę, zaczęła jej perswadować, że jeszcze jest młoda i ładna, że w różowym jest jej zawsze do twarzy, że będzie chodziła do Opery, do Bouffons, do loży pani de Nucingen. Ukołysała matkę marzeniem o ucztach, balach, muzyce, pięknych tualetach i powodzeniach, aż kobiecina usnęła pod jedwabnymi błękitnymi kotarami wykwintnej sypialni, przylegającej do pokoju, gdzie dwie noce wprzódy oddał ducha pan Jan Baptysta baron d’Aldrigger. Oto jego historia w trzech słowach.	O, przestań! Ja tego nie chciałam! To było okropne z mojej strony, ale okazałeś tyle dobroci, uczyniwszy to mimo woli Anny, że się nie mogłam powstrzymać i rzuciłam ci się na szyję. Powiedz mi wszystko i nie dawaj już wina, bo gdyby nie ono, z pewnością nie postąpiłabym w ten sposób.	Wcale nie. Jedną sprawę rozstrzygnąłem, nie zasięgając twej rady. Przez tę kobietę, która dała nam dziś rano koziego mleka, posłałem parę słów do kobiety z Kulu, donosząc, żeś trochę zasłabł i że przydałaby się lektyka. Sam siebie biczuję w duchu za to, żem tego nie uczynił wtedy, gdyśmy wchodzili do Doon. Pozostaniemy na tym miejscu, póki nie nadejdzie lektyka.	Proszę pana Nazywam się Faria, jestem księdzem. Urodziłem się w Rzymie. Dwanaście lat byłem sekretarzem kardynała Rospigliosi; zostałem uwięziony, ale nie wiem nawet dobrze za co, na początku 1811. Odtąd zanoszę ciągłe prośby o wypuszczenie mnie na wolność do rządu francuskiego i włoskiego.	Bywaj zdrów, Zypek. Nie żegnam się, bo się niedługo zobaczymy. „Ja wybierając los mój, wybrałem szaleństwo” wszyscy podnieśli ręce do czapek rzucił o ziemię czapkę pierwszego pułku szwoleżerów, klęknął i wpatrzył się w długie, podwieczorne, szmaragdowo-błękitne cienie, które grupa miedzianych drzew rzucała na słoneczne trawniki. Zbliżył się kat szczególniej na tle tego, co ostatni raz (ach ileż dała mu zabójczej rozkoszy!) dokonał z kochanką. Już nigdy żadna chwila nie będzie wyższą od tej	Ach, cóż tam pieniądze. Sto razy wolałabym mu zapłacić, ale on zakochał się we mnie do szaleństwa. Ty nie masz pojęcia, jaki on jest drapieżny i bezwzględny. A najgorsze to to, że Paweł zaczyna mnie śledzić. Jestem w okropnym położeniu. Wzruszyłam ramionami.	Ja już z natury jestem śmiały, a Wokulski wariat!... Dziś dopiero dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie dziesięć, ale pięćdziesiąt tysięcy... rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie chce dziś jechać, ale jeszcze mówi, że	I oto zlecenie prezydenta, który deleguje mnie! No i co, czego chce ode mnie margrabina d’Espard? Wiem wszystko. Pójdę jutro z moim pisarzem do margrabiego, bo to mi się zupełnie nie wydaje jasne.	Może być ale ja dobrze nie rozumiem. O moim bracie na przykład mówią wszyscy, że jest przystojny; ja jednak nic mu nie wybaczam. A... zakochać się... w tak ładnym mężczyźnie jak on nie potrafiłabym. Mężczyzna powinien być energiczny, odważny... oto jego piękność.	Ba, ba! dowiedz się, mój bracie Andrzeju, że giermkowie błędnych rycerzy mogą co dzień umrzeć z głodu i pragnienia, krom innych nie arcysmacznych kęsów, co im się obrywają, a o których się nie mówi.	Jednak jedna z sióstr Mitrydata miała dwa rzędy zębów w każdej szczęce. Brat mimo to uważał ją za duszę wzniosłą. Kochał ją tak czule, że ścigany przez Lukullusa, uciekając, niewolnikowi-niemowie kazał ją udusić, aby nie dostała się żywa w ręce Rzymian. Nie zawiodła czci, jaką miał dla niej brat. Przyjęła stryczek z radosnym spokojem, mówiąc: „Dzięki niech będą bratu, że wśród gnębiących go trosk nie zapomniał o mojej czci”. Widzicie z tego przykładu, że nawet z dwoma rzędami zębów można mieć duszę bohaterską.	Jeżeli to nie twój i nie mój interes, to na co my mamy o nim mówić!	Można też być byłym inteligentem Myli się pani, sądząc, że wśród włóczęgów i wszelkich wyrzutków społeczeństwa niema takich exinteligentów. Ciekaw tylko jestem, z czego pani wywnioskowała, że kiedyś tam czegoś się uczyłem? Bo chyba nie z mojej nieogolonej twarzy, ani z tych łachów.	Sama prawda była w jego słowach ja się na ludziach nie mylę.	Na wiecu się to obradzi lepiej Zwołujmy wiec.	To prawda, ale myślę, że pewnego ranka wszystko się zmieni i zobaczysz, jak Eugenia wchodzi do twojego gabinetu w ministerstwie.	Przywodzisz mnie do rozpaczy Obracasz nóż w otwartej ranie! Powiedz, co zrobiłbyś, gdyby to twoja siostra była na moim miejscu i słuchała takiej rady, jaką ty mi dajesz?	Coś to ty, niewolnik stryja? Nie pan sobie? Co on ci tu ma do rozkazywania?	Nie, to nie koniec a jaki on będzie, ja nie wiem. To pewna, ze nie wrócę tam zkąd przyszłam, ale pójdę dalej.	Czy przyznały się do winy?	Jestem Gösta Berling za mnie wyjść nie możesz!	Hrabia wiész że ludzie, gdy są rozgorączkowani, wyegzaltowani, nie czują ani ognia, ani bicia Tak właśnie zemną: poczuję cóś tylko wówczas, gdy się pomszczę.	Nie. Ma objąć Krzysztof. Na razie panuje chaos i bezkrólewie.	A pan jeszcze na nogach! krzyknął stary jak sobie chce, ale podczaszycowi czas by położyć się i wywczasować choć trochę.	Nie idziesz fałszywą drogą; wpędzisz w nieszczęście nas oboje, jeśli zechcesz nalegać dłużej. Czyż nie dosyć, że jedziemy?	Olbromski! odpowiesz ty mi za to w dniu jutrzejszym. Wielki Boże! nago łazili po mieście w nocy, zimową porą. Wszystko to się wykryje!	Poczciwy kasztelanic ale na cudzych krajach nic a nic się nie rozumie.	Więc ja ci powiem. Masz takie same włosy, takie same oczy, taki sam głos i ruchy, taki sam wzrost i postawę, taką samą twarz, takie same rysy jak ja. Gdybyśmy stali obok siebie nago, nikt nie potrafiłby rzec, który ty jesteś, a który książę Walii. I teraz, gdy jestem ubrany jak ty, odczuwam z tobą tym łatwiej, co czułeś, gdy ten brutalny żołnierz... Pokaż, nie masz siniaka na ręku?	Na Boga! Jak to, jakiego? Twego protegowanego, hrabio, pana Andrei Cavalcanti!	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Formuj się!	Możemy jechać do krawca, któremu oddam zaraz ten materiał na ubranie. Po co to mam trzymać w domu? Nieprawdaż? Miejsce tylko zawala i nic więcej...	Nie gadaj, mam narzeczoną, którą kocham.	Śmiejesz się? rzekłem.	Ja tu ani tygodnia nie wytrzymam. Ani sprzętów, ani podłogi, ani nawet okien tu nie ma. Na czym my będziemy spali?... O, gdybym przewidziała nieszczęście, jakie nas spotkało, byłabym kazała ten dom wyporządkować, przysłałabym tu parę łóżek, stół, umywalnią... O! niepoczciwie Jaś postąpił z nami, że nic mi nie wspomniał o projekcie sprzedaży... Nawet nie wiem, co my tu będziemy jedli?...	Wyżyję a jakbym i umarła, to ci lżéj będzie. Pochować, taki bracia pochowają przez litość; do mogiły nieść niedaleko, a ty pójdziesz w świat znowu.	Zdaje mi się, że wasza dostojność sądzisz rozkazy jego świątobliwości faraona...	Pamiętaj, że gdy obaj odjedziemy z Faszody, dzieci, choćby ich nie zabiła febra, umrą tu z głodu.	Czego? nagle rzucił pytanie pan Paweł głosem, który wiązł mu w gardle. Wyrazu twarzy jego nie mogła dojrzeć Apolonja, bo siedział plecami zwrócony do okna.	Nic a nic nie zależy mi na tym, czy słyszysz, co mówię, Jacku!?	Wiem, że ludzie się męczą i cierpią ponad miarę swoich win, a często bez win.	Pan Bóg taki rząd postanowił na świecie, żeby nie było równości. Dlatego jest niebo wyżej, ziemia niżej jeden ojciec, drugi syn jeden pan, drugi chłop.	Świetnie! Ja mogę czuwać dzisiaj do rana i w ogóle przez wszystkie następne noce, ale za to ty zrobisz resztę.	Ba! Mogę nie pytać o pozwolenie!	Wydawał się krótszy niż inne, ale taki niemiły	Nie wiem. Ale musi. Pustelnicy zawsze tak robią. Ty też byś musiał, gdybyś był pustelnikiem.	Na pohybel tobi!	Na wszystko trzeba czekać Po kolei wszystko przejdzie. A jak śmierć, to co?	Owszem, jest major Elliot Mieszka niedaleko, w Corriemuir, i często całe dnie spędza u nas. Stary to wprawdzie, ale dzielny żołnierz	Widać jakiś głupi człowiek Mógł przysięgać, ile wlezie, i nasrać na całą przysięgę.	Sądzę, że przy twoich znajomościach to nic wielkiego	Cicho! Siwcze! Patrzcie tylko, jaki on siwy! Zresztą od czasu, jak Mallarmé napisał swe Divagations, stały się dywagacye formą literacką...	Pani tak, ale ja... może nie. Skąd pani może wiedzieć, jakie mam zamiary?	Tak... to znaczy... tak myślę...	Nie ma o czym mówić	Jutro powie panu Moryc, ja chciałem się tylko zapewnić. Dziękuję panu.	Mnie sto pięćdziesiąt za sekret a Ślimakowi osiemdziesiąt rubli za skradzione konie.	Ale ręczę ci, że, ile ja wiem, nic a nic zgoła.	Bardzo jest śliczny i oryginalny.	Chcesz klasycznej definicji? Niewspółmierność rzeczywistości ze stanem wewnętrznym, doprowadzona do pewnego stopnia, przekraczającego przyjęte w danym środowisku normy bezpieczeństwa.	Cóż ci mówił?	Weź: tłuszcz, tojad (aconitum), młode gałązki topoli, korzenie pokrzyku zmieszaj to wszystko razem z sadzami i zagotuj!	Zatem, Najjaśniejszy Panie, do jutra.	Wątpię! Mnie nastroić może tylko dobry mistrz, a obecnie nasz high lifehigh life (ang.)	Dla Boga, chyba jegomość kpi! Co ona miała do roboty w Kijowie, kiedy ona w jarze nad Waładynką, niedaleko RaszkowaRaszków	Biedaczko ty moja! Gołąbko złota! Ta Marta wzruszyła cię tak, rozdrażniła.	To tylko początek dalej będzie lepiej.	Jeszcze jeden ruch, a strzelę!	Czyż w tych stronach tak trudno o emocje?	I ja za tobą!	Więcej jakwięcej jak	A od kogo ma pani kostyum?	Doukowatadoukowaty niby, jakby, jak. tamczatamcza odparowała.	Co?	Może owa dama zapłaciła dług Klary Gulli?	Trochę tu inaczej niż pod Pragą	Panie Cezary... Żegnam pana.	Kto był?	No, tej karocy naładowanej rzymskimi wieśniaczkami?	Wszak i pan tu jesteś obcym.	Byle pierwsza ponowa! i w las! w las! prawda Holsza?	Ja z bojarów putnychbojar putny	Kto taki?	Przyjdę tu	Rączki najpiękniejsze w świecie.	Żądamy Karoliny Backson, która najpierw nosiła nazwisko hrabiny de La Fere, następnie lady de Winter, baronowej Scheffield.	A dokąd uciekli?	Ach, łotry	Broni?...	Byłam w sadzie.	Dlaczego?	Dławimuchy!	Naprawdę?	Przyroda.	Wysiadamy?	Zabroniono nam przelać pańską krew, ekscelencjo.
Rzeczywiście, mój przyjacielu wierzę temu, bo więcej mi w tej chwili dałeś dowodu dowcipu, niż tamten Sancho Pansa przez cały czas, com go widział; widać w nim było żarłoka i głupca, a nie dowcipnisia, i przekonywam się, że czarownicy, prześladujący prawdziwego Don Kichota, i na mnie się usadzić musieli, każąc mi dręczyć się tak długo z fałszywym Don Kichotem i tym cymbałem giermkiem jego. Ale po Bogu a prawdzie nie wiem, co powiedzieć, bo istotnie na własne oczy moje widziałem tamtego Don Kichota w szpitalu wariatów, a tu spostrzegam zupełnie innego, który tamtego nie zna wcale.	Niech ciocia słucha ciocia musi być tam, musi pojechać. Nie dam cioci spokoju, aż ciocię wyprawię. Zobaczy ciocia, jak zatruję życie memu chłopcu, jeśli ten brzydal nie weźmie jej z sobą. Nieznośna będę i Jip będzie nieznośny. Czemu to nie mielibyście pojechać, gdy potrzeba, i na tak długo, jak potrzeba? Czy to ja taka jestem chora?	Nie gorączkuj się waszmość Nie wywołuj burdy, zanim się przekonasz o jej potrzebie. Waćpan masz na grzbiecie kabat żołnierzy francuskich, a w gębie język szkocki, to wiadomo... ale w czasach dzisiejszych wielu ludzi zacnych chodzi w ten sposób, więc ja zgoła się tym nie gorszę.	A ja się będę starał, abym nie potrzebował rozmawiać o niej z tobą. Więc my dwaj o tym nigdy.	Podejmuję się, dostojny panie porwać tą oto ręką, kogo mi każesz, a tą drugą obronić się przeciw siedmiu takim Ligom i przynieść ci dziewicę do domu, choćby wszyscy chrześcijanie z Rzymu gonili za mną jak kalabryjskie wilki. Jeśli tego nie dokażę, pozwolę sobie dać batogi na tym impluvium.	Nie wchodzę w to, co tam w rzeczy poruszyło w panu tego nielitościwego robaka, ale nietrudno mi się domyśleć, że waćpan znajdujesz się w położeniu tego, który z impetem i z wielką fantazją wszedł do zdobytej i wedle swego mniemania całkiem oczyszczonej fortecy, a tymczasem zastał tam nie tylko dość silną załogę, ale powietrze nawet zatrute.	Toćem był tam, w zaroślach, Boga mi! Potem buchnąłem do rzeki, ledwom nie utonął, alem dopłynął	Tak, jestem złotnikiem za którego skazano niedawno Ceriseta w policji poprawczej. Utrzymuję, że nowa metoda jest nieskończenie mniej zdradziecka, uczciwsza, mniej mordercza niż dawna. Reklama pozwala na zastanowienie się i zbadanie. Jeżeli jakiś akcjonariusz wdepnie, przyszedł z dobrej woli, nie sprzedano mu kota w worku. Przemysł...	Słowem, panie Stefanie, przecenia mnie pan, albo nie docenia Ewarysta.	Jak zbraknie, to dam pięć rubli i musi się znaleźć... Choćby wszystkie monopole na świecie były zamknięte... No, chodź, Janek Oj, byłem ja cięty na pana, ale teraz to ani ja zazdrosny, ani nic: nie mydło, to się i nie wymydli... Bo ja to taki: jak przyjaciel, to przyjaciel: wsio popołamwsio popołam (ros.)	Huck, mówię ci, to było koszmarne! Próbuję kluczy, raz takiego, raz innego; staram się to robić jak można najciszej, ale one tak zgrzytają, że ze strachu omal nie padłem na miejscu. W dodatku żaden nie pasował. Naraz, niechcący nacisnąłem klamkę, i proszę, drzwi się otwierają! Wcale nie były zamknięte! Wpadam do środka, ściągam ręcznik z latarki i... Matko Boska!	Nie wolno tak pytać. Nie śmiej pan! Rosja jest szaleństwo boże, ona jest. Jest. Świat powie: Rosja. Królestwo boże. Boże, nie człowieka. Tak.	Powinien wystąpić, bo i tak Maciuś przegra wojnę. Przecież młody król jest już koło stolicy. Jeżeli tyle drogi sam uszedł, i teraz sobie sam poradzi. I co wtedy? Wszystko weźmie dla siebie. Młody król wcale nie potrzebuje pomocy, tylko chce, żeby królowie po równo się podzielili, żeby nie było zazdrości.	A jak będzie wojna, moi kochani, ręczę wam, że z tego pałacu nic nie zostanie, bo Maciuś przecież nas nie obroni.	Może! Czekaj tatka latka, jaż kobyłę wilcy zjedzą! Chodźta, kobiety, nie skamlajta po próżnicy!... żebyśta nie potrzebowały, to by wama dobrodziej pomogli... La gospodarzy jest wszystko, a ty, biedoto, kamienie gryź i łzami popijaj! Owczarz jeno stoi o barany, bo je strzyże, a z czegóż to nas oskubie, cheba z tych wszy!	Pan Czarniecki wielki żołnierz! Nie masz już takiej gęby w Rzeczypospolitej, która by jego imienia nie powtarzała.	Chodźcie, chodźcie, nie ociągajcie się; strasznie zły jakiś dzisiaj.	Nic nie wiem ale wszystko przeczuwam, wszystko rozumiem... Ten człowiek chce zbliżyć się do nas...	No, bo jeżeli nie zależy jej na pieniądzach, to prawdopodobnie zależy na nim samym.	O, nie! Jest absolutnie pewna ale sens słowa „nieograniczony” w kwestiach finansowych jest tak niejasny...	Wiele, wiele się wybacza, odpowiedział Spirydjon, ale przecie nie wszystko. Gdy się styra, zbłoci, zgnuśnieje i zbabieje, to się jej nie wybacza, gdy szaleje zamiast pracować, darować jej tego nie można.	Dasz mi najuroczystsze słowo, że nikt nie dowie się z jego przyczyny o miejscu, w którym się schronimy.	On go co prawda dostarcza, jednakże nie wie o tym spotykającym go zaszczycie.	Otóż masz! Obiecała, że pójdę z nią kolejnym razem, bo to już ostatni lód, ale nie warto prosić takiej złośnicy.	Być może ale skoro mówi o podróży do Egiptu, to widocznie nie ma zamiaru dać się zabić. Owszem, niech jedzie i niech zabierze ze sobą Zawiłowskiego.	Jakże to mam inaczej? Może cię za kolana podjąć i dziękować, żeś se o mnie przypomniał?	Juści, że może, ale my nie znajdziemy urodniejszej i u lepszej maci!	Nic ot, drobnostka. Przypomniałem sobie jakiegoś wyrostka, który wczoraj wieczorem śpiewał pieśń świąteczną przed drzwiami mego kantoru... Żałuję, że nic mu nie dałem. Oto wszystko.	Nie lżejszą miał on przodek od waści rękę, ale i słusznie Zerwikapturem go nazwali.	Nie podstawił nogi!	To prawda; lecz niech ksiądz słucha, to jeszcze nie wszystko. Po wojnie z Hiszpanią w Europie zapowiada się długi okres pokoju, który zakończy karierę Fernanda. Tylko w Grecji toczyły się walki	Nic mi się spać nie chciało, więc uprosiłam mamy i cioci, że mi pozwoliły czekać na ciebie. Mama sprzeciwiała się trochę, że to nie wypada, ale wytłómaczyłam, że myśmy przecie krewni ciotka.	To dziwne. Kosiba leczył w bezpośrednim sąsiedztwie Radoliszek, leczył w fatalnych warunkach higienicznych, używał najprymitywniejszych narzędzi do operacji i pomimo to nie słyszał pan doktor o żadnym wypadku śmierci z jego winy?... A może pan słyszał?	...aby panu wyrazić moją wdzięczność za piękny artykuł, który zechciałeś poświęcić mi w „Debatach”. Jest pan w połowie twórcą powodzenia mej książki.	Słuchaj pan, ile żądasz za dostarczenie pieniędzy?	Ach, to idjota ze mnie! Przebacz mi, przebacz!	Ja! wam!	Tak właśnie i ja sobie zamierzam.	Z początku odczuwałem wstręt, potem obojętność, a w końcu zaczęły mnie one ciekawić.	Nafirze! Nafirze! Jeszcze jedno słowo ciebie unosi rozpaczliwe, a mnie wiadome uczucie.	Przykład nader trafny, mój Jerzy. Chrystus, wyzwalający nieszczęśliwego opętańca w ten dziwny sposób, dokonał dzieła świadczącego o Jego wysokiej sile magicznej; było to potężne przerwanie prądu magnetycznego, zakażonego przez złą wolę. Znamienną przy tym jest rzeczą, że czarne siły, które opanowały ciało nieszczęśliwego, musiały przejść w inny, lubo niższy organizm. Wyparty z człowieka wir astralny wszedł w zwierzęta, które z kolei opętane przez demony, rzuciły się w morze i potonęły.	Tylko tego?... Więc graj, owszem... Kobieta ma prawo żądać ofiar od mężczyzny, bo i sama niemałe ponosi. Wiem coś o tym...	Potem? Przyrzekniesz, że będziesz grzeczny. Denerwujesz nas. Daj nam spokój i zajmij się swoimi sprawami. Tracimy już cierpliwość.	Zresztą zobaczymy Jestem bardzo ciekawy, co powie pan Cyrus o naszym dzikusie. Popłynęliśmy po człowieka, a przywozimy potwora! Ha, każdy robi, co może!	Była chwila zaburzenia, bolało ich to, że więcéj moim miejskim niż im ufano; rzucili się na miasto, aleśmy ich z Macronem ułagodzili i przywiedli do porządku. Poprzedzam Regulusa, który niesie od Senatu, z patrycyuszami, rycerstwem i ludem, powinszowania i dzięki.	Co takiego, proszę szanownego pana? O co chodzi?	Ha, kiedy przysięgliście, że będziecie milczeli...	Jak to, Franciszko, znów szparagi! ależ tyś się prawdziwie rozchorowała na szparagi w tym roku, zamęczysz naszych paryżan.	Jako widzę, w sam czas my tu zjachali. Żeby tak jutro, toby tu była tragedia.	No to go zastaw; pożyczą ci na niego, tysiąc talarów conajmniej. Z taką sumą dasz sobie radę w obecnej potrzebie; a później kiedy pierwsze pieniądze przyjdą, wykupisz z zastawu i wróci on do ciebie czysty, obmyty z plam przeszłych, ponieważ przejdzie przez ręce lichwiarzy.	Prawda, że śwarna i przystrojona, a i gospodyni też się rozczapierza kiej ten indor!	Prosimy waszą wielmożność choć o dwa dni zwłoki Szafę trza zbić i pomalować. Przydałaby się izba obszerna i suche deski bukowe.	Przysięga, Przywódca, Król, Ojciec	Sprać jedną i drugą, to by wnet przestały plotkować.	Stójcie na Boga!... co gadacie?... Skąd oni się tam wzięli?	Wierzę bardzo ale słyszałem, że daleko więcej jest mnichów.	Więc gdy będzie trzeba lub gdy się wyłonią konania trudności, zabiję ciebie.	A Ellen, Ellen czy poznała Fabijana?	A gdzie waść się wybierasz?	A o Tuhaj-bejowym synu słyszeli?	A pigułki księżna już jadła?	A! Rinaldo RinaldiniRinaldo Rinaldini	Ano! dał Bóg piękną noc	Bardzo długo, niektóre żyją tysiące lat.	Biedny Manuel, cierpi bardzo, nieprawda?	Bzika ma, przysięgam Bogu, zupełny fiksat	Ciepło.	Dla jakich?	Jak do tego doszedłeś?	Jak długo mam czekać na odpowiedź?	Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku... jakże...	Kiedyżeś przyjechał?	Losy wojny niepewne Największe nadzieje zawodzą. Jeżeli pokój możliwy, królu...	Masz sińce pod oczami.	Nasi państwo zawsze lubią mieć coś nowego na stajni...	Naturalnie.	No a tamten drugi człowiek, który jakoby uciekł z parku?	Nowe sitko na kołku	Organem tego nowego środowiska będzie „Tygodnik Niezależny”.	Pani.	Pełne zaufanie mam do pana, profesorze	Pies mówiła Dora do mej ciotki	Prawda, widziałem ją dziś na ulicy.	Pół dnia drogi.	Spotyka ją czarna niewdzięczność dlatego, wyznaję, czuję się obrażony, zraniony nawet.	Słuchajmy pomysłu pana Porthosa!...	Tak jest, odezwał się w końcu Dobek, zdobywszy się na męztwo: tak jest, przyszedłem po radę...	Tak jest, panie Olivierze	Tak, niech będzie burza! Nużenuże	Tak, tak. Rozumiem. Do widzenia.	Tak.	To brzmi okropnie Wolałabym już mieć pokój z widokiem na podwórze.	To mi go lepiej przedaj.	To nic, to nic, odpocznę...	W nieruchomościach?	Widziałem królowę i Tristana. Spali, zląkłem się.	Z daleka jesteś?	Zaczynamy...	Zaraz się skończy.	Zmyśliłem. Chłopcy! Hej, łacina! Czwałem do szkoły!
Czy nie masz nic przeciwko temu, że wstąpię na chwilę do Elizjusza Wrighta? Mama prosiła mnie, żebym zostawiła tam tę miseczkę powideł dla ciotki Atosy.	Kochana siostro, odezwał się Honory, mówmy spokojniej. Znasz moje przywiązanie do siebie, nie możesz się obawiać mnie, bo wiesz, żeś panią nademną. Ojciec twój polecił mi szukać ciebie, nic więcej; odmówić mu tego nie mogłem, wyjechałem. Szczęśliwy traf, gdym zwątpił już, dał mi najprzód wpaść na trop twój, spotkałem Munię w ulicy...	Posyłacie mnie tyle pędy na Kleparz, a potem się dziwujecie, że ptakiem nie wracam Rano „Pod Czerwonego Konia”, wieczór „Pod Czerwonego Konia”, ile już dni łażę! Psu by się sprzykrzyło. Kupiec przyjechał, ale go nie ma w gospodzie.	Z najlepszego źródła, bo od Szlangbauma, któremu zbyt wiele zależy na tym, ażeby dowiedzieć się o projektach Wokulskiego. Ma mu przecież w początkach października zapłacić sto dwadzieścia tysięcy rubli... No, a gdyby kochany Stasio w łeb sobie palnął czy utonął, czy umarł na żółtą febrę... Rozumiesz pan?... Wówczas moglibyśmy albo całemu kapitałowi ukręcić szyję, albo przynajmniej obracać nim z pół roku bez procentu... Pan już chyba poznałeś Szlangbauma? On przecież mnie... mnie chciał okpić!	Takeśmy ułożyli, król cię z Rybińskimi semotis arbitris pojedna, a potem pokażesz się na dworze, publicznie, i rzecz skończona. Sam słyszałem jak N. Pan dowiedziawszy się o śmierci pani podczaszynej, powiedział: Jam teraz jego opiekunem.	Tak też myślałam, że was tu zastanę w dobrym zdrowiu Wszyscy byli strasznie zaniepokojeni, gdy przybyłam dziś rano na Wybrzeże. „Ani Szczur, ani Kret nie pokazali się w domu przez całą noc, musiało się stać coś strasznego”, mówili. A śnieg oczywiście pokrył wszystkie ślady. Ale ja wiem, że gdy kto wpadnie w tarapaty, udaje się zwykle do Borsuka, a w każdym razie Borsuk musi coś o nim wiedzieć. ZimaPrzybiegłam więc prosto tutaj, brnąc po śniegu przez Puszczę. Ach! Jaki piękny był śnieg i to czerwone słońce, co błyszczało o wschodzie wśród czarnych pni drzew! Gdy szłam, otoczona ciszą, wielkie zwały śniegu ześlizgiwały się z gałęzi i spadały z głuchym odgłosem. Musiałam dawać susa w bok, szukając osłony. Podczas nocy wyrosły nagle śniegowe pałace, groty ze śniegu, śniegowe mosty, tarasy, okopy. Byłabym z rozkoszą została tam i długo się bawiła. Tu i ówdzie leżały wielkie gałęzie, obłamane pod ciężarem śniegu, a zarozumiałe raszkiraszka spytałam. odpowiedział po prostu.	Nie będzie pani o niczym opowiadać, nic rozpamiętywać, czy mnie pani zrozumiała? Czym tu się martwić! Dla dziecka lepiej, że nie żyje.	Dobrze! Jak chcesz, moja droga.	Bo ja wiem? Słyszałem, że parę razy strzeliły w nocy, a na drugi dzień gadały, co im ktości zaglądał do koni. Ale kto by zaś, tego nie wiem.	Byłam od dwóch lat mężatką i kochałam mego męża; wyleczyłam się z moich wad, zmieniłam moje postępowanie na swoje i jego szczęście; mogę się pochlubićpochlubić się materiał, tkanina., fason sukni i sporządzenie najmniejszych szczegółów. I oto, cała uszczęśliwiona, biegam, uganiam, przewracam wszystko do góry nogami, aby wydobyć spod ziemi taki sam materiał. Sprowadzam tę samą krawcową. „Pani ubiera panią de Fischtaminel?” początkowo. nie zauważyłam przebiegłego uśmiechu krawcowej; wytłumaczyłam go sobie dopiero później. „Zupełnie podobną tak aby się można było pomylić”.	Spotkaliśmy się najwyżej dwa razy od jego powrotu. Nie mogło być inaczej: ja tkwiłem w kancelarii lub w sądzie, w niedzielę zaś lub w święta pracowałem nad dopełnieniem wykształcenia, wszystko bowiem budowałem na samym sobie...	W teorii. Tylko w teorii powstała na obcym terytorium, za granicą zaś jedynie w przenośni Ale to szczegół. Mówiłem z panem o tej sprawie, ponieważ właśnie pana rząd skarży się najczęściej na naszą policję. Więc widzi pan, że tak źle z nami nie jest. Zależało mi specjalnie na tym, aby powiadomić pana o naszym powodzeniu.	Żebyś sprowadził do swojej stolicy 50 dzieci czarnych, żeby tak jak ja mogły się uczyć, a potem wróciły do Afryki i nauczyły wszystkiego wszystkie czarne dzieci.	Bo ja na pańskiem miejscu nigdybym się nie mogła zakochać w takiej awanturnicy, która konno sama jedna lata po świecie, przebiera się po męzku, nazajutrz chodzi po kobiecemu... gra komedje... dokazuje, mówi co jej na myśl przychodzi.	Jakiś diabolus incarnatus szusnął koło mnie jakby co złego... gdybym z natury nie był odważny, mógł był mi napędzić strachu.	Nie mów tak na niego bo on przyznał, że zwróciłeś wszystko. Ale czyś mu jeszcze nie winien, czyś nie winien innym?...	Nie widziałem. Wyszedłem na miasto, a kiedym wrócił, nie zastałem jej. Będzie temu pół godziny.	Ach, żałuj! żałuj! Włoski język to nie mowa, to śpiew! Posłuchaj tylko, jak brzmi to jedno słowo: amor!... aaa-mooor!amor (wł.)	Panie, wiem już więcej, niż się spodziewasz. Nie przyszedłem tu z próżnymi rękoma. Wiem, że dziewicy nie porwali Aulusowie, gdyż mówiłem już z ich sługami. Wiem, że jej nie ma na Palatynie, gdzie wszyscy zajęci są chorą małą Augustą, i może nawet domyślam się, dlaczego wolicie szukać dziewicy z moją pomocą niż z pomocą wigilów i żołnierzy cezara. Wiem, że ułatwił jej ucieczkę sługa pochodzący z tegoż samego co i ona kraju. Nie mógł on znaleźć pomocy u niewolników, bo niewolnicy, którzy się wszyscy razem trzymają, nie pomogliby mu przeciw twoim. Mogli mu pomóc tylko współwyznawcy...	Ależ tak, w istocie, nie mam żadnego powodu ukrywać, że byłam szczerze przywiązana do Lola.	Nie umiem pani tego zdefinjować krótko, ale dałem jeden przykład, dobrze ilustrujący przewróconą głowę; dam teraz drugi: pani Stabrowska, literatka powiatowa, zamiast pilnować gospodarstwa, męża, dzieci, bawi się w pisanie głupich wierszyków i jeszcze głupszych artykułów, mających zreformować świat. Albo to nie jest typowa, przewrócona głowa?	Teraz, mości Don Kichocie, pewnym będąc, że nikt nas nie podsłuchuje, muszę też waszmości opowiedzieć dziwny bardzo szczegół, o jakim pewno jeszcze dotychczas nie słyszałeś, pod warunkiem atoli, jeżeli łaska, że to będzie tajemnicą pomiędzy mną a panem.	Ależ... czy ty nie jesteś... mojego zdania?...	Czy przysięgniesz na to, mały Larsie?	Nie przypuszczam, żeby miał być już zniesiony ze szczętem ale pewnie znajduje się w ciężkim położeniu, z którego wyjście znaleźć trudno.	Prawdopodobnie jednak ja ciebie nie spostrzegłem.	To teraz rozumiem Widząc, że nic nie wskórasz, wolałeś tu przyjść, gdzie chociaż pomsta może się zdarzyć.	Czemu Zosia nie przyszła? Tak ją lubię, tak bym chciała, żebyśmy naprawdę były w przyjaźni.	Aj, nie pytam o jego nazwisko. Pytam, jaka jego familia.	Ale nie, panie pułkowniku, człek co raz się w wojsku nauczył tego nigdy nie zapomina.	Brednie bajesz, Orsula. Ino niespokój budzisz takim wątpieniem. Król nie ścierpi mojej krzywdy!	Dlaczego przez całe trzy tygodnie nie byłeś w Łodzi?	E! nic tam pewnie nowego nie ma oprócz tego co nam wiadomo, że małżeństwo młodego pana postanowione, i że stara królowa się niem gryzie.	Felu, powiedz temu człowiekowi, że z nim nie rozmawiam	I nie powrócimy do Granitowego Pałacu zanim nie znajdziemy naszego dobroczyńcy.	Może i nie zrekuzuje. On się bardzo w waszmości kocha.	Mylisz się pani nie sięgnę nigdy po żadną koronę, nadto jestem dumną. Musiałabym ją zanieść z sobą do trumny, albo jéj nie dotknę nigdy... Uspokój się pani...	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Nie rozmijam się z kodeksem	Nie ustąpię, niech mę przez moc wyciepnie, do sądu pójdę, prawował się będę, a nie ustąpię!	O, nie. Każdy człowiek w natchnieniu nie tylko pisze, ale gra i śpiewa, i tańczy, poznaje i przeczuwa. W natchnieniu znajduje przyjaciela, zdobywa nowe dla siebie prawdy, odmawia własną modlitwę. W natchnieniu rozmawia z duchami tych, co umarli i narodzą się dopiero, rozmawia i ślubuje wierność tym, których nigdy nie widział	Radzić mogę, lecz na ostateczną ugodę trzeba zezwolenia Wielkiego mistrza, musicie więc stanąć osobą swoją wśród przybyłych, lub...	Ach przed miesiącem złapała go sowa. Tak. A teraz ja właśnie mieszkam tam w górze. Jestem z tego bardzo zadowolona, bo musi pan wziąć pod uwagę, że przecież urodziłam się właśnie tutaj w górze.	Ależ to koronowany król!	Tak jest. Przybrany rodzic mój zmarł i tamże mi majętność drugą zostawił.	Tak, to las! i teraz czuła, że ten las, tak kiedyś ukochany, jest jakiś czarny, dziki, że wionie chłodem i posępnością, że zaczyna ją omotywać jakiś smutek życia, tam nieodczuwany. Zadrżała w głębi, bo z tych przestrzeni zaczęły jakby iść do niej przypomnienia wszystkie życia tutaj spędzonego, zaczęły wstawać w niej widma przeszłości i cieniami przysłaniać jej duszę.	Ach, tym lepiej, Lawinio, strzeżmy tej tajemnicy razem, korzystajmy z niej razem, racz powiedzieć jedno słowo, a zezwolę być ministrem, rzeczywistym tajnym radcą zdrowia, dwumilionowym panem i wielkim mistrzem wstęg i orderu wszystkich wężów brylantowych i szmaragdowych jaszczurek.	Ależ pani... zastanów się...	Czy to Knut?	Czy to współczesne pamiętniki, czy dawne, ze Dworu?... o czym?	Ha, panie! każdy mówi o swoich interesach tam, gdzie się znajduje. Tu przypomniałem sobie mego osiołka, tu o nim mówię, gdybym sobie o tym przypomniał w stajni, to i w stajni załatwiłbym tę sprawę.	Ja mówię, że Dobrosielski.	Ja, doskonale.	O czem właściwie rozmawiacie i co was tak żywo zajmuje!	Porthosie nieraz już zwracałem twoją uwagę, że brak ci zupełnie dyskrecji, i to ci szkodzi u kobiet.	Tak, tak O małżeństwie, panie kolego, trzeba myśleć zawczasu i kuć żelazo, póki gorące. Człowiek ani się spostrzeże, gdy się zestarzeje. Ile pan sobie lat liczy?	Tak...	U waszej wielmożności senatorska głowa, to pewno!	Umówiłeś się, to idź	A druga historia?	A pani?	A umiałżebyś mi powiedzieć, co stamtąd widać? O tam! Chmury kurzawy, błyszczące bagnety, konie?...	Amis! Amis!	Bo też złym byłeś uczniem, twardego byłeś karku i zmysłowych oczu.	Broń Boże	Chodźcie prędzej, kobiety koło, przy. śniadania, jąłjąć (daw., gw.) zapomnieć. ziemniaczanym dołom, aż Hanka powiedziała:	Chwilkę, panowie, chwileczkę, niech Grimaud sprzątnie nakrycie.	Ciągnij!	Co się panu stało?	Czego ty właściwie żałujesz?	Cóż, proszę pani dobre było śniadanie?	Daj jej herbaty.	Dalej, schodzimy Eksplozja może nas stąd zrzucić.	Dwie!	Ech, droga pani, wszak mówiła pani o sprzedaży drukarni za dwadzieścia tysięcy	Ho ho! Panie bracie! Calecale (daw.)	Księże, a gdzie my jesteśmy?	Kto jest podpisany pod tym artykułem, panie poruczniku?	Kłamstwo, Tajemnica, Łzy	Ma język	Można je mieć przy tysiącu rubli. Szczęście każdy nosi w sobie.	Mówisz, że byłam blada?	Naprawdę tu się inaczej oddycha!	Nianiu!	No, no! A za cóż wy do tej Ameryki pojedziecie? Macie gdzie pieniądze schowane?	O Matko... fosa głęboka... wody niemal do pół... patrzaj no, Jacek... mnich jakiś!	O czym też rozmyślacie, kolego?	O! Cóż się stało?	Obawiam się, że on może dotrzeć do Gibraltaru przede mną. I że znów wymknie mi się z rąk.	Otóż ten pański artysta porzuca kobietę.	Pan pewno bardzo się nudzi. Może by panu ktoś poczytał głośno?	Panie prezesie, zapominasz pan, co winieneś temu domowi, co winieneś sam sobie.	Po stroju od strony Opatowa czy Sandomierza wnoszę, że przyjeżdżasz wprost ze swego dystryktu.	Przeciwnie, musimy wyglądać bardzo biednie zresztą większość naszych ubrań jest skromna i robi wrażenie nader ubogich. A co będziemy sprzedawać?	Pyskujesz bele co, boś sie opiła złością! ale twój ciężko odpowie przed Bogiem za Jagusine nieszczęście.	Skoczyłem.	Urzędnik szepnął ciszej, bo właśnie wójt wchodził do izby i witał się ze wszystkimi; snadź wiedział, o co się kłócą, bo również jął bronić starego i usprawiedliwiać.	Warszawa	Wybaczy książę, dla desperata intelektualnego...	Wyobraź sobie, że właśnie w tym celu.
Byłoby niewątpliwie zdumiewające gdybym to ja wykonał. Lecz w rzeczywistości nic nie budowałem, a tylko oczyszczałem w miarę potrzeby korytarze i pokoje. Wszędzie wokoło jest tego o wiele więcej. Widzę, że nic nie rozumiesz, muszę to wyjaśnić. Otóż bardzo dawno temu, nim Puszcza zasiała się i wyrosła do obecnych rozmiarów, istniało miasto	Nie miejcie do nas żalu, towarzyszu Garbaty. Sami rozumiecie, że partja musi takie rzeczy dokładnie zbadać. Wasze nieszczęście, że niektóre okoliczności przemawiają przeciw wam. Inne znowuż świadczą za wami. Ale pewności jeszcze niema.	Nie nadto do swobody nawykły.	Ja? Do pracy? Wychowana w jedwabiach, na zamku? Nie! Wolałabym z głodu umrzeć, niż się spodlić. Ale ludzie mi poradzili, abym się zaciągnęła do biczowników. I dobrze poradzili.	Gdy Huanako kazał sobie oddać zebraną tongę, okazało się, że jest jej o wiele mniej, niż się spodziewał. Zasiek w spichrzu przeznaczony na święte ziele wypełnił się zaledwie do połowy.	Miałabyś chleb do żywota na stare zęby	Dwa lub trzy dni starczą Ja i Souvray nie stracimy ani godziny. Dziś jeszcze w nocy pójdziemy do Sederyna.	Ja nie potrzebuję niczego. Żyję już tylko między dwoma grobami. W jednym pochowany jest Edmund Dantès. Kochałam go. Wiem, te słowa nie przystoją już moim zwiędłym wargom, ale wspomnienie o tym ciągle żyje w moim sercu i nie wyrzeknę się go za nic w świecie. Ten drugi grób należy do człowieka, którego Edmund Dantès zabił. Uznaję, że zrobił to słusznie, ale winna jestem zmarłemu modlitwę.	Wikta nie pozwala mi iść do mamy.	Wolałbym dać sobie wypruć flaki trzem porywczym mężczyznom, niż mieć do czynienia z tym groźnym mięsożercą. Mówi się, że jeden jaguar wart jest tyle, co trzy tygrysy bengalskie.	Jak mówię, że trzydzieści, to trzydzieści Od Czarnego Kamienia do Brodu będzie ci czterdzieści! Zdurniałeś chyba, czy co?... Dom ten, w którym mieszkał w Radoliszkach, wyremontował, blachą pokrył. Żyje teraz jak pan. Własnymi końmi do chorych jeździ.	Et, głupiś, Żabba! Co do mnie, rad jestem, że się wreszcie odczepiłem od niego!	Wreszcie markiz zaproszony dziś do nich na obiad, warunki już są ułożone. Dziwi mnie niezmiernie, że ty wiesz o tym tak mało.	Lecz czyż nie było tam również Anglika z białą brodą... świątnika pomiędzy obrazami... który jeszcze mnie bardziej utwierdził w przekonaniach co do Rzeki Strzały?	Ledwie mi się w to wszystko chce wierzyć! A toć to tak jakby panienka wlazła do jaskini lwa. Gdyby był taki, jak jest najczęściej, to by był wpadł w furię i obudziłby cały dom. On nie chce, żeby obcy na niego patrzeli.	Nie, nie! A niechże mnie Bóg broni. Raczej nad jej życiem czuwam. To tak łatwo mogłoby się zdarzyć. Ktoś pijany albo doprowadzony do rozpaczy mógłby dobyć rewolweru, noża albo chwycić ciężką butelkę szampańską ze stołu... Dobrze, jeśli ja przy tym będę, abym mogła zbrodniczą rękę powstrzymać. A jeśli mi się już to nie uda, to przynajmniej oczy przerażone jej zamknę	Sahi, którego bezczelność wzrasta wraz z twardością igieł na grzbiecie, mówił mi niedawno, że podobno przyjęto do stada wilków jakiegoś chłopca, ale nie dawałem temu wiary. Sahi jest plotkarzem i roznosi po dżungli wieści przeróżne bez żadnej podstawy i zupełnie przekręcone, albowiem niczego dokładnie powtórzyć nie jest zdolny!	Jeszczech go nie widziałeś! popatrz jeno, podobny do cię jak dwie krople.	On już jest absolutnie do niczego a mnie by świetnie odpowiadał. Gdyby pan umiał patrzeć jasno na rzeczy, zrozumiałby łatwo, że to jest właśnie to, czego mu trzeba. A w dodatku... Jakże! Przecież to jest najwspanialsza sposobność, pewna jak mur. Ja muszę mieć kogoś. Rozumie pan? W każdym razie mógłbym mu zaręczyć, że wyspa pod nim nie zatonie. A zdaje się, że on na tym punkcie jest trochę przeczulony.	To być w żaden sposób nie może nie ma rycerza bez kochanki, jak nie ma nieba bez gwiazd. To główny warunek jego istoty, bez tego żyć by nie mógł; historia nigdy nie wspomina o niczym podobnym, więcej panu powiem i oświadczam to solennie, że gdyby przypadkiem znalazł się rycerz bez miłości w sercu, to niezawodnie nie jest on rycerzem prawym, ale bękartem, co się wdarł do zakonu naszego piecem, nie drzwiami, jak złodziej jaki lub rozbójnik.	Dlatego jestem. Nie pytam cię, mój drogi, czy to ty wyjawiłeś komuś tę tajemnicę, bo wiem, że jesteś dobry i lojalny. Nie traćmy więc czasu na czcze gadanie. Nie domyślasz się, skąd mógł paść ten cios?	Już ci raz powiedziałem, bratku, że tyle się znasz na rycerskich awanturach, co koza na pieprzu; powiadam ci, że widzę, co się święci, i obaczysz zaraz, że miałem słuszność.	Panna Gamard, która chce uprzedzić wszelkie komplikacje przysłała mnie, abym się porozumiał z panem.	A na świecie! Nigdy tego nie będzie.	Ba!... mam nadzieję, że mnie nie trafi. Wreszcie obstąpimy karetę i zgładzimy ze świata w niej się znajdujących. Zawsze to nieźle, gdy mniej o kilku nieprzyjaciół prześladować nas będzie.	Biskup? kto wie? odparł Kochan. Ks. Bodzanta to nie Jangrot spokojny, temu potrzeba koniecznie z kimś koty drzeć, mało mu może będzie mniszek sądeckich, porwie się na króla.	Cicho, Hip! Jakże można tak na brata nastawać...	Czy ten dureń ślepy? Nie widzisz, że nie mam na sobie koszuli?	Ekscelencja był człowiekiem o zmiennych nastrojach. Kiedy otrzymał łapówkę, wielka łagodność spłynęła na jego nieskomplikowaną duszę. Nadspodziewanie wydał głębokie westchnienie.	Ja zaś mu przebaczę przez pamięć na rudnickie terminy. Siłasiła (daw.)	Nie mam, nie mam. Ja by wolał, żeby ona mnie nożem pchnęła; niechby i zabiła, byłoby lepiej.	Spodziewam się, że w domu nie brak ci szpady, mój panie A na wszelki przypadek, ja mam ich dwie i, jeżeli zechcesz, użyczę ci jednej.	To już na pewno w przyszłą niedzielę.	Zauważyłem właśnie pewien niepokój na ulicach.	Dla Boga! a ty jakeś go wyłowiła?	Idzie teraz o to gdzie szukać plebanii, proboszcza i łotra, co mi skradł list i nazwisko.	Nie tylko Majkowska... widzisz przecież, jak oni wszyscy grają!... co to jest ten ich teatr!...	To święta tajemnica Czy ty nie masz swoich tajemnic?	Całe szczęście, że ani tych pieniędzy nie masz w ręku, ani nie masz prawa rozporządzać nimi. Gdybyś była tak majętna jak Ada... ha!...	W gruncie rzeczy ten dzieciak nie jest wojskowy; teraz, kiedy nas pobito i zdradzono, czeka nas brzydka wojna. Po co miałby brać po łbie gratis pro Deo?	Ani trochę, mój przyjacielu Ale, w tym utrapieniu, czy posiadłeś od Boga dar i szczególną łaskę powściągliwości?	Bój się Boga!	Czemu to pani nie wyjmie z ławki tego gwoździa, o który mój Piotruś rozdarł majtki?	Gdzie tam JWPani, to ledwie może ma rok piętnasty!	Jak chcesz.	Jak się podoba. Ale nie ma nic ciekawego.	Nawet gdybym nietylko ja o to prosiła?	Nie raczej, lecz koniecznie i to jak najprędzej.	No tak, jego kochanka Czy jest w tym coś dziwnego?	Och! toś ty jeszcze bardzo szczęśliwa!	Owszem, mógł. Mieszkanie stróża to siedlisko zarazy dla całego domu.	Pańskim guwernerem musi być zapewne jakiś słynny profesor, pan Andrieux z Akademii Francuskiej albo pan Royer-Collard?	Słucham pana prezesa.	Tak, ty. To on przecież uratował twoją macochę i Edwarda.	Wielu z nich z krain etiopskich pochodzi albo z różnych takich, w których pieprz rośnie, i tych lada zamróz zwarzy. Dwa miesiące w najgorszym razie, nawet przy szturmach wytrzymamy. Niepodobna też przypuścić, aby żadna odsiecz nie przybyła. Ocknie się wreszcie Rzeczpospolita, choćby zaś nawet pan hetman wielkiej potęgi nie zebrał, podjazdami będzie Turków nękał.	Za niego i za nią im śmierć. Oni nie mogą tak zginąć bez zemsty. Gdyby tak nie Wiera, nie wy wszyscy, poszłoby nas ze sto chłopa z siekierami. Niechby oni swoimi jasnymi oczami patrzyli z pomostu. Taras nasz i Sonia, orły nasze, jak my za nich giniemy.	Znowu ta niegodziwa choroba jest w Drzemniawie i właśnie musiała tam wybuchnąć w chwili, kiedy tam bawi...	A gdzie mostek?	A ja tak źle nie wróżę jeszcze	A ten hycel Herman	A to czego się chmurzysz?	Ach, Dawidzie nie o takiej śmierci ja marzyłem!	Babulo!	Bzdury pleciesz Icku! Przysięgam, bzdury.	Czego się dowiemy?	Cóż znaczy ta minka?... Wyglądasz, jakbyś spadła z księżyca.	Dobrze, rozumiem... Ale proszę posłuchać: moja matka... Nie, nie matka, mój ojciec miał ten pomysł	Droga moja! Przebudź się... miej litość!	I nie pytałeś jéj o to?	Idziemy dalej! Ale gdzież się podział ów cierń o czerwonym oku... pijący krew słoni?	Jakież były następstwa tej zwady?	Jakże, z tysiąc złotych kosztuje wesele...	Jest wielu partyzantów staroświecczyzny ale póty u nas nie będzie dobrze, póki się nie pozbędziemy właśnie starych przesądów.	Jestem baronem fon Rauch.	Już tatko zaczyna awanturę!... Słowo honoru daję, że wyprowadzę się od rodziców...	Jużci.	Kiedyś...	Mam wielki Krzyż Legii Honorowej, rosyjskiego Świętego Andrzeja, Orła Pruskiego, Sardyńską Anuncjatę i Złote Runo.	Może wynalazek tego Geista?...	Nie widzę ciebie, dlaczego jest tak ciemno, zapal światło...	Nie!	Nie. I szalenie się cieszę. Wiesz, cioteczna siostra naszej kucharki jest wdową i ma sześcioro dzieci. Najmłodsza córeczka ma trzy lata. Jest cudna. Kazałam ją kiedyś podczas twojej nieobecności przyprowadzić. Mówię ci: czarujące dziecko. Juszczeniowa, matka tej dziewczynki, z wdzięcznością oddałaby ją nam...	Niech ksiądz pyta dalej, dalej...	Niechże o niej nie zapomina! Litość mieć powinien!	O! nie, mam się zupełnie dobrze Dziękuję panu, bardzo dziękuję!	On lubi wszystko wiedzieć, bo to przynosi procent.	Panie Michale, już on nie powinien nam ujść!	Patrz. Przecie to Kajtuś. Z pewnością go poznaję.	Polecam się jego pamięci! grzecznie kłaniając się rzekł Baucher.	Ten sam. A wy kto?	To moja sprawa!	To naprawdę las!	To niemożliwe.	Wiem. Twoja jest lepsza, ale nie umiemy z niej strzelać, a tobie nie damy jej w ręce.	Więc cóż? operę?	Wrócę.	Za tym przemawia stan zwłok straszny podobno widok.	Zmarła w więzieniu...	Zważyć nam pierwej koniunktury wypada	„Carnatic”
Pani możesz niejedno uratować swoją energią i przytomnością umysłu. Nie mogę pani uczyć, jak powinnaś postąpić, bo to okaże się dopiero, gdy pani będziesz tam na miejscu i zbadasz położenie. Zrobisz pani wtedy, co uznasz za właściwe i potrzebne, co pani podszepnie miłość dla rodziców, sumienie i poczucie sprawiedliwości. Musisz pani szukać do ratunku środków sama w sobie, bo ich gdzie indziej nie znajdziesz. Kto wie, może pani przyjdzie jaka myśl szczęśliwa, której przyjścia jeszcze w tej chwili nie dopuszczamy. Ale do tego potrzeba koniecznie zimnej krwi i spokoju, bo spokój tylko pozwala wznieść się do pewnej wysokości, z której można jednym rzutem oka ogarnąć położenie. Spokój tylko przynosi szczęśliwe pomysły, daje przytomność umysłu, szybkość decyzji i energię do działania. Ze wzburzonego umysłu nic dobrego wydobyć się nie da. Spokoju więc i męstwa, panno Heleno. Jedź pani, ale jeżeli chcesz tam być użyteczna, to bądź odważna i patrz śmiało niebezpieczeństwu w oczy.	O nie, mój piękny, nie tutaj przynajmniej. Czyż nie widzisz, że stoimy przed pałacem d’Aiguillon, pełnym zauszników kardynalskich. Kto mi zaręczy, że to nie eminencja polecił ci, abyś mu dostarczył mojej głowy? Wiedz, że dbam o nią aż do śmieszności, bo, jak mi się zdaje, bardzo dobrze pasuje mi ona do ramiona. Z przyjemnością zabiję cię, bądź spokojny, lecz zabiję cię pomalutku, w miejscu ustronnem i zamkniętem, tam, gdzie przed nikim nie będziesz mógł się ze śmiercią swoją pochwalić.	Wstydź się na co ci ten trup na wpół zgniły! Wiesz, że nie stworzony dla ciebie, a ciągniesz go i zabijasz...	Wszystko się godzi dla spełnienia ideału mojego. ale nie szczęście chwili	Innego księcia?? Ale prawda, przecież tam zapewne bawi nasza deputacja wysłana na przywitanie lamy, a z nią książę Neuiabi: kłaniaj mu się, kochany Nafirze, jeśli się o mnie spyta, nie inaczej, rozumie się, mój przyjacielu, przecież wiesz, że to dość daleka znajomość...	Nie wiesz nawet, panie Andrzeju jak wielkie i u króla masz zachowanie. Wczoraj byłem na radzie wojennej, bo mnie pan Czarniecki wziął ze sobą. Mówiono o szturmie, a potem o wiadomościach, które właśnie z Litwy nadeszły, o tamtejszej wojnie i o okrucieństwach, jakich się Pontus i Szwedzi dopuszczają. Radzą tedy, jak by tam wojnę podsycić. Powiada Sapieha, że najlepiej parę chorągwi posłać i człeka, którenktóren	Rozstrzygną miliardy na gruncie Toleda. Ty twoją wklęsłość, ja moją wypukłość, dwie chęci przyrody pozbawionej słowa, musimy natężyć i rozstrzygnięcie dwóch wielkich konstrukcji zgrabnie sprowokować. Dla Yetmeyera mam okrucieństwo, książę zaś może poprzez śmierć przedwczesną z Havemeyerem zgrabnie pofiglować.	Wiem. Ty byłaś zawsze dla mnie dobra. Dbałaś o mnie.	Już zidiociał Głupi jak nogi stołowe. Może nawet nie wie, że jest wojna. Być może, że wstydzili się powiedzieć mu o tym. Ten podpis na manifeście do jego narodów to też pewno szachrajstwo. Kazali wydrukować bez jego wiedzy, bo on już o niczym myśleć nie może.	To jakże? Gdzież reszta? Kto bierze osiemnaście złotych? A przecież to nie koniec! Muszą przecie nadto stróżę po nocach odbywać, na posyłki chodzić. A daniny? Za cóż jeszcze daniny składają? Czy także z gruntu pradziadowskiego? Przecie go pracą na pańskim z czubem okupili. Dają różne gatunki zboża, dają kury, jaja, połowę miodu od pszczół, muszą znosić do dworu określoną ilość lnu, jagód, orzechów, grzybów. Nawet gdy się orzech w lasach nie urodzi, dać go muszą, bo tak prapradziadom za Jana Kazimierza dawali.	Nie, panie drogi. Ja nie przestałem wierzyć w siebie nie wyczerpałem się i nie czuję braku sił. Myślę tylko, a raczej nawet wiem, że co ja zdziałać mogłem w danych warunkach, okolicznościach i w danym czasie, już zdziałałem i nie ma potrzeby oprócz mojego świętej pamięci majątku pogrążać jeszcze nowe kapitały dla przeciągania tej działalności, która już nowych i niespodziewanych rezultatów nie wyda. Więcej nie mam nic do zrobienia ponad to, co już zrobiłem. Co zaś do samego teatru... nie sądzę, aby to był jedyny sposób stracenia pieniędzy, które panu Turskiemu pilno stracić. To czasem zawodzi! Mój dyrektor... Malinowski nawet zarabia i to podobno dobrze. Ale to okoliczność wyjątkowa: stracić nie mógł, bo nie miał nic do stracenia... Zresztą mniejsza o to. Jeżeli pan Turski z dawnej przyjaźni do Muz chce koniecznie teatr fundować, to czemuż nie poszuka sobie na kierownika kogoś innego, młodszego, który może świeże ma pomysły...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że w domu nie mamy naboi, wobec czego trudno będzie zestrzelić go ze stołu. Pozwalam sobie zauważyć, że to jest Mikulaszek, służący pana majora Wenzla. On zawsze niemieje, jak tylko zobaczy którego z panów oficerów. I w ogóle wstydzi się mówić. Toto jest taka sierota niemądra, że się tak wyrażę. Pan major Wenzl pozostawia toto zawsze na korytarzu, gdy wychodzi do miasta, więc biedaczysko szwenda się od jednego służącego do drugiego po całym baraku. Żeby jeszcze miało to powód do takiego przestrachu, ale on przecież nigdy nic złego nie zrobił.	Otóż to a rządy się wciąż zmieniają, może i znajdzie się taki. I co wtedy będzie? Kokaina spadnie w cenie, a mądrym okaże się ten, kto już od dawna wziął się do koksu. Więc o co chodzi?... O to, że pan Domaszko nie chce rąk maczać w całym interesie? To nie będzie maczał. Może nawet o niczym nie wiedzieć. Zrobi się cichutko. Tylko kapitał obrotowy trzeba przerzucić z perfum i innych towarów na koks. Reszta wspólników nawet nie przewącha. Obroty zmniejszyły się i tyle.	Ale ja nie mogę. Pani ciocia...	Ba! przejeżdżałem tędy do Chantilly conajmniej dziesięć razy, a trzy lub cztery zatrzymałem się u pana. Zaraz... byłem tu dziesięć czy dwanaście dni temu, odprowadzałem przyjaciół muszkieterów, a właśnie jeden z nich pokłócił się z jakimś nieznajomym człowiekiem, który, nie wiadomo dlaczego, szukał zaczepki.	Nie mówmy już o tym, droga moja. Czyż ja mogłem cię puścić bez rozmówienia się inaczej jak tam w oranżerii? Chcę przekonać ciebie, najdroższa.	Nie, tylko jeden Bóg ma prawo, bo on wie, co wycierpiałam. On jeden zna wszystkie łzy moje, wszystkie cierpienia. O Boże, Boże, Boże!..	Obraziłaś się i w uniesieniu zaczęłaś mię nareszcie nazywać Romkiem. To bardzo dobrze.	Tego, czym jestem, nie odejmie mi nikt. Idę w śmierć, jak wchodzę nocą w las. Księżyc srebrzy choiny. Drzewa szepcą, drżą liście.	Wasza książęca mość nie przyprowadzaj mnie do desperacji!	Bo obrzydły mi już te wszystkie zbrodnie! Bom uczyniła ofiarę ze swej miłości; bo postanowiłam ocalić Manuela.	Nie, miły gospodarzu, nie mogę, chciałbym dziś jeszcze dostać się do domu i zobaczyć swoich, zanim pozamykają okna.	Nieporozumienie nie może przekraczać pewnych granic. Nie chodzi mi o mnie osobiście lecz o prosty fakt, że Stefan powinien pamiętać, że jestem jego dyrektorem.	Pani Czy sądzi pani, że mogę mieć nadzieję?... Że serce panny Magdaleny zwróci się kiedy do mnie?	Panie Atanazy, niech mi pan wierzy, że bardzo przykro mi jest, że z mojej przyczyny...	Odepchnął mnie prawą ręką i krzycząc, wbiegł przede mną po schodkach. Lewa ręka zwisała mu u boku. Szedłem tuż za nim i widziałem, jak kapitan rzucił się na niego i powalił go na plecy. Nie uderzył go jednak; stał nad nim pochylony i mówił coś z gniewem, lecz zupełnie cicho. Pewnie pytał go, czemu, u diabła, nie pójdzie i nie zatrzyma maszyn zamiast drzeć się na cały pokład. Słyszałem, jak powiedział: „Wstawaj pan! Biegnij! Leć!”. Klął przy tym. Mechanik zsunął się po prawostronnych schodkach i obiegł wkoło luku świetlnego ku zejściu do maszynowni, które znajdowało się po lewej stronie. Biegł i jęczał...	Ani nie dostałem zapalenia mózgu, ani nie padłem martwy Słońce nie obchodziło mnie zupełnie. Rozmyślałem spokojnie i chłodno, jak gdybym siedział w cieniu. Ta opasła bestia, szyper, wystawił spod płótna wielki, krótko ostrzyżony łeb i wparł we mnie rybie oczy. „Donnerwetter!Donnerwetter! (niem.) warknął i cofnął głowę jak żółw. Widziałem go. Słyszałem. Nie przeszkodził mi w rozprawianiu się z sobą. Mówiłem sobie właśnie wtedy, że nie umrę.	A nie ma chyba że taksówką pojedzie wódz albo specjalnym autem firmy PARADIS lub CONCORDIA. Ha, ha!	A, trudno nie być szczerym	Ale gdzie! Dopiero jak jej wójt powiedział, kto i co, to się aż zalękła. Myślała, żem się przyszedł ojcowizny dopominać; od razu uderzyła w płacz, jako z głodu ginie, kożucha na zimę nie ma, dziecko chore, krowa się sterałasterać się	Chryste! Kogóż ja ubóstwiałem! To są oczy szatana.	Co tam słychać nad Lövenem?	Doprawdy, moja Florentynko to nie jest ani rozsądnie, ani ładnie; wczoraj tańczyłaś w Ruinach i hulałaś całą noc? Ty chyba zupełnie chcesz sobie cerę zniszczyć, nie mówiąc, że to jest doprawdy niewdzięcznie oblewać te wspaniałe salony beze mnie, z obcymi ludźmi, bez mojej wiedzy!... Kto wie, co się tu działo?	Haftki srebrne przyszywam do hazuki waszej królewskiej miłości.	Hm! Bo widzisz... jest to zawsze delikatna materia. Lgoccy prosili mnie na mediatora...	Jakiż to będzie odpust, kochana pani?	Jestem poetą i przybywam do stolicy w nadziei wystawienia tragedii przez siebie ułożonej.	Józku chciałabym, byś mówił spokojnie i nie stawiał akcentów na twierdzeniach, które nie są niczym innym poza retorycznym chwytem.	Nie chciałbym znaleźć się na tym stateczku, choćby w najmniejszą bryzę. Taka budowa psa warta!	Nie zupełną masz rację. Zresztą tylko w pierwszej chwili odniosłam takie wrażenie, a pana Murka widziałam tylko raz.	Nie, broń Boże! Nie będę przecie życia spędzała po magazynachmagazyn	Nie.	Owszem. Wydobywasz wszystko, co chcesz. Nie wiem, jakie masz sposoby, ale doskonały z ciebie zwodziciel.	Pan jej nie lubi? A jednak to stały mieszkaniec tych murów.	Posłusznie melduję, że ja dlatego nic nie myślę, ponieważ żołnierzom w wojsku jest to zakazane. Kiedy przed laty służyłem w 91 pułku, to nasz pan kapitan zawsze mawiał: „Żołnierzowi nie wolno myśleć. Za niego myśli jego przełożony. Jak tylko żołnierz zacznie myśleć, to już nie jest żołnierzem, ale marnym, wszawym cywilem. Myślenie nie prowadzi...”	Powiedzże mi pan, proszę wszak oni także jedzą swoje potrawy, a ja piję herbatę. A jednak patrzą na mnie jakby z zawiścią z powodu tej herbaty. Co to znaczy?	Samemu sobie tylko nie przebaczam, że, będąc starym wróblem, jeszcze raz złapałem się na plewy...	Stań pan przy furtce, prowadzącej do Luwru od strony ulicy Drabiniastej i zapytaj o Germana.	Tak pleciesz, Macieju, że wytrzymać już nie można.	To nie strych, ino piętro. Strych jest jeszcze wyżej, pod dachem, jak u nas.	Wasza miłość do nas pewnie na te gody!	Wtranżalaj, nie pytaj	Za pozwoleniem! Plamy te mają odrębny charakter. Nie zawierają naczyń krwionośnych i nie mogą prężyć się jak narośle, z którymi może je pan mieszasz.	Zaraz się dowiesz. Pozycja społeczna, ŚmiechMiesiąc temu, bawił w Sosnowcu przejazdem jakiś hrabia. Dülman, dawny handlarz świń, dawny oberkelneroberkelner (niem. oberkellner) ojczyzna.. Po jego wyjeździe w parę dni, Dülman przysyła po Recka, który jest technikiem w jego fabryce, w oddziale stolarskim. A gdy Reck przyszedł, Dülman każe mu zrobić rysunek wspaniałej skrzyni, jak można najozdobniejszej. Reck zrobił coś w rodzaju olbrzymiej trumny i podług jego rysunku wykonano tę skrzynię w Berlinie i przywieziono do Dülmana. Otóż ten idiota, wobec całej rodziny i dyrektorów swoich ustawił skrzynię na honorowym miejscu w salonie, a do skrzyni wstawił łóżko z całą pościelą i ze wszystkim, czego używał ów hrabia, skrzynię zamknął na klucz, a na niej przybito brązową blachę z takim napisem niemieckim: „W tej skrzyni stoi łóżko, a na łóżku leży pościel, a w tej pościeli, na tym łóżku dnia X roku 18... raczył spać trzy razy jaśnie wielmożny graf Wilhelm Johann Somerst-Somerstein”.	Zaraz. Wam chodzi o knife? Nie mam żadnego noża. Nic wam nie zrobię. Czego jeszcze chcecie?	Znam To pan Edmund i panna Mercedes.	Znudziły go zabawy chce się rozerwać słuchając polskich mów, których rozumieć nie będzie.	A chciałbyś, żeby było inaczej?	A ileście razy w kozie siedzieli?	A jegomość będzie po weselu wojował?	A ma pan kandydata?	Ale zawsze klasztor? Co?	Biedna Emilka!	Bądź co bądź! w żałobie! pójdę w żałobie, powtórzyła Teschen... ale pójdę... stanę przed nim jak widmo milczące...	Choroby organicznej w żadnym organie nigdzie, a we wszystkich osłabienie, brak siły żywotnej; roztworzenie górę bierze nad tworzeniem, oto cała rzecz.	Co to ma znaczyć?	Dobry wieczór	Dziękuję panu.	Gdzie Bronia?	I cóż ty na to, Agnieszko!?	I swoje oszczędności Pewien prawnik z Paryża ofiarował niedawno panu Cruchot dwieście tysięcy za jego kancelarię. Sprzeda ją, jeśli będzie miał widoki zostać sędzią pokoju.	Jedliście śniadanie, co?	Jutro powiecie...	Kochana babunieczko	Kto cię przysyła?	Lepiej teraz póki nieżywe, jak potem.	Miłościwy panie! fortunę moję, życie, krew, wszystko składam u nóg waszej królewskiej mości!	Moiściewy, a to kiej żywy się rucha, choć z drewna. Pokaż go dzieuchom!... dopiero to będą wydziwiać!... Pokaż, Witek!	Na apopleksję?	Na moją krzywdę i na moje zatracenie!	Na! na! przerwał towarzysz pierwszego, zbrojny także Ho! ho! mają oni czary wielkie i siły w rękach	Na-sy-pa-li zapytał Beetle.	Nafirze! Nafirze! Jeszcze jedno słowo ciebie unosi rozpaczliwe, a mnie wiadome uczucie.	Niechaj się złoży z czem jechał.	Nikomu w świecie.	No, to siądź tu, posil się, uspokój! Będę cię strzegł.	Obraz świata, Pozycja społeczna odezwałem się	On?	Sam się wynoś!	Spełniamy rozkaz komendanta placu.	Tak Asan zaś, wnosząc z jego podłużnej twarzy, jest chyba wigiemWhig a. Whigamore	Tak.	Tyś oszalała!...	Uczynię wszystko co trzeba.	Wiem. Czuję. Wino pan pił.	Więc poczekasz na mnie?	Więc zapewne chodzi o pieniądze?	Właśnie. Jest to mostek, po którym...	Żebrak zaczęła Jagustynka.	„...Oszacowane na dziesięć tysięcy franków” Dziesięć tysięcy franków, ojcze! Ależ to czterdzieści susu, właśc. sous (fr.) nazwa czcionki drukarskiej; także: jednostka typograficzna w systemie Didota równa 12 punktów typograficznych. za tylko trzydzieści sześć su. Twoje łepki od gwoździ warte są tylko cenę materiału, dziesięć su za funt.
Ben Ireson... był szyprem na okręcie Betty. Pewnego razu wracał z Ławic do domu... było to jeszcze przed wojną 1812 r., ale dopóki świat istnieje, sprawiedliwość zawsze powinna być sprawiedliwością... W drodze napotkał statek Active, gdzie szyprem był Gibbons z Portlandu. Statek ten rozharatał sobie bok koło blizy na Cape Cod i poczęła się do niego wlewać woda. Właśnie nadciągała okrutna nawałnica, więc biedni ludziska dobywali ostatnich sił, żeby dowlec Betty do domu... gnali jak opętani. No... i wtedy to Ireson zaczął namawiać załogę, żeby pozostała w bliskości koło Active, póki morze trochę się nie uciszy. Ale oni nie chcieli na to przystać, by przebywać w taką pogodę koło przylądka... Rozpięli sztakżagiel i popłynęli; oczywiście wzięli z sobą Iresona. Mieszkańcy Marblehead byli na niego źli, że nie zaryzykował... bo na drugi dzień, gdy morze już się uciszyło (o tym to nigdy nie przestali myśleć) kilku z załogi Active zostało wyciągniętych na ląd przez jakiegoś człowieka z Truro. Ci przyszli do Marblehead, bając, co im ślina na język przyniosła... jako że niby Ireson przyniósł hańbę swemu miastu... i tak dalej i dalej... Ludzie Iresona mieli pietra widząc, jako wszyscy są przeciwko nim, więc zaklinali się, że to on winien wszystkiemu. Kobiety go wprawdzie nie obsmarowały mazią i nie oblepiały pierzem (kobiety marbleheadzkie nie mają tego w zwyczaju), ale wyręczali je w tym chłopcy i mężczyźni; obwozili go dokoła miasta w starym czółnie, póki dno nie odpadło... Ireson zapowiedział, że kiedyś tego pożałują. Otóż później wyszło na jaw, jak było naprawdę, ale stało się to nazbyt późno, by z tego mógł mieć pociechę ten uczciwy człowiek... tymczasem znalazł się ten Whittier, powiązał jako tako całą tę kłamliwą opowieść i jeszcze raz oczernił Bena Iresona, który już był nieboszczykiem. Był to jedyny raz, że Whittier czymś się odznaczył... a i to niepięknie! Natarłem porządnie uszu Danowi, gdy mi przyniósł ze szkoły tę śpiewkę. Ty, ma się rozumieć, niewiele wiesz o tej sprawie; ale opowiedziałem ci szczerą prawdę, którą odtąd winieneś na całe życie wryć sobie w pamięć. Ben Ireson nie był takim człowiekiem, za jakiego podaje go Whittier; mój ojciec znał go dobrze i przed tym, i po tym zdarzeniu... a ty, mój smyku, strzeż się sądów nazbyt pochopnych. Dalej, następny!	Ideowość papy, cały ten Syndykat Narodowego Zbawienia narodowego w dzisiejszych czasach! Zaczęli mówić szeptem. Genezyp słuchał tej rozmowy z rosnącym przerażeniem. Dwa odrębne strachy: przed księżną i głębią polityki, windowały jego poczucie jaźni na zawrotne, nieznane mu dotąd wyżyny. Czuł się niczym wobec tego cynicznego młodzika, o rok czy dwa zaledwie od niego starszego. Owładnęła nim nagła nienawiść do ojca, że uczynił z jedynego syna swego takiej miary niedołęgę. Jak „ONA” mogła go mieć za coś, mając takiego potomka! Nie wiedział, że właśnie jest odwrotnie, że cała jego wartość polega na bezdennej głupocie i naiwności, przy dość dużych zresztą fizycznych danych.	Zacny z ciebie chłop, mój Jacopo i Bóg cię wynagrodzi za twoje dobre chęci, ale dziękuję, nie potrzebuję nikogo; parę dni odpoczynku postawi mnie na nogi, a spodziewam się, że w tych skałach znajdę zioła, które są doskonałe na kontuzje.	Nie, ojcze, pozwól mnie działać; ja potrafię wziąć się do niego. On mnie kocha, mam nad nim przewagę, skorzystam więc z tego i wymogę na nim, żeby obrócił niezwłocznie część moich kapitałów na kupno nieruchomości. Może potrafię skłonić go, żeby odkupił na moje imię ziemię Nucingen w Alzacji. Tylko proszę cię, ojcze, przyjdź jutro przejrzeć księgi i zbadać stan jego interesów. Pan Derville nic a nic nie zna się na sprawach handlowych. Nie, lepiej jutro nie przychodź. Nie chcę sobie psuć krwi. Pojutrze będzie bal u pani de Beauséant, muszę więc oszczędzać się, żeby być piękną i świeżą i przynieść chlubę kochanemu memu Eugeniuszowi! Pójdźmy zobaczyć jego pokój.	Alboż nie słyszę, jak mój ojciec, nasi krewni i znajomi szepcą o tym, trwożnie oglądając się, aby ich kto nie podsłuchał? Czyliż wreszcie ja nie znam Fenicjan? Przed tobą, panie, oni leżą na brzuchach i ty nie widzisz ich obłudnych spojrzeń, ale ja nieraz przypatrywałam się ich oczom, zielonym z chciwości albo żółtym z gniewu.	Faktem jest, że jeżeli moja nieznajoma będzie równie miła, co piękna, oświadczam, że zostanę w Rzymie na co najmniej sześć tygodni. Uwielbiam Rzym, a zresztą zawsze miałem szczególne upodobanie do archeologii.	Najrozmaiciej. Nas, to jest nasze stronnictwo, niepokoił ze względu na to wszystko, co się u nas dzieje, ze względu na bezprzykładne rozpętanie społeczne, sam fakt podkreślania sprawy rolnej, przyznający niejako rację żywiołom przewrotu.	Nie, panie, nie zbyt. I powiem panu, że ile razy potrzebna panu będzie pożyczka, poręczenie czy żyro na wekslu, zawsze może pan na mnie liczyć.	...Jest to lufa starej fuzji odcięta i umieszczona na zawiasach tak, że można ją dowolnie przechylać...	O skrzydła, mój przyjacielu. U nas tylko zbrodniarzom, których wy, mieszkańcy Ziemi, na śmierć skazujecie, ucinają skrzydła, a podcinają je przestępcom na mniejszą karę zasługującym. Ależ ty, mój szlachetny przyjacielu i kolego, nie chciałbyś uchodzić w oczach naszych, a najmniej w oczach prześlicznej Lawinii, za zbrodniarza ani za przestępcę.	Podziękować mi? Dlaczego? Zrobiłam  to nie tylko wyjątkowo dla niego, wszyscy na moim miejscu postąpiliby podobnie względem innych.	A co najgorsze, powiedziano że przez pannę Magdalenę zabił się jakiś urzędnik pocztowy...	Wychodzę Gorzko zawiodłem się na was, kolego!	Jeżeli tak zacny i moralny człowiek jak pan Rokowicz opowiada takie rzeczy o pannie Wandzie, to już z pewnością musi to być prawdą. Spodziewam się, że odtąd żadna z nas nie przypuści panny Wandy do towarzystwa swych córek!	Czy ty nigdy nie chciałaś wiedzieć i widzieć, co tam, za tym lasem gęstym i wysokim dzieje się daleko... daleko, na szerokim świecie?	Raczej reconquistareconquista (hiszp.) Wyobraź sobie: ja konkwistador, następca Kolumba, CortezaCortez, właśc. Hernán Cortés (ok. 1485–1547) hiszpański konkwistador, zdobywca imperium Inków (w zach. części Ameryki Południowej)., LoyoliLoyola, Ignacy (1491–1556) gorący i suchy, pustynny wiatr płd. występujący w Afryce Płn. i na Półwyspie Arabskim, wywołujący burze piaskowe. zadzierżyste rozpętać pragnę w łbach ludów powszednich. Zgliwiałych wierzeń ikony złociste, sekciarskie kokony, zabalsamowane marzenia wieczyste wskrzesić muszę, schłostać i gnać na oślep w międzynarodową wędrówkę miłowań, w pielgrzymkę do źródlisk, gdzie sens żywobyciażywobycie rozsyłanie na wszystkie strony., żmuda.	Panie Frémont, spójrz pan na plac, na prawo od kościoła. Zobaczy pan najładniejszą kobietę w naszym mieście.	Ale... Ale wolałabym, nawet trafiwszy do owego klubu, nie wiedzieć, że się w takim klubie znajduję. Dużo dałabym za to złudzenie.	Bo wedle prawa możecie, że to człowiek z was w leciechw leciech	Dwieście rubli na miesiąc!... Naturalnie, musimy poczekać...	Naturalnie, że nie powinno Przecież by panienka nikomu krzywdy nie zrobiła.	Pierwszego więc, w sam ten dzień przystawisz się pan do Dąbrowej?	Jednak, panie profesorze, to jest operacja gardła, gardła, które daje kilka milionów złotych rocznie. No i popularność Donata. Pan profesor rozumie, że ta operacja jest zdarzeniem najbardziej interesującym dziś nie tylko Warszawę, lecz i całą Europę, ba, cały świat. Cokolwiek by pan profesor nam o niej zechciał powiedzieć, będzie zawsze sensacją.	Pielęgnowała ją noc całą, a potem udała się szukać mnie i panicza, panie Davy, nie wspominając przed Emilką, dokąd idzie, boby się mogła skryć lub uciec, broń Boże. Jak się ta okrutna pani dowiedziała, gdzie jest Emilka, w głowę zachodzę! Może to ten padalec wyśledził, dowiedział się, co jest prawdopodobne, od rajfurkirajfurka (daw.)	I cóż z tego, że było?	Niech pan przyjmie ode mnie drzewo na budowlę. Niech pan mi zrobi tę łaskę...	Słyszałem coś, że ona tam nie bardzo z tym Kunickim.	Wiem o tym mówią o pani, że jesteś, powiem, grzeczna?	Ziąb taki i plucha, że aże mi moja drewniana noga skostniała.	Nie ma tu w hotelu ani domach prywatnych telegrafów tak jak u nas, mój doktorze. Jedźmy do telegrafu.	Nie zatrzymuję cię więc dłużej powiedz mi tylko jeszcze, czy znajdowałeś się wówczas we wsi naszej, gdy szwagier wywoził stamtąd żonę i córkę moją?	Ślub, Miłość, Czary mruknął Bulbo, skrobiąc się frasobliwie w głowę. utwór żałobny., zaśpiewajcie nam teraz pieśń weselną! Co ma się stać, niech się lepiej zaraz stanie, bo ja lubię ciszę i spokój, a nadto jestem diablo głodny.	Czy tylko trzy?... Mnie wydawały się wiekiem!...	Tak on gadał, acz ja nie dowierzam, aby w onym głodzeniu długo dotrwał, boć i on ją po swojemu lubi.	A czemuż by nie? Byłabyś ładną młynarką... tamta, która umarła, nie była ładna... teraz poszuka sobie ładnej... a gdzież znajdzie ładniejszą?... Takie włosy jak jedwab, jak złoto... skąd się to wzięło?... Tamte mają włos twardy i gruby jak końskie włosie... wszyscyśmy mieli takie włosy... i to czarne... Twoje są miękkie i jasne... A dobry młynarz... jak mówią ludzie... jest pono przystojnym mężczyzną, okazałym mężczyzną... Czy i on jest blondynem?	Ach, nie, panie profesorze. Był to dla mnie prawdziwy odpoczynek.	Jak się masz Byłem u twego ojca. Biedak nieszczególnie wygląda.	Oto kościół nic się nie zmieniło.	Zooobaczymy, ja nieee chcę, ja nieee mogę się zobowiązywać, zaaanim... Kto nieee może, nie moooże. Rozumie pan.	Gońcy przybyli, bom ich sam widział	Ha, ha! wiatr się podnosi, dopłyniemy. Musimy, bo Paryżanin byłby bez miłosierdzia.	Jerzy namarszczył się.	Kiedy to źle, ja się wstydzę...	Koń Dicka Cunliffa, numer piętnasty, batalionu E, dziewiątego pułku ułanów... Posuń no się trochę!	Mój Boże miłosierny	Powiedzieć się boję.	Połączyłem się z nią!... To Herhor kazał okrążać dwa żuki...	Tate, nie czepiaj się	Zapewne Istotnie mogło mnie nie być w domu. Strzeż nas tylko, Boże, od zakażenia.	Tak, mam pewną sprawę do załatwienia, ale późnym wieczorem wrócę. Do zobaczenia, Piotrze.	Ależ wiem.... rozumiem... Ale byłoby, jeśli nie przezorniej, skoro panów razi to słowo, to bardziej naturalnie...	Niech was pioruny!... Więc ile chcesz?...	Tak mówią, ja nie daję wiary	Tu, w tym pokoju	Ale ja pojadę	Czy nie było żadnej wiadomości od pana Pawła?	Dziś wieczór, o szóstej z tyłu okrętu przy wielkiem radiu, który w tym czasie będzie pusty.	Gdzie jesteśmy?	Hej, niech go diabli!	Hm. Należało tego oczekiwać. Och te nędzne, małe stosunki!	Ja dziś nawet bym do diabła złości mieć nie potrafił!	Kto taki?	Mówili ci to?	Nie męcz mnie jestem zmęczony.	Nieduży, bratku, nieduży. Dwa worki. W jednym są pieniądze, takie sobie, srebrne, złote, a w drugim różne łańcuchy, kolcekolce	Nomes waszej dostojności należy do najbogatszych w Egipcie?...	O, znakomicie! Fabryka bardzo niczego sobie. Sławna firma Bogaty pan i strasznie uczony. Ile on robi eksperymentów!	Polecił oznajmić Waszej Wysokości iż przykro mu to bardzo, lecz zmuszony jest osobiście strzec swego zamku.	Proś moich ludzi, którzy pilnują tabunu, powiedziałem ci już! Wśród mojej czeladzi musi być kilku Hindusów.	Tak, i natychmiast biegniesz z pomocą pierwszy, a ostatni schodzisz z placu.	Tak, oddania; to szlachetna nazwa ambicji, która oddycha nadzieją.	Tak. Jeżeli już nie jest za późno.	Tam do diabła!	To od woli pana zależy.	Tu będziemy jedli	W całej okolicy tak?	Więc co?	Więc cóż to! otwarta wojna?	Wszystko stare, proszę pani dobrodziejki. Panna Cecylia w lipcu ma przejeżdżać do Jazłowca...	Zatem rana nie jest śmiertelna ręczysz mi za to życiem?	Chyba jakaś omyłka.	Czemu?	Cóż lud ciebie obchodzi?	Dolej mleka Będzie słodsza.	Fałsz, Szpieg	Głupiś, panie Kmicic!	Ha, cóż. Jest szczęśliwa. Siedzą w Ameryce, on zarabia ogromne pieniądze. Prowadzą wesołe życie. To im wystarcza.	Jak za mgłą cię widzę	Ka! ka! ka! Aš neturiu nė saito, nė brankto. Aš nepripažįstu nė tikybos, nė tautos. Aš esmi žmogus ir daugiau nieko. Ot, jūs intrigavojate vieni prieš kitus, kaip lenkstudentis prieš litvomanus.	Kochany, drogi, nieoceniony Halny Dziadku. To panu zawdzięczamy, pańskiej troskliwej opiece!	Któż to?	Młody proboszcz powiada pijakowi: „Nie pij!”	Najzupełniej pewien.	Nienawiści ludzkiej	Niezwykłe wypadki w Łazienkach! Dodatek drugi!	No dobrze.	No i co?	O Jergutėliau! Kiek tai jam tų rūbų reikėjo! Juk tiek žemaičių yra!	Proszę przeczytać.	Toć kogoś kochać potrzebuje, a niema.
Niech pan sobie wyobrazi jaka ta pani Krzeszowska, mimo swoich dziwactw, jest zacna kobieta. Spostrzegła, że mi smutno bez Heluni, i prosiła mnie raz na zawsze, ażebym brała Helunię ze sobą do niej na te parę godzin...	Jak to na nim wyciśnięte historie różne, Jezus!	Na pewno znajdziemy jakiegoś kajmana.	Ale nie na palcach.	Pamiętasz, com ci kiedyś mówił, że sprawy o zwalenie testamentów prawie zawsze się wygrywa dlatego, że atak jest zwykle energiczniejszy, niż obrona, że na zwaleniu zwykle osobiście komuś zależy, a na utrzymaniu, nie. Na świecie do wszystkiego można się przyczepić, bo choć co jest zgodne z duchem prawa, zawsze niemal, w mniejszym lub większym stopniu, nie czyni zadość jego literze, a sądy muszą trzymać się litery.	Borowski zerkał bokiem na mecenasa i rozumiał, że jemu milczeć tu nie należy. Gotował się więc i on.	Wiesz, to jest jeszcze wielki problem: kobiety uczciwe czy heteryzmheteryzm (z gr. hetera: towarzyszka; kurtyzana) wywodził, krocząc z rękoma w kieszeniach po pokoju. le moment approchele moment approche (fr.) obojczyki sterczą żałośnie i proszą widza o współczucie; zaś smętny zapach wody kolońskiej gotów wprowadzić młodego marzyciela w nastrój anemicznego kwietyzmu, skompromitować go pochwałą „szlachetnej dobroci” oraz narazić na propozycję „bądźmy przyjaciółmi”.	Ja widzę tylko, że... miły chłopak... a gdyby czasem przyszedł na gawędkę do starej baby, calebym się nie gniewała.	Margrabia? Co mu to pomoże; pierwszy lepszy dworzanin naszego pana bardziej na księcia podobny niż on.	Z duszy serca rad bym ci pomógł, ale cóż ja mogę... Czekaj, mszę świętą odprawię do Przemienienia Pańskiego na twoją intencję. Zapędź mi konie do stajni, późno! No, mówię ci, późno, czas spać!	Żem się ważył? Jam na wszystko gotów, taka już we mnie natura!	Nie namawiam cię przecież do tego, pokazuję ci tylko współzawodników, ich sposoby trzymania się na powierzchni; z takimi nie wytrwasz.	Opowiesz mi na drugi raz, Ingeborgo! Gdy tylko Lars Gunnarson posłyszy, że nie młócę, zaraz przyjdzie tu spytać się, co się stało.	Głowa za to, bracia, wiele warta, głowa! Kiedym się z Moskwą żegnał, tym się tylko pocieszałem, że i głowa razem ze mną pójdzie. Żegnaj, Moskwo, Bóg zapłać za łaźnię, za wolny duch, sławnie oćwiczyli! A na kożuch nie masz co patrzeć, kochanku...	Nic już nie pamiętam, jeno taki strach, jak gdybym w niezmierną studnię zlatywał, w jakąś głębię bezdenną. Co za strach!... powiadam ci, co za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi na głowie... I nie sam strach, ale... Jakby powiedzieć... i czczość, i nuda niezmierna, i umęczenie niepojęte... Szczęściem, moce niebieskie były ze mną, inaczej już bym dziś z tobą nie rozmawiał.	A potem jesteś bałwanem! bałwanem, godnym szubienicy! Ale może się jeszcze nic złego nie stało. Może ten wyrostek nie miał nic złego na myśli. Nakryj tymczasem do stołu. Stój! A jak się to stało, że kołdra ułożona była w ten sposób, jakby chłopiec leżał jeszcze w łóżku	Jasną, bo to, że waszmość, a nie kto inny, strzelałeś do żołnierza, prawie samo z siebie wychodzi i pewno to nie uszło baczności inkwizytorów; a wiesz, że we wszystkich sądach to jest najgorsza dla obwinionego, jeżeli sędzia z samego opowiedzenia faktu już poweźmie wewnętrzne przekonanie o winie; zaraz to inaczej w takim razie idzie mu inkwizycja i rzadko kiedy w takiej sprawie braknie mu prawnych dowodów. Ale nie tędy droga ratowania waszmości. Powtarzam, że nic nie wiem jeszcze o tej sprawie z tamtej strony, ale już naprzód tak mi się zdaje, że kiedy nieszczęście tak chciało, żeś się dostał w ręce urzędu, to, jeżeli z politycznych powodów nie wypłynie jaki dla ciebie ratunek, w prawie zawsze tylko zgubę dla siebie znaleźć możesz. Źle jest, panie Nieczujo! Ale nie trzeba się jeszcze frasować.	Nie wiem, po co ja z panem jadę? i tak tu mieszkać nie chcę. Ja łaski nie potrzebuję ani opieki. Jeszcze sam ojca utrzymywałem w Warszawie. Może pan sobie Mańkę zatrzymać, jeżeli jej się tu podoba.	No tak, ale lord Wilmore nie ukrywał przede mną, kochany panie Andrea, że pańska młodość była dość burzliwa. Och bynajmniej nie żądam od pana spowiedzi. Zresztą właśnie dlatego, aby nie musiał pan szukać jakiegoś obcego protektora, posłano do Lukki po pańskiego ojca, markiza Cavalcanti. Zaraz się pan z nim zobaczy. Jest może trochę sztywny, trochę sztuczny, ale to sprawka munduru. Kiedy wszyscy dowiedzą się, że służy od osiemnastu lat w armii austriackiej, wszystko będzie jasne; zazwyczaj nie wymagamy zbyt wiele od Austriaków. Podsumowując, zupełnie wystarczy panu ten ojciec.	Ja, mój Stachu, przecie nie swatam, tylko mówię, że nie byłoby to źle. Anetce Osnowskiej trochę się pali w głowie, to prawda, ale ona taka żywa, jak iskra.	Trzeba go spalić a nawet kto wie, czy pan kardynał nie ma sposobu wygrzebywania tajemnicy z popiołów?	Niewiele jest już do powiedzenia. Zamknąłem wszystkie zmysły, aby mi pozór świata zewnętrznego nie przeszkadzał, i zapragnąłem znaleźć się tutaj. Gdym oczy otworzył, zobaczyłem drut przyrządu twego przed sobą: przeciąłem go.	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Suma będzie dziś trochę później bo kanonik zaraz po rannej mszy pojechał do młyna dysponować Siatkowską. Ona bardzo źle. Ma papa jeszcze z pół godziny czasu.	Słuchajcie Nie życzę ja wam złego, bo to widzę jasno, że ów młodzianek więcej przez płochośćpłochość (daw.)	Właśnie że wcale nie. Inni może. Nie wiem, ale on nie taki.	Zatrzymaj broń, mości hrabio, zadowolę się przyrzeczeniem, że nie użyjesz jej przeciw nam aż do jutra.	Ale dlaczego?! Dlaczego?! Przecież to się w głowie nie mieści! Dlaczego ci uczeni jej nie nazwali?!	Czymże jest maszyna? Czyż nie środkiem tylko, za pomocą którego wola twoja wywołuje zmiany w położeniu twego ciała i w obrazach, które widzą twe oczy?	Do wczorajszam się nie bał...	Jeszcze nieprędko, jeszczem nie waćpana	Stary kawalarz! I namyślisz się pan zapłacić za półtora roku, wekslami z rocznym terminem?	Ale przecież nie mamy żadnych tajemnic	Jeśli zdechnę, to i wyniosą, a nie, to ostanę.	Może jakaś litościwa osoba powie biednemu ciemnemu człowiekowi, który postradał drogocenny dar wzroku w zaszczytnej obronie swej ojczyzny Anglii i miłościwie nam panującego króla Jerzego, gdzie i w jakiej okolicy tego kraju znajduję się w tej chwili?	Nie ma nikogo	Nie wiem, czy to koniecznie, abyś ty szedł ze mną	Niedaleko... nie wiem, do Rudni	Więc to prawda, co mi mówiono, że jesteś wrogiem kapłanów Ty, ich ukochany uczeń?...	„Tak, tak. Dobrze pan zrobił”.	Ruszajmy więc, panie Cyrusie, prosto do zagrody! Trzeba wreszcie z nimi skończyć, bo dotychczas tylko marnowaliśmy czas!	Tak, to była pierwsza emancypantka, pierwsza samodzielna kobieta A jeżeli dziś jest nieszczęśliwą, to tylko przez męża...	A co się stało z Pauliną?	A co? czy znowu do Smołochowa? zapytała śmiejąc się jejmość. Po co się waszmość włóczysz darmo?...	Cicho siedź! Głupiec ze mnie, aby się wdawać w rozmowy z dzieckiem.	Juści, tak je niby we zwyczaju, co dopiero w oktawę	Musisz mnie nauczyć, jak dostaje się pieniądze...	Nic. Co ma się dziać?	Tak. Wydano mi tam wyrok rozwodowy. (Kłamię, ale umyślnie. Chcę bić od razu w największy dzwon).	Wybawiłaś nas, jedyna, z wielkiego kłopotu! Może Ameryka zrobi cokolwiek z tej lalki, bo Europie on stracony	Zobaczyłem przez okno pannę Malwinę Poszła ku placowi Krasińskich, zapewne do sklepów po spra­wunki. Muszę przecież być tam z nią koniecznie...	Sochy, dopiero dzisiaj się dowiedziałem, że służył u was i że umarł.	Ale tylko albo przyszłej pani Mielnickiej, albo przyszłej teściowej pana Solskiego.	Co takiego?	Co to było?	Człowiek ma tylko jedno życie.	Doprawdy? No, ja bym był jego zajadłym przeciwnikiem.	Głupi jesteś!	Hodują maraskino roślinę, która rośnie do wysokości gęby i która wydaje likier tej nazwy.	Jakto? Jeden z moich ludzi udał się tu za panem i dnia 1 stycznia dano mu pokój przylegający do pańskiego. Złamawszy zamek drzwi łącznikowych, wszedł i stwierdził pańską nieobecność.	Mam, kochane dziecko, on wierzy, że dla jego dobra życiebym dała!	Rzadko się wuja widuje w „Kameralnej”.	Tak, włóczył się Włóczył się.	To ja, Kajtuś.	To nic, pomyliłem się. Odgłos, jaki słyszałem, jest poświstem wiatru igrającym z liśćmi albo też szumem wody rozbijającej się o głazy łożyska... A jednak...	U doktora Tulpensztejna.	Wolno mnie dyrektorowej ubłagać: przyśpieszyć kolacyę...	Wyjątek stanowią komuniści, panie baronie	Zapewne, że będą.	A braci swoich? A siostry, a tych, którzy nauczyli cię prawdy i wiary w Chrystusa?	A więc poślij strzałę w lewy bok samca, a celuj w serce.	Ale czasem... mogą przyprawić nawet o szaleństwo... nawet o życie! zawołał hrabia.	At!...	Ba!... zapłaci okup!	Bernard wyjechał do Paryża.	Bóg wam zapłać i za to... i za wszystko.	Ciekawym, czego chce?...	Dlaczego właściwie nazwano dzwon Mnichem Morskim?	Granice nasze są szeroko zakreślone i pozostawiają nam dużo swobody.	I to także prawda.	Jaki?	Jam ich o permisjępermisja (z łac.)	Kogo?	Mam tu prezent purimowy, może chcesz, Tojbo?	Matka w chałupie?	O tak, rzeczywiście oddaj pióro Aramisowi, on przecie pisuje wypracowania po łacinie!	On sam.	On! tobie prezesie.	Po rzeczy	Prośbę mam wielką, miłościwy królu	Przeszkadzają im chodzić ich skrzydła olbrzymie	Rozumiem.	Siadajmy! Wieczór blisko!	Swój lepiej zrobi, wygodniej pościele!	Tak, jej warsztat, zapewne, to rzecz poważna...	To ty naprawdę? Obrotny człek z ciebie, mój mości Rinaldo, i mistrzowsko umiesz postać swą zmieniać.	Ty, Karolciu! Ty byłaś szwaczką!	Wszędzie.	Zaraz... zaraz...	Zmarł!
Pewno, pewno Więzienie to nie rozkosz, ale ostatecznie nic tak bardzo strasznego. Ludzka rzecz. Grunt, że mi niczego udowodnić nie potrafią i będą musieli wypuścić. Więc poco mam wyrzekać się dla tych paru tygodni, czy miesięcy interesu, który przyniesie sto lat dochodów? Życie to gra, hazard! Chcąc wygrywać, trzeba być przygotowanym na straty. A ten jest mądry, kto sobie dobrze skalkuluje.	Tak, przyznaję że nie widziałem, jak wypadała chustka z kieszeni pana Aramisa. Nogę tylko na niej trzymał, sądziłem więc, że do niego należy.	Gdzież w takim razie szkodliwość strajków? Jeżeli parobcy będą pracowali krócej, otrzymają większą zapłatę i lepsze izby, to społeczeństwo, zda się, zyska, nie straci. Strajki wtedy tylko są szkodliwe, jeżeli źle są obmyślane, źle przeprowadzone i wskutek tego nie zapewnią wygranej. Któż przed tymi, którzy zainicjowali strajki, np. rolne, dbał o los parobków, należących do społeczeństwa? Nie przypominam sobie, żeby ktoś suszył sobie ich dolą głowę. Czy uczynili to obywatele, kler, inteligencja? Jeżeli odpowiedź nie ma być dziennikarska, lecz pochodzić z prawości sumienia, to odpowiedź jest jedna, że uczynili to wyż wzmiankowani destruktorzy społeczni. Dopiero od czasu, kiedy oni poczęli unieszczęśliwiać naród polski, siać anarchię i burzyć ciche nasze szczęście, społeczeństwo przyszło do przekonania, że „należy zrobić wszystko, co się da”.	Masz to, czego mnie właśnie brak... Wiesz, używałem tego środka, coś mi zalecił i nic... już mi nic nie pomoże. Czuję, że nie przeżyję tej zimy z pewnością, bo jak mnie nie boli żołądek, to bok, to serce, to włazi mi ten straszny ból w kark lub łamie mi po prostu krzyż, jakby drągiem żelaznym.	Za tą się nie macie co tak ujmować krzywda się jej nie dzieje. Królowi wstręt czyniła, posadzili ją na zamku w Żarnowcu, i żyje sobie jak królowa, tyle tylko, że męża nie widzi...	Nigdym nie słyszał o tém nazwisku i wątpię, czy ktokolwiek w świecie mógł o niém słyszéć, bo myślę, że musi w tém być jakaś mistyfikacya. Ale powiédz mi, mój drogi, jak możesz zaprzątać sobie głowę kobietą, którą raz tylko widziałeś i z którą ledwie kilka słów zamieniłeś?	Nic podobnego Klerykałowie bardzo się burzą przeciwko twemu Karburatorowi i dlatego stronnictwa postępowe stają w jego obronie na złość. Właściwie nikt nie wie, o co tam chodzi. Widać zaraz, że nie czytujesz gazet, człowieku. Przerodziło się to wszystko w całkiem zbędną polemikę z klerykałami. Ten zacny pan biskup poinformował o wszystkim kardynała-arcybiskupa...	Co tu zawczasu dziękować?! Jak będzie za co, to i dziękować, a nie, to nie dziękować	Bardzom się mylił biorąc ją dotychczas za zamek i to niemały zamek. Ale, ponieważ to gospoda, musisz mi wybaczyć, że ci zaraz nie zapłacę wydatków, które poniosłeś, nie mogę sprzeciwiać się regule zakonu błędnych rycerzy, o których wiem przecie (a przynajmniej nie zdarzyło mi się nigdy nic przeciwnego czytać), że nigdy po gospodach nie płacili. Zwyczaj i rozum chce mieć, żeby ich wszędzie darmo ugaszczano w nagrodę trudów niezliczonych, które ponoszą, szukając przygód dniem i nocą, zimą i latem, konno i pieszo, mrąc z głodu lub pragnienia, z zimna lub gorąca, wystawieni zawsze na wszystkie niewygody, jakie się trafiają na tej ziemi.	Sądzę, iż może zostać w tę sprawę wciągnięty, jak to bywa ze wszystkimi idealistami, gdy dostrzegą dla swych działań podstawę natury uczuciowej. Ale nie chciałbym z nim mówić. Same tylko fakty nie przemówiłyby do jego uczuć. Będzie zatem dla niego lepiej, gdy dojdzie do tego przekonania swą własną drogą. Wyznaję szczerze, że może nie byłbym obecnie zdolny do należytego uszanowania jego pobudek, a może nawet pobudek pani.	Nie chcesz, żeby go tam znowu poranili?	Co za cudowną ma pani rezydencyę jakie kwiaty, szpalery! Jak to starannie utrzymane! Nic tu nie brak, ażeby pobyt uczynić przyjemnym!... Jaka pani szczęśliwa, posiadając to wszystko!	W takim razie możemy przygotować kolację i się posilić. Powiem wam szczerze, że nie wiem, gdzie się podziały moje jelita. Van Stiller, upiecz, proszę, te dwie wspaniałe płaszczki. Jestem pewien, że tak ci zasmakują, że będziesz jadł, aż ci się będą uszy trzęsły.	Mam nadzieję, że odpowiedzi nie otrzymał?	Dziwna rzecz, jak mi ta polana przypomina dziecinne lata. Gdy pierwszy raz wyjrzałam z kołyski, widziałam w oknie takiż ciemny las i na trzebieży niewielkiej naszą chatę z bierwon skleconą. Matka zawieszała kołyskę na gałęzi i pomagała ojcu przy karczunku. Musiała to być ciężka praca, bo postępowała nadzwyczaj powoli. Stan był dziki, pełen Indyan i zwierza; żyliśmy suszonem mięsem i korzeniami; wokoło nigdzie nie było osad, miast, ani białego człowieka.	Jeśli tę ziemię stanowią miliony, to tak. Wy idziecie do nich, Moryc będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie zrobi, jeśli mu ich Wilczek nie wydrze.	Więc przyjdź za tydzień. I nie targaj sobie nerwów, bo zobaczysz, że skończy się dobrze.	O, boję się powiedzieć ci tego! Nigdy mnie już nie będziesz kochała, Aniu... Nie mogłem się dzisiaj modlić. Nie mogłem powiedzieć Panu Bogu, co uczyniłem. Wstydziłem się, że On będzie to wiedział.	Dlaczego? MiłośćCzy nie zakochałeś się wypadkiem w Pomponii? W takim razie żal mi cię: niemłoda i cnotliwa! Nie umiem sobie wyobrazić gorszego nad to połączenia. Brr!	Chyba nie dziś, dziękuję ci Może kiedy indziej, jak będziemy miały więcej czasu.	Może ty niechcący skrzywdził kogo, a teraz przypomniałeś? Podówczas to człowiek nigdy zasnąć nie może!	Tego Dobka co to go otruto...	Och, bynajmniej. Ale widzi pan, dotyczy to prawdopodobnie jej siostry. Ona ma taką marnotrawną siostrę. Nie mogę zresztą panu dać bliższych wyjaśnień, gdyż sama wiem niewiele. Niechże pan mi nie odmawia.	Wracać teraz znaczy skazać się na dozgonne pozostanie w biegunowej krainie. Zważcie, że obecnie mamy jeszcze akumulatory nabite, nabój ten wystarczy, aby przebyć jeszcze raz tę drogę z powrotem, ale co dalej? Jeślibyśmy kiedy chcieli znów wyruszyć w inne okolice Księżyca, jak nabijemy wyczerpane akumulatory wobec niemożliwości rozpalenia tam ognia?	Księże! Przebaczam ci, albowiem masz po trochu bzika. Nie czynisz różnicy pomiędzy ludźmi uczciwymi a łotrami i nie stawiasz państwa wolnego ponad rządy ciemięzców i despotów. Lunatyk z pana przedziwny i nie widziany dotąd na kuli ziemskiej.	Nie jest wykluczone, choć także nie ma żadnej pewności...	Z więzienia? A... tak, prawda. Ale to już dawne dla mnie czasy. Właściwie przybywam z Włoch, to jest z Rzeczypospolitej Transpadańskiej.	Tak po prawdzie, żeby powiedzieć, sir, to paniczowi może jest lepiej, a może mu się odmienia na gorsze. Apetyt jego przechodzi wszelką imaginację, a jego zachowanie...	A robotnicy lubią go?	Ech, i z prowincjonalistów nie mańkuci!	Hę? w wino wasze nie wierzę wiele, ale ryby i źwierzynę szanuję.	I nic mi nie powiecie, kolego?	My nie naciągamy oto nasza konstytucja.	Toć pan! nie minie człeka bez jałmużny, a i pani Petrkowa dobra jest i syn Świętoch się wdał w rodzice, zmiłowanie mają nad ubogim narodem.	Mam go dostawić pocztową rybą pod dobrą strażą do żony, ot wszystko; tam zapewne sam lama wyznaczy mu przykładną karę.	Nie mogę przecie jechać w odwiedziny w tym stroju, który noszę w kuchni Co słychać w domu, Jens?	Cóż to za normy?	Boże miłosierny ten drab już chyba na mnie pluć zacznie, kiedy brata nie stało... Oj! nieszczęśliwa ja sierota!...	Dalibóg, nie domyślam się.	Gdybyś pan przed jenerałem paplą nie narobił wrzawy i hałasu	Hale, jakby o tobie co dnia nie pyskowała po wsi	Widzi pan, a mój mąż nigdy nie chciał w nim zamieszkać.	Więc pani nie odebrała mego listu z grudnia?...	Ależ tak, bardzo dobrze słychać, panie dyrektorze. Czy Monika już wie?	Na niższej mieliźnie, moje dzieci, utknęła łódź tego człowieka, co mi tak dobrze życzył. Poczciwina właśnie sobie spał w najlepsze, gdy poczuł owo szturchnięcie... Ocknąwszy się, skoczył w wodę, głęboką do pasa... gdzie tam!	Chętnie, zbyt chętnie Otóż w tym bieda, że tym chęciom ja jestem winna.	Nanon Zgaś ogień i światło i chodź tu do nas. Do kata, wystarczy przecież sali dla nas wszystkich.	Nic tu po nas Trzeba wracać.	Od pierwszego spojrzenia. Było to bez wątpienia przeczucie.	Tak jest na okręcie.	Więc przyjdź tu.	Ani król? przestając jeść i wlepiając oczy w niego, a to dla czego? przecie siłę ma, wolę ma!	Panie profesorze perły łowi się w Zatoce Bengalskiej, w Morzu Indyjskim, w morzach Chin i Japonii, w morzach Ameryki Południowej, w zatoce Panamskiej i w Zatoce Kalifornijskiej; najpiękniejsze atoli perły poławia się przy Cejlonie. Wprawdzie przybędziemy tam trochę za wcześnie. Dopiero w marcu zbierają się łowcy w zatoce Manaar i tam przez dni trzydzieści trzysta statków zajmuje się tą zyskowną eksploatacją skarbów morza. Na każdym statku jest dziesięciu łowców. Ostatni, podzieleni na dwie gromadki, zanurzają się kolejno i spuszczają się na dwanaście metrów w głąb morza za pomocą ciężkiego kamienia, który chwytają nogami i który sznurem przywiązany jest do statku.	Panie przyjrzyj się pan pilnie wszystkiemu, co się w tej jaskini znajduje, może się tam znajdzie niejedna rzecz, którą by warto w moich metamorfozach zamieścić?	Albinos! Albinos, ładuj się na górę, już!	Broń Boże! Ale mam pewien pomysł. Chciałbym z Marysią pojechać do Wilna.	Herr JesusHerr Jesus (niem.) rzucił się brodaty. rzekł gniewnym tonem do chłopa	A pan każe je wyrzucać?	Ale wrócił już?	Co się dzieje?	Jakże, do samego połedniapołednie (gw.)	Prawdę-li mówisz czy udajesz?	Wracasz z golfa, Oktawie? Czy dobrze poszło, jesteś w dobrej formie?	Zapewne od Piotrowicza.	A najbarzejnajbarzej (gw.)	A niech sobie zostają waścine nogi, a osobliwie... te buty...	Albinos, idziesz?	Ani ja	Aż wielkoduszny!	Bardzo.	Chodź ze mną! Chodź na dół!	Chory jesteś?	Co tobie, Lulu, tyś chora?	Daj kurze grzędę, ona: wyżej siędę!...	Gotowi, przyjaciele?	Greitai reikia vytis! Duokite žmonių	Głupia profesja!	Ja nawet umiem na rękach chodzić. Umiem także zwierzątka z drzewa wyrzynać. Jakie trzewiczki noszą zwykle królewny?	Karol Wanert był stryjem Alicji.	Kiedy wyruszamy?	Kocham, wątpisz?	Kto?	Któż ty jesteś?	Latawiec!	Manata.	Na zachodzie	No! patrzajże na mnie	No, no, schowajmy starannie ten świstek może nienapróżno wydałem ostatniego pistola. A teraz dosiądźmy koni, przyjaciele, i ruszajmy w drogę.	Odpowiedniejszy?... Dlaczego? Z jakich względów?...	Pewnego wieczora...	Pistolet?	Sza! Sza! Pomalu, pomalu!	W interesach, mój drogi stu atmosfer; a przy trzydziestu dwóch tysiącach stóp	W moim Donacie znajduję jeno trzy czasy: przeszły, teraźniejszy i przyszły; ten czwarty musi być snać na piwo dla lokaja.	Wasza Miłość jużeście i nieciekawi i zkąd jadę?	Wyszedł ze znajomym?	Z radością gardła damy!	Zrozumieliśmy...	Zwiał? Ładny byłby z ciebie pustelnik! Skompromitowałbyś siebie i wszystkich pustelników!	„Przyjaciel Młodzieży” przyjął krótkie opowiadanie, które posłałam mu przed dwoma tygodniami
Hej, żeby ja był młody! Ale ty się pokrzep, bo już widzę, jako będzie: Pojedzie, ostrogiostrogi dziś popr.: zyska., gdyż tam granica blisko i o Krzyżaka nietrudno... Jużci wiem, że i między Niemcami bywają tędzy rycerze, a żelazo od jego skóry nie odskoczy, ale tak myślę, że byle który rady mu nie da, bo to jucha do bitki okrutnie sprawna. Patrzże, jako Cztana z Rogowa i Wilka z Brzozowej w mig potarmosił, choć to przecie, mówią, chłopy na schwał i mocarne jak niedźwiedzie. Przywiezie on swoje czuby, jeno Jurandówny nie przywiezie, bo i ja gadałem z Jurandem i wiem, jako jest. No, a potem co? Potem tu wróci, bo gdzieżby miał wracać.	A ja wam mówię, że nie Nikt nie jest na nas bardziej zawzięty jako Prusak. Gdy twój sługa, który cię pod nogi musiał podejmować i szaty twoje czyścić, panem twoim przy odmianie fortuny zostanie, to właśnie tym będzie sroższy, im byłeś mu panem łaskawszym.	Co pan na to powie, jeśli się przyznam, że pana szukałam?	To trudno. Ja mam swoje prawa, mój panie Franciszku Pogawędzimy sobie. Proszę siadać. Staszku, bądź tak miły i zadzwoń na służbę. Napiję sę z panem Franciszkiem kawy.	Czemuż ciocia wcześniej nie przyszła? Od dawna załatwilibyśmy to. Cóż to ciocia ma mnie za obcego, czy co?	Mówię wam gadał tak ślicznie bez całą godzinę, jakby ten ksiądz na ambonie. Aż Łukasiakowi krzyże ścierpły, a wszyscy się popłakali. Dopieroż jak nie wzięli się chłopy do nóg schylać panu, a jak pan nie wziął ściskać ich za głowę...	Mój Felunio, przerwała pani Teresa, słyszał wczoraj wracając z przechadzki, muzykę na cztery ręce w mieszkaniu pani Rodowskiej; zatrzymał się tedy i zobaczył, jak gdy muzyka ucichła, panna Wanda stanęła w otwartem oknie z panem Przybyckim...	Cóż by się stało? Nic zgoła, bo nie dosyć, że przez ten czas ani jednej obcej duszy nie było, ale nawet wszystkie te dnie były tak jednostajne i tak w niczym się pomiędzy sobą me różniące, że gdyby nie kalendarz, to bym myślał, że to tylko jeden upłynął.	Aneczko, moja droga, po co brniesz w te kłamstwa? Zupełnie przypadkowo, bo nigdy nie chciałem nic o tym wiedzieć, doszło do mnie, i to ze szczegółami, co robiła nad wodą z pewną praczką; mogę ci o tym opowiedzieć dokładnie, a było to zaledwie parę dni przed jej śmiercią.	A jest i trzosik na wasze rozkazanie	Cóż wymyśliły na Downara?	Spytałem. Miała na imię Klara Fina GulleborgaKlara Fina Gulleborga	Czyżby to nie znaczyło dać mu do zrozumienia, że jest niebezpieczny? A przy tym, czy można zabronić komuś jeździć, gdzie mu się podoba? Jutro nie będziemy jadły w tym pokoju: kiedy nas tu nie zobaczy, przestanie się w tobie kochać przez okno. Oto, drogie dziecko, jak postępuje kobieta znająca życie.	Nie powinno to potrwać długo Wiem, że i królowa matka tak sądzi. Dlatego czyni wszelkie przygotowania, aby katastrofa nie zastała ją nieczujną.	Wkrótce to dla nikogo już tajemnicą nie będzie, Nieszczęście się stało! Bóg może nas od większego uchowa...	Podwójnie więc skłamałeś, mój panie, bo ja to dobrze widziałem!	To nie to: chciał ci skraść flakonik z eliksirem życia i dlatego nas uwięził; a stąd wyjdziemy chyba trupami	Dawali jej kądziel prząść a ona z nią tańcowała, jak nie miała z kim lepszym! Ale waćpan wesoły człowiek, panie Nowowiejski. Baśka! Chciałbym się z panem Nowowiejskim stuknąć, bo i ja też lubię czasem krotochwile...	Nie, przecież to pan miał go znaleźć.	I łudzić się niemądrze, że to nas doprowadzi do czego	Ja tam nie wiem; więc to jest dużo być dyrektorem kancelarii?	Ojcze drogi, ty jesteś prawdziwym ojcem! Nie, drugiego takiego ojca nie ma pod słońcem. Eugeniusz kochał cię już przedtem, a cóż to teraz będzie?	Proszę pani, pani jeszcze frajerka!... Niektóre panie, to jak dostaną kwiaty, to je sprzedają zaraz kwieciarce, tej, co wieczorem sprzedaje kwiaty w ogródku... Ojej!... fajgielka jak nic możnaby za to wziąć. Jak jabym go dostał...	Daruje pan, ale pański sposób oceniania szczęścia przypomina mi taką anegdotę o Żydzie, który odradzał synowi małżeństwo z dziewczyną bez posagu. Syn tłumaczył: będę miał szczęście! no dobrze, a jak ty będziesz szczęśliwy, to co ty z tego będziesz miał?...	Nie wiem, czy to są jakie zasady	Do stu zdechłych wielorybów! Czy mnie się zdaje, czy to znajomy nosowy świergot?	To nie Francuz Salters, twoje kiepskie szczęście silniej się trzyma niż czop w beczce!	Aha, chcesz mi przez to dać do zrozumienia, że ja zbyt wiele o nich myślę.	A juści!... a ktoby o czem pamiętał?... państwo ino kumedye wyprawiają, a o dzieciskach po ludzku to nikt nie pamięta.	Cieszę się, że ty nie jesteś taki. Nie umiałabym szanować ludzi tego typu. Ani szanować, ani kochać.	Muszę się wtrącać, bobyś był nie wyszedł z tego świerka, żeby nie ja.	Powiadają, że to wielki specjalista.	Uczy się to?	Ech, nic. Mówię, że on to potrafi.	Wielmożny panie! Proszę tak nie sądzić. Sam trochę się boję.	Tak, panie; o! nie ma rzeczy, którejbym nie uczynił, by panu dowieść mego przywiązania.	Która to?	Nita? To twoja siostra?	A szykuj się waćpan do drogi! bo my, jeno koniom wytchniemy, ruszamy dalej. Za blisko tu Kiejdany, a Radziwiłł musiał tam już wrócić.	Nie warto ich śledzić Tamten już umknął i nie pojawi się zapewne. Trzeba korzystać z tych nici, które trzymamy w ręku. Czy zapamiętałeś twarz nieznajomego?	Żeby się to przyzwoicie ubrało, mogłoby być wcale czemś!	Ja! niczego! ostrzegam tylko co przypaść może... a popłynę, gdy zechcecie. Będzie co Fatum przeznaczy.	Do klozetu nie można wrzucić dzieciaka; toście pewnie jeszcze go nie widzieli.	Nie krzyczcieże, do choroby!...	Nie można. Pojadę z kupcem do Żarnej.	Ależ naturalnie, że Justynka przyjmuje... to cud prawdziwy... niespodzianka losu...	Kogoś, komu nie jestem potrzebny	Nie	Nie.	Nie.	Nic nie mam przeciwko temu.	Nic nie wiedziałam.	Nic pana nie rozumiem.	Szarpnął mną, a tego nie znoszę	Ma się rozumieć. Jak można wpuścić do domu szczotkarza!	Ba! Głupstwo! Upraszam pana, panie Copperfield, abyś o tym nie wspominał przede mną.	Tak. Zgadłeś. Zniszczyć całą niedorzeczną nadbudowę, którą obarczono przyrodzoną człowiekowi naturę. Przede wszystkim zniszczyć wszystko, co wyrosło z Rewolucji Francuskiej: demokrację, masonerię, kapitalizm.	Pani, w zamian za zatrzymanie Lewińskiej znajdzie pani we mnie najwierniejszą przyjaciółkę...	Już nie będę nigdy Zobaczysz, żoneczko.	Zapomniałam wczoraj spuścić roletę i wschodzące słońce obudziło mnie. Zobaczyłam przez okno, że poranek jest piękny, i chciałam jego świeżością odetchnąć.	Zdaje się, że będę zmuszony uciąć mu głowę przed śniadaniem	Co pan mówi?	Patrz, mamo, wrzos. Cały bukiet wrzosu. Skąd się tu wziął?	Z tego wypada, bracia, że naprawdę jadą zmieniać majora	Zbankrutować znaczy dopuścić się czynu najbardziej hańbiącego ze wszystkich, które mogą zhańbić człowieka.	Kłamiesz. Kiedy wszedłem, widziałem, jak wkładałeś ją do portfela.	Ależ tak, pozwól mi, pokaż tylko, gdzie jest.	Broń Boże. Znamy się tylko dobrze... od dawna.	Chwała jej i cześć!	Czy ja mogę pójść z panią?	Dziwne, że drzwi są otwarte	Dziękuję. Ja pana kocham, ja pana bardzo kocham!	Ja? Ja o wiorstęwiorsta	Mowgli przymusi Mowgliego. Wracaj do swego plemienia. Wracaj do ludzi!	Tak	Tak, powiadam panu, będziemy mogli robić interesy. Kupuję pański romans...	Właśnie przyszedł jakiś pan do panny Magdaleny i czeka w sali	Czas, Podróż, Postęp, Nauka zauważył Psycholog. starcie, w którym inwazyjna armia księcia Normandii, Wilhelma, zwanego później Zdobywcą, pokonała wojska angielskie pod dowództwem króla Harolda II. W jej wyniku najeźdźcy z kontynentu europejskiego opanowali cały kraj.!	Ma pani słuszność rada pani Radliczowej jest rozumna i będę z niej korzystała. Pójdę do modniarki jutro.	Tak jest, 11 kompania marszowa. Kto tam?	A niechże pana, doprawdy! Dość już tego.	Księżniczką, jak słyszałem.	Hrabiego Trestkę poznałabym tylko po jego dowcipach.	Nedzie Landzie wszak często słyszałeś wieloryby ryczące?	O kilka miesięcy!	Zaraz będę	Byłem dzisiaj w kancelarii i lala (gw.)	Dlaczego, wasza wielmożność?	Godzina późna i bądź zdrów.	Jurand ze Spychowa	Mater mea de domo Kiemliczówna estMater mea de domo Kiemliczówna est rzekł z powagą ksiądz kanclerz królowej, Wydżga.	O kas tau yra?	O ładnych twarzach, a w szczególności o oczach	Prawie!	Wymówki?!	Zaleski! Henryk Marjan Zaleski!	Śmirć taka.	Śpi?	Śpiewam!	Šalin traukis!
Zawsze dobry i pilnuje porządku, tylko rozumu nie ma za grosz... Nie ukarano go za to głupstwo... jak wiesz. Chciano go tylko zamknąć w domu wariatów, ale oparłam się. Zadano by mu jeszcze czego w rosole... Ta historia zaszkodziła nam zresztą, gdyż już nie dostanie pensjipensja	Czy to pan Latter tak mamę urządził? Co się też z nim dzieje?	Ależ to Ali Baba! To stary, dobry, drogi, poczciwy Ali Baba! Poznaję go doskonale! Pewnego wieczora wigilijnego (dawno, bardzo dawno temu!) gdy to opuszczone dziecko zostało zupełnie samo, on przyszedł do niego po raz pierwszy właśnie w takim ubiorze jak teraz. Biedny chłopiec!	Tak Capataz kapitana Mitchella był jedynym człowiekiem w mieście, który stykał się z Hernandezem oko w oko. Ojciec Corbelan go do niego wysyłał. On pierwszy nawiązał z nim stosunki. Szkoda, że...	Każdy z nas umarłby tak samo jak najpospolitszy zbrodniarz, gdyby w świętokradzki sposób zbliżył się do ołtarzy. Wobec bogów, mój książę, faraon i kapłan tyle znaczy, co niewolnik.	Mój drogi ułożyłem wszystko, jakbyś był moim bratem; ale nie odpowiadam za Finota. Finot będzie oblężony przez sześćdziesięciu obwiesiów, którzy jutro, pojutrze zaczną się licytować in minusin minus (łac.) rzekł dziennikarz po pauzie.	Nie ja, ludzie tak patrzą. Niechże pani sama powie, czy pieniądze nie klasyfikują ludzi. Naprzykład, człowiek zamożny jest na ulicy przechodniem, a obdartus gapiem. Ktoś, kto podróżuje z pełnym portfelem nazywany jest turystą. Niech jednak nie ma pieniędzy, już staje się włóczęgą. Żyjący w dostatkach ma tytuł „osoby”, a bogacz „osobistości”, lecz nędzarz jest tytko „osobnikiem”. Pieniądze uprawniają do nieprzestrzegania form towarzyskich. Zyskuje się opinję oryginała, biedak za to samo będzie nazwany chamem. Bogaty, gdy bije po pysku, broni swego honoru, hołysz jest poprostu opryszkiem. Nawet w kryminale rozróżnia się takie rzeczy stanowe. Gość, co świśnie miljon, jest defraudantem, a żebrak, co wyciągnie bliźniemu z kieszeni złotówkę, to złodziej.	Bo od razu znajdę się w takich stosunkach, które wymagają pieniędzy. Może za miesiąc już nie będę od matuchny potrzebował, może... czy ja wiem?... znajdę zajęcie... Ale na pierwszy raz... z tymi rekomendacjami, jakie stąd wywiozę, muszę mieć trochę pieniędzy...	Mój mości panie! czyli się waćpanu w oczach tylko nie pomieszało lub czyś częściowej porażki za ogólną klęskę nie poczytał, bo to, co powiadasz, całkiem imaginację przechodzi.	Bogactwo, Żyd, RozumPrzestań być choć na chwilę bardzo bogatą Żydóweczką, o nadmiernie wyostrzonym intelekcie, zresztą typowo po semicku nietwórczym, przestań raz czegokolwiek wymagać. Poddaj się tak, jak dla eksperymentu poddawałaś się hipnozie. Chodzi o „nastawienie” nastawienie fenomenologiczne.. Pieniądze twoje nic tu nie pomogą, choćbyś je wszystkie oddała na mój klasztor. Przysięgam ci, że nie to jest moim celem.	Tak, tak! Riach! Otóż on jął za mną orędować, zapytując ludzi, czy nie boją się sądu, a na koniec ozwał się: „Dalibóg, sam nadstawię karku za tego górala!”... Ten chuchrak z ryżą głową nie jest ci złym do gruntu człowiekiem. Ma on pewne pojęcie o tym, co się godzi, a co się nie godzi.	O głowę twoją mi nie idzie ale o coś większego nad nią: o mój honor królewski. Ani mi się waż nic przedsiębrać!	Tak pan rzekł? odezwał się Roger chłodno, łaskawszy więc jest na mnie niż zasługuję, bo ja komu raz druhem a sługą był temu do zgonu druhem a sługą być nie przestanę. Co jego spotka mnie téż. Szczęścia bez niego nie chcę. Wolę pójść żebrać z Petrkiem niż od księcia wziąć najwyższe dostojeństwa.	A jak my się tam jemu wydali westchnęło dziewczę... mój Boże... i nie mógł przybyć ani wczora, ani jutro, tylko właśnie w tym dniu i o tej godzinie, gdy się nieszczęście nasze dokonało... jak gdyby Dobek po Dobkach przyjechał brać spadek wymarłych...	O tak Włosi nazywają się dobrze, ale ubierają się fatalnie.	Co to jest! Włóczysz się po sąsiadach! Psiakrew, żeby dzieci zostawiać same w kąpieli, potopiłyby się jak szczenięta, a ona tam rajcuje z tą komedjantką. Dosyć już tego. Człowiek nie może spać, nie może jeść, obiadu nigdy na czas niema, a ja muszę dzieci pilnować, bo żonusi podoba się chodzić z wizytami, a wszystko zostawiać na Bożej opiece.	Ale piekło, w którym się kocha Często więcej jest rozkoszy w cierpieniu, niż w szczęściu: przykładem męczennicy!	Dobrze, dobrze możesz iść spać, kiedy ci się podoba; ludziom takim jak ja, czuwać, a nie spać przystoi. Ale wprzód opatrz no mi ucho, bo dalipan, że mi kaducznie doskwiera.	Miałam do ciebie żal i mam go do dzisiaj, żeś ani słóweczkiem nie zawiadomiła mnie o sobie, a ja nie wiedziałam, gdzie cię szukać. Zapytywałam się o twój adres, przed rokiem, Haliny, ale i ona nie wiedziała.	Zostało postanowione że twój ślub odbędzie się za dwa tygodnie.	Ba, a jeżeli uda się jej uciec i zawiadomić miejscową policję?	Był szmerek... oburzenia, boś się sypał, jak zwierzę.	Chcesz się bić?	Ironia?... Spodziewałam się tego	Ja zowię się Maćko z Bogdańca, a ten tu wyrostek, syn mego rodzonegorodzonego autentyczny herb: złoty krzyż pod białą podkową na niebieskim polu., a zawołaniazawołanie	Jeśli chodzi o mnie niech się nie nazywam Pencroff, gdybym kiedykolwiek miał się uchylać od pracy, i jeśli pan sobie tego życzy, panie Smith, zrobimy z tej wyspy małą Amerykę! Pobudujemy w niej miasta, przeprowadzimy linie kolejowe, założymy telegrafy; a pewnego pięknego poranka, gdy już będzie wyglądać jak należy, zagospodarowana, ucywilizowana, podarujemy ją rządowi Stanów Zjednoczonych! Sam proszę tylko o jedno.	Na cóż to! Zdaje mi się, że wszyscy znamy się na żeglarstwie	Oskar wyrażał się źle o hrabinie, i wypaplał o chorobach hrabiego...	Panie szambelanie mówmy seryo: czy zgrzészyłem czém przeciw wam, że mnie pragniecie żarcikami swemi dojmować; czy to tylko przywyknienie do kąsania, którego nie chcesz się pozbyć?	Podobała ci się? Hę?... Czy to nie ty podałeś mi wtedy czapkę?...	Przecież pan nic złego o nim nie powiedział.	Tak nawet jakby już się skończyła.	Tej samej i nie omylę się, oceniając ją na dwa miliony...	Teraz zowię się Sabiną Dobkową, starościną borowiecką.	Właśnie o nią chciałam prosić, o moją córeczkę... Czyby państwo Solscy, tacy bogaci, nie przeznaczyli coś na jej wychowanie?... W takim razie można by ją odebrać od Dzieciątka Jezus... Ach, pani, nie dla siebie proszę... dla niej... Przecież ona niewinna temu, że nieszczęśliwa matka nie może jej dać opieki... Niech pani to zrobi... Pani podobno ma taki wpływ na Solskich...	Z powrotem, ma się wiedzieć	Pytała raz Maitrei męża, co będzie z nami po śmierci. Za wiele żądasz o tym i bo­gowie nie wiedzą.	A czemuż to jego stronę trzymasz, co?...	Być może, ale nie wrócimy stamtąd.	Co to znaczy?... Nie rozumiem.	Lecz kto ich nie ma?	Nie masz już po co tam iść.	Pani wie na pewno, że to był cukier, a nie co innego? Może pani przez omyłkę wsypała do tej szklanki nie cukru, lecz czego innego?	Słyszeć słyszałem, ino tak w głowę zachodzę, że po prawdzie to krzywdy mi nijakiej u was nie było... Juści, ale ino...	Więc myślałem, że... gdyby pan chciał...	Że gdyby była liliowa, nie byłby do niej pan podczaszyc tak przylgnął ale proszę kontynuować.	A cóż tu w okolicy słychać? Jakie zmiany?	A dokąd pojechaliście? Opowiedz nam, bardzo proszę...	A mnie coraz więcej!	Ar žinai ką, Onele, man iš galvos neišeina tas Paliulio apie Ameriką pasakojimas. Pašėlusiai ir sukrovė pinigų, du tūkstančius! Ketverius metus pabuvo ir dabar sau ponas!	Ba! rzekł sobie w duchu	Będziemy żyli w zgodzie.	Całe pięć rubli mi dacie, bo i zmówiny trza wyprawić...	Chłopy wracają, wiecie to?	Ciała. Bo z niego wszystek zamęt życia i sabaty wszelkie.	Cicho bądź! Będzie cię Szwed miotłą po łbie w stajni moresu uczył!	Czy to już połedniepołednie (gw.)	Czyżby od państwa de Morcerf?	Doskonale. Pojadę jutro pocztą I przyjdę prosić pana o ostatnie instrukcje o... o której godzinie?	Dzieci gubisz, zbereźniku, złodzieju, gubiduszo.	Dziecko moje! Nie zobaczę już nigdy poczerwieniałych od zachodu gór ani połyskliwych kwiatków, nikt mi już wzroku przywrócić nie zdoła.	Gdzież one są? Nazbierałaś, skoro takie mnóstwo?	Gerai! Atsakysiu jums, jog mokslinyčios buvo lenkiškos ir universitetas buvo lenkiškas, bet kas gi uždraudė lietuviams užsidėti tada lietuviškus?	I kozy już śpią...	Istotnie, nie wy.	Ja.	Jak chcesz, to ją weź... Weź ją, weź, kiedy chcesz... Ślimak teraz bogacz i tyś bogacz...	Jak każda nowa budowa.	Jakie kondycje?	Jakiem?	Jemu mówili.	Które odprowadzasz mu z powrotem?	Leży tu obok ciebie na drugim posłaniu i śpi w najlepsze.	Na wielką wojnę.	Nie czas na kpiny. W każdym razie wszystkiemu ty jesteś winien, bo przez ciebie tutaj jesteśmy.	Nie wiem. Sam mi radź. Nie wiem. Całe życie poświęciłem, żeby tę winę zatrzeć. Skąd mogłem wiedzieć? Radź mi, tyś młody.	Nie, o podróż.	Nie, tamten już odjechał. Prawdziwego, jak mówisz.	Obejrzmy kościół!	Oczywiście, o ile to panu sprawi przyjemność.	Odmowa?	Pan Jaś dawno przyjechał?	Panie komendancie, więzień uciekł!	Panie, pan jesteś bardzo szczęśliwy...	Po siedemdziesiąt pięć rubli morgę.	Posądzam, i to bardzo! Miłość, PieniądzMy wszyscy tak intensyw­nie dzisiaj kochamy! Wie coś o tym Lili i towarzyszki, te skarbonki naszych uczuć.	Prawda! Bryka krakowska... Konie wspaniałe...	Prawda, że my miewamy słuszność tylko wtedy, jeśli panie raczą nam ją przyznać.	Tak jest, albowiem może być zaczarowana.	Tak, anioła.	Takie wesele, tyla narodu, żem w życiu nie widziała większego.	W tych łubachłuby zapytał Czech.	Walek! gdzie ty jedziesz? Przecież mówiłem, że jedziemy do Bukowca!	Wiesz?	Wogóle nie było mnie w Warszawie.	Wyprawiłem te szanowne zwaliska, z którymi, jak pani widziała, jechałem.	Z pewnością że są rzeczy, o których mógłby nie wiedzieć nawet jego świątobliwość, gdyby nie posiadał najwyższych święceń kapłańskich.	Z rozkoszą! Śniadanie będzie gotowe.	Zależy mi na tym bezwzględnie!	Że Turski jest osioł.
Obejrzeli się na drzwi, jakoż prawdziwie, kowal wiódł się pod pachy ze starszym, obaj już byli napici niezgorzej, to się mocno przepychali przez gęstwę i rznęli prosto do szynkwasu, ale nie postali tam długo, Żyd ich powiódł do alkierza.	Czy ja go znam? O, i jak jeszcze! Byliśmy razem we Włoszech, rok siedzieliśmy w Neapolu, sekundowałem mu w kilku pojedynkach o tęż samą Włoszkę, o której mówisz, odprawionych; biłem się nawet za niego z Angielczykiem na szpady, kiedy był chory i stawić się nie mógł... Boże! Boże! Gdzie to te czasy! Byłem jeszcze pełen życia, pełen nadziei! Bardzo by mnie przyjemnie było widzieć się z panem Fredrem.	Jednemu ni dwom się nie dam.	Tak, śmiej się, kiedyś mi zwichnęła karierę. Ja doprawdy pytam się nieraz: czy ciebie w życiu kto obchodził? Bo chyba nie ja, a nawet i nie matka...	Ja się niczego nie boję. Alboż pan nie ze mną, blizko? Proszę mnie położyć pod drzewem i zostawić mi naszego psa. Będę czekać cierpliwie.	A tak ale oni się mogą nie dopilnować, a ja...	Ej! Nie potraficie mi pomóc, księże, ale mogę wam opowiedzieć; wszakże pierwej się trochę posilicie i wypoczniecie.	O moja najdroższa, o moja kochana! nigdym jeszcze nie czuł się tak szczęśliwym. Umyślnieś mi przyniosła?	Tak, rzecz to niemała Ale sam się nią nie zachwycam.	Ani się waż Pierwsza rzecz, której żądam, to abyś z nim nie mówiła. Uniosłabyś się i poróżniłabyś mnie z nim: wiesz dobrze, jaki ten panicz jest drażliwy.	Pytałem Dantèsa, jakie ma zdanie o tobie i czy nie ma nic przeciw temu, abyś zatrzymał swoje stanowisko; bo nie wiem czemu, ale mi się zdawało, że jakoś dąsaliście się na siebie.	Nie, panie Spilett Proszę, żebyśmy odpłynęli jutro skoro świt. Wydaje mi się, że wiatr zaczyna zmieniać kierunek na zachodni, więc tak jak mieliśmy sprzyjający wiatr, płynąc tutaj, tak będziemy go mieli, wracając.	Tak, pani, obraziłem panią podejrzeniami. Byłem byłem na koncercie u państwa Rzeżuchowskich... Wyszedłem nawet nie pożegnawszy się z panią... Już nie chcę mówić dalej... Czuję tylko, że ma pani prawo nie przyjmować mnie jako człowieka, który nie ocenił pani... śmiał posądzać...	Zaliczasz mnie tedy jeszcze do przyjaciół swoich. Cenię to bardzo i na dowód powiem ci, co masz uczynić, by zaspokoić skrupuły sumienia, nie szkodząc mi przezto.	Na Boga! Nigdy na to nie pozwolę! Jam Wołodyjowskiemu nie przyjaciel, ale brat, zatem panią Makowiecką jako siostrę przyjąć pod dachem mogę. Do waćpanny pierwszej o instancjęinstancja (daw.)	Czemu? bo nie umieją i nie mają sił. Odpoczywają po wczoraj; nie zapomnieli go jeszcze, a już smutek jutra mroczy im dusze	Tak Tam grzmiąca woda, a tu skała. Słoń nie móc wyjść. Pan wielki zabić słonia, a Kali go jeść, och, jeść, jeść!	I modlisz się, jak sądzę, codziennie, prosząc, by wszystko się zmieniło na dobre i byś była wesoła?	A zresztą kto wie, może tak oberwał, że sam się już nie pozbierał, co, Huck?	Nie, bracie! Chcę być szlachetniejszy, miłość Lawinii jest dla mnie dostateczną rękojmią szczęścia, nie opuszczę mego towarzysza.	Tak więc kiedy „Nautilus” płynie w takich warunkach, wynurza się z wody na jedną dziesiątą. Otóż, urządziwszy zbiorniki objętości, dorównującej tej jednej dziesiątej, czyli stu pięćdziesięciu tonom i siedemdziesięciu dwóm setnym, mogę je w potrzebie napełnić wodą i statek, wypychając wtedy tysiąc pięćset siedem ton, co równa się jego wadze, zanurzy się zupełnie w wodzie. I tak się też dzieje, panie profesorze. Zbiorniki te istnieją w niższych częściach „Nautilusa”. Za otwarciem kranów napełniają się wodą, a statek, zanurzywszy się, górną powierzchnią dotyka poziomu morza.	A choćby i jutro! Nie, w sobotę na zapowiedzi damy i zaraz pojedziemy do miasta. Co tam, raz kozie śmierć!	Biedak! skonał w chwili przybycia do miejsca i widząc prawie wybrzeża Amerykańskie. Cóż się stanie z jego żoną i małemi dziećmi?	Słuchaj, rzekł blondyn, i my także mamy nie złą policyą, wiemy co rząd robi, znamy ajentów których on używa dla podburzania ludności, i wyłapywania tym sposobem gorętszych.	Ten, ktoby się za tego jawnogrzesznika ujął, uznał by się wspólnikiem jego. Są przecie sprawy jego oczywiste, na które wszyscy patrzyli!	Co się stało? Czy i w teatrze ktoś się zabił?	Nie, ich też zjemy.	Mój Bóże, nigdy nie wiadomo Chciałbym zostać do końca sierpnia.	Już się do Częstochowskiej ochfiarowałamochfiarowac (gw.) żeby tylko. powrócił. Wójt obiecowałobiecował (gw.) dzisiaj..	Już widzę, że profesor nie ma nabożeństwa do panny Norskiej.	Pierwsza depesza musiała zostać wręczona, chociaż treść jej była zgoła niespodziewana dla oddziału znajdującego się na stacji Raba: „Szybko skończyć gotowanie i marsz na Sokal”. Adres był nieszyfrowany do marszbatalionu 91 pułku z odpisem dla marszbatalionu 75 pułku, który był jeszcze daleko. Podpis był właściwy: „Dowódca brygady Ritter von Herbert”.	I weźmiesz się znowu do urządzania tajnej drukarenki, do noszenia bibuły za pazuchą i do kółek robotniczych?	Biedna moja! ale zemną czegoż byś się bała pójdziemy. Dla większego bezpieczeństwa Staś ogrodniczek pójdzie za nami.	Ja przecież nic nie mówię! Ja nic nie mówię!... Największą cnotą mężczyzny, panie Rzecki, jest dyskrecja, panie Rzecki, szczególniej w bardziej poufałych stosunkach...	Nie odcięto, znam ja swych ludzi!	Nie. Ale nawet kamienie mają dzisiaj uszy i języki. Uważaj. Jeśli ojciec TorquemadaTorquemada, Tomas (1420–1498)	U nas nawet mówić nie wolno o takich rzeczach, zaraz by wypędzili.	Dobrze nam się składa, bo jutro niema próby; pojedziemy na Bielany w południe. Niech pani czeka u siebie, wstąpimy i zabierzemy panią...	Już pani jesteś w towarzystwie. O gażę to się którego dnia umówimy.	W imię Ojca i Syna... nie może to być.	Wracać teraz znaczy skazać się na dozgonne pozostanie w biegunowej krainie. Zważcie, że obecnie mamy jeszcze akumulatory nabite, nabój ten wystarczy, aby przebyć jeszcze raz tę drogę z powrotem, ale co dalej? Jeślibyśmy kiedy chcieli znów wyruszyć w inne okolice Księżyca, jak nabijemy wyczerpane akumulatory wobec niemożliwości rozpalenia tam ognia?	Mając wydać opinię o tej młodej dziewczynie, muszę na wstępie zwrócić uwagę czcigodnego pana na tę okoliczność, iż chociaż z jednej strony niedostateczny stan rozwoju, wywołany zaniedbanym wychowaniem, czyli lepiej powiedzmy, spóźnionym kształceniem i odosobnieniem, które, jakkolwiekbyśmy je sądzili, podkreśla raczej zalety dziecka, to jednak zbyt długi pobyt w Alpach, bardzo skuteczny, o ile nie przekracza pewnego określonego czasu...	Bardzo dobrze, mój przyjacielu oddaję i siebie, i moją cierpliwość pod twe rozkazy. Pamiętaj jednak, że w tym miejscu zabawimy najdłużej cztery dni, więc nie będziemy mogli trawić dwóch dni na tropienie jednego bawołu.	Już nie będę nigdy Zobaczysz, żoneczko.	Oto, panie, młódź rozdokazywana! Jakie to były ładne te ich piruety. Ale ordynat i do tańca, i do różańca. Z panienek najładniejsza ta jasnozielona. Kto to taki? Pewnie także jakaś księżniczka.	Zanim udzielę pani stosownej rady pozwolę sobie postawić pytanie. O! Zwykłe moje pytanie: jakie pobudki skłoniły panią do tego?	Zatem zamierza pan wkrótce przystąpić do odbudowania dworu?	Chciałabym wiedzieć wszystko, ale też myślę, że gdybym wiedziała wszystko, to by mnie to podenerwowało.	A pamiętasz waćpan, jak to było wonczas, gdyśmy to znad Waładynki od RaszkowaRaszków miasto w zachodniej części Ukrainy, ok. 20 km na płn. wschód od Tarnopola; w obronie Zbaraża (1649) przed Kozakami Chmielnickiego i Tatarami brały udział wojska polskie pod komendą trzech regimentarzy i księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. jechali?...	Owszem, jak chcesz, to odradzaj, bo ja drugi raz w koziesiedzieć w kozie (pot.)	Długo na to czekać!	To ja prosiłem o to	No to idźcie. Jutro po nocnej stójce mam cały dzień wolny, to was odwiedzę. Oj, szkoda Maciusia.	Ma pan zapewne na myśli coś w rodzaju windy?	Maestro będę wzorem całej szkoły, credete a me. Ale proszę o  jedną łaskę: gdyby ktoś zażądał, abym śpiewał poza szkołą, niech pan odmówi. Niech pan powie, błagam, że to niemożliwe.	Pozwólcie mi poszukać w pełnej skarbnicy mej wiedzy	Proszę pani proszę pani, sądzę, że jeżeli nawet profesor Wilczur cierpi na ów niedowład ręki, mógłby jednak przeprowadzić operację.	Wypuścił to już Wojtek łąkę, co?	A ja buduję dystansdystans odparł gość.	Ależ Pencroffie przecież pan nam tu obraz Boga Ojca odmalowuje!	Ja także nienawidzę mego imienia	Mila cię pokocha.	Niestety, taka jest smutna prawda. Na drugi dzień po skandalu wyjechała ze swoją przyjaciółką, zakonnicą. Teraz szuka klasztoru o jakiejś surowej regule we Włoszech lub Hiszpanii.	No, to przecież ksiądz... ksiądz Busoni...	To niemożliwe	Z całą przyjemnością. Maks Baum dużo mi o nim opowiadał.	Żanetko!... Co tu robisz?	O, la Boga świętego!... Przecie już tydzień czasu jedziemy od Burviedro.	A znasz może sir Humphreya Marlowa?	Dalej, dalej usiądź no waszmość!	Idę z Kulu... z tamtej strony Kailasu... lecz cóż ty możesz wiedzieć?... od tych gór, gdzie powietrze i woda są świeże i chłodne.	Jak?	A którążeś najlepiej spamiętał?	A my siłą będziem bronić...	A!...	Albo co?	Aleś zbielał!	Chodźmy, ojcze!	Co ty masz za pasję mówić nam przykre rzeczy?	Czy mogę złożyć uszanowanie panu Łęckiemu?	Czy oblegany?	Doskonale!	Jakaż była?	Joe Harper. Postrach Mórz.	Któż wie? wszystkich?	Miasto, Nuda	Najstosowniej zatem byłoby natychmiast	Nieszczęście! szepnęła w duchu Sabina; jeszcze ich napędzić i złapać gotowi...	Pan Przybycki opuści X.! wyrzekła po chwili panna	Pereatpereat (łac.)	Po cóż ją budziła?	Skądże tak nagle?	Sługa, Przysięga	Tak nikt!	Teatr, Danse macabre, Śmierć, Vanitas	Vivat Babinicz! vivat! vivatvivo, vivere (łac.)	W miasteczku N.	Z mojej łaski?	Zawsze Zawsze z wyjątkiem winobrania. Wtedy jedziemy pomagać Nanon i mieszkamy wszyscy w opactwie Noyers.	Znowu zaczynasz?
Nim dosiejesz, już ci pierwszy wzejdzie! Ale za gęsto, Maryś, za gęsto... niechby wyrósł, to zwieje się w kołtuny i położy!	On musi się tym zająć szczerze, jeśli za swoje trzydzieści tysięcy nie chce wziąć	Mój Baćka, nie gadajmy, co było dawniej. Dawniej był ład, był przemysł, był kredyt, człowiek był pewny życia i mienia. A tera co? Przewróciliście wszystko do góry nogami, zrujnowaliście przemysł, zrujnowaliście i mnie, a teraz chcesz dawną cenę za kamizelki. Nie mogę. Katolik jesteś?	Co to za chłopak? Z pogrzebu pewnie?	Jakaż nieroztropność! Postawiono by cię oko w oko z Ben Joelem, który naturalnie nazwałby cię oszustem. Mimo twych zapewnień ksiądz wahałby się z uznaniem w tobie prawdziwego Castillana i być może nawet wyrzuciłby cię za drzwi, gdyż Ben Joel ma tę wyższość nad tobą, że przybył wcześniej i że posiada w ręce list Cyrana.	Zwaryowałaś czy co? Cóż to za heca!	Lecz nigdy mi nie powiedziałaś także, że nie kochasz mnie pani wcale i doprawdy wyrzec takie słowa za wielką byłoby niewdzięcznością ze strony Waszej królewskiej mości. Bo powiedz mi, gdzie znajdziesz miłość podobną do mojej, miłość, której ani czas, ani oddalenie, ani rozpacz nie mogą ugasić; miłość, która się zadowala wstążką zgubioną, wejrzeniem przelotnem, słówkiem nieobliczonem. Trzy lata temu, pani, po raz pierwszy cię ujrzałem i odtąd w ten sposób cię kocham. Czy chcesz, abym ci powiedział, jak byłaś ubrana, gdym po raz pierwszy cię ujrzał? Chcesz, abym opisał szczegółowo każdą ozdobę twojego ubioru? Racz słuchać, królowo, widzę cię jeszcze: siedziałaś na ziemi, według obyczaju hiszpańskiego, miałaś suknię z zielonego atłasu, złotem i srebrem haftowaną, rękawy rozwarte i djamentami podpięte na pięknych ramionach, na tych ramionach cudownych; pod szyją kryzę miałaś, maleńki birecik na głowie tegoż koloru, co suknia, a na nim wspaniałe pióro czaple. O! słuchaj, zamykam oczy i widzę cię taką, jaką byłaś wtenczas; otwieram je i widzę cię taką, jaką jesteś teraz, czyli stokroć piękniejszą jeszcze!	Zapomniałaś Lawinio o twych dwóch milionach?... O dwóch milionach, które tobie dałem, należą do ciebie od tej chwili, bo ja żyć przestanę. Widzisz krater pogrzebowy, nad którym kiedyś w pamiętnej dla mnie nocy bujaliśmy razem? W tej chwili wyziewać zaczął ogień, on mnie do siebie zaprasza. Bądźcie szczęśliwi i módlcie się za mnie.	Gdzie ty pójdziesz, tam i ja z tabą o tym nie ma co i mówić. Ale mnie tego zamku, a bodaj i księcia, żal będzie. Zawsze człowiek tu jak w swoim gnieździe się czuje.	Nie, Bobusia nie zabijaj! On należy do mnie, a ja chcę, żeby żył i rósł. Zabij kogoś innego, jeżeli ci to jest potrzebne.	Panie Rockstrong, nie mówże pan, na miłość boską, o ludziach uczciwych i łotrach, gdy idzie o politykę. Te proste pojęcia mogły starczyć dla oznaczenia zwolenników dobra i zła w czasach dawnych, kiedy to walczyli ze sobą aniołowie w niebie, przed stworzeniem świata. Pisał o tym rodak pański Milton, a dzieło jego zaleca się genialnością i odstrasza barbarzyństwem. Ale na tym naszym ziemskim globie obozy nie są nigdy rozdzielone tak dokładnie, by można rozróżnić bez przesądu czy kurtuazji zastępy błogosławionych od hordy potępieńców, a nawet powiedzieć, która strona ma słuszność, a która jej nie posiada. Toteż jedynie powodzenie rozstrzyga o słuszności danej sprawy. Gniewasz się pan, słysząc, że zwę cię rebelizantem, ponieważ zostałeś pokonany, a jednak gdyby powiodło się wam pochwycić władzę, zwalczalibyście sami rebelię.	A niech się jaśnie pan strzela nawet ze starym diabłem! Tylkom ciekawy, kto weksle jaśnie pana zapłaci?... A komorne... a utrzymanie domu?... Dlatego, że jaśnie pan co kwartał ma ciekawość na Powązki, to gospodarz nasyła nam rejentów, a ja boję się, żebym z głodu nie umarł... Dobra służba!...	A więc posłuchaj mojej rady: wejdź na sam wierzchołek drzewa; stamtąd zobaczysz jak na dłoni dom i ogród. Rozpatrz się dobrze, a potem rozwiń skrzydła i leć prosto w kierunku domu; inaczej mógłbyś zabłądzić, boś się jeszcze nie wprawił w lataniu.	Ale ja nie mam przy sobie pięciuset franków w monecie, musiałbym chyba wynająć tragarza.	Biedna panienka nudzi się tu na umór żyje tylko ze swymi ptaszkami. Dziś rano kupiła piękne drzewka pomarańczowe, które z jej rozkazu pomieszczono koło bramy pod pańskim oknem; gdyby nie gzyms, mógłby je pan zobaczyć.	Nie wszyscy, ale powiedzą.	Nie, mój panie, to po prostu wasz rodak, o ile Korsykanin może być czyimś rodakiem. Ale pan go znasz, panie Albercie.	No, tylko bez tych tam wszelkich! Ty wiesz, mości Horst, że ja tego nie znoszę.	A wesoło. Prócz naszej koteryi, nie mającej węzłów zbyt ścisłych, masz tu chłopomanów; założył ich i sformował Antoniewicz, prowadzili czasowo Rylski i Stępkowski, ale dziś to są już głupcy, którzy nie wiedzą, czego chcą; mówią po małorusku i piją prostą wódkę	Nie, to nie! Tylko mi wstyd dawniejszego życia... Trzeba być hardym i splunąć na to głupie mamidło, które szczęściem nazywają. Wiesz, co Nietzsche powiedział?	Nie mam zamiaru grać tu żadnej roli co zaś do mej powierzchowności, to nie moja w tym wina, jeżeli nie mam szczęścia podobać się pani.	Ależ Egipt nie może wyrzec się wpływu na Fenicją!	Czekam. Ojciec da stróżowi dwa ruble miesięcznie, bo mu się onegdaj urodziło siódme dziecko.	Cóż u ojca słychać? Nie miałem jeszcze czasu go odwiedzić. Trawiński weksle wykupił?	Gdyby nie twoja płochość, mógł w radości odejść ten najmilszy i tyś mu mogła w ramiona pójść jako wybrana, jako żona...	Idę na równiny. Nikt nie powinien udaremniać mi powrotu. Zmagałem się był z własną duszą, aż postradałem siły. Wiotkie to ciało już dogorywa, a do nizin stąd daleko.	Jak się tylko zbierzesz. Choćby jutro.	Jest pan diablo cięty a poza tym taki sam jak wszyscy inni. Bujanie w obłokach. Zobaczymy, co pan potrafi dla niego zrobić.	Mówię ci: idź z djabłem... a nie przeszkadzaj mi:	Nie bądźże podejrzliwym!... Jest to zwykła wstydliwość młodych dziewcząt... Wreszcie może ukrywała swój stan z obawy, abyś jej nie porzucił?...	Nie będę gadał, proszę księdza.	Nie jest się kryminalistą, ściganym przez prawo, spokojnie przerwał Stefan.	Niejeden mi to już mówił. Ale do rzeczy! Gdy dhole będą cię ścigać...	No cóż, Chrystianie? Jak się zdaje, dzisiaj nic już nie usłyszymy.	No to idź. A wiedz i to, iż Antoni ją jak rodzoną kocha. Jakże to?... Jego nieszczęście spotkało, a ja mu tymczasem mam chleba i dachu żałować dla tej dziewczyny?... Boga się bój, Zonia. Idź... idź.	To dobrze; on panią kocha, po warjacku może, ale ogromnie.	To znaczy, że w wojsku polskim nie służyliście?	To, co ja widzę i postrzegam zupełnie niepodobne do waszego opisu, ten rycerz, według mnie, jest po prostu jakimś człowiekiem jadącym na szarym ośle i ma na głowie coś błyszczącego.	W domu przy Alejach Meilhańskich, pod piętnastką, na kominku w ubogim mieszkaniu na piątym piętrze.	W takim przypadku zamiast budować dom, wybudujemy statek, a pan Pencroff obejmie jego ster...	Wobec tego proszę tylko o łaskawe pokazanie mi owej broszki z głową Szekspira!	Wyleciało mi. Młody, młodszy ode mnie.	Właśnie, że nie prawił mi pochlebstw. Może też dlatego nie powinienem wierzyć w to, co powiedział.	A Krzemień podobał się mamie pani?	A Władysław Jagiełło korzysta z tej niechęci i czyni kroki, żeby Litwę z Polską połączyć.	A bo też spaśna, kiej ta lepa!	A gdyby pan, hrabio, chciał umrzeć, umiałbyś umrzeć w ten sposób, prawda?	A może już dawno pozdychali...	A pamiętasz, ileśmy to umieli piosnek różnych... Czy potrafiłabyś jeszcze choć jedną zaśpiewać?	A szczególniej część piękna niewiasty	Aha, na wiosnę... Ta w opalach! Wiemy, wiemy. Znalazłeś ją? Słuchamy!	Był urodzonym dziennikarzem	Cała zamieniłam się w słuch...	Chodź żywo!	Ciszej! Tak i cóż?	Co pan chce, żebym mu powiedziała?	Co się panu stało? Szklanka w ręku pękła?	Czymkolwiek Marcinek zostanie czy to obywatelem ziemskim, czyli też kapłanem, czy sekretarzem gminnym albo oficerem	Czyżbyś się bała? No tak, przekonałem się o tym niejednokrotnie, że truciciele są tchórzami. Czyżbyś była pani tchórzem, ty, która miałaś tyle ohydnej odwagi, aby patrzeć, jak umiera dwoje starców i młodziutka dziewczyna?	Cóż to takiego?	Daleko?	Dawno? Przywieraj drzwi prędko.	Dialektyka była razem Logiką, Loika u późniejszych stoi także na czele nauk filozoficznych jako wstęp do Methafizyki, Antropologji i Esthetyki. W właściwej Methafizyce mieszczono to, co dziś powoli przeszło do Logiki. W praktycznej filozofji zawierała się moralność, prawo natury, polityka i pedagogika. Psychologją dochodzącą władz człowieka (później krytykę czystego rozumu).	Do syna?... Bić chcesz?	Gdybym mogła płacić!...	Gdybym wiedziała, że tak będzie...	Hańba, Kobieta ”upadła” rzekła stara dama do głowy prowincjonalnej dynastii.	I maca nim przed sobą, jakby była noc	Ja, panie, rodem z Grenady i tam się udaję	Jeżeli pani każe.	Każdy ma swoje zalety i wady.	Masz słuszność	Małżeństwo odpowiedział student tu: przewyższać. wszystkich w gonitwach, w szermierkach, w rzucaniu do celu i wszelkich innych zabawach; gra cudownie na gitarze, śpiewa i tańczy tak samo, a bronią robi jak pierwszy fechtmistrz.	Mniejsza o to Same fraszki. Materiał do prędkiego uśnięcia. Wolę rozmawiać, znalazłszy się po tylu dniach znowu w swoim kółku.	Mój Jezu! kiej on go obaczy? kiej?	Niedobrze, wcale niedobrze. Stan jej wydaje mi się doprawdy niepokojący. W jej wieku powinna bardzo uważać na siebie, panie Grandet.	No, no dajże pan pokój, bo będę zazdrosny!	O, do diabła, sprawa staje się coraz bardziej dramatyczna. Mów jaśniej!	Ofiarę?	Ot tak, z uniżoną prośbą przyjechałem do pana prezesa, niby po starej znajomości.	Podobno będzie grała dziś muzyka wojskowa.	Przyjdź, oblubienico moja!	Przyjechali!	Serdecznie dziękuję.	Skończ no, proszę cię, z tym hrabią!...	Sześćdziesiąt siedem tysięcy.	Szwindlowa bagrownica	Tak.	Tam właśnie i ja podążę.	Teraz, w lecie? Człowieku, witaminy to jest odległy temat, to pasuje raczej na jesień.	To już po oświadczynach?	Ty czego? Ty po co?	Tysiąc pięćset pistolów sztuka, milordzie.	Udowodni nam że to Nucingen dał majątek Rastignacowi.	Wygląda to raczej na bankructwo!	Z Warszawy Muszę wracać.	Z wyjątkiem w operze ubogi krewny żyjący u zamożnej rodziny szlacheckiej na „łaskawym chlebie”, odwdzięczający się usługami domowymi; także: osoba żyjąca wygodnie na czyjś koszt., jeden z ludzi, którzy się czują w prawie obmawiać przyjaciół pod pozorem niezależności.	Zatem znajdują się one w posiadaniu...	Zna Maracaibo?	Znowu!
Ja szybko trawię w moim żołądku nic się nie zależy. Ja, kolego, wsunę na przykład miskę knedli ze schabem i kapustą, a za pół godziny więcej ci po tym wszystkim nie wysram, jak jakie trzy łyżki. Reszta gdzieś tam we mnie przepada. Mówią ludzie, że takie bedłki, jak na przykład kurki, są niestrawne, że wychodzą nienaruszone, więc można by je wymyć i przyrządzić z octem. U mnie przeciwnie: nażrę się tych kurków tyle, że inny pękłby chyba, a gdy idę za stodołę, to tyle tam wszystkiego, co w pieluszce półrocznego dziecka. Reszta też się gdzieś gubi we mnie. Powiem ci nawet, kolego że we mnie rozpuszczają się ości ryb i pestki śliwek. Pewnego razu umyślnie pestki liczyłem. Zjadłem siedemdziesiąt knedli ze śliwkami, nie wypluwając pestek, a potem za stodołą grzebałem w tym wszystkim patykiem, odkładałem pestki na bok i liczyłem. Połowy się nie doliczyłem, rozpuściły się we mnie.	Wiedziałem z góry, że się wam mój baronet nie podoba. Ja byłem umyślnie z Paryża raz na ich kursach w New-Market i kilka dystyngowanych rodzin angielskich poznałem	Nie bądźże głupi! Cóż to?... obejdziesz się bez baby na gospodarstwie? Nie ożenisz się to nodalinodali (gw.) pół roku.? Nieboszczka zmarła, i kaput! Ale żeby mogła się teraz ozwać, sama by ci pedziałapedziała (gw.)	A przez kogo, jeżeli nie przez nią, wylał ojciec szefa kalkulacji? Ten bąknął jej coś o jej najdroższym i w godzinę nie było go już w fabryce. To pewne. Nawet wywołuje oburzenie, bo wcale się nie ukrywa ze swymi amorami. Traktuje ją demonstracyjnie jak wielką damę.	Ależ do licha, zamierzam zapewnić ci byt niezależny na dziś i na jutro; zamierzam tak urządzić twoje interesainteresa	Wkrótce się o tym dowiesz. Teraz przygotuj się na przykry widok, mój Nafirze, o dziecko znane mi od tak dawna i od tak dawna ukochane. Zobaczysz twoich przyjaciół, znanych ci skądinąd, zobaczysz takich, jakimi byli, gdy ich oddano wnętrznościom padołu, na którym się rodzili.	Otóż to!... Ale mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie nie zrobił żadnego świństwa... Co to jednakże za interesa prowadził on w Paryżu, a później w Moskwie, na czym również grubo zarobił?... A godziło się to zabijać krajowy przemysł, ażeby dać osiemnaście procent dywidendy kilku arystokratom dla wkręcenia się pomiędzy nich?... A pięknie to sprzedawać całą spółkę Żydom i nareszcie uciekać zostawiając setki ludzi w nędzy lub w niepewności?... To tak robi dobry obywatel i człowiek uczciwy?... No, pijże, panie Ignacy!... Nasze kawalerskie!... Panie Szprot, pokaż, co umiesz... nie kompromituj się przy chorym...	Ciupuś ty! Nie płakam, nie! Pocałować męża. Prze­prosić za malutkie zmanierowanie się w małżeństwie. Tak! Oko?	Nieźle, jak na Finota	Są jeszcze dobre na świecie, są!...	Dotknął mnie Bóg! a! strasznie dotknął, może za karę... Śmierć, niczemby była śmierć, ale taka, jaką on poniósł, męczeńska, straszna, której obraz i pamięć nie wychodzi mi dotąd z myśli. Biedny ojciec! Przeczuwałam to dawno... ale do dna przepaści oko sięgnąć nie śmiało.	Czegóż to się nie możesz nauczyć?	Ponieważ stanowicie idealną parę, Aniu. Nie oburzaj się, to fakt.	Myszy nie łapię, miłostek nie lubię, psota mnie męczy, brzydzą pochlebstwa i gapiów umizgi. Więc się zabawiam wypróbowaniem czujnej świadomości. Z niej czerpię wigor, ażeby nic nie chcieć i jak najwygodniej, manifestacyjnie całe życie przespać.	To prawda! Ale czyż czuwałem, jak należy, nad młodą, osiemnastoletnią dziewczyną, czyż czyniłem, co trzeba, by nie rzuciła się w zepsuty świat? Czyż starałem się pocieszyć ojca, któremu córka była wszystkim, który nią tylko żył?	Tygellin mówił mi, iż w senacie szepczą sobie do uszu, że Diodor i Terpnos lepiej grają ode mnie na cytrach. Odmawiają mi nawet i tego! Ale ty, który mówisz zawsze prawdę, powiedz mi szczerze: czy oni grają lepiej ode mnie albo równie dobrze jak ja?	Ja też nie mówię o niej, tylko o tych Żydach, którzy obsiedli folwark jak papirus moczary. Czy widzisz, że jeszcze wyglądają za tobą, a może nawet zasyłają ci pozdrowienia	Jest w dawnej polszczyźnie płazami nazywano zimnokrwiste zwierzęta pełzające, a więc także węże; potem słowo to stało się naukową nazwą gromady Amphibia (obejmującej żaby, salamandry itp.); dziś o wężu mówimy: gad. za złą wróżbę i za zapowiedź, że ucieczka im się nie uda.	Daj no pokój, u każdego kija dwa końce, kto wie, kto kogo naznaczy? A potem, na co tego, on się teraz kocha, jakżeż pójdzie z kresą do panny?	Kawalerze Georges, odezwała się surowo nań spoglądając: mógłbyś sobie u mnie na wielką wdzięczność zasłużyć. Mam interes ważny mojego ojca, od którego wypadku spokojność jego i moja zależy... chciałabym pozyskać sobie względy hetmana... Możesz z nim mówić o tem?	Ach, to łotr. Ja od razu wtedy widziałem, kiedy byłem u nich w gościach, że on mnie nie cierpi.	Od kilku dni śledzę cicho, szepnął drugi, grube ryby zbierają się tu w jednem miejscu na uboczu, tak że je wszystkie w jeden sak ułowić będzie można.	Jutro tu do nas przyjadą z rewizją i na stryk...	O, nie trzeba! przyjadę tylko ja i panowie Sieliccy, moi krewni... Waszmościowie też, sperospero (łac.)	Co tam gród! pan! wy jesteście osobą duchowną, wy żadnemu panu nie ulegacie. Wasz pan jest tam gdzie i nasz, w Rzymie! Weźcie go do swego domu... do niego nikt nie ma prawa!	A jak, z przeproszeniem, nic jaśnie panu nie zapisze?...	Hasła? Nonsens! wszakże nie jesteśmy rozbójnikami naprawdę!	Niczego bardziej nie pragnę.	U nas jadła nie braknie	Aha! Tuś mi ptaszku! Poczekaj, już mi nie ujdziesz teraz z ręki!	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem! Kto je wymyślił? Na pewno Żyd, klecąc szałas.	Doprowadzę go do ładu w dwie minuty, trzeba tylko wymieść sprzed kominka, o tak; te rzeczy postawić prosto na wierzchu	Czemuż nie otworzysz ust, Janie? Czyż nie słyszysz, że Lars chce od nas sto bitych talarów?	Ech, nie zdaje mi się przeciwnie, wydała mi się tak piękna, gdym ją ostatni raz oglądał.	Byłam dziś w domu i szukałam pieniędzy ojca mego! Ale nic nie znalazłam. Wszystkie skrypty dłużne podarte, szuflady i schowki puste.	Wszystko gotowe, najjaśniejsza pani! Jest piękna szata ze szkarłatnego aksamitu, złotem bramowana, jako przynależy monarchini piekielnych podziemi. Na wypadek pomyślnej odpowiedzi przysposobiła ją moja Marychna.	To swoją drogą O mnie zresztą mniejsza, ale ona tu do niczego nie dojdzie, chyba do jakiéj ostateczności, do rozpaczy.	Niechże sobie będzie, jak chce a ja tam jadę i bylebym widział damę swoją, mniejsza o to, czy ją widzieć będę przez parkan, czy przez okno, czy przez sztachety ogrodu; bo skądkolwiek najmniejszy promień jej wdzięków oczu moich dojdzie, zawsze rozświeci mi duszę i serce tak pokrzepi, że równego sobie nie znajdę w męstwie i mądrości.	Nie mają ich	Tak nie pamiętam! Byłam widocznie zbyt mała.	Trzeba się zapytać pana Zachnowicza ale jako się domyślam, to pewnie coś takiego, jak auriga regius, którym was Król Jegomość mianował swego czasu w Janowie.	A szewc to nie człowiek? Przecież słyszałeś, że jego ojciec to przełożony jesziwy.	Dyć mnie nie goń od siebie.	Czego to się dowiaduję Przepędzę tego niecnotę.	Dla czegoż to okrywanie się tajemnicą.	Masz zachowaj to pismo. Przyda się nam ono w odpowiedniej chwili.	Umówiłeś się, to idź	Słyszałem, że pan jest w Warszawie bardzo zapracowany. Ma pan coraz większą praktykę. Szczerze się ucieszyłem. Teraz czeka pana po powrocie dużo roboty. Niechże pan siada.	Jesteście katolicy? spytał Maciéj, możecie mi się jeszcze raz przysiądz że to czego odemnie chcecie dla naszéj miłéj ojczyzny jest potrzebném?	Secundo, poprzecznouste ze skrzelami jak u poprzednich, ale z niższą szczęką ruchomą. Ten rząd, najważniejszy w całej klasie, zawiera dwie rodziny. Typ: raja i żarłacze.	A bom się wyrwał z matczynego stojaka.	A gdyby się zdarzyło coś niezwykłego, z taką samą zimną krwią wzięliby pod klucz i pana i tego Pańskiego dżentelmena	Gdzież się ta fabryka znajduje?	Przypatrz się lepiej.	Ułożyć się?	Kto ci to powiedział?	To prawda syn pani jest jedynym spadkobiercą wuja, a do pełnoletniości syna, służy pani prawo używania majątku.	Henryk Walezy, brat króla francuskiego. Ten ma stronników mocnych w senacie, poseł jego siła obietnic rzuca narodowi.	Niewątpliwie. Muszę z tym stoikiem zabrać bliższą znajomość, ale tymczasem każę wykadzić po nim atrium.	Jeżeli istotnie ma opuścić Anglię, uwolni to kraj od utrzymywania jednego więcej łotra	To jest... tak... niby chora... mocno chora.	A, ty tu?	Dajże spokój!... Zamiast biegać po tarasie, usłuchaj mnie i legnij. Widzisz, sen	Kto ci zbił pysk? Wyglądasz jak świnia.	Mądre z ciebie ptaszysko A tak właściwie to ile masz lat? Wiem, że papugi i słonie dożywają czasem naprawdę sędziwego wieku.	Po co ci zaciągi, skoro masz Tatarów?	Syn Bartosza, JW. panie, rodzony. JW. pan zna Pawłowę? Otóż Pawłowy synowiec, a Julusi JW. panie brat, a to Burek mój pies, proszę JW. pana.	To jest beznadziejne. On je trzyma pod kluczem.	A ty kochasz życie, Jerzy?	Ale zaraz ku wam z tą wieścią wysłała, a Karol von Leuwarden po uzyskaniu rozwiązania ślubów w Rzymie osobiście wam hołd złożył A nawet najmiłościwszemu panu miał szczęście być przedstawionym	Ależ to stary dziad!	To dlatego, że łatwiej ująć niż dodać.	To piękne.	Znać w Dąbrowie bardzo to zamiłowanie	Złośliwość chybiona to właśnie moja ambicja robić wszystko po swojemu. Cóż pan chce, jakoś trzeba demonstrować swoją indywidualność.	A gdzie go widzieliście, ojcze dobrodzieju, i co robił?	Co za pytanie?	Tak jest, panie wojewodo.	Więc zło, zdaniem twoim, jest równie wiecznym jak dobro?	Co mi pan opowiada!	Czy Marka zastałem?	Jedenasta! Panie i panowie, jedziemy dalej! Ojcze Biskupie, Wasza Eminencja raczy łaskawie oczekiwać nas za godzinę w katedrze.	Niech będzie ukoronowany! Vivat rex! vivat!	Potrzebuje pan tylko napisać parę słów.	Prawdziwie... Politycy, przewidywacze, znawcy! Jedno pole należycie zorane, jeden rów z loiką wybrany, żeby przerznął i wygoił sapowatą od wieków niwę, więcej mi znaczy niż sto broszur o rządzeniu narodem.	A ojca przecie odwiedzisz...	Ani trochę?	Fajn bukiet! Możnaby jeszcze stopić...	I nic więcej?	Pan Scrooge?	Pytanie!	Siedemnaście... mil...	Słucham, Ekscelencjo	Słucham.	Słyszałam. E, stare. Jak was wykurzą z Warszawy, kupię patefon z tubą.	Tej nocy?	Umarła?	Wiadomo. Dobrze wiadomo.	Ślicznością figury i ognistością oczów pani zadziwiony i oślepiony zostałem...	Żywy portret ojca
Zbyteczne, droga pani. Objawy, które panią trapią, ustąpią przed moim słowem. A przy tym pani ma przy sobie kogoś bardzo potężnego, którego od tej chwili mianuję jej lekarzem. To pani choroba, pani nadmierna pobudliwość nerwowa. Znałbym sposób uleczenia z niej pani, ale ani mi to w głowie! Wystarczy mi ją ująć w ręce. Widzę na pani biurku książkę Bergotte’a: gdybym panią uleczył z jej newrozy, przestałaby już pani lubić tego pisarza. Otóż, czyż ja czułbym się w prawie zamienienia rozkoszy, jakie on przynosi, na zdrowe nerwy, niezdolne dać pani podobnych wrażeń. Ależ same te rozkosze, to jest potężne lekarstwo, może najpotężniejsze! Nie, ja nie chcę uszczuplać pani aktywności nerwowej. Żądam od niej tylko, aby mnie słuchała; powierzam jej panią. Niech da kontrparę! Siłę, którą wkładała w to, aby się pani nie dać przechadzać i odżywiać dostatecznie, niechaj obróci na to, aby pani kazać jeść, czytać, chodzić na spacer, rozrywać się na wszelki sposób. Niech mi pani nie mówi, że pani jest zmęczona. Zmęczenie, to jest organiczne ziszczenie z góry istniejącej myśli. Niech pani zacznie od tego, aby tę myśl oddalić. A jeżeli się zdarzy jaka mała niedyspozycja (co się może zdarzyć każdemu), będzie to rzecz bez znaczenia, bo owa siła zrobi z pani, wedle głębokiego wyrażenia Talleyranda, „zdrowego z urojenia”. O, już zaczęła panią leczyć, słucha mnie pani wyprostowana, nie oparłszy się ani razu, oko żywe, mina tęga, i to już trwa dobre pół godziny, a pani się nie spostrzegła na tym. Mam zaszczyt pożegnać panią.	Umarła! Juści, panienko, na śmierć umarła. Ino panienka odeszła, przyjechałem z dobrodziejem, włożył na nią święte oleje i zaraz umarła. Już ją tam kobiety oporządziły do pochowku.	...Oraz Kobieta, Mężczyzna, Kobieta demoniczna, Mizoginia, Obyczajeniewyczerpany skład sentencji, tyczących się kobiet Wielki, lecz dzi­waczny łeb siedzi na tym suchotniczym ciele. mówił, na przykład, mej żonie Prusy są dlatego najpotężniejsze w Europie, ponieważ pruskie kobiety są najgłupsze na świecie. dzisiejsze spry­skują się sztuką, ciągną do złota i wszystkie razem śmier­dzą prostytucją... Novissima gloria cupidonovissima gloria cupido (łac.) mówił dziś o Yvecie kończył Borowski	A żeby was, głąby jedne, siarczyste pieruny rozniesły! To kiej sroki na deszcz krzyczą i krzyczą. Dyć to ciele prędzej zrozumie ludzką mowę niźli kobieta mądre słowo!	Ej, dzieci! Podrosły... świat! Jako też... dzieci?... Jako też to ze świergoleniem na kolana z żelaza rozzute leźć będą, a wieszać się po ramionach, a włóczyć z kąta w kąt koncerz, co krwi tyle wylał...	I powiedzcie mi, po kiego licha on to wszystko robi? Na co się to przyda?	Jak to jużeś pan zasłużył na mą wdzięczność? Jeżeli tak pójdzie, to będziemy wkrótce dobrymi przyjaciółmi.	Kleszcza gdy się wpił nie wyrwiesz... czas był dawno! rzekł stary. Uleczyć? jak ciebie leczyć? gorzkim lekiem!.. Patrz... tam, na stole to lekarstwo, którem ja się leczę od żywota	Niech serce twoje będzie spalone, a proch wyrzucony na pustynię...	Otóż to! A jak było na imię temu dziecięciu?	Po trzecie, że może zapisać majątek na cele publiczne...	Pozwolisz mi znowu przyjść do ciebie jutro na śniadanie?	Prawda! I wysadzi ich na ląd?	Chciałabym dowiedzieć się bardzo prostej rzeczy: czy pan wcale nie wiedział o tym, że... dajmy na to... Ale to darmo pytać...	Ach, więc pan nie wiedział na pewno...	Aha! i mospan Florismart jest tu? i jego zaraz mi z drugimi za okno, choć takiego rodu i takie dziwne miał przygody w życiu; biedota i ordynarność stylu nie zasługują na lepszy los.	Oriana doprawdy spadła na ostatni szczebel Nie rozumiem, że Błażej pozwala jej mówić z taką d’Orvilliers. To pewna, że mój mąż nie pozwoliłby mi na to.	Słuchaj Brühl, mówię po staremu i bez tytułu nie graj komedyi przynajmniéj ze mną: to się na nic nie zdało. Tak samo jak ze mną nie odegrasz jéj w obliczu historyi, któréj okłamać niepodobna. Zamkniesz usta Erellom i Justim, zakażesz pisać, mówić, myśléć, ale ostatecznie czyny twoje cię wydadzą. Możesz sobie kupić bezkarną teraźniejszość, ale nie jest w niczyjéj mocy uczynić cię czystym przed historyą. Staniesz przed nią jak na sąd Boży nagim, odartym z maski, różu i bielidła, a uniknąwszy pręgierza za życia, nie ujdziesz go po śmierci.	Nie rozumiem pańskiego tonu panie Józefie, czy pana nie stać na odczucie nieszczęścia tego człowieka?	Ciekawam kogo, proszę panny? Jest nas wszystkich kobiet tylko trzy: ja, praczka i kucharka, i one obie poszły do kościoła. A choćby i były w domu, to wiem, że takiej delikatnej rzeczy nie potrafią, bo mają ręce bardzo grube i narobione. SłowoZ przeproszeniem panny, ale to pewnie był tylko żart? Gdzie by zaś panna uczesać się nawet nie umiała! Nasze panienki mają bardzo ładne włosy, ale nikt ich nie czesze...	A ja bym gardło dał że pan mnie tak rozumiał od razu, tylko robisz sobie pan umyślnie taką zabawkę, ażeby mnie mordować i żebym potem głupstwa gadał.	A, ba w jakim świecie obraca się pani de Dubois? Wielkie bogi! Co za nazwisko! Nie gniewaj się, drogi Sorel, ale to nad moje siły... Do kogo będziesz się zalecał?	Ale i ty, Oriano, nauczyłaś mnie rzeczy, o których mi się nie śniło	Nie pora mi się z mego szlachectwa wywodzić, ale tak myślę, że wasze księstwo mogłoby snadnie za nim mieczyk i tarczę nosić. Zresztą, skoro chłop był wam dobry, to jam lepszy. Co do fortuny mojej, i ta wejść może z waszą w paragonwejść w paragon (daw.)	Tak; ale można pokochać, albo nie pokochać...	A! Jakie wy śliczne włosy macie! Nie dziw, że wasz stary głowę dla takiej piękności traci, któż by nie oszalał dla niej!	Ale im nic nie będzie... Napadnięci są, nie napastnicy. Upiecze im się z pewnością.	Żebyś ty tak myślał o skonaniu, głupi!... Niby ja jestem dziecko i niby nie rozumiem, że jak Hiram przyjeżdża do Memfisu, to przecie on nie dla handlu przyjeżdża. Oj, ty Rabsun!... Tyś powinien ze dwa lata być u mnie chłopcem do zamiatania stajni...	Więc zamordowałem Sybillę Vane zamordowałem ją równie niewątpliwie, jak gdybym był poderżnął nożem jej drobne gardło. Róże nie są bynajmniej mniej piękne niż przedtem. Ptaki w mym ogrodzie śpiewają równie szczęśliwie. Dziś zaś wieczorem będę jadł z tobą obiad, później pójdę do Opery, a następnie, tak przypuszczam, będę gdzieś jadł kolację. Jakżeż życie jest nadzwyczajnie dramatyczne! Gdybym to wszystko czytał w książce, Henryku, zapewne płakałbym nad nią. Obecnie, gdy to zdarzyło się, i to mnie, wydaje mi się zbyt wzniosłe dla łez. Oto mój pierwszy namiętny list miłosny, jaki kiedykolwiek w mym życiu napisałem. Dziwne, że mój pierwszy namiętny list miłosny pisałem do zmarłej dziewczyny. Czy oni czują, owi biali, cisi ludzie, których nazywamy zmarłymi? Sybillo! Czy ona czuje, rozumie, słyszy? Ach, Henryku, jakżeż ją kochałem! Wydaje mi się, że to już lata minęły. Była mi wszystkim. Wtem przyszła ta straszna noc gdy grała tak źle i złamało się moje serce. Wyjaśniła mi wszystko. Było to strasznie patetyczne. Nie wzruszyło mnie to wcale. Uważałem ją za płytką. Nagle stało się coś, co mnie przestraszyło. Nie mogę ci powiedzieć co, ale było to okropne. Miałem wrócić do niej. Poczułem, że byłem niesprawiedliwy. A teraz ona nie żyje. Mój Boże! Mój Boże! Henryku, co mam robić? Ty nie znasz grożącego mi niebezpieczeństwa, przed którym nie ma żadnej ucieczki. Ona byłaby mnie ocaliła. Nie miała prawa się zabijać. To było samolubne.	Ach, nie chodzi o stronę materjalną. To byłoby zbyt łatwe. Obiecał pan matce, że jej dziecko znajdzie w panu ojca! Że znajdzie te uczucia, to ciepło, bez którego żyć niepodobna. Oparcie nietylko materjalne, lecz i moralne... Tak, panie Franciszku!	Aha! Huragan ustał. Zwykle tak bywa o tej porze roku. Jedna noc i już go nie ma, jakby udawał, że nigdy tu nie bywa i być nie myśli.	Ale to musiało drogo kosztować!	Bronić go muszę i będę, gdyż uroczyście zaprzysiągłem to królowej... Gdyby zaś nie czcigodna córka świętego Amenhotepa, nasze położenie nie byłoby takim, jak jest.	Czekajcie, ja was pogodzę Dy najprostsza rzecz popytać dziecko; może go kto i nauczył kozły magaćmagać (gw.)	Gdyby takich tysiąc było w Rzeczypospolitej, nie przyszłoby do tego, co się zdarzyło!	I sam też trwoży się do zbytku, Sądzę że nie z innego powodu brata sobie do boku sprowadził, który już spoczynku potrzebował. Żal starego...	Jak dla kogo! Dla zaczepiających niewiele obiecujące, ale dla prawnych posiadaczy cenne! Niech będzie Bronisława! Co, mała, zgoda?	Któż tam jest jeszcze?	Mało się udziela Zresztą do administracji nigdy się nie wtrącał. No i nic dziwnego. Jest w fabryce dopiero od dwóch miesięcy. Robi wrażenie skrytego, zamkniętego w sobie. Nie pije, nie hula, zdaje się, że nigdzie nie bywa.	Mówił mi właśnie ksiądz Stanisław, że pan Dolewski uczył przez lat parę syna pani, mimo licznych zajęć, jakich powołanie jego wymaga. Bardzo to zapewne pięknie z jego strony, ale od końca wakacyi syna pani wyślemy do szkół wileńskich, a potém da Bóg do uniwersytetu.	Nie mają, lecz chcą mieć. Im także obmierzły rządy kapłańskie.	Nie rozumiem.	Nie wiem, czego chcesz Czy trzeba nam jeszcze lepszego mieszkania?	Nie ze wszystkimi, jeno z Krzyżaki. Z innymi dobry i hojny kniaź!	Nie zejdzie	Nie, głębiej.	Niech pani będzie spokojna, panno Łucjo. Jedna butelka nie grozi mu żadnymi konsekwencjami.	O, Herr Je! Croy-Dülmen jest socjalista! Czego ja dożyłam. Żeby moi przodkowie wstali z grobu!	Pójdę do niej	To! Już większego szczęścia być nie może. To jest granica. Widać tamto jak tę oto węgierską stronę. Wejdziemy do krainy szczęśliwości...	Uszom nie wierzę! Wielkiego Tuhaj-beja? A to on kniaź i chanom pokrewny! Nie masz przedniejszej krwi w Krymie nad Tuhaj-bejową!	Wiem. Miałaś tam być już wczoraj.	Zupełnie nie pojmuję, coście rozumieli przez te... jak powiedziałeś?... hipotezy serca?	Żeby nie!	A bo i pewnie: kula w łeb!	A może jej pokazać język?	A z jakiego powodu należy besztać Beniamina? Mnie się wydaje, że Beniamin kroczy drogą mogącą przynieść Żydom zbawienie.	A! a! mów zdrów baba, żebraczka, włóczęga, kto wie zkąd ona to bierze, jaką ma siłę, i kto ją jej daje, pan Bóg czy szatan, a przecie to całemu swiatu wiadomo, że wiedźmy przyszłość wiedzą.	A! dla widzenia się ze mną?...	Aha! Małyś teraz? A jakiś wielki był, kiedy się śmiano ze mnie. Stawaj zaraz do sprawy, to już daremna rzecz.	Barona? kiego djabła? jakiego barona? hę? spytał gruby, którego hajduk prowadził do kanapy.	Bo mnie nauczysz tej sztuki, a potem będziemy mogli grywać Hamleta. Ty będziesz Laertesem i pięknie przedstawimy scenę z bronią.	Byyczy mąż!	Chętnie przystaję	Czy mówił pan Turskiemu co o tym?	Cóż tu niepojętego? Tysiące mamy przykładów iż starcy w namiętnościach swych najsprośniejsi są. Przypomnij historyę niewinnej Zuzanny...	Do kogo więc?	Gdzieżeście tak pomęczyli konie? Jak z wody wyjęte.	I powróci po ślubie, bo u niego idzie prędko	Jakie cnoty najbardziej cenisz w mężczyźnie?	Jedzie pani jutro?...	Już i Maciej chcieli ją kupować, że to rychtyk przylega do Jagusinego pola.	Już późno.	Królestwu Bożemu służy czy królestwu szatana?	List ci zaginął tak, wiem o tem; lecz pan de Tréville jest znakomitym fizjonomistą i ocenia ludzi z pierwszego wejrzenia, a wskutek tej oceny umieścił pana w pułku szwagra swojego, pana Des Essarts, pozwalając ci się spodziewać, iż niedługo wstąpisz do muszkieterów.	Mama przesyła przeze mnie tysiące pozdrowień i zapytanie serdeczne, kiedy pani raczy ją odwiedzić, bo czeka stęskniona za panią, jak my wszyscy	Marcin Borowicz.	Nadprokurator, mój szkolny kolega, skierować mnie raczył do pana sędziego.	Niechże Bóg broni, aby do tego przyszło!	No, dziedziczne.	O dla Boga! taż to chyba pan Zagłoba!... albo kto? a?	O tak, tak! Tego właśnie pragnęłam!	Oderwijcie rudel i wetknijcie go w błoto!	Pan się zabija powinien by pan wyjść, odwiedzić przyjaciół...	Pod księciem Krzysztofem, ojcem teraźniejszego pana hetmana.	Pomógł mi pewien barbarzyńca, który był od Krotona silniejszy.	Prosimy, prosimy, panie Grandet; każdy ma prawo burmistrzować w swoim domu	Przysięgam, że je zajmiesz!...	Skąd to wszystko wiesz?	Tak, masz słuszność.	Tak, ona podpisana.	To cioci pokaż niech ciocia wybiera.	To żołnierz, co króła zna...	Więc mniejsza o ten szczegół. Chodzi o istotę kwestii.	Wstańcie i wy, przyjaciele Serafina	Wszakże uwolniliście Kamę od klątwy!	Wy się słyszę jutro wybieracie w drogę?	Właśnie przyszedłem zasięgnąć twej rady	Zmartwychwstańca	Zostałeś wielkim człowiekiem, Halu!
Mamy więc dosyć czasu na przygotowania przed nadejściem lata Sądzę zaś, przyjacielu, że będąc zmuszeni zbudować na nowo statek, powinniśmy mu nadać większe rozmiary. Przybycie szkockiego jachtu na wyspę Tabor jest rzeczą bardzo niepewną. Możliwe nawet, że przypłynął już przed kilkoma miesiącami i po daremnych poszukiwaniach śladów Ayrtona odpłynął z powrotem. Czy nie byłoby zatem wskazane zbudować statek, którym w razie potrzeby można by popłynąć na archipelagi polinezyjskie lub do Nowej Zelandii? Co pan o tym sądzi?	Więc do widzenia, Serafinie, jeszcze znajdziesz się z nami, lecz na innym planecie. Na żadnym nie ma szczęścia zupełnego, na każdym żyć można dość szczęśliwie, krzepiąc się w duchu, wierząc, że doskonałe szczęście dane będzie dopiero w niebie, gdzie ciała nie ma i namiętności, pędzące cielesnym życiem, umilkną na zawsze w wiecznie trwającym uczuciu niebiańskich uwielbień.	Oh, to także stara historya. Miałem dwanaście lat, gdy do plantacyi naszej przyszedł, prosząc roboty i chleba, człowiek wychudły, w gałgany odziany, pokaleczony, z dziewczynką czteroletnią może, ledwie żywą ze zmęczenia i głodu. Szli z zachodu i długo stali pod bramą naszą, bo nikt nie wierzył, czy ten nędzarz zda się na co w polu. Nareszcie ojciec mój go spostrzegł i przyjął z łaski, dla dziecka więcej, bo lubił dzieci bardzo.	Pani proszę mi wierzyć, że gdybym miał do dyspozycji taką sumę, użyłbym jej do czegoś innego niż zbieranie wiadomości o panu hrabi de Monte Christo, który zasługuje na uwagę tylko dlatego, że jest dwa razy bogatszy niż nabab. Ale oddaję głos Albertowi, proszę sobie porozmawiać, mnie to już nie obchodzi.	Patrzę i wpatruję się i widzę tylko jakiś papier, na pół spalony, na którym wypisane są jakimś dziwnym atramentem gotyckie litery.	Tutaj mamy bryczkę na polanie. Jeśli spotkamy nadleśnego, to niech się pan nie boi, bo on myśli, że pan jest naszym profesorem.	Dalibóg, wierzę. Wszyscy ci ludzie wyglądali na bardzo poważnych.	Jest nas milion, rachując lekko nie sto tysięcy; ale to zresztą prawda: szlachta wszystka do siebie podobna, bo inaczej nie byliby zakonem takim, jakim są i jakim im Pan Bóg być przykazał; ale zawsze pomiędzy człowiekiem a człowiekiem jest pewna różnica.	Używajcież zdrowi Nie długo czekać, przy łasce pańskiéj i wam téż na niczem nie zbraknie.	Już to panu mówiłem. Na co tyle tych pytań?	Chciałabym się kiedy zakochać, wie pani? To musi być przyjemne. Ale w kim? W Słodkowcach nie ma kandydata. Chyba pan Ksawery. Ha, ha! On ma za dużą łysinę i mówi do mnie: „moje dziecko”. Bardzo tego nie lubię. Jest tu w Ożarowie hrabia Trestka, ale w nim się nie zakocham, bo ma taką gapiowatą minę. Zresztą on stara się o pannę Ritę. Ot, szalałabym na pewno za Waldym, ale on jest moim wujecznym bratem. On bardzo przystojny i elegancki, ale za poważny, czasem się tylko rozdokazuje.	A więc! Skoro to jest wojna, to jeden człowiek nie może na sobie  skupiać całego naszego współczucia.	Polityka to kamień u szyi literackiego dzieła; musi je zatopić w pół roku. Polityka wśród gry wyobraźni, to niby wystrzał z pistoletu na koncercie: hałas brutalny, a pozbawiony siły. Nie harmonizuje z żadnym instrumentem. Ta polityka urazi śmiertelnie połowę czytelników, a znudzi drugą połowę, która ma ją w formie o wiele energiczniejszej w porannym dzienniku...	Jeżeli wasza miłość nie czujesz się zbytnio utrudzoną mam zlecenie od najjaśniejszej pani, by was niebawem przywieźć do Krakowa; królowa pragnie was poznać i przy ślubnym obrządku jako matka pobłogosławić.	Ależ, Błażeju, co ty mówisz! Rozesłano wici na wszystkie strony, będzie tłum taki, że się będą zabijali. Co będzie ładne o ile nie wybuchnie burza, która wisi w powietrzu, to te cudowne ogrody. Pan je zna. Byłam tam miesiąc temu, w chwili kiedy bzy już kwitły; niepodobna wyobrazić sobie, jakie to było piękne. A przy tym ten wodotrysk to naprawdę Wersal w Paryżu.	Więc zdrowie moje aż tak bardzo cię obchodzi? Jesteś doprawdy zbyt dobry. Ale nie w mniejszym zapewne stopniu jesteś ciekawy szczegółów mojej podróży. Jeśli chcesz, opowiem ci je.	O to się waćpanna nie bój. Nieraz ja knoty u świec po pijanemu obcinałem, samej świecy nie zaciąwszy. Nie uczynię i waćpannie krzywdy, chociaż takowa prezentacja dla mnie pierwsza.	Ja w ten sposób nie myślałem.	Gdzieżbym się gniewał! Jakże mógłbym gniewać się na ciebie, słoneczko ty moje!	I pan ją poznasz, tylko wsłuchaj się w najgłębsze pragnienia, w najcichsze szepty własnej duszy. A jeżeli chodzi o hasło, to głoszą je wszystkie doskonalsze wyznania: przez ziemskie życie i prace do zaziemskiego, przez wieczne życie i prace	Kiedy szanowna ciotka pańska, panie Copperfull najęła tu dla pana mieszkanie, pomyślałam sobie: dobrze, teraz to już mam kogo macierzyńskim otoczyć staraniem. Pan nic nie je, nie pije.	Nic to! Jutro powrócą z chorągwiami Mirskiego i Stankiewicza... Hej! Charłamp zginął!... Nie! Wstaje, ranny... Już, już są przy bramie... Co to jest? Chyba i szkocka straż w bramie przechodzi do Węgrów, bo otwierają wrzeciądze... Kurz się kłębi z tamtej strony. Kmicica widzę! Kmicic! Kmicic z jazdą wali przez bramę!	Dajże mi spokój!... Od czasu kiedy wyjeżdżasz do Karlsbadu, nazywałaś mnie ordynarnym; a dziś, kiedy wyeleganciałem, chcesz, żebym się znowu nie krępował... Przewracają ci się projekta w głowie jak w zacierowej kadzi...	Co do tego niejednakowe są zdania umysły są całkiem podzielone w tym względzie: jedni najwyżej stawiają przygodę z wiatrakami, które wasza dostojność wziąłeś za olbrzymów, inni znów przygodę z foluszami i tak rozmaicie. Są tacy, co nade wszystko cenią bój z dwiema armiami, gdzie wasza dostojność wielkich cudów waleczności dokazywałeś, a które pokazało się potem, były dwiema trzodami owiec; drudzy wychwalają najbardziej awanturę z nieboszczykiem do Segowii prowadzonym, inni z więźniami, a jeszcze inni twierdzą, że przygoda z benedyktyńskimi olbrzymami i bój z BiskajczykiemBiskajczyk	Nie trwożcie się ani troskajcie tem, co Boże jest. Kto zasiał ziarno, ten je uchowa; waszą rzeczą nie osłabnąć i nie upaść.	Ach, masz pieniądze, mój mężu? tym lepiej! Nie pytam się, jakim je zyskałeś sposobem, byleś je miał.	Chcę powiedzieć, że od ostatniego naszego widzenia się zmieniliśmy religję; czyś pani przypadkiem nie wyszła trzeci raz zamąż, za protestanta?...	Chyba to nie będzie niedyskrecją, gdy powiem, że mówią tu o małżeństwie panny Hejbowskiej z szanownym panem?	Musi w tym być coś jeszcze innego: ja to czuję tutaj wyraźnie, a tam jakoś głucho, chaotycznie	To bardzo ważny szczegół Wypełnia lukę, której nie zdołałem pokryć. Wiesz zapewne, że pomiędzy tą damą a Stapletonem zachodzą bardzo bliskie stosunki?...	To stara prokuratorowa, niejaka pani Coquenard, mająca lat pięćdziesiąt conajmniej, a udaje jeszcze zazdrosną. Ja od razu się dziwiłem, że jakaś księżniczka mieszka przy ulicy Niedźwiedziej.	Zresztą nie tacy tutaj zbierają się artyści	Przychodzę do pana mecenasa i jako do adwokata i jako do człowieka, który przypadkowo był świadkiem początku moich nieszczęść. Czy przypomina pan mecenas sobie naszą rozmowę sprzed miesiąca, gdyśmy wracali wieczorem od państwa Horzeńskich?	A ja się cieszę, bo czuję, że będziesz szczęśliwa.	Ja się panu bardzo dziwię	O! o! tu intrygantów nie ma.	To doprawdy wstyd i hańba, żeby opiekun wprowadzał do świetlicy podobnie dzikie, brutalne i niekulturalne zabawy!	Że i znamienitszy być nie może. Widzisz, eksperiencję ma niezmierną, bo od czternastego roku życia przeciw Angielczykom rokoszanom służył, przy prawdziwej wierze stając. Szlachcic też to jest wysokiego rodu, co i po jego obyczajności snadnie poznać możesz.	A wiesz ty co ja o nim myślę?	Ależ biedna panna nie jadła jeszcze obiadu	Co też pan mówi!... Madzia od babki dostała trzy, nie cztery tysiące rubli, a dzisiaj nie ma z tego i połowy...	Do Spychowa.	Eh, moja droga!... Jesteś jeszcze bardzo naiwna...	Et, pleciecie niedorzeczności! Co ma słońce do tego, że jesteśmy wszyscy niedołędzy?	Ja także bardzo żałuję. Ale mam termin.	Nie zna go pani!... Takie serca...	Ponieważ nie mają długich uszu, a ich kształty są zgrabniejsze.	Nigdy się nie żeń, Dorianie. Mężczyzna żeni się ze znużenia, kobieta przez ciekawość: oboje doznają rozczarowania.	W razie czego przyjedziecie tu przed nimi. Mają przez kogo innego nowinę przysłać, to prześlą przez was	Ale czyż tu jest czego się lękać?	Matka tedy była pierwszą wspólniczką mego pierwszego oszustwa	O! kiedy tak, staniemy się nietylko znajomemi, lecz przyjaciółkami prawie; znasz pani pana de Tréville, to pewnie bywałaś u niego?	O, to się wszystko odmieni.	Z rozpaczy żeń się pan	A cóż się dalej stało?	A właśnie że duch jej usłużył Duch umarłego. On człek, coś go waszeć zabił, ten z boskiego wyroku stał się jej mścicielem.	Albo przyjmiesz te warunki, albo obejdziesz się smakiem	Ależ rozumie się...	Było tak mokro i takie błoto więc trudno mi było iść, bo buciki mam zdarte i potykałam się ciągle.	I zastałbym tylko samą panią?	Jak mi się zdaje co się tyczy zasług, dwoma realami więcej byłbym dostatecznie wynagrodzony; ale co się tyczy obietnicy rządzenia wyspą, uczynionej mi przez pana, warto by dołożyć za nią jeszcze z jakie sześć realów, co uczyni razem trzydzieści.	Jak śmiesz, psotnico, tak się odzywać? Gdzież poszanowanie i przyzwoitość? Bóg z wami, dzieci! Wiele kłopotu przysparzacie, a jednak trudno się bez was obejść	Niby to taka skromniutka, a dyabeł za skórą siedzi.	No, to w takim razie zostanę, koniecznie mi dziś trzeba trochę rozrywki.	O, to grzeczny kawaler! Widzisz, Basiu!	Pod kuratelę? Ojca? Co się stało?	Spójrz tam! Wszystko stało się różowe, śnieg i wysokie skały. Jak się one nazywają?	Teraz idzie Diana, zwana drugą, przez Salmentyna napisana i jeszcze jedna Diana przez Gil Pola.	Teraz ćwiczę mazurek Chopina.	To dziwne. Ale spróbuję go przywołać.	Znacie tu kogo w Łodzi?	A cóż miała robić biédna! musiała!	Ach! gdyby jaki wybuch wulkaniczny wysunął znów te rogatki ponad fale!	Ale ponieważ umarł...	Ale...	Brawo, Wielaga!	Bądź cierpliwy.	Chodźmy zobaczyć miejsce	Dawajże twój tytoń!...	Dlaczego?	Groźnie szumią	Kłamałeś?	Mam pretensje w pięcie!	Mam ze sobą wszystko, co posiadam.	Molinari?... Ach, tak, widziałem go w Paryżu.	Mydło! Toaletowe mydło.	No chyba!	O, mójeś ty biedny!...	O, mów pan, co mam czynić!	O?... A gadajże!...	Panie?	Panowie! Korespondencja naszego niedźwiedzia! Mis-Nied-wied-ki ma list od marraine’y z Paryża.	Po co?	Postaw lepiej od razu coś większego! Coś, co przełamie fatalny los!	Siedemnaście rubli.	Sprzedajesz piękno swego ciała...	Słyszałam coś opowiadał Róży	Tak, może źle czyniłem!...	Taki brunet, elegancki, mówi, że wie o pani chorobie i właśnie przyszedł odwiedzić.	Z PPS.
Panno Zuzanno, wierz mi pani, że ja daleko lepiej tę materię rozumiem niż baron niemiecki i pan Rychter, i wszyscy ci panowie, którzy francuskie suknie noszą, i powiadam pani to, że u której kobiety objawia się chętka do imperium nad mężem lub amantem, u tej nie masz miłości, jest tylko próżność i może co jeszcze więcej, o czym raczej zamilczę. Że zaś tamci panowie tak przeciwko obyczajom polskich mężczyzn powstają i barbarzyństwem to nazywają, to temu jest bardzo prosta przyczyna: pan Holmfels jest Niemiec, w naszym kraju jest może rok albo dwa, ani słowa po polsku nie umie, naszych stosunków nie zna, więc jego zdanie o nas tyle jest warte, co zdanie jakiego Chińczyka, który co powie o Polakach, albo zdanie wróbla, który świegocze na dachu; pan Rychter jest luter, a jak pani wiadomo, ich religia całkiem inaczej mówi o sakramencie małżeństwa niż nasza, co się zaś tyczy francuskich elegantów, to chyba że panie same tego nie widzicie, że każdy z nich jest najpróżniejszy pochlebca i frant, jakich mało, i nie tylko to, ale grzech śmiertelny by na siebie powiedział, gdyby tylko wiedział, że przez to zarobi sobie na wzgląd u kobiety.	Założyłbym się, że mówiła pani z panną Magdaleną o kobietach	Zwalniam cię od dalszego dowodzenia, nie dlatego ażebyś mnie miał przekonać, ale że chcę ci opowiedzieć dowcipny dowód jednego z naszych krajowców na potwierdzenie własnego twego zdania. Krajowiec ten podzielał zdanie Kopernika o biegu Ziemi około Słońca, ale dowodził tego w sposób zupełnie różny od uczonego astronoma. Mówił on, że piekielny ogień, będąc zawarty we wnętrzu Ziemi i nielitościwie paląc nieszczęśliwych potępieńców, zmusza ich do tego, że chcąc uniknąć go, pną się po kulistym sklepieniu, w którym są zamknięci, i tym sposobem nadają ruch Ziemi, podobnie jak pies zamknięty w kole, pnąc się po jego ścianach, zmusza je do szybkiego nadzwyczaj biegu.	Mówię tylko dla przykładu. Każdy z panem zechce robić interes i pan możesz prędko stanąć na mur, więc po co panu ryzykować z Borowieckim? On jest mądry, bardzo mądry kolorysta, ale on nie jest macher. Po co on gada po Łodzi, że trzeba uszlachetnić i podnieść produkcję łódzką! To jest bardzo niemądre gadanie! Co to jest uszlachetnić produkcję? Co to jest zawołał mocniej ze złością. Żeby on myślał jak taniej produkować, gdzie nowe rynki otworzyć dla zbytu, jak podnieść stopę procentową, to byłoby mądre, ale jemu się chce reformować przemysł łódzki! On go nie zreformuje, a może łatwo kark skręcić. Żeby to nie szkodziło nikomu, nikt by i słowa nie powiedział. Chcesz ryzykować złam sobie ząb. Po co jemu fabryka! Knoll chciał mu dać dwadzieścia tysięcy, a to śliczny grosz, ja tyle może nie zarabiam. Nie chciał, jemu się chce fabryki, jemu się chce „uszlachetniać produkcję”, jemu się chce psuć interesy Szai, Zukerowi, Knollowi, całej bawełnie łódzkiej. A wiesz pan dlaczego? Żeby Polacy mogli powiedzieć: Wy robicie tandetę, szachrujecie, wyzyskujecie robotników, a Borowiecki, a my prowadzimy interes porządnie, uczciwie, solidnie!	Trzydzieści dollarów, że nosi wąsy.	A we mnie, odrzekł pan Edward, to wszystko właśnie wzbudzało podejrzenie, że ta kobieta musiała koniecznie wykroczyć kiedyś sama przeciw tej skromności, którą tak gorliwie innym zaleca. Bądź co bądź, dodał, staliśmy się dziś panami tajemnicy ważnej dla opuszczonego dziecka, i należy nam dobrze zastanowić się nad tem, czy mamy z niej zrobić użytek.	Nie o to chodzi Saba i sztucer nie będą wam z pewnością potrzebne. Ty bądź tak dobry i chroń ją tylko od zmęczenia, a zarazem uważaj, by się nie przeziębiła. Prosiłem konsula, aby w razie gdyby się czuła niezdrowa, wezwał zaraz z Kairu doktora. Chamisa będziemy tu przysyłali po wiadomości jak najczęściej. Mudir będzie was także odwiedzał. Spodziewam się przy tym, że nasza nieobecność nie potrwa nigdy długo.	A ja ja! ja! zaręczam panu, że są to pozostałości czasów minionych, wstrzymujące pochód ludzkości i które ludzkość...	Ale i ja się ciebie nie pytam, co robisz?... Po co, zresztą, mamy się kłócić?... Tylko Majkowskiej ruszyć nie dam!... Tobie idzie o intrygę, a mnie o byt, przecież dobrze wiesz, że takiej pary bohaterskiej, jak Mela i Topolski, niema nigdzie na prowincyi, niema może i w warszawskim teatrze. Naprawdę, to oni jedni trzymają wszystko!... Melę chcesz wysadzić?... ależ ona ma sympatyę u publiczności, prasa ją chwali... ma talent!...	Tak zbiłem wczoraj twojego pieska z Kopenhagi, ale jestem pewien, że nie będziesz się na mnie gniewała, Reniu, bo przyznałem się do winy.	Zobaczysz, że takie pieniądze nie przyniosą szczęścia	Tak, tutejszy Przypominam sobie małego, pucołowatego Wicusia z Kacprowej chaty. Ale jakimże cudem tyś ocalał? Ja myślałam, że Tatarzy wszystkich wycięli albo wzięli w łyka.	Ordynarny wyraz ciśnie się na usta ale to trudno: ordynarne jest wszystko, co nas otacza. Trzeba z tego wyjść lub zdechnąć. Zacząć się teraz musi odwrotny bieg: fala przypływu cofającego się od wieków morza. Pocznie się nowa wojna święta i zdobywanie, raczej urzeczywistnianie praw najwyższych, zgoła niepowszechnych. Nie wolności nam dzisiaj potrzeba, lecz władzy i niewoli! Nie równości, lecz różnic! Nie braterstwa, lecz walki! Do najwyższych należy świat!	Jak ja? smutno się śmiejąc podchwyciła wdowa. Ja! niewiastą byłam na chwilę tylko i to krótką, los mój uczynił mnie, ot czémś ni babą ni mężem. Ani się już znam do niewiast, ani mi się godzi mężem zwać. bo mu i lice kraśne potrzebne i usta śmiejące się i ręce białe.	Oto zebrałyśmy się znowu wszystkie, opalone i rozradowane, jak człowiek, który dobiega w wyścigu do mety Czy to nie miło ujrzeć znowu to stare „Ustronie Patty” i cioteczkę, i koty? Morusek stracił jeszcze kawałek ucha, prawda?	Czuję, że masz rację, logika przemawia za tobą; ale twój łagodny głos, który zawsze tak potężnie na mnie działa, dziś mnie nie przekonał.	A ten mówił, że mu Jaśnie Pani kazała czekać!...	To tylko dla formy da nam wasza świątobliwość na zastaw kopalnie, ażeby nie obudzić podejrzeń kapłanów... Gdyby nie to, Fenicja cała odda się wam bez zastawów i kwitów...	Przepraszam!... Doprawdy nie miałem zamiaru... Ale sądzę, że moja przyjaźń dla czcigodnej prezesowej, która, panie, tak...	Nie, pani ja się tak tem zajmuję, jak pan Bigiel muzyką: w wolnych chwilach i dla własnej rozrywki.	Z nim trudno się tera zetknąć. Czasem to i trzy dni, trzy noce w domu go nie ma.	Właściwie nie rozstajemy się wcale, Aniu Nie wyjeżdżam daleko. Będziemy się nawzajem tak samo kochały, jak zawsze. Dotrzymałyśmy sobie owej „przysięgi” przyjaźni z przed lat, prawda, Aniu?	Nie mówię tego, mamo! Oddaję mu tylko, co się należy Wzrastałam w tych uczuciach, w głębokim, wdzięcznym przywiązaniu do mego nauczyciela. Uważałam go za przewodnika, za ojca i pochwała z ust jego inną dla mnie od wszelkich pochwał miała cenę. Gdybym nie wierzyła nikomu, zawierzyłabym jemu, gdyż całą mą posiadał ufność. Wiesz, mamo, jak niedoświadczona i młoda byłam, gdyś mi nagle przyjaciela tego przedstawiła jako starającego się o moją rękę.	A cóż to? płakaniem biedy se odejmę? Tyla mojego, co się pośmieję.	Bo mi się tak chce, Jędrusiu! bo mi się tak podoba, synku! jak Boga tego kocham.	Nie twierdzę, przypuszczam. Mówiła o swojej duszy tak jak nieboszczyk Ludwik XVIII mówił o swoim sercu. Słuchaj mnie! Ta kobieta wątła, biała, jasnowłosa, która się skarży, aby jej żałować, posiada zdrowie żelazne, wilczy apetyt, siłę i podłość tygrysa. Nigdy gaza, jedwab i muślin zręczniej nie drapowały kłamstwa! Eccoecco (wł.)	Słusznie. Ale właśnie te małe, nieprzewidziane, a jawiące się zawsze przypadki wtrącają tylu do więzień i prowadzą na stryczek, dopomagając detektywom do tanio nabytej sławy. Tu jest sedno rzeczy. Gra pomiędzy detektywem a zbrodniarzem jest zbyt nierówna.	Siennik sobie przyciągnęłam pod pańskie drzwi, to ciepło z pokoju szło, no i tak śpię. Bo, widzi pan, muszę być w pobliżu okna, żeby słyszeć, jak Ryfka stuknie w szybę.	Nie upiera się pani przy pierwszeństwie?	Kogo? zrywając się podchwyciła Dobkowa...	Ale on jest też okrutnie sprawiedliwy! Nie należy do tych, co to rano dadzą w skórę, a po południu wsypią jeszcze kazanie.	Żartujesz. Nie wyobrażasz sobie, moja droga, co się będzie działo po takim zniknięciu! Postawią na nogi całą policję, spuszczą z łańcuchów tysiące psów i detektywów, wyznaczą największe nagrody, póty będą szarpać, aż mnie znajdą, przetrząsną niebo i ziemię. Będą musieli. Zmusi ich do tego wrzask opinii publicznej, która będzie się domagała głowy największego oszusta, jakiego znał świat. Pomyśl tylko: zechcą zwalić na mnie winę całego kryzysu, niezbędny będzie dla nich ten kozioł ofiarny. Nie, najdroższa, nie ma takiego wyjścia. Trzeba wrócić. Napoleon wrócił z Elby...	Nie jestem ofiarą poświęcenia się dla kobiety, którą kochałam, dla której życiebym oddała tak samo dzisiaj, jak i wtedy.	Więc czemuż mi się nie zwierzysz ze swej tajemnicy, Agnieszko, kochana Agnieszko?	Wszystko się zgadza! Tak było, jak tu siedzę! Nie mógłbyś tego lepiej widzieć, nawet gdybyś sam tutaj był! A co potem? Było coś dalej, Tomku?	Dziękuję panu Obecnie nie chodzi mi o informacje, lecz o to, by pan uważnie wysłuchał moich zleceń i ściśle je wykonał.	O! i ja! nie myśl żem tak płochy, jakim ci się może wydaję.	Nie rozumiem... Kto to... taki?	Tak, ale dzień składa się z dwudziestu czterech godzin, godzina z sześćdziesięciu minut, a minuta z sześćdziesięciu sekund; przez osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta sekund można wiele zdziałać.	Ja jeeestem biedny wiiiniarz i nie rozuuumiem nic z tego, co pan mi nagadał, muuuszę to rooozważyć.	Biedna trusia... Nie bój się, dziecko, wróci tatuś i jeszcze będzie na twoim weselu tańcował.	Gdzie to Józka?	Ja? Człowiek jestem! Jużem wam to mówił.	To prawda.	Dwadzieścia jeden, a raczej skończę dwadzieścia jeden lat za kilka dni, bo urodziłem się w nocy z 27 na 28 września 1817 roku.	Więc to nieprawda o panu Kazimierzu?... Na niego zawsze robią jakieś plotki...	Bo jest aktorem w tym dramacie.	Ty kłamiesz, bawisz się w dyskretnego.	Cóż to szkodzi? Pan Korkowicz mógłby być moim ojcem...	Tak jest, jaśnie panie.	Cichaj, cichaj, nie bądź taki nagły; nie umarłeś do tej pory, to jeszcze kilka dni poczekasz. Z koniamikoniami (gw.)	O, jaki to nieuważny!... A gdzież pędzisz, bracie?	Jeszcze się tu pośpimy z onego czekania...	Spółki pan nie chce?	Dwa są tego powody Pierwszym są prądy poprzeczne wody spowodowane różnym stopniem jej słoności, a więc gęstości; prądy te wystarczają na utrzymanie bardzo niewydatnego życia niektórych stworzeń, takich na przykład jak gwiazdowce.	A jak będzie można żyć?	Zupełnie jak ptak. Podobno biały król ma na nim pofrunąć do ludożercy Bum-Druma.	Ja do Warszawy? Chyba pan żartuje? Cóż ja tam będę?... Zresztą, jakżebym mogła tam jechać... toż tam czeka na mnie...	Nie mogę. Mam rybę, którą muszę oddać w Stors o trzeciej na wielki obiad, a nie ma żartów z tymi klientami i z rybą także.	Nie. Jaskólski zrobi wszystko, by do tego nie doszło.	Przed przybyciem do oberży owinę cię szczelnie swym płaszczem. Od tego czasu nie będzie ci wolno otwierać ust, chyba tylko dla wydania żałosnego jęku. Po przybyciu położę cię natychmiast do łóżka. Powiem gospodarzowi, żem cię znalazł na drodze, niedaleko stamtąd, umierającego i zażądam, aby sprowadzono księdza do wyprawienia cię na drogę wieczności.	Tegom nie rzekła. Poradzi człowiek, który czary sprowadził. Człowieka tego znam...	Żółty, ty tam. Stań i uważaj, żeby mi tutaj żaden łepek nie prysnął za róg.	Tak!... Wczoraj jeszcze pisał, ale tym razem służący oddał list na pocztę.	Myszki nie robią takiego hałasu!	Nie nie mogę ci postawić żadnych zarzutów. Postąpiłeś słusznie.	Nie powinna byś z nich szydzić...	Pacierz pomaga, ale i zamawianie nie zaszkodzi, wiadomo!	O, jaki pan dobry!	Tak prędko?! Za wiele wymagasz!	Może ale ja ich nie znam.	Tak? Skończyłeś robotę?	Sprzedać do diabła jego rzeczy	Mam żelazne zdrowie i fizycznie szybko wyzdrowieję, ale trzeba mi też coś dla ducha.	Tym, któregoś sprzedał, wydał i zhańbił; jestem tym, którego narzeczoną pchnąłeś do nierządu; jestem tym, po kim przeszedłeś, by zrobić karierę; jestem tym, którego ojciec umarł przez ciebie z głodu	Niemiłe zaskoczenie dla tych łajdaków!	Alboż młode panny pracują na wsi?	Więc słuchaj, powiem ci Beniaminie, wszak wierzysz w ducha nieśmiertelność...	Dajecie może drapaka z kasą kolejową do Ameryki?	A przyjęłaby cię?	A teraz ja chciałam spytać o coś: co robi Janek?	Ale z wielką radością członków, bo byłam wiecznie w opozycji i gadałam impertynencjeimpertynencje	Dobry dzień A co słychać?	Wszyscy jeszcze spali!	Doady!	Dobrze!	Dziękuję pani. Bardzo dziękuję.	Gniewny?	Handel	I razem z księciem wojewodą Szwedom teraz służy?	Idziemy.	Konieczność taka uśmierca przyjaźń.	Miasto, Nuda	Niedaleko, przy kościele.	Nikt! Przybyli nowi.	O, przeciwnie, jestem uradowany, jestem bardzo szczęśliwy, bardzo...	Siostruniu...	Uch, nareszcie	Upadek, Pamięć	Z tem poszedł właśnie.
Panie marszałku Wang: zbyt dużo honoru, aby odmówić: „Sliszkom mnogo czesti, cztob’ otkazátsia” tajemniczych dla mnie samego. Czy i dzisiejszy ranek nie jest tego dowodem? Gdyby nie ta moja ostatnia wolta, straciłbyś pan ze trzy czwarte twoich tutaj dysponiblów. Ostatecznie zwyciężylibyście liczbą. A planu mego nie pozna pan, bo on jest tu. Zdumieli się Chińczycy). nie ubliżając panu, generale Ping Bo niemieckich komunistów bez walki wziąć się wam nie uda. Nas zgubił brak idei wewnętrznej Położył mały, czarny przyrządzik przed nakryciem chińskiego dostojnika i siadł. Nikt więcej nie mówił, choć temat był niezły. (Każdy skrywał wstydliwie coś pod swymi giezły	A jest. Właśnie go szukam. Rozbieram dziś sprawę Komarów i Mołów. Tyle tych papierów na biurze. Ot, masz list, ale zawołaj chyba Maryni, bo my obydwa nie do angielszczyzny.	A ja powtarzam sobie, że moje miejsce nie jest w fotelu sędziowskim, ale na ławie oskarżonych.	Robią, prawda, ale znacznie prędzej robi miliony Szaja, Grünszpan i stu innych i dla dwustu nowych jest jeszcze wielkie miejsce i czas do zrobienia majątku.	Sądziłem że będąc w mieście, widziałeś swego dozorcę lub kogo bądź wreszcie z krajowców spożywającego obiad. Dlatego nie uprzedziłem cię o sposobie, w jaki się te rzeczy odbywają na Księżycu. Ale skoro widzę, że nic jeszcze nie wiesz w tym względzie, muszę ci więc powiedzieć, że ludzie tu żyją jedynie wonią, jaką wydają potrawy. Sztuka kucharska polega tu na skupieniu, w umyślnie na ten cel przygotowanych naczyniach, wydobywających się z mięsa i jarzyn gazów. Skoro już dostateczna ich ilość zostanie nagromadzona w naczynia, stosownie do smaku i apetytu spożywających, wówczas odkrywają takową, właśnie tak jak to ma miejsce w tej chwili. Rozumiem dobrze, iż tobie, nieprzyzwyczajonemu do podobnego sposobu postępowania, musi się to wydawać dziwne, aby nos bez pomocy zębów i gardła mógł pełnić obowiązek ust, ale że tak jest istotnie, przekonasz się o tym z własnego doświadczenia.	Ale tak jest, ja go znam od dzieciństwa, ja w jego twarzy czytam jak w książce otwartej; król się nudzi!	Bo i posłuje. A człek jest między swymi znaczny, na którego radach sam mistrz siła polega i nie byle czego mu odmówi. Bóg to  może zdarzył, że go w Malborgu podczas bytności waszego bratanka nie było, ile że Lichtensteina, choć z zacnego rodu idzie, powiadają zawziętym i mściwym.  Poznałże was?	Nie godzien jestem ani Plutarcha, ani pana i chętnie-bym się wybił. Trzeba mi było wyznać panu poprostu swoję tajemnicę. Ale nie! mnie się zachciało przyjść tu pod maską i wybadywać pana. Teraz wiem, że powinienem milczéć. Gdybym postąpił otwarcie, sprawiłbym panu przykrość, a niech mnie Bóg broni, bym sobie najlżejszy twój smutek miał do wyrzucenia.	Smutny!? smutny?.. masz słuszność. Cyprys, to kwiat grobowy, ale za to pączki róż, to młodość i nadzieja. Owszem, ten wieniec jest piękny i mądry bo ileż razy w życiu człowieka cyprys łączy się z różami. Na pozór same róże błyszczą, a wkoło nich wiją się ciemne cyprysu gałązki...	Franciszko, wyobraź sobie, że pani Goupil była już przeszło o kwadrans spóźniona, kiedy szła po siostrę; niech się bodaj trochę zabawi w drodze, a nie dziwiłoby mnie, gdyby przyszła do kościoła po podniesieniu.	Iloraki jest żal?	Moja droga, pan de Rastignac jest młodym człowiekiem, który z pewnością nie zuboży swej kochanki.	Przesadzasz, ma najwyżej pięćdziesiąt, może pięćdziesiąt dwa i wciąż jest w znakomitej formie. To wielka śpiewaczka!	Czemu się dziwisz? Służba zawsze lubi się nabijać ze swo­ich panów, ale oni na swój sposób bywają arystokratyczni i lu­bią się niekiedy pobratać ze służbą, opowiadając kawały o sa­mych sobie.	To ja, panie łaskawy. Ci biedni chłopcy obrali mnie kapitanem po pańskiej dezercji Jesteśmy gotowi się poddać, o ile dojdziemy do ugody, i nie wahamy się co do tego. Przede wszystkim, proszę pana, kapitanie Smollet, dać mi słowo, że wypuścicie mnie cało i zdrowo z tej oto warowni i dacie mi chwilkę czasu do zejścia z pola strzału, zanim wypali pierwszy muszkiet.	Filo proszę cię, odejdź i zostaw mnie na chwilę samą. Cały mój świat rozpadł się w gruzy. Muszę go odbudować na nowo.	Gdybym jeno mógł, nikomu bym tak wdzięcznej funkcji nie powierzał; ale ja wyjeżdżam, bo muszę. Na moim miejscu zostaje komendantem w Taurogach pan starosta oszmiański, Sakowicz, kawaler wielki, żołnierz sławny i człek tak obrotny, jak drugiego na całej Litwie nie masz. Owóż, powtarzam, ostań się waćpanna w Taurogach, bo jechać nie masz gdzie, gdy wszędzie pełno grasantówgrasant (z łac.) niepokoić.. Sakowicz ci tu da opiekę, Sakowicz cię obroni, Sakowicz rozpatrzy się, co można dla wywindykowaniawywindykowanie (z łac. vindico, vindicare: dochodzić własności, mścić się)	Ale widzi pan... Bo gdyby młode panny ciągle sam na sam przebywały z młodymi ludźmi, to mogłaby się która zakochać...	Bo ci się rozum ze strachu miesza; ani pół godziny cała robota nie trwała.	Bo tak pytasz, jakbyś miał do mnie pretensję, tylko o co?	Cicho, panie, cicho! Jeżeli nie powstrzymuje cię myśl o mojem niebezpieczeństwie, pomyśl o tem, na które sam się narażasz!	Jaki początek, taki bywa koniec. Człowiek pokazuje swoją wartość w każdym swoim czynie i z jednego można wróżyć o innych. Pani w pierwszym dniu swojej służby okazałaś się niesłużbistą, niedbałą; dałaś dowód lekceważenia mnie samego i spraw mających pani być powierzonymi.	Jeśli łaska racz mi pan poświęcić sekundę czasu, dwa słowa. Okazał mi pan przyjaźń, odwołuję się do niej, aby go prosić o nader drobną przysługę. Wychodzi pan od pani de Bargeton; niech mi pan wytłumaczy przyczynę mej niełaski u niej i u pani d’Espard.	Tak myślisz? Nie sądzę. Oni mają z Argentyną jakiś zatarg i wypowiedzieli sobie traktat handlowy, my zaś korzystamy z największego uprzywilejowania. A cóż poza tym?	Teraz ty, bracie duchowy, powiedz mi swoje doczesne zwanie i kędy obrałeś sobie siedlisko, abym mógł przybywać niekiedy w progi twoje i zasilać cię owocami swojego ducha.	To ma znaczyć, że dałem się w targu oszwabić: sześćdziesiąt luidorów za konia, który tak chodzi, że truchtem może zrobić trzy mile na godzinę.	Wynoś się, bo cię wyrzucić każę	Znałem dobrze tego, na baranka farbowanego szubrawca, który zachowywał się zresztą, jak człowiek kulturalny.	Na wsi teraz musi być pięknie... Czy pani zna wiosnę na wsi?	Wiesz, że o polityce się nie dogadamy. Po co się nawzajem irytować? Ale poza wszelką polityką są zjawiska jasne, bijące w oczy. Ty nie chcesz ich widzieć...	A czy waszmość już się kiedy ruszałeś?	A na co złodziejowi cudzy spichlerz?...	Cóż pan powiesz na mój plan?	Długi pacierz i duża miska, jeszcze bez to niktoj nie pomarł	I ja znam Zgierskiego. Wygląda na pokątnego finansistę.	Ja już mam z urzędami takiego pecha, pani Müllerowo. Teraz zobaczy pani, ilu tych panów będzie przychodziło kupować psy	Któraż z tych bied was tu do nas szczęśliwie zagnała, piekna Frascatello?	Moja? Moja? Ależ pan oszalał! Czy ja znam historię Grecji? Czy to ja włóczyłem się po tych wszystkich kraikach? Czy to ja doradziłem pańskiemu ojcu, żeby sprzedał twierdzę Janiny? Żeby zdradził...	No kawalerze jak-że się spało po wczorajszej eskapadzie? domyślam się że dobrze, bo długo.	O tak, sama szlachetność, mogę za to ręczyć. Kocham go z całej duszy. Ale skoro już jesteśmy sami, to niechże mi pan powie, dokąd się udamy?	Po Polach Elizejskich!... Aha, ciepło, ciepło, gorąco... Po Polach Elizejskich!... No, to pogawędźmy trochę o moim ojcu, co pan na to?	Przynajmniej na dwieście pięćdziesiąt lub trzysta lat.	Tym lepiej, tym lepiej. Bo to stać się nie może, to stać się nie powinno! Ja cię o to proszę!...	Tymczasem nie udało mu się: nic nie zginęło.	Wiem stąd! Prawda wyjdzie zawsze na jaw!	Zacny z ciebie chłopak, d‘Artagnanie Zrób z dyplomem, co ci się podoba. Pamiętaj jednak, że chociaż nazwisko nie wymienione, ja tobie go daję.	Zaklinam cię, Franiu, pójdź jutro, gdy uspokoisz się...	Zarozumiały! myślisz że się w tobie zakocha? o! znam ją nadto! nie łatwo miłość wnijdzie w to serce, które już biło dla kogoś i zranione zostało.	A drudzy?	A jeśli zginie? łamiąc ręce krzyknęła Anna.	A właśnie! Czemu by nie miała jechać, czy to jej mus tu zostawać, czy co? Pojedziemy i kwita.	Ach, tak! Wzywał ciebie, chciał pożegnać, napisać testament, poruczyć sierotę... a ciebie nie było... Pisałam, nie odpowiadałeś!	Ale władza stworzy ustawy karne już je gotuje.	Artysta, Dama, Flirt	Bom to co rzekł?	Być może I cóż z tego?	Cały majątek?	Co? Powiedz co, mów otwarcie.	Czegoś taki zły?	Cóż takiego? ciekawie zapytał Majster.	Dobrze, to przeczytamy razem.	Dziwno mi to, że piorun tego zboru helweckiego nie zapalił?	Dziękuję, panie.	Gádáj, máli gádać, bo nie słyszę...	I co jeszcze?	Ja wiem, ale ja strasznie wściekły byłem. Wlazłem po tego szczeniaka w ogień i nie znalazłem go. Wstyd mi było.	Ja, Żyd, jestem mordercą.	Jesteś mizantrop, co by wskazywało, że jednak sympatie masz gdzieś ustalone, ukryte dla kogoś.	Kiedy wyjechał?	Kocham cię!	Masz tu od nas herbatnika!	Mit der Zeit pflückt man Rosen, OswaldMit der Zeit pflückt man Rosen, Oswald (niem.)	Mój Boże, taka śliczna gałązka	Nic nie mówiłeś, mistrzu!	Nie otwierać! Nie otwierać!	Nie!	Nie, señor Nie sądzę, żeby señorita zapomniała go w tym domu.	Niech pani zachowuje zupełny spokój. Dla niepoznaki	Niech więc panowie przysięgną	O czym?	Olaboga! aż trzy ruble?... Ady ja tego przez cały tydzień nie zarobię, a tu jaśnie dziedzic za jaki może kwadransik każe se tyle płacić?...	Osiem!	Pan byłeś w kolegium w Angoulême w tym samym czasie co Dawid Séchard?	Piwa!	Pociągniemy go znów za język	Powódź	Prrrr!	Przepraszam.	Słucham jaśnie pana, ale właśnie panicz Zdzisław kazał...	Tak, miał jakiegoś giermka tego nazwiska. Mówiono, że bardzo dowcipny, ale ja nigdy od niego nic dowcipnego nie usłyszałem.	Tak, ojcze.	Toć miesiąca nie ma, jak rodzic mój gody ślubne pani duszce sprawił. Słodyczy im nie braknie...	Tu Bogna Malinowska...	Vite, vite!	Wielkiej i potężnej Rosji.	Wy w to wierzycie?	Znów kłótnia! A nie zdążyłeś pan jeszcze opuścić sali!	Zobaczymy!	ZostawujeZostawować	Złota głowa i złote ręce u wacpani, dobrodziki mojej. Czemżeczemże (daw.)
Zdaje się, że cesarz Wilhelm jest bardzo inteligentny, ale nie lubi malarstwa Elstira. Nie mam mu tego zresztą za złe podzielam jego punkt widzenia. Mimo że Elstir zrobił mój piękny portret. A, pan go nie zna. To nie jest podobne, ale ciekawe. On sam jest interesujący w czasie pozowania. Zrobił ze mnie coś w rodzaju staruszki. To imituje Regentki szpitala Halsa. Myślę, że pan zna te boskości, aby użyć wyrażenia drogiego memu siostrzeńcowi	Jestem pewna, że ten chłopiec poddał mu tę myśl! Chciałabym się z nim zapoznać, bo to wyborny chłopak! Zdaje się, że on także ma na to ochotę, ale jest nieśmiały, a Małgosia taka sztywna, że nie pozwala nam mówić z sobą, gdy się spotykamy	Skąd ci przyszło do głowy, że bym się ciebie bała! Widzisz, bawimy się w „pielgrzymki” i nie przestawałyśmy całą zimę i całe lato.	Przychodź pan tylko do mnie: sama zrobię panu kawę. Pamiętaj, że zawsze znajdziesz tu życzliwe serce i dobry obiad za franka: to się nazywa chyba uczciwie mówić. A teraz do stołu: obsłużę pana sama.	Tak, tak myślę. I poszwendać się trochę. Nie siedzieć w jednym miejscu do obrzydliwości, aż się twarze, ulice skleją w jedno jak pomyje. I nie widzisz nic więcej. Świat ostry, przenikliwy, który uderzy, kontrastowy. Nie taki świat jak tu, prowincja prowincji. Oddech morza, oddech innych krajów, wszystko różne, wszystko nowe.	Ty myślisz, że odważylibyśmy się spędzić noc w dżungli, gdyby nam nie było straszno umierać w ogniu? Lepiej zginąć od zębisków wilczych niż z rąk ludzi!	Bo przecie oni rewizję robią za każdym razem w całym dworze, mojego łóżka nie oszczędzając. Trzęsą wszędzie. Czasem się tam który zawstydzi i każe tylko z wierzchu patrzeć. A bywają znowu i tacy, co umyślnie, z dowcipami zaglądają w każdą skrytkę.	Maszko! Spryt gotów ci byłem od biedy przyznać, ale nie wiedziałem, że jest w tobie i entuzyazm.	Nasz mistrz alchemii, zdaje się, jest do reszty oszołomiony swoją odwagą. Pozwólcie, panowie, że go uwolnię od tortury naszego towarzystwa.	Nic to jeszcze, miłościwy panie! Potem mi kompanionów, godnych kawalerów, chociaż swawolników, laudańska szlachta wysiekła. Nie mogłem nie pomścić, więcem tej samej nocy zaścianek Butrymów napadł i ogniem i mieczem zabójstwo ukarałem... Ale mnie pobito, bo ich tam kupa szaraków siedzi. Musiałem się kryć. Dziewka już i patrzeć na mnie nie chciała, bo owi szaraczkowie byli jej ojcami i opiekunami, testamentem postanowionymi. A mnie serce tak do niej ciągnęło, że choć ty łbem tłucz! Nie mogąc bez niej żyć, zebrałem nową partię i zbrojną ręką ją wziąłem.	Tak. Paszporty uczciwym ludziom zwykle sprawiają tylko kłopot, a złodziejom ułatwiają ucieczkę. Zapewniam pana, że i ten paszport będzie w porządku, ale mam nadzieję, że mu go pan nie poświadczy.	Czy to prawda, że ta... Stefcia jest wnuczką tamtej... historycznej Korwiczówny?...	Tak może jest, niestety ale pan napewno nie w ten sposób patrzy na świat.	Tak, panie profesorze, morze zaspokaja wszystkie nasze potrzeby. To zakładam sieci i wydobywam je pełne; to znowu poluję wśród tego żywiołu, który zdaje się być nieprzystępnym dla człowieka; zdobywam zwierzynę kryjącą się w moich lasach podmorskich. Moje trzody, jak trzody starego pasterza Neptuna, pasą się bez obawy na rozległych łąkach oceanu. Mam ja tam obszerną posiadłość, z której wciąż czerpię i którą wciąż zasiewa ręka Stwórcy wszechrzeczy.	Co mi do tego Arystoteles twierdzi, że to Księżyc, i ja ślepo tym razem chcę się trzymać jego zdania.	Ogłosisz więc, że ta wiadomość jest nieprawdziwa. Tak, mój Beauchamp?	Sameś winien bo czemu nie mówisz? Przecie należą ci się zasługi i dam ci zara sześć rubli.	To drobiazg, stryjenko, nie boję się.	To szkoda. Ja myślałem, że pułkownikowi nie zrobiłoby różnicy zamieszkanie w Katowicach. Mój znajomy ma tam przedstawicielstwo łożysk kulkowych i dałby panu dobre warunki.	Wiktor nie rzucisz mię? Bój się ty Boga, Wiktor...	Pewnie, że nic. Spaniałeś, widzisz, musisz teraz „odpanieć”.	Widzę na tej wyspie jedynie same klatki i ptaki. Nie pracują, nie uprawiają roli. Całe ich zatrudnienie to weselić się, gaworzyć i śpiewać. Z jakiejż krainy tedy spływa na was ten róg obfitości i mnogość tylu bogactw i smacznych kąsków?	Czy obawiasz się, aby panna Malwina nie wydała w sklepach za wiele pieniędzy, jeśli opiekować się nią nie będziesz?...	Do widzenia! Nie zapomnij się za mnie pomodlić.	Dobrze, wuju Jerzy, powiem jej to, ale wątpię, czy na coś się  przyda. Filantropi są pozbawieni humanitaryzmu. Jest to wyróżniającą cechą ich charakterystyki.	Mógłżebym co na to poradzić? niewiem, to pewna, że ojciec mój nadto jest dobrym chrześcijaninem, żeby nienawiść chował w sercu i zemsty pożądał.	No, dajmy temu spokój. Myślisz, że przyzwyczaisz się do życia tutaj?	Przy pani Stefanji nie ośmieliłabym się nigdy.	Szpitala bał się, rodziny żadnej nie ma, sypiał po cegielniach, cóż miałam zrobić?	To się rozumie! Wiele za późno! Ale to ci przyrzekam, że każę cię po prostu rozstrzelać, boś godzien żołnierską śmiercią zginąć... Co za diabeł wcielony! Z pośrodka moich ludzi mnie porwał!	Ocknijże się! Grajkom nie damy się ograć. Jakem Szczerb!	Jakkolwiek by to było, rad jestem być w swojej skórze, a nie w jego!	Niezmiernie byłbym panu wdzięczny, gdyby mi pan zechciał ponowić tę propozycję innym razem; dziś pozwolono mi wierzyć, że będę miał zaszczyt być przedstawionym pani hrabinie.	No, jeżeli tak, to srebro jest tym pewniejsze. Niechaj je państwo sprowadzą, señora! Trzeba je sprowadzić i wysłać na północ, żeby powróciło pod postacią kredytu.	To prawda, ale serce kobiety czasami odgaduje intencje mężczyzny, a moje mówiło mi, że wrócisz tu dziś wieczorem	Nie to nic nie znaczy.	Jeszcze nic określonego. W każdym razie mądrość polityczna mówi mi, że twoją małżonką powinna być córka kapłana...	Powrócić? Rzeczywiście, Pencroffie Wiem przecież, jak kocha pan tę wyspę. Dzięki waszym staraniom zmieniła się zupełnie i niezaprzeczalnie należy do was.	Prawicie mi piękne słówka... Czy wolno mi poskarżyć się przed wami na króla?	Taki to później wyrasta i bywają z niego ludzie. O święty człecze, przykro mi bardzo, że zasnąłem w środku twego kazania. Przebacz mi!	Ach, w takim razie, panie Gray, pan nigdy nie kochał naprawdę	Ale pan mówiłeś, że jesteś szczęśliwy, powinieneś więc tańcować?	Ale tam jest brzeg granitowy!	Ba! wiele rzeczy ludziom jest potrzebne.	Chcesz jednak wiedzieć, margrabio, co mnie obraża? Oto zuchwalstwo Moliera, który przypisuje własnej twórczości myśli podsuwane mu jedynie przez dobrą pamięć i uważa się za ojca takich dzieci, przy których urodzeniu pełnił jedynie rolę akuszerki.	Cóż mógł powiedzieć? Wykręcał się głupim konceptem.	Jadę, gdzie tylko hrabia zechce mnie ze sobą zabrać Przez najbliższy miesiąc należę do niego.	Kobieta, Starość, Czas odparła, śmiejąc się.	Nie jeszcze. Wyjdzie za kilka tygodni czy za kilka miesięcy, mniejsza z tym. Niewielem ich zresztą widywałniewielem ich (...) widywał położył sztućce i zaczął z pośpiechem szukać po kieszeniach	Nie, w kościele	Opowiada się o cudach w Palestynie.	Wasza dostojność zapomina, że dzisiaj było trzech takich	Wczoraj obliczałem, że te sklepienia Moniera będą nas kosztowały o dwa tysiące rubli więcej niż zwyczajne.	Widziałem królowę i Tristana. Spali, zląkłem się.	Chyba na zdrowie chrześnicy. Niech się wam chowa na pociechę!	To czemu obydwiema połami Radziwiłła przykrywa, kiedy jednej byłoby dosyć? Blisko dziesięć tysięcy ludzi pod tą tam budą stoi, najgrzeczniejszej jazdy i piechoty. Niedługo w całej okolicy i sadze w kominach wyliżą, bo co było na kominach, to już zjedli.	Ja najwięcej liczę na starego króla. Szczególną bowiem w nim zawsze upatrywałem miłość dla tej narzeczonej syna, a tak blizkiej powinowatej.	Szklankę wody, owszem, ale ta wasza woda warszawska... trzeba koniecznie coś dla smaku...	A chłopi i baby wejdą nam na kark i sprowadzą nas tutaj z powrotem	Cóż to za potwory!	Duszo chrześcijańska, litościwy człeku, czy ty mnie słyszysz i rozumiesz?	Ja? Z ciebie? Co za pomysł! Ja, przeciwnie, chcę ci jeszcze dać przyjacielską radę.	Jesteś urodzony dziennikarz To pójdzie jutro, dawaj takich, ile chcesz.	Jeżeli panu na tym zależy...	Korespondujesz pan z Manią poza moimi plecami i pytasz: co?... To ja powinnam zapytać: co robisz w mieszkaniu kobiety, którą oszukałeś?...	Leż spokojnie. Już wojska nasze idą na Pragę.	Tak, tak to kiedyś było...	To ja.	Wie pan co? Jak już moja Marynia będzie wolna, trzeba, żeby dla pana znalazła żonę taką, jak sama.	Żydzie! Chodź tu!... Czy są drzwi z alkierza?	Ach, nic Czyście przyszli pieszo?	Ależ most grozi zawaleniem	Czemuż mi ciągle robisz docinki?	Czy dać ekscelencji pokwitowanie?	Czy pan ojca swego pamięta?	Cóż myślała?	Dobrze.	Gdzie? gdzie?	I będziemy jeść chleb?	Jaka znowu?	Kobieta, Mężczyzna zapytał nieco ironicznie.	Magdalena...	No pewnie. Bez dwóch zdań opłaca je Ameryka. Dlatego te żółtki chciałyby wsadzić tam własne Płazy. Aaa, patrzcie, patrzcie!	No, ale dlaczego?	O czym pani mówi, panno Magdaleno? nagle zaniewidział.	Oczywiście	Owszem, wiem, Krymtataria leży nad Morzem Czerwonym	Pan hetman pisał o tatusia do pana miecznika poznańskiego przez pana Piotrowicza i pan miecznik z panem Piotrowiczem znaleźli tatusia u agi Murzy-beja.	Pan umiesz słuchać, pan jesteś mądry człowiek!	Pani pozwoli pisywać do siebie?	Podtarłeś sobie Arsch?	Szkot, Szkot, kot, kot!	Tak sądzisz, Porthosie?	Tam ją spotkałem...	Tatusiu, bo sobie pójdę	Wcale nieźle. Jestem narzeczonym panny Eufemii...	Will, zabaw Toni, słyszysz, próżniaku!	Woźny, wyrzuć ją za kratę.	Za pozwoleniem Dopiero co byłaś w kościele, wszak prawda, moja pani?	Zwariowaliście!... Więc kto był?
Czemużeś mi tego nie powiedział wcześniej? Niepotrzebnieś się martwił tyle czasu, w każdej chwili mogę cię zdrowo i szczęśliwie dostawić na wasz świat.	Od czasu do czasu. Przed godziną właśnie odpoczywała tu u mnie mała księżniczka Joasia, przemieniona w pszczołę za niegrzeczne obchodzenie się ze służącymi. Służy ona teraz u królowej pszczół za popychadło i musi robić wszystko, co jej każą. Joasia jednak miała przy swoich wadach przynajmniej tę zaletę, że uczyła się dobrze. Teraz nie dziwię się, że wróżka tak surowy wydała na ciebie wyrok; próżniactwo bowiem jest jednym z najgorszych przestępstw i źródłem wszystkiego złego. Ale gdzie mieszkają twoi rodzice?	Bo ja chcę mieć na początek tylko tyle, żeby się nie zjadać. Bo Warszawa okropnie droga.	Wiecie, panie, jeśli temu wyrostkowi uda się jakowym sposobem wykręcić, powinniście mu kaptur na głowę założyć, jako czynią sokołom. Inaczej nie skończy on własną śmierciąnie skończy on własną śmiercią	Owszem, jest powód Gdy rozwiesiliśmy na skale skórę tego żółtego rozbójnika, pobiegłem przebytym już szlakiem w stronę wsi, zacierając kierunek śladów, zbaczając to w prawo, to w lewo, to wreszcie tarzając się po ziemi, by zbić ludzi z tropu, w razie gdyby zamierzali nas ścigać. Gdy już tak splątałem tor naszego biegu, że sam nie potrafiłbym go rozeznać, nagle spośród drzew cichym lotem wyfrunął nietoperz Mang i zawisłszy tuż nad mą głową, oznajmił: „W wiosce ludzkiej, skąd wygnano Szczenię Ludzkie, słychać pobrzęk i gwar donośny, niby w gnieździe szerszeni!”.	Owszem, ale pani nie zadaje się z takimi, z którymi ja się stykam. Zresztą choćby nawet tak było, to najwyżej dowiedziałaby się pani, że przezywają mnie wśród nich Trzewikiem.	A ja dodam że te eukaliptusy należą do rodziny, która ma wielu pożytecznych członków, mianowicie: gujawagujawa, guawa a. gruszla (biol.) gatunek rośliny z rodziny mirtowatych pochodzący z Indonezji; z jego wysuszonych pączków uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)., rodzący goździki; drzewo granatowe rodzące granaty; Eugenia caulifloraEugenia cauliflora, ob.: Plinia cauliflora (biol.) wiecznie zielony krzew z rodziny mirtowatych rosnący w Chile i płd. Argentynie, rodzący czerwone jagody o truskawkowym aromacie, wykorzystywane do wyrobu galaretek i likierów. dający sok do wyrobu wyśmienitych alkoholi; mirt caryophyllusmirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon korzennik lekarski, gatunek drzewa z rodziny mirtowatych występującego w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz płn. rejonach Ameryki Płd; jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego., dający pieprz angielski; mirt właściwy, którego jagody zastąpić mogą pieprz; Eucalyptus robustaEucalyptus robusta (biol.) eukaliptus Gunna (a. górski), drzewo z rodziny mirtowatych pochodzące z Tasmanii; jego słodki sok po sfermentowaniu przypomina cydr (jabłecznik, napój alkoholowy z soku jabłkowego)., którego sok drogą fermentacji przekształca się w piwo; wreszcie wszystkie te drzewa znane pod nazwą „drzew życiodajnych” czy też „drzew żelaznych” także należące do rodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunkówrodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunków	Festtag RuheRuhe (niem.) rzucił krótko za siebie, usłyszawszy poruszenie dziadka, który westchnął tylko bezradnie, widząc, jak koszule modlitewne i kaftany, książki, tałes i tefilin frunęły na ziemię. Wśród rozrzuconej świątecznej bielizny, białej jak śnieg, srebrzyły się matowym blaskiem dwa wieloramienne sobotnie świeczniki.	Nie chore, lecz umarłe. Jeżeli zaś pani uważa, że na przykład martwa ręka nie zasługuje na szacunek, to niechże pani mi powie, którą część ciała powinniśmy czcić?	Coś mi się zdaje, że tym razem to wcale nie są odgłosy żaby, prawda, drogi Moko?	Nie rozumiem tego i jestem pewny, że te rzeczy dałyby się pogodzić, byleby postępować z niemi...	O! ba! nie takam ja delikatna. Tak samo pojechałabym na ośle, jak i w karecie.	Ach, pani co za różnica dowiedzieć się przypadkiem, a dowiedzieć się od ciebie samej i widzieć, że chcesz, abym wiedział o tym!	Rety!... Gdzież ja miałem głowę! Chyba to jakie mamidła, iżem tak na śmierć zabaczyłzabaczyć (daw.)	Nie gniewaj się, kochana ciotko! Uspokoi cię może wiadomość, że Agnieszka nie jest nieszczęśliwa w swej miłości i posiada wzajemność tego, którego kocha.	Nie należy się niczego wyrzekać. Nie grałeś oddawna, jak mówiłem, to musisz mieć szczęśliwą rękę.	Wiem ja, kim jestem ale wiem także, kim być mogę, to jest nie tylko takim, jak dotąd wspomniałem, ale większym i dostojniejszym jeszcze od dwunastu parów Francji i dziewięciu bohaterów świata, bo to wszystko, co oni razem lub każdy z osobna zrobili, ani umywało się do wielkich czynów moich.	Gdybyście wiedzieli jak cudownie żyje się człowiekowi w stanie świętości! Szczerze wam radzę, panowie: rozdajcie wszystko, co macie! Stańcie się ubogimi i świętymi. Pozbądźcie się mamony i wzywajcie Jedynego Boga!	Zapominacie, zdaje się, towarzyszu, o tym, że ludność Paryża jest niestety liczebnie ograniczona i że jedni i ci sami ludzie nie umierają po dwa razy Prosty rachunek arytmetyczny każe im się domyślić, że w Paryżu od dawna nie powinno by było już zostać żywej duszy.	Co robił? Dzikich ludzi uczyć, by się stali dobrzy, łagodni, dzikim ludziom mówić o Bogu i Jezusie Chrystusie, a oni by słuchali wszyscy jak Piętaszek.	Do stu zdechłych wielorybów! Czy mnie się zdaje, czy to znajomy nosowy świergot?	Nie wiécie co się z moją dawną panią stało?	Siedzisz tu, jak gdybyś się czuł nieszczęśliwym.	To zupełnie inna sprawa. Żonaty, uważa pan, musi o całej rodzinie myśleć, żeby mieli co do gęby włożyć. Trudno przecież żonę i dzieci na łasce boskiej zostawić, prawda?	Ty!? o! nie oddawaj czego i sama potrzebujesz; zda się tobie!	Zdaje się że tam było coś o nici.	Co to? czyś nie chory Tomku? albo ci się co nie stało? Mizernie ci coś z oczu patrzy?	A na zatratę Niemcom!	Ja na jego miejscu byłbym!	Mam cię prosić o jedną łaskę oddaj swoje dziecko na mamki w Verrières, pani de Rênal będzie go oglądała.	Na stajestaje	Padam przed tobą na twarz...	Panie Mérimée, dlaczego podobają się panu dzieła Brantôme’aBrantôme, właśc. Pierre de Bourdeille (1540–1614)	Wszakże się już przywitałem?	Brzegi się nie obsuną, bo są kamienne, a kociuba nie pęknie pod ciężarem żadnego z nas. A teraz w dół!	Będę miał dwa pojedynki, jeśli nie padnę. Szampanem nie łagodzę sprzeczki. Otóż za ów pierwszy pani powinna płacić, a raczej dać coś od siebie, żebym wiedział, za co się biję.	Kochana hrabino ambicyi nie mam, w bogactwach się nie kocham: mam męża i pragnę zostać uczciwą kobiétą.	O nie! nie trzeba! więc jutro ja sama dam ci dyscyplinę, która zgodzi się z delikatnością twojej skóry, tylko proszę cię o rzetelność w egzekucji.	Jak to nie? Przeciwnie! Proszę chwileczkę poczekać, Padre sahib! Weźmiemy tylko ręczniki i nous sommes avec vousnous sommes avec vous (fr.)	Pomyśl tylko, biedny Swann tak bardzo pragnął, by Guermantowie zaprosili do siebie jego córkę, czyż nie byłby szczęśliwy, że weszła do ich rodziny?	Powodzenie, to, jak kochanka: wczoraj cię kochała, a dziś znać nie chce.	Zupełna omyłka! Zaręczam, że od 30 grudnia nie wyszedłem z tego pokoju.	Mości giermku mówiono nam tu, że tak bardzo masz lubić blamanżeblamanż	Nic. Lekarz powiedział, że za parę tygodni będzie zdrów. Ja tak samo myślę.	Nie to złoto.	Nie wiem. Raczej z pobożności. Taki obrzęd, rozumie pan? Coś religijnego. To wybucha u nich od czasu do czasu.	Nigdy mi tego nie mówiłeś.	To nie może być	A Jagna siedzi jak ten mruk.	Boryna żywie to jeszcze?	Dalibóg! Ta dziewczyna ma zawsze słuszność Strach, jaki dziś jestem roztargniony. Hm... właśnie zaczynają bić w bęben... Cóż to jednak za głupia historia!	Dziś jeszcze! Jak najprędzej!...	Idź, przyjacielu! Tyś mi najwierniejszy w każdej potrzebie... Idź i nie szczędź obietnic.	Iruś, pokaż Romkowi, jak jesz orzeszki.	Moja Stasiu... pani i tak dostanie...	O, bo ja, panie, widziałem ogromne wieloryby! Takie, które mierzyły blisko 100 stóp długości. A słyszałem, że są przy wyspach Aleuckich hullamoki i umgaliki długości 150 stóp.	Tak, ale z wrażego Tuhaja pokolenia.	Tak, pani.	Tak. Z naukowego punktu widzenia...	Tak?... W każdym razie ostrzegam panią przed fluktuacjami infernalnymi w okresie klimakterium. Dekadencja w układzie cerebralnym może wywołać amnezję maniakalną i atrofię biofreniczną!	Tam do diabła Ale co i jak?	To ona była u Dobrego Mikoły?	To ty kłamiesz.	Widzicie, panowie, że i nasza rosyjska konstytucja ma swoje dobre strony.	Więc każę stangretowi oćwiczyć go batem! A w każdym razie... Od dzisiejszego dnia nie będziemy ani do fabryki, ani do folwarku brać wyrobów jego ojca!	Zauważyła pani, jak on fatalnie wygląda?	Żydówka bodaj, aby w zapasie nie została	A co tam słyszeli dobrego?	A u was tu co słychać?	Chce ksiądz dobrodziej, żebym wyszedł przez okno?	Cyt! Przestań pleść, Lucjanie bo nadchodzi Château-Renaud, który, aby wyleczyć cię z manii paradoksów, gotów cię przeszyć mieczem swego przodka, Renaud de Montaubana.	Czasami w niedzielę po nieszporach, kiedy jest ładnie – odparła pani Grandet.	Cóż za cud!	Cóż znowu za pogłoski!	Doprawdy?	Głupiś!	I cóżeś pan jeszcze przywiózł takiego? Też dobrodziej...	Ile naszej krwi i łez za te krainy wyciekło!	Ja nienawidzę kobiet!	Jaki?	Kiedy?	Możeś i sama w zmowie!...	Mówcie	Nasibu, jesteś?	Niemców mi daj!	No dobrze. Ale co im powiedzieć?	Obiecujemy	Owszem, pilne.	Prawda.	Przez niedźwiedzia?	Raz mnie matka rodziła, raz mi śmierć!	Siłasiła (daw.)	Strzeżonego Pan Bóg strzeże Ale mnie trzeba iść do chaty; dobranoc!	Taki napis?... rzeczywiście?...	Widzieliście kiedy takiego człowieka? dziś popr. forma B. lm: towarzyszy..	Więc o samych jeno zołzach i zawłokach traktują te wszystkie bibuły?	Więc rzekł:	Z moich stu pistolów? Najpierw pięćdziesiąt z nich dałem tobie.	Zebranie prefektów?	Śmierć bohaterska, Odwaga, Pobożność odrzekł pan Piotr odważnym los sprzyja.!
Oho, drugi raz nie będzie się ważyła! Król nie żartuje. Pamiętacie, Wojciechu, jak to nasz miłościwy pan skazał na wieżęwieża (daw.) osoba nadzorująca pracę w majątku ziemskim. i rękę mu złomał? Ponoś sześć niedzielsześć niedziel (daw.)	Doskonale, Pepiku! Więc pamiętaj, gdy chodząc po domach na obiady usłyszysz, że pan cesarz jest bydlę, albo co innego, to przyjdź do mnie i powiedz mi o tym. Dostaniesz dziesiątkę, a jeśli będzie ktoś mówił, że wojny nie wygramy, to tak samo przyjdziesz do mnie i powiesz mi, kto to mówił, i znowuż dostaniesz dziesiątkę. Ale gdybym się dowiedział, że przede mną coś ukrywasz, to źle z tobą będzie. Zabiorę cię i odstawię do Pisku. A teraz, Pepiku, skocz no!	Wierzę temu choć nie wiem nic o tym. Ale wiem, że od czasu, jak zostaliśmy błędnymi rycerzami, to jest pan, bo ja nie zasługuję na ten zaszczyt, wygraliśmy dopiero jedną bitwę z BiskajczykiemBiskajczyk	O tak Nie zawahałbym się powiedzieć, że to właśnie przyniosło największy pożytek niż cokolwiek innego na tym świecie.	Chciałabym ci powiedzieć: to sobie nie przyjeżdżaj.	To tak, jak pan Rohityn, a w przeszłym roku pan Golimski, którego lubię najbardziej ze wszystkich, gdyż umie chodzić po pokoju na rękach z nogami w górę. A czy pan to może także potrafi?	I tacy to ręce na splendory jasnogórskie podnoszą!	To dajcie mi i onę sukę szczytnieńską! Jeśli mi nie będzie po drodze wadzićwadzić (daw.)	Juści, że księdzem być lepiej, bo to i Panu Jezusowi chwała, i ludziom na pociechę	Patrz pani, to mój syn... a to...relikwie moje!... dodała, wskazując ze łzami w oczach na porozkładane przedmioty.	Jakże cię to mam witać, jak? Małoś to me już pokrzywdził i sponiewierał, że teratera (gw.) jak. na tego psa...	Nie. W takim razie napisałaby to wyraźnie. Jeśli ona przywiązała się do niego, to naprawdę biedna dziewczyna, bo ona podobno nie ma żadnego majątku, a pan Kopowski także jakoby niebogaty, więc wątpliwa rzecz, czy się zdecyduje.	Cóż pomyślisz o tej cukrowni?... Każ sobie jutro osiodłać konia, przejedź się po polach sam, a jeszcze lepiej z Wąsowską... To kobieta dużo warta, mówię ci...	A pocóż mi je odbierać chcecie? bo wam wstyd tego, że król mnie słabą, nieświadomą, uwiedzioną oszukiwał? Lękacie się, aby go ta lekkomyślność i zdrada nie napiętnowała tak jak godzien.	Kaleka, Brzydota mówi się znajomym, że to od robienia szablą, ha, ha! Krzywe nogi, stopy za duże; gotowych trzewików dostać nie mogę...	Co to znaczy, księże proboszczu? Dlaczego pan każe mi odkładać wesele?...	My też nic nie żądamy ofiarujemy jej tylko nocleg w naszym towarzystwie i wygody, na jakie miejsce pozwala.	Tego i ja wiedzieć nie mogę. Może też Chmielnicki zełgał i zwykłych łotrzyków na sług starostki kreował, by swoje krzywdy tym mocniej afirmowaćafirmować (z łac.)	Rzeczywiście dałeś mi tyle dowodów swego rozumu i życzliwości ku mnie, że zasługujesz na ślepą z mej strony wiarę.	A czyś mi nie powiedziała, że porwanie twoje było czysto polityczne?	Bodaj się tacy przyjaciele na kamieniu rodzili! Czy aby tak będzie, jak waćpan mówisz?	I tegoś, niebogo, nie wiedziała w onej przeklętej pustyni? Jak to! Jan KazimierzJan II Kazimierz Waza (1609–1672) obrazić, zlekceważyć., a obrali innych, którzy tak do tego zdatni jak ja do żeniaczki.	Och! To ten hrabia, który wynajął Franconville, on tam idzie	To ostatnie nadzwyczaj prawdopodobne!	Żąda stwierdzenia na piśmie mojej cesji cesja	„Urocza osoba” odparł Ferdynand du Tillet z ogniem na zimno	Jakże... pierwszy to miałem się napraszać, żebyś mnie wygonił jak Józkę...	Mówiłem ci już, że należy mi się tytuł ekscelencji.	O, tym razem, doktorze, nie będzie mi już pan wyrzucał słabości. Tym razem odnajdę mordercę i zmiażdżę go.	To zapewne dlatego nazywa się długa	A jeżeli stanie dęba? Ta zabawa może mu się nie spodobać.	Na miłość Boską! tylko bądź ostróżnym O! ja się tak boję o niego!	Nie wiem. Uciekłam z domu. Ino te zbiry swoją zbójecką robotę poczęły, nie widziałam Pawła wcale i do tej pory go nie było. Pewnikiem płacze gdzie w kącie.	Zresztą trzeba przyznać, że strawa jest tam doskonała Nie znam domu, gdzie jadłoby się lepiej.	Nigdy już twojego ojca chrzestnego nie zaproszę! Mnie się wydało, jak gdyby zły duch był u nas w stancyi! złóż ręce i zmów modlitwę wieczorną! Jeszcze cię innej nauczę, którą pamiętam z dawnego kancyonału!	Kiedy nie rozumiem.	Mimi wcale nie zna chłopów i śmiesznie mówi dyalektem.	Nie byłoby nieszczęścia	Nie wierzysz?... A jednak ona jest...	Niestety niestety, nie cały majątek oddałem...	Obawiam się tylko, aby nie było zbyt późno...	On nie chce odejść	Pani nie miała wiadomości od pani Chwastowskiej?	Ale to znaczenie?	Ależ... cóż mnie to obchodzi?	To rzeczywiście przykre. I kocha tego innego?	Występowała zawsze, kiedy rum podziałał na niego Siność! tak, bywał naprawdę siny! Użyłeś trafnego wyrazu!	Panie, w 1600 r. Holender Gheritk uniesiony przez prądy i burze dotarł do 64° szerokości południowej i odkrył Nową Szetlandię. W r. 1773, dnia 17 stycznia, sławny Cook, posuwając się po trzydziestym ósmym stopniu długości, przybył pod 67° 30’ szerokości, a 30 stycznia 1774 r. dosięgnął po sto dziesiątym stopniu długości 71° 15’ szerokości. W roku 1819 Rosjanin Bellinghausen znalazł się na sześćdziesiątym dziewiątym równoleżniku, a w r. 1821 na sześćdziesiątym szóstym pod 111° długości zachodniej. W r. 1820 Anglik Brunsfield zatrzymany został na sześćdziesiątym piątym stopniu. Tegoż roku Amerykanin Morrel, którego sprawozdania są wątpliwe, posuwając się w górę po czterdziestym drugim stopniu długości, odkrył wolne morze pod 70° 14’ szerokości. W r. 1825 Anglik Powell nie mógł przedostać się poza sześćdziesiąty drugi stopień. W tymże roku prosty poławiacz fok, Anglik Weddel, dotarł do 72° 14’ szerokości pod trzydziestym piątym stopniem długości i aż do 74° 15’ pod trzydziestym szóstym długości. W roku 1829 Anglik Forster, dowódca „Chanticleera” objął w posiadanie kontynent południowy pod 63° 26’ szerokości i 66° 26’ długości. W roku 1831 Anglik Biscoë odkrył 1 stycznia ziemię Enderby pod 68° 50’ szerokości; 5 lutego 1832 Ziemię Adelajdy pod 67° szerokości, a 21 lutego Ziemię Grahama pod 64° 45’ szerokości. W roku 1838 Francuz Dumont d’Urville zatrzymany przez kry pod 62° 57’ szerokości, oznaczył Ziemię Ludwika Filipa; w dwa lata później, przy nowym zboczeniu na południe, nadał nazwę Ziemi Adeli, a w osiem lat potem pod 64° 40’ Wybrzeżu Klary. W roku 1838 Anglik Wilkes posunął się do sześćdziesiątego dziewiątego równoleżnika pod setnym stopniem długości. W roku 1839 Anglik Balleny odkrył Ziemię Sabrina na granicy koła biegunowego. Na koniec w roku 1842 Anglik James Ross na statkach „Erebus” i „Terror” odkrył 12 stycznia pod 76° 56’ szerokości 171° 8’ długości wschodniej Ziemię Wiktorii; 23 tegoż miesiąca oznaczył siedemdziesiąty czwarty równoleżnik, najwyższy z osiągniętych dotąd punktów; 27 stycznia był pod 76° 8’, a 28 pod 77° 32’, 2 lutego pod 78° 4’; a w 1842 roku wrócił pod siedemdziesiąty pierwszy stopień, przez który nie mógł przejść. Ja zaś, kapitan Nemo, 21 marca 1868 roku dotarłem do bieguna południowego pod dziewięćdziesiątym stopniem i obejmuję w posiadanie te strony globu, dorównywające szóstej części znanych lądów.	Tak, przyjacielu Postaram się, abyś nie żałował dawnego pana.	Teraz nie ma już żadnej wątpliwości W tym miejscu jest odpływ wody, a jego otwór muszę odsłonić.	To jakiegoś akademika tak poharatali Podobno wlazł między polską i żydowską bojówkę i chciał do zgody namawiać!	Toteż że nie mogliśmy czekać, straciliśmy, a Wokulski zyska, gdyż może czekać.	Tutaj, za godzinę?... o! jakaś ty dobra, jak ja ci jestem wdzięczna.	Dobrze. To ja mogę już iść. Ale niech tatuś mamę bardzo ode mnie pocałuje.	Tak bardzo nie jest śmieszną nędza i poniewierka talentu.	Jego świątobliwość, ojciec mój, powiedział mi wielką naukę, że	Chamis wiezie kilkaset ładunków do tej strzelby białego chłopca, z której nie umiemy strzelać. Proch zawsze jest jednaki i przyda się do naszej.	Bij głową o ziemię! Całuj nogi tatusiowe! Błagaj, niech ci odpuści!	Jutro wrócimy ale muszę iść do zagrody. Chciałbym rozpoznać, jak się mają sprawy z wybuchem wulkanu.	Już wiem, proszę pani, dlaczego pan tak koniecznie chce mnie oddalić: pan ufa tylko Benedyktowi, a Benedykt kryje się przede mną...	Panie hetmanie pewien jestem, że Bogusław chce całe Podlasie zagarnąć, by je w udzielne władanie albo w lenno przy układach dostać... Dlatego niezawodnie nadszedł z taką potęgą, jaką tylko mógł zebrać.	A jak wam idzie?	Głupia, co mu ta zrobi pogrozą!	Ja mówiłem tylko, prosz pampsora, że tekst przed rozdaniem należało przejrzeć.	Tu go przenieśli, lat temu dwa albo trzy będzie, i widzę ja, że panu szanownemu nazwisko znane jest.	Nazywam się Dawid Balfour jestem do usług waćpana.	No tak, powiadam: wygodnie, gdy się cały dzień stoi niczym karbowykarbowy	A gdyby przyszło odebrać? spytała Rózia wpatrując się w niego	Dzieciństwo! Kadzie porozsychały się, stojąc w przewiewnej sali, a teraz od ulewy znowu nasiąkają wilgocią i trzaskają.	Staremu się ręce trzęsą!	Więc?	Moja Lorko... już dosyć tego!	Tak?... W każdym razie ostrzegam panią przed fluktuacjami infernalnymi w okresie klimakterium. Dekadencja w układzie cerebralnym może wywołać amnezję maniakalną i atrofię biofreniczną!	Ale... ...ale... widziałem przecież...	Ale?	Cichojcie, cichojcie! On mówi o Dżamli-nin-korze, rumaku, który w jeden dzień oblecieć może cały świat.	Co byś najbardziej chciał zobaczyć, Andy?	I tyś uwierzył?	Jakto, trzy miesiące? Nigdzie, nawet w kościele?	Kocham już inną; mam narzeczoną.	Ojcze, przyjechaliśmy prosić o błogosławieństwo, bo za kilkanaście dni nasz ślub.	Stolica musi być ukarana surowo za zbrodnię swego króla.	Tak jest...	Tak.	Ciocia jest zupełnie zdrowa.	Co tam masz?	Co?... Refektarz jest fortepian jest, wiolonczela jest... Wie pan co?... Naprzód będziemy rozsprzedawać bilety...	Czy słyszysz?	Franciszek l’Olonnais.	Idź, zobacz! zawołał Tubingas, trącając obok stojącego Chroniwosa.	Kaźmirz z Modlicy umiał sese (gw.) poradzić....	Każdy człowiek ma prawo myśleć...	Krzywdzi babcia podejrzeniami niewinną dziewczynę	Masz latarkę?	Niejaki van Toch. Holender czy ktoś taki.	O, Athosie! rzekł Aramis	Pan Ursiclos!	Przyznajemy	Ten, który tam stoi	Właśnie, i dlatego też one są miarą wartości człowieka.
Nie widziała sowa słońca, zagorzała od miesiąca Już wy teraz, Marku, nic nie widzicie i nic nie słyszycie z hardości wielkiej, a jako to Matysek sprawił, że dekret jest, tego to nikt nie ciekaw ani wdzięczen! Polazła wdzięczność do nieba i drabinę z sobą zabrała.	Nie o to mi chodzi, tylko, że mogą być panny, które nie chcą szukać mężów, nie chcą urządzać polowań na władców i nie pragną pozostać wdzięcznemi niewolnicami.	Prawda, prawda! teraz przypominam sobie, żeś to ty jego poniekąd wychowanek. Bo tu, uważasz, nikt z nim nie ma szczęścia... Za wysokie progi, a jakże!	Chyba go nie porwały jakieś wróżki jest na to zbyt duży.	Ba toć to było przeciwko buntownikom, heretykom, zawziętym protestantom, nieposłusznym świątobliwości tego dobrego Boga na ziemi. To mu jest nie tylko dozwolone i godziwe, ale nakazane przez święte dekretalia: powinien jest wydać na miecz i ogień cesarze, króle, książęta, władce, republiki, które uchylą się na jotę od jego nakazów; obłupić ich z dóbr, wyzuć z królestw, proskrybować, obłożyć klątwą i nie tylko zgładzić ich ciała, dzieci ich i krewnych, ale także wtrącić dusze w ostatnią głąb najgorętszego kotła, jaki znajduje się w piekle.	Nie... nie! Ja nie chcę! Dosyć tego, to przecież wszystko żarty! Chodźmy już sobie, zimno mi.	Jenerale nie pójdziesz ztąd póki nam nie powiesz jak to było?	Miły Jezu to Lichtenstein będzie żyw i ów z Lentzu także, a nam trzeba ginąć bez pomsty. Mnie głowę utną, a i wy pewnikiem już się nie przezimujecie.	Że to pogłoska, która się nigdy nie sprawdzi.	Przecież nie jest zaletą?	On działa, gdy się telefonuje. Lecz od was nie można telefonować. Uważaj: gdy zadzwoni trzykrotnie telefon, to znaczy, ja będę dzwoniła trzykrotnie, kładąc za każdym razem słuchawkę.	To się tak powiada w salonikach i przy pannach, bo taki frazes brzmi ładnie i do niczego nie obowiązuje.	Ty myślisz, że odważylibyśmy się spędzić noc w dżungli, gdyby nam nie było straszno umierać w ogniu? Lepiej zginąć od zębisków wilczych niż z rąk ludzi!	Czy wy się dziś nie uspokoicie? Kto tam znowu?	Byle nie o tych praktycznych rzeczach to mnie straszy!	Mówić tego nie mogę, żeby nie zadawalniał bo nic jeszcze nie widziałem, ale Polak, Obyczajewyznać muszę, że większość obywatelska w naszych stronach po przeczytaniu w gazecie została samą wieścią poważnie zaniepokojona. Nie umiano zdać sobie sprawy. A że dochodziły najrozmaitsze wieści...	O to mi zuch dziewka! naucz szlachcica rozumu... Jemu w głowie szlachectwo, ta może i ojcowskie grosze, i liczko gładkie, że sobie z niemi będzie broił bezkarnie; ale ty masz rozum!	Juści, o Tatarach dziaduś mi opowiadali. Trzy roki mi było, gdy spadli na Polskę. Matkę chciał porwać taki jeden pies pogański; broniła się nieboga zębami i pazurami, tedy ją ciął jakimsi jataganem, czy inszą siekierą, i od jednego razu zamordował. Łaska Boska, że ani mnie, ani dziadka w jasyr nie pognali.	A jak kowal konia nie dał?	Ach! Mój drogi! Nie widziałeś?...	Albo nie pójdzie.	Nie zdejmę! Co znaczą te zniewagi? Żądam natychmiast wyjaśnienia!	Nie, nie pani, przeciwnie, zobowiążesz nas jak najmocniej, księżniczko.	O! nie, nie!	Skąd pan wiedział o Wyspie Lincolna skoro nie ma jej na żadnej mapie?	Wcale go nie prosiłam	Wszakże pamiętasz umowę zawartą przed rokiem? Ponieważ nie uczyniliśmy nic przeciw honorowi kawalerskiemu, przeto on przegrał...	Z pewnością niewiele! Mówią, że w skarbie nie ma nic, a Fenicjanie grożą, że przestaną pożyczać, jeżeli nie otrzymają nowych praw.	Ja mówię, że nie Już mieliśmy nauczkę wtedy, kiedyśmykiedyśmy (...) polecieli	Moje dziecko, Wiktor zostanie całe życie pułkownikiem. Nie spotkałem jeszcze nikogo, kto by mi się wydał godny ciebie	Można by rzec że hrabina nie ma trzydziestu lat!	Po górach nie łaziliście? Co?... Już ja was znam!	Wybacz, hrabio Jestem waszmości niezmiernie zobowiązana za ofiarowane mi usługi, ale uczuciom jego odpowiedzieć nie mogę, gdyż od lat wielu czuję serdeczną skłonność ku księciu paflagońskiemu Lulejce i tylko jego małżonką zostać mogę.	Zrozumiano, panie Topolski, że dodawszy do poprzedniego, będzie jedno nic, na które nie warto zwracać uwagi, a pieniądz zostaje pieniądzem.	Ale nie oni	Dobry wieczór, gosposiu Ot i ja, wasz stróż i parobek! A co u was i ognia nawet nie ma w piecu!	Jest to nieśmiertelne.	Kupić was nie mogę, obejść się muszę...	Nie, ale Kali słyszał okropny hałas, który Mzimu robi w chatach czarowników.	Prześliczny! Czy nie mógłbym z panem pomówić chwilkę na osobności, przed odejściem pańskim do Trybunału?	Tak nie wesołą miała pani pierwszą znajomość z życiem.	Od czasu, gdy z podróży do nieba wróciłem, gdy z wysokości atmosfery ognia zobaczyłem nikczemną małość tej ziemi, odeszła mnie prawie chęć rządzenia tak marną rzeczą. Gdyby wasza wysokość raczyła mi dać kawałeczek nieba w zarząd, choćby tylko pół mili rozległy, to dopierobym serdecznie się ucieszył!	Czyż tylko jedna kobieta jest na świecie? Po co te nieskończone zgryzoty w życiu, które jest tak krótkie.	Gdy się czasem zbierze gdzieś trochę ludzi, to schowajcie swoje rozumy dla siebie. Moglibyście się czasem narazić na grube nieprzyjemności. Ten kapral był od deutschmeisterów, więc mogłoby wyglądać na to, że się z tego nieszczęścia cieszycie. Ten Biegler to straszny czechożerca...	Jakto! co mi po nim? stara paskudna plotkarko! cóż ty sobie myślisz, że ja go myślę bałamucić?.. Zakochany? mów...	Musi być twardy! Trudna to rzecz oszczędzać. Trzeba znosić nienawiść, pogardę, marznąć, głodować i pilnować swego serca. Z czasem człowiek taki zapomina, po co zaczął zbierać majątek.	Niestety, panie Horn, my zaczynamy już produkować sukna i perkaliki, ale na milionowe córki musimy poczekać z lat dwadzieścia. Zachwycaj się pan tymczasem pięknością Polek	A! Ale Cambremer to nazwisko autentyczne i stare	I z lepszego niż to żelaza. Tak ci zwinął ten tasak, jakby był z wosku.	Teraz was mam To będzie wspaniałe zdjęcie dla prasy. „Grupa Amerykanów poszukuje pereł”. „Morskie jaszczury rzucają w ludzi perłami”.	To bym była zadowolona, że poszłam.	To się nazywa zdradą państwa. Pomyśl: z tych armatek będą strzelać do naszych żołnierzy. Kto wie, ile trupów naprodukowaliśmy przez tę tranzakcję?...	To, co dowiedziałem się, brzmi wprost fatalnie...	Wójcie, a to jeno Boga się bójcie	Od kilku już dni jestem zpowrotem w Nowym Jorku i przez cały czas śledziłem osobiście owego Montalbona. Ku memu zdumieniu udał on się wczoraj na policję i uzyskał zezwolenie na obejrzenie kamieni, pod pozorem, że może zdoła przyczynić się do wyświetlenia zagadki. Czując zdradę, uzyskałem takie samo zezwolenie, a rzeczoznawcy stwierdzili, że podczas oglądania łotr ten zamienił rubin prawdziwy na skradzioną imitację.	Ale tak, dodał Buczyński... Opatrzność boska... tak! jakoś to będzie! trzeba mieć nadzieję...	A ty piękna i czarująco inteligentna. Jak zawsze.	Ach, królu mój, to bardzo proste, gdyż często jej używałem.	Dziękuję ci za to z całego serca!	Nazwisko waści?! To śmiesz żołnierza polskiego do takich dzieł!...	To poślij! Kara boska z tą młodzieżą!	Moi mili barankowie pofolgujcie mi albo lepiej mówiąc: idźcie do stu diabłów, niechże się po moim domu obejrzę!	Ale gdy się utraci wszystko... wszystko... cóż wtedy można począć? Pewnego razu	Czy dlatego pan syna swego nazwał Ham, że mieszkacie w domu podobnym do arki?	A mnie co przeznaczasz?	Ale jeździec najwięcej, n’est-ce pas?	Brawo! Widzę, że młodsi adepci fi­lozofii zaczynają rozumować prawidłowo. Więc co z tą, jak powie­działeś? Kampto...	Będziem go ścigali choćby na kraj świata!	Chwazdrygiel: Sztuka negująca treść degraduje się do czysto zmysłowego zadowolenia.	Dobrze... Ale czy potrafisz dom prowadzić?... Dom?	Jowan na prawo nam droga.	Myślała pani o mnie...	No i co w tym złego? Wezmą się pod rączkę i będą sobie chodzili.	Piszczą łajdaki szlachta się zżyma, miasteczka burzą, odwołują się do przywilejów, do immunitates, do uchwał.	Pójdę, dajcie spocząć minutę, zdrożyłem się srodze, głód dokucza!	Sprawiła pani sobie już nowe futro? Widzę pudło od Porajskiego.	Tak	Tak, w Cisach.	Tego się podejmuję najchętniej.	Wspomniała o tym, że mogę wyjść za młynarza.	Celem?... Władza! Potęga! Boskość!	Co robiłaś w chwili, gdy wchodziłem do tego pokoju?	Co?	Czy mam z panem powrócić do Sulaco?	Czy mamy jakąś szansę wyjść z tego cało, panie Cyrusie?	Dobrze patrzałem.	Dobrze, pani razem będziemy sporządzać wnioski.	I cóż?	Ile tego?	Jesteś głodny?	Kaip mamytė užkais katilą, vanduo pradeda virti; garai išeina, pasikelia... paskui, priėjus garų pilnai trobai, mamytė atidaro duris, garai tada išeina laukan, pasikelia aukštyn ir yra debesiai...	Kiedy mam przyjść?	Które zagłuszą działa Kruppa.	Mógł jej opat rozkazać.	No?	O, kaip ponas mus nugąsdinai taip vagčia prie mūsų priėjęs!... Argi jums ne sarmata?	Pssst!	U doktora Tulpensztejna.	W drugim końcu zamku... Jak chcesz, żeby usłyszał?...	Z lenistwa, z braku obowiązku, z dobrego bytu.
A jednak dla utrzymania porządku w Zakonie, bryła ta jak wiecie potrzebna Ten sam Wartburg lub Papenheim, dziś mówiący ze mną tak otwarcie, kto wie, czy nie kryją dumnych zamiarów, aby po zejściu Zygfryda ująć mistrzowskie berło, trzeba więc każdego z osobna utrzymywać w tej wierze, że im tylko godność się ta należy. Dla tego nawet wzywam ich do potajemnego na Litwę poselstwa...	Oho! Pan sobie pozwala na bezczelność Pan się ośmiela... Więc przemówię panu do słuchu. Nic tu z pana głosu nie przyjdzie. Nie potrzeba nam pana głosu. Potrzeba nam faktów dodał z opanowaną dzikością, mówiąc Verlocowi prosto w twarz.	Zaczekaj jeszcze, Chasiu Bejlo. Nic się twojej gospodyni nie stanie, jeśli obiad spóźni się o godzinę. A że chce jeść, to niech ją robaki żrą albo jakaś insza cholera. Ach, omal zapomniałabym. Nie przesiewaj zbytnio tej mąki. Ta od mąki powiedziała, że nie jest zadowolona z twoich otrębów. A ile ci zostało koszyczkowego?	A więc i ty wywinąłeś się od stryczka?	A całe pięć roków! Nie było się czym wykupić, to i musiałem rużie dźwigać. Jenojeno (daw., gw.) pomiatać. mną, kto chciał, i biedym się najadł, ale kamraty meme (gw.) tośmy, to żeśmy (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika w 1 os.lm). zworowali abo dała jedna dzieuchadzieucha (gw.) mnie. przezywały od kartoszkówkartoszka (z ros.)	Tam poczęto ze mnie sobie szydzić młodzika, i ktoś mi podrzucił pytanie, że pewnie choć w djabła wierzyć muszę. Ja w śmiech, ale oglądam się, a tuż w zwierciadle kubek w kubek mój djabeł z obrazu mi się kłania.	Ty się nie dziw Przy­zwyczaiłem się o tym grzechu naszym pierworodnym, za którym idzie kobieta, utracenie raju rzeczywistości, wreszcie zło wszelkie i gorycz życia aż po grobu próg... Grób na nas poczeka. Wspomnienie chce pożegnania, życie prosi o wspomnienie. Duch wzdryga się przed tym, że ma zakończyć na przypadku dnia	Co martwić się przyszłymi dniami, które są w ręku Boga? Przyszedłem spędzić u ciebie szabas...	Czy pan Harrison zna się na tym?	Dobrze, nie mówmy już o tym. Ale widzisz, gdybym ja nie żył... Kiedy sądziłem, że umrę, ogarniał mnie strach na myśl, co się stanie z wami...	Ma pan zupełną rację że każde zapieranie się utrudnia zeznanie i na odwrót.	Nigdy nie zgodziłabym się na to Nigdy nie dałabym swego błogosławieństwa!...	A skąd ja mam wiedzieć?... Może się chce ożenić.	Ano, to wchodź i zamykaj drzwi. Ten pan może raczy się zbliżyć i przywitać sam.	Bukiet majorównie? Czy ona się jutro konfirmuje?	Czy wyobrażacie sobie, co się działo w tym olbrzymim kotlisku, gdy pełno było lawy roztopionej i gdy płyn ten, do białości rozpalony, występował aż po brzegi otworu jak metal stopiony po brzegi formy?	I dałby Bóg, aby pan żył trzydzieści lat i oglądał swoje piąte dziecko, spełniające wszystko, czego się spodziewamy po nim	Ja umyślnie, panie ministrze, pragnąłem podkreślić, że ja nie starałem się unikać przedstawienia panu ministrowi tych rzeczy... Dla dobra sprawy	Jak to? Po tym, czego się już nauczyłeś? Dajże spokój! Nie bądź kretynem! Przecież za tydzień zostaniesz kapralem!	Może i masz rację. W każdym razie nie upieram się przy tym, żeby cię trudzić.	Mów, jak wszystko się odbyło. Zawziętości tylko przybędzie.	Nie ma obawy. Niech się przejdzie trochę dopóki słońce świeci.	Nie szkodzi, jest zaledwie dziesiąta, wiesz przecież, że prawie nie sypiam, a myślę, że i tobie niezbyt chce się dziś spać.	No, ale pan, to mógłbyś się za pieniądze pokazywać.	No, no nic sobie z tego nie rób. Nie martw się. Ja mam kilka ciotek, dla których najodpowiedniejszym zajęciem byłoby pranie.	Pisz więc. My, Tomas Torquemada... nie, bez tytułów, nie pisz tytułów, to już niepotrzebne. Napisz po prostu, że z dniem dzisiejszym... którego dzisiaj mamy?	To żaden trud dla mnie. Nawet podobno gdzieś w niebieskich księgach wpisuje się nawiedzanie chorych jako zasługę.	Waćpan nie spodziewałeś się, abyśmy nie uwierzyli jego wieściom?	Łohoyski: Ten Tempe zrobił się niemożliwy, Taziu. Ja nie wiem, jak z nim mam mówić. (Groźnie). Towarzyszu Sajetanie, mówmy poważnie	Królowo, Tristan jest w tej ziemi. Widziałem go na opuszczonej drodze wiodącej z Tyntagielu. Uszedł przede mną. Po trzykroć wzywałem, aby się zatrzymał, zaklinając go na imię Izoldy Jasnowłosej: ale uląkł się, nie śmiał czekać na mnie.	Jelsky, mnie się coś widzi, że ty z twą europejskością w powietrzu wisisz. Tyś po prostu ten temperament i sentyment poprzestawiał na inne pola i zostałeś kosmopolitycznym dziennikarzem. A ten zgermanizowany WasserintellektWasserintellekt (niem.) wołał, wskazując na Pawluka. na wprost; w twarz. z części zachodniej!	Dużo ci przyjdzie z tego! Piasek i woda, którąśmy z góry widzieli, jeżeli to jest woda w ogóle, a nie jakiś na szkliwo ścięty kamień...	Tak, ale co oni tam smażą na tym ogniu?	Żadnych praw dzieciom dawać nie można Dzieci są lekkomyślne, nie rozumieją, nie mają doświadczenia. Dał Maciuś dzieciom prawa i patrzcie, co zrobiły. Kazały dorosłym chodzić do szkoły, same wszystko zepsuły. Bić dzieci nie trzeba, bo to bardziej złości, głodzić dzieci dziś popr.: wytłumaczyć., że powinny zaczekać, aż zmądrzeją.	Bardzo dobrze, Planchetku, jesteś królem lokajów; siadaj teraz na konia i dopędzimy karetę.	Do mojego tańca. Do najwyższego mych marzeń napięcia, do rozplątania dziewiczych zmysłów. Jak huragan pójdę. Kto podąży za mną? Havemeyera będę widziała zawsze i wszędzie, we wszystkim i w każdym, czy też Orgaza rycerzyka	Jakże go nie znać? To mój kuzyn. Bardzo go tam u nas wszyscy lubią to człowiek dobry, usłużny, ma dobre mięso i dobrze waży.	Jeden raz, gdy poznawszy ciebie nie uciekłem na drugi koniec świata...	Nic... pełna jest ino pisanych słów... książek i papierów, na których pisali, i dziwnych przyrządów, jak gdyby do jakiegoś nabożeństwa.	Nie ględźcie, Szwejku... Czy Vaniek jeszcze nie wrócił?	No, mości panowie kto krzyż uczyni?	Ojciec? dokąd?	Po mej bytności u ciebie w więzieniu jestem na zawsze dla całego Besançon i okolicy pastwą języków Przekroczyłam granice, honor mój stracony; prawda, że to dla ciebie.	Przy pewnym nadużyciu fantazji można to nazwać zabawą.	Są, chłop szykuje siedzenia, możemy już jechać.	Tak... tak... może to dobry pomysł... Byle tylko przyszli na czas!	To nasze „czekanie”, jak ty mówisz, zdusi carat, a nie wasza armia bojowców z ich całym bohaterstwem, godnym zaiste lepszej sprawy...	Wasza książęca mość krzywdę ojczyźnie czyni, kto waszej książęcej mości czas zabiera.	Zrąbaliśmy na drzazgi.	A dokądże pan jedzie?	A potem jakoże? ostaliostali (daw.)	Ach! Gdybym ja tak grać mogła jak pani! Ale nie mogę...	Ale nieskończenie smutniejsze dla mnie	Ba! Trafiasz w miejsce bolesne. Ten smarkacz daremnie skrobie podbródek scyzorykiem! Ani śladu zarostu!	Chcę wiedzieć.	Chyba opóźnić je! I czynisz pan to rzeczywiście. Powinienbym być właściwie już u boku czekającej przed ołtarzem narzeczonej.	Ciągnij!	Co też zamierzają począć ze mną? Możeś słyszałamożeś słyszała	Co to jest? To Prut! Ach, jakże to już blisko!	Co wyznać musisz?	Co? Jak? Gdzie?	Czy ja nie wiem?	Cóż król robi?	Dlaczego	Dlaczego kazał pan to złożyć? Pan także myślał?	Gdyby nie ten nasz tyran	I znając jej prawdziwe nazwisko, książę jednak podpisze?...	Jadziu, spuść oczy	Jakto? przypuszczasz...	Mam wzrok całkiem dobry, doktorze.	Marek! Proszę cię, nie pij więcej.	Nie tak często jak ja!	Nie wiedziałem, że waszmość przebywasz w mym opoluopole powiada Robin.	Nie wiem. Chrystus nakazuje miłosierdzie.	Nie. On już stracony dla mnie! Przeklnie! Teraz twoja gwiazda wzejdzie. On cię kocha.	Niech wama Bóg zapłaci!	No i dostał właśnie list, w którym Franz pisze o swoim rychłym powrocie.	O talencie nie słyszałam nigdy, abyś go miała...	O, naturalnie...	Odmawiam!	Pani hrabina przyjechała	Panowie!... zostawcie mnie z Patrycym i Laportem. A! to ty, de Winter?... przysłałeś mi dziś rano oryginalnego szaleńca, patrz, co ze mną zrobił!	Po co panienka krzyczy?... możemy po cichu interes zrobić!... a ja mam taki feler w sercu, co...	Potrzeba mu było tego! Mówiłam mu: to nie żadna racja, dlatego że miałeś wojskowego w rodzinie	Pragnę tylko zręczności, nastręczcie mi ją, do nóg wam padnę! proszę, błagam; ale hrabio! kochany hrabio! jam wasz! wy nie zapominajcie o mnie.	Szkoda, że nie mogę wyrazić swojej wdzięczności tak, jak chciałbym!	Sztuka, Milczenie	Tak bym pragnął coś z tego zatrzymać	Te słowa: „Brat mój może powrócić; przyjmę go z otwartymi rękoma”.	Tego nie byłam ciekawa. Powie sam babci, bo oto idzie.	To może Szkot?	To nic. Cokolwiek tu zajdzie, musi pozostać między nami.	To podłość!	Tyle tylko, że on sam z nami popłynie.	Waszmość pan tak do Jana podobny że gdzie bym waszmości spotkał, zaraz bym powiedział: „Skrzetuski!” Hej, co za gość w domu!	Widzisz, to przychodzi w chwilach dusznego onie­mienia i bezwładu, kiedy myśl nawet staje, a instynkt krzy­czy: „ludzi! ludzi!” strach (lęk) przed pustką.	Z Rosji.	Zawołałem cię.	Zawsze.	„Prosi, żeby mu strzelić w łeb przed naszym odjazdem”
Toż to, mój jegomość, było dla mnie umartwienie, że znowu on leżał chory i nie wypadało mi go żgnąć, bo to i mój pan by zganił. Taki już los! Cóżem miał więc robić? Oto, gdy mnie już wszystko powiedział, co miał powiedzieć, i dał, co miał dać, tak ja po rozum do głowy. Po co, mówię sobie, taki złodziej ma po świecie chodzić, który i pannę więzi, i mnie w Czehrynie poszczerbił? Niech go lepiej nie będzie i niech mu kat świeci! Bo i to sobie myślałem, że nuż wyzdrowieje i za nami z Kozakami ruszy? Wiecem niewiele myśląc poszedł do pana komendanta Regowskiego, który we Włodawie z chorągwią stoi, i doniosłem, że to jest Bohun, najgorszy z rebelizantów. Już go tam musieli do tej pory powiesić.	Byłoby to niewykonalne, szlachetny panie Po pierwsze mój bratanek nie ma broni, a po drugie wiem już, jak dobrze władasz szpadą. Taka jest prawda. Słyszałem wrzawę na ulicy. Co tam się dzieje?	Jeżeli tak trzeba, abyś natychmiast poszła dać go napisać nieznajomą ręką. Poślę go królowej: ona nie pokaże go tym, którzy go widzieli; a gdyby nawet pokazała, będę twierdziła wciąż, że to jest ten, który Chastelart mi dał; on zaś nie będzie śmiał zaprzeczyć.	A więc ratujcie życie. Dziś nocą nikt nie wyjrzy z chałupy. Ale cóż to on tam wyrabia?	Zacny panie to ziemia Bretanii, którą dzierży diuk Hoel. Był to niegdyś piękny kraj, bogaty w łąki i uprawną rolę; tu młyny, tam sady jabłonne, ówdzie folwarki. Ale hrabia Ryjol z Nantes spustoszył wszystko; jego kwatermistrze wszędzie zażegli ogień i zewsząd wybrali łupy. Ludzie jego zbogacili się na długo: taki los wojny.	To powiedz matce, a dobrze będzie, jeśli i tato posłucha, że szkoda ich trudu. Twój tato z pewnością ciężko haruje na kawałek chleba. Mama twoja, domyślam się, zbiera grosz do grosza, żeby opłacić twoją naukę, a ty obracasz wniwecz cały ich trud. Myślisz, że nasi prorocy tak sobie, bez celu przemawiali? Byli takimi samymi biedakami jak twój ojciec. Zarobku ze swoich przemówień nie mieli. Im chodziło tylko o to, żeby ich słuchano. A ty co robisz? Grasz w guziki. Powiedz więc, proszę, grzeszysz tym czy nie?	Rzecz prosta. Pański ziomek, który przed wiekami ludzi z „tamtej strony” przywiódł na tę, znany w legendzie pod mianem Starego Człowieka, miał z sobą księgi... Zazdrosny był o swoją wiedzę, jak wy wszyscy (widzę to, mówiąc z panem), tedy wracając na „tamtą stronę”, spalił księgi razem ze swym domem; coś niecoś jednak zdołano uratować... Ale to nie jest w przechowaniu arcykapłanów, o nie! Oni tylko księgi z płonnymi bajkami chowali! Tego skarbu, zawiści waszej wydartego, strzeże od wieków mój ród i stąd ja wiem niejedno.	Zamydliłem im nieco oczy bo chociażby gnał bez wytchnienia, to nie będzie tu wcześniej niż jutro rano. Ale osiągnąłem swój cel. Zapewniłem kilka godzin spokoju pokonanemu stronnictwu. Nie wspomniałem im jednak ani słówkiem o Sotillu z obawy, żeby znowu nie zachciało się im opanować portu, co mogliby uczynić bądź to żeby go powitać, bądź też żeby mu się opierać	Płomień tam dotychczas nie doszedł, lecz z niepowstrzymaną siłą ogarnia coraz nowe dzielnice. Ludzie giną od żaru i dymu i wszelki ratunek niemożliwy.	Tam, na polance, gdzie rośnie ich dużo.	W żaden sposób nie możemy go odszukać	Wcale nie wyłowiliśmy wszystkich słoni tylko ciasne wasze pałki pojąć nie mogą tego, że słonie wiedzą dobrze o skończeniu obławy. Otóż dziś w nocy będzie... Ale kto by tam uczył osła czytać... szkoda słów dla was, żaby z równin!	Bogactwo, dziecko moje, rzekł ojciec, dziś jest jutro go niema. Z niem jak z smaczną potrawą obchodzić się potrzeba; lepiej jej nie kosztować, żeby sobie nałogu nie zrobić; a mając nawet bogactwo, niech ci serce do niego nie przylega.	Bodaj go Bóg skarał!	Jakimże prawem i kto go narzucił?	Zapewniam cię, że się mylisz. Było tak, jak mówię, a do tego doszedł jeszcze jego zły humor, który zauważyłeś. Ale nie sądziłam, że warto ci o tym mówić.	A żebyś sobie nie myślał że o tobie była umowa w układzie, to powiem ci, jakie były ostatnie słowa: „Ilu was mam przepuścić? „Czterech czterech, z których jeden raniony. Co zaś się tyczy tego chłopca, to nie wiem, gdzie on się podziewa, więc do diabła z nim (tak powiedział). Nie troszczę się o niego. Już nam obrzydł”. Takie były jego słowa.	Niech-że się hrabia uspokoi Wprawdzie zapytywała mnie dziś właśnie, czy sztuka może wykarmić i starczyć skromnym potrzebom, ale zarazem dodała, iż uciekać się do niéj teraz jeszcze nie jest zmuszoną.	Żądaj, czego chcesz niczego ci nie odmówię, ale to nie może być. Wejdź w siebie, zapytaj ojców, jeśli nie grzeszniej będzie dotrzymać takowej obietnicy niżeli jej poniechać. Do boskiej karzącej ręki ty swojej nie przykładaj, aby się zaś i tobie nie dostało. Zawstydź się, Rzędzian. Ten człek i tak Boga o śmierć prosi, a przy tym ranny i w łykach. Czymże mu chcesz być? katem? Będziesz-li związanego hańbił albo rannego dobijał? Zaliś Tatar czy rezunrezun (ukr.)	Ale, Jędruś, poproś panny Janiny, niech przyjedzie zobaczyć; może się jej co nie podoba, to można teraz jeszcze zmienić.	Cicho już. Proszę zasnąć trochę, my odejdziemy. Niech pani w siebie nie wmawia, że pani tylko we dnie spać potrafi. Noc jest właściwie do spania.	Hrabia wiész że ludzie, gdy są rozgorączkowani, wyegzaltowani, nie czują ani ognia, ani bicia Tak właśnie zemną: poczuję cóś tylko wówczas, gdy się pomszczę.	Owszem, owszem Proszę mnie nie wstrzymywać, mam jeszcze jeden nabój... Jeśli się ruszy...	Przyznać trzeba że w większości wypadków zapomniano o naszym dawniejszym stosunku do Italii także i w zadaniach szkolnych, że nie pamiętano o owych sławnych dniach naszych dzielnych i pełnych chwały wojsk oraz o zwycięstwach roku tysiąc osiemset czterdziestego ósmego i sześćdziesiątego szóstego, o których jest mowa w dzisiejszych rozkazach brygady. Co do mnie, to spełniałem zawsze swój obowiązek i jeszcze przed zakończeniem roku szkolnego, że tak powiem na samym początku wojny, zadałem uczniom temat: „Unsere Helden in Italien von Vicenza bis zur Custozza, oder...”	Raz więc nareszcie pozbądź się waszmość swych wątpień! Alboż anioły bywają tak szpetne! Rzekłam, żem Basi krewniaczka; teraz dodaję, że Kalinowska jestem z ojca, a na imię mi Dobra.	To fatalne, capatazie. Ale nikomu nie przyszło na myśl ganić pana z tego powodu. To bardzo fatalne! Przede wszystkim nie należało wywozić tego skarbu z gór. Ale to Decoud, który... no, już nie żyje. Nie trzeba o nim mówić.	Ach! żebyś pani wiedziała! Na popisach to nic uderzyła pierwsze takty. zdawało mi się, że Hela krzyczy... Krytyka, pokażę pani, co napisali o mojej grze. Cóż z tego? zmuszono mnie wyjść zamąż, środków nie miałam do dalszego kształcenia, a brakowało mi tylko techniki. Teraz ją mam, zdobyłam sześcioletnią pracą, czekam tylko sposobności Zapomniała o dzieciach, o mężusiu, nawet kuzyna nie wspominała, wstrząśnięta zapałem. Miała oczy pełne łez, grzywka się jej rozwiała, podkreślenia oczu rozmazały łzy, nie pamiętała o niczem, marzyła głośno o triumfach i sławie. Zniknęła jej dziecinna wesołość, oczy błyszczały ogniem, rosła jej dusza i obnażała się, pokazywała swoje wnętrze. Rzucała pioruny oczyma, jakby stały przed nią całe tłumy słuchaczów. Uśmiechała się omdlewająco, upojona muzyką, którą słyszała dusza, olśniona brawami, wstrząsana dreszczem ekstazy.	Wiem, że nie rozumiesz. Tak było zawsze... Ilekroć pytałam o rzecz ważną dla mnie I starałaś się, mamo, aby zawsze wokoło mnie byli ludzie, którzy także nie rozumieli albo udawali, że nie rozumieją	Ach, Boże, żeby choć Waldemar jeszcze nie wyjechał!	Czy pannie March podobał się niemiecki poemat?	Jeszcze jej tu nie masz, ale, da Bóg, będzie. Ten kawaler ją widział, powieda, że ją sprowadzi, patrzcie, oto imci Korycki, jej salwatorsalwator (daw., z łac.)	Nie pozwalają mi bawić się z nimi. A zresztą ja bym chciał wojny prawdziwej. Kiedy pan wraca do Azji?	Nie. Pojedziesz wprost z Warszawy do Petersburga. Wystarczy, jeżeli listownie pożegnasz się z twoją matką i z jej rodziną.	Niech ich diabli wezmą wszystkich razem, co mnie to obchodzi, jak tylko nie chcę, żeby mnie wzięli, żebym spokojnie mógł spać!	Niech pan do nas na obiad przyjdzie, bo jest co do pogadania kieliszek wina przed podróżą nie zawadzi.	Tylko dla ciebie, bo czytasz to po raz pierwszy, ale nie dla mnie, bo niejedną noc, pobladły, wysilałem oczy nad tym świstkiem, rekonstruując każde zdanie i uzupełniając każdą myśl.	Z największą pewnością. Dopełniwszy zaś tego, udam się do władzy, jak przystało nawróconemu grzesznikowi. Oświadczę, gdzie należy, że pan de Lembrat wymusił na mnie przekupstwem fałszywe zeznanie i że Manuel jest rzeczywiście jego bratem. Zażądają dowodu, który im natychmiast przedstawię. Zechcą też zapewne ukarać mnie za poprzedni fałsz	Błagam o przebaczenie. Nie chciałem pani obrazić. Niech pani tak nie odchodzi.	Nie wolno... nie wolno... zabijesz się!	Tak, tak, ale po co to wszystko?	Nie lękaj się pani ja téż żołnierskiéj dłoni nie myślę jéj narzucać: kłamać nie umiem, a przepraszać nie będę.	A jakżebym mógł o tem sądzić, kiedy nie pamiętam ani owych wieczorów, ani jej wyglądania naówczas? odparł flegmatycznie książę. Oczy mam złe, a pamięć najgorszą.	A może pójdziemy na kawę?	Cierpliwości. Wszystko w swoim czasie, ale jest to coś naprawdę wspaniałego.	Cóż miałoby wpłynąć na jego rozruszanie?	Dobrze, ale ja wiem tylko tyle, że trzeba podać chleb i parę drobiazgów. Spytaj lepiej mamy o pozwolenie, zanim coś zamówisz	Ho! ho! ty lepiéj wiesz za co mam ząb do ciebie, nie potrzeba mówić długo. O Motrunie myśléć tobie wara, z tego nic nie będzie, a ciebie diabli wezmą.	Jak się miewa panicz?	Nawetem grosza nie widziałnawetem (...) nie widział	Nie przyjdzie!... Bo to jakieś, pary, śprytne	Oj, paniczkowie mili, idę dać na mszę do Panny Marii z podziękowaniem za ocalenie życia.	Opuszczam Francję; dlaczego i jak, dowiesz się jutro z listu, który ci przyniesie mój służący. Żegnaj, Mario.	Pan Plersch z oznaczeniem ceny przystał na to, co N. Pan osądzi	Pani się mnie boi?	Pogodziliście się zupełnie?	Posłuchaj, posłuchaj do końca. Masz pensję wynoszącą tysiąc pięćset franków na rok, to jest tyle, ile ma gaży dobry, odważny oficer, który na co dzień naraża życie; stół masz taki, jakiego by ci pozazdrościł niejeden wysoki urzędnik, skądinąd dużo bardziej zaharowany niż ty. Jesteś sługą, a sam masz służbę, która myśli o twojej bieliźnie i ubraniu. Prócz tych tysiąca pięciuset franków płacy, okradasz mnie na sprawunkach dotyczących mojej toalety mniej więcej na drugie tyle.	Tak	Tak?	Ten, co wykłada jeografię w niższych klasach? Jaki on zabawny...	To nie strych, ino piętro. Strych jest jeszcze wyżej, pod dachem, jak u nas.	Tyś już tęgo pijany!	W rzeczy samej Jednakże twierdzenie to nie jest matematycznie ścisłe, ponieważ porównanie dnia z nocą niekoniecznie przypada w południe.	Znów jakieś piekielne spiski, znów jakaś zmowa pomiędzy hrabią i tobą! Ben Joelu, kiedy ty się opamiętasz?	Zobaczymy się jeszcze?	A korpus Menfi?...	A kościoły pustką, dodała Szwęsia.	A może niemiło pani słuchać o potopie?...	Ależ ja jestem Ramzes XIII!...	Ani ja	Artysta	Ba nuo tų patyčių!	Ba, w jakiż sposób mógłbym inaczej pisać prozą?	Chce mi pan dać pieniądze	Co to takiego?	Cóż ci ta znowu o nią?	Cóż to za jakieś wspominki? Opowiadają o nich wszędzie po całej traktierni	Dabar, pana Ona, sunku atminti, bet palaukime toliaus. Ak, ne už kalnų ir vakacijos.	Dałem i powtarzam jeszcze, że wstyd by mi było...	Gdzie one są?	I owszem, ciotko. Jeśli kiedy, to teraz pragnąłbym podzielać twe troski.	Jak to?	Jak wolisz, Michałku!	Jestem niewinny	Jużci, prawda.	Kiedy odpływamy? Jutro podnosimy kotwicę!	Masz, weź ten pugilares.	Mój drogi, pieniężne interesa załatwiam w biurze, więc zacznij od drugiego z kolei.	No, zobaczymy, panie Beautrelet.	O którejkolwiekbądź.	O pieniądzach...	Pamiętam.	Panicz! Dziękuję za tę niespodziankę i witam z całego serca. Siadaj pan.	Pod jakim numerem mieszka pan Traddles?	Prawda, Praca	Przeczytaj	Taka jest wola moja	Toś ty z Prądnika?	Więc przegrać muszę?	Za komplement dziękuję i żegnam!	Zi! Zi! A szejne puryc! A szejne panienkiesZi! Zi! A szejne puryc (...) (jid.) krzyczały dzieci biegnąc, skacząc, palce wyciągając i chmury pyłu nogami podnosząc.
Zrób łaskę, panienko. Weź. Tobie sukienka i te tam błyskotki przydadzą się, a dla mnie to wielka radość. Ot, jakbym ci kawałek serca dawał. Nie wolno odepchnąć. To z wdzięczności. Z wdzięczności za to, że odkąd tu do panienki przychodzę, lżej mi jakoś.	Cóż to, i ona już nie ma pieniędzy?	Otóż to!... Nie tylko takiej, ale wprost tej samej... Jej samej, pani Heleny Stawskiej, trzeba nam za żonę.	Przepraszam, wybuchnął Rokowicz; skoro tak jest, tedy pani Rumiańska nie powinna bywać w naszym domu! więc... bo nasz dom Tereniu powinien być wolnym od wszelkiej skazy... tedy... kiedy taka osoba jak pani Rumiańska w nim bywa, to obraża... tedy... przepraszam!	Unikajmy słów zbytecznych Nie mam zamiaru odwoływać się do twej szlachetności, pragnę tylko po prostu oznajmić ci, jaki jest obecny stan twej sprawy, a zarazem ocalić od hańby nazwisko, które nosisz. Da się to jeszcze zrobić: jeśli, naturalnie, będziesz życzył sobie tego.	Ma pani słuszność Zupełnie niepotrzebnie do pani to mówię. Nie po to tutaj przyszedłem.	Oto tak ten kochany pieniądz mój gorzko zapracowany stał w tej szkatułce koło okna. Owej to przeklętej nocy, kiedy musiałem dzwonić zębami pod bramą własnego domu, raniej jeszcze odemnie zapukał któś, odezwał się moim głosem, Hersylia otworzyła ale ona mi to przypłaci.	Nie wiem, jak to było, ale od dwóch dni wiemy i konsternacja tu okrutna... Pierwszego dnia jeszcześmy nie bardzo wierzyli, ale drugiego już nikt nie negował... Co więcej wam powiem: jeszcze wojny nie było, a rzekłbyś, ptaki o niej śpiewały w powietrzu, bo wszyscy naraz i bez powodu poczęli o niej gadać. Nasz książę wojewoda musiał się też jej spodziewać i coś przed innymi wiedzieć, bo się kręcił jak mucha w ukropie i w ostatnich czasach do KiejdanKiejdany (lit. Kėdainiai)	Daj dolara, to cię zaprowadzę, gdzie trzeba.	Jak wrócił z wojny, to nas do kozy wsadził, a teraz kto wie, czego się tam nauczył: jeszcze nas pozjada.	Nie jestże to przepyszne, co? Czcigodna Nechem jako jedyna niezłomna strażniczka wozu świętego!	Odpowiem pani na to słowami, które wydadzą się pani jeszcze okrutniejsze: żelazo rozpalone jest lekarstwem bolesnym, ale najskuteczniejszym, bo leczy prędko i niszczy chorobę u źródła.	To ładnie! Widzisz, Marysiu?... Pan Antoni daje nam do zrozumienia, że już ma dość nas, że sam do innych ludzi teraz przywiąże się.	O tem nie mogę wydawać sądu, ale myślę że ktoś, opanowany szałem kolekcjonerskim, może dać się pociągnąć do czynu karygodnego. Naprzykład marki pocztowe posiadają bez wątpienia swą wartość. Atoli ten, kto je zbiera po odwartościowaniu i płaci cenę przewyższającą ogromnie pierwotną, jest zdaniem mojem w pewnej mierze warjatem, gdyż kupuje to drogo, co nie ma już wartości realnej.	Ach, czytasz święte protestanckie maksymy. To starym niemieckim obyczajem wyszyto i powieszono.	Cha, cha, cha! To taki z niego cudotwórca!	Co to wszystko znaczy? Gdzie ja właściwie jestem?	Gdy poślę Akratusa i Karynasa samych, to jakobym posiał wilki po owce. Kogóż nad nimi przełożę?	I dlatego, że znam, żałuję tych, którzy muszą mu ulegać Jest to chyba największe nieszczęście w życiu.	Ja się boję Nie. Ja mam wstręt. Mam wstręt do śmierci... Słuchajcie... Gdyby tak kto zabił mnie, gdy spać będę po głowie się gładzi. Żyje tak, aby inni ludzie kiedyś nie byli głodni. I oto idzie myślą do domu i zastaje trupa, który był głodny, kiedy umierał. I on sam też umrze. I inni ludzie umrą, i ziemia zastygnie. To wszystko jest śmieszne, śmieszne.	Jak to instynkt?	Jak to?	Napisz do mnie, Antku; jeżeli ten hrabia jest rozsądnym człowiekiem, to może jemu zapiszę swoje zbiory, swoje materiały do studiów, notatki i szkice. Napiszesz?	Oto właśnie!... Co pan jednak rozumiesz przez tę szerokość?... Pięknie powiedziane!... Wytłomacz to pan, a jasno!...	Powtórz to jeszcze raz, Tomku!	Tak jest, córeczko słusznie mawiał mój mąż, że przyjdą dla nas dni szczęśliwe i że mnie nazywać będą panią hrabiną. Dopiero to początek wprawdzie, ale powiadają, że „najtrudniej zacząć, pójdzie się dalej”. A słyszałam także od Sanchy, który umie więcej przysłów niż doktor jaki, że darowanemu koniowi nie zaglądają w zęby. Gdy dadzą hrabstwo, nie opuszczać pory i być do ujęcia skory. Co się dziś przymyka, jutro się często wymyka, a gdy szczęście przede drzwiami, zaraz drzwi otwierać obiema rękami. Niechaj mówią wiele mało, aby nam się dobrze działo, toteż jak będę jeździła karetą, niech sobie gadają, co im się podoba.	To światły umysł i zacny człowiek Brak mu oczywiście oryginalności i smaku, ma zato straszliwą pamięć. Mówiono o „przodkach” osób, które mieliśmy dziś na obiedzie, o emigrantach, że „niczego nie zapomnieli”. Ale oni mieli przynajmniej tę wymówkę że się niczego nie nauczyli. Podczas gdy Brichot wie wszystko i ciska nam na głowę przy obiedzie całą mądrość dykcjonarzy. Sądzę, że nazwa żadnego miasta ani wioski nie ma już dla pana tajemnic.	Nie wiem. Ale tu poznał się z nauczycielką od panny Malinowskiej, znasz ją, Ada, z Żanetą...	Weź go do gwardii. Oficer, który nie lubi kapłanów, może nam się przydać.	Mój kochany, ja dziwię się, że ona tu tak długo siedziała Przecież ta kobieta opuściła rodziców, ażeby darmo nie mieszkać i nie jadać u nich... Z jakiejże więc racji od was miałaby przyjmować dobrodziejstwa? Zresztą	Ziemi nie dam nie dam, choćbym tu zgnić miał. Ziemia to nie moja.	Biada mi! Nie wiem, zestarzałeś się czy zgłupiałeś, ale już chłopi zasłonili przed tobą cały świat, zaćmili ci umysł.	Nie kochasz mnie wypytywać. mężczyznę, wówczas gdy go chcą dręczyć.	Wiesz że od Faszody odbyliśmy już więcej niż połowę drogi, a podczas tej, którą mamy jeszcze przed sobą, spotkamy może bardzo dzikich Murzynów, ale nie spotkamy już derwiszów.	Nie gniewaj się niepotrzebnie, Ned, i nie narażaj nas wszystkich tą przedwczesną gwałtownością. Kto wie, czy nas nie podsłuchują. Lepiej starajmy się dowiedzieć, gdzie jesteśmy.	Ale ja więcej długów robić nie mogę.	Będziemy wiedzieli, czego się trzymać dopiero wtedy, kiedy wdrapiemy się na tamtą górę i stamtąd się rozejrzymy.	Ciociu, nie mówmy o tym! Ciociu, proszę! Przynajmniej nie teraz!	Co tu się dzieje? Dlaczego? Kto?	Dobrze, mój Stachu	Gdzieżby się zaś podział? Biegaj, Jędrek, po ojca.	Idź do pana miecznika, opowiedz mu wszystko, ani słówka nie zataj, przyjmie cię na powrót, zobaczysz.	Ja nigdy nie kłamię.	Kiedy hrabia nie chce.	Najserdeczniej państwu dziękuję Najprzód jednak chciałabym się widzieć z doktorem Pawlickim.	Naturalnie. Bogactwa należałyby do mądrych i pięknych, nie do brzydalów i niedołęgów, którzy nawet ocenić ich nie umieją.	Nie bajdurz! Rochu, za brógbróg gdzie; gdzieś. w bruździe, póki was nie zawołam. A chybkochybko (gw.) żeby. nie nadeszli...	Nie, panie i muszę dodać, że mój gabinet jest bardzo ubogi w porównaniu z pańskim. Pan tu posiadasz sześć do siedmiu tysięcy tomów...	Nie. Ma objąć Krzysztof. Na razie panuje chaos i bezkrólewie.	Nie... Ona by czytać nie chciała.	O, już na pewno nie umknie... Za dziesięć minut złapiemy tego zbója!	Ostrygi wyborne! Nie skosztuje pan?	Teraz pewnie patrzeć na mnie nie będzie, ale poczekawszy	Wielkie pieśni, wielkie dzieła kunsztu rodzą się z boleści wielkich.	Z 856 przedsiębiorstw zbadanych w 818 nie było żadnej pomocy lekarskiej, w 10 ta pomoc istniała faktycznie, w 24 była znośna, a tylko w 4 należyta.	Z edycją i z pieniędzmi? A od kogo?	Ach gdyby Pangloss był tutaj, wiedziałby i pouczyłby nas o tym.	Ależ, panie... niech pan wróci... One tak proszą... bardzo proszą!...	Ba, toć Zakon na młodych łasy!	Barometr idzie dogóry i wszyscy mi zapowiadają pogodę	Batia...	Był...	Co mówicie? doprawdy?	Co pan tu za jeden przerwano mu z chmurną powagą.	Co, Czerwoni Żydzi przybyli do nas?	Daj spokój, Henryku. Dusza jest straszną rzeczywistością. Można ją kupić, sprzedać, zamienić. Można ją zatruć lub udoskonalić. W każdym z nas jest dusza. Wiem o tym.	Dlaczego?...	Do siostrzenicy doktora?	Dyplomację	Gdzie? Po co?	Ho! ho!...	I powiedział prawdę, łaskawy panie. Firma Thomson i French w ciągu tego i następnego miesiąca ma do wypłacenia we Francji około czterystu tysięcy franków, a znając pańską rzetelność, wykupiła wszystkie weksle, jakie tylko mogła znaleźć z pańskim podpisem i poleciła mi, abym w miarę, jak będą upływać terminy płatności, pobierał gotówkę u pana i dalej ją inwestował.	Ja twardo śpię	Jak poselstwo z posiłkami przybędzie zapalicie osadę...	Jaka tajemnica?	Kto jest ten pan?	Który widział?	Mogę przyjść do Zaleskich w niedzielę?	Mojego ojca?	N. Panie, moja miłość dla was...	Niech ci Bóg da zdrowie, chociaż mówisz głupstwa	Niemniej jednak położenie nasze ciągle jest ciemne.	On jest dżentelmen	Profesor Geist.	Proszę pani o naparsteczek muślinu!	Przyjdę.	Pytam pana kiedy pan proch wymyśli?...	Rzucam je w morze.	Siadaj pan z tyłu będzie panów sześciu.	Skądże znowu? Krata gruba.	Szukasz fałszu i kłamu w mych słowach? Brudu w mych myślach?	Słucham cię, Jacku, mów dalej.	W stronę Nowej Zelandii	Więc idźmy.	Więc twoja Żydówka jest aż tak wymagająca?	Woda ich zmyła.	Wszystko jedno.	Zastawiłabym swoje rzeczy. Zresztą, pan des Grassins byłby nam...	Zostawmy ten przedmiot Czym myślisz na następny rok obsiać nasze pole?	Zwyciężymy!
Jeszcze by czego brakowało, żeby ją śmiały palcem ruszyć! Mówiłam ano kiedyś paniczkom, co ona za jedna i jakie ma przywileje, ino że w święty stan małżeński wstąpić zamyśla, to już mocy wiele utraciła, dlatego mnie obronić nie mogła. Tedy wpadły te przeklętniki do izby, ją poraziły swym tchem jadowitym, że leżała niczym umarła, a mnie porwały z łóżkiem i bez okno wyleciały. Przyjdźcie, paniczkowie, którego dnia zobaczyć, ile węższe okno od łóżka, jakim to diabelskim przemysłem zdoliły one straszydła przedostać się tamtędy.	A cóż ja na to radzić mogę Król nasz w Wilnie, to nie ten co był w Krakowie. Tu się on musi na wsze strony oglądać, bo zewsząd na niego patrzą. Dobre jest miłowanie, ale całego życia oddać mu nie można.	I to bajka... podła bajka!... Mogłeś mnie zapytać o te rzeczy, zamiast gadać brednie... Miałem przecie trzy Żydówki kochankami...	Rzecz niesłychana, moja droga rzecz dająca się wytłumaczyć, ale niewytłumaczona! Ludzie najwpływowsi należą do jej przyjaciół, a czemu? Nikt nie śmie zgłębiać tej tajemnicy. Więc ten pan to lew angulemski?	Melańciu, jeśli się nie mylę, to jedzenie, które pałaszuje ten pies, przeznaczone jest dla nas, kaczek	Nie żaden atak. Vous avez exageré votre importance, princesse Proszę słuchać!!! ilość pojęć fortepianu była też nieskończona. „Logiczna wizja w haszyszu a do tego co? kobitka, panie, konflikcik domowy, wódeczka z haszyszem, panie, świństewka z młodzikami niech się kondensuje, niech się samowyjaśnia dla niego i całego jego nędznego życiowego personelu. Bo takie to były „produits secondaires” całej tej twórczej komedii. Wiedział już, co zagra za chwilę (ochłap tego, co się tworzyło w muzycznych tyglach jego istoty), czym zmiażdży tę całą bandę niedorosłych mu do pępka psychicznych pokrak, zaprzałych w gnuśnej pseudo-normalności, spłyconych do poziomu intelektualnej kałuży czy gnojowego bajora, łatwością nabranej ze śmietników umysłu pseudo-wiedzy. Nie rozumiał coś, mimo zagwożdżenia przez znaczki nie wyrazi jej nigdy. Po co? Po śmierci dowiedzą się i tak to wyżera mózgi	Nie, nie. Nic podobnego. Nic nam nie potrzeba. Ale w każdym razie dziękuję panu. Jeśli pozwoliłem sobie pana zatrzymać, to nie ze względu na jakieś braki, moje czy też mojej towarzyszki. Osoba, z której powodu postanowiłem uciec się do pańskiej pomocy, to Schombergowa.	Tak i ja myślę, a nawet wiem doskonale, bo bawiąc z tobą przez lat parę we Włoszech, sam to widziałem, żeś na zrywaniu róż i fiołków twojej młodości nie trawił.	W każdym razie to chyba ani ja, ani pan, prawda?	Czy to warte zachodu?...	Dziadku... to prawda?	Jak to? Przecież tędy prowadzi ścieżka!	A jednak takie sprawiasz wrażenie Oto człowiek nie z tego świata, zazdrośnie strzegący skarbów swego serca, zaklęta królewna, niedostępna forteca, czy jak tam chcesz to nazwać, która czeka na zwycięską zdobywczynię.	I co, u diabła, za ćwieka ma w głowie, żeby tak postępować? A to ci dopiero! Powiedziałem mu, że wkrótce powierzchni ziemi nie starczy dla jego wybryków!	Sprawiedliwie gadasz, Magda nijakiego diabelstwa w tym nie ma, ino dziecko zwinne niczym kocię, to i dokazuje, jak może. Ot, żeby wiłom dać takiego, co by z niego za rok zrobili!	Masz zawiń to dobrze w siano i załaduj do paki z tyłu. Nie ma nazwiska	Ja nic o sprzedaży nie wiem Wróci tu jednak za parę dni mąż, to z nim rozmówicie się. Szkoda jednak, żeście się tak ociągali z podpisaniem układów...	Co? Ja miałbym oddać swoją szpadę? Szpadę królewicza Lulejki?! złożony z pięciu stóp wierszowych; stopa w metryce antycznej stopa wierszowa złożona z dwóch sylab, długiej i krótkiej. W wierszach polskich odpowiednikiem jest sekwencja sylab nieakcentowanej i akcentowanej. W języku polskim bardzo niewiele wyrazów to naturalne jamby (np. aha), więc stopa ta jest zwykle tworzona jako zestrój z proklityką (np. do snu, na koń) lub dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania. i od tego dnia uznał Lulejka tę formę wiersza za formę królewską, najlepiej wyrażającą szczytne jego pragnienia i myśli, i we wszystkich przemówieniach zawsze się nią posługiwał. Królewicz mówił przez trzy dni i trzy noce, a nikt ze słuchających nie odczuwał znużenia, nikt nie zauważył nawet, że po trzykroć zapadła noc i dzień nastał znowu. Uroczystą ciszę przerywały tylko co dziewięć godzin szalone brawa żołnierzy, którzy w ten sposób dawali upust swemu uniesieniu. Lulejka wówczas pośpiesznie wysysał pomarańczę podawaną mu przez usłużnego porucznika Bałagułę. Polityka, NaukaW mowie tej, której nawet nie usiłuję odtworzyć, bo na pewno bym nie potrafił, Lulejka zapewnił żołnierzy, że nie tylko nie odda swej szpady, ale nie spocznie, dopóki nie wywalczy nią zagrabionego przez Walorozę dziedzictwa. Zakończenie tej natchnionej improwizacji wywołało tak szalony entuzjazm, że pierwszy kapitan Zerwiłebski zerwał drżącą ręką hełm z głowy i wyrzucił go w górę krzycząc: A wszyscy żołnierze powtórzyli za nim:	To nie fałsz Gdyby nie dziki napad tych afrykańskich małp, nie byliby przecież zginęli.	O, nie Tylko... zdaje mi się, że są takie punkty, z których wytworzyć sobie jakieś zdanie nie jest rzeczą niemożliwą, a nawet inne do tego stopnia dokładne, że wystarczają... do wniosków.	Hrabia nie ma potrzeby mi ciągle nadskakiwać ani mnie doświadczać. Pewny jest zarówno mojej prawości, jak i słowa danego mu przez ojca.	O ile wiem, umie pan jednak bawić się dobrze tam, gdzie mnie nie ma	Bo nie wiedząc, do którego świętego się udać, do niej się udałem.	Czyś się pan wściekł!?... siniaki mieć będę i...	Doprawdy? Poczciwe matczysko!... I musi tak leżeć bez ruchu. Podczas lata mogła jeszcze wywlec się z domu, nakarmić świnię, a nawet zaprowadzić Blis na pastwisko.	Ja chciałbym się uwolnić nie od Filarów, lecz od Błędnego Koła	Ja tego nie mówię tylko boję się...	Już nie rozmazuj sprawy, bo nieczysta!	Mierzyć wielkość, cóż w tym strasznego? Mierzyć wielkość piramidy czy ziemi, wszystko jedno. Robiłem trudniejsze rzeczy, bo wymierzyłem odległość naszej świątyni od pałacu faraona, nie przechodząc przez Nil...	Nieprędko wam o koniu myśleć krew by się znowu puściła, a jakby mnie nie było do zamówienia...	O nie. Poproszę, ażeby mu oddano wieniec.	W takim razie pożyczcie mi denara na procent.	Więc przynajmniej jeden ciężar z głowy Wyobraź sobie, że mam takich dziesięć lub piętnaście na dzień, nie licząc rozmów o interesach z panią Krasławską, które są cięższe od wszystkiego, i służby przy narzeczonej, która...	Zapadł na wysoką gorączkę, panie.	Zapytaj się trupów, Samotniku! Czy żaden z nich tu nie nadpłynął? Zatkałem tym psom pyski błotem i różnymi paskudztwami i w biały dzień wywiodłem w pole całą ich hałastrę. Sam herszt postradał sromotnie ogon, a bardzo wielu utraciło życie. Ale nie martw się! Zostało ich trochę i dla ciebie! Gdzież mam ci ich przypędzić?	Zobaczy ich, jeśli ja się tam skryję	Doktorze Dok-torze! Doktor jest nieszkodliwy pajączek, na bardzo drobne i chore muszki w uniwersytecie ułożony. Doktor ma angielski cynizm, jest sobie „matter of factmatter of fact (ang.) i u społeczeństwa... Bę­dziesz niepokonanym autorytetem w kwestiach kataru kiszek, impotencji obowiązującej, piękna, dobra i ideałów społecz­nych... Doktor ma głupią teraz minkę. Daj mi buzi, doktor...	O nie, nie, słodka dziewczyno, niechże się stanie wedle woli pani. Radbym tylko wiedzieć, czy posiadam jakieś szansę?	Pan bardzo uprzejmy, ale nie trzeba. Gdybym chciała, zaciągnęłabym kotarę. Zresztą dziś nigdzie nie idę. Dopiero wieczorem do zajęcia.	Tak. Bardzo przykre wiadomości. Wie pan kto telefonował? mój wspólnik, pan Czaban.	A no jak zwykle, zarobimy na tym piętnaście procent.	A! Jeszczem nie pomyślał, że oni tu są wszyscy... A pannę Nowowiejską ja przywiozłem!...	Ale gdzież ona sama? Czyś ją przywiózł? Pokażże ją, na miłość boską, pokaż!	Ale nie wolno ci, młody człowieku w tych chorych mózgach polskich zaszczepiać nowego rodzaju niedowarzoną poetyczność	Bój się ojciec Boga! toż jedenaście lat tą pięścią macham i jako powiadają, niezgorzej bez niczyjej krzywdy	Czy ty nie masz nic przeciw temu, żem przystał do Wojnatów?	Dla czegoż klucz odnosisz? spytała go, czy nie myślisz dziś powrócić?	Dobrze, proszę księdza; zapytam księdza jeszcze tylko o jedno, ale zaklinam na honor, ludzkość i religię, niech mi ksiądz odpowie jasno i bez ogródek.	Dzieciństwo! Kadzie porozsychały się, stojąc w przewiewnej sali, a teraz od ulewy znowu nasiąkają wilgocią i trzaskają.	Dżemmo moje też kochało raz, a teraz się bawi.	I cóż pan myśli?	Ja nie żądam tego, chcę być wolną od widzenia tego człowieka.	Jak wół targałem worki i nadstawiałem za niego głowę. Nie ma darmochy!	Jakoś ochoty nie mam	Leniwie Ale w tym okresie trzeba się i tym zadowolić.	Na wieki wieków	Nigdy o niej nie słyszałem...	O! nie wątpię, że genjusz waszej eminencji...	Od wczoraj już się dziewuchy szykowały	Ogromnie się zmieniła, prawda?	Pan Stefan Jerski	Pan przyjmuje klacz barona ze wszelkimi przynależnościami: siodłami, derami, i tam dalej?...	Poszedł z wojskiem na ratunek księciu wojewodzie.	Rozumiem z samego uprzykrzenia a nudów, aby ino nie latać z kąta w kąt.	Tak, na siedem procent miesięcznie wraz z zastawem nieurodzonego jeszcze cielęcia!	Tego właśnie się dowiemy.	Trudno o dowcipniejsze i trafniejsze porównanie, drogi mistrzu.	Wasza świątobliwość nie zna mego życia... Kiedym miał lat dwadzieścia pięć, byłem kapłanem Ozyrysa...	Wtedy nie zapomnę o przyjaciołach. Więcej nie powiem.	Zapominasz, że Lejbke też jest.	Zgryzę i twardsze rzeczy, panie dziedzicu	Łżesz. I hojny nie jestem. Pieniędzy ty sama nie chcesz przez głupotę... Podarunków ode mnie nie otrzymujesz...	A co z Fleischerem? Czy Mordechaj po prostu go wypchnął?	A co?	A ja Jan SkrzetuskiSkrzetuski, Jan jaśnie oświeconego księcia. Jeremiego WiśniowieckiegoWiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651)	A ja przyjmuję bardzo wdzięcznie	A teraz, czy mam odejść?	Ach, raz, pewnego wieczora...	Aha	Albo defiluje, wszyscy wracają!	Co tak przyparło?	Durniu, za rok wyjdziesz.	Ja, co najwyżej, poczytałbym go za narwanego.	Koki!	Mam inne zainteresowania	Mówił Kamie o tym?	Niechże ich frybra ściśnie	Nieszczęście? Co?	Niezadługo już, niezadługo.	No, zleciał z pierwszego piętra klucz i wybił sobie zębów... Ha, ha, ha!	Oleńka, powiedz no mi szczerze, co ty myślisz o chorążym orszańskim?	Po co?	Powiedz, po co ci?	Prawie nic, prawie nic...	W muzeum Carnavalet.	Warty w nocy chodzą dookoła koszar.	Więc i ja będę szczęśliwa, tak jak tylko potrafię.	Z Sułkowskim...	Zawsze umysłowe.	Zośka! Więc ty chciałabyś mnie zdradzać?
Tak nóż znaleziono właśnie tutaj. Pochodzi on ze zbioru broni w salonie, skąd moja siostrzenica, panna de Saint-Véran, chwyciła strzelbę. Zaś co do czapki szoferskiej, należy ona najwidoczniej do mordercy.	Potem oberlejtnant Lukasz zaczął szukać po wszystkich kieszeniach, a ponieważ nic nie znajdował, wyjął z kamizelki srebrny zegarek i dał mi go. Był bardzo wzruszony i rzekł: „Gdy dostanę gażę, Szwejku, to mi spiszecie, wiele wydaliście na te podwójne porcje... A ten zegarek zatrzymajcie osobno. Ale na drugi raz nie bałwańcie się”. Ale potem przyszła na nas obu taka wielka bieda, że ten srebrny zegarek musiałem zanieść do lombardu...	Ach, ty gołąbku!... Co nie można?... Wszystko można... Ja był raz na jednej operzena jednej operze	Myśl o tobie łączy się z myślą o nim. A ja o tobie myślę i myślę. Dniem i nocą! Tylko ciebie na tej ziemi widzę! Tylko ciebie, zawsze i wszędzie! Ja szaleję bez ciebie! Ty, Lauro! Kiedy?	Tak. Widziałem i takich... Bo są ludzie, którzy wierzą nie z miłości, ale jakby tylko dlatego, że ateizm zbankrutował... jakby z rozpaczy. Kto sobie wyobraża, że tam gdzieś, za zjawiskami, jest, nie Ojciec miłosierny, który kładzie rękę na każdej nieszczęsnej głowie, ale jakiś On, niedostępny, niezbadany i obojętny wtedy On jest tylko pojęciem, nie miłością	To najgorsze chłopaczysko pod słońcem! Trzeba przyznać, że i chorował dużo. Miał kaszel i zaziębił się tak, że już dwa albo trzy razy o mało, że nie umarł. Miał też gorączkę z reumatyzmu, przechodził nawet tyfus. Oj, to dopiero pani Medlock strachu się najadła! Zapomniała o nim i mówiła do bony, bo myślała, że panicz nic nie wie: „Teraz to umrze na pewno, ale to lepiej dla niego i dla nas wszystkich”. Spojrzała na niego, a tu on leży z szeroko otwartymi oczyma, a patrzy na nią tak samo przytomnie jak ona. Nie wiedziała, co to z tego będzie, ale on tylko na nią popatrzał i mówi: „Proszę mi podać wody i przestać gadać!”.	O to! To drobnostka! Od naszego wspólnego przyjaciela wiedziałem, że jedziesz do Saharunpore, więc się tam udałem. Taki czerwony lama nie jest osobistością niepozorną. Kupiłem sobie apteczkę podręczną, a jestem też po prawdzie niezłym lekarzem. Przez bród dostałem się do Akroli i dowiedziałem się o was wszystkiego, a zagadywałem to tu, to tam. Wszyscy ludzie prości wiedzą, co się z wami dzieje. Wiem, kiedy gościnna stara jejmość wysłała duli (lektykę). Mają tu wiele wspomnień o dawniejszych pobytach starego lamy. Wiem, że stare dziedziczki nie mogą wytrzymać bez lekarstw. Stałem się więc lekarzem i... słyszysz, co mówię? Ja sądzę, że to rzecz bardzo dobra. Słowo daję, panie O’Hara, ludzie tutejsi, wieśniacy, na pięćdziesiąt mil wokoło wiedzą o tobie i o lamie. Dlatego przybyłem. Czy uważasz?	Dawniej nienawidziłem jej, bo mnie przez nią nie kochał. Gdyby ojciec pokochał mnie, to bym mu może opowiedział o czarach. Może by to sprawiło, że by był trochę mniej smutny.	To już nie należało do pana. O ile się nie mylę, wydałem panu wczoraj polecenie przekazania spraw podatkowych właściwemu referentowi. Tymczasem był pan łaskaw nie zastosować się... Tak... Zlekceważyć moje zlecenie. Ani pan Lassota, ani pan Kubinowski nic od pana nie dostali. To jest przeciwne mojemu pojęciu o porządku.	Wiedziałaś! wiedziałaś! Tak już na pewno wiedziałaś! Jezus! Marya! A zkądże już taka pewność? Dziś niema, ale jutro być może! Nie tacy już oni niegodziwi, jak ty sobie myślisz. W błocie po po uszy nie siedzą, jak ty o nich językiem bluzgasz! Dziś nie napisali, jutro napiszą. W tym roku nie napisali, na przyszły rok napiszą!	Co to, to nie prawda głupi zawsze jest głupi; ale zostawmy to na potem. Dałem ci rady, jakie za najlepsze uważam, teraz rządź swoją wyspą i niech cię Bóg prowadzi!	Wtedy zaczęło się dopiero dla nas życie. Mieliśmy chłopów i dworzan co niemiara. A gości. Dzień i noc nakrywano stoły, grano na trąbach i fletach. W takim domu się wychowywałam. Miałam bogate suknie, piękne zausznice, pasy, pełno dziewek na usługi. Grałam na lutni; ojciec nawet sprowadził mi karła. Jak dorosłam, goście zaczęli się zjeżdżać jeszcze częściej, zalotników huk. Czekali długo. Na koniec wybrałam sobie męża Niemca. Zdawało mi się, że będzie dobry. Włosy miał jak len, a na koniu wyglądał jak królewicz z bajki. A co to było za wesele! No, chyba tylko z cesarskim można porównać. Bawiliśmy się cały tydzień, beczek z piwem i winem nikt nie mógł się doliczyć! Mój mąż przepadał za łowami i ucztowaniem, a nade wszystko lubił grać w kości. Wyrzuty sumieniaOjciec zaniemógł, czuł się coraz gorzej i gorzej.	A daleko to będzie do tego równika?	Abo to jeje (gw.)	Bo to do pani podobne.	Być może...	Czyż to możliwe? Słyszysz, matko?	Gdy majorowa opuszczała Ekeby poleciła mi czuwać nad domem. Gdybym była znalazła pieniądze ojca, przywróciłabym porządek w Ekeby. Nie znalazłszy jednak, zabrałam ze wzgórka hańby ojca kilka suchych gałęzi, wielki to bowiem będzie dla mnie wstyd, gdy majorowa wróci i zapyta o Ekeby.	Jakoże nie mam plwać, kiedy mi na pół piędzipiędź nie bój się. Ale u Juranda ze Spychowa już mi się lepiej uczyniło, jeno żem się ninieninie (daw.) tu: w pośpiechu. jechał.	Jest na górze, w sali operacyjnej, proszę pani.	Kto w polu, temu śmierć ale owo i ognia już nie widzę.	Na białe kolana CharytekCharytki (mit. gr.) rzekł Petroniusz.	Na mojego gościa.	No, chodźmy, Krzywosąd, chodźmy... mamy jeszcze niejedno na głowie...	O to, prawdziwa katastrofa!	On mi nie szwagier, on mi więcej niż brat, on mi ojcem! on dobroczyńcą! Ja na niego nie pójdę!	Postanowiliśmy to już sto lat temu! King będzie wam zawracał głowę, nie my!	Powiedz prawdę: wywołała to dzisiejsza rozmowa przy kolacji. Czy tak?	Temu, że najpierw piraci przenoszą z takiego statku czy jachtu wszystko, co warto wziąć, na swoją barkę; potem zaś związują ręce i nogi całej załodze, przyczepiają każdemu dwudziestoczterofuntową kulę do szyi, robią dziurę w kadłubie statku na szerokość beczułki, wychodzą na pokład, zamykają luki i wracają na barkę. Po dziesięciu minutach statek zaczyna stękać i jakby pojękiwać, i powoli się zanurza. Najpierw jeden bok, potem drugi; podnosi się nagle i nagle znowu opada, coraz niżej i niżej. Nagle rozlega się huk jakby z działa	To możliwe.	To widzi pani: ta ładna pani ukradła tamtej pani lalkę...	Za przeproszeniem jaśnie pani, co tu jest do roboty? Woda precz owszem, pewnie, oczywiście. tu wszelakiego się napatrzę i użyję, ale com umiał, to zapomnę, a od tego smrodu to mi i picie, i jadło nie smakuje. Koniska prychają jak od ciemierzycyciemierzyca, właśc. ciemięrzyca	Zostać tu z wujem? Bój się Boga! Zostać z wujem, gdy cię narzeczony odwieźć chce do domu? Kto by to powiedział że ta pieszczotka nad wszystko i wszystkich przekłada swego starego wuja, niezdarę. Oj, ty, ty! Pieszczotko!	Żebyśmy mieli brać za taką rzecz pieniądze, to byśmy was nie zapraszali.	A czaty mają?	A gdzie są ojciec i matka?	A ja już nie widziałam go cztery miesiące. Kochane miasto...	A kiedyż zajdziemy do pułku?	A któż waszej dostojności powiedział, że u nas nie staną?	A panu Skrzetuskiemu, jeśli wróci?	Ale się przyplątała jakaś choroba.	Ba myślałem o tym i ja.	Bo już mi ścierpieć trudno, tak mię tu w piersiach rozpiera, że samo się rwie ze mnie, samo...	Bo mi się dosyć podobał.	Chcą, abyście uwolnili pana de Bergowa.	Co Bronia plecie? jakże można z psem rozmawiać?	Co chcesz robić, kapitanie?	Co się tu dzieje?	Co też pan wygaduje, panie Bertz. Przepracowanie i nadużycia pomieszały panu zmysły.	Daruj mu, Kunonie! sam mistrz ci tego nie przygani!	Dla czegoż nie? odparł Opat. Ta suknia mnie obroni, pojadę choćby w paszczę potwory, nie zlęknę się stanąć ze słowem prawdy!	Gniew, Przywódca, Niewola, Sługa, Obcy, Okrucieństwo, Służalczość odrzekł Kmicic.	I jakże się tam dostać?	Jako nikogo w świecie.	Jakżeż? Klucze zawdyzawdy (daw.)	Jaśnie panie, zechciej mnie wysłuchać i zmiłuj się nade mną. Racz usiąść, jeżeli łaska!	Jeden z marynarzy znalazł je koło bandery okrętowej w ową... w ową noc...	Jelsky cytuje oczywiście Müllera W ogóle, radzę bliżej poznać Müllera. Odkryjesz doktor źródło elokwencji i erudycji wielu dziennikarzy...	Kneź a! kneź... a nie każe mnie powiesić?..	Kto?	Możem nieładny, nieszykowny?	Myślałam, że pan Chaumontel jest w Szwajcarii.	Nic, oprócz trochę grzeczności, rzekł Dobek. Dawno ten koń do pana należy?	Nie dojrzę... aha... korona złota.	Nie widzę wiadomo ci jednak, że nie mam twoich oczu.	Nie żądam ich lecz mieliżbyście w istocie poselstwo tego rodzaju...	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	O rety... nie... nie! Weźcie mnie ze sobą! Wam będę posługować! O moiściewymoiściewy (gw.: moiście wy)	O, zaraz gęsiami, gęsiami!...	Ofiarował miliony, gdyby ktoś zechciał go stąd wypuścić.	Oto jest rzeźbiona waza Ta zaś druga jest z najczystszego alabastru, wysadzonego drogimi kamieniami.	Otrułam!	Owszem, przeraziłem... i... nawet uciekłem.	Panie sędzio śledczy, najwidoczniej podejrzewa mnie pan, że należę do winowajców. Lecz gdyby tak było, czyż nie wymknąłbym się w stosownej chwili za przykładem swego rzekomego towarzysza?	Prorokuję ci, że ją jeszcze zobaczysz	Przekroczyły zakazaną granicę, nie zdając sobie z tego sprawy no i zginęły od żądeł Małego Plemienia. Oddalmy się stąd, zanim się te juchy obudzą.	Przesada!	Rozszarpać go kazano	Siedm krów chudych pożarło siedm krów tłustych!... Siedm krów tłustych pożarło siedm krów chudych!... Siedm krów chudych!... Siedm krów tłustych!...	Sierota po żołnierzu.	Stachu, wszak tego domu nie spalisz? Wszak mnie, którym ci ręce otworzył, jak krewny, nie zamordujesz? wszak mi dziecka nie uczynisz sierotą?	Sądzę, że dzieci Fatmy nie wytrzymałyby takiej podróży.	Słuchaj, Tom, tyś mocny chłop, ty masz wielką siłę, ale tu najmocniejszy ostać się nie może. Ani się nie spodziejesz, a jad malaryi dostanie się w twoją krew i zeźre cię do cna. Uciekaj czemprędzej, uciekaj!	Słyszałem.	Słyszę nieprawdopodobne rzeczy! Adwokat pański zachowuje się tak, jakby pan naprawdę miał zamiar nas opuścić...	Tak wypadło. Dokuczyło mi piekło z ojcem i kawalerski bezład w domu! Teraz mam spokój!	Tak, panie.	Toteż wiedz, że kiedyś zapłacę i kapłanom.	Turnieje i zabawy potrwają jeszcze dni kilka Czas mamy. Stary król zdaje się bawić niemi.	Ty jeden nie ogłupiałeś od boleści. Jak suponujeszsuponować (z łac.)	Ty się kochasz	W sercu kobiecem...	Więc i Fenicjanie mają tego boga?	Wy z Wrocławia jedziecie. Tak? A daleko ten Wrocław?	Wyście Polak, bo gadacie jakby niezwyczajni po naszemu?	Z niczego	Zejde! Powiedz ty także Kamionkerowi i Kalmanowi, żeby oni tego nie robili!	Świetnie.	Żadnych.	„A i cóż toto za koń taki, mój Jezus kochany Chylośnachylośny tu: zwierzę; potwór....”
Mnie się też to nie wydaje słuszne, chociaż byłoby mi bardzo przyjemnie nadać całej ziemi taką nazwę Musimy przecież pamiętać o tym, że nazwa ta musi być jednakowo droga wszystkim narodom!	Gdyby to były tylko gazy! Widzisz, bracie, i dlatego muszę ten Karburator sprzedać! Bo po prostu ja tego nie zniosę, nie zniosę, mówię ci! Nawet nie przypuszczałem, że mój Karburator będzie mi wyrabiał takie kawały! Takie straszne... straszne świństwa! I pomyśl tylko, wyrabia mi takie rzeczy od samego początku! I każdy, kto tylko się zbliży, czuje to samo. Ty jeszcze nic nie wiesz, przyjacielu, ale mój dozorca domowy zapłacił za to bardzo drogo.	Hola! Na co, po co? Co to znaczy tworzyć? Tej funkcji nie ufam. Człowiek nie do tego. Mózg umie zaledwie składać, kombinować. Musi na pierwiastkach opierać się znanych, do celów praktycznych je przystosować i opiłować, a czasem tylko nieco ryzykować. Dlaczegóż twórczości używać przesady, skoro sprawa prosta i na kompilacji to wszystko polega, co stanowi nowość? Rolę jednostki w zadaniu spostrzegam, by z pracy gromadnej wartości wyławiać, upostaciować, nieco uprzystojnić i z powrotem tłumom na żer oddawać. To nie jest twórczość, lecz tenisowa dość nudna zabawa. Gromada playplay (ang.) gotowy, gotowi. stęka! Niebawem już może wszystkich was przekonam, że nie ma twórczości, że jest odbijanie, w dodatku dość żmudne, piłek umysłowych z garści do garści.	My także mamy pieniądze; bo nie przepiłem jeszcze zupełnie resztek z djamentu, a Porthos i Aramis nie zdążyli przejeść. Potrafimy także zamordować po jakie cztery konie. Pamiętaj jednak d‘Artagnan pamiętaj, że Bethune jest miastem, gdzie kardynał rozkazał zatrzymać się tej kobiecie, a gdzie ona jest, nieszczęście sprowadza nieodzownie. Gdybyś miał sprawę z czterema mężczyznami, puściłbym cię samego; ale masz do czynienia z tą kobietą, jedźmy zatem we czterech, dałby Bóg, abyśmy nawet z pomocą służących naszych byli w dostatecznej liczbie!	Być może, ale, jeśli wola księcia, nie chciałbym się stąd ruszać. A że czynsz płacę do skarbu grudzieńskiego accuratissime, więc nie masz racji eksmisji. Zresztą pilnie karczuję pustki jałowcowe, staw szlamuję i zarybiam, łąki osuszam. Rowy...	Myślał, że znajdujesz się w szkole we Francji Różne mylne poszlaki ustawicznie wprowadzały go w błąd. Szukał cię wszędzie, gdzie tylko mógł. Gdy widział, jak przechodziłaś taka zaniedbana i smutna, nawet przez myśl mu nie przeszło, że możesz być córką jego przyjaciela. Ponieważ jednak widział w tobie małą biedną dziewczynkę, przeto współczuł ci bardzo i pragnął przyjść ci z pomocą. Namówił więc Ram Dassa, żeby wchodził cichaczem do twego pokoiku na poddaszu i starał się zapewnić ci jak największe wygody.	Chciałbym... chciałbym... abyś raczył oszczędzić mi trudu: nie chce mi się wracać pieszo do Paryża. Jestem bardzo zmęczony; nie jadłem takiego dobrego obiadku jak ty i ledwie trzymam się na nogach.	Jaśnie wielmożny wojewodo! przecie to czas strzyży owiec, a za źle umytą wełnę nie chcą w Gdańsku płacić. Każdy teraz jegomość nad stawem przy myciu albo nad wagą stoi, słusznie mniemając, że Szwedzi nie uciekną.	To przyjezdne Pono z angielskiego kraju. Tamtejsze białogłowy strasznie są bójnebójne maska., zimą na to, żeby ich mróz nie szczypał, latem, aby ich słońce nie smoliło.	A jak on mądrze poradził, żeby się nie spieszyć z aresztowaniem, tylko czekać, aż będzie posiedzenie Mnie cały czas korciło, żeby go aresztować.	Będzie tak zawsze póki ciekawość ludzka będzie istniała. Czy nie przeszkodzi pani, jeżeli się zabiorę do dalszej roboty?	Widziałem, jak domy uderzały o most, zanim roznieciły się ognie. Więcej nic nie pamiętam. Jak dawno to było?	Kocham cię bezinteresownie, to wszystko, i umiem myśleć. I cóż! Czegóż stoisz jak figura woskowa? Nie ma co medytować. Małżeństwo to gra w cetno i licho; ot, wyrzuciłeś cetno.	Mieszkanie już wynajęte, więc jutro niech sobie pani idzie z Bogiem, a że się nam należy piętnaście rubli, to wszystkie łachy zatrzymam, jak mi pani wróci, oddam dopiero.	Stokrotnie przepraszam stokrotnie przepraszam, tylko słówko. Ponieważ nie ma wyboru, im prędzej odjadę, tym lepiej. Kuzynka moja, Annie, mówiła mi właśnie, że woli nie móc widywać swych przyjaciół, niż widzieć ich wygnanymi, a stary...	Sąd panią Stawską uniewinni to przecie jasna sprawa. Ale co skandal jest, to jest... Biedna kobieta zgubiona; już nawet dziś poodprawiała uczennice i sama nie poszła na lekcje. Zapłakują się obie z matką.	A Jaskólski to trochę był nie w swoim sosie, zauważyłaś?	Ręczę, że wszystko będzie dobrze. Viola jest sam. Wstępowałem do niego, gdy szedłem z miasta. Będzie pan najzupełniej bezpieczny w tym domu aż do chwili, kiedy pan z niego wyruszy, by zasłynąć na Campo. Pójdę teraz, by porozumieć się co do pańskiego wyjazdu z naczelnym inżynierem i dam panu znać o wszystkim jeszcze przed świtem.	Tego ci nie umiem powiedziéć Wyciągnąć z niego nic niepodobna. Cóś musi być w jego przeszłości do tego milczenia zmuszającego. Ze wszystkiego jednak wnosić można, iż nie jest takim demagogiem, na jakiego wygląda. Więcéj lat musiał spędzić w salonach, niż na ulicy.	Sameś winien bo czemu nie mówisz? Przecie należą ci się zasługi i dam ci zara sześć rubli.	I w tym się mylisz, bo to lud chrobrychrobry (daw.) tylko. się kupą bezładną biją, a Niemcy w szyku. Jeśli się uda szyk rozerwać, to częściej Żmujdzin Niemca niż Niemiec Żmujdzina położy. Ba, ale tamci to wiedzą i tak się zwierają, że jako ściana stoją.	A teraz podaj mi rękę, młodzieńcze; niedługo może spotkamy się na polu bitwy; lecz tuszę sobie, iż zanim to nastąpi, rozstajemy się, jak przyjaciele.	I uciekł razem z tobą? Jak to się stało?	Przebierna! Stara myśli, że co najmniej to już jaki rządca zjedzie po nią, i parobków odgania...	Co ty pleciesz? Od trzech pokoleń z ojca na syna służymy przy słoniach, a nigdy nie słyszał żaden z nas, by tańczyły. Są to smalone duby i nic więcej!	A co na to pani Schinnerowa? Wszak pan ożenił się z miłości z piękną Adelajdą de Rouville, protegowaną starego admirała de Kergarouët, który panu wyrobił sufity w Luwrze przez swego siostrzeńca, hrabiego de Fontaine.	To u pana znajdują się wykazy więźniów?	Ale nie Mickiewicz i nie Słowacki... Jakże Warszawa?	Jakże to? Chcesz i ty być pasowanym? Po raz drugi? Za mało uznawasz w sobie rycerskości?	Boże wielki! Jeśli posiadała te dokumenty, to były one dowodami, że jej małżeństwo z krewniakiem pańskim jest nieważne, natomiast jego małżeństwo z matką Róży najzupełniej legalnie nastąpiło.	Mimo wszystko miej się przed nią na baczności! To niedobra kobieta!	Widocznie nie miał woli.	Drażnią mnie... Przemordowałem z dziesięć konsyliów, a kiedy myślę o jedenastym, robi mi się tak, jakbym szedł na rusztowanie...	Teraz nawet podpisu nie potrzeba, Meciu! Dasz mi tylko na tydzień... dwa... twój naszyjnik...	Czyżby te panienki śniły? Byłbym skłonny w to uwierzyć, gdyż od dziś rana gubię się w dociekaniach i przypuszczeniach. Zresztą najlepiej będzie je zapytać.	Fatygi z nóg mnie obaliły i w głowie mi się kręci. Żegnam waszą książęcą mość, przed odjazdem przyjdę się jeszcze pokłonić.	Cały rok chodziłem z nim, z jego żoną, z nieśmiertelnym Leosiem, jego synem i jeszcze jedną krowientą: mówię.„chodziłem”, bo innych sposobów lokomocyi bardzo rzadko używaliśmy. Jeść bardzo często nie było co, ale grywać i deklamować mogłem tyle, ile tylko chciałem. Repertuar miałem ogromny. W cztery osoby grywaliśmy Szekspira i Szyllera, najcudaczniej przerobionych dla naszego użytku przez Krzysia, który, prócz tego, miał bardzo wiele sztuk własnych, o potrójnych lub poczwórnych tytułach. Krzyżanowski sam je nosił, w dużej skrzynce i nieraz na popasach mawiał, klepiąc pudło:	Dlaczegóż to?	Dziękuję, Andy. To wystarczy.	Podobne, ale nie takie same. Ta ma na sobie profil Szekspira, tamte zaś Romea i Julji.	To i Bogu dziękować.	Widać to	La Chesnaye posłać natychmiast po pana de la Trémouille; dziś jeszcze mam z nim do pomówienia.	W takim razie możesz przychodzić, a ja cię nauczę robót na drutach, jak robią to Szkoci, a właśnie teraz potrzebne są skarpetki	No, to już sobie tydzień odsiedział	Tak, ale czyż to on patrzy na nas?	To moja!	Och, zbyt to uprzejme z pańskiej strony, ale może mi coś przeszkodzić.	Aha! I piramidy obstalowane! No, wobec tego jadę do Dąbskich.	Czy to panicz jedzie z Blunderstone?	Kto tam wie, jak daleko? W różnych się bywa okazjach.	Nienawidził ich, bo to byli najodważniejsi korsarze w Zatoce, panie.	Więc miarkuj, coć rzekę: królewna co dzień chadza na nieszpór do fary i tam, po skończonym nabożeństwie, jeszcze na modlitwie długie godziny przesiaduje. Dwie ino panny bierze ze sobą; najczęściej Kachnę i oną drugą, co...	Patrzył, jak się macacie, i brandzlował się. Ale Fela mu dała! Kopnęła go w...	Że Willetts jest moim wujem. Maple jest moim nazwiskiem, a wuj Tomasz przybrał sobie to nazwisko... z wielu powodów.	Taki ratler bardzo by mi się podobał A ile też kosztuje taki piesek?	Widzi mi się, coco (gw.) tylko., bychbych (gw.)	Będzie tego z półwłóczek, no! Wiedzie się im niezgorzej.	A cóż tak złego dzieje się lub stało? Bogu najwyższemu dzięki, błogosławieństwo nad krajem, wiara się mnoży, kościoły budują, lud z pogaństwa obmywa... światło przychodzi!	Tak jest, tak jest ale siebie nie gubić.	Miarkowałem, że cię u Kłębów zastanę i razem wyjdziemy...	Nauczyłem się trochę żeby mieć prawo obywatelstwa w Mariampolu.	Tak, i że za chwilę będę jadł śniadanie	W tej głębokiej nędzy, wśród tego oceanu cierpienia znalazłam parę ziarn piasku, na których oparłam nogę, gdzie mogłam cierpieć spokojniej. Huragan zmiótł wszystko. Oto jestem sama, bez oparcia, zbyt słaba, by stawić czoło burzom.	Jutro zaraz pojedziem albo pojutrze. Trzeba i okolicę poznać Szczęśliwyś ty, Jędrusiu, że masz gdzie głowę przytulić!	Zastanów się, co czynisz, Rolandzie!	Jak chcesz, ja wolałabym przesiedzieć w domu.	Boga mi! Jutro!	Nóż miałem w boku, krwi mi siła upłynęło!	Uczynisz mi hrabio największą łaskę tak olbrzymi pomysł, zawczasu już powinien być opracowany i środki wykonania przedsięwzięte. Możnaby zdaleka i ostrożnie wymacać w Berlinie...	Więc cóż jest? Mów bez ogródki.	Od trzech tygodni umiem je na pamięć, od trzech tygodni.	A więc, pytam teraz: co tu robicie?	A ja czy mogę wymyśleć?	Chcąc wygodzić i przyjaciołom moim, i wam, i temu tu oto wysłańcowi cesarza tureckiego Jego Mości, kazałem oszacować brylant panom rajcom Siedmiradzkiemu i Kudliczowi, obu mistrzom złotniczego kunsztu. Powtórzcie tym ludziom, panie Siedmiradzki, jakoście orzekli z panem Kudliczem!	Czy była krnąbrną?	Owszem, z książęty jest razem, a, choć mu oczy wydarto, widzi, choć język urzezano, mówi!	Suzin?... Jest zły, a co gorsza	Tak, panienko. Gdybym wiedziała, gdzie on jest, ten kochaneczek, poszłabym bodaj pieszo poszukać go.	Coż? wskazać go policyi? Ale pfe!	Od nieboszczyków.	Prawda, Stasiu Ale z tobą albo z Kingiem mogę?	A! kolébka z kawałków trumny, rzecz wcale niewesoła!	Andrzej.	Bóg wie!	Dlaczego?	Dziwna rzecz! Przecież panna Billewiczówna dorównywa tamtej urodą, ale taka w niej powaga i nieprzystępność, jakby w jakowej ksieniksieni w starożytnym Rzymie dziewicza kapłanka strzegąca świętego ognia w świątyni Westy, otoczona wielkim szacunkiem i nietykalna., drugie	Już ci powiedziała ta plotkarka, Józia?	Kocham już inną; mam narzeczoną.	Laudetur Jesus Christus.	Może głodny	Mój syn?	O! o! Bóg przecie z nami!	O, ty Judaszu!	Szczerbica!...	Tak zmieniona?	Tak...	Wysadzić wyspę!	Łukasz?!	Żywego?
Niosłam haftowany peignoir pani do pralni i przechodziłam koło bramy dziedzińca właśnie wtedy, kiedy pan Lucyan przed gankiem Dembowskich na koń siadał. Na ganku stała panna Magdalena i coś do niego mówiła. Ja patrzę na niego i myślę sobie: pozna mnie, czy nie pozna? a może i ukłonić się nie zechce? Aż poznał i ukłonił się, ale bardzo, proszę pani, był blady. Chory być musi chyba; sądziła-bym, że zmartwiony, ale śmiał się, rozmawiając z panną Magdaleną.	Ach, pani gdybyż pani mogła mnie zrozumieć!	Chciałam pani prosić, czybyś nie zechciała uczyć mojej Jadzi?... Dziewczyna jest bardzo zdolna, słuch ma ogromny, bo wszystkie operetki śpiewa najdokładniej.	Cicho! nawet tutaj strzeżmy się wspominać w ten sposób kardynała; cała moja niedola, wszystkie nieszczęścia moje, spowodowało niebaczne odezwanie się o nim do kobiety, którą uważałam za przyjaciółkę serdeczną. Czy pani także jesteś ofiarą zdrady?	Widziała pani tego narzeczonego Czabanówny? Siedział przy niej przy stole, i wogóle odkąd przyjechał, ani na krok jej nie opuszcza.	Tyle jeszcze innych nazw interesuje mnie, ale nie mogę pana pytać o wszystko naraz. I, zwracając się do Cottarda, spytałem: Nie, Bogu dzięki odpowiedziała pani Verdurin, która dosłyszała moje pytanie.	Ech, przecie to ja go z nią zapoznałem. Zachwyciła mnie pewnego wieczoru w swoim kostjumie, kiedy grała miss Sacripant; byłem z kolegami z klubu, każdy wziął sobie jakąś kobietkę, co do mnie zaś, mimo że miałem ochotę jedynie chrapnąć, złe języki twierdziły (bo to jest okropne, jaki ten świat jest złośliwy), że się przespałem z Odetą. Tylko że ona skorzystała z tego żeby się mnie czepiać; w nadziei że się jej pozbędę, przedstawiłem ją Swannowi. Od tej chwili nie przestała mnie męczyć, nie miała pojęcia o ortografji, to ja pisywałem jej listy. A później mnie przypadło zadanie oprowadzania jej. Oto, moje dziecko, co znaczy mieć dobrą reputację, widzisz. Zresztą, zasługiwałem na nią tylko w połowie. Ona mnie zmuszała do tego, żeby jej urządzać straszliwe seanse z fisrurami, w pięcioro, sześcioro.	Tak, ma głowę, czy nie ma głowy, nie jest to ważne. Żeby kupić majątek trzeba mieć pieniądze...	Czy pomóc, książę panie?	Widzę, że pan jest już trochę zmęczony, należy się przecie wypoczynek po podróży. Zatem jeżeli pan pozwoli, wszystkie te materiały odeślę do pańskiego pokoju, a pan może je wieczorem przejrzy. Dobrze?	Bo tam są zakopane pieniądze, o których mi Bohun powiedział, a waszmościowie tak pilili, że nie starczyło czasu odkopać, choć miejsce koło młyna wiedziałem dobrze. Serce mi się też krajało, że trzeba było tyle dobroci wszelakiej w tamtej komnacie, co to w niej panna mieszkała, ostawić.	Rozumiem, choć bardzo boli, tu w nodze. Tylko już o tym tytule książęcym będziemy wiedzieć raz na zawsze, że był i nigdzie nie ucieka, więc trudzić się ciągiem wywoływaniem go z niepamięci nie ma powodu.	Daj mu już spokój z tą twoją Warszawą! Przeżyłem sześćdziesiąt dwa lata i nie miałem pojęcia, że nieładnie jem. Coś takiego! A jak się ładnie je?	No, ale na dziś, chyba dość tego Ufajmy w Bogu! Mnie się wierzyć nie chce, aby nas miał pokarać tak srodze i wydać na łup nieprzyjaciołom.	On se tak wciąż przygrywa; nic nie robi, ino przygrywa. Więc potem wyszedł i pan, a oni zaraz zaczęli mu śwargotaćśwargotać żeby mi co prędzej sprzedał łąkę, nim się opamiętam.	Proszę tedy pozdrowić Göstę Berlinga i zapewnić go, że ani mnie, ani innego biskupa już u siebie nie zobaczy.	I rosołem chcecie go waszmościowie kurować? Wżdy lepiej od razu nóż wbić w samo serce; toć urzeczonemu kropli wody podać nie wolno, pokąd się wedle prawego przepisu uroku nie odczyni.	Przekonacie się, mój, Szwejku, że nudzić się nie będziecie	Wreszcie, pal cię sześć! Jeżeli puścisz mnie natychmiast, nie będę się mścił! Dasz mi tylko parol, że nikomu nie wspomnisz, co zaszło, i ludziom nakażesz milczenie.	Kto wie tylko owego Jędrusia starościca omijałem z umysłu, bom go był znienawidził. Niebawem też dano obiad, przy którym pociągaliśmy po kropelce, fetując się nawzajem przy każdym kielichu przemowami i życzeniami. Jednak rozpusty nie było, a pod wieczór wszystko się rozjechało, bo każdemu niedaleko było do domu, my zaś z panem Konopką rozeszliśmy się wcześnie spać, każdy do izby osobnej.	Co to są mehentysy, z którymi Halil i Murad mają się przeprawiać?	Do tej chwili niczym się nie poczęstował.	E! Szczęśliwy ty chłopie, odezwał się jeden z za płota... nie wiesz kogoś w chacie przyjmował, gdy ci pany wszystkie zazdrościć będą!!	Jest ich przecie dwudziestu, to nie byle pozytywka. Mogliby koncerty dawać.	Myślałem, że ci się uda.	Nie jest panu obce, drogi panie, położenie pańskiego dłużnika...	No, pociąg się wykoleił. Nie czytała mama w gazecie?	Słyszę w tym pytaniu... Nie chcę powiedzieć... Idę już stąd.	Tak... a raczej nie... Ja widziałam człowieka średniego wzrostu i szczupłego.	Toż nasz znak! a oto mogiła! Tu więc czekać trzeba, póki się nie zjawią...	Żeby ją tak zaraz miał za okup dać, nie myślę dziś popr. forma 3.os. lp. cz. przesz.: roześmiał się. Janko	Hę? Nie wierzysz temu? Toż ojciec Witty wyraźnie go przestrzegał przed nimi i powiadał, iż to niewątpliwie były diabły. Należy wierzyć ojcom, a nie dzieciom. A czymże, wedle waszego mniemania, były one diabły?	Kokoty boją się jej, ponieważ jest zanadto cnotliwa. Gotowe się nawrócić i wykoleić w życiu.	A myślisz, stara, że oni to uczynili dla ciebie?	A obejść i zostawić, aby się do Janowa dostać?	A spiesz się bo najlepiej zastawiać o samym zachodzie.	Ach! To ty, Ben? Wcale cię nie zauważyłem.	Cicho! milcz! krzyknęła natychmiast Sabina, w najmocniejszem przekonaniu, iż rotmistrzowi z jego akolitami udało się porwać dziewczynę.	Czemuś nie napisała? co? gdybym był wiedział, gdybym...	Dobrze moje serce! rzekła wzdychając i biorąc arfę powoli. Chciała grać i ręka jej zastanowiła się nad strunami, sparła głowę i zadumała się posępnie.	Fe! Wstydź się topić!	Ha, ha! Nie mów nigdy o śmierci, zażyj niuch tabaki, bądź zdrowa!	Ja ich nie odbierałem	Jak ona się nazywa?	Kiedy ma się na kogoś apetyt.	Kto wie, dokąd zajdziemy. Może to być tuż obok, ale może też być w odległości kilku kilometrów albo i więcej. Musisz się przygotować na daleką drogę.	Kto wie: jeżeli czarodziej, może się wyratować; teraz dopiero mścić się zacznie.	Lecz nie rozstrzygająco?	Nic mi nie potrzeba...	Nic pilnego! Poznaj no kolega zakład, tamto rzecz uboczna. Mówię dlatego, że i tamto...	Nie głodnaś?	Nie może być Teraz, gdyśmy Chmielnickiego za buntownika ogłosili i cenę nałożyli na jego głowę, i buławę nad Zaporożem Zabuskiemu oddali, nie przystoi naszej powadze wchodzić z Chmielnickim w rokowania.	No, a jakże pan myślał? Musimy zrobić herbatę i trzymać ogień przez noc.	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	PARADIS za CONCORDIĄ idzie w ślad; już ko­nie sprzedał, karawan pójdzie do lamusa.	Pan się podaje za agent provocateuragent provocateur (fr.)	Pomyślałem sobie że ty pokój masz, ludzi wiele karmisz darmo, mógłbyś mi pomóc nimi. Po Tatarach żołnierza mi będzie trudno dostać, a Czechów, pobiwszy, dobijać trzeba, aby im smak od naszej ziemi odszedł.	Tak przez Strusiów.	Tak! tak żeby gdzie wpadli na książęce lasy i straże, albo na jakie ostępy biskupie lub opacie i kłopotu nam naciągnęli.	Ty się może bawisz, a ona się złości: na schodach słychać jej krzyki.	Tyle tylko mogę powiedzieć waszej dostojności że bóstwo jedną ręką wskazuje gwiazdę Eshmungwiazda Eshmun	W swojej własnej osobie. Witam pożądanego gościa w osobie szanownego profesora. Kajuta pańska jest na pańskie usługi.	Więc z ciebie jest kawał znachora? Oj, bo mnie to potłukło od siedmiu boleści!	Właśnie miałem honor ją powitać ale nie dostrzegłem pańskiego ojca.	A co ma robić? Czekać na zaproszenie?	A cóż to takiego panna Paulina pannie Szyszkównie opowiadała?	A ona też nad nim Królowi ona zawsze miłą, ale teraz gdy męża ma...	A ot tak linia kolejowa Warszawa Koluszki Częstochowa miasto powiatowe i węzeł kolejowy, 66 km na południowy zachód od Warszawy. przenieśli pod Częstochowę. W Skierniewicach ma trzy morgimórg ok. 55 arów. i żył jak bogacz, a dzisiaj i on kiepski, i grunt wynędznieje bez dozoru.	A pewnie!	Ale poco?	Bo Kazimierz przyjechał...	Boże miłosierny, jakież to straszne...	Bożą i ludzką pomocą, panowie, tak, tak!	Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo!	Błogosław jej Boże!	Chodźmy... Czas pokaże i Bóg osądzi, kto zacny... Chodźmy!	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Coś podobnego!	Cześć wiedzy!	Ee?	Helenko!...	Ja	Jankiel, zrób mu lepiej łatę na łokciu. Popatrz okiem majstra. Na nim sterczy piątek spod soboty.	Jednoroczny ochotnik...	Jedź, gdzie chcesz...	Milcz pan u diabła! Zmora nocna!	Mistrza Wita uczeń. Chciejcież uwierzyć i pójść z nami.	Moim rozkazom?	Może by to odłożyć na stosowniejszą chwilę?	Nienawidził ich, bo to byli najodważniejsi korsarze w Zatoce, panie.	No kto?	No, a jakże teraz poznasz swą rzekę?	Pana Marka niema w domu?	Pokusa! Tymczasem dwie godziny czasu do wyjazdu. Ciekawym, gdzie to Urban...	Późno, po dwunastej.	Siłasiła (daw.)	W imieniu gubernatora, otwierać!	Wczoraj trzech powiesili.	Wiesz o Jagusi?	Wiosłuj szybciej, Van Stillerze!
Czego nam teraz potrzeba, to jakiegoś krzepiącego zastrzyku dla konferencji mediolańskiej Debaty nad międzynarodową akcją w celu stłumienia zbrodni politycznych nie doprowadzą do niczego. Anglia ociąga się. Ten kraj ma bzika na punkcie sentymentalnego szacunku dla swobody indywidualnej. Wszystko się w człowieku gotuje na myśl, że pierwszemu lepszemu z pana przyjaciół wystarcza po prostu przebyć Kanał AngielskiKanał Angielski (ang. English Channel)	Ten nieszczęsny stracił rachubę miesięcy i lat	Ale jak się to stało, że zostałaś wróżką?	Ale moja Grzybosiu, zkądże wiesz, że od niego czuć tabakę, jeżeliś się mu do siebie zbliżyć nie dała?	Ale nicbym nie zrobił. To nad siły moje... Człowiek dla siebie samego ledwie starczy...	Cóż to, wyprowadziła się pani od Solskich?	Karl, ja rzucę wszystko i pójdę za tobą, nie wrócę do domu, już nie mogę dłużej się tak męczyć strasznie, nie mogę, zabierz mnie Karl!	Kocha się we mnie Ach, Boże! To takie beznadziejne... Lubię go bardzo, ale przecież nie mogę... Dzieciak taki.	Żal mi pana Zawiłowskiego bo to widocznie zacny człowiek. I panna Helena biedna. W razie jego śmierci zostanie zupełnie sama. A czy on zdaje sobie sprawę ze swego stanu?	Niech pęknę w tej chwili, jeżeli diabeł nie wmieszał się w tę sprawę. Nie mogę sobie przypomnieć z tego psiego listu ani jednego słóweczka, prócz tego, że zaczynał się od: Wysoka i podziemna damo.	To są moi detektywi, moja straż. Pilnują, żeby nikt na mnie nie napadł, żeby nikt do mnie nie strzelił.	A ja. Codzień ranieńko ją budzę, pacierze z sobą mówić każę, a potem do wszelkiej roboty gnam. Tylko po wodę do rzeki nie przykazuję, bo do tego ona już nie silna... ale do czego tylko silna, to i musi robić...	Tak. ChorobaJeżeli choroba rozwinięta jest w znacznym stopniu, zamyka się go w domu obłąkanych. W przeciwnym razie przebywa wśród ludzi, pozornie nie różni się od innych i nikt nie domyśla się w nim tragedii, jaką jest niepewność w poczuciu własnej osobowości. Bywa jeszcze gorzej, gdy sam zdaje sobie z tego sprawę. Wówczas popada w świadomość upośledzenia, w psychozę pokrzywdzonego... To jest bardzo zajmujące. Autor ma wiele ciekawych obserwacji. Nie zgadzam się z nim tylko w jednym. Twierdzi mianowicie, że schizofrenia zawsze jest chorobą wrodzoną. Moim zdaniem można ją wywołać również przez zastosowanie odpowiednich warunków.	Byłam tego pewna, że skoro Marcinisko téj sprawy powąchał, już się ona nie utai; a cóż teraz myślisz?	Jak go oswoimy to nie będą mi się oczy pociły, choćby dziesięć lwów ryczało.	Jedźmy do Oban Ale czy jest morze w Oban?	No! Aleś się waćpan wczoraj z Burłajem popisał! Burłaja tak ściąć	O nie; ale chce się pan mecenas naocznie przekonać.	Proszę, proszę! To waćpanna znasz tak dobrze pana Wołodyjowskiego?	To chodź do mojej rodziny.	To nie gwara szkocka ale galicka. Czytałem w jakiejś książce.	To prawda! Panno Netko, pamięta pani Izarkę, Izunię naszą jasnozieloną, czystą jak łza...	Januchno! jaśnie synowo, a toć jezdem twojego Jędrusia ociec, a toć uszanuj. Cicho stara, cicho! ino kulasy zbiere, to zaraz pójdę przeprosić Cicho stara, cicho... niech tylko ma chłopaka, to już me może prać i po pysku i pary nie puszcze, jak Boga tego kocham.	Jeżeli chcesz beczeć, to idź sobie osobno, bo gotowi ludzie pomyśleć, że to ja cię za uszy ciągnę do wojska.	Nie odmówi nam pan tego Przecież na balu będzie dużo osób starszych i nietańczących. A mamusia tak bardzo prosiła... Tak by chciała poznać pana profesora. Tyle o panu słyszała. I od brata, i od ludzi.	Och! Och! Dwa nakrycia i niebieski aksamitny kapelusik ...odchodzę... Oto co znaczy żenić się, trzebaż się pożegnać z kawalerstwem! Jak człowiek czuje się bogaty w chwili, gdy się przeprowadza, hę?	Panie tak jestem nieszczęśliwy, że pewno nie doczekam chwili, kiedy rozpoczniemy to wesołe życie. Drogi Boże! ileż ja to będę pięknych łyżeczek z drzewa wyrabiał, kiedy zostanę pasterzem; ile to śmietany, serów, masła, wianków dla mnie i dla pasterki mojej, jakie bym pałeczki i kijki strugał. Na niczym mi nie zabraknie z tych drobiazgów i figlów, co to umieją robić pasterze. Jeśli nie powiedzą, żem mądry, to przynajmniej powiedzą, że mi nie brak pomysłu.	A nie zdrzemnąłby się pan teraz, kochany panie Nikodemie, co?	A tak... Ja tu poczekam. Albo lepiej...	A ty, por Dios, należysz do mnie Zrobię cię kapitanem kawalerii, gdy tylko znowu zobaczymy jakiegoś konia.	A za kartki do spowiedzi osobno przeciek bierze po trzy grosze z duszy. Co dnia widzę, jakie torby dygują z różnościami. Samych jajów sprzedała organiścina w zeszłym tygodniu coś dwadzieścia i dwie kopy	Ale proszę pana doktora...	Ale siebie gubi, mnie gubi.	Boję się ich	Brawo!... Athos!... szlachetne serce!... to patrzy na niego! A co zrobili zbiry?	Czy stało się coś złego? Jeżeli pan sobie życzy, możemy dłużej zostać i zastąpić panią, która wróżyła, nim przyszliśmy tutaj.	Czy to prawda?	Czy ty wiesz, kiedy przekonałem się, że moja Marysieńka jest mądraskiem?	Dziękuję panu za szczerość. Wiem teraz już dobrze, że wszystko, co robię, jest śmieszne, małostkowe, parafialne i niemądre, że to wszystko godne jest ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo to mnie tylko boleć może, a pana cieszy nieprawdaż?	I tak sam pan żyje?	Ja nie wiem, co to jest być głodną	Ja?... Urodziłem się w Wiedniu, kształciłem się w Szwajcarii i w Niemczech, długi czas mieszkałem we Włoszech, Anglii, Norwegii, Stanach Zjednoczonych... Moje zaś nazwisko najlepiej streszcza narodowośćMoje... nazwisko... streszcza narodowość	Jego własna żona musiała chyba wiedzieć, gdzie się obraca Czyżby nie dostał depeszy? Jeżeli zaszła pomyłka, niech sam Barrymore wniesie skargę.	Nie całkiem łatwo. Trzeba tylko mieć trochę do myślenia...	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	Od trzech miesięcy, pani!	Odjechał, panie. Spał może ze dwie godzin, potem godzinę rozmawiał z karczmareczką, która tu wczoraj wieczór przyjechała z Tarnowa, przebrał się i odjechał.	Pamiętasz? Dałeś parol, iż cokolwiek się z Ketlingiem pokaże, przez miesiąc zostaniesz z nami?	Panie podjąłem się oznajmić panu coś, czego pan widocznie nie wie: mianowicie że pańska twarz i osoba są tutaj niemiłe wszystkim, a mnie w szczególności... Jest pan zbyt uprzejmym, aby się nie poświęcić dla ogólnego dobra; proszę tedy pana, abyś zechciał nie pojawiać się w kasynie.	Przecieżeśmy przyjaciółkami od dzieciństwa, moja najdroższa, Jeśli już ktoś ma być tak szczęśliwy że króla mieć będzie kochankiem... czemużby mu choć nie pokazać Marysi?	Tak jest.	Tylko w połowie. Wiktor natychmiast poszedł, żeby pilnować furtki, a ja poszłam za nim, zostawiając tutaj na straży naszego służącego, Alberta.	Widzę że panu nie smakuje to życie?	Wtedy pani powiedziała mu, że jej syn wyjechał w podróż... na wiele lat...	A wy od Chmiela?	Ach! bo co jest pogardy godne w mężczyźnie	Boże miłosierny! nie odkładaj kary!	Była jeszcze paczka papierów i jakaś druga miniatura...	Czy bogatego bębenka mieć będzie?	Czy mogę wielmożnemu panu wszystko wyjawić?	Czy wiesz, dlaczego głównie prosiłem cię o przybycie?	Cóż tu gotować? zkąd ja tu wezmę przyprawy? a i wody nawet ledwie męty!	Cóż ty znowu myślisz robić, Ludko? długa ocieplana peleryna z szerokimi rękawami i rękawami, noszona w XVIII i XIX w. przez kobiety. i kaptur	Dosyć, dosyć	Gość o czwartej w nocy.	I byłby mnie bez wątpienia spotkał los panów Ganimarda i Herlocka Sholmesa?	Ja go zgubiłem!	Jakie miał oczy?	Jakto? zakrzyczał Bodzanta, dwaj główni przewódzcy w rękach naszych!	Jego własne gardło w tym	Jeszcze jak!	Kosztował mnie dwa miliony rubli. Mogę ci pokazać rachunki	Kto jesteś?	Lampa z wolna przygasała. Wuj Gedali:	Moja głupia próżność samcza	Mów	Naturalnie	Nie Wierny poddany króla nie może mieć znajomych wśród konspiratorów.	Nie jeszcze.	Nie mam.	Nie wiem.	Nie znasz go i krzywdzisz srodze! Moim lub czyimkolwiek złym duchem, on, przyjaciel mój, podpora, przewodnik! Pomyśl tylko, kochana Agnieszko, czy możesz w swej szlachetności potępiać go tylko na podstawie mego onegdajszego bezeceństwa.	Nie!	Niech jedzie, będzie nam wesoło w drodze.	O czym?	Ojciec?	Opowiedz ze szczegółami.	Papo...	Przyjechałem tylko na jarmark!	Skąd wiesz, gdzie leży?	Słownym jesteś, komendancie	Trzeba odsunąć drabinę	Ty zawsze błaznujesz! Czy dajesz mi audiencję na schodach?	U matki?	Ucieczka, Żyd, Los, Dziecko szeptał.	Wasz w domu?	Widziałem, jak uciekał. W psa rzucił.	Wierzę... cham!	Więc jesteś, bratku Przyprowadzili cię, aha. Macie zapałki?	Za tydzień.
Nie rób takiej wystraszonej minki Naturalnie, że możesz. Jestem twym opiekunem, choć smutny ze mnie opiekun... dla każdego dziecka. Nie mogę poświęcić ci ani czasu, ani uwagi. Jestem zbyt chory, zbyt skołatany i zbyt roztargniony. Ale pragnąłbym widzieć cię szczęśliwą i zadowoloną. Nie umiem dzieciom dogadzać, ale pani Medlock ma pamiętać o wszystkich potrzebach twoich. Posłałem dzisiaj po ciebie, gdyż Sowerby powiedziała mi, że powinienem cię zobaczyć. Córka opowiadała jej o tobie. Ona uważa, że tobie trzeba świeżego powietrza, swobody i ruchu.	Tak. Rzecz rozciąga się na długie lata Jednak zawsze już bliżej końca.	Siadaj przy mnie. SiłaOwstydziłeś mnie przed całym światem, pobiłeś tak, jucho, że już mi księdza wołali, ale gniewu do ciebie nie mam nijakiego i pierwszy z tym słowem zgody przychodzę. Napij się ze mną. Nikt mnie jeszcze nie pobił i myślałem, że takiego na świecie nie ma. Mocarz z ciebie prawdziwy, żeby takim chłopem jak ja rzucić kiej snopem, no, no...	Niechże cię to nauczy, mój aniołku, żebyś nigdy nie posługiwała  się twoimi ludźmi, jeżeli chcesz, by ci służyli istotnie. To najniższa z wszystkich tyranii być wydanym na ich łaskę.	Zapamiętaj sobie raz na zawsze, że tylko dlatego mamy wątpliwości co do ciągłości naszej jaźni, że jest ona właśnie ciągła. Pytanie takie byłoby niemożliwym bez tego. Jest ona, ta jedność osobowości dana w swej ciągłości bezpośrednio nie ma trwań nieskończenie krótkich...	Gdzie Pacenko? Niech mnie pan Szymon zaraz powie, gdzie tego krzywdziciela i naigrawcę mojego ukrył... a jeżeli nie powie, to jak mi Bóg miły, chatę zrewiduję i sam znajdę... a jak znajdę, to pomstę na nim wywrę za to, że mi kobietę na całe życie nieszczęśliwą uczynił, a mnie w gańbie pogrążył...	Idź więc pan do prefektury, a jeśli nie ma raportu... to cóż... To go pan wysmaż, przecież tak to się u was robi?	Moja krew, jak mi Bóg miły! Dobrze, żeśmy się spotkali, bo ja tu w rzeczy samej na Litwę do Kowalskich przyjechałem, a chociażem w opresji, a ty na koniu i na wolności, chętnie bym cię wziął w ramiona, bo co swój, to swój.	Rzecz jest taka, wasza książęca mość! Nie rozmyśliwszy się dobrze w Kiejdanach, Końwziąłem ze sobą konia wielkiej krwi, żeby to się przed Szwedami pokazać. Nie przesadzę, jeśli rzeknę, że lepszego w kiejdańskich stajniach nie masz. Teraz tedy mi go żal i strach mi, żeby się po drogach, karczmach albo od niewczasów nie sterał. A jako o przygodę nietrudno, może i w nieprzyjacielskie ręce wpaść, choćby tegoż pana Wołodyjowskiego, który personaliterpersonaliter (łac.)	Kompan jego du Tillet nie ustępuje mu Pomyślcie tylko, że du Tillet to człowiek, który, co się tyczy urodzenia, ma tylko tyle, ile jest nieodzowne, aby istnieć, i że ten chwat, który nie miał ani szeląga w roku 1814, stał się tym, co widzicie: i, czego żaden z nas (nie mówię o tobie, Couture) nie umiał sprawić, on ma przyjaciół miast mieć wrogów. Przy tym tak dobrze umiał ukryć swoją przeszłość, że trzeba było przeszukać kanały, aby odkryć, że był subiektem u olejkarza przy ulicy Saint-Honoré, nie później niż w 1814.	A platonicznie wzdychać można, byle po cichu i każdy na swym posłaniu... Ja bym się choć z kwadrans rad zdrzemnąć.	Ale spraliśmy was na ostatku.	Ci Węgrzyni za dwa pułki staną. Stary żołnierz i wyćwiczony! Czekajcie no... Lonty zapalają u armat, na bitwę się zanosi...	Cóż to szkodzi? Jedno nie przeszkadza drugiemu. Zbierzemy grupę uczonych, artystów, pisarzy, a nawet dyletantów chodzących dotychczas luzem i pozbawionych wpływu na życie kulturalne. Każdy z nich chętnie do nas przystanie. Nazwiemy to Zniczem Niezależnych...	Mam przecie paszport, opiewający, że posiadam żonę. Nawet i ten przeklęty paszport na coś się przydał.	On ma siłą wpływać na dzierżawców, jako słyszę!	Doprawdy? A gdybym też tak zażądała dowodu, że ów Żyd nigdy nie przemówi... To jest, że on się nie dowie, gdzie ja jestem, co ja jestem za jedna?	Doskonale Ale co przede wszystkim skierowało pana na tę drogę?	Na, gerai, tegu bus taip, jog kliasose mokslinyčiose draudė lietuvišką kalbą, bet taip ji turėjo sau laisvę,	Prawda Ciągle nam przez drogę powtarzali, że tylko dlatego śpieszą, aby zdążyć na elekcję.	Proszę o pomadę na porost królewskich wąsów.	Śmiało chłopcze! Nie bój się, ja ręczę słowem za dobry skutek. Powiem zaraz Jani o wszystkiem... Przyjedziesz jutro do nas na obiad, oświadczysz się, zostaniesz przyjęty, za miesiąc ślub... i będziemy sąsiadami... hę!... kocham cię, panie Andrzeju! Zawsze marzyłem, żeby mieć takiego syna; nie mam! trudno... to choć zięcia mieć będę!...	Bek koźlęcia rozbestwia tygrysa! On mówi, że nie wie. Posadź go dobrze, Beetle. Daj mi rękawicę i włóż mu knebel do ust. W milczeniu „kołysano” Campbella sześćdziesiąt cztery razy.	Całkiem inaczej by ta bitwa poszła żeby nie to, żem właśnie poprzedzającego dnia do Baranowa, do tamtejszego kanonika, odjechał, i Czarniecki nie wiedząc, gdzie jestem, poradzić się mnie nie mógł. Może też i Szwedzi o owym kanoniku zasłyszeli, bo u niego miody przednie, i niebawem pod Gołąb podeszli. Gdym wrócił, było już za późno, król nastąpił i zaraz trzeba było uderzać. Poszliśmy jako w dym, ale cóż, kiedy pospolitacy wolą w ten sposób kontemptkontempt (z łac.)	Czy on przędzie nici tak samo jak każdy pająk?	Nie budź tamtych i słuchaj: stała się rzecz straszna, pomyliłem się.	A Jula, siostra? Słyszałem coś. Wyszła za bolszewika. Pewnie sama też bolszewiczka. Podłe z was nasienie, nie ma co.	Bardzoście łaskawi! Tymczasem my was wyręczamy w tym, a zresztą i w wielu innych sprawach.	Bo się nie opamiętał	Czegóż ja się mogę nadal od pani spodziewać jeżeli początek jest niefortunny?	Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój, bo w rzeczy nie macie się o co bić	I panna Dorota opuścić zechce królewnę a oprócz tego, mnie się zdaje, że i Krakowaby żal było, gdy dosyć zaczyna być wesołym. Francuzi sobie bez panny Doroty rady nie dadzą.	I tak się zapalił, że chciał mu zasugerować własne urojenia.	No tak, nazywamy go przecież w ten sposób	Powiedzże nam wasze gdzie my teraz Skrzetuskiego znajdziemy, bo znaleźć go musimy, aby zaraz z nim po dziewczynę wyruszyć.	Tak, już jestem zdrowy.	Będzie koni z półtora tysiąca, a ludzi przy nich ze dwudziestu pięciu. W swoim są kraju i nie boją się niczego, więc i straży większych nie stawiają.	Ja ci nie każę, ja cię tylko chcę chwycić za ręce i prowadzić precz od przepaści. Musisz zapomnieć, bo inaczej przepadniesz. Ty o tym nie wiesz, ja wiem doskonale.	A gdzież są wasze rzeczy? Czemu za wami nie przynieśli?	A kto to taki ten wysoki mężczyzna, postawy wyniosłej, co wchodzi w tej chwili. Sądząc z czarnych wąsów, możnaby go wziąć za oficera.	A mnie mnie pani przyrzekłaś...	A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś	A twoje Olbromski, to wiem. Znamy się przecie ze szkół. Czegóż to waćpanowie życzycie sobie ode mnie?	A umieliście się z kuszą obchodzić?	Albo co? Czy Józio widział coś takiego z jego strony względem Castelki?	Bo jeszcze nie zastygły!	Błagam pana, nie odchodź... No... dam panu wszystko, co zechcesz...	Dalej? Ano nic. Tak schodzi mi noc. Czasem męczy mnie ta zmora godzinami.	Dobrze. Więc za dwie godziny mają być u mnie w sali tronowej. I powiedz, że jeżeli który powie, że chory, to niech pamiętają, że jestem potomkiem Henryka.	I tak są to już tylko zgliszcza Zakonu	Jak? co się stało?	Maćku!... Macieju! ustatkujże się...	Mogę ci go zostawić do października, nawet bez procentu, pod warunkiem, że zatrzymasz przy sklepie tych ludzi, którzy zechcą zostać.	Mościa Panno! mówił Majster Bartłomiej do synowicy, dziś z południa będziemy mieli gościa chomle, złote fereciki.... niezapominać, ażeby koło pięści obszyć piękne forboty, którem ci niedawno podarował ustroj się jak łątka.	Możesz pan sobie tłumaczyć, jak ci się podoba.	Nie ma co oglądać to szlachta oszmiańska.	Nie widziałam pana nigdy wesołego.	Nie, nie można	Tak, panie, ale jeden z kotłów wymagał naprawy, dlatego też odjazd nastąpi jutro.	To wy się wynoście!	Unikałem cię odtąd, odkąd się przekonałem, że wybrałaś innego.	Więc waść nie Abdank?	Wynajmuję go.	Zdaje się wam, że jesteście nadzwyczajnie dowcipni, nieprawdaż? A to z pewnością tylko szczur lub coś podobnego pod podłogą. Jutro się dowiemy.	A twoja reputacja?	A światło?...	Ale przecież...	Ale tylko jej. Czyli wciąż nienawidzi pan tych, którzy ją panu odebrali?	Byłem.	Co mu pan zrobił?	Co takiego? Kiedyż to było?	Co za głupie figle! Jak gdyby ktoś wymagał...	Daj hasło!	Dajcież i mnie powiedzieć słowo, panowie!	Dlaczego?	Do ŁubniówŁubnie	Ha, ha, ha, ha, ha!	I Fred też? Przecież Fred umie doskonale pływać.	Ja również	Jak zdobywać? Hm...	Jaka to modlitwa?	Kobiety trzydziestoletniej!	Mów, co wiesz!	Najjaśniejszy Panie, depesza obejmowała tylko tę krótką wiadomość i drogę, jaką obrał uzurpator.	Niech pan patrzy: to jest narys budynku, a to jego przekrój podłużny.	O o, to trudno To trudno!	Siadaj-no mecenas będziemy razem słuchać...	Sądzę że doktor Mortimer jest lekarzem średniego wieku, zażywającym szacunku; dowodzi tego ów upominek pacjentów.	Słucham cię, bracie.	Taip jisai rinko tuos kiaušius, nabagėlis, taip lesino savo vištelę, kad daugiau dėtų, kad panelei daugiaus galėtų atnešti... Padaryk malonę, panelyte, priimk tą mūsų menką pyragą!	Takie właśnie robię interesiki.	Teulier, kapitan w czwartym pułku huzarów	To musi być bardzo przyjemnie.	Twoja mama to gojka.	Wierzę Prawdziwa z ciebie czarodziejka, zmieniłaś tych sześć lal malowanych w żywe dzieci.	Wszystko wiem.	Wyjdę zaraz.	Wzięty.	Za trzy dni może być za późno, drogi będą przez Krzyżaków zalane. Trzeba nam pierwej Ty ostaniesz, ja pójdę!	Zosik...
Do Świętej-Przeczystej! „Pierścień (powiada) ci dam i piernacz, i nóż, a już Horpyna będzie wiedziała, co to znaczy, bo taka umowa stoi, i Bóg cię (powiada) tym bardziej zesłał, że ona cię zna, wie, żeś mój druh najlepszy. Jedźcie razem, Kozaków się nie bójcie, jeno na Tatarów baczcie, jeśliby gdzie byli, i omijajcie, bo ci piernacza nie uszanują. Pieniądze, dukaty, tam są, powiada, zakopane na miejscu w jarze, od wypadku »Bohunowa jedzie!« tu: łzy. wylewał, w końcu kazał mi, bestia, przysięgać, że pojadę, a ja też przysiągłem, jeno w duchu dodałem: „z moim panem!” On tedy uradował się i zaraz dał mi piernacz i pierścień, i nóż, i co miał klejnotów, a ja też wziąłem, bom myślał: lepiej niech będzie u mnie niż u zbója. Na pożegnanie powiedział mi jeszcze, który to jest jar nad Waładynką, jak jechać i jak się obrócić, tak dokumentnie, że z zawiązanymi oczyma bym trafił, co sami waszmościowie zobaczycie, gdyż tak myślę, że razem pojedziemy.	Jakto, wzbraniasz się? Nie chcesz wyznać bezwiny swojej? W ten sposób jest to wprost przyznaniem się do zbrodni.	Nie ranny, jeno potłuczony i wody się napił, bo padł głową do stawu.	Na nic mi niepotrzebne wasze nazwisko, ino wy sami. Ale naprzód powiadajcie, czyli wy wiary komu dotrzymacie? Wszystko u was za nic, więc nie wiem. Jak was ktoś w godzinę śmierci o co poprosi, to czy zrobicie uczciwie? Czy dotrzymacie? U nas się mówi na honor, na słowo, na uczciwość, ale jak tu z wami?	Bo raczej czułeś taką odrazę, taki instynktowny wstręt do zbrodni, że nawet nie mogłeś wpaść na taką myśl Bo w rzeczach zwykłych i dozwolonych nasze przyrodzone pragnienia mówią nam, że nie wykraczamy poza nasze prawa. Tygrys, który krew przelewa z natury, potrzebuje jednej tylko rzeczy i to nie prawa społeczne powstrzymują człowieka od zbrodni	To niby ja ci zawadzam, jużbyś wszystko chciał zabrać, jak Boga tego kocham... poczekaj jeszcze, poczekaj dzieciątko... mnie ta niepilno do Abramka na piwo... oho, jeszcze długo musisz tylko wąchać mój majątek. To mnie żałujesz gorzałki, a całe tysiące rubli pakujesz na swoją grafinię!.. to se kupujesz jaksamity i sajety, a mnie nie chcesz dać gorzałki; a przecie to wszystko moje... a przecie ja tu dziedzic i pan, jak Boga tego kocham... a tobie od wszystkiego wara, jak psu!.. jak ci każę polizać, to liż! ale ugryźć nie wolno, bo nogą w zęby i za drzwi!.. pszoł!.. jucho jedna, pszoł!..	Będziesz pan to samo robił z początku u nas, później użyjemy pana do czego innego. Pierwszy miesiąc na próbę... co?	Cieszę się mocno z poznania przyjaciela pana hrabiego i służby moje pokorne polecam. Zarazem muszę zaprzeczyć nadawanej godności: nigdy w izbie poselskiej nie byłem.	Co to znaczy?... Bo nie przypuszczam, ażeby kto obraził cię w naszym domu.	Czy podczas półrocznego pobytu nie zaszedł w zakładzie kąpielowym żaden wypadek kradzieży?	Dajcie mi spokój, nie mam czasu zresztą to sprawa za bardzo skandaliczna.	I ja nie mam A czy ty myślisz że Kamionker ich nienawidzi?	Jak widzicie, panie i panowie to zwierzę żyje w wodzie, dlatego jest wyposażone w skrzela i płuca, żeby mogło oddychać, gdy wychodzi na brzeg. Na tylnych nogach ma po pięć palców, a na przednich po cztery, którymi potrafi chwytać różne przedmioty. Na!	Mają z czego żyć, ale Maszko nie ma czem pospłacać długów, a to trochę i nas obchodzi	Mnie zaś nie wydaje się to niezwykłym u osobnika tego pokroju. Przeciwnie	Mój Stojowski! Nie rób ze mną komedii; to tobie komedia, a mnie serce się krwawi z niespokojności i bólu. Mów, co się stało i czego chcecie ode mnie?	Mój kochany, tobie to trudno zrozumieć, ale do ważnych, bardzo ważnych spraw czasem małe rzeczy są potrzebne i mała usługa a dobrze się płaci...	No to dobrze. Uzbrój się w największą odwagę, bo zapewne już nigdy nie będziesz potrzebować większej.	O, mam od tego dziewczęta Dwadzieścia dziewcząt mniej więcej i żadnej nie brak roboty. Ale pani wie, co to są dziewczęta! Nieznośne popychadła, takie jest moje zdanie.	Po prostu pozwala się kobiecie żyć o chudej pensyjce, wówczas świat odwraca się od niej plecami; nie ma już ani strojów, ani uważania, dwóch rzeczy, które wedle mnie stanowią całą kobietę	Ryby... Nie wiem, jakie to można wyłowić dla siebie ryby, idąc przeciwko kulom, kijom, spuszczonym psom podwórzowym i dziennikarskim oszczerstwom, potwarzom, zniewagom.	W jaki sposób podobny artykuł nie zmusiłby do rozchwytania edycji?	Wielki Boże! czy to możliwe?	Zapóźno! Kiedyś oddałbym za to całą fortunę i krew, teraz nie chcę!	Nie było go, nie było!	Nie wiem, czy się skończyło, moja kochana ale wiem, że nie masz się czego obawiać.	No, to bierz prędko. Tylko nie wybieraj godzinę, jak to umiesz.	To od razu można poznać... Nie wierzysz, to stańmy: zobaczysz, że od rogu znowu zawróci.	Ach... bagatelkę... poprzestanę na drobnostce! Chcę dostać tylko tę, która tam siedzi w saniach.	Ale kiedyś musi przyjść Życie wydaje mi się teraz niby puharpuhar (daw.) dziś popr.: doktor. Davis mówił ostatniej niedzieli	Ale pani to zrobiła i babcia to zrobiła, i my wszyscy to samo zrobimy Wyjąwszy, rozumie się, pana Wokulskiego, który ma akurat tyle pieniędzy, ile ich potrzeba dla pofolgowania uczuciom...	Ale pewnie nie jadłeś śniadania?	Ależ do licha, zamierzam zapewnić ci byt niezależny na dziś i na jutro; zamierzam tak urządzić twoje interesainteresa	Bać się?... Astoreth nie jest Baalem ani ja dzieckiem, które można rzucić w rozpalony brzuch waszego boga.	Bramo z kości słoniowejBramo z kości słoniowej rzekł stary dziś popr. forma 3 os. lp cz.ter.: żyje.; inni, że się jeszcze panu Sapieże broni, ale ledwie tchnie. Podobno na Podlasiu się ze sobą mocowali i pan Sapieha zmógł, bo Szwedzi nie mogli księcia wojewody ratować... Teraz prawią, że w Tykocinie przez pana Sapiehę oblężon i że już po nim.	Co tej tam zrobi!... dyrekcya ma ją w opiece.	Czy i ty szukasz rzeki?	Czy ty jesteś dziewczynką od Halnego Dziadka, czyś ty Heidi?	Cóż? pali się?	Dlaczego się nie bawisz?	Do Jodłowéj podobno.	Fatum wie tylko... dziś... jutro... za godzinę... Zobaczemy go u stołu, reszty życia uczta zabierze...	Ja, stary, kochanek nie miałem i nie mam. Wiesz o tym najlepiej, boś mnie pilnował jak smok.	Ja? To moja rzecz. Mam ja na każdego człowieka swój sposób.	Jak mi Bóg miły tej Serczykowej to wszędy pełno. Pani gospodyni coś dobrego w koszyku niesie?	Jeśli tak, to co on mógł napisać dziewięć łokci? dziewięć sążni? dziewięć kroków?	Kiedy ja nie mogę, naprawdę nie mogę!	Kiedyś, gdy pan wróci inny. Teraz niech pan zgaduje.	Miałażby wasza eminencja nie wierzyć słowu mojemu?	Muzyka, to archanielskie skrzydła duszy! To szybowanie w przestworzach szczęścia...	Na miłość boską, panie Michale, starajże się! W twoim teraz ręku los Skrzetuskiego, wolność kniaziówny, twoje własne życie i moje, bo broń Boże na ciebie przygody, ja sobie z tym zbójem nie dam rady.	Nie dba o cudze interesa...	Nie skończy się.	Nie tylko ja za tobą prosiłem, ale i księżna Anna.	O tak, tak, jest pan wielki! Czytałam, w jak przedziwny sposób schwytałeś pan Pettingilla. Czy uda się panu także ująć owego mężczyznę, który okradł damę w pociągu?	O! ten wart, aby o nim powiedzieć słów parę. On jest sprawcą nieszczęść naszej rodziny. To właśnie krwawy Hugon, który wypuścił sforę psów na tę nieszczęśliwą dziewczynę...	On! To on!	Pan dobrze wie, że nie!	Panie Horst, jesteś zabawny ze swymi aspiracjami do kobiet tak nisko upadłych jak ja.	Pański debiut narobił dość hałasu, aby usunąć wszystkie przeszkody niech się pan śpieszy wyzyskać to, inaczej pójdziesz rychło w zapomnienie.	Tak! Myślałam już, że mnie zabije. Idźże, Gösto, wyjmij klucz z ciężkich drzwi wielkiej sali. Nadaje się do tego zamka. Wypuść mnie!	Tak, drogi Boże, do pana! List był poplamiony krwią, ale udało mi się odczytać pańskie nazwisko	To, co pan naczelnik tak lubi: potrawka z kurcząt z sosem, zupka szczawiowa, kotleciki...	Wcale, tylko miała mały interesik. O, to hycel baba!	Własną się, nie moją złością udławisz.	Zatem nie wierzysz pan stanowczo?	Zrobił to bezprawnie!	A może pan polecisz wygrzać sobie łóżko i pantofle.	A ona przepłaszała nawet widmo śmierci?	Czemuż ją tak przykuwacie?	Dajże spokój. Idalka śpi. Pożegnam ją od ciebie.	Dlaczego?	Dokądże państwo teraz, jeśli wiedzieć wolno?	Dzisiaj?	Handel, Warszawa zaczął Wokulski	Jakom dla niego zginąć gotów, tak mi dopomóż Bóg!	Jaszczurką i ziemną glistą!	Juścik, ojcowa krowa, ale i nasza strata	Karabiny w pogotowiu? Będziemy mieli dziś jeszcze przed północą małą przeprawę z kilku drapichrustami.	Kromkrom (daw.)	Mów, chłopcze.	Nazwisko? Nazwisko	Niech odpoczywa w pokoju wiecznym...	O!... mogłeś pan sam odgadnąć.	Od wczorajszego wieczoru	On jest tu	Oto pójdziesz i wyjmiesz list z kieszeni twego kamrata.	Ośmielam się zrobić uwagę waszej dostojności że chłopi przez pewien czas istotnie mówili o zniesieniu podatków, buntowani przez jakiegoś nieznanego człowieka. Ale od paru dni nagle ucichli...	Panie doktorze, panie doktorze	Pięć, a może i sześć milionów, nieprawdaż?	Ponieważ lafylafa (starop.)	Przepraszam pana, ale na więźnia czeka sędzia śledczy.	Przynieś je tutaj	Skończcie ten moralizujący dramat, a zacznijcie co z operetki, będzie weselej.	Skręciłbym ci szyję, gdybyś była moja, ty stara wiedźmo!	Stało się niemam tu nikogo.	Słyszysz głos?	Wykurzymy was stąd jak jaźwcówjaźwiec	Zrobię wszystko, by uniknąć niepożądanego pieprzyku sensacji.	Żywcem bierz! Żywcem!
A właśnie. Pewnie a jak przyjdzie do kuchni to furt pańską osobą sobie tę krzywą gębę wyciera. Co ona nie gada!... Jak ta sklepiczarka sprzeciwka mówiła, że pan doktór to w magistracie każdą jedną urzędniczkę za kochankę ma, to nasza stara, że broń Boże, że pan całkiem bez kobitów się obchodzi, bo pan, jakoś to ona mówiła, namunista, czy co?... Ale mówi, że to lepiej jak z takiemi owcami, co to każdego jego kawalerskie prawo. Ale ja tam nie wierzę...	Królu mój! Braciszku! Otożeś mnie uszczęśliwił! Wieczna pociecha! A ja myślałam, że stary grat ze mnie, nikomu tutaj niepotrzebny, a wszystkim obrzydły! Ty bo nie wiesz, braciszku, co to jest życie przebyć bez serca kochającego przy sobie, bez dobrego słowa ludzkiego! Wieczny smutek mnie jadł, tęsknota, ponurość taka, że wolałabym czasem w grobie gnić! I perswadowałam sobie, a ciągle gryzło żądanie, aby dusza jaka serdecznie mi sprzyjała, aby komu do życia i szczęścia przyczynić się! Chciałam spróbować tam... Ale teraz już nie chcę... słowo honoru, nie chcę, nie pójdę... Wieczny śmiech! Po cóż ja mam stąd iść, jeżeli tobie potrzebna jestem i jeżeli ty mnie, jak brat siostrę, lubisz?... Oj, królu mój, jakże ty mnie pocieszyłeś, jak uszczęśliwiłeś! Wieczna pociecha!	Dziś rano. Tak mi powiedział kapelusznik.	Och, dobrze mi, dobrze ale właśnie dlatego, że mi tak bardzo dobrze, trzeba to dobre zakończyć, abym się w nim nie rozpłynął.	Chodźże, Jagna, chodź! to wszystko ino udanie; jeden posmarował gębę na czarno, drugi na biało, bo taki zwyczaj u nich; ale się bać nie trza, nikomu nic nie zrobią.	Wszystko z tego popłynęło że syna nie ma i nie spodziewa się, to mu życie struło i odebrało do niego ochotę.	Nic mnie to już nie obchodzi	Co mi tam! Ja się nikogo nie boję. Panna Anna mnie obroni	No, to udajesz naiwnego: trzeba, żeby się czuła nietylko własnością, ale i właścicielką. Dusza za duszę!	To przynajmniej masz pociechę. A nie porzuciszże ty nas dla owej kurlandzkiej substancjisubstancja (z łac.)	Zawracanie głowy! Lubi cię, a po ślubie pokochacie się. Oboje jesteście spokojni, rozsądni i nic nie przemawia przeciwko waszemu małżeństwu. Zresztą, zwróć się do niej poprostu. Cóż to, boisz się, a?	Weź pani Roussainville, to jest dzisiaj tylko chłopska parafia, mimo że w starożytności miejscowość ta słynęła handlem filcowych kapeluszy i zegarów. Nie jestem pewien etymologii Roussainville. Przypuszczałbym chętnie, że pierwotna nazwa była Rouville (Radulfi villa) jak Chateauroux (Castrum Radulfi), ale o tym opowiem pani innym razem. No i kościół tamtejszy ma wspaniałe witraże, prawie wszystkie nowoczesne, i ten imponujący Wjazd Ludwika Filipa do Combray, który bardziej byłby na swoim miejscu w samym Combray i który wart jest, jak powiadają, słynnego witrażu w Chartres. Wczoraj jeszcze widziałem brata doktora Percepied, który jest znawcą i który uważa, że to jest piękniej wykończone. Ale sam mówiłem temu artyście (zresztą bardzo grzeczny człowiek i podobno prawdziwy wirtuoz pędzla): „Co wy widzicie nadzwyczajnego w tym witrażu, który jest jeszcze trochę brudniejszy od innych?”	Ach, przyjacielu, słuchałem wciąż skarg i krzyków. Jest Bóg! O, tak! Jest Bóg i jest świat lepszy, który On dla nas przygotował, bo inaczej ziemia nasza byłaby nonsensem. Tonąłbym we łzach, gdyby to było mniej tragiczne, ale coś mi okropnie ściska serce i żołądek.	Przepadam za zwykłymi przyjemnościami Są one ostatnim schronieniem ludzi niezwykłych. Nie cierpię jednak scen, z wyjątkiem w teatrze. Z was obu, jacyż wariaci! RozumDziwię się temu, kto określił człowieka jako rozumne zwierzę. Jest to najbardziej przedwczesne określenie, jakie kiedykolwiek wygłoszono. Człowiek jest wszystkim, ale nie rozumnym. Zresztą jestem zadowolony, że nim nie jest. Przede wszystkim chciałbym, abyście nie kłócili się o ten portret. Zrobiłbyś, Bazyli, najlepiej, jeślibyś oddał go mnie. Ten niemądry chłopiec nie potrzebuje go wcale, a mnie na nim zależy.	Nie zatrzymuję cię więc dłużej powiedz mi tylko jeszcze, czy znajdowałeś się wówczas we wsi naszej, gdy szwagier wywoził stamtąd żonę i córkę moją?	Przy tym u nas nie ma ludzi dość zdolnych To są subiekci, nie finansiści...	Mój panie myślę, że możemy szukać tego pana, o którym mowa, ile nam się podoba, a i tak go nie znajdziemy, dopóki sam tego nie zechce.	A ja to nic?	Ale to mi zawsze dziwno, żeście mogli niedojdę poczytaćpoczytać (daw.)	Dwa tygodnie zabaw to będzie wspaniała sprawa!	Fernand? To jeszcze inna historia.	Jak to? Nikt na świecie całym?	Kto to jest?	Któż to był ten Machnicki?	Pan Ochocki ma mnie dziś uczyć meteorologii	To prawda. Pozwól pan jednakże...	Fe! Szkaradne konisko! No, no, już wołaj, jak chcesz, byle mi do reszty wszystkiego nie potratował. A, że to i szkapa pruska nie ma żadnej delikatności! Psuć, niszczyć, łamać! Walenty, pomóż panu hrabiemu!	Czy to tylko pewne?...	Jezus, Maria!... Trzeba zaraz do krawca, a tymczasem może byś się ubrał w któryś garnitur ojca, naturalnie jeżeli się nie brzydzisz, bo ja mam wręcz organiczny wstręt do wszystkich przedmiotów należących do zmarłych...	Bo widzisz Halski to jest właściwie rozpustnik.	Cóż mogę na to poradzić?	Idź, mój dzielny panie St. John; pieczęć ukryta jest w naramienniku mediolańskiej zbroi, która wisi na ścianie. Tam ją znajdziesz.	Nie waham się, ale rozmyślam	A daj ty mi święty pokój! gadaj mi lepiej o sobie... coś ty robił? czyś tańcował? czyś się nie zaziębił na tym wietrze? czyś nie chory?	Wszystkiego, wierzaj mi. Kardynał nie jest człowiekiem, któryby zapomniał, że wywiedziono go w pole i nie omieszka załatwić rachunków z winowajcą, a zdaje mi się, że jest nim pewiem znajomy mój, gaskończyk.	Czemu? Chodził sobie luzem, zanim dostał się pod opiekę sahiba-pułkownika. Kiedy dorośnie do wielkiej gry, będzie musiał chadzać luzem... luzem... i z niebezpieczeństwem nad głową. A wtedy, jeżeli splunie, kichnie lub usiądzie inaczej niż ludzie, których podpatruje, ci mogą go zabić. Po cóż mu więc teraz czynić wstręty? Pamiętaj, jak mawiają Persowie: szakal, co przemieszkuje w rozłogach Mazanderanu, da się schwytać jeno ogarom z Mazanderanu.	Nie u wszystkich O ile mi wiadomo, nie wszystkie z tych narodów ujarzmionych przez Polskę zdołały sobie zapuścić burżuazję. Są takie między tymi narodami, które jeszcze własnego raka burżuazji wcale nie posiadają, więc walka klas istnieje w tych okolicach ujarzmionych tylko na papierze tutejszego programu partyjnego.	Tak, przystępuję do sedna sprawy Chcemy mieć skarb i musimy go mieć. Taki jest nasz warunek! Wy, zdaje mi się, równie gorąco pragniecie ocalić życie. Taki jest wasz warunek. Macie tę mapę, prawda?	Tak, ale ja zapytuję, czy potem... kiedy już nie żyła... nie mogła wyjść?	Szkoda! Czekaliśmy tak długo! Czy jednak spytałeś ją o imię, może ci zbrakło czasu?	Przyjechałem z innej strony... Właściwie wybrałem się, by załatwić interesy. W powrotnej drodze wstąpiłem tutaj, by się dowiedzieć, co słychać.	W co takiego nie chciał wierzyć? Nie rozumiem.	Będę musiał odmówić, bo ja tego nie lubię...	Co się stało?	Jest! Znowu na uniwersytet... Co ci po tym, wal na wieś, zajmij się interesami starego!...	Jeżeli tylko na tym się skończy	Ach Boże! Jakiż dzisiaj przykry dzień! Panna Dziudzia gderze i gderze, chłopcy się kłócą bez ustanku, a mnie głowa boli!	Bóg ci zapłać! Kiełbasa widzi mi się czujna, wieje od niej.	Jak bela Był pan zupełnie pijany i miał łagodne delirium. Przypuszczam, że będzie panu feldkuratowi lepiej, gdy się przebierze i umyje.	Lewe nic nie mówi. Prawe jest cokolwiek zajęte...	Może pan poleci, aby przyśpieszyli podanie kolacji, wszyscy się nudzą.	Nic złego w każdym razie o niej nie powiedział.	Nie dopłyną!	Nie ma innej rady!	Nie rozumiem.	Nie, panie, nie pójdzie pan sam! Ma pan poczciwe serce! Trzydziestu ludzi na ochotnika!	O czym ci się śniło?	Prawda że ona, od czasu jak wyszła za mąż, stała się daleko sympatyczniejsza.	Szyby tam dwie wybite może po szklarza polecę do miasteczka?	Vasiliki Zbliża się chwila, która rozstrzygnie nasze losy; za pół godziny będziemy mieli odpowiedź od wielkiego sułtana; weź Hayde i wracajcie do podziemi.	Wstydź się pan. Proszę wstać natychmiast!	Właduś, nie! Nie, nie!	A rzeczywiście, masz przecież dobrą pamięć.	Ale i ty miałaś moment bardzo szczęśliwy.	Co tobie do tego?	Cóż? Żyjemy.	I cóż oni?...	Niewiesz sama co mówisz.	Po co?	Walka brutalna i nielitościwa, z całym aparatem wykręcania rąk i nóg, duszenia krtani i tym podobnych chwytów. Ale widzę kilka ciekawych nazwisk. Zresztą możemy przecież wyjść każdej chwili, gdy zechcesz.	A Żyd po czemu kupuje?	Ach! żona twoja w dobrych jest rękach, Henryku. Możemy spokojnie wracać.	Ale pierwej cię pochwycą, mękami zmorzą i śmierć okrutną zadadzą. Człeku, czyś rozum stracił?	Czekajno...	Daleko?	Doskonale, mój chłopcze, doskonale!	Dziękuję ci, mój drogi, widzę, że mogę ci powierzyć mój plan, pomożesz mi go urzeczywistnić.	Gdzie oczy niosą.	Jesteś, powiadam.	Ką ten dės visokius niekus! Užmiršau ir pasakyti.	Milcz!	Może panu pomóc nieść?	Musimy ich w końcu napotkać	Młody, mógł mieć dwadzieścia siedem, osiem lat.	Na miłość boską!	O, ni...	Panie pułkowniku!...	Pewien Anglik. Lord Wilmore.	Pod jakim?	Proszę cię, kochaneczku podaj mi z łaski swej „księgę”...	Przyszedłem pożegnać panią	Radziśmy	Spałem.	Tako i dzisiaj jak i za tamtego, za króla...	Tym ci polski naród stojał	Wart osiemdziesiąt?... weź go i koniec.	Won, ty pijaku!...	Zaczekają z pościgiem do świtu	Świnia	Żeby go wyleczyć niezbędny jest jakiś środek antyfebryczny.
Co do mnie, nie mam do niego żalu Żal mi go, ale nie mógłbym gniewać się na niego, gdybym nawet chciał. Któż bowiem cierpi przez jego kaprysy? On sam, tylko on sam. Uroiwszy sobie na przykład, że powinien nas nie lubić, nie chciał przyjąć naszego zaproszenia. Jakiż z tego rezultat? Taki, że uniknął niesmacznego obiadu.	Nie umrzemy! Nie umrzemy! Babskie gadanie. Z tej pensyjki? Otóż zastanawiałem się nad tym. I tego... wicedyrektor Żejmor przechodzi z powrotem do wojska. Ale skąd ja mogę wiedzieć, czy ten pani Malinowski da sobie radę na tym stanowisku... Oto kwestia!	Więc dobrze. Ale czyż pani nie jest zadowolona ze swego małżeństwa? Ma pani przy sobie człowieka dobrego i mądrego, znanego dzisiaj już w całym świecie naukowym...	Moja kwatera na zamku już gotowa, ale tak się nie chce wracać!... Baśka, chyba że już tu ostanę?...	My sami mówimy, że szkoda ale cóż, kiej z nami dziedzic nic nie gadał, nawet pary nie puścił. My dla świętej zgody, już byśmy i półczwartej morgi wzięli...	Po co mam sobie w łeb walić? Bo mam już dosyć. Nie chcę trzeci raz patrzeć, nie chcę patrzeć, słyszeć, czuć, nie chcę, nie chcę!	Ależ to syn mój, to dziecko nasze, to brat twój, twój zbawca Uściskaj go, Naściu! Patrz, ja go uściskam O, dziecię moje! Ja będę tobie więcej niż ojcem, będę ci całą rodziną. Chciałbym być Bogiem, żeby ci świat rzucić pod nogi. Ale pocałujże go, Naściu! To nie człowiek, to anioł, prawdziwy anioł.	Już nie mieszka. (Parostwo mego szwagra i awans bratanka kosztują mnie wiele nikczemności.)	Nic Nie rozumiem tego.	Nie będą ci dziś służyli, rozumiesz?	Rozepchnijcie, jeśli łaska, tych rodaków z Podwala i Krzywego Koła! Nie po to przyszedłem do tej otchłani z zapłaconym biletem, żeby mieli sposobność deptania po moich wypielęgnowanych nagniotkach.	Rycerz Arnold był w bitwie kiścieniemkiścień nie mogą. zbyt prędko umykać, a może trzeba będzie i wypoczywać.	Więc już nie ma w Anglii gentlemanów!...	Boże litosierny! czyżby mu groziło, że go będą nękać z mojego powodu? Najlepszy z ludzi, człowiek, który nie ma równego w świecie! Nim by go miało spotkać najmniejsze zmartwienie, śmiem powiedzieć, nim by mu miał włosek jeden spaść z głowy, raczej oddalibyśmy wszystko, panie sędzio. Niech pan to zapisze w swoich papierach. Boże litosierny, lecę powiedzieć synkowi, co się święci. A to ładna ładność!	Owszem, nawet zależy mi, ażeby nie był tajemnicą. Naprzód jeszcze u prezesowej... Jakże ona się ma?	To zmień wszystko, ale nie dotykaj jednego pokoju	Walczyć z nim można, ale niezdrowo a wreszcie rycerzowi nie przystoi, gdyż to jest naród chłopski.	Prawda. Ale wówczas skacze z tyłu, a uderzając, zwraca w bok głowę, bo przepełniony jest lękiem. Uciekłby, gdyby zetknął się ze wzrokiem Człowieka. Atoli w swoją noc zachodzi jawnie do osiedli ludzkich, przechadza się pomiędzy domami i wtyka łeb do sieni; ludzie upadają na twarz przed nim, a on wybiera sobie spośród nich zdobycz	A, pani?... Przyjmę panią. Niech pani przyjdzie przed spektaklem, to się rozmówimy... Nie mam teraz czasu...	Co do mnie nigdy nie doznałem wzgardy od mojej damy.	Gdyby podróż nie po myśli się składać miała pan Boner ma moc jej przeszkodzić.	Można by rzec że hrabina nie ma trzydziestu lat!	Murarzy nie, ale chemików	Tego człowieka nie ma oczywiście na liście wydziału	Trzy dni temu jakiś więzień uciekł z więzienia w Princetown; wszystkie drogi kołowe i wszystkie dworce w pobliżu strzeżone są przez wojsko. Nie podoba się to naszym farmerom.	Wyśmienite... To nie takie piwko jak u nas, no, ale zawsze lepsze niż ten paskudny kumyskumys	Powiem ci ją moje dziecko, nie jest to tajemnicą żadną. Darscy byli zawsze bardzo uczciwymi ludźmi, ale przez dziwactwo swoje stracili wziętość w sąsiedztwie, i odłączyli się zupełnie od towarzystwa. Bogaci będąc wzgardzili nami, zubożawszy ani się chcieli przez dumę schylić do ludzi. Jeden raz tylko starł się stary Darski z jednym bliskim krewnym naszym, i spotkanie ich pozostawiło po sobie pamięć i nienawiść niezmazaną.	Czy to jest ostatnie waszecine słowo? Panie rajco, weź tę rzecz na rozmysłwziąć na rozmysł tu: gwałtowność, porywczość. kiedyś nie pożałował. Ja jeszcze poczekam. Waszeć myśl odmienisz i jeszcze raz pogadamy.	Prawda, jak mi jest Bóg miły Ale u nas ono w klasztorze zostanie, a oni swoje ze sobą w potrzebie wożą.	Nie boję się serce mi się ściska, gdy myślę o przyszłości.	A jakże lecieć niemiałam, odparła szybko Julka kładąc głowę na kolanach starościnej, kiedy wystaw sobie babuniu, mam ci opowiedzieć taką śliczną awanturę.	A tak, znowu brat. Ale na ten raz veritabilisveritabilis (łac.) pochodzenie. panny Hedwigi.	Jakże się ona bawiła? Ale proszę wejść...	A niech go sobie sami wieszają w jego brygadzie!	Ale dlaczego ja się mam tym zajmować?	Ależ tak, gdybyś była przyszła trochę wcześniej!	Bynajmniej, jest pani naturalna, a to duża zaleta. No, może teraz zjemy sobie czekoladkę?	Istotnie, panie sędzio śledczy, lecz jego jest podobna.	Jakże się ona nazywa?	Myśmy myśleli, że pana Marcina gdzieś na drodze zabito.	Pozycja społecznaWydaje mi się, że wykształcenie i praca wyznacza pozyc­ję w społeczeństwie.	Prawda, ale jakże usprawiedliwim w takim razie to, co stało się w Szczytnie?	Tak jest	To jest dobry pomysł, na imieniny żony muszę ich zamówić.	A my od dwunastej z wizytami!	A zdałbym się takiemu młokosowi jak wy	Ale ja już, zaraz idę.	Ale ja niechcę żebyś odchodził! dodała żywo dziewczyna!	Brodacz pomacał się po kieszeniach i dał mu wielką czerwoną rozetę:	Czekają na mnie w Pałacu Burgundzkim.	Dobrze. Przyjdźcie jutro przed wyjazdem na łowy, to będę miała czas...	Dopełniają się wzajemnie.	I jak jeszcze. Hem się w życiu mebli nawoził...	Jedno jest jeszcze. „Kto by ex contentioneex contentione (łac.)	Na dziś skończyłam. Już ciemno.	Niech mi pan wierzy, że naopowiadano panu wstrętnych łgarstw	Niech ono będzie wiosennem drganiem całej przyrody, która olbrzymiem tętnem wali o spiż jego serca.	Od Horotkiewicza?	Pieniędzy część mi komtur lubawski zagrabił, ale te, którem przy napaści ukrył, tom odnalazł i teraz dałem je, panie, waszemu giermkowi do schowania, bo on w zamku u księcia mieszka, a tam im przezpieczniejprzezpiecznie (daw.)	Pomyślałeś, że jestem potworem?	Staremu się ręce trzęsą!	Tak sam jeden?	Tak.	Więc te falanstery już sześć lat istnieją, czy tak?	Zasępił się bardziej niż zwykle.	A gdzież mieszkają?	A więc dobrze.	A zgrabna... Jak żywe srebro...	Aha, to ta, u której pani poznała Piotrowicza.	Ani kruszyny niema, ani tylego ździebdzia!	Brangien, luba Brangien, zaklinam cię przez Boga, miej litość nade mną!	Będę! Z panią.	Chciałabym zadać ci pytanie	Co było w kibucu?	Co robić, panie Mielnik, co robić?	Czy chceszCzy chcesz mnie kochać?	Czy i pan pojedzie?	Czy pani wie, za kogo ją tu niektórzy biorą w Głębowiczach?	Cóż teraz myślisz z sobą czynić?	Cóż to za jeden?	Dalibóg, można zwaryować!	Hospody pomyłuj!	I zapewne należy też do najjaśniejszej pani	Jesteś komediant. Mimo to kocham cię.	Jeszcześ ty tu?	Julja tuż śpi w drugim pokoju, dała by mi dopiero, żebyśmy ją przebudzili!	Juścijuści (gw.) odrzekłem	Konie masz, porządekporządek (daw., gw.) koło, wokół. chałupy. Niezgorzej płacą	Masz, bakałarzu, za twą naukę!	O panu Kunickim?...	O! I za cóż to?	Rozumiem, panie prezesie.	Szaty mi daj siodłać.!	Słyszę.	To smutne	Uchowaj Boże Byliście dla mnie jakby rodzice drudzy, sercem zachował wdzięczne.	Wiem o tym.	Więc o cóż jeszcze?	Z Królestwa, pani hrabino.	Zostańże tu i patrz.
N. panie dopóki przy nim niéma tak silnego człowieka, któryby każdego czasu mógł go pochwycić i któregoby się obawiać musiał, niéma téż pewności że nie zbiegnie. N. pan sam być był dlań najlepszym stróżem lub człowiek coby miał równą siłę Herkulesową... ale takiego drugiego na świecie niéma...	To jest właśnie mój zamiar, a ponieważ już czas udać się na spoczynek, żegnam waszmość panów i proszę zaliczyć mnie w poczet najlepszych przyjaciół i najwierniejszych sług swoich.	Mylisz się Fröhlich był lub jest na moim dworze człowiek prawie jak ja silny...	Skąd mam wiedzieć? Ja jakbym miał taki skarb, to na pewno bym go nie zakopał. Wydawałbym pieniądze i żyłbym sobie szczęśliwie.	Nie, nie! Ja się nie gniewam. Dobrze, napiszę ów cyrograf. Mogę go napisać krwią spod serca, że nigdy ani ów Żydek, ani nikt inny nie dowie się ani jednego wyrazu o tym, że to pani tam była. Chce pani, żeby to teraz napisać?	Oto, co wynika, gdy ktoś starszy zadaje się ze smarkaczami. Opowiadałem mu, że najlepiej jest zatamować krew uciskając żyły, a ten głuptas pytał, czy to samo będzie, gdy zakręci śrubkę przy rurze od wodociągu. A potem zmajstrował coś.	To prawda!... Że też mi wcześniej nie przyszła podobna myśl... A propos zarobku, czy nie wskazałbyś mi pan sposobu szybkiego zbogacenia się? Potrzebuję na gwałt stu tysięcy rubli w ciągu roku...	Proszę mi wybaczyć że nie wymieniłem od razu tytułu, pod jakim mi pana zapowiedziano. Ale jak pan wie, mamy teraz rząd ludowy, a ja właśnie jestem reprezentantem ludu.	Ach! panie Benassis, tak tam było ciepło! a to tak przyjemnie, gdy ciepło. Mnie zawsze zimno. Siadłem sobie, dobrze mi było, i tak dla zabawki zacząłem sobie nucić: Malbroug idzie na wojenkę, i sam siebie słuchałem, bo głos mój podobny był do fujarki pańskich pastuszków.	Przez jakiś czas mieszkałem u starego człeka koło Umballi; potem u znajomej mi rodziny w Umballi. W towarzystwie jednego z tej rodziny pojechałem na południe aż do Delhi. To ci cudowne miasto! Potem byłem za poganiacza bawołu u teli (olejarza) jadącego na północ; ale posłyszałem o wielkiej zabawie urządzanej w Puttiali i pojechałem tam w towarzystwie pirotechnika. O, byłoż to wielkie święto! Widziałem radżów i słonie w złotych i srebrnych czaprakach; zapalono naraz wszystkie ognie sztuczne, przy czym zginęło jedenastu ludzi, między nimi mój pirotechnik ja zaś przekopyrtnąłem się przez namiot, ale mi się nic nie stało. Potem powróciłem na rêlrêl	Nie ruszą się, bo im nijak. Wielu z nich stale w Rzeczypospolitej zamieszkuje z żonami i dziećmi, i ci są nasi, a co jest obcych, to dla handlu tu siedzą, nie dla wojny. To dobry lud.	Pomnijcie, miłościwy panie, na dziadka waszego Jagiełłę krew macie i siłę jego, a ten do późniejszej starości zachował moc i zdrowie.	Była, jaśnie Pietrze, dziedzicu, była. Jak to słońce tak i ona dobra jest dusza, u nieboszczki przede śmiercią była, doktora sprowadziła, wina słodziuśkiego sama przyniesła.	Liga? A kto na nią będzie zważał?	On to frant na cztery nogi kuty. U Kozaków łup wykupował, a co ma, tego byśmy obaj z waćpanem nie kupili, choćbyś waćpan wszystkie swoje posiadłości w Turczechw Turczech	Płaszcza woźnicy.	Bo go Tatarzy czasu inkursji chłopskiej nie spalili, gdyż tu wojska kozackie zimowały, a Lachów tu prawie nigdy nie było.	Ha! to pewno poszła do kościoła albo na cmentarz. Chodzi tam codzień. Odziedziczyła po nim pięćset liwrów rocznie i dom na dożywocie, ale biedaczka o mało co nie zwaryuje z żalu.	I nic nie będziesz odkładał na przyszłość?	Kogo nie boli, temu wszystko powoli. Nie bolała cię bieda, kiejś krowę zmarnował i Żydom na rzeź wydał!	Kto jest dyżurnym?	Nie masz go. W Taurogach został.	Przypuszczam zatem, że pobudką pani de Rochefide nie była chęć kosztowania w spokoju doskonałej miłości, tej miłości, której słodycze są dla nas obu jeszcze tylko marzeniem?	Więc chce nas pan przekonać, że to wszystko duchy zrobiły?	Nie chcę cię trwożyć, pragnę tylko się dowiedzieć, czy cię obchodzę trochę, Małgosiu? Ja cię tak bardzo kocham, moja droga	Dziękuję panu, dobrze. Zakomunikowałem jej, że pan przyjechał, i wyraziła nadzieję, że ją pan zechce wkrótce odwiedzić.	No, więc cóż pan może zrobić? Nie napisze pan przecie skargi do sądu ani do ministerstwa, że wydalono pana nieprawnie. Zarząd bowiem miasta ma niezaprzeczone prawo redukowania pracowników, o ile uzna to za potrzebne.	A dobrze, oj-ej, jak dobrze! Czego chciałem, to i dostałem, czemuż nie ma być dobrze?	Ależ to nie będzie pensja, tatku!... To będą prywatne lekcje, które przecież mogłabym mieć i teraz... O, ja nieszczęśliwa!... tyle czasu zmarnowałam, zamiast dawać prywatne lekcje... O, ja niegodziwa!...	Dziwne dlatego, że był tu u mnie w Paryżu niejaki pan Horst...	Ja jestem stary, umrę wkrótce, po mojej śmierci zakład weźmie mój wnuk jedyny sie­rota z głową trochę dużą, lecz mądrą Homera czyta i Szekspira.	Ja nie narzekam, mój chłopcze powtarzam tylko, że w naszych posiłkach trochę daje się odczuć brak mięsa.	Nassi! A jak je trzeba odebrać?	Nie wróci, bo albo sobie gdzieś łeb rozbije, jeżeli odzyska rozsądek, albo weźmie się do jakiejś nowej utopii... Choćby do wynalazków tego mitycznego Geista, który także musi być patentowanym wariatem.	Słuchaj, czy jesteś pewna, że Wang nie przechodził dziś wieczorem przez ten pokój?	Tak ja mogę zaświadczyć, że Maciuś chciał zostać królem dzieci całego świata.	Za pozwoleniem, dobrze nie pamiętam, czy ja sam widziałem, czy tak mówili ludzie. Oczy zasłaniała mi troska o moją żonę.	Że mnie... no tego, co pan.	Nie, tego nie mówiłem. Któż mógł wiedzieć, że żyjecie, że się spotkamy... Po co dawać zawodne nadzieje... A poza tym...	Powiadali też zbiegowie że słyszeli, jakoby król jegomość chorągwiom niektórym kazał z Ukrainy wracać, aby nad Wisłą opór Szwedom dać. Jeśli to się sprawdzi, tedy moglibyśmy między starymi towarzyszami się znaleźć, zamiast tu się z kąta w kąt tłuc...	Ależ ja się wcale nie przejmuję, chcę tylko wiedzieć.	Byłem już u pana dwa razy!	Co? Jak? Skądże więc umiesz czytać?	Czemu tak?	Dobrze, synku, dobrze.	Jak dotychczas, nie widzę powodu do sprzeciwu	Jakto antropomorfy? Kogóż tak nazywasz, stryju?	Mogę się nie zapierać	Nie ma.	Nie ŻydZyski istniałyby wówczas, gdyby nasz handel był prowadzony porządnie.	No, to wszystko, co mi pan pokazujesz... I pan nic a nic nie pojmujesz z tych znaków?	No, wynoście się, dzieci.	Owszem. Raz ciągnęło mnie dwóch facetów, żebym się ożenił z ich siostrą.	Pan Darski! zawołała.	Panie Borowiecki, ja chciałem z panem pomówić.	Papusiu, znaleźliśmy skarb i... i... i... ale ja już chcę do domu!	Tak on gadał, acz ja nie dowierzam, aby w onym głodzeniu długo dotrwał, boć i on ją po swojemu lubi.	Tak, ojcze, to nie moje. To święty depozyt.	Tak, tak, spalić, spalić!	Umbra benedicentis Maledictus adumbraturUmbra benedicentis Maledictus adumbratur (łac.) przypomniały się słowa ilustrujące diaboliczną projekcję.	Widzicie ognie? dalej idą, niż koń jednym tchem doleci.	Widzę, że mam syna bystrzejszego, niż myślałam. Nie warto zadawać ci zagadek, bo w lot znajdujesz rozwiązanie.	Więc wolał pan, żeby została nadal żoną kryminalisty Kunika? Co?	Śliczne zdanie, ale do bajki. Chciałbym panią widzieć bez sławy, bez talentu, bez pieniędzy i bez ludzi.	?...	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	A jużci.	Alboś Korab?	Ależ ona musi całe dnie grywać, bo ciągle słyszę muzykę.	Chcesz mnie widzę przekupić! no! no! gadaj.	Cicho!... Zgoda!...	Coś ty nagadał, Antoni, mojemu Wasilce? Niby względem tego leczenia.	Cóż by tu robić, gdy przyjdą?	Cóż z tego, kiejkiej (gw.)	E! szkodabo mi twoich białych rączek, Marysiu, bo doprawdy nie chłopskie rączki macie!	Ja... ja zabiłam... tylko ja!	Jaka ja nieszczęśliwa, jaka ja nieszczęśliwa!	Kiedy ja nie wiedziałam, co to kochać.	Kim jesteście i skąd przybywacie?	Mam przecie oczy gdzie potrzapotrza (gw.)	Margaj.	Masz rację	Mogłaby być trochę mądrzejszą.	Może wczoraj. Wiesz, Adam, mam dla ciebie pierwszorzędny pomysł, mogę ci sprzedać, słowo daję, to byłoby coś akurat dla ciebie.	Nie mogę.	Nie powinniście stać o Nakło które pomorskie było	Nie znałaś stryja, po co płaczesz?	Nie, tylko powinnam szanować swoją godność ludzką.	Nigdy! Przenigdy!	O! przecież można było oszaleć!	Od kiedy?	Pani Zostawiam pani wolne pole.	Panu to wiadomo, a skąd?	Siedźcie se, dostaniecie i kolację, a chcecie, to zanocujcie...	Ta faworytkafaworyt	Uroki.	Uwięzić księcia! pierwszego ministra Karola I! Niepodobna!... Taki rozgłos! a gdyby wreszcie podejrzenia Waszej Królewskiej Mości, które za mylne pragnę uważać, miały jaką podstawę, co za skandal straszliwy! przygnębiający!	Waćpan do mnie w jakim charakterze to mówisz?	Wezmę numer w hotelu. Będziemy sami z godzinę. Później pójdziesz do domu.	Zali nie pierwsza pamięć dziada?
To prawda. Ale przypominam sobie, że na balu u pani de Morcerf tańczył z panną Valentine trzy razy. Na tym balu, na którym wywołałeś pan taką sensację, panie hrabio.	To wasz pan jest rycerzem kościoła? bo mój jest świecki. Mimo rady przyjaciół, nie chciał zostać arcybiskupem, bo ma zamiar zrobić się królem. Żeby nie skłamać, muszę wyznać, iż mi  diablo strach było, żeby go nie wzięła chętka przejść do kościoła, bo nie czuję w sobie najmniejszej zdolności do sprawowania beneficjów. Zupełniem głupi na księdza.	Ależ baronie, baronie! Pan nam przeszkadza słuchać; toż to barbarzyństwo, jak na takiego melomana!	Nie tylko nie winiłabym pani matki że powtarza minione historie, ale żalę się, że mnie pani matka nie oświeciła co do obecnych i że mnie nie wtajemniczyła co do rozmaitych interesów i stosunków na dworze. Jestem ich tak bardzo nieświadoma, iż niedawno jeszcze sądziłam, że pan konetabl jest jak najlepiej z królową.	O, Hertenstein cudzego uczucia urazić by nie umiał, a cóż dopiero zdeptać własne! Niech się pan nie gniewa, ja czuję pana... Taki rozdaje tylko uczucie, wziąć go sobie od kogoś nie umie: za słaby lub za mało brutalny. Taki prawda, panie Hertenstein?	Pan jest za wielkim idealistą. To przeszkadza.	Więc pan wraca jutro?	Zwariowałeś pan!... Co dla panny Łęckiej?...	A? Czemu? Czy to tak łatwo? Najprzódnajprzód	Czy panicz każe podać śniadanie do łóżka?	Myślało się o tym i o owym, jak to zwykle nam, niewiastom, na przebiegłości nie braknie. Mój mąż ma tu przyjechać na elekcję, a ja dziewczyny wcześniej zabrałam, bo Tatarów tylko u nas patrzeć. Gdyby zaś miało z tego co szczęśliwego dla Michała się zdarzyć, ofiarowałabym się piechotą do jakiego cudownego obrazu.	Nie ma.	Nie to, żeby źle, owszem, na ogół biorąc... Ale, widzi pani, wymowa, akcent, to, czego jakiś korepetytor, jakiś belfrzyna na wsi wpoić nie jest w stanie, bo sam tego nie posiada... System, widzi pani, wymaga, to jest... akuratnej wymowy, a tego... nie ma. Wszyscy w tych stronach mówią w domu po polsku, rodzice... więc też i dzieci nie mogą mówić dobrze. A system, pojmuje pani, wymaga tej, że tak powiem	Owszem znam ją. To przyjaciółka pani de Fischtaminel; pani Foullepointe, żona ajentaajent (daw.) podwórze, dziedziniec., zaś od frontu są pokoje pani. Nie znam w istocie szczęśliwszego małżeństwa. Foullepointe opowiada o swoim szczęściu wszędzie, nawet na giełdzie: zanudza tym wszystkich po prostu.	W jakim Kijowie? Co jegomość prawi?	Wasza dostojność ukrywasz coś przede mną Chcę, ażebyś mi wytłumaczył: jaka to bieda grozi Fenicji czy Egiptowi...	A co, jakem zgadł!	A jak nas Niemiec zobaczy?	A kiedy ich doma nie szacują	A królewna?	A skądże wiesz o tym?	A teraz poszukaj na stronicy 323!	Ach tak? To szkoda. Ja cierpię na reumatyzm, a to chyba choroba męska.	Albo ja tobie!	Ale, ale, może byście wyjechali na prowincję?	Ależ fe! Ja, Francuz! Ja je kochałem.	Bardzo chętnie.	Bardzo możliwe ale wolę uczciwy podmuch wiatru na pokładzie solidnie zbudowanego i ożaglowanego statku. Statki są do pływania po wodzie, a nie pod nią.	Będziesz szaleć za mną, bo nikt nie zdobyłby się na to... Kobiety lubią demonów...	Cieszę się z twojej aprobaty, bo twój sąd robi najwidoczniej na moim przyjacielu większe wrażenie od mojego A potem, może ja zmniejszyłem ważność regulaminów. Zmienia się je niewątpliwie. Ale na razie one kształtują sytuację wojenną, plany bitwy i koncentracji. Jeżeli odbijają fałszywą koncepcję strategiczną, mogą być pierwszym źródłem klęski. Wszystko to jest dla ciebie trochę zbyt techniczne. W gruncie, powiedz sobie, że ewolucję sztuki wojennej najbardziej przyspieszają same wojny. W czasie kampanii (jeżeli trwa dość długo), widzimy, jak jedna strona korzysta z lekcji, jakie jej dają sukcesy i błędy przeciwnika, jak udoskonala metody tego przeciwnika, który znowuż stara się iść dalej. Ale to jest przeszłość. Przy straszliwych postępach artylerii, przyszłe wojny będą tak krótkie, że nim się zdoła pomyśleć o tym, aby skorzystać z nauki, już będzie pokój.	Co się stało?	Co takiego?	Co, Nel?	Czyś była z pastuchami?	Często, mój aniołku, na szczęście!	Cóż stary na to?	Dalipan zdaje mi się, że Aragończyk, co naszą opisywał historię, niewiele co więcej od owego gryzmoły umiał i pisał sobie tak na chybił trafił, co Bóg dał.	Do kroćset diabłów! To naprawdę statek!	Dotąd nie? To dziwne.	Dziecińskie, nasze.	Dziękuję	I ja mam towarzyszyć...	Ir jūs šitą mierį laikote dėl lenkū ir lietuviū už dasiekiamą?...	Ja nie mam pani ani pana, oprócz króla JMości bom przecie szlachcic polski.	Jakie święto? dziś popr.: spytałem ją..	Jakto, źle? co ty pleciesz, durniu? co się takiego stało?	Kiedy tak, to proszę pana o kupienie mi zegarka.	Królowa nieboszczka przepowiadała, że tak będzie	Mamo, co to za fiołki?	Mnie się zdaje, że jest to dobry człowiek... szlachetny... Wiesz, Adziuś to właśnie od siostry pana Ludwika mam tę bransoletę z szafirem... Dała mi ją w dzień wyjazdu, ale gdzie ja się w nią ubiorę!...	Może wstydzi się, może sama nie wie W każdym razie podróż...	Może, może...	Może.	Na początek już są wielkie szwindle i wielka tandeta.	Naturalnie!	Nie cierpię, bo ojciec chwalił go któregoś dnia przed Fabciem, a zresztą i Will go nie cierpi. Piękna lala!	Nie jesteś śledziem nie jesteś śledziem, ale jesteś...	Nie rozumiem.	Nie tylko słyszałem, lecz wszystko wiem dokładnie. Otóż Hell został zwolniony z więzienia tylko dlatego, że był na tyle sprytny, że w porę zniszczył główne dowody swej winy.	Nie wiem.	Nie, proszę pani Są dwa listy do panny Magdaleny i... i jeden do panny Eufemii	Niech mnie niech mnie żarłacz ludojad połknie! Przeklęty strażnik! Ten człowiek gotów zepsuć nam cały plan.	Niesłychana historya! Ktoby coś podobnego przypuścił!	No, to idź już! Zostaw mnie, bo to mi przeszkadza.	O tak. I akt zejścia może być im wydany, gdy tylko zażądają.	O tak. Przejeżdżam zawsze tamtędy	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	O, rany boskie!	Ojciec, Córka	Opłatki!...	Panny!	Patrz, jakie ten student z boku robi do mnie oko.	Poprosimy pani Weiss...	Proszę, to ona.	Przypadek dał mi do rąk tę książkę Dostała się tu wraz z innymi książkami o pouczającej treści. Miałem do wyboru Geometrię dla wyższych klas szkoły średniej, Dzieje taktyki wojennej, Przewodnik po Dolomitach albo Zasady bimetalizmu. Wybrałem jednak tę książkę, która stała się moim najmilszym przyjacielem. Znam ją już całą na pamięć, a jednak znajduję w niej wciąż nowe źródła zabawy i pouczeń.	Rozprawa twoja!... ty, piszesz teraz rozprawę?...	Stulcie dzioby i siedźcie cicho, bo my mamy próbę.	Sydor, milcz! milcz. A nuż kto, choćby Natałka, choćby Maksym, albo krywonoga dosłyszał, co pomyślą? Zapomniałeś, że tyś już nowy człowiek i że z tamtego, co było, nic nie pozostało, utopione wszystko.	Ta Ślaska była rodzoną ciotką mojego ojca.	Tak, to Łódź!	Też tam... Słyszałam jej straszny, ale to straszny krzyk!... I nie wiem, co robić... Zadzwoniłam do pana...	To ja, Pawle...	To jest otchłań	To mój kłopot	To nie do uwierzenia!	Ts-ts	Ty zawsze masz słuszność, mój Sancho wszędzie i zawsze jesteś nieoceniony, wyborny i przysięgam ci, że drugą główną rolę grasz najsłuszniej w świecie w tej historii. Są nawet tacy, co wolą, kiedy ty gadasz, niż kiedy autor opisuje najpiękniejsze rzeczy. Wszyscy uwielbiają cię za tę prostotę duszy, z jaką uwierzyłeś tak ślepo w obietnicę dostojnego swego pana, że ci odda rządy wyspy.	Tyle co ty!	W danym przypadku jest tak istotnie. Ale wyobraź sobie, że nie istnieje owo położenie przymusowe, które pozbawia zbrodniarza pełnej swobody działania. Przypuśćmy, że jest to człowiek traktujący zbrodnię naukowo i jako dzieło sztuki. Człowiek taki przedewszystkiem przysposobi się na większą ilość przypadków, a także zdoła poradzić sobie z rzeczami nieoczekiwanemi, jakie zajść mogą podczas wykonywania zbrodni. Przebacz mi zarozumiałość, ale twierdzę, że gdybym popełnił zbrodnię, nie dowiedzionoby mi tego.	W myśli pokoleń, żyć będziemy w nich jak bogowie. Trzeba żyć tak, aby nasze działanie pośmiertne było takie, jakiego chcemy.	Więc szczęść ci Boże, kochany chłopie! A odwiedź mnie niebawem!	Więc w jaki sposób mogę panu dopomóc?	Więcej dać nie można... Gdybyście byli otoczeni i wzięci w niewolę, Raszyn zostałby bez obrony.	Z cudzego woza to złaź choć i wpół morza uśmiechała się ino niekiedy, że się to jej jarmark przypomniał, i nosiła kapustę, a skoro wóz był już pełen, Szymek jął wyjeżdżać ku drodze.	Zabiję go!	Zgadywać?	Zgadłaś pani, w istocie od podczaszyca.	Śmierć mojego brata. Dwa woły Dońca na pal naciągają.	„Poszły panny na rydze! na rydze! na rydze!” dziś: przytupując. do taktu w stopień fotelu, na którym siedział i jeździł, bo był w połowie sparaliżowany.	„SOKRATES:
Pan będzie łaskaw zauważyć, panie sędzio śledczy, że o nic mnie pan nie pytał, kiedy przybyłem, i że wobec tego nie miałem co mówić. Zresztą pańskie śledztwo nie wydaje mi się wcale tajne, skoro wszyscy byli przy nim... nawet jeden z winnych.	Olbrzymie, panie sędzio, niech pan powie, na to zgodzę się chętnie; ale co do pobudek, nie mam prawa ich zdradzić.	Cóż się stało? To ojciec mój i pan Rawlison nie są w Beni-Suef, tylko w El-Gharak?	Nie dawała, duszko, nie dawała! Nie znasz życia i świata! I do czego są zdolne kobiety, zwłaszcza gdy idzie o piękność innych kobiet.	Wiemy o tym ale nie o to idzie. Z wyzwisk, jakimi King uraczył w osobie Flinta prefektów, można by zrobić awanturę na wielką skalę. Wypędki? Źle wychowane niedźwiadki? Nie może być, ażeby prefekci...	A czemu oni w szabas światła nie zapalają?	I w dodatku nie przyznali mu dotąd pensjipensja	Małoś tą szablą Rzeczypospolitej w mig nie zbawił!	O lesie zacząłem mówić; moja rada jest taka, aby tej sprawy samym starym nie ostawiać, bo zepsują.	Nie pójdziesz... sama tu nie zostanę.	Chciałabym mieszkać w ładnym, wykwintnym domu, mieć smaczne jedzenie, piękne suknie, śliczne meble, miłych gości i dużo pieniędzy. Chciałabym panować, rządzić według woli i mieć liczną służbę, żeby nigdy nic nie robić. Jakżebym tego używała! Ale nie byłabym próżniaczką, spełniałabym dobre uczynki i sprawiała, że wszyscy by mnie kochali.	Ech, proszę pani, przy dwóch frankach, które zarabiam tutaj, czy pani myśli, że to nie dość, jeśli naskładam za pięć franków dziennie? Toć gdybym nie miał wieczór korekty dla braci Cointetów, mógłbym się ślicznie żywić otrębami.	Jeszczem też normalnego bolszewika na oczy nie widziała...	Nino, błagam cię, odłóż ten ślub, zlituj się nade mną!... Na pół roku, na trzy miesiące... Może ci przyjdą refleksje, może dojdziesz do przekonania, że chcesz popełnić błąd! Nino, błagam cię, a nuż przyjdziesz do przekonania, że on nie jest godzien ciebie... O nic nie proszę, tylko o zwłokę, o małą zwłokę!...	No, no, nie lamentuj, Hedwich! Obaczym jeszcze. A teraz lepiej zejdź do kuchni, pomyśl, co już niedługo czas na mój podwieczorek. Zastaw mi go na beischlagubeischlag (archit., niem.)	Ja nawet ich nie widzę dotąd	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że go nie ukradłem.	W mojej ojczyźnie sprowadzają na książęce dwory trubadurów, a ci pięknie przyśpiewują przy biesiadach. Czy w Polsce nie ma takiego zwyczaju?	Więc węgla zabrakło, bo kolej nie przewidziała, że ma być zapas dla tylu pociągów.	Być może nie odważy się nas zaatakować i odpuści. Nie ruszaj się albo nas zauważą.	Czy pan bywasz u niego?	Panie gospodarzu nie przysięgaj i przypomnij sobie, że dawniej w Indiach uważano koty za święte. Były to dobre czasy.	To nie może być, panie wojewodo!	Ale mów pan, na Boga!	Jak to, nie chcesz? Gardzisz złotem?	Jan Jakub jest dla mnie głupcem, kiedy sili się wyrokować o wielkim świecie; nie rozumiał go i mierzył go duszą lokaja i parweniusza.	Nie może być daleko	A mnie szczęśliwsza dola dała z niemego chłopięcia dostać języka Syn Henga straszne mi opowiadał rzeczy. Trzeba, abyś o nich wiedział, ojcze, coraz groźniejsze od grodu na nas wiatry wieją... posłuchaj! Chłopiec nie kłamał, drżał jeszcze cały ze trwogi mówiąc i płakał.	Ach, wielmożny panie nie tak to wszystko gładko idzie, jak się komu myśli, bez obrazy pańskiej.	Drogi panie profesorze, witam pana! Proszę usiąść tu, przy mnie! A teraz chciałabym wiedzieć, co pana do mnie sprowadza? Chyba nie usłyszę czegoś złego lub jakichś skarg, nieprawdaż?	Ale co się przódzi narodu namarnuje, tego nikt nie odbierze.	Bo nie chcemy, żeby go krajali po śmierci	No, to go sobie zabierz niesłusznem jest, aby tych czterech kochających się dzielnych wojowników, nie było razem w jednym pułku.	Nijakiej supliki nie słucham, znam się na waszych wykrętach, zabierajcie się do roboty!	Czyż na to nie będziemy mieli czasu jutro? później? Tyś powinna zasnąć, aby mieć rumieniec na jutro! Stary król będzie się trwożył bladością twoją, a młody niepokoił.	Ach, to nie jest wcale takie skomplikowane Zazwyczaj osobą najbardziej poinformowaną o poczynaniach kobiety jest jej kochanek.	A czy w kuli może pan zobaczyć ścisłe miejsce?	A cóż pan chcesz, żeby to było, u licha!...	Chwała Bogu! Pan miał cały czas tak ponurą minę, że myślałem już jaknajgorzej.	Teraz podobno sporo wieszają i rozstrzeliwują Niedawno odczytali nam na placu ćwiczeń befel, że w Motolu rozstrzelali rezerwistę Kudmę, ponieważ kapitan ciął szablą jego chłopczyka, którego trzymała na ręku jego żona, gdy się z mężem chciała w Beneszovie pożegnać. No i ten Kudrna się uniósł z tego powodu. A politycznych wsadzają co do jednego do ula. A na Morawach rozstrzelali już też podobno jednego redaktora. Nasz pan kapitan mówi, że i na resztę przyjdzie kolej.	To wszystko złośliwe psoty czarnoksięskie ci nikczemnicy wiedzieli dobrze, że wyjdę zwycięsko z tej walki i umyślnie przemienili owego rycerza w przyjaciela bakałarza, ażeby go zasłonić od słusznej wściekłości mojej i żebym darował życie temu, co tak podstępnie godził na moje. Mój przyjacielu, czyż trzeba lepszego dowodu złości i potęgi czarowników nad tę, jakieśmy mieli niedawno w przeistoczeniu Dulcynei? Po takim cudzie czymże jest ta bagatela? Ale ta mi została pociecha, że prawica moja silniejsza od tych czarów i że pomimo zawiści i całej potęgi cudownej sztuka, odwaga moja zapewniła mi zwycięstwo!	Hm pewno się zestarzał. Nawet Nostromo się postarzał, chociaż się nie zmienił. Skoro o nim mówimy, chciałbym pani coś powiedzieć...	A co do twojej roli to jest jedno wyjście: usunąć się zupełnie, zostawić rzeczy ich biegowi i powiedzieć sobie, że wszystko idzie po twojej myśli.	A niech to licho! Mówię panu, że gródź się wygięła. Podnosiłem lampę wzdłuż kątownika na międzypokładzie, gdy płat rdzy, wielki jak moja dłoń, odpadł sam z siebie od arkusza. Ten płat poruszył się i odskoczył jak coś żywego, w chwili gdy na niego patrzyłem.	Do Lwowa, a stamtąd, pomagaj Boże, do domu, na Ukrainę.	Ukochanemu małżonkowi memu! Ojciec jest święty, więc zbałamucony, zaświatów potwory dostrzega na ziemi.	Ja jadę natychmiast, dodała Laura, wykradnę go, odbiję, ukryję w miejscu bezpiecznem, u króla, u trybunałów, u duchownych? Ja liczę na panią kasztelanową...	Cóż to, u pioruna, takie to wy sprawujecie rządy nad miastem, gdy wszyscy przyzwoici ludzie są na morzu? Hę? Miasto wyschnięte na kość, a zaduch w nim większy, niż był wtedy, gdym stąd wyjeżdżał. Moglibyście przynajmniej wystarać się o jakiś wyszynk lżejszych trunków.	Spytaj raczej: czyja godzina? Godzina Ropucha. Jego godzina. Obiecałem, że wezmę się za niego, jak tylko zima minie na dobre, i dziś zamierzam spełnić swoją obietnicę.	Prawdopodobnie przypominasz sobie rozmowę, jaką miałaś z wujenką. Otóż to ja prosiłem wujenkę, by z tobą pomówiła.	Udałoby się mu wykręcić, gdybyście wy, panie, chcieli zataić przed królem to, co się przygodziło.	Panie! przerwała Apolonja, której twarz między fjoletowemi wstążkami kapelusza zaczerwieniała tak jakby z niej wnet krew wytrysnąć miała; panie! krzyknęła brzękając z całej siły różańcem	Prawda o! żal-by mi było, ale i uciec to trzeba was porzucić... gdzie pójść? co począć?	Ale skończywszy z jednymi, pójdziemy wnet na drugich. Muszą się tam ci posełkowie pocić.	Mogłem mu pomóc. A on od razu sięga do kieszeni.	Co ci się stało? Czyżbyś się skłaniał do pesymizmu?	A niedoczekanie twoje! Niedoczekanie twoje! Tfu! Tfu, na psa urok.	Chybaś miał waćpan potęgę wielką do obrony?	Dlatego, rebe, że ty bogaty jesteś i pięknie mówić umiesz, i z całym światem zgodę trzymasz, nawet z samym wielkim rabinem, który aż uśmiecha się, jak ciebie zobaczy. Twoje słowo wiele może i żebyś ty chciał...	Dość daleko Spędzicie zapewne dwanaście dni na morzu.	Natychmiast, do kroćset!	Zaprowadzę cię wprost do naszego pensjonatu. Przed stacją czeka dorożka.	Zapukać do jego drzwi.	Ależ to całe wojsko!	Bój się Boga, za co?	Szanuję ją Ale, ale, co się stało z tym rządcą, którego swojego czasu odprawiono?	To dobre i wcale dla mnie nowe! Dziad widocznie niewiele wymaga!	Waćpan tak w fortele obfity, wymyślże co	A kto ci to powiedział?	Ale to są oficjalne zaręczyny.	Co? Komu?	Czerwono w izbie, jakby od makowych kwiatów!	Król mi permisjępermisja (z łac.) mówił Kmicic.	Mnie przysyła mąż pani abym zobaczył, czy pani tu bardzo szaleje.	Od niego i od mego przyjaciela hrabiego de Rochefort.	Sarny z Łysicy idą, czy co?	Skąd to wszystko wiesz?	Tak sobie ino chodziłam, święto przeciek. Nabożna?	Tak.	Trzeba będzie coś obmyślić!	W przyszłą sobotę znowu pójdziesz po herbatę?	Warujcie sięwarować się (daw.) rzekł blednąc z gniewu lat., zaraz bym kazał ziemię za zamkiem udeptać, i niechby przyszła wasza albo moja śmierć!...	Wynoś się w tej chwili!	A ten szmer?	Bom wyjeżdżał.	Czy można tam autem dojechać?	Malheureuse que je suis!...	Mateczko!... mateczko!...	O, Aniu	Ojciec ziemi chce	Początków tych nauczają zazwyczaj także męż­czyźni...	Przybłęda,	Pssst!	Szmaja, idziesz?	Tedy czołem, czołem, mopankowie. Dokąd Bóg prowadzi?	Trastia joho maty mordowałaTrastia joho maty mordowała (ukr.)	Van Stiller, Carmaux i Moko.	W kościele katolickim?	W więzieniu!	Zaraz. I ślub wkrótce nastąpił?
Wszelka nadzieja byłaby tu głupia. Proszę się zastanowić, panie sędzio śledczy, a zgodzi się pan ze mną, że logicznie rzecz biorąc...	Ano, com to chciał rzec... Ledwie się dostał umiłowany pan do Krakowa, ledwie co zasiadł na Wawelu, juści się porwał na niego ów Probus. Posłał z wielkim wojskiem krewniaka swego Henryka Lignickiego; dwa razy go na głowę pobito, dopiero za trzecim razem...	Ehe!... takimi sprawami już mógłbyś pan mnie nie zajmować Kiedy jedni zbogacają się i rosną w siłę, a inni bankrutują, on mi zawraca głowę amorami jakiejś pani Stawskiej. Nie trzeba było bawić się w swata!...	Dowiedz się pan że u tych nędzników śpiewać w cierpieniu, znaczy wyznać coś na torturach. Męczono tego głupca i przyznał się, że skradł bydło, za co został skazany na sześć lat do galer, prócz dwustu rózg, które mu zaraz wyliczono. Smutek zaś jego i wstyd pochodzą stąd, że go koledzy jak nędznika traktują, wyrzucając mu brak wytrwałości i dowodząc, że kryminalista ma zawsze swoją wolność na końcu języka, jeżeli tylko świadków przeciwko sobie nie ma, i szczerze mówiąc, w tym punkcie zgadzam się z nimi.	Ależ ręczę ci, że: tak Idź, oświadcz się, w karnawale się ożenisz, no i basta. No idź, nie marnuj czasu...	Nic nie powie bo nic mówić nie trzeba. To będzie największą tajemnicą z tego wszystkiego. Nikt nic nie będzie wiedział, dopóki o tyle się nie wzmocnię, że będę mógł chodzić i biegać. Co dzień w moim fotelu mnie będziecie przywozić i odwozić. Nie chcę, żeby sobie szeptano i dopytywano się, i nie chcę, by ojciec wiedział cośkolwiek. zanim doświadczenie zupełnie się nie uda. Potem za to, kiedy wróci do Misselthwaite, wejdę nagle do jego pokoju i powiem: „Oto jestem, tatusiu; jestem taki jak wszyscy chłopcy. Jestem zupełnie zdrów i wyrosnę na dzielnego człowieka. A stało się to przez doświadczenie naukowe”.	Ach, jacyż to nieprzyjemni ludzie!... Pan Kazimierz tyle mi naopowiadał o ich manierach, że prawie ich nie lubię... Gorsze jednak to, że pan Korkowicz robi formalną obławę na Stefka, który wrócił ze wsi zirytowany na niego.	Ale wy wiecie Dopiero co żądaliście czasu... czasu. No więc doktorzy dostarczą wam czasu pod dostatkiem, jeśli na to zasłużycie. Uważacie się za silnego, ponieważ macie w kieszeni dość prochu, aby przenieść się do wieczności i zabrać z sobą jeszcze ze dwadzieścia osób. Ale wieczność jest próżnią, psiakrew. Czego wam potrzeba, to właśnie czasu. Gdybyście spotkali człowieka, który by mógł wam zapewnić dziesięć lat życia, uznalibyście go za pana.	Nic mi! Aha! Widzę teraz, że mnie zamroczyło, bo koń się ze mną opsnął... Zali to już po bitwie?	Pani szukała mnie dzisiaj... Zdaje się, że tu mieszka panna Stella?...	Właśnie, zanim pośpieszyłeś się ze swą krytyką, chciałem powiedzieć, że tekst musiał ulec w drukarni jakiemuś nieszczęśliemu przypadkowi i że drukarz poprawił go według własnego widzimisię. Nie! Co się tyczy Cycerona lub Horacego, to nasz Randall nie jest żadną powagą.	Są, ale autor chybił, albowiem jestem zarazem i gorszy, i mniej płaski, niż mnie przedstawił. Widzisz, my tu dawno zatraciliśmy poczucie tego, co jest godziwe lub niegodziwe, i mnie samemu wydaje się, że tak naprawdę to tej różnicy nie ma, chociaż Seneka, Muzoniusz i Trazea udają, że ją widzą. Mnie to wszystko jedno! Na Herkulesa, mówię, jak myślę! Ale zachowałem tę wyższość, że wiem, co jest szpetne, a co piękne, a tego na przykład nasz miedzianobrody poeta, furman, śpiewak, tancerz i histriohistrio (łac.) nie rozumie.	Nie, panie Holmes. Nie miałem czasu. Dopiero wczoraj dowiedziałem się, jak stoją rzeczy. Ale, bądź co bądź, uważam, że pieniądze powinny iść razem z majątkiem ziemskim. Taka była wola stryja. Właściciel Baskerville-Hall nie mógłby utrzymać rezydencji w stanie dawnej świetności, gdyby nie miał gotówki. Pałac, ziemia i pieniądze muszą być w jednym ręku.	Gdzież pan Józef? schowała go sobie pani do ogryzania na później?	Kamienie dobrze idą, zarobię dosyć. Wygram choćby jedną główną, ożenię się z Orłowską, zsumujmy razem. Piękna cyfra. Hipciu, postaw na niej. Tak, ona może wygrać.	Tylko ty jesteś w stanie wybawić mnie z kłopotu, w jaki się wpakowałam... i to tylko przez ciebie!...	A! spodziewam się! po głowachby nam jeździli. Zuchwalstwo już i tak dochodzi do najwyższego stopnia, a dobroć pana i wspaniałomyślność wasza ośmiela do wybryków najswawolniejszych. Czy téż hrabia uważałeś, ile sobie Watzdorf młodszy pozwala?	Nie, ale jako znawca kryminologii, powinien powziąć jakieś podejrzenia i spostrzec, że wszystkie te śmierci w waszym domu, nie są naturalne. To twój ojciec powinien tu nad tobą czuwać. To on powinien być tu teraz na moim miejscu. To on powinien wylać truciznę ze szklanki. To on powinien zaczaić się na mordercę. Widmo oko w oko z widmem	A co? Jak ona się uciesznieuciesznie (daw.) zawołał majster, widząc zdumienie, z jakim Hedwiga spojrzała na pana Kazimierza.	Dosyć tego, Ludko, postaram się tu uspokoić Małgosię, a ty idź po Artura. Zgłębię tę sprawę i raz na zawsze położę koniec takim figlom.	O, to jeszcze bardzo niepewne! To dopiero pomysł bliżej nieokreślony, musimy się zastanowić.	Wielkie mecyjewielkie mecyje (daw., pot.) pogardliwie skrzywił się Dyzma.	Nie, upokarzać się przed rabinem i grzechów swych wyznawać w pokorze przed ludem całym on nie będzie.	Tak. Przedwczoraj nie wychodził wcale ze swego pokoju. Był trochę zmęczony i Lola zaniosła mu w południe śniadanie, a obiad o siódmej wieczór.	Nie pozostaje ci nic jak zostać żołnierzem Ten cymbał Clapart nie pociągnie ani kwartału, matka zostanie bez grosza, czyż nie muszę dla niej zachować tych trochę pieniędzy, którymi mogę rozrządzać? Nie mogłem ci tego powiedzieć przy matce. Jako żołnierz, będziesz miał co jeść i zastanowisz się nad życiem, takim jakie ono jest dla chłopca bez majątku.	O, proszę pana, nie mam powodu go żałować, bośmy go bardzo rzadko widywali; od pięciu lat nie był tu nawet raz i do licha, dobrze zrobił, że sprzedał dom, który mu nie dawał wcale dochodu.	Co do chwały... No tak. Skromność godna zazdrości! Ale mówią głośniej od słów, napisów na papierze, pergaminie i, dajmy na to, piaskowcu	Kreuz-ElementKreutz-Element (niem.) klął hrabia. głupie bydlę (dosł.: zwierzę).! Proszę, proszę, panie Janie! No, nie poturbowali cię zbytnio?	Nie przypominam sobie, panie hrabio, abym to mówił.	Przyszła wiadomość, że babunia chora i wszyscy jadą do Ostępowiec.	Tak zamordowany!... Odebrałem wasze ostrzeżenie, kazałem zatrzymać tę kobietę i oddałem pod straż wiernego sługi... Obałamuciła tego człowieka, włożyła mu sztylet do ręki, kazała zabić księcia	A ten wybuch? Czyżbyś go nie słyszał?	Ale go wylewać nie potrzeba!	Atanazy: Żadne warstwy nic nie stworzą w formie kooperatywkooperatywa (daw.) związek zawodowy we Francji i niektórych in. krajach. czy komunizmu państwowego	Beniamin do tańca! Pójdź z nami w tany, Beniaminie!	Cóż? Nic! Wróciliśmy później do domu. Szliśmy ulicą, powoli, jacyś osowiali i smutni. Nagle przystanęliśmy. Ulicą jechał dorożkarz, co konie wybiedz mogły, pamiętam białe rękawy koszuli już wiesz	Dawno na kolei. Dziś wieczór wyjeżdżam do Krakowa.	Dla mnie ma to znaczenie.	Do Heleny.	Dobrze dlaczegóżby nie? Był to człowiek nazwiskiem Hyde.	Interes, nie interes. Ot, pogadać chciałem, rady spytać.	Ja rozumiem (ino bez waszej urazy). Ja wiem, że wolno, ale tylko bandytom...	Jednak w całym tym naukowym sekrecie zwierciadeł i w samej historii nie widzę nic przeciwnego rozsądkowi, nic niemożebnego.	Karolek nie może iść na pensję	Mam dla ciebie nowiny OkrucieństwoByłem dziś u Tuliusza Senecjona, u którego był i cezar. DzieckoNie wiem, skąd Auguście przyszło na myśl przyprowadzić ze sobą małego Rufiusa... Może dlatego, by swą urodą zmiękczył serce cezara. Na nieszczęście, dziecko, zmorzone snem, usnęło w czasie czytania, jak niegdyś Wespazjan, co widząc Ahenobarbus cisnął w nie pucharem i skaleczył je ciężko. Poppea zemdlała, wszyscy zaś słyszeli, jak cezar rzekł: „Dość mam tego przypłodka!”, a to, wiesz, tyle znaczy, co śmierć!	Może już nigdy ich nie zobaczymy!	Nie kupcy, ino wielkie państwo, co jeżdżą z szałasem i z kucharzem, a on im w polu jeść gotuje.	Nie pisnąłem ani słówka.	Nie przeczę.	Nie róbcie tu żadnych głupstw	Nie!	Nie! Nie znoszę wina. Koniak tylko...	Nie, jeszcze portretów nie mam	Niech cię kat porwie z takimi radami! Przyszedłem po ratunek do ciebie, a ty drwisz!	O tak, i ciągle panią wspomina.	O, za pozwoleniem!	Ona ma rację Powinieneś go już dawno naprawić. Wczoraj Eugenia o mały włos nie zwichnęła nogi.	Panują ciemności, panie, ale...	Prosta kobieta. Kompromituje przecież, mogłaby z czułościami nie wyjeżdżać przy ludziach!	Stary. Starzy też miewają powody do samobójstwa. Podobno firma jego stała na progu bankructwa.	Tak myślę.	Tak, nadzy, głodni i bezsilni jednak uciekać trzeba.	Tak.	Widziała pani już pałac?.. prawda, że ładny.	Wszystko to być może ale przecie tam inne być musiały przyczyny, a nie prosty kaprys, jak tu.	Włazisz w paszczę samemu lwu! Uważaj, żebyś swej odwagi pewnego dnia nie przypłacił życiem. Widzisz, jak skończyli twoi bracia.	Z największą chęcią, jeśli pani pozwoli Ja i tak byłbym złożył moje uszanowanie...	Zaprawdę jest to lew! Ale jak on podobny do sfinksa...	Żeby zaś Bolesta nie zobaczył.	Aż tutaj.	Chodź ze mną! Chodź na dół!	Czy może krewniak Jana, rotmistrza w usarskiej chorągwi kniazia Ostrogskiego? Znałem go dobrze, bywałem u nich w Rychcie.	Czy też tu kiedy pada?	Cóż z nim uczyniono?	Dla komisji rewizyjnej	Dobranoc ci.	Franiu, pleciesz głupstwa	Gdzie pani była ostatnimi czasy?	He! niech ją wywieje!	I wyszeptał z westchnieniem:	Jakimże sposobem?	Jej ojciec w taki sam sposób spełniał dobre uczynki. Przyjdę kiedyś odwiedzić matkę pani, proszę jej to powiedzieć. Dzwonek wzywa nas już na herbatę, bo teraz pijamy ją wcześnie ze względu na chłopca. Zejdź pani z nami jako dobra sąsiadka.	Jeszcze piękniejsza, niż była w przeszłym roku.	Najpoczciwsza jest szlachta oszmiańska!	Nigdy.	No, a on co na to? Uciekł, der Schurkeder Schurke (niem.)	O, Jezu Nazareński! Gdzie ja oczy podzieję, nieszczęśliwy!	Och... tyle subiekcjisubiekcja (z łac.)	Pierwszy raz widzę coś podobnego!	Piwa!	Pochodzi, panowie, od Pięknej o złotym warkoczu; dwie jaskółki mi go przyniosły i one wiedzą, z jakiego kraju.	Powiem mu: dam ci pewność odwetu, idzie już kara i grom.	Proszę o głos	Psuć?	Słyszysz, Oskarze? Wuj streszcza ci w trzech słowach wszystkie moje rady; ostatnie zwłaszcza powinieneś sobie wyryć ognistymi głoskami.	Ty tam, Kiepełe, jęzor sobie oskrob!	W Chinach zrobił kuzyn to odkrycie?	Wolę ja być znajdą, jak ze złodziejskiej rodziny. Mój dziadek był uczciwy człowiek	Wykonaj rozkaz albo wyważę drzwi.	Z całego serca!
Ależ to samotność nie dla twego wieku, kochane dziecię to klasztor prawie. Waćpan dobrodziej nie powinieneś tu tak dać więdnąć tej różyczce.	Dosyć mam tego. Proszę mnie puścić natychmiast.	Kupiłem dla pana oberlejtnanta Chciałem mu ugotować rosół z kury, ale on tej kury już nie chce, więc podarował ją mnie.	Nie inaczej potrzeba podczaszyca ratować, bo gdzieś ze strachu zaszył się w kąt, a tam go pewnie zaskoczą ludzie co nawracać lubią i zbałamucą głowę młodemu chłopcu. Zajmuje on mnie wielce, nie radbym żeby marnie zginął, potrzeba go uwolnić z tej kozy i na świat wyciągnąć.	Nie znasz mnie. Zresztą nie wiesz, o co tak naprawdę chodzi w tej sprawie. Wcale nie o rabunek. To ma być zemsta. Potrzebuję do tego twojej pomocy. Gdy się z tym załatwimy, wtedy jazda do Teksasu! Wracaj do domu do swojej starej i bachorów. Czekaj tylko na mój znak.	Pani wie na pewno, że to był cukier, a nie co innego? Może pani przez omyłkę wsypała do tej szklanki nie cukru, lecz czego innego?	A czy ty masz lalkę?	A jeśli będzie chciał rozpętać rewolucję?	A ona tu jest?	A skąd ty ratunek ten mieć możesz?	A swoją drogą, macie pierwszorzędny fach w ręku, Fremde.	A więc słówko o człowieku tym, odezwał się Bogusławski. Nie mogę go wam pokazać, póki nie uprzedzę o nim. Wyda się wam dziwacznym...	Aa! Rozumiem	Aha! aha! krzyknął ze śmiechem przeraźliwej radości djabeł i skakał jak szalony tu! a Bartłomiej mało ze strachu Bogu ducha nie oddał; chciał się przysiąść bliżej Ruperta, padł na wznak, pośliznął się, i jedna noga wyszła za koło. Jak błyskawica szybki djabeł chwycił go za nogę szarpnął nogą, a djabłu został się tylko w ręku bót dziurawy!!!	Alanie nie powiem, iż jest to, według mego rozumienia, postępek zalecony przez naukę chrześcijańską, bądź co bądź, jest to postępek chwalebny. Przeto po raz drugi proszę cię o przyjęcie mej ręki.	Albo ja wiem?... Dopóki szyję, myślę, że jestem w naszej dolince i że zaraz przyjdzie ojciec. Ale kiedy wiatr uchyli zasłonę okna i spojrzę z góry na ten wielki... wielki kraj, zdaje mi się... Wiesz co?... Że mnie porwał sęp i zaniósł do swego gniazda na skale, skąd zejść nie można...	Ale na co tyle?	Ale, ale, Wawrzuś, wielką uciechę ci sprawię. Do domu nie mam po co iść teraz; ojcowieojcowie (daw.)	Bo majster kazał kupić trzy papierosy.	Bo mi się pan wydaje bardzo młody.	Bogdaj tak!	Boże, to dla niego!	Chcę wiedzieć, jaką drogą otrzymujesz te kursa literatury?	Co ja mam z tym robić, co ja mam o tym myśleć?	Czeremis pod skałami kukurydzę sadzi, wino sadzi i ptaki w sidła łapie. Z tym, co ty przywiózł, nie będzie jej niczego brakowało, chyba ptasiego mleka. Nie bój się, już ona z jaru nie wyjdzie i nikt się o niej nie dowie, byle twoi ludzie nie rozgadali, że ona tu jest.	Czołem! listy od króla! Jeden do waszmości, drugi do wojewody witebskiego.	Czy adwokaci i proktorowie to jedno i to samo?	Czy bardzo pilny? Może jutro go załatwię. Chce mi się spać, stary.	Dasz pan pieniędzy?	Dobrze to, dobrze ale z tym wszystkim , kiedy ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną. Ja myślę, żeby nam obu zawrócić do domu, bo to te przygody, za którymi nasi panowie gonią, nie zawsze wychodzą na dobre.	Dziękuję ci, Bianchon! Słowa twe przyniosły mi ulgę. Będziemy zawsze przyjaciółmi.	Et, tėvai! Dievo valia,	Gdybym miał pieniądze prosiłbym małpy, żeby mi przepowiedziała, co się ze mną stanie.	Hm! Pewno usłyszał jakąś plotkę na rynku i chce z niej skorzystać.	Hm! To źle bo to, widzi jespan, człowiek dziś, jutro, a, Panie Boże mnie skarz, jeżeli przy skonaniu mi jaki inny grzech na sumieniu zacięży prócz tego. A za grzech sobie to mam, żem za mało oka miała na Hanię, chociaż Panem Bogiem się świadczę, że i sto ócz byłoby nie pomogło. Bo przecież potem porwał ją z domu rodzicielskiego, wywiózł na swój zamek, ojcu tyle tym zadał frasunku, że myślałam, że umrze stary od samych łez i żałości... Ba! I odbili ją nazad, i poszła za mąż, i mąż ją odumarł, a kiedy jej potem za jakiegoś kaduka przebrany pojawił się pan Ignacy, to tak na nowo wariować poczęła, że aż ją stary wywieźć musiał na Mazury. Więc co by tam było moje pilnowanie pomogło?... Ale stary tego nie wiedział i wierzyć temu nie chciał, kiedym mu to powiadała, i całą winę złożył był na mnie. Nie wiemże, jak teraz? Toć to i to wykradzenie teraźniejsze... Hm! Nie chcę zresztą sądzić... ale... Hm! Wina, Grzech, Gniew, BógA nie mógłby jespan tak z daleka dowiedzieć się od pana Wita?...	I czegóż znowu, do ciężkiej choroby, chcecie?	I nie masz zamiaru umierać?	Idźcie, będzie burza	Jak się masz, Józiu?... Dajże mi buzi!	Jak to nie wiesz? Poszedł z wami.	Jakim prawem to zrobiłeś?... Mniejsza o sens tego przemówienia. Było to bezprzykładne wdzieranie się w moje prawa! A w dodatku skompromitowałeś się, gdyż chyba ani na chwilę nie mogłeś przypuszczać, że ja zatwierdzę ten operetkowy zamach stanu! Postąpiłeś nie tylko awanturniczo, lecz niemądrze i lekkomyślnie!	Komu lepiej na polu, to umyka, a mnie tu lepiej. Ja miał nogę przestrzeloną, a tu mnie ją obwinęła szlachcianka, starego córka, i dobre słowo rzekła. Takiej ja krasawicy na oczy nie widział... Na co mnie odchodzić?	Kowal powiadał wczoraj, jako dziedzic pogodzi się z nami.	Któż taki?	Mieliśmy ogromne rozchody...	Może przypłynie, mgła sroga! Nie obaczą go!	Muszę odejść, a jutro pożegnam się z panią i panią Broniczową.	Myślisz, że to tak łatwo, odezwał się Honory, kochającemu sercu patrzeć jak tonie to co się kocha, stać u brzegu i odejść... w chwili, gdyby się życie dało za uratowanie...	Mówisz tak, jakbyś się poczuwał!	Na Ewangelję ci przysięgam że nie przeczuwałem wcale, iż wino jest zatrute i że, jak widziałeś, sam miałem go się napić.	Napisz, że otrzymałeś i że dziękujesz, a jak chcesz, napisz, co z tymi pieniędzmi zrobiłeś.	Nazywam go nazywam go wariatem, gdyż go znam lat... Zaczekaj pan... Piętnaście... siedemnaście... osiemnaście... Było to w roku 1860... Jadaliśmy wtedy u Hopferau Hopfera	Nie będzie zgody, bo nie mam czasu na zabawę.	Nie może być... Zbyt długo zatamowany oddech...	Nie!	Nie! nie potrzeba mu lekarstw żadnych, spokoju, odpoczynku tylko, pokarmów zdrowych, snu, pokrzepienia... Człowiek nie samem tylko żyje ciałem; podsycić trzeba wewnętrzne ognisko aby lampa nie zgasła.	Nie, Augusto. Od onegdaj mieszka w pałacu.	Nie, panie, od chwili, gdy chciał zabić dozorcę, który mu przynosił codziennie żywność.	Nie, ta właśnie wojna, o której mi wiadomo!	Nie-e! Przebywa tam wprawdzie jedna dziewczynka, którą się interesuję... ale ona nie jest uczennicą. Jest to mała, zasmolona i zaniedbana istotka, zupełnie niepodobna do nieboszczyka Crewe.	Niepołomskiego.	Nigdy!	No to dobrze. A co się tu dzieje? Odpustodpust	No, a jakże, nie nudzi się tu doktor Kolski?	No, puszczajcie mnie, Wojciechu, bo i wam się oberwie!	No, zaraz widać kto ma rozum, pewny jesteś że ci nie dam. Strzelaj.	O! jużeście się z tego nawracania pogan i przerabiania ich na chrześcijan powinni byli uleczyć, bracie Bernardzie. Bić ich i rzezać! nie ma innej rady.	Odmowa?	Ojciec chce mojego podpisu pod kontraktem ślubnym, ale w zamian zostawia mi ojciec całkowitą wolność?	OjczyznaWiara, PokusaBóg	Otóż to właśnie to prawie to samo, cała tylko różnica w tym, że mi się nie śniło i że będąc na jawie jak teraz, czuję się poturbowanym nie mniej od pana swojego.	Pan jesteś mistrz Jacek?	Panie prezesie!	Paradny obraz!	Pod Gdańskiem?	Pragnąłbym przespać się, panie kapitanie.	Przyjdzie podziękować panu za wielką przysługę, o jaką chcę prosić w jej imieniu	Przyjdź pan jutro do nas na obiad, proszę pana w ojca imieniu. A teraz będzie pan łaskaw zobaczyć, która godzina, ja tego nie mogę zrobić aby nie myślano, że mi się gdzie spieszy.	Rzekł to co na to? powiedział?	Strój, Piękno, Kobieta, Ironia Sprowadzony w ten sposób na właściwy teren, rzucasz jej kilka pochlebstw, będących dla ciebie ową zdawkową monetą, do której najmniejszą przywiązujesz wagę, najdrobniejszą walutą twojej sakiewki.	Są różne sposoby, a nawet często, gdy perły silnie przystają do muszli, trzeba odrywać je szczypcami. Zwykle jednak rozkłada się perliczki na kobiercu z traw morskich, zaścielającym wybrzeże. Tym sposobem mięczaki zamierają na świeżym powietrzu, a po dniach dziesięciu zaczynają gnić. Wtedy zanurza się je w zbiornikach wody słonej, a potem otwiera i obmywa. Wówczas to rozpoczyna się podwójna praca wyrzynających perły. Najprzód oddzielają warstwę perłowej masy, zwanej w handlu pod nazwą srebrzanki lub mieszanki białej, albo mieszanki czarnej i sprzedawanej skrzyniami, ważącymi po sto dwadzieścia pięć i sto pięćdziesiąt kilogramów. Tułów zaś, wyjęty z muszli, gotują i cedzą przez sito, aby wycisnąć z niego wszystkie, choćby najmniejsze perły.	Tak Przejdźmyżprzejdźmyż	Tak jest, jak musi. Ale my musimy wiedzieć, kim my jesteśmy wobec mas. Ja czuję się widzem ich cierpień, wspólnikiem tych przerażających, wszelką miarę słowa przekraczających zbrodni, jakie dokonywają się na niej. Muszę wierzyć w siebie, abym śmiał myśleć za lud.	Tak.	Tak... dziękuję... było już niepotrzebne.	Tatarzy! orda!	Tego ci nie przyganię. Twoja śmierć albo jego!	Trzy lata.	Tu, w Abydos, w grobie Ozyrysa znalazłem cały plan drogi do skarbca	Ty, niemasz nic...	Tylko, panie Aronnax; obliczenie to bardzo łatwo sprawdzić. Otóż trzeba panu wiedzieć, że mam zbiorniki dodatkowe, mające sto beczek objętości. Mogę więc zanurzać się do dalekich głębin. Kiedy chcę podnieść się i wierzchem statku dotykać wód poziomu, potrzebuję tylko wypuścić tę wodę; a chcąc wynurzyć „Nautilusa” na jedną dziesiątą jego całej objętości, dość mi opróżnić wszystkie zbiorniki.	Uczeń klasy maturalnej liceum Janson de Sailly.	Wieluż tam chorych?...	Więc lepiej daćby pokój interpretacjom wszelkim, bo w dodatku, kochany panie sąsiedzie, jam nie Josephus on, i nie czuję w sobie powołania do snów wykładu. Bóg wié co to znaczy, a najprędzej czysta fantazja i igraszka. Czy nie wpatrywałeś się Asindziej bardzo w znak zapytania na książce jakiej, czy nie oczytałeś się zbytecznie Nowych Athen?	Więc tam ojciec i matka myślą, że ja z majątkiem wrócę, a ja nie mam nic. Ale i tak będą mnie kochali. A moi bracia! Czterech braci mam, takich małych, malutkich... Ja najstarsza w domu. Ubieram ich, myję. Okropnie się ucieszą! A ja po cichutku na palcach wejdę... Jakie morze brzydkie!... A ty będziesz tam u tych krewnych?	Wstydzi się! Można go bowiem posądzić, że nie spełnia własnego pragnienia, ale czyni to zniewolony przez ludzi.	Za coś ty mnie miała? Coś ty ze mnie zrobiła?	Zwariowałeś? Jasne, że nie ganiają!	Zły interes zrobiłeś na moim uwolnieniu. Pewnieś się spodziewał, że pójdę na stryk.	„Nautilus”.
To dobrze Ten Taboureau to w moich oczach cały traktat filozoficzny, przypatrz mu się, patrz uważnie, gdy tu będzie, to cię zabawi. Kiedyś, byłto sobie uczciwy najemnik, oszczędny i pracowity. Ale jak tylko się trochę grosza dorobił, zaraz mu się w umyśle rozwidniło; ruch przemysłowy, jaki rozbudzałem w kantonie, ogarnął i jego, chciał się, korzystając zeń, wzbogacić. W ciągu ośmiu lat zebrał już duży majątek, to jest duży, jak na tę okolicę. Może mieć teraz około czterdziestu tysięcy franków. Ale, mógłbyś pan tysiąc razy zgadywać! a jeszczebyś się nie domyślił, jakim sposobem doszedł do takiéj fortunki. Taboureau jest lichwiarzem, ale to lichwiarzem do szpiku kości, a lichwa jego tak dobrze jest obmyślona i na interesach tutejszych mieszkańców oparta, że traciłbym tylko czas, gdybym chciał ich wywodzić z błędu i przekonywać, że zamiast korzystać tracą na stosunku z Taboureau’m. Wyobraź pan sobie, jak tylko zaczęto się krzątać około uprawy roli, ten nicpoń wpadł na pomysł skupowania w okolicy ziarna potrzebnego dla tych biedaków do siewu. Tu, jak wszędzie, chłopi, a nawet niektórzy fermerzy nie mieli pieniędzy na kupowanie nasienia. Więc, imci pan Taboureau pożyczał jednym worek jęczmienia, za co mu po żniwach worek żyta oddawali, innym dawał korzec zboża za worek mąki. Dziś prowadzi ten szczególniejszy handel z całym departamentem. Jeżeli go nic w drodze nie zatrzyma, dojdzie z pewnością do miliona. Ale cóż! Taboureau jako wyrobnik był poczciwy, usłużny, chętny do rady i pomocy; w miarę rosnących zysków stał się chciwy, pogardliwy i drwiący ze wszystkiego i wszystkich. Im jest bogatszy, tém się bardziej psuje. Gdy tylko chłop przechodzi z użycia pracowitego do łatwéj egzystencyi i większéj ziemskiéj posiadłości, staje się nieznośnym. Istnieje pewna klasa ludzi, na pół cnotliwych, na pół występnych, w pół oświeconych, w pół ciemnych, która zawsze będzie plagą wszystkich rządów. Poznasz pan mniéj więcéj ducha téj klasy w Taboureau’cie, człowieku prostym na pozór, ograniczonym nawet, ale który, jak tylko o jego interes chodzi, staje się głębokim i przebiegłym.	Myśli pan, że w księżnej jest naprawdę to wszystko, co pan maluje?	Jedź więc waćpan, a wieści przed sobą puszczaj, że Chmielnicki już pobit i że książę PłoskirówPłoskirów (dziś: Chmielnicki) rzekł pan Skrzetuski.	Nie Polował na aligatory? Dziwne zajęcie! Więc pan przybywa z Kolumbii?	Tymczasem, wyobraź sobie, co się dzieje. Onegdaj zaczepia mnie Żaneta zapłakana i mówi: „Moja Madziu, pdobno pan Solski przy swojej cukrowni będzie miał doktora i aptekę. Spytaj się więc, czy biedny Fajkowski nie dostałby tam miejsca? To ogromnie zdolny aptekarz (mówiła Żaneta), on sam robi analizy. A jaki cichy, pracowity...”.	Woli pan, abym poszedł do pana d’Epinay?	Panie profesorze ja nie jestem tym, co pan nazywasz człowiekiem cywilizowanym! Zerwałem ze społeczeństwem z przyczyn, które roztrząsać ja sam tylko mam prawo. Nie podlegam więc społecznym przepisom, proszę pana nigdy się na nie w mojej obecności nie powoływać.	Czego pan sobie życzy?	Niech się pan niczego nie obawia	Słyszysz, Janek, co pan doktór mówi?	Był tu? ale-żeś pan nie z nim rozmawiał? podchwycił jenerał, zdawało mi się, że ci coś śmiesznego prawił Turkułł... i Reverdil... Pokaż-że mi tego Fotofero, ja zaraz ci wyśledzę kto to taki.	Wyznaję panu, panie sędzio śledczy, że pańskie zdumienie mnie dziwi. Cóż stoi na przeszkodzie, żebym był uczniem klasy maturalnej w liceum Janson? Może moja broda? Zapewniam, że moja broda jest fałszywa.	Czy pijany?... Nie, panie Wojdyłło, ja nie trunkowy. Trzeźwy ja zupełnie. Nie tak jak pan, co po rynsztokach nocujesz. Co nieprzyzwoite napaści na młode panienki robisz. Tylko pijana świnia, za przeproszeniem, może niewinną i bezbronną dziewczynę na publicznej ulicy parszywymi słowami obrzucać. Ot, co.	Niech mnie diabli porwą, jeżeli rozumiem, co mam zrobić; ale będę posłusznym	A pewnie, że się podoba. A co mi to szkodzi, że się powłóczy. U nas każda ma takiego, śmieją się z nich.	A tak... tak!... Nawet jeden z moich przyjaciół akademikówakademik zgęszczony. platyną”... Dobry wyraz, co? na oznaczenie metalu, którego ciężar gatunkowy wynosi 30,7 g... Oni tak zawsze. Ile razy uda im się wynaleźć nazwę dla nowej rzeczy, zaraz mówią, że ją wytłomaczyli na zasadzie już poznanych praw natury. Przepyszne osły... najmędrsze ze wszystkich, jakimi roi się tak zwana ludzkość... A to znasz?	Ach, to pani Już wczoraj zapytywała mnie matka Apolonia o dziewczynkę Magdalenę, która ma krzyżyk ze złotego drutu, a nastała do nas przed miesiącem. Jest taka dziewczynka.	Chodź, usiądź tu przy mnie opowiem ci o tym.	Co Bronia plecie? jakże można z psem rozmawiać?	Co mi tam postęp... sztandar!...	Małgorzata Burton, studentka ze starszego kursu w Redmondzie, napisała ubiegłej zimy opowiadanie, które zostało wydrukowane w „Kobiecie Kanadyjskiej”. Zdaje mi się, że mogłabym pisać przynajmniej równie dobre opowiadania.	Niech będzie! Będzie to mój ostatni numer i chciałbym, żeby wyglądał przyzwoicie. Złapię go może przed śniadaniem.	Och, Joasiu,  dziewięćset siedemnaście funtów za jedną noc to o wiele za dużo jak na was oboje. Daj mi tę sakiewkę...	Prosięta... a tak... No, to niech będzie na mnie.	Więc ile mu damy, wliczając naturalnie w to powyższą sumę? Agnieszko, duszko, pomożesz mi potem policzyć. Co? Pięćset. Prawda?	A ja się skąd tu wziąłem?	A propos, sprowadź mi dwadzieścia funtów drutu miedzianego, takiego, jaki był ostatnio	Co ona sama?	Czy potrafisz tu przejść?	Gadałby? Kiedy jeść ani spać nie ma kiedy. Powtarzam wam, bratowo, że mnie strach zbiera, czy w swoich późnych leciechw swoich późnych leciech wpływowy krakowski mieszczanin i kupiec, słynny z powodu uczty, wydanej we wrześniu 1364 r. dla króla Kazimierza III i jego gości. Syn Mikołaja Wierzynka starszego, który przybył do Krakowa z Niemiec.. Ciężka praca, ale i chluba niemała... Aa, tak... to lubię! Ewa niesie przysmaki, Hanka stół pięknie zaścieła, gąsiorek zacną pajęczyną osnuty... Przy miodzie będzie się nam gładko gawędziło.	Hola a cóż ty sobie wyobrażasz, serdeńko? To są barany o długiej wełnie. Jazon z takiego ściągnął swoje runo. Godło domu Burgundzkiegogodło domu Burgundzkiego	I jak się nie wstrząśnie w prawo, w lewo, tak mój Dymitr odleciał od niej na trzy kroki. Dobrze, że się lipy chycił, boby był runął jak długi. Znacie, bratowo, gorayskiego pana? Toć chłop setny, półsiodmypółsiodmy a. półsiodma (daw.) daw. miara długości, niecałe 30 cm. Mężczyźni mierzący ponad 6 stóp, tj. więcej niż 180 cm, należeli dawniej do rzadkości. mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski.	Jeszcze na biedę mi się rozchorował!	Misjonarz? Nie będzie go tam! A gdyby był, nie pozna mnie.	Nie warto myśleć o niczem, co nie jest rozkoszą, pełną życia i młodości...	Niestety, jestem na to za mało punktualny! Sierżant wybiera co najlepszych.	Oby mi przebaczył Bóg Wszechmocny, że cieszę się szczęściem okupionym żałobą innej rodziny, ale ten sam Bóg mi świadkiem, że nie pragnąłem tego. Ot, samo przyszło i nie mogę go odtrącić. Umarł dzielny kapitan Leclère, ojcze, a ja, za wstawiennictwem pana Morrela obejmę najprawdopodobniej jego miejsce... Ojcze, rozumiesz? Być kapitanem w dwudziestym roku życia! Mieć sto ludwików pensji i udział w dochodach! Czyż marynarz tak biedny jak ja mógł kiedykolwiek spodziewać się takiego losu?	Polecieli ludzie w Krakowską, w Lubliniecką, w Gliwicką ulicę patrzeć, ale już mało co było widać. Wyparły się wojska w pola jedne za drugimi. Ino się za nimi po zagonach dym wlókł aże po rzekę, po Małápanew. Powiadał ta nad wieczorem jeden mieszczan, że podobno Polaków Prusaki pobiły, a zaraz potem same uciekły.	Teraz zostań. Ludzie będą myśleli, że się sprzeczamy. Podaj mi rękę i chodźmy do bufetu.	Wybacz, jaśnie panie, że wymawiam to brzydkie słowo, lecz ono właśnie służy mi za usprawiedliwienie. Władza napędziła mi strachu, a wiadomo, że mizerny oberżysta dbać winien o jej względy.	A komissja? spytał Dobek niespokojnie.	A więc babunia pisze?	A zatem, kochany hrabio, mów, podziel się z nami? Któż ona? kto? zapytywano do koła.	A, tak, Bouteloup.	Ale	Ale!... kiedyście tacy dobrzy, to was jeszcze o jedną rzecz poproszę: nie ma też u was w domu niedźwiedziego sadła, bo stryjkowi na lek potrzebne, a w Bogdańcu nie mogłem dopytać?	Boli cię to?	Brühl! dwa miliony talarów... a ty...	Były komisje, dochodzili... On wiedział i kazał nam talara z głowy płacić. Inaczej groził, że wyda... Taki zbój, ubogich ludzi krzywdził!... My też wiary dochowali waszej miłości, bo to nie taka służba... Wasza miłość swoje jeszcze odda, a on po talarze z głowy, za nasz trud, za naszą pracę... Bodaj go!...	Chodźmy i zobaczymy, czy nie znajdziemy jeszcze więcej Zawołam Filę i...	Czy uraziłem czym panią?	Daj spokój, Pew, zdobyliśmy talary!	Dla dobra Zakonu, na sławy krzyżackiego imienia, które pragnąłbym, jako i wy, podnieść do najwyższej potęgi	Do szkoły.	Dobrze nie słyszałem. Szaleje muzyka...	Dokąd?	Doprawdy?	Drażliwa materia. Gdyby był płatny, zapłaciłbyś mu za cały rok i skończone, ale tak!...	Dziękuję waszmościom w imieniu pana hetmana, dziękuję waszmościom, ale już się rozejdźcie. Rozwagi, mości panowie! Na żywy Bóg, rozwagi, bo ojczyznę do reszty pogrążycie! Niedźwiedzią przysługę ojczyźnie oddaje, kto dziś posłów znieważa.	Gdzie oni są?	Grzeszne wasze słowa Poczciwemu człeku nie przystoinie przystoi (daw.) a Bogu najwyższemu wiadomo, że w całym królestwie wszyscy go nad własny żywot miłujemy	Hej! dmuchali i dmuchali w ogień, ale w końcu pyski poparzą.	Hę? Nie wierzysz temu? Toż ojciec Witty wyraźnie go przestrzegał przed nimi i powiadał, iż to niewątpliwie były diabły. Należy wierzyć ojcom, a nie dzieciom. A czymże, wedle waszego mniemania, były one diabły?	I cóż bym ci mógł zarzucić? Że jesteś miła, dobra, pełna wdzięku	Ja Basi nie ujmuję!	Jak was widzę!	Jakież to?	Jest tam jaki rządca?	Jeszcze?	Jużci, do pana krakowskiegopan krakowski	Krwi było dużo. Zaraz go zabrali.	Któraż ci tak dogodziła?	Moje zdanie jest, że im mniejszą kupa będzie, tym łatwiej się przemknie.	Może być...	Może siostruni nasmarować bułeczkę?	Muzykę!	Na szkodę państwa.	Nie mylisz się. Może dlatego... że nie pamiętam już jak wyglądają ludzie, którzy się pomiędzy sobą bardzo kochają...	Nie potrzebuję niczego Już i tak jestem obarczony twymi dobrodziejstwami.	Nie, nie! Ja się nie gniewam. Dobrze, napiszę ów cyrograf. Mogę go napisać krwią spod serca, że nigdy ani ów Żydek, ani nikt inny nie dowie się ani jednego wyrazu o tym, że to pani tam była. Chce pani, żeby to teraz napisać?	Nie? Nawet Klarze?	No, zostaje nam jeszcze waliza.	Odprowadzę cię.	On zerwał jedność i przymierze izraelskiego ludu...	Panie Michale nie pora rozprawiać. Lepiej Bogu dziękujmy, że nam dwom tak wielką dziś spuścił wiktorię, o której pamięć nieprędko między ludźmi zaginie.	Parafia poświcka za rzeką. Nie miałem czasu przyjechać do siebie.	Pocieszże się, towarzyszu miły!	Ponieważ Oban jest położone na brzegu morza.	Powiadają że szlachcicowi najprzystojniejnajprzystojniej chodzi o pole bitwy. umierać, ale tak jak Jurand kona, to i na łożu dobrze.	Przyniosłem na pociechę czekoladki	Przyznaj się że radbyś przeszkodzić. Miałbyś w tém prawdziwą przyjemność. Nieprawdaż? Otóż na nieszczęście nie przeszkodziłeś, bośmy grzészyli obmową i wyratowałeś nas od potępienia.	Przyślę jeszcze dzisiaj lekarstwo. Chodźmy!	Stary Człowieku, powiedz, czy dobrze jest, aby brat zaprzęgał młodszego do pracy dlatego, że jest słabszy?	Tak i trzeba czekać nawet na Kozaków?	Tyle wiem, że te pieniądze zaniosę Koralii	Uniewinnia?	Winni ci jesteśmy dużo!	Wszystkie pokoje	Śpieszcie się nie zabierajcie czasu innym.	Žinomas daiktas pakolei Pilėnai stovi, mes ne žingsnio gilyn negalime padaryt.
O, to nie. To mój pomysł. W liceum wiele rozmawiamy o tajemniczych przygodach, czytujemy powieści policyjne, w których się ludzie przebierają. Wyobrażamy sobie mnóstwo strasznych i zawiłych spraw. Otóż chciałem się zabawić i przylepiłem sobie tę fałszywą brodę. Poza tym miałem to szczęście, że brano mnie na serio i udawałem paryskiego reportera. W taki sposób wczoraj wieczorem, po nieznaczącym ponad tygodniu, miałem przyjemność poznać swego współtowarzysza z Rouen, który dziś rano, dowiedziawszy się o zdarzeniu w Ambrumésy, zaproponował mi bardzo uprzejmie, żebym mu towarzyszył i na spółkę wynajął z nim powóz.	Jesteś pan rozwiedziony a ponieważ rozwód u nas nie daje się inaczéj, tylko gdy małżeństwo za nieważne jest uznane, więc wychodzi na to, jakbyś hrabia był kawalerem.	No, trudno. Dowidzenia, panie Lesser. Należy mi się jeszcze dwadzieścia pięć złotych. A może i tego pan nie da?	Jak to teoretyczne? Więc praktycznie jeszcze pan tego nie sprawdził?	Wydaje mi się, że wiara i nabożność się wzmaga. Za moich młodych lat bywało mniej ludzi po kościołach!	W tej mgle tak się waści głos zmienił iż istotnie zdaje mi się, że kto inny mówi.	Widzieliście głupiego! Czy ty ksiądz, żebyś się pytał, czy pogany, czy chrześcijany? Przecie tu nie o chrześcijaństwo chodzi, ale o rozszerzenie granic i potęgi naszego zakonu Gdy pokonamy Polskę, tego ich króla Jagiełłę, Litwina, co rozsiadł się na tronie polskim i bruździ we wszystkim, to i z Litwą, i Żmudzią łatwo się będzie uporać. Ba, i tamte het, kraje dalej będą do nas należeć	Całuję stopy twoje, matko, i odchodzę Tyle tu słyszałem dziwnych rzeczy, że zaczynam się bać, ażeby Nil nie popłynął w stronę katarakt albo piramidy nie przeszły na pustynię wschodnią.	Ależ panie Zyziu pan Dyzma jest przyjacielem Żorża, nieprawdaż? A to chyba motyw wystarczający.	Od czterdziestu blisko lat jestem księgarzem pod „Obrazem Św. Katarzyny” i zawsze radością mnie nową napełnia przysłuchiwanie się rozmowom ludzi uczonych, przychodzących do mego sklepu. Ale nie bardzo gustuję w enuncjacjach na temat spraw publicznych. To podnieca zanadto i powoduje jałowe spory.	Mówiła mi pani kiedyś, że nie uprawia tego sportu.	Powiedzże mi, proszę cię. Ja od razu poznałam, że coś ci jest kiedyś wchodziła; ty nic ukryć w sobie nie umiesz.	To ten pan był niegrzeczny	Powtarzając to wiele razy, póki się nie dojdzie do wprawy... Trud się opłaci.	A kto tu nie zakochany? Sam pan starosta ledwie oczu nie wypatrzy i jako na szydle siedzi.	Bardzo dobrze! bardzo dobrze, odparł Teper obracając się do pana Louis: jak tylko kassę otworzą, proszę natychmiast...	Dobrze, proszę księdza; zapytam księdza jeszcze tylko o jedno, ale zaklinam na honor, ludzkość i religię, niech mi ksiądz odpowie jasno i bez ogródek.	I pozwolę zauważyć sobie że szczegóły są chyba zbyteczne...	I twarzy i charakterów, rzekła Laura, myślimy, czujemy, sądzimy jednakowo... oboje lubimy samotność, i żałujemy ilekroć rozstać się z nią jesteśmy zmuszeni.	Ja Pan tego domu i basta hę? czy mnie nie poznajesz po głosie.	Ja pytałem się, ale on nie rozumiał nawet, czego ja od niego chcę!	Jak to, nie wyszłabyś nawet za Krukowskiego?	Mam się zabić? Niby dlaczego?	Ot tak! a walna dziewczynina, tylko szkoda, że jak wy wszyscy kury czubate, ma także czubka: uparta gdyby kozioł.	To samo właśnie miałem na myśli. Słuchaj	Toteż tylko tacy wariaci i głupcy wypuszczają się w podróż; ludzie rozsądni siedzą spokojnie w swoich pałacach przy ulicy Helderskiej, na bulwarze Gandawskim albo w Café de Paris.	Wiele mam... wiele się należy... za fatygę?	Wierzę ci, Harvey. Tato pomylił się po raz pierwszy w swoim życiu.	A może i niebardzo! wszakto pozawczoraj jeszcze nasz pan z za morza powrócił!!!	A wasza matka nazywa się Chaja Estera?	Być bardzo może, dodał, iż za dawnych czasów w obszernych podziemiach istniała gdzie jaka grobowa kaplica, ale ta zapewne albo zniszczona być mogła, albo stawszy się nieużyteczną, zamurowana została.	Daj ci, Boże, szczęśliwie! A do Berlina się nie wybierasz?	Daj mi czas do namysłu.	Dobrze dziecinko. Patrz, że jednak główka zaczyna radzić!	Ejże! Więc sama wyszukałaś sobie tak ślicznego mężulka?	Historia powiedział pan Roman.	I to ma być postęp! Do licha z tym wszystkim!	I wyście się tak głośno, otwarcie o polską szkołę upominali?	Jesteś pewny, że współczuł twojemu nieszczęściu?	Już dobrze, dobrze, kochany stryjciu Antoni Nie gniewaj się!	Kto to był?	Kto to taki? kto to, proszę pana jenerała?	Pamiętaj, żeś dał słowo... Pamiętaj, że zgubisz nas, jeśli tamten listy opublikuje.	Sądzisz pan?	Tak. Nic im nie dałem, a mimo to odpłynęli.	W szałasie, w lesie moreńskim. Spali jedno obok drugiego, utuliwszy się wzajem w ramionach. Chodź prędko, jeśli chcesz znaleźć pomstę.	Wywąchałby Sam go o to zapytaj.	Zgadza się Znasz go?	Zaraz byłem tego pewny! dziś wieczór był tu u mnie młody lekarz, pański ziomek.	Do djabła! do djabła! co tu począć?...	No, no, żeby sam dziedzic przyszedł na chłopski pogrzeb.	A ty co z nim uczynisz?	Antek, musisz być jeszcze cierpliwy. Ja mam myśl. Już ty bądź spokojny. Tylko do wiosny... Chcesz jechać do Ameryki?	Arcydzieła są wiekuiste	Bez wątpienia, księże rektorze... Księże de Goulet, czy jedno ramię wisielca nie wystawało poza kruchtę na kościół?	Cicho! Cicho! Jak kto powtórzy te słowa, śmierć!	Hehe! Ta podróż w czapce niewidce ma może związek z interesem, jaki robi stary Léger, dzierżawca z Moulineux?	I co panu z tego przyjdzie?	Kogoż tu asindziej masz znajomego? masz jakie domy?	Po wtóre, o ile zauważyłem, doszedłem i sądzę, Heep kilkakrotnie...	Proszę do mnie nie mówić na ty	Tajemnica kupiecka tajemnica kupiecka, proszę księży dobrodziejów. Szef firmy powinien znać wszystkich w mieście, w którym ma zamiar założyć pracownię, na pół roku przedtem, proszę księży dobrodziejów	Uciekniesz... o tak... poślę was obu na tamten świat.	A ja, przepraszam panią, potrafiłbym zakneblować usta...	A może bym ja trochę jeszcze pograł?	Absolutna prawda	Ależ, milordzie...	Bardzo dobrze. A jakie?	Byłym majorem wojsk austriackich?	Chodźmy!	Czy mama ma w jakim banku pieniądze?	Córkę widuje Janowa często?	Dawaj!	Do Maracaibo.	Dobrze. Weź torbę i pilnuj jej, gdyż zawiera dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów.	Dziwna mania	Fifi!	Mogę was zastąpić I tak jesteście zmęczeni.	Nie masz prawa płacić.	Nie potrzeba wierzym ci tak!	Nie strzelajcie w moją stronę!	Nie wiem.	Nie żyje?	Nigdy, honorem ręczę!	O ładnej godzinie przychodzisz, Paulinko!	Pannę Janiszewską?...	Plutonami	Pozycja społeczna	Prawda, bo tak ludzie mówią, odkąd żyję.	Skądże mogę wiedzieć.	Słyszałaś?	Tak.	Tatarzy często całują krzyż. Taki u nich zwyczaj.	W istocie, cóż za nieszczęście, gdyby moja czułość miała przetrwać, wówczas gdy twoja minęła!	W takim razie musimy szukać innych środków ratunku...	Wojna, Walka, Zwycięstwo, Klęska, Hańba, Krew	Wypędziłem?... tak, prawda...	Zabiłem go.	Zawsze ten sam!	Łatwiej jaśnie panu bić niż mnie brać
Nasz ogrodnik. Pan Störch nie lubi kwiatów i powiada, że jakby w tych doniczkach posadził kartofle, to byłoby więcej pożytku, ale pan Störch jest głupi prawda?	Panie sędzio śledczy, jest pan okrutny. Kpi pan z biednych licealistów, którzy bawią się, jak umieją. Ma pan zresztą słuszność i już więcej nie dam panu powodu do wyśmiewania mnie.	Żeby się nauczyć musztry. Nigdyście niczego podobnego nie widzieli. Jak ja każę im się rozejść za nic na świecie. To wszystko jest mi podejrzane. Skoro jesteście korpusem kadetów, bądźcie korpusem kadetów i nie kryjcie się za zamkniętymi drzwiami.	Naturalnie! Gdybym ci naprzykład powiedział, że mam malaryę, to tem samem jeszczebym się z niej nie wyleczył.	A jednak tak ono z waścią związane, że czasem i prawdziwego nazwiska ktoś nie powie, jeno rzeknie: „nasz Ulisses”, i wszyscy wraz odgadną, kogo orator chciał wyrazić. Więc też w dzisiejszych trudnych a przewrotnych czasach, gdy niejeden waha się w umyśle i nie wie, gdzie ma się obrócić, przy kim stanąć, rzekłem sobie: „Pójdę! zdania wysłucham, wątpliwości się pozbędę, światłą radą się oświecę”. Król, Polak, WładzaZgadujesz waszmość, iż o bliskiej elekcji chcę mówić, wobec której każda censura candidatorumcensura candidatorum (łac.) władza absolutna. wyniknąć stąd może. Przyznaję waszmości, iż głębokie to słowa, ale wybacz, jeżeli spytam: zali istotnie je wypowiedziałeś, czyli też opinio publicaopinio publica (łac.) maksyma, sąd. tobie w pierwszym rzędzie ze zwyczaju już przypisuje?	A, już to, pani dobrodziejko, odziedziczył po swoich przodkach. Kiedy był jeszcze małém dzieckiem, mąż mojéj siostrzenicy, marszałek X., lubił bawić się w nim w moim budoarze w Wólce i zawsze mówił, że Mieczek będzie tak rozumny, jak dziad jego a mój nieboszczyk ojciec. Mam, pani dobrodziejko, bogatą familią i sama niegdyś jeździłam karetami i mieszkałam w pałacu, ale teraz... kiedy, skutkiem nieszczęśliwych okoliczności, straciłam fortunę, mój Mieczek byłby się zmarnował, gdyby nie starania pana Lucyana, a teraz łaskawe względy pani dobrodziejki...	No dobrze, a nie ma pan w Warszawie nikogo zaufanego?	Nie ma co! Ciekawych się waść rzeczy napatrzysz i samego króla szwedzkiego oblicze będziesz widział, który jest wojownik po naszym księciu w świecie największy.	Nie wiem, jak się to robi?	Nie wiem, czy pan jest mojego zdania ale ja mam bardzo szerokie poglądy; wedle mnie, każda religja jest dobra, byle ją praktykować szczerze. Nie jestem jak ci ludzie, których widok... protestanta przyprawia o atak wścieklizny.	Nie obawiaj się pan, sprawiedliwości stanie się zadość Ojciec wyjawił mi nazwisko winowajcy i pragnie zemsty tak samo jak wy, ale i on zaklina was, żebyście dochowali tajemnicy. Prawda, ojcze?	Nie budź mnie, Beniaminku i to tak cichutkim głosem, że ledwo dosłyszeć mogłem.	A dlatego że choć nie jest postacią z bajki, to jednak, gdy ją odnajdziemy, będzie tak bogata jak księżniczka.	Oho! otóż punkciki czarne i czerwone powiększają się nader widocznie; podzielam zdanie d‘Artagnana; sądzę, że nie trzeba tracić czasu.	Zapewne, lecz trzeba się obawiać i o innych serce mi się rozdziera na myśl, że nie mogłem przeszkodzić temu spotkaniu, choćby z narażeniem życia własnego.	A nie łżesz?	Matuniu! ale ja was nie rozumiem.	Nie	Nie było tam łobuzów	Nie potrzeba.	Nie rozumiem.	Nie, dla osobliwości, rozmawialiśmy.	O tych dobrze pamiętam! na Ś-ty Jerzy! Czemuż pan wojewoda nie kazał ich sobie zapłacić?	O! czyś pan przypuszczał, że ja się naprawdę nazywam Kameleon? A to wybornie! to oryginalnie!	Ale i u tamtych chyba nie same sińce. Pomnę, żem grajkowi dobrze raz dojechał. Gdyby nie aksamit na łbie śliski, byłby mortuusmortuus (łac.)	Gdzie tam! Wosk jest to po prostu tłusty pot, który pszczoła z siebie wydziela w postaci łuszczki; łuszczka ta zmieszana ze śliną pszczoły, jak na przykład glina z wodą, jest właśnie tym materiałem, z którego się buduje plastry z komórkami. To tylko słodycz i pyłek zbiera się z kwiatów. Ale królowa matka nie może czekać! Chodźmy już, chodźmy, po skończonym posłuchaniu oprowadzę cię po ulu i wszystko pokażę.	Rozkazuj pani zrobię co każesz, nic mnie to nie będzie kosztować.	A widzisz, Trzewik, tyś nie taki głupi! Powiedzże tedy, po jaką cholerę my żyjemy? Poco jeszcze dźwigamy na szkieletach nasze ścierwo? Czemu zamiast skoczyć do królowej rzek polskich i wypuścić kilka bombelków na pożegnanie, od świtu do nocy żerujemy po rynsztokach i śmietnikach, czatujemy na ochłapy, które spadną ze stołu, a gdy niema innej rady, rzucamy się odbitemu od stada tłustemu cielakowi do gardła? Czemu?... Oto, uważasz, dlatego, że chcemy, że musimy złapać łyk szczęścia, a nasze szczęście, nasze zas... szczęście może być tylko poza naszą świadomością, poza rzeczywistością. Marzenie, fata morgana, miraż, psia jego, zapaskudzona mamusia. To znaczy fiut w krainę ułudy!... Fiut!... A fiut może być tylko przez szyjkę butelczyny! Prawda, czy nieprawda?	Nie! Ej, do paralusza? Czyżbyś naprawdę miał popełnić głupstwo? Jak to!... Ty, który dzięki błogosławieństwu niebios znalazłeś dwadzieścia tysięcy franków renty, pałacyk, żonę, świetny kwiat bogatego mieszczaństwa...	Lecz wracajmy do życia Otóż stoję na stanowisku, że zmuszona przez los do rezygnacyj ze szczęścia, mam prawo trzeźwo rozważyć czego od życia oczekuję. A rozsądek wskazał mi pana. Jest pan sam niewolnikiem rozsądku, jest pan człowiekiem kulturalnym, wykształconym, pozatem względy materjalne przemawiają za panem, a nadto lubię pana, chociaż widzę wiele jego wad. To mi wystarcza.	Niech uwierzy. Niech uwierzy w swoje wilcze posłannictwo! Niech przekona samego siebie, że to szczęście być wilkiem. Niech nauczy się rozkoszować żywem mięsem owiec. Niech nauczy się pragnąć zła dla samego zła!...	Cóż pan na to powie?	A teraz ty, Kiciu, wstawaj. Powiedz: „Sądzę, że lepiej będzie zmartwychwstać!”. Teraz wszyscy biorą się za ręce i idą ku przodowi sceny: „Zdaje nam się, że wszyscy są zadowoleni”. Kapujecie?	Możesz i powinnaś, a wiem że opierać się będziesz, że tysiąc znajdziesz przyczyn do odmówienia mi.	I to wy, co się honorem chlubicie, żołnierze z bronią w ręku!	Jak się to stało? jak się to stać mogło? spytał łamiąc ręce stary Sieniński.	Jakże to się stało?	Musi to być chyba pamiątką znikłéj przeszłości Tymczasem owo plemię, o którém mówiono: Wo schöne Mädchen wachsen, zastąpione zostało jakiémś inném. Twarz ładną zobaczyć trudno, a gdyby się ją znalazło, reszta postaci rozczaruje.	Jeżeli jego wola nikt mu przeszkodzić nie może.	Na okręcie... Hm... A czy pani nie wie, mógł pani wspominać, dokąd wyjechał profesor Wilczur?	Cóż pan zamyśla robić przez ten rok próby?	Skąd pan wiedział?	Zajrzyj pan w swoją kulę, co robić?	Masz z sobą parasol, Aron? A jak spadnie deszcz? Znowu złapiesz anginę i ja będę musiała koło ciebie skakać, a jak ty jesteś chory, to wiadomo, że ja jestem temu winna.	Tędy, rzekł, idzie się do lochów.	Ale co się stało, gdy ci ludzie wreszcie się wynieśli?	Ależ nie, upewniam was ja jestem w gruncie mała mieszczka, bardzo płochliwa, pełna przesądów, żyjąca w swojej norce, a zwłaszcza bardzo ciemna.	Dziękuję bardzo, wszystko będę robić, ja chcę być zdrowy, bo ja mam interes i żonę mam, i dzieci mam, i wnuki mam. Ale ja się boję i dlatego bardzo proszę, pana doktora, czy ja się mam bać?	Niech więc pan Ropuch zostanie w więzieniu! Chciałbyś pewnie wyjechać stąd karetą w czwórkę koni!	Wiedzieliśmy, że chodzi do jakiejś dziewczyny.	Wynajdź więc pan coś	W rzeczy samej sądzę, że będą żartowali z nich i wyznać muszę...	E, dajże spokój Jest zawoalowana, to jakaś nieznajoma dama, cudzoziemska księżna, może matka Cavalcantiego. Ale, ale, Beauchamp, mówiłeś, a raczej zaczynałeś mówić coś bardzo ciekawego.	To glejty do komendantów szwedzkich, a gdzie listy?	A grzeczny, bardzo grzeczny z niego kawaler, pani mój łaskawy; zaraz znać, że z Warszawy	Głupiś... czy ci kazuję bez mur? Stoi przy furtce i pyta się.	Mówisz waszmość, że ona była zdrowa? Skąd jej tak nagle przyszło?	Ciekawymciekawym latarnik, oprawiający i zapalający uliczne lampy. na przykład? Któż to mnie pożąda?	Jakież to były miny?	Przeciwnie i to daleko lepiej.	To Antek poprowadzi	Z pani to musi być numer	Odpowiedziałbym panu również, że je znam.	Bo też ciocia pójdzie z nami na to wesele	Czy to ty kazałeś czarownikom iść z nami?	Gdybym był jej duchem, to by mnie ojciec mój kochał.	Gdzie teraz jest Colin?	Ponieważ zbyt mało jest wart	Albert napisał dziś do mnie, prosząc o przybycie do Opery. Oczywiście, chciał mnie uczynić świadkiem zniewagi, jaką panu zadał.	Ale! potrzebne nam są konie i odzież podróżna. Poczekajcie tu na mnie. Za godzinę musimy być gotowi do drogi.	Jakież u was gody u licha, jeszcze do godów daleko!	Jakże sobie dajesz radę?	Proszę pana! A moje premiumpremium (daw., z łac. praemium)	Zdradzieckie, proszę pana.	Nigdy.	Tak.	Za trzy kwadranse. Ja, wielmożny panie...	A kto mocniejszy, ojcze: did’ko czy upiór?	A więc!... Chodź!	Czy będzie pobierał jaką płacę?	I wyleje Już był tam u nas jakiś burszbursz (z niem.)	W takim razie jesteście oboje potwory! gwałtownie. Tunia.	Ach, dajże pokój!	Ale obciążonemu familją.	Armaty przygotowane, kapitanie!	Baśka – rzekł Zagłoba	Co stryjcio mówi!	Cóż Serczykowa?	Dawna świątynia Słońca	Dziękuję ci, synu A teraz zostaw mnie tu na chwilę samego.	Golimski? Golimski? Ten bła...	Hm...	Jak mogłam! jaka ja byłam ślepa	Jak śmiałaś zawracać głowę królowi, księciu Bulbie, Lulejce?	Mnie!	Naturalnie.	Winszuję waszmości!	Zaczekaj tu na mnie.	Zatem podpisalibyśta?	Zielony promień!
Nie, mościa panno. Ja z Ukrainy, z ruskich Wołodyjowskich, i do tej pory mam tam wioszczynę, którą teraz nieprzyjaciel zajął, ale ja wojskowo od młodu służę, mniej dbając o substancjęsubstancja (z łac.) obraza. ojczyźnie przez postronnych czynione. Służyłem od najmłodszych lat u wojewody ruskiego, naszego nieopłakanego księcia Jeremiasza, z którym też wszystkie wojny odprawowałem. Byłem i pod Machnówką, i pod Konstantynowem, i zbaraskie z innymi wytrzymywałem głody, a po beresteckiej sam nasz pan miłościwy za głowę mnie ścisnął. Bóg mi świadek, mościa panno, że nie przyjechałem się tu chwalić, ale chcę, byś waćpanna wiedziała, żem nie łuszczybochenek żaden, któren krzykiem nadrabia, a krwi żałuje, jeno że mi życie w uczciwej służbie zbiegło, w której się trochę sławy uszczknęło, a sumienia niczym nie zbrudziło. Tak mi Panie Boże dopomóż! A oprócz tego mogą to i godni ludzie poświadczyć!	Więc powiadam jeżeli pan będzie nadal czuł się w obecnej roli źle, przecież nikt pana nie zatrzymuje. Ale tak nagle, z miejsca!... Nie, to byłoby tylko szkodzenie sobie samemu i sprawie. A chyba pan nie chce szkodzić sprawie, którą sam uznaje za dobrą?	Ale pan zna barona?	No, to panie Horn, pan nie skończysz tej praktyki, jak mi się zdaje.	Tak mi się też zdawało	Zanadto się wypycha naprzód, uważam, że u tak młodej osoby to nie jest sympatyczne; bo nie przypuszczam, aby ona była z mojego rocznika	Cóż jeszcze? Żali kusze, abo tarcze skamieniałe? Bajecie nicpotem, aże mgli słuchać Ani to baszty, ani to zwaliska, ani to panny klęczące, ino tak było w Ojcowie od świata stworzenia, i tak będzie do końca. Co wam się troi? Prawe skały i tyle.	Nie bardzo, gdyż pomimo całej naiwności spostrzegł się i pewnego dnia, a nawet przez wszystkie dnie następne nie pojechał z panną tęsknić między gruzami. Jednocześnie zaś marszałek, zazdrosny o inżyniera, zaprzestał konkurów i wyniósł się na Litwę w sposób tak demonstracyjny, że panna Izabela i hrabina dostały spazmów, a poczciwy Łęcki nawet nie kiwnąwszy palcem umarł na apopleksję...	Powinien być wesoły gdyż przez całą drogę, od banku do was, umizgał się do mnie, i to z dobrym skutkiem. Na rogu Alei pozwoliłam mu odpiąć dwa guziki u rękawiczki i pocałować się w rękę. Gdybyś wiedziała, Belu, jak on nie umie całować...	Nie, nie sądzę. Myślę raczej, że jej ciotka tego od niej zażądała, bo miała jakieś plany co do niej i tego drania; wiesz, o kim mówię, o młodym człowieku, którego przezywałeś Jużpomnie. Kochał się w Albertynie i poprosił o jej rękę. Widząc, że niepilno ci się z nią żenić, zaczęli się obawiać, że ta dziwna, przedłużająca się wizyta u ciebie zniechęci go w końcu do małżeństwa. Pani Bontemps, na którą on przez cały czas naciskał, wezwała ją do siebie. Albertyna była przecież zależna od wujostwa, więc kiedy zrozumiała, że musi wybierać między wami dwoma, zdecydowała się porzucić ciebie.	A więc wiesz pan? Czy mogę spytać skąd?	Aha! Cherchez la femmecherchez la femme (fr.) raczył przerwać pan Władimir, trochę przystępniejszy, lecz bynajmniej nie uprzejmy; wręcz przeciwnie, jego łaskawość miała w sobie coś okrutnego.	Ale kto pan jesteś. Nazwisko pańskie!	Bardzo pan młody	Baronie, promieniowałeś pięknem, a teraz zaczynasz nas razić gromami jak Jowisz! Ulituj się!	Czy mąż nie wydaje się wam istnym bohaterem ufności? wierzy w swą żonę, nie podejrzewa jej, ma ślepą wiarę fanatyka. Jeżeli ma tę słabość, że zaufa żonie, drwicie sobie zeń; jeżeli jest podejrzliwy i zazdrosny, nienawidzicie go: powiedzcież mi, jaka jest pośrednia droga dla przyzwoitego człowieka?	Czy pan to mówi z teorii czy z praktyki?	Fregata! Zdaje mi się, że nie warto liczyć na nią.	Głupi, jego córka kosztuje mnie z pięć tysięcy rubli rocznie, a on na mnie warczy.	Ja nie chcę, żeby strzelano z pistoletów koło mego domu Chcesz pan powystraszać sąsiadów i sprowadzić mi na kark całą policję?	Ja pana się pytam, co to ma znaczyć!	Jak to? Cóż to mi pan doradzasz?	Lekka mgła unosi się nad strumieniem, ale słońce zaraz ją rozproszy. Spośród kępy brzóz i topoli wynurza się wieża kościoła, a krzyż na niej błyszczy w słońcu jak złoto.	Może pani nalać wina?	Napisałeś pan, wiedząc doskonale, jaka przyjdzie odpowiedź.	Nic... O, jaki siny! Huku! Huku! w kole dębowym, w pianie białej, w tumanie jasnym, pokaż się!... Widzę.	Nie jest to szczera prawda; nie dbam wcale o tego chłopca, ani też nie złożę żadnego okupu. Róbcie sobie z nim, co tylko się wam żywnie podoba!	Nie lubię słuchać o posagach Aaa!... jakie to szczęście, że już wyrwę się od was i osiądę między kapłanami...	Nie mów pan tego, panie de Rastignac. My kobiety nie przyjmujemy tego, czego nikt nie chce.	Nie mów tak! Tyś nas już opuściła.	Nie słyszałam. On moich przyjaciół poznał gdzieś przypadkiem i przyciągnęli go tutaj. Nie wiesz, czy ma jakąś rodzi­nę, przyjaciół, gdzie on mieszka?	Nie! Tak około tygodnia, mała eskapada.	Opowiedzieć zawsze można ale obawiam się, że znowu ktoś tam będzie dzwonił.	Stary chciał, ino Dominikowa się przeciwiła, wszyscy wiedzą, co było, to jakże?...	Słyszałem, że pani wszystkiem się tu zajmuje: czy pani lubi gospodarstwo?	Tak.	Ty, Szydłowiecki, stań przy oknie i gadaj głośno, niby że to rozmawiamy ze sobą, co by się w izbie cicho nie zrobiło, bo gotowo uciec.	Wiem, ale jednocześnie nie możemy wystawiać się na ostrzał.	Więc dlatego nigdy teraz nie jadasz ze mną obiadu. Posądzałem cię, że jesteś w toku jakiegoś ciekawego romansu. Nie myliłem się, ale to jest co innego, niż przypuszczałem.	Więc pani przeczuwa, że nie jestem lękliwy, nawet w tym wypadku? Nie przeczę! Kobieta, NiebezpieczeństwoChociaż batalia z kobietą bywa nieraz większą nieostrożnością niż targanie lwa za ucho, bo nigdy nie jest się pewnym, jaka wyniknie niespodzianka. Zaratustra NietzschegoZaratustra Nietzschego	Więc to tak?	Zmiłuj się, nie gadaj, Bianchon Na samo wspomnienie o mannie serce mi... Dobrze, zgoda na szampana, ja płacę	A jakby i zabił kogo w pojedynku, to co? Odsiedzi pół roku w fortecy i wróci.	Absolutnie wolny?	Ach! Gdyby tylko nie było strażnika!	Ale ba!...	Ale ja, wasze wysokobłagorodie, nic nie czuję. Z lekka mnie tylko ukłuł, wasze wysokobłagorodie.	Ale jakiż koniec?	Ale wola jéj żyje	Arystokracja angielska ma nad naszą ten przywilej, że wchłania w siebie wszystkie szczyty, żyje w swoich wspaniałych parkach, zjeżdża do Londynu jedynie na dwa miesiące, ni mniej ni więcej; żyje na prowincji, tam kwitnie i jej pozwala kwitnąć.	Będzie, ale wam	Czekać na drabinę!	Czy nie wiesz, gdzie to upadło?	Czy to prawda, że pani Korkowiczowa każe wbrew przyzwoitości i zwyczajowi podawać pani półmisek po swoim mężu?...	Czy wiesz że to jest pismo naszej mamy?...	Czyli że sytuacja ta sama jak przy pannie Klarze!	Czyżby utonął?	Dobrze zrobiłaś, moje dziecko niech ci Bóg błogosławi.	Don Carlos uciekł z Bourges i wrócił do Hiszpanii.	Dziękujemy, dziękujemy opisałeś nas nadzwyczaj barwnie. Obraz sugestywny.	Dziękuję ci, mój drogi!	Fiuuu! z tego wszystkiego to chyba nic nie będzie, o ile znam pannę Lusię.	Handel, Interes, Poeta, Literat	Hur-ra Delfin!	I nie przybędziesz odwiedzić matki, siostry, braci?	Ja doprawdy nie wiem	Jedyny sposób: ulegać im bez oporu.	Karolina!	Marto wuj jest naprawdę bardzo dobry, tylko twarz ma taką smutną, a czoło takie zmarszczek pełne!	Małżeństwo, Miłość platoniczna, Pożądanie spytał Wokulski	Mundury były zielone	Musieli cię tam w SiczySicz Zaporoska znieważać, źle traktować., jeść i pić nie dawać?	Nie inaczej.	Nie jestem wcale niespokojny.	Nie kłamię, ciociu, zrobiłem wszystko.	Nie panie, zlecono mi najgłębszą tajemnicę.	Nie rozumiem mości książę jak gdybyś mówił po polsku: (C’est du polonais pour moi).	Nie wzywaj Boga nadaremno	Nie, panie profesorze Tym razem chodzi nam o pańskiego nowego pacjenta.	Nigdy jej nie widziałam	Nowego nic. To raczej wy, najjaśniejszy panie, odkryliście dziś rano sprawki znamienitego czarodzieja Powiadał nam Boner o onej przygodzie Rylskiego, Ostroroga i przekupki z przeciwka.	O czym gadacie?	O naszą, czy heretycką, tego nikt nie wie. Że niby ma być tylko jedna wiara.	Obligi na osobisty skarbiec królewski	Ojej, naprawdę? To cudowne! Klowni mają zawsze takie kolorowe stroje.	Owszem	Po cóż więc kupiła klacz wyścigową?	Poproszę o resztę wódki	Rafał.	To nie była właściwa droga, Peerze.	Ty służysz rządowi?	Więc sobie, ty łobuzie, zapamiętaj że mogłoby cię spotkać coś bardzo nieprzyjemnego, gdybyś w dalszym ciągu uprawiał tę swoją propagandę.	Wybacz, jaśnie panie, że wymawiam to brzydkie słowo, lecz ono właśnie służy mi za usprawiedliwienie. Władza napędziła mi strachu, a wiadomo, że mizerny oberżysta dbać winien o jej względy.	Wyście to z matką nie pojechali?	Za trzy tygodnie Napiszę z pewnością. Do widzenia, Lituś!	Zawsze ten sam	Znowu ty! Sądziłem, że wybuch cię nie oszczędzi.	Zrób to jak najprędzej	Świetnie.	Że lakudra i włók ten, to i cała wieś wie o tym... cały świat!... cały!...
Pan... pan... Nawet z tytułem i von! Do diaska z tymi nazwiskami!	Jeżeli u nas zasiekają, jak ty mówisz, na śmierć, to za zmoskwicenie się, za zaprzedanie się Moskwie, za służbę Moskwie przeciw Polsce. Jest to krwawa i podła metoda naszych wrogów, którą stosujemy z musu.	Biedny, kochany pan! Czyż on już taki słaby!	Dawniéj bywało Motruna i za cygana i za siebie pracowała: wodę nosiła, chatę lepiła, krzątała się, aż miło; jam nieraz zdaleka patrzał. Teraz ją ani napędzić! Wstyd! wstyd!	Idę za dobrym przykładem sąsiadek	Pan wie, że ja zawsze daję dymisję wielbicielom, którzy mnie nudzą. No, ale siadajmy, moi państwo. Narzeczeni naprzód. Fela obok Ewelinki.	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	I powinno być, język trzymać za zębami, rzekł Dobek gorączkowo jakoś. Eljasz mi to urządzi tak, aby we dworze żywa dusza nie wiedziała... Żywa dusza! aby się nikt nie domyślił! ani Aron, ani panienka, ani panna Henau... nikt.	Nie przekona mnie pan żarcikami. Intuicja nie zawodzi mnie w takich wypadkach. W głębi duszy pozostał pan takim człowiekiem, jakim był wtedy.	Pański debiut narobił dość hałasu, aby usunąć wszystkie przeszkody niech się pan śpieszy wyzyskać to, inaczej pójdziesz rychło w zapomnienie.	A więc oto co chcę powiedzieć. Przypominasz sobie kościół w Marcouville l’Orgueilleuse, którego Elstir nie lubił, bo był nowy. Czy Elstir nie sprzeniewierza się własnemu impresjonizmowi, wyjmując te budowle z ogólnego wrażenia w którem są zawarte, aby je wydobyć poza światło w którem są roztopione i badać nakształt archeologa ich swoistą wartość? Kiedy maluje, czyż szpital, szkoła, afisz na murze, nie mają w całości obrazu tej samej wartości co bezcenna katedra obok? Przypominasz sobie, jak fasada była wypalona słońcem, jak płaskorzeźba ze świętymi w Marcouville pływała w świetle? Cóż szkodzi, że budowla jest nowa, jeżeli się wydaje stara, a nawet jeśli się nie wydaje? Wyciśnięto do ostatniej kropli zawartość poezji ukrytą w starych dzielnicach, ale pewne domy, świeżo wzniesione dla bogatych mieszczuchów, w nowych dzielnicach, z nazbyt białego i świeżo obrobionego kamienia, czyż nie rozdzierają skwarnego lipcowego południa, w porze gdy ludek wraca na śniadanie, krzykiem równie ostrym jak zapach wiśni, zanim podadzą śniadanie w jakiej mrocznej jadalni, gdzie szklane pryzmaty służące za podstawkę na noże rzucają różnokolorowe ognie równie piękne jak witraże w Chartres?	Mnie to mniej dziwi Moja służba mówi mi tylko to, co uważa za stosowne. Prawdopodobnie nie lubią zakonu Św. Jana.	Ale jesteś rozkochany, nic w tym tak złego, mój Nafirze. Owszem, pragnę cię przywiązać do Księżyca węzłami nierozdzielnymi, żebyś nigdy nie zatęsknił do Ziemi, na której wiele złego doznałeś, lubo z tego już nic nie pamiętasz. Jeśli wszystko tak pójdzie, jak się spodziewam i życzę, to będziesz małżonkiem Lawinii. Przede wszystkim staraj się pozyskać łaski księcia wielkorządcy, któremu cię przedstawię jutro. Już jest uprzedzony o twym przybyciu i pragnie cię poznać. Od niego głównie zależy twój los na Księżycu, nie posiadając bowiem żadnych papierów, nie mógłbyś wejść w kategorię prawnych mieszkańców Księżyca bez protekcji jakiego wielkiego dygnitarza; dlatego też nie ukazywałem cię nikomu, aby się nie dowiedziano pokątną drogą, że tu ukrywam jakiego zbiega z Ciemnostanu lub ze Snogrodu, za którego by cię niezawodnie poczytano.	Pójdziemy za nimi zobaczymy, do jakiego domu wchodzą, jutro zaś, a raczej dziś jeszcze, otoczysz, panie, wszystkie wejścia do domu niewolnikami i zabierzesz ją.	Po takim grogu, Szwejku, będzie się nam dobrze odprawiało mszę polową myślę, że najpierw będę musiał wygłosić kilka słów pożegnania. Msza polowa to nie jest taka zabawa jak odprawianie mszy świętej w garnizonie albo wygłaszanie kazania do tych tam łobuzów. W tym wypadku musi człowiek mieć naprawdę wszystkie klepki w porządku. Ołtarz polowy mamy. Wydanie kieszonkowe, składane. Jezus Maria, Szwejku! Ale też jesteśmy idioci! Wiecie, gdzie schowałem ołtarz polowy? Do otomany, którą sprzedaliśmy.	Jezu! że to człowiek ma ino te dwie, i słabe, ręce!...	No, i przekonałeś się że nic tu nie ma ciekawego. Drzewa takie jak wszędzie; kwiaty, podobne do wszystkich kwiatów; ptaki, jak wszystkie ptaki...	Tak! ale to serce szukać będzie dla mnie szczęścia z brylantami, a innego nie zrozumié.	To nic nie znaczy! Zapłać mi procent, inaczej doliczę ci procent od procentu. Pamiętaj, że ja mam twój weksel.	No, nie krzyczcie, dobrzy ludzie nie pozwolą wam zginąć i Pan Bóg was w czym innym zapomoże. Nie potłukło was? co?	Wystarczy więc, Franciszku, jeżeli wrócisz o wpół do ósmej. Albo zaczekaj, przygotuj mi ubranie. Możesz spędzić wieczór poza domem. Na obiedzie nie będę w domu, więc nie będziesz mi potrzebny.	Jak to toć to wy, majstrze Piotrze! wybornie! dopieroż to będziemy bawili dziś wieczorem! Witajcież mi, witajcie! Gdzież ta małpa i ten obraz, że ich nie widzę?	Dlatego, że mój przyjaciel Cyrano doniósł mi dziś rano, iż lada chwila przybędzie osobiście do Saint-Sernin.	Dyrektor jeszcze nie może uspokoić się	Hela (z ironią): Napawamy się głębią waszych koncepcji. Jak się z boku słucha waszych rozmów, to można nabrać obrzydzenia do mówienia w ogóle. Czy nasze rozmowy, ojcze Hieronimie, także są takie wstrętne?	Ja... słuchajcie... bardzo mi jest przykro. Nigdy w życiu czegoś podobnego się po Beetle’u nie spodziewałem.	Nie mogę, ojczulku. Jestem głównym rachmistrzem naszego szonera. Troop powiada, że mam do cyfr lepszą głowę niż Dan. Troop jest bezstronny.	Nie paplaj tak o pani de Cambremer	No może chciałeś powiedzieć: „ani jej tak kocham!”	Och Trzeba mieć nadzieję, że nim będziemy mogli odpłynąć, to jest nim upłyną trzy miesiące, Dantès będzie już wolny.	Przecież Willetts nie żyje W jakim celu uczyniłeś to szaleństwo?	To nieszczęście, żem ja nie wziął rusznicyrusznica przygotowywać; o broni: celować..	Więc nic się wam nie należy?	Zgadłem; i od dwudziestu siedmiu miesięcy, przez które wiodę to straszne i błędne życie, często myślałem o tym na własny rachunek.	Jak się gra w oczko wystarczy wziąć tylko asa i siódemkę i nikt ci nie każe brać więcej. Dalszych kart brać nie musisz. To już sam ryzykujesz.	Lecz, panie rycerzu zapewniam, że podług obietnicy twojej, nie możesz przedsiębrać nic, dopóki mnie na tron nie przywrócisz.	Ależ nie, ależ nie, natychmiast, młody człowieku...	Ależ niema czego! Jak Boga kocham, dzielna dziewczyna z ciebie i pysznie we wszystkiem zgadzamy się z sobą! No, nie odwracaj się już odemnie! Spójrz na mnie! Jadziu, duszko, siostrzyczko!	Bardzo słusznie mam dziś wieczorem kilka osób na bridżu. I zależy mi na tem, by moja siostrzenica wróciła najdalej o pierwszej.	Biskupów potrzeba jak najwięcéj, odezwał się Jaksa, aby ich powaga siły nasze poparła. Sam ks. Arcybiskup wybiera się do obozu.	Ja byłbym mu się od razu dobrał do skóry, gdyby on był moim synem!	Ja nie mam już życia.	Jak to?	Jesteś gorzej niż dzieckiem straciłaś zdolność rozumienia własnej sytuacji. Niewiele brakuje, a będziesz przekonana, że to my chcemy cię unieszczęśliwić, a ten osobnik uwielbia cię i szanuje.	Kto to widział! Ludzie wszystko składają na głupich, a bez ten czas źli broją.	Ludka jest cierpiąca i nie wychodzi z domu Chyba zbierzemy się u nich?	Możliwe że od czasu, gdy badaliśmy krater, w głębszych warstwach zaszły jakieś zmiany. Widocznie każdy wulkan pomimo pozornego wygaśnięcia może zbudzić się na nowo.	Nawet bardzo wiele. To ciekawe...	Nie mają sumienia.	Nie przestraszyłem się tylko	Nie zobaczysz się z Zosią...	Nie śpisz jeszcze?	Nie.	Niewątpliwie jest to prawda niepodobna sobie wcale wyobrazić... to przechodzi nasze pojęcia...	Pani nie umie żyć!	Prawda, jak mi Bóg miły!	Przeto i Szwedzi nie mogą być zwyciężeni	Rzekłam, a dołożę, że nie sam siedzi, a z dobrą kompanią, bo z całą wsią... I morgi nie pomogą, kiej sąd przyskrzybnie drzwiami a okratuje.	Ta Kaśka? To też małpa, ale Kunika nienawidzi, bo on podobno strasznie maltretował jej matkę.	Tak.	To nasza krewna?	Tylko szeryfów, biskupów, bogaczy, królów i innych takich. Ale biedaków nigdy nie zaczepiał. Kochał ich i zawsze uczciwie dzielił się z nimi łupami.	Właśnie, że tu nie wysiądę... O, ja nieszczęśliwy z takim podłym usposobieniem!...	A Zinzendorf, zetknęliście się z nim?	A skąd byś wziął wrzącej oliwy, głuptasku? Ja pytam zupełnie poważnie, co byśmy zrobili z prawdziwym złodziejem?	Arcykapłan Malahuda powinien mnie był kazać ukamienować...	Bardzo wierzę! Ekstrabaty, tydzień ciupy i pięćset... a ty jeszcze się stawiasz? Beetle, bierz go!	Bardzo!...	Co się stało?!	Co u diabła!	Co?	Cywile	Czemu?	Czy Suffolk jest pańskim rodzinnym miejscem?	Czy chciałaby pani?	Ech, kto by tam sobie głowę zaprzątał tym, co oni tam o nas będą gadać?	Grzywny wszystkie u was się pochowały! Wiem, wiem!	I takich pięciu!	Idź, idź! Zostaw mnie! Ależ idźże! Jeżeli tutaj zostaniesz, umrę. Czy chcesz patrzeć na moją śmierć?	Jeżeli jednak są użyteczne...	Kto cię przysyła?	Kto?	Mamo	Mianowicie?	Milcz, Klu-Klu, ani słowa więcej	Minęli!	No	O co idzie, kapitanie?	Panie Michale!	Patrzyjcieżpatrzyjcież	Sama się upoważniłam.	Teraz odstępuję głos panu Wrzeszczowiczowi...	Ty!	Tėte! aš tuojaus balnoju arklį ir joju į Vincus, papasakoti tėvams, koks jų sūnus Vincas.	Wiesz dobrze, że kocham go nad życie!	Więc mówił po nowogrecku?	Wynagradzając sobie na innych drogach	Wójt wamawama (gw.)	Zobaczcie!	Łobuzy
Jakieś czterdzieści minut, sir Ethelredzie, w mocno podejrzanym hotelu Continental; siedzieliśmy zamknięci w pokoju, który wziąłem na noc. Okazało się, że Verloc jest pod wpływem reakcji następującej po zbrodniczym wysiłku. Nie można nazwać tego człowieka zatwardziałym przestępcą. Najwidoczniej nie przewidywał śmierci owego nieszczęsnego chłopca widziałem to wyraźnie. Może jest bardzo wrażliwy. Może nawet lubił chłopca... któż to wie? Spodziewał się zapewne, że chłopiec ucieknie, a wówczas byłoby prawie niemożliwe ustalić, kto jest winowajcą. W najgorszym wypadku przewidywał co najwyżej aresztowanie szwagra.	Nikt tego na pewno nie wie Pan Craven od zmysłów odchodził, gdy on na świat przyszedł. Doktorzy myśleli, że go trzeba będzie zamknąć w domu obłąkanych. A to wszystko przez to, że pani Craven umarła, jak już panience mówiłam. Pan wcale spojrzeć nie chciał na dziecko. Był nieprzytomny, mówił, że będzie garbaty jak on sam i że lepiej by było, gdyby umarł.	Myśli Krystyana w tym względzie zawsze daleko gdzieś stroniły odemnie! Dzieckiem jeszcze będąc, przyległ do małej Naomi, a gdy później podrosła, prócz niej nikogo nie widział na świecie: ale oni w żadnej mierze nie dla siebie byli stworzeni! Prawda, że była piękną, i to właśnie olśniło go. Opowiedziałam mu o wieści krążącej i niezawodnie prawdziwej, że z jakimś podobno hecarzem uciekła zagranicę; lecz to opowiadanie zrobiło na nim wrażenie tak okropne, żem odtąd nigdy już w jego obecności nie wymówiła jej imienia, ani też on go nie wymówił,	Teraz wszystko rozumiem! Czyli on także wie, że jest tu truciciel, a może nawet wie, kim on jest. Uodpornił cię na tę zabójczą substancję, bo kocha cię jak nikogo w świecie, i dlatego nie podziałała za pierwszym razem. Dlatego jeszcze pani żyjesz. A zachodziłem w głowę, jak to możliwe	Co mi gadasz! Przysięgam Bogu, że jeśli mówię, iż wszystko się stanie, jak chcę, to tak będzie.	No, naturalnie. Kazałem ją zatrzymać. Myślałem początkowo, że jest pijana, ale nie. Ona nie wie, że pan jest prezesem Banku Zbożowego. I chociaż jej to powiedziałem, nie chce cofnąć zeznania. Musi mieć do pana prezesa jakąś złość. Czy pan prezes rzeczywiście mieszkał kiedyś na Łuckiej?	Chcesz się dostać bezzwłocznie na Księżyc za przyjacielem swoim na skutek posłyszanych wieści. Dopomogłem ci już raz myślą tam być i patrzeć duszy oczyma na czyny twego przyjaciela, ale ciebie to nie zadowala. Chciałbyś tam być tym kształtem marnym owinięty, który nazywasz swym ciałem, z możnością udzielania się innym, wykonywania pewnych ruchów, słowem: działania, tak jak ty jeszcze działanie w tej chwili rozumiesz. Nie sądzę, aby to było potrzebne i duszy twojej pomogło, a przecież o co innego zgoła nie chodzi.	Albo tańcował z diabłami po piekle. Szlachcic to jakiś niedobry, widzi mi się	Mówisz to w taki sposób, jak gdyby dochowanie wierności wiele cię kosztowało. Pokaż mi kobietę, dla której warto byłoby poświęcić fortunę pana Taillefer.	Nie mogę tego stwierdzić stanowczo, gdyż moje wspomnienie jest trochę niejasne. Jednak... jednak zdaje mi się... inaczej to podobieństwo byłoby zbyt dziwne...	Nie mogę, mamo! Boję się go. Wszakże wiesz, jaki jest i kochać go nie mogę. Gwałtowny i ordynarny, dręczył cię tak, że postarzałaś się przed czasem. Czemuż ma być naszym panem? Zachowuje się jak szaleniec, czemuż mam go tedy czcić i szanować? Niedobry, niemiłosierny, mocny, może nas każdego dnia pozabijać albo wyrzucić z domu. Czyż mam go kochać za to?	No, ale co nam do tego! O młodociany wróżbito, jeżeli duch wieszczy zamieszkuje w tobie o każdej porze... to ja mam czerwono nakrapianą krowinę. Ona mogłaby być siostrą twego byka... o ile mi wiadomo...	Panie, to jest kobieta dziwna! On szalał za nią, ale ona go nie kochała. Był za słaby, aby się wyrwać, więc... rozumie pan?	Pewnie! Aha, zaraz! Żeby nie Orwidówna, ale nawet twój nieboszczyk ojciec przyszedł, to ona od tych przeklętych pszczół nie odejdzie. Wygląda na dobrą i ładną, aż miło popatrzeć. Czego ona się tak śmieje?	Tak! Jedzie i na bardzo długo. Nie wróci teraz aż jesienią albo zimą. Będzie podróżował po obcych krajach. Zawsze tak robi.	Aj ja bo istotnie mam jeden tylko cel w życiu, inni mają ich po kilka, kilkanaście, nieraz po tysiąc najrozmaitszych. A ja mam jeden, jedyny, w tym rzecz. Nie wchodzi to jednak w tę sprawę. Najlepsza szkoła? Mniejsza o pobudki, żądasz pani najlepszej, co?	Bychbych się ostało (gw.) wam. tylachna ostało po kim, to byście się do siódmego potu wydzierali, nie żałując gardzieli.	Nie rekuzuj mię tak zaraz Namyśl się, nim zabijesz. A toż to druga taka cudowna okazja póki życia nam się już nie przydarzy. Tylko pomyśl: starego tu nie ma, tego piekielnika Ollendra nie ma o, patrz, tylko tu skręcimy w tę przecznicę, tam zaraz moja gospoda, nim kto zweryfikujeweryfikować (daw., z łac.)	To co innego. Mela ma talent, kocham ją, no i lubię ogromnie mocne kobiety! lubię kobiety z pasyą, takie, co to jak się rozwścieklą, to w miłości kąsają, a w gniewie żrą i biją. W takiej, to wiem, że jest jakaś dusza! Nienawidzę ludzi sklejonych sztucznie, poprawnych manekinów... tfu! psiakrew!	A to co znowu?! Nie, tego już za wiele!	Bez żartów! bez żartów, proszę tem imieniem, które nie wiem jak się do pańskich ust dostało, nie szastać.	Chodź-że i ty z nami król jest w swoim namiocie i już do jutrzejszej się przygotowuje potyczki, która nas nieochybnie czeka, bośmy w okół otoczeni. Chodźcie.	Czy ciocia myśli, że ona go tak bardzo kocha?	Cóż czy jesteś pewny, że urodził mi się syn?	Dziewięć?! Daję pani słowo, że spieszyłem, jak mogłem.	Dziś wieczorem posąg boskiej Izydy w mojej modlitewni odwrócił się twarzą do ściany, a woda w świętej cysternie poczerwieniała jak krew...	Ja mówiłem tylko, prosz pampsora, że tekst przed rozdaniem należało przejrzeć.	Nie chciałabym powiedzieć nikomu, za nic w świecie, ale jestem zrażona i żałuję, że się dowiedziałam.	Nie obawiam się ich. Zapewniam cię, że mam ludzi o wiele groźniejszych od tych, którzy strzegą Maracaibo, a także własne działa.	Przypuśćmy tedy, że rzeczywiście udało się Kamie wytworzyć w ten sposób ów szczególny związek między łątką a Halszką	Ten magnat? On ma najwspanialszą stajnię na wystawie.	To, że ciebie kocham!	Wszakże to tylko pożyczka! Daję ci słowo honoru, że oddam, złotem cię osypię, wróciwszy z zagranicy! Dam ci wszelkie zapewnienia!	Wszystko powiem, tylko nie trać pan czasu. Hermenegildo, Adelajdo! Zuziu, Fruziu!... Jak na imię tej pańskiej Genowefie, a?	Za to ja mam zaniżone podatki. Córka, Matka, RodzinaCo u twojej mamy?	I cóż? Zdaje się, że musiał się dobrze tłumaczyć z postoju w Portoferraio?	Stara hrabina oszukała mnię! Chciała mi dokuczyć. Albo zmyśliła całą historyą, albo uchwyciła się kłamliwej wieści! Chcę to wiedzieć i dowiem się!	Ty? A to kędy? Znałem twojego ojca, ale mi nigdy o tym nie wspominał... ale to już późna godzina, nie wiem, czy nie czas by już na spoczynek?	A ile trzeba dać pieniędzy? Ja teraz naprawdę jestem nędzarzem!...	A na co reb Jankiel i morejne Kalman biorą dla siebie wasze pieniądze?	Ale cóż ci się stało?	Ale gdzież tam, można, tylko nie myślałem, żeby i wam to dziś kwadrowałokwadrować	Bardzo niemądre przezwisko Skądże takie powstało?	Chyba do was się ta przypowiastka nie stosuje? Macie kobietę zdrową, pracowitą, spokojną; dobytek piękny, dzieci.	Czy robiłyście to w tym pustym mieszkaniu twojej babki?	Czyś zapomniał, czyś nie zapomniał, to wszystko jedno, zawsześ parolu nadłamał.	Człek to przebiegły i śmiały, rzekł, może tylko języka szuka.	Cóż to za gromada?	Dekret jest! Konfirmacja przyszła! Kiedy przyszła? Kto ci ją dał? Skąd to masz? Dawajże tu, pokaż!	Grzech panuje, to złość rządzi, a to są kumy złego!	Głupiaś Pójdę zara do dziedzica i kupię łąkę, choćbym miał dać dwa tysiące złotych. Taką mam ambicję!	Hej! gdzie to nas Pan Jezus przez te ostatnie lata nie nosił!	Mów, przyjacielu, rozkazuj; czy trzeba rzucić się oknem, powiesić się, utopić, wbić sobie nóż w serce?...	Nie kłam, stary człowieku, albowiem dziś byłeś z Winicjuszem na Ostrianum i pod naszą bramą.	Nie, to nie teorie, lecz życie samo! A wy, wy kobiety...	No, to co będzie?	Panie Aronnax, czy chcesz pan, żebym ja sam do niego poszedł?	Przeglądałam oto tę książkę, ale zobaczywszy że jest piękną i zajmującą, nie chciałam jej czytać sama:	Różne sprawy. Mam być dziś na obiedzie u posła angielskiego.	Stary samolub! Idź, życzę ci, żebyś zdechł jak pies.	Tak myślę Stokrotnie przepraszam, droga lady Ruxton nie zauważyłam, że pani nie skończyła papierosa.	To ty, Jakubie? Zapewne przybywasz z leśniczówki?	Zostali starzy i wyrostki, wreszcie nawet niewiasty tamtejsze bronić się w razie potrzeby umieją. Puszcze tam także większe niż tu; Domaszewicze Myśliwi albo Gościewicze Dymni do Rogowskiej nas zawiodą, w której żaden nieprzyjaciel nas nie odnajdzie.	A co? nie mówiłem, dobrej nocy życzę JW. pani! do nóg upadam!	A no... Bóg strzegł.	A ty masz taki papier?	A więc jeden by tylko Bóg był dla wszystkich?	Bal? O tej porze roku?	Bartek! Chodź tu! krzyknęła stara ostro.	Czterysta tysięcy.	Dlaczego nie kochasz? dlaczego? Aduś?	I śnieg. A czy prędko będzie Nabożerodzenie?	Jaką?	Jam temu nie winna...	Jesteś silny, prawda?	Koniecznokonieczno (ros.)	Maciek, jesteś tam?	Mam, mam.	Niczego panu nie potrzeba?	Nie daruj! Pocałuj! Hu! A kiedy weźmiecie kniaziównę?	Nie przestanę. I co mi zrobisz?	Nie rozumiem.	Niechże i tak będzie! No i cóż?	Och, skąd ich wziąć?	Około sześćdziesięciu tysięcy...	Owszem i wkrótce. Mam kilka spraw do zakończenia.	Panie hetmanie...	Parce que les Frères Maçons qui s’étoient unis pour la conquête de la Terre Sainte avoient choisi Saint-Jean pour patron...	Suma dwa do trzech tysięcy rubli, którą pan winien Żydom, dziś będzie spłacona...	Tak jest.	Tak, Kunicki.	Tak, a potem nie czas będzie...	Trza było skonać, a nie iść poniemusem.	W gabinecie przyległym do pokoju, w którym zmieniała ubranie.	Wcale nie.	Wodzu! Daruj ją mnie	Wojska Mahdiego są pod Chartumem.	Wyśmienicie, wyśmienicie Szanowny panie nauczycielu, temu chłopcu w końcu roku... pojmuje pan?... najpierwszą...	Zadziwiająca kobieta! Czemuż ona temu nie zaradzi?	„W istocie, powinien bym ale takiego łajdaka!...”
Zrzekłem się gubernatorstwa wyspy i to takiej, że na ćwierć mili wokoło podobnej nie znajdzie.	Myślę, że stara dama nie poprzestała na tym, że dała Klarze Gulli banknot dziesięciomarkowy, ale ją do siebie zaprosiła... prawda?	Dziękuję ci Dziękuję ci za gościnę i za radę. Czy pozwolisz, że zostawię tu mego konia, gdyż nie mogę wraz z nim wspinać się po lodzie?	Idź do niego, powiedz mu otwarcie. To jest taki dziwny fabrykant, że z pewnością ci pomoże. Dałbym głowę, że jeżeli cię tylko zna, to ci pomoże.	Nie wiem; widziałam tylko na obrazkach. Ale wiem, że są. Często mi o tobie, Kajtusiu, opowiadały.	Patrzajcież! A ja ich nie poznałem. Hej, Dantès, słuchaj no! Ślicznotko, chodźcież tu, powiedzcie, kiedy wesele? Bo pan Fernand taki uparty, że nam nic nie chce powiedzieć.	Ubolewam nad tém, bo cenię Sułkowskiego z innych względów jest przywiązany do króla, jest mu wierny; zdaje mu się, że Saxonią uczyni potężną	Wyśmienite! Z tym, że nie je się tych wysokich łodyg, lecz jedynie młode pędy bambusa.	Zobaczyłem pana w dużem, fabrycznem mieście. Pan wyjeżdżał?... I muszę panu dodać, że trzeba być ostrożniejszym. Tam ktoś pana śledził. A pan nie był sam... Z tego mogą wyniknąć przykrości.	Mam nadzieję, że tak nie było i że Niebo nie pozbawiło nas najpewniejszej szansy wybawienia, jaka nam pozostała.	Przecie widzisz, że stoję.	O tak, to prawda. Ja o tym wiedziałem od urodzenia, on zaś zdołał się o tym przekonać dopiero wtedy, gdy przeczytał amulet z mej szyi i wszystkie moje papiery. On myśli, że kto raz jest sahibem, jest nim zawsze, obaj zaś pomiędzy sobą uradzili, żeby mnie zatrzymać w pułku lub posłać do madrissah (szkoły). To już raz się zdarzyło i zawsze tego się wystrzegałem. Ten tłusty patałach plecie jedno, a ten wielbłądowaty zasię co innego. Ale nie ma się o co dąsać! Spędzę tu jedną noc, a może i następną. I to się zdarzało dawniej. Ale potem ucieknę i powrócę do ciebie.	Najpierw to, że to wcale nie ten, który uciekł, zabił Jana Daval, gdyż Jan Daval był jego wspólnikiem.	Mężczyźni, jakżeż możecie się kochać w tej kobiecie! Doprawdy, nie mogę tego pojąć.	Ty musisz mieć, przystępując bliżej z gniewem poczęła Lassy. Jak ty mi śmiesz mówić, żeś się litowała nademną, żeś mi dawała może z łaski? Ja się poświęciłam dla ciebie... ja mam prawo do wszystkiego co wzięłaś po nim... Jakto? zapomniałaś więc tego wieczoru? Nie wiesz o niczem? niewinna istoto? A któż to mnie pchnął w tę przepaść? dla kogo ja to zrobiłam? przez kogo cierpię? Ty teraz nic, nic nie wiesz?	Ale dlaczegóż opuszczać mnie, która nie liczę się do świata i zawsze miałam na tyle rozumu, aby go sądzić, tak jak na to zasługuje!	No to... nie dałbym się, oho! dosyć mam tego słodkiego jarzma, już mi się sprzykrzyło!	Pisownia i gramatyka?... To mi nie potrzebne. Szkoda na to czasu. Ja chcę tylko nauczyć się konwersacji. O, swobodnie mówić. Przynajmniej tak, jak Borowicz, jeżeli nie tak, jak ty.	Według moich przypuszczeń wyspa ta znajduje się gdzieś w samym sercu olbrzymiej pustyni wodnej Pacyfiku, rozciągającej się między ostatnimi zrzeszeniami wyspiarskimi archipelagu wschodniej Polinezji a kontynentem Ameryki Południowej. Fala wymiotła nas na wulkaniczny wydmuch Oceanu Spokojnego mniej więcej pod 90 st. długości zachodniej a 30 st. szerokości południowej.	Co ty gadasz, August! Jak to może być, żeby kraje leżące gdzieś na końcu świata mogły dostarczać zboża taniej niż Polska, która ma bliżej do Anglii? Toż sam transport więcej kosztuje!	I dlaczego pan się dotychczas nie ożenił?	Ja też i na pani się zemszczę. A teraz żegnam. Załatwiliśmy interes. Zostały rachunki, które podsumujemy później. Życzę pani pomyślności!	Kiedy tak, to co innego. Ale po co wam do onych miast jechać? Możecie i w Szczuczynie koni zbyć, bo nam siłasiła (daw.) brakuje., a te, cośmy w Pilwiszkach zagarnęli, na nic, bo wszystko odsednione.	Niech Bóg za to dziewce błogosławi, bo lepszej na świecie nie ma!	Skąd, u diabła, bierze pan takie konie? Chyba robią je panu na zamówienie?	Trzeba będzie to sprawdzić, trzeba. W każdym razie sytuacja się zmieniła. Panie sierżancie, jeden z pańskich ludzi będzie towarzyszył temu panu.	W tym rogu, na tle tego dywanu. Był pochylony i odwrócony do mnie tyłem.	Więc nie ma szczęścia w wyżyciu samego siebie, w żądzach, pragnieniach, zamiarach, czynach, lecz na drodze celowego oddalania się od wszelkich żądz, pragnień i chęci wszelkich.	Po cóż o takie rzeczy pytać się? Lampka przed ołtarzem dzień i noc się świeci, dolałem oleju z bańki, taj koniec.	To zdaj to na mnie, ja może kogo w Prusach wynajdę.	Panowie prezes przywołuje nas do porządku. Pani Couture i panna Wiktoryna nie zgorszą się waszymi swobodnymi żarcikami; ale umiejcież uszanować niewinność ojca Goriot. Proponuję państwu buteleczkoramę wina Bordeaux, któremu imię Lafitte dodaje jeszcze więcej sławy (mówię to bez żadnej aluzji politycznej). zawołał zwracając się do Krzysztofa, który nie ruszył się z miejsca.	A któżby z nas śmiał być Psychostatą, okrom tego, który szalę sprawiedliwości w straszny dzień sądu trzymać będzie?	Ale nudziarz z pana bierz pan kapelusz i chodźmy.	Co to było twoim zdaniem?	Co właśnie?! Kto to zrobił?	Czego nie powiesiłeś, tego nie masz	Czy ma pan legitymację?	Czy to i ja mam pani za tę przychylność podziękować?	Czym on się zajmuje?	Cóż ona teraz przedsięweźmie?	Kiedy się pani Linde wprowadzi?	Możesz, panie Wokulski możesz łatwo zdobyć sobie zasługę w życiu przyszłym, choćby... przebaczając urazy...	Nie mogę nająć powozu, bo to dużo kosztuje, a pewnie nawet nie dostałabym, gdyż prawie wszyscy przybyli tu własnymi ekwipażamiekwipaż (z fr.)	Nie, bądź spokojny; śniadanie szykuje się w kuchni, u mamy. A co, głodny jesteś?	Stałem u drzwi napróżno i rozmówić się nie mogłem zastałem ją nad biblią; czekałem dosyć długo; nie mogła przerwać czy modlitwy czy zadumy: przyjdę raz jeszcze.	Taaak? Toś wiedziała, a nie krzyknęłaś na którego z nas?	Tak to bywa, młodzieńcze	Waćpanu się zdaje, żeś już wolny!	A dziecko?...	A ot, właśnie przez dziedziniec idzie; podejdźcie k’niemuk’niemu (daw.)	A potem? Potem?	A więcej jakież są koterye?	A! wiem...	Alboż mi ją wolno było kiedy mieć!	Ale ja nie chcę! Ja chcę spać!	Anna Winter.	Aż tutaj?	Bardzo	Bardzo panią przepraszam za mego przyjaciela. Ale starzec... jak dziecko...	Bardzo serdecznie was wspominał	Co tam fortele! szabla grunt!	Czy ja wiem kto? Zła wróżba i serce moje.	Daj zapałki.	Dla czego?	Dosyć	Gdyby szczęście Kościoła i Państwa zechciało, aby Wasza Eminencja mnie przeżyła, wytrwałbym bez obawy.	Gdzieś był?	Hm!	I bez księdza każden do Pana Boga trafi, niech jeno będzie poczciwy; gospodyni lepiej mu pilnować, bo z trzecim chodzi i znowu gdzie zgubi...	I my też nie co dzień jadamy smaczne obiady ale jutro!	Jam już jadł i syt jestem	Jest książę Wellington	Już mu niewiele brak, więc wolno	Kobieta mi zmarła, i tylo.	Kobiety lubią uszczęśliwiać ludzkość kosztem swoich obowiązków najbliższych.	Krople kapią	Musimy tedy sobie poczynić obustronne zwierzenia Czy mamy zaraz zacząć?	Mój chela jest dla mnie tym, czym jest syn dla człowieka nieoświeconego.	Nie dawała ci, mistrzu, zadowolenia; wolałeś pracę ducha swojego...	Nie mam innej.	Nie mam w domu żadnych żołnierzy.	Nie miała pani tremy.	Niedługo będziemy w Rabie Meine Herren! Szeregowi dostaną dzisiaj po 15 dekagramów salami. Pół godziny odpoczynku.	Nigdy i nikomu.	No, teraz już iść za późno. Trzeba było nie puścić ich za Pilicę, napaść od Inowłodza czy Czerwonej Karczmy. Teraz nie ma już o czym...	O czym państwo mówią?	Odciski stóp?!	Proszę pana, ja przysięgam, żem nie powiedział nic, co by pana mogło obrazić.	Reb Nochim! Reb Nochim! Przez oczy twoje patrzy dusza twego pradziada, który wszystkich Żydów zatopił w wielkich ciemnościach!	Rękeś złamał? Abo nogę?	Skąd wiecie?	Stop!	Swoboda jest nieograniczoną...	Tak, dwa cale stali.	Taka byłam niespokojna o ten pojedynek	Tamci im nic nie zrobili	Trzeba było sprowadzić cieślę.	Uri przeszedł.	W imię Ojca i Syna!... czy ty zwarjowała, Franka, żeby takie rzeczy gadać?	Śliczności my wojnę zwojowali, ani słowa!
A tak. Jak nas pan wywiezie, to nas już sam diabeł nie znajdzie.	Pleciesz jak fircyk dworski Owóż ja przeczę zaraz pierwszemu punktowi, zważywszy iż główne, ba, nawet zgoła jedyne i wyłączne zatrudnienie naszych godnych teologów zmierza do tego, mową, pismem i uczynkiem, aby wykorzenić błędy i herezje (tak bardzo im nienawistne) i wpleniać głęboko w serca ludzkie prawdziwą i żywą wiarę katolicką. Drugi punkt pochwalam, a to z przyczyny, iż godni lekarze tak pilnie się troszczą o część profilaktyczną i zachowawczą swego zdrowia, iż nie potrzebują zgoła terapeutyki i leczenia się lekarstwami. Co do trzeciego punktu, to jasnym jest, iż godni adwokaci tak są pochłonięci swoim zawodem i troską o dobro drugich, że nie mają czasu ani możności myślenia o swoim własnym. Dlatego w najbliższą niedzielę zaprosimy jako teologa naszego ojca HipotadesaHipotades (w oryg. Rondililis) ma oznaczać kolegę Rabelais’go z Montpellier, doktora Wilhelma Rondelet., jako prawnika naszego przyjaciela Pletewkę. Jeszcze jestem zdania, abyśmy dopełnili tetrady Pitagorejskiej i dla onego dopełnienia poprosili naszego wiernego filozofa Wiatraczka, zważywszy, iż doskonały filozof, a takim jest Mistrz Wiatraczek, rozstrzyga nieomylnie wszystkie przedłożone wątpliwości. Karpalim, wydaj rozkazy, abyśmy wszystkich czterech mieli tu w najbliższą niedzielę na obiad.	Aniu! Jak to wspaniale! Co to było za opowiadanie? Kiedy się ukaże? Czy ci za to płacą?	Jak właściwie nazywa się pani, która właśnie weszła?	Na miłość Boską, panie strzeż się pan skakać z wysoka, możesz uderzyć głową w takie miejsce, że od pierwszego razu skończysz pokutę, a według mego zdania, jeżeli te podskoki są konieczne, wypadałoby przestać (ponieważ tylko naśladujecie pokutę) na naśladowaniu i skakać w wodę lub na materace, a ja mimo to powiem pani Dulcynei, że się wasza wielmożność rzuciłeś głową na skałę ostrą i twardą jak żelazo.	Czemu się pan dziwi, panie Romanie?	Tam, za lasem! Będzie jakieś dziesięć pacierzy od czasu, jak wyjechaliśmy z bram.	Widziałaś jak ten pułkownik wywracał do ciebie oczy?	Aha! Już po biesiadzie! Chodźmyż i my; czas już wsiadać na konie, a tu nim wyruszymy, trzeba jeszcze jakoś sprawić tych ludzi, bo lubo ja nie myślę, żeby tam przyszło do bitwy, jednakże bez ładu trudno i marsz zrobić lada jaki.	Co znowu! Dyć można było to zrobić przecież jesteś szyprem. Ja bym tu na każdy twój znak zaraz z chęcią przerwał tę gawędę... nie z przekonania ani też innych pobudek, ale żeby dać dobry przykład tym dwu naszym utrapionym chłopakom.	Możesz być spokojny, mój mały Benedetto; wskaż mi tylko jakiś sposób na zdobycie tych trzydziestu tysięcy franków, ale tak, żebyś się do niczego nie musiał mieszać, sam to załatwię! Tylko tyle.	Jest pani przedmiotem ciekawości całej sali Och, droga, czyż to była twoja rola? Czy nie mogła pani być szczęśliwą, a pozostać szanowaną?... Słyszałem przed chwilą, że pani jest kochanką pana Stefana Lousteau, że żyjecie pod jednym dachem!... Zerwałaś na zawsze ze społeczeństwem; przyjdzie zaś czas, kiedy, nawet gdybyś zaślubiła kochanka, będziesz potrzebowała tego szacunku, którym dziś gardzisz... Czyż nie powinna by pani być u siebie, z matką, która dosyć panią kocha, aby cię osłonić swą tarczą; przynajmniej pozory byłyby zachowane...	Mój ojciec jest stary. Kochamy się bardzo... i nie chciałbym, żeby się o mnie martwił.	Przychodzę się pamięci pani polecić, wiesz pani zapewne, że jadę. Smutno mi tak miły dwór opuszczać, ale są konieczności. Szczęściem spodziewam się, że to nie potrwa długo.	Ano, jest! Rośnie, rośnie! Wezmę za pas kilka gwoździ zadzierżystych do gwożdżenia armat, może się w drodze na jaką hakownicę natkniem.	Eliezer! Ty zląkłeś się i oddałeś ją na pożarcie ogniowi!	Na Waliców, pies go jeszcze nie pogrzebał.	Panie Felton! wyjdziesz stąd i udasz się do aresztu wojskowego w tej chwili.	Przyjdzie na czas, to pojedzie, czekać nie będę.	Skąd panu znowu Napoleon przyszedł na myśl? Czy z powodu mego kostiumu? Nie przypominam chyba Józefiny BeauharnaisBeauharnais, Józefina (1763–1814)	Uspokójcie się, panowie Honor szkoły nie został stracony. Ocalił go	Wybaczy pan, panie Fix ale ta sprawa dotyczy mnie i tylko mnie. Utrzymując, że gram źle, pułkownik powtórnie mnie obraził, z czego musi mi zdać rachunek.	Właśnie. Czy warto tyle czasu ze mną gadać, skoro chodziło pani tylko o dowiedzenie się, czy nowy współlokator nie jest z policji i nie wprowadził się tu do szpiclowania?	Czy wielmożny pan na fundamencie dekretu ratę ofiary styczniowej dziesiątego i dwudziestego grosza na ręce egzaktora w Chęcinach, urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?	Dyć nie płaczę, nie... ale weź od młynarza z pół korczyka jęczmienia na kaszę, to taniej wyjdzie niźli gotową kupować.	U nas nie taką, inszą mową śpiewają, ale ja już swojej nie baczę! rzekł Siewros i zamyślił się smutnie, a po chwili dodał:	Raz wymagane, drugi raz oczekiwane!... Ja, mości panie, trzydzieści lat z tych oto Wyrw nie wyjeżdżałem i nie wyjadę. Nie wyjadę, chociażby kije z nieba leciały! Tu siedzę i skończona rzecz. O niczym nie wiem... A pierwszy von Lipowski komisarz... Mam już dość Krakowa	A na zatratę Niemcom!	Dzicy ludzie nie jadają śniadań	Dziękuję, panie Maksymilianie.	Gdzie się leje, proszę pani?	Glas, nie poznajesz panny Janiny?	Ja bo już więcej nie wiem nic	Ja go nie kupię	Ja jej nie kocham, Dżemmo wiesz o tem...	Ja pana przezentować będę.	Jeśli myślicie, że się wygadam za darmo! ho ho! mylicie się srodze...	Kochałem ją, ale wierz mi: inaczej niż ciebie. To było potworne. Wszedł tamten drab. Ona uciekła przedtem. Czy tu rozumiesz? To wszystko było przygotowane. Jestem splugawiony. I ja ją kochałem! Inaczej, ale także mimo wszystko. Ale to nie była zazdrość. On nie był jej kochankiem. To niemożliwe. Już jej nie kocham, ale coś strasznego jest we mnie, czego nie pojmuję...	Na drzewie?... dziś w nocy?...	Napijesz się ze mną szklaneczkę... prawda?	Nie będę cicho Muszę wiedzieć, za co Dantèsa mają wsadzić do kozy. Ja kocham serdecznie Dantèsa, zdrowie twoje, Dantèsie	Nie inaczej.	Nie umiem kłamać, doktorze. A jeżeli o mnie chodzi, zawsze wolałam bodaj przykrą prawdę niż złudzenie. Zresztą mój syn nie ponosi przecie odpowiedzialności za wypadek.	Nie, dlatego, że przed nią chronią!	Panie generale, pragnę prosić o chwilę rozmowy...	Panie marszałku tobie restauracjęrestauracja (z łac.)	Popełniasz pan w tej chwili ten błąd, że zadajesz fałsz Ministrowi Stanu, parowi Francji, szlachcicowi, starcowi, klientowi. Niech pan poszuka swego projektu sprzedaży!	Poza tym gdyby dokument został napisany kilka lat temu, gdyby już od kilku lat był zamknięty w butelce, to zbutwiałby od wilgoci. A przecież nie był zbutwiały, wręcz przeciwnie, papier był w zupełnie dobrym stanie.	Przecież Bóg nie może mieć nic przeciwko temu, byśmy sobie wzajem pomagali przy żniwach w Solbakken i Granlien?	Słucham jaśnie pana.	Tak widzę je.	Trzeba darować Mariannie Zdaje się, że zaczęła od mego mieszkania. U mnie jest bardzo wilgotno, kaszlałem dziś całą noc. rzekł, wodząc okiem po ścianach.	U chłopów robił nie będę, żebym miał skapieć, nie będę!	Zajrzyj pan w swoją kulę, co robić?	A Indianie zaraz tu będą	A czego?	A jakże! Już my mówili, że Witold może przestanie do nas chodzić, bo może Witoldu ociec zabronił...	A no tak	A pamiętasz to, Józia, com wtedy powiadał?	A powiedz, Maniu, czy ciebie nauka nudzi?	A teraz obyśmy mieli tylko dobry wiatr, a zmielemy ślicznie nasz pierwszy plon!	A wyjeżdża jutro wieczorem?	Ależ przybędą, mój dzielny myśliwczemyśliwiec (daw.)	Być może, moja pani.	Co to, u licha, jest?	Czego chcesz?	Czy jesteście pewni, że to był strażnik?	Cóż on tam robił?	Dlatego, że to choroba i niechoroba; bo i choroba, i nędza, i głód, i rozpacz, i więcéj a więcéj jeszcze, niż słowo wypowiedziéć może.	Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co?	Drzewo, każe, ściął w pańskim lesie, sześć sztuk ściął, każe, za każde sztukę po rublu sztrafu zapłacisz...	Gospodarka dobrze idzie?	Hm! Tai dėkui Dievui!	Ingrid ci mówiła!	Jaki guzik?	Jaki jesteś wesoły Można by pomyśleć, że masz już w rękach ten spadek.	Jakieś pięć godzin.	Któż to jej zażywa do syta! Coby największy dziedzic, coby nawet sam król, a kłopotał, a zabiegał, a cierzpiał będzie.	Może by zacząć serię portretów mówców ministerialnych?	My z gajerowskiej samoobrony. Po nocy nas ze snu zerwali...	No to po co hrabia kupił taką skałę?	No... no, to winszuję Jazda!	Odważna?	Pani zanadto głos natęża przy lekcjach	Pewnego wieczora...	Piecze ciasto!	Pokryłem to płótno sztukami złota	Proszę przecie powiedzieć. Może lekcji?	Sam sobie wrogiem?	Tak!	Tak, byłam dość dumna z mego zwrotu o miłych sąsiadach.	Tak, mój przyjacielu to drętwik wprawił cię w stan tak smutny.	To ja wam rzeknę, po co przyjechały	Vaikinas, Nenuolankumsa, Drąsa O tu dėl tos paleistuvės šoki ant motinos?	W jaki sposób przybył tutaj hrabia de Sérisy?	Wiem.	Wy, Kirsanow w duszę człowiekowi zawsze chcecie napluć. O tym tylko myślicie, aby zawsze mieć taką sposobność.	Zimno ci?	Zrobimy, co w naszej mocy.	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.
Kiedyście ciekawi, to wam powiem, żem jest z Prus Książęcych i do elektora należę... Ale z sarmackiej krwi pochodząc, do życzliwości się ku ojczyźnie poczuwam i wstyd mi za zatwardziałość tego narodu.	Ej, mój przyjacielu jeżeli znasz uczciwy sposób, w jaki moglibyśmy położyć koniec tej wojnie i pogodzić ich z sobą, wskaż mi go. Przyłożę się do tego z całego serca i nie będę oszczędzał trudu, aby ułożyć i złagodzić sprzeczne warunki pomiędzy dwiema partiami.	Patrzcie go jak on to mówi! Czy ja tak sądzę? Naturalnie. Mieszkałaby ze mną, swą chrzestną matką, wychowywałaby się u mnie, przepadałybyśmy jedna za drugą. Gdzieżby zresztą Betsey Trotwood mogła uciec?	Naturalnie, wpłyniemy na Atlantyk, którego jeszcze nie znamy. Jak widzę, przyjacielu Land, zaczyna cię nużyć ta podróż pod morzami? Więc już przesyciłeś się wciąż urozmaiconym widokiem cudów morskich? Co do mnie, z największą niechęcią ujrzę koniec tej podróży, którą tak niewielu ludziom sądzone jest odbyć.	Pokaż no; nie bój się, nie wezmę ci, ino coś zobaczę. Widzisz, z tego końca jest gruby i zakrzywiony, a ja mam w kieszeni taki sprawny, ostry nożyk, co wszystko zdoli. Wyrzezam końską główkę, dopiero będziesz miał źróbkaźróbek (gw.)	Proszę pójść ze mną, panie hrabio, a może podam panu powód.	W głowie mi się kręci!...	Niech mnie Bóg broni każde stronnictwo polityczne ma program wzniosły i piękny, lecz żadnego nie przestrzega, wszędzie krzewią się łajdactwa, ugoda ze świństwem, ustępstwa na rzecz osobistej wygody, sprzedajność. Nie, moi drodzy, nie myślę tworzyć stronnictwa. Wystarczy, jeżeli znajdzie się głos niezależny, który będzie czuwał nad moralnością naszego życia politycznego, społecznego i kulturalnego. Taki właśnie będzie mój, a jeżeli zechcesz, nasz tygodnik.	Swój, ale nieprzyjaciel, którego do porachunku jeszcze wezwę, i póki się to nie stanie, mówić mi się o tym nie godzi.	Tego samego jestem zdania i oprócz Cyda Hameda, trzeba zabronić, aby pierwszy lepszy autor ośmielił się opisywać czyny wielkiego Don Kichota, tak jak Aleksander zabronił, ażeby ktokolwiek, oprócz Apellesa, ośmielił się portret jego malować.	Właśnie teraz się sprawa waży Mieszczanie chcą się bronić. Co za czasy! Ludzie nikczemnych kondycjiludzie nikczemnych kondycji tu: odwagi, chęci do walki. niż szlachta i żołnierze.	... nic z tego zgoła wynikać nie może Niech pani tylko spojrzy na swojego syna. Włosy ma takie same, jak pani, bardzo jasne i kręte, pani oczy niebieskie, i nos, i całą budowę głowy...	A choćby ta i nie była od ran! Nie będzie się śmiał na nią skrzywić byle święty, a skrzywi się, to jeszcze sam od Pana Boga oberwie, boć to przecie nie żadna zwyczajna nawojkanawojka	A co? Sprzedają morskie łososie. Śledzie też są morskie. Nie wolno się zapytać?	A ja się założę, że ma rożki na głowie.	A jak nauczyciel śpiewów się na mnie skarżył, pani sama przecie powiedziała.	A kto siedzi za Samburu?	Czybyś nie zgodził się pracować w górach Satpury, mój mały?	Dziękuję panu Przypuśćmy na chwilę, że mam trzydzieści tysięcy, pięćdziesiąt tysięcy franków długów; po pierwsze, to byłaby bagatelka dla domów d’Espard i Blamont-Chauvry; ale gdyby mój mąż był niespełna rozumu, czy to byłaby przeszkoda do oddania go pod kuratelę?	Gość jeszcze? drugi rotmistrz zapewne... z przyjaciół tej... tej pani? szydersko śmiejąc się odezwało dziewczę.	I cóż się stało, gdyś pani przybyła do furtki?	Mamy do czynienia z wielkim wyjątkiem Jest to jakiś wyższy oficer, widać sztabowy. Sami chyba rozumiecie, że Rosjanie nie przyślą tu na szpiegowanie jakiegoś frajtra. Poślijcie do gospody „Pod Kocurkiem” po obiad, a gdyby tam nic nie mieli, niech gotują. Następnie niech zrobią herbaty z arakiem i niech to wszystko tutaj przyślą. Ale nie mówić dla kogo. W ogóle nic nie mówić, kogo tutaj mamy. To tajemnica wojskowa. Co też teraz robi?	No wtrącił się prezes Bondy pojednawczo.	No, dajże rękę ja się mieniammieniać się (daw.) Na to znowu podstoli:	Och, co za szczęście, jeżeli sobie pójdziesz.	Osobą swoją i z innymi pułkownikami, którzy ze Żmudzi przyszli.	Peggotty już się uspokoiła nieco	Przybyła tu kształcić się na artystkę Pocieszna idea! Pan przez miłosierdzie powinieneś jéj to wybić z głowy. Naprzód Rzym dla chcących się uczyć jest zawczesny, powtóre stosunki w nim... dla kobiéty, ciężkie, niewłaściwe. Należałoby jéj odradzić pobyt w Rzymie, z obowiązku sumienia.	Solistka! twoja żona, Konrad, interesuje się tylko sobą, a mnie to nie intere­suje.	Staruszku mam dosyć. Jesteś nader zacny. Wiem, że mnie wyzwolisz od lodozwałów ziębicy palącej. Wyspę wytropisz, zbiory ludziom oddasz. Nie jesteś młody, ale za to grzmotnygrzmotny	Słuchaj! Dlaczegoś ty radził iść daleko pod RagnetęRagneta	Taka moja wola i rozkaz By zaś was pogodzić, oświadczam, że ten wyruszy pierwszy, który się pierwszy ofiarował.	Zrobiłem zakład jak i pan za O’Kelly’m Przegrałem i płacę.	Złe też przynoszę Król nasz młody jedzie, a jedzie sam pono na Litwę. My także jedziemy, od moru uciekając, ale razem ze starą królową, która nas ze swych szpon nie chce wypuścić, nie wiem dokąd.	Łacno mówić: teraz nie ma za co kupić, chociaż tylko po sześćdziesiąt rubli morgę sprzedają, a potem to znajdziesz z jakie tysiąc złotych za to samo?...	Żal, nie żal, a musisz się zostać. Jak pojedziemy gniazda z drzew wybierać, to i waćpana weźmiemy, ale teraz nie.	Życzę ci powodzenia, ale mnie to już nie obchodzi Mnie zależy tylko na jednym: na uniknięciu publicznego skandalu. Stryj powierzył mi przeprowadzenie dochodzeń i obliczenie kwoty nadużyć, którą trzeba będzie wymienić w skardze do prokuratora...	A jakby Nik zgadł!	A jejmość? co jejmość?	A my straciliśmy bezpowrotnie okazję zobaczenia kiedykolwiek naszej ojczyzny?	A to, że nie ma po co ekshumować i galwanizować trupa, który i tak musi przejść później taki sam proces rozwoju, jeżeli sprawia ci to przyjemność, degeneracji.	A! więc wedle słów poety powinieneś pan zazdrościć i wiatrowi co muska jéj lice, słońcu, które gra w jéj oku...	A, tak, słusznie Przybyliśmy tutaj tylko po to, aby ujrzeć zielony promień.	Ach, niech pan rozkazuje, a wykonam wszystko, co zechcesz.	Ale ja nie jestem wcale stary. Jestem pełen sił. Dziesięciu młodych	Ależ tak, droga babciu, teraz nie żartuję! Przyjechałem umyślnie, aby ci to powiedzieć i prosić o błogosławieństwo.	Ar neturėjai drabužio, padarų, pilnas skrynias ir aruodus? Visą namą pilną gerbyių? Dėl ko numirei! Dėl ko numirei?	Blizna, Żołnierz, Odwaga	Był i jest jeszcze człowiekiem wysoce nabożnym.	Całe życie będę waszej miłości wdzięczny!	Chcę zostać waszym naczelnikiem	Czy my nie płyniemy przeciw prądowi?	Czy zawsze wywiera on ten sam wpływ na twego ojca?	Dogania nas!	Dzisiaj?...	Gintułt... Gdzieś widziałem...	Głupia jesteś	I jest was czwórka?	Idzie pan, panie Beautrelet?	Idą na spotkanie nasze... widzi Romek? widzi pan Kazimierz te trzy osoby? To mama, Irusia... ale kto trzeci? Tak daleko, że jeszcze nie poznaję...	Ja myślę.	Ja sam z nim pomówię, ale ty musisz powiedzieć, jak rzeczy stoją, ciotce.	Jaśnie oświecona księżna de Langeais przerywając studentowi, który zrobił ruch człowieka mocno rozdrażnionego.	Jejmość! a dla czegoż ciągle powtarzałaś, że to wielki ciężar i wielka odpowiedzialność przed Bogiem kto ma dzieci; że lepiej jest niemieć, niż tracić lub widzieć jak marnie pójdą?	Jesteś dla mnie zanadto tkliwy.	Jeśli chodzi o uczucia stęsknionej małżonki, to nie przeszkadzam.	Kto miał powiadać? Bohun!	Masz pan jeszcze jaki?...	Masz tylko tę jedną? Jakie śmieszne...	Matko Jargało a oto wam bogowie po tylu latach dziecko oddali...	Milcz stary! jeszcze ja i tobie ostatni dzień wypowiém.	Miła! Piękny charakter! I doskonała gospodyni	Murza sam pewnie nie wie. Wyszło rozkazanie od padyszacha, by w obozie nie było niewiast. Sprzedawali wszyscy na bazarze, to i murza przedał.	Na strychu, na samym strychu.	Nasi, nasi!	No, pewnie, że był, skoro nawet zgubił ogórek. Pewnie jakiś zmęczony upałem ogrodniczek albo któraś z tych dziewczyn, co gracują ścieżki w parku.	O Boże! Jak ty strasznie przesadzasz!	On? daj Boże, aby moje konie takie zdrowe jak on były!	Pan gra?	Pepa cicho, żebym ja ci nie powiedział, czem ty jesteś!	Pismo to dostaniemy; przysięgam jaśnie panu.	Piłeś znowuż, Właduś?	Powieści tam nie ma prawie.	Pstrokata! Może to zresztą koza, ma na sobie trochę czarnego i trochę białego. Widzisz przecie!	Siła przy Bogusławie ludzi?	Skądże wiesz?...	Tak to sprytnie zrobił	Tak.	To nie jest prawda. Pan nie jest człowiekiem złym. Pan jest tylko nieszczęśliwy.	Trudno temu uwierzyć a trudniéj jeszcze przypuścić żywą taką doskonałość coby W. K. M. godną była.	Ty lepiéj zapewne wiész o nim odemnie!	Ty, pani?	Widzisz, Tom one są lepsze od ciebie, bo cię kochają, choć ty może nie zawsze na to zasługujesz. Ale ta mała może cię nie kochać...	Wiosła zginęły.	Więc dlaczego?	Więc przyjdziecie?	Wszędzie.	Z powodu przerażającej szybkości, jaką chcesz pan nadać „Nautilusowi”, jeśli w ciągu dwu dni ma opłynąć Afrykę, Przylądek Dobrej Nadziei i pojutrze być na Morzu Śródziemnym!	Z żółtej skóry? Ależ nie, przecież ona jest tutaj.	Zatem, to nie ich wina
Bo, widzi pani, powiedziałem sobie, że jak ta sztuka klapnie, to... niech zdechnę, ale...	Jak to wylewam?	No, dobrze, dobrze, co musi być, to już musi! okucie budowlane, zamknięcie drzwi lub bramy, element w formie sztaby (a. płaskownika) z otworem, współpracujący ze skoblem i służący wraz z nim do mocowania kłódki., bo (jak wnoszę) za każdym niemal krokiem, przy każdej sztabie lub zasuwie, żałował swej decyzji i doznawał nowych wstrząsów trwogi. Bądź co bądź, w końcu usłyszeliśmy skrzyp zawiasów, po czym mi się wydało, że stryj wymknął się cichcem na dwór i widząc, że Alan cofnął się wstecz na jakie dwa kroki, natychmiast usadowił się na najwyższym stopniu przedproża, dzierżąc garłacz w pogotowiu obiema rękami.	Och, jak to panu łatwo powiedzieć!	To straszne, ile tu kłopotów Najważniejsze jednak jest to, że ta okropna kobieta nie zechce się zgodzić na rozwód. Niech pan powie, jak ją do tego zmusić?	Meciu! zaklinam cię, uspokój się Ty nie chcesz pojąć, że wszystkie majętności, cały ogół przechodzi epokę krytyczną, która dla nas specjalnie skończy się za dni kilka. Gdy ureguluję serwituty, natychmiast wezmę dziesięć tysięcy rubli i włożę w melioracją dóbr. Urodzaje wówczas poprawią się, długi spłacimy, a tymczasem sprzedamy drugą część lasu i wyjedziemy za granicę. Tam odżyjesz, będziesz znowu bawić się i błyszczeć jak niegdyś...	Niech cię Bóg błogosławi, synaczku! Gdy wszystko uczynim jak należy, tedy nie tylko nie zatrzymają cię, ale się muszą wyprzeć Juranda, abyśmy zaś nie mogli rzec: Oto jak oni z nami postępują!	A co? Jak ona się uciesznieuciesznie (daw.) zawołał majster, widząc zdumienie, z jakim Hedwiga spojrzała na pana Kazimierza.	A przecież widziałeś już niejedną białą kobietę, czy to w forcie Churchill, czy w York Factory, czy w Cumberland House, Norway House lub w forcie Albany!	Czy sądzę? Toż to niezachwianie pewne. Przyszło mi to do głowy dziesięć minut temu... Ale jestem głupcem, że wcześniej o tym nie pomyślałem. Złapalibyśmy ich wszystkich.	Cóż to? Stara wilcza swoboda wam w głowie? a Niemców ino nie widać i jednego zrzuciwszy, posadzicie drugiego kneziem.	Nic sobie z tego nie rób! Ja wiem tyle tylko, że przecie potrafiliśmy zupełnie uszczęśliwić jedną małą klasę. Przepowiadałem to ale, Boga mego, nie przypuszczałem, że nam się to tak prędko uda.	Niech mnie ojciec nie zdradzi bo uchowaj Boże ksiądz się pogniewa, to przypłacę głową. O! mają oni sposoby!!	No, to chwalić Boga! Wrócimy teraz do miasta i spędzimy wieczór razem. Ja mam coś do roboty w biurze i wybrałem się na dwa dni.	No, to spróbujmy może matematyki; jej prawdy przynajmniej są nieporuszone, niezmienne, przepotężne.	To imię znajdziesz, bracie duchowy, na piérwszéj karcie każdego z utworów moich. Mieszkam przy ulicy Ptasiéj, w domu N.	To nie są zwykłe małże To litodomylitodomy	To przestań mruczeć... Tęgi z waszmości żołnierz! No! a dawaj no gęby, byśmy się w nienawiści spać nie układli.	To wstrętne!	To wy, Kiemlicze? My spod Częstochowy jedziem?	Wiem!... Ale czy ty wiesz, co z tego będzie?... O to	Jestże możliwe że są to te same przykładne dzieci, z którymi żyłam pod jednym dachem przez trzy dni?	Kiepełe, mów, jak było. Wszystko po kolei.	Nic... nic... Czekaj waść... pozwól... To pan Kmicic zabity?...	Sss... Więc to takie na mnie miotały obelgi?	Tak i jabym spytała może niedawno, czyż to być może a dziś powiadam że możliwe wszystko.	Tak? Więc aśćaść (daw.) (chciał przez to powiedzieć „Czy jesteś jakobitą?”, gdyż w razie obywatelskich niesnasek każde stronnictwo przywłaszcza sobie miano zacnego).	To mi wszystko jedno, gdyż potrzebuję tylko majętnego desperata	To niech pan tu wejdzie.	Cel! ha! cel! enigma. A kto z nas wie dokąd idzie? odparł szydersko nieznajomy.	„Najjaśniejszy panie muszę wyznać waszej cesarskiej mości, że gdy, miłościwy panie, stałeś na kraju tego otworu, po sto razy przychodziło mi do głowy schwycić cię w swoje objęcia i rzucić się z tobą na dół, aby uwiecznić imię swoje”.	Więc cóż? Wy tam przecież na świecie do wcale innych kobiet przywykliście i dla wcale innych głowy tracicie!	Wykluczone. Pokazywałem panu depeszę. Wszystko przygotowane do najdrobniejszych szczegółów. Obecność moja na pokładzie jest, sądzę, najlepszą tego gwarancją. Nie przypuszcza pan chyba, abym narażał się na niepewne.	A więc psia znakomitość!	Ale czy wie pan... czy wie pan, kim jestem?	Co oni tam jedzą?	Dobrze, stoją tam nowe pod łóżkiem. A tę zabierz ze sobą i schowaj do skrzyni na samo dno. Ino nie zgub! Na Boga świętego!	Dokąd? mogę wpaść daleko gorzej jeszcze.. Tu chcę zyskać czas do rozmysłu. Ojciec, macocha, poszlą gonić za mną, on ma prawo upomnieć się o mnie... a ja tam wrócić nie chcę i nie mogę. Cóż zrobię? gdzie się podzieję?	I za co pan zapłacił sto rubli?	Jakto, nie słyszał pan nic o Cabińskim i o Tivoli, nie czytał pan?	W biurze nie zdążyliśmy się dziś nagadać. Jakże tam w Zakopanem?	Więc pani się zgadza?	Więc ubieraj się. Gdzie twój drugi rewolwer?... Niema poco zwlekać. Musimy natychmiast wyjechać z Warszawy.	Żal ci, synu, pradziadkowej chałupy? Oj, i mnie się serce krwawi. Ale darmo. Co się stało, nie odstanie. Już nie ma naszego gniazda. Trza klecić nowe. Ino pierwej jadę po sprawiedliwość do króla. Dobrze, żeś przyszedł. Ma się wiedzieć, że już twoja noga tam nie postanie. Biegaj do szopy, wytocz wóz.	A czemu ty, Meir, sam do swego domu nie idziesz? Twoja bobe i twój zejde dawno już rybę i łokszynęłokszyna	A cóż	A mówił Tolima, że miałeś do mnie jechać, ale cię niezdrowie Jagienki Zychówny wstrzymało. Słyszałem, że ją stryj Maćko w te strony przywiózł i że w Spychowie też była? Okrutniem się dziwował! Ale gadaj, skroś jakiejże przyczynyskroś jakiej przyczyny (daw.)	A no! a no! wołał żołnierz, musi się przecie przed strażą wywieść, kto i co jest. Jam tu dziesiętnikiem. Teraz ziemianie różnie trzymają, oko na nich trzeba mieć.	A tak... Ja tu poczekam. Albo lepiej...	A tobie co się stało?	A wy teraz gdzie pracujecie?	A ze swoich rzeczy uratowałeś coś, Rafale?	Aha, właśnie! Teraz same dziady idą. Kto ma za co, zostaje w domu.	Ale mniej więcej oznacz mi wiele...	Ale owszem!... Zacznijże się nareszcie mną opiekować, bo dotychczas...	Ależ przecież ta chmura nie jest skutkiem zbitych parowań	Ależ, papusiu, syn będzie twoją chlubą, ujrzysz go pewnego dnia bogatym, bogatym własną pracą, z wstążeczką Legii HonorowejLegia Honorowa	Aż dwa?	Bez wątpienia. Ten wieśniak zwróci się przeciw nam i będzie bronił księdza.	Co?... Skąd?... Ty oszalałeś, kapłanie!.... Grzebiesz się w papirusach, ale ja siedem lat służę w wojsku i prawie nie ma dnia, ażebym nie odbywał musztry czy manewrów... Jakim sposobem w ciągu paru miesięcy będziesz miał półmilionową armię?...	Czemu się tak przejmujesz?	Czemu?	Cóżeście dostali za tę szlachetną wyprawę?	Do kupy!	Długi.	I wam!	Kto?...	Któż tedy zmienił moją recenzję?	Li.	Michałku, czy ja w Chreptiowie?	Na złamanie karku!...	Nie	Nie widząc się z nikim, prócz z tobą?	Nie, ja wróciłam dopiero o dwunastej z moją pokojówką, a zbrodnia popełniona została podobno o dwie godziny wcześniej. Tak twierdzą lekarze.	No, co?	No, no, przecie nie będziemy się tytułowali za każdym wyrazem, my, stare urwisy warszawskie... Skądżeś się ty tu wziął, u diaska? Psujesz mi szyki, rujnujesz powagę...	O bardzo wiele	Oby taki efekt był w ogóle możliwy.	Oczywiście, już ci służę.	Ona nigdy i z niczego nie była zadowoloną, ona się ciągle kłóci ze mną.	Ooo! Nie mogę! Natężcie się. Dyć nie będziecie tu zdychać.	Ou! Bo się dąsasz zaraz, jakby cię tu jeść chciano.	Paniczu! chodźwa se oba... Z was będzie rycerz. Przeciem widział waszą jazdę i złożenie. Od maleńkości woma noga stawała w strzemię. Zmarnują waju te guwernery.	Po cóż go pani wpuściła?	Powiedz dzień dobry	Pozwoliłem sobie na taką miłosierną operację, bo miałem akurat fałszywą złotówkę	Przyszłam zobaczyć, może co dostanę z dzisiejszego przedstawienia.	Rozkazy twe, Najjaśniejsza Pani, spełnione będą za godzinę.	Rzeczywiście pani dobrodziejko wzdrygam się patrząc	Stój! Szeryfie, jakiego dnia miało być popełnione morderstwo?	Tak poza Warszawą.	Tak, dobrze Teraz siodłaj tamte trzy konie i ruszajmy w drogę.	Tak, prawda. Ona mnie nauczy i poradzi.	Tak, tak tak	Trzeba, mości Nedzie.	Uhu... hu...	W jaki sposób?	Wasza Wielebność nie liczy się z koniecznościami urzędowymi! Tortura jest niezbędną dla wydobycia zeznania, którego by po dobroci nigdy uzyskać się nie dało, zaś kary są zredukowane do granic takich, jakie są potrzebne dla zabezpieczenia życia i spokoju obywateli.	Zwiedzają Wysoki Zamek i kościół Komtur zamkowy sam ich oprowadza, a potem pójdą do wielkiego refektarzarefektarz	Złoto złoto, jest kluczem do świątyni szczęścia, czyli kluczem do świątyni szczęścia, jest złoto, albo, złoto jest kluczem, który nam drzwi do świątyni szczęścia otwiera
Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Dawno nie odwiedzałem stryja i mam do niego interes. Czy chciałabyś, abym zerwał stosunki z moim stryjem?	Właśnie przed chwilą, odezwał się pan Edward, panna Wanda wyrażała swój zachwyt nad pięknością natury tutaj i zadowolenie, że dla niej opuściła liczne towarzystwo z jakiem przybyliśmy do tego borku na zaimprowizowaną majówkę.	Chciałbym przyjść do ciebie.	Co do nudy	Do diabła się przyda.	Kto też mógł go wrzucić do tego bagniska?	O... pewny jestem, że niedługo będziesz popasała w ogrodzie! Połączysz się wnet z Nagiem na śmietniku! Nagino, stawaj do walki i wiedz, że wielki mężczyzna poszedł po kij piorunowy!	Piątego października czekam na ciebie na wyspie Monte Christo. Czwartego zabierze cię z portu w Bastii jacht o nazwie „Eurus”. Wystarczy, że powiesz swoje nazwisko kapitanowi, a on zawiezie cię do mnie. Słowo honoru?	Wiesz, a gdybyśmy się tak oboje rzucili do nóg najpierw twemu tatusiowi, a potem mojemu.	Wrócę więc do sprawy klubu przy ulicy Saint-Jacques.	Ani słowa, doktorze, błagam pana, ani jednego gestu... Zaszła fatalna pomyłka i dlatego musimy działać po cichu i nie ściągać niczyjej uwagi. Wróci pan, jestem pewien, przed końcem przedstawienia.	Byłem w niewoli u Tatarów. Z początku dostawałem okruchy od niewolników. Jak wszyscy odjechali, tak i ten ostatni ratunek przepadł. Dzień jeden i drugi jeszcze się wlokłem za nimi. Co się który Tatar obejrzał, to mnie biczem okładał i krzyczał: „A ty tu po co? Wracaj do domu”. Jak tu wracać? Wszędzie pustkowie jak na cmentarzu. No, szedł ja, szedł, ale już dalej nie mogę...	Niech cię Bóg strzeże! nie pamiętasz więc historii uwolnionego Torralwy, którego diabli unieśli w powietrze na koniu z zawiązanymi oczyma. W ciągu dwunastu godzin był w Rzymie i widział śmierć Konnetabla Bourbona, a nazajutrz o świcie już wrócił do Madrytu. Mówił więc, że w powietrzu diabeł kazał mu otworzyć oczy i zobaczył tak blisko siebie księżyc, że mógł dotknąć go ręką, lecz bał się spojrzeć na dół, lękając się zawrotu głowy. Tak więc, mój przyjacielu, widzisz sam, że ciekawość byłaby niebezpieczna. Ciesz się raczej, że jesteśmy już może nad królestwem Kandii, gdzie spadniemy jak piorun. Niech ci się nie zdaje, że jesteśmy dopiero pół godziny na koniu. Sądzę, Sancho, że dużo już przejechaliśmy?	Powiadam pani, że już mnie rozpacz ogarnia... Pokasływał trochę... myślałam, że to nic... aż tu wczoraj zaglądam do gardziołka... plamy białe... Poleciałam po doktora... obejrzał i powiada: dyfteryt! Siedziałam przy nim całą noc, smarowałam co godzinę... nie mógł nic mówić, tylko pokazywał paluszkiem, że go bardzo boli... i łezki tak mu płynęły po buzi, że myślałam, iż umrę z boleści!... Zostawiłam przy nim stróżkę, bo chcę wziąć co pieniędzy... zastawiłam salopę i wszystko mało i mało!...	Przychodziło mi nieraz do głowy że dużo milej byłoby nam na Wydrzej wyspie niż tutaj, w takiej ciżbie!	Dlaczego mi pan to przy kim mówisz?	Wiesz pan co? dacie mi trzy tysiące franków, jeżeli to jest Trompe-la-Mort, a nie dacie nic, jeżeli to sobie zwyczajny mieszczanin.	Nie chce pan, żebym się przesiadła, dlatego że konie rozbiegane, lecz gdyby nie to?...	O nie! broń Boże; to ja sama przez przyjaźń dla pana postanowiłam odkryć panu prawdę.	O, panie! Jesteś pan nie tylko wcieleniem sprawiedliwości, jesteś samą dobrocią!	Widzisz pan, że sprawa ta nie jest dla ciebie tak obcą, jak utrzymywałeś.	Czemu pan nie kończysz?	Czy pani kocha jeszcze pana Edmunda?	Masz pan słuszność. Udają, że się bawią wariatem: niby lepsi od niego. Smutna to rzecz jednak! Patrz, jaka uciecha z własnej hańby.	Nalej pan	No tak... Pan Jan może tu mieć dużo zajęcia. Tylko zapłata to mała... Ja za Wiktę płaciłem pięć złotych na miesiąc... Tu będzie u nas może biedniej jak u szwagra	Pan przecie wie!	Dzięki ci za twoję miłość i dobroć, Łucyo! jednak dobrze jest na tym świecie, i ludzie jednak dobrzy! Pamiętam! cóś mi mówiła niegdyś przed laty: Kto wysoko stoi, ten właśnie wystawiony na najostrzejsze wiatry, nie zaś my, co czekamy na dole. Człowiek znakomity stoi wpośród promieni, lecz promienie palą go! możemy mu zazdrościć, że większą ma wrażliwość na wszystko, co go otacza, ale za to mocniej też od nas czuje wszystkie przeciwności. On swą gorącą duszą daje to, co my zwyczajni ludzie przyjmujemy z zimną, Tak mimowolnie ganił całą ludzkość, którą przed chwilą nazwał miłującą i dobrą.	A grzeczny, bardzo grzeczny z niego kawaler, pani mój łaskawy; zaraz znać, że z Warszawy	Mało tu byłem, dla tego nietylko nikt mnie tu niezna, ale że żyję, nikt niewie prócz poczciwych dawnych naszych włościan. Dawniej młodym bardzo, służyłem wojskowo, potem podróżowałem, teraz	Nie byłem uwiadomiony o twoich dobrych chęciach i przyjechałem tu w sprawie mojéj matki, która poleciła mi odebrać od jednego z tutejszych mieszkańców, pożyczoną mu przez ojca mego, sumę pieniężną. Serdecznie żałuję, żem nie mógł przyjąć cię, ale rad jestem, że się choć tutaj spotykamy nareszcie.	O, mój panie, a sława?	Ależ grasz bardzo dobrze	Biedactwo niknie w oczach. Wy nie macie pojęcia, jak ona się dręczy. Oczywiście, ukrywa to starannie, nadrabia miną, ale przecie zdaje sobie sprawę ze swojej tragedji. Bądź co bądź, to straszne znaleźć się w takiej sytuacji. Rozpacz mnie ogarnia, że właściwie niczem jej pomóc nie mogę. My jej nie potępimy, my postaramy się w miarę naszej umiejętności, nagrodzić jej krzywdę współczuciem i ciepłem. Ale inni! Ale świat! Dla ludzi będzie to hańba. Zakraczą ją biedactwo, zadziobią...	Gdzie jest?	Jego kochanką... Tak, nie jestem, bo on tego jeszcze nie zażądał. Co mnie obchodzi pani Denowa czy Radzińska albo mąż, który mnie opuścił... Już nie wiem, co się ze mną dzieje... To jedno czuję, że ten człowiek zabrał mi duszę.	Jestem ślepy... niemy. O, nie chciej mnie przeklinać! Cho... chodź, dziecino; zabawimy się w chowankę. Jeżeli mnie kochasz, mój mały, nie wyzieraj spod tego nakrycia.	Kolego widzę, że mi nie wierzysz. Przecie czeka nas obu jednaki los.	Nie. Ale proszę... mówić!...	Otóż dowiedz się że to coś błyszczące, jest to hełm Mambryna, oddal się o kilka kroków i pozostaw mnie samego; zobaczysz, że nie tracąc czasu na próżnej gadaninie, zakończę tę rzecz w jednej chwili i stanę się panem kosztownego szyszaka, który posiadać tak gorąco pragnąłem.	Przecież nie cudzy.	A co?	A gadałeś z nim?	A tak! A tak, aplikuję, za późno nieco, lecz opłacie stu funtów podołałem z trudnością. Z trudnością!	A tak, ciągle bili.	A to czemu?	A zatem, kapitanie, wyswobódźmy się przed upływem czterdziestu ośmiu godzin.	A ówże straszny rycerz jeno za młodą małżonkę pomsty szuka, zabitą przez was czasu pokoju?	Ach tak	Ado, Ado, co ty mówisz?... Ty jesteś najszlachetniejsza...	Bo też żyjemy tylko z tego: jakoż wszyscy, którzy mają jaką sprawę tu na wyspie, przeszli przez nasze ręce.	Bogać tam! Wnetki przyndą sztormy i dma okrutna zmątwi wodne płanie. Pomykać musim z wątonamiwąton rodzaj sieci., póki czas. Gdy zejdze nos wielko wiejbo, porwie postronki i uwięzie, i poniesie na bystrz! Wtedy i kwacząkwacz	Byłyśmy zawstydzone i zalęknione.	Ciężkie oskarżenia!	Co to za uroczystość?	Coś jednakby radzić potrzeba? rzekła.	Dalejże! Athos, Porthos, Aramis i D’Artagnan naprzód!	Dobrze a teraz się pożegnamy.	E! sensu nie ma. Kto w Zakopanem na takie rzeczy uważa? Tu panuje mądra swoboda. Cóż za grzech, że pojedziemy wypić kawę i zjeść rogalik? Dobrze... Zresztą nie będę się pytał. Po obiedzie na rowerze polecę, dorożkę sprowadzę i pojedziemy.	Gdzieżbym się gniewał! Jakże mógłbym gniewać się na ciebie, słoneczko ty moje!	I przywieźliście Smainowi te dzieci, aby je zamienił na własne, które Turcy uwięzili wraz z Fatmą w Port-Saidzie.	I to mówi były esdek!	Ja?	Jak się nazywa ten statek?	Jak to: co robię?	Jakie wieści?	Jucha chłopak... we mnie się wrodził... jucha...	Lub wy! rozśmiał się Kochan.	Mnie się zdaje mnie się zdaje, że teraz już będzie wszystko inaczej, w Niżpolu i na całym świecie.	Musiała się pani tego paskudztwa obłykać, że na sam zapach już mdłości...	Módl się wraz ze mną!	Nie mówił ci gospodarz?	Nie.	Niech ojciec cicho będzie i pójdzie spać lepiej.	Nu, dobre, daj Boże, żeby zawsze tak było	O! jam niewinna!	O, to racja!	Odszukałem go. Ma się rozumieć nie osobiście. Podobno sprytna sztuka.	Ostrzeżono cię? I któż taki mógłby to uczynić, skoro byłeś jak najpilniej strzeżony?	Pani jeszcze pamięta to zdarzenie?	Pietrusia!	Pozostawię ją Kunickiemu.	Skąd je znasz, Barrymore?	Są tacy, którzy mają gorsze	Takie suche jak wiór	Ten wszystko kupuje. Żywym towarem nawet handluje. Wyznanie wiary u Havemeyera nabyłeś sobie za Ewarystę. Pierwszorzędny sukces. Szczerze gratuluję.	To była prawdziwy księżniczka i pomyśleć, że tutaj mieszka.	To ma znaczyć	To nie na sprzedaj.	Usiądź tu przy mnie. Rozmowa na odległość mnie męczy.	Więc jego zamiary względem Luci...	Więc znasz pani tę piękną i szlachetną królowę, skoro mówisz o niej?	Wszelako wielki to kawaler!	Wszędzie chcesz być pierwszym? zażartowała ze zwykłą swoją wesołością.	Właśnie też o to chodzi	Z powietrza! tu nie ma czém oddychać! nie ma czém żyć; tu trzeba umierać!	Za godzinę będzie?	Za uwiezienie Dawida	Zabrany? Cóż oni mogli z tym biedakiem zrobić?
Ja też z nim nie lepiej Powiedziano wam, com za jeden, domyślicie się reszty. Dosyć żem Jaksa, a tam kto tej krwi jest tylko cicho siedzieć w kącie i głowy nie wystawiać. Dobrze memu bratu co przy Iwonie jest, bo ten tylko o Panu Bogu myśli, a może o biskupim stołku po Iwonie... ale tego już do naszych nie liczyć.	Kwadrans na dziewiątą, a nie widzę jeszcze ani źdźbła pasażera Gdzie oni się zaszyli? Ale możesz zaprzęgać. I pakunków też nie ma. Kroć diasków! Tamten nie będzie wiedział, gdzie wetkać swoich pasażerów dziś wieczór, śliczna pogoda, a ja mam całej parady zapisanych czterech. To mi ładna gratka na sobotę! Zawsze tak, kiedy człowiekowi potrzeba pieniędzy! Cóż za pieskie rzemiosło! Co za psie rzemiosło!	Dziwię się, że ta moja stara małpa jeszcze nie wraca. Chciałbym wiedzieć, gdzie się taki włóczy po nocach! Gdyby mi przynajmniej dał klucz od pokoju, to bym sobie leżał. I popić byłoby czego, bo wina jest pełen pokój.	Kiedy miałbyś, to mów! Nie słuchałeś mnie nigdy, może ja cię posłucham!	Teraz, widać, pani już lepiej, niż wtenczas, kiedyśmy razem byli na morzu, chociaż człowiek poczciwą i czystą wodę miał pod sobą; ale wtenczas pani jakoś wyglądała nie tęgo; dziś już chwała Bogu! inaczej. Nigdybym się nie był spodziewał, że się tak rychło spotkamy znów na morzu!	Gdyby rozumieć i działać zgodnie z rozumem znaczyło toż samo, nie byłoby rozmaitych upadków, od których nas wszystkich kości bolą. Zresztą wyobraź sobie mnie żeniącego się!	Mam się przyznać? zniżając głos, rzekł rotmistrz: szukałem sobie ludzi do pewnej roboty, alem ich nie znalazł... Potrzebuję dwóch rezolutnych jak ja i determinowanych... a o takich to trudno.	Nie poruszaj się, panie, i nie okazuj tysiącom twoich niewolników, że masz smutek w dniu triumfu...	Pomnij że dom twój rozbito i zrabowano, że i w nim znaleźć się mogły jakie chrześcijańskie oznaki; to samo już będzie dostatecznym powodem do oskarżenia. Cezar może pożądać twojego domu i ogrodu na Palatynie, bo dziś mówią o rozszerzeniu gmachów, o wzniesieniu dlań kolosu, jakiego równego świat nie widział	No, a godziż się to, przerwał jeden z gromady, mieszczanin z Wrocławia, ażeby po królu nieboszczyku jeden zabierał wszystko, a drugim nie dał nic? Gdzie to kto widział aby starszy brat młodszych ograbiał i wypędzał?	Jacy oni twoi? Pluń na marę! poganie! ne chresty! Matka twoja była chrześcianka, a ojciec obwiesił się nie chcąc ci być ojcem: czémże oni twojemi być mają?	Jeszcze nie, ciociu, ale pewno zaraz będzie, niech się ciocia położy.	Obawiam się, że jednak naprawdę ja winien nie jestem.	Nie słyszałem jeszcze o tym ale czy jest, czy nie jest, ja nie mam chleba.	Znam go doskonale i zdaje mi się, że nie żywi on wielkiej sympatji dla bratowej.	Cała bieda w tym, że nie we własnych, a w fabrycznych Gdzież u licha jest ta sprawa?... Przecie ojciec wyraźnie mi pisał, że znajduje się w kasie ogniotrwałej w gabinecie... Aha! Jest...	To nie ja, panie prezesie, tylko właśnie...	Nie wiem. Nie mogłem dojrzeć twarzy tego człowieka, a głos jego jest mi zupełnie obcy.	Nie, tam jest trup, biały człowiek nie żyje	Czemuż ty nie masz takich?	Plaskę jużem wyprawił z powrotem. Okrutnie był zdziwiony, nie wiedząc, po co go przywieźli i po co każą precz. Chciał coś za fatygę, że to, powiada, „w handlu mam straty”, alem mu rzekł: w nagrodę skórę całą wywozisz!... Zali to naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie?	No trudno. Bawcie się beze mnie Więc co się takiego stało?	Procą? Znam się i ja coś niecoś na tej broni. Pokaż mi, jak to wygląda.	Ja nic nie powiem!	Prawda. Nic mu już nie grozi.	Widzę że czasu méj niebytności nie stracono!	Więc według pana kobiety nie powinny być energiczne?...	Tłumaczy! Czy pan sądzi, że wypadłem dla zabawy, ażeby dostać się na wasz brudny statek?	Na co ona wam? Kupiłem ją sobie od śmierci i u mnie niech zostanie. To moja krew.	W bośniackim Sarajewie, panie gospodarzu. Zastrzelili tam pana arcyksięcia Ferdynanda. Co pan na to powie?	A to, że muchy tak są łase na te smakołyki, iż rade by tam przysiadały i składały swoje plugastwa, i oto całe piękne dzieło byłoby zepsute i pokalane. Ale oto, jakby na to można zaradzić: trzeba by je pilnie opędzać pięknymi lisimi ogonami albo też tęgimi byczymi chwostami. I w tym przedmiocie, skoro oto mamy wracać na wieczerzę, pragnę wam opowiedzieć piękny przykład, jaki podaje Frater de cornibus, libro de Compotationibus mendicantium:	To ja wytoczyłam tę szlachetną krew; popłynęła dlatego, że miałam tę słabość, aby się zwierzyć tobie.	Choćbyś to pan miał wziąść za naśladowanie, powiem mu, bo tak myślę	Sklep znam, bardzo ładny Jest tam stary subiekt, który wygląda trochę na dziwaka, ale nadzwyczajnie uprzejmy... Ach, zdaje mi się, że kilka dni temu poznałam i właściciela... Wygląda na gbura...	Świetnie Oszczędzili nam fatygi, dzięki temu będziemy mogli się szybciej poruszać.	Tak. Martwił się, że pijał z nimi kumyskumys	Tak wybiła godzina sądu Bożego ale płakać się godzi nad losem dotkniętego!..	Ależ, jak Boga kocham! Upamiętaj się! Sama pomyśl!...	Jak się ma Hassling?	Waleczny Tristanie wiedz, jaką wielką przysięgę złożyli ludzie Kornwalii. Król kazał okrzyknąć wielkie wołanie po wszystkich parafiach; kto cię pochwyci, otrzyma sto sztuk złota jako zapłatę. Wszyscy baronowie przysięgli cię wydać żywym lub umarłym. Kajaj się, Tristanie. Bóg odpuszcza grzesznikowi, który czyni pokutę.	Śmiał się bardzo przyjemnie, miał gruby, złoty łańcuszek, na którym wisiało coś złotego, z wielkim, czerwonym kamieniem, a w ręku trzymał laskę z końską głową.	Jam zawsze mówił że wy, Bystry, uczciwy człowiek i że wam się krzywda dzieje, ale ten hajduk Kajdasz!...	Bo u dobrodzieja na tym dołku zimnica, a tu grunt cieplejszy.	Jużci tak. Co prawda, to prawda.	Wiele od pacjenta samego zależy. Na jego spotkanie już dawno wysłałem mego sekretarza, A-to-tso, chińczyka. W Londynie czeka.	Bądź-co-bądź, to niezły człowiek z tego pana oficera.	Kędyż to było?	Na cóż mają kupować? po co? majątki stoją wysoko, procent dają lichy!	Oznajm hrabiego Sułkowskiego z pożegnaniem i mnie.	Proszę pana... to są córki pani Warchlakowskiej, osoby...	Stryjna mnie nauczyli...	To zdrowie wuja!	Trzeba by czegoś mocniejszego, by zwalić mnie z nóg!	Uważałeś, jaka to ładna para: Waldy i panna Stefania? Une très belle filleUne très belle fille (fr.)	No tak, hetmanem został i pohetmani, gdy nam na kobiercu odprawę dadzą, a potem za bramy grodu wyrzucą.	Ale przecie mówiłeś, że Kopowski jest narzeczonym panny Castelli?	I cóż pijesz jak dawniej?	Na Boga, cóż wiedzieć mam? mówcie!.. chodziły smutne wieści!..	Wszystko zrobię, co każecie, sołtysie, choćbym miał śmiercią nałożyć.	A cóż król? spytała kasztelanowa.	A któż jest ta dama?	Ar seniai tu tą pasaką girdėjai apie mūsų kūdikį?	Dalibóg, wierzę. Wszyscy ci ludzie wyglądali na bardzo poważnych.	Dziewiątka za lekcje?...	Nic czekam.	Ojciec jego strzelił sobie w łeb.	Trzysta liwrów?... zresztą przypuśćmy już, że trzysta liwrów	Z jakimś młodym, nieznajomym panem. Do Poznania, z kuframi.	A wiesz, kto rwał?	A! Będę wiózł pana hrabiego de Sérisy	Aresztowali?	Babiński, a uważaj pani	Bin doch ganz knall... Sacra! Wer bist du eigentlich?	Chory jestem	Choćby przyszło dla niéj zginąć.	Ciekaw jestem, czy będę wracał z pierścionkiem czy harbuzem?	Czy doktor odwiedza waszą chorą siostrę?	Czy kapitan Mac Elwin przystaje?...	Czy mam temu wierzyć?	Dokąd?	G. 3. (szczególnie zasmarkany)	Generalski tabor.	Imię, Krew, Rodzina	Ja wierzę w Boga	Kto jest ten chłystek?...	Michała?	Mordarski, mam świadków	No całe te papiery.	No! a zatem w drogę?	Owszem, myślę.	Pani...	Pokoju gościnnego, bez urazy pana gospodarza	Rządzić przez śmierć	Słowo honoru	Wasza dostojność myślisz...	Wstań już. Jest przecież zimno.	Wytworny substytut wiary.	Zauważcie, panowie	Zmarła w więzieniu...	Źle.
Jaśnie wielmożny gubernatorze ten człowiek przybył do mego sklepu i, oddając kawałek sukna, zapytał, czy wystarczy na zrobienie jednego kaptura, odpowiedziałem, że dosyć będzie, lecz on, sądząc złośliwie wedle powszechnej o krawcach opinii, że mam zamiar dla siebie zachować część jego sukna, zapytał znów, czyli by z tego materiału dwóch kapturów zrobić nie było można. Zgadując jego podejrzenie, dałem potwierdzającą odpowiedź, wtedy zapytał mnie znów, czy by na więcej kapturów sukno nie wystarczyło, żądając wreszcie, ażebym mu pięć sztuk wykroił. Obecnie robota jest skończona, a ten człowiek zamiast zapłacić mi za nią, żąda, ażebym mu wartość sukna zwrócił.	Wiem, wiem! Idziecie do teatru na Siedem zamków! Ja też pójdę, bo mama powiada, że mogę być na tej sztuce. Dostałam już pieniądze na drobne wydatki i bardzo jest brzydko, żeście mi wpierw nie powiedziały.	Ja dobrze pamiętam że mnie dzieckiem na ręku piastująca kobieta tym imieniem uspokajała i wołała.	jak na kogo Widziałem we Włoszech kilka klasztorów, mówiąc nawiasem, prześlicznych jako budowie. I wyznaję, że mnie rozmarzyły...	Nie zaniecham niczego. Bóg da, że niedługo się zobaczymy.	Trochę mi przykro, że mama nie przyszła na koncert. We wtorek też nie była.	Pani jest paradna! I nie radzę robić takich eksperymentów. Może pani tego jeszcze gorzko żałować. Taka młodziutka i ładna panieneczka to łakomy kąsek, zwłaszcza, gdy sama w ręce idzie, gdy wprost zaweźmie się, by facetowi wszystko ułatwić. Tak nie wolno! Jeszcze narwię się pani z filantropią na drania, a wtedy już będzie poniewczasie. Nie można ufać tak każdemu...	Dla Boga! uczyńcieże to dla mnie i przyślijcie mi wiadomość o onej bitwie, na którą się pod Warszawą zbiera. Dnie i noce będę na palcach liczył i spokoju nie zaznam, póki się czego pewnego nie dowiem.	O! małoś jeszcze rzeczy poznał na świecie kiedy nie wiesz jeszcze, jakie cuda zdarzają się w błędnym rycerstwie.	O, tam bywa sporo osób godnych szacunku. Wystarczy ci, jeżeli powiem, że nawet policja zagląda tam co parę dni. Co prawda, nie dla przyjemności zagrania w pokera lub bridża, ale przecież i robienie rewizji w lokalu też jest emocjonującą grą.	Wiesz, że byłem w Malborgu	Nie lękajcie się o nic! Widzicie, miałem słuszność Brat pani jest o trzydzieści mil od samobójstwa. Wreszcie może dziś wieczór będziecie mieli mająteczek. Zjawia się poważny nabywca na drukarnię.	Jeżeli jutro nie pokażę się na dworze, zemsta mnie dosięgła mam przeczucia, których się pozbyć nie umiem.	Kiedy się biskup na to ważył, zapomniawszy na sławę swą i bezpieczeństwo	Wogóle zaciasno coś już na świecie. Na karku policja kryminalna i policja polityczna, komuniści też niedługo mną się zainteresują... Ale najgorsze to ten twój Czarny Kazik i kompanja.	Ba, zestroiły się kiej na wesele!	Mimo to trzeba się mieć na baczności	Wcale nie; ale mogłabyś mi na dzień dobry rękę podać.	Wystarczy, znamy tych ptaszków! Raz nadziałem się na nich w lesie, za domem wdowy. Zwiali, gdy tylko mnie zobaczyli. No, chłopcy, w drogę! Opowiedzcie wszystko szeryfowi. Śniadanie zjecie jutro rano.	Co, toniemy? Uspokój się... Czas, żeby przemieścić się z górnej groty, w której się znajdujemy, do niewielkiej groty położonej na dole, wpół otwartej na morze, do której można się dostać przy niskim stanie wody... a którą znają wszyscy zbieracze małży... Ach, jeszcze dziesięć sekund... przepływamy... przejście jest wąskie, tylko na szerokość łodzi...	Aha, to Hayde grała na guzli. Tak, biedna wygnanka lubi mi czasem zagrać jakąś melodię ze swojego kraju.	Tak, proszę pana Ale czego pan chce ode mnie? Nie znam pana.	O tem nie mogę nic mówić. Mnie to nie obchodzi zupełnie, bo wiem, że jeśli się to stanie, to mnie nic nie będzie, ale czy państwu nie, tego nie wiem.	Tymczasem nikt nie ustępuje, ale to dowodzi, że ci wszyscy panowie niewiele sobie robią ze sztuki, przy tym są niezbyt grzeczni, bo i sami nie słuchają, i innym nie dają.	E... na drewnianym? Jakże to?	Przysięgamy na Boga Najwyższego i święty Krzyż. Amen!	... No dobrze, dobrze... A jakże zdrowie siostrzyczki? Wie pani, i ja też, ale o tym przez telefon lepiej nie mówić... Co, do teatru? Eee... wie pani co, czy nie chciałyby panie pójść ze mną do cyrku?... O nie, dziś walczy najsilniejszy człowiek świata... Jak?... Wacek, jak się on nazywa?	Nie, pani. Szanujemy się tylko. Chęć przodowania i duma jest godłem siły, energii i rozumu. Wielkość swoją cenimy, bośmy ją ciężko zdobyli.	Tak jak Opolski! przyjąć! a potem doma siedzieć z rękami założonemi, aż póki dojrzały owoc sam mu do ust nie wpadnie?	Ale ten twój kamrat przez takie ukłucie poszedł do Abrahama na piwo	Na cóż baronowa pożycza od pana te dziesięć tysięcy, panie Szlangbaum?	Nie bój się.	Tym bardziej zatem trzeba się stąd oddalić. Chodź, nie chcę dołączyć do walki jako ostatni.	Zrobiliśmy coś jeszcze lepszego, proszę pana! Zwinęliśmy bezan i położyliśmy ster na nawietrzną, aby biec tuż przed burzą. W dziesięć minut później zwinęliśmy marsle i szliśmy dalej bez żagli.	Jeno mi o kozactwie nie gadaj! Szelmy! To przeciw matce ręce podnosili, niechże ich spotka to, czego sami chcieli. Najważniejsza rzecz, żeby Kamieniec się oparł! Co myślisz, Michale, oprze się?	Nie mogę oglądać własnego obrazu! Nie mówisz tego poważnie. Dlaczegóż nie miałbym go oglądać?	To i mądrze robisz. Nie znam ciebie ani nikt ciebie tu nie zna. Sam rozumiesz. Może ty i dobry człowiek, bez żadnych złych zamiarów, ale może i zły. Nawet twego nazwiska nie wiem, ani skąd ty rodem.	Niestety, z klepaniem zwykle tak bywa, panie prezesie.	Och, znów proszę pana o wybaczenie. Po tych odwiedzinach muszę jeszcze do kogoś pójść, i tam również serce mi się wyrywa.	A zatem, kochany hrabio, mów, podziel się z nami? Któż ona? kto? zapytywano do koła.	Alboż pan major chłopiec?...	Ale nie pojechał z odkrytą głową?	Broń Boże Nie, moje dzieci, jestem z was bardzo zadowolony; wcale was nie odprawiam. Ale co chcecie, nie mam już statków, więc nie potrzebuję marynarzy.	Chodź pan zatem.	Czyż godzi się w naszym wieku	Ja tu mam pieska dla pana! To specjał, nie pies!	Król Padella? Pleciesz koszałki-opałki, moj kochany, król Padella nie był nigdy ojcem Lulejki. Ojcem jego był brat mój, nieboszczyk Seriozo.	Nie było to zapewne rzeczą łatwą?	Nie widzieliśmy nikogo.	Nie wiem, o jakich dobrych rzeczach mówisz	Nie, to sarna; patrz waćpanna: dwie, trzy!	O, pan już tutaj! Długo pan czekał?	Otóż podejmiemy naszą przerwaną rozmowę i pan mi powie, dokąd pan doszedł w swych poszukiwaniach... W ciągu dwóch dni wolności musiał je pan posunąć daleko naprzód?	Przecież jej nie ma nawet!	Stryj się dziwi?	Waszmość pan niby?	Widzi pan dobrodziej	Żeby istniał, tobym go zlynczował przynajmniej! Ależ i tej osłody nie doznałem w odmowie!	A, oto jest!	Co chcesz przez to powiedzieć?	Dzień dobry... dobre popołednie, chciałem powiedzieć. Przespałeś bez mała całą dobę, młody smyku	I twarz, panie... imię diabła z legendy i utworów literackich o czarnoksiężniku Fauście..	Jest! jest!	Owszem. Głównym składnikiem jest terpentyna.	Potem przywykłam do niej.	A dokąd?	A jakże: staruszek.	A takie, żeby sobie życie odebrać.	Ani gwiazda, ani miljon	Baśka, cudności moje, rozłączyli nas!	Czego?	Dalsze plany Banku i własne uzależniam od wyników narad paryskich, do których przywiązuję wielkie znaczenie.	Delfina kocha przynajmniej swego ojca	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Görgöy zdrajca! zdrajca od paznokcia do łysiny! Łajdak, pieski syn, psubrat.	Ho, ho, ho, pierniczki, pierniczki, proces był bardzo dobry, bardzo smakowity i korzenny. To jacyś dobrzy ludzie.	I jesteś z niego zadowolony?	I zatruwacze wód.	Istotnie!	Ja do dziadunia? Czyś oszalał? On mnie psiarnią wyszczuje!	Jestem dziś nadto zmęczona	Już milczę. Już trzymam język za wąsami!	Już wszystko skończone	Masz pięć tysięcy ludzi!	Masz rację. A baron?	Mój Boże, jaka ja będę stara! Dwadzieścia siedem lat!	Niebieski ptak?	No cóż?	O savo tėvynės ar nepasiilgsi?	On ma rewolwer	Piękność, pani, to królowa, którą malarze uwielbiają i która ma nad nimi wielką władzę.	Proszę...	Pytałem gdzie trzymasz truciznę, którą zabiłaś moich teściów, Barroisa i Valentine?	Tatku... tatku!...	To my dawni znajomi	Tu! Tu!	Tyla mi z nich pociechy, co z wczorajszego dnia! a z pasierbami zgodę powinnaś trzymać!	Wie.	Wykurzymy was stąd jak jaźwcówjaźwiec	Żaden instynkt, proszę pani. Poprostu chcieli nam obniżyć dniówkę.
Ech, proszę, jak to pytanie przypomina o tym, żeśmy powstali z materii! Często przechodzimy tak koło szczęścia i nie widzimy go, a jeśli nawet i widzimy, to go nie poznajemy. Jeżeli pan jesteś człowiekiem konkretnym i złoto jest pańskim bożyszczem, skosztuj tego, a otworzą się przed panem kopalnie Peru, Golkondy i Guzaratu. Jeżeli ma pan wyobraźnię, jeśli jesteś poetą, skosztuj, a znikną przed tobą granice tego, co możliwe, będziesz się przechadzał ze swobodnym sercem i wolnym umysłem, w nieskończonej krainie marzenia. Jeśliś ambitny i gonisz za ziemską sławą, skosztuj, a za godzinę zostaniesz królem i to nie jakiegoś małego kraiku jak Francja, Hiszpania albo Anglia, upchniętego na skraju Europy, ale królem całej ziemi, królem świata, panem stworzenia. Twój tron wznosić się będzie na górze, na którą szatan zaniósł Chrystusa, i nie będziesz mu nawet musiał składać hołdu ani całować jego szponów, a i tak zostaniesz udzielnym władcą wszystkich królestw ziemi. Czyż ta propozycja nie jest kusząca? Niech pan sam powie! Tym bardziej że wystarczy tylko jeden ruch? Patrz.	A wiesz że i za opiekuna i za przyjaciela mnie chciéć wybrać, to równie szczęśliwa myśl, jak łamać podkowy! Człowiecze, gdybym mógł łamać kowadła... nie skruszyłbym słomy ze strachu abym nie obudził zazdrości: pięknie się wykierowałeś..	Doprawdy. Jeden z nich napisał do mnie: „Jeśli Beautrelet oświadczy, że coś wie, trzeba mu wierzyć, a to, co powie, proszę o tym nie wątpić, będzie najistotniejszą prawdą”. Panie Izydorze Beautrelet, oto teraz ma pan sposobność usprawiedliwić zaufanie swoich kolegów. Zaklinam pana, niech nam pan powie najistotniejszą prawdę.	A, żeby to ja pamiętał! Oddałbym połowę żywota, aby wiedzieć, z kim to było i gdzie? Ale nie wiem nic a nic. Byłem wonczas okropnie mały i głupi. Góra to góra, matusia to matusia, ja więcej nie wiedział, o nic się nie troskał. Sprawiedliwie wy powiedzieli: żył ja sobie w rozkoszach jak królewicz. Musiało też być za wiele tego szczęścia, bo je Pan Bóg zabrał od razu..	Pytałam, czy pan za nimi nie tęskni.	Żeby ją tak zaraz miał za okup dać, nie myślę dziś popr. forma 3.os. lp. cz. przesz.: roześmiał się. Janko	Dobrze powiedziane! A zresztą miejmy nadzieję, że ta wyspa, jeśli to jest wyspa, nie leży poza szlakami, którymi pływają statki. Inaczej to byłby prawdziwy pech.	Nie! Właśnie pani nam mówiła, że gdyby pan redaktor prosto z kolei przyszedł, to niech poczeka w salonie, bo pani przed szperą wróci.	No, potem to Francuz zdjął maskę; Teresa, rozumie się, za zgodą wodza, zrobiła toż samo; Francuz poprosił o schadzkę, a Teresa mu to przyrzekła; tyle że zamiast niej to Beppo na niego czekał na schodach kościoła San-Giacomo.	Panie bracie, daliśmy sobie parol, abyśmy o twojej sprawie ze sobą nie gadali, ale o mojej sprawie przecie by nam wolno pomówić.	Pewnie, że nie nad takimi przebiegłymi młodymi diabłami jak panicze! Złapano mnie. Wpadłem w zasadzkę. Z kawalerią, piechotą i artylerią złapano mnie	Przyślę go, lecz wypędzać go byłoby dowodem wielkiej niewdzięczności. Miał on przynajmniej tyle przytomności, że wyłowił świętego ze strumienia i zdobył sobie zasługę... choć święty tego nie powiedział...	A może w listach nic nie ma?	A niechże Bóg broni! Przede wszystkim sądzę, że Idalka pani nie puści. Zresztą ja tu wpadnę jeszcze i... w razie czego, pani chyba pożegna osobiście moją ciocię w Obronnem.	A właśnie, że to nie był Goldcygier	Jest w tem trochę dziwactwa, ale to dziwactwo pochodzi z miłości... matka kocha pana.	Mr. Mitchel, bardzo mi przykro, ale z konieczności muszę pana aresztować.	Nie widzę oto, jak dwóch czy trzech zmyka, utykając na nogi.	On tu jest u nas ze cztery lata. Do sklepu albo do piwnicy nie bardzo... Ale mechanik!... Zbudował taką maszynę, co pompuje wodę z dołu do góry, a z góry wylewa ją na koło, które właśnie porusza pompę. Taka maszyna może obracać się i pompować do końca świata; ale coś się w niej skrzywiło, więc ruszała się tylko kwadrans. Stała tam na górze, w pokoju jadalnym, i Hopferowi zwabiała gości; ale od pół roku coś w niej pękło.	Owszem, nawet zależy mi, ażeby nie był tajemnicą. Naprzód jeszcze u prezesowej... Jakże ona się ma?	Pani myśli, że ja jestem zakochana?... Nie!...	A więc ty nie kochasz ciotki?	Być może! być może! odparła pani Starowolska; bywają ludzie w których sercach leżą niezmierne skarby dobroci i uczciwości, uśpione i przysypane grubą warstwą niezdrowych naleciałości życia. Ale przychodzi pora w których okoliczności lub szczęśliwe natchnienia zmiatają ten pył naleciały w ich wnętrze, a to co leży pod spodem odzywa się, ożyje, i popycha ich do myśli i czynów, które lekceważyli wprzódy. Daj Boże aby tak było w wypadku o którym mówimy. Moją Anielkę oczekiwałaby w takim razie świetna, a przynajmniej choć nie sieroca przyszłość.	Co za wspaniałe stare biskupów dawnych Meisseńskich zamczysko!	Czyż potrzebuję mówić? czyż pani tego nie widzi?...	Cóż to za jeden?	Dicku, nie bądź nieznośny	Do widzenia mamo! a o której godzinie będziemy dziś jeść wieczerzę, abym się nie spóźniła?	Gdzie oczy poniosą, dopóki nie dowiem się prawdy.	Jeden tylko miałem pogląd ciasny, wyłączny pogląd, a teraz błagam cię i zaklinam, przyjacielu najdroższy, abyś to wziął pod uwagę, gdy nie mogę uniknąć...	Miły Boże, oczywiście! Już dwa razy. I obydwa razy dręczył mnie zupełnie tak samo. Tamte właściwie nie dały mu kosza	Nam przykazano dobrem za złe płacić i miłować nawet nieprzyjaciół naszych, więc przyjedzie tu siostra zakonna i przywiezie wam, panienko, gojący balsam hercyńskihercyński	Namów niewiasty, by do Raszkowa pojechały i tam osiadły. Tam i o wiadomość łatwiej, a jeśli Piotrowicz znajdzie Boskiego, to mu będzie do was blisko. Po wtóre: ja uczynię, co zdołam, ale ty proś i pani Baśki, żeby się za tobą wstawiła.	Nie błaznuj, mów prędko!	Nie dawała ci, mistrzu, zadowolenia; wolałeś pracę ducha swojego...	Nie masz tam nocy, gdzie słońce świeci!	Nie rozumiem.	Nie wiem, mnie by to nie wystarczyło! Ale to zależy od osobistych poglądów. Może Prątnicki byłby zadowolony...	Żadne „nie”. Ona wyjeżdża, ponieważ we śnie z panem przegrała. Oto skończone wszelkie smycze pani Cin. Przed panem otwierają się nieskończone możliwości.	Żeby choć kilka pługów do ziemniaków, to i tego nie!	I chciałoby się mieć go zawsze przy sobie, tak, jak ty jesteś przy mnie	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że wszystko jest w porządku, tylko kot jest gałgan i zeżarł kanarka.	Czy pan jest tego pewny?	Oj, coś widzi mi się, że kręcisz.	Spóźnienie! Ja sądzę, że to porządne spóźnienie. Proszę tu do mnie!	W Zamościu ze Skrzetuskim; został już namiestnikiem w chorągwi i służby pilnować musi, ale gdyby był wiedział, kogo tu ujrzy, o! jak Bóg na niebie, byłby wziął permisję i tu z nami wielkim krokiem nadążył. Wielki to jest kawaler, na wszelką łaskę zasługujący.	Co zrobić, jak rozkaz przyjdzie?... Bodaj kaduk porwał wszystkie rozkazy!... Co zrobić... Czekaj! Poczynam myśleć bystrze. Oto trzeba rozkaz uprzedzić!	Czy to prawda, panie Gray?	Dziecko, Chłop, Pan, Pozycja społeczna mówił Ślimak.	Dziś wieczorem posąg boskiej Izydy w mojej modlitewni odwrócił się twarzą do ściany, a woda w świętej cysternie poczerwieniała jak krew...	Jak na teraz, cała	Jeszcze go raz!	Nic to, każę je tylko przefasonować!	No i co?	Od wczoraj, panie dyrektorze.	Pańskie życzenie już się spełniło.	Słuchaj, Antek, zakład mi zamkną przez ciebie.	Tam jest coś więcej niż miłość, bo cześć prawie i wspólne uwielbienie, dosyć wyraźnie czytałem to z ich spojrzeń.	Trzeba wiele i żarliwie rozmyślać o śmierci. Wówczas dopiero rozświetla się wszystko. Wielkość życia maleje i nędzne sprawy tutejsze staje się jak proch. Gdyby milioner amerykański był w stanie zajrzeć we wnętrze własnej swej trumny we trzy tygodnie po pompie pogrzebowej	Z jak największą uwagą. Pragniesz pani może dowiedzieć się czego o swym niezrównanym braciszku?	Zobaczycie, jak się wam polepszy! Lecę, a wrócę jak najrychlej. Spokój i ciepłe okłady! Tymczasem zaś przyjdą moi koledzy posługować waszej miłości, grzać i odmieniać kataplazmy.	A Skomonty?... Ejniki?... Kapitały?...	A co z tobą?	A na mnie sierdzi się przecie!	Ach, Boże! Żebym ja się jeno mogła ruszyć, tobym tam zaraz leciała, zaraz! Gadaj, kawalerze, może by wy mnie jakoś zawieźli?	Ach, Starskiego... Zobaczymy.	Ależ...	Apostoł, Paweł z Tarsu.	Bardzo.	Co się stało?	Czegóż panna Zofia posmutniała tak nagle?	Daj pani spokój, w odwiedziny! Jestem w Bukowcu, bo uciekam w świat. Rzuciłem do djabła swoich Syngalezów.	Daleki jesteś od prawdy potrzeba, ażebym rozdarł szaty, rzucił zbroję, ażebym zeskoczył ze skały na głowę i tysiąc podobnych a zadziwiających czynił rzeczy.	Dobrze, czekam popołudniu	Doskonała łódzka kanalia.	Ech, z tymi tam!	Gruszki soczyste!	I ty, kuzynko, chcesz stale zamieszkać na wsi!...	Ja, rewolweru? Jezus Maria!	Kiedy mam jechać? Mógłbym i do Krymu samego, bom już tam bywał.	Koło pierwszej waza na stole.	Lub Boga chwalą	Mówię ci, to statek wojenny Zobacz, jakie ma wysokie maszty.	Oto ręce stworzone do zbierania talarów. Ciebie przyuczono oblekać nogi skórą, z jakiej my wyrabiamy portfele wekslowe. Niedobrze, niedobrze.	Otóż, com chciał rzec. Na hasło waszego imienia odda majątek tamtym, co dość już dawno targują. Zapomniałem nazwiska.	Patrzę na smugę bąbelków, która sunie po powierzchni wody. Zastanawiam się, co to?	Pieniędzy?...	Piwa!	Poczciwa dusza! Cóż więcej?	Pozycja społeczna	Przecie krześcijan...	Sprzedane do Stambułu.	Tak	Tak, jakby od zadraśnięcia kulą.	Tak.	To prawda, ale to inna rzecz była.	Widzę	Wina! I niech uderzą w tympanytympan (z gr.)	Ziewajmyż	Zmęczyłaś mnie cudna, sponiewierała histerycznymi, złymi fochami, które uprawiasz od nocy pamiętnej.
Jeszcze żeby choć co dobrego dawali! wielkie mi dziwy, jakieś nędzne sto sous. Goriot na przykład już od dwóch dni sam czyści swoje obuwie. Ten obdartus Poiret obchodzi się wcale bez szuwaksu, a gdyby go miał, to wypiłby go pewnie, nie oczyściwszy swoich pantofli. Albo ten smyk student. Cóż on mi daje? czterdzieści sous, to mnie i szczotki więcej kosztują, a stare odzienie sprzedaje i nie wie sam, co za nie wypraszać.	Niech pan nie zachowa do mnie urazy i daruje to, co powiem.	No dobrze: jak wam trudno czytać listy dzieciaków, to ja będę czytał; a tych urzędników może pan wziąć do innej roboty. Ja też jestem dzieciak, jeśli pan chce wiedzieć, a wygrałem wojnę z trzema dorosłymi królami i odbyłem podróż, na którą się nikt nie mógł odważyć.	Przypuszczam, rzekł, że Anielka nie długo zostanie u pani.	Tak jest, on! Ignacy, ten diabeł wcielony, który, zakochawszy się w niej za młodu i dostawszy rekuzę, poprzysiągł mnie zemstę wieczystą i teraz ją wykonywa! Spodziewałem się tego, ale nie mogłem temu zapobiec. Trudnoż, miałem nadworną utrzymywać milicję, aby dom pilnować od niego; trudno uciekać było przed nim za granicę, kiedy by to się na nic nie zdało; trudno rozprawiać mi się z nim dzisiaj na rękę, kiedym już stary i zakrzepły.	Ale nie wątpię że zasłużysz, krew poczciwa nie kłamie, będziesz godnym W... i Ordyńskich, co daj Boże!	Coraz lepiej! A ja akurat na rogu ulicy Wallace’a. Ale nie podoba mi się mój pensjonat. Smutny jest i samotny, a pokój mój wychodzi na wstrętne, czarne podwórze. Jest to najbrzydsze miejsce na świecie. A co do kotów, to oczywiście wszystkie koty Kingsportu nie mogą się tam spotykać w nocy, ale połowa przybywa na pewno. Lubię koty, drzemiące na dywanie w pobliżu ognia przed kominkiem, ale koty na podwórzu o północy to bezwarunkowo zupełnie inne stworzenia. Przez całą pierwszą noc po przybyciu płakałam, koty także. Gdybyście widziały nad ranem mój nos! Jakże wtedy pragnęłam, abym nigdy nie opuszczała domu!	Jakimże ty żyłeś trybem, że nie wiesz o tym roku? Pogłoski, ciewyciewy (gw.)	Próżna nasza droga. Dziś nic nie wskóramy	Czy ma pan jakie wskazówki, że tam nie pojechał?...	Otóż to są ludzie na świecie! Nigdy tym niezadowoleni, co mają. Którym źle, wzdychają za dobrym i molestują Pana Boga o losu odmianę; którym zaś dobrze, nudzą się, że im dobrze, i radzi by znowu czego złego doczekać.	Wszystko jedno, czy prawda lub nie, ale mecenas mi musi koniecznie powiedzieć, mój złoty mecenasie! Obiecuję mecenasowi solennie, że nie wezmę tego, co usłyszę, do serca	Ha! chcą mnie od szturmu zachować, bo wiedzą, że stary pierwszy ruszy, niech jeno trąby zagrzmią. Dobry pan, pamiętny, nie chciałbym go zmartwić, ale czy wytrzymam, nie wiem, bo jak mnie ochota zeprze, tedy o niczym nie pamiętam i prosto w dym walę... Taka już natura!... Dobry pan!... Wojna, Piekło, RajSłyszycie, już i trąbki przez munsztuk grajątrąbki przez munsztuk grają kiełzno, element uprzęży, zakładany na pysk koński i służący do kierowania szczególnie nieposłusznym wierzchowcem., by każdy na stanowisko ruszał. No! jutro! jutro... Będzie miał i święty Piotr robotę; już książki przygotowywać musi... W piekle także dla Szwedów kotły ze świeżą smołą na kąpiel nastawili... Uf! uf! jutro!...	Przeklęte wszystkie te bitwy, te wsie i miasta! Alboż to i ja nie mam pod swoją komendą zbirów, siepaczów, morderców, a przecież ich szczędzę i cenię, bo ci najlepiej umieją... Najpewniej ci właśnie wywiodą z nieszczęścia w razie obskoczenia. Co my tu robimy, do pioruna! Ty długo tu jeszcze myślisz przebywać?	Biedna dziewczynko, zmęczona jesteś! Taka rozpacz nie leży w twoim charakterze. Przestań płakać, ja cię czymś wzmocnię.	Jeżeli nie weźmiesz...	Nie.	Nie. Został w Częstochowie i pojutrze wraca.	Nie potrzebuję dawać dowodów. Obraz jest fałszywy, bo jest fałszywy, i sądzę, że nie ma wcale potrzeby badać tych obrazów.	Nie znam cię, mój przyjacielu nie wiem, kto jesteś.	O, to prawda! zawtórowano; co to za słodka, uprzejma, pełna zalet osoba!	Drobnostka, nie stało się przecież żadne nieszczęście Zamazało się i nic więcej; zacznie się na nowo lub zmyje, i po wszystkim.	O, my to dobrze wiemy! Gdy ktoś jest zanadto rogaty... to znaczy krnąbrny jak koza... musi za to siedzieć... w kozie.	Tak ponieważ pytasz mnie, sądzę, że istotnie powinieneś zostać. Sława i powodzenie, które zdobyłeś, rozszerzają tu zakres twej działalności i jeśli ja mogę oszczędzać mego brata, to czas okaże się bardziej wymagającym.	Cóżby to było! przebrana królewna? mężatka? rozwódka? garderobiana! Ale ostatnie niemożliwe... Co za galb arystokratyczny! co za wyraz zarazem namiętny i dumny! Na Boga, któż to taki? Est-elle de notre monde?	No dobrze, nie odkładaj tego za długo Prędko się zestarzejesz	Kunke był na dyżurze, ale odchodząc nic mi nie mówił.	Gerai, kodėlgi jūs nežinote to, jog lenkų valdžia draudė pirma uždėti lietuviškas mokslinyčias?	Zabierz-no to, Taffy, hyclu jeden!	Nie wie pani, co mu jest? Może się zaziębił?	A wie pan, panie Cyrusie, że tą prześliczną miksturą, którą pan sfabrykował, można by wysadzić w powietrze całą naszą wyspę?	Ach, mój biedny Sancho powtórzę ci po setny raz, jakżeś nieświadomy i ciemny pod względem rycerstwa! Milcz i bądź cierpliwy, przyjdzie chwila, że własne doświadczenie przekona cię o korzyściach powołania tego. Bo nareszcie, powiedz mi, czy jest jaka przyjemność pod słońcem wyrównywająca zwycięstwu w walce i tryumfowi nad nieprzyjacielem? nie ma, wszak prawda?	Panie przyjrzyj się pan pilnie wszystkiemu, co się w tej jaskini znajduje, może się tam znajdzie niejedna rzecz, którą by warto w moich metamorfozach zamieścić?	Teraz pewnie patrzeć na mnie nie będzie, ale poczekawszy	Czekajcie, wezmę ja go na cztery oczy i wypytam. Ale on rozkochany! Musi być rozkochany! Inaczej nie chcę go znać!	Ależ to byłoby szaleństwo! Lepiej grajmy dalej.	Czy... to... prawda?	To już ostatni worek!	Może na to brakło mu czasu.	Muszę ci wyznać, drogi przyjacielu, że rozmowa o miłości nudzi mnie i wydaje mi się czymś nieobyczajnym. No odwagi! Bądź człowiekiem rozsądnym, przytomnym, zdającym sobie sprawę z sytuacji. Bądź ze mną tym, czym jesteś istotnie w oczach ludzi obojętnych: najzręczniejszym człowiekiem i największym politykiem, jakiego Włochy wydały od wieków.	Poszło na to najpierw kilka koszul, następnie kilka prześcieradeł, z których podczas trzyletniego pobytu w Fenestrelle wyciągałem nitki. Kiedy przeniesiono mnie do zamku If, znalazłem sposób, aby je zabrać ze sobą	Oczywiście, że ten sam.	Nic nie wiesz, rzekł odciągając na bok ku ławie stary. Z wielkiego żupana ot na com zszedł na starość, siedzę na łasce. Brzuch mnie zgubił. Rósł, rósł niepomiernie, napróżno go ściągałem, próżnom smarował czém radzono, i ot	Doskonale; ale pan?	Powiadał Mateusz, że jak ją organisty wypędziły, przychodziła cięgiem do młyna i tam przesiadywała, ale potem Franek ją sprał i wygonił, pono z młynarzowego przykazu.	Na darmo się trudzi Balcerkowa, na darmo!... jeszcze co oberwać może od Tereski... A na złość Dominikowej Szymek musi się ożenić z Nastką: już ja tego dopilnuję! Ścierwy baby!	Trzech na jednego! Czy strach pana wstrzymuje? A może pan chce wziąć ode mnie list polecający?	Pięknie wyrwał! A sam trzyma w jasyrze! Już ja tam nie wiem, kto gorszy, czy Tatar, czy Niemiec?	Na wojnę wzięli setkę koni, powozów tyle, że mógłbym niejednego, panie, marszałka wozić. Rząd mi ludzi zabrał i wytracił gdzieś na frontach.	Ciekawa jest twoja historia... ale powiedz no mi: w jaki sposób zabierzesz się do wycięcia napisu?...	Trzymam się zasady niewtrącania się do cudzych spraw.	Ale gdzież nic! Straszne cierpienia!	Ów zaś zgodził się?	Więc musimy uznać, że dokument powstał dawno temu?	O! ja, odpowiedziała Marja, nigdy, nikogo nigdy a łzy kręciły się jej w oczach.	Żeby się dać złapać? Ani myślę. O, jak ja daleko mogę dostać ręką między deskami!	Zdarzały mu się niekiedy udane utwory.	No, tak po kieliszku wina na przykład?	Przyjdę na licytację, ależ teraz muszę iść do mego zabójcy...	Te bydlęta są na twe usługi, dopóki będziesz ich potrzebował.	A tobie kto o tym opowiadał, moja duszko?	Dobrze im kto znamienitszy, tym lepiej...	Powiedzcie, dyrektorze, co mam z nimi zrobić?	Więc jest ze mną tak źle?	I owszem... Tak... Tak... ale musimy trochę zboczyć z drogi.	Tak jej płacisz za wielkie uczucie!	Co, i ona? Jeszcze jedna! Tego tylko brakowało! Cóż my z nią zrobimy?	Milcz, młodzieńcze! Jesteś tu świeżym, jak i ona, przybyszem, więc powinieneś szanować obyczaje, które tu zastałeś. Jakób ma słuszność, trzeba zedrzeć z niej kaptur i spalić go!	Do gry!	Jedź do domu.	Panie Stachu!	Tak rozmawiałem raz z nim.	Uczynisz mi hrabio największą łaskę tak olbrzymi pomysł, zawczasu już powinien być opracowany i środki wykonania przedsięwzięte. Możnaby zdaleka i ostrożnie wymacać w Berlinie...	W drodze do Jokohamy.	Dziękuję, panie przodowniku. Już mi lepiej	Któż tam jest chory u niego?	Może, ale w najlepszym stylu.	Poznałem go dopiero w Częstochowie, gdym powtórnie od waszej dostojności do mnichów posłował.	Ale po nocy!	I cóż? mości książę! czy już obliczyłeś?	Już mi pani daje dymisję!	Proszę powiedzieć czy ona lepiej całuje ode mnie?	Księżna przestała haftować, podniosła głowę i utkwiła w bracie przenikliwe oczy.	Mów dokąd zmierza ta mowa, która mnie przeraża?	No i cóż dalej! Dziwną mi historją prawisz	O bogowie, dajcie mi siły!...	Wiem, wiem	Coście robili zatem?	Cóż? Żyjemy.	Dlaczego?	Dziwnie pięknie, za pięknie	Kto taki?	Którego nadużyję	O mój drogi ojcze, rzekł Jan całując go w rękę	Paėmė, mat, ir nudūrė Pareivį, kaip kokį  aviną!	Precz z Italiańcami!	Próba objaśnienia i przekonania.	Słuchamy was mile, mości stolniku	Witaj, wodzu Przynoszę ci rozkaz i pozdrowienie cezara	Z Zillą?
Posłuchaj los może sprawić, że twoje życzenia ziszczą się w pewnym stopniu; w każdym razie jednak przebacz mi to, co się stało; wiesz dobrze, że człowiek nie jest panem siebie, w pierwszej chwili zwłaszcza, lecz muszę cię zarazem ostrzec, ażebyś na przyszłość nie pozwalał sobie zbytecznej poufałości ze mną; widzisz, mój chłopcze, we wszystkich rycerskich księgach, które czytałem, a było ich bardzo wiele, nie widziałem w żadnej opisu giermka, który by tyle pozwalał sobie względem swojego pana, jako ty względem mnie czynisz, i prawdę mówiąc, obydwaj zbłądziliśmy: ty, że nie miałeś należytego dla mnie uszanowania, ja, że sobie nie umiałem nadać przyzwoitego tonu, bo na koniec, jakkolwiek Gandalin, giermek Amadisa, był hrabią de I’lle-Ferme, napisano jednakże jest o nim właśnie, że mówił zawsze do swego pana z głową odkrytą i schyloną, i ciałem zgiętym ku ziemi na sposób turecki; lecz Gasbal, giermek don Galaora, lepszym jest jeszcze przykładem, jego dyskrecja i cześć dla pana były tak wielkie, że autor tej cudownej i prawdziwej historii, chcąc dokładnie uwiadomić potomność o jego przedziwnym milczeniu, raz tylko jeden wspomina o nim w ciągu całej tak długiej powieści. To, co ci powiedziałem, przyjacielu Sancho, powinno nauczyć cię, jaka jest różnica między panem a sługą. Tak więc powtarzam ci, że na przyszłość żyć będziemy w ściślejszym rygorze, nie narażając się jeden drugiemu; bo na koniec skądkolwiek przyszłaby sposobność, ode mnie, czy od ciebie, ty zawsze ucierpisz na tym. Nagrody przyrzeczone ci ode mnie znajdą się w swoim czasie, a chociażby i przyszło wreszcie obejść się bez nich, to w każdym razie żołd cię nie minie, jak to już powiedziałem pierwej.	Wiem, wiem, ale co to wszystko znaczy, kiedy już jest skandal Co najgorsze (wiem to od rewirowego), że pani Stawska nie chcąc, ażeby Helunia dowiedziała się o lalce, z początku nie chciała jej pokazać, prosiła, ażeby mówić cicho, rozpłakała się... Rewirowy mówi, że sam był zakłopotany, bo przede wszystkim nie wiedział, po co go baronowa ciągnie do mieszkania pani Stawskiej. Ale jak zaczęła jędza wrzeszczeć: „Okradła mnie!... lalka zginęła tego samego dnia, kiedy Stawska była ostatni raz u mnie... aresztujcie ją, bo odpowiadam całym majątkiem za prawdziwość skargi!...”	Panna łowczanka mnie rozumie i owszem, nie jestem od tego. Należy ludzi przekonać, że przecie nie gbur jakiś ze mnie i prostak ale człek, co świat zna i umie żyć.	Bojemy się, żeby go nie karali, ale sam powrócił dobrowolnie... nam starym serce pęka myśleć, że go mogą oddać w rekruty... ej! gdyby panienka była tak dobra, a pomogła nam...	Jako agentka ubezpieczeniowa, bo zmieniłam miejsce w biurze na agenturę, jestem okropnie zajęta. Czasami przez cały dzień, a później tak zmęczona, że niczego mi się nie chce.	Jeszcze wierzą... póki nie przestaną! Wielka ichmościów łaska!... Dałby Bóg, żebym się nią nie otruł... Sztych za sztychem każdy z was wbija we mnie, choć niejednemu to na myśl nie przychodzi...	Ach, generale, gdybyście jak ja słyszeli kazania księdza Lantaigne, bylibyście zdumieni jego wiedzą. A tylko słabą jej część mogłem ocenić. Trzydzieści lat życia spędziłem na przypominaniu Boga biednym żołnierzom jęczącym na łóżkach szpitalnych. Wraz z pociechami religijnymi dawałem im tutki tytoniu. Od lat dwudziestu pięciu spowiadam świątobliwe dziewice, niewątpliwie pełne zasługi, ale usposobienia mniej miłego niż niegdyś moi żołnierze. Nigdy nie miałem czasu czytać ojców Kościoła, nie mam ani dość rozumu, ani wiedzy teologicznej, aby wedle zasług ocenić księdza Lantaigne, który jest chodzącą biblioteką. Ale mogę przynajmniej zapewnić, generale, że mówi on to, co czyni, i czyni to, co mówi.	Nie Może chciał, tylko nie zdążył. A może mi się zdawało.	Ale jeżeli nie chcesz wynagrodzenia, może przyjmiesz podarunek?	Ej! czyście nie zabaczylizabaczyć (daw.)	Ja Ale ty wkrótce uwolniłeś z więzienia niewinnych chłopów i nie pozwoliłeś Dagonowi dręczyć ludu twego nowymi podatkami.	Jeno mnie nie wyręczaj i ludziom przykaż, aby mnie nikt nie wyręczał bez potrzeby.	Nic nie wiedziałam.	Nie rozumiem istotnie, jakie znaczenie może mieć dla tej sprawy nieokreślonej	Nie rozumiem...	Nie! Tak około tygodnia, mała eskapada.	Nie, ale odpowiedz!	Nie.	O nas tam co mówią? nie słyszałeś? zapytał Borkowicz... Co o piśmie, któreśmy sobie dali? Ja sam o niem królowi doniosłem...	Tak, szczęśliwy jestem Patrz, poznajesz starych znajomych? Wazon pamiętasz? A ten marmurowy stoliczek! Reszta umeblowania skromna, lecz wygodna, tylko srebra nie znajdziesz u nas ani na lekarstwo.	Z Berlina? tam mi żadne nie grozi niebezpieczeństwo, ani tobie... najcnotliwszy z dworów i najnudniejszy w dodatku.	Że hrabia nigdy nie dał się zaprosić do nas na obiad.	Chyba nie zechcesz we mnie wmówić, że to naczynie zawiera astral wody?	Czy pamięta panienkę? Toć on zna każdy głąb kapusty w ogrodzie, a nie miałby znać ludzi! Przedtem nigdy on tu nie widział dziewczyny, więc teraz sobie postanowił panienkę poznać. Przed nim to i nie trzeba nic ukrywać.	Ha! Drugą tu mamy jeszcze sierotę. Jest jeden jeszcze lecz ten wcale nie wygląda na opuszczonego.	Zgodą, barankowie, zgodą! Dziwić się wam wolno, ale nie kłócić.	Do tej też chwili ja i pan Peggotty musimy ciągle czuwać razem nad transportem bagaży Emmo, duszko przyjaciel nasz pan Tomasz Traddles prosi mnie, bym mu dozwolił zaordynować ingrediencjeingrediencje (z łac.) mocny trunek; niegdyś: przyrządzana na ziołach nalewka uważana za lek wzmacniający serce., co wraz z rostbefem pozostanie nieoddzielnym od wspomnień starej, którą porzucić mamy, ojczyzny, słowem, domyślasz się, duszko, że mowa o ponczu. W poprzednim biegu życia nigdy nie pozwoliłbym sobie korzystać z uprzejmej propozycji naszego przyjaciela i nadużywać pobłażliwości tu obecnych panny Trotwood i panny Wickfield, lecz... dziś...	Daj pokój z żartami, Olesiu! Jest to, jak widzę, nie­szczęśliwsza kobieta, niż zrazu sądziłam... biedna, a po­dobnopo­dobno (daw.)	E, co ma być! my tam nie żyjemy z tutejszymi ludźmi. Obżynki u nas ciche, a cała zabawa, gdy się wyspiewa; u nas dla chłopców wrota zaparte.	Sam nad tym nieraz się zastanawiam, czy nie jesteś czasem duchem, a niekiedy złośliwym chochlikiem	Co? Ucha nie miał? To ci dopiero!	Czy cebulki długo żyją? Czy mogłyby rosnąć lata i lata całe, gdyby nikt ich nie hodował?	I nie miałeś już przed sobą żadnej drogi innej?	Teraz na ciebie kolej! Nam nie pozostało już nic prócz walki!	To nie ten kapitan, który mi pozwolił zostać tutaj?	Stanowczo pożyczka mi się nie opłaci, bo wolałbym te pieniądze puścić w ruch, obróciłbym w tym samym czasie kilka razy. Przyjmujesz?	Straciłbym te głowy, chcesz powiedzieć, i nie byłbym żyrondystą, jak mi to kiedyś dałeś do zrozumienia?... Odpowiem ci wówczas, kiedy zabijesz człowieka w pojedynku, co jest jeszcze mniej szpetne niż oddać go w ręce kata.	Och, mój najdroższy, twoja Karolina była bardzo nieszczęśliwa i to szpiegowanie, którego przyczyną jest moja bezrozumna miłość dla ciebie, bo ja cię kocham... Do szaleństwa... Nie, gdybyś ty mnie zdradził, uciekłabym na koniec świata... Teraz rozumiesz... Ta fałszywa zazdrość wydała mnie na łaskę Justysi... Więc, mój złoty, musisz wydobyć mnie z tego!	Nie mogłeś, dobrodzieju, zaczynać od tego, ale z księdza wieczna przekora.	To pana Rzewuskiego nie ma w Mohilowie?	Ale panie Vantochu przecież my nie mamy takich pieniędzy!	Nie bawiliście się prawdopodobnie w „króla zamku” ta zabawa przyczyniła się do naszego odkrycia.	Panie przyrodniku kiedy idzie o wieloryby, to wszystkiemu wierzyć można. Patrz pan, jak on sunie... a jak się ukrywa!... Mówią, że te zwierzęta mogą opłynąć świat w piętnaście dni.	Błażej wie jeszcze lepiej ode mnie, że ja mówię prawdę ale czuje się w obowiązku robić surowe miny z powodu jej wysokości i boi się, że ja ją gorszę.	Widzę, że ci się zupełnie przewróciło w głowie...	Że... kongres się skończył.	Mąż mówił mi, panie ambasadorze, że pan go może porwie gdzieś na wybrzeża Hiszpanii; bardzo jestem szczęśliwa za niego.	A bardzo pani niezadowolona, że przyszedłem jej dokuczać?	Ale, mimo że jesteśmy tu między sobą i możemy wszystko mówić, ja i tak wracam do mojego	Za przyczyną WitoldowąWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim w dawnej polszczyźnie wyraz ”książę” miał rodzaj nijaki. u Krzyżaków i co roku wyprawy na Litwę pod Wilno czynili. Szedł z nimi różny naród: Niemcy, Francuzy, Angielczykowie do łuków najprzedniejsinajprzedniejszy (daw.) mieszkaniec Burgundii, regionu w centralnej Francji.. Lasy przesiekli, zamki po drodze stawiali i w końcu okrutnie Litwę ogniem i mieczem pognębili, tak że cały naród, który tę ziemię zamieszkuje, chciał już ją porzucić i szukać innej, choćby na kraju świata, choćby między dziećmi Belialadzieci Beliala bożek pogański wspominany w Starym Testamencie., byle od Niemców daleko.	To właśnie są czarnoksięstwa... z ksiąg wyjęte Ostrzegałem cię, że te dzieci są bardzo mądre. Nietrudno być mądrym człowiekowi, który czyta książki.	Słuchajcie! W pisaniu tym napisanym jest, ażeby Izrael przestał spodziewać się Mesjasza z ciała i ze krwi...	Nu, po co było tego hałasu? Ja wiedział, co wasza miłość bardzo zgodliwy człowiek, ino sobie czasem lubi pożartować z Abramkiem. Żebym tak zdrów był, ile ja już lat z panem Bartnikiem handluję!	Ale... może pomylił mnie pan z moim ojcem... Czy znał pan mego ojca?	Czy od wodospadu aż do ujścia cała jest żeglowna?	I owszem; zgadzam się na to jak najchętniej A ty, Gilberto?	A bardzo się waść kochasz?	Akt jest u mnie	Ba! Gdy dorosną Owe występki (według Pani) pomniejszą się na odległość. Staną się, ot... péchés mignons. Niczem więcej.	Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co?	Gadajże pan do diabła! Minister zaakceptował?	Jak się z nimi porozumieć?	Jeżeli tylko pan doktór...	Niania się sypie!	Niedaleczko tylko ja naprzód przyszedłem się dowiedzieć, czy będzie je gdzie pomieścić.	Zachciało mu się!... dyć ino kobiety mogą nieść do poświęcania!	„Ten biedny Pietrek tak samo jak ja niedaleko zaszedł. Jerzy osunął się w nędzę. Wszyscy inni, dzięki spekulacji i talentom, zrobili los...” rzekł głośno Oskar, klepiąc właściciela dyliżansu po ramieniu.	Już bym do tego czasu psa i kota wyuczyła posługi, a ta stoi na środku izby jak pień! Masz!	To ja, Hans! Stempel mi diabli do rowu wzięli, więc krzeszę ogień, by go znaleźć.	Aha. Musiałbym cię narazić na towarzystwo tego amerykańskiego szympansa.	Bofiata pani, sze te zdemblofane babirgi...	Na tym polega ta próba	Pewny jestem tego.	Wiem o tym.	Znam te twoje przypowiastki...	A hultaje!	Ale dałem ci zegarek w zastaw!	Arturze, jesteś aniołem! Jakże ci podziękuję?	Bo widzisz, dla Wołodyjowskiego...	Co robimy dzisiaj?	Dobrze, synku, dobrze.	Dojrzał mnie i chciał brać na sanie, ale gdym mu rzekł, iżeś przodem poszła, ostawił mnie Bartkowi, a sam pognał konie, by cię dogonić...	Gdzie Maks?	Gorzej, bo znowu leżę i teraz pewnie bez powstania.	I czyście co widzieli?	Imię	Jeden Kozak mnie nauczył	Mości książę, on pana Skrzetuskiego, jako pisze, odesłał	Mówił mi tak.	Na mieście mówią, słyszał ojciec?... o jakimś no­wym zarządzeniu w sprawie pogrzebów.	Niegdyś Mojżesz dał Żydom prawo spisane własną ręką Boga. W Delfach, na froncie świątyni Apollina, wyczytano tę sentencję, wypisaną cudownym sposobem: ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝγνωθι σεαυτον	No i co, oddał?	Pewnie! Straszne były z nas zwierzaki Mój Boże, ale też wtenczas byli okrutni tyrani	Tak... czy mam zabrać co z sobą?	Umarła! Ach! ja nieszczęśliwa!	Wyprawisz mnie zatem, mistrzu, w drogę?	Za co?	Za dwie godziny wzejdzie świt i będę musiał cię opuścić.	Zamilcz! Dlaczego rozdrapywać rany przeszłości? Pozwól mu odpoczywać spokojem wiecznym.	Zostaję zatem, Agnieszko!
Wcale pan nie musi! Powiadam panu, że pan nie może. Wolałbym raczej...	Tak? A gdzież to pan był? Nawet na obiad pan nie przyszedł!	Co też pleciesz! Mało może się człowiekowi przyśnić? Mnie na przykład śniło się dziś, że nawiedził mnie smok. Podchodzi ci ta bestia do mnie, patrzy na mnie, przeszywa wzrokiem i powiada: „Czy pan jest owym reb Beniaminem z Tuniejadówki? Proszę bardzo, pan pozwoli ze mną. Pójdziemy tam, gdzie Aleksander Macedoński przebywa ze swoim wojskiem. Pragnie on cię poznać. Usycha po prostu z tęsknoty”. No i ruszamy. Smok pędzi z przodu. Ja za nim. „Leci pan, bez uroku, jak strzała z łuku. Nie mogę pana dogonić”. Głos ten rozlega się za moimi plecami. Odwracam się i kogo widzę? Aleksandra Macedońskiego. Łapię go za rękę. Krzyczę: „Królu mój! Panie mój!”. Ściskam jego dłoń, ściskam i nie puszczam. Wtem straszliwy odór uderza mnie w nos. Czuję, że za chwilę zapadnę w omdlenie. Zrywam się ze snu. Patrzę, a tu w ręku trzymam zgniecioną pluskwę. Tfu! Spluń więc, kochany mój Senderl, trzy razy i zapomnij o swoim śnie. Ale właśnie, co ci się właściwie śniło?	Rozumiem Pan Wokulski zapewne nie będzie robił trudności co do porękawicznegoporękawiczne	Mamy tu wszelkiego gatunku ludzi Jest to jedno z więzień, w których długoletni więźniowie odbywają służbę poprawczą, zanim zostają przenoszeni do Portland lub Dartmoor. Mamy tu różnych drabów. Może skoro pan ukończy swoje widzenie się z tym człowiekiem... a propos, czy pan mówi po rosyjsku?	Bum, nie idziesz pan do teatru?	Dowiedzże się, Sancho, jeśli dotąd o tym nie wiedziałeś, że najbardziej zniewalające nas do miłości przymioty są piękność i skromność, a te obydwa w takim stopniu posiada Dulcynea, że jest bez zaprzeczenia najpiękniejszą w świecie. Ja utworzyłem sobie ideę podług swoich życzeń i przedstawiam ją sobie taką, że ani Helena, ani Lukrecja, ani żadna z heroin wieków przeszłych, greckich, łacińskich i barbarzyńskich, wznieść się aż do niej nie zdoła. Niech mówią, co chcą, idioci nie zgodzą się na to, ale uczciwi ludzie zrozumieją moje uczucia.	Między wzgórzem Janikulskim a Watykanem, za ogrodami Agrypiny, są podziemia, z których wybierano kamienie i piasek pod budowę cyrku Nerona. Posłuchaj mnie, panie! W ostatnich czasach Żydzi, których, jak wiesz, mnóstwo jest na Zatybrzu, poczęli okrutnie prześladować chrześcijan. Pamiętasz, że już za boskiego Klaudiusza takie tam były rozruchy, iż cezar zmuszony był wygnać ich z Rzymu. Dziś, gdy wrócili i gdy dzięki opiece Augusty czują się bezpieczni, tym zuchwalej pomiatają chrześcijanami. Ja to wiem! Jam widział. Żaden edykt przeciw chrześcijanom nie został wydany, ale Żydzi oskarżają ich przed prefektem miasta, iż mordują dzieci, czczą osła i opowiadają naukę nie uznaną przez senat, a sami biją ich i napadają na domy modlitwy tak zawzięcie, że chrześcijanie kryć się przed nimi muszą.	Nie słodko mi, ale gorzko w gębie od tej strawy, którą się karmię. Jadę, bo muszę; nie spytam, bo nie mam o co. Ale waść mnie krzywo sądzisz... Bóg widzi, jak krzywo!	Każdy, kto zna pana Cravena, wie, że ma syna, który będzie kaleką, i wiedzą też wszyscy, że pan Craven nie lubi, gdy się o nim mówi. Ludzie się martwią za jaśnie pana, bo pani Craven była tak śliczną, młodą panią i bardzo się kochali. Pani Medlock zatrzymuje się zawsze u nas, jadąc do Thwaite, i mówi matce o wszystkim przy nas, bo wie, że nas matka tak wychowała, że nam można zaufać. Jak się panienka o nim dowiedziała? Marta się okropnie bała ostatnimi czasy, gdy do domu przychodziła. Mówiła, że panienka słyszała go, jak krzyczał, i pytała jej co to znaczy, a ona nie wiedziała, co odpowiedzieć.	Pan powinieneś się wstydzić i milczeć Czy pan należysz do rodziny, abyś mówił do mnie w ten sposób? etc.	Nie mogę równego mieć z tobą zdania. Chętnie przyznaję, że jest najlepiej, gdy się nic nie dzieje. Z zamiłowania jam bez zmiany faktorfaktor (daw.) odpowie fakir.	Jeżeli po kilku miesiącach nie okażesz się użyteczny, wrócisz do seminarium, ale już na innej stopie. Będziesz mieszkał u margrabiego, jednego z największych magnatów Francji. Będziesz się ubierał czarno, ale jak człowiek w żałobie, nie jak duchowny. Żądam, abyś trzy razy na tydzień uczęszczał na kursy teologii w seminarium, gdzie cię polecę. Co dzień w południe stawisz się w bibliotece margrabiego, który zamierza posługiwać się tobą w korespondencji tyczącej procesu oraz w innych sprawach. Margrabia zaznaczy w paru słowach na marginesie listu, w jakim duchu ma być odpowiedź. Zaręczyłem, iż za jaki kwartał nauczysz się sporządzać te odpowiedzi tak, że na tuzin przedłożonych margrabia będzie mógł podpisać osiem lub dziewięć. Wieczorem o ósmej uporządkujesz biuro, o dziesiątej będziesz wolny.	Duży paradoks, ale i duża prawda; człowiek to przede wszystkim zwierzę liryczne, jeśli nie sentymentalne. Nowy Linneusz powinien je zaklasyfikować pod rubrykę: „Gatunek mazgajowatych”. Pomijając to, czy Karol tutaj będzie dzisiaj?	A i po cóż my, tylośny świat! Jak się wielmożny pan dowie...	I głowa nie pomoże wiele, gdy rąk niema za co zaczepić	Tak, nad wszystkimi, mój panie Dumny jestem wobec ludzi, bo to są węże gotowe rzucić się na tego, kto je przerasta, a jednocześnie nie depcze. Ale dumę moją składam przed Bogiem, co mnie wyciągnął z nicości, abym się stał tym, czym jestem.	A mnie jeno żal, co Antek nie zdążył do żywego.	Więc sądzisz, że Pałac Sprawiedliwości spłonął nie trafem jedynie nieszczęśliwym?	Ale dlaczego pani mówi, że nie ma rady, czyż nie może pani rozwieść się z mężem?	Ba! Zachowujecie się, Halny Dziadku, tak jakbym wam gadała brednie, a nie ma przecież w całym Prättigau człowieka, który by nie dziękował Bogu, gdybym mu przyniosła taką wieść.	Mój ojcze! Czy ty naprawdę sądzisz, że życie jest czymś godnym dbałości, niepokoju, zabiegów?... Wierzaj mi, że osobiście nie zależy mi na nim wcale.	Że jej nie ma, sam widzę. Dokąd jednak poszła?	O, to nie wyjątkowy fakt, tak żyje dziewięć dziesiątych małżeństw i inaczej być nie może, dopóki ludzi będzie łączył dobór handlowy, dopóki prawo skuwać będzie ludzi nierozerwalnymi pętami i dopóki panny będą z małżeństwa robić przedsiębiorstwo zyskownego utrzymania.	Trudno powiedzieć gdyż pod gęstym zarostem trudno rozpoznać rysy twarzy, ale nie jest już młody i sądzę, że ma około pięćdziesiątki.	Zrobiłbym to przed laty, ale nie dziś. Dziś zrozumiałem, że jako Żyd jestem tylko nienawistny dla chrześcijan, a jako meches byłbym wstrętny i dla chrześcijan, i dla Żydów. Trzeba przecie z kimś żyć. Zresztą mam pięcioro dzieci i bogatego ojca, po którym będę dziedziczyć...	Tak... panno Magdaleno... bardzo przepraszam. Ale prawda, że Felunia jest nadzwyczajną kobietą?... Drugiej takiej ja przynajmniej nie spotkałam na świecie.	Słuchaj nigdy w życiu nie kochałam nawet myślą, nawet wyobraźnią, które zawcześnie w kobiecie się budzą. Raz mogę kochać, ale na zawsze. żebym go była pewna jak siebie, żeby nic nas rozłączyć nie mogło	Gdybyś nie kochał ludzi dzisiaj, nie mógłbyś nimi pogardzać jutro	Nie pamiętam.	Nie, nie...	W teczce. Nie w teczce, a w kieszeni.	Już ja pewno nie poślę zaręczynowych podarunków dopóki dziewczyny tej nie zobaczę!	Z ochotą. Czemu jednak nie chcesz mówić przy wszystkich? Ja nie mam żadnych tajemnic przed tymi panami.	Dla Boga! Już też waćpanna do serca nie bierz! Toć ja przecie nie żaden barbarusbarbarus (łac.) na rany boskie	Nie lękaj się; nie taki on straszny, jak się wydaje.	Najrzadsza to rzecz w zaciętym boju, krew zimna, a najpotrzebniejsza. Mieć męztwo i nie szaleć, to prawdziwa sztuka.	N. Panie N. Panie, to wcale co innego... miłość pani Cosel płaci N. Panu za te utrapienia.	Był związany tak, iż na rękach leżał obrócić się nie mógł a i nogi miał pokrępowane.	Mówić wolno ale powiedziawszy można gdzie pojechać, choćby się nie życzyło.	Ach, taki mądry człowiek, taki głuptas! Ustami!	Maks, po co masz psuć jej złudzenia	Po co? Herman. Wszystko tu jak na dłoni, wątpliwości żadnéj.	I cóż, co się stało z tą kobietą?...	Lecz jeżelibym ci odpowiedział: „Dam ci sto rupii za wiadomość o tym, co jest za tymi górami... za rysunek pewnej rzeki i parę wieści o tym, co mówią ludzie po wsiach?”	Nie mam nic przeciw temu.	A ty błogosławionym bądź za to, że do późnej starości dochowałeś wierności Zakonowi Pana i miłość dla ojczystej ziemi naszej, z której garść piasku wydawała ci się droższą nad srebro i złoto...	Jana Daval zabił...	Tak jakbym ja nie znała psa pani Sazerat!	Głupcem jesteś i arogantem Wszyscy to wiedzą i boję się bardzo, że zmuszonym będę wydalić cię. Pomówimy o tym później.	Słuchaj no ty, ty zwierzaku o zakutym łbie! Dość już tego! Ani słowa więcej! Bierz się do kopania, skrobania i drapania, i szukaj starannie, uważaj zwłaszcza na zbocza pagórków, jeśli chcesz dziś spać w suchym i ciepłym miejscu, bo to nasza ostatnia deska ratunku.	Tak, tego dowodzą kosy w herbie. Niemal wszyscy zbrojni pielgrzymi, którzy wyruszali na podbój Ziemi Świętej, przyjmowali za godło krzyż, jako znak swojego posłannictwa, albo wędrownego ptaka, symbol długiej podróży, którą zamierzali odbyć na skrzydłach wiary. Jeden z pańskich przodków z linii męskiej musiał wziąć udział w takiej krzyżowej wyprawie, a choćby nawet było to za Ludwika Świętego, to i tak ród pański sięgałby XIII wieku	Czy pani jest siostrzenicą pani Koziołkowej?	Przecie oni myślą, że Zakon od wszystkich królestw mocniejszy.	Słowo daję jeżeli tak, to gotów jestem jutro rozpocząć kolekcyą korków od butelek.	Więc ja rozhuśtam się najwyżej, jak tylko można a potem: skoczę na równe nogi na ziemię.	On zapewne się cieszy, że zobaczy znów swe góry! Wszystkie prawie jego rozmowy w ciągu ostatnich dziesięciu dni obracają się dokoła tego tematu. Jeżeli pojedziemy razem...	I sameś to umyślił mi pomagać?	Ostatnieli to słowo waszej książęcej mości?... Na wszystko święte zaklinam waszą książęcą mość...	Piotrusiu!... Piotrusiu!... Piotrusiu... przecie to był żart...	I jak! Było to o tym Burku Panajezusowym!	Tak. Widziałem istotnie ten symbol nakreślony kredą na stole... Patrzyła w głąb tej czary, gdy wchodziłem.	Bardzo mi miło, żeśmy się tak łatwo dogadali Najlepiej żyć w zgodzie. Prawda, panie Szwejk?	Wszystko zobaczę! szczególnie zaś cieszę się na rozprawy publiczne w izbach parów i deputowanych. Mam list rekomendacyjny do markiza Rebard. Czy panowie znają tego pana?	Chciałbym mu moją kondolencję wyrazić, rzekł Poręba. Ludzie mnie ogadali przed nim, z domu mnie przepędził, wszystko to przebaczam wspaniałomyślnie	Może będą mieli dla niego jakieś względy; przecież to osoba duchowna.	Proszę pana... to są córki pani Warchlakowskiej, osoby...	Zawsze jednak do celu, i to dosyć nieszczęśliwie... rzadko trafiam Postarzałem. Tu zaś świetne pewnie będą wyścigi... ale gdzież nagrody?	Obawiam się, trochę za późno.	Ehe! i przemówiła za nim i za nami...	Było dużo znajomych... musieliśmy się pożegnać.	Przemkowi zachciało się pewnie, dostojniejszej jakiejś żony, kędyś z królewskiego gniazda wziętej niemki... Dostanie ich dużo do wyboru	Tedy i mnie już niebawem za nim iść; małym on żaczkiem był, kiedy my pod Leszczyńskim parli sieniawszczyków na Rusi Czerwonejkiedy my pod Leszczyńskim parli sieniawszczyków na Rusi Czerwonej	Zatem, pójdziemy my dwaj, panie Gray.	Czy ładna?	I będziesz wolny za chwilę	Zastanowię się w ciągu dwóch dni przyślę ci odpowiedź. Zależy ci na czasie?	...albo żonie jego, broń Boże, przytrafić miało, dziewczęta znajdą we mnie opiekuna i przyjaciela. Wielebny Horacjusz udzielił mi najprzychylniejszej i najpochlebniejszej odpowiedzi i wziął na siebie uzyskanie zezwolenia małżonki. Niełatwą miał z nią przeprawę. Przeszło, wiesz, z ramienia w łopatkę, z łopatki uderzyło do głowy.	Ależ ja ją uwielbiam!	Do jakiego końca?	Wyście u siebie panem	A Goethe?...	Była.	Jo im wymienię Siestrzyne grunta wezmę na siebie, a im dam piętnaście morgów tu, przy Ślimakowej chudobie.	Jonasz...	Kmicic był żołnierz wielki	Kokieterii?...	Lukasz.	Mojej matki!	My, lekarze! My, sól ziemi, my, rozum, my, ręka kojąca wszelką boleść...	Napiszę.	Nigdy?!	Och, bardzo będę panu wdzięczna!	Panu Regowskiemu.	Pita jeszcze dziecko.	Skąd ta wątpliwość?	Warkę widać Ot, wieża kościelna błyszczy w miesiącu.	Zniżyć żagiel, chłopcze! Zniżyć!	Zostanę zostanę: będę pilnować chaty i ciebie wyglądać...	Żeby rząd magazynował?
Widzę. Domyślam się, że ową „jedyną” i „najdroższą” jest Nieboska komedia: ale któż jest ten „dozgonny”?... Spodziewam się, że nie Krasiński, więc kto?...	Nie tryumfuj przed czasem! Uciekam się do ostatniego środka i przekonam was, że słuszność żądania jest po mej stronie. Pani obiecała mi pierwszego kotyliona jeszcze w Słodkowcach	Ot, widzicie, że już się pali...	Nie dba już o mnie! Nie chciała mnie widzieć! Jam tu dzień i noc dążył, a ona już mnie i widzieć nie chce! Com ja takiego uczynił! Jakie grzechy na mnie ciążą, że mnie gniew boży ściga, że mną wiatr jakoby liściem zeschłym żenie? Jedna umarła, druga do klasztoru idzie, obie Bóg mi sam odjął, bom widać przeklęty, bo dla każdego jest zmiłowanie, dla każdego łaska, jeno nie dla mnie!...	Tak, to prawda, kwiaty rozwijają się pomyślnie tam, gdzie czuwa nad nimi kobieta; nas mężczyzn nie kochają widocznie... chyba, że ktoś jest ogrodnikiem! Tak samo i tutaj rozwijają się pięknie tylko dzięki Hannie... spójrz, jak to wszystko rośnie.	Przyznaję, ale powtarzam ci, że to zjawisko się nie ukaże. Gwałtowna potęga sił podziemnych nieustannie się zmniejsza. Wulkany, tak liczne w pierwszych dniach świata, z wolna gasną; cieplik wewnętrzny słabnie, temperatura dolnych warstw kuli ziemskiej zniża się znacznie w ciągu wieków, a zniża ze szkodą naszego globu, gdyż ten cieplik to jego życie.	O! gdyby nie to, że się tak śpieszę gdybym za kimś nie gonił!...	A przy tym byłem u nędzarzy dzisiaj, nałykałem się tyle widoków niedoli ludzkiej, że się upiłem.	Wybaczy łaskawa pani formę i treść życzenia. Lecz w transie wolno medium nie liczyć się ze względami towarzyskimi. Obecność łaskawej pani w łańcuchu widocznie mu przeszkadza; prawdopodobnie płyną od niej prądy, które utrudniają wywiązanie się jego teleplazmy.	Bolał! zawołał ojciec śmiejąc się... a tyś Bogu powinien był dziękować, że ci ją wziął, gdyś jeszcze kochał... gdy z tego miodu serdecznego nie wyrodził się ocet! Głupi człowiecze! głupi! Pamiętaj na mnie! mówię ci raz jeszcze, pamiętaj na mnie... Patrz na pokutę moją. Za co? Za to, żem ja pan i głowa domu i najwyższy sędzia w rodzinie mej, osądził i ukarał... Ty słaby, ani sędzią, ani mścicielem być nie potrafisz... będziesz ofiarą, a za sobą powleczesz dziecko, i ród, i mnie.	Istotnie, brakło materialnego dowodu. Otóż w pokoju Davala odkryłem na jednej z kartek bloczka, na którym pisał, ten adres, który zresztą znajduje się tam jeszcze, odbity w negatywie na bibułce: „Pan A. L. N., urząd pocztowy 45, Paryż”. W poniedziałek wykryto, że telegram wysłany z Saint-Nicolas przez rzekomego woźnicę miał ten sam adres: „A. L. N., urząd pocztowy 45”. Dowód materialny istniał, Jan Daval korespondował z bandą, która zorganizowała kradzież obrazów.	Nie przesadzaj Po prostu zrozumiałem, że zarówno nicość wieczna, jak i moje suchoty nie są pewnikami...! Można o nich rozprawiać...	W kwietniu? Zimnica się wam wraca, ja temu nie winien.	Rozumiem lecz nie wiem dlaczegobyś hrabia sam, znając ją, nie miał się zbliżyć do niéj. Byłoby to daleko właściwszém.	Daremne gadanie! Pan Korczyński tego nie uczyni. A co jego nasza pomyślność czy nasze zmarnowanie się obchodzi?	A może panu nie podoba się zwierzchnik, hę?	Harde to słowa dla pirackiej braci! Morski złodziejaszek! Nie wiesz, pani, ilu z nich mści się w słusznej sprawie! Czy Montbars „Tępiciel” nie prowadził wojny po to, by pomścić biednych Indian, wyniszczonych przez niezaspokojoną chciwość hiszpańskich poszukiwaczy przygód? Kto wie, może pewnego dnia będzie ci dane dowiedzieć się, z jakiego powodu szlachcic z rodu książąt sabaudzkich żegluje po wodach wielkiej Zatoki. Twoje imię?	Sądzi pan, że jeszcze przyjdzie do siebie?	Pan, niedyskretny? Och, przecież to dla nas wielkie szczęście, że dzięki panu możemy o tym opowiedzieć! Gdybyśmy chcieli ukrywać piękny czyn, który nam ta sakiewka przypomina, nigdy byśmy jej tak nie wystawili na widok. O, chcielibyśmy rozgłosić tę historię całemu światu, wtedy może by zadrżał nasz dobroczyńca i po tym moglibyśmy go poznać!	Drudzy? Ba! Niech sobie radzą. Wolę śmiać się z ich cierpień niż musieć płakać nad moimi. Wzywam mężczyzn, niech spróbują mi zrobić najmniejszą przykrość.	Dlaczego pan myślał, że panna Stefania wychowana w klasztorze?	To jest zwykły grabarz, a to jest głupi obraz, po co malować takie smutne rzeczy! Jak zobaczę pogrzeb, to ja się później muszę leczyć, bo mnie przez parę dni boli w sercu. Kto ma umrzeć, to się nie utopi!	Na pamięć się uczy jego Kwiateczków...	O kobiety! o kobiety!... znam ja waszą wyobraźnię romantyczną; wszystko, co na tajemnicę zakrawa, zachwyca was; a zatem nie widziałeś nic więcej prócz ramienia i mógłbyś, spotkawszy królowę, nie poznać jej, a ona także, zobaczywszy ciebie, nie wiedziałaby kto jesteś.	Co wam o tém mówić odpowiedziała Marysia, a rodzice, a wasi? a nuż się dowiedzą? Jutro was zaślą daleko, a mnie ludzie osromocą i zginąć przyjdzie marnie.	Do licha! wiadomości, jakie ksiądz ma o Włoszech nie są zbyt świeże.	Sama wiesz, że to nieprawda.	Cała Umballa przychodzi tu po to. Idźże sobie precz! Zaraz poniosę zupę. Czy myślisz, że my, którzy służymy u Creigthona sahiba, potrzebujemy pomocy obcych kuchcików podczas wielkiej kolacji?	To zależy, czy chodzi o trawienie przełykowe, żołądkowe, kiszkowe; nie ma celu dawać panu wyjaśnień, których by pan nie zrozumiał, skoro pan nie studjował medycyny. No, Leontyno, naprzód m...arsz! czas jechać.	Ludku, bracie! Źle czynicie, mówię wam! Dla dziewki ojca w mogile pocieszyć nie chcecie utoczoną krwią... Hejże! hej!...	Nic teraz nie rozumiem.	Nie wiedziałam.	Nie.	Och, nie	Żadnego gadania! Nie przyjmuję i już. Fertigfertig (niem.)	Prócz tego możesz się pan stać igraszką adwokatów i być wyzyskiwanym bez granic...	Dlaczego nie jeśli w cieśninie są skały podwodne?	Ech, co tam. Przecie pana to nic nie obchodzi.	Czyż nie był przypadkiem błękitny?	Nie, to paszport mego pana.	Przekreślić to nie znaczy jeszcze zapomnieć	To nie byłoby zbyt trudne, gdybyś pan miał na to wielką ochotę.	Co, tobie już ze łba rozum uciekł? Dziurę ci wybili? Co ty mnie, głupi, po rękach całujesz? Ja nie ksiądz.	Jest to zrządzenie losu. On pragnie, więc też mieć będzie.	Bo ja kazałam wyładzićwyładzić (daw.) jedzenie, pokarm, prowiant. różna. Są placki i mąka, i słonina, i suszone grzyby, jest beczułeczka piwa, a druga miodu	Brochwicz jest niepoczytalny	Czy każe mi nadal wynosić śmiecie?	Głupstwo, fajki tytoniu niewarte!... Więc uważaj: po mojej śmierci masz cztery tysiące rubli... Cicho!... A za rok mogę pożyczyć ci tysiąc, dwa tysiące rubli na procent... Rozumiesz?...	Ja mam ją do pana Sapiehy prowadzić?	Milcz. Czy twój ojciec jest czarownikiem?	Nic. Jeno mi brak tchu.	O północy trudno jest włos dostrzec mnie osobiście	Suma będzie dziś trochę później bo kanonik zaraz po rannej mszy pojechał do młyna dysponować Siatkowską. Ona bardzo źle. Ma papa jeszcze z pół godziny czasu.	O, owszem nieustannie myślę o tym, jak pięknie było dawniej!	Tak jest. Ledwo mogłem go poznać. Ogorzał, wygolony...	Więc gdzież mój pistolet? Niechże już go sobie przywieszę.	Jak to? Więc to?...	A cóż? widziałeś Cezara? co nam powiesz o zdrowiu jego?	Czy ten pan Morrel żyje jeszcze?	Ja pana kocham za to, kocham! Ale fotografię wziął pan z cioci albumu, aha!	Wyjdźmy, zobaczymy, może pan Czertwan wraca	To on to on, taki, jakiego widziałem go po raz ostatni, to jego dokładny opis.	A pan?	Gwałtu, rety! co ja słyszę? Panna umarła?	Ile pan potrzebuje?	Konie zaczekają u Szymka na Podlesiu, a Mateusz was powiezie.	Na komodzie leżały papiery. Ludzie, na komodzie zostały papiery! Na wierzchu!	Pan dziś skończył swój urlop?	Poszuka pan i znajdzie?	Wypraszam sobie wszelkie uwagi, panie jednoroczny! Zrozumiano?	To dobrze. Wasza miłość zmęczony. Przed tak ważnym krokiem trzeba wypocząć... i... ostatecznie rozważyć...	To zapłaćcie im za mnie przez przyjaźń!	A jakże: pójdzie on spać.	Ani to nawet	Jakże ona go traktuje?	Jestem zwłaszcza bardzo kontenta.	No to chodźcie, spróbujemy.	Syna miał.	A ja w gęstéj trawie siedziała i robaczki pasła...	A twoje długi?	A wasze, panie poruczniku?	Ach, Gott!	Ależ...	Coooo?	Czy będziesz mnie woził omnibusem?	Czy jesteście oczekiwani?	Cóż pani? jakie pierwsze wrażenie?	Dawaj!	Et, bzik jesteś.	Idę już. Właśnie wychodzę.	Jesteście dla mnie zbyt abstrakcyjni	Jezus Maria!	Jeżeli oni wydają sześćdziesiąt tysięcy franków ileż wydaje pani?	Levaque zaszła w ciążę.	Panie komendancie, nowiny są!	Pogrzybek	Ts.	Wiész hrabia kogom widział w mieście?	Zkądże ty tu?	Żydom?...
Panie sędzio śledczy, proszę sobie przypomnieć pierwsze zdanie, które wyrzekł hrabia, kiedy się zbudził z omdlenia. Zdanie to, podane przez pannę de Gesvres, znajduje się w protokole: „Nie jestem ranny... A Daval?... Żyje?... Nóż?”. Proszę je zestawić z tą częścią opowiadania hrabiego de Gesvres, w której opisuje napad: „Mężczyzna rzucił się na mnie i powalił mnie uderzeniem w kark”. Jak pan de Gesvres, który zemdlał, mógł wiedzieć, budząc się, że Daval został zraniony nożem?	Jak to znać, że profesor nie dotknąłeś się tej rzeczy praktycznie!... Gdybyś słuchał narad o cenie i dobroci wapna i cegły, o głębokości fundamentów, wyborze machin, wynagrodzeniu mularzy i gatunkach buraków, zapomniałbyś pan o swoich ideałach. A gdyby ci jeszcze dzień po dniu kładziono w głowę, że korzystniej zachęcić sąsiadów do plantacji buraków aniżeli uprawiać je samemu; gdyby ci skakano do oczu, że chcesz psuć robotników płacąc im lepiej; gdyby w kontraktach z przedsiębiorcą mularskim, ciesielskim i tak dalej podsuwano kruczki, przez które ludzie ci musieliby pójść z torbami, dopiero poznałbyś, co to jest interes przemysłowy... To nie jest żyjący posąg, ale machina do wyciskania dywidendy z buraków, robotników i rolników... To nie organizm, ale młyn, w którym mielą się ludzkie istnienia...	A tak, panie Aronnax, i masz prawo być dumnym ze swojego ziomka. Człowiek ten przynosi większy zaszczyt narodowi niż najznakomitsi wodzowie! Jak tylu innych rozpoczął dzieło od zawodów i przykrości; zwyciężył jednak to wszystko, ma bowiem geniusz silnej woli. I smutna rzecz pomyśleć, że to dzieło, które powinno by być międzynarodowe i wystarczyć do uświetnienia swojej epoki, powiedzie się jedynie dzięki energii jednego człowieka. A przeto cześć i sława Lessepsowi!	Przezwisko je niepolityczne całkiem... Chamy!...To się wi, że wieski naród nie jest ślachta, ale żeby zaraz tak przezywać na ludzkie pośmiewisko, to je grzych!	A jużci. Dziś wtorek. Radzi byśmy w niedzielę, cóż, kiedy o kumotrów ciężko. Siedmioro pociech mamy, a ta dziewuszka ósma, to się i przebrało ludziom cierpliwości, a człek nie śmie się naprzykrzać.	A to odkrycie! Mieszkamy tu prawie od roku i nigdy nie przyszło nam na myśl, że mogą się tutaj znajdować jakieś drzwi.	Czy pytano się tam o mnie? Czy stryj rozgniewany za to, że oddawna już nie pisuję? Jakże Stefan?...	Cóż mi na tym zależy. To i tak nie zmieni postaci rzeczy.	Nie potrzeba aż takich rzeczy, by mnie aresztować! Dzieje się to codziennie, ale dla ukarania, musiałbyś to wszystko dowieść.	A ja ciebie za męża nie chcę! Wyperswaduj sobie to absurdumabsurdum (łac.)	A nie wiesz, kto to taki?	Daj Boże! Wielki by to był krok do dalszego zawojowywania. Pilleny nas jak skała rzekę wstrzymują.	Ha, szelmy, tchórz was oblatuje! To Wielkopolskę najeżdżacie, króla rugujecie, a tu kłaniacie się Radziwiłłowi, by was w Inflanty nie połechtał. Poczekajcie! będziecie zmykać do waszych Duderhoffów, aż wam pończochy opadną! Zaraz my tu z wami podunderujemy. Niech żyje Radziwiłł!	Hm! Ty nie wierzysz w moją poprawę, a przecież w tej chwili masz najjawniejszy jej dowód. Powiedziałeś mi Pater nosterPater noster (łac.) Ja też na to:	Księżna, wracając, wstępowała do mnie Ona jest wistocie zajęta mocno nieznajomą, ale u niéj nie jest to prosta ciekawość. Złote serce ma w tém udział wielki; wyobraźnia tworzy już sobie na tém tle cały dramat, aby w nim odegrać mogła rolę anioła-stróża.	Właśnie, i nie wiadomo, na czym się to skończy, a stary musi kupić, bo musi fabrykę rozszerzyć.	A gdzieżeś się to tak utytłała w śniegu?...	I to jest cała twa odpowiedź?	To, kochany, moja powinność jako gospodarza Germain, podaj xeres i biszkopty. A na początek, drogi Lucjanie, poczęstuj się cygarem, oczywiście pochodzi z kontrabandy. Spróbuj i przekonaj swojego ministra, żeby nam podobne sprzedawał, zamiast jakichś paskudnych liści orzechowych, na które skazuje obywateli.	Weselej? Miało mi być wesoło, gdy żołnierze kohorty, którą miałem dowodzić, bez hełmów przyszli z walki kogutów, niosąc ptaki pod pachą, i pytali mnie, ktom zaczktom zacz (daw.) to mówiąc wyciągnął ręce ponad obnażonymi kolanami	Niech rabbi się dowie, że równocześnie u Antychrysta w szklanych jego zorzach jest moc pętająca ochotę Prochrysta. Jest równość w siłach, które na się dybią i przeciw sobie o zwycięstwo poszły. Stąd nie ruszą z miejsca i równość niemocy swym ludom okażą. Od czasu do czasu w chwilach kataklizmów „nic” dziecię „czegoś”, najdroższy jedynak, na świat przychodzi i rządzi, i zwodzi, i ofiar ludzkich pożera miliony, i tylko w powodzi krwi oceanów z życia uchodzi. I znowu na odwrót tak oto się dzieje, że „coś” z nicości powstaje na przemian. Raz taki okres słońc i księżyców, i doli człowieczej, a potem znów inny. Taki z wielkim niczym lub z czymś niestety aż nadto znikomym. Nie może być trzeci.	Mniejsza o to! Z tymi, co mówią, że nie zniosą koło siebie ani źdźbła krzywdy ludzkiej, że w żadnej krzywdzie udziału nie wezmą, że przeciw każdej walczyć będą... Albo idź precz, tam gdzie nasi nieprzyjaciele.	Ach, jaka to niedobra kobieta!... Przecie żebraka nie godzi się wypędzać z domu, a nie dopiero... Ja jeszcze zrobiłam głupstwo, bo w pierwszym żalu powiedziałam o tym Franio... panu Ryszardowi, który strasznie odgraża się na podsędkowę... Naturalnie, jeżeli jej powie choć słówko, koncert przepadnie i... już nie wiem... co poczniemy...	Nie, doprawdy. Wydaje mi się zresztą, że jeżeli gdziekolwiek bym pana spotkała, obraz ten niezawodnie pozostałby w mojej pamięci.	Nie, skądże bym wiedziała? A dlaczego pan mówił, że burza nadciąga?	Podziwiał też urządzenie galerji, gabinetu, numizmatyki i biblioteki, mam więc nadzieję, że Wasza ekscelencja, której teraz nie będę już potrzebny, gdy hrabia gdy hrabia już na świat wychodzi...	Ten człowiek obracał milionami i nie pojmuję, że mu się chce przychodzić tutaj, aby znosić docinki mego ojca, nieraz bardzo dotkliwe. „Ile razy zdradziłeś przyjaciół, mój dobry Descoulis?”, pytał go raz na cały głos z końca stołu.	Ani to jemu w umyśle nie postoi! Książę całą Rzeczpospolitą ma na głowie. Cóż waćpan myślisz, teraz tu najważniejsze sprawy się ważą, całego narodu tyczące, żeby on się czyjąś prywatą zajmował? A choćby też, co jest niepodobne, nie proszony permisję dał, tedy, jak Bóg na niebie, nikt by z nas teraz z obozu nie wyruszył, bo i my też pierwsze służby ojczyźnie nieszczęsnej, nie sobie powinni.	No cóż, Lucjanie, czy znasz nowinę, o której mówią wszyscy, nawet na targu. Pan de Bargeton zabił niemal pana de Chandour dziś rano o piątej. Zdaje się, pan de Chandour opowiadał wczoraj, iż przychwycił cię z panią de Bargeton.	Niech więc będzie dumą, o której ojciec Corbelan powiedziałby pani, że jest grzechem śmiertelnym. Ale ja nie jestem dumny. Jestem po prostu za bardzo zakochany, żeby uciec. A przy tym chcę żyć. Po śmierci już się nie kocha. Dlatego jest rzeczą konieczną, żeby Sulaco nie uznało władzy zwycięskiego Montera.	Ależ w tem właśnie cały urok i cała moc miłości, że jak wiatr świecę, gasi w nas ona i pamięć i uczucie wszystkiego, co nie jest nią...	Bo chorego opataopat opieka. nie miał. Bała się przy tym Cztana i Wilka, a ja sam jej rzekłem, że przezpieczniejprzezpiecznie (daw.)	Ho, ho, nie dorzuci pan tu	Na serio? Ale ja wcale nie twierdzę, by twoja przyjaźń z miss Normann była czymś aż tak bardzo serio.	Nigdy go pan nie słyszał	Szanowna damo! osusz łzy swoje i przytłum westchnienia. Lepiej by uczyniła córka twoja, gdyby nie wierzyła tak pośpiesznie przysięgom kochanków, którzy łatwo przyrzekają, lecz z trudnością dotrzymywać zwykli. Ale gdy złe już się stało, trzeba myśleć o ratunku. Dlatego przyrzekam ci, za pozwoleniem księcia, wyszukać natychmiast uwodziciela, a jeżeli będzie tak zuchwały, że zaprze się obietnic swoich, oddam go upokorzonego w twoje ręce, bo pierwszą powinnością mojego stanu jest karać zuchwałych, a przebaczać pokornym, wspierać cierpiących, a niszczyć niesprawiedliwość.	Widzę, że pani ośmiela się nie wierzyć w moje nadprzyrodzone uzdolnienia.	Albo powiedz mi, Pentuerze i zbadaj: skąd następca weźmie dwadzieścia talentów na dotrzymanie wojsku obietnicy, którą dziś tak nieopatrznie uczynił? Zresztą skądkolwiek weźmie pieniądze, wydaje mi się, a zapewne i tobie, rzeczą niebezpieczną, ażeby następca robił podarunki armii, właśnie w tym dniu, kiedy jego świątobliwość nie ma czym zapłacić żołdu wracającym ze Wschodu pułkom Nitagera. Nie pytam cię o zdanie o tej rzeczy, bo je znam, jak i ty znasz moje najtajniejsze myśli. Proszę cię tylko, ażebyś zapamiętał, co widziałeś, dla opowiedzenia tego w kolegium kapłańskim.	Dla jednej podwiki! Ale, wstydziłbyś się. Przecież panu Talwoszowi nie lada szlachcicowi, dobrego rodu, o innej przyszłości i krescytywie myślećby się godziło, a nie świat sobie zawiązywać jedną taką dzierlatką, u której tyle tylko, że liczko kraśne.	Ja myślę, że gdyby tego nie było, ludzie dopiero zostaliby stadem! Żaden z reformatorów nawet tego nie tknął.	Nie zdaje mi się A nawet jestem pewien, że nie. Dużo masz braci, Duchu?	Ach, jak Boga kocham!... Nie chcę być u pani na obiedzie... tu wysiadam...	Bardzo mi miło poznać pana! Radbym wiedzieć, panie Barnes, czy szukał pan w Nowym Orleanie rubinu żony mojej?	Czasami, jaśnie panie, wyleje nad łąkę tak, że chłop by się utopił.	Doktorze! Czy podlegasz pan zawrotowi głowy?	Ducha w was nie było!	I nigdy już nie będziesz taki niedobry?	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	Istotnie pan wierzy w swe słowa? zobaczymy, przekonamy się., kochany przyjacielu.	Ja nie chcę. Tam na koźle pewnie błoto bryzga. Nie lubię być blisko koni	Nie rozumiem bardzo się cieszę, ale myślałem... Pani źle wygląda...	Nie wiem. W każdym razie nie nazwę miłością czegoś, co jest zupełnie abstrakcyjne, czegoś, co nie dąży do realizacji. Unikasz mnie. Unikałeś stale.	Nie wierzę pani przyszłości nie oddałabyś pani bez uczucia, a uczucie nigdy tak nie rachuje i nie rozumuje.	Nie, nie będę spał	Nikt jednak w świecie skuteczniej nad ciebie nie mógłby przemówić do mnie, Sabino droga ty wiesz, jak ciebie kocham.	No tak, ale nie umarła. A nawet czuje się już dużo lepiej.	Pojawienie się w mieście za dnia byłoby nieostrożnością Gdybym miał wsparcie swojego statku, który mógłby nas w każdej chwili zabrać na pokład, byłbym gotów podjąć takie ryzyko, ale „Błyskawica” żegluje teraz daleko, po wodach wielkiej Zatoki Wenezuelskiej.	Tak. Ja postanowiłem, że będę słuchał rozkazu	Tylko nie Zeldzie błagam was, tylko nie Zeldzie!	Śmierć ma na twarzy wypisaną Co tu robić? Ani we dwoje go nie udźwigniemy...	Święta osoba! dalipan święta! Powiadam wam, prosto ją Pan Bóg do nieba weźmie. Dla ludzi anioł, a pobożna, a dobroczynna, toć ją i przezwali w sąsiedztwie słyszę Dobroć-sama, i dalibóg prawda. Cały pałac ustąpiła synowi, którego kocha zwyczajnie jak jedynaka; cały majątek swój oddała mu, sama mieszka w ogrodowej oficynie i kontentuje się pensją. A zabawia się nieboraczka leczeniem, wychowywaniem dziewcząt i nabożeństwem. Święta pani! Idę ja tedy do niej. Przyjmuje mnie jak zwyczajnie cukrowemi słówkami: kochaneczko, serce moje. Kazała zaraz nogę pokazać, opatrzyła sama, dała maści, nakarmiła, napoiła, a potem nuż pytać mnie: co ja za jedna? zkąd? jak?	A! tem lepiej	Antek	Baptysto każ tu przynieść innego sterletę i lampredę, wiesz, te, które przyjechały w innych beczkach i które jeszcze żyją.	Bicykl.	Chciałem donieść pani pierwszy o ważnej nowinie...	Co się stało?	Do pokoju, moje dziecko; lękam się wilgoci wieczornej.	Dziękuję pani, ale muszę wyjść.	I bękart człowiecze nasienie... już ona ciężko przed Bogiem odpowie.	I co dnia portki gubił, tak przed bykiem uciekał.	I małą siostrzenicę moją będę mogła mieć przy sobie?	I tutaj!	Jakże zimno...	Medycynę...	Miałaś mi opowiedzieć sen!	Mógłby przynieść jedno i drugie razem	Mów śmiało, mów...	Mówili, naprawdę mówili, „tej ładnej wdówki”.	No dobrze... idźcie już tylko.	No tak, hetmanem został i pohetmani, gdy nam na kobiercu odprawę dadzą, a potem za bramy grodu wyrzucą.	Och! wiem, Beniaminku.	Oho! ho!...	Prawo	Przez Dewajte	Re-flektor.	Rządzić przez śmierć	Skąd znowu	Tak tak...	Tak, ale niebawem będzie ksiądz mieszkał w konsystorzu	Woda. Czysta woda, tylko w stanie namagnetyzowania.	Wojna pytała panna Aleksandra.	Zapewne! Czy może i sprowadzał perkaliki z Moskwy? Tu jest drugi sęk: zabija przemysł krajowy!...	Zaraz skończę, panie podporuczniku!	Zarówno stado wilcze, jak i ludzkie odtrąciło mnie od siebie! Będę tedy polował w pojedynkę, jako obcy w puszczy!	Zwyczajnie, jak zegar.	Złapana?...	Ładny mi wujaszek.	Ślicznie mówicie, ojczulku będąc na morzu, o wiele więcej obawiam się zmoknąć niż oparzyć; więcej utopić się niż spłonąć.	„Może oni są tam głodni w tej chwili?” trzeba przyznać, nieco plugawej
Dlaczego nazywa mnie pan baronem Nie przywiązuję przecież wagi do tytułu, nie tak, jak pan, wicehrabio.	Pani proszę mi nie psuć Alego ani pochwałami, ani nagrodą, błagam: nie chciałbym, aby się do tego przyzwyczajał. Ali jest moim niewolnikiem, ocaliwszy pani życie, służył mnie, a służyć mi jest jego powinnością.	Masz słuszność, Szczurku! Jaki ty jesteś zawsze rozsądny! Tak, byłem zarozumiałym osłem, widzę to. Ale od tej chwili stanę się porządnym Ropuchem, tamto się więcej nie powtórzy, do samochodów już się tak gwałtownie nie palę od ostatniego nurkowania w tej twojej Rzece. Gdy wisiałem na krawędzi twej nory i ledwie mogłem pochwycić oddech, przyszedł mi nagle pomysł, świetny pomysł, co do łodzi motorowych. No, no, nie irytuj się, mój stary, nie tup łapkami, nie przewracaj wszystkiego, to był tylko pomysł, o którym nie będziemy teraz mówili. Wypijemy kawę, wypalimy papierosy, porozmawiamy, a potem pójdę pomaleńku do Ropuszego Dworu, włożę własne ubranie i puszczę wszystko w ruch tak jak dawniej. Dość już miałem przygód. Będę teraz prowadził spokojne, stateczne, rozsądne życie. Zajmę się ulepszeniem gospodarstwa i od czasu do czasu ogrodnictwem. Znajdzie się u mnie zawsze jakiś obiad, gdy przyjaciele przyjdą mnie odwiedzić. Kupię sobie konia i wózek, którym będę trząsł się po okolicy, jak za dawnych dobrych czasów, nim opanował mnie niepokój i zachciało mi się dokonywać jakichś czynów.	Tak ale nie zapomnijmy też schwytać jednej czy dwóch par świń, których nie ma na Wyspie Lincolna.	We mnie? Mogę panią zapewnić, że być na łasce Marka nie jest wcale strasznem. Położenia swego on nigdy nie wyzyskuje, jak inni.	Doktorze, do tego muszę się teraz przyzwyczaić, że będę wspominać. Dawniej oszałamiałam się przez cały dzień, przez noc raczej, jak wariatka, aby nie myśleć... Tyle lat! Musiałam tańczyć i pić, pić i tańczyć. Choćby nie było nikogo, kto by patrzył i płacił, bylebym to robiła... Teraz będę mieć dużo, dużo czasu na myślenie...	A może to Jerozolima? Ale nie. Jerozolima stoi na Syjonie, a to miasto nie wznosi się na górze. Jakoś się dowiemy Patrz, co znalazłam! Zupełnie taka sama gałązka jak ta, którą nam przyniósł pielgrzym, pamiętasz? To róża jerychońska!	Dobrze, czemu nie dobrze?	Jeśli wywalą nie papierkami, ino twardym pieniądzem, jeśli tryngield zaprzysięgną...	Już nie pamiętam	Nie obmawiaj, nie obmawiaj, stary włóczykiju!	Nie, z Marynią	Wiesz co, kochany bracie, dawno już nie byłem w tym położeniu, co dzisiaj.	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	Nie zawsze, proszę pana, śmiałość popłaca. Ja przynajmniej nie nadaję się do żołnierskich śmiałostek.	Rycerz, Honor, Przysięga nie ma. Danuśki, nie masz i ślubowania. Śmierć cię od przysięgi zwolniła.	Czyż nie jest?...	Ino, jak... tego... to drzwi zasuń dobrze, coby cię kto nie spłoszył.	To na pewno mityng Kwestia, która się tu rozstrzyga, musi być paląca. Nie zdziwiłbym się wcale, gdyby chodziło jeszcze o sprawę „Alabamy”sprawa „Alabamy”	Nie wręczała jej. Odbyło się to w ten sposób: miss Normann weszła do hallu, zapytała portiera, czy nie było do niej telefonu, i powiedziała, że zaczeka. Gdy usiadła przy stole i zaczęła przeglądać pisma, łamałem sobie głowę nad tym, kto z obecnych ma jej dostarczyć papiery. Wkrótce przekonałem się. Przy innym stole przeglądała ilustracje jakaś starsza dama w żałobie. W pewnym momencie spojrzała na zegarek i wyszła. Spóźniłem się o jeden moment. Wstałem, by zająć miejsce starszej damy. Nie mogłem jednak okazać pośpiechu, by się nie zdradzić. Dzięki temu miss Normann zdążyła zbliżyć się do stolika prędzej ode mnie i wziąć leżący tam egzemplarz „Illustration”. Zachowałem wszystkie pozory, zabierając jakiś inny tygodnik. Widocznie miss Normann nie podejrzewała mnie o uplanowane zamiary, gdyż zajęła znowu swoje miejsce. Obserwując ją spod oka, zauważyłem moment, gdy zsunęła z pisma do torebki białą kopertę. Zrobiła to zresztą bardzo zręcznie. Musi mieć mocne nerwy, gdyż po kilku dopiero minutach wstała, wydała jakieś dyspozycje portierowi i wyszła. Prawdopodobnie z powrotem do kawiarni.	A to ci dopiero hultaj! Wszyscy policjanci to hultaje, ale policjanci-wallah (zawodowi) są najgorsi. Hej, mój synu, nie nauczyłeś się tego dopiero po przyjeździe z Belaitu (Europy). Któż to cię wykarmił?	Nie będę sprzedawać tego świństwa. To jest oszukaństwo. Kto chce, może sobie zabrać butelkę.	Jakto?... Przecie pan znasz tego Malinowskiego, wiesz pan co to za człowiek, kolegowaliście przecież?	Tymczasem choć moje koszta najmem odbiorę a! gdzieżbym ja ją miał sprzedawać! a tobym sam okradł siebie. Na targu choćby u najpiérwszego kupca, u Charesa, który po całéj Grecyi jeździ za tym towarem, takiego ptaszka nie dostaniecie...	Rany wszystko płytkie. Tłuszcz cyruliczy goi je ledwie nie na poczekaniu!	Mój drogi, jesteś po prostu nieoszacowany; w wielu razach oddałeś mi znakomite usługi, jestem ci wdzięczny i mam nadzieję, że mi przebaczysz ten fortel. Dopuściłem go się po części ze względu na ciebie: znając niebezpieczeństwo, na jakie się narażasz, chciałem je zbadać sam, na miejscu. Gdybym przebywał z tobą i z sir Henrykiem, dzieliłbym zapewne wasze poglądy na tę sprawę, a moja obecność zmusiłaby naszego przeciwnika do zdwojonej baczności. W obecnym stanie rzeczy dokonałem tego, czego bym nie mógł zrobić, mieszkając w Baskerville-Hall, a w dodatku pozostaję w ukryciu. W chwili potrzeby wystąpię z całą energią i siłą.	Dużo pan wygrał?	Pan prezydent zabronił kogokolwiek wpuszczać bez meldowania. Ja zaraz pana doktora zamelduję.	Wiecie co? Niech Tom siada do wózka, pociągniemy go, nie jest znowu aż tak ciężko!	A nie mówisz pani czasem przez sen?	Ach, panie! Dlatego to pan dostał tam czarnej polewkiczarna polewka	Macie i uważajcie: nie robić na marginesach żadnych notatek, podpisów, ani znaków. Przez to najłatwiej wpaść. W razie czego trzeba powiedzieć, żeście tę bibułę znaleźli na ulicy.	Z wyjątkiem ciebie, boś nie miał nigdy kochanki.	Bez wątpienia jednak i w Hiszpanii bywają czasem ostre zimy. Nie brak tam wtedy śniegu ani lodu, więc i Wyspa Lincolna może być równie dotkliwie doświadczana. Jednak ponieważ jest to wyspa, więc sądzę, że temperatura będzie bardziej umiarkowana.	Johnie, czy naprawdę uważasz, że chorzy ludzie powinni przychodzić do domu pełnego zwierząt? Żaden szanujący się lekarz nie trzymałby w salonie stada jeży i myszy! Zwierzaki odstraszyły już czworo klientów! Dziedzic Jenkins oraz wielebny pastorpastor umrzeć.! Biedniejemy z dnia na dzień. Jeśli tak dalej pójdzie, nikt ze śmietanki towarzyskiejśmietanka towarzyska	Wie pani, będzie temu dwa lata, szyłam wyprawę u państwa K. na Litwie, magnacki dom, jedynaczka ich wychodziła zamąż za pana Włodka, prześliczny mężczyzna. Na tydzień przed ślubem pojechali na spacer sankami, panna się zaziębiła i zachorowała, nie umarła wprawdzie, ale małżeństwo się rozwiało, bo rodzice uważali, że to zły znak.	Bah! właśnie że nie powiedział. Gdyby miał siłę powiedzieć, potrafiłby odrzucić tak dalece spóźnione zaproszenie.	Hrabia nie możesz mnie przecie sądzić tak ograniczonym abym znając lepiéj od innych charaktery i położenie, dał sobie wmówić niewinność pańską!	Mniej więcej coś w tym rodzaju: co jednak najbardziej drażniło, że to wszystko było tak słuszne i rozumne. Pojmujecie! Przychodziło tak w porę, jak gdyby miał wszelkiego rodzaju informacje, których, rozumie się, mieć nie mógł.	Może. Ale rejent Cruchot mówił mi, że kupił Froidfond przed dwoma laty. Ma z tym kłopoty.	To jednak co po spłaceniu zostanie, jest tak małe, że może lepiej byłoby nadać inny bieg sprawie. Przyjaciele ojca pani, panno Wickfield, doradzaliby mu może, aby odstąpił kancelarię...	A choćby tysiąc. Po każdym kocham jeszcze silniej i hartuję się na wszystko. Proszę o mnie pamiętać i dać mi coś na szczęście, jaki drobiazgjaki drobiazg	Zresztą będę przez cały czas na mostku. Zejdę tylko do kajuty po kiryskirys	Teraz mam obiad Może pojedziemy do młyna za jakieś dwie godzinki?	Boję się, paniczu, że kwiaty zmarzną. Za długo im na mrozie.	Idrysie, czy wiesz, że kraj który zaczyna się niedaleko za Wadi-Halfa, to już Nubia?	Na proroka! To prawda!	Niemożliwe. Ludność musi się sama bronić. Parę drobnych oddziałów trzeba wysłać, choć szkoda ludzi i karabinów. Moje zdanie: niech idą. Generalna bitwa będzie na polu przed samą stolicą. Albo zwyciężymy, albo...	Teraz chodźmy do Cointetów, oczekują cię.	A jednak East End jest zagadnieniem bardzo doniosłym	A kogoż to i kiedy, odezwał się Opat spokojnie gdzie ta zdrada? kto go sądził!	A na jesieni obrobić, jak się patrzy.	Ale i kołacza musicie pokosztować.	Jeżeli panowie zechcecie zawiesić na chwilę wyrok śmierci, opowiem swoje przygody.	Mój Ludwiku co to znaczy? Magdalena jest rozdrażniona, ty zmieszany	Mówiłeś więc, panie Danglars	Panie doktorze!	Proszę udać się do Dieppe, pod numer osiemnasty przy rue de la Barre. Mieszka tam niejaka pani Verdier. To dla tej kobiety, którą poznał dwa lata temu, Daval kradł.	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.	Przyjacielu skoro nam łatwo dostać się tym korytarzem do mieszkania, to równie łatwe będzie to dla innych. Mam zamiar zawalić ten wylot kawałkami skał, zatkać go szczelnie, a nawet, gdyby trzeba było, zupełnie go zasłonić, podnosząc za pomocą tamy poziom wody w jeziorze.	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	Od wielu lat wujowi memu pomaga i ciężko pracuje	Odstąpcie mi cały ten interes. Ja wam dam po pięć, no po dziesięć tysięcy odstępnego, niech stracę i to gotówką, baresgeldbaresgeld (z niem.)	Bezwątpienia, że pusta	Chodzi mi o Morcerfa.	Chwilkę, przyjacielu. Posłaliśmy po Aramisa, trzeba zaczekać.	Czego ode mnie chcesz?	I to prawda...	Może nas psy obskoczą.	No, wiesz co, żeś mu spłatał figla, a mojej córce zrobiłeś miłą niespodziankę...	Podszewka była lepsza od płaszcza.	Rabbi! Czy ty i wszyscy, którzy z tobą stoją, będziecie zawsze odpychać nas od tych cudzych płomieni, bez światłości których schną ze smutku serca nasze, a podłym prochem czernią się nasze ręce...	Racja, racja... Wynajmę sobie pokoik w jakimś porządnym domu, sprawię sobie przyzwoitą garderobę, będę się co dzień golił i chodził do kawiarni poczytać gazety. Wieczorami będę bywał w teatrze	Sewerko! jakże można! Któż okazuje, że wie o takich rzeczach! Boże! Boże! co ta dziewczyna wyrabia!	Tak	Wrócisz do swego domu?	Zlituj się, Zochna, przecież ja o nim tylko marzę, przed nim korzę się w myślach.	Żyje, zdrowa!	A jak się nazywa mąż tej nieszczęśliwej kobiety?	A! to czegóż u licha możesz odemnie żądać? Żebym cię sztuki jakiej nauczył? Naprzykład jak się z jednego jajka stopięćdziesiąt łokci wstążki wyciąga...?	A...	Bom jej gdzie indziej już szukał.	Byłyśmy w Saint-Etienne-du-Mont u spowiedzi; przecie mamy dziś być u pana Taillefer. Biedna moja mała drży jak listek,	Będę go szukał.	Co myślisz czynić, Janie?	Corpo di Baccocorpo di Bacco (wł.)	Dlatego też podoba się pani i Neapol i Krosnowa	Dzień dobry, Grzegorzu. Jakże się miewa nasz chory?	Gdybyśmy chociaż mieli jakieś działo...	Godzi się pana spytać?	Lustro? No dobrze. Powiem. A czy to pomoże?	Miałem ten zamiar, lecz muszę ci coś wyznać, drogi kolego.	Nauczy? Cha, cha, cha!	O, pani! Prawdziwa pani!	Potworo!	Przywódca, Król, Pogrzeb, Polska	Pustelnicy!	Słyszeliście to już o wójcie? niosąc. pobok niej swój brzuch spaśny i tłustą, czerwoną gębę.	U stolarza?	Znów Pryhorki!
Na wszystko pan znajdzie wytłumaczenie! Wiem! Ale ja nie chcę, nie chcę pańskich tłumaczeń. Ja chcę zaprzeczeń w czynie!	Ależ oryginał z pana! I co dalej? Pan Danglars był więc u pana na obiedzie?	Ach, gdyby pan to zrobił! Oni tacy smutni, tak się kochają...	Bój się pan Boga, z Paryża ogromnie ekscytująekscytować	Mów pan, a zastosuję się do rad jak do rozkazów.	Niech pan nie zważa, on jest straszny blagier Kłamliwszykłamliwszy, najkłamliwszy uzupełnił nasz kolega Bloch.	No, naturalnie! Pan prezes ma zupełnie rację.	Szeregowiec ten udaje idiotę, żeby swoim idiotyzmem przesłaniać niezliczone gałgaństwa. Nie znam, oczywiście, treści dostarczonego panu pisma, ale jestem przekonany, że drab dopuścił się czegoś na większą skalę. Gdyby pan pozwolił, panie pułkowniku, abym się zapoznał z treścią tego pisma, to niezawodnie mógłbym panu udzielić cennych wskazówek, jak z nim należy postąpić.	O, chętnie! Powiedziałeś mi pan, panie Andrzeju, wiele prawd gorzkich, a choć uczyniłeś to może w sposób nazbyt szorstki, miałeś słuszność...	Więc widzi pan, panie kapral że wożenie aresztantów to nie żaden szpas. Nas trzeba otaczać troskliwą opieką. My nie jesteśmy takimi zwyczajnymi żołnierzami, którzy o wszystko muszą kłopotać się sami. Nam trzeba przynosić wszystko, wszystko pod sam nos, ponieważ są na to takie rozporządzenia i paragrafy, których każdy musi się trzymać, bo inaczej nie byłoby porządku. „Człowiek aresztowany to taka bezradna istota jak dzieciątko w poduszce, mawiał jeden mój znajomy włóczykij, o niego trzeba się kłopotać, żeby się nie zaziębił, żeby się nie irytował, żeby był zadowolony ze swego losu, żeby nieboraczkowi nikt krzywdy nie czynił”.	Więc ja będę żyła... Jestem ci ciężarem, nie kochasz mnie już... Nie chcę tego doktora... Nie wiem, czemu pani Foullepointe mi go poradziła, mówił mi same głupstwa!... Ja wiem lepiej od niego, czego mi potrzeba...	Hi! Hi! Hi! popamiętasz ty mnie, żółtodzióbku! Są jeszcze trybunały w Paflagonii, a w ręku Gburii-Furii jest dokument podpisany twoim imieniem, zuchwalcze! Hi! Hi! Hi! Sprawię ja ci pasztecik lepszy jeszcze, niż sprawiłam tej potworze, tej pokrace, tej żmii, tej czarownicy, temu krokodylowi, tej ropusze nikczemnej, tej łachmaniarce Rózi! Ha! Ha! Ha! Książę Lulejko! Szukaj, szukaj swojej ubóstwianej! Ale że jej nie znajdziesz na królewskim dworze, w tym moja głowa, Gburii-Furii!!!	Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	A ja wysłałam prośbę do dyrekcji.	A ja, w charakterze sędziego, proszę o dowody!	Ja? Wiedziałem? Jak mi Bóg miły, nie wiedziałem. I nikt nie wiedział. Księża go tam w Oliwie schowali, a oliwą precz smarowali, aż się wylizał. Ale to była siurpryza. Jam się dopiero dzisia przed godziną dowiedział i nie mogę nachwalić się Pana Boga, boć za taki mordunek, toby my wszyscy mogli dostać pokutę.	Nie kłam, bo ci z tem nie do twarzy! Ma się rozumieć, udaje się kłamać, ale nie przed czarownikiem! Ejże! ot, ja ci powiem, czemu nie przyjeżdżasz do Saudwilów! Wstyd ci przedemną!	Nie wolno Ja wtedy także byłem żołnierzem, a przyszedłem tu w przebraniu i umyślnie usiadłem przed spaloną chałupą.	Proszę cię, siedź spokojnie, ja muszę oglądnąć pokój.	Zachwycony, panie sędzio śledczy.	A więc, kiedyśmy opuścili Neapol, kapitan Leclère zapadł na zapalenie mózgu, a ponieważ nie mieliśmy lekarza na statku, a kapitan nie chciał zatrzymywać się ani chwili w żadnym porcie, spiesząc się na Elbę, jego stan pogorszył się tak, że pod koniec trzeciego dnia, czując, że zbliża się śmierć, przywołał mnie do siebie. „Mój drogi Edmundzie przysięgnij mi na honor, że wykonasz, co ci powiem. Idzie tu o rzecz najwyższej wagi”. „Przysięgam, kapitanie”	Hale, kazaniem tyle pomoże co umarłemu kadzidłem.	Przyrzeknij mi, jeśli go zobaczysz, że mu nie powiesz ani słowa o mnie, moja najdroższa Jestem szczęśliwa, och! Ale to szczęśliwa nad wszelki wyraz, a wszak wiesz, jak daleko w naszym świecie idzie słówko, żart... Jedno słowo zabija, tyle umieją włożyć jadu w jedno słowo! Gdybyś wiedziała, jak bardzo od tygodnia pragnęłabym dla ciebie podobnego uczucia! Ach, tak, jakaż to słodycz, jakiż to tryumf dla nas, dokończyć swego kobiecego życia, dając się ukołysać miłości gorącej, czystej, oddanej, zupełnej, całkowitej, zwłaszcza jeśli się jej szukało tak długo.	To będzie już trwało aż do końca roku, możecie być pewni!	Nie jestem godzien takiego zaszczytu, nie jestem godzien! wszystko to się trzęsło, skakało i poruszało ustawicznie, zdawało się, że wszystkie jego członki, obciągnięte w gruby kożuch, pokryty wyksatyną błyszczącą, zasmarowane oliwą i smarowidłami, skaczą ustawicznie i grożą rozsypaniem.	Ależ, bynajmniej, proszę pani.	Brawo!... Athos!... szlachetne serce!... to patrzy na niego! A co zrobili zbiry?	Co pani jest? Czego się pani tak boi?	Co ty wygadujesz! Nie czujesz się lepiej?	Co waszmość mówisz?	I co tu teraz zrobić? Zabrnęliśmy za daleko... Za długo czekałaś z radami. Dałem słowo stryjom Ludmiły, dałem słowo Zyndramowi. Zapytają mnie, i słusznie, dlaczego je cofam? Pięknie, że ujmujesz się za bezbronną sierotą, ale pomyśl, że trzeba też ocalić sławę domu, chociażby dla syna. Jakże to wszystko pogodzić?	I... co za pochówki, sama biedota mrze, a ledwie parę razy w rok zdarzy się jakiś gospodarski pogrzeb, z którego coś kapnie.	Jestem tego pewny!	Jeśli nikogo po sobie nie zostawi, pewnie!	Nie mów! Ona jest po prostu nadzwyczajna.	Nie żartujmy nie waż się już nigdy wymieniać tutaj tego nazwiska.	No, co tam jeszcze?	O!... Boże wielki!... i tak zostaniecie oszukani rzekł Athos, wielki pesymista, gdy szło o ludzi. Przyrzekną wam wszystko, aby dostać pieniędzy, a w drodze strach im rozum odbierze. Gdy ich złapą, zastraszą, wygadają najtajniejsze polecenia. Cóż u djabła?... przecież nie jesteśmy dziećmi!... Aby dotrzeć do Anglji trzeba przebyć całą Francję, zasianą szpiegami i kreaturami kardynała; trzeba paszportu, aby móc wsiąść na okręt; trzeba umieć po angielsku, aby dać sobie radę w Londynie. Przyznam się, że to mi się bardzo trudnem wydaje...	Oo! O, cóż to za straszne, cóż za poczwarne roztrząsania! Czyż odpowiadają one uroczystości, jaką święcimy dzisiaj? Co prawda, winną tu jest żona moja, podając na stół dziecko z głową węża, jak gdyby potrawa ta godną była uczciwych i zbożnych biesiadników. Jakże się stać mogło, by z moich pięknych, czerwonych pisanek wylęgły się szatany i poczwary?	Panie Nikodemie będę szczery. Nie chciałbym zmieniać zarządzeń Olszewskiego. Kunicki uchodzi za kanalię i krętacza. Ale panu wierzę bez zastrzeżeń. Czy rzeczywiście powiększenie kontyngentu drzewa z punktu widzenia interesów Skarbu byłoby słuszne? Tak czy nie?	To co?	To, oczywiście, jego sekret?	Toć ojcowie Jezuici najlepiej wiedzą ile tobie umieć potrzeba, dość ci na ślachcica, tego co masz; bodaj czy nie więcej tam liznąłeś odemnie, com tylko z łaciną się trochę poborukał i rachunku skosztował, a Gradus ad Parnassum znam tylko z widzenia.	We Warsiawie siedzi od wczoraj, po dzieci pojechała do szpitala, ma dwoje przywieźć na odchowanie, niby z tych podrzutków...	What? Co?	A jak ją nazwiemy?	A matka?	A! Będę wiózł pana hrabiego de Sérisy	A... mamy. Długi!	Ani domyślam się.	Chętnie ale, zanim puścimy się na tę daleką wędrówkę, pełną przygód, pełną oczywistych niebezpieczeństw...	Czasami.	Czy i mnie masz za wilka? Mów szczerze!	Czy i ty, Waldy, byłeś rano w borku z panną Stefanią?	Czy masz czasem uczucie, że nienawidzisz ludzi?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Cóż bym zobaczył w owej Końskowoli?	Dlaczego?... Za te pieniądze, które wam dajemy, moglibyście za Bugiem kupić całą włókę.	Dobrze! Pójdę!	Dobrze, dobrze, wiem... Ale przecież go zabrali i właśnie chciałbym się dowiedzieć czegoś o tej karczmie.	Dotrzymajcie mi towarzystwa, panowie. Musicie mi jednak przyrzec, że nie podejmiecie żadnych podstępnych kroków przeciwko mnie.	Dzieją się tu rzeczy, mój drogi caballero... które nie powinny cię obchodzić.	Grała dyrektorowa pysznie!... stałyśmy wszystkie w kulisach...	Ha, w takim razie jest poza naszymi kategoriami. Wówczas jest nie dla nas, tylko dla siebie.	Hej! Mówiłem, że koniec, a tu nie koniec! Bójże ty się Boga, Zbyszku!	Hm! Na razie nie pragnę wyrządzać szkody żadnemu z mieszkańców wioski. Ale sądzę, że oni nie będą cię zatrzymywali. Oho! A więc nareszcie udało się Buldeowi wrócić do domu?	Jesteś przyjacielem Cosel	Jesteś teraz, hrabio, wolny jak ptak	Król wierzy czasem, niekiedy się śmieje... chciałby się przekonać... a nie ma go komu czynem przeświadczyć o możliwości tej sprawy, westchnął Bogusławski.	Mhm	Miejcież pomiarkowanie!	Możemy pozwolić sobie na więcej... poufałości. Zachowujemy się zbyt oficjalnie. Na przykład... na przykład moglibyśmy się pocałować.	Na Koszykową Musi się pani poświęcić, ale najpierw odwieziemy bardziej poszkodowanego.	Na to się mu podcina skrzydła!	Nie ma!	Nie mam.	Nie przypominam sobie nikogo, chybaby żyd reprezentował ich wszystkich! dajcież mi Waszmość pokój! Była szopka, wół i osiół	Nie wiem, jaką masz minę ale to wiem, że ci się śni, że się znajdujesz w zamku.	Nie wiem.	Nie za młoda?	Nie. Bynajmniej. Widzisz, wuju i na tobie mści się te kilka lat, o które jesteś ode mnie starszy...	Niech pani dokończy, proszę.	Niech próbuje!	No, na kobietach.	Oto masz, kapitanie; ciągnij śmiało; pokosztowałem: odpowiedzialne winko.	Podła! szydzisz ze mnie jeszcze!	Powiesz!...	Przeciwnie. Było kilku pasażerów, widziałam ich odchodzących od kasy z biletami.	Pucunio? Krzywdy? Nigdy w świecie, proszę pani. Pucek, przywitaj się z panią!	Rozumiem pańskie piętnastoletnie. Ale kobieta stara, wstrętna, doświadczona posiada moc. Nie wiem.	Sam pleciesz! Kiedy „widziałem”, to widziałem.	Stoi tedy czy nie, na św. Marcin, do Gąsawy! bo zawczasu listy pisać trzeba, a ludzi słać.	Takie węzły rozwiązywał podobno Slade, amerykański spirytysta, twierdząc, że robi to w czwartym wymiarze.	To moja!	To źle. Z takimi głupstwami można być najlepszym kolorystą w świecie, ale trudno być średnim nawet fabrykantem w Łodzi. Może się wahasz? Może masz ochotę powrócić do Knolla, przyjmie cię...	Typowy Anglosas, O wygodzie duma, gdy gna do ataku. Wyspa Zapomnienia. All right! Pański pomysł. To insularna wzorowa konstrukcja. Pranarodowa. Arsenał szykujesz, czaisz się do skoku. Musisz napaść wreszcie, by poczuć, że jesteś. Zwycięstwo twoje możliwe jedynie w udanej zaczepce, zamaskowanej czcigodną obroną. Od wieków sposobisz doskonałe twory na ten rajd korsarski. Przymierza udajesz z Francją czy z Japonią, do Niemców się mizdrzysz. Jesteś łagodny, ściśliwyściśliwy	W jaki sposób, jeżeli wolno zapytać?	We wszystkich tych, w których pastuch jest więcej uspołecznionym od księcia?	Więc dlaczegóż, moja Ruchlo, zamiast go pielęgnować, ty tu w bramie jak siedzisz, tak siedzisz?	„SOKRATES:
Pan Zagłoba powiada, że żadna panna nie spojrzy na Ketlinga, żeby się zaraz w nim nie rozkochała.	Ale stary Rutton Singh już dobywał szabli i przysięgał, że spali każdego ubitego Khye-Kheena i Malota. To znów do wściekłości doprowadziło dżemadara, bo chociaż nie robił sobie nic z tego, że walczy z ludźmi tej samej wiary co on, nie chciał jednakże współwyznawców-mahometan pozbawiać możliwości dostania się do raju. Wtedy Stalky zaczął im prawić kazanie na przemian w pusztu i w pendżabi. Gdzie on się nauczył pusztu, Beetle?	A ja daję mamie słowo honoru, wolałbym nie mieć suchego kawałka chleba aniżeli być dla ciebie ciężarem! Przecież rozumiem, że dosyć wydaję i wydawać będę; ależ robię to dla zawiązania stosunków. A ile razy ogarnia mnie wstyd, że znajduję się w towarzystwie tej młodzieży utracjuszowskiej, zniszczonej, niemającej poczucia żadnej wielkiej idei!... Ale muszę!... Szczęśliwym będę dopiero wówczas, kiedy jako przedstawiciel mas rzucę im w oczy...	Wyznać muszę, iż nie miałem do wyboru iść, albo nie iść, bo znajdowałem się pomiędzy dwoma stróżami. Prawdę powiedziawszy, ponieważ nie znałem wtedy jego eminencji, więc gdybym był mógł się uwolnić od tej wizyty, z przyjemnością byłbym to uczynił.	Tak jak pan, o czym zresztą nie wątpię. Jest to pierwsza rzecz, którą zbadałem, ponieważ to zadanie wydało mi się łatwiejsze.	Ale poczekaj pan bo to od tego się zaczęło. Zaraz. Wroński twierdzi: nie powinno się bić kobiet, szczególniej nahajką	To rzecz inna. Wyobraź sobie, że chcąc wygrać zakład, podjąłbym włamanie. Ponieważ, ani odnośnie do czasu, ani miejsca nie znajduję się w położeniu przymusowem, obrałym porę odpowiednią, gdy tylko ktoś jeden strzeże skarbu. Zachloroformowałbym go, związał i zabrał łup. Nagle, w chwili gdy chcę wyjść, budzi się piesek pokojowy, o którym nie wiedziałem wcale, i zaczyna wściekle szczekać. Po chwili udaje mi się schwycić go, ale bestja wpija mi zęby w rękę i w chwili, kiedy go duszę, w śmiertelnych podrzutach, odrywa guzik kamizelki, który spada na posadzkę i toczy się dalej. Zwykły włamywacz straciłby głowę i uciekł co prędzej, nie bacząc, że został ugryziony, że krew popłynęła i że zgubił guzik. Nazajutrz wzywają Barnesa. Stara dama rzuca podejrzenie na stangreta, a detektyw godzi się na aresztowanie go, nie dlatego, by wierzył w jego winę, ale dla dogodzenia starej damie i zabezpieczenia sobie przezto osoby sprawcy. Potem spostrzega krew na podłodze i pysku psa i znajduje guzik. W ten sposób trafia na złodzieja ze skaleczoną dłonią i sprawa skończona.	Za to, że pan jest gentlemanem.	I tak też było. Przysięgaliśmy, że zabijemy zdrajcę i pomścimy śmierć naszego brata. Po zakończeniu wojny szukaliśmy go długo, najpierw we Flandrii, potem w Hiszpanii. Kilka lat później dowiedziałem się, że został mianowany gubernatorem jednej z największych amerykańskich kolonii. Nie namyślając się długo, razem z braćmi wyruszyliśmy za ocean, a pragnienie zemsty i ukarania zdrajcy trawiło nas jak gorączka. By go dosięgnąć, staliśmy się korsarzami. Zielony Korsarz, który miał z nas najmniej doświadczenia, krewki był bardzo i niecierpliwy, pewnego dnia odpłynął spróbować szczęścia. Nie udało mu się; los go nie oszczędził, wpadł w ręce naszego wroga i został powieszony jak pospolity rzezimieszek. Nie lepszy los czekał Czerwonego Korsarza. Obu osobiście zdjąłem z szubienicy. Spoczywają teraz na dnie morza, gdzie czekają na zemstę, i jeśli mi Bóg dopomoże, za dwie godziny dopełnię złożonej przysięgi.	To jeszcze nie maska. Zawsze jestem naturalna i szczera.	I nie ma pan powodu	Słyszeliśmy, że mają przyjechać dzicy królowie, więc trzeba im pokazać coś takiego, co im się spodoba. Ogród zoologiczny ich nie zajmie, bo dość widzieli u siebie dzikich zwierząt. Na teatrze też się nie znają...	Bardzo żałuję, że pani rzeczywiście nie mam nic do powiedzenia.	A ona sama może za kilka dni nie mieć dachu nad głową, chyba że ja... Co wy na to? Czy powinienem utrzymać dach nad jej głową? Czy powinienem spróbować... i wraz z nią ocalić wszystkich blancos?	Ale nie, upewniam cię, to lepiej dla ciebie.	Zupełnie zaschło mi w gardle. W ostatnich godzinach nie chciało nam się nawet szeptać do siebie. Pragnienie dusi. Mogliśmy zemrzeć pod tym pomostem, zanim by pan nas znalazł.	Karolino, nie daj się! Broń się, dziewczę z buzią jak malina! Jeżeli go teraz nie oszołomisz, znowu zapanuje nad tobą.	Przypominam sobie że we śnie ostrzegał mnie mój, oby dusza jego była w raju, dziadek: „Wstań i uciekaj, gdzie cię tylko oczy poniosą”. Oby jego zasługi wsparły nas teraz u Boga. To był przecież pełną gębą Żyd, nie jakiś tam Żyd w cudzysłowie. UcieczkaBabcia, świeć Panie nad jej duszą, zwykle opowiadała...	Ciężka nasza dola! W tobie cała nadzieja, że nas za wrota, sierot biednych, nie wygonisz.	Już to ja dawno spostrzegłam, że ty się zakochałaś w panu Lucyanie.	Słuchajta mnie, ludzie! nie podpisujta!...	Trzysta tysięcy!... Dlaczego nie możesz wyjść za mąż?	Jeśli zdechnę, to i wyniosą, a nie, to ostanę.	Głupstwo! co tam ojciec lub matka wygadują, nie zważaj na to.	W istocie nie robi wrażenia zbytniej pogody ducha. Z nimi trzeba być dobrym, ale nie za dobrym.	Odpocząć? Ależ ja na to nie mam czasu.	Nie mam pojęcia, nie widziano żadnego statku w okolicach wysp ani też w zatoce CoroCoro	Nie... zapewne nie potrwa już długo	Czy nie było tam pana de Norpois?	Trzymałem się zawsze jak najdalej od wszystkich. Od dziecka wychowywano mnie w warunkach nienormalnych. Byłem zawsze sam. Do szkoły nie chodziłem. Egzaminy zdawałem jako eksternekstern (z łac. externus: zewnętrzny)	Dobrze, dobrze Borsuk zjawi się tu któregoś dnia. Zawsze się od czasu do czasu pojawia, wówczas cię przedstawię. To byczy chłop. Tylko że należy brać go takim, jaki jest, a także widywać go wtedy, kiedy chce się ukazać.	Ano... ho, mieliby my drugiego gościa, toby płacił za obsługę, a tak ino strata bez to, że wy będziecie mieszkać i od przodu, i od zadku.	Powiem ci kiedyś, ale jeszcze nie teraz.	To już mnie pan pozostaw i bądź spokojny.	Nic nie szkodzi. Właściwie zależy mi na zobaczeniu się z narzeczoną pana Czyńskiego, z panną Wilczurówną.	No właśnie! I taki osioł będzie coś gadał o usuwaniu brodawek zgniłą wodą! To do niczego! Trzeba pójść samemu w głąb lasu, odszukać zgniły pień, w którym po deszczu zbiera się woda, o północy odwrócić się plecami do drzewa, wetknąć rękę w otwór i powiedzieć:	Jam go w gniewie nie widział nigdy prawie	Mówiła mi Marynia, że chcecie jechać do Włoch po ślubie.	Nie, pani. Chciałem tylko z panią rozmawiać.	A ty myślisz, że oni wszyscy, ile ich jest, naszej starej Włoszce i młodej podołają?	Rozgrzana pała, o! Słyszane to rzeczy, żeby się o byle słowo tak obrażać!	Pani go nie znała? Jest dosyć przyjemny, oryginalny jest, ma coś z  epoki (byłaby w wielkim kłopocie, gdyby jej przyszło powiedzieć z której) odparła pani Verdurin z zadowolonym uśmiechem amatorki, sędziego i gospodyni domu.	Uf! Tak wy myślicie, Zachar, że ona mogła zginąć?	Cichajcie, sąsiedzie. Co inszego mamy na głowie, a nie stare dzieje wypominać. Za godzinkę pojedziemy, dobrze?	Wejdź śmiało, panie oficerze tutaj będziemy sami, będziemy mogli rozmawiać swobodnie; tu nikt nas nie podsłucha.	Panie profesorze moja elektryczność nie jest elektrycznością pospolitą; ale otóż i wszystko, co w tym przedmiocie powiedzieć mogę.	Czy to ci, coście o nich śpiewali, wójtowa?	Czy to jest duży naród?	To jest łgarstwo!	To prawdopodobne	Zbiegnij ze mną z pagórka na wyścigi, to całkiem przyjdziesz do siebie.	A to jak?	Bóg zapłać, mówię ci, pluń na to diable nasienie, przecież rozum swój masz...	Jakie rendez-vous! co ci w głowie! zeszliśmy się przypadkiem w ulicy, przemówiłem słów kilka.	Czegóż on, u diabła, chce ten pan Wtykała? Toć mi już całe oczy podmalował na czarno. Na Boga, da jurandi, ja cię uraczę, bratku, potrawką ze szczutków, szpikowanych solonym kuksańcem.	Może i Semen zabity! Może, postrzelony, powlókł się gdzie w las albo w pole i tam skonał. Nieszczęśliwy sierota!	Słyszałaś, ale segnaturkęsegnaturka własc. franciszkanie reformaci, odłam obserwancki (tj. ściślejszej reguły) w ramach Zakonu Braci Mniejszych; w Polsce od 1622..	Ja, pani baronowo, zamierzam robić wszystko, co się robi w Paryżu, jeżeli tylko znajdę kogoś, kto pouczy mnie dokładnie o francuskich zwyczajach.	Na cztery godziny, podczas których zaopatrzy się w węgiel.	Chciałbym, byś ty za mnie zadecydował. Straciłem do siebie zaufanie.	Kość wgnieciona do mózgu.	Listy muszą być czytane, bo jest książka, do której każdy list jest pod numerem wpisany	Co do małżeństwa	Jutro o ósmej chciałabym już być przy wujence, bo wuj będzie czuwał przez całą noc, a sam jest niezdrów.	A która głowa mówiła tak?	Będzie pani jutro rano w Alejach konno?	Będziecie sprzedawać, jak wybudujemy kolej.	Tak jest.	Tak, Mokumie.	Żeby cię, psi synu, z twymi jagodami!	A co ja takiego nagadałem?	Arsène’a Lupin!	Fokowi je zabrałem, a co w nich jest, obaczcie.	A co uczynisz ze mną?	A jego kraj... rasa... gmina? Muzułmanin, Hindus, sikh czy jain? Z niższej czy wyższej kasty?	Bo mam zamiar oddać drobną przysługę Czarnemu Korsarzowi.	Co, 3000? Czy on wariat?	I cóż, mój drogi co tobie?	Wyście go widzieli!	A dawno cię puścili?	A jaki tonaż miał pański statek?	A potem przestali przysyłać?	Bardzo! Za całe dziesięć kopiejek zjadły bułek!	Będziesz łgał znowu o przyjaźni...	Chwała Bogu!	Dziecko	Gdzie, gdzie?	Góry?...	Ii... goście... Dwie dziewczynki z wiejska odziane, tłumoczek wytarty i zawiniątko w zgrzebnym płótnie.	Jaki! mów, użyję jakiegokolwiek!	Jedziecie, jedziecie!...	Kobieta, Dziecko, Zdrowie	Macuna?!	Możesz iść sam?	Senderl, przepadliśmy! Narobiłeś bigosu. Zelda teraz pobiegnie za nami, zobaczysz!	Siemię dla ptasząt!	Uregulujmyż sprawę z biletami	Visi sveiki ir mano ir jusų tėvai.	Wasza Dostojność przychodzę z polecenia dziekana kapituły, księdza Chélan.	Wielkie losy, świetne losy powodzenie cudowne, a szczęścia mało...
To dosyć gdy pan spamięta, o co proszę.	Co pan chce osiągnąć?	Jak pan woli. A jeżeli państwo chce pan zobaczyć, to na plebanię proszę wstąpić.	A więc interes gotów W październiku możesz pan mieć pieniądze.	Czy zechce pan mnie przewieźć do Liverpoolu, mnie i jeszcze trzy osoby?	Ksiądz, Książka, Literat odpowie kanonik odpowiada mi pan autor odpowiedziałem autorem pierwszej z przytoczonych sztuk jest słynny Lopez de Vega, drugiej sam Cervantes, następnych mniej znani autorzy., w Kupcu zakochanym, a tym mniej w Sprzyjającej nieprzyjaciółce, ani też w mnóstwie sztuk pięknych, które przyniosły sławę autorom i ogromne pieniądze aktorom”. Wiele jeszcze mówiłem i zbiłem zupełnie pana autora, ale mimo to wszakże nie zmienił zdania, ani trybu pisania.	Potrzeba, żebyś się pan nauczył, bo ja tego nie znoszę.	Panie, co zechcesz tylko to uczynisz!	Panno Marysiu, nie potępiłaby mnie pani, gdyby pani wiedziała, co to jest tęsknota.	Ależ bardzo chętnie, jeżeli tylko o to ci chodzi, to nie jest zbyt trudne; ale cóż tobie może zależeć na tym, co ona o tobie myśli? Przypuszczam, że gwiżdżesz na to; w każdym razie, jeżeli to tylko tyle, będziemy mogli pomówić o tym przy wszystkich, albo kiedy będziemy sami, bo boję się, żebyś się nie zmęczył, rozmawiając stojący i to tak niewygodnie, podczas gdy mamy tyle sposobności znaleźć się sam na sam.	Oj, biedna, panie! Koniecznie ją chcą wydać za tego starościca, a tu darmo. Niebożątko po całych nocach płacze i ma rację, bo do czego to podobne małżeństwo z takim, z przeproszeniem jegomości, mazgajem, co jeno ludzie naśmiewają się z niego. Boże! Ani do tańca, ani do różańca; ja bym sama nie poszła za niego. Nie wiem nawet, co się przyśniło pani stolnikowej z takim panem młodym.	Co nas uczy wiara, co nam mówi serce! dodała matka ratując Jegomości który się jak wróbel w siatce targał.	A cóż ja na to radzić mogę Król nasz w Wilnie, to nie ten co był w Krakowie. Tu się on musi na wsze strony oglądać, bo zewsząd na niego patrzą. Dobre jest miłowanie, ale całego życia oddać mu nie można.	Szajbler! Silberstein! Gromany. Gajery! Poznański! Heinzel! Szylle! Bielszowski! Krusze-Ender! Kunitzer!Szajbler! Silberstein! Gromany. Gajery! Poznański! Heinzel! Szylle! Bielszowski! Krusze-Ender! Kunitzer! a oni żyją, tyją i to co zawsze robią? Pozawracali nam głowy inteligenci, delikatne panny, komitety! Strajki, organizacje, bibuła, gadanie, gadanie	Co ja miał zapomnieć? Ja o panu Marku nic nie powiedział, bo on taki, co nie gada; on nie ma czasu na gadanie. Jego ręce i głowa zakręcona interesami! Ja sobie myślę, że on także co ma, bo pieniądzów nie bierze!	Do diabła! Patrzaj, co twój ojciec narobił. A mówiłem mu: „Marcinku, nie rób głupstw: po co się ty masz szargać dla innych, kiedy jak ty będziesz zaszargany, to cię nikt z błota nie wyciągnie”. Znasz przysłowie: „Nie pożyczaj, zły obyczaj, nie oddają, jeszcze łają”.	I ja tak myślę; sądzę tylko, że nikt lepiej jak pani nie spełni posłannictwa przedstawienia tej kobiecie, aby przynajmniej w tym razie spełniła obowiązek matki, i zgodziła się na nasze żądanie.	Ot, co temu w głowie! Cóż ze Strugą słychać, powiedz lepiej.	Daj mi teraz spokój, bom słaby. Jeśli zamrę, wrócisz do Zgorzelic i powiesz, jak co było	Po co?	Tak, tak... No, ale proszę cię, panie Stanisławie, co za fatalność!... Ty wypłacasz mi za pół roku pięć tysięcy... Czy byłeś łaskaw przynieść pieniądze?	Flemming jest dla pani jeśli nie zmienionym, to przynajmniéj lepiéj, łagodniéj, względniéj usposobionym, niż był kiedykolwiek; trzeba go w tém usposobieniu utrzymać. Któż wié? na dworze zmienia się co chwila wszystko: możesz mu pani być potrzebną. Jeżeli dziś zachowasz się łagodnie, król będzie wdzięczen i uczuć się może wzruszonym. Straszono go ciągle odgróżkami pani, pistoletami, zemstą, gniewem... Nieprzyjaciele jéj mieli je ciągle na ustach. Król sam zaczął się obawiać, a Denhoffowa nie odważyła się ruszyć do Drezna, lękając się o życie. Dopóki król sądzić będzie, że pani jesteś tak rozdrażnioną, nie zbliży się do niéj nigdy. Najlepszą więc rachubą jest okazać się łagodną.	Mamo, boję się że ci się wydam bardzo zmienny. Ale przedewszystkiem, wczoraj mówiłem ci nie bardzo życzliwie o Albertynie; to com mówił było niesprawiedliwe.	Wiem, że to niepotrzebne, nie uratuje mi już życia, ale może doda mi sił i będę mógł złożyć zeznania.	Te wypełzłe to pabianickie; mówię o tych amarantowych z zielonym deseniem, te nigdy nie wypełzną, można wygotować w słońcu i nigdy nie wygryzie.	Jak najłagodniej, jak najnieznaczniej, ale trzeba... Zdawało mi się że wszystko przewidziałem... Wszystko, z wyjątkiem procesu o bluźnierstwo, który przy tej dziwnej kobiecie wisi nad następcą tronu!...	A on jeszcze jest w Warszawie?	Cięższy on latoślatoś (daw., gw.) poprzedniego roku.. Wszędzie bieda aż piszczy, zaś u komorników to już prosto głód	Gdzie miałem być? W pracy, u dyrektora Czabana. Zresztą gotów jestem pójść z wami do tej kawiarni. Przecież jeżeli tam chodziłem, to mnie poznają.	Rzecz to jeszcze niepostanowiona ale wkrótce się rozstrzygnąć musi.	To się zobaczy.	Carramba! Mówiłem ci, caballero, żebyś się zatrzymał. Skropiono cię takimi perfumami, że będziesz je teraz czuć przez tydzień. Pozwól, że nie będę się do ciebie zbliżał.	Chodźmy, mamo; cóż w tym jest złego?	Po cóż mam ją traktować inaczej! Jeżeli Molier wyskubuje piórka z moich dzieł, aby się w nie przystroić, ludzie o tym wiedzą i mówią, jestem już przeto dostatecznie pomszczony. Zresztą, jeśli kradnie moje myśli, dowodzi tym, że je ceni; nie tknąłby ich, gdyby sądził, że nic nie są warte.	To są listy nieważne do waszej królewskiej mości.	Ty to sobie zawsze potrafisz poradzić	Kapitan Crewe powierzył ją mej opiece Musi więc pod nią pozostać, póki nie dojdzie do pełnoletności. Musi ukończyć edukację. Prawo ujmie się za mną.	Kwiaty po niej aksamitne, na podobieństwo żółtych róż.	Nigdy nie jesteśmy skwitowani wobec tych, którzy nam wyświadczają przysługę, bo jeśli nawet przestaliśmy być im dłużni pieniądze, należy im się jeszcze wdzięczność.	Przed osiemnastu laty Przed osiemnastu laty! Postaw mnie pod latarnią i spójrz na moją twarz!	Nie można jej na zamek przenieść? Lękam się aby sama sobie zostawiona, życia nie próbowała znowu odebrać.	Pani na serjo odjeżdża? Myślałem, że chociaż na przedstawieniu zostanie pani. Przenocowałaby pani u nas, nacieszylibyśmy się dłużej panią.	Będzie się ona dopiero nadymała! I tak kiej ten paw chodzi a głowy zadziera.	Czego się rzucasz? A ile ci mam dać?	Mówią, że w tym tygodniu potrzebuje się spalić Goldberg	No, tak! Ale na przyszły raz nie powinien iść sam.	Odpocząć? Ależ służę koleżance Zaprowadzę państwa do pokoju żony. Będzie pani mogła nawet się położyć na kanapie.	Rozmaicie. Z dwoma widuję się niekiedy, w przelocie, i rad z nich jestem. Dobrze się sprawiają, karjery robią niezbyt świetne wprawdzie, ale na ich zdolności wcale niezłe. Jednego zresztą sam wywindowałem na jaką taką górę; ale z Kaziem... pamiętasz Kazia?	Zabij mnie nie pozwól zhańbić honoru wdowy po Alim.	A mojemu chłopu się sczezłosczeznąć (daw.)	Ach! Nic nie umknie pańskiej uwagi. Daję słowo, zuch z pana i stary Ganimard składa przed panem broń.	Albo kiedy mówił „na lwa srogiego bez obawy siędziesz i na okrutnym smoku jeździć będziesz”na lwa srogiego bez obawy siędziesz i na okrutnym smoku jeździć będziesz	Ba! więcéj jak tysiąc razy.	Chcę, mamo, ustabilizować się.	Choćbym uciekał na kraj świata, i tam mnie dostanie. Podprowadź mnie, muszę już iść.	Czy nie wyszła za mąż?	Czy pozwolisz że będę dziś... panią domu i zaproszę cię do stołu?	Dobry wieczór, Stanisławie a pani Broniczowa nie wróciła?	Jeszcze nie	Nalej na miskę i daj.	Nic nie wiem, Wasza Wielebność.	Nie rozumiem.	Nie widziałem.	Nie zdążysz.	O, już zeszłej nocy dałem sobie pięć na rachunek.	O, wcale nie dziwne, ale doskonała koneksja!	Siromachysiromacha (daw. ukr.) szepnął młody Kozak zwracając się do starego esaułaesauł	Targi? Ze strony Kapitana Czarta, Cyrana Nieustraszonego, groźba wydałaby mi się rzeczą właściwszą i szlachetniejszą.	W oko! wołał ktoś z boku. Arnulf począł mierzyć kuszę oparłszy, i puścił bełt, który poszedł utkwić w prawo po nad głową i czapką narysowanego pana Petrka.	W takim razie, przyjacielu Sancho moje służące umyją cię również.	Wieczór był wspaniały.	Wszystkie, zbójów przecież tak zaraz nie wypuszczą, nie...	A jakże	Alboż los pana prześladuje?... Ja myślałabym przeciwnie	Czegóż chciałeś, moje dziecko?	Czekam.	Do króla.	Dobrze Możemy teraz oddać ostatnią usługę Patroklesowi.	Dobrze by choć skórę zedrzeć z niego	Dokąd? chyba za morze... tu sobie panowie wzajemne czyniąc przysługi, oddają zbiegów.	Dziś mamy trzydziestego czerwca 1816 roku; i cóż wy mówicie? Siedzicie w więzieniu dopiero siedemnaście miesięcy.	Długo?	Hm, a cóż tam u was bieda?	Idę już, idę, o święty!	Ja też chcę o coś zapytać	Ja?!	Kiedy do roboty...	Krzywdzą ją!	Kto jedzie?	Któż ty jesteś?	Może w takim podnieceniu powstają i szybsze odruchy... Czy ja zresztą wiem?	No, nienawiść zbyt silne słowo.	Ojcze czcigodny, ty wiesz, może być tak, iż człowiek, dzisiaj ze wszystkich swoich sił pragnący służyć wierze, wczoraj jeszcze nieświadom wielu rzeczy, ulegał występnym myślom.	Podjąłeś decyzję?	Praca, Bieda, Bogactwo rzekł z uśmiechem Leon Giraud	Prawda! stokroć prawda; ale depesze! depesze!	Pływałem łódką.	Wróżek, wróżbitów, jednym słowem ludzi przepowiadających przyszłość.	Z jakiego podarunku?	Z panną?
Nie potrafię powiedzieć... Nie wiem, lecz on jest tutaj, przysięgam panu. Jestem tego tak pewien, jak gdybym go widział, jak gdybym go dotykał. On jest tu.	Jest źle Dzieci nie chcą się uczyć. Jak im nauczyciel coś każe, to się śmieją. „A co pan nam zrobi? A nie chcemy. A pójdziemy na skargę do króla. A powiemy naszym posłom”. I nauczyciele nie wiedzą, co mają robić. A starsi wcale już się nie chcą słuchać. „Te smyki będą rządzić, a my mamy kuć, nie ma głupich. Jak nie mamy swoich posłów, możemy i szkół nie mieć”. Dawniej mali bili się z małymi, a teraz starsi dokuczają małym i drażnią ich: „idź, poskarż się przed swoim posłem”. I ciągną ich za uszy i biją. Nauczyciele mówią, że jeszcze dwa tygodnie będą czekali, ale jak się nie uspokoi, nie chcą być więcej nauczycielami. Już i tak paru odeszło. Jeden założył sobie budkę z wodą sodową, a drugi założył fabrykę guzików.	O ty draniu! Gdybym to wiedział wcześniej, to bym go złapał za ogon. Jeszcze pożałujesz, zobaczysz, najadłem się przez ciebie tyle strachu. Ale w sumie nie ma tego złego... dobrze wypieczone koty są nawet smaczne.	Ech, już z tym narodem to człowiek nigdy do ładu nie dojdzie. To prawdziwy kryminał ten kraj! Tu o godzinie dziesiątej wieczorem już ci nie wolno we własnym mieszkaniu tupnąć obcasem w podłogę, bo się cały dom zleci. Nie wolno ci rozmówić się z drugim głośniej, nie wolno ci w kuchni trzymać wiązki drzewa, palić ognia, jak wiatr wieje, nie wolno chlusnąć naftą dla podpalenia w piecu, bo zaraz dwadzieścia pięć franciszków kary	Owszem... Owszem, nie brakło mu starań, tylko... Nie podtrzymywała go ta nadzieja szczęścia, którą żywiłem...	Abyś nie posądzała męża, iż spotwarzył człowieka, któregoś mniemała godnym siebie, postaram się, aby Floryna oddała ci sama te listy.	Nie chce mi się pracować.	Tak, panie ale przyczyną tego nie jest moja własna analiza, lecz okoliczności. W owych czasach brałam go, jaki był, wierząc, że jest właśnie brylantem.	Przysięgam ci, panie sędzio, że mylisz się najokrutniej. Ja nic a nic w świecie nie wiem o tem, co ona miała zrobić, i wszystko, co zrobiła, jest mi zupełnie obce, a jeżeli głupstwo jakie popełniła, wyrzekam się jej, wypieram, wyklinam raz na zawsze!...	Cie, nawet się nie rwie uciekać, oswojona czy co?	Jego to przyczyną stała się berestecka wiktoria.	To go trzeba obudzić. Aż mi dziwno, że jednoroczny ochotnik sam na taki koncept nie wpadnie. Trzeba przecie okazywać swoim przełożonym więcej usłużności. Jeszcze wy mnie nie znacie, ale gdy mnie poznacie...	Osiem, do cholery! Osiem, mówiłem już. Ani grosza więcej. Gdybym sam mógł tam być, zgodziliby się na sześć... Niech pani pisze: Jeżeli w przeciągu miesiąca nie otrzymamy od WPana rejentalnej zgody między Nim a Spółką Drzewną, będziemy zmuszeni wystąpić na drogę sądową... Tak. Z poważaniem. Teraz do Ministerstwa Rolnictwa. Powołując się na decyzję JWPana Ministra z dnia... nie pamiętam... znajdzie to pani w teczce... Zarząd Dóbr i t. d. ma zaszczyt...	Nie, moje dziecko, żadnemu szanującemu się opryszkowi nie wypada jeździć na rowerze.	My się nie zgadzamy na to.	Dzieciuch!... Serdeczny!... Naiwny!... Jakeś ty się, chłopcze, uchował na tym świecie?... Müllerku, Müllerku, nie miętoś ty sumienia, bo gotóweśgotóweś	Ja, proszę pani, nie przez ciekawość pytam... Tylko ten biedak Cynadrowski zobowiązał mnie, ażeby się o tym dowiedzieć... Przyrzekłem mu i...	Połóżże się spać, bo więcej do roboty nie masz nic.	Proszę się nie bać. Wszystko minie spokojnie. Przepraszam, babciu, za kłopot i niepokój. Myślałam...	O ile nie zginę A że na szczyty gór wchodzi się nad przepaściami, że w tej wędrówce może się poślizgnąć noga i spadnę, cóż to znaczy? Ty, panie, zajmiesz się losem moich dzieci.	Tak ciekawa, że opublikowałeś oszczerstwo i narażasz się tym samym na proces, którego raczej nie wygrasz.	Poszukać go?	Jak to? Czyż powietrze pod twymi nogami zgęści się do tego stopnia, że będziesz mógł po nim równie bezpiecznie stąpać jak po Ziemi? Nie sądzę, aby to miało miejsce.	Tym lepiej, po stokroć tym lepiej, kochany baronie! Widzę, że się nie myliłem, niewiele panu brakuje do fortuny drugiego rzędu.	Pan jest doktór i ja nie jestem chory.	Widocznie; ale gdybym go żądała?	Ba! Bóg jest wielki, jak mówią wyznawcy Mahometa, a przyszłość jest w Jego rękach.	Ale nie takie jak moje.	A dlaczego tak? Wcale nie jedziemy w górę.	Czy absolutnie, czy nie	Czyżbym się zgodził!... Ależ...	Dziękuję ci. Naprawdę nie mam ochoty.	Gdzie się mam schować?	Zamiary jego są najlepsze	Czy to tylko nie są jakie hipotezy?	Ja przepraszam, ale tak wyrwało się po dawnemu, po koleżeńsku... panie prezesie.	No, to niech Franciszek napije się wódki i niech pamięta	Powoli! Dopiero to niewód zarzucony, jeszcze w nim ryby nie masz, a głupi, kto ryby łowi przed niewodem. Zosię dostaniesz wiernych przyjaciół tworzą szczere układy..	Wszak pan Honory Dobek? odezwała się krok podchodząc...	Gdzież tam! obrzydły mi, jak piekło potępionemu, ale muszę. Na to życie... Czy dawno byłeś w naszych stronach?	Nie kończ pani, na Boga, nie pokazuj mi pani tego zwykłego chlewika duszy gospodarskiej i obywatelskiej.	Howard to nieszczęście dla całej pensji Ona musi się mieszać do wszystkiego, ona wam nawet przewraca w głowach...	Coście to tak zakłopotana, moja jejmość? Juściż źle u nas na dworze ci nie jest, ani na czym zbywać może?	Do służby okrętowej zaciągnął się z St. John’s	No tak. Popatrz w lustro. W ciągu minuty na przemian czerwieniłaś się i bladłaś ze cztery razy.	Zdaje się, że ty jesteś mądry.	To on! i znowu on!... To zły duch mój, widocznie! A ten drugi?	Więc, proszę pań, panna Cecylia chciałaby zostać nauczycielką pensji w Jazłowcu... I dlatego zwracam się do towarzystwa, ażeby towarzystwo przez swoje stosunki wyrobiło miejsce pannie Cecylii (nazwisko powiem kiedy indziej) w Jazłowcu.	Wcale nie miałem odebrać tyle. Przecież wydałem tylko osiemdziesiąt siedem centów, więc mi zostało trzynaście. Potem mi zwrócili sześćdziesiąt cztery centy i jeszcze później siedem. Jeszcze wydałem sześć centów dla Mary.	Zaś tam!	Jak to, panie dyrektorze, przecie o ile słyszałem, wczoraj zapewnił pan mnie...	Już jak tylko traciłem, tom miał do nich prawo, i byłbym je sobie mógł na stare lata zaoszczędzić...	Nie do ciebie, szczęście moje! To były listy pożegnalne. Do rodziców, do przyjaciół. Przyjechałem wczoraj, dziś rano je napisałem. A wieczorem...	O, o tym nietrudno wiedzieć. Gdy tylko pan Zdzisław coś wie, to zaraz wiedzą i inni... Nawet tacy, przed którymi ma być zachowana tajemnica.	Tak jest, panie dobrodzieju sam Marcin i syn Marcina, skarbnika zakroczymskiego.	Jakże ojciec?.. słyszałem o wszystkiem i było mi bardzo przykro, ale, droga pani, myśmy to przewidywali, niestety! przykry był w stosunkach, często niesprawiedliwy, no, ale to trudno, człowiek starej daty, rutynista...	A ty czego za nią stanął? Myślał, że ja ją zjem, co?	Aha! Więc to były godygody (daw.)	Co za sprawa?	Czy pan ma jakie wytłómaczeniewytłómaczenie	Tak, bo miałbyś pan te nudy już za sobą	To dopiero... Dlaczegóż dziś koniecznie mamy iść do niego!	Bo co?	I często po drzewo chodzą, co?	Idźcie, idźcie, a przypilnujcie, by wszystko było pod ręką.	Oj, to prawda.	Ot, tak sobie. Rogocki...	Do tego interesu trzeba poszukać kogo innego.	Jak poprzednio: na Boga, na krzyż, na honor, na nazwisko?	Czy poza wami był ktoś przy robocie?	Dwa dni przed moim ślubem widziałem ich razem, przy jednym stole w altanie u Pamfila. Danglars był wesoły i traktował mnie przyjaźnie, a Fernand był blady i drżący.	I wykształcone, i dystyngowane także.	Pana Motowidły?	Zosia, wielki wróżu, czeka na ratunek.	„Za króla Olbrachta wyginęła szlachta!” Zdrada, panowie bracia!	A czego ci brakowało?	A oważ dzieweczka, która cię nałęczkąnałęczka (daw.)	A służący gdzie?	Aleksander Drugi zginie	Bardzo bogaty	Cesarz nam nasze odrębności, jakieśmy ocalili dotąd, poręczyć musi.	Czyś z nim umówił okup?	Dobrze, najdroższy	Floryna ta aktorka?	Już? Dlaczego? Jeszcze wczaswczas (daw.)	Kim są ci „oni”?	Mam, proszę panienki.	Możeby posłać po delikwenta gońca?	No, teraz jeszcze raz i śpimy.	No, zostańcie z Bogiem.	Panno Trotwood gdybyś była mężczyzną...	Poczekaj tylko, a sam zobaczysz.	Tak, szukamy.	Tylko czasami?	Używają se gospodarze, używają Młynarze byli?	Wybornie.	Wyłaź! Mówię ci!	Wzrok, Tajemnica, Skarb, Miłość	Wzruszył ramionami.	Zboże nam wytłukło?...
Wiadomo mi to, mościa dobrodziejko że tu tyle ich się znajduje, tego brzydkiego nasienia, ale cóż robić? Dziś już tylko modlitwa jedynym na nich lekarstwem, innego nie mamy. Ale właśnie używania tego skutecznego lekarstwa ja przerywać nie chcę; pozwoli zatem jejmość pani, że się do tej modlitwy przyłączę, bo lubo ja, nie chwaląc się, swoją już odprawiłem, jednak nigdy tego dość dla człowieka.	A następnie, chce pani znaleźć jakiegoś nowego i nietuzinkowego człowieka, który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam ludzką naturę, jest to cel nie do osiągnięcia. Ani pani z rozrzutnej w swoich względach nie stanie się oszczędną, ani człowiek nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród kilku tuzinów...	Pan nigdy na Ziemi nie byłeś	No jeżeli nasz sklep kupią Żydzi, to i ja się z wami połączę; jeszcze moja pięść coś zaważy... Ale tymczasem, na miłosierdzie boskie, nie rozpuszczajcie plotek o Wokulskim i nie drażnijcie ludzi przeciw Żydom, bo już i bez tego panuje rozgoryczenie...	Daj Boże, aby się chociaż nie spotkali! To szczęście, że jeden drugiego nie zna, a przynajmniej Fabijan nie zna Harry Drake’a. Lecz samo to nazwisko, gdyby wymówione było w obec Fabiana, sprawiłoby wybuch.	Tak! Strzaskane zębem potwora. Innego uszkodzenia „Abraham Lincoln” nie doznał. W każdym razie, na nieszczęście nasze, nie ma steru i nie może się zwrócić, gdzie zechce.	Chyba że nie, bo, jak pan widzisz, okiennica u niego zamknięta i żadnego światła nie widać przez szpary.	Któż co starcowi bezbronnemu miał uczynić? Zatrzymywali mnie Wilcy po gościńcach nie jeden raz, ale puścili wolno... Do Radegasta też niełatwo się dobić... Leży kontyna na wyspie zewsząd wodą otoczonej jak Lednica nasza, długa haćhać świątynia. stoi na podwyższeniu, z trojgiem wrót w tynach, co ją otaczają, z których dwoje się tylko otwiera, a trzecie tajemne do wody prowadzą... Bóstwo stoi całe złocone w koronie na głowie, na rogach jeleni i kozłów, misternie wywyższone pod dachem purpurowym, ze słupy malowanymi, a obok niego łoże jego królewskie purpurą zasłane... I wkoło bogowie drudzy we zbrojach, z mieczami... Tamem ja naprzód szedł o wyrocznię pytać...	Nie łacno na jednego Światopełka stałoby nas, choćby i z Odoniczem razem	Tak?... A o tem wcale w gazetach nie pisano. Łajdacy! Zwalono wszystko na agitatorów komunistycznych.	Lecz i ty sam, kochany Trotwood, nie wiesz, czym jest i była, ile przeżyć, ile przewalczyć, przeboleć musiała. Kochane dziecko!	Ale jesteśmy jeszcze razem Niech dzień jutrzejszy nie mąci nam radości dzisiejszego. Nie mogę znieść myśli, że wyjeżdżam sama... tak jestem zaprzyjaźniona z domem. Ty mi mówisz o samotności! Ja właśnie powinnam wzdychać. Ty zostaniesz tu w gronie starych przyjaciół	Niech ich wszystkich diabli wezmą, co mi to szkodzi, co ja na tym zarobię, że oni mają, albo nie mają.	Powiem, że cię nie poznałem, bo tak wyglądasz na dorosłą pannę i tak jesteś niepodobna do siebie, że się ciebie boję	To niczego nie dowodzi, o to ci się nie pytają. Prowadź mię do mojego mieszkania!...	Dlatego właśnie! Widzisz, że nawet ja, urodzona pośród ludzi i mimo że cię kocham, nie mogę znieść twego spojrzenia. Toteż nienawidzą cię oni, nie mogąc znieść tego, że jesteś rozumny, że umiesz wyciągać ciernie z ich łap i że jesteś człowiekiem.	Zwichnęłam sobie kostkę. Ten głupi obcas wykręcił się i okropnie cierpię. Tak boli, że trudno mi stać, i nie wiem, jak wrócę do domu	Czemuż nie stawiła pani oporu, nie wykrzyknęła?	Jakże to? nie wzywać, kiej to nasa Pani i Królowa, i wsyćko...	Jaśnie pani nie wypada jeździć z chorymi. To rzecz doktorów i zakonnic.	Nie chcę.	Nie inaczej.	Nie patrzysz, Kaziu?	Nie.	O nie, bynajmniejbynajmniej pośpieszyła zaprzeczyć.	O, prawdo Bóg cię stworzył, abyś ulatywała ponad fale i płomienie. Tak więc biedny marynarz żyje jeszcze w pamięci kilku gawędziarzy; powtarzają jego straszliwą historię wieczorem przy kominku i dreszcz przejmuje słuchaczy w chwili, gdy nieszczęsny spada w dół i zakrywają go fale. A nie wiadomo, jak się nazywał?	Och, nie	Pani nie wypada?... Przecież w domu nieboszczki	Panienko! panienko dobra, że i rodzona lepszaby nie była! żeby Jagna mogła, toby pewnie z kontentnością sama podziękowała za dobroć i za honor	Właśnie dlatego, iż chory niebezpiecznie, zwlekać nie można	Właśnie że myślę, właśnie że jak zechcę, to tak uczynię, choćby regiment Sakowiczów powtarzał mi przez cały dzień: „O tym wasza książęca mość nie powinieneś myśleć!”	Ach ojcze Germanie, kogo raz wepchną w podziemia, stamtąd go nikt nie wyciągnie.	Nie wiem Widziałem raz człowieka, który wyjmował króliki z pustego kapelusza. Mówił nam, byśmy się przyglądali uważnie, to zobaczymy, jak on to robi... Więc patrzyliśmy, patrzyliśmy...	A to byś jegomość grał po ludzku. A te twoje przyśpiewki to tylko rozpusta żołnierska i nic więcej dobrodzieju mój kochany. Jasiek, a daj no ogieńka, bo mi fajeczka zgasła.	No, bardzo w to wątpię Jestem raczej wojownikiem (jakeście się sami przekonali) niż żeglarzem. Atoli często wsiadałem na statek lub lądowałem na tym wybrzeżu i podobno nieco potrafię rozeznać jego położenie.	To rzecz pewna. Widują się, pisują do siebie, są w porozumieniu serdecznym... Ta wiadomość jest niebezpiecznym orężem w naszym ręku. Gdyby tylko udało się zniechęcić do Stapletona jego żonę!...	Tak są tu jeszcze dwa państwa, calecale (daw.) prawdop. od łac. tellus, telluris: ziemia., na Wschodzie nazwa nawiązująca do postaci Kalibana z Burzy Shakespeare’a..	Weź pan, oddasz mi pan razem, jak ten spadek po ciotce odbierzesz.	Bynajmniej. Ten, kto zna urok życia, lubi czuć się jak łódź bez steru na falach.	Jak waszmość myślisz, czy pan hetman się zgodzi?	Niech pan będzie łaskaw przypomnieć jej, że obiecała zatrzymać się u nas	Tym lepiej Pewna jestem, że to wam na dobre wyjdzie.	Zanim do tego przyjdzie musimy jeszcze rozważyć pewną okoliczność. Weksle podpisane przez Micawbera na imię Heepa oraz owe zaliczki...	Na Mazury	O! najpierwszy pan Łada	Tak jest, mój chłopcze Ci piraci są równie śmiałymi żeglarzami, jak niebezpiecznymi złoczyńcami, więc musimy się podjąć odpowiednie środki ostrożności.	To powiedział Mordechaj-Mendel.	Toż wiem o tym, rybko. Ale cóż to ma do Kucharzewskiego?	Jak to, czy to dużo Ależ to po prostu pierwszy po ministrze! To nawet więcej niż minister, on robi wszystko. Zdaje się zresztą, że to jest głowa, człowiek pierwszorzędny, jednostka zupełnie wybitna. Jest oficerem Legii Honorowej. Przemiły człowiek, nawet bardzo przystojny.	Ani dowcipu; ale zgryziony i zgryźliwy jest i więcéj o sobie mniema, niż się godzi. Biédny człek!	Biała nazywa się Białuszka, a brunatna Buraska!	Byłem o tym przekonany. Z pewnością jest tam i teraz.	No, chodziło więcej o zamknięcie, niż o połapanie nas; gdyby jednak ktoś teraz przyszedł, złapaliby go niezawodnie.	No, już teraz, dalipan, niech przepadnę, jeżeli co rozumiem cóż to u  diabła ma znaczyć ten twój duch kontrawencji i to poreformowanie?	No, to uważaj. Młody panicz srokatymi pojechał. Jak je zobaczysz, to znaczy się, że i panicz tam jest.	Otóż sprawa jest taka. Wie pani, że Norski miał pojedynek...	W najzupełniejszym. Pokazywałem wszak panu odpowiedź. Wszystko przygotowane. Dla całkowitej pewności wysłałem właśnie przed chwilą do mego sekretarza jeszcze jeden telegram.	Ale jest?	Bądź spokojny, Ned, skończy się.	Będzie z niego sprytny kuglarz, gdy ten stary zemrze! Cóż to za nowy figiel?	Co?! Czego!?	Cóż ty?	Dzieciaku, jesteś niegrzeczny względem kobiety! Mówi się: ar­tystka.	I co?	Juści z Niemiec do nas osadnicy napłyną byleśmy kraj ten od dziczy pogańskiej oswobodzili,	Po co to opóźnienie?	Proszę zawiadomić go o moim przybyciu	To czego do Szwedów jedzie?	To on! i znowu on!... To zły duch mój, widocznie! A ten drugi?	Uczą się po rosyjsku.	Więc może pojedziemy już do domu?	Wrócił zapewne do Warszawy.	A no przecie czytali.	A skąd ty, Beppo?	A!... I nic więcej?...	Ale forsy miał... Może Żyd?	Bardzo naturalnie	Bienbien (fr.)	Byłem już przedstawiony pani de Cambremer	Com miał oszaleć! Trzeba było rację zrobićrację zrobić	Czego potrzebujecie?	Czy masz ten list kardynała?	Dlaczego filarek?	Gdzie byłeś wczoraj?	Głupota ludzka bawi mnie trochę.	Jaki świat?	Mūsų, mūsų, kaipgi! Ar matai, kas tų apdarų gražumas, gana, gana!	O zębie? O jakim zębie?	Od ostatniego dnia miesiąca stycznia.	Ona ma strasznie letkieletki	Opowiadał on nam taką bajdę o jeżdżeniu własną dryndulką zaprzężoną w cztery kucyki Czy i to było prawdą?	Pamiętaj, dodała raz jeszcze, i wybiegła.	Powiedziałem Troopowi, że pójdę. Mam być przy wadze. Przyniosłem ze sobą rachunki.	Rychtykrychtyk (gw.)	Widzicie, że znam hrabiego	Więc?	Zawsze jednak za pośrednictwem kobiety...	Zrobimy spółkę.	Zupełnie!	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.
Pyszny jesteś... Zamiast wydać obiad na znak radości, to ten się boi... A cóż ty myślisz, że wówczas byłeś zdrów, kiedyś wariował za jedną kobietą? Dziś jesteś zdrów, kiedy ci się wszystkie podobają, i nie masz nic pilniejszego jak postarać się o względy tej, która ci najlepiej przypadnie do gustu.	Ja sobie życzę? jak ci to mogło wpaść do głowy? Ale fakt faktem, że posagu nie masz, a latka lecą.	Z dziećmi ludu. Dotychczas była moda, że panowie przyjaźnili się tylko z Żydami, a do czego to ich doprowadza, widzimy niekiedy. Może więc następne pokolenie z konieczności zbliży się do chłopów...	A, ba w jakim świecie obraca się pani de Dubois? Wielkie bogi! Co za nazwisko! Nie gniewaj się, drogi Sorel, ale to nad moje siły... Do kogo będziesz się zalecał?	Będę się starała nie być próżna i chciałabym je nosić nie tylko dlatego, że są ładne, ale żeby mi coś przypominały, jak tej dziewczynce z powieści, która nosiła bransoletkę.	Chyba by zrobić z niego jaki użytek przymocować mu do obróżki kompas albo mapę. Bo tak... Nie warto.	Dalipan szkoda pieniędzy, panie, niech się pan tylko pokaże, częste posty nasze i smutne położenie pańskich zębów taką dziwną nadaje panu minę, że nie ma malarza, co by ją zdołał uchwycić. Wszyscy ci, co cię zobaczą, natychmiast dadzą ci przydomek „posępnego oblicza”, niech to pana nie obraża.	Mój doktorze jeżeli Żydzi są takie gałgany, jak pan mówisz, to im nawet i ostrogi nie pomogą.	Nic! Myślałam, że to imię sami zdrajcy noszą. Bo był ktoś, który króla podejmował się żywego lub umarłego Szwedom albo księciu Bogusławowi sprzedać, i na imię miał także... Andrzej.	Pewnie, że to nic wielkiego. Major przyjmie cię z otwartymi ramionyz otwartymi ramiony	Są blisko Listy z Węgier przynoszą groźne wieści. Coraz to jakiś książę rusiński zjawia się tam, błagając o ratunek albo przynajmniej o schronienie... Dwór mego ojca jest pełen takich wygnańców, którzy straszne rzeczy opowiadają...	Łacno to podszywać się pod uczciwe nazwisko, gdy cię nikt nie zna. Sprawa nieczysta... nie o sławę ci chodzi, ino o niecny zarobek... szpiegować przyszedłeś, szpiegowską zapłatę otrzymasz. Na śledztwa i sądy nie ma tu czasu: postronek, gałąź i koniec.	Ręczę, że by to było znakomicie dla jego zdrowia My przecież wcale nie myślimy, że byłoby lepiej, żeby się nie był urodził. Jesteśmy sobie po prostu dwoje dzieci, które lubią patrzeć, jak się rozwijają roślinki w ogrodzie, a on byłby trzecim. Dwóch chłopczyków i mała dziewczynka, którzy przyglądają się wiośnie. Ręczę, że to byłoby lepsze jaklepsze jak	Widzę, że słabą jest twoja wiara w nieśmiertelność ducha. Mylisz się; gdybyś się odcieleśnił i stał się jako jeden z nas, tobyś mnie lepiej rozumiał i nie odwodził byś od przysięgi, którą uczyniłam. Wiedziałbyś, że będę żyć dalej, choć może na innej płaszczyźnie i że prędzej czy później zobaczymy się ze sobą. Traktujesz te rzeczy jak człowiek. Patrz, jak spokojni są ci wszyscy, którzy są tu ze mną.	Weselej to pewnie nie, ale że ciaśniej, to z pewnością	A ja panu powiadam że Karburatory będą. Teraz ja sam staję po ich stronie. Właśnie dlatego będą, że wy ich nie chcecie! Wam na złość, wasza biskupia miłości. Na złość wszystkim zabobonom. Na złość całemu Rzymowi! I ja pierwszy zawołam Niech żyje Perfect Carburator!	A toż panicz wie że o czwartej pani już nie śpi.	Bóg jeden wie! potrzeba umieć umrzeć, kto chce żyć umieć. Juda i Rachel nie mogą tu dłużéj pozostać; ty zginiesz wśród pogan, do których serce przyrasta... wielki jest czas uciekać.	Bóg wam zapłać i za to... i za wszystko.	Będę czekał, a przez ten czas może się nauczysz mnie kochać. Czy to będzie bardzo trudna lekcja, droga moja?	Co to jest nieporozumienie?... Ten rozbójnik okradł mnie, zniszczył, zrujnował... Kiedy ja posłałem moje statki, za innymi tyryjskimi, na zachód po srebro, sternicy łotra Hirama rzucali na nie ogień, chcieli je zepchnąć na mieliznę... No, i moje okręty wróciły z niczym, opalone i potrzaskane... Żeby jego spalił ogień niebieski!...	Do kościoła? Z rzeczami?!	Do kroćset! Więc będzie pan miał armaty?	Długi bieg je wyczerpuje, ale są świetne w wyścigu z przeszkodami. W lot osiągają metę. Nie sądzę, aby Dartmoor miał widoki powodzenia.	Jagustynka to nikomu dobrego słowa nie dadzą	Kocham jak szaleniec, kocham tak, że dałbym z siebie całą krew wytoczyć, aby oszczędzić jej jednej łzy. Kocham Valentine, którą chcą zamordować, rozumiesz pan? Kocham ją i pytam Boga, pytam pana, jak mogę ją uratować!	Mów pan z czém przybyłeś bo wiem że go tu nie litość sprowadziła, ale czyjeś rozkazy.	Mówiłeś, że Sybilla Vane jest dla ciebie ucieleśnieniem wszystkich bohaterek poezji postać z dramatu Szekspira Otello, córka weneckiego senatora, uduszona przez swojego chorobliwie zazdrosnego męża., następnego OfeliąOfelia	Nie, nie myślę więc mi nie odmówisz; jestem tego pewna, bo cię znam.	Panie Grosglick, patrz pan na tę Madonnę, to jest z Drezna Madonna.	Skaranie boskie! Calusieńka pościel! I pierzyna! I poduszka! Nawet ten jasiek, co leżał tak wysoko! I kapa, com ją dopiero teraz położyła! Jak ja teraz będę spała, czym ja łóżko nakryję? Tyle pracy! Taki majątek! Co to teraz mydło kosztuje!	Są i mądre pono, są...	Tak chodziłem do pana Andrzeja. On, wiesz? Jest schowany w przekopie, ojciec pozwolił mi powiedzieć ci o tym.	Tak, koninę!... nieprawdaż Porthosie, że koninę jemy? I nawet może z czaprakiem!	Talent to nie wszystko, zresztą i z oceną talentu le­piej zaczekać.	To będą	To spiżarnia Robinsona Kruzoe	A cóż ja tyran jestem, czy co?	A cóż wy, panowie, macie za prawo kupować mój grunt?	A może zginął od ran	A toć tym bardziej. Niechże mnie Bóg pokarze, jeśli ja was starego i chorego tu opuszczę. Tfu! hańba...	A! I z jakowej racji?	Ale żeby też Krystyan zeszedł na dół i wyjrzał za nim!	Ano nic, proszę pana.	Bardzo, bardzo szczęśliwie! Ale, kto wie, z czasem znudziłaby może kochanego mego chłopca dziecinna żona. Z każdym rokiem mniej odpowiednią byłaby mu towarzyszką. Coraz byś więcej czuł, czego ci braknie w domu. Bo widzisz, ja bym pewnie się już nie zmieniła. Toteż lepiej jest tak, jak się stało.	Byle nie coś takiego, czego nierada słucham.	Całą szklankę wypiła?	Chcesz być księżną? Chwycił cię obłęd tytułów, zaszczytów? Więc pozwól mi tylko kochać cię, pozwól mojemu pióru mówić, memu głosowi rozbrzmiewać jedynie dla ciebie, bądź tajemną sprężyną mego życia, bądź moją gwiazdą! Potem przyjm mnie za męża jedynie jako ministra, para Francji, księcia... Stanę się dla ciebie wszystkim, czym zapragniesz!	Chcę być pewna ciebie.	Che, kokoszko, nie takie ja sprawy odstawiał!	Chowaj Boże! A! prawda, pan chorążyc jej nie widział?	Chłopak mi... zachorował w drodze i pozostał, co mnie w niemały wprawia ambaras... rzekł podróżny spoglądając nieśmiało na pytającego.	Cicho! Krzeczowski chce mówić!	Cieszę się bardzo, Mr. Barnes, żeś się pan raczył fatygować, tak iż gotów jestem nawet przebaczyć doznaną od pana krzywdę.	Co za muzyk?	Co?	Czego od nas żądasz?	Dla mnie oni wszyscy jednacy	Dla mnie samego.	Doda pan: „Chodzi o tajemnicę Iglicy”. Królowa zrozumie.	Dziewczynko.	Istotnie, proszę pani, śpieszę bardzo, dlatego proszę łaskawie...	Jak myślicie, czy on mnie pamięta?	Jakże się tam wszyscy mają? Emilka nie wyszła jeszcze za mąż?	Jużci.	Komu popadnie.	Któż kupił kapy?	Mam jeszcze dziesięć, bo tu jest już jedenaście, a wszystkich było dwadzieścia jeden	Mnie czekają w Krakowie, i pilno wracać kazano	Moja siostra Eliza ma dużo dowcipu, jak jej przyjdzie humor	Muszą odzyskać czas stracony	Na szczęście mój nóż się ześlizgnął... cios nie jest śmiertelny. A zresztą, cóż, te gałgany nie zasługują na litość.	Nasz młody kapłan sprawił się bardzo dobrze... W tej chwili jedzie Tutmozis z kilkudziesięcioma ochotnikami, ażeby nas uwięzić albo zabić...	No, niech Stanisław gada prędko albo niech się wynosi...	No... niczego mu nie udowodniono...	Och! Och! Och! Kapitulujemy!	Oho ho! Bywają pasje warte szubienicy!	Opieka, Lekarz, Zdrowie, Obyczaje mówi tamten, przerzucając książkę	Ot, dla fantazji.	Panie starszy, a panu czy można ofiarować szklaneczkę alikantu i placek?	Panno Janino, dlaczego dzisiaj pani tak mówi? Odbiera mi pani siły i wiarę w przyszłość	Pomerpomer zawołała Jagienka.	Porwą cię fale!	Sam z siebie, tatusiu.	Skończy się pół roku.	Skąd pani wraca?	Słodkich potraw	Słuchaj no, panie jeździec, a tobie z nami wara! Ty idziesz z tela osobno...	Takie „moralne oddziaływanie” jest trochę męczące!	Tatusiu, patrzcie ino, jakiego mi ślicnego kunia ten panic wyrzezał!	Teraz pod nami jest Mars	Trochę straciłem, trochę zyskałem. Zaraz ci opowiem.	W jakim jesteś wieku? Z głosu wydajesz mi się młody.	Wczoraj rano, pane.	Witam waściów uprzejmie. Dla pana Czarnieckiego mam prawdziwą estymę, jako dla wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien dotąd spokojnie w Siewierzu siedzieć.	Więc morderstwo!	Wybierzcie, zdaniem waszym, najwinniejszych i wypytajcie ich w mojej obecności. Nie chcę jednak, ażeby mnie poznali.	Zanieś mu wiadomość ode mnie.	Żebyś wiele wiedział, nie byłbyś sprawiedliwym Mazurem	„Rzeczywiście zachowuje się zupełnie tak, jak mówiono
Czy pan nie zauważył że jeśli się człowiekowi bardzo śpieszy i bardzo na pośpiechu zależy, wówczas najniezbędniejsze do wyjścia rzeczy giną umyślnie, jakby w wodę wpadły. Służący szuka kapelusza niema kaloszy; szuka się portmonetki, niema portmonetki. O zakład, zawsze!	Dobrze, kapitanie; ale tu właśnie napotykamy istotną trudność. Pojmuję, że w ten sposób możesz pan się ślizgać pod samą powierzchnią oceanu. Ale zagłębiając się coraz dalej od tego poziomu, pański podwodny przyrząd trafi na ciśnienie; czy zatem nie ulegnie sile parcia z dołu ku górze, dorównującej jednej atmosferze na trzydzieści stóp wody, czyli prawie jednemu kilogramowi na centymetr kwadratowy?	Bates-sahib, ale przecie sam jeden całemu wyższemu liceum w skórę pan nie da?	Dalibóg, i czemużby nie?	O nie. To pan ma mi coś oznajmić, skoro do mnie przychodzisz.	To zależy od jego gwiazdy! Cóś wprawdzie możemy zrobić, ale nigdy wiele!  Jeżeli tkwi w nim, żeby kradł, żeby był kobieciarzem, to już mu na to nikt nie poradzi! Może się wychować między najpoczciwszymi ludźmi, można wpoić w niego najlepsze myśli; jeżeli złe już raz w nim siedzi, to koniecznie wylezie na wierzch! Można je wprawdzie przytłumić, ale gdy dojdzie do lat, wtedy wybuchnie z niego z tem gwałtowniejszą siłą! Już to w każdym z nas tkwi dzikie zwierzę, w jednym wilk drapieżny, w drugim wąż, który umie czołgać się na brzuchu i zlizywać pył z ziemi. Zwierzę w każdym z nas siedzi; idzie tylko o to, czy ono, czy my największą mieć będziemy siłę, a siły nikt z nas nie ma z siebie.	Widzi pani masa kandydatów... Nie wiem, co on umie, czy to się na co przyda...	A jednak tak; nie wolno nam wątpić.	A jo ci, Józk, mówię: waruj się Kurra, bo to ćwardy hłop i Hedyć nie odda.	A może nie? Uuch, ty twardy łbie.	Aha!... ojciec mój chory, a ja tymczasem na czele wojska muszę pilnować pustyni, ażeby z niej piaski nie uciekły... Dobrze, żeś mi to przypomniał!... Tak, jego świątobliwość musi być ciężko chory, gdyż kapłani są bardzo czuli dla mnie... Wszystko mi pokazują i o wszystkim mówią, wyjąwszy tego, że Mefres ukrył Lykona.	Bez wątpienia Ale Nechem będzie nam przeszkadzała rozebrać wóz, jeśli jej związać nie każę...	Chociaż dopóty, dopóki im skóra nie stwardnieje. Potem cisną tę tarczę sami, na głowy młodszych. I to z roz­machem wielkim. Hę?	Co się gospodarz gniewa! Kupię nie kupię, a potargować można.	Co znowu! Nie jestem filigranowa, mogłabym dotrzeć do samych Głębowicz.	Dam sobie sam radę, nie jestem wcale śpiący Nie chcę Lizy	Dmytruś, serce moje, nie z ciebie my się śmiejemy, nie. Od wczorajsza my z tobą w ogień; ale jak możesz wierzyć w takie brednie?	Dobry człowieku dekretynaliów, nie, chcę powiedzieć dekretaliów, widzieliśmy dosyć na papierze, na przeświecającym pergaminie, na welinie, pisanych ręką i drukowanych czcionkami. Nie ma potrzeby, abyście się trudzili pokazywaniem tych oto. Poprzestajemy na waszych dobrych chęciach i dziękujemy i za to.	Gdzież on może być, do diabła? Nie widziano go cały dzień.	Ja ci nie chciałem dokuczyć Tak mi się tylko wymknęło.	Mam czas... mam czas... Zrobię ja porządek i z tobą także! Przypatrz się swoim przyjaciołom, Riki. Są nieruchomi i bladzi! Boją się. Nie śmią się ruszyć! I ty się nie ruszaj, bo natychmiast ukąszę chłopca!	Nie jest to zresztą rzecz tak nadzwyczajnie waż­na Nic takiego, co by wpłynąć mogło na los mój lub bliskich mi osób. Ale żal mi strasznie tej biednej kobiety, która w tej chwili jest tam, za tymi drzwiami...	Nie mogę temu uwierzyć.	Nie, nie byłem; a zresztą, jak mnie wypędzili ze szkoły, uciekłem zaraz z domu i zaangażowałem się do Krzyżanowskiego.	Nie, nie możemy powinniśmy napisać do panny Sandal, że „dowiedzieliśmy się, że pani jest bardzo biedna, przeto prosimy panią, ażeby pożyczyła nam swoje rzeczy, w które się przebierzemy za Cyganów, ażeby przyjść pani z pomocą materialną”. Owszem, możesz, Doro, napisać taki list.	Niech mi pani wierzy, że i ja odczuwam, ale nie może pani ode mnie wymagać, abym się roztkliwiał nad każdym niedołęgą, nad każdym psem kulawym, kwiatkiem zwiędniętym lub motylkiem zdeptanym.	Pytam, gdzie szukać mam sprawiedliwości, skoro jej tu nie widzę? Mało? Jeszcze mało? Ciągle mało?	Rzadziej też robi ów gest, w którym zupełnie podobny jest do swego ojca, kiedy ocierał oczy i przeciągał rękę po czole. Ja sądzę, że on w gruncie nie kocha już tej kobiety.	To idzie bardzo szybko, pani Müllerowo, strasznie szybko. Ja bym sobie na coś takiego kupił browning. Wygląda to jak cacko, ale tym cackiem można przez dwie minuty powystrzelać dwudziestu arcyksiążąt, chudych albo tłustych. Chociaż, między nami mówiąc, pani Müllerowo, do tłustego arcyksięcia trafić daleko łatwiej niż do chudego. Pamięta pani, jak to wtedy w Portugalii ustrzelili sobie tego swego króla? Też był taki tłusty. Wiadomo, że król nie będzie chudeusz. Teraz idę do gospody „Pod Kielichem”, a jakby tu ktoś przyszedł po tego ratlerka, com za niego wziął zaliczkę, to trzeba powiedzieć, że mam go w swojej psiarni na prowincji, że mu niedawno przyciąłem uszy i że teraz nie można go przewozić, póki mu się uszy nie zagoją, żeby mu się nie zaziębiły. Klucz pani zostawi u stróżki.	W tym wypadku nie będziemy się ociągać, mogę ręczyć za to	Witam pana. Nie ma dzisiaj Hermana, dlaczego?	Z uwagi na Basię, tak. Waszmości nie znałam, byłeś mi przeto obojętny.	Za pozwoleniem waszej dostojności, ja zaraz zmiarkowałem, że wy moglibyście dowodzić pułkiem, pomimo młodej twarzy. Ale w służbę do nikogo nie pójdę. Jestem wolny rybak; dziad mój był (za przeproszeniem) pastuchem w Dolnym Egipcie, zaś nasz ród pochodzi od Hyksosów. Prawda, że wytrząsawytrząsać się	Spać, panie naczelniku! Zdejmij pan z mej głowy zarząd i władzę i uwolnij do domu!	A to cię uszlachtowali! Pies ci łydkę wyżarł czy co?	A to co, panie?	Czy są w domu panowie?	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	Koniecznie bulwar Opery pierwsze piętro, dom z balkonem; pan hrabia każe sobie wynieść na balkon poduszki haftowane srebrem; ćmiąc fajkę i połykając swoje pigułki zobaczy całą stolicę, która przedefiluje przed jego oczyma.	Maniu, a gdzie pan Władysław?	Nikuś! Jak możesz tak mówić pan Oskar jest prawdziwym dżentelmenem.	Ojcze, czy zło istotnie jest tak potężne i powszechne?	Panie, Athos jest chory, bardzo chory.	Powinnaś była pisywać! Przysłać przynajmniej czasem pozdrowienie, byśmy wiedzieli, czy żyjesz.	Słuszna uwaga. Noc także. Czy ty uważałeś, jak Tourbillonka tańczy? Skąd ona tyle sił żywotnych bierze? Ciekaw jestem, co ona jest właściwie: Cyganka, Węgierka, czy też Żydówka?	Wedle rozkazu, panie komendancie.	A i ja go kocham, tożem go na ręku wypiastował!	A może jeszcze zapytasz, kiedy? Owszem, mniej więcej od południa do szóstego dzwonka.	A potém znowu:	Ale ze mnie dureń	Aleś ty całował niewinną dziewczynę, sierotę, wygnankę, bezdomną, która sobie tutaj, w naszym domu, pracą surową i uczciwą na chleb zarabiała. I słuchaj mię, ty odszczepieńcze!	Ależ, pani dobrodziejko My­ślałem... sądziłem... chciałem... pani dobrodziejka wyry­sowałaś mi wzór...	Bezwstydna! do tegoż więc doszło, że w swojém mieszkaniu pozwalasz sobie dawać schadzki mężczyznom! w obliczu całego dworu!	Bo tak pomiarkowawszy wszystko, myślę wszelakowszelako (daw.)	Chciałam kiejś pożyczyć terlicy, powiedziała, że ma lala (gw.)	Co to za dziewczyna? Czekaj no, ja gdzieś widziałem to spojrzenie?... Aha, kiedym tu był ostatnim razem, ta wystraszona dziewczyna przypatrywała mi się z krzaków...	Cóż, proszę pani dobre było śniadanie?	Do przyszłego szkolnego roku!	Dziękuję	Heldera?	I cóż, mój drogi co tobie?	I mówi?	Jakich księży?	Jeden z żołnierzy z gwardii przybocznej gubernatora Właścicielem tego beretu był Juan Barrero.	Lorda de Winter?	Mam posłać po niego?	Mieszkam tam obok	Mniejsza już o jego język, Dick! Podaj nam treść jego przemówienia.	Musiała zatem wrócić	Mówiłem! Ale idę w ślady mądrej metody onej staruszki syrakuzańskiej, która za rządów Dionizjusza, znienawidzonego przez cały lud potwora, codziennie chodziła do świątyni modlić się za pomyślność tyrana. Powiadomiony o tej dziwnej nabożności, Dionizjusz zapragnął dowiedzieć się, jaki jest jej powód. Kazał sprowadzić zacną kobiecinę i spytał.	Młodzieńcze, romans jest niezgorszy. Byłem profesorem retoryki, znam historię Francji, są tam wyborne rzeczy. Słowem, masz przyszłość.	Na honorową śmierć od kuli i prochu	Na oczach głupie szyćko robią, to przejrzeć łacno. Wełniak przedaje ostatni, by Mateuszowi święta sprawić!	Najlepszym zdrowiem się cieszy; a odkądeśmy weszli do zdobytej twierdzy, łaskaw na wszystkich, wesół, mowny, aż serce rośnie nań patrzący.	Nieznośny jesteś!	Nuda powtórzył tonem bezradnej rozpaczy.	O cóż pani Serczykowej chodzi?	O, już swoje! Ciągłe wskazywanie na tę swoją bramę tryumfalną...	Od trzech godzin oczekuję jaśnie pana.	Oddział jego rozprasza się! Żołnierze jego szaleją!	Owszem Pani raz dała mi sześć ciastek za cztery pensy, a...	Patrzyłam na morze, matko dzisiejszy zachód był tak piękny i tak dziwnie smutny.	Pewnie; ale skoro naczelnik przykaże, to usłuchać musimy	Podskoczył jeszcze jeden z magów, potem żłobek z dzieciątkiem Jezus...	Pokaż Abe przecież to są perły! Znalazłeś je w piasku?	Tak, monsiniorze	Tak, zdaje się.	Tak.	To będzie pies pani Sazerat	To ci nowina! A kiedyż to będzie?	To moja jedyna pociecha na sposób, w stylu. Artur, poszła dalej, czując sięw ten wietrzny dzień jak ostrzyżona owca.	To moja wina! To przeze mnie	To się stało, że ściągnięto tam generała Quesnel, że generał wyszedł z domu o dziesiątej wieczorem, a nazajutrz rano znaleziono go w Sekwanie.	To, oczywiście, jego sekret?	Ty jeszcze drwinkuj! Z twego powodu, dla pięknych oczu sąsiedzi głowy tracą.	Więc co?	Za cóżby mieli ich woléć od nas?	Zapomni pani! Już jesteśmy przyjaciółmi, a będziemy jeszcze szczerszymi i jeszcze większymi.	Zrobiłeś już węzeł?	„Pewnie” i „może”
Dziękuję ci Atak jest blisko, wpadnę wkrótce w katalepsję. Być może, że nawet się nie poruszę, nie wydam najmniejszego jęku, ale może się też zdarzyć, że piana pocieknie mi z ust, że będę się prężył i krzyczał. Staraj się, aby nie usłyszano moich krzyków, to ważne, bo wówczas przenieśliby mnie pewnie do innej celi i bylibyśmy rozłączeni na zawsze. Kiedy będę już zupełnie nieruchomy, zimny i jakby martwy, dopiero wtedy, uważaj dobrze, dopiero wtedy otworzysz mi nożem zaciśnięte zęby, wlejesz mi do ust osiem do dziesięciu kropli tego płynu, to może odzyskam przytomność.	Nie chcę się panu, oczywiście, narzucać, ale jeśli będziesz pan zmuszony jutro rano wzywać policji, proszę samemu sobie przypisać winę. Złodzieje zyskają na czasie i z pościgu nie będzie nic. Ostrzegłem, a teraz żegnam szanownego pana uprzejmie.	Ciotko March, jak śmiesz mówić takie rzeczy. Jan jest ponad nikczemność i nie będę cię słuchała, jeżeli się chcesz tak odzywać Mój Jan nie poślubiłby nikogo dla pieniędzy, tak samo jak i ja. Oboje chcemy pracować i będziemy czekali. Ja się nie boję ubóstwa, bo mi nigdy nie tamowało szczęścia, i wiem, że je znajdę także przy nim, ponieważ mnie kocha.	Po co?... Mnie nie chodzi o nich, tylko o świątynie i Labirynt, do zajęcia których wojsko nie jest jeszcze gotowe. Zresztą Hiram, który przejął listy Herhora do Asyryjczyków, wróci dopiero około dwudziestego... Więc dopiero w dniu dwudziestym pierwszym Paofi będziemy mieli w rękach dowody, że arcykapłani są zdrajcami, i ogłosimy to ludowi.	Bardzo niepewna bo za mało w niej Żydów, a za wielu magnatów. Ale pana i to nie obchodzi, bo... Tylko nie wydaj mnie z sekretu... Otóż pana to nic nie obchodzi, co się stanie ze sklepem i spółką, gdyż Wokulski zapisał panu dwadzieścia tysięcy rubli...	A bogdaj się takie dziewki na kamieniu rodziły! I ku oczom to miłe, i gospodarne, i roztropne, i ludziom życzliwe! Hej! żebym tak był młody, zaraz bym cię brał!...	Są to zapewne, kończył professor ; posłańcy z innej niedostępnej nam krainy przelatujący niebo z wieścią od króla króla ; są z ogonami i bez ogonów, z jądrem zgęszczonem i przezroczystem. Ku słońcu zbliżając się spieszą jak zwykle posłańcy, ale za oczy pańskie się dostawszy, ruszają sobie z zakładem po gospodarsku coraz powolniej...	Przecież ja nie wiem nawet, jak pan się nazywa	Mniejsza o to, Janie Nie przeszkadzaj sobie w dalszym ciągu. Staraj się tylko być nieco ostrożniejszy. Nie lubię bić, a zmusiłbyś mnie do forsowania ręki.	Nie, nawet nie to. Ale co mnie to obchodzi. Wiesz, jak kocham Pawła. A ten mnie zmusza do zdrady. Jestem w straszliwym położeniu. Wpadłam w jego szpony. Grozi mi, że wszystko powie mężowi i Pawłowi.	Dla pani zatem nie będę robił wyjątku, bo gdybym to uczynił, upoważniłbym innych moich podwładnych do żądania tego samego, ale ofiaruję pani pożyczkę, równą wysokości miesięcznej pensji pani. Czy dobrze?	Ja nie twierdzę, że ci się nie uda. Tylko ponieważ stawiasz sobie cel poważny, więc ostrzegam, że z góry musisz sobie powiedzieć: albo się uda, albo się nie uda i	A więc a więc uważasz się pan za jedną z owych nadzwyczajnych istot, o których tylko co wspominałeś?	Domyśliłam się. Gdy pani tutaj weszła i spojrzała na mnie, pomyślałam sobie natychmiast, że to właśnie panią zgubił mój nieposkromiony małżonek.	Waćpan jej dobrze nie znałeś. Dziw, jak zacna... Ale taką już miała naturę, że nikogo nie przepuściła, żeby mu zaraz serca nie przeszyć... Taką już ją Pan Bóg stworzył. Nawet niższego stanu ludzi nie omijała: exemplumexemplum (łac.)	Miłość odrobinę „Kurier Warszawski”, popularna gazeta konserwatywnych sfer mieszczańskich i arystokratycznych w Warszawie (wychodziła od r. 1821). na poczcie, robiły się luki w wiadomościach, a wtedy męczyły mnie najgorsze przeczucia.	Można, ale nie z tobą. A wiesz asan o tym, że jakeś to do mnie wybałuszał swe paskudne ślepia, że już wtedy...	W izbie będziemy obierali. Ambroży tam siedzą u tatula, tom się chyłkiem wyrwała na wieś, żeby ci powiedzieć. Będzie Ulisia i Marysia, i Wikta, i pociotkowe, i drugie... I chłopaki przyjdą... Pietrek obiecał się ze skrzypicą...	Ależ niech się pani zastanowi... Co pani chcesz, żebym zrobił? Skądże wezmę pieniędzy dla Ofmana, kiedy nie mam ani grosza.	Czystą prawdę rzekłeś, ale widzi mi się, że są i takie chłopy, są...	Niechże stryj mnie nie męczy Czy ta pani to ona?	Ale ja także nie mam	Oj! bo wy tak Bartosza nie znacie jak ja.	Mówi pan o tym przejętym liście?	Proszę pana, niech pan go schowa! Taki był zmarznięty.	Rozgniewałaby się?	Może tu jeszcze, a może w Chinach. Wiadomo ci, Ned, że „Nautilus” jest szybki. Przebiega oceany jak jaskółka powietrze lub jak pociąg pośpieszny lądy. Nie obawia się mórz często zwiedzanych. Kto wie, może wkrótce zawinie do brzegów Francji, Anglii lub Ameryki, gdzie będzie można równie łatwo uciec jak tutaj.	Pójdę z watahą, gdzie mnie posłano, aż hen! pod Birże! Niech jeno ludzie i konie odetchną. Po drodze, co będę mógł heretyckiej krwi na chwałę bożą rozlać, to jeszcze rozleję.	Uważaj teraz na pannę młodą i na pana młodego; które z nich pierwsze się ruszy, pierwsze umrze!	Co się stało?!	Czy pan ma broń?	Oni znaleźli jego syna! Uciszcie się i obaczcie zbawienie zesłane przez Pana!	Rozumie się, że wymagam.	Tylko władca taki musi mieć władzę i duży majątek nie zaś zależeć od kapłańskich przywidzeń...	Zrzućmy maski i przestańmy bawić się w hipokryzję. Jesteśmy dwoma przeciwnikami, którzy wiedzą doskonale, co o sobie myśleć. Działamy wobec siebie jako nieprzyjaciele i konsekwentnie powinniśmy jako nieprzyjaciele prowadzić ze sobą układy.	I tak jedni na drugich nastają, że już ciężko we wsi wytrzymać.	I to wszystko pójdzie do pana rektora! O, mój Boże!	Nigdy bym nie przypuszczał, że hrabia Lermy tak szybko zapomni, że uratowałem mu życie, a przecież mogłem zabić go w domu notariusza w Maracaibo	Przysięgam na własną grzywę że większego zamętu nie sprawiłby nawet sam wieloryb. Dumny jestem z ciebie, młodzieńcze! A oprócz tego oświadczam, że pierwszy wyruszę z tobą na ową tajemniczą wyspę... naturalnie, o ile istnieje na świecie.	A nie ruszałaś nic?	Gdzie ona jest?	Ha! Tuście mi, niewstydniki! Ciężki sąd i kara was nie minie!	Hetmańskim, nie dworskim, jestem pułkownikiem, a w dodatku księcia wojewody krewnym.	I chce to pani uczynić dla mnie jako dla przyjaciela?	I ta robocza masa to ludzie.	Jeszcze nic nie rozumiem.	O kurczę! Zupełnie mi to wyleciało z głowy!	To potężny człowiek.	To samo przyjdzie!	Ja to mam mieć za odpowiedź pańską?	Jakże, bez powodu? Dałem za wygraną i wyjechałem, ale mam plan obmyślony, niezawodny.	O! pewnie, blizko dziesiątkiem lat odemnie starszy, a i ja nie młody.	A więc na jakich warunkach?	Myślę, że to prawda	Przyniosą mi dziś ten emetyk, czy nie?	Wasza książęca mość jest szafarzem krwi mojej. Ludzi siłasiła (starop.)	Z pewnością niewiele! Mówią, że w skarbie nie ma nic, a Fenicjanie grożą, że przestaną pożyczać, jeżeli nie otrzymają nowych praw.	On żonkę ma, co tobie do niego?	Jak zobaczyłem grzyb, krzyknąłem: „oooo i pokazałem palcem. A ty dopiero doleciałaś.	Rozważałem wszystko. Do wniosku doszedłem...	John Clayton, Turpey Street Nr 3. Stoję z dorożką na Shipley-Yard, w pobliżu dworca Waterloo.	Myślałem, że przynajmniej Radziwiłłowie staną wszyscy po mojej stronie, tymczasem, patrz, co mi pisze książę krajczy z Nieświeża.	Słyszę na ulicy rozmowę.	A! Eminencjo! oszczędź mi swojej niełaski; pozostań bierny, jeżeli raczysz uznać, iż postępuję obecnie, jak uczciwy człowiek.	Czy on również bywał u pani?	Widzi pani, że czasami umiem dotrzymać słowa.	Zgoda. Lecz zostaje jego banda, a uczniowie takiego mistrza są sami mistrzami.	Aha, właśnie! Teraz same dziady idą. Kto ma za co, zostaje w domu.	Ależ mamo, kto mówi o przeszkadzaniu?	Co ty, świnio, pleciesz?	Co?	Gdy napisał: żegnajcie, starzy, idę za nim...	I ja!... I ja!... I ja!...	Może chory	Naturalnie! Jemu chodzi o posag.	Potrzebuję natychmiast co najmniej 2000 dolarów!	Że chce mnie poślubić.	A mama?	Ba, kiedy oni zwykle w knajpach tylko siedzą albo w teatrach powiedziałem.	Brutal...	Chilonie Chilonidesie!	Ciężko.	Drukarnia!	Gdzie byłeś tyle godzin?	Gotowe?	Handel	HospodyHospody (ukr.) rzekł drugi głos.	Jaki?	Już niedługo.	Ma wuj kupca?	Napiszę.	Niech i plotę, nalej wina, wiwat piękna Julja, sileat invidia!	No... taka wycieczka.	Okropnie mieszkam, prawda?...	Prosto żydoska gospodarka, jaże patrzeć boli!	Ukrył je poza pociągiem!	W kantorze starego pana Bauma.	Wuj musi tę konfuzję zatrzeć!	Z Brodzkim.	Z Sandomierskiego...
Teraz przydałby się nam nowy Radetzky Bo Radetzky znał już doskonale tamte okolice i wiedział o wszystkich stronach tych Włochów, wiedział, co trzeba szturmować i z której strony. Chociaż to nie takie proste wleźć na dobre do jakiegoś kraju, bo taką rzecz każdy potrafi, ale wydostać się stamtąd, to jest dopiero prawdziwy kunszt wojenny. Jeśli już człowiek gdzieś wlezie, to winien wiedzieć o wszystkim, co się dzieje dokoła niego, żeby czasem nie wpadł w jaką bryndzę, która nazywa się katastrofą. Pewnego razu w naszym domu, tam gdzie jeszcze dawniej mieszkałem, złapali na strychu złodzieja, ale chłopisko było sprytne; gdy tam wlazł, wypatrzył, że właśnie murarze poprawiają mur od strony ślepego podwórka, więc też wyrwał się, powalił na ziemię dozorczynię domu i zesunął się po rusztowaniu na dół, na to ślepe podwórko. Ale stamtąd ani rusz dalej. Natomiast nasz tatuś Radetzky znał każdą ścieżkę i nigdzie go dogonić nie mogli. W jednej ciekawej książce o tym generale było to wszystko bardzo ładnie opisane, jak to on uciekł spod Santa Lucia, a znowuż Italiany uciekły w drugę stronę i dopiero na drugi dzień ten generał zmiarkował, że właściwie bitwę wygrał, kiedy przez lornetę nie dopatrzył się ani jednego nieprzyjaciela. Więc zaraz się wrócił i zajął opuszczoną Santa Lucię. Od tego czasu był marszałkiem.	Tak. Ona także nie może sypiać po nocach. Pan nie rozumie dlaczego? No bo przecież ona naturalnie widzi, co się święci. To bydlę nie stara się nawet tego przed nią ukryć. Gdyby tylko miała choć trochę odwagi! Ona wie dobrze, co ja czuję, ale tak się go boi, że nie śmie nawet spojrzeć mu w twarz, a cóż dopiero odezwać się do niego. Kazałby jej zaraz iść na złamanie karku.	Toś w porządku życzę powodzenia i... zadośćuczynienia, che... che... che... Ja bo obecnie nie mam hm... na zbyciu, jak się to mówi, woli bożej... che... che... che...	Otóż napisz do dziennika Merlina trzy kolumny, w których odeprzesz samego siebie. Ubawiwszy się wściekłością Natana, powiedzieliśmy mu, że niebawem będzie nam dziękował za tęgą polemikę, którą sprawimy, że książkę jego rozchwytają w ciągu tygodnia. W tej chwili jesteś dlań szpiegiem, kanalią, hultajem; pojutrze będziesz wielkim człowiekiem, otwartą głową, mężem na miarę Plutarcha! Natan uściska cię jako najlepszego przyjaciela. Dauriat kapitulował, masz trzy tysiące w kieszeni: sztuka się udała. Teraz potrzebny ci szacunek i przyjaźń Natana. Wykierowany powinien być tylko księgarz. Powinniśmy prześladować i gnębić tylko naszych wrogów. Gdyby chodziło o człowieka, który zdobył imię bez nas, o niewygodny talent, który trzeba by unicestwić, nie obstawalibyśmy za podobną repliką; ale Natan to nasz kompan; sam Blondet postarał się, aby książkę zaatakowano w „Mercure”„Mercure de France”	I nie moja; nie chodzi się na obiady, kiedy się już nie umie mówić.	Okropny jest w tobie ten pociąg do wojny, na której człowiek nie myje się przez całe miesiące, ażeby pewnego dnia zginąć... Brr!... Gdybyś jednak zobaczył Senurę... Tylko spojrzyj na nią...	Cóż to? Czy nie masz głowy na karku, czy też masz kurzą ślepotę na mózgu? Nie wiesz dokładnie co? Może przypadkiem nie wiedziałeś dokładnie, kto do ciebie mówi? Hę? No, wyśpiewaj wszystko, o czym on gadał	Bo mamy, muszę się przyznać, mało szklanek, więc się je ciągle myje... Uposażenie administratora dóbr nawłockich nie jest tego rodzaju, żeby można sobie pozwolić na tuzin szklanek, nie mówiąc o serwisach. Te rzeczy nie są dla nas dostępne, ludzi pracy, pracy bardzo ciężkiej i bardzo odpowiedzialnej...	Tym bardziej rzecz godna zgłębienia że mieszkańcy Wschodu używają trucizny nie jak Mitrydates dla ochrony od ciosu, ale często i zamiast w charakterze sztyletu, w ich ręku nauka ta staje się nie tylko odporną bronią, ale częstokroć nawet zaczepną, jednej używają przeciw cierpieniom fizycznym, drugiej przeciw swym nieprzyjaciołom; za pomocą opium, belladonny, brucyny, żmijowca i laurowiśni usypiają tych, którzy chcieliby ich zbudzić. Kobiety w Egipcie, Turcji lub Grecji, które tu nazywacie babkami, mają takie wiadomości chemiczne, że zdumiałyby niejednego lekarza, a swoją wiedzą o psychologii przeraziłyby niejednego spowiednika.	Jakto! nie jest neuropatka! kiedy syn jest chory, ona zdradza symptomy bezsenności. Ale ostatecznie uznaję, że Sokrates et consortes to jest potrzebne dla wyższej kultury, żeby mieć cytaty na pokaz. Cytuję zawsze gnoti seauton uczniom z pierwszego kursu. Stary Bouchard, dowiedziawszy się o tem, powinszował mi.	Naszymi długimi piórnikami, jak tego o mało co nie pokazałem niedawno... Powiadam ci, walczyliśmy pomiędzy topolami, zarówno przeorowie, jak i wszyscy mnisi, a jeden rozciął mi czoło aż do kości. Przypatrz się! Sprawiedliwe i doskonałe jest Koło żywota! Wczoraj świerzbiała mnie ta blizna; po latach pięćdziesięciu uświadomiłem sobie na nowo, w jaki sposób mi ją zadano, i stanęła mi w oczach twarz tego, który mi ją zadał; przeżyłem znów chwilę omamienia. Nastąpiło to, coś widział... uderzenie i zaślepienie. Sprawiedliwe jest Koło! Cios bezbożnika spadł na mą bliznę. Wtedy w duszy doznałem wstrząśnienia; zaćmiło mi się w duszy, a łódź mej duszy zakołysała się na falach złudzenia. Dopiero gdym przybył do Shamlegh, mogłem się zastanowić nad przyczyną rzeczy i dociec biegu zakorzenionego chwastu zła. Walczyłem dziś z sobą przez całą noc...	A do czego u ciebie ochota jest? Ty do niczego ochoty nie masz!...	Waldy! Waldy! Że on ma więcej barw w ustach niż w głowie, to o tym nawet wrony kraczą. Nie ma się czym przejmować.	Jakto nie? co to, nie? hm! nie? Powtarzam łup, cup twoim najniższym sługą, czyli....	Czyż mnie słuch nie myli?... Boże miłosierdzia!... zdaje się, że on mi śmie grozić?	Ech, Boże, czy ty nie widzisz, że margrabina jest narzędziem tego wysokiego chudego, który nie pisnął ani słówka. Jest w nim coś z Kaina, to Kain, który szuka swojej maczugi w trybunale, gdzie, na nieszczęście, mamy kilka mieczów Samsona.	Nie, nie chcę. Jeśli mnie nie zostawisz, wstaję z łóżka. Chcesz, abym miała głowę do tego, po takim zmartwieniu!	Powinieneś go lepiej znać. Z takimi chłopcami powinieneś się zaprzyjaźnić. Niezwykły chłopak. I co za bajeczny widok: dwudziestu pięciu chłopców, którzy, jakby się zdawało, powinni by raczej grać w palanta (było to w samym środku zimy, ale ludzie dorośli, zwłaszcza zaś tacy, którzy przebywali długo w obcych krajach, dopuszczają się tych małych błędów, dlatego też i M’Turk nie poprawiał go)	Nie dajcie się prosić, panie starosto ciekaw jestem okrutnie.	Dżek, coś ci powiem. Czarli rozpuszcza plotki, że jesteś dumny, że wcale nie można z tobą teraz mówić. Namawiał HarryHarry (daw.) mówi. Ja dopiero na niego: „Skąd wiesz, że dumny, kto ci to powiedział?” to jedna paczka.	Nie tylko o pieniądze Liczyłem się z wujem i dlatego, że żywiłem dlań wiele wdzięczności. Wychował mnie przecie od małego chłopca. Poza tym miałem się poświęcić karierze dyplomatycznej i tu również wszystko zależało od wuja. Słowem, jak widzisz, nazajutrz po lekkomyślnie wziętym ślubie mogłem uważać, że popełniłem błąd.	Papieru nie brakuje w kantorze.	Teraz mu, chłopcze, każdy plunie na to Żebyś słyszał, jak z sobą rozmawiają sąsiedzi w Skoczicach, gdy się zejdą na pogawędkę. Każdy ma kogoś w wojsku, więc rozmowy prowadzą aż miło. Po tej wojnie będzie wolność, nie będzie ani pańskich dworów, ani cesarzy, a dobra książęce zostaną zabrane. Niejakiego Korzinka też już żandarmi za takie gadanie zabrali, że niby buntuje naród. Juścić, dzisiaj prawo mają żandarmi.	A coby biskupi wasi i księża bez nas zrobili! Wasi polscy biskupi nie wiele znają, księża jeszcze mniéj, po chałupach z dziećmi i żonami siedzą, do stodół zboże ściągają, pociechy z nich nie wiele.	Nie kończ pan głupstwa. Zjadać tylko masło z chleba, a potem marzyć przy suchym chlebie, że się było jednak dosyć naiwnym!	Proszę darować ale nie uwierzę. Przecież pani go nie kochała! Nie mogę też sobie wyobrazić, by pani temperament i pobudliwość były silniejsze od jej poglądów etycznych i od ośrodków hamujących. Pani chce go wybielić w moich oczach.	To was i tak nie minie. Ale ta myśl jest dobra. Ja cię rozumiem i dlatego wyrzeknę się pewnych formalności, ale pod najściślejszy dyskrecją. Helena i Adam? Tak?	Ha! jeszcze mnie na pachołków stać. Albo to nie mam piechoty i dział, co? Niech go Zamoyskiemu wydrą! Obaczym!	No, pozbyłem się nareszcie tego bandyty. Skoro jednak lwy nie chcą pożreć tej białogłowy...	Kotka leżała w samym centrum sypialni White’a Deski są podwójne, żeby zagłuszyć wszelki hałas. Ani jeden chłopak, choćby z mego własnego domu, nie mógłby ich podnieść, nie pozostawiając żadnego śladu	Dobrze, żeś mi o tym przypomniała! Ruszam tedy niezwłocznie. Zdaje mi się zresztą, że walka z Rikim będzie zbyteczna, bo gdy zabiję mężczyznę, żonę jego, a o ile się da i chłopca, to ichneumon sam się stąd wyniesie.	Myślę, że i ty byś nie zniósł nazwy pruskiego szpiega! Zgoda byłaby tylko możliwa w razie przeprosin pana Głębockiego.	Pfe! Nie mów tak!	Ach Naszego Dymitra zwierzchnik! Co za radość widzieć pana u siebie, panie pułkowniku. Wiemy, że jest pan dla Dymitra nie tylko dowódcą, ale i przyjacielem. Wiemy, ile panu zawdzięcza.	Jakże nie pracować? Co pan mówi? A żona, a dzieci?... a długi? a raty?...	No, jak już okradli całą familię Lewinów do trzeciego pokolenia wstecz, to całkiem możliwe, że wygrają tę wojnę.	Nie mówię, że Phil opowiada łgarstwa, ale on lubi ryzyko, jak wielu tych, co jeżdżą po morzach. Jeżeli Dan będzie miał ochotę, panie Cheyne, to niech tam pójdzie... i niech będzie ze mną, co chce.	Innego by zabili, ale nie jego. Jest niesłychanie silny, najsilniejszy w całym ostrogu, i dziwnie mocnej budowy ciała. Nazajutrz rano wstaje zupełnie zdrowy.	To nie mógł być potop potop był tylko jeden, za czasów Starego Testamentu.	Tego nie rozumiem Tego nie wykładacie nawet w wyższej szkole...	Tak nie umrzeć z głodu... oto najwyższe dobro, o jakim marzyć, jakie osiągnąć wolno ubogiej kobiecie!	Trucizny? spytał po chwili wpatrując się w nią, tobie? na co??	Jeszcze jej tu nie masz, ale, da Bóg, będzie. Ten kawaler ją widział, powieda, że ją sprowadzi, patrzcie, oto imci Korycki, jej salwatorsalwator (daw., z łac.)	Ośmielam się zrobić uwagę waszej dostojności że chłopi przez pewien czas istotnie mówili o zniesieniu podatków, buntowani przez jakiegoś nieznanego człowieka. Ale od paru dni nagle ucichli...	Jakże to? Puścić go na rozbicie?	No, jakże? Zgadzasz się pani?	Pierwsza! Dobranoc, Róża, idę do domu.	A! więc pan także, rzekł wesoło Bogusławski, wierzysz jak ja, że co mogą mieć Anglicy, Francuzi, Niemcy po trosze, to i my przecie u siebie stworzyćbyśmy potrafili?	Co to jest?	Zjawiłeś się znienacka jak wyrzut sumienia.	Szkoda wielka! Może by wyświetlił tę tajemnicę... Gdybyś pan potrzebował wskazówek, gotów jestem służyć. Może mi pan powie, w jaki sposób zamierzasz pan prowadzić sprawę, a kto wie, czy nie mógłbym udzielić panu pomocy...	Więc jakże, panie Fix, czy postanowił pan jechać z nami do Ameryki?	Słusznie mówisz, Sancho roztropność każe unikać fatalnego gwiazd wpływu i strzec się złej godziny.	U kogo się pali?...	Utknął pan na dziesiątce	Z tego wnioskować można, że pan niezbyt przyjemne wrażenie wywiózł z Włoch	Nieznośna, przyjacielu Ned ale kieliszek octu kosztujący półtora miliona franków zawsze to osobliwość.	Tak. To córka Lejzora, tego handlarza sianem.	No! to zmówże go zaraz.	To ci dotrzyma, wyszedłszy.	To moja rzecz.	To ofiara ginofobiiginofobia, właśc. gynofobia a. gynefobia (z gr.)	Niemądry pan jest.	Co panu jest?	Proszę o pomadę na porost królewskich wąsów.	No, no, przyślij tylko pieniędzy, już ja go wystrychnę, że aż miło.	Oto przy tym świadku panią przepraszam, jeżelim co przeciw niej zawinił.	Biedaczysko wącha teraz siarkę, co pewnie nos jego znosi bez wielkiej przyjemności. Zeszłego lata padł w jakiejś bijatyce.	Jak pan uważa.	Bardzo możliwe Mów dalej.	Tamte dwa konie są niezłe, ale nasza klacz znakomita	Pan Kopowski, Niteczka i Stefcia zostali w oranżeryi one obie rysują storczyki, a pan Kopowski nas bawił.	Ale w jakiż sposób, mój Boże?	Nastka go tak nauczyła rozumu!	Widziałeś go pan?	Dziecko, ty dziecko! Jakżeż mogłaś wyjść za tego głupiego Henryka Dohnę?	Niech i tak będzie! Data porwania?	Jak często pani go widywała?	Musisz, bo w przeciwnym razie wydam cię, żeś zabiła dziecko.	Proszę za mną	Mistrz Albrecht hołd mi już złożył.	Brat mówiąc te słowa, podała mu rękę przyjaźnie, lecz nieśmiało.	Cóż znowu! on je wszystkie zapłaci...	Owszem. I cóż dalej?	Aa, jaki miły chłodek!	Czekać cię będę o ósmej	Dla mnie?	Odrzuć je.	Więc w tamtą...	Ależ ja wcale...	Daj Boże pojutrze...	Dokąd?	Fok!	Ja miałbym z takich rzeczy żartować!... O!... d’Artagnanie!...	Ja, jestem ubrana! rzekła, kapelusik męzki kładnąc Laura.	Może być, jestem zmęczony	Płochliwy mustang!	Tu? W naszym mieście?	We środę... może w czwartek...	Zaczekam.
Myli się pan. Czy może pan wyobrazić siebie na przykład mówiącego do kobiety, do której czuje pan najżywszy pociąg: ukochana!	Nie rób takiej poważnej miny, Szwejku bo na froncie to ci się odechce bić z jakimiś honwedami. Dochodzenie przeciwko wam zostaje umorzone, każdy z was udaje się do swego oddziału, ukarani będziecie przy raporcie, a potem pójdziecie z kompanią marszową na front. Jeśli jeszcze raz wpadniecie mi w ręce, wy łotry, to zobaczycie, jak z wami zatańczę. Macie tu każdy swój dokument zwalniający i zachowujcie się przyzwoicie. Odprowadzić ich pod numer 2.	Jedź dalej, Pietrek Powiada pan przecież, że się nie wysypała To taka niewinna dżumka, drzemka. Dżuma konwersacyjna. Dżuma na burżujów.	Przychodzę się pamięci pani polecić, wiesz pani zapewne, że jadę. Smutno mi tak miły dwór opuszczać, ale są konieczności. Szczęściem spodziewam się, że to nie potrwa długo.	Ma pan rację Gdy się panu dobrze przyglądam, to mam wrażenie, że jestem...	Ja nie chodzę manowcami Tak, panie margrabio muszę z panem pomówić, w tej chwili. Dalibóg, za późno przyszłam, skoro tu już jest pan sędzia kryminalny.	Mimo całej lojalności dla domu sabaudzkiego muszę przyznać, że służba wojskowa i podatki tak dalece dają się we znaki ludowi neapolitańskiemu, iż nieraz zdarza mu się żałować dobrych czasów króla BombyKról Bomba	Nic drugiego, jeno się zmówili! zdołać. sese (gw.) tylko. wyrozumieć Jagusi, dlaczego się tak była wystroiłabyła wystroiła błyszczeć niebieską barwą. jej ślepie roziskrzone? czemu jej tak latały czerwone wargi, a biło od niej taką radością? Obiegał ją wilczymi, głodnymi ślepiami, gdy wypinając się naprzód wzdętymi piersiami, podawała króbkękróbka	Takem właśnie myślał. Widzę, człowiek przygląda się, a teraz idzie w tę właśnie stronę. Myślę: zaczepić ryzykownie, a jak nie on? Nam dzisiaj po ulicach włóczyć się nie bardzo wypada, zaszlibyśmy gdzie, ja mam tu jedno miejsce, swoi ludzie...	Trzeba by się wszystkiego wyrzec, wszystkiego zaniechać, własną robotę własnymi poszarpać rękoma...	Zdaje mi się, iż przypisuje go powodom politycznym.	Czemu mi się tatuś tak przypatruje?	Czemuż nie, jeśli interesuje cię to teraz, gdy ci już na nic nie mogę się przydać.	Cztery półkwaterki... i śledź... i... Przyniesę... Cie, żebym to miał strzelbę... kożuch na ten przykład z pięć rubli... buty by się zdały... ze trzy ruble... ni, nie chwaci... a kowal by chcieli z pięć rubli za fuzję... tyla co od Rafała... ni...	O! kiedy tak, staniemy się nietylko znajomemi, lecz przyjaciółkami prawie; znasz pani pana de Tréville, to pewnie bywałaś u niego?	Ja wam powiem też prawdę, o, ja wszystko rozumiem, przedemną się nic nie ukryje. Mię nikt tego nie uczył, ot tak, samo mi to przychodzi, nie wiem zkąd. Wam nie o moją idzie dolę... wyście też zakochali się we mnie.	Byle nie tak, jak mój zeszłoroczny: schylać się nie było po co.	Ej, mój jegomość, żeby to my byli sami, we trzech, pewno bym ja ich nie opuścił, bo mi się serce krajało, aleśmy we czworo byli... więc oni rzucili się na ordę, a mnie sami kazali... ratować... Żebym to ja był pewny, że jegomości radość nie zabije... bo to my za Jampolem... znaleźli... ale że ksiądz...	Lecz sam, jak się teraz czujesz?	Więc czemu pan nie chce wziąć tego chłopaka?	Pan żartuje.	Przysięgam na wszystkie na niebie świętości, na cztery Ewangelie, że dopóki nie pomszczę tej krzywdy na przeciwniku, co mi ją wyrządził, dopóty prowadzić będę żywot taki, jak go prowadził margrabia Mantuański, kiedy poprzysiągł, odemścić śmierć synowca swego, Balduina, to jest nie jeść chleba ani kawałka, nie bawić się z żoną i wiele innych podobnych zadawać sobie utrapień (których nie pamiętam, ale przysięgą je moją obejmuję).	O... widzisz, jaki to z niego chłop!... Ino spojrzał na szwabskie nasienie, a zara mu serce odjęło. Zabiorą ci łąkę, no, to i co? Będzie się im wpędzać bydło w szkodę, dopóki jej na powrót nie sprzedadzą.	Więc dam ci fakty. Swój Perfect Carburator zbudowałem zrazu tylko teoretycznie. Potem zrobiłem mały model, który nie chciał chodzić. Dopiero czwarty model naprawdę ruszył z miejsca. Był całkiem malutki, ale chodził bardzo ładnie. I nawet wtedy, gdy budowałem go w tak malutkich rozmiarach, odczuwałem jego specjalne działanie na mnie. Takie cudowne stany wesołości i dziwnego czasu. Ale ja myślałem, że to jest tylko radość z powodu wynalazku, czy też może skutki przepracowania. Wtedy właśnie pierwszy raz zacząłem prorokować i robić cuda.	Nie ma on nic wspólnego z opowiadaniem a akcja nie powinna się odbywać w bogatych sferach miejskich. Co ty o tych ludziach wiesz? Dlaczego nie umieściłaś jej tutaj, w Avonlea, oczywiście zmieniając nazwę, gdyż inaczej pani Małgorzata Linde pomyślałaby oczywiście, że to ona jest bohaterką!	Ba! gdybym wiedział Może zechce zostać profesorką w jakim amerykańskim uniwersytecie... Bo pan wie, że teraz kobiety chcą być deputowanymi, sędziami, jenerałamijenerał (daw.)	Co to pan robi?	Jednakże nigdy nie oczerniałam nikogo i nie kłamałam o nich ani nie starałam się zadawać im rany.	No! to jak tam sobie chcecie Znajdzie się taka, co to weźmie.	Do Królestwa Szczęścia	Powiedz mi co wam strzeliło do głowy z tym Zawiłowskim i z tamtą włoską gidyą?	W poniedziałek.	„Faraon”! Proszę pana, sygnalizują, że „Faraon” wchodzi do portu!	A dlaczego to papiery spadły tak bardzo? Przepraszam, ale jestem zupełnym ignorantem, jeśli chodzi o intrygi giełdowe.	Przykro mi mocno, że tak bardzo ci chodzi o tebydlęta, gdyż to nie koniec jeszcze mego opowiadania.	Mnie? oczywiście, panie prezesie, ale cóż ja mogę o panu Malinowskim powiedzieć?... Jest dobrym urzędnikiem, uczynnym kolegą... Wychowany jest przyzwoicie...	Dosyć tego Sancho, idź ucałować rękę swego pana i rycerza i proś go o przebaczenie, a pamiętaj na drugi raz ganić i chwalić z większą roztropnością, nade wszystko zaś nie mów nic złego o tej damie z Toboso, której nie znam, ale którą kocham z całego serca, ponieważ sławny Don Kichot ją uwielbia. Zresztą zaufaj mi, a nagroda cię nie ominie.	Ale to jest po prostu robione tutaj, w domu. Doprawdy nie?	Wszystko to dobrze, ale co ja zyskuję na tej spółce? Jeśli ciebie złapią, z jakiejże racji ja mam odpowiadać za twoje łotrostwa?	O! czemuż nie, nawet kolej na niego. Trzeba około stu rubli, a ja nie mam pieniędzy! Co my tu poczniemy? Chybabym gdzie pożyczyła.	I stosunek przyjacielski z tobą bardzo mi dopomagał do znoszenia kłopotów, nudy i wszelkich nędz tego psiego życia... Więc nietylko zniosę, coś mi powiedział, ale jeszcze poproszę cię o przebaczenie. Namówiłem tego Pawełka, aby tam jechał ze mną...	Nie powiem nic i pani będę wdzięczny, gdy o tym więcej mowy między nami nie będzie.	Być może, jeśli pani chce tego.	Co za pomieszanie pojęć w tej biednej rudej głowie wyższościowo, ale nie wystarczyło mu materiału i odwagi i utknął.	Faktem jest że w całym kraju korzysta z porady lekarskiej na koszt właścicieli 41%, a wcale jej nie doznaje 59.	Sława Bohu! A powiedz no, mołodycio, nie uciekał tu tędy jeden szlachcic, Lach przeklęty, z córką?	Tak jest, albowiem może być zaczarowana.	Z kieszeni nikomu nie wyciągnie ale jak o dziewczynę chodzi, to każdy mężczyzna jednaka świnia.	A wy nie siądziecie?	Bo nie zaklinaj. Sama ci ofiaruje.	Czy możesz mi poświęcić kwadrans czasu?	Król Boruch nie ma głosu. Nie wolno przerywać. Młody król jeszcze nie skończył. Głos ma młody król.	Niech mnie morze pochłonie, że nie rozpoznałem głosu, który przynosi nam te wspaniałe wieści.	Niedorajdo i ty chcesz upaść tak jak drugie?	Powiadam cztery, choćby nawet miało być pięć bo dotychczas mi nie wyrywano, a żaden mi nie wypadł.	Powiesz mi podczas śniadania, czy mamusia ci pozwoliła.	Przypuśćmy Ależ ja, aby dotrzymać wam obietnic, muszę pierwej zgnieść kapłanów. Jest to walka, a skutek walki niepewny...	Rwie len u proboszcza i jeszcze nie wie, co ją w domu czeka.	Tak	Tak li mówicie o Cezarze?	A cóż ty od niego chcesz? przecież to osoba duchowna jest, przysiągł już innej oblubienicy.	I dlaczegoż to ja, dlaczego właśnie ja mam panią ratować?	A to?	Ach, czytasz święte protestanckie maksymy. To starym niemieckim obyczajem wyszyto i powieszono.	Co to święta?! Najświętsza prawda a co tobie tam politechnika? Śmiech powiedzieć! Mam syna na jakiegoś geometrę wychować...	Czegóż to?	Fredek jest słabszy.	Gdzie on jest?	Nais poczyna sobie z nami dość szczególnie Co ona robi?	O tym już inni myśleli	Poszukacie sobie roboty gdzie indziej. Pozostaną tylko ci, którzy dawniej u nas pracują.	Przede wszystkim buntowi można zapobiec, jeżeli mędrszych spomiędzy pospólstwa oświecimy, że ten, który obiecuje im wielkie ulgi, jest wariatem...	Rozumiem. A niechże wam będzie niezdrowa! KońNo, Cezary	Sądzisz, że mu to zaszkodziło?	Ty już o tym wiesz?	Zobaczy Romek! Swój! Swój! Pójdź tu! Widzi Romek jaki on ładny! Taki duży, kudłaty, a łagodny, jak baranek!	A Niemen lubisz?	A daj i ty!	A dobrze, dobrze	A jak nazwisko?	A ty wiesz?	A wszystko na drodze! Cóż Wacław ci mówił?	A! Trompe-la Mort! musi być bardzo szczęśliwym, kiedy zasłużył na takie imię.	Cóż Niemiec?	I tylko taką zostawił pani obronę?	I zostawiłabyś Niżpol na pastwę?	Jam ich o permisjępermisja (z łac.)	Musi, że Ślimak niedobrze zrobił, co wygnał nieboraków na taki ziąb	Natura, Nauka szepnął Wokulski ściskając rękoma skronie	No	Pewnie...	Raczej niepowodzenie.	Spełniłem.	Toteż ciekawie słucham.	Uhm, rewidowałeś!	Wiesz, że możesz mi ufać	Więc po co?	Włóż go na wielki palec Mogę liczyć, że oddasz ten pierścień?	Zapytajcie no gospodarza, ten wam powie kto u niego gości, znać go musi.	Znasz jezioro Wiłajki?
Z upiorem, z macochą, wiem doskonale, bo się z tem nie tai, że mnie ma ztąd wypędzić i zabrać nawet sprzęty... Com miała droższego dla siebie, to wcześnie pochowane... czekam rozkazu, ustąpię. Nie zniżę się do łez i walki, ojca mi żal, oszczędzę go...	Czy pani wie, dlaczego wózek taki ciężki? Proszę nie myśleć, że ja wiozę tylko swój dobytek. Mam tu skarby po nieboszczyku panu.	Ja? czy pójdę? Chybaby mi nogi korzenie w ziemię puściły, wtedy bym nie poszedł, a i to jeszcze prosiłbym kogo, żeby mnie wykarczował. Tak mi się chce szwedzkiego mięsa znowu pokosztować jak wilkowi baraniny! Ha! szelmy, pludraki, pończoszniki!... Pchły im po łydkach inkursjęinkursja (z łac.) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. przeciw nim czynił niewola. Gustawa AdolfaGustaw II Adolf (1594–1632) stratować, przeryć ryjami.! Ot, co jest! Ba! ale któż temu winien, jeśli nie zdrajcy? Nie wiedziała zaraza, kogo brać, i zacnych ludzi pobrała, a zdrajców zostawiła. Dajże Boże jeszcze raz powietrzepowietrze dziś popr. forma D. lm: obywateli. piekłu przysporzyć, to poślij wszystkich tych, którzy onę kapitulację pod Ujściem podpisali. Zestarzał się Zagłoba? zestarzał? Zobaczycie! Janie! radźmy prędzej, co czynić, bo już bym chciał na końskim grzbiecie siedzieć!	Rozumiem to Ale to, co pan złego mówi o ludziach zatrzymujących czyjeś listy, nie może się odnosić do mojej stryjenki. Paczka zalakowana była od dawna i stryjenka zapewne nie zaglądała do niej wcale od czasu, gdy znała autora owych listów. Zresztą nie wiem, czy tam są wyłącznie listy. Paczka może zawierać również jakieś pamiątki...	Nie grajmy komedyi ani pan mnie, ani jabym go nie oszukała. Każą mi iść za pana, gdy ja kocham innego; każą się panu żenić ze mną, choć kochasz inną. Nie są to rzeczy wesołe.	Teraz nie. Każdy dostaje na próbę gorszą książkę, a jeśli ją zwróci w porządku, dostaje lepszą. Każdy musi sprawdzać, że książka jest cała, a jak się jedna kartka kiwa, to zaraz przylepiam. Nie wolno trzymać książki dłużej niż tydzień. Sandersa i Dżona zupełnie wyrzuciłem z czytelni.	Człowieku z dalekiej krainy wy, Hetyci, i my, Fenicjanie, jesteśmy braćmi, więc szczerze radzę ci nie wdawać się z egipskim sądem, bo on ma tylko jedne drzwi: przez które się wchodzi, ale nie ma tych, przez które się wychodzi.	Dlaczego on popełnił to szaleństwo, jak pan to sobie wyobraża, kapitanie? Dlaczego? To niepojęte! Dlaczego? Gdyby był biedny i stary, i zadłużony, gdyby mu się nie powiodło w życiu albo gdyby był zwariował! Ale on nie należał do tych, co wariują	Na mękę Pańską, litości!... Niech pan nie zabija! Nie moja wina! Bóg mnie skarał, nie moja wina. To ta łajdaczka, to ta nieczysta, to ona, my nic... Zlituj się pan nad starą, już i tak niedługo umrę... I on nie winien, to ona opętała nas, ona! Jędza, rozpustnica!... Grzech śmiertelny na nasze dusze...	Oho! co temu, to bardzo wierzę lecz panie, na miłość Boską, nie chcę cię widzieć gołego, wzbudzisz we mnie litość i nie będę mógł od łez się wstrzymać, a tak bardzo już opłakiwałem tej nocy osła, którego również jak was kochałem, że nie chcę rozpoczynać na nowo; lecz jeśli potrzeba koniecznie, abyś uczynił jakie szaleństwo, uczyń je szybko i nie namyślając się, jakkolwiek nie widzę tego potrzeby, bo i tak powrócę prędko z podróży i przyniosę wam odpowiedź, której żądacie od damy waszej. Do licha, pani Dulcynea powinna się przygotować dać mi pomyślną rezolucję, bo przysięgam Bogu, jeśli tego nie uczyni, z gardła wyciągnę jej odpowiedź i w gębę zamaluję i porządnie nogą niżej pleców kopnę. Jak to! tak sławny błędny rycerz, jak pan, miałby szaleć bez powodu dla jakiejś tam... Niech kochana dama nie robi ceregieli, bo jakem poczciw, gdy się rozjuszę, to się będzie miała z pyszna, nie taki ja, jak się zdaje, nie zje mnie w kaszy.	Ale do kogo ty należysz? Jesteś dla mnie typowym objawem pseudomorfozy, używając pojęcia Spenglera, wziętego przez niego z mineralogii: jeśli formy poprzedzające dane zjawiska są dość określone, a nowa treść sama ich nie wytwarza, to wlewa się tam i zastyga na podobieństwo nieistniejących już tworów przeszłej epoki, które wygniły, skruszały i rozwiały się. Twoja poezja jest taką pseudomorfozą. A dowodzi to słabości. Może paru Rosjan na tle ich rewolucji stworzyło coś prawie nowego; tam w Rosji materiał przestał być treścią wierszowanej propagandowej broszurki	Mądryś, nie ma co mówić nie tego żałujesz, że cię ze służby wypędzą i sromotnie rodzicom odeślą, ino ci markotno, co dworska służba nie będzie kwikać na twój widok.	A cóż to, święty czy co? Prosili, powiedział, że może przyjdzie... laczego nie?... Bo to młoducha nie urodna, a bo to jadła dobrego i napitku nie naszykują? Młynarze się też obiecali i z córką. Ho, ho, takiego wesela, jak Lipce Lipcami, jeszcze nie było! Wiem dobrze, bo z Jewką od młynarzów kucharować będziemy. Wieprza już im Jambroży sprawił, kiełbasy robią...	Dzięki, najjaśniejszy panie czynimy swoją powinność. Sposób jest taki. Zostawisz tutaj jakiego rotmistrza z niedużą garstką ludzi, aby strzegli tego grodu, który zdaje się nam dość silny, tak z natury, jak z przyczyny obwarowań uczynionych wedle twego zlecenia i planu. Całą armię podzielisz na dwie części, jako to sam rozumiesz lepiej niż ktokolwiek inny. Jedna część ruszy na Tęgospusta i jego ludzi których za pierwszym natarciem rozbije z łatwością. Tam znajdziesz pieniędzy pod dostatkiem, bo ten cham sypia na złocie. Cham powiadamy, ponieważ szlachetny książę nie ma nigdy szeląga przy duszy. Ciułać grosze to sprawa chamskaCiułać grosze to sprawa chamska	Aha! Szacowny to on jest o rety! Więc pan nie życzy sobie, żeby się tu kręcił?	Niestety! biedak się wił, jak ryba w sieci, ale nieszczęście go prześladowało. Jesteśmy, jak rozbitki, teraz na łasce Marka i jedyna nasza ucieczka w pani.	O! co teraz, szepnęła Julja do Marji, to go niepuszczę aż mi się zaprezentuje.	Przepraszam stryja, to on mnie nie lubi.	Czyż nie uzgodniliśmy że nie tylko ja, ale i moi przyjaciele mają być dla was nietykalni?	Nie!... Ona!.. Ona myśli, że ja nie ją, ale tamtą miłuję!	Tego nie wiedzieć! Takich rzeczy elementarnych nie wiedzieć! No, rozumie się, że inżynier, ale wielki.	E tam. Co mi po tej wspaniałej kąpieli, jeśli nikt mi jej nie zabrania.  Wracam do domu.	Korona mu ze łba nie spadnie, że przystał do dziadów, a co nam będzie lekciejlekciej (gw.)	Nie potrzebuję sądzić. To jasne jest dla każdego, kto tylko widział cię w interesach.	Och, pani! nie liczyłem bynajmniej na podziękowanie.	To mi nie nowina. Bieda hartuje człowieka.	A nie ma wśród was żadnego mężczyzny? Bo tymi drzwiami tylko białogłowy mogą wchodzić. Nie macie mężów, braci...	Dlaczego nie odpowiadasz mi, kuzynko?	Dobrze, dobrze Pozwólmy tym poczciwcom zajmować się swoimi sprawami i nie myślmy już o nich.	Gdybyż nie były już spaczone...	I ja go kocham; weź list i oddaj mu go sam!	I nie pisujecie do siebie?	Mowy o tym nie ma. Nie zgodzę się nigdy. Albo twórczość czysta, albo wręcz poniechać wszelakich zabiegów.	Nie Wracam do swoich.	Nie mam, bo i czyje mam mieć? Ojczym się nie fotografuje, a więcej nikogo nie mam.	Nie, głębiej.	Nie.	Nie... bo ciocia jest pobożna, widzi pani...	No, tak. Możliwe. A jednak ma pierwszą nagrodę za wyścig alpejski i nigdy dotychczas nie miał katastrofy...	Rozumiem. Postanowiłeś usunąć go z drogi.	Szczotkarz? Dlaczego właśnie szczotkarz, a nie krawiec?	Prawda, to tylko Żydówka, ale jeśliby ta Żydówka kochała i była nawzajem kochaną przez syna pani, to kwestia jasna i przeciwieństwa wyrównane	To dobrze! Takich ludzi mi potrzeba... i takich jak ty na wszystko gotowych... Ciągle to powtarzam, że na nikogo więcej niż na ciebie nie liczę.	Pan obiecywał dziesięć rubli za odnalezienie rodziców tej małej, co siaduje na progu chaty, gdzie pan mieszka.	Ależ Aneczko, znowu mi kłamiesz. Przypomnij sobie, wiem to przecież od ciebie, dzwoniłaś do mnie w przeddzień, pamiętasz? Albertyna, kryjąc się z tym przede mną, jakby miała coś na sumieniu, koniecznie chciała wybrać się do pani Verdurin tego dnia, kiedy spodziewano się tam panny Vinteuil.	Co wygadujesz! Jakże mógłbyś to zrobić?	Głupi ty!... Faraon robi tylko to, co kapłani uradzą.	To potem. Najsampierw będzie się gotować, a od tej gorącościtej gorącości (daw.) przez sześć tygodni..	Co pan tam ma w kieszeni?	Co takiego? Kazałem śpiewać...	Czyście wy o Bondarywnie królowi co szepnęli?	Jak to?	Jakże to? Myślałem, że pan prędzej jest jakimś tam królem kolei żelaznych. Tak mi opowiadał Harvey, gdy... gdym jeszcze mylił się w sądach.	Milcz! Dzieci twoje to trąd	Mój drogi, chciała mieć salon, a udało się jej otworzyć tylko restaurację. Za cóż miałbym się nią zachwycać? Powiedz mi jednak, co powiedziała o panu Dorianie Grayu?	Niech pan wstąpi na herbatę, bo ciocia będzie się gniewać, że puściłam pana	Niestety, to z pewnością przypadek...	Pan jest bardzo dowcipny Czy i ten pan będzie dzisiaj, Stefanie?	Przychodzi mi na pamięć pewien starodawny szlachcic rzymski, nazwiskiem Lucjusz NeracjuszNeracjusz	Pycha... wszystko to tylko pycha, mój przyjacielu.	Rozkażą nam grzać się przy obcych płomieniach i pić z sodomskiej winnicy!	Tak jest Idą widać nocami, by się upałów uchronić, a w dzień spoczywają; konie zaś wysyłają aż do wieczora na pastwiska.	To będzie zależało od metody odwetu	To już mnie zostaw.	To krewny hrabiego GeldriiGeldria	Toteż, która je posiada...	W podziemiu jest izba obszerna tam się może przez dzień ukrywa, a nocami narady ze swymi wiernymi odprawia.	Zostawiony był jego matce całkowicie i bezwarunkowo przez pierwszego jej męża	A młodzi książęta?	A przecie ją porwali	A łóżko szerokie? Mierzyłaś, jakom ci kazał?	Bez wątpienia, bez wątpienia Rozumie się.	Błaźnie!...	Dawno waszmość byłeś w Źwierniku?	Doskonale każdy niech swoją kochankę opisze... Fürstemberg zaczyna.	Gdyby wola Opatrzności...	I o tobie.	Jur z Borowiczek.	Juści, śnieg zamiękł.	O, tak!	Organista jest w domu?	Otóż wyjąwszy stratę czasu sierżanta.	Patrokles umarł w nocy	Pewien tego jestem	Pewnie, że umarł.	Poczyna nam się dzień niezbyt pomyślnie!	Pozory, Ojczyzna	Przecież wiesz, kim jestem.	Przemokłeś	Przypominam.	Słowem wszystko, zawsze i niezmiennie	T... tak, nowy gatunek wołu	Tak powinno było być już wtedy	W Stolpen! a, w Stolpen!	W tej chwili mi zlazujzlazuj (gw.) żart. pokazowałpokazować (gw.)	W wiosce Louvetot.	Wybornie.	Za pierwszym razem zgruchotał mi ramię, za drugim przebił mi płuco, a za trzecim zadał mi taką ranę.	Zazdroszczę ci, Beniaminie. Najesz się do syta chleba świętojańskiego i daktyli.	Złodziej, Pieniądz rzekł
Stracimy niebawem de Marsaya a razem z nim uniknie ostatnia nadzieja losu dla diuka de Maufrigneuse; od czasu bowiem jak go tak dobrze wystrychnęłaś na dudka, ten wielki polityk rozkochał się w tobie na nowo.	A twoja siostra na co pozuje?	Na jaką wojnę?	Na tym polu czy gdzie indziej, wszędzie trzeba walczyć	To dozorowanie nie sprawi Pietrkowi wiele trudu! Dziewczyna jest na swoje pięć lat niezwykle mądra. Umie patrzeć na wszystko i radzić sobie, a wyjdzie jej to na dobre, bo stary za cały majątek ma tylko dwie kozy i lichy szałas halny.	Nie gniewaj się na mnie! W tej chwili nie gniewaj się na mnie! Tą chwilą będę żyła... długie miesiące, długie miesiące... Nie odbieraj mi tej chwili!	A więc wychylę jego zdrowie, uczynię to przez miłość dla ciebie i przez wzgląd na dzisiejsze święto Niech żyje długie lata! Życzę mu wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku! Życzę mu tego, ale wątpię, czy się to spełni. Bardzo wątpię...	Co za dziw! Obdarli mnie Niemcy na granicy i byliby powiesili, gdybym się im ochrzcić nie dał. Rzucili mnie do wody i takem ocalał.	Pan ze mnie żartuje.	Sprawiliśmy się tajemnie: zrzynki, strzępki, szmatki pozmiatałem własną ręką i do cna spaliłem na kominie; popiół nawet rozgarnąłem aż do samej głębi.	Ja myślę, żem ich znał! Pracowałem dla nich już szósty raz.	Czy nie zastanawiałeś się nad tym jaka tu otwiera się przepaść? Na czym my się opieramy? Na myśli. Dobrze	Znajdą się tacy co mi rzekną abym nie jechał z obawy Światopełka i Odonicza, znajdą się, co i na innych podejrzenia rzucą... lecz ja.	Otóż to właśnie tak mówią prawie wszyscy ludzie i widzę, że cudu chyba potrzeba, ażeby ich przekonać, że byli rycerze błędni i że są jeszcze. Nie będę teraz czasu tracił, ażeby cię z błędu, który z tylu innymi podzielasz, wyprowadzać, ale to mogę ci uczynić, iż do nieba gorąco modlić się będę, aby cię oświeciło i dało poznać, jak potrzebnymi w wiekach dawnych byli rycerze i jakby użytecznymi dziś jeszcze byli. Ale dziś za grzechy świata górują w triumfie miękkość, próżnowanie, lenistwo i wiele innych występków.	I czy wie pan, kto jest owa wielka dama?	I zwróci ją pan dobrowolnie?	I że też to miłościwy pan tych przestróg z nieba nie usłuchał.	Nie wejdzie pan?	Ależ tak, właśnie dlatego przyjechałem, zbyt wiele trudów to wymagało, aby cię odnaleźć i oddać ci je, byśmy mieli znów zacząć się szukać. Zajęłoby mi to resztę życia.	Panno Magdaleno, przysięgam, że nie chcę pani krępować... Niech pani choćby jutro idzie za mąż, a nic złego sobie nie zrobię... Tylko wyniosę się stąd do Warszawy... Niech pani wyjdzie za szlachcica czy za mieszczanina, byle pani poszła z miłości, nie dla interesu... Niech ten człowiek będzie bogaty czy ubogi, z edukacją czy bez edukacji, byle to był człowiek młody, dzielny, który sam się wyrobił, a nie siedział u nikogo na łaskawym chlebie, bo to... fe... fe!... Ja panią bardzo... bardzo przepraszam za moją śmiałość Ale ja się pani nie narzucam... Wiem, że nie jestem godzien... Pani dla mnie jest jak święta i dlatego nie mogłem przenieść, nie mogłem wytrzymać, ażeby pani sprzedawała się takiemu dziadowi i jeszcze za pieniądze jego siostry!...	Ani mi się nawet śniło. Dziś odjeżdżam.	Ba, a żebym tak za tobą poszedł, to bym dopiero dziwo zobaczył. Byłoby się nad czym cudować! Hej!...	Czy nie mogliby przyjść wszyscy ci goście razem, tak żebym się z nimi mógł prędzej załatwić?	Ha! co za smutne, a wymowne zeznanie tak wiernego przyjaciela! Gdym był jeszcze aplikantem, pamiętasz, Copperfieldzie, ileśmy razy zauważyli, jak się wzdrygał, nie śmiejąc w dobroci swej i przyjaźni przerwać niestosownego dla panny Agnieszki stosunku.	W takim razie przeprowadzą śledztwo i dowiodą niewinności Sofry. Po czym ty, panie, będziesz zawstydzony, a wszyscy nomarchowie, ich krewni i służba zostaną twoimi wrogami.	He, he, chrzestny synalku, nicpoń się robi z ciebie; lękam się, że mój Byczek i ty tworzycie dobraną parę. Nie spałeś w domu?	Co się stało?	Daj spokój! Pojechał ci, bo pojechał, ale za łaską boską z Jurandówną nie wróci.	Dlaczego oni nie zamyślają się nigdy o życiu przyszłem?	Gorzałkę lubi i pyskata tak samo	Hale, córuchno, hale! Pilnuj tutaj, a już ci bułeczkę przywiezę abo i co.	Maryśka! Maryśka! Jak ci nie wstyd! Obrażasz mnie! Jak możesz tak nie wierzyć w moje siły?...	Myli się pani Może pani mnie zmusić jedynie do... usunięcia się z areny.	O tak Co za szkoda, że jest niemy od urodzenia!	O, mam tu jeszcze dużo takich samych utworów i gram dzisiaj z ochotą, bo palce chodzą dziwnie łatwo, chociaż po raz pierwszy dopiero czytam te nuty.	Oho! ho!... Nigdzie nie szukajcie. Sam się znajdę, gdy zatrąbią pobudkę.	Pomówimy o tym jeszcze Od czasu wyjazdu pani de Bargeton pozycja pani de Senonches bardzo się zmieniła; będziemy mogli wyswatać Franciszkę z jakim zacnym starszym obywatelem.	Pędzi to do Lasku z miną urodzonego księcia a za pół roku znajdzie się może pod kluczem za długi.	Spodziewam się spodziewam się, że i mnie Bóg nie opuści...	Ta-a-k kupiłam całą baryłkę, kupiec upewniał, że są doskonałe, ale... ale... boję się... coś się stało... niezupełnie zdają się dobre.	Tedy chwała Chrystusowi, że wam dał nad nim zwycięstwo. Jakoże skończyła się ta wojna?	Tu już mała woda teraz popłyniemy przez podwórze, a potem panna będziesz bezpieczna, jak w komodzie swojej matki.	Warto byłoby zająć się jej ucywilizowaniem...	A bo to owsów nie przypiekło!	A gdyby nie były wesołe?	A głupstwa	A przedać?	A to, proszę pana inspektora, „ktoś” nawpuszczał do klasy chrabąszczów.	Ależ w takim razie ten kuzynek nie spadłby jak bomba	Bóg serca psubratów odmienił że zamiast krainy ruskie pustoszyć, w sukurssukurs (z łac.)	Ci Sagan, nieprawdaż, to szczyt fałszywej elegancji, straszne snoby?	Czego tam?	Czy nie lepiej by było tamtych tu wezwać?	Czy zamierza odwiedzić naszą okolicę?	Czy, gdybym wyzdrowiał, mogę mieć nadzieję służby pod jego rozkazami?	Czym? Tym, że żyjesz ku mojej krzywdzie!	Cóż mam robić?...	Cóż, chłopcy, roztasowaliście sięroztasować	Dlaczegóż to?	Dobrze! dobrze! odkryj ją, jeśli potrafisz. Bonne chance, a teraz dobranoc, bo jestem zmęczona.	Dziękuję pani dobrodziejce, dzisiaj jestem zupełnie zdrów.	Gdzie jest van Krist?	I nie zbadałeś wcale?	Ja go nie widzę, nie rozumiem, co chcesz powiedzieć przez to.	Ja sobie życzę? jak ci to mogło wpaść do głowy? Ale fakt faktem, że posagu nie masz, a latka lecą.	Jaki? jaki?	Jakże! Krewni, cioteczna siostra matki.	Jednak utrzymujesz, że kochasz panią Bognę.	Kiedy ja nie chcę pieniędzy	Kiej dziedziczka nie utrzymałaby złego psa. U nas to i pies musi być łaskawy.	Ned!	Nie ma co mówić, grzeczna rozmowa!	Nie.	Niech mnie...	Niech żyje król!	O ładnych twarzach, a w szczególności o oczach	Oby taki efekt był w ogóle możliwy.	Od tygodnia cię szukam i wypatruję po próżnicy.	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	Onute! liepkite  atnešti stalelį dėl lošimo kartomis, ir jeigu galėsite, nugramzdinkite kur nors lenkstudentj, jis čionai kokią nors vėl intrigą su prabaščium prieš mūsų inteligentus vaikinus pradėjo.	Pod jakim względem?	Pojedziesz natychmiast. Ja ci powierzę list, którego nie dasz sobie odebrać w żaden sposób i oddasz go do rąk własnych.	Posiada wszystkie rękopisy pana de Bornier	Precz!	Przecież wolny człek! rzekł marszałek.	Sikoręsikora	Stanko, Stanko! Widzisz twego dziadusia, jak poważnie kroczy? Co za opończa kunami bramowanaopończa kunami bramowana	To by nie było może pożądane, Francja musiałaby zdobyć zbyt wiele kraju	To pasja do pracy! Pierwszy raz coś podobnego spotykam...	Uciekasz?	Więc gadaj! Do ciężkiego diabła! Nie jestem usposobiony do rozwiązywania szaradszarada	Więc po cóż ta nauka? Żebyś potém poczciwą gospodarką i ślacheckiem życiem gardził, mędrkował i świdrował myślą	Więc proszę powtórzyć. Pewno jakieś plotki	Wyglądasz dziwnie imponująco, dziwnie pięknie...	Wyrzuciwszy naprzód strażników i kluczników	Zaszła jakaś pomyłka?	Zdrów, wasza miłość, jeno nie wiadomo, czyli go anieli żywcem do nieba lada dzień nie wezmą, bo to święty człowiek.	Zostaw głupstwa Młody jesteś.	Żyją? To po co?... Cóż ja, jak ta kłoda mam gnić?	„Pójdź, pójdź...”
Bo ja wiem? Jeno raz Brochwicz porucznik powiadał, co na własne uszy słyszał. Przyjechał od króla Tyzenhauz do naszego hetmana i coś tam, zamknąwszy się, długo ze sobą gadali, czego Brochwicz nie mógł ułowić, ale gdy wychodzili, tedy na własne uszy, powtarzam, słyszał, jak pan hetman mówił: „Z tego może być nowa wojna.” Okrutnieśmy tam wszyscy w głowę zachodzili, co to mogło znaczyć.	Panie nie uznaję systemu opartego na intrydze i gwałcie! Opozycja to bardzo zła szkoła rządzenia, a politycy rozumni, którzy przed dojściem do władzy muszą się czasem imać tych środków, starają się usilnie rządzić wedle zgoła odmiennych maksym, jak te, które głosili za opozycji. Widzieliśmy w Chinach i gdzie indziej. Skłania ich do tego ta sama konieczność, której ulegali ich poprzednicy. Do rządów wnoszą jeno jedną nowość, to znaczy swój brak doświadczenia. To mnie skłania, panie Hibou, do twierdzenia, że każdy nowy rząd będzie gorszy od dawnego, nie różniąc się odeń zasadniczo. Wszakżeśmy już tego doświadczyli.	Nie, to by trwało za długo, a przy tym ja potrzebuję tego zmęczenia, którego chciałby mi pan oszczędzić. Dobrze mi to zrobi.	Jak to wody? Zwyczajnej wody?	To być może ale...	A ja tak jestem nieszczęśliwy, że choćbyś pan i ów miecz posiadał, to on się przyda na coś tylko pasowanemu rycerzowi, tak jak balsam, i wszystko znów zwali się na biednego giermka.	Nie mam z panem nic prywatnego. Może pan być tak prywatny, jak tylko się panu podoba, po drugiej stronie tej bramy; i	Dziwne jakieś dziecko Matka jej była taką uroczą istotą i takie miała miłe obejście, a Mary to najniesympatyczniejsze dziecko, jakie w życiu widziałam. Dzieci nazywają ją „Panną Mary kapryśnicą”, a choć to niepoczciwie z ich strony, wcale im się nie dziwię.	Właśnie przez to, że świat chce jeść, to ład się sam przez się zaprowadzi, byle raz wszystko obalić do gruntu.	A cóż by to za cudowna rzecz była! Żartujecie zdrowi, panie Lorenc, ze mnie, prostaczka.	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Chłopu to każda jednako pachnie i z każdą rad by przyjść do poufałości.	Czy ci się to podoba, Doady?	I wieleż to się ceni?	Jestże możliwe że są to te same przykładne dzieci, z którymi żyłam pod jednym dachem przez trzy dni?	To nic... duszno w tej sali.	Co to było?	Co to jest w tych uwałowanych redlinach?	Są naszymi więźniami, jak i notariusz. Ale nie bój się o nich. Jutro będą wolni i twój bratanek będzie mógł pojąć za żonę swą piękną oblubienicę.	To tak mnie witasz? Co ja ci złego zrobiłam, Nikodem?	I w dodatku on sam sam nas z pracowni wyrzucił! Choćby chciał, nie może nas podejrzewać. Och, Stalky, to najpiękniejszy czyn, jakiegośmy kiedykolwiek dokazali.	O!... co też ta gadajom... takie tafle śklące, to je pikny piec. Dałak za niego dużo pieniędzy.	Przeto ja się i Turków nie boję, gdyż to primoprimo (łac.) po drugie.: synowie BelialaBelial (z hebr.) odparł Zagłoba.	Sfolguj trochę w afektach, bo to dziewczę w tobie tak rozszalone, że doprawdy przyjdzie do jakiego nieszczęścia.	Tak. To mój syn, Mendel. Najmłodszy, oby zdrowy był.	To jest naturalne nie wychowywałem się przecież w chałupie, ani nad rynsztokiem.	Dawny, zapomniany bóg... Mithras! Władca, od którego woli zależy barwa młodych listeczków, kiście zbóż, kielichy kwiatów na tej całej cudownej ziemi... Boski ogrodnik! On, który sprawia, że owoc gruszki dojrzewa, że jabłka wonne wyciekają z żył prętów, że czerwienieją pod zwiędłymi liśćmi, zwiędłymi tak samo, jak więdnie piękna matka z nienasyconej miłości dla czerstwego synka... On sprawia, że ciemne śliwki okrywa cudowna, jedyna barwa, a winograd zwisa z wątłego szczepu i ciąży, jakby się kłonił do snu. U pelazgijskich, pono, plemion wykwitło inne widziadło, którym tylekroć poiliśmy się z księciem. Nieprawdaż?	Pan Athos zawsze będzie gotowy odpowiadać, kiedy się spodoba urzędnikom cywilnym wezwać go na badanie. On nie ucieknie, panie kardynale; bądź spokojny, ja za niego ręczę.	Naturalnie. Zawsze byłeś tępy... Gdyby nie ja, już by to miasto dzisiaj nie istniało.	Błagam pana, proszę na wszystko, wyjeżdżaj pan ztąd; pan jest artystą, dla pana wszystko jedno, czy pan jest tam, czy tu ja tej męki nie zniosę i on Chryste Panie!	Nie, oni mówią poważnie. Ponieważ zajmuje się tak żywo misjami w Indiach, więc powiadają, że eksportuje religię. A czy wiesz, co rzekła o nim niedawno jedna starsza kobieta? „Tak, proboszcz jest bardzo osławiony ale też, co prawda, bardzo się puszcza”.	Ale bez tego wyschnie wam w gardle, panie kolego Napijcie się, a ja będę słuchał tego, co mi chcecie powiedzieć. Jestem zgodny i chętnie wysłucham waszych przekonywań.	Dwie szczypty na kwartę wody, tak jak mówiłem. I pić gorące. Na czczo połowę i wieczorem połowę. Rozumiesz?	Może ich nie poprawią, ale napędzą im nową porcję rozumu i nauczą silniej trzymać się za ręce A gdyby Żydzi byli solidarniejsi... no!...	Ale dzieci przecież poznają, że nowy	Daj mi pan karafkę z wodą	Jak duży był ich majątek?	Pan jesteś w najlepszych stosunkach z panną Michonneau zechciejże pomówić z nią i dać jej do zrozumienia, że powinna wynieść się stąd natychmiast.	Taką jak Sahara?	Był tu u mnie w mojej firmie wasz redaktor ekonomiczny i mówił tak o „Tygodniku Niezależnym”, jakby istniał od stu lat. Aż rumieniłem się, że nic o nim nie wiem.	Dokąd? jużci do Kaniowa! A tak, i przyznam się, że panu zazdroszczę	I co im powiem od ciebie?	Królowie nie takich cudów dokazywali Wpan myślisz, że Zajączkowska inna była? Kubek w kubek... ani do niej było przystąpić, a przecie ją dla króla dostali.	Któż by zachorzał? nie słychać było!...	Doskonale! Nie mam bynajmniej zamiaru wystawiać cierpliwości twej na długą próbę. Jesteś mężczyzną, spodziewam się zatem, że największa nawet radość o śmierć cię nie przyprawi.	Co słychać u was?	Gdy raz będzie w moim domu pod Corioli, odpowiadam za nią	Gilberto! czyż nie możesz zdobyć się na uprzejmiejsze podziękowanie!	Kto nie musi symulować! Symuluje każdy, zwłaszcza jeśli chce czegoś znacznego dokonać.	Nic nie wiem.	Nie chcę!	Nie miałbym?	Nie obiecywałam wcale.	O bogowie!... Czy aby mnie on nie grozi?...	Owszem, zdrowi zgubiliśmy tylko H. O. Czy nie macie go z sobą?	Pójdą pod rozpatrzenie rady nie przestawajcie działać, nie wstrzymujcie wykonania. Damy znać cóś najbliższego!	Tak, nago.	Tak.	Tylko z tarczy, Henryku, a nie z kopii.	W każdym razie nie z tej połowy świata, do której ja przywykłam	Wiem, Karl, wiem, ja chcę ciebie. Ja tam z nimi nie wytrzymam dłużej, nie wytrzymam!	A cierpliwością i bramy piekielne przemoże.	Aha!	Bo on jest mądry i myśli o przyszłości.	Ciekaw jestem, czy będę wracał z pierścionkiem czy harbuzem?	Gdybyś zaś ciotka dobrotliwa stygnącą rączką wszystko mnie powierzyła	Głusi jesteście?	I buty.	Jedna zwłaszcza sprawa w najwyższym stopniu zajmuje mnie i zaciekawia w tej chwili.	Kto mi poda rękę?	Lubię miłosne.	Ma słuszność	Mam.	Mości książę, lasy się palą.	Na ząbki, mówisz? Powiedz mi, czy ja bardzo wtedy chorowałam?	Niepodobna, niepodobna!	Niesłusznie przyjmuję podziękowania Jakim mnie pani zrobiła, takim jesttakim jest tu: nadgonić. i wiele znieść, i wiele przepracować jeszcze; ledwie zacząłem żyć.	O, kobiety wszystko o sobie wiedzą! Ja mu się tam dobrze przypatrzyłam.	Owszem, bardzo	Panie Stachu!	Panno Malwino, zielone?	Posłuchaj zostawiam ci jeszcze tę noc i dzień jutrzejszy	Powinnaś się ochraniać, w takim stanie nietrudno o chorobę...	Przez tę jednak Fenicjankę nabrałeś, wasza dostojność, wstrętu do pełnomocnika asyryjskiego króla.	Puśćcie nań ładną dziewczynę.	Sala gorączkowych	Skąd go więc wziąłeś?	Tedy, zdaniem pańskiem, przez nieustanne zajmowanie umysłu tą rzeczą, oswoił się z myślą dokonania zbrodni, związanej z klejnotami?	Teraz rozumiem. Chciałbyś skupić akcje.	Tik gaila, kad ji numirė, vargšė!	Toteż ich rozgania, gdzie dopadnie, i srodze pilnuje.	W cztery lata?	Walał się dwa lata po tiurmachtiurma (ros.)	Walmy na ratusz!	Więc dzisiaj zupełnie zniszczony	Wszystkie dobre, wszystkie dobre, tylko ja ich się boję, razem z ich dobrocią. Chyba mi pańska żona za którą zaręczy.	Wszystko!	Zapewne z czasem sprzedasz?	Zapraszałem go na polowanie... Żadnej odpowiedzi.	Zgoda poddaję się pańskim warunkom.
Cóż to znaczy? Tamb’ Itam jest tutaj...	To znaczy, że jestem gotów dotrzymać obietnicy... mimo tego listu, który mnie wcale nie zachęca.	A więc, dalipan, flaga kłamie! Zresztą, i to prawda! toć widziałem, jak panna wysiadała z pojazdu! Ja się nazywam Piotr Wik, a okręt mój stoi w nowym porcie. Możesz mi się pani powierzyć bez obawy!	Bierz, nie obawiaj się. To czyste złoto i upewniam cię, że trzyma wagę przepisaną.	Bo popierwsze matka nie zgodziłaby się na to. A gdyby nawet! Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego co będzie, gdy dziewczynka dorośnie? Jak ułoży się jej stosunek do rodzeństwa, jej, kulturalnej i wykształconej panny do zwykłych posługaczek i parobków? Pocóż dobrowolnie układać dramat, który kiedyś może zepsuć jej życie?	Ciszej, ciszej, najdroższy Czarna Wróżka mówi to tylko z życzliwości dla ciebie. Wiesz przecież, jak nas kocha i ile zrobiła dla nas.	Co to jest, co się stało?	Czy być może nie przyszło mi to nigdy na myśl.	Cóż to, chcesz mnie może wyzwać na pojedynek?	Hmm, drogi panie Morrel przykro mi, że narobiłem tyle zamieszania u państwa.	Ho-ho! Ależ to zgraja wariatów zebrała się na tym bacie!	I słusznie! Jeżeli jaki oddział wlezie nam w drogę, to mu po brzuchach przejechać. Zgadzam się również, aby się na samego księcia nie porywać, bo mu nie zdzierżymy. Wojownik to wielki! Ale unikając bitwy, warto by z parę dni koło Kiejdan się pokręcić.	Ja, to bym poprosił panienkę, żeby panienka powiedziała jaśnie pani, że wcale nie potrzeba, żeby Wincenty spał za kredensem. Niechby nam tylko jaśnie pan dał liworwery, a już Filip i ja nikogo nie wpuścimy do domu. Żeby nie wiem jaki złodziej przyszedł, to my jego po mordzie i won.	Jak młynarz, którego zrobili biskupem. „Pojmuję, mój drogi, rzekłam, że będę zawsze dla ciebie tylko prawie taka sama jak pani de Fischtaminel”. „Rozumiem, mówisz mi to z powodu tego szalika! Więc tak, prawda, ofiarowałem go jej w dniu imienin. Cóż chcesz? Dawniej byliśmy z sobą bardzo blisko...” nawiązanie do płaczu Marii Magdaleny przy opustoszałym grobie Jezusa po jego Zmartwychwstaniu.. Pozwalam się panu wyśmiewać ze mnie ale ja płakałam nad mymi złudzeniami młodej mężatki, płakałam z żalu, że mogłam być tak naiwną. Przypomniałam sobie uśmiech krawcowej. Och, ten uśmiech przywiódł mi na pamięć uśmiechy wielu kobiet, które śmiały się, widząc mnie w roli małej dziewczynki przy pani de Fischtaminel; płakałam z całego serca. Aż dotąd mogłam wierzyć w wiele rzeczy, które już nie istniały u mojego męża, ale w które młode kobiety chcą wierzyć tak wytrwale. Ileż wielkich niedoli w tej jednej małej! Jacy wy jesteście gruboskórni! Nie ma na świecie kobiety, która by nie posuwała swojej delikatności aż do haftowania zasłony z najładniejszych kłamstw, aby nią pokryć swoją przeszłość, podczas gdy wy... Ale też się zemściłam!	Jak to? Prezes nie wie? To przecież poseł Laskownicki, ziemianin spod Krakowa. Ot, nieszkodliwy snobizm... Uważa się za magnata, bo żonaty z baronówną von Lidemark...	Jest dowód, i to nie jeden. A nasamprzód dziecko miało szatki niebieskie ze złotą forbotką, samem je oglądał. Widzę ja, co waszmość pani chcesz powiedzieć, że to nie żadna racja, bo niejedną dzieweczkę mogły rodzice tak przybrać. Ale jest jenszy dowód, jasny jak słońce. Panienka miała na szyi szkaplirz...	Jeżeli nie wszczynaliśmy akcji widomej, to dlatego, że warunki były tego rodzaju, iż uniemożliwiały wszelki społeczny czyn. Lecz w stanie potencjalnym wszystko to leżało w naszych intencjach. Sprawa autonomii bezpośrednio wiąże się z rozstrzygnięciem tej zawikłanej sprawy parobczańskiej, rolnej i w ogóle robotniczej.	Mój Bartoszu, mój złoty, jakże to?	Och, biedny chłopak, pijany jest ponczem i rozpaczą. To drugi dependent z kancelarii, gdzie pracuje twój brat przegrał pieniądze, które patron mu powierzył na sprawy kancelarii. Chciał się zabić, pożyczyłam mu tysiąc franków, które ci bandyci Finot i Giroudeau mu wydarli. Biedne niewiniątko!	Och, panie hrabio niech go nam pan zwróci zdrowym!	Oj, nie, Antek, nie pomaga, a bardzo szkodzi. Bo, widzisz, to jest taka choroba, że tu myślisz o tym, o czym nie chcesz myśleć i widzisz to, czego nie chcesz widzieć. Więc jak napijesz się, to usypiasz to wszystko. A ta właśnie trzeba przecierpieć i przemyśleć, to potem zagoi się i już masz spokój. Chociaż wraca to potem, wraca. Ja dziś jeszcze czasem czuję, że wraca, ale jak wrócę do domu, jak mnie obsiądą dzieciska, tak odejdzie.	Przecież raz skończyć to trzeba	Tak, ale wszystko to nie przeszkadza, aby mógł istnieć mój hrabia Monte Christo.	Wiesz, Naomi, ja jestem słaba! Nie męcz mnie dłużej, bo ani chcę, ani mogę uczynić, czego żądasz! Zresztą nie są to rzeczy na twój wiek! Nie, za jakie parę lat, kiedy już ja naturalnie oddawna będę w grobie, syn mój zapewne rozpowie ci, co potrzeba. Teraz idź do przedpokoju i przynieś mi bronzową salopę	Wszystko to są dowody tylko energii Dar kombinacji, genialny umysł poznaje się w innych rzeczach, choćby... w grze. Ja z nim dosyć często grywam w pikietępikieta nie mam pretensji do geniuszu!	Wy pewno nie wierzycie w niepokalane poczęcie Przenajświętszej Panienki ani w to, że palec Jana Chrzciciela, który przechowują pijarzy, jest prawdziwy. Czy w ogóle wierzycie w Boga? A jeżeli nie wierzycie, to dlaczego jesteście kapelanem?	Zaraz, natychmiast, to jest, gdy wysłuchasz moich zleceń. Wychodząc stąd, znajdziesz dwóch ludzi przy bramie, służyć ci oni będą za eskortę; ja wpierw się stąd oddalę, ty zaś po mnie w pół godziny.	A pamiętasz go jeszcze?	A po co on się ma nazywać. Ot, chata!	A tego.	A wiecie, że w szeregach komunistycznych przestrzegana jest bezwzględna karność?	A więc trzymajcie lepiej język za zębami nie mówiłbym wam tego, ale czuję się bardzo zobowiązany za tego prosiaka imieniem Stokes. Tylko słowo, że zostanie między nami.	Ach jedź! Jedź, doktorze! Ratuj dobrego wice lamę, którego znam bardzo dobrze, bo nieraz dojeżdżał do naszego somnopatycznego zakładu w Chraplinie i nawet brał tam kurację.	Ale Ludwik tak na mnie nalegał, tak ciągle wspomina o pani...	Ale jesteś człowiekiem i powinieneś raz już przecie poważniej zastanowić się nad życiem i jego zadaniami. Możnaż tak zawsze bąki tylko zbijać i za boginiami się upędzać? Żal mi doprawdy twego dobrego serca, które masz, i twych zdolności, których ci także nie brak. Jeszcze lat parę takiego życia, a staniesz się jednym z tych ludzi bez celu, bez zajęcia, bez przyszłości, których i tak już u nas za wiele...	Ależ dobrze! Nie wiem o niczym...	Amanda Binet.	Ani przez chwilę. Więc Starski, Szastalski...	Anielko! Anielko!...	Biedny chłopak! Dostał po prezesowej tylko dwa tysiące rubli rocznie i dziesięć tysięcy ciepłą ręką. Radzę mu, ażeby ożenił się bogato, ale on woli jechać do Wiednia, a stamtąd zapewne do Monte Carlo... Mówiłam, ażeby jechał z nami. Będzie weselej, nieprawdaż?...	Co z wami?	Cud jawny już Pan Bóg raz nad nią okazał Cud jawny, mówię, że mi ją pozwolił z tych rąk sobaczychsobaczy (z ukr.) jeniec, zmuszony do zeznań. powiadały, on po Pułjanie przy KrzywonosieKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) żeby go diabli sprawilisprawić (daw.) a więc przy wzięciu BaruBar	Czekam, aż się uspokoją z tą panną.	Czemu mi nie chcesz powiedzieć, co cię męczy?	Cóż się stało?	Damyć już sobie radę.	Dla Boga żywego!	Do stu piorunów! Oto posiłki, które przychodzą w porę.	Dobrzeście wprzódy rzekli Zaniesiemy na wiec krwawą suknię i koszulę, położym ją przed starszyzną i rzeczemy: „Zginął Wisz za was, za wiec, niech wiec stanowi o pomście za krew jego”.	Doprawdy? Czy wolno mi zapytać, kto jest pierwszy?	Emancypantka z ciebie! O, ja dużo słyszałam o pensji pani Latter i rozumiem cię. Ja także chciałabym być kobietą samodzielną, tylko... czy można nią być na takim partykularzu?	Gdzie on teraz jest?	Hilda	I mój także; bo sposób, w jaki kryjemy twoją stodołę, zdobył aprobatę ojca i innych gospodarzy najwytrawniejszych. Zato ogrodzenie ani jeszcze zaczynane.	I nie ja.	Ja!	Jak śmiesz mówić coś podobnego!	Jaka mi pani! dać! dać! a zkąd weźmiesz?	Jam tu przyjechał bić się, nie łgać.	Jeżeli pan zdoła wyrok taki dostać, jeżeli pan znajdzie taki sąd, który go skarze, ja go nie ułaskawię	Kmicic! ten sam Kmicic, sławny z ostatniej wojny, który Chowańskiego podchodził, a później na własną rękę niezgorzej sobie radził?... Toż ja siła o waćpanu słyszałem!	Leonie! Leonie!	Mam cały garnek.	Mojaś, Nastuś... samaś mi się dała... już cię nie popuszczę Chłopak musi być pierwszy.	Myślę że im i mnie dosyć będzie jednego wagonu.	Nic.	Nic... nic... przecież ty żenisz się, Olesiu!	Nie pomogą babury ani wojsko przeciw sile Allacha i proroka...	Nie strzelamy, bośmy rzucaniem ręcznych granatów byli zabawni, które też znaczne szkody w górnikach uczyniły.	Nie wiem, pani... Wiadomo mi jeno, iż się w Pilwiszkach ze sobą naradzali, za czym książę odjechał z nim w lasy i tak długo nie wracał, że Paterson począł się bać i wysłał wojsko na spotkanie. Ja właśnie prowadziłem ten oddział. Spotkaliśmy księcia, gdy już wracał. Uważałem, że był zalterowanzalterowan (z łac.)	Nie z byle kim sprawa.	Nie zajechałem tu po dobréj woli, odezwał się Jaksa, i nie na łowy, alem się srodze obłąkał.	Nie, ja tu zaczekam Niech mi pan odda moje ubranie, a ja panu oddam pana ubranie.	Niemożliwe, żeby uciekł. Z prawej strony ruin odkryty trawnik.	Niepotrzebnie w te dzikie kraje iść było z wojskami aby je tu jak Cesarz Henryk potracić od głodu i zdrady; niepotrzebnie wojować było, kiedy my je kropli krwi nie dając zagarniemy... Nie obejdą się one bez naszych rzemieślników, osadników, duchowieństwa i pomocy żołnierskiej... Niechaj tylko ciągną chłopi nasi, niech miasta budują	Nigdy...	O Jezu... wasza przewielebność... nie bijcie! Ja nocami ino... jak matusię kocham, ino w nocy!	On tylko na jedną rzecz czeka, któraby go skłoniła ostatecznie do przywdziania sutanny	Ona skarży na was.	Owszem. Został doktor Żur. Uważam go za bardzo pożytecznego współpracownika. Czy ma pan coś przeciw niemu?	Pani baronowa Krzeszowska (jestem przyjacielem obojga baronostwa) pragnie zbyć klacz wyścigową. Zaraz pomyślałem, że pan przy swoich stosunkach może życzyłby sobie posiadać podobnego konia... Jest ogromna szansa wygranej, gdyż biegają prócz niej w wyścigu tylko dwa konie, znacznie słabsze...	Pax tecum! Pax, pax!Pax tecum! Pax, pax! (łac.) odpowiedział Chilon.	Poważne?	Powiedziano mi, że Maheude dziś rano była po żebraninie u właścicieli Piolaine i także że Maigrat, który odmówił im kredytu, zdecydował się i dał chleba i różnych rzeczy. Wiadomo, czym się płaci Maigrata.	Prepudrech ubiegł cię, Taziu. Byłbym ci z ochotą... Ale dla samej perwersyjności sytuacji nie mogłem odmówić temu...	Przykro mi widzieć cię zawiedzionego.	Przyszedłem po was abyście szli za mną	Pójdę do chorej z doktorem, bo już się od rana wybierałam.	Religia	Rembowska.	Silentiumsilentium (łac.) uderzeniem kułaka w stół zgłuszył Müller szemrania.	Sztuka, Milczenie	Tak, kocham cię; tak, jestem twoja; rób ze mną co zechcesz. Pójdę za tobą; jedźmy razem; chodź, Oktawie, czekają na nas. Tak trzeba tak, chcę tego, aż do ostatniego tchnienia.	Uciekajmy! Uciekajmy póki noc; jesteśmy bez odzienia.	Wiesz chyba że i ja mam brata... ciężko chorego... Lada dzień wezwie mnie i pojadę za granicę... a do końca życia muszę go pielęgnować...	Więc jesteśmy nie tylko kolegami uniwersyteckimi, ale nawet z tego samego kursu. Pogodziłem się ze stratą tych dwóch lat, które pożarła szarańcza	Woroba świadom!	Wyjeżdżam już jutro. I miałem zamiar nie widzieć już pani...	Z brodą?	Zabiorę mu go, a węże wyślemy na wycieczkę po dżungli.
Ależ nic. Przecież o takich rzeczach się nie pisze, bo to nieładnie. Najtrudniejsza sprawa, co zrobić z Antkiem. Antek jest posłem, więc nie można mu dać batów. Posłowie mogą się pobić między sobą, ale rząd nie ma prawa im nic robić, bo są nietykalni. Zresztą dostał już od Klu-Klu i może się uspokoi.	Nigdy! krzyknęła Laura: niech mi tylko pozostanie obcą i nie mięsza się do mnie, o to jedno ją proszę.	Bóg zapłać, panie A! To wielmożny pan! Co to? Wielmożny pan chorował? Od kilku miesięcy nikt mnie tak jeszcze nie obdarował. Nie było mego dobrodzieja, nie było. Cosik wielmożny pan blady, hę? Pan Bóg może chorobę dopuścił?	Powinien, jużci że powinien, ale taki i on syn Już od tygodnia nie zajrzał do domu, bo się z moją panią tak strasznie pokłócili. Mój Boże! mój Boże! tak klął, tak wymyślał, chciał jaże bić moją panią. O, Panie miłosierny, to za to, że go tak silnie kochała, że sobie odejmowała od gęby, a dawała mu cięgiem pieniądze. Była skąpa, nie chciała dochtora, ni leków nijakich, aby ino nie kosztowało, a on, o! skarze go Pan Bóg ciężko za te łzy matczyne. Ja wiem, że panienka temu nie winowata... tak se miarkuję... ale...	„Otrzymałem dowód twej życzliwości. Na razie nie mogę rozstać się z obecnym towarzystwem, ale muszę odprowadzić ich do Simli, po czym spodziewam się spotkać znów z tobą. Rzecz to przykra towarzyszyć gniewnym jegomościom. Wracaj tą samą drogą, którą przybyłeś, a zdybiesz mnie. Wielce jestem zobowiązany za korespondencję spełniającą moje przewidywania”.	Och, nie, Albertyno, proszę cię, skoroś mi zmarnowała wieczór, zostaw mnie przynajmniej w spokoju przez najbliższe dni. Nie będę wolny wcześniej aż za dwa lub trzy tygodnie. Słuchaj, jeżeli ci jest przykro zostawiać mnie pod tem wrażeniem w takim razie wolę już, skoro noc jest stracona, skorom czekał do tej pory a ty jeszcze jesteś na mieście, abyś przyszła zaraz; napiję się kawy aby się rozbudzić.	Nie troszcz się tak bardzo, mój kochany. Wszystko biorę na siebie. To się da naprawić; w takich sprawach Bóg pomaga.	O, tak dalece nie przewiduję. Do startu staną legiony, ale kto otrzyma palmę... pewno i hrabianka jeszcze nie wie, cóż mówić o mnie	Ha, ha! Właśnie mówiłem jej, że nie ma na świecie kobiety, której sumienie bardziej może być spokojne, jak nie przymierzając jej. Spełniła wszystkie swe obowiązki względem nieboszczyka, nieboszczyk sam dobrze o tym wiedział, on jej, ona jemu oddali wszystko, co się komu należało, czegóż można chcieć więcej?	Ale lepiej też było nie wyrzucać do wody wszystkich moich statków, jak patentowany żółtodziób A tamtemu dobrze tak, sam poszedł za nimi na dno	Wiem, wiem, przyznajesz się... Ale ten, kto przyznaje się dopiero sędziemu, kto przyznaje się w ostatniej chwili, gdy już nie można niczego się wyprzeć, w niczym nie może już umniejszyć kary, jaką mu wyznaczą!	...Jakżebym ja nie miał przebaczyć którym jest nie tylko chrześcijaninem, ale i zakonnikiem? Przeto przebaczam mu z duszy serca jako Chrystusowy sługa i zakonnik!	Tak samo jak mój. Nie wiesz, kiedy pojedziemy? Czy nie rozmawiałeś z kancelarią pułkową?	Wiedziéć nie wiem, ale domyśléć się łatwo: twój ojciec musiał ją spalić.	Myli się pan Płaci się za pracę, a nie za to, że ktoś ma udziały. Tak... Mój nieboszczyk ojciec miał o panu najlepszą opinię. Te spostrzeżenia, jakie ja zdążyłem porobić podczas mego kierownictwa, w zupełności ją uzasadniają. Dlatego chciałbym dać panu dowód, że umiemy docenić zasługi położone dla naszej firmy.	Na Kleparz do zajazdu. Już czwarty dzień stary mnie tam pędza, kupca jakiegoś pilno wyczekuje. Ów go zawiadomił przez wędrownego Słowaka czy Cygana, że w tych dniach będzie w Krakowie i „Pod Czerwonym Koniem” zamieszka. Widno kumoter z jednego cechu, mają ze sobą sprawki. Tak mnie też posyła i posyła, nie może się doczekać. A ty gdzie?	Albo się to czego innego było można po tym człeku spodziewać? Znano jego dawne życie, święcenie go nie zmieniło. Takim jest, jakim był zawsze. Na jego dworze i wprzódy więcej bywało niewiast młodych niż klechów, a u niego doma kubków więcej niż książek...	Moja droga żabusiu. Tak. Jestem sam. Sam jak palec w nosie. Ale jeżeli sądzisz, że zazdroszczę innym, to się grubo mylisz.	O! a to co?... Jak się pani zmieniła!... Oczy wpadnięte, cera żółta, spojrzenie szkliste, rysy zaostrzone... Co to znaczy?...	Przede wszystkim na wszystko to nie będzie już czasu	Ależ dajcie panu spokój napisze, co będzie chciał. Papo Camusot, kupuj mi powozy, a nie pochwały!	Ależ... ja nie rozumiem...	Daj mu jeszcze chwilkę czasu. Zdaje się, że on przywiązał się do tego chłopca	Musisz przyjść! Sama nie dam rady, pomożesz mi! Chodź zaraz!	Nie	Nie inaczej.	Nie radziłbym ojcu mówić tak przedwcześnie życie samo w sobie jest celem.	Nie.	Żaden ptak, żaden ptak, będziesz duży, to się do­wiesz, w szkołach cię nauczą o tym, teraz dość, ja śpię	Nie ma jej tu jest w Konstantynopolu.	Wszystko połykają, parchy, nawet złote pięciodolarówki. Mają spust. Już ja się do nich dobiorę. Z flakami wypruję!	Najpierw odbiorę zapłatę Obelgi zmusiły mnie do podwyższenia ceny. Ale kimże ty jesteś, że ubierasz się jedną modą, a wyrażasz zgoła inną?	Dziś nie mam tego zamiaru ale bądź ostrożny. Mogę zmienić projekty!	Ale proszę pana dlaczegóż Hallucini sam nie wydał dzieła o swoim odkryciu? Byłby tym sposobem najlepiej ugruntował swoje prawa, jeżeli notabene je posiadał, bo i on może otrzymał ten sekret od innych?	Zapewne, lecz w naszym stanie nie można wszystkiego, o czem się wie, rozpowiadać, nade wszystko, gdy nam zastrzeżono, iż uszy nasze odpowiadać będą za język.	Ale czy wiecie że na zbudowanie statku mającego trzydzieści do czterdziestu ton wyporności potrzeba co najmniej pięć do sześciu miesięcy?	No wiesz, z kokotą to może przesada, ludzkie języki są nieżyczliwe. Ja nigdy w to nie wierzyłam.	Co to jest?	Mówił mi Rancewicz, że jest pan zmęczony. Może do tego wycięcia wyrostka robaczkowego wyznaczyć kogoś innego?	Gdyby tak mnie konia wyprowadzili, a złapałbym, to bym ubił na miejscu jak psa wściekłego!	Dziękuję, stary, nie mam czasu.	Pan z racji swego stanowiska ma dostęp do tych właśnie papierów.	Proszę cię... A panna Łęcka nie wyszła za mąż?	Jakże się pani miewa!	Żądasz czego odemnie? odezwał się król cicho...	Straszne. Czy słyszał pan o Banku Cukrowników? Tam wszyscy urzędnicy dostali ataku od razu. Pootwierali okna i rozdawali pieniądze wszystkim, co chcieli brać. Na dziedzińcu palili nawet	Znacie tę bajeczkę więc posłuchajcie... śmiał się dyrektor klepiąc Judyma po ramieniu.	Że w tem jest coś śpiżowego	To z jakiegoś romansu ordynarnego pisarza zjełczały pomysł. A gdybym ja tak o tym pańskim pomyśle zechciała powiedzieć komuś na zewnątrz, przypuśćmy: pierwszemu z brzegu komisarzowi policji?	Celuj w łeb, zniżaj do biodra i powoli naciskaj cyngiel...	Do zjazdu o krowę?	Zdaje mi się, że wszyscy oficerowie są z sobą na „ty”	Panie Torrance muszę to mieć przepisane na czysto jeszcze przed nocą, a kiedy skończysz, racz wdziać kapelusz i bądź gotów pójść z tym panem i ze mną, gdyż być może, będziemy cię potrzebowali jako świadka.	Co takiego?	Może każe co postawić?	Znam taki wygląd. To mnie przygnębia	Na GodyGody spytała, że to nieobyczajnie było siedzieć jako ten mruk.	Cóż u diabła To dopiero maniery! Syn każe wystawać ojcu w przedpokoju! To chyba jakiś zwyczaj marsylski!	Skąd to dżentelmenowi wiadomo?	To służysz u kogo?	Dziękuję waszmości za odwiedziny. Godna to takiego kawalera politykapolityka (z łac.)	Są więc z ich strony przeszkody?	A jak ją nazwiemy?	Ale nim jesteś!	Dabar, pana Ona, sunku atminti, bet palaukime toliaus. Ak, ne už kalnų ir vakacijos.	Zgoda, panie starosto, zgoda!	Żal mi biednej Dżjafirki! Wielki strach mnie bierze o jej przyszłość	Wątpię, czy ten głuptas naprawdę znalazł śpiącą królewnę Raczej grubą wieśniaczkę, która akurat kimnęłakimnąć	Czy chcę wiedzieć!	Cóż o nich wszystkich mówi poczthalter?	O! Źle, bardzo źle Pewna jestem, że gdyby ogień zagasł, zgasłaby też niebawem.	Ty tam, Kiepełe, jęzor sobie oskrob!	Ach gdyby Pangloss był tutaj, wiedziałby i pouczyłby nas o tym.	W każdym razie ja tu z waszmościami podpiję, a chorągiew niech sobie rusza... Potem w godzinę ją dogonię.	Z damą, która tu była, z damą o haftowanej chusteczce.	A Tulkus Tulkiss wtrącił Stalky.	A! ja ją znam	Bo mi ten twój pokój mocno pachnie celą zakonnika.	Bratobójca Jarmucha, na stryczek osądzony	Czekaj!	Czytać!	Dobrze, mówmy szczerze.	Hu, hu, hu, hu!	I liczy, i dobrze pamięta.	Ja?	Jaki Antoni?	Jaki kamień?	Jesteś, Valentine, moją ukochaną córką. Ja jeden mogę cię ocalić i ocalę.	Już o sałatkę bądź spokojny...	Jūsų mylista, į tokią ir išsidurus ne sarmata.	Krwi jego!	Lejzorze	Małpa sentymentalna!	Nabity!	Pozostaje mi dwadzieścia pięć pistolów.	Przyszedłem spytać, kiedy mi jechać?	Teraz kochana babciu, paplała Julka całując ją w ręce	Zaczynać!	Żartujesz, Eugenio.	„Błogosławieni miłosierni”...
Ja miałbym cię opuścić? Mówię ci jeszcze raz, że nie znasz Madziarów. Tutaj potrzebna jest wielka ostrożność. Ja go spiorę.	Jeszcze jeden ruch, a strzelę!	Mości panie! Czy moje uczynki się panu osobliwe wydają czy nieosobliwe, to mi jedno! Zresztą muszę waszmość uważnym uczynić na to, że tu wcale nie miejsce po temu, aby dysputować o tym, chyba że chcecie prywatne sprawy koniecznie na widok publiczny wywlekać.	Ode mnie?... Zdaje się panu. Mam w sobie parę kropli krwi węgierskiej, więc kiedy wsiądę na konia, szaleję i plotę niedorzeczności. NotabeneNotabene (łac. nota bene) nie cofam nic z tego, com powiedziała, ale mylisz się pan, jeżeli sądzisz, żeś mnie już poznał. A teraz pocałuj mnie pan w rękę; jesteś pan rzeczywiście interesujący.	A co to szkodzi zawczasu o interesie pomyśleć? Ja woły już skupuję, a przy gorzelni wielmożnego pana sto wołów postawić trzeba. Sto wołów! Czy to żart! Ja takich dużych pieniędzy wydawać nie mogę, nie mając jeszcze od wielmożnego pana żadnej pewności. Jeżeli wielmożny pan pozwoli, ja jutro do dworu przyjadę i kontrakt napiszem...	A może nie chcesz jechać?	Byłoby to niepotrzebne ponieważ pan Morrel nie zna mego nazwiska. Niechże ten poczciwiec powie tylko, że jestem prokurentem firmy Thomson i French w Rzymie, z którą ojciec pani pozostaje w stosunkach handlowych.	Bóg to raczy wiedzieć! Nie znalazłszy cię na przewozie, wszedłem tu, a że nie było nikogo, wpadłem w zamyślenie, z któregoś mnie zbudził.	Cicho bądź!... zapominasz, że ci panowie nie są świadomi moich spraw małżeńskich; widziałem milady...	Co mnie tam waszmości przeprosiny! Przepraszaj sobie waszeć takich, którzy dobrami frymarczą i za lada tysiączek gotowi duszę swoją skląć od wszystkich diabłów; ja bez przeprosin zostanę ten, którym był, i prędzej jeszcze Rabe komu daruję, niżbym miał o grosz więcej na nich wziąć.	Hanko Wiesz przecież dobrze, że nigdy bym czegoś podobnego nie powiedział. Że nigdy i z nikim o tobie nie mówiłbym w sposób inny, jak tylko w najprzyjaźniejszy.	I cóż ta biedna Nais, czy wiecie? Co do mnie, nie wierzę; ma za sobą całe życie bez skazy; jest o wiele za dumna, aby być czym innym niż protektorką pana Chardona. Ale jeżeli tak jest, żal mi jej z całego serca.	Inne okoliczności, łaskawco, inne okoliczności. Teraz my już o Nieczajewie mówić nie potrzebujemy. Co Nieczajew! Ot, taki Bołchowski, na przykład, inna sprawa.	Jak to nie wielkie! Dwadzieścia pistolów, jak dotąd, nie licząc doktora. Niczego on sobie nie żałuje, widać przyzwyczajony do wygód.	Jezus mój kochany, Jezus, Jezus!	Jużci się napatrzyłem alem nie bardzo radrad (daw.)	Kolej tedy pytać na mnie, bo bez pytania nie ma rozmowy, a bez rozmowy niema życia. Nie potrzebujecie czasem Bakałarza?	Lubi czy nie lubi, ale rodzonego dziada pytać się o niego darmo...	Nie myślałem wówczas o niebezpieczeństwie. Może byłem trochę zaskoczony tym wszystkim; stało się to tak spokojnie i tak bardzo nagle. Wiedziałem, że nie ma innej grodzigródź	Nie mówię, że wiedziałem, i nie mówię, że nie wiedziałem, mówię tylko: zastanów się, jak postępuję od czterech lat, jak przestałaś być moją żoną, a ja twoim mężem w pewnym sensie tego słowa, a zobaczysz, jak bardzo byłem w tym konsekwentny. Niedługo przed naszym zerwaniem zapragnęłaś postudiować muzykę z tym słynnym barytonem, który miał taki wspaniały debiut w Teatrze Włoskim; a ja zapragnąłem wtedy uczyć się tańca u tej tancerki, co tak wielką zyskała sławę w Londynie. Nasza wspólna nauka kosztowała mnie sto tysięcy franków. Nic nie mówiłem, ponieważ harmonia to ważna rzecz w małżeństwie. To niedużo, sto tysięcy franków za to, aby mąż poznał dogłębnie taniec, a żona muzykę. Wkrótce jednak znudziła ci się muzyka i przyszło ci do głowy, aby postudiować dyplomację u sekretarza ministra. I pozwalam ci się uczyć. No, rozumiesz: co mnie to obchodzi, jeśli płacisz za te lekcje z własnej kasy? Ale dziś stwierdziłem, że skorzystałaś z mojej i że te twoje lekcje mogą mnie drogo kosztować. Basta, moja pani, tak dłużej być nie może. Albo dyplomata będzie ci dawał lekcje... gratis, a wtedy będę go tolerował, albo też jego noga nie postanie więcej w tym domu, zrozumiałaś?	Nie pleć, Abe	Nie rlozumiem, co on chce powiedzieć	Nie to już zły interes, wiesz zapewne czem to pachnie pod bokiem króla, w czasie sejmu, pod juryzdykcją marszałkowską taka awantura. Przypomnij sobie jak sądzono Taylora że się tylko na Ryxa porwał! Jabym po prostu nasłał na niego ludzi i kazał mu, jak Grabowski Stokowskiemu, wyciąć odlewanych sto nahajów, to by go rozumu nauczyło.	Nie zdaje mi się bo zaczarowani nikomu się nie pokazują.	Nie, ja nie mam czasu rzekł naczelnik szorstko, wdziewając palto z pośpiechem.	Nie; znaleziono go o pięćdziesiąt łokci od niej.	O Boże, oby nie został za to ukarany!	Owszem, chociaż jest to trochę dziwne, że z podobną propozycją nie zgłasza się do mnie sama pani Latter.	Tak jak prawie zaręczona! Tak jak prawie zaręczona! Jaśmont ze swatem przyjeżdżał... nasza mama tobie go wyswatała... Może nie mówiłaś, że ładny?	To dowodzi krzepkiéj natury zwycięzkiéj, któréj wam zazdroszczę My, dzieci cywilizacyi sztucznéj i wydelikaconéj, z życiodawczéj piersi natury pić nawet nie umiémy i nie możemy.	Więc przynoszą panu takie tavolette, byś przyłączył się do modłów innych wiernych?	Wydaje mi się, że oprócz wody napotkaliśmy też jakieś zwierzę. Nie słyszałeś, że coś zeskoczyło na ziemię?	A tak, ja o pani dużo mówiłam cioci i księżnej	A ty, towarzyszu, jakie masz wykształcenie?	Ale gdy więdnąć przyjdzie, to smutniej zwiędną to były także słowa mojego instynktu.	Amerykaninem?	Ani się im śni Prawda jest jenojeno (daw.)	Bielizny ma dosyć ale żadnego rejestru.	Bo to niepoczciwe amory; ale są i zacne, od których chwała boża się przymnaża.	Bogać ta inaczej! Wiecie ta co nowego?	Chodź dalej!	Ciężka zima latoś	Co to za człowiek?	Co ty wiesz?	Czy grasz?	Daj głupiemu wolę, to jak ten cielak w cały świat się poniesie, choć mu ino do cycka iść potrza!	Dajmy temu pokój	Dla Boga! Może to być!	Do wyrabiania potrzebnych nam naczyń	Dobrze, Silverze wobec tego posunę się o krok dalej: wystrzegaj się krzyków, kiedy go znajdziesz.	Domyślam się, domyślam...	Dwóch nas było.	Dyćdyć (gw.)	Ej! Mazurze! Tak to u was dotrzymują parolu?	Ejże? Naprawdę? Ale co gorsza, że króla Popiela myszy zjadły!	Gdyby pan zechciał wrócić do swoich, w jaki sposób zdołasz się tam dostać?	Gospodę mam gotową i tak zacną, że senatorski dwór mógłby w niej stanąć. Mieszkam u mego przyjaciela, kapitana Ketlinga, i zaraz cię tam zabiorę...	Ja muszę naprawdę iść.	Ja panią odprowadzę, bo na dworze zupełnie ciemno...	Jak się nazywasz?	Jak to?	Jak to?... Dlaczego?...	Jak śmiesz?!	Jakie nasze zapomnienie? A po cóż w ogóle mamy o nim pamiętać?	Jakto? nikogo?	Jestem po śniadaniu.	Jesteś nieostrożny!...	Karolu zdaje mi się, że mógłbyś obrać sobie mniej posępny przedmiot do żartów.	Kompania się będą śmieli.	Księżniczka Elżbieta...	Któż mi odpowie za panią? Powiedz mi, pani, a choćby mi po ten responsrespons (z łac.)	Kłamstwo!	Masz rację	Morduj mnie. Zamorduj mnie, ojca dzieciom.	Na roboty chce pewnie jechać do Francji?	Nebuvo ji tokia, kada jos vyras gyveno, Dabargi, kada tie vokiečiai kryžiokai jos sūnų pagriebė, o patį užmušė, tai rūstybė ją perdirbo į kareivį... Ak, broli, žmonės pamena, kaip dainuodavo, puikiai rėdydavos, o kūdikį kaišydavo į kvietukas, supdavo lopšyje. Kaip vyro ir kūdikio neteko... sykiu persimainė į baisų kareivį, kaipkokia dievaitė, kuri nuo dangaus nužengė.	Niby za co ma się pogniewać?	No czyli przyszliśmy zobaczyć naszego przyjaciela?	Och, biedny chłopak, pijany jest ponczem i rozpaczą. To drugi dependent z kancelarii, gdzie pracuje twój brat przegrał pieniądze, które patron mu powierzył na sprawy kancelarii. Chciał się zabić, pożyczyłam mu tysiąc franków, które ci bandyci Finot i Giroudeau mu wydarli. Biedne niewiniątko!	Oczywiście	Oczywiście! Czy myślicie, że mam za pana brudnego wołopędka?	Oskarżony, mamo	Pamiętam.	Przecież dopiero wyjechaliśmy z Warszawy...	Rzeczywiście, a tego pretekstu dostarczyła nam sama miss Campbell.	Sielnysielny (gw.) zawinął go w róg kapoty i pohuśtywał.	Sir Williama Herberta! Kim jesteś?	Spojrzyj jeno na tych ludzi	Szukać, aby, znalazłszy, być znowu odepchniętym i wzgardzonym?	Sądzisz moje uczynki! Ja wasz jedyny sędzia i wódz! Ja życia i śmierci pan!	To jest wasza zasada?	To sprytna dziewczyna!	To, co słyszycie! Małom się napatrzył, jak wyjeżdżali z zamku?! dodał.	Trzydzieści tysięcy marek, na Lipsk.	W domu, Senderl, w domu zapomniałem.	Zacni i zacne!... Chmurzy się na niebie, a na ziemi już pustki w butelkach. Zmykajmy.	Zapewne pan Różyc i les beaux restesles beaux restes (fr.) wtrącił Zygmunt.	Znam, to ten, co to Terkowskiego objechał. Co to ma do rzeczy?	Zresztą, jeżeli tchórzysz, panie Planchecie obejdę się bez ciebie; wolę podróżować sam, aniżeli mieć towarzysza, który trzęsie się ze strachu.	„...ze wszystkimi utensyliami, kadziami na farbę, szczotkami, ławami etc.etc. (łac.) rzekł Dawid Séchard, upuszczając z rąk inwentarz w oryginale: écu, w XIX w. potoczna nazwa srebrnej monety pięciofrankowej. i którymi trzeba w piecu zapalić.
Ach, panie Barkis! Rozmawialiśmy o tym nieraz, pamiętam!	To co?	A co nie mamy przejść?	A co ważniejsze, elekcja czy ojczyzna?	Ano ten, co siedzi na zabitym.	Co takiego?	Co znowu? Przecież zawsze mówię ci prawdę...	Icchok. Ale co on tam robi? Niech idzie na Waliców, niech się kładzie na kamienie, ten zdechlak.	Jużci niby jego dopóki mu kto nie zabierze. Przecie ja wiem, że i wasze dzisiejsze grunta i chałupa były pańskie, a dziś są wasze. Tak samo z łąką. Co on lepszego, że chociaż nic nie robi, ma ziemi za stu chłopów?	Muszę mniej robić, bo tyle gotowego towaru, a mało co się sprzedaje. Sezon przepadł zupełnie. Kupcy są, ale ci wszyscy tylko bankrutują i zarywają. W tym roku dosyć straciłem na nich. Co robić, trzeba czekać na lepsze czasy.	Mężu mój... O! co ty robisz...	Nie może już padać, bo zrobiono, co trzeba, aby temu zapobiec: posypano sól!	No, co?	Pamiętacie, stary Grzegorz, jak tu był we Wielkanocne Święto, co się naszukał za małym chłopcem; obiecował od niego pięć śrybłaśrybło (gw.) dorzucił wójt.	Widzisz, co by się stało bez Kinga?	A więc zrób pan to dla mnie i zarekomenduj mnie Domowi Handlowemu w H., z którym ciągłe macie stosunki. Muszę opuścić dom państwa...	I nikt, panie hrabio, nie ma zostać w domu?	O, masz pan na to słowo honoru	Posłusznie melduję, że przyniosłem sardynki, panie oberlejtnant Czy każe je pan otworzyć?	To inni podkupią... Pan nie znasz tych nafciarzy. Niech tylko się rozejdzie, że tam jest nafta, będzie ich jak psów. Cała sztuka polega na tem, by rzecz przygotować w absolutnej tajemnicy.	W jaki sposób pan uważasz prawe płuco? Czy to, które u chorego leży po prawej stronie, czy to, które lekarz znajduje naprzeciw swojej prawej ręki?	A przy tym nienawidzi nas ona, bo to hic mulierhic mulier (łac.: ten kobieta) stronniczka, zwolenniczka..	A to są rotmistrze onego, rumrum (gw.) do niego, w jego kierunku., zaraz wali, nie pyta. Ale to ino dla śmiechu, nie ma się czego bać.	Aha! Właśnie! Rezygnacja to dobra rzecz, a kochanie	Czołem, panie kiperkiper odparł Zagłoba.	Czy znalazłeś we własnym życiu na to dowody?	Cóż to ma do Baśki?	Ech! niedobra chwila na niego przyszła, i to wszystko.	Eee, to szkoda zachodu. Tyle to i ja mam, młodzieńcze. Widzisz? Panowie, miałbym dla was big business. Jak to się powie?	Jak to wymykam się? nie rozumiem tego	Jakże mam nie zgodzić się. Tylko teraz jeszcze to, iż mogę pracować. Byle potem państwo chciało mnie przyjąć.	Kiedy zimno. Chodź kolega na kawę, to będziesz gadał, a ja posłucham.	Może się i poddam, niech mnie usieką! Wierz, waćpanna, nie wierz, a rad bym ci nieba przychylić! Dla ciebie, mój królu, gotówem się i obyczajów innych uczyć, bo wiem to do siebie, żem żołnierz prostak i w obozie więcej bywałem niźli na pokojach dworskich.	Niekoniecznie! To dowód, że mam po czym odpoczywać.	Po to, że temu trzeba raz koniec położyć, że to jest zwykłe kryminalne łajdactwo, to wieczne naciąganie ojca. My wszyscy robimy na to, żeby nasi szwagrowie mogli się bawić.	Posłuchaj, radzę ci, rzuć go! Ja to czuję... on śmierdzi krwią.	Poznałem ich nienasyconą dumę i chęć władzy. A że ukrócę to... więc już dziś są moimi wrogami... Herhor nie chce mi dać nawet korpusu, gdyż woli rządzić całą armią...	Przecież eter nazywa pan duchem powszechnym...	To ja, sługa jego, z kamieniem u szyi do wody cię cisnąć każę.	To weźże ją sobie!	Widać zatem, że pan Smith przyszedł tu sam	Więc pan dobrodziej na wiosnę do Włoch jedzie...	A czy się zgodzą?	A ja?	A jak będzie można żyć?	A no posłuchaj, jaka...	Alboto ja wiém!	Ale przecież nie mamy żadnych tajemnic	Ale ten Machnicki wariat!	Aš ir iš gručkogručkas (brus.) pridėjo Kurpiūnas mirtis..	Badam tu olbrzymi materjał, spuściznę naukową po waszym wielkim okultyście, Ochorowiczu.	Baśka! Baśka!	Białą	Bo nigdzie niema ani tyle jezior, ani tyle irysów	Bogowie! już noc nadchodzi, a ja jeszcze nie narwałam sałaty na obiad...	Bóg błogosławi wszelkim uczynkom mającym na celu dobro Zakonu	Czy nie byłoby rozsądniej, królu mój, abyśmy zaczekali, aż ja zostanę uznany za prawego dziedzica mych posiadłości? Wówczas łatwiej mi będzie...	Czy pani gniewa się na mnie?	Cóż ty, świnio, Maleski, kpisz sobie ze mnie w publicznym miejscu?	Dajże pokój tym bredniom! Któryś mój dziad musiał być w szynku parobkiem do korkowania butelek i stąd nasze nazwisko...	Dlaczego od razu nie przyszedłeś do bóżnicy?	Dobranoc, Ludko, dobranoc.	Dosyć! Już wiem wszystko! Nie macie prawa mnie wypędzać! Nie macie prawa mnie żałować!	Istotnie, źle wygląda	Ja mam śliczne papugi	Ja?... Dlaczego mecenas pyta?... Wcale go nie znałem.	Jaki śliczny jest wasz świergot	Jakoś ochoty nie mam	Jest dzisiaj wielki wieczór z chińskimi cieniami u księżnej Parmy ale nie będziemy, bo dziś o piątej pani jedzie do Chantilly, spędzić dwa dni u księcia d’Aumale. Pokojówka i kamerdyner jadą z nią. Ja zostaję. Księżnej Parmy będzie bardzo przykro; więcej niż cztery razy pisała do naszej pani.	Jeszcześ nie pomiarkował? Toli dziś niedziela, miałeś pożyczyć koni i jechać z dzieckiem do kościoła.	Już w marcu pułk nasz przelazł przez Pirenejskie Góry. Z Francji wyprzedziłem go dyliżansem...	Kastelli? czy poeta?	Kiedy odjedziesz?	Kursa jednak spadają, a przed chwilą czytałem, że flota angielska wpłynęła na Dardaneleflota angielska wpłynęła na Dardanele	Miły pośle królewski, który umiesz tak dobrze sprawy pana swojego popierać, jakbyś nie po raz pierwszy miał z niemi do czynienia. Mówmy lepiej otwarcie...	Może mylę się Ale posłuchaj, wasza dostojność...	Nic. Jeść mi się chce.	Nie każdy. A jeszcze i między arcykapłanami są różnice.	Nie pamiętam... Nic... Wszystko mi jedno. Nie pytaj mnie	Nie, dziękuję panu.	No?	O, drogi przyjacielu Niech mnie Bóg uchowa, bym miał tu kogokolwiek oskarżać, mówię tylko o przypadku, o pomyłce. Ale przypadek czy pomyłka, nieważne	Owszem, pójdę na ten raut.	Pani dziś cudownie wygląda. Czuję, że tracę głowę.	Pianka! Pustka, nic!	Pisz zatem: Do wielebnych ojców inkwizytorów arcybiskupstwa Toledo w Villa-Réal. Napisałeś?	Przypuśćmy. Jednak w tymże czasie ty zwrócisz się doń z propozycją odkupienia wszystkich udziałów, nieprawdaż?	Rosenberg się załamał.	Skonam!	Słuchaj-no, ty, liliowa... kiedy mi oddasz pół rubla, bo potrzebuję...	Tak sądzę.	Tak. Moje ciało pozostało tutaj, na tym fotelu, i skonsumowało dwa olbrzymie imbryki kawy i niezliczoną moc tytoniu. Po twoim wyjściu posłałem do Stamforda po mapę tej okolicy i błądziłem po niej przez dzień cały. Pochlebiam sobie, że każda piędź ziemi jest mi teraz dobrze znana.	Takie rzeczy mówiłem?	Trzeba być zdrowym, trzeba nie być nieszczęśliwym i trzeba iść jutro do Szai, dobrze?	Trzeźwy był...	Z czym?	Z kochanką	Zdaje mi się, że i ja kilka razy widziałam pana zdaleka, szkicującego cóś na ruinach.	Znalazłeś?	„Pokorny sługa, James Laurence” rzekła Amelka bardzo przejęta listem.
A co, panie Kmicic?... Mówiłem, że dwóch jest pułkowników w Rzeczypospolitej, dwóch tylko: ja i ty! A tyś się właśnie do kompanijki z Kuklinowskim nie chciał przyznać i kopnąłeś go?... Dobrze, robaczku, miałeś słuszność! Nie dla ciebie kompanijka Kuklinowskiego, bo Kuklinowski lepszy. Ejże, sławny pułkowniczek pan Kmicic, a Kuklinowski ma go w ręku i Kuklinowski mu boczków przypiecze...	Oczywiście, panie profesorze nie może być tu mowy o jakimś procesie karnym. Musi pan być jednak przygotowany na ewentualność, że rodzina śp. Leona Donata lub też towarzystwa asekuracyjne, w których nieboszczyk był ubezpieczony, mogą rościć sobie poważne pretensje finansowe. Radziłbym też panu profesorowi zawczasu porozumieć się co do tych spraw ze swoim adwokatem.	Ale pomyślałaś, że nie ma dymu bez ognia! Cóż za siła musi być w słowach gdyż nie przysłuchiwałaś się ze specjalną uwagą, prawda? Co to były za słowa? Jakiż złośliwy wysiłek wyobraźni wpędził je w usta tego idioty z jego kłamliwego gardła? Gdybyś mogła je sobie przypomnieć, może by i mnie przekonały.	W ostatnich czasach myślałam bardzo dużo o moich grzechach i największym z nich jest samolubstwo, więc chcę dołożyć wszelkich starań, żeby się z niego wyleczyć. Eliza nie jest samolubna, dlatego wszyscy ją kochają i boją się ją stracić. Gdybym ja była chora, nikt by się bardzo nie martwił i nie zasługiwałabym na to. Chciałabym jednak, żeby mnie kochano i żałowano, więc będę usiłowała stać się podobna do Elizy. Wprawdzie łatwo zapominam o moich postanowieniach, ale mając ciągle przy sobie przedmiot, który by mi je przypominał, zdaje mi się, że postępowałabym lepiej. Czy mogę wypróbować ten sposób?	Ej! ej! i papiery zginęły, i Wal zniknął! rzekł Poręba; casus fatalis! Jedź jejmość zawczasu do Smołochowa, a i ja się zapakuję, nie mamy tu co dłużej popasać.	Zdawało mi się, że pani jest zadowolona, iż moje życie wisi na włosku Co się zaś tyczy drugiego Montero, „godnego zaufania brata” z proklamacji, tego guerillero, to czyż nie pisałem o nim, iż za czasów Rojasa w chwilach wolnych od szpiegowania naszych emigrantów zdejmował płaszcze gościom i zmieniał im talerze w naszym poselstwie paryskim? Tę fatalną prawdę postara się on utopić we krwi. W mojej krwi! Dlaczego spogląda pani z takim zaniepokojeniem? To po prostu szczegół z życiorysu jednego z naszych wielkich ludzi. A co on ze mną zrobi, jak pani się zdaje? Za rogiem plaza wznoszą się mury pewnego klasztoru. Pani wie? Naprzeciw drzwi z napisem: Intrada de la sombraIntrada de la sombra (hiszp.)	Widzisz ja wówczas robiłam wszystko, by cię znienawidzić... Prędko, bardzo prędko przekonałam się, że to niepodobieństwo. Wtedy starałam się chociaż uniemożliwić sobie jakiekolwiek zbliżenie się do ciebie... O, Pawle, nigdy nie ocenisz, ile mnie to kosztowało!... Każde zimne słowo, każde obojętne spojrzenie przypłacałam bólem tak wielkim... Tylko nie zrozum mnie źle! Ja bynajmniej nie chcę przez to powiedzieć, że żądam od ciebie wynagrodzenia!	Ach, panie! na miłość Boską, nie dajcie mojemu panu bić się ze lwami, przysięgam, że one nas wszystkich rozszarpią!	Nie spierajcie się! Błaznom błazeński sąd przystoi. Ja będę rozstrzygał.	Cóż się dzieje ze mną: bacz! Czyż nie pierzchnął czas? Czy nie spadam ja? Czy nie spadłem	Ach, ty kapuściana głowo! Ha! Ha! Ha! Wierz mi, mój Lulejko, że jesteś tak głupi, że nie powinieneś się pokazywać w wykwintnym towarzystwie. Umiesz rozmawiać tylko o koniach i psach myśliwskich, więc poproszę papę, żeby ci kazał siąść przy oficerskim stole, między najstarszymi dragonami. To będzie kompania najstosowniejsza dla ciebie. A teraz niech acanacan (daw.)	Jest jeszcze jedna rzecz, po której można poznać pana: to kapryśny charakter. Prawdziwy pan od nikogo nie zależy, tak jak włóczęga na drodze. Jest panem swego czasu. Raz dostał zwierzchnik takiego ataku w górskiej mieścinie meksykańskiej, w zapadłym kącie kraju. Leżał przez cały dzień w ciemnym pokoju.	Och! Zośka! A przecież tak strasznie głupi jestem w życiu, tak okropnie nie umiem sobie dać rady z tym, co mi jest najdroższe...	At, kto tam zbada twoje amory! Ale co Głębockiego, to sobie wyperswaduj. To wariat i basta! Niech tu nie jeździ, bo może stać się nieszczęście. Ja nie rozumiem twojej odwagi. Żebyś przeczytała w podręczniku lekarskim... ale zresztą to nie dla ciebie te szczegóły. Wolę twój zawód i strapienie teraz niż potem. Niech mi kto wytłumaczy twój gust do furiata. To istna anomalia. Z tego się trzeba spowiadać.	Mości rycerzu jeżeli nie masz w swej podróży celu stałego, zechciej jechać z nami na wesele, któremu równego we wspaniałości zapewne nigdy nie widziała Mancha.	Pozwól, żebym miała tę przyjemność, ubierając cię modnie. Przepadam za tym i jak ci włożę tę i ową drobnostkę, będziesz całkiem piękna. Nikomu nie dam cię zobaczyć, póki nie będziesz gotowa. Wówczas wpadniemy jak Kopciuszek z matką wybrane na bal	Dlaczego nie możesz?	Gdyby wasza miłość nie był tak zagniewanym, przysiągłbym, że sobie ino dworujedworować	Ja nie dopuszczę, żeby ociec mieli dziadować.	Nie lubiąc „zieleniny”, jakże możesz lubić wieś?	Nie, nie trzeba, panieneczko. Wracaj. Za wielki szmat drogi na twoje drobne nóżki.	Nie, nie wiem, towarzyszu.	Potrafimy go przekonać, że nie jesteśmy dziećmi...	Tego ja, pani, nie rozumiem.	Wróciłeś pan? no i cóż u licha nie przychodzisz pan do mnie?	Zrobił się z niego ortodoksyjny żyd. Uprawia talmudystyczną mistykę i kabałę. Dał dziesięć milionów na syjonizm. Onegdaj strasznie pokłócił się z doktorem Hubką. Bo, wie pan, Hubka przystał do Braci Czeskich.	Bo to ciebie nie obchodzi	Nie dziw, że stryj miewał złe przeczucia. Ten liściasty tunel może najodważniejszego człowieka przejąć strachem. Oświecę go lampami elektrycznymi. Za pół roku ten dziedziniec będzie nie do poznania.	Szkoda, że nie żyje inaczej byłby skończył na kradzieży wież Notre Dame.	A jednak pozwoliłeś pan upędzać się na Morzu Czerwonym za dugongiem!	Jest się zmuszonym.	Ha! ha! toś pani jeszcze naiwna... ha! ha! Widziałaś pani tego, co mi bukiety przysyła i myślisz, że jestem bez grosza! ha! ha! Gdzieżeś się pani taka uchowała? To wprost pyszne!...	Sire, Najjaśniejszy Pan się zapewne pomylił To krzyż oficerski.	Teraz już muszę iść Mój Boże, pan naprawdę mi pomógł! Nie mogę usiedzieć w miejscu. To jest właśnie to, czego mi było trzeba! Właśnie to...	Dobrze zrobił Przeklęta astma! dręczy mnie od pół roku. Dziwisz się, że sapię?... Będziesz i ty sapał, gdy posiedzisz nad książkami tak, jak ja. Z dnia na dzień, ani chwili spoczynku. A i z biedą gryź się, jak pies z psem... Pieniądze masz?	A więc teraz, gdyśmy się już porozumieli, a zrozumieliśmy się, prawda?	Elizo, my także przerwijmy lekcje, bawmy się tylko i wypoczywajmy	Idę do Klerykowa. Skończyłem cztery klasy w Pyrzogłowach, a teraz chcę się dostać jako do piątej...	Ja je lubię Takie są ładne i egoistyczne. Psy są za dobre i za mało samolubne. Czuję się przy nich nieswojo. Koty zaś są niezwykle ludzkie.	Mówiłam ci, że zbliża się Czas Nowej Gwary	Podejdź do niego Jak tylko będą przenosili tacę, nalegaj, by się poczęstował.	Będzie to dobra sposobność pokazania się w pełnym rynsztunku dodał Porthos.	Panie Steiman, niech pan przypomni dzisiaj o gratyfikacji.	Łachadojdo, ty! Mógłbyś trochę nadąć miechy i przyłożyć się, kiedy widzisz, że inni za ciebie gardła zdzierają.	Nie mogę jeszcze teraz odpowiedzieć na to pytanie, ale nastąpi to później może.	Oj ty! durniu! jak ty takie rzeczy porównywać możesz? Las bozki jest i Pan Bóg jego dla wszystkich posiał, a wiedźmy hrosze czartowskie i ona sama jest nieprzyjaciółka bozka i ludzka...	Ale, panie hrabio, przez wzgląd na lorda Wilmore, który mnie polecił panu hrabiemu...	Wiesz, to jest jeszcze wielki problem: kobiety uczciwe czy heteryzmheteryzm (z gr. hetera: towarzyszka; kurtyzana) wywodził, krocząc z rękoma w kieszeniach po pokoju. le moment approchele moment approche (fr.) obojczyki sterczą żałośnie i proszą widza o współczucie; zaś smętny zapach wody kolońskiej gotów wprowadzić młodego marzyciela w nastrój anemicznego kwietyzmu, skompromitować go pochwałą „szlachetnej dobroci” oraz narazić na propozycję „bądźmy przyjaciółmi”.	A co to za budowniczowie?	Ale co to ma wspólnego z „nową cywilizacją”?	To i bieda, bo co ja w domu powiem?	To jest nowy król?	To pan powiedz, skąd wiesz, że tak będzie?	To znaczy, że w Warszawie jest również taki Dawid Frojke?	Ślicznie! kropnąłem na Miecia taki raporcik, że pięć rubli zapłaci, jak amen w pacierzu. Przysięgam Bogu, że musiałem; sam służysz, to rozumieć powinieneś, że zwierzchnik jest stróżem i wykonawcą przepisów i poleceń	Cóż ma mi pan do powiedzenia?	I mieszka pan jeszcze na wsi?	Pan często bywa u Emilki?	Wielki czas, jeśli pan też wraca na obiad!	Dwa miliony? No, to są dwa miliony pojedynczych sztuk po dwadzieścia su, a trzeba pięć takich sztuk, aby było pięć franków.	A sam, Józia, ino go kołeczkiem nakręcę, to już se spaceruje kiej dziedzic po obiedzie odwrócił go, i ptak poważnie a śmiesznie zarazem podnosił długą szyję, podnosił nogi i szedł.	Ja? Mnie nikt! Oprócz ojca, naturalnie O! Ojca to muszę zbałamucić koniecznie!	No, proszę to waćpan z Litwy rodem?	Właśnie od czasu znalezienia przez was tego papieru debatujemy nad tym, na jaki krzyż?	Brawo! czyni to honor bujnej fantazji.	I to w lasach na wyspie Crespo	Jakież to ślady?	Pani Krotyszowa to powieściopisarka?	To do ciebie. Golimski.	To już stare dzieje od dawna wiem, że kochała hrabiego de Sancerre i dawała mu wszelkie nadzieje, że go zaślubi.	To też ale nareszcie jutro jedziemy.	To wolę...		A jeźliby Aaron chybił?	A o, takim...	A ojciec Charel mieszka?...	A skąd jedziecie?	A ty jesteś szczęśliwa?	Cóż, złamał nogę?	Dzień dobry, signoresignore (wł.) rzekła Bona uprzejmie	Dziś ruszam w drogę.	Gdybym ciebie w nią złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.	Gdzież Werchaniec?	Ja	Ja!	Kelner! Trzy butelki „naszego”.	Mamy więc jedynie kłopot z wyborem!	Miałem tego rozczulające nawet dowody.	Muszę... służba.	Na cóż te ceregiele? stryjaszku.	Szczęśliwym?...	Słowo.	Ta sama, siostro Agnieszko, ta sama. Bardzo dzielna pracownica.	Ucieczka	W górę	Wierzysz mi?	Wiesz, że byłem w Malborgu	Wojna	Z całą przyjemnością.	Żegnam waćpana.
A co by ja tu był u was robił, gdybym ojca ratować nie chciał! A po co mnie było wybierać się tu, aż pod Sambor? Ja Kozak wolny, nieposłuszny, nigdym ja panom nie sługiwał, a tak przecie wziąłem służbę u pana Samuela Koniecpolskiego, dlatego że to Koniecpolski, bom sobie tak dumał, że on mi ojca wykupi z rąk pogańskich, bo go także zna i wie o nim; od swego krewniaka wie i od innych panów rotmistrzów wie. Ale to już nie taki pan, jak Stanisław, i nie taki żołnierz, choć z jednego rodu i z jednej krwi. Ot, jak to powiadają: z jednego drzewa krzyż i łopata! Czekałem na niego i doczekać się go nie mogłem: byłbym przecie czekał jeszcze dłużej	Ani centa więcej... dopóki nie zasłużysz na podwyżkę... a przez kilka lat i tego nie tkniesz.	I próbowała wyciągnąć ku niemu ręce, ale dla zbytniej słabości nie mogła tego uczynić; on natomiast objął ją ramionami, z sercem tak wezbranym, jakby jej dziękował za jakąś niezmierną łaskę.	Ja waści o zdanie nie pytam, jeno rozkaz daję. Przy mnie komenda.	Nie, nasza	Niestety, nie.	O nie; ja nawet kartów nie znam.	O, nie mów tego! Nie mów, proszę cię, Gilbercie.	Patrzcie, abyście zawczasu nie uderzyli na alarm	Ależ ty nie umrzesz przecie!	Pokaż no; nie bój się, nie wezmę ci, ino coś zobaczę. Widzisz, z tego końca jest gruby i zakrzywiony, a ja mam w kieszeni taki sprawny, ostry nożyk, co wszystko zdoli. Wyrzezam końską główkę, dopiero będziesz miał źróbkaźróbek (gw.)	Broń Boże... Przecie pan nie posądza mnie o szowinizm pani Tekli. Niemców gatunkuję na różne kategorie. Nie jest pan ani urzędnikiem, ani policjantem, ani aferzystą na naszą krwawicę, ale arystokratą i człowiekiem dobrze wychowanym. Sąsiedztwo pańskie zaś nie zbliży mnie z wami, chyba z rządcą i plenipotentem. Nie zakopie się pan na wsi, tym bardziej u nas, Polaków. Milczałem, bom myślał, czy powiedzieć coś panu.	Boleć boli. Co prawda, balwierz gadał, jako gruby rękaw mię salwował i jako nic nie ma nadłupanego. Wszelako to rżnie i piecze diabelnie.	Cicho bądź! Nikt dla mnie nie istnieje, tylko ty! Tobie pozostałabym wierna!	Dużo i innych cudów nasłuchałem się. Wszystkiego nie spamiętam	Hej! nie widzi mi się i on głupi!	Hm, to rzeczywiście ciekawe Ale może mówią coś po cichu, żeby nikt nie słyszał. Na pewno tak!	Jedno z dwojga: albo język zrobił ci się dziś bardzo powściągliwy, albo też sam nic nie wiesz.	Nie było okazji po temu ale za to, o ile o ciebie chodzi, batalion porozsyłał za tobą listy gończe.	Nie do pani mówię.	Nie, chyba do walca z panią.	Niegodziwa gdybym się sam uwziął, gorzej bym nie napisał.	Pan hrabia nigdy nie widział naszych Afrykańczyków?	Teraz uczy się. Matka mu przysyła pieniądze, ale niedużo, bo sama jest niezamożna. Ale jaka to czarująca staruszka. Mieszka w Radomiu. Byłam tam u niej razem z Tomkiem przez trzy dni. Nie ma pan pojęcia, jaka była dla mnie serdeczna, że i dla rodzonej córki nie mogła być lepsza. Głównie się tak ucieszyła, że dzięki mnie Tomek wyrwał się spod wpływów pewnej kobiety, która doprowadziłaby go do zupełnego zatracenia talentu. Była obrzydliwą egoistką. Matka Tomka jeszcze mnie nie znała, a już do mnie napisała list. „Pani, drogie dziecko, uratowała mi syna”... Czarująca staruszka. To tak przyjemnie czuć się pożyteczną dla kogoś i nietylko dla kogoś, bo dla całej ludzkości! Talent Tomka to przecież własność ogółu. Musicie się poznać. Tyle mu o panu opowiadałam...	Byle chciał, to jużci że i potrafi wszelako nie o byle coście prosili.	Doprawdy, nie potrafię panu należycie się odwdzięczyć.	Śmiech, jak mi Bóg miły, żeby do serca tak brać konfuzję! Nie tobie, łasico utrapiona, ale Kmicicowi, któren za mistrza nad mistrze uchodził, Wołodyjowski to samo uczynił	Ależ zdawało mi się, że to postanowione A przyjmujemy je tym bardziej, że ich jeszcze nie mamy w ręku. Przecież są zakopane na Alejach Meilhańskich w Marsylii. A za dwieście franków dostaniemy się oboje do Marsylii.	Waszej żonie? a juści, że dokumentnie nie wiem, a kto to wie, panienko, kiej ból jeno jest we wnętrzu. Jeść ni może, robić ni może, wyschła, kiej wiór, no i leży, i leży a czeka zmiłowania Pańskiego, albo śmierci; gemba, to jej się zrobiła kiej piąstka. Wódki czasem kapkę sie napije, mięsa dziobnie pare razy łyżką i tyla.	Przekonacie się, mój, Szwejku, że nudzić się nie będziecie	Wiesz pan, i ja teraz tak myślę, jak pan... A więc, kochany Bonacieux nie posądzał mnie ani na chwilę.	Cóż to ja wariat, czy co? Wziąłem to, co się w drodze może złamać albo zepsuć, ale kółko ani zepsuć, ani złamać się nie mogło.	To był z pewnością on, panie hrabio To z pewnością on, proszę wierzyć, padł wśród ruin od kuli, którą ugodziła go panna de Saint-Véran. To z pewnością jego widziała, jak się podniósł i upadł ponownie, i powlókł się do wielkiej arkady, żeby się podnieść po raz ostatni żeby się podnieść po raz ostatni i dotrzeć aż do tej kamiennej kryjówki, która miała stać się jego grobowcem.	Tam go znajdziesz, gdzie będzie. Czasu wojny dziś może być tu, jutro tam. Jeśli trafisz go pod Krakowem, to i lepiej, bo weźmiesz listy i do innych osób, które w tamtych stronach rezydują.	Jeśli tak a mam nadzieję, że...	Wa-hima bać się lwów, ale Wa-hima kopać głębokie doły i jeśli lew w nocy wpadnie, to Wa-hima śmiać się.	Może poczekacie na mnie, jeśli łaska. Może Orwidowie wrócą prędzej, niż spodziewani? Czy ja wiem? Ojciec kazał	Panie Jackson udasz się natychmiast do lorda-kanclerza i powiesz, że polecam mu wykonać te rozkazy. Żądam, aby zaraz zostały ogłoszone.	Tak, proszę księdza, byłem i chciałem wszystko wyjawić, ale Danglars mnie powstrzymał. „A jeżeli przypadkiem rzeczywiście jest winny jeżeli prawdą jest, że był na Elbie, że ma przy sobie list do komitetu bonapartystów w Paryżu, jeżeli ten list znajdą przy nim, ci, co się za nim ujmą, będą poczytani za wspólników”.	Któż to może wiedziéć? Już ze snu człowiek puchnie, bo niema co robić, tylko o mur plecami i chrap...	Tak i ta miłość ciągle jest w pańskim sercu... kocha się przecież naprawdę tylko raz... Spotkał pan kiedyś jeszcze tę kobietę?	Mówił, że pan kocha bardzo piękną i wykształconą panią, mężatkę, ale że pan obiecał matce ożenić się, że pan jest dobry i delikatny, że ojcu pana pusto i samotnie w domu, że potrzebuje opieki i starań, i towarzystwa na starość i że mnie polubił	A to czemu? Czy ksiądz naprawdę myślał, że umrze?	Ja się interesuję wszystkim	Wie pan profesor że Zdzisław dzisiejszej nocy pierwszy raz spał w łóżku?... Ubrany, ale leżał...	Wzięli go dziś do sądu.	Uważaj na to, co mówisz, mój drogi! Być może przypomnę ci to kiedyś, bo może pewnego dnia i ja będę cię potrzebował?	Zdaje się, że jakiś marynarz plątał się dziś rano po wsi.	A ja się nazywam Sara Crewe Masz bardzo ładne nazwisko... zupełnie jak z jakiejś powieści.	A pan? Pan je ma?	A to Lichtenstein wyjechał?	Ale wnosząc z tego, coś mi mówił, twój mistrz znajdować się musi w tej chwili w Paryżu.	Bracie! grzech to jest!!	Czołem, czołem, panie dragandragan a. dragon	Czy pan profesor serio jest tego zdania?	Cóż się stało? mów!	Cóżto za wstyd? małoż cyganów pożeniło się i po wsiach osiadło, i pobrali gospodarskie córki.	Gdybym wiedziała, że mnie przyjmie, i że będzie na nas łaskaw?	Godzina 3:57 po południu. Zapamiętajcie to sobie. Co chciałeś powiedzieć, Beetle?	Ludzie to wiedzą, przerwał Gromaza,	Ma to wydrukowane na bilecie.	Nu, po co było tego hałasu? Ja wiedział, co wasza miłość bardzo zgodliwy człowiek, ino sobie czasem lubi pożartować z Abramkiem. Żebym tak zdrów był, ile ja już lat z panem Bartnikiem handluję!	Powiedz mi, czy ja dobrze słyszałem, pani de Villeparisis powiedziała, że twój wuj jest Guermantes.	Powiedziałbym, że znam tę wielką panią.	Proszę na chwilę wstąpić do mnie. Mam interes.	Spytaj go czy mieszkając tam prowadził dziennik i notatnik?	Tak; w czym to pana dziwi?	To niby w kreminale?... karany?... Matka, byłem to w kreminale, hę?...	Wyschnę do tego czasu jak trzaskatrzaska	Zaimponowało mi to, muszę przyznać	Znają jej przywiązanie do królowej i chcą od jej pani usunąć, lub zmusić, aby zdradziła tajemnicę Jej Wysokości i służyła za szpiega.	Chwała Bogu, chwała Bogu!	Co zamierzasz uczynić?	Czy ja cię kocham? Dzięki tej skórze będziesz miał zawsze hawańskie cygara. Wciąż skóra, mój przyjacielu, wszechmogąca skóra! Znakomite cousticum, mogę leczyć odciski. Masz odciski? Usunę ci je.	Dziecino!	Dzięki ci	Hiszpanie zaraz rozpoczną pościg.	Idź sobie, straszydło!	Krosnowa tak zmienia.	Morgan, powiedz mi szczerze, czy widziałeś kiedy przedtem tego Czarnego... Czarnego Psa?	Musi z papieru kwiaty, jak w kościele	Nic, prócz zwykłego zdenerwowania i jakiejś ostrej apatii.	Niezawodnie.	No, o naszym kochanym Leszku.	O bogowie!... Któż śmiał ją wtrącić?...	O cóż chodzi?	O tak! Żałuję! Żałuję!	Oczywiście!	Od jak dawna pracuje pani u nas?	Owszem, przeraziłem... i... nawet uciekłem.	Pracy! Cóż więc przeszkadza jej pracować?	Stąd będzie ze sto mil	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak tu zacisznie u nas, prawda, kochanie?	Tak...	W Saint-Malo	Wiemy, wiemy!	Wierzę, wierzę znasz Glińską?	Za czym ją i oddadzą	Śledztwo wytoczone przeciwko Verlocowi wykaże publiczności niebezpieczeństwo i nieprzyzwoitość praktyk tego rodzaju.
Sądzę że pan prezes absolutnie nie zgodzi się na twój zamiar. Jakże można?! Właśnie twój ślub musi odbyć się w Warszawie, z pompą, z licznym orszakiem. Żeby i przyjaciele twoi, i przyjaciele pana prezesa mogli być obecni. Mon DieuMon Dieu (fr.)	Co do mnie słuchałem cierpliwie, aż wreszcie zdecydowałem się sam zobaczyć. Bez osobistego przekonania się nie chciałem...	Koło Santlache... o tam, za wzgórkiem spotkaliśmy się z wojskiem Harolda. Rozpoczęła się bitwa. Pod wieczór wrogowie pierzchli w popłochu. Moi ludzie wraz z drużyną De Aquili ruszyli w pościg za nimi, bijąc i łupiąc wszystko po drodze. W tym pościgu był ubit Engerrad herbu Orzeł, a chorągiew i drużynę przejął po nim syn jego Gilbert. Jam jednak o tym dowiedział się dopiero znacznie później, gdyż moja Jaskółka dostała cięcie w bok, przeto zatrzymałem się nad strumykiem, koło ciernistych gąszczy, by obmyć jej tę ranę. Naraz słyszę, alić jakowyś zbłąkany Saksończyk krzyczy na mnie po francusku, wyzywając do walki. Coś mi się wydawało, że skądciś znam ten głos, ale przyjąłem wezwanie i skrzyżowaliśmy broń. Broń, RycerzPrzez dłuższą chwilę żaden z nas dwu nie osiągał przewagi, aż ci w końcu mój sąpierzsąpierz (daw.) rzecze mi on na to.	Bo jakby pan Schultz wiedział, że on żyw, toby ciebie zamknął nie tu w tej komorze, ale w jakowym lochu abo jeszcze by co tchu sprowadził ministraminister (daw., z łac.: sługa, wykonawca)	Jużci się napatrzyłem alem nie bardzo radrad (daw.)	Zaliby się im nie powiodło?	Czy pan sądzi, że w takim razie, jako szaleniec, nie zostałby pociągnięty do odpowiedzialności?	Pewno, że nie inaczej ale kto tam wie, czy się i Semenowi nie dostało, bo Żyd ów prawie że jeszcze trzymał w ręce wystrzelony pistolet.	Jeżeli prawda, że w Szczuczynie stoi pan Wołodyjowski to pewnie jego podjazd. Nim się zakwaterują, chcą się przekonać, czyli kraj bezpieczny, bo ze Szwedami o miedzę trudno by spokojnie usiedzieć.	Mój Jezu! Sąd ci tu był we wsi ostateczny, kiej ano wzięli wszystkich i do miasta powiedli, ostatnia godzina, powiadam wam, że dziw, jako żywię jeszcze i ten dzień jasny oglądam! A to już jutro będzie całe trzy tygodnie, a mnie się widzi, jakby to wczoraj się stało. Ostał jeno w chałupie Maciek, wiecie, i dzieuszyska, które teraz gnój powiezły w pole, i ja sierota nieszczęsna!	Ach, biedak! Obchodzi od pewnego czasu wszystkich moich... znajomych i prosi, aby na mnie wpływali! Nie lubię tego poniżania się bez celu.	Ale pozostaje mi jeszcze zemsta! Nie, nie spocznę póki nie zniszczę Van Goulda i całej jego rodziny i póki nie obrócę w popiół miasta, którym rządzi. Maracaibo, przywiodłoś mnie do zguby, więc teraz ja przywiodę do zguby ciebie! Choćbym miał wezwać z Tortugi wszystkich korsarzy i wszystkich bukanierówbukanierzy	Ot ja wam powiem co myślę; żyłam na świecie nie od dziś, widziałam wiele: czarowniki cygany, oj! czarowniki! Niechby tak które z dzieci naszych zostało same; do trzech dniby przepadło... To diabelska w tém sprawa.	A zatem, panie Beautrelet, Lupin nie mógł dotrzeć aż do krypty.	Nie... nie w ten sposób... Bardzo mi na tym zależy, żeby mieć w tobie przyjaciela, ale nie kocham cię, Gilbercie.	Jak to! Zgodziliśmy się przecie wczoraj: daję trzysta franków; zdaje mi się, że to dużo, może za dużo.	Nic a nic nie zależy mi na tym, czy słyszysz, co mówię, Jacku!?	Nie bądź surowym dla niego, ojcze Ramzes XIII chce poprawić dolę chłopów i rzemieślników: da im co siódmy dzień odpoczynek, zabroni bić ich bez sądu, a może obdaruje ziemią...	No to i co? Miałam się przy tobie rozdziewaćrozdziewać (daw.)	Wiesz, nieraz w nocy wstaję, aby zajrzeć do niej, bo mi się chwilami wydaje niemożebnem, aby była pod moim dachem.	Długo, Stasiu. Dopiero jak upuściłam kwiaty i zasłoniłam się od niego rękoma, zaczął się ku mnie czołgać...	Nie rozumiesz?... Więc chyba nie jesteś kobietą.	Ale jeżeli nie wiecie, kim jest Harvey Cheyne, to jeszcze mało wiecie... i basta. Teraz zawróćcie swój statek i ruszajcie co tchu.	Aż tak! No, sfery by pani nie poświęciła.	Co, już jedziesz? Ach, Boże, jakże mi straszno! Weź szkaplerzyk na piersi, chłopaku. Będę się dzień cały modliła za ciebie.	Dlaczego nie będzie? Fabrykę zamykają?	Gdzież się tamci podzieli?	Mogę się posunąć.	Nie moglim zmiarkować. Dmie okrutnie. Są konie i wozy. Znaczny poczet.	Nie pamiętam, cztery czy pięć...	Nie.	Zepsował się?	No w tym, gdzie to rosną stare krzaki róż. Czy tam wszystkie kwiatki umarły, czy też jeszcze niektóre ożywiają się na wiosnę? A czy są tam zawsze róże?	Byłem zajęty wojskiem więc nie mogłem odwiedzać cię...	Dlaczegóż to być nie może? Panna Zofia posiada tyle znakomitych ciała i duszy przymiotów, tyle ujmującą...	My tego, mój Ojcze, mówić sobie nie potrzebujemy odkryjcie mi plany swoje.	Spóźnia się. Ha, każdy ma swoją Małgorzatkę	W imię Ojca i Syna!... Oj, źle, Borowski! Słabyś duchem, wróć się lepiej tam	Waćpanna musisz we wszystko swoje trzy grosze wścibić To nie waćpanny rzecz.	Więc nie! Wolicie we mnie mieć wroga niż brata?	Dobrze więc. Zaraz zaczynamy. Pora dobra, wieczorna; w mroku nie będziemy zwracali na siebie uwagi przechodniów. Gdy zasnę, wyprowadzisz mnie przed dom za furtkę ogrodową.	Ma pani rybio-gęsie instynkta. Ciekawa rzecz, z czego to się rozwinęło w pani?...	Nuchim, ty się spóźnisz na szabes! Nuchim, ty pchaj, ty jesteś mocny jak kuń! Nuchim, nu, raz... dwa... trzy...	Właśnie nie w ścierwie, lecz w duszy!	Zależy to od ciebie, Harvey’u. Jeżeli chcesz, możesz schronić się u boku mamusi i wywoływać z jej ust całe jeremiady na temat twoich nerwów, twojej nadwrażliwości i tym podobnych różności.	Żądasz?... Z całym szacunkiem, drogi hrabio, ale dyplomatą to ty nie jesteś.	Tym gorzej! Kiedy się popełnia zbrodnie, trzebaż bodaj czynić to z przyjemnością; to tylko jest w nich dobrego i jedynie w ten sposób można je po trosze usprawiedliwić.	Albo pan Wokulski usunie ze swego domu te brudy i niemoralność...	Pan Bohurski,	I to aż tak ciężkie są rany, że panieńskiego łóżka trza było do opatrzenia?	Jakże! Musisz przecież wiedzieć! Ja także wiem, czuję zupełnie wyraźnie, że cię kocham. Kocham cię szalenie, Falino. Więc powiedz mi teraz, czy mnie kochasz...	Więc jesteś przekonany, że to tylko dla zabawy?	Nic to; im lepiej wypocznie, tym ci raźniejszy będzie, jak wstanie. Chleba mu ino dajcie ze szperką i mleka, niech poje do sytości, a potem go przyprowadźcie do mnie.	Jezus! A miałbym to śmiałość, w ten gnój, do mnie?...	A co to, ona wczoraj zachorowała?	Czy mogę cię prosić, księże proboszczu, abyś mi towarzyszył na cmentarz? Chciałbym go, że tak powiem, pożegnać.	Nim ją waćpan zbierzesz, nim do znajomej wsi dojedziesz, szyję stracisz.	Ale Bóg czuwa nad tym człowiekiem i budzi dawne myśli, gdy już dość naskładał. Daje proboszczowi znak, że go potrzebuje.	Będziesz ty cicho! albo dostaniesz, że przynajmniej będziesz już wiedział czego płaczesz.	Co za zdanie?	Dlaczego prosisz mnie, abym dochowała wiary najlepszej przyjaciółce Uważasz mnie tedy za zdolną do wypłatania ci niegodziwej sztuczki?	Metoda twoja, w warunkach zgóry urządzonych, jest jasna i łatwa, ale wątpię bardzo, czy na miejscu Pettingilla zdołałbyś zachować całą przytomność umysłu i znaleźć guzik, który był powodem jego zdemaskowania.	Mówiłam ci przecie, że chcę dostać obróżkę.	Piękny sposób dojścia do majątku rzekł lord Tottenham	Pomyślałeś, że jestem potworem?	Proporczyk do połowy masztu, spuścić flagę! Skrzyżować reje!	Zajrzymy tu potańcować z waszymi pannami!	Ależ tak!... (Może wyjadę na święta?...)	Atanazy: To samo mówiłem przed chwilą. Pamiętasz, Jędrek? Tylko w innej sferze...	Kto jest ten śliczny chłopiec z tobą, Lousteau?	Wnoszę ten toast na cześć psiarni w Oleśnicy!	Być może. A czy widziałeś tego Talleyranda?	Mąż? Wczoraj pił. Dziś po mieście biega, znajomym kańczugkańczug	Ona to umyślnie zrobiła...	Pod brodę sadlistąsadlisty przewlekać wątek.. Wymiętoś pytanie!	Pod wodą?	Są sposoby na upór. Zobaczysz!	Widzisz skarby pod ziemią?	Więc znowu te tęsknoty wracają?	A Kazio nic?	Aaa, Bosko czarnoksiężnik.	Czas może także przynieść zmiany.	Horrendum et absurdum! zawołali uczniowie.	Jam bodaj dziś gotów.	Kali, synu Fumby, czy chcesz zjeść kawałek M’Ruy, syna M’Kuli	Lubię z dobrymi końmi.	Mniej więcej przed miesiącem?	Mówiliśmy o pani brylantach.	O... właściwie od razu. Najpierw kot...	Oto ostatnie arkusze	Pański wiek?	Przy tym będzie pochlebionpochlebion będzie (daw.)	Szwejku, pozostaniecie tymczasem przy telefonie.	Słyszane rzeczy!	Tak.	Ulica św. Jana 38.	W tej chwili mi zlazujzlazuj (gw.) żart. pokazowałpokazować (gw.)	Wronie gniazdo! Hi! Hi! Hi!	Wy w hotelu mieszkacie?	Zgoda
Te, co też pan mówi! Co do seksualnej... to nie. Stanowczo nie. Żadne efemerydy u pana Borowicza nie bywają. Chyba że na mieście...	Mężczyzna, Kobieta, Pozory, Gra, Zabawa, Nuda, Głupota, Dziecko o mężczyźnie! nic, absolutnie nic prócz tego: jak ubrany, jakie ma włosy i oczy, w kim się kocha, czy dobrze tańczy itp. Znasz moją zewnętrzną garderobę, a chcesz definiować mnie całego. Wołasz na mnie: Pozer! Dlaczego? Że rzucam czasem paradoks o marności życia, pracy i pieniędzy. Gdyby to mówił Wysocki, uwierzyłabyś, bo on nic nie ma i musi ciężko pracować; ja zaś pozuję, gdy na to wszystko pluję, bo jakżeby panna mogła zrozumieć, że mówię to na serio, ja człowiek bogaty, akcjonariusz fabryki Kessler et Endelman! Zupełnie tak samo na Müllera mówisz: błazen! bo widzisz go tylko, jak u ciebie wywraca koziołki, opowiada kawały i przygody miłosne, jest zabawnym, ale poza tym Müllerem błaznującym, jest jeszcze inny Müller, Müller, który myśli, uczy się, spostrzega, rozumuje,	Mam w piwnicach ze czterdzieści zbójów i lewensów, tych wezmę. Baśka (że to, ile razy kazałem kogo powiesić, zawsze mnie molestowała, bym go darował zdrowiem) nieraz mi już radziła, żebym ze zbójów żołnierzy uczynił. Nie chciałem, bo trzeba było przykładu. Ale teraz wojna na karku i wszystko można. Chłopy to okrutne, którzy już proch wąchali. Rozgłoszę przy tym, że kto dobrowolnie do regimentu z jarów albo z odojów się stawi, temu będą dawne zbójeckie uczynki darowane. Zbierze się ze sto ludzi. Baśka też będzie kontenta. Wielki ciężar waćpan zdjąłeś mi z serca!...	A ja powiadam panu dwie rzeczy: po pierwsze, że pan powrócił pod silnem wrażeniem Maryni, a po drugie, że to jest jedna z najlepszych panien, jakie w życiu widziałam i że szczęśliwy będzie, kto ją weźmie.	Niewiela już braknie; ściskam każdy grosz, jak ino mogę, na przyodziewę jak najmniej wydaję, ot, byle oberwano nie chodzić. To się i zasługzasługa (daw.) czerwoniec, czerwony złoty: nazwa złotego pieniądza o wartości zbliżonej do dukata. należały, ino tobie; przeciem ja ani we śnie o tym nie pomyślał, że Hincz Bartnik a Czarny Rafał to jedność.	Widział go parę razy, ale tamten jest skryty. W pierwszej chwili mój szwagier miał go za szpiega, ale niebawem przekonał się, że to gentleman i że działa na własną rękę w jakimś celu tajemniczym.	A jaki jest stosunek ojca do nas pod względem życiowym?	Najjaśniejszy Panie pozwolisz bym pod jego ojcowską opiekę syna mojego przysłała. Sierota to i ostatni dobrego rodu potomek, godziło by się, żebyś Wasza król. Mość podał mu rękę...	Niepodobna, kochany szwagrze, tak nie-po-do-bna! Oprócz wyprawy córki mamy inne potrzeby i wydatki, a sam przyznasz, niezawodnie to przyznasz, że czasy teraz są ciężkie, bardzo ciężkie...	O, nie obawiaj się, zresztą pójdziesz ze mną, sprawy tak uroczyste powinny odbywać się przy świadkach. Jeśli tylko Danglars okaże się winnym, to nim minie ten dzień, jeden z nas zginie. Do licha, chcę, aby mój honor miał piękny pogrzeb!	Gra pan za dużo i nigdy nie odmawia pan ładnej twarzyczce, capatazie W ten sposób nie robi się majątku. Ale nikt z moich znajomych nie przypuszczał, że jest pan ubogi. Mam nadzieję, iż pomyślał pan o hojnym wynagrodzeniu na wypadek, gdyby udało się panu ujść cało z tych opałów.	Więc zgadzasz się?... Wybornie!... To połowa kuracji... Co znaczy jednakże silny mózg!... Po niecałych siedmiu tygodniach ciężkiej mizantropii już zaczynasz tolerować gatunek człowieczy, i to jeszcze w mojej osobie... Cha! cha! cha!... Cóż by było, gdyby wpuścić do twej klatki jakąś szykowną kobietkę...	A pani zapomina, że to biedne dziecko po utracie matki potrzebowało opieki.	Bardzo śmieszne! Ogromnie zabawne! Są dwie czapki... Jedna, która była prawdziwa i która stanowiła nasz jedyny dowód, odjechała na głowie rzekomego woźnicy! A drugą, która jest fałszywa, pan ma w ręku. Ach, ten zuch dobrze z nas zadrwił.	Mam tyle tylko czasu, aby pani oznajmić, że jestem tu i będę w okolicy; będę czuwać, a co uczynić się tylko da	Nie mogę w to uwierzyć, aby Wasza wysokość wiedział, że chodzi tu o lady de Winter...	Tedy odprowadzimy waszą mość aż do spokojnej okolicy, aby wam się przypadek jaki nie trafił.	Tego nie żądam wcale proszę tylko o sprawiedliwe obchodzenie się z nim, proszę cię tylko, byś mu pomógł, gdy mnie już nie będzie...	To nie... Masz swoje pieniądze i idź do diabła.	Z czego panienka wnioskuje, czy z tej starej i dziurawej burki, czy z tego, że jadę trzecią klasą?	„Tak” idziesz? No, to siadaj na koźle, podwiozę cię do miasta.	Coś ty, Tomek! Nigdy go nie znajdziemy. Taka okazja trafia się tylko raz w życiu, a myśmy ją zmarnowali. A jeśli znowu spotkam się oko w oko z tym cholernym mieszańcem, to na pewno padnę trupem.	Cóż chcesz, mój drogi. Kiedy ktoś był wygnany przez górali, uciekał z Paryża ukryty w furze siana, tropiły go na wrzosowiskach pod Bordeaux psy gończe Robespierre’a, może się zahartować. Mów zatem, co się stało w tym klubie?	Ja? ja? To mówiąc rozśmiała się na całe gardło i pokazała białe jak śnieg ząbki drobniuchne, ostre, gęsto w ustach zasiane. Ja? pójść za mąż tak sobie, jak to wy wszystkie idziecie?	To drugich obchodzi, dla mnie jest złem, więc jest złem	To mi się podoba Będę go traktował jak kolegę mego syna; czy to wystarczy?	A skąd to można wiedzieć?	A tak! Za cztery godziny wszystko się skończy.	A to na co?	Ale ja jadę w poniedziałek do Algieru, a stamtąd na Przylądek Dobrej Nadziei. I kiedy będę na Przylądku Dobrej Nadziei, nie będę już mógł spotkać mego znakomitego kolega, przepraszam, nie będę mógł spotkać mego konfratra.	Biedaku, wiesz dobrze, że nie mogę!	Cesarz by nam przyszedł pewnie w pomoc, rzekł książe Henryk, bo niebezpieczeństwo i jemu grozi, gdy nas zmogą, ale ten jest we Włoszech zajęty.	Dajcie jej fajkę! Na miłość boską, dajcie jej fajkę i zatkajcie tę złowieszczą gębę! Ona, to w sam raz jak te papugi. Skrzeczą od samego rana.	Dlaczego nie nadaje się?	Dziki jest...	I pan skorzystasz.	Idź do pana miecznika, opowiedz mu wszystko, ani słówka nie zataj, przyjmie cię na powrót, zobaczysz.	Jeszcze jak mam rację! Sprawa jasna jak słońce. Brakuje mi tylko trochę pieniędzy. Przyszedłem właśnie po to, żeby mi Lejzor podżyrował. Ben-Cijon już mi podżyrował. Uczynił to bez słowa.	Marna to wojny przyczyna, co?	Mile król widział tych, którzy z Litwy pod Jaśkiem z Oleśnicy wrócili	Może jest gdzieś tutaj.	Mój Bóg jest tylko moim, a tamci	Młodzieniec ten ubóstwia panią, a ja przepowiadam, że pani zostaniesz jego żoneczką. dodał głośno Dalejże, mamuniu proszę włożyć kapelusz, piękną suknię w kwiaty i przepaskę hrabiny. Ja sam pójdę sprowadzić fiakra.	Niech pan tego nie mówi. O, niech pan tego nigdy przede mną nie mówi!	No, cóż to szkodzi Przecież u Magdaleny była z wizytą panna Norska... Wreszcie któż kobietę odwiezie w deszcz, jeżeli nie mężczyzna? Ty sam odwoziłeś niejedną damę.	No, niezupełnie Rozumie pan, wobec służby...	Podziwiał też urządzenie galerji, gabinetu, numizmatyki i biblioteki, mam więc nadzieję, że Wasza ekscelencja, której teraz nie będę już potrzebny, gdy hrabia gdy hrabia już na świat wychodzi...	Proszę o chwilkę rozmowy, panno Magdaleno. Przecież pani nie należy do sesji.	Prędkiego prędzej się nie zrobi, Iwanie Matwieiczu!	Quinion bądź uważniejszy z łaski swojej. Ktoś jest bardzo domyślny.	Rodzaj korsarza rzecznego, uważa pan, gatunek rabusia-pirata, który operuje na słodkich wodach.	Szlachetna Anglia jest dziś zmiażdżona, gdyż każdy Anglik, kupując bochenek chleba, musi płacić procent od czterdziestu miliardów franków użytych przeciw jakobinom. Nie ma już Pitta.	Tak, goniłem motyla. Piękny okaz; spotyka się go rzadko, zwłaszcza na jesieni.	Tegom się nie spodziewała... Miałam niegdyś szczęście księciu się podobać, dodała Sabina.	To z jakiegoś romansu ordynarnego pisarza zjełczały pomysł. A gdybym ja tak o tym pańskim pomyśle zechciała powiedzieć komuś na zewnątrz, przypuśćmy: pierwszemu z brzegu komisarzowi policji?	Weźmiemy jego, świeżą. Tę to wyrzucimy.	Wnoszę z tego, że właśnie tu pracując, Lupin znalazł kryptę.	Zamek to wielce mocny	Żyw będziesz i wraz się zakochasz, byle jeno nie w księżniczce Barbarze, bo ci ją drugi wojewodzic sprzed nosa sprzątnie.	A czy ja wiem, gdzie oni mieszkają... pewno w Chinach.	A cóż ty jesteś?	A ty byś nie strwonił?	Aa, pikolo, nie śpisz?	Ach! Czemuż jestem zrujnowany!	Allach! może ustąpi.	Będziem czekać świtania	Co znowu? A nasze Karburatory?	Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!	Czy odgaduję?!	Daj Boże! lepszy zawsze rydz, niźli nic, dobre „będzie” więcej ma wartości od złego „teraz”.	Dobrze opowiedz mi swoją historię.	Dobrze! dobrze!	Doprawdy?	Dzisiaj w nocy uciekam z tobą na front.	Dziękuję za twą troskę.	Gdzie one są?	I wam, panie.	Idę pożegnać ciocię. Ale czy mnie nie zrzuci ze schodów?	Ile mil drogi zrobiliśmy?	Jeszcze jedno przykazanie, człeku pogański, weź na drogę!	Już by tu sto tysięcy Turka stało!	Ksiądz, Pozycja społeczna, Obyczaje rzekł Pantagruel	Kto taki? Chyba Hassling?	Laskę.	Mamy wielką ochotę porozmawiać z panem	Miłość, Obowiązek, Samotnik	Nesakiau dar, bet turėsiu pasakyti rytoj ar poryt, juk ir kiti vaikai nori išgirsti. Bet tau, Vinceli, aš taip pat pasakysiu; rytoj ateisiu apžiūrėti vėl kojos ir pasakysiu, gerai?	Nic...	Niech trębacz trąbi, mówię! Pierwszy lepszy żołdak da ognia, przedziurawi łódź, i pójdziem w wodę, a woda zimna! Nie chcę przez ich politykę namoknąć!	Nigdy.	O! ja wiem, wy, wy chytrzy bardzo jesteście	O?... A gadajże!...	Są jakieś sześćset jardów od nas.	Słyszę. Żeby w nich diabli bębnili! Czysta desperacja!	Tak mówią.	Tak, Najjaśniejszy Panie, zwycięstwo zupełne.	Tak.	Tylko mnie nie ucz. Byle przyszedł. Piąte piętro?	Z tym, żeby później na nią powrócić, kapitanie!	Zziębłem. Mróz tęgi
O tak... Słuchaj, Valentine, pan Noirtier może mieć rację: wydaje mi się, że od dwóch tygodni coś ci dolega, i to coraz bardziej.	To prawda! Jestem długi, oo... porządnie długi. Ale mimo to dzisiejsze drzewa są marne, wierzajcie mi. Niedawno omal nie spadłem na ziemię. Niewiele brakowało. Nie objąłem dobrze pnia ogonem i ześlizgując się zbudziłem ze snu bandę bandar-logów, które obsypały mnie wyzwiskami i przekleństwami.	Na co ty nie masz ochoty, moje dziecko! Przyznaj się, że czasami masz nawet chętkę uwieść mnie A więc jeśli nie chcesz zginąć w straszliwej pustce, w której cię zostawią i ludzie zazdrośni o twoją wyższość, i twoje własne uczucia, bo gwałtownością twoją spalisz wszystkie przewody, i myśl ta, którą się puszysz jak indor, bo nienasyconą absolutem jesteś tak samo jak i ja, musisz pójść za mną. Ale nie z łaski, z nudy i dla kaprysu, jako dumna z bogactwa i urody bankierska córka, tylko jak pokutnica oczekująca, kiedy jej z łaski rzucą jakiś ochłap wyższej świadomości. KsiądzBoże! na myśl o tym, że z moim poczuciem rzeczy ostatecznych i z ich nieujętością w żadne pojęciowe karby mógłbym nie być katolikiem, ogarnia mnie przerażenie gorsze, niż jeślibym ujrzał przed sobą otchłań piekielną.	No, proszę cię, tylko mi jutro tak wyglądaj, a przekonasz się, że w sercu Kazia odnowią się zabliźnione rany... Choć szkoda, żeś go wtedy odrzuciła!... Mielibyście dziś ze sto albo sto pięćdziesiąt tysięcy rubli więcej... Wyobrażam sobie, że ten biedny chłopak z rozpaczy musiał bardzo wydawać pieniądze. Ale, ale... czy prawda, że chcecie jechać z ojcem do Paryża?...	A panna Stefcia gniewa się na mnie?	Ale nic mu się ubzdrzeć nie może, ręczę. Zresztą babunia moje zaproszenie naprawi i napisze do niego od siebie.	Chodź tu mały. Dzisiaj po raz ostatni. Wyprowadzam się bowiem od was. Nie opowiedziałeś matce?	Gdym się przekonał że nie ma na to rady, pani...	Nie widzę w szlachetnym towarzystwie Guza. Gdzież on się podziewa?	O nie, nie! to znaczy... miałem propozycje na najbliższy sezon, nawet z kilku stron, ale nie odpowiedziałem dotychczas... Nie spieszę się w ogóle...	To prawda należy jednak we wszystkim zachować przyzwoitość. Byłoby śmiesznie, żeby sędziego za żołnierza ubrali, albo żołnierza za księdza. Co do ciebie, Sancho, musisz mieć ubiór pół-uczony, pół-wojskowy, ponieważ na wyspie, którą ci daję, nauka i waleczność równie są potrzebne.	Kiedy pono nikt jej tu się już nie dowie Człowiek albo istotnie przez sługi Elży przekupionym był, bo ta co koronę dla dziecka wykradła, mogła dla niego i na zabójstwo się ważyć... albo kłamał dla zyskania nagrody...	Przede wszystkim uspokój się i jeżeli ci to różnicy nie zrobi, przestań gnieść mój łokieć. Z tego, co mówisz, widzę, że ojciec nie zostawił żadnego wyjaśnienia, a wy sami nie interesowaliście się stanem waszych interesów.	A tak. Wiecie, kiedyśmy już umowę podpisali, kiedy pieniądze miałem w kieszeni, ten parch psiakrew wyciąga do mnie rękę, dziękuje mi za dobre serce i powiada, że jestem bardzo mądry, ale tylko do wysokości czterdziestu tysięcy rubli!... Zaczął się śmiać i powiada, że on był już zdecydowany dać pięćdziesiąt tysięcy, bo plac jest mu koniecznie potrzebny! Pomyślcie tylko, jak się dałem głupio złapać, a teraz śmieją się ze mnie!	Co ty wiesz o wielkości człowieka, co wiesz! Widzę ze smutkiem, że jeszcze nie zacząłeś myśleć.	Czegóż się pani dręczysz jakimże ją sposobem uspokoić mogę... Owszem, pozwól niech Cosel przyjedzie, odniesiesz tryumf nad nią.	Czy... już... ich... nie ma?	Dlaczego ty, rabbi, nie nauczysz ludu, aby z rozumu swego czynił sito takie, które by oddzielać mogło ziarno od plewy i perły od piasku?	Dobrze ale czy postawicie mi baryłkę bretońskiego, jeśli was w kozi róg zapędzę w tej materii?	I zarobisz? co ty tam zarobisz?	Jagienka kazała wam powiedzieć że się rozmyśliła i woli zostać doma.	Któż to są ci panowie?	Mnie słuchaj... SprawiedliwośćNiech ino przyobieca przy świadkach, żeby ino było za co chycić pazurami... sąd jeszcze jest i sprawiedliwość, nie bój się. A jest już jedna zaczepka, boć został gront po twojej matce...	Nie potrzebowałam się uczyć. Jestem Polką.	Nie spodziewałam się zobaczyć młodego. Ojciec mówił mi o starym przyjacielu. Wszak przeprosiłam natychmiast pana!...	Nigdy cię jeszcze takim nie widziałam. Pod oczyma masz po prostu sińce.	Powiadam i mogę zapewnić Waszą Ekscelencję, że nie wyjdzie sam, tylko go wyniosą na marach.	Siadaj, Grouchy, nie daj się zbić z pantałyku	Skąd ten list do mnie? Marka jest... pieczątka... Boże! jak ja muszę być zmieniona... Gdyby teraz przyszła mama, wszystko by się wydało.	Spodziewam się.	Tato zadowolony... dlatego nam się udało Tata chowa moje zapasowe ubranie, bo mówi, że jestem niedbały.	To nieprawdopodobne żeby podczas krótkiej nieobecności żandarmów, kiedy porwano pannę de Saint-Véran, żeby wówczas wspólnicy mieli czas wyciągnąć ciało z tej krypty. A zresztą, po cóż by to robili?... Nie, moim zdaniem, on tam jest.	To znaczy, że jesteś przy mnie nieszczęśliwa!... To są kobiety!	W tem, że mając tak mało złudzeń co do panny Krasławskiej, żenisz się z nią jednak.	Wiecie co, doktorze, bądźcie tak dobrzy i sami mu zanieście. Zobaczycie, czy w samej rzeczy tak przeziąbł...	Zostawiliśmy je daleko poza sobą, odrzekła Wanda, i wdzięczna jestem panu Gaczyckiemu, że mi to przypomniał. Ja tak lubię ciszę i piękność lasu, że gotowabym się zapomnieć tu, i długą nieobecnością nabawić o siebie niepokoju znajomych moich. Panie Gaczycki, już czas abyśmy wrócili do naszego towarzystwa.	Zrobi się, co można uczynię wszystko, co mi sumienie i ustawy rycerskiego zakonu wskażą	A cóż to? Prawdę mówię, goście... nie powiadam, że swaty.	A dlaczego... wykupił weksle papy?	A jakże! Pani i wiary dać nie może, jak pamiętam. Siedem lat podtenczas skończyłem, ósmy mi szedł, to może i nie dziwno, że pamiętam.	A miałem, chłopcze. Miałem sporo cholernych przygód.	A pana żona i dziecka?	Ach, więc tak?... Zapewne, że dla kupca jest to najwygodniej. Adieu.	Ale czyż rząd nie mógł cię osłonić?	Ba! ale chceta, ażebym z własnej kieszeni spłacił Grochowskiego i Josela	Biblijny!	Będę pił po turecku	Co?	Czego chcesz?	Często ją widuje Janowa?	Cóż takiego?	Dobrze, ale będę przeskakiwał, żeby prędzej skończyć.	Dobrze, dobrze, doskonale! Ale jedno pytanie...	Dobrze, o dziesiątej. Mieszka pan nadal w Hotelu Książęcym?	Dobrze. Wyciągaj świecę. Tom, daj tu słomę.	I radziłbyś mi?	I to nie wróg...	Jakiż to?...	Królem Wa-hima.	Któż was pchnął?	Masz do niej złość!	Masz słuszność, a zatem prowadź!	Może bydło chodziło.	Musimy go zostawić, inaczej zginiemy	Nic nie wiem o żadnych kwiatach	Nie ostatnią	Nie, kochany Albercie. Zrozum, że skoro odmawiam, to znaczy, że naprawdę nie mogę jechać. Zresztą muszę przecież pozostać w Paryżu, choćby po to, aby pilnować listów, jakie napływają do gazety.	Nie.	Nie. Będzie pan zupełnie zdrów.	Niech ojciec...	Niech żyje sto lat, niech ma sto pałaców, sto milionów, sto fabryk.	Nigdy!	No, i co będzie?	No, zostaniesz narzeczonym.	Oj, daleko! Śpij spokojnie.	Ojciec Kalego nosić skórę lamparta i Kali także.	Pewnie, że chciał mnie zabić	Piłem	Powiadali przecie Zaporożcy, że Tuhaj-bej odszedł z ordą do Krymu.	Pozwól powiedzieć sobie, o boski, że chcąc zachować Rzym, trzeba zachować choć kilku Rzymian	Przeczytajże nam listy, mój dobry panie gdyż ja ani czytać, ani pisać nie umiem.	Roztropny z ciebie giermek A jakoże myślisz, co z nią uczynią?	Skądże! Chciałem tylko widzieć waszą wasze posiedzenie.	Tak! Ale ideał! Piękno!	Tej nocy.	To było wczoraj, a to dzisiaj.	To niech nie dostaje. Nie dbam o rozwód!	To prawda.	To szaleństwo!	Tracisz głowę, sąd, miarę!... Winicjuszu!	Ty sama litość miej nad sobą! Toć pomrzemy, jeśli nam w tych dniach piérwszych ktoś nie pomoże!!	Vive!Vive! (fr.) dystyngowanym dyszkantem wycedził hrabia Morykoni.	W pewnym sensie tak bo jeśli przyjemne, to bez możliwości powtórzenia.	Więc przecie przyjadę, przypuszczam, około południa i usłyszy to ode mnie. W każdym razie miej rzeczy spakowane.	Wstań już. Jest przecież zimno.	Wzieni Wachników...	Za heretyka, mój panie. Zasłużył, aby go wyklęto.	Za późno!	Zatem obecnie przyszła pani nie w moim interesie? Chwała Bogu.	Znowu zbrodnia!
Ach, stryju, trzeba trzeźwo patrzeć na życie. Nie lubię gry w chowanego. Rzecz może wyglądać tak, że po to przyjechałem do kraju, by wyzyskując sytuację wkręcić się na kierownicze stanowisko w firmie. Nie potrzebuję bronić się przed stryjem, który jest dokładnie poinformowany o wszystkim, który od początku wie, na czym polegała moja rola i w jakim kierunku szła moja ambicja.	Gdzie was diabli noszą tak długo? Muszę z wami porozmawiać. Nie stawajcie tak idiotycznie na baczność, ale siadajcie i rozmawiajcie ze mną po prostu, bez tego waszego „według rozkazu”. Więc stulcie gębę i uważajcie, jak się patrzy. Wiecie, gdzie w Kiraly Hidzie jest ulica Soprońska? Tylko zostawcie to swoje „posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że nie wiem”, jak nie wiecie, to mówcie: nie wiem, i basta. Zapiszcie sobie na kawałku papieru: ulica Soprońska nr 16. W domu pod tym numerem jest handel żelaza. Wiecie, co to jest handel żelaza? Herrgott, nie gadajcie wciąż: posłusznie melduję! Mówcie: wiem albo nie wiem. A więc wiecie, co to jest handel żelaza? No to dobrze, że wiecie. Ten handel jest własnością jakiegoś Madziara imieniem Kakonyi. Wiecie, co to zacz Madziar? No więc, Himmelherrgott, wiecie czy nie wiecie? Aha, wiecie. Nad tym sklepem na górze jest pierwsze piętro i na tym pierwszym piętrze on mieszka. Wiecie o tym? Nie wiecie? No to wam o tym mówię, żebyście wiedzieli, do stu tysięcy! Wystarcza wam to? No to dobrze, że wam to wystarcza. Gdyby wam to nie wystarczało, to kazałbym was wsadzić do paki. Już sobie zapisaliście, że ten kupiec nazywa się Kakonyi. Więc doskonale. Jutro rano około dziesiątej pójdziecie do Kiraly Hidy, odszukacie ten dom, o którym wam mówię, wejdziecie na pierwsze piętro i oddacie list ode mnie pani Kakonyi.	A! wiem bardzo dobrze że to dziś już wszystko próżne. Stało się, co się stać nie było powinno. Dajecie mu żonę, z którą on żyć nie będzie mógł.	Bodajże cię, panie Michale! Cała rzecz w tym, żebyś znalazł żonę tak nikczemnej urody, jak sam jesteś. A gdzie się to ona bestyjka podziała, co to przy księżnie Wiśniowieckiej respektową była, z którą to nieboszczyk pan Podbipięta miał się żenić? Ta miała urodę w sam raz dla ciebie, bo istna to była pestka, choć jej się oczy okrutnie świeciły.	Dobrze, czuły Galicjaninie, zostawię cię w spokoju. Gdzież u licha jest ta chałupa? Kalwicki tu nam kazał się zgłosić. Powiedział, że na wzgórzu... Chodźmy jeszcze wyżej.	Mój drogi przyjacielu, czy jakikolwiek testament może się obejść bez kodycylu? Ale przyszedłeś tu przede wszystkim na śniadanie, czy tak? No to usiądź sobie wygodnie i zacznijmy od sardynek i świeżego masła, które masz tu, na listku winnym, specjalnie dla ciebie, ty niecnoto. Aha! Rozglądasz się po moim pokoju, cztery wyplatane krzesła, obrazki po trzy franki sztuka. Co robić? To nie Hotel Książęcy.	W owym czasie, moja dziecinko, miejsce to zwało się Weland’s Ford, czyli Bród Welanda. Wiodła ku niemu droga (o jakże uciążliwa i wyboista!) od Beacon, ot tam z samego szczytu wzgórza, a całe zbocze górskie było porośnięte gęstym lasem dębowym, pełnym zwierzyny. Na próżno szukałem tam Welanda... nigdzie ani śladu po nim! Patrzę: aż tu naraz ukazuje się jakiś opasły chłopek, człapiący konno leśną drogą od strony Beacon. Jechał niesporo, bo konisko zgubiło gdzieś w błocie podkowę. Podjechawszy do brodu, zeskoczył z siodła, wydobył grosz z kalety, położył go na kamieniu, przywiązał konia do dębu i zawołał: „Kowalu! Kowalu! Będziecie mieli robotę!” Potem, jakby nic, siada na ziemi i dalejże chrapać. Możecie sobie wyobrazić, co się ze mną działo, gdym nagle zobaczył, jak z zarośli wyłazi stary, siwobrody, zgarbiony kowal przepasany skórzanym fartuchem i bierze się do kucia konia: był to Weland we własnej osobie! Zdumiony nad wszelkie pojęcie, wyskoczyłem z krzaków i pytam: „To ty, Welandzie? Przebóg, cóż tu porabiasz?”	No to tak ożenić się on nie ożeni, boby mnie i dobry gospodarz za synowę ani za żonę nie chciał, sieroty, za którą nie ma komu ani wesela sprawić, ani nawet dać ręczników; a co dopiéro budniczuk hardy i syn takiego bogatego ojca jak Choiński! Pokręci się, pokręci, porzuci i żal tylko w sercu zostawi... Na co darmo się kumać, kiedy chrztu nie będzie...	Pójdę ja patrzeć, co się dzieje od onego podwórza, bo nas tu zejdą i wyduszą jak gniazdo myszów. A pal celnie, bo ostatnie ładunki nama wychodzą.	Nie jest to żaden gwałt, a to, co panią spotkało, jest wynikiem prostej ostrożności, jaką zmuszeni jesteśmy zachować względem wszystkich, przybywających do Anglji.	Chociażby się tak stało nawet, jak przewidujecie zali nie byłoby korzystnym dla Polski mieć sąsiada przychylnego i wdzięcznego po wiek wieka, niż odebrawszy Prusy Albrechtowi, osadzić w nich z własnego ramienia zarządców i granicząc wprost z Rzeszą, nieustannie mieć z tamtej strony zatargi i niepokoje?	Nawet i małpie bym odpowiedział, gdyby do mnie z rozkazem przyszła Słuchaj więc waść i zakonotuj sobie nazwiska, jeśli ci głowy nie staje, aby spamiętać. To jest pan Skrzetuski, ów zbarażczyk, i jego stryjeczny, Stanisław.	Niech się pani tylko nie gniewa, moja dobra panno Steniu!	Tak, rzeczywiście najcenniejszym I wydaje się, że sama przyroda chciała to potwierdzić, tworząc diamenty, które nie są niczym innym, jak tylko czystym, skrystalizowanym węglem.	Nie patrzcie na mnie tak srogo, moi mili. Jam tu nic nie winien. Czegóż innego mogliście się spodziewać?	Słabo się robi doprawdy, gdy zaraz po obiedzie musi się patrzeć na kogoś, jak chodzi tam i z powrotem na kształt wahadła zegara. Ale u was tak zawsze: musicie wyładować waszą energię... Jacyście wy komiczni... Wszyscy mężczyźni mają trochę źle w głowie...	Ach z tobą jest krzyż pański. Patrz prosto przed siebie i myśl o sobie: jestem taki idiota, że nie trzeba mnie będzie żałować. Zapamiętałeś to sobie?	Ale czemuż pan się miesza do tego?	Ależ w podobnych warunkach zawsze należy się obawiać trzęsienia ziemi	Dla strachu ja się nie cofnę rychléjby mnie groza znęciła ku sobie.	Zdaje się, że już masz pomocnicę, i to dobrą. Marzyć nie mogłaś o lepszej.	Mówiłam najpierw z Bengalczykiem... a potem z mieszkańcami sąsiedniej wioski. Sahibowie dostaną jadła, ile im będzie potrzeba... i ludziska nie będą od nich brać pieniędzy. Zdobycz już rozdzielono. Ten babu okłamuje wciąż sahibów w żywe oczy. Czemu ich on nie opuści?	A więc czy wobec tego macie prawo żądać ode mnie, bym złożyła ofiarę z siebie dla waszej korzyści, bym poniżyła się, zmieszała z błotem?...	Ale bo, wielebny ojcze strasznie dużo jest zła na ziemi.	Bałem się przerywać milczenie, mogłaś myśleć wtedy o nader wielkich rzeczach.	Herhorze, arcykapłanie Amona tebańskiego! Na mocy listów, które pisałeś do Sargona, satrapy asyryjskiego, a które to listy mam przy sobie, jesteś oskarżony o zdradę państwa i musisz usprawiedliwić się przed faraonem...	Jak się masz, Ruciu, jak się masz! Tędy, tędy!	Już jest w trzeciej klasie.	To całkiem proste. Ona jest dla mnie osobą całkiem obojętną.	Jużci, gdzieżby się podzieli? Wżdy wszystko nazad na gród będzie jechało, ale wam nic po tym, bo was pani matka nie puszczą. Stanko to tam jeszcze, jak Stanko... Utrzymasz to piskorza w garści? Ale co Hanusię, to powiadali, że do alkierza zamkną, coby jej konie nie stratowały albo i ludzie w tłoku nie udusili.	Jezus Maria! Co pan Leszek mówi! Jakże ją mogli pochować?!... Ta Marysia?... Od Szkopkowej?... Toż ona żyje!	Przepraszam, panie dyrektorze, ale ja też nie mam wstępu. Najlepiej będzie powiedzieć pani prezesowej. Jeżeli pan zechce zaczekać, zaraz poproszę.	Tak tylko... bo to ciekawe. Chętnie usłyszelibyśmy od pana coś więcej.	A nieprawda! Nie zapomnę, choćbym i dziesięć takich jak wasza Jagna obaczył.	Ale słuchaj; po tym, coś tu widział, powinieneś wiedzieć, że można mi zaufać, nieprawdaż?	Coś cię tu zatrzymuje?	Niech matka wyjdzie, to i powiem. Inaczej nie	Tak mi Boże dopomóż, że nie powiem	Z tej strony... Czy pan czuje ten zapach?... A dalej... Niech pan patrzy...	A teraz wuj nie ma uprzedzenia?	Co będziem czynili? we dworze śpią jeszcze.	Co?	Ja już i tak na Sybirze.	Ja nic nie powiedziałem!	Ja przecie nic złego... Tak tylko, na mój wygląd.	Jessus, co za nienasycony żarłok!	Kto, mośćbrodzieju, na mój grunt dnia dzisiejszego, kto, mówię, na mój grunt nogą stąpi, tego mośćbrodzieju, już nie wypuszczam za granice włości: takie u mnie z dawien dawna ius terrestre	Na mą cześć ja tam znów nie jestem taki łakomy odpustów na tym świecie: nie wiem, jak będzie ze mną na tamtym. Zresztą, chodźmy w imię Boże, ale przeznaczam na to jednego denara, ani mniej, ani więcej.	Nie ma miejsca! A potem, widzisz, my nie jedziemy do Tucuman. Jedziemy do innego miasta, do Santiago dell’Estero. Więc musielibyśmy puścić cię stamtąd samego, a to jeszcze duży kawał drogi. Musiałbyś pieszo iść.	Nie, przyznaję.	Nie.	O, ekscelencjo, nie mamy takiego zwyczaju.	Och, panie doktorze!	Pan Noirtier chce mówić	Pan żartuje teraz, a zobaczy pan...	Słyszeliście! Nikt nie odpowiedział.	Tak	Trzeba wierzyć, kiedy pan profesor mówi	Tym bardziej nie można dopuścić aby to nastąpiło. Nie, nie powinno to nastąpić za nic, za żadną cenę w świecie.	Umrze... pan?	Za co?	A!... upadam do nóg.	Babulo!	Bankructwo!	Bo ja chcę najpierw wiedzieć, czy pani go kocha. Panno Steniu, powiedz, proszę.	Chłopcy to już zrobili.	Czy to prawidło bez wyjątku?	Czytać!	Cóż znowu! Może zwichnęłaś?	Diabeł rzekł stary Krzyżak.	Dlatego zapraszam kolegę do komisji jako eksperta. A zatem do widzenia jutro po południu o piątej!	Do djabła!	Do rodziców Stefci, prosić o jej rękę.	Do władz. Do magistratu, ofiarować po raz osta­tni me usługi. Ja go powiozę! Moje konie!	Dokąd, z jakimi wami?	Idylla, proszę pana, idylla, czyli ArkadiaArkadia	Jak pani śmie!... Jak pani śmie!	Ją!	Książę wyjechał na pogrzeb mojego ojca	Może ja... lub Copperfield możemy...	Naturalnie, że głodem to nazywam, bo kogo wychowano do pewnych wygód, należy mu ich dostarczać, c’est strictement logique! A więc?	Nawet sentencję o ustach i pucharze?	Niebawem sam spostrzeże, jaki zły handel uprawia przyjdzie do nas, rychło ujrzymy go w swoim obozie.	O Beetle, Beetle, Beetle, mój złoty Beetle! I że ci sił starczyło!	Oho ho! Bywają pasje warte szubienicy!	Pietrek, prawda to, że kto przez spowiedzi zamrze, do piekła idzie?	Proszę! Proszę mówić! Zaraz!	Przeciwnie, to wada!	Ratuj! ratuj! Zabił ja ją, duszu moju, świtło mojeduszu moju, świtło moje (z ukr.)	ReligiaKobieta	Siedemdziesiąt dwa.	Skończenia kursów panny Czertwanówny.	Słyszałeś?	Słyszę, jak do nich mówi: „ojcze”, „bracie”.	To i ja będę w geografii?	We środę... może w czwartek...	Widziałem wyraźnie strzępy i odłamki jasnej blachy To potwierdzenie dość ważne.	Wiem, zaniosła dzieciaka do Wicków. Słyszałem.	Więc mnie cenisz i kochasz niby?	Żebyście widzieli, jak go ucieszył kanarek, jak zaczął dawać wodę, bułkę, cukier. Dzieci są lekkomyślne i niedoświadczone...
Co zrobiłeś? Dużo zrobiłeś! To ja, stara trąba, lecę do pani Harperowej, żeby opowiedzieć jej twój cudowny proroczy sen, i co? Okazuje się, że to wszystko bzdury! Ona już wie od Joego, że byłeś tu wtedy i sam słyszałeś wszystko, o czym mówiliśmy. Tomek, ja naprawdę nie wiem, co z ciebie wyrośnie! Jeszcze teraz słabo mi się robi na myśl, do jakiego stopnia zbłaźniłam się przed panią Harperową! A ty mi na to pozwoliłeś i nie pisnąłeś ani słówka!	No, to już nie odgadnę Ludzie tu, jak widzieli panią doktorkę z tym młodym Czarkowskim, to już coś tam gadali. Inni wspominali, że dziedzic z Wickunów chce się z panią żenić. Ale to znowu zakamieniały stary kawaler, więc nie wierzyłam. Tak samo nie wierzyłam, kiedy pani Jankowska opowiadała, że pani doktorka za profesora Wilczura się wybiera. Powiedziałam jej: „Moja pani Jankowska. Co też pani za głupstwa gada. Przecież to człowiek wiekowy. Do trumny mu bliżej jak do ślubu”. Tak samo i z tym bratem księdza proboszcza. Nie nadaje się. Za mało wykształcony i co to za mężczyzna, co na łaskawym chlebie u kogoś żyje, a sam nic nie robi.	Co tu u was za powietrze! W górach będę miał powietrze, a tu... wolę zaczekać na tego oryginała... Pierwszy raz w życiu widzę matematyka, który z zimną krwią utrzymuje, że wierzy w nieśmiertelność duszy...	Więc tak licząc sumarycznie, plus minus, jestem wart najmniej dwieście tysięcy rubli, ja jestem skromny człowiek, ja się nie chwalę. A co pan dajesz Meli?	Jeżeli wolisz pozostać pozostać i dostać kulkę w łeb... Chyba wiesz, jak rozprawiają się z tymi, których raz już wywieziono taczkami?... Otóż powiedziałem, że spróbuję przenieść cię do magazynów. Naturalnie zależy to od zgody delegatów. Ani myślę znosić dalszych awantur. Co zaś dotyczy kierownictwa magazynów, jest ono i tak dla ciebie zbyt trudne. Niestety, nie umiesz nic i do żadnej pracy się nie nadajesz...	Pracuje poczciwiec, na dobre sobie wszędzie zasłużył imię. Każdy mu sprzyja i on każdemu pomóc gotów. Słowa skargi nikt jeszcze z ust jego nie słyszał, ale siostra moja utrzymuje (niech to pomiędzy nami zostanie), że już po nim.	Dworek niepozorny ale niech pan zważy w jakiem położeniu! przychód mi daje ogromny, procent jakiego w innych ulicach właściciele piętrowych kamienic nie mają... lekko szacując wart trzy... co ja mówię trzy?... cztery... a w rzeczy pięć tysięcy dukatów... może więcej.	Cztery lata ją morzyli głodem, ubierali w łachmany, chodziła boso, a co tamte dzieci stłukły, na nią zrzucały. A co ona im się napracowała! Czy nie tak, mała?	Ja się do takich rzeczy nie mieszam, z tym niech mnie każdy pocałuje w dupę Do takich rzeczy mieszać się nie warto, bo można grubo oberwać. Mam swój handelek, i tyle. Gdy kto przychodzi i każe sobie podać piwa, to mu podam. Ale jakieś tam Sarajewy, polityka albo nieboszczyk pan arcyksiążę to nie dla nas, bo można się dostać za kraty na Pankrac.	Mnie tam nie do śmiechu.	To nie ma związku z Drogą! Ale, bądź co bądź, ona pochodzi z gór... Ach, góry!... i śnieg na górach!...	Ciężko to na wdzięczność cudzą liczyć, a zwłaszcza na heretycką Pamiętam jeszcze wyrostkiem tego waszego kurfirsta, zawsze to mruk był, rzekłbyś: ciągle słuchał, co mu diabeł do ucha szepce. Powiedziałem mu to w oczy, gdyśmy z panem Koniecpolskimpan Koniecpolski	Co, Czerwoni Żydzi przybyli do nas?	Jak to nie wiem! Przecież znam Zapolankę i widzę, że na taki sposób życia, jaki prowadzicie, jest ona aż nadto wystarczającą...	Kraj piękny lecz wierzajcie mi panie, że najpiękniejszy zawsze człowiekowi ten, w którym się on urodził... Gdybyście wy nasze lasy, drzewa i rzeki widzieli!	On nie mój Poco tak mówisz, skoro wiesz dobrze, że tylko ty jesteś mój.	Owszem. Ale teraz pora w drogę. Co robimy z resztą forsy?	Po co?	Podam i także nie pozwolę, abyście mnie okradali...	Słuchaj mnie lecz nie powtarzaj nikomu.	To, co mówię, opiera się na stanowczych danych. Tak na przykład...	Więc widzisz, synu miły. Wszędzie tam z wielkim hałasem przywłaszczają sobie Absolut, robią mu honory i świetne propozycje, mianują go członkiem honorowym, mecenasem, protektorem, Bogiem, i Bóg wie czym jeszcze, a tymczasem taki jakiś półgłówek, pater Joszt, tak jest, Joszt, maluchny Joszcik, nadyma się i krzyczy, że wszystko jest nikczemnym oszustwem i naukowo dowiedzionym szwindlem! Jezus Maria, tyś nas urządził!	Święty męczennik z III-IV w., patron rycerzy. jest patronem rycerzów: on ci strzeże wojennikawojennik (daw.) zawsze, przecież. męstwa we wszelakiej potrzebie mu przydawaprzydawać (daw.) chętnie. bije, rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny, któremu on nie będzie chciał wchodzić w drogę. Każdy święty ma w niebie swój urząd i swoją gospodarkę lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w., też wielcy święci, do których się medycy modlą o to, by choróbska na świecie nie wyginęły, gdyż inaczej nie mieliby co jeść. Jest także święta Apoloniaśw. Apolonia zm. w IV w., biskup Le Mans. od kamienia przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym., to mi powie, do kogo mam się udać tonsura, znak przynależności do stanu duchownego..	Straszyli was tylko Żołnierz nie powinien się bać nigdy i niczego. Gdyby w zapale walki wpadł nawet do latryny, to się tylko obliże i dalej pędzi do gefechtu. A co do gazów trujących, to każdy łatwo przyzwyczaja się do nich w koszarach, gdy dają groch z kaszą i świeży komiśniak. Ale teraz wynaleźli Rosjanie podobno jakiś specjalny sposób na podoficerów...	Jak chcesz, nie pali się. Tylko, że jak ty się ożenisz, to ja już zostanę zupełnie sam na świecie.	Ostatecznie jednak stajemy na rozdrożu. Pastor, zdobywszy się na nadludzki wysiłek woli, którym dźwignął z łoża chorą śmiertelnie żonę, ginie zdławiony szponami okrutnej wątpliwości. Przez chwilę zdaje się, że przebiega scenę olśniewająca błyskawica cudu	Wstań oto lepiej panisko i przypatrz się, coś ty tu narobił i co to trza będzie za to zapłacić. Obacz pan królową Mikomikon, jak się przemieniła ni stąd, ni zowąd w zwyczajną Dorotę i jeszcze kat je wie, ile innych dziwnych rzeczy.	A któżby mi miał nosić i na co, kiedy sama zdużam?	I co wskóra?	Jeśli atoli powiadasz, że zawsze niemal jawi się coś nieoczekiwanego, przyznajesz sam możliwość czegoś, przed czem nie może się uchronić nie przewidzić tego.	Królowi ktoś zdradził tajemnicę mojego przybycia; zawołano mnie: musiałem być posłusznym.	Słuchajcie: możecie spać u mnie.	Niech pan się kładzie. Ja nie przeszkadzam	Ale przecież pan sam możesz tak do siebie powiedzieć! Wszak z chwilą przybycia do Francji, podlegasz prawom francuskim.	Nie opuszczać rąk, jak długo się da. To tylko jest ważne A bohaterów niech pan nie szuka na naszej ulicy, Baum! Oni mają pełny brzuch i chodzą z gnatem w ręku.	Ani razu Zbudowałem sobie drewniany szałas na wzgórku, tam sprawowałem sądy i tam sypiałem... De Aquila okręcił się w bok, a puklerz z chrzęścił mu na plecach. „Nie szkodzi, mój chłopcze Pofolguję ci na ten rok”.	Gadaj pan profesor zdrów, nie uwierzę	Kiedy się pan wybiera?	Nie pretenduję do nich. Być w zgodzie ze swym stanem i obowiązkami, oto jedyne prawdziwe szczęście.	Nie widziałam ich, jak łoni, kiej przeszłego roku moja pani Józia miała list od nich niedawno; a no, cóż, są zdrowe, uczą się...	Wasza książęca mość rady wojennej byś przy takim oblężeniu nie potrzebował, niechże się i bez mojej opinii obejdzie	Zawrzyjcie gębę, bo chociem ślepa, ale jeszczech zmacam drogę do waszych kudłów	Matka się dąsa, babskie to są kaprysy Wszystko to przejdzie, minie, zmieni się gdy ty rozum mieć będziesz... Na tobie teraz wiele zależy. Nie mogła ci się Elżbieta nie podobać z wizerunku, ja kocham ją już jak własną córkę. Nakłoń ku niej serce swoje.	Ja wcale myśliwy nie jestem. Gdzież czas na takie zabawy znaleźć bym mógł? Zawsze na służbie.. Oto i teraz delegowany na komisją do wielmożnego pana, jako do zwierzchności gruntowej, jestem.	Nag zginął! Nag nie żyje! Dzielny, potężny Riki wbił mu zęby w sam łeb i trzymał mocno! Potem przyszedł mężczyzna z piorunem w kiju i Nag rozpadł się na tysiąc kawałków! Nie będzie on już nigdy pożerał moich piskląt!	Poszedł se ścierwa, poszedł, wyłuskał on mi dobrze torbeczki... Miałem coś grosza od ludzi ochfiarnych, com go niósł na wotywy do Częstochowskiej Panienki, to mi jucha podebrał i poszedł we świat! Cichoj, Burek! bo to pewnikiem wójt!	Nie można Państwu nie grozi żadne niebezpieczeństwo, tylko faraonowi, a to jak grobla póty jest mocna, dopóki nie przeniknie jej choćby strumyk wody, tak Labirynt dopóty jest pełen, dopóki nie ruszymy z niego pierwszej sztaby złota. Po niej wszystko pójdzie...	A kajże to Antek Boryna? Cała wieś się zebrała, on pierwszy w Lipcach gospodarz, to przezprzez (gw.)	Aleś nic nie upatrzyła, duszo ty nasza najmilejsza?	Bóg zapłać tobie i twojemu rodzicowi. Jak się zagospodarujem, to oddamy.	Dwa lata temu.	Jak to, nie jest dokończona?	Jeżeli zajdzie potrzeba okazania księgi sądowi sam mu ją przedstawię. Nie chcę nie chcę powierzać jej w cudze ręce.	Nic nie wymyśliłem, ani nic nie układam, prawdę tylko mówię najszczerszą.	Niech pani przynajmniej poczeka, aż historia się zakończy.	Niech trębacz trąbi, mówię! Pierwszy lepszy żołdak da ognia, przedziurawi łódź, i pójdziem w wodę, a woda zimna! Nie chcę przez ich politykę namoknąć!	O ile domyślać się możemy	O nie, śpi na pewno, ona ma dobry, zdrowy sen, nigdy nie zarywa nocy.	O, złość sięga głęboko do serca ludzkiego, głębiej niż dobroć Boga. Czyś pani zauważyła, jak ten człowiek patrzył, gdy nam to opowiadał?	Ot, jak się złożyło.	Owszem, ale jest w szlafroku.	Pojechała do Pałacu Sprawiedliwości	Posłuchaj, ty „mężny”! Oto jest istota rzeczy: przygotowuję moją, jak mówisz, służbą rewolucję przeciwko tobie, chociażbym ani słowa o tobie nie wyrzekł. Bo dzieło moje przeistacza, a nawet stwarza dusze ludzkie.	Przybyłem właśnie, by widzieć się z nim	Swoich zaś doświadczeń życiowych panna Ewa nie chce ryzykownie ekspensować tylko dla mego szczęścia...	Uważ, panie Michale, jak mu się latarnia rozjaśniła i ślepie przewraca jak w deliriumdelirium (łac.)	Wszystko dobrze Ni jeden granat tam nie pękł. Miejsce jest zaciszne i przezpieczne.	A jakiż będzie w ostatku skutek naszych listów?	Barney’u! Tutaj jest dziecko! Dziecko zupełnie same! W takim miejscu! Na miłość boską, kto ona?	Biedni goście! szepnął Jan	Bo chcą, żebym powiedział A.	Chrzest? Najlepszy, jaki tylko być może.	Czy ten rodzaj życia nęci cię jeszcze, Maroto?	Czyś już skończyła?	Dlaczego?	Droga Heidi, proszę cię, przynieś mi... zaraz, zaraz... przynieś mi szklankę wody!	Dziękuję, usiądę sobie nisko, będę mógł wygodniej patrzyć; śliczny pies.	Gorąco, panie Wirski prawda?... Aaa!...	Jak ty pójdziesz, moje niebożątko? Ja cię chyba zaniesęzaniesę	Jaki niedźwiedź?	Jaką mianowicie?	Lacha tu! Lacha!	Luksemburskim...	Na koń, panowie, na koń! pędźmy za nim, a złapiemy go z pewnością.	Niby to mam patrzeć na twoją głowę?	No a inni?	No, przed ojcem. Powiedz mu cokolwiek o stanie twoich finansów.	O aš labai norėčiau mokytis!	O czym ty mówisz?	Otóż bierzemy z twego skarbu, bo nas gniecie niedostatek, i	Podobno okrętowi lepiej by było pod sztakżaglem, Salters	Potrafisz?	Przedstawiam wam, ojcaszku stryjecznego mego, pana Stanisława Skrzetuskiego ze Skrzetuszewa, rotmistrza kaliskiego.	Przyjacielu Sancho, przygodę mamy za pasem.	Pyszny lokal i całkowite utrzymanie.	Suvis ne! Aš jums kalbu šerio ir kalbu dėl to, jog šitame darbe ir jums paskirta dalis. Jūs turite dergti Vincų Vincą pas savo pažįstamus čionai mieste. Tautiškuose darbuose, supraskite, visi įrankiai ir visi būdai darbo geri.	Tak, Tuanie, wiem, wrota dobrze są strzeżone. Będziemy musieli stoczyć walkę.	To wy z Polski? Gdzie ta Polska?	W mojej torbie podróżnej jest jedzenie, leży na kanapie	Właśnie o to idzie, ażeby ratować dzisiejszą Fenicję od zagłady A ty, Dagonie, wiele możesz w tym interesie...
Jaśnie oświecony panie jest to wypisany dzień przybycia twojego na wyspę: „Dziś dnia tego i tego miesiąca, roku etc., możny Don Sancho Pansa, objął rządy tej wyspy; oby władza jego długo i pomyślnie trwała!”	Zostawiłem ową łódź w spokoju i popłynąłem w górę rzeki Gdy dotarłem do łach rzecznych koło Arahu, już tam nie było nieżywych Anglików. Potem nadpłynęło kilku nieboszczyków w czerwonych kaftanach. Nie byli to Anglicy, ale Hindusi i Purbihowie. Potem zaczęli nadpływać inni po pięciu i sześciu naraz... a w końcu, na przestrzeni między Arahem aż poza Agrę, miało się wrażenie, jakoby całe wioski znalazły się pod wodą. Wypływali jeden po drugim z małych rzeczułek, jak płyną pnie drzewne podczas deszczów. Gdy stan wody się podniósł, oni również podnieśli się całymi gromadami z wydm, na których dotąd spoczywali; gdy zaś woda poczęła opadać, fale chwytały ich za długie włosy i wlokły po polach i kniei. Posuwając się na północ, słyszałem po nocach strzelaninę, w dzień zaś chlupot ciężko obutych stóp ludzkich, przechodzących w bród przez wodę, oraz ten dziwny chrzęst, jaki czynią koła ciężkich furgonów na piaszczystym dnie rzeki. Z każdą falą nadpływał jakiś nieboszczyk. W końcu nawet i mnie począł strach oblatywać i powiedziałem sobie: „Skoro takie rzeczy dzieją się z ludźmi, jakoż zdoła się ocalić Mugger z Mugger Ghaut?”. Poza tym najeżdżały na mnie jakieś łodzie bez żagli, które wciąż gorzały i dymiły, jak dymią czasem łodzie naładowane bawełną... jednakże nie szły bynajmniej pod wodę!	On ocalił siebie! On nic nie wie, czcigodny panie! Kto on jest? Czego on chce, ten złodziej? Ciska wszystkim piasek w oczy i panu także, czcigodny panie, ale mnie on piaskiem oczu nie zasypie.To wielki głupiec, czcigodny panie!	Mój kochany, nie o to chodzi, że ja się jeszcze nie kocham, tylko o to, że się już nie kocham. Dawno wygrzebałem z piasku tego Sfinxa i nie jest już on dla mnie zagadką.	Aleś to roztropnie waćpan wywiódł. Musiałeś gdzieś po dworach przy politycznych ludziach sługiwać, bo mowa edukację wyższą, niż jest waćpanowa kondycja, pokazuje.	Dał nam trzydzieści miar jęczmienia. Ten jeden człowiek w Egipcie szanuje mądrość; ale młody faraon jest lekkomyślny.	Dla nas to tak, jakbyśmy już byli na tamtym brzegu. Już się tedy pojutrze zacznie wojna!	Już też, panie mieczniku, zgoła to nie przeszkoda, bo przecież ichmościowie księciu panu ustąpią.	Naturalnie. Ale w liceum musimy udawać, że jesteśmy za korpusem kadetów. Nie mógłbyś napisać jakiego morowego epigramu à la Catullus na to, że King jest korpusowi przeciwny?	Panie von Horn! Panie von Horn! Może pan dyrektor spróbuje, jest tu kombinacja szynki z pulardą, bardzo dobra, moja żona jest sławna z tego.	Pies, proszę pana Czy pan Trelawney nie opowiadał panu nigdy o korsarzach? Ten człowiek był jednym z nich.	To będzie.	To jest nieprawda!	Dziękuję ci, George Zawsze byłeś prędki do czynu i umiałeś prawa na pamięć, a to mi się w tobie, George, bardzo podoba. No, w każdym razie, cóż to jest takiego? Aha! „Pozbawiony dowództwa”	Nie czuję się dobrze. Jedynym moim pragnieniem byłoby dowiedzieć się, czy mogę żyć dość długo, aby wydać za mąż moją małą, bo teraz wiem już dobrze, co znaczy to słowo, które młode dziewczęta rozumieją tak niedostatecznie: wybór męża! Idź, mój drogi, idź do swoich rozrywek: kobieta myśląca o przyszłości, kobieta, która cierpi, to nie jest zbyt zabawne; idź się rozerwać...	A jeśli on się nie znajdzie? to z czegóż ja panu oddam te pieniądze? Ja nic nie mam, nic a nic. Jestem kasjerką z cukierni	Ależ przeciwnie. Ona zawsze była dziwaczką, ale w gruncie dobra kobieta. Tylko te jej dwie pomocnice. Boże!... Ale, ale wiesz, Madziu, że gniewam się na ciebie? Jak mogłaś prosić obcych pań o poparcie dla twojej przyjaciółki nie wspomniawszy mi o niej ani słówka? Przecież my mamy w Jazłowcu takie stosunki, że ją natychmiast przyjmą. A tu, słyszałaś, jak ci odpowiedziano...	Chciałbym wiedzieć, dlaczego dopiero teraz przyszło to panu do głowy?	Co ci jest, dziecko?	Co to za zasługa przed Bogiem, pani dobrodziejko złożyć tyle pieniędzy na kościół, a choćby wesprzeć takie biedactwo jak ci śpiewacy...	Coraz lepiej Ci panowie stanowczo nie będą mieli wiele do roboty. Panie Beautrelet, donoszą mi z Dieppe, że znaleźli dziś rano na skałach zwłoki młodej kobiety.	Cóż robić, jeśli wy pchacie nam to wciąż pod nos miły deszczyk po burzy tu zwrócił się dumnie do swych dwóch przyjaciół	E, co ma być! my tam nie żyjemy z tutejszymi ludźmi. Obżynki u nas ciche, a cała zabawa, gdy się wyspiewa; u nas dla chłopców wrota zaparte.	Harda jest mowa kajdaniarzy.	Hm! To mnie tym pani zaprowadzisz daleko, bo u mnie dziś serce bardzo wesołe. Więc żeby Lgocki był te piosenki śpiewał, także by się pannie Zofii podobały?	Hm, to dosyć sztywno i zimno. Nie wierzę, żebyś to powiedziała, i wiem, że nie byłby zadowolony. Jeżeli zachowa się tak, jak wzgardzeni kochankowie w książkach, to będziesz wolała przystać na jego prośby niż zranić mu serce.	Jak to z twojej? Przecież bili się o kwestie sportowe?	Jakoś mi się tak wyrwało, zanim nawet o tym pomyślałem, Ale wcale się nie gniewał. To morowy chłop! Jak Boga kocham, będę dziś grał jak anioł. No nie, Turkey?	Jakto? wytłumacz to, co mówisz!	Jutro pojedziesz do miasta, to nakupisz, co potrzeba.	Kniaź Witold był razem z królem, a ja byłem przy królu, gdy przywiedziono tych winowajców. Już poprzednio skarżyli się nasi biskupi i panowie, że Litwa zbyt okrutnie wojuje i kościołów nawet nie oszczędza. Więc gdy ich przywiedziono (a byli to znaczni ludzie, ale Najświętszy Sakrament nieszczęśnicy pono znieważyli), napęczniał kniaź tak gniewem, że strach było nań spojrzeć	Kto to ze złości po pokoju latał?	Ni mniej, ni więcej, tylko to, że za dwa tygodnie, jeżeli zdrowie Celiny pozwoli, wyjeżdżają sobie gdzieś do Odessy, czy jeszcze dalej.	Nic mnie to nie obchodzi, czy one są takie czy inne, niech tylko będą ładne jeśli są kochankami, a bogate	Nie wiem, pani. A panie?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Okna przysłonięte przez ogród nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Grünspan?	Samobójstwo, to ordynarny krzyk zwierzęcia, które cierpi, to bunt atomu przeciw prawom ogólnym, a do tego krzyk, w którym może zostać coś z bólu świadomości i trwać wieki w przestrzeniach. Trzeba wypalić się spokojnie do ostatka	Strażnik będzie dopóty, dopóki ksiądz sobie będzie tego życzył	Tak jest.	To już mu tak ciasno było?	Weźże sobie obraz Narodzenia Pańskiego ten z wierzchu, co ich trzy przy ścianie sparte, i wyrzezaj na podobieństwo, a ja ci jeszcze sam poprawię, jakbyś sobie nie mógł dać rady.	Wszystkie ile jest powszechnych i głównych, pospolitych i nadzwyczajnych!	Wybacz waćpan, bo i śmiałości brak mi, i dowcipu, tak też myślę, że ja bym to raczej od waćpana coś nowego usłyszeć mogła.	Że w tem jest coś śpiżowego	A cóż ma być?	A jakże nie czyni on z tego tajemnicy, iż za biały grosz, który mu dał jakiś bardzo poważny pan, już nie młody, ofiarował się papiery, nikomu ich nie dając, położyć w sypialni królewnej.	A na kogóż?	Abyś siebie i mnie swoją niecierpliwością zdradziła co za myśl dziwna! Stałabyś się niewolnicą...	Aha! Gdy ci żona przepowiedziała, że zostaniesz sędzią. Świat o tym wówczas nic jeszcze nie wiedział.	Ależ ja już dziś jestem niewolnikiem kapłanów!... Oni mordują jeńców, oni grożą moim oficerom, oni nawet nie szanują moich zobowiązań... Nic żeście nie mówili Mentezufisowi, kiedy kazał zabijać tych nieszczęsnych?...	Artysta, Dama, Flirt	Atanazy: Ależ nie można programowo narzucać artystom tematów. Sztuka upada na tle uspołecznienia w ogóle. Przyczyny są ogólniejsze, powiedziałbym, kosmiczne w znaczeniu Spenglera.	Babcia przyjechała	Benedyktynów w tym Królestwie nie było, albowiem sami tu wówczas żyli poganie.	Bynajmniej! Bynajmniej! Tylko... czy profesor się zgadza?	Byłem już tu nieraz. A pani?	Co, mojego „Bonawentury” nie ma?!	Coś wam powiem Ino cicho, sza, bo by się gotowe nie udać.	Dobrze, dobrze choćbyś miała się dowiedzieć o tym, że idzie tu o umierającą matkę.	Dotarł do Delhi i opowiada, że tam wszyscy ludzie chodzą na głowach	Ech, daj pokój tym dzieciom, pani markizo Mają się pobrać, więc też co innego im w głowie, nie polityka.	Głupstwo i bajka	Ha, jedź pan, ale nie radzę karymi końmi.	I ty wiesz o tym, Ludwinko?	Istotnie, zrewidowano podróżnych zgoła bez rezultatu. Ale przypuśćmy rzecz taką. Thauret jechał tym samym wagonem co Róża Mitchel. Gdy pociąg przybył do New Hawen, mógł panu podać torebkę przez okno pańskiego przedziału, w nadziei, że rewizji podlegną tylko pasażerowie jego wozu. Po przybyciu do Stamfordu, wysiadł. Dlaczegóżby nie miał podejść pod okno pańskie i odebrać torebki?	Ja nic nie wiem	Ja też wielu rzeczy nie wiem.	Jakiego syna?	Jam dworskich obyczajów nieświadoma!	Jeden mi się rusza i boli okropnie.	Jedna, ale straszna!	Jedno bez drugiego sensu nie ma.	Kazio pojechał do Warszawy, wróci dopiero wieczorem, malowanie mi się już sprzykrzyło, czytać mi się nie chce, więc chciałam ci zaproponować wycieczkę za miasto, na świeże powietrze. Będziesz miała czas?	Masz pan rację!... masz pan rację!... A teraz ta panna Izabela...	Może każe co postawić?	Mówiłem im prawdę. Wolę śmierć, jak dawne życie w nędzy.	Nie dam zastawu.	Nie pójdę z woma	Nie, dziecko	Nie, dziękuję ci.	Niechby się choć przyśnił...	O! o! nie pochlebiam sobie.	Pan jesteś artystą?	Panowie!... Uczcijmy naszego gospodarza, znakomitego obywatela, najzacniejszego z ludzi...	Piękne, nie ma co mówić, słusznie mi je pan tak zachwalałeś	Pod studnie! mnie... kiej swyniaka! A, jak Boga tego kocham, kuniec świata! mnie, dziedzica, pod studnie, a ścierwo sobacze... pszoł... Matka!	Powinien się pan wtedy ożenić, żeby te miljony nie pleśniały w skrzyniach	Puść mnie. Sam trafię do koszar.	Szmaty grube masz?	Tak co rozumiesz przez dobroć?	Tak. Nie może pan tego zrozumieć?	Trzy kwadranse.	Tu nie doszli do tej amerykańskiej sprawiedliwości. Co ty niesiesz?	Ty być idiota, prawda?	Ty jesteś wszędzie.	Ty? Zwyczajnie	Wnoszę z tego, że właśnie tu pracując, Lupin znalazł kryptę.	Wracam do swego Czy uważaliście, panowie, dziś, w czasie rozdawania nagród, jeden fakt? Co was uderzyło?...	Wątpię, czy przydam się panom na co Miałem wprawdzie do czynienia ze zbożem i okowitą, ale w wyjątkowych warunkach. Chodziło o duże ilości i pośpiech, nie o ceny... Nie znam zresztą tutejszego handlu zbożem...
Trochę cierpliwości, panie sędzio śledczy. Jak dotąd nie mógł się pan na mnie skarżyć. Jest ładny dzień. Niech się pan przejdzie, zje śniadanie w zamku, wypali fajeczkę. Ja zaś wrócę za cztery do pięciu godzin. A co do mego liceum, to trudno, pojadę o północy.	Nie rozumiem, o co pan się mnie pyta	To dla pana, panie młody, są godziny urzędowe, nie dla mnie, a w ogóle proszę grzeczniej, kiedy nie wiesz pan, z kim pan gadasz.	Alboż im na orężach zbywa jeden mniéj, jeden więcéj, nic nie znaczy. Kłamstwo, potwarz, zdrada, im wszystko dobre. Czyż, gdybym nawet była pokorną, uszłabym prześladowania? Podli czują we mnie istotę, co ich podłości nie znosi, nikczemni mają we mnie wroga... moja uczciwość jest dla nich wiecznym wyrzutem ich podłości. Jakże mogą przebaczyć kobiecie, co się tak jak oni skalać i zbezcześcić nie chciała?	Słowem, panie Stefanie, przecenia mnie pan, albo nie docenia Ewarysta.	Co się dzieje z Itą? Dlaczego nie siada do stołu?	Ojcze mój mów proszę! Co się stało u was? Najazd pogański! napaść zbójecka! Gdzie Petrek nasz! gdzie rodzina jego? Niktże nie stanął w obronie?	Nie chcę ani uciekać, ani się bronić, nie ma powodu mnie więc trzymać.	Tak, nic. Chciałem tylko powiedzieć, że nie każdemu się tak uda jak tobie. W żonie masz nie tylko kobietę, ale towarzysza, przyjaciela, duszę bratnią, która z tobą czuje i myśli.	No wiesz! raz mi się zdarzyło, to niczego nie dowodzi.	Ależ, Basieczko! Czyż nie wiesz, żem ja prostaczka? Na włoszczyźnie tyleż się znam, co na hebrajskim języku!...	Niech pan nie posyła świadków do Beauchampa. Niech pan sam do niego pójdzie.	Ale ba! lepiéj ja bez oczu widzę niż wy, co ich macie po dwoje na jednego. Siadajcie, ta czasu nie traćcie, stary Rataj nie zawiedzie.	Muszę zapoznać się z panem Norskim, ażeby choć w części wynagrodzić mu mimowolną krzywdę... Obawiam się że odebranie moich córek z pensji było jedną z przyczyn samobójstwa nieszczęśliwej pani Latter... Ale Bóg widzi, nie mogłam zrobić inaczej, panno Brzeska!... Pensja w ostatnich czasach miała okropną opinię, a ja jestem matką... Jestem matką, panno Brzeska...	Ja ci nic kazać nie mogę. Ale powiedz mi, dlaczego jesteś zawsze tak poważna? Podobno pogniewałaś się o coś na wycieczce. Tak mi mówił mój syn? Czy to prawda?	Nie, droga przyjaciółko, mów; czy na dnie serca miałabyś mieć dla mnie tajemnicę? Czyż nie było pierwszym z naszych układów, iż dusze nasze będą otwarte dla siebie bez zastrzeżeń?	Nie umiem wam powiedzieć, jak on mnie bawi, on nie pije nic prócz wody	A no, a no, a długo to my tak siedzieć tu będziemy? toście jeszcze nic nie zaczęli, a i kresek nie widzę.	Niewypowiedziany ból w sercu czuję gdy na naszego młodego pana patrzę, niewinnego baranka, wydanego na ofiarę tej dziczy, za dobroć swą i wielkie serce. Nie mogę się złym przeczuciom obronić!	Ano, cóż?... Nie żyje, i basta.	Dlaczego pan o to pyta?	Jakoś nie widać Tojby	Milcz! Nie obrażaj!	Nie mam.	Nie w Pomponii niestety, ach.!	Pan pamięta stare pieśni nasze?	Ach, najdroższy panie bakałarzu! Wżdy nigdy nie jesteście srogim dla nas!	Co pan powiedział?	Widzieć! ależ właśnie nic nie widać i nigdy nie będzie nic widać w tej blaszanej koziekoza	A wie pan, kto zabrał nas? A hrabia, widzi pan Feliks.	Ujdzie od biedy! ujdzie!... Kilka dni temu przyniósł mi gbur rachunek, ale go razem z nim za drzwi wyrzuciłem, w ten sposób jestem tu, jakby na prawach zwycięzcy, albo zdobywcy. Widzisz też, że bojąc się zostać wyparty ze stanowiska, trzymam się ciągle pod bronią.	Gładkość nigdy na złe nie wychodzi, a ja tego pierwszym przykładem, bo gdy mnie Turcy w GalacieGalata	Mój przyjacielu, już nie masz nic do dodania?	Panie Fok, czemu wy nie zaczęli od tego?	Kiedyśmy się spotkali z Dawidem, spytał, co się ze mną dzieje. Powiedziałem, iż skończywszy prawo w Poitiers, zostałem dependentemdependent (daw.)	Lepiej, żeby nie wiedzieli, że za nimi podążamy.	Nie ojcze Dobrodzieju, ale chciałbym coś umieć.	Posłuchaj no, Gizelo Nie powiem twojej siostrze, że ją kocham. Chcesz wiedzieć, dlaczego?	Przecież jego to głową wszystko idzie, to i nie dziwota.	Zabierz tę walizkę. Dziecko przez ciebie wcale przejść tędy nie może.	Im dłużej rozmyślam, tym większą czuję pewność, że gdybym nie opuścił Ramzesa XIII, gdybym mu oddał moje usługi, żyłby dotychczas ten najszlachetniejszy z faraonów.	Kiedy zacznie się rozmowa?	Ekscelencja jest pewien, że to się powiedzie?	A ja się dam zabić, że dawno już uszedł z Krakowa. Tydzień by tu siedział u wroga w paszczy?	Dzieci! Brakowałoby tylko tego, aby mnie dobić! Mąż! Gdzież jest mężczyzna, któremu mogłabym się... Czy dobrze byłam uczesana dziś wieczór?	Nie o brata tu chodzi Chodzi o Manuela.	Tak, mój chłopcze mogło tak być. Możliwe, że przewidując rozbicie się statku, zgromadzono w tej skrzyni najpotrzebniejsze przedmioty, w nadziei odnalezienia jej później w jakimś punkcie wybrzeża...	Tak, tak... No, ale proszę cię, panie Stanisławie, co za fatalność!... Ty wypłacasz mi za pół roku pięć tysięcy... Czy byłeś łaskaw przynieść pieniądze?	Ewo! O moja Ewo! Ewo, dwa kroki stąd, w Saintes, w szesnastym wieku, jeden z największych Francuzów francuski przyrodnik i filozof; wywarł wielki wpływ na rozwój przyrodoznawstwa w XVIII w., CuvieraCuvier, Georges (1769–1832) Bernard Palissy, nękany był namiętnością szukania tajemnic; ale miał żonę, dzieci, całą dzielnicę przeciw sobie. Żona sprzedała mu narzędzia... Błądził po wsiach, niezrozumiany, ścigany, wytykany palcem!... Ale ja jestem kochany...	Słuchajże, mości kawalerze. Musi to wszystko w tajemnicy zostać. Bohuna wyprawim do PerejasławiaPerejasław miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich. zjedziem, a waść uprosisz księcia, by nam prezydiumprezydium (z łac. praesidium) sto pięćdziesiąt, tu: stu pięćdziesięciu. semenówsemen (daw.)	Czeka na swoje należności po roku i dłużej My obaj, mości książę, znamy takich protektorów krajowego przemysłu, mieliśmy ich nawet w naszej spółce...	Myślę, że póki co mamy od nich spokój Dostali za swoje!	Bo niemal zawsze w naszych opiniach biorą udział żywe uczucia. Ale o co chciałeś zapytać?	Jak pani uważa, Majkowska dobrą będzie Antką co?	To we mnie godziło Czułem przy twarzy prąd powietrza; co to był za przedmiot	Konrad odmówił naturalnie, co go może obchodzić...	Na moją krzywdę i na moje zatracenie!	Na, tiesa!	Bo Solski był niepewny jak każdy półwariat, a nade wszystko	Chyba że wywoła ją osoba panny młodej.	No i jakże tam? Smakowało panu?	Więc ją aż tak kochasz?...	Aaa!... więc zapominasz pani o swojej płci i stanowisku...	Albożem narobił ich tak wiele!...	Ale, o!	Czyliż to można tak nienawidzić drugiego człowieka?	Dobrze	Dziękuję jaśnie panu.	Jak chcesz... jak chcesz!...	Jak o rodzonym ojcu	Jak to?	Kiedy mnie konie odprząc i nakarmić trzeba! Stryjku, stryjaszku, mój mileńki! Mój rodzony! Proszęż iść... prędko... ona w gościnę do nas przyszła... proszę iść...	Mnie, tatku?	Po pogrzebie przyjdą.	Po świecie! tajemniczo odparł Poręba.	Tak jest!	Tak!	Tu	Ty zawsze u mnie będziesz jedyna.	Wolej by to lub tamto, ale gorzej, bo między Krzyżaki.	Żegnam pana!	A gdzieś to podział, coś wykopał?	A prawda! I nasze kwiatki bywają piękne, tylko je trzeba zmieniać...	A to dlaczego?	A... ona żyje?	Aha!...	Czyś gotów?	Czyż ekscelencja dba o takie ścierwo!	Dar rzecze Don Kichot	Dziwaczne nazwisko	Idź spać	Ja mieszkam w machlulumachlul	Kto to taki?	Mamyte, ar tat buvo mūsų karalius, tas Vytaudas?	Posłyszysz... za kilka dni.	To ty Józieczku?	Tyle mi wystarczy. Van Stiller, rzuć mi swój kaftan i czapkę.	Tysiąc czterysta dziewięćdziesiątego ósmego.	W to nam graj!	Weź, mości książę, lutnię i pójdź pod okna dziewki, może ci pokaże... pięść... miecznik. Tfu! do licha, takiż to z Bogusława Radziwiłła rezolut?
Tak, nad wszystkimi, mój panie Dumny jestem wobec ludzi, bo to są węże gotowe rzucić się na tego, kto je przerasta, a jednocześnie nie depcze. Ale dumę moją składam przed Bogiem, co mnie wyciągnął z nicości, abym się stał tym, czym jestem.	Czekałam cię wczoraj cały dzień i muszę się użalić na ciebie, żeś nie wrócił, tak jak przyrzekłeś. Wiesz, że gdybym w stanie, w jakim się znajduję, była zdolna do nowego strapienia, to pewnie z powodu śmierci pani de Tournon, o której dowiedziałam się dziś rano. Żałowałabym jej, gdybym jej nawet nie znała; zawsze to rzecz godna współczucia, gdy młoda i piękna kobieta jak ona umrze w ciągu dwóch dni: ale co więcej, była to jedna z osób, które mi były najmilsze, i godna tego przez swój charakter i cnoty.	Ponieważ pilno mi było oczyścić się z winy przed więźniem wybrałem się do piwnicy, aby go uwolnić. A! panie, to chyba nie człowiek, to djabeł wcielony. Gdym zoproponował, że go wypuszczę na wolność, oświadczył, iż widzi w tem zastawione sidła i że zanim wyjdzie musi postawić swe warunki. Odpowiedziałem mu z pokorą, nie mogłem bowiem ukrywać przed sobą, że wdałem się w nietęgą sprawę, podnosząc rękę na muszkietera Jego Królewskiej Mości, powiedziałem mu więc, że poddaję się warunkom w zupełności.	I on poszedł na święto strzeleckie! Ucieszysz się pan, jak mu pięknie do twarzy z zieloną kokardą na czapce! Muszę panu powiedzieć, że on poszedł na czele, z nagrodą królewską, puharem srebrnym, w ręku! Wielka o to była walka, bo syn następcy tronu z roku zeszłego, t. j. syn tego, który przed rokiem najbliższy był strzału królewskiego, także chciał iść z puharem, ale Knepus odniósł zwycięztwo, jakoż jego elew utrzymał się!	Wielką wagę. To pomysł, pomysł, który zresztą, wyznaję to, nie opiera się na żadnym dowodzie, bo dotychczas nie zdołałem odszyfrować tego dokumentu. Otóż wspominam panu o nim... żeby do niego już nie wracać.	To dla pana, panie młody, są godziny urzędowe, nie dla mnie, a w ogóle proszę grzeczniej, kiedy nie wiesz pan, z kim pan gadasz.	Tam do licha tedy znajdujemy się ustawicznie o dwa cale w sąsiedztwie śmierci. Czy to jest może jedna z dziewięciu rozkoszy małżeństwadziewięć rozkoszy małżeństwa Wilhelm drugi angielski (1060–1100).. Odwagi, tylko odwagi. Nie mówię odwagi jagnięcia, ale odwagi wilka, serca z kamienia. I nie obawiam się niczego oprócz niebezpieczeństwa.	Sądzę, duszko że mu to niewiele pomoże. Jip starzeje się.	Ach, mój dobry panie, nim wy staniecie się roztropnym, ja zostanę Turkiem lecz ponieważ powiedziałeś, że gdybyś był słuchał rad moich, uniknąłbyś tego wypadku, raczże mi wierzyć, o panie, w tej chwili jeszcze, a unikniesz większego nierównie; gdyż ręczę wam i ostrzegam zarazem, że całe rycerstwo wasze na nic się nie przyda przed św. Hermandadą, bo ona nie więcej ceni błędnych rycerzy, niż psów obłąkanych. Wierzcie mi, panie, że słyszę już strzały, świszczące mi koło uszów.	Nie przestraszaj się pan więc, jeżeli wrócę o pierwszej, drugiej lub trzeciej nad ranem; a jeżeli wcale się nie zjawię, nie przerażaj się także.	Historia, Sztuka, ObyczajeSkoro mowa o sztuce czy widział pan mozaikowy portret Wergiliusza, który ziomkowie pańscy odnaleźli świeżo w Suzie w Algerze? Jest to Rzymianin o niskim i szerokim czole, o kwadratowej głowie, silnie rozwiniętych szczękach, w niczym nieprzypominający pięknego młodzieńca, którego pokazywano nam niegdyś. Popiersie, które długo uchodziło za portret poety, jest w rzeczywistości rzymską kopią greckiego oryginału z czwartego wieku, przedstawiającego młodego boga wielbionego w misteriach eleuzyjskich. Zdaje mi się, że pierwszy określiłem prawdziwy charakter tej postaci w notatkach moich o dziecięciu TriptolemieDziecię Triptolem	Oczywiście, że z podaniem wieku, ogólnie uznanego. Niczego jednak nie należy robić w pośpiechu. Chciałabym, ażeby było to tym, co „The Morning Post” nazywa właściwym związkiem i żebyście byli oboje szczęśliwi.	To, że mój hrabia de Monte Christo jest właśnie takim rybakiem. I ma nawet imię odpowiednie, nazywa się Sindbad Żeglarz i posiada jaskinię pełną złota.	Żadnej omyłki. To jest Wilczur. Czy słyszał pan kiedy o znakomitym chirurgu warszawskim tego nazwiska?	Moja ty wybawicielko! Uratowałaś moje dziecko. Jakże ci jestem wdzięczna! Ale dlaczego wróciłaś, po co się tak narażasz? A gdyby cię kto rozpoznał?	Zdaje mi się że, stojąc za takim celem, bezpieczniejszym by się było przeciwko niebezpieczeństwom strzał niż niegdyś Diogenes.	Kiedyś były wielkie ale co będziemy się spierać.	Napijcie się do Jagny tej słodziuśkiej...	Zbiegowisko jakieś. Co się tam dzieje?	To nie żaden feler, bo z tego urośnie wielka Łódź.	Jaśnie panie, były dwa listy: biały i modry. Juści, że baczę, co jaśnie pan kazali, modry na maszynę, a biały dla pana naczelnika.	A gadajcież, kochane matki! Taka nowina to prawdziwy skarb. A to zrobimy staremu niespodziankę!	Cóż ci o to? Wygnałem ich.	Tak się składa.	Tak, to zwiększa pańskie szanse	W porządku. Hej, już się ściemnia. Możemy stąd iść.	Widzisz! Widzisz! Oglądają się za nami!	To bardzo poczciwy chłopak. Zresztą brat jego również jest poczciwy. Gdyby nie miał tego fatalnego nałogu picia...	Mówię ci, że to jeszcze nic pewnego.	Po co ci to?	W tamtej stronie znajdzie się pewnie jaka wieś klasztorna z kościołem, na której gruntach rozłożyć się będzie łatwo...	Czy uważasz mnie za tak głupiego, że ci to powiem? Jeśli będziesz miał dość sprytu, aby zgadnąć, znajdziesz go też na tyle, aby milczeć.	Nie ma o czym mówić Cóż to za niesubordynacja?! No, chodźmy. Tam już pewno śniadanie przygotowali.	Niech tu przyjdzie Płaza, jeśli interesa wymagają! Cóż to, nie ma nóg i swoich rosyjskich butów?	Hej! nie dziw, że to chłopstwo pogańskie Ruś pokonało, bo tam nigdy dobrego oręża i sprawy wojennej nie było. U nas w Niemczech inaczej jest. Pogańska wojna wszędzie jedna, dość popatrzeć, jak krzyżacy prusów motłochy rozpędzają i Litwę gonią a mordują kupami... Ta hołota zbroi nawet nie ma.	Jak to było? ot zaraz posłyszycie. Jedziemy z panem podczaszycem, którego oto panowie widzą, wieczorkiem, zkąd? czy mam wyznać panie Ordyński? ha! z rekolekcji od Kapucynów, w tem na Miodowej, blizko szyneczku Różanej Magdy, spotykamy tłum niosący przodem gwiazdę	Nie nie, nie jestem już zmęczony i mogę mówić. Musimy rozstać się z sobą Bardzombardzom cię kochał	Myślałam o tym ale on ma czas dopiero po czwartej, kiedy u nas skończą się lekcje.	To zależy od tego, ile będzie płacił za sto.	Bogu dzięki, pan Utterson!	Czego się ta swarzycie?	To właśnie jest ów piątoklasista. Macie go we własnej osobie.	Skoro pani otrzymała więc wie pani, że nic nie mogę jej pomóc.	Ale tytuł... Czy jest pan pewny?	Stracimy niebawem de Marsaya a razem z nim uniknie ostatnia nadzieja losu dla diuka de Maufrigneuse; od czasu bowiem jak go tak dobrze wystrychnęłaś na dudka, ten wielki polityk rozkochał się w tobie na nowo.	Nie przeczę, że robota trudna; nie uznaję jéj jednak niepodobną	Tak, po trosze, ale nie nadto, bo mu już ręka nie służyła.	Nie! Nie myślałem i myśleć nie będę. Całe życie spędzę tu w Patusanie!	A wyleczą, wyleczą... Józiek, podnieś mnie.	Aleście też surowym sędzią, gospodarzu. Ani koronowanej głowie nie przepuścicie!	Bardzo dziękuję. Termin nie dłuższy jak trzymiesięczny.	Kto pokradł knoty w lampach?	Nie śpisz wasan?	Nie, ale... mogę być znowu zły w inny sposób.	O, nie, mój mężu nie rozumiałeś ich nigdy i oni cię nie rozumieli!	Więc dalej, oto woda w szklanej wannie, zaraz do niej naleję esencji zapomnienia.	Wybornie Dziękuję panu.	Bywa wszędzie, wszyscy go przyjmują... A ja miałem niegdyś do niego uprzedzenie.	Co ona będzie za taka?... Jakby z tancbudy szła.	Na miły Bóg! Co też mówicie?	Pewnego razu jakaś kobieta rzuciła mi kawałek suchej skóry rybiej Miałem apetyt na jej dziecko... ale, jak mówi przysłowie: „Lepsza jest końska pasza niż wierzgnięcie końskiego kopyta”. I jakże postąpiła twoja kobieta?	Rety! Słyszałam, że mocnachłop setny, półsiodmy stopy mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski. (...) Słyszałam, że mocna, ale żeby aż tak...	Słuchaj, Albertyno, mówisz że jesteś tutaj szczęśliwsza, że będziesz nieszczęśliwa.	Ach... bagatelkę... poprzestanę na drobnostce! Chcę dostać tylko tę, która tam siedzi w saniach.	Czy ktoś mógłby odnieść korzyść z jej śmierci?	Niech pani je znowu popełnia Aby wrócić młodość, należy tylko powtarzać dawne szaleństwa.	W Sopot poznaliśmy pana Bukowskiego. Zamożny obywatel z Ukrainy! Są po słowie!	A gdybym ja sama pojechała z tymi skarbami, a jego tylko użyła za pośrednika?	A po czymże ja poznam złych ludzi?	Ale moje?	Czy dyrektor Olszewski bez powodów szykanuje tartaki pani Kunickiej.	Człowiek jest człowiekiem, chociaż i czarny.	I zaprzysięgną na mieczach, jeżeli waść chcesz.	Jakom dla niego zginąć gotów, tak mi dopomóż Bóg!	Miał prawo, tek	Niech będzie.	No więc czemu zwleka i robi piekło? Za parę miesięcy może zapłacić podwójnie.	Proszę na ziemię!	Roch też uczy już od wczoraj w ojcowej izbie.	Szedłem przez park wieczorem. Gałęź mię uderzyła w policzek.	Więcej ufności we własne siły, kochana pani Hanko.	A Jurand żywie jeszcze?	A gdzie wasza rodzina?	Bah!...	Byle jak	Frumet, córka Dawida Frojke.	Głupiś!	I zarobisz.	Jako wielkiego winowajcę, nieprawdaż? O tak, jako buntownika, być może wyrzutka poza nawias ludzkości.	Joasiu!	Kategorycznie.	Księciu	Niech przyjdzie, niech przyjdzie!	Owszem, owszem.	Riach	Sześćset dwudziestu pięciu!	Słyszałem.	Tchórzysz?	Tiens, tiens! ClotildeTiens, tiens! Clotilde (fr.)	Widać już, widać tamtę juchę.
Mój drogi panie umyślnie traktowałem wobec pani całą sprawę bardzo lekko, bo nie chciałem jej przerażać; zresztą to raczej pana dotyczy i to bardziej niż pan myśli... Nie radzę panu zbytnio żony zaniedbywać; jest to temperament bardzo bujny i zdrowie zastraszająco silne... To wszystko oczywiście musi na nią oddziaływać. Natura ma swoje prawa, które, jeżeli się je zapoznaje, umieją same nakazać posłuszeństwo. Pani może dojść do stanu chorobowego, w którym gorzko byś pan żałował swego zaniedbania... Jeżeli ją pan kocha, trzeba ją kochać nieco wyraźniej; jeżeli pańska miłość już wygasła, ale zależy ci na tym, aby zachować matkę swoich dzieci, środki zaradcze należą wprawdzie do zakresu higieny, lecz decyzja w tym względzie może wyjść tylko od pana...	On tu jest u nas ze cztery lata. Do sklepu albo do piwnicy nie bardzo... Ale mechanik!... Zbudował taką maszynę, co pompuje wodę z dołu do góry, a z góry wylewa ją na koło, które właśnie porusza pompę. Taka maszyna może obracać się i pompować do końca świata; ale coś się w niej skrzywiło, więc ruszała się tylko kwadrans. Stała tam na górze, w pokoju jadalnym, i Hopferowi zwabiała gości; ale od pół roku coś w niej pękło.	Otóż to o to mi chodziło. Nie jest ważne co stanowi prawdę, lecz co uważamy za prawdę. Nie posuniesz swojej zarozumiałości aż do twierdzenia, że nauka da nam poznanie roli człowieka we wszechświecie.	Nie wiem... nie wiem at, zwyczajnie nie do jednéj się uśmiechnie, jak naprzykład do sotniczanki Horpyny; ale to młodość na to...	Ha! Nie wiem. Udamy się najpierw do pana Wickfielda.	W niczym W niczym, jak na razie... Później zobaczymy... Zdaje mi się, że wiele rzeczy zawiera się w zagadkowym skojarzeniu tych dwóch słów: „wydrążona iglica”. Co mnie na razie zajmuje, to raczej materiał dokumentu, papier, którego użyto... Czy jeszcze się wytwarza ten rodzaj trochę chropowatego pergaminu? A potem ta barwa kości słoniowej... i wreszcie, proszę uważać, te ślady czerwonego wosku z tyłu...	Czyż się pani moja nie domyślasz? słodko jest choć pomówić o niej!	Janie! pocałujwa się. Żeby mi tak ręce i nogi połamało, jeżelibym powiedział taką rzecz na ciebie... Ale jak zaczął mi grozić przysięgą, takem musiał. Pocałujwa się... Odcierpiałeś swoje w kryminale, więc pamiętaj, że i Pan Jezus cierpiał, choć nie kradł... Pocałujwa się, bracie!...	Cichocie no!... trzeba teraz namawiać, aby się gospodarze zebrali, poszli do dziedzica i przełożyli, czego chcą: może się i zgodzi.	Jak będę na mieście, to wyślę telegram, że twoja mama jest chora, i tak to ty poleżysz ze dwa dni.	On działa, gdy się telefonuje. Lecz od was nie można telefonować. Uważaj: gdy zadzwoni trzykrotnie telefon, to znaczy, ja będę dzwoniła trzykrotnie, kładąc za każdym razem słuchawkę.	Wynoś się, parchu, pókiś cały, bo ci mordę przekręcę, żebyś widział, gdzie uciekać murarz., przykładając mu pięść do nosa.	Coś ta Jurand inaczej w Krakowie gadał, ale teraz myślę, że się nie przeciwi	Wszystkiemu winna była ta przeklęta baba! Wszystkiemu. Na co się matki mieszają w małżeństwa swych córek? Nie ich to rzecz. Zbytek macierzyńskiej tkliwości! Szukają w tym, o ile się zdaje, zadosyćuczynieniazadosyćuczynienie	Do Anny! Mam nadzieję, iż nie zapomniała ci powiedzieć, żeśmy spotkały kiedyś panią Verdurin.	Dosyć komedii Ja muszę jechać do browaru, a wy idźcie spać. Bronek!... jeżeli mi kiedy zaczepisz nauczycielkę, to cię tak zbiję jak dwa lata temu... Pamiętasz?	I rozwiązuje im także język Był pan bardzo milczący, kiedyśmy szli przez Houmeau. Wie pan, że czułam się zakłopotana!...	Wierzę, że pan oszalał; to ściślejsze określenie.	Długich lat pomyślnych, i to nie tylko przez wzgląd na ciebie, doktorze, ale i na Annie, i na Maldona, i na wielu, wielu innych. Zdaje mi się, jakoby to wczoraj jeszcze było, kiedy w agrestowych krzakach, w naszym ogródku Jack Maldon, ot, nie większy od pana Copperfielda na przykład, zalecał się do mojej córki.	Z nieutulonej tęsknoty do „swego anioła”.	Tak jest to nazwa wsi lub miasta.	W aucie nie został, proszę pani profesorowej. Na pewno. Po przyjeździe do garażu oporządziłem wóz i byłbym znalazł. A wczoraj pani profesorowa była tylko u fryzjera i w Konstancinie...	Wiem już, z czego ta desperacja pochodzi. Amory to, nic więcej! Gdy podstarzejesz, będziesz się śmiał z tych mąk. Widziałem to wczoraj, żeście na siebie z tą dziewczyną krzywi i coraz krzywsi.	Smutną miałbyś pan własność Nic tu nie zapowiada nieszczęścia, ale pozory kłamią, bo ja jestem w rozpaczy. Troski sen mi odbierają i czuję, że zbrzydnę niezadługo.	Bigelsteinowi wystarczy powiedzieć tylko parę słów. Jemu albo Szepsowi. Wystarczy powiedzieć w rozmowie mimochodem: „W Baranowiczach lepiej bywało z angielską walutą”. To sami zobaczycie, że każdy z nich aż przysiądzie.	Przyślij go tu! To cudzoziemiec, a z ciebie jest istny bawół!	Wiecie wy, Szwejku, co to jest marszbatalion?	Nie potrzeba dalszych dowodzeń Byłeś mi zesłany do pomocy. Gdy mi odjęto tę pomoc, poszukiwania moje spełzły na niczym. Przeto wyruszymy znów razem, a na pewno wyprawa nie będzie bezowocna.	Wszakże pan myślał kiedyś o machinach latających?... Nie o kierowaniu balonami, które są lżejsze od powietrza, bo to błazeństwo, ale	Nie Nie, pójdę. Co bądźby się stało, pójdę.	Niech przyjdą do mnie tej nocy. Chcę, aby wzięli pod obserwację niejakiego Heldera.	Jak nie damy pieniędzy, to za cóż postawią?	To jasne jak słońce tylko ty jesteś naiwny i zbyt prostolinijny, skoro od razu wszystkiego nie odgadłeś.	Dawno to uczynić trzeba było wprzód ale co się nie zrobiło, o tém mówić już niéma co: trzeba czynić co teraz mamy przed sobą.	Cicho siedź! Głupiec ze mnie, aby się wdawać w rozmowy z dzieckiem.	Cóż się tu dzieje?	Gdziem jest?	A nie, nie będę mówić, bo co powiem, to albo głupstwo, albo śmieszność.	Biedna, kochana... Pójdź, niech cię pocieszę. Nie mam prawa cię łajać. Gdybym nie spotkała Jasia, poślubiłabym Olesia lub Alfonsa. O, Aniu, sprawy rzeczywistego życia są tak zawikłane! Nie są tak jasne i przejrzyste, jak w powieściach.	Słuchaj, miły mój! Chrystusowi słudzy, jakim ja jestem, gwałtu nikomu nie zadają; ich orężem słowo i miłość, innego nie mają.	A Grossmutter jak się ma?	Chciałbym, żebyśmy i teraz mieszkali w zamku Chciałbym, żebyśmy mieli własny hufiec pancerny, armaty na wałach, własny dwór, dworzan i damy dworskie, trefnisiów, kapelę i hajduków. Żebyśmy urządzali turnieje i żeby król do nas przyjeżdżał na łowy, i...	Mów, jak wszystko się odbyło. Zawziętości tylko przybędzie.	Stanie się, jak Wasza Wysokość każe.	Trzeba nam będzie się o tym przekonać	Wiecie co? Chodźmy na dół do parku, tam zawsze chłodno. Siądziemy na trawie i coś obmyślimy.	Interes dopiero w robocie, nic jeszcze pewnego. W każdym razie byłbym bardzo wdzięczny temu, kto by mnie oswobodził od tej dziewczyny. Może chcesz?...	Jelsky! Jelsky!... Dalej zajść już chyba nie sposób, dalej już ani kroku!... Czy tobie, Jelsky, nie pachnie chwilami własny dowcip jak lufa rewolweru?	Cóż cię to obchodzi, złowieszcza niewiasto, gdzie on idzie?	Nieobiecujące to	No, to oddasz uprząż.	To mój syn!	Żyję i jestem zdrowa, to wszystko.	Oo, patrzcie, jak go broni. To jedna paczka!	Ciotuniu, można? Matusia nie przyjdą tutaj?	Co bym nie miała pamiętać. Z ojców, praojców nasze sąsiady.	Od chwili gdy wyjechał, nie widziano go w zajeździe.	A co pan robił w Taborze?	Tak, choroba takie płacenie... trzeba każdego rubla z gardła wyciągać!..	Tak, istotnie.	A pan?	Doprawdy tak trudno, panie dyrektorze	No... ależ tak... tak...	Tutaj, panie profesorze, muszę ci dać kilka objaśnień racz mię pan posłuchać.	Osoby wysysane przez upiorów są smutne, blade, tracą siły... Niekiedy mają na ciele niewielkie plamki pochodzące od ukąszenia...	Przytomność mnie opuszcza Panie Kmicic, woda musi tu być blisko... Daj mi pić i ranę zalej.	Ale zkądże podejrzenia? zkąd domysły?	Co wtedy?	Dałby Bóg szczęśliwszą, bo ta jednego nagrodzi, a całej ojczyźnie miłej łzy wyciska.	I co?	Nowa historia Ale cóż z tym panem Fajkowskim?	Po wtóre?	Więc złożę jeszcze dziś podanie. A czy trzeba ostemplować?	A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie w wymionach!	A ty gdzie?	Brat Benedykt!	Będziecie żyli	Cicho, przyjacielu.	Diabli mnie biorą!	Ja? ja? cóż ty myślisz Tumry?	Ja?...	List zapowiedni! Dla kogo?	Nareszcie!	Nedzie Landzie wszak często słyszałeś wieloryby ryczące?	Niebezpieczeństwo, Katastrofa	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus...	Nigdy?	No, pewno. Cóż wielkiego taka posada?	O Leona Donata.	Obwiniony jesteś o zdradę	Od Szwarca?	Pewnie gadaliście o amorach?	Skądże ta wątpliwość?...	Straszno słuchać. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, amen!	Tchórzę.	Ty Żydzie bez serca!	Tyś ją widział?	Wina	Zaraz tu znajdę, czego pani żądała	Znalezione!
Oddałem, bo cóż miałem robić? Zresztą mnie się tylko tak zdaje, że mnie pokazują i opluwają. Z Egipcjan, kto mnie zna, kłania mi się tym niżej, im sam jest wyższy. Przez czas, kiedy tu jesteś, nasz pan, Sezofris, mówił, że trzeba mi dom powiększyć; pan Chaires darował mi stągiew najlepszego wina, a sam najdostojniejszy nasz nomarcha przysyłał do mnie zaufanego sługę pytać: czy ty jesteś zdrowa i czy ja nie zostałbym u niego rządcą?	Ostrygi wyborne! Nie skosztuje pan?	Pan przecież nie wierzy w stałość tamtej harmonii.	Jeżeli pana osaczy kiedy owa niezwykłość myślenia, a nie zechce się panu pisać, proszę mi zwierzyć ustnie owe myśli. Niech je pan podyktuje. Piszę bez błędów ortograficznych.	Był pan Mirski ale go szlag po drodze trafił, a jest pan Oskierko, pan Kowalski, dwóch panów Skrzetuskich...	Niesłusznie. Właśnie wtedy powinieneś był wiedzieć, że popełniasz nie tylko błąd, lecz i zbrodnię. Teraz dopiero cię poznałam. Wówczas gdy małżeństwo groziło ci utratą pieniędzy i przeszkodą w karierze, rozpaczałeś. Wtedy zaś, gdy narażało na śmieszność i kompromitację mnie, byłeś szczęśliwy.	A jak pan sobie je wyobraża?	Owszem, dobrze mu pan Jan powiedział	Śpiewałeś pan przecie mniej więcej to samo.	Doprawdy, panie hrabio zdawałoby się, że przeprowadził pan analizę porównawczą różnych rodzajów tortur u wszelkich narodów świata.	Ale chciałaś pani nam coś opowiedzieć; powiedziała pani: „wyobraź pan sobie...”.	Czy pan mi zaprzecza wyższości moralnej?	Panie ministrze wojny, co pan wie? Krótko, bez wstępów. Bo i ja wiem wiele.	Pewnie znalazł jakąś kopalnię diamentów Wiesz pan, że ma nieograniczony kredyt w banku mego męża?	Opowiadają o nim duby smalone. To jakiś dziwak i nudziarz. Nie należy do towarzystwa, a nawet do żadnego z tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli się gdzie zjawić raczy, to tyle zawsze pokaże ludziom efronterii i wyniosłości, że każdy gorętszy kipi. Toteż tu młodzież ostrzy sobie na niego pazury.	Ależ, pani dobrodziejko! Pan Rzecki był za granicą przed trzydziestu laty, a zięć pani wyjechał dopiero przed czterema...	Przede wszystkim przede a wszystkim nie może być mowy o straceniu pana del Dongo; książę nie śmiałby, czasy się zmieniły. Wreszcie ja, szlachcic, i dzięki panu mający nadzieję zostać baronem, nie przyłożyłbym do tego ręki. Otóż, jak wiadomo Waszej Ekscelencji, kat księstwa Parmy może otrzymać rozkazy jedynie ode mnie; przysięgam zaś Waszej Ekscelencji: nigdy kawaler Rassi nie wyda rozkazów stracenia imć Dongo.	I cóż można zrobić nieprzyjaznego Don Kichotowi za co by się pomścić nie potrafił, chyba, że sam zechce się uzbroić w tarczę cierpliwości, która, jak sądzę, nie jest najmniejszą z jego cnót!	Czy nie dałoby się odłożyć tego do jutra? Doprawdy, trudno mi...	Nie gadaj! Ja się znam na dzwonku!	Adyady a. dyć (daw.) kiedy, skoro. tak święcie przyrzeka kasza. od ognia. ten, tego a. on, jego; tu B. lp r.n. ono: to. dziecko, a Bogiem i prawdą nie ma o co. Mały jest, to się i bawi; cóż ci wadzi, że se ta kozikiem w deszczułeczce dłubie? Sprzykrzy mu się, rzuci, ano za tydzień będzie nowa zabawka.	A nie powie mu pani, żeśmy sobie gawędzili tu na tematy nie całkiem biurowe?	A ja ci powiadam, że może. Szkoda, że to nie pora ci opowiedzieć, jako ja sam, jak mnie widzisz, zdybałem się z nim i na własne oczy jego widziałem; ale, ot, właśnie Urbański powiada, że to już drugi raz w życiu z nim się spotyka.	Jedźcie sami nie będę z tobą na obiedzie; to imieniny żony, zapomniałem.	Muszę odpokutować, a cóż dać mogę prócz własnego życia? Nie zapominaj, że jestem wygnanym proboszczem, wyklętym przez ludzi i Boga!	Nie chore, lecz umarłe. Jeżeli zaś pani uważa, że na przykład martwa ręka nie zasługuje na szacunek, to niechże pani mi powie, którą część ciała powinniśmy czcić?	Usnęła Sama nie wiem, czy ją budzić?	Za pozwoleniem waszej dostojności. Mnie chodzi jeszcze o jedną rzecz: mianowicie, żeby wasza dostojność nie pomyślała sobie tak: „Swoje własne desideratadesiderata (łac.) stworzył, wykonał. księcia Michałową kandydaturę, krótko mówiąc: ugniotłem kpakiep (przestarz.) ot, co!... że waszej dostojności także, jako widzę, przypada	Zdaje się, że istotnie sprawa stoi zasadniczo Razem nie możemy pozostać w organizacji.	Lekkomyślności nie powinno się nigdy żałować. Przez całe życie byłem lekkomyślny i widzi pani, jakie wspaniałe rezultaty. Opływam w dostatek, kobiety mnie kochają, mam rozum i wieś, jak powiada Fredro, czegóż mi jeszcze brak?... Lekkomyślność to zaleta prawdziwych filozofów. Niech pani to weźmie przez przeciwstawienie: ciężkomyślność! Ciężko myślą ludzie tępi i ponurzy.	Ach, to już mnie nie obchodzi.	Dlaczegoż by nie?	Hm... owszem bardzo pięknie, ale ja tam nie jestem zbytnio wykształcony, więc dla mnie za mądre, niezupełnie zrozumiałem.	I gdybyśmy nie przekroczyły obie trzydziestu sześciu lat, nie uczyniłybyśmy sobie może tego zwierzenia.	Nie mam. Kup sobie z tamtych!	Nie mogę żartować z tego, co kocham	Nie wiem.	Nie.	Ona go przepali! Niebiańsko cnotliwa, ale w oczach nosi diabła, i to z rodziny niebezpieczniejszej, bo z temperamentu. Kokieteryjny diabeł nie znalazłby u ordynata poparcia, nawet oddźwięku.	Perswazją, prośbami, błaganiem bym cię wstrzymywał, gdybyś sobie jeno do sławy słać drogę pragnął, ale masz słuszność, że tu chodzi o cześć Najświętszej Panny, o ten święty przybytek, o kraj cały! A ty, mój synu, czyli szczęśliwie wrócisz, czyli palmę osiągniesz, sławę, szczęście najwyższe, zbawienie osiągniesz. Przeciw sercu powiadam ci więc! idź, ja cię nie wstrzymuję!... Modlitwy nasze, opieka boska pójdą z tobą...	Układna mina gubernatora, gdy ci wręczał medale, i zdziwione oczy Trestki, gdy mu nic nie dano	Nie ma! Skądże ma być! Pewnie w Strudze.	Ciotka niesłusznie oburza się na postępowanie pani Koryckiej. Podług mnie, ona postępuje, jak kobieta rozumna i prawa. Wola ludzka kończy się tam nawet i ciotka musi się na to zgodzić. Jeśli pani Korycka kocha innego, to nie pozostaje jej nic, jak rozstać się z mężem. Wiem, co powiedziałaby ciotka i co ty, prawdopodobnie, myślisz w tej chwili, Anielko: myślisz, że pozostaje jej obowiązek	Teraz ja powiem, co by ten nowy człowiek dostał od pani Naprzód, dostałby długą listę wielbicieli dawniejszych, następnie, drugą listę wielbicieli, którzy nastąpią po nim, a w czasie antraktu miałby możność sprawdzania... czy na koniu dobrze leży siodło...	A jest ale w piasku, jest siła Bozka, bo ot, dobrze zrobił; a żeby w nim była siła czartowska, toby źle zrobił...	Robi się, co się może Oczywiście nie nasza wina, jeżeli staje się nieszczęście.	Bracie mój mówię z tobą jako na spowiedzi, odkrywając ci duszę moją. książęta czy Biskupi?	Chcesz mi coś powiedzieć, prawda?	Aż ci wyschnie, zwietrzeje i ulęgnie się do ołtarza!	Boner, Gedroyć, Montwiłł, Czema, Ostroróg i Drohojowski, miłościwy panie.	Bydło! praklatoje bydło! Kab na was chalera	Czy ty Dymitrze w ogóle masz źle w głowie...	Dziwnie się zmieniłeś	I wszystko! Nawet patent na wódkępatent na wódkę (daw.)	Ja winien jestem, że się Wiktor przerzucił?	Jak myślisz, co się stało z Bazylim?	Jedziemy jutro na wilki do Wolickich	Jeżeli pani pozwoli, zaczekam tu na niego.	Kawalerze Georges! dodał, prezentuję panu mego wychowańca... Jesteście prawie jednego wieku, on będzie dlań przewodnikiem i wyręczy gospodarza... Kawalerze Georges, weźże tak szczęśliwie schwytanego pana.	Na wojnie przyuczono nas rano wstawać.	Na ślad człowieka!	No i gdzie ja go schowam? Po coś go ruszał? Może on tam miał kogo?	No i teraz pora na takie rzeczy... Kolej idzie! Trza przecie mieć rozum.	Ostatnim jego czynem było, że dał się zabić silnemu Mansowi, by ocalić od pewnej śmierci kobiety i dzieci.	Owszem, ludzie się dziwią, że ja ją tak kocham...	Prawdę gadam. Napracowałszynapracowałszy się (dial.) naraziwszy. karku twierdzę zdobyć	Tak jest!	Tak... Złożyło się tak.	To dziwne Cóż... zobaczymy. Panie Beautrelet, przepraszam, idę i zaraz wrócę.	Toteż uznaliśmy że to jest czysto nerwowe.	Trotwood słyszałem coś. Staruszka?	Usiądźcie, wielebny panie radują mnie wasze odwiedziny; tuszętuszyć (daw.)	Wiesz co, mości Wołodyjowski jedź pod Zamość, wyzwij Chmielnickiego na rękę i za jednym zamachem uwolnij Rzplitą od wszystkich klęsk i kłopotów.	Że nam się jeść chce i przyszłyśmy jeść	A przecie kitajka to taftatafta	A to zachęta!	A! w poręśmy przybyli, siadaj i jedźmy!	Czemże będzie Warszawa mości książę, spytał szepleniąc pieszczotliwie strażnik Mierzejewski.	Dobrze, dobrze; cóż było we dwa tygodnie?	Dwie zielone dwie czerwone, dwie niebieskie, a jedna pstra.	Jesteś wolny, Maciusiu!	Kogo macie teraz z jeńców?	Masz tam tedy! Jestem, niech mnie diabli porwą, pacjentem wariata...	Müller!	Nadziei	O, niechże tak robi co dzień, mogłaby ją pani Kunegunda od nas poprosić!	O, wy ohydne gaduły!	Oczywiście, mają. Do centralnego ogrzewania. Bank Cukrowników pierwszy zaprowadził centralne ogrzewanie karburatorowe. Teraz policja Bank zamknęła. Bo nawet prokurenci i dyrektorzy dostali ataku.	Panno Janino... bądź pani moją żoną... Kocham panią!...	Poeta, Literat, Lud, Robotnik	Szkoda!	Słucham, wasza miłość!	Tak pędzi wiatr halny!	Takiś malućki, jeszcze pobłądzisz?	Ty masz żal do mnie, Antosiu. Ale pomyśl sam...	Wio, malutkie! jazda! psia­krew!	Więc go znasz?	Więc radź, marszałku wszak widzisz żem niemocen...	Zanocujesz tu dzisiaj i pozostaniesz u mnie, aż nadejdzie czas powrotu do Nucklao. Taki rozkaz.	Zawsze i wszędzie to przyznaję
No... ja też... a ja prawo po sobie mam któż Chwosta przemierzłego zdusił, jeśli nie ja i moi? Kto szyi i zdrowia nastawiał? Juścim tak dobry jak i Leszki, jak Jaksy albo Kanie?..	Dziura by się w niebie nie zrobiła. Oczywiście jest to słaba strona tego systemu, który przeznaczyłem tylko na własny użytek. Co gorsza, sposób, w jaki wybuch następuje, jest stale słabą stroną naszych bomb. Usiłuję wynaleźć zapalnik, który by się dostosowywał do wszystkich warunków akcji i nawet do nieoczekiwanych zmian tych warunków. Mechanizm giętki, a jednak idealnie precyzyjny. Zapalnik prawdziwie inteligentny.	Niech ciocia nie dziękuje. Ja mam dla siebie za dużo, a wy jesteście moje najbliższe krewne. Niech ciocia powie Natce, że jej winszuję takiego zacnego i uczciwego człowieka jak jej mąż. W dzisiejszych czasach to rzadkość.	Jedź ze Świrskim do Włoch, przebolej, mój drogi, przecierp!... Inaczej nie może być. Ale świat jest szeroki! Tyle rzeczy do widzenia, do kochania! Przed tobą wszystko otworem. I przed nikim tak, jak przed tobą. Światu się od ciebie dużo należy, ale i tobie dużo od świata. Mój drogi! Jedź dobrze?	A myślisz, że moje także by odpowiedzieć nie potrafiły a jednak dowód to niedostateczny, żeby to miał być nasz Maur.	Granatowy, odtrąbione! Napij się za moje zdrowie i do następnego razu. Fajrant masz, idziemy sobie w cholerę.	Ii, poleci jak zefir, tylko niech pan powie, w którą stronę.	Milcz... nie mam czasu na gawędki!	Rozmaite są zdania co do tego, czy byli na świecie olbrzymi, czy nie	Aż do wakacji Dajemy ci prócz tego rozmaite ułatwienia, misje tajemne, urlopy etc. Wszystko ci dajemy, prócz pieniędzy. Jesteśmy przede wszystkim rządem uczciwym. Nie wierzą temu, ale przekonają się później, że nie byliśmy szachrajami. Taki na przykład Delarbre ma ręce czyste. Zresztą fundusze dyskrecjonalne są w ministerstwie spraw wewnętrznych, po stronie męża. Aby uwieść panią Pélisson, musisz liczyć na twą dzielną minę i na twoje dwa tysiące czterysta franków pensji.	Błogosławione twoje słodkie serce! To nie ja się zdecydowałam. Ojciec się uparł, żebym jechała, nie wiem dlaczego. Śmiesznym się przecież wydaje, że ja mam studiować, aby uzyskać bakalaureat sztuk, prawda? Nie żebym tego nie potrafiła, przeciwnie. Głowę mam niezłą.	Choć nie doszliśmy jeszcze do takiej zażyłości, jak pani hrabina sądzi, nie mogę jednak zaprzeczyć żeśmy cały dzień nadużywali jego uprzejmości.	Mówił mi właśnie ksiądz Stanisław, że pan Dolewski uczył przez lat parę syna pani, mimo licznych zajęć, jakich powołanie jego wymaga. Bardzo to zapewne pięknie z jego strony, ale od końca wakacyi syna pani wyślemy do szkół wileńskich, a potém da Bóg do uniwersytetu.	Na pewno nie. On ma najwięcej brodawek z nas wszystkich, a przecież nie miałby ani jednej, gdyby wiedział, jak należy stosować zgniłą wodę. Ja tym sposobem pozbyłem się już tysiąca brodawek. Ciągle bawię się żabami i dlatego wciąż robią mi się nowe. Czasami także usuwam je bobem.	Nie, nie! niech się dola spełni, nie ucieknę ja od niéj.	A więc, podziękujże wujowi, czy nie słyszysz, że bierze na siebie twoją przyszłość? Możesz zostać adwokatem w Paryżu.	Andy, proszę pana Kim pan jest?	Byłeś nim zawsze i aż zanadto i przekonasz się, że dla ciebie ludzie takimi nie będą.	Czy wcale mnie nie pamiętasz?	Dziki!... Bo to się czuje przecie, że ten człowiek spiął się tylko w obręcze doktryn, pracy, obowiązków. Europa na tym karku ciąży. U nas doktryner wiadomo, co znaczy: U was tylko: Europy się nałykał... Powiedz mi, Borowski, po co właściwie przyjeżdżacie do Europy?	Dziw to jest po takim trudzie sen mnie odbieżał i wcale się nie chce głowy przytulić...	Gdybym miał taki rozkaz, to bym o panu Lubomirskim wcale nie był wspominał.	Hale, nie ma tu żadnego Pietra, a jenojeno (daw., gw.) odburknął wyniośle.	Jeśli nawet tak jest to nie pojmuję, jak mogą panowie akademicy kompromitować swą dobrą sławę wyborem tego rodzaju, jak ostatni?	Kmotrze Gamroth pójdźmy na siano do stodółki; za wysoka to dla nas kompania.	Kochasz się w panu Stukalskim, który wymyśla ci, że masz palce do obierania kartofli...	Masz waść przykład na sobie i na nas!	Morcerfowie!... E... Drogi hrabio, jesteś pan arystokratą, prawda?	Napisałeś pan, wiedząc doskonale, jaka przyjdzie odpowiedź.	Nie musi się wszystkich zapraszać; czy on mnie zaprasza? Nie znam jego żony.	Nie uciekałem calecale (daw.)	Nigdy bym się na to zdecydować nie mogła, nigdy, nigdy. Raczej wszystkie męczarnie!	Nino, nie przesadzaj.	Ot... nie wiem, skąd mi się na takie gadanie wzięło. Tuśka śmiałaby się ze mnie, gdyby to posłyszała. W ogóle nie należy na życie narzekać. Są jeszcze gorsze sytuacje. Co?...	Panieneczko poratujcie dobrą radą... mam wam coś powiedzieć!	Przecież wiadomo ci że ziemia nie jest płaską jak stół, ale	Strój, Piękno, Kobieta, Ironia Sprowadzony w ten sposób na właściwy teren, rzucasz jej kilka pochlebstw, będących dla ciebie ową zdawkową monetą, do której najmniejszą przywiązujesz wagę, najdrobniejszą walutą twojej sakiewki.	To być nie może: kilka dni przeleżeć musisz... A któż tobie i dziecku posłuży, zgotuje; kto cię nauczy jak chodzić koło niego?	To dlaczego się stąd nie wyniesie? Kto przeszkadza?	To drobiazg, puści się do prasy wiadomość, że uzyskałem od grupy finansistów zagranicznych znaczną pożyczkę. Dla nadania wiadomości znamienia prawdy nadmieni się przy tym, że rząd pożyczkę tę zagwarantował.	To nic Przyznałbym tylko, że omyliłem się, nie wiem już który raz w życiu...	Trzy doby jazdy, kolejami żelaznemi... można zajechać na koniec świata. Podróż ciekawa, miejsce interesujące, posada piękna, winszuję, winszuję... O dobrych życzeniach moich wątpić nie możesz, starzyśmy druhowie. Jednak szkoda, może...	Tłumaczyłem długo (Szarpał się i krzątał koło kieszeni tużurka i łzy wystąpiły mu do oczu).	Wcale nie. Wskazałeś, że w portret zbyt wiele włożyłeś samego siebie. Nie, to byłoby dziecinne.	Wszystko to bardzo piękne! ale chłopcy zaczynają wysmykać się trochę z rąk. Obawiam się, że z tego wynikną później nieprzyjemności. Dobrze byś zrobił Crandall, gdybyś poszedł spać jak najwcześniej. Sypialnia będzie na ciebie czekać. Nie wiem, jakie zawrotne wyżyny osiągniesz w swej karierze, ale pewien jestem, że nigdy nie spotkasz się z tak absolutnym uwielbieniem jak dziś!	Za to, że nie mogłem o pani zapomnieć, panno Marysiu. Za to, że ani bawić się, ani pracować nie mogłem.	A gdzie mieszka pani córka?	A ledwośmy odśpiewali pieśni poszedłem w trop za tobą. Prześcignąłem wszystkich, bom mknął, co sił w nogach. Ej, ej, Braciszku, ale cóżeś ty zrobił najlepszego... iżeś jadł i spał z Ludzkim Plemieniem?	A! matko kochana! matko droga! odparł syn cicho Puść mnie, puść	Ani się tego zapierasz, Sabino Trebonjuszowa?	Bardzo żałuję, ale muszę się wyrzec towarzystwa tak miłego i wyjść.	Chrystus, Miłość odpowiedział Apostoł	Ciekawym, jak?	Cudownie! Więc gdybym pana zapytał, jakie przedmioty skradziono z tego salonu?	Czy ojciec mówił o naszej sytuacji serio?	Dwadzieścia tysięcy funtów! Dwadzieścia tysięcy, o których stratę może pana przyprawić lada przeszkoda!	Głodny jestem.	I to wszystko?	Ja zawsze jestem gotów.	Jakiego stanu?	Juści na zamek. Jurand razem z dworem księżny stanął.	Kobieta ”upadła”, Pokuta	Krew, Obcy, Żołnierz rzekł stary Nowowiejski	Kto wie, co one z nim zrobiły?	Kto?	Leż tutaj, kochanku pięknej panny.	Lusiu postąpiłaś okrutnie.	Masz trochę zmartwioną minę! Pewnie zawiadywanie honorem klasy to rzecz bardzo wyczerpująca. Dużo wsypaliście już zbrodniarzy?	Moi drodzy, słowo uczciwego człowieka, niezdolny jestem napisać dwóch słów pochwały o tej książce...	Muszę, łaskawa pani, przyszedłem tylko przypomnieć o zaproszeniu na sobotę.	Nawet dla mnie?	O! jeszcze jak! Oglądajcie! Po odejściu strażników ja wozu doglądałam i czyszczę go nawet. Świeci się jak złoto...	Orgaz, we fraku na ramię rzuconym, byczy siębyczyć się	Otwórz, święty Pietrze, otwórz! jam Podbipięta.	Owszem, jest w tej chwili przytomny, lecz trzeba by go zostawić w spokoju.	Pani mało zarabia?	Para? Hę? Może jeszcze Kaśka pedała pannie, co mnie na ślubnego przed ołtarz pociągnie?	Pewnie, ale gdzież się podziejemy? Sam wybrałeś to miejsce, a ja... ja... ja chciałem dziś po południu czytać.	Pieniądz	Polak, Anioł, Oświadczyny	Poszedł kupować bilet.	Prosimy pokornie waszmościów w niskie progi.	Przecież choćby dlatego, że grałem w Weselu... powinien wiedzieć, kim jestem!	Przynieście trzy szklanki i wpuście dwóch więźniów z gromadki, która przechadza się po korytarzu.	Samam strzygła, to juści, wiem!	Tak jest	Tak, Pencroffie.	Tak, proszę jaśnie pana.	Tam łódź	To Hayde opowiedziała Izbie o zdradzie Morcerfa.	To już wszystko jedno, byle nam Bóg później poszczęścił.	To ma znaczyć, że dałem się w targu oszwabić: sześćdziesiąt luidorów za konia, który tak chodzi, że truchtem może zrobić trzy mile na godzinę.	To swoją drogą... Ale z drugiej strony...	Wdzięczną im jestem bardzo, ale chyba i pani Elzonowska mi sprzyja?	Wiemy już, jak to się robi. Więc cóż było dalej?	Wiesz co, ty zbyt długo przestajesz z krowami...	Wrócił to już wasz?	Wychodźmy!	Za późno	Zgoda więc dodaję pięćset. Będą okrągłe trzy tysiące.
Nie mogę tego słuchać, Henryku! Najpierw drwisz ze wszystkiego, a potem wysnuwasz najpoważniejsze tragedie. Żałuję teraz, że ci opowiadałem. Nie obchodzi mnie, co mówisz. Wiem, że postąpiłem dobrze. Biedna Hetty! Gdy przejeżdżałem dziś koło jej chaty, widziałem w oknie jej twarz niby pęk jaśminu. Nie mówmy o tym więcej i nie staraj się mnie przekonywać, że mój pierwszy od lat dobry czyn, że pierwsze drobne poświęcenie, którego zaznałem, jest w rzeczywistości czymś w rodzaju grzechu. Chcę się poprawić. Poprawię się. Opowiedz mi coś o sobie. Co się dzieje w mieście? Od wielu dni nie byłem już w klubie.	Tak, napisałam je! napisałam. Nie potrzebuję się zapierać! Nie mam powodu wstydzić się. Chciałam prosić sir Karola o pomoc. Sądziłam, że mi jej udzieli po rozmowie w cztery oczy i dlatego prosiłam go, żeby stawił się u furtki.	Córka... tak, rzekł niepoczesny, piękna bardzo panna... Szczęśliwy kawaler co jej rączkę pochwyci... Parę miljonów w złocie... i osoba urody wielkiej a rozumu szczególnego.	Tak, jakby to niemal każdy uczynił na moim miejscu, mam zamiar nieco zaczekać. Jeżeli twój przyjaciel przyśle ci pieniądze z Benares... precz, moce ciemności! Skąd taki dziad wytrzaśnie trzysta rupii?... Pojedziemy do Lucknow i zapłacę za twoje utrzymanie, boć nie mogę tknąć pieniędzy składkowych, skoro zamierzam zrobić z ciebie katolika. Jeżeli nie przyśle, to pójdziesz do sierocińca wojskowego na koszt pułku. Dam mu trzy dni czasu, choć wcale w to nie wierzę... Nawet później, gdyby zalegał z opłatą... ale to już nie do mnie należy. Możemy, dzięki Bogu, tylko jeden krok stawiać naraz. A tu oni wysłali Bennetta na front, a mnie zostawili na tyłach. Niech się wiele nie spodziewa!	Nie dalej, jak do giełdy.	Niech pan do nas na obiad przyjdzie, bo jest co do pogadania kieliszek wina przed podróżą nie zawadzi.	Właściwie powinienem się przed panem usprawiedliwić. Miałem kilkakrotnie zamiar mierzyć się z tym żywiołem, w którego sąsiedztwo pan się dostał dzięki małżeństwu. Chciałem sobie pana zarezerwować. Nie miałem nigdy zbytniego uszanowania przed panem, w ogóle przed żadnym człowiekiem. Moje zdanie nic tu nie znaczy, lecz na wszelki wypadek byłbym panu o tym napisał. No, skoro panu tu znienacka zaszedłem w drogę, powiem to panu. Okoliczności są nieco za romansowe jak na mój gust.	Ech! panie kochany nieraz i ja téż udawałem śpiącego, by lepiéj słuchać, co prawią biwakujący żołnierze; na honor nigdy się tak nie uśmiałem na teatrach paryzkich, jak raz przy opowiadaniu starego wachmistrza, który nowozaciężnym, bojącym się wojny, nabajał raz niestworzonych rzeczy o odwrocie z Moskwy. Mówił, że umarli zatrzymywali się w drodze, że zamiast zgrzebłem zębami chędożyliśmy konie, że lubiący się ślizgać używali téj przyjemności do syta, a lubownicy zmarzłego mięsa raczyli się niém aż miło, że kobiety były wogóle zimne i że jedyną rzeczywiście przykrą rzeczą był brak wody ciepłéj do golenia. Jedném słowem, wygadywał tak cudackie historye, że nawet stary palacz z odmrożonym nosem śmiał się z nich do rozpuku.	Oto czém mu w oczy rzucę! Jest-to własnoręczny rękopis, testament, wyznanie, nazwijcie to jak chcecie, niedawno zmarłéj żony jego. Jest to dokument tak go potępiający, iż nie miałem odwagi ogłaszać go, mając do tego prawo, bo na rękopiśmie wyrażona jest wola zmarłéj, aby ten, komu się on w ręce dostanie, uczynił z nim co zechce, byle go hr. Filipowi nie oddawał. Zmarła pragnęła, aby o tém ludzie wiedzieli, i dziś już się nie waham... ludzie wiedziéć o tém będą.	Zacznijmy od dołu. Cukrownia będzie przekształcała materiały prawie tak samo, jak robią to zwierzęta i rośliny. Przez jedną bramę będziecie do niej wozić: buraki, węgiel, wapno i tak dalej. Te buraki opłuczecie wodą jak śliną, rozetrzecie je na miazgę żelaznymi zębami, wyciśniecie z nich sok... W innym aparacie, który, mówiąc nawiasowo, jak nasze płuca będzie pochłaniał mnóstwo tlenu, poddacie sok buraczany podniesionej temperaturze... Potem będziecie go łączyli z wapnem, węglem, będziecie przeciskali przez walce centryfugalne, a nareszcie odparujecie i odlejecie w formy cukier, który	A od czego fortele? I jeden już mi do głowy przychodzi.	A ty łajdaku! zuchwalcze! to ty nie masz ani jednej klepki we łbie, a ja ich mam tysiąc razy więcej niż psia mać, co cię wylęgła, i cały twój ród szelmowski!	Co za dziw! Obdarli mnie Niemcy na granicy i byliby powiesili, gdybym się im ochrzcić nie dał. Rzucili mnie do wody i takem ocalał.	Nasz pan jest bardzo surowy, a gdy niedawno mówili, że nas w Serbii sprali, to przyszedł do domu wściekły, potłukł w kuchni wszystkie talerze i chciał mnie wyrzucić.	Nie, flota popłynie aż do przesmyku i jutro o świcie napadniemy na miasto.	Otóż jutro wdrapiemy się na sam szczyt i przekonamy się, czy ten ląd jest wyspą, czy też kontynentem. Do jutra, powtarzam jeszcze raz, nie ma co robić.	Teraz właśnie przechodzą do jadalni, ale ja wolę zostać z tobą, nie pójdę.	To nasz Ja jestem w obowiązku u pana pułkownika. Pan nie zna naszego pułkownika?	Zabraniam tak panu mówić do mnie, to mnie znieważa.	Więc cóż jest warte?... Pojedynkowałem się i wyniosłem szramy albo wyrzuty sumienia. Pod Capri rozbiłem się z łódką w czasie burzy, alem nic nie doznał oprócz zwichnięcia nogi. Lew, do którego klatki wszedłem rozdarł mi pantalony... Ogniem ziejący Wezuwiusz o mało nie oślepił mnie popiołem i nabawił mnie kataru... I to się nazywają wrażenia?... Niech licho porwie! Tymczasem posiadanie pięknej i samodzielnej kobiety da mi chwilę szału, przy czym nie zmoknę, nie potłukę się i nie zostanę skaleczony... Niechże i ja czegoś zaznam w życiu... Po cóż bym wreszcie miał pieniądze?	A kto tu nie zakochany? Sam pan starosta ledwie oczu nie wypatrzy i jako na szydle siedzi.	Ja też tego do was nie mówię, lecz tak tylko sobie, bo wiadomo z doświadczenia, że zwykle rady sypią się do tronu kopami, a żeby której posłuchać, to każda okazałaby się w skutku szkodliwa dla kraju i dla monarchy.	Obserwowałeś mnie pan owej nocy? Przykro mi, że trudziłeś się daremnie. Mam tedy dostarczyć dalszych dowodów? Dobrze, obejrzyj pan to.	Wojsko już sobie przykrzy szwedzką fortunę i szwedzką kompanię a co dawniej żołnierze gardłem hetmanom grozili, gdyby się nie chcieli ze Szwedem połączyć, tak teraz sami do pana Potockiego instancjęinstancja (z łac.) przedstawicielstwo, poselstwo. wysyłają, żeby Rzeczpospolitę z opresji ratował, przysięgając wszyscy do gardłado gardła	A pan rotmistrz kędy się obraca? zapytał mostowniczy, który na niego ex re przekąski rachował.	A to odkrycie! Mieszkamy tu prawie od roku i nigdy nie przyszło nam na myśl, że mogą się tutaj znajdować jakieś drzwi.	Ale stary na to się nie zgodził... Dużo on troszczy się o nas	Ale w jakimże celu pan się uczyłeś tego wszystkiego?	Ano nic, proszę pana.	Bardzo być może. Idzie mi o to, że szal należał do żony Schomberga. Zdaje się, że ten Schomberg to skończony łotr	Co zwykle od niéj wszyscy nikomu jéj nie żal tyle co mnie, lecz z uporem tym niéma ratunku.	Dotąd nic szczególnego dziś: zagadnięty. Nie podobało się to widocznie panu Creakle, lecz natomiast musiało się podobać pani i pannie Creakle, obu szczupłym kobietom, na które ośmieliłem się podnieść swój wzrok.	Jak ci się wydała?	Jak długo?	Jakbym była kocia matka, tobym ją na śmietnik rzuciła.	Jeżeli mówię o koksie to z tego powodu, że znalazłem murowane źródło. Że niefałszowany, dam głowę, a ekspedycja i transport do nich należy.	Może by pan pomógł. Jakiekolwiek miejsce, jakkolwiek płatne, najprostsze, byłoby dla niego prawdziwym dobrodziejstwem. Niechaj mi pan daruje, że prawie nieznajomy i zaraz z prośbą się udaję.	Nie bardzo	Nie chcesz mnie zrozumieć, Haneczko.	Nie pamiętam, bym go tu widział. Pamiętam jeno, że dnie i noce migały mi to biało, to czarno, niby otwierająca się i znów zamykająca zapora. Nie byłem chory. Byłem tylko zmęczony.	Nie pożałowałaś tego, Maryo,	Nie trudź się.	Nie wie pani, co mu jest? Może się zaziębił?	Nie znałem go, nigdym go w życiu nie widział.	Niechże pani mi się tu przynajmniej nie rozchoruje	O dużo... muszą być płachty długie srodze, niechby się nawet po ziemi wlokły, a pozeszywać choć we trzy półki, żeby starczyło owinąć się sowicie.	Pan Adam	Potem? Przyrzekniesz, że będziesz grzeczny. Denerwujesz nas. Daj nam spokój i zajmij się swoimi sprawami. Tracimy już cierpliwość.	Przy największej i najdzielniejszej protekcji, wiele dokazać nie można, nie znając położenia, bo są rzeczy których prawo strzeże, a prawo trzeba wiedzieć przez jakie rękawice brać, żeby nie paliło.	Skoro raz się z nią ożenisz przy moich stosunkach i przy orderze, który już posiadasz, zostaniesz pułkownikiem do dwóch lat.	Uspokój się Zmienić tego nie możesz, a dasz ludziom na urągowisko... Tace!	W każdym razie całe to zdarzenie nie jest pospolite i wątpię, czy często się dzieciom coś podobnego przytrafia. Nie mogę powiedzieć, żebym się bała tego, co nas w podziemiu czeka, ale jestem jakby zaniepokojona i jest to bardzo przyjemne uczucie.	Zatem nie żyją?	„Bardzom ci obowiązany, żeś tego nie zrobił i bądź pewien, że pewno mi się już w życiu nie zdarzy narazić cię na podobną pokusę i dlatego rozkazuję ci nigdy nie znajdować się tam, gdzie ja będę”	A gdzie ten krupnik?	A jaka między nimi różnica?	A to my sobie choćby na ten kieliszek słodkiej wstąpimy!...	A ty, co zrobił?	A! i ofiary składać bałwanom!!	Ale dokąd ten prąd niesie?	Ani tańczyć, ani śpiewać?... Po cóżeś się tego uczyła?	Bądź co bądź, przekonać się można.	Cóż mi przynosisz, kasztelanie?	Cóż tam za nowina?	Cóż trzeba uczynić?	I grontu każden miał, co ino mógł obrobić, a pastwisk, a łąk, a boru.	Ja panu być mogę pomocną, przerwała Lassy... Hrabia skrzywiony popatrzał na nią.	Ja?	Jest więc sprawiedliwość boska!	Józek Banachów posyłał z wódką	Ktokolwiek robi pani przyjemność, zasługuje na najwyższe uznanie...	Lekkie niezdrowie...	Maciuś musi być chory.	Manet sine nulla exceptionemanet sine nulla exceptione (łac.)	Masz tedy, panie generale, czternaście kompanii fizylierskich, dwie grenadierów, dwie woltyżerów. Razem dwa tysiące pięćset chłopa. Sześć armat. Możesz się tęgo bronić.	Moja narzeczona powiedziała mi to samo.	Musi tam coś być w tym sekretarzyku, co?... jakieś pieniądze? Gdzie on stoi?	Mów!	Męko Pana naszego! Tedy żadnej klemencjiklemencja (z łac.)	Mūsų iškalojeiškala (sl.) pridėjo Keidošius.	Na wagę pani każe, czy takie pudełko?	No tak, muszę przyznać, że to bardzo miło bardzo mi się tu podobało i ten wasz Iwan dosyć miły! Tylko Wicek to dopiero idiota!	Numerek! Pilnujcie tego przybłędy, gospodarze. Cicha woda brzegi rwie.	O! o! Bóg przecie z nami!	O! tego już za wiele!...	Okowitą	Pierwszemu lepszemu!	Połowa żołnierzy padnie...	Później się lepiej wytłumaczę teraz posłuchaj mojej glosy:	Rozkaz z góry, że wszyscy z pięćdziesiątego ósmego... Bardzo go lubiłam. Dość.	Ryngałła księcia otruła	Są panie?	To rzecz zapomniana	Tylko jedna z łodzi jest obsadzona ludźmi prawdopodobnie załoga drugiej podąża wzdłuż wybrzeża, by odciąć nam drogę.	U Ben Joela.	W swojej własnej osobie. Witam pożądanego gościa w osobie szanownego profesora. Kajuta pańska jest na pańskie usługi.	Z pewnością Najwidoczniej! Czymże innym jest to, co sprawiając ból pozwala mu poznać samego siebie? Czymże jest to coś, dzięki czemu ty i ja wiemy, że on istnieje?	Zawrzyjcie gębę: wara wam od księży!	Zrobiła na mnie miłe wrażenie. No i miałem powody przypuszczać, że ta panna cieszy się twymi specjalnymi względami...	Złamaliśmy koło u karety w której jedzie król JMość z księdzem biskupem Smoleńskim, potrzeba było naprawiać.
Moja pani, czymże by te kilkaset ludzi tu wyżyło? Dajmy nawet na to, że udałoby się nam uratować dostateczne zapasy jadła, ale co byśmy pili? A przy tym wstrzymywał mnie strach... taki wielki strach, że i was dopiero w ostatniej chwili odważyłem się tu sprowadzić. Żegnaniec wzięty, trudno przypuszczać, aby Iłża nie była także oblężona. Ja się bałem, czy dowódca tamtejszy nie spróbował tej drogi. Czy tu nie zastanę ludzi, mieszkańców Iłży, a może i Tatarów? Bóg łaskaw, że jesteśmy sami, ale niebezpieczeństwo grozi z obydwóch stron.	Nie powiem nic na swą obronę Niegodna jestem, stracona! Nie ma dla mnie nadziei. Lecz błagam cię, panie, powiedz mi, żem się nie przyczyniła niczym do tego nieszczęścia.	A niegniewajcie się na Boga, nie gniewajcie: cóżem ja winna.. Ja wam wszystką prawdę powiem	Ale co on właściwie czuje? Przecież nie pieczemy wołowiny.	Jużci, że tak Jeżeli on rodzonej żonie nic nie gada, tylo ze Szwabami rajcuje, to już źle. Szwabska go okpią i choćby chciał się zrzucić ze sprzedaży, to mu nie dadzą.	Kto z nas ich nie miał!	Moja droga cię prosić mogę, zakryj ten obraz i nie pokazuj go nikomu, nikomu! Jestem odrobinę zazdrośny. Cały dwór by tam poleciał jutro.	Mówię prawdę Nie dano mi żadnego urzędu, ani obowiązku, królowa chce abym młodego pana miał na oku i ostrzegał go.	Nie bój się, Wawrzku, każda młódka pójdzie za niego, niechby tylko rzekł.	Nie chwyta pani ostrza tego konceptu ano cóż, droga pani, niech się pani pocieszy, ja też nie...	Nie idź! Mówię ci, nie idź lepiej... Jak pójdziesz, krew się poleje...	Nie kulejąc?	Nie ma formuły? A to będzie! A jeśli nie...	Nie trzymaj! zawołali inni, nie trzymaj!	Nie, nie trzeba.	Nie, to sarna; patrz waćpanna: dwie, trzy!	Nie. To już był trup, bardzo dawny, ale tak zachowany jak nasze mumie. Utrzymała go wielka suchość powietrza, a może nie znane mi sole ziemi.	O pokoju? Nic nie wiem. Zkądże ta wiadomość?	Obrosła gnojem kiej skorupą: nie możecie to jej wycierać, co?	Roboty! dobrze ci mówić, a tu może i przędziwa w chacie nie ma.	Stara nie pozwoli, u Nastki z dziesięć gęb siedzi na trzech morgach.	Tak, z łaciną nie da sobie rady...	W buzię nie można.	Łatwo zgodziłabym się z panem d’Anville wielce prawdopodobnym jest, że trzeba nie mniej niż księżniczki takiej jak wy, pani, aby kazać wzgardzić królową angielską.	Co za przypuszczenie! Nie znam jej zupełnie. W tej chwili ujrzałem ją po raz pierwszy w życiu. Strzeż się pan tej kobiety!	Jak pan chce... Nie proszę o to, ale byłbym bardzo wdzięczny.	Jesteś moim synem, Edmundzie! Jesteś dzieckiem, które mi się zrodziło w więzieniu. Stan mój skazał mnie na celibat, a Bóg zesłał cię tu do mnie, abyś był zarazem pociechą dla mężczyzny, który nie mógł być ojcem, i więźnia, który nie mógł być człowiekiem wolnym.	Niech ostrzą, ale mnie z nich nie ukąsi żaden. Powrócę ja do swoich, powrócę... a tam ojciec albo matka narzeczonego mi dadzą takiego, jaki mi należy, co będzie siedział na wysokim grodzie i panował nad wielkim krajem.	Przysięga, Porwanie, Pojedynek we dwóch, sam z kimś drugim, tu: pojedynek. i to mu przyrzekłem, iż jeśli mnie położy, odjedzie wolno, nie doznając w tym od waszmościów przeszkody, co mu na rękojeściach zaprzysiąc musicie na Boga Najwyższego i święty Krzyż...	Jestem człowiek jak widzicie, goły ale wesoły, stary ale jary, a prowadzi mnie Pan Bóg i oczy.	A pan dlaczego widzi?	Ach, to rzeczywiście ciekawe. Niech pan dobrze poszuka w pamięci... jeden z pańskich przyjaciół... przyjaciel trochę osobliwszego rodzaju... jednak...	Prawda... ale... poczekajcie... Trzeba poradzić... Ano, widzicie! (ok. 1346–1429), książę mazowiecki, lennik Władysława Jagiełły. będzie mnie pasował. Jak go księżna z Danuśką poproszą, to będzie pasował. A ja po drodze będę się zaraz na Mazowszu z synem Mikołaja z Długolasu też potykał.	To egoizm przemawia przeze mnie, Halinko. Im się staję starszy, tym mniej mnie książek pociąga, ale pamiętniki zawsze. Chciałbym przeczytać twoje.	...tabakierką „Dziękuję ci”, grzecznie powiedział książę, biorąc niuch tabaki i kichnął siedem razy tak gwałtownie, że mu głowa odpadła. „Ha, ha!”, roześmiał się duch, spojrzawszy przez dziurkę od klucza na księżniczkę, przędącą ciągle, żeby wykupić drogie życie. Szatan chwycił swą ofiarę i włożył ją do wielkiej cynowej skrzyni, gdzie już było jedenastu książąt upakowanych bez głów, jak sardynki. Powstali oni wszyscy i...	A będziesz tam na obiedzie?	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	A cóż? Przeciemprzeciem	A jakie?	Aleś musiał słyszeć o kantorach, handlu, piwnicach, przystaniach?	Ależ tak mój drogi, kapitalistą, co się zowie.	Azja! Azja! Jam ciebie zawsze...	Chciała, mówiła, coś ci pozostawić. Czy się domyślasz, co?	Chwazdrygiel: Sztuka jest wieczna, jak życie ludzkie, to jest: o tyle wieczne, o ile planety...	Co to za moda! Czy wam za to płaci się, żebyście tu żarli?! Woźny! Gdzie jest woźny?	Co więcej rok w rok cierpimy inną klęskę, bardzo ciężką i dotkliwą. A mianowicie pewien olbrzym, imieniem Wiatrodmuch, zamieszkały na wyspie Tohu, co roku, za radą lekarzy, sprowadza się tu z początkiem wiosny, aby odbyć kurację czyszczącą, i pożera nam ogromną ilość wiatraków jako pigułki, a również i mieszków, na które jest bardzo łasy: z czego przychodzi na nas wielka bieda i trzy albo cztery posty na rok, oprócz niektórych szczególnych wigilij i suchych dni.	Coś mi tam mówił... Wiem... ona cię nałęczkąnałęczka (daw.) dziś popr.: pani. służył... Ale powiadał, że to nic dziś popr.: żonaty., a też jakowejś pani służy. A ta Danusia, Zbyszku, to co?	Czekamy rozkazów waszej książęcej mości	Czy nami gardzisz, czy też unosisz się pychą, że więcej masz rozumu od nas wszystkich?	Cóżeś mi mówił, że to młodzieniec? to dzieciak, Trévillu, istny dzieciak! I to on tak pokiereszował Jussaca?	Dlaczego więc przebywał na Wale? Przecież sam mówiłeś, że każdy z ludzi, którzy tam stali, nabroił coś złego...	Dobrze, ale niech i dziewczęta opiszą swoje.	Ewarysta leży wciąż nieruchoma i w próżnię wziera, gdzie się poniewiera ostatnia chimeraChimera (mit. gr.) rumienić się. zaczyna. Natomiast w głowie robi się jej bystrzej.	Folwark nieboszczyk rozpaprał! A ziemię to kto darł spod jałowców?	Granica krzywdy leży w sumieniu, w sercu ludzkim.	Hale, do roboty będę się przybierała kiej do kościoła, juścijuści (gw.)	Jak bocion!	Jak?	Jakże! to znajomy ze Zbaraża...	Już, oto już jestem spokojna	Kiedyś ty mu powiedział o bombie? Dawno?	Któż cię tego nauczył?	Mada!	Magda, rozpal ogień!.... Jędrek, weź szaflik i nieckę i wybieraj wodę z sieni, a wy gnajcie z Owczarzem do bydła. Znajda niech se tu zostanie, na ławie.	Mam nadzieję	Mówi prawdę...	Na chrzcinach u wójta się uraczyli.	Niech Bóg czuwa nad naszym dziełem	Nieszczęśliwy, przegrałeś tysiąc pięćset franków? W twoim wieku!	Niewiesz co paplesz.	No, niech się Jędrusiowa uspokoi. Dziś mój ślub, a Jędrusiowa jest niegrzeczna, ale ja chcę, żeby znała moją dobroć. Ma tu Jędrusiowa dziesięć złotych. No, proszę.	Od roku.	Pietrek orze ziemniaczysko pod górką, a Witek we wałacha bronuje zagony pod len na świńskim dołku.	Potrzeba ci czego?	Przypuszczasz pani, że...	Przyrzekam	Schube, powiedz prawdę, ile cię kosztuje ta twoja Józia?	Serio? Musisz koniecznie być u rodziców?	Skąd wy?	Służąca mi powiedziała. Dlaczego broni mi wstępu i to za pośrednictwem pana?	Słyszana to rzecz	Tak, moje dziecię.	To niemożliwe!	To się robi na Wschodzie?	U ciotki Agaty. Zaprosiłem się do niej z panem Grayem. To jej ostatni protegowany.	W kierunku Orleanu.	W pole wywodzić! Filozof! Bić Niemca i kwita! Na kwaśne jabłko pludrów!	Widzieć wszystko i służyć nowinami tym, którzy ich pragną.	Wiem, wiem. Ale uwielbiasz go jak żołnierz żołnierza, co częstokroć przewyższa miłość dla najcudniejszej kobiety. Wiem to z doświadczenia. Ja sam tak kochałem.	Więc mam czekać?	Więc wolisz to nad to, co dotąd kochałaś?	Więc znowu te tęsknoty wracają?	Z góry już czuję dużo upodobania do szanownej ciotki pańskiej	Za co skazany został Czernyszewski?	Za pracą.	Zalterował się mocno i odwrócił rozmowę. Opowiadał mi, jako KrzywonosKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) a gdym mu powiedział, że w Zamościu, rzekł: „To się może spotkamy”	Zmarźli.	Zurück! HaltZurück! Halt (niem.)	Święto żołnierskie wolnej Polski!	Żywy temperament.
Ależ naturalnie! Ile razy pan będzie miał wolny czas, zawsze będzie tu mile widziany. Pan nie zna mojej wujenki, to jest najcudowniejsza istota na świecie. Zobaczy pan, jak pan ją polubi.	Do kogo ma pan więc osobiste uprzedzenia?	Przywołaj pan kogokolwiek należącego do mojej rasy i pokaż mu te karty. Jeżeli ten lub ta, którym polecisz odczytać to pismo, znają dobrze swój język, tłumaczenie, nawet co do jednego słowa, różnić się nie będzie.	Toooo! Nu powiedz sam, kiedy może być łacniej? Miłościwy pan zdrów jest, aże serce raduje się, na jednym boku do samej piątej doleży; gdy się ocknie, w jednej chwili jest trzeźwy, ale pokąd śpi, to śpi twardo. Trzy lata służę, ze czterdzieści razy noc na mnie przypadała, a jeszcze ani razu którego z nas nie wołał. Więc głupi taj mądry przyzna, co najpiękniejsza pora właśnie ta jest, jak gadam. Nikt nie posądzi, nikt nie przeszkodzi, pójdziesz, zrobisz swoje, zawrócisz się do antykamery, zdrzemniesz się na kobiercu, król zawoła rano, a ot i jesteś. Anioła Rafała pierwej podejrzą niż ciebie.	Czy nie mógłbyś pan wytoczyć samemu sobie nowego procesu, wygrać go i w następstwie nowego wyroku i dekretu kazać się wypuścić na wolność?	Podpłacili? Co to, to nie, mogę przysiąc, żeśmy tego nie zrobili! Jakiż ty masz niski sposób myślenia, Kiciu! Myśmy byli w łazience na dole i kąpaliśmy się. Czyżby istotnie Króliczy Bobek zdemolował mieszkanie Kinga? Niezłomnego, upartego Kinga? To straszne!	Chciałbym się dowiedzieć poprostu, czy znałeś pan niejakiego Leroy Mitchela, uchodzącego za jej męża?	Nie. Pan Norski dwudziestego piątego marca wykupił ostatni.	Tak! I tą osobą jest pan!	Ja wiem, jak się urządzimy nie odstąpimy go ani na chwilę przez cały wieczór. Przy każdej bramie pałacu kardynalskiego będzie czekał jeden z nas wraz z trzema muszkieterami; gdy zobaczymy powóz zamknięty, ze spuszczonemi firankami, o podejrzanym wyglądzie, wyjeżdżający z bramy, wpadniemy na niego niespodzianie: dawno już nie mieliśmy sposobności zajrzeć w oczy straży kardynalskiej, a pan de Tréville słusznie mógłby sądzić, że w nas zamarł duch wojowniczy.	Istne gablotki. Chłop polski, niezbyt, powiedzmy, przepadający za czystością, jak to jest wszędzie na wsi, przy pracy około krów, koni, kóz i owiec uważasz a wilgoci ani krzty, bo nie ma co gnić ani pleśnieć, ani śmierdzieć widzialnym czy niewidzialnym brudem, jako że naczynia wszystkie, sprzęty, graty, meble	A jeżeli tak, to bywajże waćpan, bywaj, bo nam nowin udzielisz! Mało już króla miłościwego nie umorzył frasunek, że przez trzy dni żadnej pewnej wieści nie miał. Jakże to? Spod chorągwi Zbrożka może albo Kalińskiego, albo Kuklinowskiego? Spod Częstochowy?	Albo nie tak? Jużci, że wierę tak. Ksiądz pleban co niedziela obiecuje mi z ambony królestwo niebieskie po śmierci, a to nim to królestwo posiądę, tom ja za życia jest królewicz.	Koposio, jak to Koposio. Śmieje się do niej, bo ma ładne zęby, ale gdybym coś zobaczył, jużby go nie było w Przytułowie. Może też i Castelka kokietuje go dlatego tylko, że taka jej natura... sans le savoir... Już to samo jest złe, ale żeby aż było coś do podpatrywania	Gede nie jest taki podły on dotrzyma układu. To Żydem pachnie... Musieli go namówić Josel z Hirszgoldem, oba psubraty, co nas wszystkich w nieszczęście wciągnęli.	I co? I gadają teraz po Warszawie: „Pamiętała o najdalszych krewnych!” Ładnie pamiętała! Marynia ma zapis a wiesz jaki? Czterysta rubli dożywotnie. I to milionerka!! Pannie służącej się taki legat zostawia	Milcz i słuchaj! Powiadasz, że „jestem najpotężniejszym władcą”. Jeżeli tak, to wypuść mnie z pałacu, jeżeli nie uczynisz tego, obiecuję, że utnę ci głowę, gdy będę maharadżą!...	Mówiłam już panu, że wiele mu zawdzięczam. Jeżeli mogę pracować na swoje utrzymanie, to głównie dzięki jego dobroci dla mnie.	Co się z panem dzieje? Zdaje mi się, żeś pan postradał zmysły.	Oho! jeszcze czego! żebyś i tego nawet odpoczynku nie miał! Spóźniłam się dziś z obiadem, to prawda... trzebaż było temu biedakowi wnuczkę pokazać, ale nic to! zaraz nakryję i podam! szach mach! zjesz i zaśniesz jeszcze sobie! Julek! Julek!	Właściwie nie ma wiele do opowiadania Szczęście bywa proste. Kiedy wczoraj wieczorem pożegnałem się z tobą, Henryku, przebrałem się, zjadłem jakiś obiad w tej małej włoskiej restauracji przy Rupert Street, gdzie mnie wprowadziłeś, a o ósmej poszedłem do teatru. TeatrSybilla grała Rozalindę. Inscenizacja była oczywiście obrzydliwa, a OrlandoOrlando określenie niewielkich figurek z terakoty przedstawiających dziewczęta i kobiety, wytwarzanych w okresie hellenistycznym, początkowo w Tanagrze w Grecji, później również w innych regionach; odznaczały się starannym modelunkiem i wdziękiem. figurki z twej pracowni, Bazyli. Bujne pukle włosów okalały jej twarzyczkę jak ciemne liście blady kwiat róży. A jej gra, zobaczycie ją dziś wieczorem. Ona jest wprost urodzoną artystką. W brudnej loży siedziałem zupełnie oczarowany. Zapomniałem, że jestem w Londynie w dziewiętnastym stuleciu. Byłem z moją ukochaną w lesie, którego nigdy nikt nie widział. Po spuszczeniu kurtyny poszedłem za kulisy i rozmawiałem z nią. Pocałunek, ZaręczynyGdy siedzieliśmy obok siebie, oczy jej przybrały nagle wyraz, jakiego jeszcze nie widziałem. Moje usta zbliżyły się do jej ust. Pocałowaliśmy się. Nie potrafię opisać wam, co poczułem w tej chwili. Wydawało mi się, że całe moje życie ześrodkowało się wokół jedynego punktu różowej radości. Ona drżała całym ciałem i słaniała się jak biały narcyz. Potem upadła przede mną na kolana i całowała mnie po rękach. Czuję dobrze, że nie powinienem wam tego opowiadać, ale kiedy muszę. Oczywiście, nasze zaręczyny są wielką tajemnicą. Nie powiedziała o nich nawet swej matce. Nie wiem, co powiedzą moi opiekunowie. Lord Radley będzie na pewno wściekły. Nic mnie to nie obchodzi. Za niespełna rok będę pełnoletni, a wtedy zrobię, co zechcę. Nieprawdaż, Bazyli, że mam rację, iż szukałem mej ukochanej w poezji i że znalazłem żonę w dramatach Szekspira? Usta, które Szekspir nauczył mówić, wyszeptały swą tajemnicę do mego ucha. Czułem na mej szyi ramiona Rozalindy i całowałem usta Julii.	Jakoś to dla mnie zbyt tajemnicze. Nic nie rozumiem.	Jużto moja Tekluniu ja się tego zawsze spodziewałam, że takie poczciwe kobiecisko musi prędzej później do niego przywiązać. On, to także poczciwy z kościami.	To nie zmienia sprawy. Mimo wszystko Kama pozostaje z nią ciągle w astralnym kontakcie i przez nią może w dalszym ciągu szkodzić Halszce.	Więc naprawdę nie pozostaje mi nic innego, jak tylko utopić się.	Tak, to samo! Cała moja bielizna była tak oznaczona. Nargonne był baronem, a ja mam na imię Herminia. Dzięki ci, Boże! Moje dziecko nie umarło przy porodzie!	Boby to trochę przykro było siedzieć w wilgotnej celi i nie znać świata prócz tego, który widać zza kraty, i wspomnień nie mieć innych oprócz jakiego dobrego przyjęcia w domu szlacheckim w czasie kwesty albo, co się dziś prawie częściej wydarza, jakiejś niegrzecznej rekuzyrekuza (daw.)	On... my... myśmy poszli do Ajaib Gher w Lahorze, by się tam pomodlić do bogów Sahib z Domu Cudów rozmawiał z nim... tak, naprawdę... jak z bratem... Jest to człek bardzo świątobliwy, hen spoza gór. Usiądźże! Niezadługo będziemy w Umballi.	Panno Miko choćbyśmy nie wiem jak długo rozmawiali, to i tak nie porozumiemy się...	Na razie nie, nauczyłbym się prędko. Zacząłbym od śpiewania pieśni angielskich. Na pewno jest tam mnóstwo ludzi, którzy rozumieją po angielsku. A gdyby nawet nie rozumieli, czy nie wzruszą się gorące południowe serca na widok bladego i smukłego chłopca, który w obcym języku nuci smutne pieśni. Na pewno deszcz lirów sypnąłby mi się pod stopy. O, bo to nie są zimni ludzie Północy! Przecież w naszej ojczyźnie są sami kupcy, piekarze, szewcy, bankierzy, doktorzy lub inni równie mało interesujący obywatele. Tam zaś, pod włoskim niebem, znajdują się sami bandyci, kuglarze, wędrowni muzykanci, którzy tańczą i przygrywają na gitarze.	Ale za to pana znają!	Dziś ciepło i wiatru nie ma. A gdzie to Jan, córuchno?	Owszem, to się nazywa kodycylem.	Więc co robisz?	A więc?	Bardzo proszę Dziękuję pięknie to są bardzo interesujące autografy.	Jak to odsądzić?	Jak to po prostu „huuu”?	O to mi właśnie chodzi.	To i cóż będzie?	Na dowóz węgla i surowca. Liczymy się z dziennym zużyciem ośmiu wagonów węgla, gdy fabryka będzie w pełnym biegu. Nie wiem, co się panu doktorowi Hubce nie podoba w dowozie węgla.	Ależ robisz ze mnie Abrahama stojącego z nożem nad swoim dzieckiem! Myślałby kto, że nie istnieją na świecie pensjonaty! Pensjonaty stoją pustkami, nikt nie oddaje synów do pensjonatu.	A zatem jestem spokojny. Jeśli jedyny człowiek, któremu pokazałem, jak naprawdę wyglądam, dzisiaj mnie nie poznaje, to każdy, kto mnie odtąd zobaczy takiego, jaki dzisiaj jestem, też mnie nie rozpozna, tym bardziej jeśli zobaczy mój prawdziwy wygląd, jeżeli ja w ogóle mam prawdziwy wygląd...	Więc rzuć mnie tu ja z tobą iść nie chcę; zostanę tu; zginę marnie, a nie pójdę. Kobieta, choćby matka, rozkazywać mi nie będzie.	Och, zastanowiłam się. Dość się nasłuchałam o przelewach, obrachunkach miesięcznych, hossie, bessie, o pożyczce hiszpańskiej i o akcjach haitańskich. Zamiast tego Luizo, rozumiesz to?	A mnie co do tego?	Tylko ten starszy złodziej przymawiał się wyraźnie, że oni honorowi partii zawierzyli, że nigdy oni tak żadnych interesów nie robią, tylko z nami, bo oni szanują partię.	Mojej pracy i zabiegów nie poskąpię, odparł generał; ale że kieszeń mam łatwo się wypróżniającą, kosztów na siebie nie biorę.	Tak było trzeba zapewne bo on jest ludzki i szlachetny. Stara się wylać jak najmniej krwi dla bezpieczeństwa i interesów małego światka, który ma w swojej pieczy i dla dobra świętej sprawy, której broni. Pomów z nim o tym, co ci się wydaje złe, a zobaczysz, że cię przekona.	Żeby był zły i nie kochał, dawno bym go rzuciła! Ale mu przecie nie mogę pozwolić gadać sobie obelg. Mam przez tchórzostwo i egoizm roboty zaprzestać! On tego zrozumieć nie może, że nagromadzenie milionów w jednych rękach jest grzechem i żebym przez sekundę opuściła swe zadanie i zapomniała o nędzy, toby nas dotknęła klątwa Boża! Tiens, c’est votre mari!Tiens, c’est votre mari (fr.)	Nie, ale dlaczego nie? No, wiem: śmieszne by było. Kirsanow by się śmiał, ja sam. Zresztą i tak przecież nie, przecież oni mi nie darują tego Kropotkina. Oni wiedzą, kto, bo już na moją głowę nagrodę nałożyli. Car powiedział, że nie może spać spokojnie, póki Grzegorz Goldenberg po świecie chodzi. Wiecie przecież?	A jak nie przyjdzie?... He, panie, zblamuję sięzblamować się	A kto wié? tybyś się może jeszcze na moją biédę pomieniał.	Chcesz iść do kina na Hôtel du NordHôtel du Nord	Chodźże do mnie, Gösto, chodź blisko!	Cóż? co się stało? pytało towarzystwo.	Jestże walka? któżby chciał mną się tak dalece zajmować.	Nieżywy od siedmiu lat i przez cały ten czas w podróży!	Panie, sam na siebie raport, co w dyrekcji powiedzą?	Zapewne, ale u nas nie zdarza się nic przyjemnego Pracujemy ciężko bez żadnej odmiany ani rozrywki, zupełnie jak we młynie.	Ani słowa więcej. Jestem lojalna. Nie chciałam działać bez porozumienia z przyszłym małżonkiem. Nam do małżeństwa potrzebny Orgaz, niezbędne Wesele. Bez Podrygałowa nic z tego nie będzie. Chłopisko durne i rozwydrzone, niebywale chytre, postawiło cenę: koniecznie ślub ze mną. Warunek przyjęłam i chcę dotrzymać.	...a tyla jeszczech drugich wzieni, że więcej niźli pięćdziesiąt chłopa popędzili do kreminału...	A jednak, mimo tych patryarchalnych marzeń, z młodzieńczym zapałem i swawolą nieledwie, gonisz kobietę nieznaną... i kto wié, jaką?	A wypruj i daj, ociec pierwszy. Nieraz mi się skarżył, że go głodem morzysz i o świnie więcej dbasz niźli o niego.	Dajcie już spokój. Wolej nie słuchać otakiej biedzie. Zanadto serce boli.	Dlatego, że nie moja rzecz tam chodzić.	Do diabła z tymi statkami krajowców! Zawsze włażą człowiekowi w drogę.	Dożyjemy takich czasów i takiej hańby, jakiej świat i ta korona dotąd nie widziała!	Nie brakuje niczego ojcu?	Nie, mój Baćka. Teraz basta! Już ja mam was dosyć.	Nie, nie widziałem.	Nie.	Pinele! Z czego się śmiejesz?	Ten w czapie z dzwonkami? Toli błazen; przywlókł się i on w orszaku któregoś z monarchów.	Ty świetnie znasz francuski a ja, chociaż w gimnazjum miałem z tego czwórkę, dziś już nic nie pamiętam. Zamiast robić przekłady, lepiej byś pomogła mi w przypomnieniu sobie tego języka.	Ucisz mi się natychmiast, ty bekso! Ucisz się natychmiast!	Ale jakie piękne oczy!	Bardzo prosto! Często rzecz wstrętna w mężczyźnie natomiast kobieta daje dowód siły i wspaniałości natury!	Chodźmy	Czegóż?	Czemuż dziwni?	Ej zbytki, pani Józefowo, zbytki! toż, jak widzę, codzień stearynowe świece palicie.	Jak syconianin raczej	Jesteś pewien?	Jużci, prawda.	Józef, jedziesz jutro!	Może i za surowo z nim postępują królowie?	Niech mu Bóg wszystko odpuści	Panie Michale po służbie jedziesz!	Pannie Valentine?	Phi!... wygląda jak wnuczka Wisły!	Sobaczesobaczy	Ten pokój?	Trudno	Wezmę.	Widzisz, dziecko...	Zaprzeczenie okazanym dowodom?	Zdrowie podczaszyca!	Zmądrzeje jeszcze, ma czas.	„Za wszelką cenę
A jednak mam rację Może mój system pojęć nie jest dość doskonały, aby jednoznacznie i adekwatnie to wyrazić, ale tym niemniej jest jedynym prawdziwym materializm biologiczny to jest luksus, nadbudowa. Łatwiej nam sobie wyobrazić stopniowanie wzwyż, niż w dół bo komórki też muszą być złożone. Tę ich złożoność wyrażamy w postaci chemicznych kombinacji w sposób przybliżony. Ale nawet jeśli tak nie jest, to obaj panowie nie możecie być dla mnie uosobieniem doskonałości. Nie widzę w was umysłowego rozpędu dawnych mędrców i proroków, nie czuję w was intelektualnego ryzyka. Dostrzegam tylko ostrożność asekurujących się w swych skrytkach ślimaków, które boją się, aby ich nie rozkwaszono w nielitościwej społecznej walce. Ja wiem dobrze, jak by to było przyjemnie uwierzyć tak, że nic nie ma ponad znaczki z mojego punktu widzenia. Oczywiście lepiej, aby pana uznano. Ale jak pomyślę, na jakie niebezpieczeństwa narażony jest człowiek uznany, chcący się utrzymać na tym samym standardzie, to widzę, że jednak może lepiej jest, że obaj jesteśmy na marginesie. Może nie użyjemy wszystkich życiowych frajd, ale stworzymy za to rzeczy głębsze. Ja nie umiem być złośliwym, ale umiem mówić przykre prawdy. A pan znowu, panie Bazyli: gdyby wszyscy uwierzyli w pana neo-pseudo-katolicyzm, straciłby pan sam dla siebie cały urok: bo kogóż wtedy można by nawracać? Ja wiem, że moja muzyka jest też ochroną siebie samego przed okropnością metafizyczną i tą nawet codzienną okropnością istnienia. Tylko to wiem jedno: ona wyrosła ze mnie tak, jak wyrasta skorupa razem ze ślimakiem wy raczej przypominacie mi gąsienice chruścika, które budują sobie futerały ze wszystkiego, co napotkają i to takie, których kolor przypomina ogólny ton podłoża.	I półkwaterka bym nie trzymał za tym! Rzuć ino kamuszkiem w krzaki, a zawżdy ptaszek jaki wyfrunie, wójt to wama mówi!	Bogactwo wielki to ród na Żmudzi ci Billewicze opuścił swoje doczesne ciało, tj. umarł. i na lepszy świat się przeniósł, a mnie wioskę i wnuczkę zapisał. Nie dbam o wioskę, bo w ustawicznych podchodach pod nieprzyjaciela niemało się złupiło, i nie tylko żem zagarniętą przez inkursjęinkursja (z łac.) odbudować, odzyskać., alem jej i przysporzył. Mam jeszcze w Częstochowie z tego tyle, że i dwie takie wioski mógłbym kupić, i nikogo o chleb nie potrzebuję prosić... Gdy jednak partia mi się sterała, pojechałem na zimowe leże w laudańską stronę. Tam dziewka nieboga tak mi do serca przywarła, żem o świecie bożym zapomniał. Zbrodnia, Grzech, Cnota, Przemiana, SprawiedliwośćCnota i uczciwość jest w tej pannie taka, że mi wstyd było wobec niej dawniejszych uczynków. Ona też, do grzechu wrodzoną abominacjęabominacja (z łac.)	Niech pan mnie nie podejrzewa o tchórzostwo. Po prostu chciałabym uniknąć przykrości.	Żadnej omyłki. To jest Wilczur. Czy słyszał pan kiedy o znakomitym chirurgu warszawskim tego nazwiska?	I pomyśleliście sobie to samo. Wy myślicie tylko o tym, że ginie kochany, swój człowiek. A ja urażony... Czy to można wyrazić, co on czuł wówczas? A ja muszę umieć to znieść, muszę pozostać w swojej roli... Choć wiem... Bo wiem, że nie spotkam Michała tam gdzieś pomiędzy gwiazdami i nie powiem mu, co to było... Wy tam między sobą mówicie: Leon nie ma nerwów, Leon nie ma serca, Leona nie można polubić, to tylko maszynista, nakręcający nas, jak automaty	Co pan chce, będzie pan pobity na wszelki sposób; tak czy tak, to jest egal.	Dobrze czynicie ale nie wszystko cudze złym jest. Z mowy naszej poznajecie, że my Niemcami nie jesteśmy, ani ja, ani towarzysz mój, ale co dobrym mają, to od nich wziąć się godzi.	Hm, już widzę, co to będzie. Ale mniejsza z tym. Jedno ci tylko powiem, że to jest państwo wiśniowieckie i do ŁubniówŁubnie	Być może że pan nie będziesz podzielał mego zajęcia się Gabrynią. Jéj los podobny do mego, jéj powołanie równie jak moje zostało zwichnięte, a uczucie, jakie mam dla niéj, i wzruszenie, jakiego na jéj widok doznaję, pochodzą z pobratymstwa naszych przeznaczeń. Pan, który obrawszy sobie karyerę wojskową szedłeś w tém za swoim popędem, lub upodobania w niéj późniéj nabrałeś, boć bez tego nie wytrwałbyś aż do téj pory pod ciężkiém jarzmem karności militarnéj, pan nie możesz zrozumiéć ani nieszczęść duszy wciąż w pragnieniach swoich zawodzonéj, ani cierpień istoty skazanéj na życie w sferze nie téj, do któréj się urodziła. Takie cierpienia zostają tajemnicą między Bogiem, a temi, którzy je znoszą, bo im tylko znaną jest potęga wrażeń, jakiemi na nich oddziaływa życie. Ale i pan, zobojętniały świadek tylu nieszczęść długą spowodowanych wojną, czy nie doświadczyłeś kiedy dziwnego, niepojętego smutku na widok drzewa, o zżółkłych na wiosnę liściach, drzewa umierającego przedwcześnie dlatego, że je posadzono w grunt nie posiadający potrzebnych do jego rozwoju soków? Gdy miałem lat dwadzieścia, widok skarłowaciałéj, niknącéj rośliny napełniał mnie melancholią, dziś patrzéć na nią nie mogę. Dziecinny mój smutek był przeczuciem moich cierpień wieku dojrzałego, był rodzajem węzła tajemnego między moją teraźniejszością a przyszłością, którą instynktownie odgadywałem w téj nędznéj wegietacyi dążącéj przed czasem do tego celu, do którego drzewa i ludzie dojść muszą.	A wiem, słyszałam. Pan Ginejko też młody pewno. Za grzeczność i przysługę bardzo dziękuję. Niech was Bóg błogosławi, moje dzieci!...	Aha! Skończone! Teraz to ręczyć mogę, że testamentu nie ma.	Boże drogi, ależ panu do twarzy w tym stroju, księże Sorel Zaraz panu przygotuję smaczny obiadek; i będzie pana kosztował tylko dwadzieścia su, a nie pięćdziesiąt, jak wszyscy płacą! Trzeba oszczędzać pańską sakiewkę.	Będzie z rok; jeszcze się o panią nie starał, gdym służbę u niego przyjął.	Ech, ojczulku, mógłbyś tu czekać do jutra rana Zawsze jest w pogotowiu powóz dla jaśnie pana. Ale wyjdź pan stąd, proszę; straciłbym sześćset franków dożywotniej renty, gdybym raz wpuścił bez rozkazu obcą osobę do pałacu.	Jedna kula! Wasza dostojność, jak uważam, ma błędne wyobrażenie o nosorożcu. Zwierz to arcytwardy i nie widziano jeszcze, ażeby padł od jednej kuli, chociażby najsilniej wymierzonej.	Jest tylko jedna rada: spokój, spokój, spokój a druga, zresztą połowiczna, żeby Dyrekcja dała mu pomocnika do ekspedycji. Będę się o to starał pocichu.	Niechże ją Pan Bóg ma w swojej opiece! Wyhaftowała „mama” zamiast „M. March”, jakież to zabawne!	To pan, panie doktorze?	To wasze dziecko tu jest?	Za to, że mną się nie afiszujesz.	Ee, ten to nie był moim bratem ani swatem; nie znałem go, jak mogłem coś od niego wypraszać?	I pomocą dobrych ludzi Tak, ludzie zrobili mnie tym, czym jestem!... Czcigodny pan doktór zawsze mi mówił: weź się do pracy, bo przy tym przepisywaniu w powiecie zgłupiejesz do reszty!...	Nic nie szkodzi, bo ja się panu przyznam po cichu, że zaraz skoro tylko zostanę narzeczonym, przejdę na katolicyzm. Mnie jest wszystko jedno, bo i tak moją religią jest miłość.	Niemiec, Zdrada odpowiedział Zbyszko przydarzyć się., jako się Tolimie przygodziło, że i pieniądze zagrabią, i temu, co je przywiózł, nie przepuszczą, jeśli za nim jakowaś potęga nie stoi.	Tylko to, że ja chcę zrobić pieniądze, ale dla mnie świat się nie kończy na milionach nawet, a ty widzisz cały swój cel życia w zrobieniu pieniędzy. Kochasz pieniądze dla pieniędzy i zdobywasz je bezwzględnością, nie oglądając się na środki.	Wtedy, pomimo krzyków, pomimo oporu mojego (dorozumiewałam się bowiem, że chodziło o coś gorszego, niż o śmierć nawet) kat porwał mnie, przewrócił na podłogę, obezwładnił silnemi rękami i, wtedy to łkając boleśnie, wzywając Boga, który mnie nie słyszał, wydałam naraz jęk okrutny z bólu i wstydu. Żelazo rozpalone, żelazo katowskie, odbiło się na mojem ramieniu. Patrz! patrz Feltonie, jakie wymyślono nowe męczeństwo dla dziewczyny młodej, niewinnej, a pomimo to ofiary zwierzęcej namiętności człowieka bez sumienia. Naucz się znać lepiej serca ludzkie, i odtąd bądź mniej powolny w służeniu za narzędzie zemsty niesprawiedliwej...	Byłem tego pewny To gadzina! Uśmieje się pan prezes, ale ona twierdzi, że pan w maju zabił i obrabował jakiegoś Żyda. Nawet wymieniła hotel, w którym pan pokazywał jej owe zrabowane pieniądze!	Panie jak ja go tak trzymam, to nie krzyczy, ale niechno go popuszczę, zaczyna na nowo. Widzę, że to Normandczyk, a to naród uparty.	A to kleszcze dopiero! No, dawaj bransoletę SamsonowiSamson	Ale to pokój stołowy. Uważa pani, jakie to wszystko!..	Ale! Jako Tatarzyna! Wcale tego nie mówiłam. Waćpan tam sobie będzie na Tatarach używał, a nam tu będzie tęskno!	Chciałbym się dowiedzieć, skąd pan sprowadził te samowiązałki, bo widzę system amerykański, a firmę warszawską.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! odszepnął pan Paweł.	Cóż to znaczy?...	Dziesięć lat temu Lata Arsène’a Lupin są dziesięć razy dłuższe od innych.	Gadasz, czy nie? Złodzieju!	Najmniejszej. Potwierdza pan tylko samego siebie	Nic prostszego Nie mam tu żadnego papieru przy sobie, przybyłem, uchodząc przed Doublonem; znalazłszy się na drodze do Marsac, pomyślałem, że mógłbym u ciebie, ojcze, znaleźć pomoc, jaką znalazłbym u lichwiarza. Nie mam nic w kieszeni. Proszę mnie zamknąć w jakiejś szczelnej ubikacjiubikacja (daw., z łac.)	Nie dogonią! Krzyżacy już są za rzeką	Nie radzę ci. Wsadzą do kozy.	Nie.	Nikogo nie zostawiłam.	No, to wam je opowiem. Albo lepiej napiszę.	Pan Heep ze swą matką. Zajął twój dawniejszy pokoik, wiesz.	Pewnie, że tak, ale ja mam do uratowania człowieka, który mi został  oddany w ręce Przyszedł z bitwy przed ganek, a nie wiedział, dokąd idzie.	Rozumie się, że nie winien KobietaAle swoją drogą, jak dmuchnął do Ameryki, tak po dziś dzień nie ma o nim wiadomości. Pewnie biedak gdzieś zmarniał, a kobieta została ani panną, ani wdową... Okropny los!... Utrzymywać cały dom z haftu, z gry na fortepianie, z lekcyj angielskiego... pracować cały dzień jak wół i jeszcze nie mieć męża... Biedne te kobiety!... My byśmy, panie Ignacy, tak długo nie wytrwali w cnocie, co?... O, wariat stary...	Słuchaj, Teodorze! Możesz mnie, po powrocie z podróży poślubnej, odwiedzać raz w miesiącu, o ile masz ochotę. Wybierzesz sobie określony dzień. Masz tu zresztą adres mego adwokata. W ciągu sześciu miesięcy będziesz dostawał po pięćset marek miesięcznie. Od jutra za sześć tygodni masz znaleźć pracę. Oto adres mego krawca. Możesz sobie zamówić trzy ubrania. Możesz przyjść na mój ślub. Odbędzie się tu, nie w kościele.	Słuchaj, jeżeli powiesz mi prawdę całą, to ci dam rubla.	Tak, tak! Wszystko, co było w banku. Mam wszystko.	A taż choroba. Ją ktościś jemu zrobił.	A więc tutaj kończy się twój trop, Człowieczątko? O, tak, wypłacz się, wypłacz do woli!... Ja i ty... wąż i człowiek... jesteśmy z jednej krwi!...	Ach, mamo, chciałabym być choć w połowie tak dobra jak ty!	Albo gdybym się był urodził... bardzo głupi.	Ale trzeba będzie zbudować młyn?	Bardzo panią przepraszam za mego przyjaciela. Ale starzec... jak dziecko...	Bardzo!	Czyli napis głosi, że „dopóki Maria dzwoni, odpędza i rozprasza wszelkie larwy piekła”?	Cóż król robi?	Cóż więcej?	Daj mu spać Obudzi się zawsze dość wcześnie, aby usłyszeć złe nowiny.	Dlaczego, mój drogi Henryku?	Do pewnej granicy tylko można tak	Dużo przebywaj na powietrzu.	Dwa lata.	E! jak ludzie zobaczą kuźnię i węgla kupę, jak jeden, drugi podróżny pochwali się okuciem konia w karczmie, a przyjdzie transport w gołoledź albo z radłami w pole...	Gdzie też ojciec tak długo siedzi? I twój brat, Mały TimMały Tim	Gotowi, przyjaciele?	Jakże ty mi ją żywo przypominasz	Jestem tego pewny.	Już rozumiem: skończy się na sukcesie literackim	Już szósta?... Jak ten czas leci!... Wariat! wariat!	Kochasz?	Maciej Maciej...	Mogłoby być, gdyby tylko król odwagę miał taką jaką ja mam.	Mojej narzeczonej Sądziłem, że prezesowa wspomniała panu o naszym szczęściu rodzinnym...	Naturalnie. A więc?	Nigdy.	No, mój ślub z nim.	O Boże!	O mój ojcze! o mój ojcze! Tyle tylko wyjęknął i zakrył oczy.	Ośmielam się	Po ratunek, do mnie! Chcesz może, żebym i twoją żonę przyjął do siebie, jak tamtą wtedy? Servusservus (łac.: sługa)	Pokażemy mu!	Poznaję	Przyślę po niego Walka.	Skądże wiesz?...	Szczęściem niéma żadnego podobieństwa ażeby kiedykolwiek z królem spotkać się mogła	Tak, wierzy.	Także.	Toć ludzie zobaczą!	Wawrzuś!	Wiesz, zamówiłam u Miętlewicza tapety do naszej pensji...	Właśnie. Jak olbrzymi zakład dobroczynny do leczenia słabych	Zapominasz, że śmierdzą ci nogi. Jak kozioł śmierdzisz.	Zawierajcie prędko drzwi, bo się ciasto oziębi	Zgadzam się.	Znacznie mniej.	Zupełnie niepotrzebnie w ogóle stworzony.	Zwyczajna żołnierska służba! Na Ruś jadę, ku Dzikim Polom...
Jakże nie Kozak? Oczywiście Kozak, my wszyscy z Kozaków i Kozacy; każdy Bedryszko Kozak! Ale jaki był Kozak! Takiego drugiego nie ma w SiczySicz Zaporoska kraina w dolnym biegu Dniepru, poniżej porohów, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich.! On jeszcze hetmana KosińskiegoKrzysztof Kosiński herbu Rawicz (1545–1593) hetman Kozaków Zaporoskich w latach 1619–1621. W czasie wojny z Turcją został przez Kozaków pozbawiony władzy na rzecz Sahajdacznego i stracony pod Chocimiem. wojował, z ŁobodąGrzegorz Łoboda (ukr. Григорій Лобода; zm. 1596) ataman kozacki, przywódca powstania przeciwko Rzeczypospolitej 1595–1596, pokonany przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego i ścięty. i z Sahajdacznymi! On był prawą ręką Sahajdacznego KonaszewiczaPetro Konaszewicz-Sahajdaczny herbu Pobóg (ukr. Петро Конашевич-Сагайдачний; 1570–1622) miasto portowe w Turcji, ok. 650 km na wsch. od Stambułu. złupił i ArchiokęArchioka miasto portowe, dziś na terenie Ukrainy; założone w starożytności jako kolonia Miletu; w XV-XVIII w. bywało pod panowaniem polskim i tatarskim.; z Konaszewiczem Warnę spaliłz Konaszewiczem Warnę spalił niedawno, ledwie dwa roki temu! Z Lachami chodził na Turków; hetman Żółkiewski go znał i hetman Chodkiewicz; pan Koniecpolski prawie go za brata i towarzysza miał, tak jego lubił. Ale nie ten wasz Koniecpolski, pan Samuel, tylko ten drugi, p. StanisławStanisław Koniecpolski herbu Pobóg (1591–1646) dobry. pan i rycerska krew, co go Turcy pod Cecorą w jasyr wzięli! I to całe nieszczęście, że go wzięli! Pan Stanisław Koniecpolski byłby ojca mojego od Turków pewno wykupił; pan to praworny, hojny i sam żołnierz wielki; ale cóż, sam on teraz w nieszczęściu; kto wie, czy jeszcze żyje, może go już Turcy w Czarnej Wieży udusili, może na haku wisi, jak kniaź DymitrDymitr Wiśniowiecki Bajda (zm. 1563)	Obawiałam się tych słów Jeżeli chcesz pan, żebym była czymkolwiek dla ciebie, to musisz mi przysiąc, że nigdy do gry nie wrócisz. Mój Boże! Jażbym miała cię zgorszyć! Wolałabym raczej umrzeć z boleści.	Nie zgodzę się z tobą o tyle o ile twoje porównanie z roślinami nie jest słuszne. Nie przeczę, że jakieś egzotyczne kwiaty, czy krzewy wysadzone z cieplarni na zwykłe pole, zmarnieją. Ale przecie wszystkie rośliny szlachetne, drzewa owocowe, róże sztamowe i tak dalej, wszystko to zostało wyprowadzone z roślin dzikich, z roślin pochodzących z innych klimatów i z innej gleby. Więc i takie dziecko prostej chłopki...	Spytaj się pan o to życia.	Owszem ale nie mogłem dokończyć. Mnóstwo mamy niedorzecznych gryzmołów, ale wszystkie razem nie dają wyobrażenia o bredniach pana Gauchat, doktora teologii. Jestem tak przesycony bezlikiem ohydnych książek, który zalewa nas co dzień, że wolałem zabrać się do poniterki przy faraonie.	Pojadę do Malborga albo na dwór mazowiecki, abyś wiedział, że jeśli nie tu, to tam mnie znajdziesz. Poseł twój niech mi jeno powie dwa słowa: Lotaryngia-GeldriaGeldria	Niobe? Zdaje mi się, że chciałeś pan Kupidyna z Wenerą?	Ospa! bajki mi pleciesz Porthosie! W jego wieku, na ospę chorować? Co nie, to nie!... pewnie raniony, a może zabity. O gdybym o tem wiedział!... Na rany boskie! panowie muszkieterowie, słyszeć o tem nie chcę, by chodzono do miejsc podejrzanych, robiono burdy uliczne i bito się w zaułkach. Nie chcę, byście się stali pośmiewiskiem gwardji kardynalskiej, składającej się z ludzi porządnych, spokojnych, śmiałych i nie takich, których aresztują, bo zresztą aresztować się nie dadzą, jestem tego pewny. Oni daliby się raczej zabić na miejscu, niż na krok jeden ustąpić. Bo tylko muszkieterowie królewscy uważają za stosowne uciekać.	Eh, nie, panie dziedzicu! Młynarz nie zgodziłby się na to. Nie, powrócą także piechotą.	Nie: zapłata nie jest jednaka, ale się zaczyna, wedle ich nauki, w życiu przyszłym, które nie jest doczesne.	Pieniądz mówił młody człowiek, niedbale rzucając się na krzesło. Nogi mu jednakże zastygły na myśl, że stary subiekt może nie kazać wynieść rubla dorożkarzowi. Ale Rzecki polecenie spełnił, choć już nie kłaniał się gościowi.	Gdyby pani wtedy tak się nie uśmiechnęła, nie byłbym może przyszedł tu dziś w nocy To jest pani triumf.	Dalibóg, nie mogę nie mogę i nie będę.	A przysięga uroczysta, to nic? Nie pojmuję doprawdy, czemu stado zwą ludy puszczy wolnym narodem.	A z porą i z czasem weźmiecie po nim i urząd! Nie może inaczej być... Wżdywżdy (daw.)	Nie chcę pieniędzy brać.	Nie ma ani miesiąca życia.	Nie obejrzysz sklepu?	Nie w tym rzecz.	Nie zostanę tutaj	Nie żal i kolek dostać, jeśli niewiasty cudne!	Nie.	Zobaczysz. Jak sobie to jeszcze lepiej wyobrażę, to ci powiem. Teraz ten słoń tak ryczy, że nie można się nawet rozmówić...	Narodził się dziś w tej pracowni nasz brat, którymu danem będzie dokonać więcej, aniżeli komukolwiek ze świata rzeczy. Chcę go więc przywitać dobrą wróżbą, radą i przestrogą. Do ciebie mówię, Misiu.	Wątpię. W dużych hotelach zbyt wielki panuje ruch. I zbyt ufają swoim lokatorom. Zresztą, jeżeli zrobi to pani zaraz w pierwszych dniach po swoim przybyciu na miejsce, nie będą jeszcze dobrze pamiętali pani wyglądu.	Nie mogę...	Niechże pani siada... przepraszam, ale nie pamiętam nazwiska?...	Pojmuję cię, łotrze! Nie chcesz dostarczyć potrzebnego dowodu inaczej jak za gotówkę.	Bo jak się urodziłeś, wtedy to drzwi ogrodu zostały zamknięte, a klucz zagrzebany. I dziesięć lat był ogród zamknięty.	Oj, żeby panienka wiedziała! Jest nas dwanaścioro, a ojciec zarabia tylko szesnaście szylingów na tydzień. Mówię panience, że matka to nie wie czasem, skąd wziąć na chleb dla nich. Cały dzień biegają po wrzosowisku, a matka mówi, że powietrze tutejsze ich tak tuczy i że pewna jest, że wszystkie bębnybęben (daw., pot.)	Osobliwy instynkt! Przecież pomimo wiatru z deszczem, jaki szalał tamtej nocy, Top przybył do Kominów całkiem suchy i niezabłocony!	Zmykaj do kulisów Oni mają toboły. Papiery są w kilcie o czerwonej pokrywie, ale przeszukaj ją całą dokładnie. Zabierz ich papiery, a zwłaszcza muraslę (orędzie królewskie). Ruszaj! Drugi człowiek nadchodzi!	Muszę jechać do stolicy	Tymczasem niewiele. Spokojnie. Czy samochód wysłać zaraz?	W tej chwili. Proszę panów do stołu	Ach, doprawdy? Dla mnie? Wytłumacz się jaśniej, mój ty panie prawniku, to może być ciekawe.	Jak widzę, mój przyjacielu to jest Sancho Pansa, giermek pana Don Kichota?	Rękopisy, o ile były i w ostateczności cały świat przetworzą się w istoty duchowe i boskie. To jest repetitio principii. Rozumiesz, że się na niego wszystkie akademie rzuciły, jak na bestię szkarłatną.	A ty myślisz, że oni wszyscy, ile ich jest, naszej starej Włoszce i młodej podołają?	Przez kogo? Jak? Ja go zabiję!	Więc będę panu pomagała. Ja się tym zajmę.	Ale musi być coś w tych paczkach, gdyż inaczej będą za lekkie	Babuniu kochana, jeśli już o tem mowa, naturalnie, że	Bardzo dobrze, jeśli potrafię ci jej udzielić. Czego ci trzeba?	Chciałem panią prosić by na przyszłość oszczędziła mi pani przykrości robienia jej uwag. Po co pani to wycięła?	Co chcesz powiedzieć?	Co ja tu będę robił!	Dobrze. Przyprowadź mi tego chłopca, chciałabym z nim porozmawiać w cztery oczy.	Doprawdy? Nadzwyczajny człowiek z pana	Jak pani mogłaś wziąć ten medalion?	Jakże cię przyjęła?	Kolega. O, stoi tu przed sklepem.	Milcz, ty czartowskie nasienie! Zaraz ja cię tu nauczę!...	Mogę się posunąć.	Na pohybelże im!	Pojedziemy na cmentarz, na grób Marysinej mamy. Chcemy podzielić się z nią naszą radością i poprosić o błogosławieństwo	Tak, wyznaczyłem tutaj spotkanie na dziesiątą...	Więc idź i zrób.	Więc tak!	A co panowie dziś myślą?	A cóż ja im powiem?	A gdyby odmówił?	A ile możecie?	A patrz.	Co dzień.	Co się dzieje z podskarbim?	Cóż to jest?	Dam każdemu kołdrę!	Dokąd?	Drogi panie, doprawdy oburzająca jest pańska pyszałkowatość!	Du lieber Gott! Es ist ja schon zehn Uhr...Du lieber Gott! Es ist ja schon zehn Uhr (niem.)	Dziękuję wam	Gdzie staniemy?	Hale, każda liszkaliszka (daw., gw.) i beknął po swojemu piskliwie a zawodzący.	I jedźmy trochę prędzej! Za wiele mariwodażu.	I przywiezie mi z wojny cudności, drogości; tak obiecał, naprawdę!	Ja?	Jaki plac- major?	Jakim?	Los jest wielkim sprawcą niespodzianek... tę przyjmuję z wdzięcznością, jednak, chciałbym wiedzieć...	Może i upijać się!	Może owa dama zapłaciła dług Klary Gulli?	Niech żyje szanowna utopia!	Obudziłeś Zeldę? Senderl, wariacie jeden, po coś to zrobił?	Oj, daleko, pane!	Pod Tykocinem.	Proszę pani, dyć je już kole połednia	Przeszłoroczne, suchuteńkie.	Szkoda was, bo zginiecie Trochę cierpliwości, a stary coś wyduma...	Tak Wróciła po piętnastominutowej nieobecności.	Tak.	Tak.	To by było nieco lepsze. (Kubuś zaczyna pogwizdywać.)	To mi dopiero nowina! dawne wierzchnie okrycie z grubej tkaniny, rodzaj obszernej peleryny z kapturem, zwykle używanej podczas podróży. stłumiony, zaspany głos.	Tym razem tylko z Kadyksu.	Wawrzuś... straż miejska pod murami... prosto ku nam...	Wczoraj w nocy.	Ślicznie pani mówi.	Śpiewasz?	„Urocze”
Czy to prawda, proszę pana, że pan się tutaj urodził?	Wcale nie, proszę pani, Krzysztof posłyszał, że pan Vautrin wraca i zszedł na dół, żeby mu otworzyć drzwi. A pani się zdało, że...	To moja tajemnica, zbyt długo skrywana, bym ją miał powierzać obcemu. Musiałbyś pan przytoczyć ważne powody, chcąc się dowiedzieć tego.	Wie, że nieznajomy chowa się w jednej z jaskiń na stoku góry, tam, gdzie to mieszkali dawni ludzie.	Pan nie wie? Dziwię się! Pan nawet zna tajemnice alkowyalkowa (daw.)	A co, czyście państwo widzieli? Rzecz oczywista, że on się dla tych kobiet zrujnował.	Nie gniewaj się. Ty nie wiesz. Tam masz rozkaz wojskowy na stoliku nocnym Idź już. nawet w wypadku dwóch nędznych sylab. Genezyp pogładził ją po głowie i odszedł z dziwnym uśmieszkiem. Ani się domyślał nawet, jak piękny był w tej chwili natchnionego wariata i występnego chłopczyka. Niepodobny był do siebie zupełnie. Tajemne szaleństwo, gotujące się w pieczarach ducha do wylotu, rzucało na jego rysy złowrogi cień. Nie wiedział, co się z nim dzieje	A Kozacy? O Kozakach zapominasz? Ci poczną się natychmiast oponować.	Haruję cięgiem kiej koń, a wy krzyczycie. Jagnie, co się całe dnie wałkoni, to przepuszczacie!	Juści, abo to im matka da się żenić... abo to im popuści...	Kiedy... ja... z przewodnikiem się boję.	Lepiej, doskonale się z nimi porozumiewa.	Ma się rozumieć...	Stój, agaszi boi się ciebie, drży, płacze; odstąp się ku drzwiom.	Więc sposób okazał się skuteczny?	Tak jego mięso, notabene prawdziwe mięso, jest nadzwyczajnie cenione i w Malezji podają je tylko na książęcych stołach. Toteż tak zawzięcie polują na to wyśmienite zwierzę, że staje się coraz rzadsze, podobnie jak rękowiec (manatus).	Musisz się wymówić. On pójdzie sam. To łatwo urządzić. A teraz chodźmy. Spóźniłeś się wprawdzie na obiad, ale przybywamy w samą porę na kolację.	Ucząc się na pamięć encyklopedii	Dobrze więc! Czy rozumie pan jak to możliwe, że po tym, jak wpadłem do morza, zostałem znaleziony w głębi wyspy o ćwierć mili od brzegu, nie wiedząc sam, jak się tam dostałem?	Gdyby ci badający wiedzieli choć cośkolwiek, nie wypytywaliby tak gorliwie A teraz, o czem pragną oni tak się dowiedzieć? Czy niema czasami księcia de Buckingham w Paryżu i czy widział się, lub ma się widzieć z królową?	No, trzeba po skończeniu poszukiwań doprowadzić wszystko w pokoju do stanu takiego, w jakim znajdowało się poprzednio. Nie jest wskazane pozostawianie na miejscu swoich rękawiczek, torebki, pantofli, kapelusza czy jakiejkolwiek innej części garderoby, które autorzy powieści kryminalnych nazywają biletami wizytowymi przestępcy.	Komuż to mówisz, znam tę Cosel! A czemuż się król Teschen nie trzymał?	Może byś najpierw przywitał się	Życie twoje, młodzieńcze, jest zbyt krótkie, aby mogło się w nim wydarzyć coś ważnego.	I cóż w tym pan widzisz niejasnego?	Będzie miał cztery bulwarowe teatrzyki, masz dbać o to, aby mu nikt jego lóż nie zwędził i aby bilety oddawano mu do rąk. Radzę panu mimo to kazać je sobie odsyłać do domu Zobowiązuje się pan dostarczać, poza krytyką, dziesięć artykułów do działu „Rozmaitości”, w przybliżeniu na dwie kolumny, po pięćdziesiąt franków miesięcznie, przez rok. Czy to panu dogadza?	Chcieliśmy do tego nie dopuścić ale smarkacz uparł się i skoczył.	Masz słuszność, ojcze. Mojej nienawiści i mojej pogardy przede wszystkim się boję.	Mogę panu w czem usłużyć? spytał znowu cavaliere, coraz bardziej mięszającego się Ordyńskiego.	A to jest istotnie pociecha! Osiemnaście rubli rocznej pensji, świnia w izbie przeznaczonej dla dwu rodzin, osiemnaście godzin pracy w lecie na dobę i ta pociecha, że przynajmniej dzieci w bród! Nie bądźmy już otwarci! Dla mnie owi zbrodniarze podmawiający do strajku rolnego byli prekursorami jutrzejszej ojczyzny, pracownikami sprawiedliwości. Nic to, że ich nazwano „hultajami i włóczęgami”. Za to im przyszłość odda, na co zasłużyli, kiedy nadużywającym urzędu pisarskiego na niekorzyść najuboższych rodaków a gwoli zysku bogaczów	To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.	Ustąp mi pan z drogi!...	Tak ale znasz pan nazwisko tego, do którego był adresowany.	Dlaczegóż Janowa nie pójdzie wprost do państwa Zielińskich, i nie zażąda widzenia się z córką?..	Ale ja nie umrę, dopóki nie ożenię się z panną Marią	Mówił mi, że sklep założy w Kownie. Wódki do ust nie bierze i zrozumieć można, co gada.	O, to jeżeli widzę, że drugi rabuje dobro przez tysiące ludzi wypracowane	Porzuć-że i bez nas jakoś to będzie...	Cóż mi na tym zależy?	Sądzę... sądzę, że tak	Na! Na! Masz nazad swoje prezenty! Zanieś je tej karaimskiej dziewczynie, z którą romans prowadzisz! Ona dla ciebie żoną będzie jak raz!	Nie powiadaj byle czego! Młody jesteś i nieuważny, w głowie łacno ci się mogło pomieszać. Babinicz czy nie Babinicz, czemu ja jemu nie mam ufać? Szczerość i prawdę ma na gębie wypisane, a serce widać złote. Sobie bym chyba nie ufał, gdybym takiemu żołnierzowi nie miał ufać, któren krew za nas i ojczyznę przelewał.	Pozycja społeczna, Żyd dzielnica Krakowa, daw. zamieszkiwana prawie wyłącznie przez ludność żydowską., lubelskich dzielnic żydowskich. W naszej to jest mocy. Gdybyśmy tylko chcieli korzystać z przyrodzonych praw stanu, musiałaby nam być posłuszna zarówno ciemnota, jak siła pieniędzy...	Spójrz! Tamta łódź jest coraz bliżej. Można policzyć jej żagle. Są trzy, wszystkie czerwone. Nie wiem, kto tam płynie, ale na pewno nas ściga. Ciekawe, kto to.	Oj, stary, stareńki, na lirze grał i na paniw płakał. Ale ja jego nie widziała.	Ale nie będziemy jechali z powrotem na wielbłądach?	Zatem wystaw mnie pani na próbę.	„Jak na hasło trwogi, klany szlą krzyż ognisty...”	A jednak jest to tylko pierwotny surowy materiał, którego opracowaniem pojęciowym jest filozofia dyskursywna.	Nie, bo on mi okropne chwile przypomina: widziałam go po raz pierwszy na dzień przed śmiercią Cypriana, a potem widziałam znowu, gdy Bazyli rzeczy twoje odwiózł i gdzie ty byłeś? słowa powiedzieć nam nie umiał.	Ja nie wchodzę w subtelności; chodzi mi o wielkie rysy. FilozofDalej: co dała nowa logikanowa logika (...) Bertrand Russell (...) mając do rozporządzenia cały potworny aparat, który wytworzyli obaj z Whiteheadem angielski filozof i matematyk., chyba jedynie w tym celu, aby umożliwić ludziom operującym znaczkami lekceważenie każdej myśli wyrażonej inaczej jako nie dość ścisłej. I słusznie powiedział PoincaréPoincaré, Henri Jules (1854–1912) logik, człowiek uprawiający logikę matematyczną, czyli logikę symboliczną (daw. zwaną logistyką).: „Macie skrzydła, powiadacie, czemu więc nie latacie?”.	Na, matote dabar, poniute, ką daro lietuviai su viltimis ateityje neva skęsdamos jau tik aš norėjau padaryti progą lietuviams patapti karaliais, kaip Vincų Vincas visą mano darbą ant niekų pavertė.	Sahib-pułkownik we własnej osobie. Nie tymi akurat słowami, niemniej jednak dość zrozumiale dla tego, kto nie jest kompletnym półgłówkiem. Ba, nawet powiedział mi to w te-rain, gdyśmy jechali do Lucknow.	Ale czy książki mówią prawdę? Mnie zawżdy nie bardzo w smak szło czytanie i pisanie.	Chodźże do mnie, Gösto, chodź blisko!	Moja córka... jest przeciwniczką tytułów... Powiada w Szwajcarii, w Szwecji, w Norwegii...	Więc dlaczego, u diabła, nie puści jej?... Już kto jak kto, ale chyba on kpić ze siebie nie pozwoli.	A wasza miłość nie pojedzie?	Co to jest?	Do widzenia	Gdybyś zaś ciotka dobrotliwa stygnącą rączką wszystko mnie powierzyła	I ja nie widzę!	Jestem zbulwersowana! Stefanie, mówisz jak zakochany... Jak wówczas, kiedy wróciłeś z pierwszego spaceru z tą panną... no z panną Norską.	Kochanie jak uważasz, czy Maria Anna ma jakiekolwiek wyobrażenie o czasie?	Może chcesz czego?	Musicie iść ze mną, jeśli nie chcecie wylecieć w powietrze.	Mówię, bo naprzód, nie chcę być gadem, który kąsa podstępnie, a po wtóre... ty, Stachu, już nie będziesz z nami walczył... Jesteś złamany, i to złamany przez swoich... Sklep sprzedałeś, spółkę porzucasz... Kariera twoja skończona.	O, nie, a zresztą, to zależy od szczęścia.	Tak.	?...	A jeżeli z powodu reformy ucierpiałyby dochody zakładów naukowych?	A podatek za strajk to bierzecie, złodziejaszki wy kochane?...	A prosto nawłóczcie!	Ale ty masz szanse?	Ano to ją zobaczysz!	Cha, cha, cha!	Cicho!	Czego chcesz?	Czego?	Czy mówi pani to serjo?	Czy to grozi niebezpieczeństwem?	Cóż to za styl biblijny!	Cóż, nic!	Dziękuję wam, Kamil. Dobrzy jesteście.	I oto jestem	Idź waszmość za mną; wysłucham i rozważę.	Ja mieszkam w machlulumachlul	Mamy cię!... Udawałeś kryształ, mój bursztynie!... wołał jeden z towarzyszy, chudy, o ustach wiecznie skrzywionych i jakby ciekących żółcią i złośliwością.	Moda westchnął Brochwicz.	No dobrze dziś popr. forma: wypróbować.	No, no	O co chodzi?	Oj, zdrów panicz, zdrów!	Phi, dobra	Pięcioro.	Słuchaj, czekaj! Ja mam dość znaczny majątek	Wezmę po spektaklu, to ci oddam... słowo!	Więc przyszły rozkazy, by nas schwytać?	Za kilka tygodni, bracie Sibie, nasza córka skończy lat osiemnaście.	Zdrada rzekł
Ale cóż was do tego skłoniło? Przecież wy zupełnie nie jesteście socjalistą! Jak was wykryją, to was przecie powieszą. I za cóż wy będziecie się poświęcali, kiedy nie wiecie...	Jakże! On to ze Zbaraża wyszedł i przez Kozaków się przedarł. Kto o nim nie słyszał!... To waść z takiej sfory?! I zbarażczykzbarażczyk	To nie koniec, to początek! zobaczymy jak na tém wyjdą najezdnicy, a jak my.	Sza!... nie mówmy o nim; to jest cały wszechświat: można go tylko rozważać, ale nie pojmować...	Bo wiem, że to co dam w zamian, wiele warto Chcecie się jej pozbyć, a nie macie jej co zarzucić? prawda? cięży wam? Otóż sposób w moim ręku. Zdradzę biedne kobiecisko żeby było przynajmniej za co pokutować... Dajcie mi męża, jakiego chcę!	Poczekaj chwilkę! Tato nie pozwala mi się zaklinać, ale myślę, że tobie wolno to zrobić. Zanim pogadamy o dalszych sprawach, masz powiedzieć, że... bodajbyś zginął, jeżeli łżesz.	Dawniej brałem, jeszcze po wojnie brałem, ale teraz od wielu lat nie biorę. Moi, je dois travaillermoi, je dois travailler  (fr.) zupełnie nieźle, ja nie., refleks mam słaby, skupić się nie potrafię.	Przypuszczałem, madame, że się pani nie uda zatrzymać miss Normann w kawiarni. Toteż zachowałem jak najwięcej ostrożności. Zdążyłem przeszukać pokój i w porę uplasować się w hallu. W pokoju, oczywiście, nic nie znalazłem. Ta osoba jest dostatecznie sprytna. Natomiast byłem świadkiem wręczenia jej papierów, na które oczekiwała.	Czasem kwili trochę, ale nie wiem, przez sen-li czy na jawie, a nie chcę wchodzić, aby się nie przelękła.	O, to tylko chyba sahib Creighton... bardzo głupi sahib, który jest pułkownikiem, a nie ma pułku.	Oczywiście, że nie.	Wszystko przygotowane ale myślę, że do tego nie przyjdzie, bo naprawdę możemy się tu jeszcze trzymać bardzo długo i mieć wiele dni takich jak dzisiejszy.	Zaśby nie! dzieucha musi być kiej lepa, rozrosła wszędzie, taka, co to jak się człek do niej przyprze, to jakby do pieca gorącego...	No, nie zamawiaj, nie zamawiaj, panie bracie tylko pij.	A da Bóg, Tykocina dostaniem, to co komu do tego, czego ja za murami szukam. Co kto sobie ma ze mnie dworować, hę?	A czemu nie?	Nie miałem czasu i zapomniałem	Nie widziałem nikogo.	No tak, przecie wyspy z guano nie odkryłem	O milady de Winter, o której zbrodniach Wasza Eminencja nie wiedziałeś bezwątpienia, kiedyś ją zaszczycał swojem zaufaniem.	W nic, czego rozumem nie pojmuję! tryumfująco dorzucił podczaszyc.	To wieczny malkontent który zarabia na życie mówieniem źle o każdej sztuce i każdej książce; nienawidzi wszystkiego, co ma powodzenie, jak eunuchy nienawidzą ludzi z wigorem; to jeden z owych płazów literackich żywiących się błotem i trucizną; zwykła wesz kałamarzowa.	Aha! rozumiem, oświadczył się pani Grzesikiewicz! No, niech się pani nie wypiera, nie uwierzę.	Był to chłopiec o bladej, wynędzniałej twarzy, z poszarpanymi wąsami. Spełniał obowiązki trzeciego maszynisty	Oddawałeś pan może syna do gimnazjum?	Panicz! Dziękuję za tę niespodziankę i witam z całego serca. Siadaj pan.	Tylko o tym. Ale istnienie fantazji dowodzi, że dusza nasza nie jest płytką fotograficzną, na której odbija się świat zmysłowy, lecz jest machiną, która przerabia spostrzeżenia pochodzące od świata.	Panie majorze czy według rozkazu pułku pojedziemy do Gödöllö, jak przewiduje marszruta? Szeregowcy mają dostać po 15 deka sera szwajcarskiego. Na stacji poprzedniej mieli dostać po 15 deka węgierskiego salami. Ale nic nie dostali.	Dowód zaufania który mi pan daje, przyszedłszy tutaj ten dowód zaufania zmazuje wszystko.	Wcale się tym nie interesował.	Gorsze to, niż sobie wyobrażasz. Po prostu rozpaczliwe. Słyszysz? On jest już wszędzie. Sądzę, że ma jakiś określony plan.	Jak pani to pięknie robi, chciałabym umieć rysować	Jakże to?	Robotę ma pilną, to ostał w domu...	To patrzcie się w samowar, albo w koniec własnego nosa, macie przecież na co.	Zdejmę teraz papiery, to zobaczycie masę maleńkich loczków	Linetka naprawdę nie lubi miasta?	Ale tyś mnie przecież widziała, jak wychodziłem! Zresztą pani wie dobrze, że bywam u pani de Listomere co środę.	Już przecież pana gwizdawki nie wołają.	Eh? Hm? Róbcież to spokojnie, jeśli można.	One wieże drewniane, które im kniaź Iwan dał pobudować, to nasz wróg najgorszy. Te zniszczyć, a Połock nasz.	Niezła sprawa można będzie wyciągnąć z poczciwca pięćdziesiąt do sześćdziesięciu pistolów. A teraz, przekonać by się należało, czy dla takiej sumki warto narażać cztery głowy.	Bo jest pan cudownie młody, a młodość jest jedyną rzeczą godną posiadania.	Co mi do jego dobroci! Nie cierpię jego rasy.	Przyjdzie. Słyszałem na mazowieckim dworze, że przyjdzie, a może i król z nim razem z całą potęgą polską.	Zresztą powiedziałam mu od razu, co się stało Powiedziałam mu, że potrzebujesz wypoczynku. Jak mi się zdaje, nagadaliście się ze sobą dosyć.	Ja się panu bardzo dziwię	Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniemwyżenąć (daw.) tam, skąd przyszli.	Mam głęboką nadzieję, że sprostam swym obowiązkom wspomagana przez nieprzebraną łaskę i nieskończoną dobroć Zbawiciela mego, Jezusa Chrystusa.	Jeszcze daleko do północka, pieją ano na odmianę.	Cointetowie żądają od was sześciu tysięcy franków! Ile macie jeszcze ciężaru na waszym domku?	Potrzebuję się odnieść do pana Tepera, rzekł cicho.	Ależ owszem. Przygotowałam panu papier i ołówki	Podzieliliśmy więc ten klejnot na dziesięć części, po sto pistolów każda.	Czy pomóc, książę panie?	Idziesz na górę?	Mości panowie! Wracajcież! Uczyńcie jeszcze koło i złóżmy consilium bellicumconsilium bellicum (łac.)	Na wieki wieków...	Uważajcie! Pułkownik Departamentu Politycznego na czele trzydziestu Sikhów na wierzchołku góry. Uważajcie dzieci!	Z Raszkowa, panie mój!	Zabraniam ci zaprzątać się moim zdrowiem.	Zgryzę i twardsze rzeczy, panie dziedzicu	„Biedna, obłąkana główka! Ciągle jeszcze trapi ją ta mania prześladowcza!”	Myśliwcy muszą być już blisko; pewnikiem ci go zabiorą.	Do mojego tańca. Do najwyższego mych marzeń napięcia, do rozplątania dziewiczych zmysłów. Jak huragan pójdę. Kto podąży za mną? Havemeyera będę widziała zawsze i wszędzie, we wszystkim i w każdym, czy też Orgaza rycerzyka	Czy od razu po zrobieniu zaniosłeś ją do pana?	Dobrze Jestem gotów, idę za wami.	Wtedy, kiedy sędzia jest razemrazem (daw.)	Bardzo dobrze, panowie ukażemy jej zielony promień.	Do Józi.	Doceniam przywiązanie do ojczyzny Gdy tylko złapiemy Van Goulda, będziesz mógł odejść i bronić Gibraltaru.	Poznasz go i polubisz, zobaczysz Ciotka moja wkrótce tu przybędzie, polubisz ją pewnie.	Ten rzekomy wysłannik kardynała.	A gdzie pani śpi?	A ktoś ty taki, żeś tak wyskoczył?	A w tej Galicji...	Ale kogóż?	Ażeby potem pisać o nich poematy	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Co?	Córka, Ojciec, Małżeństwo, Obyczaje, Ślub ostatki, trzy ostatnie dni karnawału przed Wielkim Postem.!	Dziękuję	Jak obraz. Wisiał nad komodą.	Jakim sposobem hrabia Albert wpadł w ręce Luigiego?	Jedna, ale straszna!	Kim jesteś?	Kto mię wołał? zapytał hajduk	Margaj.	Niech żyje!	No, aparat gotów?	Ofiarę?	Pieszo!	Rad bym nad wszystko usłyszeć waćpanny mniemanie.	Sukinsyn! Mać twoju...	Tak, mój ojcze	Tak.	W Luwrze.	Więc cóż?	Zapraszała Marysia dzisiaj.	Ścierwy, ukrzywdziciele!
Tak, układy. Nie powiedziałem tego słowa na wiatr i powtarzam je, choć mnie to dużo kosztuje. Pierwszy raz używam go wobec przeciwnika. Lecz także, mówię to panu od razu, po raz ostatni. Proszę z tego korzystać. Nie wyjdę stąd bez pewnej obietnicy z pana strony. Inaczej: wojna.	Wychowaniem Rzadko posuwają je daléj nad znajomość powierzchowną, encyklopedyczną rzeczy powszednich. Główną wagę w wychowaniu ma ogłada. Prawda że w salonie nic im zarzucić nie można, że ludzie są nadzwyczaj mili, ale rozpieszczeni, egoiści i płosi. Nie idzie im o to, aby coś umiéć, lecz aby wszystko jako tako rozumiéć, chwycić coś z każdéj rzeczy i błyszczéć. Wyjątek stanowi ten hr. August.	Katastrofa pańska jest sztuczna. A jednak zmienił pan front. Jacy wy podli jesteście, gojegoj (hebr. dosł.: naród) dodała ze wstrętem i pogardą. dziś popr.: getto, dzielnica żydowska. i to, co jest teraz. Kobieta demonicznaJa sama dla siebie jestem niezrozumiała	Miałem się okazję przekonać, tu na tych morzach, ale i gdzie indziej, co znaczą piracki duch walki, ich odwaga i pogarda wobec śmierci	Tak? Doskonale, mój Dawidku. W takim razie wypada, bym ci opowiedział coś niecoś o twym losie, przynajmniej tyle, ile potrafię. Gdy matka twoja zeszła z tego świata, a twój rodzic (prawy człowiek i chrześcijanin) zachorzał śmiertelnie, poruczył mi wówczas w opiekę pewien list, który, wedle słów nieboszczyka, stanowi twoje dziedzictwo. „Skoro umrę...” „...gdy dom będzie oddany w zarząd, a ze sprzętami postąpicie według rozporządzeń testamentu...” (wszystko to zostało wykonane, Dawidzie) „...wręcz memu chłopakowi ten list i wypraw go z nim do dworu Shaws, znajdującego się niedaleko od Crammondu. Jest to miejscowość, z której pochodzę...” „...i słusznasłuszna tak mówił twój ojciec	Wogóle malarze, którzy długich lat nie przebyli we Włoszech a nie przynieśli tu z sobą gorącéj miłości piękna, inteligencyi, duszy, pejzaż włoski malują szablonowo, tym ogólnym, niby gorącym kolorytem i z tą brawurą, jaką biorą ze szkoły Salvatora Rozy. Tymczasem Włochy są całym światem i krajobrazy Kampanii rzymskiéj, Apeninów, Neapolu, Kapri, sycylijski, lombardzki, medyolański zupełnie odrębny mają charakter.	O ile pamiętam, wprawiło go to w złe usposobienie Jednakże ów człeczyna krzyknął na mnie, bym uciekał, więc ja, uważając radę tę za dobrą, istotnie puściłem się w dyrdy. Ostatnią rzeczą, jaką widziałem, było to, że wszyscy zbili się w kłąb nad brzegiem, jak ludzie nie bardzo ze sobą zgodni.	Bogactwo, dziecko moje, rzekł ojciec, dziś jest jutro go niema. Z niem jak z smaczną potrawą obchodzić się potrzeba; lepiej jej nie kosztować, żeby sobie nałogu nie zrobić; a mając nawet bogactwo, niech ci serce do niego nie przylega.	Dobrze, dobrze. Milczeć będę teraz i później. Ale nie może mi pan zabronić myśleć... Co to panu szkodzi!... Ja teraz pokażę... Zawsze myślałem, że jeżeli człowiekowi dane będzie rozpocząć życie na nowo, z czystą kartą... A teraz pan... niejako... tak... oczyścił mą kartę...	Sądzę, Pencroffie, że przyjdzie na to pora po ukończeniu naszej wyprawy w głąb wyspy. Możliwe przecież, że ten nieznajomy, jeżeli uda się go znaleźć, wie coś więcej zarówno o Wyspie Lincolna, jak i o wyspie Tabor. Nie zapominajmy, że jest niewątpliwym autorem znalezionego przez nas dokumentu i być może wie, co sądzić o powrocie jachtu.	Vigneau dwa takie posiada. Prócz nich ma jeszcze stępaka, na którym jeździ po okolicy, bo handel jego bardzo daleko się rozciąga, a przed czterema laty człowiek ten nie miał nic zgoła miał długi. Ale wejdźmy. Mój chłopcze pani Vigneau jest zapewne u siebie.	Bajki Ot, krowę można poznać, bo ona zawsze je to samo, nic się w niej nie zmienia. A człowiek zmienia się, i to tak, że czasem sam siebie nie poznaje.	Dobrze, dobrze, już wiem, tylko skończ już na miłosierdzie boskie, bo to tak strasznie nudne! Dręczysz mnie i siebie nie wiadomo za co, dlaczego i po co?	Pani się mnie nie czepiaj... Z krowiętami będę się ubierać razem, co?	Zapytuję się, czy należy nazywać Maciusia królem, jeśli pozbawiony został korony przez swoich poddanych, a państwo utracił w ostatniej wojnie? Lord Pux nazywa Maciusia królem i zdaje się go traktować na równi z nami. Więc proszę postanowić, czy słuszne jest, abyśmy z Maciusiem naradzali się co do dalszych losów Maciusia. Maciuś jest naszym jeńcem. Maciuś utracił królestwo, które...	A co by słychać miało? psy słychać, jak szczekają, i ludzi, jak płaczą.	A co tam będziesz robił?	A na co ci to pytanie, gospodarzu drogi? czy chcesz czekać na mnie?	A! czyżby który z moich parafian zgrzeszył ciężko, że o tak wczesnej godzinie oskarżać się przybywa?	Ale broń Boże komuś! Tak samej sobie o zmroku. Zresztą, może bym już nie potrafiła. Od klasztoru nie grałam nigdy.	Bardzo chętnie Wyciągaj łódkę, pojedziemy natychmiast. Ropuch o każdej porze mile wita gości. Czy rano, czy wieczorem jest zawsze taki sam: w dobrym humorze, rad, że się przyszło i zmartwiony, kiedy się odchodzi.	Cesarz jest fantastycznie inteligentny kocha namiętnie sztukę, ma w rzeczach sztuki smak poniekąd niezawodny, nie myli się nigdy. Jeżeli jakaś rzecz jest piękna, pozna to natychmiast i nienawidzi jej. Jeżeli jakiejś rzeczy nie cierpi, nie można mieć żadnej wątpliwości, że jest wyborna.	Co ci jest, moje śliczne bóstwo	Co katowali go, aż od nich uciekać musiał!	Coś letko wama idą schedyscheda ozwał się drwiąco Mateusz.	Cóż to, znowu się zabrałeś do książek?	I rozwiązuje im także język Był pan bardzo milczący, kiedyśmy szli przez Houmeau. Wie pan, że czułam się zakłopotana!...	Ja osobiście czuję się szczęśliwy, ale bynajmniej nieusatysfakcjonowany.	Jeżeli pan sobie tego życzy...	Lepiej?... e... nielepiej panienko, bo akuratnie drugie kury piały, kiej się jej zmarło.	Mniejsza o to! Porzuciłem wszystkie swoje sprawy. Tylko ta jedna się liczy. Między mną a Lupinem toczy się walka... walka na śmierć i życie.	Na elekcję z wszelką pewnością powrócę i powiem waści czemu: hetman chce mieć tu w tym czasie jak najwięcej ludzi, w których się szlachta kocha, aby ci ją dla jego elekta kaptowali. A że, dziękować Bogu, imię moje ma dość miru u współbraci, więc mnie tu pewnie ściągnie. Liczy on i na waćpana.	Nie. Owszem, mówić można, tylko... czyś się ty zapytał, czy ja w ogóle chcę mieć dziecko?	Niech pan tylko pomyśli. Tu przychodzą wojskowi, rewidują dom, krzyczą, hałasują, straszą. A gdy nareszcie odejdą i można by lżej odetchnąć, to zostaję sama jedna i poczynam lękać się tamtego. Teraz, gdy pan się zjawił, już się nic a nic nie boję. To jest boję się, ale tylko wojska. Lecz to przynajmniej z ludźmi sprawa...	No, dobrze, zapytamy się pana.	O ile sobie przypominam jednakże to Don Galaor, brat dzielnego Amadisa, nie miał nigdy kochanki stałej, której imienia mógłby wzywać w bojach, a mimo to był bardzo waleczny i szanowany.	Owszem. Przywitam się.	Przyślijcie mi któregoś ze swoich ludzi w przebraniu pokutnika, to mu dam. Jego habit utoruje mu drogę aż do samego rusztowania, odda papier starszemu bractwa, a ten wręczy je katowi. Tymczasem daj o tym znać Peppinowi, żeby czasem nie umarł lub nie oszalał ze strachu, bo byśmy wydali niepotrzebnie pieniądze.	Pójdę, i to zaraz, nim się wystraszę tej myśli	Sto franków kolumnę Ta cena to nic, skoro się jest obowiązanym czytać książki, czytać ich sto, aby znaleźć jedną, którą się można zająć, jak pańską. Pańskie dzieło sprawiło mi przyjemność, słowo honoru.	Sztuka, ArtystaMówił Chwazdrygiel: ...sztuka nie spełnia swoich zadań społecznych. Artyści stali się pasożytami, żyjącymi na pewnej tylko warstwie znajdującej się w stanie rozkładu. Fałszywy estetyzm oddalił ich od życia. Nowe warstwy stworzą nową sztukę społeczną. Ona wpłynie na charakter formacji zbiorowych...	Tobie jednak, Idalko radziłbym jak najprędzej stać się nanowo... zuluską.	W Paryżu mistrz Nogawica, krawiec, użył jakichś starych Klementynek na patrony i wzory. I rzecz osobliwa! Wszystkie ubrania wycięte na tych patronach i skrajane według tych wzorów okazały się spartolone i popsute: suknie, kapuzy, płaszcze, kamizele, szarawary, opończe, kołnierze, kaftany, pludry, werdugale. Bowiem ów Nogawica, mając wyciąć kapuzę, skrajał ją w formie saczka; zamiast pludrów uszył czapkę z klapami na uszy. Z patronu na kaftan wycinał kieckę dziewczyńską. Zamiast kołnierza, sporządził trzewiki: chciał uszyć płaszcz, a uszyła mu się kamizelka. Tak, iż biednego człeczynę sądownie skazano, aby zapłacił koszt materiału wszystkim kundmanomkundman	Zapal światło i wprowadź tego człowieka. Ale jeśli okaże się, że bez powodu mnie niepokoi, biada jemu i tobie!	A czy nie zauważyliście, że ten bez nóg mechanik zasnął, kiedy mu biały tragarz dał cygaro? To z pewnością było usypiające cygaro.	A no, rób ta, jak chcesz...	A tak, jesteś pierwsze świństwo, które zobaczyłam w życiu...	A! myślałem!	A, tak! o zakład!	Ależ, książę, ja nie jestem premierem w instytucji.	Bardzo dziękuję ale wolałbym rewolwer. Poza tym myślę, że kapitan też powinien tam być.	Byle jak	Byłem zmieszany, pani za mego przyjaciela i na myśl o słusznych wyrzutach, jakie mnie czekają za to, że powtórzyłem rzecz droższą mu nad życie. Zwierzył mi ją wszakże tylko półsłówkami i nie wymieniając osoby, którą kocha. Wiem tylko, że to jest człowiek najbardziej zakochany i najbardziej nieszczęśliwy.	Bądźcobądź muszę to rozjaśnić. Nie mogę pozostać z tém brzemieniem na piersi. Któż wié, to może nieszczęśliwy jaki człowiek rodziny mojego nieboszczyka, odrzucony, sam... siérota!	Chciałbym to zobaczyć.	Czekałem na ciebie żeby ci w oczy plunąć raz jeszcze, i więcéj nie widzieć!	Daj Boże! a! daj Boże!	Daj spokój z twoimi specjalistami. Kazałam kupić słoninę. Przy bożej pomocy wyzdrowieje.	Daleko! daleko!... Kali nie wie gdzie.	Duszę tę poznała naprzód prababka jego, żona Hersza, a potem poznał ją rabbi Izaak.	I cóż doktór na to wszystko?	I krzemień puści pod młotem bieda chybciej przeżre człowieka niźli rdza żelazo.	I nie potrzebujesz rozumieć Zapamiętaj tylko, że Sargon przyjechał tu na pobożne praktyki, do świętej Astoreth...	Jestem pojętnym uczniem?	Jesteś zgniewany i masz słuszność.	Już ja wolę mój oszczep	Kocham go!	Król Czandaura niech żyje!	Kłamie?	Może do izby poszedł?	My?	Na dzień, noc i jeszcze jeden dzień!	Najprzód go trzeba znaleźć! rzekł z tajonym gniewem	Nie wiem tak ci mi smutno!... taki żal!... Zbyszka i pani...	Nie wiesz czasem Mezyzamezyza właśc. mezuza (z hebr. dosł: odrzwia)	Niestety, odebrałaś mi możność takiego uprzedzenia Wczoraj mało pięćdziesiąt razy telefonowałem. Nie raczyłaś nawet podnieść słuchawki. Kilka razy pukałem do drzwi. Nie raczyłaś odpowiedzieć. Cóż więc miałem zrobić?	Niewiasto, powiedz mi raz jeszcze, ale szczerze, czy uciekłaś do mnie przed Kajkułem? Przed nikim innym, tylko przed Kajkułem?	No: mężowie, bracia, kochankowie...	O Boże, wojsko!	O! niech pan o tem lepiej nie wspomina, bo to, proszę pana, jest figiel męża naszej księżnej.	On!	Otóż Anglik z towarzyszem są tutaj jeszcze. Zauważyłem, że żal im bardzo uprzęży. Tobie widocznie zależy na koniu. Na twojem miejscu, stawiłbym uprząż o niego.	Podstęp, Porwanie czy. Jurand nie może zachorzećzachorzeć (daw.) Ba! sprawcie, by Jurand zachorzał i dziewkę wezwał...	Pokażże waszewasze	Przechowujesz rzeczy kradzione!	Przede wszystkim pan Ropuch Ma nowiutki kajak, nowe ubranie, wszystko nowe.	Ratunku!	Rzeczywiście, nie brak niczego	Tak wyrzekłem.	Także można.	To Karola, prawda?	To ja strictissime kasuję tamten rozkaz.	To jeszcze ich nie wpuściłaś?!	To pogląd osobisty, nie ogólny, ogół naszej sfery takiego prawa nie uzna.	Wcale nie bajki. Podobno słychać ryki dzikich zwierząt.	Wiem coś o tym i nie przeszkadzam. Jutro przyjdę o południu do pałacu.	Wszak żyliśmy szczęśliwie, Doro?	Z daleka jesteś?	Zamknij pan drzwi, panie Harvey Zamknij drzwi i zostań z tamtej strony. Nie potrzeba tu ciebie.	Zaniechaj waść, proszę
Dochody są znaczne, a maksymalnej cyfry swojej jeszcze nie dosięgają właścicielka zaś ma wydatki osobiste tak małe, że można ich prawie nie brać w rachunek. Zresztą, jak pan wie, nie poczytuje się nawet za właścicielkę i to do tego stopnia, że wszystko się tu robi w imię jej zmarłego brata. On tu, za jej tylko pośrednictwem, daje, pożycza, uczy, leczy, doradza. Wprowadza to w błąd ludzi, mniej świadomych stosunków i wydarzeń, którzy mniemają, że Adaś Zdrojowski żyje, tylko kędyś daleko i dysponuje siostrze, to co ona czyni. Są tacy, którzy z płaczem i modlitwą błogosławią jego imię i sercem przyrastają do wszystkiego, do czego on był przywiązanym więcej niż do życia.	Ej, faryzeusz z panny Anny! A co na to powie pan Longinus?	Nie miéj pan względów mów otwarcie; cierpię wiele, ale męztwo w sobie wyrabiam: na wszystko jestem gotową.	Wiem. Pan jest krewny ojca.	Co mam rzec? Śmierć bohaterska, RycerzChociaż rycerze błagali i zaklinali króla, aby zważał na swą świętą osobę, on nie pytał na przestrogi, ino się rwał do boju niczym w tany. Gdzie największa ciżba, gdzie ino buńczukbuńczuk dowódca janczarów, tj. piechoty tureckiej (dziś tur. tytuł grzecznościowy: pan) powiewał (po naszemu pułkownika), tam pan miłościwy sadził z koniem, drogę sobie trupami ścieląc. Turkowie pomiarkowali, co się święci, więc też który ino hełm o białych piórach zoczył i konia cisawego, gdy nie zdolił w bok umknąć, rzucał się twarzą do ziemi. A król Władysław, jakby się śmierci w służbę zaprzedał, krwawe żniwo czynił, sam jedną strzałą nie draśnięty. Żadne ufceufiec piechota turecka., tych należało pobić i rozproszyć. Król wydał rozkaz rotom, by szły za nim, ale Huniad wojewoda za ręce go chytał, siłę nieprzyjaciela przed oczy mu stawiał, śmierć niezawodną przepowiadając. Zasię mu król odrzekł: „Wolejwolej (daw.) generał w wojsku tur. (dziś tytuł grzecznościowy: pan). azjatyckiego, który tam się był skrył, usiekł i parł koniem w nieprzeliczoną gąszcz pohańców, pewny, że wojsko tuż za nim. Tymczasem janczarowie ochłonęli co nieco, a widząc, jak się król niebacznie zapędził, obskoczyli go dokoła, konia pod nim ubili, po czym rzuciwszy się nań jak wilcywilcy	Otóż żądam rozkazu, który pan masz przy sobie, bo ja go nie posiadam, a jest mi bardzo potrzebny.	Emilko, duszko spójrz tylko! Pan Davy przyjechał, by nas pocieszyć. Co? Nie powiesz mu ani słowa?	Tylko wtedy, gdy jest się młodą Kiedy rumieni się kobieta tak stara, jak ja, jest to złym znakiem. Ach, lordzie Henryku, chciałabym, aby nauczył mnie pan, jak odzyskać młodość.	Za co? A za to, co powiem. Wszystko mi kamrat porządkiem opowiedział, to i ja teraz paniczowi tym samym porządkiem wyłożę. Idą oni z ziemie włoskiej, moje ułany, do Polski i przyśli na Śląsk ojczysty, do Lignicy. Idą se traktem w sześćset koni nocnymi porami, w maju... Dopiero im po tylu leciech zapachnie ziemia... Była, powiadał ten kamrat, góra znaczna w tych miejscach, to stamtąd pierwszy raz dojrzeli daleki kraj. Aże chłop gadać nie mógł, jak se wspomniał, choć ta i twardy w sobie na potęgę! No, dobrze. Jadą oni, jadą gościńcem, noga za nogą, cicha noc, a ma się na świtanie. Szedł na szpicu kapitana Fijałkowskiego oddział. Aliści traktem pędzi wprost na nich jakisi oficer wysoki ze sztabem. Wleciał obces między szeregi, patrzy po twarzach wielkimi oczyma, gorąco od niego bije. pyta się	Posłuchaj mnie, Maksymilianie, nie trzeba mnie namawiać, abym oszczędzał pana de Morcerf. Z miejsca oświadczam panu, że pan de Morcerf będzie tak oszczędzany, że wróci jak najspokojniej do domu z przyjaciółmi, a mnie...	Tak ale teraz Ayrton jest już godny tego, by wrócić na pokład „Duncana”, a dałby Bóg, żeby to rzeczywiście był jacht lorda Glenarvana. Każdy inny statek uznałbym za podejrzany. Te wody mają złą sławę i ciągle obawiam się, że naszą wyspę odwiedzą piraci malajscy.	Tak ale to, co pan zowiesz warunkami najniekorzystniejszemi, ja uważam za środki pomocnicze. Nic pożądańszego dla narodu nad prześladowanie, jakiego Żydzi doznawali. Chrześciaństwo byłoby się téż bez męczenników nie rozkrzewiło tak bujnie. Żydzi zahartowali się, będąc ścigani; wyłączenie ze społeczeństwa zmusiło ich skupić się w sobie. Prawo ciśnienia, wywołujące oddziaływanie na ciałach sprężystych, sprawdza się i na duchu człowieka. Grecy téż, prześladowani przez Turków, zdobyli się na bohatérskiego ducha; ale dość potém było postawić ich w powszednich życia warunkach, aby zeszli na bardzo pospolitych i bezsilnych,	Własne twoje sumienie mówi ci, że byłeś zupełnie inny Co do mnie, wcale się nie zmieniłam. To, co nam obiecywało szczęście, gdyśmy jednako czuli i myśleli, teraz jest dla nas źródłem cierpienia i męki. Jak często i z jaką boleścią o tym myślałam, nie jestem w stanie wypowiedzieć. Dość, że mogłam o tym myśleć. Teraz: zwracam ci słowo.	Mówić z panem margrabią? Zaledwie odzywa się do mnie, który go kołysałem na ręku, którego żona karmiła go swoim mlekiem.	Ale, panie ministrze, nie chciałbym... obawiałbym się... Jeżeli to pójdzie drogą urzędową...	Ja do was, Pietrze, wedle tej mojej sprawy, co ma być jutro.	Na razie jedziemy do Jerozolimy. Ta Sarah podała mi adres.	Nie, panie; jest to oczywiście narwal olbrzymi, ale zarazem elektryczny.	Uczynić to można, ale czy tylko o nich chodzi? Ludzie moi, nie dawniej jak wczoraj, słyszeli w tłumie, że cezarem powinien być taki mąż jak Trazeasz.	Nie to miałem na myśli. Słyszałem, co ci gadał tato. Gdy tato oświadczy, że nie ma o kimś złego wyobrażenia, to jakby serce trzymał na dłoni. A przy tym nie lubi się mylić w swych rachubach. Ho, ho! Gdy już tatulo ma o czymś wyobrażenie, to prędzej zostawi Anglikom swoją banderę, niż to odmieni. Cieszę się, że tak się wszystko dobrze skończyło i załagodziło. Tato ma rację, mówiąc, że nie może cię odwieźć. Jedną rzecz mamy tu tylko do roboty... Trudnimy się rybołówstwem. Za jakieś pół godziny nadciągną tu nasi ludzie jak rekiny za zdechłym wielorybem.	Ja, panie kapral, mogę sobie na takie rzeczy pozwolić ponieważ jestem idiotą, ale po panu nikt by się takich rzeczy nie spodziewał.	Będziem po kolei śpiewali Jest też w domu pachołek, który nam do wtóru na drewnianej fujarce zapiska. Wołać pachołka!	Stryju kochany, wy jej nic nie pomożecie, a nam wielce moglibyście utrudnić nasze zadanie. Miejsce, gdzie prawdopodobnie znajduje się obecnie Anna, znam doskonale, zarówno jak i wiodący tam korytarz. Usuń się wraz z Maryą na stronę, a mnie pozwól ratować Annę. Opiekowałem się nią według możności, aż do dzisiejszego dnia, więc nie godzi mi się opuszczać jej w niebezpieczeństwie!	Edmundzie! Edmundzie! Od kiedy cię poznałam, czciłam zawsze twoje imię, szanowałam pamięć o tobie. Edmundzie, przyjacielu... Nie pozwól, aby zamącił się ten szlachetny i czysty obraz w moim sercu, co odbija się w nim jak w zwierciadle. O, gdybyś słyszał te wszystkie modlitwy, które zanosiłam do Boga w twojej intencji, kiedy jeszcze wierzyłam, że ujrzę cię żywym, i potem, gdy już myślałam, żeś umarł! Tak, niestety, umarł! Wyobrażałam sobie, że twoje ciało zagrzebano w ciemnym lochu albo w jakiejś wieży, myślałam, że rzucono je w przepaść, i że leży tam, pośród trupów i kości innych więźniów; i płakałam! Bo co ja mogłam dla ciebie zrobić? Tylko modlić się i płakać... Słuchaj: przez dziesięć lat, co noc, miałam ten sam sen. Mówiono, że chciałeś uciec z więzienia, że wśliznąłeś się w całun umarłego, że wyrzucono cię wtedy z murów If i że twój krzyk, kiedy spadłeś i rozbiłeś się o skały, wyjawił tę zamianę twoim grabarzom, co stali się twoimi katami. Otóż, przysięgam ci na głowę mojego syna, o którego życie dzisiaj cię błagam: przez dziesięć lat co noc widziałam ludzi stojących na szczycie skały i kołyszących jakiś bezkształtny, zagadkowy przedmiot. Przez dziesięć lat co noc okropny krzyk budził mnie ze snu, drżącą i oblaną zimnym potem. Edmundzie, wierz mi, że ja też, choć zawiniłam, przecierpiałam wiele, o tak, wiele!	Bo... bo bo dla mnie i to nie rozwiązuje kwestji.	Dobrze ale powiedz mi, kim właściwie jesteś? Przecież zupełnie cię nie znam.	Masz zatem, czego żądasz. Ale w zamian oddaj mi pismo mego ojca oraz księgę Ben Joela.	Zasługuje na to... przekonasz się W. Kr. Mość Gdybyś W. Kr. Mość zaszczycił mnie jutro bytnością swoją na skromnéj wieczerzy, możebym mu ją potrafiła zaprezentować.	Przecież on temu nie winien, prawda? Kiedy kładłem go do łóżka, nie był cięższy od pustej baryłki po mięsie	Wygnałem na ugór, sam spętałem i na lince przywiązałem do kołka!	To nic nie stanowi. Nawet choćby ich nie było, wystarczy mi słowo pani, że nie znajdą się w obcych rękach.	A to łotr nad łotrami! Jak masz ochotę na kulkę, to niedługo na nią poczekasz.	A, to już nie moja rzecz.	Ja powiedziałem: Grek?... Nic o tym nie wiem. Może wymknął mi się podobny wyraz, a może ty przesłyszałaś się.	Opamiętaj się, nieszczęsny, przed kim to mówisz?	Spodziewam się! Oto właśnie antrakt, pójdę szepnąć jej słówko, ubijemy to tej nocy. Skoro wytłumaczę jej, o co idzie, Floryna rozwinie cały spryt, swój i mój.	Chętnie się na to zgodzę, jeśli jednak ty przystaniesz na moje warunki.	Czy to jest bardzo niebezpieczne?	Słyszałem, że piechoty w twierdzy są grzeczne, ale jazdy im brak.	To oni i u was kupują?	To wszystko przez pogodę, Ksawery. Gdyby była normalna wiosna...	Nie spodziewaliście się mnie ja sam nie wiedziałem że tu dziś będę. Domyślicie się co mnie tu sprowadza... chwila obecna jest najwyższéj wagi.	Milcz! Milcz, nikczemniku Ha! Ha! Ha! Angeliko, litości! Ha! Ha! Ha! Nie szarpże mojej biednej czupryny! Ha! Ha! Ha! Ty nie wiesz, że to boli, bo przecież możesz odjąć połowę swoich włosów bez pomocy nożyczek i takiego szarpania! Nie, ja chyba umrę ze śmiechu! Ha! Ha! Ha!	No, uspokój się, bracie... będzie dobrze... Bóg nie opuszcza swoich dzieci...	Bogu dzięki nie żyjemy już w czasach, kiedy na dzieci spadała odpowiedzialność za czyny ich ojców. Przyjrzyj się swojemu życiu, Albercie, wzeszło ono tak niedawno! Uwierz mi, jesteś przecież taki młody, bogaty, opuść Francję. W tym Babilonie, gdzie wszystko się kotłuje i nieustannie zmieniają się gusta, wszystko natychmiast puszcza się w niepamięć! Wrócisz za trzy, cztery lata, poślubisz jakąś rosyjską księżniczkę i nikt nie będzie już myślał o tym, co się stało wczoraj, a tym bardziej o tym, co zdarzyło się przed szesnastu laty.	Nie, nie, nie! Wcale nie o to chodzi! Raczej wprost przeciwnie!	A co będzie, jeśli się obrazi? Jeśli państwo Czyńscy przestaną u nas kupować, tak jak przestali u Mosterdzieja?	Gadali, ze blisko; juz mi ta nie brońcie, muse iść.	Karolino, więc ty nic nie zarządziłaś?...	Musicie znać, siostro, jakieś specjalne arkana wyciskania twarogu Podobno i poza granicami klasztoru ludzie się go nachwalić nie mogą.	Nie... Tylko z kwiatów wyleciała wielka złota mucha, więc odwróciłam się za nią i zobaczyłam go, jak wyłaził z wąwozu.	No cóż będzie? przerwała w końcu Dobkowa.	Tamci się smażą jak na patelni	Na pewno nie utonął Gdyby utonął, powiedziałyby nam o tym głębinowe skorupiaki. Znamy wszystkie słonowodne nowinki. Małże nazywają nas plotkarzami oceanu! Możesz powiedzieć chłopcu, że choć nie wiemy, gdzie jest jego wujek, gwarantujemy, że nie utonął.	A słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Duch Św. zstąpił w łono Dziewicy i powiła Syna Bożego.	Ależ nie... Zosiu...	Będzie je czytał Felek.	Czy powiedziałem rekinów? Chciałem powiedzieć, sto pięćdziesiąt pereł. „Rekinów” nie miałoby żadnego sensu.	Cóż ksiądz zrobił, kiedy już się o tym wszystkim upewnił?	Ja wszelkiego rodzaju piękności lubię, orjentalne, południowe, północne, byle były oryginalne...	Ja...	Ja?	Jakże! Przecież mieliśmy gonić wrogów, a nie szukać miasta?	Jego sumienie i moje idę uwolnić od tej zbrodni, która ciąży na nas; odpowiedzialni jesteśmy za życie rosyjskie...	Nie o Ben Joela tu chodzi, lecz ciebie.	Niebrzydka, wcale sobie nawet... Choć mówić o tym w tym miejscu, wobec...	No, jakże, widziałeś się z wójtem?	O, nie mów tego! Nie mów, proszę cię, Gilbercie.	Och! Nie będziesz pracowała długo! Znalazłem...	Owszem, jest w tej chwili przytomny, lecz trzeba by go zostawić w spokoju.	Owszem... zajmuję się szyciem, za które otrzymuję czterdzieści groszy dziennie...	Panie hrabio Jakiś pokutnik chce z jaśnie panem mówić.	Pisał z Paryża listek jeden, a potem nic już, ani słowa. Przysłali tu gazetę francuską z wiadomością, że pułk jego w Hiszpanii. I tyle wiemy...	Szarski, pamiętaj, nie rób głupstw	A w czym mogę teraz go zamącić?	A? Co?	Ach tak, ścinają mu łeb?	Bohun! Bohun!	Co wyznać musisz?	Czy on jest zwierzęciem?...	Czy wiecie, że jesteście zgubiony?	Dopókiśmy żywi Charakterem życia wszelkiego jest nieustanne rodzenie sprzeczności, jednanie ich i tworzenie nowych.	Grywać w bilard.	I bydło pędzone batem	Idę zaraz spać, synku. Chciałem ci tylko dobranoc powiedzieć.	Ile masz lat?	Jakąż?	Jest dwóch, którzy między siodłami kolebkę wiozą, a prócz nich rycerz Arnold i stary komturkomtur	Miejcież wy litość nad nim!	Musimy wprzód pokonać lwy	O ile dopisze pogoda.	Pamiętaj, dodała raz jeszcze, i wybiegła.	Ponyti mano! Ak, tai toks būdas, kad jaunavedis už vainikėlį duoda dovaną. Ir aš noriu nuo tavęs dovanos kokios norint, dovanos didelės, bet man turi prisiekt, kad aš turėsiu.	Próbujmy jeszcze, „prawda” jest niezłą grą	Sześćdziesiąt	Trudnoż go w chacie przy pługu zostawić.	W handlu win i delikatesów?	Waćpan idź naprzód spać	Witaj... witaj...	Wszystko jest możliwe
Nic podobnego we zwyczaju nie mam, panie oberlejtnant Chciałem panu tylko opowiedzieć, jak to dawnymi czasy ludzie samochcąc pchali się w nieszczęście. Taki człowieczyna wyobrażał sobie, że jest mądrzejszy od tego pana oberlejtnanta, chciał się swoim księżycem pochwalić, pomniejszyć jego autorytet przed szeregowcami tym swoim księżycem, ale gdy dostał w pysk po ziemsku, to nam wszystkim ulżyło, nikomu nawet na myśl nie przyszło, żeby się dąsać o to, przeciwnie, byliśmy radzi, że pan oberlejtnant zrobił taki dobry dowcip dając człowiekowi w twarz po ziemsku. To się nazywa ratowanie sytuacji. Chodzi o to, żeby się tylko nie znaleźć w kropce i wszystko już w porządku. Naprzeciwko Karmelitów w Pradze, panie oberlejtnant, miał przed laty handelek królikami i innym ptactwem niejaki pan Jenom. Zapoznał się on z córką introligatora Bilka. Pan Bilek nie życzył sobie, żeby jego córka utrzymywała znajomość z tamtym panem i publicznie w gospodzie się wyraził, że gdyby pan Jenom przyszedł prosić o rękę jego córki, to by go zrzucił ze schodów na łeb, jak jeszcze nikt nikogo nie zrzucił. Pan Jenom napił się dla dodania sobie odwagi i pomimo wszystko poszedł do pana Bilka z oświadczynami, a pan Bilek przyjął go w przedpokoju z wielkim nożem w ręku, jakim introligatorzy obcinają książki. Nóż był ostry i krzepki. Mój introligator ryknął na gościa, czego szuka u niego, a pan Jenom puścił ze strachu tak głośno, aż od tego zegar ścienny stanął. Pan Bilek roześmiał się wesoło, podał gościowi rękę i stał się bardzo uprzejmy: „Pan pozwoli, panie Jenom, niech pan siada, przypuszczam, że nie narobił pan w majtki, bo widzi pan, ja nie jestem znowu taki zły człowiek, chociaż prawda, że chciałem pana wyrzucić za drzwi, lecz teraz widzę, że pan jest bardzo miły człowiek, jest pan oryginał. Jako introligator czytuję dużo powieści i nowelek, ale jeszcze ani razu nie czytałem, aby się konkurent przedstawiał w taki sposób”. Śmiał się przy tym, aż się za brzuch trzymał, i wywodził, że mu się wydaje, jakby się znali od samego urodzenia, jakby byli rodzonymi braćmi. Podawał mu cygara, posłał natychmiast po piwo i serdelki, zawołał żonę i przedstawił go jej ze wszystkimi szczegółami tego przypadku. Pani Bilkowa splunęła i wyszła. Potem zawołał córkę i powiada: „Ten pan przyszedł prosić o twoją rękę i przytrafiło mu się to a to”. Córka rozpłakała się natychmiast i oświadczyła, że tego człowieka nie zna, że go nawet widzieć nie chce, więc nie pozostało nic innego, tylko wypić piwo we dwójkę, zjeść serdelki i rozejść się. Potem pan Jenom najadł się jeszcze wstydu w gospodzie, do której chodził pan Bilek, i wreszcie w całej dzielnicy nie mówiło się o tym panu Jenomie inaczej, jak „ten zafajdany Jenom”, i wszędzie sobie opowiadali o nim, jak to on chciał uratować sytuację. Życie ludzkie, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, jest takie powikłane, że w porównaniu z nim człowiek jest szmata. Do nas, do gospody „Pod Kielichem” na Boisku, chodził jeszcze przed wojną starszy posterunkowy policyjny, niejaki pan Hubiczka, i pewien pan redaktor, który zapisywał wszystkie złamane nogi, przejechanych ludzi i samobójców i zanosił wszystko do gazet. Był to taki wesoły pan, że więcej się wysiedział na policyjnym odwachu niż w redakcji. Więc ów redaktor pewnego razu upił starszego posterunkowego Hubiczkę, a potem w kuchni zamienili się ubraniami, tak że starszy posterunkowy stał się cywilem, a pan redaktor policjantem. Otóż ten pan redaktor przebrany za posterunkowego zakrył numer rewolweru i ruszył na miasto jako patrol. Na ulicy Ressla, za dawnym więzieniem Św. Wacława, spotkał w ciszy nocnej jakiegoś starszego pana w cylindrze i w futrze, a ten pan prowadził pod rękę starszą panią w płaszczu futrzanym. Oboje śpieszyli do domu i nie odzywali się do siebie ani słowem. A mój przebrany redaktor rzucił się na nich i wrzasnął temu staremu panu nad uchem: „Nie rycz pan tak głośno, bo pana zaaresztuję!” Niech pan sobie wyobrazi, panie oberlejtnant, jak się oboje przestraszyli. Daremnie mu tłumaczyli, że to pewno jakaś omyłka, ponieważ oboje wracają do domu z przyjęcia u pana namiestnika. Ekwipaż podwiózł ich aż do Teatru Narodowego, a teraz idą pieszo, żeby użyć trochę świeżego powietrza, bo mieszkają niedaleko stąd na Morani, a on, niby ten pan w futrze, jest starszym radcą namiestnictwa i idzie z małżonką. „Proszę sobie ze mnie nie kpić Wstydź się pan, jeśli pan jesteś takim jakimś radcą namiestnictwa, a na ulicy zachowuje się pan jak łobuziak. Przyglądam się panu już dość dawno, jak pan walił laską w żaluzje sklepów mijanych po drodze i jeszcze panu ta pani, jak pan mówi, małżonka, pomagała”. „Przecież ja nawet żadnej laski nie mam, jak pan widzi. To widać szedł tu ktoś przed nami”. „Jak pan może mieć laskę, skoro ją pan połamał tam na rogu na tej babie, która po gospodach roznosi pieczone kartofle i kasztany”. Ta pani radczyni nawet płakać nie mogła z tego wszystkiego, a pan radca taki był wzburzony, że zaczął mówić coś o hultajstwie, za co został aresztowany i przekazany najbliższemu patrolowi policyjnemu, spotkanemu w rejonie komisariatu, który mieścił się przy ulicy Salma. Ten niby starszy posterunkowy kazał tych państwa zaprowadzić do komisariatu i powiedział, że sam jest z dzielnicy Św. Jindrzicha i przy obchodzie służbowym przyłapał tę dwójkę na zakłócaniu ciszy nocnej, przy bijatyce, a w dodatku ludzie ci dopuścili się obrazy władzy. On sam załatwi, co ma załatwić w komisariacie, w dzielnicy Św. Jindrzicha, i za godzinę przyjdzie do komisariatu przy ulicy Salma. Więc policja zabrała tych państwa i zaprowadziła do komisariatu, gdzie siedzieli do samego rana i czekali na tego starszego posterunkowego, który tymczasem klucząc, powrócił „Pod Kielich” na Boisku, zbudził starszego posterunkowego Hubiczkę, delikatnie powiedział mu, co się stało i jakie dochodzenie dyscyplinarne czeka go, jeśli nie będzie milczał...	Każ je pan poświadczyć przez naczelnika przystani	Kiedy tak, podaj mi pan ramię.	Pan kpi ze mnie?...	Patrzcie! I pan w to wierzy?	Uznaje je pan hrabia równie chętnie jak resztę listu?	Ile pan ma lat?	Ma pan słuszność, kapitanie Smollet Zapewne, obowiązek to obowiązek! Ale patrzcie no, powiódł się wam plan wczoraj wieczorem! Nie przeczę, że dobry był podstęp. Ktoś z was bardzo zręcznie się posłużył końcem lewara. I nie będę obwijał w bawełnę, że niektórzy z moich ludzi byli zaniepokojeni... może nawet wszyscy... może nawet ja sam. Kto wie, czy nie dlatego właśnie przybyłem tu na układy! Ale zapamiętaj pan sobie, kapitanie, że po raz drugi już to się nie uda, do pioruna! Roześlę patrole i nikomu nie pozwolę wziąć do ust ani kropli rumu. Pewno pan sądzi, że wszyscy byliśmy podchmieleni. Ale mówię panu, że byłem trzeźwy. Byłem tylko zmęczony jak pies. Ale gdybym się obudził o sekundę wcześniej, przyłapałbym was na gorącym uczynku, o tak! Nie był on jeszcze martwy, kiedy do niego przyszedłem... nie, nie!	Czy pan tylko meteorologię ma zamiar wykładać? Na wszelki jednak wypadek radziłabym zapytać babci, co ona sądzi o tej meteorologii...	Tu już chłopy przylatywały z Siekierek prawowały się z panem, z administratorem, że, padają, w całej rzece woda zmulona, ale ich pan sklął i wygnał. Tyle wygrali.	Nie, niech się pan nie trudzi; umówiłem się z panem baronem, ale już jest późno i skoro jest dziś zajęty, przyjdę innego dnia.	Mójeś ty złoty, nie plwaj na mnie! Już mi ta nie doczyniaj... Toli w ziemię rad bym się zapaść. Widzi Pan Jezus nowonarodzony, że nie łżę.	Tak. Poznałaś ją tam, nie wiedząc, że masz do czynienia z kobietą, która nas rozdziela. Ponieważ zaś w Krynicy, jak ona utrzymuje, ktoś rewidował jej pokój, ta kobieta twierdzi, że ty to zrobiłaś w zmowie ze mną. To nędzne oszczerstwo, ale by uniknąć potrzeby tłumaczenia się, najlepiej chyba zrobisz, wyjeżdżając na dłuższy czas za granicę i nie zostawiając tu adresu. Kobietą, o której mówię, jest miss Elisabeth Normann.	Nie, doprawdy ta płacząca Magdalena ma czoło wezbrane nadzieją; ta blada i chorowita ręka, na której wspiera głowę, jeszcze nasycona jest wonnościami, jakie wylała na stopy Chrystusa. Czy nie widzisz na tej pustyni całego tłumu myśli, które się modlą? To nie jest melancholia.	Może Byk wie o tym... że jest zesłany, by prowadzić nas obu Ten został mi zesłany dopiero wczoraj... Jak sądzę, nie jest on z tego świata.	Tak owe butelki kuchta żydom za mizerne parę groszy opyla. Ale żyd z kubełkiem na podwyrko latać nie będzie, bo jego fach więcej handlowy. Dla parzygnata zaś te groszaki byli nie byli. Ona woli jeich nie widzieć, byle swój honor przed innemy kuchtamy trzymać. Sama forsy nie dałaby, ale głupiom z natury czyli z przyrodzenia będąc, póki tejto forsy namacalnie się nie dotknie, w towarze, znaczy się, we tychto butelkach, jej nie widzi. Dlatego jej karkulacja żeby kto śmieci wydygował, a za to jemu butelki odda i jeszcze na opchnięcie czego nie pożałuje. Bywają dni, że głównie przed świętamy człowiek i miejsca we wnętrznościach na tyle żarcia nie ma. A co się tyczy butelek, to na Smoczej ulicy pod numerem siedemnastym jest jeden pudel, do którego cię zaprowadzę, co cały towar bierze, byle nadtłuków nie było, bo wtedy szmelc.	Dziady i przeddziady nasze na tym samym miejscu gody małżeńskie wyprawowali, gdzie i ja twoje, moja córko, dnia dzisiejszego wyprawuję. Masz wiedzieć, że nie powinnaś być swarna, marnotrawna, języcznajęzyczna (gwar.)	Tak! woła kogoś, kogo lubi. To tak samo, jakby mówił: „Tutaj jestem. Proszę na mnie spojrzeć. Mam ochotę pogawędzić”. Ale oto jest tu w krzaku. Czyj on jest?	Tej samej i nie omylę się, oceniając ją na dwa miliony...	Rzeczywiście się śmiałem? Zapewniam cię, że nie zdawałem sobie z tego sprawy. Nie pytam, czy wierzysz w relację hotelarza. Przypuszczam, że musisz znać wartość ludzkich sądów.	Znać, że waści mocno ślub dolega. Co do rebelii, wiedzże, iż jej przed wiosną nie będzie, bo choć to zima lekka, ale zima zimą. Mamy dopiero 15 februariifebruarius, februarii (łac.)	Bardzo to jest pięknie z twojej strony, że się garniesz do nauki, bardzo to pochlebnie... Czy masz tu znajomych albo krewnych?	To chwała Bogu. Przelękłam się... A co do tej książki to posłuchaj, proszę, jaki to piękny język. Myślę, że można go nie znać, a i tak odczuć jego piękno, zwłaszcza w wierszu.	Nie myślałem, że cię jeszcze zobaczę	Panie mój, już ci powiedziałam, że nikogo nie chcę widywać.	Ty przecie nie jesteś niewolnicą, tak jak ja byłam Ciebie Winicjusz mógłby zaślubić. Jesteś zakładniczką i córką króla Ligów. Aulusowie kochają cię jak własne dziecko i jestem pewna, że gotowi cię przyjąć za córkę. Winicjusz mógłby cię zaślubić, Ligio.	Niezawodnie. Kama jest tym groźniejszym przeciwnikiem, że zbrojnym w wysoką inteligencję i wtajemniczonym w arkana wiedzy magicznej. Mylisz się jednak zasadniczo, jeżeli przypuszczasz, że figurka ta wyszła już poza linię jej „magicznego obstrzału”!	A, giez ojcostwa cię ukąsił? Ależ, nieszczęśliwy, jest się ojcem dzieci tylko swojej prawej żony! Cóż znaczy smarkacz, który nie nosi twego nazwiska? To ostatni rozdział romansu! Zabiorą ci to twoje dziecko! Widzieliśmy ten temat od dziesięciu lat w dwudziestu wodewilach. Społeczeństwo, mój drogi, zaciąży nad wami wcześniej czy później. Odczytaj Adolfa! Och, mój Boże, widzę was, kiedy się już poznacie na wylot, widzę was nieszczęśliwych, bez szacunku świata, bez majątku, bijących się z sobą jak akcjonariusze spółki załapani przez dyrektora! Wasz dyrektor, moje aniołki, to szczęście.	A, to takie sukno jak to A, to takie sukno: kiedy ci mówię, że to sukno oficerskie, kiedy ci powiedam, skoro ja ci to powiedam, to ja myślę, że ja wiem co mówię. Nie nas bujać takimi bajdami.	Doprawdy, to wielki dowód twego zaufania... I jestem ci za to bardzo obowiązany. Ale nie wiem, czy panna Tunka.	Dziecka nie trzeba mieszać w to-to. Ja wiem dobrze, co mi trza robić. Nie, i basta! Siwki dwa mam tylko, a lando stare, odrapane, liberie w dziurach.	A gdybym ja nie był przyjechał?	A oni tu nie przyjdą?...	Nie jestżeś niewolnikiem?	Nie widzieliśmy nikogo.	Nie wychodził, a może nie wrócił.	Nu! tak, ciebie złodzieju! Tak, nie rozprawiaj mi! Wiązać go!	O nie, my chcemy pani „Napoleońską książkę przeznaczeń”.	Szekspir? Cóż to jest? Literackie posiedzenie?	Więc owo więzienie i... te wszystkie sprawy nie są wymysłem?	Biedna kobieta! ale pewno nie czuje swego nieszczęścia!	Czy nie ma więcej?	Widać, że wam lepiej Hej! starczyłoby i na murowany zamek! SpowiedźAle zajedziem do faryfara, kościół farny	Ale nie im z gołymi brzuchami zamków dobywać, zwłaszcza krzyżackich.	Już nie... A raczej i pokochali się...	Tak, moja droga. Ojciec mój istotnie nielegalnie zaciągnął taką pożyczkę, lecz przed śmiercią spłacił ją do ostatniego grosza, spłacił ją całym majątkiem własnym i mego rodzeństwa. Po prostu sprzedał ich udziały.	Chciałam się jeszcze zapytać pana konsyliarza, co życzy sobie na śniadanie?... Może być polędwica, drób, wędliny, jaja... wino, porter...	Ja tam jestem zawsze na złej stopie z chłopstwem i ani myślę się starać o zmianę stosunku. Mam dbać o ich chałupy i żołądki, kiedy oni mi wypasają łąki i zboża.	Mądrość państwowa należy do tajemnic kapłańskich, więc może ją zdobyć tylko człowiek poświęcony bogom. Tymczasem wasza dostojność, pomimo wychowania przez kapłanów, jak najbardziej stanowczo usuwasz się od świątyń...	W miłosierdziu bożym nadzieja tuszę też, że za to, com tu w Prusach dokazywał, choć z parę lat czyśćca będzie mi odpuszczonych.	A na jesieni obrobić, jak się patrzy.	Ja jej na sen dała	Ba! Prawie na dzwona pocięty.	Byłoby ci przykro, gdyby poszła na dno razem ze statkiem?	Myślę, że nigdy.	Pomyje nam dawali na obiad.	A... bo panna Helena tak się przypiła do tego Solskiego...	Czy w księdze znajdują się jeszcze inne szczegóły?	Mamy dzięki księciu szkołę wojskową, rzekł król obracając się do gospodarza z uśmiechem	No, to proszę za mną... Peppino, zgaś pochodnię.	Proszę pani... Piotruś poszedł do gabinetu z jakąś bardzo ładną facetką.	Skrzydła ma i kulasy spętane, a ślepie zalałem jej smołą.	Zaiste, proszę pana Zwłaszcza klęska białogórska i trzystuletnia niewola. Czytałem o nich bardzo dużo w tej książce. Jesteście zapewne bardzo dumni ze swej trzystuletniej niewoli. Były to niezwykłe czasy, proszę pana.	A cóż będzie?	A mówiłem ci wtedy, żebyś się przestał nazywać Maciuś.	Ach, gdybym ja był królewiczem, bawilibyśmy się razem!	I mój także; bo sposób, w jaki kryjemy twoją stodołę, zdobył aprobatę ojca i innych gospodarzy najwytrawniejszych. Zato ogrodzenie ani jeszcze zaczynane.	Już cię korci. A nauczyłeś się czego?	Mówicie państwo o korespondencji, mnie się wydają urocze listy Gambetty	Nu, co to będzie? tu był gwałt, mnie pobili, ja skargę wnoszę! Ja dał pieniądze, oddajcie pieniądze!	Owszem to nam je ściągnie: trzeba surowości. Powoli puszczono cugle wszystkiemu. Szlachta się zaczęła odzywać, mieszczanie skowyczéć, aż i chłopi sobie w lamenty.	Tajemne układy Witolda z komturami i samym Plauenem, odjazd wielkiego księcia z hufcami, oto przyczyna	Widziałem już raz pana	Ach, słynnego haszyszu?	Bo ja...	Byłaś... jego kochanką?	Co wam to przeszkadza!	Co zamierzasz?	Czwarta.	Dlaczego?	Dwa lata.	Jakiego syna?	Jaką rzecz?	Kamerdyner.	Książka, Mężczyzna, Kobieta py­tał cierpko.	Mam wszystkiego przy sobie, zaraz... 400 rubli, mogę dać 300 zaraz.	Nežinojimas  Šiandien taip nebuvo  spakaina  ir šnekus, kaip vakar, kada ji matėme vakare Vaikštinėjo po stubutę, net į sienas atsimušė; veidas buvo raudonas, akys degė. Kaip nudavė, tai sau po nosim mikė dainelę: nes kada jo paklausiau, ką dainuoja, nieko neatsakė.	Niech ksiądz spróbuje ostatni raz.	O dabar prie rusiškos valdžios ar geriau?	Owszem, bardzo pięknie	Prawda ależ moja dobra przyjaciółko, cóż mu powiem, gdy zobaczy ranę?	Przypuśćmy. Więc?	Skruchę! Oni!	Słuchaj no, Filip, chyba ty wziąłeś wiosła.	To prawda.	Ty, mamusiu, lubisz Paryż, ja lubię wieś.	U kogoż to jeszcze będą stawiali ołtarze?	Więc czegóż jeszcze chcecie?	Z zacnego domu, respektowarespektowa zaręczona. z Litwinem Podbipiętą, któregoście waćpanowie znali...	Świętą Księgą!
On chce, żebyśmy go trzymali nad balustradą powiada, że nie może oddychać pod naszymi kurtkami.	Wasza Wysokość doskonale zrozumiała położenie. Grozi nam obu, pani i mnie, największe niebezpieczeństwo. Wyrok na Fabrycego nie jest odwołany; w tym samym dniu, w którym zechcą się mnie pozbyć, a panią znieważyć, wtrącą go z powrotem do więzienia. Nasze położenie gorsze jest niż kiedykolwiek. Co się tyczy mnie osobiście, wychodzę za hrabiego! Osiedlimy się w Neapolu lub w Parmie. Ostatnia niewdzięczność, jakiej hrabia padł ofiarą, w zupełności zbrzydziła mu politykę; ja zaś nie radziłabym mu tkwić w tym bagnie, chyba żeby mu książę dał ogromną sumę. Pieniądz, Kradzież, Polityka, DwórPoproszę Waszej Wysokości o pozwolenie wytłumaczenia jej, że hrabia, który miał sto trzydzieści tysięcy, obejmując urzędowanie, posiada dziś zaledwie dwadzieścia  tysięcy renty. Próżno nalegałam nań od dawna, aby myślał o sobie. Podczas mojej nieobecności wytoczył sprawę generalnym dzierżawcom księcia, którzy byli złodziejami; hrabia zastąpił ich innymi złodziejami, którzy mu dali osiemset tysięcy franków.	Och, każda rzecz staje się rozkoszą, gdy zbyt często do niej wracamy To jedna z najważniejszych tajemnic życia. Wydaje mi się jednak, że morderstwo bywa zawsze omyłką. Nie powinno się nigdy czynić nic takiego, o czym nie można swobodnie rozmawiać po obiedzie. Pozostawmy jednak w spokoju biednego Bazylego. Chciałbym uwierzyć, że mógł naprawdę skończyć tak romantycznie, jak to przypuszczasz, ale nie mogę. Przypuszczałbym raczej, że spadł z omnibusu do Sekwany, a konduktor przemilczał to z obawy o skandal. Tak, wyobrażam sobie, że taki mógł być jego koniec. Niemal go widzę leżącego na wznak w brudnozielonej wodzie, ponad nim suną obładowane barki, a długie wodorosty czepiają się włosów. Wiesz, że nie wierzę, aby mógł był stworzyć jeszcze coś dobrego. W ostatnich dziesięciu latach jego twórczość bardzo podupadła.	Mniejsza z tym! Pokój zawarty! Kiepski pokój, mości panowie, ale trudno. Dobrze, żeśmy ten zapowietrzony Zbaraż opuścili. Będzie teraz spokój, mości panowie. Nasza to praca i moja, bo gdyby Burłaj żył dotąd, na nic by się układy nie zdały. Na weselisko pojedziem. Dalej, Janie! Trzymaj się ostro! Ani się domyślasz, jaki książę pan ma dla cię prezent ślubny! Kiedy indziej ci powiem, a taraz, gdzie moja córuchna, u kaduka? Dawajcie tu moją córuchnę! Już jej Bohun nie porwie: pierwej musiałby łyka porwać! Gdzie moja córuchna najmilsza?	Do stu katów, wierzę bardzo moja Teresa porządna kobieta, co się zowie, i gospodarna jak rzadko; i gdyby nie była tylko zazdrosna, nie zamieniłbym jej za olbrzymkę Andandonę, którą mój pan tak chwali, że była dobrą gospodynią. Oho, nie umrze ona z głodu ani pragnienia, choćby się jej spadkobiercy powściekali.	Tego nie lubię, że czasu trzeba, bo protekcja by się znalazła. Pewnie by jej pan hetman Azji nie odmówił, bo on się w ludziach wojennych kocha. Michale! Pisz do hetmana! Chcesz inkaustu, piór, papieru? Zaraz pisz! Ot, ja ci wszystko przyniosę, i świecę, i pieczęć, a ty siądziesz i nie mieszkając napiszesz!	To wina tego bydlaka Krzysztofa, któremu poleciłam nakryć do stołu. Gdzie on się podział? Niech się pani tylko nie troszczy, to będzie porcja ojca Goriot. Doleję trochę wody, a on się na tym nie pozna, bo nie zważa na nic, nawet na to, co je.	Otóż to właśnie idź do diabła ze swoim sposobem odczarowania! A moja skóra jaki ma związek z czarami? Ja wam powiadam, że jeśli Wielmożny Merlin nie zna innego sposobu wybawienia pani Dulcynei, to ona już tak sobie umrze zaczarowana.	A pan, panie szanowny, też musisz być poinformowany, że owa kubita, czyli panna Arletka, to ma swojego narzeczonego, co bardzo nie lubi, jak mu kto w jego sprawy nos wsadza.	Nie może być, miłościwy królu! sam tego chcę, jak o łaskę o to proszę, żeby mnie tu nikt, choćby nie wiem jak dostojny, kolorystąkolorysta	Przede wszystkim porządek i dyscyplinę utrzymać i żołnierzy zająć, żeby próżnowaniem nie sparcieli. Widziałem ja to dobrze, panie Michale, żeś jako sysun mamrotał, gdym te podjazdy na cztery strony świata wysyłał, ale ja musiałem to uczynić, by ludzi do służby wdrożyć, bo znacznie pole zalegli. To raz, a po wtóre: czego nam brak? Nie ludzi, bo nalazło i nalezie ich dosyć. Ta szlachta, która do Prus uciekła przed Szwedami z województwa mazowieckiego, także tu przyjdzie. Ludu i szabel nie zbraknie, jeno wiwendywiwenda (daw., z łac.)	A ukrzywdzić się nie damy!	Ba, nie wpuszczą...	Cérizet nie zgodził się odnowić dzierżawy, stąd te drobne kłopoty pieniężne. Zostaje przeto w domu jedynie Maryna, Kolb żona moja i teściowa...	Gdzie są twoje warkocze? Czyż ty, niegodziwa dziewko, nie wiedziałaś, że one są moją własnością! Przecież to była twoja największa ozdoba. Gdzie są włosy? Powiedz, co z nimi zrobiłaś?	Jak się tatuś z trzecią nie ożenią!	Jakby to Krzyżacy się ich wyrzekali! swoich nie mają, prawda	Jakoś mi nieskładno Nigdy się nie odważę!	Nic się nie zmieniło w jego umyśle, jest zupełnie niepoczytalny i rozprzęgnięty umysłowo; ale u pani cóż słychać?	Nie dziwiłbym się wcale, gdyby dzisiaj wieczorem była burza	Nie mogę. Piąta dochodzi	Nie wyciągano mnie z żadnej rzeki Zapomniałeś, jak to się stało. Znalazłem ją dzięki Świadomości.	Nie zostawił żadnego listu?	Nie.	Nie. Ale...	Podobno nie kradł	Przyzwę go!	Tatuś myśli, że ja nie wiem, kto zajmuje sutereny i strychy! O, doskonale wszystkich znam, lepiej jak rządca, stróż i cyrkułcyrkuł	Tośtoś nie odebrał zdziwiła się pani.	Zmienisz pewnie zdanie, gdy go teraz zobaczysz	Łatwo zgodziłabym się z panem d’Anville wielce prawdopodobnym jest, że trzeba nie mniej niż księżniczki takiej jak wy, pani, aby kazać wzgardzić królową angielską.	Biorąc rzecz z punktu politycznego, na którym zmuszony pan jest stanąć przywdziewając w każdej epoce togę generalnego prokuratora, ponieważ wszystkie rządy mają swego publicznego obrońcę, trzeba przyznać, iż religia katolicka skażona jest w swoim źródle ostrą nielegalnością małżeńską. W oczach króla Heroda, w oczach Piłata, który bronił rządu rzymskiego, żona Józefa mogła się wydawać cudzołożną, ponieważ wedle własnego jej zeznania Józef nie był ojcem Chrystusa. Sędzia pogański nie przyjmował niepokalanego poczęcia, tak samo jak pan nie przyjąłbyś podobnego cudu, gdyby jakaś religia objawiła się dziś, opierając się na tego rodzaju tajemnicy. Czy sądzi pan, że trybunał policji poprawczej uznałby nową interwencję Ducha Świętego? Owóż, kto może powiedzieć, że Bóg nie przyjdzie odkupić jeszcze raz ludzkości? Czy jest dziś lepsza niż za Tyberiusza?	A ja powiadam państwu, ozwała się pani Teresa, że pan Gaczycki z pewnością nie ożeni się z Wandą. Jest to człowiek zimny i bez serca	A, tak! Pawła nigdy nie zakwaterowałabyś w pokoju stangreta. Żałuję, że wróciłem do domu. Ale czekaj! czekaj!	Cicho bądź, potępieńcze! czyż mnie nie poznajesz?... Gdzie jest twój pan?	Co do pańskich zamiarów?... O, nie...	Gdyby się żadnej miarą utrzymać nie mogli, niechaj wszyscy uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast zburzę ze szczętem i Austriaków pod nią pochowam.	Ja też dziś mu się kłaniałem jeszcze, jutro, gdy żółć poruszy, nie ręczę.	Jeśli katoliczka, to nie pójdzie za pana, bo one się swojej religii trzymają z uporem pijanych.	Niech się pani nie dziwi niech się pani nie dziwi, że jestem słaby w ortografii. Zarówno szkołę średnią, jak i politechnikę przechodziłem za granicą, a w gramatyce polskiej jestem tylko samoukiem, i to, jak pani widzi, kiepskim.	No i co, czy pani kontenta? Sądzę, że jest z czego. Widzi pani, kiedy ja się wezmę do tego żeby coś urządzić, musi się udać. Nie wiem, czy pani heraldyczne wiadomości pozwalają jej ściśle ocenić wagę uroczystości, ciężar który podźwignąłem, objętość atmosfery którą przemieściłem dla pani. Miała pani królowę Neapolu, brata króla bawarskiego, trzech najdawniejszych parów. Jeżeli Vinteuil jest Mahometem, możemy powiedzieć, że poruszyliśmy dla niego najmniej ruchome z gór. Niech pani pomyśli, że aby wziąć udział w pani wieczorze, królowa Neapolu przybyła z Neuilly, co jest dla niej o wiek trudniejsze niż opuścić obie Sycylje	No nie, tylko tego by brakowało, aby dała panu kosza Jeżeli się pan chce żenić...	On nie mówił. Ja wiedziałem i wiem. Czy już dziś?	Święty to był czyn i każdy poczciwy kapłan naśladować by go potrafił, choć doprawdy szlachcicowi polskiemu najwięcej by ten akt pokory kosztował, bo za skórą księżą jest taki stara szerść szlachecka!... Ale z drugiej strony strach podawać na niepotrzebne pośmiewisko suknię kapłana, a ja mam taki nadzieję, mam przeczucie, że go nam Bóg powróci...	Więc przyjdź za tydzień. I nie targaj sobie nerwów, bo zobaczysz, że skończy się dobrze.	Panie Henryku Marjanie Zaleski! wytrwaj pan w tak wielkim zamiarze, nie zważaj pan, że filisterja i ludzie, którym trochę brak tutaj drwią z tej kołowacizny, nazywają to bezcelową zabawką, marnującą czas i zdrowie, że niektórzy doktorzy higjeniści wystąpili przeciw temu sportowi w imię zdrowia, że kobiety są przeciwne temu z jakichś swoich tajemnych racyj, drwij z tego, panie Henryku Marjanie Zaleski, i idź prosto przez przeszkody do szampjonowania, na sławę kraju i rodaków.	W Spychowie? Toć ona przy was, miłościwa pani, nie przy mnie!	To nieprawda jeszcze do tego daleko. Masz pan wejść w normalny stan, bez względu na to, czy nim jest normalne picie, czy normalna trzeźwość. Patrz pan przypuśćmy, że wyjdzie na jaw, że ja byłem odpowiedzialny za tę powódź falsyfikatów. Wie pan, co to znaczy? To znaczy dożywotnie, ciężkie więzienie. Teraz żyję życiem miłych ludzi, wśród miłych osób i pięknych kobiet; potem musiałbym to życie zamienić na coś gorszego od śmierci. Zatem chyba pan na chwilę nie przypuści, że byłbym w stanie poddać się takiemu wegetowaniu, pójść do więzienia w słodkiej nadziei, że wreszcie uda mi się zebrać okruszyny życia, aby dokończyć marnie lat starości w nędzy?	A pewnie, że się podoba. A co mi to szkodzi, że się powłóczy. U nas każda ma takiego, śmieją się z nich.	A wie pan majster, kto to taki?	A wy tu mieszkacie?	Chyba waść żartujesz? Co tam? co słychać? Broniże się jeszcze Jasna Góra?	Czy to po raz pierwszy płyniesz pan na „Great Easternie”?	Hrabio, mógłbym posłać Baptystę, by dowiedział się, co się dzieje u kogoś, kogo pan zna?	I poszedł sobie?	Pamięta pan, że mi pan obiecał wszystko zrobić, o co poproszę.	Pamiętasz przecież, przyjacielu, powiem dziś tobie to, co mówią gladiatorzy wchodzący na arenę, zwracając się do boskiego cezara: „Idący na śmierć pozdrawiają cię”.	Popełniasz pan w tej chwili ten błąd, że zadajesz fałsz Ministrowi Stanu, parowi Francji, szlachcicowi, starcowi, klientowi. Niech pan poszuka swego projektu sprzedaży!	Pozostaje jeszcze dorożkarz, który woził nieznajomego.	Przecież wszędzie łazisz, widziałem cię tu i ówdzie	Przedewszystkiem, czy znałeś pan kobietę, podającą się za Różę Mitchel? fragment rozpoczynający się od tych słów w egzemplarzu źródłowym jest nieczytelny	Tak! Tak! Toż gotów jestem oddać głowę, żem dziś w południe widział równiankirównianka	Tu mieszka?	A pieniądze masz?	Ach, gałgan! Wszystko przewidział	Ach... bagatelkę... poprzestanę na drobnostce! Chcę dostać tylko tę, która tam siedzi w saniach.	Ależ bynajmniej, kochanie. Lepiej jednak będzie zacząć od początku, od gramatyki i pisowni.	Były pono u was swaty?	Chciałbym.	Chyba najważniejsze jest uniknięcie więzienia?	Co takiego?	Cóż na to Sara?	Cóż to znaczy?	Daj mi lepiej tę różę... miętosisz ją cały wieczór, zwiędnie.	Dzień dobry!	I ja...	Jak to? Zabiliście ich?	Jenojeno (daw., gw.) głos jej zabrzmiał uroczyście.	Lekarz rzekł Pangloss	Malinko, ja kocham.	Mówił mi Wasilkiewicz, że dałeś jej pomoc i opiekę.	Na nieszpory poszła...	Naturalnie	Niech ksiądz spróbuje ostatni raz.	No, Helenko, na nas pora...	No, w samej rzeczy...	O, tak!	Olesiu! Stasiu! wstydźcie się, co robicie! wołała Michasia rozłączając dwóch zapaśników i odbierając im ser i bułki.	Owszem, uważam.	Pijesz bez cukru?	Pięć lub sześć mil.	Powiedz, czy to taka światowa uroczystość, bal u pani de Sagan?	Tak jest!	Tak, papo.	Tak.	Też Roch.	To dziwna, jak tutejsi włościanie są łatwowierni: każdy z nich gotów przysiąc, że widział psa na własne oczy.	Ty mogłabyś mi zrobić przykrość? ty?	Widziałem generała Zyberta	Żeś sam wielki niczym Wyrwidąb, to ci każdy za mały. Przecie urosłem sporo przez tych kilka rokówroki, roków (gw.)
Gdyby nie byli oboje tak śmiesznie dziecinni. Grali ze sobą ciągle jakąś krwawą komedię nieporozumienia, jakby się wstydząc swojej miłości i nie chcąc szczęścia, które tak blisko, tak bardzo blisko się znajdowało. Nie chcieli po prostu uwierzyć, w to, że życie jest piękne i że przy dobrej woli wszystko w życiu może być ogromnie proste. Za dużo mówili o tym, co myślą i czują, zbyt często objawiali przelotny zły humor, miast nad nim panować, zanadto wagi przywiązywali do słów i do drobnostek, zamiast widzieć w sobie wzajemnie tylko to, co w nich było dobrego i jasnego...	Dziś nie ma czasu mówić o tém za chwilę, tylko co nie słychać, ktoś zapuka do bramy, niech go stary Beppo wpuści. Nie mogłem swobodnie, niepostrzeżony rozmówić się z Padre Guarinim, przyjdzie tutaj. Daj mu co słodkiego, tylko nie ust twoich, które są najsłodsze, i zostaw nas samych.	Bo to, mój miłościwy panie i ojcze, niech się jeno uspokoi trochę albo i przedtem jeszcze, sądy mnie będą szarpały, od czego mnie i powaga waszej królewskiej mości osłonić nie zdoła. Miłość niespełniona, TęsknotaAle już mniejsza z tym!... Nie dam się, dopóki pary w nozdrzach, a szabli w garści... Jeno mi o tę dziewkę chodzi. Oleńka jej na imię, miłościwy panie! Oj, siłasiła (daw.)	O rety! Przecież w ten sposób nie spuszcza się łódki na wodę! Jeżelibym nie umiał zarzucić cumy, lepiej byłoby mi zostać na lądzie... A cóż, gdybym tak się nie zgodził?	Ze słowem tu przyszedłem, nie z kamieniem nie biję się z wami. Mówię wam tylko, nas Leszków i Leszkowych potomków siła jeszcze... Dziś wy mocniejsi, jutro my być też możemy... Na jednej ziemi siedzimy, warto by mir uczynić, a nie zabijać się na pociechę wrogom!...	Byle nie tak, jak mój zeszłoroczny: schylać się nie było po co.	Gorszono się już tym, że śpiewał publicznie, ale pomyśleć sobie, że cezar rzymski wystąpi jako mima, nie! Tego chyba Rzym nie zniesie!	Więc dlatego nigdy teraz nie jadasz ze mną obiadu. Posądzałem cię, że jesteś w toku jakiegoś ciekawego romansu. Nie myliłem się, ale to jest co innego, niż przypuszczałem.	A na co mi czytanie? Jak ja się będę uczył, to ktoś będzie mnie uczył, a ja nie chcę, żeby mnie kto uczył; bo ja chcę być zawsze nauczycielem. My strasznie dumni jesteśmy, proszę pana.	Ależ nigdy nie opuszczałam ogrodu. Zresztą raz, jako pięcioletnia dziewczynka, byłam. Nosiliśmy ryby do basenu.	Cierpienie, Ogień tu: żywe pochodnie.... Przybiorą ich w bolesne tuniki napojone żywicą, przywiążą do słupów i podpalą... byle tylko ich bóg nie spuścił na miasto jakich klęsk... Semaxii! To straszna kaźń.	Czy nie jest to zagadnienie zbyt poważne, abyśmy się tutaj nim zajmowali?	Cóż to za wspaniały zakon Czy pamiętasz, Ludko, królowa nam o nim opowiadała? Nie spodziewałyśmy się wówczas, że kiedyś przyjdzie nam go błogosławić!	Hm... Jesteś źle ubrany. Póki byłeś gimnazistą nie miało to znaczenia. Ale człowiek przyzwoity powinien być zawsze dobrze ubrany. Jutro rano pójdziesz z Piotrem do mego krawca... Masz notes?	Muszę o tym mówić! Nie zapomnę nigdy twoich oczu, gdy przyszedłem do owej nory żydowskiej... tam w mieście, gdzieś mieszkała. Twoje oczy wówczas! Oczy patrzące z nieba. Oczy zabite. Taka miłość, jak twoja wtedy, gdym wspomniał o Niepołomskim.	Nie przypuszczam, żeby miał być już zniesiony ze szczętem ale pewnie znajduje się w ciężkim położeniu, z którego wyjście znaleźć trudno.	Nie, nam tam trzeba być pierwej ale najpierwej odprowadzić chorągwie, by mieć wolne ręce. Spodziewam się też, że książę będzie z nas contentuscontentus (łac.)	Ta historja o tym panu Górze, czy jak tam, co to panienka czytała dzisiaj panu, czy to wszystko prawda? Albo to może ino tak sobie, la uciechy wymyśliły taką historję. Bo jak to być może, żeby taki bogacz dał córkom wszystko, a pochowku nie miał mu kto sprawić? żeby mu obleczenia nie kupiły, żeby ani jedna córka nie przyszła przede śmiercią?.. To widzi mi się, co prawda nie jest.	Cóż to być może? Proszę, niech pan Marcin mówi śmiało, co tylko będzie w mojej mocy, ani chwili się nie powstrzymam, aby mu dopomóc.	Ach, pogodzę pana z moją ciotką. Jest dla pana bardzo życzliwa i nie sądzę, aby to zapomnienie panu zaszkodziło. Słuchacze i tak zapewne myśleli, że był to duet, gdyż ciotka Agata sama jedna wali w fortepian za dwoje.	Angielskim? Więc Henryk nie żyje?	Czy nie poznałeś go?	Eh, nie, pani... Skrzywdzona ludzka godność to nie imaginacja.	Ja nie wymawiam. Ale on, Wasilka, ciągiem nad tym rozmyśla. Mnie mówił i innym. Zapytaj Zoni albo i Agaty.	Jak to? Czyż nie powiedziałem ci, że życzę sobie je mieć?	Kreuz-ElementKreutz-Element (niem.) klął hrabia. głupie bydlę (dosł.: zwierzę).! Proszę, proszę, panie Janie! No, nie poturbowali cię zbytnio?	Mogłam, ale nie zapletłam!	Nic nie szkodzi.	Nie brałbyś mi tego wcale za złe. A dziś z powodu śmiesznych uprzedzeń, które kobiecie narzucono...	Nie chcę źle życzyć nikomu! jednak chciałabym, aby oni choć raz w życiu skosztowali, jak krzywda smakuje!	Nie trzeba nic więcej, tylko żeby ten potwór, brat twój, zleciał z konia	Nie.	Nie.	Nikomu tego listu nie pokazywałeś?	Prawda, a tu jakby na złość i Rocha nie ma.	Przepraszam! Przecie nie wyprawimy młokosa na tamten świat, zlazłszy zaledwie z siodeł.	Stefcia skryta, jak mało kto. Józio nie zna kobiet.	To moja rzecz, co potem będzie, zwróć jej tylko słowo i nie męcz dłużej. Dziewczynę zabija to położenie, sama nie powie przecież.	Widać, że szanowny pan nie ma nieszczęścia być literatem.	Wiem że ta siła nie jest z Boga, a co nie jest z niego, upaść musi...	Ale ja ich na to zawartych trzymać nie mogę! odparł ks. Suchywilk... Zarzucają mi ludzie, żem mu w wielu sprawach pobłażał... cóż powiedzą, jeżeli teraz zmilczę?	Chciałeś kijem oberwać?! Wynoś mi się w te pędy! Idź do swego tatusia, co psy spuszcza na ludzi!	Ot! Prawdziwe nieszczęście! Rozgorzałem afektem do pewnej panienki, wybudowałem sobie najpiękniejszą nadzieję, zapewniłem się o wzajemności panny i kiedym z taką pewnością, jak na cztery tuzytuz	Winy! Winy! Kto go śmie oskarżać! Miał on serce i duszę warte tysiąca przyjaciół, do których się skłaniał.	Biały człowieku Jestem nieszczęśliwym księciem. Wiele lat temu wyruszyłem na poszukiwania śpiącej królewny, której historię znałem z bajki. Podróżowałem po świecie przez wiele dni, a kiedy ją wreszcie odnalazłem, złożyłem na jej ustach delikatny pocałunek, żeby się obudziła, tak jak napisano w książce. Zaiste: obudziła się. Potem ujrzała jednak moją twarz i wrzasnęła: „Och, on jest czarny!” Zamiast wyjść za mnie za mąż, uciekła i znów położyła się spać, tyle że nieco dalej. Więc wróciłem, przybity, do królestwa mojego ojca. A teraz doszły mnie wieści, że jesteś wielkim czarodziejem i posiadasz wiele cudownych eliksirów. Więc postanowiłem poprosić cię o pomoc. Jeśli sprawisz, że stanę się biały i będę mógł wrócić do śpiącej królewny, oddam ci połowę królestwa i wszystko inne, czego tylko zapragnieszJeśli sprawisz, że stanę się biały (...) oddam ci połowę królestwa i wszystko inne, czego tylko zapragniesz	A u ciebie Maciuś poznał się z Murzynami.	Dajmy pokój zbójom. Ilekroć kto zbyt nastaje na różnych zbójów, takiego doznaję wrażenia, jakby się o coś mścił na nich.	Jak ci się zdaje? A żeby sprzedać ten kawał ziemi osobny w stronie Saudwilów?	Jak wyzdrowieję, to pojadę do wuja Kazia na całe lato, prawda?	No i cóż, Gasnier, jakże się mała miewa?	Przekonam się dopiero. Bywajcie mi zdrowi.	Słuchaj-no mój drogi, odezwała się, dorosłeś dzięki Bogu, masz rozum, czas ci go użyć samemu	Właśnie przyszedł jakiś pan do panny Magdaleny i czeka w sali	Z trudem doszedłem do otrzeźwienia	Zanadto ciekawy jesteś, ale przyjdzie czas, to i dowiesz się. O to i chodzi, żeby to dla ciebie tajemnica była.	Zapewne, ale ja ciągle jeszcze przypuszczam, że się rozmyślisz.	Tak, zazdroszczę mu powietrza Ojciec głupi, niech i syn będzie głupi.	Wartość, pan mówi! Zaraz panu powiem, czego on dosięga. Jeżeli posiadamy ów klucz, o którym pan mówi, tedy każę zbudować okręt w stoczniach bristolskich, zabieram ze sobą pana i obecnego tu Hawkinsa i znajdę ów skarb, choćby mi przyszło rok go szukać.	A czy pan wie, jakie mam troski?	A dobrze, i ja go utopię w Motławie, w morzu, we krwi, w czym chcesz, jeno mi go daj! Ha, jak go dostać? Żebym konia tylko miał, tobym go dogonił, choć on już daleko, za miastem! Dalibóg, dogonię!	A gdzież pan teraz pracuje?	A inni?	A przy tym nienawidzi nas ona, bo to hic mulierhic mulier (łac.: ten kobieta) stronniczka, zwolenniczka..	A to dlaczego?	Ach, tak wierzyć jak on szepnęła Hela.	Aha! A ja poznałam go u pani Krotyszowej. Pewno pan słyszał.	Augustynowicz, ty coś ukrywasz?	Boś mi coś ukradł!	Było potrza, to juścijuści (gw.)	Chłopcy idą już spać Może pan zechce zobaczyć Iwonka?	Dadzą ci kąt!	Dlaczego, chérichéri (fr.) zapytała miss Bella.	Dlaczego? Czyście balwierze, że każdego musicie ogolić?	I cóż?	I z potężnym Karolem GustawemKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660) wstawiennictwo, poparcie. prosić...	Już mnie opuszczasz?	Kogóż to?	Komenda mną rządzi	Można. Masz pan klucz od zatrzasku. Przyjmie pana, mówiła mi nawet, te z przyjemnością zobaczyłaby znajomych u siebie; cóż pan chcesz, tak samotnie przepędza dnie całe.	O czym myślisz, Elizo?	Odpowiadaj na to, o co pytam.	Oho! Rzecz musi być poważna.	Pan baron pozwolą z nami na kolację	Pan umarł!	Pani wprost wraca z Paryża?	Piłeś?	Przypuśćmy, że uroiłam, i cóż z tego?	Robotnicy...?	Są ludźmi!	Słuchaj mnie uważnie w bibliotece, w szafie z książkami, w tej, co stoi pod ścianą salonu, na najwyższej półce, za książkami stoi skrzyneczka. Wyjmiesz z niej to, co jest w środku, sztandar, i przyniesiesz mi tu.	Tak.	To dobrze: spaliłem to	To nic! to przyjdzie	Twoja dama musi być niesprawiedliwie okrutna, znajdując rozkosz w rozpaczy nieszczęśliwego kochanka, który jej daje tyle dowodów miłości?	Więc jakoż myślicie?	Wody! wody!	Wszystko!... I o starej Mahuchet i o twoich wyprawach, aby zabrać małego na obiad wówczas, gdy ma wolną niedzielę.	Za co on ci to darował?	Zapłać, gamajdo!	Śpij i nabierz sił. Tak będzie najmądrzej.
Właśnie, że nie. Ona tylko to rozumie. Rozbijać jej.	Wszystko jedno jeżeli nie odnajdziemy owych papierów, tak dowcipnie przez dziada schowanych, to ja... już mam dosyć. Daruj, mój drogi, ale już ani razu nie pojadę do Petersburga i żadnym już wielkim książętom, ani ministrom nie będę składał wizyt. Bądź co bądź to są rzeczy upokarzające i choć piekielną mam ochotę utrzeć nosa tym dygnitarzom, panoszącym się na Hajwie... Mój drogi, czy uwierzysz, że ośmielili się zaprosić mnie na urządzane tam ostatnio dla księcia Cyryla polowanie?	Dlatego właśnie, że ty pozwalasz sobie żartować, ja żartować przestaję; zbliż no się tu mości żartownisiu, a gdyby ta przygoda, która wprawdzie skończyła się na niczym, była istotnie straszną, to czyliż nie okazałbym wtedy tej samej odwagi i poświęcenia, jakie w dobrej wierze okazałem na próżno przed chwilą. Rycerz, Sługa, Szlachcic, ChłopCzyliż taki rycerz, jak ja, może mieć poziomą zdolność rozróżniania odgłosów, które słyszy, i zgadywać, czy one od młynów i tartaków lub skądinąd pochodzą, gdy zwłaszcza młynów podobnych nie widział nigdy? Rzeczą to jest raczej takiego mizernego chłopa, jak ty, poznawać przedmioty, wśród których zrosłeś i chowałeś się z nimi pospołu; lecz spraw no, niech te sześć młynów w sześciu olbrzymów się zamieni i daj mi ich jednego po drugim lub wszystkich razem nawet, a jeżeli nie oddam ci ich wszystkich, każdego bez głowy, pozwalam ci wtedy żartować bezkarnie do woli.	Co za człowiek, panowie ten Żyd, który posiada wykształcenie nieuniwersyteckie, ale uniwersalne. U niego uniwersalność nie wyklucza głębi; co wie, to wie do gruntu; ma intuicję, geniusz interesów; to wielki referendarz hien, które władają giełdą paryską i które nie zrobią interesu, póki Palma go nie zbada. Jest poważny, słucha, waży, namyśla się i mówi wreszcie interesowanemu, który patrzy ze zdumieniem na tę powagę wypchanego ptaka: „To mi się nie podoba”. Co mi się wydaje nadzwyczajne, że on był przez dziesięć lat wspólnikiem Werbrusta i że nie było nigdy między nimi nieporozumień.	Co?.. ładne?.. aha!.. mówiłem sam, że się to pani będzie podobać, latem to tylko ptaszysków bywało za dużo, darły się całe noce, że nie można było spać, ale jak je Jędruś przestrzelał, to ich teraz mniej.	Pan de Nemours uważa że bal to jest coś, co może być najnieznośniejszego dla miłośników, czy kochają z wzajemnością czy nie. Powiada, że jeżeli są kochani, mają tę zgryzotę, że przez kilka dni są kochani mniej: że nie ma kobiety, której troska o strój nie przeszkadzałaby myśleć o kochanku; że są tym całkowicie zajęte; że ta dbałość o strój ma na celu wszystkich, zarówno jak ukochanego; że gdy są na balu, chcą się podobać wszystkim, którzy na nie patrzą: że, kiedy są rade ze swej piękności, czerpią w niej radość, w której miłośnik ich nie ma największego udziału. Powiedział dalej, iż kiedy ktoś nie jest kochany, cierpi jeszcze więcej, widząc swą panią na zabawie; że im bardziej podziwia ją publiczność, tym bardziej jest nieszczęśliwy, iż nie posiada jej serca; wciąż boi się, aby jej piękność nie zrodziła jakiej miłości szczęśliwszej niż jego. Słowem, uważa, że nie ma równego cierpienia niż widzieć swoją panią na balu; chyba wiedzieć, że ona jest na balu, a nie być tam.	Wczoraj nie mogła z miasta wyjść, bo nocą bramy zamknięte. Dwóch z moich ludzi krąży koło każdej bramy. Jeden ma iść w ślad za Ligią i za olbrzymem, drugi wróci natychmiast, by dać znać. Jeśli jest w mieście, znajdziemy ją, bo owego Liga, choćby po wzroście i barkach, rozpoznać łatwo. Szczęśliwyś, że nie porwał jej cezar, mogę cię zaś upewnić, że nie, bo na Palatynie nie ma dla mnie tajemnic.	A czemuż to i twój nie przyszedł?...	Głupiś, mój Zerwiłebciu! Przecież król ci nie powiedział, że masz zabić księcia Lulejkę, tylko księcia, rozumiesz?	Jesteś gęś! nie mogąc śmiechu utrzymać, tak głośno, że chłopak otworzył oczy, spojrzał i zawstydzony uciekł czemprędzej.	Widzę, że nie nazbyt podobają ci się nasze czasy?	Zawarłem z tym oto panem umowę, na co mam dokument opatrzony pieczęcią, że poprowadzę okręt tam, gdzie zechce mój chlebodawca Aż dotąd wszystko w porządku. Ale teraz przekonywam się, że pierwszy lepszy z czeladzi okrętowej więcej wie niż ja. Czy tak się godzi? Czy to pan nazywa właściwym postępowaniem?	Dwór, Szlachcic to jak w dym do dworu więcej niż połowa była zbuków. Żeby człowiek nie miał tej trochy gruntu, to by jak dziad żebrać musiał	Radzi was przyjmą, torbeczki dygujecie niezgorsze, a jakiś grosz też być musi w supełkach, to juści, że chętliwie przypuszczą waju do krewniactwa.	To wcale nie był sen, bo w tym momencie wyciągnęłam rękę do dzwonka i cień natychmiast zniknął, a pokojówka weszła ze światłem. Duchy pokazują się tylko tym, którzy je mają zobaczyć; to był duch mojego męża. Jeżeli dusza mojego męża zeszła tu i wzywa mnie do siebie, dlaczego moja dusza nie miałaby tu powrócić, aby obronić swoją wnuczkę? Przecież między nami więź jest jeszcze bliższa.	Bliźnięta-Żeglarze i Złota Pani w ogóle już nie przyszli Nora była, ale to już nie ta sama Nora, zmieniła się.	Czy wasza miłość nie widzi, że tu już kamień, szczyry mur? Pcha i pcha, gdzież się umknę? Wżdy na ścianę jak mucha nie polezę? Stójże, wasze, spokojnie, gdy politycznie gadam!	Wyklaruje się wszystko. Albo pozostanie po staremu, to znaczy, że ty do śmierci będziesz z Kunickim, albo pobierzemy się i Kunickiego diabli wezmą. A wybór zależy od ciebie.	Kiedy? mój ojcze, śmiejąc się dodała wdowa... żeby się tą niepewnością sytuacji pan Dobek nie męczył, mnie się zdaje co najrychlej, to najlepiej... Po co tu zapowiedzi? a gdyby kto z nas zachorował i zażądał ślubu, toćbyście musieli dać... Cóż my to dziś mamy?	Mosanie słowo się rzekło; jeśli zechcesz, pojedziesz, aleć proszę, uczyń to dla mnie i ustąp funkcji Skrzetuskiemu. Ma on swoje szczególne, słuszne racje, by jej pożądać, a ja o innej pomyślę dla waści rekompensierekompensa (z łac.)	Moja Tereso nie wszystko złoto, co się świeci. Chodźmy do domu, cuda ci opowiem. Mam pieniędzy trochę, a co najważniejsza, zyskałem je własnym przemysłem, nie skrzywdziwszy nikogo.	Ależ ona Wejdalotką nie jest i nie będzie, bo jest narzeczoną moją Gdym ją zaswatał w lesie, prowadząc, przy świadkach którzy tu są, całowałem ją w usta, więc pocałunkiem ślubowaliśmy sobie...	Nie! Nie chcę ściągnąć na Rzym gniewu Merkurego, którego zawstydzilibyście złodziejstwem. Potrzeba mi jakiegoś stoika, jak Seneka lub jak mój nowy przyjaciel-filozof, Chilo.	Niech pan nie mówi i nie myśli o śmierci.	A! Ta pani to słynna pani de Sérisy, która miała tyle przygód, a którą mimo to przyjmują wszędzie!	Czy nie chciałaby pani zapoznać się z panią Niepołomską?	Jak to? Przecież tędy prowadzi ścieżka!	Juljuszu miłość ta daremną jest; ja ciebie kochać nie mogę.	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	Nie będę jadł.	Nie rozpusta mię wiodła, jeno miłość...	Niech się pan nie obawia Tak prędko nie wróci. Wiem, u kogo jest.	No, a patryotyzm, księże proboszczu, czy on w rachubę nie wchodzi?	O! któż to wie! zaraz może, może dopiéro wieczorem na spoczynek.	Prawda, ja zapomniałem, przecie to jego ta powieść Ogniem i mieczem. Mnie Mery ładne kawałki z niej czytała.	Tem, że sannę lubię bardzo.	W ciągu tygodnia nie będzie w tym domu innego pana prócz mnie.	Aha, więc haszysz już działa! Rozwiń tedy skrzydła i unieś się w sfery nadludzkie; nie lękaj się niczego, czuwamy nad tobą i gdyby ci nawet skrzydła roztopiły się od słońca jak Ikarowi, uratujemy cię.	I dobre to było żelazo! Tu dałem do naprawy trzy płaty naramienne oraz kazałem znitować grot włóczni. Kuźnię dzierżawił od rządu jednooki kowal z KartaginyKartagina olbrzym z jednym okiem pośrodku czoła.. Kupiłem odeń błam skór bobrowych które podarowałem potem siostrze, by sobie nimi wysłała podłogę w swej świetlicy.	Jak się masz i do widzenia, bo czasu nie mam.	Krowa? Konie tyle rozumu co krowa nie mają. Ona żyje liśćmi i gałązkami, zwyczajnie budniczka.	Po co pytasz? Czy to twój interes?	Więc to jeszcze dziecko... Niechże Nasibu da ci dla niej herbaty, ryżu, kawy i wina... Bierz, co chcesz z zapasów, a jutro przyjeżdżaj po nowe.	Czekam, żeby ktoś z tych co czuwają koło rzeczy wziął mój paltot i dał mi numer.	Może nawet widziała w tej wizji wskazówkę co do jednego z zadań, jakie czekały młody, na ruinach dawnego powstający klasztor?	A i stamtąd jeszcze daleko do Benares	Chwileczkę, panowie Do numeru trzeciego można wejść z dwóch stron, schodami z zewnątrz albo od środka.	Co panią może łączyć z takim Tempe?	Co za wytworna grzeczność! Naprawdę zdumiewająca!	Co zresztą...	Jakich niebezpieczeństw Niebezpieczeństwa uciekają przede mną, gdziekolwiek jestem, na siedem mil wokoło: tak samo, jak za zjawieniem się monarchy ustaje władza namiestnika; za pojawieniem się słońca pierzchają chmury, i jak choroby umykają pod ciałem św. Marcina z Kwandy.	Ma złe oczy.	Mnie jeno pozwolenia hetmańskiego na piśmie trzeba; a jak tu raz siądziem, niechże nas potem rugująrugować (z niem.)	Mój przyjacielu Hipokrates, udając się jednego dnia z Lango do PolystyloPolystylo	No i co?	No, dzisiaj chyba już czas do domu ale wrócę tu jutro i pojutrze, i popojutrze.	No, żeby obejrzeć.	Pokornie dziękuję, w dobrym zdrowiu była, gdym odjeżdżał. A tu w Łomży wszystko po woli waszej królowej miłości się wiedzie?	Tak jest ale dzieli nas od niego odległość co najmniej tysiąca dwustu mil.	Ty niewiedzieć co pleciesz.	Zwariowałeś? Do sadzawki?	A tobie kto o tym opowiadał, moja duszko?	A u kowalichy.	Aha!...	Ale gdzież jest ten włóczek? Ten wybawiciel?	Bardzo sympatyczny	Cóż on tam robił?	Dajcież spokój!	Dzień dobry, dzień dobry!	Dziękuję. Gątowski mieszka w Saskim hotelu.	E... nic, tak sobie. Można by ją porąbać, toby się zdała na komin; a tak ino spróchnieje i szkoda.	I za pani dzieci?	Jak się nazywacie?	Każdy jest człowiek.	Kpi pan ze mnie?...	Krak będzie dosyć	Kto jest Kostyński?	Kto?	Niepołomski Niepołomski mieszka obecnie... Zaraz... litera N.	No, panie, pomagać, pomagać...	Ojciec mię wezwał...	Pan w mieście.	Pan wyszedł spacerować po mieście?	Po części. Pan jest zaślepiony w swoich perszeronachperszeron	Polak?	Powozem w ćtely kaśtany	Prawda! Juści! takie zberezeństwo, taki grzech!	Przecieżem go widział!	Siedem tysięcy!... ten brzydki mały djament wart był aż tyle?	Stowarzyszenia, które otrzymało od rządu hiszpańskiego przywilej na poszukiwanie galionów zatopionych. Akcjonariuszów zwabiła ponęta ogromnych korzyści, gdyż owe skarby na dnie morza oceniane są na pięćset milionów.	Szymek! a pódzipódzi (gw.) poradzić....	Ta się śmieje, hę?	Taki tam i afekt, gdy się subiectum zmienia!	Twój ojciec zostanie porwany tej nocy, tak samo, jak zostali porwani Ganimard i Herlock Sholmes.	Ty? Ty, mój drogi, źle go wychowałeś! Dobranoc!	Umarła!	Więc o kradzież Czy przyznaje się pan, panie Kosiba?...	Zemsta, Pozory odparł poważnie ks. Coignard	Znajomych, familii dużo mają?	„Klara śpi już od dawna!” Dobranoc!
Było to u mnie wieczorem. Petroniusz począł lekko mówić i żartować, jak on czyni zwykle, a wówczas Paweł rzekł mu: „Jak możesz, mądry Petroniuszu, przeczyć, że Chrystus istniał i zmartwychwstał, gdyś nie był wówczas na świecie, Piotr zaś i Jan widzieli Go, i ja widziałem w drodze do Damaszku? Pierwej zatem niech twoja mądrość wykaże, iż jesteśmy kłamcami, a potem dopiero zaprzeczy naszym świadectwom”. Lecz Petroniusz odpowiedział, że przeczyć nie myśli, gdyż wie, iż dzieje się wiele rzeczy niepojętych, które jednak wiarygodni ludzie stwierdzają. Ale mówił, że inną jest rzeczą odkrycie jakiegoś nowego cudzoziemskiego Boga, a inną przyjęcie Jego nauki. Korzyść„Nie chcę wiedzieć o niczym, co mogłoby mi popsuć życie i zniweczyć jego piękność. Mniejsza, czy nasi bogowie są prawdziwi, ale są piękni, jest nam przy nich wesoło i możemy żyć bez troski”. Wówczas Paweł tak odpowiedział: Nauczyciel, Pozory, Prawda„Odrzucasz naukę miłości, sprawiedliwości i miłosierdzia z obawy przed troskami życia, lecz pomyśl, Petroniuszu, czy życie wasze istotnie jest od trosk wolne? Oto i ty, panie, i nikt spomiędzy najbogatszych i najmożniejszych nie wie, czy zasypiając wieczorem, nie zbudzi się z wyrokiem śmierci. Lecz powiedz: gdyby cezar wyznawał tę naukę, która nakazuje miłość i sprawiedliwość, zali twoje szczęście nie byłoby pewniejsze? Boisz się o swoje radości, lecz czy życie nie byłoby wówczas weselsze? A co do ozdoby życia i piękności, jeśliście nabudowali tyle pięknych świątyń i posągów na cześć bóstw złych, mściwych, cudzołożnych i fałszywych, czegóż byście nie dokonali dla czci jedynego Boga miłości i prawdy? Chwalisz sobie swój los, gdyż jesteś możnym i żyjesz w rozkoszy, lecz zarówno mogłeś być biednym i opuszczonym, chociaż z wielkiego domu pochodzisz, a wówczas lepiej by ci było zaiste na świecie, gdyby ludzie Chrystusa wyznawali. DzieckoW mieście waszym możni nawet rodzice, nie chcąc się trudzić wychowaniem dzieci, wyrzucają je częstokroć z domu, które to dzieci zowią alumnami. I ty, panie, mogłeś być takim alumnem. Ale gdyby rodzice twoi żyli wedle nauki naszej, tedy nie mogłoby ci się to przygodzić. ŻonaGdybyś doszedłszy męskich lat zaślubił umiłowaną niewiastę, wolałbyś, by ci została wierną do śmierci. A tymczasem patrz, co się u was dzieje, ile jest sromoty, ile hańby, frymarkufrymark (przestarz.)	Heidi, posłuchajże! Dotąd nie mogłaś się nauczyć czytać, gdyż wierzyłaś Pietrkowi, teraz uwierz mnie. Zaręczam ci całkiem na pewno, iż wyuczysz się czytać, i to bardzo prędko, podobnie jak mnóstwo dzieci, które nie mają zakutej głowy, jak twój Pietrek. Widziałaś obrazek z pasterzem. Gdy będziesz czytała, dostaniesz książeczkę na własność, dowiesz się całej historii tego pasterza, zupełnie jakby ci ją ktoś opowiedział, co robił z owcami, kozami i jakie dziwne przechodził koleje losu. Chciałabyś to wiedzieć, Heidi, prawda?	Owszem, nieraz słyszałam, jak ktoś szeptał po kątach o tych sprawach, które wydają mi się bardzo dziwne: dziadek bonapartysta, ojciec rojalista, a zresztą... Odwróciłam się więc do dziadka, a on wzrokiem wskazał mi dziennik.	Hallo Proszę otworzyć. Toldziu, nie rób głupich „witz’ów”! to wielka różnica) w krainę niewiarogodnego upodlenia i śmierdzącego nieszczęścia. I to przez nią, tę, którą z lekka pogardzał, uznając już ten „romans” za coś poniżej jego „standardu”, czyli jak mówią teraz: „wzorca”. Patrzał, widział, nie chciał widzieć i nie mógł się oderwać. Pojął nareszcie, nie mózgiem czym jest ten tak zwany demonizm. Pokojówka Zuzia a niechże to kaczki... Wpita jak buldog swoją niezwyciężoną pięknością i świństwem w każdą komórkę jego ciała, w każdy atom duszy... Precz!! Ohydny kuzyn Toldzio, onanistyczny profesor z lat dziecinnych, posiadał ją właśnie (nie posiadając się z radości) na małym leżadełku. Widział Genezyp cały komizm, całe upodlenie męskie jak na tacy O, gdzież jest sprawiedliwość na tym świecie! Ale co najgorsze było, to to, że oburzenie, upokorzenie, obraza, złość pciowy, lub jak inni mówią, pełciowy. Gdzie on był naprawdę do najcięższych choler, ten znienawidzony (nie wiadomo już przez kogo) Zypcio? Było coś plugawie cierpiącego, ugniecionego przez tamtą osobową babę na wstrętny plasterek. Ale gdzie była jego osobowość? Rozwiała się w przeciągającej nad Ludzimierzem dzikiej, czarownej, marcowej nocy. Ten cały pałac razem z nim i jego tragedią zdawał się być małą wyplutą przez nie wiadomo kogo pesteczką, na tle grozy natury i nadciągających wypadków byli zdrowym bydłem. A, a, a indywiduum potępione bezwzględnie) nasycał się jak ostatnie bydlę i ona (o zgrozo!) miała z nim tę właśnie niezgłębialną, niedocieczoną przyjemność, w tej samej chwili, w której jego pozbawiała jej tak okrutnie na rzecz tamtego jak nigdy), a potem trwali dłuższy czas bez ruchu, stężali, prawie martwi. (To, że on tam patrzył [wiedziała na pewno], podnieciło księżnę Irinę do niebywałego dotąd szału. Już raz robiła rzecz taką. Nie udało się o tyle, że tamten uciekł i strzelił się w brzuch w lesie nie bała się o niego). Wlepiony prawie w szyby trwał również bez ruchu Zypcio. Patrzył teraz na żółto jeżeli już w ogóle, to w takim razie w najlepszych warunkach. A tamci wstali i zaczęli się rozbierać oboje gorączkowo. Genezyp pożerał oczami (i całym ciałem przez oczy) tę scenkę nie z tego, jak mu się zdawało, świata. Odkrył w sobie (i pośrednio w świecie) coś tak strasznego, że duchowo oniemiał. Już nie był sobą. Pękały więzy jaźni, ulatniała się osobowość. (Taką chwilę świadomie wykorzystać! Za głupi był na to). Zakrzepłe krwiste zwały zawaliły mu mózg, dławiło go od środka coś niemieszczącego się w nim samym. Było to coś gorszego chyba (oczywiście chyba że czy on cierpi do szaleństwa, czy nie, to całemu światu jest zupełnie „ganz pommade” falą niepowstrzymaną przeszła przez niego „na durch” i poszła „we światy”, oznajmić na innych planetach o tym bezprawiu. A ci tarzali się jak oszalałe pająki... Nie wytrzymał tego Genezyp i nagłymi ruchami, przez ubranie, zrobił ze sobą porządek. Pękł. Nagle spadło zeń wszystko: jakaś maska olbrzymia, żywa, żyjąca odrębnym bytem, spadła tu, na błękitne kafle podłogi, śmiejąc się cicho i radośnie i straszliwy polip przestał ssać i schował się jak robaczek malutki między zwoje mózgu ktoś nieznany, obcy, wstrętny, nieobliczalny (to może najgorsze), złowrogi, draniowaty i słaby. (Ach, to, to było najgorsze!) „No pomyślał o tym drugim. I do lustra zrobił minę silnej woli w dawnym stylu. Mina nie udała się. Jakaś obca siła wywindowała go na krzesło i kazała mu spojrzeć jeszcze raz „tam” nawet przez chwilę majaczyła mu niezdrowa myśl, że przecie on (wobec tego, co widzi) ma prawo, absolutne prawo, zrobić sobie jeszcze raz choćby tę drobną przyjemność, bo przecież nawet to nie będzie niezdrowe na tle tego (takiego!) widoczku. Słyszał kiedyś coś w tym rodzaju w szkole. Wzdrygnął się i zdruzgotany zlazł powtórnie z krzesła. (Ach, prawda jakiś taki był irytująco-świńskawy i tak dobrze rozumiał, o co chodzi, i tak w każdym ruchu wiedział, co robi. Nie „a maładièc, Toldzio”. Ale i straszny żal za „uciekniętym” życiem zalał wszystko i zmętnił kwaśno-gorzkim posmakiem chwilę beztroski. Czy wróci do niej teraz ten jej najśliczniejszy chłopyś, biedactwo najdroższe!	Na Korsyce wsiadłem na statek, który wiózł wino na kontynent. WinoWieczorem zawinęliśmy do Alassio, wyciągnęliśmy beczki z winem i spuściliśmy je na wodę, powiązane długą liną. Potem załoga wsiadła do łodzi i śpiewając, wiosłowała w stronę brzegu. Ciągnęła za sobą długi sznur beczek, uderzających o siebie; były podobne do stada delfinów. Na piasku czekały konie. Porozwoziły beczki, wspinając się dzielnie pod górę z tupotem i hałasem po stromych uliczkach małego miasta. Gdy już odstawiliśmy ostatnią beczkę, poszliśmy odpocząć, orzeźwić się i siedzieliśmy długo w nocy, pijąc z przyjaciółmi. Następnego ranka wyruszyłem na krótki wypoczynek do rozległych oliwnych lasów. Na razie miałem dość wysp, a że nieźle zarobiłem w portach i na statkach, pędziłem leniwe życie wśród wieśniaków. Leżąc, przyglądałem się, jak pracują, lub wyciągnąwszy się gdzieś na wyżynie, patrzyłem w dół na niebieskie Morze Śródziemne. I ostatecznie krótkimi etapami, po części piechotą, a po części morzem, dotarłem do Marsylii. Spotkałem się z dawnymi kolegami marynarzami, zwiedziłem wielkie, dalekobieżne statki i znowu ucztowałem. Wspomniałem ci już o skorupiakach. Czasami śnię o marsylskich skorupiakach i budzę się z płaczem!	Aha! Mój ankus-s-s wraca do mnie! Wsz-sz-szak mówiłem, że w nim jest ś-ś-śmierć! Ale jak to się ss-stało, żeś ty jeszcze żyw?	Czy aby napewno przyniesie do tej swojej ciotki walizkę? Bo jeżeli nie, to szkoda tej forsy. Uparłaś się, że tam go zwabić najlepiej...	Cóż to jest pięćdziesiąt centimów rocznie na fundusz rezerwowy, a dwa franki do sekcji! A jednak obawiam się, że wielu nie zapłaci i tego.	Hola, Manuelu! co się z tobą dzieje? Głuchyś jak pień, a język kołkiem stanął ci w gębie!	I żaden ci się nie uwidział?...	Nie wiem co... Skąd mogę wiedzieć... Wszystko mi się podoba.	Takich jak moja, coście się w niej myć chcieli? Dziękujemy za wszystko; już darmo nie gadajcie, odchodzimy. Patrzaj no, Jasiek... tu, gdzie beczka stała, dziura okrągła.	Tutaj mamy bryczkę na polanie. Jeśli spotkamy nadleśnego, to niech się pan nie boi, bo on myśli, że pan jest naszym profesorem.	Dziękuję, pani Józefowo, dziękuję, pewnie, że się napiję, nie można odmawiać darów Bożych. Panu Lucyanowi moje uszanowanie! Ciemno w pokoju, to i nie zobaczyłam pana staremi oczyma, panie mój kochany!	Według mego zdania, jest pewna racja i tak myślę, że gdybyś waszmość, panie hrabio, je znalazł, nie uważałbyś za potrzebne dzielić się nim nie tylko z Polakami, ale nawet i ze mną, który jestem Czechem...	Kochają się do szaleństwa, Natan zwierzył mi się przed chwilą.	Czy wy się dziś nie uspokoicie? Kto tam znowu?	Nie drzyj się po próżnicy, słyszymy wszyscy.	Nie, alem się wytrzeźwił i myślę skończyć dobrze!	Nie. Chciałbym widzieć się z panem Czyńskim.	Pan hrabia łaskawość swoją roztaczać raczy jako to słońce. Miło mi jest ogrzać się w promieniach łaski.	O! Tego wcale nie powiedziałem! Niech wielmożny pan robi, jak mu się podoba. Nie chciałbym w podobnych okolicznościach udzielać żadnych rad.	W samej rzeczy myślę, że cały ród Pansów urodził się na świat z pełnymi brzuchami przysłów. Nie widziałem jeszcze żadnego z nich, ażeby za lada sposobnością tuzina ich nie przytoczył.	At, tegom się dawno spodziewał. Głębocki sprzedaje majątek. Wie pan, ten pan, co to był.	Bo kto się z nimi brata?	Kowali trza się strzec.	Także około trzystu kilometrów. Pamiętać wszelako należy, że Mahdi wojuje z całym światem, a więc i z Abisynią. Wiem to również od jeńców, że na zachodniej i południowej granicy kręcą się większe lub mniejsze hordy derwiszów, więc łatwo moglibyście wpaść w ich ręce. Abisynia jest wprawdzie państwem chrześcijańskim, ale południowe, dzikie plemiona są albo pogańskie, albo wyznają islam	Wiesz: Gabryś ujął... Ruda już się tuknęła i lepiej... A Leszcz także cwany.	Powiem szczerą prawdę Jest to rzecz, której pan nie jest w stanie zrozumieć, rozkosz, a raczej potrzeba mówienia tego, jak jest, i to głośno. Prawda jest tu, w tej głowie, która ją odgadła i odkryła, i wyjdzie z niej cała, naga i drżąca. Artykuł pójdzie taki, jak go napisałem. Będzie wiadomo, że Lupin żyje, będzie wiadomy powód, dla którego chciał uchodzić za martwego, będzie wiadome wszystko.	A! przecież wiecie o co chodzi, bo Watzdorf tu do was dla odebrania go był przysłany... Mówią, że jeśli nie oddacie go z dobréj woli, gotowi użyć siły.	Dam ci kieliszek, ale powiedz najpierw, kto to taki!	Gdybyś wiedział, co to za męczarnia mieć ten apetyt na wszystko i nie móc... Wszystkim chciałbym być, wszystko przeżyć, połączyć w sobie najdziksze sprzeczności, aż pękłbym wreszcie nadziany sam na siebie jak na pal.	Pójdę stąd ciężko mi, nie strzymam. Wiesz czemu?	Wasyl wlezie! On tak jak kot chodzi.	Kobiety nie rozumieją i to im pozwala lepiej odczuwać rzeczywistość. Intuicja zapewne i nam jest wrodzona, ale nie dopuszczamy jej do głosu. Czyście widzieli kiedy takiego gościa, co na ulicy urządza hazard w tak zwane trzy karty?	Nie można rozumniej mówić, niż to czyni owa kapłanka. Toż samo ja ci powiadałem, skoroś pierwszy raz mnie o to zagadnął. Pij tedy i zważaj, co ci powiada serce, uniesione szałem bachicznym.	W takim razie jest krata więzienna i chociaż prawo nie tak pośpiesznie wymierzy nam sprawiedliwość, ciebie zasłużona nie ominie kara. Wiesz to sam i rozumiesz doskonale. Copperfieldzie, pójdź, proszę, na GuildhallGuildhall	A jak żadnego?	Ach, rzeczywiście przepraszam, panie Franku... Tak, tak, bolała mnie głowa. A... a cóż pan?... Dużo było dziś roboty z tym kontrolerem?	Ale nie chorowała?	Ale przecież nie podróżuje pan bez przerwy?	Czyż? Jedną malutką czarną kawę tylko. Z koniakiem? Niech będzie, więc bez koniaku. Ale pipperminthpipperminth a. peppermint wł. frappe, kawa z lodem....	Do Częstochowy idę, to mi darujecie, com ta przeciw wajuwaju (gw.)	Dom ciasny, na miły Bóg, ciasny, mośćbrodzieju! Sam to widzę i boleję, ale nieraz tu już krzesano hołubce pod tą strzechą niską za dobrych starych czasów. Hańbaż by to dla mnie, dnia dzisiejszego, była, gdyby na dziedzińcu tak znakomici goście...	Ile ci potrzeba?	Jedźcie sobie sami do Witolda, bo ja nie pojadę.	Kab ty mnie hroszy pożyczyła... Do mirowego dziś na sądy chodził... Długi, każe, zapłacić trzeba... Ziemię sprzedadzą, każe... Nie sprzedadzą, mówię, bo nie wykupiona, od rządu znaczy nie wykupiona. A on, długi popłacić, każe... ja do starszny...	Kocham muzykę, ale dla jej miłości nie myślę tonąć. Panno Stefanio, co pani robi? Wypadniemy!	Na Belzebuba, mego stróża! To nie poznajecie już przyjaciół?	Na Rusi? No i czemuż dać nie chcą?	Nie, tę spekulację na domach, które budował za pośrednictwem ludzi niewypłacalnych.	No tak. Kujotykujot	No, Eugenio, o co chodzi? I czemu chcesz rozmawiać w tym uroczystym salonie, czy nie lepiej by nam było u mnie, w gabinecie?	No, to trzeba jeszcze było zatrzymać hrabiego jako włóczęgę, pod pretekstem, że jest zanadto bogaty.	Poślą go do szkoły, dadzą ciężkie buty i obleką go w mundur. Wtedy zapomni wszystkiego, co umie. No, a teraz powiedz, który z baraków jest twój?	Tak, panie	To niemożliwe! przyrzekłem sztuczkę, dotrzymam słowa. Zresztą programy wydrukowane.	Wcale nie przerzucała, dlaczego miałaby przerzucać? Obejrzała tę...	Więc przyjaciele... Niech przyjdzie proboszcz, Miętlewicz, a nawet ten stary, oryginał, który pomimo swoich osiemdziesięciu lat...	Zdrajco! Ze mną są ludzie laudańscy, którzy z wojny wrócili, i ci mają z tobą obrachunki za rozbój i za krew niewinnie przelaną, i za tę pannę, którąś teraz porwał! A wiesz, co to jest raptus puellaeraptus puellae (łac.)	A budu. Ja siczowy Kozak. My sobie Chmielnickiego bat’ka hetmanem obrali, a teraz korol jemu buławę i chorągiew przysłał.	A cóż jest w tej historii?	A to mu je wywalimy!	A wiecie, co to jest prosektorium?	A wy zawdy po swojemu, bych o północku w kieliszki zadzwonili, wstaniecie radzi na pijatykę	Ależ, Felu, o co ty niedługo zaczniesz posądzać pana Wokulskiego!	Amen!	Co pleciesz?	Co tam Radlicz wyprawia?	Czarny Mordach, co go po tursku Kara-Mordach nazywają! A gdzież on?	Czy sir Karol otrzymywał poprzednie listy, pisane takim charakterem?	Cóż z nim zrobić?	Dobrze niechże Grimaud ich zrewiduje i za mur poprzerzuca.	Fiu-fiu...	Gdzież on jest?	Gramotnyj	Hale, ady bym na śmierć zapomniała, przeciek to od połednia świątko! Proboszcz procesję zapowiadał, odłożoną ze świętego Marka na oktawę...	Ile lat kończysz?	Już wszystko skończone	Którędy?	Ludzie skostnieją.	Napisałem Wasza Miłość raczy dyktować dalej.	Naturalnie. A pan, panie Fix?	No, to jednak powiedziała stryjowi dość dużo.	O, już zeszłej nocy dałem sobie pięć na rachunek.	Pan ją uwiadomiłeś?	Pan! pan, który mnie łudziłeś głupią nadzieją! Który mnie powstrzymałeś, ukołysałeś, uśpiłeś próżnymi obietnicami, kiedy mogłem jeszcze coś zrobić, jakąś wariacką decyzją albo ją ocalić	Panie Janie!...	Pańskie, jeśli zechcesz.	Poniute! jūs nepatėmyjote da poros langų ir lovos. Ant langų išsitenka po porą, o ant lovos ir trims vieta randasi. Ot! Matote, kiek da vietų. Tiesą sakant, čion mūsų, lietuvių, taip ne daug, jog niekados da ir nereikėjo man rūpintis apie tai, ant ko bus pasodinti svečiai.	Płacisz?	Robicie z niego mazgaja.	Tam, tam tam jest smok, tam są potwory!	Toć przecie jest kichree... barszcz jarzynowy!	W sprawie dancingu?	Za co to?	Zaraz.	Zawołaj kogo z chóru, niech napisze.	Zdrowi byli, jakem wychodził.	Żebym jeno śmiał, tobym go przepędził na dziesiątą ulicę.
A więc tak, kocham go! wybuchnęła Wanda wpół z płaczem, wpół z energją. I cóżem temu winna? Alboż wiem jak przyszło mi to uczucie? alboż potrafiłabym sama opowiedzieć historją mego serca? Gdym pierwszy raz go ujrzała, zdało mi się że znam go dawno... dawno, że przebywaliśmy już razem kędyś w krainach duchów może... tam pod gwiazdami, w które oboje wpatrywać się lubimy poczułam boleść nagłą, i głos jakiś krzyknął mi w sercu: kocham! Spojrzałam na niego i ten sam wyraz wyczytałam na jego twarzy! Zrozumiałam siebie i jego! Odtąd wiedziałam wszystko! Odtąd także nie widziałam go.	O, tak!	Pan mi przebaczysz, że ja go tak poufale zagaduję, rzekła. Wielki szacunek, jaki powzięłam dla jego osoby, i prawdziwie szczególna dlań sympatja... w pierwszej chwili, tłómaczą mnie z tak zuchwałego postępowania... O tem też pan pomyślećbyś powinien, że córeczka za mąż wyjdzie... dom jeszcze bardziej opustoszeje... a toć i imię starożytne Dobków, w niedostatku płci męzkiej dziedzica... wygaśnie.	Co wam tak pilno?... Czekaliście parę tygodni, możecie jeszcze poczekać z tydzień, ze dwa... Zresztą, jeżeli koniecznie chcesz...	Dajmy pokój, do czego to nas doprowadzi? Pogadajmy ot tak...	Nie mogę przecież tak uciec. Myślanoby, żeś mnie zabrał przemocą. Muszę się jeszcze pokazać.	Tak jest, Jakubie, i dlatego nie weźmiesz mi za złe, że jestem tak natarczywy. Wiem jednak, że brak ci właśnie odwagi do życia. Toteż powtarzam: musisz zacząć żyć na nowo, bowiem twoje obecne życie nie jest życiem!	Tak niewątpliwie stało się to niedawno.	W sumie są równe, w szczegółach nie! Umysłem i pracą przeciętna kobieta jest niższą od mężczyzny; ale obyczajami i uczuciem ma być od niego o tyle wyższą, że kompensuje tamte nierówności. Przynajmniej tak nam to ciągle mówią, my w to wierzymy i pomimo wielu niższości kobiet stawiamy je wyżej od nas... Jeżeli zaś pani baronowa zrzekła się swoich zalet, a że się ich od dawna zrzekła, tośmy widzieli wszyscy, więc nie może dziwić się, że straciła i przywileje. Mąż pozbył się jej jako nieuczciwego wspólnika.	A potem?... Zdaje mi się, że dalszy ciąg jest nie mniej jasny: „Zabranie pakunku zakończone... towarzysze odjechali z nim i będą czekali na instrukcje do ósmej rano. Wszystko w porządku”. Więc cóż ci się tu zdaje niejasne? Wyraz „pakunek”? Ba! Trudno było pisać „pan Beautrelet ojciec”. Więc cóż? Sposób w jaki dokonano tej operacji? Cud, dzięki któremu twój ojciec został porwany z arsenału mimo swych dwudziestu gwardzistów? Ba, to było dziecinnie proste. I koniec końców pakunek został wysłany. Co ty na to, mały?	Jak to nie winien?! Każdy winien, a ty nie gadaj głupstw! Życzyłbym ci, żebyś się dostał w takie opały jak ja, kiedym tu był pierwszy dzień po przyjeździe na kursy. Jeszcze tego samego popołudnia spędzili nas jak stado baranów do kupy, a jakiś taki idiota zaczął rysować coś na tablicy i tłumaczyć nam, co to są blindaże, jak się robi podkopy i jak się jedno z drugim mierzy. I powiada, że kto jutro rano nie będzie miał w zeszycie takich rysunków, jak on nam tłumaczył, to pójdzie do paki i dostanie słupka. „Ciężka choroba, myślę sobie, zameldowałem się na te kursy, żeby się trochę zadekować, a tu mi każą robić maluneczki w zeszycikach jak sztubaczkowi jakiemu”. Wściekłość mnie taka ogarnęła, że usiedzieć nie mogłem i mdło mi się robiło, jak spojrzałem na tego bałwana, co nam te rzeczy tłumaczył. Aż mnie ręce świerzbiały, żeby wszystko rozbić i rozmłócić na drzazgi z tej wściekłości. Nie czekałem wcale na kawę, prosto z baraku ruszyłem do Kiraly Hidy i w zapamiętaniu myślałem tylko o jednym, żeby wyszukać jaką speluneczkę zaciszną, schlać się porządnie, zrobić piekło, dać komuś po pysku i po wyszumieniu tej złości iść spokojnie do domu. Człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi. Nad rzeką znalazłem rzeczywiście taki lokalik, jakiego było mi trzeba, zaciszny jak kapliczka, jakby stworzony do awantur. Siedziało tam tylko dwóch gości i rozmawiali z sobą po madziarsku, co mnie jeszcze bardziej rozzłościło. Toteż schlałem się prędzej, niż przypuszczałem, i po pijanemu nawet nie zauważyłem, że obok jest jeszcze jedna izdebka i że podczas gdy ja dokładałem starań, żeby się spić, do tej izdebki weszło z ośmiu huzarów, którzy rzucili się na mnie natychmiast, jak tylko tym dwom gościom dałem po pysku. Te drańskie huzary tak ci mnie zmordowali i zgonili między ogrodami, że nie mogłem trafić do domu i wróciłem dopiero nad ranem, a rano musiałem się zaraz meldować jako chory. Opowiedziałem, że wpadłem do dołu koło cegielni. Przez cały tydzień musieli mnie owijać w mokre prześcieradła, żeby mi się plecy nie obierały. Nie życz sobie, bratku, dostać się między takich łotrów. To nie ludzie, ale bydło.	A co znaczy taki stan umysłu, w którym człowiek obojętnieje dla śmierci, ale za to poczyna tęsknić do legend o życiu wiecznym?...	A niech to! Ani chybi nie odpuści Hiszpanom	Dwie gwinee! To ma być twoje siedemset tysięcy funtów! Toś ty prowadził te konszachty, nieprawdaż? Toś ty był tym człowiekiem, który nigdy nie pokpił sprawy? Ty łbie kapuściany!	Ja im mówię, że niemożliwe, ale Piekutowski twierdzi, że tyś pewno ukrył się, ze strachu przed policją, ale że dasz znać o sobie i przyniesiesz tę forsę do podziału. A najgorzej to boją się, byś nie spróbował sprzedać tych papierów, bo wówczas złapaliby cię odrazu.	Jeśli to nie urazi wielmożnego pana...	Mamo, co to za fiołki?	Po co im na wieś bielizna? Ja widziałem w moich dobrach chłopskie dzieci, to one chodziły prawie bez ubrania i było im bardzo zdrowo.	Proszę pana, pierwszy raz widzę bitwę ale czy to prawdziwa bitwa?	To być nie może!...	To mi nie pomaga.	To nie zmienia sprawy. Mimo wszystko Kama pozostaje z nią ciągle w astralnym kontakcie i przez nią może w dalszym ciągu szkodzić Halszce.	Głupiś? Co ty tam znasz się na tym! Dlaczegóż przynajmniej kuzynek swoich bawić się nie starałeś? One chyba żadnych jeszcze ciężkich grzechów nie popełniły, za które czułbyś się w prawie wysyłać je do piekła?	Nie sądziłam, by mogło to panu sprawić przyjemność. To jedno. A drugie, przypuszczałam, że znajdzie pan milszą towarzyszkę przechadzki.	Oho! Abo to tylko w tej szafie? I abo to tylko w tej komorze? Ja na każdym sztokusztok (niem. Stock)	Nie! Bardzo dziękuję, ale nic nie chcę. Zrobię, co będę mógł dla syna pani, bo jest moim kolegą i poczciwym chłopcem, ale nic nie przyjmę. Dziękuję!	A ja przypatrywałem się niemieckiej najemnej piechocie, którą kapitanowie ćwiczyli, i przyrównywałem ją z naszą czeską.	Ach, więc to milczenie jest rodzajem hołdu dla nas?...	Co, jeszcze dalej ku południowi?	Czuło się, że on, człowiek, nie ma na świecie nikogo i nic.	Czy nie idzie pani dziś na bal do Saganów?	Dałbyś wiarę, że o nieśmiertelności duszy Pan Kazimierz dowodził, że dusza nie istnieje...	Dobrą masz pamięć, Beniaminie pójdź za to do łódki mojej, wrócimy razem na zamek.	Gadu, gadu, słońce się za ratusz schyla, a kwiaty nie powiązane. Ej, Hanka, przez wasze jankory zapóźnimy się.	Istnieniu wyjątków nie przeczę, kto wie jednak, czy taki Starski nie odkrył ogólnego prawidła.	Ja to samo. Pottera chyba powieszą. Żal ci go?	Jejmość! a dla czegoż ciągle powtarzałaś, że to wielki ciężar i wielka odpowiedzialność przed Bogiem kto ma dzieci; że lepiej jest niemieć, niż tracić lub widzieć jak marnie pójdą?	Już się często ze sobą spotykali, bracie Sibie, i nasz młody przyjaciel nie zdawał się być obojętny na piękność Heleny.	Na miłość boską, co tobie?	Nicże nie krąży po Rzymie, o tym biednym Sejanie?	Nie bój się tato, nie spadnę na twoje barki. Na własny kawałek chleba zawsze zarobię.	Nie ma, jeno przez tę izbę.	Nie mógłżeś więc zaczekać do mego powrotu?	Nie wstydzisz się waszmość? Dla drwinek i pustoty zadworowałeś ze mnie, naraziłeś na gniew króla jegomości... tego ci nigdy nie zapomnę!	Nie zaklinaj mnie Frumet! Muszę tej czarownicy dać nauczkę. Raz i na zawsze!	Nie znam jej; jeden z moich znajomych pojechał niedawno do nich za nauczyciela do chłopców; musisz znać nazwisko: Głogowski, komedjopisarz i nowelista.	Nie, baronie, chciał ożenić się z Polką!	Nie, żebym miał zmarnieć, żebym miał z torbami iść, pójdę, a pókim żyw, nie dam i tego zagona! Że mnie pobił i sponiewierał jak psa, darowałbym, choć ciężko i trudno	Nie. Pan Pohorecki.	Niech pan nie będzie do niczego zmuszony	Oho! może ja tu co odkryję, jakoś mi się wiedzie.	Pani nie umiem sobie wytłumaczyć, że pani nie zaczekała aż zabiorę moje meble, zanim...	Pewnie poczekać na nie musicie	Pójdziemy za nimi zobaczymy, do jakiego domu wchodzą, jutro zaś, a raczej dziś jeszcze, otoczysz, panie, wszystkie wejścia do domu niewolnikami i zabierzesz ją.	Tedy i Żyda Mordacha widzieć musiałeś, a może już i wiesz, po co tu przyjechał?	To bardzo dziwne	To mi się podoba. Opowiadaj dalej	Tylko tyle miałam powiedzieć. Powiedziałam szczerze, bo nie lubię lemoniadek, mniej lub więcej ocukrzonych banalnością towarzyską... Lubię widzieć i mówić prosto, nienawidzę w niczem flirtu i idę zwykle na prawo, albo na lewo, byle nie stać.	Urzędnik jestem, miarkuj się, Antek, byś nie żałował.	Wiecie to doskonale że wszystkie skarby kopalne są własnością duchów, mieszkających w głębi ziemi.	Wiem, wiem to było bardzo niebezpieczne. Skoro aż z Wiednia sprowadzali lekarza...	Zawołaj tych ludzi. Coś mi jest, ale co?	Zwarjował łajdak, czy co! krzyknął naczelnik.	A czego jegomość chce?	A teraz niech wszyscy wyjdą.	Aha, prawda, ulica Skolimowska dwa, willa dyrektora Czabana.	Ale ma, gardło daję; wywieź stąd Piotrowicza.	Bynajmniej.	Czasami w niedzielę po nieszporach, kiedy jest ładnie – odparła pani Grandet.	Czego się tu kręcisz? Dlaczego bramę otwierasz?	Czego tedy chcecie?	Czy kpisz, mości lejtnancie?	Dobrze Będzie pan miał albo wolną drogę, albo otwartą walkę.	Dosyć prędko	E! Jaki tam smak w ciotczynej wieczerzy! Ja tu przyszedłem w nadziei, że na tę wieczerzę zaproszony będę, którą panna Antonina własnymi rączkami zgotuje. Czy mnie do tych przynależeć przeznaczono, którzy nadzieję za matkę sobie mają?	Gdzież pani chce jechać?	Grubo?	I zakąsił.	Idź, idź!	Ja chcę, ja chcę.	Miłość moją dla pani! Dalej, mów, rozkazuj: cóż należy czynić?	Możesz, mamo, iść śmiało	Mylisz się. Ta kobieta...	Na jakim znów sznurku?	Podniecają mnie. Najnieznośniejsze na statku są panie: aby trochę wichru, zaraz spazmy, płacze, histerie! Ciekawy jestem, jak by się pani zachowała w takim wypadku?	Skończmy najpierw z lochami Jeśli wrócę na światło dzienne, może mi już zabraknąć odwagi, aby dokończyć tej smutnej misji.	Spodziewam się! Coś, za coś! Mam opinię zupełnie zepsutą. Niechże wiem dlaczego!...	Szczycę się, iż cię oglądam, panie Balfour i cieszę się, żeś waszmość przybył na czas. Wiatr jest wspaniały, a odpływ właśnie się zmienia; przed nocą zobaczymy stary kubeł z węglami płonący na wyspie Majowej.	Ten pan także już tu mieszka; rok temu, jak go pochowali	Tylko ten zły człowiek, ten doktor...	Waćpanową szablą.	Więc mam pozostać tutaj na zawsze, zamknąć się w tej ciasnej komórce życia, wyrzec się wszelkiej myśli o niezależności?	Wszakże wiesz wszystko, czym ty dla mnie...	Wszystko pospolite rycerstwo	Wybornie, kochany teściu! wbrew wysiłkom, jakie czynił	Z Borowiec.	Zapewne, ale do tego potrzebne jest niezbędnie...	Zaspokoić naszą ciekawość.	Zdawało mi się.	Łzy, Kobieta, Mężczyzna, Cierpienie, Szczęście, Kondycja ludzka
Wie pani, że podczas pobytu w Wilnie nawiązałem znajomość z doktorem Jóźwińskim, który wykłada na tamtejszym uniwersytecie. Bardzo światły i miły człowiek. Wiedział już o naszej lecznicy i bardzo się nią zainteresował. Opowiadałem mu wiele o tutejszej pracy, a teraz napisał do mnie list. Chcę go pani pokazać.	Mary chciałbym, żebym nigdy nie był powiedział o tym wyrzuceniu stąd Dicka. Nienawidziłem cię, gdyś powiedziała, że on jest anioł, i wyśmiewałem się z ciebie, ale myślę, że może z niego naprawdę anioł.	Mam nadzieję, że zmieni się i to twoje najwyższe marzenie Już pamiętam ich kilka. W szóstej klasie marzyłaś o klasztorze, w piątej myślałaś o śmierci i o tym, ażeby cię pochowano koniecznie w bladoniebieskiej trumience, a w trzeciej klasie, jeżeli mnie pamięć nie zwodzi, chciałaś koniecznie zostać chłopcem.	Zagustować we mnie?... Tego nawet nie myślałabym mu bronić. Nie jestem ani tak naiwna, ani tak fałszywie skromna, ażeby nie wiedzieć, że się podobam... mój Boże! nawet służbie... Kiedyś gniewało mnie to jak żebranina, która zastępuje nam drogę na ulicach, dzwoni do mieszkań albo pisuje listy z prośbą o wsparcie. Ale dziś cytat z Ewangelii św. Łukasza (Łk 12:48)..	Przecież ja nic takiego nie powiedziałem Tyle tylko powiedziałem, że się ten kapral nadział akuratnie i miał kiszki w spodniach... Przecież on mógł...	Tedy odprowadzimy waszą mość aż do spokojnej okolicy, aby wam się przypadek jaki nie trafił.	Zapewne. Ale przecie możecie obwarować się zastrzeżeniami. Na przykład, jeżeli zostanie stwierdzone, że spełniam źle swoje obowiązki, że produkcja jakościowo lub ilościowo spada, że organizacja psuje się, że z mojej winy powstają straty, macie prawo mnie usunąć.	Nie mogę uwierzyć aby pani de Tournon, po tak niezwykłym wstręcie do małżeństwa, jaki okazywała od czasu, gdy jest wdową, i po tylu publicznych oświadczeniach, że nigdy nie wyjdzie powtórnie za mąż, dawała nadzieje hrabiemu de Sancerre.	No dobrze, my będziemy chodzili do szkoły, a kto będzie pracował?	Dziwno mi tylko to że pisze o wierności dla radziwiłlowskiego domu, nie dla ojczyzny, która więcej od Radziwiłłów znaczy i pilniejszego ratunku potrzebuje.	Troszczyć się o was?! Dlaczego on się ma o was troszczyć? Czyście podróżujące damy, wymagające troskliwej opieki? Jesteście po to, żeby się troszczyć o statek, a mało kto z was do tego zdatny. Eh!... Czymżeś to się tak zasłużył, aby się o ciebie troszczyć? Hm?... Niejeden z was krzywi się za lada wietrzykiem.	A tak! Wiadomo mi to, niestety! Jednego pan Krajewski w Terce kazał za poły sukni gwoździami przybić do ściany, a drugiemu pan Bal dał kilkadziesiąt bizunów na progu.	Ja się nazywam Dżjafira, a mój ojciec nazywał się Wasynga.	Więc idźmy dalej ale pilnujmy się; bo choć wyspa nie zdaje się być zamieszkana, jednak może są na niej indywidua mniej niż my przebierające w zwierzynie.	Dziękuję, że to pan raczył stwierdzić. Ale ja wiem, że w duszy pan mnie potępia.	Podoba mi się ta rezolucja Kiedy się jest skazaną na takie niedole, trzeba mieć ten spryt, aby je przekształcić na cnoty.	Bogdajbym się był o to nie kusił! Ta to mamona światowa ta to mamona przyprowadziła mię do takiego sromu i upadku.	Ależ dogadzasz i nawet psujesz. Dawniej uciekałem od obiadów w domu, a teraz nawet na proszone występy nierad chodzę. A tej służby, która mi truła życie, teraz jakby nie było; ani ich słychać. W innych familijnych domach panie wiecznie narzekają na kucharki i lokajów, panowie na szalone wydatki, a u nas o tym nigdy mowy nie ma. Ty mi dom rajem zrobiłaś, ty jesteś czarodziejką.	Lecz był to względny spoczynek, bo gdy noc stała się jeszcze głębsza, w ciszy rozległ się znowu dźwięk kilofów bijących w skalną ścianę.	A ja wam powiadam, że to są czarowniki... właścicielka loterii, kramarka. Wajdzina, nabierając drewnianą warząchwią gorących flaków dla jego miłości pana Prota, majstra bednarskiego.	A to co będzie Karolku?	I słusznie Pierwsze bowiem zarysy tego dzieła zrobili bogowie, a ludzie wykończyli je także pod natchnieniem bogów. Nasz sfinks ogromem i tajemniczością przypomina pustynię, ma postać duchów błąkających się w pustyni i tak przeraża ludzi jak ona. Jest on zaprawdę synem bogów i ojcem trwogi.	Ja tak samo. Zostań pan, chyba że wolisz odejść.	Milcz! Wynoś mi się stąd razem z twym kulawym chlebodawcą! Dość łajdactw i tak narobiłeś dziś!	Mówią że siedzi gdzieś na zamku w Nossen, ale dla niéj pewnie co paradniejszego zbudują paplał Fröhlich	No, ożenił się. Bzik minął. Zresztą nie wiem.	Panie bracie, a do cesarza niemieckiego nie pisaliście?	Słyszałem, że król hojnie nagradza rycerzy, którzy z wojny litewskiej wracają. Mówcie, którzy stąd jesteście: prawda-li to?	W każdym razie niechże pan będzie rozważny	Widzieć, nie widziałem, alem w Browarkach słyszał, że już ruszył z ŁubniówŁubnie	„Najoryginalniejszy z siostrzeńców, jakiego kiedykolwiek szanujący się skaut chrzcił i ozdabiał obrożką z własnoręcznym napisem.	„Który to pisze”. Moja to wina, żem się dał wziąć na kawał. Jesteś chytry jak Husain Bux, który podrabiał bilety Izby Skarbowej w Nucklao. Ale cóż to za opowieść! Czy aby tylko jest prawdziwa?	Ach, czym!... Egoizmem, ubóstwieniem własnego ja, przed którym cały świat korzyć się powinien... W jej oczach każdy człowiek jest prochem... Satysfakcja posiąść taką kobietę!...	Do kroćset! Winszuję panu. Mam bardzo podobny a kosztował mnie trzy tysiące franków.	Dobrze, że niema tu tej swawolnicy Bronki...	Jak się masz, basetlo?	Moryc, chodź do nas!	Wycofuję się z niej...	Zgoda poddaję się pańskim warunkom.	Słuchaj no! Ja nie myślę... nie myślę pozwalać na to, aby mi uczniowie piątej klasy odpowiadali klątwami!	Nie powiadaj byle czego! Młody jesteś i nieuważny, w głowie łacno ci się mogło pomieszać. Babinicz czy nie Babinicz, czemu ja jemu nie mam ufać? Szczerość i prawdę ma na gębie wypisane, a serce widać złote. Sobie bym chyba nie ufał, gdybym takiemu żołnierzowi nie miał ufać, któren krew za nas i ojczyznę przelewał.	Dobrze ci wyobrażać sobie różne rzeczy, gdy masz wszystkiego pod dostatkiem Ciekawam, czy potrafiłabyś tak roić i udawać, gdybyś była żebraczką i mieszkała na poddaszu?	Witam waściów uprzejmie. Dla pana Czarnieckiego mam prawdziwą estymę, jako dla wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien dotąd spokojnie w Siewierzu siedzieć.	Zapóźno! Kiedyś oddałbym za to całą fortunę i krew, teraz nie chcę!	Bardzo możliwe ale czy nic więcej nie wiadomo?	Było inaczej. Nie ja wyszpiegowałem, gdzie jest prochownia, a ten właśnie oficer mnie zaprowadził, pokazał mi wszystko i kazał iść zobaczyć, gdzie jest u nas prochownia	Czy pan śpi jeszcze?...	Kto nie chodzi? Pan?	Kto to jest ten pan Dyzma?	Nie uwierzysz, co to za cymbał!	Nigdy więcej nie będę ich sługą.	To proszę spytać panią Szczerkowską, czy panienka mnie przyjmie.	Zatem nie wierzysz pan stanowczo?	Łapać! czyż kto nas o to posądzi! czy tego potrzebujemy.	Cóż to jest? Mam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż. Dyplomata bez pieniędzy to to, czym ty byłeś przed chwilą: poeta bez woliMam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż...	A niechże pani nie zapomina o nas!	Co pan Azja waszmości zawinił?	Co rozkażesz, panie mój?	Dwadzieścia pięć sztuk dzielnych owczych skór, doliniarzy, pilników, gaduł i mruków, wliczając w to panienki, baby i inną żeńską zwierzynęowcze skóry, doliniarze, pilniki, gaduły, mruki (...) panienki, baby	Jakoś nie.	Kobietą i chrześcijanką! na tym statku, w takim miejscu! Dziwne by bardzo było, ale możnaż wierzyć temu?	Miło mi poznać tak zacnego kawalera	Mogłaś ich pozyskać jako sprzymierzeńców a robisz ich sama wrogami.	My tu nie przyszli robić u was komuny.	Mówi pan zapewne o panu Zaccone?	Nasz okręt nie dryfował ani razu w tej wyprawie	Nie ma co dalej opowiadać!	Nie, nie	No, to cóż?... i tak zostałbyś tylko Wawrzeckim!	O! Panie Morrel! Dziękuję panu w imieniu mojego ojca i Mercedes.	Owszem. Chciała nawet mówić, ale zabroniłem. Pan jest narzeczonym panny Hejbowskiej?	Tego wymaga honor społeczeństwa!... Bo podczas gdy w Ameryce kobiety już są lekarzami, adwokatami, pastorami, u nas nie ma nawet kobiety-lekarza...	Tylko... pani gospodyni... pary z ust nie trzeba puszczać przed nikim, bo z tego może wyjść nieszczęście i dla mnie...	Uważa pan?	A jaka nieskromna!	A on poznał waćpana?	A!	Ach, mniejsza o kastę, gdy człek chce... zakosztować tarkeean W czyjej jesteś służbie?	Ar tu nepatėmyjai jog prabaščius visą laiką su lenkstudenčiu.	Byłem	Co pani myśli?	Co za kibić!	Cóż mu ta Boryna, kiejkiej (gw.)	Ej pani Pawłowa!	Gromada chrząstkowatych, rząd chrząstkopłetwych ze stałymi skrzelami, podrząd żarłaczy, rodzina rajów, rodzaj drętwików.	Kto?	Moje uszanowanie, panie baronie.	Może by skoczyć im w pomoc? Mości panowie! Komu wola?	My cały miesiąc.	Nieprawda!	No co? Pewnie nieprzyjaciel most wysadził w powietrze albo tor uszkodził.	On ma humor. Ha, ha, ha, wesołe bydlę.	Palauk, mama, ateis laikas, atsiras ir vėkosvėkos	Pani Danglars?	Pani Osiecka z panienką przyjechały!	Słyszysz waść?	Tak jest, kochanie!	Tak, tak!	W związku z czym?	Zgoła jak ów Cincinnatus.
Ale też w nieszczęściu każdy się pokazuje tem, czem jest Pamięta pan, żeśmy uważali panią Maszkową za charakter trochę oschły, a tymczasem nie uwierzy pan, jaka ona jest dobra dla matki. Nie pozwala się służącej do niej zbliżyć, sama ją wszędzie oprowadza, posługuje jej, czyta. Prawdziwie, że mi sprawiła miłą niespodziankę, a raczej obie, bo i pani Krasławska straciła całkiem dawną fanaberyę. Przyjemnie patrzeć, jak się te kobiety kochają. Pokazuje się, że w pani Maszkowej było jednak coś, na czem nie umieliśmy się poznać.	Za to ostatnie słusznie ukarany ale jeżeli tylko był posłańcem miłości, nie powinien być wysyłany na galery, chyba w randze generała, gdyż obowiązek posłańca miłości nie jest tak łatwy, jak się zdaje, i aby go wykonać należycie, trzeba być zręcznym i ostrożnym razem. Takich ludzi powinno być dosyć w państwie dobrze urządzonym i byłoby właściwe nawet ustanowić kontrolerów i egzaminatorów do miłosnych komisów. Powinni nawet być w tym, jak w każdym urzędowaniu, przysięgli oficjaliści; tym sposobem zdołano by uniknąć niezliczonych nierządów, które zdarzają się co dzień dlatego właśnie, że mnóstwo głupców, idiotów bez dowcipu, lokajów, suberetek i młodych łotrów miesza się do tego, a ci przy sposobności, nie umieją wywinąć się zręcznie. Gdybym miał więcej czasu, pokazałbym jasno, jakich to ludzi potrzeba wybierać na podobne urzędy, a zarazem powody, dla jakich tacy utrzymywani być powinni. Ale nie tu miejsce mówić o tym, powiem to raczej kiedyś tym, którzy mogą zaradzić złemu; tymczasem dodam tylko, że dopiero dowiedziawszy się o czarnoksięstwie i o czarach, uśmierzyłem w sobie boleść wzbudzoną widokiem tego starca z siwymi włosami i białą brodą, tak okrutnie ukaranego za pełnienie obowiązków pośrednika miłości. Wiadomo mi wprawdzie, że czary nie istnieją na świecie, zwłaszcza takie, które by mogły zachwiać wolę człowieka. Wszyscy mamy w sobie wolnego arbitra, który nie boi się ani wpływu ziół, ani siły czarów i dlatego też wszystko, co czynią efronci i szarlatani, służy tylko do otrucia ludzi lub do głupienia ich, lecz nie do rozniecenia miłości.	Księcia Bogusława znam z dawna bo to obojga księstwa Wiśniowieckich i państwa Zamoyskich powinowaty; przyjeżdżał on raz do nas do ŁubniówŁubnie Wiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651), książę, dowódca wojsk polskich w walkach z Kozakami; ojciec późniejszego króla polskiego, Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1640–1673). na Tatarów w Dzikie Pola chodził. Dlatego i teraz mnie szanować kazał, bo pamiętał, iżem tam domową była i księżnej pani najbliższą. Ot, taka, taka jeszcze byłam malutka! nie to co dziś!... Mój Boże, kto by się to wtedy spodział, że z niego zdrajca będzie. Ale nie frasujcie się i tak, mili państwo, bo albo on już nie wróci, albo też my się jako stąd wydostaniemy.	Ponieważ wiadomo powszechnie, że instytucje wspomniane, pomimo usilnych zabiegów, nie są w stanie po chrześcijańsku zaspokoić potrzeb ani duchowych, ani cielesnych wielkich mas nędzarzy, przychodzimy im z pomocą, zbierając ofiary na dostarczenie choć najbiedniejszym jadła, napojów i środków do ogrzania zlodowaciałych ich mieszkań. Wybieramy ten czas, ponieważ w te wielkie święta bieda najwięcej daje się we znaki, a dostatek najwięcej się raduje i używa. Na jaką sumę mam pana zapisać?	Po co się wybierać? artysta! żeby artysta się potrzebował przygotowywać do drogi, jak my nieszczęśliwe kobiety! Węzełek, tłumoczek, skrzyneczka z farbami i po wszystkiem.	A tak. Jest nieskończony. I w tym cała bieda. Każdy sobie z niego odmierzy parę metrów i zdaje się mu, że to już cały Bóg. Przyswoi sobie taką małą zaderkę czy drzazeczkę i zdaje mu się, że ma całego Boga. Co?	Być może, ale strzelać się z nim muszę.	Czy pańska rodzina ma się dobrze?	No, to i klawo znaczy się, że wszyscy mamy swoją przyjemność. Ot, my w starej kompanji. Tylko Kazika brak. Ale to nic. On już tam, w niebie, te... chmurki pędza, che... che... A pana nie prosił, panie Murek, żeby coś na pożegnanie nam powiedzieć?... Nie wręczył panu testamentu?	Nie domyślam się go nawet	Zdaje się, że nam Pan Bóg dał gości	Chciałam ci to powiedzieć, ale zapomniałam. Dostałam dziś ten pierścionek od ciotki. Zawołała mnie do siebie, pocałowała i włożyła go na palec, mówiąc, że jestem jej pociechą i że chciałaby mnie zatrzymać na zawsze. Jest za duży, więc dla podtrzymania go dodała tę maleńką obrączkę. Czy pozwolisz mi je nosić?	Mnie to wystarcza. Powiedz moim ludziom, że mają wyznaczyć okup za księżniczkę, która znajduje się na pokładzie tego statku. Gubernatorzy Vera Cruz i Maracaibo zapłacą, jeśli będą chcieli ujrzeć ją na wolności.	Nie mogę, proszę pani, bo się bardzo spieszę.	No co? Poszedłbyś, prawda? Czego się nie odzywasz?... Ludzie... dy on płacze jak baba! Nie wstyd ci! wąs się chłopu sypie... i beczy!	Kiedyżeśmy się to widzieli?	Słuchaj, Beniaminie Możliwe, że ten oto młodzieniec udaje się w tym samym kierunku, co my. Jeszcze gotów, uchowaj Bóg, nas wyprzedzić. Gotów wystrychnąć nas na dudków.	Skąd on się wziął tutaj? Jakim sposobem mogłem nie spostrzec go na stole?...	A ja, ja nie wiedziałem o nich! Dzieją się u mnie w domu rzeczy, o których nie wiem... Jak to? Jest coś między Elizą a panem Valenod?	Niech będzie, tylko sze-sze-sześćdziesiąt tysięcy. Zatem dwa tysiące topól czterdziestoletnich nie dałyby mi ani pięćdziesięciu tysięcy. Jest strata. Doszedłem tego Janie zasypiesz dziury, wyjąwszy od strony Loary, gdzie zasadzisz topole, które kupiłem. Kiedy je wpuszczę w rzekę, będą się żywiły na koszt rządu	Teraz ja nie wiem, co się ze mną dzieje Och, czemuście nie przyszli, gdym was wołał?	No, a gdzież? Teraz to on w więzieniu. Ale tu mieszka, tu wróci. To przecież  on tutaj, o, na tej ławie, pana inżyniera ratował, a sklejał, a zszywał Plamy po krwi to aż szkłem musiałam zeskrobywać. Zejść nie chciały. A ją, Marysię, to na tym stole reperował. Z panem źle było, ale już z nią, to i nadziei żadnej nie było. I nie dychała wcale. Kości w mózg powchodziły. Doktor, jak pana zabierał do samochodu, to mówił, że ona już kaput. Dla tej biedaczki, powiada, tylko trumna, powiada, a szkoda, bo ładna. I prawdę powiedzieć, to przez tydzień nikt nie myślał nawet, że ona odżyje. Antoni nawet czemodan z tymi przyborami doktorskimi ukradł, żeby ją ratować. Dniami i nocami koło niej chodził. Już sam nie wiedział, co począć. Nawet owczarza z Pieczek kazał wołać, żeby uroki odczynił. A ona wciąż niczym martwa. Na koniec, jak ja białą kurę pod oknem zarżnęłam, to i pomogło.	Pozycja społeczna, Strój zapytała pani Moffat, wtaczając się jak słoń w jedwabiach i koronkach.	A to mi słodką nowinę zwiastujesz! Także ci się to poszczęściło?	Przede wszystkim muszę zrobić wymówkę... to jest, uwagę, że spotkania na wystawie należą do rodzaju bardzo shockingshocking (ang.)	Nie, nie, uspokójcie się! tylko na przypadek gdybyśmy nie wszystko zastali w porządku	A jak się nazywa mąż tej nieszczęśliwej kobiety?	Dobrze! Pisz pan co jakiś czas do obu kapitanów, żeby nie pozasypiali.	Może zazdrości, że bywasz u pani Stawskiej, że jej płacisz dobrą pensję.	Głupie oślisko! nikto cię za ogon nie ciąga... a siedź se choćby do jutra!	Niech pani nie myśli, panno Marysiu, że jestem aż takim głupim snobem.	Tak, ale nie mogę sobie pana zupełnie przypomnieć Na którym pan jest kursie, jeśli wolno zapytać?	To do chana wysłać	Przyjechałem na święta do rodziny. To mój rodzic w tej chwili dudli na organach	To nie moja rzecz wam swatać. Szukajcie niewiasty, a ja jak mnie żywym widzicie, ślub dam.	Do gry!	Ej... Paweł cóżeś taki nauczny i przemądrzały? Ani już będę śmiała gadać do ciebie.	Nie wiem czy mi wolno	Nie śmiałam cię fatygować, bo... to wędrowni aktorzy...	Anim sobie na nie i palca nie skaleczył. Jedziesz, Józik?	Wyprztyk: Nieskończonej szybkości być nie może. Któraś ze skończonych musi być najwyższa. Czy nie wszystko jedno która?	A co to? Już nie można.	A więc ten człowiek wraz ze swymi dwoma towarzyszami nie zginął w malstromiemalstrom	O, wtedy ja waćpana wystrychnę na dudka! Próbuj aśćaść (daw.) tu: od razu, zaraz. będą wiedzieli, co to za pieniądze.	Piękne mi dobrodziejstwo dać komu pokój, gdzie nikt nie chce mieszkać!	Ejże, mój drogi Mówisz „niewidzialna” tylko po to, by stworzyć wokół tego jakąś tajemnicę. A jak sądzisz, kto miał na sobie to błękitne domino, gdy siedział w oknie wybitym białym adamaszkiem?	Widzę, że równą mieliście chęć poznać wielkiego mistrza jak dopełnić ślubów zakonnych.	No, widzi pan. Czy to tak ładnie? Nie słucha pan, daje pan odpowiedzi ni przypiął, ni przyłatał. I w ogóle tak, jakby mi pan łaskę robił.	Jak mam rozumieć to „na razie”?	Czemu nie? Wszakżem mało co mniejszy od waszeci.	Dalibóg, nie, panie sędzio śledczy.	Nie może być daleko	Nie radziłbym.	Orchy nie ma	Proszę mi wybaczyć długość tego listu, drogi Panie Redaktorze, i przyjąć wyrazy najgłębszego szacunku.	Nie widziałem nic, jak Boga najszczerzej kocham, bom przecie dopiero szparutkę dłubał!	A nosiż na piersiach watowaną załóżkę?	Kto? Kto taki? Chyba mi powiesz?	Pfe! tu już coś zarywa na tragedję pomyślimy... a gdybyś uciekł?	To zrób lepsze.	Właśnie też o to chodzi	Ach, Saro! Tak pomysłowej dziewczynki, jak ty, jeszcze nigdy nic widziałam!	Ani myślę! A mnie co po tym!	Bardzo rzadki. Są to kwiaty ginące wśród powodzi innych. Zresztą powtarzam: i takie kobiety mężczyzna zwalczy, ale inaczej.	Gleicher Schritt! Glied rückwärts marsch! Glied halt! Laufschritt! Glied marsch! Schritt! Glied halt! Ruht! Habt acht! Direktion Bahnhof; Laufschritt marsch! Halt! Kehrt euch! Direktion Wagon, Laufschritt marsch! Kurzer Schritt! Glied halt! Ruht! Teraz sobie przez chwilkę odpoczniesz! A potem zaczniemy na nowo. Przy dobrej woli dużo można zrobić.	Za tydzień będziesz lepszym medykiem jak kiedykolwiek. My na tych samych podstawach, co i wy, zbudowaliśmy EskulapowiEskulap (mit. rzym.)	No, więc cóż to takiego?	To po co przychodziłeś?	Chciałbym za pierwsze pieniądze, które odbiorę, urządzić ci mały domek z ogródkiem, żebyś sobie sadził swoje powoje, nasturcje i kapryfolium... Ale cóż ci jest, mój ojcze? Wyglądasz, jakby ci słabo było?	No więc, czego pan chcesz?	A więc pan...	Jest więc w tym domu chory, którego trzeba łapać?	O! najpierwszy pan Łada	Od rana?	Serce takich ludzi jest jak agatu migdał lub ame­tystu ziarno. Dla ludzi kamień tylko polny: odrzucą precz. A ono wartość swoją wtedy dopiero ukaże, gdy	Cóż będzie dalej?	A cóż wam jest?	Ach, jakże bardzo pani jest podła	Ile też, mniej więcej?...	Może... może ma go obecnie człowiek o małej stopie. Widzę znowu tylko ślad pojedynczy.	Palisz egipskie papierosy, co?	Tak jest, panie.	Żarty, panie! Po co ja wam potrzebny...	Aha, jesteś, braciszku! Możesz usiąść!	Ale skoro z tego korzystasz...	Chyba nieżywy.	Czas pokaże.	Czegóż chcesz tedy?	Cóż o nich wszystkich mówi poczthalter?	Cóż słyszałeś w Dolnym Egipcie?	Erynie	Grzech, Przemiana, Sława, Czyn	Już po nich!	Kto?	Mūsų iškalojeiškala (sl.) pridėjo Keidošius.	Najprostszym sposobem. Faktorowiefaktor (daw.)	Panie prezesie, czy naprawdę...	Tak, dziękuję Wszyscy zdrowi.	À la Pompadourà la Pompadour	Żegnam cię, Gösto Berlingu!
Widzę to, Józku. Tylko nie kochasz mnie tak, jak bym może pragnęła. Nie umiem tego wyrazić jaśniej, ale wiem, że czułabym się szczęśliwa, gdybyś był bardziej... stanowczy, gdybyś miał więcej własnego zdania, gdybyś bardziej był... czy ja wiem... panem naszego domu.	Panie waszej przysiędze na miecz i na rycerską cześć nie ośmielilibyśmy się nie wierzyć, ale i wam nie przystoi składać przed ludźmi prostego stanu przysięgi, i nas nie po waszą przysięgę przysłano.	A czego się spodziewałeś? Mojemu klientowi śpieszyło się opuścić ten padół łez i nie marnował mego czasu.	Alem jej nic nie zapłaciła!	Cicho Nie bluźnij Bernardzie; niezbadane są wyroki Stwórcy. Może te pacholęta miały zdradzić swoich, może miały być narzędziem złego, zbrodni, lepiej, że w młodości zginęły... Czy śladów żadnych nie odkryto?	Nie odgaduję.	Nie popędzaj mnie, bo nie powiem nic	Nie. Poza tym jestem kupiony.	Nie. Wa-hima ani Samburu nie mogą tego zrobić.	Pani nie ma...	Spytaj inne panie, co o tym mówią. Nigdy na nic nie mają czasu.	Ucha nie miał... lewego.	Wszystkie chwile są równie dobre, o ile idzie o jedzenie! Pasiemy się, dopóki nas znowu nie zaprzęgną i ciągniemy działo z powrotem do Dwuogoniastego, który czeka na nas. Czasem w owym mieście naprzeciwko są także wielkie działa, a wówczas zdarza się, że padnie z nas kilka czy kilkanaście. Ale w takim razie więcej pozostaje paszy dla tych, co nie polegli. To się nazywa los... i basta! Prawdę mówiąc, Dwuogoniasty jest wielkim tchórzem. Taki to jest, łaskawi panowie, jedyny skuteczny sposób wojowania. Jesteśmy braćmi, pochodzimy z Harpuru, a ojcem naszym był święty byk, poświęcony Sziwie.	Czyż to nie mój osioł ryczał kumie?	W tym zgoła nie jest podobny do lisa: trzeba wam bowiem wiedzieć, iż kiedy lis chwyci kapłona, kurę, kurczę, nigdy nie je białego mięsa.	Tak jest, ponieważ nie pozwoliłam się obmacać, powiedział, że wszystkie moje wdzięki chowam dla pana. Tak, jak gdyby służąca nie mogła być uczciwą dziewczyną!	Kobieta, Ciało, Diabeł, Mizoginia rzekła stara zaiste, prawdziwie., szaleję z bólu, już po mnie, nigdy się z tego nie wyleczę, patrz. A teraz jeszcze poszedł do kowala, żeby mu do reszty wyostrzył i zaszpicował pazury. Zgubiony jesteś, mospanie diable, mój przyjacielu. Umykaj, radzę ci, bo on nie daje pardonu. Umykaj stąd, proszę cię.	Nie będę mówić wiele Przed tobą, jak i przed każdym z nas, stoi jedyny, najzaszczytniejszy cel, służyć człowiekowi. pamiętając o wszystkim, czym jesteś. A	Nie ciesz się tak bardzo Pamiętaj, że tu chodzi o gardło.	Nie, taka jest tylko jedna	Nie To ja wymyśliłem, żeby łatwiej z tamtymi się sprawić. Z pięcioma trudno by nam było we trzech, bo którykolwiek krzyk by uczynił.	Nie był wcale wesoły Ale dlaczego gniewasz się na mnie? Czy żałujesz, że odebrałeś mnie tym bestiom? Powiedziałam ci przecież, kim jestem. I mogłeś sam to widzieć.	Z panną Léger wnuczką pana de Reybert. To hrabia de Sérisy był tak dobry, że zapewnił mi to małżeństwo; zawdzięczałem mu już dużo jako artysta, przed śmiercią zechciał się zająć moim losem, o którym nie myślałem sam...	Bardzo ci dziękuję za zaufanie, moja droga, ale w udzieleniu takiej gwarancji jest pewne ryzyko. Centrala Eksportowa prawie żadnego majątku nie posiada, a chociaż jej bankructwo uważam za wykluczone, pewna ostrożność może być wskazana. Dowiódł tego chociażby bank, który żąda, by na zabezpieczeniu obok mego figurował i twój podpis.	Co takiego?! Nie obawiasz się go?	Trot, dziecko moje nie chciałam cię budzić, lecz pan Peggotty jest tu, czy może wejść?	A jakże chcesz waszeć? Wdowa, co mieszka u wdowca, to woda na młyn kalumniatorów. Ale ja nie chcę myśleć o mojej personie... Taka już moja natura. Niewiasta się sakryfikujesakryfikować (daw., z łac.)	Starczyż to do życia? Jabym się bardzo tego kunsztu wystarczania sobie w samotności nauczyć chciała. Często także jestem skazaną na pustynię, bo wolę ją niż tłum uliczny, a czasem niż salonową wrzawę. Próbowałam żyć z książkami, umiłować sztukę; ale wszystko to nie zapełnia życia...	Ja ci powiem, kto by cię może rozweselił Dick by to potrafił. On zawsze mówi o rzeczach żywych. Nigdy nie mówi o martwych lub chorych. Patrzy zawsze w niebo, by się ptaszkom przyglądać, lub na ziemię, by zobaczyć, jak kwiatki rosną. On ma dlatego takie okrągłe, niebieskie oczy, że tak wciąż patrzy. A tak serdecznie śmieje się tymi swymi szerokimi ustami, a policzki czerwone ma, czerwone jak duże wiśnie.	Lubię cię bardzo nawet i uważam cię za miłą, słodką, czarującą, aksamitną koteczkę bez pazurków Ale nie wiem, kiedy masz czas uczyć się.	No, ja na takie głupstwa nie chodzę.	Tam do kroćset a czy może być gorszy ból zębów, niż kiedy psi chwytają nimi człeka za łydki? Ale naraz przypominam sobie moje płatki słoniny i rzucam je pomiędzy nie. Dopieroż psy ku nim i zaczynają się gryźć między sobą, kto chwyci słoninę. Dzięki temu zostawiły mnie, a ja je zostawiam także, jak się tam gryzą wzajem. W ten sposób wymknąłem się rzeźwy i wesół i niech żyje pieczona spyrka!	No, śmiać się jeszcze przynajmniej pozwól. To naturze ludzkiej nie wadzi... Cóż u licha! Il n’y a si misérable qui ne puisse se consoler dans ses malheurs... Kiedy wstecz patrzę, czy wiesz, czego najbardziej żałuję? Oto tego, żem przez czas tak długi śmiał się tak mało, żem tak długotrwale był sensatem!	To niemożliwe. Wszędzie stoją straże.	Rafale, przynosisz mi zbawienie. Ta skrzynia to gotowy okup. Tatarzy wolą klejnoty niż pieniądze. Jeśli jest ich tak dużo, jak mówisz, to wystarczy choćby dla najchciwszego poganina.	Tak jest! A tylko człowiek tak ograniczony i nieprzenikliwy jak ty mógł się nań złapać... Gdybyś mnie był posłuchał...	Jak to!	To tylko początek dalej będzie lepiej.	Więc sądzisz, że powinienem raczej się wynieść? Są to, prawdę powiedziawszy, zjawiska zdematerializowane. Spencer mówi...	Ale w innym wypadku? Widziałem przed chwilą, jak rzucałeś najlepszy kąsek za próg. Czy ty w to wierzysz... czy może...?	A teraz pisanie to znalazł młody Meir?	Jakież to uciążliwe obowiązki! Ani jednego dnia wytchnienia!	To zły znak Co masz na sumieniu, Tomku?	Ale nasz projekt i nasza... koncesja na ruletę a to jest warte więcej niż połowę! Kapujesz? Pozatem stworzymy spółkę akcyjną jedną, która będzie właścicielką całego szpasu, i drugą, która od tamtej wydzierżawi przedsiębiorstwo. Kapujesz?	Och! Takie kłamstwo, jak Chateaubriand, który był właśnie kłamstwem pani Recamier.	Dzień to będzie dla nas pamiętny, mój synu W dniu tym pan Copperfield zaszczycił swą obecnością niskie nasze progi.	Niejednokrotnie już to obecnym tu opowiadałam	Och, naprawdę mi to pan przyrzekasz?	To prawda.	To zależy od tego, ile będzie płacił za sto.	Weźmiemy jego, świeżą. Tę to wyrzucimy.	No, bo trzeba go zaraz wytrzeć. Ale żebyś pan wiedział, jak pędził! Istny huragan!	Mam nadzieję ale pod warunkiem, że pan, panie Pencroffie, i ty, mój chłopcze, spiszecie się dziś, jak na zręcznych myśliwych przystało.	I oni, i... inni... Ten sekretarz pocztowy, co... wiesz, tak się nieładnie nazywa... szaleje z zazdrości... Nawet mówiono, że... wikary... Ale mniejsza... powiedz, o czym chciałaś...	Idź ty, mądralo Jak by się tu dostały? Przez te nasze góry?	Jak się masz, Tomek...	Mamy, owszem. Tylko w domu.	O tak, ogromnie!	Tak jest, wagonem prywatnym.	Tak jest; całe pół godziny.	Tak powtórzył, prostując się nagle z ożywieniem.	Więc cóż?	Więc dobrze. Zapłacę panu trzysta tysięcy równe...	Ale będę twoim wujaszkiem... Bogusiu...	Dobrze będzie. Pan LisowskiLisowski, Aleksander Józef (ok. 1575–1616)	Ja z wędrownymi aktorami?...	Mam od samego księcia.	Niech mi pan wybaczy Pomyliłem się. Przypadkowe słowo usłyszane w tej przeklętej norze zwiodło mnie na złą drogę.	Odmalujesz w nim duszę, która zachowała pamięć nieba Poemat taki musiał być niegdyś stworzony, skłonny jestem dopatrywać się jego fragmentu w Pieśni nad PieśniamiPieśń nad Pieśniami	Prawdziwie. Joubert, który przeszedł strasznymi dolinami Sterzingu, pchając przed sobą Laudona wśród wzburzonego ludu gór, Joubert, który, otoczony ze wszech stron, zdołał wtargnąć do kraju nieprzyjaciół i otworzyć drogę do stolicy, wart porównania z Pompejuszem.	Zaczekajmy. Teraz trwa przypływ. Kiedy nadejdzie odpływ, droga się odsłoni.	A dla jakiej przyczyny?	A!...	Co za pycha patrzy z pani!	Czy skaczą?	Ha! jesteśmy pobici. Postarajmyż się o odwet.	Hej, ty!... Biegaj za nimi... niech wracają natychmiast! Pojmanego puścić wolno... Wiesz, którędy poszli?	Hm! a gdzież prośba?	Idź precz, kozaku, idź precz!...	Imię	Konieczny i naglący.	Kontempluję na razie twój sukces.	Ktoś jest?	Któż zginął?	Mam na myśli moment zawahania się, chwilę zwykłej ludzkiej słabości, lęku, obawy... Śmierć, wiadomo, rzuca się najchętniej na organizmy wewnętrznie osłabione...	Masz waszmość kogo znajomego na moim dworze?	Na osobności?	Obywatel, Polak	Pas ponią buvo apie tai kalba	Pod naszemi nogami.	Precz z najemnikami!... Rozpędzić buntowniczych pogan!...	Przysięgasz mi?	Rozmowa z Cyranem zakończyła się w sposób pomyślny dla ciebie?	Rozpowiedzże mi zaraz, mój miły, coś zarobił na tym swoim koniuszostwie brudnym, czy błędnym, gdzież masz suknię dla mnie, gdzie trzewiki dla dzieci?	Sprzeciwisz się jemu!	Tu Murek, niech pani otworzy.	Ty?	W takim razie będę ci towarzyszył, chętnie się przejdę	Właśnie. Utrzymywałeś, że...	Zrozumiałem.
Razem? Dla pana byłby to przymus, a dla mnie przykrość, a ponieważ ludzie chodzą do teatru, żeby się bawić, nie będę panu rozrywki swą osobą psuła.	Jednakże... na wszelki wypadek... To nie jest nawet brak zaufania do pani, ale łatwo zrozumiała drażliwość w tych okolicznościach...	Niepodobna, kochany szwagrze, tak nie-po-do-bna! Oprócz wyprawy córki mamy inne potrzeby i wydatki, a sam przyznasz, niezawodnie to przyznasz, że czasy teraz są ciężkie, bardzo ciężkie...	Szanuję pana Stefana, podziwiam go, życzę mu szczęścia, bo to najszlachetniejszy człowiek Ale wszystkie przymioty, jakie posiada, nie zasypałyby przepaści leżącej między nami. Boże!... a toż dla ubogiej dziewczyny lepszą jest śmierć aniżeli wdzieranie się do towarzystwa, które już dziś odwraca się ode mnie.	I sam też trwoży się do zbytku, Sądzę że nie z innego powodu brata sobie do boku sprowadził, który już spoczynku potrzebował. Żal starego...	Rozumny człowiek nie może mieć, oczywiście, nic przeciw temu ale... po lecącej plewie poznać, skąd wiatr wieje. Czy możecie przypisać to jakiemuś bezpośredniemu wpływowi? Mówię do was w tej chwili jako do przewodników całej klasy.	Doprawdy! O! Zobaczyć je! Ja je zobaczę, posłyszę ich głos. Umrę szczęśliwy. A tak, nie proszę o dłuższe życie, nie dbałem już o nie, bo troski moje rosły z dniem każdym. Ale zobaczyć je, dotknąć się ich sukien, ach, tylko sukien, to tak niewiele; lecz dość, bym wziął w ręce jaki przedmiot, który do nich należy. Pozwólcie mi wziąć włosy... sy...	Jak to, miałby nie przyjść do nas?...	Jutro, jutro! Braun ma komendę, a Sakowicz będzie spał w mieście, bo go pan Dzieszuk na ucztę zaprosi. Pan Dzieszuk dawno namówion i do wina czegoś mu namiesza. Braun powiada, że sam pójdzie i pięćdziesiąt koni wyprowadzi. Oj, Oleńka! Oleńka, jaka ja szczęśliwa! jaka ja szczęśliwa!	Chwilę cierpliwości. Odpowiedziałem jej na to, że nade wszystko są ważniejsze moje poszukiwania. Ona słyszała wiele niedorzecznych legend, ale o wielkiej prawdzie, o istnieniu mej rzeki, nigdy jej wieść nie doszła. Tacy to są duchowni na Niższym Pogórzu! Znała przeora z Lung-Cho, ale nie dowiedziała się o mojej rzece ani też nie znała podania o Strzale.	Przepraszam na chwilę, panie Mitchel, nie jestem tak głupi, jak pan sądzi. Wiem co mi pan chcesz powiedzieć.	Mówiłem, niech mi Bóg odpuści, o dandysie, który był samą śmietanką arystokracji (pani Verdurin zmarszczyła brwi) za czasów Augusta (pani Verdurin, uspokojona odległością tej śmietanki, rozpogodziła się nieco); o przyjacielu Wirgiliusza i Horacego, którzy posuwali pochlebstwo do tego stopnia, aby mu w żywe oczy wysławiać jego parantele więcej niż arystokratyczne, królewskie, słowem mówiłem o Mecenasie, szczurze bibliotecznym, przyjacielu Horacego, Wirgiliusza, Augusta. Pewien jestem, że p. de Charlus wie bardzo dobrze kto był Mecenas.	Do Niepołomskiego.	Dzieci też i bez nauczyciela przychodzą do rozumu	Ale ja mówię za to na tyle biegle po angielsku, abyśmy mogli porozmawiać w tym języku. Niechże się więc pan nie przejmuje.	Będzie ci wolno gruchać ze swoim Ramirezem, co? Czy nie tak? Ty...	Daj mu się przynajmniej wyspać A łotr, żeby mnie tak podejść. Powinieneś był, kanalio, mnie się wpierw oświadczyć, a nie gwałcić mi córkę jak ostatnią dziewkę w moim własnym domu! Rozumiesz, skurczyflaku?!	Nie wypada mi liczby lat wymieniać; wszakże ona ciągle tak młodo wygląda... Ale znamy się prawie od dziecka. Dziewczętami kochałyśmy się bardzo, bardzo. Zawsze byłyśmy razem. Deux inseparablesDeux inseparables (fr.) mówiono o nas... Tylko wie pan? To takie zabawne! Wówczas ja miałam włosy czarne, a ona jasne, bardzo miłe, chociaż trochę w przykry, lisio-żółtawy kolor wpadające. Ostatecznie dobrze, że je później zaczęła czernić... Zresztą była dla mnie zawsze ideałem piękności, dobroci. Patrzyłam w nią, jak w obraz... Krwi bym jej swojej była utoczyła...	Tak prosimy wuja na pierwszą godzinę. Dobranoc.	Czy Łukasz obchodzi panią jeszcze do tego stopnia, żeby go pani mogła ratować?	Do pokoju Karoliny! Słyszysz!	Mówię ci prawdę. Okropną prawdę, bo widzę, że jej nie ogarniasz. Jednak ja jestem przeświadczona, że tak nie jest, że sam brzydzisz się swego lekkomyślnego kroku, że był to tylko brak zastanowienia się, jakieś chwilowe zamroczenie, że całe życie poświęcisz, by zarobić znowu na imię uczciwego człowieka, że odczuwasz ciężkie wyrzuty sumienia. Pomyśl, Ew, jaka wielka przepaść dzieli cię od tego oszusta, o którym opowiadałeś! Ta przepaść to twoje sumienie, którego tamten dawno nie ma. To twój wstyd! O, gdybyś wiedział jaką cierniową drogę musiałam odbyć, by uzyskać ten nakaz zwolnienia dla ciebie! Gdybyś wiedział, jakich słów musiałam słuchać milcząco i w pokorze, jakie obelgi znosić!	Już między nami, znaczy, nie ma tamtego, co było w rowach.	Cóż pana tu sprowadza? Co się stało? Czy pan doktor chory?	Nie mogę jej ruszyć Nie mogę jej ruszyć, choć robię wszystko, co w mej mocy.	Aha. Jak będzie Nabożerodzenie! To wtenczas, kiedy są świeczki na drzewkach.	Czy nie udało się wam widzieć mostu?	Garrone mój ojciec wyjeżdża z Turynu tej jesieni już na dobre.	I to ci wytłumaczę, bo i o tym u rodzica mego mowa była. Ludwik z Bogusławem aż na samym końcu, jeszcze za miastem gdzieś będą.	Nie ma mowy o żadnych stekach, bo póki co nie ma żadnych krów.	No, teraz idę się przebrać. Nie pojechałby pan ze mną konno?	Pan Stanisław Fogelweder i Niemiec Ruppert jedno pono prawią Z królem źle jest, bardzo źle, a leki i lekarze co pomogą, gdy kto życia nie szanuje?	Tak cóż by, nic, po znajomości pytam...	Tydzień jak mu ostatni rok czeladnictwa wyszedł i porzucił szatrę, nie kiwnąwszy mi nawet głową za mandru i toń (chléb i sól), za przytułek i naukę.	Wierz wasza królewska mość, że w istocie, gdy się ubierze po męzku i na koniu hasa...	Chcesz wiedzieć, co ja myślę, Geniu? Jeśli porzucisz panią de Nucingen dla tej margrabiny, zamienisz konia z jednym okiem na ślepego.	Ha, to urządź krucjatę na Poznań.	Nie bój się	Nie mam szczęścia!	Nie pójdę.	Nie słyszeliście nazwiska żadnego z jeźdźców?	Nie wiem co hrabia woli.	Sameś sobie narobił szwagier biedy. Żeby to na mnie, toby mnie raz połknął, ale trzy razy wyrzygał.	Tak panie Bóg mnie hojnie obdarował.	Traf być nie może!	Wesprzyjcie ją choć na godzinę, my zaś będziem się w tył ku lasom salwować.	Wszakże to nikomu szkody nie przyniosło i dziś nie przynosi.	Za pieniądze jej nie dam! A wreszcie kobiety mi żal...	Zdepcemy prawo, nie poskąpimy odszkodowania. Bez żadnych trudności oraz bezzwłocznie zlikwidujemy epizod przykry.	Zdrowa jak ryba i nie potrzebuje wcale pokrzepiać zdrowia.	Zmienić nazwę? Pierwszy raz słyszę, nikt mi podobnego wnio­sku nie przedstawiał. Po co Teatr Stołeczny miałby zmieniać naz­wę?	Niekiedy zdaje mi się, że pani ma słuszność...	Byliśmy już blisko Ziemi. Widziałem, jak wiruje... Gdzież teraz jesteśmy?	Czy mówisz poważnie?	Może opat. To by dobrze było, żebyśmy się zaraz spotkali.	Nasza świadomość jest już kryterium. Dobro społeczne...	Nic a nic	Nic... nic... takiście dobry!	Och!... Czy możesz o to pytać?	Z błękitną, czy różową wstążką?	A cóż we Włodawie robił?	A gdzież jest to okno ustrojone w adamaszek?	A to może psim? Albo będzie za wołami chodził? Czabanowieczaban (z tur.)	A ty?	Ach, niegodziwcze!	Ależ dlaczego? cóż ty tu będziesz robić? Tam są twoi bliźni, nad morzem!	Boże was chroń, panowie, obyście mogli żeglować szczęśliwie! Ku jakiej ziemi płyniecie?	Co powiadacie?	Co to takiego?	Cóż ten Waligóra tu zamyśla?	Dobrze. Gdzie zechcesz, gdzie każesz.	Dobrze. Właźże prędko!	Doprawdy? Doprawdy?	Głupiec	I mnie?	Ja go zabiję!	Jaki? Nasz Kazio.	Nadzwyczajny dodatek! Smutny król się zbroi!	Należy się wam powinszowanie... Brühl.	O, gdybyś chciała...	Owińcież mu kopyta starannie, coby szedł cicho po kamieniach i po schodach.	Panie...	Pilnuję wozu...	Powtarzam, mógłbym się przydać bardzo.	Proszę mi ją pokazać.	Przysięgasz?	Pusty a mocny jest budynek, gdzie stały klatki lwów. Tam bronić się będziemy, jak lwy, po królewsku.	Robak w gardle.	Schudłeś! ale po bitwie dukatami książęcymi sobie kałdunkałdun (pogard.)	Też byłbyś smutny. Skąd ja dla was tę forsę wydobędę?	To byłaby dla ciebie bardzo dobra partia	To wpływ cudzoziemców, którzy zalewają Egipt Zwłaszcza Fenicjanie...	Twoja dama musi być niesprawiedliwie okrutna, znajdując rozkosz w rozpaczy nieszczęśliwego kochanka, który jej daje tyle dowodów miłości?	Urywek rozmowy kolekcjonera z giełowatymgiełowaty	Z ulicy.	Zdrów?	Zrobię to prędzej może, niż pani sądzi.	Złotówkę za sześć! Ja bym za każdego dał Kubie dziesiątkę.	Żeby mama...	„Za króla Olbrachta wyginęła szlachta!” Zdrada, panowie bracia!
Tego nikt z pewnością nie powie... Jest to całkiem szczególna sytuacja. Nie zapominaj, że dzięki przesłuchaniom w sądzie twój stosunek do Hanny stał się powszechną tajemnicą; wszyscy wiedzą też, że twoja nieboszczka żona życzyła sobie tego małżeństwa. Twoja teściowa wygadała to sama... więc któż by uważał to małżeństwo ze niestosowne? A niedawno twoja teściowa oświadczyła także, że byłoby najlepiej, gdyby małżeństwo jak najrychlej doszło do skutku, albowiem błąkasz się tutaj i stajesz się wprost dziwakiem, jak powiedziała.	Pan się śmiej zdrów, bo to pana nic nie kosztuje, taka zabawa.	I na to jest przyczyna, rzekł, żony nie miałem, dzieci nie mam, sam do tego chleba nawykłem	Perfumy dają dwadzieścia dwa procent, mydła zaledwie dziesięć, instrumenty chirurgiczne w ogóle leżą, gumowy towar w najlepszym wypadku czternaście, chemikalia od dziesięciu do trzynastu... Nie mówię, żeby to był zły interes. Daj nam Boże zawsze. Ale czy tak się robi majątek?	Kochany panie jedna tylko Europa jest możliwa, Europa chrześcijańska. Wojny będą zawsze. Pokój nie jest z tego świata. Obyśmy odzyskać mogli męstwo i wiarę naszych przodków! Jako bojownik Kościoła wojującego wiem, że walka będzie trwała do końca świata. I błagam Boga, podobnie jak Ajaks u waszego starego Homera, by walczyć w świetle dziennym. Nie przeraża mnie ani liczba, ani zuchwałość naszych wrogów, lecz bezsilność i wahanie panujące w naszym własnym obozie. Kościół jest armią; smuci mnie, gdy widzę pustki i luki w jej froncie bojowym. Oburzam się, gdy widzę, jak niewierni wciskają się do jej szeregów i jak czciciele Złotego Cielca ofiarowują się na strażników sanktuarium. Ubolewam, patrząc na nawiązaną wkoło mnie walkę, walkę w ciemnościach sprzyjających nikczemnikom i zdrajcom. Niech się stanie wola boża! Pewien jestem ostatecznego triumfu, porażki zbrodni i błędów w dniu ostatnim, który będzie dniem sprawiedliwości i chwały!	Muzyka krzyknął na muzykę pan Bartłomiej i wnet skrzypki, jakby posłyszały zaklęcie, zrobiły się smętniejsze, bastela jęła raźniej basować, od ucha, jak to mówi, a za nimi we wszystkich instrumentach inne ozwało się życie; a było instrumentów kilkanaście, bo muzykę sprowadzono aż z miasta. Nie był to już ów salonowy, z niemieckim walcem pobratany taniec, ale kujawiak prawdziwy, w całej swojej oryginalnej poezji i prostocie.	O! ze Światopełkiem nie łatwo będzie! On ci to wszystkiego sprawcą. Czuje się winnym i dla tego przed sąd stanąć nie raźno mu.	Dziękuję, pani Józefowo, dziękuję, pewnie, że się napiję, nie można odmawiać darów Bożych. Panu Lucyanowi moje uszanowanie! Ciemno w pokoju, to i nie zobaczyłam pana staremi oczyma, panie mój kochany!	Ja się z panami nie witam, pan Karol nie był u nas dwa tygodnie, a pan Moryc z tysiąc lat.	Nie widział pan tam kogo?	Żeby się nauczyć musztry. Nigdyście niczego podobnego nie widzieli. Jak ja każę im się rozejść za nic na świecie. To wszystko jest mi podejrzane. Skoro jesteście korpusem kadetów, bądźcie korpusem kadetów i nie kryjcie się za zamkniętymi drzwiami.	Właśnie mijaliśmy od północy Hector Bank. Odparłem: „Dobrze, panie kapitanie!” dziwiąc się, dlaczego zawraca mi tym głowę, kiedy przed zmianą kierunku będę musiał i tak zwrócić się do niego. Osiem razy zadzwoniono: wyszliśmy na pomost, oficer schodząc z placówki, ogłosił w zwykły sposób: „siedemdziesiąt jeden!” Kapitan Brierly spojrzał dookoła. Było jeszcze ciemno, a gwiazdy błyszczały tak jasno jak w mroźną noc w strefach północnych. Nagle rzekł z lekkim westchnieniem: „Idę na tył okrętu i ustawię za ciebie miernik na zerze, w ten sposób nie zajdzie już omyłka, trzydzieści dwie mile w tym kierunku i wówczas będziecie bezpieczni. Należy więc poprawić na sześć setnych, to znaczy trzydzieści na cyferblacie. Po co mamy tracić czas dalej!” Następnie zawołał do mnie: „Zamknij tam psa, panie Jones, dobrze?”	Jakiego pana? Łajdaka, chama, nie pana. Pan to jestem ja! Rozumie osoba?	Ot, po prostu, porwie cię. Mówią, że z nim nie ma żartów... Tuhaj-bejowa krew... Weźmiecie ślub u pierwszego księdza po drodze... Gdzie indziej to trzeba zapowiedzi, metryk, pozwoleństwa, ale tu dzikie strony, tu wszystko trocha po tatarsku...	Mnie tam nie do śmiechu.	Chodź tu, Gösto! Nie gniewaj się za to, co powiem, ale sądzę, że ty, który...	Ale czy nie jest tak dlatego, że za mało wiesz jeszcze o tej religii? Może dlatego właśnie możesz ją pogodzić z danymi twego rozumu?	Dajmy spokój, nie lubię tego, to mnie porusza.	Bo nie chciałam	Dlaczegoś nie chciała?...	Mój Bóże, nigdy nie wiadomo Chciałbym zostać do końca sierpnia.	Nie, panie policjancie, my takich znajomości nie mamy.	Nie.	Jużbym się była dawno zemściła, bez niczyjej pomocy, gdyby kardynał, nie wiem w jakim celu, nie zalecił mi dać spokój jeszcze...	Nie bój się, Franku	Gede nie jest taki podły on dotrzyma układu. To Żydem pachnie... Musieli go namówić Josel z Hirszgoldem, oba psubraty, co nas wszystkich w nieszczęście wciągnęli.	Nie trzeba. Ojciec ino ze mną a z dziećmi pospołu jada. Służbie się daje osobno.	Czy nigdy nie przestaniesz uprzedzać się do tego biednego dziecka? Co on ci zrobił? Mój Boże, jeżeli kiedy będziemy mieli dostatek, może dzięki niemu, bo on ma dobre serce...	Poezja odparł baron z miną znudzoną, trzymając się w roli sędziego, któremu nic nie imponuje. bohaterowie epickich, rzekomo starożytnych poematów celtyckich Pieśni Osjana, opublikowanych w 1760 przez Jamesa Macphersona jako tłumaczenie z języka gaelickiego; mimo że w 1805 starożytny epos okazał się falsyfikatem, a rzekomy tłumacz autorem, tekst zyskał ogromną popularność w dobie romantyzmu i był tłumaczony na liczne języki w całej Europie., mgliste zjawiska, rycerze którzy wstawali z grobów z gwiazdami płonącymi nad czołem. Dzisiaj tę poetycką tandetę zastąpił Jehowa, sfery, anioły, pióra serafinów, cała rajska garderoba odświeżona i połatana za pomocą słów takich jak „nieskończoność”, „bezmiar”, „samotność”, „jaźń”. Mamy jeziora, słowa boże, rodzaj uchrystianizowanego panteizmu, wzbogaconego rymem rzadkim, a mozolnie szukanym, jak „szmaragd” i „katarakt”, „kirys” i „Irys” etc. Słowem, zmieniliśmy szerokość geograficzną: zamiast bawić na Północy, jesteśmy na Wschodzie, ale ciemności zostały równie gęste.	Pan Wołodyjowski jednak postanowił znowu zaopatrzyć się w świeże konie w Płoskirowie, bo te, które kupiono w Barku, były już do niczego, a Burłajowe trzeba było na czarną godzinę oszczędzać. Ostrożność ta stała się konieczną, odkąd rozeszła się wieść, że Chmielnicki już pod Konstantynowem, a chan ze wszystkimi ordami wali od PiławiecPiławce	Zaciekawia mnie pan. Do czegóż pan dążył?	Mógłżebym co na to poradzić? niewiem, to pewna, że ojciec mój nadto jest dobrym chrześcijaninem, żeby nienawiść chował w sercu i zemsty pożądał.	Oj, niepodobny waćpan do takich, których na nitce wodzą! Najtrudniej to z niestatecznymi.	A nie widziałaś, żeby tak dużo przegrywał, wygrywał?	Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...	Powiadają, że z pierwszą trawą ruszy się na pewno to robactwo, które znowu trzeba będzie wygnieść	Jak się masz, Marto! Cóż to za przyjemność siedzieć z królikami? Te głupie stworzenia zaraz znikają jak kamfora po różnych norach i dziurach.	Uważam że to jest zmiana...	Och, ja się zupełnie nie liczę Ale źle zrobiłeś, odrzucając moją propozycję: w zamian za tę dziewczynę dawałem ci życie i bezpieczeństwo. A teraz	O, o to jeszcze najmniejsza. Jako wierny wyznawca filozofii Herberta Spencera, gotów jestem, sądzę, każdej chwili powitać śmierć, która, jak ci wiadomo, i tak jest mi przeznaczona. Ale... ale oni mogą mnie obić...	Proszę bardzo. Wczoraj wieczór o godzinie jedenastej trzej żandarmi, których sierżant Quevillon zostawił na straży w zamku, otrzymali od sierżanta kartkę z krótką wiadomością, wzywającą ich czym najprędzej do Ouville, gdzie znajduje się ich oddział. Wsiedli natychmiast na koń i kiedy przybyli do Ouville...	Mówią, że nauczycielowi się płaci... ale pieniądze na to łożyć będzie pułk... Ale na cóż tyle zachodów? To tylko na jedną noc.	Dziad mojego pana, co to wojował u Grobu Świętego. Jeżdżąc po świecie, dużo się nauczył. Żył w serdecznej przyjaźni z ówczesnym panem Iłży; czy pokój, czy wojna zawsze z sobą trzymali, a dla wspólnego bezpieczeństwa wybudowali to potajemne przejście.	Pan Maszko się żeni?	Ja sama najlepiej wiem, na co jestem dobra! Nie służę ja, ale władam. Dla mnie pobudowano teatry, opery napisano i wymyślono narzędzia muzyczne. Dla mnie pracował ten, co wznosił przed wiekami świątynię ową na wyspie, i ci, co po wiekach wodą ją zalali, abym ja dzisiaj przeglądać się mogła w toni, tańcząc i śpiewając. Piękna jestem i mocna... Władać mogę i chcę, a więc dlatego...	Do rabina na skargę	Owszem, pójdziemy na Stare związki do „Małego”.	Barkis, do usług pani	Do widzenia!	Właśnie i jestem pewien, że już wam to minęło. Prawda?	Ja nic nie piłem, kolego Jestem całkiem trzeźwy.	A... pan redaktor? Czy wrócił?	Biednemu to zawsze na ten przykład wiatr w oczy	Dziewczęta, dziewczęta! Czy wzięłyście ładne chusteczki do nosa?	Tak jest; całe pół godziny.	Myślę, czy biedniejsza wieś w tej parodii, czy ludzie, którzy innej nie widzieli.	To ci dam wiadro wody, a tymczasem naścinaści (daw.)	To wypij i zaraz wracaj.	Tak, panie cześniku dobrodzieju, ale jest jeszcze i drugi sposób, w który mam honor być asaństwu dobrodziejstwu powinowatym...	Jak się masz redaktor!	W tej chwili. Pan ma papiery dzieci przy sobie?	Chcesz być księżną? Chwycił cię obłęd tytułów, zaszczytów? Więc pozwól mi tylko kochać cię, pozwól mojemu pióru mówić, memu głosowi rozbrzmiewać jedynie dla ciebie, bądź tajemną sprężyną mego życia, bądź moją gwiazdą! Potem przyjm mnie za męża jedynie jako ministra, para Francji, księcia... Stanę się dla ciebie wszystkim, czym zapragniesz!	A ja mówiłem co innego Tygellin śmiał się, gdym twierdził, że oni się bronią, a ja teraz powiem więcej: oni zdobywają!	Mówią, że Kraków okrutnie urósł od króla JagiełłyWładysław II Jagiełło	Jeżeli tylko można, to...	Widzicie go! Ledwie to chodzi, dwie piędzipiędź	Beroes!... Beroes!... po co mnie wywołujesz?	Automobil jest mój!	Ciocia! Już wiem, po co aha!	Jak weszłaś tutaj? drzwi zamknąłem za sobą...	Moja kochana tu mówią o Heli i o panu Stefanie, że są zaręczeni?...	A czym jest kawalera tatuś?	Bądź spokojny, kochany przyjacielu, znajdą się same, kiedy wyznaczymy odpowiednią sumę.	Czego przestraszył się ten smarkacz?	Słyszałam. E, stare. Jak was wykurzą z Warszawy, kupię patefon z tubą.	Co się stało?	Trzeba było wezwać kolejowego doktora, przecież wam pomoc lekarska się należy.	Już skończone. Wiem już prawie wszystko, co chciałem wiedzieć. Za godzinę wyjeżdżam z Cherbourga.	Bóg ich uratował, a więc prawdopodobnie.	Kiedyś przyjechał Moryc? Pójdziemy gdzie na kawę.	Leży na dziedzińcu oberży, ostatniej przed Labiryntem... Z rana będzie tam...	Pamiętaszże na przepisy?	Niechże mi kto powie, o co tu łzy wylewać? Prawda, Pawłowa?	Ja zawsze daję tylko cztery procent, a nawet trzy i pół jednak mojemu zięciowi dałbym i pięć, a zyski byśmy dzielili.	Jaki ona tam instrument będzie miała?	Siadajże waszmość i bądź sobie rad, jakom ja ci rada.	Wielki, który wojuje ze złymi Samburu i zabiera im bydło.	Zamykam, dzieciątko moje.	A już! Będę wyliczała...	Aaa!...	Ant šitokių tavo žodžių, Onute, aš negaliu priešintie, bet...	Dobrze, powiem kolegom.	Doprawdy?	Jezusie!	Nic.	No, widziałem u was kilka pań.	No?	Owszem.	Powiem ci później.	Ładnie sobie sypiasz
Niedobrze tam być między nimi. Nieraz słyszałem i widziałem rzeczy, od których ciarki po skórze chodzą. Waszym miłościom mówiłem już, że staremu komturowikomtur nie starczyć.. A to jest ów Danveld, którego zabił straszny pan ze Spychowa. To Zygfryd mówi mu: „Czego? Msze ci na nic, po cóż przychodzisz?” A tamten tylko zgrzytnie i potem znów sapie. Ale częściej jeszcze przychodzi Rotgier, po którym też siarką w izbie czuć, i z nim jeszcze więcej komtur rozmawia: „Nie mogę, mówi mu, nie mogę! Jak sam przyjdę, to wówczas, ale teraz nie mogę!’” Słyszałem także, jak się go pytał: „Zali ci to ulży, synku?” I tak ciągle. A i to bywa, że przez dwa albo i trzy dni do nikogo słowem się nie odezwie, na twarzy zaś widać mu boleść okrutną. Kolebki onej pilnie strzeże i on, i ta służka zakonna, tak że młodej pani nikt nigdy dojrzeć nie może.	Chcę pana tylko objaśnić. Nie jestem lichwiarzem, o co mnie pan prawdopodobnie posądził, a nie jestem dlatego, że ja pracuję u Grosglicka i operuję na jego korzyść i na jego odpowiedzialność. Mówię to panu pierwszemu, bo nigdy przedtem nie potrzebowałem się usprawiedliwiać, ani tłumaczyć z moich czynności.	Dalibóg, gdybym to wiedział z góry, nie brałbym cię do sanek! Bądź pewna! Wcale bym po ciebie nie zajechał.	Będzie odtąd całkiem samotny Nie ma przy nim ani żywej duszy, gdyż pani Gould zabrała przed chwilą dziewczęta. Do niedawna nie były tutaj zbyt bezpieczne. Jako lekarz nie mogę oczywiście zrobić nic więcej. Ale prosiła mnie, żebym nie opuszczał starego Violi; zgodziłem się bez sprzeciwu, bo nie mam konia, aby powrócić do kopalni, gdzie powinienem być. A w mieście obejdą się beze mnie.	Wielką, świętą wyrzekłeś prawdę Ja, com niegodzien żadnego z nich rzemyka rozwiązać, znałem ich wszystkich i potwierdzić mogę nie z teoryi, ale z żywego widzenia, jako świadek i współcierpiący, słów tych najwyższą prawdę. Czémże było życie najszczęśliwszego z nich napozór, Zygmunta? Szeregiem walk ze światem, z rodziną, z sobą, dla inspiracyj wielkich, dla gorącéj miłości dobra, piękna i wszystkiego, co mu w niebiosach jego ideałów świéciło. Tych postulatów ducha swojego szukał na wszelkich drogach, dostępnych i niedostępnych, w filozofii Hegla, która mu nie starczyła, w mistycyzmie, który go nie nasycił, w sztuce, w poezyi, w teoryach społecznych, w jasnowidzeniach natchnionych, w religijnych ekstazach... Twórczość jego cała płynęła z nieukojonéj boleści, z krwawych ran, których nic zabliźnić nie mogło. Niéma w jego pismach jednéj nuty, któraby nie dźwięczała jękiem. Duch jego nie zwątpił do końca, ale się rzucał w zapasach nadludzkich z całym światem, który ironią rzeczywistości naigrawał się temu nienasyconemu czcicielowi ideałów.	Więc jak to? Nie zamierzacie reagować na te oszczerstwa?	To prawda Masz słuszność. Nie będę temu przeczył, Duchu. Boże broń, żebym miał temu przeczyć!	A więc mnie nie chcecie i gardzicie naszą ofiarą?	Czemuż pan nie strzelasz?	I nikto w nocy nie słyszał szczekania!	Nie dasz?	Że wasza świątobliwość jesteś obłąkany, że nie masz święceń arcykapłańskich ani nawet królewskich i że... można złożyć was z tronu...	Ja... ja nie wiem. Och, puście mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.	Otóż właśnie ja, a nie Mr. Prout. Ja bynajmniej nie chciałem, obawiam się jednak, że wskutek pewnego mego odezwania Mr. Prout mógł mieć wrażenie...	To co? Ślepy chyba jest i już. Nie dla ciebie on, panieneczko moja... Krzysieńko najukochańsza. Bo ty tylko przed ludźmi masz imię Krzysztofa, a przed Bogiem toś Krystyna. Na chrzcie twoim to co tylko ksiądz powie „Krzysztofie”, to ja cichutko: „Panie Boże, nie Krzysztof, ale Krystyna”, a Bóg wie lepiej, na oszukaństwo go nie wezmą.	Nie w karczmie i przy okazji, toć nie grzech!	Nic, tylko taki morał, że szarpać o byle co nie mamy potrzeby! A on tu nie jedno jeszcze spłatał w tym rodzaju.	Jeśli żartuję, moja piękna, to tylko dlatego, że twemu przyjacielowi nie zagraża niebezpieczeństwo.	A ja nie jestem panem Laurence, tylko Arturem. Na pierwsze imię dano mi Teodor, ale go nie lubię, bo koledzy nazywali mnie Dora; postanowiłem więc, żeby mi mówili Arturze.	Nie przemawiają do mnie rody książęce, com złożył przysięgę nienawidzenia tyranów!	Eee! Pozwalałem sobie często więcej, ale w żadnej nie wzbudzałem tak panicznego strachu jak w pani.	Znajomi Pettingilla zapewne nie rozumieli go także. Ale nie troszcz się, biorę całą odpowiedzialność na siebie. No i cóż? Czy godzisz się na tysiąc dolarów? Potrzebuję małej rozrywki.	Hiszpanie go nie znajdą?	Chcę, żebyś się nie wygłupiała. Masz dom, rodzinę... Co za życie czeka cię tu, w domu twoich rodziców?	Tak waszą pociechą Chrystus, ale ja tego nie rozumiem.	Klucznicy już trzymać nie będziemy; prosta baba nam wystarczy...	Być może ale kucharze diabelscy mogą się zdrzemać niekiedy i zmylić w swoich czynnościach i często wsadzą do gotowania to, co miało być pieczone. Jako w tutejszej kuchni panowie kucharze szpikują kuropatwy, turkawki i gołąbki, w zamiarze (jak można mniemać) upieczenia ich: zdarza się im wszelako czasem ugotować kuropatwy z kapustą, turkawki ze szczypiorkiem i gołąbki z kalarepką.	Otóż tak: jedź dobrodziej ze mną do ZagłębiaZagłębie to wasza rzecz. Odpocznie ciało, odpocznie duch, rzucicie okiem...	Po co ci tak pilno. Trzy święta mają robotnicy to i my użyjmy odpowiednio Zielonych Świątek.	To zrobię, co mi się jeno spodoba, juści... wstydał się bede... komu głód kumą, temu torba matką	Ale gdzie tam! Ty to lepiej przyjdź do nas.	Ach, wasz syn! Wiem. Jestem tym, czym byłby wasz syn. No, dobrze, viejo. To bardzo miłe powitanie. Posłuchajcie, przyszedłem prosić o...	Wiedziałem, że się stanie według życzeń Brooke’a, bo zawsze się tak kończy. Jak coś postanowi, to musi dokonać, choćby świat się miał zawalić!	Masz to czynić, co ci pan Wołodyjowski każe.	Mój brat powiada że on na tę całą sztukę wydał po trzy ruble za godzinę, to znaczy dwadzieścia jeden. Żeby to było grzecznie w jednym papierku, to on dał dwadzieścia pięć rubli.	Cóż ci znowu przychodzi do głowy? Zresztą aniby cię to mogło zabawić!	Już ja im to wytłomaczę Któż się żeni w lecie?... W jesieni, rozumiem... po żniwach...	Tak jest i to prawdziwą! Ale wolę ją zachować dla siebie.	Któż to? A... Łęcki...	Rozpędzić gniew twój. Zrobiłam to i odchodzę. Bądź zdrów i zawsze dobry!...	To było straszne	To ciekawe A czy może mi pan zdradzić, na jakim surowcu rzecz jest oparta?	To potworne!	A jednak wasze poszukiwania musiały spełznąć na niczym skoro wracacie we trzech, tak jak wypływaliście?	Jabym zabiła, jak psa, żeby tak z moim Antkiem zrobiła.	No to pójdziemy ztąd	Teraz możemy spokojnie porozmawiać. Więc co wasza królewska mość ma mi do zarzucenia? Że broniłem waszej królewskiej mości w mojej gazecie, że uspokajałem i tłómaczyłemtłómaczyć	Ach, jedna starsza pani, która mnie przygotowuje pod względem seksualnym na Paryż. Zaprowadzę cię do niej, gdy nauczysz się chodzić.	Właśnie, co jeno przyszli. Rochu, a chodźcie no do nas!	Bambi z zachwytem pomknął znowu za nią jak strzała.	Co tam robisz, Marietko?	Ale dziś znowu smak jej się odmienił. Cały ranek molestowała ciotkę o Tomasza à Kempis...	I co z tego?	Ośmiu mniej! Doprawdy jakby pan Spilett i Ayrton umawiali się, żeby strzelać jednocześnie!	Powiesz mi swe imię?	Tak... Châteauroux.	A niby kto się szlaja po wieczorynkach?	Co będzie z biedną panną Sandal?	Do widzenia.	Mówiłem kilku osobom, bo przecież tak było...	Powiedzmy otwarcie, bez żadnych upiększeń, że pani szanowna kocha się w umarłych?	Przecie spodziewano się znakomitych gości?	Płaszcz ten przypomina mi trochę paliumpalium tripudiatripudia (łac.)	Tak!	Czy pan uważasz mnie za dość już biegłą w pisaniu rachunków?	A więc niech pan je sprzeda, bo stracisz wszystko.	Ach, Boże, ta gąska chciała powiedzieć centaurcentaur (mit. gr.) wykrzyknęła Ludka, parskając śmiechem.	I puścili cię?	Jeżeli pójdziesz ze mną ja z méj strony ci przyrzekam, że cię wyniosę i zbogacę, dam ci władzę, znaczenie, fortunę...	Kiedy on i gdzie obrzydliwość tę czytać będzie?	Pan, jako przyjaciel i wspólnik Sewerka, mógłby nam wielką, naprawdę wielką oddać przysługę. Widzę pański wpływ na niego.	Słuchaj, moje drogie stworzenie, ja mam ci coś powiedzieć	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.	Bo widzisz, dla Wołodyjowskiego...	Cztery franki cztery su	Czymże wy tu żyjecie?	Damajanti!	Dobrze!	Dobrze.	Ho! ho!...	I cóż ty myślisz robić, biedactwo?	Jakto: poniekąd? Będę waszym prawdziwym dobroczyńcą.	Królu mój! panie mój!	Lucjan de Rubempré, autor recenzji z Alkada	Mmm!	Oczywiście	Okrutny! Ja dla ciebie, droga ty moja?!	Panie...	Porzucić	Powiedz!	Przez człowieka czterdziestokilkoletniego, bruneta, ogorzałej twarzy, z blizną na lewej skroni.	Rezolutka!	Sam król.	W jaki sposób?...	Widzisz przecie, że pan jest zmęczony	Witam pana, witam	Więc dzisiejszego wieczoru...	Więc przekonam pana.	Zdrajca!...	Zostaję z tobą, Niku, i będę twoim Piętaszkiem
Oo?... Moim zdaniem trotuary dostępne być winny każdemu. Toteż postąpię niezadługo tak jak Lesturgeon i udam się do skryby na placu Val-de-Grâce, by mi napisał pięknie suplikę w obronie biednych rękodzielników wędrownych. Nie mogę stanąć ze swoją budą w miejscu odpowiednim, gdzie bym zarobił sporo, bo zaraz spada mi na kark policjant, a skoro tylko zatrzyma się przed mym wózkiem dwu lokai i trzy służące, jawi się poczwara w czarnym uniformie i rozkazuje w imieniu prawa wynosić się z całym kramem w kąt, gdzie jeno psy podnoszą w górę lewą nogę. Raz jest to, jak powiada, terytorium wynajęte przez przekupniów, drugi raz znowu staję za blisko pana Leborque, nożownika dekretowego. Innym razem ustępować muszę karecie biskupa lub jakiegoś księcia. Trzeba co prędzej zwijać manatki i kamień brać na plecy, a dobrze jeszcze, jeśli korzystając z zamieszania lokaje i służące nie ściągną mi bez zapłaty paczki nożyczek lub kilku pięknych rzezaków, wyrabianych w Châtellerault. Dość mam tej tyranii, dość mam znoszenia niesprawiedliwości ze strony ludzi wymierzających sprawiedliwość! Czuję ogromną ochotę zbuntować się!	Co do tego, nie ma obawy W sprawach dotyczących zaufania do ludzi, możesz zawsze polegać na mojej intuicji. Ten pan, pomimo bardzo młodego wieku (to jeszcze prawie smarkacz), sprawia wrażenie najuczciwszego człowieka i wzoru dyskrecji. Na pewno zachowa wszystko w tajemnicy. Pochodzi zresztą z bardzo nobliwego środowiska. Czy pamiętasz zamek Hobben, któryśmy razem zwiedzali w Belgii?... Otóż zamek ten był kiedyś rodową własnością przodków tego detektywa. Umyślnie prosiłam brukselskie biuro, by przysłano tu człowieka najlepszej klasy. Miałam zresztą możność stwierdzić osobiście, że jest pod każdym względem correct. Sam się o tym przekonasz.	A no, z Bohom, niech tak zostanie i poszła siąść na swe krzesło, którego miejsce na podłodze kredą było oznaczone. Twarz jej pochmurniała, spuściła głowę na rękę.	Cicho... Spójrzcie na prawo. Ukazuje się białe futro potwora.	Dobrze! Potykaj się! Wywróć nas, uwolnisz się od nas na dobre! Adolfie! Ależ twój syn umiera z głodu, jest blady jak ściana!	Jak ci na imię, bracie?	O, nie, na to trzeba by jechać przez Paryż... Ekspres do Paryża odjeżdża o ósmej... Już za późno...	Trochę gorzej, ale gdybyśmy nasze interesy emigracyjne przeprowadzali tylko wtedy, gdy nasz towar się na to dobrowolnie godzi, to byśmy już zbankrutowali	Wiem o tem; lecz możesz umieścić mnie gdziekolwiek na prowincji, u jakiej znajomej damy: w swoich stronach rodzinnych, naprzykład...	Byłem i ja przy tym Kobieta, Mężczyzna, Słowo, LekarzPoczciwy mąż pragnął, aby przemówiła. Jakoż przemówiła, dzięki sztuce lekarza i chirurga, którzy podcięli jej więzadełko pod językiem. Odzyskawszy mowę, zaczęła mówić tak niepomiarkowanie, iż mąż wrócił do lekarza z prośbą, aby uczynił ją na powrót niemową. Lekarz odpowiedział, iż ma wprawdzie w swojej sztuce lekarstwa sposobne, aby dać mowę białej głowie, ale nie ma żadnego, aby jej ją odebrać. Jedynym lekarstwem przeciwko niepohamowanemu gadulstwu u żony jest głuchota męża. I zrobili ciemięgę głuchym, nie wiem tam już przez jakie sztuki. Żona, widząc, że ogłuchł i że mówi doń na próżno, bowiem on jej nie słyszy, wściekła się. Następnie, skoro lekarz zażądał zapłaty, mąż odpowiedział mu, że jest naprawdę głuchy i że nie słyszy jego żądania. Lekarz rozgniewany nasypał mu na kark jakiegoś proszku, wskutek którego oszalał. Zaczem mąż oszalały i żona wściekła złączyli się razem i stłukli na kwaśne jabłko lekarza i chirurga, tak iż ledwie ostatniego tchu z nich nie wytłukli. Nigdym się tyle nie uśmiał, co na tym błazeństwie.	Ja tam nie znajduję w niej żadnej rozkoszy Niegdyś wmówiono mi, że czytając ją, doznaję przyjemności; ale to ustawiczne powtarzanie bitew podobnych do siebie jak dwie krople wody; ci bogowie, którzy szamocą się ciągle nie mogąc się zdobyć na nic rozstrzygającego; ta Helena, będąca przedmiotem wojny, a ledwie odgrywająca w akcji jakąś rolę; ta Troja, którą wiecznie oblegają, a nigdy zdobyć nie mogą, wszystko to przyprawia mnie dziś o śmiertelną nudę. Pytałem uczonych, czy równie jak ja nudzą się przy tej lekturze: wszyscy ludzie szczerzy wyznali mi, że książka wypada im z rąk od senności, ale że trzeba ją mieć w bibliotece jako pomnik starożytności, coś jak owe zardzewiałe medale niezdatne już na obiegową monetę.	Ba! na waszem miejscu dałbym takiej jejmości za wygranę i znaćbym jej nie chciał.	Cóż ci na tym zależy. Przecież widzę i tak, że się nie bawisz.	Jednakże oto tu obecny p. d’Esgrignon, szlachcic z Perche, doszczętnie zrujnował się dla niej przed dwunastu laty i z jej powodu omal nie dostał się na rusztowanie.	Warta jej ta rada. Nie dawniej jak wczoraj mówił mi pan Billewicz, że ma zacne kwoty zakopane w sadzie w Billewiczach i że właśnie chce je tu w bezpieczne miejsce przenieść, aby je waszej książęcej wysokości na skrypt oddać.	Zabić nieprzyjaciela na wojnie nie grzech to żaden, ba! nawet chwalebna rzecz, a to przecie nieprzyjaciele naszego plemienia.	Zapomniałeś o niej dawno... Nie byłeś nawet na grobie naszej córki...	Źle, kochany hrabio Przychodzi pan zapewne, żeby mnie pocieszyć. To prawda, nieszczęście spadło na mój dom. Jak tylko pana zobaczyłem, zadałem sobie pytanie, czy nie życzyłem źle tym biednym Morcerfom, bo wtedy sprawdziłoby się przysłowie: kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada. E, do licha, przysięgam, nigdy nie życzyłem Morcerfowi źle. Był on może zbyt dumny jak na kogoś, kto tak jak ja zaczął od niczego i wszystko, do czego doszedł, zawdzięczał samemu sobie, ale nikt nie jest idealny. Sam pan hrabia wie, ludzie z naszego pokolenia... ale proszę mi wybaczyć, pan jest młodym człowiekiem... otóż ludzie z naszego pokolenia nie mają w tym roku szczęścia. Weźmy choćby naszego purytanina prokuratora, który właśnie stracił córkę. Policzmy więc: Villefort, dziwną koleją losu powoli traci członków rodziny, zhańbiony Morcerf zabił się; ja znowu okryłem się śmiesznością przez tego łapserdaka Benedetta, a do tego...	Dobrze, dobrze Beniaminie młody jesteś użyć jej musisz koniecznie bo przecież wszystkie arterie wzbierają czerwieńszym sokiem niby lawą gorętszą to się natura wstecz cofnie i głębię ducha zatruje. czy snu takiego nie miałeś? ty taki młody daj pokój lepiej, bo tysiące patrzą na ciebie daj pokój daj pokój daj pokój Ale słuchać nie chciałeś ręce drżą do cugli im ich więcej, tym lepiej. konie pianą parskają nieba nie widzisz czy jej uciekniesz a słyszysz, jak to się śmieją Spiesz się, spiesz się a czy słyszysz oklaski Spiesz się tam na przeciwko sędziowie z bacznym okiem i meta już bliska chciałbyś krzyknąć ty pierwszy. bierz nagrodę i wychodź ze szranekze szranek „to on, to on, zwycięzca hipodromu...”.	Żeby mi tylko tchu w piersiach nie brakowało i żeby mi ból mówić pozwalał, pokazałbym ja ci, jakiś ty głupi i jakie brednie pleciesz! Ach, niecny hultaju! a gdyby też fortuna, dotąd nam zawistna, obróciła się ku nam i wziąwszy nas za rękę, zrobiła panami jakich wysp, o których ci gadałem, to powiedz, ciemięgo, cóż byś wtedy począł, jakbym ci dał władzę nad którą z tych wysp podbitych? umiałże byś ty dać sobie radę, nie będąc rycerzem i nie troszcząc się o ten honor? Każdy by ci grał na nosie, a ty byś nawet nie czuł w sobie ochoty pomszczenia krzywd i uraz, państwu twemu wyrządzonych. W nowym państwie rządy niełatwe; poddanych trzeba trzymać ostro; bo jak wezmą na kieł, to bieda z tobą. Myśliszże ty, że to nie trzeba na to rozumu i odwagi, żeby się bronić i nacierać, kiedy co chwila może być do tego okazja?	Ja muszę już iść, muszę prędko iść do żony, ona nic nie wie, ale zrobiłem jej wielką przykrość. Jestem teraz bardzo zdrów, bardzo mi dobrze, taki jestem dobry, że ja panu coś powiem na ucho, pod sekretem, niech się pan pilnuje Moryca i Grosglicka, oni chcą pana zjeść. Do widzenia, kochany panie Borowiecki.	Ot, proszę pani, wyciągnęłam dwanaście franków paninemu teściowi, proszę wziąć...	Proszę... Moja córka jest ze mną zawsze wśród pracownic.	Ale nie tam, gdzie jej idzie o panowanie Nie pożałuje na nie.	A ja wam, brateńki, powiem Nie słyszałem ja tego sam od księdza Muchowieckiego, alem słyszał, że tak komuś mówił, dlaczego książę udręczon... Ja tam sam nie mówię: łaskawy to pan, dobry i wielki wojownik... co mnie tam jego sądzić, ale jakoby ksiądz Muchowiecki... zresztą czy ja wiem, czy co?	Ale nie byłem śmieszny. A! żebyż to się raz skończyło. Czy ta panna wie, w jakim celu przyjeżdżamy?	Ależ ty mistrzyni wielka i rady do stroju nie potrzebujesz... No, jedźmy...	Czy pani zapamiętała daty swoich listów?	Jestem szefem szpiegów u pierwszego króla zagranicznego przyjechałem uprzedzić waszą królewską mość, że syn tego króla skończył wczoraj budowę fortecy. Ale to jeszcze nie najgorsze. On w wielkiej tajemnicy zbudował w lesie przed rokiem wielką fabrykę pocisków i jest zupełnie gotów do wojny. On ma sześć razy więcej prochu niż my.	Nie doszedłem jeszcze w prezentacji do panienek.	Podróże kształcą Ja zaś zawsze miałem zamiłowanie do turystyki. Jestem uspołeczniony. Widząc wszędzie plakaty nawołujące wielkimi literami: „Zwiedzaj Polskę”, „Poznaj swój kraj”, jakże mógłbym się nie skusić.	Bo też osioł nigdy nie będzie faraonem	Bo to, żeśta głupi! Choćby i sprzedali ten folwark, to dziedzicowi jeszcze nic nie będzie.	Chyba nie zechcesz we mnie wmówić, że to naczynie zawiera astral wody?	Co, jak to? czy podobna, aby powieść zależała od dokładnego liczenia kóz przewiezionych tak dalece, iżby pominięcie jednej chociażby zatrzymało opowiadanie?	Czemu nie.	Czy być może?	Czy chce pan zamieszkać z nami?	Idź. Idź, ja pospieszę do szkoły, by chłopiętom zanieść słowa wiary.	Jak się pani tu dostała?	Jest tam u pana pacjent Szułowski. Otóż włóczy się on stale po całem uzdrowisku, co mi się nie podoba. Jeżeli jest chory, to powinien być zamknięty.	Nic nie umiem, więc jakżebym mógł być oficerem? Nawet nie mówię o wyższych stopniach...	Nie gniewaj się, stary przyjacielu. Nie chciałem cię martwić. Mówmy tedy o czem innem.	Nie.	Pamiętaj tylko to nie płoche słowa, to uroczysta ma być przysięga.	Pan ją namawiał do samczych swych zachceń?	Pan mnie nie rozumiesz lub żartujesz!...	Pan nie wie?...	Podziemne ognie dojrzewały zatem przez dziesięć tygodni i nic dziwnego, że teraz rozwijają się z taką gwałtownością.	Tym większy powód, ażeby profesor zajął się naszą biblioteką; bieganina po piętrach nie może być dobrą	Więc papo nic nie wie?...	Właściwie nie tyle szczegóły, ile przedmioty.	Zapewne tak musi być inaczej nie dałoby się to w ogóle wytłumaczyć.	Zatem, panowie, nic nie będziecie mieli przeciw temu, abyśmy spełnili dane nam rozkazy?	Zgadła pani. Ogromnie się zmienił od tego czasu, kiedym go poznał u państwa. Był z nim jakiś Witowski, bardzo cudaczny człowieczek.	A jednak jest zupełnie oczywisty dla mnie	A o podatkach kto kiedy słyszał?	A! a!... przypominam sobie czego chcesz ode mnie, mój panie?	Ach, tak!...	Ale w takim razie, co wy tu robicie? Gdzież konsekwencja!?	Ani dudu!	Ani dyktanda.	Ba-wi-łaś się?...	Biedaczysko wącha teraz siarkę, co pewnie nos jego znosi bez wielkiej przyjemności. Zeszłego lata padł w jakiejś bijatyce.	Bogactwo, Interes, Miłosierdzie, Przemiana, Pozycja społeczna, Obyczaje zapytała Maria.	Chodźmy	Cieszy się pan, panie Gray, że mnie pan poznał	Cóż się z nim stało?	Cóż to za jeden?	Dziś, jutro... za parę dni.	Gdzież więc trzeba iść, jeśli się chce objąć spojrzeniem duży widnokrąg, całą dolinę?	Hej, służba!	I cygarem można otruć albo tabaką, ot, po prostu powącha pan i koniec.	I cóż? cóż?	Istotnie, możliwe	Ja najlepsze ulubieniec. Lecz, gdyby mnie ono omyliło, miłościwy panie, czyż tak trudno o księżniczki dla młodego i pięknego króla?	Jakto?	Jest to tylko sen o raju! i książę westchnął znowu głęboko.	Już telefonowałyśmy. Zaraz przyjdą dwaj. Boże, mój Boże.	Korzecki?	Kto?	Miał kaftan w pasy żółte i czarne, taki sam czepek i fartuszek niebieski z czerwonym	Miała blisko dziewiętnaście milionów cztery dni temu; ale dziś ma tylko siedemnaście.	Mówiłem ci, panie, że on cię ubóstwia.	Nawet inteligentny Kiedy się z nim rozmawia, człowiek dziwi się, że jego malarstwo jest takie pospolite.	O nieprzyjaciołach, o bolszewikach ostrożnie! Obecny tutaj mój przyjaciel Baryka jest prawie bolszewikiem.	O panie!...	Pan de Saint-Méran?	Pewnie pan był?	Po to ja i jadę, by jego znaleźć	Przedtem jednak obmyśl coś, czym bym mógł najbardziej rozzłościć tego nieboszczyka!	Spokojny człek dajcie mu pokój, chleb z nim łamałem.	Tak sami są swymi katami!	Tu	Tylko pięć! Dawno wróciłaś z Paryża?	W jakim języku czytał pan...	W pałacach Syren zaniósł im swoją barwenę i raka.	Wyjeżdżam, dyrektorowo.	Zostajesz?	Żartuję.
Eksperiencja szczególniej w wojennym rzemiośle, z samym wiekiem przyjść musiała i może dlatego jeszcze nieboszczyk pan Koniecpolski, ojciec chorążego, czasem o radę mnie pytał, potem zaś: i pan Mikołaj Potocki, i książę Jeremi Wiśniowiecki, i pan Sapieha, i pan Czarniecki, ale co do przezwiska Ulisses, temu się zawsze przez modestięmodestia (przestarz., z łac.)	O tak, tak! Błogosławię cię we własnym imieniu, i w imieniu trzech pokoleń ludzi nieskazitelnych. Posłuchaj więc, co ci mówią przez moje usta: Opatrzność może podnieść na nowo budowlę, którą zburzyło nieszczęście. Ulitują się nade mną najbardziej nieubłagani, gdy ujrzą, że poniosłem taką śmierć i dadzą ci może czas, którego mnie odmówili; postaraj się, aby nie padło słowo „zhańbiony”; weź się do dzieła, pracuj, synku, walcz odważnie. Ty, matka, siostra, żyjcie jak najoszczędniej, aby majątek moich wierzycieli codziennie się powiększał w twoich rękach. Pomyśl, jak piękny, jak wielki i uroczysty będzie ów dzień rehabilitacji, w którym powiesz: mój ojciec umarł, ponieważ nie mógł uczynić tego, co mnie się udało, ale umarł spokojnie, bo mnie to dzieło przekazał.	Oczywiście. Dlatego też, kiedym panu powiedział, że spodziewałem się, że tak się wszystko potoczy, miałem na myśli to, że zaszczyci mnie pan wizytą.	Nie wątpię I powiesisz mnie, żeby ją zakończyć!	O tem nie mogę wydawać sądu, ale myślę że ktoś, opanowany szałem kolekcjonerskim, może dać się pociągnąć do czynu karygodnego. Naprzykład marki pocztowe posiadają bez wątpienia swą wartość. Atoli ten, kto je zbiera po odwartościowaniu i płaci cenę przewyższającą ogromnie pierwotną, jest zdaniem mojem w pewnej mierze warjatem, gdyż kupuje to drogo, co nie ma już wartości realnej.	Caban, Cabaniątko, zawołaj do mnie zaraz Mordarskiego.	Jeżeli jestem księżniczką to powinnam pamiętać, że księżniczki... gdy cierpiały biedę i były pozbawione tronu... zawsze dzieliły się kęsem chleba z każdym człowiekiem biedniejszym od nich i bardziej głodnym. Ciastka są po pensie sztuka. Gdybym znalazła sześć pensow, mogłabym zjeść sześć ciastek... Nie wystarczyłoby dla żadnej z nas dwóch... ale lepsze coś niż nic.	Kochany panie Marcinie, mamy tu do ciebie prośbę jedną.	Mnie?	Niechajby już, niechaj! mnie, dalipan, życie zbrzydło.	Jedną z rzeczy, które niewątpliwie przyczyniają się do sukcesu pani Berma jest doskonały smak, jaki wkłada w wybór swoich ról, co jej zawsze przynosi rzetelny i dobrze zasłużony sukces. Rzadko grywa w rzeczach miernych. Ot, i teraz zmierzyła się z rolą Fedry. Zresztą, ten sam smak wkłada w swoje tualety, w sposób gry. Mimo że odbywała częste i lukratywne tournée po Anglii i Ameryce, pospolitość, nie powiem Johna Bulla, co byłoby niesprawiedliwe, przynajmniej dla Anglii wiktoriańskiej, ale wujaszka Sama, nie przylgnęła do niej. Nigdy zbyt jaskrawych barw, przesadnych krzyków. A przy tym ten cudowny głos, którym włada z takim kunsztem i którym posługuje się tak czarująco, byłbym niemal skłonny powiedzieć	Ależ kuzynie może to stąd, że ona jeszcze nie umie dobrze wszystkiego...	Dokądżebym poszła? sądzisz pani, że jest na ziemi kącik, gdzieby kardynał nie był w stanie dosięgnąć, jeżeli tylko zechce wyciągnąć rękę?	Kiedy on nie zna się na tym.	Nie wiecie? To są odznaki pułków tatarskich. Przed każdym dowódcą watahy (zwą się oni mirzami albo agami) noszony bywa buńczuk z końskich ogonów uwity, godło jego dostojeństwa. Za cenę krwi naszej, w tylokrotnych bojach z pohańcypohaniec (daw.) dziś popr. forma Msc. lm.: z pohańcami. przelanej, kupiliśmy te trofea... czyż niesłuszna, że się nimi przed Bogiem Wszechmogącym wdzięczni szczycimy?	Przypuśćmy, że tak; lecz na co zdadzą ci się miliony na pokładzie „Nautilusa”?	A obiecałeś się nie przeciwiać, żeby był Herakliusz?	Ben Joel należy do nas ciałem i duszą. Dość grubo posmarowaliśmy go za to. Jestem pewny, że znajdzie on w potrzebie pomocników, na których również będzie można liczyć.	Czy wierzysz że kobuzy zawsze zjadały gołębie, kiedy je napotkały?	Czy świadek, jako komendant posterunku w Radoliszkach, otrzymywał jakieś zażalenia od ludności na Kosibę?	Gdzież tam. Nie my. Ale przecież w każdej restauracji można dostać porcję kapłona, czy pulardy.	Ho, ho... Bardzo piękny truizm. Tylko, że to nic nie znaczy. Ty, Trzewik, lubisz podpuszczać takie okrągłe słówka. Bardzo patetyczne, o wyszlifowanej łupince, a w środku g...!	I... nie na biedaka trafiło.	Mają z czego żyć, ale Maszko nie ma czem pospłacać długów, a to trochę i nas obchodzi	Masz rację, ta kobieta go zgubiła, ten potwór bezduszny ten zły duch jego domu... Ona was tak wychowała, ona zatruła mu życie, ona rozdzieliła nas, najlepszych, najbardziej kochających się braci! Ona mi zabrała brata! To jej podłość zacisnęła mu stryczek na gardle! To przez nią ten najszlachetniejszy człowiek doprowadzony został do oszustwa. Taka hańba, taka hańba! O Boże! O sprawiedliwy Boże! Ukarz ją strasznie za jego śmierć, za moją krzywdę, za mój wstyd! Ukarz ją strasznie... ukarz... ukarz...	Mieszka tam dalej, zupełnie sam... na pagórku... w chałupie za cmentarzem... Chce pan, żebym pana zaprowadził?	Moja zdobycz zapewne nie potrwa do jutrzenki... W. K. M. dzielisz tę sławę z bogami, że łatwo kochać i zapominać umiesz...	Nie odzywaj się	Otóż to. Widzę, że niewiele mogę panią nauczyć, winszuję, winszuję... Rzadko spotyka się taką wiedzę u kobiet.	Przemocą! Przemocą! Wezwij na pomoc straż, armię, wszystko, wszystko! Udaj się do władz, do prokuratora królewskiego, powiedz, żeby mi je tutaj przyprowadzili, bo ja tego żądam!	Przyznaj, ojcze święty że taka przeszkoda nawet osła nie zatrzymałaby w podróży.	Udać się niezabawem na spoczynek, a jutro wczesnym rankiem wyjedziemy.	Nie. Nie myślałem dużo o tym. Nudziłem się.	Nigdy więcej nie popełnię takiego głupstwa, żeby się zakochać w człowieku nie z naszej sfery.	A co na to mówi jego córka?	Ależ nam „najlepszy pod słońcem chłopak” niepotrzebny.	Biją się!	Chcieliśmy koniecznie jechać razem z panem i nie zostawiać pana samego w tym kąciku. To wielka przyjemność dla nas	Czego się tu ten Darski wasz kręci?	Czy mam odwracać i psuć nowe karty, jak psułem dawniej kajetykajet (daw.) powiedział żałośnie.	Czy potrafiłby pan obliczyć przekrój kuli ziemskiej?	Czy tajemnica ta do ciebie należy?	Dlaczego w takim razie nie wyznała wszystkiego mężowi przed ślubem?	Dobrze pan robił, żeś się wychowywał prywatnie, uniwersytet to nazbyt uniwersalne. Ale pan wynagrodzisz swojego księżynę?	Imię? Cóż znaczy imię? co znaczy ród? prochu garść! a ile ich rozniosły wiatry po gościńcach? Wszyscy ludzie jeden ród... jeden człowiek, jedna nędza i jedno robactwo...	Meches, skórka na buty!	Mężczyzna, Młodość odezwał się Lisiecki.	Nie rozumiem.	No, tak to co innego... Zaczynaj pan... Nie, dziś ja zaczynam.	O! Wiem, lecz nie chcę słuchać o tym chlebie. Jip musi mieć przecie co dzień o południu kawał pieczonej baraniny. Zdechłby, biedaczek.	O! zapewne. Jest to mężczyzna postawy wyniosłej, brunet ogorzały z oczami przenikliwemi, białemi zębami i blizną na skroni.	Owszem, pójdziemy na Stare związki do „Małego”.	Po co, mamo?	Przywieźć cię tak daleko i opuszczać, wydaje mi się...	Tam, na placu	To moja rzecz. A czy znalazłbym u pana nieco opieki?	Tyle nazwisk się słyszy... Elisabeth Normami?... W jakim wieku jest ta dama?...	W każdym razie nie rumianku!	Wiecież, po com ja gnał za wami?	Zatrzymałam pana tak długo. Przepraszam! Clarke widocznie wracać nie myśli. Popłynę już sama z powrotem i odeślę mu czółno.	A gdybym ja sama pojechała z tymi skarbami, a jego tylko użyła za pośrednika?	A gdzie gospodarz?	A nuż pójdziesz za mąż bez miłości?	Ale jak mogli, to ziemię nam zabrali, a oddali dopiero teraz, gdy musieli.	Bo i pewnie	Co mówisz ojcze?	Co robisz, mamo?	Co?	Córka pana Jakuba Potockiego, Elżbieta, z drugiej jego żony, Jazłowieckiej, wyszła za pana Jana Smiotanko, chorążego podolskiego...	Cóż z tym pocznę?	Daj no pokój! Skocz, proszę cię, do Chłuki, wszak go znasz?	Daj spokój, Kipman, mówisz o przykrych rzeczach	Dałem sobie słowo...	Dla rozmaitości, my dear!	Generale sława to artykułów za dwanaście tysięcy franków i obiadów za trzy tysiące, spytaj pan autora Samotnika... Jeżeli pan Beniamin de Constant zechce napisać artykuł o tym młodym poecie, dobijemy interesu bez targów.	Ja? Bynajmniej!	Jak Flamandczyk, z przeproszeniem.	Jak to naciągnąć, panienko?	Jak wygląda?	Jakie roboty tam idą	Jakto zdemaskuje?	Jam jest.	Milczeć!	Może to być! Mamy dość tego oblężenia my, ale mają go dość i oni. Co wasza dostojność o tym myśli?	Niejednokrotnie już to obecnym tu opowiadałam	Niemądry pan jest.	Obaczymy, kto mocniejszy!	Och, jakież to ordynarne i niesprawiedliwe słowa!...	Och, przecież to drobny wypadek.	Oczywiście!	Oni wciąż zasypują!... Biada wam, psubraty!	Otóż i mój najpierwszy przyjaciel	Pewnikiempewnikiem (gw.) ospa., bo czerwona i rozpalona kiejkiej (gw.)	Prawda	Rozmawia tylko.	Szedłem sobie przez rynek. Chciałem właśnie dzisiaj kupić lożę do teatru, więc trzeba było zobaczyć, co grają...	Są przecież młodsi niż Orrin, Flint i tuzin innych, o ile sobie przypominam.	W takim razie umiesz zapewne stroić miny?	Widzicie, ludzie! To on pewnikiem miał tędy drugie wyjście abo schowek!	Wiem, wiem dla dobrych uczynków...
Tak, przez niego. Dręczy go poczucie chwilowej nieudolności, a może strach przed tym, aby kto obcy tego nie spostrzegł, czy też żeby samemu się nie zdradzić, że nie zrozumie załatwianej sprawy. Nazajutrz bywa gorzej, musi szukać zapomnienia... I tak z dnia na dzień... Nie przerażaj się, Agnieszko kochana! Muszę ci się przyznać, że pewnego wieczora zastałem go nad biurkiem płaczącego...	Jeżeli czego nie umiesz, Józefie, nie rób tego nigdy, zanim nie zobaczysz, jak robią to ci, którzy umieją. Wstydzić się nie ma czego. Jesteś jeszcze młody i powinieneś mieć dość zmysłu spostrzegawczego, by szybko orientować się w nieznanych sobie czynnościach. Trzeba zawsze w życiu stosować się do tego, co jest przyjęte i uznane przez szanowanych, poważnych i spokojnych ludzi. Rozumiesz mnie, mój chłopcze?	Dostojni panowie! posłuchajcie mnie i czy wierzyć będziecie, czy nie temu, co powiem, ja zawsze swoje wygadam, bo mi sumienie tak każe: oto pan Don Kichot tak jest zaczarowany jak ja, albo osioł, na którym jadę; on całkiem zdrów i ma zmysły jak należy, je, pije i wszystkie funkcje odbywa, jak inni ludzie i jak przedtem odbywał nim go wsadzono w te kluby. Co to za gadanie, że on zaczarowany, nie głupim, żebym temu uwierzył! Alboż ja to nie wiem, że opętani nie jedzą, nie śpią, ani nie mogą gadać? a gardło dam, że jak pan mój zacznie rozprawiać, to go nie przegada stu patronów i tyleż przekupek, choćby mieli po sto języków w gębie. A! mości plebanie, mości plebanie! czy to dobrodziej myślisz, żem ja go nie poznał i że nie miarkuję, co się święci w tych czarach? Próżno tam jegomość twarz sobie zakrywasz, znam ja cię lepiej od mego osła, na nic się nie przyda ta maskarada, wiem dobrze, że to oszukanie; ja się na to nie złapię, jak wróbel na plewy, a pamiętaj, dobrodzieju, że gdzie obłuda i zazdrość panuje, tam się cnota prześladuje. Niechaj diabli porwą te figle. Żeby nie wy, dobrodzieju, z tymi przeklętymi niby czarami, to pan mój byłby się już ożenił z królewną Mikomikonu, a ja bym został co najmniej hrabią, co się to za wierność moją i usługi należy; ale widzę ja, że to wielka prawda, co mówią, iż fortuna kołem się toczy i że ci, co wczoraj byli na wierzchu ozdobni, dziś na spodzie w błocie leżą, Łazarzom podobni. Najbardziej mnie to gniewa, że wrócić muszę do żony i do dzieci lichym masztalerzem, kiedy oni spodziewają się powitać mnie królem, albo władcą jakiej wyspy. Nie mówię ja wam tego, dobrodzieju, byle gadać, ale że powinni byście przecie mieć sumienie i wstydzić się tej psoty, panu memu wyrządzonej, bo pamiętajcie, że przed Bogiem ścisły zdacie rachunek, czy to na tym, czy na tamtym świecie, za to wszystko i za to, że mu nie dajecie spełniać dobrych uczynków, wspomagać wdów i sierot, wspierać nieszczęśliwych i karać niecnoty.	Nic nie utrzymuję, bo sam jeszcze dobrze nie wiem. Dowiaduję się dopiero. Rzuciłem pytanie. Rzuciłem pytanie na tej podstawie, iż częstokroć Polska, rząd polski, nie tylko nie gnębi robotników jako takich, ale w zatargach robotników z burżuazją o zarobki i prawa staje po ich stronie, po stronie robotników. Twierdzenie, że w Polsce rządzi burżuazja, nie jest prawdą.	Skoro nie może być inaczej, to jedź wasza książęca mość choć wolałbym, żebyś został, bo nie wiadomo, co się stać może.	Stójcie, panowie! Majestat!... Król miłościwy... toż nie bić się, ale nawet miecza dobywać nie wolno!	Nie chce mi się gęby psuć. Na co się zda was douczać, kiedy was już jutro nie będzie?...	Uszom się nie chce wierzyć. Mówże! mów, na Boga żywego!... Regimentarze?...	Siennik pusty, chłopaka nie ma!	Tożem ja waści nie znał dotąd, jak mnie Bóg miły! Uszom własnym nie wierzę!	Wprost nie poznaję.	Trochę mi przykro, że mama nie przyszła na koncert. We wtorek też nie była.	Gadaj to pan innym baj baju, będziesz w raju. Czyż wam nie wyłożyłem o transmutacji elementów, i o bliskim powinowactwie, jakie zachodzi pomiędzy pieczonym a gotowanym, gotowanym a pieczonym? Och, och! Oto idzie. Pędzę się ukryć. Wszystkim nam teraz dogodzi. Widzę pod bocianim gniazdem tę wiedźmę Atropos, jak się czai ze swymi nożycami świeżo wyostrzonymi, gotując się, aby nam poucinać nitki życia. Ratunku! Oto jest: o jakaś ty straszna, i poczwarna! Potopiłaś ty już sporo innych, którzy nie mogą się tym pochwalić. O Jezu! Gdybyż choć wyrzucał z siebie winko dobre, białe, świeże, lube, rozkoszne, zamiast tej wody gorzkiej, cuchnącej, to byłoby jeszcze wcale do zniesienia: to by ostatecznie można ścierpieć, za przykładem owego milorda angielskiego, którego gdy skazanoowego milorda angielskiego, którego gdy skazano (...) i dano mu do wyboru rodzaj śmierci	A matuniu nibyto ja rozumu nie mam! Gdyby się to i stało, a coby mnie tam w chacie czekało?	Panie! prawdę mówiąc, nikt nie przepisywał listu, gdyż go nie wziąłem wcale.	Aparaty nie idą, panie Bernheim. To nie ma racji bytu, jeżeli wolno mi wypowiedzieć moje zdanie.	Za każdym razem, gdy mnie pan wzywałeś, było za późno. Nieważne, idę. Ale spieszmy się, przy takim wrogu, jaki działa w pańskim domu, nie ma czasu do stracenia.	Co powiem, a czego nie powiem, to moja rzecz. I to nie należy do sprawy. Teraz chodzi o was. Otóż przyjmujemy do wiadomości, że zgadzacie się ułatwić nam zbadanie waszej prawdziwej czy fałszywej niewinności w tej sprawie. Sprawdzimy wasze alibi, zetkniemy was z tymi, którzy mogą coś wiedzieć, a tymczasem wy musicie znowu zapuścić zarost. I zastrzegam, że obowiązani jesteście stawić się na każde wezwanie. A jeżeli przyszłaby wam ochota... wyjechać, to pamiętajcie, że partja ma dłuższe ręce, niż wy nogi.	Jak to co? Greka udajesz? Nie wiesz niby?	Jak to? Nie dopędziiiście króla?	Bardzo mi przykro i obiecuję, że już nie zgrzeszę.	Przysięgam ci że nie ma w tym nic takiego.	Nie do wiary... Nie do wiary...	Tak łatwo nas nie dostanie Szybko, płyńcie do brzegu, zanim kule armatnie poślą nas na dno.	Starego drzewa nie trza przesadzać, bo uschnie A mnie mniej się kwapi do śmierci, jak tobie dzisiaj do pomagania mi przy chmielu.	Sama nie wiem. Juściż i on i stara pani bardzo dobrzy dla ludzi biednych; to tylko rządzca i ekonom coby z nich skórę zdarli gdyby można.	Widzisz, jak twoje serce pragnie zapełnienia, esencja serc baletniczych wybornie skutkowała, miłość od dziesięciu lat pielęgnowana znikła jak kamfora. Siostrzenicę Lawinię wyprawiłem z siostrzeńcem Cjangim na Wyspę Snu, umyślnie, aby cię tu nie widzieli w tym stanie.	Więcej jest nas w fortecy do takich uczynków gotowych. Nie wiecie dnia i godziny!	Żadnego. Mógłby nim być tylko Roger Baskerville, najmłodszy z trzech braci, z których sir Karol był najstarszym. Drugi brat, zmarły przedwcześnie, był właśnie ojcem owego Henryka. Trzeci, Roger, był synem marnotrawnym, żywą podobizną duchową starego Hugona. Tyle nabroił w Anglii, że nie mógł już tu przebywać, uciekł do Ameryki Środkowej i umarł w roku 1876-ym na żółtą febrę. Henryk jest ostatnim z Baskerville’ów. Za godzinę i pięć minut mam go spotkać na dworcu Waterloo. Miałem depeszę z uwiadomieniem, iż przybył dziś do Southampton. A teraz, panie Holmes, powiedz, jak mi radzisz postąpić?	Pieniądze także można zatruć Taka zatruta paczka banknocików, liczy pan, a z niej wydobywa się niedostrzegalny pyłek, dostaje się do nozdrzównozdrzów	Dziękuję Waszej Eminencji za troskliwość książę de Bracciano pojawi się wówczas, gdy uznam za potrzebne dowieść, że istnieje	Chyba że.... wszystkiego! Ale pewnego dnia znajdziemy sposób, żeby się stąd wydostać!	A cóż tu robicie? badał natrętnie się podsuwając, starszy.	Albo się puszcza kluskę przez okno!...	Bo co? Stało się co złego?	Boję ja się trochę tego jutra...	I żeś się też odważył!	Masz tu zatem pistola; przyda ci się.	Pewnie tak będzie, jakom ci mówił, że jej się zechce do Zgorzelic.	Z kimże się żeni?	Żeń się z nią.	Nic. Mieszka tymczasem na trzecim piętrze, gdzie ledwom się wdrapał i dostałem bicia serca. Ale wygląda przytomniej aniżeli u was na pierwszym...	Pucunio? Krzywdy? Nigdy w świecie, proszę pani. Pucek, przywitaj się z panią!	Ach! mój przyjacielu żebym to ja go miał, to cóżby nam więcej trzeba? Ale przysięgam ci na honor błędnego rycerza, że bylebym tylko rękami mógł ruszać, za dwa dni najdalej zrobić go muszę.	A więc, panie Kwiatkowski a więc, ponieważ pan znasz pana Karłowskiego, chciéj wyszukać jego mieszkanie i powiedziéć mu, że pragnę go poznać bliżéj.	Ależ lubię pana bardzo, tylko gdy pan posłuszny.	Toś ty teraz pan całą gębą ino czy będziesz umiał gospodarować?	W swoim pokoju. Czy chcesz pan z nią pomówić?	Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka, to i ostanie!	Po pociągu to i owszem, chociaż, coprawda, wódka mi szkodzi.	Tak, kapitanie, oddziały admirała Toledo czuwają nad bezpieczeństwem na wodach od Maracaibo po GibraltarGibraltar	Za to ja mam zaniżone podatki. Córka, Matka, RodzinaCo u twojej mamy?	Ale jak przyszła ta zmiana? Jakim sposobem tak nagle?	Czekałem na ciebie, panie, rad jestem cię widzieć.	Hrabina walcuje lepiej ode mnie. To ogólne zdanie.	Jeśli mama każe, pójdę ale stracę szacunek ojca.	Kto wie co to za jedni? wszyscy śniadzi, mogą być i cygańskiego rodu. Wszakże niedarmo tak konie lubią.	Miałamże dla wstydu pozwolić, by waszmości krew uszła? I tak niemałoś jej postradałniemałoś (...) postradał	Na targ... by kupić słodyczy... dla ciebie	No, to chodź tutaj!	To ja jestem ja, hrabia de Wardes.	Widzieliście konieczność, mój ojcze	Za to.	Zośka, po co ty to robisz?	Jest tu więc i Mousqueton?	Przepraszam, czy jest właściciel?	A teraz obyśmy mieli tylko dobry wiatr, a zmielemy ślicznie nasz pierwszy plon!	Hrabia? Jakiś bogacz, co?	I złodziejstwo też musi być Gdyby wszyscy ludzie życzyli sobie nawzajem dobrze, toby sobie niedługo łby pourywali.	Męczennikiem! toby było zawiele szczęścia; dadzą ci pięścią w plecy i oplwawszy wyświécą.	Niech mnie diabli porwą, jeżeli wiem, o co panu chodzi	Nigdy, panie	Potraktujemy go jak jednego z nas, jak kogoś z Bractwa Wybrzeża	Spokój tam, parchy. Bez rozmów, bez krzyków.	A tak, ciągle bili.	Bądź rozsądny, Teodorze, zostaw Żydów w spokoju. Twoi przyjaciele wmówili ci takie rzeczy!	Co mam rozumieć?	Grywała pani przedtem?...	I w ten sposób chciał mniej więcej oznaczyć datę. Masz słuszność! A zatem ten latawiec mógł być puszczony niezbyt dawno.	Ich liebe dichIch liebe dich (niem.) Kochasz mnie.?	Jak ja mogłam! jak ja mogłam!	Julja i babka lubią obie kwiaty namiętnie, odpowiedziała Marja po cichu.	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	Linia życia ma bieg szczególny.	Ludwik Valméras, rue du Mont-Thabor, numer trzydzieści sześć.	Marankagua!	Mhm	Możesz spróbować, synu Johna BullaJohn Bull odparł brutalny Amerykanin.	Niby dlaczego?	O, i oszukiwanie wspólników!	Oczywiście Wiele.	Ping Ponga.	Przemówię za tobą	Rozumiem, wujaszku.	Siostro jeżeli czary są ci pomocne...	Skończyłem trzydzieści sześć.	Te, karawaniarz! Zastąp w kuchni, bo mnie głowa boli.	Ury...	Wymagają	Zgaduję więcej, aniżeli myślisz...
A tak, ma pan rację wisiał tam, ale obsrywały go muchy, więc zaniosłem go na strych. Wiadomo, jak to bywa. Jeszcze by kto zrobił głupią uwagę i miałby człowiek kram. Potrzebne mi to?	A gdzież to będzie ten Instytut? Daleko? Bo to już mnie tu nie było, jak ją odprowadziła matka... niby, żona moja. Widzi mi się, że to gdzieś w tej stronie...	Doprawdy? Bardzo mi to miło. Zatem pan nas ulokuje w hotelu, przedstawi temu prawnikowi, będzie wspierać swą radą i pomocą moje pierwsze kroki? Chwilami zdaje mi się, że to sen i że się ocknę w Ameryce u swoich opiekunów. Możemy jechać do hotelu tymczasem. Clarke, my dear, każ zabierać rzeczy. Masz dorożkę?	Wie ksiądz to jest akurat tak, zdaje się, jak z tą wiarą wtedy i w ogóle. Ludzie nie chcą zrozumieć, że inny może wierzyć w co innego.	Ehe! panie... Odbudowałem w ogrodzie chałupę jak barak, żeby matka miała gdzie gotować, ale warsztaty... Toż by na to, panie, trzeba z pięćset rubli gotowego grosza, słowo honoru daję, jak mi Bóg miły... Ileż to przecie lat ojciec nieboszczyk harował, nim postawił dom i zebrał naczynie.	To ślicznie: nie dajmy się, powiadam... Poczekaj no: jak to będzie po czesku?... Słuchaj: jeden bilardzik wódka z dodatkiem karmelu..	Jak mówię, że trzydzieści, to trzydzieści Od Czarnego Kamienia do Brodu będzie ci czterdzieści! Zdurniałeś chyba, czy co?... Dom ten, w którym mieszkał w Radoliszkach, wyremontował, blachą pokrył. Żyje teraz jak pan. Własnymi końmi do chorych jeździ.	Oni nikomu nie czynią nic złego, chyba że są podchmieleni. Schowaj się za to drzewo.	Bardzo dobrze to dowodzi, że siły wracają nie nagle, lecz stopniowo... Jakże się czujesz?	Czy to raróg waszej cześciwaszej cześci	Czyż to być może, córko moja?	Cóż ty mówisz, cóż ty mówisz... To my już do dom nigdy...	Delikacik! Nudno mu! A czemuż to nudno?	I dlaczegóż to, szanowny panie?	Wyczytała to pani z mych oczu	KsiądzOtóż ja jestem sam, żyję sam! Mam wprawdzie suknię, ale nie mam duszy księdza. Lubię się poświęcać, mam ten nałóg. Żyję poświęceniem, dlatego jestem księdzem. Nie lękam się niewdzięczności, a jestem wdzięczny. Kościół jest niczym dla mnie, to idea. Oddałem się na usługi królowi Hiszpanii; ależ nie można kochać króla Hiszpanii, jest moim panem, unosi się wysoko nade mną. Pragnę kochać moje stworzenie, ukształtować je, ulepić na swój użytek, aby je kochać jak ojciec własne dziecko. Będę się rozpierał w twoim kabriolecie, mój chłopcze, będę się delektował twymi powodzeniami u kobiet, będę sobie mówił: „Ten piękny młody człowiek to ja! Tego margrabiego de Rubempré ja stworzyłem i wprowadziłem w arystokrację; wielkość jego jest moim dziełem, myśli mą myślą, milczy moim milczeniem albo mówi moim głosem, radzi się mnie we wszystkim”. Ksiądz de VermontVermont, Mathieu-Jacques de, zwany księdzem de Vermont (1735–1806)	Przekonamy się o tym, Pencroffie ale proszę mi zaufać i nie rozbijać skrzyni, która może nam się przydać. Zabierzmy ją do Granitowego Pałacu, gdzie otworzymy ją łatwiej i bez uszkodzenia. Skrzynia jest przygotowana do podróży, a skoro dopłynęła tutaj, to dopłynie i do ujścia rzeki.	A wiesz, ten Turski, to jest skończony osioł.	Oj! oj! a tegoż to wy nie rozumiecie, że która ucieka, chce by ją goniono?	Pan nie wie jaki ten doktór jest dobry! Tak o mnie pamięta, jak o dziecku. Tyle, że krzyczy na mnie strasznie...	To bardzo trudne. Udaje się wprawdzie czasami, ale rzadko, bardzo rzadko... Mam jednak na to sposób. Lepszy i pewniejszy!	Cóż znowu Zaco i poco miałbym się gniéwać, kiedyście byli tak łaskawi i uprzejmi dla mnie? Państwo-bo chorego i skwaszonego człowieka nie znacie. Miéwam takie napady, w których potrzebuję dla orzeźwienia się ciszy, samotności, włóczęgi. Naówczas biorę kij i ruszam w świat. Wiem że to jest rzeczą nieprzyzwoitą, ale takim mnie już Bóg stworzył, a ja się przerobić nie umiem.	No, to co? odezwał się	No, to jeszcze nie jest nieśmiertelność duszy indywidualnej, czyjegoś ja...	Przepraszam cię jak to mam rozumieć?...	Sądzę, jestem pewny, że pański najemca to nikt inny, tylko Arsène Lupin.	Mój dobry książę nie mówmy w tych uroczystych chwilach przyjacielskiego uniesienia o żadnych nagrodach, którymi monarchowie wynagradzają zasługi uczonych. Moja prawdziwa, najlepsza nagroda jest tutaj w sumieniu, tutaj w sercu, tej mi nie jest w stanie ani nadać, ani wyrwać żaden monarcha. Racz się zatem, o wielkorządco, jeszcze wstrzymać z obkładaniem mnie orderami jaszczurki, węża i Prometeusza i nie budź śpiącej jeszcze a straszliwej zawiści synów Eskulapa, niecierpiącej wszystkiego, co zanadto świeci. Używaj, książę, w spokojności rozkoszy powracającego ci zdrowia. Ależ mnie dziwi niezmiernie, dostojny mój przyjacielu, że tu nie ma książęcia Neuiabi, że syn nie cieszy się widokiem ojca, co tak nagle wrócił do sił i zdrowia.	Długo na to czekać!	A któż jak nie on pokazał wam, że nie ma? Widzicie, że i  bez gadania dowiedzieliśmy się wszystkiego, czego nam było trzeba, a cóż dopiero, gdy się do jego pokazywania głową i rękoma wezwyczaimwezwyczaić się	Ani odrobiny. Powiadam ci: koń i świeże powietrze wywołują cudowne skutki. Wyjeżdżając byłem zdenerwowany jak histeryczka, a dziś tak jestem spokojny, że wszystko mnie bawi. Najgłośniej śmiałbym się usłyszawszy, że panna Magdalena wychodzi za Norskiego, który po odbyciu świętej spowiedzi nawrócił się i obiecał nie grywać w karty...	To jeszcze nas na szczęście nie obowiązuje.	Ojej! I ze ślusarkom się trochę... i według stolarki... Koszyków nauczyłem się też wcale pięknych i rysować. A nawet jakby przyszło do malowania, to też...	Najprościej w świecie. Choćby tak, jak się poznaje każdego człowieka, czy choćby przedmiot, jeżeli wywarł na nas wrażenie dość silne, by zapamiętać jego wygląd.	I ja tak myślę ponieważ niestety należy się obawiać, że tymi przybyszami mogą być piraci malajscy.	Mój ojcze na utrzymanie mojego ojca łożę ja, więc nie ma mi prawa ojciec wymawiać.	Tfy! Bogiem a prawdą, on tu nic nie winien... owszem, bardziej godzien politowania niż ktokolwiek Jeszcze był brzdącem, a już go włóczono po hotelach. Dziś rano rozmawiałem z jego matką. Miła kobieta, ale nie daje sobie z nim rady... Teraz chłopak jedzie do Europy dla ukończenia edukacji.	Czy bardzo pilny? Może jutro go załatwię. Chce mi się spać, stary.	Do licha. Zresztą zobaczymy. A teraz proszę otworzyć. Nie trzeba się obawiać, że nas spostrzegą, co?	Jeszcze raz splunę, o tak Że też mu nie wstyd! Wojskowy kapelan! Hańba!	Musieliście państwo... Pan Dębicki musi być niekontent ze mnie!...	Zapewne, gdybyśmy nie mieli za sobą pospólstwa A tak, co może zdarzyć się nieoczekiwanego?... Bogowie nie zejdą bronić Labiryntu.	Śniło mi się przez czas długi, żem żył na Ziemi choć, chociaż. w następnej chwili znowu usypiała.	Tak. Są tacy, są! Jest takich pełno, ale ja do nich nie należę.	Więc wojna nareszcie się skończy?!	Oho, i jak! Sam widziałem! Taki sobie świątobliwy kanonik brał z gracyą poły sutanny, fik, fik, i śpiewał:	Na moje pragnienie muszę przeczytać: bowiem bardzo często słyszę, jak go nam przytaczacie.	A mnie mówił ojciec Lino, że ja mam ładne włosy i piękne oczy, ale że ja nie powinnam być z tego dumna.	Nie w tej chwili jeszcze, ale niebawem trzeba będzie się zabrać i po zabawach powrócić znowu do pracy swojej, którą tam może dobrze słudzy moi roznoszą.	Widziałem dobrze, że jego jasne czoło chmurne było w czasie modlitwy:	Do licha, przyszedł po forsę. Trzeba się tylko dowiedzieć, o jaką sumę chodzi.	Już mam z dawien dawna cosikcosik (gw.) wyrwało mu się bezwolnie.	Nie może znieść myśli, że można by go przyniewolić! Oto cały powód!	Nie trwóżcie się już o nią, róbcie tylko, co wam zaleciłem. Niebezpieczeństwo minęło.	Przez schody łączące się z pokładem, po stronie wielkiego rudla.	Że co?	A jakże. Będzie się słuchał.	Czemuż bym się miał bać?	Mieszka jakiś Włoch, baron Anfredi, któremu mój klient wynajął zamek na lato.	Możesz je zabrać. Nie podźwigasz się. Dawno już je spakowałam i miałam zamiar odesłać ci je do młyna. Tylko okazji nie było.	Nie mogę. Napiłam się za dużo kawy i wzięłam nowidrynę.	Od rzeczy gada; uderzenie do głowy. Uspokójcie się, wasza miłość.	Złaź albo zginiesz... Załóż munsztuk karemu i oddal się z tamtymi dwoma... Strzelam, jeśli się ważysz...	Złotówka się należy	Taki los! A kto go zrobił?	Zarno wrócą, pojechał po ziemniaki. Siadajcie, Macieju, a dyć i ci też czekają na niego	Bardzo dobrze...	Dziś w nocy napadniemy na statek, kapitanie?	Gdzie mnie prowadzisz? dokąd jedziemy? co poczniemy bez Kunegundy?	Kocham wszystko, co piękne	Nie mam kija... nie mam kija! Poszukam kija i przetrącę mu grzbiet.	Oczywiście... pamiętam nawet każde słowo, które powiedziałeś wtedy.	Po jej odejściu uczułam nieokreślony lęk, którego nie mogę opanować dotychczas.	Wiem, ty musisz być bardzo odważny. Kocham cię, Karl, pocałuj mnie, tylko mocno, mocno.	Zwierzyć mam ci moją hańbę! ja, kobieta, mam opowiadać mężczyźnie! O! o! nigdy, nigdybym nie mogła!...	A ojca przecie odwiedzisz...	Ani wątpisz, kapitanie...	Aż kiedy?	Czarna giełda	Dajże pokój	Dlaczego nie zostali przy nas?	Do usług, panie dyrektorze.	Eee, nie, kwadransik	Jaka ja... będę.	Jakie zdanie?	Już śpią	Karma dla ptaków?! A nie mogę chociaż zostać marynarzem?	Lud-Duch...	Masz ich pani więcéj niż sądzisz ja pierwszy!	Mości panowie czy konie u toków?	Nie mówiłem tego...	Nie mówiłem, żem czytał cały list.	Niech odpoczywa w pokoju wiecznym...	Opuścisz mnie?	Poczekaj, zaraz zobaczymy.	Tu, pod Memfisem?...	Uczynię wedle rozkazu ale czas, aby miłość wasza kazała dać wieczerzę, i zapomniała przy stole o trosce... Mnie już z wieczernika dochodzi zapach mięsiwa...	Wasza Książęca Mość wybaczy, ale podług rozkazu królewskiego muszę bez zwłoki uwięzić Waszą Wielmożność i oddać ją w ręce nadwornego kata...	Wojna!	Wyjechali do Kordowy.	Wzieni Balcerków...
Owszem, nawet podziwiam go i chciałbym naśladować, ale nie potrafię! A właśnie teraz zaczyna się budzić we mnie instynkt przodków: skłonność do geszefciarstwa... O naturo! jakżebym chciał mieć z milion rubli, ażeby zrobić drugi milion, trzeci... i stać się młodszym bratem Rotszylda. Tymczasem nawet Szlangbaum wyprowadza mnie w pole... Tak długo kręciłem się w waszym świecie, żem w końcu utracił najcenniejsze przymioty mojej rasy... Ale to wielka rasa: oni świat zdobędą, i nawet nie rozumem, tylko szachrajstwem i bezczelnością...	Jakem poczciw, i ja jestem tego zdania i moja żona jest tego zdania, ażeby równy brał sobie równą, bo to przysłowie mówi: wilk z wilczycą, kozioł z koźlicą, to się ma znaczyć, że mój przyjaciel Bazyli, bo go już kocham, ożeni się z piękną Kiterią. Niech im Bóg błogosławi w najdłuższe lata, a gniew swój spuści na tych, co kochankom żenić się wzbraniają!	Moja kruszyno, tylko ty nie mieszaj się do niczego.	Przekroczyły zakazaną granicę, nie zdając sobie z tego sprawy no i zginęły od żądeł Małego Plemienia. Oddalmy się stąd, zanim się te juchy obudzą.	Mój drogi przyjacielu ja się zadowolę dwustoma tysiącami renty; nie daj się prosić, no!	Znowu słowo „nigdy”! Naucz mnie. Spróbuj. Przecież kiedyś rozmawialiśmy ze sobą godzinami i nie uskarżałeś się na brak inteligencji z mojej strony. Może i teraz uda się nam znaleźć wspólny język.	Kto spróbuje dokuczać ojcu Goriot, ten od dzisiejszego dnia będzie miał ze mną do czynienia dodał zwracając się ku pannie Taillefer. Kto bierze ojca Goriot na swój rachunek i chce zostać jego redaktorem odpowiedzialnym, ten powinien umieć dobrze się obchodzić ze szpadą i z pistoletem.	Ale to ona sama Niema wątpliwości! Posądziłam biedną Żalińskę, że się jej to przywidziało.	Czego się napijecie, chłopcy?	Słońce zeszło! Czy już namyśliliście się?	Zatem żeni się pan, panie Ochocki?...	Choroba go wie. Chodź stąd, bo się jeszcze będzie czepiał.	Dlaczegóż to, jeżeli łaska?... Czyliż panna Magdalena nie jest kobietą, a w dodatku ładną?... Poeci trafnie nazwali kobietę bluszczem, który aby się rozwinął i zakwitł, musi opasać drzewo i ssać... ssać... ssać!... A im lepiej ssie, im jego podpora jest bliższą śmierci, tym bluszcz bujniej rośnie i piękniej kwitnie...	Dowiemy się o tym na pewno, kiedy przejdziemy przez palisadę	Ja bym przecież sądził, że należałoby się przekonać o tym, bo to w każdej plotce bywa zwyczajnie pół prawdy.	A więc?... Aha!... no tak... Dziwią się tedy, że syn pani... to jest	Ani mi się waż!	Oho! ho!... owi jacyś ludzie wydają mi się bardzo podobnymi do dostojnego Herhora... Cóż to, chce on mnie zamorzyć głodem?... Czymże pokrywacie wydatki bieżące?	Spodziewam się, że tym razem kuzynek zabawi w kraju dłużej?	Tak wytrzymała. A jednak przysięgam panu, że czułem, jak mi się wydyma pod ręką.	A mnie się zdaje, żeśmy w powietrzu stanęli na zawsze, żeśmy zakrzepli w obłędu bezmiarach. Posłuchaj dobrze! Nic się nie rusza, nikt nie oddycha, nikt z nas nic nie wie, nic o samym sobie. Skazani jesteśmy na nieskończone puchnięcie nudy, na obrzmiewanie nieustające bezsensów zgrai, która nas wabi do podsłuchiwania szmerów świadomości, kompletnie wypranej z jakich takich wpływów na otoczenie czy na nas samych.	Nie chce mi się! Czemu ty sam nie padasz? Przecież więcej oberwałeś niż ja!	Jesteś jak królowa, tylko brak stosownej sukni, kolii i tych tam dodatków do uszu i rąk, no... i płaszcza gronostajowego! Gdy cię tak ubiorę, podbijesz świat!	Ani odrobinę Obraził pan prywatnego człowieka, pozwalając sobie obnosić go w lektyce; otóż jutro rano człowiek ów pragnie się bić z panem. Jeśli go zabijesz, znajdziesz dwa dobre konie, pieniądze i pocztę	Co? co? podchwycił książę burząc się.	Krawiec to człowiek, zaś szczotkarz to tylko szczotkarz.	Kawałka chleba! co też ty wygadujesz, kotku. Sobie i wszystkim takim, jak ty, ubliżasz! Kawałek chleba! wielka rzecz! wielka sztuka. Kawałek chleba, co tu robić, może mieć każdy, kto nie jest kaleką, ani, z przeproszeniem, głupcem ostatnim. Kawałek chleba ma, jak w Biblji pisze: „ten, który drzewo rąbie, i ten, który wodę nosi”. W miastach, co tu robić, buty i odzież szyją, pieprz ważą, różne tam inne rzeczy robią, po wsiach orzą, sieją, młócą, mielą i kawałek chleba mają...	Bo nie stać mnie na takie łajdactwo! Rozumiecie?	Idę! idę... tak samo nieraz mówi moja pani córka. Idę! idę... wódki! aby ino kusztyczek niewielki i na lekarstwo, to grzech być nie musi.	Nie moje Co to panu szkodzi?	Nie uczynię ja tego, czego ode mnie chcecie, tak mi pomagaj Bóg i Święty Krzyż.	No i wy jej nie kochacie.	Po co taka ostrożność? Dotychczas zwierzęta nie wyglądały zbyt groźnie. A co do ludzi, to na naszej wyspie ich nie ma.	Poproszę, żeby pan działał z jak największą przezornością i zawiadomił policję, dopiero mając niezachwianą pewność. Widzi pan, gdyby tak mój najemca nie był Arsène’em Lupin?	Wasza dostojność! Chciałem go prywatnie do naszego obozu namówić... On zaś, korzystając z tego, żem moje poselstwo odłożył na stronę, znieważył mnie, Kuklinowskiego, tak jak nikt w życiu mnie nie znieważył.	Więc pan odchodzisz od nas? tyle zrozumiałem, ale nie wiem dlaczego?	Nieporozumienie nie może przekraczać pewnych granic. Nie chodzi mi o mnie osobiście lecz o prosty fakt, że Stefan powinien pamiętać, że jestem jego dyrektorem.	„Petit Parisien” pisze, że Francuzi nie będą tym zachwyceni. To prawda. Ja też bym nie był zachwycony.	Piętnasty rok a to w twoich leciech już był mołojec ze mnie! Brał mnie ojciec na wojnę i na chadzkęchadzka Bóg jeden wie.... Za nami, Kozakami, chodzi zdrada jako cień za człowiekiem; więcej mołojców ginie od zdrady niż od lackiego samopału, niż od tatarskiej strzały, niż od janczarskiej szabli! A przysięgniesz, że mi wiary dochowasz?	A czy i tak, gdy ona przepadnie, nie będą oskarżali nas?	A więc obie moje nici zerwane Nic mnie tak nie podnieca, jak niepowodzenie. Musimy szukać innej drogi.	Bóg mi świadkiem że gdybym była sama, wolałabym umrzeć.	Co to za ogień?	Cóż u licha!... więc z wami doprawdy nie można ani żartować, ani dysputować poważnie? Cóż zrobisz?...	Doskonale. Niech pan nawet nie myśli o szczęściu z lekceważeniem. Z nim żartować nie można.	Nerwowa, zdenerwowana... Wysłałbym ją na wakacje do morza, ale... ona nie uznaje medycyny. Żegnam kanonika!	Nie ma nigdzie!	Nie możesz przecie wyjść jesteś prawie bez ubrania...	Nie można. Jestem niezdrowa, a Pita osłabiona...	Nie tak to łatwo	Nie! To paradne! I takie stworzenie chce być młynarką!	Nie, nie! O, dobry Duchu, powiedz, że ono będzie żyło...	Nieoceniony z pana człowiek! Oto co znaczy mieć dobre wychowanie. To tchnie prawdziwym Beauséantem	Odgadłeś, młody przyjacielu Myślę, że z rąk twoich nierównie większą będą miały wagę i zostaną doręczone pewniej	Otóż, proszę pana wybrać mi jeszcze parę drobiazgów w formie podkowy...	Sprawa dla której wezwałam pana, mówiła pani Starowolska, gdy gość jej naprzeciw niej usiadł, jest dla mnie wagi wielkiej. Idzie tu o moją Anielkę, o tę biedną opuszczoną dziecinę, o której nie wiem dotąd sama czy jest w istocie sierotą.	Tak; nasza obecność jest potrzebniejsza tam, niż tutaj.	...Jego Książęcej Mości Lulejki, niegdyś następcy tronu paflagońskiego Panie mój, oddaj dobrowolnie swoją szpadę, wszak widzisz, że jest nas trzydzieści tysięcy	A mam, proszę pana.	A może, dla wiadomych im przyczyn, chcą oddalić stąd sir Henryka.	A my siłą będziem bronić...	A najbardziej ci pozujący na znudzonych	A ot!	A potem	A prawda przecie to nasz Borowicz... Marcinek...	Ale czy wie pan... czy wie pan, kim jestem?	Ależ pojutrze zupełnie wystarczy	Ależ, panie... niech pan wróci... One tak proszą... bardzo proszą!...	Czy myślisz że jesteś jedynym żywym stworzeniem, które tęskni namiętnie za głosem kukułki?	Czytałam	Cóż waszmości jest?	Doprawdy?	Dziewiątka za lekcje?...	Et, bzik. Czy ty na stałe do nas?	Frejda!	Gdzie jest koń?	I... tak... umyślnie...	Inna pies, a inna człowiekinna pies, a inna człowiek (daw.)	Jak z balonu, którym kieruje pan Ochocki	Jako Litwie z koroną.	Jakto, trzy miesiące? Nigdzie, nawet w kościele?	Krowom moim odmówił mleko!	Mamy królewską ucztę Znam zwierzęta, które dałyby sobie chętnie obciąć uszy, aby zasiąść z nami do takiej kolacji!	Na czemże ten świetny interes polega?	O! jako Bóg na niebie!	O, słuchają. Wilhelm przychodził, gwizdał im ciągle i ponauczał śpiewać.	Och! Tego już za wiele!	Oczywiście. Cóż za dziw? Dobranoc.	Otóż tak zrobić potrzeba Niech przepuszczą tę połowę człowieka, która mówiła prawdę, a powieszą tę, którą skłamała.	Pod 19°37’35,337”	Ponieważ ten, który je nosi, jest darzony przez niebo zbyt wielką łaską, aby być ojcem takiej kanalii jak ty.	Skądże mój pan wraca?	Tak jest; bardzo.	Tej nocy jeszcze, i to za pośrednictwem tej samej Maroty, która była przyczyną mego pierwszego niepowodzenia.	To jednak dziwne	To jest właściwie... konkretnych... Chyba żebym... jeszcze...	Wolno, panie, wolno Wolno robić, ale robiąc to ażebyś wskazał nam nowe drogi.	Z prosiętami?	Zabobony zawołał jeden z łuczników.	Śpij i nabierz sił. Tak będzie najmądrzej.
Bo bronisz się pan tu i miotasz przeciw małżeństwu z panną Danglars. Lepiej zostaw pan rzeczy ich zwyczajnemu biegowi, a kto wie, czy to pan nie będziesz musiał pierwszy cofnąć słowo?	O!... tak, ale czy pan się zgodzisz oddać mi go w tej cenie?	I nasz najjaśniejszy pan tej wojny też nie wygra. Nie ma żadnego zapału dla tej wojny, bo jak mawia pan bakałarz ze Strakonic, najjaśniejszy pan nie kazał się koronować na króla czeskiego. Niech teraz obiecuje, komu chce, złote góry, nikt mu nie uwierzy. Kiedyś, stary gałganie, obiecał, że się będziesz koronował, toś powinien był dotrzymać słowa.	Czemu to młody pan tuszytuszyć (daw.) tu: żona. jeszcze żyje i że się w tych stronach znajduje?	Zauważył pan, panie Spilett, jak głęboko ma osadzone oczy?	Samaś je pani wyzwała na usta moje, odpowiedział pan Paweł miarkując się, i wracając do zwykłego sobie spokoju. Jak pani śmiałaś przyjść tu do mnie, i przedemną, przedemną lżyć kobietę którą kocham nad wszystko w świecie, która mi jest najlepszą żoną i najlepszą matką mego dziecka, która... Ah! czy pani ją znasz? nie! takie istoty jak pani, nie zdolne są patrzeć na takie istoty jak ona bez olśnienia, a zatem pojąć je i poznać... Ale ja ją znam! Ludzie powiadają, że niemam wiele rozumu... Wiem o tem, i może oni prawdę mówią; ale mam go jednak tyle, i tyle serca, abym mógł poznać i ocenić anioła, którego Bóg w niezmiernej dobroci swej postawił przy mnie, aby był radością moich oczów, światłością mego domu, mocą i pięknością mego życia!	Jest pan zawsze naiwny, jak małe dziecko, Putrysiu. Połowa kraju, jeśli nie ¾, żyje w ten sposób. Nareszcie dotarł do nas naprawdę wpływ francuskiej literatury sprzed lat stu. Ale głównie chodzi o to, czy pan też żonie swej daje zupełną swobodę? Bo tego byle kto nie potrafi. Mój Diapanazy jest prawdziwym wyjątkiem pod tym względem.	Dom, Rodzina, Miłość spełnionaTwój obraz triumfu towarzyskiego jest pociągający, Filo, ale ja ci odmaluję inny, który go zaćmi. Jadę do domu, do starego folwarku wiejskiego, niegdyś zielonego, teraz nieco już wypłowiałego, i znajdującego się między owocowymi sadami. Na dole płynie strumień, a w górze stoi las świerkowy, gdzie słychać, jak wiatr i deszcz grają na harfach. Obok znajduje się staw, który teraz będzie szary i ścięty. W domu będą dwie starsze panie, jedna wysmukła i chuda, druga niska i tęga, oraz dwoje bliźniąt, jedno skończony wzór, drugie to, co pani Linde nazywa „świętą zgrozą”. Jest tam też mała facjatka, gdzie gęstą pajęczyną wiszą dawne marzenia, i wielkie, wspaniałe puchowe łóżko, które po materacu pensjonatowym wyda mi się niemal szczytem przepychu. Jak ci się podoba mój obraz, Filo?	Czy pan, jak deszcz ustanie, też idzie na Żolibórz?	Dlaczego pan mi przeszkadza, mój drogi? Myślałem, że idzie o pieniądze!	Pyszny jesteś... Zamiast wydać obiad na znak radości, to ten się boi... A cóż ty myślisz, że wówczas byłeś zdrów, kiedyś wariował za jedną kobietą? Dziś jesteś zdrów, kiedy ci się wszystkie podobają, i nie masz nic pilniejszego jak postarać się o względy tej, która ci najlepiej przypadnie do gustu.	Wierzcie mi, panie, iż ja nie mniej wcale czułem strachu i obawy niż Panurg. Ale cóż? Modlitwa, Praca, Walka, BógNie oszczędzałem sił i pomagałem co mogłem w ratunku. Uważam, że, jeżeli w istocie umrzeć (jako jest w rzeczy) jest koniecznością niezbitą i nieuniknioną, to czy się umrze w tej czy w innej porze, w ten czy inny sposób, leży jedynie w ręku Boga. Dlatego trzeba nieustannie go prosić, wzywać, modlić się doń, polecać się i błagać. Ale na tym nie godzi się poprzestać: my, z naszej strony, powinniśmy również nie żałować trudu i, jako powiada święty Apostołjako powiada święty Apostoł, być jego współpracownikami powiedział do swoich żołnierzy	Rzecz się ma po prostu tak. Przestrzeń, jak utrzymują nasi matematycy, ma jakoby trzy wymiary, które można by nazwać długością, szerokością i grubością, i daje się zawsze określić stosunkiem do trzech płaszczyzn, z których każda leży pod kątem prostym do pozostałych. Lecz pewni zajmujący się filozofią ludzie zapytali: dlaczego tylko trzy wymiary, dlaczego nie jeden jeszcze kierunek pod kątem prostym do trzech pozostałych? jeżeli tylko owładną perspektywą przedmiotu. Czy pojmujecie?	Alebyśmy się z chęcią na nie zgodzili, Jużto tam w środku ma być pięknie i pełno kwiatów: jakieś rzadkie rośliny, których nie znajdzie w żadnym innym ogrodzie w Swendborgu: w lecie wieczorem, jak wiatr zawieje w tę stronę, czuć nawet woń jaśminów. Nieraz już miałem ochotę przystawić schody do dachu, wleźć ztamtąd w gniazdo bocianie i zajrzeć do ogrodu. Widzisz Maryo, te śliczne topole, które poza dach sam sięgają, dziwne myśli naprowadzają mi do głowy. W lecie, kiedy pełnia na niebie, tak ciemno odbijają od modrego powietrza, zupełnie tak samo, jak ogromne cyprysy we Włoszech. Ile razy, kiedyś ty spała, ja wstawałem i otwierałem okno; otóż jeśli wtenczas dochodził mnie łagodny wietrzyk i wonie jaśminu, wyobrażałem sobie, żem daleko, gdzieś między górami pięknej Italii.	Jestem Zawsze jestem, ponieważ wierność stanowi nieodłączny element mojej natury. Przyznasz, czcigodny ojcze, że jeśli przez tak wiele lat musiałem milczeć, to nie moja w tym wina. Teraz jednak, jak mi się wydaje, wolno mi już mówić?	A dlaczegóż by miała kłamać? przecież jest romans, który opisuje, że wrzucono króla Rodryga w dół pełen węży, żmij, gadów, gdzie takich doznał męczarni, że w dwa dni potem jeszcze żałosnym wołał głosem: „Kąsają mnie i szarpią w te miejsca, którymi najwięcej grzeszyłem”. A ponieważ tak jest, więc ten pan ma rację przekładać stan rolnika nad królewski.	I targuję się, ażeby zmusić was do podpisania innej, która zmniejszy wasze procenta, a zwiększy moje dochody... Nie, książę, usuwam się zupełnie na serio.	Tak, ale czy dochody ich odpowiadają nieszczęściom? Pamiętaj, że mam ciężary. Przytem, widzisz, jeśli to są takie kobiety, jak się wydają, a w dodatku bogate, to gotówem się naprawdę zakochać i to będzie głupio; jeśli się pokaże, że nie mają nic, albo mało, to gotówem się także zakochać i to będzie jeszcze głupiej. Ona ma dla mnie urok.	Sprowadź tu swego wspólnika, sprowadź jakiego specyalistę, oszacujemy mój margiel i zrobimy we trzech współkę. Twój... jak się tam nazywa? Bigiel? spłaci mi tyle, ile na niego wypadnie, ty albo coś dopłacisz, albo nie	Znaczy to, że o sto pięćdziesiąt procent biorę mniej niż mój poprzednik. Znaczy to, że jak rachunki mówią, daję z własnej kieszeni nędzarzom od stu do dwustu rubli miesięcznie, bo właśnie te sto pięćdziesiąt procent stanowiły moje wynagrodzenie dodatkowe. Zrzekłem się go i nie szukam w tym chluby.	Nie mów mi nawet, nie waż mi się wspomniéć jego imienia: ja go nienawidzę. Jeśli się ośmieli krok uczynić, zginie!	No, z tym konikiem polnym Rozmawiałem z nim. Był dla mnie bardzo uprzejmy. I bardzo mi się podobał. Jest tak cudownie zielony, a na końcach tak przezroczysty, jak nie może być żaden liść, nawet najcieńszy.	Tak, od niejakiego czasu, rumieniąc się odpowiedział młody chłopiec	Gdyby to było kłamstwo, nic łatwiejszego jak ozdobić je komentarzem, podać z ładną zaprawą, która je czyni wiarogodnym i pozwala przełknąć niby rozkoszny owoc; ale kazać uwierzyć w prawdę! Och! Najwięksi ludzie załamali się na tym	Ocierając się między ludźmi, słyszało się to i owo, alem nie sługiwał.	Dlaczego pani zawiodła się?	I tyś mu się podobała. Wiesz co powiedział?...	Więc do mnie chce się zbliżyć!... Poznałam to po...	Wstanę; zdrowszy dziś jestem; wołaj Wincka, pomóżcie mi się odziać... lektyka!	A za cóż bym się miał gniewać?	Wiesz, w środę w nocy śniło mi się, że siedziałaś tu przy łóżku, Sid koło skrzyni, a Mary obok niego.	To nie może być śmiać się ze mnie będą ludzie.	Do żadnej apteki już nie dolecę i nie doczekam żadnego felczera. Zachwycającą jest męka moja. Taka celowa... dobrze urodzona, świetnie wychowana. Do samego szpiku myślącego czucia utwierdza mnie ona, że przypadkowy, niedocieczony sens mego istnienia wzorowo, mózgowo opracowałem, unicestwiłem i rozwiązałem, jak absurdalnej rapsodii finał. Do żadnej prawdy nigdy zalecanek nie uprawiałem. Sam jestem prawda i jako taka prawdziwie umieram. Przysługi nie chcę od ciebie, papieżu. Książęcym cierpieniem wstydzę się handlować. Gdyby był tu Nino, kardynał-okrutnik, on jeden jedyny posiadałby prawo, aby mnie ratować, czyli spojrzeniem, jednym litościwym, po prostu zabić. Taki interes z inkwizytorem zawsze mógłbym zrobić. Tobie natomiast, któryś jest dostawcą czy instruktorem armii zabawowej zbawców-obwiesiów, mógłbym ostatecznie prześcipne aksjomaaksjoma (daw.)	Wy, to co innego mieliście to szczęście towarzyszyć od najmłodszych lat królewiczowi, mieliście czas pozyskać jego serce, a któżby się nie przywiązał do was, zbliżywszy!! Co do mnie, obcy tu niemal jestem.	Nie wiem sam, czy się zdecyduję na polowanie.	Pani mi daruje, już się nie pytam więcej, bo widzę, sprawiłam przykrość zapytaniem. Tak, tak każdy człowiek, a szczególniej kobieta każda, ma w swojem życiu jaśniejsze chwile, o których nierada mówić; rozumiem to dobrze. Proszę pani, te morele w cukrze bardzo dobre, ręczę za nie, bo to mój kuzyn je przysłał.	Już jestem i będzie jeszcze gorzej. Kobiety jedne nie mogą mi darować, żem zrobiła świetną partię! Świetną! Drugie, że bronię obmawianych i prostuję fakta. Mężczyźni, znając moje domowe stosunki, pewni, że nikt się za mną nie ujmie, pozwalają sobie tymczasem pochlebiać i zaczepiać, potem będą się mścić za porażkę. Przygotowanam na wszystko, nawet na utratę opinii, na śmieszność, na wszelkie oszczerstwa. Ale wśród tych ludzi mnie nie pomieszczą ani ta zaraza mnie nie ogarnie! Obcą tu byłam i obcą zostanę.	Ale ja go słyszę, Adam. To wystarcza. Nie widziałeś Aima?	Może by panu jaki inny kurort pomógł...	Już jak tylko traciłem, tom miał do nich prawo, i byłbym je sobie mógł na stare lata zaoszczędzić...	Nie mogę. Obiecałem pojechać do matki, na południe.	O, nędznik! To on go sprzedał Turkom! A jego majątek to nagroda za zdradę. Czyż o tym nie wiedziałeś, panie mój najdroższy?	Odpoczynek co siódmy dzień da pięćdziesiąt dni rocznie na każdego robotnika, czyli jego panu ujmie pięćdziesiąt drachm. A na milionie robotników państwo straci z dziesięć tysięcy talentów rocznie... Myśmy to już rachowali w świątyniach!...	O, co do tego... to jest już...	Tak? Ale musiałeś przecież zapłacić za ten szamerowany kubrak?	Dobrze i to, że ambicję masz i ludziom w ręce nie patrzysz. Zemsta, WrógUsłuż mi jeno przeciwko Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnatykondemnata	Czy w takim kraju jak ten?	Jak to za matkę?	Jak to?	Więc ci ludzie należą do najwinniejszych?	Dla pana Czarnieckiego krwi bym nie skąpił! Każdy inny poniżałby mnie, aby siebie i własną sławę wywyższyć, zwłaszcza po świeżej wiktorii, ale on nie z takich.	Cicho! Są!	Tak, z wielkiego szczęścia, jakie mnie spotkało.	Naprawdę, nie jest to żadną fatygą! Ot... Widzi ksiądz, mnie, jako etnologa, rzecz ta bardzo zaciekawia. Chciałbym o tym wspomnieć w pewnym memoriale, który właśnie sporządzam dla rządu. Takie przeobrażenie herbu pułkowego, niby waszego Ryżego Byka, w jakiś rodzaj fetysza, za którym chodzi ten chłopiec, to rzecz niebywale ciekawa.	Nie mogłem... i basta! Nie miałem po co wracać Umrzeć tu czy tam, wszystko jedno... daj mi wina	Któż to jest ów	Zbójcy! tu, pod bokiem króla!... ale to nie może być!	Ani mi to w głowie nie postało.	Jeżeli siedzenie na trawie i chłód mają nam dopomóc, to chodźmy	Nie dziwno by mi było, gdyby były od księdza proboszcza	Nie my jedni, ale cała Rzeczpospolita ich z otwartymi rękami przyjęła!	Plamę to widzę, ale bardzo ogromna.	Protokół zaświadcza że ludzie pobici zeznali to, co miałem zaszczyt przedstawić Waszej Królewskiej Mości.	To jedno czasem przypuszczałem że ty dowcipkujesz i dowcipkujesz, łudzisz sam siebie i drugich, a w gruncie rzeczy w tobie tego niema	Ty nie wiesz? jesteś Kunigas litewski, znad Niemna! Ciebie oni dzieckiem pochwycili z rąk matki.	„Gdyby nie dziatek pacierze...”Gdyby nie dziatek pacierze...	Teraz, już my na wiślańskiej, na ziemi. Niechże to naju szuka polski król.	A kto ma nad tymi chorągwiami regimentować? Nie wiecie, waszmościowie?	A teraz nie jesteś szalony?	A to czemu?	Ależ nie ma	Aż na rodzone dzieci miejsca zbrakło	Czy nie mógłbym zostać dziennikarzem, aby sprzedać zbiorek poezji i powieść, a później opuścić dziennik?	Cóż ci mówił?	Droga jest zatarasowana od południa?	Jaki z was towarzysz, kiedyście bombę zaprzedali? Tyż pepeesowiec, zaraz widać, że z was faja...	Niech pani je znowu popełnia Aby wrócić młodość, należy tylko powtarzać dawne szaleństwa.	O-och, nie mów lepiej.	Od kogo ten list?	Roboty jest mnóstwo	A maszże asindźka tego z czerwonym nosem... kuzyna...	A spod jakiej chorągwi?	Co panią może łączyć z takim Tempe?	Dlaczego?	Handlowiec, zakłada jakąś agenturę.	I tyle?	Ja?!	Jestem Phileas Fogg z Londynu.	Jeńców prowadzą! jeńców prowadzą!...	Ketling odmawia	Mamy czas.	Nazwisko Odrowąż, imię Józef.	Nostalgia?	Obcy, Niemiec, Dobro, Zło mówił Piastun.	Skacz, złodzieju!	Wróg rzekł żywo Maćko	Wynosił sie, puszył, przewodził, a teraz zapłaci za swoje państwo!	Zaniedbuje interesy	Żyd, Antysemityzm spytał zdziwiony Rzecki.	„Nautilus”.
Daj pan spokój... Według teorii kojarzenia, która jest wybiegiem w psychologii, każda ściana i wnętrze bryły ma specjalną komórkę w mózgu, które to komórki w pewnej chwili grają razem. Lecz tu nie chodzi o możliwą czy niemożliwą „grę komórek”, ale o fakt, że ja mogę czuć rzeczy, których natura nigdy nie pokazuje mi w jednej chwili... Mogę na przykład wyobrażać sobie, czyli nawet siebie samego w wieku dziecinnym, młodzieńczym, dojrzałym i obecnym, czego nikt nigdy nie widział i nie zobaczy, przynajmniej w tym życiu.	Tędy, tędy kochany Albercie Cóż cię tu u diabła sprowadza? Zgubiłeś się jak Tomcio Paluch w lesie, czy też przychodzisz zaprosić mnie po prostu na śniadanie?	A czy wyobrażałaś sobie, jak umierał twój ojciec, samotny, bez ciebie? Ty nie widziałaś, konając na dnie lochu, jak ukochana oddaje rękę rywalowi!	Czy z prezesową aż tak źle?	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	Który? Ojciec czy syn?	Pan chce oszczędzić mu przykrości?	Więc zgoda! Pojadę z panem. Wyprawa mnie pociąga. Sądzę, że nie będziemy się nudzili i chętnie wmieszam się w to wszystko. A poza tym mój współudział nie będzie dla pana bezużyteczny. Widzi pan, oto już początek współpracy.	Ach, nie chodzi o stronę materjalną. To byłoby zbyt łatwe. Obiecał pan matce, że jej dziecko znajdzie w panu ojca! Że znajdzie te uczucia, to ciepło, bez którego żyć niepodobna. Oparcie nietylko materjalne, lecz i moralne... Tak, panie Franciszku!	Alebyśmy się z chęcią na nie zgodzili, Jużto tam w środku ma być pięknie i pełno kwiatów: jakieś rzadkie rośliny, których nie znajdzie w żadnym innym ogrodzie w Swendborgu: w lecie wieczorem, jak wiatr zawieje w tę stronę, czuć nawet woń jaśminów. Nieraz już miałem ochotę przystawić schody do dachu, wleźć ztamtąd w gniazdo bocianie i zajrzeć do ogrodu. Widzisz Maryo, te śliczne topole, które poza dach sam sięgają, dziwne myśli naprowadzają mi do głowy. W lecie, kiedy pełnia na niebie, tak ciemno odbijają od modrego powietrza, zupełnie tak samo, jak ogromne cyprysy we Włoszech. Ile razy, kiedyś ty spała, ja wstawałem i otwierałem okno; otóż jeśli wtenczas dochodził mnie łagodny wietrzyk i wonie jaśminu, wyobrażałem sobie, żem daleko, gdzieś między górami pięknej Italii.	Idźcie, panowie, do siebie a mnie działać pozwólcie. Widzicie teraz, że, jako mąż, mam do tego prawo niezaprzeczone. D‘Artagnan, jeżeli nie zgubiłeś, oddaj mi papier, który wypadł z kapelusza owemu jeźdźcowi; na nim wypisana jest nazwa wioski...	Ja jestem człowiek ścisły w interesach, ale za kogo mnie pani ma, przypuszczając, że żądałbym jakiejś pewności na majątku pani. Odmówiłem jedynie przez lenistwo i ogromnie się wstydzę	Kiedy teraz już nie mam o czym. Jak pani bardzo chce, to powiem taki toast, żeby się cały świat mył naszymi mydłami i perfumował naszymi perfumami. To pani tatuś i mój tatuś zarobią bardzo dużo pieniędzy. Dobrze?	Kochasz mnie?	Moja rada brzmi, aby pan zwiał, póki to możliwe. To jest moje  osobiste zdanie. Niektórzy spomiędzy nich myślą, że pan już się przeniósł na tamten świat.	Nie potrzebuję zgadywać; wielki wikariusz, którego brat jest kapitanem, powiedział mi wczoraj: „Ojciec Landriani, wychodząc z bezspornej zasady, że arcybiskup wyższy jest od swego koadiutora, nie posiada się z radości, że ma pod swymi rozkazami prawdziwego del Dongo i że mu wyświadczył usługę.” Wszystko, co podkreśla urodzenie Fabrycego, pomnaża jego szczęście: taki człowiek jest jego adiutantem! Z drugiej strony polubił Fabrycego, nie czuje się wobec niego onieśmielony; a wreszcie, hoduje od dziesięciu lat serdeczną nienawiść do biskupa Piacenzy, który  objawia głośne pretensje zajęcia po nim arcybiskupiego stolca, a który, co  więcej, jest synem młynarza. Ze względu na to następstwo biskup Piacenzy  zawiązał ścisłe stosunki z margrabiną Raversi i obecnie stosunki te napełniają arcybiskupa obawą o powodzenie jego ulubionego zamiaru: mianowicie, aby mieć del Donga w swoim sztabie i dawać mu rozkazy.	Się należy! a juści, panienko, należy, ale... dochtory panów to uny tam likować umieją, ale chłopów to pewnikiem nie, bo przyjechał do Banasikowej, no i co? umarła, panienko. Może i nie przez jego porękę, bo jak kto ma zamrzeć, to mu żadne dochtory pomóc nie pomogą, chyba jeden Pan Jezus, ale zawdy...	Sto pokoi, do których nikt nie wchodzi To mi coś wygląda, jakby tajemniczy ogród. A gdybyśmy tak wybrali się i obejrzeli je? Dowiozłabyś mnie w fotelu i nikt by się nie dowiedział.	Wcale nie wiadomo Przecie portier mógł równie dobrze dzwonić z polecenia któregoś ze znajomych Jacka. Wielu waszych znajomych zatrzymuje się w tym hotelu. Mógł to być ktoś z dyplomacji albo jacyś krewni ze wsi.	Właśnie. Filozofowie tam o różnych rzeczach piszą, o jakichś tam, panie, krytykach czystego rozumu i innych faramuszkach, które się nigdy nikomu na nic nie przydadzą, zamiast zająć się życiowymi sprawami. No, tak. Nie bój się pan. Za cztery tygodnie kończą się manewry i nie życzę temu skunksowi, bym go jeszcze zastał w Warszawie. A z pana to byczy chłop! Słowo daję. Po moim powrocie do Warszawy musimy się częściej spotykać. Gra pan w brydża?	A co tam?	A czemuś to z innymi zacnymi żołnierzami do pana Sapiehy nie poszedł?	A jakże, a jakże, jakbyś wasza miłość na własne oczy widział! Są kurczęta, siedemnaścioro ich mam, właśnie wczoraj się wylęgły.	A jakże: staruszek.	A już to prawda, gdzie im tam do Lucysia! One to, at sobie, poczciwe dziewczęta i nic więcéj, a jemu to mądréj żony trzeba, bo dobrze mówił mój nieboszczyk mąż, świéć Panie nad jego duszą, że mądry z głupim to, panie mój kochany, taka para, jak woda z ogniem; jedno będzie szumiéć, a drugie piszczéć, aż i ogień zgaśnie, i woda wyschnie. A u nas niéma takiéj, jakiéj panu Lucyanowi trzeba.	A która teraz?	A promień? A słońce!	A von Irhen?	A więc już się zaczęło, jest porządnie wlany	A, przepraszam Nie wiedziałem, że jest księciem. Aha, to książę Cavalcanti śpiewał wczoraj z panną Eugenią? Rzeczywiście musiało to być zachwycające, i mocno żałuję, że nie słyszałem. Nie mogłem jednak skorzystać wczoraj z państwa zaproszenia, musiałem bowiem towarzyszyć matce mojej w odwiedzinach u pani baronowej de Château-Renaud, gdzie występ mieli śpiewacy niemieccy.	Ach, panie Fogg!	Aha! Ty to się nauczysz, tyś mądry!	Albo i mieszańce	Ale czemuż mamy iść na wschód?	Ale dlaczego?	Ani ruszać się!	Ba! Kiedy ja mam rozkaz do Birż waszmościów odwieźć.	Ba! ba! a jutroby jakiego konia niestało!	Chodzi o obrzydliwe burdy wśród miasteczkowych... kawalerów... o burdy wywołane przez ciebie.	Co też sądzisz, co ja powinienem był uczynić wobec dwóch nieprzyjaciół, stokroć potężniejszych, przeciwko którym obronić tego kraju nie mogłem?	Czary, Omen, Wąż	Cóż ja mogę robić, moja złota? Jestem nauczycielką u państwa Korkowiczów, a na przyszły rok założę pensyjkę w Iksinowie.	Cóż to znowu? Co ma znaczyć taka mowa?	Do Maracaibo.	Dobek Borowiecki...	Dorianie nie o to chodzi. Wiem dobrze, że Anglia jest zepsuta i społeczeństwo angielskie jest niesprawiedliwe. Właśnie dlatego pragnąłbym, abyś ty był dobry. Nie byłeś dobry. Ludzie mają prawo sądzić człowieka według wpływu, jaki wywiera na przyjaciół. Twoi zatracają poczucie honoru, cnoty i czystości. Wszczepiłeś w nich szalone pragnienie użycia. Poszli na dno. Ty ich tam wtrąciłeś, a jednak możesz się uśmiechać, jak uśmiechasz się teraz. Są gorsze rzeczy. Wiem, że z Henrykiem jesteście nierozłączni. Już choćby dlatego, jeśli nie dla niczego innego, nie powinieneś okrywać hańbą imienia jego siostry.	Dużo bywasz?	I to pieniądz niezły	I! nie ma się czego obawiać ja na to dawno czekałem, czatowałem: wiedziałem że to nie minie i nagroda nie minie.	Ja, entuzjasta! Toż ja nie mogę się nawet zakochać!	Jak skoro to jest w obyczaju ja na tem nowem stanowisku, które mam z łaski N. Pana, zastosuję się, daję pani słowo, zastosuję, we wszystkiem.	Jaki człowiek?	Jakiś czas.	Jakto: co takiego? Wieś...	Jucha, Scypion Afrykański Młodszy...	Kiedy powiadam religia, nie rozumiem pod tym kazania wiejskiego proboszcza, rozumiem to słowo jako polityk	Macte!	Maine? Phii! Oni się albo kiepsko znają na rzeczy, albo też nie mają dość pieniędzy nawet na pomalowanie swoich własnych domów! Ten człowiek z Eastport opowiadał mi (a jemu opowiadał kapitan francuski), że ten nóż był... był użyty raz w zeszłym roku na wybrzeżu francuskim.	Mam nadzieję, Dorianie, że zawsze będziesz szczęśliwy ale niezupełnie mogę ci wybaczyć, że nie powiedziałeś mi o swych zaręczynach. Henrykowi powiedziałeś.	Mam robotę.	Mamy przecież dowód.	Myślałem, że cię trafili.	Na mur-beton. Tylko... wiesz, chyba nie będziemy mogli cię przyjąć do bandy... tak bez dobrego wychowania...	Na wojnie	Na, ar tai tuomi, jog su lenkais piktumą užvedate, apšviesite savo  žmones?	Nie pyskuj! bo jak się kiedy naprawdę spalą, na ciebie padnie posądzenie...	Nie trzeba i tego. Jak ślub pokaże się nieważny, to i wszystko nieważne. A nie mówiłem waszej książęcej mości, że się zgodzą?	Nie!... Pytam o Sarę...	Niestety, jest już trochę późno my dwaj musimy już myśleć o powrocie.	Niesłusznie. Jeszcze raz przytoczyć muszę kaznodzieję: „Kto wiedzę mnoży, przyczynia boleści”. Patrzę na was, ludzkości kwiat i światłość Ziemi, i widzę was dumnych, ale smutnych, wplątanych w kołowrót świeckich wypadków, wysilających ducha na tak zwany pożytek tłumu przepaścią od was oddzielonego. Moja to wina, że tę przepaść widzicie i czujecie, moja wina, że myśl wasza znużona przelatuje nad pustką ostateczną, nie mogąc znaleźć odpocznienia, jak orzeł na szerokich skrzydłach nad wodami oceanu zbłąkany...	Nigdy! zerwawszy się, wołał, i pienił się i czerwienił coraz więcej Zygfryd.	No?	O Jergutėliau! Kiek tai jam tų rūbų reikėjo! Juk tiek žemaičių yra!	O iš to rąstelio, kur parsivežei iš miško! Mačiau	O niskiej kaście nie mówiłem, bo jakoż może być coś, czego nie ma? Później on żałował swej nieuprzejmości, więc zapomniałem o urazie. Zresztą i on jest, jako my, przywiązany do Koła Wszechrzeczy... tylko że nie kroczy drogą zbawienia.	Ona jest chora?... Co jej?...	Pani! Przez litość... przez miłosier­dzie...	Panowie, spokój tam, żandarm wraca.	Powiadam ci...	Przecież zabroniła mi pani przychodzić do siebie	Przedziwna chciwość w takiej młodej, ładnej kobiecie!	Ramzes Wielki słuchał bogów, za co we wszystkich świątyniach ma chlubne napisy. Ale Menes, pierwszy faraon Egiptu, był burzycielem porządku i tylko ojcowskiej łagodności kapłanów zawdzięcza, że jego imię jest wspominane... Chociaż nie dałbym jednego utenauten a. deben	Razem to jest jedno nic, bo jak ja myślę, nie ma wprost nic, coby zupełnego, świadomego siebie człowieka mogło uczynić nieszczęśliwym.	Rób co chcesz, bylebyś zaczęła. „Zaczynajcie, Bóg dokończy”	Rūstybė, Piktumas, Griežtumas Nesipriešink valiai dievų,	Satanus Diabolas! zaklinam cię w imię Boga żyjącego...	Tak, słyszeliśmy o tym przybyciu wojska idąc do pałacu...	Tak.	To wcale nie miał być komplement. Wręcz przeciwnie. Cóż to za dziwny sposób dzielenia ludzi na takie dwie kategorie, jak: nudny i zabawny.	To wszystko być może. Ale po cóż mamy o tym myśleć i takimi sprawami się trapić...	Tu nikt nie trafi, bo bagna naokoło i tylko jedno przejście; dziwno mi to, mój jegomość, żeście trafili, bo kto nie trafi, tego i bagno wciągnie.	Ty?... A niech Bóg broni!... Dość już mieć jedną córkę emancypantką. Gdybym w podobny sposób straciła drugą, cóż by nam zostało na starość?...	W biurze, babciu, a w którem, wolę nie mówić, póki nie otrzymam oficjalnego zawiadomienia.	Widziałaś, co? Widziałaś!	Wiesz, ale nie czujesz. Nie ma z kim gadać.	Wstydźcie się!... zabijać kobietę! Nie; posłuchajcie, ja mam prawdziwie dobry pomysł.	Wyjdź ogrodem	Zgubisz się	Zmieniło cię przebranie. Ale to i lepiej, żeś miejski.	„To wszystko za dwadzieścia franków”
Co? Co pan gadasz? Pan masz małe rybki w głowiemałe rybki w głowie krzyknął.	Idźże pan do bani z takim mężem stary piernik, gruchot, co ani be, ani me! A mnie ona kocha, rozumiesz pan, zakochała się w trymigaw trymiga (pot.)	Mój panie na honor, czuję się zakłopotany tym, co mówisz; nigdy jeszcze nie słyszałem, aby ktoś mówił tak jak pan.	Nie, niech pan zostanie. Więc co Michalesia mówi?	Nie. Wspominałeś tylko „Ludków Górskich”, natomiast ani słowem nie bąknąłeś o „Czaroludkach” Właśnie mnie to zastanawiało. Co, nie podoba ci się takie nazwanie?	Nigdy, bo i po co?	Och, nie. Dowodzę tylko pannie Stefanii, że kobieta powinna być domyślna i tak łapać wszystko, co się dokoła niej dzieje, jak motyle w siatkę.	Tak, tak, panie Cyrusie, zbłądziłem To była rzeczywiście niedobra myśl, której nic nie usprawiedliwia. Ale co panowie chcecie? Nie wiem już, dalibóg, co się ze mną dzieje. To uwięzienie w zagrodzie mnie męczy okropnie. Nigdy nie byłem tak rozdrażniony jak dziś.	Więc w takim razie i nasza kopalnia jest własnością jednego z podobnych duchów. Ale nie wiem, czy doświadczyliście, że duchy są niezmiernie zazdrosne o swoje skarby, i górnikom, co kopią w nich, starają się psocić, nieraz bardzo dokuczliwie.	A bo to meme (gw.) wziął. wożenie na spółkę z organistą i ze Żydami jest za pan brat.	A cobyś zrobił, gdybym tak pewnego dnia przyszła do ciebie i została na zawsze? I bylibyśmy razem zawsze, zawsze... zawsze...	A czy on tobie nie powiedział, o czym on myśli?	A ja, gdzie był piérwéj, nim tu przyszedł?	A mówił mi ten idjota, Bartek.	A za dziewięć miesięcy jeszcze gorzej.	Ale jak można w taki sposób paradować po mieszkaniu?	Ale mnie pani tyranizuje. Bałem się tu jechać przez cały tydzień.	Ale niech ręka boska broni od miemieckich somsiadów!	Bił. Więc siedzimy raz z twoim dziadkiem. Dziadek czyta książkę, a ja szyję. Siedzimy sobie na ganeczku przed domem. Taka była altanka.	Bord! Bordbord (z ang. board)	Boże!	Choćby też i tak było, to skoro ona do innego kuka, nic ci z tego. Słusznie mówią, że serce jest to wolentarzwolentarz dziś popr.: który. pod jakim chce znakiem służyć, pod takim służy. Zważ przy tym, że dziewka to jest wielkiej krwi, bo Kurcewicze, słyszę, od książąt ród wywodzą... Wysokie to progi.	Czego byś nie mógł?	Czy będzie można poczekać na panią?	Czy papiery w tej skrzynce są bardzo ważne i potrzebne?	Czy ty się nie boisz, Odeto, mieszkać w tym zapadłym kącie? Zdaje mi się, że ja nie czułabym się zanadto bezpieczna, gdyby mi przyszło wracać wieczorem. A przy tym tu taka wilgoć. To nie musi być bardzo zdrowe na egzemę twojego męża. A nie macie przynajmniej szczurów?	Czy wolisz zwać się Heidi, czy Adelajda?	Dobrze. Może pan na mnie polegać.	Dziękuję! nigdy nie piłam i nie piję.	Dziękuję. Nie jestem głodna.	E! jeśliś ty się z nim w szable bił, to on teraz leży.	Gadajże: dlaczego?	Gadkę bym wam powiedział gdybyście jej posłuchać chcieli.	I my dopomożem krwią naszą!	I pani Harper opowiedziała jak Joe przestraszył ją petardą, a ty opowiedziałaś o Piotrusiu i „mordercy cierpień”...	Ir aš!	Ja jednak wyobrażam sobie że choćby się arcydzieł tworzyć nie mogło, przecież to wcielenie myśli musi na chwilę czynić bardzo szczęśliwym i pochłaniać człowieka.	Ja wielmożnemu panu daję po pięć złotych, odpowiedział inny głos z izraelskim akcentem.	Ja, przeciwnie jestem religijny, ale nie jestem teologiem. I oburza mnie, gdy słyszę z ambony, że Bóg kazał nieszczęśliwym kobietom zginąć w płomieniach, by ukarać zbrodnie naszego kraju, który nie kroczy na czele Europy. Czy ojciec Ollivier myśli, że w obecnych warunkach łatwo nam kroczyć na czele Europy?	Jak ty wypoczniesz, a ja nauczę trochę strzelać tych ludzi, których obiecał dać nam Kali.	Jaka?	Jaką nosisz odznakę?	Jaką?	Jesteś pan tego pewien?	Jestżeś zdolnyjestżeś zdolny	Kawaler de Saint-Ouin.	Każdemu wolno mieć swoje zdania.	Komuż zaś sprzedają ogrody?	Któż to Traddles?	Mam przecież te obligacje i papiery procentowe Czabana. Całą walizkę.	Miałam rano list i umyślnie go wzięłam, by panu pokazać.	Mnie! mnie!	Nazywam go nazywam go wariatem, gdyż go znam lat... Zaczekaj pan... Piętnaście... siedemnaście... osiemnaście... Było to w roku 1860... Jadaliśmy wtedy u Hopferau Hopfera	Nie bądź tak poważny, Jakubie. Jesteś zupełnie jak ci bohaterzy z melodramatów, w których matka tak chętnie występowała. Nie chcę się z tobą sprzeczać. Widziałam go, a zobaczyć go to już prawdziwe szczęście! Nie kłóćmy się. Wiem, że nie zrobiłbyś nic złego człowiekowi, którego kocham, prawda?	Nie masz wątpliwości, panie łaskawy a piękną macie odzież.	Nie mogę...	Nie przerywajże, póki nie skończę. Słowem szlacheckim ci ręczę, że nim na obiad zadzwonią, odpowiemy ci lekcję bez zająknienia i pensa napiszemy, jeno przejrzysz, czy dobrze.	Nie, młodszy, Crandall-Dereń	Nie, nie! Odbierz mi cudowne zdolności!	Nie. Widziałem tylko jego fotografię. Był to bardzo przystojny mężczyzna. Mniejsza zresztą o to. Był to początek kwietnia, gdyśmy odpłynęli do Ameryki wielkim liniowcem. W Stanach Zjednoczonych mieliśmy zabawić kilka miesięcy, podróżując i bawiąc się. Eskapada ta może dlatego, że była pierwszą eskapadą tego rodzaju w moim życiu, wydawała mi się czymś przepięknym. Byłem całkowicie pod urokiem jej romantyzmu, a moje uczucia do Betty wzrastały i umacniały się w miarę licznych stwierdzeń, że mężczyźni wokół zazdroszczą mi jej i zasypują ją komplementami.	Niech przyjdą, razem jakoś nam raźniej będzie	No, cóż tam jest?...	No, dobrze: brzydko jest podsłuchiwać. A teraz wyjdź, bo przeszkadzasz.	On... on rewien... tużur...	Owszem, ale wtedy idę się wykąpać, mój Płaskogłowy! Choć i to prawda, że podczas wielkich upałów rad bym wyskoczyć ze skóry (oczywiście, bez bólu) i pohasać sobie bez tej powłoki.	Pan Athos zawsze będzie gotowy odpowiadać, kiedy się spodoba urzędnikom cywilnym wezwać go na badanie. On nie ucieknie, panie kardynale; bądź spokojny, ja za niego ręczę.	Posłałeś pan po niego?	Potrzeba!	Powierzam was, moje dzieci, staraniom Anny i opiece pana Laurence’a. Anna jest uosobieniem wierności, a nasz dobry sąsiad będzie was strzegł jak własne córki. Nie obawiam się o was, ale pragnę, byście należycie przyjęły to strapienie. Nie martwcie się ani gryźcie po moim wyjeździe, i niech wam się nie zdaje, że was może pocieszyć próżniactwo i chęć zapomnienia. Zajmujcie się jak zwykle, będzie to wielką ulgą. Ufajcie i pracujcie, a cokolwiek nastąpi, pamiętajcie, że zawsze będziecie miały ojca.	Psy... tam... Widzi pan?...	Rozkaz nie został odwołany ale już nas nie obowiązuje, gdyż jedyny ratunek i ocalenie wojsk naszych w łasce waszej książęcej mości, pod którego komendą odtąd żyć, służyć i umierać chcemy.	Rzecki.	Rząd powie Mahdiemu: „Oddaj nam jeńców, a my oddamy ci Fatmę...”	Stara nie pozwoli, u Nastki z dziesięć gęb siedzi na trzech morgach.	Tajemnica	Tak	Tak, kochani, mam taką nadzieję. Bądźcie zdrowi.	Tak, panie, to prawda O! o!... słyszy pan?... znowu wpada w wściekłość!...	Tak, tak, za dwie godziny ta cała hałastra pojedzie... na Madagaskar!	To dobrze brzmi, czytaj	To przeznaczam do Słodkowic.	To także silny chłop!	To tam, w Warszawie... my... sami...	To zależy, jak kto odczuwa ludzkie cierpienia.	To znowuj siedzicie z dziećmi?	Toć ja nie z własnej woli waszmościów tam odwoziłem!	Ty wierzysz? A więc, aby się nie złapać, wznieśmy toast: Diis ignotis!	Tylko jak?	Tędy, tędy kochany Albercie Cóż cię tu u diabła sprowadza? Zgubiłeś się jak Tomcio Paluch w lesie, czy też przychodzisz zaprosić mnie po prostu na śniadanie?	U doktora Downara?	W Warszawie ludzie żyją jak należy. Gitl-Hadasa jest prawdziwą panią, pełną gębą światową damą! U pierwszego mego męża, Berła, mieszkałam w pokojach. Na drzwiach były mosiężne klamki.	Waćpan jesteś podły, jesteś nikczemny łaski N. Pana uzuchwaliły cię... lecz z Drezna nie daleko chwała Bogu, do Königsteinu.	Wielki pan, książę podobno, pan hrabia de Monte Christo.	Wiem, wiem!...	Więc cóż mamy robić, szlachetny panie Wokulski, który nie wstydziłeś się...	Z chaty czy ze wsi?	Ze swoją posługaczką, proszę pana.	Zobaczno	Żebyś mi długo żyła szwagierko moja! Wdzięczna jestem: przedtem Bogu, a potem tobie.	Życie moje! Chciałbym ci coś powiedzieć, ale boję się...
A tak, właśnie, Mowcher. Zmykał, zmyliwszy pogoń, z fałszywą brodą, w peruce, przebrany i zmieniony do niepoznania, gdy go przypadkiem na ulicy w Southampton spotkała karlica. Spotkała, porwała i, cóż pan powie, uczepiła się poły, na kark mu wsiadła jak śmierć sama!	Nie lubię, gdy się tak ofiarujesz ze swoją miłością małżeńską. To jest śmieszne dla ludzi, a nawet i dla nas samych. Żyjemy już prawie siedem lat ze sobą.	To... to już niedługo potrwa, Aniu... Czuję to teraz z pewnością. A wolałabym mieć przy sobie ciebie, niż kogokolwiek innego. Zawsze najwięcej mi się podobałaś ze wszystkich dziewcząt, z którymi chodziłam do szkoły. Nigdy nie byłaś zazdrosna ani brutalna, jak niektóre z nich. Biedna Emilka White przyszła mnie wczoraj odwiedzić. Przypominasz sobie przecież, że Emilka i ja byłyśmy tak bliskimi przyjaciółkami przez trzy lata pobytu w szkole? A podczas koncertu szkolnego poróżniłyśmy się. Odtąd nigdy z sobą nie mówiłyśmy. Czy to nie było głupie? Teraz wydaje mi się to głupie, ale pogodziłyśmy się wczoraj. Emilka powiedziała, że od dawna już chciała się ze mną pogodzić, ale myślała, że ja nie chcę... Ja zaś nigdy się do niej pierwsza nie odezwałam, gdyż byłam przekonana, że ona nie będzie chciała ze mną mówić. Czy to nie dziwne, że ludzie nie rozumieją się wzajemnie, Aniu?	Więc powiadam panu, że to był osioł. Tak, drogi panie, osioł, a mam prawo tak twierdzić, gdyż był moim najserdeczniejszym przyjacielem. Drugiego podobnego durnia nie doczeka się świat w ciągu najbliższych stuleci. Dlatego też szkoda, że umarł. Jeżeli zaś teraz nas słyszy, niech cymbał wie, co o nim sądzę, gdyż spóźniłem się na pogrzeb i nie miałem możności powiedzieć mu tego w oczy.	No, no, popatrzcie Restauracja nauczyła się od cesarstwa szybkiego załatwiania interesów... Rozstrzelany! Ależ, kochasiu, czemu ci tak pilno? I gdzież jest ten list? Znam cię tak dobrze, że jestem pewien, żeś go nie rzucił nigdzie w kąt.	Dlatego i nie dlatego bo ty się żenisz wcale nie z powodów czysto rozumowych. Bierzesz ładną i poczciwą dziewczynę, do której cię ciągnie i nie wmawiaj w siebie, że jest inaczej, bo i ty zaczniesz udawać... To, mój kochany, te wątpliwości przed ożenieniem się ma każdy. Ja, jak mnie widzisz to dalibóg głupstwo.	Macie słuszność, sąsiedzie! Istotnie, stąd dziecka do szkoły posyłać nie sposób. Kochacie jednak, widzę, małą Heidi, więc zróbcie dla niej to, coście powinni był już dawno zrobić. Sprowadźcie się z powrotem do osiedla i żyjcie pośród ludzi! Cóż to za życie w tej pustce, z sercem zatwardziałym względem Boga i świata? Któż by wam pospieszył z pomocą w razie jakiegoś wypadku? Pojąć nie mogę, sąsiedzie, że nie zamarzacie na śmierć w porze zimowej w tej chacie i że dziecko znosi te warunki.	Pamiętam, że po lewej ręce, w miejscu, w którym dominująca nad rzeką terasa podnosi się do poziomu okien, jest jedna okiennica, która się nie domyka i można ją otworzyć z zewnątrz.	„Święć wesoły dzień, o Nefarhotep, mężu z czystymi rękoma! Ja wiem wszystko, co się stało przodkom twoim: ich mury rozpadły się, miast już nie ma, a oni sami są, jakby ich nie było nigdy. Nikt nie przychodzi stamtąd, kto by nam powiedział, jak się miewają, i serca nasze ucieszył. I tak będzie, dopóki sami nie zbliżycie się do miejsca, gdzie oni poszli.”	No więc! Elita się bawi, taka gadka pójdzie na Polskę, a jak elita się bawi, znaczy szasta forsą, a jak szasta forsą, znaczy łatwo jej forsa przychodzi i łatwo leci, a to nie może zrobić dobrego wrażenia i słusznie nie zrobi dobrego wrażenia, zwłaszcza teraz, zastanów się, stary, dwudziestopięciolecie, wybory do sejmu, trudności ekonomiczne i w ogóle cała złożona sytuacja międzynarodowa, w naszym obozie też, co ci zresztą bę­dę mówić, sam chyba wiesz.	A cóż pan ma do zarzucenia pannie Madzie? Ślicznie dzisiaj wygląda.	A tak, uczciwym; tym przynajmniej mogę się chwalić W naszych czasach nie wszyscy mogą to o sobie powiedzieć.	Ale Wentzel z Cesią tak się pokumali, że aż strach. On nas pogodził i zaręczył. Wypiliśmy we troje braterstwo i przechrzciliśmy go po naszemu na Wacława.	Ja przyszłam do ojca, żeby ojciec poradził, prosiłam wszystkich, żeby także przyszli, niech zobaczą, niech mojemu mężowi powiedzą, kiedy mnie słuchać nie chce, że jak tak dalej będzie prowadzić interes, to my wyjdziem bez niczego	Jest pora obiadowa. Siądziesz wkrótce do stołu.	Mówię ciągle o tej samej sprawie... O przedmieściach wielkich stolic, o ludziach w walcowniach i tkalniach. Zniweczenie i wytępienie jednych na korzyść innych, byleby stało się zadość widzeniu, jak „jedni drugie będą zabijali”... A nad tym wszystkim, co było i jest, hymn: Te Deum laudamusTe Deum laudamus (łac.)	Otrzymałem wszystko, co potrzeba... Muszę to oddać, com wziął. Ten dług przeklęty... Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt nie był, nikt mię nie trzymał!	Pani starościno! Niezasłużonniezasłużon szczęśliwy (daw. krótka forma przym.). bierze. Nie wiem, za co Pan Bóg mię faworyzuje, wżdywżdy (daw.) zbójca, bandyta.. Nec Hercules contra pluresNec Hercules contra plures (łac., przysł.) przez, poprzez, na wskroś., żem już za nieboszczyka był mianza nieboszczyka był mian	Słyszane te rzeczy? Czy wy macie sumienie? Łajdaki z was, a nie komuniści! Co wy robicie przez cały tydzień? Niewarci jesteście należeć do porządnej organizacji!	Teraz to niedaleko i do Londynu.	Jak widzę, jesteśmy kolegami Powinno by to właściwie wystarczyć jako powód do zawarcia znajomości. Moje nazwisko jest Royal Gardner. A pani jest ową panną Shirley, która niedawno recytowała podczas wieczoru filomackiego Tennysona, prawda?	Tak, tak, znałem pańskiego stryja. To mój rówieśnik, jakże mu się wiedzie? Cezary mu było, prawda?	Tere-fere! Głupstwo, moje złoto. Powiedziałbym ci tylko bajkę o tym, jak pewne centra nerwowe zostają czasowo porażone, inne zaś podniecone, ale co z tego wynika? Dlaczego ja jestem wesoły? Do kroćstu piorunów, dlaczego jestem wesoły?	A nam dasz na żony gwiazdy, my zaś utworzymy nową konstelację, która będzie się zwała konstelacją Nerona. Witeliusza jednak ożeń z Nilem, aby płodził hipopotamy. Tygellinowi podaruj pustynię, będzie wówczas królem szakalów...	Co wy teraz robicie?	Duch się odmienił i fortuna się odmieni	Jak to, czy piję?	Kiemlicze; jest ojciec i dwóch synów.	Laudetur Jesus ChristusLaudetur Jesus Christus (łac.) zerwał się pater Joszt.	List, który nadszedł zza morza przed sześciu czy siedmiu laty. Donosił on, że brat mój padł w potyczce.	Maciusiu, czy pozwolisz mi tu usiąść?	Może być, jestem zmęczony	Myślę, że dobrze, chociaż przyznam ci się, mój Edmundzie, żem go dawno nie widział.	Nie ma jej tu jest w Konstantynopolu.	Nie, nie to będzie za powrotem. Stamtąd zagarniemy Kandię, Cypr, Rodus, Cyklady i wylądujemy w Morei. Mamy ją. Hurra! Niech Bóg ma w swej opiece Jerozolimę, sułtan bowiem nie może się równać z twoją potęgą.	No, usiądź, Ignasiu, i zjedz z nami obiad... bo u matki go dziś nie dostaniesz... Matka twoja u nas... Siadajże! przestańże tak patrzeć na mnie i chichotać! Siadaj i jedz!	O, gdyby ten Woyda nie był na tyle dowcipny i nie przeniósł się dobrowolnie na samo „tabu” ideału...	On najciekawszy ze wszystkich szalbierzy, którzy tu bawią, nas nie wykluczając, cny arcypasterzu. Jeszcze ani razu nie spojrzał na mnie. Gdy się nagle zjawi, nigdy nikt nie wie, którędy i po co? Również nie słyszałem, by ktoś miał odwagę zażądać męczących wyjaśnień od niego. Tajemniczość męską nade wszystko cenię.	Sądzę, że nie będzie to dla pana żadną przykrością jechać tym wagonem, który jest przecie daleko wygodniejszy od wagonu bydlęcego. Przypuszczam...	Tak właśnie.	Tak.	To znowu co innego. Łączymy się w interesie uniwersyteckim, lub obchodzącym wszystkich. Zresztą, myślę, że sprzeczności, jakie tu napotkasz, dowodzą naszej żywotności; to znak, że żyjemy, czujemy i myślimy. W tem nasza jedność, to, co nas rozdziela, łączy nas.	Tylko, proszę pani, pobiegłam do Janklowéj po bułki	W jaki sposób się zbliży?	Więc jakim prawem?! Jak mogłeś, jeżeli nawet masz jakieś ważne powody, zrobić to bez uprzedniego uzyskania mojej zgody?... Nie wyobrażam sobie, bym ci jej udzielił, ale przypuśćmy, że tak, że w chwili zamroczenia umysłu przystałbym na powierzenie kierownictwa fabryki człowiekowi młodemu, niedoświadczonemu, niemającemu dobrej opinii z dawnych przynajmniej czasów, a w dodatku zupełnie nieobznajmionemu z firmą i jej skomplikowanymi sprawami! Ale dlaczego...	Zrzućmy maski i przestańmy bawić się w hipokryzję. Jesteśmy dwoma przeciwnikami, którzy wiedzą doskonale, co o sobie myśleć. Działamy wobec siebie jako nieprzyjaciele i konsekwentnie powinniśmy jako nieprzyjaciele prowadzić ze sobą układy.	A ja przecie młodszy od tatki i mnie to prędzej uchodzi	A jakeśmy w sieni światła pogasili?	A wy cięgiem swoje: zawdy za bękartami stoicie!	Bardzo mnie pani wówczas nienawidziła?	Bez orszaku	Bo jak go poprosiłam, żeby więcej nie pił, zaraz mnie usłuchał.	Bo ta stara...	Chciałeś!	Choćby przyszło dla niéj zginąć.	Ciekawam za co?	Co ludzie gadają, Huck? Bo ja słyszałem różne rzeczy.	Co tu waszmość robisz?	Dawaliście Clewerowi „klucz”?	Dlaczego kolega chcesz być na tym posiedzeniu?	Dlaczego?...	Dobranoc pani.	Dobrze!	Dobrze, że cię widzę, mój chłopcze W ostatnich czasach nieczęsto bywałeś u mnie, zapomniałeś o starej babce.	Dzień dobry!	Gdzie ja tam będę czego żałował! Złudzenie! Nie ma takiej rzeczy na tym padole, której bym żałował.	Górscy Ludkowie!	Hélène!	I użycia.	Kiedy pani tylko rozkaże.	Kopalnie diamentów!	Lubię twoją matkę	Milcz, Lennarcie! Schowaj dla siebie kazanie.	Musiał tu z gotowym przedsięwzięciem przyjechać, w którym szczęśliwość swoją upatrywał, a tymczasem jakoby piorun w to strzelił.	Młody i miły głosik słyszę, ale nie wiem czyj....	Na cóż to wam?	Na miły Bóg... pókiżpókiż krzyknął zniecierpliwiony Szydłowiecki.	Nazwisko waćpana?	Nie	Niestety nie! Nie znam też starożytnej greki; ani Homer, ani Platon nie mieli nigdy bardziej nędznego ucznia, powiedziałbym nawet bardziej niewdzięcznego, ode mnie.	Nigdy nie wychodzą panie na przechadzkę?	Nigdy waćpanów nie zdradzę jeżeli waszmość to miałeś na myśli.	Och! Nie zrobiłoby mi to żadnej przykrości Owszem, z przyjemnością, z przyjemnością...	Odwaga	Oho! Cóż za kolebkakolebka na pasach wrzasnęła piskliwie Jagna, zapominając o obecności królewny. Ewa szturchnęła ją w bok.	Otóż i nasza jejmość, Słyszałem całą historyą miłosną, i całą wędrówkę odbyłem z naszym majstrem.	Piętnasty.	Potwierdzam.	Powiedz mi jakim sposobem wy, ludzie mądrzy, możecie składać hołdy zwierzętom, które w dodatku, gdy nie ma widzów, okładacie kijami!...	Przelotne, krzyżówki	Przyrzekam.	Student, towarzyszu.	Sądzi więc ksiądz, że odgadł sens tych nieczytelnych zdań?	Ty zapewne możesz, droga moja... Daruj mi, że nie uczyniłam z ciebie wyjątku.	U pani de Champignelles?	Uhm!... Poczekajcie na to coś około wieczności. No, szczęść wam losie! Ach, otóż nareszcie pociąg. Żegnam, majorze!	Usuwam to pytanie.	Wierzę	Wolisz zginąć w kryminale albo dyndać na sznurku?	Żebrakiem i złodziejem! Wziął od was pieniądze, a przy sposobności opróżnił wam kieszenie. Jeśli chcecie, żeby stanął na nogach, podnieście tylko kij, a resztę pozostawcie Opatrzności.
O święty Jacenty! co się z wami dzieje, miły panie, a toż dopiero macie łeb zakuty, żeby nie poznać, że prawdę mówię i że to nie diabły wami się opiekują, tylko ludzie! No, kiedy już tak, to ja wam dowiodę, jak palcem namacał, żeście wcale nie zaklęci. Oto powiedzcie mi tylko, błagam was panie, tak jak pragniecie, żeby was Bóg wydobył z tej biedy i żebyście się ujrzeli w objęciach pani Dulcynei jak najprędzej...	A jakże. Wczoraj czytał powiastkę, też pewnie swoją. Tak była zabawna... Uśmialiśmy się wszyscy.	A tak. Szedłem sam z polowania. Było to jakoś na jesieni. Słońce zachodziło jak teraz. Patrzę: na buku coś się rusza. Nie chciałem oczom wierzyć... Miałem lufę nabitą lotkami. Złożyłem się i palnąłem.	Ach tak... to jest bardzo niedobrze... od północ...	Bo... bo... o... nie boję się, że się nie dostanę do nieba, Aniu. Należę do kościoła... Ale... to będzie takie inne... Myślę i myślę o tym, i tak mnie to przeraża i... i... tak mi tęskno! Niebo musi być oczywiście bardzo piękne, biblia mówi o tym	Byłoby cudownie! Ja bez ciebie nawet się cieszyć nie potrafię. Ale przemyśl to, Ludko, zrób tak, aby się mąż nie pogniewał.	Nie krzycz tak. Zrobiłaś to zupełnie sama?	O tak, zdaje mi się, że już cię kiedyś widziałem... że cię kiedyś znałem...	Tak się cieszę! Nie byłem pewny, czym ją zostawił tutaj, czy w biurze portowym. Gdybym ją zgubił, sprawiłoby mi to wielką przykrość.	Zapomniałem o tym Zresztą ja i tak poznam, kiedy nadejdzie Czas Nowej Gwary, bo wówczas ty i reszta towarzyszy uciekniecie precz i każecie mi chodzić samopas.	Ależ nie, pan nie idzie. Co panu jest?	A jakże, drogi panie Bonacieux wierzaj mi, iż przejęty jestem wdzięcznością za postępowanie podobne i mówię, iż skoro mogę ci być w czemś użyteczny...	Aż w Baku!... To i pan stamtąd, z Baku?	Co za nieposłuszny model! niech pan odwróci głowę trochę na prawo i nie patrzy na mnie.	Idźże pan do licha ze swoją psychiatrią! Czyliż gadam od rzeczy?...	Jak pan widzisz, nie ma tego dużo.	Jeszcze czas Jeżeli pan hrabia raczy mi zlecić, bym poszukał gdzie indziej, znajdę na pewno, co tylko będzie najlepszego w Enghien, Fontenay-aux-Roses czy w Bellevue.	Pan miecznik był ludzki i calecale (daw.)	Racz-że pan z łaski swojej napisać mu przedewszystkiem to, że czuję się wzruszonym jego przyjaźnią i dobrocią braterską, co zresztą sam parę razy mu wyrażałem. Ma on niewątpliwie serce dobre i zdolne do uczuć bardzo szlachetnych, ale nie zgadzamy się w przekonaniach, oto wszystko. Może ta niezgoda wyniknęła z różnicy natur, albo losów i wpływów, ale jest, i temu, co jest, według własnych słów Marcelego, nie należy wypowiadać wojny...	Siódma buteleczka, panie radco. Służę piorunem.	Wiem, wiem Dziecinnisz się pan jeszcze. Zatrzymują cię na wstępie rzeczy małej wagi.	A chciałeś co innego?	A ja nie sprowadziłbym zamieszania we wszechświecie, który snadźsnadź (daw.)	A jakże! Rychtygrychtyg (z niem.) kłamie Rózia, pragnąc dowiedzieć się więcej jeszcze szczegółów, a nagłe rozdrażnienie Jana jest jej w tym wielką pomocą.	Ależ my nie żyjemy dla świata! Zresztą pobierzemy się kiedyś, kto wie, mamy za sobą szanse morskiej podróży...	Ależ, Sylwio, mówisz o obojgu razem, jak gdyby...	Chłopak mi... zachorował w drodze i pozostał, co mnie w niemały wprawia ambaras... rzekł podróżny spoglądając nieśmiało na pytającego.	Co dać mogę Zubożałam, wiesz przecie. Czegóż jeszcze tu stoisz i narzucasz się moim oczom?	Co?	Co? on cię wyzwał?	Coś, co by bardzo śmierdziało! Ach, moi złoci, już mam! Smród straszliwy! Turkey! Dziś popołudniu, jak Beetle odszedł: to wystarczy.	Dobrze. Więc zabieraj swój czarodziejski bukiet, bo już wysiadamy. Do widzenia	Dziś po północy. Zaraz po przyjściu do naszej pani najdostojniejszego księcia następcy...	Et, mnie bo się zdaje, że człowiek nie na to stworzony, żeby się bawił	I to jeszcze jeden powód, dla którego nie nauczyłam się pańskiego bankowego żargonu, który nęka tu moje uszy od rana do nocy. Ohydny wydaje mi się ten ustawiczny brzęk przeliczanych monet i tylko twój głos jest dla mnie jeszcze bardziej nieznośny.	Jak często pani go widywała?	Jak komu? jak kiedy?	Jak król jest usposobiony dla Sułkowskiego?	Jak odpowiedział oskarżony na upomnienia pana doktora?	Jakie to szczęście, że on do pani nie wszedł!...	Jakże to? Nic nie rozumiem.	Już sprzedana; przyniosłam z sobą pieniądze.	Mais cela n’a pas le sens commun! Tout le monde puise à la caisse, a gdy ja przychodzę z taką fraszką...	Mam rozkaz odstawić go pod strażą do obozu.	Miej nade mną trochę litości, hrabio!	Miss Doro! proszę, racz mnie pani wysłuchać do końca spokojnie. Sądzę, że nie jest pani tajną miłość moja. Nie wypowiedziałem tego dotąd słowami, ale jako kobieta umiała pani przecież czytać w sercu mojem, podczas, gdy ja, mężczyzna nie znam serca pani. Dawniej okazywała mi pani pewną życzliwość, ale w czasach ostatnich... zresztą pominę to, ograniczając się tylko do zapewnienia, że byłbym niezmiernie szczęśliwy, uzyskawszy nadzieję, iż będę mógł panią kiedyś nazwać swoją. Ofiaruję wzamian całe życie. Zdaje mi się, że to już wszystko co miałem powiedzieć. Doro, kochana, słodka Doro, powierz mi się pani z zaufaniem.	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	Może i słyszałam.	Mów-no po ludzku!	Naturalnie, że na wodzie.	Nie bijta! Loboga! Zabije mię! Gospodarzu!... O Jezu, ratujta!...	Nie mógł to książę swoich pachołków wyprawić? Tamci już nie wrócą.	Nie róbcie no tylko wielkich rzeczy z tych spraw żakowskich! Wiem, że wrócicie z drogi! Na trzecim popasie zajęczy strach was obleci, i za uzdy przyprowadzicie te same wierzchowce pod ganek. Tyle że dedy zgonicie.	Nie wszystkie jeszcze księgi przepisane, ale dziś mam tu ze sobą jedną, właśnie tę, o którąście mnie kilkakroć pytali, panowanie i zgon nieśmiertelnej pamięci brata waszego Władysława.	Nie! Jestem widocznie zbyt ograniczona, by przeniknąć motywy innych ludzi.	Nie! Od października zeszłego roku nie pisała do domu!	Nie, on z innego lecz również nieszczęśliwego najeżdżanego przez Krzyżaków ludu, on od tych, co na południo-zachód od naszych lasów, tam po nad jeziorami a Wisłą mieszkają, on jest od Mazurów.	Niech pani się nie szpeci tem pudłem	Niech sobie wygra drogę do serduszek dziewczęcych, Jakoś z oczów mu patrzy, że niezły z niego będzie ptaszek!	Niechże będzie ku lasowi!	Niewiele, to pewna o ile się dowiedzą. Ale sądzę, że gdybym spróbował, potrafiłbym przecie utrzymać język za zębami.	No i co?	No, a teraz zapnij sobie rozporek.	No, ale Cynadrowski był tam niepotrzebny	No, dalej	No, nie; już nic nie gadam. A nie myśl przypadkiem, wróblu, żeś mnie przestraszył; w dwóch palcach zdusiłbym cię, dlatego mię twoje groźby śmieszą, nie gniewają.	No, o cóż chodzi? Czy... czy w rodzinie nie potrzeba syna... Mów śmiało, bo my kapłani...	No, to niech on tu przyjdzie.	O, matuchno!... To już ostatnia pomoc...	Oliwa, to balsam cudowny na rany, biedny Grimaud opatrywać musiał te, które mu zadałeś.	On odjechał! Odjechał na zawsze!	Pewnie Wicek Płynie na tamten brzeg, bo dziś łowią ryby.	Po ciebie przyszedłem w samą porę	Powiedziała.	Przykazania, pauprze, znasz?	Samobójstwo, Melancholia	Spełniłem.	Sto trzydzieści cztery dolary... wszystko mi skradziono! Oddaj mi je!	Szkoda, że nie przywiozłaś jakiegoś starego jego mundurka.	Słusznie jestem posądzona, rzekła, bardzo słusznie, znoszę to w pokorze; ale, ja z tą złą, niegodziwą, ohydną kobietą nic do czynienia mieć nie chcę, wyrzekam się jej... a, jeśli się podoba, daję słowo, iż nogą z domu nie wyjdę.	To kochasz pani Hayde?	To mistrz ujmie się za nami i będzie wojna.	Trudno bo się od tych arcydzieł oderwać! mówił znowu prześlicznie! wybornie! Strój nasz, dawny, choć niewygodny i śmieszny, bo nas od reszty Europy na jakieś tatarskie plemię wystrycha	Ty, kochanko, masz słuszność	Uciekł.	W pewnych rękach to jest	W życiu co żal ci za sobą zostawiać? Czego nie chcesz opuszczać?	Wasza mość widzę, nie lepiej Szwedom ode mnie życzy?	Wcale, tylko miała mały interesik. O, to hycel baba!	Wielkie mecyje... Mojeże wojaki!	Wiem. Chan mówił mi o nim i chwalił, że to człek poczciwy. Powiedz mi, dlaczego on nie dba o swoje nogi? Taki mróz, a on chodzi boso.	Więc pełnych nadziei!	Wsiadajmy, Ayrtonie.	Z wyższości! ha! to prawda! rzekł Dołęga, ale z jakiej?	Za wycior!	Zaszkodzi...	Zdaje mi się.	Zgadzasz się?	„Klawo się nam powodzi!”	„Lepszy jest pokarm z jarzyny, gdzie jest miłość, niżeli z karmnego wołu, gdzie jest nienawiść”.
Ale trzymając się takiej teorii, która pozwala panu być i sędzią, i katem we własnej sprawie, czy potrafiłby pan zawsze zachować umiar, gdy wymyka się pan sam prawu? Nienawiść zaślepia, gniew czyni głuchym, a ten, co pragnie zaspokoić pragnienie zemsty, może zakosztować kielicha goryczy.	Pojedziesz ty, Babinicz, Ługowski, z żołnierzy. Pan kasztelan sandomierski rusza także ze mną; prosiłem go, by jak najmniej ludzi brał z sobą, ale bez kilkunastu się nie obejdzie; pewne to i doświadczone szable. Nadto jego świątobliwość nuncjusz chce także mi towarzyszyć, którego obecność doda powagi sprawie i wszystkich wiernych prawdziwemu Kościołowi poruszy. Nie waha się przeto swej poświęconej osoby na hazardhazard (daw.)	Tak panu powiem, panie Boczek przyjdź pan jutro i przynieś pan swoje papiery, wszystkie papiery, bo wystarać się o taką posadę dla pana, to nie byle co. Trzeba będzie dużo nagadać się i wytłumaczyć, że pan potrafisz być zastępcą dyrektora.	W niczym W niczym, jak na razie... Później zobaczymy... Zdaje mi się, że wiele rzeczy zawiera się w zagadkowym skojarzeniu tych dwóch słów: „wydrążona iglica”. Co mnie na razie zajmuje, to raczej materiał dokumentu, papier, którego użyto... Czy jeszcze się wytwarza ten rodzaj trochę chropowatego pergaminu? A potem ta barwa kości słoniowej... i wreszcie, proszę uważać, te ślady czerwonego wosku z tyłu...	Bywam tu, ile razy przepracuję się... To jest dosyć często...	Jeżeli waćpanu chodzi o moją osobę to nie należę ani do ludzi owego Jakuba, ani waszmościnych, jenom jest uczciwy i wierny poddany króla Jerzego, nikomu niepodległy i nikogo się nieobawiający.	Możesz zabić ciało, panie Hands, ale nie duszę powinieneś to już wiedzieć. O’Brien znajduje się na tamtym świecie i może patrzy na nas.	Nie rozumiem, o co pan się mnie pyta	Po co ja się mam ratować? Dla kogo? Elżbieta jest jedyną drogą istotą, jaka mi na świecie została...	Przyszło mi na myśl, żeś ty powinna była wyjść za niego. Mela, dobralibyście się, nie mielibyście co jeść, ale bylibyście tak uczciwi, że pokazywaliby was w panoptikum.	Jużci tak. Ale kużden rozumie, że to nie z waszej winy. Nie dopilnował koni, wy w złości wygnaliśta go, ale przecie nikt mu nie kazał schodzić z gościńca między jary. Upił się czy co i nieborak zginął bez własne głupstwo.	Myli się pan, mnie potomność nic nie obchodzi. Nie będzie ani mędrszą ani głupszą niż nasza teraźniejsza generacya. Nic nie znam wstrętniejszego od tej głupiej potomności, tej trzody głupich owiec, wierzących na słowo jakiemuś panu, który pójdzie na rynek i wykrzyknie: przed pięćdziesięciu laty żył wielki geniusz, trzeba mu pomnik postawić!	Ja się nie mam kłócić! ja się nie mam o co kłócić, jak mi każe jeździć tymi zdechłymi końmi, z których się wszyscy śmieją.	Nie zmienią się od tego losy narodu, więc nie lamentuj, Elizo. To zbawienna rzecz nawet, bo robiłam się zbyt dumna z mojej grzywy, i mózg skorzysta, że się pozbyłam tej miotły. Tak mi będzie przyjemnie, lekko i chłodno! Fryzjer powiedział, że wkrótce urośnie mi kędzierzawa czupryna, zupełnie jak chłopcu. Będzie mi z nią do twarzy i głowę utrzymam w porządku. Nie żałuję tego wcale, proszę cię zatem, mamo, weź pieniądze i chodźmy na kolację.	Tak, przynajmniej nie na próżno się poświęcałaś. Ty go uratowałaś. Dzięki tobie żyje i chowa się u wuja. Czyż to nie cud prawdziwy, że możemy o tym wiedzieć? Bóg wysłuchał naszej prośby, choć zdawała się czystym szaleństwem.	Ach... ach... uff! Co się stało?	Co do cholery, powymieraliście tutaj! Dodzwonić się nie można!	Na przepłukanie flaków niezgorsze, ale byście się gorzałki przegotowanej z tłustością i korzeniami napili, rychlej by pomogło...	Na wasze psy mam buczek sękaty! Niech ino który spróbuje mnie tknąć! A na wasze słowa umiałbym odpowiedzieć jeszcze lepiej, ino mi się nie podoba. Wolej Panu Jezusowi pomstę ostawię.	Nie opłaci się może przenosić tego, co i tak nie zostanie waszą własnością!	Oni tu nic nie robią, tylko się modlą i na niebo pracują	Bociek, Jezu a dyć się rucha kiej żywy! naczynie, kubek, kubełek., przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.	Doprawdy? Poczciwe matczysko!... I musi tak leżeć bez ruchu. Podczas lata mogła jeszcze wywlec się z domu, nakarmić świnię, a nawet zaprowadzić Blis na pastwisko.	Dowiedz się wszystkiego, wszystkiego	Dziękuję! Trochę lepiej, już dziś Łukasz poszedł w pole do siebie, bo musi być, wyprowadzimy się od dziada...	Jakże? i królowej Bony, którą mnie straszycie, nie boicie się?	O Boże! czyż ta zawieja nigdy się nie skończy?	Powiedz mi: czy medycyna zna taki stan umysłu, w którym człowiekowi wydaje się, że jego rozproszone dotychczas wiadomości i... uczucia złączyły się jakby w jeden organizm?	Wybaczcie! wybaczcie tłumaczył się Rostowiecki. Przyjechałem tylko na jedną dobę... mam mnóstwo interesów... Olimpka tu gospodynią; ja gość, jak i wy.	Ten proch? Już nie pomnę, bo do nazwisk nie mam głowy, a w pogrzebach wielum sławnych cho­dziłw pogrzebach wielum (...) cho­dził konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: co go wiozłem (którego wiozłem)., od stu lat już, ponopono (daw.) tak pisało tamci ludzie., co go znali, kto to był. Skrył się, uciekł, czy nakłamał tak o sobie panicz lepiej wiedzieć będzie, w szkole o nim pewnie uczą. Wtedy wspomni panicz, żem go wiózłżem go wiózł (daw., gw.) ten, znaczy, odgrzebany proch. Proch i koni sześć, srebra, drzewa, sukna huk, i biskupy, i sokoły, brac­twa, cechy, strzelcy. A co księży!... I ludu moc. A pła­kali! Dzwony biły...	Ano, panie Pencroffie jeżeli to ma być ta zwierzyna, którą obiecał pan dostarczyć mojemu panu, to niewiele potrzeba będzie ognia, żeby ją upiec!...	Dziś roczny dochód jego świątobliwości, we wszystkich produktach tej ziemi, wart jest tylko dziewięćdziesiąt osiem tysięcy talentów. Za co można by dostać tyle złota, że do przeniesienia go potrzeba by tylko czterech tysięcy żołnierzy.	Nic mu nie będzie, to bardzo silne zwierzęta, więc wyzdrowieje.	Nie tylko to, ale ja myślę, że mogłaby Jadzię uczyć grać...	Tak Nerwy mnie zawodzą... zazwyczaj panuję nad nimi... ale dzisiaj... to milczenie... wzruszenie... A potem, od czasu, jak mnie ten pisarz ugodził nożem... Ale to przejdzie... O, już przechodzi...	Wiem ci to, że ona jest feniksem, i dlatego z żalu po niej pewnie umrzeć mi przyjdzie.	Że to nie jest wszystko Bardzo nastrojowy krajobraz	A co robimy z jeńcem?	A co słychać poza tym?	A niech pan prędko przyjeżdża.	A skąd pan Feliks wie o tym?	Ale ja mam	Bracie! zdumiewasz mnie! jestli to wszystko prawdą?	Co jesteś taka smutna?	Co prawda, wolę być jej bratem niż narzeczonym. Nie zazdroszczę memu przyszłemu szwagrowi losu. Chwała Bogu, że ten człowiek posiada dobrą dozę cierpliwości.	Hę? w wino wasze nie wierzę wiele, ale ryby i źwierzynę szanuję.	I to w lasach na wyspie Crespo	Jestem posłem do was, nie od ludzi, ani od królów ziemi, ale od Boga. Przyszedłem nie do panów i bogaczów a władców świata, ale do ubożuchnych i znękanych, abym pot otarł z ich skroni i pocieszył, swobodę zwiastował i wyzwolenie.	O, to prawdziwie królewskie słowa Prezes ministrów prosi o poduszkę, materac i pierzynę, bo nie może spać na słomie, bo kości go bolą...	Spiskowca, jednego z najniebezpieczniejszych; uprzedzono nas, że to człowiek gotów na wszystko.	Tak. Fabrykacja różnych lekarstw, preparatów, specyfików. Bardzo duża firma. Napewno zna ją pan, chociażby z reklam. „A. Zleist i Spółka”.	To pewno jeden z przyjaciół Karla Yundta... tego przebrzydłego starego grzyba.	Więc ja już nigdy nie będę człowiekiem? Żebym trzysta rubli zarabiała miesięcznie, to także muszę siedzieć za parawanem? Wiecznie wasza, wasza...	A korpus Menfi?...	A tymczasem Van Gould będzie coraz dalej...	Ależ proszę. Służę ci pidżamą. Mogę nawet okna zasłonić.	At, proszę wielmożnego pana, jakieś zwidzenia czy coś takiego. Wielmożna pani niech sama opowie.	Bez wątpienia albo ja jestem największym głupcem, jakiego widziano na świecie. Zobaczycie zaraz, czy zdolny jestem do rządzenia państwem. Niech rozłamią tę laskę	Bij! Kto w Boga wierzy! Z dymem łyków!	Byłem już tu nieraz. A pani?	Chyba tak. Bardzo możliwe.	Czy was tu kto pozował, kuzynko?	Gdzież ten bilet królewicza?	Ja chcę trzymać gołębie	Ja jem ostrygi	Jak chcesz.	Jakiś nieznajomy, nie chce wymienić swego nazwiska.	Jakto? prezes	Jam też rad. A rodzic twój gdzie?	Jesce ze mną, panie Niecujo.	Jestem na twoje rozkazy.	Który wydobył rachunki sklepowe...	Kwestia temperamentu Jedni odsyłają pamiątki, a on swoją wysadził w powietrze... Szkoda tylko, że tej DulcyneiDulcynea piękna i subtelna dama, w rzeczywistości brzydka i ordynarna chłopka. nie było między gruzami.	Ludzie skostnieją.	Malczat!Malczat! (ros.) krzyknął dygnitarz. nie dyskutować. Ja dostałem całkowite pełnomocnictwo, ja mogę użyć siły zbrojnej.	Mam.	Masz zupełną słuszność, Dorianie	Mówił ci, że tu będzie?	Na wieki.	Nie!	O kilka mil od X. proszę pani; we wsi L.	O! Niceś waszmość nie mówiłNiceś waszmość nie mówił	Och zaszły jakieś ważne wypadki między fragmentem pańskiej makulatury a tą stronicą.	Oszalałaś chyba!	Pagarba, Meilė Pana Ona! Nemokate jūs nei pažinti, nei gana gerbti tikrą meilę. Jums kožnas keksniskeksnis	Powiadam wam, że ino o Kubę pytał i o te strzyżki!	Pozwoliłam jej iść do Opery.	Przysięgnij na zbawienie, że mnie nie zwodzisz!	Rozumiem: kilka osób.	Skąd ty masz ciągły humor?...	Sądzę, księże Stanisławie że w N. i z latarnią Dyogenesa Dalili-bym nie znalazł.	Takie jedno.	Toteż, która je posiada...	Tylko?	Wojna pewna. Z wiosną wszyscy mamy iść pod Adrianopol. Siana i jęczmienie kazali już tam Bułgarom zwozić.	Wyjął z kieszeni czapkę i założył na głowę.	Ze strachu gdy widzi że go wykląć możemy, bo wyklniemy jak Bóg Bogiem.	Znakomicie, znakomicie, znakomicie!	Ładny wieczór! Powietrze ciepłe i świeże zarazem, kwiaty pachną, niebo wspaniałe.	Że on nie ujdzie.
Ależ co to znaczy? Oczywiście, nie będę patrzył na obraz, jeśli tego nie chcesz Ale doprawdy, wygląda to zupełnie niedorzecznie, że nie mogę oglądać mego własnego obrazu, zwłaszcza, iż na jesieni mam go zamiar wystawić w Paryżu. Przedtem zapewne będę go musiał na nowo powerniksować, więc i tak będę musiał popatrzeć nań któregoś dnia, czemuż więc nie dzisiaj?	Ja nie będę ciebie przekonywał o nicości każdego z systemów z osobna. Ale wspomnę parę dla przykładu, a szczególniej te, w których typowo występują wielkie bloki problemów zasadniczych. Po pierwsze: psychologizm nie wystarcza sam sobie i wprowadza pojęcia obce założeniu „wyjścia z bezpośrednio danych”, „aus dem unmittelbar Gegebenen”.	I starałam się, na ile pozwalały mi siły, a teraz, gdy nadszedł moment krytyczny, mimo wysiłków, nie jestem w stanie okazać posłuszeństwa.	Nie drżyj się. Wszystko jedno. A Maślarz mało narznął ludzi. Co wielkiego? Chcesz być daleko stąd? Inaczej nic nie zrobisz. Bez forsy musimy tu siedzieć. Jak chcesz.	Ale nie przyjął też i równowartości swoich udziałów. Oświadczył, że nie wpłacił ani grosza i popełniłby nieuczciwość, biorąc pieniądze cudze, w dodatku hm... śmierdzące.	Czy pan nie uważa, iż te drzewa podobne są do kościołów ogromnych?	Dalibóg! Kobieta to niepospolita! Kochać nie­boszczyka męża w kilka miesięcy jeszcze po jego śmier­ci? Jakże to wzniośle! Cóż by to było dopiero, gdyby po­kochała teraz kogoś żyjącego! O, gdybym mógł być tym szczęśliwcem!	Głowa cię nie boli?	I słusznie. Człek to zacny i realista, jeno nieco dobrowolny. Dla niego nie masz nad zgodę; tylko patrzy, gdzie by kogo z kim pogodzić, a to na nic. Ale! Powiedz no szczerze, czymć jest Bogusław Radziwiłł?	Narzeczona! Nie wiedziałam, że pan Karol ma narzeczoną... nie wiedziałam...	Nie	Nie darmo żyjemy tyle lat jak bracia. Żabba szynkujeszynkować (daw.)	Nie mam czasu!...	Nie raczy? hm... Wszystko jedno, a waćpan płacisz co komu należy? zapytał.	Nie widziałaś, Dębsiu, co robi matusia?	Niech zdechnę, jeżeli pan nie masz słabych płuc, artretyzmu, małego „tabes”, neurastenii i...	Nikt by pana o to nie był posądził. Z kimże?	Pan baron jeszcze nie wstał, ale jeśli zechce pan zaczekać...	Proszę cię, Fryc, bądź cierpliwy. A te pola za gościńcem i tamte jary to już nie wasze?	Pytała raz Maitrei męża, co będzie z nami po śmierci. Za wiele żądasz o tym i bo­gowie nie wiedzą.	Wezmę choć ciebie, jak nie będzie kogo!	Żadnego. Mógłby nim być tylko Roger Baskerville, najmłodszy z trzech braci, z których sir Karol był najstarszym. Drugi brat, zmarły przedwcześnie, był właśnie ojcem owego Henryka. Trzeci, Roger, był synem marnotrawnym, żywą podobizną duchową starego Hugona. Tyle nabroił w Anglii, że nie mógł już tu przebywać, uciekł do Ameryki Środkowej i umarł w roku 1876-ym na żółtą febrę. Henryk jest ostatnim z Baskerville’ów. Za godzinę i pięć minut mam go spotkać na dworcu Waterloo. Miałem depeszę z uwiadomieniem, iż przybył dziś do Southampton. A teraz, panie Holmes, powiedz, jak mi radzisz postąpić?	Ano! Wysiedzieliście już pokutę, czas by wam do domu... Młoda żonka na was czeka! Ojciec mnie tu posyła. Chcecie na swobodę? Z niewoli darmo nie puszcza nikt!	Czyś mnie nie poznał, Feltonie?... nie jestem ani aniołem, ani szatanem, jestem córką tej ziemi i siostrą twoją, jednej z tobą wiary.	Tak! Jesteś! Nic nie pomoże. Wszyscy to mówią.	Tak, milady, zwyczaj ten zachowujemy nie dla galanterji, lecz przez ostrożność, i w czasie wojennym przybywających cudzoziemców odprowadzamy do hotelu dla nich przeznaczonego, ażeby, do czasu zasięgnięcia o nich pewnych wiadomości, zostawali pod nadzorem rządu.	A co byś mi zaproponował, gdybyś sądził, że jestem skłonna przyjąć twoją propozycję? No, proszę, odpowiedz. Nie dość powiedzieć: źle robisz. Trzeba dać radę.	Czyż i ty nie zdradzasz mnie także, panie kardynale, sprzeciwiając się woli mojej? Czyż i ty także trzymasz z Hiszpanami, Anglikami, z panią de Chevreuse i królową?	O, Doady! Myślę czasem... wiesz, taki ze mnie głuptasek, niedorzeczna taka grymaśnica; myślę czasem, że to już nigdy nie nastąpi.	Nie dziw, że znam pańskie stosunki ze słynnym detektywem Wszak wiadomo powszechnie, iż jesteście w przyjaźni ze sobą. Gdy doktor Mortimer wymienił mi pańskie nazwisko; domyśliłem się, od razu, że pan Sherlock Holmes wziął w swoje ręce tę sprawę i że pan tu przybyłeś z jego ramienia. Rzecz naturalna, że chciałbym się dowiedzieć, co pan Sherlock Holmes o tym myśli.	Et, durzysz mi głowę. Co mi tam Krym! Nie chcę!	Zastosowana do geografii niezmiennie kosmicznej. Ja również zachowam te przekazania, które potężniapotężnia zeszyć lada jako. w kształty pojmowania obowiązującego po dziś dzień mą rasę. Prawego Jankesa nazwisko dźwigam wprawdzie bez odrazy, ale Metys jestem pod każdym względem i na każdym kroku. Ojciec haciendadohaciendado miasto w płd. Meksyku, w stanie Oaxaca, w powiecie Tehuantepec. stanie prym ongi wiodła między dziewicami, przeznaczonymi na eksport do wiosek sztucznych w Lunaparku pod miastem Hamburgiem, gdzie mieszkańcami na rozpłód i pokaz mogą dzikusy być sami wyłącznie.	Wiesz, Tomek ciocia czekała na ciebie całe popołudnie. Mary przygotowała twoje odświętne ubranie i wszyscy o ciebie pytali. Czy to coś na twoim ubraniu, to glina i świeca?	Chociażby. Jeśli cię ta kobieta kocha, nic złego niepomyśli o tobie; przywiązanie jej przeżyje bez nowego pokarmu pół roku. A teraz, chodźmy do domu i poczytaj mi trochę, oczy mnie bolą...	Miłościwy panie!... Czym ja na tyle łaski zasłużył?	Oni mieszkali w domu baronowej Krzeszowskiej, no i trochę, co prawda, szykanowali tego... tego Maruszewicza... On groził, a ci jeszcze lepiej... W końcu poleciał na skargę do cyrkułu... Zeszła policja, zrobił się jakiś skandal i wszystkich trzech wzięto do kozy.	Smok to jest na niewinność waćpanny srodze zażarty.	Zmilkły wyczerpane wspominkami. Kłębowa zapatrzyła się wskroś sadu na daleką topolową drogę, wiodącą do miasta, i popłakiwała z cicha nos cięgiem ucierając...	Ale zkądeś ty tu się wzięła Anno? zdaje mi się, że ojciec dawał mi do zrozumienia że cię na wsi zostawił.	Daj Boże Anusi. Lżejsze jej będzie sieroctwo, a potem starość	Damy ognia ten pierwszy raz na zdrowie króla i pana naszego Fryderyka Wilhelma! Ręka prawa do strzelby, strzelba do lica, do ust, ognia!	I skąd właśnie na niego padło takie nieszczęście?	Na jakim znów sznurku?	Czyż to się godzi spaść tak nizko by z życia zrobić sobie igraszkę tylko... a Bóg? a przyszłość? a obowiązki?	To ich jest kilka? Kilka wychowanic, sierot?	A to hultaje! Powinienem był się domyślić. Ale jak udało ci się namówić ich do pomocy? Piraci, którzy złamią rozkaz kapitana, muszą odebrać sobie życie.	A widziałem ci! Jakożjakoż (daw.) widać, widocznie. jakieś uparte katoliki po staremu święciły swój sakrament.	Ano mój ociec. Tedy powiem wiernie panu oćcu, a juści on będzie wiedział najlepiej, czy Krysia miała takowe przyodzianie i czy nosiła szkaplirzyk, co jest u dziecka rzecz niebywała i może stanąć zastanąć za coś (daw.)	Dobryś mi ty, dobry mi i on, dobry mi każdy, któren rzetelnie pracuje.	Gdzie Maks?	Ja pójdę z Michalinką i z Joasią!	Jak się panu podoba Przekona się pan, że spełniam swoją powinność.	Któż to pani skłamał?	Moja żona ma słuszność To zauważyłem, że ludzie często się mylą, przenosząc w warunki fizyczne uczucia, albo idee. Gdy o nich mowa, niema co mówić o miejscu...	No tak. Ale to mógł zauważyć byle kto.	No, to już może ja do niego?	Noel, możesz sobie iść Panie margrabio mimo że to, co pan mi powiedział, wystarcza, aby mnie oświecić, pragnąłbym pana wysłuchać w przedmiocie innych faktów przytoczonych w podaniu. Wszak prowadzi pan tutaj przedsiębiorstwo handlowe nieleżące w obyczaju ludzi pańskiej sfery?	O tak	Plamę to widzę, ale bardzo ogromna.	Pogorszyło mu się od owego zasłabnięcia?	Pokój błękitny Drzwi mają dwa skrzydła, będzie mniej kłopotu.	Tak, śpisz jeszcze?	Tu zaś podeszłam, by z nim pogadać, a on zaćwierkał do mnie z wierzchołka muru. To oto jest bluszcz, który wiatr odgarnął	Więc most budują naprzeciw Góry?	Wszystko wiem... Zaraz ci powiem... Poczekaj chwileczkę, to ci powiem... Joasiu!	Właśnie, w tym rzecz Pomyśl i daj mi dobrą radę.	A pani?	A te perły mogę tu zostawić?	Awantura z Barskim.	Będzie pan spał w niej?	Co do czego?	Co pan mówisz zawołała.	Dlaczegóż to?	Dobry żart więcej wart niż pieniądze.	Dziękuję panu sędziemu	I jakie delikatne było masło!	I jesteś z niego zadowolony?	Idźmy dalej, idźmy dalej	Ile czasu?	Jakto, i pani dobrodziejka nad takiemi rzeczami łamała sobie głowę?	Już pan idzie?	Kiedy to takie nudne! Will, zrób świnię, mój drogi, zrób świnię!	Może pani zdoła namówić do pozostania pannę Melanię.	Mój ojciec zmarł w mieście Lahorze, kiedym był jeszcze maleńki. Kobieta, co miała sklep, kabarri (graciarnię) koło miejsca postoju dorożek...	Niech żyje!	O jaką?	Obyś wasza świątobliwość żył wiecznie i dziełami swoimi napełnił oba światy	Pobożność upadła!...	Powodzenia w zabawie życzę waszmościom. Do zobaczenia jutro.	Sława Bohu, detyno myłenkaja!	Słusznie Toćże oni i samego księciaJanusz I Starszy (Warszawski)	Słyszysz, Piotrze?	To ci kutwa!...	To pani ma uczyć nasze dziewczęta?... Bądź dla nich miłosierna!... Głupiutkie to, ale poczciwe...	To powstanie!	W samo południe!	Zadziwiająca to kobieta!	Zalizali (daw.) spytał Wołodyjowski.	Zobaczymy to zaraz	„A, to dlatego ma ostrogi”
Ryfa jest i tyla, poniechaj go. Ojciec, Rodzina, Syn, WłasnośćUmyśliłem cosik i z tym do ciebie przychodzę... Trza zrobić tak... Po południu przyjdzie tu moja, to razem z nią idźcie do starego rozmówić się dokumentnie... Na nic tam złości i żalenia się po kątach, trza w oczy stanąć i prosto powiedzieć, co się ma... Będzie dobrze abo i nie będzie, ale trza wszystko wyłożyć!...	Jeżeli zaś zawołam cię w takim razie możesz przyjść. Tam na łące będziesz się mógł bawić. Bardzo tam jest ładnie, na pewno ci się będzie podobało... Tylko... musisz mi przyrzec jedno... Na pierwszy mój okrzyk musisz być natychmiast u mego boku. Bezwarunkowo! Rozumiesz?	Stanie się, co się ma stać kobieta nigdy nie jest w kłopocie o siebie; Bóg troszczy się o to plemię. Jedźmy.	Tego ja waćpanu czynić nie radzę, bo to jest rzecz niebezpieczna... Jego choćby do rany przyłożyć, ale w takowym terminie pewnie by stracił cierpliwość.	Dialektyka narkotyku jest tak samo nie do odparcia, jak dialektyka socjaldemokracji. Tylko irracjonalnie można się temu przeciwstawić. Niedawno jeszcze syndykalizm wydawał się czymś urojonym. Dziś widzimy, czym jest państwowy socjalizm: utopią	Na szczęście mój nóż się ześlizgnął... cios nie jest śmiertelny. A zresztą, cóż, te gałgany nie zasługują na litość.	Nie. Nie jest mi zimno	Tak więc nie tylko nie będzie się sprzeciwiać mojej podróży, ale pochwali ją z całego serca, bo w ten sposób będę mógł spełnić jej zalecenie, które powtarza mi co dzień.	To kaprys, do którego nigdy wiary nie przywiązywałem. Małżeństwo to jest konieczne, Gilberto. Ze związku tego spływa honor na naszą rodzinę. Pozwól mi dodać, że podług mego mniemania przyniesie on i tobie szczęście, i nie sprawiaj mi boleści odmową, która postawiłaby mnie w położeniu bez wyjścia.	A twojać jaka bieda? Nieznajomą, niewiadomą z łuży (kałuży) wyciągnąłeś i, kab dobra była, chciałeś! Głupi ty! Ja odrazu wiedziała, co z tego będzie. Czortouska córka, do swego baćka czorta powróciła. Wiadomo, czort swoje dzieci lubi i nigdy ich zupełnie od siebie nie puszcza. Choć i puści kiedy, to na krótko, a potem znów pazurami za duszę zaczepi i do siebie ciągnie, aż póki ze wszystkiem do piekła nie zaciągnie. Tak już musi być; tak już widać Pan Bóg najwyższy chce, żeby jedne ludzie Jemu, a drugie czortu służyli. Ty, Pauluk, Bogu służ, a o czortouską córkę nie dbaj. Cudza ona tobie była i cudza znów zrobiła się. Niechaj sobie marnie ginie i przepada...	Ach, droga Madziu jakżem ci wdzięczna!... Bo gdyby nie ty, nigdy bym się tu nie wpisała, nawet nigdy by mi to na myśl nie przyszło... Dziś dopiero zaczynam żyć... widzę jakiś cel... jakąś uczciwą pracę. Cóż to za zacne kobiety, z wyjątkiem paru krzykaczek...	Przepraszam. Nie twierdzę, że nie starałem się o jej względy, ale przysięgam na honor, że jest to najszlachetniejsza kobieta, jaką spotkałem w życiu. Niech pani nie obraża ten superlatywsuperlatyw	Powiadają że i pan Sapieha lubi w dobrej kompanii pociągnąć. Nie dziw! każdy zacny człowiek to lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere myśli dla ojczyzny żywią, boją się wina, żeby się z praktyk nie wygadać. Radziwiłł brzezinowy sok pija, a po śmierci będzie smołę pijał. Tak mi Pan Bóg dopomóż! Zgaduję to snadnie, że się z panem Sapiehą pokochamy, bośmy do siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego albo jak para butów. I przy tym on jeden regimentarz, ja drugi, ale już tak tu wszystkie sprawy urządzę, żeby jak on przyjedzie, wszystko było gotowe. AmbicjaSiła rzeczy na mojej głowie, ale cóż robić! Nie ma kto w ojczyźnie myśleć, to ty myśl, stary Zagłobo, póki ci pary w nozdrzach. Najgorsza sprawa, że kancelarii nie mam.	A więc nie omyliłem się?	Ależ tu ich nie ma wcale	Ano! Widzisz, nic nie pomaga! Przygniótłbym stufuntowym ciężarem, podłożyłbym pod prasę, nic nie pomoże: znów się podniosą. Nie masz wyobrażenia, jaka to uparta szczecina.	Bo siedzę bez surduta i pozwolisz, że go nie włożę. Trochę tu ciepło, ale transpiracya zdrowa rzecz, a już ten skrzydlaty drobiazg to przepada za gorącem.	H. O. zgubił kartkę z adresem. Szukałam wszędzie i nie mogę znaleźć. Ale zrobię coś innego. Poczekaj, powiem ci zaraz. Albo nie, nie powiem. Muszę wyjść na miasto. Tylko nie mów nikomu, że wyszłam, a gdy Eliza spyta się, to powiedz, że jestem na górze. Przysięgnij.	Ja pójdę do dworu do pani; juścić nie dadzą tak umrzéć człowiekowi bez pomocy: oni się znają, oni poradzą...	Ja?... ja?... dalibóg, nie przypominam sobie... czybym...	Jest stary?	Już proszę pana naczelnika spuścić się na mnie że człowiek będzie przydatny.	Kiedy nie śmiem...	Kto ich wie To pewne, że ich jest wielga gromada, a tyś jeden.	Należało-by nam te sto franków przynajmniéj przez trzy lata obracać na zbudowanie mostku nad strumieniem, który dalszą drogę przerzyna. Ludzie z miasteczka i z okolicy przyzwyczaili się omijać tę przeszkodę, chodząc przez pola Jana Pastureau i zniszczą mu je wkońcu tak, że biedak ogromne będzie miał straty.	Naprawdę będzie noc?	Naprawdę nie wiem, ciociu. Koty zawsze tak robią, gdy są w dobrym humorze.	Nie wątpię, ale ja nic do ukrycia nie mam.	Nie, pan jej nie kocha.	Niech pan idzie; ale byłoby jeszcze lepiej, gdyby pan nie poszedł wcale.	Niech zdycha. Kiedy pić nie może, to niech zdycha... Ty myślisz, Janek... Co będziesz tu z tą hołotą robił?... Ty nie znasz Pajęczyny i Komety: sitwa im się rozlazła... Cholery, psiekrwie... Oni wiedzą... Chodź na zakąskę... Ty także, psiacie... Ooo!	No, dobrze, dobrze Jeśli was to bawi, to sobie mówcie, szkody wam to nie zrobi. Colinie, czy w nocy zażywałeś brom?	No, i przekonałeś się że nic tu nie ma ciekawego. Drzewa takie jak wszędzie; kwiaty, podobne do wszystkich kwiatów; ptaki, jak wszystkie ptaki...	O to, że pani to może nie podobać się. Kobiety lubią bohaterów	Stary! Nie obrażajcie Pana Boga! Stary, a sąd miał jeszcze niedawno o dziecko!	Sza... sza... dzieci. Ja ci powiem Mela, on się nazywa Leopold Landau, on jest z Częstochowy, to jak chcesz, żeby się nazywał? W Sosnowicach mają fabrykę. Wolfisz et Landau, to solidna firma, samo nazwisko ma wagę!	Są ludzie, którym majętność nad wszystko milsza, inni za zdobyczą na wojnie gonią, inni się w koniach kochają, ale ja bym waćpanny za żadne skarby nie oddał! Dalibóg, im więcej patrzę, tym większa ochota do żeniaczki, żeby choć i jutro! Już tę brew to chyba waćpanna korkiem przypalonym malujesz?	Tak, i pieniądze Ale, że nie mamy ani jednych, ani drugich, tedy rzec można, jakoby wcale nie istniały na tym bożym świecie.	To bardzo przykre. Rzecz nabierze rozgłosu i w każdym bądź razie nie widzę, co byśmy z Jackiem mogli na tym zyskać.	To jeszcze ich nie wpuściłaś?!	Tylko to prawda, że za niemi pustynia i trupy, że się im nie oparł nikt	Widzi waćpan, to u nas codzienna rzecz i rzadko kto, późnego wieku doszedłszy, własną śmiercią schodzi. Mówią nawet u nas, że i nie wypada inaczej szlachcicowi jak w polu. Jak Baśka to przeniosła? Pochlipała trochę, nieboga, a najwięcej w stajni, bo już jak jej co dolega, to ona zaraz do stajni! Poszłam kiedyś za nią i pytam: „Po którym płaczesz?” A ona na to: „Po wszystkich trzech!” Z tego responsu zaraz zmiarkowałam, że żadnego sobie po szczególe nie upodobała... I tak myślę, że mając głowę czym innym zaprzątniętą, wcale ona jeszcze woli bożej nie czuje; Krzysia więcej, ale Baśka chyba jeszcze nic!...	Więc Narwi nie przepłynąłeś?	Wydałem dwieście złotych nie starczy nam do końca miesiąca.	A cóż mnie to wszystko, do licha, obchodzić może?! tu: kelner, u którego opłaca się rachunek., by wyrównać rachunek. Po chwili szedł już nerwowym krokiem wzdłuż esplanadyesplanada	A to doskonale Ale wolałbym, żeby pani przyjechała mnie odwiedzić, kiedy już się tam zadomowię, kiedy wszystko urządzę. Ha, pokażę pani tam wszystko. Zobaczy pani, jak tam pięknie i jak miło...	A ty skąd wiesz o tym wszystkim?	A zatem pan będziesz na balu i przebierzesz się?	Ba gdyby Koborowo było jej, to w trymigaw trymiga (pot.)	Bluźnisz, młodzieńcze!	Bo wasza mość odebrałeś jakowyś rozkaz.	Być może, że kazała cię szpiegować. Teraz jednak i ona musi się ze mną liczyć.	Była, stary... była.	Co pan ma na swoje usprawiedliwienie?	Coś niedobrego, to pewne. Przypuszczam, że nieborak musi go zabrać z sobą na sąd ostateczny, więc... Cóż ty robisz z rybami?	Czy możemy zacząć w tej chwili?	Czy pan lubi muzykę?	Dowiedziałem się o tem od Aramisa	Dziękujemy, efendiefendi	Foxibusculus było. I to było	Gdyby pozwolili, to ja opowiedziałbym rzecz całą po niemiecku.	Gdzież się ten pan podział?	I im należy się życzliwa opieka...	Jakich możliwości?	Jakie to straszne!	Jestem twym chelą	Kiedy wyjeżdżamy...	Leonie! Leonie!	Masz... czy masz jakie obowiązki względem Joanny?...	Mości książę...	Na którą kazałaś przyjść Żydom, Floro?	Niech żyje! Niech żyje książę hetman, wojewoda nasz!	Nu, po pańsku tu u was, pięknie... Kresła sobie wymyślili i samowar... oho!	O co panom idzie?	O tak, mój ojcze!	Opowiedz mi pan wszystko dokładnie Mów, a przede wszystkim proszę cię, zaczynaj ab ovo; lubię, aby wszędzie panował porządek.	Panno Walentyno od kilku dni szukam sposobności pomówienia z panią...	Pewnie, że tak.	Pilnuję, ale ksiądz Kaleb powiada, że i anieli go pilnują. Wczoraj gospodyni tutejsza dwóch widziała.	Pomysł znakomity!	Posiadam dobrą pamięć. Przypomnienie zbyteczne.	Przeciek ostawiła na pochowek całe dziesięć złotych.	Przed chwilą właśnie.	Prędko przyjedziesz na obiad?	Skąd pan wie, że pochodzi z południa?	Spraw zniżkę na giełdzie!	Spójrz, Jurku, spójrz!	Stój!	Tak, sir, mam robić to, co się jemu podoba	To znaczy na dzisiaj?	To Żyd?	Toby sobie znaleźli gdzie indziej	Tylko trochę koszerny.	Więc powiedzże mi tak spokojnie, o co ci chodzi?	Więcej niż przypuszczasz czy masz broń przy sobie?	Wszystko to wyjaśni się później a teraz milcz, błagam pana.	Z moim testamentem? Tak, wiem o tym mówiłeś mi.	Z pomocą Bożą!	Zatem Bóg pokierował w ten sposób mą ostatnią wolą: dam po tysiąc franków każdemu z braci, a resztę tobie, ojcze.	Zemsta, Pozory odparł poważnie ks. Coignard
Och, pan wyolbrzymia swoje skrupuły. Nobel, który dorobił się milionów na wywoływaniu wojen i uzbrajaniu przeciwników, ustanowił nagrodę pokojową i jego pamięć otoczona jest szacunkiem. Zresztą pańska firma nikogo nie namawia do nabywania wyrobów obcych, a że je sprowadza?... Gdyby pan się tym nie zajmował, zajmowaliby się inni. Lepiej tedy, że robi to pan, który jednocześnie z całą szlachetnością i z lekceważeniem osobistego interesu będzie zajmował się propagandą wyrobów krajowych. Zresztą czy zaraz wszyscy muszą wiedzieć, że pan jest współwłaścicielem „Polimportu”?	Doskonale. Tymczasem wypełnić mogę drugie polecenie. Mam zaprosić do jej stołu tych dwóch młodych bohaterów, ale koniecznie natychmiast, dopóki są brudni, podrapani, okryci potem i czerwoni na gębie. Czy pan nie wie przypadkiem, jak się ci wielcy ludzie nazywają?	Nad morze, mój hrabio, nad morze. Musi pan wiedzieć, że jestem marynarzem. Jestem dzieckiem wykołysanym w ramionach starego Okeanosa i wypieszczonym na łonie pięknej Amfitryty; baraszkowałem na jego zielonym płaszczu i na jej błękitnej sukni. Kocham morze, tak jak kocha się kochankę, i gdy go długo nie widzę, zaczynam tęsknić.	Otóż nieprawda, on udawał, że ją kocha, kłamał, że ubóstwia... Ale przy najpierwszej sposobności dowiódł, że nawet nie traktował jej jak równego sobie człowieka, ale jak niewolnicę, której za chwilę słabości można założyć powróz na szyję, wyciągnąć na rynek, okryć sromotą... O, wy panowie świata, obłudnicy!... Dopóki was zaślepia zwierzęcy instynkt, włóczycie się u nóg, gotowiście spełnić podłość, kłamiecie: ty najdroższa... ty ubóstwiana... za ciebie oddałbym życie... Kiedy zaś biedna ofiara uwierzy waszym krzywoprzysięstwom, zaczynacie się nudzić, a jeżeli i w niej odezwie się ludzka, ułomna natura, depczecie ją nogami... Ach, jakie to oburzające, jakie to nikczemne... Czy mi pan co nareszcie odpowiesz?...	Panie Borowiecki, pan nie wie, kiedy przyjedzie Moryc Welt?	Przyznaję, że tak jest, jak mówisz, dostojny Don Kichocie ale doprawdy panowie krytycy nie powinni by być tak surowi i godziłoby się im pamiętać, że chociaż zdarzy się czasem zdrzemnąć poczciwemu Homerowi, to przecież niejedną noc prześlęczał on nad swoimi utworami i nie wiem, czy błędy nawet, które naganiająnaganiać	Przyzna pan minister, że rzecz jest prosta i że nie ma tu żadnego ryzyka. Jedyne ryzyko obciąża Centralę, ale o to rząd martwić się nie ma potrzeby. Jeżeli Centrala nie znajdzie odbiorców na swoje towary, będzie musiała i tak w terminie pieniądze wpłacić. Toteż jestem przekonany, że najdalej za tydzień będę mógł przystąpić do organizacji przedsiębiorstwa.	Czy możesz mi przyrzec, że zachowasz w tajemnicy to, co ci jeszcze powiem, nawet w razie gdybyś nie chciała się przychylić do mojej prośby?	Nie, panie	Opowiem ci, Henryku. Mogę to opowiedzieć wszystkim. Oszczędziłem pewną osobę. To wygląda na przechwałkę, ale zrozumiesz, o co chodzi. Była doskonale piękna i czarująca jak Sybilla Vane. Sądzę, że właśnie to pociągnęło mnie do niej. Pamiętasz Sybillę, nieprawda? Jak to już wydaje się dawno! Hetty nie jest, oczywiście, z naszej sfery. Prosta wiejska dziewczyna. Ale kochałem ją naprawdę. Jestem zupełnie pewny, że ją kochałem. Przez cały ten czarowny maj, jaki mieliśmy, jeździłem do niej dwa albo trzy razy w tygodniu. Wczoraj spotkałem ją w małym ogródku. Kwiecie jabłoni osypywało jej włosy, a ona się śmiała. Dziś rano o świcie mieliśmy odjechać. Nagle postanowiłem pozostawić ją tak samo podobną do kwiatu, jak ją poznałem.	Rozumie się, że żyje. Dlaczego by wielki poeta nie miał żyć?	To pan nie wiesz, co jest miłość, gdy możesz rozumować.	Uuu!... mówią, że to będzie ostry władca Przyjaźni się z Fenicjanami, chętnie przestaje z Pentuerem, który przecie nie jest rodowity kapłan, tylko z takich biedaków jak my... A wojsko, powiadają, że dałoby się spalić i wytopić za nowego faraona...	Witam waściów uprzejmie. Dla pana Czarnieckiego mam prawdziwą estymę, jako dla wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien dotąd spokojnie w Siewierzu siedzieć.	Strzeż się pan O! nie mieszaj się do tego, co do mnie należy, nie usiłuj dopomagać mi w tem, co spełniam sama; żądam tego w imię sympatji, jaką budzę w panu, w imię przysługi, którą mi wyświadczyłeś, a której, póki życia, nie zapomnę. Chciej uwierzyć raczej w to, co mówię. Nie zajmuj się pan mną więcej, niech nie istnieję dla ciebie, niechaj tak będzie, jak gdybyś mnie nie widział nigdy w życiu.	Ależ nie potrzeba świadectwa zmarłych, znamy kobiety żyjące, które są szczęśliwe. Oto już więcej niż dwadzieścia razy wyciągam na zwierzenia hrabinę de Montcornet, która od piętnastu lat jest najszczęśliwszą w świecie ze swoim Emilkiem Blondet: ani najlżejszej niewierności, ani jednej postronnej myśli; są tak, jak byli pierwszego dnia; podczas gdy nam zawsze przeszkadzano, przerywano w najbardziej zajmującym momencie. Te długie przywiązania, takie jak Rastignaka i pani de Nucingen, jak twojej kuzynki, pani de Camps i jej Oktawa, mają jakąś tajemnicę, a tej tajemnicy my, moja droga, nie znamy... Świat czyni nam niezmierny zaszczyt, aby nas brać za rozpustnice godne dworu Regenta, podczas gdy jesteśmy niewinne jak dwie pensjonarki.	E! hetman rozpuścił ich, bo pieniędzy w skarbie nie masz. Desperacja prawdziwa! Gdy ludzie najpotrzebniejsi, to trzeba ich odsyłać... Ale już dobranoc waćpannom, czas spać. A niech się tam której pan Kmicic z mieczem ognistym nie przyśni...	Proponuję panu coś, za co nie żądam ani nie oczekuję żadnej wdzięczności odda pan dług, kiedy panu będzie wygodnie, i...	A mnie co do tego? Kneź surowo zakazuje, aby się tu obcy po kraju nie wałęsali.	Ach, żeby pan był mężczyzną, żeby pan był mężczyzną...	Aj, szkodaż jego, szkoda! Ale moja pani Wincentowa, nie wiész, kto to na niego urok rzucił?	Ale ojcze, ubóstwo to jeszcze coś, a ja nie mam	Ależ nie. Jestem zemocjonowana tym wszystkim.	Ależ tak.	Chybaby mieszkał między nimi, inaczej zaraz za jego oczyma zaczną zbytkować. Nie może być, tylko i tym zaraz oficyjera dodadzą.	Czy jest tam?... Czy jest tam?...	Dawajcie! Natychmiast zaniosę je Lukaszowi. Prawdę mówię, że nie chciałbym się z wami rozstać.	Drogie, kochane dziecko że też właśnie ja muszę tak ranić ci serce!... Słuchaj więc... Ojciec ma jeszcze długi wekslowe, jakieś parę tysięcy rubli. Otóż te długi... uważasz... te długi ktoś skupił... kilka dni temu, w końcu marca. Domyślamy się, że to zrobiła Krzeszowska...	Grosglück telefonował do starego, prosząc na wszystko, aby, na złość Grünspanowi, nie pozwolić się spalić zięciowi.	Inteligencja zabiła wszystko! Daj pan pokój! Absolutna wolność wiedzie narody do samobójstwa, nudzą się w tryumfie jak Anglik-milioner.	Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.	Nie pochlebiam sobie.	Nie uczyń tego przedwcześnie, przed zstąpieniem pierwszego stopnia eterycznej łaski...	Nie łapmy ryb przed niewodem.	Numer jedenasty, o parę drzwi daléj dodał, nie chcąc być mniéj grzecznym, hrabia Filip.	Och, kilka dzienników. Nie wydaje mi się to prawdopodobne. Wiem, że w Paryżu istnieją okropne nory, ale Bazyli nie należał do ludzi, którzy tam uczęszczają. Nie był wcale ciekawy. To było jego główną wadą.	Porwano mi ją, panie.	Pracy i biedy. My nie mamy swojego nazwiska. Chłopomani zwą nas piekarczykami.	Tak mniej więcej jak stąd do Sycylii	To przemili ludzie! Tak serdeczni i prości, choć prawie wszyscy pochodzą z Bostonu.	Świętej cierpliwości z tym człowiekiem! Panie Michale, zalizali (starop.)	A gdzież jest do czarta ta zupa? Czyś się uwziął drwić sobie dziś ze mnie bez przestanku?	A może do waszych, do Pryczków, tam ano siedzą...	A my śpieszyli, śpieszyli, bat’kubat’ko (ukr.) co z tobą.?	A tam, na górze, popijemy i pośmiejemy się jeszcze raz, mój dobry Rafaelu. A, ba mam nadzieję, że będziemy górą i że przespacerujemy się po tych wszystkich głowach.	A to mniejsze, co je na zwiesnę przywiezłaprzywiezła (gw.) Warszawa.. Wpadło do grapygrapa (z niem. Grapen)	Ach, jakież z pana dziecko! wszakże Goriot	Ale! Kiedy?	Ależ... ależ... kierownik pociągu chce mnie rewidować.	Bardzo...	Chcesz powiedzieć	Chyba zobaczę go, jak wróci?	Cicho, cicho, mały głuptasku	Co to jest?	Człowieku	Dlaczego?	Do czego zmierzasz? jaka jest rada? i co chcesz przedsięwziąć?	Do sądu pojadę... Zwieź ziemniaki, a jak ludzie skończą kopanie, to zagnać je do grabienia ściółki, a ty mógłbyś kołki pozabijać do ogaceniaogacenie	Do wieczora skończymy rachunki i kontrolę.	Dobrze	Izjasław Kijowsko-Nowgorodzki, Światosław Czernihowski, Wsiewołod Perejasławski, Igor Władimiro-Wołyński, Wiaczesław Smoleński...	Ja cię zmuszę! Ja cię tu każę przywlec siłą!	Ja i bez chramu duchy mam wszędzie Skąd wy, żupanie?	Ja już wiem, kto jedzie	Ja kto wie: popłoch ich może ogarnie; odstąpić mogą.	Ja... zabiłam swe własne dziecko.	Jedną rzecz mi jeszcze obiecałeś.	Jezus! Jezus! Jezus!	Juści, kartofle kiej kocie łby i dużo pod krzami.	Mnie się zdaje, że może mu się to podobać	Nienawidzę Grecji, to nieszczęście całej ludzkości. Tam powstała pierwsza demokracja, której skutki oglądamy teraz.	Nowe sitko na kołku	O mój Boże miłosierny! Co ze mną będzie?	Ojczyzna, Patriota, Pycha rzekł książę.	Okropny październik?..	Panna Jagienka?	Pilnuj teraz wyjścia.	Prawda, że to waszmościów do szczętu tam splądrowano	Przeczprzecz (daw.)	Realizował prawdopodobnie tylko ostatnią swą myśl, z którą zasnął przed dwoma laty.	Samochody! Jadą, po nas jadą... Samochody!	Siadaj.	Skąd żeście się tu wzięli? Co?	Smok to jest na niewinność waćpanny srodze zażarty.	Strasznie go pokaleczono!	Syn kasztelana gdańskiego; ród możny i wielce szanowany w województwie pomorskim.	Są tu, moja matko	To mój chłop, panoczku robi tam w górze w polu.	Trudniłeś się wtedy profesją krawiecką?	Tym razem tylko z Kadyksu.	Uhm!... Poczekajcie na to coś około wieczności. No, szczęść wam losie! Ach, otóż nareszcie pociąg. Żegnam, majorze!	Umyślnie?	W istocie rozum masz tylko nim zanadto świdrujesz!	Wałkoń jest wasz chłop, to wam powiem.	Wcześnie zaczynasz być niewdzięczny, zajdziesz daleko	Więc napiszesz?	Zapewne.	Zasypałeś obroki koniom?	Zrozumiałeś go?...	Życzę sobie życzę sobie, abyś dał spokój Falinie i wynosił się stąd natychmiast.
W razie jakiego wypadku mogę wyskoczyć z łóżka i zamknąć się w alkierzyku: to wszelako nigdy się nie zdarzyło. Zwyczajnie rozstajemy się około czwartej rano. Jeśli godzina rozkoszy lub wypoczynku przeciągnie się poza tę porę, wstajemy razem; ona schodzi, ja zostaję w alkierzu, ubieram się, czytam, odpoczywam, czekam, aż nadejdzie pora, w której można się pokazać. Schodzę, witam się, ściskam ze wszystkimi, jak gdybym w tej chwili przybył.	Doda pan: „Chodzi o tajemnicę Iglicy”. Królowa zrozumie.	Niech pan o tym nie mówi Przeszłość jest daleko.	Oni musieli ci inaczej o mnie nagadać, bo pewnie gadali; oni muszą mnie uważać jak człowieka, który już nie ma nic spólnego z ludźmi, najmniejszego dla nich spółczuciaspółczucie (daw.)	Dla psów jedzenie takie, a nie dla moich dzieci!	Choćby, to tembardziej dowodzi, że ona go kocha. Co do jego interesów, bieda, że nikt dobrze nie wie, jak rzeczy stoją i stąd ciągłe obawy Celiny. Ale tak naprawdę, czy to majątek daje szczęście? Zresztą ja ci już mówiłam, że nie zapomnę o Anielce i ty na to pozwalasz? co? pozwalasz? My oboje mamy dla niej pewne obowiązki, mój Leonie, nie mówiąc już o tem, że to jest kochane stworzenie, które zasługuje na naszą opiekę.	Nie zmilczę, bom tam przed tymi ludźmi oczami za waszą książęcą mość świecić musiał! Ciągnęli mnie, żebym do nich przystał, a jam nie chciał i powiedziałem im: „Radziwiłłowi służę, bo przy nim słuszność, przy nim cnota!” Na to pokazali mi ów list: „Patrz, jaki twój Radziwiłł!”	O tym ja nie wiem czy jespana już przyjmą czy nie przyjmą, bo w konkurach dopiero wtedy jest pewność, kiedy państwo młodzi wracają od ołtarza; dlatego też sfolguj i sobie, i Zosi w tych afektach, bo na zły wypadek znowu będzie jakie nieszczęście.	Nie, nie! To reszta osłabienia, która wnet przejdzie. Nic mi już nie jest. Czekałem na ciebie, wiedząc, że wrócisz tej nocy... Odejdziemy stąd...	Czyż na to aby co dwadzieścia stron przeczytać jakiś aforyzm lub w ogóle takie powiedzonko o życiu, które bym przyparty do muru i sam mógł wykombinować, czyż na to muszę przestawać z tą całą bandą snobistycznych durniów i słuchać nadmiernie detalicznych opisów ich nieciekawych stanów i myśli, podanych w formie równie nieciekawej? Te zdania na pół stronicy, to wałkowanie i różniczkowanieróżniczkowanie z tym się zgadzam pomaga im w tym tradycja, a dane mają na to te same, co wszyscy. Procent ludzi wyjątkowych rozmieścił się teraz równomierniej. Ten cały Proust dobry jest dla snobów, niemogących się wcisnąć na pańskie pokoje, a nade wszystko dla ludzi, mających nadmiar czasu. Ja czasu nie mam...	Czy będziesz myślał o mnie jako o bardzo niedorzecznej, gdy ci coś powiem? Słyszałam wprawdzie, że pan Wickfield jest niezdrów, ale chce mi się, i to koniecznie, widzieć Agnieszkę.	Czyż to nie istny cud?	Stało się, kochany stryju. Mówmy lepiej o tym, czyby nie można jeszcze jako ojca ratować. Przyjechałam do kochanego stryja po radę.	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	To pani nie wiesz, gdzie oni są?	Wyznaję ze wstydem, że mnie to jakoś nie gorszy	A! Jeszczem nie pomyślał, że oni tu są wszyscy... A pannę Nowowiejską ja przywiozłem!...	Ależ mu nie było wolno	Co zaś do skazańca nikt, nawet prezydent Republiki, nie ma już mocy zachowania mu życia. Ten chłopiec, zdrów i silny w chwili aresztowania, jest teraz w ostatnim stadium suchot.	Cśś!... Kurtyna idzie w górę, posłuchajmy. Staram się zawsze nie tracić ani jednej nuty z tej opery. Nie ma piękniejszej muzyki niż w Wilhelmie Tellu!	Dlaczegóż nie przyjechał?	Duma tu: puszyć się, pysznić. ci tak, co nie wiadomo, jak mu się kłaniać: czy jak miłościwemu królowi Kazimierzowi, czy może jeszcze krzynę niżej.	Gdzie pan był przed dwoma tygodniami?	Jam tam wytrwać nie mógł!	Jaśnie wielmożny wojewodo! Sam nieprzyjaciel powściągnie tę swawolę i te rozruchy. Niech jeno armaty zagrają, niech przyjdzie do obrony, oblężenia, ta sama szlachta w sprawie własnego gardła musi u wałów służyć, nie w obozie się warcholić. Tak już nieraz bywało!	Mam wspólnika, który za miesiąc wnosi dwanaście tysięcy rubli na umówiony interes nie mogę i nie będę dłużej cierpliwy.	Nic mi nie potrzeba	Nie mogę prędzej pisać, niż piszę.	Nie wiem. Chrystus nakazuje miłosierdzie.	Nie. Chyba jednego pana Rogockiego, bo ci inni już mi się sprzykrzyli. Ale jego ostatecznie mógłbym wziąć ze sobą...	No, teraz, bracia, nie ma co!	O, nie ja pierwszy. Przede mną robiono w tym kierunku wiele prób...	Odprowadzę was do portu Bardzo się cieszę, że przyjechaliście, panowie. Znam jednego redaktora w Surabaja, dobry chłop, yeah, a good friend of mine. Straszny moczymorda, młodzieńcy. Gdybyście chcieli, załatwiłbym wam pracę w gazecie w Surabaja. Nie? No, jak chcecie.	Pani Łucja... skrzyczała mnie... że już nie wiem jak... Jak najgorszą...	Powiedz pani, że dzwoni pan Paweł. Czy długo mam jeszcze z tobą rozmawiać?	Równiuśko oprzędę, na kółku, Bóg zapłać pani za wspomożenie, ale widzi mi się, co nie udźwignę sama wełny.	Tak? Z czego pan wnosi?	Wczoraj, nie, pozawczoraj na gościńcu kozaka zastrzeliliśmy, drugi zemknął, zabił mi konia i ot, ręka Nie uwierzył nam: Czernyszewski tam został jak w mogile.	Wielka szkoda żeś ty w miejscu starego Bosego z papiérami z Polski nie przyszedł... byłbyś się może z Cosel pogodził, zobaczywszy ją w tym stroju, w jakim się przedstawiła staremu...	Wojna, toć nie nowina	Za pozwoleniem. Ponieważ ja tu jestem jedynym jej przedstawicielem, więc mnie oddajcie hołd. Przystępujcie do mnie z uszanowaniem, pijcie do mnie... możecie mnie nawet całować i prosić o jaką łaskę; rozważę i co będę mógł dać, dam!	Zapewne ale czy pan mu przebaczył?	Znać chyba, żeście nie byli w Nowym-Rynku, gdy na nim prezentowano smutny dramat Majora d’Argelles.	Gdyby to było gdzie na boku i gdyby nikt tego kawałka ziemi nie chciał, to wszakżeby to nikomu nie powinno szkodzić, prawda?	A jakże. Wczoraj to się nawet czubiły z wróblami o gniazda przy kościele.	A na cóż ja wam potrzebny? hę? Małościeto mnie nawymawiali, że chleb jem daremnie? A daliście mi kiedy szmat, odzieży; dali nową koszulę i choćby łapcie na znużone nogi? Kiedym ja wam niepotrzebny, po cóż siedziéć miałem! Idźcie sobie braciszku z panem Bogiem i kłaniajcie się odemnie staremu Łysce...	A to co? Zobaczymy.	A, prawda, prawda! Słyszałem o pańskiej stracie. Słyszałem od siostry pańskiego ojczyma. Co za charakter, jaka energia!	Ach! To ty, drogie dziecię	Baśka?! Skądeś się tu wzięła? I taka zdyszana? Wilki cię gonią po mieście czy co?	Bo, słyszę, beczka już podzwaniać zaczyna, a mnie podobno i na gruncie jeszcze trzeba będzie oblewać to dziedzictwo.	Cóż to znowu znaczy?	Dym!... Zobaczyliśmy dym wznoszący się między skałami, o sto kroków od nas.	E! prędko to się starzeje! ale cóż tam żądacie za nią? przecież najdroższy niewolnik ma cenę!	Ech! Nędzne to nasze życie, bracia! Jak my w nim karlejemy! Niech Bóg pomoże wszystkim nauczycielom! Bardzo tego potrzebują.	Ja do W. Miłości w mojej własnej sprawie przychodzę	Mów! Mów! To rozkaz.	Nic... nic... trochę zmęczenia... osłabienie, ale to przejdzie...	Panie prezesie!	Panie weź mój majątek, sprzedaj mnie i moją rodzinę... Wszystko weź, nawet życie nasze... Ale sto talentów... skąd bym ja dostał dziś taki majątek?... Już ani z Egiptu, ani z Fenicji...	Qiud sine viribus ira! Tem też nasza Polska wdzięczniejszą być wam powinna bracie Samuelu, żeście z panem hetmanem przy małżeństwie młodego króla obstali i przyszłość niem ocalili.	Tak, panie.	To niby jak? Ja wzienamwzienam (gw.)	To się wie. Do widzenia, John.	W prosty, po męsku.	Zapewne, nielekką wiódł nas dłonią! Dobre to jednak były czasy! Pamiętasz nocne nasze rozmowy, kolacyjki, te prześliczne bajki, coś nam prawił? Pamiętasz, ile kijów spadło na me plecy za to, żem opłakiwał wydalenie pana Mella? Stary tyran! Chciałbym go jednak spotkać kiedy.	A któż go zamianował?	Boginie, które liczysz na tuziny.	Chora ci jest?	Chwaty som ta jest wselnijakie.	Cicho bądź, bo usłyszą i dopiero!...	Co powiesz mi, dziecko?	Co za wyrachowanie?	Czy można trochę prędzej?	Czym chcesz zostać?	Diabła tam! Wyglądam ciebie. Spełniłem akuratnie twe polecenia. Przywiozłem wszelkie podarki, kufer złota, nawet obrączki! Ślub stanowczo w niedzielę?	Dlaczego?	Gdzie ona jest?	Henryku...	Huragan powywracał drzewa!	I was tylko dwoje w jarze?	Ile będzie, gdy dwadzieścia tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt siedem pomnożymy przez trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt trzy?	Ile w filii?	Jakież na przykład?	Myli się ksiądz ministrowie biorą w tym żywy udział, stwarzając ustawy, z których każda może wzbogacić lub zniszczyć cały naród.	Niech nam da coś jeść.	No, jeżeli ty, Waldy, wycofujesz się z turnieju, nastąpi prawdziwa i ostra walka, do której i ja się zapisuję. Niech co chce, będzie!	Numer zrobił doskonałe wrażenie możemy sobie powinszować.	Oni są przecież daleko	Prawda. Więc będę siedział. Ale skąd waszmościance miłosierdzie takie nade mną?	Prosiłem cię, żebyś był cicho!...	Rozumiem.	Słyszałem o tym! Stary mi opowiadał.	Tak jest... Mam szczególniejsze szczęście do wielbicieli kuzynki...	Tak.	Tam do djabła! co tu począć?	Tu es stupidetu es stupide (fr.)	Tyle razy wjeżdżaliśmy tędy, siostruniu	W najbliższą niedzielę.	Zgadnij?
Wspólnika?... Ależ szanowny pan Łęcki jest stanowczym bankrutem; po prostu skrzywdziłbyś go pan, naddając mu jakieś kilka tysięcy rubli. Znam pogląd jego siostry, hrabiny, na tę sprawę... W chwili gdy pan Łęcki zostanie bez grosza przy duszy, jego urocza córka, którą wszyscy uwielbiamy, wyjdzie za barona albo marszałka...	No, uczęstowałeś go pan	Wie pani można wybaczyć, że ktoś odpowie niezupełnie trafnie, kiedy go zapytają tak nagle, niespodzianie. Wiem coś o tym, bo pani Verdurin ma zwyczaj przykładać nam tak nóż do gardła.	Znowu o wyraz się gniewamy, nie chodzi mi o to, tylko, że jeden człowiek może żyć sto lat rzepą pieczoną i czuć się szczęśliwym, a drugi rzepą żyćby nie mógł.	A to już pódępódę (gw.) szepnął trzymając się z daleka, ostrożnie.	Będzie pan dalej robił bo jak nie, to ja muszę obiad szykować.	Chłopaki, dobrodzieje moi kochani, a zaczekajcie no. A to smyrgacie jak jelonki, gonię i gonię, ażem się zakasał	Nie, przypomniało mi się tylko, co mówiła pani Stefania dzisiaj rano, podobno wczoraj w teatrze mówiłeś jej, że nie umiesz flirtować z Żydówkami, że to rodzaj kobiet, który na ciebie nie działa. Mówiłeś tak?	Są to po trosze stare dzieje... ale się z nowemi wiążą	To prawda, przepowiednia wyraźna Zresztą, cokolwiek się stało, lepiej wiedzieć.	A waćpan to nigdy g’rzeczyg’rzeczy (starop.) o rudy warkocz; tj. o ładną kobietę.? Zachciało się Chmielowi Czaplińskiej czy też Czaplińskiemu ChmielnickiejZachciało się Chmielowi Czaplińskiej czy też Czaplińskiemu Chmielnickiej	Ja też już byłem badany przez lekarzy sądowych Było to wtedy, kiedym się z powodu dywanów dostał przed sąd przysięgłych. Uznali mnie za słabego na umyśle. Teraz przywłaszczyłem sobie parową młockarnię i nic mi nie mogą już zrobić. Wczoraj powiedział mi mój adwokat, że jeśli raz zostałem uznany za słabego na umyśle, to powinienem mieć z tego korzyść na całe życie.	Jeden Pan Bóg Wszechmogący raczy wiedzieć żalibyżaliby (daw.) dziś popr. forma M lm: krakowscy mieszczanie.. U jednej bramy miały psubraty swoich ludzi, to i wpuścili nocą ........... żołdactwo tą bramą. A książę Łoktek właśnie naówczas obchodził straże i cudem ino niewypowiedzianym, omal już w ręku wroga będąc, zniknął w okamgnieniu, jakby się w ziemię zapadł. Tedy jakoż mam rzec? Niecną zdradą stało się nieszczęście i amen.	Jeśli się nie mylę, panie te rozliczne nieszczęścia, trapiące nas od dni kilku, nie są czym innym, jak karą za grzech, który pan popełniłeś przeciw ustawom rycerstwa, gwałcąc ślub że dopóty pan nie będziesz spożywał chleba przy stole i innych potraw, dopóki nie zdobędziesz tej zbroi na Malandrynie, czy jak mu tam na imię, bo już zapomniałem, jak się ten Maur nazywa.	Mam nadzieję. A gdyby jednak, to pamiętajcie, co powie­działem, żebyście potem nie mieli do nas pretensji. Jeśli cho­dzi osobiście o mnie, to wolałbym się z wami nie rozstawać, towarzyszu Otocki, Partia ma do was zaufanie.	A jeno to, co swojego nie popuszczę, ale cudzego nie łakomam!	A w której to stronie?	Ale czy tyle, co pięciu?	Ale pani sama możebyś chciała widzieć się z panem hetmanem?	Być może. Dość na tym, że Stalky’emu wsypano burę jak jakiemu sztubakowi. Mam powód do przypuszczeń, że Jego Ekscelencji aż włosy dębem stały na głowie a Stalky stał na baczność w środku pokoju, zaś von Lennaert stojąc za nim, usiłował Jego Ekscelencję na migi mitygować, Stalky nie śmiał oczu podnieść; bał się, że wybuchnie śmiechem.	Będzie ze dwustu. Nie wiadomo, panie, co począć, bo leżą w wąwozie, przez który droga nam wypada. Ognie palą, jeno blasku nie widać, bo w dole. Straży nijakich nie mają: można do nich podejść na strzelenie z łuku.	Czy wiesz, co to za roślina?	Cóż to, te tavolette?	Godzisz się mi tak serce rozdzierać?	Jak się masz	Jak to? W te zaświaty mają zdążać ludzie?	Jakże to... a niedźwiedzica nic?	Klucze zostawiono u odźwiernego, który pilnuje domu; ale tu jest list z poleceniem, by przyjął pana jako właściciela.	Kto ich wie, co oni myślą, dobrodzieju? Między sobą śwargocą jak Żydy, a z człowieka ino se kpinkują. Przecie pamiętam, kiedy z okazji tej łąki zaczął pan z panią i śwagierkiem nade mną wydziwiać, tom się tak zląkł, żebym i za sto rubli tego kawałka nie wzion. Wreszcie gadali ludzie w onych czasach, że mają grunta rozdawać.	Kto miał przyjaźń z tym Kozakiem, Semenem Bedryszką? Kto z nim napadł na gościńcu Żyda Mordacha? Kto to zrabował, co Żyd miał przy sobie? Kto zakopał i wykopał?	Mały Przyjacielu całego świata co to ma znaczyć?	Myśl ta od was by wychodzić nie powinna	Nie kłam powracasz innym. Dałeś się ująć ludziom, którzy są wrogami moimi.	Nie udało ci się jako i mnie Mówił mi już miecznik rosieński, żeś wpadł w ręce tego małego diabła.	O, to nowina, bo ja właśnie idę do Grünszpana.	Przed kim pan chcesz się tłumaczyć?	Raz wymagane, drugi raz oczekiwane!... Ja, mości panie, trzydzieści lat z tych oto Wyrw nie wyjeżdżałem i nie wyjadę. Nie wyjadę, chociażby kije z nieba leciały! Tu siedzę i skończona rzecz. O niczym nie wiem... A pierwszy von Lipowski komisarz... Mam już dość Krakowa	Stara Westenhauzowa z córką i Turciem. Ciekawym, na kogo on się wreszcie zdecyduje: na matkę czy na córkę.	To nie chmura To żywy obłok, szarańcza!	To nie jest odpowiedź wcale! Kto idzie? powtarzam. Odpowiadajcie, albo damy ognia...	To wiatr, który jęczy w zaroślach. Dla mnie to dosyć dzikie i samotne miejsce, choć mnóstwo ludzi je lubi, zwłaszcza gdy wrzosy kwitną.	Tylko tyle, że jestem za młoda na coś podobnego, że nie chcę mieć wobec was tajemnic, że się musi rozmówić z ojcem i że jestem bardzo wdzięczna za jego dobroć, ale jeszcze przez długi czas będę dla niego tylko przyjaciółką, niczym więcej.	Więc ta dziewczyna rozkochała się tak na poczekaniu w sekretarzu Cyrana?	Wszystko, com odkrył, jest tylko patrzeniem na znany nam świat z bliska, z wnętrza kropli wody, z wnętrza atomu albo drgającej cząstki elektronu, lub z takiej odległości, gdzie giną szczegóły i różnice, a byt w jedno równomierne morze się zlewa. Nie wyszedłem nigdzie poza doświadczenie, nie odpowiedziałem sobie na żadne „dlaczego?”, i przeto nie mam wam i dzisiaj nic do powiedzenia.	Zdaje mi się, że Wang roześmiał się wówczas Zabulgotał jak indor.	A o, tu! widzisz? Dwa ślady duże, dwa małe. Widzisz?	A teraz?	Ale cóż ja panu mogę pomóc?	Ale u pani bajecznie!	Ano tak... idzie...	Biegnij zatem i sam otwórz...	Chwała Bogu. Chociaż nim nie pomiatasz pan tak, jak tym biednym Danglarsem.	Cicho, gołąbko moja, cicho, cicho...	Co? Nie ku miastu zawracają?	Czasami stare żelastwo jest ogromnie wytrzymałe	Czy nie było nikogo wieczorem?	Czy nie wygodnie ci tutaj droga siostrzyczko? jeżeli czego ci brakuje, rozkaż tylko, a w tej chwili każę ci dostarczyć.	Czy przynajmniej nie zaczekamy na hakima?	Czy ty możesz tak mówić o Adzie? Ona, biedactwo, tak ciebie kocha...	Dalej, panie kapitanie ile pan chce za okup pana Thunder-ten-tronckh, jednego z pierwszych baronów cesarstwa, i za mistrza Panglossa, najgłębszego metafizyka z całych Niemiec?	Dlaczego?	Donna ast mobiledonna ast mobile (zniekszt. wł. la donna è mobile) bez ogrodu; tu: przetłumaczone dosł. dla efektu komicznego wyrażenie „bez ogródek” (właśc. fr. sans ambages a. sans détours)., bez ogródek: Pascyjate ogni speramuspascyjate ogni speramus (zniekszt. wł. lasciate ogni speranza)	Dziwne jest życie ach, dziwne jest życie.	Fosfor!	Gdyż na mękę patrzeć nie mogłem.	Gdzieżeś był?	Ja tu sama! Ojciec był parę dni temu i poszedł znowu!	Ja znam ich obyczaj, umiem ich mowę... pójdę.	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze...	Jaką?	Już siedzę.	Leciałem jak na skrzydłach z nimi.	Mhm.	Miał z sobą wasz wychowanek starszego pono człowieka, doświadczonego.	Miałaś przecie jutro świtaniem przyjechać?	Moi przyjaciele nie jesteście ani w Kanadzie, ani we Francji, ale na pokładzie „Nautilusa”, na pięćdziesiąt metrów pod poziomem morza.	Ni-ic Ja nic nie mówiłem.	Nie może być lada dzień ślub.	Nie wiem	Nie, nie uprzedził mnie i dlatego poprosiłam pana.	No, a Stańczyk zamiast wyskakowaćwyskakować (daw.)	O co panu chodzi? Ach, zapomniałem, że jestem panu do czegoś potrzebny. Siempresiempre (hiszp.)	Pani jeszcze nigdzie nie wyjeżdżała?	Panie w całej tej smutnej sprawie sprężyną była dziewczyna, którą chciałem wyrwać ze zgorszenia, daremnie, niestety! Otóż pragnąłbym, aby tu obecny dżentelmen dziewczynę tę upewnił, że przebaczam jej wyrządzone mi krzywdy i upominam, aby pokutę czyniła.	Paweł pisze mi że mu za mało posyłasz!	Pewnie, że nie wszyscy: tylu rycerzy poległo!	Podły! podły!... ale ona bardzo piękna!	Prawda li, żeś obrzydliwą wiarę obcą przyjęła? jesteś chrześcijanką...	Przemka pytałeś?	Tak wytrzymała. A przysięgam panu, że czułem, jak ustępowała mi pod ręką.	Także racja!	Tylko tysiąc sześćset	W komplecie A wyście myśleli, że nie?	Wiedziałem o tym, panie gospodarzu. I dlatego właśnie przełożyłem pański zajazd nad inne, aby przebywać w sąsiedztwie swego mistrza w Apollinie. Chcę też zapytać, czy będę mógł dostać pokój dotykający bezpośrednio jego mieszkania? Ciągnie wszystkich do słońca!	Wyeksplikujżeeksplikować (daw., z łac.) królik.. Skądże mu potem, ni stąd ni zowąd, ona pasja?	Wyobrażam sobie! Ręczę, że Dąbski drapnął aż pod Radom!	Wytłumaczcie właścicielowi! Możecie wytłumaczyć, sierżancie!	Z chłopczykiem?	Za dwadzieścia minut, jak co dzień rano.	Zobaczymy zaraz
Niechaj jemu Pan Bóg nie daruje, że on mnie tak zwiódł i oszukał! Dobrego i delikatnego udawał, a teraz pokazał, kto i jaki. Ot, żebym ja była nie zwarjowała i za niego nie wyszła, terazbym za Daniłka wyszła....	Tak lubię, najbardziej lubię. Mówisz to tak twardo. Jest wtedy w twoim głosie taka chropowatość, siła, nie: rozkaz jakby nie wiem, dlaczego, ale wydaje mi się, że taki głos muszą mieć marynarze o krtaniach przesyconych solą i jodem.	Posłuchaj mnie a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je mógłby uczeń szkoły elementarnej.	Gdyż mimo woli włożyłem weń wyraz tego całego ubóstwienia artystycznego, o jakim zresztą Dorianowi nigdy nie wspomniałem. On o tym nic nie wie. Nigdy nie będzie wiedział. Ale ludzie mogliby odgadnąć, a przed przyziemnymi spojrzeniami ciekawych nie chcę odsłaniać swej duszy. Serca mego nigdy nie oddam pod ich mikroskop. W obrazie tym, Henryku, jest za wiele mnie samego, za wiele!	Tyle trudów i starań, mój kochany hrabio; a czy nie mamy telegrafu, który w kilka godzin udziela wiadomości, i przy tym wcale się nie zmęczy?	Pan jednak ma też do czynienia z rolnictwem, chociaż osobiście pan się tem nie zajmuje... Tak... Jest pan szczery, otwarty, co w myśli, to na języku. Lubi pan pieniądze, ale i pana pieniądze lubią. Ma pan szczęście i spokój w domu. Jest pan żonaty, ale dzieci pan nie posiada... Nie, nie! Owszem, ma pan jedno, ale już dorosłe. Poproszę o lewą rękę... No, naturalnie, córka. Jej imię zaczyna się na literę T., zdaje się że T., bo i druga litera jest co w pańskiem życiu odgrywa jakby ważną rolę, aby to nie litera B?	Umiejętność ta nie poszła w niepamięć Italia uprawiała ją za naszych czasów po NovarzeNovara koło Lissy (wyspa na Adriatyku) rozgromiła flotę włoską w r. 1866 flota austriacka dowodzona przez admirała Tegetthoffa., AduiAdua	Alboż nie dążysz do tego, by mię zgubić?...	Nie, nie...	Za most?... Już tam nie pojedziemy?	Och, z tą szubienicą! Jakoś się pana śmierć nie ima, więc co będzie, to będzie, a szubienicy nie będzie.	Pragnę wierzyć, Aniu. Pragnę wierzyć, gdyż lubię ją. Ale nie rozumiem jej. Wyprowadza mnie z równowagi. Nie jest podobna do żadnej z dziewcząt, jakie znałam, ani z tych, jakimi ja sama byłam.	Nie jestem chora i niczego mi nie brak	Ale musi pan przecież wobec decydujących i zasadniczych spraw zająć jakieś stanowisko. Czy wie pan, że ten, kto nie z nami, ten przeciw nam?	„Przecież z tego nic już nigdy nie będzie! To fakt niezbity, że nie ma tu po co siedzieć”.	Panna Ratkowska? Ona nie jest piękna, ale ma słodką twarz, bladą cerę i ciemne oczy. Pani ją zobaczy, bo te panie mówiły, że mają chęć wpaść tu któregokolwiek dnia. A ja namawiałem, bo mi chodziło o to, żeby ją pani zobaczyła.	Otóż właśnie. Galanteria... płeć piękna... Co za absurdy! Zbydlęciliście tym kobiety! Jeśli wam i im z tym dobrze, to i owszem, ale wy nie zawracajcie głowy czcią dla nich, bo to fałsz, a one niech nie napełniają świata wrzaskiem o emancypacji, bo ten wrzask	Jedno z dwojga: albo język zrobił ci się dziś bardzo powściągliwy, albo też sam nic nie wiesz.	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	To jedno, ale powiem ci i drugie bo złe jak hiena nigdy nie chodzi w pojedynkę. Czy wiesz, że między chłopstwem śpiewają o tobie pieśni, jak uwolniłeś napastników z więzienia, a co gorsza, znowu mówią, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości, będą zniesione podatki?... Trzeba zaś dodać, że ile razy między chłopstwem zaczynano gadać o niesprawiedliwości i podatkach, zawsze następowały rozruchy. I albo zewnętrzny nieprzyjaciel wpadał do osłabionego państwa, albo Egipt dzielił się na tyle części, ilu było nomarchów... Sam wreszcie osądź: czy jest rzeczą stosowną, ażeby w Egipcie jakieśkolwiek imię częściej było wymawiane aniżeli faraona?... I ażeby ktokolwiek stawał między ludem a naszym panem?... Gdybyś zaś pozwolił, opowiedziałbym ci, jak na tą sprawę zapatrują się kapłani...	To stary zasłania, nie ona Ona wygląda przez szpary między firanką a oknem. Zresztą, proszę pana: jeżeli pannie Leokadii wolno drzeć się na całe podwórko, to znowu Maleski i Patkiewicz mają prawo chodzić po swoim pokoju, jak im się podoba.	Ależ i tak dojdziemy do nędzy! Skąd ty dla nich weźmiesz tyle pieniędzy! I co ty myślisz, że nie skończą z nami? Jedyna rada uciekać.	Albo ty w niewoli? Ty tu pani. I gdzie chcesz wracać? Kurcewiczowie wyginęli, ogień pożarł wsie i grody, kniazia w ŁubniachŁubnie członek ordy tatarskiej., i żołnierstwa. Kto cię uszanuje? Kto się ciebie użali, kto cię obroni, jeśli nie ja?	Ja nie wiem czego, ale się bardzo boję, bardzo	Na czary są czary a mój wzrok także za silny uchodził, bo go żadna siła nie zmogła!	Nie, ale mi czeladnika z rozkazem przysłali.	O Jezu miłosierny... nie traćmy czasu! Mówiliście co tylko, że za pół godziny...	Ciemni jesteście jak konew winem napełniona Toć nie z kim innym, jeno z Polską.	Litwin rachował, który widział, jak leźli. Widać było, że są, bo to z samego smrodu można było wymiarkować, a kołka wolał nikt nie odtykać.	Plotkami ni obmową nie pożywi się u nas, to za nic ma taką kompanię.	Wiadomo panu, że maskarada to zabawa niebezpieczna, gdyż wśliznąć się mogą ludzie rozmaici! Mam powód przypuszczać, że wielka zbrodnia planowana jest na ten wieczór właśnie.	Ale możesz pani lepiej zrobić Przecie i ten jegomość, który jest bardzo przyzwoity, powiedział, że kto uwalnia społeczność od zbrodniarza, choćby zresztą najcnotliwszego, ten wykonuje akt posłuszeństwa dla prawa. Bo kto pił, ten pić będzie. A gdyby mu przyszło do głowy pozabijać nas wszystkich? Toć, u licha, my byśmy byli winni tej zbrodni, pomijając już to, że pierwsi padlibyśmy ofiarą.	Ale ten plan? ten plan? daj mi go, na wszystko się zgadzam.	Jak to „był”...? Więc nie masz nadziei znów go zobaczyć?	Robiłam i to, ale bardzo dawno, zaraz po powrocie z klasztoru, kiedy ojciec nie wierzył, czy co więcej potrafię. Byłam szafarkąszafarka (daw.) berło; tu przen.: władza. buchalterabuchalter (daw.)	Tak, kapitanie, a w związku z tym, że na tym wzgórzu ani w okolicach nie ma żadnych innych jezior ani źródeł, właśnie tutaj hiszpańscy żołnierze będę musieli zaczerpnąć wody.	Och, gdybyś ty mógł żyć przez rok ze mną, zobaczyłbyś, dawałabym ci pić samą wodę i miewałbyś się o wiele lepiej.	A pan Maruszewicz jest pewny, że to ta sama lalka, która była u pani Krzeszowskiej?	Proszę mi udowodnić, że jest inaczej.	Wiem o tym, moja droga. My i to mamy... mamy istotnie. Zdaje mi się, że to tylko taka moda tutaj na wschodzie... Jakże się czujesz?	I pan sądzi, że ludzie o tym zapomną?...	Zgadzam się na to	Bo widzisz, papuś w sam dzień Matki Boskiej Zielnej, w rocznicę moich urodzin, sześć lat temu wyrzekł się władania swymi dobrami.	Wiem, miłościwa pani Toćżem już okręcił pas i do niegom szedł, alem się pohamował pomyślawszy, że może posłuje.	Pod czyją komendę idę i kogo o opiekę proszę, temu wszystko jako ojcu wyznać winienem. Prawdziwe moje nazwisko jest: Kmicic!	W jak najkrótszym więc czasie muszę odjechać do pułku, a tam, po tamtej stronie morza, będziemy za miesiąc, kto wie, może w Paryżu za drugi...	A, to pan, panie Ursiclos! Na przemian jesteś pan to mineralogiem, to geometrą.	Ale doprawdy głowa ci się zawraca! co ty myślisz?	Dziecko jeszcze jesteś jesteś idealistka, więc... mogłoby cię to zrazić do nich... Ale masz przecie rozum. Baron, widzisz, utrzymuje jakąś spółkę z lichwiarzami, a fortuna marszałka urosła głównie ze szczęśliwych pogorzeli, no... i trochę z handlu bydłem w czasie wojny sewastopolskiej...	Panie zważaj pan, co pan mówisz.	Tak, tak to było!	Czy to i ja mam pani za tę przychylność podziękować?	Jak uciekać? Konie i tak zdychają.	Pogadaj z nim, a co się będzie należało, zapłacę.	To jasne, prezydent de Bonfons żeni się z panną Grandet	W nocy tu przyjdę. Będę czekał na tej pryzmie kamieni, gdzie zawsze.	Z gęby mi to wyjąłeś! Będzie człek bliżej swoich stron, a już tam zawsze między swoimi raźniej.	A samiście najpierwsi pomstowali na dziedzica...	Gdzie ty się gapisz, kiedy z tobą rozmawiam?	I nawet zrywasz pan z miłością?...	Pan Zagłoba?	Posłuchaj dalej, zostawił mi list.	Tak.	Wolno mi przyjmować, kogo chcę.	I tak co rok jeździsz do Ostendy, będziesz teraz miała przynajmniej po co jeździć.	Nic! Nic, panie. Żyłem tylko moimi nerwami arty­sty... Zresztą, moje Przeznaczenie będzie grane w Paryżu. Czytał pan moje Przeznaczenie?	Doprawdy? Jakżem to pana obraził?	Jeśli pani usłuchasz, to poradzę.	A to jakim prawem?	Chcę, ażeby bracia moi z tej świątyni przyjęli mnie szczerym sercem i nakłonili ucha do słów, które przynoszę im od braci z Babilonu	Cicho, staruchu, jeśli ci życie miłe	Co, co?	Cóż to za nowe psikusy?	Jakto sama pani zrezygnuje?	Lecz jak zrobimy z napisaniem listu?	Nic a nic.	Nietylko mogę mówić, ale je napiszę Maszce. Przytem on mnie zawiódł w najniegodziwszy sposób.	O, to taip. O, to dabar lyg pradedu suprasti.	Amra zapłaci!...	Bess!	Bom już żonaty!	Bom stara, moje dziecko, i przeszłam wiele.	Cóż, mam inny jeszcze sposób	Doprawdy?	Głęboko?	Iiii... Pewnie parcianka.	Kessler pluje	Mój drogi chłopcze musisz iść z nami.	Oto i on.	Panie pułkowniku będziem petardę podsadzać.	Pawle!...	Przepraszam, a czyja?	Rybakiem z Ławic... Rewakiem całą gębą!	Serdecznie dziękuję, serdecznie.	Sobie.	Ty tam, Kiepełe, jęzor sobie oskrob!	Tylko ja wróciłam On został jeszcze w Wiedniu.	Varietas delectatvarietas delectat (łac.) rzekł. rodzaj słodkiego wina hiszpańskiego; nazwa od imienia i nazwiska Pedra Jiméneza., mości Hałła-Drałła.	Za Bernardynami?	Zaś może z Mazowsza?
Przysięgam pani na moją duszę, że wszystko, co powiedziałem, jest prawdą. Zresztą, to przecież nie jeden jego ohydny czyn: Francja to jego przybrana ojczyzna, a on przeszedł do Anglików! Będąc rodowitym Hiszpanem, walczył przeciw Hiszpanom, a będąc na żołdzie u Alego, zdradził go i zamordował. W porównaniu z tymi zbrodniami, czym jest ten list, który pani przeczytałaś? Podstępem zakochanego, który kobieta może mężowi przebaczyć, dobrze to rozumiem. Ale nie wybaczy mu go mężczyzna, co sam tę kobietę miał poślubić. Francuzi nie zemścili się na zdrajcy; Hiszpanie zdrajcy nie rozstrzelali; Ali spoczywa w grobie. Ale ja, zdradzony, zamordowany, także wtrącony do grobu, powstałem z tego grobu dzięki bożej łasce. I Bogu jestem winien tę zemstę; po to mnie zesłał. Oto jestem.	W młodocianym wieku nic nas tak nie gniewa, jak takie słowa lub jeszcze gorsze polecenie: „Idź stąd, moja droga.” Po tej zniewadze Amelka podniosła głowę i postanowiła zbadać tajemnicę, choćby jej przyszło poświęcić na to godzinę. Zwróciwszy się do Małgosi, która nigdy nie potrafiła długo jej odmawiać, rzekła pieszczotliwie:	Co mówisz, Michale! Tak łaskaw, jak nigdy w życiu nie był... Ojciec to teraz prawdziwy dla rycerstwa. Pamiętasz, jak to dawniej miał wiecznie kozła na czole, a w gębie jedno słowo: „służba!” Większy strach brał zbliżyć się do jego majestatu niż do królewskiego nie! onegdaj!	Ja odpowiadam w jego imieniu, gdyż on chwilowo nie może cię przyjąć.	Niechże się już dzieje, co chce. Aby nasz pan Longin, niebożątko, przedostał się szczęśliwie! Przez całą noc spać nie mogłem, tylko o nim myślałem, a com się zdrzemnął, tom go w opresji widział, i taki mnie żal brał, że az poty na mnie biły. Najlepszy to człowiek, jakiego w Rzeczypospolitej możesz znaleźć, z latarnią przez trzy roki i sześć niedziel chodząc.	Mówią tak: „Niewiasto, nie pytam cię o to, co do tej pory robiłaś w miejscach, które odwiedziłaś, i rozgrzeszam cię ze wszystkiego, ale od dziś będziesz mi zdawać sprawozdanie z tego, co zrobisz”, po czym uderzają w kolbę muszkietu i ślubują: „Mój muszkiet nie zawiedzie i pomści mnie, jeśli mnie oszukasz”.	Tegoż dnia wyjechaliśmy do Europy już jako małżeństwo. Wybacz, że muszę jeszcze na chwilę wrócić do momentu, który wzbudził uzasadnioną czy nieuzasadnioną twoją niewiarę. Mianowicie, mniejsza o moje ówczesne uczucia, ale wiedziałem, że popełniłem błąd chociażby ze względu na wuja. Jak ci już wspomniałem, Betty nie podobała się wujowi Dowgirdowi. Gdy bywała w ambasadzie, gdzieśmy mieszkali, prawie codziennym gościem i wuj nie mógł nie zauważyć, że Betty mnie interesuje, wymógł na mnie przyrzeczenie, że nic bliższego łączyć mnie z nią nie będzie.	Towarzyszu, czyś ty nie miał trochę pietra przy tym pierwszym spotkaniu?	Czy nie jesteś pan żonaty?	Dla pani zatem nie będę robił wyjątku, bo gdybym to uczynił, upoważniłbym innych moich podwładnych do żądania tego samego, ale ofiaruję pani pożyczkę, równą wysokości miesięcznej pensji pani. Czy dobrze?	Jak to, mości panowie? Quatuor articuli judicii castrensis: stuprum, incendium, latrocinium et vis armata alienis aedibus illataQuatuor articuli judicii castrensis: stuprum, incendium, latrocinium et vis armata alienis aedibus illata (łac.) a czyż nie była to właśnie vis armatavis armata (łac.)	Jaki? Chyba poślecie Polaków Wyszehrad zdobywać? hę? Razem z koroną potrzebaby zdobyć i królowę, a tej ani nasz pan ani my dla niego nie życzymy...	Juścić że patrzą na nią, ale ona jakby nic nie wiedziała o tem; cały czas wypatruje oczy w przewodniku, a potem na obrazy.	To dworska sprawa, bo pono borowy wygnał z zagajów. Najlepsza krowa! Ze trzysta złotych wartała, zegnała się, bo ciężka była, zapaliły się w niej wątpia, żem dorznąć musiał... Ale dworowi tego nie daruję... Podam do sądu.	Ty tego nie wiesz, ale trochę biedy i dużo walki, to potrzebne zawsze dla prawdziwego artysty.	Wiem o tym ale cokolwiek bądź miałoby mnie to kosztować, nie cofnę się.	Zdaje mi się, że nic nie mówiłem	Tak i chciał uczynić, ale go w drodze nad granicą z noclegu porwali. Byliby go zabili, gdyby im nie był rzekł, iż dla komtura do Lubawy pieniądze wiezie. Tym się ocalił, ale też komtur postawi teraz świadków, jako Tolima sam to mówił.	A to wy paniczku! tylko coście moich starych kości nie roznieśli.	Chociażby nie zaczepiał Jednak rodzaj tej pracy może popsuć młodej pannie opinję.	Czekaj, paluszków jednej ręki nie wystarczy. Musisz jeszcze jeden z tamtej drugiej dodać.	Dorosłe dzieci, dobrego słowa nie dadzą i prawa do swoich części mają.	I owszem, ale nie licz na to zbytecznie, a zabierz z sobą chusteczkę, czy to twoja lub nie, może ci się przydać do opatrunku.	Ja twojego ojca też nie rozumiem.	Ja znowu mam pretensje do sędziego kryminalnego. Pozwala Żanetce muzykantce wałęsać się z tłumem gachów po całym placu i gzić się pod portykiem Św. Benedykta Beturneńskiego. Łazi z kąta w kąt w brudnej koszuli i zabłoconej spódnicy i moczy nogi w każdym ścieku. To wstyd. Place publiczne winny być zarezerwowane dla dziewcząt tak ubranych w środku i na wierzchu, by się tam warto było pokazać każdemu w sposób nie ubliżający honorowi.	Jakże tu z wami o tem i mówić kochanku? od czego zacząć ludziom starej wiary, co wiele rzeczy i nie pojmujemy i rozbierać nie śmiemy; gdy wy macerujecie każdą rzecz, nie patrząc czy narzędzie, którym robicie swoje analizy bierze materjał czy nie! Słowem, heblujecie wodę i świdrujecie powietrze!	Kamień na kamieniu za godzinę z tych murów nie pozostanie. Jakże mam ludzi w nich trzymać!	Nie ten już co był	Nie ty, ma się rozumieć	Nie wiem, czy cię radzi zobaczą.	No, no, nie trzeba się skarżyć. Jestem jeszcze zdrów i silny. Niejeden, co ma jak ja czterdzieści dwa lata, ruszać już nie może nogami.	Prędzej, prędzej, praca czeka. Mnie jałmużny nie da nikt.	To nie może być! Niech Benedykt przyjdzie do kredensukredens (daw.)	Trzeba się nie dać, bronić do upadłego, walczyć.	W kantorze prośby, nie mam czasu	Widzisz Ale tu nie masz czasu do stracenia, siadaj zaraz i jedź, jedź, gdzie chcesz, byle nie do domu.	„No więc dlaczego mnie pan zatrzymał?”	To właśnie chciałem powiedzieć, panie gubernatorze	Wnoszę z tego, moi przyjaciele, że należy nadać tej sprawie jak największy rozgłos, żeby za pośrednictwem gazet dotarło do ogólnej wiadomości, że poszukujemy książki zatytułowanej Traktat o Iglicy. Może odnajdzie się gdzieś w głębi jakiejś prowincjonalnej biblioteki.	Właśnie tego, kamracie. A co z dwoma rannymi, których z tobą zostawiliśmy?	Daj spokój Bernard, bo dzisiaj nawet twoje porównania przechodzą bez żadnego wrażenia.	Jednak pan prezes...	Perkalową! Za kilkanaście koron! Przed kilku miesiącami! Raz w życiu! I ty za to... przynosisz mi tu swoje młode, dotąd przez nikogo nietknięte ciało i narażasz się, gdybyś matką została...	Przynajmniej Oskar jest teraz w Presles; będzie mu dobrze w tej pięknej siedzibie, w tym ślicznym parku....	Tak jest... Czy mam go kazać tu przenieść?	Więc mówię wielmożnemu panu, stoimy w zamku z Marysią i patrzymy na potok, aż ci na jeden raz włażą między gruzy: pani baronowa, niby wnuczka nieboszczki, i ten psubrat Starszczak...	A ja? a ja? babulko, a ja?	A jakże, a jakże pytał się o panicza czy daleko mieszka Cóż to przesiada na dziedzictwie? odpowiedziałem. I musi być bogaty? pyta znów to tak daleko.	A przybędziemy tam?	A twoje suknie gotowe?	A wasze bydło?	Ach!... to kawki.	Amen!	Anka, co to?	Bezpieczna?	Chciałem też panu poufnie zakomunikować...	Co to Regnum?... Co to Anderida?	Co za chłop urodziwy!	Czekać, wytrwać, rozbudzać, pogłębiać świadomość, wyzyskiwać to, co można, i wywołać przeogromny masowy ruch...	Czy aby będzie prawo po naszej stronie?	Czy dobrze przedstawiłam twoje zamysły, kochany dziadku?	Czy prawda, że można po oczach poznać zbrodniarza?	Dalej, manifest Wolnej Myśli, komunikat Armii Zbawienia, oświadczenie Teozoficznej Centrali Adyar, list otwarty do Absolutu, a podpisany przez Wspierające się Gminy Chałupników, manifest Związku Właścicieli Karuzel podpisany przez prezesa Bindera, dalej Głos Jednoty Kostnickiej, numer specjalny „Głosów z Tamtego Świata”, „Baptysowskiego Czytelnika” i „Abstynenta”... Człowieku, czytałeś to wszystko?	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Ja również o panu słyszałam.	Jakże?	Kiedy?	Lucy!	Mam iść za waszą świątobliwością?	Miałem osobliwą rozrywkę w przyglądaniu się im.	Nad czem?	Naumyślnie zmienionym, prawda?	Nazywał ją milady.	Ne! Persiprašau jūsų mylistą: nuo draugo iki nedraugo toli.	Nic. Tylko kiedy, odchodząc, skryły się za drzewami, słyszałam, zapewne głos starszej, która powiedziała tylko te wyrazy: „Zaprawdę, jest ładna...”	Niczego	Niech im kat świeci!	No! a wasza nowina?	No, zie poźwoliłem, zieby twoja Linka jeździla na kucyku...	Pewnie bo ja smak mam; ale ta piękność uboga jest, a ja, dzięki Bogu, węzełek sobie przysposobiłem.	Przecież fortepiany są u nas...	Przesadzasz, Taras Ty wiesz, że przesadzasz.	Rzucił ją?...	Siła	Sobota, fajerant.	Strumień jest piękny i jak wchodzę na wysokie drzewo granatowe, to widzę meczet za naszym murem.	Są już wszyscy na próbie?	Słuszném, piękném i sprawiedliwém tak, tak! musimy miéć ludzi, którzyby oko mieli na wszystkich....	Telegram poranny „Przeglądu”! Tragiczny zgon ministra!	To Galatea Miguela Cervantesa	To tak trudne, boję się próbować	To znaczy żeś się znów pojedynkował!	Trza się panu pokłonić	Vulgus est caecumvulgus est caecum (łac.) mówił Bodzanta sekretnie do Malinowskiego, pokornie, jakoś zarazem chytrze i tajemniczo. a siewców dużo! wycedził przez zęby bojkot	Widzisz, dziecko...	Wiedziałem, że przemytnicy istnieją, ale myślałem, że gdy teraz zdobyliśmy i opanowaliśmy Algier i Tunis, piraci grasują już tylko w romansach Coopera i Marryata.	Wolę ja nadmiar świniopasów niż nadmiar mądralów.	Wszystko kiedy opowiem obojgu państwu Czy i Helenka wróciła?...	Łatwiejże waćpanu z hultajami, którzy nas za swoich biorą Co do Tatarów, jedyna teraz rada jak najprędzej uciekać, aby z matni póki czas się wyśliznąć. Konie dobre, gdzie się zdarzy, musimy po drodze kupować, aby te zawsze były świeże.	„Aha! to on i na Morze Śródziemne zagląda!”
To jest, proszę pana, walenie głową w mur. Świat już tak jest urządzony i na to nikt nic nie poradzi. Ten kradnie i ten bierze łapówki. W każdym interesie powinien być przewidziany pewien procent na manko. I to właśnie jest manko. Świat jest mądrze urządzonym interesem. Pan sam należy do ludzi rozsądnych i dziwię się, że dał się pan naciągnąć na ten gips. Ja nie zmarnowałbym w tym złamanego szeląga.	Ale gdzież go pan umieści? Zajęliśmy panu wszystkie kąty, tak że pan sam nie ma się już gdzie podziać!	Chcę, abyś pan ludu nie bałamucił, i tak już dostatecznie kapłańskimi bajkami ogłupionego! Chcę, abyś pan nie prawił o Ziemi, nie rozbudzał tęsknot mglistych a nieukojonych! Tutaj zbyt twarde i ciężkie mamy zadania, aby wolno było dla igraszki zwracać oczy nasze ku błękitom i prawić nam o śmiesznej niby-ojczyźnie, kędy nigdy noga nasza nie postoi. Tego żądam od pana. A gdybym jeszcze w pańską dobrą wolę mógł uwierzyć, żądałbym, abyś nam wskazał drogę do kraju, gdzie wy mieszkacie...	Niewiele, krótko mówiąc. Brakło mi wprawdzie parę łyków powietrza, alem się jakoś bez niego obywał. Zresztą widziałem, jak pan omdlewał, a to nie dawało mi najmniejszej ochoty do oddychania. Zamykało mi to, jak mówią, gę...	Sądzę, panie Cyrusie, że potrafi pan tak samo zbudować wielki statek, jak i mały. Ani drzewa, ani narzędzi nam nie zabraknie. To tylko kwestia czasu.	Pani markiza de Saint-Méran przyjechała do Paryża z wiadomością, że pan de Saint-Méran umarł na pierwszej stacji, jak tylko wyjechali z Marsylii. Pani de Villefort była tak wesoła, że nie chciała ani tego przyjąć do wiadomości, ani w to uwierzyć. Ale panna Valentine domyśliła się wszystkiego po pierwszych słowach ojca, zemdlała jak rażona gromem.	Tak, ten pan przyszedł przed dziesięcioma minutami; wprowadziłem go do salonu. Jeśli pan zechce również pójść za mną...	Czy... czy nie sądzi pan major, że... nieszczęśliwa miłość dla panny Eufemii mogła popchnąć Cynadrowskiego do samobójstwa?...	Ale ją pan kocha?	Bo to widzi pan, panie Copperfield niebezpieczny z pana współzawodnik, niebezpieczny.	Co tam, mój jegomość, deliberować kiedy inaczej być nie mogło. Żebyśmy to kogo dobrego starli, to jeszcze nie mówię, ale nieprzyjaciół Boga wolno, a ja to przecie sam widział, że ta czarownica z diabłami w komitywę wchodziła. Nie tego mnie też żal!	Ty drugi po mnie ataman, a ty chcesz iść? Będziesz ty jeszcze pierwszym atamanem nad Kozakami, nad dobrymi mołojcami, bo ty się Jaremy nie boisz. Idźże ty, sokole, a potem, czego chcesz, żądaj. No, ja ci powiem: żeby ty nie poszedł, to ja by poszedł sam, ale mnie nie można.	Ale wszystko się może zrobić, tylko ty z temi rękami daj pokój, nie krzycz, idź, ochłoń, a już tam jakoś późniéj zobaczemy...	Daj więc pokój kazaniom i nie przeszkadzaj mi w robocie. Ty nie wiesz jeszcze, do czego jest zdolny brat, gdy kocha swą siostrzyczkę, a przy tym dba o swoje interesy.	A to ja waściom powiem, iż to największa desperacja bo przez to każdy jakoby w ciemności brodzi i sam siebie pyta: co czynić?... I niepewność go dusi jako zmora. Nie wiem, jak tam waszmościów, ale mnie i duszny niepokój targa... I gdy pomyślę, że to ja buławę pod nogi hetmanowi rzuciłem, żem do oporu i buntu był przyczyną, to mi resztki siwizny na łbie ze strachu stają. Tak jest!... Ale co czynić wobec jawnej zdrady? Szczęśliwi, którzy podobnych pytań nie potrzebowali sobie zadawać i responsu w duszy szukać!	Co do mnie naładowałem bandzioch odpowiedzialnie; teraz już nie będzie się przechylał na jedną stronę bardziej niż na drugą.	Czy pani nie obawiała się, że mogą panią okraść?	Jeszcze nie wiem...	Nie bój się niczego, moje dziecko, ja cię choćby z rąk filistyńskich wyrwę całego. Ale powiedz prawdę, co? widziałeś kiedy pod słońcem dzielniejszego nade mnie, rycerza? Czytałeś kiedy, żeby kto silniej nacierał, wytrwałej razy wytrzymywał, szybciej je zadawał i gwałtowniej przeciwnika o ziemię powalał?	A łajdaki! A nie mogli wy to go wziąć żywcem? Po co ta pukanina? Który strzelił?	Byka bierz za rogi, a nie popuszczaj, jaże się zwali...	Dobrze, skoro tak chcesz. Muszę pomówić z kimś koniecznie i nie mogę taić tego, co może naprowadzić na ślad zbrodniarza.	Fachowcem nie jestem	I cóż z tego? Jeżeli stałem się praktyczniejszy i rozsądniejszy, to nie znaczy, żebym się zmienił względem ciebie.	Może też dlatego panna przyjęła go, a przynajmniej nie odrzuciła. Więc stary zebrał manatki po dwu swoich żonach i przyjechał na wieś do hrabiny... do ciotki panny Izabeli, u której mieszkała wraz z ojcem...	Naprzód cofnę wyraz: próżniacy, jeżeli on panią razi, a następnie... Niech mi pani raczy wskazać człowieka z tej sfery, o jakiej mówimy, który by coś robił?... Znam tych panów około dwudziestu, są to również znajomi pani. Cóż więc robią oni wszyscy, począwszy od księcia, najzacniejszej w świecie osobistości, który wreszcie może tłomaczyć się wiekiem, a skończywszy... choćby na panu Starskim, który swoich wiecznie trwających wakacyj nie może tłomaczyć nawet położeniem majątkowym...	Nie spałaś, moje dziecię, aleś była w gorączce, przerwała jej Wanda.	Nie.	Syro! Nie ma mnie... nie znam... tego... dobrego człowieka...	Ty tego nie uczynisz.	W takim razie sprawa załatwiona, nie potrzebujesz mówić ani słowa więcej.	Jak tam chcecie lecz jeśli już koniecznie żądacie coś spalić, oddaję wam z całego serca wielkiego wodza i Diega Garcię, ale pierwej pozwolę sobie spalić żonę i dzieci, niż te dwie piękne księgi.	Tak, tak on tu sobie hula i kręci się koło dziewczyny, a tam rodzice myślą, że jeszcze we dworze służy. Marcin aż ramionami do sufitu ruszył, gdym mu powiedział, że już leśniczostwo oddane Pawłowi; a to wczoraj jeszcze stary Choiński słyszę, chwalił się, że syn ma takie miejsce na początek! Ot co! ot co!	Czy tak?!	Do mojego tańca. Do najwyższego mych marzeń napięcia, do rozplątania dziewiczych zmysłów. Jak huragan pójdę. Kto podąży za mną? Havemeyera będę widziała zawsze i wszędzie, we wszystkim i w każdym, czy też Orgaza rycerzyka	I śnieg. A czy prędko będzie Nabożerodzenie?	My tu z woli atamana pilnujem, by się nikt od LachiwLach (daw. ukr.)	Neurastenik. Porządny chłop, ale neurastenik. Wszyscy oni tacy.	Uspokój się już odeszli przecież.	Wcześniej czy później, stanie się tak, jak mówi	Wrócę około czwartej, proszę pana	Wykopaliśta już?	Zarabiasz! co u diabła? a któż tu z tobą mieszka?	A Bartek Kozieł wypatrzył ich na zwiesnę w boru...	A Denhoffowa!	A synowie ich gdzie są?	A to dlaczego?	A ty gdzie jesteś... lokatur?	A wam po co występować z pretensją? Przecież wy macie swoją żywność.	Alboto ja wiém!	Będę mógł	Chwat z ciebie, Hanuś, chwat! anim się spodział, coś taka.	Cicho! Krzeczowski chce mówić!	Co waść pleciesz mości cześniku! Wmości bo zawsze żarty się trzymają!!	Cudowne, cudowne. Niebywałe!	Czego tam?	Czemu tak? Zaliściezali (daw.) spytał Zygfryd de Lówe.	Do Słodkowic? Przecież są dwie.	Dosyć, milordzie... przysiągłem i dotrzymam.	Gadajcie, czego chcecie, do stu diabłów! Po coście do naszej chaty wleźli?	Hm.	Idziemy.	Ile macie na Lichaczewa? zaczął gryźć ołówek.	Ja także!	Jak to koks?	Jak to przez cały czas?	Jeden z bohaterskich twórców naszej ludowej ojczyzny	Kogóż to pogryzł wściekły pies?	Król jedzie!	Młodą panienkę, Różę Mitchel.	Najjaśniejszy Panie Uzurpatora nienawidzą na Południu, zdaje mi się zatem, że jeżeli odważy się zapuścić właśnie na Południe, łatwo będziemy mogli poruszyć przeciw niemu Prowansję i Langwedocję.	Nasz ci to patron. Witajcie, panie, w podróży.	Niekoniecznie...	O jakim koncercie?...	O, do pewnego stopnia, w nieznacznej mierze. Warunki stanowią o wszystkim. Praw, jakie chcesz kazania, dowiedź wszystkim, że się mylą	Obyczaju	Och, wiem! Nagły łeb, jakby się wyśnił albo jak czasem z ciemnego pokoju... wiesz waćpan, coś takiego wyłazi...	Od trzydziestu tysięcy?...	Otwórz okno! Może usłyszymy wesołe śpiewy i granie!	Podobno prawdziwy mężczyzna najbardziej pragnie niebezpieczeństwa	Pojedynek przy latarni.	Przecież Sabina...	Sędzia kalosz!	Tak jest, ja pójdę	Tak, tak. Lizo! To wszystko prawda... wiemy o tym, cenimy twą dobroć...	Tak... istotnie... za bezcen...	Te kontrakty powinny być korzystne	Ten to jest Willetts, fałszerz pieniędzy!	Teraz ja spytam: dokąd i poco?	To jest bardzo prawdopodobne.	To jest szczep skarbowy, najlepszy z całego krajuszczep skarbowy, najlepszy z całego kraju	To ta waryatka szewcowa, chłopaki się do niej przyczepili!	Wania będzie się bardzo martwił. Co mam mu powiedzieć?	Widzi sięwidzi się (daw.)	Wytłumacz to wyborcom!	Właśnie dlatego mogłem wejść do pałacu i oboje wymkniemy się najłatwiej Zabierz wszystkie kosztowności... Wnet wrócę i zabiorę cię...	Zawsze!	Zdawało mi się, że prócz paczki kapitan wręczył mu list.	Zimno mi, podaj mi rękę.	Żadnych. Słuchaj Maszko, tobie chodzi o pełną satysfakcyę i rad będzie dać mu lekcyę.
Nie cierpię gwałtu i wszelkiej dzikości tak jak i pan Może pan zapytać mojego Marcina, czy tak nie jest. Żyjemy, proszę pana, w wieku pełnym łagodności. A przy tym nasz wiek jest pozbawiony przesądów. Słyszałem, że i pan jest od nich wolny. Niech pan się nie zgorszy, jeśli powiem panu wyraźnie, że dybiemy na pańskie pieniądze zgadza się ze mną bezwzględnie we wszystkich moich myślach, życzeniach, a nawet fantazjach.	Ależ tak, przecież telegrafowałem panu Ależ tak... a przynajmniej zdawało się mojej córce, że widziała ten tytuł pośród tysięcy książek zawalających bibliotekę, tam na górze... Gdyż dla mnie, panowie, lektura... Ja nie czytam nawet gazet... Moja córka czasami, i to chyba tylko wówczas, kiedy mały Jurek, synek, który jej został, ma się dobrze... A ja, żeby mi tylko wpływały czynsze, żeby moje dobra były w porządku!... Widzicie, panowie, moje księgi rachunkowe, ja w nich żyję i przyznam się panom, że absolutnie nie znam początku tej historii, o której mi pan pisał w liście, panie Massiban...	Na honor, zasługuje pan, bym wysłał pana do diabła Tu nie chodzi wcale o pieniądze. Jest pan zbyt powierzchowny Proszę spojrzeć na ten list, który chcę panu dać. Piszę do człowieka, którego nigdy dotąd o łaskę nie prosiłem, a piszę o panu takimi słowami, jakich się używa jedynie pisząc o bardzo bliskim przyjacielu. Staję się za pana całkowicie odpowiedzialny. Jeżeli zechce pan zastanowić się nad tym, co to znaczy...	Czy leje, czy nie Istny potop I ciemno jest także.	Nie taka znów młodziutka. Tylko o dwa lata młodsza odemnie. A powtóre, nie szatynka, tylko blondynka. Pan ma kurzą pamięć. Widzieć kogoś i nie pamiętać!	Niech pan się nie tai przedemną, mówiła stara, wzdychając i kaszląc razem, państwo lepszej nademnie przyjaciółki mieć nie możecie! Ja wszystko wiem...	Stać ma czy siedzieć?	Czy to sekret?...	Czy znowu gdzie wyjeżdżacie, panie ochmistrzu?	Niestety, mogę zaświadczyć, że pan Morrel nie może odstąpić tego konia, od tego bowiem zależy jego honor.	Panie Borowiecki, pan nie wie, kiedy przyjedzie Moryc Welt?	Proszę mi powiedzieć, z jakiego powodu zatrzymujesz mnie pan?	O, już ja nie zapomnę. Dla mnie pacierz to wielka przyjemność. Ale samemu go odmawiać nie będzie to tak wielka przyjemność, jak z tobą. Wolałbym, żebyś została w domu, Aniu. Nie rozumiem, dlaczego odjeżdżasz i opuszczasz nas.	A śmiem, dziedzic tu jestem, bo pan tu jestem, słuchać i basta, a nie, to... pszoł!..	Mam do tego prawo. Jestem takim dzieckiem mojej matki jak i on, mam tego samego ojca, te same rysy, to samo poczucie godności jak on, a mimo to jestem wobec niego poniżana i krzywdzona. Dla mamy nie skończyły się widać te czasy, kiedy dziewcząt nie uważano za ludzi: sprzedawało się je bogatym mężom albo osadzało w klasztorach, byle synom nie uszczuplić majątku. Ale to się już zmieniło!... My jesteśmy inne i choć nie mamy sił do zwalczenia niesprawiedliwości, czujemy ją doskonale... O, panna Howard to jedyna mądra kobieta w tym domu. Ja dopiero dziś rozumiem wartość każdego jej zdania.	Znam ja was, młodzi!... Mam przecie synka, który w knajpach przesiadywał z panem... Dziś żona weźmie go w kluby, podleca, a że weźmie, jestem pewny... Pozna teraz, że babski pantofel twardszy od ojcowskiej pięści... Psi syn!... Ale nie o to chodzi. Cztery tysiące rubli trzeba oddać Mielnickiemu, bo stary zdechnie z głodu.	Dziwne się rzeczy na świecie dzieją Gdyby tak ktoś rok temu albo dwa powiedział, że Szwedzi tu przyjdą, to byśmy wszyscy myśleli, że będziem ich bić, a tymczasem patrzcie waszmościowie...	Może W każdym razie nie bylibyśmy wtedy z nim odjechali, choć jestem pewien, że stawiłby się z całą skwapliwością, gotów do wszelkich możliwych usług. Taką już ten grubas ma naturę	Albo taki wysiłek w górach, dzisiaj byliście na Babiej, ciężko, słońce, pot ale to idziesz dla siebie, dla swojego ego, dla swojego iluzorycznego „ja”, żeby być na szczycie, o rozumiesz, kurwa, byłem na szczycie, pokonałem górę, ooo, ale się napasło Twoje ego, oooo. Ale jak byś szedł z intencją, że nie dla siebie idziesz, ale wnosisz tę intencję na szczyt, na górę, to idzie się inaczej. Wiem co mówię, wiem co mówię...	A czemuż cię taki czas nie było zbudziłam się za szelestem i patrzę, a ciebie nie ma. Coś ty tak długo robił z Kozakiem?	Więc słuchaj! Ja wyjdę najpierw sama, a ty stój tutaj i czekaj. I ciągle patrz na mnie. Ani na chwilę nie spuszczaj ze mnie oka. Kiedy zobaczysz, że biegnę z powrotem na to miejsce, gdzie teraz jesteśmy, wówczas zawrócisz natychmiast i uciekniesz, jak będziesz mógł najszybciej. Już ja cię dogonię.	Nie będziemy losować, jestem wodzem i wszystko ode mnie zależy. Odpowiadam za was wszystkich, więc pierwszy powinienem narazić się na niebezpieczeństwo.	Nie karz mnie, pani, za słowa nieopatrznie wypowiedziane i które odnosiły się do pani ówczesnej dzisiejsza, widzę to jasno, będzie mi towarzyszką, o jakiej zawsze marzyłem...	Tak.	Myślałem że pogardzam złodziejstwami pisarzy, obłudą nomarchów, że nienawidzę chytrych i ambitnych kapłanów... Miałem wstręt do Żydów i lękałem się Fenicjan... Ale dziś przekonywamprzekonywam się	Nie potrafię tego wytłumaczyć, ale czuję, że gdybym mógł spędzić jeszcze jeden wieczór z tobą, byłbym o wiele szczęśliwszy. Przebywanie w twoim towarzystwie łagodzi moje cierpienia, które ciągną się za mną aż z zamorskiej ojczyzny.	Miałby nie dać! On swojej pomsty szuka, ja swojej. Kogóż lepszego sobie upatrzy? Wreszcie, skoro księżna na zrękowinyzrękowiny (daw.)	Wiem: czarodziej. Mam jego adres. Plotka, głupstwo, ale go jutro zbadam. Zamiast uganiać się za czarodziejem, postaram się pochwycić przestępcę.	Gdy twój ojciec... świeć, Panie, jego duszy... powziął ten szalony projekt, jam go błagała na klęczkach, by zaniechał. Nic nie pomogło. Oczarowali go w Polsce. To kraj wpół dziki. Mają tam gusła, rzucają uroki, dają pić zioła jakieś! Słyszałam o tym od poważnych ludzi. Czarna magia, szatańskie sprawki! Szatan opętał biednego Ralfa! Przeczuwałam nieszczęście! Spełniło się! Ty pokutujesz! Ach, te Polki! Major Koop zawsze mi powtarza: „Wentzlowi nikt nie ufa, boją się sprzeniewierzenia i odstępstwa. Dlatego nie wzywają go na żadną posadę, obserwują go i czekają”. Ach, żebyś się ożenił z córką księcia H., nieufność by znikła!	A profesor wiesz, że oświadczyłem się pannie Brzeskiej?	Gdyby takich tysiąc było w Rzeczypospolitej, nie przyszłoby do tego, co się zdarzyło!	Hej, mocny Boże! żeby choć był zaznał, ale on ją zaślubił, obłożnie chorym będąc, wieczorem, a o świtaniu już ją wzięli!	I nie tambowscy. Od nas, bracie, nic ci się nie dostanie. Ty idź do bogatego chłopa i tam proś.	Nie gniewaj się, ale... tyś teraz taki inny, taki jakiś nie mój, taki... zimny...	Nie. Nigdy. To ból podobno straszliwy. Kurcz mięśnie wykręca i łamie kości... Ale...	Prawda, prawda! Okrutnie mi chłopa żal. Obyczaje, Żołnierz, GrzecznośćPanie Andrzeju, a poszwargocz no onym psim językiem do tych pludraków i rozpytaj, co się z nim stało?	Sam, wszystko sam... daję pani słowo Powiedziałem sobie: ukształcę się	Śmiercią, majorze. Ale oto i sam nieboszczyk. Wiesz, Wentzel, że twój opiekun podaje cię na sąd boży za mord narodowy.	A jeżeli to nieprawda?...	A zatem to już właściwa zasadzka?	Aleby mnie waćpan przecie poganom nie sprzedał!	Bynajmniej! Zresztą później obszernie wszystko wam wyjaśnię. Obecnie chodzi mi o zasadę:	Co to za kurtka? Same strzępy.	Cóż na to poradzić?	I ja ciebie rada widzę, mój rogu	Lepiejby było, żeby się zatarło.	Miłościwy panie, wolna droga!	Może ja... lub Copperfield możemy...	Może tu jeszcze przyjdę pożegnać się z panem.	Niech mama nie daje! Jeżeli ojciec nie dba o swoje zdrowie, to myśmy powinni.	O mój Boże widzisz, żem uczyniła wszystko, co powinnam jako posłuszna córka mówiła dalej, ocierając łzy i opanowując się	Ojoj! Pani Medlock na mnie dzwoni!	Po co mu było robić przykrość? On jest taki dobry i kochający.	To i cóż? Życie panią wytresowało na jeszcze lepszą aktorkę. To jedyna szkoła dramatyczna. Zresztą spróbujemy.	To trudno. Wczoraj ubyło ci na wadze sto gramów.	To twoje łajdactwo, twoja intryga! Każę cię batami przed ludem oćwiczyć, aby wiedziano, czym mi jesteś, psie!	To zaraźliwa choroba...	Za trzy dni może być za późno, drogi będą przez Krzyżaków zalane. Trzeba nam pierwej Ty ostaniesz, ja pójdę!	Ze wsi? Ze wsi?	A KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) rzekł król	A dla męża?	A wojska siłasiła (daw.)	A z czego zrobimy piec?	Anglik! Anglik, powiadacie państwo?	Ano, jutro jedziemy!	Co?	Czegóż ona tam chciała?	Czyś ty oszalał! a gdzież ci starczy siły?	Cóżeście dostali za tę szlachetną wyprawę?	Dodaj tam, Maksie, taki nawias, kto z nas najpierw zechce okpić drugich.	Eh!...	Garson! Proszę przynieść pióro, kałamarz i papier!	Gdzie?	I cóż pijesz jak dawniej?	Idę na ciemno	Jak wół targałem worki i nadstawiałem za niego głowę. Nie ma darmochy!	Jakto? o arjanizm? ależ arjan u nas nie ma od dawna?	Kiedyś wynagrodzę ich.	Kolegę prowadzę.	Kradziona.	Księżniczko!	Marnotrawco	Może nakłoni.	Mury na kawałki rozszarpiem!	Mów abrenuntio	Nie? Dalibóg, zawsze go będę miał za szuję.	Nikogo?	O tłumie.	Owszem, bardzo miły	Prawie mamy.	Pytam, gdzieście ulokowali tego pana?	Ten szlachetny podprokurator spalił ów list?	W takim razie będziemy jeszcze mieli dość czasu na ukończenie naszej podróży, byle tylko Ned Land nam nie bruździł.	Wiadomo, z diabłem w zmowie.	Wiosna wczesna... Będziemy mieli urodzaj. Dalej, dalej!	Wolno gawędzić?	Wyjdź... dź... piej... le...	Z Vera CruzVera Cruz	Zawsze.	Zrobione!
No to zapnij spodnie jak się patrzy i stań na baczność. Ponieważ ostatnie słowo generał wymówił nieco głośniej, najbliżsi żołnierze zaczęli stawać nad latryną. Ale generał jak najuprzejmiej skinął im ręką i tonem ojcowskiej życzliwości mówił:	No tak! A potem z tem lekarstwem. Ja na miejscu redaktorowej nie brałabym tego lekarstwa.	No, któż taki?	No?	Zapytajcie no gospodarza, ten wam powie kto u niego gości, znać go musi.	Po pierwsze stracisz praktykę i miejsce u Solskiego, który nie ścierpi u siebie tchórza. Po trzecie sama narzeczona porzuci pana, jeżeli się ośmieszysz. Szukanie na gwałt pojedynku jest błazeństwem, ale odmawianie go jest niepraktycznością, bo od tej chwili lada osioł będzie jeździć na panu jak na burej suce. Dlatego ucz się strzelać.	Gdzie ona jest? Ależ położyła ją na tym stole, tam...	Ja panu powiadam, że pan nie wydostanie się z tej sprawy tak łatwo pan wykonałeś dla nas robotę z własnej woli, a teraz pan musisz ją wykonać dlatego, że ja tak chcę. Czy pan myślisz że pana puszczę na świat, aby pan wyszedł z płaczem pokornym i wyznał wszystko przed sympatycznym detektywem ze Scotland Yardu? Nie jestem takim szaleńcem, jak pan myślisz. Cenię swoją wolność, swoje stanowisko w społeczeństwie zbyt wiele, abym miał do tego dopuścić!	Ale nie w pańskich majątkach tu są gościńce pruskie. Każda boczna droga przypomina szosę. Wjechać na granicę pańskich gruntów, to jakby się wjechało od razu z Australii do Europy. Chłopstwo pan już także przyuczył do tego.	Czy i ona należy do mego domu?...	To znaczy, że pierścień wart jest trzy razy tyle. Ale nie o to chodzi. Ile ci pozostało?	Wielce to jest bogaty szlachcic, ale srodze głupi. Jeśli zetnie takie trzy głowy, jak jego własna, to mu to uczyni dopiero półtorej, bo zetnie trzech półgłówków. Tfu! jakie gorąco, choć to dopiero marzec! Język w gardle zasycha.	Siła, Rewolucja ciągnął z ponurą pewnością siebie. słabi, niedołężni, głupi, tchórzliwi, ludzie o wątłych sercach i niewolniczym duchu. Ale przedstawiają wielką siłę. Z nich składa się tłum. Ich jest królestwo ziemiIch jest królestwo ziemi i tak dalej. Każde zepsucie, każdy występek, każdy przesąd, każda tradycja musi znaleźć swój kres.	Ale nie ci, co pochodzą z zacnej krwi RadżputówRadżputowie	Ale zabity nie wróci	Czy można tam autem dojechać?	Czy pan się bardzo spieszy?	Doprawdy? A czy się pan tylko nie przechwala?	Ej, co mi tam robota! Muszę wracać! Dziad daruje, ale to nie cierpi zwłoki!	Gdzież mam cię szukać w razie potrzeby?	Jak to bydlę jest wiecznie niezmienne! Zawsze wiadomo, na co się da złapać. Widziałeś, jak go dźgnęło, kiedyśmy mówili o rektorze i specjalnych przywilejach.	Jest to zasada dobrego gospodarstwa, żeby zużytkować każdy środek na korzyść przedsięwzięcia. Skoro mam...	Nie wiem, ale niech będzie, jaki chce, uciekniemy ku niemu.	Niestety, to już nie byłoby życie Ciąg życia w człowieku pojedynczym zależy od pamięci jego przeszłości, w narodach od tradycyi. Tam gdzie nić ich się zrywa, kończy się rzeczywiste istnienie, zaczyna proces rozkładu, z którego już tylko pozostają pierwiastki, mogące się wcielić zarówno w kaprala pruskiego, jak w austryackiego hofrata, lub... w co sobie chcecie.	Nuże! mówcie: młody był czy stary? i jakże było: z konia czy piechtą?	O tym będzie mowa w liście do Mahbuba Alego, handlarza koni w Seraju Kaszmirskim, w Lahorze. Jest to mój przyjaciel.	O, przecież uprzedzałam o tym pana.	Ot chcecie wiedzieć, że niema jak my, jak lud, rzekł wieśniak od ubogich i od ludu!	Pan Bóg taki rząd postanowił na świecie, żeby nie było równości. Dlatego jest niebo wyżej, ziemia niżej jeden ojciec, drugi syn jeden pan, drugi chłop.	Szukają pana?	Teraz mi się podobasz, chłopcze widzę, że zaczynasz mieć rozum i że będziesz jeszcze kiedyś porządnym człowiekiem. Ale opowiedzże nam, do kata, co ci się śniło?	To przecież bardzo proste: czyż nie widziałaś, jak kapitan waszego statku, wchodząc do portu, wysłał przodem małą łódkę z książką legitymacyjną i spisem załogi? Jestem komendantem portu, przyniesiono mi papiery, znalazłem w nich twoje nazwisko. Serce powiedziało mi, coś ustnie potwierdziła, to jest, w jakim celu podjęłaś niebezpieczną podróż, w porze najburzliwszego morza. Posłałem więc szkutę na twoje spotkanie. Reszta ci wiadoma...	Wszystko, co mówi wasza wielmożność, jest prawdą, lecz poszło całkiem inaczej, niż myślicie.	Właśnie, właśnie Pew! Tak się nazywał z pewnością! Wyglądał na wielkiego szubrawca, tak, tak! Jeżeli dogonimy tego Czarnego Psa, to będzie miła niespodzianka dla kapitana Trelawney’a! Ben biega wspaniale, mało który marynarz biega lepiej od niego. Powinien go dogonić, chwycić ptaszka w garść, jak mi Bóg miły! On opowiadał o przeciąganiu pod kilem! Ja go przeciągnę!	A Adolf?	A choćby mi to i sam książę powiadał, inaczéj mu nie odrzeknę! odezwał się więzień.	A dlaczegóż więc?...	A dyć i kowal umieją...	A gdzie pójdziesz?	A ja myślę, że to jednak towarzystwo twoich pięknych oczu.	A jakże lecieć niemiałam, odparła szybko Julka kładąc głowę na kolanach starościnej, kiedy wystaw sobie babuniu, mam ci opowiedzieć taką śliczną awanturę.	A nie ruszałaś nic?	A tak	A to tak gadaj, sokole, teorbanteorban	Ach tak	Bardzo mi przyjemnie	Bo muszę uważać na ciebie	Bo rozum mam, rozumiesz pan?	Byłbym chyba bardzo niewdzięcznym!	Cały du Tillet w tym słowie!	Cicho, żeby cię Pan Jezus nie skarał za takie grzeszne gadanie! A ja ci mówię, do spowiedzi idź, pokutuj i Boga proś, to ci się jeszcze wszystko przemieni na dobre.	Co do mnie naładowałem bandzioch odpowiedzialnie; teraz już nie będzie się przechylał na jedną stronę bardziej niż na drugą.	Co pani...?	Dlaczego? Oczywiście przyznam się w razie potrzeby. Należy to do mego fachu. Jestem detektywem. Oczywiście będę musiał zeznać, że śledziłem miss Normann z twego polecenia.	Fiu... fiu...	Hm... to właśnie... w tym sęk...	I cygarem można otruć albo tabaką, ot, po prostu powącha pan i koniec.	I jak pan opiniuje?	I znów mylisz się, mój mężu nie doceniasz sił własnych. Więzy pomiędzy tobą a Albionem wzmogą się przez ten krok, któryś przedsięwziął, a również zadzierzgną się i nowe.	I!... tak każda mówi, a ucieka z domu albo przed czemś... albo dla czegoś...	IdealistaSłuchaj, Adelciu	Ja nie wiem jeszcze gdzie trzeba będzie. Może tylko powietrza chwycę i wracać będę.	Ja, stary, kochanek nie miałem i nie mam. Wiesz o tym najlepiej, boś mnie pilnował jak smok.	Ja...	Jakto? to wy prócz chleba nic nie jécie?	Jezus Maria! Szwedzi następują!	Kiedy tak, to lasu może ciąć nie będą!	Kocham cię! Kocham!	Na honor, panie Cyrusie gotów jestem zostać kapitanem... jeżeli pan wymyśli sposób zbudowania statku, który wytrzymałby na morzu!	Nazywam się Mika. To wystarczy.	Nie Nie, żaden biały człowiek nigdy nie widział dwugłowca. Możemy dać go Doktorowi.	Nie chcę twojego pensa	Nie pojmuję co się u was dzieje ledwie go przywitawszy.	Nie widziałem jéj	Nie wiesz nawet, z jakiego narodu?	Nie wszystko! nie wszystko, bracie!	Nie zapomnijże zabrać i portretów rodzinnych. Senatorom Rzeczypospolitej musi być tęskno, tam na strychu, do znalezienia się w Łodzi	Nie, nie! ty się pozostań w chacie: mnie taki saméj trzeba.	Niechże sobie zły humor królewski spłynie na jenerała, czemu on ich nie chwytał.	Niepotrzebnie nalegasz, pani, nic więcej nie powiem. Reszty dopełni przeznaczenie.	Oj, tatulu, niechajcie mnieniechajcie mnie prosił Jędrek. Stasiek objął ojca za nogi i z płaczem całował mu kolana, a Magda wybiegła do gospodyni na dziedziniec.	Otwórz okno! Może usłyszymy wesołe śpiewy i granie!	Powinna byś go zobaczyć!	Poznaję go!	Przejdę prędko.	Przesadzasz. Pod wpływem chwilowego rozdrażnienia wyolbrzymiasz rzeczy nikłe i niegodne twej uwagi... Brr... Chłodno tu jakoś... Chodźmy na słońce!	Puść mnie pan!	Spełnię sto i jeden.	Tak. Trafia mi się wyjątkowa okazja...	To pani nic nie wie o tych innych.	To wszystko?	W owym to czasie nie było ani zboża, ani melonów, ani pieprzu, ani trzciny cukrowej, nie było też owych małych chatynek, które nam wszystkim tak dobrze są znane. Plemiona Dżungli wcale nie wiedziały o istnieniu Człowieka i żyły społemspołem	Wielki majątek, przyjacielu; za dziesięć lat trzeba będzie dziesięć razy więcej papieru, niż go się zużywa obecnie. Dziennikarstwo będzie szaleństwem naszych czasów.	Więc mi nie wracać pod Malbork?	Więc musi pan codziennie przechodzić Leśną?	Więc to on, Najjaśniejszy Panie, to on?...	Więc ty to myślisz naprawdę? Mieszkańcy twojego domu mają przecież ogromne uszy i oczy.	Wściekle jestem kontenta, żem je puściła kantem, aby być z tobą. Jako budynek to dosyć plugawe, prawda? To Davioud, zdaje się?	Za furtą.	Zaśbym tam ocyganiał cię!
Zrób pan, aby dziś wieczór pan du Hautoy zgodził się uczynić Franciszkę swoją bezsporną dziedziczką, a za dwa dni podpiszesz spółkę z Séchardem. Ślub mój dopiero w tydzień po kontrakcie, jest zatem obopólna gwarancja: z rączki do rączki. Ale baczmy dobrze dziś wieczór, co się będzie działo między Lucjanem a hrabiną du Châtelet, w tym bowiem tkwi wszystko... Jeżeli Lucjan poweźmie nadzieję uzyskania czegoś przez prefektową, Dawid jest mój...	Nie, kochanko, życie moje jest zanadto ujęte w karby, ażebym znalazła w nim miejsce na przeczucia. Ale jest miejsce na tęsknotę...	No? Co wam? Nie chcę, byście płakali. Mówcie, co wam jest?	Tak, bo on tam siedzi. Więc owo choćbyś tu trochę na Mazurach pobawił, cóż by ci to wadziło? Luty jest, zapust jeszcze kilka tygodni, zabawisz się; w post pojedziemy sobie do Krakowa, a kiedy zechcesz, to i tamtędy pomiędzy szlachtę	Chora jest anemiczna; krew musimy bardzo szanować...	Co nam przyjdzie z krzyku? W imię Boże, toć przecie trza coś robić! Damy się zarżnąć jak te barany? Czy to koniecznie trza mieć blachy na piersiach i wiechę na łbie, aby się bić? A mało tu kramów z żelastwem? Diabeł im pomaga, ja to wiem, ale my mamy Pan Boga. Westchnijmy do Niego, a na pewno nam pomoże. Kto w Boga wierzy, za mną! Chłopy i chłopaki, do kupy! A w garść brać, co się da, a wy, niewiasty, znoście siekiery, noże, a choćby kije i kamienie, co kto znajdzie, jeno żywo! Na miłość boską, żywo!	Dopiero od niego dowiedziałem się, że jest to pani dobry znajomy. Rozpowiedział mi przede wszystkim, że Niepołomski był w Warszawie...	I na to jest prawo. „Jeśli król lekceważy prawa, zawarte w paragrafach...”.	Więc wojna? To jest panna, która działa na nerwy i teraz pora byłaby o nią uderzyć. Kobieta na kamienistej drodze łatwiej przyjmuje ofiarowane sobie ramię, niż na równym gościńcu.	Zdrów jest, o ile wiem Nie mieszkam już z nimi.	Widziałem i tych zajęci są nieustannie szukaniem zardzewiałych szpilek i starych gwoździ po rynsztokach, jako wiadomo, że te hultaje czynią i na tym świecie. Ale centnar tego żelaziwa wart tam jest ledwie kromkę chleba, a jeszcze i o to czasem trudno: dlatego biedne niebożęta nieraz więcej niż trzy tygodnie nie mają w ustach ani ździebełka i pracują dzień i noc, czekając, aż przyjdzie jarmark; ale tak już są zachłanni i przeklęci od natury, że nie baczą na ten trud i niedolę, byle z końcem roku mogli uciułać jaki lichy grosik.	To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	Mam, ale nie dam!	No, Maciek!... idziesz ty dziś czy nie idziesz?...	Żądam wyrazu, który mnie zapala i w płciowość pogrąża. Od wdzięku wyrazu człowiek się zaczyna. Wszystko poza tym, a raczej poniżej: nudna zwierzyna albo manekiny zbyt hałaśliwe. Ludzi niewielu na szerokim świecie. Od ciebie wymagam, byś jako Orgaz lub pan Havemeyer twą maskę wyjawił, a kochanką będę wprost zawadiacką, przeszczodrą, szaloną. Oblicze twoje dzisiaj nic nie znaczy. Handlowiec, pismak, fabrykant, generał czy politycznie zabrudzony menermener (z fr. meneur)	Ach, dziecko! gdy mi czasem tak bardzo dokuczasz, to chciałbym ci na złość to zrobić, ale właściwie to mi się tak piekielnie nie chce!	Ale są unieważnienia małżeństwa.	Chwała Bogu! to, widać, pan Sapieha nadciągnął.	Ja panu dobrze życzę, powiedziałem to, co myślę, co myśli nasza cała Łódź. Pan sam powiedz, po co im fabryki! Nie mogą oni siedzieć na wsi, trzymać wyścigowe konie, jeździć za granicę, polować, romansować z cudzymi żonami, robić politykę i wielki szyk po świecie! KońIm się zachciało fabryk i „uszlachetniania produkcji”, im się zdaje, że to angielski koń, co jemu można dać prostą chamską kobyłę za żonę, a ona zaraz urodzi samego lorda!	Jak, kiedy i dlaczego nauczył się pan czeskiego?	Jestem tu, przy tobie, jedyna, czuwam nad tobą...	Na honor, panie Cyrusie gotów jestem zostać kapitanem... jeżeli pan wymyśli sposób zbudowania statku, który wytrzymałby na morzu!	Niech pan się uspokoi, szanowny panie...	Niech zdycha. Kiedy pić nie może, to niech zdycha... Ty myślisz, Janek... Co będziesz tu z tą hołotą robił?... Ty nie znasz Pajęczyny i Komety: sitwa im się rozlazła... Cholery, psiekrwie... Oni wiedzą... Chodź na zakąskę... Ty także, psiacie... Ooo!	No więc! Elita się bawi, taka gadka pójdzie na Polskę, a jak elita się bawi, znaczy szasta forsą, a jak szasta forsą, znaczy łatwo jej forsa przychodzi i łatwo leci, a to nie może zrobić dobrego wrażenia i słusznie nie zrobi dobrego wrażenia, zwłaszcza teraz, zastanów się, stary, dwudziestopięciolecie, wybory do sejmu, trudności ekonomiczne i w ogóle cała złożona sytuacja międzynarodowa, w naszym obozie też, co ci zresztą bę­dę mówić, sam chyba wiesz.	No, i po co to wszystko?...	No, no, to już za wiele szczerości!	Pan jesteś w życiu i w literaturze zawsze paradoksalnym.	Pan nie wie, do kogo pan mówi Gdybym teraz położył na panu rękę, byłbym tyleż wart, co i pan.	Powiedziałem już że nie wiem co o tem sądzić, ale któż to rozstrzygnie?	Proszę pana, ci Jeanrenaud umieścili kapitały dane przez pana d’Espard w rencie państwowej wówczas, gdy stała na 60 czy 80. Sądzę, że ich dochód musi wynosić więcej niż sześćdziesiąt tysięcy. Syn ma zresztą bardzo ładną pensję.	Przecież ja nie wiem nawet, jak pan się nazywa	Słyszałem już od jakiegoś czasu coś w rodzaju krakania, tylko że nie chciałem zwracać na to uwagi; ale na te słowa wyszedłem z łodzi i zbliżyłem się do Pedra, zabrawszy trochę wody. Oczy miał czerwone wylazły mu na wierzch do połowy. Wypił wszystką wodę, którą mu dałem, ale to, czego sobie życzył, to nie było nic szczególnego. Wróciłem do szefa.	Tak lecz ona tam nie zostanie długo, chociażby za dwieście dukatów była zastawiona, wydobędę ją stamtąd.	To rzeczywiście twoje nazwisko czy przybrane?	Więc niech pan spojrzy!	A czym to sobie u was zasłużyłam na tyle dobrości? czym?	A kiedyż panie wstają?	A to bywaj zdrów!	A ty gdzie jesteś... lokatur?	Ależ ja prawie nie umiem jeździć!	Ależ tymi samymi końmi nie odważę się pojechać!	Bardzo lubię.	Bez wątpienia Obydwaj wprawdzie, jak sądzę, posiadamy mało doświadczenia w tego rodzaju sprawach, nie wypada nam jednak odmawiać.	Byłyż one większe od wielkiej powodzi zeszłorocznej?	Chodźmy	Chwała Bogu! Nicżeście więcej ze sobą nie mówili?	Co przez to rozumiesz?	Co to za niewolnica?	Czego chcesz?	Czego wy ludzi w grę wciągacie?	Daj Bóg, abyśmy własne gardła wynieśli, a cóż mówić o asystencji!	Diabełka! Służę pani do mazura, panno Celino. Stefan już prowadzi trochę szulerów.	Dostaniesz je, wieź mnie z chyżością błyskawicy do Konstantynopola, tam zapłacę ci bezzwłocznie. Albo nie, wieź mnie do panny Kunegundy.	Dziękuję, umiem to ocenić.	Eeee	Głowę mogę dać za to, co tam głowę, cały swój majątek!	I ja...	I mój brat także! widzę to jasno byle bratowa rozum miała...	I słyszał cały wasz dialog i wszystkie szpetnościszpetność (daw.)	Istotnie, źle zrobiłam, babciu. Jutro zwrócę mu słowo.	Ja też nie mogę sobie wyobrazić, że gdyby Krzyś żył, miał­by teraz prawie pięćdziesiąt lat.	Jak bujnie, nęcąco prężą się piersi naszych dziewic pocałunków mężowskich spragnione	Kto tam?	Kubuś! Kubuś!	Na nieszczęście, N. Panie, ma to być pono bogata dziedziczka, którą tylko jakiś wypadek dla mnie szczęśliwy, wywiódł chwilowo na scenę.	Nas większa moc strzeże.	Nasypy muszą być skończone do świtu! A, Michel z Gołuba! Właśnie mi cię, bracie, potrzeba! Pójdziesz do miasta, zbierzesz co silniejszych, umiejących robić bronią mieszczan i sprowadzisz ich do zamku.	Nie umiem chcieć.	Nie wiem, pani... Wiadomo mi jeno, iż się w Pilwiszkach ze sobą naradzali, za czym książę odjechał z nim w lasy i tak długo nie wracał, że Paterson począł się bać i wysłał wojsko na spotkanie. Ja właśnie prowadziłem ten oddział. Spotkaliśmy księcia, gdy już wracał. Uważałem, że był zalterowanzalterowan (z łac.)	Nie! nie!	Nie.	Niekoniecznie. W nowej cywilizacji niekoniecznie będzie się pożerało mięso starszych naszych braci w Darwiniestarsi... bracia w Darwinie tym mniej będą potrzebowali jeść mięsa.	O, pogoda ohydna, proszę pana, strasznie głęboki śnieg Nieodpowiednia pogoda dla takich panów, jak panowie.	Od tego, żeby nam pomagali w pracy i odrabiali wszelką grubszą robotę, na którą żałujemy czasu, mogąc go w inny sposób lepiej spożytkować. Umiemy jednak po trosze i grubsze roboty. Andzia i ja, i od biedy potrafiłybyśmy być niezłymi służącymi.	On ma... on ma	Owszem.	Patrz waść na co się to zdało doskonalszym urodzić i z gorącą krwią!	Podwyższyli ci gażę?	Pomyliłem się, Harvey, pomyliłem! Pomyliłem się w swych sądach. Nie potrzebujecie mi już tego wytykać.	Połyka dym albo go wypuszcza ustami. Ludzie zawsze tak się zabawiają	Przekonasz się o tym, zanim odejdziemy Ojciec powiada, że ma ona twarz jak siekiera	Pytam się waszej dostojności jakim prawem na twojej infule znajduje się wąż królewski?	Raczy pani przypomnieć sobie, żeśmy stali na drodze dobry kwadrans, zawdzięczając jej przesiadaniu.	Serce rzekła, przypom­niawszy sobie widocznie młodość swoją.	Spać, może ci się wyśni.	Szukajmy go więc!	Tak odpowiedziała Julja.	Tak, Wasza Dostojność. Wyszedłem sam z seminarium jedynie raz w życiu, aby pomóc księdzu Chas-Bernard w przystrojeniu katedry w Boże Ciało.	To zły był człowiek, dawno to wiedziałem!	Tomek, zmiatajmy	Ty parchu!	U Kasprowej?	Uczucie wielkie nie przypuszcza jej	Uwolnić pana Sécharda i zapewnić mu, w razie powodzenia, trzydzieści procent w zyskach	W mili.	Wiec to rycerz nieznajomy z nieba dla ciebie spadły?	Wiecie, a do cna przepomniałyśmy o tym papierze o Grzeli.	Właśnie przed chwilą mówił mi Boryna, że was spotkał...	Żydzi, mówię, Żydzi!... Wszystkich trzymają za łeb i nie pozwolą, ażeby im bruździł jakiś Wokulski, nie Żyd ani nawet mechesmeches
Nie wiem, co i jak gadają. Mój jest rybak. Kto jego wie, czy przewozi? Teraz wojsko stoi i z gwerów bije. Ja o niczym nie wiem.	Chociażby nawet! Jedyną pozytywną wartością na świecie jest człowiek...	Czy nazajutrz po naszym ślubie nie dręczyło cię to samo?	Kto mnie służy, służy własnemu zbawieniu, więc otworzyliście sobie drogę do raju. Fatma jest moją krewną... Ale zaprawdę mówię wam, że gdy podbiję cały Egipt, wówczas krewna moja i jej potomstwo odzyskają i tak wolność.	A gdzież jest wasze własne?	Czy rano?	Czyż wielki malarz jest kiedy żonaty w podróży?	Masz rację! On właśnie dlatego dziwacznie wygląda, że jest nieśmiały... W drugiej klasie był tak zmieszany, że dziewczęta zaczęły chichotać, wyobraź sobie!...	Rzeczywiście dawno. Bardzo mi przykro, panie prezesie, moja pamięć nie jest najlepsza.	To to, to to To jest egzemplarz wydarty płomieniom! To jest ta książka, którą potępił Ludwik Czternasty.	No! masz diable kubrak! Wykręcałem się sianem z różnych okazji, ale w takich jeszcze nie byłem. Z przodu Chmielnicki, z tyłu Bohun, co gdy tak jest, nie dałbym jednej złamanej orty ani za swój przód, ani za tył, ani za całą skórę. Głupstwom pono zrobił, żem do Łubniów z waćpanną nie uciekał, ale o tym nie czas mówić. Tfu! tfu! tfu! Cały mój dowcip niewart teraz tego, żeby nim buty wysmarować. Co uczynić? Gdzie się udać? W całej tej Rzeczypospolitej nie ma widać już kąta, w którym by człowiek swoją, niedarowaną śmiercią mógł zejść ze świata. Dziękuję za takie podarunki: niech je inni biorą!	Jak widzicie, panie i panowie to zwierzę żyje w wodzie, dlatego jest wyposażone w skrzela i płuca, żeby mogło oddychać, gdy wychodzi na brzeg. Na tylnych nogach ma po pięć palców, a na przednich po cztery, którymi potrafi chwytać różne przedmioty. Na!	Co? Czyś oszalał? Pokaż mnie, ty pewnie i czytać zapomniałeś, mazgaju.	Dobrze; ale po co pan prezes wychodzi z domu, takie spacery mogą być szkodliwe.	Niech wasza wysokość się nie gniewa co do księżniczki Mikomikony, możem się i mylił; ale co do olbrzyma, kozich skór i czerwonego wina, to dalipan, że się nie mylę. Podziurawione worki od wina leżą na ziemi, a wino zalało stancję; przekona się o tym wszystkim wasza dostojność, jak karczmarz każe sobie stratę zapłacić. Bogu dziękować, że się królewna nasza nie przedzierzgnęła na co innego, bo to mnie na dobre wyjść może.	Ach! Przypominam sobie Mówił mi wczoraj, że ma dla mnie skrzynkę kawy i drugą tytoniu.	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Mości Janczi Mighaza de Isztvanferet, proszę waszmości na sekundanta!	O co chodzi? Przecież muszę go mieć przy sobie przez sześć miesięcy za Balkh! Przybyłem tu z dziesięciu kulawymi szkapami i trzema barczystymi chłopami... za przyczyną tego tchórzliwego babu... ażeby przemocą wyrwać chorego chłopaka z domu starej kobyły. Zdaje się, że doczekam się tego, iż za sprawą starego Czerwonego Kapcylindra młody sahib zostanie uniesiony do jakiegoś tam (Allachowi to jeno wiadomo) pogańskiego nieba... i pomyśleć, że uważano mnie w Grze za nie byle jakiego partnera. Ale ten wariat kocha tego chłopca, a ja też chyba musiałem do cna postradać zmysły!	Owszem, braciaszku, boś mnie powiedział co?	Pani już chyba jeździła konno? bo to na pierwszy debiut nie wygląda.	Proszę, o co idzie?	Przez czas pewien w Nicei, a gdy tu będzie zbyt gorąco, wtedy na przykład w Montreux, gdzieś w górach Szwajcarii... Pani napisze do mnie do Zgliszcz, dając mi znać. Bez adresu nie mógłbym skierować Niepołomskiego	Siedzą od samego rana, do mszy służył i co potrza, obrządza.	Na co, Noelu co się stało? Powiedz prawdę, wiesz przecież, że nikt cię nie opuści.	A! Takiniusz pyszny, powiadała księżna Parmy z oczami z góry rozszerzonemi podziwem, błagając o dodatkowe wyjaśnienia, których nie odmawiała jej pani d’Epinay. „Przyznaję, że Takiniusz pyszny nieskończenie mi się podoba jako redakcja” na wiarę Courvoisierów bardzo w tem różna od Courvoisierów mówiła pani d’Epinay do osób będących u niej na obiedzie; mąż nie pozwoliłby mi z powodu jej życia (dodała, czyniąc aluzję do pewnych najzupełniej urojonych wybryków księżnej Parmy). Ale nawet gdybym miała męża mniej surowego, wyznaję żebym nie mogła. Nie rozumiem, jak Oriana może z nią wytrzymać. Ja tam chodzę raz na rok, i z trudem mogę dotrwać do końca wizyty”.	O, pan jak najskromniej. Czarne spodnie, lakierki, biała kamizelka, frak czarny albo granatowy, halsztuk. Do tego polecam panu firmę Blin albo Véronique. Jeśli nie zna pan adresów, proszę się zwrócić do Baptysty. Jesteś pan bogaty	A będzie ze dwa roki jak my się tutaj przenieśli na swoje zatracenie.	A może płynie tylko pod żaglami? Ma pomyślny wiatr dla swojego kursu, a będąc tak daleko od wszelkiego lądu, może starać się oszczędzać węgiel.	A pójdzie pan?	Administracja już składa jej cichy hołd, a służba skacze koło niej jak koło pani tego zamku. To impuls wywołany taktyką ordynata. Sam obecnie trzyma się dyskretnie na uboczu.	Ani Jasia! Widzę, że mu nadal współczujesz. Może mi powiesz, dlaczego? Ja sądzę, że można mu raczej zazdrościć. Zdobywa we mnie rozum, urodę i złote serce!	Boże, bądź miłościwy mnie grzesznemu!	Co takiego?! Nie obawiasz się go?	Dobrze mówisz, Edie To, coś wyrzekła przed chwilą, umacnia mnie tylko w powziętym dawniej już postanowieniu. Tego wieczora jeszcze zaciągnę się do pułku stojącego w Berwick.	Kiedy pan zechce...	Na młodych to spada, Ci też w ślady rodziców wstępować będą.	No tak, ale co za jeden zacz?	O, proszę mi wybaczyć, panie hrabio!	Około słońca krążą z zachodu na wschód planety z satellitami swemi. Satellity w świecie planetarnym reprezentują toż samo stanowisko, jakie w świecie naszym ziemskim zajmują rośliny, do ziemi przywiązane, przyrosłe. Jak te rośliny one niemogą ruszyć się od planet swoich i podlegają ich przemożnemu wpływowi; są to sługi sług.	To straszna historia, co do której trzeba mi zachować najgłębszą tajemnicę	Trafił swój na swego, zbój na zbója, nie ukrzywdzą się zanadto!	Tym lepiej, po stokroć tym lepiej, kochany baronie! Widzę, że się nie myliłem, niewiele panu brakuje do fortuny drugiego rzędu.	Wszystko przepadło! Znalazłem po obiedzie lekkie ślady stópek Kopyciarza koło naszej chaty. Bogu dzięki, że je z daleka widać!	Zachwyca mnie to wszystko jedź więc, drogi przyjacielu Panso, i powiedz swojemu panu, że dzień przybycia jego w dom nasz zaliczymy do najszczęśliwszych w życiu.	Że ona tu zmierza A ona szła pewnie do papy Gobsecka, znanego lichwiarza. Jeżeli będziesz pan kiedy badał serca kobiet paryskich, to bądź pewien, że lichwiarza znajdziesz zawsze przed kochankiem. Pańska hrabina nazywa się Anastazja de Restaud i mieszka przy ulicy du Helder.	A kiedy statek opuszcza Szanghaj?	A twojej pracy nie niszczy minister?... Któż wie, że to ty rządzisz państwem, nie zaś dostojny Herhor?...	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Ale jeszcze mogłyby powrócić!	Bah!...	Być może walki rozegrały się właśnie tutaj	Będziemy się bronili. I cóż, Mokumie?	Christ! którzy też z nich najlepsi?	Dotąd nic	Długu, który zaciągnąłeś jako dziecko, mógłbyś potem nie zechcieć zapłacić; i prawo przyznałoby ci rację.	E... ja bym ta przezprzez (gw.) odparł Jasiek niby żartem, ale Wojciecha pokornie za nogi objął i w kolano pocałował. Spojrzał ukradkiem ku ławie przy piecu, a stary, nie w ciemię bity, odchrząknął srogo i palcem mu pokiwał. Ale że się zaraz potem zaśmiał wcale wesoło, to i Jaśkowi niestraszna była owa groźba.	Elle est d’un autre monde, śmiejąc się odpowiedziała ciotka kalamburem, z cale innego świata niż się spodziewasz, lecz nie pytaj	I cięgiemcięgiem (gw.)	I sama jesteś jak kwiatek	I właśnie dlatego...	Ja.	Jechać!	Jedno tylko jeszcze pytanie	Kochankowie ze Sztiechowic	Ksiądz Piekarski zaręczał nam, że on wprost do raju poszedł.	Kto więcéj?	Mam-li otworzyć? Sigillumsigillum (łac.) zauważył Zagłoba.	Małoż to płynów znieczulających? Jakikolwiek.	Mela! córuchno!	Mówił.	Nie	Nie chcę wracać.	Nie spiesz się tak, Kiepełe. Masz pojęcie o wyobrażeniu? Łono Abrahama, które przyjmie z powrotem taki tłum wszawych Żydów, no, no, to dopiero widok!	Nie żałuję	Nie, temu synowi Mosterdzieja, rymarza.	Oczywiście, oczywiście! Dzisiaj trudno o dobrą służbę i trzeba chwytać rękami i nogami, jeżeli się nadarza coś dobrego	Od Bożego Narodzenia?	Panie Andrzeju!	Panie Machnicki! Zamek w niebezpieczeństwie. W tobie jednym jego nadzieja. Przybywaj, jak możesz najprędzej. Czeka cię królestwo. Tylko spiesz się. Twój sługa i przyjaciel: Stańczyk.	Patrz, żebyś go nie miała nadto. Zakonotowałaś, jaki był radosny, gdy wyjeżdżał. Aż od niego łuna biła.	Spodziewam się żeś tego nie zrobił.	Stulcie dzioby i siedźcie cicho, bo my mamy próbę.	Stąd zapewne gniewy panów pułkowników. Powiadają, że skoro Polacy to srebro znaleźli, to się Polakom należy.	Szczęśliwej drogi, dostojny panie; może czego potrzebujesz?	Tak was nie traktujemy. To nieprawda.	Tak! nibójś, tak!	Tak.	Tak... on...	To są pojęcia chrześcijańskie Ksiądz Lantaigne temu nie zaprzeczy.	Trzeba się zapytać pana Zachnowicza ale jako się domyślam, to pewnie coś takiego, jak auriga regius, którym was Król Jegomość mianował swego czasu w Janowie.	Tėvynė, Apmąstymai Gerai sakai, Vinceli, Žiūrėkite tiktai, ar ne motina: štai turite marškinius, o tie marškiniai iš ko? Iš linų; o tie linai išaugo mūsų tėvynės laukuose; vilkite vilnų drabužiais; vilnas turime nuo avių, kurias peni taip pat ta mūsų žemė savo žolėmis ir žiedeliais. Valgome duoną iš grūdų, pribrendusių ant tos mūsų gimtinės žemelės. Dainuojame daineles, kurias yra sudėję ir dainavę žaliuose miškuose ir lygiuose tos tėvynės laukuose mūsų protėviai. Viską turime iš tėvynės. Tėvynė daug mums duoda, užtai ir mes turime jai šįtą duoti, turime kaip nors savo dėkingumą jai parodyti. Turime mylėti visa, kas tik jos yra: mylėti tą juodą žemelę, gerai ją dirbti, mylėti žmones, savo draugbrolius, tos pačios žemės vaikus, mylėti savo daineles, savo kalbą, kad ir mums kartais nelabai gerai būtų tėvynėje, nors kitur gautumėme baltesnės duonos, nereik apleisti savo šalies, reikia rūpintis, plušėti, kad ir joje ta duona eitų visiems baltyn. Kad pamatytumėte, kaip karštai kitą kart mūsų tėvelių mylėta savo tėvynė, pasakysiu jums vieną atsitikimą.	W hotelu Gallifet?	W tej chwili weszła służąca, mówiąc: „To do pana Fourgeot?”.	Widzę.	Wyżej.	Zapewne nie życzę też sobie wcale rozbudzać wspomnień dawnych zatargów i nieporozumień ani nawet zniewagi, gdyż wyznać muszę ku hańbie niewieściego rodu, że się pewna osoba, o której bez wstrętu wspomnieć nie mogę i o której wolę tu milczeć, posunęła aż do obrazy. I to czyjej! Mej własnej osoby.	Śniło ci się. Czas już do łóżka Chodź, zawołamy Lizę, aby ci pomogła.	Żadnej	Żono ma wieczna, odkręć śruby zardzewiałe. Oto ręce pragnące uścisku...
Sam nie wiem, jak to mogło być?	A jednak mógłbyś to, bracie, zrozumieć tak łatwo, gdybyś tylko chciał...	A to cię uszlachtowali! Pies ci łydkę wyżarł czy co?	Jestem zdrowy, panie Topolski, a ziółek używam tylko w chorobie. A herbu teus, team, czy herbateum... ziółka! Moszcz... wyciąg, pierwiastek żytni, to godne tylko pełnego człowieka, a za takiego mam się honor mieć, panie reżyserze.	Sam rzekłeś, jak powiada Racine... To co, mam mu się rzucić na szyję i przycisnąć do piersi, wołając: „Ojcze mój! Ojcze!”, jak pisuje pan Pixérécourt?	Ej! To tam mniejsza zresztą i o to nie chodzi; w pojedynku kto kogo rani czy zgoła zabije, za to nie odpowiada, bo przecie i swojej głowy nadstawia. Nie ma co o tym mówić; ale do rzeczy, do rzeczy. Więc jakież to masz plany względem skłonienia stolnikowej do swoich zamiarów?	Teraz już muszę iść Mój Boże, pan naprawdę mi pomógł! Nie mogę usiedzieć w miejscu. To jest właśnie to, czego mi było trzeba! Właśnie to...	To już wiem. Nie ma teraz innych wieści, jeno złe: złe z kraju, złe z Krymu i ze Stambułu.	Zacnie mówisz... Ale uważ no, Rochu: gdybyś tak wpadł w ręce onych buntowników, to i ja bym był wolny, i nie twoja by była wina, bo nec Hercules contra pluresnec Hercules contra plures (łac.)	To już pewno będzie lepiej. To może z mieszkaniem dostanę? Rodzinę trzeba będzie przecież sprowadzić.	Chwiiileczkę Gdyby mu powiedział. Co takiego powiedział? Cooooś... cooooś w tyyym rooodzaju: „Pan Grandet z Saumur niby to, pan Grandet z Saumur niby owo. Kocha sweeeego brata, kooocha sweeego bratanka. Grandet jest dobry kreeewny, ma najlepsze zaaaa...miary. Dobrze sprzeeedał swoje wino. Nie deklarujcie baaankructwa, zejdźcie się, naaaznaczcie liiiikwidatorów. Wtedy Graaandet zooobaczy. O wieeeeele więcej dostaniecie likwidując, niiiiż pozwalając, aaaby sąąądy wtykały swóóój nos... Nieprawdaż, hę?”	Co robisz w mojej sypialni? Jak śmiałeś uciec z więzienia? Gdzie jesteś? Nie widzę cię.	O co, o co? O to, że mógłby taki drab rzucić się na panią i zrobić z nią wszystko, coby się mu podobało. Rozumie teraz pani?	O! o! jeszcze jéj jest dosyć Myślę tylko jak się zabezpieczyć, żeby mi znowu mój przyjaciel węgla nie napalił, nim kuźnię postawię	A jak odmówi! Wstyd będzie i zgryzota.	Ach, naturalnie może to jakaś pomyłka.	Ach, po co ja ci to powiedziałam...	Co ci to?	Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka!	Jak pień. Zgrabna metafora. Ciekawymciekawym	Mamy czas... później... Zobaczmy najpierw wyjaśnienie.	Muszę się dowiedzieć, kto to jest	O tak, to dobra potrawa!	Pozwól pan, King, zastanówmy się choćby tylko nad panem i cofnijmy się o parę lat wstecz. Przypomina sobie pan, jakeście to ich wraz z Proutem tropili	To trzeba wejść do mnie.	To zależy.	W każdym razie spróbuję Poproszę panią Meliton, ona mi to ułatwi...	Wychowuje cię Pata (to była jego najstarsza żona) i ona chodzi z tobą po naszym ogrodzie, który jest duży i piękny.	Zgadza się, jest przebiegły niczym lis, energiczny jak Montbars i niezwykle odważny.	Co do Darnówki, ta całkowicie należy do nas tak, jak dawniej i jest majątkiem nie dużym, ale i nie małym...	Grimaud jest sługą dobrego domu i nie poważyłby się przejmować moich zwyczajów. Pił prosto z beczki; patrz, zdaje mi się, że zapomniał wsadzić szpontu? Słyszycie? leje się!...	Przecież księżna pani ma służące, z których także mogłyby być hrabiny, gdyby los im sprzyjał, lecz wszystko idzie na świecie wedle Bożej woli i dlatego niech nikt nie mówi źle o służących, zwłaszcza, gdy są pannami, ponieważ panny nad wdowami zawsze mają przewagę. Powtarzam, strzeżcie się zaczepiać służące.	Ani cygar nie wolno palić dzieciom. Więc można sobie wziąć trochę cygar do domu	Więc cóż jest warte?... Pojedynkowałem się i wyniosłem szramy albo wyrzuty sumienia. Pod Capri rozbiłem się z łódką w czasie burzy, alem nic nie doznał oprócz zwichnięcia nogi. Lew, do którego klatki wszedłem rozdarł mi pantalony... Ogniem ziejący Wezuwiusz o mało nie oślepił mnie popiołem i nabawił mnie kataru... I to się nazywają wrażenia?... Niech licho porwie! Tymczasem posiadanie pięknej i samodzielnej kobiety da mi chwilę szału, przy czym nie zmoknę, nie potłukę się i nie zostanę skaleczony... Niechże i ja czegoś zaznam w życiu... Po cóż bym wreszcie miał pieniądze?	Nie, Józiu, bo mnie już nie będzie z wami szeptał i jakiś straszny żal rozdzierał mu serce.	Bo nie chcę panu pozować.	Dlaczego ja nie mam rozumu i dlaczego ty, Rabsun, nie mówisz do mnie	Jezusie!... Nie mów tak, Lizo! Strach słuchać... zwłaszcza w ciemności.	Mówisz mi pan o nim od rana, ale gdzieżeś go złapał? w Warszawie o żadnym nie słychać...	Nie nudź pan swoją statystyką. Chłopiec kawy trzy! Pan Borowiecki napije się z nami?	Nie potrzebuję o tym myśleć, bo mój ojciec nie ma prawie nic...	Nie wszystkie.	O, nie! Ten mógłby zakłuć mnie nożem	Pan jesteś złodziej, nie przyjaciel! Oddaj pan pieniądze!	Roch pojechał do Szwedów! Mówił, że straż chce porwać!	Szmaja, powiedz no, złotko moje, a kradniesz też lewą ręką?	Tak, nie szło im o zabicie, uwięzić go tylko chciano.	Wychowanie, Wierzenia zauważyła seryo Julka. Znała już od Hanki dziwactwa starego wiarusa, i słuchała z zajęciem.	Zaraz! Ja nie rozumiem!	Żeby nie!	A inni, inni?	A jakże. Będzie się słuchał.	A wiesz pan co mnie za nieszczęście spotkało?	Ale może ja pana męczę?...	Bo skoro tylko powiem A, zaraz zechcą, żebym powiedział B...	Czego ma być strach? Przecie we dworze ładnie!	Cóż się dzieje z Solskimi?... Pięknie pan dotrzymuje słowa!...	Daj, miły nauczycielu. Na tego Boga, w którego wierzę, oswobodzę teraz swą miłą.	Deterministka!	Do świątyni Piladżi, o dwie mile stąd. Tam spędzi noc, oczekując godziny, w której odbywają się ofiary.	Dobrze! Ale jacy my ludzie wszyscy jesteśmy strasznie biedni!...	Drogi panie, maturę zdałem w strzelnicy Lepage’a w Paryżu, a doktorat u pana Cerisier, króla floretu.	Dwieście tysięcy dolarów?...	Gdzie Witek?	Gdzie?	I co, nic?	I wy na nią adwokatować pojedziecie?	Ja ci jestem przecie winien tylko dziewięć szóstek, ty stary lichwiarzu!	Ja jestem synem adwokata.	Ja?	Konałem przede wszystkim z wyczerpania Trochę jedzenia, przyjaciele, a dojdę do siebie. Macie ogień, prawda?	Mam talent.	Masz moją odpowiedź! Interesy załatwiam w kantorze...	Myłem!	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	O, jakże mi przykro!	Odkąd zaniechałam oglądania ludzkich twarzy, nabyłam prawo nieczynienia pokłonu nigdy przed nikim...	Odprowadź muły do Makryna.	Około czterech godzin i tyle samo powrót.	Ot, i masz zegarek z brylantami, jołopie!...	Oto rezultat niepotrzebnej roboty	Palcie panowie, niezgorsze. Mam juchę Żydka, co mi przynosi szwarcowane.	Pan studiuje w Genewie?	Posłać mu kulkę, kapitanie?	Pożądanie	Sam łoni za krowim ogonem tańcował, a tera parobka udaje...	Skądże mogę wiedzieć?	Strzała, prześcignąwszy wszystkie cele, osiągnięte przez innych, pomknęła hen w dal, aż znikła z oczu. Na koniec spadła; tam gdzie dotknęła ziemi, wytrysnął strumyk, który obecnie stał się rzeką, ta zaś (dzięki łaskawości Pana naszego i tych zasług, jakie zdobył sobie, zanim się wyzwolił) ma tę własność, iż zmywa wszelką zmazę i zakałę grzechu z każdego, kto się w niej wykąpie.	Słuchaj no, kucharzu ludzi tam zabija zimno.	Tak się zdaje	Tak, tak!	Ten stary marynarz, ale jeżeli się boisz...	Tst! Hennicke.	W Niemczech?	Wiesz, sprzedałem majątek.	Wszystko stare, proszę pani dobrodziejki. Panna Cecylia w lipcu ma przejeżdżać do Jazłowca...	Z głębi kramikakramika	Zdrowie twoje, braciszku.	Znalazłem coś lepszego	Znowu? Miałem przecież terminową robotę u starego Lewina! Trzeba było najpierw się z tym uporać. Chcesz cały stołowy urządzić w pięć minut?
Jakże chcesz, abym jechał z tobą, skoro wystarczy na ciebie popatrzeć, aby wiedzieć, że ta podróż cię mierzi, że jedziesz z niechęcią, że już żałujesz tego? Co to jest, wielki Boże! co ty ukrywasz? Na co spierać się o słowa, kiedy myśl jest tak jasna jak to lustro? Czy nie byłbym ostatnim z ludzi, gdybym przyjął bez szemrania to, co ty mi dajesz z takim żalem? Jakże mi wszelako odmówić? co mogę zrobić, jeśli ty nie powiesz prawdy?	Mości rycerzu, doskonale poznałeś ciekawość, która mną owładnęła, na twój widok; ale to, coś mi powiedział, bynajmniej nie zmniejsza mego podziwienia, przeciwnie, jeszcze bardziej je powiększa. Jak to, panie, czyż to podobna, żeby dziś jeszcze byli na świecie rycerze błędni i żeby o nich prawdziwe drukowano historie? Doprawdy, panie, nigdy bym nie wierzył, że są tacy obrońcy dam, tacy protektorzy wdów i sierot, gdybym własnymi oczyma teraz się o tym nie przekonał. Bogu Najwyższemu niechaj będą dzięki, że historia chwalebnych czynów twoich poda teraz w niepamięć tę nieskończoną liczbę błędnych rycerzy, o których baśnie całą napełniają Europę i zawracają głowę wszystkim, co je czytają.	Bóg tego nie dopuści bo gdy złe jakie dopuszcza, to zaraz daje i ulżenie na utrapienie. Któż wie, co się jeszcze stać może? Zaprawdę, nikt nie zgadnie, co przypadnie. Niemało jeszcze godzin mamy od dziś do jutra, sporo wody upłynie, a dość jednej chwili na obalenie domu, który lat wiele budowano komu. Ileż to razy i deszcz pada i słońce świeci razem? Dziś legniesz na noc zdrowy, a jutro trup z ciebie gotowy. I któż się pochwali, że choć jeden gwoździk wbił w koło fortuny? jak się znajdzie, dam kruka białego. Między kobiece tak a nie nie podjąłbyś się wścibić koniuszczka igły najcieńszej. Na koniec niechże mi kto poradzi, ażeby się Kiteria całym sercem w Bazylim zakochała. Dam mu cały worek błogosławieństwa, bo to słyszałem ja nieraz, że miłość patrzy przez takie okulary, co miedź na złoto, a orzechy na perły zamieniają.	Ale ba! ażeby to tyle tylko gadali, ale licha tam!	Ksiądz proboszcz powiedział cicho to, co cały kanton głośno powtarza	Toby jego koń został a jak konia nie ma, to Semen pewnie zdrowo uszedł. Znam ja tego konia dobrze; nie odstąpiłby on swego pana na krok; tak by przy nim wartował, jak pies, i prędzej by zdechł, niżby go odbieżał.	Owóż takiemu lepiej w paszczękę nie leźć Niech go diabli wezmą! Unikajmy z nim bitwy, a natomiast majętności, które po drodze się trafią, accurateaccurate (łac.) dziś popr. forma D. lm: spiżarni a. spiżarń., ze stajen, obór, spichrzów, piwnic. Aż mi się dusza do tego śmieje, i już to pewna, że nikomu nie dam się w tym wyprzedzić. Co z pieniędzy po ekonomiach będziemy mogli wziąć, to bierzmy także. Im huczniej i okryciejokrycie	Naprawdę, czy nie lepiej byłoby, gdybyś wcześniej położył się do łóżka? To przecie pierwszy dzień po chorobie.	Jakbyście to nie wiedzieli? Choć wy w lesie siedzicie, ale już kąta nie ma na tej ziemi, gdzieby nie jęknęło i nie zadrgało trwogą. Alboście to nie słyszeli o tej tłuszczy, o tej szarańczy, o tej chmurze, co na nas, jak potop, się leje, Ruś już zawojowawszy całą?	Nie, powieść Ale płacę gotówką. Zobowiążesz się dostarczać mi dwa takie rocznie przez sześć lat. Jeżeli pierwszy wyczerpie się w pół roku, zapłacę następne po sześćset. Tak więc, przy dwóch powieściach na rok, będziesz miał sto franków miesięcznie, zapewnione życie, będziesz szczęśliwy. Mam autorów, którym płacę tylko po trzysta. Daję dwieście franków za tłumaczenie z angielskiego. Dawniej była to cena wręcz niesłychana.	Mówiłam, że się tak skończy ale pan to nie miałeś wiary...	Posyłano, ale nie było go w domu. Jaskólski opatruje ich tymczasem, a on się zna na medycynie, bo przecież kiedyś na swoim folwarku, puszczał krew bydłu. Nie, ja pani tam nie puszczę, po co się denerwować, to widok nie dla pani, nic im wreszcie pani nie pomoże	Tak jest dziwna historia! Człeczek ten robił wrażenie wyrzutka społeczeństwa, a osobistość, która czek wystawiła, była najprzyzwoitsza, jaką sobie tylko wyobrazić można, powszechnie znana i szanowana... Przypuszczam, że wchodzi tu w grę wymuszenie jakieś; zacny obywatel, który płaci za jakąś przygodę młodzieńczą... A jednak i to nie wyjaśnia mi wszystkiego...	I przystraja się kieby dziedziczka i skąd to na to bierze!	Mnie też znacie, że w takich rzeczach ni sobie, ni komu nie folgujęfolgować (daw.) przydarzyć się., to miałbym dosyć. I to wam mówię, że najwięksi rycerze w Krakowie mi w tym przyświadczą. Sam ZawiszaZawisza Czarny z Garbowa	To znaczy zawładnąć dokumentami, stwierdzającymi, że wchodzący w grę mężczyzna był już poprzednio żonaty. Samo zawładnięcie nie zamyka jednak sprawy. Pozbawiona dokumentu ta trzecia, jeżeli tylko pamięta nazwę i adres instytucji, która dokument wystawiła, zdoła uzyskać odpis. Korzyść tedy ogranicza się do przedłużenia sprawy, gdyż musimy założyć, że owa osoba byłaby istotą naiwną, gdyby nie przeglądała kilkakrotnie świadectwa ślubu. Na brak pamięci tedy z jej strony autor liczyć nie może. Jest jednak i druga korzyść. Mianowicie, mąż mając w ręku świadectwo może natychmiast wszcząć kroki rozwodowe. W powieści dałoby się to załatwić z piorunującą szybkością. Po prostu telefonuje do swego adwokata w Nowym Jorku i wydaje polecenie. W praktyce natomiast musiałby prawdopodobnie sam pojechać do Ameryki. Lecz nie odstępujmy od powieści. Otóż nagromadzone przez pierwszą kobietę, czyli przez panią, informacje o burzliwym życiu drugiej, jak też i fakt porzucenia męża, wystarczą w zupełności do rozwodu bez żadnego odszkodowania. Więcej jeszcze. Proces z konieczności odsłoni burzliwe życie owej damy, zapewne obfitujące w takie szczegóły, na których ujawnieniu wcale jej nie zależy. Rozumie mnie pani?...	Aha! stoisz... Wiem ja, co ty robisz... Nie bój się!... Wszystko wiem...	Nie dziwuj się waćpan; przyjeżdżam, ledwie tchu mi staje, aż tu pierwsze słowo: klasztor. Ale przecie w perswazję ufam i w jej serce, i słowo. Jak to waćpan powiedziałeś? „Dobry habit...” ale z czego?	No, to chodźmy do cukierni, na kawę z ciasteczkami!	Oto słynny capataz de cargadores Ukończył pracę i nadjeżdża w całej swej okazałości. Po don Carlosie Gouldzie jest to największy człowiek w Sulaco. Dobry z natury, więc z nim się zaprzyjaźniłem.	Pilnuj się, bym o tobie nie chciała co rzec...	Że to panna Lawinia, osoba, jak się zdaje, tak dobrze chowana, lubi zamieszkiwać taki kraj?	I... to już weź sam, nie mam pieniędzy, a zresztą orżnąłeś mnie zimą na węglach, daj spokój, ja wiem, nie tłumacz się, bo ci powiem, czem jesteś...	Co ty ze mną robisz? Koki! Co ty ze mną robisz! Przez dwa tygodnie nie napisałeś ani słowa! Myślałam, że oszaleję.	Ach... o to panu chodzi.	Ale dobry Boże, to skąd przyjdzie pomoc, na jaką liczymy, że nam ześle niebo?	Cóż macie na swoją obronę?	Ech, proszę jegomościa, toć ja nie mam o to strachu!	Nie dasz rady. To starzy praktycy w tych rzeczach.	To ja pani nie odstąpię.	To nie dla gospodarstwa...	To się pokaże	Na film. To by była kapitalna sprawa, Abe. Wyobraź sobie, że bym się kąpała na brzegu morza...	Nie, mój dzielny chłopcze, ja umrę z pewnością, a ty mnie przykryjesz dobrze kamieniami, żeby hieny nie mogły mnie wygrzebać. Umarłemu to może wszystko jedno, ale za życia niemiło o tym myśleć... Ciężko umierać tak daleko od swoich...	A to wy kumie, gdzież Maciej?	Aha! Właśnie! Rezygnacja to dobra rzecz, a kochanie	Co wy mówicie?...	Co? Znowu brat?	Dlaczegóż, Alanie? Cóż ci zawinili Campbellowie?	Kto to był?	To prawda, panie hrabio.	Zrobię to, kiedy ją znowu zobaczę	Nie, nie potrzeba. Nie całowałeś ty mnie, jakeś był mały, to się i teraz obejdzie.	A a! Tak zawsze pierwszych dni bywa! Mężczyzna się wydaje wrogiem, ale potem niewolnikiem się stanie. Tylko mu bądź wesołą, dobrą, łaskawą, pokłoni się, posłusznym będzie. A nie pomoże nic, damy mu ziele pić i węzełek od sukni oderwać mu trzeba a nosić przy sobie u piersi, na sercu.	Rozumie się, że tak, dziwny człowieku! Czyżbyś pan nie zrobił tego samego dla mnie, gdyby się panu zdarzyło zauważyć coś podobnego w moim majątku?	Do sądu pojadę... Zwieź ziemniaki, a jak ludzie skończą kopanie, to zagnać je do grabienia ściółki, a ty mógłbyś kołki pozabijać do ogaceniaogacenie	Nie, kamracie! Wydajesz mi się dobrym chłopcem, ale koniec końców jesteś tylko chłopcem. No, ale Ben Gunn ucieka. Nawet rum nie poprowadzi mnie tam, gdzie idziesz... nawet rum, póki nie zobaczę twojego czcigodnego pana i nie usłyszę od niego słowa honoru. A nie zapomnij no moich słów: „Znacznie więcej znacznie więcej zaufania...”, a potem uszczypnij go.	Nic nie chcę, tylko ci winszuję, że na panią wyszłaś.	Nic waszemu mistrzowi do naszych praw; łaskę może tu okazać nie on, jeno król nasz	Nie Wracam do swoich.	Niech się pani nie zarzeka.	Nieśmiertelny twój ojciec mówił mi pełen smutku, że wchodzisz na błędną drogę... Wyrzekasz się z pogardą arcykapłańskich święceń i źle traktujesz sługi boże.	Panie łaskawy nie mógłbyś się pan czasem dowiedzieć od swego brata, ile on też zapłacił panu Majewskiemu?	Skrzetuskich nie widziałem od czasu naszego wesela Był on tu z chorągwią w Dzikich Polach i synowie byli z nim razem, ale nie przygodziło się spotkać.	Czeka nań Lucilla do niéj mu pilno...	Dla mnie byłoby lepiej odłożyć tę rzecz do wieczora. Chciałbym załatwić kilka spraw przed spotkaniem.	I patrzysz na morze?	Jakże się ojciec czuje?	Już z pół godziny. Przyszedł ktoś do niego z wizytą...	Maniu, twojej modlitwy pan Jezus nie wysłuchał.	Nasi poganów płoszą. Jest znaczny podjazd, który bydło z pola zabiera.	Nie jestem głodna. Nie mam zdrowia, wiesz o tym.	Nie.	Podobno Bum-Drum z Murzynami i lwami przyszedł Maciusiowi na pomoc.	Postaraj się być pojętniejsza	Przecie gdyby dziś potrzeba było, dodał tajemniczo Presler, jeszczeby się z karabinem i bagnetem dało rady.	Ręczę panu. Jest bardzo sprytny, bezgranicznie nachalny i w świecie handlowo-przemysłowym otrzaskany.	Tak Tu leżał i jęczał. Tu go znalazłem.	Zaśby ich nie można w pole wywabić?	A mnie Piotr Michcik. Umiesz czytać?	A u nas w bungalowie?	Ależ z hrabią de Morcerf, który służył pod twoim znakomitym ojcem i nawet przyznaje, że zawdzięcza mu swój majątek.	Boś waćpan ślepy! zawołała jejmość: a czasby oczy otworzyć.	Byłaby szkoda!	Bądź sobą.	Czemu?	Czy być może?	Dziękuję panu!	Fibich.	Gdzie ty masz tutaj pole? Gdzie masz kłosy?	Gdziesik mi twój urząd	Ha?	Juścijuści (gw.)	Kobieta demoniczna mówił głosem stłumionym	Kupiłem i zaraz sprzedałem za gotówkę.	Mogę mu dać słonej wody, ile mu tylko będzie potrzeba... aż zostanie szyprem.	Mości rycerzu pamiętaj, że zwyciężony ulega całkiem woli zwycięzcy.	Naturalnie...	Nauczyciel, Uczeń, Strój słyszysz?	No, pani może z tego coś mieć	Pewno, że za mocne. Czytaj dalej.	Powiedzże choć gdzie, i jakeś je odebrał.	Serdecznie dzięki, dobra mino.	Stary! Wdowiec!	Słowo.	Trwa i pragnie, abyś w tym domu znalazł spoczynek, jeśliś zmęczony i pociechę, jeśliś nieszczęśliwy.	Więc niech stawia piątki.	Wyrwane! Dwie kartki! Dwie następne kartki!... Niech pan zobaczy ślady!...	Z nami chociażby.	Żałuję, żem poszła
Trzeba bezwarunkowo wziąć do domu młodego Sorela, syna tracza będzie dozorował dzieci, które jak dla nas robią się nadto wielkie zbijaki. Ten młody księżyk czy kleryk, dobry przy tym łacinnik, potrafi pokierować chłopcami; mówił mi proboszcz, że to tęgi charakter. Dam mu trzysta franków i życie. Miałem skrupuły co do jego moralności, był bowiem beniaminkiem starego felczera, kawalera legii, który pod pozorem pokrewieństwa odnajmował izdebkę z wiktem u Sorelów. Ten człowiek mógł w gruncie bardzo łatwo być po prostu tajnym agentem liberałów; powiadał, że górskie powietrze dobrze mu robi na astmę; ale ostatecznie to nie żaden dowód. Przebył wszystkie kampanie Buonapartego we Włoszech, a nawet, jak powiadają, podpisał swego czasu protest przeciw wprowadzeniu Cesarstwa. Ten liberał uczył po trosze łaciny młodego Sorela i zostawił mu książki, które przywiózł z sobą. Toteż nigdy nie przyszłoby mi do głowy brać tego chłopca do naszych dzieci; ale proboszcz właśnie w wilię sceny, która poróżniła nas na zawsze, powiedział mi, że Sorel studiuje od trzech lat teologię z zamiarem wstąpienia do seminarium; nie jest zatem liberałem, a umie po łacinie.	Na wsi się pani chowała, więc musi pani znać lasy... Otóż, proszę, niech sobie pani przypomni dobrze drwali: czy nie mają oni w sobie coś z tego lasu, który ciągle rąbią, bywają sztywni tak samo, robią się mocni, ponurzy i obojętni. Po paru latach przebywania w lesie, mają już nietylko w konturach, ale i w spojrzeniu tę twardość drzewa i cichą melancholię wegetacyi... A rzeźnik?... człowiek, który ciągle zabija, ciągle oddycha świeżem mięsem i krwią dymiącą, nie ma później tych samych cech, co i pomordowane przez niego bydlęta?... ma, i powiem, że jest sam bydlęciem. A chłopi?... zna pani dobrze wieś?...	Dobrze! ja będę Kortezem, a Józio rycerzem na koniu, ale jak Ewka, ani Joasia nie chcą być Montezumą, to jakże? Przecież tak nie można się bawić, prawda? Ktoś musi być Montezumą, bo inaczej któż będzie Mexykanami dowodził?	Wcale dobrze pływasz, jednolatku! Zapewne ze stanowiska foczego rzecz ta przedstawiać się musi tragicznie. Ale sameście temu winne, foki. Przybywacie każdego roku w to samo miejsce i o tej samej porze, przeto nic dziwnego, że ludzie się dowiedzieli o tym. Nie przestaną was tedy zabijać aż do czasu, kiedy znajdziecie sobie nowe, nieznane im miejsce pobytu.	Ale niechże panienka zaczeka! Gdzież to panienka będzie po knajpach ganiała? Żeby znowuż nie można było z panem się w domu rozmówić? Rodzonej córce? Słyszane rzeczy! To już rzeczywiście! O, niech panienka usiądzie na stołku i trzęsie się... Żeby rodzonemu dziecku ogrzać się w kuchni nie dać	...bo żeby to była naprawdę siła, ale naprawdę, tak zupełnie naprawdę, to jest de-zor-ga-ni-za-cja. Polska zawsze nierządem stała i stoi. A ponieważ tam naokoło wzrastanie automagnetyzmu masy odbywa się w postępie geometrycznym w stosunku do natężania się w sobie naszego syndykatu, więc musimy ulec rozumiesz, Macieju? oto jest prawda. I zobaczy jeszcze ziemia faraonów, tylko w lepszym stylu niż dawni, nie zachwaszczonych totemistycznymi przesądami, jasnych jak prawdziwi synowie Słońca ostatecznej wiedzy. pomyślał ze znużeniem Scampi). gdybyśmy bolszewizm, nie komunizm nasz, tylko rosyjski bolszewizm, gdybyśmy, powtarzam, mieli poza sobą, ha to się opłaci na pewno: długo się nie utrzymają, a uodpornią nas na jakie 200 lat...	Niech się i pan hrabia do tej rzeczy przyczyni. Nie kradzione, bo dla partii.	To mnie wcale nie dziwi Domyślamy się, co było tematem ich rozmowy, a takie tematy, przyznasz, nie lubią narażać się na podsłuchiwanie, chociażby ze strony służby czy przygodnych sąsiadów. Jeżeli o mnie chodzi, bynajmniej nie zmartwiłem się ich spotkaniem.	Spodziewam się, spodziewam się, że tego dostąpię. Kiedy już takie przeznaczenie kobiety, żeby jak tyka sama w świecie nie tkwiła, to i mnie go nie ominąć...	Hm! to nas i tyle nie będzie. Jak waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?	Mogłeś zawołać, jeżeliś chciał, abym przyszła. Ale nie czesałam się długo.	Oczywiście, godzę się. Czyż nie przyrzekłem tego odrazu i czy nie byłem zawsze gotów mówić o tem szczerze?	Niech mi pan wybaczy. Bóg musiał pana zesłać w odpowiedzi na moją modlitwę. Ale przez te trzy dni odchodziłem prawie od zmysłów ze zmartwiania i teraz nagle przyszło mi na myśl: a jeśli to diabeł go posłał?	Jak sobie zechcesz; tutaj też nikt o darowiznę nie prosi, bo to nie od łokcia ani od miarki kompania, tylko szlachta karmazynowa. Uspokój się, a z szablą się nie sroż, boby tu ani kawałka z ciebie nie pozostało.	Nie odbierajcież sobie serca! Wola Boża! Stanie się co on postanowi, my nasz obowiązek spełniemy.	Tak jest. Pan mnie nie znał?	Nie, nigdy nie miałam do tego ochoty. A pan?	Ja także mam klucz, ale nie wolno mi go wypróbować. Bodaj to kolegium!	Była to wielka postać w bieli, z zasłoną na twarzy i z lampą w wychudłej ręce Skinęła głową, przesunąwszy się przed nim cicho po korytarzu ciemnym i zimnym jak grób. Ponure postacie w zbrojach stały z jednej i z drugiej strony wśród śmiertelnej ciszy i przy płomieniach jednej lampy, a upiór ciągle się zwracał ku niemu, ukazując blask strasznych oczu przez białą zasłonę. Doszli do zasłoniętych drzwi, za którymi brzmiała przyjemna muzyka. Skoczył naprzód, żeby wejść, lecz widmo, pchnąwszy go w tył, groźnie potrząsało...	Działo się to w czerwcu, dnia dwudziestego siódmego, roku pańskiego tysiąc siedmset pięćdziesiąt i cztery... był wieczór natenczas, słońce zaszło już było... ziemia siniała... księżyc wyszedł na niebo i w lisią czapkę zawinięty, wróżył świętojankę... czeladka moja już spała, okna były pootwierane we dworku... bzy kwitły ostatnie i pierwsze róże się rozwijały... cisza była jak na cmentarzu... nagle!...	Mam zgłosić się czy czekać na pańskie wezwanie?	To być nie może... Otóż i słońce!...	W 75 pułku kapitan przechlał całą kasę pułkową. Było to przed wojną i musiał wystąpić z wojska, ale teraz znowuż jest kapitanem. A jednak feldfebel, który skradł skarbowi sukno na naszywki jest dzisiaj sztabsfeldfeblem. Ale w Serbii został rozstrzelany jeden szeregowiec za to, że zjadł od razu konserwę, którą powinien był jeść przez trzy dni.	A co do twojej roli to jest jedno wyjście: usunąć się zupełnie, zostawić rzeczy ich biegowi i powiedzieć sobie, że wszystko idzie po twojej myśli.	Panie dyrektorze, czy jest w klasie mego syna chłopiec, który się nazywa Garrone?	Powiem ci tedy, panie, przyczynę tej wyprawy. Wiedzcie, że Ryjol był lennym diuka Hoela. Owóż diuk ma córkę, najpiękniejszą ze wszystkich cór królewskich, i hrabia Ryjol chciał ją pojąć za żonę. Ale ojciec wzdragał się oddać dziecko wasalowi; tedy hrabia Ryjol próbował uprowadzić ją siłą. Mnogo ludzi poległo w tej sprzeczce.	Chyba nie na nią ma ochotę! Na to trzeba by odwagi!.... Zagiął parol na Katarzynę, to jasne.	Prawda jest, że wilcze oni serca mają, wszelako i to prawda, że w Szczytnie jej nie zgładził, a że sam w tę stronę pociągnął, więc może i ją w którymś zamku ukrył.	Bo takich nie ma! Zupełnie nie ma! Są albo samice głupie, albo płaczliwe sentymentalne gęsi; człowieka, zupełnego człowieka pomiędzy nimi nie znalazłem.	Boję się ciebie?	Co się stało?	Dobra rada nie jest zła. Zwłaszcza że nie mam najmniejszej ochoty zdechnąć nafaszerowany trucizną.	Ha, cóż?... Czcigodni państwo doktorostwo oboje zdrowi, proboszcz i major także... Pan Zdzisław przysłał szanownym rodzicom dwa tysiące rubli...	Hm! a przy kolei nie miałeś zarobków?	Jać nie drzemię, jeno w głowę patrzę.	Każcie zrobić, nie będzie długo czekała, nie... Jak duszy pilno ze świata, niczym jej nie powstrzyma, nawet płakaniem, boby już poniektóre całe wieki ostawały między nami	Król zgodził się Dormesko.	Mnie?... A on po co miałby mi się oświadczyć?...	Mówią, że wojewoda witebski okrutnie zacny pan?	Nie mogłeś więc zasypiać odrazu?	Nie próbuj nawet, bo nie zdolisz, ot, powiem ci od razu: jutro rano wyjeżdżamy do Krakowa.	Nie, wolę jechać. Wszyscy mnie dziś zmęczyli, nawet i ta makolągwamakolągwa	No, ale ten twój Gajkoś! Ja bym go, szelmę, pierwszego przypiekać kazał. Jeżeli to prawda, co on tam moim Wickom rozpowiada...	O, nie! bynajmniéj!	Owszem tylko nie przypuszczałam, aby tu było jej tyle.	Tak włóczymy się po zamku, wywołując minione echa	Dlatego, widzisz, że ty masz lat dwadzieścia jeden i mógłbyś szybko zapomnieć stare czasy; ja mam lat pięćdziesiąt i jestem zmuszony, by wszystko pamiętać. Ale mniejsza o to, wróćmy do interesów. Chciałem ci powiedzieć, że gdybym był na twoim miejscu...	Dziecko, Przyjaźń odpowiedział. członek najniższej kasty w Indiach; przen. wyrzutek.; ale pomimo to jest w tym dziecku coś takiego, jakby płynęła w nim krew książęca!	Czy to już?	Dziękuję nie wątpię o tym. A ty, staruszko moja kochana?	Gorzej jeszcze zaczęli stawiać kościoły i sprowadzać sobie mnichów, aby się nimi od nas zasłonić... aleśmy im i tym klechom odebrali ochotę oszukiwania nas... Cha! cha! Kazałem wieszać księży i kościoły popalić...	Muszę potem zajrzeć do niego. No, a teraz, kiedym się rzetelnie pokrzepił, nastawcie uszy, bratowo.	O! On nigdy nie będzie moim przyjacielem bo jest przyjacielem mojej macochy.	Oto tymczasem dwieście funtów... Panie jeśli chce pan skorzystać?...	Przed gospodarzem skarżyć się będę, bo pomyje pani wprost pod moje okna cieką!	Zdaje się, że moja pani jest nieco zdenerwowana?	Przed godziną jeszcze miałam ten zamiar ale teraz postanowiłam zostać...	A jestem pewien, że w ciągu tych paru dni uległ zupełnemu przekształceniu. Jeśli dobrze pamiętam, było tu inne wejście, a dziedziniec był wybrukowany i zupełnie pusty. Dziś jest tam wspaniały trawnik otoczony drzewami, które wyglądają na sto lat.	Cóż to za szał ogarnął wówczas ludzi?	Dałeś mu pietra! Na co mu to przyszło temu WiktorowiWiktor (z łac.)	Pi!... pi!... Ależ to ładna dziewka...	Tak i zrobiłam to z przyjemnością.	To mi przyjaciel!	A Marynia wie już o wszystkiem?	Jakże piękny jest ten różowy śnieg. Patrz! Na skałach jest mnóstwo, mnóstwo cudnych róż. Szarzeją teraz. O, o! Wszystko gaśnie! Już koniec!	No, chodź	Posłusznie melduję, panie generale, że jestem fertig.	Sądzę, panie Cyrusie, że powinniśmy ulokować „Bonawenturę” w bezpiecznym miejscu.	Wyznaję że jedno spojrzenie pani Dulcynei warte sto razy więcej, niż wszystkie łaski Kasyldy i niż ona cała; przysięgam, że pojadę do Toboso i zdam ci sprawę ze wszystkiego.	?...	A dalekoż tam jeszcze do pana Benassis’a?	A de Marsay?	A fregata?	A gdybym była prostą chłopką? spytała żartobliwie ciągle Laura.	A jednak na wstępie zarzuciła mi pani fałsz	A ją ty widziała z jastrzębiem nad głową?	Chodź za mną	Dla mnie będzie nowa. Byłam w życiu trzy razy na operze.	Dla pa-ni Lat-ter...	Jak pchła!	Kilku mieszczan i kupców do pana Kaspra przychodzą.	Koniak?	Mama tak często brak serca mi zarzuca, że doprawdy sama wkrótce czuć je w sobie przestanę,	Mało jeździłeś	Mianowicie?...	Mogłem odpuścić krzywdy własne lecz usłyszawszy o waszych chciałem ją nożem pchnąć. Niestety, przeszkodził mi szlachetny Winicjusz, który ją miłuje.	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Napadł! I cóż uczynił?	O tak... Może ona będzie wiedziała...	Od jutra będę gotów!	Pani hrabina jesteś złośliwą...	Panna Solska płaci złoty za karę	Panno Janino! Panno Janino! jaka jestem nieszczęśliwa!..	Powiedz dzień dobry	Skąd?... co?...	Sztuka więc jest jak piwo owsiane	Tak dobry, że dawno już powinien by wisieć	Tak jest.	Teraześ waćpan lepiej utrafił. A prędkoż sam w onej winnicy pracować poczniesz? Słyszałem, żeć szarfą na wojnę przewiązano.	Utwierdzasz mnie ksiądz w opinii, iż Francuzi są oswojonymi małpami
Blondet, zapłacę ci za to Jeżeli baronowa była postrzelona, lekkomyślna, egoistka, niezdolna do rachunku, odpowiedzialność za jej wady przypadała domowi Adolphus i Sp. z Mannheimu oraz ślepej miłości barona d’Aldrigger. Łagodna jak baranek, baronowa miała serce czułe, łatwe do wzruszenia, ale nieszczęściem wzruszenie trwało krótko i, co za tym idzie, zmieniało się często. Kiedy baron umarł, pasterka ta omal nie poszła za nim, tak boleść jej była szczera i prawdziwa, ale... nazajutrz przy śniadaniu podano jej groszek, który lubiła i ten rozkoszny groszek uśmierzył atak bólu. Córki, służba, wszyscy kochali ją tak ślepo, że cały dom był szczęśliwy z okoliczności, która pozwoliła ukryć przed baronową bolesny widok konduktu. Izaura i Malwina ukryły łzy przed ubóstwianą matką i zajęły ją dobieraniem i zamawianiem żałoby, podczas gdy śpiewano requiem. Kiedy ustawią trumnę na wielkim katafalku, na poplamionym od wosku kirze, który obsłużył trzy tysiące dystyngowanych osób, nim mu przyznano stan spoczynku (oszacowanie karawaniarza-filozofa, którego pytałem w tym względzie między dwoma kieliszkami likieru), kiedy obojętne klechy ryczą Dies irae, kiedy wysoki kler nie mniej obojętny odprawia mszę, czy wiecie co mówią czarno ubrani przyjaciele, siedząc lub stojąc w kościele? (Oto żądany obraz). Czy ich widzicie? „Jak pan sądzi, ile zostawi stary d’Aldrigger?” mówił Desroches do Taillefera, który nam wyprawił przed śmiercią najpiękniejszą orgię, jaką pamiętam.	Tak by wyglądało, lecz to sprawy nie wyjaśnia. Tu go przecież nie wypaliłem.	Nie wiesz. Czasem, w pewnej chwili, w nastroju jakimś przypadkowym człowiek to lub owo odczuwa. Nie trzeba tego zaraz mówić, bo słowo pozostaje i cofnąć się go nie da, i pamięta się je. A nastrój przykry może minąć, zmienić się. Na cóż go utrwalać!	A jeśli taka słaba strona nie istnieje?	Dałbym głowę, że nie tylko czytał, lecz i rozumiał	Jużci, u Krzyżaków jej nie słyszała	Kassjera nie ma.	Nawet nie liczyłyście?	Nie będę mówić wiele Przed tobą, jak i przed każdym z nas, stoi jedyny, najzaszczytniejszy cel, służyć człowiekowi. pamiętając o wszystkim, czym jesteś. A	Nie szukałem...	Nie turbujcie się	Nie, ich też zjemy.	Pewnoś znowu nie dosolił!	Hę! Nie bójta się, odezwał się jeden ze zbrojnych, skończy się to rychło, da Bóg. Nasz książę Władysław dopiero rozpoczął, jeszczeście nie kosztowali co on wam gotuje. ale potém	Właśnie dlatego, że jesteś zbyt oczytana w filozofii, chciałem cię zażyć od strony zupełnej prostoty. Ale skoro nie, to nie. Wytoczę argumenty cięższe.	A do dzieuch tak sposobny, że i trzech kwartałów czekać nie potrza...	Niech mi pani powie, kto pani lepszy: on czy ja?	Przeczytaj drugi raz Może to nie tak...	A więc jeszcze nic nie wiesz? Wracasz do domu, i to nawet zaraz.	A nie wiecie to, kpykiep (daw.) jechać.?	Ale dlaczego nie ma mi się udać?... Dlaczego?...	Aże coś na wnątrzu boli od takiego gadania. Nie rezonuj	Bo i sama kulasów nie żałuję!	Ludzie nic nie wiedzą ja jedna wszystko wiem... ludzie głupi, źli, niegodziwi... on jeden dobry...	Nie schudła ona na pewno w opowiadaniu	Do tej też chwili ja i pan Peggotty musimy ciągle czuwać razem nad transportem bagaży Emmo, duszko przyjaciel nasz pan Tomasz Traddles prosi mnie, bym mu dozwolił zaordynować ingrediencjeingrediencje (z łac.) mocny trunek; niegdyś: przyrządzana na ziołach nalewka uważana za lek wzmacniający serce., co wraz z rostbefem pozostanie nieoddzielnym od wspomnień starej, którą porzucić mamy, ojczyzny, słowem, domyślasz się, duszko, że mowa o ponczu. W poprzednim biegu życia nigdy nie pozwoliłbym sobie korzystać z uprzejmej propozycji naszego przyjaciela i nadużywać pobłażliwości tu obecnych panny Trotwood i panny Wickfield, lecz... dziś...	A co? Ja wiedziałam, że jak nikt nie pomoże, to ino do Bartosza jak w dym.	Dość niech wiedzą, że pan Babinicz, nie pan Kmicic, jedzie. A po drugie: chcąc w taką drogę jechać, lepiej by ukryć szarżę waszej miłości.	To bardzo dobrze, nie będzie nawet pozorów.	Pytanie pańskie ma ton ciekawości. Ale nie był to pan, jeno pewna dama. Portret jej mieści się tam, na sztaludze.	Za to ja pytać będę. Skąd pani wiedziała, że dzisiaj przyjdę?	To na jedno wyjdzie. Co do mnie, wyznaję, że jakiegoś Heroda miałbym ochotę ot tak w ręku trzymać (tu Połaniecki otworzył palce, a potem ścisnął je w pięść), ale z takim gołębiem, jak pani nigdy. I miał słuszność. Oto ciekawym, jaki będzie Maszko dla swojej żony. To twarda ręka.	To ja dziękuję pani za szczerość. Spodziewałem się tego od dawna. Trzeba było uprzedzić. Większy honor zrywać samemu. Byłem podły, kochałem. Ha, trudno! Gdzie mierzyć się o dziewczynę z tym pruskim szpiegiem! Na co innego może mu sprostam! Czekajmy!	Co ja na to?... Przysięgam, że jedynym moim życzeniem w tej chwili jest, ażeby zaginął najdrobniejszy ślad mojej znajomości z panną Łęcką... A przede wszystkim ten nieszczęśliwy kamień, który ją tak roztkliwia.	To szczególne zdawało mi się, że ją spotkałem na schodach.	Jurek... mój syn... dziś rano... Jurek bawił się tą książką.	Mój Pentuerze jesteś mędrcem, więc rozumiesz, że nam wszystko jedno, czy mamy dziesięciu panów, czy jedynastu...	Tak... ale pomyśl, mamo, co... się... się stało z... tamtym!	Szkoda, że pan rozproszył moje wnioski A więc powiadasz pan, że to podarek ślubny?	Tak?? a no, wiedźcie, że już od dwóch podobno niedziel wypowiedzieli mu służbę we dworze.	Doprawdy, Sancho, mój przyjacielu, na ten raz chyba ty oślepłeś, a toć to są osły albo oślice, tak na pewno, jak ja jestem Don Kichot, a ty Sancho Pansa; przysiągłbym na to.	Późno dziś rozmowę wszak możem odłożyć do jutra.	Tak na zewnątrz wszystko każe się domyślać, iż zupełnie szczęśliwą jestem; ale pan wiész zapewne, że nietylko z zewnętrznych okoliczności, ale i z samych siebie czerpiemy zasoby szczęścia, lub nieszczęścia. Są ludzie, którzy śród cierpień nawet, śród ubóstwa, boleści, posiadają niezmącony niczém spokój ducha; są inni, którym natura wlewa w pierś zarody wiecznego niepokoju. Ci, otoczeni największemi rozkoszami ziemi, zawsze czegoś pragną, za czémś gonią, rwą się do przeczutych, a niedoścignionych ideałów; zda się, że już chwytają je niekiedy, ale zawodzą się i znowu biegną w świat z radością i pragnącą piersią. Takim trudno o szczęście; do takich należał ojciec mój i należę ja.	Ale po co?	To się zobaczymy. Okropna pogoda. Słuchaj, Ksawery, może się po koncercie spotkamy na St. Germain i pójdziemy na ostrygi?	A to, proszę pana inspektora, „ktoś” nawpuszczał do klasy chrabąszczów.	Co to za niewolnica?	Cóż ty na to poradzisz?	To z tych samych!	Z tej gablotki. Widzisz, jakie to cacka.	A co tam słyszeli dobrego?	Ale chciałbyś zrozumieć stopień. do piekła daj pokój tym urojeniom poznawaj i bierz.	Ano nic tylko Ulanicki stał się najpopularniejszą osobą w Krynicy.	Bo to namiestnik	Co tam?	Co też pan mówi! Do tego jeszcze daleko.	Dziękuję ci. Jakie to szczęście, że cię spotkałem!	Jak na diabłów, choć między nich jechał.	Marsz, jak ja dam wody, to ci bańki nosem pójdą. Może jeszcze kogutkakogutek	Nas dwu, to mało	Odpocznij. A Jędrusiowa niech podaje. Głodny jesteś?	Pana Adama, naturalnie!	Poznałam je z bliska i dobrze, mój wuju...	Przeniósł trupa do własnej celi, położył go w łóżku twarzą do ściany, sam zaś wrócił do pustej celi, zakrył dziurę i wsunął się do worka, przeznaczonego dla zmarłego. No i co, słyszał pan kiedyś o czymś podobnym?	Przydałaby jej się woda. Nowa skóra nabiera pełnej barwy dopiero po pierwszej kąpieli. Chodźmy się wykąpać.	Słusznie, był tam istotnie.	Ze mną? Nic...	A cóż wam przykazano?	A którążeś najlepiej spamiętał?	A wywołała głównie dlaczego?	Czegóż chce?	Cóż matka twoja miała przeciwko mnie?	Cóżeś zrobił z mieszkaniem?	Cóżeście mu zawinili?	Do której prawdopodobnie powrócili	Gdzie Stefek?	Gdzie jest koń?	Idę szukać Zawiłowskiego.	Jakie?	Jest czas mówienia, jest czas odchodzenia od mówienia	Jeszcze jakieś sto jardów do brzegu	Kocham cię!	Kogo, kogo?	Lubię	Marzenie	Matka?	Milady	Mógłby mnie uleczyć z podagry!	Naprawdę? W jaki sposób pan z nim się zaprzyjaźnił?	Nazwiska ich?	Odgadywać będę chęci twoje ze spojrzenia...	Proszę mi powiedzieć, kim jest ta dama?	Rozmawia z nią Janowa?	Stary! Wdowiec!	Staś będzie o tym pamiętał i Dinah także.	W jaki sposób?	Walkę?...	Wszakżeś się zgodził.	Z domu.	Zamrę, powiadacie?...
Dziwnem zrządzeniem trafu w jednym przeciągu czasu, i bez udziału w tem mej woli, zbiegają się w mem ręku nici kilku tajemnic, a tajemnic dziwnie zręcznie ukrywanych przez osoby których są własnością. Nikt mniej odemnie nie zajmuje się sprawami swych bliźnich, a mimo to los zda się obrał mię za narzędzie, abym jeśli uznam to za potrzebne, mógł odkryć trzy obłudy, trzy cnoty zrzucić z piedestału, i pokazać ich nicość a kłamstwo. I czy uwierzy pani, że klejnoty któreś mi pani przed kilku tygodniami powierzyć raczyła, stanowią jednę z tych tajemniczych nici, na których drga wielka nędza moralna, przykrywająca się płaszczykiem dumnej i wyniosłej cnoty!	Ach chce pani dowiedzieć się, kiedy przyjeżdżają państwo Solscy?... Ależ proszę, niech pani idzie...	Więc są tacy szczęśliwi, którzy potrafią wzbudzić w pani odpowiedni oddźwięk?	Przepraszam. Otóż ranny, choć to gałgan większy od mego Bronka, zawsze jednak jest dystyngowanym człowiekiem, naszym kuzynem i jeżeli nie mają go diabli wziąć, potrzebuje pilnego dozoru... macierzyńskiego!... Felczer i baba, która jest przy nim, nie wystarczą... A że pani podobno znasz się z zakonnicami od Świętego Kazimierza (tak przynajmniej twierdziła moja żona), więc, kochana panno Magdaleno...	Ach! mój Boże doprawdy, wujaszku, wyście tacy uczeni, że w potrzebie moglibyście z ambony prawić, a mimo to tak się łatwo dajecie powodować urojeniom, że wam się zdaje, jakobyście jeszcze młodzi byli, choć już dobrze starzy jesteście. Po co to także nazywać się rycerzem, kiedy wy nie jesteście wcale rycerzem ani Alcantary, ani Calatrava? Prawda, że każdy szlachcic zostać nim może, ale nie taki, co grosza nie ma przy duszy.	Zapłacę, panie zapłacę, ale niech mi pan rozłoży choć na parę lat. Toż te pięćset rubli, co mam u panów, to mój cały majątek. Chłopiec skończył szkoły i chce uczyć się na doktora, a i starość za pasem... Bóg i pan wie, co się człowiek napracuje, nim zbierze taki grosz... Musiałbym się drugi raz urodzić, ażeby znowu go zebrać...	Tak jest. Powinienem, ale... Mniejsza o to... Nie chcę zmuszać cię do kłamstwa. Jestem ostatni z rodu. Nazwisko i majątek pozostawiam twemu synowi. Je vous ai aime de toute mon ame...Je vous ai aime de toute mon ame... (fr.)	Trzeba by go wyprawić do Szwajcarii. Przede wszystkim dlatego, że ma tam krewnych, rodzinę matki, po wtóre, jest to jedyne miejsce, gdzie będzie bezpiecznym. Można by ostatecznie do Szwecji, ale cóż tam będzie robił, w dodatku nie znając języka? Jakże go więc przetransportować do tej Helwecji?	Nieinaczéj Jestem daleki od lekceważenia indywidualnych uczuć, wiążących nieraz tak pięknie i trwale dwoje ludzi. Ale wierzę także, że uczucie takie nie ma być alfą i omegą ludzkiego istnienia, że ugiąć się, złamać się pod niém, może tylko taki człowiek, któremu ono zastąpić musiało wszystko: czyn, ideę, sławę. W klatce niéma wyboru pożywienia; zgłodniały bierze w niéj taki pokarm, jaki spotyka; a jeżeli pokarm ten jest trucizną, żyje nią czas jakiś, a potém... umiera, i tém się kończy jedna z tragi-komedyi ludzkich na świecie.	Cudowny! Niech pan patrzy! Skończenie piękny; ale to jeszcze nic, proszę spojrzeć na tę dokładność, na tę harmonię. Jakie to delikatne! Jakie wyraziste! Jakie nieskazitelne! Oto przyroda, równowaga olbrzymich sił. Każda gwiazda jest taka i każde źdźbło trawy stoi tak, i potężny Kosmos w doskonałej równowadze wydaje... to. Ten cud, to arcydzieło przyrody, wielkiego artysty.	Mam nadzieję, że będziemy z siebie zadowoleni. Prosiłbym panią, by miała do mnie zaufanie i by zbytnio nie dzieliła się z przyjaciółkami tym, co robimy i o czym ze sobą mówimy.	Niemożliwość! Hieronim Białopiotrowicz, wasz sługa, nie wie, co to za facecjafacecja (daw.)	Widzisz, Bronek, to jest tak. Czy ty lubisz na przykład	Zostawiłem w seminarium biednego chłopca, którego, jeśli się nie mylę, czeka srogie prześladowanie. Gdyby był po prostu zakonnikiem, już by się znalazł in pace. Dotąd ten młody człowiek zna jedynie łacinę i Pismo święte; ale możliwe jest, że kiedyś rozwinie wielkie talenty czy jako  kaznodzieja, czy jako pasterz dusz. Nie wiem, co będzie robił, ale jest w nim święty ogień, może zajść daleko. Zamierzałem go umieścić przy biskupie, gdybyśmy kiedy mieli na tym stanowisku człowieka podzielającego pański sposób patrzenia na ludzi i sprawy.	Przepraszam pana prezesa, że dzwonię tak późno, ale jest bardzo ważna sprawa.	Było to zupełnie tak, jak gdyby powiedziała: jesteście kpy i bywajcie zdrowi!	Bóg to waści na sądzie policzy! Ale zali ona tam bezpieczna? Tam Krzywonos i Tatary!	Co tam prawisz! Jakież to mu prawo przysługuje?...	Drogi przyjacielu, o tym nie ma mowy! Heidi jest nasza. Spytaj pan moją matkę i córkę. Nie oddamy ją obcym, oto ręka moja, jeśli to ma pana uspokoić. Przyrzekam, że ani za mego życia, ani po śmierci wnuczka pańska nie zazna niedostatku. Dziewczynka ta, jakeśmy się przekonali, nie może żyć zagranicą. Ale zyskała we Frankfurcie, prócz nas, jeszcze innego przyjaciela. Doktor, znany panu, skończy właśnie swe interesy jeszcze tej jesieni i przybędzie, by się osiedlić tu, gdzie mu było tak dobrze. Zasięgnie właśnie pańskiej rady. W ten sposób Heidi będzie miała w pobliżu dwu opiekunów, oby jak najdłuższe lata!	Nie odpycham mądrości, ale chcę służby Wiem, że ich rozum jest wielki, ale musi być kontrolowany, aby nie oszukiwał, i kierowany, ażeby nie rujnował państwa... Sama powiedz, matko, co oni w ciągu trzydziestu lat zrobili z Egiptem?... Lud cierpi nędzę albo buntuje się, wojska mało, skarb pusty, a tymczasem o parę miesięcy od nas jak ciasto na drożdżach rośnie Asyria i już dziś	Ach, to całkiem proste. Wydrążona Iglica oznacza...	Bo już oddawna chciałam pana poznać i pomówić z panem o tych sprawach. Przepisywałam pański życiorys i jestem przekonana, że to karygodna zbrodnia, że pan się marnuje. Syn chłopski, jednostka z wyższem wykształceniem, z charakterem. Potrzeba takich ludzi. Czy pan nigdy nie interesował się ruchem komunistycznym?	Co nie ma wrócić...	Bardzo mi przyjemnie. Co do twych obserwacji, więcej się domyślasz, niż jest dotychczas. Un peu de flirt par dépit!Un peu de flirt par dépit! (fr.)	Jak się to stało, bo nie uważałem?	Jak to przy kolacji? Przecież przed kolacją wyjeżdżam.	Nie zawiodłem się nigdy na przepowiedniach twoich wiesz, żem innych astrologów wygnać i wymordować kazał... było to plemię oszustów... W ciebie wierzę jednego, Thrasyllu, tyś mi jeszcze w Rhodos przepowiedział Rzym i Capreä... powiedzże mi... jasno widzisz resztę mojéj przyszłości?	To jest sprzeczne samo w sobie.	Więc udowodnię to panu.	A to?...	Ale ci w Whitechapel są tacy nieszczęśliwi	Ale dla tego napiszemy do Darskiego?	Ale sam	Bransoletę jej cisnął! Także koncept Powinien sądownie odpowiadać, ale taki panicz się ze wszystkiego wykręci.	Jako wielkiego winowajcę, nieprawdaż? O tak, jako buntownika, być może wyrzutka poza nawias ludzkości.	Na tak krótko przyjechałeś pan do miasta? spytał ktoś z mężczyzn.	Różnie to komentowano.	Tak! do śmierci? Gdybym się był z Castelką ożenił, tobyśmy właśnie byli blizko.	Tak, cześć i sława wielkiemu obywatelowi	Wszystko ŚwiętokradztwoCzuję się, jakbym była pohańbiona na wieki. Jak sądzisz, co czułaby matka, gdyby ujrzała dziecko swoje, utatuowaneutatuowany	Nie Wiem tylko tyle, że mieszka w Rzymie od początku jesieni, bo zobaczyłam ją zaraz po otwarciu sezonu teatralnego, w tym samym miejscu, co i dziś; od miesiąca nie opuściła żadnego przedstawienia; czasem bywa z tym mężczyzną, którego widzi pan koło niej teraz, a czasem tylko z czarnym służącym.	Niech się pojawi książka d’Artheza, a jestem w tym położeniu, że mogę mu być użytecznym. Ta jedna okoliczność skłoniłaby mnie do pozostania w dzienniku.	Czy nie będę przeszkadzać?	Dalej, dalej! Nie mam ochoty pozostawać tu przez noc całą.	Jednemu tobie wierzę! w tobie jednym ludzka dusza mieszkała. Nie zdradź mnie ty ostatni!	Trudno powiedzieć, Cyrusie gdyż najmniejsza nieostrożność mogłaby wywołać fatalne skutki. Niemniej jednak rekonwalescencja przebiega prawidłowo, więc może za tydzień odzyska siły, a wtedy zobaczymy.	Więc już nie chcesz jej szukać u kobiety nawet u Zosi Borowskiej?	A powiedz, Maniu, czy ciebie nauka nudzi?	A, uciekł gałgan z miasta wczoraj jeszcze, nec locus ubi Troja fuit, zabrał się z manatkami i drapnął w nocy, Bóg wie dokąd.	Ależ w tym młodym sercu kłębi się gniazdo żmij... Poniewiera stan kapłański, szydzi z cudów, nie wierzy w bogów...	Czy tylko ten powód?...	Czy uwierzy ksiądz proboszcz że Lucyś, kiedy był mały, miał włosy jasne jak len, potém zaczęły robić się coraz ciemniejsze, a teraz takie czarne, jak krucze pióra.	Dobranoc, gołąbeczko moja. Śpij dobrze.	Ja nie mam czasu. Kto dziada przyprowadził? Ja jestem chory!	Jeszcze nie.	My też nie możem czekać, bo miecz wisi nad nami A waćpan gdzie się chcesz schronić?	Naturalnie. Przecie jedzą mój chleb, mają u mnie zarobki! ja im płacę pensję...	Nie chce nawet iść za mąż, jak sama mówiła, dopóty, dopóki nie ujrzy zielonego promienia.	Nie potrafię żyć... w nędzy... Zresztą, nie tylko o sobie muszę myśleć.	Nie rozgłoszę, bądźcie spokojni. Jak powiadomią, że pora, pojadę z wami po Antka. Uładzi się jakoś na dobre, uładzi, moi kochani	Nie turbujcie się, tatusiu; dy ja prawie krakowskie dziecko tylem tu lat przesłu...	Nie.	Pan Charłamp?... Ej nic, wyzwał mnie na rękę.	Pan jednak przebywa je bez szwanku?	Popatrz, popatrz Uważaj, żeby z tego twoja przepowiednia nie sprawdziła się.	Skądże znowu? Głupia woda kędyśkędyś odhuknął Mowgli przekonany, że ma w tej głowie więcej oleju niż pięciu razem wziętych mieszkańców puszczy.	Więc?	A Maryś cygankę?	A kompania takoż szlachta?	A zatem, kochany hrabio, mów, podziel się z nami? Któż ona? kto? zapytywano do koła.	Ach, poddaję tego zbrodniarza na ślepo srogości waszej; w czymże zawinił?	Chętnie.	Dobry aniołeczek! Teraz chyba dudek ją do ołtarza zaprowadzi!	Dostanie od Zanieckiego.	Dość już tej hańby! Mamyż czekać, aż na smyczęsmyczę	Gdzie?	Grzywny mu zapłacę! Okup dam!	Głupi jesteś!	I czego ona chce od ciebie?	I już ciągle będę z tobą?...	Idzie? Radosna wieść! Może nas wypuszczą nareszcie z tej spelunki przed wieczorem. Dmuchnę sobie do Poświcia zawracać kontramarkę tej samotnej turkawce! Warta grubych pieniędzy!	Jaki jesteś wesoły Można by pomyśleć, że masz już w rękach ten spadek.	Jutro o tej samej godzinie trzeba będzie otworzyć klapy dla odświeżenia powietrza w „Nautilusie”.	Krwawa u nas woda z góry po nią iść trzeba i nieść ją pod górę.	Mam jedną myśl.	Mam załatwić mały sprawunek!	Może astrolog?	Ne, apie Jį nuolatos kalba, kad yra Dievas labai geras ir atlaidus.	Ojcze czcigodny, nienawiść wrogów...	Ponieważ byliśmy niesłusznie podejrzewani, mieliśmy przeto tym więcej powodów, by ujść cało Niewinnemu chyba powinno się dawać pierwszeństwo przed winowajcą.	Przez czas jakiś bywał dość często	Strój	Szlachetne serce waszej królewskiej mości wzrusza nas głęboko	Tomek, mam ochotę żywcem obedrzeć cię ze skóry!	Ty	Tycho śwityt, ne rozbudytTycho śwityt, ne rozbudyt (z ukr.) szepnął jeden z mołojcówmołojec (ukr.)	Uh, jaki upał! Chodźmy na cygaro, hrabio.	W swojej komnacie.	Wiedziałam, że się na tym komplemencie skończy.	Zasiadł na niej i was kazał przywołać.
Tak jest proszę pani. Nie cofam wyrażenia: to jest zbrodnia i nie tylko... wobec tego życia samego, które się gasi w zaczątku, lecz także wobec społeczeństwa, wobec naszego zwłaszcza społeczeństwa, naszego narodu, dla którego po prostu warunkiem istnienia stało się to, aby się mnożył energicznie...	Tym lepiej dla pani	Coś, co by bardzo śmierdziało! Ach, moi złoci, już mam! Smród straszliwy! Turkey! Dziś popołudniu, jak Beetle odszedł: to wystarczy.	Dla Romea i Julii? Owszem, owszem! Póki jeszcze nie wzruszacie ramionami, myśląc o nich	Mais, ma chère, cicho! o co idzie? Do Zamojskich napiszę, a dla was, gdybym kilku tysiącami, mettons dix mógł służyć, uczynię to z duszy serca.	Na Boga! nie posądzaj mnie pani o żarty! ja mówię co czuję! ja bez pani żyć nie potrafię!	Nie jest bezpieczne dla twego sługi iść tam pomiędzy lud	Niech mi pani powie: „Jesteś, przyjacielu, zanadto obcesowyobcesowy	Pani to jesteś aniołem bo nie tylko dajesz nam możność przyczyniać się do szczęścia ludzi, ale jeszcze myślisz, że robimy im łaskę. A tymczasem jest odwrotnie... Tak, tak niech pobierają się zakochani, a my im pomagajmy...	Zrobisz to dla mnie. Chodzi o to, żeby go przebłagać, wystawić całą istotę sprawy. Powiedz mu to, słyszysz? powiedz mu to, żem wyjeżdżając wiedział, jaką spełniam względem niego nikczemność.	-Teatr– Jeśli chcecz mieć sukces to zamiast krzyczeć jak furia: „Ocalony!”, wejdź zupełnie cicho, dojdź aż pod rampę i powiedz piersiowym głosem: „Ocalony”, jak PastaPasta, Giuditta (1797–1865) O ojczyzno. w TankredzieTankred rzekł, popychając ją.	A ci dwaj pewnikiem pomocnicy... zmykajmy!	A jednak są dzisiaj, jak zawsze byli, wielcy twórcy i doprawdy, że w ustach swoich słońca czasem miewają	A ona przepłaszała nawet widmo śmierci?	A szyć?	A tak! Mordu narodowego!	A toż dekret królewski już macie?	A z opsu do piekła, jak mówił diabeł!	A! niebacznie, rzekła, rzuciłaś się tak na to morze, dziecię moje... Któż wie czy nie znośniejszą była macocha nad tę wolność bez miary... w pośród fal, które cię na jakieś skały i pustkowia wyrzucić mogą.	Ach, mówię przecież. Skaleczyłem się. Uderzyłem.	Ach, nie umiałbym tego wytłumaczyć. TajemnicaKiedy kogoś bardzo kocham, nikomu nie wymieniam jego imienia. Wydaje mi się to zdradą względem niego. Nauczyłem się kochać tajemnicę. Jest to jedyne, co nasze nowoczesne życie czyni niezwykłym i cudownym. Najpospolitsza sprawa ludzka staje się wytworna, skoro ktoś ją przed nami ukryje. Gdy wyjeżdżam z miasta, nikomu nie mówię, dokąd jadę. Jeżeli powiem, tracę całą przyjemność. Może to niemądre, przyznaję, ale w ten sposób przywracam memu życiu romantyczność. Obawiam się, że weźmiesz mnie za kiepskiego wariata.	Ależ idę idę! wysuwając się z westchnieniem rzekł Labe tud	Aż nadto!	Bardzo! Kiedy przyjedziesz do Polski?	Bernard wyjechał do Paryża.	Bo ja ją kocham w ukryciu	Bynajmniej Mam słuch nieco przytępiony, jak aść musiałeś już zauważyć, toteż nie bardzo jestem pewny, czym posłyszał dokładnie to nazwisko. Jeżeli pozwolisz, nazwijmy pańskiego przyjaciela, dajmy na to, Thomsonem... ażeby nam się tu nie plątały jakieś przypuszczenia. Na przyszłość zaś tak samo radzę postąpić z każdym góralem, żywym czy umarłym, którego zamierzasz wspomnieć.	Chluba całego wojska!	Chodź ze mną. Odwiedzimy kniazia Bazylego w jego pustelni. To będzie pewnego rodzaju próba.	Co to takiego optymizm? spytał Kakambo.	Cóż to za talizman?	Cóż tu Antek ma do rządzenia? jego to?	Cóżeś waćpan nie gonił chyba?	Dlaczego nie za sześć lat?	Do układów Janickiego pewnie wybiorą, bo on po tatarsku, tak jak po polsku mówi	Dziękuję	Dziękuję. Jeślim nieszczęśliwy... czy wyglądam na nieszczęśliwego?	Gdzie dawno! Taże rozstawnymi końmirozstawnymi końmi z powodu, zgodnie z. rozkazania najmiłościwszego królewicza do was się kwapiękwapić się zjeść śniadanie. nie pośpiałempośpieć	Hej, hej, cóż wy tam robicie, ojcze Séchard?	Iii, za takie pieniądze psy i koty mięso jedzą.	Ja jutro, nie dalej, wynajdę panu ustronne, pewne i wygodniejsze mieszkanie.	Ja nie chcę	Ja się ani ruszę! zawołała Dobkowa. Po co? czego? nie pokąsam was! A! to mi piękna rzecz żonę z domu wypędzać!	Karabiny w pogotowiu? Będziemy mieli dziś jeszcze przed północą małą przeprawę z kilku drapichrustami.	Kałamarz Działo się to w Wartburgu. Dotąd jeszcze widnieje plama na ścianie.	Kiedy rozsyła pan zaproszenia?	Kiedyś ich nie znałem	Któż jak nie wy?	Liszkę. Policzki ma panna Nina jak jabłka.	Marna kobieta! Zamiast gardzić hołotą, która ją w dodatku po kilka razy opuszczała, ona upaja się ich towarzystwem. Wszyscy to widzą, a co najgorsze	Małżeństwo, ale bez święconej wody	Miałaś przecie jutro świtaniem przyjechać?	My, chrześcijanie, wiemy przez Akte, co się na Palatynie dzieje. Zaliś nie słyszał, że cezar wkrótce po mojej ucieczce, a przed swym wyjazdem do Neapolis, wezwał Aulusa i Pomponię ja zaś z porady starszych nigdy nie pisałam do matki, gdzie jestem, by zawsze śmiało mogła zaprzysiąc, że nic o mnie nie wie. KłamstwoTy może tego nie pojmiesz, Winicjuszu, ale nam kłamać nie wolno, nawet gdyby o życie chodziło. Taka jest nasza nauka, do której chcemy stosować serca, więc nie widziałam Pomponii od czasu, gdym opuściła jej dom, ją zaś zaledwie od czasu do czasu dolatywały dalekie echa, że żyję i żem bezpieczna.	Na pewno, na pewno, Janku! Kryzys minął, to oczywiste. Czujesz się silniejszy. Zobaczysz, za miesiąc wrócisz zupełnie do zdrowia.	Nic. Zaczekaj! Będę się uczył!	Nie bardzo, bo skąd taki komendant ma wiedzieć, czy to prawdziwy rozkaz władz partyjnych?	Nie od tegom, nie. Miseczce jednej, bele dużej, poradzę jeszcze	Nie rozumiem	Nie rozumiem wcale twojej paplaniny, Sancho mów co chcesz, nie nudź jednakże długo.	Nie znam go.	Niechże radzca zaszczyci go swą łaską i gąsiorkowi nie daje wysychać lub pójść na usta profanów, którzy go nie smakując, przez gardła przeleją.	No, a teraz pytanie...	No, co ty?!... Co ty znowuż?	O Boże! Przerażasz mnie pan! Ale nieważne, mów, słucham.	O czymże takim?	O tak! Przy was nawet nieżonaty nauczyciel nie ma ani chwili spokoju, pod tym względem z wami się zgadzam.	O, rety boskie! Cóż się tam nowego wali na mnie sierotę! Ady mi już oczy omal nie wypłyną z onego płakania.	Oj, oj! Chyba dusza z niego uciekła, ojcze, bo się ani ruszył.	Owszem, wspominał. Jestem zawsze do usług.	Panie naczelniku, panie kierowniku, panie ministrze! Niech pan nas wypuści z kryminału!	Pibrak, proszę cię ty coś tyle razy umysły zburzone umiał ukołysać i tyle kłamstw ich przełknąć zmusiłeś bez zaksztuszenia się, weź to na siebie.	Poczekaj krzynękrzyna	Powiedz mi, jakimi środkami osiągacie takie cuda?	Pozwól! Niewygodnie...	Przecie gdyby dziś potrzeba było, dodał tajemniczo Presler, jeszczeby się z karabinem i bagnetem dało rady.	Przepraszam bardzo...	Racja; ale takiego narobiłeś mi apetytu, że aż mi ślinka cieknie. Muszę to zobaczyć i znajdę na to jakiś sposób.	Są!	Tak, ale powtórz pan to sam hrabiemu, co tam było, bo go nie może znaleźć. Opowiedz mu, co uzurpator robi na wyspie.	Tego jeszcze za bardzo nie wiem... muszę się przekonać... odwiedzić górę i dobrze się przyjrzeć. Za kilka dni będę wiedział coś pewnego na ten temat.	Teresa umarła Umarła, biedaczka.	To mi oddał jakiś ulicznik.	To się tylko tak mówi, że ja jeden spełniam obie służby, tak się mówi, ale jest inaczej. Czułem to dawno, a teraz po raz pierwszy i stanowczy uznała to Dyrekcja, pisząc: „zrobić zawiadowcę stacji, p. Orłowskiego, odpowiedzialnym na przyszłość za gorliwe i akuratne wypełnianie obowiązków służbowych przez p. o. ekspedytora tejże stacji, Orłowskiego”. To przecież wyraźnie powiedziane. Tak, dziecko, w istocie, w Bukowcu jest nas dwóch: Orłowski zawiadowca i Orłowski ekspedytor. Ja tak dawno myślałem: tak, są dwa etaty, dwa odrębne zajęcia, spełniane przez dwóch różnych ludzi. Z pewnością tak jest, pisze to sama Dyrekcja, która nie myli się chyba.	To tedy bądź waszmość zdrów... Daj Bóg, abyśmy się w lepszych czasach spotkali.	Tym sposobem wolno mi mniemać, że koszty wybudowania tego statku są niezmierne.	Uhm, czemuż, kiedy do nas, ze mną nie pogada otwarcie?	W województwie Wołyńskiem	Wasza Miłość przebaczy, staremu słudze wydaje się, że to by było niezgorzej.	Wasza głowa na wszystko poradzi	Weźże swego konia!	Widzisz tam	Wielkość! woda! rozumiem, rzekł roztargniony Tomko, jest to dysputa o początku wszech rzeczy.	Więc chciejcież mi powiedzieć, czy z panią tego zamku będę mógł się widzieć?	Więc to tedy jeno pozory?	Wszetecznica! wszetecznica! Bynka gasina! (diable dziecko).	Z mojej strony możesz liczyć na dziesięć tysięcy piastrów.	Za co? No tak. Bo kocham.	Znaj, grubianinie, politykę! Mówi się: jaśnie wielmożny pan poseł!	Znajduje pan, że istotnie niezły?	Zostałeś więc obity, biedny chłopcze, jak ci nauczyciel zapowiedział?
I taki też był dla Alana dalibóg, przekonałem się, że to człek dobrych zasad! Ale zresztą widzisz, Dawidzie, rozbicie okrętu i krzyki tych nieboraków bardzo nim wstrząsnęły... i to może było powodem jego dobroci...	Ale lutni jego lubi słuchać... Ale przed serenadą do alkierza nie ucieka...	Niech pan nie płacze... Jeszcze wszystko będzie dobrze. Ja przyszedłem dziś do pana dlatego, żeby mi pan rozwiązał wszystkie zagadki. Pan musi to wiedzieć, bo pana muzyka jest wszechwiedząca. Ale ja muszę to wiedzieć w pojęciach, a to całkiem co innego. Ale pan i to potrafi, bo pan wtedy już mówił coś takiego, co przekracza to, że wszystko jest takie, a nie inne. Ja nie umiem tego wyrazić. Wczorajszy wieczór, choroba ojca i dzisiejsze przebudzenie się z popołudniowego snu przekręciło mnie zupełnie. Nic nie rozumiem, bo wszystko, co dotąd wydawało mi się najzwyklejsze w świecie, stanęło dęba nad jakąś przepaścią i tak trwa, nie mogąc się w nią stoczyć. Tam nie ma nic prócz czystej tajemnicy samej w sobie. Ale ja nigdy nie myślałem tak, aby móc to ująć, więc...	Pani zapytuje, czy doprawdy najpierwsze? Niech jutro zginę, jeżeli do tego czasu prawdziwe kochanie choć raz do serca mojego zajrzało! A czy to może być inaczej? Czy ja hrabia albo arystokrat, aby z kwiatka na kwiatek przelatywać i tylko sobie różne zabawki wymyślać? W naszym wieśniackim życiu do bałamuctwa ani czasu, ani ochoty nie ma. Jak nie przychodziło kochanie, to nie przychodziło, a jak przyszło, to już i nie przejdzie...	Ale mimo to Alberta jeszcze nie ma. Spóźnił się już dziesięć minut.	No więc idź, skoro się tak z nim pieścisz Ale uważaj, żebyś mi nie zapuściła ognia.	Prędzej strzępy lwiego ogona. Ale niech tam! Jeszcze trochę rozjuszę dziennikarzy i wszelkiego rodzaju renciarstwo. Niech pani pisze.	Strzeżonego Pan Bóg strzeże Ale mnie trzeba iść do chaty; dobranoc!	Wojtek! Moja Pawłowa, przylepcie mu ta w kark, ino mocno! Słyszał kto coś podobnego! Jeszcze ósme nie ochrzczone, a onemu już dziewiąte w głowie!	Głowę mam z Austryi, ale suknie sam uszyłem: takie rzeczy przypominają mi podróże, kiedym jeszcze był młody. Taką samą figurkę stawiały dzieci na stole przed domem; wokoło paliły się małe świeczki, a dzieci żebrały u przechodzących wołając: „To narodzenie Madonny.” Ale teraz pokażę wam obraz z przemianami, który sam zrobiłem. Oto doktor Faust w swojej pracowni: po jednej stronie stoi zegar, indexa wskazują dwunastą, po drugiej stronie leży biblia. Pociągnijcie teraz za lewy sznurek! Widzicie, oto zegar przemieni się w biesa, który chce skusić doktora. Teraz pociągnijcie za drugi sznurek, a otworzy się biblia i z ćwiartek wyjdzie anioł ze słowami pokoju.	Że pewien specyficzny nastrój większego zbiorowiska ludzkiego może wywołać odpowiadający mu czyn: to wydaje mi się możliwe Lecz co do tego, by skoncentrowana wola jednostki mogła pchnąć kogoś do podobnego dzieła, mam poważne wątpliwości. Chyba że ten ktoś otrzymał nakaz w stanie hipnozy.	A pono pierwszy do obrony to ano chłop Hanki... cieka się on za Jagną kiej ten pies...	Ach, nie śmiałaś nadużywać dobroci!... Więc w taki sposób przemawiasz do mnie?... Dajesz nam co dzień i co godzinę jałmużnę ze swej osoby, wniosłaś radość do naszego domu, a sama nie przyjmujesz najmniejszej usługi nawet dla twoich znajomych. Więc to tak?...	Ano, do numeru, do dzieci.	Baczę, co tak samo z jedną zrobili za moich młodych lat!... Przed kościołem do krwi ukarali, krowami wywieźli za kopce i był spokój...	Bardzo dobre epitafium Nie pragnęłabym dla siebie lepszego. Wszyscy jesteśmy pewnego rodzaju sługami i jeśli fakt naszej wierności może być uwieczniony na naszych grobowcach, wystarczy to już w zupełności. Spójrz na ten nędzny, mały, szary kamień, Prissy	Co do mnie pieniędzy nie potrzebuję, sławy nie zyskam, a nogi w tych chałupach odmrożę. Co za szkoda, żeśmy do Prus nie poszli; kraj bogaty, wesoły, jedno miasto lepsze od drugiego.	Dlaczego sądzisz, generale, że nie przyjdzie do tego?	Do jutra, światło mego życia.	Do licha, masz ją, przecież daję ci co miesiąc dwieście franków.	I temu nie wierz, jak i wszystkiemu bo gdyby tak było, byłbym cię zaraz pomścił i teraz jeszcze mógłbym winnych ukarać, ale ani wtedy, ani teraz nie mogę znaleźć nikogo, na kim bym pomstę wywarł.	Ij... cóż znowu za figlasy... widzisz przecie, że ani psa nie ma w izbie, możesz mówić śmiało.	Już wszystko, mój poczciwcze nie zapominaj jednak, że widząc, com wymienił, jeszcze się nic nie wie, bo rodziny dzielą się na rodzaje, podrodzaje, gatunki, odmiany...	Miłe, wdzięczne ptaszyny. Widok ich w dalekim kraju wzruszał mnie zawsze do głębi. Mów dalej.	Nie. Jaskólski zrobi wszystko, by do tego nie doszło.	O tak! Tego to można było wcale nie pilnować, proszę pana komendanta. On by tu przesiedział i pięćdziesiąt lat, a ręczę, że ani razu nie pomyślałby o ucieczce.	Panie profesorze lasy, które posiadam, nie potrzebują od słońca ani światła, ani ciepła. Nie mieszkają w nich ani lwy, ani rysie, ani tygrysy, ani jakiekolwiek zwierzęta czworonożne. Ja sam tylko je znam; dla mnie tylko jednego one rosną. Nie są to lasy ziemskie, ale podmorskie.	Słucham jaśnie pana, ale właśnie panicz Zdzisław kazał...	Tak się jakoś składa. Zresztą nie wiem, co tu jest do mówienia.	Wonie, które napełniają twój pokój, kuzynko mają do ciebie wielkie podobieństwo...	Zimne! Tak, prawda... mój Boże, mój Boże... żeby się tylko obudził!	A bo ja wiem? Powtarzałem ci je, w miarę jak mnie dochodziły. O! Chwytam je znowu, tym razem jasno, wyraźnie! Nareszcie posłyszymy prawdę. Prawdę niezawodną, prostą, doskonałą!	A i to prawda Wy, panowie gdańszczaki, nie bardzoście się w nim kochali, nagrzeszyliście z tej okazji kryminalnie, naścinaliście głów niewinnych...panowie gdańszczaki (...) naścinaliście głów niewinnych...	A może pan starszy mówią o tym dziadku, co to chodzi po wsi? Prawda, dyćdyć (gw.)	Ach, wiem...	Byłem jednego wieczora pod twoim domem.	Cavecave (łac.) rzucił Beetle cichym głosem, spostrzegłszy Kinga, wychodzącego z korytarza.	Chociażbym rad coś o tem powiedzieć nie wiem nic cale. Zdaje się że Biskup go chce mieć przy sobie.	Chrześcijanin, walczycie przeciw chrześcijanom	Ciągle mi to powtarzasz!	Co ja jutro dam jeść panienkom?	Co to państwu?... Co wam, Ślimaku?... Co gospodyni?...	Czy jesteś tego zupełnie pewny, Dorianie?	Dam gotówkę.	Dawniej bywało inaczej! Śpiewaka witały gromady, wiodła starszyzna pod święty dąb, nad święty zdrój, na horodyszczehorodyszcze cmentarz. mogilne. Starzy i młodzi stawali kołem, słuchali... Miód i piwo przed ślepym stało będący oznaką czci wobec kogoś; godny, naczelny, najważniejszy.; dziś my pastuchom śpiewamy na wygonie... o głodzie i wodzie.	Dlaczego?	Dobrego? hę? rzekł nieznajomy. Wszystko dobre poszło dawno spać i obudzić się niemoże, niezgorsze drzymie, a złe chodzi po szerokim świecie. Dobrego dawno w oczy niewidziałem.	Dobrze...	Dziecko nierozsądne, szczęścia swego ocenić nieumiejące! Pomnij, że nie co dzień łaska królewska cię spotkać może. W zamku moim na złocie i srebrze jadać będziesz, a słudzy moi nisko ci się pokłonią.	Et, bajania drukarza-emeryta!	Gdy zaś upadła nadzieja zapisu prezesowej, Starski przestał być interesującym. Wszak prawda?...	Gdybym był tak pewny... ot, po co gębę strzępić; masz przykazane i wytłumaczone, jak się sprawisz gracko, dwadzieścia czerwonych twoje.	I parę wołów?	Jezus Maria! A to dobre! A gdzie też się to się panu arcyksięciu przytrafiło?	Kiedy i gdzie? badała kasztelanowa.	Kto pan?	Któż pociągnął i znajomość zrobił!	Kuręście dusili... pióra jeszcze ano lecą...	Milcz! milcz! nieszczęsny! czy chcesz mnie zgubić?	Moje!	Moryc! niech się pan nie gniewa, bo jak się pan będzie gniewać i powie pan cioci, to ja tyle nagadam w domu na pana, tyle nagadam, że i ciocia, i panna Stefa, i Wanda, i pan Sierpiński, i wszyscy, wszyscy pogniewają się na pana.	Nauczy się.	Nie durzdurzyć głowę (komuś) (daw.) burknął Litwin.	Nie jestem ubrany.	Nie myśli on o tym wcale, gdyż nie wie, że trzeba was rugować, a ja com powiedział, to będzie. Zostaniecie w Rozłogach; mam ja swego chleba dosyć.	O, pistolety obok papeterii!	Odkrył pan tu gdzie spiżarnię? Cudza własność	Odlot ptaków...	Ojczyzna, Polak	Oni wszyscy się boją	Pan nie tańczy.	Panie, przestań pan... Te przemowy są zbyteczne	Pedro Herrera! Biedny człowiek, kto cię teraz zastąpi...	Pewno, że jest i mieszkanie. Ładne mieszkanie, cztery pokoje, kuchnia i opał darmowy, i światło.	Phi, to ciekawy powód! Czyż pan sam nie jesteś bogaty?	Pięciu, trzech przemytników i dwóch bandytów.	Powieści tam nie ma prawie.	Prochów brak. Nieprzyjaciel w wałach...	Proszęż mi pozwolić swoją faworytę zobaczyć, odezwał się wesoło,	Przecież wolny człek! rzekł marszałek.	Qu’est-ce que c’est queQu’est-ce que c’est que (fr.) zapytał baron.	Reverendissimereverendissime (łac.)	Srebrne	Tak	Tak prędko!	Tak.	To nie ma sensu. Weź co innego	To pewno te z Czerwonego Lasu.	To prawda, to prawda! z dzieckiem nie sposóbnie sposób	U mnie czerwońce w lesie zakopane: dwie garści.	Uchowaj Boże! Nie nowina mi konfraternia z winem; piją u nas niezgorzej.	W życiu nie strzelałem.	Widzi pan: podróżuję.	Widzisz, ja mam za dużo pragnień w głowie, a za mało wagi w sercu. I czuję, że to jest źle... Puść mnie! Puść mnie od siebie.	Więc ci powiem, dlaczegom tam napisał to, com napisał: oto dlatego, żeby coś było między nami, żebyśmy mieli odrazu jakąś wspólną naszą tajemnicę, a powtóre...	Więc wciąż mówi źle?	Wróciłam przed chwilą i z raportami przychodzę.	Wszelakoż lepiej byłoby je zamknąć!	Wszystko jedno, chcesz bym cię wziął, to mów, jam ten, dla którego on nie ma tajemnic. Co on myśli ja wiem, a co ja chcę, on też.	Złotówka się należy
O, wierzę bardzo bo nie każdemu na tym świecie dany dowcip i nie tak łatwo, jak się na pozór zdaje. Ten Sancho, o którym pan powiadasz, musi to być łajdak jakiś i wisielec, bo to ja jestem Sancho Pansa i umiem palić dowcipy na zawołanie. Jeśli pan nie wierzysz, spróbuj, zostań pan tylko przez rok ze mną, a przekonasz się, że mi co chwila z ust płyną i w takiej ilości, że wszyscy, co je słyszą, umierają ze śmiechu, choć często sam nie wiem, co gadam. Co zaś do prawdziwego Don Kichota z Manchy, tego mądrego, walecznego obrońcy i mściciela krzywd, ojca sierot, podporę wdów i panien i zakochanego na śmierć w niezrównanej Dulcynei z Toboso, jest nim właśnie mój pan, którego przed sobą widzicie. Wszelki inny Don Kichot i Sancho Pansa to kłamstwo.	O, panią Wąsowską rekomenduję panu Brylant, nie kobieta, a jaka oryginalna!... Ani myśli iść drugi raz za mąż, choć lubi pasjami, ażeby ją otaczano. Trudno jej, panie, nie uwielbiać, a uwielbiać rzecz niebezpieczna. Starskiemu płaci dzisiaj za wszystkie jego bałamuctwa. Pan zna Starskiego?	Nie, nie! Na to nie czas jest jeszcze. Nie chcę, aby patrzyli, co tu się dziać musi, nie chcę, aby zawczasu z własną krwią do walki występowali... Przyjdzie spokój wkrótce, naówczas ich zawołamy... A! Ja ich nie widziałam tak dawno Odebrano mi ich dla wojennego rzemiosła, by się go u dziada i u naszych uczyli... Tyle lat! Tyle lat... Widziałeś ich obu?	Następnie zacząłem z wolna i ociężale piąć się w górę rzeki i nieco powyżej Mungeru napotkałem łódź pełną białych ludzi... żywych! O ile pamiętam, były to same kobiety; leżały pod płótnem rozpiętym na drągach i płakały głośno. W owych czasach jeszcze nie strzelano do nas, strażników brodu. Strzelby miały co innego do roboty; słyszeliśmy ich odgłos przez cały dzień i przez całą noc w głębi lądu, to dalej, to bliżej, zależnie od kierunku wiatru. Wynurzyłem się łbem tuż przed samą łodzią, bom dotąd nigdy nie widywał żywych ludzi białych, mimo że poznałem ich wybornie... pod inną postacią. Nagie białe dziecko klęczało przechylone koło burty i zanurzało rączki w wodzie, bawiąc się szlakiem piany snującym się za łodzią. Prawdziwa rozkosz patrzeć, jak dziecko lubi płynącą wodę! Tego dnia byłem najedzony, ale miałem jeszcze w żołądku mały, niezajęty kącik. W każdym razie nie z głodu, tylko dla zabawy rzuciłem się ku rączkom tego dziecięcia. Były one tak jasne i wyraźne, że nawet nie potrzebowałem się im przyglądać, gdym je schwycił. Ale te rączęta okazały się tak maluchne, że choć zacisnąłem porządnie szczęki (czego jestem najzupełniej pewny!), dziecko wyciągnęło je z paszczy mojej pospiesznie, nie ponosząc najmniejszego szwanku. Widocznie przesunęły się mi pomiędzy zębami... takie były maleńkie te białe rączyny! Powinienem był oczywiście chwycić z boku, koło łokci... ale, powtarzam, wynurzyłem się z wody jedynie dla zabawy i w chęci zobaczenia czegoś nowego. W łodzi rozległy się krzyki, a ja nagle znów wynurzyłem się z wody, by przyjrzeć się załodze. Łódź była zbyt ciężka, bym zdołał ją przewrócić. Były w niej same kobiety, ale przysłowie powiada: „Kto wierzy kobiecie, ten chodzi po bagnie zarosłym rokiciną”, ja zaś (na Prawą i Lewą Odnogę Wajngangi!) przekonałem się o prawdziwości tego przysłowia.	Nie dziwuj się niema zaciętszych nieprzyjaciół nad domowników i dworaków. Myślicie, że przykuty, przywykłem do złotych kajdan i w nich się lubuję? że łaski tego człowieka rozum i sąd mi odejmują? Jeżeli wy go, zdala widząc tylko, nienawidzicie, cóż dopiero my, patrząc nań ciągle i zbliska? Nie stracone dlań zostały przykłady, które mu dali Tyberjusz, Kaligula, Klaudjusz; skorzystał z nich, przejął od nich wszystko, ale posunął dalej sztukę naigrawania się z ludzi, nad którymi panuje. Sądzi się najmniej być bogiem, jako Apollinowi drugiemu wolno mu wszystko, nawet Marsjasza żywcem odrzeć ze skóry, byle potem pięknie zaśpiewał... Ale władzca świata nudzi się jak prosty śmiertelnik, szuka zabawy jak rozpieszczony dzieciak, goni za kadzidłami nienasycony, choćby ich miał w stajennych szukać smrodach. Dziś cytarzysta, jutro poeta, dalej woźnica cyrkowy, aktor, skoczek, rozpustnik, któremu żadna nie starczy rozwiązłość wyda się to potomnym baśnią, czemu żywych oczy wierzyć nie chcą.	Bo nie po was.	Choćby jeden na tysiąc śmierć zawsze równa.. Albo musiemy sami przeciwko nim iść, lub się z księciem Henrykiem łączyć, który pod Lignicą zbiera siły.. Oni tam pono Wrocławskiego grodu nie dostawszy, ciągną.	Czemu nie	Kobieto! nie powtarzaj słów takich, one zabijają, zabijają!...	Mówił mi coś w tym rodzaju nie przywiązuję jednak wagi do słów Heldera.	Nic. Okrom rozumu. A i ten jest inny, bo zła i dobra nie rozróżnia.	Nie bój się Nie takie rzeczyśmy robili.	Nie głodnym!	Nie... nie! Coś wesołego!	Ty jesteś abstynent i nie wstyd ci, fujaro! Po pysku należałoby cię sprać.	Za pół minuty zatrąbią na obiad. Mój Bo-o-że! Wolałbym pójść na front z pułkiem. To okropna nuda nic nie robić, tylko wciąż chodzić do budy. Czy i tobie to nie obrzydło?	Dlaczegóż pani nie zawiadomiła mnie o tym?	Niech się pani nie boi!... Mecenas ma niewinną manię wróżenia z rąk	Oj dziéwczę! dziwne z ciebie stworzenie Jam nigdy nie wątpił przecie, że gdy namiot zwinę, a kakabią (kociołek) na wóz włożę, ty wylecisz ze dwora, i pobiegniesz boso za nami: boś ty prawa romów ciaj (cygańska córka). Gorzéj podobno z Tumrym...	To wszystko nie wyjaśnia jeszcze znaczenia wywołanego przez ciebie zjawiska.	Zdaje mi się, panie Kwiatkowski, że jeżeli ludzie w rzeczywistych barwach świat widzą, nie przeszkadza to, aby prawdziwa poezya...	Nie mów tak Józiu, ja znam dobrze panią Łapińską i panią Stecką, to bardzo porządne kobiety, straciły jak i my majątek, a teraz ciężko pracują jak wszyscy.	A że pierwszy będzie chłopak, to ja ręczę, i malowanie, nie chłopak!	Ja radbym ci towarzyszyć chociaż nie czuję się na siłach, aby konia dosiąść. Próbowałem się biczować wczoraj dyscypliną, którą tu widzisz na ścianie, ale ból srogi przeszkodził mi w tem ćwiczeniu pobożnem.	Mnie o pana nie chodzi, tylko o Lucię.	Szanowny panie teorie pańskie są wielce zabawne. Wszakże dzieje ludzkości mieszczą w sobie mnóstwo rewolucyj, wojen domowych, zaburzeń i buntów spowodowanych okrucieństwem panujących i zaprawdę nie wiem, co podziwiać należy dzisiaj bardziej: bezwstyd władców czy cierpliwość ludów?	Przykro mi bardzo mówić o tych rzeczach, zwłaszcza wobec was, panie, którzy jesteście tak blisko z nim spokrewnieni. Wybaczcie mi, jeśli was w czym dotknę, ale czy nie wydaje wam się osobliwe, że obłęd ten tak zupełnie zmienił jego ruchy i zachowanie?	Dostarczę ich z łatwością. Przedewszystkiem twierdzisz pan, że uprowadziłem dziecko. Ale jest to racja połowiczna tylko. Istotnie zabrałem Różę od Montalbon, i to nawet potajemnie i przemocą. Ale miałem do tego pełne prawo.	I ma pan nadzieję wyleczyć Kosibę, czy raczej Wilczura, z tej choroby?	Pan, zdaje się, z czegoś jest niezadowolony?	Żebyś pan musiał tyle forsy wytrzasnąć, też byłbyś blady.	Słyszę Dźwięk ich jest, na mą duszę, bardziej proroczy niż odgłos wszystkich kotłów Jupitera w Dodonie. Słuchaj: Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Kto się żeni, żeni, żeni, życie ceni, ceni, ceni. Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Ręczę ci, że się ożenię: wszystkie żywioły namawiają mnie do tego. Możesz uważać to słowo za tak trwałe jak mur ze szczerego brązu.	Znana rzecz w Łodzi. Zaraz pana do ruin doprowadzę. Pięćdziesiąt tysięcy bares geldbares geld (z niem.) ale papa może się jeszcze raz spalić, to posag się skwadratujeskwadratować	Oto, panie, młódź rozdokazywana! Jakie to były ładne te ich piruety. Ale ordynat i do tańca, i do różańca. Z panienek najładniejsza ta jasnozielona. Kto to taki? Pewnie także jakaś księżniczka.	Cóż wy mi za to wszystko obiecujecie? Ja mam dostarczyć wam setki tysięcy Szczerbica, a gdzie są moje własne pieniądze? Słuchaj ty, Pochroń, kolejowy bandyto, gdzie są moje własne pieniądze?	Janie! znasz mnie od dawna i wiesz, że się przed hazardem nierad cofam; ale co innego hazard, a co innego proste samobójstwo.	No to i co? Miałam się przy tobie rozdziewaćrozdziewać (daw.)	Tak, jemu potrzebne jest oczyszczenie. Ale potem, staruszku, cóż potem?	Ważyć się na wszystko, oto mój dzisiejszy los Zgubię się dla ciebie, ale mniejsza... Czy będziesz mógł kochać dziewczynę zniesławioną?	A ty mnie dawaj prawą rękę!	Aha, więc tak! Zostaniemy na tym „dniu wspominkowym”, a po południu wyjedziemy.	Ale powiedz mi gdybyś został kapitanem statku, zatrzymałbyś chętnie Danglarsa?	Byłbym was nauczył budzić mnie w nocy z powodu byle jakiego głupstwa, na które dość jest czasu rano. Znowu konferencja! Der Teufel soll das alles buserieren! Połóżcie słuchawkę i zawołajcie do telefonu Vańka.	Co mnie tu waść będziesz po nocy indagował!	Co, u starego diabła! Za dużo sobie ten posłaniec pozwala.	Czy to można w każdym razie spuścić się na obcych!	Droga wypadnie przez dworek dawniejszego pana ze Strugi. Może bramy zamknięte?	Eh! jeżeli profesor ma takie argumenta, to upadam do nóg... Opowiada stare bajdy teologiczne, z których żartują nawet księże gospodynie, i myśli, że to filozofia.	I poszedłeś na to wezwanie, niebaczny?...	Jesteś pod ich wpływem. Daj Boże, aby się to zmieniło.	Kim więc jesteś? I dlaczego, skoro mnie znałeś, pozwalasz mi teraz umrzeć?	Krótki, panowie. Przypomnę wam tylko: „Gdym sza­tana mego ujrzał, był on poważny, ponury i głęboki. Naprzód, zabijmyżzabijmyż Panowie niech, żyje...	Landau, a jak Landau mówi, to Landau wie.	Mój nieoszacowany, kochany chłopaku! Za tę przyjemność, zrobioną starej, spotka cię wielkie szczęście. Zobaczysz!	Panna Gamard, która chce uprzedzić wszelkie komplikacje przysłała mnie, abym się porozumiał z panem.	Przypuszczam, że morderca spełniał akt w stanie na pół przytomnym. Równie dobrze byłby udusił ciebie lub mnie, gdyby którego z nas spotkał wtedy na moście.	Sam mnie namawiałeś. Przyrzekałeś, że przyjedziesz na sezon, na ślub...	Tak! gdyby Napoleon był powrócił	Tak, na dziś mi wystarczy.	To już trzeci w tym tygodniu.	A cóż z interpelacją tego bałwana?	A powinno być dwanaście	A z Pasterzem z Fildy co zrobić?	Aha, żeglowałeś po admiralskim morzu!	Alem cię okrutnie upodobał...	Aż tutaj.	Chrystus	Co wyście za jedni?	Cole znasz Parkera, prawda?	Czy widziałeś go wówczas?	Herlock Sholmes.	I płyniesz do Ameryki?	Jak się miewasz, Nito Czemu mam zawdzięczać twoją miłą wizytę?	Jak wielki?	Jak żywo!	Jestem redaktor Valenta.	Jeszcze?...	Kochany Athosie! ileż razy już zawdzięczam ci życie.	Krewna gospodarzy tego dworu.	Może. Dlaczego?	Musi dać! Po zlicytowaniu zaś elektrowni upada i kontrakt z nią zawarty przez nas. Zatem nowy właściciel będzie mógł dyktować za prąd takie ceny, jakie zechce.	Najchętniej	Nic, zanadto napalono.	Niewinny!... Kto z nas jest niewinny w ziemi niewoli? Oto spojrzyj	On też nas wszystkich będzie sądził.	Oto masz odpowiedź...	Podobno wojewodzińscy spichrz miejski napadli szlachetnego patrycjusza zakłuli, dziewkę uczciwą porwali, dwóch pachołków zastrzelili...	Pracowałam w ogrodzie z Dickiem	Przeciwnie, podziwiam ich doskonałą sprawiedliwość.	Pssst!	Swołocz swiataja wiera, bożji ugodniki, poszli, swołocz!Swołocz (...) swiataja wiera, bożji ugodniki, poszli, swołocz! (ros.)	Tobie jednak, Idalko radziłbym jak najprędzej stać się nanowo... zuluską.	Tylko wracaj prędko.	Tylėk, motin!... Netauškėk niekų žmoną. atskubės.  namo, kai paragaus bado ar dūmų pauostys... Su jaunais dažnai taip esti...	Wer? Wer ist Max RegerReger, Johannes Joseph Max (1873–1916) O kim? Kim jest Max Reger? Też Żydem? Draństwo! Żydostwo jest wszędzie, na całej tej ziemi wszerz i wzdłuż..	Więc kto?...	Więc twoje wczorajsze chrześcijaństwo i twoja dawniejsza filozofia pozwalają ci wierzyć w Merkurego?	Właśnie się umyją	Zaliżzali (starop.)	Znajdujesz pani że tu jest wszystko udaniem?
Naturalnie, że podłość toteż, jest żartem wszystko, co tu mówię i robię, mnie pierwszemu byłoby przykro, gdyby coś miało spotkać Dantèsa, naszego poczciwego Dantèsa! Więc popatrz...	Przecież widzisz pan, że się nie ukrywam.	Umierająca, której przed chwilą udzieliłem Najświętszego Sakramentu, ma nadzieję, że nie odmówi pan jej prośbie. Chce przed śmiercią połączyć się z panem węzłem małżeńskim. Nie chodzi jej, rzecz zrozumiała, o siebie, lecz o przyszłość dziecka.	Mój kochany, kiedy zależy ci na tym, aby wiedzieć, ile kobieta ma lat, patrz na skronie i na koniec nosa. Co bądź by wyprawiały kobiety z kosmetykami, nie zdołają przekupić tych nieubłagalnych świadków ich wzruszeń. Kiedy skronie stają się miękkie, prążkowane, przywiędłe w pewien charakterystyczny sposób; kiedy na końcu nosa znajdują się owe drobne punkciki, podobne do niedostrzegalnych czarnych pyłków sypiących się w Londynie z kominów, w których pali się węglem! sługa uniżony, dama przekroczyła trzydziestkę. Będzie piękna, będzie dowcipna, będzie wszystko co zechcesz, ale minęła trzydziestkę, wkracza w okres dojrzałości. Nie ganię tych, którzy się przywiązują do kobiet w tej fazie; ale człowiek tak niepospolity jak ty nie powinien brać lutowej renety za świeże jabłuszko, które uśmiecha się z gałęzi i zaprasza, aby je ukąsić. Miłość nie radzi się metryki; nikt nie kocha kobiety dlatego, że ma tyle a tyle lat, że jest ładna lub brzydka, głupia lub sprytna; kocha się, bo się kocha.	Tak pan sądzi?	A nieprawda! ja wiem, że wuj nie głupi. Mama tak nie mówiła. Mama powiedziała, że wuj jest dobry, bardzo dobry, tylko... tylko...	A więc już nie będę was zaklinał bo wierzę dobroci i szczerości pana mego. Kiedy więc już tak stanęło... tylko pamiętajcie!... Pytam się was, panie, z przeproszeniem waszym, czy przypadkiem od czasu, jak ulegliście temu niby zaklęciu, nie zachciało się wam, jak to mówią, ani grubo, ani cienko?	I śniło mi się, że była tu mama Joego...	Pan baron rzadko tu bywa.	Przeważnie ciocia Dora i kilku kolegów. Ciekawym, kto im dał mój adres tutejszy. Myślałem, że będę spokojny. Nienawidzę listów i sam nigdy nie pisuję, chyba z konieczności.	Wcale mi to niepotrzebne Łóżko mam, a sukienek napakowała mi Klara tyle, że starczy ich chyba na całe życie.	A mnie, że wesołym być nie umiem.	Ada, co robisz?... Chociaż... czy ja wiem... Może będzie lepiej, jeżeli dowie się o tym pan Stefan.	Ano, stara się o nią. Dąbski mi mówił, że matka daje pięćdziesiąt tysięcy, ale chce przy nich zamieszkać i Markham się namyśla. To porządny chłopak, przyjaciel i kolega Andrzeja.	Broń Boże! W tej chwili znajomość ta byłaby dla mnie uciążliwym kłopotem. Racz pan schować uprzejmość swą na później. Gdy już całkowicie dzieło swe wykończę, sam o to prosić będę.	Coraz lepiej Ci panowie stanowczo nie będą mieli wiele do roboty. Panie Beautrelet, donoszą mi z Dieppe, że znaleźli dziś rano na skałach zwłoki młodej kobiety.	I przybywasz pan swoim zwyczajem, jak mi powiedziano, niemal z końca świata?	Jak to! I pan to mówisz na serio?	Mniejsza, komu towarzyszyłeś. Więc ta dama była w Ems na kuracji? Kto ona? Włoszka?...	Mówi pan to, bo pan nie zna życia	Nie, Tadziu, spodziewam się, że nigdy nie będziesz palił.	Oho! już się pan Leon wybiegami ratuje już na pytania wprost nie odpowiada, ogólnikami nas zbywa.	To nieprawda Przekona się pani kiedyś, że to nieprawda.	Umrzemy, chcesz powiedzieć? O, nie mów tego... Pan nawet nie wiesz, jak przykro w moim wieku słyszeć o śmierci...	Więc cóż robić?...	Więc jakże możesz ściągać pomstę cezara na dom Aulusów?	Otóż, widzi pani tak wynagradza się praca kobiet w naszej epoce. Mamy za nią ledwo skromny byt, nie wolno nam marzyć o robieniu majątku, a pod żadnym pozorem nie możemy mieć dzieci, bo... któż je wykarmi i kto je wychowa?...	Tak autora tych anonimów.	A kto tu siedzi?	Co myślisz o tych ludziach?	I ja tak myślę	Nie wolno bić? tu: budynek Klubu Św. Szczepana, w gminie Westminster, w Londynie; wzniesiony w 1874, istniejący do 1994 w miejscu obecnego Portcullis House. o licznych wieżach i wieżyczkach patrzyły nieruchomo w milczeniu na klekocącą dorożkę, która sunęła jednak naprzód. Lecz gdy jechali przez most, wszczęło się zamieszanie; Stevie zaczął nagle złazić z kozła. Rozległy się krzyki, podbiegli ludzie, dorożkarz ściągnął lejce, klnąc szeptem, gniewny i zdumiony. Winnie spuściła okno i wytknęła głowę, blada jak papier. W głębi dorożki matka jej wołała niespokojnie:	Nie, ale gałki muszkatu są obecnie po sześć rupii za sztukę, a twoje kobiety mogą dostać płótno namiotowe i trochę przyborów kuchennych. Zrobimy to wszystko w Shamlegh przed świtem. Wtedy każdy pójdzie w swoją drogę, a pamiętajcie, żeśmy nigdy nie widzieli na oczy ani też nie służyli u tych sahibów, którzy, rzecz prosta, niechybnie rozgłoszą, żeśmy rozkradli ich bagaże.	Pansa? najosobiściej tu się znajduje, jak również i jego wielmożność Don Kichot. Dlatego, najjaśniejsza damo, mówcie wszystko, co wam najprzyjemniejsza fantazja do ust przyniesie. Znajdziecie nas najpilniejszych i oddanych na usługi waszej najżałośniejszej piękności.	Tak myślę	Zobaczę, dokąd, byle nie tu.	Zostawiając drugą dla znanych i nieznanych wielbicieli?... Nie, pani, już mam dosyć tych wyścigów, w których byłem bity przez panów Starskich, Szastalskich i licho nie wie jakich jeszcze!... Nie mogę odgrywać roli eunucha przy moim ideale i upatrywać w każdym mężczyźnie szczęśliwego rywala czy niepożądanego kuzyna...	A do kogo?	A teraz... zapominamy o rzeczy potrzebnej.	Ach, ty głupi! głupi!...	Ale już się zaczyna, hrabio! Dlatego przybiegłem do pana.	Ale ona jest ciężka... Jakże można...	Ani razu Zbudowałem sobie drewniany szałas na wzgórku, tam sprawowałem sądy i tam sypiałem... De Aquila okręcił się w bok, a puklerz z chrzęścił mu na plecach. „Nie szkodzi, mój chłopcze Pofolguję ci na ten rok”.	Antysemityzm, Handel	Bierzesz je zbyt poważnie.	Bo mi obrzydło, bo mam tego powyżej uszu	Bo widzisz ten młodzik jest oficerem kapłańskiego pułku Ptahpułk Ptah zarządca położonego na południowo-wschodnim krańcu Delty 8. nomu Dolnego Egiptu o nazwie A-bet, na terenie którego miały odbyć się manewry..	Bywają cudne! alboż RyngałłaRyngałła	Co to mogło być? Czyżby złodzieje?	Co to niesie ta dzieweczka?	Cudownie! Nic się nie martw, nowe perspektywy otworzą się przed tobą, jak się zmienisz w blon­dynkę.	Czy on przylatuje zawsze, gdy go zawołacie?	Czyż mi zaufacie?	Cóż myślicie przebierzemyprzebrać się (daw.)	Dawid posiadał rentę. Czy zapewnił ci jaki fundusz?	Dlaczego musisz?	Doprawdy?	E, widzisz, ale ja mam znowu to, czego wielu nie zna nawet, powiedzmy, po łebkach.	Floryna ma słuszność kurację chorób społecznych zostawmy szarlatanom zwanym mężami stanu. Jak mówi CharletCharlet, Nicolas Toussaint (1792–1845)	G. 2. (wraca i zabiera srólki).	Gołąbek, nie dziecko!	Głupstwo. Rozmawiałem już z marszałkiem Sejmu. Znajdzie się sposób na utrącenie całej ich donkiszockiejdonkiszocki (daw.)	Ha, to racya do wysługi. I ona ci obiecała?	I dałeś się jak mucha odegnać?	Ja zbłądziłam, zaszłam do tej sali zupełnie wypadkowo.	Jestem tego pewny.	Karakuły, czego im jeszcze trzeba do zwycięstwa?	Klucz...	Między Krzyżaki pojechał do Malborga.	Między prawdziwymi chrześcijany!	Mnie?	Może nie daleki jesteś od prawdy, mój panie Serafinie; ale, bądź co bądź, kąpiel w wodzie zapomnienia potrzebna ci, przecież nie lękaj się tego środka pozbycia się choć na czas niejaki pamięci twych dawnych kłopotów.	Nie pójdziesz na wino? U Agły nasi się zbierają. Huczek tam teraz ciągły od rana do wieczora.	Nie rób takiej wystraszonej minki Przecież takie dziecko jak ty nie może szkody zrobić! Możesz robić, co tylko zechcesz.	Nie sądzę, droga Brygido, abyśmy mogli zapomnieć o sobie wzajem; ale sądzę, iż w tej chwili nie możemy sobie jeszcze przebaczyć, a trzeba wszelako przebaczyć sobie koniecznie, nawet gdybyśmy nigdy nie mieli się spotkać.	Nie zapomnę ci tego, Jakso mój żeś do mnie w złéj przybył chwili. Bóg ci za to zapłaci, ja zawdzięczę.	Nie, to inne beluardy!	Nie.	Niechże też matka da pokój!	Nikt nie śmiałby podnosić na tę władzę ręki jak też i nikt z radą nie wystąpi. Niech ojciec święty przysyła klątwy, a Zakon niech za zdobyte krwią swoją ziemie płaci grzywnami, rozsiewając hańbę swojego imienia, my z pokorą tylko schylimy głowę, szanując w tem wolę Wielkiego mistrza	Nudna baba!	On ma trochę nogi...	On też służy w ochranie i, wyobraź sobie, już dziewięć lat. To jest człowiek! Tysiąc rubli na miesiąc, przejazdy, koszty, nagrody	Patrz, jak ja zmizerniałam ale czy można dobrze wyglądać przy takim życiu, gdzie każdy dzień jest torturą moralną i ciągłą walką braku pieniędzy z potrzebami życia? Moje nerwy są okropnie rozstrojone; wszystko mnie gniewa, drażni i irytuje. Po nocach nie mogę sypiać, a morfina już nawet na mnie nie działa, tylko rozstraja jeszcze więcej. Mam oczy zapadłe, nieprawdaż? A żebyś wiedziała, jak ja siwieję! Sił nie mam nic a nic, każda rzecz mnie męczy.	Przez pierwsze dni. Potem jakby zapomniał.	Psiachmać, la Jagny każden by się ważył na wszystko...	Samorząd miast to czysty śmiech.	Skąd?	Spodziewam się.	Strzec powinienem życia pani i strzec go będę.	To jest mój narzeczony. Zrobiliśmy amerykańską próbę. Jedynie on podobał mi się naprawdę. A kto wie, może ja go nawet w pewien sposób kocham.	To mama by się nie gniewała?	Trzy tygodnie temu, mości dobrodzieju	Widzicie, kolego... jakby to powiedzieć... hm... ja sam od dawna myślałem... Wstępując na uniwersytet marzyłem o karierze pisarskiej...	Wielmożny panie! a to z pokorną prośbą przyszłam	Z wielką szkodą dla instytucji	Za czym?	Zaczekaj, w tej chwili przyjdę!	Znalazłem się tam przypadkiem, właściwie wbrew woli.	Żegota?
Przepraszam, tu się pan myli Widać, że nie zna pan mego przyjaciela Jilly. A jest on przecież dość znany. Jilly w młodości swej, w roku 1885 czy 86, z przyjacielem swym lordem Turnbridge odbył podróż naokoło świata na pokładzie jachtu „Old Friend”. Jilly daje słowo honoru na to, że przez całą drogę, czy to w czasie pogody, czy też w czasie burzy, ani on, ani lord Turnbridge nawet na minutę nie wyszli na pokład, lecz uporczywie siedzieli w kajucie, zapijając szampana w towarzystwie starego żeglarza z marynarki królewskiej, który od jakiegoś naczelnika tasmańskiego szczepu nauczył się tatuowania. Stary ten żeglarz podczas podróży wytatuował obydwóch przyjaciół od szyi aż do pięt. I Jilly powrócił do Francji pokryty polowaniem na lisy, na które składa się nie mniej i nie więcej niż trzysta dwadzieścia cztery postacie mężczyzn, kobiet, koni i psów. Pokazuje on je chętnie w knajpie po dobrej kolacji w dobrym towarzystwie. Otóż nie wiem, czy wrażliwość mego przyjaciela Jilly jest anormalna. Ale zapewniam pana, że jest on bardzo miłym chłopcem i porządnym człowiekiem i że niezdolny jest...	Mógłbym panu powiedzieć, o czym chce mówić ze mną. Może mu pan powiedzieć, że mnie się nie spieszy ze sprzedaniem placu, bo zakładam gospodarstwo.	No, przecież od roku nic pan ode mnie nie otrzymywał za wizyty... Że zaś zapewne opuścimy z Ludwikiem Iksinów, więc niech pan będzie łaskaw przyjmie... Bardzo... ale to bardzo proszę...	To jest konieczne. Tym mi przyjemniej, że ten kauczuk syntetyczny zdaje się robić wrażenie realnego interesu. Prosiłbym pana o dwie informacje: czy istotnie w masowej fabrykacji cena może być tak bajecznie niska? Pisma podały, że nie przekroczy ona dwudziestu pięciu procent ceny kauczuku naturalnego.	Szał, któremu pan byś uległ z pewnością jak ja, kiedy byłeś w moim wieku przywiodła mnie do błędu, który Desroches uważa za coś wielkiego, a który jest drobnostką. Więcej mam do siebie pretensji o to, że wziąłem Florentynę z Gaité za margrabinę, a aktorki za damy, niż żem przegrał tysiąc franków w czasie hulanki, gdzie wszyscy, nawet Godeschal, mieli w czubie. Tym razem przynajmniej zaszkodziłem tylko sobie. Już jestem wyleczony. Jeżeli pan mi zechce pomóc, panie Moreau, przysięgam panu, że tych sześć lat, przez które muszę zostać dependentem, zanim będę mógł otworzyć kancelarię, upłyną bez...	Zanieś te paczki tej panience, do której one należą Nie przypatruj się im tak długo!	Dość. Nic tym nie wygracie. Mali chłopcy (niższe liceum nie lubiło tego sposobu przemawiania) napiszą mi podczas świąt po trzysta wierszy na głowę. Resztę im daruję. Uczniowie wyższego liceum napiszą mi podczas świąt po tysiąc wierszy na głowę, które mi doręczą wieczorem w dniu powrotu do zakładu. Prócz tego...	Kłamiesz albo tchórzliwie chcesz oszukać samego siebie. Nie, nie pogardy i nienawiści się boisz, lecz miłości.	Pani, młody oficer odkrywa w pani przymioty; których my, dawni przyjaciele, nigdyśmy nie widzieli. Nie mogliśmy się dopatrzeć, na przykład, wyrazu tkliwej i współczującej dobroci. Ponieważ ten młodzieniec jest Niemcem, pierwszym przymiotem kobiety w jego oczach jest dobroć, natychmiast tedy widzi w pani wyraz dobroci. Gdyby był Anglikiem, ujrzałby w pani arystokratyzm i lady likelady like (ang.)	Wielmożny nizinierze, juści, że winien jeżdem, ale się dopraszam łaski, powiem jak było i dopiero niech mie sądzą! Roch, ten ze stacji, przychodzi i powiada, co nasza dawna panienka dzisia będzie jechać do Italji, a że moja kobieta chciała jej grzecznie podziękować, bo jak się wyprowadzali, kazała jej panienka dać różne statki, to moja mówi: Mówię: idź, zastąpię cie na służbie na te pare minut, bo myślałem, że choćby i pan nizinier się dowiedział, to gniewać się nie będą.	A teraz się nie boisz, hę?	Bah! właśnie że nie powiedział. Gdyby miał siłę powiedzieć, potrafiłby odrzucić tak dalece spóźnione zaproszenie.	Ja niestety nie umiem, ale rzecz jest do zrobienia.	Pan, Chłop, Mąż, Żona mówił znowu po francusku dziedzic do swego szwagra	Byłam od dwóch lat mężatką i kochałam mego męża; wyleczyłam się z moich wad, zmieniłam moje postępowanie na swoje i jego szczęście; mogę się pochlubićpochlubić się materiał, tkanina., fason sukni i sporządzenie najmniejszych szczegółów. I oto, cała uszczęśliwiona, biegam, uganiam, przewracam wszystko do góry nogami, aby wydobyć spod ziemi taki sam materiał. Sprowadzam tę samą krawcową. „Pani ubiera panią de Fischtaminel?” początkowo. nie zauważyłam przebiegłego uśmiechu krawcowej; wytłumaczyłam go sobie dopiero później. „Zupełnie podobną tak aby się można było pomylić”.	Ale nie rozumiem, co jej zamiar małżeństwa może mieć do czynienia z jej tragiczną śmiercią?	Panie czy pan pozwoli życzyć sobie dobrego roku?	Nie potrzeba nam żadnych regimentów. Sami pojedziem i wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie grozi.	A pan umie może i wiosłować?	Nie wspominaj tamtych dni, Dorianie, one umarły.	No, to niech pan powie, jak on się nazywa.	Noga z was nie ujdzie.	Oczywiście, i pan wiesz o tem dobrze.	Przyznaje pan więc w końcu, że miała tu miejsce zbrodnia?	U kogoż pan jesteś na obiedzie?	Wie pani, co się stało?... Ale niech pani przysięgnie, że nikomu nie powie! Wie pani, Latter wrócił...	A to w spencerku chodzić nie może?... to darł bedziesz takie ubranie poczciwe, co kosztuje całe dwadzieścia pięć rubli.	Ależ do czego byłoby to podobne! My w ogóle mało rozmawiamy, bo nie ma czasu. A tu, widzisz, jest kapliczka do odprawiania modlitw wieczornych...	Ja osobiście nie mam nic przeciwko Sułkowskiemu, ale że łaska pańska która mnie pokorniejszym czyni, jego w pychę wzbija, to pewna, że może się czasem chwalił że on robi co chce, nietylko w sprawach państwa, ale nawet z Najjaśniejszym Panem: to być może.	Karolu, zdaje mi się, że to nie jest bardzo uprzejme dla mnie, to, co mówisz.	Ej, niech pani nie ręczy!	Jej też nie ma.	Nie. Ale myśleć. Duch stwarza sobie otoczenie, którego chce. Pomyślenie jest prawdą jedyną.	I to obecne szczęście nie ułagodziło panu myśli?	Co pan ma na myśli?	Jak rozkazano Moja żona i córka krzyczały wraz z innymi: „oby żył wiecznie!”, a ja skakałem do wody i ciskałem wieńce do statku waszej dostojności, za co miano mi płacić po utenie. Zaś kiedy wasza cześć raczyłeś wjeżdżać łaskawie do miasta Atribis, mnie naznaczono, abym rzucił się pod konie i zatrzymał wóz...	No, to weźmy świadków, a ja od pana mego przed niemi zeznam, że za pozwoleniem waszem, na czas tylko się wnoszę.	Wściekłeś się czy co?	O! A jeśliby to biedne dziecię, jego matka, żyła, czy umieszczono by go, jej syna, w tym „pewnym” miejscu?	Mniejsza o to! Porzuciłem wszystkie swoje sprawy. Tylko ta jedna się liczy. Między mną a Lupinem toczy się walka... walka na śmierć i życie.	Skoro się już jednak domyślił sprawa się stała dlań jasna. Cóż pani na to poradzi?	Ani mi się śniło. Kama, co tobie?	Czy dobrze znasz drogę, Olku?	Sądzę że Klara zgodziłaby się na wszystko, co byśmy z siostrą uznali za stosowne.	A kto do ula chodził?	Czy ty chcesz iść za niego?	Czyżby pani Jarzębowiczowa domagała się od wszystkich talentów kulinarnych?	Muszę zajrzeć do niej.	Szaleniec z pana	Tak, tak	Tak, w maju, albo w czerwcu... potem zagranicę...	Tak, zaginął na zawsze.	Mówię to, co widziałem na własne oczy.	W doskonałym stanie, ręczę za to, panie Morrel. Ten rejs przyniesie panu zapewne 25 000 franków zysku.	Potrafię z pewnością Małe dziewczynki pamiętają, co im opowiadam. I ty pewno pamiętasz, co opowiadałam ci o RobespierzeRobespierre, Maximilien Marie Isidore de (1758–1794)	A jeśli będziesz musiał?...	A to dobre! Będą płacić za moją znajomość języków, za wiadomości ekonomiczne, wreszcie za stosunki...	Cóż to znaczy? Tamb’ Itam jest tutaj...	Jak ksiądz sobie życzy	Jak to, czterdzieści franków!	Jużeście sobie znowu ze starym na mordy wleźli?	Niezabawna pozycja, to prawda.	No, a teraz powiedz mi. Wiesz, że dziewięćdziesiąt sześć centów to prawie cały dolar?	Publiczność!... publiczność, to stado baranów: tam leci, gdzie chcą owcarze.	To ją można przeprosić; ojoj, wielkie cuda... kiełbasy wianek posłać i kukiełkękukiełka	To prawda... to prawda bardzo to niedobrze, ale sprawa zostanie już niedługo załatwiona!	Wasza racja... głodnemu po co kartacze.	Wdzięczen wam jestem szczerze i zaraz jutro czytanie rozpocznę. Mówiliście, że ksiąg ma być dwanaście?	A więc ten Makololo?...	A!...	Amen!	Ano, jutro jedziemy!	Ba, ale gdyby ten diabeł spychowski wyżył i odzyskał wolność...	Chcą zejść na ląd?	Czemu?	Cóż mu damy?	Dam ci radę! Zrób, wiesz, jak owe dzielne niewiasty w l’Assemblée des femmesl’Assemblée des femmes (fr.)	Dobrze; a czym wypchane?	Dziękuję, Błażeju	Jestem człowiekiem prawym.	Już zaraz uderzą! Słyszysz waść?	Języka dostałeś?	Ludu egipski jakim prawem podnosisz rękę na własność następcy tronu?	Mam taką nadzieję.	Mam: pod mostem, nad rzeką.	Mniej.	Możliwe, bo zamknęli.	Mówiłam przecież z dyrektorem... obiecał mi... więc cóż więcej zrobić?...	Niepodobieństwo go ocucić.	O ar atmeni, kaip, važiuojant greit, rodos, jog mes stovime ant vietos, medžiai gi, namai, kerai nuo mūsų bėga? Ar neatmeni?	Odpowiadaj mi, natychmiast! Mów mi prawdę całą, bez jednego zatajenia! Będziesz mówiła prawdę?	On ci powiedział coś?	Pani wygląda dzisiaj nieco cierpiąco?	Półtorej gwinei	Rivus ziemia, mensa marynarz	Waszmość sam musisz tu być sędzią	Za wójtową chałupę pojechali!	Zbytek łaski, mości dobrodzieju.	Zimno dzisiaj?	Zostałeś wielkim człowiekiem, Halu!
A bo to co robi, ino żre a wysypia się, to nie ma urodna być...	A dają się osiągnąć tylko wówczas, gdy ktoś dostanie parę uderzeń żelaznym łomem po czaszce. Nie, moja droga, nie rozumiem tej filozofii. Dla wielu ludzi utrudnianie sobie życia stanowi jakiś ulubiony sport.	Ależ właśnie ten kamień zawadza i cięży mej dłoni. To broń niewygodna. Znacznie wolę mój mały, jasny nożyk. Przyjrzyj się zresztą: ten czerwony kamień nie nadaje się wcale do jedzenia! Czemuż by więc ludzie mieli dla tak głupiej rzeczy polować i głowy sobie wzajemnie rozbijać?	Bo ja tego sobie nie życzę.	Była sobie raz jedna wrona i leciała nad szerokim, szerokim śnieżnym polem. Leciała dzień i noc, i znowu dzień, i nie wiedziała, jak jeszcze daleko do końca. I spotkała lisa, który biegł również przez to pole i zapytała go: Mój lisie, czy ty nie wiesz, jak to daleko do końca? A lis przystanął i zdziwił się: Do końca? Ja nie wiem, czy jest koniec. Ja biegnę, biegnę, biegnę, biegnę... Więc wrona leciała znowu dzień i noc, i jeszcze dzień...	Czemuś mi tego nie powiedziała sama?	Czy ty nie czujesz śmieszności, stary kabotynie?	Dziwna rzecz Bismarck jest artystą, ponieważ należał do tych, co budowali państwo niemieckie; ale organizator fabryki nie jest artystą, ponieważ tworzy tylko złapać wieloryba aniżeli	I ta olejarnia. Jak to musi nie pachnieć! Tak daleko będę od reszty dzieci! Czy chociaż ładny dom?	Jak dotychczas, nie widzę powodu do sprzeciwu	Jakto?.. więc nie domyślasz się pan zamiarów lorda de Winter?...	Języka w gębie zapomniała dziewczyna, jak Boga kocham, co tu robić, kawalera światowego i dygnitarza takiego zobaczywszy, języka w gębie zapomniała... jak trusia dygnęła i uciekła... A! cóż to dziwnego? My tu nie codzień, co tu robić, nie codzień, takich, jak ty, ludzi widujemy...	Na to mogę szczerze waszej książęcej mości odpowiedzieć, bo i mnie samego w gębę pali, abym wam powiedział, dlaczego porzuciłem waszą stronę i pókim żyw, póki mi tchu w gardzieli stanie, więcej do niej nie wrócę. Przysięga, Grzech, Zdrada, Sąd Ostateczny, HonorKsiążę wojewoda wileński mnie zwiódł i naprzód na to mnie wyciągnął, żem mu na krucyfiksie zaprzysiągł, jako go nie opuszczę do śmierci...	Nie było!	Nie dziw się: krąży koło mnie starej, zatem muszą ją widzieć moi sąsiedzi. Więc zrobisz, o co cię proszę?	Nie ma! Skądże ma być! Pewnie w Strudze.	Nie wierzysz?	Nie żałuj grosza na taki cel...	Nie! To nieprawda! Jestem najgorszy ze wszystkich w całym domu!	Nie, nie. Już po dziesiątej i panują egipskie ciemności. Nie mogę tu zostać, bo jest pełno osób i u Salusi przenocuje kilka panienek. Poleżę, póki Anna nie przyjdzie, a potem będę musiała iść piechotą.	Nie, panie Mogę panu tylko to dać, co mam. A posad nie mam. Oczywiście, mógłbym któremuś z moich podwładnych odebrać posadę i ofiarować ją panu, ale wówczas on byłby skazany na nędzę. Dlaczego tedy mam robić to przesunięcie?...	No, to proste. Zgłosi pan dymisję bez podania powodów. Wówczas stanie się jasne, że wobec uchwalenia przez rząd wniosku, zarzynającego Bank Zbożowy, pan nie chciał ponosić za to żadnej odpowiedzialności.	O, nic a nic! Już teraz rozumiem. Onby chciał, żeby ona jego kochała, a ona nie kocha, i chciałby być zawsze przy niej, a ona mieszka z ojcem i nie chce się z nim ożenić.	Owszem, ale nie mogę mówić przez telefon. Możesz się ze mną zobaczyć?	Pan Jones pokazał się na pokładzie, a szedł równie niedbale jak wtedy, gdy schodził na dół. Kapitan zaczął coś bredzić o łódkach i pływających kłodach, a ja, stojąc za nim, zapytałem pana Jonesa na migi, czy nie lepiej palnąć go po łbie i spuścić cichutko za burtę. Noc mijała i musieliśmy się wynosić. Niepodobna było czekać do następnej nocy. Nie! to było wykluczone. A wie pan dlaczego?	Przyjdzie żałować pierwszych czasów Chmielnickiego bo wtedy były klęski, ale zdrajców przynajmniej nie było.	Przyszedłem zabrać cię, Sybillo, na przechadzkę. Nie wiem, czy zobaczę jeszcze kiedyś ten obrzydliwy Londyn. Najpewniej nie.	Skądże! Bardzo dobrze zrobiłeś. Z tej znajomości może być pożytek. Baw się wesoło, ale pamiętaj, byś się nie dał mu skusić! Znam go. Już wy na jednej knajpie nie skończycie. Przeciw temu nic nie mam. Ale jakby cię chciał zaciągnąć do „ciotki Kopystyńskiej”, to pamiętaj!...	Słuchaj Harbercie, czy nie mamy dziś przypadkiem 15 kwietnia?	Tak nie umrzeć z głodu... oto najwyższe dobro, o jakim marzyć, jakie osiągnąć wolno ubogiej kobiecie!	To by jeszcze nie przeszkadzało. Jest pewien rodzaj luf udoskonalonych po Fultonie przez Anglików: Filipa Colesa i Burleya, Francuza Furcy i Włocha Landi, ze szczególnym systemem zamkowym, z których można strzelać w takich warunkach. Ale, powtarzam panu, nie mając prochu, zastąpiłem go powietrzem pod wysokim ciśnieniem, którego dostarczają mi obficie pompy „Nautilusa”.	To samo. Drugi kraniec. Oto straszliwy aparat, może nawet i bez sprzeczności i co dalej? Nasyca to tylko intelektualne żądze swego twórcy, apetyt chorego żołądka, który nic już strawić nie potrafi, a tym mniej przetworzyć na pokarm dla żywego organizmu. Bezduszna machina, z której wyżyn czemu nie? cóż z tego, że różnej klasy, ale bzdur. pomyślał Genezyp.) wykluczmy to zupełnie Nie dam ci zejść w bezpłodną metafizykę. Musisz to czuć, ale nie myśleć o tym. Cały ten kłąb nierozplątany u mnie jest motorem mojej sztuki zrozum, co to jest! To da się porównać z jedną rzeczą: z przedłużeniem sztucznym erotycznej rozkoszy. Ale ty tego nie rozumiesz. Ile czasu nie byłeś tak sam ze sobą?	Właśnie też będzie wiedział, gdzie waćpanna jesteś! Powiedziałem raz, że się nie zdołamy do niego przedrzeć.	Zdrowym, jeno radosny, jak nigdy w życiu. Miarkujecie: tyla chłopów się zwali na całe dwa dni do Lipiec, że najpilniejsze roboty obrobią. Jakże się nie radować?	Żołnierzyku, pomocy! Każą mi na stare lata wlec się nie wiadomo gdzie. A ja mam osiemdziesiąt lat na karku i ani roku mniej.	Kilkakrotnie już miałem zaszczyt powiedzieć pannie, jak mi przykro, żeś na mnie pani spojrzeć była łaskawa, mogę wywzajemnić się pani tylko podziękowaniem, lecz więcej nie wymagaj ode mnie. Do nieporównanej Dulcynei z Toboso należą wszystkie myśli i całe życie moje, to więc marzenie czcze, żeby inna w sercu jej miejsce zająć mogła. Dosyć tego	Czyż to już ostatek twoich pieniędzy? rzekł ciesząc go Suchy, w którego mowie przebijała się ironia, tak skryta, że jej Majster, ani się mógł domyślić	Przypomnijcie sobie dobrze... opowiadania poczciwej babki... coś, gdzie chodzi o Iglicę... Może jakaś zaczarowana Iglica... czy ja zresztą wiem?	A jakże, i to jakich...	A jejmość? co jejmość?	A tak, ma pan rację wisiał tam, ale obsrywały go muchy, więc zaniosłem go na strych. Wiadomo, jak to bywa. Jeszcze by kto zrobił głupią uwagę i miałby człowiek kram. Potrzebne mi to?	A tak, zobaczyłem że dotknęło pana nowe nieszczęście, równie niezasłużone jak poprzednie; to mnie utwierdza w chęci uczynienia panu przysługi.	A teraz ułóżmy plan wyprawy Dokąd najpierw jedziemy?	A za matusią ci żal?	A! bądźże Signor spokojny lecz przebacz, kim chcecie tu być?	Ale któż ci zaręcza, że ona kochać cię będzie.	Bo my jesteśmy waszym szczęściem	Była zupełnie zdrowa?	Choćby mały rachunek...	Ciszej pan mów!	Dobrze, ukroję ci kawałek tytoniu, ale na twoim miejscu, gdybym czuł się tak źle, wziąłbym się do pacierza, jak przystoi na chrześcijanina.	Dopłaca do rozgłosu.	Droga Gilberto! Kiedyż będę mógł pochlubić się jawnie swym szczęściem?	Dziękuję panu. Jeszcze jedno. Chciałbym wiedzieć, czy rana pana Dymitra jest bardzo ciężka?	E, we łbie mu się zamąciło Upiera się pójść do Budziejowic. Wiadomo, człowiek młody, głupi, sam się pcha w nieszczęście. Muszę ja go trochę wziąć w obroty. Aby tylko zbębnić jakie łachy cywilne dla niego, to już wszystko będzie dobrze. Do wiosny jakoś przebieduje, a potem pójdzie do roboty do jakiego chłopa. Tego roku mało będzie ludzi do roboty i już mówią, że będą zabierali do pracy w polu wszystkich włóczęgów, więc myślę, że lepiej pójść z dobrej woli. Ludzi będzie mało, bo ich na wojnie wytłuką.	Jestem konserwatystą i nacjonalistą.	Jeżeli zabity zostanę, jeden z was go weźmie i dalej pojedzie; gdy padnie ten drugi, przyjdzie kolej na innego, i tak następnie; chodzi przecie o to, aby choć jeden dotarł do miejsca.	Kilka godzin mi daj do rozmysłu.	Kondycja ludzka, Zazdrość	Krzywda to moja, krzywda! a dzieciak jego, prześwietny sądzie!	Kto ona dla ciebie jest ta panienka? Krewna czy dobra znajoma?...	Mało sto razy mówiłem! Prędzej byście liście na tej lipie policzyli niż tych wszystkich nieprzyjaciół, którycheśmy obaj z waszym ojcem zgładzili. Gdybym miał tyle włosów na głowie, ilum sam położył, balwierze w Łukowskiem porobiliby fortuny	Mnie przysyła mąż pani abym zobaczył, czy pani tu bardzo szaleje.	Mój szkaplirz! Mój kochany szkaplirz!	Należało mi się to od pana hrabiego	Niech pan się mnie chwyci pod ramię.	No tak... ale prędko.	Obaj jesteśmy starzy Mnie winę przypisać należy. Słuchałem twej gawędy o świecie i jego szaleństwach, a jeden błąd pociągnął za sobą drugi.	Oj! pani sędzino dobrodziejko, źle o tém ludzie mówią.	Panie Adamie, przecie pan dobrowolnie sprzedał za potrójną cenę wartości. Cóż tu Niemiec winien?	Polityka, Filozof, Naród, Wojna, Walka	Popatrz pani, pani Odeto. Poznaje pani?	Powracam z podróży?	Prawie nic.	Przekonał młodzika!	Przyjacielu tego właśnie teraz pragnę. Największym szczęściem, o jakim teraz marzę, to zginąć za ojca. Ta śmierć ocaliłaby nas wszystkich.	Rakarz!	Skąd pewnik tak smutny?	Skądże to wiesz?	Taip Didis Vadas ir Maršalka sakė, kad jūs galite akvatyt mūsų vyrus ir jūs labai klauso. Tikisi tenai rast tą piktą vaikį.	Tak jest. Pyszny ma głos, zacznie karierę od śpiewania w chórach. Osiedlenie się nasze w diecezjalnym mieście, stosunki, jakie tam nawiążemy, ułatwią mu to znakomicie.	Tak, chcę	Ten z gankiem, na słupach.	To moja dzisiejsza funkcja.	To, co się tobie wydaje mięsem, panie profesorze, jest po prostu polędwicą z żółwia morskiego. Patrz, oto tu wątróbka z delfina, którą byś wziął za potrawkę z wieprzowiny. Mój kucharz jest mistrzem w przyrządzaniu tych przeróżnych płodów oceanu. Kosztuj wszystkich tych potraw. Oto konserwa z holoturii, którą Malajczyk ogłosiłby za niezrównaną, to znów krem, do którego wymię wieloryba dostarczyło mleka, a cukru porosty z Morza Północnego; wreszcie pozwól pan sobie zalecić konfitury z anemonów morskichanemony morskie	Trzeba przecież, abym ją poznał.	Trzeba się tedy umówić z moją gosposią	W imię Ojca i Syna! A to co?	Wielki pies chciał mnie ukąsić...	Więc czego chcesz?	Więc jak: zgoda?	Wrócę więc do sprawy klubu przy ulicy Saint-Jacques.	Wszystko mi jedno.	Wszystko to bardzo możliwe, siostro. Ale dość już tej świeckiej gawędy! Zwróćmy się teraz ku Bogu i pracujmy dla pomnożenia Jego chwały. Godzina już czwarta i czas dzwonić na nieszpory.	Zabijcie mnie!	Zasada mego ojca!	Znamy gorliwość Zakonu!	Znowu ze mnie żartujesz	Znowu? Miałem przecież terminową robotę u starego Lewina! Trzeba było najpierw się z tym uporać. Chcesz cały stołowy urządzić w pięć minut?	„Błogosławieni, którzy łakną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni”.
Nie musi być łatwy na codzień, ma minę strasznie nadętą Nie wie z pewnością, że we wszystkich miejscach kąpielowych, a nawet w Paryżu w klinikach, lekarze, dla których jestem oczywiście „wielkim mogołem”, uważają sobie za zaszczyt przedstawiać mnie wszelkiej arystokracji która się przydarzy i która ze mną nie dmie. To mi nawet dosyć uprzyjemnia pobyt w miejscach kąpielowych Nawet w Doncières, lekarz pułkowy, który jest domowym lekarzem pułkownika, zaprosił mnie z nim na śniadanie, upewniając, że moja sytuacja daje mi tytuły do obiadu z samym generałem. A ten generał, to był jegomość de coś tam. Nie wiem, czy jego pergaminy nie są dawniejsze od papierów tego barona. odparł półgłosem Ski i dodał coś dwuznacznego, czego nie dosłyszałem zajęty słuchaniem tego, co Brichot mówił do barona.	Zaraz ci dokumentnie wytłumaczę, żebyś rozumiał, jak się będzie ołtarz składało, co przedstawiają osoby i co to wszystko razem znaczy. Słuchaj więc. Po wniebowstąpieniu Pana Jezusowym, mówi starodawna opowieść, mieszkała Najświętsza Matka w małym domeczku u stóp góry Syjonu.	Oni zawsze tak mówią byle co, że aż zrozumieć trudno.	Pomówimy o tym, tylko weź co cieplejszego na siebie lub połóż się przy mnie.	Prawda, nie przyszło mi to do głowy... Już wiem! Wiem, co jest grane! Ale z nas osły! Przecież najpierw trzeba sprawdzić, gdzie pada cień drzewa o północy, a dopiero potem kopać w tym miejscu!	A to co za światło w warsztacie? wyście to ojcze? Matka mówili, że was nie ma... Wawrzek? Cóż ty tu robisz? Jeszcze ogień zapuścisz!	Żebraczek. Mendyczek a żebraczek to jedna rzecz jest. Mendico znaczy po łacinie: żebrzę, i dlatego biednych żaków szkolnych we Lwowie zwą mendyczkami, tak jak w Krakowie pauprami, a także z łaciny, bo pauper to tyle, co ubogi.	No, to wsadźże je sobie Wspólne obyczaje, moralność! Chyba dlatego wspólne, że każdy z nich chciałby okraść drugiego i każdy ma gębę, pełną pięknych słówek. Znam ja ich! Znam! Oni to robią opinję publiczną, tę siatkę, w którą omotają każdego słabszego, jeżeli mu się tylko jakie nieszczęście przytrafi. Omotają i trach o ziemię. Zadepczą w imię moralności, w imię prawa, a później na wyścigi biegną, żeby rozdrapać to, co po tamtym zostało, by zająć jego miejsce, zabrać jego dorobek, jego sławę, jego samicę! Znam ja ich! A w obronie zadeptanego, myślisz, że stanie kto? Nie, bracie, nikt! Żaden wzniosły bałwan, żaden najserdeczniejszy przyjaciel, ani kobieta, choćbyś ją przedtem złotem obsypywał, choćbyś jej, jak pies, służył, pójdzie do innego, do silniejszego, do większego samca, do bogatszego, bo ją jej sucza natura niesie, roznosi, tę najgorszą ścierkę, tę fałszywą gadzinę, tę...	Co zrobić, jak rozkaz przyjdzie?... Bodaj kaduk porwał wszystkie rozkazy!... Co zrobić... Czekaj! Poczynam myśleć bystrze. Oto trzeba rozkaz uprzedzić!	I nie wie ciocia, co się z nim stało?	Nie cierpię gwałtu i wszelkiej dzikości tak jak i pan Może pan zapytać mojego Marcina, czy tak nie jest. Żyjemy, proszę pana, w wieku pełnym łagodności. A przy tym nasz wiek jest pozbawiony przesądów. Słyszałem, że i pan jest od nich wolny. Niech pan się nie zgorszy, jeśli powiem panu wyraźnie, że dybiemy na pańskie pieniądze zgadza się ze mną bezwzględnie we wszystkich moich myślach, życzeniach, a nawet fantazjach.	Co ty? Pierdziel jesteś, i tyle Usiądź sobie tu na progu i czekaj na tego swojego majora Wenzla.	Jak się nazywacie, jednoroczny ochotniku? Marek? Aha, to ten jednoroczny ochotnik Marek, co to ciągle siedział w areszcie, prawda?	Ale nie byłem śmieszny. A! żebyż to się raz skończyło. Czy ta panna wie, w jakim celu przyjeżdżamy?	No tak... Pokój Panieński...	Tak dla nas nie ma wątpliwości, ale przesłuchanie współwinnej, czy też ofiary jego lubieżności, zda mi się zgodnem z obyczajem sądowym.	Ani wątpię o tym i nie potrzeba było na to tak straszliwego zaklęcia. Pierwszy raz będzie spudłowany, a to liczy piętnaście; rano, przy wstawaniu, domęczysz ten raziczek: i tak będzie szesnaście.	Myśli Krystyana w tym względzie zawsze daleko gdzieś stroniły odemnie! Dzieckiem jeszcze będąc, przyległ do małej Naomi, a gdy później podrosła, prócz niej nikogo nie widział na świecie: ale oni w żadnej mierze nie dla siebie byli stworzeni! Prawda, że była piękną, i to właśnie olśniło go. Opowiedziałam mu o wieści krążącej i niezawodnie prawdziwej, że z jakimś podobno hecarzem uciekła zagranicę; lecz to opowiadanie zrobiło na nim wrażenie tak okropne, żem odtąd nigdy już w jego obecności nie wymówiła jej imienia, ani też on go nie wymówił,	Wszystkie stronnictwa odsunięte od rządów powołują się na wolność, gdyż wzmacnia ona opozycję i osłabia władzę. Dla tej samej przyczyny stronnictwo rządzące ukróca wolność, jeśli może. W imię wszechwładnego ludu wydaje prawa tyrańskie. Bo nie ma ustawy, która by zabezpieczała wolność przed zamachami wszechwładzy narodowej. Despotyzm demokratyczny w teorii nie ma granic. W praktyce, zważywszy tylko chwilę obecną, uważam, że jest umiarkowany. Dano nam „zbrodnicze prawa”. Ale nie są one stosowane.	Masz słuszność ale puść go na wolę Bożą, choćby zginął, to nic nie szkodzi. Po zwycięstwie będziemy mieli tyle koni do wyboru, że nawet Rosynanta kto wie, czy nie pomieniam na innego. Słuchaj jednak, muszę cię obznajmić z główniejszymi dowódcami tych armij, zanim nastąpi natarcie. Wejdźmy na to wzgórze, stąd ich łatwo dostrzeżemy.	Co mi to obce, dziedzic tu jezdem i pan, a komu się to nie widzi, to pszoł! jak Boga tego kocham. ryknął, grzmocąc pięścią w stół, ale matki nie było, stała tylko Janka, dygocąca ze złości.	Daruj ktoś mi przeszkodził. Czy to całkiem pewne, że ona się wybiera jutro do Verdurinów?	Mój brat ma bardzo pięknego psa myśliwskiego, który nazywa się Hektor, a ja mam sarenkę... kochane zwierzątko... na które wołamy: Jenny.	Mówiono mi na mojego Afra, że się z Nazarejczykami pobratał. Stary mój dozorca niewolników nic nań jednak złego wynaleźć nie może, a ja sama nie widzę w nim jeno większą od niejakiego czasu chęć do pracy i posłuszeństwo.	Nie, na tę polanę. Obiecałam Clarkowi, że mnie tam znajdzie, jeśli trafi.	No! matki i ojca nie masz, już słyszałem o tém. Z dziatkiem dziś się poznałaś i zdaje się, że nie wielką będziesz miała z niego pociechę. Stary, będzie na ciebie pewno gdérał. Ale zawsze... czemuś nie była szczęśliwą? Czy źle obchodzili się z tobą?	Tak? To znakomicie.	Więc jakże ja mam nazywać pannę Stefcię, kiedy panna Stefcia, ile ma, to ma, lat.	A i ja go kocham, tożem go na ręku wypiastował!	Ależ mój ojciec wam to wynagrodzi.	Cezary? Hm, to dobrze. Tedy dziękuję ci za życzenia i muszę cię pożegnać, bo nie mam czasu.	Czego się waćpan, u diabła, tak wijesz jak piskorz, gdy go w garnek kładą! i o nieszczęściu mówisz, jakbyś był z niego rad?	Czy istnieje kobieta, która by nie żyła nigdy z nikim prócz męża, jeśli jest mężatką, a z jednym mężczyzną, jeśli jest jeszcze panną?	Czy ten Rivoire nie jest oficjalnym kłusownikiem prefektury?	Cóż świątynia?... I tam, i w całym zresztą kraju przekonywałem się zawsze o jednym, że najlepsze ziemie, najdzielniejsza ludność i niezmierne bogactwa nie są własnością faraona...	Dużoby gadać. A u nas tu widzę szczęśliwie: wszyscy w komplecie?	Hi! Hi! Hi! popamiętasz ty mnie, żółtodzióbku! Są jeszcze trybunały w Paflagonii, a w ręku Gburii-Furii jest dokument podpisany twoim imieniem, zuchwalcze! Hi! Hi! Hi! Sprawię ja ci pasztecik lepszy jeszcze, niż sprawiłam tej potworze, tej pokrace, tej żmii, tej czarownicy, temu krokodylowi, tej ropusze nikczemnej, tej łachmaniarce Rózi! Ha! Ha! Ha! Książę Lulejko! Szukaj, szukaj swojej ubóstwianej! Ale że jej nie znajdziesz na królewskim dworze, w tym moja głowa, Gburii-Furii!!!	Lecz w Agrze, gdym włóczył się po ulicach, jakiś człek krzyknął, żem mu coś winien, a nadszedłszy z wielu świadkami jął raz po raz pozywać mnie przed sąd. O, ci południowcy, to nie w ciemię bici ludzie! Rozpoznał we mnie swego ajenta z plantacji bawełny. Oby za to zgorzał w piekle!	Ludzie chodzili tam modlić się. Całe tłumy, chociaż policja ich rozpędzała. Mamy siedmiu zabitych. Pozwolili walić w siebie jak owce.	Na rozkazy pańskie!	Nie wiesz! Na zmycie plamy, którą ponoszę, na nasycenie pragnienia, które mnie pali. Tyś mi odebrał córkę, ja tobie życie.	Nie wolno żadnemu człowiekowi łączyć się z ludem dżungli! To przekroczenie prawa! Oddajcie mi go zaraz!	Nie, panie hrabio tym razem podziękowania należy zapisać na mój rachunek; ale już mi pan raz dziękował, przyjąłem te podziękowania i proszę mnie nie zawstydzać swoją stałą wdzięcznością. Pani baronowo, racz mi uczynić zaszczyt i przedstawić mnie córce.	Niechże każdy znajdzie to, czego szuka!	Od tej chwili możesz waść uważać go za nieistniejącego.	Ona jeszcze pani Latter mówiła, że usunie się z pensji na Wielkanoc.	Prawda to, chłopcze. Cieszę się, że tych dzieci nie zostawiam.	Stryj... jakże tam? zdrów jeszcze?	Ta słynna śpiewaczka?	Tak mi się zdaje.	Tak, całe życie samotny?	Tak, tak, gdyby pan miał dla mnie chociaż iskierkę uczucia...	Tak.	To dobrze. Mój jesteś. Będziemy odtąd zawsze razem.	To może już będziemy mieli dosyć	To otwórz drzwi, pogadamy.	To znaczy, parę razy mówiliśmy o tym z Morcerfem, ale pani de Morcerf i Albert...	A ja słyszałem że pewna dama starożytna piła perły roztopione w occie.	Boże zmiłuj się!	Będziesz pan się z nim widział?	C-moll.	Czytujemy przecież dzienniki!	Cóż król robi?	Cóż mam tedy uczynić?	Dla Boga! Chyba żeś już pytał?	Doktór Podkiecki.	Dwa tygodnie temu	Gdzież znowu... Nieprawdopodobne...	He, prawda! Czysty holender, trzysta rubli kosztuje.	Hu, huu!	Ja byłem w cyrku trzy, cztery, no, w ogóle dużo razy. Kościół nie umywa się do cyrku. W cyrku przez cały czas są jakieś nowe hece. Gdy dorosnę, zostanę klownem w cyrku.	Ja? do Londynu?... Cóż znowu, kpisz sobie chyba, ja nie mam żadnego interesu w Londynie.	Jaka ona?	Jakich przedmiotów?	Jestem pierwszy z nich jeżeli chodzi o zjedzenie...	Jeszcze się nie zżyła z nami, czuje się obcą, niech mama o niej pamięta!	Karolino, więc ty nic nie zarządziłaś?...	Nareszcie zrobiliśmy układ z wielbicielem panny Magdaleny.	Nic	Niczym.	Nie krzykniesz. Może ich tu być więcej. Ruszaj do pułkownika!	Nie, ja! On mój!	No?...	Ojciec	Pokaż.	Proszę cię...	Proszę pani, znam i ja dzieci	Przysięgam.	Quelle chance!Quelle chance! (fr.) mruknął prezes, a głośno:	Rybakiem z Ławic... Rewakiem całą gębą!	Słyszałem odgłos łamiącej się gałązki	Tedy sami wymierzym karę i pomstę.	Ustąpimy, ale niech wyjdzie do nas Żydówka, abyśmy jej przedstawili nasze krzywdy...	Vinceli! o kodėl Gediminas šaudyklės nesinešė į karą? Būtų galėjęs iš tolo nušauti neprietelius!	W Czortowym Jarze. Szczera tu pustynia, nikogo tu nie zobaczysz prócz niego.	Wcale nie pretenduję do świecenia przykładem.	Zobaczysz! że i ja taka! Ty, albo żaden!	Został w domu, bo go głowa boli.	Zrobiłem cztery grube błędy i trzy małe, razem siedem błędów.	Żwirble? One nie warte dziesięć tysięcy, najwyżej dwa...
A tak! Przykro by mi było, gdybyś pan mówił inaczej Piękny z pana młodzieniec, delikatny, dumny jak lew, a łagodny jak dziewczątko. Diabeł miałby piękną zdobycz z pana. Podoba mi się bardzo taki gatunek młodzieży. Jeszcze dwie lub trzy chwile głębokiego zastanowienia, a ujrzysz pan świat takim, jakim jest rzeczywiście. Przekonasz się, że człowiek wyższy dogadza wszystkim swym zachciankom, a niekiedy tylko odgrywa sceny cnoty ku wielkiemu zadowoleniu głupców, którzy mu się przyglądają z parteru. Niezadługo będziesz pan do nas należał. Ach! Mógłbyś wszystko osiągnąć przy mojej pomocy. Nie miałbyś jednego pragnienia, które by nie zostało zaraz spełnione; mógłbyś żądać wszystkiego: dostojeństw, majątku, kobiet. Cała cywilizacja zmieniłaby się dla pana w ambrozję. Byłbyś naszym pieszczoszkiem, naszym Beniaminem, za którego pozwolilibyśmy się wytępić wszyscy. Spłaszczylibyśmy wszystko, co by ci stawało na zawadzie. Chyba masz mnie pan za łotra, jeżeli po tym wszystkim nie możesz się jeszcze pozbyć swych skrupułów. Ale wiedz pan, że de Turenne był to człowiek takiej uczciwości, jaką pan posiadasz jeszcze w swoim przekonaniu, a jednak obrabiał on pewne sprawki z łotrami i nie widział w tym nic uwłaczającego dla siebie. Cóż, nie chcesz mi pan nic zawdzięczać? Niech i tak będzie Weź pan te papierki i napisz na tym ot tu w poprzek: Przyjęto za sumę trzy tysiące pięćset franków, wypłacalną za rok. A teraz postaw pan datę! Procent jest dość wielki, żeby uwolnić pana od wszelkich skrupułów; możesz nazwać mnie żydem i nie czuć się obowiązanym do żadnej wdzięczności. Dziś jeszcze wolno panu mną pogardzać, bom przekonany, że jutro kochać mnie będziesz. Znajdziesz we mnie te otchłanie niezgłębione, te niezmierne uczucia spotęgowane, które głupcy nazywają występkami; lecz nigdy nie ujrzysz mnie podłym i niewdzięcznym. Jednym słowem, synku, nie jestem ja ani pionkiem, ani słoniem tylko wieżą.	Hrabio zdaje mi się że nim cokolwiek przedsięweźmiemy, rozmówić się powinniśmy. Królewicz czule był przywiązany do ojca, to wrażenie jakiego dozna. Czyż nie należałoby go przygotować?	Jeżeli smutna, to po co? Wcale mi nie zależy na teatrze, byle pan... byleś ty był ze mną.	Nie ukrywajcie mi nic	Nie wolno mi wziąć własnego kapelusza?	Ekscelencjo: mam honor powitać pana pierwszego w naszym sztabie po świetnym czynie, dokonanym przez Niego w imię uczuć obejmujących ludzkość całą. Jednak, ceniąc jak nikt zasługi pańskie, nie mogę nie uznać pana za jednego z najniebezpieczniejszych indywidualistów, należących raczej do epok minionych, niż do naszej. Dlatego, dla dobra całej ludzkości, dla którego pan, panie Kocmołuchowicz, poświęcił był ambicję wodza jako takiego i prosty honor pierwszego oficera swego kraju („the ambition of the commanding officer as such and the plain honour of the first officer of your country”) jestem zmuszony skazać pana na śmierć przez ścięcie dlatego, że dalsze pańskie istnienie, w związku ze znajomością pańskiej intymnej natury, obnażonej dla nas w tym właśnie epokowym czynie, zagrażałoby tym celom, w imię których czyn ów był spełniony. Jednak nic się nam nie śpieszy z wypełnieniem tego nieodwołalnego wyroku i możemy dalej weselić się, spożywając dary bogów i pijąc, i pijąc, i pijąc za pomyślność szczęśliwej ludzkości, dla której, tak czy inaczej, poświęcamy nasze marne istnienia osobiste. maska była zupełnie spokojna. Było to zjawisko prawie aż przykre, tak piękne. Nie można było pojąć, jakim cudem to żyjące bądź co bądź stworzenie wytrzymało taki cios. Podobnie jak człowiek chory na morską chorobę podczas burzy cierpi, gdy patrzy na kogoś spacerującego spokojnie po pokładzie. Wydaje się, że tamten męczy się nieludzko z tego powodu, że nie może rzygać. „Ta bestia ma trzon pomyślał Genezyp z prawdziwą admiracją. Poczuł, że ma jednak wodza i że może mu zaufać nawet w samą godzinę jego najstraszniejszej śmierci. Bo cóż jest gorszego jak być skazanym? A wiadomo było, że Chińczycy nie żartują nigdy. Coś jednak drgnęło w jego martwych głębiach, pod wpływem tej emanacji czystej Wielkości. Tylko teraz pytanie, co odpowie ten demon i jak. Ale Wang mówił dalej, wychlawszy całą wódę jednym haustem. chodzi o naukowo zorganizowaną i uregulowaną wytwórczość. Urządzimy was i będziecie szczęśliwi. Nie chodzi o cofnięcie kultury, jako takie, tylko o trampolinę do skoku. Jakie będą możliwości dobrze gospodarczo urządzonej ludzkości, nawet my nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Może tylko zostanie uszczęśliwiona, a wszystkie wyższe formy twórczości będą musiały zaniknąć nie tak jak wy, ale przecie (not as you are, but nevertheless). Musimy się odświeżyć rasowo, musimy was połknąć i strawić, i stworzyć nową rasę żółto-białą, przed którą, jak to dowiodły nasze instytuty badań socjologiczno-biologicznych, otwierają się nieznane możliwości. Dlatego zaprowadzamy obowiązkowe małżeństwa krzyżowane białe lub żółte Zapił znowu to zdanie i siadł, obcierając łysinę jedwabną białą chusteczką. Kocmołuchowicz milczał. rzekł Wang, zwracając się już nieoficjalnie do Wodza, który miał minę taką, jaką by miał wysłuchawszy mowy Huśtańskiego na przykład, na jakimś pułkowym święcie. A przeszedł przez następujący szereg stanów: w chwili, gdy posłyszał wyrok śmierci, podany mu w tak oryginalnej formie, doznał dziwnego uczucia, jakby we wszystkie zakończenia nerwów wbito mu nagle rozżarzone szpilki ognie świętego Elma, czy coś takiego. Tryśnięcie to było bolesne. Na rękach zobaczył najwyraźniej fioletowe ognie. Spojrzał przed siebie i ujrzał przez wielkie okna słoneczny, jesienno-południowy widok parku to sam ekstrakt uroku wspomnień niepowrotnej przeszłości przedstawiał mu jakiś zły duch w zaczarowanym zwierciadle. Patrzył na to jak na przeszłość... Straszliwy sentyment pejzażowy targnął mu jelita bolesnym skurczem. Nigdy... Ho, ho tym frontem była maska. Nie drgnie i drgnąć nie może. Na ruch brwiami może sobie pozwolić. może dać coś poznać. Obraz ten zakrył mu zaraz inny obraz żony i córki. Zobaczył małą Ileankę, jak je kaszkę na wysokim krześle, na tle ciemnego wnętrza sali jadalnej, a nachylona nad nią „Święta Hanna, Męczennica” mówi coś do niej szeptem. (Tak było właśnie o tej porze). Nie tam była słabość ta udająca jego żonę przed Chińczykami. Właśnie w tej chwili zemdlała i dwóch sztabowców chińskich, zupełnie do siebie podobnych, cuciło ją z naukowym zrozumieniem rzeczy. Kocmołuchowicz jeszcze raz „spiął mózgi ostrogą woli” i zatrzymał uciekające ciało na skraju śmierdzącej przepaści, gdzie czaiły się: strach i dyshonor. „A może lepiej było zginąć w ogniu?” Okropna wątpliwość ale tu inna była sprawa ścięcie jedno warte drugiego. I nagle, na miejscu, gdzie siedziała przed chwilą Persy, ujrzał Wódz najwyraźniej przeźroczystą brodatą, niechlujną postać Niehyda-Ochluja kwatermistrz patrzył na widmo, tak jak na krzesło stajennemu chłopcu, młodszy od niego Chraposkrzecki młodość. (Już dawno dusił śmiech ten w sobie c’est le comble! Postanowił nie wyprowadzać biedaka z błędu, „pust’ rozbierùt potòm”. Będzie z tego dzika uciecha). Wszyscy spojrzeli na niego. Persy ocknęła się i podtrzymywana przez chińskich oficerów, szczękając zębami, wróciła do sali. W ciszy słychać było dzwonienie tych okrutnych ząbków o dźwięczny kryształ pucharu, który podawał jej szef sztabu Ping. Kocmołuchowicz wstał i powiedział głosem swobodnym i lekkim	A jeżeli tak, nie mam się po co spieszyć będziesz teraz moją!	A więc, dziecko, posłuchaj mnie. Młode dziewczyny tworzą sobie często szlachetne i urocze obrazy, idealne postacie, mają fantastyczne pojęcia o ludziach, o uczuciach, o świecie; stroją niewinnie kogoś w te wymarzone przez siebie doskonałości i wierzą w nie. Kochają w wybranym urojoną istotę; ale później, kiedy już nie pora się ratować, ten zwodnyzwodny	Bo ona jest prawdziwą matką całego rodu; ona jedna znosi jajka, z których wylęgają się później pszczoły robocze. Nie myśl, że królowa pędzi próżniacze życie: dużo się ona namęczy, zanim zniesie przeszło tysiąc jaj dziennie i każde umieści we właściwej komórce.	Cóż? Na razie pozostanie na stanowisku głównego inżyniera. To mu żadnej ujmy nie przyniesie. Przecie dyrekcja techniczna obejmie oprócz jego działu szereg innych, ale o tych szczegółach rozmówisz się już z samym Krzysztofem. Nie wątpię, że zrobisz wszystko, by mu ułatwić pracę...	Dotąd nic nie rozumiem, waść musiałeś podwarjować!	Dziwi mnie że dotąd nie zaczęło się nabożeństwo!	Dziękuję ci bardzo, moja droga, za te najmilsze dla mnie nowiny i bądź pewna, że czy mnie Pan Bóg da kiedy dopiąć mojego zamiaru, czy nie, o tobie nigdy nie zapomnę, a kiedy już tak wszystkie, i moje, i Zosine wiesz tajemnice i kiedy od tak dawna poufała jesteś z domem źwiernickim, powiedzże mnie, jak ty rozumiesz, co tu począć w tym razie? Czy podług twego rozumienia jest jaka droga, którą byśmy mogli panią stolnikową ku sobie nakłonić, czy nie? Bo ja przyznam ci się, że lubobymlubobym (daw.)	Eee, nie, kwadransik	Jednakże nigdy nie oczerniałam nikogo i nie kłamałam o nich ani nie starałam się zadawać im rany.	Myślę, że mi to będzie przyjemne	Na pana spada krew tego człowieka	Na przyprowadzonym dzisiaj, ma się rozumieć; pojmujesz, d‘Artagnanie, iż nie mogę ubliżyć w ten sposób...	Nie cieszysz się z powrotu żony?	Nie gniewam się, mój Baptysto, to rozsądne; ale pragnąłbym jednak, by to się skończyło. Lepszego miejsca od tego, które ci zesłał łaskawy los, nie znajdziesz nigdzie. Nigdy nie biję moich ludzi, nigdy nie wymyślam, nigdy się nie złoszczę, przebaczam zawsze błąd, choć nigdy niedbalstwo lub zapomnienie. Moje rozkazy są zazwyczaj krótkie, ale jasne i wyraźne, wolę powtórzyć je dwa albo i trzy razy, aniżeli widzieć, że są źle zrozumiane. Jestem na tyle bogaty, że mogę dowiadywać się o wszystkim, co mnie interesuje; a uprzedzam, jestem ciekawy. Gdybym się więc dowiedział, że mówisz o mnie źle albo dobrze, że komentujesz moje sprawy albo zbyt w nie wnikasz, zostaniesz natychmiast odprawiony. Raz tylko pouczam moich służących; zostałeś poinformowany, możesz pan odejść.	Nie masz za co przepraszać. I owszem, mój chłopcze, i owszem, zaczynaj.	Nie tyle jeszcze, kuzynie, godność jednego przedmiotu, ile zgodność obu przedmiotów.	Nie śmiej się, przyjacielu, nie śmiej się ze mnie. Przysięgam na najświętsze tajemnice mojej duszy, że w tym wszystkim nie ma nic śmiesznego.	Nie, ja owszem... Ja tu nikogo nie znam... A samemu nieprzyjemnie pić... Proszę jeszcze jeden kieliszek...	Nie, musicie zostać	Nie, m’sieurm’sieur (fr. monsieur)	Niech pan mu da drugą słuchawkę. Sprawa dotyczy i jego. Nie chcę powtarzać dwa razy	Niech sobie uciekają Pan Bóg nam nie ucieknie i my od siebie nie uciekniemy. Czego nam więcej potrzeba do szczęścia?	No jeżeli nas humor tylko różni!... Za karę nie przeczytam ci artykułu o Yvetce.	No, no! cicho! cicho! nie ma nic!	Nu, kto ich nie chce?	O Jezu! taki gość w boru! Oczom nie wierzę! Czym my tu waszą miłość przyjmiemy? Żeby my się spodziewali, żeby my wiedzieli!	Pan nie wie?...	Rzeczywiście, widzę te ślepia Trudno mi jednak orzec, czy należą do jaguara, czy kuguara.	Serce? Być może! Któż mówił o sercu! Nie o sercu, nieziemska... Zresztą co do jego serca... voyonsvoyons (fr.)	To i dobrze, potem o tym! A teraz... uszy waszmość do góry! Nie potrzeba ci do żadnych sądów stawać, jeno do roboty się brać. Zasłużysz się ojczyźnie, to ci i ta szlachta odpuści, bo to ludzie na honor ojczyzny bardzo czuli... Możesz jeszcze winy zmazać, reputację odzyskać i w sławie jako w słońcu chodzić, a już tam znam jedną pannę, która ci nagrodę za życia obmyśli.	To i tak wielka dobroć pani, Niro, że chce pani tak długo czekać na mnie. Życie na wielką próbę wystawia nasze uczucia. Ale ja do śmierci będę pani wdzięczny za tę dobroć, za to zaufanie. Ilekroć panią widzę, palę się ze wstydu, że jeszcze nie mogę powiedzieć:	To już wasza rzecz W każdym razie nie cofam tego, co powiedziałem.	To nie jest jakaś ordynarna prowincja, jakieś Kurozwęki (choć to stamtąd niedaleko) ani tym podobny Łagów. Uchowaj Boże!	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	Tomie powiedz, czy mi przebaczysz?	Upewniam cię, przyjacielu, że Bergerac zyskuje na bliższym poznaniu i że nie czuć go bynajmniej smołą gorącą, choć w istocie twierdzi, że Księżyc jest zamieszkany i że Ziemia się obraca.	Więc któż u ciebie nie jest nudnym, hę?... wyspowiadaj-no się chłopaczku.	Więc ty jeszcze nie wierzysz?	Z nim nie ma przypadków	A pod dębem, tym starym, w lesie?	A pomsta nad Jurandową krwią? Wolą oni pomstę niż miód i wino, a że przyczyny mają, to mają. Straszny im był pan ze Spychowa, a co w ostattku sił uczynił, to do reszty ich rozjadłorozjadło (daw.)	Ach być może, drogi Kandydzie, uda się nam razem wkroczyć jako zwycięzcom do miasta i odbić Kunegundę.	Ale potrzeba wiele cierpliwości.	Atleiskite už žodį, bet aš turiu jums pasakyti, jog tai vaikiškas klausimas ir pritinkantis prastam vaikui, o ne inteligentui.	Bodaj nam zdrów jak najdłużej panował, rzekł z cicha.	Boska prawda płynie z ust twoich, panie Istotnie lud wygląda, jakby był zmęczony, co jednak pochodzi ze strasznych upałów...	Byłem w Rosji.	Będę robił to, co robiłem w zeszłym roku: skoro przyjdzie pora, pojadę na wieś.	Chora, właśnie biegnę po lekarstwo.	Chętnie, owszem!	Co się stało?	Co takiego?	Czy deszcz pada? Twój surdut zupełnie wilgotny.	Czyżby ludzie z karczmy?	Dla czegoż to ma być znakiem? wieśniacy zebrali suche gałęzie latorośli winnéj i bawią się gdzieś przy ognisku...	Dlatego, że gdybym go uwolnił, nim się zupełnie oswoi i do nas przywiąże, to by sobie zaraz poszedł.	Dzięki Bogu.	Et, co z tobą gadać! Pytam, jak się dalej nazywasz?	Franciszek l’Olonnais!	Gdy mumia wiecznie żyjącego ojca waszej świątobliwości była w świątyni Ozyrysa Towarzyszyłem czcigodnym zwłokom i będąc na nocnej służbie w sali „odpoczynku”, wszedłem do sanktuarium.	Gdzie ona tedy?	I gruszki kradł.	I to się stało podobno w czasie przyjęcia zaręczynowego?	Ja także!	Ja, cała szlachta i wojsko, przysięgam ci!...	Ja, dobrze A ty?	Jak wyżej a ty, Ignacy, co sam myślisz?	Jak zawdy, przenieśli się na inne pastwiska.	Jaki dziwny zapach! Zupełnie jak spalonego pierza!	Jest to człek wielce niebezpieczny a zwie się Duncan Mackiegh; umie celnie strzelać ze słuchu na odległość paru sążni, a często oskarżano go o rabunki przydrożne, raz nawet o zabójstwo.	Któż to taki ów jegomość?	Któż zabił tego szlachcica?	Mnie się też od razu zdawało, że on ma coś tu!...	Mówię ci, stul pysk! dla. obejrzenia prosiąt.	N. Panie stracisz i drugą koronę tak postępując...	Na takim trampie Wszystkie możliwe wyspy, tam na dole.	Niech się pani gospodyni śpieszy!	Niezadługo, ja to wama powiadam, to wierzcie.	Nigdy!...	O, szkoda! Szkoda! Taki śliczny munderunekmunderunek (daw.)	Pozycja społeczna, Praca, Sprawiedliwość rzekłem powstając z krzesła	Pragnąłbym żebyście tu osiedli na „Sykstusie”, notabene z czysto egoistycznych pobudek.	Pójdę do króla, powiem głośno, że jesteś moim kochankiem; życie człowieka takiego jak Julian powinno przeważyć wszystkie względy. Powiem, że przez zazdrość targnąłeś się na moje życie. Są liczne przykłady, że w takich wypadkach nieszczęśliwi młodzi ludzie uzyskiwali łaskę przysięgłych lub króla...	Rzekłem, przeciekprzeciek (gw.)	Sama pani podawała jej szklankę z wodą i sokiem?	Starość	Tak, znam go.	Tato	To jest aoristus, pochodzący od przeszłego bardzo licho dokonanego Greków i łacinników, w czasie pyskatym i pstrokatym ubiegłym. Ale cierpliwości, powiadają trędowaci.	Wiary chcę bronić.	Widziałeś się ze swym młodym sekretarzem?	Wujenka weszła do niego i zamknęła za sobą, bo wuj chciał wyjść. Boże! Może on ją zabił?!	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.	„Drań” powiedziała?
To, to, to, sir! Zrobił się bardzo dziwny, gdy go się porówna z tym, jakim był dawniej. Zwykle nic nie jadał, a potem naraz zaczął jeść: no, coś niebywałego! A potem nagle znów przestał i odsyłał potrawy nietknięte jak dawniej. Może pan nie wie o tym, że nigdy panicz nie chciał wyjść na powietrze. Przez cośmy wszyscy przechodzili, jak go się namawiało, to jak wspomnę, jeszcze mnie strach bierze. Doprowadzał się do takiego stanu, że doktor Craven mówił, że go namawiać nie będzie, bo nie może za niego odpowiadać. No więc potem, sir, bez namowy żadnej, po jednym z najgorszych napadów, nagle zażądał koniecznie, żeby go co dzień wywozili do ogrodu z panną Mary i Dickiem Zuzanny Sowerby, który popycha wózek. Upodobał sobie ich oboje, pannę Mary i Dicka, i Dick przyprowadził mu swoje oswojone zwierzątka, i czy pan uwierzy, od rana do wieczora panicz jest na dworze.	Dlaczego pan przypuszcza, że potrzebuje się wymykać? Nie ma żadnego dowodu na to, że jest teraz w Iglicy. Tej nocy wyszło dziesięciu jego wspólników. Mógł być wśród nich.	Niosłam haftowany peignoir pani do pralni i przechodziłam koło bramy dziedzińca właśnie wtedy, kiedy pan Lucyan przed gankiem Dembowskich na koń siadał. Na ganku stała panna Magdalena i coś do niego mówiła. Ja patrzę na niego i myślę sobie: pozna mnie, czy nie pozna? a może i ukłonić się nie zechce? Aż poznał i ukłonił się, ale bardzo, proszę pani, był blady. Chory być musi chyba; sądziła-bym, że zmartwiony, ale śmiał się, rozmawiając z panną Magdaleną.	Nie wiem, nie wiem! Może nie było mi jeszcze tak źle, może jeszcze tak samotny nie byłem... Dzisiaj przed niechętnymi sobie muszę udawać silnego, przed przyjaciółmi zapierać się muszę swego człowieczeństwa, a przecież, chociaż na dalekiej Ziemi zrodzony, choć większy od was wzrostem i myślą, jestem taki sam człowiek, jak wy, i sam jestem, sam, sam! Ihezal, bądź ty ze mną!	To znowu co innego Żydzi, moim zdaniem, są najgenialniejszą rasą w świecie, a przy tym moją rasą, więc ich podziwiam i w gromadzie kocham. A co do porozumienia ze Szlangbaumem... Bój się Boga, Stachu! czyby to była rzecz rozsądna z naszej strony, gdybyśmy się żarli między sobą wówczas, kiedy idzie o uratowanie tak świetnego interesu jak spółka do handlu z cesarstwem?... Ty ją rzucasz, więc albo runie, albo złapią ją Niemcy i w każdym razie kraj straci. A tak i kraj zyska, i my...	Dałby mu Bóg i szczęście wojenne odziedziczyć... Wielki to dla mnie honor, że mam zaciąg czynić, i zaraz się do tego wezmę... Ludzi wojennych tu nie brak, byle było za co ich na nogi postawić. A pieniędzy siła przywiozłeś?	Nie wiem. Mówią, że za koleją, ale to może nieprawda.	Co on się tak bucibucić się (daw.)	No, ty byś się lepiej nie odzywał! Ty potrząsałeś wciąż szablą pod nosem Macnamary i domagałeś się bezustannie oddania go pod sąd wojenny. Trzeba cię było co pół godziny aresztować, żebyś mógł usiedzieć spokojnie. Przez trzy dni byłeś nieprzytomny.	Nie pędź go. Co ci szkodzi, że sobie trochę pogadamy.	Oczywiście. W parku jest teraz cudownie. Zdaje mi się, że takich bzów nie było od tego roku, gdy cię poznałem.	Pamiętam. W tej chwili przypominam sobie także iluminację pałacu i jego ogrodów, której przyglądaliśmy się, jeżeli mię pamięć nie zawodzi, z tego samego okna. Tak, tak! Oławicki! I nazwisko to przypominam sobie teraz, choć bodaj słyszałem je wymawianem nie często. Czy pomiędzy Darnówką a Górowem nie było nigdy stosunków bezpośrednich?	Ależ najchętniej; to bardzo ładnie, żeś o tem pomyślał. Ale ty mówisz: „u siebie w domu”; ten głupiec zatrzymał mieszkanie za drogie, to nie możliwe, trzebaby mu znaleźć jakieś dwa pokoiki. Zdaje się, że on wciąż ma apartament za jakieś sześć czy siedem tysięcy.	Nigdy mnie, ojcze, do niczego złego nie namawiał. Jeśli ci jednak czynię to wyznanie, to dlatego, iż zdaję sobie sprawę, że będąc tak blisko ciebie postawiony i takim przez ciebie zaufaniem obdarzony, nie powinienem zaniedbać żadnych środków, aby nawet cień szkodliwej i krzywdzącej mnie teraz obmowy mógł na mnie paść. Gdybym tylko do siebie należał, mój ojcze, nie niepokoiłbym się tak o swoje imię.	Ba, widziałem go raz, jak u nas w kantorze kłócił się z Müllerem.	Ja, Eminencjo, wiedząc, że pojedynki są zakazane, porwałem ławę jakąś i zwaliłem nią jednego ze zbójów... i jak mi się zdaje... krzyż mu przetrąciłem...	Jeśli ci tak bardzo na tym zależy, nie potrzebujesz daleko szukać, a tylko idź po prostu do tych domków, które się tam buduje dla straży nadbrzeżnej.	Oooch... głowa mię tak strasznie rozbolała, więc ległem co niebądź zdrzemnąć się, za pozwoleniem waszej miłości.	Naszymi długimi piórnikami, jak tego o mało co nie pokazałem niedawno... Powiadam ci, walczyliśmy pomiędzy topolami, zarówno przeorowie, jak i wszyscy mnisi, a jeden rozciął mi czoło aż do kości. Przypatrz się! Sprawiedliwe i doskonałe jest Koło żywota! Wczoraj świerzbiała mnie ta blizna; po latach pięćdziesięciu uświadomiłem sobie na nowo, w jaki sposób mi ją zadano, i stanęła mi w oczach twarz tego, który mi ją zadał; przeżyłem znów chwilę omamienia. Nastąpiło to, coś widział... uderzenie i zaślepienie. Sprawiedliwe jest Koło! Cios bezbożnika spadł na mą bliznę. Wtedy w duszy doznałem wstrząśnienia; zaćmiło mi się w duszy, a łódź mej duszy zakołysała się na falach złudzenia. Dopiero gdym przybył do Shamlegh, mogłem się zastanowić nad przyczyną rzeczy i dociec biegu zakorzenionego chwastu zła. Walczyłem dziś z sobą przez całą noc...	Tak... śmiali się!	Wszystko, co jaśnie wielmożny pan mówiłeś, jest bardzo dobre i najpokorniejsze za to dzięki składam waszej dostojności, lecz jeśliby przypadkiem czas nagrody nie przyszedł nigdy, raczcie mnie nauczyć, jaka jest wartość mojego żołdu i jakim to sposobem pobiera go giermek od rycerza: czy za miesiąc od razu, czyli też codziennie?	Ja wiem, że pan jesteś fałszerzem i że pan jesteś w zmowie z bandą, która obecnie zalewa Stany Zjednoczone fałszywymi pięciodolarówkami. Otwarcie panu mówię, że nie posiadam żadnych dowodów przeciw panu, i tak samo otwarcie mówię panu, że gdybym miał najdrobniejszą wskazówkę, za pomocą której mógłbym pana skojarzyć z tym zbrodniczym działaniem, nie spocząłbym, póki bym nie zobaczył pana w jednym z więzień Stanów Zjednoczonych. Uważam, że pańska drukarenka w ShropshireShropshire	Tak mi się zdaje, a i ty tak samo sądzisz.	Przepraszam bardzo za moją ciekawość ale... dlaczego panowie bierzecie się do tego? Czy grzebanie umarłych jest zwykłym waszym zatrudnieniem?	Z Nim trudna sprawa Zaskoczy cię w twej własnej duszy i koniec z tobą. Gdy nie przekona się drogą rozumowania, ześle na ciebie cudowne oświecenie. Wiesz, co zrobił Szawłowi.	No, nie! Ale, że to pan chce ją wydobyć. I gdyby nie ta góra dolarów... No, to najlepsze pańskie alibi.	Każdy służy ojczyźnie, jak rozumie; niechże Bóg sądzi intencje, a co się tyczy księcia Jeremiego, ten ojczyźnie zdrowiem i majętnością służy.	Mnie tam nic nie potrzeba. Przyjechałem i przyszedłem tu z matką do pana, bo matka mi pisała, że pan chce nam pomóc.	Urodziłam się niezdecydowana, cioteczko, i nic mnie już nie zmieni.	Więc pani chce zapomnieć? To pani wolno. Rozumiem, że kobiety łatwo zapominają o tym, co w przeszłości pomniejsza je w ich oczach.	Nie, strącić go z mistrzowstwa nie możemy, ma on swoich przyjaciół, nie możemy uczynić tego bez zezwolenia papieża, a wiesz jak on jest ku nam źle usposobiony...	Ach, więc pan wie o tym No tak, pomogła mi	Bo Mercedes jest ładną dziewczyną, a ładnym dziewczętom nietrudno o amantów, szczególnie jej! Włóczą się za nią tuzinami.	Edwardzie! Edwardzie! nie mogę znieść twych wyrzutów! Wdzięczne mam i kochające serce, zapewniam cię, że kochające, spytaj Peggotty.	Nie krzykniesz. Może ich tu być więcej. Ruszaj do pułkownika!	Nie powiadaj nikomu, że ci dał dziesiątkę.	Pan przecież się o przyszłość bardzo troszczy.	To będzie znaczyło, że Bóg ci przebaczył, a wtedy ja także ci przebaczę.	Święte słowa pani gospodyni już ja czuję, że nas ciężkie godziny czekają.	A go wam szkodzi zajrzeć do faryfara	Będzie gawot. Czy tańczysz go waćpan?	Czego się pani mnie czepia czy ja wsadzam nos w pani sprawy?	Dobrze. Podejmuję się. Musi mi pani odpowiedzieć na kilka pytań. Przedewszystkiem nazwisko i adres.	Ej, Afra! Doigrasz się ty biedy! Trafisz na swojego.	Mam dla pani głęboką wdzięczność. W jednej godzinie dowiedziałem się od pani więcej aniżeli przez całe życie.	Mamże suponować że wasza dostojność także o księciu Michale zamyślał?	Spodziewałem się.	Tak, tak właśnie! Uchylone.	Zdaje mi się żem pana widział na Monte Pincio, rozmawiającego z tą... jakąś artystką, Polką, przybyłą do Rzymu.	Bo jeśli go chcesz mieć, to tobie na tym zależy, a jeśli ci zależy, to dasz trzy.	Co ma Bóg dać, to da! ale wolę szczerą groźbę niż fałszywe obietnice. Puścić mu ręce, konia jeno za cugle powodować, a wasza książęca mość patrz tu! Oto mi jeno za cyngiel ruszyć, by ci kulę w krzyże wpędzić, a dalibóg, nie chybię, bo nigdy nie chybiam. Siedźże spokojnie na koniu, umykać nie próbuj!	Jak to? Co przez to rozumiesz?	Bo prochów nie mam. Mało dwadzieścia czółen posłałem, by mi choć trochę przysłano czy sami nie mają na dłużej nie. Gdybym miał dosyć, pierwej bym Kudak i siebie w powietrze wysadził, nimby tu noga kozacza postała. Kazano mi tu leżeć czuwam, kazano zęby wyszczerzać raz maty rodyłaraz maty rodyła (ukr.) i to potrafię.	A jakiejże ty chcesz innej? Najlepiej nie dręcz już mnie i siebie i idź spać.	Ach, panie! Zajrzałem oto dziś do jednego z wnętrzywnętrzy i znam je wszystkie już! Wychodzę pijany smutkiem aż do nienawiści życia. To uczucie musi być wam dobrze znane, hę? Aż do nienawiści samego siebie, gdy energia bez ujścia zło lub żółć w sobie tylko warzy i serce nią własne zalewa. Dosyć z wami wieczór jeden przeżyć, aby was zrozumieć.	Czekajmy Widocznie nie mają tu zamiaru głodem nas zamorzyć, bo po co by nam dawali wczoraj obiad.	Da ci to matka iść, co?	Ideałem nie, ale dzielnym człowiekiem.	Ja? to i ja ci już wrogiem jestem?	Nie oszalał, ale został chrześcijaninem	No no, panie Krzepicki, tylko jeden jedyny warunek: sztama! Rozumiesz pan? Sztama! Sztama! To znaczy, musimy trzymać jeden z drugim. I ani pary z gęby o tym, czym ze sobą gadamy...	Ot, tu jest na to lekarstwo!	To to, to to To jest egzemplarz wydarty płomieniom! To jest ta książka, którą potępił Ludwik Czternasty.	A bo ich Harry nie zna? Sanders zły, żeś mu nie chciał dać na kredyt.	A okazać nam tego nie chcesz?	Bo nie chcę przychodzić wtedy, kiedy są tu ze swymi kozami inne dziewczęta.	Co takiego? ani myślałem...	Jestem pani Verdurin. Wasza Królewska Mość mnie nie poznaje.	Już mam tego dosyć! Jednego i drugiego mogę zaprowadzić do kryminału.	Nie lubię podobnych porównań	Nie, nie trzeba, panieneczko. Wracaj. Za wielki szmat drogi na twoje drobne nóżki.	Pan Micawber	To winszuję onejon, onego (daw.)	Ależ bynajmniej.	Bardzo nowa, świeżutka opera!	Chcę z panią pogadać o mojej matce, panno Magdaleno...	Czy ci źle było, Iry, w naszym domu?	Daj pokój, Athosie, mój drogi!... masz, doprawdy, dziwne uprzedzenia...	Dopomóc panu?	Dowód idiotyzmu, mój drogi, śmiech z niczego.	Jaką przewagę?	Jedzie z Grünspanami, zaraz za naszą karetą.	Kiedy?	Mój dziadek i Napoleon.	Przeciwko niej?	Przybysz z nieba	Rozmawiasz wciąż z tym grubasem.	Rzeczywiście, a tego pretekstu dostarczyła nam sama miss Campbell.	Rzeczywiście, po drodze do Valognes.	Rzekłem!	Same pomyślne mam stamtąd wiadomości	Usiądź, stryjciu Upał dziś straszny, pewno ci zaszkodził.	W takim razie głupi!	Wedlewedle (daw.) rzekł z wolna	Welt, Welt!	Właśnie. Tym bardziej jeżeli pomimo swoich trzydziestu lat chce źle rozporządzać swoim życiem. Byłoby słabością i oportunizmem rezygnować z zasad dla egoistycznej przyjemności uzyskania aprobaty syna, który chce głupio ułożyć swoją przyszłość.	Zamknąć oczy i spać...	Zawsze mój młody zapaleniec!... Stanowczo ci ludzie muszą do mnie należeć.	Ze sprawą przyszliśmy do was	Żadne. Prosto z podziemiów Labiryntu otworzę sobie drzwi do krainy, gdzie panuje wieczne światło.
Oto ja tobie przyszedłem powiedzieć, nie od siebie! rozumiesz, nie od siebie! że jak się będziesz Biskupowi na oczy nawijać po kościołach i ulicach, a nie zejdziesz mu z drogi...	I... nie, to chyba nie on On by tamtą drogą nie jechał od siebie do kolei, ino tą, co my teraz jedziemy...	Och, tyś zgubiona. On cię urzekł, zatruł cię. Mówisz od rzeczy.	Od adwokata... Całuję rączki dobrodziejowi...	On?... Ależ on kompletnie piękny człowiek!... Cóż to za budowa, jaka szlachetna fizjognomia, a co za oczy!... Pan się chyba nie znasz, panie Rzecki. A ja wyznam (bo mi to wolno w moim wieku), że lubo widziałam wielu pięknych mężczyzn (Ludwik był także bardzo przystojny), przecież takiego jak Wokulski widzę pierwszy raz. On między tysiącem zwróciłby uwagę...	Chociaż mi nawet żal, rzekła, tej starej nudziarki, ale Pan Bóg wie co robi. Jeśli acan nie skorzystasz z tego dla Laury, to powiem, że jej kochać nie umiesz. Właśnie pora dać jej kogo rozsądnego a z charakterem, coby jejmościankę trochę lepiej poprowadził niż dotąd...	Było to dość nieoczekiwane, lecz jak najbardziej prawdziwe: Kolenda był podchmielony, nie pijany, lecz na silnym rauschu na pewno. A oto, co mi w tym stanie rozluźnionej samokontroli powiedział:	Mam panu wyznać prawdę? Boję się niemal tak samo wieści o moim trójmasztowcu, jak i samej niepewności. Ale w niepewności tkwi jeszcze nadzieja...	Tedy będę szczery. Wie pan, profesorze, ile żywię dla pana czci, pietyzmu, wdzięczności. Jednak obiektywnie rzecz biorąc, nie można tym panom odmówić racji, gdy twierdzą, że stanowczo pan profesor jest przemęczony i że konsekwencje tego przemęczenia w bardzo niekorzystny sposób odbijają się na lecznicy. Pan profesor ostatnio rzadko i sporadycznie wgląda w to, co tu się dzieje. A tu źle się dzieje. Wśród personelu panuje podniecenie, nie ustają intrygi, plotki, wygryzania się wzajemne. Słowem, rozprzężenie. Do kierowania tak dużą instytucją, sam pan to przyzna, trzeba mocnej i pewnej ręki, silnych nerwów, no i niemal ustawicznej obecności na stanowisku. Ja wiem, że tym, co mówię, sprawiam panu profesorowi przykrość, ale skoro zostałem zapytany, wolę sprawę postawić otwarcie.	Zamężna? Przypomina mi pani powiedzenie nieboszczyka Michaud; miewał kapitalne odezwania! Wybierał się do Palestyny, przyjaciele zaś przedkładali mu jego wiek, niebezpieczeństwa podobnej wyprawy etc. „Wszakże pan jesteś żonaty?” „Och! tak niewiele!”	A pan, panie Cyrusie pan pozostanie gubernatorem wyspy... Hm, ile by też ona mogła wyżywić mieszkańców? Co najmniej dziesięć tysięcy.	To jedno, ale powiem ci i drugie bo złe jak hiena nigdy nie chodzi w pojedynkę. Czy wiesz, że między chłopstwem śpiewają o tobie pieśni, jak uwolniłeś napastników z więzienia, a co gorsza, znowu mówią, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości, będą zniesione podatki?... Trzeba zaś dodać, że ile razy między chłopstwem zaczynano gadać o niesprawiedliwości i podatkach, zawsze następowały rozruchy. I albo zewnętrzny nieprzyjaciel wpadał do osłabionego państwa, albo Egipt dzielił się na tyle części, ilu było nomarchów... Sam wreszcie osądź: czy jest rzeczą stosowną, ażeby w Egipcie jakieśkolwiek imię częściej było wymawiane aniżeli faraona?... I ażeby ktokolwiek stawał między ludem a naszym panem?... Gdybyś zaś pozwolił, opowiedziałbym ci, jak na tą sprawę zapatrują się kapłani...	A jak sam latasz, to ci ciepło. Bierz kapotę i ruszaj	Darujcie, miłościwy panie, że się jeszcze odezwę Albrecht przysięga wierność Stolicy Apostolskiej, lecz o tym wspomina, że prawie cały kraj przejął heretycką naukę, i że niemal na palcach zliczyć można prawowiernych katolików w pruskiej prowincji.	Dobry do zwoływania kur, jak zostanie dziedziczką!	I ja ciekawy jestem ale nie ma po co głowy sobie łamać, dowiemy się wszystkiego, opowiedzą nam jak z pytla wszyściusieńko siostrzenica z gospodynią, alboż to one nie kobiety, nie darują i źdźbła jednego, wszystko nam wypaplą.	Jak komu... mnie byś ta za droga nie była...	Jak się nazywasz?	Jego mi żal...	Kazał mi jechać do Tykocina, abym mu jutro przywiózł dwa wizerunki: Elżbiety i Barbary, które zwykł był nosić przy sobie.	Kiedy JW. pan przyjść każe?	Musiał się pan pomylić, Pencroffie.	Pan jest samobójcą. Pan chce umrzeć, mając możność ratunku.	Pan się pyta?...	Pan tak nie lubi ludzi?	To niemożliwe, drogi Spilett.	Zdaje mi się, że to dość jasno wyrażone	A jaktośmy dotąd żyli, he?	A tak, i oto są.	Ale biednieńki, taki chudzieńki...	Ale zmiłuj się pani, tego się nie podejmuję Dziś ich zawracać, a toby dopiéro nosa do góry zadarli! Jutro się pomówi z niemi, bądź pani spokojną.	Ależ skąd, Pencroffie! Świece!	Ależ, Pawle! Nie znałeś ojca czy co? Przecie ten despotadespota	Ano, proszę! Nie! Przynajmniej krótko! Proszę, proszę! I czemuż to waćpanna jego z łaski swojej nie chcesz?	Bardzo byłabym wdzięczna...	Biedacy! Niewinne jagniątka!	Bóg zapłać! Może Rocho jakoś sese (gw.) poradzi., a jakby nie, to musi się szukać inszegoinszy (daw., gw.)	Będziemy cię podtrzymywać to właśnie rola wiernej przyjaźni.	Chodź ze mną. Odwiedzimy kniazia Bazylego w jego pustelni. To będzie pewnego rodzaju próba.	Chybabyśmy oszaleli wszyscy jesteśmy tu jednego zdania: nie rozumiem, co to za mnichy, o których mówisz.	Ciekawa jestem w jaki sposób dowiódłbyś miłości, o której tak mówisz?..	Czemuż nie wyraz chorego na niestrawność?	Czołem mu! czołem!	Cóż to za ton oratorski? Pani chce odgrywać wobec mnie rolę mentoramentor	Cóż, kolego, jako syn marnotrawny powracacie na łono medycyny?	Do soboty	Do wielkich indywidualności	Dokąd? dokąd?	Dwanaście	Eeee... to tylko tak bezbez (gw.)	Gdyby ten nieokreślony stosunek trwać miał długo, ja pierwszy będę się starał namówić, a nareszcie zmusić Szwarca do ożenienia się z nią; ale dziś wtrącać się między nich	I nie widać go już, bracia...	I w ciąży nie była.	Incertum est incertum est (łac.) zauważył.	Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.	Ja nie chcę żadnej zgody! Niech się strony drą, niech się zabijają, ale niech nie grają komedii. Niech nie udają, że się nawzajem mają za szubrawców, za złodziei, za szachrajów....	Ja? ależ wprost przeciwnie!	Jabym ci przecie powiedziała co będzie jutro, co zawsze być musi!	Jakież ładunki poniesie, jeśli ich mało co zostanie?	Kocham.	Kto zabił?... kiedy?...	Ką čion da ir klausinėti, tai tikra dėl mūsų vien buvo prapultis, ir visi mes tiems maištams ir kylant bijojomės ir pakilus nuo jų šalinomės	Macierzyństwo zmęczyło cię, Saro a gorąco rozstraja twoje myśli, i dlatego frasujesz się bez powodu. Bądź spokojna i czuwaj nad moim synem. Człowiek kimkolwiek on jest: Fenicjaninem czy Grekiem, może szkodzić tylko podobnym sobie istotom, ale nie nam, którzy jesteśmy bogami tego świata.	Mój przyjaciel. Ja prowadzę. Słyszysz, Kaczorosiu?	Mówcie co macie na swą obronę ja długo trwać tu nie mogę..	Nazwisko moje Antoni Kosiba, a rodem ja z Kalisza.	Nic mu nie mów, Madziu!... Dowiesz się jutro.	Nie będziecie teraz mogli nikomu w oczy spojrzeć, Foxy. Mikrusy was wygwiżdżą! Pomyślcie tylko o swojej wściekłej powadze!	Nie tykaj! nie tykaj! nie wolno!...	Nie umiesz ocenić zaszczytu. Sahib Lurgan sam ciebie zaprasza. Pójdziesz na górę, a później gościńcem aż na sam szczyt, a tam powinieneś zapomnieć na czas jakiś, że kiedykolwiek widywałeś się lub rozmawiałeś ze mną, Mahbubem Alim, co sprzedaje konie sahibowi Creightonowi, którego też nie znasz. Zapamiętaj sobie to zlecenie.	Nie, pani, nic nadziemskiego, ale jest coś	No więc, skoro to urodziny Eugenii, naprawię wam ten schodek. Wy nie umiecie stąpać bokiem, tam gdzie jest jeszcze dobry.	Nu dobrze; a dalej co?	O, ja nie tańczę, bo mam taki widok, jakiego jeszcze w życiu nie miałem. Muszę się przyglądać, by na przyszłość wiedzieć...	Obowiązek, Ojczyzna, Patriota, Przedmurze chrześcijaństwa, Żołnierz pytali jedno przez drugie.	Oczywiście.	Odwiedź mię znowu niedługo, kochana Janino O wiele za rzadko przychodzisz. Ale za to później Jan sprowadzi cię tutaj na zawsze.	Państwo, Obowiązek, Cnota, Obywatel, Historia, Zdrada rzekł Wrzeszczowicz	Proszę pani, już straciłem na to wszelką nadzieję.	Przekonany jestem, że oni póty dokazywać będą, aż dostaną się do Bastylji nareszcie.	Quod Deus avertat!	Słuchaj, Fryc! czyś ogłuchł, czyś się zrósł z tym drągiem!	Słusznie mówisz... rzekł rotmistrz; toż samo zemną. Po co ja będę jechał do domu? Zima ostra i sanna kopna, posiedzę tu, przecie was nie objem... A no, w zimnej izbie o jednem oknie i to z kratami, mieszkać nie myślę... a uczyńże też ład, żebym ja za lada butelczynę nie potrzebował się kłaniać i prosić, powinienem mieć swój zapasik...	Tak jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.	Tak, na chwilę przed przyjściem pana.	Tam do licha!	Teraz modnie salony posągami ubierać...	To znaczy?	Trupy. Archeologia ma swoje miejsce w muzeach; w życiu dzisiejszym nie ma czasu na zajmowanie się upiorami.	Trzeba spróbować	Wiem o tym. Ale przynależność ma do Augusty. To mój siostrzeniec.	Więc osoba ta, przepraszam panią, osoba ta miałażbymiałażby	Wzięli ją do więzienia?	Zachowaj pani swoje dwa tysiące Hm, pięć tysięcy!... Trzeba by wam jeszcze dziesięć tysięcy franków, aby się dobrze zagospodarować. Otóż za dwie godziny Cointetowie przyniosą wam piętnaście tysięcy.	Zaczynam Hrabia de Lembrat, twój ojciec był człowiekiem nadzwyczaj dbałym o świetność swojego rodu i pragnął najbardziej, aby ten ród odżył i utrwalił się w jego potomkach. Szlachetne to pragnienie, ani słowa. Tymczasem po dziesięciu latach małżeństwa żona hrabiego nie obdarzyła go jeszcze przyszłym dziedzicem imienia i majątku. Najuczeńsi lekarze, wezwani na naradę do zamku Fougerolles, oświadczyli nareszcie, że pani de Lembrat nigdy nie doświadczy rozkoszy macierzyństwa... Trzeba było pogodzić się z losem; ród de Lembrat miał wygasnąć! Zaczyna cię to zajmować, nieprawdaż?	Zresztą to są wstrętne burżuje, które tylko pasą się cały dzień i o niczym nie myślą, tylko o żołądku i o swoich... obowiązkach! Wstrętne płazy, wstrętne! wstrętne!...	Zupełnie, ale tak bardzo, że aż chwilami boję się o to szczęście, bo nieraz czuję się wprost za szczęśliwą. Pomyśl, mam wszystko, czego pragnęłam: męża, miłość, dzieci, jaki taki majątek, spokój i zadowolenie. O tak, jestem bardzo szczęśliwa i tobie z całej duszy życzę takiego szczęścia.	Śliczna śpiewka; ino dlaczego „Jasiu”?	Żałuję, że nie ma tutaj wuja Alberta, on tak lubi bawić się w „diabła w mrokach”.	Žinoma, trise greičiaus bus galima atsigint,
Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Kolbie nie rozstaniemy się nigdy! Zanieś tysiąc franków na rachunek do Cachana, adwokata, ale żądaj pokwitowania; zatrzymamy resztę. Kolbie, niech żadna siła ludzka nie wydrze ci słowa o tym, co ja robię, kiedy się wydalamwydalać się	Nie, Pencroffie to by nic nie pomogło. Zresztą kapitan Nemo nie zgodziłby się nigdy na opuszczenie statku. Od trzydziestu lat żyje na „Nautilusie” i na „Nautilusie”, a nie gdzie indziej, chce umrzeć.	Nie, nie, dziękuję, czekam tylko na wóz i braciszka. Ścielę się do nóg.	Można się spodziewać, że ci Starzy Chłopcy nie będą bardzo wytrenowani. A teraz lista. Więc przede wszystkim potrzebuję Flinta, tego żąda Euklides. Będziemy razem robili dedukcje, Perowne, dodatkowe rysunki z zakresu mechaniki. Dawson pójdzie do Mr. Kinga na dodatkowe lekcje łaciny, Venner ze mną będzie robić niemiecki. Bardzo pierwszą piętnastkę uszkodziłem?	A zejdź, będzie nam wygodniej z panem Borowieckim. Ale pan mi nie odpowiedział.	Niech pan nie przerywa. Trzysta. Jutro przyjadę tu o pierwszej z panem, który przywiezie pieniądze i wypłaci je panu. Oczywiście z ręki do ręki. Do jutra pan się namyśli, ale i ja się namyślę. Tu, w kasynie, w tymże pokoju o pierwszej. Dowidzenia.	Jenerał nie może być nie czułym na nasze usilne prośby zwłaszcza że nas tu tylko kilkanaście osób i sekret się wydać nie może.	Nie ma chyba bardziej niebezpiecznej rzeczy, niż to, co teraz zrobiłem w mieście, i nic się nie wydało.	I mnie się czasem widzi że on nie chce wszystkiego gadać, ale to jego sprawa.	Jeżeli to nie twój i nie mój interes, to na co my mamy o nim mówić!	Nic nie pomoże będziesz musiał, Auguście, burzyć twoje nowe oficyny! Jak już mówiłem, połowę tych kosztów biorę na siebie, ponieważ sprawy papierów i lasu i mnie na równi z tobą obchodzą.	Och, Boże! Ale to dla mnie nie ma znaczenia, przechodziłam już odrę. Nie można tego mieć dwa razy.	Myślę, że tak. Ale żałuje, że nie ma tam już pana. Mówi, że był pan słońcem rozświetlającym Rzym i że bez pana jest szaro.	Nie wątp w to! To o czem zaręczam jest murowane!	Bude taka wijna, jakoi ne buwałoBude taka wijna, jakoi ne buwało (ukr.) rzekł Zachar. na granicy. blisko stoi i wcale do dom nie poszedł.	Żegnam pana i dziękuję Przyjeżdżam tylko, by chwalić i podziwiać, nie ma tu dla mnie roboty. Za miesiąc przybędę na otwarcie drogi. Czy zdążycie?	Tak jest.	Być może, że zdanie dziada spod kościoła nie zgodziłoby się z moim, być może nawet, że byłoby wręcz mojemu przeciwne, ale mimo to	Sądzisz pan, że złodziej oddał poprostu torebkę pomocnikowi swemu na stacji umówionej?	Czemuż jej dotąd nikt nie wziął?	Ja nie wiem nic o tym!	Nie, Mendelku, bardzo ci dziękuję.	Nie.	Słuchaj, kochanie, nie to chciałaś powiedzieć, inaczej dlaczegobyś urwała.	Wiem, co mi przywróci pogodę duszy Przeczytaj ten hymn, w którym jest wiersz: „Gdyś czynił, co przystało i co nakazał Pan...”.	Powie się im jak ChampcenetzChampcenetz, Louis René Quentin de Richebourg de, zwany kawalerem de Champcenetz (1760–1794) rzekł Blondet.	Troszkę spodziewałem się, że pani dziś do nas przyjdzie, bo mówiła, że chce na naszą robotę z bliskości popatrzeć; ale wszystko jedno, jak zobaczyłem, że pani tu siedzi, jakby mnie słońce przed oczami zaświeciło...	Znacie się już państwo z okolicą? Dzisiaj w kościele była prawie w komplecie.	Straciwszy wiarę, że Zwycięzca nadprzyrodzony, którego księgi nasze zapowiadały, wcielenie Starego Człowieka, zesłanym być może, czekałem tutaj początkowo, abyś ty, przybysz z Ziemi przypadkowy, stał się dla nas owym Zwycięzcą, jakim lud stęskniony mianował ciebie od razu. I wtedy jeszcze byłem gotów przekląć cię, gdybyś nie dopełnił nadziei naszych, bez twej woli zresztą do ciebie przywiązanych... Może tylko dla tej winy twojej, żeś przebył przestrzeń międzygwiezdną, którą położono od początku jako mur między światami... I tamci pierwsi, których groby tu podle nas stoją, złamali to prawo oddalenia i oto nieszczęście wynikło dla nich i całych ich pokoleń aż do dnia dzisiejszego... Uchodź ty, póki czas.	Przypominam sobie że we śnie ostrzegał mnie mój, oby dusza jego była w raju, dziadek: „Wstań i uciekaj, gdzie cię tylko oczy poniosą”. Oby jego zasługi wsparły nas teraz u Boga. To był przecież pełną gębą Żyd, nie jakiś tam Żyd w cudzysłowie. UcieczkaBabcia, świeć Panie nad jej duszą, zwykle opowiadała...	No, nie. Ja mam to samo uczucie, jak gdy przybyłam do klasztoru i zewsząd słyszałam: nowa, nowa! Każde moje słowo, ruch, krok były oglądane i wyśmiewane. Tak samo teraz z moim parafiaństwemparafiaństwo (daw.)	A, to pani Wąsowska. Ciekawym, czy jest i moja narzeczona?...	Ja? Co mnie to może obchodzić, a nawet, gdyby obchodziło, tobym nie spytała.	Tak, pod tytułem: Pajęczyna! Jutro go przyniosę. Pamięta pani, co pani powiedziała, kiedym panią poznał? że chciałaby pani być pajęczyną. Jam to zapamiętał i od tej pory ciągle widziałem obraz takiej śnieżnej nitki, która buja po powietrzu.	Co dotyczy sprawy, nie jestem takim bałwanem, bym zechciał z niej zrezygnować. Otóż wkrótce napiszę drugi list i pojedziesz pan z nim do Warszawy. Tymczasem do widzenia. Możesz pan odejść. Brutus! Do nogi!	A jednak on nie wart jednego spojrzenia pani. Chce pani, bym powiedział szczerze, co myślę?	Masz prawo odezwał się Biskup.	Nie wracaj! poślem ze Zgorzelic.	Zdawało mi się...	Są obie panie Tylko co do pani młodszej przyszła jedna dziewczynka wydawać lekcje. Ale pani starsza jest w swoim pokoju.	Cóż Zosia na to?	Tylko dla dogodzenia kobiecie... wiem... Ze wszystkich kas oszczędności ta jest najmniej pewną	Och, panie Morrel! On jest niewinny!	Wiedziałem, że przemytnicy istnieją, ale myślałem, że gdy teraz zdobyliśmy i opanowaliśmy Algier i Tunis, piraci grasują już tylko w romansach Coopera i Marryata.	Jeśli nim kiedy zostanę...	Ale ludzie gadają o tych jakobińskich artykułach: to nas niepokoi i przeszkadza nam w czynieniu dobregogadają o tych jakobińskich  artykułach: to nas niepokoi i przeszkadza nam w czynieniu dobrego	Pistol? A jegomość skąd go wziął?	Co inom go widziała, galancie koło niego i okrutnie stęskniony do swoich.	A to dlaczego?	Cha cha, ma rację! To prawda	Co ja mówię? Ja mówię, że Woroba z pewnością znaki dać chciał, po których jak po śladach trafić można do miejsca, gdzie mieszek ukrył albo zakopał.	Pożywne, ale nader kosztowne.	Proszę nam to wytłumaczyć, Cyrusie	To ty!	Ale skąd on wyrwał taki surdut?...	No, to nałóż mi fajkę.	To dobrze... Z koni, waszmościowie!	„A, to dlatego ma ostrogi”	A więc ojciec pański miał dużo szczęścia	Z cebulek wyrastają żonkile, narcyzy, pierwiosnki. Teraz one w ziemi pracują: wypuszczają blado-zielone kiełeczki, bo już wiosna nadchodzi.	Panie Pawlicki! Jeszcze po garncu tego dobrego!	Co tam chłopaki robią?	Idzie już, mamo!	Jak one wyglądają?	Po kupiecku, chciała pani powiedzieć, czy zgadłem?	Trzeba popracować	Sama pierzyna ważyła bez mała ze trzydzieści funtów.	A może a może ty w sercu jakowyś ukryty afekt nosisz, hę?	A może.	Jakim prawem weszliście do cudzego ogrodu?	Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej, a dziś pana Wołodyjowskiego.	No, co takiego?	Och, mój złociutki Rafaelu, ja chcę sznur pereł	Prawo egipskie dozwala, ażeby suma procentów wyrównała pożyczce	Tym sposobem pozostałaś bez środków utrzymania?	Widzę, widzę. Istna wieża Babel!	Wtedy zapewne, kiedy idzie o dawanie lekcji chłopcom	A Franc?	A gdzie owa drabka?	A ty?	A wicher obali piramidę?	Będziemy doić drzewo?	Czarniecki! Czarniecki! Czarniecki!	Czterdzieści franków! Najwyżej dwadzieścia. A i te mogę stracić	Doskonale.	E, nic. A co ty tutaj porabiałeś?	Haa?	I ja wątpię.	Jużci.	Kapitan Zerwiłebski.	Księże, jesteś pozbawiony zmysłu moralnego!	Miej nadzieję	Naturalnie, przecież oczekiwałyśmy.	Niemożliwe!	Po niemiecku. Znam też francuski.	Słucham.	Wedle rozkazu!	Wyraźnie napisano: „Nelly Rawlison i Stanisław Tarkowski.”	Zaczynać! Zaczynać! Koły Zaporożci paniw pobyłyKoły Zaporożci paniw pobyły (ukr.)
No, no, ja  t a  na wiatr nie gadam! Dopiero jakeś poszedł do uniwersytetu, zetknęliśmy się, ale to co innego, i zresztą...	To dlatego, że nic nie ukradłem w owej Hiszpanii, a trzeba żyć. Byłem oszalały sławą; pochlebne słówko generała Gouvion-Saint-Cyr, który nami dowodził i był wówczas dla mnie wszystkim. Z upadkiem Napoleona okazało się, iż podczas gdy zjadałem swój majątek w służbie, ojciec mój, człowiek o żywej wyobraźni, który widział mnie już generałem, budował mi pałac w Parmie. W 1813 roku znalazłem się, za cały majątek, z wielkim, nie dokończonym pałacem i z pensją.	Basenu niszczyć nie możemy gdyż na wiosnę w nim się utrzymuje nadmiar wody. Gdy przyjdą roztopy, wtedy pan doktór zobaczy, co to jest. Jeśli podnieść dno rzeki, to woda z brzegów wystąpi i zaleje park...	Kapitanie, od dziesięciu lat milczałem. Teraz, gdy stojąc już prawie nad grobem czekam chwili, która mnie weń pogrąży, wyznam otwarcie, iż milczenie to ciężyć mi już zaczynało. Od dwunastu lat cierpię nie zaznawszy pociech, jakich przyjaźń sercom strapionym udzielać umie. Moi chorzy, moi wieśniacy dają mi wprawdzie przykład najzupełniejszéj rezygnacyi; ale ja ich pojmuję, i oni to czują; podczas gdy nie ma tu nikogo, co-by mi łzy tajemne osuszył i dał mi to uściśnienie uczciwéj dłoni, najpiękniejszą nagrodę, na jakiéj nikomu, nawet Gondrinowi nie zbywa.	Więc widzi pan, panie kapral że wożenie aresztantów to nie żaden szpas. Nas trzeba otaczać troskliwą opieką. My nie jesteśmy takimi zwyczajnymi żołnierzami, którzy o wszystko muszą kłopotać się sami. Nam trzeba przynosić wszystko, wszystko pod sam nos, ponieważ są na to takie rozporządzenia i paragrafy, których każdy musi się trzymać, bo inaczej nie byłoby porządku. „Człowiek aresztowany to taka bezradna istota jak dzieciątko w poduszce, mawiał jeden mój znajomy włóczykij, o niego trzeba się kłopotać, żeby się nie zaziębił, żeby się nie irytował, żeby był zadowolony ze swego losu, żeby nieboraczkowi nikt krzywdy nie czynił”.	Nie nadejdzie, nie nadejdzie! Djabli go przez całą noc po rzece nosić będą! Już ja jego zwyczaje znam! A żeby i posłyszał? Ja jemu sama to powiem! Niech wie, co to kobietę, z dobrej familji pochodzącą, krzywdzić.	A mamy! Co, nie śliczna?	Już cię posyłają! Dla Boga żywego, nie zaciągaj się jeszcze i nie jedź Że też ci to chwili czasu nie dadzą!	Właśnie teraz, kiedyś ty u mnie, cepaki ratuszowe, których pan wójt wysłał, szukają ciebie u pana Spytka. Gdybym cię był nie spotkał i nie ukrył u siebie, już by cię wzięli na ratusz, już byś, niebożę, siedział teraz w Dorotce.	Ale ja się tu bynajmniej nie nudzę, ani towarzystwa pragnę, przywykłam do ciszy, spokoju i pracy.	Ale nie byłem śmieszny. A! żebyż to się raz skończyło. Czy ta panna wie, w jakim celu przyjeżdżamy?	Patrzajże to on naprawdę myślał bez pożegnania odjechać. A przecież to wojna, mosanie! Kto wie co komu jest zapisano, a i tak jeszcze chciałem ci co powiedzieć. Komendę wziął Jur z Borowiczek z Gintowtem, to dobrze, bo to ludzie jak mur, ale szlachta się trochę popiła, uważaj tam z łaski swojej... żeby się ta hołota gdzie nie pogubiła po drodze. Oj! Bo to widzę i na oszmiańską już termin przyszedł.	Wielmożny pan mnie nie zna, ale ja wielmożnego pana znam...	Odczep się pan od mojego parasola i mnie daj święty spokój. Czy nie widzi pan, że mży i zaraz zacznie znowu padać?	Nadto, nie nadto. Skoro jedziesz tyli świat, to z byle czym wracać nie sposób. Niechże się i dzika okolica pochwali.	Podzielam zdanie Naba ale to nie powód, żebyśmy mieli zrezygnować poszukiwań. Czy znajdziemy tę tajemniczą istotę, czy też nie, przynajmniej spełnimy nasz obowiązek wobec niej.	Nie. Nie znam wcale Ksenofonta. Ten ołtarz chyba wzniósł Pertinax, gdy mu się udało przypadkiem strzałą z łuku ustrzelić zająca. Ja swój ołtarz usypałem z okrągłych kamyczków na pamiątkę pierwszego niedźwiedzia, któregom zabił. Cały dzień trudziłem się nad budową.	Moim rzemiosłem jest wszystko brać serio mowa tu o powstaniu ludowym w Genui w 1746 r. [które zmusiło Austriaków do opuszczenia zajętego przez nich miasta (wojna o sukcesję austriacką); Red.]., która wypędziła Austriaków z Genui. Ta policja mediolańska, tak wsławiona później przygodami panów PellicoSilvio Pellico (1789–1854) fr. karbonariusz, za swą działalność więziony w Szpilbergu, autor Pamiętników więźnia stanu., nie była właściwie okrutna; wykonywała tylko racjonalnie i bez litości surowe prawa. Cesarz Franciszek II chciał przejąć grozą zuchwałe włoskie wyobraźnie.	Nie. Iglica jest niższa od brzegów, a zresztą znajdujemy się w zagłębieniu.	Ona nie ustąpi! Dalej, Rinaldo, weźmy się do rzeczy pilniejszych.	Panu się to nie podoba?	Prawda to była po inne roki, ale nie latoś!	Ot cham także, a nie taki, jak wszystkie chamy... młodzieńki, zgrabnieńki i jeszcze grubjaństwa nie nauczył się...	Tak, zwykła historja, syci nigdy nie pojmują i nie uwierzą w głód, bo go nie rozumieją.	Czemuż nie? Na księżyc? Może mi ztamtąd jaki słoik przynieść każecie? szepnął głosem Tomka German.	Któż to taki? Bo dotąd nie zapytałem o nazwisko...	Nie nasza to rzecz.	Nie, proszę pana.	No więc, co to znaczy; jakież te dzieciaki są naiwne Urocza jest ta jego kochanka.	Postawił tu latarnię, nie zatrzymując się wcale, i pobiegł.	To nie ma sensu, Huck. Znowu kopiemy w złym miejscu.	Więc cóż, do stu piorunów! jesteś pan z mięsa i kości, a we łbie masz mózg, czy zrobiono pana z galarety!? Zajmujesz pan odpowiedzialne stanowisko, a nie masz własnego zdania!	Brzozowski nie miał tych skrupułów względem twego ojca	Byłam jeno u Płoszkowej Kasi. Wszystkiewszystkie (gw.) biedactwo. nawet wody nie ma kto podać.	Dlaczego nie czytasz?	Dlaczego nie siedzisz na chórze?	Jakto agentka? Przecież nie chodzi pani po mieszkaniach?...	Nie stój tak w tym dymie cygar, zaszkodzisz sobie	Nie!	Nigdy nie należy tracić nadziei, jak mówi przysłowie.	Przyjacielu całego świata! jestem człek stary... który, jak dzieci, lubi widowisko. Dla tych, którzy idą Drogą zbawienia, jest rzeczą obojętną, czy kto czarny, czy biały, czy z Hindu, czy z Bhotiyalu. Wszyscy posiadamy dusze łaknące wybawienia. Mniejsza o to, jakiej mądrości uczono cię wśród sahibów; gdy dojdziemy do mej rzeki, będziesz wyzwolon z wszelkiej ułudy... pospołu ze mną. Hej! Kości we mnie doznają bólu z powodu tej rzeki, jak cierpiały w pociągu; ale duch mój wyższy jest od moich kości, jest cierpliwy. Poszukiwanie jest niezawodne!	Aż do przybycia do Kijowa nie wiedziałem nic o nieszczęściu, jakie spotkało całą naszą rodzinę, a w szczególności panią, przez śmierć szanownego jej ojca.	Byś z nami razem poszedł do wojewody witebskiego, który przy ojczyźnie będzie się oponował.	Myśli pan fakir, że oni się boją jeden przed drugim i dlatego tylko furt jak stali stoją?	O, właśnie W jego bladości tkwi tajemnica, którą staramy się odkryć. Wie pani, hrabina G*** uważa go za wampira.	Sam tak zawsze mówiłem... To geniusz uczucia w kobiecej postaci... Ani śladu egoizmu, tylko jakieś utożsamienie się czy rozpłynienie w cudzych sercach... Ona zawsze czuła za wszystko i wszystkich, prawie zapominając o sobie.	Toż dopiero siódmy raz, jak z sobą razem pływamy Dobry ładunek zawsze jest dobrym ładunkiem, a może być zły lub dobry sposób ładowania choćby nawet takiego balastu. Gdybyś tak kiedy widział czterysta ton żelaza naładowanych na...	Za długo by o tym opowiadać O wiele za długo. Jak się pani dostała do tej bandy?	A, gdzie! Tomatys, Bacciarelli, Lullier, jak dawniej było... wszystko to w kąt, jak Bóg miły rzekłem do starej	Cóżeś ty zadał Finotowi że zawarł z tobą pisemną umowę? Jesteś jedyny, z którym wiąże się w ten sposób.	Dziękuję mecenasowi. Pewno pan czytał?... No, ten nowy paszkwil?	Józiu, puść kantor Bauma, a ja potrzebuję człowieka zaufanego, wziąłbym cię, wyrobiłbyś się przy mnie.	Rozumiem. Pan się kocha?	W poniedziałek przyjdźcie do kantoru pana Bucholca, to wam wypłacą. Zaczekajcie jeszcze ten dzień.	Właśnie, kiedy szłam na górę, Jej Książęca Mość ćwiczyła nowy utwór na klawicymbale, proszę Waszej Wysokości; albo:	Bardzo, chociaż powtarzam, że smutna. Otóż był sobie taki młody przystojny chłopak. Nazywał się Kurt. I była młoda ładna dziewczyna, nazywała się Emma. Kochali się, pobrali się, lecz w miesiąc po ich ślubie wybuchła wojna i Kurt poszedł na front...	A ja jestem taki pan, który woli dziewczynę.	A tak, Karłowski, to ja z nim rozmawiałam, bo bardzo grzeczny i przyjemny z niego kawaler.	Byłby to bardzo zabawny zbieg okoliczności	Do kowala, do Rudni...	Idę, ale niepojmuję, jak ja potrafię chodzić mego brata nogami, gadać jego gębą, machać jego rękami!	Ja jestem, kolego, Czech Chcesz się napić?	Ja mu to powiem.	Jacyż to są wrogowie?	Jak to? ptaki rajskie bywają fałszowane? A jakże to robią krajowcy?	Kużden się na was ogląda.	Moje dowodzenia zgodne są z naturą rzeczy, miss Campbell, a nawet mam zamiar napisać o tym rozprawę.	Na wieki wieków! to Rzędzian.	Oj koziołki to były, koziołki niech ich najsiarczystsze!...	Proszę, proszę! Mój mąż będzie bardzo kontent z takiego gościa! Proszę, proszę!	Przecie mówiłem, że ci daruję.	To wy, tatulu?	Weź to	Widzieli ich razem w kinie	Widzę. Dziękuję!	Wnieście kufry do pokoju.	A dajcież mi pokój!	Athos!	Będziem czekać świtania	Czy papiery w tej skrzynce są bardzo ważne i potrzebne?	Dla księżnej gotów jestem każdemu innemu zrobić zawód	Dobrze. Gdzie będzie pojedynek? W Nowym Yorku?	Dziki.	Gdzie one są?	Gdzieście byli na spacerze?	Ginčas, Patriotizmas Bet, susimildami, kuo esa kalti lenkai?	Ja	Jezus Maria!	Niedaleko, przy kościele.	No, a na Polach Elizejskich mieszka pewien bardzo, bardzo bogaty jegomość.	Ojoj... drzwi na kłódkę zamknięte!	Owszem	Pawiany!	Rzecz bardzo dziwna! Było was czterech...	Tak... tak... tylko czterdzieści dwa miliony...	Trzy.	Waluś, radbym ci uciechę sprawił, boś poczciwe dziecko.	Wiem, gdzie ona mieszka.	Żal ci było złota na opłacanie dozorców Widzisz, jakie skutki pociąga na pozór drobne zaniedbanie!...	„Przychodź, przychodź!... Zamieciesz mi, przyniesiesz wody. A umiesz ty po chińsku?...”
Napisz zaraz do pana Sobieskiego, niby o nowinach mu donosząc, a w końcu powiedz, że coram bliskiej wojny chciałbyś z miłości, jaką dla niego masz, przy jego osobie zostawać i w polu czynić. Na rany boskie! To jest arcyprzednia myśl! Bo naprzód i to jest niepodobne, żeby takiego zagończyka, jak ty jesteś, za murem zamykano, zamiast go w polu zażywać, a po wtóre, za list takowy hetman jeszcze bardziej cię pokocha i zechce przy sobie mieć. Będzie on także potrzebował wiernych żołnierzy... Słuchaj tylko: jeśli się Kamieniec obroni, to sława na pana generała podolskiego spadnie, a czego w polu dokażesz, to na chwałę hetmańską pójdzie. Nie bój się! Hetman cię generałowi nie odda!... Prędzej by każdego innego oddał, ale ciebie ni mnie nie odda!... Pisz list! Przypomnij się mu! Ha! Wart mój dowcip jeszcze czegoś lepszego, niż żeby go kury na śmieciach dziobały! Michale, napijmy się przy tej okazji	Nie wiem, czy to są falanstery. Sądzę, że są to instytucje wynikłe z wielkich cierpień polskiego ducha, przypiekanego przez tyle lat głowniami wyrwanymi z dymu pożarów, wyrosłe z samotnych łez wielkich poetów polskości, wydeptane przez bose nogi wygnańców na grudach i kamieniach długiej drogi sybirskiej i po twardych gościńcach obczyzny.	Tak... zapewne, że musi... ale widzisz, waszmość pan, on tu jest tak... on tu więcej niby to na dewocji niżeli w konwencie... jeszcze i ślubów nie złożył.	Nikt by nie słuchał, bo ludzie są szczęśliwsi przez to samo, że mogą uchodzić przed drugimi za nieszczęśliwych.	Nie wiem, dostojny panie, z jakiego źródła czerpałeś swoje wiadomości... Oby ono było równie czystym jak serca członków najwyższej rady! Przypuśćmy jednak, że masz słuszność i że jakiś chaldejski kapłan potrafił skłonić radę do podpisania ciężkiej umowy z Asyrią. Otóż gdyby tak się zdarzyło, to skąd wiesz, że ów kapłan nie był wysłannikiem bogów, którzy przez jego usta ostrzegli nas o wiszących nad Egiptem niebezpieczeństwach?...	To niech się nie umizga, kiedy nie umie. W podobnych wypadkach niezręczność jest śmiertelnym grzechem. Czy nieprawda?	To ślicznie: nie dajmy się, powiadam... Poczekaj no: jak to będzie po czesku?... Słuchaj: jeden bilardzik wódka z dodatkiem karmelu..	Bzdury! Żadne trytony nigdy nie istniały. To naukowo dowiedzione, chłopie. I nie było żadnej Afrodyty. Prawda, Judy, że jej nie było? „Walka ludzi z prajaszczurami!”. „Dzielny kapitan atakuje przedpotopowe potwory!”. Człowieku, taki tytuł musi mieć wydźwięk!	To chyba wina drzemki, nie czytanego utworu	Święty Apostołświęty Apostoł (...) niechaj będą jak gdyby nie mieli żony powiedział Hipotades ponoć, podobno. to przedstawił, kiedy powiedział: ci którzy są zaślubieni, niechaj będą jakby nie byli zaślubieni; ci którzy mają żonę, niechaj będą, jak gdyby nie mieli żony.	Rudecka naszą krewną? Nie, to więcej niż śmieszne, to jest obrażające!	Chodź tu, Gösto! Nie gniewaj się za to, co powiem, ale sądzę, że ty, który...	Czy pan nie pomyślał, że mogłabym... wynalazek Jacka... użyć dla siebie samej?	To jest trup pewnego Fenicjanina, które za szesnastej dynastii probował wedrzeć się do Labiryntu i doszedł aż tutaj.	Ja zaś znajduję że lepiéj wcale nie marzyć o tém co niedoścignione, a ograniczyć się na...	Jeszcze nie, ale już są na tropie i spodziewają się niedługo rozstrzygnąć kwestię jego pobytu.	Cóż za wspaniała sztuka! mówił często o niektórych znajomych do żony. Byli uszczęśliwieni, że nas mieli u siebie. To oni mi dziękowali”.	Nie pytałem się was o nic i nie pytam. Wasza rzecz. Ale jak tu ma być co takiego	Bośmy pasowani rycerze i dlatego żeby każdą rzecz na dwie strony rozważyć. Ale głupi on nie jest.	Ja im kazał przysiąc. Oni wierni mołojcy, nie rozgadają, choćby z nich pasy darli. Ale ty sama mówiła, że tu ludzie przychodzą do ciebie jako do worożychyworożycha (ukr.)	A on teraz liczy sam, że ma ze sto tysięcy długów, a to skromny człowiek.	Ja? Wiesz, co mnie jeszcze bawi w Chryzotemis? Oto, że ona mnie zdradza z moim własnym wyzwoleńcem, lutnistą Teoklesem, i myśli, że tego nie widzę. Niegdyś kochałem ją, a teraz bawią mnie jej kłamstwa i jej głupota. Chodź ze mną do niej. Jeśli pocznie cię bałamucić i kreślić ci litery na stole palcem umoczonym w winie, wiedz o tym, że nie jestem zazdrosny.	A nie wie tam który co to za wieś czyli miasteczko w tamtej stronie?	Ja myślę, że wszystko skończy się na gadaniu Przecie to dzicz niesforna, dobrze im wojować z PieczyngamiPieczyngowie	I my obie, a z nami pani Arnold, musimy zrobić to, ażeby oni pogodzili się z Helą... Ona ma wady, ale któż jest bez wad?... Tymczasem panu Stefanowi taka właśnie żona potrzebna.	Dlaczego?... dlaczego?... alboż ja wiem dlaczego? Wszyscy ci ludzie, którzy bywają u ojca, wydają mi się tacy nieznośni, szpetni! Ja sama nie wiem, czego im braknie, ale przeczuwam, że ludzie insi być powinni.	Oni, godnymi ludźmi! To brutale, ludzie bez litości, bez serca, bez czucia. Cóż im zrobiła biedna Linka, żeby się tak znęcać nad nią? Zostanie kaleką na całe życie.	Czegóż ty jeszcze nie znasz na tym świecie?	Mógłżeś pan to pomyśleć i wątpić o nas? z trochę wymówki spytała Anna.	Ej nie, widziałem przez szparę robronyrobron (z fr. robe ronde: okrągła suknia)	Nie, nie, ciepło mi!... dziękuję!	Pamiętaj zaś w chwili nieszczęścia że to ja sam ciebie szukałem i że robiłem, co było w mojej mocy, aby cię to nieszczęście ominęło.	Wypiję, jeżeli nie zanadto obrzydliwe... Tyle wam ustąpię dla świętego spokoju.	Czy nie dobrze by było, abym włożył do poduszki parę gałązek wawrzynu?	Zostawię wam syna, Ramzesa, który jest lwem i orłem w jednej osobie I zaprawdę, jeżeli go słuchać będziecie, zgotuje on Egiptowi taki los, o jakim od początku świata nie słyszano.	Czyliż matuchna pozwoliłaby na to, ażeby z mojej winy zginął nasz nauczyciel?...	Herr Gott! A jakoważ to siurpryzasiurpryza (daw., z fr.) dziś popr.: wstydzić się..	Jasiu, opowiedz nam o tej, co to miała jedno oko niebieskie, a drugie czarne. Dalej-że.	Ot, co mi dasz Marysiu, to cię odprowadzę do domu?	Czemu to uczyniłeś?	Mówisz to hrabino tak zimno, tak obojętnie.	Proszę pani ci Strusie, o których mówili wczoraj państwo Solscy, to musi być rodzina zagranicznego pochodzenia?	Skąd to pani wie?!	Zapewne przez to rozumiał blanc-manger.	Zdaje się, że na polecenie Kosiby.	Elżbieto powiedziałaś to samo, co ja chciałem powiedzieć. Dzięki ci. Nosisz męską głowę na barkach kobiety!	Zatem to znaczy, że liczba czterdzieści cztery...	Ależ to niesłychane! Panie margrabio, jako gospodarz domu racz położyć koniec tej scenie skandalicznej.	Dzieci nie mają tych samych zobowiązań co ojcowie.	Mnie nie złapią.	Szczwana to liszka. A obaczcie no, co się z nim dzieje, bo on gotów się w ziemię zapaść.	Tak... ożenić się!... Spętać dobrą i niewinną istotę, wyzyskiwać najszlachetniejsze uczucia, a myślą być gdzie indziej... I może jeszcze za rok lub dwa wymawiać, że dla niej porzuciłem wielkie zamiary...	Po co? Niech chodzi w sukniach, które ona mu uszyje. Póki w nich będzie chodził, póty będzie jadł, pił i zabijał nieprzyjaciół. Jak ostatnią z nich włoży, wszystko się dla niego skończy.	A wiesz, chłopie, co to osoba posła? A wiesz, kogo tu przedstawiam?	Ale to przecie katolicki obraz?	Usiądź, Rolandzie. Zdaje mi się, że drżysz?	Gdyby ten nieokreślony stosunek trwać miał długo, ja pierwszy będę się starał namówić, a nareszcie zmusić Szwarca do ożenienia się z nią; ale dziś wtrącać się między nich	Mam nadzieję, że następny skończy się lepiej!	Ja? Ja tu przyszłam, aby się popatrzeć na onoon, onego (daw.)	Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniemwyżenąć (daw.) tam, skąd przyszli.	Różne były powody O jednym kiedyś wam opowiem, gdy wyjaśnię, jak przyszło do największego ze wszystkich wyrajówwyraj	Ej! Daj mi pan pokój, takeś mnie pan przestraszył.	Dziecko! Tak, dziecko z pana Widzę, że kochałbyś szczerze!	Mocny ale i kamienie się walą... Jak postoi, mocniejszy będzie, bo mu ludzkie czaszki za podwaliny staną...	A ma.	Bardzo pięknie. Otóż ten oddział będzie ściśle izolowany i absolutnie niedostępny nikomu z wyjątkiem kilku zaufanych majstrów. Musi być obliczony na produkcję niewielką. Powiedzmy tysiąca kilogramów...	Gdzie ona jest?	Ubierają się.	Żeń się tedy, w imię Boskie	Niewątpliwie. Lecz może się jakoś tędy przebierzemy. Toruj drogę jako młodszy!	Gdy umrę zakład weźmie ten, kto zachowa wszystko tak, jak było. Gdyby co zmie­nił, prawo straci.	A! Tyś go zabił Dlaczego?	Ale pozbaw mnie, panie, widoku tych krzykliwych kapitolińskich gęsiątkapitolińskie gęsi odparł Chilo.	A skąd my możemy wiedzieć Skąd my możemy wiedzieć, ilu uczniów szóstej klasy macza palce w tej obrzydliwej aferze?	Ale dlaczego, panie?	Ani jednego.	Można by ich dobrze z armat przepłoszyć.	Widzisz, tak mi było jakoś pusto i samotnie, a potem mama przyniosła miód, może będziesz jadł, co?	Żartujesz ze mnie	A dlaczego?	Ba! Kiedy! Przed dwoma laty już meldowałem o jego stracie.	Bet!	Bydlę!	Czy sprzedawałeś marki?	Czym mogę służyć księżom dobrodziejom moim?	Cóż z tego? Pójdziemy jeszcze trzy razy.	I wasza dostojność mówisz o tym spokojnie?...	Jakże, mam oczy.	Jej mąż?	Mane labai išgąsdino jaunais lietuviais,	Marnotrawco	Mogłeś zatelefonować rano...	Muszę być przy mamie, a przytem muszę pisać listy.	Oczywiście.	Poważne zarzuty	Tylko tysiąc sześćset	Wyjechała?	Zali on ci tak nienawistny?	Zapewne, byle pomyślny.	Śmierć.
W to mi graj! otóż to, co się zowie szczęśliwa i doskonała przygoda, jeżeli tylko mój rycerz będzie dość szczęśliwy i zatłucze tego psubrata olbrzyma. I na moją duszę zatłucze go z pewnością, jeżeli tylko jakie widma mu nie przeszkodzą. Lecz, mości proboszczu błagam was, niech mój pan nie myśli o arcybiskupstwie, umieram ze strachu na myśl, że mu to radzić będziecie; zróbcie tak: niech się ożeni natychmiast z tą księżniczką i niech już raz wreszcie zostanie cesarzem. Otwarcie mówiąc, długo zastanawiałem się nad tym i widzę, że na nic się nie zdało dla mojego pana arcybiskupstwo; ja naprzód nie mam powołania do duchownego stanu; po wtóre, jako żonaty, musiałbym brać dyspensę na żonę i dzieci, ażeby otrzymać beneficja, czego nie uczynię nigdy. Najlepiej więc będzie, księże proboszczu, gdy mój pan zaślubi tę damę, której nazwać nie chcę, bo nie wiem jej imienia.	Nie mogę panu tego wytłumaczyć ale na miłość Boską, zastosuj się pan do mojej rady. Wyjedź pan stąd i nigdy tu nie wracaj.	Niby wklęsło, nie wypukło?... Co nie mam potrafić. Podjąłbym się pisania nawet na żelazie, a choćby na szkle i literami, jakimi chcąc: pisanymi, drukowanymi, niemieckimi, żydowskimi... Przecie ja tu, nie chwaląc się, wszystkie szyldy malowałem w mieście.	Juści, że tak. Ty powiesz: „Niech no zobaczę ten tarkeean”. Jać na to: „Gotowała go kobieta i może to zaszkodzi twej kaście”. Ty zaś rzeczesz: „Mniejsza o kastę, gdy ktoś chce... skosztować tarkeean”. Zawahasz się na chwilę między słowami „chce” i „skosztować”. Na tym polega cała tajemnica. Mały przestanek między wyrazami.	Dziękuję, panno Lusiu, nie, chociaż kawę pokochałem na całe życie od dnia wczorajszego.	Bazaine!... Nie zachował przepisów o twierdzach, był chwiejny w dowodzeniu, w obliczu wroga zaczynał knuć jakieś zamiary. A w obliczu nieprzyjaciela nie należy mieć tajnych, ukrytych myśli... Poddał się w otwartym polu... Zasłużył na swój los. Zresztą, potrzebny był kozioł ofiarny.	Pytałem Dantèsa, jakie ma zdanie o tobie i czy nie ma nic przeciw temu, abyś zatrzymał swoje stanowisko; bo nie wiem czemu, ale mi się zdawało, że jakoś dąsaliście się na siebie.	To czemu Hamery nie stawiają na swoim gruncie?	Ale niechże panienka zaczeka! Gdzież to panienka będzie po knajpach ganiała? Żeby znowuż nie można było z panem się w domu rozmówić? Rodzonej córce? Słyszane rzeczy! To już rzeczywiście! O, niech panienka usiądzie na stołku i trzęsie się... Żeby rodzonemu dziecku ogrzać się w kuchni nie dać	Dorożka mogłaby zażądać od niego czterdzieści franków tam i z powrotem, bo wiedzcie, że ta droga (jeżeli jej nie znacie) dobra jest, ale dla wiewiórek. Och! Wciąż pod górę i z góry Hrabia czy chudziak, każdy lubi policzyć dwa razy, zanim wyda! Gdyby ta podróż tyczyła pana Moreau... mój Boże, jakby mi było przykro, gdyby mu się miało trafić jakie nieszczęście! Kroćset furgonów! Czy nie byłoby sposobu go uprzedzić? Bo to jest zacny człowiek, całą gębą zacny człowiek, wspaniały człowiek, o!	Jonaszem jest wszystko, co przynosi nieszczęście. Czasem jest to dorosły człowiek... czasem chłopak... czasem wiadro Są najrozmaitsze Jonasze. Jednym z nich był Jim Bourke... póki nie utonął w Georges. Nie żeglowałbym nigdy z Jimem Bourke, nawet choćby mi przyszło przymierać głodem! Na Ezra Flood było zielone czółno, co też było Jonaszem i to najgorszego gatunku; utopiło czterech ludzi, a nocami świeciło siarczyście.	Wracam właśnie z wakacji z powrotem na studia. Mamy jechać w kilka osób. Jedna z koleżanek poświęciła się specjalnie antropologii. Pracowała już dawniej pod kierunkiem pana Niepołomskiego. Właśnie ta koleżanka, która została jeszcze na wsi, poleciła mi dowiedzieć się, gdzie obecnie znajduje się pan Niepołomski. Miał i on obecnie jechać do Paryża... Szukałam adresu tego pana na wszystkie strony i nie mogłam dowiedzieć się nigdzie. Nareszcie poradzono mi, żeby się udać do szanownego pana redaktora, trzymającego dłoń na pulsie naszego naukowego życia...	Panno Melanio, wyraża się pani w sposób ubliżający dla księcia. Jego się przyjmuje lub nie, ale radzić i odradzać nie można.	Aj chłopcy! Wy chłopcy! Wszyscyście błazny! Klnę się na ten oto ułamek książęcego paznokcia! A wiele mi ten paznokieć drzwi otwiera! Oho! Więcej niż moja sztuka. Noszę się też z nim jak kot z sadłem. Najlepszy to list rekomendacyjny. Panna Mowcher musi przecie być biegłą, jeśli księciu obcina paznokcie! Pokazuję wszystkim młodym paniom i paniętom, udzielam po kawałeczku, tak jak osobliwość, do albumów i prywatnych zbiorów. Cha, cha, cha! Na honor! Cały „społeczny system”, jak tam mawiają w Parlamencie, jest systemem książęcego paznokcia	Tylko wymknę się do ciebie i uciekniemy. Ale nie kuśmy więcej Boga, nie spotykajmy się przez jakiś czas: to cud albo zrządzenie Opatrzności, że dotąd nikt nas nie przyuważył. Gdybyśmy zostali przyłapani, gdyby się ktoś dowiedział, że się tu widujemy, nasze nadzieje ległyby w gruzach.	A ino, pojechała i ona. Zapłakała se, chudziątko, jak przyszło włazić na furę. Jeszcze mi złotówkę wetknęła, żem, widać, sterczała jako się patrzy przy bramie.	A teraz chciałbym wypatrzyć mego wspólnika Zbliżył usta do mego ucha. Podniósł rękę i kiwnął na kogoś znajdującego się u końca ulicy.	Ale na pewno, Henryku, człowiek żyjący wyłącznie dla siebie strasznie drogo za to płaci?	Ale przyrzekniesz, że nie zdradzisz nikomu ani słowa?	Ale wy i nie zaczęliście jeszcze to pókiż tego będzie?	Cieszę się że na tym dzisiejszym zebraniu mogę służyć przynajmniej za jego emblematemblemat	Czy wiesz, Kamo, że za to, co teraz zamierzamy, parę wieków temu palono bez litości na stosie? Nawet u nas, w znanej ze swej tolerancji Polsce, zginęła żywcem w płomieniach pod szubienicą w Poznaniu r. 1645 niejaka Regina Boroszka, rodem ze Stęszewa, która przed sądem zeznała, że była kochanką czterech szatanów: Turzego, Rokity, Trzcinki i Rogala; niewiasta owa „Boga Prawdziwego się zaprzawszy, zażywała co pewien czas z onymi czterema wszeteczeństwa brzydkiego”, na co się zresztą chwalebnie oburza nieznany autor Postępku prawa czartowskiego z wieku XVI.	Ja go rozumiem Ale na jego miejscu robiłbym co innego.	Ja się z tobą nie kłócę o to wszystko	Jakie ta Hamerowe! Dziś mi sprzedadzą, a nopóźniejnopóźniej (gw.) dodał, pokazując głową na Jaśka.	Nie dla mnie, jak dotąd w tym przynajmniej widzę więcej jak rozum pospolity.	Nikomu nie wierzę, tylko pani; ale kocham szalenie i jestem zazdrosny o swój skarb. Pani mnie zna!	Przepraszam na pół minuty ale muszę wydostać odnośne dokumenty.	Tak, ojcze. Toteż nie czynię panu don Carlosowi zarzutu, że myśli, natomiast zaufaniem lękałbym się go obdarzać.	„Słusznie boi się, abym nie wyszedł bez zapłacenia”. Amanda była równie zmieszana jak on i bardzo czerwona; Wydała mu resztę jak mogła najwolniej, równocześnie mówiąc cicho:	A ja bym go jednak nie zabijał.	Czy i u was oddają bogom dziewki na służbę?	I milionerem? zaczynam wierzyć, że papo zrobił dobry wybór przyjmując go na wspólnika. Chociaż...	Jak to? On nie wiedział, gdzie mnie szukać? Przecież byłam tak blisko!	Jedna kula! Wasza dostojność, jak uważam, ma błędne wyobrażenie o nosorożcu. Zwierz to arcytwardy i nie widziano jeszcze, ażeby padł od jednej kuli, chociażby najsilniej wymierzonej.	Na jak długo książę chce piętnastu talentów?	Nie	Nie ma tu nic, słyszysz?	Nie mogę tu dłużej żyć. Każdy dzień większa dla mnie męka. Nic tu po mnie w KiejdanachKiejdany (lit. Kėdainiai) właśc. Zołotarenko, Iwan (zm. 1655)  hetman kozacki, szwagier Bohdana Chmielnickiego, brał udział w zdobyciu Wilna (1654). ruszać. Pójdę z nimi.	Nie puszczę. Musisz mnie wysłuchać.	Nie wszyscy dochodzą do takiej doskonałości	Niestety... Widziałam, jak przykre na panu wrażenie wywarła jego choroba. Może źle zrobiłam, że zaprowadziłam pana do Żorża.	No, dwa tysiące pięćset. No i koszty rozjazdów. Zgoda? No, rękę!	Rajcuje, a ziemniaków nie obiera!	Są, panie, w izbie na drugiej stronie.	To nie nasza wojna! Przypomniałaś ostatni kres:	Tak jest. To mnie zaniepokoiło także. Ale ta mała kukła może jeszcze wyzdrowieć. Gdyby zaś miała umrzeć, znajdziemy i wówczas jakiś sposób.	Pan Noirtier! Ale przecież mówił mi pan chyba, że jest kompletnie sparaliżowany i że odstąpiły go wszystkie władze?	Ale dwa miliony! To jednak ładna sumka	Ale siebie gubi, mnie gubi.	Ani mi się waż!	Ani myślę. Jestem pewny tego, co utrzymuję. Dzięki czemu, będąc bardziej zagrożony aniżeli pan, mam ciągle dobry humor, podczas gdy pan jesteś w melodramatycznym nastroju.	Czemu wyspa służy i co ma oznaczać ta smutna nazwa?	Czy pan sądzi, że właśnie obecność tego kamienia spowodowała znalezienie torebki przez policję?	Mam tam syna w Katerinosławiu.	Niech cię Nieba mają w swojej opiece	Potrzebuję dowiedzieć się, którędy mam jechać	Przyzwalamy! Pierwszy tedy numerus: Krzysztof Czema, drugi: Jan Drohojowski. Kto się zgłasza dalej?	Rozbierz się do gatek i pójdziesz do szesnastki	Testament! To oczywiste, pan Noirtier chce spisać testament.	Z tego wnioskować można, że pan niezbyt przyjemne wrażenie wywiózł z Włoch	Zdaje mi się, panie Ochocki że prędzej zostaniesz naszym Kopernikiem, aniżeli nauczysz się ostrożności! Jak mogłeś wobec Izabeli nazwać tego pana poliszynelem?...	Zmieści się i krowa, zmieszczą się i ziemniaki	A dużo tego zginęło?	A nic; chwała Bogu troszkę lepiej.	A panienka cóż myśli?	A po jakiego diabła?	Chwileczkę... Trochę odpocznę. Dobrze?	Czy to już to miejsce, tatusiu?	Dobrze. Macie pięć złotych za fatygę.	Dziękuję, Vanière To bardzo ciekawe.	Gość, Zabawa, Pieniądz	Ha! To był jeden z największych i najszlachetniejszych mężów, jacy w ogóle żyli w Anglii. Był zbójcą.	I często po drzewo chodzą, co?	I cóż ja teraz pocznę, co?	Istot dwunogich?	Ja bardzo szanuję, panno Klaro, zdolności pani... Podziwiam wiedzę pani, pracę, sumienność.	Jakiej świni?	Ją!	Kiedyż pani przyjechała?	Ma słuszność Sancho Zobaczymy pierwej, jak to wszystko wyglądać będzie i stosownie do tego poczniemy.	Ni, ni... dacie dziewięć dziesiątek, to mieszkajcie...	Nieporuszony.	Nieprawdziwe, pani dobrodziejko, nieprawdziwe... Wszystko jeno przez drogę urosło... Swatano mnie, to prawda... Jejmość królowa francuska była tak łaskawa...	Nieuniknione.	Odmowa?	Panie hrabio, pod tym mundurem bije jedno z najwaleczniejszych i najszlachetniejszych serc w całej armii.	Poszedł przodem.	Przemówię za tobą	Tak, to zupełna prawda, jestem twojego zdania. Pragnienie rozszerza...	To ci go odeślą Dałem polecenie, by wszystko, co przyjdzie, tu odsyłano.	To dobrze... Opowiadaj teraz, Penelonie	To nasza flota wojenna, torpedowiec numer dwadzieścia pięć. Teraz Lupin może uciekać... jeśli chce poznać podmorskie krajobrazy.	To rozumny i szlachetny człowiek!	Trzeba zamurować drzwi, wstawić kratę w okienko i kupić ten dom.	Ty! Bo tylko z mieczem w dłoni mogę sprawić, com zamierzył. Inaczej	Vivat! Vivat!	W całym ciele siedzi, profesorze.	Wszystko dlatego, że papuś już wówczas zamierzał spełnić swój wielki czyn. I mówił czasem, otwierał usta do tego... stada!...	Żebym ci wszystko opowiedział, tobyś zapomniał śmiechu. Pójdziemy, odprowadzę cię ku Kleparzowi, pogadamy.
Szalenie! Właśnie do niej poszedł. Ale, jeśli się nie mylę, napyta sobie przez to biedy.	To są stare, magnackie, romantyczne teksty, którymi się w potrzebie zamazuje stawiane dzisiejsze zarzuty. Pan, jakoby, wyzbył się już romantyzmu, a jednak, gdy chodzi o odparcie zarzutu, używa pan tekstu romantycznego, zupełnie jak kapłan naginający wersety Pisma do potrzeby obronienia danej tezy. Autor tego tekstu „spychał w otchłań” i nie „drżał przed męczeństwem bliźnich” Krasiński jako właściciel rozległych dóbr nie uczynił nic dla polepszenia losu swych pańszczyźnianych chłopów; w listach do rządcy zalecał ludzkie obchodzenie się z chłopami, zezwalał jednak na karanie ich chłostą „w razie potrzeby”., ale drżał przed „męczeństwem bliźnich”, to znaczy szlachty. Nie o męczeństwo chodzi, lecz o męstwo, o męstwo postawienia nowej idei. Jaką wy macie ideę Polski w tym świecie nowoczesnym, tak nadzwyczajnie nowym? Jaką?	Zwariowałeś chłopcze! Ledwie się na nogach trzyma, kaszle jak suchotnik i już usiedzieć spokojnie na miejscu nie może! Nie zapominaj przy tym, że to ty go wiozłeś wówczas, gdy zbiegł. Dość tego, że raz jeden nazwisko twoje jest związane z jego aferą. Nie możesz się więcej kompromitować. I tak się dziwię, że dotychczas nie skombinowali, jak dziwnie się zbiega fakt jego pobytu w „twoim” domu z jego ucieczką z „twojego” auta.	Nie jestem za tym, nie uważam, ażeby się pan do tego nadawał. Poza tym, zdaje mi się, że pańskie polityczne zapatrywania stoją temu na przeszkodzie, i to bardzo.	Oto jak mógłbyś się z tego wyplątać, moje dziecko Zawiść, która się czepia tęgich dzieł, jak robak zdrowych owoców, próbowała ukąsić tę książkę, powiesz. Aby odkryć w niej wady, krytyk musiał ukuć specjalne teorie, rozróżnić dwie literatury: idei i obrazów. Tu powiesz, mój mały, że ostatnim wyrazem sztuki pisarskiej jest zamknąć ideę w obrazie. Starając się dowieść, że obraz to cała poezja, będziesz ubolewał nad naszym językiem, który ma tej poezji tak skąpo, wspomnisz o zarzutach, jakie czynią cudzoziemcy pozytywizmowi naszego stylu, i pochwalisz pana de Canalis i Natana za usługi, jakie oddają Francji deprozaizując język. Rozbij w puch poprzednią swą argumentację, wykazując, iż postąpiliśmy naprzód od osiemnastego wieku. Wymyśl postęp (cudowna mistyfikacja dla kołtunów)! Nasza młoda literatura operuje obrazami, w których spotykają się wszystkie rodzaje, komedia i dramat, opisy, charaktery, dialog, spojone węzłami zajmującej intrygi. Powieść, która wymaga uczucia, stylu i obrazu, jest najpotężniejszym nowożytnym tworem; zajęła miejsce komedii, która w nowoczesnym społeczeństwie nie jest możliwa ze swymi starymi prawidłami. W swoich koncepcjach, które wymagają i dowcipu La Bruyère’a, i jego wnikliwego spojrzenia, obejmuje ona fakt i ideę, charaktery ujęte na modłę Moliera, wielkie dramaty Szekspirowskie i najdelikatniejsze odcienie namiętności, jedyny skarb, jaki zostawili nam poprzednicy. Toteż powieść jest o wiele wyższa od zimnej i matematycznej dyskusji, od suchej analizy osiemnastego wieku. „Powieść to epopeja, z tą poprawką, że jest zabawna”. Cytuj Korynnę, powołuj się na panią de Staël. „Osiemnasty wiek wszystko ujął w pytajnik, dziewiętnasty ma za zadanie wyciągnąć konkluzję; jakoż wyciąga ją za pomocą realności, które żyją i chodzą; wprowadza w grę namiętność, czynnik nieznany Wolterowi. (Tu tyrada przeciw Wolterowi). Co do romansów Russa, to są tylko poubierane rozumowania i systemy. Julia i KlaraJulia i Klara w filozofii Arystotelesa: działająca celowo w organizmie żywym wewnętrzna tendencja a. siła, kształtującą jego materię i powodującą rozwój; tu w znaczeniu: czysta forma, abstrakcja., nie mają ciała ani kości”. Możesz haftować na ten temat i powiedzieć, że winni jesteśmy pokojowi i Burbonom literaturę młodą i oryginalną, bo pamiętaj, że piszesz w dzienniku prawego centrum. Naigrawaj się z fabrykantów systemów. Wreszcie możesz wykrzyknąć w pięknym uniesieniu: „Oto jak ocena naszego kolegi roi się od błędów, od kłamstw! I czemu? Aby poniżyć piękne dzieło, aby oszukać publiczność i dojść do tego wniosku: Książka, która idzie, nie idzie. Proh pudor!proh pudor (łac.) powiesz rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. pochwały i oto drugie wydanie rozchwytane! Oto jak: w przyszłą sobotę napiszesz ćwiartkę w naszym tygodniku i podpiszesz ją „de Rubempré”, nazwiskiem. W tym ostatnim artykule powiesz: „Właściwością pięknych dzieł jest, że wzniecają bogate dyskusje. W tym tygodniu taki a taki dziennik powiedział to a to o książce Natana, ten a ten odpowiedział mu na to wymownie”. Krytykujesz obu krytyków: C. i L., mówisz mi mimochodem komplement z okazji mego pierwszego artykułu w „Debatach” i kończysz, twierdząc, że książka Natana jest najpiękniejszym dziełem epoki. To nie obowiązuje do niczego, to się mówi o wszystkich książkach. Zarobiłeś czterysta franków w ciągu tygodnia, oprócz przyjemności, iż gdzieś po drodze napisałeś prawdę. Ludzie rozsądni przyznają słuszność albo panu C., albo L., albo Rubemprému, może wszystkim trzem! Mitologia, która niewątpliwie jest jednym z największych wymysłów ludzkich, umieściła prawdę na dnie studniMitologia (...) umieściła prawdę na dnie studni ot, otóż., mój chłopcze. A teraz naprzód, marsz!	Nie mogę, mamo! Boję się go. Wszakże wiesz, jaki jest i kochać go nie mogę. Gwałtowny i ordynarny, dręczył cię tak, że postarzałaś się przed czasem. Czemuż ma być naszym panem? Zachowuje się jak szaleniec, czemuż mam go tedy czcić i szanować? Niedobry, niemiłosierny, mocny, może nas każdego dnia pozabijać albo wyrzucić z domu. Czyż mam go kochać za to?	Cóż to dziwnego? Tym bardziej się do niej przywiązał, że ją z rąk Bohunowych wydarł i tyle dla niej niebezpieczeństw i przygód w ucieczce doświadczył. Póki tedy była nadzieja, póty się i jego dowcip na fortele wysilał i sam się na nogach trzymał, a teraz nie ma on już naprawdę co na świecie robić, samotnym będąc i serca nie mając o co zaczepić.	Jestem niska, głupia, będziesz miał rację, jeżeli mnie potępisz, ale nie umiałabym obejść się bez zbytku, bez atmosfery bogactwa. Wstydzę się tego... Gdybyś ty był bogaty!	Miałem złamaną rękę, więc nie mogłem się o nic go wypytać.	Rozpatrujesz się pan w moich muszlach, panie profesorze; rzeczywiście mogą one zainteresować naturalistę. Lecz dla mnie mają one jeden powab więcej, bom je zebrał wszystkie własną ręką, a nie ma morza na kuli ziemskiej, w którym bym nie czynił poszukiwań.	Zapytałem Manga, czy co widział. Odpowiedział mi, że Czerwone Kwiecie zakwitło u wrót wioski, a wokół niego zasiedli ludzie ze strzelbami. Otóż miałem sposobność przekonać się na własnej skórze że strzelby ludziom nie służą do zabawy. A teraz właśnie, gdy z tobą wiodę rozmowę, Braciszku, pewien człowiek szuka naszego tropu, być może nawet, że nań natrafił!	Wstałem dziś o szóstej, ty spałeś, jak zabity, a ja nie miałem co robić; czułem się całkiem przytępiony pijatyką wczorajszą; udałem się do sali i spostrzegłem jednego z naszych Anglików, targujących się z handlarzami koni, ponieważ wierzchowiec jego zdechł wczoraj. Podszedłem do niego, a widząc, że daje sto pistolów za przepalonego bułanka, przebóg, mój panie, mówię do niego, ja mam także konia na sprzedanie.	Ale, Jędruś, poproś panny Janiny, niech przyjedzie zobaczyć; może się jej co nie podoba, to można teraz jeszcze zmienić.	Dziś z tobą o tym nie gadać, kiedy leżeć i lizać się musisz.	Przeczę i zaręczam, że księżniczkę znajdziemy. Za Kaźmirza stało się to królestwo czem od wieków nie było, państwem wielkiem i mocnem. Koronę jego na skroń włożyć, warto coś ważyć za to.	Zgoda. Ja zostanę tutaj ze swymi ludźmi... tak nie będzie powodu do obaw. Mogą być inne drogi prócz tej, którą wybraliśmy na klifie, tak samo może być więcej dróg w Iglicy. Ale z pewnością między wybrzeżem a Iglicą nie ma żadnego innego połączenia prócz tego tunelu. Dlatego przez tę grotę musi się przejść. Zostanę więc tu aż do pańskiego powrotu. Niech pan idzie, panie Beautrelet. Niech pan będzie ostrożny... a w razie najmniejszego podejrzenia zaraz wraca.	Mój Boże! Czego ci mężczyźni nie wygadują! Z pewnością nigdy nie zrozumiem tego, o czym rozprawiacie. Och! Henryku, jestem na ciebie naprawdę rozgniewana. Dlaczego starasz się wpłynąć na naszego miłego pana Doriana Graya, aby opuścił East End? Zapewniam cię, iż byłby dla nas wprost nieoceniony. Jego muzyka podobałaby się na pewno.	Tak cichutko? Ot, co ja wam powiem na pocieszenie. Dawnymi czasy, w szczęku broni i burzach namiętności rozpaczały kobiety po kościołach gotyckich: „Przebacz nam, Panie, bośmy kochały tak bardzo!” A Bóg tych kobiet kochających bywał nielitościwy: ile stąd rzewnych ballad i legend w wierszach pięknych, którymi żywiły się po zamkach wyobraźnie kobiet, własne jak woń kwiatów. Nam dzisiejszym wypada wzdychać po alkowach: „Przebacz nam, Boże, bośmy tak bardzo nerwowe”. I ten Bóg kobiet nerwowych okazał się... dobroduszny. Wynikają stąd zaledwie, brr! szpetne ballady plotek, którymi żywi się cuchnąca jak rynsztoki wyobraźnia tłumów miejskich. Tego się strzeżcie, dziewczęta moje: zamykajcie okna od ulicy!	Tu się z nami wybijcie! Przeskoczyłem na prawą stronę i za jedną sekundę bylibyśmy już jak Bóg w niebie uderzyli, ale wtem otworzyły się drzwi z łoskotem i w tymże samym momencie, kiedy w sieni dawał się słyszeć głos kobiety wołający: „Dlaboga! Gdzie pan? Gdzie pan?”	Ech, powoli wrócą ci siły! Cóż to jest kula przez pierś? Ot, drobnostka! Nie takie już rzeczy przeżyłem, a czuję się nie najgorzej.	Ale skądże wiesz, jak się nazywam?	Ponieważ niemożliwym jest, abyś się stała mądrą i użyteczną, więc lepiej by było, gdybyś uschnęłauschnęła odpowiedziała Ania niemiłosiernie.	Tak się wam ino przesłyszało; gałęzie łomocą o szyby, w kominie świszczy...	Odpuśćcie mi śmiałość niezmierną... nie baczcie na zuchwalstwo... Zasługuję na Wasz gniew, Panie, ale co inszego mam robić? Zrzućcie ze siebie czym prędzej te mokre łachy; mój kożuch gruby, ciepły, wnetki się zagrzejecie.	Parzą się juchy i tak ślepną, że na człowieka nie baczą. Na zwiesnęzwiesna (gw.)	Ale hetman nie czyni tego, co mu król jegomość każe, bo pewnie mu nie kazał ze Szwedami się łączyć. Nie wolałżebyś to Szwedów bić niż mnie, krewnego, w ręce im wydawać?	Śmiej ty się, śmiej a ja ci sto wypadków opowiem takich, gdzie wiarogodni i starzy ludzie naocznymi świadkami byli.	Adam, wyrodne dziecko zakazuję ci. Ty nie myśl, żeś maturzysta. Ja, ojciec, ci mówię, że jeśli nie przeprosisz szanownego pana i gościa w tej chwili, to ja, ojciec, ciebie własnoręcznie, słyszysz, staropolskim zwyczajem. Ja człowiek starej daty i nie będę zważał na lata.	Mamy tu wszelkiego gatunku ludzi Jest to jedno z więzień, w których długoletni więźniowie odbywają służbę poprawczą, zanim zostają przenoszeni do Portland lub Dartmoor. Mamy tu różnych drabów. Może skoro pan ukończy swoje widzenie się z tym człowiekiem... a propos, czy pan mówi po rosyjsku?	Tylko to masz w głowie! Nie jesteś lepszy od niego. A ty, przepuszczasz dziewkę na ulicy?	Wiatr waszej książęcej mości na nim nie dogoni! Tatarzyn przed nim nie ujdzie!	A teraz musimy dotrzeć do końca. Czy chce pan pozostać rozsądnym człowiekiem? Czy chce pan pozwolić, bym wziął ten kieliszek i bez dalszych wyjaśnień opuścił pański dom? A może już całkowicie owładnęła panem ciekawość? Niech pan się dobrze zastanowi nad odpowiedzią; decyzja pańska będzie dla mnie miarodajna. Zależnie od tej decyzji pozostanie pan taki, jaki pan był dotychczas, a więc ani bogatszy, ani mędrszymędrszy	A teraz postaw rękę przed oczyma... Widzisz piramidy?... Nie widzisz. Otóż zaćmienie słońca jest tym samym: między słońcem a nami staje księżyc, zasłania ojca światła i robi noc...	Owszem tylko nie przypuszczałam, aby tu było jej tyle.	Więc mówię ci, nie zważaj na jej zakazy i pogadaj z ojcem otwarcie.	Mówcie co chcecie na innych na Konrada tylko nic. Chowaliśmy się razem, u jednej matki na rękach... A, komuż by już dać wiarę!!	Bo nie dbasz o to.	Czemu sama nie idziesz?	Dobrze! Teraz wyjawię ci te dwie zasady. Przedewszystkiem nigdy nie mów źle o rywalu, a powtóre nie opóźniaj oświadczyn.	Jezu miłosierny! Wszystko inaczej. Jedni powymierali! Drudzy powyrastali, niczego nie można poznać!	Małżonek szanownej pani nie tańczy?	Nic strasznego nie powiedziałam.	Nie nowina to jej, co roku se to robi.	No, wstawaj i chodź, bo potem nie będzie czasu myśleć o tobie.	Poleski nie był pozbawiony pewnej... powiedzmy sobie szlachetnej dumy.	Tak moje panie, uważam odtąd stosunek z panną Wandą za poniżający godność osobistą kobiety, która umie siebie cenić, i postanawiam nigdy nie przyjąć ją w swym domu, ani przy spotkaniu nie podawać jej ręki...	Że jest stara i nie może chodzić.	Siadaj pan. Jeżeli jeść pan nie chcesz, to pić ci przecież wolno	Wspaniały szkielet... patrz pan tylko na ten tors, na ramiona	Chcesz rękojmi masz słuszność. Wykradnij mnie, jedźmy do Londynu, będę zgubiona na zawsze, zhańbiona... Więc dobrze! Okryj mnie hańbą to będzie rękojmia.	Często pan bywa narażony na niebezpieczeństwa?	Co pan ma na myśli doktorze Monygham? Czy to znaczy, że pan podejrzewa młodszą siostrę?	Ależ, panie, ja mam bal w domu!...	Bóg wié! Jedni gadają że poszła gdzieś służyć do miasteczka: drudzy że ją zabrali i namówili cyganie, co to tu byli i niedawno nocką zemknęli...	Chował biedę, a raczej bieda jego chowała.	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	Gdzie i co rok, przed gankiem. Pietrka ino patrzeć z lasu, przywiezie gaci jodłowej i świerczaków, zaś Jagustynkę z Józką zarno po obiedzie pchnęłam po ziela na wianki.	I zaprzysięgną na mieczach, jeżeli waść chcesz.	Ja wiem, ja słyszałam w Thumsee	Pan ma te pieniądze? to znaczy tutaj, w kieszeni?	Subagazi! krew jest na twojej twarzy.	W takim razie muszę chyba ja...	„Czy-na-Mar-sie-są-lu-dzie?” Mam to czytać?	A Julja?	A to Józia kazała przynieść cebratki, bo świniom trza żarcie narządzać.	Ach, mój Boże. Przecież i między wami są tacy, co jedzą swoje, a jednak wyszli. Więc i nam należało... jako towarzyszom.	Ach, więc chodziło ci o pieniądze!	Ale gdy więdnąć przyjdzie, to smutniej zwiędną to były także słowa mojego instynktu.	Bardzo dobrze!... to była chłopka prawdziwa! Masz pani temperament i głos, dwie pierwszorzędne rzeczy!	Biedna papuga! I cóż? Czy spełnił obietnicę?	Chcę sprostowania.	Coście robili zatem?	Czyi ludzie?	Cóż dalej?...	Cóż jej jest?	Cóż to znaczy?...	Dlaczego?...	Handel mówił dalej baron.	I tak będzie co rano.	I zimno.	Idź	Jak to?	Jako żywo powiedziała!	Jest ktoś jeszcze w sieni!	Mamy też instrumenty muzyczne możemy coś panu zagrać.	Mateusz!	Meine Damen und Herren, da liegt der Hund begrabenMeine Damen und Herren, da liegt der Hund begraben (niem.)	Nic więcej?...	No proszę, co za kapryśny Murzyn! Zobaczymy, co powiesz, gdy zgłodniejesz.	No widzisz, Joe! Mówiłem ci, że Huck dobrze to pamięta!	Oczywiście, żona protestuje, to są wszystko neuropatki.	Od Horotkiewicza?	Pijcie piwo Świdnickie!	Tak, potwierdziła wzorowa małżonka tem bardziej z wizytą, bez mego Felunia.	Tak, właśnie przy samym oknie. A ty musisz zawsze gdzieś stać i wypatrywać.	To zamaszkarzonyzamaszkarzony (daw.) członek katolickiego zakonu jezuitów, którego główną misją było zwalczanie reformacji; jezuitom przypisywano zakłamanie, przewrotność i bezwzględność, stosowanie zasady, że cel uświęca środki..	Torbjörn, Torbjörn!	Weźmiesz czterdziestu pocztowychpocztowy	Więc nauczę cię!	Wróciły czasy mego nieszczęścia; syn będzie dla mnie jeszcze gorszy niż ojciec!
I co Znalazłeś pan wóz i woły?	Jeszcze jedna kwestia W jaki sposób ukryje pan przed wywiadem obcym fakt finansowania Centrali przez Skarb Polski?	Proszę mamci... ten pan bardzo jest grzeczny. Sam do mnie podszedł, jakem siedziała na belce, i pierwszy zaczął mówić. A potem, proszę mamuńci, to jest ten sam pan, który wczoraj był w teatrze... To on mi rzucił na kolana różę...	Nie klep pan głupstw	Ja też nie patrzę różowo. Pomijam, że ogólny stan rolnictwa jest w całej Europie zły, bo to rzeczy znane, ale pomyśl pan tylko: ma szlachcic czterech synów, więc każdy z nich odziedziczy tylko czwartą część ojcowskiego majątku. Tymczasem cóż się dzieje? Każdy, przywykłszy do ojcowskiej normy życia, chce żyć jak ojciec to zdolniejsi obierają rozmaite zawody,	Jest to święty człowiek który oddał całe mienie, aby mnie, nie znanego sobie, wykupić z niewoli. Niechaj mu Pan nasz, Zbawiciel, zgotuje za to niebieską nagrodę.	Ależ panie, jeżeli wszyscy księgarze powiedzą tak jak pan, w jaki sposób wydać pierwszą książkę?	Panie doktorze, zapomniał mi pan przepisać dawki!...	Sądzi pan, że opuścił wyspę?	Koniec końców jeżeli już niepotrzebny tu jestem, wypraw mnie gdziekolwiek, strasznie nudny jest ten twój pan Bonacieux.	A twojać jaka bieda? Nieznajomą, niewiadomą z łuży (kałuży) wyciągnąłeś i, kab dobra była, chciałeś! Głupi ty! Ja odrazu wiedziała, co z tego będzie. Czortouska córka, do swego baćka czorta powróciła. Wiadomo, czort swoje dzieci lubi i nigdy ich zupełnie od siebie nie puszcza. Choć i puści kiedy, to na krótko, a potem znów pazurami za duszę zaczepi i do siebie ciągnie, aż póki ze wszystkiem do piekła nie zaciągnie. Tak już musi być; tak już widać Pan Bóg najwyższy chce, żeby jedne ludzie Jemu, a drugie czortu służyli. Ty, Pauluk, Bogu służ, a o czortouską córkę nie dbaj. Cudza ona tobie była i cudza znów zrobiła się. Niechaj sobie marnie ginie i przepada...	Żałuję tego spotkania Ten d’Argencourt, dobrze urodzony, ale źle wychowany, dyplomata mniej niż mierny, mąż opłakany, dziwkarz, intrygant jak z komedii, jest z rzędu ludzi niezdolnych zrozumieć, ale bardzo zdolnych zniszczyć rzeczy naprawdę wielkie. Mam nadzieję, że nasza przyjaźń, jeżeli ma się kiedyś ugruntować, będzie taką i mam nadzieję, że pan zrobi mi ten zaszczyt, aby ją, na równi ze mną, chronić od kopnięć osłów, którzy, przez próżniactwo, brak taktu, złość, depcą to, co zdawało się mieć szanse trwania. Na nieszczęście ludzie światowi są przeważnie z rzędu takich.	To coś podobnego do tego, co można czytać o owych błędnych rycerzach, którzy te wszystkie, które wyliczyłeś, mieli przymioty, ale jak mnie się zdaje, to powiem panu szczerze, że albo sobie ze mnie żartujesz, albo temu poczciwemu szlachciurze brakuje we łbie piątej klepki.	Z widzenia tylko, bo przecież ja nie bywam w tym wielkim świecie łódzkim, u tych rozmaitych Bucholców, Mendelsohnów, Salcmanów, Meyerów i innego robactwa. Znam ich wszystkich z widzenia tych młodych, a starszych od Michla, gdzie się czasami schodzimy; znaliśmy się wszyscy co prawda lepiej, ale to było dawno, kiedy w Łodzi panowała jeszcze uczciwość i nie było milionerów. To były takie czasy, o których wy młodzi nie macie pojęcia. Ja wtedy byłem z Geyerem starym największą łódzką firmą. Pary, maszyn, elektryczności, weksli, tandety, plajt, podstępnych pożarów, nikt nie znał nawet ze słyszenia.	Nie, nie potrzeba. Nie całowałeś ty mnie, jakeś był mały, to się i teraz obejdzie.	O, przestań! Ja tego nie chciałam! To było okropne z mojej strony, ale okazałeś tyle dobroci, uczyniwszy to mimo woli Anny, że się nie mogłam powstrzymać i rzuciłam ci się na szyję. Powiedz mi wszystko i nie dawaj już wina, bo gdyby nie ono, z pewnością nie postąpiłabym w ten sposób.	Kiedy powiedziałem, że wodzi, to wodzi. A jak cię długo nie ma, to raz po raz na drzwi spogląda. Pytaj go ty.	Pani jesteś jego córką! alboż mnie pani nie poznajesz? Mieszkałem w Swendborgu, miałem żonę i syna! Ach! Okropne nieszczęścia zwaliły się na biedną moję głowę! Tu byłbym umarł z głodu, gdyby mnie klasztor nie przyjął na braciszka.	A cóż mnie do teatru! gdy do niego chodzę to za miejsce płacę... jakoś to będzie!	Prawdopodobnie, bo zjeżdżamy na jeszcze gorszą, boczną drogę. To przypomina nasze puszcze przed dwudziestu laty. Pierwszym twoim czynem powinny być szosy...	To czarodziej przysłał gila Wiem na pewno. Oboje bowiem lękali się niepomałuniepomału (daw.)	I to jest właśnie klęskowy wpływ tego, co ludzie nazywają pesymizmem A rozsiewają nam się jego ziarna z dwóch stron: ze Wschodu (poznała pani brata Leny	Przeciwnie, ona cię kochała, Naściu właśnie przed chwilą mi to mówiła. Rozmawialiśmy o tobie i Delfina utrzymywała, że ty jesteś piękna, a ona tylko ładną nazwać się może.	Przywodzisz mnie do rozpaczy Obracasz nóż w otwartej ranie! Powiedz, co zrobiłbyś, gdyby to twoja siostra była na moim miejscu i słuchała takiej rady, jaką ty mi dajesz?	Właśniem z tych rąk się wyśliznął... a to wiesz, że na Podlasie tędy droga... Ale mniejsza z tym. Zdrada, Honor, SzlachcicGdyś pierwszy raz tę pannę porwał, wyzwałem cię na szable... prawda?	Przedsiębiorstwo pogrzebowe przysłało mnie. Lękałem się, że mnie uprzedzą konkurenci, więc użyłem fortelu.	Masz rację, ta kobieta go zgubiła, ten potwór bezduszny ten zły duch jego domu... Ona was tak wychowała, ona zatruła mu życie, ona rozdzieliła nas, najlepszych, najbardziej kochających się braci! Ona mi zabrała brata! To jej podłość zacisnęła mu stryczek na gardle! To przez nią ten najszlachetniejszy człowiek doprowadzony został do oszustwa. Taka hańba, taka hańba! O Boże! O sprawiedliwy Boże! Ukarz ją strasznie za jego śmierć, za moją krzywdę, za mój wstyd! Ukarz ją strasznie... ukarz... ukarz...	To właśnie!... Bo im kto więcej jest zrozpaczony, tym bardziej stara się ukryć. O, ja wiem, bo sama najgłośniej śpiewam wtedy, kiedy się czego boję...	Bella poleciała wczoraj na stację. Widziała ją Mówiła, że jest przyzwoita, a Radlicz dowodzi, że śliczna. Kłócili się o to cały wieczór. Jakąż ona rolę sobie obrała?	Dlaczego? Denhoff smutny małżonek i nie młody, jest z nim najnieszczęśliwszą... Jeśli króla rywalem mieć nie zechce... Marynia się rozwiedzie...	Ha, w takim razie nie zdziwi się pani, jeżeli od wakacyj...	Ot, co będzie za to, chłopcze	Więc pójdę ale dopókim tu jest, ust nie zamknę...	Ja miałam szczególne przejścia z ciotką, ale radziłam sobie, jak mogłam, o czym się zaraz przekonacie Czytałam właśnie wiecznego Belshama, z przerwami jak zwykle, bo ciotka zaraz drzemie, a ja biorę czym prędzej jakąś miłą książkę i połykam ją chciwie, póki się nie ocknie. Dziś stało się inaczej, bo opanowała mnie senność, zanim zaczęła się kiwać, i tak ziewnęłam, że zapytała, dlaczego otwieram usta, jak gdybym chciała połknąć całą książkę na raz.	Najprzód dlatego, że elekcya, aby się stała zasadą, wymaga bezwarunkowéj między wyborcami równości, do czego nigdy nowoczesna polityka nie dojdzie. A potém, wielkie społeczne czyny dzieją się tylko potęgą uczuć, które jedynie mogą połączyć ludzi, a filozofia naszego wieku ugruntowała swe prawa na interesie osobistym, który ich rozdziela. Dawniéj częściéj niż dzisiaj zjawiali się w narodach mężowie ożywieni szlachetnym duchem współczucia dla cierpień ludu i pragnieniem przyniesienia im ulgi. Księża, dzieci klas średnich, opierali się przewadze siły materyalnéj i bronili lud przeciw jego nieprzyjaciołom. Kościół miał posiadłości ziemskie, i właśnie te sprawy doczesne, zamiast wzmocnić, osłabiły go wkońcu. W istocie: jeżeli ksiądz ma jakieś przywileje, uważają go za gnębiciela; jeżeli go państwo opłaca, staje się urzędnikiem i winien mu poświęcać swój czas, serce i życie. Ale niech ksiądz będzie biednym, niech będzie księdzem dobrowolnie, niech nie ma innego oparcia prócz Boga, innego majątku prócz serc swoich wiernych, a stanie się misyonarzem, apostołem, księciem dobrego. Jedném słowem, panuje w niedostatku	Jako szlachcic protestuję! i prawo mnie broni!	Nie jestem więc wszechwładnym? zapytał.	Nie rozumiem, Felu, jak można śmiać się w takiej chwili	To jest dwór w Niezdołach. Niezdoły, taki majątek jednych państwa, Rudeckich, moich krewnych i opiekunów.	W tym my jest wielka siła Ja im wykładam trygonometrię. M’Turk ma może jakieś wyobrażenie o tym przedmiocie, ale dla Beetle’a sinus i cosinus to śmierć	Widziałam zdala że was tu ten stary zabawiał. Nie przystało wam, tak z mężczyznami obcować, bo są wszyscy, i starzy nawet, zwodnicy złośliwi... Czemuście go nie odprawili?	Co tu się stało? Wszyscyście wystraszeni, macie miny grobowe. Mówił mi posłaniec, że babcia zdrowa.	Jest więc w tym domu chory, którego trzeba łapać?	Widzisz ich?... I czy nie przychodzi ci do głowy, że ze względu na bezpieczeństwo publiczne należałoby wódkę darmo rozdawać ludowi, tak, jak chleb rozdawano plebsowi rzymskiemu? Na kartki, psia jego mać, na kartki. Każde bydlę otrzymuje gratis czterdziestkę gorzały.	Tak jest, jutro niedziela! Grajek przyjdzie z ciastkami lub obrazkiem, bo nie był zeszłej niedzieli.	Wszystko, bo Hüberman powiedział, że tutaj u was nic nie dostanie porządnego.	Że Jagna z wójtem się sprzęgła, cosik mi o tym bąknęli	Aha! Więc mamy zabrać nasz dom z waszego gruntu?	Cała zamieniłam się w słuch...	Chodźmy prędzej, bo się spóźnimy na przedstawienie.	I może także miejsce, w którym on się znajduje?	Ja nie mogę nic wiedzieć.	Konkurentów nie zabraknie	Nie wolno mi chodzić po trawie.	Nie.	No... a jakby się kochała? hę?	Pozwólże i mnie bym podziękował ci za szczęście naszego syna.	Wielką głowę czy małą, proś Pana Jezusa, cobyś jej o północku nie nadybał. Ino tyle ci gadam.	Wiesz, Dżek, twój imiennik był u mnie.	Więc tylko o rok od Olesia młodszą jestem...	Gotów jestem przypuszczać, że tak jest.	Ależ zaraz, Beautrelet...	Dobrze. Dobrześ zrobił. Byłem bardzo zmęczony. Mój święty też chorował. Podobno wpadł do...	Dzięki listowi z Elby, pisanemu do ciebie, ojcze. Znalazłem go w kieszeni wysłannika. Gdyby ten list wpadł w inne ręce, już byś był rozstrzelany, mój ojcze.	Mój drogi Athosie, jesteśmy otoczeni szpiegami! Cóż, Katty, sądzisz, że cię poznał?	Prawie, że tak, prawie. Ale pani mi pomoże, nieprawdaż?	Zabierz ją stąd, Hanuś. Umyj ją, uczesz, otrzep i dopiero niech wraca, jak będzie w porządku.	A gdzie Fernand?	A ja potrzebuje dziś! podchwycił Szulc.	Ach! Kazię!	Ależ posłuchaj, Hudelciu, w twoim wieku... no wiesz... w mieszkaniu przebywa przecież chłopiec...	Arnulf! daj pokój	Baśka, dosyć! Ledwie już dyszysz!	Co robi księżniczka?	Cóż dalej?	Danglars kiwnął potakująco głową.	Dawaj!	Dlaczego? A cóż w tem złego?	Dopiero w niedzielę, trzy dni temu.	Idźcie lepiej z Wacławem poszukać pięciolistnego bzu.	Imię, Obcy, Patriota rzekł Charłamp	Ino o co?	Ja po swojej koniczynie już dziś i zaorałem!	Ja?... Na nic.	Janowa z jego matką?	Jużciż choćby w lektyce nieść przyszło, ojciec będziesz na mojem weselu...	Kapłan jestem	Kto?	Kto? Naturalnie ty, najdroższy, i twoja narzeczona, twoja słodka Gburcia!	Ktożby prosił? ktoby wstrzymywał?	Myślicie?	Młody?	Ryzykuje pani za wiele tam grają kolosalne siły i mają wenę: przeczuwam porażkę na całej linii.	Skąd wiedziałeś?	Stara jestem i niezdolna mówić nieprawdy, odpowiedziała z powagą pani Starowolska	Słyszałem o nim	Słówko trochę za ostre.	Tak,	Tak, tak... Lizo... no... ale może przecie...	Wójt wamawama (gw.)
Nie, nie pani Arsène’owa Lupin! Albo jeśli pan woli: pani Ludwikowa Valméras, moja prawowita małżonka, zaślubiona mi wedle wszelkich formalności prawnych. I to dzięki panu, panie Beautrelet.	Posłuchaj zatem. Zwiodłem Cyrana i Manuela, to prawda, ale zwiodłem także hrabiego, pozwalając mu myśleć, że wszystko skończy się z chwilą, gdy jego brat powróci, skąd wyszedł. Gdy już panna de Faventines zostanie hrabiną de Lembrat i gdy Manuel, powróciwszy do nas, wyleczy się ze swej głupiej miłości do córki jaśnie wielmożnego margrabiego, zajmę się wówczas jego przyszłością i naszym losem.	Ależ, proszę pani pani zrobi, co zechce, a ja powiem, czego uczy medycyna... Brat pani, jeżeli ma przyjść do siebie, musi zmienić otoczenie i tryb życia, koniecznie... Dlatego najlepiej będzie wysłać go w podróż...	Myślę, że lepiej pani zrobi korzystając z samolotu. Do Wilna pani doleci, a w Wilnie można już telegraficznie z Warszawy zamówić samochód i wprost z lotniska pojechać do Radoliszek. To znacznie będzie szybciej niż koleją. Droga w obie strony zajmie pani niespełna półtorej doby. Ściśle trzydzieści osiem godzin, wliczając w to dwie godziny pobytu na miejscu.	Nie wiem, pani. Dość, że jestem ciekawa.	No właśnie! Grzeczny, dzielny chłopiec. Wspaniały chłopiec! Dwa tysiące wierszy to dużo, bardzo dużo.Nauka Mój chłopcze, nigdy nie pożałujesz trudu poświęconego nauczeniu się ich, bo wiedza ma wartość większą od wszystkiego innego na świecie. To ona czyni ludzi wielkimi i dobrymi. Ty, Tomaszu, też zostaniesz kiedyś wielkim i dobrym człowiekiem, a wówczas powiesz sobie: „To wszystko zawdzięczam temu, że w dzieciństwie miałem wielkie szczęście uczyć się w szkółce niedzielnej. To wszystko zawdzięczam moim wspaniałym nauczycielom, którzy nauczyli mnie pracować, to wszystko zawdzięczam drogiemu panu dyrektorowi, który dodawał mi otuchy, czuwał nade mną i dał mi tę piękną Biblię, aby mi towarzyszyła przez całe życie. To wszystko zawdzięczam dobremu wychowaniu”. Tak będziesz kiedyś mówił, Tomaszu, i za żadne skarby nie będziesz chciał oddać tych dwóch tysięcy wierszy. A może teraz powiesz mi i tej pani coś z tych pięknych rzeczy, których się nauczyłeś? Prawda? Bo my jesteśmy dumni z chłopców, którzy się dobrze uczą. Na pewno znasz imiona dwunastu apostołów. Może wymienisz nam tych dwóch, którzy najpierw zostali wybrani?	Sid! Ani słowa nie dam na niego powiedzieć, teraz, kiedy go utraciliśmy! Bóg weźmie go już w swoją opiekę, nie martw się o to, mój drogi! Och, droga pani Harper, nie potrafię się pogodzić z tą stratą, nie wiem, jak ja to przeżyję! To był kochany chłopak, choć nieraz porządnie mi dokuczył.	A co to za dziewczyna?	A czy też nałożono cenę na jego głowę... jak na Mah... na wszystkich innych?	A jakeśmy ściągali ze straganów jabłka i policjant cię gonił?	A jaki elegant!	A jakże. Żeby ją znowu ten koń zdusił... Idzie mama jutro do prania?	A pana Pawła nie można tak źle sądzić. Jest bardzo zajęty. Dla samego siebie czasu znaleźć nie może. Karolcia nie rozumie, że jego sprawy to są wielkie, wszechświatowe sprawy. No, idź już. Dobranoc.	A takitaki (reg.)	Ale da się zrobić? Co? W razie czego przecie są dokumenty, mam je w ręku, w razie jakichś zastrzeżeń mogę powtórnie udowodnić...	Ale jeśli spotka cię nieszczęście!	Ależ bo je spotkałem... Jeździłem z nimi do Wersalu.	Ba, dowód! Cicho, matko!	Bom się przekonał, że on pochodzi z bardzo dobrej rodziny, niegdyś włoskiej... Oni się kiedyś nazywali Masco	Byłeś, ojcze, na tym statku?	Było mi strasznie gorąco, więc postanowiłem zrobić małą dziurkę. Ale zaciąłem się w palec. A potem słyszałem, jak nas zamknięto na klucz.	Cicho, cicho, nie wspominaj tych chwil strasznych!	Ciężko ci tu siedzieć? Czemu to?	Co mi jest? także się pyta, mądra!... Albo nie rozumiesz, że jeżeli dziedzic sprzedał mienie, to Niemce odbiorą nam łąkę?...	Co się stało, Polinezjo?	Co to jest?	Co ty szczekasz, gadzino podła, co!	Co waść gadasz! Niemcy dobrzy żołnierze.	Czy widziałeś ją dzisiaj?	Człowieku, przecież mówiłem panu, że razem pracowaliśmy w banku, w Symferopolu, a pan jeszcze pyta.	Cóż się z nim stało?	Cóż ten? złego co masz nań?	Dalibóg, nie wiem wiozę go pierwszy raz; ale to mógłby być ów książę, do którego należy zamek w Maffiers; mówił mi właśnie, że wysiada w drodze, nie jedzie do Isle-Adam.	Dawne to już, ubiegłe czasy, mości panie. Jeszcześ wówczas wasze nawet Wschodnich Galicjów nie oglądał.	Dostrzegłem dziś z rana we mgle jakiś ląd, może o dwadzieścia mil od nas na zachód.	Ha ha! mój chłopcze odbijasz się przy szampańskim.	Jeszcze nie czas, owoc nie dojrzał Królowi staremu nie dosyć dokuczyła kochanka, mało się o nią troszczy. Trzeba czekać aż poczuje, że mu zawadza i młodej królowej serce męża odbiera.	Już tedy nie pierwszy raz tam będziesz?	Kim jesteście i skąd przybywacie?	Kto mówi o śmierci?... Nie żartujcie, ja mam wuja.	Kto potrzebuje pieniędzy? Do czego mi były pieniądze potrzebne?	Którędy mam jechać	Lepiej niech pan rewolwer schowa.	Mam, a jakże, mam dwie komnateczki obszerne.	Mnie duszno, mamo.	Natychmiast! Rusz się! Karolina umiera!	Nie będą ci dziś służyli, rozumiesz?	Nie mówiłem tego...	Nie wiem, czy to pana dotyczy ale wiem, że masz jakiś osobisty powód do nienawiści wobec Dantèsa. Kto sam nienawidzi, przeczuwa nienawiść w innych.	Nie wiem, zdaje się, że nie.	Nie wydaje mi się to miejsce stosownym dla dzieci, nawet tymczasowo	Nie, panie Jesteś wolny niczym wiatr.	Nie; upewniam pana, że to nie fantazja. Czy trwa on w swym uporze i pretensji swych nie chce się wyrzec?	Niech się świat poleruje, niech się kpy biją!	No, a Kuźnice?...	O tak, wszak mówiłem panu hrabiemu...	O tak... Ale tu trzeba mieć własną maszynę i mieszkanie, i wszystko... Kto tego nie ma, musi iść w służbę.	Ordynarny brutal nadchodzący cham (tytuł utworu Dmitrija S. Mereżkowskiego z 1906 r.).”... Goryl!	Pamiętam to dlatego, że śmierci księdza towarzyszył pewien szczególny wypadek.	Pan Wołodyjowski.	Pan jest jasnowidzący!	Panie, źle robisz, chcąc mnie urazić Żem gaskończyk, to prawda, a skoro wiesz o tem, nie potrzebuję ci mówić, że gaskończycy niełatwo to znieść potrafią, zatem, skoro kogoś proszą o przebaczenie, choćby za głupstwo nawet, przekonani są, iż czynią więcej, niż powinni.	Patriotardspatriotards komuniści.! Wszyscy do raportu!	Petroniuszu! Petroniuszu! O Feniksie pogadamy kiedy indziej.	Pewno, że o kanapie. Toż w sklepie lada wąska, no i twarda. We dwójkę, zwłaszcza z panem Czyńskim, trudno się na niej wygodnie ułożyć.	Poczekajże pan Aha... to był marynarz, prawda? Miał się żenić z Katalonką? Tak, tak, przypominam sobie teraz: to była poważna sprawa.	Poczuły też we dworze swoje i ciągną.	Powiem ci to zaraz w dwóch słowach.	Prawda! Rogi mają na hełmach! ale ci dwaj ranni, młodzi są bardzo jeszcze... i	Przybywając do miast wchodziłem do karczmy, wyszukując kogo bądź, kto by rozumiał po angielsku. Wówczas objaśniałem, że poszukuję mej bratanicy, i wywiadywałem się o znajdujących się w hotelach i zajazdach cudzoziemców, i pytałem, czy kto nie widział gdzie podobnej do Emilki kobiety. Rozpytawszy, szedłem dalej. Pomału, gdym się gdzie zjawiał, zauważyłem, że coś już o mnie słyszano. Wieśniacy wynosili mi jedzenie i picie, zapraszali na nocleg i niejedna matka, mająca równe wiekiem Emilce córki, wyczekiwała na mnie na rozstajnych drogach, pytając, czym nie wpadł na ślad zaginionej. Niektórym z nich śmierć wydarła ich dziewczęta. Bogu wiadomo, ile mi te kobiety okazały współczucia i dobroci.	Przynajmniej się nią wydaje nam wszystkim i królowej matce, która wcześnie zapobiegać musi, aby w razie nieszczęścia, d’Alençon, król Nawarry a z nimi Condé, Turenne i ich przyjaciele nie pochwycili regencyi.	Raczej dobrze	Samobójcze zamiary Leszka.	Stabrowska?... ta literatka?	Sto dwadzieścia sążni lub sześćset stópSto dwadzieścia sążni lub sześćset stóp	Słowo ci daję, Aramisie połącz krótkość z trudnością, a pewnym być możesz, że twój poemat posiadać będzie dwie zasługi.	Słucham.	Słyszałem ja słyszał; ta-to się we wsi wydziwić nie mogą waszéj robocie i ochocie.	Tak jest, święci ojcowie To są ręce ukrytych między nami Fenicjan. Obdzierają oni króla i pisarzy, a chłopów zabierają w niewolę, gdyż im już nic wydrzeć nie można...	Tak, sahib.	Tak, tak Heyst kiwnął potakująco głową i dodał, oburzony wciąż na owo uszczypnięcie, które raczej odgadł niż zobaczył:	Tak.	Tedy będę szczery. Wie pan, profesorze, ile żywię dla pana czci, pietyzmu, wdzięczności. Jednak obiektywnie rzecz biorąc, nie można tym panom odmówić racji, gdy twierdzą, że stanowczo pan profesor jest przemęczony i że konsekwencje tego przemęczenia w bardzo niekorzystny sposób odbijają się na lecznicy. Pan profesor ostatnio rzadko i sporadycznie wgląda w to, co tu się dzieje. A tu źle się dzieje. Wśród personelu panuje podniecenie, nie ustają intrygi, plotki, wygryzania się wzajemne. Słowem, rozprzężenie. Do kierowania tak dużą instytucją, sam pan to przyzna, trzeba mocnej i pewnej ręki, silnych nerwów, no i niemal ustawicznej obecności na stanowisku. Ja wiem, że tym, co mówię, sprawiam panu profesorowi przykrość, ale skoro zostałem zapytany, wolę sprawę postawić otwarcie.	To jest największy kłopot... to jest największe zmartwienie... ja jestem bardzo słabysłaby (tu daw.)	Uciekać sama? ciebie zostawić? nie, nie, nigdy!	W sam raz	Widzisz przecie, że stary!...	Widzę tu na sali kilkunastu wybitnych i doświadczonych lekarzy i  zapytuję ich: zasługa to Kosiby czy jego wina?!... Zapytuję ich: czy sam fakt, iż tylu niebezpiecznych operacji dokonał ktoś w tak straszliwych warunkach, świadczy przeciw niemu czy za nim?!... Czy za to, właśnie za to ma dostać cztery ściany więzienne, czy wart jest sali operacyjnej z porcelany i szkła?!...	Wierszyk?... Do deklamacji?...	Więc cóż, może się pan postarać o stałe engagement dla Floryny?	Wlezie!	Wolałbym, królowo, usłyszeć dokładne wiadomości o sile i zamiarach moich nieprzyjaciół...	Wracając, wstąpcie wszyscy do kościoła i pomódlcie się. Znajdziecie gdzie może ołtarz Aniołów Stróżów...	Wszystko to dobrze, ale...	Wyjdziesz to do mnie, Jaguś, co?	Właśnie, że nie pojmuję	Zdaje mi się że, stojąc za takim celem, bezpieczniejszym by się było przeciwko niebezpieczeństwom strzał niż niegdyś Diogenes.	Zgadzasz się?	Zło i dobro... rzeczy względne i pod wpływami stref lub czasów rozmaitych sądzone rozmaicie. Ostatecznie, jeżeli się nikogo nie zabije, ani ograbi...	Śpij, nie gadaj.
Na świętego Goderana nie godzę się na ten wykład; to istny styl Merlina proroka: możecie podsuwać tu alegorii i znaczeń, ile wam się spodoba i mordować się nad tym z całym światem, ile zechcecie. Co do mnie, uważam iż nie ma w tym innego ukrytego sensu, jeno opis gry w piłkę w wielce zagmatwanych słowach. Owi niewolący ludzi to naczelnicy partii, którzy są zazwyczaj przyjaciółmi. A skoro dwie partie się rozegra, wychodzi z gry ten, który ją prowadził, a drugi wchodzi na jego miejsce. Rozsądza rzuty starszy, który orzeka, czy piłka przeszła nad czy pod linką. Owe wody to jest pot. Struny rakiet uczynione są z kiszek baranich albo koźlich. Machina okrągła to piłka albo pelota. Po grze wypoczywa się przy jasnym ogniu i zmienia koszulę. I biesiaduje się wesoło, ale weselej ci, którzy wygrali partię. I hulaj dusza!	Dozorców!... prześladowców!... O, pani, zanadto patetycznie się wyrażasz; wczorajsza komedja zamienia się w tragedję, jak widzę. Mniejsza o to, za osiem dni znajdziesz się pani na właściwem miejscu, a wtedy skończy się moje zadanie.	A któż o tem myśli? Ja się wcale nie porywam na to, ale oświadczam wam też, że nad sobą nie dopuszczę właści nikomu.	Jużże ty się uspokój, mileńki. Ja tego Zagłobę znam. Pił on ze mną i zapożyczał się u mnie. O pieniądze on nie dba ani o swoje, ani o cudze. Swoje ma, to straci	Bo tam śnieg leży. Na rany boskie! Już są blisko!... Zaraz, się ukażą!...	Jedna z dam klasowych niejaka panna Joanna, chwali się w tej chwili na górze, iż... jakby tu powiedzieć?... że spod poduszki Zosi Wentzlównie pewne listy i że Zosia, którą tu widzę, ma być za to odpowiedzialną.	Może tam, gdzie się pani mnie nie spodziewa.	Puść me, bo się ozgniewam!	Sprzykrzy mu się w Rzeczypospolitej. Ciasne nań termina przyszły!	Widzieli się.	Łaskawy panie sądzę, że najlepiej będzie, gdy powiem bez ogródek, nawet choćbym miał pana obrazić! Nie podoba mi się ta wyprawa, nie podobają mi się ludzie i oficer mej załogi. Tyle tylko mam do powiedzenia.	Dlaczego nie? Ja mogę się dowiedzieć, ale odpowiem chyba aż jutro, bo mój brat mieszka bardzo daleko, na drugim końcu miasta, za przedmieściem Podpórką, a ja nie mam tam żaden interes...	Gdyby nie byli oboje tak śmiesznie dziecinni. Grali ze sobą ciągle jakąś krwawą komedię nieporozumienia, jakby się wstydząc swojej miłości i nie chcąc szczęścia, które tak blisko, tak bardzo blisko się znajdowało. Nie chcieli po prostu uwierzyć, w to, że życie jest piękne i że przy dobrej woli wszystko w życiu może być ogromnie proste. Za dużo mówili o tym, co myślą i czują, zbyt często objawiali przelotny zły humor, miast nad nim panować, zanadto wagi przywiązywali do słów i do drobnostek, zamiast widzieć w sobie wzajemnie tylko to, co w nich było dobrego i jasnego...	Potrzeba kilku tysięcy rubli, żeby puścić w ruch interes, a ja tyle nie mam. Otóż przychodzi mi na myśl, właściwie przyszedłem, z nią: zaproponować panu spółkę w tem przedsiębiorstwie. Trzydzieści procentów od kapitału włożonego jest pewne.	Jestem już, jestem jestem, nie lękaj się; trzymam cię za kołnierz; osiemnastu diabłów nie wydrze mi cię z rąk, mimo że jestem bez broni. Broni nigdy w potrzebie nie braknie, kiedy tęgie serce wspomagane jest tęgim ramieniem. Gdy trzeba, raczej broń z nieba zleci, jako na polach krańskichpola krańskie	Ja wychodzę i zaraz zrobi się więcej miejsca	Jak śmieliście? to jeno Żydzi wołają Gandara! a ja się zowię Adalbertus Łukascyk z Murza Sichla!	Zdolności mam, ani słowa Ale obudził moje zdolności traf i dobrzy ludzie... Pamiętam siedzę raz przy dzienniku w powiecie, aż tu wchodzi pan Bieliński i mówi do sekwestratora: „Tak mnie pan mordujesz, że moje bułanki sprzedałbym za czterysta rubli, byle się znalazł kupiec”. Ja to słyszę... Na drugi dzień jest w biurze pan Czerniawski i mówi do pomocnika: „Dałbym sześćset rubli za bułanki Bielińskiego, tak mi się podobały...”. Ja i to słyszę. Więc kiedy wyszedł, biegnę za nim i mówię: da pan dziedzic pięćset pięćdziesiąt rubli za bułanki? Na stół?... Słowo? Odda pan bułanki za czterysta pięćdziesiąt rubli? on mówi jazda do pana Czerniawskiego. No... kupił szlachcic bułanki, ale strącił mi dziesięć rubli i dał tylko pięćset czterdzieści rubli, bo powiedział, że to pachnie geszeftem. Suma sumarum	Ejże! Zalecanki do mnie? Z kimże w dyrdy? Wstydźcie się, smarkacze!	Ty? czym? wiedzie ci się dobrze, wyglądasz wybornie, utyłaś, podobno do dziecka masz guwernantkę francuską.	Jeśli pan Zagłoba przyjdzie nam na ratunek to na tym gościńcu najłacniej mu będzie drogę zastąpić, bo z Upity już mógł nadążyć.	Psiakrew... Cóż... ja mogę... pójdę choćby kamienie tłuc na szosie... Hm... Ale przecie masz takich bogatych krewnych. Oni ci chyba nie dadzą przymierać głodem?... Nawet nie wyobrażam sobie, by taka pani Symieniecka mogła spokojnie patrzeć, jak jej siostrzenica mieszka w podobnej klitce.	Potrzebuję jeszcze wierzchowca dla lokaja i tłumoka dla siebie; co się tyczy uzbrojenia, możesz nie myśleć o tem wcale, mam wszystko, co mi potrzeba.	I tyle przekleństw brali na dusze.	Zrobił se legowisko pobok mojego i siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble ziarnem przynęcał.	Tak są tu jeszcze dwa państwa, calecale (daw.) prawdop. od łac. tellus, telluris: ziemia., na Wschodzie nazwa nawiązująca do postaci Kalibana z Burzy Shakespeare’a..	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	Jest to jedna z wysepek, licznych na tym oceanie. Zewnątrz wygląda, jak skała zwyczajna, a dla nas jest ogromną jaskinią; odkryłem ją przypadkiem i bardzo jestem wdzięczny temu przypadkowi.	To już ja na Ewanelię wolę Zawsze to Bozka rzecz jest i Bozka siła...	Alego Tebelina? Oczywiście, to u niego na służbie mój ojciec zrobił majątek.	Pan wielki nie porwał Kalego ani go kupił, tylko ocalił mu życie, przeto Kali prowadzi dobre Mzimu i pana do krainy Wa-himów, aby Wa-himowie i Fum-ba oddali im cześć i złożyli dary wielkie.	O tak! Przeszkód nie braknie temu, kto ich szuka!	Pan baron miał ważne sprawy, zajęty był aż do tej pory. Jeszcze kilka osób czeka na niego. Zrobię, co w mojej mocy, aby pan baron przyjął pana, kazałem już dwa razy telefonować do sekretarza.	Tak można, ale ona nie będzie Kurowem	O, pannno Valentine! Dziadek pani dał znak, że mi wyjawi, kto to był... proszę mi pomóc...	Alboż nie byłeś u moich nóg?	Dobrze! skoro więc wyjechała z Paryża, a ty pewny tego jesteś, d’Artagnanie, nic mnie już nie zatrzymuje, i gotów jestem z tobą pojechać... Dokądże teraz idziesz?	Nie bardzo.	Nie wiém... nie wiém może dziś, może jutro...	Nie.	Tu nie widzę nic wyraźnego...	To źle, to nie po Bożemu, to takie dzieci powinni rozedrzeć końmi Hale, żeby takie dzieci dla swych ojców, to już koniec świata.	Ach nie wszystko będzie tam miłe dla biednego chłopca, ale przyszłość jego wymaga koniecznie tej podróży.	Ależ skąd, we Włoszech widziałem, że jadł wszystko; może nie jest dysponowany.	Nie z pana, tylko do pana	Owsianki cheba, bo żytniej starczy do zwiesny. Ociec, odwalcie kopczyk, trza zajrzeć, czy ziemniaki nie przewiane.	Ba! ba! nie jest pieprzem piérwszy lepszy liść bobkowy Być pieprzem społeczeństwa równie trudno, jak solą.	Błagam waszą książęcą mość! Za tego człowieka ja...	Czy byłabyś pragnęła abym był świadkiem nocy, które spędziłaś z panem de Nemours? Ha! pani, czy ja o tobie mówię, kiedy mówię o kobiecie która; spędzała noce z mężczyzną?	Jesteś tu, malcze? To dobrze! Tobie powiem, boś pokazał, co znaczy odwaga. Otóż dziś w nocy będzie bal słoni, a ojciec twój uczyni dobrze, jeśli założy podwójne łańcuchy.	Kiedyś, gdy jeszcze byłem małym chłopcem może miałem lat dziesięć czy dwanaście, miałem nauczyciela, który jednocześnie wykładał w jakiejś uczelni ekonomię polityczną. Otóż on przepowiadał mi wielką karierę... naukową!	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie, raporcik każdego dnia, regularnie. Tak: pisany, ustny?	Tak. Teraz już jaśnie pan rozumie?	A co ja jej złego zrobiłem?	A to dlaczego?	Bo ja jestem spokrewniony ze Strzegockimi.	Ja?	Patrzajcie!... Tak tu u was pusto. A Magda gdzie?	Proszę pana chodzi mi o jakiekolwiek ciśnienie dość silne, aby rozciągnąć w nieskończoność tę skórę.	Przypomnijcie sobie dobrze... opowiadania poczciwej babki... coś, gdzie chodzi o Iglicę... Może jakaś zaczarowana Iglica... czy ja zresztą wiem?	Sam waszmość zaśpiewaj! ja mam robotarobota (dial. B. lp)	Tak, pani.	To niemożliwe.	To twój ojciec?	Widziałem. To luneta.	A gdyby?	A macież już dla niej męża upatrzonego?	Ale niezbyt miłe rzeczy przeżył pan w tej łodzi	Za co?	Zadziwiająca rzecz!	A jakież jest inne rozwiązanie?	A jakże!	A potem już jakby mu gębę zamalował, jak ten powiada,	A wy? jedziecie po ks. Janika?	Bynajmniej! Przybywam wprost z kraju, a w tej chwili z Wenecji. Właśnie w interesie rodaków tamtejszych chcę koniecznie słów parę...	Czego?	Dobrze, dobrze!...	Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka!	Gałęzie mogą zranić Panią!	Gerai, panele, dėkui!	Idźże teraz, zanieś im dobrą nowinę!	Jednego jedynego lorda Wilmore.	Kapral	Kiedy?	Kochany panie...	Księżniczka Elżbieta...	Kto pyta?	Kto traci?	Listopad	Mama jest tutaj?	No, idziemy dalej.	O czym?	O tym, co masz przed sobą, prawda?	O, ni...	Potrafię z pewnością Małe dziewczynki pamiętają, co im opowiadam. I ty pewno pamiętasz, co opowiadałam ci o RobespierzeRobespierre, Maximilien Marie Isidore de (1758–1794)	Prezes Bondy miał takie uczucie, jakby śnił. Marek ułożył go z macierzyńską pieczołowitością w fotelu i szukał koniaku.	Saint-Loup ma słuszność; prawdopodobne jest, że najbliższa Służba w polu będzie nosiła ślady tej ewolucji	Spokój! Bo każę publiczność usunąć	Widocznie Descoulis jest w lepszych stosunkach z władzą niż przypuszczamy.	Więc ty wychodzisz?
Gdyby Europa nie była w koszarach, widziano by, jak niegdyś, wybuchy rewolucji we Francji, w Niemczech lub we Włoszech. Ciemne siły, chwilami burzące się na bruku ulic, dziś znajdują regularne ujście w musztrze, w kulbaczeniu koni i w uczuciach patriotycznych. Ranga kaprala daje należyty upust energii młodych bohaterów, którzy bez przymusu wojskowego stawialiby może barykady, ot, dla rozprostowania ramion. Dowiaduję się właśnie, że pewien sierżant nazwiskiem Lebrec wygłasza wzniosłe przemowy. W biurze bohater ten wzdychałby do wolności. W mundurze pragnie tyranii i przez to zapewnia panowanie porządku. Łatwo jest utrzymać pokój wewnętrzny w narodach uzbrojonych. Proszę zauważyć, że w przeciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat Paryż tylko jeden raz burzył się trochę i właśnie ten jedyny ruch był wywołany przez ministra wojnyten jedyny ruch był wywołany przez ministra wojny	Ja do dziś dnia mam tylko jedną szpilkę, która mnie kłuje w mojej sznurówce; ale to nie do wytrzymania.	Jak to... szczęście? Nie spadł nam przecież z nieba!	Kiedy to nie wachmistrz. Otwórzcie, wasza miłość. Pożądaną wieść niesiemy. Czarny Rafał w naszym ręku!	Mnie to nic nie obchodzi	Nie krzycz tak. Zrobiłaś to zupełnie sama?	O, nie. Ani godzinę dłużej niż będzie trzeba. Aha. Żeby się tu pani nie nudziło i żeby pani miała pomoc, zostanie tu doktor Kolski. Prosiłem go o to. Nawet żądałem tego, by został do mojego powrotu. Nawet bardzo się wzbraniał, ale musiał się zgodzić, bo postawiłem to jako warunek.	Prawdziwie nie wiem. Ale co cię to obchodzi?	To nie było trudne, poznał cię ten drań.	Za dzieło tak wielkiego kunsztu podziękuje wam potomność ja zasię ino za to wdzięczen jestem, żeście przysporzyli blasku memu panowaniu. Kto wspomni imię mistrza Wita, chyba i o Kazimierzu nie zabaczy. Bóg wam zapłać.	O kogo? Nie rozstajemy się ani na chwilę i to jest, wierz mi, prawdziwa niedola, tego nikt nie zniesie. Nie mogę sobie pozwolić na ziewnięcie; ciągle muszę być w roli kobiety kochającej. To szalenie męczące.	Nie. Nic więcej nie umiem. Co znaczy to pytanie?	O, niektóre ustępy są w niej bardzo ładne! Na przykład to opowiadanie o Józefie jest cudowne! Ale gdybym ja był Józefem, nie przebaczyłbym braciom. O nie, moi panowie! Wszystkim poucinałbym głowy. Pani Linde była strasznie wściekła, gdy jej to powiedziałem, zamknęła biblię i powiedziała, że nigdy mi już jej czytać nie będzie, jeżeli będę tak mówił. Więc nie mówię nic, gdy czyta w niedzielę po obiedzie. Myślę sobie tylko rozmaite rzeczy i nazajutrz opowiadam o tym w szkole Emilkowi Boulterowi.	O, to zgoła nic ważnego; ale odkąd zrozumiałem, że chłopak, pewny raju, może wstąpić w służbę rządową, zrobiło mi się lżej na duszy. Muszę się udać do swych koni. Już robi się ciemno. Nie budź go. Nie pragnę słyszeć, że nazywa cię on swym mistrzem.	No życzę sobie, by okazał się on człowiekiem bardziej domyślnym, gdyż dalibóg boję się, czy mu nie zbywa na tej zalecie! Ale oto co sobie myślę: ten krzyż przypomina nieco wić, która jest hasłem zbiórki w naszych klanach; jednakże Jan wiedzieć będzie doskonale, że klan nasz się nie rusza, gdyż na wici, którą znajdzie w swym oknie, nie będzie żadnych słów. Więc też powie sam do siebie: Klan się nie rusza, ale coś tu się święci. Wówczas zobaczy mój guzik, który niegdyś należał do Dunkana Stuarta; powie na to: Syn Dunkana kryje się we wrzosach, a ja jestem mu potrzebny.	Bo przecież to nie jest występek, że Helenka nie chce iść za pana Solskiego, jeżeli go nie kocha. Bez miłości...	Ależ tobie to bardzo smutno być musi.	Jak kazaliście, zrobiłem wszystko. Jezioro nasze, ale nie miałem rozporządzenia na połów, a tu mi Żydzi progi obijają po ryby. Poszedłem po radę do naszego chrzestnego. Chciał po was sam jechać, ale coś niedomaga, mnie posłał. W jurgiskich młynach zabrakło żyta, od czwartku stoją. Pytał się o was młodszy ze Skomontów trzy razy. I panna Hanka przyjechała wczoraj z proboszczową synowicą i także was potrzebuje. A najgorzej z temi rybami, bo bardzo płacą teraz. Tak was czekamy, jak słońca.	Nic innego, tylko źle trawić musisz trzeba ci się kogoś poradzić, na to są doskonałe pastylki, a tymczasem spróbój się napić wina.	A co to notariusz?	A com waju zawierzył, nie rozpowiadajcie...	A cóż by to mogło być, moja droga? Zaprosiłem na śniadanie tylko Beautreleta.	A gdzie to moi ludzie?	Broń Boże! A nawet to ci jeszcze dodam, iżbyś, jeżeli możesz, Lgockiego wyswatał z panną Zuzanną, będzie to bardzo dobrana para i będą bardzo ze sobą szczęśliwi.	Chcę z panią rozmówić się jak z rzeczywistym człowiekiem, nie jak z uliczną kamelią, więc potrzebne mi jest rzeczywiste imię i nazwisko.	Cichocie, przywrzyjcie pysk, bo chory tu ano leży, a jego to wszyćko...	Co panu jest? Mam zamiar dać mu porządne wynagrodzenie, rozumie się wtedy, jak interes pójdzie dobrze. A praca prawie żadna; stać tylko i trzymać za pasem nabity sześciostrzałowy rewolwer... Przecie nie będzie się obawiał pogróżek czterdziestu robotników, będąc między nimi jedynym uzbrojonym człowiekiem! Stanowisko lepsze, niż się wydawać może. Chciałbym, byś mi pan pomógł rozmówić się z nim.	Daj waść pokój Ksiądz Muchowiecki święty ksiądz i w tym masz najlepszy dowód, że choć on nie starszy od tamtych dwóch, przecie głowy przed jego zacnością schylają.	Gdzie się to mieścigdzie się to mieści (daw.)	Gruntownie znasz kwestię! Jakież to? Alpy, Himalaje, Andy?	I nie dopuszczą cię?	Jak to noc?... Niech bogowie zmiłują się nad tobą! Jak to noc?	Jezus kochany! Wszystko! To i ta ziemia, i te kamienie!	Masz rację, ta kobieta go zgubiła, ten potwór bezduszny ten zły duch jego domu... Ona was tak wychowała, ona zatruła mu życie, ona rozdzieliła nas, najlepszych, najbardziej kochających się braci! Ona mi zabrała brata! To jej podłość zacisnęła mu stryczek na gardle! To przez nią ten najszlachetniejszy człowiek doprowadzony został do oszustwa. Taka hańba, taka hańba! O Boże! O sprawiedliwy Boże! Ukarz ją strasznie za jego śmierć, za moją krzywdę, za mój wstyd! Ukarz ją strasznie... ukarz... ukarz...	Moja narzeczona powiedziała mi to.	Nie tańczyłam wcale.	O jakiejże to „sztuce” myślisz, biedaku? Czyś zapomniał, że doktor Dobrzelewski zabronił ci nawet wiele chodzić i głośno mówić?...	O życie dziecka które może być jeszcze uratowaném przy ciągłych i troskliwych staraniach. Ale gdzież znaléźć lekarza, zdolnego poświęcić się wyłącznie jednemu tylko pacyentowi? Ma się rozumiéć, że nie w mieście! Słyszałem o panu, jako o nieocenionym człowieku, ale lękałem się wszelako, aby te pochwały nie były przesadzone i bym się na ich lep wziąć nie dał. Postanowiłem tedy, sam zbadać tego pana Benassisa, o którym mi tyle pięknych rzeczy prawiono, zanim mu mego malca powierzę. Teraz...	Oczekiwałeś mnie? I z czegóż to wniosłeś, że przyjdę?	Ojcze czcigodny, dzięki ci, otworzyłeś mi oczy, widzę teraz, że istotnie pycha mnie oślepiła i ciężko zbłądziłem, ale na pamięć naszego wielkiego patrona, świętego Dominika, zaklinam cię, nie pogardzaj mną, wybacz tę chwilę słabości i zaćmienia.	Oni musieli ci inaczej o mnie nagadać, bo pewnie gadali; oni muszą mnie uważać jak człowieka, który już nie ma nic spólnego z ludźmi, najmniejszego dla nich spółczuciaspółczucie (daw.)	Strzała tak prędko nie dobiega celu, jak moja prośba doleci do boskich pięt jego świątobliwości Tak obmierzła mi służba u ogolonych łbów, taką goryczą kapłani napełnili moje serce, że	Szła na dno? Sotillo w to wierzy? Bueno!	To prawda ale jakież się znajdą środki zaradcze?	To, co już panu pisałem, nic więcej	Więc podaj mi rękę, stary druhu! Szczęśliwej drogi i... nie miej mi za złe...	Wolałbym ja nasz chleb żytni, a bogdaj i owsiany placek w Podborzu kiedyby go nam nie broniono.	Ależ, Szwejku pozwól dokończyć Jurajdzie.	Mam przecie paszport, opiewający, że posiadam żonę. Nawet i ten przeklęty paszport na coś się przydał.	Przeciw przestawaniu z tobą. Jedź z nami, przyjacielu, i zostań.	A bo ino tego by wartał taki człowiek, bo ino głupie szukają sprawiedliwości we świecie. Kużden ma prawo dochodzić swojej krzywdy.	A czy mogą wyrzucić króla?	A jak ci się zdaje: ile przywiozłem?	A mnie pilniéj jeszcze, niż waszéj ekscelencyi	Ale Lawinio, tutaj, w obłokach?...	Bardzo ładny...	Bo co?	Chcę na bocianie gniazdobocianie gniazdo	Czego chcesz?	Czy słyszy się cośkolwiek o operacjach tego rodzaju związanych z postaciami historycznymi?	Człowieka, mężczyznę.	Dawny? A któż w nim teraz mieszka?	Dlaczego?	Dlatego przyszedłem tu powiedzieć, że żałuję swego postępku.	Dzieciństwa pleciesz; wstydziłbyś się!	Dziwnie lekkomyślna i pusta kobieta, dodała również cicho pani Teresa. Zawsze zapomina o skromności właściwej młodej kobiecie. Alboż ten wiecznie różowy ubiór, czy stosownym jest dla mężatki i matki dzieci?	Egoizmu?...	Głupcze... „Trzeba zaczekać jeszcze czas”.	Handel, Żyd wybuchnął Wokulski.	I ona była przebrana?	I u mnie odmiana, i tu, widzę, na stole jest trochę odmiana; zaraz wam będę służył.	Jak zwykle, oranżady, szklanka stoi na stole, podaj mi, moja kochana.	Jakież litery były wyhaftowane na tej pieluszce?	Jestem inspektorem policji, którego obowiązkiem...	Jestem król Maciuś.	Już ci lepiej, Mendel?	Kiedy przyjdzie pan znowu?	Korsarzowi?	Lejbke słyszał Dawidowa?	Ludy są nawrócone!	Mostu	Możnaże tam wysiedzieć?	Mówiła pani o tym księżnej Helenie?	Mądrą prawdę mówi wasza świątobliwość Tylko bogowie posiadają taką znajomość rzeczy... Ja także wiem, że siły Egiptu są słabe, że dla stworzenia ich trzeba wielu lat pracy... Z tego właśnie powodu chcę zawrzeć traktat z Asyrią.	Męko Pana naszego! Tedy żadnej klemencjiklemencja (z łac.)	Niema gadania Zwarjowałeś?	Niestety, ale trzeba, bo choćby dzisiaj, we trzech mieliśmy robotę od świtu z wypłatą robotników.	No i jak? Jak, nowy towarzyszu?	O tyle, o ile potrzeba, by dawać siostrzyczkom lekcje muzyki	O, wspaniale! Jest tak cudownie ciepło w tych wszystkich domach, jak gdyby były ogrzewane nieskończoną miłością! Wie pan kto tam wejdzie, staje się od razu innym człowiekiem. Jest tam jak w raju. Żyjemy jak w niebie, my wszyscy. O, przyjdźcie między nas!	Pourquoi nos loges sont-elles dédiées à Saint-Jean?	Przed północą zaś bądźcie w kaplicy, gdzie i my przyjdziemy modlić się za dusze zmarłych	Tak Siądę tu a pan może mi przyniesie szal z pokoju... Przepraszam...	Widziałeś jak się ten Jerzy brandenburski wystroił?	Występny chwast, stworzony przez jakiegoś demona...	Za wójtową chałupę pojechali!	Zaprawdę... jedno nowe życie wstępuje we mnie... żołądka kurcz minął, lżej mi oddychać...	Zaraz tu będziecie mieć drugą	Zbiegowisko jakieś. Co się tam dzieje?	Zmęczony jestem
Tak jest. Nie chcę wstępować na scenę, jako twoja żona. Później, gdy się już wszystko ustali...	Nie skądże. Jadę z prezesem naszego Towarzystwa, jako jego sekretarka.	Przychodzimy z miasta żydowskiego jako delegaci.	Zośka, nie kłam! Ja, wiem, gdzieś była!	Ty, Tatarczuk, dobry mołojec i ja na ciebie nie nastaję, boś ty mój druh i nie Lach, ale Kozak, nasz brat. Bo gdyby Lach był zdrajca, to ja bym się nie smucił i nie płakał, ale jeśli dobry mołojec zdrajca, mój druh zdrajca, to mnie ciężko na sercu i żal dobrego mołojca. A skoroś w Krymie i na Wołoszy, i pod Smoleńskiem bywał, to jeszcze większy twój grzech, żeś teraz nieszczerze chciał gotowość i ochotę wojsk zaporoskich przed Lachem zdradzić! Tobie pisali, byś ty mu ułatwił, czego by zażądał, a powiedzcie, mości panowie atamani, czego by Lach mógł żądać? Czy nie śmierci mojej i mojego życzliwego przyjaciela Tuhaj-beja? Czy nie zguby wojsk zaporoskich? Tak ty, Tatarczuk, winien i już niczego innego nie dokażesz. A do Barabasza pisał stryj jego, pułkownik czerkaski, Czaplińskiemu druh i Lachom druh, któren przywileje u siebie chował, by ich wojsko zaporoskie nie dostało, co gdy tak jest, a klnę się Bogiem, że nie inaczej jest, więc wy oba winni i proście pomiłowania atamanów, a ja z wami prosić będę, chociaż ciężka wasza wina i zdrada jawna.	Rzeczywiście mało ją znam. Zamało. Złożyło się na to wiele przeszkód. Nieuniknionych. Widzi pani, ja sam przed nią musiałem zataić moje bezrobocie, bezdomność i nędzę. Może było to z mojej strony tchórzostwo. Nie chciałem jej tem przerazić, jej, która napewno wogóle nie wyobraża sobie, by można było żyć tak nędznie.	Aha, więc teraz już nie patrzysz przez ten pryzmat. Rozumiem. Przestałaś mnie kochać.	Ja i rubelkiem nie pogardzę...	Nie ma się o co gniewać... Tacy apostołowie bywają niekiedy użyteczni jak proszek na wymioty.	O, tak, była wściekle piękna!	Panie więc pan uderzysz na ten okręt?	Panie! Niejeden tu już u mnie mieszkał młodzieniec. Młody dżentelmen bywa zwykle nazbyt lub za mało sam o siebie dbały; szczotkuje swe włosy i wygładza nadto lub za mało; nosi za szerokie lub za ciasne buty, zależy to już od jego osobistych poglądów, lecz pod tymi czy owymi pozorami jest zawsze, jak trafić: panienka.	Panie, ja nie jestem zadowolony z siebie!	Rozumiałam, że gdy wybór mojej woli zostawiony... Ja tak lubię smutne pieśni...	Skądże taka pobożność? Czy dlatego, że ja byłem w świątyni, to i mój bankier uważa za potrzebne naradzać się z bogami?	Więc pan sądzi, że to to?	Cóż, panie Spilett zaliczmy to do rzeczy niewytłumaczalnych i nie myślmy już o tym. Najważniejszą rzeczą było, żebyśmy zastali „Bonawenturę” na miejscu, i jest tutaj. Gdyby piraci dostali go w swoje ręce po raz drugi, moglibyśmy już go tu nie zastać.	Ja, ja nic nie zrobiłam! Co ona mówi?	To jest możliwe, ale jak przyjdziesz do domu, to spróbujesz i stwierdzisz, bo nie jesteś bardzo głupia, że to daje doskonały efekt. Naturalnie, nie powiesz mi o tym.	Zaczekaj pan Przerzucił się, ale nie do galanterii, tylko do Szkoły PrzygotowawczejSzkoła Przygotowawcza wyższa uczelnia, założona w Warszawie w r. 1862, z polskim językiem wykładowym. Kształcili się w niej najwybitniejsi przedstawiciele pozytywizmu polskiego (Prus, Świętochowski, Sienkiewicz, Dygasiński, Chmielowski i in.). W roku 1869 została zamieniona przez władze carskie na uniwersytet z rosyjskim językiem wykładowym., rozumie pan?... Zachciało mu się być uczonym!...	Cóż robić? Trapić się nie należy, bo żeby i największe trapienie się, nic nie pomoże. Pan Korczyński twardy jest i dla biednych ludzi nieubłagliwy, ani słowa... i my jego znamy... Ho, ho! Dobrze na swoich skórach poznali... Ale, słyszę, syna ludzkiego on ma, wilkiem na ludzi nie patrzącego. Może on pośrzednikiem między ojcem a sąsiadami zostanie...	A co, nie pasuje mi?	A jeżeli się pani nie spodoba! Wówczas chyba powieszę się z rozpaczy.	Ale ja będę dawać lekcje u panny Malinowskiej...	Czy mogę prosić pana rotmistrza Korsaka?	Czy są w domu panowie?	Czyż zachowuje się jak wróg?	Dam sobie sam radę, nie jestem wcale śpiący Nie chcę Lizy	Dawno już takiej muzyki nie słyszałam	Dyć się nie ruchajcie, nie pali się nikaj!	I amazonki lepiej przeciw muszkietom nie stawały!	I w dodatku on sam sam nas z pracowni wyrzucił! Choćby chciał, nie może nas podejrzewać. Och, Stalky, to najpiękniejszy czyn, jakiegośmy kiedykolwiek dokazali.	Jak lew... ale z „duszami” i „umarlakami”. O! Wynik walki z nimi byłby zupełnie inny!	Jak wygląda?	Jakoż cię poznać, kiedyś taki strojny, że w tym czerwonym kontuszu wyglądasz jak starosta!	Jakże nie! We wszystkim, jeno nie w tym, bym poszedł precz. Jeśli mnie wasza miłość odpędzi, pojadę opodal, abym w razie potrzeby był pod ręką.	Kochany panie Lucjanie wciąż się skarżysz, że Eugenia nigdy nie raczy rzec do ciebie ani słowa?	Nie dziwię się, że już cię nie widuję	Nie! Komendy będą dalej stały, w Mohilowie, Jampolu, a ostatnia ma być w Raszkowie	Nie, bo w takim razie byłbyś inny, niż jesteś.	Nie, boczkiem tylko, na jakie trzydzieści procent! Panowie tracą?	Nie.	Niech pan przysięgnie, że pan ucieknie, co bądź by się mogło zdarzyć.	No, więc proszę:	O czym tak myślisz?	Oby go żywcem odarł ze skóry pan borów, Tane-Mahuta!	Po co?... To tak dla panny Łęckiej...	Puste? puste? łamiąc ręce krzyknęła jejmość; ale to nie może być!	Sądzę, że pan życzysz sobie być wolny przez cały dzień jutrzejszy?	Tak, bez wątpienia, w czasach najazdów, także w czasach wojen domowych. Lecz prawdziwym jej przeznaczeniem było służyć za... jakby to powiedzieć?... skarbiec królów francuskich.	Tak, panie!	To znaczy ja i Jacek?	Wiem, jestem różniczkąróżniczka (mat.) rodzaj sumowania nieskończenie wielu nieskończenie małych wartości, stosowany dla wielkości zmieniających się w sposób ciągły. takich elementów daje wypadkową atmosferę społeczną danego kraju. Ty przynajmniej nie masz tych problemów...	Więc go sprzedaj.	Zaszczyt szlachectwa polskiego i ja z W. Ks. Mością mam wspólny	Złapać takiego i całą kupą choćby zabić, to i kary nie ma, bo wszystkich to by karali?	Śmiech potwierdził pan Zagłoba mrugając tajemniczo oczyma.	?...	A może tylko flirtem z nowego repertuaru...	A pamiętasz go jeszcze?	A panna Jadwiga co takiego w fartuszku niesie?	A rycerz Don Kichot co porabiał wtedy, gdy Sancho z kozami rozmawiał?	Brwi ma malowane i usta.	Co, Jasiu?	Cóż to znaczy?	Cóż, od wielu dni ciąży na mnie pech, co chwilę przychodzą jeszcze gorsze wieści.	Do Spychowa.	Do stu piorunów! Aż trudno uwierzyć, że są ludzie, którzy żywią się ludźmi! Brak mi słów! Co za zwierzęta!	Dziękuję ci, przyjacielu. Jesteś perłą wśród kwatermistrzów.	Gdzie stryj Rafał?	Honor!... Ha! Ileż razy Lucjan go naraził... Pisać przeciw własnemu sumieniu!... Napadać najlepszego przyjaciela!... Przyjmować pieniądze od aktorki... Żyć z nią publicznie! Przywieść nas do ruiny!...	I ten zacny hrabia dotrzyma słowa?	Jakich faktów?	Leciutki ślad na szkle. Oddycha...	Mam żadne później! Jutro idę z moimi w marsz.	Mój drogi na miłość Boską chodź do Skomontów dziś jeszcze. Burza się tam gotuje na ciebie.	Mówi, że ma ważny, osobisty interes.	Niech śpią! Mój stary, tobie bo się śni niebezpieczeństwo... Chcącemu się go dopatrzeć, zawsze się coś przywidzieć może...	Niech żyją! niech żyją!	Nigdy	Oklepane określenia mają też swoją rację bytu	Oni oboje o płakaniu najwięcej myślą, a to ze srogiej żałości... Ewa przy tym najzacniejsza dziewka!	Oprzyj nogę na kole, pomogę ci z chęcią	Pani Ireno!	Pani jesteś nazbyt skromną	Polska, Władza, Państwo, Naród, SztukaBywają rządy narzucone.	Proszę pana, to ten stopień na schodach się rusza.	Przenieś ciało mojego brata na pokład „Błyskawicy”. Dasz radę to zrobić? Odnajdziesz naszą szalupę na plaży i bezpiecznie odpłyniesz z Van Stillerem.	Rzekłeś, panie A teraz odpowiem na to, o co mnie pytałeś.	Ręka!	Sederyn jest człowiek pewny można polegać na nim.	Sza! Czytaj nieco mniej, a zajmuj się więcej rzeczami praktycznymi, to łatwiej ci będzie się utrzymać, Penn...	Słowa, słowa.	Słusznie ale w każdym razie przyjdźcie bocznemi schodami.	Ten młody człowiek jest zdumiewający	W jaki sposób?	Wydają się niespokojne, panie Smith.	Z pogorzelni. Zdrowiście wszyscy?	Zazdrościsz mi i straszysz!	Zdaje mi się, że był to proces ewolucji wywołany pierwotną koniecznością, lecz sam fakt istnieje nadal z całym swym cui bonocui bono (łac.)
He, he do kroćset diabłów, on to rozumie: na tym świecie albo na tamtym. Tak, ale skoro bez kobiety nie mogę się obejść, tak samo jak ślepy bez kija (bowiem młynek musi mleć zboże, inaczej by zardzewiał), nie lepiejż by było, abym się połączył z jaką uczciwą i godną niewiastą, niż tak je odmieniał dzień po dniu, w ciągłym niebezpieczeństwie oberwania kijów, albo też, co gorsze, jakiej sumiennej francy. Bowiem wprzódy cnotliwa kobieta była zawsze dla mnie, z przeproszeniem ich panów mężów, najostatniejszym ze stworzeń.	Nie, panienko! praca łatwa, ale niezmiernie nudna i przykra. Ja nic więcej nie robię, tylko całe dwanaście godzin, od szóstej rano do szóstej wieczorem, siedzę skulony we framudze, tak wielkiej, jak kominek pokojowy i trzy­mam sznurek od klapy. Jest to rzecz niezmiernie ła­twa i każdy potrafi to zrobić, ja też sznurek ciągle trzymam, a gdy usłyszę głos człowieka, wiozącego ma­łym wózkiem węgle, odmykam klapę, i po przejściu jego znowu ją przymykam. Nad tą robotą nie namę­czę się, tylko nudzi mi się straszliwie, bo w ciemnicy nie widzę nic, nawet własnej ręki, i nawet jednego słówka nie mam do kogo przemówić. Nieraz zdaje mi się, że nie mam oczów, i dopiero dotknąwszy się ich ręką, przekonywam się, że je posiadam.	Kiedyś oszustwo wyjdzie na jaw. Dobrze. Znajdą wówczas mój podpis na każdym obrazie i będą wiedzieli, że to ja darowałem swemu krajowi tyle oryginalnych arcydzieł. Zresztą nie zrobiłem nic innego, niż Napoleon we Włoszech... Ach, widzisz, Beautrelet, oto cztery Rubensy pana Gesvres.	Posłusznie melduję, panie majorze że już parę razy przychodzili tu ludzie ze straży, żeby się przekonać, czy pan jeszcze żyje. Dlatego pozwoliłem sobie zbudzić pana w tej chwili, bo nie wiem, jak długo sypia pan zazwyczaj, i boję się, żeby pan czasem nie zaspał czego. W browarze w Uhrzinievsi był pewien bednarz, który sypiał zawsze do godziny szóstej rano, ale gdy zaspał, choćby tylko o kwadrans, to już potem spał do samego południa i powtarzał to tak długo, aż go wyrzucono z browaru, w którym pracował. Otóż ten bednarz ze złości, że został wyrzucony z roboty, dopuścił się obrazy Kościoła i jednego z członków naszego domu panującego.	Tee, rusz no się, bierz tego umarlaka. Wujek? Nie szkodzi, bierz wujaszka za nogi i wlecz na platformę. Raz-raz. Nie żałuj ręki. Coś mu się od ciebie należy, pętaku. Co jest? Żeby w takim dobrym punkcie z widokiem na ulicę, gdzie da się wyżebrać parę ładnych groszy, sami nieboszczycy leżeli? Klientela zamyka oczy i ucieka na drugą stronę. Ruszaj się, raz-raz. Masz się za królową piękności? Podtyka ludziom ten spuchnięty kulas od tygodnia. Nudno patrzeć. Ślinisz się, patałachu! Wytrzeszczasz zaropiałe gały! A kogo to w dzisiejszych czasach wzruszy? Żebrać to trzeba umieć. Słuchaj się mnie, pętaku. Idź na hop, rwij z ręki.	Acan masz mleko pod nosem i tyle akurat masz prawa mówić o znoszeniu, co... Nie chcę zresztą gadać ci otwarcie! Ze mną się będziesz spierał, com sześćdziesiąt lat temu...	Ale są ludzie, którzy cierpieli dużo bardziej niż pan.	Głupi, to prawda ale waleczny, a zły jeszcze bardziej, niż waleczny i głupi.	Jesteś pan rozwiedziony a ponieważ rozwód u nas nie daje się inaczéj, tylko gdy małżeństwo za nieważne jest uznane, więc wychodzi na to, jakbyś hrabia był kawalerem.	Nie. Wuj zamierza zrobić ze swoich dóbr rodzaj fundacji, chce podzielić wszystko na działki dwudziestohektarowe i osadzić na nich chłopów. Ma to być multum ordynacji. Ziemi nie wolno sprzedać, ani wydzierżawić, ani zastawić.	Niech pani pozwoli sobie służyć zawsze radą, pomocą przyjazną. Serca ludzkie są po to, żeby się wspierały wzajemnie...	To właśnie, miłościwa księżno, tak samo myślałem uczynić, ale z pozwoleństwem będzie mi łacniej.	Tak samo jak ty wzbudziłam może więcej miłości niż inne kobiety; ale wśród tylu przygód, czuję to, nie poznałam szczęścia. Popełniłam dużo szaleństw, ale miały one cel, a ten cel oddalał się w miarę, jak się posuwałam! W zestarzałym moim sercu czuję niewinność, której nikt nie uszczknął. Tak, pod tyloma doświadczeniami spoczywa pierwsza miłość, którą można by obudzić; tak samo jak, mimo tylu skaz i udręczeń, czuję się młodą i ładną. Można kochać, nie będąc szczęśliwą, można być szczęśliwą i nie kochać; ale kochać i posiąść szczęście, skojarzyć te dwie olbrzymie rozkosze, to cud. Ten cud nie ziścił się dla mnie.	Co tam! moja matko nic nam to nie zaszkodzi, bo jak powiada mój ojciec: „niech sobie głodny nagada na tego, co dobrze jada”.	Ja całkiem inaczej patrzę na te rzeczy Rozum sam mówi, że morze to morze... a można by się jeszcze spierać o to, co się bardziej przyda w tym wypadku, świece czy nafta.	Sądzę że skoro są jeszcze na świecie domy, to za jednym zamachem można do nich chodzić po prośbie. A jak postępują inni Żydzi? Jedni chodzą do drugich, po czym tamci chodzą znów do innych. Żydowska to przecież specjalność, pożyczać...	A kiedy wy nieposłuszny i niesłużebny, to czemu służycie i słuchacie?	A! kiedy tak, winszuję i przepraszam! Jesteś więc jak uważam bez przesądów, witamy w tobie jedną z podpór przyszłości Polski! witamy	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Czegóż to chcesz?	Czyż nie powinniśmy, proszę pani, starać się być mili jedni drugim? Pozwoli pani, że utrę nos. Zapewniam panią że on patrzył na panią z miną nieco bardziej rozanieloną, niż kiedy patrzył na mnie; ale przebaczam mu, że wolał piękność od starości...	Dlaczego? Ja chcę, ja cię proszę o to!	I cóż z tego? Jeżeli stałem się praktyczniejszy i rozsądniejszy, to nie znaczy, żebym się zmienił względem ciebie.	Jak to, nie ma rady?	Jestem swego pewny, ale jakże mu dowiedziesz? Jutro może do Francji uciecze.	Kto to powiedział?	Matka twoja jest za rozsądna i jestem pewny, że się nie da nabrać, mój piękny!... Co ty tak strzelasz oczami za tą kremową, hę?...	Może już są za murami?	Nad nim?... Chyba tylko nade mną? Dla niego byłoby łaską Opatrzności, gdyby się ze mną ożenił.	Nie wiem, jak się to robi?	Niech się dzieje wola boża! Skoro się mnie waćpan wyrzekasz, to idźże swoją drogą! Bóg zostanie nad sierotą!	O! Wiem dobrze, jaki jestem maluczki w porównaniu z innymi. I matka moja jest równie jak ja skromną osobą. W skromnym mieszkamy schronieniu, panie Copperfield, lecz i za to umiemy być wdzięczni. Dawne rzemiosło mego ojca też było skromniutkie, maluczkie: był grabarzem.	O, nie Tylko... zdaje mi się, że są takie punkty, z których wytworzyć sobie jakieś zdanie nie jest rzeczą niemożliwą, a nawet inne do tego stopnia dokładne, że wystarczają... do wniosków.	Oho! ho!... owi jacyś ludzie wydają mi się bardzo podobnymi do dostojnego Herhora... Cóż to, chce on mnie zamorzyć głodem?... Czymże pokrywacie wydatki bieżące?	On wówczas ma prawo odpowiedzieć mi, że to nie mój sklep, że do sklepu każdy ma wstęp.	Pan również nigdy nie wątpił, że to on był organizatorem tej sprawy?	Proszę, taki młody, a już piąty rok! To już, choćby się chciało wyjść, za późno! A musiało się nieraz zatęsknić za światem, bo to, mosterdzieju, jednemu wojenka pachnie, drugiemu uczty, trzeciemu białogłowy...	To mu odpowiesz, że chciałaś się do niego przekonać i nie mogłaś. W każdym razie jest to jedyna droga...	To nie ma znaczenia. Może to pana kosztować najwyżej pięć do sześciu tysięcy eskonta.	Widać, że pan jak my polubiłeś to miejsce, odezwała się Julja, pomimo cichych prośb Marji, która dalszą odradzała rozmowę.	„Tak więc po roku rozłąki, gdy ja zapomniałam o  nim, on bez wszelkiego znaku mej pamięci myślał jedynie o szczęśliwych dniach w Vergy!” Szlochania jej wzmogły się. Julian uczuł, że trzeba spróbować ostatecznego ciosu: przeszedł nagle do listu, który otrzymał z Paryża.	A jakże!	A! mój Boże, albo ja wiem?... z jakimś panem przejezdnym, któremu zaproponował partję lancknechta.	A, jadła dziś z nią pani śniadanie Pani jest naprawdę wierna!	Artysta, Poeta, Rodzina, Pieniądz	Brat w Chrystusie a chociażbyście byli katolikiem, aryaninem, wiklefistą czy kimkolwiekbądź, byleście w Zbawiciela wierzyli i ufali Mu, pozdrowię was zawsze tym wyrazem: brat w Chrystusie.	Cobym zrobił? Zostałbym!	Cygana! Tumrego! Oj! oj! widziałem go pozawczoraj, wczoraj, a nawet... (począł sobie przypominać) ot nawetem go dziś widział!	Czego się drzesz, licho przejęte?	Czy nie nosił czasem nazwiska Faria?	Dobranoc!	Dobrze, że go pobił, dobrze, jeszcze bym sama dołożyła!	Dotrzymajcie mi towarzystwa, panowie. Musicie mi jednak przyrzec, że nie podejmiecie żadnych podstępnych kroków przeciwko mnie.	Dziesięć tysięcy błogosławieństw! O Najświętszy, oto kobieta obdarzyła nas litościwie tak, iż mogę jechać z tobą... kobieta o złotym sercu... Lecę po tikkut.	Giano, słowiku z LidoLido	Heleno czy już nigdy cię nie ujrzę? Nigdy nie dowiem się powodów twojej ucieczki?	Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie nam i królowi szwedzkiemu utrzymać.	Ja, Michorowski, ordynat głębowicki i twój wnuk.	Jak sędziowie	Jeszcze nie późno	Jutro.	Kundel, za drzwi z nim!	Lecz czyż dłużej może tu zostać? Czy on sam zechce zostać, gdy się wyleczy.	Moje uszanowanie panu. Panienka czuje się dziś lepiej. Bogu dzięki.	Myślałam o tym całą noc i wiesz, Olku, do jakiego doszłam wniosku?	Mój mąż myślał, że pan będzie miał względy dla matki rodziny, dla dzieci...	Nic nie jest zupełną słusznością	Nie lubię tych tajemnic a ręczę, że nie podobałyby się z pewnością i ojcu.	Nie ma nikogo? Oj szkoda; miałem pilną sprawę, myślałem, że jeszcze któregoś zastanę.	Nie masz no gorzałki?	Nie można jej na zamek przenieść? Lękam się aby sama sobie zostawiona, życia nie próbowała znowu odebrać.	Nie powiedział nic?	Nie wspominaj pani o tem, niema tak rozpaczliwego położenia, któreby upoważniało istotę, stworzoną na obraz i podobieństwo boskie, do odebrania sobie życia. Zastanawiałem się i przekonałem, że nie mogę pomagać do takiego grzechu.	Nie, nie! nie wyrzekać się, lecz znaleźć szczęście i radość w czemś innem, w wartościach wyższych!	Nieomal.	Nowy rozkaz waszej świątobliwości bardzo zmienia plan pierwotny Jutro nie zajmiemy Labiryntu... A gdyby i w Memfis świątynie ośmieliły się stawić opór, nie mamy nawet taranów do wybicia bram...	Obu Dziękuję pani, napiłbym się chętnie jeszcze.	Od pana de la Porte.	Od urodzenia.	Oj, Antoś, źle zaczynasz. Oj, Antoś, bo jak stracę cierpliwość...	Panie Horn, idź pan chociażby jutro do Szai, bo przyjechał i miejsce pan dostanie u niego. Mówił mi już o tym Müller.	Powiedziała.	Proszę mówić.	Przed pięciu laty!	Prócz tego pan Nemo, który zupełnie usprawiedliwia swoje łacińskie nazwisko, nie więcej nam zawadza, niż gdyby go wcale nie było.	Raczy przyjąć ministra wojny, Herhora.	Skąd pan wie?	Stanowczo pan przesadza. Zamiast leczyć się, powinien pan wziąć się do jakiejś pracy. Dlaczego pan wystąpił z wojska?	Svarbi naujiena niekas geriaus nežino nuo manęs. Reikėtų ką apmilsyt, didelis laikas. Tai vis apie tą jauną vaikiną kunigaikštį lietuvninkų, kurį mes pagriebėm jau bus dešimtis metų iš rankų motinos ir dėl be reikalo auginam. Aš jį išgelbėjau ir per mano rodą čia užaugo, kad iš jo savo laiku turėtum naudą, be kraujo praliejimo. Vaikiščius... Naujiena	Tak ci Boże dopomóż?...	Tak mówi stangret.	Tak, jak i wy.	Tak, panie hrabio.	Tam łódź	Tazio ma rację	Ten nowy system jest bardzo prosty Osobiście otrzymałem od pana pułkownika nową książkę i informacje.	Tu go przestaję rozumieć He! he! zupełnie go nie rozumiem!...	Umarł w więzieniu w większej rozpaczy i nędzy niż galernicy przykuci do kuli w tulońskich galerach	W takim razie Bóg jest złym starcem czyż nie wie, że każdy chłopiec musi mieć jakąś drogę do wyrażenia swoich uczuć!	Znać, że im radzi
Tego się właśnie wystrzegał najbardziej; zbliżył się do mnie, mówiąc: „Pan twój nade wszystko winien teraz wolnym pozostać, a nie ja, ponieważ on wie o wszystkiem, ja o niczem. Będą myśleli, że go mają, przez co zyska na czasie; za trzy dni powiem im, kim jestem i muszą mnie wypuścić”.	Owszem. Źle się wyraziłam. Chodziło mi o to, że wydajesz mi się jakoś zamknięty, zamurowany. Zapewne, jesteś szczery, ale nigdy nie bywasz otwarty.	Pewnie, że tak jest. Spraw się, panie kawalerze, dobrze, a będę ci wdzięczny i nie dam się w nagradzaniu księciu wojewodzie wileńskiemu prześcignąć.	Trudna rada! Uczmy się forsownie języka, a tymczasem spuść się na służbę. Niech Czertwan wskaże ci zaufanych.	Boisz się?	No, a lubić można tylko tych których się zna.	No, naturalnie! Gdy pani, moje złoto, jakimiś głupimi wspomnieniami się rozmazuje...	Owszem, ale... co tu zobaczysz, moja droga? Trzeba najwcześniej wstawać, najpóźniej kłaść się spać, wszystkiego pilnować, a co najważniejsza	Ralf, Tola! przywitajcie się z ciocią!	Tak lecz i boleści wielkie potrzebują piersi szérokich, aby się w nich zrodziły i mieszkały.	Także ty wypłacasz mi się za przyjaźń, którą dla ciebie miałem?	Wzięło się nareszcie tę wściekłą ściankę od Wyźniej Żabiej PrzełęczyWyźnia (Wyżnia) Żabia Przełęcz	Cichaj! Nie wtrącaj się! Toć miasto całe w radości wielkiej żyje, że Elżusia pomorskaElżusia pomorska, właśc. Elżbieta pomorska (ok. 1346–1393) córka. a naszego miłościwego pana wnuczka, onej pięknej zgody stanie się koroną, poślubiając cesarza Karola. Przypominam sobie jak to przed ośmiu laty ojciec ją do Krakowa na wychowanie przywiózł, gdy go małżonka odumarła. Wiedział, że sierocie lepiej będzie u dziadka, więc mu też pod opiekę skarb swój oddał. Rosło to w naszych oczach jak na drożdżach, a nikomu, ba, nawet królowi miłościwemu nie postało w głowie, że cesarzową niemiecką hoduje.	Nie pyskuj! bo jak się kiedy naprawdę spalą, na ciebie padnie posądzenie...	A o cóż ci tam znów chodzi, ladaco? cóż mnie iść może niegładko, kiedy niczego się w świecie nie boję i wszystko około siebie zgładzam?	Chciałam się jeszcze zapytać pana konsyliarza, co życzy sobie na śniadanie?... Może być polędwica, drób, wędliny, jaja... wino, porter...	Fascynujące to, co mówisz, drogi kataloński przyjacielu, ale słowem się nie pożywimy. Lepiej, żebyśmy napełnili żołądki, nawet jeśli wrogowie usłyszą nasze małe polowanie, niż żeby zabrakło nam sił do dalszej wędrówki.	I nie zmądrzałeś nic z tego, że się zadajesz z kowalem.	Nie ulega żadnej wątpliwości Bardzo się cieszę, że pana spotykam, ale co pan tu u nas robi?	Widocznie wszyscy ojcowie są jednakowi. Mój ojciec także nie należy do czułych. Ciężką ma rękę, ale mnie oszczędza: ale nieraz dostaje mi się porządna bura, to prawda. A jaka jest twoja matka?	Ale w pokoju bo tu nad wodą zaczyna się już robić chłodno. Chodźmy, herbata już na stole.	To lubię Wiesz, że nawet nie przypuszczałam, żeś ty już o wszystkiem pomyślał. Dzielny z ciebie chłop. Nie zginiemy, zobaczysz, w Argentynie, czy gdziekolwiek, wszędzie sobie damy radę. Więc mam się pakować?	Nie, łaskawy panie, ale ja się nie dam oszukiwać!	Tak, panie, nazywają ją Wyspą Szkieletów. Była to niegdyś siedziba piratów, a przypadkowo dowiedzieliśmy się na owym statku o wszystkich nazwach w tej miejscowości. Wzgórze na północy nazywają Fokmasztem; są tam bowiem, panie, trzy wzgórki następujące kolejno po sobie ku południowi: Fokmaszt, Grotmaszt i Bezanmaszt. Lecz Fokmaszt nazywają pospolicie „Lunetą” ze względu na czatownię, jaką oni tam mieli podczas wyładowywania okrętów w przystani, gdyż za przeproszeniem pana, w tym miejscu właśnie oczyszczali swoje okręty.	Ona ma na myśli spotkanie z Czaroludkami Ja bo nigdy w nie nie wierzyłem... przynajmniej od czasu, gdy ukończyłem sześć lat.	Jaką my subtelną rozmowę prowadzimy jak na tego rodzaju zakład! Nie nudzę cię, jesteś może zajęta?	Znam czy nie znam a tym mi tym w oczy nie parz. A takie ojcowiteojcowite Ja, głupi, siedzę, a ona sobie z łapaczem łapacz (gw.)	Zobaczymy; zresztą ona nie zechce. Nie umiem ci powiedzieć, jak ci dziękuję.	Wobec tego byłoby dobrze, gdybyśmy byli ze sobą całkiem szczerzy. Mam wrażenie, że nie wszystko dopowiedzieliśmy sobie; niejedno myślimy, a nie mówimy. Więc powiedzmy sobie wszystko! Czy nie poznał pan tego człowieka w masce, czy nie przypuszcza pan, kto to może być?	I słusznie mówią jeśli tylko piękność pani nie odbiera jej pierwszeństwa, ale piękne damy, nie traćcie darmo czasu na zatrzymywanie mnie, bo obowiązki wyraźne mojego zawodu nie pozwalają mi nigdzie kosztować odpoczynku.	Co będzie brakować dołożę, bo chociaż dzisiaj nie mam, ale mogę pożyczyć jutro No, Wilczek, dajcie no ze dwadzieścia rubli.	Czy pragnie pan, abym nie mówiła zupełnie?	Dlatego klęczę przed tobą, ojcze. Wyznałem ci wszystko, dopiero przed chwilą ostatecznie zrozumiałem, że moje myśli, zawsze narażone na ułomność i skażenie, nie mogą do mnie jednego należeć. Pojąłem, że tylko w wyznawaniu swych błędów oraz w szukaniu pomocy u przełożonych mogę uchronić od wszelkich niebezpieczeństw i siebie, i swoją wiarę.	Więc jeszcze kiedyś zrozumiesz, że zaręczyny nie obowiązują do miłości, ani miłość do zaręczyn.	Biedna, kochana... Pójdź, niech cię pocieszę. Nie mam prawa cię łajać. Gdybym nie spotkała Jasia, poślubiłabym Olesia lub Alfonsa. O, Aniu, sprawy rzeczywistego życia są tak zawikłane! Nie są tak jasne i przejrzyste, jak w powieściach.	A to jak?	Ale to nie pieniądze	Ależ ja jestem Murek, doktór Murek, i nic złego pani nie chcę zrobić. Przyjechałem po Karolkę i po Stefanka. Nie poznaje mnie pani?	Czy mam z panem powrócić do Sulaco?	Czy to twoje pismo, Lulejko?	Ejże, tu mnie nie trafisz!	I pojechał z powrotem na tę wyspę	I... postawię sobie jeszcze jedną, bo mam plac i mieszkania będzie mi potrzeba dla zięcia.	Miły nauczycielu, nie mam miecza.	Mnie tam nie do śmiechu.	Na pohybel Lachom i panom!	Na potem pytania teraz na koń!	Na razie projekt...	Na starość? A cóż ma być? posiwieję i będę pani mojej służyła jako dziś.	Nie!	Rozkaz nie został odwołany ale już nas nie obowiązuje, gdyż jedyny ratunek i ocalenie wojsk naszych w łasce waszej książęcej mości, pod którego komendą odtąd żyć, służyć i umierać chcemy.	Tak książęta za chwilę skończą naradę. Przesiedziałem tam parę godzin, ale jak ze spraw śląskich przeszli do TatarówTatarzy	Wiem, i nawet przed godziną byłam u tutejszej pani podsędkowej z prośbą o pożyczenie fortepianu. Ale ona... (znowu zaczęła szlochać), ale ona... kazała mi wyjść z pokoju...	A gdzież on siedzi, ten nowy system?	Aaa!...	Ach, jaki piękny	Ach, widzę, że to rzeczywiście sprawa poważna	Amo, moneo et caetera.	Bylebyśmy chleb mieli	Ciekawy, bardzo ciekawy człowiek!	Co ty mówisz?	Corpo di Baccocorpo di Bacco (wł.)	Cóżeś z tym listem zrobił?	Dam ja panu porządek!...	Do kogo?...	Dziedzic już przejechał!	Dziękuję. Pan jesteś bardzo dobry człowiek.	E... to... tylko dziś! Jest to bowiem rocznica urodzin mojej małej!	Gdzie są książę i pan Radziejowski?	Handel mówił dalej baron.	Hm A gdzie masz dowód?	I cóż mówią?	I wam!	I... głupstwo!	Ja mieszkam w twoim pokoju...	Ja! Z odznaczeniem? Ach, mój ty pierwiosnku! Wszak pozwolisz, że cię tak przezwę?	Jutro kończę nauki? Chybaście oszaleli! Ja dopiero je zacząłem.	Już od czasów nieboszczyka barona Stott-Wartenheima	Linka! Linka, ty swoim postępowaniem wpędzisz mamę do grobu... Pamiętaj, że niedawno wróciłam z Karlsbadu...	Niech będzie ukoronowany! Vivat rex! vivat!	Niech będzie.	No i jakże tam? Smakowało panu?	Odmawia pan?	Pan wasanów skąd jedzie?	Przyszła ci myśl zemsty nad tym człowiekiem, wszak prawda?...	Skoro prosi mnie o to pani de Morcerf... A pan Danglars?	Spod Pyrzogłów.	Stul mordę, stary grandziarzugrandziarz (daw., pot.) ryknął Dyzma.	Szczęśliwa?	Słuchaj	Tak!... tak!...	Tak.	W jaki sposób was wyleczył?	Was ist los? Das Schlimmste ist zu befürchtenWas ist los? Das Schlimmste ist zu befürchten (niem.)	Wczoraj.	Wielki to wojownik!...	Wilkołak, proszę pani.	Wstawaj z barłogu.	Za co?	Zrywam... zerwę... Hoyma ozłocę... ciebie... ją...
To proszę was, panie, jeszcze o jedno: pewien ci jestem, iż mój bratanek sam będzie rozumiał, że jemu wypada zostać przy żonie, a mnie z wami. Ale na wszelki wypadek pozwólcie oznajmić mu, że nie ma o tym co gadać, bo taka wasza wola.	W gruncie rzeczy uznaje te wszystkie przepisy, jakie spełnia, za niedorzeczne. Sądzi, że trzeba znosić je, ale nie ma dla nich bynajmniej szacunku. Szanuje chłop to, co jest zgodne z potrzebami i wymaganiami jego codziennej, nieustannej pracy. To jest jego rozum. I to jest właśnie siła. My mamy pod sobą, naokoło siebie całkiem gotowe społeczeństwo. Potrzeba tylko, aby ono poczuło się sobą. Aby chłop nie chciał znosić. Żeby nas lepiej, więcej znali. Żeby nas było więcej takich, których chłop może znać i uważać za swoich. Rozumiecie, jaka byłaby siła. My bylibyśmy nieustający protest, myśl nieustannie obecna w piersi ludu, a jednocześnie on sam.	To nasz przyjaciel, Beautrelet... Wyobraź sobie, że nasz przyjaciel Beautrelet był na tyle delikatny... Ale opowiem ci to później... teraz nie mamy czasu... Charolais, jesteś tu?... Ach, dobrze... A łódka?	Pytasz mię gdzie to jest daleko Beniaminku? chciej gonić za tą wodą, co tak wolno płynie, nie dogonisz woda ucieka do Sanu a Wisła ucieka do głębokiego morza Morze daleko. idź przez łączkę idź przez pole, niebo będzie za lasem niebo będzie znów za łączką lasem Ja ci tego nie powiem. Niebo jest daleko A teraz przynieś tu klatkę z twoją makolągwą wyżywioną, wypieszczoną, przez całą zimę otwórz Ludwinko, gdzie ptaszyna? och daleko! dalej niż woda rzeki, którą gonisz, dalej niż niebo, którego chcesz dostać, dalej niż nadzieja, dalej niż niepodobieństwo co nas kochać przestaje. Obejrzałem się, twarz Ludwiki była bardzo spokojna, ale długie, jasne rzęsy jej siwych oczu świeciły jeszcze czystą łezką ostatnią.	Żebym był do stajen nie poszedł, chorego konia pańskiego opatrywać konia, na którym on już nigdy siedzieć nie będzie, a codzień go sobie przyprowadzać każe... żeby nie ten koń! nie byłbym ci ja dał się wyrwać ze psy i z temi psubraty, co za tobą poszli na rozpustę!... Co tobie ojciec sprawi, łaźnię czy kaźnię ale że ja (dodał zwracając się z pięścią do jadących z tyłu), że ja tym łozami do krwi skórę wygarbuję, to tak pewna jak żem dziś żyw, i że się zowię Wojusz Sowa, i żem zawołania Półkoza, i żem ciebie na trutnia wychował...	Oj, nie, Antek, nie pomaga, a bardzo szkodzi. Bo, widzisz, to jest taka choroba, że tu myślisz o tym, o czym nie chcesz myśleć i widzisz to, czego nie chcesz widzieć. Więc jak napijesz się, to usypiasz to wszystko. A ta właśnie trzeba przecierpieć i przemyśleć, to potem zagoi się i już masz spokój. Chociaż wraca to potem, wraca. Ja dziś jeszcze czasem czuję, że wraca, ale jak wrócę do domu, jak mnie obsiądą dzieciska, tak odejdzie.	Abyś się z nami dłużej zabawił, miłym mi jesteś gościem i rad bym waćpana choćby cały rok zatrzymać. A przy tym posłałem po stada do Perespy, może się jakowyś bachmacik dla waćpana wybierze, który cię w potrzebie nie zawiedzie, wierzaj!...	Do nory czmycha przyrzeczny padalec lub patroluje łódka celnika w poszukiwaniu premiowych procentów od kontrabandy. Zwierzeń mych końca cierpliwie dosłuchaj. Ja cię wtajemniczę, a ujrzysz światło na dalszą drogę o wiele pewniejsze od racjonalizmu ckliwego płomyka... Oparłszy człowieka o myśl niepodległą, o religijną miłość do wszechświata, metafizyczną zakończę imprezę pełnym akordem. Nie spocznę pierwej, aż mi się uda u ludzi rozdmuchać czy też rozpętać, a w razie potrzeby, jak cepakcepak wytargać za włosy., wyfilutowaćwyfilutować wywieść w pole. jak żebrak, lub wyświergolić jak skoczne kusidłokusidło wystarać się o co z trudnością.... pokochanie Boga.	Dymitr Aleksandrowicz nie potrzebuje nikomu nic zawdzięczać Jest to prawy żołnierz i dzielny człowiek. Właśnie z nim przyjechałem, ale... jest ranny.	Jest, ale o tem nikt wiedzieć nie ma.	Jestem, jak widzicie, niby stary żółw, co to umyka z głową, a potem ją znów na brzeg wystawi. Tak, to jest droga Hindostanu. Wszyscy tędy chodzą...	Kazałbym ich powiesić, bo jako zbójcy niewinną wieś napadli i ludzi wycinali... Ale Jan powiada, że to nie idzie.	My sobie poza bitwą jesteśmy równe człeki i w razie przyjacielstwo możemy zawrzeć, ale ciekawość, jakby też gadali taki na przykład Henryk von Plauen, który miejsce poległego wielkiego mistrza zajął, z takim wielkim wodzem, jak książę Witold albo i sam król Władysław Jagiełło.	Nie masz co długo słuchać oto, aby się dzieci moje cokolwiek zabawiły, chcę na ostatni wtorek dać niewielką zabawę u siebie. Spodziewam się, że i pan skarbnikowicz zostanie.	Oczywiście. Jeżeli jest tak, jak pan mówi i jak pan tu napisał, przyznaję, że profesor Wilczur powinien ustąpić. Ale ja go do tego zmusić nic mogę. Zawarłem z nim umowę, na mocy której pozostanie on kierownikiem lecznicy, póki sam zechce. To drugie. Jest i trzeci punkt. Widzi pan, mam w stosunku do Wilczura obowiązek wdzięczności. Przed wielu laty leczył on moją matkę i wówczas uratował jej życie.	To wino tylko sam król pije, gdy się czuje nie zdrów	Ach, pani!... stokrotnie przepraszam, ale daję słowo honoru, że nawet nie spojrzałem. Wyszukałem w ogrodzie podstawkę, nalałem wody, ułożyłem to... i widząc, że drzwi są otwarte, chciałem postawić na podłodze... No, ale panna Magdalena mogłaby przyjmować wizyty, tak cudownie wygląda...	Mogłabyś się znowu znudzić. Zresztą co powiedziałby świat, gdybyś go porzucała tak nagle? Na wiosnę puścimy się w podróż, pojedziemy do Włoch, przebiegniemy Europę, w oczekiwaniu aż zaprzątną cię troski macierzyństwa. Nie możemy uchylić się od pójścia do Opery jutro, niepodobna nam bowiem uzyskać w inny sposób twoich listów bez niebezpieczeństwa; skoro zaś Floryna ci je przyniesie, czyż tym samym nie stwierdzistwierdzić (daw.)	Nie będę tak niemądra, żeby obrazić mamę, kiedy sobie zadała tyle trudu, by mi to wszystko kupić. To nierozsądne z mojej strony i nie chcę się tym kierować. Największą moją pociechą są jedwabne pończochy i para długich rękawiczek. Kochana jesteś, Ludko, że pożyczasz mi swoich. Zdaje mi się, że jestem tak bogata, a nawet elegancka, mając dwie pary nowych i jedną upraną na częstszy użytek.	Nie, ja jestem Kobielski, prezes tutejszej egzekutywy. Sławomir wogóle gadać nie chce nie tylko z wami, ale i ze mną. On otrzymał na pokrycie kosztów siedem tysięcy dolarów. On się wprost odgraża, że doniesie do Moskwy, że oni tę forsę rozkradli, a on tu musi płacić z własnej kieszeni. I teraz nie da. Już nie mówię o sobie. Oni są za mądrzy, towarzyszu. Im się zdaje, że gdy zrobili mi zarzut o owe franki szwajcarskie, to już jestem przegrany i muszę pysk stulić. Proszę, niech dowiodą! Ale taki parszywy łobuz, jak Bigelstein, woli mnie nie ruszać. On wie, co ja wiem o nim. Niech lepiej uważa. Powtórzcie to mu proszę. W razie czego ja patyczkować się nie będę i niczego tu do ukrywania przed wami, towarzyszu, nie mam.	Nie ma nikogo, kto by jej zaniósł te nowiny Nie jest to w niczyim interesie. Co więcej, tutejsza ludność drży przed Hernandezem, jakby był istnym diabłem. To nawet kłopotliwe, bo nie znalazłby pan posłańca, gdyby trzeba było porozumieć się z uchodźcami. Gdy Hernandez obozował o sto mil stąd, ludność w Sulaco już truchlała, bo chodziły pogłoski, że piecze swych jeńców żywcem.	Och, mój drogi nic nie dowodzi, aby to była prawda. Mówią tyle rzeczy. Zresztą Norpois to człowiek niezmiernie miły, ale on nie zawsze jest życzliwy, zwłaszcza dla ludzi, którzy nie są z jego koterii.	Pewnie, że byłby on szczęśliwy, gdyby nie sprawy publiczne, gdyby nie wojny niefortunne, które Rzeczpospolitą gnębią za grzechy i niezgodę naszą. Wszystko to na barkach królewskich i wymówki mu jeszcze za nasze winy na sejmach czynią. A co on winien, że go słuchać nie chcą?... Ciężkie czasy nadeszły na ojczyznę i tak ciężkie, jakich jeszcze nie bywało. Najlichszy nieprzyjaciel już nas lekceważy, nas, którzyśmy z cesarzem tureckim szczęśliwie do niedawna wojowali. Tak to Bóg pychę karze. Chwałaż Mu, że mi już ręka chodzi dobrze w zawiasiech... bo czas, wielki czas, za miłą ojczyznę się upomnieć i w pole ruszyć. Grzech w takich terminach próżnować.	A! gorzéj być może. Lękam się, aby on mnie nie zbałamucił. Jestem wielką jego admiratorką.	Ach, ten ojciec, zasłonił ją!	Ale mógłby być il Frate...	Biedna Naściu mów proszę. Widzisz w nas dwie jedyne istoty, które kochają cię tak bardzo, że wszystko przebaczyć ci gotowe. Widzisz, miłość rodzinna nigdy nie zawodzi.	Bo w gazetach piszą, co się dzieje we świecie...	Co pani sądzi o naszym głośnym kaznodziei?	Co... to ma znaczyć? On musi jechać do Benares. On musi jechać ze mną. To mój chela. Jeżeli trzeba zapłacić...	Ej, panie Beautrelet, pan przesadza. Przecież nie ukradł całej kaplicy. Nie tknął przecież żadnego kamienia z tego muru.	Hej, Ścibor! sam tu!	I ja jestem zdziwiony Nie spodziewałem się, że odnajdziesz moją kryjówkę, a tym mniej, że cię tu zastanę. Spostrzegłem twą obecność dopiero, gdym był o dwadzieścia kroków od tej jaskini.	I nic więcej nie przytrafiło się pannie gdzie owa zazdrość, mająca być przyczyną nieszczęść twoich?	I nie miałeś już przed sobą żadnej drogi innej?	Ja, ludzie kochani, jestem na tym świecie sam! Ulitujcie się nade mną!	Jeśli mnie nie widział, musiał nagle zostać krótkowzrocznym, tyle tylko powiedzieć mogę.	Już nie pamiętasz?	Któż to może wiedzieć! Bóg jeden wié! ruszył ramionami książę. Wy macie krośna i igły a ja łowy moje. Sprawiedliwa rzecz. Ja bez nich nie mogę żyć	Moja łaska nie jeździ na pstrym koniu.	Możesz, naprawdę, wystawić na próbę cierpliwość świętego. Przedziwnie spokojnie mówisz, niby o dobrem coup bilardowem, o możliwości, że dziecko to zmarnuje się dla kogoś, kto niczem nie jest.	Młody człowieku, nie bywa tak na tym świecie, aby jeden posiadł słuszność, a drugi nie miał jej wcale.	Na nic się nie zda okłamywać Mahbuba Alego. Lepiej pomóc jego przyjaciołom, pożyczając im znaczek. Gdy pieniądze nadejdą, to ci zapłacę.	Nie godzi się zabijać druha naszych synów, on z owego plemienia skąd łupy pewne, jeżeli zna ziemie?...	Nie mam prawa o tym mówić lecz Malbork jest źrenicą oka Zakonu, jedynym zakątkiem, z którego spokojnie Plauen mógłby misję nawracania ludów prowadzić.	Nie słyszałem... A on mówił naprawdę?	Nie wiadomo, komu to byłoby za wysoko, gdyby...	On tu nie nocował, wielmożny panie	Porzućmy nie po westchnieniaśmy tu przyszli, każ dawać lepiej wieczerzę i kieliszki, bośmy głodni, a czarne myśli idą z pustego żołądka.	Róża, nie chodź, ja ci dokończę kawał.	Tak?... Hm... i ja tak myślę, a nie wie pani, czy ona nie udzielała czasem lekcji tańca? Miałbym wielką ochotę.	Teatr! Oglądać aktorów, komediantów? Ależ proszę pana, czy pan nie wie, że to śmiertelny grzech!	Zlituj-że się, co on ci winien?	Źle z tobą, ale ze mną może jeszcze gorzej...	Żebym skapiał, a prosił ich nie będę!	A któż to ma przyjść?	A trafił na zebranie niby masonów... a te farmazony zaczęły go wodzić po piwnicach... Kazali mu dotykać z nabożeństwem głów kapuścianych i wymawiać przy tym jakieś głupie słowa, zanurzać ręce po łokcie w garnkach kwaśnego mleka i rysować końcem palca krzyże na połciach słoniny. Trzymajcie mię!... umrę ze śmiechu...	A wiecie którędy?	A ścigła szkapa?	Bardzo ładnie pan to powiedział, panie Bondy Bardzo ładnie. Proszę zdradzić, panie Bondy, jak pan wpadł na taki pomysł?	Bezwątpienia!... był to pierwszy kochanek i wspólnik dziewczyny, zacna osobistość, udająca proboszcza, dlatego może, aby wydać za mąż swoją kochankę i w ten sposób los jej zabezpieczyć. Spodziewam się że został poćwiartowany.	Był pan Moryc?	Będzie pani miała pana Romana z lewej strony. Zawsze pani utrzymuje, że pani lewy profil jest lepszy.	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Cóż to do diabła za porządki?! Kto jest dzisiaj dyżurnym lekarzem?	Dalibóg jeżeli wycisnę z interesu z Moulineaux pięćdziesiąt tysięcy franków, bo hrabia da mi pewno dziesięć tysięcy, osiądziemy sobie w Isle-Adam w willi Nogent. Ta willa to jest zachwycająca siedziba, zbudowana niegdyś przez księcia de Conti dla pewnej damy: pomyślano o wszelkich wygodach.	Doktor?	Garniec agrestu... Garniec gruszek... Garniec jabłek...	Gdzie zaś, ja ze wsi od jaśnie pani, z kuńmyz kuńmy (gw.)	Handel, Mąż, Żona rzekła drżącym głosem	I to jest ciekawe że według Biblii dopiero po utworzeniu się ziemi	Istnieje numenalnie, ciągle, trwale, i ożywia sobą, żyjąc w sobie..	Jak to?	Jedna minuta!	Jedno widzę jasno, że książę sobie ludzi kaptuje i że chyba jakieś zamiary tworzy, do których mu pomoc potrzebna.	Kazała ci się kłaniać.	Kobieta przede wszystkim jest i musi być matką. Jeżeli chce być czymś innym: mędrcem, za którym szeleści jedwabny ogon, reformatorem z obnażonymi ramionami, aniołem, który uszczęśliwia całą ludzkość, klejnotem domagającym się złotej oprawy, wówczas	Masz tu pół pistola. Bywaj zdrów, do jutra.	Mniej więcej pańskiego wzrostu. Brunet o ciemnej cerze, czarnych włosach, oczach i brwiach.	Mniejsza z nim. Napijesz się?	No dobrze, dobrze. Przygotujcie salę tronową. Za pół godziny posiedzenie.	No, dalej	Oby szczęście dopisało. Jakiś porządny człowiek z tego narzeczonego?	Oczywiście głębiny morza.	On chce mnie zabić!	Pozna cię.	Praca odezwała się znowu żałosnym tonem Małgosia.	Przyjechałem godzinę temu.	Przyjąłbyś wyzwanie?	Rzucił na nią zdziwione, przelotne spojrzenie i ocenił natychmiast zarówno siłę ekspresji i metaliczny, szczery dźwięk tego kobiecego wybuchu.	Słyszę	Tak jest! myślałem, żeś waść w ręku księcia.	Tak, pani	To później poprawimy nasze humory. Lubię ploteczki.	To się może jeszcze skończyć na niczym	Trudno wprost uwierzyć, że Diana wychodzi za mąż	U dostojnego księcia Somerset.	W mieście gadają że opuszczasz spółkę...	Z czegóż to Marysia tak się cieszy?	Z tytułem? Aha! Może książę F.?
Śmiech, jak mi Bóg miły, żeby do serca tak brać konfuzję! Nie tobie, łasico utrapiona, ale Kmicicowi, któren za mistrza nad mistrze uchodził, Wołodyjowski to samo uczynił	Nie wątpię o tym ale niech mi pan wierzy: obecna chwila jest wymarzona. Dla człowieka zasad to piękna sposobność do poświęcenia się. Może pan nie znajdzie drugiej tak sprzyjającej, tak humanitarnej. Nie ma nawet kota w pobliżu, a z tych starych domów skazanych na zagładę byłaby porządna kupa gruzu, tam gdzie pan stoi. Nigdy już nie będzie pan mógł mnie dopaść, narażając w tak małym stopniu życie i własność obywateli, za których ochronę pana opłacają.	Łabą, też coś! To by mogły tylko do Podmokel, dalej już nie. Tam są, chłopcze, same skały. Byłem tam. Skądże, tu się Płazy nie dostaną. My się mamy dobrze. I Szwajcarzy też. To jest bajeczna korzyść, że nie mamy żadnego morskiego wybrzeża. Kto ma dziś dostęp do morza, ten jest w biedzie.	I cóż, panowie Dobrze mi się wczoraj zdawało, ekscelencjo, miałem rację, nic panom nie obiecując. Zabraliście się panowie za to za późno; i teraz nie ma już w Rzymie ani jednego powozu do wynajęcia... rozumie się, na trzy ostatnie dni.	Oczywiście! Oczywiście! Człowiek tak pragnący spokoju jak ja nie może kroku zrobić, by nie otrzeć się o głupotę ludzką! Bo dno każdej tragedii to głupota!... Więc co? Balon czy koturny?... Zbankrutowałeś, wylali cię z jakiegoś ministerialnego stolca czy rozczarowanie? Co?... Kobieta?... Zdradziła cię?...	Nie, panie kwas siarczany nie jest rzeczą „nową”; on tylko ma nową postać energii chemicznej, w którą wsiąknęły energie chemiczne jego pierwiastków. Co ciekawsze, że kwas siarczany posiada mniejszą energię napiętą aniżeli suma składających go pierwiastków. Pod tym względem związki chemiczne są podobne do spółek finansowych. Pan A składa sto rubli, B dwieście, a C trzysta; razem złożyli sześćset rubli, ale z tej sumy jakaś część wsiąknie w lokal, sprzęty, księgi potrzebne do utrzymania spółki, a zaledwie sto	Są podlece złodzieje, bo gdzieby bez takiego, ale te nauczone, bośmy tu trochę porządku robili ze złodziejstwem koło Wielkanocy. Ale tak, to chyba żaden nie doniesie, a jakby kogo tak zgubił, to zawsze go można podpalić, a potem dokończyć...	Poznać łatwo... Oddano ją tam przed miesiącem... Ach, przez dwa dni myślałam, że oszaleję nie mając o niej wiadomości!... Niech pani zapyta o dziewczynkę, którą miesiąc temu znalazł stójkowy obok poczty... Miała na szyi krzyżyk ze złotego druciku... przy sobie flaszeczkę mleka ze smoczkiem, a do koszulki przypiętą kartkę: „Ochrzczona z wody, nazywa się Magdalena...”. Na pamiątkę pani tak ją nazwałam... Kiedy ją stąd wynieśli, zaczęłam gryźć palce, bić głową o ścianę i krzyczeć jak tamta...	Och, nie ja nie żyję z nikim z mojej klasy. Odzywam się do nich jedynie w służbie. Ale jest ktoś bardzo dobrze, z kim mógłbym pana zapoznać.	Nie pocieszajcie mnie Wy nie wiecie nic jak ja, jesteśmy na łasce losu, a co on pocznie z nami, któż zgadnie? Serce moje czuje, iż wszystko skończone... żyć mi się nie chce... Co było nie wróci!	Bylem się stąd wyrwał, będę miał własną partię, i waćpanna zobaczysz, że mi także wojna nie pierwszyzna i że ta stara ręka jeszcze się na coś przyda.	Nie żegnam się z tobą, tylko do widzenia, najdalej za miesiąc.	Nie, moi bracia, ale mam rozkaz i muszę go uszanować.	Oto mówiłam tej psotce nie dalej jak onegdajonegdaj (daw.) ciągnęła stara, kiwając jednocześnie głową i wachlarzem	Przeciwnie. To bardzo inteligentny człowiek... On jest nawet artystą, tylko nie wiodło się mu... Powiedział, że tańczę jak Melpomena.	To nie zaszczyt, panie Berling! Nie sprawia mi jednak przyjemności tańczyć z ludźmi, którzy zapomnieli obowiązku grzeczności.	My go też nie spuścimy z oka! Waszej Miłości potrzebny spoczynek. Choróbsko to na wyprawę, gdzie trzeba w polu na rosie spać nie mając się gdzie ogrzać, a uznoić, a znużyć... to najgorsze utrapienie! Z zimnicą w pole iść nie można, a w pole ciągnąć musiemy. Niechaj młody pan popróbuje!	Och nie, ja rozumiem i wcale pana nie zatrzymuję. Jednak nie wątpię, że przecież się pogodzicie. Zadzwonię do pana. Do widzenia, drogi panie Józefie.	A toż! inaczej, pewnie, że inaczej... Panowanie jej dałeś... do pracy nie zaganiałeś... w pościeli, jak ta świnia w barłogu, wylegiwała się... cukierki, jak ta pani, smochtała i herbatę piła...	Zły jesteś? Przecież masz ładne włosy, zwłaszcza gdy je rozrzuca wiatr. Traktuję cię jak dziewczynkę, bo nią trochę jesteś. No... zresztą nie będę prawiła komplementów, bo jesteś dostatecznie zarozumiały. Gdzie są moje roentgeny? Chyba nie chcesz, abym musiała się zgrywać na panią Chauchatpani Chauchat	A te znaki porozumienia, a woda święcona? Ależ to conajmniej księżniczka krwi, owa dama z murzynkiem i pokojową!	Ale on będzie królem, a ty nim nie będziesz.	Na poczekaniu go rozgrzeszę! Zaliście nie słyszeli, żem to już obiecał?	Niema celu Wzięcie takiej dziewczynki byłoby niewskazane z wielu względów. Przedewszystkiem jest już zaduża. Będzie pamiętała swój dawny dom. Pozatem myślałem o zaadoptowaniu, a tu byłoby to kłopotliwe.	Przez ten czas, ja wam nie potrzebuję mówić, co do czynienia macie	Tuszę, iż nie za wielkie były pochwały; siła pożytecznych rzeczy mogłaś się nauczyć u pani kasztelanowej płockiej.	Rewolwery! Zemsta! Bonzowie! Tobie tylko to w głowie! Czy nie zastanowisz się nad naszą stratą? Nasze pakunki! Pakunki! Wszystko, cośmy przenosili! Wszystko, czegośmy tak pilnowali! Ośmiomiesięczne zachody! Wiesz, co to znaczy? „Ma się rozumieć, tylko my wiemy, jak postępować z ludźmi Wschodu!...” Niechże cię!... Ładnieś się spisał!	Ach Nie odznacza się on zbyt oryginalną powierzchownością.	Byliby też mnie czarni zdradzili przed Chmielnickim, ktom jest i kogo prowadzę, alem ich pewnym sposobem zaklął, że milczeli. Bałem się też, żeby Chmielnicki mnie nie poznał, bom się z nim w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Czemu on tu przy mnie tak śpiewa?	Czyż pani nie spostrzegła?...	I pies stworzenie boskie, i czuje krzywdę jako i człowiek... Pan Jezus miał też swojego pieska i nie dał nikomu krzywdzić...	Nie ja!	Nie rozumiem, nie rozumiem, czym jest Bóg twój.	No cóż? Panny Luci nie ma z nami, a panna Stefania chyba się nie zgorszy. Czy pani bardzo niewinna?...	Przepraszam... pamięć nie dopisuje mi czasem... Panu Bandurskiemu.	Wcale nie czartowi, bo kardynałowi.	Zaprawdę jest to lew! Ale jak on podobny do sfinksa...	Ojcze, rozumiem teraz wszystko. Pojmuję, jak musisz mną pogardzać i jak bardzo na tę pogardę zasłużyłem. Przebacz mi jednak, nie odpędzaj.	Jesteś, chłopcze, dobry do wybitki ale, człowiecze, krew wigowska płynie ci w żyłach!	Tak, to znaczy ona odezwała się do mnie raz na kursach, bo miała kajety historji francuskiej, była nawet bardzo miła, pożyczała mi tych kajetów i oddałam je za najbliższem widzeniem.	Ale co w mieście słychać? W sklepie, dopóki ty w nim jesteś, musi być dobrze.	Co ja się mam spowiadać! zrobiłem com chciał i jak było potrzeba...	Gadajże kochanku czego ty taki zadumany? co to tobie? A to brzydko nazajutrz po weselu patrzéć po lesie, jakbyś już gałęzi szukał! No! co tobie trzeba? może ja ci pomogę?	A mnie pan Weyher do Warszawy wyprawił z listem i z zapytaniem, gdzie książęce regimenta mają iść, bo już, chwalić Boga, w Zamościu niepotrzebne.	A!... Gadajże pytał Mielnicki chwytając Madzię za ręce.	Była ciocia, jak zwykle, w Trenczynie?	Co to wam, siostro?	Do wojska oddali!	Doszły już nas te wieści, doszły ale tylko z ludzkiego gadania, a wy z samego klasztoru pewnie jedziecie... Naoczny świadek i obrońca?	Dowiedz się, panie Porthosie, że kasa moja, jakkolwiek notarjuszowska, jest może lepiej zaopatrzona, niż tych twoich arystokratycznych brunetek.	Naturalnie. Ale cóż, kiedy tak już zgłupiał...	Nic, Arnoldzie z Trevilu!	Nikt prócz mnie Zaraz ci dowiodę.	Oni wiedzą, że to szacherka!	Prawdziwie ; lecz jeźli pani starościna zezwoli na to, spełnię jej rozkaz.	Wiem! Ale zawsze jest przyjemnie słyszeć potwierdzenie.	Więc waszmość jesteś jakobitą?	Za cóż chciałby mnie, nas niepokoić?	Zdarzyło się to już panu?	A ja bym wolał kulą w łeb! niż siedzieć z założonymi rękami w czasie takiej wojny nieszczęsnej.	Ani kozy!	Artysta krzyknął.	Bóg ze mną!	Cichocie no...	Co też on powie?	Dobranoc.	Duży interes.	I ja. Bardzo.	Idźże ty, mądry	Jakto, picia?	Jedźmy na łowy	Jeszcze się przeziębisz i rozchorujesz.	Jużci, jaśnie paniczu.	Kocham cię, dziecko, kocham jeszcze bardziej.	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	Matuchna chora?	Miejmy nadzieję, że zmieni się na lepsze	Mogłeś zatelefonować rano...	Myślisz, że uda nam się ich złapać?	Mój mąż myślał, że pan będzie miał względy dla matki rodziny, dla dzieci...	Na osiemset?... naturalnie!...	No, dymajmy	Ożenisz się?	Poczekaj, zaraz zobaczymy.	Poczekajmy „Nautilus” płynie w tamtą stronę i wkrótce zobaczymy, co się święci.	Powiem ci od razu, kim jestem Jestem Rzymianinem.	Pół korony	Rycerz, Zemsta zagadnął Don Kichot	Różne. Na przykład ma pan	Są takie dobre kobiety, co mi ją dają. Hana, żona Witebskiego, i ciotka twoja, Meir, Sara, żona Bera, dają mi prząść wełnę, a potem płacą mi miedzianymi, czasem i srebrnymi pieniędzmi...	Słucham, mości dobrodzieju.	Tak, muszę tam coś obejrzeć.	Tak, tak... generała Buonapartego...	Tak.	W krysztale... w kałamarzu?	W tym ostatnim widzeniu.	Z Kowna i z Wilna. Przywiozłem ciotce nasion ogrodowych, a Jazwigło z rodziną wasze ręce całują.	Zaczekaj	Zmokniesz, Iry!
Nie, Henryku, tym razem sztuka i dla nas była dobra. TeatrGrano Romea i Julię. Przyznaję, że byłem nieco przerażony widokiem zobaczenia Szekspira w tej nędznej budzie. Po części wszakże byłem też zaciekawiony. W każdym razie na pierwszy akt postanowiłem pozostać. Ohydną orkiestrą dyrygował jakiś młody Hebrajczyk przy rozstrojonym fortepianie. To mnie omal nie wypłoszyło, ale ostatecznie podniesiono kurtynę i przedstawienie rozpoczęło się. Romea grał jakiś starszy jegomość z uczernionymi brwiami, z ochrypłym głosem tragika i z postawą kształtu beczki piwa. Merkucjo był nie lepszy, szarżujący błazen, który wplatał własne dowcipy i był na poufałej stopie z galerią. Obaj byli równie śmieszni, jak scena, która wyglądała, jakby przeniesiono ją z jakiejś zapadłej szopy. Ale Julia! Wyobraź sobie, Henryku, dziewczynę lat zaledwie siedemnastu, o twarzyczce podobnej do kwiatu, o małej greckiej głowie, ujętej w koronę ciemnobrązowych warkoczy, o oczach fioletowych od uczucia, o ustach jak płatki różane. To najczarowniejsza istota, jaką kiedykolwiek widziałem. Mówiłeś raz, że nie podziała na ciebie patos, ale piękność, sama piękność może wycisnąć ci łzy z oczu. Mówię ci, Henryku, zaledwie ujrzałem tę dziewczynę, łzy przesłoniły mi oczy. A jej głos bohaterka idyllicznej komedii Jak wam się podoba Szekspira, córka wygnanego księcia, mieszkająca w Lesie Ardeńskim w przebraniu pasterza., następnego ImogenąImogena	Na nieszczęście, kochany, nie masz wyboru. Na razie muszą nas obu uważać za martwych... żeby mi dano spokój, który należy się przyszłemu porządnemu człowiekowi. Później, kiedy ci zwrócę wolność, będziesz mógł mówić, a ja nie będę już miał się czego obawiać.	Ja wcale nie żartuję, do licha! chciałbym cię na mojem miejscu widzieć! dwa tygodnie już, jak twarzy ludzkiej nie oglądałem i zbydlęciałem w zetknięciu z butelkami.	Ja też tak tylko mówiłem aby Kowalskiego do reszty skonfundować... Ale co waszmość mówisz, że nam głów nie poucinają, to dalibóg, niewielka pociecha. Wszystko się tak składa, że lepiej nie żyć, bo to już pewno, że teraz jeszcze jedna wojna, i to domowa, wybuchnie, a to już będzie ostatnia zguba. Po co ja, stary, mam na te rzeczy patrzyć?	Niech mnie powieszą, jeśli nie jesteśmy już blisko miejsca, o którym wspominacie. Już mam brodę na wpół osmaloną. Ej! panie! chyba odkryję oczy, zobaczymy przynajmniej, gdzie jesteśmy.	A jednak krew występuje ci na twarz! Moje oczy nie mylą się, a słowa moje ugodziły cię w samo serce!	No, a teraz posłuchamy, jak to tam było. Cokolwiek kto o tym powie, była to, koniec końców, prawdziwa łaska Opatrzności. Jak ci na imię? A skądeś ty? Czy nie z Europy?	Pan arcyksiążę był od razu trup, proszę pana. Sam pan wie, że z rewolwerem nie ma szpasów. Niedawno temu w naszej dzielnicy w Nuslach też się jeden bawił rewolwerem i powystrzelał całą rodzinę, a nawet stróża, który poszedł zobaczyć, kto też tam strzela na trzecim piętrze.	Tak Dobrzeście to określili. Nie znaleźlibyście nic nawet w części równie ścisłego na określenie waszej działalności, włączając w to wszystkie wasze komitety i delegacje. To ja jestem prawdziwym ideowcem.	Wszystko to na oślepienie nasze się mówi i czyni Wolno W. Król. Mości wierzyć mi albo nie, ale wiem o tem najpewniej, że Sederyn królowi i jego towarzyszom konie gotuje, i że, jeżeli nie dziś to jutro, nocą się wymknie.	I wiesz, musiałam przyjść, nie zasnęłabym, gdybym dziś jeszcze nie przytuliła się do ciebie, nie powiedziała ci, jak mi dobrze i spokojnie, gdy jesteś przy mnie, gdy mam tę pewność, że żadna inna nie kradnie mi ciebie. Powiedz, zdradzałeś mnie?	Na przykład aktorzy... Przez zbyt silne wżycie się w jakąś rolę aktor może stracić pewność, czy jest sobą, czy dajmy na to królewiczem duńskim. Czy w starożytnym teatrze, gdzie mężczyźni grali też i kobiece role, żaden z nich o wrażliwszej psychice nie nabrał wątpliwości co do zamiłowań swojej prawdziwej płci?... Jaka szkoda, że Sara BernhardtBernhardt, Sarah, właśc. Henriette Rosine Bernardt (1844–1923) sztuka fr. dramaturga Edmonda Rostanda (1868–1918) o synu Napoleona I, księciu Reichstadtu, zwanym Orlątkiem (fr. L’Aiglon). Premiera miała miejsce 15 marca 1900 roku w teatrze Sarah Bernhardt, zaś ona sama grała tytułową rolę młodego księcia (mając wówczas 56 lat). na późniejsze skłonności do kobiet. Jestem pewien, że można by jednak zebrać dużo ciekawych i dostatecznie wymownych przykładów...	A jednak bardzo panią proszę, by pani nie odmówiła nam swej pomocy. Zajmie to pani najwyżej pół godziny czasu.	Ale oczywiście, że inaczej być nie mogło racz przeto, zacny rycerzu, nie odmawiać mu przebaczenia swego i wrócić mu łaskę swoją, którą posiadał, nim te czary głowę mu otumaniły.	Może oni mają racyę?... Muszę nie mieć zupełnie talentu, skoro Cabiński odebrał mi rolę...	Nie ma co oglądać, nędza	Nie, tylko koron.	Nieśmiertelny ojciec mój i święty dziad Amenhotep, jako czyste duchy, znają moje serce i widzą opłakany stan Egiptu. A ponieważ serce moje chce podźwignąć państwo przez ukrócenie nadużyć, oni więc nie mogliby przeszkadzać mi do spełnienia zamiarów...	Co? Ja mam sprzedać mego ślicznego, młodego konia? O nie, to wykluczone! A kto by co tydzień rozwoził bieliznę moim klientom? Przy tym zanadto się do niego przywiązałam, a on po prostu za mną przepada.	Droga pani przecie wobec nas nie potrzebujesz wypierać się stosunku, jaki cię łączy...	Ja ją wydalę, gdyby ośmieliła się słówko o tym pisnąć Mogę cię zapewnić, że by tego nie chciała.	Kondycja ludzka, Wolność, Ciało, Śmierć, Mizoginia Przy­pomnij. Przedwczoraj jeszcze, gdy ona przyjechała w wasz głód życia! I w wirze wielkomiejskim szukałem największego ruchu, bo­daj szału rozpusty, aby się zbudzić Jeden uśmiech kobiety!... Nie­czysta myśl kobiety słońce nawet przyćmić potrafi... A wiesz, czemu ze swoich wyżyn tak nisko spaść mogłem?	A niech cię diabli! Teraz już nic nie powiesz!	Gdyby takich tysiąc było w Rzeczypospolitej, nie przyszłoby do tego, co się zdarzyło!	Ma pani talent, słowo! Intuicya mi to mówi: zmysłom pani nie wierz, od rozumowań trzymaj się z daleka, rachunek wyrzuć precz, ale intuicyi wierz!...	Nie... tak... proszę, niech pan usiądzie przy mnie.	No, to się żeń, Józek, nie ma co Będziesz miał dwadzieścia pięć morgów i niczego żonkę.	Przeczytam list za chwilę Powiadaj prędko: zdrów pan miłościwy? Nic mu się nie przygodziło w tym wojennym upale?	To kiej tak dobrze, czemuż to kowal tam nie pojechał, co?... Smoluch jucha, łże jak ten pies i tumani, a wy głupie wierzyta!	Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa, dzieuchy piesneczek uczy, głupawy jest pono.	Łaj mnie jeśli chcesz i jak chcesz, lecz zrób o co cię prosić będę. Wiem że o nic złego prosić cię nie mogę, przysięgnij mi, że zrobisz to czego żądam po tobie jako dowodu przyjaźni.	Upadek, Historia tak jest w wydaniu z r. 1870. W pierwodruku wydrukowano tylko: Cały świat był zajęty rozprawami. Stało się to zapewne wskutek wymagań cenzury poznańskiej.; nic dziwnego, że tej nocy nie uważał, a ja tymczasem królem zostałem i doświadczyłem pierwszej boleści: część zamku upadła. Upadła wtedy właśnie, kiedy wybiegłem za nimi. Rozpoznałem jeszcze w skałach i drzewach oddalający się orszak, kiedy nagle zatrzęsła się ziemia, w głowie zadzwonił grzmot przeraźliwy, jak żebyjak żeby	Gdybym była na miejscu pani, wypuściłabym majątek w dzierżawę i przeniosłabym się do dużego miasta. Tu jest daleko więcej, niż na wsi pola dla działalności kobiety majętnej i inteligentnej. Możnaby założyć czytelnię dla kobiet...	Tak jest. Idzie z zachodu i południa, ale on nie bywa tak wściekły jak khmasinkhmasin	Na popis wspaniała! Zdaje mi się, że grałabyś ją pani świetnie... Mogę przynieść sztukę...	To szczególne zdawało mi się, że ją spotkałem na schodach.	Przysiągł na pokój dysydentom!	To na drugim końcu miasta.	Otóż! już rozpłomieniony! rozśmiała się kasztelanowa, powstrzymajże się w zapędzie, bo się oszukasz straszliwie i śmiesznie... żal mi, że ci nie mogę powiedzieć jak?	Mówiono, że korsarzy ubranych w zieleń i czerwień powieszono, a stało się to za sprawą człowieka, który jest twoim śmiertelnym wrogiem, i że...	Pięknie zachodzi dziś księżyc za pagórkami, Marylo, a jak mi żaby śpiewały po drodze z Carmody! Lubię muzykę żab. Wiąże się ona z mymi najszczęśliwszymi wspomnieniami wieczorów wiosennych. I przypomina mi zawsze ów pierwszy wieczór, kiedy tutaj przybyłam. Czy pamiętasz jeszcze, Marylo?	A tak, akt zejścia. Pojmujesz pan, krewni Dantèsa, jeżeli takich miał, mogliby się chcieć upewnić, czy Dantès umarł czy żyje.	Przepędź roczek w wielkiej grze, a zobaczymy, czy powiesz to samo. W Delhi będą już rozesłane o mnie wieści telegraficzne, opisujące każdy mój strzęp i każdą chadrę. Dwudziestu... a w razie potrzeby i stu ludzi... poświadczy, że widzieli, jak zabiłem tego chłopca. A ty tu siedzisz po próżnicy!	Tak Teraz odpocznę. Przyszła Marynia Pławicka i profesor Waskowski. Marynia chce koniecznie zostać.	Tak chodziłem do pana Andrzeja. On, wiesz? Jest schowany w przekopie, ojciec pozwolił mi powiedzieć ci o tym.	Wspaniały... czy tak?	A czy mogę mu z tego zrobić zarzut?	A zatem musi on wiedzieć, że go ścigamy.	Biją się!	Czego pan żąda?	Jest już Albuzzi?	O nieśmiertelny! ój Zakon jest w tobie: chrześcijanie bluźnili przeciw temu Zakonowi i dlategom ich znienawidził.	Odciągnęli ku Wadowicom. To był niemiecki oddział najemny. Ot, zresztą jest tu jeden, sam go, miłościwy panie, wybadaj!	Panie Waldemarze, jak się mają pańskie muzy z Apollinem?	Phy, ale czy hrabianka postawi nad tym swoje accent graveaccent grave (fr.) szydził Trestka.	Prawda jest!	Rodzice moi byli bardzo srodzy. Kazali i tak być musiało. Mówiono, że jestem leniwy. Kułem ciągle. Gdzie mnie było o „sportach” myśleć... gdzie!...	Tak!	Tak... taak... taak! Ale co on czyni, gdy ma wydać rozkaz?	Widzieliśmy Ja nawet dobrze pamiętam, że gdy wymijał mnie, spojrzał mi w oczy takim strasznym wzrokiem, że ciarki przeszły mi po skórze.	Więc chcesz iść stąd?	Źle się złożyło, że taki znawca koni siedzi w głębi dyliżansu	A ci dwaj mężczyźni przyjechali z tamtej wiejskiej stacyjki	Albo?...	Ale z kim będę jadał?	Aniu, jedną rzecz szczególnie lubię w tobie	Cnota, Sława, Kara odpowiedział Wołodyjowski	Czegóż chcesz jeszcze?	Czyjegoż to?	Dla ciebie tylko.	Do Kowalewa przejdziesz?	Dobrze więc. Grajmy dalej!	Doktorze dałem słowo.	Dziękujemy! Wprawdzie niedaleką mieliśmy drogę...	Głupi jesteś.	Intrygujecie mnie panowie. Słucham z całą uwagą.	Jakto, picia?	Jasinowski ją odwiezie. Ale uprzedzam, że będziemy jechali szalenie.	Kiedy?	Komuż i jak?	Masz to czynić, co ci pan Wołodyjowski każe.	Nagroda	Niemal jak ja wczoraj...	No... jaśnie pan. Starsza jaśnie pani to chyba wykituje z tego wszystkiego...	O kim? No, przecie o tym chamie, o Leonie Kuniku.	Pan... pan... Więc to pan!	Pijmy, lepiej zrobimy.	Preparat, który według naukowych prawideł sporządził mój przyjaciel, zacny ksiądz Adelmonte; a nauczył mnie także, jak go używać.	Proszę o bilet do Paryża.	Spełni najprzykładniej on swoją rolę.	Słucham, najmiłościwszy paniel	Ta wariatka kłamała.	To wszystko, co mamy do jedzenia. Jak zabierzecie, to dzieci będą głodne.	U czerwonoskórych i innych dzikich, stopień poważania zależy od ilości posiadanych bawołów i piękności tatuażu pokrywającego skórę.	Więc uciekł?	Władam czterema językami, mam znajomości w świecie artystycznym, literackim, naukowym i przemysłowym...	Zaważą dodatnio?	Znasz pan dobrze swojego pensjonariusza, jak widzę	Śmiech i litość? I dlaczegóż to, jeśli łaska?	Żart, Polityka
Mylisz się, Beautrelet! Sklepienie małej groty, znanej wszystkim, jest podczas odpływu zamknięte ruchomym sufitem koloru skały, który morze, gdy się podnosi, unosi do góry, a gdy opada, hermetycznie zamyka nad małą grotą. Dlatego w czasie przypływu mogę przepłynąć... Co, dobry pomysł?... Prawda, że ani Cezar, ani Ludwik Szesnasty, krótko mówiąc, żaden z mych poprzedników nie mógł wpaść na to, bo nie miał łodzi podwodnej... Zadowalali się schodami dochodzącymi do małej dolnej groty... Usunąłem ostatnie stopnie schodów i wymyśliłem sztuczkę z ruchomym sufitem... To prezent, który ofiarowuję Francji. Rajmundo, moja droga, zgaś lampę, która jest obok ciebie... już nam nie jest potrzebna... przeciwnie...	O, nie obawiaj się, zresztą pójdziesz ze mną, sprawy tak uroczyste powinny odbywać się przy świadkach. Jeśli tylko Danglars okaże się winnym, to nim minie ten dzień, jeden z nas zginie. Do licha, chcę, aby mój honor miał piękny pogrzeb!	Posłuchaj, Valentine: czy ci się zdarzyło kiedykolwiek poczuć nieprzezwyciężoną sympatię do osoby, którą widzisz po raz pierwszy? Zdaje ci się wtedy, że znasz ją od wieków, zastanawiasz się, kiedy i gdzie ją widziałaś, a ponieważ nie możesz sobie przypomnieć, dochodzisz do wniosku, że to było chyba w poprzednim życiu i że ta sympatia to tylko budzące się wspomnienie?	No to popatrzcie na mapę a przekonacie się, że naprawdę istnieje ziemia naszego najmiłościwszego monarchy Franciszka Józefa. Według statystyki jest tam wyłącznie lód, ale rozwożą go po świecie łamacze lodów, należące do praskich lodowni. Ten przemysł lodowy cieszy się na całym świecie wielkim szacunkiem, ponieważ przedsiębiorstwo to jest bardzo korzystne, aczkolwiek trochę niebezpieczne. Największe niebezpieczeństwa trzeba pokonywać przy transporcie lodu z Ziemi Franciszka Józefa przez koło polarne. Nietrudno to sobie wyobrazić.	Możliwe chociaż nie zbadaliśmy jej jeszcze w całości. Ale nawet jeśli ma na niej innych ludzi, obawiałbym się dzikich zwierząt. Musimy więc zabezpieczyć się przed możliwą napaścią, tak żeby co noc jeden z nas nie musiał czuwać przy rozpalonym ognisku. Poza tym, przyjaciele, trzeba wszystko przewidzieć. Znajdujemy się w tej części Pacyfiku, którą często odwiedzają piraci malajscy.	Jeszcze nie teraz. Nie dałem „Nautilusowi” zbliżać się do brzegu i jesteśmy dość oddaleni od ławicy Manarskiej; kazałem jednak przygotować łódź, która nas powiezie na miejsce najstosowniejsze do wylądowania i tym sposobem oszczędzi nam dość długiej wędrówki. Nasze ubiory nurków są na tej łodzi; włożymy je w chwili, gdy się rozpocznie wycieczka podmorska.	A karnawał! Zanudzi się pan u nas.	Czemu to pan Łukasz zawsze smutne gra pieśni, że aż na płacz się zbiera?	Czy jesteś silniejszy niż ci chłopcy, z którymi się bawisz?	Jedźże pan z Bogiem! z udaną obojętnością rzekła Julja, a kiedy możemy go się spodziewać.	Niewątpliwie. Drogi nasze zaczynają krzyżować się wzajemnie coraz częściej. Jakaś wyższa moc splata coraz zwarciej dotychczas rozbieżne tory naszych losów.	Rozejrzałeś się dokładnie po strychu?	Wycofuję się z niej...	Znajduje się pan wśród przyjaciół...	Zbyt ogólnikowe... Co znaczy na przykład: „Należy zapobiegać zbyt pośpiesznym decyzjom w przyznawaniu subsydiów stowarzyszeniom”... O, tu, punkt siódmy?... Przecie to rozumie się samo przez się. Zanadto ogólnikowe. Albo punkt dziewiąty: „Trzeba pomoc finansową ograniczyć do niezbędnego minimum”... To i tak jasne. Albo co znaczy... Nie, proszę pana... Hm... Jeżeli pan zechce opracować szczegółowy memoriał, będę panu wdzięczny.	Kiedy się Waszej Królewskiej Mości podoba; zawsze jednak szczęśliwy i dumny będę, poświęcając się dla zgody, którą utrzymać pragnę pomiędzy Waszą Królewską Mością i królową Francji.	Czy to ma znaczyć, że wreszcie zamierzasz zająć się fabryką?	Nie, ojcze znalazłem, co mi trzeba. Przed trzema tygodniami spostrzegłem najbardziej uroczą przystań, przez jaką może się dostać na tamten świat człowiek zmierżony życiem...	Ale niech pani się uspokoi, ona już jest stara...	Niezupełnie. Cokolwiek bądź niepokoi mnie jego postępowanie Nie wiem, gdzie się znajduje, wiem jednak, że wyjechał z Paryża.	A ty, Ostroróg, co się tu kręcisz przez potrzeby? Czemu nie w szkole? Bardzo mi się nie podobasz.	Założę się, panie że zapomniał. Czy widzisz jego zmieszanie? Pytaj go o to, ile ich było od tego czasu, a nie ręczę, czy i na to potrafi odpowiedzieć. Z Winicjuszów dobrzy żołnierze, ale lepsze jeszcze koguty. Trzeba im stada. Ukarz go za to, panie, i nie zaproś go na ucztę, jaką nam Tygellinus obiecuje wyprawić na twoją cześć na stawie Agryppy.	Nic to nie wadzi, i to się potrafi. Na przyszły wtorek mamy tu sejmik powiatowy w Oszmianie i ja tam będę, a jaką szlachtę i ile jej stamtąd przywiozę, to waszmość obaczysz i sam osądzisz, czy można z nią bić na zamek czy nie.	Cóż, pewności żadnej nie mogę mieć, ale i tak jest bez ryzyka, bo jak wy nie zrobicie, to wszystko na nic pójdzie. A oto idzie, ze napisałbym przez was list do mojej baby na wieś. Tylko list bardzo tajemny!	Nie, to nie brzydkie. Co pan chce! może to strój, ale w takim stroju łatwiej się dostać do nieba, niż w innym.	Ciekawym, czy Markham reflektuje na serio co do tej starszej?	Nie mogę tego powiedzeć, mój panie ponieważ dotąd nikt nie poważył się częstować mnie niemi.	Gruszki na wierzbie! Mówisz pan, że jego nazwisko dużo znaczy?	Mów-że, na Boga!	Niech panu służy na szczęście!	Ha, cóż? ożenię się po świętach Przecie ona za nie swoje grzechy cierpieć nie może. Nie jej to była wola.	Zbilut? Cóż to za obyczaje? Drogiś zabaczyłdrogiś zabaczył (daw.) do karczmy.!	Ależ tak. To już chyba i dozorca parobków jest Żydem, bo ma żółtą cerę i również patrzy tak pokornie, jak by żaden Egipcjanin nie potrafił.	A czemże je brać było? Działek mamy ino dwoje i to małych, kule do nich garścią sypią, murów niemi nie złamać!	Wychodźta, co to, do podwieczorku będzieta połedniowali!	Czego pan chcesz, do czego zmierzasz, do kultu jednostek	Dlatego, że pan mnie lubi. Gdyby pan mnie kochał, zapewniam pana, nie umiałby pan nic powiedzieć. Znalazłby pan tylko jakieś nic nie tłomaczące określenie: ona jest cudowna!... ale to już sędziom w rodzaju pana nie wystarczyłoby.	Jak to oni mówili, Davy? Powtórz, proszę, nie mogę sobie przypomnieć...	Ma pan słuszność ale zarówno dla pana, jak i dla mnie małą to stanowi różnicę.	To są narzędzia zwyczajne, każdemu żeglarzowi potrzebne a znam zarówno ich potrzebę, jak i pożytek. Lecz tu są inne, odpowiadające zapewne szczególnym potrzebom „Nautilusa”. Ten kompas oto, po którym przebiegła igła ruchoma, nie jestże tonie jestże to	Robaki kochane, kruszyny najmilsze! Jak to już Pietras wyrósł, no, i po swojemu coś rajcuje.	Biegłam tu z wami przez całą drogę Ach, jakie to okropne!	Darmo Sołoducho matko, ja bo czuję co mi jest; trzeba umrzeć, nie mnie już radźcie, a dziecinie.	Kiedyż ja ich nie mam i nigdy nie miałem! Zrozumiejcież, panowie, że choćbym nawet miał tamte papiery, to i tak nie ugryzłbym ich!	A właśnie, że zrobię.	Ależ to są jego własne słowa!	To nic, to powietrze. Dziękuję, mamusiu.	To zdejm pan słuchawkę albo wyłącz pan kontakt.	Horna nie było jeszcze?	Mogę mu dać słonej wody, ile mu tylko będzie potrzeba... aż zostanie szyprem.	Nie wiem co hrabia woli.	Nie wątpię o ścisłości pańskich informacyj, drogi pułkowniku ale ja mam znów swoje, z dobrego źródła. Książę de la Tour d’Auvergne powtórzył mi wszystko.	Bardzo dobrze. Co teraz czynić zamyślasz?	Co za on?	I co?	I ja jestem katolik. Czemużeś ze mną, ze sprawą polską nie trzymał?	Ja doprawdy nie wiem	Jakich objawów pani doznaje?	Kali nie chce widzieć bibi płakać, więc Kali znaleźć psa.	Nic nie było i dlatego nie zawiadamiałem, bo myślałem...	Nic! Nic, panie. Żyłem tylko moimi nerwami arty­sty... Zresztą, moje Przeznaczenie będzie grane w Paryżu. Czytał pan moje Przeznaczenie?	Nie pamiętam.	Nie. Pracuję tu.	Przecież dawniej lubiłaś bywać w Obronnem	A dziewczyna?	A jam głupi pozwolił	A masz grefinio, masz chama, masz parobka, teraz se ugaszczaj swoich szlachciców.	A nocnik masz?	A sama mieszkasz?	Albo oddadzą nas rządowi, który każe nas powiesić.	Bardzo mi przyjemnie. My z ojcem pańskim robimy interesy.	Czy chcecie i uzdę?	Czy pomóc, książę panie?	Cóż tak pomieszani oboje jesteście? Czyście sobie wyznali miłość?	Cóż z nim uczyniono?	Dlaczego?	Dobrze zrobione	Dopiero mi powie za parę dni.	Grzeszniku, mówił dalej Suchy	Jacy Żydzi?	Jakże... cóż robił?	Ji namie su Baltakių Jonieška laukia gandų nuo jūsų. Kaip matote, renkasi ne maža bendrija.	Kiedy mi wolno z afektu, jaki masz dla mnie, mości hetmanie, korzystać, tedy sprawiedliwości od ciebie żądam. Jeden z twoich pułkowników krzywdę mi wyrządził...	Kolega mi aplikuje niniejszą sentencję w sensie admonicjiadmonicja	Minęli!	Może wtedy unieważnisz swój dług.	Mów więc, słucham.	Najmniej siedemdziesiąt.	Niech będzie parch.	O czym tak myślicie, Benie Weatherstaffie?	Pani... pani kocha innego?	Panna Dorota więc chyba teraz inaczej przejrzała!	Po stryju	Prr! Stój, siwa!	Przyjdę, przyjdę z pewnością.	Rembowska.	Roboty mam siła	Suriawastu? Gród słońca?	Tak i myślałem. Z których wy stron?	Z twego gabinetu pod strażą żony
To nic... Niech się nauczy złościć, to mu nie będą później w pępek dmuchać jak dorośnie.	Nie bzdycz się, panie Michale, bo prawdę powiada! Sam przy niej nogami przebierasz jako młody kurek i oczy ci bielmem zachodzą, a że bałamutna, wszyscy wiemy i ty mało sto razy to mówiłeś.	Tak prędko? Zdaje mi się, jaśnie panie, żeśmy to przygotowali na później.	Tak, tak! Mój znajomy w ministerstwie powiedział mi jeszcze: „Nie lubię kandydatów na biskupstwa, którzy okazują za wiele przywiązania do naszych rządów. Gdyby mnie słuchano, wybierano by spomiędzy innych. Że do służby świeckiej, politycznej wybiera się urzędników najbardziej życzliwych, najbardziej przywiązanych do systemu rządu, to słuszne. Ale nie ma księży przywiązanych do Republiki. I wobec tego daleko zręczniej jest wybierać najuczciwszych”.	Nie, panie, lecz do królowej.	Przebacz mi, o panie! Nie wiedziałem, że jesteś tak mocarny! Czy pozwolisz mi wstać i odejść, czy też rozkażesz, by sługa twój pożarł mnie?	Z gościńca. Ja służył u pana hetmana polnego, ale potem chorągiew rozlazła się, bo nie było co jeść. Do domu nie miałem po co wracać, bo spalony. Inni na gościniec poszli rozbijać, tak i ja z nimi poszedł.	Mówiono mi kiedyś, że znachorstwo polega nie tyle na leczeniu, ile na sugestionowaniu chorych, że się czują lepiej. Podobno zdemaskowano nawet niedawno gdzieś w Małopolsce znachora, który posiłkując się umiejętnością hipnotyzowania, wymuszał od naiwnych wieśniaków pieniądze, a od ich żon i córek to, co mu dać mogły. Świat jest pełen tajemnic i nigdy nie kusiłam się, by je rozwiązywać. Wie pan, jaki ustaliłam dla siebie przepis?	Nic, mój drogi, nic mi nie jest; mam się znakomicie i nie potrzeba mi niczego! Naprawdę, już mi jest lepiej... Idź, zostaw mnie.	Tak. Wiem, wiem, że nawet jakieś cukierki kursowały... O! tylko niech pani nie łaje Pituchny, to nie ona... ta dziewczynka jest ogromnie skryta... to kto inny...	Chodź, pani, zobacz, jak zdepczę tego nędznika...	Codziennie. Inaczej nie czułbym się szczęśliwy. Jest mi niezbędnie potrzebny.	Czy i pan jesteś zdania, że nie udałby nam się drugi koncert?	No, mówcież jaśniej, czem się tak frasujecie?	Od paru dni bo się to stało na wystawie. Dobrze jednak, że wśród nas baron Z. nie ma przyjaciół: za tytuł, jaki mu ofiarowałeś, mógłbyś wpaść w kabałę.	Niech pan nie udaje takiego strasznego niech pan raczej pomyśli o własnym końcu. Dopiero co inspekcja powiedziała panu, że trzeba będzie stanąć do raportu. Do takiej rzeczy należałoby przygotować się bardzo poważnie i głęboko zastanowić nad marnością tego żywota kapralskiego. Czym jest pan zresztą w porównaniu ze wszechświatem, gdy pan zważy, że do najbliższego słońca jest od tego pociągu wojskowego 275 000 razy dalej niż do naszego słońca własnego, a taka odległość potrzebna jest, aby jej paralaksa tworzyła jedną sekundę. Gdyby się pan znajdował we wszechświecie jako słońce, byłby pan zbyt drobnym pyłem, aby pana mogli dostrzec gwiaździarze przez najlepsze teleskopy. Dla pańskiej znikomości we wszechświecie nie ma odpowiedniego pojęcia. Przez pół roku wykonałby pan na firmamencie taki nieznaczny łuk, przez rok taką malutką elipsę, że dla ich wyrażenia przy pomocy liczb brak w ogóle pojęć. Paralaksa pańska byłaby zupełnie niewymierna.	Wiem i widzę, żeś płakała; żalby ci było Honorego, ja to pojmuję... lękasz się o niego, lecz... my ci go nie zabierzemy, bądź spokojna, ja nie pozwolę na to...	Czegoż się tak boicie?	Jest, jaśnie panie, w laboratorium.	Komenda do niego należy Cnotliwie to ze strony pana Mikołaja Potockiego, że woli tu być niż gdzie indziej, ale po staremu, wolałbym, żeby go tu nie było. Ha! Przeciwny był hetmanowi i on! W wojnę nie wierzył, a teraz kto wie, czy nie przyjdzie mu głową nałożyć!	Wszystko jest tu takie piękne, że wydaje mi się, iż to wszystko sen, z którego się obudzimy	Hm pewno się zestarzał. Nawet Nostromo się postarzał, chociaż się nie zmienił. Skoro o nim mówimy, chciałbym pani coś powiedzieć...	Dziś rano na lekcji ze mną trzymał się bardzo dobrze Prócz tego zachowywał się także nadzwyczaj przyzwoicie...	Panie sędzio oświadczyłem już staroście, że jestem niewinny. Powiedziałem też, że hrabia Roland de Lembrat zostanie przekonany niezbitymi dowodami o oszczerstwie. Dziś jestem gotów dowody te przedstawić.	Pozwoli jej opiekować się sierotami, doglądać chorych, pomagać nieszczęśliwym bez narażenia się na obelgi i krzywdy... Ona zawsze czuła do tego pociąg, no i dziś znalazła pole.	Ojcze wielebny, jestem wprawdzie bardzo młody, lecz od dawna nie miałem odpoczynku, o jakim mówisz. Nie mogłem zasnąć, męczyły mnie ciężkie myśli. Sądziłem, że znajdę od nich wytchnienie w modlitwie. Ale nie znalazłem wytchnienia.	Och, nie! ja powiadam o małej restracyjce. U tego Henry jest bardzo dobrze, pewno, ale to nie jest restracja, to prędzej bar.	Ach nie! Nie mogłabym tylko znieść, aby z mego powodu cierpiała kobieta.	Bates-sahib! W tym kryje się jakiś podstęp. Proszę się przyznać. Już ja się znam na tym mruganiu.	No, nie powtórzyłaby tego przy wszystkich	Sądzę, że nie. Moglibyście działać na pożytek...	Święte popioły rujnujesz i depcesz... Czyliż nie widzisz, co zburzą te kule! Patrz!	Adziuś... ja wyprowadzę się stąd...	Bo on umie leczyć, a ja nie umiem!	Ech, i z prowincjonalistów nie mańkuci!	Kto wie, czy nie ma słuszności... Prawda, profesorze?	Ludzkość sama nie wie, czego chce	Nie chcesz siedzieć u dziadzi, nie kochasz dziadzi, to nie dam, dam Wandzi.	O nie, nie cofam swoich słów, niech mnie pani weźmie i poprowadzi aż do krańców możliwości.	Panna Kasia mnie nie lubi?	Tak dużo tego!	Tak, lecz druga połowa dojdzie za mną tam!	Tak, o ósmej. Dowidzenia.	Tak, tak! wie o tem najmniejsze nawet dziecko.	Tak, to prawda	Tak, z tym księdzem.	To dobrze, uważaj na powrót Charolais’a za trzy godziny. Gdyby coś się wydarzyło, jestem w domu.	To jeszcze nie wiadomo.	Właśnie tak	Zabawa, Polowanie, Okrucieństwo odezwał się Doman.	Ten turski Żyd, Kara-Mordach, cośmy go spotkali, to był taki przeklęty pies i zdrajca, co krew kozacką pił. Bóg mi go w ręce dał; zginęła żmija od szabli kozackiej.	Góry, góry! Powierzchownie, mój synu, pojmujesz naukę Chrystusa. Nie zgłębiłeś jeszcze całej jej prawdy. Cóż wiesz o drogach, którymi należy prowadzić ludzkość ku zbawieniu? Co wiesz o powolnym poprzez wieki budowaniu Królestwa Bożego? Ty ze swoim doświadczeniem niklejszym od garsteczki piasku. Co widziałeś, co przeżyłeś?	Byliśmy już na wyspie Seil, by go zobaczyć, ale zielony promień zasłoniła nam chmura, która nadciągnęła właśnie w chwili, gdy słońce już zachodziło.	Doprawdy?... Co za szkoda!... Bo ten pokoik (z meblami) będzie wolny tylko do sierpnia...	Co chcecie?	Co chcesz powiedzieć?	Co dziwne?	Czekaj no...	Julek jest?	Na honor, kochany, myślę, że nasz sąsiad musi być jakimś maklerem giełdowym, który spekuluje na zniżce akcji hiszpańskich albo też księciem podróżującym incognito.	No, to do widzenia! Już lecę.	Szukacie kogoś? A kogo szukacie? Jowan wszystkich tu zna i Jowana wszyscy znają. Czy to kupiec jest? czy żeglarz, korabnik? Grek może, Włoch może? Jeden z naszych, czy z Franków? Do urzędu chcecie może; do którego urzędnika? do kajmakana, do mudira, do muktara, do czorbaszego?	Ze wsi? Ze wsi?	A ty jej używałeś?	Ależ dlaczego?	Ano pewnie z frajleiną Hedwich.	Bez zwłoki, stary żołnierzu, bez zwłoki!	Bóg zapłać! dobrze, ino mokro.	Czy wielmożny pan poszukuje statku?	Dla mnie. Ty jesteś dozorcą moim: jakże ja mam ciebie kochać?	Dla mnie?!...	Dobrze pan rozgatunkował	Dobrze. Pójdę. Zaraz pójdę. Chciałem tylko...	Dyrektorowa do teatru?	Gdzie?	Hola... stójcie!	Ja wszelkiego rodzaju piękności lubię, orjentalne, południowe, północne, byle były oryginalne...	Jaki świat, taki cezar!	Jakże on to przyjął?	Jaszczurką! A ponadto ziemną glistą!	Książę Sułkowski?	Kto drugi?	Mam tam syna w Katerinosławiu.	Może to jaki zagraniczny poseł?	Może. Dlaczego?	Mów prędzej, Noelu!	Na Erec Isruel, kudy dorogi?	Na Modlickiem kładą już żyto aż miło.	Na moją duszę piękna Dulcynea przenika ukryte myśli moje.	Na wieki wieków!	Od kogo?	Pewniej Żyd.	Prawda.	Siedemnaście!	To mój klucz!	Więc choć baśnią mnie rozerwijcie, przez litość, na Boga, Miłosierdzie nademną, zabitym tą ciszą, mieć powinniście...	Więc kiedyż?...	Zdrowie twoje, braciszku.	Zimno panu Przybywa pan z pewnością z...	Zwróciłem na to uwagę gdyż grożono nam procesem.
Mój Boże, dlatego że pensja z powodu różnych okoliczności, jakie się w niej wydarzyły, prawie nic nie jest warta. Wybaczy pani szczerość?... Czysty dochód z pensji już w zeszłym roku zmniejszył się, a dziś zapewne spadł do zera. Tymczasem pan Kazimierz ciągle potrzebuje pieniędzy, zwyczajnie jak młody człowiek... Przed chwilą jednak poznałem, że z synem da sobie pani radę, co jest rzeczą bardzo ważną... No, ale choćby pan Kazimierz wziął się do jakiego zajęcia czy też w inny sposób miał byt zabezpieczony, to jeszcze nie wszystko... Zmniejszą się wydatki, lecz dochody nie wzrosną...	Dobrze się złożyło! Teraz on poszedł, by wysłać wiadomość o liście, który ukryłem. Opowiadano mi, że znajduje się w Peshawar. Mogłem był już się przekonać, że ma on w sobie coś z krokodyla... przebywa coraz to na innej mieliźnie. On mnie wybawił z obecnego kłopotu, ale tobie zawdzięczam życie.	Wie pani, u kogo w tej chwili byłam i dlaczego? Jestem pewna, że nigdy pani nie zgadnie. Byłam... u Joasi...	Widzę. Domyślam się, że ową „jedyną” i „najdroższą” jest Nieboska komedia: ale któż jest ten „dozgonny”?... Spodziewam się, że nie Krasiński, więc kto?...	Ależ ten dąb zwalony jest wybornym mostem dla królików pomiędzy trzema polami i naszą łąką Hobden powiada, że tam najlepiej zastawiać sidła na króliki... właśnie dziś dwa złapał. Hobden nigdy nie pozwoli wykopać tego dębu!	Będzie to pana kosztować sto franków. Widzi pan sam, że bardzo się panu przydadzą te banknoty.	Diabła proś, żeby ci dopomógł, kiedyś taki podlec, że mienia mnie pozbawiasz!	Myślę, że owo on jedzie!	Przypominam tu bladookiemu, że jest mieszczaninem, należy do stanu trzeciego, nie do nas, którzy tyle win dźwigamy na frakach i fryzurach.	To mówicie że bitwa w polu nie tak dla rycerza straszna jak zamków dobywanie?	A jak to ładnie ze strony Anusi Moffat, że nie zapomniała obietnicy.	Nic, tylkośmy się dowiedzieli, że pan Dobek tu jest w Warszawie.	Tak, mam wiadomość pewną, że do klasztoru.	Zrobić ohydę z twojego portretu! Ależ w takim razie to nie portret, to kłamstwo: ja, która ledwie umiem trzymać pędzel w ręce, mam wrażenie, że gdybym cię malowała, po prostu oddając to, co widzę, zrobiłabym arcydzieło	No tak. Chyba jemu najmniej może zależeć na zdobyciu dziesięciu lat ciupy. Ja myślę, że zgodziłby się na taką propozycję: on zrzeka się wszelkich pretensji do majątku żony i do pana, za to pan daje mu pewną kwotę pieniędzy i paszport zagraniczny. Niech sobie jedzie na zbity łeb, dokąd chce.	O nie, panie inspektorze, pańskie miejsce jest tutaj. Zapewniam pana, że pana Izydora Beautreleta warto posłuchać. Pan Izydor Beautrelet, według moich informacji, wyrobił sobie w liceum Janson de Sailly sławę obserwatora, któremu nic nie umknie, a jego współuczniowie, jak mi doniesiono, uważają go za pańskiego współzawodnika, za rywala Herlocka Sholmesa.	Ja, tak mi Panie Boże dopomóż, i płakać będę z panią, jeżeli tego będzie potrzeba; ale przecież mi, pani, opowiedz swój smutek.	Co mi Pan Jezus przeznaczył, to będzie, ale za tę pociechę niech wam Bóg, miłościwa pani, nagrodzi.	Dziękuję. Jeszcze jedno pytanie: czy przyrzekasz, że będziesz tylko obracał pieniędzmi pana Cavalcantiego, ale ich nie naruszysz? Pytam nie przez egoizm, ale przez delikatność. Chciałabym przyczynić się do odbudowania twojej fortuny, ale nie chcę ci pomagać w rujnowaniu innych.	Ach, pani jestem człowiekiem gotowym do bezwarunkowego posłuszeństwa królowi.	Cóż jej się stało?	Doskonale. Na pańskim miejscu wiedziałbym, jak z niego skorzystać, bo to, co tutaj widzę, to nie garnizon, ale stado świń.	Moje imię? Niech tak będzie, ale tym gorzej dla ciebie, bo już nikomu go nie wyjawisz	Prawdę mówisz przebacza się jej więc tymczasowo. Pokaż, co tam masz dalej.	Ależ niemal tak jest. Kiedy chcę posłuchać wspaniałej muzyki, muzyki, jakiej ludzkie ucho nie słyszało, zasypiam.	Mistrzu, przyszliśmy cię prosić, abyś nam powiedział, w jakim celu stworzono tak osobliwe zwierzę jak człowiek?	My się teraz bez nich obejdziemy pono Książe chciał zakon rycerski założyć przeciw pogan, ale się nam Dobrzyńscy nie udali, powołał Niemców co bywali w Jerozolimie i z pogany się znają. Jakci siądą na granicy, będziemy za niemi jak za ścianą.	No dobrze, to jest... Mój teść pisze o panu bardzo pochlebnie... Ale w takiej chwili...	Powiem ci, co możesz zrobić Możesz powiedzieć Marcie, by ich tu wprowadziła. Ten chłopiec bowiem to Marty brat. Na imię mu Dick i jest czarodziejem zwierząt.	Szkoda, żeś mu to powiedziała... wielka szkoda!... o takich rzeczach lepiej nie mówić...	Tak... to prawda! Oszalał i pewnie nie ustanie, aż znajdziemy się na gościńcu, zmuszeni żebrać jak majorowa.	Właśnie jak tamten. Gdy miał osiem lat i sześć miesięcy, zgruchotali mu jedno żebro, a w dwa miesiące później	Ach, tak. Nie pokazywałem go waszej królewskiej mości, bo to gmach parlamentu. Ponieważ w waszym państwie nie ma ludowładztwaludowładztwo	Dzisiaj coraz mniej używa się szyfrów w przekazywaniu wiadomości między sztabem a pozycją, a przyczyną tego jest telefon, nie dość precyzyjny i niejasno przekazujący poszczególne sylaby, zwłaszcza przy ogniu artylerii. Po prostu nie słyszy się nic i wywołuje to tylko niepotrzebny chaos.	A on zażąda, bym cię wbrew twej woli odesłał. Zbyt znaczne oddałeś mu posługi... I Sakowicza mi nie puści, a Sakowicza więcej cenię niż ciebie...	Bo gdybyś przypadkiem nie miała dla mnie tej sumy, pożyczysz ją u swoich przyjaciół, a przecież pan Debray jest jednym z nich.	Czas już się udać na spoczynek Chodźcie obydwaj, pokażę wam waszą kwaterę. A jutro rano nie śpieszcie się. Śniadanie możecie dostać, kiedy wam się spodoba.	I owszem, panie margrabio; po to, aby raz na tydzień zjeść obiad u francuskiego ambasadora, który jest najuprzejmiejszym z ludzi.	Istotnie, byłoby może lepiej ich nie wspominać ale skoro mi się nazwisko to już wymknęło, muszę brnąć z nim dalej.	Nie wszystko Pójdźta ze mną na ogród, to przyniesiemy im resztę szmat, żeby się mieli w co odziać.	Nie. Dawał przez okno wychodzące na równinę jakieś znaki... jak gdyby kogoś wołał.	Proszę o głos! Pan nie wie jeszcze, co to jest pańska Polska, pan się dopiero dowiaduje, więc ja panu podam tutaj niektóre szczegóły	Tak jest w istocie.	Tak jest, proszę pana.	Tak odpowiedzialny wydawca finansowy, agent prowokator, kozioł ofiarny; ale dziś jesteśmy sprytniejsi, piszemy: Zwracać się do administracji takiej a takiej... ulica taka, numer taki, gdzie publiczność zastaje urzędników w zielonych kaszkietach, powabnych jak szpicle.	To on był z pewnością. Chłopak jak dąb wysmukły, barczysty: prawdziwy bohater z bajki; włosy ma ciemne, kręcone, nos prosty, zgrabny i ładne, szare oczy Co za posągowe ramiona! A jaki wzrost wspaniały! Ty, Jacku, nie sięgasz mu chyba nawet do krawata?	Nie zadawaj nigdy takich pytań, moje dziecko. Cóż, u licha, ja ci nie mówię o swoich sprawach, po jakie licho pakujesz nos w interesy kuzyna? Zostawże tego chłopca.	A bo widzisz synku, ja tak opowiadam, co mi się tak ckni do wnuczków	Caderousse, nie rób głupstw!	Gąski zawsze rzucają się na owies.	Kiedy wracasz na morze?	Może to niebezpiecznie go trzymać?	Mąż mój jest chory Mąż potrzebuje ciszy, wypoczynku.	Na to czekam od godziny.	Nie ma traktatów dla słabych! Nie zasłonią granic srebrne tablice zapisane ugodami, jeżeli za nimi nie staną włócznie i miecze.	Nie wiem.	No... i coś więcej, jeśliby to coś było przyjmowanem.	Okrutniem rad iżeś po naszej stronie, ale mi to dziwne, boś przecie u Krzyżaków służył.	Pan, pan, bo tylko panu jednemu mogę zaufać. Panie Nikodemie kochany, królu złoty, niechże mi pan nie odmawia!	Patrz, można rękę włożyć! Nigdy się nie ściskam.	Pfe! Dorosły człowiek, a błaznuje jak łobuz! Jesteś źle wychowany!	Przecie pan jest najbliższym spadkobiercą swego wuja.	Reumatyzm już jest, co?... a sława i pieniądze jeszcze daleko!...	To ino tak zrazu, boście niezwyczajni, niewłożeni...	To prawda! Będziemy rzucać gałęzie i różne paskudztwa na głowę rudego Balu! Rzecz postanowiona!	To, co wiem. Powiedział mi o tym szef drugiego oddziału Sztabudrugi oddział Sztabu	W tym roku ma fabryka wyprawić wszystkim majówkę, pojedziemy do Rudy. Ja tam, żeby mama nawet na głowie stawała, to muszę z ojcem pojechać. Józiu, graliście w niedzielę?	Widzę i teraz sobie przypominam Ani chybi, to twój Byk. Tak samo też, ani chybi, przyszli już dwaj ludzie, by wszystko przysposobić.	„Sprzeda ksiądz ten diament, podzieli pieniądze na pięć części i rozdzieli między te osoby, bo to jedyne istoty na świecie, które mnie kochały”.	A czy bijesz się?	A ona ostatnie zęby ci wybije.	A sprawiedliwość?	Albo talent!...	Bo muszę chorągwie odprowadzić.	Co znaczy, czy zechcę? Muszę!	Co, panie naczelniku?	Czy ten Prokopek doprawdy konie kradł?	Czy wiarę też nową myślał zaprowadzać?	Cóż ja będę ją swojemi sprawami trudził...	Cóż to? ten hultaj sobie z nas dworuje. Ktoś zacz?	Cóżeś ty najlepszego narobił!...	E e! ofuknął Jędrzyk	Ekspertkami pszczelnictwa były panie.	Fiu	Jak ci się zdaje: czy to stąd daleko?	Nieboszczyk pan Andrzej żył w innych czasach	Oczywiście cherchez la femme?	On sam czy jakie w Warszawie miał?	Panu się podoba tutaj, w Polsce?	Pokój temu domowi!	Prawdziwy uczony...	Skąd by się wziął ten biały?	Słucham księcia pana.	To pomówimy inaczej... to się pokaże...	Ty ją kochasz, dziadziu, przez pamięć dla tamtej, pokochaj dla niej samej, jak swą wnuczkę, a moją żonę. Ona, dziadziu, da mi szczęście, jakiego dla mnie pragnąłeś.	W 91 pułku piechoty, panie generale. Zostałem przeniesiony...	Więc musimy działać. Będzie najrozsądniej, jeśli zaraz pojedziesz do domu i powiesz mężowi o tym, żeśmy słyszeli jego rozmowę z miss Normann.	Wszelki duch chwali Pana Boga!... I zabił się?	Za zamordowanie pana arcyksięcia!	Zegarek zatem...
Cicho! Chodźmy stąd.	A tak, miałem głowę ściśniętą, jak w kleszczach, ale teraz już się wyswobadza. Czy widziałeś moje córki? One przyjdą niezadługo, przybiegną, jak tylko dowiedzą się, żem chory, one mnie tak pielęgnowały, gdyśmy mieszkali przy ulicy de la Jussienne! Boże! Chciałbym, żeby mój pokój był czysty na ich przyjęcie. Był tu jakiś młody człowiek, który wypalił mi cały zapas torfu.	O mój wybawicielu!...	Prawie sama, bo po ojcu został się nam tylko mały domek na Solnej, w którym mieszkamy... no, to już za mieszkanie płacić nie potrzebujemy... Zresztą, pani N. płaci mi dobrze i jakoś tym, co od niej biorę, łatamy się jako tako, żeby i wyżyć, i braci w świecie pokierować.	Z tym wszystkim, mój Sancho nie ma na świecie rzeczy, której by czas nie zatarł, ani bólu, z którego by śmierć nie wyleczyła.	A co! Ta szara ściana zaczyna się zmieniać. Tak wygląda, jakby ją przesłaniała zielona mgiełka, jakby wszystko okrywało się gazą zieloną.	A ja!	A kardynał Nino?	A może Rzędzian nawróci jeszcze do Zbaraża?	A nie. Ksiądz do kary to skory, ale z pomocą to się nikomu nie pokwapi...	A tak.	A tymczasem ją kto inny pochwyci!	A widziała panienka to?	A wie pan, że zostałem zwolniony z magistratu?	A wy?	A! zawołała, przyznaj się, chce ci się wracać do tęsknej Zosi, do gospodarstwa... i raz uwolnić od tej niepoczciwej, zdziwaczałej Laury... ale, słuchaj. Dla Zośki twej masz życie całe, dla mnie mógłbyś kilka dni poświęcić. Jestem siostrą, jestem biedną i kocham cię bardzo, pojedziesz, zapomnisz... rozstaniemy się na zawsze... czy ci tak pilno?	Ach, Luizo, jak ja cię kochałem!	Ależ, o ile mnie moja stara pamięć nie zawodzi, zdaje mi się, że Dechambre grywał sonatę Vinteuila dla Swanna, wówczas, gdy ten klubowiec, wycofawszy się z arystokracji, nie przeczuwał iż będzie pewnego dnia zmieszczanionym księciem-małżonkiem naszej narodowej Odety.	Andrea Cavalcanti.	At! Co to było i co to za człowiek? Było to głupstwo, za które ja wielmożnego pana bardzo przepraszam, że ono wielmożnego pana w domu moim spotkało, a ten człowiek jest wariat... On bardzo zły był i ze złości zwariował...	Ba, żeby ci nowi byli kolor, ale to bejc najpodlejszy.	Ben, zrozum, ja bym ci też pozwolił, ale ciotka Polly! Wiesz, Jim chciał malować też nie pozwoliłem. Zrozum moje położenie. Gdybyś zaczął malować i coś ci nie wyszło...	Bóg zapłać pani aptekarzowéj dobrodziejce otóż to, jaka matka, taki syn, jaki syn, taka matka.	Chciałbym wiedzieć, czy pod jednym z nich siedzi	Ciekawym...	Co ja narobiłam! Proszę pana! Niech pan tego na serjo nie bierze. Ja bardzo przepraszam. Proszę mi wierzyć, że ja tylko przez życzliwość dla pana...	Co tam przyjdzie z równianek kaczeńca temu, kto znajdzie się na śmietniku!	Co tu robisz, błaźnie jeden?	Czekaj no... co by to być mogło? Nie rozumiem... chorągwie, krzyże, ach, prawda! Na obczyźnie człek rachubę traci; zapomniałem, że to dziś oktawaoktawa stowarzyszenie rzemieślników, cech. niektóre z obrazami wracają do swoich parafii.	Czemużeś mi o tym, głuptaku, wcześniej nie powiedział? Mówisz tedy, że są pod murem, na końcu ogrodu?	Cześć!	Czy nie wierzy mi pan? Przysięgam... na wszystkie piekła! Wciągnął mnie pan w tę rozmowę i... musi pan... powiedział pan, że będzie mi wierzyć!	Czy pozwolisz że będę dziś... panią domu i zaproszę cię do stołu?	Cóż robić, szanowny panie żartownisiu	Dla czegożby prawda miała być tak dziwnie mierzona i dzielona po odrobince; dla czegożby jej niedostatek miał walczyć z nią samą jak to widziemy codzień?	Dlatego, kochanie, że moim obowiązkiem jest unieszkodliwienie szpiega, działającego przeciw Polsce.	Do jakiej restauracji idziemy?	Do wieczora skończymy rachunki i kontrolę.	Dobrze, na Wolę!	Dziwno mi na takiej zabawie niewiasty spotykać Miłościwa pani za małe i za słabe rączki macie do oszczepu.	Ech, bracie i ja byłem żonaty. Źle się ożenić biednemu; ożeń się, a i noc ci będzie krótka!	Ha, w takim razie wola boska...	Hej, kurniawakurniawa rzekł zdyszanym głosem Czech	Hej, panie szanowny!	Idrys zastanowił się przez chwilę nad pytaniem, które zaskoczyło go niespodzianie, gdyż dotychczas nie pomyślał o tym nowym niebezpieczeństwie	Idź do djabła!	Jak stara, zamężna matrona	Janiu!.. Przebacz mi te przykrości, bo widzisz...	Jest panią swéj woli i nie widzę powodu, dla któregoby się z tém taić miała chociaż przypuszczenie twoje sięga zadaleko...	Jesteś piękny jak anioł Gabriel, ale ja boję się ciebie, bo nie wiem, kto ty jesteś...	Jeżeli się nie mylę to ma znaczyć, że jest zniesławiony za zgorszenie.	Kniaźkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. a co uczynili z jego dziećmi? Mało tu u nich zamków?  mało podziemi? mało studzien? mało powrozów i pętli na szyję?	Król na to zważać nie będzie.	Kupisz?	Ludzi bym tu chciał poznać. Własnymi oczyma zobaczyć wszystko. Tych prostych. Chłopów, Żydów, robotników, rzemieślników, rybaków, pracowitych i urwipołciów, dobrych i złych, mądrych i głuptasów. Chciałoby mi się gadać o ich życiu. Nażyć się z nimi!	Mama ogłosiła, że jest do wynajęcia pokój?	Mamusiu, to nauczyciel?	Mogłabym sama wziąć ale co tam słońce. Gorzej, że papuś i mama będą z nas niezadowoleni. O, proszę patrzeć! Sułtanka uciekła z klatki i gonią ją, jeszcze sobie co zrobi, a papa tak kazał jej doglądać!	Mogłeś co mędrszego wymyślić, tobym cię może wpuścił. Czarny Rafał... proszę ja kogo! Jak już łgać, to dobrze, prawda? Starostowie se zęby na nim połomilipołomić (gw.)	Natrę ci zaraz uszu, sahibie!	Nazywam się Boleslav Jablonský Jest to według mnie ładne nazwisko. Wybrałem je z mojej książki [Jablonský, Boleslav, właśc. Karel Tupý (1813–1881)	Neužmiršiu!	Nic złego nie było!	Nie bójcie się, będzie wam kraj wdzięczny. Żeby was tak ino przed czasem co nie spotkało. Żeby tak tylko kto na was chłopów nie podbuntował!... Bo, widzicie, chłop jest ciemny. Nawali się tego do miasta, Żydów nabiją, winnych i niewinnych, a ciebie, Figiszewski, urządzą po chłopsku, powieszą cię na płocie za... i ciebie, Ładukowski, też za... Pijcie, szwagierki, lubię was za fantazję!	Nie jest wykluczone, choć także nie ma żadnej pewności...	Nie szukam tutaj nikogo, tylko własnych wspomnień...	Nie tęskno ci do wsi?	Nie, bo nie sypiam. Ja nie myślałem, że ich tak skarzą.	Nie. Wyszedł.	Nikt ci zbrodni nie zarzuca.	O! tak, szczególniej dla pana, jeżeli cenisz swe życie, będąc tak piękny i waleczny i mając z tego względu świetną przyszłość przed sobą.	O, nie przesadzajmy	On to już w sobie nie ma nic a nic z marynarza! Naprawdę, to brygiem kieruje pan Shuan; ten jest najlepszym marynarzem z zawodu, pomijając pijaństwo; powiadam ci, że w to wierzę! Ba, spojrzyj no tutaj! On to zrobił... pan Shuan to zrobił...	Osiołek lozblikał się Antosiowi i wywlócił wózek!	Palisz egipskie papierosy, co?	Pani dlaczegoż widzisz dla mnie niebezpieczeństwo, którego ja sama dojrzeć nie mogę? Ja cię nie rozumiem... Kto pani jesteś?	Pani zaprzestała konnych spacerów?	Pawłowa, powiadajcież, o co tu chodzi?	Pomyślcie jeno: oni sławni w całym świecie i przecie Lichtensteinaście zarżnęli.	Potworze! jak można złorzeczyć cywilizacji w obliczu tak rozkosznych win i potraw i leżąc brodą na stole? Kąsaj tę sarnę o złoconych rogach i kopytach, ale nie kąsaj swojej matki...	Połowę kapituły spoił, nakarmił, drugą obietnicami łudzi... Wszystkich obałamucił człowiek ten, który będzie nam zakałą. Paweł z Przemankowa! Biskupem! toćby równie na Lucypera i Belzebuba głosować mogli! Ojcze Jakóbie! ratujcie! póki czas!!	Prawda, ino że to nie jego było.	Przyjrzyjcie się ino, matko czyby kto uwierzył, że te śliczne osóbki to małego Wawrzka robota?	Sądzę, że je zdejmą, gdy rzeczywiście rozpoczną podróż ale jestem pewna, że robótki swoje zabiorą wszędzie. Po prostu nie mogłyby się z nimi rozstać. Będą spacerowały koło Opactwa Westminsterskiego, robiąc przy tym robótkę; jestem tego pewna. Tymczasem my, Aniu, będziemy mieszkały w „Ustroniu Patty” w alei Spofforda! Już teraz czuję się jak milionerka.	Sądzę, że to co powiedziałam, było mu całkiem obojętne	Tatko żartuje, a toćtoć (daw.)	Teraz	Teraz nie wiem, czy zgodzisz się pan ze mną, ale według mnie nie ma nic bardziej krępującego niż sytuacja, w której przebywamy z kimś przez kilka godzin, a nie wiemy, jak tego człowieka nazywać lub tytułować. Proszę nie sądzić, że nie szanuję praw gościnności i pytam o pańskie nazwisko lub tytuł; proszę tylko, aby zechciał pan wskazać jakiekolwiek imię, którym będę mógł się do pana zwracać. Aby ułatwić rozmowę, powiem z mojej strony, że zazwyczaj nazywa się mnie Sindbadem Żeglarzem.	To chwała Bogu!... Będę mówił po niemiecku, bo mi od waszej mowy wargi pierzchną.	To coś bardzo dziwnie i zagadkowo wygląda, rzekł król, mogę jednak pani zaręczyć, iż tu nikt z nas mężczyzn ani może na chwilę powątpiewać, iż piękna Paulina ma pełne prawo do tego stroju, który włożyła...	To jest podkopywanie naszego przemysłu	To pod łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.	To zuch chłopak	Więc wyjeżdżasz?	Zaiste nie.	Zresztą, niech tak będzie! Musi ich wypędzić! Niech wybiera mnie albo ich! Jeśli to prawda, co mówicie, a dziś jeszcze będę wiedziała, czy prawda, to im tego nie daruję, ani strzelania, ani rozpusty. Jam sama jedna i słaba sierota, ich kupa zbrojna, aleć się nie ulęknę...	Zupełnie zdrowa nie jest, często choruje, ale ja z tego kwestii nie robię.	Świńskie podogonia!	Żartujesz?!	Żegnaj, Beautrelet
Niech się pan nie obawia nie wejdę panu w drogę. Pana zajmuje dokument, broszura... rzeczy, które nie budzą we mnie wielkiego zaufania.	Takie nieszczęście, taka hańba wprost wstydzimy się ludziom oczy pokazać bo gdyby chociaż Feliks nie afiszował się z nim tu po mieście... Wybaczy pani ten nieporządek, ale nie spodziewaliśmy się pani...	Na Bachusa! nie wiedzie się nawet w uczcie!	Zdaje mi się, że nie zostawił on waćpanu wielkich dostatków	Nie Gdy geniusz stworzy arcydzieło istotne, zakocha się w niém, jak Pygmalion.	Raczej nie.	Czy pan wie że gdyby to był przypadkiem hrabia de Sérisy, nie chciałbym się znajdować w pańskiej skórze, mimo że jest wolna od chorób.	Nie oni sami śpią na wieki, ale uczucia ich i myśli krążyć nie przestają w przestrzeni i płonąć w powietrzu, aż wejdą znowu w żywych, młodych, silnych, kochających ziemię i ludzi!	Takiś mi kolega! My się bawić chcemy! Ale idź, idź, śpiochu! Jak sobie nie dam rady bez ciebie, to przyślę!	O! to najmniejsza, nie kłopocz się tem wcale mąż mój posiada pięć czy sześć waliz rozmaitych, wybierzesz sobie najlepszą. Jest tam jedna mianowicie, którą szczególniej lubił brać do podróży i która jest tak ogromna, że światby w nią można zapakować cały.	Oto gdyśmy mu przysięgli, powiadam chłopcu tak: „Ale któż nam zaręczy, czy ty sam nie należysz do zbójców, którzy uciekają z białymi dziećmi, i zali to nie oni zostawili cię tu, byś wstrzymał pogoń.” I kazałem mu także przysiąc, a on się na to zgodził i tym bardziej nam uwierzył. Zaczęliśmy go wypytywać, czy przyszły jakie rozkazy po miedzianym drucie od szejków i czy na pustyni pościg jest urządzony. Powiedział, że tak, że obiecano im wielkie nagrody i że wszystkie khory są strzeżone na dwa dni drogi od rzeki, a po rzece przepływają ciągle wielkie babury (parowce) z Anglikami, z wojskiem...	Waść rzeczy bierzesz po palestrancku i może się to gdzie dzieje na świecie, ale u nas nie!	Ach, doprawdy niewiele tu do mówienia obawiam się, że trudno ci będzie mnie zrozumieć. Może nie uwierzysz nawet.	Księże rektorze intendent zapytuje, czy może wejść natychmiast. Kontrakt z rzeźnikiem Lafolie o dostawę mięsa wygasa w połowie bieżącego miesiąca, więc intendent czeka decyzji księdza rektora, czy odnowić umowę, z której nasz zakład nie był zadowolony. Nie mógł ksiądz rektor nie zauważyć, jak złej wołowiny dostarczał Lafolie.	Moja żono, wierz mi, nikt tak łatwo nie wyrzeka się dziewięciuset tysięcy.	Ależ nie! Ustalmy fakty: zaprosiłem pana na obiad w Auteuil wtedy, kiedy i on był zaproszony, a pan sam mu się przedstawiłeś. Do licha, to pewna różnica.	Ach panoczku, gołąbku! nie opuszczaj-że nas biednych ludzi! Toć mój stary dawno-by umarł, żeby nie ty, panoczku.	Chciałabym dostać swoje dawne łóżko z Frankfurtu, z trzema grubymi poduszkami i grubą kołdrą. Babce zawsze spada głowa i leżąc nisko, nie może oddychać. Przy ty, marznie pod cienką kołdrą i musi owijać się szalem.	Tylko panienki mogą się zająć wróżeniem, gdyż na namiocie jest szyld z napisem: „Esmeralda, cygańska księżniczka przepowiada przyszłość i czyta w księgach Jutra”. Chłopcy muszą stać przed namiotem i zwoływać publiczność. Róbcie to głośno. Tak jest, głośno, bardzo głośno. Zaklinam was, nie macie wyobrażenia, jakie to ważne dla zdrowia tej pani!	Milcz! Czy doprawdy jesteś tak ślepy i głuchy, iż nie zdajesz sobie sprawy, co odrzucasz, wybierając pozory chwały i blasku? Cóż jest twoim pragnieniem? Włożyć na głowę arcybiskupią infułę, mieć dwór, pałac, bogactwa, zasiadać w odświętnych szatach na tronie? Ty, dominikanin, tego najbardziej pragniesz? To jest twój cel umiłowany? Coś ze sobą zrobił, w jakie sieci się zaplątałeś? WładzaMyślałem przed chwilą, złudzony pozorami twego umysłu, że wyniosę cię do najwyższych godności walczącego Kościoła, mianując cię jednym z inkwizytorów Królestwa. A ty marzysz, żeby zostać arcybiskupem Toledo!	To się rozumie...	On, choć jest pies cnotliwy, nieraz się znosi i milczkiem, zdrajca, nakłada, a ją zawsze słychać: idzie równo lasami jak dyliżans po gościńcu. Głos jak u młodej wdówki. Co ona wiatrem i prędzej, to ten musi kopytem, leniwiej, na rozum i nie tak rączo, a za nią, za nią!	Na lazurowym polu siedem złotych kosów, na ukos. To z pewnością herb pańskiej rodziny? Pomijając to, że umiem rozszyfrować znaczenie tarczy herbowych, jestem w heraldyce wielkim ignorantem, ja, hrabia z przypadku. Tytuł sfabrykowała mi komandoria Świętego Szczepana w Toskanii; a obyłbym się zresztą bez tej godności, gdyby mi nie powtarzano bez przerwy, że w tak częstych podróżach jest to rzecz bardzo użyteczna. W końcu trzeba mieć coś na drzwiczkach karety, choćby po to, by dawała mi spokój straż celna. Proszę mi więc darować, że o to pytam.	O, pamiętam to dobrze, jakeś ty się za nimi powlokła, jakeś im nadskakiwała, a w domu potem mówiono, żeś Krzyżaków służka i że ich na nas naprowadzać będziesz.	Tak, ze strony baronowej i jej córki, nie przeczę. Ale ja tu widzę dokoła panny Rudeckiej hołdy młodzieży naszej. To już zbyteczne.	Nie wątpię o tym ani na chwilę	Tuhaj-beju, uspokój się! Fala przerwała bitwę, gdy Krzeczowski złamał już dragoniędragonia	Myśleć! Toż z nas dwóch chyba ja jestem człowiekiem, który przez całe życie swoje myślał, podczas gdy ty jesteś człowiekiem, który wciąż szczerze ufał ludziom, a teraz głęboko wierzy. Poweźmijże, nieszczęsny, pierwszą w życiu myśl! Myśl o tym, jak to ciebie sponiewierają ci właśnie, w których służbie jak lokaj biegasz, jeśli tej hołocie nie tak właśnie usłużysz, jak to jej się jedynie i najbardziej podoba!	I nigdy najmniejsze nie zaszło między nami nieporozumienie Czasem tylko zarzucał mi, że moje trójki zbyt są podobne do piątek, że laseczki przy siódemkach i dziewiątkach zbyt kręte...	Nie cieszy cię to, widzę?	Nie, te straty już pokryłem, przynajmniej na kilka dni. Idzie teraz o bankructwo w Trieście.	Nie czyń tego. Puść ich wolno. To ludzie ukrainni spod chorągwi Bałabana, poślem ich, by dragonów na naszą stronę przeciągnęli. Będzie tak jak z Krzeczowskim.	Ale mogliby kogoś podesłać i nabić was w butelkę. Czy wy tego nie rozumiecie? Mogliby to w ten sposób od was wydostać, a potem was zaaresztować z dowodem w ręku.	Nie, profesorze. Dotarły w sposób bardziej bezpośredni. Po prostu otrzymałem memoriał podpisany przez kilku lekarzy z naszej lecznicy, memoriał, o którym właśnie chciałem z panem szczerze i otwarcie pomówić. Niech pan oceni to, profesorze, że przyjechałem tu bez żadnego konkretnego zamiaru. Po prostu pragnę przedstawić tę sprawę panu i panu zostawić głos rozstrzygający. Mam do pańskiej uczciwości i do samokrytycyzmu absolutne zaufanie.	Gdzie psom się ściele, kaczek jest wiele	Bo ona robi nam wiele dobrego. Pomyśl pan, panie doktorze, jakby źle było na świecie, gdyby nieszczęśliwi... gdyby biedni nie umierali? Jak źle byłoby na świecie, gdyby wszystkie takie jak ja dzieci rosły na ludzi i żyły... Nie wystarczyłyby żadne przytułki, żadne szpitale... żadne więzienia.	Tak... Dał mi plan domu hrabiego w nadziei, że go zabiję, i że odziedziczy po nim majątek. Potem chciał zabić mnie, żeby się raz na zawsze ode mnie uwolnić. I dlatego czatował na ulicy, i mnie zamordował.	Do Krymu! Leczyć się! Mam pieniądze!	Widzicie, babo, widzicie, chcieliście już uciekać, a tak nam się udało, jak nigdy!	A może i to być, albo ja wiem ale jeśli wielmożny pan chce, to najlepiej będzie, jak mu sprowadzę samego licencjata, zwinę się w lot.	Czy twój ojciec poprzestaje tylko na tym, co oni mówią o liczbie złowionych ryb i sam nie sprawdza rachunku?	Tatko powiedział, żeby dopiero w najostatniejszej chwili, jeżeli by kto siłą napadał. A przede wszystkim tatko kazał bronić się do ostatniej chwili kobiety polskiej godnością.	Prawda; a przysiągłbym, że poszedł na prawo. O! Wino to wielki zdrajca.	Biedny człowiek, czem on żyć będzie? przecież w tę miłość włożył całego siebie. Zostaniesz?.. pójdę się modlić...	Hrabia więc jesteś optymistą czego mu winszuję najmocniéj, gdyż właśnie myśl ludzka pochyla się na przeciwną stronę i nauka robi co może, aby nam zatruć życie.	Pewno, że to nieradość. Ale co robić?... Trzeba. Więc jak, Karolka?	I ty chcesz, abym ja szedł do niej na obiad? Czyś ty oszalał? Masz, czytaj paragraf, który zabrania sędziemu jeść i pić u jednej ze stron, które ma sądzić. Niech przyjdzie do mnie twoja margrabina, jeśli ma mi coś do powiedzenia. Mam w istocie iść jutro przesłuchać jej męża, skoro przestudiuję sprawę przez noc.	Jest u mnie jeszcze ćwiartka grochu: cobyście mi za nią dali?	Wszystko to bardzo piękne, ale teraz jest wojna	To pójdzie raz, dwa, trzy... Będziesz przymocowywać hak do worków, a to chyba, na Boga, nieciężka praca.	Obserwować to łatwo powiedzieć! Ale co i kogo obserwować! Na tym placu czarno jak w piekle.	Co to jest?...	Przecie to panią myślą swatać za niego.	Więc gdyby nawet tak było Można zawsze przyjść do niej i zaproponować układ: ona wyda świadectwo ślubu i zgodę na rozwód, w zamian za co będzie mogła swobodnie odjechać. Przecież bardziej jej będzie zależało na własnej wolności niż na dokuczaniu tobie i mnie.	Wiem. Mówił mi Waskowski... To zresztą wszystko jedno. Rzecz w tem, żebyś to umiał cenić.	Naturalność jest również udawaniem i to najbardziej drażniącym z tych, jakie znam	Co to?... Co ci jest, dziecko?	Przesadzasz i to bardzo, trzy mile jechaliśmy półtory godziny.	Eee tam, wcale niedrobne. Ale jeżeli stryjcio może woli zostać sam, to wrócę.	Bo ja wiem. Chyba wino. Na pewno wino.	Aha! o to ci chodziło!	Prawda to dopiero fizyjonomia łotrowska!... Lecz gdzież on jedzie?	Proszę mi powiedzieć, kim jest ta dama?	A zresztą, tak mało jest już nas, takich właśnie. Mogliby nam dać zginąć spokojnie.	Panicz! Dziękuję za tę niespodziankę i witam z całego serca. Siadaj pan.	A twoja siostra na co pozuje?	Przyjdzie do tego wszędzie Kara boska... Sąd ostateczny bliski... Coraz gorzej i gorzej, a znikąd poratowania!...	Ale przecież Freda pożarł rekin!	W Kominach na przykład	Zali naprawdę księżniczka Barbara tak mówiła?	Ale on nas zabija!...	Kiedy więc wchodziłeś na pokład, każdy mógł zobaczyć, żeś trzymał list w ręku?	Więc do siódmej!	Żegnam cię, kochany panie, i życzę: przynieś mi jutro zgodę.	Chciałbym z tobą porozmawiać obszerniej. Może wieczorem	Ach, gdyby ten kołnierz umiał mówić!...	Nu, patrzaj, bo jeżeli co... kijem skórę z pleców zedrę!	Będę zmuszony wyjechać z Warszawy a chciałbym mieć w tobie towarzysza podróży.	Gdzież jada? gdzie mieszka?...	A jeżeli czasem stryj zostanie w domu?	Chwileczkę tylko zabiorę szanownemu panu Chwileczkę.	Dobrze Będzie pan miał albo wolną drogę, albo otwartą walkę.	Rynek Starego Miasta	Takie nasze przeznaczenie!	Witaj, prawodawco cnoty i mądrości!	A... Sznapsia?	Czegoż pan chcesz odemnie?	Czy kobiety biorą udział w takich zawodach?	Czy pan raniony?	Dlaczegóż tam?	Dobrze. Niech będzie!	Honorowy	Krak będzie dosyć	Moiście, dyć jeno wojną żyję!	Nieszczęście!	No, gadaj.	Odpocznij chwilę	Oskarżona bywała u pani?	Panie...	Zdziecinniały starzec!...
Henryku Artysta, Portret każdy portret malowany z przejęciem jest portretem artysty, nie modela. Model to tylko przypadek, okoliczność. Nie jego, ale samego siebie ujawnia malarz na płótnie. Przyczyną, dla której nie chcę wystawić obrazu, jest obawa odsłonięcia tajemnicy mej własnej duszy.	Mój drogi, nie zapominaj, że mam zamiar wstąpić do stanu duchownego i że unikam wszelkiej światowości. Chusteczka, którą widziałeś, nie była mi powierzona, lecz zapomniana została u mnie przez jednego z moich przyjaciół. Zmuszony byłem zabrać ją, aby nie skompromitować jego i damy, którą kocha. Co do mnie, nie mam i nie chcę mieć kochanki, za przykładem Athosa, który tak samo, jak ja, postępuje.	Ty, ty, nie zapieraj się Wiesz dobrze, jak my wszyscy interesujemy się nieszczęśliwą panią Bonacieux. A Katty nas nie zdradzi: prawda, moja droga?... Trzeba ci wiedzieć, dziecko kochane, że to żona tego obrzydliwego koczkodana, którego spotkałeś przed domem, idąc do mnie.	Nie wiem. Najlepiej zostawić ją tutaj, tak jak zawsze. Nie ma sensu włóczyć się z tym, dopóki nie wyniesiemy się całkiem na południe. Sześćset pięćdziesiąt sztuk srebra, jest co dźwigać.	Tu nie ma ani „och”, ani „ach”! Czy pani wie, dlaczego ta śliczna panienka płacze? Pani nie wie... A ja wiem. Ja wyszedłem na drogę, stoję i słucham. Myślę, co też te panny mogą z pani córką mówić. Myślałem, bezeceństwa... Co pani tak na mnie patrzy? Przecież to w takim „przedpieklu” to nie kupić, bo widzę, panna Pita ma czerwone uszka i coś minka strasznie niepewna. Słucham... i dolatuje mnie słowo jedno... drugie... Aż we mnie krew zawrzała. Pani wie, czym one pani małą torturowały?	Ja go nie znam? A któż go zna lepiej? Ale właśnie dlatego, że go znam, suponuję, że do bitwy nie przyjdzie. Zebrał on tam trochę hołoty, ale to wszystko hołota nie tylko bez broni, ale nawet bez ubioru; zamek nieopatrzony i o obronie z murów ani myśleć nie może, a do tego Piotrowicz to tchórz koronny, jak każdy łotr z obciążonym sumieniem. Na bezbronnych napadać, kobiety i dzieci straszyć po nocach, włóczęgów wieszać, o! do tego diabelska u niego odwaga, ale bronią na broń, piersią na pierś, nie widziałem go, aby kiedy uderzył.	O asach, moja droga widocznie zapomniałaś. Asy. Co to za gra bez asów? powiedzenie. małżonka nie odpowiada. Rzuca na niego takie spojrzenie, że inny człowiek na jego miejscu schowałby się pod ziemię. Mojsze jednak nic sobie z tego nie robi. Podchodzi do swego młodego sekretarza, nachyla się nad nim i szeptem zapytuje, ile ma przy sobie forsy. Sekretarz sięga do kieszeni i pokazuje jej zawartość. Epelbojm przez chwilę zastanawia się, po czym wyciąga rękę i powiada:	Nie przesadzajmy, nie przesadzajmy pan wie równie dobrze, jak i ja, że Piotrowicz nazywa mydłem wszytko to, w czym autor nie piętnuje nikogo. To jego sposób mówienia. A naprawdę...	Ależ nie!... Oświadczyłem się pannie Ewelinie Janockiej, wnuczce prezesowej... Nie pamięta jej pan? Była u hrabiny w tym roku na święconem, nie zauważył jej pan?...	Czemuż drudzy nie pracują a nie mrą?	Czy czasem nie dzięki swemu wspólnikowi?	Jeżeli ta pani Jeanrenaud jest w istocie tak szpetna i stara, nie widzę, jaki inny wpływ mogłaby posiadać	Jo go ta nie więze...	Pustych łbów ino fraszki się trzymają Tu śmiechu nie ma: człek jakiś w śmiertelnym grzechu żywot zakończył.	Z dziećmi? Z dziećmi, zwłaszcza gdy Gobo nie może przecież biegać?	Prawdę mówisz, ani słowa; odwołuję więc przysięgę co do punktu zemsty nad winnym, ale potwierdzam ją i raz jeszcze powtarzam, i uroczyście ślubuję prowadzić życie takie, dopóki na jakim rycerzu nie zdobędę hełmu tak dobrego i pięknego, jak mój był. I nie myśl, Sancho, że na wiatr mówię; mam piękne przed sobą wzory do naśladowania, takim sposobem co do joty został zdobyty hełm Mambryna, który tak drogo kosztował Sakrypanta.	Chodźże, Jagna, chodź! to wszystko ino udanie; jeden posmarował gębę na czarno, drugi na biało, bo taki zwyczaj u nich; ale się bać nie trza, nikomu nic nie zrobią.	Ano tak! Nikt nawet nie zauważył konia zapisanego pod imieniem Vampa i dżokeja wpisanego pod pseudonimem Hiob, gdy nagle zaczął się przebijać do przodu pyszny kasztan z dżokejem niewiele większym od pięści; musiano mu wpakować dwadzieścia funtów ołowiu w kieszenie, a jednak przybył do mety, wyprzedzając o trzy długości Ariela i Barbara, które z nim biegły.	I cóż z tego?... Aresztuje się wówczas, gdy są powody obawiać się ucieczki oskarżonego, a ja jestem pewien, że on nie ucieknie.	Kurczakowi? Galaretce? Czy ty masz bzika, Lulejko? Nic nie wiem o żadnym kurczęciu ani o żadnej galaretce.	Nie potrafię panu tego dokładnie powiedzieć. Byłem w jakimś obcym kraju, wśród nieznanych ludzi... Wszystko widzę dzisiaj jak przez mgłę... A może... a może to był naprawdę tylko sen, długi, dziwny sen?...	To dziwna, bo jej przecież nie zrobiłam nic złego.	Uf! Szkoda, żem o zakład nie poszedł. Zasłużyłem sobie na dobrą indemnizacjęindemnizacja (praw.)	Wszelkie wątpliwości rozprasza fakt, że słowa zostały wycięte w całości, nie zaś pojedynczymi literami, a nawet widzimy dwa słowa wycięte razem: dbasz o...	Nic dziwnego Wulkan przebudził się już jakiś czas temu. Przypomina pan sobie, Cyrusie, że pierwsze obłoki pary pojawiły się mniej więcej w tym czasie, kiedy przeszukiwaliśmy podnóża Góry Franklina, żeby znaleźć kryjówkę kapitana Nemo. To było, jeśli się nie mylę, około piętnastego października.	Dżungla pełna jest takich opowieści, Mały Braciszku. Gdybym raz zaczął, już bym nigdy nie mógł skończyć opowiadania. Zostawisz ty wreszcie moje ucho w spokoju?	Konie mu się i tak nie wrócą, a co dwie dusze zgubił, to zgubił!	Może mi nic nie zależeć, ale pytam, jakiem prawem pan to czyni? Skąd pan przychodzi do tego? Czego pan wreszcie ode mnie chce?	Właśnie, akurat, moja Franciszko od księdza proboszcza! Wiesz dobrze, że jemu się udają tylko cienkie mizerne szparażki. Powiadam ci, że te były grube jak ramię. Nie jak twoje, oczywiście, ale jak moje biedne ramię, które jeszcze tak schudło tego roku.	Boś głupi. Wszak o tym, że maszyna jest bezużyteczna, nie wiedział i nie wie nikt prócz rządu i mnie. Słyszeli zaś wszyscy z dawna, że Jacek straszliwą broń posiada... Wystarczyło, gdy się wieść rozeszła, że ten zabójczy aparat jest w rękach władzy...	Mężu, zapewne wiesz że ten urzędnik został wyrzucony, że chciano mu nawet wytoczyć proces, że wydano nakaz jego aresztowania i zatrzymano by go, gdyby nie uciekł, co dowodzi albo o jego winie, albo o obłąkaniu... To była pomyłka.	Ach! panie Benassis, tak tam było ciepło! a to tak przyjemnie, gdy ciepło. Mnie zawsze zimno. Siadłem sobie, dobrze mi było, i tak dla zabawki zacząłem sobie nucić: Malbroug idzie na wojenkę, i sam siebie słuchałem, bo głos mój podobny był do fujarki pańskich pastuszków.	To mi i dziwno że Walgierz Wdały, o którym zakonnicy prawili, może się w Tyńcu pokazować, gdzie siedem razy na dzień dzwony bijągdzie siedem razy na dzień dzwony biją	Pytasz się: kiedy? Za sto, za dwieście, może za tysiąc lat. Mądrości musi towarzyszyć cierpliwość. Wiele czasu upłynie, zanim ludzkość, już uwolniona od przymusu koniecznego teraz, dobrowolnie i świadomie, myśląc tymi samymi zasadami i dążąc do jednego: zbawienia	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Jak się wojna skończy, to przyjdź do mnie w odwiedziny. Co wieczór od szóstej zastaniesz mnie „Pod Kielichem” na Boisku.	Nu, oni mają prawo! Oni są nad nami starsi! Co oni zrobią, to święte! Kto ich słucha, ten jakby samego Pana Boga słuchał!	A może pan starszy mówią o tym dziadku, co to chodzi po wsi? Prawda, dyćdyć (gw.)	A to mi peregrynacjaperegrynacja (daw., z łac.) przez obłoki (makaronizm).!	A więc!... Dobrze...	A... pan hetman... jak to dobrze, żeście przyszli, pogadamy.	Ale na co czekać?	Na Boga! któż to jest? kto taki? zapytała panna Henau.	Przyjechała ta pani z Sancerre, jest matką, będziemy żyć razem szczęśliwi przez resztę naszych dni... Dowiedziałbyś się o tym jutro, na jedno wyjdzie powiedzieć ci dziś.	Weselej? Miało mi być wesoło, gdy żołnierze kohorty, którą miałem dowodzić, bez hełmów przyszli z walki kogutów, niosąc ptaki pod pachą, i pytali mnie, ktom zaczktom zacz (daw.) to mówiąc wyciągnął ręce ponad obnażonymi kolanami	Wielmożny sądzie, a przódzi to mi ino mówili: Jewka, Jewuś, i jeszcze słodziej, a to mi paciorki przywieźli, a to często gęsto bułkę z miasta i mówili: „Naści, Jewuś, naści, boś mi najmilejsza...” poczęła ryczeć.	Znam cię i zawsze znałem! Jesteś geniusz! Ale zwróć mi wolność! Zabierz swój dar! Odejmij cudowną moc! Chcę zostać zwyczajnym człowiekiem! Czemuż mnie prześladujesz? Czemu niszczysz?	Co mówisz? Co ci się przywidziało?	Dobrze, dobrze, ale później. Umówmy się przytem tak, by i pani mogła wypocząć. Słyszałem, że ojciec pani był chory. Pewno pani i nad nim czuwała.	Chciałem to uczynić, ale ktoś stojący poza mną szarpnął mnie, potem zaś upadłem.	Cie, takiś to mocarz!	Dlaczego odmawiasz, wuju? Dlaczego?	Jakże ci się zegarek podoba? Dobry ma gust, prawda?	Konie poniosły czy co?	Masz pan zupełną słuszność, odparła pani Starowolska. Odrzucając, jak mówisz, prawidła ekonomji, rządzisz się pan tym razem zasadami elementarnego, niemniej jednak chrześcjańskiego miłosierdzia.	Najzupełniej szczerze. Dlaczego pan wątpi?	Naprawdę? Cóż to takiego?	Nazywam się Rodriguez de Grijalba czegóż więc żądasz, mój przyjacielu?	Nic, panie. Mówi, że mu się tak podobało.	O, to bardzo zdolny człowiek i stary nasz znajomy, chociaż młody wiekiem. Proszę pana, pan stanął w hotelu?	Pani jesteś względem mnie niesprawiedliwą to było niemal jedyne i najmilsze dla mnie towarzystwo.	Poczekaj! tymczasem dam ci dla niego lek, któren mu ulży albo go i całkiem uzdrowi.	Tak mi powiedział doktór Kraft.	To chyba najlepszy sposób, by żołnierze zgubili nasz trop.	To mu przypomnę!	To musi być szalona przyjemność... Mów pan...	Ty? o nieba! ty?... lecz słuchaj, spojrzyj mi w oczy. Ze wszystkich stron jestem zdradzana; czyż tobie mogę zaufać?...	Wiedziałem o tym, panie gospodarzu. I dlatego właśnie przełożyłem pański zajazd nad inne, aby przebywać w sąsiedztwie swego mistrza w Apollinie. Chcę też zapytać, czy będę mógł dostać pokój dotykający bezpośrednio jego mieszkania? Ciągnie wszystkich do słońca!	Więc zaraz?	Z tego wnioskować można, że pan niezbyt przyjemne wrażenie wywiózł z Włoch	Zostałem na twoją prośbę	A i owszem, i owszem. Mości namiestniku, oto jest pan Powsinoga.	A ja...?	A jakie listy są ważne?	Ale czym? Tramwajem? Taczką czy hyclowską budą?	Ba chłopię długo przechowuje iluzje!	Ba! niewiele!	Braciaszku, braciaszku, pohamuj się!	By... łem... najmiło... łościwszy ojcze.	Ciekawe, bardzo ciekawe...	Czy oskarżony bywał od dawna u niej?	Daruje pan, lecz myśmy chcieli coś zupełnie innego	Gdzie idziesz?	Gdzie mniej cierpią... Czy jest taka...	Jak komu i jak gdzie.	Kłamiesz!	Masz kiedyś chciała	Najlepszy!	O czym mówisz, stryju?	Obchodzi mnie, bo imię chrzestne mojego ojca, hrabiego de Morcerf, brzmi Fernand.	Padli sobie w ramiona i z rozczulenia płaczą, a błogosławią waszą książęcą mość, a nad dobrocią i urodą się unoszą.	Praca, Sługa mruknął Wokulski.	Przeciwnie, bardzo możliwa.	Ratunku, bo mnie tratują!	Sprzedaliśmy połowę.	Toć kogoś kochać potrzebuje, a niema.	W świątyni Hator: w jej przysionku i w mojej celi.	Wedle moich rozkazów, wszyscy powinni być do wyruszenia gotowi.	Wiadomo sami podmówili siępodmówić	Zupełna racja! W książkach historycznych znaleźć można mnóstwo drobiazgów i anegdot, mogących być miłą rozrywką dla człowieka rozsądnego, a zarazem nauczyć go wielu rzeczy odnośnie do natury człowieka.
Jednak się teraz śmiejesz. Nie obeszło cię to ani trochę.	Możeć to przyniesie jakowąś ulgę, gdy powiem, że nie będę niczyją... Idę za kratę... Waćpan mnie nigdy nie sądź źle, bom i tak już nieszczęśliwa! Waćpan mi przyrzeknij, daj mi parol, że się z afektu dla mnie nie spuściszspuścić	Bo ci tak potrzeba było dziedzictwa, jak turczynka puszczać na paszę. Dobrze to jest nie wypuszczać z rąk ojcowizny, ale zaprawdę powiadam tobie, że nie ten jest pierwszy u Pana Boga, który ziemskie dziedzictwo po swoich ojcach wszelkimi siłami dzierży, ale ten, który łaski bożej nie wypuszcza ze swego posiadania i przechowuje ją dla swoich dzieci i wnuków. Kto o posiadaniu ziem wielu myśli i na to je nabywa, aby ziemskiego blasku dodał imieniowi swojemu, ten choćby posiadł tyle wsi, ile ich oko zajrzy z najwyższej góry, za nic ważony będzie, jeżeli innej nie położy zasługi, albowiem nie po imionach waszych was wołać będą na sądzie, ale po uczynkach, które was odznaczą od innych. Na jednym zagonie i w dreliszku nieboże, a z łaską bożą i wiarą, a z pokorą i cierpliwością na losy doczesne, kto tak wytrwa i z takim świadectwem stanie w owym dniu strasznym przed Panem Bogiem, tego jedno westchnienie więcej zaważy wtedy niżeli wszystkie skarbce bogaczów i ich najęte modlitwy. I zaprawdę powiadam tobie: Kiedy tam twoje oko popatrzy, to ujrzy, że z tych, którzy deptać będą po złotogłowiu i złocie, większa część będzie w drelichach, a wiele lam i jedwabiów pokaże się pokalanych w błocie. I skazani będą do ogniów i błota, iżby ogień wyżarł plamy z ich szat, a błoto pozostało się w błocie.	A więc, czym ci jestem?	A! to ty! czyż to być może?	Ach, doprawdy niewiele tu do mówienia obawiam się, że trudno ci będzie mnie zrozumieć. Może nie uwierzysz nawet.	Ale przy pańskich zajęciach!... To wymaga...	Bo to do pani podobne.	Będzie na to czas. Pilnuj!	Co mi tam elektor! Kiedy zawarł pakt z miastami pruskimi, niechże występuje w pole przeciw Szwedom, niech nie praktykuje na obie strony, niech uczyni to, co wierny lennik czynić powinien, i w obronie pana swego i dobrodzieja stawastawa	Kto to taki?	Nie masz za co dziękować i płacić. Wszystko jest twoje i nie ja ci w czymkolwiek się sprzeciwię, bo przecie czujemy jedno za drugie. Któż jest tedy ona?	Proszę pana Również Klarę dotyka to, co się stało. Zostaliśmy strasznie oszukani.	Przykry! Ale to śliczne, słuchałbym wieki! Ten głos tak mi kogoś przypomina!	Si... si... signora! to naturalne!.. Człowiek taki, jak ja, w nędznej budzie, jak Bukowiec, nie mógł być na właściwem miejscu, nie mógł czuć się sobą. Doprawdy, dzisiaj dziwię się, że tam mogłem tak długo wytrwać	Tak, rzekła Laura, to nauka dla mnie! nierychło się na nowe przebranie odważę...	Thi! Tak sobie. Jestem przeciążony pracą. Mam w ręku wszystkie materiały potrzebne do sporządzenia bardzo ciekawych pamiętników historycznych, a nie wiem, komu je przypisać. To mnie dręczy; trzeba się spieszyć, pamiętniki wyjdą z mody.	To Kurcewiczów	To jeszcze nic Moje dwie siostry, Kasia i Renatka, włożyły w te piękne Seksty, jak w prasę (bowiem były oprawne w grube deszczki z żelaznymi okuciami), swoje kołnierze, fartuszki i mankietki świeżo uprane, namydlone i nakrochmalone. I, klnę się wam na imię Boga...	To nic, to nic, odpocznę...	To ona jeszcze jest? Wyrzuciłem ją z sieni już trzy razy, a ta jak suka wraca podedrzwi i skomle ze swojemi szczeniętami. Nima co, ino jej trzeba sprać.	To téż poezye pana mają głębokie piętno mistycyzmu; zbliżają się one formą do arcydzieł Krasińskiego...	To zapal sobie.	To znaczy sześć i trochę drobnych nie dam oszukać mojego księżyka.	To znaczy, że odmawia mi pan przysługi, o którą proszę?	Toteż z pewnością zrobi pan karierę w dyplomacji. Jak pan wiesz, dyplomacji nie można się nauczyć: to kwestia instynktu... A więc serce zdobyte?	Tym tylko sposobem zrobić można coś i dla innych, to jest: wyzwoliwszy się	Wiem i wierzę ci Więc słuchaj... Ja nie tylko jestem emancypantka, ale	Wybornie to nam właśnie objaśnia te ryki, jakie słyszeliśmy, gdy mniemany narwal znajdował się w takiej od „Abrahama Lincolna” odległości, że widzieć go stamtąd było można.	Wyjaśnię to. Pewnego dnia przeszła za mną cały pociąg kolei nadziemnej, chociaż było dość wolnych miejsc i usiadła wprost naprzeciw. Poznawszy w niej zastępczynię służącej Miss Remsen, byłem pewny swego.	A cel tej podróży?	A my go	A naturalnie!	A skąd odbijem?	A skądże mamy wiedzieć	A ty, czarny przyjacielu, nic nie widziałeś?	Ach! Kazię!	Bardzo żałuję, panie hrabio, tego, co się dzieje, ale według brzmienia rozkazu jej królewskiej mości, zmuszony jestem pana uwięzić. Margrabio, każ pozamykać bramy swego pałacu i poślij po straż miejską.	Była, a jakże, z wnuczkami.	Byłem.	Bądź zdrów...	Chcesz zatem, ojcze pogwałcić moje uczucia, wydać mnie za mąż dla siebie, nie dla mnie?	Chyba kolana Faustyny za konfesyonał będą służyły...	Cichaj!...	Coś na kształt tego.	Czy jego urzeczywistnienie marzeń było piękne, czy nie on wie z pewnością, że je stracił.	Czy wolno się przypatrzyć rysunkowi?	Cóż kiedy tak słabego charakteru?	Dajże spokój Już wolę moje mchy aniżeli tych ludzi, z którymi nie jestem w stanie rozmawiać. Nade mną, a szczególnie nad Stefkiem ciąży klątwa: mamy arystokratyczne mózgi, a demokratyczne wychowanie, no... i trochę wiedzy... Owoc z drzewa wiadomości wypędza nie tylko z raju, ale przede wszystkim z eleganckiego towarzystwa...	Do Spychowa.	Eisime, Onute, visi į pakajus	Emilu słowo honoru, gdyby nie rewolucja lipcowa, byłbym został księdzem, aby wegetować gdzieś na zapadłej wsi, i...	Gdyby pan był lepszym obserwatorem byłby pan od razu wymiarkował, że nie mam przy sobie żadnej broni.	Gdybym tak tego była pewna jak pan, nie miałabym wyrzutów sumienia, że postąpiłam zbyt lekkomyślnie.	Głos ma Brat Judex Formidabilis.	Ha, toć ona się ruszyła!	Hm...	I pamiętaj, że będziesz musiał potem sam iść.	Ja? W Dewajte? Wychowałem się tutaj! Każdy krzak mam w pamięci! Nad rzekę pani chce zejść?	Jaką?	Jakże, panie...	Jeżeli pan nie ma nic przeciw szerszemu omówieniu tej sprawy mógłbym ewentualnie odwiedzić pana? Przyznam się, że mnie kwestia „Tygodnika Niezależnego” obchodzi również osobiście.	Minister wojny przyjechał	Może i słusznie mówicie	Na przykład te mewy pławią się w blaskach i biorą na swe skrzydła tyle tęczy, ile się zmieści. Jaki one mają rozum!... Nie należy omijać żadnego promyka, kraść każdą tęczę bezwzględnie	Nie brak i tu gładkich, nie masz jeno takich, które by waszej książęcej mości fortuną i urodzeniem wyrównać mogły.	Nie masz tu nikogo, co by się tak nazywał.	Nie może być!... Do reszty mi ręce wykręcicie!	Nie wiem, jak mi dusza rozkaże.	Nie! Jestem widocznie zbyt ograniczona, by przeniknąć motywy innych ludzi.	Nie... tak... proszę, niech pan usiądzie przy mnie.	Niech ino mu rozum przyjdzie, popróbuję wypytać...	Nieprawda, bo wraz z artykułem otrzymaliśmy wszystkie dowody i pewni jesteśmy, że pan de Morcerf będzie siedział cicho. Zresztą wyświadczamy przysługę całemu krajowi, demaskując nikczemników, którzy nie zasługują na oddawane im zaszczyty.	Nieszczęście! nieszczęście! biada!	Noc mocy nieczystych Ale dlaczego, panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: „w imię Ducha ŚwiatłościDuch Światłości	Pewnie, że rozstrzygnie, gdyż jest człek uczony i pobożny, ale pewnie nie powie nic innego. Bellum civilebellum civile (łac.)	Pochwalasz więc?	Poczyna nam się dzień niezbyt pomyślnie!	Pod żadnym pozorem.	Pojadę	Przyszedłem spłacić swój dług.	Rebe i tak nie uczy nas teraz cały dzień leży w łóżku.	Siadajcie tedy, jedzcie i pijcie Dziękujemy, żeście przyjechali. No, no, Bohun, alem się ciebie nie spodziewała, chyba że sprawę masz do nas?	Spraw armii dotykać można tylko z niezmierną przezornością Armia jest bezpieczeństwem, jest nadzieją. Jest też szkołą obowiązku. Gdzież zresztą, jak nie w niej znaleźć zaparcie się siebie i poświęcenie!	Szlachcic, Żyd rzekł Lisiecki. dodał	Tego sam diabeł nie zrozumie! Mówcie krótko i zwięźle i nie wygadujcie mi tu żadnych błazeństw.	Tristan.	Trzeba! trzeba! Od czasu, jak kolej zaprowadzili, wszystkim się przewróciło w głowach z tą Warszawą. Suknie, panie, z Warszawy, cukry z Warszawy, medycy z Warszawy, a ty, biedaku miejscowy, idź w kąt!...	Tu się wyleczył.	Ty, wuju, też powinien byś się przespać. Wyglądasz bardzo mizernie.	W czerwcu będę druhną Fili, gdy wyjdzie za pana Blake, a potem dość. Bo znasz przecież przysłowie: „Trzy razy druhna rzekła Ania.	Więc cóż? Cóż takiego? Czyś co zauważyła?	Więc oni są tak blisko?	Wola wasza nie chcecie dać pół złotego, zapłacicie ją może później nie jednym sotkiem, ale będzie po czasie.	Z prawdziwą radością donieść pani mogę, panno Wickfield że ojciec pani czuje się znacznie lepiej. Pozbawiony zmory, co go od tak dawna uciskała i dręczyła, wraca do sił z każdym dniem. Może już nawet skupić osłabiony swój umysł i udzielać nam pewnych wyjaśnień i wskazówek, bez których nie doszlibyśmy do ładu w iście zawiłych nieraz sprawach. Ale do rzeczy.	Zagrajmy w oczko Szóstka i dwójka.	Znajdą, znajdą!	Zrobicie abo i nie zrobicie...	Zupełnie tak, jakby księżna była tego warta	Żebyś się ty nie zaraził tylko tym tyfusem
Gdybym się jeszcze umiał dziwić czemukolwiek na tym świecie, to bym się dziwił, że nie spotykamy się właśnie na tamtym. Cóż za zbieg okoliczności! Dobrodzieja, o ile mnie pamięć nie myli, wiele lat temu pozbawiono możności kontynuowania doczesnego żywota i wyprawiono ad patresad patres (łac.)	Nie pasaliśmy razem świń Na, masz tytoń! odmruknął Donkin, gryząc prymkę. Murzyn zagwizdał z cicha. „Zbiegłeś?” „Pewnie, że zbiegłem. Bo naprzód w czasie podróży do tego portu wytłukli duszę z jednego Hiszpana, a potem wzięli się do mnie. Więc dałem nura”. „Tak, bagaż i pieniądze Nie mam przy sobie nic. Ani rzeczy, ani pościeli. Jakiś tu koślawy Irlandczyk ofiarował mi kołdrzynę. Jak uważam, będę musiał przespać się dziś w żaglu”.	Bagatela! Czego te cudotwórczynie nie potrafią! I czego my od nich nie wyma­gamy! A one tak mało mają do rozdania od siebie, a tak wiele ze skarbca naszej wyobraźni. Wyobraźni! Bo nie chcesz chyba stać się śmiesznym i mówić poważnie o uczuciu. Podniecenie wyobraźni, jej pęd niepowstrzymany i szał wreszcie. W tym mieści się klucz do zagadki, dlaczego gęś stać się może przeznaczeniem dla takiego jak ty czło­wieka... „Przeznaczenie!” za dużo się tego dziś słyszy. AfrodyteAfrodyte a. Afrodyta (mit. gr.)	Kochany Cyrano rozumiem twą urazę, ale, doprawdy, nic na to nie umiem poradzić. Zwolnij mnie łaskawie od tłumaczenia się, które zresztą jest mi obojętne, i od usprawiedliwiania się, które by mnie nie przekonało.	Już się zgodzili! Marzą, żebym więcej nie wrócił.	Inaczej nie myślę Dla mnie główna, że mi dozwolił w tej sprawie postąpić, jako zechcę. Doprowadzę więc ją do końca, a nie powiedzie się...	Jesteś pewien że wolno tak po prostu zaproponować tej kobiecie trzydzieści tysięcy franków na komitet wyborczy jej męża? Jest aż tak podła? Jeżeli się nie mylisz, to trzy tysiące powinny w zupełności wystarczyć.	Żartuję, ale na to może wyglądać. Przecie gdyby kochał się w tobie, nie pozwoliłby mnie sprzątnąć ciebie sprzed nosa...	W zimie to już pewnie będziemy w Warszawie, o ile naprawdę skończy się ta wojna, i nie takie baliki będą nam w głowie Zresztą co to można wiedzieć! Naprawdę na świecie teraz taka kasza, że niepodobna się w niej rozeznać. Na przykład jak daleko sięgną granice Polski?!	Leda dzień powinna się ocielić.	Z Bogiem! Spieszcie się!	Nie podajemy à la carte, ceny są stałe. Czy dużo się je, czy mało, czy zamawia się dziesięć dań czy jedno, cena jest zawsze ta sama.	Po trosze, nie zapieram się tego.	Myśli Krystyana w tym względzie zawsze daleko gdzieś stroniły odemnie! Dzieckiem jeszcze będąc, przyległ do małej Naomi, a gdy później podrosła, prócz niej nikogo nie widział na świecie: ale oni w żadnej mierze nie dla siebie byli stworzeni! Prawda, że była piękną, i to właśnie olśniło go. Opowiedziałam mu o wieści krążącej i niezawodnie prawdziwej, że z jakimś podobno hecarzem uciekła zagranicę; lecz to opowiadanie zrobiło na nim wrażenie tak okropne, żem odtąd nigdy już w jego obecności nie wymówiła jej imienia, ani też on go nie wymówił,	Nie po dobréj woli tu przybyłem Ot, jakem się tu znalazł...	Daj ci, Boże, szczęśliwie! A do Berlina się nie wybierasz?	Moja babciu, czemu też babunia tego obrazu szkaradnego wyrzucić gdzie na strych nie każe... Malowanie nie osobliwsze, a djabeł tak szkaradny że aż strach...	Ależ im się zdaje, żem ja zrujnowany, a ja mam jeszcze tysiąc trzysta liwrów dochodu. Mój Boże! biedna mała, czemuż nie przyszła do mnie? byłbym sprzedał dochody, byłbym kapitał naruszył, a pozostała suma wystarczyłaby mi na dożywocie. Dlaczegóż, dobry sąsiedzie, nie przyszedłeś powiedzieć mi o swym kłopocie? Jak miałeś serce stawić na kartę owe nędzne sto franków? Na myśl o tym serce mi pęka. Oto jacy bywają zięciowie! O! Zdusiłbym ich, gdyby wpadli teraz w moje ręce. Mój Boże, trzebaż to było płakać! Czyż ona płakała!	Myślał pan, że to mój mąż. To tylko jego żona. Musi pan przedstawić mi się sam. Znam pana dobrze z fotografii. Zdaje mi się, że mąż mój ma ich coś ze siedemnaście.	Słuchaj no pan; to, czego żądasz, jest niemożliwe; niech pan więcej nie prosi, bo nie zdarzyło się jeszcze, aby komendant przychodził odwiedzić więźnia na jego żądanie. Ale jak będziesz pan zachowywał się spokojnie, pozwolą panu wyjść na spacer, i być może kiedyś spotkasz pan podczas spaceru komendanta. Wtedy go zaczepisz, jeśli zechce ci odpowiedzieć	Głupi jesteś, przyjacielu Porthosie; na co mieliśmy się obarczać nieużytecznym ciężarem?...	A co? Jak z waszecią spokorniała? Jak się pięknie zasubmitowała? Dajże już waszeć pokój tym głupim kratom i tyraniom. Do kogo już ona teraz ma uciekać, kiedy tamten zabit? I po co złe języki budzić? Już i tak całe miasto krzyczy na pana konsula, że katujesz dziewczynę.	Co się z wami dzieje?	Nie on... nie będzie żył... Ach, co mamy sobie zawracać nim głowę. Najważniejsze jest to, że mam ciebie. Nikogo więcej nie chcę. Nikogo!...	To, co pan słyszy. Rozwodzi się i wychodzi za mnie.	Et, co z tobą gadać! Pytam, jak się dalej nazywasz?	Widziałem, jak się buduje dom. Dajcie mi wstać! Belki podłogi jednego pokoju, to belki sufitu pokoju, który się znajduje pod nim.	Jakiej pomocy spodziewasz się pan stąd?	Kiedy się panu podoba!	Weźcież go sobie! Skacze i kręci się bez ustanku jak paw Mor i gotów nam porozdeptywać jaja!	Co się tam czaisz? Znowu może knujesz jakie łotrostwo... Bierz gazetę i czytaj mi wyraźnie od tego miejsca, gdzieś wczoraj stanął. Na czymśmy skończyli?	To się spiesz, bo ja po południu ruszam także.	Naturalnie, że jej może szukać do jutra. Od dawna jest u mnie. Chcę znaleźnegoznaleźne	Dawniej wdziałem togę, niż myślisz i zanim nadbiegł mały Aulus, patrzyłem pilnie na te znaki. Wszakże wiem, że i w Grecji, i w Rzymie nieraz dziewczęta kreślą na piasku wyznania, których nie chcą wymówić ich usta... Ale zgadnij, co nakreśliła?	Powiedz mi lepiej, panie Berl, ile się należy?	Proszę powiedzieć mu, żeby się w trzy dni stawił w Skomontach dla podpisania działu majątkowego wedle woli ojca i żeby mi oddał dobrowolnie plany, które podstępnie zatrzymał! Rozumiesz? Do trzech dni daję termin, potem go zmuszę. Niech sobie to zanotuje!	Aby jak najdalej! Gdybyśmy się dostali do moich.	Wybornie. Zatem nie będę dotykał kwestii pana Kazimierza, chociaż... jakkolwiek jest to młodzieniec zdolny i sympatyczny, niemniej może bardzo wpłynąć na przyszłe stanowisko pani.	Chodź do nas gdy wykopiemy skarb, podzielimy się z tobą.	Nie bądźmy naiwni	Nie pieniądze materiały!	Nie!	To przecież nie dlatego...	Nic nie wymyśliłem, ani nic nie układam, prawdę tylko mówię najszczerszą.	Serce moje przybyłam z wielą kłopotami na głowie, sądzę że mi w nich będziesz pomocą.	Tak mówił pan nasz Tak mówi pan. Przez trzydzieści cztery lata prowadziłem ciężki wóz Egiptu i tak jestem zmęczony, że już tęsknię do moich wielkich przodków, którzy zamieszkują kraj zachodni. Niebawem opuszczę tą ziemię, a wówczas syn mój, Ramzes, zasiądzie na tronie i czynić będzie z państwem to, co mu podyktuje mądrość...	Jakto?... O święta naiwności!... Przecie oni nic o tym nie wiedzą!	Nie ma co oglądać, nędza	Och! proszę cię, nie mówmy o tym	Szczęście że to wy! odparł stary	Durak! To ty myślisz, że w Polszy jest co źreć! Zdychają tam z głodu gorzej od nas.	Jaki on tam wojownik!... Że pobił garstkę zbójców libijskich, którzy powinni uciekać na sam widok kaftanów egipskich żołnierzy? Ale zobacz, co robią nasi sąsiedzi. Izrael zwłóczy ze składaniem haraczu i płaci coraz mniej. Chytry Fenicjanin co roku wycofuje po kilka okrętów z naszej floty. Przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armięIzrael zwłóczy ze składaniem haraczu... przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armię wielkie miasto w środkowej Mezopotamii (dziś: Irak), nad Eufratem. W tym czasie był stolicą państwa Babilonii. i NiniwyNiniwa	Nie było to zapewne rzeczą łatwą?	Jutro jutro Jędrka powołają do sądu za to, że pokaleczył Hermana...	Niechajby już, niechaj! mnie, dalipan, życie zbrzydło.	Jego ciało będzie wisiało na Plaza de Granada przez trzy dni Tak, jak mówiłem.	Co to jest?	To jest, pani robi, co w pani mocy.	Otóż to i kłopot z panią Gummidge Dużo o tym myślałem. Między nami mówiąc, pani Gummidge, gdy tylko wspomni swego nieboszczyka, wnet wyrzeka, beczy, z przeproszeniem pani, tak czasem u nas płacz nazywają. Otóż ja, który znałem nieboszczyka, wiem, ile wart był, rozumiem to doskonale, ale inni, kto wie, czy zrozumieją.	Po co brać koniom! U Boryny jest i gdzie indziej...	I słusznie, i słusznie. Roch spłodził Rocha... To jest wedle przykazania. Powinieneś swego syna także Rochem nazwać, aby każdy dudek miał swój czubek. Żołnierz, ŻonaA żonaty jesteś?	A za co mnie Michał kocha? A za co twój brat, ledwie obaczył Zośkę, już ją pokochał?	Na ogień!	Na przedstawienie w szkole.	Na złamanie karku!...	Jak to?	Śmiech to wcale niezły początek przyjaźni i najczęściej bywa też najlepszym jej zakończeniem	Niestety, tylko na parę godzin.	Przyszedłem tu z zamiarem oddania pani listu oto jest.	Tak sądzisz? Słuchaj, poproszę Boba...	Co waćpan chcesz przez to wyrazić? Czy to Hoseason opowiedział rzecz tę waćpanu?	Tak, miły Tristanie, życia nasze są splecione i spojone z sobą. A ja, jakoż będę mogła żyć? Ciało ostaje tu, ty masz moje serce.	Cóż to za poganin?	Czy to tajemnica?	To najlepsza rozgrywka	A jeżeli pomimo to namówi kogoś?	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	A panna Jadwiga co takiego w fartuszku niesie?	No, co? Co?	W jakim Kijowie? Co jegomość prawi?	Idź tam, chleb mieć będziesz, późniéj zobaczym do czegoś zdolny.	Samochody! Jadą, po nas jadą... Samochody!	A on żyje, niestety.	Czy pan zna profesora Butryma?	Losy wojny niepewne Największe nadzieje zawodzą. Jeżeli pokój możliwy, królu...	Owszem! Znam go doskonale, sir.	Przed Bogiem i ludźmi oskarżam tę kobietę o zamordowanie księcia Buckinghama.	Ty skąd?	Widział pan kiedy tę gondolę?	A kto tam?	A pieniądze?	A wolę być djabłem, niż Frycem! zawołał chłopak butnie.	Czytałam w gazetach.	I niedorzeczne	Il as, il as	Jaki list?	Niestety!	Oj, prawda	Trucizna	Życie, ubranie i trzysta franków rocznie.
Schowałem go do kąta, zmęczony jest nie macie się miłość wasza co troszczyć o to. Rad że spocznie.	Nie wiem, czy łże. Zdaje mi się, że nie. Drażni mnie to jednak, aby być w ten sposób na usługach nieznanej sobie siły.	Nie zgadzam się z tobą nawet w jednym słowie, Henryku, czuję przy tym na pewno, że ty się nie zgadzasz z tym, co mówisz.	No to i Ślązcy nic nie wskórają boć książe Henryk chodził już pono raz pod Kraków i skończyło się na tem że im księża kazali się uściskać i zgodę zapić!!	Nie myślałem wówczas o niebezpieczeństwie. Może byłem trochę zaskoczony tym wszystkim; stało się to tak spokojnie i tak bardzo nagle. Wiedziałem, że nie ma innej grodzigródź	Nie zda mi się to bogactwo na nic. Nie wezmę!	Dlatego, że on na interesach takich nie zna się	To może pan Stanisław mówił pani i o dalszej naszej umowie? Jak mi pani powie: żeń się ile wlazło, a staremu może się chciało jeść. Poddawał się w nadziei jałmużny, ale było mu widocznie przykro. Prości ludzie mają tego rodzaju pojęcia. Otóż żadna z tych pań tego nie spostrzegła, a przynajmniej na to nie zważała. Obchodziły się z nim, jak z rzeczą	A cóż nam przeszkadza puścić się w drogę, czyż piętnastu mil nie da się przebyć nocą? Droga jest prosta, równina przed nami, nie ma więc obawy zabłąkania się.	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	A ja mam temu panu Fajkowskiemu (dlaczego on się nie nazywa	I to mnie nic nie obchodzi bo jużci, młode kobiety są od tego, ażeby je bałamucili piękni chłopcy. Ale niedobrze jest, że ludzie znający tutejsze stosunki określają położenie pani Latter w ten sposób: długi wielkie wydatki na syna, co wszystko razem zapowiada bankructwo.	Na Cygana, niech księżna powié Niestety! Proszę mi wierzyć, żem sobie nie nadał téj fizyognomii. Boleję nad tém, że mi ją narzuciła natura, i radbym zetrzéć to fałszywe piętno.	Cóż, w każdym razie nie zachęca. Ten Stawski to notoryczna szuja.	Nie, zaiste to MiksarchagewasMiksarchagewas	Czemu nie dziś jeszcze?	Nie ma już wuja Cardot	Nie. Przyjechałam z pewną parą Anglików. Państwo Dwarf...	Oj, panno Anno! siłasiła (starop.) i nie wszyscy.	Nie, Antek, teraz nie możemy tam iść Maślarz raz na zawsze zabronił mi wracać po pijanemu, bo moglibyśmy go „nakryć”. Chodź do Suchego Felka, tam przenocujemy.	Nie wierzysz w to, co mówisz	Ależ właśnie tak Sześć lat temu znalazłem na Węgrzech doskonałego ogiera, który słynął z wyjątkowej szybkości i kupiłem go; nie pamiętam już za ile, bo płacił Bertuccio. Tego samego roku spłodził trzydzieści dwa źrebaki. Dziś przejrzymy sobie całą ich generację, bo wszystkie te rumaki pochodzą z jednego ojca. Wszystkie są do siebie podobne, zupełnie czarne, z jedną tylko gwiazdką na czole. Mój ogier był w stadninie jak pasza, wybierano mu faworyty.	A w nogach jaka krzepka! Zrobiło to nie wiem ile drogi dziś rano i zdążyć ma jeszcze na nocleg do Romorantin.	Pójdę do młyna, przypilnuję, bo inaczej nie zrobią!	Dlaczego? Czyżby Czarnemu Korsarzowi śpieszyło się z powrotem na morze? Dopiero co wrócił z jednej wyprawy i już pragnie kolejnej? Nie wiesz, że na morzu może cię spotkać śmierć?	Ach nie! Nie mogłabym tylko znieść, aby z mego powodu cierpiała kobieta.	A że Wokulski kocha się w pani Stawskiej.	Panie baronie ja nie prosiłem pana o świadectwo przyzwoitości. Poza obrębem tego	Ale nie rozumiem, co jej zamiar małżeństwa może mieć do czynienia z jej tragiczną śmiercią?	Jest w tym jakieś zrządzenie losu. Na każdym kroku ocalasz nam życie. Czy możesz przypuszczać, że cokolwiek się zdarzy, pozwolimy na twoją zgubę? Byłaby to nikczemność z naszej strony, mój chłopcze. Ty odkryłeś sprzysiężenie, ty odnalazłeś Bena Gunna. Są to najlepsze uczynki, jakich dokonałeś w swoim życiu lub dokonasz, choćbyś dożył dziewięciu krzyżyków. A skoro już mowa o Benie Gunnie, na Jowisza! cóż to za dziwo wcielone! Silver!	Dobrze się wyraziłaś moja droga, że przypadkiem bo też rzeczywiście chyba przypadek musiałby sprawić, by tak rzadki gość się tu zjawił.	Nie zdołałem jednak. Proszę wskazać drogę najkrótszą na przełaj i sprawa skończona...	To była ta kolacja, z której się wymawiałeś?	Po prostu, czy nie zbyt ją trzeba będzie ciągnąć za uszy, przeciw słuszności?	Moja rada jest taka: nie ustąpić! Ani piędzi. Owszem	Już oni się o to postarają i ja też.	Pański debiut narobił dość hałasu, aby usunąć wszystkie przeszkody niech się pan śpieszy wyzyskać to, inaczej pójdziesz rychło w zapomnienie.	Może się to na dobre obróci Poprosimy dziedziczki, żeby po swego posłała, i podpiszemy układ. Jużci lepiej choćby i trzy morgi aniżeli nic	Sąd skazał tamtych za ich religię; Sąd Karny skazał tych za to, że zdradzili ojczyznę.	Kalibany znajdują się w przymierzu z Telurami	Miałżebym się rozstać z ulubionym księciem?	To prawda idzie tylko o dobre wybieranie pomiędzy wypadkami... Wynajdźmy naprędce taki, w którym godzi się działać z maską na twarzy.	Towarzyszy miss Campbell, która przechadza się w parku.	Sądzę że możemy bez skrupułów zabrać ze sobą narzędzia, które niegdyś należały do tego rozbitka.	Rychło przestaną, jak się ożeni i do naszych Saudwilów do was przyjdzie	Słuchaj no, Pietrek, skoro wam Pietrek na imię jeżeli nie zamierzacie jechać szybciej, powiedzcie mi, płacę za miejsce i najmuję szkapę w Saint-Denis, mam pilne sprawy, które mogłyby ucierpieć na zwłoce.	A tobie co do tego, Sancho, i po co mieszasz się w niepotrzebne rzeczy?	Potem złożyliśmy ręce i pomodliliśmy się cicho za jej duszę.	Co za dziwne pytanie. Przyjechałem tu przecież dla ciebie.	To prawda ale mój giermek bardzo je ceni z powodu osoby, która mu je podarowała.	Już po naszym Wojtku... ach! Już umarł!... Już w trumnie leży... Ledwie się rusza	Jeśli Watzdorf waży się jeszcze raz zbliżyć, przemówić, spojrzéć na ciebie, biada mu! padnę do nóg pani, powiem Sułkowskiemu, zamkną go na wieki!	Ale pani dopiero co raczyła przemówić do mnie Przepraszam. Obowiązkiem moim jest być posłusznym.	To są sekrety tego pana	Narodziny Wyciągnął z kieszeni nieodstępną rurkę, wysypał na dłoń trochę białego proszku i wciągnął nosem, oglądając się przy tym trwożliwie.	Krzyś a wiesz ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w bitwie! Słyszysz, gazda! Kule nam koło uszu gwizdały jak najprawdziwszym żołnierzom. Słyszałeś, jak gwizdały?	Więc to naprawdę księżniczka?	Rzekłam: ani wieża, ani warowny zamek, ani zakaz królewski nie przeszkodzą mi spełnić życzenia przyjaciela.	Aha. Było wskazane. I któż ci to powiedział?	I ta szrama na czole to z wojny order?	Nienawidzę stoików nienawidzę Trazeasza, nienawidzę Muzoniusza i Kornuta. Wstrętna mi jest ich mowa, ich pogarda sztuki, ich dobrowolna nędza i niechlujstwo.	Co ja mam ferować? Gadajże waszmość prędzej, bo i mnie już strach bierze.	Czy zechce pan mnie przewieźć do Liverpoolu, mnie i jeszcze trzy osoby?	Więc tak bardzo przepadasz za panią de Fischtaminel? Cóż u niej tak podziwiasz, u tej pajęczycy, jej dowcip? Jej maniery?	Do usług...	Rozumiem, do pana Solskiego.	Co ci jest? spytał poważnie Helios.	Tak jest Marjo, zawołał z zapałem Jan porywając jej rękę, ciebie kocham, ciebie jedną. lecz kocham ciebie	Czy pani wróci teraz do siebie?	Więc tém niebezpieczniejszą ale zbrzydnąć musiała?	Kapitanie Paryżanin słyszał o panu. Pan jest, powiada, jedyny człowiek, który zna dobrze strefę Antyli i wybrzeża Brazylii. Czy chce pan...	Zdrów jest Zawziętość tam jest na „króla” Witolda i na tych, którzy pomagają Żmujdzinom, wielka rada sprawująca władzę w zakonie. o moją głowę, którą gdyby poświęcili, zawrzałoby przeciw nim rycerstwo i we FlandriiFlandria prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren., i w BurgundiiBurgundia	Jak ci na imię?	Racz pan spróbować nieco tych cakes (ciastka z owsianek mąki), dużo smaczniejsze niż ciastka w Glasgow.	Bo co?	Pan wiele podróżował po morzu. Niech mi pan opowie wrażenia. Muszą być wspaniałe.	A brat?	A teraz obyśmy mieli tylko dobry wiatr, a zmielemy ślicznie nasz pierwszy plon!	Chciałbyś zagrać, stary?	Drobnostki Niejakiego Willettsa aresztowanego przed paru dniami oskarżono o sfałszowanie banknotu 50-funtowego.	Gotowe! Postaw dyrektor na Desdemonę.	Pan przychodzisz od podczaszyca?	Zkądże te rozpacze?	Aš jau apie tai mislijau.	Boże was chroń, panowie, obyście mogli żeglować szczęśliwie! Ku jakiej ziemi płyniecie?	Cały garnizon pod bronią.	Cóżeś mu powiedział?	Jedna bycza rzecz	Już chyba pójdę	Król, król zdrajca!	Któż taki?	O!...	O, z pewnością!	Pan nieodwołalnie chce odebrać pieniądze w tym tygodniu?...	Przecie wuj rad!	Przodkowie wasi sługiwali już w Zakonie	Wiem i przynoszę ci pierścień.	Wiem.	Wiemy coś o tej niezawisłości!	Wolałabym raczej umrzeć!
Muszę już iść. To wam jeszcze powiem, że nie powinniście zbytnią surowością zrażać do siebie kobiety, młoda jest, pstro ma w głowie jak każda kobieta, to trzeba z nią mądrze i sprawiedliwie postępować; trzeba jedno nie widzieć, drugiego nie dosłyszeć, a na trzecie nie zważać, by tym sposobem uchronić się przed niesnaskami, z tego wychodzą najgorsze rzeczy. Pan Bóg zawsze błogosławi zgodliwym, mówię wam, błogosławi! Ptak, KrzywdaKiż to diabeł!	Nie mów mi o szczęściu Ono skończyło się w dniu, kiedy twój mąż uciekł przed sądem, który dowiedział się o jakichś ciemnych jego stosunkach z lichwiarką. Że był niewinny, wiem, na to gotowa byłam przysiąc. Ale nie rozumiem ani ja, ani ty, po co on u niej bywał.	Co do mnie mnie się zdaje, że to kulbaka, i raz już powiedziałem, że się do tego nie mieszam, czy rząd, czy kulbaka, to mnie nic nie obchodzi.	Siwińska! zapnij mi haftki, bo czuję, że mnie spódnica opada; tylko mów mi co do ucha, to nikt nie zauważy.	Czyście poszaleli, czy przepiliście resztkę rozsądku? Czy sądzicie, że to wszystko prawda? Wszakże to nie diabeł! Czyż nie spostrzegacie, że wszystko jest jeno wierutnym kłamstwem?	Złym nie jest lecz wiele ucierpiawszy że niemal pustelnicze życie prowadzi, tego mu za złe poczytać nie można. Abym mu pociechę przyniósł dążę do niego...	Zdaje się, że pan zna pana Elstir Jako człowiek jest miły.	Dawać przynętę, jaka jest pod ręką Myślę, że gdy tak dalej pójdzie, to się lepiej wam opłaci łowienie „kosmate”.	Ważna to bardzo rzecz znać się na roślinach i widzi mi się coś, że ta znajomość przyda nam się z czasem. A teraz zjedzmy, co Pan Bóg dał.	Jeszczem się, widać, nie oswoiła ze wszystkimi prawdziwościami na świecie, choć był już czas i nie brakło okoliczności po temu.	Pomoże, niewątpliwie pomoże, wyobrażasz sobie więcej, niż jest. Jak na imię tej dziewczynie?	Co ci jest, jedyna?	On! Och! Nie darmo nazywa się Otello. Niedawno zatopił hiszpańską fregatę, chociaż ma tylko trzydzieści dział! Bałem się tylko jego, bo wiedziałem, że krąży w Antylach...	Bardzo często która, wszedłszy na drogę kłamstwa i fałszu, nie mogła się już cofnąć.	Nie! Nie, Danielu! Gdybym czuła to mniej boleśnie, mogłabym to zrobić. Ty, Danielu, nie możesz tak jak ja czuć. Los nie był wobec ciebie tak przekorny jak wobec mnie, nieszczęsnej. Rzuć sam.	Panienko, to przecież moje dzieciątko! Hale! byłam tam we szpitalu, u starszego pana i tak się spłakałam, że jaże mnie mroczyło.	To musi być rozkoszne w którego duszy natura na nieszczęście w tym samym stopniu zapomniała pomieścić zdolności zainteresowania się kooperatywami szwedzkimi lub techniką ról Maubanta, w jakim zapomniała obdarzyć sióstr babki owym ziarnkiem soli, które trzeba dodać samemu, aby znaleźć jakiś smak w konwersacji o życiu prywatnym Molégo albo hrabiego Paryża.	PijaństwoBrat pytał Hipolit wybałuszając zamglone oczy i czepiając się rękami bezradnymi nie tylko sąsiadów, lecz i sąsiadek.	A to trafił! Czemu nie zażądać już lepiej całego domu? Dwie butelki szampana! Ależ to kosztuje dwanaście franków! Ja tyle nie zarabiam, nie! Jeżeli pan Eugeniusz zapłaci, to mogę dać nalewki porzeczkowej.	Co nie mamy rozumieć. Tylko zawsze łatwiej zapomnieć, jak się coś wypije.	Co do mnie ja i przez szacunek dla niéj i przez zazdrość wszelkiemi możliwemi środkami starać się będę przeszkodzić, aby w sidła komedyanta jakiegoś i awanturnika nie wpadła.	Ja, nędzny robak, dam ci radę. Cała choroba tej dziewczyny pochodzi z wielkiej żałości za krajem, za krewnymi, za wszystkim, co przepadło. Gdyby mogła zapomnieć, na pewno by wyzdrowiała. Mnie w Samarkandzie pewna stara wiedźma nauczyła, jak się robi napój, po którym człowiek zapomina o wszystkim, co się stało w przeszłości. Jak ta dziewczyna się napije, a potem pół dnia prześpi, to wszystko zapomni, wstanie zdrowiuteńka i pojedzie.	Moja Justysiu, lord Byron żył w Wenecji z jakąś rybaczką; pani de Fischtaminel mi to opowiadała.	Pan mnie nie chce angażować?	Właśnie i o tym chciałem mówić Chodzi o to, że pan Piotrowicz będzie mógł założyć pismo, jeżeli znajdzie kogoś, kto da na to pieniądze.	Całkiem proste. Dać mu dowód, że z fabryką jest źle, że myszy uciekają z tonącego okrętu.	Szkoda, że nie przed trzema laty	I nic nie będziesz odkładał na przyszłość?	Ach, nic Czuję się trochę zmęczony. Odzwyczaiłem się już od wielkich przyjęć, tłoku i hałasu.	Ależ mu nie było wolno	Nie	Niech mi pan każe zatrzymać cztery miejsca.	Och... och... och! Ja nie mam wcale ma-mu-si!...	Jak się nauczysz tyle, co ja, to będziesz wiedział, skąd ja wiem.	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	Jestem tego pewien, sam zresztą osądzisz; ale najpierw wysłuchaj, jakim sposobem ten papier dostał się do mnie.	Nie miałem dotychczas sposobności i przyjemności poznać pani osobiście, chociaż tego pragnąłem bardzo, ja i moja żona, nieprawdaż, żonusiu? Tak mówię, bo jestem pewny, że mam przed sobą pannę Janinę Orłowską, córkę naszego drogiego, szanownego naczelnika, z czego jesteśmy, ja i moja żona, niezmiernie szczęśliwi, niezmiernie jesteśmy dumni, że możemy panią powitać u siebie.	Mów mi jeszcze o Karolu Jestże on w istocie tak źle?	Odkryłam coś okropnego! Adelajdo, jakże mogłaś to zrobić! Rzecz niesłychana! W twej szafie na suknie, mówię wyraźnie, w dolnej części szafy na suknie znalazłam mnóstwo suchych bułek! Bułki w szafie na suknie, wyobraź sobie, Klaro! Cała sterta bułek! Tineto! Proszę wyrzucić zeschłe bułki z szafy panny Adelajdy, a także usunąć ze stołu pognieciony kapelusz.	Nie chcę też cię zmuszać, a swoje zmartwienie idę ofiarować tam, gdzie każda łza starego będzie policzoną.	Jakże, toć w końcu już nic jeść nie mogłem.	Niebój się	Nie idzie tu koniecznie o radę dziś popr. forma B. lm: dwie szklanki.	No pewno a któż to robi dojazd od folwarku? Żeby goście koło chlewów musieli przejeżdżać?	No dobrze. A teraz niech panienka włoży pieniądze w kopertę, a ja oddam to chłopcu od rzeźnika, żeby dał Dickowi. To są wielcy przyjaciele.	Mój wyjazd spełnił cioci chęci i pragnienia: ustatkowałem się i żenię. Dogodziłem cioci.	Naprawdę? W jaki sposób pan z nim się zaprzyjaźnił?	Niech pani przynajmniej poczeka, aż historia się zakończy.	Linko, stanowczo trzeba oddać Karolka na pensję.	Więc pan słyszał o mnie?	Śpieszajta! paniczowi bułków na gwałt trzeba!	Zaraz! Zamknę tylko drzwi od sionki. Dobranoc, mamo!	Ejże! Bezludna wyspa na Morzu Śródziemnym, coś takiego!	O! to mój przyjaciel.	Zabili dwóch robotników na Bałutach, jeden miał przecięty cały brzuch.	To nadzwyczajne, Bazyli! Muszę zobaczyć Doriana Graya.	Za cóżby mieli ich woléć od nas?	Żadnych wstępów, proszę cię! Mów od razu wyraźnie.	Co chcesz powiedzieć, moje dziecko?	Czwarta Po czwartej.	Czy jaśnie pani dzisiaj je weźmie?	Czy pozostaniemy w zagrodzie?	Jak dawno ja panią... pannę Marię... czy można jak dawniej mówić: Maryniu?	Kiedy tylko pani rozkaże	Milcz milcz! niechceszli dzielić losu jego!	Niby po tatusiu?	Wujaszek mógłby już, doprawdy, nowe meble sprowadzić i lepsze dywany sprawić...	Ale dlaczego?!	O, tak i usposobienia, i charaktery, i poglądy nasze są diametralnie przeciwne.	Tak, mój ojcze	Ach tak, więc zboczenie?	Ależ tak!	Cóż za niedorzeczny pomysł!	Pijcie i wy, dziaduniu, a mówcie za duszę ś. p. Jagny i wszystkie duszyczki w czyszczu zostające.	Tak	A no, dobrze, owszem... O ile ty, kapitanie...	A ty Józiu, gdzie sypiasz?	Ależ...	Also sagen Sie der Frau, ich will die Frau sprechen, sagen Sie, dass ein Brief ist von einem Herr, draussen in Kong.	Aš klausiu: kokio esi tikėjimo, kokios tautos?	BezpieczeństwoSzczęście	Byłem trzykrotnie w izbie, gdzie mieszkał oskarżony.	Cyt! Będziecie miały Blondeta z „Debatów” prawdziwego Blondeta, samego Blondeta, słowem, Blondeta!	Dobrowolnie?	Dobrze Zabaczyłemzabaczyć (daw.)	Doprawdy?	Gdzie klejnoty?...	Hrabia de Wardes...	Jak prędko podróżujesz?	Kiedy? a zanim pan dostał miejsce u Szai.	Niania?	Niech pan pozwoli.	O, znam te strony doskonałe.	Onegdaj.	Oto bilet. Proszę oznajmić hrabiemu. Przyjmie niezawodnie Zresztą zaledwie pierwsza.	Pan Norski!...	Przyjechałem z prośbą do waszej książęcej mości...	Tknij me, pludro jedna, tknij	W mojem nieszczęściu.	Więc robi pan zawód swoim wspólnikom...
O! nie, nie nie jestem i nie byłam nigdy!	Ach nie! Nie mów tak, tato!	Nie	Nie żartujmy. Lekcji nie daruję. Służę.	Nie.	Ja nie rozmawiałem wcale z tą wstrętną bestią ale przecież potrafił przekonać Marcina, który wcale nie jest głupi.	Nie, nie, Alanie Nie, nie! On zdjął ubranie... to ubranie, w którym widział go Mungo.	Nie. Jeśli byłeś pan zdolny popełnić kradzież w pociągu, podczas gdym przez całą noc obserwował przedział pański, i schować klejnoty tak dobrze, iż przy rewizji nie znaleziono nic, mogłeś pan z równą chytrością znaleźć sposób dostania się tutaj bez wiedzy Mr. Charles. Nie wykluczam także, iż Mr. Charles kłamie na pańską korzyść, będąc przekupionym. Jestem tak pewny, że są to kamienie skradzione, iż nie łatwo dam się przekonać o czemś przeciwnem.	Na Boga, Żanetko, nie mów nic!... Mnie nic nie jest...	No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	Bohaterka, zaciskając w drżącej dłoni zdobyty klucz, rozgląda się po korytarzu, a uchwyciwszy moment, gdy nikt jej nie widzi, otwiera szybko drzwi pokoju groźnej wampirzycy. Tam przeprowadza rewizję, znajduje bezcenny dokument, zaciera po sobie ślady, zamyka drzwi, a klucz odnosi na dół, prosząc o wymienienie go na właściwy. Nie zwlekając dłużej, natychmiast pakuje swoje manatki, reguluje rachunek i wyjeżdża najbliższym pociągiem.	E, co tam. Nie macie pojęcia o ogólnym sosie, w którym pławimy się my. Mówią, że właśnie tu niweliści nie dadzą rady i że stworzycie osobną republikę.	Pan profesor mnie przysyła. Kazał powiedzieć, że książę pan prawdopodobnie nie dożyje do jutra.	Bardzo słusznie. I nie obawiasz się scen zazdrości?	Interes mówił Müller, nie doczekawszy się odpowiedzi	Mamy nadzieję, że się pani nie zmęczy	Nie puszczę tego płazem	Nie zapominam, dlatego dałem ci więcej.	Pan dziś nie w humorze; w podobnym nastroju zostaje się w domu.	Wiesz pani, odezwała się śmiejąc wesoło Laura: u nas tu nikt a nikt nie bywa... nie można się dziwić, żem się tak przelękła... dotąd mi jeszcze serce bije! Jak żyję, nie widziałam tu nikogo obcego... Można mi i strach i ciekawość przebaczyć! A pani... pewnie z daleka?	Zdaje mi się, Bazyli, że nie masz racji, ale nie będę się z tobą sprzeczał. Tylko umysłowi bankruci prowadzą spory. Powiedz mi, czy Dorian Gray kocha cię bardzo?	To wszystko nic podczas postoju! Ja sam czasem lubię ponieść, zwłaszcza jeśli przez kilka dni nie biegałem, ale co czynisz, kiedy cię strach ogarnie pośród bitwy?	Nie chcesz ukrywać się z ogrodem?	Otóż pozwól sobie powiedzieć, że naszym zdaniem nie ma tu żadnej kwestii. A najlepszy dowód w tym, że twoje wizyty stały się tematem plotek w miasteczku.	Ja znam tylko Wezuwiusz ale jakeśmy go widziały, nie było wybuchu.	Idziemy na spacer do parku Właściwie powinna bym zostać w domu i wykończyć sobie bluzkę. Ale w taki dzień jak dzisiejszy nie potrafiłabym szyć. Atmosfera dzisiejsza wnika do mojej krwi i stwarza w mej duszy jakiś uroczysty nastrój. Palce drżałyby mi i na pewno robiłabym krzywe ściegi. Idziemy więc do parku.	Zgoda, Harbercie. Od tego dnia nasz zacny towarzysz niczego już więcej nie będzie pragnął do szczęścia!	Oczywiście. Wiadomo panu, że podsłuchałem zakład, zaraz potem nastąpiła kradzież i morderstwo. Nieco później skradziono rubin, a wszystko to odbyło się w terminie przez pana oznaczonym. Jedną z tych zbrodni musiałeś pan chyba popełnić i to prawdopodobnie kradzież rubinu, za co, w danych okolicznościach, nie podlegasz pan karze. Czy wnioskowałem niesłusznie?	Tylko nie myślcie waćpanowie, żem uciekała ze strachu. Oho! Ani mi się śniło. Jak Michała miłuję, tak sobie dla uciechy gnałam przed nimi, a potem z pistoletów wypaliłam.	Tak. To było najłatwiejsze i najmądrzejsze. W Europie, jak nie policja, to komuniści napewno znaleźliby nas wcześniej, czy później. A tam mamy zapewnione bezpieczeństwo. I utrzymanie na czas, póki nie uda się zarobić. Przekazałem dzisiaj do Buenos Aires czternaście tysięcy złotych przez Bank Wschodni. Każde z nas weźmie ze sobą od wypadku jeszcze po kilkaset dolarów. To wszystko, co udało mi się wziąć z kasy Czabana. Będzie tu on nas też przeklinał. Grunt znaleźć się w Gdańsku i na pokładzie. Tylko ci ludzie, którzy mają ułatwić nam wyjazd, dotychczas nie chcą się zgodzić na to, byśmy oboje razem do Gdańska jechali. Twierdzą że to zbyt wielkie ryzyko.	Nic mi nie zależy... Znam tę panienkę tylko z fotografii, no... i z reputacji Chcę się tylko przed panią usprawiedliwić...	Waszej żonie? a juści, że dokumentnie nie wiem, a kto to wie, panienko, kiej ból jeno jest we wnętrzu. Jeść ni może, robić ni może, wyschła, kiej wiór, no i leży, i leży a czeka zmiłowania Pańskiego, albo śmierci; gemba, to jej się zrobiła kiej piąstka. Wódki czasem kapkę sie napije, mięsa dziobnie pare razy łyżką i tyla.	Tak, ale oni lekko sobie Witoldowe wojsko ważą, że to lud byle jako zbrojny i że się od pierwszego uderzenia skruszy jako gliniany garnek pod młotem. A prawda-li to czy też nieprawda, nie wiem.	-List– Wobec teraźniejszych warunków będę się starał, aby mnie nie widziano. Wszędy trafiają się ludzie źli, a co gorsza słabi. Przeto gdy zapadnie zmrok, zakradnę się do tej osady i to com sporządził, złożę na oknie mego serdecznego przyjaciela, Jana Brecka Maccolla, dzierżawcy włości appińskich.	To Człowiek! Tak przemawia Człowiek! W ten właśnie sposób rozmawiali ludzie koło klatek zwierzyńca królewskiego w Udajpurze. My, starzy obywatele dżungli, wiemy, że Człowiek jest ze wszystkich istot najmędrszy... choć sądząc z tego, co słyszymy, moglibyśmy go uważać za najgłupszą istotę pod słońcem.	A ponieważ księżna, którą widziałaś w kościele, ma dobra, przylegające do moich, razem puścimy się w drogę. Wiesz dobrze, iż podróż nie tak się przykrzy, kiedy się ją odbywa we dwoje.	Gdzież jest?	A to dlaczego? Żeby tak zaniedbywać liceum! Myśmy myśleli, że on jest w Londynie!	Myślę, że to jest coś	Coście za jedni?	Biedny szaleńcze ośmielasz się ręczyć za drugiego, gdy najmędrsi nawet, według Boga, wahają się ręczyć za siebie samych!... on staje po stronie mocniejszego i szczęśliwszego, aby zgnębić słabą i nieszczęśliwą!	Radlicz przebrany za trubaduratrubadur parsknęła śmiechem. kokietować, uwodzić. ją. Celina ci będzie wdzięczna.	Ja za to pójdę, panie radco	Legat jego świątobliwości Jana XXII w towarzystwie Gerwarda, biskupa Kujawskiego, Janisława, arcybiskupa gnieźnieńskiego i Domarata, opata mogielnickiego, tych dwu krzykaczy w sprawie Ladislausa o Pomorze	To handel bardzo niepewny Dlaczego on wziął się do tego?	Do ślicznego ich mieszkanka, do ich muzeum. I byłbym już poklasyfikował ich szkielety! I babirusa byłaby już umieszczona w swojej klatce w Ogrodzie Botanicznym, ściągając tłumy ciekawych.	Może być, ale czas jeszcze się cofnąć	Słucham pana, rzekł August, i wiem z góry, że co tylko zaproponujesz mi, dobrem będzie.	Chwileczkę, hrabio. Przyszła mi do głowy wspaniała myśl na temat Pastor quum traheret, niech tylko skończę, a będziesz pan mówił dalej.	Skąd o tym wiesz?	Eee, to szkoda zachodu. Tyle to i ja mam, młodzieńcze. Widzisz? Panowie, miałbym dla was big business. Jak to się powie?	Jakto? I to wasza przewielebność mówicie? Wy? książe kościoła? Dopuścilibyście, aby dla sprawy ziemskiej Boga samego używać i czynić świętość narzędziem.	Jakto! groby? zawołała przestraszona, żegnając się; groby? pod domem?	Niech będzie pochwalony! Przyjechałam pokłonić się wam od tatula i zapytać o zdrowie.	Pośpieszyły się panie, bo o ile wiem miały powrócić w niedzielę dopiero.	Czy wolno zobaczyć, co to takiego?	Dziwno mi to, że jazda wszystka wyszła	Głupia Laszka. Ot by po dobrej woli przyhołubiłaprzyhołubić (z ukr.)	I gdzie najgorsi, bo skryci, wrogowie wcisnąć się mogą!	No więc właź, cymbale jeden!	To dobrze. Mój jesteś. Będziemy odtąd zawsze razem.	To prawda	Wasza mość także przed Szwedami ucieka?	Widzę, że podziela pan powszechne, choć błędne przekonanie	Wsadzi, jak mi Bóg miły!	Wszyscyśmy się przerazili a westalka Rubria zemdlała.	A może panna Godfryd chce zostać starą panną?	A pani wątpi?	A panu Michałowi by wytrzymał?	A szturmem?	A tak, a tak	A, pan de Morcerf! Myślałem, że źle usłyszałem.	Bardzo ładnie...	Co mówisz? Klaro!	Cóż cię obchodzi jakiś Szmurski?	Dlaczego?	Dodatek nadzwyczajny „Kuriera”!... Kupujcie! Kupujcie!	Gdzie pan Porzycki?	Gospodyni! laboga gospodyni!	Ha! ha! ha!	Hum! Svalgūnas! negali būt, kad tu esi Svalgūnas, nes neturi drapanų kaip Svalgūnas, nė diržo, nė...	I cóż?	Kobieta, Mężczyzna, Seks, Kobieta ”upadła”, Miłość	Koniecznie... Choć w tej chwili...	Mes sakysime pusę teisybės.	Misiu Niedźwiedzki, podniesiony do niebywałej w świecie niedźwiedzim godności. Pamiętaj, byś odpowiedział pokładanym w tobie nadziejom.	No, powiedzże mi co więcej o tej pięknej dziewczynie, która na twoją biedę tak cię zajęła.	Od kilku miesięcy.	Owszem, mam w karakułach.	Po co? z uśmiechem rzekł prezes	Po rzeczy	Pozory, Ojczyzna	Pójdzie ten pokój w kawałki!!	Szukasz fałszu i kłamu w mych słowach? Brudu w mych myślach?	Tak nieraz sypiałem na gołej ziemi.	Tak, iż aby wkroczyć w Aleję Wiązów, trzeba wyjść z domu, lub iść przez łąkę?	Wszyscy, jaśnie panie! Jednych zwabił niedźwiedź, a drugich prowiant wzięty na drogę.	Zbierać sińce koniecznie!	spluń na wielkie miasto i zawróć!	Świerk! wiesz! jesteś codzień podobniejszy do swojego psa, nawet już płowiejesz. Panie Babiński, pan jesteś grubo uczony, skończyłeś podobno całe trzy klasy; czy Darwin wywodzi ludzi od małp, czy od psów?
Pan jest idealistą. Myśmy myśleli, że z pana człowiek praktyczny. Pan skazuje się na śmierć dlatego, że boi się pan, że się zarazi kilku Amerykanów. Nie bierze pan pod uwagę, że jednocześnie uratuje pan paruset innych godnych Amerykanów z kapitałami, uwięzionych tu, w Paryżu, których gotowi jesteśmy zabrać z sobą do Ameryki na naszym okręcie. Zresztą, jeżeli z pana już taki humanitarysta, to dlaczego pan nie pożałuje tych trzech tysięcy Żydów, którzy, jeżeli nie wyjadą, to też zarażą się i wymrą.	Ręczę, że by to było znakomicie dla jego zdrowia My przecież wcale nie myślimy, że byłoby lepiej, żeby się nie był urodził. Jesteśmy sobie po prostu dwoje dzieci, które lubią patrzeć, jak się rozwijają roślinki w ogrodzie, a on byłby trzecim. Dwóch chłopczyków i mała dziewczynka, którzy przyglądają się wiośnie. Ręczę, że to byłoby lepsze jaklepsze jak	Bóg wam zapłać. Niechże mam choć tę uciechę! Alem to wiedział, że mu nie darujecie. Jakoże uczynicie?	Jak to widać, że nie jesteście żołnierzami! Kiedy chodzi o walkę, trzeba zgromadzić wszystkie siły, bo zawsze znajdą się niespodzianki.	A psy. I to ci powiem, że psa, który by tak pachniał, jak tamte, póki żyję, nie spotkałem. Co to się będzie działo, jak one się pokażą na rynku! Wstyd!	To prawda Mówiłem, że tajemnica nie moja i że nie mam prawa jej zdradzić. Ale teraz sir Henryk przekonał się, że to nie był spisek przeciw niemu...	A cóż mnie to obchodzi, że się matusia boją o ciebie? Cóż to ma jedno do drugiego?	Nie wie pani, co mu jest? Może się zaziębił?	Owszem zapewniam pana, mój drogi, że i takich kobiet jest sporo. Ale Lusia też do nich nie należy. O ile ją znam, sądzę, że największym jej pragnieniem było mieć męża z charakterem.	Mówię ci. To się jemu nie podoba. A może jest zazdrosny?!	Wielkiej to jest fantazji kawaler. A ty jakże się w Czehrynie znalazłeś? Czemu cię to pan z Kudaku odesłał?	Nie Jesteś dla mnie za duży, za obcy. Nie potrafiłabym dosięgnąć do twoich zainteresowań. Ja, widzisz, bliższa jestem temu prostemu życiu. A ty operujesz w jego najbardziej złożonych formach. Czuję się przy tobie tak jak, powiedzmy, samotny marynarz na olbrzymim okręcie. Sam nie jest w stanie kierować nim ani nawet go poznać.	Przyznać potrzeba jedno że pan Smith zawsze raczej obawiał się, niż pragnął obecności jakichś ludzi na naszej wyspie.	Zdarzył się dziwny wypadek. Dostojny Sofra kazał go zamknąć w pustej piwnicy swego pałacu. Otóż ten hultaj, bardzo silny człowiek, wyłamał drzwi do drugiego lochu, gdzie stało wino, przewrócił kilka dzbanów bardzo kosztownych, a sam tak się spił, że...	Którzy symulują, że w Pana Jezusa wierzą, chcąc bezecność swą pokryć, a w rzeczy, jakem to już powiadał, do miesiąca jako psi wyją i na tym cała ich wiara polega.	Boże wielki! Niech mi jeno na tydzień pan Sapieha do Prus Książęcych pozwoli, a da Bóg miłosierny, że dziesiąte pokolenia mnie i moich Tatarów wspominać będą!...	Wspaniały, wspaniały jest Couture! on zażąda, aby mu stawiano pomniki jako dobroczyńcy ludzkości.	Jeszcze jedno, ale to już byłoby bez końca co za radykalizm żydowski w waszych młodych pojęciach, te wycieczki przeciw narodowej mądrości sztuka.? to obniża l’art. A wam dwóm sprawią zbiorowymi siłami najpoważniejsi criticienscriticiens (fr.) taką zupę żółwią na żółwia, w stylu żółwia (żółwiowym) itp. no po prostu, gra nie warta jednej powozowej świecy.	Aa, to pan jest? Może byśmy tak zagrali w warcaby?	To esencjonalna dziewczyna, tylko nie bardzo pozwala badać temperaturę swych gorejących oczu.	To mu dobrze zrobi na brzuch, sprzeda konie, będzie chodził pieszo i zaraz schudnie, nie będzie potrzebował już jeździć do Marienbadu.	Ależ przy takim komentowaniu spraw finansowych żaden handel nie byłby możliwy. Niejeden uczciwy bankier nakłonił, z aprobatą uczciwego rządu, najsprytniejszych giełdziarzy, aby wzięli papiery, które w swoim czasie miały spaść na łeb. Widzieliście lepsze rzeczy! Czyż nie wypuszczono, wciąż z wiedzą i poparciem rządu, walorów dla spłacenia procentów od pewnych akcji, aby utrzymać ich kurs i móc się ich pozbyć? Te operacje są mniej lub więcej analogiczne z likwidacją à la Nucingen.	Nie trzeba życia twojego, dość będzie trochę serca, pracy i odwagi. Ty musisz ztąd wygnać się do Warszawy, by go z odmętu wyciągnąć. Ja za was oboje modlić się będę i obojgu pomagać.	To wszystko prawda, ale gdzie jest Nagina?	O, mnie się najwięcej podobają szczęśliwe zakończenia. Najlepiej każ im się ożenić	Także był sens sprowadzać takiego młokosa z Warszawy, jak gdyby u nas brakowało zarozumialców! Nic to, panie, nie poradzi, chorą zgubi, a policzy sobie z paręset rubli...	Mówiliście przecież, że Józek idzie z tym panem, co tu mieszka.	Venus Praxitela! drugiej takiej nie ma w Warszawie... to cud doskonałości. Znajdź mi pan choć jednę wadę kształtów!	Wiedza jest panią despotyczną: nie ma względów ani litości	Nie, mój synu! Wszystko się zmienia na tej ziemi, rozkosz nigdy długo nie potrwa na niej, ale jej uczucie powraca, i kiedyś później, na innym świecie, nigdy z duszy naszej nie zniknie.	Nikodem... Nie gniewaj się... Ale ja bez ciebie żyć nie mogę...	Wiedziałam, że jesteś zajęty. Ale dziś oboje mamy czas, i mogę cię wysłuchać.	Ależ to nie z mojej ręki. Ja ją przecie dziś dopiero poznałam.	Chodzi do gimnazjum, nie ma czasu. Uczy się.	Kolossalkolossal (niem.) zachwycał się artylerzysta, zmuszając mnie do wydawania coraz nowych odgłosów.	Nie, przecież to pan miał go znaleźć.	Mógł ojciec na tę śmieszną wyprawę wybrać nocny pociąg. Każdy, kto na nas spojrzy, nawet nie ukrywa uśmiechu. Dostaniemy się na języki wszystkich dowcipnisiów i będziemy niezawodnie figurowali w niedzielnym „Kurierze Świątecznym”„Kurier Świąteczny”	Nasi poganów płoszą. Jest znaczny podjazd, który bydło z pola zabiera.	Oby sprawdziły się słowa waszej świątobliwości!...	To możeśmożeś wrony łapał	To rozumna kobieta	Wielki Tydzień! Gdzieżbym to gorzałkę piła!	Wiész pan, kto ona jest?	Widzicie, jak się zestrachała pani.	Mhm. A, co by się stało, gdybyś pan coś zmienił w sygnałach albo przekazał inne?	Poczekaj pan trochę; zaraz zapalę latarnię, a jeśli pan lubisz widzieć rzeczy jasno, to będziesz zadowolony.	Ach, mój drogi Bazyli, właśnie dlatego odczuć to mogę tak dobrze. Wierni znają tylko powszednią stronę miłości, niewierni znają jej tragedie.	To cios śmiertelny dla mojej rybackiej i marynarskiej ambicji!	Nic mnie nie boli!	Musiał to być przypadek, jeden z tych, których przewidzieć zgóry i uniknąć niesposób.	Nie. Ten moment operacyjny zaszedł znacznie wcześniej. Gdy wchodziłeś, wyglądałam już wyników na powierzchni wody; szukałam w niej wizerunku twej twarzy.	Wasza mademoiselle i niania siedzą w altanie, Ania bawiła się w piasku, ale może pobiegła za mną.	Właśnie to chciałem ci zaproponować	Dwa dni więzili mnie żołnierze... Narodu już nie ostrzeżemy, lecz zawiadomcie przynajmniej wojska przy pałacu, ażeby choć one nie uległy popłochowi.	Nie wiecie o co idzie.	Co nie ma wrócić? Zaraz z Radoliszek pocztową karteczkę do niego wyślę.	Wracając do Wojciecha postępek jego był do przewidzenia. Dziad się pewnie go spodziewał?	Cóż bym tam robił! Bywają tylko jej wielbiciele i kochankowie: przeszli, obecni i przyszli... Czekamy na pana!	Jazgocz se, pani wójtowo, jazgocz, pieski cię nie przeszczekają!	Na Polluksa!	Na złamanie karku!...	Nie.	No, a szwagrowi nie można dać buzi?	Zostawiam więc swój podpis na dokumencie i wyjeżdżam.	Dotychczas tak. Ale co dalej?	Już znam tę piosenkę. Gdy przyjdziesz, dostaniesz jabłko. I będziesz widział, jak maluję. Wystarczy.	Nie podał nam nazwiska poza tym, którym podpisał list: Sindbad Żeglarz.	Daj spokój, August, nie próbuj, bo tobie razem z twoim panem nadłamię żeber.	Nie jesteś czcicielem natury?	Nie rozumiem tego słowa i mówię: nigdy! chyba... po śmierci.	Ja rozumiem, ja dwa razy dobrze rozumiem, tylko nie mogę zrozumieć, dlaczego ty, Albert, chcesz płacić te piętnaście tysięcy rubli.	Czyż mogą być dwie? Mamy, jak sądzę, religię całego świata; uwielbiamy Boga od wieczora do rana.	Co takiego? Chodź zaraz! Bierz od dołu... chyć dobrze...	Huck, powiedz, co teraz będzie?	Poszczęści, poszczęści! Wiesz, panie Michale, co ci powiem?	A co ma robić?	A co tam?	Prawda. No jedźcie z Bogiem! A dajcież no gęby chłopaki. Panie Maks, panie Baum, a tośmy cię dobrodzieju mój kochany, polubili wszyscy, jak swojego.	Ale dlaczego?	Ale my idziemy razem?	Dobrze, Nabie Znajdziemy go!	Ja nic przecie	Kto jesteś? Czego chcesz tutaj?	Litwini dobrze są zbrojni.	Może! Trza czekać!	Rycerz, Dama zapytała Nel zwracając ku niemu swą śliczną główkę.	Skąd ja mam mieć naboje?	Ten, który pałac zdobył! Ja!!!	A czy zadowolona z pomysłu?	Bądźcie panowie spokojni będziemy w La Chapelle przed południem.	Cicho!	Czy słyszysz? Czy poznajesz tę piosenkę?	Dlaczego?	Gdzież ona teraz?	Jedno tylko mamy wyjście: gremialniegremialnie	My tylko z nim przyszli, proszę pana doktora	Młodego.	O niegodziwcy!	Panno Lusiu!	Prawda, najwięcej namawiali a straszyli
Nic sobie zupełnie nie przypominam! Pamiętam tylko, jak ordynans poił mnie mlekiem.	Gdyby pan uderzył?... O, mój Boże... Nie, ja uduszę się ze śmiechu!... O, zapewniam pana, że nie sprawiłoby to mi żadnej przyjemności. I on już przepraszał... Ratunku!	Odstąpię kamyczek kolekcjonerowi za małą cenę. Proszę się nachylić. Nie życzę sobie, by mnie usłyszał ktoś oprócz pana. Dziś jeszcze wieczorem Podrygałowa poślubię formalnie. Muszę się poświęcić, by pantomima mogła dojść do skutku. Trzeba uśpić czujność pana Igora i w pole go wywieść. Ślub będzie pozorny. Nigdy nie będę rzeczywistą żoną tego aferzysty. Wyjdę za niego, by natychmiast zerwać. Jak postanowiłam, od chwili Wesela Orgazowi oddam i duszę, i ciało.	Naturalnie! Póki nie było ludzi w bungalowie, ani jeden ichneumon nie zajrzał do ogrodu. Toteż musi opustoszeć, a wówczas nikt nam nie będzie przeszkadzał. Nie zapominaj zresztą, że lada dzień wyklują się nasze dzieci z jaj ukrytych na melonowych grzędach i że będą potrzebowały dużo miejsca i zupełnego spokoju.	Ludzie nie uwierzą, bom nigdy okupu nie brał	Nie może znaleźć męża w Avonlea, to wszystko Powiada, że zdrowie jej poprawi się na Zachodzie. Nie wiedziałam, że jej zdrowie jest tak zagrożone.	Nie odchodźcie jeszcze na którą godzinę obstalowaliście karetę?	Nie wiem.	Nie zapytywałeś mnie o stan interesów moich, więc i nie wiesz...	Nie, pani. Moje za Dąbrową, nie widać.	Nie. Ale jutro wrócę do domu i przywiozę babce białe bułeczki	Od chwili, gdym je opuścił, objechałem świat dokoła a nie widziałem nigdzie nic podobnego.	Bez wątpienia, nic tu nie pomoże wachlowanie się	Aha! bardzo godne uwagi. I bardzo paskudne Przyjemnie mi pomyśleć że ten drab dostanie za to zapłatę, której się wcale nie spodziewa.	Nie znajdziem, bo umyślnie nakluczono i ślady są mylne. Nie trzeba było chłopa puszczać.	Nie, co jabym tu robił? nie mogę patrzeć na trupy, które znałem i kochałem. Żegnam panią.	Nie puszczaj łebków. Przejdziemy najpierw Chłodną. Tam chociaż mają się gdzie kryć.	„Otrzymałem dowód twej życzliwości. Na razie nie mogę rozstać się z obecnym towarzystwem, ale muszę odprowadzić ich do Simli, po czym spodziewam się spotkać znów z tobą. Rzecz to przykra towarzyszyć gniewnym jegomościom. Wracaj tą samą drogą, którą przybyłeś, a zdybiesz mnie. Wielce jestem zobowiązany za korespondencję spełniającą moje przewidywania”.	Przypominam tu bladookiemu, że jest mieszczaninem, należy do stanu trzeciego, nie do nas, którzy tyle win dźwigamy na frakach i fryzurach.	Jaśnie wielmożny wojewodo! Gdyby tam więcej takich konsyliarzów było przy majestacie, jak wasza miłość, pewnie by tu nas na rzeź nie wydano... Aleć tam podobno ci rządzą, co się niżej kłaniają.	Ja tu ciągle do czyichś kolan przypadałam, ciągle ręce jakieś obcałowywałam: tak mi się dusza wypraszała w ocknienie... Oni powinni byli wiedzieć. A jeżeli nie do rąk obcych dorywałam się, tom chichotała przy uśmiechach cudzych lub zapalałam się wyobraźnią w konopiany błysk spłonienia i w ciemności strachu ogromne. A pulsy to czułam tu, na policzkach, gdzie ten uśmiech... bolał ciągle I tu na wargach pulsy czułam, na ustach, gotowa przychylić je każdemu, kto zabawi, rozśmieszy, zdziwi, podrażni, przerazi, zachwyci	Halino krawcowa może poczekać, a ja nie. Proszę cię, usiądź. Mam dokładnie dwadzieścia trzy minuty czasu.	Miałby ze mną do czynienia, gdyby było nie dosyć!	Nie spróbował pan nawet?	Pan Gronowski, dziaduniu, tych czasów i tych rzeczy nie pamięta	Ależ pozwól pan zwrócić sobie uwagę, że ja od ciebie nic zgoła nie żądam. Pan tu przychodzisz i pan powiedziałeś, iż chcesz mi powierzyć tajemnicę. Rób więc, jak ci się podoba, możesz się pan jeszcze cofnąć.	A co? A co? Dalibóg, nie wiadomo, kiedy gładsza, rano czy wieczór? Bo ona ciągle w takowej ozdobie jak róża chodzi. Powiadałem ci, że to i ja kiedyś nadzwyczajnej byłem urody, ale już jej musiałem i wówczas ustąpić, choć inni mówią, że do mnie kubek w kubek podobna.	Jakąż rolę chce pan odegrać wobec mnie? Sądziłam, że będziemy mówili o bezpieczeństwie pańskich sum, o... procentach, ale nie o małżeństwach, do których pan ciągle powraca.	Wściekle jestem kontenta, żem je puściła kantem, aby być z tobą. Jako budynek to dosyć plugawe, prawda? To Davioud, zdaje się?	To nam się przyda a więc pan mówi, że tak na ślepo mógłby znaleźć tę odnogę rzeki, o której pan wspominał?	Dlaczego powiedział do mnie „nieszczęsny”? Ciekaw jestem, co to może mieć za znaczenie!	Jestem Tristan, król ziemi lońskiej, a Marek, król Kornwalii, jest mym wujem. Dowiedziałem się, panie, że lennicy czyniąć krzywdę, i przybyłem ofiarować ci usługi.	Słuchaj! czy sądzisz, że koń tak dalece ci się przyda, co brzęczące luidory w ręku! bierz sto pistolów, bracie, bierz.	Zdaje mi się, że i wam złożymy dziś życzenia.	Szczęśliwym! śmiejąc się smutnie, rzekł Honory: mnie się zdaje, można być wszędzie, gdy się jest z tymi, których się kocha...	Ach, po co ja ci to powiedziałam...	Ależ proszę pani to ktoś odjeżdża z domu.	Chwałaż Bogu bo już teraz byłby się targował z świętym Piotrem o wnijście.	Dla powszedniego chleba chybić powołaniu swemu! to rzecz okropna! zawołała Wanda z niezmiernym smutkiem w głosie.	Ha! ha! ha! ha!... to krowienta czysta!...	Ja?... a no, nic!... Odwróciłem się do nich plecami, a ponieważ mam pyszny plan nowej sztuki, zabieram się zaraz do roboty. Dostałem korepetycye w Radomskiem i wyjadę tam na całe pół roku. Czekam właśnie ostatecznego zawiadomienia.	Jak to rozumiesz?	Jakże! pod Częstochową! Waść to największą armatę burzącą wysadził i MillerMiller	Lepiej, żeby sam nam odpowiedział na to pytanie.	Niech pierwej puszczą naszych chłopów, to im drogę narządzą.	Rozbije się.	To, widzę, loszek pod pniami masz ukryty, panie Kiemlicz?	Najzupełniej. Sądzę, że wreszcie skończyła się wojna i że czas najstosowniejszy do otwarcia interesu.	Oddaj mi łup! Mały człowiek schował się tutaj... Oddaj mi go zaraz!	I czy wie pan, kto jest owa wielka dama?	Możemy iść zaraz do domu. I tak mi humor zepsułeś.	Teraz będziesz musiał mi go przedstawić	Uchowaj Boże, proszę łaski pana	Aha, jest gagatek!	Chwilkę jeszcze cierpliwości, moi przyjaciele Moim zdaniem należałoby nadać jakąś nazwę tej wyspie, podobnie jak jej przylądkom, zatokom i strumieniom, które mamy przed oczyma.	Chłopcze czy tu mieszka niejaki pan Bondy?	Co znowu?	Dlatego miałem zaszczyt wstąpić do pana, by poprosić o parę objaśnień.	Ha, ha, ha! I dopókiż trwać będzie?	Kołat! Kołat! Kołatko! Język ci uciąć! Ot, co!	Lont jest długi, kapitanie	Na co?	Och, chciej pan nam oddać tę małą przysługę znajdziesz we mnie człowieka bardzo oddanego w każdej okoliczności.	Pobiję was opowiadając wam, co Bretończyk WilanderBretończyk Wilander odpowiedział Bretończyk	Proszę, może pani tutaj usiądzie.	Tylko proszę... bez żadnych dysponowań moją osobą	Ukochanemu małżonkowi memu! Ojciec jest święty, więc zbałamucony, zaświatów potwory dostrzega na ziemi.	Więc tak ci źle u nas?	Żal mi waćpana	A jakże tu zostaniesz sama?	A no różnie bywa	Ale też kości macie niepożyteniepożyty (daw.)	Ależ, Sajciu...	Ba!... przecież i ze śmierci można pożartować.	Chodziło o matkę dziecięcia.	Czyżby miał defekt?... Taki zdrowy mężczyzna...	Des balivernes, ma chérie Czasy minęły	Franków!	Gorszy czeka ją szpas ze strony brata.	I będziemy jeść chleb?	I cóż ty myślisz robić, biedactwo?	Ja pierwszy...	Jakaż być może?	Kiedy właśnie tam was potrzebują.	Kondycja ludzka rzekł	Kto was nauczył przyrządzać taki wspaniały napój?	Najwyższy czas, panie Pawle...	Niewiesz! młoda jesteś, poczekaj.	Parce que les Frères Maçons qui s’étoient unis pour la conquête de la Terre Sainte avoient choisi Saint-Jean pour patron...	Pracowałem.	Przykrości? Na żaden wypadek, i owszem, przyjemność i miłą rozrywkę; ale z końmi i ludźmi...	Rzucać w prześcieradłach?	Sobota, fajerant.	Strach!...	Szczerbic?!	Tylko rozkaż, królu, a moi weterani zaraz zrobią ład	W takie gorąco?	Więc może o mnie wiesz wszystko?	Z panią	Zanim tu popadłem zanim tu popadłem, oddany byłem doczesnym zdrożnościom, których gorycz tu dopiero poczułem. Tam, na świecie, na swobodzie same panują zdrożności! Tu dopiero mieszka skrucha, cnota, a biedna matka moja dotąd na swobodzie, wśród zdrożności wszelkich pozostaje!
A! dosyć tego! to nie jest kara, tylko zemsta. Ojcu nie wolno tak postępować ze mną! Ja zabraniam ojcu, nie pozwolę... Za cóż ojciec poniewiera mną tak, co? że miałam kochanka! ale ojciec mnie się nawet nie pytał, czy to prawda, tylko na mocy marnego oskarżenia poniewiera mną, odtrąca od nóg, jak ostatnią!	Dlaczego? MiłośćCzy nie zakochałeś się wypadkiem w Pomponii? W takim razie żal mi cię: niemłoda i cnotliwa! Nie umiem sobie wyobrazić gorszego nad to połączenia. Brr!	Nie zrzucaj na mnie własnych grzechów! wyznaj, że dla ciebie poza Ameryką niema doskonałości, a poza kościołem anglikańskim niema zbawienia! Tyle razy mi to powtarzałeś!	Każde pani słowo pali mi serce i napełnia je goryczą, tym bardziej że nienawiść, którą do mnie żywisz, jest w pełni uzasadniona. To ja jestem przyczyną wszystkich twoich nieszczęść. Wolę, żebyś mnie oskarżała, niż mi współczuła. Twoje współczucie byłoby nie do zniesienia.	W pewnym domu natknąłem się na starego wysłużonego żołnierza z czasów okupacji Bośni i Hercegowiny, który odbył służbę wojskową w Pardubicach u ułanów i jeszcze dzisiaj umie po czesku. Człowiek ten zaczął się ze mną sprzeczać, że w Czechach nie dodaje się do podgardlanek majeranku, ale rumianek. Nie wiedziałem naprawdę, co mam począć, bo przecież każdy rozsądny człowiek, który nie ma przesądów, uznać musi, że śród korzeni, jakimi przyprawia się podgardlanki, majeranek to królewicz. Trzeba było wynaleźć na poczekaniu taką namiastkę, która zastąpiłaby charakterystyczny i swoisty zapach majeranku. Otóż w pewnej chałupie znalazłem pod obrazem jakiegoś świętego ślubny wianuszek mirtowy. Trafiłem na nowożeńców, gałązki mirtu w wianuszku były jeszcze dość świeże. Użyłem więc mirtu jako przyprawy do podgardlanek; oczywiście trzeba było sparzyć wianuszek trzy razy wrzącą wodą, żeby listki zmiękły i straciły zbyt ostry zapach i smak. Rzecz prosta, że gdy ten wianuszek ślubny zabierałem do podgardlanek, płaczu było wiele. Na odchodnym właściciele zapewnili mnie, że za takie straszne świętokradztwo (wianuszek był poświęcany) najbliższa kula mnie zabije. Jedliście przecie polewkę z podgardlanek i żaden z was nie spostrzegł, że zamiast majeranku pachniała mirta.	Ha nie ma czasu się dziwić, skoro nie ma na to rady.	Oczywiście móóój braaat nazyyyy...ywał się Graaa...andet tak jak ja. Tooo jest peeee...ewne, wiadooo...me. Nieee zaaa...rzekam się. A taaaka likwidaaa...cja mogłaby w każdym raaaa...zie być, pod wszee...lkim względem, baaaa...rdzo kooo...rzystna dla meee...go braaa...tanka, którego kooo...cham. Ale trzeba się rozpatrzyć. Ja nieee znam tych fiii...lutów paryskich. Ja mieszkam widziiii...cie paaa...anowie w Saumur. Mam swoje wiiii...no, swoje łąąki, swoje iiiinteresy. Nigdy nie podpisywałem weee...eksli. Co to jest weksel? Braaa...łem ich duuuu..żo, ale nigdy ich nie wyyy...stawiałem. Bierze się to... daje sięęę dooo eee...eskontu. To wszyyyy...ystko, co wiem. Słyyyy...yszałem, że mooo...oża odkupić weksle...	Nie przerywaj mi: słuchaj! Ja ci to przebaczam wam wszystkim idzie o to więcéj, abyście zrobili karyerę, niż byście ludźmi byli. Powtórz im to coś słyszał, odemnie, niech znają głąb mojéj duszy: między niemi a mną wszystko zerwane. A jeśli chcesz się zasłużyć, dodaj, żeś słyszał odemnie, z żywych ust hrabinéj Anny Cosel, iż tak jak niegdyś zapowiedziała królowi, że mu niewierność i zdradę zapłaci śmiercią, tak jeszcze dziś powtarza. Za rok, za dwa, za dziesięć, piérwszy raz gdy napotkam Augusta, w łeb mu strzelę. Noszę pistolet przy sobie, nie rzucę go nigdy, aż nabój dla niego przeznaczony wyleci.	Czyż nie mówiłem po sto razy, że południe to dobry kraj? Oto tu przebywa cnotliwa i szlachetnie urodzona wdowa radży górskiego, udając się, jak mówi, w pielgrzymkę do Buddh Gaya. Ona to przysyła nam te potrawy, a kiedy sobie dobrze wypoczniesz, chciałaby z tobą porozmawiać.	Ja jestem Eliza, serdecznie lubię muzykę i będę przychodziła, jeżeli pan jest pewny, że mnie nikt nie usłyszy i że nikomu nie przeszkodzę	Nie, panie Fix Wczoraj był w Port Saidzie, a sto sześćdziesiąt kilometrów nic nie znaczy dla tak szybkiego statku. Powtarzam panu, że „Mongolia”, zawsze wygrywała nagrodę dwudziestu pięciu funtów, wyznaczoną przez rząd za wcześniejsze przybycie na miejsce.	Zaprawdę nigdy mi się jeszcze nie zdarzyło widzieć giermka tak zuchwałego, co by się ważył odzywać, kiedy pan jego mówi, i ja mam też swojego, a choć człowiek słuszny, nigdy przecież nie ośmielił się jeszcze ust otworzyć w mojej obecności.	Nie. To jest myśl najbardziej twórcza ze wszystkich. Na niej świat stoi. Niech no pan pomyśli, co by z nim było, gdyby wymazać te słowa: „Po tym poznają, żeście uczniami moimi, jeśli się wzajem miłować będziecie” „Po tym [wszyscy] poznają, żeście uczniami moimi, jeśli się wzajem miłować będziecie” oto nauka.	Nie, przyjacielu, tego nie powiedziałem. Oczywiście, na większości ciąży ten obowiązek. Ale ty, jako ostatni z rodu, dla jego dobra powinieneś tego uniknąć. Pomyślę o tym. Sądzę, że bez zbytnich trudności wyrobię dla ciebie „biały bilet”.	Wszystko to nie przeszkody wiele chcesz pieniędzy?	Pójdziemy inną. Miejcie broń w pogotowiu, przyjaciele. Naprzód! Carmaux, wróć na plac po nóż zabitego przeze mnie Baska. Skoro nie ma nic innego pod ręką, nie pogardzę nawet navają.	Ja-bo powiadam: nie! Nie chcę ulegać motłochowi i nie chcę mu panować; wolę iść sam...	Może być, że mam dla niej wiele życzliwości, ale zresztą Klara, jak wszystkie inne kobiety, jest mi obojętna. A wiesz dlaczego?	Ależ nie, bynajmniej	Chrzczą ci oni ich mieczem i krwią, nie wodą zbawienia. Czytaj jeno tę kartę, a wrazwraz syn starosty. piekielnym przeciw wierze i miłości chrześcijańskiej służysz.	Hm... Szkoda, że doktór nie był na pożegnalnem śniadaniu w klubie. Dali dobre kaczki. Wcale nienajgorszy burgund.	Nie zdążysz.	Więc nie zrobiliście nic złego jego synkowi?	Et, chłop zwyczajny, poczciwy, głupi. Zresztą obiecałem mu, że nie będę czytał.	Pochlebiam sobie, że nim nie zostanie. Papa mnie mrozi	Głupiś: pomalowany jesteś tylko. Dozorca zabronił ci mówić. Ale to tylko dla naczelnika. Żeby wszystko robić, jak każą, to by tu nikt roku nie przeżył. Muszą używać sposobów. Dla słabszych i chorych mamy lekkie koszyki i farbę zamiast rózeg. Po głosie możemy poznać, kto naprawdę krzyczy. Niejednego się dowiesz, jak tu pobędziesz. Za co cię tu wsadzili?	Czy żadna okoliczność nie wydaje się panu dziwna?	Bo twój polski narzeczony jakby się kwasu napił, a trzeba przecie, aby na weselu komuś wesoło było. Ja za wszystkich nie starczę.	Wstań oto lepiej panisko i przypatrz się, coś ty tu narobił i co to trza będzie za to zapłacić. Obacz pan królową Mikomikon, jak się przemieniła ni stąd, ni zowąd w zwyczajną Dorotę i jeszcze kat je wie, ile innych dziwnych rzeczy.	Wczoraj był jakby zamaskowany Takim go jeszcze nie widziałem.	Jest to złośliwe w stosunku do niej, a i dla mnie niezbyt pochlebne	Dantèsa! Czy go znałem, mój Boże, tego biednego Edmunda! I to jak! Był to nawet jeden z moich najlepszych przyjaciół!	Znowu się mylisz. Ot, teraz, od piętnastego frimaire’a, to jest od przybycia do Paryża po zawarciu pokoju w Campo-Formio...	Wiem, wiem. Ale uwielbiasz go jak żołnierz żołnierza, co częstokroć przewyższa miłość dla najcudniejszej kobiety. Wiem to z doświadczenia. Ja sam tak kochałem.	No i cóż to za skarb?	To dobrze, bo będzie szczera, chociaż ona i tak byłaby szczera.	Stałem się mądry dzięki tobie, o święty Tobie zawdzięczam swą naukę. Przez trzy lata jadłem twój chleb. Czas mój się dopełnił. Wypuszczono mnie ze szkół. Przybywam do ciebie.	A tak, wiem, o czym pan mówi. Chodzi o kolej, na którą podobno już uzyskał koncesję?	Prędko panna Anna sprowadza się do Łodzi?	Mości rycerzu! zaklinam cię na wysokie cnoty, którymi Pan Bóg cię zaszczycił, pójdź na ratunek ojcu mojemu, którego dwaj niecni łotrowie mordują.	Jakby się też stary cześnik dowiedział, Jezu Chryste, Panie miły!	A! miły panie spoczynku pragnę dawno, lecz czyż wiem jaki mnie tam czeka!! Jestem jak widzicie, z dalekiego innego kraju	Gotów jestem na wszystko, na każde żądanie... Czekam rozkazu.	Ale cóż ja panu mogę pomóc?	Bardzo panu wdzięczną będę	Bierze się w zęby i gryzie Tak! Śmiało	Do licha, no tak.	Na co tak patrzysz?	Nic. Czy znowu zajmujesz się praktyką?	Posuwamy się z wolna, lecz sprawiedliwość im powolniejsza, tym pewniejsza. Co porabia Cyrano?	Bić się i tyla.	Chodź, głupi, na gruszki. Ogrodnik wyjechał.	Do kroćset!	I bogaty Jaki tam wszystkiego dostatek! Ludzi, stada, dobytku, piwa i miodu... Kto go wie, może nawet kruszcu, srebra i złota! Ze wszystkimi kmieciami tak, miłościwy panie...	Ja też je lepiłem. Sir Banâs przychodzi w nocy i ożywia je na zapiecku!	Niech pan zostanie Tu chodzi o pańskiego chlebodawcę.	Pan miał dżumę! Pietrek, stań no!	Spokojnie, Albinos. Może iść na wydrę?	Więc dobrze, będę patrzeć na mego Stefunia.	Aby ją tym lepiej sprzedawać?	Byłem już w porcie i rozpytywałem o odchodzące okręty. Możemy jechać za sześć, siedem tygodni. Obejrzałem ten statek.	Czy teraz dalej trzeba będzie całować tę księgę?	Kasiu, jak możesz tak mówić o swoim własnym ojcu!	Wróciły czasy mego nieszczęścia; syn będzie dla mnie jeszcze gorszy niż ojciec!	Czego te baby chcą od Markhama? Chłopak porządny, bogaty, solidny. Dwa karnawały odtańczył, dwa sezony odrautował. Zasypana była kwiatami i cukramicukry (daw.)	Czegóż pani możesz żądać? Jesteś piękna, młoda, kochana, bogata.	Czy stale? Prawie...	Kto tam?	No, tak mówią...	Panie Cabiński, ja prawie umieram z nędzy	Pytam, czego pani chce od mojej narzeczonej? Co?	Ta-a-ak! Raczej bandytą niż oszustem. Otwarta walka przynajmniej!	A Jadamek w lesie siedział i zajączki pasł...	A jednak ten duch wyśpiewywał pod twoimi oknami...	A potem i cała ziemia ich!	Amen!	Byliśmy przyjaciółmi!	Była wczoraj	Błazen.	Dlaczego „biednego”?	Ile one mają lat?	Ja... ja ino... chciałem...	Kiedy?	Mamul! Ogi pats mūsų prabaščius tolydžio su ruskiais susideda, o kodėl jis nepaklysta? O gal būti, kad jau ir paklydo?	Obowiązek, Obywatel zawołał Wokulski.	On naprawdę wierzy i musi mieć jakieś dowody.	Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora...	Pieskie nasienie, pogany zatracone!	Starsza pani w domu?	U Ben Joela.	Waldemar? Skąd wiesz?	Waldy, zjedz homara... Mówię ci, zjedz homara!	We własnej osobie.	Więc cóż zamierzasz począć? Chcesz szukać szczęścia gdzieś po świecie?	Więc jedziemy?	Więc morderstwo!	Wątpię, bo pożywienie ci służy Nabierać zaczynasz ciała i cerę masz zdrowszą.	Zara, zara!...	Znam...	Źle.
Nie chciałam pana obrazić.	Nie za Wołodyjowskiego my dziękujemy, ale żelazne lub też zgoła nieczłowiecze serce musiałby mieć ten, kto by się tą gotowością waćpana nie wzruszył, która w przyjacielskiej potrzebie na fatygi nie dba i na wiek względu nie ma. Inni w tym wieku o przypiecku ciepłym jeno myślą, a waćpan tak sobie o długiej drodze mówisz, jakbyś moje albo pana Skrzetuskiego miał lata.	Przecież to jest okropne Dziwię się, że was nie zastrzeliłem. Co by mi zrobili? Nic. Zostałbym uniewinniony. Pojmujecie czy nie?	Przepraszam pana ale Madzia jest tak rozstrojona, że nawet nie chciałabym zawiadamiać jej o pańskich odwiedzinach.	Żeby tylko Staś nie zaziębił się w taki zimny dzień latając... Dziś z rana gardło go bolało. A nie widziałaś, Róziu, w czym Marynia do ogrodu poszła?	Paweł nie dałby się oszukać. Nie pakowałby w to pieniędzy. Zresztą przecie tu wszystko jest zrobione z tego syntetycznego kauczuku. Te meble przecie są ebonitowe i to trzyma się świetnie. Jezdnia była najdawniej zrobiona, nie ma w niej żadnych uszkodzeń.	Ja chciałem, byś się przypatrzył Eunice, i mówię ci o niej dlatego, że może i ty szukasz daleko tego, co jest bliskie. Może i dla ciebie bije gdzieś w twoich niewolniczych cubiculach serce wierne i proste. Przyłóż taki balsam na twe rany. Mówisz, że Ligia cię kocha? Być może! Ale co to jest za miłość, która się wyrzeka? Czy to nie znaczy, że jest coś od niej silniejszego? Nie, drogi: Ligia to nie Eunice.	Nie sądzę, panie Gray, abym miał tak panu powiedzieć. Jest to nudny przedmiot, o którym należałoby mówić poważnie. Ale chyba nie odejdę, skoro pan mnie zaprasza, abym pozostał. Jest to ci chyba wszystko jedno, Bazyli? Nieraz wspominałeś mi, że lubisz, gdy twój model ma z kim rozmawiać.	Lewki! kochane lewki! a to właśnie dla mnie, aha, muszę ja tym panom, co je przysyłają, pokazać, że ja nie taki człowiek, żebym się lwów bał! Zejdź zaraz, człowieku, a kiedy jesteś gubernatorem od tych lwów, otwórz klatki i wypuść je, żebym im tu na polu pokazał, na złość czarownikom, co na mnie je nasyłają, czym jest Don Kichot z Manchy!	Widzę, że nie zapomniałeś jeszcze chodzić po lasach... A czy jeszcze bawisz się w ten sposób?	A do mnie przybiegł służący pani Emilii w czasie, gdy jadłem obiad. Wyobrazi sobie pani łatwo, jakem tu leciał; nie byłem pewny, czy ją znajdę jeszcze przy życiu. Co jest przytem dziwnego, to, że w czasie obiadu rozmawialiśmy prawie ciągle o Litce z Bukackim i Waskowskim, zanim przyszedł Maszko z oznajmieniem o swojem małżeństwie.	Ach, nie nudź.	Ale gdyby nie Akela i obecny tu Szary Brat, nie dokazałbym niczego Ach, matko, matko! Gdybyś ty widziała, jak siwe buhaje gnały przez wąwóz... i jak gracko wpadły przez wrota do wsi wówczas, gdy Ludzka Gromada obrzuciła mnie kamieniami!	Boś nie po kawalersku zasypiał...	Co pan o tym myśli, panie sędzio śledczy? Czyż to nie piękne? Nie ogromne? Nie gigantyczne? Kaplica skradziona! Cała kaplica skradziona, kamień po kamieniu! Cały ludek posążków wzięty w niewolę i zastąpiony przez poczciwców ze stiukustiuk	Gospodarze parszywe, dziedzice ścierwy! Ja służę, ale kryjomo ćwiartek nie wynoszę do Żyda ni z komory niczegój nie porywam! Jeszcze me nie znacie!	Nie.	Nikogo nie wpuszczać bezemnie	Tak, ale i nam nie przybywa	Wiecie, jak jej nie szczędzą. Nic mi do niej, chociaż mi powinowata z ojcowej strony, ale żeby tak na mnie padło, dobrze bym pleciuchom gęby pozatykał: zapamiętaliby! A już kobiety la drugich najgorsze: niechby najbielsza, nie przepuszczą i błotem obwalą.	Zacnie mówisz... Ale uważ no, Rochu: gdybyś tak wpadł w ręce onych buntowników, to i ja bym był wolny, i nie twoja by była wina, bo nec Hercules contra pluresnec Hercules contra plures (łac.)	A prawda! poznaję go po nosie, który mu spod hełmu sterczy. Dobrze, że przyłbice wyszły z mody, bo ten rycerz nie mógłby żadnej zamknąć; ale on i tak osobnej zbroi na nos potrzebuje.	Dzięki, najjaśniejszy panie czynimy swoją powinność. Sposób jest taki. Zostawisz tutaj jakiego rotmistrza z niedużą garstką ludzi, aby strzegli tego grodu, który zdaje się nam dość silny, tak z natury, jak z przyczyny obwarowań uczynionych wedle twego zlecenia i planu. Całą armię podzielisz na dwie części, jako to sam rozumiesz lepiej niż ktokolwiek inny. Jedna część ruszy na Tęgospusta i jego ludzi których za pierwszym natarciem rozbije z łatwością. Tam znajdziesz pieniędzy pod dostatkiem, bo ten cham sypia na złocie. Cham powiadamy, ponieważ szlachetny książę nie ma nigdy szeląga przy duszy. Ciułać grosze to sprawa chamskaCiułać grosze to sprawa chamska	Pan nie jest, widzę, rozmowny	Przepraszam pannę hrabiankę ja dawno robię pieniędzmi, ale takiego procentu nigdy nie widziałem. Od trzydziestu tysięcy pan hrabia może mieć trzy tysiące, i jeszcze na bardzo niepewnej hipotece. Ale co mnie do tego... Mój interes jest, żebym ja odebrał moje pieniądze. Bo jak jutro przyjdą inni, to oni znowu będą lepsi od Dawida Szpigelmana, a jak pan hrabia resztę odda na procent, to ja będę musiał czekać rok...	Racz się pani uspokoić nie uwierzysz pani, jak mnie boli, żem był powodem rozżalenia jéj; że moje przybycie...	A, przepraszam! Nie masz po temu prawa, skoro w perspektywie jest bufet.	Dognać go nie możemy, ale powinniśmy mieć wieści po drodze	I głupi. Siadajże pan. Ja lubię Polaków, ale z wami wcale gadać nie można, zaraz się byle słówkiem obrazi i bądź zdrów. Langsamlangsam (niem.)	Jedno słowo! Grasz waść czy nie grasz?	Powiedz pan naczelnikowi, że ja mój pułk odprowadzam do Warszawy, winienem ludzi moich oddać w całości królowi, który mi ich powierzył, noga by ich ztąd nie uszła.	Nikt nie był winien, Zośka. To było zupełnie głupie nieporozumienie i nic więcej. Musiało się też z czasem wyrównać. Nadszedł taki dzień, że dobra niewidzialna wróżką sprowadziła ich niby przypadkiem razem do cudownego, zaczarowanego miasta. Byli tam zupełnie sami wśród obcych sobie ludzi i przekonali się naraz, jak są sobie bliscy i drodzy, i jak im dobrze może być ze sobą. Zdawało mi się, że łuska im nagle spadła z oczu. Zaczęli się śmiać ze wszystkich dawnych nieporozumień. Zośka, tak serdecznie zaczęli się śmiać! I nie mówiąc nic o tym, postanowili sobie nadal nie utrudniać życia, lecz cieszyć się zawsze tym wszystkim, co ono im daje...	Pani daruje że właściwie nie znany, mieszam się w te sprawy, ale po co pani pozwala, a nawet każe tej panience bawić się z tymi błaźnicami w tych czerwonych spencerach?	Nie czyń mi wyrzutów Stało się, stało się.	To jest coś zupełnie innego, i w ogóle to nic nie jest!	Odpoczniecie przez tydzień, wypłaczecie się, wyśpicie, nawyrzekacie, a za tydzień, we środę o 12-ej w południe, spotkamy się na Instytutowej. Będziemy planowali dalej. Musi się udać. Obmyślimy jakiś diabelski figiel. Ten łotr musi wyjechać. Ja go zmuszę! Wykurzę go z zamku, ale tego nie dosyć, musi przyjść tam, gdzie ja na niego będę czekał...	O tej godzinie, proszę pana, po co?	Co do mnie to jeżeli ptak zdoła się tam dostać, i ja się dostanę; ciało bowiem mam tak zwinne, iż przeskoczę przez wszystkie szańce i wślizgnę się do obozu, nim zdołają mnie nawet spostrzec. I nie lękam się pocisku ani strzały, ani konia najchybszego, choćby to sam był Pegaz Perseusza albo Pakolet; każdemu umknę się zdrowy i cały. Podejmuję się iść po kłosach, po trawach, tak że nie ugną się pode mną: jako iż jestem z pokolenia Amazonki.	Jejmość pani, jak widzę, tak przestraszoną jesteś nieszczęśliwym losem pani stolnikowej, że już dziś w każdym kawalerze widzisz Piotrowicza, a w każdych konkurach gwałty tylko i nieszczęścia. A tymczasem w całym świecie co roku mnóstwo ludzi się żeni, a o gwałcie jakim lub wykradzeniu ledwie raz da się słyszeć przez całe życie.	A jeżeli o to tylko idzie to ja zaraz temu poradzę: przed pojedynkiem poczęstuję waszeci kilku kułakami w zęby, dojadę go w brzuch nogą, to pewno i złość się rozbudzi, choćby spała jak bobak.	Bardzo ciężko jest zmienić kolor księcia To jedna z najtrudniejszych magicznych sztuk. Chcesz, żeby biała stała się tylko twoja twarz, prawda?	Czy czujesz się zupełnie dobrze, Ruby?	Czy to od doktora Jekylla? Pismo wydaje mi się znajome. Coś prywatnego, panie Utterson?	Do czorta-że wasze progi, wasze rody, wasze pergaminy! ot, mnie ród! Ot, mnie prawo i pergamin! Ot, mnie swat i drużba! O zdrajcy! O wraża krew przeklęta! Dobry wam był Kozak, druh był i brat: do Krymu z nim chodzić, dobro tureckie brać, łupem się dzielić. Ej, hołubili i synkiem zwali, i dziewkę przyrzekli, a teraz co? Przyszedł szlachcic, Laszek cacany, i ot, Kozaka, synka i druha, odstąpili córeczka., a ty choć ziemię gryź, ty Kozacze, terpyterpy (ukr.)	Dobrze. Jeśli co ma być, wolałbym, żeby było prędko, bo jak się tylko załatwię z Bigielem, chciałbym wyjechać.	Ja zaś po to, by rozejrzeć się w tych wspaniałych ruinach wiesz pan i sam zresztą mogłeś już niejednokrotnie zauważyć, że niezmiernie interesuje mnie wszystko, co ma jakikolwiek związek z rzeczami wojskowymi, tego rodzaju wieżyce są oczywiście z ich liczby. A teraz poczekaj tu na mnie chwilkę, drogi przyjacielu.	Proszę pani, a gdzie ja jestem? Jak się też to miejsce nazywa?	To to i bieda. Jakże on z tobą ożeni się, kiedy jemu trzeba do wojska iść?	A ja ci powiadam, mój panie, że nadużycie władzy, że to wygnanie pod obcem nazwiskiem jest podłością...	Dlaczego?	Dlaczego?	Dziwnie jest na świecie jedni są za mało grzeczni, a drudzy znów zanadto grzeczni, jak to wszystko razem pogodzić?	No i cóż! czy kapitan opowiedział ci co o Napoleonie?	No, będziemy mieli z pewnością pogodę na jutro a że ładunek od dawna skończony, więc będziemy mogli odpłynąć. Kazałem obejrzeć liny i wszystko przygotować. A cóż tam twoja chora?	Och zaszły jakieś ważne wypadki między fragmentem pańskiej makulatury a tą stronicą.	Owszem, widzę.	Panie prezesie i wy, moje panie... przepraszam, chciałem powiedzieć: moi panowie... pozwólcie, abym się przedstawił jako Sam Weller, pokorny sługa klubu.	Żeś chyba oszalał u Tepera pieniądze umieścić! A toż bankructwo lada dzień, albo raczej lada godzina... To marnotrawcy! Ja tu siedzę dla pięciu kiepskich tysięcy dukatów i burzę tę Jeruzalem... a oni mi się jak piskorze wykręcają. Człowiecze! Panu Bogu dziękuj żeś mnie tu zastał, nogi za pas i uciekaj...	A ja list odniosę na pocztę.	A jakże, od wiek wieka.	A nawet kochanków	A wróć mi tylko W. K. Mość wiernym i stałym!	Ach, kamracie. Co za głupstwa pleciesz!	Ale dupa!	Ani ja	Athos	Brat mój, a słucham kieby zgoła o obcym.	Czemże ty w sobie palisz?	Czołem! listy od króla! Jeden do waszmości, drugi do wojewody witebskiego.	Czujesz zapach?	Cóż? po zasiewach?	Do domu, chłopaki, do domu!	Dobrze.	Doprawdy? Dobrze tu pani?	Doprawdy?... I może zrobiłby mnie pan swoją niewolnicą?...	Dzień dobry, panno Rosiczko.	Fabularne rozwiązanie takiej sytuacji byłoby może łatwiejsze niż w życiu, ale wymaga również dość ryzykownych pociągnięć i pewnych usprawiedliwień.	I jego kochasz, tak oto opierając czoło o moje czoło?	Jesteś pan błazen... W królewskich!	Już w przyszłym tygodniu. Na cały rok!	Mówię: kolega, gdyż obaj widzieliśmy równie ciekawe rzeczy będąc za granicą.	Niech mu ojciec da spokój!	No i?	No, i Hiszpanów niemało!	No, więc?	O tem pomówię z Bigielem.	Od kogóż to?	Oficjalnych	Owszem, panie, uczynię, co w mej mocy, cokolwiek będzie Jednak za pozwoleniem pańskim tylko poszukując tego skarbu mogę uratować życie własne i tego chłopca. A jakże!	Owszem; pożyczyłem jej nawet tysiąc dwieście rubli.	Pan pułkownik Konopka? Gdzie! Już we Francji nasz pan pułkownik.	Rrru!...	Stadion	Tak! Tak! Ja muszę tam być. Sam ją wyjmę z trumny.	Tak.	To znaczy... „W ręce Twoje, Panie”.	Wiater? Wiater młode drzewo przygnie, a stare złamie.	Wstyd mi przynosisz.	Wówczas pożyczę panu jeszcze jeden biały tysiąc.	Zaklinam cię przez wszystkie moce niebieskie, powiedz mi, kto jesteś, jeżeliś duszą pokutującą, powiedz czego żądasz, a przyniosę ci ulgę.
Nic tak nie napędza odwagi jak takie dobre racje Zwłaszcza że w międzyczasie niebo się rozjaśniło i wiatr opadł; ale wody przybywało nam ciągle, po trochę, po dwa cale na godzinę. Zdaje się wam, że dwa cale na godzinę to mało, ale przez dwanaście godzin robi się cali dwadzieścia cztery, a dwadzieścia cztery to dobry łokieć. Wcześniej było trzy stopy, teraz mieliśmy pięć. A gdy statek ma pięć stóp wody w brzuchu, to już jakby chorował na wodną puchlinę. „No, dosyć dosyć tego. Pan Morrel nie będzie miał nam nic do zarzucenia: uczyniliśmy, co można, aby ocalić statek; teraz trzeba ratować ludzi. Do szalupy, no już, dzieci, nie marudzić!”.	Oto mi były flaczusie, paluszki lizać. To z tego byczka z czarną strzałką. Jak mi Bóg miły, weźmy go na postronek: wstyd wracać z próżnymi rękami do domu. Wróble nie jedzą aż wtedy, gdy je kto głaszcze po ogonie. Ja piję jeno wtedy, gdy mnie kto grzecznie prosi. po baskijsku: w twoje ręce, towarzyszu.! Pijcież kumie! Nie ma zakątka w moim ciele, gdzie by to winko nie wytropiło pragnienia. Całkiem je ze mnie przepędzi.	Bardzo mnie to cieszy, panie baronie. Niech mi pan pozwoli, abym go tytułował tak, jak go tytułuje służba; zły to zwyczaj nabyty w krajach, w których istnieją jeszcze baronowie, i to właśnie dlatego, że ich się więcej nie robi. Niezmiernie mnie to cieszy, powtarzam, bo nie będę musiał sam się panu przedstawiać	Zupełnie takim, jakim był katastrofy ani śladu. Człowiek-to zaprawdę dziwnéj siły woli, energii wielkiéj, któréj na nieszczęście użyć nie umié, jak należy.	A! a! nie widziałem tego; to szpada hrabiego de Wardes przedziurawiła list, przy pchnięciu mnie w piersi.	Jak to dobrze, że pan przyszedł, kiedy jeszcze nikogo nie ma	Mokumie jeżeli łoskot, który słyszałeś, pochodzi od maszyny parostatku, to, aby go rozróżnić, należy zejść na dół i przyłożyć ucho do powierzchni wody. Woda przenosi dźwięki wyraźniej i szybciej niż powietrze.	Jak to! nie był pan nieszczęśliwym?	Kiej przykazujecie, to i pary nie puszczę.	I to mówi wykształcony prawnik! Niesłychane! Czego zatem można wymagać od analfabetów?! Czy pan tego nie rozumie? Jeżeli ktoś chce zarobkować pisaniem podań, powinien uzyskać koncesję, pozwolenie, opłacić świadectwo przemysłowe. Pan uprawia nieuczciwą konkurencję w stosunku do tych, co zmuszeni są utrzymywać biura, czy kancelarje adwokackie.	A ciśnij, poszukaj bułek, kiedy ci chleb nie smakuje, idź, tartak poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote na dzień!	Nie, doprawdy ta płacząca Magdalena ma czoło wezbrane nadzieją; ta blada i chorowita ręka, na której wspiera głowę, jeszcze nasycona jest wonnościami, jakie wylała na stopy Chrystusa. Czy nie widzisz na tej pustyni całego tłumu myśli, które się modlą? To nie jest melancholia.	Ach, czynisz mnie dumnym, Gilberto. Jak to? Wbrew przesądom społecznym, wbrew opinii świata całego, ten biedny Cygan, ten poeta uliczny potrafił wzbudzić sympatię w sercu patrycjuszki?	Co się miała wydać!... Łakoma to jest rzecz taka dziewka, bo za nią cały Spychów stoi, ale choć siła jest gładkichgładki (daw.) to ona jeno piętami przytupuje: „Wróci! wróci!”	Może być, kiedy było. Powiadał mi się pułkownikiem u księcia Dominika ZasławskiegoZasławski-Ostrogski, Władysław Dominik (1618–1656) twierdza nad brzegiem Dniepru, zbudowana w 1635 r. z inicjatywy hetmana Stanisława Koniecpolskiego, nazywana „kluczem do Zaporoża”, dziś w granicach miasta Dniepropietrowska., do pana Grodzickiego, od hetmana wielkiego jest posłany, alem już temu nie wierzył, gdyż nie wodą jechał, jeno się stepem przekradał.	To on tylko że biedak był już wtedy na wpół szalony.	Jeszcze nie wiem. Może zabierzemy się do tego starego, uschniętego drzewa na wzgórzu, po drugiej stronie potoku Cichego Domu?	Jak to?	Nic mnie na miejscu nie trzyma.	Skąd to wiesz?	To byś dużo straciła, kochana	To i pan Micawber był z wami w Bush?	Do Calais jest to droga najprostsza do Londynu.	Ale mu przez to pannę dają.	O! Jak mój brzydki chłopiec płacze! Cicho! No, cicho! Uspokój się drogi, miły! A teraz musisz mi coś przyrzec. Mam coś powiedzieć Agnieszce. Idź po nią, zawołaj tu, a gdy z nią mówić będę, niech tu nikt, ani nawet ciotka nie wchodzi. Chcę pomówić z nią sam na sam. Muszę pomówić na osobności.	To są najlepsze wiersze heroiczne ze wszystkich dotąd znanych w Hiszpanii i mogą się śmiało równać z najznamienitszymi utworami włoskimi. Schowaj starannie wszystkie te trzy tomy, jako szacowne pomniki znamienitości naszych poetów.	Ale! Jako Tatarzyna! Wcale tego nie mówiłam. Waćpan tam sobie będzie na Tatarach używał, a nam tu będzie tęskno!	Na dzieci ręki nie podniosą, ale w zgiełku albo, czego Boże broń, w razie ognia o przygodę nietrudno. Co tu gadać! Miłuje braci stara Sieciechowa jak rodzonych i opieki a zaś starunkustarunek (daw.) bezpiecznie. niż ze mną.	Co prawda, za kim to ludzie szaleją. Żadna piękność, tyle że zagraniczna!	Nie odważą się wyjść na światło dzienne zaczekajcie chwilę, a przyniosę moją nocną latarkę.	Tedy najmocniej przepraszam ale swoją drogą mógłby mi pan wyświadczyć serdeczną przysługę staremu, bo cóż to pana kosztuje.	To prawda Ja też tam byłem.	To szkoda, bo ja pana znakomicie rozumiem.	Dobrze. Dziś ci przyślę wykaz moich dębów w trzech rozmiarach... Byle raty nie płacić!	Mają oczy a nie będą widzieli; mają uszy, a słyszeć nie będą.	Nie możesz teraz jechać?	Nie, nie, nie, nie, my wolimy zostać w ukryciu jak skromny fiołek.	Nie... dawnymi drogami już nie chadzam.	No, teraz już iść za późno. Trzeba było nie puścić ich za Pilicę, napaść od Inowłodza czy Czerwonej Karczmy. Teraz nie ma już o czym...	Sam wiesz dlaczego nie byłam wesoła.	Słyszę w tym pytaniu... Nie chcę powiedzieć... Idę już stąd.	Tak, moja Ana nie zawiedzie zaufania	Wszak nie ty, Agnieszko?	Ale ja nie mam przy sobie pięciuset franków w monecie, musiałbym chyba wynająć tragarza.	Albert napisał dziś do mnie, prosząc o przybycie do Opery. Oczywiście, chciał mnie uczynić świadkiem zniewagi, jaką panu zadał.	Czemu nie strzelacie? Ludzie się tym straszą i dlatego o poddaniu gadają.	Pocieszyć mnie skruszże te więzy, puść mnie wolno, i daj mi wrócić do swoich, bez których umieram, bom już łzy do ostatka wypłakał za niemi.	Proszę nie pozwolić jej, sir	Oj! dziecina, dziecina! co się stanie z moją Marysią! Tu śmierć przychodzi, a dziecko mnie za serce trzyma!	Wszystko dlatego, że papuś już wówczas zamierzał spełnić swój wielki czyn. I mówił czasem, otwierał usta do tego... stada!...	Dobrze... matkę biorę na siebie, już ja ją uprzedzę o wszystkiem, no, mówię, że uprzedzę, że wszystko będzie dobrze.	Ale strasznie posiwiał	Widzę, że obecnie straciłeś już ochotę do walki	Winna jest samej sobie, aby kazać mu coś zadeklamować swojego geniusz bowiem tego jegomościa stanowi jej usprawiedliwienie.	Wystaw sobie, księże Stanisławie, że znalazłem ją klęczącą przy łóżku Dembowskiéj i własnemi rękoma okładającą lodem głowę choréj. Dodaj do tego, że mało znała Dembowską i że wczoraj dopiéro wróciła z podróży, więc musiała być zmęczona.	Ale wnosząc z tego, coś mi mówił, twój mistrz znajdować się musi w tej chwili w Paryżu.	Już czwarty Dobry targ, zwłaszcza na bławaty i bisiorybławaty i bisiory	Powinien pan chwalić, bo zamiast spaść, siedzę na siodle. Nawet nogi ze strzemion wyjęłam.	Przycisnął usta do jej dłoni...	Wycieczka swoją drogą pójdzie... ja sam poprowadzę; ale teraz mówimy o czym innym. Ichmościowie podejmują się przekraść przez nieprzyjaciela i dać znać królowi o naszym położeniu.	Uda się pani do Jazwigły. Oto adres. Pozwól się pani pożegnać. W razie potrzeby	Ale co będzie z tym znajomym u Orleanów?	Jeśli pani zezwoli. Wszakże musi pani pamiętać, że otrzymałem przyrzeczenie odpowiedzi po ślubie siostry.	Ale wiem, wiem Od dzieckaś taki zawzięty. Zawdy ino wszystko po twojej woli musiało być. Spartysparty	Co może być wart?...	Czego się tu wstydzić? Ja w twoim wieku zjadłem raz różę zmiętoszoną w ręku mej ubóstwionej, tyś wypił.	Spróbuj, zbóju jeden! tknij me choć palcem, a takiego wrzasku narobię, że pół wsi się zbiegnie i obaczy, coś ty za ptaszek!	A pana?	Ależ co robisz? Co robisz, mój drogi?! Stój, powiadam ci, stój!	Bardzo wątpię.	Boże mój!... miałożby mu się tak pogorszyć?	Czemuż mam cię zabijać?	Czy istotnie tak okrutny wyrok mógłby być wykonany, panie?	Gdzieżbym ja śmiała...	Grocholski musi myśleć o pani naczelnikowej. Zakochani mają zawsze lekki sen, jak panienki. Nieprawdaż?	Niby co? Boli głowa? Opatrzą.	Nieprędko się obaczym!	Owszem, jeśli pani pragnie...	Tak! tak! odparł Dobek, i mogę panu zaręczyć, że gdybyś bliżej znał tę historję, zajęłaby ona go mocno... Tymczasem, przebacz mi i	Zmordowałem się i zziąbłem!	A przyjaciel nasz...	A więc panna! a nazwisko?	Ani myśl o tymani myśl o tym uspokajał ją pan Peggotty.	Bo tutaj przyszła... panna Rózia i czeka.	Chodźże pan za mną!	Czego chcesz?	Cóż za okropność!	Dawno pan przybyłeś?...	Głodny jestem.	I o czym jeszcze mówiliście?	Jakie cnoty najbardziej cenisz w mężczyźnie?	Mało ich we wsiach okolicznych?!	Przypuśćmy	Sztywna	Tak myślisz?	Tak zmieniona?	Trzatrza (gw.) zatrudnić. parobka...	Tylko gdzie?	Wasza książęca mość chce mówić o śmierci księcia wojewody?	Z dziesięć tysięcy.
Tyle się dowiedziałem Zdaje mi się, że to jest właśnie ten „numer drugi”, którego szukamy.	Dobrzeście się bawili?	Oni tu gdzie jeszcze na mnie napadną! Ratuj mnie, bracie! Aj, aj, tyś się z nimi zmówił!	To jest co innego Ja ci przysięgam nie na kędziory Bakcha, ale na duszę ojca mego, że nigdy za dawnych czasów nie doznałem nawet przedsmaku takiego szczęścia, jakim oddycham dzisiaj. TęsknotaPrzeczucieAle tęsknię niezmiernie i co dziwniejsza, gdy jestem od Ligii daleko, zdaje mi się, że wisi nad nią jakieś niebezpieczeństwo. Nie wiem jakie i nie wiem, skąd by przyjść mogło, ale przeczuwam je tak, jak się przeczuwa burzę.	Co się panu śni! śmiejąc się podchwycił Pobożanin... co się panu śni!	Chciałabym się kiedy zakochać, wie pani? To musi być przyjemne. Ale w kim? W Słodkowcach nie ma kandydata. Chyba pan Ksawery. Ha, ha! On ma za dużą łysinę i mówi do mnie: „moje dziecko”. Bardzo tego nie lubię. Jest tu w Ożarowie hrabia Trestka, ale w nim się nie zakocham, bo ma taką gapiowatą minę. Zresztą on stara się o pannę Ritę. Ot, szalałabym na pewno za Waldym, ale on jest moim wujecznym bratem. On bardzo przystojny i elegancki, ale za poważny, czasem się tylko rozdokazuje.	Kochanie uważałbym za stosowniejsze trzymać się przy końcu na uboczu. Plany me i zamysły nie zadowolą twej rodziny. Członkowie jej, zdaniem mym, razem wzięci są snobami, a pojedynczo: skończonymi hultajami!	Tak, Harden. Otóż musisz zaraz jechać do Richmond, zobaczyć się osobiście z Hardenem i powiesz mu, ażeby przysłał dwa razy więcej orchidei, niż zamówiłem, i możliwie najmniej białych. Najlepiej, aby wcale nie było białych. Jest ładny dzień, Franciszku, a Richmond to bardzo piękna miejscowość, inaczej bym cię tym nie trudził.	To mnie dziwi. Jesteś, jak sam powiadasz, „aferzystą,” ale nosisz porządne nazwisko. Maszko zresztą sam jest adwokatem... Wogóle jednak powiem ci, iż nie myślałem, żeby on potrafił się tak postawić.	W jakiż to sposób, jeżeli wolno zapytać, zamierzacie się w nim utrzymać? Z trzydziestotysięczną, wyczerpaną głodem masą robotniczą nie możemy chyba nawet marzyć o stawieniu czoła regularnej armii otaczającej Paryż ze wszystkich stron. Nie mamy prawa oddawać na rzeź tych wynędzniałych resztek proletariatu paryskiego.	A! masz tobie, zapomniałam No, no, uspokójcie się, sąsiadko. Otóż i pan Benassis.	To są... jak by ci rzec... duchy ludzi jeszcze nie narodzonych; nie ich miejsce w niebie, gdyż na nie zasłużyć nie miały czasu. Do czyśćca im się takoż iść nie należy, a już najmniej do piekła, gdyż nie popełniły wcale grzechu. Tych duchów smętnych a błędnych są między niebem a ziemią niezliczone roje i one to właśnie chętnie poddają się woli naszej, służą nam i wszelakie nasze rozkazy spełniają.	Niczego nie szkoda Pan jest naszym największym dobroczyńcą. Przez całe życie nie zdołamy wywdzięczyć się panu. I niech pan wierzy, że na głowie stanę, a odzyska pan wolność, panie Kosiba.	Godfryd przebiegając Europę, miał sposobność zgłębić do gruntu cudzoziemskie tańce. Bez owej głębokiej wiedzy choreograficznej, uważanej za błahostkę, nie byłby może pokochał tej młodej osoby; ale wśród trzystu zaproszonych gości, którzy się cisnęli w pięknych salonach ulicy przy Saint-Lazare, on jeden zdolny był zrozumieć obietnice miłości kryjące się w tym niedyskretnym tańcu. Zauważono wprawdzie sposób tańczenia Izaury d’Aldrigger, ale ot, jeden rzekł: „Ta młoda panienka wybornie tańczy” (to był dependent u rejenta); ktoś inny: „Ta młoda osóbka tańczy czarująco” (to była dama w turbanie); ktoś trzeci, kobieta trzydziestoletnia: „Ta mała wcale nieźle tańczy”! Wróćmy do wielkiego Marcela i powiedzmy, parodiując jego najsłynniejszy aforyzm: „Ile rzeczy w jednym paspas (fr.)	Zdarzyło mi się być w HerakleiHeraklea Pontica (a. Herakleja Pontyjska) odrzekł Winicjusz.	To będzie zależało od pogody i od ciebie. Czy napisałeś bodaj coś dzisiaj, kochanie? Nie? No, w takim razie czy warto było wyrzekać się spaceru! Powiedz, prawda, kiedy wróciłam, poznałeś moje kroki, domyśliłeś się że to ja?	Bo i nic nie było. Ale ja chwalę Boga, że mam nową robotę. Już mi się i tęskno czyniło za wojną.	Nie wiem, to nie moja sprawa. Wiem natomiast, że zawsze trzeba być przeciwko tym, którzy się boją.	Niech giermek siada za siodło a rycerz niech będzie pewny, że Malambrun od wszelkich przygód w drodze ich osłoni, i że jedynie miecza jego obawiać się powinien. Zresztą, tylko zakręcić kołek na czole konia, a on zaniesie sam w miejsce, na którym olbrzym oczekuje. Ażeby zaś chmury powietrza i długość podróży nie odurzyły jeźdźców, niech odprawią podróż z zawiązanymi oczami, a gdy koń zarży, będzie to znakiem, że stanęli na miejscu. To rzekłszy, zniknęli. Doloryda, spoglądając na konia, ze łzami radości rzecze:	Miałabyś we mnie towarzysza, jeżelibyś chciała, bo muszę odbyć dużo podróży, zanim przybłądzę do waszego niebieskiego grodu. Jeżeli się spóźnię, to powiesz za mną dobre słowo, Elizo, zgoda?	Usiądźcie, wielebny kanoniku. Mówił mi ksiądz jałmużnikjałmużnik spotkać się z kimś, przyjechać w tym samym czasie.; długoście tam byli?	Mówią o senatorze Prokurancie, który mieszka w pięknym pałacu na Brenta i przyjmuje dość chętnie cudzoziemców. Powiadają, że to jest człowiek, który nigdy nie miał zmartwień.	Synu, pamiętaj, coś winien ojczyźnie! Noś skórę wilczą, wślizguj się jak wąż, dowiaduj, a sercem bądź tym, kim być winieneś	Powiadam wam panowie, że sam nieraz widziałem tego potwora. Ma on nogi zajęcze, ogon lisi którym się często pokrywa, skrzydła nietoperza lubiącego ciemność, paszczę smoka, żądło węża, oczy jaszczurki, całe ciało pokryte kolcami jeża.	Już nie pamiętasz? On jest bogaty, ma pieniądze po bracie, który bezpotomnie umarł. Może spłacić belle-mère’ębelle-mère (fr.)	Chodziłem tu pod oknami, oczekując jego wyjścia. Nie robię pani żadnej sceny, ale jednak to jest potworne. Proszę o odpowiedź: tak lub nie.	Dość! Dość! Przeraża mnie pan. Nie wiem, co powiedzieć. Miałbym czym zaprzeczyć panu, ale nie umiem znaleźć. Niech pan nie mówi. Niech pan pozwoli mi się zastanowić. Albo raczej, niech pan pozwoli, abym przestał myśleć.	Na folwarku Home! Jedziemy tam zaraz i pokażecie mi go. Powiedzcie stajennemu, aby osiodłał mi konia. Nie. Nie trzeba. Pójdę do stajni sam. Będzie prędzej.	My nie, bo mamy na co patrzeć	Bez legitymacji uprzejmości pańskiej nie mogę zdobyć? Posiadam przy sobie prawdziwy syjamski dowód osobisty, czyli ten oto parasol czerwony. Nie mam nazwiska, natomiast trzynasty numer w mym kraju został mi przyznany pośród nieśmiertelnych. Tę liczbę feralną odczytasz z łatwością na rączce kościanej mego parasola.	Tak jest.	Bo to takie czarowniki, co z aniołami za pan brat gadają, mogą robić, co zechcą. A jakbyś mi jegomość zniknął w ręku jak kamfora, to co? Ale tymczasem zabierajmy się, bo to już dziewiąta.	Cóż za myśl Mam go już z dawien dawna. Okryj mi lepiej nogi pierzyną. Br... jakie zimne noce! Pójdziesz teraz najpierw do sypialni królewicza Lulejki i dobrze wygrzejesz mu łóżko szkandelą. Wrócisz potem i poprujesz moją zieloną jedwabną suknię, i jeszcze zrobisz mi na poczekaniu jaki ładny czepeczek na rano, potem zacerujesz mi pięty w pończochach... no, a potem będziesz mogła pójść spać. Tylko pamiętaj przynieść mi o piątej z rana gorącej herbaty z sucharkami!	Przepraszam; to nie jest drobiazg Jakże to było?	Zrobię wszystko, żeby żyć, bo są na tym świecie dwie istoty, które kocham, i które umarłyby wraz ze mną: dziadek i Maksymilian.	A któż to jest Yvetta?	Ale przynajmniej księżna Oriana jest niewątpliwie inteligentna.	Mniejsza!... Przypuść pan, że upadła gdzieś w kanał... Ale czy do Geista pojechałbyś pan mając na przykład pieniądze?...	Potem obmyślimy sposób przemycenia pana do Szwajcarii, bo jednak będzie pan musiał tam uciec, nie ma rady. Teraz trzeba przeczekać niebezpieczeństwo i zresztą... straciliśmy wszyscy głowę: przywieźli Dymitra rannego.	Panie z oblicza twego czytam, że jesteś zwolennikiem muz, że nie należysz do synów ciemności i materyi, którzy świętokradzką nogą odpychają perły poezyi.	Nie chodzi o żadne osobiste uprzedzenia do wicehrabiego, tyle tylko mogę panu powiedzieć	A... a!.. to... nie, nie, nie mogę spać	A nie bujasz	Nie	Nie było żadnej innej.	Nie powiem, siostro wikario.	Nie rozumiem.	Nie wiem, cezarze. Straciłem go z oczu.	Więc pójdę obudzić ją na nowo wraz z witeziami.	Nie trzeba, przyniosłem ją ze sobą.	Och, cóż za niepospolity człowiek cóż za geniusz ten Prokurant! nic nie może mu trafić do smaku!	Pojadę z wami po dobrej woli, miłościwy panie A gdy na twarz padnę przed kneziem, łaskę u niego zyszczęzyszczę (starop.) sam z kimś, we dwóch; przysłówek oznaczający wykonywanie jakiejś czynności przez dwie osoby; samotrzeć sam z trzema towarzyszami, we czterech; samopiąt sam z pięcioma towarzyszami, w sześciu itd. z chłopięciem... i	Dlaczegóż mi mama nic nie chce dać z tych gratów? Dla bratowej i tak starczy.	Nie mają prawa, choć z drugiej strony tom 949 omawia stronę prawną tak zwanego	Dosłownie powtórzę wszystko, jak było. Otóż na Orgaza, jak pani orzekła, posiadam rzekomo wspaniałe warunki. Maskę świętości, dla pantomimy tak pożądaną, osiągnąć mogę przez sfingowanie nieprzytomności.	Pewnie, że dobrym ludziom można wierzyć. Dlatego ja też wam wierzę i kocham was, bo wyście dobrzy ludzie, nie zdrajcy...	Czy jesteś pewny strzału na tę odległość?	I cóż na to mówisz?	Nie ma dla mnie życia	I że skoro dopłynęliśmy do wyspy Tabor, to dopłyniemy i do wysp Paumotu	A jakże. Co dzień też obce dziady zachodziły do Wodoktów niby po jałmużnę	Telegram?... do Madzi?...	Więc po co wy mnie o to pytacie?... Co to za śledztwo?... Kto wam daje prawo zaglądać w głąb mego serca...	Co to znaczy?...	Czy ten portret przypomina ci kogo ze znajomych?	Jak dla kogo!	Naprawdę! I któż go przysłał? Papież?	Tak!	Tak, Hudl.	Tak.	Tak.	Widać już, widać tamtę juchę.	Dlaczego?	Mnie was żal okrutny	Proszę ją przypisać jedynie skrupułom, zupełnie naturalnym w podobnych okolicznościach.	To padnie	Won!... A to łotr fagas!...	Z czegóż to suponujeszsuponować (z łac.)	A jaż!	A kogóż wy będziecie rizatyrizaty (ukr.)	A potem?	Ach! Rozdarłeś mi serce.	Bet!	Będą mieli pięciuset, wartych pięciuset tysięcy	Dobrze.	Dobrze. Naznaczżenaznaczże	Jestem przecie ofiarą, prześladowaną przez kardynała. Muszę zyskać zaufanie pani Bonacieux.	Jesteś tedy ksiądz zwolennikiem nadużyć i bezprawia?	Komu, nam?	Milordzie fortuna sprzyja waszej wielmożności: oto nosorożec.	Mogę namalować ci wąsy.	Mógłby zapis zrobić	Nic?	Po naszej stronie u wójta, zaś po tamtej u młynarza i przed Płoszkami.	Przeciwko zwyczajowi?	Sprawiedliwość	U złotnika Kuźmyzłotnik Kuźma	W czym?	Wedle rozkazu.	Więc chodź!
Brat mi mówił i ona sama się z tém nie tai iż wcale za mąż iść nie myśli.	Przecie ja, mój radco, nie zarzucam rządowi złych intencji i daleki jestem w ogóle od myślenia o tym. Nie należy jednak, zdaje mi się, pałać pożądaniem tłumienia oświaty, che-che...	A dlaczego nie przychodziłeś?	A nie.	Konie skostnieją i ludzi nie utrzymają. Zimno jeszcze.	Nic nie słyszałem.	Nie mogę. Kazionna broń!	Nie żyje!	W takim razie proszę wcale nie przysyłać.	Wybacz pani, nie umiałabym nawet skłamać żartem	Dobrze, Henryku. Bądź łaskaw zadzwonić na Parkera, abym powiedział mu, czego chcecie. Muszę jeszcze podmalować to tło, po czym przyjdę do was. Nie zatrzymuj mi Doriana za długo. Nigdy jeszcze lepiej jak dziś nie byłem usposobiony do pracy. Będzie to moje arcydzieło. To już jest moje arcydzieło.	Gösto! Nie kochałam nikogo prócz ciebie! Przebacz i nie opuszczaj mnie! Jesteś jedynym człowiekiem, który może ocalić mnie od samej siebie!	No, powiedzmy: siedem miesięcy Niech mi pan powie, myślał pan kiedykolwiek, że siedem razy milion siedemset tysięcy daje mniej więcej dwanaście milionów?... Nie? No cóż, i miał pan rację, bo gdyby ktoś myślał o takich rzeczach, nigdy nie inwestowałby kapitału, który jest dla finansisty tym, czym skóra dla człowieka ucywilizowanego. Mamy ubrania mniej lub bardziej strojne, ale kiedy ktoś umiera, zostaje mu tylko jego własna skóra. Tak samo, gdy się pan wycofujesz z interesów, masz pan tylko swój majątek rzeczywisty: pięć, czy najwyżej sześć milionów. Bo fortuna trzeciego rzędu stanowi w rzeczywistości jedną trzecią tego, na co wygląda tyle samo zmniejszył się pański kredyt, czyli pańska fortuna fikcyjna. To znaczy, kochany panie baronie, że nacięto panu skórę i puszczono krew, a jeśliby to powtórzyć jeszcze cztery razy, wykrwawi się pan na śmierć. Ejże, panie baronie, niech pan uważa! Może trzeba panu pieniędzy? Pożyczyć panu?	Zapewne... sam nie wiem, jak się to stało, Trotwood! Powiedz, proszę, czy to data historyczna? Tak zapisano w historii? Tak, nie inaczej?	Już. Azba-bej usieczon. Wracajmy teraz prędko, bo się boję, abyś mi nie zachorzała od fatygi.	Ja? A tak: nietutejszy ja nie wiem, jak to powiedzieć, to jest ja nie wiem, czy mnie panowie zrozumiecie?	To niemożliwe Od dwudziestu sześciu lat nie przestąpił progu tego pokoju żaden mężczyzna. Pan jesteś tu pierwszym.	Cicho. Jeszcze naród ze zimy nie odmarzł. Chodzilim koło strajku na zwiesnęzwiesna (daw. gw.) jak tylko co	Nie mam pojęcia. Ciemna sprawa. Słuchaj, Huck, a może to numer domu?	Piotruś?! Pan Piotruś nigdy już tutaj nie przyjdzie!	Religia, Obyczaje dom modlitwy jednego z wyznań kalwińskich. , w którym co niedziela Bogu bluźnią wcale nie! Sami Niemcy i Szkoci, a Szkotów najwięcej! Piechota z nich bardzo przednia, szczególniej berdyszamiberdysz	Ba! To byłoby proste. Ale oni wcale nie symulują. Wszystkie możliwe testy i zastrzyki na prawdomówność wykluczają symulację.	Ja nie na to tu jestem aby ci tołkować trutniu! Wytłumaczę ci inaczej w stanowej kwaterze. Hej wiązać go!	To rozumiemy i dlatego nie myślimy zaczepiać Asyrii. Ale Fenicja...	Czyż człowiek nie może się śmiać, a jednak być kapłanem?	Musisz waćpan odwyknąć, bo nie może tak być.	Panie chyba nie sądzisz, że zostawię tak tu swoich przyjaciół? Jezioro jest niedaleko stąd, czas mojej misji dobiega końca. Wolę zrezygnować z zemsty niż zostawić tu moich rodaków na pewną śmierć.	Nasze nabożeństwo Wie pan, my tu wszyscy jesteśmy braćmi. Trza panu wiedzieć, panie Hudec, że ja byłem alkoholik, a Kuzenda robił politykę, ale spłynęła na nas łaska. A ci bracia i siostry jeżdżą do nas co wieczór, aby się modlić o podobny dar ducha. Na przykład ten piekarz miał duszności, a Kuzenda go uzdrowił. No, powiedzcie, piekarzu, jak to było.	Zanim się urodził, pragnęłam dziewczynki, żebym ją mogła nazwać Anią Ale teraz, gdy mam tego małego Alfreda, nie zamieniłabym go na milion dziewczynek.	Panowie nawet nie pytają: jaki mnie tu interes sprowadza?	A jeśli my będziemy zaglądać, to co? Wyobraź sobie na przykład, że ci tu zaraz kości poprzetrącamy.	Nadbieży czas, że prawda na wierzch wyjdzie ale pierwej musi się pan nasz miłościwy sam przekonać... On też da mi później świadectwo!	Kochany de Cerulli, mówię ci że mi pilno.	A co ci jest?	Długo to trwało, aż odkryłem, że dudni coś przy wezgłowiu łóżka i w palenisku...	Wuju, a co to jest?	Cóż wyznam, że wolałbym, aby mnie uprzedzono, gdyby któraś z takich istot miała ze mną się spotkać.	A co rektor na to mówi?	Co to znaczy! Te brygady mogą nam tylko zwiastować, w którym miejscu przebyto bajora.	Zjadłbyś! A sadziłeś je to, co? Powtórz „Wierzę”.	Mój drogi, od żony dowiedziałem się, gdzie jesteś. Oto, rozliczyłem się, mogę ci pożyczyć pięć tysięcy rubli, ale tylko z dwumiesięcznym terminem. Więc jeśli chcesz?	Pieniędzy część mi komtur lubawski zagrabił, ale te, którem przy napaści ukrył, tom odnalazł i teraz dałem je, panie, waszemu giermkowi do schowania, bo on w zamku u księcia mieszka, a tam im przezpieczniejprzezpiecznie (daw.)	Wolnego Trzeba naładować torbę. To raz. Bandzioch. To dwa. Ale cię wzięło. No, no... Pierwszy raz zawsze najgorzej. Idziemy razem.	Czy wie pan, Pencroffie, ile kłosów może wyrosnąć z jednego ziarnka?	Miałby jakiś nowy sposób postępowania, mówiłby mi nowe rzeczy, czasami rozgniewałby mnie do łez, potem sam śmiertelnie obraziłby się na mnie, a potem	Czy pan już po śniadaniu? Chce pan nam dotrzymać towarzystwa?	Co za nieostrożność jechać konno przed walką na pistolety! A tyle go uczyłem!	Jakąż to on grał rolę w całej tej smutnej sprawie?	Panie, Athos jest chory, bardzo chory.	Pencroffie zrobimy drugiego „Bonawenturę”, i to większego. Przecież mamy teraz do dyspozycji wszystkie okucia i całe ożaglowanie brygu.	Skąd żeście się tu wzięli? Co?	Wstydź się On jest prawdziwym mężczyzną.	A jakie to ma znaczenie?	Co was boli?	Czegóż zastąpiliście mi drogą?	Czy ma pan przy sobie jedną z tych kartek?	Czy twoja Zofia jest muzykalna?	Istotnie, rozrzewniająca czułość! Tęsknota po mnie wygląda ci z twarzy. Jakżeś się bawił w Berlinie?	Konieczność jest najwyższym prawem.	Masz pan moje słowo a w dodatku oddaję szpadę.	No co?	No, to i jesteśmy!	Stój, ani słowa! bo teza ta trąci herezją; zdanie podobne znajduje się w Augustinusie heretyka Janseniusa, którego księga prędzej czy później spalona zostanie rękami kata. Miej się na baczności, młody przyjacielu; dążysz do zasad fałszywych, zgubisz się, młodzieńcze!	Tak, dopomóc mi w zatrzymaniu pana Fogga przez kilka dni w Hongkongu.	Więc niech pan usiądzie.	Jakież to było zabawne, zwłaszcza kiedyśmy się wybierały na lwy, na walkę z Apollionem i z wilkołakami, które znajdowały się w dolinie	I owszem, jeżeli mama pozwoli. Chciałabym się nauczyć kilku piosenek i oporządzić moją dziatwę na lato, bo strasznie obdarta i potrzebuje sukienek.	Może. W każdym razie byłoby dobrze ażeby z nami poszedł do Athosa.	Do domu?	Dzieciaki jesteście Duże, niemądre dzieci. Kto widział tak się kłócić! Jacku ty wiesz, ile mam do ciebie przywiązania...	Ewuś... Ewo... przepraszam... bardzo, nad życie... Miałem pojedynek z tym... draniem... Szczerbicem...	Idź do wszystkich Arystofanesów!	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Jesteś tylko rozgoryczony i skutkiem tego niesprawiedliwy nawet dla siebie. Niezdolny byłbyś do zabawy, o jakiej wspominasz.	Lepiej będzie zakupić akcje.	Mam nareszcie	Pokażę ale idźmy dalej.	Prędko! Spiesz się! Pociąg może się zatrzymać.	A Krzysztof?	A Wysocki?	Benedetto synem hrabiego?	Bixiou, gubisz się w szczegółach, skup swój obraz	Bóg zapłać, dzięki w imieniu moich biednych sierot wojennych, w imieniu moich wdów po więźniach oraz powodzian z Podkarpacia.	Będziesz więc osłem który zdobywa fortecę za pomocą worków złota.	Chyba oszalałeś!	Cicho waść!... Za polem drugi las?	Darował, najjaśniejszy panie.	Dlaczego?	Dziękuję, Iry.	Ma! znamy ją. Miłuje ją i księżna Anna DanutaAnna Danuta	Niedługo; mam nadzieję iż w przyszłym tygodniu będę wolniejsza od służby, skorzystam więc z tego, aby powrócić, dla zaprowadzenia ładu w gospodarstwie naszem, które musi być nieco nadwyrężone.	Oczywiście.	Skądże ją poznałeś?	Ty Wilczek, bronisz swojej sprawy, bo i z ciebie się śmieją, z twojej grzywki, z perfumowania i z twoich łańcuszków, i pierścionków, z twojego szyku.	Witam, witam drogiego pana Spodziewałem się tej wizyty.	Wolałbym, żebyś się przysłużył gotówką.	Z niczego	Śmiałe bestie!	Żałować?...	„Po zimie zwiesna przychodzi każdemu, któren jej czeka w pracy, modlitwie a gotowości.”
Nie uważa pan tego teraz. Przyjdzie dzień, gdy stanie się pan stary i brzydki, gdy myśl pomarszczy panu czoło, a ohydny żar namiętności spali usta, wówczas pan to zrozumie. Uroda, Przemijanie, Carpe diemTeraz gdziekolwiek się pan zwróci, czaruje pan wszystkich. Czy zawsze tak będzie?... Panie Gray, jest pan cudownie piękny. Niech pan nie marszczy czoła. Piękność jest jednym z kształtów geniusza, piękność jest czymś więcej niż geniusz, bo nie wymaga objaśnień. Należy do wielkich zdarzeń świata, jak słońce, wiosna lub odbicie srebrnego sierpa księżycowego na ciemnych wodach. Ona nie podlega zaprzeczeniu. Posiada swe boskie prawo panowania. Książętami czyni tych, co ją posiadają. Pan się uśmiecha? Kiedyś, gdy ją pan postrada, nie będzie się pan uśmiechał... Mówią wprawdzie, że piękność jest tylko zewnętrzna. Być może. W istocie jednak jest mniej powierzchowna niż myśl. Dla mnie piękność jest cudem cudów. Tylko ludzie płytcy nie sądzą według pozorów. Prawdziwa tajemnica świata tkwi w widzialnym, a nie w niewidzialnym... Tak, panie Gray, cieszy się pan łaską bogów. Co dają jednak, rychło też odbierają. Mało lat ma pan na życie prawdziwe, doskonałe i pełne. Z młodością przeminie pańska piękność i nagle odkryje pan, iż nie czekają już pana triumfy lub musi się pan zaspokajać tymi błahymi zwycięstwami, które wspomnienie pańskiej młodości uczyni gorszymi od klęsk. Każda odmiana księżyca zbliża pana do czegoś strasznego. Czas zazdrości panu i wiedzie bój o pańskie lilie i róże. Stanie się pan blady, twarz panu zapadnie, spojrzenie przygaśnie. Okropnie pan będzie cierpiał... Ach! Póki ją pan ma, niech pan urzeczywistnia swą młodość. Nie roztrwania złota swych dni, nie słucha głupców, starających się powstrzymać nieuniknioną klęskę, a strzeże się ludzi ciemnych, pospolitych i ordynarnych. To chorobliwy cel, fałsz naszej epoki. Niech pan żyje! Żyje swoim cudownym życiem! Nie traci ani jednej chwili. Nich pan szuka nowych wzruszeń. Nie lęka się niczego... Nowy hedonizmhedonizm oto, co stoi przed naszym stuleciem. Pan może być jego widomym symbolem. Nic nie istnieje, czego swoją osobowością nie mógłby pan dokazać. Na jeden sezon cały świat jest pański... Kiedy ujrzałem pana, od razu zauważyłem, iż nie wie pan sam, czym pan właściwie jest i czym może się stać. Czar, który w panu ujrzałem, podbił mnie, więc uczułem się zmuszony, aby opowiedzieć panu cośkolwiek o panu samym. Pomyślałem, iż byłoby tragiczne, gdyby się pan miał zmarnować. Bo młodość pańska będzie trwała tak krótko	Wierzę już, wierzę ale natychmiast proszę i mnie wierzyć, że jeżelim się znalazła w tym przykrym położeniu, żem musiała jego żądaniom odmówić, to wcale nie myślałam przez to ani waszmości przyjaźń dla nas lekce sobie ważyć, ani osobę jego kłaść niżej w zachowaniu moim od innych. I dlatego właśnie, że mi na tym zależy, aby z tej przyczyny nie było żadnej nieprzyjaźni pomiędzy nami i ażebyś waszmość nie z gniewem i bez pożegnania odjeżdżał ze Źwiernika, a na koniec w nadziei, że kiedy z uwagą się zastanowisz nad całą tą sprawą, cale mnie uniewinnisz, przyszłam tutaj, aby z waszmością pomówić słów kilka.	Myślę, że stara dama nie poprzestała na tym, że dała Klarze Gulli banknot dziesięciomarkowy, ale ją do siebie zaprosiła... prawda?	Dosyć tych życiowych roztrząsań Ani ksiądz, ani ja nie zrozumiemy nigdy istoty afer mojego ojca. Zostawmy go w spokoju. Jako człowiek życia jest ksiądz naiwny jak małe dziecko. Ja chcę mówić o tym, w czym naprawdę objawia się twoja siła. Wiem, że jako kobieta nie istnieję dla ciebie zupełnie. To już imponuje mi bardzo...	Ależ wszystkiego! Nie widział jej pan dawno?	Ostrygi wyborne! Nie skosztuje pan?	Dziś panuje wszędzie szalony ruch Cały świat wyległ na Rzekę. Przypłynęłam tutaj, żeby mieć choć chwilę spokoju i natknęłam się na was, chłopcy. To jest... przepraszam... nie to chciałam powiedzieć... rozumiecie przecież.	Nie, panie nadinspektorze; naturalnie, że nie. I w jakim celu? Ujawnienie człowieka tego rodzaju nie pociągnęłoby za sobą dobrych skutków. Wystarczało mi, że wiem kim on jest i że posługuję się nim w sposób, który można jawnie wykorzystać.	Za pozwoleniem! Za pozwoleniem, mój kochany! Jeżeli nie zjawi się do godziny wpół do pierwszej, spisujemy protokół. Taka była umowa; wiedzą o tym doskonale.	Wyjść za mąż? Nie, nie! Małżeństwo to handel, do którego nie jestem stworzona.	Żyj wiecznie, wasza świątobliwość Nie ma w Egipcie człowieka, który nie poświęciłby się za ciebie i nie błogosławił twego imienia.	Ależ, mój Boże, jak pani uważa; ja i owszem, ale nie jestem może figurą zbyt zabawną dla tak młodych ludzi	Bóg ją tam wie, ale o niej też ludzie, jak to ludzie, za dobrze nie gadają.	Co pan chce przez to powiedzieć?	I o tym wiem, co czujesz, bom przeżyła życie i także byłam zakochaną dziewczyną.	Jak to nie? Przeciwnie! Proszę chwileczkę poczekać, Padre sahib! Weźmiemy tylko ręczniki i nous sommes avec vousnous sommes avec vous (fr.)	Nic nie wymyśliłem, ani nic nie układam, prawdę tylko mówię najszczerszą.	Nie drwij.	Nie jestem sam w zamku...	Nie może być!	Nie, m’sieurm’sieur (fr. monsieur)	Nie, to nie Idziemy sami.	Niech pan przyrzeka rzeczy konkretne.	Przypuszczasz pan tedy, że te sfery istnieją, że owe wyjątkowe i niewidzialne istoty są między nami?	Słuchaj, ty nie grałeś już oddawna?	A Boryna ze śmiercią się mocuje, wody mu nie ma kto podać, a ta...	Dużo miałem trudności z odszukaniem mieszkania pani. Ten pan ma dziwny sposób objaśniania pytających; szczęściem, nadszedł towarzysz jego, Szwarc, który wreszcie dał mi odpowiedź.	Kiedy się tak buciszbucić się (daw.) czy nie skłamałeś. nie skłamał.	No, moje drogie, nie powtarzajcie tego...	To nic dziwnego, że jeszcze wszystko panią dziwi, zdumiewa, irytuje; że wiele rzeczy, widzianych tutaj, oburza panią i może nawet przejmuje wstrętem; ale jutro, za miesiąc, za cztery najdalej, już pani nie zobaczy nic dziwnego; wszystko się wtedy wyda zwykłem i naturalnem.	Więc go pan znasz? To ja raczej powinnam zapytać pana, i któż to taki?	Bo to widzisz takie liche wynagrodzenie za taką wielką pracę. No, no! Nie wiążę cię niczym. Rzucisz mnie, gdy ci się trafi coś lepszego. Co? Daj mi słowo. Wiesz, że zawsze rozwijałem w uczniach mych poczucie honoru.	Jakto nie ma? a cóż z niemi się stało?	O! To mi się w głowie nie ostało. Wiem jeno, że za sadem, nad jakowąś wodą, była góra...	Kto? ZaporożeZaporoże Kozacy pozostający na żołdzie Rzeczypospolitej., mieszczanie, czerńczerń mieszkańcy futorów, drobna szlachta.	Nieznośny stary... Traci na tę Karolinę, a my musimy głód cierpieć!	A cóż na to wy, chłopi?	Mówisz pani za wiele, lub za mało; na Boga, wytłumacz się jaśniej!...	Na to odpowiem krótko, wedle wskazania ustawy ampliorem, § in refutatoriis. C. de apel., i tego, co powiada gloss. l. I. ff. quod met. causa: Gaudent brevitate modernigaudent brevitate moderni (łac.) [tu:] Ekstrawaganty papieża Jana XXII.. de consuet c. ex literis et ibi Innoc Innoc.	Zaczyna się odpływ biegnijmy na miejsce, gdzieśmy wylądowali.	Otóż to, czego spodziewałem się po tobie Słuchaj uważnie! Będziesz tedy za dwa miesiące drukarzem... ale będziesz wisiał z ceną kupna i nie wypłacisz się ani za dziesięć lat!... Będziesz pracował długo na kapitalistów i co więcej, będziesz musiał grać rolę parawana dla liberałów... Ja mam spisywać twój akt cichej spółki z panem Gannerakiem; ułożę go w taki sposób, abyś mógł kiedyś posiąść tę drukarnię na własność... Ale jeżeli założą dziennik, jeżeli ty będziesz redaktorem odpowiedzialnym, jeżeli ja będę tu podprokuratorem, porozumiesz się z Wielkim Cointetem, aby umieścić w swoim piśmie artykuły, które spowodują proces i jego zawieszenie... Cointetowie zapłacą ci sowicie tę małą przysługę... Wiem, będziesz skazany, poznasz się z więziennym wiktem, ale w zamian będziesz uchodził za człowieka ważnego, prześladowanego. Staniesz się w partii liberalnej figurą w rodzaju sierżanta Merciera, Pawłem Ludwikiem Courierem, Manuelemsierżant Mercier, Paweł Ludwik Courier, Manuel	Hm. W każdym razie znakomicie ukrywacie się z tą miłością. A czyście się też zastanawiali nad tym, kto przede wszystkim wyrzucił was z waszej pracowni?	A gdzież jest mąż pani hrabiny?	Aniołki moje dlaczegóż nieszczęście jest przyczyną waszego połączenia?	Gdzie jest Gösta Berling?	Jam jest.	Kto to jest? spytał Jan cicho.	Dlaczego? Oczywiście przyznam się w razie potrzeby. Należy to do mego fachu. Jestem detektywem. Oczywiście będę musiał zeznać, że śledziłem miss Normann z twego polecenia.	Zdąży do Chatki Ech, zanim się rozpada. Chciał koniecznie wracać. Miałam tam wspaniałą wizytę, ale cieszę się, że znowu was widzę. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Tadziu, znowu widzę urosłeś?	Do pana pisał?	Kurowski, chodź do nas, napijemy się	Nieszczęście, prawdziwe nieszczęście. Wszakto pokazuje się, że ojciec a podobno i syn należeli do szajki złodziejskiej.	Racz mnie wysłuchać, panie, a dowiesz się o wszystkiem.	Zdaje mi się, że mój poprzednik brał po dwa ruble za godzinę?	Przedmieścia, gdyby chciały, porządnie mogłyby wziąć w kluby samo miasto! Dzisiejszej nocy śniło mi się coś wybornego: że Mariahilf, Josephstadt i wszystkie trzydzieści cztery przedmieść wyruszyły w pochód przeciw Wiedniowi, któremu dowodziła wieża Św. Szczepana. Bili się tak, że aż białe i żółte pieniądze wpadały w nurty Dunaju!	A gdzie waść się wybierasz?	Dlaczego?	Janie źle, że się tak zapamiętywasz.	Kardynał?... widziałeś się z kardynałem?	Misiu Niedźwiedzki, podniesiony do niebywałej w świecie niedźwiedzim godności. Pamiętaj, byś odpowiedział pokładanym w tobie nadziejom.	Wyleli pana?	Zatkaj sobie uszy, delikatny... widzicie go.	A gdzie Van Stiller?	A potem?	A serce?	Artysta	Będziesz więc osłem który zdobywa fortecę za pomocą worków złota.	Chcecie wyprawę uczynić albo co?	Co pani mówi?	Co pani rozumie?	Dla Boga! co tam znowu?	Dobrze. A drugi?	Duchu uprowadź mnie stąd...	Dziecię moje	Jacuś? Wychowam go sam, jeżeli już tak musi być.	Jak to?	Kamionka! Kamionka!	Kochana Wandziu biorę cię za świadka umowy zawartej między nami.	Może, może...	Musimy wiedzieć, gdzie mniej więcej mamy jechać; zawołam go.	Mówi pani o częstej zmianie kochanków...	Nadużycie?	Niezabawna pozycja, to prawda.	Około dziesięciu mil.	Parol...	Poirrrrette pobity!	Pokażę księgę.	Skądże to wiesz?	Starość	Słyszysz, mamo?	Tak.	To szkoda!	To umrzesz tu	W jaki sposób?	Wbrew ustawie?	Widzę to, widzę!	Wypuściliście to maciorę?	Zakonotujęzakonotować (daw.) rzekł biskup Tomicki z uśmiechem	Załadowaniem wojska Mitchell pokierował znakomicie!	Światopełka za głowę mają
Panie obmówco od ośmiu dni jak objąłem rządy wyspy, ani razu się nie najadłem. Prześladowany przez doktorów, zdeptany nogami nieprzyjaciół, nie zabrawszy nic nikomu, nie zasługuję, żebym wychodził przez otwór ten do bramy piekielnej. Ale chłop strzela, a Pan Bóg kule nosi, trzeba przyjąć, co przychodzi, nikt sam sobie rad nie szkodzi. Nie trza mówić, że to zrobię, bo się nie wie, czy podrapie, czy poskrobie. Często chwycisz powróz zamiast kiełbasy, a mierzwę zamiast okrasy, ale dość na tym, Pan Bóg mnie zna i moje sumienie.	Ej, panie prokuratorze ja panu pozwalam grać spokojnie, nie zaczepiam pana i oto pan wyrusza przeciw mnie z aktem oskarżenia. Słowo dziennikarza, nagryzmoliłem więcej niż sto artykułów przeciw autorom, których pan wspomina; ale przyznaję, że, jeśli ich napadałem, to aby powiedzieć coś, co by było podobne do krytyki. Bądźmy sprawiedliwi: jeżeli ich pan skaże, trzeba skazać Homera i jego Iliadę, która kręci się koło pięknej Heleny; trzeba skazać Raj utracony Miltona: Ewa i wąż wydają mi się wcale ładnym symbolicznym cudzołóstewkiem; trzeba usunąć Psalmy Dawida natchnione nielegalnymi amorami tego hebrajskiego Ludwika XIV; trzeba rzucić w ogień Mitrydata, Świętoszka, Szkołę żon, Fedrę, Andromakę, Wesele Figara, Piekło Dantego, Sonety Pertrarki, całego Jana Jakuba Rousseau, średniowieczne romanse, historię francuską, rzymską, etc. etc. Nie sądzę, aby poza Bossuetem i Prowincjałkami Pascala, pozostało dużo książek, jeżeli pan chce wykluczyć te, w których jest mowa o kobietach miłowanych na przekór prawu.	Zrozum pan wreszcie: nudzi mi się.	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	Wiecie, a to trzeba, abyście jeszcze przed spisem którego wieczora przepędzili do mnie ze dwie krowy. Maciorę można zawierzyć stryjecznemu, a co się jeno da, pochować u ludzi... Już wam powiem kaj... O zbożu powiecie przy spisie, że dawno przedane Janklowi, on przytwierdzi ochotnie, da mu się za to jaki korczyk. Źrebkę weźmie młynarz, podpasie się na jego paśnikach. A co z porządków można by schować w dołach, to po żytach. Ze szczerej przyjaźni wam radzę! Wszystkie tak robią, które jenojeno (daw., gw.) jak. wół, to sprawiedliwie należy się wamawama (gw.) nikt. jeszcze nie dołożył do mojej rady... Sam dziedzic a radrad mnie. słucha. No, cóż powiecie?...	Nie dziwię się temu często mi się śni, że spadam z wieży na dół, a nie mogę nigdy upaść na ziemię. Skoro się obudzę, tak znużona i zbita się czuję, jakbym naprawdę spadła.	Nie; spałem, tak jak zdarza mi się to, gdy nudzę się, a nie mam odwagi rozerwać się, lub kiedy jestem głodny, a jeść nie mam ochoty.	A może i Król Jegomość dopytywać się o ciebie będzie a co jemu powiedzieć?	A po cóż się zadawała z Frankiem!	Ale wszystko się może zrobić, tylko ty z temi rękami daj pokój, nie krzycz, idź, ochłoń, a już tam jakoś późniéj zobaczemy...	Ależ oczywiście To on podszedł się przywitać, ja go nie widziałam.	Nie smuć się, chłopcze! Bądź dobrej myśli. Zaraz tu przyjdzie doktor.	Pani nauczycielowa? Wot kakwot kak (ros.) szepnął uśmiechając się jadowicie.	Przyjaciółko nie gniewaj się, ale uczyniłem ślub. Niegdyś, w innym kraju, wojowałem ze smokiem i miałem zginąć, kiedy przypomniałem sobie Matkę Bożą: przyrzekłem jej, iż oswobodzony od smoka cudowną łaską, kiedy pojmę żonę, przez cały rok powściągnę się od uściskania jej i poznania...	Spódnicy się wyzbyła, to jej się rozumu zachciewa.	Tylko... my się kochamy.	Wasza świątobliwość miał dziesięć pułków... Dostojny Nitager na granicy wschodniej ma piętnaście... Dziesięć jest na południu, gdyż zaczyna niepokoić się Nubia... Zaś pięć stojąpięć [pułków] stoją garnizonami	Wszak możemy się powołać na śmierć sir Karola...	Zapewne, dlatego też nieraz się myli, bo przynosi nam dziewczynę kiedyśmy się spodziewali chłopca.	Zaraz się dowiesz	Teraz widzę, że się omyliłem Ach, jestem taki jeszcze słaby, złamany, zniszczony!	Cóż tedy znaczy, że garnitur składa się tylko z sześciu?	Jakaż jest pańska decyzja? Spodziewam się, że nie odrzucasz nakazu objawień?	Jam prawie życie ważył chcąc się do was dostać. Ojciec mój Marek Jaksa wojewoda, sam nie może, posłał mnie.	Nie. Wprawdzie mają zamiar kiedyś go zabrać, ale albo zapominają, jakie zrobili znaki orientacyjne, albo wcześniej umierają. A skarb leży i leży, tak długo aż ktoś wreszcie znajdzie stary, pożółkły papier, na którym narysowana jest mapa i szyfr. Nad takim papierem trzeba nieraz ślęczeć cały tydzień, zanim się go odcyfruje, bo ten szyfr najczęściej napisany jest hieroglifami.	Wszystko to dobre ale jeśli on tak szczerze nam życzy, to czemu sam do nas nie przyjechał, zamiast się jako wilk koło nas przemykać i ludzi nam kąsać?	Oszukałem pana Pierwszy raz w życiu skłamałem i jestem porządnie ukarany, bo nie mogę już panu wyjawić powodu ani moich odwiedzin, ani tego przeklętego szpiegostwa. Odkąd, że tak powiem, przejrzałem duszę pana, byłbym wolał dostać policzek, niż słyszéć, jak mnie nazywałeś kapitanem Bluteau. Pan możesz mi to szalbierstwo darować, ale ja, Piotr-Józef Genestas, któryby nawet dla uratowania życia przed sądem wojennym nie skłamał, ja sobie tego nigdy nie przebaczę.	Myślałem, że pomówimy z sobą trochę. Jest jeszcze tak wcześnie. Nie widzieliśmy się od tak dawna.	Dobrze, że wiemy, jak mamy traktować twoje słowa Mam nadzieję, że do nieznajomych nie odzywasz się w ten sposób. Co by sobie ludzie pomyśleli?	A może pan woli gorące mleko, panie doktorze?	Nie może pan jednak, drogi baronie, zrywać ot tak, dla kaprysu: Morcerfowie liczą na ten związek.	Wszyscy tak mówią, ale pan chyba lepiej może wiedzieć.	Słowo honoru! Pan Zdzisław ma doskonałą posadę pod Moskwą: dziesięć tysięcy rubli rocznie... Był trochę niezdrów, ale to już minęło...	Zaczekaj pan, ja to zrobię często bardzo bliskim	Zawsze! To straszne słowo. Kiedy je słyszę, dreszcz mnie przechodzi. Słowo to lubią kobiety. Psują każdy romans, usiłując zrobić go wiecznym. Słowo to jest bez znaczenia. Jedyną różnicą między kaprysem a długotrwałym uczuciem jest to, że kaprys trwa nieco dłużej.	A Michałów, co za wójtem siedzą, Czasco to w kopanie przyszedł z wojska... i tak mówi pokracznie, że go i wymiarkować trudno...	Bo jak ci powiedziałem, jestem tak zmęczony, że już mi tchu nie staje, a w takich razach maska spada.	Czy poszłabyś do niej teraz zapytać, co ten sen znaczy?	Jeżeli pani będzie o mnie myślała, proszę, kiedy będę przechodził, byś miała w ręku bukiecik fiołków.	Nie będę ci taił że droga, która wiedzie do Valmontone i do Ciampi...	Niech Wasza Ekscelencja daruje, panie margrabio to moja wina, że go zapytałem, ale nie wiedziałem, że...	Cichojcie, Staszek. Przecie widzisz, że dziecko śpi.	Cóż ci będę mówiła, kiedy nie pamiętam.	Głupia gęś, świat chce zdobywać i panować mu Tak, tak bywa na świecie, jakaś tam będzie triumfowała, zdobędzie wszystko, a ona? ona, co całe życie włożyła w pragnienia i którą urzeczywistnienie ich kosztowało już tyle łez i rozczarowań, ona zostanie na tej nędznej prowincji, wyjdzie zamąż za tego chama!	Mamy wiadomość pewną, że król Wacław za dwa dni nadciągnie, czekajmyż na niego.. Silniejsi będziemy...	Mówili w ministerium, że sztab został odcięty od korpusu.	Panie, co dałbyś temu, kto by oswobodził twą ziemię od olbrzyma Urgana Włochatego ściągającego z was ciężkie haracze?	Tak!	Tak.	W ten sposób! Mikrusy zawsze wariują za historią naturalną. Tu masz puszkę na rośliny małego Braybrooke’a.	Żal mi was, najjaśniejszy panie!	A do tej panny... jakże ona?...	A ile?	A warta duża była? Strzelali?	Apdėsiu mėšlais, aprišiu, tuojau išgis, pamatysi,	Bardzo mi miło.	Bardzo to być może ale ja nie myślę być alwaremalwar	Bywaj, dziewczyno! Wielka nowina!	Bóg zapłać za dobre słowo...	Co będzie brakować dołożę, bo chociaż dzisiaj nie mam, ale mogę pożyczyć jutro No, Wilczek, dajcie no ze dwadzieścia rubli.	Co mam powiedzieć?	Co? Teper i Szulc?	Czemuś nigdy nie mówiła?	Cóż? Miszugener trochę?	Do pioruna! Tęgi z pana szermierz!	Głupia Rachelo! To przecież tylko piosenka. Taka przypowiastka.	I co z tego?	I cóż ty byś począł, mój drogi, mój drogi pacyfikatorze królestw gdybyś nie miał nic do roboty? Jak to! Ty, osobisty sekretarz ministra, mający udział zarazem w wielkiej kabale europejskiej i drobnych intrygach Paryża, ty, który chronisz królów, a co ważniejsze	I widziałeś, Albercie, tę jaskinię?	Ja?...	Jak to nic?	Jestem.	Kogo to chowają?	Która godzina?	Młodszéj braci naszego Pana, których on rad by wygnać precz.	Na sędzię!	Nie ma tu materiału na testament, ale na konrakciki ślubne, może!	Nie.	Niech go złapię, tego faceta! Chyba Żabba?	Niech panowie siadają	O nieprzyjaciołach, o bolszewikach ostrożnie! Obecny tutaj mój przyjaciel Baryka jest prawie bolszewikiem.	Ot, i jesteśmy w domu	Pijmy, lepiej zrobimy.	Poczekaj no jeszcze. Ten klecha jest podobno krzepki w sobie?	Psyt!... Nie należy przysięgać nadaremnie.	Ryza tego papieru, format grand raisingrand raisin rzekł, pozwalając obracać w palcach te próbki Ewie, która objawiała dziecinne zaciekawienie.	Rzeczywiście?	Sadzę kapustę	Swój Z przeproszeniem waszmości, może nie w porę?	Słucham cię, kapitanie.	To jakaś Angielka za przestępstwo, spełnione we Francji, napiętnowana sromotnie.	To prawda. Dałem jej coś na usunięcie parcia...	Trafiłem na uroczystość?	Tylu ich idzie na wojnę i tylu wraca... Czemużby on, najlepszy spomiędzy wszystkich, nie miał powrócić?	Tymczasem przeprowadzam mój program.	Wagonik wagonik zakratowany... Machorka... dziegieć... Stukają kolby sołdackie. oj dorożeńka, put’	Więc nie?	Wolejwolej (daw.) odpowiedział stroskany Maćko.	Wstydno!	gdzie wszystko skażone, osławione, zmurszałe, owrzodzone, spiskujące, w ropień wielki zbiera:
Nie mówię, że wiedziałem, i nie mówię, że nie wiedziałem, mówię tylko: zastanów się, jak postępuję od czterech lat, jak przestałaś być moją żoną, a ja twoim mężem w pewnym sensie tego słowa, a zobaczysz, jak bardzo byłem w tym konsekwentny. Niedługo przed naszym zerwaniem zapragnęłaś postudiować muzykę z tym słynnym barytonem, który miał taki wspaniały debiut w Teatrze Włoskim; a ja zapragnąłem wtedy uczyć się tańca u tej tancerki, co tak wielką zyskała sławę w Londynie. Nasza wspólna nauka kosztowała mnie sto tysięcy franków. Nic nie mówiłem, ponieważ harmonia to ważna rzecz w małżeństwie. To niedużo, sto tysięcy franków za to, aby mąż poznał dogłębnie taniec, a żona muzykę. Wkrótce jednak znudziła ci się muzyka i przyszło ci do głowy, aby postudiować dyplomację u sekretarza ministra. I pozwalam ci się uczyć. No, rozumiesz: co mnie to obchodzi, jeśli płacisz za te lekcje z własnej kasy? Ale dziś stwierdziłem, że skorzystałaś z mojej i że te twoje lekcje mogą mnie drogo kosztować. Basta, moja pani, tak dłużej być nie może. Albo dyplomata będzie ci dawał lekcje... gratis, a wtedy będę go tolerował, albo też jego noga nie postanie więcej w tym domu, zrozumiałaś?	Ale głośno o nim i przytem jest stary Zawiłowski	Dlaczego? Denhoff smutny małżonek i nie młody, jest z nim najnieszczęśliwszą... Jeśli króla rywalem mieć nie zechce... Marynia się rozwiedzie...	Jest to całkowicie moją zasługą Prawda, panie Gray?	Odp.: Tak, proszę pana. Ile jest siedemnaście razy dwadzieścia dziewięć?	Ojciec jest przy tym człowiekiem nadzwyczaj przesądnym.	Pani Foullepointe, o której twierdziłaś, że jest znudzona Karolem, bawi z nim od wczoraj rana w Ville-d’Avray.	Pietrek długo próbował i powiedział mi, że nie można się nauczyć, bo to jest za trudne.	Tak, po panoptikach! Ludzie dzielni, przed którymi jest przyszłość własna i świata, tam będą odsyłali te patosy smutków i pesymizmów. A ponurościami in spe panoptikowymi raczą się, jak wiadomo, tymczasem instynkty zbrodnicze. Będzie to ultissimumultissimum (łac.)	To prawda że go nie wymieniono, ale mimo to list jest do niego, i bardzo dlań ważnym jest, aby pani ten list wydostała od królewicowej.	Wierzajcie mi, ojcze, to taka drobnostka, żaden człowiek nie zauważy, czy jest pastorał, czy go nie masz.	Wobec takiego wydarzenia wszystko jest możliwe	Zdaje się, że zapominacie, panie, o jej niskim pochodzeniu. Więzienie Tower jest tylko dla możnych.	Zmieniony jest i chory, ale nie należy rozpaczać: ufaj pani w Bogu...	A Ulisia tego Wojtka, co to za kościołem siedzi?...	A co?	A ja potrawę z drobiu	A ja tak mówię: że z tego zasiewku, da Pan Bóg, pięknego plonu doczekamy...	A mnie posąg triumfującego gladiatoragladiator melodyjnym głosem dodała panna Florentyna.	A to mi się podobasz! Można by grzeczną partię zebrać... Tu Śląsk niedaleko i zaraz by się żołnierzówżołnierzów wiele, dużo. by ich można mieć na pierwsze zawołanie!	A!... to je co inkszego! Ona była przede mną, to wiadomo, jej prawo... A potem ona górska je, nasza, to jensza sprawa. A te mieńskie, jak idom na wirchy, to ino zęby scyrzeć...	Alboż my zatrzymujemy te, którym trafia się wyjść za mąż?... Owszem, z naszych nowicjuszek, nawet sióstr kornetowych, bywają dobre żony. Ale nie każdą wabi świat... Niejedna woli być siostrą cierpiących, matką sierot i oblubienicą Chrystusa...	Ale gdzież szukać takiej dziewczyny, o jakiej pan mówisz?	Ale mnie się nie chce siadać na kozioł. To panu nie przeszkadza, że ja zostanę w dorożce?	Ależ on musi pójść osobiście do biura konsula, aby dowieść tożsamości swej osoby.	Ano, com to chciał rzec... Ledwie się dostał umiłowany pan do Krakowa, ledwie co zasiadł na Wawelu, juści się porwał na niego ów Probus. Posłał z wielkim wojskiem krewniaka swego Henryka Lignickiego; dwa razy go na głowę pobito, dopiero za trzecim razem...	Ant ko tai viskas tiktų? Tenai mus niekas nepažintų ir niekas nepriimtų. Da mus užmuštų, kaip kokius kryžiokus, ba dėl tų nedovanojo. Turime dėl jų tarnaut, kad ir jų neužkenčia. Tokis mano paskirimas, o savo paskirimo niekas nėra ponu.	Bajki! Z Joasią wina pana Kazimierza, a z Dębickim	Biedaczysko los jego może wzruszyć najtwardsze serce. A córka tyle o nim myślała, co o Wielkim Mogole.	Biegnij pan prędko. Ach gdyby pan znał wszystkie niedole tej biednej istoty!...	Bo...	Bom mu winien sto rubli!	Bóg zapłać, bo i koniczyna zeszłoroczna nietęga; jeśli susze przyjdą, przepadnie!	Co za straszliwe nieszczęście!	Czy to możliwe?	Czy to przypadkiem nie Sar Peladan?	Dlaczegoż wszystkie zachwyty, najszczersze zachwyty, z konieczności trzeba ubierać w tak bardzo zbanalizowane słowa?	Do Londynu.	Dobrze!	Dokąd pan jedzie?	Dostaniesz dziesięć ludwików, jeśli wiernie dochowasz sekretu, o który cię prosiłem	Gdym się przekonał że nie ma na to rady, pani...	I cóż, kupią?...	I owszem, służę panu	I to jakie! Zostaje pani osobistą sekretarką dyrektora Krzysztofa Dalcza. Niech pani powie Józefowi, żeby przeniósł pani maszynę do gabinetu dyrekcji technicznej.	Ja!	Jak ominiemy tę straż?	Jak pani chce. Ale skoro pani mnie pozbawia towarzystwa innych kobiet, to niech pani idzie ze mną.	Jak to, mój jegomość? Miałem go lepiej pchnąć?	Jeszcze. Ja bym odzwyczaiła pana od wszelkich ambicji. Sam stręczyłby mi pan kochanków za pieniądze.	Któż to taki?	Ma się rozumieć. W październiku pierwszy mój występ.	Mylisz się To mąż mój przede wszystkim.	Na śmierć.	Naprzód nie trzymam służącej, ani -cego.	Nic, moje życie!	Nie bójcie się, Mateusz go skamlał o łaskę nie będzie	Nie lubię wcale takich ciastek	Nie, nie, Ole, opuścisz ten dom ze spokojnym sumieniem, bo z tego nic nie będzie, póki i ja mam prawo powiedzieć jakieś słówko. Ale uczyniłeś dobrze, donosząc mi o tym, dzięki temu będę przygotowany. No, dobranoc, Ole! Już czas wracać do domu.	Niech się mama nie boi. Głowa wcale mnie nie bolała.	Niech wasza królewska mość skosztuje: prima sortprima sort szczególnie wysokiej jakości, najlepszy., godne królewskiego nosa.	Nieoceniony!... Bo widzisz, mój drogi ja właśnie myślałem, czybyś nie mógł mi zaciągnąć gdzie pożyczki dla spłacenia żydowskich długów, tak... na... siedem, sześć procent...	No cóż, zdobyliśmy już wszyscy tę „ziemię obiecaną”	No, a co on wam jeszcze mówił?	O!... Boże wielki!... i tak zostaniecie oszukani rzekł Athos, wielki pesymista, gdy szło o ludzi. Przyrzekną wam wszystko, aby dostać pieniędzy, a w drodze strach im rozum odbierze. Gdy ich złapą, zastraszą, wygadają najtajniejsze polecenia. Cóż u djabła?... przecież nie jesteśmy dziećmi!... Aby dotrzeć do Anglji trzeba przebyć całą Francję, zasianą szpiegami i kreaturami kardynała; trzeba paszportu, aby móc wsiąść na okręt; trzeba umieć po angielsku, aby dać sobie radę w Londynie. Przyznam się, że to mi się bardzo trudnem wydaje...	O!... widzicie ją, babę!...	O, jak widzę, nie da się oszukać ojcowskiego serca i oka.	O, jakiś ty dobry!...	Och! Hrabia de Sérisy może podróżować tylko we własnej karecie, czterema końmi.	Oczywiście! umówiliśmy się w „Znachorze” na Boduena, ale pani nie przyszła.	Odniosłam Hanie Witebskiej i Sarze, żonie Bera, to, co dla nich uprzędłam, a one mi więcej roboty nie dały.	Ona prowadzi do czółna	Owszem, ale miałam kawałek ziemi, za który uzyskałam czterdzieści tysięcy, poza tym sprzedałam swoją biżuterię, srebra, zaciągnęłam pożyczki... I brakuje mi jeszcze ośmiu, dziewięciu tysięcy, a mam przyrzeczenie, że Ewaryst zostanie zwolniony natychmiast po wpłaceniu i że sprawa zostanie umorzona.	Panie Sadowski! pan szczerzej mówisz od innych, co myślisz, bo reputacja pańska zabezpiecza go od wszelkich podejrzeń...	Panie ordynacie, wracamy?	Prawdopodobnie się wykrwawił. Dobranoc, caballeros, o północy wymarsz.	Przecież to zrozumiałe!	Skopał mi chłopaka, kumo, ale po prawdzie wałach był przedni.	Słuchaj waść dobrze i zakonotuj, co powiem. Jeśli nas nie poniechacie, mam tu baryłkę prochu i loncik już tlejący; dom wysadzę, wszystkich, co tu są, i siebie... tak mi dopomóż Bóg! Chodźcie mnie teraz brać!	Tak być powinno! Tak być powinno! Ja także czuwam, ażeby Ottowicz dał swojej żonie alimenta.	Tak też i czynią bowiem nieraz dają do tłoczni zamki, parki, lasy i ze wszystkiego wyciskają płynne złoto.	Tak, biorę cztery czwórki i karety.	Tak, droga pani.	Tak.	Tak? Mam o tobie tym lepsze wyobrażenie. Twoje nauki są dobre. Zawróciłeś pewnego znajomego mi człowieka z drogi niesnasek Człek ten przybył tu w szczerym zamiarze dopuszczenia się dacoity (rozboju). Taki chciał rżnąć, grabić, zabijać i uprowadzać, czego dusza zapragnie.	Targi? Ze strony Kapitana Czarta, Cyrana Nieustraszonego, groźba wydałaby mi się rzeczą właściwszą i szlachetniejszą.	Tylko niszczyć?	Uciekaj waćpan!	Ustała to znaczy zmęczona	W jaki sposób?	We dnie, przy mistrzu, nie śmiem.	Wiara, Rozum odparł książę.	Więc co?	Więc czego pan ostatecznie chcesz ode mnie?	Więc idźmy dalej ale pilnujmy się; bo choć wyspa nie zdaje się być zamieszkana, jednak może są na niej indywidua mniej niż my przebierające w zwierzynie.	Zapłacę ja tym szarakom, zdrajcom, za życzliwość! Ale to stało się po pijanemu... w kompanii... jako że żołnierze pohamować się w ochocie nie umieją. A co do dziewcząt, to jam ich nie ciągał.	Znany bardzo szeroko...	Zobaczysz.	Święty Antoni! Oto nas na durniów wystrychnięto.	Żałujesz go?
...z początku był dziwny, ale potem nadzwyczaj miły mówiła słodko, odsłaniając kołdrę i podnosząc mu gwałtem twarz za brodę. zwróciła się do męża, z tak zwanym wylaniem ale co robić? Jak wyrazić w innym skrócie rzeczy tak dziwne. Ty wy wszyscy ludzie czynu, którzy zdecydowali się skreślić się jeszcze za życia z listy żyjących, nie pojmujecie tego, że wszystko może mieć jeszcze jeden wymiar, dla was nieznany. Jeden Chwistek wyraził to kiedyś, pisząc o „wielości rzeczywistości”, ale nie dociągnął myśli swych do końca i ogół uznał je za bzdurę. Nawet Afanasol Benz, który podobno pierwszy aksjomat wyprowadził po prostu z niczego, nie uznaje tej teorii. A ja wierzę, że tam musi być coś na dnie, a reszta to wina następców, którzy nie umieli rozbabrać...	Czy on zły, gołąbeczko?... Nie wiem, czy zły. Twardy jest. A za twardość nikogo winić nie można. Charakter już taki. Może jemu nikt serca nie okazał, to i jego stwardniało. A i to jeszcze pamiętaj, że jemu ciężko pogodzić się z myślą o tym, że on już na ciebie machnął ręką, a ja przy pomocy boskiej odratowałem cię, gołąbeczko. Umyślnie nie mówiłem ci dotychczas, jak było już z tobą kiepsko. Chorym nie trzeba mówić takich rzeczy, bo przejmują się, a to przeszkadza w powrocie do zdrowia.	Mój Boże dobrze mówi pan Vautrin, widzisz, jaki on religijny; przekonałam się teraz z radością, że nie jest pozbawiony wiary, jak inni, co to mówią o Bogu z mniejszym szacunkiem niż sam diabeł. Nikt z nas nie może wiedzieć, jakimi drogami Opatrzność raczy nas prowadzić.	Powiem szczerze: jeżelibym mógł, tobym zwiał, ale nie mogę. Tu moje życie. Śledziliście mnie, to wiecie sami. Mam różne sprawy, interesy. Wszystko pozaczynane, idzie nieźle. Jakże ja to rzucę i dokąd pójdę? Na dawną biedę?... Zastanówcie się panowie. A wy, przecie zawsze trzymacie mnie w ręku. Sami to rozumiecie. Wystarczyłoby wam zadzwonić do policji i powiedzieć, że żyję pod fałszywem nazwiskiem. Już reszty, oni sami doszukaliby się. Wam łatwo mnie zgubić, a ja wam nic zrobić nie mogę. Wy zawsze jesteście wygrani. A co wam przyjdzie z mojej śmierci, czy zguby?... Nic. A jak będę żył i zarabiał, to wam pewny dochód. No, nie?...	Na dowóz węgla i surowca. Liczymy się z dziennym zużyciem ośmiu wagonów węgla, gdy fabryka będzie w pełnym biegu. Nie wiem, co się panu doktorowi Hubce nie podoba w dowozie węgla.	Apetyt się ogromnie paniczowi poprawił Dawniej nic panicz nie jadał i nie lubił potraw!	Kilkakrotnie już miałem zaszczyt powiedzieć pannie, jak mi przykro, żeś na mnie pani spojrzeć była łaskawa, mogę wywzajemnić się pani tylko podziękowaniem, lecz więcej nie wymagaj ode mnie. Do nieporównanej Dulcynei z Toboso należą wszystkie myśli i całe życie moje, to więc marzenie czcze, żeby inna w sercu jej miejsce zająć mogła. Dosyć tego	Szkoła, Polityka, Polak, Rosjanin, Urzędnik rzekł znienacka Jaczmieniew dwu czyta, a pozostali nic nie umieją. Źle mówię zresztą, bo dosyć znaczna ilość czyta po polsku, a w stosunku do czytających ruskie to ilość wprost kolosalna. I mnie to nawet nie dziwi. Pan, jako Polak i katolik, prowadzisz polską propagandę.	Poważnie? Ty, to niemożliwe Mała szelmo, poważną być nie możesz, mimo największego wysiłku.	Pomnijcie, królowo moja, że nie ino włoska, ale i pełna wigoru polsko-litewska krew płynie w żyłach naszego potomstwa. Nie wygrzewać przy piecu, nie chronić od lada powiewu; zdrowe córy chcę mieć i syna dzielnego, a nie panięta z morskiej piany!	A uważaj i patrz przed siebie, żebyś nie zabłociła bucików.	Hej! nie wiadomo, bo mówią, że okrutnie wdaływdały (daw.)	Król tego nie przebaczy!	Nie desperuję nie desperuję.	Nie kosztowałoby mnie w żadnym razie, chociażby dlatego, że ja wyjeżdżam jeszcze dzisiaj.	Nie włożę jej!	Nie.	Nie panie Andrzeju, nie zrozumiał go pan wcale. Ojcu nie chodzi o mnie, chodzi mu tylko o to, że cała okolica musi mówić o moim wyjeździe i wstąpieniu do teatru... Już tam Kręska nie próżnowała... Chodzi mu tylko o to, że mnie okrywają plotkami, że szarpią mu jego nazwisko; chodzi mu o to, że się musi wstydzić za mnie... chodzi mu o to, że chciałby mnie widzieć złamaną i żebrzącą u nóg swoich, żeby módz zadowolić swój instynkt nienawiści do mnie żeby mnie mógł, jak dawniej, męczyć i torturować. O to mu chodzi!	Bez zapłaty nikomu nie dadzą, a ci powtarzam, że ani denaradenar	Mówił, żeby pan nie omieszkał dziś jeszcze zajść do niego; a potem dodał cichutko:	O, ja na pewno nie!	Nie może to być! ten człek łzy miał w oczach.	Coś bym ci rada opowiedzieć, może mi zelży na sercu. Miałam tej nocy sen osobliwy: widziałam jakby na jawie brata mego; szedł jakąś kamienistą ścieżką pod górę, a góra była aż pod niebo. Żal mi go było, bo się słaniał od zmęczenia, tedy mu rzekę: „Zeprzyj się na mnie, lżej ci będzie”. A on tak odpowiedział: „Muszę iść sam, twoja droga insza, nie wolno ci ze mną”. „A dalekoż to jeszcze na szczyt?” powiada. „Ino kto by mi podarował dziewięć piątków, tobym rychlej zaszedł”. „Jak to podarował?”	Julja jeździła na podwieczorek do księcia Nestora, zastałem ją tam w czułej pozycji z dawnym wielbicielem i zostawiłem ich oboje razem. Nie chcę rozrywać tej pary gołąbków, oddałem mu ją bez pretensji.	Tak? doprawdy, sam chciałbym z nimi porozmawiać. Jeżeli w owym mieście nikt nie mówi po angielsku, to będę miał dla nich pyszną opowieść! Piętnastu wytrawnych marynarzy po jednej stronie, a z drugiej jeden tylko mężczyzna i jeden chłopak-wyrostek... O człecze, godniście litości!	A jaż to mogę! Taki zacny kawaler, taki żołnierz... A i ona! Waćpan jej nie znasz... robaczek to taki kochany!...	To nie były żadne brednie, Jensen. To święta prawda z tymi jaszczurami.	Dlaczego ciocia nie powie otwarcie, po co te półsłówka i kołowania.	Takie wycieczki są nie dla karmazynów	Pewien jestem, panie że się to najlepiej składa dla mnie, i cieszę się z tego bardzo.	Śpijcie w pokoju Natan i Merlin będą mieli zawsze w zanadrzu artykuły, którym Gaillard obiecał pierwszeństwo. Lucjan nie zdoła umieścić ani wiersza; odetniemy mu środki żywności. Aby bronić siebie i Koralii, będzie miał jedynie dziennik Martainville’a: jeden przeciw wszystkim, niepodobna mu będzie dać sobie rady.	Bum-Bum, zaśpiewaj majufes, bo się Żydy kłócą.	Cóż cóż, czy przypuściłby kto, że taka drobna rzecz jak lalka może przyczynić się do uszczęśliwienia dwojga ludzi?	Jak się pani miewa?	Nazywał się Kabaczkin	Witam panią. Jakże się miewa pan Łęcki?	Ani król? przestając jeść i wlepiając oczy w niego, a to dla czego? przecie siłę ma, wolę ma!	Broniłbym się przed tym bardzo ostro, Henryku	Bóg zapłać ojcze za przestrogę dobrze żeście mi rozpowiedzieli kto on taki... Niechno jeszcze sprobuje do mnie zajrzéć, będę wiedziała jak go ztąd wyprawić.	Skądże mam wiedzieć? przemknęło mu się przez głowę.	Więc, mój Józefie, to żona kazała ci, ażebyś wziął ode mnie łąkę w dzierżawę?	Zsyp żyto panie Marcinie zapłacę, ale wara z tém przed moją Agatą się wygadać: zjadłaby mnie, żem go tam oddał, a i tak dość oczu nawypieka.	Sekta, czy towarzystwo, Bóg to wie lecz razem gruchnęło o niej i z nad Renu, i z Węgier, i od Włoch... Gromady ich przebiegają sąsiednie kraje, weszły i do nas. Niektórzy duchowni otwierają im kościoły, inni podejrzenia mają.	Wszystko ma być z góry wliczone w rachunek, ile tragarzom, ile policji. Ile blat, ile zyski. Ja mam w ciemno wynajmować ludzi na całe dwa dni i ryzykować pieniędzmi... ciężko zarobionymi pieniędzmi dla paru worków razówki? Komu sprzedam? Im, tym, co leżą na ulicy?	Jak to, mój synu i tyż to, ty, pokochałeś tę... księżniczkę?	No... no, to winszuję Jazda!	Otóż to! Poczciwy Birara!	Po coś to zrobił? Dlaczegoś ode mnie uciekł?	Przecież to d‘Artagnan przyjdzie?	To dobrze Może by jednak w zamian moja siostrzeniczka...	To gdzie ono może być?	Znakomicie! Ależ to szaleństwo!	Tak jest, nawet na osoby wysoko położone	Słońce wszystko wie: on ci to wszystko powie.	Co to znaczy nowicjusz?	Puść mnie! Czego szarpiesz! Jeszcze mi pysk pazurami rozorzesz, jak wtedy na strychu.	Jest.	Piszemy, proszę pani Jest pani gotowa?	Tylko mam z panem coś do pogadania.	Pantomimy termin. Więc chciałam wiedzieć, czy do parady przystąpić można z wspólną jakąś treścią, czy też dopiero treść taką z parady wyławiać trzeba?	A tak, pora pomyśleć już raz o zbawieniu tej nikomu niepotrzebnej mojej duszy. Przecież tylko u was można być wybawionym z tej piekielnej matni sprzeczności	Czy w takim kraju jak ten?	A tak, przyczyny! Właśnie o przyczyny chodzi.	Będę je miał	I przyjęła cię, co?	Niewiele już zostało	O tak, w spiżarni.	Starość, Pamięć	Tak	Takiż przecie, musisz pójść posłuchać, co mówią in Alma Academia o twojej kochance?	Właśnie lekarze zalecili Rosiczce pobyt w Cannes. Pomyślałam, że i pan, panie Józefie, mógłby trochę odpocząć. Byłoby nam bardzo miło.	A jednak prawdziwe	A siłasiła (starop.)	A szkoda by było Chowaliśmy go od dziecka... no, i rachowali nań.	Ach! Pokłady węgla są jeszcze bardzo bogate, a sto tysięcy robotników wydobywających rocznie sto milionów kwintali metrycznychkwintal metryczny	Alibi...	Bodajby przez twoje usta przemawiał Amon wszystkowiedzący.	Chciałby mi związać ręce?	Dobrze, mówmy szczerze.	Dookoła wyspy pływają szalupy.	I nigdy!	Jak pan chce.	Jakto? mężczyzna od baby? zapytała pani Kamieńska, a toć wstyd...	Jakże? Jędrek.	Jezus Maria!	KudakKudak (nazwa z tur.)	Niech będzie pochwalony.	Niech śpi ze Staśkiem	Ocalony!... Uwolniony!...	Ojcze z nieba, Boże	Powitać kawalera! Cóż, były dudydudy	Proszę śpieszyć.	Przed chwilą dopiero odszedł	Słuchaj, może byśmy...	W marszałkowskiéj sali.	Wiecie, Malibran straciła dwie nuty.	Wiedziałem o tym Umarła dziesięć lat temu.	Więc cóż z tego będzie?...	Ze Staszkiem.	Żadne uczucie?
Pójdźmy teraz piechotą wzdłuż strumienia Ztąd do domu, gdzie wstąpić muszę, nie ma wcale drogi dla koni. Syn mego pacyenta popilnuje nam naszych. Przypatrz się pan téj dolinie nie istnyż to ogród angielski? Idziemy teraz do wyrobnika, który się po stracie jednego ze swoich dzieci pocieszyć nie może. Najstarszy syn, niedorostek jeszcze, podczas ostatnich żniw pracował jak dojrzały mężczyzna, wyczerpał siły i umarł z osłabienia w końcu jesieni. Pierwszy-to raz zdarza mi się spotkać uczucie ojcowskie rozwinięte w tak potężnym stopniu. Zwykle, wieśniacy w umarłych swych dzieciach żałują straty użytecznéj rzeczy, która część ich dobytku stanowi, ztąd téż i żal jest większy lub mniejszy stosownie do wieku zmarłego. Raz wyszedłszy z niemowlęctwa, dziecko staje się kapitałem dla ojca. Ale ten biedak kochał prawdziwie owego syna. „Nic mnie pocieszyć nie zdoła” powiedział mi raz, gdym go zastał na łące, wspartego nieruchomo o kosę, którą zapomniał wyostrzyć, choć kamień trzymał w ręku. Odtąd nie mówił już o swoim smutku, ale stał się ponurym i cierpiącym. Dziś jedna jego córeczka jest chorą...	Nie trzeba. Nie trzeba zagłębiać się w to, co jest poza nami. Należy w sobie szukać i praw, i busoli. I po prostu robić swoje. Robić to, co sumienie nam nakazuje. Być w zgodzie z sobą. Tak zawsze myślałem...	Żadnego, chyba ten, żeś mi złamała życie i zniweczyła przyszłość. Czytałaś nieraz książkę Benjamina Constant i studiowałaś nawet ostatni artykuł, jaki o niej napisano; ale czytałaś jedynie oczami kobiety. Mimo że posiadasz wspaniałą inteligencję, która zapewniłaby los poecie, nie odważyłaś się wznieść do męskiego punktu widzenia. Ta książka, moja droga, ma dwie płcie. Pamiętasz?... Ustaliliśmy swego czasu, że istnieją książki męskie i żeńskie, książki-brunetki i blondynki... W Adolfie kobiety widzą jedynie Eleonorę, młodzi ludzie widzą Adolfa, mężczyźni dojrzali Adolfa i Eleonorę, myśliciele widzą życie społeczne! Uwolniłaś się od trudu wchodzenia w duszę Adolfa, jak ów krytyk zresztą, który widział tylko Eleonorę. Co zabija tego chłopca, moja droga, to to, że zmarnował dla kobiety swą przyszłość; że nie będzie niczym, mogąc wprzódy być wszystkim, ani ambasadorem, ani ministrem, ani szambelanem, ani poetą, ani człowiekiem bogatym. Oddał sześć lat energii, porę, w której mężczyzna może poddać się próbom jakiegokolwiek terminu, dla spódnicy, którą uprzedził tylko na drodze niewdzięczności, kobieta bowiem, która mogła rzucić pierwszego kochanka, musiała prędzej czy później puścić kantem drugiego. Wreszcie Adolf to niemiecki blondas, który nie czuje siły do oszukania Eleonory. Istnieją Adolfowie, którzy oszczędzają swojej Eleonorze upokarzających sprzeczek, skarg; powiadają sobie: „Nie będę mówił o tym, com utracił! Egoizmowi, któremu się poddałem, nie będę wciąż pokazywał uciętej pięści”, jak czyni Ramorny w Ładnej dziewczynie z Perth; ale tych, moja droga, tych się rzuca... Adolf jest chłopcem z dobrego domu, młodym arystokratą, który chce wrócić na drogę zaszczytów i odzyskać swoje wiano społeczne, swą naruszoną reputację. Ty grasz w tej chwili obie osobistości naraz. Odczuwasz ból, jaki sprawia stracona pozycja, i czujesz się w prawie opuścić biednego kochanka, który na swoje nieszczęście uważał cię za kobietę wyższą, zdolną zrozumieć, że o ile u mężczyzny serce winno być stałe, zmysły mogą sobie pozwalać na kaprysy.	A z iloma była pierwej?... Nie wierzę w to, co mi pani mówi o Joasi, lecz jeżeli byłoby to prawdą, mój syn nie miałby prawa jej wierzyć. Bo ta dziewczyna oszukiwała mnie mówiąc, że idzie do krewnych, kiedy szła na schadzkę; któż więc zaręczy, że nie oszukiwała mego syna i wszystkich swoich kochanków, jeżeli on był jednym z nich?	Sza, panie Nikodem. Czy nie lepiej nam żyć w zgodzie? Pan mnie pomożesz, a ja panu szkodzić nie będę...	Nie ma o czym mówić bo ja się na to nigdy nie zgodzę.	Boże, co to będzie, jeśli go już nie zastaną!	A czy pamiętasz ich treść? Może tam nie ma nic kompromitującego?	Nie znam ani jednej takiej, za którą bym poświęcił paznokieć!	Nie! nie potrzeba mu lekarstw żadnych, spokoju, odpoczynku tylko, pokarmów zdrowych, snu, pokrzepienia... Człowiek nie samem tylko żyje ciałem; podsycić trzeba wewnętrzne ognisko aby lampa nie zgasła.	Nie, tylko szczerze.	Jużże ty się uspokój, mileńki. Ja tego Zagłobę znam. Pił on ze mną i zapożyczał się u mnie. O pieniądze on nie dba ani o swoje, ani o cudze. Swoje ma, to straci	Dobrze, mój panie nie jestem ci ja kurkiem na kościele. Trzydzieści gwinei, jeżeli wysadzicie mnie na brzegu morskim, a sześćdziesiąt, jeżeli mnie dostawicie do Linnhe Loch!	Z pewnością. Jak mnie pan widzisz byłem rażony piorunem w łóżku, 12 lipca 1867 w Kiew blizko Londynu, i piorun mnie wyleczył z paraliżu w prawem ramieniu; na co nie było żadnych środków lekarskich!	Widzę, że zaczynamy się rozumieć, panie profesorze Pan nie przypuszczasz możności takiego przedsięwzięcia: ja mam pewność, że się powiedzie. Łatwe jest dla „Nautilusa”, co dla innego okrętu jest niepodobne. Jeśli przy biegunie jest ląd, statek mój zatrzyma się przy nim, ale jeśli tam jest morze wolne, to dotrze do samego bieguna.	Ty świetnie znasz francuski a ja, chociaż w gimnazjum miałem z tego czwórkę, dziś już nic nie pamiętam. Zamiast robić przekłady, lepiej byś pomogła mi w przypomnieniu sobie tego języka.	Ty!? o! nie oddawaj czego i sama potrzebujesz; zda się tobie!	Znów ten Manuel Nigdyż nie przestanie obijać mi się o uszy to liche imię?	Dokąd pan zechcesz, załóż pan u nas pracownię, osiądź, nikt cię nie będzie krępował i w niczem, doczekaj się pan, aż mój chłopiec będzie potrzebował nauczyciela.	Ale... ale... ale... czemuż to Pierwszy z Tygrysów nie żywił się nadal trawą, liśćmi i gałązkami? Przecież tylko połamał gnaty kozłu, ale go nie pożarł? Cóż to go przywiodło do żywienia się świeżym mięsem?	Panno Zosiu! alboż pani nie widzi, że jestem mężczyzna? kocham panią, przesiedliłem się do tutejszej gminy, dałem na zapowiedzi, prosiłem o urlop, weźmiemy ślub, wyjedziemy, no i tak panią kocham, tak kocham, że nigdy tak nie kochałem!	Czy Witowski gdzie wyjechał? Dawno go nie widziałem.	Na to by już kolej nie przyszła W tych warunkach razem z Warszawą przepadłaby też i tajemnica piorunującej maszyny Jacka.	We świat, roboty poszukam, gnił tutaj nie będę!	A tak! Nie pomyślałam o tym. Proszę mnie sprostować, jeśli się mylę. Czy tak istotnie?	Jakie to szczęście, że on do pani nie wszedł!...	Umiejętność ta nie poszła w niepamięć Italia uprawiała ją za naszych czasów po NovarzeNovara koło Lissy (wyspa na Adriatyku) rozgromiła flotę włoską w r. 1866 flota austriacka dowodzona przez admirała Tegetthoffa., AduiAdua	Tutaj albo gdzieś w tych stronach zapracowywałem sobie na chleb powszedni na morskich głębiach i wymykałem się okrętom korsarskim. Szkoda, że nie mogłem ci dogodzić gorącą kulką, Tomie Platt... trudno!... Ale coś mi się widzi, że dostaniemy się pod wiatr, zanim ujrzymy Eastern Point.	Co, pokłóciła się pani z panną Kasią?	Patrzajcie, masz mnie już za kalekę czy co?	W tym kraju jest rzeka, którą on strasznie życzy sobie znaleźć. Została ona wydobyta przez strzałę, która... Eech! zrobił ją pan nasz... no wiecie, Budda... a jeżeli się wykąpiecie w niej, to będziecie obmyci z wszystkich grzechów i staniecie się biali jak bawełna... Jestem jego uczniem i musimy znaleźć tę rzekę. Jest to dla nas rzecz strasznie ważna.	Głupstwo! Kocha się także, ponieważ się kochało. Oto sekret: zasada ogólna, nie żeń się nigdy sierżantem, kiedy możesz zostać księciem Gdańska i marszałkiem Francji. Toteż widzicie, jaką partię zrobił du Tillet. Ożenił się z córką hrabiego de Granvilledu Tillet ożenił się z córką hrabiego de Granville	A co pan umie?	Ach! jeszcze przed miesiącem ja mógłbym był wam dać pomoc. Ala teraz jestem sam, tylko na łasce bożej i tego czarnego chłopca.	Co też pan mówi! Do tego jeszcze daleko.	Co?!	Co?...	Uchowaj Boże, o Petrku co?	Wiesz, co ci odpowiedzą i w „Ziarnie”, i wszędzie... wszędzie?	O, Aniu, jakże się cieszę, że cię widzę! Wiesz, Aniu, od zeszłej jesieni urosłem o dwa cale! Pani Linde zmierzyła mnie dzisiaj, i wiesz, Aniu, straciłem przedni ząb! Pani Linde przywiązała do niego jeden koniec nitki, drugi umocowała przy klamce, a potem zamknęła drzwi. Sprzedałem go Emilkowi za dwa centy. Emilek zbiera zęby.	Obserwować to łatwo powiedzieć! Ale co i kogo obserwować! Na tym placu czarno jak w piekle.	Bardzo ci dziękuję ale rzeczywiście jestem zmachany. Więc napisz tak, jakeśmy mówili... Dobranoc, żoneczko, dobranoc.	Będzie tak i z Chmielnickim.	I ja to chciałem panu poradzić; a dokąd jedziemy, jeżeli wolno zapytać?	Jestem aryjczyk, a ty jesteś semita, w tym leży wytłumaczenie.	A kiedy może być apelacja?	Dobrze. Do widzenia! Pomyśl rozumnie i spokojnie o tym wszystkim. Kiedyż się zobaczymy?	Dzięki zapewne żonie pańskiej Jakże się miewa?	Jestem również lekarką	Myślałem, że ci się uda.	Pospolitym strachem. Dla tej mojej maski sposobności szukasz, by za wszelką cenę zgubę na mnie nasłać w sztucznym oświetleniu usłużnych przypadków.	Rozumiem. Niech Bóg zeszle na pana wszystko najlepsze	Już przeszło... Histerja... Proszę mi darować... Przyłazi taki stary byk o północy... i takie rzeczy urządza... Nerwy... nerwy...	Po gnatach mę łupie, to pewnie na pluchę	Tak, mój ojcze, na lalkę i światową srokę, która jeszcze od ziemi zaledwie odrosła, a już jej w głowie pantofle i posągi! Pantofle i posągi! Oto uczucia i myśli, na których gruncie wzrasta przyszła kobieta i obywatelka...	Tutaj wisiał niegdyś obraz najjaśniejszego pana akurat tam gdzie teraz wisi lustro.	Wolnoć to przecie było zawsze każdemu, cóż dopiero wam, stary mój!	Gdyby to byli ludzie... lub konie poszłoby mi lepiej. To granie szczypcami, nożami i nożyczkami jest rzeczą zbyt błahą.	Czy na tem coś tracę?	Jeszcze dawniej... Jak tylko zapamiętam...	Nieprawdaż, wujenko nieprawda, że wspaniale?	Tak, tak!	To drobnostka N. Panie, odpowiedziała dumniejąc jednak pochwałami podczaszyna	To jeden z moich najlepszych klientów, panie Ten zacny młodzieniec dałby mi dziś zarobić przynajmniej...	Właśnie tak, panie kapitanie Otóż panem i władcą tego ziarnka piasku, jest ten, o którym wam opowiadam. Tytuł hrabiego kupił sobie gdzieś w Toskanii.	...królewskiej	A duszę mają?	Bok mi przypiekł, ale jeno trochę. W nogach mi słabo...	Czy pani życzy sobie, abym odszedł?	Dajecie może drapaka z kasą kolejową do Ameryki?	Do widzenia, dziękuję prezesowi za zwrócenie uwagi.	Dziecko	Dzień dobry, dyrektorze! zawołała jedna z filarów teatrzyku, Majkowska, aktorka przystojna, w jasnej sukni, w jasnej jedwabnej okrywce, w białym kapeluszu z ogromnem strusiem piórem. Była różowa od wypoczynku nocnego i od niedostrzegalnej warstewki różu. Oczy miała wielkie, ciemnobłękitne, usta pełne i ukarminowane, twarz klasyczną i bardzo dumne ruchy. Grywała pierwsze role.	Ha! Samo spełnienie obowiązku jest już zapewne pociechą.	I jakie delikatne było masło!	Jaka mi pani! dać! dać! a zkąd weźmiesz?	Jakże? Jędrek.	Kłamstwo mówi Klu-Klu.	Macie podwójny wzrok?...	Na posterunek policyjny, odbijemy więźnia.	Na spacer?	Och, Boże, znowu ci króle!	Och, nic! Jego pułkownik pozwolił mu wziąć dwudziestu TommiesTommy a. Tommy Atkins	Odrzuca pan więc takie wyjście?	Oni!	Oto twoje dzieło, Henryku	Pakt? Kompromis marny. Przed rozegraniem sportowej zabawy!	Pewnoś głodny? migiem przystroję wieczerzę.	Pod wodą?	Pojedziemy dalej...	Proszę pana Ona jest wdową: powierzyła mi wdowi grosz.	Rodzice myślą inaczej. Kochają Jana, chociaż jest ubogi.	U! zdrów numer, ta nowa!	Weszłam razem z panem.	Wierzaj mi, że źle robisz. Ale mam dla gości i papierosy.	Więc jedną dobę!	Więc zdecyduje los.	Zawołać tam!...	Ósemka tylko?...	Żadnych księży, żadnych konowałów...
Bo widzisz, ja myślę, że takie rzeczy to zawracanie głowy. Czy od owego kadzenia i mruczenia może coś poprawić się choremu?... Mój nieboszczyk mąż, co był w świecie i na wojnie, to śmiał się z tego. Gadanie i kadzenie to nie lekarstwo. Ty inaczej leczysz i po coś wzywał owczarza! On teraz każdemu będzie mówić, że tam, gdzie ty już nic nie mogłeś zrobić, on pomógł. A ta Marysia, jeżeli miała wyzdrowieć, to i tak by wyzdrowiała. Ale teraz to dla ciebie lepiej, żeby umarła, bo...	Rozumiem cię, mamo, i zupełnie zgadzam się z tobą, ale to dla mnie zawód, bo sobie układałam, że Małgosia wyjdzie kiedyś za Teodorka i do końca życia opływać będzie w zbytkach. Czy to nie byłoby dobrze?	Ach, cudownie, mój chłopcze Ale jakoż to będziemy żyć w szczęściu? Nie opuścisz mnie już więcej? Powiedz, jakież to szczęście?	Jeno czasu, czasu zawsze nie staje! Ale jak krewniaczkę, wnuczkę nieboszczyka pana Herakliusza, będziesz za mąż wydawał, to już na weselisko koniecznie zjadę, bom wam to obydwom powinien.	Czy to takie trudne? PracaPotem od trzech lat zarządzałam już samodzielnie całym nabiałowym gospodarstwem. To ciężka praca.	Jesteś niezdrów, widzę to.	Oh, a toś jeszcze do ciemnicy i zgnilizny napuścił! rzekł Siewros, wstając z ziemi i prostując swoje długie chude nogi. Eh, a to tam ciągnie jakby ode dworu! zawołał nagle.	Słusznie Co racja, to racja. Więc idźmy.	To dobrze ale tymczasem Zawiłowski leży z rozbitą czaszką, a one pojechały sobie gdzieś nad morze i dobrze im.	A u nas to też jest takie święto, co się przebierają i ono nazywa się: purym.	Aż gdy już nie będzie miał po co! to się rozumie.	Nie to.	To już mnie pan pozostaw i bądź spokojny.	Że pan zmienił to wszystko	Tak, dla mnie to puszcza, w której samotny ginę. Jak pani uważa, czy mój pomysł przywrócenia go do dawnej świetności nie jest śmieszny?	W interesach? Myślisz może, że ja się dałem obedrzeć. Ale gdzie tam! Tanio kupiłem! bardzo tanio! Bigiel, który się wszystkiego boi, przyznaje jednak, że to dobry interes. Zresztą zostaję dalej w spółce... Ty się tylko, Maryś, nie bój biedy na Krzemieniu, ani dawnych kłopotów. Będzie za co gospodarować	Milcz! Nie gadaj mi o tej odezwie. To nowy lep na wróble... chcą nas złapać i pożreć. Dobrze im teraz gadać piękne słówka! Mordercy! Zbóje!	W mojem w mojem imieniu proszę cię o to. Lecz posłuchajmy, zdaje mi się, iż mówią o mnie.	Chcesz się dostać bezzwłocznie na Księżyc za przyjacielem swoim na skutek posłyszanych wieści. Dopomogłem ci już raz myślą tam być i patrzeć duszy oczyma na czyny twego przyjaciela, ale ciebie to nie zadowala. Chciałbyś tam być tym kształtem marnym owinięty, który nazywasz swym ciałem, z możnością udzielania się innym, wykonywania pewnych ruchów, słowem: działania, tak jak ty jeszcze działanie w tej chwili rozumiesz. Nie sądzę, aby to było potrzebne i duszy twojej pomogło, a przecież o co innego zgoła nie chodzi.	Ehm, panie Morrel, koledzy mówią, że na ten raz to im wystarczy po pięćdziesiąt franków, a na resztę poczekają.	I naprawdę nie masz ślubnej sukni? To nie ma sensu! Co ludzie tu pleść będą!	Skoro prorok mówi, że na żadne układy z niewiernymi nie pozwoli, to Smainowi nic już na nich nie zależy.	Zgoda ale bez żadnej złej intencji. Nie może pan usunąć faktów historycznych. Wedle mnie Piłat skazujący Jezusa Chrystusa, Anytus, organ arystokratycznego stronnictwa ateńskiego, żądający śmierci Sokratesa, przedstawiają społeczeństwa ustalone, przekonane o swej prawomocności, wyposażone legalną władzą, zmuszone się bronić. Piłat i Anytus byli wówczas równie logiczni jak dzisiejszy prokurator domagający się głowy sierżantów z Rochelle lub ci, którzy dziś strącają głowy republikanów uzbrojonych przeciw tronowi lipcowemu, oraz nowatorów skorych do burzenia na swą korzyść społeczeństwa pod pozorem lepszego ich zorganizowania. W obliczu wielkich rodzin Aten i cesarstwa rzymskiego Sokrates i Jezus byli zbrodniarzami; dla tych starych arystokracji poglądy ich podobne były do teorii naszej Rewolucji; wyobraź pan sobie, że ich sekty osiągnęłyby tryumf, byłyby urządziły mały roczek 93 w państwie rzymskim lub w Attyce!	Bo ona tam ukryta za Jampolem i o tym on wiedział, ale tam jarów, zapadlin, komyszy tyle, że choć i wiedząc dobrze miejsce, trudno trafić, cóż dopiero nie wiedząc! Jeździłem ja za końmi i na sądy do JahorlikaJahorlik	Henryku, nie będę się sprzeczał naraz z mymi dwoma najlepszymi przyjaciółmi, ale obaj obrzydziliście mi moje najpiękniejsze dzieło, jakie kiedykolwiek zrobiłem. Dlatego je zniszczę. Czymże jest ono, jeśli nie płótnem i farbą? Nie chcę, aby stawało na przekór nam trzem i gubiło nas.	Wasyli Andrejewicz a cóż ty tak! A o tym już nie pamiętasz, żeś na drugi dzień do niego do Bracławia do więzienia pojechał i do Kijowa do generał-gubernatora jeździł.	Tylko mi pan nie mów takie głupie gadanie!... Dlaczego szostra z Krakowa nie ma im zapysać, kiedy ona jest chora?...	O kobiety! o kobiety!... znam ja waszą wyobraźnię romantyczną; wszystko, co na tajemnicę zakrawa, zachwyca was; a zatem nie widziałeś nic więcej prócz ramienia i mógłbyś, spotkawszy królowę, nie poznać jej, a ona także, zobaczywszy ciebie, nie wiedziałaby kto jesteś.	A jednak byś jej na inną nie zamienił?	I nic cię nie powstrzyma?	Ja zasię trzymałem się duchownych osób; księża biskupi obaj mogą przysięgać, jako ich na jeden pacierz nie odstąpiłem.	Janowa jest taką dobrą matką, że lepszej chyba na świecie niema.	Lecz o cóż już grać mogłeś, skoro nic ci nie pozostało?	Ma pan rację Kara śmierci stała się nieznośna, odkąd nie wiąże się z nią idea pokuty, idea na wskroś teologiczna.	Pewnie pani znowu kilka lat posiedzi w Warszawie jak my?... Felunia już bardzo dawno nie była na wsi.	Zleciała jak szyszka na zimę... Oj, był frasunekfrasunek (daw.)	Ale czy można być pewnym, że przed wyjazdem nie wyrządzi krzywdy nikomu?	Ale nie dla ciebie. Ja ciebie znam. Zanim mogłabyś zwariować, zabijesz się. A ja ciebie śmierci nie oddam.	Czemu pan nie chce powiedzieć tego wszystkiego mojemu mężowi?	Cóż pan powie?	Cóż się stało?	Dlaczegóż więc nie chcesz wystawić jego portretu?	Jużeś wrócił?! Wiesz, że tu był Kołocki?	La! La! (nie, nie)	Ma pan słuszność Czuję, że mi wiele, bardzo wiele niedostajeniedostawać (daw.) odczucie pustki i jałowości. duchowej i pustki, jaka od czasu do czasu rozwiera się przede mną w godzinie samotnych rozmyślań. Pan mi nie odmówi swej pomocy w razie potrzeby, nieprawdaż?	Może i masz rację.	Nie, señora, żonaty nie jestem, ale dałem słowo, że się ożenię, jak tylko wrócę do kraju.	Niech pan zapyta brata; objaśni pana lepiej ode mnie.	No, więc, może Krzysztofowi?	Ostatnim razem atak trwał tylko pół godziny, po czym poczułem wielki głód i sam o własnej mocy wstałem. Dziś nie mogłem poruszyć ani prawą ręką, ani nogą; czuję jakiś ucisk w głowie, co dowodzi, że mam wylew do mózgu; za trzecim razem albo zostanę zupełnie tknięty paraliżem, albo umrę.	Pokażę panu list i fotografję, jeśli chcesz iść ze mną do Lochów Bezpieczeństwa Garfielda.	Przypomina łysinę starszego pana tak tu jest pusto.	Tak, specjalnie dla mnie robiona.	Tak. Tak... Chciałby może powiedzieć pani coś o tym srebrze, które...	Wątpię, czy ma taką córeczkę jak ty, lepiej mu będzie pod kluczem, niż na swobodzie.	Z młodszymi hula, a o mnie całkiem zabaczyła!...	Zapewne, wnuczka szczęśliwa! mała Naomi nie zna biedy! ubierają ją, w jedwabie i muśliny, obsypują złotemi pierścionkami; z niej będzie piękność taka, jak królowa Estera.	„Ojcze Nasz, któryś jest w niebie”	A ja ją znam?	A najwyżej dziesięć razy w teatrze.	A u młynarza radzą cosik z dziedzicem i z drugimi!	A znasz taki moment, który byłby dla nich dobry?	Ale co?... ale co?	Ależ panie, ja ją ubóstwiam!	Aron, Aron, zamknij już ten cały parasol.	Biedne dziecko!	Boisz się powiedzieć?	Brać go!	Chciałabym go widzieć oficerem	Coś ty, Huck! Niemożliwe! On straszy tam, gdzie umarł	Dama, Rycerz, Kochanek romantyczny, Pozory, Marzenie rzecze księżna	Dobry i pan podstarości	Ja jestem, kolego, Czech Chcesz się napić?	Jak kolega widzi...	Jaś! Jaś! O, Boże! On go widział!	Jestem tkaczem.	Kamieniami tego psa!	Możemy zaraz siadać.	Mój przyjaciel byłby skłonny do ustępstw	Ot, i moje spoczynki Teraz dopiero zacznie się prawdziwa robota.	Panie Baryka!	Panno Lusiu! Proszę spojrzeć! O, tam, tam pod zegarem, ten szofer!	Podróże są znakomitą szkołą poglądową	Poszedł z tą... rączką, z loży. Widziałeś ją?	Psia twarz!... tyle waryactw w takim marnym futerale!	Sachara? jakiego?	Sprawiedliwość tam, gdzie ból!	Szukasz czego?	Słowem, pospolitość uważa pan za stan ujemny?	Tak	Tak, mój ojcze.	Tak, tylko jaki pan w tym miałby interes?!...	Toż samo grozi jej, gdyby została tutaj	U panny Malinowskiej albo u której z pań należących do naszego stowarzyszenia	W dębowej szafie za łóżkiem.	Wygląda dzisiaj jak młoda, tłuściutka, oskubana z piórek gęś, okręcona w nać z pietruszki.	Z pewnością zbierasz same komplementa?	Zbyszko w Spychowie?	Ładny masz nożyk	„Carnatic”
Więc prawda prawda! Posądzałem ją, że nie jest wierna swym obowiązkom, i bolało to mnie, że córka moja przyjaźni się z nią, skorom widział... a raczej skoro mi błędne moje teorie nasuwały nieusprawiedliwione zapewne posądzenia. Lecz wierzaj mi, nigdy przed nikim nie wspomniałem, a teraz jeśli ciężko ci słyszeć, co mówię, wierzaj, ciężej mi jeszcze mówić, wierzaj i ulituj się nade mną.	Mójeś ty złoty, nie plwaj na mnie! Już mi ta nie doczyniaj... Toli w ziemię rad bym się zapaść. Widzi Pan Jezus nowonarodzony, że nie łżę.	Fröhlichowi wolno się śmiać nawet ze mnie... a więc i z rzeczy tak poważnéj jak tajemnica robienia złota. Ten który ją niezawodnie posiada, ale dotąd nam odkryć jéj nie chce, omało nie wyrwał się z rąk naszych... Udało mu się wymknąć na ziemie cesarskie i ledwieśmy go ztamtąd wydobyć potrafili... Przekona się w końcu, że posłusznym być musi... trzymamy go pod silną strażą...	To jakiś niesłychany, fatalny zbieg okoliczności. Chcę dostać od niego chociaż sześćset tysięcy: nie zapłacił; nie dosyć na tym i miesiąc kończy się dla mnie ślicznie.	Wywiozłem to paskustwo, krótko odezwał sięPoręba, i ręczę, że się jej nie zechce tu drugi raz przyjechać...	Jam też nie z soli wyrósł ani z roliJam też nie z soli wyrósł ani z roli ozwał się Czarniecki	To ja, panie bracie nie chcę się naprzód wysuwać przed bitwą, żeby mnie Litwini nie posądzali o co, bo i tak już słyszy się niejedno i puszcza pomimo ucha, a jak przyjdzie do bitwy, to już ja się znajdę na przedzie.	Nie, nie, co ty robisz, pocałuj mnie tylko, ja nie chcę teraz, dlaczego, poczekaj, mama by się zmartwiła, za dwie godziny, po ślubie, och, jakiś ty niedobry ach jesteś pijany, to okropne...	Zapewne! Ale widzi pan hrabia, kiedy kto w domu ma tylko chleb z solą, to mu się na nic nie przyda, że usiądzie i zastanowi się nad tem, jakie pieczyste lepiej może smakować!	Ależ nie, kochany panie! Głosu ona nie słyszy, bo głucha. Ale rozumie z ruchu ust, jakie słowa pan wymawia do niej. Pojmuje pan? Ani słów pana nie słyszy, ani tego, co sama do pana mówi; wymawia zaś słowa, bośmy ją nauczyli, litera po literze, układać usta, poruszać gardłem i nadawać piersiom ruch taki, że może głos wydać i każdą z tych liter wymówić.	Nie, nie!... spensjonowanoby mnie jako reakcjonistę Ale pan też bywa w Féterne	Dość już tego Nie rozumiem wcale jego mowy, ale chcę mieć ten obraz. On jest lepszym artystą ode mnie. Zapytaj, czy tego nie sprzeda.	Doktor się na nią nie gniewa?	Przyznaję się do winy Ciebie to właśnie szukałem, o Płaskogłowy, ale ilekroć cię spotkam, jesteś dłuższy i szerszy o całą długość mej ręki! Nikt w całej dżungli mierzyć się z tobą nie może, o mądry, stary, silny i przepiękny Kaa!	A nie kłamiesz?	Nie wiem, ile kosztuje	Właśnie iż powinowaty mu jestem ruszyć się nie mogę	Oni nie mogą: oni by chcieli, lecz siły nie mają i tak przetrwają, dopóki za nich nie pokonają nicości w sobie setki tysiące zrzeszonych milionów, które wierzgają, wyją i plują, a walki wyniku doczekać nie zechcą i nie zdołają.	Otóż rozejrzawszy się dobrze we wszystkim i rozwikławszy cały ten kłębek, doszedłem do przekonania, że pan Wickfield jest w stanie godnie i bez obaw stawić czoło położeniu.	Nie mówię, że nie był dowcipny, mówię, że nie był żywiołowy	Powiedz don Cezarowi, że mu polecam mego przybranego syna; wiem, że zbiry, które go porwały, nie zostawiły mu czasu na wzięcie brewiarza, proszę tedy don Cezara, aby mu dał swój, a jeżeli stryj pani zechce przysłać jutro do konsystorza, obowiązuję się zwrócić mu książkę, której użyczy Fabrycemu. Proszę również don Cezara, aby doręczył panu del Dongo pierścień znajdujący się obecnie na tej pięknej rączce.	Nie! to coś słowiańskiego.	Nie, nie; nie chodzi o pieniądze, ale o pańską Eugenię. Całe miasto mówi o niej i o panu.	Ale czy nie wiesz pan, co się z nim stało? I jaki był jego udział w nieszczęściu Edmunda?	Nie wiem, co mi ty mówisz. Ja się duszę z rozpaczy widząc, co się dzieje, czując w rozmowach pomysły zagłady, wytępienia. On ze mną politycznie mówi, grzecznie się bawi, a zarazem sondę zapuszcza...	Słuchaj mnie lecz nie powtarzaj nikomu.	Nie dla siebie, dla mnie trzeba, byś ty je miał.	O! ty mnie nie kochasz! o! ja nieszczęśliwa!	Domyślam się, że na mnie?...	Jakby do pana. No, dalej troszkę, bo nie śmia­łem.	Nie ja ich	Ożenił się pan dla majątku?	Są tedy niewinni albo też są wspólnikami. Słuchaj, przyjacielu, nie wracaj do domu, ukryj się w bezpiecznym miejscu, gdzie sam wolisz, a przez ten czas pozwól mi działać; pamiętaj zwłaszcza...	Panie Borowiecki, ja pana zaklinam na wszystkie świętości pańskie, czy to jest prawda czy nie, co tu napisane w tym liście?	Niemożliwość! Hieronim Białopiotrowicz, wasz sługa, nie wie, co to za facecjafacecja (daw.)	Nic nie potrzebuję. A co robi Ned Land?	Choćby jeszcze mniéj ciekawą była jak historya Gabryni pragnąłbym ją usłyszéć, by się dowiedziéć, jakie przejścia i wstrząśnienia mogły rzucić w ten zapadły kąt kraju takiego jak pan człowieka.	Myśli, że on wynalazł strategię przy tym on używa niemożliwych słów dla najmniejszych rzeczy, co nie przeszkadza, że robi kleksy w listach. Któregoś dnia mówił mi, że jadł boskie kartofle i że dostał boską lożę do teatru.	Oho!... A to co znowu? Raczże, drogi księże Hieronimie, zwracać pilniejszą uwagę na słowa swoje! Gdy raz zaczną czeladnicy mieszać się do wyboru ławników, wszystko przepadnie. W czasie praktyki za lat młodych myślałem tylko o tym, by uskubać jak najwięcej z mienia mego pryncypała i jego żony, ale od kiedy mam własny sklep i żonę, rozumiem się na sprawach publicznych, związanych z własnymi.	Biją się albo igrają.	Umbra benedicentis Maledictus adumbraturUmbra benedicentis Maledictus adumbratur (łac.) przypomniały się słowa ilustrujące diaboliczną projekcję.	Wszelki duch chwali Pana Boga!... I zabił się?	A gdyby puścić wieść, że to Watyniusz kazał podpalić miasto, i poświęcić go gniewowi ludu?	Pani Foullepointe, o której twierdziłaś, że jest znudzona Karolem, bawi z nim od wczoraj rana w Ville-d’Avray.	O, złota panno Janino, dobrze, bo doprawdy nie wiem, czy mamy w domu owies; ale pani zaraz powróci, koniecznie, bardzo o to proszę, bardzo.	Ale czekajże, będę wiedział imię tej pani. Zawsze to potrzebne, może się przydać. Nawet powinniśmy to sobie obecnie wziąć za maksymę, że należy zwracać pilną uwagę na wszelkie, na najmniejsze drobiazgi.	Dosyć, to jest wstrętne.	Panno Kazimiero, litości! Niech pani ma wzgląd na mnie! On jest dziś chory, rozdrażniony, proszę mu darować!	A czy t o się tam znajduje?	Pewnie śpią ale się rozbudzą i niechybnie przyjdą waszmościów powitać.	Ne znajuNe znaju (ukr.) miasto i zamek w płd.-zach. części Ukrainy, ok. 140 km na południe od Tarnopola i Zbaraża; naturalna twierdza w zakolu rzeki Smotrycz opierała się oblężeniom tureckim i kozackim aż do 1672 r.; po panowaniu tureckim (1672–1699) pozostał w Kamieńcu muzułmański minaret przy katedrze św. Piotra i Pawła.	Czy wyobrażacie sobie, co się działo w tym olbrzymim kotlisku, gdy pełno było lawy roztopionej i gdy płyn ten, do białości rozpalony, występował aż po brzegi otworu jak metal stopiony po brzegi formy?	Nie, na saniach Na saniach z żaglami. Pewien człowiek proponował mi ten sposób podróży.	Znaczy, pewnie, znaczy ale od króla jest droga do króla...	Ach, dziś rano! Od tego czasu przeżył pan coś.	Chory jest, biedny chłopiec.	Sześdziesiąt dollarów, że ma brodawkę na nosie.	To i dosyć No, do widzenia.	A nieprawda wszystko to księcia Bogusława wymysły... Ale położywszy na stronę ową sprawę, powiadaj, co o tym człeku wiesz z jego dawniejszych czasów?Żołnierz, Odwaga, Szczęście	Mam przecie dwadzieścia lat, więc już od sześciu lat otaczają mnie wielbiciele. Prędko jednak poznałam ich wartość... A dziś wolę słuchać rozmowy uczonych kapłanów aniżeli śpiewów i oświadczyn eleganckiej młodzieży.	Posłusznie melduję, panie generale, że jestem fertig.	A to w jaki sposób?	Tak, to ja ja, zesłany przez Boga, abym czuwał nad panią.	Tak, i podobno tak skąpo na potrzeby swej Infantki dostarczają, że ciągle pożyczonemi pieniędzmi żyć musi.	Jeszcze imienia Boskiego wzywa, zuchwalec jeden!	Oto, Dorianie, lord Henryk Wotton, stary mój przyjaciel z Oxfordu. Opowiadałem mu właśnie, jaki doskonały z ciebie model, a ty wszystko popsułeś.	Ja także.	Jankiel ta wie wszystko zaraz, a może i nieco przódzi...	A przy tym o drugiej w nocy mam być tam...	Do Livorno.	E... ja chcę zaraz, teraz.	Ja dziękuję	Odebrałem bardzo złą wiadomość o Kromickim.	Co ty oszalałaś Maryś? hę?	Po co ty jego wołasz? On ma język urżnięty.	Uczciwie chłopcu z oczu patrzy; cóżeś ty za jeden?	Ach, tak! Prawda Wyszedł mi z pamięci dokładny przebieg całego zdarzenia. Tyś znalazł ją świadomie.	Ale teraz wyszłabyś...	Czy pozwalasz, Jadziu, palić?	Dobrze. Misja zostanie spełniona.	Nasi państwo zawsze lubią mieć coś nowego na stajni...	Ojcze kochany, wielkie w was serce, bohaterskie i święte...	Proszę zatem siadać.	Tak	Tylko zmiana form życia wytwarza nowe dusze.	Ani śpię, ani jem, ani robić mogę bezbez (gw.)	Gedroyć!	Jadł coś przed chwilą?	Jakiego ogrodu?	Lubię, tatku, takie ładne...	Możesz iść sam?	Mój Włodku...	No, jaką, drogie dziecko?	Oczywiście! przysięgam.	Prieš mane, palaidi barščiai buvo. Iš viso mandralų ne mažai. Kožnas norėtų būt ponu ant savo rankos, kožnas ieško nuopelnų, ir tokis ypač, kuris nenusėdo gerai ant arklo ir, kas tik kulnų nepakėlė, kišasi prie visko ir nori, kad visi neišmintingos rodos klausytų; aš jūsų visų nebijau.	Rozmaicie. U „Honoratki”, „Pod Papugą”, w taniej kuchni, jak można.	Skracam	Stryj Alojzy wskazał mi pokoik, gdzie leżały przykryte rogożą jego zwłoki.	Wszyscy!	Wybadałam Benedykta.
O tak Nie zawahałbym się powiedzieć, że to właśnie przyniosło największy pożytek niż cokolwiek innego na tym świecie.	Tak, kiedy jesteśmy młode, miewamy bardzo niemądre próżności! Podobne jesteśmy nieraz do tych ubogich młodych ludzi, którzy bawią się wykałaczką, aby wmówić w publiczność, że jedli dobry obiad.	Zobaczysz. Jak sobie to jeszcze lepiej wyobrażę, to ci powiem. Teraz ten słoń tak ryczy, że nie można się nawet rozmówić...	Bardzo śliczna myśl! Mówił pan już o tem z Niteczką? Wie pan co? W środku niech będzie perła, na znak, że ona perła. Teraz symbole w modzie. Czy ja panu mówiłam, że pan Świrski, jak jej dawał lekcye, to ją nazywał: „La perla?” A tak, mówiłam panu! Pan nie zna pana Świrskiego? On także... Mówił mi Józio Osnowski, że on dziś-jutro przyjeżdża. Więc to szafir, rubin, szmaragd i w środku perełka?... O tak! pan Świrski także... Czy pan będzie na pogrzebie?	No, to rozbierz się, jeżeli ci tak o to chodzi...	Tak jest.	Tak. Raz dostałem sztych w piersi, ale nie było w tym winy Dicka.	Ale też! Nie taka ja głupia. Jakby pan był z chłopów, toby pan był alfabeta, a nie doktór. Tylko ta stara, to taka wiedźma, choroba. Ona mówi, że panu zachciało się z dziedziczką z Czołnów żenić, ale, że oni, niby jejna rodzina, to nosem kręci. A że niby sama panna, to u niej pan nic mieć nie może, bo strasznie już dbająca. Żeby dopiero po ślubie. Jakby tak kręcili nosem, to coby się tak o ten ślub strzymywała! No nie?	Jak obficie i słodko spłynie kiedyś młodziwomłodziwo tak obficie i słodko niech obrodzą nam role! Cukier, trzcina, ziemniaki, ryż, konopie i len!	Tak.	Tak.	Widzę, co pana tu sprowadza, chcesz pan się dowiedzieć kto jestem? Nie będę zwodził pana i wręcz mu powiem, że nazywam się licencjat Samson Karasko i z tej samej jestem wioski, co Don Kichot z Manchy. Szaleństwo tego biednego szlachcica, który we wszystkich znajomych litość obudza, bardziej mnie od innych przykrość robiło i wytłumaczywszy sobie, że ozdrowienie jego zawisło od spokojności i pozostania w domu, postanowiłem sobie jakim bądź kosztem sprowadzić go na wieś, a już mnie to raz sporo kosztowało. Trzy miesiące temu przywdziałem w tym celu zbroję i w postaci błędnego Rycerza Zwierciadeł, spotkawszy go, wyzwałem na ostrze, pod warunkiem, że zwyciężony zda się na łaskę i niełaskę zwycięzcy. Miałem zamiar zapakować go na cały rok do domu, myśląc, że tymczasem będzie go można wyleczyć. Los jednak inaczej rozrządził, Don Kichot mnie zwyciężył i zamiaru do skutku nie mogłem doprowadzić. Don Kichot triumfujący odjechał, a ja z ran leczyć się musiałem. Pragnąłem się jednak spotkać z nim jeszcze w tym samym zamiarze i tym razem zwyciężyłem go, a ponieważ najskrupulatniej wypełnia wszystkie przepisy błędnego rycerstwa, przekonany jestem, że jak najdokładniej dotrzyma warunków walki, dał mi na to słowo. Wszystko już panu powiedziałem i proszę pana, żeby się Don Kichot o tym nie dowiedział, bo wszystkie usiłowania moje w niwecz by się obróciły, a biedak ten nie odzyskałby rozumu, który w gruncie jest doskonały, tylko nieco bzikami o błędnym rycerstwie pomieszany.	Dajże mi Boże takich oficerów jak najwięcej! Niczego tak panu Czarnieckiemu nie zazdroszczę, bo zresztą wiem, że i moje małe zasługi w pamięci ludzkiej nie przepadną.	Bzdury! Nawet stary Wurmt był zaskoczony pana wyglądem. Nie oszukałby pan idioty. Nawiasem mówiąc, oni wszyscy to banda idiotów, ale pański wygląd jest po prostu niemożliwy. A więc pana stosunki z nami zaczęły się od kradzieży tych rysunków francuskich armat. I dał się pan nakryć. To musiało być bardzo nieprzyjemne dla naszego rządu. Nie wygląda mi pan na sprytnego.	Zgadza się Tyle tylko, że to nie jest dom notariusza i nie ma tutaj żadnego hrabiego Lermy, który mógłby nam pomóc.	Prawda temu co rozkazywał całe życie, słuchać zrazu nie lekko; ale jakoś i tego nauczyć się można.	Nazywa się Gorajskim ale to jest un nome di combattimento.... to nie prawdziwe jego nazwisko.	To już Panu Jezusowi ostawmy, którego z nas i kiedy ma zabrać z tego świata Ino to wam przyszedłem powiedzieć, że nie musicie się już troskać o swego Staszka względem naszej Baśki, bo nie chcąc cudzego dziecka przeciw ojcom buntować, a swoje w cenie mając jak złoto, wyprawiłem dziewuchę z domu i już jej wasz syn, póki żyw, nie uwidzi.	Nie o chorobę tu chodzi, panie merze; ale pan równie dobrze umie leczyć kieszeń jak ciało; przyszedłem więc poradzić się pana w sprawie, jaką mam z jednym-tam z Saint-Laurent.	Powoli, powoli Jeśli pozwolisz, będę się ostrożnie obchodził z twoją kiesą. Gdyby zobaczono, że tak wiele naraz rzeczy kupuję, powiedziano by niezawodnie, że musiałem czekać z kupnem na twój powrót...	O nie, za pozwoleniem, mam dla ciebie, ważniejsze przeznaczenie; jeśli pojedziesz, to na północ... a nawet, mówiąc po wojskowemu, internuję cię w pałacu. Bądź łaskaw nie oddalać się na dłużej, mogę cię potrzebować w każdej chwili.	A więc pogrążył się: miłość jest to jedyna szansa, jaką mają głupcy, aby uróść we własnych oczach	W biurze nie zdążyliśmy się dziś nagadać. Jakże tam w Zakopanem?	Gdyż pani de Launay, jako dama usługująca królowej przy toalecie, szukała brylantów wszędzie w ciągu dnia, udając zaniepokojenie wielkie, a nie znalazłszy, zapytała królowej, co się z niemi stać mogło.	Może by się i nalazły Mam cosik gotowego grosza, jeno zrachować nie poredziłam, ale może by chwaciło...	Nie chcę! Zdrzemnąłem się i zmora mnie dusiła. Co tam nowego?	Nie, powiem mu, że takie jest moje postanowienie, i z godnością wyjdę z pokoju.	O, brat nie mówi wcale o tym kamieniu, chociaż oszacowano go na sto tysięcy franków. Chciał przez to powiedzieć, że przedmioty w sakiewce są naszymi relikwiami po aniele, o którym przed chwilą mówiliśmy.	Proszę pani ja mieszkam na przedmieściu Saint-Marceau, nie mam pojęcia o tego rodzaju wydatkach; co pani nazywa szalone wkłady?	A nie boi się pan zawodu?	Czy jestem twoim chelą, czy nie? Czyż nie jestem podporą twych starych nóg w podróży? Daj mi pieniądze, a oddam ci je o świcie.	Już ci nie wystarcza niezachwiana pewność w twą ludzką przebiegłość. Do pomocy wzywasz nadziemską tajemność. Bzik religijny i ciebie opętał!	Myślę, czy biedniejsza wieś w tej parodii, czy ludzie, którzy innej nie widzieli.	Lepszego już nie ma. Ale wsiadam na mego konika, prawda? Miałem mówić o wielebnym Horacjuszu.	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że tu jest sień w obcym domu.	A więc siedem sprzysiężonych armii pokonało tego człowieka; cud boski zwrócił mi tron moich ojców po dwudziestu pięciu latach wygnania; przez te dwadzieścia pięć lat studiowałem, badałem, zgłębiałem ludzi i sprawy Francji, ziemi, która była mi obiecana, aby w jednej chwili, kiedy już osiągnąłem cel moich pragnień, ta siła, którą już dzierżyłem w ręku, wybuchła i rozerwała mnie na strzępy!	Nie wrócił, panie oberlejtnant.	Nie, Pencroffie ale dlatego, że jesteśmy tu z dala od wszystkiego, co człowiek kocha najbardziej na świecie: od rodziny, od przyjaciół i od kraju ojczystego.	O! Mnie się widzi, że i pani umie wzorki zbieraćwzorki zbierać (z kogoś) (daw. pot.)	Poślemy cię do szkoły. Co potem, zobaczymy. Kimballu, przypuszczam, że chciałbyś być żołnierzem?	Więc zaopiekuj się mną.	Wyjrzyjmy do sieni chciałbym pojrzeć na onego.	Wżdyś chyba nie zapomniał, jako cię miłościwy pan pięknie pochwalił? A żeśmy cię dopiero wczoraj naprawdę poznali, że nasze serca k’tobiek’tobie a. ku tobie (daw.)	Z Tatarami? Bójże się Boga, panie bracie, toż to lud dziki i niesforny.	A w jednej cukierni jest choinka.	A, Madzia... Jak się masz?	A, no to jemu się należy bukiet.	Aha! Czyś nie upatrzył jeszcze miejsca dla kuzyna mojej żony?	Bo mu jego służebna kondycja w pamięci zostanie, i mścił się będzie za nią na tobie, choćbyś mu same dobrodziejstwa świadczył.	Co to jest?	Czy macie już miejsce po Borowieckim?	Dopóki nie ujrzę Zielonego Promienia!	Gotówka jest?	Mają pistolety i szable Nie, to kiepski pomysł. Muszę porozmawiać z ich hersztem. Słuchaj no, Benie Ali!...	Milczeć, do licha	Mój Hans jeszcze nie miał stolca. Posłałam po lekarza.	Nikt was nie oszukiwał. To nie była żadna próba. To była robota!	O nią mniejsza, choć jej propaganda może kosztować panią Latter kilka uczennic. Gorszy jest skandal jej syna z jakąś guwernantką, o czym słychać w Warszawie.	Och, radość jego jest według mnie bardzo znacząca i potwierdza moje spostrzeżenie: Lucjan jest próżny.	Pokażcie mi choć jednego z komitetu fabrycznego, o nic mi więcej nie chodzi. Zostawię wam tu sto rubli zastawu	Wybornie, uczony Conseilu. Owóż między tymi skorupiakami uszka morskie, trydakny, muszle włókniste i wszystkie inne, wydzielające perłową masę, to jest ową materię niebieską, fioletową lub białą, która zdobi wnętrze ich skorupy, mogą wydawać perły.	Zapraszam cię do siebie Czekałem twojego powrotu z niecierpliwością.	Mój Boże, jakież to śliczne! Mam nadzieję, że pojadę kiedyś za granicę, ale wolałbym widzieć Rzym niż szereg	Przeciwnie, bardzo dobrze rozumiesz. Ale jeżeli nadal chcesz okazywać złą wolę, to dodam, że straciłem siedemset tysięcy na pożyczce hiszpańskiej.	A więc ja jestem tylko współpracownikiem okolicznościowym. Posyłam na prawo i na lewo artykuły, które mi drukują lub odrzucają, zależnie od okoliczności.	Chciałbym mieć paniczów w swej kompanii! Dałbym ja wam szkołę!	Czego tam?	Dziękuję Byłoby to doprawdy zaskakujące, gdyby mężczyzna pochodzący z rycerskiego rodu książąt sabaudzkich był nikim innym jak pospolitym, morskim złodziejaszkiem.	Jakek wyżył? He, bracie, powiem ci, jako... Mas tu siedzieć ale cobyś wiedział: syćko przetrzymies, ino trza wiedzieć sposób.	Krew? To przecież czerwony płyn, co wsiąka w ziemię i ma niemiłą woń.	Mam wielką ochotę.	Przypuszczam, że o pieniądze Zresztą, siadaj i mów, o co chodzi. Dzisiejsza młodzież wyobraża sobie, że pieniądz to wszystko.	To znaczy że według pani mężczyzna powinien być gburem...	Boże!	Byłbym chyba bardzo niewdzięcznym!	Całkiem możliwe	Co wam?	Cóż ci brak?	Dobry był chłop, ale zawzięty. Tereska domadoma (daw., gw.)	Ej... spaceruje z nią i z jej bratem po lesie, potem siedzi w świetlicy, a ona wygrywa mu na fortepianie, bo i to umie... ej, to wielka dama, panna Christensen.	Gross-familien-Pleiten-fest	I to, i co chcesz!	Jeszcze, babciu, o szczurach.	Kaprysy rozpieszczonego dziecięcia	Marysiu!	Moich rąk dwoje, i opieka Boża, i modlitwy matki...	Myślę ci je oddać, kochany Athosie.	Młodych Aryjczyków, którzy w wolnych chwilach wyciągają portmonetki z kieszeni?	Nadzwyczajnego człowieka?	No cóż będziemy mieli Północny Przylądek Szczęki i Południowy Przylądek Szczęki.	No, dosyć, rozumiem. A teraz chcecie znaleźć robotę w fabryce?	Od cumowiska za szperkiem.	Pieśń wody	Poszłabym z tobą.	Proszę pani, znam i ja dzieci	Taki był ordynansordynans (z łac., daw.)	Tylko przyspieszyła.	Własny mąż!	Właśnie. I jeszcze muszą być pomalowane na czarno albo na żółto, jak pan zechce... I ile może kosztować taka ławka dla czworga dzieci	Za zamordowanie pana arcyksięcia!
Krytyka artystyczna i polemika są czymś zupełnie zbytecznym, ponieważ chodzi tam tylko o to, czy dane coś podoba się czy nie. Co tu o tym w ogóle można powiedzieć. Te rubryki w ogóle powinny być skreślone. Nie wiem, czemu pan tego broni, nie będąc nawet artystą. Sport odrodzi ludzkość, która potrzebuje antydotu na złe uboczne skutki kultury. W sporcie jest przyszłość rasy ludzkiej...	A tak jest tak nie inaczej a co dziwniejsza to, że Chryzostom kazał się pochować wśród pola, jak poganin jaki, tam pod skałą, gdzie bije źródło, bo tam, jak sam mówił, pierwszy raz ją ujrzał. Polecił nadto przy śmierci wiele innych rzeczy, jeszcze dziwniejszych, ale ich nie wykonają, bo organista powiada, że strasznie pogańskie i zły przykład by dały, ale Ambroży, kolega i przyjaciel nieboszczyka, co to także po pastersku się nosi, chce koniecznie, żeby wykonano, co Chryzostom polecił. Cała wieś o niczym innym nie gada i zdaje się, że Ambroży razem z innymi pasterzami, przyjaciółmi zmarłego, postawią na swoim i pochowają go jutro z wielką ceremonią w miejscu żądanym. Będzie to śliczne widowisko, muszę i ja tam pójść.	A to waść nie nosisz szabli przy boku?	To nie prostota, mamusiu To coś innego... czegośmy jeszcze... czegośmy jeszcze nie osiągnęli.	Absolutnie, panie dyrektorze, ale to do niczego nie jest potrzebne...	Już to mama od kilku dni nie jest zdrowa	Złapać takiego i całą kupą choćby zabić, to i kary nie ma, bo wszystkich to by karali?	Nie bądźże głupi! Cóż to?... obejdziesz się bez baby na gospodarstwie? Nie ożenisz się to nodalinodali (gw.) pół roku.? Nieboszczka zmarła, i kaput! Ale żeby mogła się teraz ozwać, sama by ci pedziałapedziała (gw.)	To nie moja wina Nie moja wina, że ci, z którymi łączą mnie stosunki, domagają się, ażebym sklep sprzedał. Prawda, że społeczność straci, ale też i społeczność chce tego.	To co! powiem ci tylko, że się tu cało nie osiedzisz!	Cały dzień? A gdzież cię to chowano, mój żaczku, i w jakiej szkole gościnności uczono? Cały dzień. A to by mi się podobało! Pokąd weselne gody się nie odprawią, a rycerstwo i insze pany nie odjadą, ma się lać wino jako ta rzeka. Niech lud pije za zdrowie i pomyślność najjaśniejszych i miłościwych gościł	Jak to, czy pamiętam? Przecież to nasze dobrodziejki, nasze wybawicielki! Mój ojciec do śmierci je błogosławił i mnie kazał się za nie modlić.	Nie, to z pojedynku. Fraszka! Czy mogę panu służyć cygarem? Prosto z Hawany...	Nie, pani! Za dobre słowo wdzięczny będę, ale nic mi nie trzeba!...	Ciężka robota! I ja próbowałam jej trochę, ale nie udało mi się.	Niech mama da pokój, wiem co robię. Fryc jest zwykłym bydlęciem, które nie pilnuje fabryki, tylko ciągle knajpuje, a przed Bertą gra rolę nieszczęśliwego, któremu się nic nie wiedzie, który się zapracowywazapracowywa	Niesłusznie. Wówczas powierzchowność moja przypominała bandytę. Ale byłem porządnym człowiekiem. Czy jest pani pewna, że dzisiaj pod powierzchownością przyzwoitą nie kryje się łotr?	A więc, gdyby wielmożny pan mieszkał jak my w Livorno, posłyszałby od czasu do czasu, że stateczek wyładowany towarem lub piękny jacht angielski, którego spodziewano się w Bastii, w Portoferraio lub Civita Vecchia jakoś nie dotarł tam wcale i nikt nie wie, co się z nim stało	Nie weźmie ci za złe, że nie dotrzymujesz obietnicy, bo sam często zawodzi. Proszę cię, nie chodź.	Nie mów mi: panie. Mów mi... tak jest, miałem być mężem twojej matki, więc mów mi odtąd: ojcze...	Kapłani będą moimi sługami, nie ministrami...	Kto z nas ich nie miał!	Nie mów...	Nie wypada córkom dygnitarzy podróżować w ten sposób w karecie, w lektyce i z przyzwoitym orszakiem możecie odwiedzić swojego ojca.	Ale, panie Czepiel, tknął mego syna. A przecież to było takie proste: uznawaliście, że mój syn niesłusznie Dominiaka wydalił, należało do mnie przyjść i powiedzieć, zamiast doprowadzać do takiego skandalu. Nie spodziewałem się tego, że na starość doczekam się takich od was dowodów życzliwości.	Nasza wina... Nasza wina!... Nie możemy odmawiać ludziom prawa do zdobywania stanowisk, ale możemy bronić własnych.	Droga stryjenko, nie ma obawy, wziąłem, zdaje mi się, wszystkie swoje rzeczy. Pozwól, stryjenko, abym ci życzył dobrej nocy i kuzyneczce także.	Ech, nie ma nikogo	Nie każdy jest świnia, choć bywa bez chleba.	Nie ma pani tu żadnych fotografii.	Więc zdrów nie jest?	Jeżeli po mnie posłał, to na pewno po to, aby wypytać, co się tam stało. Co mam powiedzieć?	Powinien być dobrym fabrykantem. On trochę chory na idealizm, ale po pierwszej plajcie, niech tylko na niej dobrze zarobi, to się wyleczy.	Na rękę się wyzywać na Zamku nie wolno! Chyba kto chce gardło dać! Z Dobkiem nie żarty.	To znowu co innego Żydzi, moim zdaniem, są najgenialniejszą rasą w świecie, a przy tym moją rasą, więc ich podziwiam i w gromadzie kocham. A co do porozumienia ze Szlangbaumem... Bój się Boga, Stachu! czyby to była rzecz rozsądna z naszej strony, gdybyśmy się żarli między sobą wówczas, kiedy idzie o uratowanie tak świetnego interesu jak spółka do handlu z cesarstwem?... Ty ją rzucasz, więc albo runie, albo złapią ją Niemcy i w każdym razie kraj straci. A tak i kraj zyska, i my...	Madzia jest dobra dziewczyna: nie mogę zapomnieć, że uratowała mi życie i że najwięcej okazuje mi serca spomiędzy wszystkich moich znajomych... Ale muszę jej natrzeć uszu za ten koncert, który przyprawił mnie o nieprzyjemności i ciężką chorobę...	Moja droga... proszę cię o to!...	O tak, księże proboszczu! ufam w miłosierdzie tego Boga, w którego całe życie wierzyłam gorąco. I jakiż-by On był ojciec ludzkości, gdyby się nie zlitował nad biedném sercem matki!?	Na flaki rekina! Będziemy kuśtykać po przejściu przez ten oset! Leśni czarodzieje powinni byli umieścić przy wejściu do lasu tabliczkę z napisem: „Przejścia nie ma!”.	A pan myśli, że ja tego nie robię?	O, nie ja pierwszy. Przede mną robiono w tym kierunku wiele prób...	Obroni mnie, gdy zechce, Bóg, jeśli nie, potrafię umrzeć...	Rzeczywiście uważajmy, żeby do niego nie wpaść.	Nic z tego nie rozumiem. Niech Messua opowie wszystko, jak było.	No, no. Przecie jest lewica, jest prawica. Jakże wy tego nie wiedzieli?	A dla miłości mojej, czy to samo mi obiecujesz?	To rękaw z batystowej sukienki, w którą Niewiadomy przebrał policjanta. Policjant urwał i schował na pamiątkę.	Pani się zemści?... Ciekawam bardzo... bo jabym nigdy, nigdy nie darowała.	Po prostu gdy stykam się z czymś niezrozumiałym, z czymś, co pod pokrywką niezwykłości może kryć jakąś ohydę, szybko przechodzę mimo. Wolę zachować przeświadczenie, że świat jest piękny, a postępowanie ludzi szlachetne i mądre. W ten sposób ratuję siebie przed wszelkim brudem. Przechodzę mimo i choćby mi najbardziej zależało na wniknięciu w nieznane	Ale tamci będą się bronić.	Tak, opowiem panu wszystko; ale niech pan zabierze stąd najpierw tego młodzieńca, zbyt krępowałaby mnie teraz jego obecność.	Dla Boga! co się z nim dzieje?	Dlatego też właśnie uprzedzam Waszą wielebność o tem, co się przytrafiło; kto inny mógłby donieść fałszywie i wina cała na nasby spadła.	Domyśli się, że... A teraz, co ja mam zrobić?...	Wezmę ją jutro przed się na koń i tak pojedziem	A wy się tym cieszycie	No i cóż, czy możemy wziąć się do nosorożca?	Okropność! Zdaje mi się że spełnię ostatnią wolę mego kochanego nieboszczyka, jeżeli poproszę pana, ażebyś...	A jak się mają dzieci Gitl-Hudl, oby zdrowe były?	Bociek, Jezu a dyć się rucha kiej żywy! naczynie, kubek, kubełek., przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.	Bój się, człowieku, Boga	Ech, co tam!...	Kto tu jest?	Wiek nasz przeznaczony jest dla szczytnych polotów ducha...	Nic... nic... przecież ty żenisz się, Olesiu!	A zatem chodźmy z nimi, u góry czeka na nas dziesięć tysięcy piastrów.	Idź, nocuj w zamku! Idź, wyciągnij za łeb Lachów z okopu, jakeś mi obiecywał!	Nic prawie	No, z tym Grzesikiem	Ten człowiek sam podniósł rękę na siebie.	Że reżyser każe dać po drugim...	Życie mi tu zmierzło do cna	A ot, właśnie przez dziedziniec idzie; podejdźcie k’niemuk’niemu (daw.)	A ty wiesz?	A wiesz, jakeśjakeś (...) powiedział	A zresztą...	Ach panie, pańskie dowodzenia fizyczne...	Aš ir noriu taip daryti Žadėjau prašyti tamstos, kad mokytumei mane ne tik tą žiemą, bet dar antrą ir gal dar ilgiau... Norėčiau mokyti kitus vaikus mūsų sodžioje... Žiemą galėčiau...	Bóg, Dama	Dała jaką?	Gdzież pani chce jechać?	I bardzo pomocny. Swoją drogą, radzę ci: pomyśl o pani Stawskiej, bo...	I jakże?	I szacunek dla siebie.	Jazdę słyszę.	Król mi permisjępermisja (z łac.) mówił Kmicic.	Kwardakwardy (gw.) mruknął Kłąb.	Moje folwarki...	No cóż?	Ona.	Podwyższyli ci gażę?	Przedziwnie babunieczku i piłem ogromnie jak gąbka...	Prześlicznie i koniec?	Spowiedź, Wierzenia, Walka rzekł wesoło pan Andrzej, ściskając księdza	Takiego ta wiązać...	Tom każdemu z osobna pomacał żebra i poniechałyponiechać	Wiwat Kozioł nadleśny!	Wszędzie, czuję jakby okropne skurcze.	Śmiało, śmiało, kolego!	Żądamy Karoliny Backson, która najpierw nosiła nazwisko hrabiny de La Fere, następnie lady de Winter, baronowej Scheffield.
To poszło z tego, że jesteście skończonymi osłami i nie macie dość rozumu, żeby odróżnić uczciwe powietrze od zatrutego, a suchy ląd od obrzydliwego, zapowietrzonego bagna. Uważam za rzecz wysoce prawdopodobną że wszyscy pójdziecie do diabła, zanim przywykniecie do malarii. Obozować na trzęsawiskach... Słyszane rzeczy! Silver, tobie bardzo się dziwię. Jesteś rozsądniejszy od wielu, wziąwszy was wszystkich razem, lecz zdaje mi się, że brak ci podstawowego pojęcia o higienie. No, dobrze! Dobrze, na dziś wystarczy. A teraz życzyłbym sobie za waszym pozwoleniem porozmawiać z tym chłopcem.	Chciałbym sam móc polegać na sobie Chodźmy, panie Gray, mój powóz czeka, odwiozę pana do domu. Do widzenia, Bazyli. Popołudnie dzisiejsze było bardzo ciekawe.	Pracuje poczciwiec, na dobre sobie wszędzie zasłużył imię. Każdy mu sprzyja i on każdemu pomóc gotów. Słowa skargi nikt jeszcze z ust jego nie słyszał, ale siostra moja utrzymuje (niech to pomiędzy nami zostanie), że już po nim.	Onić to, oni Jedno mąż, drugie żona; musieli kogo zabić albo kościół okraść, katu głowy oddali, a teraz pokutują za grzechy, a jakże! Ino lepiej o tym nie wspominać ani drugi raz tu nie przychodzić... a nuż się spostrzegą, że ich kto wypatruje, ho, ho, ony takich ciekawców nie lubią... już ja mam dosyć na całe życie! Chodź, Nastuś, do izby!	Raczej reconquistareconquista (hiszp.) Wyobraź sobie: ja konkwistador, następca Kolumba, CortezaCortez, właśc. Hernán Cortés (ok. 1485–1547) hiszpański konkwistador, zdobywca imperium Inków (w zach. części Ameryki Południowej)., LoyoliLoyola, Ignacy (1491–1556) gorący i suchy, pustynny wiatr płd. występujący w Afryce Płn. i na Półwyspie Arabskim, wywołujący burze piaskowe. zadzierżyste rozpętać pragnę w łbach ludów powszednich. Zgliwiałych wierzeń ikony złociste, sekciarskie kokony, zabalsamowane marzenia wieczyste wskrzesić muszę, schłostać i gnać na oślep w międzynarodową wędrówkę miłowań, w pielgrzymkę do źródlisk, gdzie sens żywobyciażywobycie rozsyłanie na wszystkie strony., żmuda.	Naturalnie Dostałem wczoraj wiadomość, że ojciec mój jest chory. Burza była taka, że nie mogłem pójść, więc idę dzisiaj z samego rana. Idę na przełaj lasem, żeby sobie skrócić drogę.	Pozwolisz mi któregoś dnia, na pewno?	To na jedno wyjdzie. Co do mnie, wyznaję, że jakiegoś Heroda miałbym ochotę ot tak w ręku trzymać (tu Połaniecki otworzył palce, a potem ścisnął je w pięść), ale z takim gołębiem, jak pani nigdy. I miał słuszność. Oto ciekawym, jaki będzie Maszko dla swojej żony. To twarda ręka.	Różne typy, wie wuj, u nas w PIP-ie się przewijają, takie różne dzwony, lichtarze i organki. Ale, jak wuj o niczym nie sły­szał, to na pewno plotka. A jeszcze wczoraj wieczorem, tu przy tym samym barze, jeden aktor przysięgał się, że to prawda.	Stał jeszcze chwilę król, zwrócił się powoli i wyszedł milczący. Na progu zachwiał się, odwrócił, spojrzał, i nie mówiąc słowa, wrócił do swej komnaty.	Wiele się na to składa, że jéj na świat nie chcę wypuścić Ja sam naprzód nie jestem nią zaspokojony i marzyłem cóś więcéj, cóś straszniejszego grozą. Mój krajobraz przy kilku słowach Dantego mdłym mi się wydaje. Powtóre, cóżby powiedzieli Włosi, gdyby im obcy człowiek śmiał tknąć ich poetę? Wiész pani zapewne, że w Niemczech niewolno się Faustowi Gounoda nazywać inaczéj, jak Margaretą. Zdaje się im profanacyą, że Francuz śmiał się porwać na to, czego żaden z nich nie wyśpiéwał. Tak samo byłoby i zemną, gdyby wśród tego krajobrazu ujrzano maleńką postać wieszcza, utopioną w téj puszczy. Wreszcie, pani... jestem samouczkiem, studyowałem wszystkich mistrzów, ale nie uczyłem się u żadnego. Jakże wystąpić z pracą dyletanta tych rozmiarów i takiego zadania? Nie malowałem tegokrajobrazu dla nikogo, tylko dla siebie. Opiérałem się bardzo długo pomysłowi, który, jak zmora, piersi mi dusił, sen odganiał, ochotę do życia odbiérał... Musiałem wkońcu uledz nie pokusie, ale nasłaniu jakiegoś złego ducha, co pragnął mnie dowodem méj bezsilności upokorzyć.	Dobrze! skoro więc wyjechała z Paryża, a ty pewny tego jesteś, d’Artagnanie, nic mnie już nie zatrzymuje, i gotów jestem z tobą pojechać... Dokądże teraz idziesz?	To ci sami, o których miałem wiadomość, że po wołoskiej stronie plądrowali Perkułab musiał ich tam nacisnąć, więc się do nas wymykają; ale tam samej ordy będzie ze dwieście. W nocy się przeprawią, a świtaniem im zastąpim. Pan Motowidło i Mellechowicz będą od północka gotowi. Stadko wołów na przynętę podegnać, a teraz do kwater.	Pan z życiem uszedł, a mnie kum mój, co go mam między Zaporożcami, życie ocalił i uciec pomógł. Do Łubniów sam z własnej myśli jadę, bo i nie wiem, gdzie się schronić.	Nazywa się Gorajski ale to nie jest prawdziwe jego nazwisko. Rodzina tego imienia była w kraju, to wiem, ale nie w naszych stronach, nie na Wołyniu, zkąd pan Wiktor zdaje się pochodzić, bo zna tam wszystkich.	Bo kiedy gwiazda dzienna opisuje tak wydłużone spirale, trudno dokładnie zmierzyć wysokość jej nad widnokręgiem i narzędzia narażone są na poważne zboczenia.	Cóż to? Przerobili i ciebie na romantyka?	Na to trzeba być bogatą	Rozmaicie. Z dwoma widuję się niekiedy, w przelocie, i rad z nich jestem. Dobrze się sprawiają, karjery robią niezbyt świetne wprawdzie, ale na ich zdolności wcale niezłe. Jednego zresztą sam wywindowałem na jaką taką górę; ale z Kaziem... pamiętasz Kazia?	To prawda i jak zawsze tak i tym razem miałeś słuszność, panie kardynale; lecz królowa niemniej na mój gniew zasługuje.	To źle, mój chłopcze. Młody człowiek powinien mieć i utrzymywać dobre stosunki towarzyskie, zwłaszcza, gdy ma do nich prawo. Kto się potrzebuje piąć, to co innego, ale ty, jako Połaniecki, możesz wszędzie bywać. Ja ci to powiadam. Z Marynią wiecznie mam te same historye. Dwa lata temu, gdy skończyła ośmnaście lat, zawiozłem ją w zimie do Warszawy. Rozumiesz, że tego się darmo nie robi i że to wymagało pewnych ofiar z mojej strony. No i cóż? Siedziała po całych dniach u pani Emilii i czytawały książki. Dzikus mi się urodził i dzikus pozostanie: możecie sobie podać ręce.	A ten narzeczony starej nie czepia się już?	Co mnie to może obchodzić w tem tkwi przedewszystkiem zrzędzenie starego pedagoga na nowsze czasy.	Nie, nigdy. Napisał do mnie kiedyś, żebym poprosił księcia de Mouchy i paru innych, aby głosowali za nim w „Jockeyu”, gdzie przeszedł zresztą śpiewająco.	Ale cóż was do tego skłoniło? Przecież wy zupełnie nie jesteście socjalistą! Jak was wykryją, to was przecie powieszą. I za cóż wy będziecie się poświęcali, kiedy nie wiecie...	Biedna kobieta! ale pewno nie czuje swego nieszczęścia!	Ciszej waść mów, na rany boskie! bo służba co usłyszy i jeszcze Krzysi doniesie, a ona i tak ledwie żywa.	Masz tobie! lecz jeżeli mamy iść na śmierć, chciałbym przynajmniej wiedzieć, dlaczego?	Paniczki miłe... gdzie tak pilno? A to biegną na złamanie karku... Stójcież! Okropności się dzieją!	W takim razie wszystko to nie doprowadzi panienki do niczego.	Wypijmy na ten smutek! Co to za trójniak!	Więc proszę nie zwlekać, bo zdaje się, że zaraz skończy obiad. Ale co w niej aż tak ciekawego?	Tak, nic. Chciałem tylko powiedzieć, że nie każdemu się tak uda jak tobie. W żonie masz nie tylko kobietę, ale towarzysza, przyjaciela, duszę bratnią, która z tobą czuje i myśli.	Nie trzeba, niech pan tu zostanie i postara się, aby chory wypił resztę tej wody. Ja sam po nią pójdę.	To ja, sługa jego, z kamieniem u szyi do wody cię cisnąć każę.	A i to prawda Wy, panowie gdańszczaki, nie bardzoście się w nim kochali, nagrzeszyliście z tej okazji kryminalnie, naścinaliście głów niewinnych...panowie gdańszczaki (...) naścinaliście głów niewinnych...	Ach, Ludko jakże ja żałowałam, że ciebie tu wcześniej nie było! Ojcowie opowiadali takie ciekawe rzeczy o swojej podróży, zupełnie jakbym czytała żywoty świętych. Gdyby ojciec chciał choć trochę opowiedzieć mojej przyjaciółce...	Ja nie dopuszczę, żeby ociec mieli dziadować.	Może być, ale ja w tym samym mam szczególne zdanie, i ot tak, tańczyłbym do śmierci. Żebym był pani narzeczonym, zabroniłbym pani tańców.	Nie długo; słuchałem, jakeś grał. Gdybym był tutaj, zaraz mógłbym zobaczyć, jak śmierć tańcowała wokoło, że się aż obrazy wykręciły. Wszakże wszystko prawda, coś mówił?	Nie słyszał ja nic. A choćbym i słyszał, tom ja nie pachołek burgemeistra, jeno socjuszsocjusz (daw., z łac.)	Niech się pani nie boi!... Mecenas ma niewinną manię wróżenia z rąk	Panie Nikodemie, doprawdy nie rozumiem, co to wszystko znaczy?	To dobrze, bo jak nie, tobym zrobił z pana nadziewaną bananami pieczeń.	Dobrze, dobrze Szczęście, że się nie strzela, bo samo powietrze łeb by ci urwało.	Giną już!	I nic ci go nie żal?	Linus umiera. Dlatego nie wzięto go.	Masz przecie listy arcykapłanów do Asyrii...	Nie dam, bo klucz nie twój, rozumiesz, prajdochoprajdocha	Niezupełnie ot, kazał może wrzucić do rzeki ze trzydziestu bogatych właścicieli, którzy uchodzili za liberałów.	Przyjacielem? A nie podał swego nazwiska?	Słowa twoje, panie, są słodkie jako grono winnej macicy i jako figa dojrzała, albowiem Jehowa napełnił dobrocią serce twoje. Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem, a jednak wysłańcy nasi nie nazywali go bogiem, przekładając śmierć samą nad obrazę Zakonu.	Tak, ale nie z prostą dziewką ukraińską!	Tedy on rzekł głosem poważnym i z wzniesionymi jakby do błogosławieństwa rękami:	Zdrowi! zdrowi! Hala z ciocią pewnie o tej porze w szpitalu przy rannych. Chcesz? Pójdziemy do nich.	Dobrze, dobrze. Nie mówiłeś im, dokąd jedziemy?	To jest coś zupełnie innego, i w ogóle to nic nie jest!	A dlaczegoś ty mi powiedziała, że Joasia.	A skąd ty, Beppo?	Ależ to krzywda dla...	Ależ, kochanie, czemu płaczesz?	Co to tak huczy?	Dobrze Będzie pan miał albo wolną drogę, albo otwartą walkę.	Ejże, wróciłeś więc, Edmundzie?	Ja szczęśliwa?	Jak pani rzeczywiście mało zna to, co pani mieni ludzkiem zwierzęciem.	No, chociażby ty, przez pół.	Pani się zamęcza z tymi chłopakami...	Róbcie gałki, śpieszcie się!	Skoroś jej ślubował, to jej służ, bo jest taki rycerski obyczaj.	To doskonale! Czy jest tam teraz?	Tu właśnie cały błąd! Ja ufam ślepo memu Dickowi.	Wy, mnie?	Wynika z tego rzecz następująca: ponieważ daję ci czwartą część zysku, powinnaś mi zwracać czwartą część tego, co tracę; a jedna czwarta z siedmiuset tysięcy to sto siedemdziesiąt pięć tysięcy...	Zakładamy fundamenta; przygotowujemy się.	A tak, prawda! Wypędzacie don Carlosa z Hiszpanii.	Ale czy Ayrton powiedział prawdę?	Ale, naturalnie, że odłożymy Wyprawa niegotowa.	Ani nienawiści!	Bo uciekł.	Cóż mam zrobić?	Gospodarz, Gość odrzekł pachoł.	I cóż z tego będzie?	I kiedyż wyjeżdżasz?	Kiedyżeś znalazł plan?	Kto je zjadł?...	Nic.	No to i cóż? zapytał Rupert	O jakiej chałupie prawisz?	Owszem, bo dali swobodę rozwodu.	Pan ma seraj?	Pochodzisz z Judei?	Stanko.	Szkoda!	Słuchaj Misiu!	Tam	To twój wujaszek, Scro-o-ge!	Wejście od tyłu musi być wygodne.	Zejdź między nas!
Ależ wcale nie Teraz znowu wpada w drugą ostateczność! Więc już człowiekowi nie wolno mieć przyjaciół? Och, młodzi, młodzi, wszystko mieszają. Trzeba będzie od nowa cię wychować, moje dziecko. Otóż przyznaję, że ten wypadek (a znam wiele takich), mimo iż staram się zachować umysł otwarty dla wszystkiego co niezwykłe, wprawia mnie w kłopot. Jestem może bardzo zacofany, ale nie rozumiem zwłaszcza w tym świecie robotniczym, gdzie to jest źle widziane, gdzie się kryją przez miłość własną	Proszę mnie nie uważać za zupełnego głupca! Jeśli przypuszczenie moje wydaje się niesmaczne, nie wynika stąd jeszcze, by miało być jedynem. Detektyw musi rzecz ujmować z różnych punktów widzenia i założę się, że znam teorję pańską.	Myli się mecenas Nie jestem złodziejem...	Nudne? Wcale się nie nudzę.	No właśnie Jak się te potwory zaczną bronić, będzie źle. Zrobiły to po raz pierwszy... Psiakrew, to mi się nie podoba! Nie wiem, ale... chyba jednak nie powinienem był wpuszczać tego kapitana do pana Bondego!	A cóż, panie wójcie cóś mi się widzi, że ani dwór, ani gromada nie ma ochoty chaty dla mnie stroić; od dnia do dnia zwlekają, i nic z tego nie będzie.	Ona nie mnie uchybia ale acanu, powtarzała Dobkowi. Cóż to jest to unikanie, odsuwanie się, uciekanie odemnie... Nawet przemówić nie raczy...	Prawda lękam się, aby wiatr powstający nie napędził nam tych chmur i nie zasłonił całego nieba.	Dosyć tych życiowych roztrząsań Ani ksiądz, ani ja nie zrozumiemy nigdy istoty afer mojego ojca. Zostawmy go w spokoju. Jako człowiek życia jest ksiądz naiwny jak małe dziecko. Ja chcę mówić o tym, w czym naprawdę objawia się twoja siła. Wiem, że jako kobieta nie istnieję dla ciebie zupełnie. To już imponuje mi bardzo...	W naszych krajach północnych kobiety nie przebierają się!	Żartuję, ale na to może wyglądać. Przecie gdyby kochał się w tobie, nie pozwoliłby mnie sprzątnąć ciebie sprzed nosa...	Miałam taki zamiar, ale wujenka zażądała stanowczo, by ślub dziś się odbył. Nie chciała słyszeć o przełożeniu terminu...	Pozwólcie mi mieć nadzieję, że się to zmieni	Dobrze ponieważ poczuwasz się do winy na równi ze starszymi braćmi, razem z nimi poniesiesz karę. Od dziś do końca lata co dzień dwie godziny będziecie poświęcać pracy pod kierunkiem pana Martin. Poproszę go, by się postarał nagiąć wasze umysły do zastanowienia i by wzbudził w was poczucie odpowiedzialności, którego nie macie. Tyle razy winy były wam darowane, że spodziewałem się po was większej wrażliwości sumienia. Możecie iść, zasmuciliście nas poważnie i już wiem, że w przyszłości nie możemy polegać ani na waszym rozsądku, ani na posłuszeństwie.	A, ty przeklętniku... łotrze jedenl Co tu chciałeś wypatrować? Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? Ciekawyś? Zapłacisz za ciekawość! No, przeżegnaj się przede śmiercią!Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? (...) No, przeżegnaj się przede śmiercią!	Skąd się ogień wziął, patrzta ino?...	Zazdrość, Pozycja społeczna mówiła Małgosia, przyglądając się dwóm zszarzałym sukniom.	A co widzisz teraz, Najjaśniejszy Panie, do czego są zdolni nieprzyjaciele moi; dwiema wojnami ci grożą, jeżeli mnie nie usuniesz. Doprawdy, Najjaśniejszy Panie, na twojem miejscu będąc, ustąpiłbym naleganiom tak potężnym, a ja czułbym się wielce szczęśliwym, usuwając się od moich spraw.	Zgodziła się, bo musiała. Zresztą nie ma co ukrywać, bo nie wstyd, żeśmy ich oboje z Czeremisem zgładzili.	Udałyśmy się tam dwa lata temu. Lekarze obawiali się o moje płuca i zalecili mi powietrze Neapolu. Przejeżdżałyśmy przez Bolonię, Peruzę i Rzym.	Tak, generale, przyszedłem was prosić o przyczynienie się do dobra Kościoła. Znacie, generale, księdza Lantaigne, rektora seminarium w naszym mieście. Jest to kapłan wyróżniający się cnotą i wiedzą, znakomity teolog.	Mój jegomość, za co mnie mieli wieszać, kiedy ja ani przeciw Bogu, ani przeciw prawu nic nie uczynił. Służyłem wiernie, a jeżelim kogo zdradził, to chyba nieprzyjaciół, co sobie jeszcze za zasługę poczytuję. A żem tu i owdzie jakiego hultaja fortelem starł, jako to z rebelizantów albo onę czarownicę to też nie grzech, a choćby był grzech, to jegomościn, nie mój, bom ja się właśnie od jegomości fortelów wyuczył.	Byle chciał, to jużci że i potrafi wszelako nie o byle coście prosili.	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Skoro czółno zostało samo u źródeł Rzeki Dziękczynienia na jeden dzień, to może pozostać i przez dwa dni. Jak dotąd nie możemy się uskarżać, żeby wyspę niepokoili złodzieje.	To powiedz Ruchci, że chcę się z nią zobaczyć.	Nie wiem Pan Cyrus też nie wie i nikt nie wie, i nigdy nie będzie wiedzieć.	A co się stało takiego?	Glas, nie przeszkadzaj...	Nie. Powiem otwarcie, dlaczego nie przyjmuję pańskiej oferty, ani nie zostaję w firmie	Właściwie przyjechałem z wizytą do pani Ostrowskiej i sądzę, że przyjęłaby mnie, gdyby jej dano mój bilet. Ale ten zwyczaj, jak widzę, nie jest tu jeszcze w użyciu.	Kościołów tyla, to i nie dziwota!	To prawda, lecz cóż to jest administracja? dodała Dobkowa, ja się chcę starać, aby go dostać kadukiem...	„Płyniesz po niebie pochodem majestatycznym. Gwiazdy inne nikną wobec ciebie na horyzoncie. Księżyc zimny i blady ukrywa się przed tobą na zachodzie. Poruszasz się samo, o słońce!”	Pójdę, i to zaraz, nim się wystraszę tej myśli	Walka z przesądem jest trudna więc uważam za najwyższy triumf dla siebie, jeżeli czytelnicy choćby tylko zastanawiają się nad mymi artykułami.	Nie byłoby tego, gdybym był sobie wcześniej pojechał, a żem nie pojechał, to przez was.	Człowieka pani potrzebujesz dodał, dam jej męża zacności i prawości nieposzlakowanej, lecz cóż po tem? ten człowiek jak ja czuje i widzi, że czas to nie na uczciwych ludzi	Czy słyszy się cośkolwiek o operacjach tego rodzaju związanych z postaciami historycznymi?	Co pan plecie? „co czuwają koło rzeczy”. Czy pan się robi ramol, mówi się „pilnują rzeczy”. Widzę, że pana trzeba uczyć po francusku, jak kogoś kto miał atak paraliżu. Drażnisz mnie pan!	Za wielką łaskę, domowi memu okazaną, pokorne dzięki składam najjaśniejszej pani a opiece waszej cesarskiej mości polecamy oboje z matką dzieweczkę naszą umiłowaną. Że wiernym sercem służyć wam będzie, nie mam wątpienia. Hanuś, pójdź do mnie i słuchaj, coć rzekę.	Wiem. Część tego srebra zdołałem wyrwać z ich rąk, nawet większą część. Jest ona teraz tu, i namyślam się, co z nią uczynić.	Nie mają potrzeby zostawać bo wozy jeszcze nie wyładowane, tylko konie wprzęgnąć i mogą zaraz jechać. Baśka, idź, przypilnuj!	Wiesz, ten blat trzeba będzie oprawić w szeroką ramę z brązu matowego i powiesi się na ścianie, szkoda wprawiać w stolik	W takim razie... w takim razie... nie trzeba więzić nikogo. Za wiele mam potęgi dla siebie, a pogardy dla nich. Padliny, którą człowiek spotkał na gościńcu, nie zamyka w okutej skrzyni, tylko ją obchodzi...	Oho, nie masz już nijakich Szwedów!	Może to, że świat jest dla niego tylko dodatkiem...	Cóż to za rodzina? Czy jest w ogóle rodziną?	Jegomość pan Zagłoba cię odprowadzi aż na Podlasie do Skrzetuskich tam przecie Turczyn nie dojdzie!	Potępiony będę, gdy tej przysięgi nie dotrzymam; potępiony będę, gdy jej dotrzymam! Wszystko mi jedno!	Tak, dziś mógłby już być majstrem, gdyby nie służba u Iwana.	Dla pana, nie dla nas Pozwoli pan, że zwrócę...	Więc jakby nowicjat? Czy cię już zwolniono ze szkół? Nie chciałbym mieć w tobie niedouka.	Co znaczy, żeś nie miał czystej koszuli? Przecież leżała na krześle.	Ani cygar nie wolno palić dzieciom. Więc można sobie wziąć trochę cygar do domu	Za co? Za to, żeś zbójca i złodziej.	Panie dyrektorze, co obchodzi chorego, który tu przyjeżdża po zdrowie, zagajnik, a nawet tuja? Tam jest błoto! Łąka nasiąknięta jest zgniłą wodą, która stoi w nieruchomym kanale. Ten kanał trzeba zaraz zniszczyć, a łąkę przerżnąć kilkoma rowami. Osuszać, osuszać...	Przypomnij sobie moje słowa: Jeśli wrócisz do domu cały i zdrowy to będzie znaczyło, że Bóg ci przebaczył, a wtedy i ja ci przebaczę.	Boże, bądź mi miłościw! Umarli	Bohdan Chmielnicki, hetman zaporoski, oznajmia, że działa na łachę są obrócone.	To samo, co i stryj: dług powinny zapłacić dzieci zmarłego.	Boże drogi Boże drogi, ile to przy pańskich wpływach, kochany panie Nikodemie, można dobrego ludziom zrobić!	Któż to taki?	Sądzę, że dla Luci jeszcze taki flirt zbyteczny	No to przecież masz pan służącego, który zna Paryż!	Na pociąg pani zdąży, ale trzeba jechać zaraz, a teraz noc.	Oczarowania. Widzisz, wuju, sam sobie jesteś winien. Sprowokowałeś moje najście.	Więc on mówi do mnie: „Mam już tego dosyć. Czas na nas, Marcinie”.	My tu pana za pośrzednika i orędownika naszego zaprosili!	Tak, od razu. Ale potem?...	Tylko wówczas dobrze nam było Gdzież są te czasy, kiedyśmy to zeskakiwały z worków w wielkim spichlerzu?	Ależ Lusiu, czy ja coś podobnego mówiłem? Czyż żądałem? Czy chociażby prosiłem cię, byś zmieniła swoje zamiary?	Urzekł ją ten wisielec czy co? Do cna zgłupiała.	Chyba tak. Bardzo możliwe.	Oryginałów! Ależ wszyscy ci ludzie są do siebie podobni!	Prawda, sam słyszałem jak pan prezes mówił do Steimana.	Co wasza dostojność wygadujesz?	Cicho bądź, ty obłudniku Już widzę, jak mnie kochasz.	Czy mógłbyś mieć do rozporządzenia łóżko?	Rzecz niesłychana, co trzeba przeżyć z tym dzieckiem!	A pan konsyliarz	Ani litery, i do nikogo	Odkrył pan tu gdzie spiżarnię? Cudza własność	O czymże mówisz? O tym Angliku, który zabrał od nas trzy tysiące dukatów?	Dają więc księdzu kałamarz, papier i pióro?	Dobrze, dobrze musimy zrewidować całą łódź.	Dostałem wczoraj.	Znów sam chcesz prowadzić?	A ile chciał?	Bo i prawda. Dają	Chłop, Gospodarz, Ojciec rzucił lejce synowi i z batem w garści pobiegł przodem.	Daleko?	Ej, mołojcymołojec (ukr.)	I ludzi będziesz leczył?	Jezus, Maria, Józef!	Jużeś, zdrajco, powiedział.	Natura, Mężczyzna, Zabawa zawołał Don Kichot	Prawda	Sześciu ostało	Sługa waszmości.
O! ona jest bardzo wspaniała a jeżeli nie dała ci teraz żadnego diamentu, to niezawodnie da ci później. CzaryAle wiesz, co mnie dziwi, Sancho, to to, że podróż tę zrobiłeś jakby na skrzydłach, bo nie bawiąc trzech dni, przeleciałeś trzydzieści dobrych mil tam i na powrót i jestem przekonany, że mędrzec Megromam, który zajmuje się mymi interesami, wspierał cię pewnie w podróży, chociaż tego nie uważałeś, bo są tacy mądrzy, że biorą czasem rycerza uśpionego z łoża i przenoszą go o dwa lub trzy tysiące mil z miejsca na miejsce przez noc jedną; inaczej błędne rycerstwo nie mogłoby się wspierać wzajemnie, jak to czyni. Zdarza się czasem, że jeden rycerz walczy w górach Armenii z Andriagiem lub innym potworem i już ma ginąć, kiedy nagle spostrzega na chmurze lecącego w pomoc drugiego rycerza, który przybywa z Anglii ocalić mu życie; dlatego nie dziwię się, przyjacielu Sancho, że wróciłeś z takim pośpiechem, niezawodnie prowadzono cię w ten sposób.	Dobrze, wuju Jerzy, powiem jej to, ale wątpię, czy na coś się  przyda. Filantropi są pozbawieni humanitaryzmu. Jest to wyróżniającą cechą ich charakterystyki.	Masz, wypij to zaraz Prawda, że i tobie zrobiło się źle?	Nie mówi się zimnowrama na zasadzie, że mówi się: zimno w nogi.	Ty się nie gniewaj, „Sędzia”, tylko zrozum, że nie te czasy. Teraz nie można zrobić komuny na pięćset rubli, a prócz tego obstalować na następny dzień u tego samego burżuja obiad z gęsiną i zjeść go spokojnie, a potem jeszcze tańcować. Spróbuj no sam! Na takie interesy jest za późno.	Gdyby to prawo było między mieszczanami, zaraz bym rumacjąrumacja (daw., z łac.) oficjalne wprowadzenie w posiadanie nieruchomości. wyrobił, ale że to rzecz między dwoma, z których żaden nie jest mieszczaninem i żaden szlachcicem, tedy to ani w grodzie, ani w sądzie ławniczym nie pójdzie i chyba tu pan starosta samborski albo urząd ekonomii królewskiej pomóc może.	A to co innego, tak to rozumiem niech tak będzie, jak się panu spodoba, ale oddalmy się stąd i poszukajmy noclegu na dzisiejszą noc. Daj Boże, żeby to nie było w jakim miejscu, gdzie się znajdują Maury zaklęte, mulnicy, strachy, bo dalipan, jeśli ich napotkam, jestem sługą rycerstwa, ale niech go wszyscy diabli porwą!	A więc gdyby ktoś doniósł prokuratorowi królewskiemu, że Dantès, który w swojej podróży zahaczył o Neapol i Elbę, jest agentem bonapartystów...	Jak widzę, rzekł podskakując prawie, mały ognisty Rupert, toś ty albo głupi jak sak, albo mię chcesz do tego przyprowadzić, że się zaklnę na twój bót dziurawy, iż tu noga moja niepostanie	To wtedy, moja Lulu, byłabym bardzo szczęśliwa i bardzobym kochała, i widzisz Lulu, Pan Bóg by sprawił, że on mnie kochałby także.	Nie taiłbym się z tą dobrą nowiną Na zamkowéj ulicy spotkałem hr. Filipa.	Proszę, połóżcież tu dłoń! Wydaje mi się, że serce moje bije jakoś niezwyczajnie!	Nie czepiaj się, parchu. Won, zostaw żandarma w spokoju, jak chcesz uratować głowę na pięć minut, a swoim certyfikatem podetrzyj sobie wiesz co!	Powiedz, baronie czy nie masz w swoim świecie jakiego starego zrujnowanego szlachcica, który mógłby mi się zdać na odźwiernego?	Ja zaś chciałbym cię widzieć w ręku Kmicica, twojego miłego krewniaka. Twarz masz inną, ale z postawy jesteście do siebie podobni i nogi macie jednej miary, i do jednej dziewki wzdychacie, tylko że ona, nie doświadczywszy, zgaduje, że tamten zdrowszy i że żołnierz lepszy.	Nawet cienia, panie Janku. I niech pan o to nie żywi do mnie żalu.	Już-to na nogach, komendancie Bluteau? Otóż to znać prawdziwego wojaka, który wszędzie, nawet na wsi słyszéć musi pobudkę.	A jak się dostaniemy do środka? Przecież nie posiadamy drabin.	Wszystko, o co mnie pani oskarża, popełniłem chociaż słowa pani nadają występkom moim rozmiary, jakich nigdy nie miały. Odkąd panią widzę pracującą pilnie i wytrwale w kantorze, pomimo że to pani nie bawi i dużo wysilenia kosztuje, zmieniłem moje zdanie pod tym względem: nie tylko pani nie zawadzasz, ale pomagasz nam istotnie. Od czasu zaś, jak „księżniczka” dobrowolnie sobie powiększyła godziny pracy i sprzedała swoją suknię balową, powziąłem dla niej szacunek i życzliwość.	Zaczęłaby się naprawdę wieczność. Tak jak teraz, na zawsze, bez odmiany. Sen dusz, kiedy spoczywają w objęciach.	„Kim pan jest?”	Sumienia się naprzód radzę ono starczy, a i ludzie mi nie naganią tego co uczynię.	Zanadto byłem zaskoczony, aby zachować zimną krew do dwóch, może trzech ludzi, i to byłby mój koniec. Ale nie był nabity...	Nie wiem, nie wiem! Może nie było mi jeszcze tak źle, może jeszcze tak samotny nie byłem... Dzisiaj przed niechętnymi sobie muszę udawać silnego, przed przyjaciółmi zapierać się muszę swego człowieczeństwa, a przecież, chociaż na dalekiej Ziemi zrodzony, choć większy od was wzrostem i myślą, jestem taki sam człowiek, jak wy, i sam jestem, sam, sam! Ihezal, bądź ty ze mną!	A cóż, myślisz, że nie potrafię złożyć maszyny? Żebyś ją widział, jaka głupia!	Nie przykrzy ci się?	Zbyt wielkie ryzyko. Stanowczo się nie opłaca.	Cóż ty się mnie pytać potrzebujesz? odparła Dobkowa; jam o tem wiedzieć nie powinna, ja o tem wiedzieć nie chcę, lecz gdyby się co podobnego zdarzyło... hm! toć wiesz, żebym się nie gniewała.	To znaczy umierać już nie będzie wolno?	A bo Maciej jest jak ten zły pies, żeby ich z chałupy wygnać!	A com ja się ciebie naczekał w każdą niedzielę!	A to ciekawe... Cóż on robi?...	Alboż jesteśmy właścicielami pól obsianych lub pastwisk? Czegóż możemy się obawiać od tych owadów?	Pani daruje, ale nie wierzę. Jestem pewny, że pani Tunia czytała	Więc to przyjdzie z czasem	Dziecku samemu ani na krok nie dam stąpić	Proszę panów jedno dla mnie jest niewątpliwe...	A teraz wszyscy jesteśmy bez dachu nad głową... nie wiem wcale, gdzie rozproszyli się inni... Ja przybyłam tutaj... ale takiego drzewa prędko nie znajdę...	Jakoż mam jaśniej mówić? Paź waszego króla dokładnie mi powiedział, co to są za wota i skąd pochodzą.	Przyszedłem właśnie po to, aby ci to powiedzieć.	Zostaw mnie na chwilę sam na sam ze starym. Ja go wyspowiadam, on mi wszystko powie.	Mówiłam, bo ciągle mi to powtarzasz; ale myślę co innego.	Tak Lokaj, który tu był, dał mi właśnie znak, że już przybył.	Nie ma po co odkładać. Jutro już zaczną kamienie zwozić na fundamenty, więc i kopanie jutro zaczniemy.	All right! A wiesz, gdzie mniej więcej znajdujemy się w tej chwili?	Gadaj no, dziecko, przyjrzałeś się też onemu dobrze? Poznałbyś go?	Na tego miejscu ja bym być pragnął	No i Warna się poddała	No i cóż? Myślałam, że zobaczymy smoki.	Czekam na ciebie z herbatą.	Nieznośny stary... Traci na tę Karolinę, a my musimy głód cierpieć!	Do kaduka! Mierzą we mnie jak w drozda... Kulka przeleciała tuż, tuż...	Będziemy go mieli, Pencroffie Wczoraj po drodze spostrzegłem na zachodzie górę dominującą nad całą okolicą.	Gdyby tak mnie spytano jabym dawno tę jędzę i sekutnicę wyprawił stąd na cztery wiatry.	Co rozumiem? No, przecież przez całe życie żebrałeś na ulicach Londynu?	Im tu będzie lepiej lepiej niż tam na polu pod skwarem słońca, nawet dłużej będą żyły.	On ci tyle, co inni nie zawinił wiecznie go trzymać nie będziesz!	Nie ma obawy. Kąsać potrafi.	Nie teraz, nie teraz! Muszę przez kilka dni wypoczywać.	Nie.	Panna także ramion nie odmówi.	Usnęła Sama nie wiem, czy ją budzić?	Musiałeś mi opowiedzieć, Dorianie. Przez całe życie będziesz mi opowiadał wszystko, co zrobisz.	Żeby mi zaufał?	Ale za co?	My byśmy sto razy więcej ryzykowali, gdybyśmy wyszli, a po co?	No i już zdychasz, bratku	Podążę w ślad za nim albo też komu innemu śledzić go każę. Pan hrabia raczył obdarzyć mnie zupełnym w tej sprawie zaufaniem, nieprawdaż?	Owszem. Właśnie wspomniany przeze mnie Del Rio, którego Disquisitiones magicaeDisquisitiones magicae (łac.) w podobiźnie, za pośrednictwem obrazu., dokonanego przez heretyków z zemsty za prześladowanie ich wiary.	Czy pani umie flirtować?	Dlaczego?	Dziękuję, sir. Chciałam spełnić swój obowiązek	Gdzie ojciec był?	I tych chciałbym odwrócić od Waszej miłości, uważałem jednak za stosowne dać wam o nich wieści, najdalej bowiem za dwie doby staną w Malborgu, lub...	Ja pana tak dobrze znam! Tak dobrze!	No i cóż?	No, no?	O, tak!	Szlachcic, Młodość, Słowo, Honor, Gniew, KsiądzMożesz sobie mówić, co chcesz zupełnie. spokojnie	Słowa on dotrzymuje zawsze, odparł proboszcz, ale rzadko je komu da.	A czemu?	A jeśli podczas naszej nieobecności ktoś ją zajmie?	A margrabia Fryderyk?	A ty jesteś siksą!	Chwała Najświętszej Pannie!	Frumet, córka Dawida Frojke.	Gniadą ukradli? Przecie gniada idzie przed twoim nosem u dyszla...	Ha?	Kapłani?... Jacy?...	List, Śmierć bohaterska rzekł	My kawę będziemy pili.	O! i bawół	Owszem.	Pocałowałaś go?	Prawdziwa intelektualistka.	Pójdę!	Północ	Ta sama, siostro Agnieszko, ta sama. Bardzo dzielna pracownica.	Ty!	W każdym razie... postąpiłeś samolubnie
Otóż to mi dopiero dobrodziej, mylisz się grubo wielu ludzi w ten błąd popada i nie wierzy, że tacy rycerze na świecie byli. Nieraz ja już musiałem o to odbywać dysputy; prawda, żem nie zawsze zdołał przekonać przeciwników, bo są ludzie tak niewierni i uparci, że z nimi ani rusz; ale wiele razy zdołałem przecież wyjść zwycięsko i niejednego przekonać dowodami jak słońce jasnymi o tej prawdzie tak oczywistej i jawnej, że mógłbym prawie przysiąc, jako na własne oczy widziałem Amadisa z Galii. Był to, panie, chłop rosły, co się zowie, a na twarzy bieluchny, rumiany, z brodą czarną, piękną, a w oczach miał coś razem słodkiego i surowego; gadać wiele nie lubił, a do gniewu był skory, jak siarka do ognia, tylko, że prędko się znów opamiętał. Mógłbym wam tak samo, jak Amadisa, opisać i innych wszystkich rycerzy błędnych, co żyli w świecie, bo z ich dziejów, czynów i charakterów łatwo sobie utworzyć wyobrażenie rysów, cerę ich twarzy, wzrost, postawę i całą osobę.	H. O. zgubił kartkę z adresem. Szukałam wszędzie i nie mogę znaleźć. Ale zrobię coś innego. Poczekaj, powiem ci zaraz. Albo nie, nie powiem. Muszę wyjść na miasto. Tylko nie mów nikomu, że wyszłam, a gdy Eliza spyta się, to powiedz, że jestem na górze. Przysięgnij.	Najśmielsi z naszych don Juanów, ba nawet najzręczniejsi, wyznają, że przegrali z nią sprawę, kochają się w niej jeszcze i są jej oddanymi przyjaciółmi. Czy ta kobieta nie jest zagadką?	A czy masz jaką podstawę do przypuszczeń, że ta szkoła znajdowała się w Paryżu?	Widzicie, jest tak To krowa nie moja, ino Magdy, a kobieta dawno mi głowę suszyła, że cudzej krowy trzymać nie chce, bo i swoim już w oborze za ciasno. Ja tam na babskie gadanie nie zważałem, ale teraz trafia się taka rzecz, że sprzedają grunta po Komarze, co to rozpił się i umarł. Grunt Komara przytyka do gruntu Magdy, więc ja myślę: trzeba sprzedać krowę, a kupić za to dziewusze morgę ziemi. Co ziemia, to ziemia.	Dlaczego nie? A plan, dzięki któremu udało nam się wymknąć z pewnego pensjonaciku, kto wymyślił, ha? Zdaje się, że ja, a i plan nie był taki zły, skoro tu jesteśmy?	Witam pana. Jakże zdrowie? Spodziewam się, że kwesta wczorajsza udała się pomyślnie? Nieprawdaż? Pański sposób myślenia jest wysoce szlachetny, zaszczyt panu przynosi. Życzę panu wesołych świąt.	Przedewszystkiem, czy znałeś pan kobietę, podającą się za Różę Mitchel? fragment rozpoczynający się od tych słów w egzemplarzu źródłowym jest nieczytelny	Ja tylko mówię, że te cechy są ich zaletą, nie wadą.	Możnaby skorzystać z tego postoju, który się przeciąga, aby poprosić pańskiego przyjaciela o jakieś rytualne wyjaśnienia. Czy nie mógłby go pan złapać	Będzie nam teraz Jurand życie zawdzięczał a po prawdzie, to i tobie, boś i ty jeździł go odgrzebywać. Już by też kamień chyba w piersi miał, żeby się dłużej upierał! Jest też w tym dla niego i przestroga boska, by z Sakramentem świętym nie wojował. Jak tylko się obaczyobaczyć się	Ma pan dość dużo czasu Jakieś jeszcze dwanaście godzin.	Nie ma mowy Ludzie morza umierają, ale się nie poddają!	Pan idzie się bić?	Zgadzam się, moja pani, i zaraz opuszczę te tak gościnne progi. Chciałem tylko gościowi pani zostawić pamiątkę, żeby ją nosił kilka tygodni i wiedział, z kim ma do czynienia.	Albo ja się czego jeszcze boję? Nie mam już nic prócz życia do stracenia, a to bym dał chętnie żeby się pomścić nad nimi. Syna mi wzięli te katy! Córkę mi chcieli zbezcześcić! Myśleli żem już tak plugawy i bezsilny że mnie zgnieść można bezkarnie. Ale gdy się już tylko życie zostanie, człowiek je sprzedaje drogo! Miałem już jednego z nich w ręku, i ten mi się wyśliznął...	Kto to może być? Czy mój czarny przyjaciel poza świetnym słuchem nie ma przypadkiem kociego wzroku?	Posiadam prócz tego zeznanie piśmienne twego ojca. Jeśli znajduje się ono w moich rękach, nie są temu winni twoi wysłańcy, którzy czynili wszystko, co było w ich mocy, aby temu zapobiec. Niestety, nie powiodło im się to zupełnie i twój wierny Rinaldo ciężko przypłacił swe przemądre sztuczki.	A mało to już ma różnego dobra? co?	Któż to zamknął? Na miłość boską, trzeba się naradzić. Już kazałem wszystko do drogi gotować, co najkosztowniejsze zabierać. Może pani jeszcze co każe?	Tak jest, i nie dziwię się temu. Nie mogło być inaczej. Już dawno oczekiwałem tego.	Czy nie ma więcej?	Hm! Jest ich sześciu, i to dobrze zbrojnych. Niech tylko każdy z nich zaczai się w jakimś kącie i strzeli do jednego z nas, to wkrótce staną się panami kolonii.	Mów mi to. Chcę słyszeć. Chcę, żeby mi się zdawało.	Pantakle, sporządzane ze stopu siedmiu planetarnych metali, przepaja się przy pomocy stosownych ceremonii magicznych fluidami odpowiadających im planet; dlatego mogą one w sztuczny sposób zawiązać astralny stosunek pomiędzy tym, który je nosi, a elementami planet. sześciokąt.”.	Tak, lecz jeśli pan, jak przypuszczam, wybierze chwilę, w której morze opada, zostawiając odsłoniętą podstawę Iglicy, polowanie będzie publiczne, bo wobec całej zgrai rybaków i rybaczek, zbierających małże i krewetki na sąsiednich skałach.	Z góry można było przewidzieć, co powie Pogłaskała mnie po głowie, rozśmiała się i rzekła: „Moje dziecko, wolno ci mieć swoje sekrety, toć cię znam już dwanaście lat”.	A cóż się dzieje z ojcem pana Maksa?	A o mnie co pan napisze?	Cóż się stało z Tobiaszem?	Dziś wściekle zimnowrama Proszę się pofatygować, ojcze Goriot. Cóż u licha, pańska noga zakrywa cały otwór pieca.	Motyl spala się od świecy porównanie stare jak świat.	Na honor, książę jest w kłopocie; lęka się, iż urzeczony pięknymi oczami ArmidyArmida dodał Rassi zniżając głos	Nie myśli pan?	Oszalałeś pan?	Pan nie zmniejsza produkcji?	W którą stronę pan chce jechać?	Weź pan, oddasz mi pan razem, jak ten spadek po ciotce odbierzesz.	Wiedza, Książka, Prawda mówił z oburzeniem pan Ryszard.	Więc nieodwołalnie wysyła nas pan we środę?	Kargan mnie wysłał. Czekał na was, aż go wziął niepokój. Kiedy twoi ludzie przyjechali, a ciebie nie było widać, Kargan powiedział: „Słuchaj, Ragun, wróć i zobacz, co porabia ten pies, Wasynga. Czy mi nie ukradł najpiękniejszej niewolnicy?”. Więc ja pędzę, patrzę po drodze, nie ma. Lecę do obozu, nie ma. Pytam karaułów: nikt nie widział. Myślę sobie, czy Wasynga nie pojechał do rzeki? I tak znalazłem ciebie na drodze do rzeki. No, powiedz, Wasynga, czy ty nie pies, czy ty nie chciałeś uciekać z kradzioną niewolnicą?	Chcesz żebym wyszła! potem zamkniesz drzwi na klucz i mnie już więcej nie wpuścisz. Już to nieraz tak zemną zrobiłaś! Babko, znasz mój charakter! Tam w kanale lód jest przerąbany, więc pójdę i skoczę w otwór, jeśli mi zaraz nie powiesz, co chcę wiedzieć!	Ano, ponieważ mam usposobienie żywe, a języczek ostry, nazwałam go sknerą, dusigroszem i jakoś tam jeszcze, i rzuciłam mu na głowę swe tamburyno.	Staszku, rzekł spokojnie, na rany Chrystusowe, weź ty mi ich za plecy i grzecznie a pięknie wypchnij co najrychlej!	To poślij! Kara boska z tą młodzieżą!	W istocie bodaj czy to nie trudniejsze jeszcze.	Ale ojciec pani...	Ale, bo to nie był ktoś zupełnie obcy pani. Sam mnie zaczepił, odciągnął z koła, i tak par force pytał o zdrowie pani.	Ależ, drogie dziecko, świat żąda od ciebie bardzo niewiele Chodzi tylko o to, abyś sypiał tutaj, a zresztązresztą (daw.)	Czy byłeś w klubie?	Czy i ja będę wam potrzebna?	Czy mi odpowiesz teraz?	Dżek, daj i mnie coś	Jam zapłaciła komorne i mieszkam tu za pieniądze, tak jak i wszyscy	Jest świetnym krytykiem i bardzo inteligentnym, bardzo ujmującym człowiekiem. Znasz go przecie.	Mam tylko jedną, nie jest to logika szlachecka, ale logika zwykłej etyki uczciwego człowieka.	Nic mi nie mówiła. Mnie brak gospodyni, to ją poprosiłem.	Pochodzę z lepszej niż ty rodziny. To ci wystarczy?	A kto jedzie?	Ale bo szły jakosi krzywo...	Ale dlaczego?	Ale tego, oprócz pana, nikt tu więcej nie powie.	Amerykańskie romanse	Bo ja jestem spokrewniony ze Strzegockimi.	Będziesz musiała po ślubie z panem Blake zrezygnować z wielu drobnostek, które dotychczas miałaś, Filo.	Chodź tu samsam (daw.) żołnierz piechoty, zbrojny pachołek, sługa.!	Co mi tam bzdurzysz, mały! Brooks jesteś, Brooks z Sheffield, znam cię przecie!	Cześć!	Czyjaś ty? Skąd?	Dobrze, ale nie zrobisz tego	Dwanaście tysięcy ton, młodzieńcze.	Głupiaś! nie wtykaj swoje trzy grosze!	Hańby!	I chcesz mnie zabić dlatego! Och! Jakżeż ja cię strasznie nienawidzę, jak gardzę tobą!	I cóż, a dalej?	Ja	Jak w klasztorze?	Jesteś czegoś zły?	Jeszcze mamy pół wsi obejść, a czasu niewiele!...	Józia myje wannę. A co by papa zrobił, gdybym ja, jako prostą konsekwencję chrześcijaństwa, nie katolicyzmu, wybrała komunizm?	Krew	Kupię, ale ty stargujesz, bo ja nie mam czasu namawiać Grochowskiego i nie będę z nim piła wódki.	Może inni tak postępują, señora ale ja uczciwie wyszedłem z moim panem i z każdym zawsze uczciwie wychodzę.	Nie widzę tedy żadnej rady	Nie znasz wcale tych ludzi, moja droga on sam nie zaprze ci tego.	O!	Och, bardzo będę panu wdzięczna!	Od Sary?	Odwagi, odwagi, moja dobra Pelletier	Ot! żydzisko! a po diabła mi twój groch?	Panic Lorenc, coście wy tego tureckiego Żula i tego drugiego brzuchacza przez rynek gdzieś wiedli?	Po nabój!	Służę pani	Tak!	Tak, pani	Tak. Bardzo mi niedobrze.	Ten djament?	Umierajmy tedy	W jaki sposób?	W teczce. Nie w teczce, a w kieszeni.
Biedactwo niknie w oczach. Wy nie macie pojęcia, jak ona się dręczy. Oczywiście, ukrywa to starannie, nadrabia miną, ale przecie zdaje sobie sprawę ze swojej tragedji. Bądź co bądź, to straszne znaleźć się w takiej sytuacji. Rozpacz mnie ogarnia, że właściwie niczem jej pomóc nie mogę. My jej nie potępimy, my postaramy się w miarę naszej umiejętności, nagrodzić jej krzywdę współczuciem i ciepłem. Ale inni! Ale świat! Dla ludzi będzie to hańba. Zakraczą ją biedactwo, zadziobią...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że zauważyłem, bo ja mam, jak to mówią, bardzo rozwinięty zmysł obserwacyjny i zawsze zauważę, gdy już za późno i gdy się stanie coś niemiłego. Mam takiego pecha jak niejaki Nechleba z Nekazanki, który chodził do szynku „Suczy Gaik”. Zawsze chciał postępować dobrze i od soboty prowadzić nowe życie, a na drugi dzień po takim postanowieniu mawiał zawsze: „Nad ranem zauważyłem, przyjaciele drodzy, że leżę na pryczy”. I zawsze spotkała go taka rzecz, kiedy postanawiał, że do domu pójdzie w porządku, a w końcu pokazywało się, że wywrócił gdzieś jakiś płot albo wyprzągł konia dorożkarzowi, albo też chciał sobie przeciągnąć cybuch od fajki kogucim piórem z kapelusza patrolującego policjanta. Ogarniała go rozpacz z tego powodu, a najwięcej smuciło go to, że pech ten prześladuje ich przez pokolenia. Jego dziadek wybrał się raz na wędrowanie...	Nie będę ja się tam sprzeczał Ale to ci jeno rzekę, że w drodze z dziewką okrutny kłopot.	Moralnie?... Nie jestem głupcem, nieprawdaż, lecz przyznaję się, że nigdy nie mogłem zrozumieć moralności kobiet. Mogę tylko powiedzieć, że pani Pélisson uchodziła za osobę sentymentalną. Mówiono, że lubi przystojnych mężczyzn.	Bo się to panu nie opłaciło pewnie...	Niegrzeczny chłopcze! Ma się rozumieć, że nie!	Kant, powiada pan? Jeszcze jeden balon puszczony dla zabawy głupców. Materializm i spirytualizm są to dwie ładniutkie rakiety, którymi szarlatani w biretach podbijają jednego i tego samego wolanta. Czy Bóg jest we wszystkim wedle Spinozy, czy też wszystko płynie z Boga wedle świętego Pawła... głupcy! Otworzyć czy zamknąć drzwi, czy to nie ten sam gest? Czy jaje bierze się z kury czy kura z jaja... Podaj mi kaczkę!... Oto cała wiedza.	Potępiasz go pan zapewne za to że katastrofę tłumaczył jako naukę daną przez Boga niedowiarstwu i pysze. Zarzucasz mu, że wskazał, jak naród, dotąd wybrany, teraz jest karcony za bunty i odstępstwa. Czyż miał się wyrzec wyjaśnienia tej tragedii?	Bohaterskim, nieprawdaż? Krótko mówiąc, los padł na mnie. Ale to jeszcze nie koniec; ocaliwszy mi życie, kapitan wybawił mnie od zimna, a dał mi nie połowę swego płaszcza, jak święty Marcin, ale cały; wreszcie od głodu, bo się ze mną podzielił, zgadnijcie czym?	Ha nie ma czasu się dziwić, skoro nie ma na to rady.	Nie ulega żadnej wątpliwości Bardzo się cieszę, że pana spotykam, ale co pan tu u nas robi?	Między nami mówiąc, nie dziwię się, bo to przecie piernik i podobno nieciekawa figura. Pan to pewnie lepiej wie ode mnie.	Zajechałem na DziekankęDziekanka znana winiarnia warszawska Karola Lesisza (Krakowskie Przedmieście 54); w ocalałych piwnicach mieści się obecnie rozlewnia win., do piwnicy... To, panie, piwnice!... żyć, nie umierać...	Ja nie zostawię mojego dziadka, to już uzgodniliśmy między sobą. Zamieszkam obok niego. Albo uzyskam na to pozwolenie ojca, albo też nie pozwoli mi na to; w pierwszym przypadku natychmiast stąd odchodzę, w drugim czekam, aż osiągnę pełnoletność, co nastąpi za dziesięć miesięcy. Wówczas będę wolna, będę miała mój własny majątek, i...	O, nie! To by była oratio recta, a moim zdaniem znacznie lepsza jest oratio obliqua. A przy tym	Czuwaj nad sobą i módl się, moja droga. Nie ustawaj w wysiłkach i nie sądź, że nie zdołasz pokonać wad	Nie prosiłem o żaden i sądzę że na wszystkie uczciwie zasłużyłem.	Zapewne wiesz że Kazio nie ma posady na kolei, o której mówił z tobą...	Toż my i owszem, ludzkie zrozumienie mamy. Tylko że jakże ich dowieziem do miasteczka?  Dusza się w nich wytrzęsie, jeżeli nawet jeszcze żyją. To i uradzilim tu, do znachora...	Moja siostra tylko czeka, żeby panią uścisnąć. Mój ojciec będzie uszczęśliwiony. A czyż mam mówić o mej matce? Nasze matki będą jak dwie siostry. W przyszłym tygodniu statek pocztowy odpływa na południe. Jedźmy! Ten Moraga to głupiec! Człowieka takiego jak Montero można było przekupić. To zwyczaj tego kraju. To jego tradycja polityczna. Niechaj pani zajrzy do Pięćdziesięciu lat nierządu.	Po tygodniu hulanki wracasz pan przecie! Życie arcymoralne! Co by to pana święty imiennikświęty imiennik	Rozumiem jednego kolejno po drugim: zresztą nie widziałem więcej jak tylko jednego naraz.	Smutno mi będzie tym smutniej, że tak późno poznałam cię... Ale trudno... Zresztą, lepiej zrobisz wyjeżdżając stąd... Tu panny starzeją się, jak powiedział poczciwy major a ludzie... chyba kamienieją...	Więc ja jej zapowiadam, że dobra sprzedam.	Ohydne! Prawda? A pan nie ma pojęcia, jakie on mnóstwo roboty musi dzień w dzień odwalić. Sam wszystko załatwia, jakby nikomu nie ufał w sprawie tych łowisk.	A jak nikt, to już nikt! powtórzył Eljasz.	A jednak on nie wart jednego spojrzenia pani. Chce pani, bym powiedział szczerze, co myślę?	Bo ich nie ma.	Co to panu?...	Czego nie masz?	Dotąd nic nie rozumiem, waść musiałeś podwarjować!	Jakto niesprawiedliwie?... Wyłudzał od pani pieniądze, ciężko zapracowane pieniądze! Tak, czy nie?	Jakże? to pan Jacek będą ze mną robili?	Krzeczkowski, to twój słowik cię wabi	Nie chodzę.	Nie ma go ani śladu	Nie miała czasu	Nie powiedział nic?	Nie!	Pewnie, pewnie... mówiły, że Walek Rafałów przysyłał z wódką?...	To Lublin znów Szwedzi obsadzili?	To meme (gw.)	To niepotrzebne, możemy doskonale gospodarować we dwie z Elizą	To okropne!	Zależy to od responsurespons (z łac.)	Ależ ja nie mogę pozwolić, abyś ty miał iść ratować Annę! Jeśliby miała zginąć	Posłusznie melduję że jestem obowiązany zamknąć pana majora razem z delikwentem i dla bezpieczeństwa pańskiego postawić przy drzwiach wartownika. Gdy Pan major będzie chciał wyjść, raczy zapukać do drzwi.	Rozumiałam, że gdy wybór mojej woli zostawiony... Ja tak lubię smutne pieśni...	Sądzę zresztą, że macie coś lepszego do roboty niż paplać.	Też nie śpi i czuwa?	Wracajmy Nie może pokój stanąć, niech będzie wojna.	Wżdy najpilniejsi jeszcze na podwórzu stoją... widzisz? Opaliński, Korybut, Potocki, Fredro, Russocki... jak oni pójdą, to my za nimi.	Zechciej więc pan uświadomić mnie teraz o tym, czego nikt nie wie.	I owszem I właśnie dlatego chciałbym mieć pana zawsze przy sobie.	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.	Muszę natychmiast iść do niej! Pójdziecie ze mną?	Przyjechałem w tej chwili i szedłem do domu, ale jeśli idziecie na kawę, pójdę z wami.	Do Ameryki	Do Nawłoci.	Do zjazdu o krowę?	Dokąd idziesz?	Dziękujemy, dziękujemy opisałeś nas nadzwyczaj barwnie. Obraz sugestywny.	On mnie kocha? nieprawdaż? on mnie kocha tak jak ja jego?	Panna Lusia musi bardzo źle o mnie myśleć	Tego ja nierozumiem	Tylko?	Wiesz o tym dobrze	Wojsko idzie.	A dziś?	A już pójdę... ale niech buty wdzieję...	A żona twoja, a dziecko?	Co powiesz?	Czemu pan tak patrzy, panie Lejzorze?	Czyżby miał defekt?... Taki zdrowy mężczyzna...	Cóż ona naucza?	Dużo, babciu.	Gdzie popełniono zbrodnię?	I cóż mój brat?	Jakaś ty śliczna, Stefciu!	Kaszy jest trochę, ale ta jest niezbędnie potrzebna dla tych, co tu są i dla jednego rannego.	Kim?	Kumotrze?	Lubisz pan śpiew Schuberta „Les adieux”?	Mało kto tą drogą jeździ	Miał pan przy niej minę skruszoną	Najprostszym sposobem. Faktorowiefaktor (daw.)	No więc?	Panie!	Pierwszego mi starczy	Przecie już zawarliście...	Przed piętnastomaPrzed piętnastoma	Przez wszystkich?	Słuchajmy, co powie!...	W czem?	W pałacu Rospolich.	Wiem o tem. Ale dlaczegóż stawią wyżej Rosnowskiego nad Marcelego Domunta...	Wy jedna paczka ze złodziejem Sandersem!	Z kim? jak? najmem?	Za Jasiem organistów lata pono kiejkiej (gw.) dodał z rozmysłem.	Żona
To jest, dopóki tobie nie nadarzy się sposobność, siostro Lawinio	Ja, pani, wiedziałem już o tym dawniej, ale nie rozumiejąc, jako cudzoziemiec, waloru, który dla Polaków ma to miejsce, nawet nie wspominałem pani o tym. Bo że się w tak wielkiej wojnie jakowyś zameczek na czas obroni i kilka szturmów odeprze, to się zawsze zdarza i zwykle nie przywiązuje się do tego wagi.	Nie, wy tego nie mówicie. Wy jesteście wieczna przeszkoda. Wy rzucacie się na naukę jak sroki na świecidełka.	Mój Konopka! Jeżelim takiego tonu przybrał do mojej mowy, że ci się widział obrażającym, to przebacz, bo, jak mi Bóg miły, obrażać nie chciałem, w dowód czego powtórzę ci radę moją tymi słowy: porzuć tę konkurencję, bo to panna nie jest dla ciebie.	Bo każda dziewczyna tyle jest winna pieniędzy za mieszkanie i utrzymanie, że nigdy się nie wykupi z zakładu. Są zresztą i inne sposoby, bardzo wiele sposobów...	Łódź nie jest nasza! Musimy ją odstawić na miejsce.	Nie przyznaję sobie, bym jej zapas miała, rozśmiała się Kossakowska; lecz nie zaszkodziłaby sól na te czasy, gdy tyle kwasu wszędzie..	Pan feldkurat wcale na łóżku nie był. Jak tylko przyjechaliśmy, to zaraz pana feldkurata ułożyłem na kanapie, bo dalej zaciągnąć go nie mogłem.	Bóg pomógłby mi Oto przecież pomógł mi wychować takiego kadysza jak ty, który czyha na spadek po mnie i boi się, że dla niego nie starczy...	Dałby mu Bóg i szczęście wojenne odziedziczyć... Wielki to dla mnie honor, że mam zaciąg czynić, i zaraz się do tego wezmę... Ludzi wojennych tu nie brak, byle było za co ich na nogi postawić. A pieniędzy siła przywiozłeś?	Bez wątpienia, kochany towarzyszu Kapitan Corsican i ja przybyliśmy do Liverpoolu z zamiarem, dostania się na brzeg „China” na linii Cunard, kiedy tymczasem dowiedzieliśmy się, że „Great Eastern” miał przebyć nową podróż z Anglii do Ameryki: zdarzyła się więc sposobność. Dowiedziałem się, że znajdujesz się u brzegu, była to dla mnie wielka radość. Nie widzieliśmy się już od trzech lat, od naszej pięknej podróży do Państw Skandynawskich. Nie namyślałem się ani chwili i oto dla czego tender wysadził nas wczoraj przed tobą.	Że też pani na takiego durnia zwraca uwagę On mówi czy pies szczeka to jedno. Nie ma czym przejmować się.	O, nie, tylko bez takich gestów i krzyków, jak w nowoczesnych dramatach, bo ci coś powiem! Pan Debray dostał od ciebie w tym roku pięćdziesiąt tysięcy liwrów, śmieje się w duchu i powiada sobie, że odkrył to, czego nigdy najlepsi gracze nie zdołali odkryć	Nie, wyspę. Kilka kamieni na dno jako balast, na przodzie maszt i kawałek żagla, który pan Smith kiedyś nam zrobi, a zajedziemy daleko! No cóż, panie Cyrusie, panie Spilett, i ty Harbercie, i ty Nabie, nie macie ochoty wypróbować nowego statku? Tam do diabła, trzeba się przekonać, czy uniesie nas wszystkich!	Bóg mnie ubij na ciele i duszy, jeżeli nie to samo zawsze myślę! tylko jak podczas nieścierpliwe już bóle zdejmą, to człowiekowi trzy po trzy naplecie się w gębie...	Ona nie wie, co znaczy „dom”! To znaczy oczywiście Anglia. Nasza babunia tam mieszka, a siostra nasza, Mosel, pojechała do niej w zeszłym roku. Ale ty nie masz babuni, ty pojedziesz do wuja, który się nazywa pan Archibald Craven.	Potrzeba poczynać roztropnie, by zaś zapalczywością nie zgrzeszyć i dziewki nie zgubić Mistrzowi należy się zaraz poskarżyć i jeśli W. Ks. Mość da do niego pisanie, to ja pojadę.	Hm! to nas i tyle nie będzie. Jak waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?	Całkiem słusznie Jest to zagadnienie niewolnictwa, a my staramy się rozwiązać je, zabawiając niewolników.	„Cóż za wstyd dla mnie, jeśli dam się odprawić z kwitkiem! to wspomnienie  zatrułoby mi całe życie Ona nie napisze do mnie nigdy; Bóg wie, kiedy tu wrócę!” Wszystkie niebiańskie uczucia pierzchły z jego serca. Siedząc obok ubóstwianej kobiety, tuląc ją w ramionach, w tym pokoju,  gdzie bywał tak szczęśliwy, w głębokiej ciemności, słysząc wyraźnie jej płacz, czując po ruchu piersi jej szlochanie, nieszczęśnik stał się chłodnym politykiem, niemal tak wyrachowanym i zimnym, jak kiedy w seminarium czuł się pastwą żarcików silniejszego kolegi. Julian przeciągał opowiadanie, malował swoje nieszczęśliwe życie od czasu, jak opuścił Verrières.	Łajdacy, taką kobietę chcą mi zmarnować! idąc, biegnąc przed siebie na oślep: Rozległ się na schodach upiorny łoskot walizy potrąconej w biegu, która teraz dopiero staczała się bezwładnie ze stopnia na stopień.	Bóg za niego nie dokona pracy, to wiemy wszyscy. Oddał mu się Bóg w nim samym i nie żyje nigdzie prócz w nim tylko i przez niego	Wyżej, a czemże jestem, abym się miał o to kusić? biednym muszkieterem, nędznym, nieznanym i zbytecznym na świecie?	Co to jest?	A czemu waść nie bajdakiembajdak (ukr.)	Ba! wozów idzie za nim okutych trzy z godnym sprzętem, a ludzi pocztowych jest dziewięciu. Bogdajby się z takim zewrzeć! Aże ślina do gęby idzie.	Cierpliwość i męztwo chodzą z łagodnością, która jest siły oznaką.	Dajże pokój, Anielciu, nie rań mi serca...	Nie wiem!	Niech mu wasza książęca mość nie wierzy jemu by nikt nie wytrzymał.	Och, nie, niech pan nie odchodzi Pan baron mógłby się gniewać. Jeszcze raz spróbuję.	A tak, bardzo dobrze pamiętam Zacny ten mąż, jeśli się nie mylę, był pańskim wspólnikiem.	To dobrze. Poproszę mamę, by wypisała mi czek na okaziciela na cztery tysiące złotych.	Nie zdradzałaś mnie nigdy? Naprawdę? Nie byłbym cię nigdy o to pytał, ale gdyś zaczęła sama...	To żołnierze... biali żołnierze... Co mówił kapłan? „Znak nad Bykiem jest znakiem wojny i zbrojnych ludzi”. O święty, to ma związek z tym, czego szukam.	Ale on może przyjść do nas. Ja jego znajoma; żebym tylko mogła wysłać do niego list, jestem pewna, że by tu przyszedł, wprzód Sakowicza pobiwszy. On mnie trochę lubił, to by i nie odmówił ratunku.	Mnie się zdaje, że może mu się to podobać	Twój chela W życiu nie widziałem nikogo, kto by był tobie podobny. Pójdę z tobą do Benares. Poza tym sądzę, że człek tak stary jak ty, mówiący szczerą prawdę ludziom przypadkowo napotkanym o zmroku, bardzo potrzebuje ucznia.	Poszłabym i za czwartego, ale nie za ciebie, boś za głupi i chodzisz usmarkany kiej Żydziak.	Przedewszystkiem trzeba oświetlić jasno sytuację. Cóż pan na to, Mr. Barnes?	Ach! tego gotyku szacownego naléj mi jedną stronnicę: nadużywać szanownéj starożytności nie trzeba.	Boże miłosierny! nie odkładaj kary!	Prowadź, towarzyszu; nie wiesz, z kim mówisz: jestem przyjacielem towarzysza-komisarza Tempe.	Idź sama, nie pójdę z tobą! Mówię ci, odejdź! Żeby mnie w kajdany skuli, w lochu zamknęli, wolniejszym bym był niźli przy tobie, słyszysz, wolniejszym!	Może zaraz po świętach, może ździebko później, jak śledztwo skończą... A to się przewlecze, że to wieś cała, tyle ludzi...	Tak jest, najjaśniejszy panie	A ba, nudziłabym się	Rannymi winny opiekować się obie strony.	Skąd wziąłeś się tutaj, dostojny wodzu, jeżeli główne twoje siły znajdują się przed naszą armią?	Ale gdzież tam!... Ona ona musi okropnie się martwić.	Już trzy dni temu, jak kneziowi doniesiono: Wisz objeżdża kmieci i na wiec ich zwołuje.	Powiem więcej, panie hrabio jesteśmy prawie pewni, że uzurpatorowi wkrótce pomiesza się rozum.	I! Co waćpan gadasz! Nienawidzi on króla, jak diabeł święconej wody, i jeszcze by był na waści zawziętszy, gdyby wiedział, żeś królowi konfidentkonfident (z łac., przestarz.) odpowiedział Stankiewicz.	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Wiem z pewnością, że gdybyś się pan angażował do niego, oddałby zupełnie kierownictwo w pańskie ręce	Cóż za awantura! Już tylko w burżuazji zdarzają się takie rzeczy!...	Dobrze mówi! Trzeba być cymbałem, ażeby narzucać się porządnej dziewczynie...	Po co się było tak męczyć!	Cóż mam ci mówić? Co?! Ludzie obwiniają mnie, plotą baśnie. Jestem niewinny i to tylko powtórzyć mogę. Jestem niewinny.	Prawdę! Po co mam pragnąć zmieniać to, co mnie uszczęśliwiało i uszczęśliwia. Najbardziej ci do twarzy, Doro moja, gdy jesteś sobą! Porzućmy tedy wszelkie próby i wróćmy do dawnego szczęścia.	Ja mam gotowe, mogę ci je rozsnuć natychmiast, również będą logiczne.	A to jak?	Jak to, co? Suknia.	To salon, sir.	Mistrzu, to panu tak mało czasu zajmie. Przecie misteriamisterium	Właśnie tą bezpotomnością karze go Bóg za to, iż sromotny żywot prowadzi...	Żołnierz to mówi, żołnierz prawdziwy! Widać waszmości wojna nieobca.	Wiesz pan pewnie, że kiedy wyszedł ode mnie z przesłuchania, został zaprowadzony do więzienia obok sądu.	Puść mnie waszeć do Hedwigi, a ja ją do submisji nakręcę.	Przeciwnie, Najjaśniejszy Panie, od ciebie powinien wyjść przykład; pierwszy zawiniłeś, gdyż sam posądziłeś królową.	Trzeba znaleźć tego, komu zbrodnia przyniesie korzyść, mówi zasada prawa.	A czy pańska małżonka może prowadzić interes w czasie pańskiej nieobecności?	A my?	A mój krewny i adiutant, TutmozisTutmozis	A więc, jaśnie panie, powracam właśnie od Bergeraka.	Bardzo!...	Czy mamy wiosła?	Cóż by tu robić, gdy przyjdą?	Dlaczego?...	Kara, Ksiądz, Przemoc, Własność, Konflikt	Prędko do nich zjedziem?	Swoim niewolno, dworowi, tak	Tak	Upiec pan każe?	?...	A ona?	Anael, Sachiel...	Jana Daval zabił...	Jeszcze palę w kotle	Jeździliście do znachorów, co?	Mam tu i pismo do waszej dostojności.	Montero zwyciężył, zupełnie zwyciężył!	Najf.	Niedoczekanie.	Oto mi letkoletko (daw., gw.) mówiła podniesionym głosem, a oczy dziko jej błyszczały.	Prawda, co tam biją?	Proponuję urządzić zasadzkę.	Rychło daj jeść, bo trza mi jechać...	Wam ino jedno w głowie: grunt i grunt, a lala (gw.)	Zejde! Mów dalej!
Babcia myśli, że my rozumiemy cokolwiek... Nie wiem tylko, po co tyle czasu tracić na oglądanie tych rozmaitych korytarzy z obrazami, kiedy na ulicach jest tak bosko, taki Paryż!	Nic łatwiejszego, jak go poznać, nawet w zamczysku, bo choć tam więcej nie mieszka, to pracuje ciągle, wałęsa się po nim; co dzień go pan spotkasz. Ale byłby to trud niepotrzebny. Zobaczysz go pan w naszym domu. Pojutrze imieniny mojego męża; Machnicki tego dnia nigdy nie opuści: zaszczyca nas co rok swoim powinszowaniem, bo trzeba panu wiedzieć, że Machnicki jest także poeta, a wiersze jego wcale niezłe. Często obdarza nimi sąsiedztwo z powodu rozmaitych okoliczności. Najdziwniejsza rzecz w takim wariacie, że ma bardzo wiele dowcipu, ale dowcipu tak złośliwego, że nieraz można myśleć, czy nie udaje głupiego, aby mógł tym bezpieczniej kąsać. Niektórzy szczerze gniewają się za jego przycinki; my, co go lepiej znamy, serdecznie się śmiejemy, bo czyż można gniewać się na biednego wariata? A że takim jest, sam pan przyznasz, jak go tylko ujrzysz.	Chamis wyjechał onegdaj wieczór i w El-Wasta złapał pociąg idący z Kairu, w Medinet jest zatem dziś rano. Dzieci zapakują się w godzinę. Wyjechawszy wszelako w południe, musiałyby czekać na nocny pociąg idący wzdłuż Nilu, a ponieważ nie pozwoliłem Nel jechać nocą, więc wyruszą dziś rano i będą tu zaraz po zachodzie słońca.	Mój drogi, uprzedzasz się. Samo to, że przyjechała do nas, mówi o niej zupełnie co innego. Dla mnie jest ona sympatyczna: piękna, dystyngowana, delikatna i wygląda na dobrą.	Kłamstwo, Prawda źle, tego ja, na przykład, który tu z panem siedzę w jednym pokoju, wcale nie jestem pewny. Częstokroć mówienie, a nawet wyznawanie kłamstwa jest najwyższą cnotą, zasługą i bohaterstwem. Jest ono zupełnie takie samo jak mówienie prawdy. Pozostawiam człowiekowi zupełną swobodę mówienia prawdy albo kłamania. Co jeden człowiek może wiedzieć o prawdzie albo fałszu duszy drugiego człowieka? W sercu ludzkim są takie oceany, pustynie, góry i wędrujące lodowce... Chrystus powiedział: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Oto wszystko. A co do tych dzieciobójstw, niewolnictw, to dialektycznie pan mię pobije, bo z takich pytań wywinąć się nie zdołam. Nie mam wyjścia. Istotnie, wszyscy wiemy na pewno, że wypoliczkowanie paralityka to jest zła czynność. I kto by to uczynił, powinien być skrępowany. To jest sylogizm w istocie, w rzeczywistości. jest to rzecz święta, której krzywdzić nikomu nie wolno. Wyjąwszy krzywdy bliźniego, wolno każdemu czynić, co chce.	Ej! myśl co powiesz, myśl, odparła Agnieszka, bo ty nie na niego ale na siebie wyrok wydajesz, na mnie i na dzieci. Czci żony twéj nawet bronić nie umiesz. Ej! myśl! zaważy twe słowo!	O! mogę to na pewno powiedzieć waszej eminencji, ponieważ, kiedy wszedł do mnie, zauważyłem, iż było wpół do dziesiątej, chociaż sądziłem, że już znacznie później.	Ja nic nie wiem, a pani zaraz na mnie.	Sądzę, że to zupełnie wystarczy Proszę odprowadzić tego oskarżonego na dawne miejsce.	Już idę, na burę	Na! Ten apšvietesni žmonės.	Straż cię w okowach powiedzie na basztę zamku. Z przeziorów między belkami i z widzierów dachowych ujrzysz głuche, zadumane bory po górach, święte buki po szczytach i szare daleko grzebienie skalnych osypisk. Spojrzysz we Wisłę kochaną, jak z pomiędzy lasów, srebrnobiała, kręgiem, półkolem wypływa, jak się u skał falisto zatacza i cicho w puszczy ginie zielonej...	To gorzej, że pono tych pieniędzy i skarbów wcale nie ma! odezwała się.	Aspan chyba nie wiesz, że firka to taki ptak, i bardzo wdzięczny, dlatego żadnego też w tym przezwisku kontemptukontempt (z łac.) odparł, śmiejąc się, Kmicic	Dobrze. Jakkolwiek jest chrześcijanką, może się okaże, iż jest rozsądniejsza od ciebie, a okaże się to z pewnością, jeśli nie chce twojej zguby.	Dobrze, dobrze nie mam żalu do pana; pojmujesz jednak, że dość sprawia kłopotu bronienie swoich przyjaciół i wynagradzanie ich... jednak dam ci pożyteczną radę: strzeż się i myśl o sobie, panie d‘Artagnan, albowiem z chwilą, gdy wypuszczę cię z pod mojej opieki, życie twoje szeląga nie będzie warte.	No, patrzcieże waszmościowie na tego Litwina! Nie mam ja dworować z niego, kiedy on ludzkiej mowy nie zna! Cóżeś waszmość chciał powiedzieć? Kołujesz, kołujesz jako zając wedle kotliny, a w sedno nie możesz utrafić.	Dlaczego pan dyrektor myśli, że mogłam się widzieć. Wczoraj nie miałam żadnej popołudniówki...	Kiedy tylko zdobędziemy twierdzę, pobiegniemy do miasta i nie pozwolimy mu uciec. Słyszałem, że kapitan już wydał rozkaz pięćdziesięciu ludziom, którzy w razie ucieczki Hiszpanów mają za zadanie odciąć im drogę w dżungli.	Że jest głupio.	Twego stosunku z Heleną. Nie marszcz się i nie dziw, że ja te rzeczy znam tak dobrze... Ho, ho! mamy my trochę doświadczenia! Zresztą, powiem ci, ja sam chciałem się zakochać w Potkańskiej... Ja wolę takie kobiety, niż inne... Choć z drugiej strony... E, kiedy nie wiem, czy się nie będziesz gniewał?	Mówisz, że to nie jest morderstwo! I ja tak myślę. Ale gdym teraz wymienił to nazwisko i gdy zrozumiałaś, że mówiono o mnie, dziwnie cię to wzruszyło. Widziałem to dobrze.	Jeślić nie dosyć, powiedz im jeszcze, że ich za psubratów, nie za prawychprawy (daw.)	Jędrek! jak mi Bóg miły, tak lepszego pasterza dla tych owieczek nie znajdę! Bierzże ich i prowadź, gdzie ci się żywnie podoba!	Alem przysięgała wam, to dosyć nie pozyskałeś serca, ale masz słowo. Takie kobiety jak ja nie łamią przysięgi...	Nie popędzaj mnie, bo nie powiem nic	Wasza wielebność zechce pomówić z jego książęcą miłością; od północy nic w ustach nie miał; serce milknie, duszność go dławi, głosu prawie dobyć nie może... niechby choć małmazjimałmazja	Czyż nic, najjaśniejszy panie nie zdoła zmienić twego postanowienia?	I to obecne szczęście nie ułagodziło panu myśli?	Po cóż więc przychodzi do ciebie ten śmierdzący... nie	Sądzisz więc że jéj panowanie nadchodzi..?	Tak jest, panie wachmistrzu.	Zacznie pan z nim maglować całą sprawę punkt po punkcie, ale tak, żeby ten wiedział, że dostawę otrzyma, tylko trzeba załatwić dużo formalności.	Zapasowy! Wezmę go sobie. Już nigdy nie wspomnę Głębockiego.	A cóż miałem mówić? Lekkie drgnienie. Zatrzymany parowiec. Stwierdzone uszkodzenia. Zaczęto spuszczać łodzie po cichu, by nie wzbudzać popłochu. Gdy spuszczono pierwszą łódź, parowiec zatonął jak kawał ołowiu wśród szkwału... czy mogło być coś jaśniejszego? i straszniejszego?	A jest... jest...	Ale czy ten skarb nie ma żadnego prawowitego właściciela?	Chybaś nie ubawiła się zanadto Mój stryjeczny brat robi wrażenie sensatasensat (daw.)	Dobrze, że go pobił, dobrze, jeszcze bym sama dołożyła!	Już z niego wielki pan, a niezadługo nie zechce gadać z chłopami!...	Nie Czy pan wie, co by pan zrobił? Czy wie pan? A przecież nie uważa się pan za... e... e... tchórza?	Nie darzą mnie tu miłością, a zwłaszcza nie darzy mnie nią Van Gould, który ucieszyłby się, mogąc dostać mnie w swoje ręce. A ja byłbym rad móc dostać go w swoje.	Nie zauważyłam tego, Karolino.	Nie, ale razem tańczyć.	Nie, ja kupię!	Nie, młodszy, Crandall-Dereń	Nie, te nigdy nie wrócą! jak ta wiosna co minęła, nie przyjdzie już więcej.	Stapleton przewidywał, że ona może mu oddać usługi w charakterze osoby wolnej.	Sądzisz, że naprawdę go straciliśmy?	Zemdlała! Biedactwo, tyle godzin w słońcu stać, w takim ścisku, nikomu nie życzę.	Hetmanowa jéj nie ustąpi, ale to żywe srebro... jak ją widzisz drobną, słabiuchną napozór... to kozak prawdziwy...	Prawda, ale to nic, to Beetle może jakoś zrobić! No, Beetle, załatajże to! Prędzej, całą noc tu siedzieć będziemy? Musisz wyciągnąć jakoś Kicię ze światła i doprowadzić nas wszystkich, tańcząc, do końca.	Nic. Sucha noc. Niech tam sobie powiszą do rana	No, to nałóż mi fajkę.	To zrobił pan już i wczoraj. Chcę wiedzieć, po co przyszedł pan do mnie!	A cóż u djabła tak daleko	A u mnie są zapisane jako płatne dzisiaj, rozumiesz mnie asindziej? hę? pretenduję, żeby mi były wypłacone, stantepede.	Aby mnie zabić?	Ach, Boże, żeby tylko była córka, bo Stach sobie życzy córki!	Ach, jak to dobrze!...	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Czego pan sobie życzy?	Cóż to za szeroki pan?... Niech zdechnę, ale pierwszy raz widzę taką masę mięsa w surducie!	Dosyć my mamy czekania!	Jakim to prawem chcecie mnie sądzić i egzekwować?	Jutro dopiero obejrzę dokładnie całą posiadłość wnosząc jednak z tego, com dziś widział, można by tu mieszkać choć całe życie.	Nesusidėdami su lenkais mes apšviestieji, neišvirsime į lenkus. Neišvirtę, mes ar šiek, ar tiek vis tik savo kampui duosime apšvietimo, prigimtoje kalboje parašę ar šiokią, ar tokią knygelę. Nebus to, kas ikšiol buvo, išvirsdavo visi apšviestieji į lenkus, palikdami tamsius žmones tamsumoje be prašvaistos.	Nic pilnego. Ale o stryju zupełnie już zapomniałeś. A on, biedak, leży niedaleko stąd, o trzy mile, w Zasławiu... Może byście tam jutro pojechali. Okolica ładna, są ruiny zamku... Moglibyście bardzo przyjemnie czas przepędzić i zrobić coś z tym kamieniem nagrobnym.	Niezmiernie poważną	Reb Nochim! Reb Nochim! Przez oczy twoje patrzy dusza twego pradziada, który wszystkich Żydów zatopił w wielkich ciemnościach!	Tak, proszę pani.	To zupełnie sielankowa niewinność	Van Stiller, podejdź no tu! A Ty, Moko, przynieś mi trzydzieści funtów prochu i dobry lont.	A pfe!	Albo uciekł...	Bo co?	Chcesz pan dowodu?	Czy mogę pani w tym dopomóc?	Cóż za ale bo?	Jaki ktoś?	Jo, dobrodzieju.	Kto cię tu ukrył?	Musisz być tu, bo tu możesz się przydać.	Niech papa złoży dostateczny kapitał dla ojca pana Ignacego.	No	Osiemdziesiąt szans	Pan wysoko angażowany w tym interesie?	Pierwszy.	Pokażemy panu dobrodziejowi czepculki!	Sama?	Trzysta rubli.	Ty! Jak śmiesz! Otwieraj natychmiast!	Tysiąc pięćset pistolów sztuka, milordzie.	Wody! Wody!	Wyśmienicie. Gdzież są Niecińscy?	Wzięło cię?	Władza, Mądrość mówił Herhor.	Z tobą chciałam pomówić o ważnych rzeczach	Za wcześnie o tym mówisz, będzie się jeszcze trzymał długo.	Święta prawda, Padre!
Ja rok czekam a po roku oświadczam się powtórnie. Wzięła mnie! niema co gadać! Uważałeś pan, jak jej ślicznie z tymi krótkimi włosami. Powinna zawsze tak chodzić. Rok czekam i milczę, ale potem będę uważał, że mam rozwiązane ręce. Niepodobna też, żeby i w niej przez rok coś się nie zmieniło, zwłaszcza, jeśli tamten nie da znaku życia... Wszystko to jest ogromnie dziwne! Myślisz pan, że ja nie robię wszystkiego, co w mojej mocy, żeby w nim rozdmuchać jakąś iskrę dla niej? Dalibóg, że człowiek nigdy chyba więcej nie robił przeciw własnemu sercu. Pani Bigielowa robi także, co może. Ale trudno! Nikt znowu nie ma prawa powiedzieć mu wyraźnie: żeń się, skoro on jej nie kocha. I to jest jeszcze dziwniejsze, że on i o tamtej, zdaje się, nie myśli. Jedna panna Ratkowska więcej jest warta, niż cały zagajnik takich „Topolek”	Ja na takie dziwactwa zgodzić się nie mogę... Bardzo mi smutno, Widziu, że odmówić ci muszę, ale matką jestem i prowadzenie Leoni jest moim świętym obowiązkiem... Kiedy złożycie mnie do mogiły, będziecie z nią postępować, jak się wam będzie podobało, ale dopóki ja żyję, moja córka nie będzie bywać w niewłaściwych dla siebie towarzystwach, psuć sobie układu i patrzeć na rzeczy, których nigdy widzieć nie powinna.	Prędzej ja sparcieję jak ty, bom starszy, a to wiesz, że i rzepa parcieje, i słonina jełczeje ze starości. Dziękujmy raczej Bogu, że wszystkim naszym zgryzotom szczęśliwy koniec obiecuje. Niemałom się ja namartwił o kniaziównę, więcej jako żywo od ciebie, a niewiele mniej od Skrzetuskiego, bo ona moja córuchna i pewnie bym rodzonej tak nie kochał. Mówią nawet, że do mnie kubek w kubek podobna, ale ja ją i bez tego miłuję; i nie widziałbyś mnie ani wesołym, ani spokojnym, gdybym nie ufał, że już wkrótce niedola jej się skończy. Od jutra układam epithalamiumepithalamium (łac.) tj. sztuki piękne dla wojny..	Mój ojciec chrzestny, Norwegczyk w Swendborgu! Słyszałem raz historyę o czarowniku, który grając na skrzypcach szedł przez ulice miasta, a wszystkie dzieci wybiegły z domów za nim. Czarownik zaszedł w góry, gdzie dzieci wraz z nim znikły. Z tego samego źródła, jak mnie się zdawało, grać umiał mój ojciec chrzestny. Sąsiad nasz utrzymywał, że go tej gry wyuczył duch wodny Nökken; nawet i ja myślałem, czy nie o sobie samym opowiadał mi, iż raz w Norwegii był syn ubogiego wieśniaka, który niezmierną miał ochotę grać na skrzypcach; gdy mu zaś ojciec nie pozwalał, lecz kazał pracować w polu, chłopczyk pewnego wieczoru zakradł się nad potok. Wnet ukazał się Nökken obiecując mu, że go nauczy grać jeszcze ładniej i tak go ścisnął za palce, że aż krew z nich wytrysła, ale od tej pory nikt nie potrafił piękniej zagrać od niego. Grał więc przed całym światem, wszyscy chcieli go słyszeć, a pieniądze płynęły jak woda, tak iż ojciec nawet nie wzbraniał mu już tego zajęcia. Otóż nareszcie jednego ranku, kiedy właśnie wracał z wesela, zastał Nökkena czekającego nań pod mostem; zatrzymał go i kazał mu iść z sobą, bo już teraz jakoby należał do niego. Chłopiec gdy to usłyszał, wziął nogi za pas i zaczął biegać co miał sił, a Nökken gonił za nim, aż nareszcie malec dopadł kościoła i schronił się na ołtarz, bo gdyby nie to, byłby go Nökken porwał.	Ja? Ależ nie, wcale Moim powołaniem nie są więzy małżeńskie i podporządkowanie się kaprysom mężczyzny, kimkolwiek by był. Moim powołaniem jest poświęcić się sztuce, a więc moje serce, osoba i myśli muszą być wolne.	Prócz przyjaźni statecznej... Trzeba będzie radzić i dowiadywać się, gdzie on teraz. Może od pana marszałka koronnego czegoś się dowiemy, który Wołodyjowskiego jak źrenicę oka miłuje. A nie, toć tu są posłowie ze wszystkich stron. Niepodobna, aby który o takim rycerzu nie słyszał. W czym będę mógł, w tym waszmości posłużę, lepiej jak gdyby o mnie samego chodziło.	Tylko wtedy, gdy jest się młodą Kiedy rumieni się kobieta tak stara, jak ja, jest to złym znakiem. Ach, lordzie Henryku, chciałabym, aby nauczył mnie pan, jak odzyskać młodość.	Nic Czasami trzeba być poważnym. Do widzenia, matko, przyjdę o piątej na obiad. Oprócz koszul wszystko mam spakowane, nie potrzebujesz się więc niepokoić.	Nie kiwaj mi się tu, idioto i popraw się. Pozbądź się już raz tego obżarstwa i powiedz Szwejkowi, żeby się tu gdzie na stacji czy w okolicy rozejrzał za czymś dobrym do zjedzenia. Masz tu na to dziesiątaka. Wręcz go Szwejkowi, bo ciebie nie poślę. Ciebie wtedy dopiero poślę, gdy będziesz tak nażarty, że o mało nie pękniesz. Czyś mi aby nie zeżarł ostatniego pudełka sardynek? Mówisz, że nie; przynieś mi je i pokaż.	Widzi pani, pani jest w tym położeniu, że może ją lekceważyć, ale ja muszę się z nią rachować!... I czy wie pani, jak ona skorzystała z rozmowy o samodzielności kobiet?... Oto żąda, aby jej córki uczyły się malować pastelami i grać na cytrze, a przede wszystkim, ażeby jak najprędzej wyszły za mąż.	Alboż nie tak na świecie? będzie Bondarywna taką szambelanową, co się zowie, i ludzie dla niej poszaleją! Nauczy się siedzieć, krygować, usteczka sznurować, główką kręcić	Moje dziecko, Wiktor zostanie całe życie pułkownikiem. Nie spotkałem jeszcze nikogo, kto by mi się wydał godny ciebie	Panie tu się nie wolno kąpać!	Prawnie... może Księżna masz słuszność; faktycznie jednak.... smutny zawód nie daje się wymazać z regestru życia.	Tak, ojcze. Toteż nie czynię panu don Carlosowi zarzutu, że myśli, natomiast zaufaniem lękałbym się go obdarzać.	Kiedy ten pan Maur tak się pilnuje prawdy, to pewno tam musiał wspomnieć co przy panu moim, jak go nieraz pobili, i o tym także, jak mnie się po grzbiecie dostało; bo co prawda, to prawda, że i mnie nigdy nie chybiło, jak się tylko panu oberwało, jak pan stękał na krzyże, to ja pewno cały jak kwaśne jabłko wyglądałem, i nic w tym dziwnego, boć pan powiada, że jak głowa choruje, to już całe ciało czuje. Oj, czuje!	Siwińska! zapnij mi haftki, bo czuję, że mnie spódnica opada; tylko mów mi co do ucha, to nikt nie zauważy.	O nie! ale to nie wiem zkąd ściągnięte i dobyte stworzenia! jednego nie mamy, któryby się na co przydał, mało nawet rozumieją języka, rozmówić się z niemi trudno inaczéj jak biczem.	Admirał ją zabrał prawie przemocą na swą fregatę. Gdzieś żeglują szczęśliwie. Miałem scenę z piekła żywcem wziętą, nim jej wytłumaczyłem, żeby swe prawa przekazała ze mnie na męża. Słyszałem, że się mści na oficerach marynarki. Valevale (łac.)	Czekaj, szepnie się między lansjery, jak cię to stuletnie baby na podłodze koziorem żgały po żebrach, a tyś im radeczki dać nie mógł...	Nie wątpię i ja o tem Cesarzowi to będzie na rękę, bo starał się o tron Polski, a przewiduje już, że opróżnionym zostanie. Dostarczy koni i ludzi!	Pewnie, że trudno go tu jak psa zostawić Skorośmy z nim na pojedynek stanęli, to już on dla nas nie chłop, ale żołnierz, któremu taka pomoc się należy... Kto ze mną poniesie, mości panowie?	To wysoki zaszczyt Nigdy akademik N***, który od piętnastu lat zasługuje się, jak może, nie zdołał go uzyskać dla swego siostrzeńca.	A! proszę pana, znają się oni na nich.	Bellina kaszle, a Zygmunta lękam się wypuszczać z komnaty, powietrze za ostre.	Czegóż się dziwujesz, hę?	Pewnie, że mi się zdaje. Co ja mogię wiedzieć?	Płaciły za naukę Wreszcie jakże jej pomogą: mają zebrać składkę?... A nie każda przecie jest panną Solską, która tak sobie od ręki daje sześć tysięcy rubli... Nam nikt nie da i sześciu złotych.	A ha! kupiwszy trzymaj się towaru! Ale to wszystko żarty	Bardzo to ładnie, że modliliście się za nią	Pan Korzecki mówił, że ma nadzieję niedługo zobaczyć się z mamusią...	Szukajmy tylko śladu zbrodniarza; on zabił pana de Saint-Méran... Gotów jestem przysiąc, że tak było. Wszystkie symptomy, o których mi mówiono, w pełni zgadzają się z tymi, które widziałem na własne oczy.	Tak jest. Patrzcie, waszmościowie, patrzcie! Nie zmarniećże tu człeku od żałości?	Ten krach, co wziął mocniejszych, co w tej chwili pali Grosmana, nie oszczędził i mnie. Mam weksle płatne w sobotę, a na to mam weksle wystawione przez tych zbankrutowanych, czyli nie mam nic. W sobotę są płatne. Nie zapłacę	A przepraszam! Jest to jeden z najgodniejszych obywateli tej ziemi.	Chwat z pana, panie Julianie Dwa razy zaglądałem i nie chciałem pana budzić. Ma pan tu dwie butelki doskonałego wina, które panu przysyła ksiądz Maslon, nasz proboszcz.	Eee... nic. Tak sobie. Myślałem, że pan może nie pogardzi... He... moja stara kazała...	Pan Kotowski, jest.	To zależy Kto jest ten?...	Wy z Wiszowej zagrody? A któż z wami, a wielu... czuję ludzi dokoła? Chociaż oczy nie widzą...	Chybaby mieszkał między nimi, inaczej zaraz za jego oczyma zaczną zbytkować. Nie może być, tylko i tym zaraz oficyjera dodadzą.	Nie asińdźkaasińdźka (daw.)	Nie przeczę.	Niech mnie diabli wezmą, jeśli wiem, o co panu chodzi	O, miłość nie zważa na takie drobnostki! A ile ona ma lat?	Proszę pana, dlaczegóż tylko pomiędzy kurami? Czemuż inne zwierzęta nie mają tego wzroku?	Sztuka też nie. Przypomina sobie ksiądz nasze wieczorki pod tytułem „Godzina z Szekspirem”? Albo tego komicznego jegomościa ze świetlnymi obrazami?	Szwarc? Z Siennej, mówisz? Szwarc, Szwarc... Nie pamiętam.	Ba! My teraz z panem też jesteśmy poniekąd rodziną. Nie wiedział pan, panie Nagórski, kogo pan poklepywał.	Ta, ta, ta! to wielkie armie, gotowe do wyruszenia w pole, to ich dusza, która rządzi.	Przypuszczam tylko, że za ruinę pańską, gdyby ta była możebną, to dałby bardzo wiele, bardzo wiele, pomimo swojego skąpstwa.	I takie maleństwo Pan Bóg zabrał?	Jakto? już jej dawałaś?	Myślisz, że to jakieś zwierzę?	To jakaś zemsta	To właśnie najgorsze.	Żeby pan Feliks wiedział, co ja panu powiem...	A kiedy chcecie zacząć?	A z Pasterzem z Fildy co zrobić?	Ano, spróbuję.	Biedna Ellen! gdzież ona teraz?	Bo jużci że oniemiała z wielkiego szczęścia!	Choćby uciec!	Co ma znaczyć?...	Co tobie, Joasiu?	Czym mogę służyć?	Czyż mi zaufacie?	Dawidowa Cypa słyszała? Kudykudy (ros.) ojczulek..	Dozorcy Labiryntu.	Dzień dobry! Czego sobie Żyd życzy?	Dzień i noc o tym tylko myślałam dzień i noc!	Godzinę, a potem?	Hale... kiej zdrowy chłopak.	Idź w pokoju, Asarhadonie, i proś bogów, ażeby ci rozum przywrócili	Infantka niemłoda, przyznaję starsza od was... któż wie, czy długo pożyje... jeszcze, panie najmiłościwszy, dynastię ugruntujecie ku swej pociesze a pożytkowi Rzeczypospolitej.	Jak?	Jednę już tylko stacyą przebyć mamy	Każdy z nas, Bazyli, nosi w sobie niebo i piekło	Kiedy pojedynek?	Kozły też penetrują po wsi, jeno czekać, jak komu co grubszego ukradną	Kto?	Lecz piękna jak bóstwo starożytne z marmuru, jak marmur jesteś zimną... jak marmur bezduszną.	Masz, słyszysz?	Moja droga niezbyt bezpiecznie o tym mówić, ale powiem ci, co zrobię zamiast tego: oto zagwiżdżę ci krótką piosenkę.	Możemy być spokojni	Owszem, mam w karakułach.	Pani wie że on jednodworzec?	Pod każdym względem	Pojmuję.	Prawda, jako żywo!	Pudło, kapitanie?	Spać... spać...	Stryj Andrzej...	Szafot stanowi także część karnawału.	Taigi matai, tu manęs da turi klausti, ką aš veikiu, o aš tavęs neklausęs žinau: kur buvai, ką veikei.	Tak tak!	W ciągu, powiedzmy, tygodnia.	Widać ano, że z góry gość jedzie...	Za drogo! Brauman o siedem i pół kopiejki daje taniej na korcu.	Zapewne ale jeśli z powodu braku broni myśliwskiej zabraknie nam żywności?
Jeślić o to chodzi, to i ja instancję wniosę, a jeśli ona taka regalistka, jako powiadasz, to i instancja powinna być skuteczna. Byle tylko dziewka wolna była i byle ją jakowa przygoda, jak to w czasie wojennym często się trafia, nie spotkała...	Nie bójcie się tylko dokuczania, nie ma czego. Ja z wierzchu jedynie jestem pomalowany na kolor stalowego bagnetu. W środku wszystko jest kruche jak stearyna. A zresztą... je m’en vaisje m’en vais (fr.)	Nie żartujmy z rzeczy tak poważnéj, jaką jest dziennikarstwo Potrzebujęż przypominać, że to dziś jeden z najważniejszych czynników życia? Nie nowiniarstwo, ale dziennikarstwo, pojęte széroko... Wyrosło ono z lichéj gazzetty, ale dziś n’en de plaise à Girardin, jest potęgą, we wszystkich swych przerozmaitych formach i objawach, począwszy odcodziennego dziennika, do kwartalnego przeglądu. Każda z tych form wymaga i zdolności różnych, i pisarzy innych i sposobu ujęcia przedmiotu właściwego. Ale tu sprawdza się téż to, coście panowie mówili o dziełach sztuki. Dziennik tylko taki mówi do ogółu, obudza i porusza, w który ktoś duszę wléwa. Zimne rzemiosło dziennikarskie, choćby przy wszystkich warunkach technicznych jaknajstaranniéj spełnionych, nie znajdzie odgłosu. Powtarzam: dziennikarstwo jest kapłaństwem, i ci, co namaszczeni przystępują do niego, sami jedni tylko wpływ mogą wywrzéć.	Naturalnie, że trzeba wszystkiego spróbować, zanim się przystąpi do ostateczności burzenia oficyn Nie myślcie tylko proszę, że nalegam na to dlatego, że łatwiej mi o pieniądze niż wam, tylko mam taką diablą ochotę spłatać figla tym panom w Petersburgu! Ale oto i konia mi prowadzą. Do widzenia, Marto, bądźcie zdrowe, dzieciaki. Coś wam Renia kazała powiedzieć, dzieci, ale zapomniałem.	Mówię ci prawdę. Okropną prawdę, bo widzę, że jej nie ogarniasz. Jednak ja jestem przeświadczona, że tak nie jest, że sam brzydzisz się swego lekkomyślnego kroku, że był to tylko brak zastanowienia się, jakieś chwilowe zamroczenie, że całe życie poświęcisz, by zarobić znowu na imię uczciwego człowieka, że odczuwasz ciężkie wyrzuty sumienia. Pomyśl, Ew, jaka wielka przepaść dzieli cię od tego oszusta, o którym opowiadałeś! Ta przepaść to twoje sumienie, którego tamten dawno nie ma. To twój wstyd! O, gdybyś wiedział jaką cierniową drogę musiałam odbyć, by uzyskać ten nakaz zwolnienia dla ciebie! Gdybyś wiedział, jakich słów musiałam słuchać milcząco i w pokorze, jakie obelgi znosić!	A mówiła pani organiścina jeszcze w moje wesele, że pan Jasio na księdza idzie...	Doktor Monygham powstał i zaczął rozglądać się dokoła. Głębokie milczenie zalegało na jakiś czas w cieniu ogromnych drzew rozkosznego ogrodu Casa Gould.	Jej? Owszem, ale starsza siostra, wiesz, owa piękność, żartowała z nich ciągle... sądzę, że się wszystkie śmiały.	Powiedz temu swojemu koledze, że mi się podoba.	Pójdziesz do Buckinghama i oznajmisz, że ja cię przysyłam; powiesz mu, iż wiem o wszystkich przygotowaniach, przez niego czynionych, i wcale ich się nie boję, bo za pierwszem poruszeniem z jego strony zgubię królowę bezpowrotnie.	Rozumiem lecz nie wiem dlaczegobyś hrabia sam, znając ją, nie miał się zbliżyć do niéj. Byłoby to daleko właściwszém.	Tak. Bo widzisz z odległości wydawało mi się to łatwem... lecz odkąd próg ten przestąpiłem... Czy ty mię teraz znasz	Wiatr zaszumiał, a temu się zdaje, że miał szmerek.	Właśnie dziś trzeba było iść, jak mówiłem... A cóż z resztkami słomy, które są w stodole? Na cóż czekasz, aby je zebrać?	Bo oni was chcą wyłączyć. Mówią, że i tak będziecie siedzieli przy samej kolei i że już na niej wiele zarobiliście z krzywdą ludzką...	A! usłyszałeś, com powiedział, tem lepiej Jak się masz, Tréville, gdzież są twoi muszkieterowie? Powiedziałem ci przedwczoraj, żebyś mi ich przyprowadził, czemużeś tego nie uczynił?	Ba! Twój stryj, panie Dawidzie, nie zawsze był stary a także, co może więcej cię zadziwi, nie zawsze był brzydki. Błyszczał ci on niegdyś urodą i wytwornością! Ludzie w drzwiach stawali, by nań popatrzeć, gdy przejeżdżał na rączym rumaku. Widywałem to nieraz na własne oczy, a wyznam szczerze, iżem nań pozierał nie bez zazdrości, jako że sam byłem prostym chłopczyną i synem prostego człowieka... zaś w owe lata wynikało stąd: Odi te, qui bellus es, Sabelleodi te, qui bellus es, Sabelle	Ciebie też, prosiłam go, abyśmy na chwilę się zatrzymali.	Co robią? Dostali bzika i cieszą się Tam, na dole siedzą panowie, którzy mają dosyć tragedii w życiu i	Do jednej i drugiej, mój księże, ma jedno i drugie, dostał mu się i majątek, i świetna pozycja.	Jak ten znakomity Benedykt, bracie Sibie, który zbyt długo opierając się...	Jestem pewien że śledzi nas ten jegomość...	Maks łatwo się uprzedza.	Może mi pani pozwoli jaką pobożną książkę...	Niebezpieczna teoria!	No, musi, odparła Ninon: ja będę go kokietowała, kokietowała jak Babetta, gdy Pobożanin się na nią pogniewa, będę mu w oczy zaglądała, uśmiechała się, wzdychała... aż w końcu go zbałamucę...	O jutrzejszych łowach należy mówić jutro Na odśpiewanie pieśni żałobnej będzie czas, gdy umrę. Szczęśliwych łowów, Kaa!	O! patrz na mnie, ile ci się podoba, mój paniczyku, a ja co powiedziałem, to powiedziałem.	Obejrzeli się na drzwi, jakoż prawdziwie, kowal wiódł się pod pachy ze starszym, obaj już byli napici niezgorzej, to się mocno przepychali przez gęstwę i rznęli prosto do szynkwasu, ale nie postali tam długo, Żyd ich powiódł do alkierza.	Odwaga, Pojedynek, Rycerz, Dwór Ha! Zuchwały szczeniaku! Broń się tedy!	Poszczęściło się jej! dokończył Sapora.	Proszę jechać i nie wtrącać się w nieswoje rzeczy.	Ten stary marynarz, ale jeżeli się boisz...	To dostaniecie dziesięć. A Magda, jak będzie teraz miała dwa morgi i pół morga, to znowu dostanie dwa i pół.	To źle. Zapomniała pani o mnie...	To? Życie samo, in crudoin crudo (łac.) zwrócił się nagle do chłopaka w przypomnieniu jakimś. I nie czekając odpowiedzi, sięgnął mu szybko do kieszeni. Wyrwał jakąś paczkę i uderzył go nią z rozmachem po łbie.	Urżnął się	Więc czym pan to tłumaczy? Część produktu była dobra, a część zła? Rozumiem, że mogą być jakieś drobne różnice, lecz przecież nie takie!	Wolałbym nie mieć jeszcze trzynastu lat! Uczyłbym się w domu i siedzielibyśmy jak dawniej cały rok w Niżpolu Głupi byłem, ciesząc się z tej szkoły, wielka pociecha być dorosłym i siedzieć całą wiosnę w mieście. A teraz w dodatku spóźnię się na łacinę Zresztą nic mnie to nie obchodzi, chciałbym, ażeby mnie wyrzucili! Przynajmniej wrócilibyśmy zaraz do Niżpola.	Zgadzam się z góry.	A gdyby?	A jednak moja krew	A zdychajże pan ze swoim szlachectwem jak najprędzej, nie będziesz pan przynajmniej miejsca zajmować drugim	Aha!... Jest tu loch, do którego przed kazaniem Pentuera wlewaliśmy roztopioną smołę...	Ale pan nie chory, prawda? A może pan nie ma pieniędzy?	Ale... co ze zbrodniarzem... co z mordercą!	Ależ malenieczkie to i mizernieńkie; same kosteczki, taj skóra... Wieleż jemu?	Ba! i to racja! mruknął stary ale	Bądź pan łaskaw zaczekać	Będą tanio do sprzedania różne familijne brylanty.	Będę!	Co	Co pan masz?	Co takiego?	Cóż tu Antek ma do rządzenia? jego to?	Cóż w tem ważnego?	Dobrze! Amis! do domu.	Dziękuję za dobrą radę, na myślby mi to nie przyszło!	Dziś rano	Gdzieżby była?	Grot-reja w kant! Główny bras ciągnąć! Dalej, ludzie, hisuj! W jakikolwiek sposób. Krzyżem leż, a hisuj!	Ha! Tuście mi, niewstydniki! Ciężki sąd i kara was nie minie!	Hallo, tu Pogotowie Elektryczne.	I nas!	I sam mam wątpliwości	I to, żeś podły?	Ja zasłonię!	Jak wszystko w Głębowiczach. Panie nawet ordynata nazywają cudownym.	Jeszcze nie mogę, ojcze, za kwadrans przyjdę, razem z nimi...	Kali iść pod inne drzewo położyć mięso złemu Mzimu.	Kto by go wiedział, gdzie ten sam Kalisz.	Lepiej, lepiej, służko wierny!	Mały Przyjacielu całego świata co to ma znaczyć?	Moja droga wspomnienia czasów, gdyśmy byli bardzo młodzi i bogaci, zawsze będą miłe. Nieprawdaż, drogi kolego?	Możecie przyjść rano do mnie do domu.	Musiałeś skończyć szkoły z odznaczeniem	Mój komunikat był ściśle rzeczowy.	Nie bardzo chciałabym zabierać nowe znajomościzabierać (...) znajomości	Nie był.	Nie odetchnę, aż w polu	Nie, Hanuś, rozum swój mam i prawdę rzekłem, jako pan Jacek od wczoraj siedzi wraz ze mną... juści...	No, dawaj te pięćdziesiąt złotych, już chyba czas jechać.	Ojciec ziemi chce	Panie Nikodemie, doprawdy nie rozumiem, co to wszystko znaczy?	Pozwalamy	Primo: w marcu Azorek zdechł!	Przecie my was, ludzie, nie znamy!	Przespać... taką uroczystość! Oh, c’est triste...	Puśćcie go już! Przecie on beczy!	Stebuklai! Kąaš tau pasakysiu? Mūsų Reda ir jos senas tėvas, koliekakolieka (lenk.)	Tak jest... Tyś mnie nie poznał, a ja i twoich rodziców i ciebie panie Adamie dobrze znałem za młodu... Mój Boże! na jaką ci to nędzę zejść przyszło!	Tak. Zrobiłem przecież z tobą już parę podobnych doświadczeń.	To jak w romansie! ale ja zawsze wolę, kiedy na końcu ich życia spotyka ich wielkie nieszczęście. To jakoś daleko więcej zajmuje!	Twoi słuchacze go nie słyszą.	Więc moje czterysta rubli są pewnymi?	Wracamy.	Wyborne, wyśmienite!	Wyprawi abo i nie wyprawi!	Zabierz ten talerz...	Zgnieciona! Zgnieciona dzięki malutkiej maszynce, którą ja bohatersko z narażeniem własnego życia uniosłem z domu tego Jacka przeklętego.
Taki jest pogląd w tym roku Co do mnie, chcę przypuszczać, że życie, takie przynajmniej, jakie objawia się na Ziemi, ten stan, w jakim występuje substancja zorganizowana w roślinach i zwierzętach, jest skutkiem zaburzenia w gospodarstwie planety, produktem chorobliwym, trądem, czymś obrzydliwym, czego nie ma na gwieździe zdrowej i prawidłowo zbudowanej. Ta myśl podoba mi się i pociesza mnie, bo ostatecznie smutno jest pomyśleć, że wszystkie te słońca zapalone nad naszymi głowami ogrzewają planety równie nędzne jak nasza i że we wszechświecie do nieskończoności rozmnożyły się cierpienia i brzydota. Nie możemy mówić tu o planetach zależnych od Syriusza, Aldebarana, Altaira lub Wegi, o tych ciemnych pyłkach, które towarzyszyć by mogły ognistym kroplom rozsianym po niebie, bo o ich istnieniu nic nie wiemy; że są, przypuszczamy tylko na zasadzie analogii między naszym słońcem i innymi gwiazdami wszechświata. Ale gdy wytwarzamy sobie pojęcie o gwiazdach naszego układu, to nie znaczy, że życie rozpościera się tam w tych niecnych kształtach, jakie ogólnie przybiera na Ziemi. Nie można przypuszczać, że takie jak my istoty znajdują się w chaosie olbrzymów Saturna i Jowisza. Uran i Neptun nie mają ani światła, ani ciepła. Ten rozkład, który zowiemy życiem organicznym, nie może się tam wytworzyć. Również nieprawdopodobne jest, żeby objawiało się ono w pyle gwiezdnym rozsianym w eterze między orbitami Marsa i Jowisza, w pyle, który jest tylko rozproszoną materią jakiejś planety. Mała sfera Merkurego, zdaje się, jest zbyt gorąca, by wytwarzać pleśń, jaką jest życie zwierzęce i roślinne. Księżyc jest światem martwym. Dowiadujemy się teraz, że temperatura Wenus nie nadaje się dla organizmów. Zatem w całym układzie planetarnym nie moglibyśmy wymyślić nic podobnego do człowieka, gdyby nie Mars, który na swoje nieszczęście jest nieco podobny do naszej planety. Posiada powietrze i wodę, ma więc, niestety, z czego wytwarzać takie jak my zwierzęta.	Właśnie w tej chwili wracam od hrabiego Nie da się zaprzeczyć, że jest to człowiek niezwykle czarujący, ale również niebywały oryginał. Bardzo pochwalił moje zamiary, powiedział mi nawet, że, jak mu się zdaje, ojciec bez wahania zgodzi się oddać mi kapitał zamiast renty; przyrzekł nawet użyć swoich wpływów, by dopomóc mi w tej sprawie. Na końcu jednak dodał, że nie chce osobiście się do tego mieszać, i że nigdy nie brał i nie chce brać na siebie odpowiedzialności proszenia o rękę w czyimś imieniu. Muszę mu jednak oddać sprawiedliwość, bo dodał potem, że w tym jednym przypadku przykro mu odmawiać, ale pewien jest, iż planowany związek będzie szczęśliwy i dobrany. I mimo tego, że nie chce występować oficjalnie, gotów jest w każdej chwili porozmawiać z baronem o tej sprawie, gdy tylko pan na ten temat wspomni.	Nie wiem, co ma ten fakir do tego chłopca, który jest zapewne ofiarą jego oszustwa albo jego wspólnikiem Nie możemy pozwolić, by chłopak, Anglik z rodu... przypuściwszy, że jest on synem masona, to im prędzej odda się go do ochronki masońskiej, tym lepiej dla niego.	Niechby go wszystkie złe porwały duchy jego i tego przeklętego sługusa. A ja sądziłam, że to ty, gołąbku, pałasz do niej młodocianą miłością.	Rada Dziesięciu i lud przez usta moje proszą ciebie, królu, byś raczył pozostawić nam stare zwyczaje i nie tykał wiary ojców. Gdy zmieniałeś bieg naszego powszedniego życia i kazałeś mu płynąć nowym korytem, nie szemraliśmy i byliśmy posłuszni. Nie stawialiśmy ci oporu,  wielki Czandauro, gdy tępiłeś nam odwieczne bory, przytułki bogów, i  napełniałeś je zgiełkiem twych maszyn. Cicho poddawaliśmy się twej  królewskiej woli, gdy kazałeś budować wielkie domy, nazwane przez cię fabrykami, i wyznaczałeś nam godziny przymusowej pracy. Byliśmy cisi i powolni jak jagnięta, gdy z twego polecenia ciała nasze ociekały potem w kopalniach, a ręce mdlały od wżerania się oskardami w trzewia gór. Spełnialiśmy twoje rozkazy, Czandauro, bez słowa skargi, pomni na wielkie twoje dla ludu zasługi. Dziś sięgasz zaborczą ręką po wiarę naszą i chcesz nam ją odebrać. Nie czyń tego, królu, jeśli nie chcesz, by gniew bogów spadł na głowy nasze, a może i twoją.	A ta dziewczynka jest uboga, to... niech przychodzi... Byle moje panienki nie straciły na tym...	Jakoż mam jaśniej mówić? Paź waszego króla dokładnie mi powiedział, co to są za wota i skąd pochodzą.	Ma świętą rację To tak jak ja: krytykuję go, a nie wiem nic o tym, co robi; witaj, komandorze!	Mój drogi Stefanie. Nigdy nie upoważniałem cię do robienia mi uwag. Wypraszam to sobie. Zdajesz się zapominać, że jesteś u mnie w domu, gdzie nie wypada mi...	Na imię Chrysta! Bracia atamany, druhy serdeczne, nie gubcie niewinnego, toż ja Lacha nie widział, nie gadał z nim! Pomiłujcie, bracia! Nie wiem, czego by Lach ode mnie chciał, spytajcie go sami! Ja klnę się Chrystem-Spasem, Świętą-Przeczystą, świętym Mikołajem Cudotwórcą, świętym Michałem Archaniołem, że duszę niewinną zgubicie!	Tai reikia sparnus pakirpt! vėliau, po to. vėl tarė:	To jejmość pani wdowa po kniaziu Wasylu Kurcewiczu?	Bez wątpienia, panie Aronnax; ale, jak już mówiłem, pompy „Nautilusa” dozwalają mi wypełnić rezerwuar przyrządu przy bardzo wysokim ciśnieniu, który tym sposobem może dostarczyć powietrza do oddychania na dziewięć do dziesięciu godzin.	To już lepiej zażądać od ostu, aby rodził róże i od cierni, aby pokryły się czereśniami!	Za późno już! za późno Użyteczna praca nie może być ani jako ćwiczenie, ani jako zachęta uważaną. Pan Bóg ją tylko na nadgrodęnadgroda Spojrzyjcie dokoła, moi państwo a ilu jest takich, którym użytecznie pracować wolno? Garstka maleńka bo ku temu innych stygmatów i nowych sakramentów trzeba dziś: unicestwienie. stygmaty przyjmie właśnie i sakrament otrzyma? Zostawcie go lepiej na tej, którą obrał, przepadłej i odpadłej drodze jego. niechaj grozi i ostrzega straszliwym upadku swego przykładem.	Prawie. Jedni radzi by go pozbyć się, jak brzemienia, co uciska; inni nie mają go za jaje... Komu miękko a słodko, do pana Lisowskiego nie idzie. A kto idzie, wie, co go czeka. Śmierć?	Cha, cha, cha! Tak to, tak to kobiety!	Chciałem się zapytać... co to za pogłoski krążą o pani?...	Chodź, Dawidek, spodnie ci za to uszyję. Ładne, cajgowe.	Co to ciocia haftuje tak zawzięcie? Oczy trzeba stracić nad taką dłubaniną.	Co to piją gospodarze?	Do szaleństwa!	Ignac... Zawołaj go tu zaraz.	Janczi! Pamiętajże sprawić się dobrze, bo zuch jesteś w gospodach i dobrze się sprawujesz z hołotą, ale to wszystko za nic, kiedy rzecz pokpisz ze szlachtą.	Jużci z Owczarza bogacz. Po sześć rubli przepija w jedną niedzielę	Kobieta w tym to szef ma rację	Mnie ciągnie do lasu...	Najjaśniejszy Panie Uzurpatora nienawidzą na Południu, zdaje mi się zatem, że jeżeli odważy się zapuścić właśnie na Południe, łatwo będziemy mogli poruszyć przeciw niemu Prowansję i Langwedocję.	Nie dostanie pan nigdzie tyle Ci panowie ogłoszą bankructwo przed upływem kwartału; ale ja wiem u nich o dwóch dobrych książkach o sprzedaży twardej, ale pewnej; oni nie mogą czekać, wezmą je w cenie gotówkowej i zwrócę im ich własne akcepty: w ten sposób zdobędę dwa tysiące opustu na towarze.	Nie jedziemy na praktykę?	O! gdyby nie to, że się tak śpieszę gdybym za kimś nie gonił!...	O, to bardzo pięknie i bardzo niesprawiedliwie z pańskiej strony Więc przyjdzie pan.	Oszczędność to największa cnota!	Pod schodami ino jakieś skorupy, więcej nic.	Przypominam ci, Mokumie że przy wodospadzie Morgheda obiecałeś zaprowadzić mnie w okolicę obfitującą we wszystkie rodzaje zwierza. A musisz i o tym wiedzieć, że nie dlatego puściłem się na drugi koniec świata, żeby strzelać sarny lub tropić lisy. Tego tałałajstwa i u mnie w domu nie braknie. Pragnę nim upłynie godzina zwalić...	Przysięgam na honor!	Sam też podjąłem się jechać a to z kompasjikompasja (łac.)	Smorski: Czyżby pani wierzyła w możliwość rewolucji po strasznym przykładzie Rosji? Mówi pani, jak gdyby była pani członkinią jakiegoś tajnego komitetu najbardziej wywrotowej partii.	Tak, to zegarek mego pana.	To i lepiej. Stój no waćpanna.	Utraci pani swój krzyż od różańca, podjęła żywo Stasia, której oczy błysnęły, i ukazała na jeden z krzyżów pani Apolonji, który w istocie bliskim był oderwania się.	A co z tobą?	A moja o kaszę cięgiem mi turkocze...	A twój ojc żyw?	A w pobliżu Żywca wyście jedni byli?	Ale ja tych wojen nie cierpię...	Brzydzę się tym, rozumiesz!	Będą tu lepsi od ciebie.	Ciężar mi zdjąłeś z serca, bo myślałem, że książę wojewoda i ze mną podwójną grę prowadzi.	Co takiego?... o kim pan mówisz?... spodziewam się, że nie o mojej żonie?...	Czekamy twoich rozkazów!	Czy nie jadłaś obiadu?	Czy powiesz mi, czy nie? co się z nim stało?	Cóż powiada?	Dzisiaj.	Filozof, Bezpieczeństwo odparł Pantagruel	Gdzieś był?	Grać będziesz?	Głupiś! Banalne zwierzę!... Panowie, niech żyje paszkwil!	Henrykowi zawdzięczam, Bazyli, bardzo wiele więcej niż tobie. Ty nauczyłeś mnie tylko próżności.	Ja o tém nie wątpię	Jakiś ty dobry! Nie śmiałam cię prosić...	Jednak powinien pan mu zabronić tytułowania się redaktorem ekonomicznym „Tygodnika”.	Już me ździebko chorość odeszła, skorom jeno w te progi stąpiła.	Już się pan zmęczył? A ja przypuszczałam, że kawalerowie z Kastylii mają więcej tanecznego animuszu.	Kiedy boję się, bo strasznie zła	Kmicic!	Któż tam jest jeszcze?	Mnie się zda, że gdzie wielka miłość jest, tam ani imienia ani mienia nie potrzeba.	Moja kobieta... tam w Rosji.	Możemy zapalić niektóre gałęzie drzew kauczukodajnych.	Mówiłem także, że będziesz mi potrzebny.	Nad czym?	Nasz przyjaciel wyciągnął pod tym względem świetny los. Co prawda, Lucjan ma więcej zasobów, talentu, dowcipu niż wszyscy, którzy mu zazdroszczą; następnie ta jego bajeczna uroda... Dawni przyjaciele nie mogą mu przebaczyć powodzenia, powiadają, że ma szczęście.	Nie chcę: śpijcie w łóżku.	Nigdy mnie nie kochałaś!	No! nie boję się. Stary ja, ale lepiej mi pod pięść nie włazić. I wszystkim Gradom też!... Zbyszka już przecie spróbowali.	O, pistolety obok papeterii!	Oczywiście!	Posiada wszystkie rękopisy pana de Bornier	Potomków wielkich ludzi. Pani Barbara słynie z tego, że w jej domu zbierają się potomkowie wszelkich znakomitości.	Prawda temu co rozkazywał całe życie, słuchać zrazu nie lekko; ale jakoś i tego nauczyć się można.	Rozbrajasz mnie, Gladys	Skąd przybywasz, moja damo?	Spotkało cię coś złego?...	Słyszę hałas, jakiego nie słyszałem jeszcze nigdy w życiu...	Tak, ale ty zabijesz każde szkaradne zwierzę.	Tak, trochę chciałem się przejść.	Tak.	Też dobrze, powinszować. Reb Icchok Kohen? Cy-cy-cy, niczego sobie kapłan. A kim był twój ojciec, co chciał mieć tak uczonego syna?	Tu nie ma żadnego płaszcza, proszę pani.	Ty jesteś Psyche, dusza najzupełniej wyzwolona...	Voyons!Voyons! (fr.)	Wczoraj rano, Wasza Najdostojniejsza Wysokość.	Witek, załóż koniom siana, bo dzwonią zębami o pusty żłób, a ja się poruszyć nie mogę. WeseleTańcują jeszcze?	Zachwycająca naiwność! Cóż tam może być bez ciebie?	Ze Steerforthem?	Zimno mi, podaj mi rękę.	Zna ją Bóg.	Żaden dżentelmen nie uwolniłby fałszerza, gdyby nie miał z nim jakichś zakulisowych interesów
Ależ... powiadam panu sędziemu iż nie ma najmniejszej wątpliwości. Pan d’Artagnan jest moim lokatorem, a że nie płaci mi komornego, tembardziej muszę go przecie znać. Pan d’Artagnan to młodzieniec najwyżej dwudziestoletni, a ten pan ma co najmniej trzydzieści lat. Pan d’Artagnan służy w pułku pana Desessarts, a ten pan jest z kompanji muszkieterów pana de Tréville. Przypatrz się, panie sędzio, mundurowi.	Zalecił memu bratu, aby pana przyprowadził; niech pan przyjdzie, opowie mi pan coś o Villequier; jest projekt, aby się tam wybrać na wiosnę. Chciałabym wiedzieć, czy zamek jest możliwy do mieszkania i czy okolica w istocie tak piękna, jak mówią. Tyle jest rzeczy przechwalonych!	No, nie bardzo starasz mu się pan pochlebić.	Naprawdę panu pożyczę Mój złoty panie, mój drogi, mój kochany niech pan pożyczy ode mnie. To są moje własne pieniądze, ja sobie uskładałam na kostium letni, ale to mi pan jeszcze na czas odda, no!	W tym, jak na przykład było u Zdzisiostwa Jaworowskich. Nie znasz ich i pewno o tym nie słyszałaś. Zdziś ożenił się z nią z prawdziwej miłości. Lili była pod każdym względem przyzwoitą panną. Kochała się w nim bardzo. Mogli służyć jako wzór dobranego małżeństwa. I w rok po ślubie Zdziś przypadkowo dowiaduje się o tym, że Lili jeszcze za swoich pensjonarskich czasów miała romans... to jest właściwie coś w rodzaju romansu... słowem, bywała w garsonierze u pewnego pana.	Człowiek jest zadziwiający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę nieprzytomny. E? Co pan myśli? Czasami zdaje mi się, że człowiek przyszedł tam, gdzie nie był pożądany, gdzie nie ma miejsca dla niego, bo gdyby tak było, dlaczegóż by pragnął wszystko zagarnąć dla siebie? Dlaczegóż by latał tu i tam, robiąc tyle o sobie wrzasku, rozprawiając o gwiazdach, nie dając spokoju nawet źdźbłom trawy?	Głupiś, Kokoszko! Cnota, DobroA co do Oleńki, będziesz i ty z nogi na nogę przestępował, jak ją zobaczysz, bo białogłowy z tak grzecznym umysłem drugiej nie znaleźć. Co dobre, to ona wraz pochwali, a co złe, tego zganić nie omieszka, bo wedle cnoty sądzi i w niej ma gotową miarę. Tak ją już nieboszczyk podkomorzy wychował. Zechcesz przed nią fantazję kawalerską okazać i pochwalisz się, żeś prawo zdeptał, to ci potem jeszcze wstyd: bo zaraz rzeknie, że zacny obywatel tego czynić nie powinien, gdyż to jest przeciw ojczyźnie... Tak ona rzeknie, a tobie jakby kto w pysk dał i aż ci dziwno, żeś wprzódy sam tego nie rozumiał... Hańba, Zabawa, PokusaTfu! Wstyd! Warcholiliśmy się okrutnie, a teraz trzeba przed cnotą i niewinnością oczami świecić... Najgorsze były te dziewczęta!...	A ja znów jak patrzę na panią Warską, to mi wszystkie uśmiechy z serca na usta lézą, mosanie tego. Taka śliczna! taka miła! Ej, Boże odpuść... nie dziwić się tym ludziskom, co to tam za nią, na wielkim świecie, łby tracą!	Czy mogę teraz iść się bawić, ciociu?	Wie pan co, nie mówmy o tym.	A! więc panie jeszcze nie wiedzą! On tak jest... jakby to powiedzieć... chory na głowę, ale tylko trochę. Jeżeli panie chcecie go wspomóc, nie dawajcie mu dużo na raz, bo tam istne sito, co wrzucić, to i przeleci. Różni państwo już tu bywali, sto razy go zaopatrzyli, no i cóż? Wszystko przemarnował.	Dziękuję pokornie jegomości. Zebrało się trochę twierdza nad brzegiem Dniepru, zbudowana w 1635 r. z inicjatywy hetmana Stanisława Koniecpolskiego, nazywana „kluczem do Zaporoża”, dziś w granicach miasta Dniepropietrowska. obiecał, nie będę przypominał, choć mi się bardzo udał.	O, to, to rozumiem! jak przypuszczał całkiem. ważny szczegół. W ciągu ostatnich dwóch dni spadły na nich niespodziewanie okropności pragnienia i przeszkodziły naradzie. Musieli wiosłować bez przerwy, aby ocalić życie. Lecz człowiek na pomoście, choćby sprzymierzył się z samym diabłem, zapłaci im za wszystkie te męki	I ja się więcej spodziewałem A wierzaj mi, że to bardzo interesująca kobieta i bynajmniej nie żałuję, że ją poznałem.	Zapewne! Ale to nieprawda. Siedzicie tylko i coś się wam marzy.	Sprawiedliwie dziecko gada przyjrzyjcie się bacznie, co za błazeństwa kunsztowne: na końskiej głowie umocowany wilczy łeb, wedle szyi sterczą łapy, a cała skóra precz na żołnierzu położona, jeszcze i ogon mu się na ramieniu chybocze.	No mniejsza. Pomówimy o tym kiedy indziej obszerniej. Dlatego dzielę się z wami, że jesteście moimi wspólnikami i dawnymi przyjaciółmi. Zresztą, tak mi każe ambicja nawet, zrobić przysługę przyjaciołom.	Ba!... Ale co tam waszmości!... Wpadła w oko podwika, zaprószyło się serce, to i szczęście będzie, i spokój, i życie jakie takie, kiedy pójdzie po ręku. Ale mnie innamnie inna (daw.)	Dobrze Chcę wiedzieć tylko, czy się z nią widujesz.	To mama by się nie gniewała?	Nie dziwię się pani, że nie domyśliła się, kim jestem. Nie mam wiele podobieństwa do innych Dalczów.	I te recepcje zdarzają się często?	Mówiłem, że o tem sądu wydawać nie chcę królowa się cieszy...	Mnie one żywiej obchodzą, bom z nauką i książkami zerwał, i stałem się próżniakiem, a bądź co bądź, zięć Zygmunta jest moim panem. Albrecht jest mężem szlachetnym, mielibyście w nim dobrego sprzymierzeńca, a robicie go sobie wrogiem. Jest to człowiek silnej woli, wytrwały i czynny, niełatwo go spożyjecie, a Czech się on nie wyrzecze...	Mogą narobić hałasu, jeśli nie czegoś gorszego Hałasu mogą narobić, braciszku przeklętego wrzasku o to albo o tamto, a w takim harmidrze nie czuję się wcale lepiej niż mój szef. Ale z nim to jeszcze inna sprawa. On w ogóle kobiet nie znosi.	To niewypadkiem, kochany przyjacielu; w jednym z dzienników czytałem, że masz popłynąć na „Great Eastern” a nie widząc cię od lat kilku, przyjechałem, aby odbyć z tobą razem tę podróż.	A czy nie tak było, panie Grygier? ironia; tu: ironiczna mina..	Ja się tu zostanę, Mareczku; jeślim ci niepotrzebna, z niebogą tą posiedzę. Tyle tu roboty i troski, a ona jedna!	Lecz ja chcę rozmówić się z tobą w tym względzie. Zostaw Jipa.	O mój Boże! Cóż się stało?	Więc pani się zgadza?	Cudu, czy nie cudu wszystko mi jedno, a idzie mi o to, żeby każdy swego nosa pilnował i baczył, co ma gadać albo pisać o drugich, żeby nie bajał trzy po trzy, nic do rzeczy, co mu ślina do gęby przyniesie.	Tak jest miłościwy panie Ban miał powierzoną straż insigniów królewskich, był odpowiedzialnym za nie. Wydał je lub niedbalstwem swem dozwolił je królowej przywłaszczyć. To ułatwiło śmieszną koronacyę pogrobowca, a drugą koronę królowa zastawiła cesarzowi i za okup jej wojnę prowadzić będzie. Słuszna rzecz, żeby stróż za skarb odpowiadał.	Jakiś fatalizm ciążył na nich. Szwarc nie mógł inaczej postąpić. Prawda, hrabio?	Jakoby mi kto na dłoni wypisał.	Tak, panie, ale jeden z kotłów wymagał naprawy, dlatego też odjazd nastąpi jutro.	Hale, może łoni, kiedyś... a teraz tak jak drudzy... jak...	Kapłan wychwala kapłana? Co za dziwo? Jeżeli on ci jest jakimś kmotrem (darliście z sobą koty, gdyście tu byli za ostatnim razem), przyciągnę go tu postronkami i... i dam mu potem obiad, jak przystoi jego kaście, mój synu... Wstawaj i spojrzyj na świat! Ta bezczynność, ta mitręga na barłogu jest matką siedemdziesięciu diabłów... mój synu! Mój synu!	Jestem o tym przekonany jestem tego tak pewny, jak i tego, że Bell stał zawsze za nim.	Ach! Nie jestże to więc boska rada nieśmiertelnych, czcigodny areopag poezji, wiedzy i piękna?	Dla nas czterdziestu, w czterdziestu fotelach. Przygotowujemy Angielską Akademię Umiejętności.	Dobrze to ze mną com Waszej Miłości sługą, ale w innym turnieju, a w wojnie, losy niepewne. Daj Boże, aby tam was Niemiec jaki podtrzymał!	Więc ja przyszedłem powiedzieć panu rektorowi, że to wybił Dobrosielski...	Do kroćset to jak wycelowane. Muszą mieć specjalne armatki.	To źle! Niech pani nie suggestjonuje sobie podobnych idei.	I takito porzućcie wierzcie mi, bo z tego nic nie będzie: obałamucić jéj nie obałamucicie, a cóż? o ożenieniu wam ani myśléć; dopierobyto szlachta krzyku narobiła!	Wolnego Trzeba naładować torbę. To raz. Bandzioch. To dwa. Ale cię wzięło. No, no... Pierwszy raz zawsze najgorzej. Idziemy razem.	Jakżem nieszczęśliwy, że śpiewaniem mojém nie mogę dziś ukontentować pani!	Meir! Meir! Co ty robisz? Ty gubisz siebie! Patrz na lud! Uciekaj!	Nie zapomnicie o mnie?	Pfe! Nie mów tak!	Przódzi nie bywało ci tak pilno...	Tak, panie merze. Wykarczuję panu jeszcze z parę piędzi lasu przed śmiercią	Z początku była bryndza, ale jak raz zaprowadzili tę gruszkę Bessemeragruszka Bessemera	Do mnie, panienko szanowna! Owszem, daj Boże szczęście, niech panienka mówi. Czym mogę służyć?	A! Boże mój! Boże!... teraz już po wszystkiem!...	Kiedy i tak pamiętam.	Nie miałbym i ja nic przeciwko temu gdyby nam dał ze dwa albo trzy kopiate wózki swoich dziewczątek.	Nie. Od dwóch lat nawet pisywać przestał do babki.	Oleńka, powiedz no mi szczerze, co ty myślisz o chorążym orszańskim?	W żadnym razie jejmość ucierpieć nie możesz, owszem swą schedę i poszkodowanie z fortuny ogólnej musisz mieć wydzielone; lecz	Zupełnie. Wnioskuję stąd, że Mr. Mitchel uprzedził panią zgóry o tem, co czynić zamyśla.	A jeśli zginie? łamiąc ręce krzyknęła Anna.	Diego, prawda nawet fałszowana i gnębiona nie przestaje być prawdą.	Któż to? A... Łęcki...	Mimo wszystko zrobiłabyś tak, jakbyś chciała.	Moja droga matka dopomagała mi w tym zazwyczaj.	Nie dasz?	No, dobrze Muszę jednak już jechać do lecznicy i po drodze służę wam wszystkimi informacjami.	Tak rzekł książe.	To też i mam ciebie.	Ty wiesz, panie.	Żali prawda, że pojął żonę w Bretanii?	Taką nazwę możesz dać tylko ty, wielki królu... Radością i wdzięcznością napełniłeś serce moje!	Co cię zmusza, u djabła, myśleć o panu Bonacieux?	Niech go kat pali, tego Węgrzynka! Co?	Co waść mówisz: sosny! A pyski u każdej jakoby krokoszemkrokosz	Co znaczy „co”? Przecież nawiózł kupę drewna.	Już długo?	Przecie ten, bożek piękności... A jaki bogaty... Pani, dał Stanisławowi parę... co mówię	Spokój! Proszę o spokój! Głos ma towarzysz Laval.	Ten winien? ha? po co wpuścili! Królowa słuchała, głupstwa gadał... Pfuj!	Wszak są one przekonaniem pana.	Zawiązali spółkę. Niech go...	Ba	Bez głupstw, proszę pani	Bez ruchu?	Bracia Przemysławie i Henryku!	Głupiś!	Jakie święto? dziś popr.: spytałem ją..	Jakżeż mógłbym o tym zapomnieć!	Kochanek, Miłość tragiczna, Kłótnia szepnął cicho.	Najzupełniej	Nieszczęście?	No	Och! och!...	Oj, bo mam zmartwienie. Niosłam dziś mleko letnikom. Tędy szłam. I zgubiłam pierścioneczek.	Pamiętasz Zośkę garbatej?	Popatrz, wojsko idzie.	Skomonty Witolda i matki, Ejniki Kaziowi, z kapitałów wypadło każdemu po 5 0000 rubli!
Gruszki na wierzbie! Mówisz pan, że jego nazwisko dużo znaczy?	Miło mi poznać tak zacnego kawalera	Nie mówiono zresztą nigdy nic, a myślałem, że pan to wie.	Ach! Na dziś mówiłem już dosyć Chciałbym teraz nieco popatrzeć na życie. Jeżeli ma pan ochotę, może pan pójść i patrzeć razem ze mną.	Nie; nie jesteśmy przecie, do licha, barbarzyńcami. Będziesz pan nocował przy mnie, w małym pokoiku obok mojej sypialni; jestem zaś przekonany, że zachowasz się rozsądnie i nie zechcesz wypłatać mi figla, wynosząc się kryjomokryjomo	A widzi pan!	No, a przecież pan jesteś nauczyciel Ozierskij.	Powiedz mi, Gotfrydzie, dlaczego się temu staremu murowi z taką uwagą przypatrujesz? Toć żadnego z moich najpiękniejszych klejnotów nie podziwiałeś tak długo!	Już?... Winszuję, bardzo winszuję... Dom handlowy nie na próżno nazywa się domem... Kamienica dla kupca jest jak strzemię dla jeźdźca; pewniej siedzi na interesach. Handel nie oparty na tak realnej podstawie, jaką jest dom, jest tylko kramarstwem. O jakąż to chodzi kamienicę, jeżeli szanowny pan raczysz mnie już zaszczycać swoim zaufaniem?	Ani mi się śniło. Mało to dziewcząt w Northam? A w Appledore?	On taki kupiec jak ja i pan	Jak to, co pan chcesz przez to powiedzieć?	Zrobisz, ja wiem, że zrobisz, bo we wszystkim twoja własna korzyść będzie. Powiem ci tedy krótko a węzłowato, bo na co tu długich tergiwersacyjtergiwersacja (z łac.) drugi mnie chwyta za rękę, mówiąc: „Panie! Gdzie siostra?” ówdzie dziatek drobniutkich gromadka chwyta mnie za nogi płacząc i jęcząc pokarmu! po prawej ciągną niedobitki jakiejś gromady orężnej, odarci i ranni, z opuszczonymi szablami, z poobwiązywanymi głowami, i mówią chórem: „Poraniłeś nas, dobij nas!” inny raz, że mnie już pogrzebanego wyrzuciła ze swoich wnętrzności i że się moim trupem karmią drapieżne ptastwo i dzikie zwierzęta, włócząc kości moje przez wszystkie one pola, na których z szablą stawałem bić się dla zemsty prywatnej lub krotochwili. Biedny jestem, nędzny, umęczony. Inni ludzie, kiedy już przestępują próg męskiego wieku, zbierają pierwsze kłosy dawno poczynionych zasiewów, znajdują szczęście i pociechę w kochającej żonie, w dorastających dzieciach, a sowitą nagrodę za trudy i dolegliwości żywota dają im pięknej ich wiosennej młodości wspomnienia. U mnie pierwszymi kłosami żniwa są noce bezsenne i strasznymi zaludnione marami; żoną moją urągania i szyderstwa otaczających mnie ludzi; a na wspomnienia młodości sam sobie ręką muszę zakrywać oczy. I próżno dzisiaj zamknąłem się żywcem w murowanym grobowcu; próżno otoczyłem się ludźmi, których dusza spokojna i czysta jak kropla krynicznej wody i serce jak łza wypłakana przed Bogiem; próżno z nimi się wiążę rozmowami moimi, sprawami i życiem, próżno na modlitwach i służbach kościelnych długie trawię godziny; próżno się spowiadam, ciało i krew Pańską przyjmuję, nabożeństwa urządzam, sypię pieniądze na domy boże i litościwe uczynki ale czuję to w głębi serca, że mi Bóg nie odpuścił i na tej drodze nigdy mi nie odpuści. Jest coś, co mnie wiąże z całym dawnym żywotem moim, z całą przeszłością moją, i to tylko jedno zbawić mnie może!...	To widzisz kiedy po wojnie zaczynają się jakoweś traktaty, tedy się wojska wzajem nawiedzają i w komitywękomitywa (z łac.) przyjaźń. dozgonną ślubują, która się pobratymstwem zowie. Im zaś kto sławniejszy, jako na przykład Michał, ja albo pan Ruszczyc teraz w Raszkowie komendę mający, tym bardziej jego pobratymstwo pożądane. Oczywista, że taki nie będzie ci go zawierał z lada chmyzemchmyz (z ukr.)	Oho! nieśmiał nikt! zawołał Dobek, szedłem w imieniu pańskiém, z rozkazem waszym, pod chorągwią waszą! A podszedłem go tak jak on drugich podchodził. nie miał czasu drgnąć złoczyńca! Niedomyślał się zbój co go czeka! Nasadziłem zawczasu moich ludzi, wywabiłem bezbronnego, związaliśmy jego, Starostę Rogera i syna. Wszyscy u mnie! Zamknąłem ich na zamku pod dobrą strażą, a sam tu zbiegłem.	Czy sądzisz, że swoimi wymaganiami i poziomem kryteriów stoję znacznie niżej od moich krewnych i znajomych?... Bo z tego, co mówisz, może tak wyglądać. Ja, ostateczny głupiec, biorę ciebie za żonę, dopatrując się w tobie zalet, których nie masz, a dopiero oni obejrzawszy cię odkryją, że się myliłem.	Tak, tak, tylko że na nas nikt nie patrzy, a jego to śmiechem okrywa, jeśli nie gorzej	Anim przypuszczał, że suma jest tak wysoka	Ha! To ja wycieczkę poprowadzę. Przy pożarze i tak się uczyni konfuzja, a przy tym w dzień do głowy im nie przyjdzie, by wycieczka mogła nastąpić. Jutro może być lepsze niż dziś, Ketling...	Mylisz się, panie, nie kochałam mojego ojca tak, jak ciebie, moja miłość do ciebie to inna miłość, ojciec umarł, a ja przecież żyję, ale gdybyś ty umarł, i ja bym umarła.	Niech pani wybaczy, panno Niro zastanowiło mnie to... Ze względu na pana Junoszyca. Zresztą przypuszczałem, że wyjedzie. Niestety, nie mogliśmy przyjąć jego oferty...	Ja tym lekarzom sądowym nic nie wierzę Kiedy razu pewnego sfałszowałem weksle, zacząłem na wszelki wypadek chodzić na wykłady psychiatryczne doktora Heverocha, a gdy mnie złapali, symulowałem paranoika akurat tak, jak wypadało podług tych wykładów doktora Heverocha. Jednego z lekarzy ugryzłem w nogę podczas komisji, wypiłem atrament z kałamarza i wyknociłem się, z przeproszeniem, w kącie izby przed całą komisją. Ale za to, żem jednego z tych panów ugryzł w łydkę, uznali mnie za zupełnie zdrowego i byłem zgubiony.	Teraz widzę, że to był bardzo głupi pomysł i Dora też odradzała Ale myśmy pragnęli odbudować majątek rodzinny. Czytałem w książkach, że jeżeli się ratuje starszego mężczyznę od śmiertelnego niebezpieczeństwa, to ten adoptuje, a jeżeli dzieci nie chcą zmieniać ojca (co się także zdarza), to daje im jakiś cenny skarb. A że nie było śmiertelnego niebezpieczeństwa, wzięliśmy Rexa i... i...	Ależ, Belciu!... Właśnie ten cierpki list dowodzi, że nie jesteście zrujnowani. Ciotka lubi być cierpką, ale umie oszczędzać nieszczęście. Gdyby wam groziła ruina, znaleźlibyście w niej tkliwą i delikatną pocieszycielkę.	Karawaniarz? Zgoda! Obiecuję ci uczciwy pogrzeb. Uczciwą ostatnią chwilę i, powiedzmy, trochę sławy. Mowę pogrzebową, wieńce i tak dalej. A nie będziesz miał żadnych kłopotów. W odpowiedniej chwili dam ci do ręki pocisk i zginiesz. Lepiej niż w czarnej godzinie, z pogardą dla siebie, z jakąś marną, obłudną, z trudem wykoncypowaną ad hoc filozofią, gdzieś tam w marnym hoteliku... A tymczasem możesz i zwariować...	Czemu zapobiedz? na co zapobiegać? ofuknęła się Lorka... Niechże mnie ciocia posłucha! Ja mu się przecie żenić z Zośką Bułhakówną nie bronię... niech się żeni, byle mnie kochał... a ja za mąż iść nie myślę i będę go sobie jednego kochała! alboż to grzech? moja ciociu? czyż to grzech być może?	A gdzieżeś się to tak utytłała w śniegu?...	Słyszałam dzisiaj, że zaręczyny Gilberta Blythe z Krystyną Stuart mają być ogłoszone zaraz po promocji. Czy słyszałaś też o tym?	Kobiety nie rozumieją i to im pozwala lepiej odczuwać rzeczywistość. Intuicja zapewne i nam jest wrodzona, ale nie dopuszczamy jej do głosu. Czyście widzieli kiedy takiego gościa, co na ulicy urządza hazard w tak zwane trzy karty?	A my? skłaniamy głowy! ale wolno nam rzec, że czynim ofiarę...	No, tak, ale...	Tak, nie przy nas, dawno pisane... To pisał Amasis, faraon egipski, do tyrana Polikratesa. Taki był tyran na wyspie Samos, Polikrates... Człowiek dawny, przedwiekowy, który kochał sztukę i rozkosz. Przywarły słowa do mózgu od chwili tłumaczeń na szkolnej ławce trzeciej księgi Herodota. Tam są przedziwne mądrości! Nigdy o tym nie myślałem i dopiero dziś...	To znaczy, że interesy są brudne.	Zapewne musi być coś podobnego ale przede wszystkim ryż rodzi się w wodzie, a przy tym ja zawsze jeździłem nad brzegiem i widziałem tylko okolice spustoszone przez wojnę. Zresztą ja mam głęboki wstręt do statystyki.	Jeżeli panu pilno jeżeli panu pilno i życzysz sobie załatwić się ze mną zaraz, nie krępuj się, proszę.	A co? Pewnie i na zapusty nie widziałaś waćpanna lepszej maszkary. Przejrzałem się też w Kahamliku i jeślim widział kiedy foremniejszego dziada, niech mnie na własnej torbie powieszą! Na pieśniach też mnie nie zbraknie. Co waćpanna wolisz? Może o Marusi Bohusławce, o Bondariwnie albo o Sierpiahowej śmierci? Mogę i to. Szelmą jestem, jeśli na kawałek chleba między największymi hultajami nie zarobię.	Chłopka, to ja chłopka ale małą dziewczyną do dworu mnie wzięli, i tam młode moje lata przebyłam. A kiedy w tym dworze wybyć już nie można było, do innych w służbę poszłam, aż ot, lat będzie może piętnaście, jak do żebraczej torby przyszłam... Temużto ja odrazu i poznałam, kto ty taka... Inni nie poznali, a ja poznałam...	...bo od chwili gdy sprowadzi się na pensję, wychodzić do miasta nie może...	Jak to? Nie należysz chyba do pospolitaków, którzy dźwigają karabin?	Ja? Ależ nie, wcale Moim powołaniem nie są więzy małżeńskie i podporządkowanie się kaprysom mężczyzny, kimkolwiek by był. Moim powołaniem jest poświęcić się sztuce, a więc moje serce, osoba i myśli muszą być wolne.	Mnie to się jenojeno (daw., gw.) aż. mrówki człowieka obłażą i jakby zarzewia nasułnasuć (daw., gw.)	Na wieczerzę... a cóż by innego? Czy ci jeszcze kiszki marsza nie grają? Kupę rzeczy jeszcze musisz się u nas nauczyć.	Nie zaszedłeś do pani de Fischtaminel?	Poważnie? Ty, to niemożliwe Mała szelmo, poważną być nie możesz, mimo największego wysiłku.	Precz ode mnie! Nie chcę słyszeć waszych uwag!	Samżeś go do mnie przyprowadzał Uczciwą ma twarz i na dobrego żołnierza wygląda.	Winnaś, żeś się na próg tego domu dostała, do którego wniosłaś niepokój, walkę... wszystkie nieszczęścia z sobą.	Bez łapania za słówka, bez talmudyzmu. Wiesz doskonale, co rozumiem pod wyrazem człowieczeństwo. To, co znaczy ono potocznie. Więc poczucie własnej godności, sumienie, dążność do ulepszania się, a pozatem, poza stroną indywidualną, strona druga, społeczna. Żyje się wśród ludzi, ma się świadomość więzi społecznej, jest się członkiem narodu, obywatelem państwa!	A ja teraz będę musiał wyjechać na jakiś czas, żeby, rozumiesz... No, bezpieczniej.	Ach, panienko! kiedy czytać nie umiem...	Głupota syn Zeusa i Symele, wynalazł wino; był patronem odbywających się co roku ku jego czci bachanalii.! Prawdziwy to bożek wojny, istny MarsMars (gr. Ares)	I ten medalion jest całym prezentem przedślubnym?... Niezbyt hojny narzeczony: kocha jak trubadur, ale...	I za złodziejami, i za drugim! Przepijcie do nas, gospodarzu!	Jak lew... ale z „duszami” i „umarlakami”. O! Wynik walki z nimi byłby zupełnie inny!	Jak widzisz?	Kiej upiję się...	Można ścierpieć wówczas to, co wycierpiał ów biedny Bernard Palissy, twórca ekueńskichekueński król Francji (od 1560); na jego panowanie przypada początek wojen religijnych we Francji po masakrze hugenotów (francuskich protestantów) w Wassy (1562) oraz krwawa rozprawa z hugenotami w Paryżu (tzw. noc św. Bartłomieja, 1572). oszczędził w noc świętego Bartłomieja i który w końcu, w obliczu Europy, stary, bogaty i szanowany, wygłaszał swoje publiczne wykłady o nauce ziemnej, jak ją nazywał.	Nie mogę!	Nie. Trochę gimnastyki nie zawadzi.	O tyle do nas o ile państwo należy do ciebie, władco. Pilnujemy tych skarbów i pomnażamy je, ale trwonić ich	Przepraszam cię, kuzynko! Jeśli ja nie mam podstawy sądzić go w ten sposób, tym bardziej ty nie możesz za niego ręczyć.	Siła uroków jest w prostym stosunku do brzydoty, stara rzecz! A ospa, doktorze? Ale czytajmy dalej.	Strachasz sięstrachać się (daw.)	Ty mnie dotykałaś rękoma?...	W klubach przemocy, z musu, nie z dobrej woli!	Wódz wielki, lecz wojewoda siedmiogrodzki nie zastąpi króla Polski i Węgier!	Żywi, jeno ich zamroczyło. Ale jeszcze przy mnie poczęlipocząć (daw.)	A wy?	Ar tai jums ir ne sarmata sėdėti namie ir austi, kokios tai Užgavėnės bus?	Chodzi tu o nieporozumienie, a zrządzeniem przypadku pełnię u waszej miłości podobną służbę, jaką u cesarza Karola sprawiać będzie wysłannik wasz, ksiądz Borek.	Chłopi pod przywództwem księdza, ale są i partie szlacheckie, szczególnie wedle Laudy.	Co pani powiada?!	Czy ci tu źle?	Cóż on mówił?	Cóż to za Róża Mitchel, jeśli łaska? Może córka zamordowanej?	Dlaczego?	Dziękuję pani.	Głupia jesteś. Więc ja jadę. A ty?	I mistrz uwierzył?	Jaki?	Jest więc w tym domu chory, którego trzeba łapać?	Kapcan!	Kaziu, Kaziu!	Kicha nawaliła!	Księżniczka pozostanie u siebie?	No! cóż teraz poczniemy?	No, ON potrafi i wronę strącić z drzewa, kiedy chce	Otwierajże, pogański synu! My od księcia z ŁubniówŁubnie	Pauli!	Pluń na wszystko!... będzie dobrze...	Słusznie! Słusznie!	Słyszysz przecie.	Tego nawet zanadto	Uczyniłbym to z całego serca lecz Dulcynea wskutek złośliwości czarnoksiężników przed niedawnym czasem zaczarowaną została. Z księżniczki zrobiono wieśniaczkę, piękność jej w szpetność zmieniono, woń jej ciała zastąpił wyziew nieznośny, z anioła uczyniono szatana, a z osoby skromnej i uczciwej rozpasaną zalotnicę.	W kieszeni.	Wara ci od niej, bo ci ten pysk o ścianę rozbiję, wara...	Wyszła za generała Gouraud	Wzięliśta Marcin, to czegój pyskujeta!	Z kim?	Znalazłem jedną ogromną!
Mój drogi chłopcze, mówi się o tym dopiero od sześciu tygodni, a angielska publiczność nie zdobyłaby się na taki wysiłek umysłowy, aby mieć więcej niż jeden temat na trzy miesiące. W ostatnim jednak czasie szczęściło się jej. Miała mój rozwód i samobójstwo Alana Campbella. Obecnie ma tajemnicze zniknięcie artysty. W Scotland Yardzie wciąż utrzymują, że mężczyzna w szarym płaszczu, który dziewiątego listopada wyjechał nocnym pociągiem do Paryża, był biednym Bazylim, a policja paryska twierdzi, że Bazyli wcale do Paryża nie przybył. Za kilka dni usłyszymy zapewne, że widziano go w San Francisco. Dziwna to rzecz, że wszystkich zaginionych widuje się zawsze w San Francisco. Musi to być cudowne miasto, posiadające całą przyciągającą siłę zaświatów.	O Ferdynandzie nie było wcale mowy, ale rozmawiali ze mną o jeszcze większych cymbalstwach. Wreszcie powiedzieliśmy sobie, że to, o czym była mowa, zupełnie nam wystarcza, i rozeszliśmy się.	Cicho pan bądź, ja mówię, że ze stratą, to inaczej być nie może. Więc weźmy tę okrągłą cyfrę tysiąc rubli. Ile mamy ludzi w kantorze?	Więc cóż stąd, choćby tak było? Mówiłeś mi, jak sobie zapewne przypominasz, że Puszcza to nic strasznego.	Nie, panie Cardot Niestety! Nie wie pan nic o cierpieniach matki, która od siedmiu lat zmuszona jest czerpać dla syna sześćset franków z tysiąca ośmiuset mężowskiej pensyjki... Tak, proszę pana, oto cały nasz majątek. Toteż co ja mogę uczynić dla mego Oskara? Pan Clapart tak nienawidzi tego biednego chłopca, że niepodobna mi go trzymać w domu. Biedna kobieta, sama na świecie, czy nie powinna w tym położeniu przyjść się poradzić jedynego krewnego, jakiego jej syn ma na ziemi?	Rozumiem! Chce pani powiedzieć przezto, że jesteś rozrzutna. Proszę nie myśleć o tem. Może pani wydawać wedle woli, nie użalę się na to nigdy.	Tak, na moim ulubionym Lohengrinie. Wagnera przekładam nad wszystkich muzyków. Taki jest głośny, że można ciągle mówić i nie być słyszaną. To duża zaleta, panie Gray, nieprawdaż?	Uspokójcież się, zacny panie! Gdyby Bóg zesłał swego anioła, miałby on piękniejsze szaty i inną też broń, niż ja. Uspokójcież się, proszę, wszyscy, jestem człowiekiem, jak i wy Anglikiem i chętnie wystąpię w waszej obronie. Jak widzicie mam tylko jednego służącego, ale broni i amunicji pod dostatkiem. Mówcież bez ogródek, w jaki sposób was ratować? Cóż to się wam przygodziło?	Mamy iść do radcy Jamisza. Maszko przysłał mi cyrograf, który napisał dla Gątowskiego. Nie chce ani słowa zmienić to nie może być przyjęte... Rozumiem, że czeka nas pojedynek, nic więcej	Nie mośćmy się mościami, skoro nas nikt nie słyszy... Co mi jest? Choroba mnie drąży, aż zwalę się jak spróchniałe drzewo... Ale mniejsza z tym! Jak się żona moja ma i Maryśka?	Istotnie a czymś jeszcze bardziej niesłychanym będzie ów testament, bo doprawdy nie wydaje mi się, żeby można było przenieść jego paragrafy na papier słowo po słowie	A to ci z panienki bogacz! Panienka może wszystko na świecie sobie kupić, co tylko zechce. Komorne za nasz domek kosztuje szylinga i trzy pensy na miesiąc, a jak trzeba płacić, to jakby ząb wyrwał. Ale przyszło mi coś do głowy	Słuchaj, mamo. Przede wszystkim mój przyjazd był dla ciebie niespodzianką. Rozumiesz?... Nic o niczym nie wiedziałaś. Przypominasz sobie tylko, że w ostatnich czasach ojciec korespondował ze mną w jakiejś ważnej sprawie. Wysyłał listy do mnie za granicę. Rozumiesz?	Co to jest, co pan śpiewa?	Mój ojcze, całując go w rękę odezwał się Honory, pojedziemy po nią razem...	W Roseneath, jak również i z naszej wieży ujrzymy tylko horyzont rozciągający się nad brzegami Clyde. Tymczasem należy czynić obserwacje i badać słońce zachodzące na horyzoncie nad brzegami morza. Otóż należy do was, moi wujowie, abyście w jak najkrótszym czasie ukazali mi błękit owego horyzontu.	Biada mi! Nie dość, że od pięciu dni nie kąpię się i nie znam różanego olejku, ale jeszcze muszę odbyć dwa forsowne marsze w jeden dzień!... Jestem pewny, że gdy staniemy na miejscu, żadna tancerka nie zechce na mnie spojrzeć...	Bo wy się nie śmiejecie szczerze, wy drwicie ze złości, że nic nie macie, a oni mają miliony.	Obraz świata, Państwo, Naród dobrze funkcjonujące kółko wielkiej maszyny ogólnej, tworzy tylko szare tło społeczne, to zero w postępie, a wielkość w utrzymaniu status quo, to w najlepszym razie konserwator cywilizacji, ale nie jej twórca.	Ależ, Oriano, to nie ma sensu, wszyscy twoi ludzie są w domu; prócz tego będziesz miała o północy krawcową i kostiumera na tę redutę. On nie zda się tu na nic, a ponieważ on jeden jest w przyjaźni z lokajem biednego Mama, tysiąc razy wolę wyprawić go daleko.	Ach, niechże pan nie robi z głupstwa tragedii! Przecież to rzecz taka zwykła i dzisiaj niemal codzienna... Niech pan zapyta lekarza.	Więc postanowione Zaczniemy poszukiwania jak można najprędzej. Nie pozostawimy ani kawałeczka wyspy bez zbadania. Przeszukamy ją aż do najtajniejszych kryjówek i niech nieznany przyjaciel wybaczy nam to ze względu na nasze dobre intencje.	A cóż mu to szkodziło?	Chodź-że, chodź, panno Zuzanno, siadaj tu z nami, będziemy zaraz pili herbatę	Choć ta i w starym wieku o męża łacno zwłaszcza gdy się jest infantkąinfantka (z hiszp.)	Daleko się chowa, daleko. U jednej starej babci, u dobrej babuleńki, we wioseczce za góreczką...	Ech, jużem się nasłuchał tych kabalistycznychkabalistyczny rzekł Borowicz, machając ręką.	Jak to! To konie pani baronowej?	Jestem pewien, że będzie panu rad.	Mości panie, co się stało?	To co?	Trzeba by zaświecić lampę! Ściemniło się całkiem. Popołudnie i dla mnie minęło niepostrzeżenie.	Uważamy to wszyscy	Widzi więc pani na co jest narażona moja córka nawet obecnie, gdy pani jeszcze nie raczy zajmować się kasą... Szuka sobie stosunków między pastuszkami i prosiętami...	Widziałeś to?	Zatem, wielmożna dziedziczko, wstawicie się za nami do dziedzica?	Nie sądzisz, że można ich obalić?...	Piękny to był człowiek O, dzisiaj takich nie ma!	Ponoć to nie zawdy tak było...	A więc jesteśmy sprzymierzeńcami i mam nadzieję, że wyniknie stąd pomyślność dla Egiptu i dla Fenicji...	Ależ nie. To jutro. Mam list. Chciałam go panu oddać, bo mogę znowu jutro rano spać. Proszę, oto on.	Bogowie!... Czy nie lękasz się, ojcze, myśleć o podobnych rzeczach?...	Jeżeli wasza miłość zechce zaprowadzić swoją siostrzyczkę kilka kroków dalej, to ja znam takiego kupca zgodnego bardzo zgodnego kupca; da kukiełeczkę i wózek, i kolebkę, i co ino paniątko zażąda, a po zapłatę przyjdzie później do waszego domu.	Nie wiem, czy panu wiadomo że i ja i ciotka posiadamy dość znaczne kapitały; nie potrzebujemy spekulować, ale bądź co bądź, gdybyśmy mogli włożyć je w jakie obroty, przynoszące znaczne zyski, zyski te przyszłyby do kraju. Przypuszczam także, że panu Kromickiemu moglibyśmy oddać przysługę	Och, pani ma dobrą i mściwą pamięć, to czysto kobiece	Przypuszczam, rzekł, że Anielka nie długo zostanie u pani.	Widziałam się z Helenką...	Tyś wynalazcą, tyś odgadnął ich tajemnicę, nim zrobisz złoto... Na Boga, rób mi porcelanę! Za jeden serwis w Chinach z memi herbami zapłaciłem 50,000 talarów... Prusak mnie zdarł i wziął mi kompanią najpiękniejszych ludzi za wazy olbrzymie... a ty możesz robić porcelanę i milczysz!!	Margrabina ubóstwia dowcip a mój znakomity krajan ma go na sprzedaż.	Mam pomysł, panie Spilett Gdybym wszedł na wierzchołek jednego z tych kauri, może mógłbym rozejrzeć się po okolicy na znacznej przestrzeni?	Po co wysłałaś mi ją na spotkanie?	Ale, mój panie, tysiąc dukatów dla Tepera i Szulca! ha! ha!	Masz pani we mnie najuważniejszego słuchacza, wyrzekł pan Edward, a pani Starowolska mówiła dalej.	Słyszałeś pan legendę o psie?	Wolno mi przyjmować, kogo chcę.	Miłościwy panie! Niech mnie Bóg broni, żebym chciał co złego o tym szlachcicu mówić łagodność, miłosierdzie, pobłażanie. nawet dla jeńców i zdrajców mieć muszą, ale jedno mi wciąż po głowie chodzi i ufność do niego psuje... Owo ja go kiedyś na Litwie spotkałem... wyrostkiem jeszcze, na sejmiku czy na kuligu... nie pomnę...	A jakże Musieliście chyba słyszeć o sławnej księżnej polskiej, Kunegundzie, córce króla węgierskiego, Andrzeja? Ona nas łaskawie przyjmowała na swym dworze, gdzie było tak pięknie, jak w raju.	Ja u księcia w jego nadwornym wojsku nie służę jeno w elektorskim pułku, który pod jego komendę został oddany.	Jako życie nie słysałem; ani w Porębie takich nie było.	Na honor, byli już blisko prawdy; śledztwo bardzo zręcznie prowadzone,  są na tropie Ferrante Palla; a jeżeli on coś wygada, będziemy w bardzo trudnym położeniu.	Daleko albo i nie, tak samo jak do mianowania Dantèsa kapitanem, prawda, Danglars?	Dlaczego tego nie robisz?	Jak zwykle nie zmrużyłam oka.	Nie, panie.	Potrzeba do chórów... Siostry z Pragi odpłynęły, bo robiły tylko skandale.	Słuchaj Felek, telefony zepsute. Mam tylko ciebie jednego. Czy wiesz, gdzie mieszkają ministrowie?	A co innego zrobisz?	A dlaczego?	A tu znów idą Pasterz Iberyjski, Nimfy z Enares i Medykament Zazdrości.	Ach! Gdyby wasza wielmożność sobie życzył, mógłby sobie naprawdę nieźle zapolować	Ach, mamo!...	Ale ten jest miły i inteligentny	Antysemityzm mówił łagodnie.	Bom mu winien sto rubli!	Chwalić Boga, jak ptak!	Czy tak?	Dziecino!	I będziesz nas bronił, nas, twoje dzieci, przeciw woli ojca?	Ja bardzo tęskniłem za tobą, sądziłem jednak, żeś ty już o mnie zapomniała, żeś może nawet wyszła zamąż...	Jest prom?...	Kocham kogoś...	Kochane chłopcy... poczciwe dzieci... posłucham waszej dobrej rady.	Komu?	Nazwisko?	Niech ciało twe stoczą robaki!...	No, spokój nareszcie.	Ognia!	Oho Zobaczymy, zobaczymy.	Oto wszystko, co mam od niego	Pięćdziesiąt tysięcy rubli winien!	Pokój tobie, dobry sługo Co przynosisz?...	Pragnę	Proroctwo	Raszewskiego?	Sława Bohu	Tak, synku.	Uwiężą go chyba, co?	Wszystko jedno.	Z panem....	Ślicznie!.. poszalejemy!..
Nie była to zwierzyna... o, nie! Połamałbym sobie na tym wszystkie zębiska!... Atoli Biały Kaptur opowiadał mi (a mówił tak, jak gdyby naprawdę znał się na sprawach ludzkich), że ludzie nie wahają się dać życia, byle tylko mogli zobaczyć te dziwy.	A, że mogą mieć rzeczy interesujące z punktu widzenia historii, tego nie przeczę. Ale to nie może być ładne... skoro jest ohydne! I ja mam też takie rzeczy, które Błażej odziedziczył po ciotce Montesquiou. Tylko że są na strychu w Guermantes, gdzie ich nikt nie widzi. Zresztą nie o to chodzi, poleciałabym do nich z Błażejem, siedziałabym u nich nawet pośród ich sfinksów i mosiądzu, gdybym ich znała, ale... nie znam ich! Bo kiedy byłam mała, zawsze mi mówiono, że niegrzecznie jest chodzić do ludzi, których się nie zna Więc robię to, czego mnie uczono. Wyobraża pan sobie tych zacnych ludzi, gdyby ujrzeli wchodzącą osobę, której nie znają. Może by mnie bardzo źle przyjęli!	Taka moja dola niechże będzie i twoją, ale poczekaj, zaręczam ci, wkrótce będę miał miecz tak kunsztownie ukuty, że tego, co go nosić będzie, nie zdołają nigdy żadne czary oczarować. Mogło się zdarzyć, że szczęśliwy traf dałby mi w rękę miecz, którym władał Amadis, kiedy się mianował rycerzem Ognistego Miecza, najlepszego, jaki się mógł w świecie znajdować, bo oprócz ognistości, ostry był jak brzytwa; najtwardsza zbroja, najbardziej zaczarowana, nie oparła się mu nigdy, kruszył je jak szkło.	Wprost nie mogę przekonać siebie, że to nie sen, że to rzeczywistość. I... doprawdy... boję się...	To prawda: ale ty jesteś sahibem i synem sahiba. Przeto nigdy nie daj się nakłonić do pomiatania czarnymi. Znałem chłopców świeżo przyjętych do służby rządowej, którzy udawali, że nie rozumieją mowy lub zwyczajów ludzi czarnych. Obcięto im płacę za nieuctwo. Nie ma grzechu większego nad nieuctwo. Zapamiętaj to sobie.	Nie, towarzyszu Stalin, późno zwykle się kładę.	Tak, to jest tajemnica, ale zdaje mi się, że możemy ją panu powierzyć. Jesteśmy Bastablowie i przyjechaliśmy na kilka tygodni do Lymchurch. Chcielibyśmy zebrać trochę pieniędzy dla pewnej zubożałej osoby. Nauczyliśmy się też przepowiadać przyszłość. Jak się panu zdaje, czy pozwolą nam wróżyć na zabawie? Ludzie są często głupi na zabawach, prawda?	Jestem tego pewny. To pańska rzecz go odkryć i nie będzie pan z tym miał kłopotu. A co do mnie, to chcę skończyć i dać panu obiecane wyjaśnienia. Posuwałem się prędzej, niż przypuszczali nasi przeciwnicy, i jestem przekonany, że będą działali energicznie. Krąg wokół mnie się zacieśnia. Zbliża się niebezpieczeństwo, przeczuwam je.	Najzupełniej przypadkowego. Płynąłem na głębokości dwu metrów pod powierzchnią wód, kiedy nastąpiło zderzenie. Zresztą widziałem, że to starcie nie pociągnęło za sobą żadnych złych skutków.	Rozumiem, każesz mi od razu przystąpić do rzeczy. Słusznie, tak powinno być, nie mamy zbyt dużo czasu, szczególnie ty nie posiadasz go w nadmiernej ilości. Chciej mnie jednak zrozumieć, ojcze. Jeśli wypowiadam się w tej chwili przy pomocy nazbyt wielu słów i możesz nawet posądzić mnie o popadanie w gadatliwość, to przyczyna tego leży nie tyle w moich skłonnościach, ile w długoletnim przymusowym milczeniu.	I dlatego uciekł przed aresztowaniem! To się nie trzyma kupy. Zresztą, nawet gdyby to było prawdopodobne, koncept wydaje mi się idjotyczny. Jeżeli to się panu wydaje dowcipne!	Czy macie czasami takie poczucie, że wszystko jest nie to? Że takie jest jak jest, a jednak nie to I wszechwiedzącymi orzechowymi oczami zajrzał Zypciowi pod sam psychiczny szpik. „Dusza schizotimika w tiele cikłotimika”	Te filozofie jednakże nie tak są złe, jak powiadasz, mój Sancho, nie jedno dałoby się jeszcze powiedzieć w przedmiocie owych hrabstw.	Gdzie się podział ten kolczasty przedmiot? Nie widzę go!	Musisz uciec się do jakiegoś podstępu, by go zatrzymać. Na przykład postaraj się, by nie zdążył wsiąść do pociągu. Rozumiesz, mała?	Bądź cierpliwy, Przyjacielu całego świata! Chciałbym ci ja mieć te lata, na które tak się dąsasz. Wypróbowałem cię w kilku drobnych okolicznościach. Nie będzie ci to zapomniane, gdy będę zdawał raport sahibowi pułkownikowi.	Liście są dla drzew tym samym, czym dla ludzi i zwierząt płuca Drzewo nimi oddycha i czerpie z powietrza wilgoć, zasilającą cały jego organizm; gdy zatem płuc mu braknie, musi umierać na suchoty. Wypędź nas z tej poczciwej gruszki, rodzącej wyborne soczyste owoce, a zobaczysz, że w przyszłym roku ojciec twój każe ją ściąć na opał. Nie dość na tym: jajka pierścienic i poczwarki rozmnożą się na niej tak niezmiernie, że zniszczą cały ogród.	Ja myślę, że gdyby tego nie było, ludzie dopiero zostaliby stadem! Żaden z reformatorów nawet tego nie tknął.	Za pozwoleniem to się zaraz wyjaśni czuje urazę do pana starościca o lekkie słowo w żalu rzucone, gdyś się go zdał pomawiać o grę nieuczciwą. To dało powód do nieszczęsnej zemsty objętego wyrzutem podczaszyca Ordyńskiego. Tak lekko ludzi szacować nie godzi się, i to właśnie do poprawienia zostaje.	Ależ ja doprawdy o nim słyszałam; tylko nie wiedziałam wtedy, nie mogłam odgadnąć, że oni mówią właśnie o twoim wspólniku.	Jaka? No! nie ma co gadać, że roki mi godne są ale żem to jej nieboszczykowi ojcu był przyjacielem	Królu Lokrii i królu Kornwalii, wielebny Gowenie, wielebny Ke i wielebny Żyrflecie i wy wszyscy, którzy będziecie mymi ręczycielami, na te ciała świętych i na wszystkie ciała świętych będące we świecie, przysięgam, że nigdy mąż zrodzony z niewiasty nie trzymał mnie w ramionach, prócz króla Marka, mego pana i tego ubogiego pielgrzyma, który przed chwilą upadł oto w waszych oczach. Królu Marku, żali ta przysięga ci wystarcza?	Cie wy... cie wy... a to ci chłoposkochłoposko (gw.) wielki chłop.! Markociliśmymarkocić się (gw.) zachorować., patrzajcie, ludzie, jakoż wam się zda, może ten będzie dobry?	Felton nic nie powiedział zatem nie wszystko stracone...	Nie mógł odrzekł z powagą zakonnik.	Nie mówiłem tego...	Odzyskania zguby nie śmiem utrudniać.	Widzimy tedy, że nie od razu można wiedzieć, co jest społecznie pożyteczne, a co szkodliwe. Niewątpliwa jest (biorąc rzecz z innej strony), że o ile szanowny pan byłby w stanie odłożyć na bok wszystko, co by mogło być jego interesem osobistym, majątkowym, kastowym i stanowym, to zdanie jego, jednostki oświeconej, musiałoby być bardziej ważkie niż zdanie żebraka. Jeżeli jednak szanowny pan zajmie takie stanowisko, wówczas nie będą jego rozumowania miały innego wyniku, tylko taki, że dla społeczeństwa ludzkiego pożyteczną jest rzeczą niszczenie nędzy parobków, wydźwignienie pracowników i żebraków z poniewierki, z gnoju upodlenia, w którym ich trzymamy, i posadzenie obok nas w społeczności chrześcijańskiej, uczynienie ich braćmi naszymi.	Nie ale dlatego, że ja jestem żoną człowieka, którego kocham i szanuję	Wiem o tem, i na tych właśnie niebezpieczeństwach opieram moje nadzieje. O, gdybyś pani wiedziała, co cierpi mój ojciec!... W chwili, gdy pozostaje samotnym, zalewa się łzami, trapi go choroba, martwi bieda w domu i przyszłość nasza... Pod brzemieniem cierpienia ugina się, choć taki mężny, silny i odważny. Bylejaki zarobek uspokoiłby go, zapewnił większe wygody, i na twarz jego, tak zacną i kochaną, sprowadził uśmiech zadowolenia, tyle przez nas upragniony. Zarobku zatem potrzebuję koniecznie, choćby mi przyszło przytem narażać się na największe niebezpieczeństwa. Dopomóż mi, pani, do wynalezienia jakiegokolwiek zajęcia w kopalni, a ujrzę cierpienia mego ojca uspakajające się, ujrzę go zasypiającego spo­kojnie!	Uczciwy powód i pobożny powód Gdybyć było inaczej, nie uręczałaby za mną miłościwa księżna. Ale prócz ślubów pobożnych, chciałbym też i mistrza waszego poznać, któren pokój na ziemi czyni, a jest najsławniejszym na świecie rycerzem.	Do kańczuga za cholewą? Cóż, kiedy my mamy środek. Zysków u nas nie ma. Zyski idą na szkoły i szpitale...	Dy ja nie wrzeszczę. Nie robię, co potrza?	To nieprawdopodobne żeby podczas krótkiej nieobecności żandarmów, kiedy porwano pannę de Saint-Véran, żeby wówczas wspólnicy mieli czas wyciągnąć ciało z tej krypty. A zresztą, po cóż by to robili?... Nie, moim zdaniem, on tam jest.	Domyślam się, żeście ją obmawiali. Ten oto artysta sam o sobie mówi, że ma zły język.	Po cóżeś, u diabła, mnie porwał? Nie rozumiem!	Bo przy niej nie będę potrzebował zmawiać pacierzy, jak przy tobie, Aniu?	Egzaminacji? Nigdy nie słyszałam o takim słowie!	Nie Turek, tylko Tatar. Ładna kukła! Ona będzie za tatarskie afekta ręczyć!	Obaczycie, jak sobie radę dawał będę! A kto u matki orał? Kto siał? Kto zbierał? Dyć jeno ja sam! A źle to w roli robiłem, co? Wałkoń to jestem, co? Niech cała wieś powie, niech matka zaświarczyzaświarczyć (gw.) tylko. grunt, spomóżcie, braty rodzone, a to już wamawama (gw.) wołał śmiejąc się i płacząc na przemian, zgoła jakby pijany radosną nadzieją.	Nie rozumiem, o co chodzi.	Tam, gdzie mi się bezpieczno zdało	Włosy mi się jeżą ze zgrozy.	I jednak podjął się pan zrobić operację mojej żonie. Czy to pan ze stanowiska lekarskiego uważa za konieczne?	Dość, i ja nie mogę długo znosić jak ta czerńczerń Rzekł Nieznany podnosząc głos:	Pierwszy raz widzę prawdziwą królewnę; bardzo mi się podobasz, bo masz takie śliczne włoski jak Jasiek.	Gdyby jednak pan Gaczycki ożenił się z kochaną Wandziulką, czego jej życzę szczerze, bo kocham ją z całego serca, zaczęła pani Apolonja, byłaby z nich bardzo dobrana para	Co mnie tam! niech o tym inni myślą... Mnie strach, by mi Szwedzi koni w rekwizycję nie zabrali.	Phii! My, Troopowie, żywi czy umarli, tłukliśmy się nieraz po lądach i morzach...	Właśnie, że poproszę!	Z tego wynika, że jeszcze sześć takich miesięcy i firma trzeciego rzędu jest w agonii.	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	Zawsze jeszcze zostało co nie co.	Pracując usilnie, mogę zarobić pięćset franków na miesiąc	Wyznam zatem, iż od wielu lat pragnę gorąco i niezmiennie jednej rzeczy. Pragnąłbym, i niech mi będzie wybaczona moja pycha, pragnąłbym jednak kiedyś w przyszłości, oczywiście po jak najdłuższym życiu Jego Eminencji kardynała de Mendoza, zasiąść na tronie arcybiskupów Toledo.	Boże, Boże, ileż to niebezpieczeństw!	To jest moje nazwisko	No, więc masz pan, panie Murek, tę forsę tu?	Wiem, wiem, atavis edite regibusatavis edite regibus (łac.) przerwał Paliwoda, ale jeden błysk królewskiej źrenicy nakazał mu milczenie i zmusił do pochylenia czoła w głębokim uszanowaniu.	Co to?... Co ci jest, dziecko?	Śniegi mnie przysypały. Kto mnie zratował?	Dobrze, zaraz pójdę ich prosić; bardzo dobrze, urządzimy sobie preferansa.	A jużci i stacje Chodzili po kościołach od jednej do drugiej	Jakoże ją może widzieć oczu stradawszystradać (daw.)	Nawet aparat fotograficzny!	Przyjeżdża do Zakopanego?	Zara za rzeką.	Co pani?	Prawdopodobnie, moja droga	Tak. A przynajmniej pański przyjaciel ma taką nadzieję.	Będę płacił z góry... co pół roku	Durniu! Mów zaraz co znaczy amo!	Mamy wielką ochotę porozmawiać z panem	No tak. Wasza królewska mość...	Posądzajcież zarówno i dyżurnych najjaśniejszej pani.	Proś go, by pozostał.	Tak	Tak.	Wasza dostojność, powiem, co mam w sercu: nienawidzi ten, który skrytych zbójców nasyła...	Więc powiedzmy tak: tantiematantiema	A okapi?	A spojrzeniom?	A!	Ani jednego wyrazu.	Boże, bądź mu miłościw!	Grzegorz? Ależ, Adam...	Głupiś jak baran.	I?	Ile nabojów?...	Inwalida wojny europejskiej uprasza litościwe osoby!	Miej miłosierdzie i rozum.	Najszczęśliwszy w mojem życiu.	Noc świętego BartłomiejaNoc św. Bartłomieja dodał Fendant.	Poproś...	Starość odpowiedziała babka.	Stworzył Umowę społeczną	Słyszałem.	Trzy miliony.	Walczycie tedy, zwyciężacie	Zawód twój?
Aha! Utrzymywałem, żeśmy od dawna z Zofią zaręczeni i za zgodą rodziców moglibyśmy się pobrać, choć na posrebrzane tylko dopiero stać mnie gospodarstwo Starałem się przekonać wielebnego Horacjusza, najzacniejszego, upewniam cię, duchownego, któremu należy się niewątpliwie biskupstwo, że jeśli mi się udaje zarobić jakie trzysta funtów na rok i tak dalej, i tak dalej, to nie ma racji odkładać ślubu. Moglibyśmy się wreszcie z Zofią, tym najlepszym pod słońcem dziewczęciem, pobrać, czemu nic nie powinno stawać na przeszkodzie, chyba że Zofia tak jest niezbędnie w domu rodzicom i rodzeństwu potrzebna. Rozumiesz, Copperfieldzie?	Niech-że się hrabia uspokoi Wprawdzie zapytywała mnie dziś właśnie, czy sztuka może wykarmić i starczyć skromnym potrzebom, ale zarazem dodała, iż uciekać się do niéj teraz jeszcze nie jest zmuszoną.	Matka Desroches’a miała przyjaciółkę żonę drogisty, który to drogista wycofał się z interesów z grubą forsą. Ci drogiści mają dzikie pomysły: aby dać swojej córce staranne wychowanie, umieścił ją w pensjonacie!... Ów Matifat spodziewał się dobrze wydać za mąż córkę dzięki dwustu tysiącom franków cieplutką gotóweczką, której nie było czuć drogerią.	Więc dzięki tej Centrali jestem w dość bliskim kontakcie z rządami szeregu państw mniejszych. Zwłaszcza w środkowej i we wschodniej Europie. Państwa te dałoby się porównać z przedsiębiorstwami o fatalnej gospodarce. Mają rozdęte budżety i cierpią na stały głód gotówki. Ręczę ci, że w danej chwili w Paryżu bawi przynajmniej pięć różnych delegacji z Węgier, Łotwy, Czechosłowacji i tak dalej, starających się wydębić grubsze pożyczki. Procent, jaki te rządy gotowe są płacić, w stosunkach amerykańskich, a nawet zachodnioeuropejskich jest kolosalny. Nic jednak dostać nie mogą lub prawie nic, gdyż nikt tu nie uważa takiej lokaty za pewną.	Niech pan hrabia będzie spokojny... Spieszmy się jesteśmy zapóźnieni. Słuchajcie, ojcze Léger; wiecie, że mamy górę przed sobą, ja nie jestem głodny, będę jechał wolno, to wam dobrze zrobi przejść się trochę.	Śpieszy ci się! i dlatego potrącasz mnie, mówiąc: „Przepraszam” i myślisz, że to mi wystarcza? O! nie tak bardzo, mój młokosie. Czy sądzisz, że skoro słyszałeś dzisiaj pana de Tréville, ostro do nas przemawiającego, to możesz już traktować nas, jak on się do nas odzywa? Mylisz się, mój kochany, bo ty nie jesteś panem de Tréville!... o, co nie, to nie!	No! Majstrze nie bądźże dzieckiem, odezwał się Suchy, czy to tak wielka szkoda jaka?	Dziękuję ci. Jaki to dziwny tego rodzaju niepokój i tego rodzaju wyrzuty? A jednak nie mogę się pozbyć poczucia winy. Takie warunki, że nie godzi się! Trzeba zrobić coś uczciwego, chociaż przed śmiercią. To jednak nie żarty!	A widzisz... a widzisz, niedobra!... Za wszystkie niesprawiedliwości, jakimi mnie obrzuciłaś, musisz... musisz pogodzić się z panem Stefanem. Pamiętaj tego chce biedna matka twoja...	Chcę ci tylko powiedzieć, Gösto, że dobrze się stało, iż wróciłam do domu.	I tobie naprawdę zdaje się, że mogłeś go uratować? O pycho niedouczonego mędrca!... Wszystkie rozumy nie ocaliłyby sokoła zaplątanego między wrony, a ty, niby jaki bożek, chciałeś odmienić los człowieka?...	Oświadczyny rzekła Małgosia, nachylając się nad robotą z dziwnym uśmieszkiem, zdradzającym, że niezupełnie się z tym zgadza.	Pozwólcie do mnie, moi dzielni przyjaciele Najpierw zajmijmy się oddziałem, który chce nas zaatakować od tyłu. Potem zajmiemy się tymi, którzy nadchodzą od strony jeziora.	Siekiery ci nie pożałuję... to mi późniéj odrobicie za nią Mam właśnie tępicę, ale jeszcze niezbitą i wcale niczego: warta od siebie rzucając więcéj złotówki; a kwit i jutro miéć możecie. Ale czyż taki doprawdy myślisz się sam brać do dzieła?	Bójcie się Boga! No i co? A próbowaliście niedźwiedziego sadła się napić?	Starzy ludzie mówią, że jak on tego pisania dotknął się, jadowite węże okręciły się koło serca jego i tak go we środku kąsały, że on od tego młodo bardzo umarł...	A młodzi Francuzi nietęgo znają arcydzieła swojego kraju. Co by się powiedziało o młodym berlińczyku, który by nie znał Walkirii! Trzeba zresztą przypuszczać, że pan jesteś ślepy, skoroś mi mówił, żeś spędził dwie godziny przed tym arcydziełem. Widzę, że pan się tak samo nie znasz na kwiatach jak na stylach; niech pan nie protestuje co do stylów pan nie wiesz nawet, na czym siedzisz! Częstujesz swój zadek kozetką directoire jako berżerką Louis XIV! Któregoś dnia weźmiesz pan kolana pani de Villeparisis za sedes i licho wie, co na nie urządzisz. Podobnie nie poznałeś nawet w oprawie książki Bergotte’a ornamentu niezapominajek z kościoła w Balbec. Czy był jaśniejszy sposób powiedzenia panu: „Nie zapomnij o mnie!”?	Nie zmalał ale szlachcic to nie studnia, wiadro się w nim nie pomieści.	Tak Obiło mi się o uszy.	To zachowuj się, jak...	To ze mnie małpę imieninową zrobił dyrektor, co?... rodzona matka-by mnie nie poznała! Pewnie za te śliczności kolacyi nie dostanę, albo rozgrzeszenia!	Niech bogowie bronią!... To przecie żaden interes, gdy giną robotnicy... Żołnierze waszej świątobliwości nie będą więcej pracować przy kanale aniżeli dziś przy fortyfikacjach albo gościńcach... A jaka sława dla was, panie!... jakie dochody dla skarbu!... jaki pożytek dla Egiptu!... Najuboższy chłop może mieć drewnianą chałupę, kilkoro bydła, sprzęty i bodajże niewolnika... Żaden faraon nie podniósł państwa tak wysoko i nie dokonał tak niezmiernego dzieła...	Arsène Lupin nie żyje.	Była ci, była, jeszcze jesienią, kiej mój chorzał na brzucho, przywiezłam z miasta, ale wyszła, a nie wiem, u kogo by na wsi znalazł...	Dlaczegożeś od razu do mnie nie przyszedł?	Możemy więc wyjść natychmiast, świadków nam nie trzeba.	Nie ma pani?	Nie ma?	Nie.	Nie.	Pan jest nagły posłuchaj pan... nie może zapłacić pieniędzmi; otóż, jako człowiek mający głowę na karku, zrealizuj pan swoją należność w faworach... ministerialnych lub królewskich...	Wiesz, kochany Gerardzie nie bardzo wyglądasz na zachwyconego moim przybyciem.	A to, proszę pana że moja pani nie kocha pana ani odrobinki...	Czy nie możnaby, jeśli coś pani zechce poczynać, robić to z jego wiedzą i wolą?	Gdyby nią było wypłać Estherze z żup ratę, dopóki nie przyzna ją za swoją, ja oczy zamykam.	Niech trębacz trąbi, mówię! Pierwszy lepszy żołdak da ognia, przedziurawi łódź, i pójdziem w wodę, a woda zimna! Nie chcę przez ich politykę namoknąć!	Popatrz na tego wróbelka Szkoda, że nie mam okruszynek, to bym mu rzuciła.	Panie! pan mnie ratuje! Ja pana oddam bratu na swoje miejsce! Tam, za oceanem, znajdzie pan rodzinę, dom i moją przędzalnię bawełny. Ja wszystko panu oddaję, bo wcale wracać nie myślę. Bo to, widzi pan, mam tutaj teraz cel i obowiązki.	Czerwoną kredą trzeba go znaczyć jak te szyldy, jaskrawe, co to wywieszają, żeby same ludziom w oczy właziły.	Wszystko co jest to dla ciebie.	Bo ja, proszę ojca, właściwie... Ojciec ma do mnie żal.	Co nas miało zdradzić? Ciekaw jestem	Ja sama wiem, jaka jestem.	Jeno przez pobożność dziurkę dłubałeś, co?	Panowie. Właściciel jestem firmy, która od z gó­rą stu lat, przez dziadka mego założona, służy mia­stu...	A jak o hiszpanach?	Bo mnie rozzłościli, dranie!	Chce ksiądz dobrodziej, żebym wyszedł przez okno?	Chcesz zostać ze mną jako służący?	Co kiedy?	Co sądzisz o tym?	Czemuż to czyni, powiedz?	I kucharka miałaby wolną niedzielę. Ale ostatecznie Adolf ma słuszność. Zawsze to jest oszczędność zjeść obiad u siebie.	Jest. Jedyną prawdę czerpie wtedy ze siebie, zamiast ulegać z winy zmysłów tak często innych duchów prawdzie lub śnieniu.	Kiedy cię to napadło?	Kolowrathównę! grand bien vous fasse, będziesz ją miał! Masz matkę za sobą.	Na miłosierdzie boskie! Co czynisz?	On bo i niezupełny wariat...	Oszalał! ale czyż to być może! spytał Stanisław August, może udaje chyba warjata!!	Pewnie to Witka robota	Po co?	Proszę mi sprowadzić starszego kelnera. Jedynie on zdolny jest tutaj załatwić coś inteligentnie	Tak jest! Może masz słuszność! Ale czy wypada mi śpiewać własną dobroć?	Tak, ale mówić o tem srodze mi zabronił!...	Tak, bo jest zboże, praca, poezja grecka, Międzynarodówka i wy.	Witaj, Maksymilianie. Musiałeś czekać, ale widziałeś, dlaczego.	Śpisz to?...	A tryngield dadzą?	Ale mogłeś być. Był wybrany... Ale uważasz, upór, coś tego... cyrkumstancje...	Ba, liść pada z drzewa, a ptactwo ciągnie na południe Potem, zniżywszy głos i ukazując szybujące po nad drzewami stado pliszek, dodał:	Będzie z pół mili.	Czy ty masz jakieś stosunki w sądownictwie, w prokuraturze?	Czysty bożek Mars in personain persona (łac.)	Cóż Buckingham?	Do kroćset!	Do którego?	Do ludzkości mówił Sołowjew poważnie.	Dobrze.	Dokąd?	Dwie nóżki... czy podobna! Wiatr cichnie... drzewa śpią...	Dzisiaj widocznie dobry dzień Czym panu mogę służyć.	Gdzie pani swoją lalkę kupiła?	Jest pani tego pewną?	Miłościwy panie czy jenojeno (daw.)	Nic łatwiejszego!	Niedługo będziemy w Rabie Meine Herren! Szeregowi dostaną dzisiaj po 15 dekagramów salami. Pół godziny odpoczynku.	Niekoniecznie.	Nienawidzisz kapłańskiego stanu?	O, tak!	Osiemset liwrów.	Pewnie, że umiemy.	Pieniądz, Praca, Skąpiec	Prawdopodobnie.	Rzuć bombę pod SkałłonaSkałłon, właśc. Gieorgij Antonowicz Skałon (ros. Георгий Антонович Скалон, 1847–1914)	Tak.	Ty?	W drodze nauczę cię innych i lepszych pragnień Chodźmy do Benares.	W jednej aktorce	Wspomnij ile razy ostrzegałam cię przed kulawym bydłobójcą!	Zapewne urazę jaką pan masz do mojego ojca?
Kierunek łatwo zmienić. Mój aeroplanik posłuszny jest na skinienie. Jak on ślicznie idzie! To nie jego wina, co się stało. Nie martw się, mój drogi ptaszku. Zmienić kierunek i na jaki? Ja myślę, że frunąć dalej. Może to znów jakiś diabelski figiel, tak jak z tym kółkiem. Bo w jaki sposób ono zginęło i dlaczego się zaraz znalazło? Znów chce pić motor: masz, durniu, kieliszek oliwy, ale pamiętaj, że pijaństwo zawsze sprowadza nieszczęście, a ciebie specjalnie marny los czeka.	Ani myślę żądać od was, byście przyjmowali cokolwiek bez dowodów. Wkrótce zgodzicie się ze mną, przynajmniej o tyle, o ile jest mi to potrzebne. Wiecie z pewnością, że linia matematyczna, linia o wymiarach zero, nie istnieje w rzeczywistości. Uczyliście się przecież tego? Nie istnieje płaszczyzna matematyczna. Są to pojęcia abstrakcyjne.	Ej! Dałbyś pokój, wiem, o co idzie. Podobała ci się Zosia i nierad widzisz, żem tu Lgockiego przywiózł ze sobą; ale to próżny gniew, nie byłbym ja go przywiózł, to byłby i sam łatwo trafił, bo był tu nie raz i nie dwa. Jest to nawet materia, o której by nam właśnie potrzeba pogadać.	No, no! Widzę, żem się nie omylił, jesteś zacny chłopak. To prawdziwe błogosławieństwo, kiedy szczęście spotyka takich jak ty. Ale opowiedz, jak ci się to przydarzyło.	Nie śmiałem... Bałem się, żeby nie mówili o mnie, że Żyd musi się wszędzie wkręcić. I dziś nie przyszedłbym, gdyby nie troska o dzieci.	Nie, nie. Wezmę to.	Jestem stary, niedługo umrę, nie mogąc nic zostawić Heidi, a krewnych nie mam, prócz jednej osoby, która by ją zresztą tylko wykorzystywała. Odda mi pan hojnie wszystko, co mogłem zrobić dla jego córki, jeśli przyrzeknie, że Heidi nie pójdzie do obcych pracować na codzienny chleb.	Dzieci to oboje zupełne... Hm! Delikatna to misja, bo hetmanowi nie wypada pierwszemu się wpraszać. Przy tym...	Do tego czasu on umrze! Ale bodaj jego dzieci będą nosiły nazwisko bez zmazy. Myśl o tym, ile on musi cierpieć, zabija mnie po prostu! I czy pan sobie wyobrazi, matka Roberta, kobieta nabożna, powiada, że powinni go trzymać na Diablej Wyspie, nawet jeżeli jest niewinny. Czy to nie ohyda?	Wokulski, jestem pewny, że masz bielmo, i to nie na oczach, ale na mózgu...	Ech, i z prowincjonalistów nie mańkuci!	Jedno słowo! Grasz waść czy nie grasz?	Ttttak, nie, proszę pani.	Ale dlaczegóż, dlaczego kobiety nie zajmują się tym, tylko mężczyźni? Czyż trzeba umieć po grecku albo móc giąć w palcach sztaby żelazne, aby...	Idź czekać mnie u wnijścia do lasu, u stóp Czerwonego Krzyża. Nie mów żywej duszy o tym, co widziałeś; dam ci złota i srebra, ile zechcesz.	Pół lasu położyli, a takie dęby, że w pięciu chłopa nie obejmie.	A jakże ale ja ani myślę o obraniu jakiegoś zawodu, gdyż wiecie, jak się skończyło z podróżą do Rzymu.	Pani Heleno, ja nie mówię dlatego, że pani płacze. Już mi to może jest nawet obojętne...	Właściwie nie. Nie; oni mówili o tobie; ale ja tego nie wiedziałam.	Nie będziesz żebrać? Od kiedyż to odprzysiągłeś się od żebractwa?	Pragnę tylko zręczności, nastręczcie mi ją, do nóg wam padnę! proszę, błagam; ale hrabio! kochany hrabio! jam wasz! wy nie zapominajcie o mnie.	Nie To już za poważna sprawa.	Pójdź. Są jeszcze dwie walki, ale nie będziemy na nie patrzeć. Lepiej wyjść teraz z uśmiechem na myśl o komicznej minie tego biednego „Kawy z mlekiem”.	Tak, jeżeli nie odwołasz nikczemnego oszczerstwa!	To Mormon Elder, p. Hatch, jeden z wielkich kaznodziejów Miasta Świętych. Jaki piękny typ mężczyzny! Przypatrz się pan temu oku dumnemu, tej powierzchowności, z której promienieje godność, jego postawie tak odróżniającej się od postawy Yankesa. P. Hatch wraca z Niemiec i z Anglii, gdzie głosił mormonizm z powodzeniem, gdyż sekta ta liczy w Europie wielką liczbę stronników, którym pozwala zastosowywać się do praw ich kraju.	O nie!... Szkoda, że zginął mój list...	Masz mi co więcej powiedzieć jeszcze? Gróźb twoich wcale się nie lękam. Kocham syna mojego i póki żywa bronić go będę.	Oczywiście. Po przybyciu, rozstali się, by ujść łatwiej podejrzeniu, a Montalbon zdołała podstępem zająć mieszkanie w domu, gdzie przebywała pańska ówczesna narzeczona. Molitaire zamieszkał w hotelu Hoffmana. W ten sposób mogli spiskowcy łatwo obserwować pana i wybadać, kiedy udasz się do Bostonu. Pojechali za panem i wzięli ten sam hotel. Gdyś pan, po odbiorze kolekcji, poszedł do teatru, para złodziejska, skorzystawszy z tego, skradła pańskie kamienie. Sądzę, poza tem, że masz pan może rację, określając w ten sposób postępowanie mordercy. Udał on się do tej osoby w nadziei, że wyjęła kamienie z torebki, zanim jej została skradziona. To wyjaśnia wszystko.	Co to są mehentysy, z którymi Halil i Murad mają się przeprawiać?	Na myśli ja jego nie mam Ja jego mam w pogardzie. A jeśli pan ciekaw, o kim mówię, panie Wojdyłło, to właśnie akurat o panu.	Dowiaduję się, że przed tą katastrofą kilku ludzi widziało na łące niezwykłe stworzenie, podobne do złego ducha Baskerville’ów. Wszyscy mówią, że był to pies ogromny, przezroczysty. Wypytywałem tych ludzi	Nic nie powiedziałam. Daj spokój!	Zrób to dla mnie i upij Camusota tak, aby musiał tu nocować.	Gwarzyliśmy sobie o latach minionych. To jeno umieją czynić ludzie, kiedy się zestarzeją, dzieweczko...	Na to wychodzi Wszystkie psy to potrafią.	Ale gdzież się podział Borowiecki?	Czekajże wasanna. To jest zimownikzimownik	Nie ma Krzysia...	Panie Wilczek, to jest złodziejstwo!	Pojutrze więc Jutro do mnie należy. Kto wie, kiedy się znów spotkamy. Pojutrze, co, dobrze? Chcę, abyś był pomiędzy mną a Różą Dartle, rozdzielał nas.	Trzymam o nim swoje i nie puszczę z gęby, trzymam!	O wa! co tam dla takiego bogacza pięciu chłopów! Wreszcie, jak Jagienka go poprosi, to ostawi.	Ostatnim razem atak trwał tylko pół godziny, po czym poczułem wielki głód i sam o własnej mocy wstałem. Dziś nie mogłem poruszyć ani prawą ręką, ani nogą; czuję jakiś ucisk w głowie, co dowodzi, że mam wylew do mózgu; za trzecim razem albo zostanę zupełnie tknięty paraliżem, albo umrę.	Ludzie jak ty, słoneczne promienie życia, nie popełniają zbrodni, Dorianie. Jestem ci jednak wdzięczny za zaufanie. A teraz powiedz mi dziękuję ci	E... nic, tak sobie. Można by ją porąbać, toby się zdała na komin; a tak ino spróchnieje i szkoda.	Hm, w takim razie unikamy jednego niebezpieczeństwa, ale narażamy się na inne	Ale skończywszy z jednymi, pójdziemy wnet na drugich. Muszą się tam ci posełkowie pocić.	Opowiadaj się znad granicy; a kim?	Dlaczegóż nie teraz? Ja tylko parę słów...	Panie Grosglick, patrz pan na tę Madonnę, to jest z Drezna Madonna.	Tak, mój brat widział go w „la Paix” zdaje się nawet, że miał za luźny frak, nieszczególnie skrojony.	Heidi, po prostu. Ale muszę się nazywać Adelajda. Będę uważać pilnie...	Więc mówię ci, nie zważaj na jej zakazy i pogadaj z ojcem otwarcie.	Ależ budowanie przyszłości nie zależy tylko od mniej lub więcej korzystnej posady i znacznych dochodów!	Niech Janowa każe mu przyjść do mnie.	I mnie wszystko jedno, bo się będę lepiej i weselej bawił w Arkadii niż z Kamą.	O tym nie wiem. Otrzymałam kartkę około dziesiątej wieczór przez posłańca z banhofu kolei petersburskiej.	No i cóż pan na to?	Nauczycieli muzyki mamy w Warszawie więcej, niż potrzeba, z uczennicami konserwatorium nie wytrzyma pani konkurencji. Ludzie oddadzą zawsze pierwszeństwo tym, którzy swojej umiejętności będą mogli dowieść patentem.	Czy znowu bierzesz to serio? weźże ten dziennik, chcę abyś przeczytał.	Zobaczymy to jeszcze	Niech pan będzie łaskaw przypomnieć jej, że obiecała zatrzymać się u nas	Ja? Kto sprawił, że uwierzyłeś w coś tak niedorzecznego?	Mówże ciszej, do wszystkich djabłów!	Przyjął. Wylazł spod szafy, a Polly uciekła śmiertelnie przestraszona i wskoczyła na krzesło ciotki, wołając na mnie: „Złap go! Złap go! Złap go!”, bo ja polowałam na tego pająka.	Ale czemu o takiej godzinie?...	W jakimś celu? Przecież ludzie wygnali mnie od siebie. Czegóż jeszcze im ode mnie potrzeba?	Mam nadzieję, że panienka zarobi bardzo wiele.	Czyżby miał pan nadzieję, że ci niegodziwcy darowali mu życie?	Eunice czy jest ten człowiek, o którym wspominałaś wczoraj Tejrezjaszowi?	A ciocia co mu odpowiedziała?	Ojcze Léger zesiądziemy, co?	Tak, mogę...	Tak, używa.	Więc opuszcza mnie pan, doktorze?	Tędy teraz na lewo pójdziemy.	Pod Burviedro. Byłem stratowany na śmierć. Konia mojego złapał w biegu, gdym przestrzelony zleciał z siodła...	Zasłużyłeś, kochany, na tysiące pocałunków	Panie Zaleski, zaśpiewaj pan, wiemy, że pan ma piękny głos	Był sam?	A sami gospodarze gdzie są?	Nic a nic.	Będziesz miała pyszną zabawę z tą Julcią czarodziejską!	Podzięki! Za kogo nas bierzesz?	„Oto moje życie... Ja wagetuję, mój dobry Jonatasie”.	Zazdrościsz nam tych marzeń o zmroku? Zapal wobec tego światło.	...Tego szczęścia?... skończyła	A jaki kochany!	Chciałbyś im przeszkadzać?	Oddasz pan jego rodzinie	Pan dostałeś pomieszania zmysłów!	A gdyby człowiek umierający z pragnienia prosił panią o kroplę wody?...	Dobek uciekł! krzyknął Georges.	Dzięki, panie Cyrano	Jake sprzedawał spódnice i spodnie	Mam pretensje w pięcie!	Ne znaju, pane.	Rety! A gdzież ja bydlątka podzieję? Matko święta!...	Siebie...	Wedle rozkazu, sir!
Niezbadane są drogi ducha ludzkiego, chwytającego się w potrzebie najróżnorodniejszych sposobów, odsłaniających nowe horyzonty, i wynajdującego rzeczy, o jakich ludzkości nie śniło się dotychczas... Szukam ja tedy po wszystkich domach majeranku, tłumaczę, objaśniam, na co mi to potrzebne i jak to wygląda...	Niech na to odpowiedzą dzieje, nie ja Złotego wieku Augusta poeci są najpiękniejszą literatury ozdobą; dalej gdy państwo za cezarów pod ich purpurą krwawą chyli się do upadku... z obyczajami język się psuje... Jak w chorym człowieku ciało się wydyma, żółknie i marszczy, tak w chorym narodzie mowa się staje zgrzybiałą.	Mówili rano, że Pinkus Meyersohn chwiać się zaczyna.	Na Boga! wielka to jest rzecz, ale bez księcia nie możemy nic stanowić. Tu nie ma się co spierać. Waćpanowie w służbie jesteście i ordynansówordynans (z łac.)	Jakto? I nie interesujesz się tem?	Jest to zgoła nieurzędo-owa propozycja, na którą możesz odpowiedzieć: „Nie, babu”. Jeżeli nie masz jakich pilnych zamierzeń wraz ze swym staruszkiem... może będziesz mógł go nieco zabawić; może ja potrafię dogodzić jego fantazjom... chciałbym utrzymywać z tobą łączność służbową, póki nie odnajdę tych polujących kanciarzy. Mam do ciebie wielkie zaufanie, odkąd spotkałem się ze swym przyjacielem w Delhi. Gdy sprawa ostatecznie się wyświetli, włączę twoje nazwisko do raportu urzędowego. Będzie to dla ciebie wielką chlubą. Taki to jest istotny powód mego przybycia.	Och, Karolu, czyż nie widzisz, że ty mnie zabijasz, to już straszliwie dawno. Nigdy już o tym nie myślałam; rzekłby kto, że ty chcesz koniecznie naprowadzić mnie na te myśli. Dużo na tym zyskasz	To chyba omentryomentry zastanowił się Ślimak.	Juści, że nie byłem! A czego? Przy koniach siedziałem, bo niby święto. A jutro to sam robotę pokażecie.	O to mnie jeszcze nikt nie posądził	Chciałbym się księciu tak przysłużyć, aby niczego nie potrzebował	A mieszka, na górze. Człowiek nie ma serca go wypędzić, boć to temu biedactwu już niedługo na świecie, a przy tym nie taki on straszny, jak mówią. Z początku nam się bali sąsiedzi, teraz już przywykli.	Nie, to niepotrzebne	Wam to, nie komu, winienem, panie, wam! wam!	Czy już teraz dobrze? Wrodzony upór kazał mi nie poddawać się od razu.	Jeszcze jedna cnota! A ja myślałem, że w takim skarbie, jakim bez zaprzeczenia jesteś pani dobrodziejka, że w takiej skarbnicy zalet nie dopatrzę już nic nowego, chyba	Moja rada, Beniaminie, jest ta, że przede wszystkim powinieneś być szczęśliwym zbrzydniesz tak okropnie, że nawet Ludwinka, która wszystko smutne lubi, nie pozna cię wtedy i minie ze wstrętem.	Ja słyszałem, że modlitwa pomaga tylko przed północą. Punkt o samej dwunastej „dusze” wychodzą z grobów i zaczynają spacerować po cmentarzu. Wówczas nie darują nikomu, kto im w drogę wejdzie.	Słówko mi dozwólcie rzec miłość wasza Co tu pomoże łzy lać, gdy należy o swe prawa się upominać śmiało. Wasza miłość zbytkiem powolności i dobroci uzuchwaliłaś niegodziwych ludzi, a i królowi JMości, jako siostra, mogłaś rzec śmielej słowa prawdy.	Prawdę mówię, że hajdamakihajdamaka (z tur.)	Jakżebym nie miał wierzyć w to wszystko, o czym pani mówisz z takim głębokim przekonaniem?	Fu, jaki jestem zmachany ale zdaje się, że tak będzie ładnie. No, cóż tam? Bardzo czule cię żegnali czcigodni koledzy?	A nie chcę.	Lecz jeśli nie chcesz słyszeć i widzieć...	Nie wiem	Nie, panie! Nie pozbawiaj tego mężnego Greka widoku igrzysk.	Płakaniem nie zaradzisz. Namanama (gw.) mówiła z dobrością.	I chciałoby się mieć go zawsze przy sobie, tak, jak ty jesteś przy mnie	I dlaczego jej nie wyciągnęli potem?	Nie mów pani tego nie myślisz tak.	Stróż i dziadek kościelny od Świętego Krzyża, którzy mnie na cmentarzu schwytali i biorąc za złodzieja	Flirt, Morderstwo służąca zajmująca się garderobą swoich państwa (dziś: osoba odpowiedzialna za kostiumy w teatrze).! zapomnij o wszystkich młokosach i gołowąsach i spójrz łaskawym oczkiem na pewnego monarchę w średnim wieku, który za czasów swej młodości uchodził za bardzo przystojnego młodzieńca!	Więc dlaczego nie wyjdziesz za Alfonsa?	Tak? Myślałem, że łączy was jakiś wspólny interes.	Zapis dla mnie na pół miliona.	Nie śpię, Lucyanie byłam niespokojna, myślałam żeś chory i przyszłam zobaczyć cię. Serce matki przeczuło boleść syna i spać jéj nie dało. Ty cierpisz, dziecko moje najdroższe.	Causa gravis przerwał z powagą Adalbert causa enormiscausa enormis że tu chcieć wybielić co czarne, byłoby niegodziwością i występkiem równym niemal temu, jaki ten człowiek od Boga odrzucony popełnił.	Co to jest?	Prawda, jakie to cudowne miasto?!... Niech mówią, co chcą, ale Paryż, nawet zwyciężonyParyż, nawet zwyciężony...	Czyś nigdy nie widziała krasnoludka?	Ja nie mam czasu. Kto dziada przyprowadził? Ja jestem chory!	O, tego nie mogę powiedzieć nikomu.	Mnie?	Nie jesteś zdrów co ci dolega?	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	Jakże to?	Naprzód to waćpan uczyń.	Przecie to Hamerowie	To są fakty powszechnie znane.	I on tobie mówił, że panna pod Raszkowem?	Przecież mu nie powiesz?	Czy nie mógłbyś, panie adiutancie, zabrać ze sobą tego donkiszota?	Niesłychane! Andrzej cierpi i cierpi nie z powodu strat materjalnych... aha, możeś ty chory?	Jeżeli już nic nie ma, niech pan wymyśli koniec!	A! pewnie! i to bardzo prędko	Dosyć mi waszych nauk i przypowiastek, swój rozum też mam!	Jadę do ojca i matki, królewiczu! Wyglądają mnie małe siostrzyczki! Jestem ich synem i bratem...	Chyba powiedzcie: „zaczynamy”, bo ja z wami koniecznie i jak znam pannę Krupską, to będzie błagała waszą miłość, by ją dopuścić raczyła do wspólnej modlitwy.	Dla pani rejony popielate, a dla pani rzut błękitny na białym fond? Po ile łokci?	Dorianie, chyba dziś będziesz mógł towarzyszyć mi przy obiedzie?	Milordzie, milordzie, na obronę swoją wywołujesz rzeczy, które cię potępiają tylko, wszystkie dowody miłości, jakie dać mi zamyślasz, są nieledwie zbrodnią.	Być może jest jakiś inny powód, który wymusza na Van Gouldzie pośpiech.	Może to będzie dla pana niedogodne?	Z najwyższą przyjemnością. A... czy to będzie większe przyjęcie?	Ale na miłość boską, ja siedzę cały dzień.	Głogowski! Za tydzień gramy jego sztukę, a za miesiąc... sława europejska!	Jak pan umie psuć mi wszystko!	Co ona mówi teraz? Co powiada sroga pani z Helgesäter?	Suma będzie dziś trochę później bo kanonik zaraz po rannej mszy pojechał do młyna dysponować Siatkowską. Ona bardzo źle. Ma papa jeszcze z pół godziny czasu.	Dziękuję, dziękuję! Ale są lepsi od nas, a nawet już coś słyszałem o zamiarach Kesslera.	Mów ojcze za mną, prawda,	Do usług waszej książęcej mości!	Niech sobie będzie.	Przyjdę, proszę pana, przyjdę Ale, panie...	Wedle Dniestru aż do JahorlikaJahorlik	Czy znowu będziesz może bił mię batem po twarzy?	W tym pokoju czy w tamtym?	Tak, niech będzie burza! Nużenuże	Uch, jak strasznie!	Ja mu dam!	Tak myślisz?	Umarła, jak moja matka	Poszaleją rodzice starzy poszaleją! Dobrze im tak, chcieli innego szczęścia dla syna, niechże innego syna szukają...	Jakże będzie ze mną?	Panie Cavalcanti, wierzy pan w bajki?	Jakoś leci! Trzeba tylko trochę miłosierdzia.	Niech będzie jutro.	Z panną Borzobohatą-Krasieńską.	Zejdź między nas!	Cóż, kupowali?	Dobranoc!	Dobrze, babulo.	Hallo! Próbowałaś grać Kleopatrę ShawaShaw, George Bernard (1856–1950)	Johnie!	Kobieta, Słowo odpowiedział Zagłoba	Spokojna głowa.	Zamordowani!	Zemsta	Zostanę chętnie	Zyski i straty będą równe.
Jakiś ty wstrętny! Ona jest naraz wszystkimi wielkimi bohaterkami świata. Ona jest więcej niż osobą. Ty się śmiej, a ja cię zapewniam, że ona jest geniuszem. Kocham ją i ona musi mnie pokochać. Ty, który znasz wszystkie tajemnice życia, powiedz mi, jak oczarować Sybillę Vane, aby mnie pokochała? Chcę, aby Romeo był o mnie zazdrosny. Chcę, aby zmarli kochankowie całego świata posmutnieli, słysząc nasz śmiech. Chcę, aby tchnienie naszego uczucia ożywiło ich prochy świadomością, popioły ich przejęło troską. Mój Boże, jak ja ją ubóstwiam, Henryku!	Niezawodnie, tylko ja dziś w wieczór służyć nie będę, a proszę powiedzieć, że poszedłem do zięcia na sioło...	O, nie wyrzucaj mi błędów młodości! W ubóstwie będę tak samo wesoła, jak byłam za czasów bogactwa. Przekonasz się. Nauczę się gotować i przerabiać suknie. Zakupów nauczyłam się już, odkąd zamieszkałam w „Ustroniu Patty”, a kiedyś przez całe lato uczyłam w szkółce niedzielnej. Ciotka Jakubina powiada, że jeżeli wyjdę za Jasia, złamię mu karierę. Ale tak nie będzie. Wiem, że nie mam wiele rozumu, ale mam to, co jest ważniejsze: zdolność czynienia ludzi takimi, jaka ja jestem.	Co tam jeden doktor Trzeba dziecko ratować, póki jest iskra nadziei. Doktor mógł się nie poznać. Trzeba ją zawieźć do specyalisty do Monachium, lub jego tu sprowadzić. Panią Emilię to przerazi, ale trudna rada! Czekajże pan. Można i tego uniknąć. Ja go sprowadzę	I jest pan towarzyszem podróży hrabiego?	Jest on zapewne bardzo dobry?	Nazywa się Gorajski ale to nie jest prawdziwe jego nazwisko. Rodzina tego imienia była w kraju, to wiem, ale nie w naszych stronach, nie na Wołyniu, zkąd pan Wiktor zdaje się pochodzić, bo zna tam wszystkich.	Przesadzasz, Pawle. Oczywiście nie jest to gra koncertowa...	Stryjna, co to jest stryjna, panie nauczycielu?	Tak jest i tego my, a z nami już większa część ludów wyznaje... między którymi i bracia nasi, jednej mowy, są.	Tu amorek galopujący na kozie, winietka rysowana przez Normanda, ryta przez Duplat... Och, jest podpis	Walka z przesądem jest trudna więc uważam za najwyższy triumf dla siebie, jeżeli czytelnicy choćby tylko zastanawiają się nad mymi artykułami.	Wiem o tym. I jeszcze jest pan przyjacielem pana Siuzę, co także daje pewien procent. Nie do pana zresztą stosowały się moje uwagi; wypowiedziałem je jako odczyt, który mam nadzieję, opłaci mi się.	Doprawdy nie byliśmy tam nigdy. Co za szkoda, że idę dziś z Dorą i panną Black mierzyć buciki, moglibyśmy już dzisiaj zwiedzić piwnicę.	Ba!... mam nadzieję, że mnie nie trafi. Wreszcie obstąpimy karetę i zgładzimy ze świata w niej się znajdujących. Zawsze to nieźle, gdy mniej o kilku nieprzyjaciół prześladować nas będzie.	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Na cóż ci się przyda? Mnie pierwszą Yetmeyer do lochu wtrąci, jeżeli ci wydam ten dostęp tajemny.	Panie sędzio oświadczyłem już staroście, że jestem niewinny. Powiedziałem też, że hrabia Roland de Lembrat zostanie przekonany niezbitymi dowodami o oszczerstwie. Dziś jestem gotów dowody te przedstawić.	Przyszłość ci wiadoma? nie prawdaż Thrasyllu?	Teraz pewnie patrzeć na mnie nie będzie, ale poczekawszy	Zrobię ci herbaty z cytryną, wytrzeźwiejesz, przygotowywamprzygotowywam	A cóż było w Baranowiczach?...	A cóż, skamlali, narzekali, żalili się, a rady nijakiej nie powzięli, prócz tej, że nie trza pozwolić na wyręb.	A jakże! a jakże! toć wiemy zwyczaje i prawa, jak ten powiada (to było Kaspra przysłowie).	A może jeno dopust Boży za złość ludzką i grzechy!	A tak, istotnie.	A to bardzo ślicznie bardzo ślicznie dla młodej panienki, bo to chroni od tysiąca niebezpieczeństw wśród tego zepsutego świata grożących, ale dla zdrowia i dla humoru nie wadzi niewinna rozrywka.	A... czy im więcej się płaci, tym lepszą pobiera się naukę? Nic w tym złego, że się płaci za naukę; zawszeć to zasługa, jeżeli nieukowi dopomaga się w zdobywaniu wiedzy.	Ach, to jedźmy	Ale co powiedzieć?	Ale kto zwykł patrzeć do góry.	Ale mój ty kochany Pobożanin! rzekł uśmiechając się hetman: jakkolwiek w tym roku nieco jestem bogatszy... ty najlepiej wiesz, co kosztuje taka artystka. Brać nowe...	Ano trudno	Ano, kłamałem.	Babinicz tedy daje znać, a wojewoda na to: „Symulują tylko, że chcą następować! Nie przedsięwezmą nic! Prędzej (powiada) przez Wisłę zechcą się przebierać, ale mam ja na nich oko i wtedy sam nastąpię. Tymczasem (powiada) nie psujmy sobie uciechy, żeby nam było dobrze!” Poczynamy tedy jeść i pić. A i kapela poczyna rżnąć, sam wojewoda prosi do tańca.	Bezwątpienia!... był to pierwszy kochanek i wspólnik dziewczyny, zacna osobistość, udająca proboszcza, dlatego może, aby wydać za mąż swoją kochankę i w ten sposób los jej zabezpieczyć. Spodziewam się że został poćwiartowany.	Czy chcę wiedzieć!	Czy pan śpi jeszcze?...	Czy to potrzebne, proszę pana?	Czém-że to?	Dajcie i mnie. Ino czarnej jak smoła i dużo araku.	Dobrze w takim razie chodźmy razem.	Dobrze, wypijemy!	Franku!	Gołda! Czy ty pamiętasz historię o rabbi Akibie?	Gusta są różne	I wzór prawdziwej skromności!	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze...	Jak się nazywasz?	Jak to! powiedziano królewicowej, że to ja zgubiłem ów list?	Maksymie! matko! uciekajmy! do domu, na chutor nasz, na Ukrainę, nad Dniepr!	Mam nadzieję, że nie uprzedził pan Montera, co zamierza pan zrobić?	Może lepiej, aby zapłacił karę... Utena czy drachmę, jak rozkaże wasza dostojność	Może na tańce przychodzą.	Muszę cię opuścić, bo za trzy kwadranse wymarsz, potrzebują mnie.	Mój ty kochany chłopcze!	Na Boga, panie hrabio, jak on to mówi!	Nic nie mówiłem.	Nic łatwiejszego; ja sama myślę ukryć się o jakie kilka mil stąd i czekać, aż brat przyjedzie... Wiesz co! zabiorę cię z sobą... razem się ukryjemy i razem będziemy oczekiwać...	Nie praca mnie zmęczyła Wolałbym być parobkiem w Strudze lub Mariampolu, jak panować w Niemczech. Nieprędko skażę siebie po raz drugi na podobne wygnanie. Na wyjezdnym opadli mnie wyborcy w Dülmen, żądając, bym im posłował w sejmie jesienią. Uciekłem.	Nie uważam pana Swojskiego za mydłka a wyjeżdżając, w dodatku na czas nieograniczony, muszę komuś, do kogo mam kompletne zaufanie, zostawić plenipotencję.	Nie!	Nie, nie, drogie dziecko! Mróz mi wszedł trochę w kości.	Nie, zaraz	No to ja je wydam Mój doktorze kochany, dopomóż mi, bo znów pewnie ministrowie będą mówili, że trudno, że tego-tamtego im brak, a ja przecież nie wiem, czy mówią prawdę, czy tylko trajlują.	O tych rzeczach przykro nawet mówić.	O! przy takim somsiedzie, byle Bóg stryjkowi wrócił zdrowie	O, prawie mimo woli! Przyjaciele moi niesłusznie nazywają mnie „prymusem” towarzystwa stołecznego, od tygodnia już bowiem nie upłynął dzień jeden, abym nie był czyimś sekundantem. Pomagałem bić się kochanemu de Brisailles, który pojedynkował się, nie wiem, dalibóg, o co; potem podtrzymywałem drogiego Canillaca; sam zaś wyniosłem z tych utarczek kresę przez nos, dotąd jeszcze widoczną.	O, tak, panie hrabio Możemy tak powiedzieć, bo Bóg zrobił dla nas to, co robi tylko dla swych wybrańców: zesłał nam anioła.	Oho! Do jamy mu będę miłośnicę słał, ażeby lżej było siedzieć! Niedoczekanie!	Owszem i ja, i Ada...	Owszem, drogi Spilett i doprawdy nie wiem, jak sobie wytłumaczyć wczorajsze zdarzenie.	Owszem, na podstawie własnego doświadczenia	Pamiętam	Panowie jacyś, którzy tam siedzą w kancelarii, ale ja się wyświadczam, ot, tym gospodarzem, który także tu siedzi.	Pewnikiempewnikiem (gw.) ospa., bo czerwona i rozpalona kiejkiej (gw.)	Po cóż ten pośpiech, wujenko?...	Prawda, pan taki nietowarzyski... Czy pan sądzi, że z tego się coś wykluje?	Proszę się spytać Maksa, czy ja dla siebie mam choćby godzinę czasu dziennie. Od piątej rano na nogach do późnej nocy. Jaki z ciebie dzieciak, Anko, no spojrzyj na mnie.	Przecie na dziesięć mil wkoło ani jednej czarownicy nie uświadczy Ostatnią wójt na Zaborówku tak rok pławić dawał, a potem ją gdziesi kajsi starościńscy do grodu na sąd powieźli. Od tego czasu nie słychać nic.	Przecież obiecałeś?	Przyjęcie skończone Junkier Kapen do szwadronu na miejsce. Pani pozwoli odprowadzić się do bramy. Miałem przyjemność być przedstawionym kiedyś w teatrze	Przypuszczam, że smutne moje położenie wiadome było panu, że... że znane mu są warunki... w jakich...	Pytałem Dantèsa, jakie ma zdanie o tobie i czy nie ma nic przeciw temu, abyś zatrzymał swoje stanowisko; bo nie wiem czemu, ale mi się zdawało, że jakoś dąsaliście się na siebie.	Pójdzie sobie pracować!	Rodzina	Rozwidnią się nad tobą dni szczęśliwe: pójdziesz za kute drzwi bez straży w ogród wewnętrzny.	Rzecz załatwiona, panie Baker. Każ pan ludziom odstąpić A wy, chłopcy, starajcie się nadal zachowywać uczciwie	Słyszę jego wołania. A pod lasem?	Tak, pani.	Talent?... Nicoleta i talent!... ha! ha! ha!... Ależ ona pokojówki grać u nas nie mogła!	Teraz jak na papier spojrzę ciarki po mnie chodzą, a jak wspomnę szkołę, albo mi się ona przyśni, tom na cały dzień zły i kwaśny... A ty? z czem powracasz!	To wszystko takie dla mnie przykre, Dorianie Nie powinieneś jednak myśleć o tym zbyt wiele.	Ty tego nie wiesz, ale trochę biedy i dużo walki, to potrzebne zawsze dla prawdziwego artysty.	Tylko mu na razie nie mówcie o tem.	W postaci kulki, prawda?	Zaraz, bo już nie pamiętam, dlaczego?	Zaraz, zaraz!	Zbliż się do łoża, Rolandzie, i oznajmij ojcu moje przybycie.	Żebyś tylko nie żałował!
Jak to nie winien?! Każdy winien, a ty nie gadaj głupstw! Życzyłbym ci, żebyś się dostał w takie opały jak ja, kiedym tu był pierwszy dzień po przyjeździe na kursy. Jeszcze tego samego popołudnia spędzili nas jak stado baranów do kupy, a jakiś taki idiota zaczął rysować coś na tablicy i tłumaczyć nam, co to są blindaże, jak się robi podkopy i jak się jedno z drugim mierzy. I powiada, że kto jutro rano nie będzie miał w zeszycie takich rysunków, jak on nam tłumaczył, to pójdzie do paki i dostanie słupka. „Ciężka choroba, myślę sobie, zameldowałem się na te kursy, żeby się trochę zadekować, a tu mi każą robić maluneczki w zeszycikach jak sztubaczkowi jakiemu”. Wściekłość mnie taka ogarnęła, że usiedzieć nie mogłem i mdło mi się robiło, jak spojrzałem na tego bałwana, co nam te rzeczy tłumaczył. Aż mnie ręce świerzbiały, żeby wszystko rozbić i rozmłócić na drzazgi z tej wściekłości. Nie czekałem wcale na kawę, prosto z baraku ruszyłem do Kiraly Hidy i w zapamiętaniu myślałem tylko o jednym, żeby wyszukać jaką speluneczkę zaciszną, schlać się porządnie, zrobić piekło, dać komuś po pysku i po wyszumieniu tej złości iść spokojnie do domu. Człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi. Nad rzeką znalazłem rzeczywiście taki lokalik, jakiego było mi trzeba, zaciszny jak kapliczka, jakby stworzony do awantur. Siedziało tam tylko dwóch gości i rozmawiali z sobą po madziarsku, co mnie jeszcze bardziej rozzłościło. Toteż schlałem się prędzej, niż przypuszczałem, i po pijanemu nawet nie zauważyłem, że obok jest jeszcze jedna izdebka i że podczas gdy ja dokładałem starań, żeby się spić, do tej izdebki weszło z ośmiu huzarów, którzy rzucili się na mnie natychmiast, jak tylko tym dwom gościom dałem po pysku. Te drańskie huzary tak ci mnie zmordowali i zgonili między ogrodami, że nie mogłem trafić do domu i wróciłem dopiero nad ranem, a rano musiałem się zaraz meldować jako chory. Opowiedziałem, że wpadłem do dołu koło cegielni. Przez cały tydzień musieli mnie owijać w mokre prześcieradła, żeby mi się plecy nie obierały. Nie życz sobie, bratku, dostać się między takich łotrów. To nie ludzie, ale bydło.	A co? i wyście przybyli królowi do nóg paść, o przebaczenie prosić i nie myślicie już o waszych swobodach ziemskich. Tacyście wszyscy... na języku u was wiele, a gdy przyjdzie do roboty... nikogo nie ma!!	Na co jemu ta wiadomość!... Bo przecie jest chyba o tyle szlachetny, że o awanturze nie myśli...	Oto, com słyszał. Żal mi było odchodzić, bo mogłem i więcej usłyszeć, alem się bał, że mnie dzień zaskoczy. Poszedłem tedy ku tym szańcom, z których nie strzelano, żeby się w pomroce przemknąć. Patrzę, aż tam nie ma porządnych straży, jeno kupami się janczarowie włóczą, jako i wszędzie. Podchodzę do srogiej armaty, nikt nie woła. A to pan komendant wie, żem zabrał ze sobą na wycieczkę zadziory do gwożdżenia armat. Wsunę prędko jeden w zapał	Nic nie mam przeciwko temu ale za późno będzie o tem ich uwiadamiać, gdy ja czekać na odpowiedź nie mogę. Pojedziemy jutro lub pojutrze.	Kochany Bazyli! Nie widziałem go od tygodnia. Brzydko to właściwie z mej strony, zwłaszcza, że przysłał mi mój portret w cudnej ramie, którą umyślnie zamawiał według własnego rysunku, a choć zazdroszczę nieco obrazowi, gdyż jest o cały miesiąc ode mnie młodszy, ale muszę przyznać, że cieszę się nim bardzo. Może lepiej napisz do niego. Nie chciałbym być z nim sam na sam. Mówi mi rzeczy, które mnie gniewają. Udziela mi dobrych rad.	O nie idę do królestwa pszczół i zabłądziłem. Czy pan nie mógłby mi wskazać drogi?	Och, mój drogi, jeżeli wsiądziesz na Balzaca, nie skończymy tak prędko. Wiesz, zachowaj to na dzień, kiedy będzie Mémé. On jest jeszcze lepszy, umie Balzaca na pamięć.	Chodźmy na oranżerie, pod jabłonie, tam nigdy nie ma nikogo!	Nie, jestem sam na świecie.	A co, Sancho, cóż ty na to? a co? czy wytrzymają czarownicy przeciw waleczności? mogą mi odjąć zwycięstwo, ale cała ich potęga nie odejmie mi odwagi.	Czyż człowiek uniknąć go nie może?	Nic nie wiem... tragedje?	Nie widywał nikogo, lecz użyto pośrednika.	Nie.	Pół świni dacie i piekła wam robić nie będę	Nie ma, jak widzę, rady Raz człeku śmierć przeznaczona, a lepsza na polu chwały niż na łożu. Bóg cię prowadź! Bóg cię prowadź, Janie! Jeżeli nie zobaczymy się na tym świecie, to na tamtym, a ja ci serca pewnie dochowam.	Dobrze, dobrze! Nie chcę być tylko teraz. W tej chwili jestem Michorowskim, wielbię bławatki i jeden z nich bardzo cacy wiozę do swych łanów. To mnie uszczęśliwia. Czemu się pani zasępiła?	O noć to nie, rzekł Maciéj, ale ta Moskiewszczyzna to się ona przybiera na różne figle, a szpiegi tak udają dobrych Polaków, że licho ich tam pozna!	Nie, gdyby tylko ode mnie to zależało, bo zdawało mi się, że były pewne nieścisłości w jego rachunkach.	Ba! to by pięknie, ale kiedy jednemu się zechce ożenić, to drugi pierwszej lepszej baby nie weźmie li dla dotrzymania terminu. Ale wiesz co, Nieczuja, uczyńmy tak: który się pierwej żenić będzie, temu drugi będzie drużbował, a przyjechać musi, choćby na drugim końcu świata był.	Niech pani tak nie mówi, bo są chwile takie...	O tej, której powóz stał przed bramą, która mówiła, że jest twoją przyjaciółką i że zwierzyłeś się jej ze wszystkiego.	A wreście dziecko moje, jest jeszcze jedna ważna przyczyna, dla której wprowadzać młodego Darskiego do mego domu waham się.	Ale przyrzekniesz, że nie zdradzisz nikomu ani słowa?	Widzi pan... Widzi pan... Tego już nie wiem.	Jest tu schwytany żołnierz, jeden z tych, którzy mi pomagali waszą książęcą mość porwać. Ja dawałem rozkazy, on działał jako ślepe instrumentum. Tego żołnierza zechciej wasza książęca mość na wolność wypuścić.	Jej to może być niepotrzebne, ale jej będzie miła pamięć twoja, ona będzie ci wdzięczna i wyprosi ci łaskę bożą.	Ciebie jeno wysyłać, choćby do piekła, żołnierzyku! Dobrze! Wziąć ich zaraz na pytki. Sam będę indagował!	I tu mi ostaćostać (daw.) konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: do głowy to wziąłem (zdecydowałem)., pociągnę za panienką. Okrutną ochotę mam!	Aha, jest i Chińczyk	Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny dwór zjechał tu dziś rano i stanął w starościńskim domu. Jest regiment piechoty, a co jazdy, karet, co służby!... Ludzie myśleli, że to sam król przyjechał.	Naturalnie. Czy możnaby się omylić, czy możnaby nie poznać, wśród tysiąca, kroków swojej kuropatewki? Niech mi pozwoli rozzuć się, zanim się położy, to mi sprawi taką przyjemność. Jesteś taka milusia i taka różowa w tej bieli koronek.	Nic rzewliwszegorzewliwy (daw.) rzekła wreszcie księżna. z tego powodu., że on już tę dzieweczkę zaślubił, już ci była jego, a żadnej szczęśliwości nie zaznał. Wszelako	Do jutra musimy spocząć Zresztą niech Skrzetuski rozkazuje: on tu wodzem; ale ja przestrzegam, iż jeśli dziś ruszymy, konie mnie wszystkie popadają.	Gorzej to, że jakoś Jagienka, byle kto o nim wspomniał, zaraz się do ściany obraca.	Czekamy tylko na pasażerów	Mercedes nie chcę bynajmniej czynić ci wyrzutów, ale wyrzekając się całego majątku pana de Morcerf, za daleko posunęłaś poświęcenie. Połowa tej fortuny słusznie ci się należała za twoją oszczędność i zarządzanie domem.	Phi, nic znów tak szczególnego! Dziś jest prawdziwa maniamania	Więc ty to myślisz naprawdę? Mieszkańcy twojego domu mają przecież ogromne uszy i oczy.	A ojciec? Prawda! co on powie na mój wyjazd? Zgodzi się! Musi się zgodzić, był taki dobry dla mnie.	Myśli pan fakir, że oni się boją jeden przed drugim i dlatego tylko furt jak stali stoją?	Do pana prezesa.	Hale, komorniki, po drzewo chodzili do lasu.	Na wodzie pomnik postawimy Pośrodku rzeki, w pustce.	Ojej, chcieliby oni, żeby im kto uprzątnął, a oni do gotowego.	To dobrze. Wasza miłość zmęczony. Przed tak ważnym krokiem trzeba wypocząć... i... ostatecznie rozważyć...	W takim razie dlaczego temu złodziejowi zależało na potwierdzeniu wizą jego przejazdu przez Suez?	Wieszanie na belce, w stodole?	Lekarz witam serdecznie, pozdrawiam.... zanim odjadę, raz jeszcze przychodzę do kolegi. Posłuchaliście, jak widzę, dobrej rady, kataplazmy się grzeją, benissimobenissimo (wł.) prawił dalej	Niech i tak będzie. Objaśnij mnie więc najpierw, co się stało z owymi dwiema butelkami, które, jak utrzymujesz, były zatrute?	Na te sześć godzin za dwa ruble?...	No, w loteryjnym. Z rana był kontent i rozdyndany, jakby mu kto w kieszeń napluł, a teraz nos na kwintę.	Tak, panie Iward! wszyscy biegną do kopalni z wielkim krzykiem.	Zacznie pan z nim maglować całą sprawę punkt po punkcie, ale tak, żeby ten wiedział, że dostawę otrzyma, tylko trzeba załatwić dużo formalności.	Ludzie, co z Jarmoliniec uciekli, widzieli go, jako ciebie widzę. Strach, co mówią: wielki on jak sosna, we łbie dwie głownie, a koń pod nim smok.	Czy dlatego, że strach cię przejmuje, Planchecie?	No pewno a któż to robi dojazd od folwarku? Żeby goście koło chlewów musieli przejeżdżać?	Proszę mi powiedzieć co pan czytałeś, w jakim kierunku?	Tak? Bardzo więc możliwe, że się spotkamy. Ja również lubię lato spędzać nad Północnym Morzem.	To pani ma uczyć nasze dziewczęta?... Bądź dla nich miłosierna!... Głupiutkie to, ale poczciwe...	I cóż to była za wieść?	Usiądźcie no, o co tu się gniewać, no siadajcież sąsiedzie	A widziała panienka to?	Co pan powiedział?	Cóż to takiego?	Masz, książę, uczonych prawników, którzy kroczą z poważną miną po ulicy; poza tym osądzą zawsze tak, jak się spodoba rządzącej partii.	Zdaje się, że młynarz przejął się strasznie słowami doktora Widziałem, jak mu ręce drżały.	A skądże waćpan wiesz, że on w tamtą właśnie stronę się udał?	Ależ skąd, nigdy. Bałyśmy się, że ktoś nas przyłapie.	Dajesz tedy parol, że się stawisz?	Dosyć, dosyć! Boję się tego!	Nieprawdaż? Więc chociaż wy trzymacie ze mną?	A ja bym jeszcze spał.	A któż cię karmił?	Byłbyś asan istotnie zmartwiony? tak nazywano zwolenników pozbawionego korony Jakuba II oraz jego syna..	Giną już!	Interes rzekł Stefan, śmiejąc się	Już dosyć Tu gorąco, powietrze niezdrowe.	Pan będzie w naszej firmie?	A u ciebie! a w twojejże chacie!	Alkohol, Pijaństwo, Patriota, Ambicja, Pobożność, Matka Boska, Próżność	Ces amours de paravent et d’antichambre, c’est honteux!	Choroba	Dufny ci on w siebie i z dobrodziejemz dobrodziejem	Dziękuję w ciągu tygodnia napiszę stanowczo.	Gdzie, gdzie?	Gdzież są ci szczęśliwi?	Hej! hej! A rachunek niezapłacony	I on także dopływa!	Jestem Wareda.	Jezus, Mario! Jezus, Mario!	Księżniczko...	Naturalnie.	Nic wielkiego, nic nawet małego, moja najdroższa.	Sześć milionów franków.	Tiesa, tiesa, ne viskas tėvų valioje. Ot, netoli einant, Vincų Vinco tėvas koks gražus žmogus, o vaikas paklydėlis, bedievis	Więc?...	Wypędziłaś go znowu	Właśnie, dziadziu, spytać chciałem...
-Natura– Ty nie wiesz, co to jest. Ostatni dzień mój w tym świecie. Ale nie żałuję. Pierwszy raz widzę góry w tym stanie. Ty nie wiesz... A może chcesz? Także ostatni raz?	Rozumiem, mój drogi; chcąc odnaleźć jedną kobietkę; umizgasz się do drugiej. Masz rację, kochanku, jest to droga najdłuższa, ale za to najprzyjemniejsza.	To zaś są kłody na sztorc stawiane, żeby służyły tak jakby za ściankę. Z przodu też, od chodnika przy kończeniu śtrekiśtreka (z niem.: Streck)	Cóż by to W. Miłości szkodziło, gdybyście trochę gdzieindziej posiedzieli, a nie w tym Łagowie, gdzie dworzysko jak na dłoni, i wiedzą o was zapewno, że tu jesteście.	O nieład, jaki panuje u was... O to, że już nie jesteście rządem, ale kupą oficerów i dostojników, którą kapłani pędzą, gdzie chcą i kiedy chcą... Od trzech dni w całym Dolnym Egipcie panuje tak straszny zamęt, że pospólstwo rozbija nas, Fenicjan, waszych jedynych przyjaciół... A dlaczego tak jest?... Bo rządy wymknęły się z waszych rąk i już pochwycili je kapłani.	Dobrze, dobrze! Nie chcę być tylko teraz. W tej chwili jestem Michorowskim, wielbię bławatki i jeden z nich bardzo cacy wiozę do swych łanów. To mnie uszczęśliwia. Czemu się pani zasępiła?	Szwejku, bydlę jedno, Himmellaudon, stulcie pysk! Albo jesteście taki wyrafinowany nikczemnik, albo też jesteście taki bałwan i idiota, który nic nie rozumie. Ciągle przytaczacie przykłady, ale ostrzegam was, że ze mną żartów nie ma! Skąd wzięliście tego psa? Kto wam go dał? Czy wiecie, że to pies naszego pułkownika, który odebrał mi go, gdyśmy się z nim przypadkowo spotkali? Czy rozumiecie, że to okropny wstyd dla mnie? Gadajcie prawdę: ukradliście go czy nie?	Wpierw ich powietrze wydusi. Cicho bądź, bo mi gniewno! Oni to będą mi się kłaniali i służyli. Chorągiew to gotowa na każde zawołanie.	Ech! nie jesteś jeszcze naszym więźniem; jesteśmy tu wszyscy równi i basta. Po pierwsze, naszą wyprawę zamieniłeś w rzeź. Musiałbyś być człowiekiem bezczelnym, gdybyś temu zaprzeczył! Po wtóre, wypuściłeś bezinteresownie nieprzyjaciela z tej pułapki. Dlaczego chcieli oni wyjść stąd? Nie wiem tego, ale jest oczywiste, że tego chcieli. Po trzecie, nie pozwoliłeś nam iść na nich przez moczary. Przeniknęliśmy cię na wskroś, Johnie Silverze. Chcesz obłowić się zdobyczą, w tym twoja wina. Wreszcie, po czwarte, ten oto chłopak...	My, dostojny panie, wiedzieć o tym nie możemy, gdyż o winie lub niewinności rozstrzyga prawo i sąd. Jedno dla mnie jest pewnym, że państwo nie może ścierpieć, ażeby wpadano do czyjegoś ogrodu, a tym bardziej, ażeby podnoszono rękę na własność następcy tronu.	Bo gdyby mówili, że ją mają, to byłaby nadzieja. Można by się było skarżyć alibo okup zapłacić, alibo siłą ją odbić. Ale oni mówią tak: Mieliśmy jakowąś odbitą dziewkę i daliśmy Jurandowi znać, on zaś jej nie przyznał, a za nasze serce ludzi nam tylu nabił, że i dobra potyczka więcej nie kosztuje.	Przyszłość objawiają nam bogowie i od bogów dana nauka... są chwile w których się ona przed nami odsłania, są dnie ciemne kiedy ją dójrzeć trudno... i Sybille nie codzień wróżyły...	Och, ja nie wiem, ja myślałam, widziałam ją jak teraz rozbija się powozem, dumna jak ten Herod, jadąc na targ do Roussainville. Myślałam, że to pani Oktawowa jej darowała.	Peppino to chłopiec rozsądny, pozbawiony zupełnie miłości własnej; wbrew zwyczajom ludzi, którzy się wściekają, gdy nikt nie zwraca na nich uwagi, Peppino przeciwnie	A choćby cię i w drugą pocałował za to, coś przywiozła nie byłoby nadto.	Jak to, więc nawet nie robili prób?	Ale czy to potrzebne, żeby się policja mieszała do prywatnych interesów.	Doskonale! Jeszcze raz, a poniosą jak wicher! Huzia! To pewniejsze niż stary jeleń! Pewnie nie sądziłeś, że te spasione kolosy umieją tak prędko biegać?	Jakie to zabawne! Ja mam kucyka w domu, jeżdżę prawie co dzień po parku z Fredem i Kasią. Jest bardzo miło, bo i nasze przyjaciółki się przyłączają, więc jest szereg dam i panów.	Nie, przecie nie sześć, najwyżej cztery... Helunia bawi się tam doskonale, bo choć jej niczego dotykać nie wolno, ale za to jak ona się przypatruje zabawkom po nieboszczce...	Ano, niechże ci będzie. Byleś się tylko nie łudził. Powiedzże mi jednak, moje złoto, w czym ja ci tu mogę być pomocnym? Nie żądasz chyba, abym ja poszedł do twojej pani i namawiał ją, aby zamiast francuskim zdrożnościom hołdować, raczej tak, jak Pan Bóg przykazał i matki nasze robiły...	Ach, to pan dobrodziej?... Co to, czy już i pan potrzebuje pieniędzy?...	Cztery, pięć, no sześć procent najwyżej, ależ to śmieszne! szczególniej teraz, gdy można mieć trzydzieści. Gdybym ja miał taki kapitał, to ręczę, że w krótkim czasie podwoiłbym go i potroił. Puściłbym go w ruch, umieścił w interesach, niech się powiększa, niech robi dziesiątki tysięcy, setki, miljony. Niech płynie szerokiem korytem, niech po drodze zbierze, co się da zebrać, niech potężnieje.	Tak, złodziejami! powtórzyła, to jest takimi, którymi wszyscy gardzą, których biorą do więzienia, a potem wieszają na szubienicy... Idźcie ztąd! Wzięła za ręce obu malców, wyprowadziła ich z sypialni, i drzwi za sobą zamknęła. Potem usiadła znowu pod oknem, postawiła obu braci przed sobą, i gładząc ich z kolei po twarzach mówiła:	Janie! pocałujwa się. Żeby mi tak ręce i nogi połamało, jeżelibym powiedział taką rzecz na ciebie... Ale jak zaczął mi grozić przysięgą, takem musiał. Pocałujwa się... Odcierpiałeś swoje w kryminale, więc pamiętaj, że i Pan Jezus cierpiał, choć nie kradł... Pocałujwa się, bracie!...	To chodychody (ukr.) rzekł Burłaj. Rzędzian nie dał sobie tego dwa razy powtarzać i zniknął wraz ze starym pułkownikiem za drzwiami, a gdy po chwili ukazał się znowu, radość biła mu z pucołowatego oblicza i siny żupan odymał mu się jakoś na brzuchu.	Czyż tak jest naprawdę, Henryku? Tak być musi, jak mówisz. A teraz odchodzę. Imogena czeka na mnie. Nie zapomnij o jutrze. Do widzenia.	Chwałaż Bogu! A to jakbym odżył. I jakżeś to wacpani takie miraculummiraculum (łac., r.n.)	Smaczne to?	Nie domyślasz się pan że to marznięcie wody byłoby nam właśnie pomocą! Nie widzisz pan, że przez swoje stężenie rozsadzałoby więżące nas obszary lodu, jak rozsadza, marznąc, najtwardsze kamienie? Nie czujesz pan, że zamiast być przyczyną zguby, stałoby się czynnikiem ocalenia?	Ale jest ksiądz pewien tego, co mówi?	Nic nie widzę, Sancho tylko trzy chłopki na osłach.	Zdrów jest, o ile wiem Nie mieszkam już z nimi.	Chce mnie pani struć do reszty?... Niech zdechnę, ale chyba nie wytrzymam do wieczora!...	Ja też, bo nie mógłbym przecież odpłacić za otrzymane cięgi umarlakowi, ale...	To co?	Ba Chłopaki, już jako chłopaki, toć jeszcze, ale na co zabierać dziewuchy?	Obiecałem jej balsam dla tego młodego rycerza, który od turatur zaręczony.. Jeśli podniosą krzyk po pochwyceniu dziewki, powiemy, żeśmy nie tylko nie chcieli jej krzywdy, aleśmy jej jeszcze leki przez chrześcijańskie miłosierdzie posyłali.	Nie unicestwiłem, zaledwie popsułem. Sprężynkę filutkę zdołałem zoczkować i z drucikami elektrycznych prądów nieco skombinować. Prawie, że nie byłem na miejscu zdarzenia.	Tak jest Jej matka była Francuzką, a słyszałem, że Ralf pragnął, by córka kształciła się w Paryżu. Jest więc rzeczą wielce prawdopodobną, że ona tam przebywała.	Zdąży do Chatki Ech, zanim się rozpada. Chciał koniecznie wracać. Miałam tam wspaniałą wizytę, ale cieszę się, że znowu was widzę. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Tadziu, znowu widzę urosłeś?	A dobrze. Pokaż mu, jak ma robić, a pilnuj tam i ty, Mina, pilnuj, aby frajlein znowu się gdzie nie podziała.	Cztery razy dwa jest ośm musimy więc mieć ośm tysięcy liwrów na przybory nasze, wprawdzie siodła już mamy.	Mieliśmy i tak na zamek z panem de Lorche iść i po tom tu przyjechał. Trzeba nam tylko włosy utrefićutrefić	Był u rodziców pani. Wtedy widział się z nim ów Horst i, niech sobie pani wyobrazi mój gniew, nagadał Niepołomskiemu, że pani wyjechała no... ze mną jako... Pojmuje pani, co ten człowiek...	Co mi ta jej uroda! Wolejwolej (daw.)	Gdzie on jest?!	Mnie jednego i sieci moje... dwóch lub najwięcéj trzech w potrzebie... ale zanurzy się do brzegów.	My sobie poza bitwą jesteśmy równe człeki i w razie przyjacielstwo możemy zawrzeć, ale ciekawość, jakby też gadali taki na przykład Henryk von Plauen, który miejsce poległego wielkiego mistrza zajął, z takim wielkim wodzem, jak książę Witold albo i sam król Władysław Jagiełło.	Szepnął coś tylko na ucho hersztowi i byłem wolny.	Ale my idziemy razem?	Ale skoro z tego korzystasz...	Dlaczegożeś wcześniej nie dał znać?...	Dziwna z pani dziewczyna. Ja takich obaw nie mam, chociaż...	Jest pan w nią zamieszany?	Kapitanie Fogg, jest w panu coś z Jankesa.	Tak, ale ojciec uwielbia pana	W tym cała przyjemność	Wcale nie za krótko	I owszem, będę szczery do końca. Patrzyłem na panią czytającą gazetę: na samym wstępie była wiadomość, zapewne mylna, o odmówieniu subwencji rządowej zakładom dobroczynnym w Królestwie, wiadomość rujnująca podwaliny bytu tych zakładów pominęłaś je pani nie czytając, jak również artykuł o projekcie zniesienia Banku Polskiego. Dalej jeszcze, w części politycznej, znajdowała się mowa księdza Jażdżewskiego w parlamencie niemieckim w obronie języka polskiego, oczy pani zaledwie prześlizgnęły się po niej. Szukały one felietonu, gdzie autor w sposób bardzo zajmujący opisywał nader zawikłaną intrygę	Z wyjątkiem w operze ubogi krewny żyjący u zamożnej rodziny szlacheckiej na „łaskawym chlebie”, odwdzięczający się usługami domowymi; także: osoba żyjąca wygodnie na czyjś koszt., jeden z ludzi, którzy się czują w prawie obmawiać przyjaciół pod pozorem niezależności.	Nic, panie. Mówi, że mu się tak podobało.	Już pewnie śpią. Aaa!... No, pocałuj mnie na dobranoc.	Śmiejcie się państwo, śmiejcie, a wszyscy go podziwiacie.	A wam co do tego?	Czego ten człowiek mógł chciéć odemnie? Między nami niéma nic, nic wspólnego!	Czy naprawdę jesteś mężatką, Edie?	Do nóg upadam, kłaniając się chłodno dosyć odezwał się niepoczesny; nóżki całuję.	Gdzieście się włóczyli, włóczęgi? Kazałem wam stawić się o dziewiątej, a tymczasem niedaleko jedenasta.	Mnie z tego czekania tak nudno, aż spać się zachciało.	On miał bardzo smutne życie	Prawda was sparzyła kiej pokrzywa, żeście się tak ciepnęli!	A gdzie mostek?	Ależ ja wam zrobię piekło swoją osobą...	Czemu zaś?	Dlaczego, kapitanie?	Do syna?... Bić chcesz?	Donny kostyczność mnie onieśmiela.	Floryna ma słuszność kurację chorób społecznych zostawmy szarlatanom zwanym mężami stanu. Jak mówi CharletCharlet, Nicolas Toussaint (1792–1845)	Gdzie oczy niosą.	Głosiła smutną prawdę	Hę?	Jaa?... Z Paryża.	Jak wolisz w takim razie przejrzę rachunki firmowe.	Jakże?...	Jimmy!	Mam.	Musieliście państwo... Pan Dębicki musi być niekontent ze mnie!...	Niechaj ja wprzód wszystko, jak potrzeba, wyłuszczę	O, tak! Consolatio servitutis...Consolatio servitutis (łac.)	Oto cnota nagrodzona. Małżeństwo jakby z zakończenia powieści pani Sand.	Pani skończyła instytut w Puławach?...	Poszedł z tą... rączką, z loży. Widziałeś ją?	Rzeczywiście, po drodze do Valognes.	Tak, proszę jaśnie pana.	Turime įgalėt vienam daikte, kuris mums yra didele perškada, o tai ant patis rubėžiaus. Tenai randasi labai drūta pilė. Turime ją sugriaut.	Ty dawno jesteś umarły.	Wyborna myśl. Wieczór będzie prześliczny; bardzo miłą rokuję sobie przejażdżkę, a ty, Klotyldo, będziesz moim cicerone w stolicy tych stron, których jesteś sama królową.	Zaprawdę! zawołał Petrek	Źle tu pani?
A ja wyręczę mamę w zrobieniu koszul dla ojca. Wprawdzie nie bardzo lubię szyć, ale to będzie lepsze niż tracić czas na przerabianie sukien, które i tak ujdą!	Niosłam haftowany peignoir pani do pralni i przechodziłam koło bramy dziedzińca właśnie wtedy, kiedy pan Lucyan przed gankiem Dembowskich na koń siadał. Na ganku stała panna Magdalena i coś do niego mówiła. Ja patrzę na niego i myślę sobie: pozna mnie, czy nie pozna? a może i ukłonić się nie zechce? Aż poznał i ukłonił się, ale bardzo, proszę pani, był blady. Chory być musi chyba; sądziła-bym, że zmartwiony, ale śmiał się, rozmawiając z panną Magdaleną.	Małą rzecz, a i to nie dla mnie, dodała staruszka, kochany mój Michale. Pamiętasz jakeś małem dziecięciem ze złożonemi rękami modlił się z rana i wieczorem u kolan moich z Anusią... Ile razy zapomniałeś pacierza (Anusia go nigdy nie opuściła) a zasnąłeś bez niego, to cię w nocy zawsze przykre sny dręczyły... Nie zapomnijże i w życiu nigdy, nie zapomnij na prośbę moję, choć krótkiego pacierza; on od ciebie szatana, który tym światem zawładnął dziś widzę, odpędzi...	Ba! Twój stryj, panie Dawidzie, nie zawsze był stary a także, co może więcej cię zadziwi, nie zawsze był brzydki. Błyszczał ci on niegdyś urodą i wytwornością! Ludzie w drzwiach stawali, by nań popatrzeć, gdy przejeżdżał na rączym rumaku. Widywałem to nieraz na własne oczy, a wyznam szczerze, iżem nań pozierał nie bez zazdrości, jako że sam byłem prostym chłopczyną i synem prostego człowieka... zaś w owe lata wynikało stąd: Odi te, qui bellus es, Sabelleodi te, qui bellus es, Sabelle	Niech się pan o nich nie troszczy Niech mi pan wierzy, że tak jest najlepiej. Krewni nigdy nie są tak dobrzy jak przyjaciele. Widzi pan, my dwaj wcale nie jesteśmy spokrewnieni, ale jesteśmy serdecznymi przyjaciółmi, a to jest bardzo miłe.	Oj! układajta się lepiej ze swojakiem, żeby wam Szwaba na kark nie sprowadził!...	Na miłość boską, panie Pifke usiądź pan na moim miejscu i oddaj mi swoje...	A zatem chodźmy z nimi, u góry czeka na nas dziesięć tysięcy piastrów.	Ależ nie zdołam wymknąć się wrogom tak potężnym. Najpierw nieznajomy z Meung; następnie de Wardes pokłuty przezemnie szpadą; potem milady, której tajemnice odkryłem; nakoniec kardynał, którego zemsta spełzła na niczem z mojego powodu.	Co to, to nie! Na taką propozycję wyrzuciłabym go za drzwi. Ale co tam gadać! Czasy się zmieniają, a ty nie tamta słodka i cicha dzieweczka.	Oczywiście w rzeczach wiary nie masz rozumowania. Kto rozumuje, ten już nie wierzy. Ale w rzeczach miłości i nadziei dużo się da powiedzieć, i to bez żadnej szkody. Jakżeż tedy u ciebie, panie Marcinie? Czy zawsze jeszcze status quostatus quo (łac.) Ja też na to:	Ach ba, cóż mnie do tego jam temu nie winien, że historyk osioł; albo może też to tylko drukarz bąka uciął?	Dziecko drogie, nie płacz. Powiedz jaśniej. Ja nie rozumiem. Co to ma być za chleb?	Przyznaję, iż nie wiem sama, co mam panu odpowiedzieć miałam zamiar przez męża zawiadomić pana de la Porte, aby nam mógł powiedzieć dokładnie, co zaszło w ciągu trzech ostatnich dni w Luwrze, i czy przyjście moje nie grozi tam niebezpieczeństwem.	Gdzie tam! to istna praca Syzyfa. Dziś przyrzekną, jutro nie dotrzymają; przez ustępstwo, wdzięczność, lub życzliwość, raz usłuchają rady, a dziesięć razy wilcza natura do lasu ich pociągnie. Póki lud nie będzie zdolny sam jakąkolwiek prawdę pojąć, daremnie ją mu wmawiać; i prośby i groźby nie pomogą, te ostatnie szczególniéj.	A to pan, czym mogę służyć?	Bo... miałam się trochę przejechać na rowerze. Cóż, my mamy tylko niedzielę...	Co do mnie, to jeśli przyjaźń daję komu, daję na zawsze.	Dżungla pełna jest takich opowieści, Mały Braciszku. Gdybym raz zaczął, już bym nigdy nie mógł skończyć opowiadania. Zostawisz ty wreszcie moje ucho w spokoju?	Hm, wedle tego, co mówią, nie byłaby mu to pierwszyzna.	I to nie odpowiedź	Jeśli tę ziemię stanowią miliony, to tak. Wy idziecie do nich, Moryc będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie zrobi, jeśli mu ich Wilczek nie wydrze.	Lolka, nie żenuj się: nadmij się, to może się i zarumienisz.	Ta Polska nie jest jeszcze „moją” Polską. Proszę mówić tak: w Polsce, w dzisiejszym państwie polskim...	Tak i musi być. Tedy my jedziemy w jedną stronę, a on w drugą, i teraz mila już albo dwie między nami, a za godzinę będzie pięć. Nim się po drodze o nas dowie i nawróci, będziemy w ŻółkwiŻółkiew (ukr. Żowkwa)	To nie ja wcale.	Więc widzisz, Lolka, ja się nie chcę żenić, bo po pierwsze, ja ciebie platoniczne kocham; bo po drugie, mój herb jest za mały w stosunku do jej nosa.	Wznieść się na powierzchnię wody i wymordować to całe robactwo.	Dobrze. Jakkolwiek jest chrześcijanką, może się okaże, iż jest rozsądniejsza od ciebie, a okaże się to z pewnością, jeśli nie chce twojej zguby.	A gdzie pan Podbipięta?	Aha, jesteście tutaj?... Urządzimy zapewne naradę familijną? No, niebezpieczeństwo już minęło, a odbudowa młyna nie potrwa długo.	Ba! nie pierwszego!...	Bo wikary nie wiedział, a proboszcz nie może	Błażeju, nie rób pana Prudhomme, moje kochanie, wiesz dobrze, że nikt tak nie ceni dowcipu jak ty.	Chyba nie.	Czy sądzisz, że wolałabym nie znać cię wcale?	Ja?... Pojęcia nie mam.	Moja kochana, my tu nie przejdziemy...	Nie ma mowy Ludzie morza umierają, ale się nie poddają!	Nie mam pojęcia, jak byśmy dały sobie radę bez niego	Nie widzę tu nigdzie warząchwi	O tak! Rozumiem dobrze, że przysięgi tej łamać nie wolno! Słyszycie? Jan nie opuści swej żony, mimo że go czekają wszystkie cuda Portugalii!	Przesadza pani. Nie trzeba przesadzać, panno Łucjo.	Przynoszę panu pozdrowienie od majorowej. Ma ona nadzieję, że ją pan wyzwoli z więzienia.	Teraz nie tylko nie naglę, ale po rozpatrzeniu się dokładniejszym w tych rzeczach, sam jestem tego zdania, ażeby się jeszcze powstrzymać.	Wasza mość! cały Lubicz chcą zapakować na wozy.	Więc czy ty nie widzisz tego?	Wyśmienity! do niego W. Kr. Mość żalu nie masz?	Mówi mi to w głębi serca. W jakimś podziemiu to słyszę... Poszedłbym i całował stopy tego, co zawisł. I gdyby tysiące świadków wiarogodnych przysięgły, że to jest ojcobójca, matkobójca, zdjąłbym go z krzyża. Na podstawie tamtego szeptu... Niech idzie w pokoju...	Zdaje mi się że pan gubernator dwie szkaradne rzeczy napisał. Raz udając, jakoby zyskał wielkorządztwo za trzy tysiące sześćset plag, co jest fałszem oczywistym, gdyż książę poprzednio mu je ofiarował. Po wtóre, widoczną jest tu chęć do zdzierstwa swoich poddanych.	A jednak a jednak ludzie są bardzo uczeni. Co by to za grubą księgę można było złożyć, panie Cyrusie, z tego, co ludzie wiedzą.	Będziemy mogli opuścić Paflagonię? To znaczy, kto?	Cóż to za imię wymówiła pani hrabina?	A to księcia dziwi?	Co zamyślasz zrobić? Muszę to wiedzieć! Gdzie idziesz?	Co, on się wściekł?	Czy ty to myśląc, odmienisz?	Gdzie jest klucz od biblioteki, Jadziu?	Jak się masz, Nieczujo? Widoczny to cud boży, żeś tu przyjechał, bo pewno w niemałych być musiałeś obrotach; już ja myślałem, że cię zgoła zabito.	Myślisz, że byłoby to nieprzyjemne?	Sławnym może, ale bardzo nieszczęśliwym z pewnością.	To były galernik, zbiegły z Tulonu.	To mi go lepiej przedaj.	To prawda, to prawda Faria! Faria! Jak ty dobrze znałeś ludzi i świat!	A ty?	A tyś tu zkąd? zapytał.	Ale muszę je ostrożnie zjadać, prosę panienki bo kiej ostawię okrusyny, zaro wyłazom scury, żeby je pożreć.	Alejchem szolem!	Boś waćpan ślepy! zawołała jejmość: a czasby oczy otworzyć.	Chodźmy zobaczyć!	Co?	Czy akt sprzedaży już gotów?	Dajże mnie do nich ordynans, aby mnie we wszystkim słuchali jako ciebie samego, jeśli się wśród nich ukażę.	Dlaczego musisz?	Do domu	Dziesięć lat...	Dziewczęta, jestem śmiertelnie znużona. Pakowałam się.	Gdyby tobie włos spadł przysięgam, że Dagon... że wszyscy tutejsi Fenicjanie oddadzą głowy lub zdechną w kopalniach! Poznają oni, co może Grek...	I wczoraj przypiekało niezgorzej! chwycił. ją za gardziel jakiś radosny lęk, że ledwie mogła przemówić.	Jedenasta dwadzieścia dwie	Kochasz mnie jeszcze?	Księżna przestała haftować, podniosła głowę i utkwiła w bracie przenikliwe oczy.	Mój drogi zaszczycasz mnie takim spojrzeniem, że właściwie miałbym prawo żądać satysfakcji.	Mówi ksiądz, że skarb ten zawiera...	Naprawdę, o wiele za mało	Nikogusieńko, tylko ja, ona i pański przyjaciel.	Nikt; wydało się tylko, że tak się zachowujecie. Spacerowałyście, trzymając się pod ramię, a rozmawiałyście tak, jak dwie przyjaciółki z pensji, które się sobie zwierzają.	Od dwudziestu lat, chłopcze. Papiery mam tutaj Mogę pokazać.	Pamiętam jak raz w przytułku dziadowskim różne dziady i urwipołcie wieczerzały sobie wesoło, i jeden się chwalił, że zarobił przez dzień sześć złotych, drugi dwa soldy, trzeci siedem karolusów, a zaś gruby dziadyga chwalił się, iż zarobił trzy bite talary. „Hm bo też ty masz bożą nóżkęboża nóżka	Poco bo się tam w tej budzie kwasicie? hę? Wszak masz siostrę?	Proszę o spis hoteli. Dziękuję. Patrz, Cartridge: oto nazwy dwudziestu trzech hoteli w pobliżu Charing Cross. Widzisz?	Tak.	Tak. Zupełnie jak w ogrodzie: róże więdnące ustępują miejsca świeżym. Czyś się jej przyjrzał?	Tfu, klempaklempa a. klępa	Wcale nietrudno.	Z mężem wegetuje się, moja droga, żyje się jedynie z kochankiem	Zatłuc zbója!	Zawołać go zaraz, podłogę Janowa wytrze.	Że co?	Żegnam panią!
Och, byłbyś naprawdę tak kochanym, żeby mi kupić coś takiego!... Ale nie, nie rób szaleństw!... Poczekaj, aż się znajdzie sposobność podobna jak panu Deschars.	Tobie bym, bracie, szczerze nie powiedział! Wiesz, jak to ten moskiewski ofikofik	Pięknie dzisiaj wyglądała. Gdybym miała żyć długo, chcia­łabym się zestarzeć, jak ona. Ale wolałabym nie. Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita. Nie uważasz?	A wiesz ty, że ja nic nie słyszę?	Ale jam nie przeczytała o niej, ona mi stanęła tam... (wskazała ręką drzwi)... jak groźba jakiejś strasznej żałoby...	Jeżeli nie dzwonił, to skąd wiesz, że mój telefon cię ucieszy?	Valentine, przez cały czas tego długiego czuwania jedyną rzeczą, na której skupiała się moja uwaga byli ludzie, jacy u pani bywali, jedzenie, picie i lekarstwa, jakie pani podawano. Kiedy jakieś napoje wydawały mi się dla pani niebezpieczne, wchodziłem, tak jak przed chwilą, wylewałem je ze szklanki, a zamiast śmiertelnej trucizny wlewałem napój o dobroczynnych właściwościach. Krzepił panią i przywracał do życia, które chcą ci odebrać.	Tym bardziej jest niebezpieczna, że się z niej nic nie rozumie. Bowiem chytrość przejrzana, chytrość zrozumiana, chytrość odkryta, traci istotę i miano chytrości: nazywamy ją niezgrabstwem. Na mój honor, oni muszą znać lepsze jeszcze sztuki!	Ja wiedziałem, że tu będzie chryja! Nie trzeba się było, Tulke, upierać przy konferencji prefektów.	Nie zdaje mi się bo zaczarowani nikomu się nie pokazują.	Słowo honoru ci daję, że ani pisnę, nawet przed Cesią; tylko napiszę do kogoś, by nie rozpaczał i nie sechł darmo.	Kazałem oblec panią w te szaty, które miała na sobie ta jaszczurka Posłanie wymoszczone i pani śpi. Najlepiej nie chodźcie tam już, panie, by się zaś nie przelękła. Da Bóg, jutro po spoczynku oprzytomnieje, a wy teraz pomyślcie też o jadle i spoczynku.	Rozumiem i póki życia mego, póty wdzięczności dla waćpana. Nie wiem, kto jesteś, skądeś się w Rozłogach znalazł, ale myślę, że cię Bóg zesłał na obronę moją i na ratunek, bo byłabym się pierwej nożem pchnęła, niżbym miała iść w moc tego zbója.	Zaczekaj! zaczekaj! Raz tylko miałem na sobie te zapinki, a było to tydzień temu w Windsorze na balu u króla. Hrabina de Winter, z którą się poróżniłem dawniej, pogodziła się ze mną tego wieczora. Zbliżenie to było zemstą kobiety zazdrosnej. Nie widziałem jej odtąd. Ona jest agentką kardynała.	Bardzo to być może tak samo postąpiłby każdy człek szlachetny. Ty i ja byliśmy niewinni w tym zajściu.	Głupiaś, nie powiadaj, na czym się nie rozumiesz...	Spodziewam się, że pan jej nie zbił? Niechże się pan uspokoi. Co zaszło?	Tego nie wiem skąd jeno wiem, że to jest pan Skrzetuski zbarażczyk.	Nie wiem, co to jest... Pójdźmy bliżej.	Nie przekomarzam się ja, ale przecie w dzień każdy pozna i ją, i ciebie.	Oho, tatusiu żebyście wiedzieli, jak on się na wszystkim rozumie! U pana miecznika w Niegoszowicach całym majątkiem zarządza. Uczył się przez pięć lat w Grodzisku, a jakże!	Ale nie Monserfeuil nie ma najmniejszego wpływu w nowym rządzie. Szkoda zachodu.	Nie opłaca się próżnować i wałęsać się Jestem tym zmęczona i wezmę się porządnie do nauczenia się czegoś.	Nie, nie, pan znowu o wszystkiem napisze do mamy.	Ach, matko, matko, pozwól mi być szczęśliwą!	A czyż pies nie wywęszyłby ich śladów?	Nic nie pomoże. Trzeba zaczekać, aż przejdzie orszak.	Nie mówił.	Nie, wasza książęca mość! Puściłem ich wolno.	Też nie ma.	Zapytuję się, czy należy nazywać Maciusia królem, jeśli pozbawiony został korony przez swoich poddanych, a państwo utracił w ostatniej wojnie? Lord Pux nazywa Maciusia królem i zdaje się go traktować na równi z nami. Więc proszę postanowić, czy słuszne jest, abyśmy z Maciusiem naradzali się co do dalszych losów Maciusia. Maciuś jest naszym jeńcem. Maciuś utracił królestwo, które...	To prawda. Nieraz zastanawiałem się nad tym. Moim zdaniem kult przeciętności wyrasta z samego instynktu stadowegostadowy	Dobrze. Dziś ci przyślę wykaz moich dębów w trzech rozmiarach... Byle raty nie płacić!	Przebiegła! A więc do jutra. Gdybyś pani uważała za potrzebne rozmówić się ze mną wcześniej, to proszę przyjść na uliczkę Sainte-Anne. Tam, przy końcu podwórza de la Sainte-Chapelle są jedne tylko drzwi pod sklepieniem. Przyszedłszy na miejsce, proszę zapytać o pana Gondureau.	To się pewno pokochają.	To ty chcesz sam list zapowiedni Kmicicowi zawieźć?	Jestem skromnym i nie wierzę.	Mocarz, nie mocarz, ale trzem radę dam!	Wcale nie osobliwość. Bukiet dla panny Rudeckiej i nuda za nią, kwintesencja zaś tego: panna Rudecka przyszłą ordynatową.	Yeah, taką opowiastkę, panie. Zaraz, zaraz. Nie wiem, od czego zacząć.	A pamięta pan Anzelm, ile to gości zbierało się wtenczas w Korczynie? Jakie to oni plany układali sobie, jakie sprzeczki zawodzili... jakie nadzieje mieli?...	A co znaczy taki stan umysłu, w którym człowiek obojętnieje dla śmierci, ale za to poczyna tęsknić do legend o życiu wiecznym?...	Ach, tym lepiej, Lawinio, strzeżmy tej tajemnicy razem, korzystajmy z niej razem, racz powiedzieć jedno słowo, a zezwolę być ministrem, rzeczywistym tajnym radcą zdrowia, dwumilionowym panem i wielkim mistrzem wstęg i orderu wszystkich wężów brylantowych i szmaragdowych jaszczurek.	Hej! Ano widzisz! Za to go Ulryk pokochał?	A przyjdzie ten nieprzyjaciel do ciebie, przyjdzie i to niezadługo.	Ach! te wielkie miasta! to są prawdziwe zbiorowiska światła!	Ach, to cudownie! Będziemy mieli dużo dzieci...	Bardzo dobrze!... to była chłopka prawdziwa! Masz pani temperament i głos, dwie pierwszorzędne rzeczy!	Co ty robisz, Karolu? kładziesz kulę przed prochem!	Czy zdarzyło się panu co jeszcze od chwili, gdyś pan przybył do Londynu?	Już ksiądz od Augustynów był po południu z panem Jezusem, ledwie ino zipi inom tyla mogła zrozumieć, co mówiła, żeby lecieć po panienkę, chce się widzieć koniecznie.	Prawda, że jest w tem różnica gruba	To dziw żeś waćpan za dziada przebranym będąc miał szablę przy boku!	Uf! Tak wy myślicie, Zachar, że ona mogła zginąć?	A bo stało się co?	A brama i domek strażniczy! I stare to, i piękne.	Ano! myślę, że i siostra powinnaby pani dać swą klientellę!	Dlaczegoś wówczas uciekła? Po coś to zrobiła?	Proszę pana, dla narzeczonej o! widzi pan, narzeczona się uśmiecha.	Ten... ten?... Mógł być moim ojcem	To ja, Wawrzuś Wojciechów...	To sam se je znajdę!	Weź pan to	Chyba na zdrowie chrześnicy. Niech się wam chowa na pociechę!	Tak, panie; mam wrogów, przed którymi powinieneś mnie bronić, bo zrobiłam ich sobie, służąc Waszej Eminencji.	A cóż kiedy kupuję!	Ależ pozwól doktorze Czy pan rzeczywiście wierzysz w umarłych, którzy powracają na pokład statków?	Cóż mam robić?...	Młody panicz już jest	O wiele za bardzo, niestety.	Owszem, mam bardzo pilny.	Tam właśnie, do zamku, stryj co dzień chodził na spacer i całe godziny przesiadywaliśmy z nim na dużym kamieniu...	A jednak jest niejakie podobieństwo między korwetami d’Urvilla i pańskim statkiem.	Chodź ze mną do Tourbillonki. Leczę ją.	Co za niewiara!	Czyżby na jakiegoś żółwia?	Jednak, gdybyśmy mogły grzecznie, niehybiając, dać do zrozumienia Darskiemu, jużciż dla nieznajomego człowieka taki mieć kłopot i strapienie.	Miałeś pan zdolności do handlu, więc mogłeś rzucić biuro	Może... ale patrzcie, co tu dymu...	Na wieki amen	Pokażę panu list i fotografję, jeśli chcesz iść ze mną do Lochów Bezpieczeństwa Garfielda.	Raczą panie usiąść albo może na górę...	Ta, która ci dała rekuzęrekuza	Tak	Tak a tak.	Tak!	A gdzież ten ogród?	Ależ bynajmniej, co znowu	Bogactwo, Niebezpieczeństwo	Czyżby i ona zrobiła fortunę?	Dobranoc panu naczelnikowi.	I zjadł?	Jakim sposobem?	Jestże on księciem, rycerzem, prorokiem czy może tylko zwyczajnym pustelnikiem?	Lat?	Motłochu?	Oczywiście Wiele.	Ona wie, czego dzieciom trzeba	Rzucam je w morze.	Słuchajże, Jędrek... dobrze nam tam będzie?
Większym nieszczęściem jest zuchwalstwo kapłanów. Wpuszczeni przez mego wiecznie żyjącego ojca do pałacu, myślą dziś, że zostali jego właścicielami... Ależ, na bogi, czymże ja w końcu zostanę wobec ich wszechmocy!... I czy nie wolno mi upomnieć się o moje królewskie prawa?...	Naturalnie! To było jasne jak słońce. W dodatku zobaczyłem, jak ten brat Pedra ostrzył za krzakiem diabelnie długi nóż i rzucał przy tym w prawo i w lewo dzikie spojrzenia, wypatrując, czy kto nie nadchodzi. Pedro stał obok niego i próbował ostrza drugiego wielkiego noża. Myśleli, że jesteśmy daleko od nich, na naszym posterunku przy ujściu rzeki, jak zwykle za dnia bywało; bo choć nie spodziewaliśmy się powrotu szkunera, ale zawsze lepiej się upewnić, a przy tym chłodniej tam było na skraju lasu, gdzie od morza szedł powiew. No i szef rzeczywiście tam się znajdował i tylko ja wróciłem na chwilę do szałasu, żeby wyjąć z torby trochę tytoniu. Nie odzwyczaiłem się jeszcze wtedy od żucia tytoniu i musiałem mieć zawsze w ustach kawał nie mniejszy od dziecinnej pięści.	Ojcze, kocham cię i szanuję mimo twego gniewu, ale zwracam ci pokornie uwagę, że ja mam dwadzieścia dwa lata. Dość często powiadałeś mi, że jestem pełnoletnia; nie dziw się, że wiem o tym. Zrobiłam z mymi pieniędzmi to, co mi się podobało i bądź pewien, że są dobrze umieszczone.	Różne rzeczy. Najpierw, że mąż pani jest, na szczęście, ciemięgą i głupcem, następnie, że pani jesteś w kłopocie, z czego mocno się cieszę, bo mi to daje sposobność oddania się na twoje usługi, a Bogu wiadomo, czy nie jestem gotów rzucić się w ogień dla ciebie; na koniec, że królowa potrzebuje człowieka odważnego, przytomnego i oddanego sobie, któryby odbył podróż do Londynu. Z trzech tych żądanych rzeczy, dwie co najmniej posiadam, i czekam na rozkazy.	Wcale nie żałuję! Gdybym mogła, jutro zrobiłabym to samo. Tylko próżna, samolubna cząstka mego „ja” narzeka i płacze tak niedorzecznie. Proszę cię, nie mów o tym, już przeszło. Myśląc, że śpisz, jęknęłam po cichu za moją jedyną ozdobą. Jakim sposobem się obudziłaś?	Mówi, że nie. Ukołyszcie go do snu. Campbell może się przyglądać.	My. Z chwilą kiedy sztuka przestała być panią samowładną i ludziom życie formować, rwać ludzi do czynu (bo o czyny przecież chodzi jedynie!), trzeba ją było rzucić, jako rzecz zużytą, i innych środków władzy dla ducha poszukać albo stworzyć sobie nowy świat, w którym by znowu byli ludzie mogący jej podlegać. Sztuka była środkiem życia i mocy, zrobiono z niej, a raczej z jej formy, cel: kunszt, zręczność rzemieślniczą, zabawkę. Nie chodzi już o to, co się ludziom na głowy rzuci, w którą stronę się wichrem łan zamiecie, skąd się Słońcu nad nim wzejść każe lub Księżycowi, ale o to, jak słowa brzmieć będą, jak się barwy lub dźwięki dowcipnie ułożą... Z czarodziejstwa marne kuglarstwo powstało, bo to już tylko uszom i oczom jest dostępne. Dzisiaj już za późno piorunami bić w piasek. Ocean by nań trzeba wypuścić, który zatapia, ryje, pochłania! Nie sztuka nim dzisiaj będzie.	Szalenie dowcipni jesteście! Dlaczego mnie nie było przy tej rozmowie, zdaje się, że i ja jestem w tej historii zaintere­sowana?	Nie! Chociaż i to mogłoby wchodzić w grę. Czyś słyszał, że ktoś chrapie?	Ależ, moja droga, nie potrzebujesz się unosić.	Co za pani Stawska! Tu chodzi o grubszą rybkę, o pannę Łęcką, w którą ten wariat wdeptał bez ratunku. Już zaczyna poznawać, jakie to ziółko, cierpi, gryzie się, ale oderwać się od niej nie może. Najgorsza rzecz spóźnione amory, osobliwie, kiedy trafią na takiego diabła jak Wokulski.	To by nic nie znaczyło Ramiona i ogon tych zwierząt odtwarzają się przez narastanie; a od siedmiu lat ogon kałamarnicy Bouguera miał dosyć czasu, aby odrosnąć.	Ta wojna nigdy się nie skończy. Jestem żołnierzem od tylu lat, więc wiem, jaką wojnę można skończyć i kiedy. Napoleon nie cofnie przecie oręża przed gerylasami, boby całą swoją sławę postradał, a pobić ten lud	Mówiliśmy tu o nieszczęściu waszmości, które zarazem jest i nasze gdyż Bóg świadkiem, niczym się pocieszyć nie możemy. Ale jałowy byłby to sentyment, gdybyśmy waćpanu łzy jeno wylewać pomagali, przeto postanowiliśmy i krew wylać, by oną niebogę, jeśli chodzi jeszcze po ziemi, z niewoli wyrwać.	Co za szelma na cztery nogi kuta! Myślałem, że razem ze mną i fortele moje pójdą do trumny, ale widzę, że to frant jeszcze większy. Toż my przez chytrość tego pachołka uwolnimy naszą kniaziównę od Bohunowej niewoli za Bohunowym pozwoleniem i na Burłajowych koniach! Widziałże kto kiedy podobną rzecz? A na pozór trzech groszy byś za tego pachołka nie dał.	Zachowaj to wszystko w najgłębszej tajemnicy. Poprzestań jedynie na wypełnieniu zlecenia, które ci daję. Później, być może, zażądam twego świadectwa. A gdy wydostanę się na wolność, bo mam nadzieję, że to prędzej lub później nastąpi, potrafię wynagrodzić ci okazaną mi życzliwość.	Zdaje się, że przedwcześnie poczęstowałem cię komplementem o twojej inteligencji.	Przypominam tu bladookiemu, że jest mieszczaninem, należy do stanu trzeciego, nie do nas, którzy tyle win dźwigamy na frakach i fryzurach.	Nie umiem pani wyrazić, jaki jestem oburzony Ale ponieważ pani już tu zeszła czy nie lepiej byłoby usiąść?	Nie, śmierć pańska będzie inna	O tych, którzy umarli i nie zostali pomszczeni.	Co to jest? Pachołkowie nie mogą takiego wrzasku czynić!	Dobranoc! Dziwne stworzenia te białogłowy! Żeś to się do Baśki trocha przysunął, uważałeś Krzysiną alterację?...	Wiekuistego niéma nic na ziemi Nawet arcydzieła są znikome. Nie mogą one w zupełności odpowiadać wymaganiom coraz rosnącéj, czy przerastającéj cywilizacyi.	Metoda zadawania dzieciom lekcji z książek minęła już niepowrotnie pedagogika dzisiaj posługuje się innymi środkami. Nauczający przede wszystkim musi sam umieć dobrze to, czego chce uczyć.	Tem się to właśnie różnią od nas	To Kazio dobrze zrobił, że zbiegł?	My nie znamy innego Boga, tylko jednego na świat cały Boga, który jest ojcem wszystkich narodów i ludzi i panem całego świata a wszelkiego kraju... którego dziećmi wszyscy jesteśmy...	Podstęp, Porwanie czy. Jurand nie może zachorzećzachorzeć (daw.) Ba! sprawcie, by Jurand zachorzał i dziewkę wezwał...	Szwejku jeśli stanie ci się jeszcze coś podobnego, to będzie z tobą źle.	Djament ten nie od nieprzyjaciela, lecz od królowej pochodzi	Jeśli chcesz coś powiedzieć, musisz się wyrażać przyzwoicie	Jeżeli sekret, nie chcę słyszeć!...	Nie ma, proszę pani	Nie wiem, toć ponopono (gw.)	Prawda jest starym żołnierz, a tyle trupa dawnom nie widział, chyba pod ChocimiemChocim (ukr. Chotyn) taktyczne zwycięstwo wojsk polsko-litewsko-kozackich nad armią turecką. przy szturmach janczarskichjanczarowie (tur.)	Przepraszam, ja nie romansowałem.	Rozmaicie. Z dwoma widuję się niekiedy, w przelocie, i rad z nich jestem. Dobrze się sprawiają, karjery robią niezbyt świetne wprawdzie, ale na ich zdolności wcale niezłe. Jednego zresztą sam wywindowałem na jaką taką górę; ale z Kaziem... pamiętasz Kazia?	Musi, że Ślimak niedobrze zrobił, co wygnał nieboraków na taki ziąb	Utinam sis vates, dodał Stanisław August, ale ten król nie wiele wam pomoże. WPan mości księże Łuskina, lepiej wiesz jak na obrady patrzy opinia, co też tam słuchać o ostatnich ustawach? Co one wywołały!	Ben-Cijon obejdzie się bez tego wina.	I pomyśleć tu że tego rodzaju kobieta tylu ludziom głowy zawróciła...	Dziękować Panu Jezusowi, zrozumieliście przecie, co za przyczyna, że chcę dziewuchę wyprawić z domu.	No, więc pojedziemy, skoro tak chcesz ale chciałbym tam pojechać przez ulicę del Corso, jeśli to możliwe.	Witajcie, rycerzu, sprawiliście nam osobliwą uciechę Z niemałym zdumieniem spoglądałem, jak lekką ręką pierścień bez chyby dzierzgacie, a tą samą ręką, napiąwszy kuszę twardą, trafiliście do celu w samo sedno. Siła i sprawność do pozazdroszczenia. Szkoda ino, że tylokrotny zwycięzca dotąd bezimienny...	Wiem. Ale jest ta pociecha, że on będzie milczał, dopóki ja żyję.	O, jak mi Bóg miły! Gimnazjum skończył! No i cóż teraz	Kto mi ją wskaże?	Właśnie o to chodzi. Doświadczenia jego i Boiraca z nakłuwaniem powierzchni wody w szklance, na którą przeniesiono w części otoczkę wrażeniową pacjenta, znane są dziś już powszechnie wśród psychiatrów i neurologów.	Co mama na to powie?	Cóż to za książę Somerset?	Ponieważ morze, mój chłopcze, można uważać za rodzaj olbrzymiego zbiornika przechowującego w sobie ciepło nagromadzone w okresie letnim. W zimie oddaje je z siebie, wskutek czego w okolicach nadmorskich panuje zawsze bardziej umiarkowana temperatura, niezbyt wysoka w lecie, lecz za to niezbyt niska w zimie.	Rozdzielić, rozerwać potrzeba koniecznie to małżeństwo wstrętliwe	Szczyt tej okryty chmurami, i mniejsza o to, byleśmy ku niemu postępowali.	To chyba najrzadsza zaleta w dzisiejszych czasach	To poczekaj...	Chciałbym mu moją kondolencję wyrazić, rzekł Poręba. Ludzie mnie ogadali przed nim, z domu mnie przepędził, wszystko to przebaczam wspaniałomyślnie	Dlaczego tak na mnie patrzysz?	Jakie to okropne, co ty mówisz, Henryku! Nieprawdaż, panie Gray? Henryku, pan Gray jest znowu słaby. Mdleje.	Idźmy więc do „Parpaillot”, bo tutaj ściany są, jak papier cienkie.	Jeździ jeszcze powozem po parku	A jużci; już leciał na mnie, jak wtedy przed laty pod kościołem.	Czas na wieczerzę, Cesiu	Do usług Waszej Wysokości, w sprawie księcia Lulejki.	Krople kapią... na piętrze żarnowym.	Mnie przyszło na myśl inne porównanie. Oto panna Rita jest jak posąg PallasPallas (gr.: potrząsająca dzidą; mit. gr.) rzekł z zagadkowym uśmiechem.	Pewnie! pewnie! ale mam ci ja jedną myśl, którą młodemu panu powiem.	Może... może ma go obecnie człowiek o małej stopie. Widzę znowu tylko ślad pojedynczy.	Doprawdy?... W takim razie wiesz co, dam ci: O naśladowaniu Chrystusa...	Kocham cię, dziecko, kocham jeszcze bardziej.	Aha, więc No?	Ale czego pani taka wzruszona?...	Ale one same szyją...	Chciałabym go poznać.	Głupstwo, Jakubie!	Ja, babuniu Przyprowadzam wedle pozwolenia, hrabiego Croy-Dülmen.	Jeszcze, rzekę, psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł od Klonowa, akuratnie. Takem se ozmyślał...	W każdym razie weźmiesz cięgi... No, a więc?...	A najwyżej dziesięć razy w teatrze.	Bij, zabij!	Była przez chwilę aniołem a po chwili, dla zachowania zapewne równowagi, wpadła w przeciwną ostateczność.	Bóg patrzy w duszę moją!	Czego chcecie?	Czyjaż, o bracie?	Dajcie no spokój, Pietrowa! bardziej..	Dalej?	Dworek, Praca, Własność	Ej kamrat, a słyszałeś już nowinę?	Gdzie będziemy kopać?	Gorejągorzeć (daw.) obok. trumny.	I żeby dzieciom wolno było telefonować.	Kochania Jakiś ty niebotycznie sentymentalny!	Muszę jechać	Pieniądz	Prawda, prawda	Prawdopodobnie...	Skoro im hetman przyrzeka...	Strój	Toż musiałeś widzieć tam i Buonapartego?	Święta prawda, Turk! Mówi, jak z książki!
Huck, mówię ci, to było koszmarne! Próbuję kluczy, raz takiego, raz innego; staram się to robić jak można najciszej, ale one tak zgrzytają, że ze strachu omal nie padłem na miejscu. W dodatku żaden nie pasował. Naraz, niechcący nacisnąłem klamkę, i proszę, drzwi się otwierają! Wcale nie były zamknięte! Wpadam do środka, ściągam ręcznik z latarki i... Matko Boska!	Cicho bądź i słuchaj! Mówię, że łamałem sobie głowę i basta, a jeśli tak mówi Agrypa, to nie jest gadanie na wiatr... rozumiesz? Otóż com zamierzył, to wykonałem. Przed kilku dniami zdybałem tu niedaleko owego przekupnia, który swego czasu podarował twej córce czerwoną sukienkę.	Nigdy nią nie była, ale podobno w skrytości serca kochała go ogromnie. Takie już miał szczęście... To pewna, że od jego śmierci zupełnie stała się inną. Dla kobiety, tak wierzącej, jego samobójstwo istotnie musiało być strasznym ciosem, bo co to jest, nie módz się nawet modlić za człowieka, którego się kochało!... A teraz znów Zawiłowski!... Jeśli kto, to ona, zrobi wszystko, żeby go uratować. Wczoraj, jak tam byłem, wyszła do mnie ledwie żywa	O tak! To jest mój w pewnym sensie mistrz, bardzo wiele mu zawdzięczam. Bo muszę pani wyznać, pani ambasadorowo, że mia­łem strasznie trudne dzieciństwo, mój ojciec zginął w Powstaniu, kiedy ja się jeszcze nie urodziłem, a moja matka umarła przy po­rodzie i wychowałem się w sierocińcu. Zawsze mi bardzo brakowało i nadal brakuje matki.	Mogę upewnić cię słowem honoru, że jest to przyczyna rzeczywista i jedyna pozostania Rozalii niezamężną. Wyznam ci też, że ta stałość uczucia, którego grób nie zabił, podnosiła ją zawsze w oczach moich.	Jam też sobie pomyślał, iż jeśli pokaże się, że znasz pismo, to będzie znak, żeś nie prostak. Ale jakże list poślesz?	Dobrze poczciwe z ciebie chamisko: siejże rzepę dowoli, a ja będę chronił ją od burzy, ani nie będę tłukł jej gradem. Ale słuchaj dobrze: ja, jako mój dział, dostanę to, co będzie nad ziemią, a ty będziesz miał to, co pod spodem. Pracuj, chamie, pracuj. Ja pójdę kusić heretyków: bardzo smaczne są ich duszyczki, duszone po huzarsku: pan nasz, Lucyper, cierpi kolkę, przydadzą mu się do brzucha na ciepłe okłady.	Zapewne jest on trwały ale niech no wpadnie we wklęsłość fal morskich, a zobaczysz pan czy się podniesie. Jestto to olbrzym, dajmy na to, lecz olbrzym, którego siła nie jest proporcyjonalna do jego budowy. Machiny są za słabe dla niego. Słyszałeś pan o jego podróży dziewiętnastej z Liverpoolu do New Yorku?	Nie Nie wyjawił jeszcze prawdziwego nazwiska. To bardzo romantycznie. Należy zapewne do arystokracji.	Daję to co niosę, ofiaruję co mi powierzono Z siebie, choćbym rad, nie mogę nic. Nie przystałoby mi też z pasterzem się targować.	Wiem, że dotąd nie byłam potrzebna niepotrzebnie mi to wyrzucasz. Opuszczona i samotna istota zawsze i wszędzie bywa niepotrzebna!	Nie, nie... Pan mnie nie rozumie. ale ja chcę. tak mu się dużo nazbiera, że aż go dusi. więc tak...	Jak wszystkie to nie ja. Coś ty, Wasyl, do niego upatrzył? A choćby mi się podobał, to dla ciebie przecież rzecz obojętna.	Bądź pan spokojny Nie jesteśmy tak dalece kulturalni, żeby fabryki amerykańskie bezpośrednio miały się na nas oglądać. Na swe maszyny Ameryka i Anglia mają dosyć własnych konsumentów, nie licząc obcokrajowców.	Zaraz wam wytłumaczę. Przypuśćmy, że wam najlepszy koń zachoruje. To do kogo pójdziecie? Do weterynarza czy do pierwszego lepszego głupca, co nie odróżni, gdzie u konia ogon, a gdzie głowa?	Tak to, tak! Wszyscy gotowiśmy polec, bo zresztą to najłatwiejsza rzecz. Wszelako obowiązek każe nam, których Opatrzność naczelnikami uczyniła, nie samej tylko chwały szukać, ale i za pożytkiem się oglądać. Wojna już tak jak zaczęta, to prawda, ale przecie Carolus Gustavus pana naszego krewny i musi mieć na to wzgląd. Dlatego należy i paktowania popróbować, bo czasem więcej słowem można wskórać niźli orężem.	Więc, proszę pani, zróbmy tak... Gdy pani zbierze komplet, dopiero wówczas zwrócimy się do profesorów, a tymczasem ja będę powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji i czego trochę zapomniały.	Z biedy się niekiejniekiej (gw.) inni. zaświadczą Biedocie to kużdenkużden (gw.) ulżyć, popuścić. se Jezusiczek we złości, pofolgował, no, żeby się tak zawziąć na jednego głupiego chłopa. I za co? Cóż to złego zrobił?	Moja Róża, dlaczego nie wypada? Ja wiem, co mężczyźni opowiadają o nas, mnie wszystko Bernard mówi, on mi opowiadał taki jeden zabawny kawał, że umierałam ze śmiechu.	Plan!... To już nie plan, ale rzecz...	Zmiłuj się, nie gadaj, Bianchon Na samo wspomnienie o mannie serce mi... Dobrze, zgoda na szampana, ja płacę	Ale co się przódzi narodu namarnuje, tego nikt nie odbierze.	Jestem Tristan, król ziemi lońskiej, a Marek, król Kornwalii, jest mym wujem. Dowiedziałem się, panie, że lennicy czyniąć krzywdę, i przybyłem ofiarować ci usługi.	Kudy, kudy, kudy! ani jej mówić o tem co Bóg przeznaczył, to będzie.	Zaraz powiem. Pan sam musiał bronić od prześladowcy mego Henryka; ja to wszystko wiem, choć nie on mi mówił. A teraz o szaradę. Jak ja pół roku temu odniosłem moją szaradę do pana SzymanowskiegoSzymanowski Wacław (1821–1886)	Widzisz, mówił mi, żeś ty szarówką opowiadał chłopcom szeptem we wspólnej sali jakąś historię. Kiedy przypadkiem otworzył drzwi, słyszał, jak Orrin mówił: „Zamknij paszczękę, Beetle, to świństwo!”. Cóż na to powiesz?	A nie.	Nie. Tylko tutaj ciąży niby wielki kamień.	Tego nikt nie wie. Ponoć były takie maszyny od wiary. Takie długie kotły.	Nie je nic, nie pije, jenojeno (daw.) ciągle. śmieje	Wierzę ci, wierzę o mój jedyny przyjacielu! Czemu nie jesteś ojcem Stasia! Wówczas nie byłoby straszliwym grzechem kochać cię więcej niż twego syna.	Mój Wentzel, to są ludzie rzadkich przymiotów. Mila jest wzorową  córką, gospodynią, wykształcona, ładna, czuła...	Boję się, że narozrabia.	Jak to?... co?...	Ja się nie poczuwam do winy Mówiłem o sprawach i dziełach, o twórczości ducha. Poeta dodał do tego drugą szczęśliwość i postawił ją obok piérwszéj. Miał słuszność: szczęście twórczości i miłości równoważy się.	Ba, panie profesorze nie ma o czym mówić. Jakąż mieliśmy w tym zasługę? Żadnej. Było to rzeczą prostego rachunku. Pańskie życie było więcej warte niż nasze, należało je przeto zachować.	Do licha! wiadomości, jakie ksiądz ma o Włoszech nie są zbyt świeże.	Athos tak, w istocie znam to nazwisko.	No, to bądź zdrów!	Pokaż mi go. Który to? Wskaż mi go. Muszę go zobaczyć!	Tak To już postanowione.	Toż to i czasu okrutnego trzeba...	Tak, ale armat nie słyszę... Owszem, słyszę	A nam dasz na żony gwiazdy, my zaś utworzymy nową konstelację, która będzie się zwała konstelacją Nerona. Witeliusza jednak ożeń z Nilem, aby płodził hipopotamy. Tygellinowi podaruj pustynię, będzie wówczas królem szakalów...	Odprowadziłam na górę moje panienki i chcę prosić, ażeby pani pozwoliła im jeszcze jutro pożegnać się ze mną.	Jakże to ono było?	Tak jest! Musieliśmy waści hamować.	Co ma ciągnąć On pewno tam do baby chodzi.	Uważać! burzą się, mogą ciąć! niby, jak. tę monstrancję, Jasio go okadzał kołysząc trybularzem, Jambroż dzwonił pokrapiając raz po raz i w takiej ano procesji walili do pasieki za plebanią, kajkaj (gw.)	Są panowie na miejscu	Jestem całkiem skromny i wdzięczny za wszystko, co panowie dla mnie uczynić raczą.	A gdyby ona kochała się w innym?	Chyba zabrać się, chatę i gospodarstwo rzucić i w świat iść...	Co zamierzasz?	Czy pańskim zdaniem będzie żył, panie profesorze?	Cóż? pali się?	I mydłem brzydzi się, jak żyd świniną...	Patrz! Czy odzyskuje kształt?	Rozumie się	Spróbujcie teraz zbliżyć się!	Tak włóczymy się po zamku, wywołując minione echa	Święci pańscy! Co ty tu robisz?	Przyślę Zbyszka, niech za mnie tobie i Zychowi podziękuje. Udał ci sięudać się komuś	Niepodobna kobiecie dowiedzieć się takiej rzeczy bez uczucia radosnej dumy	Ciasno: chyba do Pajęczyny.	Mam sobie pójść?	W drodze nauczę cię innych i lepszych pragnień Chodźmy do Benares.	Ja wszędzie pójdę za panem	Niech ginie! a jednak wiesz Aza mnieby go żal było!	Panie Bonacieux pan masz żonę, panie Bonacieux?	A wracaj, żołnierzyku boży, a wracaj szczęśliwie, bośmy cię tu pokochali szczerze. Niechże cię Rafał święty prowadzi i odprowadzi, moje dziecko, mój synaczku kochany!...	A wtedy, wtedy, jak dziś pamiętam.	Ach, jak pan dobrze go ocenia!...	Ale niech ręka boska broni od miemieckich somsiadów!	Ale pani ma zdolności obserwacyjne, panno Arleto	Już pan skończył?	Moje dzieci	No, było podziękować	A cóż tam Tumry? pracujecie, pracujecie, ani myślicie spocząć?	A margrabia Fryderyk?	A przedać?	A więc, panie Dantès, wkrótce już będziemy mieli wesele	Biedne dziecko jak ty możesz żyć jeszcze?	Dlaczego?	I złego języka!	Jutro?	Kto tak mówi?!	Kłamiesz! hroszy ty majesz pod dostatkiem, tyle majesz, ile ich twoja dusza zażąda.	Naturalnie, powiadasz, mistrzu, a więc...	No?	Och! Bez konsekwencji.	Oddasz? no!...	Owszem, wy mi jesteście najlepszym opiekunem i ojcem...	Pojechał z furmanką, z ormiańskim towarem... już temu kilka niedziel będzie.	Poprosisz go?	Przypomniała babka dziewic wieczórPrzypomniała babka dziewic wieczór rzucił Hieronim, trącając lekko Grocholskiego. zagadnął z cicha.	Przyślę w niedzielę państwu swoje konie, dobrze?	Siedem trefl!	W śnieżki grałem z Adasiem i Tomkiem	Wyście, panie, Jurand ze Spychowa?
Nie uważa pan tego teraz. Przyjdzie dzień, gdy stanie się pan stary i brzydki, gdy myśl pomarszczy panu czoło, a ohydny żar namiętności spali usta, wówczas pan to zrozumie. Uroda, Przemijanie, Carpe diemTeraz gdziekolwiek się pan zwróci, czaruje pan wszystkich. Czy zawsze tak będzie?... Panie Gray, jest pan cudownie piękny. Niech pan nie marszczy czoła. Piękność jest jednym z kształtów geniusza, piękność jest czymś więcej niż geniusz, bo nie wymaga objaśnień. Należy do wielkich zdarzeń świata, jak słońce, wiosna lub odbicie srebrnego sierpa księżycowego na ciemnych wodach. Ona nie podlega zaprzeczeniu. Posiada swe boskie prawo panowania. Książętami czyni tych, co ją posiadają. Pan się uśmiecha? Kiedyś, gdy ją pan postrada, nie będzie się pan uśmiechał... Mówią wprawdzie, że piękność jest tylko zewnętrzna. Być może. W istocie jednak jest mniej powierzchowna niż myśl. Dla mnie piękność jest cudem cudów. Tylko ludzie płytcy nie sądzą według pozorów. Prawdziwa tajemnica świata tkwi w widzialnym, a nie w niewidzialnym... Tak, panie Gray, cieszy się pan łaską bogów. Co dają jednak, rychło też odbierają. Mało lat ma pan na życie prawdziwe, doskonałe i pełne. Z młodością przeminie pańska piękność i nagle odkryje pan, iż nie czekają już pana triumfy lub musi się pan zaspokajać tymi błahymi zwycięstwami, które wspomnienie pańskiej młodości uczyni gorszymi od klęsk. Każda odmiana księżyca zbliża pana do czegoś strasznego. Czas zazdrości panu i wiedzie bój o pańskie lilie i róże. Stanie się pan blady, twarz panu zapadnie, spojrzenie przygaśnie. Okropnie pan będzie cierpiał... Ach! Póki ją pan ma, niech pan urzeczywistnia swą młodość. Nie roztrwania złota swych dni, nie słucha głupców, starających się powstrzymać nieuniknioną klęskę, a strzeże się ludzi ciemnych, pospolitych i ordynarnych. To chorobliwy cel, fałsz naszej epoki. Niech pan żyje! Żyje swoim cudownym życiem! Nie traci ani jednej chwili. Nich pan szuka nowych wzruszeń. Nie lęka się niczego... Nowy hedonizmhedonizm oto, co stoi przed naszym stuleciem. Pan może być jego widomym symbolem. Nic nie istnieje, czego swoją osobowością nie mógłby pan dokazać. Na jeden sezon cały świat jest pański... Kiedy ujrzałem pana, od razu zauważyłem, iż nie wie pan sam, czym pan właściwie jest i czym może się stać. Czar, który w panu ujrzałem, podbił mnie, więc uczułem się zmuszony, aby opowiedzieć panu cośkolwiek o panu samym. Pomyślałem, iż byłoby tragiczne, gdyby się pan miał zmarnować. Bo młodość pańska będzie trwała tak krótko	Panie Jaskólski, niech go zaniosą do nas, do tego pustego pokoju na górze Nie bój się, będziesz się leczył w domu, u nas!	Kupujesz, ale mi go darować musisz, inaczej ani się podejmę interesu, tysiąc ich mam na głowie, idź do licha.	Mianowano mnie starszym szeregowcem i na pewno doszedłbym aż do generalskiej szarży, gdyby nie to, że akurat wojna się skończyła.	Nie, panie, tylko dziesięć dni chorowałem. Coś mi się zrobiło na szyi takie paskudne, że mnie doktór pokrajał. Ale już wczoraj poszedłem do roboty.	Śniła mi się, odpowiedziało dziecko zcicha, tuląc główkę do piersi opiekunki, śniła mi się wczoraj... Byłam w ogrodzie, mówiła dalej, położyłam się pod gruszą na murawie, i usnęłam... I zdawało mi się, że z za drzewa wyszła matka moja w białej sukni, ze światłemi długiemi włosami, przyklękła obok mnie na murawie, wzięła mię na ręce, i tak mię ściskała, całowała i płakała... i ja płakałam i pytałam się: czemuś tak późno przyszła do mnie mamo? a ona ukazała mi w stronę naszego domu, i rzekła: patrz dziecko, ojciec twój idzie! I już, już miałam ojca mego zobaczyć, gdy nagle wiatr silnie zaszumiał, potrząsł gruszą i zbudził mię... Babuniu droga	Nauczyłyśmy się prawdy, o której profesor Woodleigh mówił na ostatnim zebraniu w towarzystwie filomackim. Powiedział on: „Humor jest najwspanialszą zaprawą życia. Śmiej się ze swoich błędów, ale czerp z nich naukę, kpij ze swoich trosk, ale zdobywaj z nich siłę. Obracaj swoje trudności w żart, ale przemagaj je”. Czy nie warto się tego nauczyć, ciotko Jakubino?	Wiesz co, mój drogi muszę się uciec do twego doświadczenia. Gdyś się zakochał w swej Zofii, czy byłeś zmuszony oświadczać się jej rodzinie? Czy przeżyłeś podobne memu dzisiejszemu przejście?	Niech mnie diabli wezmą, jeśli pamiętam To tylko pamiętam, że zawstydzony, że marnuję tak wielki talent, postanowiłem wypróbować na Arabach nowe pistolety, które dostałem w podarunku. Popłynąłem więc statkiem do Oranu, z Oranu udałem się do Konstantyny i trafiłem tam w chwili, gdy odstępowano od oblężenia. Musiałem zawrócić wraz z innymi. Przez dwie doby znosiłem niezgorzej deszcz w dzień, śnieg w nocy, ale trzeciego dnia, rankiem, koń mój padł od zimna! Biedne zwierzę, przywykłe do derek i ogrzewanych stajen... arab, ale poczuł się w Arabii jak w obcym kraju	Prawda... ale... poczekajcie... Trzeba poradzić... Ano, widzicie! (ok. 1346–1429), książę mazowiecki, lennik Władysława Jagiełły. będzie mnie pasował. Jak go księżna z Danuśką poproszą, to będzie pasował. A ja po drodze będę się zaraz na Mazowszu z synem Mikołaja z Długolasu też potykał.	Bagatela! fortyfikacje odgrywają dużą rolę w mojej przygodzie. W Zara jest zatrzęsienie aptekarzy, staję u jednego z nich. Za granicą wszyscy głównie się trudnią odnajmowaniem pokoi, inne rzemiosła są tylko dodatkiem. Wieczorem, zmieniwszy bieliznę, staję na balkonie. Otóż, na balkonie naprzeciwko, widzę kobietę, och! Co za kobietę, Greczynkę, to wystarczy, najpiękniejszą kobietę w całym mieście: oczy jak migdały, powieki jak firanki, a rzęsy jak pędzle; twarz, której owal przywiódłby Rafaela do szaleństwa, rozkoszna cera, kolor, ton, aksamit... a ręce... och!...	Czemu pan się nie żeni?...	Może kiedyś; ale strzeżcie się, na życie wasze, czynić coś bez mego rozkazu.	Nareszcie... ukazał się ktoś z dołu!... A ja od godziny umieram... Czarne płatki biegają mi przed oczyma, zęby mam wysadzone, a skronie bolą, jakby kto wiercił rozpalonymi świdrami.	Właśnie cała sztuka karambolu polega na tym, że moja bila, uderzając o bandębanda Lekko uderzył swoją bilę i karambol udał się wspaniale ku podziwowi pań.	Ze mną to nie z Ordyńskim dajmy sobie pokój, znamy się dosyć.	Alboż ja wiem jak się on właściwie nazywa? odparł wzruszając ramionami Gaczycki. Słyszałem tylko jak lecąc nad głowami ludzkiemi, kąsając żądłem, raniąc kolcami a przykrywając się ogonem lisim, krzyczał o sobie: „nazywam się cnota!”	Bóg ci zapłać, chłopcze. Złote twoje serce. Ale przecież sam chyba też ożenisz się i własne dzieci będziesz miał.	Już się zastanowiłam. Będzie spała w łóżku Mendele.	Mam litość, tylko mnie nie stać na filantropię. Szkoda, że pani wszystkich nie kazała znieść do mieszkania naszego.	Wszystko jedno, czy prawda lub nie, ale mecenas mi musi koniecznie powiedzieć, mój złoty mecenasie! Obiecuję mecenasowi solennie, że nie wezmę tego, co usłyszę, do serca	A jużci. Hycle Szwaby rok temu gadały, że nas wszystkich po trochu wykurzą stela, gęsi mi strzylały na łące, bydło mi raz zajęły, a tera masz!... Wywróciły się bestie na dziesięciomorgowym chłopie, z wielką swoją ambicją!... Za to samo, Ślimaku, warciście łaski boskiej i przyjaźni ludzkiej. Cóż nieboszczka?	Masz rację, ale Bóg nie dopuścił, by twój ojciec poddał się temu pragnieniu, tak jak nie pozwolił, by Abraham złożył syna w ofierze. W obu tych przypadkach zesłał anioła, by ten podciął skrzydła śmierci i zatrzymał ją.	Ja nic nie słyszałem, bo na raz mówiło dużo głosów.	Co ty chanowi przyrzekał, to twoja głowa! Ty jej pilnuj, by ci z karku nie spadła... ale do szturmu nas nie pchaj, rabówrab (daw.) działo, armata. biada tobie..	A czemże je brać było? Działek mamy ino dwoje i to małych, kule do nich garścią sypią, murów niemi nie złamać!	Do nas on nie strzeli?	Do widzenia, mój synu	Jak to, lampy niezapalone? Co wy tu robicie oboje po ciemku? Halo, dziewczynko!	Juści, same nie wydołamy, a na gwałt trza je przebierać.	Mówisz, jak przystało człowiekowi! Nie zapomnij tylko, że kwiecie to rośnie w małych, glinianych garnuszkach. Porwij jeden z nich i schowaj do chwili, kiedy ci będzie potrzebne.	Panie przynoszęć pismo, zostawiam je tutaj, na kracie okna. Każ przywiązać odpowiedź do gałęzi Czerwonego Krzyża.	Wybaczcie mi wszyćko, com ino komu zrobił złego ale co prawda, już i nie pomnę, w czym bym was samych uszkodził?	Ależ, Zdzisiu właśnie uwierz w to, że musisz być zdrów, a wyzdrowiejesz...	Bo nie dla asysty on był nam przydany, jeno dla bezpieczeństwa, i taki miał rozkaz.	Byłaś na poczcie? Ach, Boże, powiedziałaś Miętlewiczowi o tapetach...	Chyba opóźnić je! I czynisz pan to rzeczywiście. Powinienbym być właściwie już u boku czekającej przed ołtarzem narzeczonej.	Co będziemy robili po ślubie?	Czekaj no, więc jak on proponuje?	Dobrze, niech mnie ojciec zabije, ale nie usłucham.	I co?	I po co panu słowa... i teraz...	Każda pewna, póki nie upadnie.	Może być...	Na dworzec śpieszę, chciałbym krótszą drogą.	Na rozkaz podprokuratora królewskiego?	Nie bluźnij!	Nie, ja zostanę z nim	No, Magdzię... Nie ma o czym gadać!...	Prawda, trzeba ogłosić „la grande nouvelle!”	Skończ, skończ. Nie strasz Ruskim, bo Herr Wachtmeister razem z polikierem zemdleją z wrażenia i nie będzie komu za mur nas odstawić.	Taak!... Nosem mi ojciec nie zaimponujesz, bo to starożytna maniera.	Takiej nie masz. Jest natomiast inna, która ci dumę daruje. Przeczytasz	Tego nie wiem.	To już wszystko jedno, byle nam Bóg później poszczęścił.	To nie jest najgorsze nieszczęście.	Widziałam jednak że pani Warska pojechała już konno na spacer.	Więc mniejsza o to. Ciotkę twoje słowa ubodły tem więcej, że ona myśli o Anielce.	Wy, panie zawsze bierzecie rzecz z najgorszej strony i zawsze stajecie na wspak, jak drugi DawusDawus	Zaraz, stryju, czy stryj uważa, że moje przemówienie do kierowników było szopką? Może zaszkodziło firmie?	„To wszystko za dwadzieścia franków”	A bez cóż on utonął?...	A może ja ci przeszkadzam? Bądźmy szczerzy ze sobą	Babciu, napastliwie powtórzyła ze łzami Julja, jeżeli mnie kochasz Uczyń to dla mnie!	Bo ściana ta cienka jest...	Boże! jakież ono chude... Czy chore?...	Była przez chwilę aniołem a po chwili, dla zachowania zapewne równowagi, wpadła w przeciwną ostateczność.	Czasem i w powszedni dzień wieczorem.	Czekałem sposobnej chwili.	Czy panu mało wynagrodzenia?	Czy to jest dla mnie ważna wiadomość?... cha-cha!... Tak, to jest dla mnie... dużej wagi.	Eliasz, chodź bliżej, bo cię tracę z oczu.	I niech umrze!	Ile?	Jak to, z kim?	Kiej prawdę mówię... tak wieje, tak ciepie, że ustoić trudno...	Mógłby awizyawizy	Mówili w kościele, że siedzą w lesie za Borynowym krzyżem.	Nad życie.	Niech kto chce konterfektkonterfekt (daw.) rzekł Don Kichot	Niechże jej Bóg da zdrowie	No, widzisz	Odrazu poznać człowieka o starej, zachodniej kulturze A, że też pan tak dobrze mówi po polsku?	Pamiętaj, że Bagheera kochała cię zawsze!	Pan ma te pieniądze? to znaczy tutaj, w kieszeni?	Paniczku, a ojciec? a matka rodzona?	Piękny czas, kumie	Skąd je macie?	Tak, miejscami	Taka bo jestem zmęczona!	To chyba było coś jakby akt parlamentu?	Tym gorzej.	W numerze zamknięte.	Was befehlen Sie, mein SchatzWas befehlen Sie, mein Schatz (niem.)	Widzisz, bracie, ja jestem ten, który o wszystkim i o tym męstwie Sokolnickiego chce mieć swój własny sąd, wyważony z sumienia.	Wim ja?	Wujenka jeszcze...	Ze świata.	Źle obliczasz, tandeta daje największe zyski.	Że już i barzejbarzej (gw.)
Ale ja wiem. Pan Bóg miłosierny zesłał mi dziecko niewinne na ratunek od zguby. Chodźcie, pannuńciu, zaniosę was do izby, bobyście zabłądzili po ciemku w onych krużgankach.	Oto są naprawdę moje góry. Tak powinno by się mieszkać, wysoko ponad światem, w oderwaniu od rozkoszy i w rozmyślaniu o sprawach bezgranicznych.	A mnie odniosą.	A zatem do interesu! Twój godny braciszek prosił cię o wstawienie się do mnieo wstawienie się do mnie	Ale nie! ja się nie skarżę! nie! tylkom nie potrzebowała pomocy i nie wołała o litość: nauczyłam się sama radzić sobie. A było, było poczciwych dwoje co mnie strzegli i strzegą, co pomagali chlebem, sercem i słowem... O! i więcéj niż dwoje!	Ależ, panie mnie nie o artykuł chodzi, lecz o pana.	Gdzie was diabli noszą tak długo? Muszę z wami porozmawiać. Nie stawajcie tak idiotycznie na baczność, ale siadajcie i rozmawiajcie ze mną po prostu, bez tego waszego „według rozkazu”. Więc stulcie gębę i uważajcie, jak się patrzy. Wiecie, gdzie w Kiraly Hidzie jest ulica Soprońska? Tylko zostawcie to swoje „posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że nie wiem”, jak nie wiecie, to mówcie: nie wiem, i basta. Zapiszcie sobie na kawałku papieru: ulica Soprońska nr 16. W domu pod tym numerem jest handel żelaza. Wiecie, co to jest handel żelaza? Herrgott, nie gadajcie wciąż: posłusznie melduję! Mówcie: wiem albo nie wiem. A więc wiecie, co to jest handel żelaza? No to dobrze, że wiecie. Ten handel jest własnością jakiegoś Madziara imieniem Kakonyi. Wiecie, co to zacz Madziar? No więc, Himmelherrgott, wiecie czy nie wiecie? Aha, wiecie. Nad tym sklepem na górze jest pierwsze piętro i na tym pierwszym piętrze on mieszka. Wiecie o tym? Nie wiecie? No to wam o tym mówię, żebyście wiedzieli, do stu tysięcy! Wystarcza wam to? No to dobrze, że wam to wystarcza. Gdyby wam to nie wystarczało, to kazałbym was wsadzić do paki. Już sobie zapisaliście, że ten kupiec nazywa się Kakonyi. Więc doskonale. Jutro rano około dziesiątej pójdziecie do Kiraly Hidy, odszukacie ten dom, o którym wam mówię, wejdziecie na pierwsze piętro i oddacie list ode mnie pani Kakonyi.	Nie przystałby on. Ale gdyby się to bez jego wiadomości stało, to by mnie potem pomścił, jako i ja jego pomszczę.	Panie Wokulski, pan siada przy mnie	A jak już to angielskie prawo było gotowe, poszliśmy do onej wioski, gdzie żyli ci źli ludziska... Ale na próżnośmy tam szukali... Znikła kędyś i ani śladu z niej nie zostało...	A zabieraj się waćpan na cztery wiatry. Im prędzej, tym lepiej. Zapłać tylko swój rachunek	A, klnę się na piekło, jasny panie! że tym razem odpłacę z lichwą za wszystkie krzywdy swoje i że Kapitan Czart żywcem z rąk naszych nie wyjdzie!	Ale my mamy gdzieś naszą starą babcię, hę? małe ladaco?	Ależ ja nie jestem sahibem i powiem ci, Mahbubie Ali, iż zbłądziłem w Umballi w ów dzień, gdym klął, mniemając, żem zdradzony przez Pathana. Byłem nierozsądny; ale zważ, że byłem świeżo pojmany i chciałem tego powsinogę dobosza... Teraz mówię ci, Hadżi, że stało się dobrze; widzę teraz przed sobą całkiem wyraźnie drogę wiodącą do dobrej służby. Pozostanę w madrissah, póki nie dorosnę.	Ależ ona musi całe dnie grywać, bo ciągle słyszę muzykę.	Au nom de tout ce qu’ily a de plus sacré! poczęła drżącym głosem stara, wywijając rękami, je vous...	Bo mi go żal, bo szczerze żal, z praktycznego filozofa jakim już być poczynał, łatwo go tam przerobią na pospolitego bigota.	Bracie mój mówię z tobą jako na spowiedzi, odkrywając ci duszę moją. książęta czy Biskupi?	Byłam dziś w domu i szukałam pieniędzy ojca mego! Ale nic nie znalazłam. Wszystkie skrypty dłużne podarte, szuflady i schowki puste.	Bój się Boga, dopiero trzy miesiące po ślubie i już nudziłaby się?	Chodź, Sybillo!	Co to jest! Waćpan się zapominasz, mospanie Nieczujo! Ja waćpana miałem za uczciwego człowieka i spuściłemspuścić się (daw.)	Czegóż?	Czy był kto jeszcze przy tej rozmowie?	Człowieku, przecież mówiłem panu, że razem pracowaliśmy w banku, w Symferopolu, a pan jeszcze pyta.	Dlaczego nie widzę cię przy palancie? Chłopak powinien być tęgi i zdrów. Nie trzeba gnić ciągle we wspólnej sali. Dlaczego nie zajmujecie się zupełnie swą klasą?	Dlaczego? Czyżby Czarnemu Korsarzowi śpieszyło się z powrotem na morze? Dopiero co wrócił z jednej wyprawy i już pragnie kolejnej? Nie wiesz, że na morzu może cię spotkać śmierć?	Dobrze już A teraz, moi panowie możecie już odejść, nie potrzebuję was; resztą zajmie się minister wojny.	Dobrze więc A teraz ruszajmy z powrotem.	Dobrze zacznijmy od tego „pewnego” miejsca. Sądzę, że umieściłbyś tam pan i własnego syna? Co?	Dowiedź zatem, że jesteś moją	Duszno tutaj, pootwieraj Bartek okna.	Ha, bezwstydna! Hej, służba! Wyrzucić precz tę zuchwałą babę!	Hołd ma przyjmować w imieniu królewskim jenerał DuglasDuglas odrzekł ksiądz	Jak?	Jaki? Już ja ci pokażę, jaki! Dawaj zaraz, bo i tak znajdę, a tobie mordę rozbiję!	Jakto domowym doradcą?	Jakto pan zarobił?	Jakże ja to odwołać mogę com powiedział	Jest ksiądz pastor w domu?	Jutro wieczorem! Ależ to będzie za późno! Musi pan zaczekać...	Juści, mogło tak być Przecie leśne panny, dziwożony, południce, do dziś dnia po kniei dokazują. Ma się wiedzieć, w owe czasy, co się człowiek ani przeżegnać nie umiał, jeszcze było stokroć gorzej.	Już sama się rozporządziłam Twoja gospodyni jest nawet tak dobrą, że obiecała nam tu przysłać...	Kołat! Kołat! Kołatko! Język ci uciąć! Ot, co!	Krótko mówiąc Kryczyński Tatar polski. Był on pułkownikiem jednej z naszych lipkowskich chorągwi, za czym ojczyznę zdradził i do dobrudzkiej ordy przeszedł, gdzie, jako słyszałem, wielkie ma znaczenie, bo tam się widać spodziewają, że on i resztę Lipków na pogańską stronę przeciągnie. Z takim to człowiekiem Mellechowicz w praktyki wchodzi, a najlepszym dowodem ten list, którego tenortenor	Któż ośmieli się z nim mówić? Nawet szalony z miłości Ramirez czmycha na widok samego tylko cienia kapitana Fidanzy.	Lekko rzec a niełatwo tego dokazać. Daliśmy się im rozsiąść, rozrodzić, zmóczmóc	Mogę mówić śmiele?	Moja kochana to tak jak komu do serca; a jabym godzinę mojéj nieszczęśliwéj doli, na krótszą chwilę lepszego szczęścia nie pohandlował: takito się żyje...	Moja kochana, my tu nie przejdziemy...	Mości panowie, pomstę Radziwiłła na moją głowę ściągniecie!	Myśl ta nie jest zgoła nowością, gdyż mówi się to o wielu ludziach.	Na jej wybrzeżu, i w niej, i na niej Jest mi bratem, i siostrą, i ciotką, i towarzyszem, i pokarmem, i napojem, i kąpielą. To mój cały świat, innego nie chcę. Nie warto mieć tego, co nie pochodzi z Rzeki i nie warto wiedzieć tego, o czym ona nie wie. Miły Boże, czegośmy to razem nie przeżywali! Zimą czy latem, wiosną czy jesienią, Rzeka jest zawsze ciekawa i przyjemna. W lutym, podczas powodzi, napój, którego nie używam, pieni się w piwnicach i suterenach. Brązowa woda dochodzi do okna mojej najpiękniejszej sypialni. A znów gdy wody spłyną, pokazują się mielizny pachnące plackiem z rodzynkami, a kanały zarastają wodorostami i trzciną. Wtedy mogę suchą łapką przemierzać prawie całe koryto Rzeki. Wyszukuję świeżego pożywienia i przedmiotów, które niedbali ludzie wyrzucają z łodzi.	Na suchej wierzbie powiesim!	Na wieki.	Naturalnie, i tym razem postanowiłem ciebie prosić o pomoc...	Nawet szpiegostwo dla celów wyższych jest czymś wzniosłym. A tu przecież... Nawet dla mojej przyjaźni?	Nie mogę! Muszę już iść, wracać! Muszę!	Nie widziałam go od tej kolacyi...	Nie, panie. Nie pokażę ci ani duszy, ani tego łańcucha, którym zmierzono odległość ziemi bodajby od księżyca, ani czterystu trylionów drgań na sekundę... Są to bowiem fakta nie podpadające pod zmysły... Ale zrobię	Niechże Janowa idzie sobie	Niestety, jeszcze nie! Ale przyjdzie dzień, w którym go odbiorę...	No nastawała.	No przypuśćmy. Przydałoby się paręset tysięcy. Czy Lola też ma taki posag?	O co?	Obawiałem się, czy nie zabłądziłem przypadkiem, wchodząc do pokoju jakiegoś duchownego; później znów, zobaczywszy cię w towarzystwie tych dwóch panów, sądziłem, że jesteś niebezpiecznie chory.	Obowiązek, Praca wykrzyknął Wokulski uderzając pięścią w stół. Chcę nareszcie raz coś zrobić dla samego siebie... Uszami wylewają mi się frazesy, których nikt nie wypełnia... Własne szczęście	Och! To w co ten nieszczęśnik wierzył?	Och! Więc nie mówię wprost, co myślę gdy pytam i proszę o wyjaśnienie tego, czego nie rozumiem? Nikt z nas widać nie zna sam siebie.	Odziejcie się ciepło i wynijdźcie. Miłościwy pan zagniewany, niech się wasza miłość nie przeciwi.	Onute! Tave moters šaukia!	Piłem trochę... trochę za wiele Ale co to, pani w futrze? Pani wychodzi?	Pod lasem, panie generale.	Pojrzyjcie, miłościwy mężu wojenne obrazy skończone zda się, a zbliża się na dwukolnymdwukolny bóg miłości, syn Wenus. z łukiem w ręku i kołczanem na ramieniu.	Powinien pan namówić matkę, by zaraz wyjechała na dłuższy odpoczynek.	Raju! Nie darmo mi od rana w lewym uchu dzwoniło... dobra nowina. Ale teraz, to już naprawdę uciekajcie precz, bo nie ma czasu na gawędę.	Sam jechał?	Starość mówił strapiony Skrzetuski	Swoją drogą to diabeł jest... i niebezpieczny całą gębą przeciwnik!	Szkoda czasu!	Słowo daję, niema i tutaj obawy, pomimo, że droga wąska.	Słyszę.	Tak się podobno kochała w Wysockim	Tak, tak O małżeństwie, panie kolego, trzeba myśleć zawczasu i kuć żelazo, póki gorące. Człowiek ani się spostrzeże, gdy się zestarzeje. Ile pan sobie lat liczy?	Tak, to mógłby być Ribera	Tak, to ładne, co pan o tym powiedział, robiąc porównanie ze Św. Jerzym w Wenecji. Ale nie rozumiem, czemu Anubis.	To bardzo dobrze, nie będzie nawet pozorów.	W imieniu naszego dziecka! Ach, daruj mi życie dla dziecka!	W tym wypadku zgadza się z prawdą Zdradziłem Willettsa i nie zrobiłem tego bez poważnych powodów.	Waśń to domowa dwu rodów na jednej ziemi siedzących Dużo ona już nas krwi kosztowała. Dziś Leszkowie nam pokój niosą i zgodę, żądając miru i ręki.	Wiem, co chcesz, żebym ci powiedział Ja zawsze wiem, gdy chcesz, bym ci coś powiedział. Ciekawa jesteś, dlaczego zasłona jest odsłonięta. Teraz chcę, żeby tak zostało zawsze.	Wy końskie łby wy się na tym nie znacie, ale ja stary, ja się znam. Pójdziem do Raszkowa, tam zataimy się w odojach i będziemy czekać. Przyjdzie orda do brodu, to naprzód przeprawią się małe zagony, jako to u nich zwyczaj, że czambuł stoi i czeka, aż mu owi dadzą znać, czy przezpiecznieprzezpiecznie (daw.)	Z Paryża przyszedł transport Myślę, że trzeba odebrać jutro.	Za godzinę można będzie wejść w otwór...	Zawsze byłam chuda i zawsze miałam duże oczy.	Ze Sandomierskiego? Syn pana Marcina?	Ładne zajęcie dla dependenta kancelarii pana Desroches!... Nigdy nie pokonasz swojej próżności, smarkaczu?	Łatwo to być odważnym, gdy kto nie mieszka w Rampur Jeżeli osławimy się wśród sahibów, żaden nie zechce mieć w nas shikarrisów.	Żegnaj mi, Gösto! Jedź z Bogiem! Miłość moja nie przywiedzie cię do grzechu.	Żonaty.
Wolej bym cię w życiu nigdy nie zobaczył, niźli tak... O mój Boże... mój Boże... a ja cię tak co dzień wspominałem, tylem się napłakał za matusią i za tobą! Wstydno mi teraz, żem złodzieja miłował.	Bez naszej pomocy nic pan nie wskóra. Komunikat pański na przykład jest mętny. Pytają znajomi, których mam mnóstwo, co to wszystko znaczy. Bujda na resorach. Doszło do tego, że sam przeczytałem od deski do deski. I przyznam z przykrością, że byłbym nie puścił tej ciemnej historii, którą przemycił referent kroniki, przybłęda-blagier, zmysłu pozbawiony dla horyzontów społecznych, szerokich i politycznych, przeciętnych poziomów.	Co to znaczy, że mój chłopiec nic a nic się nie nauczył jeszcze?	Niestety! Tak właśnie jest, biedny starzec nie może w ogóle się ruszać, dusza jedynie czuwa jeszcze w tym ciele, choć i ona świeci tylko bladym, drżącym światłem, niczym lampa, co wkrótce zgaśnie. Proszę mi jednak darować, że mówię panu o tych rodzinnych nieszczęściach. Zdaje się, że przerwałam panu, gdy mówiłeś, że jesteś dość zręcznym chemikiem.	Przepraszam, księżno. Mnie się należy co najwyżej czterdzieści koron, a... napiwków dotąd jeszcze nie przyjmuję.	To głupiec sam nie wie co gada!	A co pan piłeś? maraskino? różany? kawowy? Może innego teraz? którego? służę!	Będzie miał pan Karbowski przez czas pewien co puszczać.	Co się z nią stało, nieprawdaż?	Czy możesz mi pan powiedzieć, co go skłoniło do zmiany poglądu?	Słowo honoru, że tego nie powiem. A przecież ciągle jestem na mieście, ciągle szukam, no, bo ma się wie, bez kobiet i do tego pięknych, nie rozumiem życia.	Przemocą! Przemocą! Wezwij na pomoc straż, armię, wszystko, wszystko! Udaj się do władz, do prokuratora królewskiego, powiedz, żeby mi je tutaj przyprowadzili, bo ja tego żądam!	Ba, i ja bym go wolała, zwłaszcza sądząc po skutkach, jakie widziałam; ale to na pewno tajemnica, a nie będę na tyle niedyskretna, aby poprosić pana o przepis.	Ej! Nie bardzoś ty taki pokorny, jak się wydajesz; nie masz jeszcze ani tygodnia, jak za nic, ale to, jak mnie Bóg miły, za nic posiekałeś pana Urbańskiego na kwaśne jabłko.	Ciociu otóż doszliśmy z panem Cześniakiem do porozumienia. Ponieważ on nie chce nic przyjąć, więc pozwolę sobie wręczyć ten papierek dla Natki na prezent ślubny. Za tym papierkiem w banku wypłacą dziesięć tysięcy złotych.	Na nieszczęście pan nawet w marzeniach nie zapominasz się Okropni są ludzie zawsze logiczni...	No tak, przecie wyspy z guano nie odkryłem	No, to jeszcze nie widzę tu nieszczęścia.	Panowie, gdy Grimaud zajmie się przygotowaniem śniadania, zacznijmy od zebrania broni i nabojów; możemy pomimo to rozmawiać, wykonywując tę czynność. Ci panowie nie usłyszą nas.	Wczoraj pani Latter zawiadomiła tę... damę klasową, tę... naszą koleżankę... (ach, wstrząsa się cała moja istota!...), że od pierwszego lutego nie będzie mieć miejsca na pensji... Naturalnie, zapłaci jej za cały kwartał...	Widziałaś kiedy, moja Lassy, jak się lalkami bawią dzieci?... odezwała się Laura, zawsze je w końcu potłuc muszą i same się rozpłakać. Ludzie tak samo... Lalki moje nie potłuczone jeszcze... a ja, niemal płaczę. Życie bywa okropne!	Więc pragnęlibyście się pomścić! O, hańbo! o, wstydzie! ty, mężczyzna, użyłbyś pogróżek i strachu, aby wymóc na kobiecie, czego przymioty twoje uzyskać u niej nie mogły! Jestże to godnem tych rycerzy rzymskich, od których ród swój wywodzisz!	Żebym ja to był wiedział, alem nie wiedział, więceśmy przeciskali się z panną między Tatary i Kozaki jak wąwozem. Szczęściem kraj był pusty, tak że nigdzieśmy żywego człeka nie spotkali, ni we wsiach, ni w miasteczkach, bo wszystko pouciekało, gdzie kto mógł, przed Tatarami. Ale dusza mi na ramieniu siedziała ze strachu, żeby to mnie nie ogarnęli, czegom też w końcu nie uniknął.	Ale to nie ma sensu. Pan się przeziębi. Nie można rozsypiać się na powietrzu.	Mówiłem już wam, że „Tygodnika Niezależnego” nie można uważać za przedsiębiorstwo handlowe. Jestem przeświadczony, że będzie dawał zyski, lecz zyski te zostaną obrócone na jego rozszerzenie i wzbogacenie jego treści. Czy w zasadzie zgadzacie się na to?	Nie wszyscy jesteśmy szakalami! Czy masz na myśli tę mieliznę, na której ugrzęzły galary wiozące ładugę kamieni w roku wielkiej posuchy? Ową mieliznę, która przetrwała trzy wylewy?	Nie o jałmużnę tu idzie Osoba, o któ­rej chcę ci mówić, nie żąda i nie przyjęłaby może jał­mużny... pragnie ona i poszukuje pracy...	Że nie zaznał nigdy fizycznej miłości! Upewniam was, że ja osobiście nigdy w to nie wierzyłem. Nie dalej jak przed kilku dniami mówiliśmy o tym z Jasiem Pękalskim i obaj doszliśmy do przekonania, że to niemożliwe. Jakże połączyć geniusz z eunuchostwem czy z innymi paskudztwami jeszcze gorszymi!? Bzdura i tyle. Szalenie się cieszę! I winszuję wam!	A dyć nie bijcie, a dyć!	Ach, babciu, zawsze i przed chwilą nawet wymawiałaś mi, że o tym nie myślę, a teraz ta wiadomość tak cię zdziwiła, że niemal przerażona jesteś.	Ach, że będziesz dobrym chłopcem i że nie zapomnisz o nas	Czy pani na nasz skromny wieczór tak się ubrała?	Czy... czy nie sądzi pan major, że... nieszczęśliwa miłość dla panny Eufemii mogła popchnąć Cynadrowskiego do samobójstwa?...	Człowiek zakochany nie potrafi być okrutnym	Cóż ci to szkodzi, droga Katty! wiesz przecież, że ciebie jedną tylko kocham.	Dla nas to zawsze twoja łaska i Bóg zapłać za nią, dopóki sami nie potrafimy.	Dwóch tysięcy dukatów, a ja.	Ha, pani de Montmorency ma więcej szczęścia. Był pan z nią w Wenecji i Vicenzy. Powiedziała mi, że z panem widzi się to, czego by się nigdy nie widziało inaczej, o czym nikt nigdy nie mówił; że pan jej pokazał nawet wśród rzeczy znanych rzeczy niesłychane; że mogła w ten sposób zrozumieć szczegóły, koło których bez pana przeszłaby dwadzieścia razy, nie zauważywszy ich. Stanowczo, większe ma u pana łaski od nas... Weźmiesz tę ogromną kopertę z fotografii pana Swann i złożysz ją, zagiętą, w moim imieniu, dziś o wpół do jedenastej wieczorem u pani hrabiny Molé.	I najgorętsze uwielbienie... nie zdoła przełamać...	Jesce by nie! Juzem go dziś widział w lesie nad rzeką; a teraz, miesiąc mu świecił prosto w twarz, od razum poznał, ze ten sam.	Nie biurowa to, panie Copperfield, praca.	Nie mam dość swobodnej myśli teraz Żeby nawet Bismarck był w mojej skórze, nie dałby sobie rady, a tym mniej poselskim obowiązkom.	Nie przeszkadzajmy jej, anioł to prawdziwy, choć w ludzkiej postaci. Ona modli się o opiekę i po­moc Bożą dla siebie i dla nas.	Nie. Pamiętasz: miałeś potem katar. Termometr wskazywał dwie kreski gorączki.	No, to spróbujmy może matematyki; jej prawdy przynajmniej są nieporuszone, niezmienne, przepotężne.	O, nie	Ona z nim nigdy nie rozmawia!	Patientiapatientia (łac.) zaśpiewał tamten przez nos. Sięgnął pod zydel i z kufla glinianego z cynową nakrywą tęgi łyk piwa pociągnął. Zaraz potem, nos czerwony pomiędzy papiery wetknąwszy, wziął się na nowo do czytania.	Przepraszam na pół minuty ale muszę wydostać odnośne dokumenty.	Przyznaję, że nie widzę żadnej łączności pomiędzy tymi słowami a przestrogą, zawartą w liście anonimowym.	Tak Nie żartuj: może to ostatnia, jedyna istotna chwila w moim życiu...	To i ci po to jadą?	Waść całemu towarzystwu uwłaczasz, którego nie jesteś godzien.	Widziałem to ale radzić nie umiem, jeżeli wy nie potraficie, jeżeli ks. biskup Krasiński, marszałek Radziwiłł, nie mocni są temu się oprzeć. Krajczy i podczaszy jeszcze dosyć mają zachowania i łaski, aby nam wszystkim usta pozamykali.	Wiesz pani, odezwał się przypatrując się jej, ta ręka pierwsza panią zdradziła, po jej kształtach godnych dłuta Praksytela poznałem, iż anioł zwinąwszy skrzydła... zstąpił na Emilopolską ziemię...	Za to, że ten przez pomyłkę powiedział do hrabiego „proszę pana”, bez tytułu. Sam słyszałem.	A gdyby był?	A kimże on jest?	A we dworze kto siedzi?	A zatem dobrze, zgadzam się wyjść za pana Cavalcantiego.	Ba, i nauczyć się mógł dużo, zawołał zdala opasły Niemiec szydersko, chcąc widocznie przybysza podrażnić.	Biskup Jakub z Kurdwanowa miłuje wielce i księcia, i mnie	Blondet	Bogu Najwyższemu dzięki!	Chodź ino!	Ciotka jutro do mnie wyjeżdża!	Czy pomoże?	Czy znaliście stolarza Kuzyka?	Daleko.	Dobrze, panie hrabio.	Doskonale	Dwadzieścia rubli ma w kieszeni Dobrze to, bracia, być szynkarzem.	Dziwię się, żeś się zakochał we mnie	Gruntownie znasz kwestię! Jakież to? Alpy, Himalaje, Andy?	I w ten sposób chciał mniej więcej oznaczyć datę. Masz słuszność! A zatem ten latawiec mógł być puszczony niezbyt dawno.	Jeszcze trzy razy tyle ostało w domu!	Jimmy!	Już zaraz uderzą! Słyszysz waść?	Każdy z nas, Dżatów, jest naprawdę bawołem!	Kto to jest ta kobieta?	Mówi, że ma ważny, osobisty interes.	Niech ich pioruny spalą kajdaniarzy, psiakrew, oni zarabiają, a my jak psy z wywieszonymi ozorami ze zmęczenia latamy od pożaru do pożaru.	Niestety ten, którego wyślemy, powinien posiadać cnoty wszystkich czterech.	Niewątpliwie ale możliwe, że niedoskonałość przyrządów spowodowała niedokładności w wynikach, a ponieważ teraz łatwo możemy to sprawdzić...	On napisał jeszcze More Nebuchim, przewodnik dla zbłąkanych... mądrą i piękną książkę, którą czytając chce się człowiekowi płakać z czułości i śmiać się z radości!	Ona wygląda jak królowa, jak sama Maria... Maria Magdalena.	Ostry z ciebie sędzia, Anno.	Otrzymasz je pani przez pana de Cyrano, jeśli z nim się zobaczę. Tymczasem spełnij pani moją prośbę i oddaj naszyjnik.	Pomści on się, pomści!	Powinieneś wiedzieć. Musisz więcej uważać w kościele. O czym kazał pan Harvey?	Skądże ty weźmiesz cukru? Oszalałaś?	Spokojny dotychczas „Monter” nagle podnosi głos.	Ta święta! Janka! jego narzeczona, jego ideał, jest... Jezus! Jezus! Jezus!... ratuj, bo zwarjuję...	Tak też zrobię, jeśli Bóg dozwoli	To korsarz kolombijski Jesteśmy jeszcze o sześć mil od ziemi, a wiatr słabnie.	Widywaliśmy się dawniej.	Zaczekajmy jeszcze	Zgoda, mój chłopcze! Bądź spokojny, postaram się dobrze cię umieścić.	Znam tylko obecnego tu inżyniera, Hieronima.	Śmierć
Ależ nie, panie Janie. Nie może być mowy o obowiązku tam, gdzie jest przyjemność. Ja to robię dla siebie. Sprawia mi radość fakt, że mogę się na coś przydać, że jestem naprawdę potrzebna tym ludziom, których nie stać na lekarza, na lepszego lekarza.	Bo, proszę ja, dlaczego dawne króle żadnego cła po nas nie wyciągały? Ale to literalnie żadnego. Dopiero jak te nieznośne Szpiryngi, przybłędy zza morza, przyszły, tak zara król ich nam na kark nasadził i teraz rachuj się, płać i zawdy płać.	My nie przeciwni ożenkowi, chcecie, to się żeńcie...	A bo to pierwszy raz, a bo to drugi! Nie ma tygodnia, by mi co z chałupy nie zginęło! Kokoszki nieśne, kurczęta, kaczki, a nawet stara gęś, że już nie wypowiem tych szkód na ogrodzie i w sadzie! A bodajś się struła moją krzywdą! żeby cię pokręciło! żebyś stergła pode płotem...	Juści, przódzi to choćby na całą noc się nie bojałaś, przemieniłaś się do cna...	...zaczepił jakiegoś wieśniaka i powtórzył mu słowo w słowo pytanie swojego brata: „A ty, skąd jesteś?” „Ja jestem z Laumes”. „Z Laumes? No, to jestem twoim księciem”. Chłop popatrzył na wygolone oblicze Błażeja i powiada: „Nie może to być. Pan jest Brytaniec”.	Ale, bo Wilhelm tak nie lubi książek, że kiedyś pogniewał się na mnie i gdy byłam z mamą w mieście, spalił mi wszystkie moje książki.	Nie będę przeczył, ani twierdził, bo mnie to nie obchodzi.	Niech się pan mer nie żenuje, niech mnie nazwie łotrem, złodziejem, oszustem. W interesach to się mówi takie rzeczy, bez niczyjéj obrazy. W interesach, widzi pan, każdy za sobą trzyma.	Tak! zabiłem szczenię, bom nie mógł znaleźć jego ojca, wilka... Oby spalił go ogień niebieski!...	O złym się powiadało, to może się i wywołał i wypatruje, kogo by wziąć!	Dobranoc. Odjeżdżam. Mam na dole rower. Kolej chciałaby wiedzieć, dokąd zwrócić się po dynamit, gdyby nam go zabrakło. Dotychczas rąbaliśmy i kopaliśmy. Teraz zaczniemy rozsadzać skały, by utorować sobie drogę.	Może pani na to liczyć bezwarunkowo.	Tak, tak, święta prawda... A jak go zabrała? Ta mizerna, licha kobiecina?	Także był pewien, że go dostanie?	A więc to pana obersta piesek? Szkoda, że mój oberlejtnant psów nie znosi, bo ja bardzo psy lubię. Psy są wybredne, nie każdy pies żre wszystko, co mu dają.	Panowie, panowie rzecz to nie bez znaczenia i prosiłbym w żarty jej nie obracać. Kończ, Aramisie, kończ.	A jeśli nie to, mów, co?	Jak to po łacinie?	Opowiedzcież, dobrzy ludzie, jak to było, po porządku	Rangitatau, matka Itobi, dogorywa. Biedna przyjaciółka moja nie je już od trzech dni i nie śpi od trzech nocy. Itobi nie chce pogodzić się z wolą bogów twoich i płaczem i postem usiłuje zatrzymać ducha umierającej. Cień chorej skraca się z dniem każdymCień chorej...	Kiedy tak, to proszę pana o kupienie mi zegarka.	Pozostawiam to pańskiej domyślności.	To nadzwyczajne, Bazyli! Muszę zobaczyć Doriana Graya.	Pomyślałem, że mogę wam się przydać i wróciłem najszybciej, jak mogłem.	Jest i cham! Rzeczy wykwintu są jak piękne kobiety: nie znoszą desperatów.	Prezes telefonował po mnie, a ja również się tutaj wybierałem.	Ryby... Nie wiem, jakie to można wyłowić dla siebie ryby, idąc przeciwko kulom, kijom, spuszczonym psom podwórzowym i dziennikarskim oszczerstwom, potwarzom, zniewagom.	Ale co to do diabła jest weksel! Ja tylko czytałem o nim!	Żebym nawet tak chciał, jak nie chcę, to nie mam fenianie mam fenia	Tak! ty jesteś dyskretny człowiek, a przytem dałeś mi takie dowody przyjaźni, że może nie być między nami tajemnic: wyobraź więc sobie, że wczoraj po twojem odejściu odebrałem anonim a w nim wiadomość, że papa Krasławski istnieje, żyje i ma się dobrze.	Co to za dziwna liczba: „trzy...” Coś w tem jednak jest tajemniczego!	Wierzaj mi, mości panie Bogusławski, że kobieta co tak gra jak ta wasza nieznajoma, niełatwo się zrzecze powołania.	Toż to książę Foggi	Nie pójdę!... nikt mnie nie potrafi zmusić!...	Więc niech ci się przypomni! Patrz, czym nie ta sama? Kocham cię jednakowo, pragnę ciebie i marzę o tobie. Patrz!...	Oddal się, oddal!... błagam cię raz jeszcze, a później powracaj; powracaj jako ambasador, jako minister, otoczony strażą, która cię bronić będzie, służbą, która czuwać nie przestanie. Wtedy nie będę drżała o życie twoje i sprawisz mi szczęście twoim widokiem.	Proszę pana, kolega z prawej zniecierpliwił się, powtarza sygnał.	Tam znajdzie się i dzisiejsza wycieczka.	Tomek się nazywam.	Co by też zrobiła pani Medlock, gdyby się dowiedziała, że byłam tutaj?	I za cóż miałby go zabijać?	Ty jesteś na mojej odpowiedzialności... ty... Nie będę miał na tym świecie spokojnego snu, jeżeli...	Kali nie chce widzieć bibi płakać, więc Kali znaleźć psa.	Lepiej byś waść nie wspominał	Nie wspominaj tego, bo mi naczelnik staje w oczach!	Nie, nektar, olimpijski nektar! Ozon! Rosa zbierana z róż!	O cóż mamy się sprzeczać?	Aha! Cherchez la femmecherchez la femme (fr.) raczył przerwać pan Władimir, trochę przystępniejszy, lecz bynajmniej nie uprzejmy; wręcz przeciwnie, jego łaskawość miała w sobie coś okrutnego.	Był na wojnie?	Choroba ciężka, zarobiliśmy na czysto! Przyszli tu i naurągali nam, zamiast żebyśmy my ich zbesztali. Beetle traktuje nas, jakbyśmy byli szajką szantażystów i tak dalej. A kiedy nas starli na miał, wychodzą i trzaskają za sobą drzwiami, jakby byli dyrektorami. I wszystko przez ciebie, Tulke.	Na jakiej zasadzie?	Na, o ar mušdavo į delną su linija?	O ile wiem, kompania jest już pełna, prosz pampsora	Pannie Karolinie przykro jest słuchać tej piosenki...	Tak jest!	Wczoraj jeszcze byłem na wyspie Cejlonie w towarzystwie mych braci...	Tak, lecz dzisiaj nie jestem jeszcze dostatecznie przygotowany do podjęcia operacji.	Muszę wreszcie zwrócić panu uwagę, drogi przyjacielu, że po tylu pochwałach, jakimi obdarzał pan Wyspę Lincolna, po tylokrotnym zapewnianiu o żalu, jaki by pan czuł, gdyby trzeba było się z nią rozstać, teraz pan pierwszy pragnie ją opuścić.	A cóż wy wiecie przeciw mnie?	Bez wątpienia Myśleliśmy, że w ten sposób cel prędzej będzie osiągnięty.	Chyba że tak	Mówiłem także, że będziesz mi potrzebny.	A ja ci rzekęrzekę	Straszna noc! słyszycie waćpanowie, jak wyje, jakoby Tatarzy do ataku powietrzem szli?	Jak pan sobie życzy.	Sybillo, ty szalejesz za nim.	Ja pana nudzę?... co?...	Rafał! Czy ty od niego krzywdę jaką miałeś?	Właściciel zamku tam za górą; przyjeżdża tu tylko dla polowania.	Skąd mam wiedzieć!	Kto?	Później ci powiem.	Co znaczą te dwa wplecione w siebie trójkąty ze znakiem T w pośrodku: jeden złoty, drugi srebrny?	Oczy-wiście! Oczy-wiście! Już tu przecie nieraz bywałem. Ale teraz bądźcie tak dobrzy... zaczekać chwilkę.	Przede wszystkim, czy ty jesteś Floryna?	Za co, kochany AbelardzieAbelard	Czyż można by znaleźć bardziej sympatycznego, bardziej przypadającego do gustu Heleny człowieka niż młody uczony, który w wielu razach okazał nam tak szlachetne uczucie...	Doktor Fidler? Czy już tak źle z nią było?	E, ty ciągle z polowaniem. Już czytał.	Tylko wracaj prędko.	Ładne masz suknie?	A zapewne.	Ano, nikogo.	Jakże idzie z nawracaniem?	Jeść! jeść! Mamo! jeść!	Kolor Mexique w białe ramaże!	Ma pani dziecko, które pani kocha...	My, fray Tomas Torquemada, dominikanin, przeor klasztoru Santa Cruz w Segowii, spowiednik Króla i Królowej, Wielki Inkwizytor królestw Kastylii i Aragonii, zlecamy wam mocą naszego urzędu, aby oskarżony o ciężkie występki przeciw wierze...	Niemiec, Pieniądz	Od tygodnia.	Podano kawę.	Rosja, Polska, Władza, Polityka, Historia, Obraz świata	Tak, tak, wóz i zaprząg porządny aż miło	W południe?	Wiem, ojcze.	Wierzę	Wybornym!	Z pewnością musiał załapać areszt, niema innego wytłumaczenia. Ba, wiadomo, w wojsku wystarczy złego humoru sierżanta.	Zalizali (daw.)
Jakże śmiesz tedy... to jest nie jak śmiesz, lecz jak masz serce mówić mi takie gorzkie słowa? Przecież wiesz, że nie mam na świecie nikogo, kto by się za mną ujął.	Mieszkał to on w Warszawie i miał tam swój dworek na Bednarskiej ulicy, ale nie wiem co się z nim teraz dzieje od lat trzech, bo mi znaku życia nie dał.	Proszę pana, czy ja panu także się wydaję głupią? Tak mi o tym wszyscy w domu mówią i tak ciągle, że w końcu ja sama będę musiała uwierzyć. A pomimo to, wiem na przykład, że Wilhelm narobił długów w Berlinie, papa ich płacić nie chce i dlatego siedzi w Łodzi Ha, ha, ha, jaką on ma zabawną minę.	„Teodor?” był o tyle tłusty, o ile ona chuda; ważył podobno przeszło sto pięćdziesiąt kilo i miał rybie oczy. Wogóle to byli ludzie przedewszystkiem próżni. Co tu się rozwodzić! Jak człowiek długo żyje na świecie i dużo ludzi widuje, a gada z nimi tak, jak ja gadam przy malowaniu, to się przekonywa, że istnieje prawdziwy wielki świat, który się wspiera na tradycyi, a prócz tego istnieje kanalia, która, mając trochę grosiwa, udaje wielki świat. Otóż nieboszczyk Bronicz i jego dzisiejsza wdowa zawsze mi trochę trącili tym gatunkiem, dlatego wolałem się trzymać z daleka. Ot, żeby Bukacki żył, tenby dopiero rozpuścił język ich kosztem. On wiedział, że ja się kochałem w Castelli, i co się ze mnie nadrwił, niech mu Bóg nie pamięta	To co innego. Myślałam o takiem... poniewieraniu się z ulicznicami... Wiem, że tego nie robi. Na to jest zbyt wybredny. A co do tak zwanych romansów... mój Boże! Czyż ja mogę powiedzieć na pewno, że on ich nie miał albo nie ma? Cóż mnie to obchodzi.	A któż to jest Yvetta?	Albo to koniec? SiłaWidząc, co się dzieje, my wszyscy w śmiech, król miłościwy z nami i w te słowa do niej się odezwie: „Kiedyś taki wyrwidąb, rad cię będę pasował na rycerza. Ino nie przystoi rycerzowi w niewieścich szatach. Hej! Przynieś no ten mały pancerz, co w mojej sypialni wisi na ścianie! Nosił go mój siostrzansiostrzan (daw.)	Bo powiedziałeś to pan takim tonem... Ale może sprawi to panu przyjemność? Jedźże pan z moim komisantem do banku, a sam pan zobaczysz, że wyjdzie stamtąd z bonami skarbowymi na tę samą sumę.	Co? chcesz pani wiedzieć? o to w tej dziewczynie szpetnie się zakochałem!	Cóż to za dziecko?	Hm. To zależy od... nastroju, sądzę.	Jakież to nieszczęście spotkać mię może? Powiedz jasno i wyraźnie, a jeżeli powiesz prawdę, zrobisz dobry uczynek, i wdzięcznym ci za to będę...	Jakiż to jest ten nasz czas?	Jakże to one wyglądają?	Jesteś komediant. Mimo to kocham cię.	Już, Najjaśniejszy Panie; dziś mamy 20 września; urzędnicy miejscy wydadzą ucztę 3 października Najwyborniej się więc składa; nie będzie to wyglądało, że pragniesz powrócić do królowej, Najjaśniejszy Panie.	Kto ciskał?	Ma słuch tępy; zauważyłem to już nieraz. Zatem dziś wieczorem zaczaimy się w moim pokoju.	Może to znaczy, że nie zdarzyło się wówczas nic naprawdę ważnego?	No, a cóż ci to przeszkadza albo komu? Tu mię nikt nie widzi, a tam zaraz która z dziewek zobaczy i woła a to do obory, a to do piekarni...	Nędzny to haracz, mój panie Prawdziwe skarby znaleźlibyśmy dopiero nad Eufratem, gdzie pysznym, choć jeszcze słabym królom bardzo potrzeba przypomnieć czasy Ramzesa Wielkiego.	Ojcze! to wasze ostatnie słowo?	Proboszcz kłobucki. A wy kto?	Przysięgnij, że to ona!	To dobrze... Nie będę go potrzebował daleko szukać, bo właśnie chcę go spytać, jakim to prawem posyła wojsko w granice Rzeczypospolitej, której jest lennikiem, do wierności zobowiązanym?	To ją można przeprosić; ojoj, wielkie cuda... kiełbasy wianek posłać i kukiełkękukiełka	To królewskie lasy.	To przydomek, nadany mu przez nas w Lahorze. Przyjaciel całego świata wziął urlop, by iść ku swoim stronom. Powróci na dzień oznaczony. Kufer i tobół z pościelą każ mi przysłać; a jeżeli ciąży na mnie jakaś wina, spraw, by ręka przyjaźni odwróciła bicz klęski. Jeszcze jest tu coś niecoś, ale...	Zamków tam w pobliżu nijakich nie masz, gdyż wszystko tam jedna puszcza, przez którą niedawno przerąbany jest ów gościniec. Wsi i osad też nie ma, bo co było, to sami Niemcy popalili wskróś tej przyczynywskróś tej przyczyny (daw.) tej. fortecy, do której ciągnęliśmy przed oną nieszczęsną bitwą.	Zaprawdę jest to wielkie zło, że mając wojnę wodza nie macie... Przejechaliśmy ziem wiele, od Dunaju począwszy po Łabę i Odrę, a nigdzieśmy nie znaleźli ziemi, gdzie by knezia lub króla, albo wodza i głowy nie było. Sasi i Frankowie naciskają nas wszędzie, bronić się im trzeba albo, jak Obodryci, trzymać z nimi przeciw swoim, lub ze swoimi wiązać przeciw nim... Inaczej pójdą ziemie w niewolę... Czymże się to dzieje że wodza sobie wybrać nie możecie?...	Złodziejskie, czy nie złodziejskie, to dla mnie jest papier. Mnie chodzi o co innego, ja chcę, żeby stawiali domy, żeby budowali fabryki, robili ulice, urządzali komunikacje, przeprowadzali drogi! Ja chcę, żeby moja Łódź rosła, żeby miała pałace wspaniałe, ogrody piękne, żeby był wielki ruch, wielki handel i wielki pieniądz.	A co, strach cię obleciał?	A cóż mówicie, że na Majdanie nie ma nikogo?	A jak tatka kocham, najmłodsza córka Arona daleko odemnie piękniejsza... wygląda jak Rebeka na obrazku, który mi darowałeś... a po męzku... nikt mi nie dorówna. Ja bardzo męzki strój lubię.	A jednak Maison d’Or przypomina mi coś, o czym się dowiedziałem, że nie było prawdą	A nie ma. Na tydzień przed powodzią uciekła. Gdzieś się błąkała tymczasem po kraju. Nu, podziękuj panu i marsz do domu! Słyszysz?	A przecie pod Kraków szedł!	Ale któż ją przyniósł?	Artysta odpowiedział Nero.Kondycja ludzka rozumiesz mnie	Ba, nie daj się! Któż i tak mówił, jeśli nie waćpan, że miłosierdzia żadnego nad nią nie mam?	Byłeś na Palatynie, więc ja ciebie spytam, co słychać? Albo wiesz co? Odeślij lektykę i puszki z książkami, a pójdź do mnie. Pomówimy o Ancjum i o czymś jeszcze.	Będzie ocalony, droga moja, ale tylko na trzy miesiące, przez które pomyślimy nad tym, aby go wyratować bardziej skutecznie. Pani de Nucingen żąda czterech weksli, każdy po dziesięć tysięcy, podpisanych przez kogo bądż, aby ciebie nie narażać. Wytłumaczyła mi, jak należy je wygotować; nic nie zrozumiałam, ale p. Natan się tym zajmie. Przyszło mi zarazem na myśl, że Schmuke, nasz dawny nauczyciel, może nam być użyteczny: podpisałby z pewnością. Skoro dołączysz do tych czterech obligówoblig	Chętnie, ale mam dwa warunki.	Co mnie tam! niech o tym inni myślą... Mnie strach, by mi Szwedzi koni w rekwizycję nie zabrali.	Czemu mam wyjść? Ostawcie mnie w spokoju	Cóż ty tu robisz? z przerażeniem, oglądając jego kostium z góry na dół, z dołu do góry, unikając widoku twarzy.	Dawać prędko inną, bo nie mam czasu!	Dlaczego? dlaczego? Bo jest traperem, a traper na chwilkę zejść ze swego stanowiska nie może.	Dzień dobry, signoresignore (wł.) rzekła Bona uprzejmie	Gdy Bóg widzi istotę, cierpiącą niesłusznie, mającą do wyboru samobójstwo lub hańbę, wierz mi panie że Bóg przebacza samobójstwo, bo jest ono wtedy męczeństwem.	Gdzie jest Amelki flaszeczka z wodą kolońską?	Gdzież ona jest, Partridge?	Głupiś... czy ci kazuję bez mur? Stoi przy furtce i pyta się.	I co?...	I jeszcze słyszeliśmy, że z tego powodu wasza dostojność kazałeś odliczyć pewnemu oficerowi pięćset kijów, a przewodnika powiesić.	Ja, panie, rodem z Grenady i tam się udaję	Jakaś ty niedorzeczna, moje dziecko, ma się rozumieć, że ciebie miał na myśli.	Jan Jakub jest dla mnie głupcem, kiedy sili się wyrokować o wielkim świecie; nie rozumiał go i mierzył go duszą lokaja i parweniusza.	Jest	Jesteś taka cudna! Nie wypędzaj mnie!	Książę z bajki	Masz latarkę?	Moja babunieczku, wdzięcząc się odpowiedziała po cichu wnuczka	Możeż się skarżyć na mnie? Mimo wszystkich jego wybryków, wbrew królowi, z największą trudnością go doprowadziłam do najwyższego dostojeństwa.	Możliwe	Mój dobry Schmuke idzie w tej sprawie o śmierć i o życie, każda minuta oszczędza krew i osusza łzy.	Mówił memu mężowi, że zamierza zabawić w Paryżu rok i wydać w ciągu tego okresu sześć milionów.	Na mszę świętą zaś pojedziecie?	Na pocztę, proszę pani, przyjechał jakiś pan z daleka i chce widziéć się z panem doktorem.	Na przyszły poniedziałek.	Na włócznię i na ostrogi świętego Jerzegośw. Jerzy	Nic nie szkodzi, kolego Pij, bracie, zdrowo.	Nie mylisz się, cny rycerzu	Nie! Inne słowo.	Nigdy nie widziałem go wesołego, nawet na Tortudze. Ani cienia uśmiechu.	Nikt.	No?	O paszport go pytali! W ręce twoje, stolniku.	O, byle tylko nie kusił Boga jakąś kolejną zniewagą!	O, teraz! Słyszałeś? Złamała się gałąź.	Ojcze jużciż szatan jest prostym wymysłem?	Piąty rok	Podzielam twoje zdanie zamiast uczynić coś prawdziwie przyjacielskiego, podarowaliśmy mu tylko głupią książkę. Lecz żal spóźniony, bo póki ona żyć będzie, wuj Alberta powtórnie się nie ożeni, a my nie będziemy mieli sposobności obdarować go znowu.	Przecie pani nie może i nie umie powozić.	Przeszkadza mi ona i w Anglji tak samo, jak i we Francji	Przez cały czas przy ojcu byłeś?	Radzić nie będziemy całą noc Nie jesteśmy lunatykami.	Tak, panie; mam właśnie ożenić się z dziewczyną, którą kocham od lat trzech.	Taka doskonałość może przyprawić o rozpacz. Gdy pan tak mówi, ma się ochotę zostać na zawsze starym kawalerem.	W myśl owego ślubu, który szanuję, a który jest wszakże nieszczęściem  mego życia, skoro nie chcesz mnie widywać we dnie muszę żyć ciągle sam, bez żadnej rozrywki poza pracą, a jeszcze i pracy mi zbywa. Wśród smutnych i długich godzin, jakie pędzę, nasunęła mi się myśl, która mnie dręczy i którą zwalczam na próżno od pół roku: syn mój nie będzie mnie kochał, nie słyszy nigdy mego imienia. Wychowany w miłym zbytku pałacu Crescenzi, zaledwie mnie zna. W rzadkich chwilach kiedy go widuję, myślę o jego matce; przypomina mi jej niebiańską piękność, na którą nie wolno mi patrzeć. Fizjonomia moja musi się wydawać bardzo poważna, co dla dziecka znaczy smutna!	W podróży byłaby pani najpotrzebniejszą bratu...	Wasza wielmożność...	Wcale ładne oczy	Wczoraj mieliśmy tu pewnego gościa Topsawyer miał na nazwisko, może panicz go zna?	Wiem pani.	Wiem, myśli twoje nie były szczególne, ten sam bałagan, co zawsze	Więc ją kochasz?	Wstawię się też tylko za tobą, a Gebhr pójdzie na powróz.	Zobaczymy. Weź ten pierścień, dar mego przyjaciela Colignaka i zanieś go do Żyda. Zaliczy ci na niego, jak sądzę, około tysiąca pistolów.	Żałoba
Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Choćby całe piekło sprzysięgło się, oczekiwać go będę z niezmrużonym okiem.	I ja tego chciałem, bo jak Bóg na niebie, jeżeli zrobi ci co złego, zabiję go.	Tak, powiadasz, że teraz wszystko robi jedna służąca ale pytanie, czy nie można by zrobić tego lepiej. Wówczas, kiedy jeszcze nieboszczka Chrystyna przykładała rękę do wszystkiego wówczas gospodarka była może nieco inna. Nie ma też nikogo, kto by się zajął dzieckiem... bo do Lizy nie mam zaufania, a ty także nie możesz go ciągle pilnować. Ta odrobina strawy i drobna zapłata, dziękować Bogu, nie zubożą cię chyba, a gdy wszystko pójdzie tak jak należy, ten mały wydatek przyniesie sowite zyski.	A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś	Zostawiłem go tam, gdzie leżał. To coś nadprzyrodzonego, żeby listy w ten sposób przychodziły do ludzi. Gdyby chociaż okno było otwarte lub uchylone, to nie mówię; lecz gdzie tam, wszystko szczelnie było zamknięte. Panie, strzeż się, w tem jest jakaś nieczysta siła.	Tym lepiej! Będziesz pamiętała na przyszłość! Nie stójże tak bezczynnie! Kładź mi zaraz to wszystko do paczki!	Jednego się tylko boję, oto, że Baśka naprze się do Kamieńca, żeby być przy mnie. Skóra mi cierpnie, gdy o tym pomyślę, a jak Bóg Bogiem, będzie się napierała.	Szydłowiecki, skocz no do mojej izby, bo mi nie warto po schodach łazić, i przynieś opończę; chłodny wieczór, a mnie kaszel łacno się ima.	A w który kieliszek?	Chciałem prosić, by... pan profesor zechciał zakomunikować pannie Łucji, że inicjatywa mego tu pozostania wyszła od pana i że postawił pan to jako warunek swego wyjazdu do Warszawy.	Czy to już wszystko, eminencjo?	Dom to Pański, dom to silnie zbudowany: mocno spoczywa na skalnej podwali	Głupie gadanie! Co tu będziemy czas tracili na żarty, Podlesie kupiliśmy, jest nasze i pozostanie, a komu się to nie podoba, niech idzie z Bogiem i omija nas z daleka. No, czego jeszcze czekacie?...	Jeśli rząd, jak pan dajesz do zrozumienia, polega na oszustwie, gwałcie, zdzierstwach wszelakiego rodzaju to nie ma obawy, by ta pogróżka mogła mieć jakiś dotkliwszy skutek. Znajdziemy jeszcze sporo ministrów i gubernatorów prowincji, z których tworzyć sobie będziemy mogli niezliczone rządy. Chciałbym jeno, by na miejsce obecnych zjawili się inni. Nowi nie mogą być chyba gorsi od dawnych, a któż wie, czy nie byliby nawet trochę lepsi?	Na wszystko, rozumiem, ale chyba nie na to, ażeby przekręcano myśli pani. Przed chwilą była u mnie osoba, z którą pani na górze rozmawiała o samodzielności kobiet...	Pan widzieć musisz, jak ja pan sam to musisz widzieć, że król nasz kochany się nudzi.	Pani to chyba jest święta	Panie dzisiaj ci szarzy ludzie zanadto uświadamiają sobie życie na samym już wstępie. Znają nie tylko maksimum tego, co osiągnąć mogą, ale i to całe morze małych fałszów, lichych komedii, mizer­nych podstępów, aprobowanych podłości, jakie przepłynąć muszą. Cel ich niezbyt pociąga, a droga nazbyt odraża. I to jest tragedią szarych ludzi.	Powiedzmy od razu: na trzy lata. Tylko jego świątobliwość mógłby oddać w ciągu roku piętnaście talentów, ale nie młody książę, który co dzień musi przyjmować wesołych szlachciców i piękne kobiety... Ach, te kobiety!... Czy prawda, za pozwoleniem waszego dostojeństwa, że książę wziąłeś do siebie Sarę, córkę Gedeona?	Sądzę że przynajmniej dla pani, panno Klaro, to, co powiedziałam, nie jest niespodzianką? Wszakże od kilku miesięcy rozmawiałyśmy o tych sprawach.	To być nie może, panie złodzieje nie zostawiliby pieniędzy.	To pan skojarzyłeś to małżeństwo?	W istocie powinna by księżna zniżyć mur bodaj o kilka centymetrów, to by wystarczyło. Trzeba w tych sprawach umieć brać się do rzeczy. Zapach wanilii, którym rozkoszowaliśmy się przed chwilą w pysznych lodach księżnej, pochodzi z rośliny, która się zowie wanilią. Ta wydaje wprawdzie równocześnie kwiaty męskie i żeńskie, ale obecność jakby twardej ścianki między nimi uniemożliwia wszelką komunikację. Toteż nie było sposobu uzyskać z niej owoców aż do dnia, w którym młody Murzyn, rodem z Reunionu i nazwiskiem Albins (co, nawiasem mówiąc, jest dosyć komiczne dla czarnego, bo to znaczy „biały”), wpadł na pomysł, aby za pomocą małego cięcia ułatwić stosunki rozdzielonym narządom.	A Stromboli?	A ja tylko tego nie rozumiem skąd Maximus miał tak dokładne wiadomości o Piktach, przebywając w Galii.	A jak ci będzie jeszcze gorzej?	A jużciż? a gdzież mam być? spokojnie odezwała się Marysia.	A może, dla wiadomych im przyczyn, chcą oddalić stąd sir Henryka.	A w Warszawie mości książę?	A więc bez przyzwolenia!	Ach, panie Spilett! Jak ja pana podziwiam, jak ja panu zazdroszczę!	Ale z kim? Z kim?	Ależ ja schodzę, aby...	Bo ja jestem i Pieszczota	Bo przecież jaśnie państwo bez kucharza obejść się nie mogą. Bierzcie te rzeczy na górę	Cicho, baby! ot, czas znalazły na swoje babskie kłótnie. A do roboty! Co stoicie tutaj? Patrzcie, gęby rozpuściły. Tfu!	Co? Ten ślub?	Czyń, jak chcesz gdyż bogowie dali ci mądrość godną członka najwyższej rady.	Cóż my wiemy o bogach?	Diabeł	Do rabina waszego, panie Witebski.	Dziesięć i ty tak samo.	E, gdzie byśmy się ta o byle co przemawiali! Nie latami człek się starzeje, inoino (daw.) zmartwienie.. Ja bym was zaprowadził do mojej chałupy z dziurawą strzechą, co deszczówka jak bezbez (gw.) sito z dużymi otworami. dzieciom prosto do łóżka leci. Ja bym wam kazał słuchać, jak te siedem Chrobaków jeść wołają abo ze zimna zębami klekocą. Ja bym wam...	Gdzie? Co chcesz powiedzieć? Łódź przyniesiona prądem?	Gerai, Marcele, labai gerai!	Inne czasy, dziadziu.	Inne zasady aniżeli gdzie?...	Ja ciebie wcale nie rozumiem!	Jakie listy?	Jeszcze nieskończone, nieskończone rachunki! Jeszcze żyje, jeszcze nie umarł, jeszcze przed nim i przed nami lata stoją otworem. Nażre się pychą, natka zaszczytów adwokacki syn z Ajaccio	Jutro rano, skoro świt, Senderl, wymknę się po cichu z domu. Będę na ciebie czekał koło starego wiatraka. Nie zapomnij, Senderl, jutro o świcie. Pamiętaj!	Kochana Jane znajduję podobieństwo pomiędzy oczyma Davy i małego.	Książę wojewoda...	Księże profesorze, mówię z księdzem o tej sprawie zupełnie poufnie, nieprawdaż? Bo mówi się o tym, żeby do Tourcoing posłać księdza z mego departamentu. Wiem z dobrego źródła, że wysuwają na pierwszym miejscu nazwisko księdza Lantaigne, rektora seminarium. Nie jest wykluczone, że zażądają ode mnie poufnej opinii o tym kandydacie. Jest on zwierzchnikiem księdza. Co ksiądz myśli o tym?	List wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. do pana atamana koszowegokoszowy	Moje sery są w najlepszym gatunku, a pomarańcze mają cienką skórkę.	Mów!	Mądre bestie!	Na jakim koniu?	Najjaśniejszy panie jeżeli tylko nie za późno.	Naści... masz... chlaj!...	Nic. Sucha noc. Niech tam sobie powiszą do rana	Nic. Teraz powinieneś wziąć na przeczyszczenie. Nawet	Nie chcę.	Nie gniewaj się, panie, ja tylko tak na żarty powiedziałem	Nie przerywaj Bądź, Różo, choć raz dobra i zaśpiewaj nam irlandzką piosenkę, wiesz.	Nie sprzeczam się i ja też, że prawda i sam takową myśl miałem, jeno u mnie pierwsza rozwaga, a gęba potem.	Nie widziała pannuncia? Miłościwy król samopiątsamopiąt (daw.)	Nie, ale żeby Karolka nie zepsuła. Lepiej nie ruszać.	Nie, nie...	Niech żyje!	Nieprawda!	No widzisz! A teraz musisz postarać się zasnąć. Już późno.	O, ciekaw jestem czego mnie ksiądz będzie najpierw uczył? Chciałbym zacząć jak najprędzej, jestem spragniony wiedzy.	Oczywiście. One są zawsze takie same.	On wymagał	Ona mnie kochała.	Pan krakowski.	Panie Baryka!	Panie poruczniku, proszę na zabawę	Panna Joanna jest damą klasową i osobą przyzwoitą, która nigdy nie pozwoliłaby się całować panu Kazimierzowi.	Paskudna rzecz. Przyjeżdżaj zaraz! Ja tu głowę tracę.	Pewnie, że nie radby, ale czy starowina podoła? On i jego pomocnicy idą prostą drogą, a królowa przez manowce i na przełaj; rychlej więc ona niż oni celu dosięgną.	Podziękuj lepiej Panu Bogu!	Powiadasz, że w śniegu?	Powiesiłbym się po raz drugi, bo raz już się wieszałem	Salters, ładujże prędzej!	Skąd przybywasz, moja damo?	Szkodzi, bo ludzie się z mamy śmieją.	Tak uczynię!	Toć siłą ich nie wiodłem! Sami się zacięli.	Ty możesz być nawet i tak wielkim...	Waść wdowiec?	Wczoraj w nocy.	Wszystko jedno. Nie o mnie tu idzie. Jestem tylko ojcem nieszczęsnego dziewczęcia, które nabraliście tak nikczemnie. Możesz się nadymać, młodzieńcze, a ja ci powiem, co myślę o tobie! Powiem wszystko, gdybym miał skonać nawet!	Wyjeżdżam Wyjeżdżam na długo i daleko.	Zapaliłam, ojcze. Wybiła właśnie czwarta.	Zaśbyzaśby (gw.) dla. biednego narodu!	Łaski tu z naszej strony rzeczywiście wiele, bo pan pogardził naszą gościną w Ludwikowie, a my pańską przyjmujemy.
Mówiłam, że jestem sama lecz to nie znaczy, abym i ja nie miała znajomości w wyższych sferach: lecz cóż z tego, oni sami drżą przed kardynałem; królowa nawet nie śmie się opierać strasznemu ministrowi. Mam dowody, że najjaśniejsza pani, pomimo dobroci serca, zmuszona była oddać na pastwę zawziętości Jego Eminencji, tych, którzy jej służyli wiernie.	Żeby nie! Robotą tylko tu i żyj! Ja u państwa jedna, a kucharka druga, więcej nikogo niema; ani furmana, ani lokaja nie trzymają. Pan stary, ciągle książki czyta; pani ze złości, że pan stary, czepia się tylko do wszystkiego i jak sroka skrzeczy: wszystko jej źle, niezgrabnie, to za prędko, to za pomału, to za zimno, to za gorąco... Dziecisków aż troje, i nieznośne takie, że niech Pan Bóg broni! Goście prawie nie bywają. Ot, tylko jak ten koń w dreptaku, od rana do wieczora kręć się i kręć się, a ciągle to samo... dobrego słowa nawet nie posłyszysz, ludzkiej twarzy nie zobaczysz... żeby tę wieś djabli wzięli! w mieście lepiej!	Nie Nie możesz. Byłeś nim już wystarczająco długo. Posłałeś wiele statków i wielu dobrych ludzi na dno morza. Resztę życia musisz spędzić jako spokojny rolnik. Rekin czeka. Nie marnuj dłużej jego czasu. Zdecyduj się.	Droga Klu-Klu, nie ja, a wy powinniście się gniewać. Gdyby nie ja, żyłabyś spokojnie w kraju Bum-Druma. Przeze mnie odbyłaś podróż w klatce z małpami, przeze mnie siedziałaś w więzieniu. Przeze mnie zaczęłaś myśleć o nieszczęsnych reformach.	Ale, si vis pacem, para bellum dlatego wojsko potrzeba wotować, ekwipować i wzmocnić. Co to za szkoda, żeś się acan dobrodziej nie starał o poselstwo ze swej ziemi... byłbyś nam tu bardzo użytecznym; przy jego miłości kraju i zdolnościach...	Jeno przyjdź, a nie pożałujesz. Bojaszbojasz (gw.) pamiętać. to kajkaj (gw.)	Bynajmniej. Jestem człowiekiem prostym. Proszę zobaczyć W tej chwili mój puls nie bije ani szybciej, ani słabiej. Wiem, że to koniec mojej drogi i dalej już nie pójdę. Panie hrabio, chcę już tylko spokojnie spocząć na łonie śmierci.	Nie.	No, przecież tak młody liryk przetłómaczył to, co Krasiński przed nim przełożył: I tem umieram, że umrzeć nie mogę...	Tymczasem... nie. Co dyrektor pije?	Zaraz pewno i tamci chłopcy zjadą, ale czy też wszyscy staną znowu u nas, Bogu Wszechmogącemu wiadomo... Od Soraczka jakoś żadnej wieści nie ma...	Nie wiem i nie chcę wiedzieć. Bodaj ją piekło pochłonęło!	Kto wie, czy oni już tego nie spostrzegli i czy właśnie nie dlatego strzelają	Tego ja nie wiem, ale zdaje się, że jego tylko co nie widać. Wyjdźcie na podwórze, a pewnie się z nim spotkacie...	Żebym tylko robotę miała. Nie wytrzymam bez pracy. Teraz, tutaj, dzień mi się rokiem wydaje! A tam oni mnie, ja ich nie rozumiem. Boję się odezwać, tak oni jacyś inni.	Ale nie przyjmuje mnie, gdy chcę go odwiedzić	Wszystko tam przeżył: oświecenie, czynienie cudów, ekstazę, wszystko. On nie twierdzi, że te rzeczy się tam nie dzieją.	Nie mam ojca, nie mam nikogo. Nikt nie przyjdzie.	Doprawdy, nie potrafię panu należycie się odwdzięczyć.	Po drugie, widzi pan, że ona się puszczała, to przez nieszczęście, źli ludzie ją skrzywdzili i temu ona nie winna. Ale żeby ona teraz nade mną chorym płakała, a do wielmożnego pana chodziła, to już byłaby taka szelma jak wściekły pies, co to tylko zabić, ażeby ludzi nie kąsał.	Ja mężem Lawinii!? Uszom moim nie wierzę! Ach! Powtórz mi to tysiąc razy.	Mało to dziewczyn! A dyć w każden czwartek ino wypatrują po wsi, czy swaty od was nie idą do której...	Nie bój się, doczmenie, pójdziesz i ty, niedługo będzie i twoja kolej. Siedź, kiedy ci dobrze.	Nie mam czasu.	Musi przez całą zimę chodzić do szkoły! Uczy się czytać i pisać, co nie jest rzeczą łatwą. Gryzienie rysika pomaga trochę, nieprawdaż, generale?	Co ty, Nanon, jeszcze cię nigdy nie widziałem taką? Co tobie wlazło w głowę? Czy ty tu jesteś panią? Dostaniesz tylko sześć kawałków.	Młodzik ten drwi z bogów i cudów, wchodzi do obcych świątyń, buntuje lud... To nie są małe rzeczy!...	Zdaje mi się, Tom, że z ciebie nigdy nie będzie porządny mężczyzna	Hm! I żeś to waszmość sam sobie tego nie rememorował, to czysty fenomen...	Lepiej, żeby pozostał przy mnie, bo pani nie lubisz słuchać prawdy i bierzesz ją zawsze za obrazę.	Potem opowiadają różne historyje o tym parostatku. Mówią, że jednego z pasażerów, co zbłądził w jego głębokościach, jak pijonier w lasach Ameryki, nie można było nigdy wynaleść.	Klu-Klu przysięga, że nic więcej nie powie.	Ej tracą, tracą! co tam tracą! Czy to właśnie wierzyć ludzkim plotkom? Kto miał łeb, to go nie stracił, a kto miał tylko połowę, to i niewielka szkoda. Co to tracą! jak tracą! A żeby i tracili, czy to jéj wina? czy ona może im zabronić, czy co? Ot, piękna i dobra, jak anioł, i kwita!	Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	To jest trociczka wydająca najczystszy kwasoród, czyli tleń, jak go tu nazywamy; to tak dobrze, jak gdybyś wypił butelkę najlepszego szampana. Tylko poczekaj chwilkę; może ci w głowę zajdzie, bo to strasznie mocne, ale tym lepiej, opowiesz mi dalszy ciąg twej historii w mniej smutnym tonie...	Szwejku jeśli stanie ci się jeszcze coś podobnego, to będzie z tobą źle.	Wielu świadków widziało je, jak się tam zakradały; wzbudziło to podejrzenia, zaś straszliwe wypadki rychło ich prawdziwość potwierdziły. W szczególności udowodniono, że dzięki mocy, jaką przez to osiągnęły, spowodowały one straszliwą burzę, która spustoszyła całą okolicę. Prawie pięćdziesięciu świadków zeznaje o tej burzy, a można by ich mieć tysiąc, gdyż wszyscy pamiętają jeszcze tę klęskę, od której wszyscy ucierpieli.	Cóż to znaczy?! Jak śmiesz tak szarpać za dzwonek! Czegóż chcesz?	To palto pochodzi ze wsi. A jak się nazywa ten znajomy?	Otóż wyraziła się w ten sposób dlatego, że proboszcz jeździ ciągle z jednego misyjnego zgromadzenia na drugie. Wyrażenia „osławiony” użyła zamiast „sławny”... Była to zatem gorąca pochwała! „Osławiony dlatego, że się puszcza!”... Ha, ha!	Frycku! Daj mi twego konia... na godzinę! I jeszcze coś... tę rusznicę! Ja ci duszę dam za to!	Czyś pani potępiona niesłusznie, niewinna lub męczennica to jeden powód więcej do błagania Boga; i ja sam modlić się będę za ciebie.	Dzięki listowi z Elby, pisanemu do ciebie, ojcze. Znalazłem go w kieszeni wysłannika. Gdyby ten list wpadł w inne ręce, już byś był rozstrzelany, mój ojcze.	A kiedyż to Felek przyjedzie na wakacje?	Co to za człowiek?	Pewno Gede go podjudził	Po co ty to gadasz, Fryc!...	Otóż to jest zwyczaj godny naśladowania pretekst. cukier rzucać do niego.	Owszem, Bergotte był również Czy pan go zna?	Jakim? tym co się na naszym dworze wychowywał?	Pan idzie się bić?	Zbiegowisko jakieś. Co się tam dzieje?	Ale kimże ty jesteś, abyś sobie uzurpował prawo do władzy nad istotami wolnymi i myślącymi?	Na cóż ci zresztą mówić mam, co myślę o tym przedmiocie. Przeczytaj moje artykuły.	Prawda, oznaczyłam... Ale gdyby tak wielka suma robiła mi różnicę?... Pomyśl tylko: jaki ja ogromny dom prowadzę...	Jak on wygląda?	Nawet według naszej umowy wszystkie one już należą do pana	Co znowu? Przecież zawsze mówię ci prawdę...	Sam mówiłeś przed chwilą, że na prawdziwego magnata.	Coś nakształt tego, odpowiedział całując rękę starca.	Już niedaleko... Chorągiew za miastem stoi, a my tu... i Charłamp z nami.	Pewnie, kotku, on taki dobry człowiek.	Czego chciało od ciebie owo straszydło morskie?	Jakato z ciebie będzie gospodyni!	Teraz możem pogadać z sobą	A co?	A gdzie będzie spał Mendele?	A jakież prawo miałeś je tam trzymać?	A kto mówi?	A można z nich robić udźce i kotlety?	Ale żeś ty tragiczny dziś wieczór!	Ba, jedna pigułka...	Beczka!	Biada mi!	Cierpliwości, panie!	Co mianowicie?	Co pan mówi?	Czy pan ma jakie wytłómaczeniewytłómaczenie	Czy są w Genewie?	Dobrze gada!	Dużo zapłaciłeś za łąki?	Głusi jesteście?	Ja, z pewnością...	Jestem tego z góry pewien.	Jeszcze my żyjemy!	Kazałem otworzyć wejście na pokład.	Musisz zapakować mnóstwo specjalnego pieczywa Konkretnie sucharów. No i wołowinę w puszkach. I kotwicę.	Mów, jakiej?	Niech pamięta.	Niech pani ze mną zostanie!	Nieważne. Tymczasem przypuścimy atak na większą twierdzę.	Od czasu kiedyście, panie, ruszali na Almirodów.	Ostrygi na kredensie?	Pani jest ładna	Spełnię sto i jeden.	Ten człowiek zna mowę galanterii francuskiej	Ten młody człowiek jest zdumiewający	Trzydzieści minęło.	Ugi, būdavo, jeigu kas mokslinyčioje išsitaria lietuviškai, tai jam rėždavo linijalinija valkata, bastūnas., su parašu „nota linguae”.	Wąż.
Temu, że w tej chwili czuję się zdolnym umrzeć, nie narażając się zbytnio na śmieszność. A któż mi ręczy, czy za dwa miesiące, po długim pobycie w tej wilgotnej kaźni, będę tak samo nastrojony? Przeczuwam odwiedziny księży, ojca... Nie może być nic nieznośniejszego. Trzeba umierać.	A, teraz się nie dziwię, że macie takie wspaniałe inwentarze...	„Otrzymałem dowód twej życzliwości. Na razie nie mogę rozstać się z obecnym towarzystwem, ale muszę odprowadzić ich do Simli, po czym spodziewam się spotkać znów z tobą. Rzecz to przykra towarzyszyć gniewnym jegomościom. Wracaj tą samą drogą, którą przybyłeś, a zdybiesz mnie. Wielce jestem zobowiązany za korespondencję spełniającą moje przewidywania”.	Pamiętasz, com ci kiedyś mówił, że sprawy o zwalenie testamentów prawie zawsze się wygrywa dlatego, że atak jest zwykle energiczniejszy, niż obrona, że na zwaleniu zwykle osobiście komuś zależy, a na utrzymaniu, nie. Na świecie do wszystkiego można się przyczepić, bo choć co jest zgodne z duchem prawa, zawsze niemal, w mniejszym lub większym stopniu, nie czyni zadość jego literze, a sądy muszą trzymać się litery.	Och, stryju byłam pewna, że stryj mi nie odmówi! Ja przecie literalnie nie mam do kogo udać się o radę, o pomoc!	Odczep się pan od mojego parasola i mnie daj święty spokój. Czy nie widzi pan, że mży i zaraz zacznie znowu padać?	No, żeby przewozić te tapa-boys na inne perłowe wyspy Zaobserwowałem, że te jaszczury nie mogą się same przedostać przez pełne, głębokie morze. One potrafią przez chwilę płynąć, a potem chwilę dreptać po dnie, ale na dużej głębokości jest dla nich zbyt duże ciśnienie. One są bardzo miękkie, wiesz? Ale gdybym miał statek, na którym można by dla nich zrobić taki tank, taki zbiornik na wodę, mógłbym je rozwozić, dokąd bym chciał, see? I one by tam szukały pereł, a ja bym do nich jeździł i dowoziłbym im noże i harpuny i inne potrzebne rzeczy. Te biedactwa tak się w tej Devil Bay roz... rozprosiły, nie?	Wasza książęca mość! Oni to chcą wyjść, a ja nie; Bóg mi świadek, nie przyszedłem się tu chwalić ani swych zasług przypominać i jeżeli o nich wspomnę, to jeno dlatego, żeby nie było supozycjisupozycja (z łac.) mniemam przeto, że w dziele rycerskim nie jestem gorszy od innych. Jednakże co innego jest męstwo, a co innego szaleństwo. Skrzydeł nie mamy, a ziemią się nie przedostaniem	O!... ty jesteś sprawiedliwy dłużej już nie wytrzymam, lękam się, iż sił mi zbraknie w chwili walki, gdy będę musiała wyznać moją wiarę; wysłuchaj więc błagania kobiety, przywiedzionej do rozpaczy. Oszukują pana, nie wierz im, tu chodzi o co innego, ja tylko o jedną łaskę proszę, a jeśli mnie wysłuchasz, błogosławić cię będę na tym i na tamtym świecie.	Bodajbyś miała słuszność... Ale na wszelki wypadek już nie ręcz za nikim... Zresztą mądrość życia polega na tym, ażeby brać ludzi, jakimi są: podstępnymi bydlętami, bez których nie możemy się obejść.	A ja chciałabym wiedzieć, co się dzieje z moją siostrą, której dziesięć lat nie widziałam...	Ba!... nie boję się i stamtąd mnie wydostaniecie	Nie męcz mnie, Kasiu, wiesz, jak bardzo cię lubię. Ale mówię ci... uważam za swój obowiązek powiedzieć, chcę być uczciwa... Przysięgłam jemu i sobie, że nigdy do ciebie nie wrócę...	A prawda! poznaję go po nosie, który mu spod hełmu sterczy. Dobrze, że przyłbice wyszły z mody, bo ten rycerz nie mógłby żadnej zamknąć; ale on i tak osobnej zbroi na nos potrzebuje.	Któż panom zaręczy, że nie znaleźlibyście więcej takich wyjątków w piwnicach i za kontuarami. Poszukajcie.	Pewno, że nie consiliumconsilium (łac.)	Powiedz, Madziuś, temu staremu panu że ja jestem chemik i dyrektor zakładów przemysłowych... Nie żak!...	Hale, hale! Widzę, do czego waćpan zmierzasz; udajesz, że cię to nie obchodzi, bo chcesz by okup był mniejszy.	Jeśli nie przejdzie, to może przejedzie Tfu! Co za jakiś przeklęty kraj! Ale że przynajmniej na dobrej jesteśmy drodze!	Już nic nie chcę... Nie pojadę za granicę...	A ty ślepy jesteś? Nie widzisz?	Bo i sama kulasów nie żałuję!	Dorian Gray się zaręczył	I zeszli się w istocie?	Idźcie precz! Nie wpuszczę i amen.	Jeśli pani będzie żyć tak, jak żyjesz, za trzy lata staniesz się wstrętna	Możliwe. Nie zamierzam zaprzeczać ci twojej urody.	Mówiąc po prostu, zastanowi się pani, droga pani Hanko, nad pytaniem: „Gdzie na jej miejscu ja bym schowała ten papier?...”.	Narodowi głodowanie nie pierwszyzna!	Nie jestem towarem do sprzedania, mój stryju	Nie powiem, siostro wikario.	Nie wolno tracić czasu na wymówki. Beppo zaniósł okup. Jutro, może jeszcze dziś będziesz wolna!	Nie znam.	Schönschön (niem.) ciągnął, nie zmieniając tonu. dodał zagadkowo.	Tak. Biorą od nas fortepian, tatko wyrobi salę refektarską... A pan, złoty panie, zajmie się urządzeniem...	Widzisz, teraz ty się zadumałaś. Płaczesz?	Co? chcesz pani wiedzieć? o to w tej dziewczynie szpetnie się zakochałem!	Doskonale; więc zrób mi tę przyjemność i zapoznaj mnie z państwem Foullepointe! Daję słowo, szalenie byłabym ciekawa przekonać się, jakich sposobów używa ta kobieta, aby tak umieć utrzymać miłość swego męża. Czy długo żyją już z sobą?	Kiedy miałbyś, to mów! Nie słuchałeś mnie nigdy, może ja cię posłucham!	Bój się Boga! Więc po cóż do mnie przychodzisz?	Krzyczże sobie, kiedy ci się to podoba	Młodzi ludzie są mądrzy żenią się wcześnie: to jest zdrowe i zapewnia długie życie.	Na dwór ci się chce to darmo	Nic. Jeść mi się chce.	Nie tacy tu już zęby zbierali!	To on Ujrzysz, mój drogi, postać, jaką przybiera Opatrzność, kiedy się objawia poetom. Nim będziesz oglądał w jego chwale Dauriata, księgarza-światowca, ujrzysz księgarza z Quai des Augustins, księgarza-lichwę, kupca starzyzny literackiej, normandzkiego eksprzekupnia sałaty. Przybywaj, stary Tatarzynie!	Ależ tak, mój kochany Czytaj na przykład książkę Allana Kardeca o Genezie, cudach i przepowiedniach... To już nie Biblia!... to wykład astronomii, geologii, biologii i psychologii. Z jaką bystrością tłomaczy on cuda Nowego Testamentu... A jak pobłażliwym jest dla legend Starego Testamentu, które w dzisiejszym człowieku budzą uśmiech politowania.	Co by zaś markotno miało być! Ino, że od was trzeba mi iść, na swoje...	A więc to prawda że napisano historię moją i że Maur jest jej autorem.	On już nie zapoluje nigdy w życiu Ale i Akela jakoś zamilknął już od dłuższego czasu.	Tak? Doskonale, mój Dawidku. W takim razie wypada, bym ci opowiedział coś niecoś o twym losie, przynajmniej tyle, ile potrafię. Gdy matka twoja zeszła z tego świata, a twój rodzic (prawy człowiek i chrześcijanin) zachorzał śmiertelnie, poruczył mi wówczas w opiekę pewien list, który, wedle słów nieboszczyka, stanowi twoje dziedzictwo. „Skoro umrę...” „...gdy dom będzie oddany w zarząd, a ze sprzętami postąpicie według rozporządzeń testamentu...” (wszystko to zostało wykonane, Dawidzie) „...wręcz memu chłopakowi ten list i wypraw go z nim do dworu Shaws, znajdującego się niedaleko od Crammondu. Jest to miejscowość, z której pochodzę...” „...i słusznasłuszna tak mówił twój ojciec	To jest właśnie ta opowiastka, panie Bondy. Zaczęło się od tego, że łowiłem perły na Tana Masa... Albo gdzieś tam. Yeah, to była jakaś inna wyspa, ale to jest na razie mój secret, młodzieńcze. Ludzie to straszni złodzieje i człowiek musi uważać na to, co mówi. I kiedy ci dwaj przeklęci Singhales odcinali pod wodą shells z perłami...	Zatem kochasz go tak, że przekładasz go nad wszystko?	To ci go odeślą Dałem polecenie, by wszystko, co przyjdzie, tu odsyłano.	Co náma! Abo nam to potrza złota	Chciałbym jutro już ruszyć!	Co mi tam jakiś niedorzeczny regulamin, przez który zniszczyłam nowe rękawiczki.	Co wiedzieć?	Co?	Jam to jest Wiślimierzowa rodzona siostrzyca. Imię me Zdrada.	Owszem, miałem; nieście mnie prędzej! prędzej!	To go sobie zostawisz. Po wsiach noszą takie płaszcze. Potrzebujesz spodnie i kapotę. Jak tylko zbębnimy dla ciebie te cywilne łachy, to mundur i spodnie sprzedamy Żydowi Herrmanowi w Vodnianach. On skupuje takie skarbowe rzeczy i rozprzedaje je potem po wsiach.	Zginąłem! postawiliście mnie na wprost słońca.	A dokądże pani tak dąży?	A jutro, no, no.	Aha, lepiła tu przed chorobą twój wizerunek z chleba na prezent.	Brawo, pan mówi o Barskiej i Rudeckiej. Tak?	Będziesz miłował nieprzyjacioły twoje	Czekałem na was, bych przedzwonić pałą po łbie świntuchowi!	Dziękuję panu, doktorze! Ocaliłeś mi życie.	I będziemy przyjmować go u siebie?	Jednakowoż mogę jechać. Zaręczam za powrót pomyślny.	Jestem... jestem... nr 27.	Jesteśmy tu szpiegowani prawda?	Kaip kunigėli neminavoti? Ak, kunigas ir dabar seki jo žodžius, kaltini vaikiną tame, kame patys kaltesni esate. Teršėte ir kitus naujus lietuvius, kurie tik tuomi kalti, jog myli savo tėvynę.	Mamy cały gotowy zastęp kilkunastotysięczny, który pójdzie z nim do Pragi, na pole boju... i wywalczy mu koronę...	Mówił, mówił, tam Pan, tam...	Niczego?	Niech czeka!	Niemożliwe!	O tak, byłam tutaj, a was jak miotłą zamiótł	Oczywiście.	Oui, justement!Oui, justement! (fr.) przemówił suchym głosem.	Pan był paszą z iloma ogonkami?	Re-zeda.	Samochwał!	Stanko... widzisz ty? ŻydyŻydy	Szanowny pan jesteś zdecydowany dać dziewięćdziesiąt tysięcy rubli za tę ruderę?...	Słuchaj, pójdziemy razem z tobą!	Słyszycie dzwony?	Ta opowieść ciebie dotyczy, Mały Bracie	Tak sądzicie, miłościwy królu?	Waćpanna masz większą ochotę iść pod tę komendę...	Wie	Will, zabaw Toni, słyszysz, próżniaku!	Woda ich zmyła.	Wybornie.	Za czym? No... za wszystkim... za krajem...	Zatem cóż zamierzasz uczynić?	Żona jego śpi na rozdrożu
To wcale nie jego wina, moi panowie Nierozsądek był po mojej stronie i nawet były chwile, gdy już czyniłem sobie wyrzuty, że to ja przyczyniłem się mimo woli do niechybnej śmierci rybaka. Ale barwa tych fal odmętu była tak niesamowita, tak uspokajająca, przy tym morze wyglądało jak wzorzysta koronka dziergana misternie jedwabiem z błękitu. Otóż nie obawiając się niczego, zapragnąłem odszukać jakieś nowe barwy w tej przestrzeni zalanej pianą i światłem. Z tej to przyczyny posuwałem się coraz dalej, coraz dalej. Mój stary rybak doskonale przeczuwał grożące niebezpieczeństwo, nawet czynił mi uwagi, pragnął koniecznie powrócić do wyspy Jura, ale ja zupełnie się na to nie zgodziłem i nie słuchałem rozumnych przestróg. Tym sposobem wpadliśmy w sam wir odmętu! Niespodziewane uderzenie skaleczyło mego towarzysza, który tym sposobem nie mógł mi już pospieszyć z pomocą, i gdyby nie opatrznościowa interwencja statku Glengarry, gdyby nie poświęcenie kapitana, gdyby nie uczuciowość pasażerów, przeszlibyśmy obydwaj, ja i mój towarzysz, do tradycji ludowej i teraz zaliczano by nas do ofiar pochłoniętych odmętami Corryvreckan.	Wywiozłem to paskustwo, krótko odezwał sięPoręba, i ręczę, że się jej nie zechce tu drugi raz przyjechać...	O ile wiem, to będą wszyscy. Nie widzieliśmy się całe trzy tygodnie.	Doskonale to wiesz, Henryku, że sam nie wierzysz w nic z tego, co mówisz. Gdyby Dorian Gray zmarnował swe życie, nikt nie cierpiałby więcej od ciebie. Jesteś znacznie lepszy, niż się przedstawiasz.	Nie śmiej się, arcypasterzu. Nie zapominaj: rira bien qui rira par derrièrerira bien qui rira par derrière (fr.)	A znowu dziś, inom wybiegł z rana przed wrota, patrzę ku Modlącej Królewnie, moi ludzie... a to co nowego? Ktoś stoi na szczycie. Z takiej dalekości nie mogłem nic rozeznać, więc biegnę w te pędy ku skałom, bo odkądeście mi powiedzieli o tych wielkich rzeczach, wciąż ino się trapię i wszystkim się niepokoję. Łaska boska, że mam oczy bystre, poznałem rycerza ze Żlebu, zanim on mię dojrzał. Rękoma się od jasności zasłonił i rozpatrował się pilno a długo na wsze strony. Tedy pomyślałem, że was muszę prosić, abyście mnie ze sobą brali, ilekroć idziecie do jaskini.	Jak to? To pan hrabia nie wie, gdzie się znajduje dom, który chce kupić?	Żydom w piecach pali, czasu nie ma, to i nie dziwota!	Nie I o to pytałem, lecz odpowiedzieć, jak zapewniła mnie, nie mogła.	Pozwól im podejść blisko kwadrans drogi oddziela nas od miasta. Więcej to czasu, niż potrzebujemy, ażeby się zastanowić; jeżeli stąd się wyniesiemy, nie znajdziemy już nigdzie miejsca, równie odpowiedniego. A oto właśnie, moi panowie, mnie teraz przychodzi do głowy myśl doskonała.	Jak się masz, Wickfieldzie! Opowiadałam właśnie twej córce, jak dobrze wyszłam, nie słuchając ciebie i sądząc, że rdzewiejesz w swym zawodzie, mój stary. Wzięłam na własną odpowiedzialność swe fundusze. Dobrze na tym wyszłam, nie ma co mówić. Naradzaliśmy się tu właśnie, co teraz mam począć? Twoja Agnieszka nie dla proporcji tylko ma głowę na karku.	On? Właśnie! Załóżmy się, że, gdyby dostał nawet to miejsce, nie minąłby tydzień, a już strzeliłby jakiegoś bąka, za którego hrabia by go odprawił.	Eliezer! Ty mnie tak samo powiedział dwa lata temu, kiedy z wielkiego miasta, gdzie ciebie śpiewać uczyli, wróciłeś. Ty wtedy otworzyłeś oczy moje, co same już zaczynały szukać światła, i nauczyłeś mię, że my nie jesteśmy prawdziwi Izraelici, że wiara nasza nie jest już tą wiarą, którą nam dano na górze Synaj, że judaizm zmącił się i zabrudził jak woda, kiedy w nią garść błota rzucą, i że od tego błota poczerniały głowy nasze i serca. Ty mnie to powiedziałeś, Eliezerze, i ja przejrzałem. Od tego czasu ja kocham ciebie jak brata, który dopomógł mi wyjść z ciemnicy, ale od tego czasu także ja czuję na sercu wielką ciężkość i wielką tęsknotę...	Proszę was, tylko nie mówcie nikomu, że to ja ich wydałem!	Panna Celina jest ślicznym, uroczym stworzeniem i, jak wszystkie Polki, kryje niespodziankę w sobie. Z pozoru trzpiot i swawolnica, myślałby kto, bańka mydlana lub wesoły śpiewający ptaszek. No i złapałem się na pozór jak fryc. W polce mówię jej żartem: „Jak można się gniewać na Jasia? Taki ładny, wesoły chłopiec, trzeba go kochać”. Oburzyła się okropnie: „Pan myśli, że go trzeba kochać tylko, że ładny i wesoły? Jego trzeba kochać, choćby był straszydło, bo on dobry, zacny, prawy i wierny! Pan mnie ma za lalkę!”. Zuch dziewczyna! I ją za to samo ubóstwiać trzeba. Żebym miał wolne serce, tobym zazdrościł Janowi takiej kochanki.	O nie. Tego, co mówi pan Piotrowicz, nigdy nie biorę serio. Czy pozwoli pan, że będę otwarty?	Już dawno nie	Nie.	Juści, że nic nie robię; juści, że chłód mam galanty, ale... ale... człek był wzwyczajony do pola i do ruchania się, tu siedź, kiej pies w budzie uwiązany, kiej tyn kamień, i patrz, jak drugie parobki jeżdżą, śpiwają se, a do tego wszyscy się śmieją ze mnie...	Ach! kapitanie Bluteau, ja się tu z panem jak dziecko rozpaplałem, a pan mi nic nie mówisz o swojém życiu, które przecież ciekawém być musi. Żołnierz w wieku pana niejedno widział i niejedno-by miał do opowiedzenia.	Najczęściej poziomki. Czasami melony, czasem znów cytryny i ogórki. Tak, kłuje go od samych łokci. A teraz bierzmy się do lin, trzeba im je cisnąć do łodzi. Czy to prawda, co opowiadałeś mi niedawno, że przez całe życie ani razu nie przyłożyłeś ręki do żadnej roboty? Chyba cię teraz trochę strach obleciał, co?	Tej mądrości nauczyłem się od sahibów Tego człowieka czeka wielkie nieszczęście, jak mu objawiły gwiazdy, i to... to go niepokoi. Czy mam je zażegnać?	Doprawdy? A do Warszawy... już nie?	Nie miałżeś odzienia, sprzętu, pełnych skrzyń i zasieków? na czym ci w domu zbywało? Dlaczegoś umarł? czemuś nas osierocił?	Więc to już się robi?	Nie upłynie połowa, ale gdzie tam, ćwierć dnia, a ten wiórek zmięknie, pokurczone gałązki się wyprostują i rozwiną w szeroki krzaczek. Teraz można go schować w dłoni, a potem dwiema rękami ledwie się go zakryje. Gdy wyjmiecie go z wody, uschnie. Włożycie po raz drugi, znowu się rozwinie. Tak samo będzie za rok, za dziesięć lat, za sto, zawsze.	( odezwał się Hartopp.	Ja się uśmiecham, gdy słyszę, jak ojciec pani pokłada ufność w naszej szlachcie... W naszej szlachcie!	Rety! Pan Michał zabije Ketlinga! Przeze mnie krew się poleje, a Krzysia umrze, wszystko przeze mnie!	Ja przy koniach służyłem. Nie na tom je pasł, by drugi poniewierał! Czy obroku dacie, panie?	Nauczyłem się od ciebie i zaraz ci to opowiem, tylko skończ pisanie.	A to, że ja do magistratu wrócę.	Mój panie! odparł dumnie siedzący na Muni młodzieniec, jużciż go nie ukradłem!	Któż to jest ta Marko?	Tak! Sześciu!... Nie licząc...	Owszem podobała mu się od razu i coraz więcej się podoba. Elle a de la chance, cette... cette... cette... rien du toutElle a de la chance... (fr.)	Spadnie z nich to cielsko, spadnie!	A ten, którego mają w tej chwili dusić, czy nie ma prawa korzystać z mojej łaski?	Pan wydzysz te pyniądze u ten szlachcic... Pan słyszysz, jak ony klaskają?... Ony tak czeszą szę, że mnie widzą... Pan to rozumysz, panie Cynader?...	Com nie miał zmiarkować! Przecie ja i po żydowsku jestem wyrozumiały.	Mało zajmują mnie instytucje pani a nierównie więcej fundusze... Otóż po raz nie wiem który radzę podnieść miesięczną składkę członków...	Późno jest a mnie czeka żona pewno z kolacją. Więc, choć się panu ode mnie już od dawna należy wizyta, niech pan raczej zawróci i pójdziemy ze mną. Zjemy, co będzie, a potem pogadamy. Mam dzisiaj wieczór wolny.	Rozumie się... Dlatego wyjechałem za granicę.	To już chyba kiedy indziej, bo dzisiaj i to zaraz odjechać muszę.	Jak to, a co byś robił?	Czy to prawda?	Mogłeś co mędrszego wymyślić, tobym cię może wpuścił. Czarny Rafał... proszę ja kogo! Jak już łgać, to dobrze, prawda? Starostowie se zęby na nim połomilipołomić (gw.)	Pewnie to był nietoperz!	Tak To już postanowione.	Wolnoć to przecie było zawsze każdemu, cóż dopiero wam, stary mój!	Po co ma przypominać i czem ma przypominać? Czy chciałbyś, aby nosiła ciągle lancet w ręku i biret na głowie...	Jezus, Marya! pani się pyta: dlaczego? jakie może mieć zmartwienie?... Czy pani żartuje, czy też paninie ma ani odrobiny serca?... Dlaczego?... no, bo pani niema... no, bo usycha, jak i my wszyscy, z tęsknoty za panią!...	Jest, jest, jest	O, niech-że pan będzie łaskaw, niech-że pan będzie łaskaw!	Niosę list na pensję, do pani Latter.	Hm plan jest pomyślany mądrze. Mam jednak pewne obiekcje...	Ot zaraz bo naprzód trzeba wiedziéć, że pani umarła gdzieś daleko, i jegomość sam, słyszę, powrócił.	Przecież pan wie, że można go kupić.	Tak jest. Własność czynienia wszystkiego przyjemnym.	Z tego dołka, co za górą Wody tam po pas, ale jemu wystarczyła...	A jednak morze musiało pana wyrzucić na brzeg i musiał pan mieć dość sił, żeby dojść aż tutaj, skoro Nab znalazł odciski pańskich stóp!	Dziękuję wiadomości twoje są warte pięć szylingów. Oto je masz. A może, zanim pójdziecie do domu, obejrzycie drukarnię.	Idę o panie! kiedy mnie wołasz do siebie. Idę!...	Jechać chcecie do Władysława młodszego i do Światopełka?	Na Kiercelak.	Voilà! c’esi le mot!Voilà! c’esi le mot! (fr.) wtrącił baron Weyher z uśmiechem na wąskich ustach.	Patrz, patrz, on przybył stamtąd! widocznie, prawdopodobnie. na Ziemię.	Czy bierzecie mi za złe uczucie tak naturalne w tej chwili?	Czy już?...	Ale ja tu gadam, a w biurze ludzie czekają...	Tak. I wie pani, co znalazłem w szkatułce z listów opróżnionej, gdy mi ją dzisiaj zwrócono?	Co pani?... Widocznie ma pani jakieś zmartwienie.	Och! Dlaczegóż by?...	Ale jemu grozi niebezpieczeństwo. Śpi tuż obok małego salonu.	Co pan każe?	Nigdy.	Dla mnie. Ty jesteś dozorcą moim: jakże ja mam ciebie kochać?	Życia byłyby również zmarnowane, gdyby ona była zwykłą salonową gęsią o płytkiej duszy i wielkich nogach.	Bo teraz całe życie mam ci oddać. Całe życie... Mam ci oddać całe życie...	Czołem mu! czołem!	Jedźcie w swoją drogę, nic tu po was!	Pan pułkownik Konopka? Gdzie! Już we Francji nasz pan pułkownik.	Tak widać było przeznaczone	A gdzież posłaniec?	A no?	A syn?	Chodź ze mną...	Dla nas!	Dziękuję, Rymko Ragis!	I koniecznie musi pan wyjechać?...	Kto idzie?	Lotte, wonach schmeckt das? Wonne! Schnauben Sie nach LuftLotte, wonach schmeckt das? Wonne! Schnauben Sie nach Luft (niem.)	Michała?	Może pan wymieni nazwisko złoczyńcy?	Niebezpieczeństwo	No i cóż dalej?	Pracujesz zapewne nad jakimś pięknym dziełem?	We własnej osobie	Wzruszył ramionami.	Z Bogiem.
Wiedziałem, że jak się nie uda, to wina na mnie spadnie	Panie strzeżcie się, bardzo proszę, i baczcie na to, co mówicie i co uczynić zamierzacie, bardzo się boję, abyśmy tu nie spotkali nowych jakich młynów, które do reszty nam zemleć mogą rozsądek, a może i boki w przydatku.	A no, trzeba wznosić się i opadać, aż zrozumieją, że muszą się rozejść, bo inaczej ich porozbijamy.	Założę się o wszystko co chcecie że ten pan jest cały upstrzony orderami.	Niech się pani nie obawia. Na to mamy swoje sposoby. Po pierwsze, wszystko dokładnie wymierzyłem. Borowana przeze mnie dziura wypadnie akurat między lampami żyrandola.	Robił na mnie wówczas wrażenie tygrysa który się wydarł z Botanicznego Ogrodu Chudy, z rudymi włosami, z tabaczkowymi oczyma, z żółciową cerą, zimny i flegmatyczny na pozór, ale twardy dla wdowy, nieubłagany dla sieroty, pracowity, postrach dependentów, którym nie pozwalał tracić czasu, wykształcony, sprytny, chytry, fałszywy, miodopłynny, nieunoszący się nigdy, zawzięty jak kauzyperda.	Ponieważ pański artykuł już się ukazał, nie będę wyglądał na człowieka, który schlebia władzy; możemy mówić swobodnie. Czy zrobi mi pan ten zaszczyt i przyjemność, aby zjeść ze mną obiad jutro? Finot też będzie. Lousteau, mój stary, nie odmówisz mi? Och, pan jesteś na pięknej drodze, drogi panie idziesz w ślady Dussaulta, Fiévée, GeoffroyDussault, Fiévée, Geoffroy	Zamku żadnego bez dział po drodze zdobywać nie mogliśmy a i to złe, bo w nich załogi tureckie się gnieżdżą i poza nami zostają.	Biber się zestarzał...	Bo lękała się tem skompromitować ciebie.	Słowo, Dźwięk Bajeczne ludy.. Wówczas zamarzły w powietrzu słowa i krzyki mężów i niewiast, uderzenia maczug, łoskot pancerzy, szczęk oręża, rżenie koni i inne groźne odgłosy wojenne. Obecnie, skoro pofolgowała mroźna zima i przyszedł czas łaskawszy i cieplejszy, głosy te stajały i dają się słyszeć.	Przyszliśmy się pokłonić i pożegnać was, ojcze chrzestny ściemnia się już, pora nam gnać do miasta, zaczem bramy pozawierają.	Nie bój się waść! już dragoni tego kawalera w łykach, a ratunku on więcej teraz od waćpana potrzebuje.	One tu mają pod wodą jakieś fabryki czy coś Tu się nikt nie kąpie, proszę pana.	T... tak i nie... Jestem jednym z wielu tysięcy Rzymian, którzy nigdy w życiu nie widzieli Rzymu... co najwyżej na obrazku. Ród mój od wielu pokoleń mieszkał na Vectis. Vectis jest to miano owej wyspy, leżącej stąd na zachód, którą widać w oddali w dni pogodne.	Czy spieszysz się pan do New Yorku?	Azo! ty wiesz, że ja szyderstwa nie lubię.	Żałuję, że nie mam aparatu. Zdjąłbymzdjąć	Mości panie nie mów lekce, kiedy nie wiesz, o kim mówisz... Nie żadna to firka, jeno panna Anna Borzobohata-Krasieńska... I waćpan inaczej jej nie zwij, jeśli nie chcesz swojej grubianitatisgrubianitatis (daw., neol. na wzór łac.)	Nie wiedziałem, że pani Zukier ma takie imię.	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	To prawda. Ale co do mnie, postanowiłem nie przypuszczać istnienia tych potworów, chyba wtedy, gdy sam je wezmę pod skalpel.	Jak się nazywasz?	A potem mówiliście o poszukiwaniach na rzece, o pogrzebie w niedzielę, a w końcu uściskałyście się z panią Harper i rozpłakały, i ona poszła.	Uwolniłem się na tydzień, proszę pana. Wracam w tej chwili ze ślizgawki Teraz karnawał.	Ale dajcież mi pokój! Ja nawet nie wiem co wy sobie myślicie. Broń Boże by ojciec posłyszał!	Nie pomożesz jej ty, to jej głód pomoże! Bez chleba długo nie wyżyje!	Nie, to nie morze ale też nie pola, ani góry, tylko mile całe, mile i mile dokoła dzikiego pastwiska, gdzie nic nie rośnie prócz wrzosów i gdzie nic nie żyje prócz dzikich koników zwanych ponney i owiec.	Nie o to chodzi, czegoś chciał, ale coś zrobił.	Nie wzięłaś stroju kąpielowego	Nie zechce może i tamta!	Otóż są takie: lokal, światło, opał, całkowite utrzymanie, usługa, konie itd. Pensji sześćset rubli rocznie. Prócz tego możesz czynić użytek z gabinetu i narzędzi do praktyki osobistej zimą, latem zaś urządzisz sobie ambulatorium w specjalnym budynku poza parkiem. Istnieje tam nadto mały szpitalik, także poza parkiem, w dominium pani Niewadzkiej. Bo nie wiem, czy wiesz, że egzystuje zakład Cisy i majątek tegoż nazwiska, własność pani Niewadzkiej.	Juści, bo to nie honor, jak księdzem ostanie?	Gdziem nie był? w obu klasztorach, na biskupstwie, i na dworze książęcym	Tylko nie dziś i nie tutaj...	Da Bóg, nie będzie imć pan Rzędzian na moją niewdzięczność narzekał	A pan nas nadzwyczaj przeraził, gdyśmy ujrzeli, że na skutek zbyt ryzykownej wycieczki wasza łódź może zniknąć bez ratunku w odmętach Corryvreckan!	Nie mogę Pani powinna to zrozumieć. Nie mogę.	Ma pani słuszność Ale nigdy mi pani nic nie mówiła o tym wszystkim...	O, ja potrafiłbym nie puścić rąk.	Lecz niewolnik zachowuje wszędzie prawo odzyskania wolności! Jakiekolwiek nastręczą mu się sposoby, może je zawsze poczytać za dobre.	Nie! Mam kurs do Bordeaux i płynę do Bordeaux!	Nie mogę przeceniać! A cóż Piotrowicz?	A jeżeli nie? Niby dlaczego ma być zaraz szpiegiem?	A cóż miałem mówić? Lekkie drgnienie. Zatrzymany parowiec. Stwierdzone uszkodzenia. Zaczęto spuszczać łodzie po cichu, by nie wzbudzać popłochu. Gdy spuszczono pierwszą łódź, parowiec zatonął jak kawał ołowiu wśród szkwału... czy mogło być coś jaśniejszego? i straszniejszego?	A oberwiesz bestio, co?	Co takiego?	No i cóż co pan z sobą robisz?	Panie Baryka proszę mi przypomnieć, jak to tam było...Taniec	Oczywiście! Masz wszystko, ale jesteś niewdzięcznym dzieckiem, a dobrobyt przewrócił ci całkiem w głowie.	Skąd krzyżyk na jej szyi?	No, no! jak ono tam jest, to jest, a wy sobie ruszajcie z Bogiem daléj.	Chciałbym mu moją kondolencję wyrazić, rzekł Poręba. Ludzie mnie ogadali przed nim, z domu mnie przepędził, wszystko to przebaczam wspaniałomyślnie	Kolumna! Może ją nawet widać teraz, jeżeli woda taka przeźroczysta. Widać, co?	Mogą na mnie czekać!	Wasza wielmożność jesteś jednakże małżonką znakomitego gubernatora i na dowód tego raczcie przeczytać list, który wam przywożę z podarunkami.	Lidia Markowna opuszcza was. Zapłać pan Griszy dwie miesięczne gaże, na mój rachunek. Dobranoc!	A racja! jadę zaraz do Bukowca.	Ach, to pan zna Ponimirskiego?	Do ostatka, póki zechcesz!	Hej! dzieweczko! czy to wy może z téj chaty?	Kiedy ja to wiem od mamy.	Owszem, wy mi jesteście najlepszym opiekunem i ojcem...	Prosimy do stołu	To już pan Oskierko gotów?	Na czym opieracie swój akt oskarżenia?	Tak jest, droga pani!	Więcej natomiast mógłbym ci powiedzieć o śmierci jej męża.	Bo jest za małe i za ciemne.	Ale skąd Prakseda?	Czy jest tam?... Czy jest tam?...	Jakie ale?	Aha... za granicę zdołali ujść!	Dlaczego nazywasz mnie ciągle „Zwycięzcą”?	A więc bierz tę linę. Tę za tobą!	Znam złote jabłko i za bezcen. Tylko trzeba parę lat zaczekać.	Ja z moich jestem kontent, rzekł sucho Dobek.	Ach! łotry otwierajcie, bo wam jutro łby potłukę.	Chusteczek piętnaście... napisałaś, moje dziecko?...	Dobrze, dobrze! wcale nieźle,	Ja mieszkam tutaj...	Mam tutaj.	Powiada filozof, iż bez wyjątku	Konie masz, porządekporządek (daw., gw.) koło, wokół. chałupy. Niezgorzej płacą	A może tylko flirtem z nowego repertuaru...	Czy widziałeś ją dzisiaj?	Ponosi go... zrzuci...	Widzisz, każdemu zgotowano ten sam los.	Czego?	Fiu	Gotowe!... zaczynać!...	I warjactwa!	Kłamiesz!	Może ty kłamiesz?	Niech żyje! niech żyje!	No, różnie bywało...	Tam, pod arkadami.	Wątpisz?	Życzę mu, żeby przegrał	Żyją, proszę brata.
A tak! Ziemia jest punktem pozornie nieruchomym, z którego się robi obserwacje i dlatego się na nią nawet nie patrzy. Ale niechby się przenieśli myślą na Słońce i stamtąd spojrzeli, to zaraz by im się przypomniało, że planeta krążąca pomiędzy Wenus a Marsem nie ma nazwy!	Prawdziwe to dla mnie szczęście, że dostarczając pani dotąd sukien na listowne zamówienia tylko, mogę nareszcie poznać panią osobiście. Co pani rozkaże? Mamy świeże modele z Paryża: z tych jeden od samego Wortha, cudowne połączenie koloru mahoniu acajou z kolorem bladoniebieskim électrique, bo dziś bez elektryczności nie może się nigdzie obejść. Może pani sobie życzy obejrzeć? Niedroga nawet suknia, kosztuje tylko trzysta franków. Dla pani oddamy ją po cenie kosztu. Nie? Aha, pani przyszła pewnie z gotowym planem własnego pomysłu. O, bo pani miewa pomysły oryginalne i prześliczne, jak ten kostium leśnej bogini! Pokazywałam rysunek Worthowi, bo byłam w Paryżu i dopiero dwa tygodnie temu wróciłam, i czy uwierzy pani, że był nim zachwycony, a pochwała Wortha to najwyższa wyrocznia! Cóż to więc ma być? Suknia balowa czy wieczorowa?	Tak ostro pan wymienił zatrudnienie swego ojca, że czuję się prawdziwie upokorzoną. Zechce mi pan wierzyć, że nie miałam intencji pytaniem o jakieś tam koligacje sprawić mu przykrości. Po prostu nałóg starej baby, która długo żyła i dużo ludzi na świecie widziała. Miło jest, to prawda, zetknąć się z człowiekiem, którego osoba mówi o dawnych rzeczach, ludziach, stosunkach, ale o ileż przyjemniej, o ileż... przyjemniej...	Dziwny to człowiek Nie mogę zapomnieć wzroku, jakim mnie piorunował dziś rano, ale mimo to muszę przyznać, że teraz znalazł się przyzwoicie.	To mi wytłumacz, jak to on tak nagle wyjechał... I żeby też nikt nie wiedział, gdzie on jest!	Owszem, oddajemy ci Madzię, tylko odbierz ją zakonnicom... Powiadam ci, Solski jeżeli ona zrobi na tobie dobry interes, boś słyszę magnat, to ty na niej zrobisz tysiąc razy lepszy. Niech mnie diabli porwą, jak tu stoję, że milszej i szlachetniejszej dziewczyny nie znajdziesz na całym świecie...	Ha! próbuj pan... Na żal po kobiecie jedynym lekarstwem może być tylko druga kobieta. Chociaż obawiam się, czy kuracja już nie jest spóźniona...	Ech, panie Spilett, to niczego nie dowodzi Widziano wieloryby, które przepłynęły tysiące mil z wbitym w ciało harpunem, i choćby ten został ugodzony na północnym Atlantyku, a przypłynął zginąć tutaj na południu Pacyfiku, nie byłoby w tym nic dziwnego.	Juści, całe gromady, panienko Na strychach zawdy bywo wiela scurów i mysów. Cłek się ta w końcu przyzwycai do hałasu, który one robiom. Ja to się tak przyzwycaiłam, ze sobie z nich nic nie robie, póki mi nie zacnom biegać po podusce.	Tak, tak Pomnij, panie Johann, kiedyś to oną panienkę gonił i komuś ją z rąk wydzierał, toś aż na niej porozrywał krezę, no, a razem z krezą i szkaplirz się rozerwał i tak jej sprowadziłeś to wielkie szczęście. Widno, że czy chcesz, czy nie chcesz, zawdy jesteś jej benefactorem.	Pan chyba jest jedynym człowiekiem w tym domu, który może powiedzieć, że jest mu dobrze.	I na to nie dam odpowiedzi.	Jakżeż zatem mają cię wrogowie nie nienawidzić? Twoje życie, czcigodny ojcze...	Jeśli mam słuszność, to mu dam i wody, aby sam nie latał do Nilu i nie pokazywał się w wioskach.	Ma pan słuszność Ale nie bądźmy niesprawiedliwi dla naszych czasów. Rewolucja dokonała reformy sądowniczej i znacznie polepszyła los więźniów. Więzienia za dawniejszych rządów były przeważnie ciemne i smrodliwe.	Na żadne wyznanie nie zbiera się jakoś.	Nie pij masz dość.	Nie.	Nie. Całkiem obojętna. Ma radość życia	Nie. To zamożna osoba.	O, to wcale nie było skomplikowane.	Patrzcie, panowie, na krańcu widnokręgu chmurzy się; nie najlepsza to wróżba dla nas.	Postawił tu latarnię, nie zatrzymując się wcale, i pobiegł.	Widziałem już dziwne rzeczy, które robiłeś. Przewracałeś oczyma czarę pełną wody i przechodziłeś przez drzwi zamknięte... Jeśli potęga woli nie ma granic, powiedz, czy mógłbyś tak samo ten Księżyc na niebie w inną pchnąć drogę lub przebyć bez ochrony i środków pomocniczych przestrzeń, która nas od niego dzieli?	Więc nie chcę.	Nic mi nie zrobicie, gdyż przypłaciliby za moją krzywdę synowie Fatmy.	To jest prawda, że panienki bukiet wtedy wprost na nią upadł!	A nie mówże przed nikim o tym, coś słyszała!	Ja, proszę pani, nie przez ciekawość pytam... Tylko ten biedak Cynadrowski zobowiązał mnie, ażeby się o tym dowiedzieć... Przyrzekłem mu i...	Prawie tak, z małem streszczeniem, że jedno i drugie jest...	Sługam Boży, chociaż bez święceń, a przygodziło mi sięprzygodzić się groźny, srogi. zwierz ozwie się w boru. Zginę, jeśli mnie nie poratujecie.	Wszelako powiadają lekarze, że w niektórych chorobach jest niejaki udział boskości. Podobnie Neron wychwalał grzyby i, w przenośni greckiej, nazywał je „mięsem bogów”, ponieważ nimi otruł swego poprzednika Klaudiusza, cesarza rzymskiego.	Aż do ostatniej chwili, Marylo. Ten list jest od jej adwokata. Zapisała mi w testamencie tysiąc dolarów.	Panie w całej tej smutnej sprawie sprężyną była dziewczyna, którą chciałem wyrwać ze zgorszenia, daremnie, niestety! Otóż pragnąłbym, aby tu obecny dżentelmen dziewczynę tę upewnił, że przebaczam jej wyrządzone mi krzywdy i upominam, aby pokutę czyniła.	Szlachetny przyjacielu! Mniej niewinną jest rzeczą toczyć krwawe wojny niż iść na bal do Ramponneau w koronkowym żabocie. Niestety, sprawiedliwość wymierza każdemu, co mu się należy, wedle zasad przyjętych w onej towarzyskiej grze, którą zaliczam do najhazardowniejszych, najgłupszych i najnudniejszych spośród znanych mi do tej pory, ale wszyscy obywatele państwa muszą w niej po niewoli brać udział.	Cóż robić! Zrabowano nas ze szczętem i zginiemy, jeśli nam Rzplita jakowych prowentówprowent (z łac.) zginiemy marnie! Cóż dziwnego, że człowiek, choć z natury i wstrzemięźliwy, lubi się napić w takich opresjach? Pójdźmy chyba, panie Michale, napić się po szklaneczce cienkusza, może się choć trochę pocieszymy.	N. Panie jest to arcydzieło sztuki, to pewna, ale... ale...	Nieoceniona! jak ona ukłoniła się przed Bronkiem, jak na niego patrzyła... ona, na honor, wyobraża sobie, że to arcykapłan!	Toż jest Witold...	Tu amorek galopujący na kozie, winietka rysowana przez Normanda, ryta przez Duplat... Och, jest podpis	A teraz podaj mi rękę, młodzieńcze; niedługo może spotkamy się na polu bitwy; lecz tuszę sobie, iż zanim to nastąpi, rozstajemy się, jak przyjaciele.	Ach, prawda!... Proszę cię, Floro, odeszlij jej to i dopisz na wierzchu: „nieczytane”. Czego ona od nas chce, ta szkaradna kobieta!...	Miałeś nam opowiedzieć, jak doszedłeś do tego majątku. Słuchamy.	Mościa Panno! mówił Majster Bartłomiej do synowicy, dziś z południa będziemy mieli gościa chomle, złote fereciki.... niezapominać, ażeby koło pięści obszyć piękne forboty, którem ci niedawno podarował ustroj się jak łątka.	Mężu mój... O! co ty robisz...	Tego potrzeba nam dzisiaj Jeśli zawsze będzie się pan cieszył poparciem pani de Senonches, może pan na mnie liczyć	Ach, mniejsza o to. W każdym razie możesz nam odpowiedzieć?	Ach, więc to pewnie jego spotkałam na zboczu.	Ale może odrywam pana od pracy?	Chcą li czego, muszą przez Kasztelana prosić, a co zażądają, otrzymują.	Co, u morskiego diabła! Czy doktor Livesey dostał bzika?	I jak on cudem ocalał	Interes prosty, czyste złoto powiadam wam. Kupiłem plac, który musi, uważacie, musi odkupić ode mnie Grünspan za taką cenę, jaką wziąć zechcę	Jakże wy ją znajdziecie?	Kobiety są zadziwiająco praktyczne znacznie praktyczniejsze od nas. W podobnych sytuacjach my często zapominamy o małżeństwie, ale one zawsze nam je przypomną.	Mego męża do Bastylji!... O! mój Boże! a cóż on zrobił biedaczysko?... on, uosobiona niewinność?...	Poczekaj! tymczasem dam ci dla niego lek, któren mu ulży albo go i całkiem uzdrowi.	Potrzebuję człowieka mądrego, aby zrozumiał to, co ja wiem.	Pozwól mu przeżyć należny okres żywota. Oby rychło, bracie, nastąpiło twe wybawienie! A może przypadkowo ty coś wiesz o mojej rzece?	Szkoda. „Musimy ustawić nowe baterie i palić, Joszcie”, rzekła do mnie któregoś dnia Jego Miłość. „Bij w nich jak w kaczy kuper! Bo uważasz, wszystkiego do czasu, ale my na wieki”.	To ci kutwa!...	Zabity może będzie szczęśliwy.	A dawno cię puścili?	A prawda przecie to nasz Borowicz... Marcinek...	Ale czemże zawiniłem?	Ale ja go tak rzadko spotykam. Unika mnie nawet.	Bierz zatem. O czymże myślisz?	Coś ciebie ciągnie do Radoliszek	Czary zapytał Wokulski	Cóżeś robił?	G. 3. (szczególnie zasmarkany, patrzy w niebo).	Głodny jesteś?	Głupi człowiek!	I cóż by się stało, Beetle?	Ile?	Ja?	Kasztany czy gniade?	Kokiu spasabu galėjo gautis į abazą!	Konflikt, Walka klas	Kupisz?	Na długo?	Niech to piorun strzeli! Karma dla kanarków!	Nigdy!	O!	O! Nowy!	Odrzucenie	Panie podporuczniku, panie podporuczniku!...	Pełno ich wszędy znajdą się i w naszem mieście...	Przenosiliśmy się z obszerniejszych wałów w coraz ciaśniejsze.	Skromność i miłość małżeńska, zagruchała z za ramienia małżonka pani Teresa.	Spróbuj.	Słucham panią.	To drugie coś zalatuje twoją zawiścią.	Tych kamieni bym dała!	W połowie lipca	Więc zaciąga długi...	Zbyteczna fatyga!	Zleziesz.	Znam tę gorączkę i te marzenia, paliła się we mnie, ale już wygasła.	Żółwiami, wuju. Żółwie, to moje hobby.
Nie podpisuj Nigdy nie podpisuj tego! Ach! Ach! Panie de Restaud, nie umiesz zapewnić szczęścia kobiecie, ona szuka go gdzie indziej, a ty karzesz ją za swą głupią niedołężność?... Ale hola! Ja tu jestem, znajdzie on mnie na swojej drodze! Bądź spokojna, Naściu! A! Pan hrabia troszczy się o spadkobiercę! Bardzo dobrze. Ja mu pochwycę tego syna, który, do pioruna, jest przecie moim wnukiem! Wolno mi będzie przecie zobaczyć tego bębna. Będę miał o nim staranie, bądź spokojna. Upokorzę ja tego potwora, gdy mu powiem: „Teraz między nami sprawa! Jeżeli chcesz mieć syna, to oddaj mej córce cały fundusz i pozwól jej postępować, jak się jej podoba!”	Najrozmaitsze ofiary Jeżeli nie z ludzi, to z bydła, koni, nierogacizny albo z syconego miodu. Ja tam nigdy w tym nie gustowałem. Oj, byłyż uparciuchy i cudaki z tych starych bałwanów! I czy na wiele im się to przydało? Phi! Ludzie, gdy im się lepiej zacznie powodzić, tracą ochotę do robienia z siebie ofiary, ba, nie mają ochoty ofiarować nawet swych koni roboczych. Toteż w czas pewien ludzie poniechali stare bożęta. Dachy świątyń zapadły się, świątynie opustoszały. Nie było rady! Bożęta musiały wygramolić się w świat i żywić się na własną rękę, jak tam który potrafił. Niektóre z nich wieszały się po drzewach albo też kryły się po grobach i jęczały po nocach. Jeżeli tak jęczały dość głośno i długo, udawało się im niekiedy napędzić takiego stracha jakiemuś biednemu chłopkowi, że okupywał się im kurą albo bryłką masła. Przypominam sobie taką boguńkę, co się zwała Belisama; została ona w końcu zwykłą rusałką wodną kędyś w Lancashire. Miałem też całe setki innych przyjaciół, co niegdyś byli bożkami, potem zeszli do rzędu Ludków Górskich, a w końcu powędrowali sobie w inne strony, bo z tych lub innych przyczyn nie mogli wyżyć wśród Anglików. O ile sobie przypominam, jedna tylko Stara Istota uczciwie zarabiała na życie od czasu pojawienia się na świecie. Był to WelandWeland a. Wolundr (mit. germańska) bóg pioruna, rolnictwa, małżeństwa i rodziny. Przedstawiany z młotem w dłoni, na rydwanie ciągniętym przez kozły..	...najgorszą rzeczą jest rozpanoszenie się psychologizmu i przepełznięcie jego na wszystkie sfery, do których wcale nie pasuje: socjologia psychologistyczna jest bzdurą Gdyby konsekwentnie wszyscy przeprowadzili taką zmianę w swoich poglądach, ludzkość przestałaby po prostu istnieć: nie byłoby nic świętego i nic konkretnego.	Nie, mościa panno. Ja z Ukrainy, z ruskich Wołodyjowskich, i do tej pory mam tam wioszczynę, którą teraz nieprzyjaciel zajął, ale ja wojskowo od młodu służę, mniej dbając o substancjęsubstancja (z łac.) obraza. ojczyźnie przez postronnych czynione. Służyłem od najmłodszych lat u wojewody ruskiego, naszego nieopłakanego księcia Jeremiasza, z którym też wszystkie wojny odprawowałem. Byłem i pod Machnówką, i pod Konstantynowem, i zbaraskie z innymi wytrzymywałem głody, a po beresteckiej sam nasz pan miłościwy za głowę mnie ścisnął. Bóg mi świadek, mościa panno, że nie przyjechałem się tu chwalić, ale chcę, byś waćpanna wiedziała, żem nie łuszczybochenek żaden, któren krzykiem nadrabia, a krwi żałuje, jeno że mi życie w uczciwej służbie zbiegło, w której się trochę sławy uszczknęło, a sumienia niczym nie zbrudziło. Tak mi Panie Boże dopomóż! A oprócz tego mogą to i godni ludzie poświadczyć!	Lubi mnie przecie i po miesięcznym niewidzeniu nie zdobył się na tyle kurtuazji, by wstać na me powitanie. Może dla jego pamięci miesiąc czasu jest okresem zbyt długim. Po prostu zapomina.	W tym, jak na przykład było u Zdzisiostwa Jaworowskich. Nie znasz ich i pewno o tym nie słyszałaś. Zdziś ożenił się z nią z prawdziwej miłości. Lili była pod każdym względem przyzwoitą panną. Kochała się w nim bardzo. Mogli służyć jako wzór dobranego małżeństwa. I w rok po ślubie Zdziś przypadkowo dowiaduje się o tym, że Lili jeszcze za swoich pensjonarskich czasów miała romans... to jest właściwie coś w rodzaju romansu... słowem, bywała w garsonierze u pewnego pana.	A cóżeś to, hetman? Nie tobie się będziem sprawiali.	Kostki sprawiedliwości Alea iudiciorum, o których napisane jest w Doct. 26 quaest. 2, cap. sort. l. nec emptio. ff. de contrahend. empt. quod debetur ff. de pecul. et ibi Bartol.; i którymi to kośćmi wy, dostojni panowie, posługujecie się zwyczajnie w waszym najwyższym trybunale. Tak samo czynią i wszyscy sędziowie przy rozstrzyganiu procesów, wedle tego, co o tym podaje D. Hen. Ferrandat, et not. gl. in c. fin. de sortil. et l. sed cum ambo ff. de iud. Ubi doct. stwierdzając, że los jest bardzo dobry, godziwy, potrzebny i użyteczny w rozstrzyganiu i osądzaniu procesów. Jeszcze wyraźniej o tym powiadają Bald. Bartol, et Alex. C. communia de leg. l. si duo.	Zwolnili, eee.... panie Nik... panie prezesie, nasłali wrogi jakąś komisję i tam był taki Skowronek z okręgu, pies, nie człowiek, to on doszperał się jakichś nieporządków w książce przesyłek wartościowych, w tej samej, wie pan, co to pan kiedyś prowadził...	Ha, ha! Znam! Znam te stare piękne teorie, któreśmy sami na własną pociechę ukuli! Wiem, pan myśli: „Wszelka sztuka prawdziwa jest władaniem nad duszami, jest narzucaniem ludziom innym własnych uczuć, wyobrażeń, pomyśleń!”. Czy pan wierzy, że tak jest istotnie?	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	No, to kiedy tobie tutaj źle, ja z tobą pójdę gdzieindziéj. Ziemię w arendę oddam, tak jak wtedy, kiedy do wojska szedłem; a z rzemiosłem mojém cały świat choćby obejdę, a chleba ani nam, ani dziadkom naszym nie zabraknie... W miasteczku, gdzie osiądę i kuć będę, a ciebie krzywdzić nie dam i jeszcze broń Boże, bić...	Słuchaj i patrz... Czy... czy na mojej twarzy widzisz jakie plamy?... Tylko... nie zbliżaj się!...	Trzeba mu było powiedzieć, że Rada nie będzie się przeciwić, niech ino z naszą wiedzą i zgodą jedzie, a nie potajemnie.	Potężny jest, a złota ma tyle, ile go żaden z książąt naszych nie ukaże.	To jest tak: ty w obawie wybrania złej drogi wolisz krążyć na miejscu, ja zaś walę na ślepo w tę, którą uważam za dobrą, za prowadzącą do celu.	Oni mieszkają na Dziekance, bo to, według majora, najporządniejszy hotel w Warszawie Jeżeli jednak masz jakieś plany, to nie rachuj na pomoc Brzeskiego, tylko na majora. To dzielny starzec, a przy tym znał twego dziadka.	Pamiętaj, że gdy obaj odjedziemy z Faszody, dzieci, choćby ich nie zabiła febra, umrą tu z głodu.	Ojciec nasz świątobliwy mówił mi, gdym się w drogę wybierał niech się tam stary nie spieszy, kości swoje szanuje, a... a...	Ależ tak, kochany hrabio, nie wezmą cię gwałtem do ołtarza! A mówiąc poważnie naprawdę masz ochotę zerwać?	Nie, o towarzyszeniu mi w tej bądź co bądź ciekawej wycieczce.	Spogląda ku nam, jakby sobie kogo chciał wybrać żebym wiedział, że człowiek, a nie złe, to bym ku niemu podjechał i lutniąlutnia (muz.)	Czy ty nie czujesz śmieszności, stary kabotynie?	Ja nie będę otwierał tych drzwi, ani tam nie pójdę.	Jam jest	Nie mogę, nie mogę!	Taak? Nie jutro rano?	Jak się zwie, tak się zwie, ja przystępuję do bractwa!	No, a z Bondarywną, wiesz, co się stało?	Pan wie, że mój ojciec jest ubogi	Dziękuję, znam to wszystko i jeżeli nie masz nic przeciw temu, wolałbym rozmawiać	Gdzież tam! obrzydły mi, jak piekło potępionemu, ale muszę. Na to życie... Czy dawno byłeś w naszych stronach?	Na Boga, co waćpan mówisz! Gotówem jutro jechać do Lipkowa i najpiękniejszy pogrzeb mu sprawić, byle tylko umarł.	Nie ma go już w Ekeby. Majorowa wzięła go w opiekę, dała mu odzież i namówiła swą teściową, by go wzięła na nauczyciela dla męża twego, młodego hrabiego Henryka.	Mamy pełną lecznicę. Koledzy są zaorani. Nie mogę.	Tak, pani. Winicjusz ma dziś jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.	Wiesz co, moja droga mam wrażenie, że ktoś powinien nas jej przedstawić.	To mi się podoba.	Może byśwa poszli do niej na pocieszenie?	Ja nic nie powiem!	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	Bądź pan spokojny księgi i papiery znajdują się w moim posiadaniu, pilną o nich będę miał pieczę.	Odezwij się.	Ale kiedyś musi przyjść Życie wydaje mi się teraz niby puharpuhar (daw.) dziś popr.: doktor. Davis mówił ostatniej niedzieli	Jak to?	Ach, tak sobie to wytłumaczył?	Albo metal o jakie dziesięć procent lżejszy od powietrza, co?...	Co?	Hale, a któż to da radę takiemu bogaczowi, kto?	Ja to prędzej zrobię!	Pamiętasz, mateńko: kiedy ostatni raz wróciłyśmy z Warszawy, tatuś oczekiwał na dworcu?	Po czem to poznajesz?	Słyszałeś pan, co on mówił o Stachu?...	Zginął panu but? A to w jaki sposób?	Czy naprawdę codziennie bywa tak pięknie na pastwisku?	Ho, ho, ho, pierniczki, pierniczki, proces był bardzo dobry, bardzo smakowity i korzenny. To jacyś dobrzy ludzie.	To są szalone hipotezy!	Zrobię z tobą, co chcę!	Poczekajcie coś wam pokażę. Pogrzebał grubymi palcami w kieszonce kamizelki, wyciągnął z niej coś i położył na stole. Było to pięć różowych pereł wielkości pestek czereśni.	Tak. Sam byłem na poufnej radzie, podczas której faraon rozkazał opanować świątynie dzisiaj zamiast dwudziestego trzeciego...	Hrabia Ziuziu kupił sobie fonograf za dwa tysiące reńskich, pan Domaszyński automobil, nasz wielki mecenas, który co tydzień pisze obrachunki naszych grzechów, spoczywa w objęciach zacnej, szlachetnej pani Delmonse ha, ha, ha...	Na ulicy, wprost okien pańskich, we framudze tamtych drzwi... mężczyzna w płaszczu.	Ależ ja chciałbym dojść do Benares... do Benares.	Czy należał do Wschodu?	Do widzenia! do widzenia!...	Potem pobiegłem do komendy i zawiadomiłem komisarza.	Otóż, zamiast ubolewać nademną, pomóż mi lepiej do zemsty nad swoją panią...	Późno dziś rozmowę wszak możem odłożyć do jutra.	Winszuję upodobania! Rad jestem ze swej czarnej polewki, kiedy tak.	Ach! Wyobrażałbym sobie, że wyrzutami sumienia, cierpieniem... wreszcie, świadomością poniżenia.	Jak wygląda?	Dam wam... trzydzieści i jeden rubli... jak was kocham.	Ach, Boże, Boże! Ojcze, daruj mi, przebacz	Hm... tak?	Tak. Zdechłego. Z ogonem.	A pan pistolety za pas!...	Niech ci Zbawiciel będzie miłościw.	Za chwilę, proszę pani.	Za taki milion mogła nakupić w Paryżu fatałaszków.	A, Jergutėlyčiau, kaip panelė gražiai pasakojo!	Bo książę hetman prosi...	Dlaczego uciekła z domu?	Dlaczego?	Głodny?	Ja bym chciał wiedzieć.	Jakie?	Już zmierzyłam chustką, wlezie!	Kochanie! spytam cię przedrzeźniając francuzkie przysłowie	Mateczka prefekta idzie! Mateczka dyrektorka nadchodzi!	Niema! Boże mój! Niema!	No	No, mój ślub z nim.	O paszport go pytali! Mój Boże!	O rety, panienko!	Ognia!	Oo!...	Przypadkiem..	Pst! Nim nadejdzie południe, przytaszczymy tu jego czaszkę!	W Indiach.	Zgoda.
Tam przynajmniej wiadomo, co się robi i w jakiej porze roku się żyje. To nie tak jak tutaj, gdzie będzie nie więcej jaskrów na Wielkanoc niż na Boże Narodzenie, i gdzie ani usłyszeć dzwonka na jutrznię, kiedy pozbieram rano swoje stare kości. Tam człowiek słyszy każdą godzinę; to jest tylko biedny dzwonek, ale powiadasz sobie: „aha, brat wraca z pola”, widzisz jak dnia ubywa, dzwonią na wszystkie sprawy ziemi, masz czas się obrócić, zanim zapalisz lampę. Tutaj jest dzień, jest noc, idzie człowiek spać, nie mógłby nawet powiedzieć, co z całym dniem zrobił. Jak te zwierzęta.	Nie ale to przyjdzie z czasem. Po pierwsze, mało jest krawców damskich; jeden albo dwóch; Callot, mimo że zanadto kocha się w koronkach, Doucet, Cheruit, czasami Paquin. Reszta to ohyda.	Ludzie, którzy nie mają wrodzonego rozumu, nigdy się niczego nie nauczą ani na uniwersytecie, ani w życiu. Choćby żyli sto lat, nie umieją umierając więcej, niż umieli rodząc się. To ich nieszczęście, nie ich wina. Ale ci z nas, którzy posiadają trochę rozumu, powinni dziękować za to Bogu.	Znam już wszystko ale zawsze jestem gotowy do nowych wzruszeń. Obawiam się jednak, że przynajmniej dla mnie one już nie istnieją. Ale może twoja cudowna dziewczyna zdoła mnie porwać. Lubię scenę. Jest bardziej rzeczywista niż życie. Chodźmy. Dorianie, pojedziesz ze mną. Bardzo mi przykro, Bazyli, ale w moim powoziku jest miejsce tylko na dwie osoby. Musisz wsiąść do dorożki.	To nie, ale buty trochę są za ciasne czytałem gdzieś byczy dowcip. Posłuchaj: ciasne obuwie to prawdziwe nieszczęście, ale i ono ma wielką zaletę... Zgadnij jaką?...	Rozumiem cię, mamo, i zupełnie zgadzam się z tobą, ale to dla mnie zawód, bo sobie układałam, że Małgosia wyjdzie kiedyś za Teodorka i do końca życia opływać będzie w zbytkach. Czy to nie byłoby dobrze?	A jednak nikt sędzią własnego dzieła być nie może. Artysta noszący w duszy długo ten obraz, który miał stworzyć, nigdy go nie odnajdzie całym na płótnie. Najlepsza część jego uronić się musi w tém ucieleśnieniu. Dlatego twórca nie będzie nigdy rad z tego, co tworzy. Jeden Bóg mógł, świat stworzywszy, dziełu swemu się uśmiéchnąć. Dla oczu obcych to, co nie starczyło artyście, może być jeszcze arcydziełem.	A te gałgany budniki, to konie kradli. Dziś pan Pomocnik złapał ojca co prowadził je, a oto synalek, za którym nas posłali; sam w ręce wpadł.	Nie widzę, o co mógłby nas podejrzewać A jednak wstał i namyślał się nad czymś. Co go mogło niepokoić? Co wyciągnęło go z łóżka wśród nocy? Z pewnością nie pchły.	Nie mam ci tego za złe. Ja im teraz pokażę! Kiedy już się znajdę pod kluczem, będę mógł mówić bezpiecznie... rozumiesz? Musisz przygotować się na to, że będziemy rozłączeni przez dwa lata Łatwiej to zniesiesz ode mnie. Będziesz miała coś do roboty, podczas gdy ja... Posłuchaj mnie, Winnie: przez dwa lata musisz sama prowadzić ten interes. Znasz się na tym dostatecznie. Masz dobrą głowę. Dam ci znać, kiedy przyjdzie czas na sprzedaż sklepu. Trzeba wziąć się do tego nadzwyczaj ostrożnie. Towarzysze będą cię przez cały czas mieli na oku. Musisz być zręczna, tak jak ty to potrafisz, i milcząca jak grób. Nie zdradzisz się przed nikim. Nie mam ochoty, żeby mi dali po łbie albo żgnęli mnie w plecy, gdy wyjdę z więzienia.	Nie jest panom ta para potrzebna?..	A! o to bądź spokojny. A teraz tyś rozumny, jaką dajesz mi radę? jak to się utrzymać na dworze? Wyjść na wschody to jeszcze nic, ale z nich na łeb nie zlecieć to sztuka.	Dziękuję pani za to opowiadanie! Jestem tedy z norwegskiej szlachty, nie z duńskiej! To też Hakon Jarl Öhlenschlägera zawsze lepiej mi się podobał, niż jego Palnatoke! Czy też pójdziemy pograć w wolanta?	Ale co tam z tego! Człowiek ten musi już być daleko stąd. Odszedł przed dobrą chwilą!	No, tak. Napadli na nas jeszcze wczoraj, o północy, ze wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi, a nas pięćdziesięciu, zamkniętych w starych basztach. Broniliśmy się strzelaniną, póki nam prochu starczyło. Potem kamieniami. Ale i oni rozebrali mur, wybili dziurę w baszcie narożnej i podpalili schody.	Właśnie, i nie wiadomo, na czym się to skończy, a stary musi kupić, bo musi fabrykę rozszerzyć.	Co nie będzie?	Pryncypał ma rację... nie można drwić z wyznania, bo wyznanie to święta rzecz!... Gdzież wolność sumienia?... gdzie postęp?... cywilizacja?... emancypacjaemancypacja	To pan musi wylać swego gajowego. On nie godzien mieszkać razem z przyzwoitym lisem w jednym i tym samym hrabstwie. I w dodatku lisica w tej porze roku!	Miałżebyś nie znać wszystkiego, co się stanie?	Nie wiem doprawdy, dlaczego taki się popłoch zrobił w tej głupiej Połądze wszyscy latają jak podsmoleni, a na plaży nie ma żywego ducha. Ogromne wrażenie robi ta wojna na wszystkich niańkach i mamkach; zupełnie jak gdyby to ich niemowlęta miały iść na front! I nie rozumiem, dlaczego mama chce zaraz wracać do Niżpola?	Banalne, głupie zdanie, które już od dawna, umiem na pamięć. A jeśli już tak myślisz naprawdę, to mógłbyś tę mądrość życiową, zachować dla siebie, na domowy tylko użytek, a nie produkować się z nią zawsze i wszędzie, w mojej obecności. Obrażasz mnie tylko przez to i na obelgi narażasz.	O, brat nie mówi wcale o tym kamieniu, chociaż oszacowano go na sto tysięcy franków. Chciał przez to powiedzieć, że przedmioty w sakiewce są naszymi relikwiami po aniele, o którym przed chwilą mówiliśmy.	Wiesz asińdźka jakoś ta śmierć tego Dobka przyszła bardzo w porę dla jejmości... ot! gotowi ludzie gadać! Przyznam się, że ja będę musiał jakiś czas tu przestać bywać... póki się to nie zatrze...	Nie bój się, nie trzymaj mnie, ja ci nie ucieknę Czym się spodziewał, że cię w Krakowie napotkam!	A jeżeli nie będziesz ich miała? Albo jeżeli koszta utrzymania pensji będą większe niż twoje zarobki, co wtedy?...	Sam mówiłeś, że lwy i pantery w dzień nie polują. Przy tym słyszysz, jak King trąbi z tęsknoty za nami. Jaki tam lew odważyłby się polować tam, gdzie dochodzi głos Kinga?	Jak to, już?	Ale pójdę z wami.	I jakież to dowody, mości sędzio?	Nie ma czego. Kładka mocna.	Niechże Bóg uchowa! czyż JW. pani starościna chora? to by naprzód posłać po fizyka.	Słyszał wystrzały i domyślił się, że jego „sztuka” wyszła na jaw. Nie zastaniemy go już	Rozum tracisz, panie Ignacy, ujmując się za takim człowiekiem Bo tylko pomyśl. Pojechał po majątek, gdzie?... na wojnę turecką... Na wojnę turecką!... czy rozumiesz doniosłość tych słów?... Tam zrobił majątek, ale w jaki sposób?... Jakim sposobem można w pół roku zrobić pół miliona rubli?...	No, no, tylko nie tak żwawo, mój kochany! Popatrz, Tadek, jak wygląda nadwyrężenie ciała fizycznego wskutek utraty pewnego quantumquantum (łac.)	Panie Michale, na miłość boską, przebijem się czy nie przebijem?	Będę miał honor objaśnić pana sędziego Nam usługuje stróż domu mieszkający na dole; ażeby więc nie marnować sięmarnować się zakończył tak słodkim tonem, że trudno było przestraszyć się równie delikatnego pukania.	Ależ panowie stracicie na tem, bo go słyszeć nie będziecie.	Bardzo chętnie, jeśli nas zechce wziąć do spółki	Tak jest.	Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...	Mnie się widzi nie naszą rzeczą. Prośmy go, ażeby się żenił, a wedle serca żony szukał...	A teraz wiesz po co?	Ale naszych więcej, prawda? Dziś powiem o tym dziadziowi i Waldy, będą radzi. Waldy zawsze mnie nazywał papużką... Często, przyjeżdżając, pytał: „Cóż tam papużkę nauczyli nowego?”. Mama zaraz w dąsy, a panna Klara z milutkim uśmiechem mówiła: „Vous plaisantez, monsieur le comteVous plaisantez, monsieur le comte (fr.)	Co?	Kiedym opuścił kolegium ojciec ujął mnie w karby surowej dyscypliny, pomieścił mnie w pokoju przylegającym do jego gabinetu; kładłem się spać o dziewiątej wieczór, a wstawałem o piątej rano. Ojciec życzył sobie, abym porządnie przeszedł prawo; chodziłem równocześnie na kursa i do adwokata; ale zajęcia moje były tak ściśle zamknięte w prawidłach czasu i przestrzeni i ojciec żądał przy obiedzie tak ścisłego rachunku z...	Tak się panu tylko zdaje. Z czasem i w odpowiednich okolicznościach wywietrzeje on panu z głowy, tak jak wywietrzały te przeżycia, które pana w Warszawie gnębiły. Bo wydaje mi się, że już wywietrzały doszczętnie.	Co drugi dzień masz złe przeczucia.	Pozwolę sobie widzieć wielką przesadę w tym, co pani mówi.	Zamężna? Przypomina mi pani powiedzenie nieboszczyka Michaud; miewał kapitalne odezwania! Wybierał się do Palestyny, przyjaciele zaś przedkładali mu jego wiek, niebezpieczeństwa podobnej wyprawy etc. „Wszakże pan jesteś żonaty?” „Och! tak niewiele!”	Słyszeliście, że na maskaradzie wczoraj Schöneich przebrał się za damę i uwziął na Herberta?	Jakichże następstw? Jedyne możliwe, że wyjdzie za niego.	Nic z drugiej strony. Ja tylko tak sobie powiedziałem. Pani ma słuszność.	Czy już dosyć	I ja tobie. Już pójdę.	Jak zawsze, bracie Sibie.	Już dość długo gnębił mnie jeden tyran Niech mnie powieszą, jeżeli ty masz mnie jeszcze gnębić, Johnie Silverze.	Dlaczego? dlatego żem się dała uścisnąć temu schorzałemu, staremu dziecku!	Niedługo Jeszcze trochę... i już!	Takie już moje szczęście! Bardzo słusznie!	Wybornie! A kto doręczy od pana ułaskawienie?	A ty dobrze wiesz, czem mnie złamać możesz! Przypominasz mi Polskę i pierwszy względem niej obowiązek. Widziałeś sam, byłeś świadkiem, że go spełnić żądałem, że chciałem jechać, żem postanowił...	Na moje rozkazy. Drut elektryczny łączy mnie z nim. Telegrafuję i tyle.	Racz pan spróbować nieco tych cakes (ciastka z owsianek mąki), dużo smaczniejsze niż ciastka w Glasgow.	Żeby stwierdzić tylko lepiej jeszcze własną rację.	A więc dobrze.	Cóż Maszko? Dobija do brzegu.	Gadałeś, że pięćdziesiąt.	Muszę go przyprowadzić do Słodkowic: będziemy mieli częściej wizyty pani	O tak, wasza wysokość.	Proszę, proszę!	Rybeńko złota, chodź. Chodź, tak trzeba.	Tak, wyobraź sobie	Więc twierdzi pan...	Zawsze zgoda.	Zbyszko miał nadzieję iże Witold do Prus wtargnie i tamtejszych zamków będzie dobywał.	Bredzisz! Bredzisz!	Czego? Krzyżaków?	Dokąd?	Dzień dobry drogiej pani, dzień dobry!	Frazes	Gdzie?...	Jucha, chłopak!...	Karol Wanert był stryjem Alicji.	Kiedy egzamin miesięczny?	Kiedy pojedynek?	Komisarzowi policji? I cóż mu pani powie?	Może nawet i... tysiąc	Możesz poznać kogo zechcesz.	No, dobrze	O tyle, o ile potrzeba, by dawać siostrzyczkom lekcje muzyki	Och! Rozumiem! Chodzi o moje małżeństwo, prawda, dziadku?	Oj Władek, myśmy zaprzepaścili przyjaźń wzaje­mną.	Otom ci przywiózł, mój klejnocie, komilitonówkomiliton (z łac.)	Pański pryncypałpryncypał	Poszedł przodem.	Skoczył no, i naturalnie, rękę złamał.	Służę hrabiemu.	Trochę.	W imię Boże tedy!
Powiem wam to co czytałem o tym w starożytnych apologiach. Natura, Matka, DzieckoPhysis (to jest Natura) w pierwszym swym miocie wydała Piękność i Harmonię, bez obcowania cielesnego, jako że sama z siebie jest wielce żyzna i płodna. Antyphysis, która od niepamiętnych czasów jest przeciwniczką Natury natychmiast powzięła zazdrość o tak piękne i zaszczytne wydanie potomstwa; i na odwrót wydała Poczwara i Przewrotność, poczęte z obcowania jej z Tellumonem. Miały one głowę zupełnie sferyczną i krągłą jakoby balon; nie zaś łagodnie zwężoną z obu stron, jako jest kształt u ludzi. Uszy były wysoko sterczące jako uszy osła: oczy wysterczające z głowy, umieszczone na kościach podobnych do kości pięty, bez rzęs, twarde jako są oczy racze; nogi okrągłe jak poduszki, ramiona i ręce wykręcone wstecz ku łopatkom. I chodziły na głowach, w nieustannym kołowaniu, z zadkiem nad głową, a nogami ku górze. I (jako wiadomo wam, iż małpom zdają się ich małpiątka czymś najpiękniejszym na świecie) Antyphysis chwaliła je i siliła się udowodnić, że dzieci jej były piękniejsze i powabniejsze z postawy niżeli owe wydane przez Physis: mówiąc, iż mieć głowę i nogi tak sferyczne, i wędrować tym kształtem, kręcąc się w kółko, to jest właśnie najodpowiedniejszy sposób i doskonały obyczaj, mający w sobie jakąś cząstkę boskości: jako iż niebo i wszystkie rzeczy wiekuiste posiadają tę kulistą formę. Mieć nogi w powietrzu, a głowę w dole, to było naśladowaniem stwórcy wszechświata: ile że włosy są u człowieka jakoby korzenie, a nogi jako gałęzie. Bowiem i drzewa lepiej są umocowane w ziemi korzeniami, niźliby były gałęźmi.	Co waszmość gadasz moja córka nie jest niecnota, ani matka taką nie była, ani żadnej takiej w rodzie moim nie będzie, póki mnie stać na świecie! A waszeć zażywaj języka ostrożniej, na rycerskim chlebie wychowanyś, a gadasz grubiańsko, jakbyś nie wiedział, co to grzeczność!	Dziękuję ci, Bazyli Wiedziałem, że mnie zrozumiesz. Henryk jest tak cyniczny, że aż mnie przeraża. Ale oto i orkiestra. Straszna, ale gra tylko około pięciu minut. Potem podniesie się kurtyna i zobaczycie dziewczynę, której chcę oddać całe swe życie, której oddałem wszystko, co we mnie jest dobrego.	Człowiek się przyzwyczaja. Zresztą, zależy jakiego się ma sąsiada. Jedni biją zawzięcie, drudzy miło... chciałam powiedzieć miłosiernie. Ale najboleśniejsza jest niewdzięczność ludzi, za których cierpimy. Ten wasz Kraków to niedobre miasto. Nie chciano nas tam wpuścić!	To jest znęcanie się! Ja protestuję	Jest jak wszystkie kobiety, których nie możemy zdobyć	Nie tak jak ty to rozumiem Należy go, nie ruszając się z miejsca, czekać i poprostu bronić mu się środkami, jakich się zwykle używa w obronie spokoju.	Nie umiem pani na to odpowiedzieć, odrzekła spytana; bo choć rzadko chodzę do kościoła, to jednak gdy raz tam jestem, to już modlę się tylko	Po Polach Elizejskich!... Aha, ciepło, ciepło, gorąco... Po Polach Elizejskich!... No, to pogawędźmy trochę o moim ojcu, co pan na to?	Tak, ale co to chciałem powiedzieć, Marylo, zmęczyło mnie to już, dość już mam grzeczności.	Dzieuchy przeciek do urzędników nie wyślę, nie przystoi, a powiecie, że ile wiadomo, z komory niczego nie wynieśli, czy zaś co inszego nie zginęło, to już... Bogu jednemu wiadomo... i...	Co?! Miałżebyś zgubićmiałżebyś zgubić	Takie jest moje przekonanie	I ja tego chciałem, bo jak Bóg na niebie, jeżeli zrobi ci co złego, zabiję go.	To gorzej, że pono tych pieniędzy i skarbów wcale nie ma! odezwała się.	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	To mówicie że bitwa w polu nie tak dla rycerza straszna jak zamków dobywanie?	Mapa też się może mylić Pewnego razu wędliniarz Krzenek, mieszkający na Vinohradach, wracał do domu od „Montagów” z Małej Strany na Królewskie Vinohrady podług planu miasta Pragi, błąkał się całą noc, a nad ranem dotarł do Rozdzielova koło Kladna. Znaleźli go w życie; leżał zdrętwiały ze zmęczenia i chłodu. Skoro pan nie chce mnie słuchać, panie rechnungsfeldfebel, i trwa przy swoim, to się musimy rozejść i spotkamy się dopiero w Felsztynie. Niech pan spojrzy na zegarek, żeby było wiadomo, kto prędzej dojdzie do celu. A gdyby panu zagrażało jakie niebezpieczeństwo, to niech pan wystrzeli w powietrze, żebym wiedział, gdzie pan się znajduje.	Naturalnie, że nie. Lecz czy nie można by tak poprosić oo. bonifratrów o odstąpienie nam na czas wielkopostny klasztornego ogrodu? Teren wspaniały, wymarzony! Te tarasy, te zakręty!	A jak? Granatowy! Poszedł do rogu, stanął na świecy i kikował. Ile to trwało? Sekundy. I worki były po tej stronie. Kolano mi tymczasem spuchło, a archanioł z gliną na drugi dzień stawili się u Mordarskiego. Mordarski poczuł cykoriępoczuć cykorię (gw. warsz.) zgodzić się, dogadać się..	Lecę nie czuję nóg i tchu mi brak. Zebranie zaraz się zaczyna, czekają na mnie, a ja tu...	Wstań! Wstań, Gobo! Dosyć już odpocząłeś! Nie ma na to więcej czasu! Wstań! Chodź ze mną!	Także coś! Po prostu, tresuję ich trochę. Seffy, znasz się na walce kogutów?	Dla siebie najgorsza O swoją przyszłość cale nie dba. Za królewnę życie gotowa dać, ale się rwie nie do swoich rzeczy, nawet pani nasza pohamować jej nie może.	To być może, ale nie pierwsze!	W naszych krajach północnych kobiety nie przebierają się!	Bynajmniej nie mówię, że pan stracisz, ale nie przekraczaj pan sumy, na którą opiewa list.	Tak, tak Wyobraź sobie, Wacku, że Marysia od dawna zwróciła na to uwagę. A ja nawet przeprowadziłem pewną próbę, która potwierdziła nasze przypuszczenia.	Ach, wszystko mi jedno, jak się ci pośrednicy nazywają. Chyba nie zamierzasz mnie zmuszać do prowadzenia ksiąg heraldycznych pośredników warszawskich!	Gotowa jestem zawsze schylić głowę przed opinią Liszta w muzyce, ale nie w malarstwie. Zresztą on już był ramol i nie przypominam sobie, aby to kiedy powiedział. Ale to nie ty mi go przyprowadziłaś; jadłam z nim dwadzieścia razy obiad u księżnej de Sayn-Wittgenstein.	Kazały wielmożnemu panu, żeby natychmiast spichlerz otwierał, stodoły to samo, żeby im od spiżarni klucze dawał! Zarazem poznał, że źle. Pan na mnie kiwnął palicem i raz dwa kazał przez zęby, żebym leciał we wieś po chłopach. Niech mi, pada, kto żyje, idzie na pomoc z cepami, z widłami, z siekierą. Ja we drzwi, a tu, słyszę, tych oficerów pan sklął, zmaścił słowem i kazał im, żeby natychmiast precz szły ze dwora!	No dobrze, nie odkładaj tego za długo Prędko się zestarzejesz	Przewidzieliśmy tę delikatność ze strony hrabiego Przywiozłem pistolety, które kupiłem niedawno, sądząc, że mogą mi się przydać w podobnej sprawie. Są całkiem nowe, nikt z nich jeszcze nie korzystał. Chce pan je obejrzeć?	Właśnie sądzę, że przeciwnie. Im są bogatsi, tym zacieklej bronić się będą, ufni nie tylko w moc oręża, ale w świętość miejsca, które zabobon katolicki całego tego kraju jako inviolatuminviolatum (łac.)	– Ja to plotów nie roznoszę. Macie oczy, to wypatrzcie same.	Nie będąc nigdy niewolnicą, nie mogła być wyzwolona.	No to niech pani każe wszystko poprzerabiać, choć dla mnie zupełnie jest to wszystko jedno. Mogę pani zaraz zapłacić za te przeróbki i za mieszkanie za pierwszy miesiąc.	Bój się Boga! Toż za to można kupić wieś.	Tym gorzej, jeśli tak myślisz.	Mógłżebym mścić się nad nim za to, że cię bronił? Gdyby był niewolnikiem, zaraz darowałbym mu wolność.	Nie gryzie?	Nie sądzę!	Nie wiem, panie	Nie, przysięgam	No, nie; już nic nie gadam. A nie myśl przypadkiem, wróblu, żeś mnie przestraszył; w dwóch palcach zdusiłbym cię, dlatego mię twoje groźby śmieszą, nie gniewają.	Tak Ale, panie Goriot, powiedz mi pan, jak możesz mieszkać w takiej dziurze, kiedyś tak bogato powydawał córki za mąż?	Helder nie dał zaraz odpowiedzi. Rozumiał on lepiej od swojego wspólnika straszną tyranię sumienia. Znał on trwogę, która prześladuje i nie daje spokoju, straszną obawę przed wykryciem, która nawiedza ludzi i doprowadza bardziej uczuciowych do szaleństwa, a słabych z natury do picia.	Jezu Marja! czy to być może?	Nigdy tu nie zastałem tego pana Hyde...	Podpisuję! Jak to! przebaczasz mi! czy podobna!	Ale nic a nic cię nie rozumiem jeszcze mniej teraz, niż wprzód.	Możesz Robert teraz prosić o rękę jego córki, już cię nie wyrzucą za drzwi.	Możesz być pewny, że to będzie pierwsza myśl tego zepsutego człowieka...	Jak długo ci potrzeba na drogę?	Ja bym na miejscu Teodory popędziła go trochę	Piotrowicz mu niechcący nastąpił na nogę	Powiedzże je, powiedz to nas rozerwie cokolwiek.	Taka to ma szczęście...	To trudno określić...	Troszeczkę to dalej, niż ty, mężny piechurze...	W Lipcach siedzi, przeciek wszyćko na jego głowie, bo ja muszę przy obu stróżować.	Zaczyna się, byłam tego pewna!	To fakt, że jedynie walka daje życie w literaturze	Pan Paweł wpatrzył się w pół figlarną, w pół nadąsaną, a nieskończenie dobrą twarz żony, i podniósł rękę jej do ust.	„Rozjaśnij oblicze, wielki mocarzu egipski Przychodzimy do ciebie jako poddani, ażeby imię twoje było wielkim w Libii i ażebyś był naszym słońcem, jak jesteś słońcem dziewięciu ludów.	Gadaj z sensem! Skąd wziąłbyś potrzebne drewno i gwoździe? Poza tym, z czego będziemy żyli? Kiedy wrócimy, zaczniemy klepać biedę jak jeszcze nigdy dotąd! Czi-Czi ma absolutną rację: musisz wziąć ze sobą tego cudaka!	Jeńców chyba prowadzą, jak mnie Bóg miły!	A niech jego! Szkoda Milady... Taka dziewczyna	A widzisz, kochasz ją.	Jasne! O rany, chciałbym żeby inni chłopcy mogli nas teraz widzieć!	Zkądże ci znowu parawaniki przyszły do głowy?	A że ja go mogę z tego kalectwa wyprowadzić.	Chciał, abyście byli obecni przy wyzwaniu a teraz chce, abyście byli świadkami pojedynku.	Do mnie, Dziwo?	Do łodzi!	Moda, Obcy, Żołnierz rzekł Charłamp proszę wybaczyć.! tu: uprzejmość, obyczajność. nawet z hultajstwem obserwowaliobserwować (z łac.)	A tobie już będzie osiem lat?	A wasze bydło?	Ani mi w głowie!	Była tam pani?	Chory? Chory?	Dobrze spałaś?	Dwa lata.	Hm Więc dalej!	I cóż, myślał pan o sprawie naszego przyjaciela?	Ile będzie dwa razy dziesięć?	Kobiety z prowincji, które widywałem w Paryżu były w istocie dosyć obcesowe...	Może bym mógł w czym dopomóc?	Nieszczęsne, najbiedniejsze!...	No, no, trochę nadziei	O!... I masz nadzieję zbadać?	Owszem, owszem, możesz mówić dalej	Rabusiu morski!...	Religia, Duch	Serce, PożądanieSerce zawlokło cię pod nogi kobiet, serce twą głowę pod stopy im kładło. Reszty dokonała nieczysta myśl kobiety: zrodziła niesyte żądze. I takeś ty zmarniał.	Tata!	W tydzień po mnie	Wilmore wygrał.	Więc wezmę jakąś posadę.	Zgoda.
Przemiana, Klejnot, Obraz świataDiament, jak wszystkie krystaloidy, oparte na kwasie węglowym, nie jest ograniczony równymi, lecz wygiętymi płaszczyznami. W tych wygiętych płaszczyznach świat staje się niebem i Gehenną. Lecz od zbyt wielkiego żaru diament może się zmienić w zwykły kominowy czad. Nie należy wierzyć automatom!	I tego nie wiem, ale to jest prawdopodobne. Zdaje się też, że pewien wpływ na jej usposobienie wywarł ten... Norski swoim wykładem ateizmu...	Co? Ja miałbym oddać swoją szpadę? Szpadę królewicza Lulejki?! złożony z pięciu stóp wierszowych; stopa w metryce antycznej stopa wierszowa złożona z dwóch sylab, długiej i krótkiej. W wierszach polskich odpowiednikiem jest sekwencja sylab nieakcentowanej i akcentowanej. W języku polskim bardzo niewiele wyrazów to naturalne jamby (np. aha), więc stopa ta jest zwykle tworzona jako zestrój z proklityką (np. do snu, na koń) lub dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania. i od tego dnia uznał Lulejka tę formę wiersza za formę królewską, najlepiej wyrażającą szczytne jego pragnienia i myśli, i we wszystkich przemówieniach zawsze się nią posługiwał. Królewicz mówił przez trzy dni i trzy noce, a nikt ze słuchających nie odczuwał znużenia, nikt nie zauważył nawet, że po trzykroć zapadła noc i dzień nastał znowu. Uroczystą ciszę przerywały tylko co dziewięć godzin szalone brawa żołnierzy, którzy w ten sposób dawali upust swemu uniesieniu. Lulejka wówczas pośpiesznie wysysał pomarańczę podawaną mu przez usłużnego porucznika Bałagułę. Polityka, NaukaW mowie tej, której nawet nie usiłuję odtworzyć, bo na pewno bym nie potrafił, Lulejka zapewnił żołnierzy, że nie tylko nie odda swej szpady, ale nie spocznie, dopóki nie wywalczy nią zagrabionego przez Walorozę dziedzictwa. Zakończenie tej natchnionej improwizacji wywołało tak szalony entuzjazm, że pierwszy kapitan Zerwiłebski zerwał drżącą ręką hełm z głowy i wyrzucił go w górę krzycząc: A wszyscy żołnierze powtórzyli za nim:	Chcę powiedzieć ogólnie, że kobiety w monogamii tracą zbyt łatwo właściwe kryterium wywieranego wrażenia. Jest to los podobny do fatum poety samotnika. Kobiety w monogamii zapominają, że na impresję składają się, prócz pełniejszych kształtów, jeszcze i fale mięciutkiego jedwabiu, obłoki koronek, lekki i dyskretny bukiet perfum, harmonijna całość w kompozycji otoczenia, wreszcie umiejętność, umiejętność, raz jeszcze umiejętność Jelsky strzelał niecierpliwie z palców, krzywił się, wreszcie machnął ręką i wytrząsnął jakby z rękawa to mnie już nie bawi.!	Przeciwnie uważał, że Święte Trybunały nigdy się nie mylą. Wprawdzie okoliczności zmusiły go do przebywania w tym domu, wcale się jednak nie krył z tym, jak bardzo mu jest niemiła ta konieczność korzystania z gościny człowieka inaczej niż on myślącego. Myślę, że szczerze mną pogardzał.	Oto list do świątobliwego prałata; dostań się tam po cichu, każ się zaprowadzić do pokojowca, nie chciałabym, aby budzono Jego Wielebność. Jeżeli już będzie w sypialni, zostań przez noc w pałacu; że zaś jest tam w zwyczaju wstawać o świcie, rano o czwartej każ się oznajmić w moim imieniu, poproś arcybiskupa o błogosławieństwo, oddaj mu tę kopertę i weź listy, które da ci może do Bolonii.	Boję się, czy nie chora.	Mniejsza o to. Musimy dożyć nasze życia do końca. Ja nie oddam pana na to, żeby pan się tu dał rozlizać tym wszystkim cierpieniom. Pan ma więcej siły, niż panu się wydaje papa może wszystko. A zresztą chcę wyjść za pana za mąż	Zgodzisz się na ucieczkę?	Kiedy my sami nie wiemy, panie pułkowniku, gdzie on jest Jak zlazł z wozu i ruszył naprzód, tak do tej pory nie wrócił.	Idźcie do matki Podrastają, a ja się starzeję i nie ma nikogo...	Ej, mój przyjacielu jeżeli znasz uczciwy sposób, w jaki moglibyśmy położyć koniec tej wojnie i pogodzić ich z sobą, wskaż mi go. Przyłożę się do tego z całego serca i nie będę oszczędzał trudu, aby ułożyć i złagodzić sprzeczne warunki pomiędzy dwiema partiami.	Ach, nic już nie chcę, nic... Tylko wyprowadźcie się, panowie! Nie mam żadnej pretensji o komorne...	Mój przyjacielu, sprawa jest bardzo ważna i możesz się znaleźć w trudnym położeniu, jeśli zachowasz to, co wiesz, dla siebie A więc ten pan ci mówił, że jest detektywem?	Jeżeli pan de Restaud jest w domu, to proszę powiedzieć mu, w jakich okolicznościach znajduje się teść jego oraz oświadczyć, że ja potrzebuję koniecznie rozmówić się z nim w tej chwili.	Tak, siostro droga, tak: po trzykroć tak! Bo pomnij na to, że przyjdzie czas, gdy i ci marnotrawni synowie Ducha, te rozpieszczone przez życie beniaminki ockną się i oprzytomnieją; a wtedy i na nich przyjdzie z kolei okres twardej służby bożej i oni będą musieli w krwawym znoju dorabiać się Boga w sobie.	Bo pocztą szłyby dłużej... A ja nie mogłam znieść tej myśli, że pan się tutaj męczy i kłopocze, przecież to takie proste.	Co znowu! Nie trzeba wcale. Ja przynajmniej nic jeść nie będę. Nic do ust nie wezmę.	Horror vacuihorror vacui (łac.) w fizyce średnio­wiecznej. Warto tę siłę wskrzesić dla wytłumaczenia współ­czesnych dusz. I potęgi kobiet dzisiaj. Kobiety stawały się zawsze potężne wtedy, gdy idee się kurczyły i zasychały w doktryny. Dla czasów i ludzi żywych mają one tylko war­tość markietanek na postoju nocnym.	Ale nie znasz pani osoby, która czyha na twoje życie?	Właśnie o to chodzi, że okazja nie jest najbłahsza. Sądzę, że zgiełk rozmów przeszkodził kuzynce słyszeć, że nie chodzi to o światowe grzeczności, ale o przestrzeganie rytuału właściwego prawdziwemu nabożeństwu.	Pozwolę sobie zauważyć że nie doradzam bynajmniejbynajmniej	Byłem niezdrów i miałem zmartwienie. Nie bywałem nigdzie. Nie mogłem! Pani sobie przerwała...	E! Gamoń z waszmości! Ja bym nie dała jej tam wejść. Patrz jeno, jeszcze stoi.	Ja ci otwarcie powiem, że ja tu nie myślę siedzieć.	Nie, dlaczego...	Nie... on powinien iść w świat jako nauczyciel.	Wcale nie zaglądałaś nawet?	Jeśli stary Pławicki jej nie przeje, nie przegra, nie zmarnotrawi.	A, jak się pan masz? Czy prawda, że ta diablica Krzeszowska kupiła od was dom?	Idź, Henryku Chcę pozostać sam. Bazyli, musisz też pójść. Ach, czy nie widzicie, że serce mi pęka?	Masz czeki na bank handlowy. Wpisuj żądaną sumę na okaziciela, wypłacą natychmiast. Ciekawy jestem, co kupujesz?	Tego ja nie powiedziałem! Ja... ja mówiłem tylko, że panicze byli niezwykle weseli, jak panicze przyszli z tym borsukiem. Może być, że Mr. King wyciągnął stąd fałszywy wniosek.	A jeżeli doda, że propozycji, którą dziś czyni, już później nie ponowi, czy pan ją przyjmiesz?	Jakże! Od tego się ta cywilizacja zaczęła.	Na czym opierasz swą wątpliwość?	Na szczęście ja je mam.	Ale nie ci, co pochodzą z zacnej krwi RadżputówRadżputowie	Jakto, nic? nie możesz mnie zbyć taką odpowiedzią, na twarzy twojej napisane jakieś nieszczęście. Co cię spotkało? mów? kto cię zdradził? kobieta?	Boże zachowaj! Ojciec kochał Sawiniusza; wiedział, że to chłopiec pod każdym względem dzielny i na którym można polegać. Co do mnie, jedno tylko mam teraz życzenie, aby mój brat powrócił. Nawet przepoławiając dla niego majątek, będę jeszcze dość bogaty, aby zapewnić pani szczęście, którego masz prawo oczekiwać.	Księżnęby to bawiło, gdybym ja, zamiast czasem się nudzić trochę, męczył się i trapił?	Widzę że cudujesz się nad moim mieczem: wiedz przeto, że synodysynod rodzaj broni miotającej. i katapulty w podróży	Bez wątpienia, panie Aronnax; ale, jak już mówiłem, pompy „Nautilusa” dozwalają mi wypełnić rezerwuar przyrządu przy bardzo wysokim ciśnieniu, który tym sposobem może dostarczyć powietrza do oddychania na dziewięć do dziesięciu godzin.	Królu mój! I ty doprawdy tak myślisz, jak mówisz? Ty nie z litości nad starą krewną, nie z grzeczności tak mówisz?	Bardzo. Latem wre i kipi praca, pochłania czas i myśli. Miejskie wakacje to dla wieśniaka ciężka kampania, znojny i troskliwy okres. Jakże mile się wita długie jesienne wieczory! Wtedy się czyta, kształci, uczy i wypoczywa.	No! cóż tam u licha... ki diabeł! Czy nie bałamucisz panie Marcinie...	Któż mu to las wytnie, jak nie Lipczaki?	O! Trotwood, chłopcze mój! Do czegom doszedłdo czegom doszedł inaczej: jak się pastwiłem (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika).. Samolubny w żalu i boleści, w przywiązaniach samolubny, samolubny w ucieczce przed pamięcią i w zapomnieniu samolubny, upadłem. Och! Jakże nisko upadłem! Nienawidzić mnie, gardzić mną musisz!	Któż jest ów Rudy Lis?	Mój hrabio; ja nie proteguję nigdzie pana Andrei, a tym bardziej u państwa Danglars.	Nade wszystko nie należy nic mówić rodzicom, unikać wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby w żalu wyobrazić sobie...	Bo bardzo lubię pannę Stefcię i tak się z tego cieszę.	Tak jest...	Wiesz? To jest natręctwo tej dziewczyny.	Nawykliśmy do namiotów! ciepło one trzymają, a w nich człowiekowi rycerskiemu raźniej niż w chacie co jak stos suchy od lada iskry płonie.	Mais, ma chère, cicho! o co idzie? Do Zamojskich napiszę, a dla was, gdybym kilku tysiącami, mettons dix mógł służyć, uczynię to z duszy serca.	A pobożny był, cichy, pracowity parobek, że nieraz dobrodziej sam go chwalił...	Dobrze, a teraz pędź szybko do łóżka, jak grzeczny chłopiec.	Napluj mi acanacan wołała ciotka.	Naturalnie! Ale najnieznośniejsze są wielkie damy i służące z restauracji. Co to za wymagania, jakie grymasy!...	Czyż możesz to jeszcze teraz nazywać romansem?... Teraz, po przeczytaniu tego listu?...	Stefanie Finot przyszedł ze mną i szuka cię. A, idzie właśnie.	To co z tego? Czym taka stara?	A co było w paczce?	Co tam dobrego spożywa dzisiaj lud Izraela?	Jakaż była?	Są.	Zostańcie jeszcze chwilę. Słyszeliście, musieliście słyszeć co mówili o Zośce?	Cóż on tak krzyczy głośno?	Ale pod warunkiem...	Czy i z panem Solskim rozmawiał pan o tej przykrej sprawie?	I tak go mamy, choć tyle ran...	Ktoby to był, panie Lucyanie?	Tak	Tak nam dopomóż Bóg!	Zkądże pani masz to podejrzenie?	Znasz to?	Zrozumiano; gość będzie obsłużony!	„Gdzież to nasze przyjaciółki HesperydyHesperydy (mit. gr.)	A więc pan go widział?	Chleba! Chleba! Chleba!	Chocimski, turski Żyd, Czarny Mordach.	Czarrrna Panterra mówiła prawdę!	Czy może jakiś zwiadowca czy wartownik?	Dlaczego mam dać trzy, gdyś sam dwu żądał?	E! i lekceważenie pantofla	Historia powiedział pan Roman.	I jesteś szczęśliwa?	I trwasz przy uprzednich domysłach?	Jeszcze trzy razy tyle ostało w domu!	Językiem wojować łatwo...	Mały kieliszek, rzekł Presler, ochładza i pokrzepia.	Oto gość!... Jakby spod ziemi wylazł...	Pod sławnym wojownikiem waść służysz. Przyjmże teraz moją wdzięczność i rękę.	Poćciwapoćciwa zawołał Zych.	Pracuje!	Sama?	Skąd wiesz?	Z kim, durniu?	Zabobony, Śmiech przez tych potępieńców. one potępieńce błazen dzwonkami nad głową pobrzękiwał... upiory zatracone!
Niech mnie Bóg broni abym ja siostrę moję, najpoważniéj myślącą i postępującą, o jakąś płochość śmiał posądzać; ale i najpoważniejsza z kobiét ma fantazye. Zdawało mi się, że chce tu zabawić dłużéj, znajdowała że jéj tu było dobrze; tymczasem teraz przebąkuje, że powietrze jéj nie służy, że się czuje niezdrową, że musi zmienić atmosferę...	No ci tubylcy na wyspie. Oni wierzą w to, że te tapa-boys są diabłami, i strasznie się ich boją. A kiedy widzieli, że ja z tymi diabłami rozmawiam, chcieli mnie autentycznie zabić. Całymi nocami walili w takie dzwony, żeby odegnać te diabły od swojego kampungu. Okropny hałas robili. A potem co rano chcieli, żebym im za to dzwonienie płacił. Za tę pracę, którą w to włożyli. Szkoda gadać, ci Batakowie są strasznymi złodziejami. Ale z tymi tapa-boys, z tymi jaszczurami można by zrobić uczciwy biznes. Bardzo dobry interes, panie Bondy.	Tego nie wiem, ale wierzę pani na słowo. Natomiast zdziwił mnie Kosiba swoją inteligencją. Mówi jak zupełnie wykształcony człowiek, co jakoś nie pasuje mi ani do jego wyglądu, ani do nieukończonej szkółki ludowej, ani do zawodu parobka młynarskiego czy znachora.	Doprawdy nie wiem. Cały dzień byłem w biurze, a wczoraj głowa mnie szalenie bolała. Nie mówiliśmy ze sobą trzech słów. Teraz jestem głodny!	Czy i mnie pan sprzedałby taką lalkę za trzy ruble?	Muszę ci wszystko powiedzieć, chociaż to dla mnie gorsze od śmierci. Doprawdy, doprawdy wolałbym umrzeć, jak Korzecki...	Przyjechałem spytać, czy waść urazy do mnie nie chowasz?	Sama pani powiedziała: dla dokonania tego nie byłem jeszcze dość ośmielony. A zresztą nie kocham pani i kochać bym nie mógł. Przeraża mnie pani rasa, a jednocześnie pociąga ze straszliwą potęgą...	To bardzo dobrze, osobliwie dla mnie. Waćpan przyjeżdżasz wprost ze wsi?	Nie wiem jeszcze, co mam rozumieć bom nie oglądał jeszcze tych ludzi, z którymi mamy uderzyć na zamek.	La Boga świętego, po cóż my, paniczku, na Dersławice? Tu droga jak strzelił... Zapowiedział podstarości, jak i co mam robić...	A za cóż to, ciociu, za co?	Ale ja pojadę	Czy to prawda, że Bucholc zostawił wielkie zapisy na cele publiczne?	Doprawdy! O! Zobaczyć je! Ja je zobaczę, posłyszę ich głos. Umrę szczęśliwy. A tak, nie proszę o dłuższe życie, nie dbałem już o nie, bo troski moje rosły z dniem każdym. Ale zobaczyć je, dotknąć się ich sukien, ach, tylko sukien, to tak niewiele; lecz dość, bym wziął w ręce jaki przedmiot, który do nich należy. Pozwólcie mi wziąć włosy... sy...	Drogi panie Barnes, nie objaśnię tego wcale, nie mam obowiązku, a objaśnienie jest pańską rzeczą.	Dziwne to trzęsawisko dla nieoswojonego oka wydaje się monotonnym i smutnym, ale kto się przyzwyczai do tych fal piaszczystych, dla tego mają one urok nieprzeparty, a zawierają tyle tajemnic!...	I co? I co?... Niech pan prosor powie! Mój  panie prosorze!	Ludzkie języki kłamliwe i niepoczciwe są Toć pan świątobliwy, rozumny, potężny, który z książęty na równi stać może, ale psy na księżyc nawet szczekają.	Ma ze sto ton. Zresztą, nie jest to zwyczajny statek, tylko zbytkowny, jacht, jak powiadają Anglicy, ale tak zbudowany, że może wytrzymać każdą pogodę.	Mamy tedy drugi sierp a co jest po drugim sierpie?	Nie mogę jej ruszyć Nie mogę jej ruszyć, choć robię wszystko, co w mej mocy.	O! Ja myślę, że nie znajdzie się ani jeden taki podły. KsiążkaCzytaj, Bronek! Umieram z ciekawości: co się dalej stało?	O! nie doczekałby tego uchowaj go Panie, żeby śmiał coś podobnego nawet pomyśleć, jeżeli nie chce zginąć najstraszniejszą i najhaniebniejszą śmiercią, jaką kiedy bądź zginął zbyt surowy ojciec, co ważył się podnieść zuchwałą rękę na pieszczone członki córki zakochanej.	Ot, co jest! Ot, co jest! Uważaliście, że ani drgnął.	Rozumiem to dobrze. Bergerac poczytuje się za nieomylnego i rzuca się wściekle na wszystkich, co próbują wyleczyć go z zarozumialstwa.	Szmulu! dam ci dwanaście rubli, a ty za to kup, co uważasz dla nas za potrzebne. Trzeba by herbaty, choć... samowara nie ma... Ja już zupełnie straciłam głowę!	Tak, to jest sonet i wcale piękny nawet. Poeta był niezły, podług mego zdania.	Więc co chcecie robić?	A choćby ona ciotka...	A czy zechce pani być moją nauczycielką?	A do czego się ona zdała?	A gdybym naprawdę chciał poprawić dolę chłopów?...	A jakże mogłeś puścić żonę z żołnierzem?	A może ci ją sprzedać?	A na kogóż	A więc to Ali?	A wrócisz do wsi, to cię zaszczujemy psami! za krzywdę moich dzieci!	A! i w djabła nie wierzy! powtórzył ktoś znowu.	A! na wieki! cóż jest wiecznego na ziemi. Ona jeszcze tak mi się wydaje i jest młodą!!	Ależ, na Boga!	Baczę, kiej to w Lipcach wszystkiego piętnastu gospodarzy siedziało	Bardzo	Bo słońce zachodzi, a może	Bryka stała pod figurą, zaś on rozmawiał se z jakąś kobietą.	Byłem tam i ja, a chociażem się do BakczysarajuBakczysaraj	Cały nasz komplet burszów.	Czy można dostać wieloryba?	Czy mógłbym powiedzieć pani słów kilka?	Czy także w waszych krajach katolickich?	Cóż takiego?	Dlaczego tak źle dziś grałam. Dlaczego już zawsze będę źle grała. Dlaczego już nigdy nie zagram dobrze.	Dobrze kochana pani!	Filipowi téż inteligencyi odmówić nie można	Grosza nie dam za tego przełożonego jesziwy. Jakiś tam Lipsk. A gdzie ten Lipsk leży?	I czegoś przy tym chciał, czegoś się spodziewał.	Ja się téż ociągać nie myślę ruszę jutro...	Ja? Ja jestem Robin Hood, o czym wkrótce przekonają się twoje nędzne zwłoki!	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	Jaguś, a to przysiądźmy se ździebko.	Jeszcze za wcześnie, żeby panienki nosiły takie rzeczy. Pierwsza, która się zaręczy, dostanie te perły, madame tak powiedziała. A ten pierścionek z turkusem, o ile mi się zdaje, panienka otrzyma na odchodnym, bo madame bardzo zadowolona z jej postępowania i uroczych manier.	Już pan skończył, panie Wokulski?	Któż wam zapłaci?	Masz rację, jak zawsze, chcę tylko wiedzieć, gdzie cię odnaleźć, żeby napróżno w okolicy nie szukać.	Matka mówiła, że ojciec pisał do ciebie za granicę. No, przestańże być wreszcie z łaski swojej Pytią delfickąPytia delficka	Nic.	Nie Dzisiejszej nocy znowu tak wiele z nas odeszło... jesteśmy już prawie jedyni na naszej gałęzi.	Niech żyje! Niech żyje!!!	Nieobiecujące to	No.	O, jaśnie panie, wtedy nie należał do pana	Oj koziołki to były, koziołki niech ich najsiarczystsze!...	Oj, Artemuk, Artemuk, puśćcie go, karbowy.	Ostrożnie, pchełko, żeby cię „proszkiem” nie posypali!	Oto jest relacja wojewody witebskiego	Poczekaj!	Proszę pana, a gdyby tak...	Przeciwnie Tym razem podziwiałem tylko jej figurę. Na zły język może przyjść kolej później.	Przysiąż mi!	Pójdź i waszmość bo późno, a jutro praca.	Rozumie się	Stalky jest jednym z największych ludzi swego wieku!	Tak dopóki się stamtąd nie wymknie.	Tak jest.	Tak się stanie. Muszę jednak wspomnieć waszej świątobliwości, że dzisiaj lud napadał domy memfijskich Fenicjan...	Tam, na placu	Tego nikt nie wie, Andy.	Tertio: major miał atak apoplektyczny	Twoja stara czeka na ciebie?	Tylko uważaj, by cię nie śledzili, bo może oni podejrzewają, że ty ze mną się spotykasz!	Umarł.	Walek, idźże zobacz, a jak nic nie ma, to daj brzdącowi za kark, coby tydzień popamiętał.	Wyobraź sobie, że ja jestem Torbjörnem, a ty jego żoną, która nie może znieść, by tańczył z innymi.	Wyrobienie w Petersburgu pozwolenia na wyjazd biorę na siebie, jak tylko zdobędziemy mu papiery	Zapewne! Niebo biorę na świadka, żem tylko chciał być rozsądnym.	Znudził panią! a dobrze, popiszę się nowym natychmiast.	Zostaje sumienie	Ładna kolekcja mamutów	Święte słowa miłościwej pani jeszczeć to nie panna Krystyna, ino sprawiedliwa koza. Cha, cha, cha... jak mi Bóg miły, koza!	Źle! źle!... Muszę szukać kupca na mój materiał wybuchowy. A myślałem, że połączymy się...
Jesteś dzisiaj bardzo zdenerwowana, bardzo rozdrażniona. Trzeba się uspokoić, Lucy, i nie trzeba takich rzeczy mówić, ani myśleć o nich, bo mnie one bardzo bolą, dobrze Lucy?	A ileż pan chce zarobić jeszcze?	Ach, cóż znowu Klub Myśliwski to jest przeszłość, która już dla mnie nigdy nie wróci. Mówię o takiej szulerni, która nosi szumne miano klubu i gdzie po cichu uprawiamy hazard.	Bardzo jestem ciekawa.	Czy widzicie u stóp waszych ten długi a wąski pas zieloności, zakończony szerokim trójkątem? Po obu stronach pasa leżą wapienie, piaskowce i granity, a za nimi obszary piasku. Środkiem płynie struga, która w trójkącie rozdziela się na kilka odnóg...	Cóż tobie? Przecie nocował dziś u mnie i nic mi złego nie zrobił.	Daruje mi pan zapytanie: dlaczego aktorów i teatru pan tak nie lubi?	Jesteś pan w łasce mówią o panu w mieście jak o wielkiej figurze... Wszczyna się sprzeczka między Angoulême a Houmeau, które z nich ma ci uwić wieńce...	Kwadrans po pierwszej, jaśnie panie.	Moja Eufemio Pan Kerukowski jest szlachetnie urodzony, pięknie wychowany, a mimo to to, moim zedaniem, cel godny kobiety wyższej... Ale pan Cenaderowski, któremu wystarczyć by mogła tewoja pokojówka...	Na tem przerwano śledztwo, a detektywi błądzą, zda się, omackiem w ciemności, podczas gdy pewien reporter dokonał zdumiewającego odkrycia, które może naprowadzić na trop zbrodniarza. Oto, ni mniej, ni więcej, odnalazł skradzione klejnoty. Reporter udał się wczoraj do New Hawen i jął myszkować po gospodach. W ostatniej, położonej zaledwo o pięć minut drogi od dworca, przypomniał sobie płatniczy pewnego, nieznanego gościa o dziwnem zachowaniu. Przybył dnia trzeciego grudnia około dwunastej. Dziwnego kształtu torebkę złożył, prosząc o zamknięcie jej w kasie ogniotrwałej. Potem odszedł i nie wrócił dotąd. Reporter, powziąwszy podejrzenie, wezwał szefa miejscowej policji, wobec którego torebkę otwarto. Zawierała istotnie puzderko ze skóry juchtowej, w którem był klejnoty przedziwnej piękności. O tem, że są to właśnie kamienie skradzione, świadczy dowodnie nazwisko „Mitchel”, wydrukowane złoconemi literami na rzemyku opasującem puzderko. Niestety, nie odkryto innych śladów złodzieja, ale płatniczy zapamiętał rysy sprawcy tak dobrze, iż detektywi mają nadzieję przyłapać go, wedle podanego opisu.	Opowiadał mi pan Skulski dziwne rzeczy o tym Witowskim.	Panowie! jeżeli pan d‘Artagnan odda szpadę i zaręczy słowem honoru, zadowolę się przyrzeczeniem panów, iż go odprowadzicie do kwatery kardynała.	Rzeczywiście nie możnaby na pożądańszy cel tych pieniędzy obrócić! Według mnie jedną z największych klęsk na wsi są nadużycia z chodzenia ścieżkami wynikłe, a powodem dziesiątéj części procesów, które się przed sądem pokoju rozstrzygają, stają się niesprawiedliwe serwituty. Poszanowanie własności i poszanowanie prawa są-to dwa uczucia bardzo zapomniane we Francyi, które-by rozpowszechnić należało. Ale w pojęciu wielu osób dopomagać prawu jest rzeczą nieszlachetną, a to przysłowiowe zdanie: Idź, niech cię gdzie-indziéj wieszają, które zdaje się z chwalebnéj wspaniałomyślności wypływać, jest w gruncie płaszczykiem, pod którym się egoizm nasz ukrywa. Przyznajmy otwarcie: brak nam poczucia patryotyzmu. Prawdziwy patryota tak się potrafi przejąć ważnością praw, że czuwa nad ich wykonaniem nawet z narażeniem własnéj osoby. Boć pozwolić przestępcy iść w spokoju	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	„Oho! Znów chodzi o Mahbuba. Doprawdy, niedobrze to handlować z sahibami rodowodem białego ogiera! A może Mahbub sprzedał jakieś nowe wiadomości? Cóż teraz czynić, Kimie? Nie wiem, gdzie kwateruje Mahbub, a jeżeli on tu przyjdzie przed świtem, to go zastrzelą. Nie wyjdzie ci to na korzyść, Kimie. Do policji z tym zwracać się nie można; nie wyszłoby to na korzyść Mahbubowi... a nie mogę sobie przypomnieć żadnej lekcji z Nucklao, która by mi się tu mogła przydać. Allah! Tu jest Kim, a tam są oni. Najpierw więc Kim musi się obudzić i odejść w taki sposób, żeby oni nie podejrzewali. Zły sen zrywa człowieka na nogi... zatem...”	A co by pani sprawiło przyjemność? Mój Boże, gdybym ja wiedział! To jest, właściwie, przecież wiem...	A niechże cię... z twoimi lamentami, mój kapitanie Zerwiłebski!	A to możliwe.	A więc powiadasz, że dama jest nieobecna?	A za kartki do spowiedzi osobno przeciek bierze po trzy grosze z duszy. Co dnia widzę, jakie torby dygują z różnościami. Samych jajów sprzedała organiścina w zeszłym tygodniu coś dwadzieścia i dwie kopy	A! odparł Genestas	Ażeby tobie Bóg dał zdrowie i szczęście!...	Ba, przy śpiewie, winie i kobietach, ale nie w waszym sejmie. Brr! Co tam za nudy!	Bo mi się tak chce, Jędrusiu! bo mi się tak podoba, synku! jak Boga tego kocham.	Bo się chcę żenić.	Być może; ale nie ma potrzeby wyrzucać je za okno... Już koniec! Obróć no się i patrz, Dżacie!	Będzie!... nim słońce wzejdzie, oczy rosa wyje: któren pieniądz ma, temu duda gra, a ty, biedaku, handluj głodem i ciesz się, że jeść kiedyś będziesz!...	Będą i wnuczki!	Cezar nie wychodził wczoraj z pałacu.	Co ci do tego?	Co jej pani ma do przebaczenia?	Czego chcesz?	Czegóż chciałeś, moje dziecko?	Czy ci jaka Drezdenka wpadła w oko?	Często i trucizną, do której nawyka! rzekła pani Kossakowska.	Daj Boże, by dało się utrzymać przy życiu matkę.	Domyśliłam się. Gdy pani tutaj weszła i spojrzała na mnie, pomyślałam sobie natychmiast, że to właśnie panią zgubił mój nieposkromiony małżonek.	E, zły z pana rachmistrz! W tej właśnie chwili pieniądze wróciły do moich kufrów, bo udały mi się inne spekulacje. Upuszczono mi krwi, ale odbudowało ją jadło. Przegrałem bitwę w Hiszpanii, zostałem pobity w Trieście, ale moja flota wojenna zdobyła w Indiach kilka statków, a moi pionierzy w Meksyku chyba odkryli kopalnię złota.	Gadaniny!	Garbatka jest dla bogaczy, dla letników. Lejzora nie stać na Garbatkę.	Gdzie jesteśmy?	Hajda zatem, dzieci komu w drogę, temu czas.	I cóż ci odpowiedział?	I mój frak przepadł!	I psu nie pozwolą.	I wyświadcza się usługę krajowi	Ja wiem! ja czuję! była tam mowa o tobie, potrzeba uciekać	Jak się ma Hassling?	Jakże doszło do tego nieszczęścia?	Jest w szpitalu więziennym. Znaleziono go zupełnie nieprzytomnym ze wstrząśnienia przy zwłokach. Będzie odpowiadał przed sądem przysięgłych.	Jestem Anglikiem	Kłąb! Tomasz! Nie powiedajcie, bo mnie nie do śmiechu!	Mam jeszcze dziesięć, bo tu jest już jedenaście, a wszystkich było dwadzieścia jeden	Miłość! nauczyłem się innego prawa we wszechświecie mego świadomego lub nieświadomego wroga.	Mówię ci jak. Łotr Żyd dał dziewięćdziesiąt tysięcy, więc nam zostało trzydzieści. A że poczciwy Wokulski będzie mi płacił od tej sumy dziesięć tysięcy... Trzydzieści trzy procent, wyobraź sobie.	Mówię panu, że uginało się pod ręką. Z lampą oglądałem żelazne kanty na dolnym pokładzie, gdy kawał rdzy szerokości mej dłoni odpadł sam przez się! To tak skoczyło, jak coś żywego.	Na Boga, Żanetko, nie mów nic!... Mnie nic nie jest...	Nic nie możemy zrobić powiedział Gedeon Spilett.	Nie mam stałej godziny, wolę być u pana.	Nie ręczyłbym za to.	Nie zbłądzę. W wysokiej dżungli może bym zabłądziła, ale tu, patrz, jaka trawa niska.	Nie. Przysięgam, że nie.	Niechże pani zaczeka. Wiem, że stało się to bez pani wiedzy. Mam nawet na to dość zabawny dowód.	Niegodna ciebie i poczciwej twej natury Otóż na twym miejscu napisałabym do tych dwóch pań. Opisałabym szczerze, otwarcie, jak to było, i prosiłabym o pozwolenie bywania w ich domu i starania się pod ich okiem o rękę Dory. Zważając na młode twe lata i pozycję, którą masz jeszcze do zdobycia w świecie, zgodziłabym się, będąc na twym miejscu, na wszelkie stawiane przez nie warunki. Prosiłabym, skoro to uznają za stosowne. Nie byłabym zbyt natarczywa ani gwałtowna, licząc zresztą na własną wierność i wytrwanie, a i na Dorę.	No o wyjeździe Terkowskiego.	No tak To najlepszy chłopak pod słońcem, ale nam się nigdy nie zdawało, żeby on był ładny. Zanadto mu nos w górę leci.	No, a jakże z tobą będzie?	Nąjniezawodnjej, potwierdził baron, a szczupak w wodzie żyjący jest niezawodnie też królem stworzenia.	O, ja już to zbadam. Służący wydaje się mniej trudny do odcyfrowania. Przy tym to Francuz i jako taki nie powstrzyma się od gadania. Do widzenia panie konsulu.	Obyczaje	Otwieraj!	Pali mnie, ojcze, ponieważ jest hańbiona przez ludzi, którzy ją noszą.	Pasipiktinimas, Šmeižtas Taigi ar reika didesnio durniaus? Argi jūs mislyjate, jog valdžia daleis savo valstijoje platinti lenkus? Tai kurs kitaip mislyja, taip kvailas, kad apie jį nė kalbėti nereikia. Bet kvaili ir litvomanai kvaili ir lietuviai jeigu jie nori ir mislyja užsilikti. Lietuvoje už poros desetkų metų neliks nei vieno lietuvio, visi pavirs į stačiatikius maskolius. Taip mums išreiškė mūsų direktorius... Dabar, gal, suprantate, dėl ko aš į ne jokią tautą neprigaliu. Ak, netiki į nieką ir lenkstudentis, bet vistiek jis kvailys, nes dirba dėl lenkų, ir būtų da kvailesnis, jeigu jisai dirbtų dykai....	Pewnie nic nie mówił. Zresztą nie wiem.	Po sercu, to jeszcze nie wiem.	Pomieścicie się państwo. Zresztą Wiluś przejdzie na pańskie miejsce.	Powiedz mi czyś pewny, że tamta nie żyje?	Rekiny... i w ogóle Złe miejsce, panie. Batakowie nie chcieliby tam nikogo widzieć.	Siła widzisz straży przy koniach?	Slatin Beeman ma taki... Widziałem ten wagon w bostońskim Union Depot... trzej Murzyni popychali go, żeby ruszył. Ale Slatin Beeman, jak mówią, jest właścicielem bodaj wszystkich kolei na Long Island; powiadają też, że zakupił prawie połowę New Hamsphire, ogrodził to wszystko drutami i napchał tam kupę lwów, tygrysów, niedźwiedzi, bawołów, krokodyli i innych zwierzaków. Slatin Beeman to  milioner! Widziałem jego wagon. No i cóż?	Spodziewam się, że trzeci rok skończy się jeszcze lepiej, i z pewnością tak będzie, jeżeli go dożyję, by przeprowadzić moje plany!	Słucham pana	Tak, ale nie tu	Tak. Pisywałem nawet wiersze, nowele, artykuły. Niektóre z nich były drukowane. Otóż ja z przyjemnością wziąłbym udział w wydawaniu pisma, a nawet w jego redagowaniu, czy tylko zasilaniu piórem.	Tam, tam tam jest smok, tam są potwory!	To chyba jakiś jasnowidz?	To i chwała Bogu!... Na sercu mi to, żeby wszyscy w okolicy mieli waćpana za statecznego i sprawiedliwego człowieka. Jakże to tedy było?	To poratuj starca i rzuć piątkę do czapki, bo nie mogę stać za długo w słońcu z odkrytą głową.	Top, do nogi!	Toż wprost Eugeniuszowi rzekł: my Ojcze święty, we trzech rzeczach się różnimy, ale we trzech też jesteśmy do siebie podobni. Wasza świątobliwość spisz rano, a ja wstaję przededniem; pijesz wodę, ja wino; niewiast unikasz, ja się za niemi upędzam, ale za to w innych rzeczach równość między nami. Wasza świątobliwość hojnie szafujesz skarbami kościoła, a ja też sobie nie żałuję; Wasza świątobliwość masz ręce chore a ja nogi, naostatek Wy niszczycie kościół, a ja cesarstwo!!	Tu nie wieś.	Ty mi dałaś nicponia. Pokaż no się, Antek. Wiesz, stary dostał obstalunekobstalunek	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem!	Więc daję słowo.	Właśnie. I owszem Ale potem myśmy wrócili, a on powiedział, że musi pójść z wizytą do Bezogonka. I poszedł. A myśmy wrócili	Zaczekaj. Czy to wasze grunta, gospodarzu?	Św. Dionizy mógł nieść pod pachą swą uciętą głowę, ale gdy wasza raz spadnie...	Żartuje ojciec? Dlatego, że temu chamstwu nie raczę się podobać, mam przejść na niższe stanowisko?	„Na pewno. Już jest poskromiony. No dalej, przetnij mu więzy
I byłem, i patrzyłem, a czy to była zdrada, sam waszmość, gdy wszystko usłyszysz, osądzisz. Staliśmy pod Ujściem, pospolite ruszenie i piechota łanowa, razem z piętnaście tysięcy ludzi, i zalegaliśmy pasy nad Notecią ab incursione hostili. Prawda, że wojska było mało, a waszmość, jako doświadczony żołnierz, wiesz najlepiej, czy pospolite ruszenie może je zastąpić, a tym bardziej wielkopolskie, gdzie szlachta znacznie od wojny odwykła. Jednakże, gdyby się wódz był znalazł, można było po staremu dać wstręt nieprzyjacielowi i przynajmniej zatrzymać go, póki by Rzeczpospolita jakich posiłków nie obmyśliła. Ale ledwie się Wittenberg pokazał, zaczęto zaraz paktować, nim się kropla krwi polała. Potem przyjechał Radziejowski i swymi namowami sprawił to, co mówiłem, to jest i nieszczęście, i hańbę, jakiej przykładu dotąd nie było.	Waćpani pozwolisz że pojadę przodem. Tyle czasu człek ich nie widział, to mu i tęskno! Oj, kuczy siękuczyć się (przestarz.)	Tak, pierwszy raz nie mam prawa pokazywać się z podniesioną głową! Twardo mi to dano odczuć wczoraj...	Wiem to wszystko, wiem A też i to, że prócz Kubusia było tam moc dzieci. Krzyżacy, słysząc moją niemiecką mowę, przychylność udawaną, słysząc wymysły na Polaków i Litwę, a też obietnice, że dzieci na wierne sługi Zakonu wychowam, mojej pieczy te niebożęta powierzyli. Nie ze wszystkimi się tak udało, jak z Kubusiem, nie wszystkim też mogłam ufać, zawszeć przez dziesięć lat coś się tam zrobiło	Nie rozumie wielkości swoich losów ano cóż, wychodzi z kolegium. Słuchaj, ja nie jestem gaduła Pamiętaj, że w twoim wieku uczciwość zdobywa się jedynie, kiedy się umie opierać pokusom, w takim mieście zaś jak Paryż pokusy są na każdym kroku. Mieszkaj u matki na poddaszu, chodź prosto na wykłady, stamtąd do biura, kuj cały wieczór i cały dzień, ucz się w domu: zostań w dwudziestu dwu latach drugim dependentem, a w dwudziestym czwartym roku pierwszym; zgryź prawo, a przyszłość masz w kieszeni. A, ba! Gdyby ci się to nie podobało, mógłbyś wstąpić do mego syna rejenta i zostać jego następcą... tak więc praca, cierpliwość, dyskrecja, uczciwość: oto twoje szczeble.	Tak jest, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, rosół z kury. Kupiłem cebulę i pięć deka makaronu. Wszystko, proszę pana, mam. W tej kieszeni cebula, w tej makaron. Sól mamy w kancelarii i pieprz także. Potrzebna była jeszcze tylko kura. Więc poszedłem za stację, do Isatarczy. Właściwie jest to taka sobie wioska, a nie żadne miasto, chociaż zaraz na pierwszej ulicy jest tam taki napis: „Iszatarcza városz”. Idę jedną ulicą z ogródkami, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą, ósmą, dziewiątą, dziesiątą, jedenastą, aż na trzynastej ulicy na samym końcu, gdzie za małym domkiem zaczynały się łąki, łaziło sobie stado kurek. Podszedłem do nich i wybrałem najlepszą, najcięższą i największą, niech pan spojrzy, panie oberlejtnant, sam tłuszcz. Nie trzeba jej nawet obmacywać, bo to się widzi na pierwsze spojrzenie, że kokoszka dostawała ziarno. Więc wziąłem ją do rąk publicznie i na oczach wszystkich mieszkańców, którzy coś tam po madziarsku wykrzykiwali. Trzymam tę kurkę za nogi i pytam się kilku ludzi, po czesku i po niemiecku, czyja to jest kura, żebym ją mógł kupić od właściciela. W tej samej chwili z owego domku na skraju wybiega chłop z babą i zaczyna pyskować po madziarsku, a potem po niemiecku, że w biały dzień ukradłem mu kurę. Mówię mu, żeby nie krzyczał, bo zostałem wysłany, żeby kurę kupić. I mówię mu, jak się rzeczy mają. Ale kura, którą trzymałem za nogi, zaczęła się raptem trzepotać i machać skrzydłami, a ponieważ trzymałem ją lekko, więc mi uniosła rękę i chciała widać usiąść na nosie swego pana. A ten zaraz z pyskiem na mnie, żem go tą kurą siepnął w zęby. A jego baba w pisk i ciągle woła na kokoszkę: puta, puta, puta, A tu jakieś cymbały, nie wiedząc wcale o co chodzi, przyprowadziły honwedów, których też poprosiłem, żeby mnie odprowadzili na Bahnhofskommando, żeby niewinność moja wypłynęła oliwa na wodę. Ale z tym panem lejtnantem dyżurnym nie można się było dogadać, chociaż go prosiłem, żeby się sam przekonał, że mnie pan posłał po coś dobrego do zjedzenia. Jeszcze na mnie zaczął krzyczeć, żebym stulił gębę, bo i tak, powiada, patrzy mi z oczu dobra gałąź z porządnym postronkiem. Musiał być w bardzo kiepskim humorze, bo mi nawet powiedział, że takim opasem może być tylko żołnierz, który kradnie i łupi. Mówił jeszcze, że do komendy stacji wpłynęło już wiele innych skarg: onegdaj gdzieś tam zapodział się na przykład indyk. Ja mu na to, że onegdaj byłem jeszcze w Rabie, a on swoje, że takie wykręty nic nie znaczą. Więc mnie posłali do pana i jeszcze się tam na mnie rzucił jakiś frajter, którego nie zauważyłem; czy, powiada, nie widzę, kogo mam przed sobą. Powiedziałem mu, że jest Gefreiter, gdyby służył w pułku strzelców, to byłby Patrollführer, a przy artylerii Oberkanonier.	Nie, to upiory	To nic z niego nie będzie Z takiego ciasta człowiek wyjść nie może. Należy patrzeć na rzeczy tak, jak się one przedstawiają. Inaczej nic na tym świecie nie zrobisz. Ot, ja na przykład, nigdy nic nie biorę sobie do serca.	Wolna wola, to prawda! Ale kiedy panna chce tego, kiedy ja chcę, kiedy mam z łaski Boga fortunę, że ani grosza nie potrzebuję na wiano, kiedy ród mój tak dobry w Rzeczypospolitej, że go żaden senatorski nie przejdzie, kiedy nie masz żadnej, by najmniejszej plamki ni na mnie, ni na ojcach moich, ni na pradziadach, czego więc chcą ode mnie? Czego chcą dla tej panny? Cóż to znowu są ci Strzegoccy? Czy to Radziwiłłowie, czy Sanguszkowie, czy Potoccy? Dużoż tam buław, dużo miter, dużo wojewodów i kasztelanów?	Panno Zofio! Na co tu długo owijać w bawełnę! Żałuję, że się przed nią nie mogę zaraz rzucić na kolana, ale i tak przyjmij pani to zapewnienie, że największym szczęściem byłoby dla mnie zostać na zawsze jej najposłuszniejszym sługą i niewolnikiem.	To było niegdyś Lecz już od przeszło dziesięciu lat Henryk Jekyll stał się dla mnie zbyt ekscentryczny. Idee jego coraz bardziej ulegały wypaczeniu. Oczywiście, wciąż jeszcze interesuję się nim, by się tak wyrazić: ze starej miłości, ale od długiego czasu go nie widziałem. Takie nienaukowe ględzenia oddaliłyby od siebie nawet największych przyjaciół...	I jedno i drugie może ale nie spodziewałem się ażeby takiego olbrzyma jak W. Ekscelencja, taka pchła jak ja zaboléć mogła.	Każdy jest jak najlepiej usposobiony do ludzkości, ale dla pojedynczego człowieka to nie. Ludzkość zbawię, ale ciebie, bracie, zabiję. A to niedobrze, wasza wielebność. Świat będzie zły, dopóki ludzie nie zaczną wierzyć w ludzi.	Nie mam, panie, czasu na genealogię. Byłeś pan obywatelem ziemskim, to znaczy, że pan nic nie umiesz. Chciałbym panu pomóc, a że na pańskie szczęście od kilku dni jest w magazynach miejsce, więc jeśli pan chce przyjąć...	Jużto jeżeli mam prawdę powiedzieć, odezwała się po jego wyjściu sama pani: nie zaszkodziłoby, ażebyś jegomość trochę służbę odświeżył. Wszystko to stare graty i niewiele warte, a za ręce się trzymają, aby was okradać. Człowiek ten wygląda na bardzo uczciwego, a wojskowy, to do porządku nawykły. Moja rada, żeby go choć na próbę przyjąć.	Kłamiesz! Nie jestem taki samolub, jak twój piękny Dick. Zatrzymuje cię w ogrodzie, żebyś się w błocie z nim babrała, a wie, że tu jestem sam. Daruj, ale to on jest samolub najgorszy!	Niestety, nie rozporządzam teraz gotówką, ale czyż pan nie ma kredytów? Przecie każdy bank chętnie tak niewielką sumą mógłby służyć.	Cichajże, cichaj! Czyż ta rzeka nie znajduje się koło Benares? Jesteśmy jeszcze daleko od kresu podróży.	Tak, zaprawdę... jakżeś pięknie przed chwilą złączył w swych myślach cnotę z religią. Wszystko, co obejmuje doświadczenie i ziemską działalność, stanowi zakres świadomości łączącej ten świat ze światem wyższym. Zmysłom wyższym dostępna jest religia i wtedy to, co przedtem wydawało się ciemną, naszą istotą władającą koniecznością, prawem kosmicznym bez określonej treści, przedstawia się jako cudowny, znany, nieskończenie różnorodny i zadowalający serce świat, jako niepojęcie ścisłe obcowanie wszystkich błogosławionych w Bogu, jako zrozumiałą, napełniającą bóstwem obecność istoty najbardziej osobistej, jej woli i jej miłości, we wnętrzu naszego własnego ja.	Och, tym lepiej; zwłaszcza że pan wie, matka jego jest bardzo przeciw. Mówiono mi, że on jest za, ale nie byłem pewny. To mnie bardzo cieszy. Nie dziwi mnie to, on jest bardzo inteligentny. To jest dużo.	Czemu nie Wszak wierzyliśmy w pańskiego narwala.	Nie zniosę tego! Nie zniosę!	Żeby tatko przestał zadawać się z Horstem, ulegać mu, nie dał wyciągać się z domu po obiedzie. Prędzej by się i posada trafiła, bo Pan Bóg wszechmogący...	Bez wątpienia. No, ale nie idzie za tym, żebyśmy nie mieli deliberować nad kwestią obsadzenia asystentury u tego kochanego „Węglicha”.	Wolę zacząć wcześniej, choćby od zamiatania (czy nie od tego zaczynają grube ryby?), i teraz już tknąć się czegoś niż...	Nie rozumiesz? Zaczynam jeszcze raz. Miejsca! Miejsca! Przybywa, oto jest, królowa złudzeń, kobieta, która mija jak pocałunek, kobieta żywa jak błyskawica, jak ona strzelająca płomieniem z nieba, istota przedwieczna, będąca cała duchem, cała miłością! Obleka jakieś dziwne ciało z płomienia lub też dla niej płomień ożywił się na chwilę! Linie jej kształtów mają ową czystość, która powiada wam, że ona idzie z nieba. Czyż nie błyszczy jak anioł? Czy nie słyszysz, jak powietrze drży od jej skrzydeł? Lżejsza niż ptak spada tuż koło ciebie: jej straszliwe oczy działają urocznie; jej luby, ale przemożny dech przyciąga twoje wargi z magiczną siłą; ucieka i porywa cię, nie czujesz już ziemi. Chcesz przeciągnąć jeden jedyny raz twoją podrażnioną, twoją szaloną rękę po tym śnieżnym ciele, musnąć jej złote włosy, ucałować jej błyszczące oczy. Mgła upaja cię, niebiańska muzyka czaruje. Drżysz wszystkimi nerwami, jesteś samą żądzą, samą męką. O, szczęście bez nazwy! Dotknąłeś warg tej kobiety; ale nagle budzi cię okrutny ból. Och, och! Głowa twoja padła na róg łóżka, całowałeś jego ciemny mahoń, zimne złocenia, brąz, amora z mosiądzu...	Tak jest, ale uczyć, a wiedzieć to w cale co innego.	Tak! To wszystko, co pani czyni, każdy krok pani obecny względem mnie, każde słowo powstaje u pani na tle choroby honoru	Bo jego ojciec jest w więzieniu. Matka jego szuka roboty i też nie może znaleźć.	Tak jest. Srodze go tam na Podlasiu poturbował, a teraz w Tykocinie oblega. A my nie przeszkadzamy!	Mnie do dzienników nie jest tak pilno	Dobrze wysiadaj pan i... powieś się! Bo po takim skandalu nie masz po co wracać do Warszawy.	Alboś się przesłyszał, mój Sancho, albo to nieprawda, że on przed nazwiskiem ma tytuł Cyd, bo ten wyraz po arabsku znaczy Pan.	Chcesz?... Więc idźmy... Ale, na bogi, Herhorze, o tym, co zobaczysz, nie wspominaj nawet przed własnym sercem...	Nie wiem!	Dajcież panowie pokój, bo ja spać nie mogę	Nie musiał wiele wskórać przeciw księciu Bogusławowi inaczej byłby weselszy.	O nie Dla mnie król Maciuś Reformator pozostanie zawsze	Na spojrzeń twych progu drzemkę tak lubiłem, a teraz się boję, boś ty mnie przeciwny...	A skądże macie te wiadomości o śmierci kniaziówny? Czy nie ci kawalerowie je przywieźli?	A to znowu co za jedni? Czarno ubrani jak duchowne osoby. Jacyś chyba kanonicy.	Czy twoja koza nie zabłądzi w lesie?	Z przyjemnością słucham i nic już nie mówię.	Jak to i nogę?	Och, Karolu, to niedobrze	To z innego powodu...	To znaczy, pieniądze?	O!... Ale mniejsza o nich... Panno Magdaleno, prawdaż to, że pani wychodzi za Krukowskiego?...	Kto jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać	Kużden się na was ogląda.	To jest nieco głupawe.	Związaliśmy go tak dobrze, że na pewno zastaniemy go po naszym powrocie, o ile nie uwolnią go Hiszpanie.	Ja za ciebie zapłacę, jeśli nie masz pieniędzy.	A gdzie też ja jestem, poeto? Gdzie się przytulę? Pan już sobie znalazł stanowisko (Tyrteusz...). Pan jest z ludu, w tym oto płaszczu zagranicznym i cudzoziemskiej czapeczce, wzorowanej na czapeczkach lordów angielskich, którzy z próżniactwa podróżują	Niech Bóg broni! Przynajmniej to zniosłem. Dzieci moje prowadzę ambicją. Przemawiam do nich jak do dorosłych ludzi. Nad wiek się postarzały.	Dość tego ględzenia Habt ach! Rechtsschaut! Herrgott, jak wy to robicie!	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Jeden mówił do drugiego: „jakiż z ciebie fakir, że boisz się czatować przez chwilę?”.	Słuchaj mnie, ukochana! Jestem dziś w dziwnym nastroju i chciałbym się zwierzyć! Czy wolno?	Niestety! to nas wszystkich spotyka.	No to idź za mną albo raczej, kiedy znasz drogę, idź przodem.	Palcie panowie, niezgorsze. Mam juchę Żydka, co mi przynosi szwarcowane.	Więc to wino...	O! mój kochany nieznośny jesteś i, jeżeli mam pisać pod twoją cenzurą, to, na honor, ani myślę...	W sieni se legowisko wyszykuję... juści... a jeśli każesz... to do waju jeść przyjdę... dzieci ci za to przypilnuję... juści... Pieska ino zabierz, bok mu skaleczyło... juści... stróżować ci będzie... czujny wielce.	Już ja o tym myślałem. Brzuch to grunt.	Co masz na myśli?	Świadomość częściowo jasna, częściowo przyćmiona Ciało ogromnie wychudzone, wargi i paznokcie powinny być czarne... Już mam trzeci taki przypadek, że umierają u mnie ludzie na cholerę bez czarnych paznokci i warg.	Proszę wybaczyć, ale sądziłem, że znajdę tu pańskiego służącego.	Wszystko mi jedno.	Myślałam, że cię zmartwiłam.	Zapominasz, mój kochany że przecież moi rodzice mają sklep i też pracują uczciwie.	Ale bo...	Ja, maty? A cóż? ciężko swoich bić, ale trzeba.	Czy można zbyt wiele czasu poświęcić miłości?!	Ach, proszę pani mówiła błagającym głosem, jakby chodziło o ułaskawienie od ciężkich robót ciągnęła figlarnym tonem	Czy tajemnica?	La Montalbon? Czy była aktorką?	Gdzie więc popłynął?	Proszę dokończyć, drogi panie Cavalcanti!	Siebie...	A bieda skąd?	A może wąż?	Amelio!	Bezbłędny! Taką kapkę?	Bo drzewa zasłoniły światło.	Ciekawam, czego?	Cynadrowskiego	Ile tylko chcecie bowiem kto śpi, pije.	Najzupełniej.	Oto są, pani.	Otrzymuję...	Panie!	Pludraki ścierwie!	Pocóżeśmy tedy przyszli tutaj?	Przecież komuś służycie	Przemoc, Ojciec	Wnoszę toast wiecznych rozrywek bez mozołów!	Wrócę tu jutro.	Współczuję pani szczerze.
Co to za rządy, Pentuerze! Pootwierał nowe szkoły wojskowe, pomnożył liczbę pułków, zbroi cały naród, obiecuje święta pospólstwu... Ale jak on to wykona?... Trzymasz się z daleka od niego, więc nic nie wiesz; lecz ja zapewniam cię, że on, wydając rozkazy, wcale nie zastanawia się: kto to zrobi? czy są środki? jakie będą następstwa?...	Że to Rocha wziął na probanta, nie Dominikową!	Pan? Tak? Nie przypuszczałam. To ciekawe!	Na cóż mi się to wszystko przyda, kiedy grać nie mogę i żyć nie mam z czego?	Pewnie, że nieszczęście, któremu jeśli nie było można zapobiec, to należało je pomścić i podobne ruiny z nieprzyjacielskiej stolicy uczynić. Jakoż nie byłoby już od tego daleko, gdyby nie warchołowie, którzy najzacniejsze cnotliwego pana intencje podejrzywając, zdrajcą go ogłosili i opór zbrojny mu stawią, zamiast iść z nim razem na nieprzyjaciela. Nie dziwić się przeto, że zdrowie księcia szwankuje, gdy on, którego Bóg do wielkich rzeczy przeznaczył, widzi, iż złość ludzka coraz nowe impedimentaimpedimentum (z łac.)	Nie bądź tak poważny, Jakubie. Jesteś zupełnie jak ci bohaterzy z melodramatów, w których matka tak chętnie występowała. Nie chcę się z tobą sprzeczać. Widziałam go, a zobaczyć go to już prawdziwe szczęście! Nie kłóćmy się. Wiem, że nie zrobiłbyś nic złego człowiekowi, którego kocham, prawda?	Nie zgłaszał się o to do nas nieszczęśliwy Palatyn Nierozumem téż byłoby dlań, tam się chcieć ukrywać, gdzie go pewnie naprzód szukać mogli, ci co zguby jego pragną.	Agata już na żebry poszła. Zawoła się kogo po drodze. Chodźta, Jędrzych, i ty, Szymek, a kapoty weźta; cóż to jak te dziadaki iść chceta?... A niech się ino któren spije... to popamięta. Krowy jeszcze nie obrządzone, świni trza kartofli utłuc	Jak to, nie chce pani, abyśmy go mienili szczęśliwym, iż posiada ładną żonę, która robi dlań tak ładne rzeczy na tym prześlicznym koszyczku? Jeżeli się kiedy ożenię, chciałbym, aby po dwunastu latach małżeństwa koszyczki, które będzie haftowała moja żona były dla mnie.	Po pierwsze, znamy przykład księdza de Condillac, który powołany przez margrabiego Felino, mego poprzednika, zrobił ze swego wychowanka koronnego  gamonia. Chodził na procesje i w roku 1796 nie umiał porozumieć się z  generałem Bonaparte, który byłby potroił granice jego państwa. Po wtóre, nie sądziłem nigdy, abym był ministrem dziesięć lat z rzędu. Obecnie, kiedy się rozczarowałem do reszty, i to od miesiąca, chcę zebrać milion, zanim zostawię tę budę, którą ocaliłem, jej własnym losom. Gdyby nie ja, Parma byłaby republiką przez dwa miesiące, z poetą Ferrante Palla jako dyktatorem.	Kimkolwiek są, to już nie gra roli. Spostrzegli nas, Van Stillerze, i na pewno nie pozwolą nam uciec. Lepiej nawet nie próbować, bo jeden kartaczkartacz	Ale stało się to samo przez się, nie zaś przez ich sprawność, bo pospolicie musztry oni nijakiej nie robią. To była gwardia sułtańska i ci się jeszcze jako tako ćwiczą, prócz nich zaś są i janczarowie nieregularni, znacznie gorsi.	Och, wcale nie. Nie wiem, kto waszej wysokości opowiedział, że ona ma zły język. To, przeciwnie, wyborna istota, która nigdy źle nie mówiła o nikim ani nie zrobiła nikomu nic złego.	Ale, bo Wilhelm tak nie lubi książek, że kiedyś pogniewał się na mnie i gdy byłam z mamą w mieście, spalił mi wszystkie moje książki.	Jesteś, moja kochana, imponująco podzielna. Nie mówię tego, by ci dokuczyć. Inne kobiety pod tym względem zdystansują cię na pewno. Chciałbym tylko, byś mnie poinformowała, czy Krzysztof nie domyśla się, że między nami coś jest?	To niedobrze, oj, to niedobrze; że ty, Pietrusia, piérwsza na ten ogień przyszła!...	Bo między konfederatów jadę, a właśnie i tu w mieście słyszałem, i wasza książęca mość to potwierdził, że niedawno temu przechodziła tędy konfederacka chorągiew. Nawet tu, w Pilwiszkach, okrutnie Zołtareńkowych ludzi przepłoszyli, bo to zawołany żołnierz prowadził ową chorągiew.	Nie. Przysięgam, że nie.	My to jesteśmy godni pożałowania	Po to my tu i przyjechali, żeby od boku księcia wojewody nie odstępować	To z czego będzie żyła?	Ja sama dobrze nie wiem! To zapewne taniec!	Anka, co to?	Stał jeszcze chwilę król, zwrócił się powoli i wyszedł milczący. Na progu zachwiał się, odwrócił, spojrzał, i nie mówiąc słowa, wrócił do swej komnaty.	Prawda lękam się, aby wiatr powstający nie napędził nam tych chmur i nie zasłonił całego nieba.	Zobaczysz. No, chłopcy, brać łóżko; ino ostrożnie, powoli, żeby gdzie nie szturchnąć. Na początek dźwigniemy we czterech, dopiero tam dalej przypomożecie nam. A ty, Nastka, zasuń rygiel, okno otwórz, śpij i pamiętaj, co nie wiesz o niczym.	Co za strach?... Odkryłem ja rzecz, której naprawdę będziecie się lękać... Ale o tym nie mów nikomu. Wiesz, w miesiącu Paofi (lipiec	Oczywiście. W parku jest teraz cudownie. Zdaje mi się, że takich bzów nie było od tego roku, gdy cię poznałem.	A, właśnie tego nie chcę panu powiedzieć. Nie może pan wiedzieć tyle, co ja.	Nie, nie! Nie mów mu o liście, Nastuś, nie powiadaj...	Nie...	Mąż trzy niedziele, jak u wajuwaju (gw.) kłótnia.! Pies to, nie kobieta! A Stacho ciamajda i pozwala sobie kołki ciesać na łbie, robi jak wół, a gorzej ma od psa.	No... ale że też to pan jest naprawdę!	I Bóg zesłał państwu, jak to zwykle bywa, pociechę w nieszczęściu?	Źle się wyrażasz, Luciu. Zresztą skąd wiesz? Przecie się tobie nie chwalił.	Strumień jest piękny i jak wchodzę na wysokie drzewo granatowe, to widzę meczet za naszym murem.	Nie mnie, nie mnie, lecz Chrystusowi!	A więc podasz o wpół do jedenastej. Debray może będzie musiał pójść do ministerstwa... A zresztą na tęże godzinę zaprosiłem hrabiego; dwudziesty pierwszy maja o wpół do jedenastej; chociaż nie liczę bardzo na jego obietnicę, chcę jednak być akuratny. Aha, nie wiesz, czy pani hrabina już wstała?	Ja? Czy sądzisz, że nie mam nic innego do roboty?	Miałem wrażenie, że raczej przemawiał obrońca zbrodniarzy niż sędzia śledczy. Przepraszam, a tygrys? Co będzie z tygrysem? Ja bym go nabył. Mój pan redaktor również reflektuje na tak popularną i wybitną siłę, do sekretariatu, do działu sprostowań...	Taki to później wyrasta i bywają z niego ludzie. O święty człecze, przykro mi bardzo, że zasnąłem w środku twego kazania. Przebacz mi!	Na uniwersytecie miałem kolegę tego nazwiska Był to, prawdę mówiąc, skończony cymbał, ale wszystko brał strasznie na serio.	Cóż to była za dziewka?	Nie ja, ale inny z braci naszej wzywa na pomoc, odparł Eljasz.	Trzeba, żebyś i tu zaraz przeniósł się do jakiego domu zdrowia pod stały nadzór. Świrski powinien wiedzieć, gdzie najlepiej. Tymczasem oddaj mi się w łapy	Denhoff jest goły, jak bicz. Jego ojciec miał wprawdzie dobra na Kujawach, ale nic z tego nie zostało. Jego matka otrzymuje tylko małą rentę od swego szwagra. Jakieś najwyżej pięćset złotych miesięcznie.	Nie dla naszej	Ja też współczucia nie pragnę, ale spokoju.	Jestem tak bojaźliwa, tak zabobonna iż obawiam się, że będę musiała straszną jakąś katastrofą okupić szczęście obecne.	Ach, prawda! Teraz przypominam sobie! Byliśmy przecież obaj razem tam u starego Ole, kiedy o tym mówił... Poczciwy stary zuch! Wolałby raczej, mimo reumatyzmu, który go dręczy, wytrwać na pozycji, aniżeli ustąpić miejsca kłusownikowi... Było to we wrześniu... piękny był dzień!	Ciekawym, co tobie, albo Pławickiemu do tego? Mam u niego, muszę odebrać i skończyło się.	Ani mi się ważcie tykać beczki!	Zatem interwencja moja nie jest potrzebna?	Co ja poradzę? Ja nie wiem.	Przestraszyłem się, bo tato się przestraszył. Czułem, jak mu drżały ramiona.	Zdaje ci się, że go kochasz ale kochasz jedynie urojony twór ulepiony z frazesów.	Uwińcie się ze sprzedażą, zróbcie, co potrzeba, pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo we wtorek.	Pozwólcie panowie że dokończy chora obiadu.	Uważaj jak żyje z tobą, a dowiesz się	Bardzo niebaczne zeznanie, z uwagi że ją zamordowano właśnie.	Życie mi tu zmierzło do cna	Tak właśnie.	Co za Hedwigę?	Cały świat poświęciłbyś, Henryku, dla powiedzenia dowcipu.	Co też pan Jan zrobił najlepszego?	Co wygadujesz, Suzin!...	Co?	Kaziu! szepnęła mu na ucho.	Chyba serce mi pęknie, gdy będę stąd wyjeżdżała!	A czy pan poznałbyś siebie, gdybym nagle pokazał ci twoją fotografię zrobioną na przykład z tyłu?...	Zwłoki gotowe, do ciężkiej cholery?	Dorianie w ostatni wieczór popełniłeś zbyt wiele szaleństw, aby mieć prawo do tego miana.	Ba ręczę za przywiązanie Kolba i Maryny; tych dwoje potrafi upilnować wszystkiego. Zresztą wycisnęliśmy cztery tysiące renty z ruchomości, do których musieliśmy dokładać; masz przed sobą rok czasu dla zrealizowania swoich nadziei!	Gdzie? po co? dlaczego?	Jeff Thatcher! Phy! Po dwóch pociągnięciach leżałby już na ziemi. Damy mu kiedyś spróbować, będzie niezły ubaw!	Stoi jak oniemiała...	A ten, a ten długi bez łydek! Patrzcie! Dłuższy jak Wielki Post!	Pani jest bardzo wymagająca. Kuzynka moja była z opieki zupełnie zadowolona.	Ale skąd wzięłybyśmy tyle pieniędzy?	Mahbub Ali jest w Umballi	Patrz, patrz! tam jest Travancore	Daj jej pokój, ojcze, ona szalona w tej chwili.	Dobrzeście uczynili! lepsza ona od innych i niechby jej który śmiał pozazdrościć!	A widzisz ty tego mołojcamołojec (ukr.) rzekł kosooki ukazując jednego z czabanów.	Spróbuję je zawiązać nanowo. Jutro będę u nich.	Dlaczego?	Dobrze. Wracasz od pani Krasławskiej?	Masz słuszność	Masz-li w duszy odwagę?	Przysłać ci herbatę?	Więc chcesz iść stąd?	Zaraz Już idę.	Ani słowa?	Chmielnicki zdrajca!	Chory jesteś?	Dużo płacisz?	Musi mieć mniejsze dochody aniżeli pani Latter?	Najf.	O AteneAtene (łac. forma W. lp.) zawołał Petroniusz	Śmierć, Danse macabre mówił dalej Sancho
Ano, musieliśmy się rozstać. Ja mu chciałam płacić, a on się uparł, że tylko darmo może leczyć biedaków. Oboje mieliśmy rację, ale ja nie chciałam ustąpić, więc on mi zarekomendował Rajewskiego. Z tym o płacenie nie ma kwestii, przeciwnie, leczy tak, jakby robił to z łaski! O! Downar to śliczna dusza. Bywa czasami u mnie i lubię te wieczory. Ja mu gram Szopena, on słucha i milczy, bawimy się bajecznie.	A właśnie że się nie ożenił.	Nie, Najjaśniejszy Panie, bo to zapowiadałoby tylko siedem lat żyznych, a siedem głodu, a za panowania tak przewidującego króla, jak Najjaśniejszy Pan, nie musimy lękać się głodu.	Och, nie próbuj wypierać się tego dziwacznego gustu ja nie od dzisiaj spostrzegam, że tobie się ta tyczka bardziej podoba ode mnie (pani de Fischtaminel jest szczupła). Dobrze! życzę szczęścia... Prędko przekonasz się o różnicy.	Jak ci się zdaje, Sancho, awantura dzisiejszej nocy? Dziwna to rzecz jednak potęga pogardy w miłości! Widziałeś na własne oczy Altisidorę w trumnie, żadna to ją strzała, żaden miecz, ani trucizna nie zabiła, jeno przykrość, że nią ciągle pogardzałem.	Jesteś, moja kochana, imponująco podzielna. Nie mówię tego, by ci dokuczyć. Inne kobiety pod tym względem zdystansują cię na pewno. Chciałbym tylko, byś mnie poinformowała, czy Krzysztof nie domyśla się, że między nami coś jest?	Widzi pan, że my tu sobie nie odmawiamy niczego. Niema co, jak na pierwszą wizytę, dobrześ pan trafił. To będzie zebrańko szczególnie udane.	Temu nie przeczę, lecz uważam to za drobnostkę niemogącą mieć wpływu na połączenie się i szczęście dwojga ludzi.	Nie jedźmy tam, nie jedźmy! Jeszcze się co do nas przyczepi!	Wojciech mi tłumaczył, ale nie umiem powtórzyć. To jest, widzisz, nie na ciele choroba, a to są takie rozmaite myślenia i smutek.	Cóż? Ty się Bohuna nie boisz czy co?	Nie mogę sobie przypomnieć w jaki sposób z łóżka dostałem się na kanapę.	Przeczytałam pamiętniki stryjenki z jej czasów szkolnych. Wynika z nich, że kochała się przez dwa lata, aż do ukończenia gimnazjum w tym Juliuszu. Trudno mi uwierzyć, że opisywany przez nią tam człowiek może być Jemiołem. Stryjenka charakteryzuje go jako istotę ponad ludzką miarę szlachetną, o idealistycznym światopoglądzie, o chrześcijańskiej etyce, o poetyckim usposobieniu. Wątpię, by tak dalece ktoś mógł się zmienić.	Wywijam się jak mogę Łudzę, zwlekam, nie daję im mówić o tem nawet. Część senatorów jest za mną, spodziewam się przez nich resztę pozyskać.	A, to co innego! To imię można przynajmniej wymówić. Ale, moja Deto! Ta dziewczynka wydaje mi się za mała na swój wiek. Zawiadomiłam przecież, że towarzyszka zabaw panny Klary musi być w równych z nią latach, by pobierać tę samą naukę i dzielić jej zajęcia. Panna Klara ukończyła właśnie dwunasty rok życia. Ileż ma ta mała?	Woda bryźnie i baba zbudzi się.	Zajmujesz się pan zbiorami?	Wierzymy, że doczekamy się jasnej wiosenki naszej...	Pani miała tyfus? ciężka choroba, ale nie to co moja... Od sześciu lat nie mogę zrobić kroku o własnej mocy, przykuta do miejsca, zależna od ludzkich kaprysów. I gdyby nie ojciec pani, może już do reszty straciłabym władzę w rękach i nogach, a nawet życie, co, jak sądzę, nie wywołałoby wielkiego zmartwienia... Pani doktorowo, czy nie mogłabym prosić o szklankę wody z kropelką czerwonego wina?	Dajmy pokój tym sprawom Niechże mi pan powie, co się z panem działo, oczywiście nie o swoich sukcesach artystycznych, bo tego jest pełna prasa, ale jak tam z pańskimi prywatnymi historyjkami. Czy wciąż pan tak niepohamowanie korzysta ze swoich sukcesów miłosnych?	Mam tyle tylko czasu, aby pani oznajmić, że jestem tu i będę w okolicy; będę czuwać, a co uczynić się tylko da	Król jest najlepszych nadziei Biada tylko, że mu od siodła wrzód na nodze nabrał, bo na koń ciężko wsiąść będzie, przy Bożej pomocy jednak, zważać na to nie myśli.	Takto i Janek radzi! ale ty pana nie znasz! Przystąpić do niego trudno: kilka dni chodzić trzeba, nim słowo przemówi, a taki chory, taki śpiący, że sam nie pomyśli o człowieku...	Jak to! powiedziano królewicowej, że to ja zgubiłem ów list?	A jakżeby nie! Szła dróżką i szczypała trawę. Niekiedy podchodziła do mnie tak blisko, że mógłbym ją szturchnąć lufą strzelby.	A teraz posłuchaj, drogi Jakubie, czego od ciebie wymagam. Zatrzymasz ten pakiet u siebie aż do dnia, w którym albo ja sam upomnę się o niego, albo też dowiesz się na pewno, że umarłem.	Żeń się tedy, przyjacielu bowiem lepiej jest pojąć żonę, niżli gorzeć ogniem pożądliwości.	A nie mówiłeś, że popłynął karawelą hrabiego do Gibraltaru?	Nie bardzo. Spowoduje roztargnienie.	Nie, nie umarło.	Nie, już nigdy nie wróci do życia. Odegrała swą ostatnią rolę. Ale ta samotna śmierć w jaskrawej garderobie winna być dla ciebie dziwnym, ponurym fragmentem z jakiejś tragedii z epoki Jakubatragedie z epoki Jakuba Desdemona, postać z dramatu Szekspira Otello, uduszona przez swojego chorobliwie zazdrosnego męża.. Nie trać jednak swych łez dla Sybilli Vane. Była mniej rzeczywista niż tamte.	Aha! Zapewne, że musi być to... Niezawodnie to...	Jak to jużeś pan zasłużył na mą wdzięczność? Jeżeli tak pójdzie, to będziemy wkrótce dobrymi przyjaciółmi.	Smuci mnie to, panie Rycerzu Posępnego Oblicza, że pierwszy krok waszej wielmożności na mojej ziemi, naznaczony został niepowodzeniem, lecz niedbalstwo giermków często sprawia podobne wypadki.	Więc przestanie bywać zresztą może mi się uda nawet po tej rozprawie z nim utrzymać dobre stosunki. Mam, zdaje się, trochę szczęścia do ludzi. Jestem z wszystkimi w najlepszych stosunkach.	Mówię ci: idź z djabłem... a nie przeszkadzaj mi:	Szybciej, ludzie. Droga jest długa i my nie mamy czasu.	Czemu ja nie miał być? Był ja tam, był ja i dalej. Kędy to Semen nie bywał z ojcem assawułą i mołojcami!...	Grzela tu jakoś kalkuluje i zdaje mi się...	Peggotty chcesz we mnie wmówić, mała, że chrześcijańska dusza została ochrzczona podobnym imieniem?	A w innym charakterze nie widział pan nigdy kobiety nago?	I jednego kulasa przez mus nie dostaniecie.	Co zaś do skazańca nikt, nawet prezydent Republiki, nie ma już mocy zachowania mu życia. Ten chłopiec, zdrów i silny w chwili aresztowania, jest teraz w ostatnim stadium suchot.	To jeno wiatr z deszczem tętni.	Z gwardji pana kardynała! a to dlaczego?	Powiadają, że on jest snob?	Keller wszystko płaci, ja grosza nie dałem.	Nie, nic...	Odejdźcie sobie Nie dla was są te moje sprawy.	Ale, ale, Wawrzuś, wielką uciechę ci sprawię. Do domu nie mam po co iść teraz; ojcowieojcowie (daw.)	Zapewne masz pan najzupełniejszą słuszność, kochany panie Copperfieldzie! Pozwoliłam już sobie uczynić tę samą uwagę memu mężowi i w tym to właśnie celu pan Micawber... przez wzgląd na siebie, rodzinę, społeczeństwo... powinien podnieść pewną sumę... na weksel.	Yeah. Nie pijesz pan piwa, panie Bondy? Od wyjazdu z Surabaja męczy mnie straszne pragnienie. Posłałbym kogoś po piwo. Może tego stewarta, który przyprowadził mnie do tej kabiny.	Nic w tym złego Brat pani musi przemyśleć, przedyskutować z sobą samym to, co słyszy...	Ale ja za to mówiłam o panu z panią Trawińską.	Nie mają, lecz chcą mieć. Im także obmierzły rządy kapłańskie.	No to proszę, żeby oba były gotowe, gdy powrócę.	Przyjaźni... ale to najgwałtowniejsza miłość! zawołał Georges.	Bywaj zdrów, mój kochany! Dobre to jednak były te stare czasy, pamiętasz, w Holborn Court?	Zawsze uwielbiałem takt pani Co zaś do innych zarzutów...	Patrzyłem na Niemca! dawna pisownia; dziś popr.: wytłumaczył..	I mnie także A najdotkliwszą stroną tego upokorzenia jest jego absolutna bezużyteczność, którą czuję	Ja!... ja? co mówisz, nieszczęsny?	Pani! pani!... co ty mówisz?	Fakt! Przegrał parę pięknych koni. Wózek był już trochę zniszczony, ale konie śliczne... I przegrał je jakby nigdy nic!	I co pani myśli?	Chciałem jednak usłyszeć i pańskie zdanie. Radrad (daw.)	Od jak dawna tu jesteś?	Nigdy	Nigdy?!	Widzisz, chłopcze. Szukamy ludzi szkodliwych i niebezpiecznych. Obowiązkiem naszym jest wiedzieć. I obowiązkiem każdego obywatela pomagać i ułatwiać nam trudne zadanie.	Już przyparty do wydmy	Za pozwoleniem!... za pozwoleniem Jeżeli słówko powiesz komu o naszym układzie, cofnę prezent, uważasz, Oberman?... Inaczej wszyscy zechcą gubić pieniądze. Idź więc do domu i milcz...	Każe pan do Europejskiego?	Od borów coś huczy, pewnikiem przyjdzie odelga	Tego rodzaju zapytania są wzbronione, mościa panno Maroto!	A teraz zasiądźcie spokojnie i posłuchajcie	I cóż z tego?	Ależ ty wydajesz tę biesiadę ty więc będziesz księżniczką, a my damami dworu.	Czy można księżną zapytać o nazwisko?	Dobrze by choć skórę zedrzeć z niego	Dziękuję, pójdę sama...	Nic.	gdzie wszystko skażone, osławione, zmurszałe, owrzodzone, spiskujące, w ropień wielki zbiera:	A czy pańska małżonka może prowadzić interes w czasie pańskiej nieobecności?	A ja bym jeszcze spał.	A może czegoś panu trzeba?	Ach, Kaziu, Kaziu!... Ileż chcesz?	Eee, żartuje pan.	Grzesikiewicz?	Małżeństwo	Nieszczęsny ojcze	O nieba! czy podobna!	Panie Adamie!	Siekiera	Spraw bardzo wiele.	Stefciu!...	Uha!...	Wobec czego?	Zabiłam swoje dziecko...	Zapłaciła matka?
Zdaje mi się, że trochę się go boję, ale nie wiem dlaczego. Mama pozwoliła mi przyjść i nie sądzę, żebyś się przez to czuł gorzej	Jesteśmy obydwaj poszkodowani, panie baronie Pan szuka przyjaciela, a ja się nie mogę żony doczekać...	Ten oto człowiek zgłosił się do tartaku Hasfelda o pracę. Zatrudniono go, ale okazało się, że żadnych dokumentów nie posiada i że nie wie, jak się nazywa ani skąd pochodzi.	Co za jasnowidząca, panie prefekcie? Czy ma pan na myśli tę biedną dziewczynę, która utrzymuje, że porozumiewa się ze świętą Radegondą, królową Francji? Niestety! Nie może być, by temu biednemu dziecku pobożna małżonka Klotara miała dyktować głupstwa i brednie wszelkiego rodzaju, które nie godzą się ani ze zdrowym rozsądkiem, ani tym mniej z teologią. Głupstwa, panie prefekcie, dzieciństwa!	Bo tak trzeba! Pan się też decyduje na coś, co nie jest dla pana szczęściem.	Czy pan nie może się wyrwać, zrobić tak jak ja? Zresztą nie potrzeba tak ryzykować. Wystarczy pewno udać się za granicę, na rok, na dwa lata. Do Rzymu, do Paryża. Pan jest mimo wszystko wielki artysta.	Jeśli się nie jest człowiekiem, to i własna matka nie pomoże...	Prawdziwie nie wiem. Zdaje mi się, że obydwu nas tknęła jedna iskra. Za Pilicą cały kraj na koń siada!	Obaśmy żołniérze i uczciwi ludzie; na co się mam zapierać: straciłem głowę, patrząc na nią! Ani się wstydzę. Takich kobiét dwóch na świecie nie ma.	Mam nadzieję Gdyby tak było, ja nie chciałbym się tam dostać. Kościół jest okropnie nudny. Mam jednak nadzieję, że nie tak prędko umrę. Spodziewam się, że dożyję stu lat, jak pan Tomasz Blewett z Białych Piasków. Powiada on, iż żyje tak długo dlatego, że zawsze dużo palił, a to zabija wszystkie bakterie. Czy i ja będę mógł niedługo zacząć palić, Aniu?	Ale czy tylko nie jest złudzeniem to uczestnictwo poetów w ludzie? Ten, kto je z glinianej miski, ten, kto nie ma własnego łóżka, nie wiem, czy jest zupełnie „równy” poecie podróżującemu na Riwierę...	Myśmy dopiero u początku naszej przyjaźni, Dorianie Do widzenia. Spodziewam się zobaczyć cię przed wpół do dziesiątej. Nie zapominaj, że śpiewa Patti.	No, śmiać się jeszcze przynajmniej pozwól. To naturze ludzkiej nie wadzi... Cóż u licha! Il n’y a si misérable qui ne puisse se consoler dans ses malheurs... Kiedy wstecz patrzę, czy wiesz, czego najbardziej żałuję? Oto tego, żem przez czas tak długi śmiał się tak mało, żem tak długotrwale był sensatem!	Nic nie zażądam i nic mi wasza miłość nie zapłaci. Gniazda swego umiłowanego nie mam na przedajna przedaj	Śmiech mnie bierze z twojej przenikliwości Dowiedz się, iż twe zrzenice by zgasły na zawsze, gdyby tylko połowę tych kosztowności, którymi ja gardziłem jak piaskiem, oglądać im przyszło.	Rzućże to szablisko! chcesz się na nim przewrócić, do cholery! Co za żołnierzy dają nam teraz! Wytrzyjże skałkę chustką. Ale czyś ty kiedy strzelał z fuzji?	Czy nie można wydrukować nowych pieniędzy?	Nie masz roboty?	Nie mogąc obalić Republiki, proboszcze chcą nią zawładnąć.	Nie, dziękuję. Wolę zimne.	Nie. Przybywam w celu proszenia o przysługę.	Śpiewać pani nie będzie?	Cóż się tam stało?	Strzeżcie się zuchwałej mowy. Musiałbym was ukarać i jeszcze jaką parę koni Jacentowej podarować.	Teraz sam pan widzi, jak pan się plącze. Według słów pańskich szedł pan do Budziejowic, ale już pan chyba jest przekonany, że idzie pan z Budziejowic.	Dowodu!... Daj mi dowód! Gdyby się zanosiło na wojnę, synowie moi dawno by mi o tym powiedzieli.	Słuchaj, ty psie plemię! przywiążę cię do drzewa i nie trzy tysiące sześćset, ale pięćdziesiąt tysięcy rózeg ci wyliczę i to takich, że każda z nich wypędzi duszę z ciebie.	To handel bardzo niepewny Dlaczego on wziął się do tego?	Czy nie masz mi nic do powiedzenia, Kaziu?	Daremny trud! on nic nie słyszy!	Ja nie mogę nic wiedzieć.	Nie mogę powiedzieć!... Córka moja jest szczęśliwa. On jest dobry człowiek i energiczna sztuka, ale...	Ale on lubi za bardzo romanse z mężatkami, to nie wypada na fabrykanta.	Ale nie o to, tylko...	Dobrze było-by, żeby poszedł. Razem by pomodlili się i wyspowiadali, żeby dawniejsze dobro wróciło...	Doprawdy?... A to coś zupełnie nowego... Dobrze, niech pan nie pije.	Przygotujcież się do ślubu razem i do podróży. Jedna z moich towarzyszek pojedzie z nami, ale i służby i wozu, jaki przystał mi, potrzebuję.	Jego Królewska Mość wdał się w to, panie hrabio, mam przy sobie rozkaz podpisany przez jednego z urzędników do szczególnych poruczeń przy staroście paryskim.	W każdym razie nie sprzedał tajemnicy dzieciakowi, ale komuś poważniejszemu. A to jest niebezpieczne!...	Nie wiem jeszcze. Będzie to zależało od okoliczności, które podlegają zbiegowi wypadków.	Po morzu naszej cierpliwości żeglujesz bezpiecznie, a gdyby to nie morze było, lecz tylko jezioro?	Oj, gdyby ojciec Szymon żył, toby poświadczył za mną. Zresztą, jak nie wierzycie, to zapytajcie samego mistrza.	Nie, pani; jestem wdową po urzędniku zmarłym przed kilku dniami. Teraz dopiero po raz pierwszy pragnę rozpocząć zawód nauczycielki.	I powiedział prawdę, łaskawy panie. Firma Thomson i French w ciągu tego i następnego miesiąca ma do wypłacenia we Francji około czterystu tysięcy franków, a znając pańską rzetelność, wykupiła wszystkie weksle, jakie tylko mogła znaleźć z pańskim podpisem i poleciła mi, abym w miarę, jak będą upływać terminy płatności, pobierał gotówkę u pana i dalej ją inwestował.	Oby wszystkie błogosławieństwa nieba spadły na pana, lecz prawdą a Bogiem, że ten list...	Litości! Straszne zjawisko, dlaczego mnie tak dręczysz?!	Dziękuję ci panie jenerale alem zupełnie zdrów, to są zwykłe moje humory, które mnie niekiedy napadają...	A i ja go kocham, tożem go na ręku wypiastował!	Chodźmy tedy na pogorzelisko, panie Czertwan! Mamy, dzięki Bogu, lasy pełne drzewa! Odbuduje pan rychło!	Cierpliwości, panie, na każdą rzecz przyjdzie kolej.	Ewarysta cudna chce mnie upokorzyć...	W brzuchu dziś u mnie, bracie, Iwan Obżartuch i Maria Głodomorówna; a gdzież ten bogaty chłop mieszka?	Zaczepicie licho, gdy Chwosta ruszycie... Niemców i Pomorców na nas sprowadzi.	Żałowałabym szczęśliwych ludzi, którzy na nim żyli	Owszem, ale panie pozwolą, że ja poprowadzę.	Do piekła za daleko, ja ci powiem: w pakach figury drewniane, święte kukły malowane, wiezie do Wilna dla królewicza Kazimierza czeladź z warsztatu mistrza Wita.	Co tam grzecznym! Przeciem ja tu gospodarz.	Miła pani Sądzę, panie Copperfield, że ceni pannę Agnieszkę?	Pojechała! szkoda! dokąd-że przecie?	Powtórz mi ją.	Wasza dostojność wie, że pan nasz i najwyższa rada postanowili uwolnić dwadzieścia tysięcy wojsk najemnych...	Chcesz to tak zostawić?	Toć możesz sobie wziąć na powrót swego krawca! poleciał sobie ze stoma talarami!	A ty znów polecisz do dworu...	Przyznaję, że rozpacz mną powodowała	A żołnierzy chowają bez ubrania bo w mundury nieboszczyków ubierają ludzi żywych, i tak w kółko.	To było rok temu	A przed kim to?	Naturalnie. To będzie ciekawe...	Odkomenderowany do armat Hupeta kapitana...	Oporządzony jak wieprz.	Żądałaś tego?	Naprawdę jestem zaintrygowana.	Czego?	I oto jestem	Kupisz je za połowę ceny?	O! Boże mój!... Boże!...	Upłynęło już lat piętnaście od zniknięcia Ludwika Umarł z pewnością.	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	A więzień?	Dlaczego?	Dobranoc	Dziękuję pani	Eliezer! Czy tam wszyscy Izraelici koszery zachowują?	Franek.	Głusi jesteście?	Jest kilka pań pomyślał.	Kto tedy przeciw księciu? jakie chorągwie?	Meir?	No więc o cóż chodzi?	O ir Kęstutis taip pat, ar atmenate?	Odrzuć je.	Ojciec aktorkami zaczyna handlować?	Opowiadaj...	Ostatecznie wszyscy ludzie powstali z karpi. Weźcie, kochani przyjaciele, teorię rozwoju Darwina...	Pan krakowski.	Rozumiem. Bądź spokojny; potrafię.	Uciekł!	W bitwie.	Z sześciu Zapomniał pan o Jupie.
Obawiam się, że nie Kiedy widziałeś go po raz ostatni?	Są, ale tacy, jak ja, filistrzy, brzydzą się kompromisami. Jest się uczciwym, lub się nim nie jest. Zacząć, to dokończyć, podjąć się czego, to dokonać. A zresztą, to nie widzę nigdzie ucieczki, bo nie tu, to tam, gdzie indziej, a zawsze, chociaż w coraz inny sposób, jakieś jarzmo musi ująć kark ludzki i gnieść do śmierci.	Nie myślałam, że za pierwszym zaraz razem zblamuje się pan tak fatalnie	Cóżbym ja poczęła z wami? co wy ze mną ja was, wybyście mnie nie zrozumieli: a pierwszego dnia, gdyby mi z oczu znikła ta chata i mogiła, z tęsknotybym za niemi umarła. Na co mi świat? albom to ja ciekawa szerokiéj ziemi i sinego morza? Gdzie kogo posadziła dola, tam mu żyć i umierać! Co wam lepszego, że kości wasze leżą rozsypane po świecie, a serce nie ma się gdzie, nie ma do czego przytulić?	Otóż Głębocki się zgadza sprzedać komukolwiek Strugę, byle nie księciu F. Napędziłem mu strachu. Podpaliłem naftę i węgiel.	To straszne, Dorianie! Zmieniłeś się zupełnie. Wyglądasz wciąż równie uroczo, jak wówczas, gdy codziennie przychodziłeś do mej pracowni pozować do portretu. Ale wtedy byłeś prosty, naturalny i czuły. Byłeś najczystszym stworzeniem na całym świecie. A teraz nie rozumiem, co się z ciebie zrobiło. Mówisz, jakbyś nie miał serca ani litości. To wszystko wpływ Henryka. Widzę to.	A nam diabli do tego, panie kadecie Nie ma wątpliwości, że system, o którym mówiłem i który panom objaśniałem, jest jednym z najlepszych, można nawet powiedzieć niedoścignionym. Wszystkie oddziały kontrwywiadowcze sztabów nieprzyjacielskich mogą się kazać wypchnąć trocinami. Choćby medytowały, nie wiem jak, nie przeczytają takiego szyfru. Tu jest coś zgoła nowego. Szyfry te nie mają sobie podobnych.	Czy myślisz że w odpowiedniej porze nie dochodzi do nas zew z tego kraju? Wzywa nas soczysta trawa na łąkach, wilgotne sady, nagrzane stawy pełne owadów, pasące się krowy, sianokosy i wszystkie budynki folwarczne skupione wkoło „Domu o idealnym okapie”.	Nie mówiłem, bom sam nie wiedział, ale teraz będę mówił. Toć nie godzi się choćby na największego wroga takiego oszczerstwa rzucać.	Poczciwy kasztelanic ale na cudzych krajach nic a nic się nie rozumie.	Teraz, chłopcy, wiejemy Ja się już nie bawię.	Wójtowa wina. Strażniki robią, co im przykazali, on zaś wie, jako we wsi ostały same prawie kobiety, że w polu nie ma kto robić, a nie dopiero na szarwarki jeździć. Pójdę do niego, niech załagodzi sprawę, by sztrafów nie kazali płacić!...	To prawda Mój mąż sto razy mnie prosił, abym popróbowała, ale nigdy nie chciałam. Nie mogę mu powiedzieć dlaczego, ale to pewne, że nigdy w życiu nie będę piła kumysu.	Co się stało! jak się stało! niema o czem rozprawiać, lepiej, żeby się to skończyło, a co rychlej. Trzeba pojednania i zgody.	Cóż to? Czy nie masz głowy na karku, czy też masz kurzą ślepotę na mózgu? Nie wiesz dokładnie co? Może przypadkiem nie wiedziałeś dokładnie, kto do ciebie mówi? Hę? No, wyśpiewaj wszystko, o czym on gadał	Jaśnie pani nie wypada jeździć z chorymi. To rzecz doktorów i zakonnic.	Juljo! pomiarkuj, czego ty żądasz! Godziż się to, jego tak dręczyć?	To nie wino go upiło	Czasami można to zrobić i bez słów. Jak byłem w maju w Krynicy, to w moim pensjonacie mieszkał pewien bubek. Wie pani, taki elegant z morskiej pianki. Przy stole siedział naprzeciw mnie i co dzień przez cały obiad gadał i gadał! O czym on nie gadał! Wszystkimi językami! A wszyscy słuchają, zwłaszcza panie! A on czaruje i czaruje.	A jakże, prawda, zabrali. Tylko że on nie chciał tu u nas zostać.	Nie wiem, dlaczego byś koniecznie miała to wiedzieć A nie masz tu kogo z okolicznej szlachty?	Owszem, ręce do góry, Johnie Silverze Nieczyste sumienie każe ci się mnie obawiać! Ale na miłość boską, powiedz mi, co to było.	I rzeczywiście spostrzegłem jeszcze o zachodzie jakieś pnie na morzu. Rozpoznawszy je, nie zaprzątałem sobie nimi głowy; zapomniałem o nich na śmierć aż do tamtej chwili. Nic dziwnego, że w pobliżu takiego wybrzeża widać pływające kłody, i daję głowę, że kapitan zobaczył je rzeczywiście w smudze księżyca. To dziwne, od jakiej drobnej rzeczy zależy czasem życie człowieka	Och, ja tam nie będę jadła omasty, kiedy nasza panienka je suchy chleb. Nie, nie.	A dlaczego nie przychodziłeś?	Gdzieżeś się nauczył po niemiecku?	Myszki nie robią takiego hałasu!	Prezesa ministrów nie ma w domu	Zrobi się	Idę w te pędy. Moiściewy, obaczę ino, co się z nim dzieje, i zaraz wrócę...	O, tu nie widzę żadnej trudności, moje skrupuły tak daleko nie sięgają.	Dalibóg, nie mogę nie mogę i nie będę.	Z panem Filipsem. Ledwo mi się zdążył przedstawić.	O! Na Boga! Annie! Czemuś mnie nie ostrzegła, kto jest w gabinecie!	Biedna Naściu mów proszę. Widzisz w nas dwie jedyne istoty, które kochają cię tak bardzo, że wszystko przebaczyć ci gotowe. Widzisz, miłość rodzinna nigdy nie zawodzi.	Ujmowałam się za istotą samodzielną; za kobietą, która walczy z przesądami... Ale taką, jaką dziś jest zakończyła panna Howard.	Czy nie można dodać przypisku do testamentu?	Bom łzy ludzkie widziała z powodu waćpana wylewane... Bom groby widziała, jeszcze trawą nie porosłe...	Znajduje pan, że istotnie niezły?	Kochałam panią, jeszcze nie znając, z opowiadań męża, i czekałam dawno tej dzisiejszej chwili.	Och! Jeszcze o tym będą gadać! To jest przecie prostactwo!	Dobraś! Teraz bierzesz w złym znaczeniu to, co jest z mojej strony pieszczotą, żartem. To jest czysto kobiece.	O, że dojdzie, mogę ręczyć honorem!	To, z czem przyszedłem, mogę tylko wam, milordzie, powiedzieć.	Nasza reputacja jest obecnie bez zmazy Był to przykry epizod, Padre, nadzwyczaj przykry.	Tak, wspomniałem koledze Chmielnickiemu... chociaż zależałoby to od wielu okoliczności.	Są przecie w pobliżu zamki krzyżackie. Gdyby choć ze dwa zdobyć, znaleźlibyśmy może Jurandównę albo wiadomość o jej śmierci.	A co?	Jeszcze tylko parę godzin... Odejdę zaraz i już na wieki.	Ale kogo wybrać	Czy tak rzekł? Istotnie?	Owszem W kasie jest czterysta z czemś złotych.	Wezmę płaską buteleczkę koniaku i szynki. Już sobie wszystko na wypadek przygotowałem i schowałem w sieni. Bo przed moją żoną	Czy daleko stąd do Bombaju?	Nadzwyczajnie. Dla kogoś, kto już jest zblazowany komfortem różnych zagranicznych miejscowości kuracyjnych, Krynica ma urok miłego prymitywu.	Synku, a może cię kara spotka?	Proszę panienki, niech też panienka idzie ze mną, bo moja pani już bardzo źle i prosi koniecznie do siebie.	Pani więc jesteś wdową! I może... może pani masz dzieci?	Jeżeli wsadzą cię do więzienia, ja chyba umrę z rozpaczy!	Kupiłem ją tu na targowicy...	Mamy cały gotowy zastęp kilkunastotysięczny, który pójdzie z nim do Pragi, na pole boju... i wywalczy mu koronę...	O, naturalnie inaczej wszystko byłoby na nic! No! Zobaczymy tych tuziemców w rodowitym ich otoczeniu.	Jakież wrażenie zrobiła na pani Wenus z Milo?	Językiem wojować łatwo...	Mój drogi, ile też wydałeś w ciągu tego roku?...	Otom już na rozkaz najmiłościwszego pana	A do nocy przejdziecie?	Biedna nauczycielka	Duży był krzyż?	Jużci, chyba długie miesiące miną, zanim zechce pojrzeć w stronę dworu.	Nigdy!	Tak, stękał całą noc.	Zapewne jako szalonego zamkną go	A kiedy nas dogonią?	Czci jednego wielkiego Boga!	Czego odemnie chcecie?	Das genügtdas genügt (niem.)	Głogowski! Pafnucy Symforjan!	Handel, Pieniądz, Kuszenie	Jacka Słodyckę naśli w lesie martwego.	Jadłam, ojcze	Jutro mnie wypuszczą.	Już me ździebko chorość odeszła, skorom jeno w te progi stąpiła.	Króóóla a tamci tacy weseli.	Meir!	Niczego?	Pomysł znakomity!	Posłusznie melduję, panie majorze	Proszę odkryć karty!	Przecież obiecałem.	Przeczucie, Sen, Śmiech ciągnie pan Tomasz	Przyjaciela	Resztę sami przerobimy.	Skądże ty te wyrazy...	Słuchać hadko!	Tak?	Tutaj będę?	W Bogu nadzieja i w Najświętszej Pannie.	Wielki kardynał!...	Wierszułł! Z podjazdu?
Mój drogi Bazyli! Myślałeś zapewne, że był to zwykły wypadek? Oczywiście, że odebrała sobie życie.	Dużo czytałem książek, i czytałem wiele o obcych narodach. Dziwni tedy są ludzie na świecie! Co my u siebie nazywamy grzechem, to inni zwą sprawiedliwością. Dziki pożera swoich nieprzyjaciół, a kapłan jego mówi: teraz prosto dostaniesz się do nieba! Turek ma dużo żon, a bóg jego więcej jeszcze obiecuje mu ich w raju. Wszystko zależy od zwyczaju, a któż nas zapewni, że my właśnie idziemy za najlepszym, bo robimy tak, jak robią inni? Kto wie, czy zwierzę w nas nie ma większej słuszności od człowieka, który się trzyma swoich prawideł szkolnych! Czy nie prawda?	Mędrzec jest z konieczności sceptykiem i które przynajmniej opierają się na czemś i że ich prawie że zapomniano! W rezultacie, Sokrates, to nie żadna nadzwyczajność. To są ludzie, którzy nie mieli nic do roboty, pędzili życie przechadzając się i bawiąc w dysputy. To tak jak Chrystus: „Kochajcie się nawzajem”, to bardzo ładne.	Płone! widzisz go! Cóż to, mięso będę ci dawała? Sama po kątach też nie chlamchlać (gw.) inni. na przednówku i tego nie mają. Obacz no, jak to żyją komornicy.	Co? I wezmą mnie jeszcze za szpicla! Którykolwiek z ich bojowców, co się teraz włóczą luzem po ulicy, wsadzi mi kulę w łeb i już. Czy to teraz jest co pewnego na świecie? Okropność!... O, czasy, czasy! Panno Zofio, ja chyba dzisiaj już zwariuję!	Jeśli o mnie chodzi, to możesz wygarnąć. Wal kawę na ławę Chcesz tak, niech będzie tak. Też mi zmartwienie.	A żebyś ty wiedział, co to jest, tobyś nie mówił „nie martw się”.	Pomoc czy to chcesz powiedzieć? Tylko dla zabawy?	A więc o to chodzi! Nie poszła na marne ojca Yetmeyera wywrotna nauka.	Ehe, a tatuś powiedzą: „odnieś na to samo miejsce, skądeś wziął; nie dręcz zwierza”.	Nie ma spokoju dlatego że już od wielu pokoleń rybacy z tej wsi uważani byli za osobistych niewolników radży	Więc dobrze. Niech się myli. Nie ma człowieka, który by miał prawo powiedzieć o sobie, że się nie myli.	A nie, nawet nie dotknę ciebie, nie ruszę cię. Zostań tu sobie zdrowa.	Ale nie pochwalasz tego, Henryku? Niemożliwe, żebyś to pochwalał. To jakieś głupie zaślepienie.	Lecz nie chcę w błąd cię wprowadzać i z góry wyznaję, iż więcej w tem jest egoizmu, niż przypuszczasz: jedynie te zakłady mają powodzenie, w których goście są dobrze przyjmowani, w hotelach, gdzie wszystko bezładnie idzie, podróżny pada ofiarą wad i niedostatków gospodarza. Ja, co dużo podróżuję, szczególnie tą drogą, chciałbym, ażeby wszyscy oberżyści robili majątki.	Leszek wasz też pobożny wielce jest i wiele dla kościołów czyni, dzięki ojcu swemu duchownemu który go na tę drogę wprowadził i utrzymuje; ale nie dorównywa panu naszemu, co się już równie jak pani nasza całkiem wyrzekł świata...	A teraz posłuchaj, drogi Jakubie, czego od ciebie wymagam. Zatrzymasz ten pakiet u siebie aż do dnia, w którym albo ja sam upomnę się o niego, albo też dowiesz się na pewno, że umarłem.	Proszę pana! Bardzo proszę! Tamten świat już dla mnie nie istnieje, nie mam do niego powrotu... Czytajmy...	Nie domu nie spalę, wuja nie zarznę i żadnego dziecka nie uczynię sierotą. Proszę nawet, by wuj w ten sposób nie zaczynał mówić, bo to do niczego nie doprowadzi, a dla mnie jest nieznośnem.	Chodźmy Późno już jest, ale jemu najciężej wieczorem, bo wydrzemawszy się przez cały dzień, w nocy spać nie może.	Cóżto ty myślisz sobie sam wziąć wszystko? odezwał się towarzysz	Dajże spokój Chyba w tych rzeczach nie masz ani o odrobinę więcej wprawy ode mnie.	Ja też, widząc w tem zasadzkę, odpowiedziałem, że pan będzie niepocieszony za swoim powrotem.	Może nawet zanurzyć się do takiej głębokości, w której temperatura wód morskich wszędzie jest jednakowa; będziemy sobie żartowali z trzydziestu lub czterdziestu stopni zimna na powierzchni.	Zdaje mi się, że mię szturchano, ale dokładnie nie wiem, gdzie i kiedy...	Zdaje mi się, że mój poprzednik brał po dwa ruble za godzinę?	Nie zapomniałem, och, nie zapomniałem. Ale rana serca zabliźniła się jakoś... Cóż robić? Vivre c’est souffrirvivre c’est souffrir (fr.)	A cóż, myślisz, że nie potrafię złożyć maszyny? Żebyś ją widział, jaka głupia!	A już! Sam je przykręciłem jeszcze w fabryce. Widziałem je wczoraj, kiedy wyjmowano motor ze skrzyni. To musiał ktoś naumyślnie odkręcić.	Król rzymski nie jest dla mnie żadną powagą.	Nie chcę, idź, idź, jesteś bez litości...	O tym Hiszpanie. Ach! Powraca mi to wciąż na myśl, ilekroć...	Parsywal jest zbyt dobry. To go czyni nudnym. Następnym razem, gdy będziesz pisała o jakimś bohaterze, dodaj mu trochę zaprawy charakteru ludzkiego.	Upadam do nóg pana hrabiego!... Nareszcie pan hrabia raczył sobie przypomnieć dziedzinę swoją... cha, cha!... Pewny już byłem, że pan...	Znowu Mefres i Lykon!... Panie czyliż nigdy nie uwolnisz się od tych zdrajców?...	Czego jeszcze żądasz?	Cóż za uciecha niewczesna?	Dajże spokój, hajduczku najsłodszy On to z największymi mistrzami czynił.	Już mi to niepotrzebne	Nie, trzeci rok już mija...	Pan! Pan! To sam Sakya Muni!	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	W takim razie byłaby to kwestja czasu jedynie, rodzaj wyścigów, kto pierw tu przybędzie. Jeżeli twoi przyjaciele, jesteś uratowana, jeżeli zaś zausznicy kardynała, pojmujesz, żeś zgubiona.	Z tym panem. To plenipotent gospodarza.	Patrzcie, waćpanowie co to się stało! Kto by się był tego spodziewał? Szczęście, że się jeszcze tak skończyło!	Emilka jest u mnie Źle się ma, ale zdaje się, że przynajmniej rozumie, co się do niej mówi. Jest przy niej profesor Waskowski... On tak z serca mówi... Czy pan chce koniecznie widzieć Emilkę?	Albo ja wiem? Zawsze nazywał się Pilatus.	Głupstwa gada pan Stefan wyrósł z ziemi, ale śmierdziała mu i przeflancował się na inny grunt.	Wydaje mi się, że czasy prostytucji są czasami pokoju i ciszy. Kurwy i pokój	Śliczną też pani Starowolska wychowuje dziecinę, nieprawdaż pani? ciągnął pan Edward. Ładneto, i nad wiek swój rozumne dziecko; a tak boleśnie zdaje się odczuwać swoje sieroctwo...	Dajmy pokój zbójom. Ilekroć kto zbyt nastaje na różnych zbójów, takiego doznaję wrażenia, jakby się o coś mścił na nich.	W tej mgle tak się waści głos zmienił iż istotnie zdaje mi się, że kto inny mówi.	A no, zobaczymy! Co tam, panie Pietrze, panie Topolski, po jednym jeszcze... na pohybel!...	Bo kobieta jest na ziemi najwyższem uosobieniem piękności	Boże, ile ja tobie i jej wyrządziłem krzywdy.	Był czas, że musieliśmy jako haracz...	Chwała na wysokości Panu!	Co cię znowu opętało, Pietrusiu?	Dobrze wnijdź do dworu, a dostaniesz kęs strawy, choćbym nawet miał z tego powodu pozostać na czczo.	Gdybym miał Matkę! gdybym miał Matkę! O pewnie, z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może...	I tylko tutaj wszystko nam będzie pana przypominać	Jak myślisz, Antosiu, czy przyjdzie?	Jej ogród, jej! Bardzo go kochała.	Nad Wisłą w ruinach, ale czy w Warszawie, czy może gdzieś pod Toruniem, czy pod Krakowem?	Nic więcej! Nic więcej!	No i na pewno ordery?	Panie prezesie i wy, moje panie... przepraszam, chciałem powiedzieć: moi panowie... pozwólcie, abym się przedstawił jako Sam Weller, pokorny sługa klubu.	Powiedział jej, że szuka Ludwika Valmérasa, że jest pańskim przyjacielem.	Psyt!... Niechże się tak stanie...	Robić? nic, schować na czarną godzinę. Niech ja mam co swojego.	Wiedziałam, że pana tu dziś spotkam	A Szyller?...	A potem?	A więc śpieszmy, bo już blisko siedemnasta godzina.	A, tak rzeczy stoją! Winszuję ci, winszuję!	Ale jestem piękna i boska?	Boś już przypomniał, o taki synu! Prawdziwy z ciebie lupus insatiabilislupus insatiabilis (łac.)	Będziemy teraz mieli możność szybszego dociekania w Augustynie	Chciałbym prosić pana dyrektora o ulgowy pobyt, kurację dla jednego z moich pacjentów.	Dokąd tak spieszno?	Gorzej, pani Ciężko obraziłem panią bez powodu...	I co?	In saecula...in saecula (łac.) odrzekli Włosi.	Koniecznie jeux de société! Koniecznie... Jeux d’esprit	Krzyżyk nad nami zrób, paniczu	Król, Szlachcic, Krew, Obyczaje rzekła pani de Villeparisis	Lecz cóż, u djabła, ma z tem wspólnego żona pańska?	Możecie wracać do swoich!	Nadzwyczajny dodatek! Wojna południowej Afryki z północną!	O... nowa ofiara!...	Posiodłane.	Skończyłem trzydzieści sześć.	Szczęśliwy! powtórzyła Wanda pewniejszym głosem, szczęśliwy	Tak jest, spojrzeniom?	Tak, panie	Tautiškumas, Tikėjimas Kas gi sveikas esi?	W ojczyźnie poezji i pieśni!	Wy mi sprzyjacie? wy mi dobrze życzycie? nieprawdaż?	Właśnie przybywam do pani w sprawie nieboszczyka sir Karola	Ładne, nawet?
Opowiesz mi na drugi raz, Ingeborgo! Gdy tylko Lars Gunnarson posłyszy, że nie młócę, zaraz przyjdzie tu spytać się, co się stało.	Że hrabia gniewać się będzie. On i tak tyle ma ze mną kłopotów. I bałem się, że on... że mnie odeśle znów do domu. A ja nie mogę już do nich wrócić. Ale chciałbym ich jeszcze chociaż jeden raz... zobaczyć. Bo ja tak bardzo ich kocham.	Moja żono, wierz mi, nikt tak łatwo nie wyrzeka się dziewięciuset tysięcy.	Zdaje mi się, że mamy przed sobą najciekawszą zagadkę, jakąśmy mogli spotkać na Księżycu. Trzeba ją rozwiązać.	Mądrześ to przemyślał. Nie ma co zwlekać z łowami, gdy zdobycz już upatrzona. Pobiegnij naprzód i zwołaj wszystkich na Skałę Narady, a oznajmię im, co leży mi na sercu. Ale może nikt się nie zjawi... w Czasie Nowej Gwary na pewno wszyscy o mnie już zapomnieli...	Nic. Przypomniano mi, że powinienem wziąć się do spokojniejszego zajęcia	To dobrze. Nic nad to łatwiejszego. Tylko, że nie zobaczymy tam poławiaczy pereł. Doroczna eksploatacja jeszcze się nie rozpoczęła. Mniejsza o to. Każę płynąć do zatoki Manaar, dziś w nocy tam staniemy.	No, nie... Ale ponieważ nam nie wolno pytać się o wiele rzeczy, więc musimy tak prowadzić rozmowę, ażeby nam wszystko powiedziano. Czyżbyś tego nie rozumiała?	O, Aniu, jakże się cieszę, że cię widzę! Wiesz, Aniu, od zeszłej jesieni urosłem o dwa cale! Pani Linde zmierzyła mnie dzisiaj, i wiesz, Aniu, straciłem przedni ząb! Pani Linde przywiązała do niego jeden koniec nitki, drugi umocowała przy klamce, a potem zamknęła drzwi. Sprzedałem go Emilkowi za dwa centy. Emilek zbiera zęby.	Nie pamiętałem o tym i... wygadałem się przed kapłanami...	Przekonasz się, czy kiedyś nie dopiszę.	A co ona mi ma być? nic...	Cicho bądź i słuchaj! Mówię, że łamałem sobie głowę i basta, a jeśli tak mówi Agrypa, to nie jest gadanie na wiatr... rozumiesz? Otóż com zamierzył, to wykonałem. Przed kilku dniami zdybałem tu niedaleko owego przekupnia, który swego czasu podarował twej córce czerwoną sukienkę.	I cóż z tego? Jeżeli stałem się praktyczniejszy i rozsądniejszy, to nie znaczy, żebym się zmienił względem ciebie.	Niektórzy starali się temu zapobiec, ale na nic to się nie zdało. Byłem wtedy w pułku konnicy. Ten się zbuntował. Z sześciuset osiemdziesięciu szabel ilu pozostało wiernie przy swych dowódcach? Jak sądzisz? Trzech tylko! Ja byłem jednym z nich.	Tam jest zakonotowana cała parantela śp. mojego męża; było to kiedyś coś, było ale od króla Jana nie ma już na co patrzeć. Upadliśmy, panie skarbnikowiczu, bardzo upadli!	Aha, już wiem, co chcesz powiedzieć. U was w Amsterdamie ludzie raz zabici już więcej nie wstają?	Nie, nie na rok, ale na miesiąc.	Ej, alboż to ludziom warto wierzyć? Już to, jak tylko kobieta piękna, a ludzie za nią patrzą, to zaraz i bałamutka. Rychtyk tak samo było i ze mną; dla tego że miałam twarz nieszpetną, wszyscy krzyczeli na mnie: bałamutka, bałamutka! i choć, co prawda, niejeden za mną głowę tracił, to przecież nie moja w tém była wina.	Albo i mnie I wóz drzewa mnie przycisnął, i do śpitala mnie oddali, i robotym znaleźć nie mógł, a przecie żyję, bo mój czas jeszcze nie nastał. Jak zaś nadyndzie, żebym się schował pod wielki ołtarz	Janie, wszystko się nagrodzi! ty mnie nie kochasz, jeśli o tem wątpisz, nie kochasz mnie, jeśli ci cięży ofiara dla mnie.	A zatem? Powiedzmy, że zgodnie z twoim życzeniem przestanę mówić. Dobrze, już milczę.	Bo ja palę papierosy, a panna Stefcia nie pali papierosów.	Ja nie widzę nic w tym złego jeżeli jegomość Murdeliona użyjesz za swata; człowiek sobie radzi, jak może.	Nie! Jenojeno (daw.)	Nie, Leonie, ja chcę wiedzieć koniecznie: inaczej nie będę miała chwili spokoju.	Nie, panie Brandeis. Powiem otwarcie: przyszedłem z prośbą.	Nie, regulamin więzienny...	Wiesz, że byłem w Malborgu	Zatrzymałam pana tak długo. Przepraszam! Clarke widocznie wracać nie myśli. Popłynę już sama z powrotem i odeślę mu czółno.	Mężna to piechota i idzie na dym jako odyniec, ale przez pół tyle nie umie, ile szwedzka.	Nie po to jedni gospodarze powyzdychali, żeby drugich wołać!	Nigdy ci już nie będę pozował, Bazyli. To niemożliwe!	A ty dlaczego mi to mówisz?	Co mi dacie, kumie, jak wam powiem, gdzie wasz osioł?	Jak to! Ty nie jesteś odważnym?	Nie poznajesz mnie?	Niech się pani raz zdecyduje a zyska pani opust na komornem; zapłacą ogrodnika, będzie pani miała używalność łąki. Wszystko to warte jest aby się przenudzić jeden wieczór. Mówię tylko dla pani	Daj dojść do słowa, uparty bufonie! Ta konstruktywna twoja pierdółkapierdółka przym. od Marienbad, dawnej, niemieckiej nazwy miejscowości w Czechach, popularnego kurortu, słynnego ze źródeł mineralnych (ob. Mariańskie Łaźnie). odbywasz kurację, odtłuszczającą brzuszydło miliardów. Złoty interes takie niecne kpiarstwo, pseudoreligijne i wszechświatowe. Szaleństwami twymi nadwątlone kabzę umiesz dopełniać z sowitym naddatkiem. Gdzie tylko się uda, wszędzie zarabiasz, na wszelkiej świętości, na każdej błahostce i na brudzie każdym. Ale będzie rumor, kiedy wreszcie władze każą ci paluszki położyć na stół!	Skończone o tyle, o ile życie moje; zaczyna się od mego urodzenia i trwa aż do czasu, gdym raz ostatni był na galerach.	Na lewo? To przecie nie chałupa, ino oficyna, a to niskie	Czego się pani mnie czepia czy ja wsadzam nos w pani sprawy?	Ludzie króla porwali Doktora i pozostałe zwierzęta. Znów wtrącili wszystkich do celi więziennej Zgubiliśmy się w dżungli i przez pomyłkę trafiliśmy właśnie tu.	A jużciż? a gdzież mam być? spokojnie odezwała się Marysia.	A przypatrywaliście się dobrze królowej? zapytał.	Czy wie pan, gdzie on się znajduje?	Ech, jużem się nasłuchał tych kabalistycznychkabalistyczny rzekł Borowicz, machając ręką.	Mnisi się poddadzą Dziś, jutro, poddadzą się!	Musisz zapakować mnóstwo specjalnego pieczywa Konkretnie sucharów. No i wołowinę w puszkach. I kotwicę.	Pan się pyta?...	Patrz no, jak się bęben umazał!	Zatrzymasz ty się, smarkaczu!	Zmuszony jestem	Tak, ale co to chciałem powiedzieć, Marylo, zmęczyło mnie to już, dość już mam grzeczności.	Co uznam za konieczne do ozdobienia ołtarza, dodam bez waszej rady	Otóż, com chciał rzec. Na hasło waszego imienia odda majątek tamtym, co dość już dawno targują. Zapomniałem nazwiska.	Pan Kazimierz tak sobie powiedział... Ja u jego matki byłam tylko damą klasową, niczym więcej.	Tak, rozumiem. Śmierć, jak i życie, ma swoje bolesne i rozkoszne sekrety: idzie o to, aby je poznać.	A bo mu to dowiedłydowiedły (gw.)	A to będzie przednie!	Ależ i pani także jest jej sąsiadką, księżno.	Czy to też jasnowidzenie?	I nic więcej.	Ja kocham po swojemu!	Jakie znowu ślepia?! Czy na tym drzewie siedzi jakieś zwierzę?	Jeżeli święty Beroes jest naprawdę cudotwórcą, to przede wszystkim jego zapytajcie: czy Osochor zdradził tajemnicę?...	Jużże i wszystko wypaplał!	Naprawdę? Byłby to dowód wielkiego sprytu.	No i cóż, drogi Dawidzie, co myślisz począć?...	To ja, Kajtuś.	To jest nowy król?	To podłość!	Zaraz. Muszę nasamprzód zobaczyć, gdzie to jest ten brzeg.	A jakże: pójdzie on spać.	A więc wspominała o Hannie?	A zatem jedźmy.	Anglia może przyjąć wiarę japońską i stosunki będą jeszcze świetniejsze.	Bieda, Walka	Czego chce od nas twój pan?	Dzień dobry	Gościniec będzie w prawo za borkiem, a z pagórka zaraz zamek ujrzycie.	Hersz Ezofowicz był wielkim grzesznikiem!	Hurra! mamy Przemysł!	Ja! Oj, Boże mój! Stracę miejsce, stracę na pewno!	Ja? czego sobie życzę? A tak z pół tuzina małych misyonarzy...	Jakim prawem pytasz?	Jakiż taki?	Każ.	Masz tobie a nuż i tam trafią!	Na Antyle?...	No widzisz.	Okupują wszystkie wady, wymazują wszystkie błędy przez bezmiar, nieskończoność swej miłości, kiedy kochają Miłość aktorki jest rzeczą tym piękniejszą, im gwałtowniejszy kontrast tworzy z otoczeniem.	Pieczęć?...	Starym włosianym sitem, pożyczonym od Maryny	Tak	Tak!	Tak, pan... Korzecki...	Tam jest, panie kapitanie	U Żydów byłaś?	Śmierć!
Jeśli spróbujesz na niego spojrzeć, Bazyli, daję ci słowo honoru, że nie zamienię z tobą jednego słowa do końca mego życia. Mówię zupełnie poważnie. Nie dam ci żadnych wyjaśnień i nie pytaj o nie. Ale pamiętaj: jeśli dotkniesz parawanu, wszystko między nami skończone.	A tak! Ścigają ich tylko za to, że się komuś dobrali do skóry! Jakby zemsta nie leżała w naturze Korsykanina.	Bo nie umiecie kochać. Te ceregiele diabła warte!	Bo ojciec jest kramarz, on nie może zapomnieć swojego sklepiku na Starym Mieście i targowania się o kopiejki	Doniesiono mi z policji, że ktoś, mieszkający pod tym adresem, wypytuje o Nr 2704 Jeżdżę już siedem lat i nikt na mnie nigdy skargi nie wnosił, więc bardzo mnie to zadziwiło i przyjechałem, żeby się dowiedzieć, co pan ma przeciwko mnie.	Generale, nie dam już spać ani chwili. Dnieje!	I że jedno ziarnko śrutu trafiło, choć nie śmiertelnie, to małe zwierzątko.	Ja nie twierdzę, że ci się nie uda. Tylko ponieważ stawiasz sobie cel poważny, więc ostrzegam, że z góry musisz sobie powiedzieć: albo się uda, albo się nie uda i	Kto wie może aparat telegraficzny się uszkodził i nie działa?	Mam najdotkliwszą zgryzotę, jaką można sobie wyobrazić Co za użytek zrobiłeś z bezgranicznego lub, aby rzec lepiej, szalonego zaufania, jakie w tobie położyłam? Czyż nie zasługiwałam na dyskrecję? Przez ciekawość dowiedzenia się nazwiska, którego nie powinnam ci wyjawić, musiałeś się zwierzać komuś? Bo chyba tylko ta ciekawość kazała ci popełnić straszną nieostrożność, która wydała tak fatalne skutki. Przygoda się rozeszła, opowiedziano mi ją właśnie, nie wiedząc, że ja w niej gram główną rolę.	Najjaśniejszy Panie, zebrałem te informacje, przesłuchując pewnego mieszkańca Marsylii, którego kazałem śledzić już od dłuższego czasu i którego aresztowałem w dniu mojego wyjazdu; człowiek ten, marynarz i niespokojny duch, podejrzany dawno o bonapartyzm, był potajemnie na Elbie. Widział się z marszałkiem, odebrał od niego ustne zlecenie do jakiegoś bonapartysty w Paryżu, którego nazwiska nie mogłem od niego w żaden sposób wyciągnąć. Treść tej wiadomości zalecała przygotowywać umysły na pewny i rychły (Najjaśniejszy Pan zwróci uwagę, że są to słowa oskarżonego) powrót Napoleona.	Nie od strachu ja przed waćpanem uciekał, ale by ludzi ratować!	Nie ulega żadnej wątpliwości Bardzo się cieszę, że pana spotykam, ale co pan tu u nas robi?	O, Panglossie! nie przeczuwałeś tej ohydy; przepadło; trzeba mi w końcu wyrzec się twego optymizmu.	On już nigdy nie wróci...	Prze Bóg! Pewnie i w książce nic lepszego nie wyczytasz!	Skąd jedzie? Z Kalisza! Z wesela. Z dwóch wesel! Właśnie brat księcia Leszka, ów, co ma przezwisko ŁokietekWładysław I Łokietek (1260 a. 1261–1333) Władysław Łokietek ożenił się z Jadwigą, córką księcia gnieźnieńsko-kaliskiego Bolesława Pobożnego.. A drugą brał książę legnicki. Więc my naprzód odprowadzili jedną parę do Brześcia, a drugą do Legnicy, a potem zabawiliśmy u księcia we Wrocławiu, a teraz jedziemy do domu, bo gadają ludzie o wojnie z Halickim, czas panu jechać do chorągwi. A wy, dobre matki, skąd idziecie, czy nie z pielgrzymowania? Może z Loreto?	Szczęście, że my ze Stefem nie kłócimy się nigdy; nawet w czasach najcięższej nędzy, kiedy nas dławiła w Londynie, żaden cień nie mącił naszego przywiązania.	Towarzyszki Apolla Czy pani nie wie?	Tssss!... Nie tak głośno!... Choć nie fałsz to żaden, jeno prawda. Sam to kiedyś na Zamku rzekł!...	Zdaje mi się, że mię szturchano, ale dokładnie nie wiem, gdzie i kiedy...	Ani mi się śni, proszę księdza! Ja chciałbym księdzu dać tylko przykład, jak to robią kaznodzieje. Te draby-zapaśniki mają taki „trick”, że swemu przeciwnikowi pozwalają robić, co mu się tylko podoba. A potem trącają go tylko z lekka i chłop sam leci na ziemię. Nazywa się to shibbuwichee, tokonama czy coś takiego. Mr. Prout dał się wziąć tym shibbuwichee. To nie nasza wina.	Na Boga! Nie miałem pojęcia, że to kotlety. Wyśmienity środek zapobiegający złym skutkom tego trunku!	Proszę pani pojmuję delikatność pani... Rozumiem, że kobieta szlachetna nie może odpowiadać na pewne pytania, osobliwie, gdy są postawione w niewłaściwym czasie... Z drugiej zaś strony, pani potrzebuje czterech tysięcy rubli do lipca, które ja mogę mieć, ale... ja potrzebuję pewności!... Już i tak pan Dębicki dowiaduje się: ile biorę od pani procentu od pięciu tysięcy, i gotów nazwać mnie lichwiarzem za to, że biorę dwanaście. Tymczasem mój kapitalik jest tak mały, a wydatki tak raz na zawsze określone, że przy mniejszym procencie nie mógłbym istnieć...	Prawdziwe to dla mnie szczęście, że dostarczając pani dotąd sukien na listowne zamówienia tylko, mogę nareszcie poznać panią osobiście. Co pani rozkaże? Mamy świeże modele z Paryża: z tych jeden od samego Wortha, cudowne połączenie koloru mahoniu acajou z kolorem bladoniebieskim électrique, bo dziś bez elektryczności nie może się nigdzie obejść. Może pani sobie życzy obejrzeć? Niedroga nawet suknia, kosztuje tylko trzysta franków. Dla pani oddamy ją po cenie kosztu. Nie? Aha, pani przyszła pewnie z gotowym planem własnego pomysłu. O, bo pani miewa pomysły oryginalne i prześliczne, jak ten kostium leśnej bogini! Pokazywałam rysunek Worthowi, bo byłam w Paryżu i dopiero dwa tygodnie temu wróciłam, i czy uwierzy pani, że był nim zachwycony, a pochwała Wortha to najwyższa wyrocznia! Cóż to więc ma być? Suknia balowa czy wieczorowa?	Nie. Owszem, mówić można, tylko... czyś się ty zapytał, czy ja w ogóle chcę mieć dziecko?	Powiedziałem już panu, mój drogi hrabio, że ja nie mogę pozwolić na robienie podobnych przypuszczeń.	No bo w końcu, jeśli żywi taką niechęć do tego mariażu, że gotowa byłaby go zerwać, może wysłuchałaby przychylnie innych oświadczyn.	A! za tém gonię, tego pragnę gdybym siebie tylko miłował poszedłbym Zbawiciela szukać na pustyni i w rozmyślaniu; ale kocham braci, kocham wszystkich i zbłąkanych nawet, dla tego rzucam się pośród tych fal, choćby mnie pożrzéć miały.	Na darmo się trudzi Balcerkowa, na darmo!... jeszcze co oberwać może od Tereski... A na złość Dominikowej Szymek musi się ożenić z Nastką: już ja tego dopilnuję! Ścierwy baby!	Sama bezbożność i zuchwalstwo uczynku zrobiły go rozgłośnymrozgłośny (daw.)	Tak mi się zdaje. Bo cóż by robił dwudziestojednoletni chłopak, łażąc za dziewczyną siedemnastoletnią i do tego ładną?	Zrobisz to dla mnie. Chodzi o to, żeby go przebłagać, wystawić całą istotę sprawy. Powiedz mu to, słyszysz? powiedz mu to, żem wyjeżdżając wiedział, jaką spełniam względem niego nikczemność.	Zwłaszcza kiedy go pożegnamy	Czym panu mogę służyć, rejencie?	Ale któż radcy każe chodzić, kto tu proponuje, żebyś radca łaził na ruski teatr!	Ale za to pana znają!	Ale, ale czy zawsze nosisz pan przy sobie ów narkotyk?	Ależ lubię pana bardzo, tylko gdy pan posłuszny.	Ależ to na wino wygląda	Ano, jakby Tylko mała lecznica, na miejscowe potrzeby.	Bardzo przystojny król	Bohun sam mnie powiadał iż się z Kurcewiczami po całych dniach dla wprawy bijał, i sam widziałem w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Buty miałem dziurawe.	Był to z tym i u was!	Byłby?	Będzie, ale wam	Chodź pani ze mną, będzie mi trochę lżej, dobrze?	Chorzy, kalecy, zwierzęta, nawet przestępcy znajdują przytułek i odpowiednie warunki bytu. Z jakiejże racji dusza wyjątkowo szlachetna ma być pozbawiona tych praw?...	Co mi tam z pańskiego światła! Gdzie było światło, kiedy błaźniska budowały awantury? Co zwyciężyło: skandal czy jakieś tam światło? Pytam! Zwyciężył, mości dobrodzieju, skandal. Owo światło częstokroć, a nawet prawie zawsze wspierało skandal. Oto co mówię od dawien dawna!...	Czemu?	Czy to skutek wstrząsu psychicznego?	Do Livorno.	Do krewnych swych Dobków w Konopnicy.	Dobrze, ale będę przeskakiwał, żeby prędzej skończyć.	Figa	Gadaj: co będziesz robił, jak dostaniesz patent?	Gospodarzowi zapłaciłem już wszystko, co mu się należało i pozostało mi jeszcze dość, żeby kupić parę osłów i pożywienia na drogę na trzy dni: potem będziemy mieli w Hendon Hall wszystkiego pod dostatkiem.	Groźnie szumią	I on widział pana Kazimierza?	Ja, wójt, wama rzeknę, ino pilnie słuchajcie... zaraz, po pierwsze... oznakować (w tym wypadku chodzi o zaznaczenie drzew do wycięcia). i rąbać wnet będą, czekają jeno mrozów i sanny.	Kanalskie to jest plemię owe Krafty, ale co mi tam... owszem...	Kiedyż to będzie?	Lżejszego, panienko, już niema... Chybaby nosił węgle, albo woził je wózkiem, a to jeszcze trudniej, bo wtedy musiałby pełzać na rękach i kolanach pod skalistemi sklepieniami, częstokroć niemającemi więcej nad dwie stopy wysokości. Zresztą łańcuch i powróz, któremi się w takich razach krępują, ranią często aż do krwi.	Miałżebyś...	Mów o chrześcijanach	Na samym środku. Towar kurantowy, najpotrzebniejszy, najpraktyczniejszy... Ani za drogi, ani za prostacki, ot perkal... hm... w takie kwiatki, kratki, dobrze się pierze, idzie kilometrami, ładnie wygląda...	Nazywa się rycerz Sylwester.	Naściże jeszcze talera. Niechże ją Bóg błogosławi, boć i ona mi najmilsza. Powiedzże jej... albo czekaj; sam ja do niej pisać będę; przynieś mi jeno inkaustuinkaust (daw.)	Niech pani teraz sama powróci do domu. Ja tu zostanę.	No i tak Przepadły wszystkie moje nadzieje.	No, no, przyszedłeś, Peppino!	O mój Boże!	O pani.	Oszalałeś, tyryjczyku!... W tej chwili nasz lud zdobywa świątynię Ptah w Memfis...	Panie ordynacie, proszę o parę szczegółów.	Panienka	Przedmiot to zbyt drażliwy!	Próżno dawaliśmy znaki, pan jest straszny.	Puść mnie!	Racja! Otóż mówię krótko. Jest tu jeden bogaty, ale bardzo skąpy Litwin (Litwini są bardzo skąpi!), który prosił mnie, ażebym mu nastręczył do nabycia jaką kamienicę. Mam ich z piętnaście, ale przez szacunek do pana, panie Wokulski, bo wiem, co pan robisz dla kraju, nastręczyłem mu pańską, tę po Łęckim, i po dwutygodniowej pracy nad nim tylem zrobił, że gotów dać... Zgadnijcie panowie: ile?... Osiemdziesiąt tysięcy rubli!... Co? Kokosowy interes. Nieprawdaż?...	Razem ze mną. Ja bym tam pani opowiedział...	Smorski: Ale i to się skończy kiedyś. Widzę to po sobie. Niewykonalne i niezrozumiałe zupełnie staną się koncepcje zadawalniające artystów. Ja, wiecie, czasem byka za rogi, a tu nagle rogi z galarety...	Spytaj sam kapitana!	Straszne czasy w których wilcy we wsiach mieszkają, a w lasach obłąkani ludzie wyją! Boże! Boże!	Sudeginti: bet gal ir nespėsiu!	Tak zbliżamy się do domu przy ul. Jasnej...	To dobrze. Więc słuchaj dalej, albowiem trzeba wszystko przewidzieć. Otóż Mahdi zapyta cię prawdopodobnie, czy gotów jesteś przyjąć jego wiarę. Odpowiedz na to natychmiast, że tak	Troszeczkę. Marja podobno więcej odemnie.	W domu powiem.	Widziałeś więc i cesarza?	Widzisz Julciu	Wiesz ty, Pepiku, kto to jest stary Prochazka?	Wolejwolej (daw.) odpowiedział stroskany Maćko.	Wszyscy wy tutaj?	Zapewne obaj synowie wrócili uzdrowieni?	Zapomniałam wczoraj spuścić roletę i wschodzące słońce obudziło mnie. Zobaczyłam przez okno, że poranek jest piękny, i chciałam jego świeżością odetchnąć.	Zaraz, zaraz Do kogo list ten był adresowany?	Zechcą ustąpić.	Zły sen.
Możesz! Możesz na pewno! Ale chcesz mnie pewnie zmusić, bym się pojedynkował z człowiekiem, którego przez kaprys nie znosisz. Uczynię to, niezawodnie, jeśli odmówisz zadośćuczynienia. Kobiety lubią, by się z ich powodu mężczyźni zabijali. Nie chce pani hrabina naprawić błędu? Doskonale, stanę do pojedynku i za parę godzin przyniosą ci krwawe moje zwłoki.	Zgoda, panie Aronnax będę jadł tygrysa, krzyżówkę z tygrysa, jeżeli nie ma innych zwierząt na tej wyspie.	Nie udawaj głupiej, wszyscy wiedzą o was, Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek nie uwierzy, stęsknił się do ciebie, łacno wmówisz, co ino zechcesz. Mateusz się znarowił do twojej pierzyny, ale przeciek nie przyrósł, wypędź go, póki czas. Nie bój się, Jasiek też nie ułamek... A kochanie przejdzie jako ten dzień wczorajszy, nie wstrzymasz, choćbyś życiem płaciła; kochanie to jeno suta omasta przy niedzieli; jedz co dnia, a rychło ci zmierznie i odbekiwać będziesz. Kochanie płakanie, a ślub grób	Drogą do Rouen, lecz miasto należy zostawić na prawo. W wiosce d’Ecouis zatrzymasz się pan przed jedyną oberżą pod „Talarem francuskim”. Niech pana nie zraża jej powierzchowność, w stajni znajdzie się koń nie gorszy od tego.	Książe Henryk już nie pójdzie teraz nigdzie chyba do kościoła Kto wie? gdyby Leszka nie stało? a póki on żyw, nie! nie! Strzyma słowo. Pobożny pan, księżnaby mu go złamać nie dała, a on jej we wszystkiem posłuszny.	Nie, wcale! Pani jesteś na pewno poza linią strzałów pojedynkowych. Ja tylko proszę pana Horsta, żeby sprawdził swoje informacje, których pani udzielił, u mnie, u źródła.	Tak, nie przypuszczałem, że będziesz temu przeciwny. Georges Petit zbiera wszystkie moje najlepsze obrazy na wystawę na Rue de Sèze, która ma być otwarta w pierwszym tygodniu października. Portret zostanie zabrany tylko na miesiąc. Sądzę, że użyczysz go na ten czas. Zwłaszcza, że zapewne nie będzie cię tutaj. Zresztą, skoro go zasłaniasz parawanem, nie powinno ci na tym zależeć.	Oj nie, nie; dy wolę w dzień, jeśli się nie gniewacie.	A grzechy nasze przeciwko nam, Gdyby nie one, bylibyśmy zwycięzcami w Palestynie i odzyskalibyśmy grób Pański a ziemię Świętą, przecież i tam Pan Bóg nie chciał błogosławić orężowi naszemu dla grzechów i przestępstw naszych... Saraceni precz wyganiają Franków, z tych miejsc, które już zajęli...	Wcale nie jest taki dziki, tato. Ludzie tam są bogaci. Kupcy pierwoj gildii i kupcy wtoroj gildiipierwoj (...) wtoroj gildii (ros.)	Widzieć nie widziałem, alem słyszał, jako diabli pokrzykiwali sobie z uciechy: „u-ha! u-ha!” Spytaj się Michała, bo i on słyszał.	Durnego słowa jednego nie pisnął. Bo oto tak przyszło.Pożądanie Siedzę w garderobie, a ona się zjawia. Nie widział jej jeszcze. Stanęła pod ścianą, ręce po sobie opuściła skromnie i ani rusz bliżej. Trzeszczakitrzeszczaki	Ani myślę żądać od was, byście przyjmowali cokolwiek bez dowodów. Wkrótce zgodzicie się ze mną, przynajmniej o tyle, o ile jest mi to potrzebne. Wiecie z pewnością, że linia matematyczna, linia o wymiarach zero, nie istnieje w rzeczywistości. Uczyliście się przecież tego? Nie istnieje płaszczyzna matematyczna. Są to pojęcia abstrakcyjne.	Zrobione. Ja wiem, że dużo będzie zależało od waszego raportu i zgóry serdecznie wam dziękuję. A żebyście wiedzieli, że ze mnie szczery chłop, to wam powiem coś, czem będziecie mogli Bigelsteina i Szepsa trzymać za mordę. Ręka rękę myje. Czy chcecie pogadać z tym frajerem Lempkem i z resztą komitetowych?... Proszę bardzo! Ja nic do ukrywania nie mam. Ale myślę, że to zbędne. Lempke oczywiście będzie na mnie psy wieszał, a Glass wylezie ze swemi staremi oszczerstwami. A jednak nic mi nie zrobią. Ani mnie, ani Sławomirowi, ani Wałachowi. Bo Bigelstein i Szeps wiedzą, że byłby koniec. No, więc jak?... Chcecie, by zrobić wam kontakty, czy wystarczy wam moje słowo?	I tam Yetmeyer dziś ciebie odnajdzie, zmuszając sromotnie do rozegrania nieskończonej partii. Przejąłem dowody, że wpadli na ślady naszego transportu. Nie można dopuścić, by się przedostali na samą wyspę. Za chwilę wyruszam w daleką podróż, by szlachetne plany pokrzyżować zgrabnie.	I pan mnie zostawił bez grosza w locandzie w Wenecji Pojechałem z Wenecji do Rzymu szukać pana, smarując po drodze portrety po pięć franków sztuka, a i tych mi nie płacono: ale to moje najpiękniejsze czasy!	Słusznie! Czyż więc możecie się dziwić, że Ludkowie Górscy nie chcą uchodzić za jedno z hałastrą tych pstrokatych skrzydlaczy, tych mydłków kiwających różdżkami, tych karmelkowych fircyków! Motyle skrzydełka, he, he, he! Widziałem ci ja imć HuonaHuon z Bordeaux ruiny zamku, należącego dawniej do książąt Kornwalii, w płd.-zach. krańcu Anglii, wg legend Rycerzy Okrągłego Stołu w tym zamku urodził się i wychował król Artur. w kierunku wyspy Hai BrazilHai Brazil, ang. Hy-Brasil	Pogoda ładna, więc zaraz po chorobie na pół dnia uciekasz? Myśleliśmy, że znów cię coś opętało. Obiecałeś, że wrócisz z cmentarza. Szukałem cię tam. Jak ty się nie wstydzisz?	I nic więcej nie przytrafiło się pannie gdzie owa zazdrość, mająca być przyczyną nieszczęść twoich?	Ja ich nie znam i różnie o nich słyszałem, a przez życzliwość dla Ignasia chciałbym wiedzieć wreszcie, co o nich sądzić.	Nie mam pieniędzy, wasza wielmożność.	Niech się pan nie fatyguje, panie Maruszewicz. Ja już wiem, co potrzebuję wiedzieć.	A co nastąpi za waszym pozwoleniem, moi wujowie, i do tego jak najprędzej, jeżeli to nie zrobi wam przykrości.	Nie Ale widzę, jak człowiek, którego kochałam, staje się mordercą mojego syna.	Z prawdziwą przyjemnością. Niewiele umiem, ale początków muzyki mogę udzielać córeczce... nie wiem tylko, czy mi starczy czasu?...	„Bodajem tylkobodajem tylko pomyślał hrabia, nie przeczuwając, że w głowie ciotki owo szczęście miało już określony wiek, postać, imię i nazwisko, co wszystko razem składało nadobną Emilię Koop, jedyną córkę majora”.	E, mój Sancho honory zmieniają humory, pamiętaj, że jak zostaniesz wielkim panem, to może tak nosa zadrzesz, że już nikogo i znać nie zechcesz.	Jak to? Chcesz go tak przyjąć? Ach, prawda! Wszystko jedno, przecież jutro zginę i tak.	Więc wracaj pan z Bogiem do domu, sam trafię na Piotrkowską.	Wolałbym też Szwedów aniżeli jakowych hultajów, których wszędy pełno... Kto jedzie z końmi, musi zbrojno jechać i mieć się na baczeniu, bo okrutnie to łasa rzecz.	Tak ci się ino zdaje, a jakby przyszło co do czego, pewno byś umykał; to przecie straszny zwierz, widziałem go.	Jaki może być związek antypodów z butelkami, stojącemi na stole i komodzie?	Na wielki post powróci z nami śpiewać żale do Poznania.	Pragnąłbym dla Lucjana Beatrycze, szlachetnej kobiety, która by go podtrzymała w życiu...	Z pewnością. Dał przecie dwa razy tyle na dobroczynność.	Przysięgam na duszę swą, że posłaniec z listem wyruszył przed świtem jeszcze	O mądry doktorze niemiecki, rzekł rozwalając się na trawie Diogenes któż to ci powiedział? Młodość to życie ciała, starość to życie duszy. Ustały burze cielesne, zcichły namiętności, spi mięso, a podniosła się dusza, a żyje doświadczenie, a świta mądrość. Kajdany spruchniały i rozleciały się	Dlaczego tak na mnie patrzysz?	Kiejby was strażnik dojrzał przez okna, pomyślałby, co się zmawiacie na kogo!	Sam mówiłeś przed chwilą, że na prawdziwego magnata.	Wiem, że jesteś czujny Już idź i uważaj na wszystko.	Zauważ jednak, na co się narażasz gdyby pan de Morcerf przyszedł tu przypadkiem, zastałby pana Cavalcantiego w pokoju, do którego, on	Ja jestem, do wszystkich diabłów, ale już nim przestałem być od pięciu miesięcy. To wszystko, co mogę powiedzieć!	Co znowu! Ale znam Saint-Sernin, a tym razem to nam wystarczy.	Owszem, rozumiem. I mnie byłoby smutno, gdyby mi kazano żyć w waszych kamiennych miastach. Tu się oddycha pełną piersią. I chatuna to kiedyś zrozumie, jak przywyknie...	Dobrze, proszę pana, to pojedziemy. Można zaraz.	Każdy żandarm winien zawsze mieć przy sobie kajdanki To nasz chleb powszedni.	Mój Bartoszu, mój złoty, jakże to?	To źle, będziemy mieli w niej adwersarza.	Więc cóż myślisz?	Słuchajcie! Słuchajcie! Słowa przodka mego dalekimi są jeszcze do końca...	Zapewne, ale... ta duma, pewność siebie... Z jaką oni swobodą rozmawiają...	Ale dotąd?	Ale pani tu zostanie?	Bo co?	Co takiego?...	Co! co! mnie?... Za moją przyjaźń, za moją życzliwość	Czy mam zaszczyt z księdzem Busonim?	I cóż! jak się miewa szaleniec?	I o czym jeszcze?	I polenić się, co nowego posłyszeć i świeżych grzechów nabrać...	I wyświadczyłby mi ksiądz przysługę. Bo wtedy pisywałbym do dzienników jak pan Jules LemaîtreJules Lemaître (1851–1914)	I związali, ale porwał ci je kiej te nicie nadgniłe, aż się przelękły wszystkie, bo wydał się, jakby mu dur do łba przystąpił albo i zły opętał, a on stanął przed nimi, a w oczy im rzekł:	Niech będzie ale skończmy już.	Tak, panie	A Ludwika gotowa?	A cóż wam ze mnie przyjść może?	A jednak Swojski ma ogromne powodzenie u kobiet	A list księcia Bogusława, miłościwa pani?	Biegnijże w swoją drogę, a ja w swoją. Zmitrężyliśmy niemało czasu, dostaniemy oba po uszach... bądź zdrów.	Bo zwiejesz i tyle cię będziem widzieć.	Będziemy twoimi pacjentami	Chciałabym tylko wiedzieć, do jakiego typu badaczy pan należy?	Chwilkę, przyjacielu. Posłaliśmy po Aramisa, trzeba zaczekać.	Czysty, proszę panienki	Człowiek płynie!	Do pana regenta... w bardzo pilnej sprawie.	Gdzie ty byłeś!	Głupstwa pleciesz	Hej, kto tam?	Jeigu ponia lieps man pasakyti apie Jūsų norą slūginei, tai aš pasakysiu, o gal ir patys....	Któraż chce tej roli?	Kup, ugotuj i dawaj!.. prędzej!..	Lecz kto wam dostarcza wina, czyżby gospodarz?	Mater mea de domo Kiemliczówna estMater mea de domo Kiemliczówna est rzekł z powagą ksiądz kanclerz królowej, Wydżga.	Myślę o kapitanie twoich domowników, ojcze.	Niech mi pan pozwoli odprowadzić się do drzwi	No, mój panie, wolę być trochę szpakowatym aniżeli łysym	No, różnie bywało...	Ojciec, Syn, Artysta, Teatr były pierwsze jego słowa do mnie.	Oto kobiety Pozwól panu odpocząć.	Pisanie listów jest jego żywiołem.	Poczekaj! A praca! Czy ty wiesz, jaka cię praca tam czeka?	Powinno ci zależeć.	Sto, do stu dziesięciu tysięcy rubli... Cokolwiek jednakże dostanę, tobie oddam, panie Stanisławie.	Trudno, Felku, stało się. Już oni siedzą w więzieniu.	Wokulski wyjechał do Moskwy.	Z Sochaczewa.	Z plecaka.	Zapal...
Widzę, że zauważyłeś. Nic mi nie mów. Posłuchaj najpierw, co ci powiem. Miłość platonicznaDorianie, od chwili, kiedy cię spotkałem, twoja osobowość wywarła na mnie nadzwyczajny wpływ. Zawładnąłeś mą duszą, moim umysłem i moim natchnieniem. Stałeś się dla mnie widomym ucieleśnieniem tego niewidzialnego ideału, którego wspomnienie nawiedza nas artystów jako cudowne marzenie. Ubóstwiałem cię. Byłem zazdrosny o każdego, z kim rozmawiałeś. Chciałem mieć cię wyłącznie dla siebie. Byłem szczęśliwy tylko razem z tobą. Gdy nie byłeś ze mną, byłeś wciąż obecny w mej sztuce... Oczywiście, nigdy ci o tym nie mówiłem. Było to niemożliwe. Nie byłbyś mnie zrozumiał. Sam siebie z trudnością rozumiałem. Wiedziałem tylko, że spojrzałem oko w oko doskonałości i że świat stał się dla moich oczu cudem, możliwe, że zbyt wielkim cudem, gdyż w takim ubóstwianiu tkwi niebezpieczeństwo, niebezpieczeństwo utraty, nie mniejsze niż niebezpieczeństwo zachowania... Mijały tygodnie, a ja coraz więcej byłem tobą zajęty. Potem nastąpił nowy zwrot. PortretRysowałem cię jako ParysaParys (mit. gr.) nic więcej. Wydaje mi się często, że sztuka raczej ukrywa artystę, niż miałaby go objawiać. Kiedy więc otrzymałem z Paryża to zaproszenie, postanowiłem wystawić twój portret jako moje główne dzieło. Nie przyszło mi nawet na myśl, że mógłbyś tego odmówić. Widzę teraz, że masz słuszność. Tego obrazu nie powinno się pokazywać. Nie gniewaj się, Dorianie, że powiedziałem ci to wszystko. Jak już raz powiedziałem Henrykowi, jesteś stworzony, aby cię ubóstwiano.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że się sobie nie podobam. Jestem w tym zwierciadle taki jakiś, jakby mi ktoś guzów ponabijał. To szkło nie jest szlifowane. U tego Chińczyka Stańka, co handluje herbatą, mieli kiedyś takie wypukłe lustro i jak ktoś spojrzał w nie, to mu się chciało rzygać. Pysk taki, głowa jak ceber do pomyj, brzuch jak u pijanego kanonika, jednym słowem, kreatura. Przechodził tam kiedyś pan namiestnik, spojrzał na siebie i zaraz musieli to lustro zdjąć.	A ten, ten... To ziółko... Od jednej mojej znajomej magazynierki bierze za tysiąc rubli sto pięćdziesiąt rocznie, a drugiej, także mojej znajomej, co ma sklep wiejski, pożyczył pięćset rubli i bierze sto na rok... Jezusek! takie sobie wymyślił zarobki, że pożycza tylko kobietom, które mają proceder, bo kobiety są najpewniejsze. I prawda! Kobieta nie dośpi, nie doje, ale procent zapłaci, i jeszcze można się do niej umizgać albo do jej panien... Szelmy mężczyźni, ma rację panna Howard...	Co jest, to jest. Jak ma być, to i będzie. Tu żaden człowiek nie poradzi, ani żadna partia. Samo wszystko na świecie idzie. Nie wiem, jak ci, chłopcze, radzić. Moja rada	Wolna i nieprzymuszona? To bardzo ładnie; ale czy nie będzie to co szkodzić nietkniętej reputacji twojej, kiedy się o tym dowiedzą w Tarnowie?	Pozwolisz, jejmość dobrodziejka, że zaneguję bo, naprzód, nie myślę ja tego, aby szlachcianka polska czymś podlejszym od Rohanówien i od Forsów być miała, po drugie, nie pierwszyzna to Radziwiłłom ze szlachciankami się żenić, jako i dzieje liczne podają tego przykłady. Upewniam też jejmość dobrodziejkę, że ta szlachcianka, która Radziwiłłową zostanie, nawet na dworze francuskim przed tamtejszymi księżniczkami krok i prym weźmie.	Nie wspomnę ci już o tym, że jesteś w naszych rękach chociaż mamy cię w garści, możesz być tego pewny! Będę starał się przemówić ci do rozumu; nigdy nie widziałem, żeby coś dobrego wyszło z pogróżek. Jeżeli ci się podoba służba u nas, to dobrze, przystań do mnie! A jeżeli nie, to masz, Jimie, prawo szczerze odmówić. Z całą chęcią cię słucham, kamracie. Niech mnie piorun trzaśnie, jeżeli kiedy jakikolwiek żeglarz był bardziej uprzejmy ode mnie!	To niby ja ci zawadzam, jużbyś wszystko chciał zabrać, jak Boga tego kocham... poczekaj jeszcze, poczekaj dzieciątko... mnie ta niepilno do Abramka na piwo... oho, jeszcze długo musisz tylko wąchać mój majątek. To mnie żałujesz gorzałki, a całe tysiące rubli pakujesz na swoją grafinię!.. to se kupujesz jaksamity i sajety, a mnie nie chcesz dać gorzałki; a przecie to wszystko moje... a przecie ja tu dziedzic i pan, jak Boga tego kocham... a tobie od wszystkiego wara, jak psu!.. jak ci każę polizać, to liż! ale ugryźć nie wolno, bo nogą w zęby i za drzwi!.. pszoł!.. jucho jedna, pszoł!..	Ależ, panie! Ja nie znam mowy, obyczajów, praw. Mnie trzeba nie rządcy, ale przyjaciela. Niech mi pan choć swą pomoc i radę przyrzecze w początku nowego życia.	Posłuchaj i zastanów się dobrze choć chwilę nad tym, co ci powiem. Znałem człowieka, który jak ty wszystkie swoje nadzieje i szczęście pokładał w kobiecie. Był to człowiek młody, miał starego ojca, którego kochał, i narzeczoną, którą ubóstwiał. Już ją miał poślubić, gdy nagle jeden z tych przypadków, które na chwilę każą nam zwątpić o dobroci Boga, ot, kaprys losu	Rozumie? Zapewne. Ale nie jestem pewien, czy pochwala. Zresztą to nie ma znaczenia. Jestem dość uczciwy, by powiedzieć to pani, pani Gould.	W tym nie ma nic trudnego Wejdziesz do tunelu i będziesz rękami usuwał ziemię, a potem przyklepiesz łopatą, ażeby się tunel nie zapadł. No chodź! Zamknij oczy, to nie zauważysz, że w tunelu jest ciemno. Ja tak robiłam. Przecież wszyscy byliśmy w tunelu prócz Dory, która się boi robaków.	To się rozumie to też je kocham z całej duszy i tęskno mi tak do nich, że co dzień się modlę do Boga, ażeby mnie już wyrwał z tej mojej biedy, w którą się powtórnie wciągnąć dałem, w nadziei, że znajdę znów worek ze stu talarami, jak mi się to pierwszym razem w Sierra Morena przytrafiło. Od owego czasu niech je najsiarczystsze!  diabeł mi ciągle miga przed oczami workiem dukatów pełnym; oto i teraz, kiedy do was gadam, zdaje mi się, że go widzę przed sobą, że się rzucam na niego, trzymam już w garści i niosę do domu, dobra sobie kupuję i żyję jak pan. Sługa, PanA jak mi tylko ta mara w głowie zaświeci, już za nic sobie nie liczę tych znojów i mozołów, co człek cierpi w służbie u takiego pana, któremu, Boże odpuść, zajączki po głowie śmigają, chociaż ja udaję, jakbym tego nie widział.	A tak, bardzo dobrze pamiętam Zacny ten mąż, jeśli się nie mylę, był pańskim wspólnikiem.	Bo i po co, przecież nie mieli złamanego grosza.	Nie boi się pan?	Nie pytam się więcej	Nie uczyni tego. Prędzej by na waści sług swoich nasłał, gdybyś barwybarwa ale z księciem zadrzeć straszna rzecz nawet dla sługi Koniecpolskich.	Nie, ponieważ Czarny Korsarz, w towarzystwie kilku zaufanych mu ludzi, podkradł się nocą do Maracaibo, porwał ciało i pochował je później w morzu.	No to, to rozumiem. Kto takie śliczności urobił, temu jasełka nie dziwne. Powiedzże mu, niech do mnie przyjdzie w niedzielę, to sobie dokładnie obliczymy, ilu pasterzy, jacy mają być trzej królowie, jednym słowem, trza się umówić. Pewno Jacuś, bo go mistrz chwalił raz przede mną.	No, bo mi jej nie dali.	Skąd ja mogę wiedzieć? Może ziemianin, a może kupiec, a może ktoś bardzo ważny?... Ale prawdziwego pana to zawsze można poznać, choćby i nie wiem jak się ubrał.	Sądzę, że chcąc nie chcąc będziemy do tego zmuszeni Od zachodu niebo zaczyna wyglądać groźnie. Niech pan spojrzy, jak się zaciąga chmurami!	Tak, na moim ulubionym Lohengrinie. Wagnera przekładam nad wszystkich muzyków. Taki jest głośny, że można ciągle mówić i nie być słyszaną. To duża zaleta, panie Gray, nieprawdaż?	To nie ma zgoła celu. Mnie jest wszystko jedno, w którym punkcie tej płaszczyzny przestrzeni zginę.	Trudno też wiedzieć, o czym się nie myśli	Czy nie zastanawiałeś się nad tym jaka tu otwiera się przepaść? Na czym my się opieramy? Na myśli. Dobrze	Ale się pan teraz lepiej czuje, co? Nie jest pan już nieszczęśliwy, co?	Angielskim? Więc Henryk nie żyje?	Czemu? bo nie umieją i nie mają sił. Odpoczywają po wczoraj; nie zapomnieli go jeszcze, a już smutek jutra mroczy im dusze	Nie poznaję cię od dwóch dni, odkąd widziałaś dwa razy tę impertynentkę... twoją siostrę.	Nie szukam tutaj nikogo, tylko własnych wspomnień...	Nie wiem, nie chcę.	Nie?	Niech tak będzie, czekam trzy tygodnie Ale niech pan zapamięta, że po trzech tygodniach żadna zwłoka ani żaden wykręt nie uwolni pana...	Nigdym go nie widziała. Widziałam tylko pomocników i Bena Weatherstaffa.	Owszem, ale nie posądzałem go o zamiary matrymonialne. Myślałem, że to un amour passantun amour passant (fr.) trochę trwalsza, lecz nie ostateczna, a przede wszystkim bardzo intensywna.	Pan jest doktór i ja nie jestem chory.	Podziękujesz, jak weźmiesz. Dlaczego nie chcesz?	Wiosłuj całą siłą swych mięśni, Van Stillerze Piraci w wiosłowaniu nie mają sobie równych!	Właśnie, że nie.	Żonaty wyraźnie nie jestem ale gorzej, bo mnie blizcy obsiedli.	Czy jego urzeczywistnienie marzeń było piękne, czy nie on wie z pewnością, że je stracił.	Jak to, ty się o to pytasz? Doprawdy, nie myślałam, że potrafisz się tak po... studencku zakochać.	Panie, rzućcie już te wszystkie medytacje i idźcie spać: widzę bowiem, że umysł wasz tak jest poruszony i rozgrzany, iż możecie popaść w jaką latającą febrę z tego nadmiaru myślenia. Raczej pociągnijcie sobie jakie dwadzieścia pięć do trzydziestu tęgich łyków, idźcie do siebie i wyśpijcie się do syta; jutro zaś ja sam podejmuję się odpowiadać i dysputować przeciw panu Angielczykowi. Jeśli go nie zapędzę ad metam non loqui, nazwijcie mnie koronnym osłem.	Niech i tak będzie. Objaśnij mnie więc najpierw, co się stało z owymi dwiema butelkami, które, jak utrzymujesz, były zatrute?	Czy ty, Olesiu, lubisz te katarynki, co to po ulicach jękliwie skrzypią i lamenta zawodzą?	Drzwi? Co mi tam drzwi! Wyłamię w trymigaw trymiga (pot.)	Która ci się najszczęśliwiéj udała... Dla Diany piérwszy serwis zrobi Böttiger i złoży u jéj stóp.	System ten wywołuje często poważne choroby umysłowe. Chcąc być sprawiedliwym, muszę dodać, że zbrodniarze skłonni są do zaburzeń tego rodzaju. Utrzymuje się dziś, że każdy zbrodniarz jest osobnikiem zwyrodniałym. Dzięki uprzejmości pana Osjana Colot mogłem zbadać naszego mordercę Lecoeura. Znalazłem u niego znamiona patologiczne... Układ zębów, na przykład, jest anormalny. Wnioskuję stąd o zmniejszonej odpowiedzialności.	Ja się zupełnie dobrze czuję, gospodarzu kochany, ale pytam właśnie, co się dzieje z naszym młokosem.	To jakiś restaurator na pewno Bada, czy więcej ma gości cukiernia, czy jego restauracja. A może to jaki rzeźnik?...	Wiesz są takie tukany, które w porze lęgu wyszukują dziuplę w drzewie; tam samica znosi jaja i siada na nich, a samiec oblepia otwór gliną, tak że tylko jej głowę widać, i dopiero gdy pisklęta się wylęgną, tłucze swoim wielkim dziobem glinę i wypuszcza samicę na wolność.	A cóż tak złego dzieje się lub stało? Bogu najwyższemu dzięki, błogosławieństwo nad krajem, wiara się mnoży, kościoły budują, lud z pogaństwa obmywa... światło przychodzi!	Ależ, Błażeju; dobry wieczór Palamedzie jeżeliście postanowili spędzić noc tutaj, lepiej żebyśmy zostali na kolacji. Trzymacie nas obie z Marją na nogach od pół godziny.	Czy jest pan tego pewny, Pencroffie?	Czy jest tu Szwejk?	Dalibóg jeżeli wycisnę z interesu z Moulineaux pięćdziesiąt tysięcy franków, bo hrabia da mi pewno dziesięć tysięcy, osiądziemy sobie w Isle-Adam w willi Nogent. Ta willa to jest zachwycająca siedziba, zbudowana niegdyś przez księcia de Conti dla pewnej damy: pomyślano o wszelkich wygodach.	Doskonale się układają	Gdybyś hrabia kazał mi sobie pomódz?	Gdzie są weksle! Wszędzie są! Płaciłem nimi u Grosglika, płaciłem za towar, płaciłem nimi Kolińskiemu za ostatnią oficynę. Co tu dużo gadać, tamten zrobił klapę, wrócą do mnie i zapłacić musimy. Ja je żyrowałem.	Gdzieście byli na spacerze?	Jadasz, kochanie, co godzinę Mleko, rosół, wino...	Jestto kobieta... kobieta... jakby to ją okréślić... młoda, piękna, rozpieszczona losem, jak motyl latająca po świecie, bez innego celu, jak dla dogodzenia swoim fantazyom, ale przytém dobrego serca, niezmiernie wrażliwa na biedy ludzkie i bardzo miła osoba. Trzeba-by jéj zaproponować wychowanie twego protegowanego.	Pan cierpi bardzo, panie Andrzeju?.. pokaż się pan!.. Bardzo pan cierpi...	Panie młodziku, czy pan wie, że ja wkrótce zostanę dziadkiem?	Proszę cię, to jest proszę panią od dawna o chwilę poufnej rozmowy, czekam na nią tygodnie i zawsze ktoś...	To szatan kobieta! (Bynk egaszi) któż wié co ona myśli, kto wié kogo kocha, kto powié co zrobi jutro!?	Więc precz z kozła, błaźnie! Sam pojadę, kiedy się boisz...	Zaraz ją rozebrali, a jakże, do łóżka położyli, no... i w Bogu jedyna nadzieja. Ale na tym padole ziemskim jednemu piołun, a drugiemu miód, a jakże. Panna Arcamone ino przed zwierciadłem siedzi, głową sobie przytakuje, a piosenki włoskie z cicha nuci.	...niech więc panowie zaokrąglą tę liczbę do dwudziestu lat i wszystko będzie w porządku	A Grabiec? A Józwa? A tylu innych?	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	Athos	Boże!	Czuwałam nad tobą prawie przez cały czas, kiedy spałeś, Zwycięzco.	Dla mnie. Ty jesteś dozorcą moim: jakże ja mam ciebie kochać?	Dziękuję, dziękuję Jutro znowu do was przyjdę.	Jako Bóg w niebie. A wojska powyprawiane wedle moich rozkazów?	Le roi est mort, vive le roi!	Lubię bardzo Krzemień	Najjaśniejszy Panie sądziłem, że mogę być wolny od podobnego podejrzenia.	Nic więcej! Nic więcej!	Nieszczere pochwałki Nieszczere i niepotrzebne.	No	On miał syna? Więc był żonaty?	Po pięć złotych i groszy piętnaście bierze Mateusz...	Szczura!	Tak jest.	Tak tu zacisznie u nas, prawda, kochanie?	Tak, tylko za grosz niema rozsądku.	To dobrze; on panią kocha, po warjacku może, ale ogromnie.	To prawda.	Ty jesteś don Rodrigo de Castro?	Waćpanna raczej zapomnisz o mnie przy owym kraśnym watażcewatażka ukr. i ros. instrument ludowy, o trzech strunach i trójkątnym pudle rezonansowym. przygrywać będzie.	Według rozkazu, panie kapitanie	Wielka sztuka	Wróć do mnie!	Zapewne tańczyć będę w tych przedpotopowych sukniach, które butwieją w szafie...	Zapomniał pan o jaśku.
Czemuż to tak? Czy to Anzelm dla naszej powszechności dobra nie życzy?	No to niech pani słucha, panno Elen mogę pani powiedzieć wszystko, i tak by to sobie pani we mnie przeczytała. Nigdy nie mógłbym pojąć żony, która czytywałaby moje myśli... Święta mogłaby sobie być, owszem; miłosierna wobec ubogich bez ograniczeń; zarobię na to i jest to reprezentacyjne. Nawet cnotę zniósłbym ostatecznie, z miłości dla pani. Wszystko bym zniósł. Kochałem panią na swój sposób, panno Elen. Mówię to pani, bo pani sama to czyta. Ale bez skrytych myśli, panno Elen, nie ma ani handlu, ani obcowania z sobą. Głównie zaś bez skrytych myśli nie ma małżeństwa. To jest wyłączone, panno Elen. I choćby pani znalazła najświętszego człowieka, niech pani nie wychodzi za niego, dopóki może pani odczytywać jego myśli. Trochę ułudy, to jedyny nie zawodzący środek łączący ludzi. Święta Elen, nie wychodź za mąż!	To nie ja, to Felka zbiła lustro; rzuciła szampanką, celując w lichtarz, a trafiła w lusto... Brzdęk!... i już trzydzieści rubli przybyło do rachunku. Ten gruby tylko się skrzywił.	Wścieknie się na ciebie, uwięzi cię i powiesi zamiast mnie. Czy wziąłeś to pod uwagę, hrabio? Dobrze wiesz, że z Van Gouldem nie ma żartów.	Przyczyną, dla której myślimy tak dobrze o drugich, jest to, iż obawiamy się sami o siebie. Podstawą optymizmu jest zwykły strach. Uważamy się za szlachetnych, gdyż przyznajemy naszym sąsiadom cnoty, które mogą być pożyteczne dla nas. Chwalimy bankiera, chcąc podnieść u niego swój własny kredyt, i znajdujemy dobre strony u złodzieja w nadziei, że będzie oszczędzał naszą kieszeń. Wierzę we wszystko to, co powiedziałem. Najbardziej nienawidzę optymizmu. Co zaś do zmarnowanego życia, to żadne nie jest zmarnowane prócz tego, którego rozwój został powstrzymany. Jeśli chcesz wypaczyć charakter, zajmij się udoskonalaniem go. Co się tyczy małżeństwa, byłoby oczywiście niedorzecznością, ale między mężczyzną i kobietą istnieją bardziej zajmujące związki. Będę je na pewno popierał. Mają ten urok, że są modne. Ale otóż i Dorian. Powie ci więcej niż ja.	Co jeszcze? Otóż widzę siebie w cieniu sykomorów, nad jeziorem, a pośród listowia prześwituje drżące zwierciadło wody; mój ojciec siedzi na poduszkach pod najstarszym i najgęstszym z drzew, ja, słabe dziecię jeszcze, a moja matka leży u stóp ojca. Bawiłam się jego siwą brodą opadającą na piersi, albo kindżałem o rękojeści wysadzanej diamentami, który trzymał za pasem; od czasu do czasu podchodził jakiś Albańczyk i mówił coś ojcu, na co ja wcale nie zwracałam uwagi, a ojciec odpowiadał na to zawsze tym samym tonem: „zabij!”. Albo: „daruj życie!”.	A to klasa! Będzie cała paczka. Uszycki, Ulanicki, Romanowicz z żoną...	Ależ to stary dziad!	Jakżeż to było? powiedz bo nam aspanna.	Na Szweda, miłościwy panie!... Nic tu już więcej nie wysiedzę, bo czegom chciał, to już mam: to jest, łaskę twoją i grzechów dawniejszych odpuszczenie... Pójdę do pana Czarnieckiego razem z Wołodyjowskim albo i z osobna będę nieprzyjaciela podchodził, jako dawniej ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Ot tam to hroszy dużo!	Tylko spokojnie, Albercie, to już stary człowiek.	Wszystko to być może ale moja rada, mój mospanie, nie może być szkodliwa, bo jest do wykonania najłatwiejsza, najstosowniejsza i najmędrsza.	Zwyczajne babskie wrzaski, żeby ją prał kijem, to by była cicho! Odbije mu ona jutro za swoje, odbije! Chodź, kruszyno, bo kolacja przestygnie.	To dla pani martwe, tak! do mnie zaś mówią wyraźnie, ot ta cyfra, którą tutaj wyciągnąłem z ilości kwiatów, mówi mi, żebym poszukał tegoż numeru w jakiejkolwiek loterji, bo wygra z pewnością los główny. Dziękuję panu serdecznie za pożyczkę Bardzo przepraszam, ale iść już muszę; przypomniał mi się bardzo pilny interes.	Ale gdzież tam! Przemytnik... W Katowicach dwa tygodnie temu zostawiłem paczkę kortu na ubranie. Kupiłem ten kort w Krakowie. Bardzo lubię taki gatunek. Może i wy weźmiecie dla siebie. Nie chciało mi się płacić. Szepnąłem temu frantowi, żeby mi to przyniósł którego dnia. Dziś miał chwilę pomyślną, więc mię aż tu wygrzebał.	No, to mój drogi, posłuchaj, co wymyśliłem: każę udekorować wóz, przebierzemy się za neapolitańskich żeńców i będziemy wyglądali iście tak, jak na wspaniałym obrazie Lepolda Roberta. A jeżeli dla większego podobieństwa hrabina G*** zechciałaby przebrać się za wieśniaczkę Puzzole lub Sorento, maskarada będzie kompletna, bo hrabina jest przecież tak piękna, że niejeden ją weźmie za oryginał Madonny z Dzieciątkiem.	A co to znaczy?	Bóg da, że nie będzie. Jakżebyście to w domu usiedzieli? Wasi książęta przecie Królestwu Polskiemu powinni. Nie usiedzicie, myślę.	Chcemy opuścić ten dom, w którym może nas dosięgnąć prześladowanie prefekta miasta. Towarzysz twój został zabity, ty zaś, który jesteś możnym między swymi, leżysz ranny. Nie z naszej to winy się stało, ale na nas musiałby spaść gniew prawa...	Dziwi cię to? Flamandzkie kobiety zazwyczaj same przygotowują potrawy dla swych mężów i gości.	Ech, ten stary marzyciel z Bhotiyal! Jestem w duchu trochę zły na to, że ty, Przyjaciel całego świata, upatrujesz tyle dobrego w człowieku, którego znasz tak mało.	Gdyby się zamknęło niepotrzebnie, to moi hajducy wam drzwi wyłamią, odparł wojewoda, jam człek uparty.	Kiedyż się to skończy?	Wszystko to dobrze panie Wirski, ale cóżeś mi pan miał opowiedzieć?	Ani mi do głowy nie przyszło, żeby miał sobie w łeb strzelić. Oczywiście, widziałem, że się ze sobą łamie. Przez chwilę, gdyśmy jechali, poczęła mu się broda trząść, jakby chciał wybuchnąć płaczem, ale to harda dusza. Pohamował się zaraz i pozornie uspokoił. Głównie zwiódł mnie obietnicą, że nazajutrz przyjdzie.	Wobec tego może to być istotnie czarnoksięska siła. Cokolwiek o tym rzeczemy, dla nas wszelakoż było to czamoksięstwo. I tak, jakom powiadał, schodziła nam owa podróż. Gdy wiatr płużył, rozwijaliśmy żagle i wylegiwaliśmy się przez cały dzień pod nawietrzną ścianą burty, osłaniając plecy tarczami, by nas nie zmoczyła bryzgająca woda. Gdy cisza panowała na morzu, braliśmy się do wioseł, żółty człowiek przesiadywał ze swym mądrym żelazem, a Witta sterował. Zrazu lękałem się wielkich, pieniących się bałwanów, ale gdym obaczył, jak Witta roztropnie prowadzi okręt pomiędzy nimi, rychło nabrałem odwagi. Hugonowi już z nowotka wszystko wielce się podobało. Jam ci nie bardzo był zręczny do żeglowania, a zgoła nie w smak były mi rafy podwodne oraz wiry takie, jakiem widywał koło wysp na zachód od Francji, gdzie jedno z wioseł ugodziło o skałę i strzaskało się w kawałki. Popłynęliśmy na południe po rozhukanym morzu, zasnutym mgłą. Raz, gdy się nieco rozchyliły chmury, ujrzeliśmy przy miesięcznym blasku jakowyś statek flandryjski, co obalon falami tonął już w głębinie. Hugon znowu dzielnie pracował wraz z Wittą, ja zasię z gadającym ptakiem leżałem pod pokładem nieświadom, zali żyję jeszcze, czym już umarły. Jest ci taka choroba morska, od której człek po trzech dniach może ducha wyzionąć! Gdyśmy niebawem obaczyli ziemię, Witta oznajmił, że to Hiszpania, i zaraześmy odbili na pełne morze. Przy brzegach snuło się mnóstwo okrętów biorących udział w wojnie tamecznego księcia z Maurami, więceśmy się mieli na baczności, by nas ludzie księcia nie powiesili albo Maurowie nie zaprzedali w niewolę. Zawinęliśmy do małej przystani, którą Witta znał z dawna. Nocą nadjechali tam ludzie z objuczonymi mułami, a Witta jął wymieniać bursztyn, przywieziony z Północy, na toporki żelazne i zwoje paciorków w glinianych naczyniach. Garnki te on stawiał pod pokładem, a toporki żelazne składał na dnie okrętu, wyrzuciwszy stamtąd kamienie i piasek, które przedtem obciążały należycie nasz statek. Nakupił też i wina za okruchy wonnej ambry... mały kawałeczek, nie większy od paznokcia, sprzedawano za beczułkę wina... Ale widzę, iż przemawiam jako kupczyk.	A właśnie że duch jej usłużył Duch umarłego. On człek, coś go waszeć zabił, ten z boskiego wyroku stał się jej mścicielem.	Jest to pewien starzec z przedmieścia Saint-Marceau, wydatkujący tak jak i ja, nieborak, tylko dwa luidory na miesiąc. Biedak ten, z którego wszyscy się śmieją, nazywa się ojciec Goriot.	Nikt nie był winien, Zośka. To było zupełnie głupie nieporozumienie i nic więcej. Musiało się też z czasem wyrównać. Nadszedł taki dzień, że dobra niewidzialna wróżką sprowadziła ich niby przypadkiem razem do cudownego, zaczarowanego miasta. Byli tam zupełnie sami wśród obcych sobie ludzi i przekonali się naraz, jak są sobie bliscy i drodzy, i jak im dobrze może być ze sobą. Zdawało mi się, że łuska im nagle spadła z oczu. Zaczęli się śmiać ze wszystkich dawnych nieporozumień. Zośka, tak serdecznie zaczęli się śmiać! I nie mówiąc nic o tym, postanowili sobie nadal nie utrudniać życia, lecz cieszyć się zawsze tym wszystkim, co ono im daje...	„Stało się nie mogłem zapobiec temu szaleństwu. Ostatecznie, pan de la Mole jest tak wielkim panem, że opinia potrafi znaleźć usprawiedliwienie dla młodego pułkownika, który zaślubi tę uroczą wdowę. Moja śmierć pokryje wszystko”.	A co ma mi być potrzeba? nic	Czy wiecie na pewno, gospodarzu, że dzisiaj przyjedzie? Od dwu miesięcy widzę was tu każdego dnia. Pewnie już kilka razy dała wam niedokładne informacje?	Głupstwo Przypatrzże się temu, czy nie dobrze zabity?	Jaśnie pani kazała panu powiedzieć, że wybiła godzina jedenasta, a posiedzenie ma się rozpocząć o dwunastej.	No, nie bardzo starasz mu się pan pochlebić.	Chodźcież wszyscy, mężczyźni, kobiety i dzieci! Któż by się ośmielił zostać w domu? Może Bóg właśnie nim się posłuży. Chodźcież wszyscy potrzebujący miłosierdzia, by dusza wasza nie błądziła kiedyś w pustkowiu, nie znajdując pokoju. Chodźcie. Bóg jej odebrał rozum, a las jest wielki.	Kto co da za Bum-Buma? Panowie, Bum-Bum się sprzedaje. Stary jest, brzydki jest, głupi jest, zdezelowany jest, ale tanio się sprzedaje!	Mój Józiu, niechaj nie przychodzi lepiej, po co ma widzieć jak i gdzie mieszkamy, nie, nie, nie, sprawiłaby mi przykrość wielką ta wizyta. Niech mu tam Pan Bóg dopomaga w interesach, ale po co ma znać nasze położenie.	A pan krajczy jeszcze lepiej biegał i skupował jedno za drugim. Myślicie, że nie wiem?	Biskupów potrzeba jak najwięcéj, odezwał się Jaksa, aby ich powaga siły nasze poparła. Sam ks. Arcybiskup wybiera się do obozu.	Czekajże waść, co by tu umyślić?	Czy pan zmęczony?	Dalibóg, proszę bardzo, mój zuchu. Czyś ty nie służyła przypadkiem w marynarzach gwardii?	Lepiej, żeby pozostał przy mnie, bo pani nie lubisz słuchać prawdy i bierzesz ją zawsze za obrazę.	Może nawet widziała w tej wizji wskazówkę co do jednego z zadań, jakie czekały młody, na ruinach dawnego powstający klasztor?	Nic. Głowa mnie boli.	Pal licho moje zęby! Czy wiesz, gdzie są jej jaja?	Panie Michale niechże pan Wierszułł da nam wieczerzę, bo źle się radzi na głodno. Przy wieczerzy pogadamy.	Szantaż i co będzie?	Takby się zdawać mogło, gdybyśmy pani hrabinéj nie znali szczególniéj ja, który mam nawet zaszczyt być jéj krewnym. Jestto kobiéta, która nigdy nic próżno nie mówi.	Wiem, wiem, bo dostałbyś tak, że niech cię ręka boska broni! „Miała babuleńka kozła rogatego”. Kosiu, kosiu!	Więc wy myślicie, że byłoby lepiej odesłać ich z powrotem do pracowni?	A ja? a ja? babulko, a ja?	A korytarz?	A te trzy miliony?	Bo jest aktorem w tym dramacie.	Cicho bądź Jeden ruch, a cię zastrzelę.	Ciekawa pani przedewszystkiem: dlaczego? Naturalne zapytanie, bo u kobiet prędzej przychodzi słowo na usta, aniżeli myśl do mózgu.	Com czyniła? I wczoraj, i przedwczoraj, i tydzień temu tęskniłam za wami, panie.	Czas prędko leci. Za późno! Patrz wasza mość, oto i wieczór.	Cóż mam mu mówić?	Do Bogdańca, i tyla? No	Do pola też takie lepsze od zwyczajnych ceterów.	Gdybym był ministrem, ten brak uczciwych sędziów upokarzałby moją ambicję.	Gdzie?	Głupcy!	Ja? Nie masz pojęcia, o czym mówisz, ty głupia słonino! Jeszcze nie zacząłem działać, prawda? Ja ci pokażę!	Jakimże sposobem ja, choć buty mam wyporkami podszyte, kostnieję po kolana! zapytał szlachcic.	Już nigdy nie będę, jeno tyle! odrobinę!	Kada! kada! Čia turėjo būt ne viena roda. Kelios dienos atgal sugriebė sode, kaip buvo apsikabinus su vienu jūsų tarnu. Vijosi jš, gaudė. Bet kur tau! Pabėgo. Liepiau ją plakt su rykštėmis, idan pasakytų, kaip tas nevidonasnevidonas	Kobieta, Uroda rzekł	Kto żywie?	Linus?...	Mało lekarstw, ale dużo starań	Moje złocist...	Na czemże ten świetny interes polega?	Nic szczególnego. Chciałbym tylko porozmawiać.	Nie będziesz teraz wzbraniał, abym go oglądał?	Nie masz innych!	Nie widzieć ich	O Matko... przez cmentarz? W nocy?	O!?	Och, ordynarne wyrazy	Pan nie zawrócisz w głowie umieniem!	Panna Ratkowska jest u pani Mielnickiej.	Petroniuszu! Petroniuszu! O Feniksie pogadamy kiedy indziej.	Powiedziałem	Przygotowywałem ci niespodziankę.	Przypadkiem	Pójdę powiedzieć Amelce	Rycerz, Pozycja społeczna, Małżeństwo, Szlachcic, Porwanie odrzekł Don Kichot	U doktora Poleskiego.	W takim, żebyśmy mogli, do diabła, oglądać pochód!	Więc może nas wynagrodzi?	Wulkan jest téż zazdrosny	Zabili... dziecko drogie, zabili. Granaty i szrapnele podobno z ziemią zrównały cały dwór... Jedna wielka mogiła.	Zapomnielim zdjąć!	ZemstaPrzyjaźń	Śpik go zmorzył i tyla!
Ach, w takim razie musi to być złudzenie. Rzeczy, których się jest bezwzględnie pewnym, nigdy nie są prawdą. To właśnie jest fatalizmem wiary i wyznaniem romantyzmu. Jakiż stałeś się poważny! Nie bądź taki poważny. Cóż ciebie lub mnie mogą obchodzić przesądy naszego czasu? Nie, my wyrzekliśmy się naszej wiary w duszę. Zagraj mi coś. Zagraj mi nokturn, Dorianie, i grając, opowiedz mi cichym głosem, jakim sposobem zachowałeś swą młodość. Musisz znać jakąś tajemnicę. Jestem od ciebie tylko o dziesięć lat starszy, a mam zmarszczki, jestem przeżyty i zżółkły. Jesteś naprawdę cudowny, Dorianie. Nigdy nie wyglądałeś bardziej czarująco niż dziś wieczór. Przypominasz mi dzień, w którym cię poznałem. Byłeś nieco zuchwały, bardzo nieśmiały i bezwzględnie nadzwyczajny. Zmieniłeś się, oczywiście, ale nie co do wyglądu. Chciałbym, abyś mi wyznał swą tajemnicę. Aby odzyskać młodość, uczyniłbym wszystko, z wyjątkiem ćwiczeń, rannego wstawania i cnotliwości. Młodość! Nic nie ma ponad nią. Niedorzecznością jest mówić o niedoświadczeniu młodości. Jedyni ludzie, których sądów słucham z uwagą, to ludzie znacznie młodsi ode mnie. Zdaje mi się, że mnie wyprzedzili. Życie odsłoniło im swe ostatnie cuda. Co do starszych, to zawsze się im sprzeciwiam. Czynię to z zasady. Jeśli spytasz ich o ocenę jakiegoś wczorajszego zdarzenia, z namaszczeniem powtórzą ci sądy panujące w roku tysiąc osiemset dwudziestym, kiedy noszono wysokie halsztukihalsztuk bóg słońca, opiekun sztuki, przewodnik dziewięciu muz, klasyczny ideał męskiego piękna; jego atrybutami były łuk i lira., a ja słuchającym cię MarsjaszemMarsjasz (mit. gr.)	A! Takiniusz pyszny, powiadała księżna Parmy z oczami z góry rozszerzonemi podziwem, błagając o dodatkowe wyjaśnienia, których nie odmawiała jej pani d’Epinay. „Przyznaję, że Takiniusz pyszny nieskończenie mi się podoba jako redakcja” na wiarę Courvoisierów bardzo w tem różna od Courvoisierów mówiła pani d’Epinay do osób będących u niej na obiedzie; mąż nie pozwoliłby mi z powodu jej życia (dodała, czyniąc aluzję do pewnych najzupełniej urojonych wybryków księżnej Parmy). Ale nawet gdybym miała męża mniej surowego, wyznaję żebym nie mogła. Nie rozumiem, jak Oriana może z nią wytrzymać. Ja tam chodzę raz na rok, i z trudem mogę dotrwać do końca wizyty”.	Weź kapelusz i wyjdź przed dom. Możesz pospacerować naokoło domu, tylko nie oddalaj się na drogę, nie chodź po słońcu i uważaj na buciki. A... weź mitynki... A oddychaj ustami, nie nosem Autentyczne (przyp. autorki).. Nie potrzebujesz go sobie żałować.	Niechajże będzie i po ludzku choć lepiej by przystało po wilczemu, bo zacząć muszę od wilka, bestii niedobrej, bo od samego podstarościego. Owoż, kiedy Markowa wywędrowała z Podborza, a Hanusz w świat także poszedł, został ja sam, sierota, bez chleba, bez butów i bez dobrego słówka, bo nikt go nie miał dla mnie, a z plebanii na pół mnie wygnano, a na pół sam uciekłem, bo nastała nowa gospodyni, taki herod-baba, że i głodny diabeł uciekać by przed nią musiał. Nie miałem nic, tylko ciało, duszę i skrzypki, wziąłem to wszystko troje w kupę i tak się też jakiś czas trzymało to w kupie, bom chadzał po weselach, po jarmarkach, po odpustach i ruskich prażnikachprażnik (daw., z ukr. праздник)	To taka ich pańska maniera choć i mnie się to zaraz nie spodobało, boć i ja ojczyźnie, nie Radziwiłłom służę.	Tym razem nie mylę się, niestety! I tamte pomiary były dokładne, zapomniałem tylko, że wówczas Ziemia nie mogła się znajdować w zenicie ponad środkiem księżycowej tarczy. Wszak wiesz, że Księżyc podczas obrotu naokoło osi podlega małym wahaniom, tak zwanym libracjom, wskutek czego Ziemia nie wydaje się całkowicie nieruchomą na niebie, lecz zakreśla maleńką elipsę. Otóż ja zapomniałem wziąć poprawki z tego jej wychylenia od zenitu i dlatego oznaczyłem według jej położenia fałszywie długość i szerokość księżycową punktu, w którym robiłem pomiary. Teraz możemy za to wszyscy zapłacić życiem!	Nie dam! na drodze zabit, a droga niczyja.	Na Boga! tam na górze aż szyby drżą, a waćpanowie ani wiecie, jakeście się nie w porę z waszymi okrzykami wybrali. Jakże to możecie posłom zniewagi czynić, przykład niekarności dawać! Kto was do tego pobudził?	Nie, Antek, teraz nie możemy tam iść Maślarz raz na zawsze zabronił mi wracać po pijanemu, bo moglibyśmy go „nakryć”. Chodź do Suchego Felka, tam przenocujemy.	Bodajbyście i nie wyjechali!	I nie potępiasz.	Jak to! przecie Krzyżak, jako zakonnik, nie może mieć damy, w której się kocha, bo mu nie wolno.	I na to może mu przyjść. Ale tymczasem jeszcze pomedytujmy. Żeby to kiepskie okienko nie było tak het wysoko i żeby nie było tak haniebnie małe... aleć to nikt żywcem tamtędy nie przejdzie.	Owo tedy jeszcze za mego panowania nie zdarzyło się, owo tedy, aby ktoś odzywał się tu, nie będąc wprzód zapytany, owo tedy. Któż to rozpętał tego wściekłego opętańca?	Wrócił, ale powiadali, że coś niespełna rozumu. We dworze nie chce mieszkać i przeniósł się do lasu do borowego, sam se wszystko narządza, czy jadło, czy też ubiór, aż to dziwno wszystkim, a wieczorami na skrzypkach wygrywa, często gęsto to i po drogach go spotykają, po tych mogiłkach różnych, na których przygrywa...	Nie o czas mi chodzi lecz o to, że chce pan ze mnie zrobić wywiadowcę policyjnego.	Mówię to ponieważ dwa uderzenia dzidy otrzymałem w kłótni, którą mieliśmy z galernikami, a nie za to, ażebym mówił co przeciw pani Dulcynei, którą czczę jakby relikwie, chociaż tego nie warta, lecz dlatego, że należy do pana.	Przeklęta oszukanica! Ona to okradła mnie! Ale dlaczego? Nic nie rozumiem.	Franciszek Niech mi Franciszek przyniesie z mojego gabinetu pudełko z cygarami, to jest zupełnie wilgotne. Ja to kładę na piecu, niech Franciszek uważa, niech ono nie zginie.	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	A o sobie nicże mi waszmość nie powiesz?...	Tak. Nic im nie dałem, a mimo to odpłynęli.	Nie. Wprawdzie mają zamiar kiedyś go zabrać, ale albo zapominają, jakie zrobili znaki orientacyjne, albo wcześniej umierają. A skarb leży i leży, tak długo aż ktoś wreszcie znajdzie stary, pożółkły papier, na którym narysowana jest mapa i szyfr. Nad takim papierem trzeba nieraz ślęczeć cały tydzień, zanim się go odcyfruje, bo ten szyfr najczęściej napisany jest hieroglifami.	A widzisz. Każde pójdzie oddzielnie. Ty zaś pierwsza. Wszyscy pięcioro będziemy cię mieć na oku. Wejdziesz prędko w bramę, ty pierwsza, i zaraz, nikogo nie spostrzegając, na lewo od frontu. Są tam schody marmurowe, wysłane dywanem. Na pierwszym piętrze jest tylko dwoje drzwi. Na tych, co na lewo, nie ma żadnej tablicy, a na tych, co na prawo, jest duża blacha mosiężna z wyrytym nazwiskiem: „Łukasz Niepołomski”.	Nie jestem potrzebna nikomu!	Och, nie!	Nie, gdybym się jej chciała nauczyć... ale...	Oto niektóre cyfry które zachowałem w pamięci. Jeśli się nie mylę, znaleziono średnią głębokość ośmiu tysięcy dwustu metrów w północnym Atlantyku, pod trzydziestym piątym stopniem, które wykazały dwanaście tysięcy metrów, czternaście tysięcy dziewięćdziesiąt jeden metrów i piętnaście tysięcy sto czterdzieści dziewięć metrów. W rezultacie przypuszcza się, że gdyby dno morskie było zniwelowane, dałoby średnią głębokość około siedmiu kilometrów.	Być może, ale nie wrócimy stamtąd.	Sądzę, że dla ciebie przyjemniej A więc do widzenia. Przykro mi, że nie chcesz nigdy pokazać mi portretu. Trudno jednak. Zupełnie dobrze rozumiem, co czujesz.	Szacunek tego diamentu trudny jest i snadno może być omylny bo to surowy kamień jest i w takim stanie, w jakim go ziemia wydała. Tedy do szlifierzy posyłać by go trzeba, do Amsterdamu albo do Wenecji, a rzecz to niepodobna jest pomiarkować dzisiaj, co z niego odpadnie i jaka mu wielkość i waga zostanie. A druga rzecz ważna jest, że na taki klejnot kupiec jest bardzo rzadki i niełacno się zdarzy, tedy kto by diament na handel kupił, a czekać na kupca musiał, procent od wielkich pieniędzy tracić będzie i co wiedzieć, czy za swoje mu stanie. Owoż według naszego wynalazku, 4000 czerwonych złotych taksy na ten diament kładziemy.	Zapewne, zapewne ale dajmy temu pokój! Powiedz mi, Sancho, czy masz ochotę dokończyć pokuty dzisiaj w nocy i czy chcesz, ażeby się to odbywało pod dachem, czy też na gołym polu?	Co on w tym ma, to on ci sam powie, ale tylko tyle ci powiem, że gotówki nie weźmie.	A ten drugi, co wedle niego jedzie, to znów cale odmienny. Młody i urodziwy, oczyma strzela na prawo i na lewo... Śmieje się... A kędzierzawy jak Żydowin... Wiem już, wiem! To będzie ten zza morza, król Cypru i Jerozolimy, co jeździ po chrześcijańskich stolicach i na krzyżową wyprawę rycerstwo zwołuje.	Nie rozumiem! cóż jest we mnie niezwyczajnego? co obudza te podejrzenia? Całą moją winą, żem zakochany, żem szalony, że tą miłością żyję cały!	To przecież proste; w teatrze zamyka się dla mnie wszystko.	Ale któż by na to wszystko zwracał uwagę, panie konsyliarzu, któż by przykładał swoje cierpienia do tego, co znosi nieszczęśliwa ludzkość.	Prawdę mówisz, panie bracie, ale ja po szpitalach polowych przeleżał tę ciężką zimę. A od wiosny wlekę się z miejsca na miejsce, z miejsca na miejsce...	Od polowania na foki! Więc do produkcji żelaza potrzeba fok?	A bo i pewnie mało to lat musieliśmy siedzieć w Rosji, to i nazbierało się gratów.	Pani dyrektorowa cierpiąca?... może ja przeszkadzam, bo rozumiem doskonale, że na pewne smutki i cierpienia, samotność jest najlepszem lekarstwem	Herbert, bądź konsekwentny. Ukłoń się teściowi. Schowałeś się, aż mi wstyd było.	Powiem to zaraz. Przysięgnij mi jednak wpierw, że w najgłębszej tajemnicy zachowasz moje odwiedziny.	Przyjść obiecała jeszcze dzisiaj, na odwieczerzu...	Krassowski tak samo jak tu w Krakowie panom Zborowskim opowiadał o księciu Andegaweńskim i zaręcza, że bardzo wzięli do serca jego kandydaturę do korony.	Bój się Boga. Ty chyba kochasz innego?	Józia! skończycie to dzisiaj?	To pójdźmy razem	Zwarjowałeś pan, panie Więcek? Ja mam się meldować?!	Jest to nadzwyczaj rycersko i pięknie ale...	Ach, Rinaldo, wszystkie moje skarby są dla ciebie, podzielimy je jak bracia, chciałbym ci dać wszystko... nawet moje księstwo...	Panie Villefort, jaką dałbyś mi pan radę, aby przyspieszyć powrót biednego Dantèsa?	Jeszcze pół godziny mamy, po cóż to darowywać.	Ja kilka obrębionych chustek do nosa	Mika?... Słyszałem już kiedyś takie imię. Jeżeli będę mógł, to przyjdę.	Ale żeby tatko przestał chodzić... „ma foi”... do tej knajpy, toby był tatko jeszcze bardziej kochańszy...	Wspomniałeś, że masz już jakiś plan?	I ja ciebie rada widzę, mój rogu	Kiedy Ludka jest chłopakiem, Amelka gąską, czymże ja jestem, jeśli łaska?	Przecież w ten sposób mogą go zabić?	Więc czymże poczęstować pana? Może przynajmniej szklanką piwa?	Zapewnie dla tego ponieważ zrobiłeś pan zakład za Wilmorem?	Prawi, że chciałby prosić o nocleg.	Sami tego chcieliście! Hej, Carmaux, migiem podpal lont pod beczką!	Spowiedź, Wierzenia, Walka rzekł wesoło pan Andrzej, ściskając księdza	Jako? Więc i on gospodarz tu siedzi?	Ale któż ją przyniósł?	Co? Za parę werbówza parę werbów (z łac. verbum: czasownik, słowo)	Coże ty prawisz?	I cóż?	Nareszcie jestem u celu!	No i cóż u pana, panie Józefie?	Tycho śwityt, ne rozbudytTycho śwityt, ne rozbudyt (z ukr.) szepnął jeden z mołojcówmołojec (ukr.)	Tylko dwie tylko Don Cirongilla i Feliksa Marsa.	A hycel, psie krótki! Sprzedał, naszą porębę sprzedał!	A skąd wy, didu?	A!...	Ba, jeśli?	Bardzo prostym Każ, władco, wypędzić z państwa Fenicjan...	Bóg cię zesłał, panie Wokulski!...	Całej rodziny!	Co ja tam zrobię!...	Co syn?	Co tam?	Czyście niedawno byli we dworze?	Doprawdy, Jacku? Zostaniesz żołnierzem!	Dowódca kompanii...	Dziesiąta minęła	Kolor Mexique w białe ramaże!	Najpokorniej.	Oj Nastka, Nastka, dwadzieścia rokówroki, roków (gw.)	Panie zdrowe?	Popatrz, popatrz! hrabina G***!	Spadniesz!	Stefcia otrzymała anonim	Szkoda.	Trudno, musimy zaczekać a tymczasem powiedzcie, co zrobimy, jeżeli król umrze.	W gazetach.	Z Nastusią Gołębianką.	Zechce pani pokwitować pełnym imieniem i nazwiskiem.
Moja zasługa?... jakaż tam znowu? Cóż z tego, że ten stary worek kości przyrządza potrawy ludziom, którzy nawet nie zapytają: „Kto to zgotował?”. No, gdyby to zastawić memu wnukowi...	Ależ jaśnie panie, tam pełno pajęczyn. Nie otwierano jej od blisko pięciu lat, od śmierci jego lordowskiej mości.	Bynajmniej jest to wesele najbogatszego w całej okolicy wieśniaka i wieśniaczki, pięknej jak mało; odbędzie się we wsi, gdzie mieszka narzeczona, którą zowią piękną Kiterią. Pan młody nazywa się Gamasz, bogaty, ma lat około dwudziestu dwóch, ona zaś najwyżej osiemnaście. Słowem, pasują do siebie jak ulał, chociaż powiadają, że ród Kiterii jest daleko starszy od rodu Gamasza, ale kto by tam na to uważał, pieniądze wszystkiemu poradzą. Gamasz jest chłopak dzielny i hojny, chce mieć wesele sute i całą łąkę, na której odprawiać się będzie, postanowił pokryć szałasem, ażeby słońce nie dochodziło. Będą tam wszystkie zabawy, będą grać w balona, biegać do mety, tańczyć z kastanietami i bębnami, bo w tej wsi są doskonali tancerze. Będzie ochoty po uszy, ale najdziwniejsze rzeczy to pewno będzie wyrabiał Bazyli.	Jeżeli pan wiesz o tym dobrze, to nie rozumiem, po co się mieszasz w nie swoje rzeczy. To do pana, kochany panie, wcale nie należy.	Koło Santlache... o tam, za wzgórkiem spotkaliśmy się z wojskiem Harolda. Rozpoczęła się bitwa. Pod wieczór wrogowie pierzchli w popłochu. Moi ludzie wraz z drużyną De Aquili ruszyli w pościg za nimi, bijąc i łupiąc wszystko po drodze. W tym pościgu był ubit Engerrad herbu Orzeł, a chorągiew i drużynę przejął po nim syn jego Gilbert. Jam jednak o tym dowiedział się dopiero znacznie później, gdyż moja Jaskółka dostała cięcie w bok, przeto zatrzymałem się nad strumykiem, koło ciernistych gąszczy, by obmyć jej tę ranę. Naraz słyszę, alić jakowyś zbłąkany Saksończyk krzyczy na mnie po francusku, wyzywając do walki. Coś mi się wydawało, że skądciś znam ten głos, ale przyjąłem wezwanie i skrzyżowaliśmy broń. Broń, RycerzPrzez dłuższą chwilę żaden z nas dwu nie osiągał przewagi, aż ci w końcu mój sąpierzsąpierz (daw.) rzecze mi on na to.	Tak, śliczne dziecię moje... wzdychając poczęła Babetta, która się na oknie wsparła i zapomniała, że ją ktoś podpatrzeć może... twoja rachuba wiejska myli cię pewnie! Tobie się zdaje, że możemy żyć zamknięte o suchym chlebie, a ja! jestem popsuta! ja jestem wybredna, ja choruje na fantazje, dla których się wszystkiegom wyrzec gotowa. Ileż razy nie mając koszuli, kupowałam koronki! Wziąść mnie!! tobyś dopiero wzięła kłopot sobie i męczeństwo... Wszak Pobożanin, który ma pełne kieszenie czasem, gdy wygra... a sypie nie licząc... wydołać nie może kaprysom moim.	Nie chcę dożyć chwili, gdy będę musiała pytać Między nami nie ma tajemnic, rozkoszą naszą są zwierzenia i spowiedź z najskrytszych myśli. Nie poruszam tylko kwestii bolącej; ty tu przychodzisz po radość i odpoczynek.	To prawda, rzekła Laura, lecz dziś zmieniły się pojęcia, role, świat cały... a szlachectwo nosi się jak zwiędła róża na pamiątkę, nie przeszkadzając iść gdzie kto chce, ani czynić co się podoba... Zdaje mi się, żem wprzód narodziła się aktorką, niż dowiedziała, że jestem szlachcianką.	Ale, mówiła nie wszystko jeszcze utracone. Jeszcze was wiara może uratować.	Gdyż, przypuszczam, nie poruszyła się w przestrzeni, bo jeśli powędrowała w przyszłość, to byłaby jeszcze tutaj, gdyż musiałaby przejść chwilę obecną.	I cóż tam jéj tak bardzo miłego daje ten wielki świat?	Ja? Bóg mi świadek, nikogom nie raił. Mówiłem, że się ma ku niej, bo była prawda; mówiłem, że Ketling godny kawaler, bo była i jest prawda; ale swaty białogłowom zostawuję. Moja pani! Toż na mojej głowie pół Rzeczypospolitej spoczywa! Zali ja mam nawet czas myśleć o czym innym jak de publicisde publicis (łac.)	Przecie moja, nie czyja.	Przecie nie wyrzucisz jej za płot. Wreszcie nie bój się, Zośka przyjdzie po nią, nie dziś, to jutro.	To jednak osobliwość! Przez cztery miesiące Wentzel nie zrobił głośnej awantury. Ani jednego pojedynku.	Trudno, łachmanów przecież nie nosi.	Wasza miłość nie znała mnie dotąd!...	Jaśnie pan jeszcze nie wstał	Doprawdy, nic nie pojmuję! wy pochwalacie to, co zrobił d’Artagnan?...	Ciężyła mi na głowie, a nie chciała ugiąć się w innym kierunku. Pan żałujesz roślin? Wierzysz pan pewno, że one czują i cierpią.	E! bo ten Władysław, niemiecki ma język, prawda, ale serce miał polskie. Dobry człek, a z dobrocią do kądzieli nie na koń.	Radzę ci odpłynąć na jednym z tych okrętów i nie wracać do domu, póki nie zakosztujesz życia na własny sposób	Sama wczoraj mówiłaś, że takich oczu jeszcze nie widziałaś	To nie może być, panie wojewodo!	Proszę pani. Musi mi pani mówić bezwzględną prawdę. Jeżeli się okaże, że pani naprawdę nic nie wiedziała o tym, kim istotnie jest Tonnor, o pani zeznaniach nikt się nie dowie. Jak często pani bywała u niego?	Tak, młoda, lecz życie się na lata nie liczy Męczeństwo wyczerpuje zawcześnie i rozczarowuje na wieki.	No, tak! Pani wie o tym. Pani wie wszystko. Czytuje pani całą korespondencję, pisuje wszystkie dokumenty. Wszystkie dokumenty państwowe powstają tutaj, w tym salonie, natchnione przez ślepą uległość teorii czystości zasad politycznych. Czyż nie ma pani przed oczyma Charlesa Goulda? Rey de Sulaco!rey de Sulaco (hiszp.) słowem wszystko. Proszę mi wierzyć.	Allach akbar! to powiedz mi wyraźnie, że jestem niewolnikiem.	Co? Co to było? O, tak mi się zdaje, że to pewno Alan.	Tak się czułam wyższą nad wszystkie inne kobiety! a zniżyłam się do syna cygańskiego, którego szlachectwo zasadza się jedynie na fałszywej igraszce natury w kształtach jego ciała. Teraz to ciało jego sprawia mi obrzydzenie, jak skóra zjadliwego węża!	Teraz mi się podobasz, chłopcze widzę, że zaczynasz mieć rozum i że będziesz jeszcze kiedyś porządnym człowiekiem. Ale opowiedzże nam, do kata, co ci się śniło?	...Jest flirtem dosyć nudnym i dosyć pospolitym	A Horst gdzie jest teraz?	A gdzie pojedziem, panie pułkowniku?	A jakbyś wiedział, co niejeden gotów czekać choćby do słońca, jakbyś wiedział! Sielnieśsielnie (gw.) tylko. ty jeden jesteś!	Aha a może to skutki żartu, o którym wczoraj mówiłeś, panie Danglars? Jeśli tak, to biada temu, kto się nań poważył, bo to straszliwa psota!	Ależ jedź sobie, powtarzam.	Ależ to z cioci swatka!	Czymże on jest?	Cóż ci znowu przychodzi do głowy, Kaziu? Przecie ja żyję tylko twoimi nadziejami, twoją przyszłością...	Doprawdy?	Ech!... urodziłeś się na adwokata	Gdzie jest panna Rita?	Jako żywo! Turcy na tratwach, a czambuły w bród za ogonami.	Jakże, powiadali, że u was był sam dziedzic i żeście z nim poszli.	Kiedy pan odjeżdża?	Kto to może wiedzieć. Może znajdą się i takie, co będą posądzać, że do jakiej dziewuchy jeździsz.	Myślę, Belciu że należałoby pomówić o tym z ojcem albo z ciotką.	Na próżno. Za późno. Każdy swoją dolę tu przekalkulował	O Gösto, Gösto! Ty najsilniejszy i najsłabszy spośród ludzi! Za chwilę zapomnisz, że masz w swym ręku dolę i niedolę paru biedaków.	Prawda! Chyba, że i tu jasnowidzenie panu pomoże?	Przestańcie się kłócić Natychmiast! Szkoda na to życia. Jak sądzisz, Dżipie, skąd niosą się te zapachy?	Przyszedł pan Bixiou! Co mu powiedzieć?	Rozpacz tych, co dlatego tak strasznie grzeszą, że tak beznadziejnie szukają, co wpadli w „złe wiry” życia z tą jedną jedyną wiarą w piersiach...	To jest łgarstwo!	Wola boska! Rozum to oni, widzę, mają lepszy niż ja, ale kiedy przyjdzie na wytrzymałość dodał po chwili	A bo ja głupi Żydowi pieniędzy naganiać?	A jak wyglądał?	A ty gdzie?	A! idźmy kiedy chcesz.	Ale i z premią?	Arsène’a Lupin!	Cha, cha, cha!	Co to młoda? Mój Boże, to było niemowlę. Roczek miała, niecały roczek...	Diabeł we własnej osobie, mówię ci, diabeł albo smok, któremu jedną głowę utniesz, druga odrasta.	Dobrze. A drugi?	Dosyć ta sczerniałe, ze sto lat mają.	Dziękuję! mruknął	Głównie sprzysiężenia, intrygi, bojkoty. Oddaj się tym czarnym intrygom, o których Kopytko zawsze mówi. Chodźmy!	Handel, Interes szepnął.	I cóż? I cóż?	I ja waćpanu.	Ilu czterech?	Jak im Antek przytnie ozory, to zmilkną!	Jak to?	Klępusia!	Książę z bajki	Kunigas Tai kunigėli ne tik nesigailiu, jog leidau Onutę pas ponią, bet džiaugiuosi. Kaimynai gąsdino, jog atpras ji nuo darbo, jog išdyks. O kaip aš matau, tai ji tik akis praplėšė. Ir ne žinau katras iš jų daugiau pasinaudojo iš mokslo ar Jonas, ar Ona,	Kłótnia, Szatan	Masz jednak jakieś podejrzenia?	Może Żyd być aptekarzem w Rosji?	No, mówi profesor jak adwokat teologów!	Oho! To doskonały konik Szacunek panom. No co, ruszymy, Pietrek?	Ojej! I ze ślusarkom się trochę... i według stolarki... Koszyków nauczyłem się też wcale pięknych i rysować. A nawet jakby przyszło do malowania, to też...	Plenipotencję można cofnąć.	Powiadali, co za to starą chałupę bierze w dożywocie...	Przyjdziesz tu jeszcze?	Przysiągłem zamordować wszystkich Van Gouldów chodzących po tej ziemi i wszystkich jego krewniaków.	Salon szepnęła panna Izabela.	Siłasiła (daw.)	Szczytne uczucia!	Taaak!?...	Tak lecz i boleści wielkie potrzebują piersi szérokich, aby się w nich zrodziły i mieszkały.	Teraz	To bardzo ładnie	Tom o zdradę oskarżon?	Twój ojciec zostanie porwany tej nocy, tak samo, jak zostali porwani Ganimard i Herlock Sholmes.	Was ist los? Das Schlimmste ist zu befürchtenWas ist los? Das Schlimmste ist zu befürchten (niem.)	Wiesz co? Przed chwilą myślałem właśnie o tobie. I akurat zjawiłeś się.	Zestarzałam się o rok...
Nie potrzebuję zgadywać; wielki wikariusz, którego brat jest kapitanem, powiedział mi wczoraj: „Ojciec Landriani, wychodząc z bezspornej zasady, że arcybiskup wyższy jest od swego koadiutora, nie posiada się z radości, że ma pod swymi rozkazami prawdziwego del Dongo i że mu wyświadczył usługę.” Wszystko, co podkreśla urodzenie Fabrycego, pomnaża jego szczęście: taki człowiek jest jego adiutantem! Z drugiej strony polubił Fabrycego, nie czuje się wobec niego onieśmielony; a wreszcie, hoduje od dziesięciu lat serdeczną nienawiść do biskupa Piacenzy, który  objawia głośne pretensje zajęcia po nim arcybiskupiego stolca, a który, co  więcej, jest synem młynarza. Ze względu na to następstwo biskup Piacenzy  zawiązał ścisłe stosunki z margrabiną Raversi i obecnie stosunki te napełniają arcybiskupa obawą o powodzenie jego ulubionego zamiaru: mianowicie, aby mieć del Donga w swoim sztabie i dawać mu rozkazy.	Nie mam nic ale na dworze jest taki zgiełk, a u nas w domu tyle gości, że niepodobna nie być znużoną i nie szukać odpoczynku.	Jestem kaleką i nie mogę być kornakiem Sprzedać słonia nie wolno nam, gdyż wpadlibyśmy w nędzę. W rodzinie jest jeden tylko mężczyzna: to ty, Amra...	Nie pytaj mnie o to, co wiem, a czego nie mogę powiedzieć. Najważniejszą rzeczą dla was jest utrzymać dziesięcioletni pokój z Asyrią, a to leży w granicy waszych sił.	Ta chytrość wypośrodkowana jest z jakiejś tajemnej filozofii i nic z tego diabelstwa nie rozumiem.	Wybornie. Zatem nie będę dotykał kwestii pana Kazimierza, chociaż... jakkolwiek jest to młodzieniec zdolny i sympatyczny, niemniej może bardzo wpłynąć na przyszłe stanowisko pani.	Ponieważ substancja jest skończona nie może rozciągnąć się w nieskończoność; ciśnienie powiększy nieodzownie rozmiary powierzchni kosztem grubości; ścienieje tak, aż jej zabraknie materii...	Najlepsze ze zwierząt poczciwy, prosty i serdeczny. Może niezbyt mądry, ale nie możemy wszyscy być geniuszami. Lubi się trochę przechwalać i jest zarozumiały. Ma jednak wielkie zalety.	Nie chcę Józek, potworze, ani się waż siadać na moich kolanach! Czy mam iść tańczyć z suknią pokrytą kocimi włosami? Nie, Aniu, nie chcę wyglądać jak matrona, ale bez wątpienia wyjdę za mąż.	Idź pan wracaj do swego pałacu bez obawy, ja nie jestem już w stanie wydrzeć ci narzeczonej! Ale i ty również siliłbyś się daremnie wydrzeć mi z serca tę miłość, tak jak wydarłeś już nazwisko. Kocham Gilbertę i zemstą moją jest myśl, że dusza tej czystej dzieweczki, na zawsze przed tobą zamknięta, stanęła raz przede mną otworem i ukazała mi skarby swej niezmiernej czułości.	Za to, że nie mogłem o pani zapomnieć, panno Marysiu. Za to, że ani bawić się, ani pracować nie mogłem.	Kiedy, proszę matki, jakiś strach mnie ogarnął. Nawet nie wiem, czy wystarczy naszych szpitalnych łóżek. Wyglądają jak widma. A przy tym gadają... jakoś niby to nie po polsku.	Proszę pana! Nie jestem wcale „jaśnie pan”, lecz najzwyklejszy Baryka. Przykro mi, że narobiłem państwu takiego zamętu.	A jakżeby nie umiał? odparł Eljasz; u nas to przecie zaprowadzenie takie.	A kiedy ja nie mogę wymówić.	Cicho matka! Jaśnie pani tak każą, to słuchać, jak Boga tego kocham, a nie to jeszcze powie: pszoł wszyscy i basta!	Dicku, nie bądź nieznośny	Jakżeby mogło być inaczéj? królowie prawdy nie słyszą...	Nie mnie dziękujcie; zawdzięczacie te pieniądze panu Benassisowi.	Niech Bóg uchowa! do miasta je brać nie!	Nigdy ich nie braknie.	Obudziłem pana, bo tamten drab nie śpi	Ależ Egipt nie może wyrzec się wpływu na Fenicją!	Ekscelencja nie powiedział mi, ile osób będzie przy stole.	I to nadto, moja mościa panno, bo gdybyśmy rozum mieli i tak sobie z wami postępowali, jak to czynili nasi nieśmiertelni ojcowie, tobyście ani tej jednej chwili panowania nie miały.	Ja się wcale nie krzywię	Kochany wicehrabio W swoim czasie dałem panu dowody na to, że w razie potrzeby jestem zawsze do twojej dyspozycji; jednak przysługa, o którą teraz mnie pan prosi, nie wchodzi w zakres tych, jakie mogę panu wyświadczyć.	Na noc? do Wiszowego dworu? nie moimi nogami Nogi stare i starte. Dybię nimi powoli... jak ślimak się wlokę... A co ujdę kawał drogi, siąść i spocząć każą nogi. A do Wisza, do starego, daleko... daleko...	Nie omyliłem się!	Nie postępujecie tak, jakbyście były mądre	Oni znaleźli ocalenie w pustyni. Nie zdobyłabym się na to.	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	Można wytrzymać, panie wachmajster, tylko kapusty było trochę za mało. Ale cóż robić? Wiem, że pan nie był na to przygotowany. Wędzonka była dobrze przewędzona. Przypuszczam, że było to mięso domowe ze świni swojego chowu. Herbata z arakiem też zrobiła mi dobrze.	Aha! a pieniądze te, co za domy wzięli, razem z ojcem na stroje i kawalerów traciła, a nas troje jak te szczenięta porzuciwszy, sama do familji na wygody i rozkosze uciekła. To co, że upamiętała się później i przed śmiercią trzęsła się nade mną, jak kura nad kurczęciem? Ja jej nigdy już tego nie darowałam, co ona wprzódy na zgubienie moje robiła. Wielka rzecz, że upamiętała się wtenczas, kiedy już z niej tylko skóra i kości zostały, a nikt i spojrzeć w jej stronę nie chciał. I wtedy, żeby kto choć palcem na nią kiwnął, poleciałaby i o mnieby znów zapomniała... aj-aj, jakby poleciała! już ja wiem! już ja ją znałam! Tylko, że Pan Bóg i ludzie opuścili, to ona do mnie przykleiła się... a wprzódy co? Żeby takich matek świat nie widział!	Przepraszam bardzo pana wicehrabiego, czy nie zechciałby pan tu chwilkę zaczekać?	I cóż? Ani się stary spodziewa, że napisał wielką satyrę na burżuazyjno-biurokratyczny ustrój dzisiejszych czasów. Widzi pan, co to jest talent, co to jest intuicja: on pomimo woli pcha tam, gdzie należy.	Dlaczego? Pewno Heyst dłużny jest panu za trunki, co?	Właśnie Właśnie to, Pawle. Świat jest tak duży, zawsze można znaleźć gdzieś taki kąt, w którym można się ukryć.	Sądzę, że ma w sobie coś klasztornego. Może to sprawia staroświecki ton ogólny. Zresztą organy widziałam tylko w kościołach; to zapewne jest powodem mego wrażenia.	Ale... ale... panno Magdaleno, pani nie zna Malinowskiej?... Musimy jednak u niej być i koniecznie skłonić, ażeby weszła do spółki z panią Latter. Muszę ocalić panią Latter, przysięgłam sobie, szczególniej za to, że wydaliła Joannę... Nieznośna dziewczyna!...	Owszem, jest to możliwe, gdyż bardzo wiele uczennic zapłaci mi dopiero w końcu czerwca.	Wszystko to się znajdzie, powiedz mi tylko, jak dom miałaś urządzony za pierwszego męża, a choć jestem szwagrem twoim jedynie, tak samo go ci urządzę.	Musi to być chyba pamiątką znikłéj przeszłości Tymczasem owo plemię, o którém mówiono: Wo schöne Mädchen wachsen, zastąpione zostało jakiémś inném. Twarz ładną zobaczyć trudno, a gdyby się ją znalazło, reszta postaci rozczaruje.	Ale ojczyźnie się przysłużę!	Ile ma lat ten pies?	Myli się pan. Ciepło rodzinne bardzo mile mnie grzeje.	Nic. Mało co o tym wiem. I mało mię tam ów Diderot obchodzi...	No, dobrze, a skądże baron ma tyle?	Nowy interes, Stefanku? Ależ wiesz przecie, mam tysiąc sto rękopisów. Tak, panowie złożono mi tysiąc sto rękopisów, spytajcie Gabussona! Po prostu niedługo będę potrzebował osobnej administracji, aby zarządzać składem manuskryptów, całego biura dla ich czytania; będą posiedzenia, głosowanie o ich wartości, diety i stały sekretarz przedkładający mi sprawozdania. Słowem, filia Akademii Francuskiej, z tą różnicą, iż akademicy lepiej będą płatni w Galeriach Drewnianych niż w Instytucie.	Co pan blagujesz! Znamy przecież pańskie konkietykonkiety	Coś ty, chłopcze, taki ładny raptem się zrobił?	Czy tak?	Dziwię się że akurat ja mam być celem idiotycznych dowcipów.	Ej, krwi mi! Ej, krwi!	I mnie bardzo przykro, lecz przybyłem później, a pierwszy tam stanę.	Mam cię uwieść, wuju Jak ci się te perspektywy podobają?	Muszę ci przyznać, kochany żeś mądry jak Nestor, a przebiegły jak Ulisses, a gdyby twojej Kirke udało się ciebie zamienić w jakie zwierzę, to musiałaby mieć naprawdę wielkie umiejętności i moc.	Niech go kat pali, tego Węgrzynka! Co?	Niech pan rozkazuje. Co mam zrobić?	Ojciec po przeczytaniu listu powiesił się	Przed obserwatorium rzeczywistego radcy zdrowia Gerwida, gdzie się od tygodnia zwykle odbywa, czasami nawet dwa razy	Susimildamas, tu man pasakyk kokiu būdu viskas tau žinoma?	Szukam was, by podziękować. Uratowaliście mi życie!	Tak.	To przyszło dopiro i zaraz jezdem	Wiem chyba, gdzie szukać	Zatrzymała się jeszcze chwilę, rozgadując się o jakichś drobiazgach gospodarskich. Westchnął, wreszcie oświadczył, że może gospodarować, jak sama uważa, że będzie lepiej. Wyszła rozpromieniona.	A jednak zabity	A to dlaczego?	A ty, uczony chłopcze?	A wasza dostojność zostałbyś jego następcą!...	Alboż ci źle ze mną Anielciu?	Bo oni dlatego właśnie mają, skąd by inaczej je wzięli!	Chwała Bogu, daleko jeszcze do niego	Cicho, smyku... gotowi cię usłyszeć. Chrześcijanie to są, katoliki porządne i dobre ludziekatoliki porządne i dobre ludzie	Czego chcesz, Marto?	Czy już znowu pleciesz trzy po trzy?	Czy trafiłeś tego człowieka?	Dość dość tych głupstw. Jakie dowody macie w rękach?	Gaśnie, gaśnie prawie w oczach	I Wasza Królewska Mość przyjął na swe usługi syna takiego człowieka?	I miał dzieci?	Ja też od razu biorę do niewoli pana Wokulskiego	No, no...	Oszalałeś? Przecież to druga w nocy!	Panowie	Pietrek, a gęściej kupki, gęściej! Czemuż to wajuwaju (gw.)	Sami bliscy.	Sądzę rzekł pospiesznie Plwacz. stanie.	To poczekaj...	Toż to ludzka ręka!	Trochę zmęczony.	Trzeba to sprawdzić	Udzielić sądowi wyjaśnień.	Weźmiemy dwu, sklep rozszerzymy, będzie wspaniały.	Wierzysz w zwycięstwo? Rozumiesz, rychłe, przez nas dokonane zwycięstwo?	Wszystko skończone.	Za tysiąc talarów	Łącznie z tym Szekspirem, siedm! Sześć innych...	Święta tajemnica...
O Chryste Panie! to-żem ja jeszcze nie zmówiła godzinek do Opatrzności Bozkiéj. A jadę do Częstochowy, panie mój kochany; grzechem duszy obciążać nie można, w takie święte miejsce jadąc. Całe życie wybierałam się do Częstochowy, aż, chwała Bogu, postawili koléj żelazną i teraz człowiek jak siądzie sobie na maszynę, to tak frrrrrr... i poleci, gdzie tylko zamyśli. Daj Boże zdrowie tym ludziom, co to mają rozum i takie piękne rzeczy robią, panie mój kochany!	Panie	Pokażę panu drogę, panie Hubbard, proszę iść za mną. Lub raczej proszę iść przede mną. Przykro mi, ale to na samą górę. Pójdziemy schodami frontowymi, bo szersze.	Nie wierzę w pański pesymizm, panie Franku! Pan nie może tak źle myśleć o ludziach.	To szkoda. Mianowicie szkoda, że pani nie rozumie. Bo przecie rzecz jest jasna. Jeżeli fizyczne właściwości matki dziedziczyć może syn, a nie córka, to czemuż duchowe, jak pani mówi, upośledzenie miałoby wyłącznie w żeńskiej linii być dziedziczonym? Ta historia wiekowego sumowania się krzywd, wyrządzanych rzekomo przez mężczyznę kobiecie, jest nieco kulawa, krzywa, mniej więcej tak jak ja...	Czy jak ty chodzisz po ulicy tam i na powrót a oni przechodzą koło ciebie tak obojętnie, jak koło latarni jak jest na przykład deszcz to ty myślisz wtedy, że nic nie zarobiłaś Co?	Ej, panowie łycariłycari (ukr.) mówili starzy Zaporożcy uroczysko i futor kozacki nad rzeką Żółtą w płd. części Ukrainy; dziś miasto z kopalniami rud żelaza i uranu, położone ok. 100 km na zachód od Dniepropietrowska; bitwa pod Żółtymi Wodami (1648) zakończyła się klęską wojsk polskich. i KorsuniaKorsuń (dziś ukr.: Korsuń-Szewczenkiwskij) wieś w centralnej części Ukrainy, ok. 30 km na płd. wschód od Konstantynowa; miejsce klęski wojsk polskich w starciu z Kozakami i Tatarami (1648).. Czorty wy chyba nie ludzie. Takich my jeszcze na świecie nie widzieli.	Nie, tylko rzecz zbyteczna, jak na dzisiaj. Cóż mi pomoże cześć tradycji do zbytu perkalików! Cóż mi pomogą moi kasztelańscy przodkowie, gdy stawiam fabrykę i muszę szukać kredytu! Dają mi go Żydzi, a nie wojewodowie. A cały ten balast rupieci, jak tradycja, jest jak cierń w nodze, przeszkadza do szybkiego chodzenia. Człowiek dnia dzisiejszego, który nie chce zostać cudzym parobkiem, musi być wolnym od więzów, przeszłości, szlachectwa i tym podobnych przesądów, to krępuje wolę i obezsila w walce z przeciwnikiem bez skrupułów	Winicjuszu! Winicjuszu! Chce mi się prawie powiedzieć, że nie byłbyś do tego zdolny. A wiesz dlaczego? Oto takie rzeczy się robi, ale się o nich nie mówi nawet warunkowo. Co do mnie, śmiałbym się na jego miejscu z Poppei, śmiałbym się z Miedzianobrodego i formowałbym sobie legie, ale nie z Iberów, tylko z Iberek. Co najwyżej, pisałbym epigramataepigramat (z gr.)	Prawda!... Consuetudo altera naturaConsuetudo altera natura (łac.) damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej. księżnej Jeremiowej. Wabna to była bestyjka... Ale com jej chciał w oczy bliżej spojrzeć, to mi pan Wołodyjowski szablę podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem Bohun wszedł między nas, którego Wołodyjowski jak zająca wypatroszył. Żeby nie to, tyle byście mnie waszmościowie teraz żywego widzieli. Ale wonczas gotów byłem się bić choćby z diabłem. Wołodyjowski zresztą per amicitiamper amicitiam (łac.)	A mówiłem, że jest to wściekłe zwierzę!...	Nie mogę się czekać... I tak mamy już trzy godziny spóźnienia.	W takim razie czym jest to, co się odzywa zza krzaków u Boulterów?	A zatem zgadzamy się, że pomysł, żeby wybrać mi takiego małżonka, nie był rozsądny.	Może i tak było, nic mię to nie obchodzi.	To ja wiem Może być, że niepotrzebnie ją narażam, będę na to miała baczność.	Za każdym razem, gdy mnie pan wzywałeś, było za późno. Nieważne, idę. Ale spieszmy się, przy takim wrogu, jaki działa w pańskim domu, nie ma czasu do stracenia.	Niech pan Jakub uspokoi się Pacenki nie ma; ani tu, ani nigdzie nie ma, bo on już dawno z tym światem rozstał się.	Pojmujesz, że gram dopóki czuję wenę; zaczynam na nowo grać o djament!...	Dlaczego? Przecie nie zaprzeczy pan, że oczarowały pana te dzieci?	Cóż to? W gardle waści zardzewiało, czy co? Mruczysz, a nie gadasz.	Moja dobra kobieto! Nie wiesz, jak to daleko, jakie tam ciężkie życie.	Prawda. Pan, zdaje się, pozatem jest lekarzem?	Nie, Cyrusie! Ale Bogu niech będą dzięki, że mi oszczędził podobnej próby.	Mój drogi pozwól, że ci przypomnę przysłowie polskie, którym mnie kiedyś częstowałeś: lepiej z mądrym stracić, niż z głupim zarobić. Ale mam wrażenie, że my we dwójkę nie stracimy, co, stary?	Zwariowałeś? Zmysły postradałeś? Czy wiesz, co oznacza powrót do domu? Po tylu trudach, po tylu milach już przebytych? Jak to wrócić? A świat? Co świat na to powie?	Przyznam się generałowi, przerwała jejmość, iż na te wpływy jego rachować się ośmieliłam... Nieszczęśliwa wdowa i sierota... mam prawo do twego współczucia.	To jednak rzecz dziwna, że Hallucini, wtajemniczywszy pana we wszystkie swoje wyobrażenia, we wszystkie nadzieje, odmawiał panu tak uporczywie praktycznego klucza tej wiedzy?	Jak możecie posądzać mnie nawet o podobne bezeceństwo! Obciąłem ogon, to prawda, ale mniemałem, że to wierzchowiec panny de Opulo; te siwki takie do siebie podobne.	O Manuelu! O tym Manuelu, którego kochałam i którego pani odebrałaś mi po to, aby go zgubić.	Tak, lecz jeśli pan, jak przypuszczam, wybierze chwilę, w której morze opada, zostawiając odsłoniętą podstawę Iglicy, polowanie będzie publiczne, bo wobec całej zgrai rybaków i rybaczek, zbierających małże i krewetki na sąsiednich skałach.	Ale zawdy łąki nie będzie.	Bardzo mi przykro, Henryku ale to naprawdę całkowicie twoja wina. Tak mnie pochłonęła książka, którą mi przysłałeś, że zapomniałem o czasie.	Będziesz miał rozrywkę, płacąc mi tysiąc dolarów, a chociaż nie wierzę, byś miał naprawdę zamiar zostać zbrodniarzem, skorzystam w każdym razie z propozycji twojej.	Cóż więc jest owa władza, mój drogi?	Jeżeli nie chcesz, by Swojski u nas bywał i bym w ogóle bliżej z nim obcował...	Mogłabyś też, Kaziu, już nie dręczyć tego biedaka...	Musawasa jest w Glaukus i zbiera wielką armię, która nas pomści.	Mów pani, mów królowo słodycz głosu twego łagodzi gorycz twych słów. O świętokradztwie mówisz! ależ świętokradztwem jest rozłąka dwojga serc, które Bóg jedno dla drugiego stworzył.	Na, macie; dawajcie chyżochyżo (daw.)	Nie było żadnego porządku.	Nie.	Niech panowie raczą je podać	No, moje drogie, nie powtarzajcie tego...	Szczerą prawdę waszej miłości powiem, żem bicia i krzyków nie słyszał, ale śpiewanie żałosne tom słyszał, a czasem jakoby ptak kwilił...	A, no! Czy ja wiem... Zasady to drugie. Zakochałem się.	Przyjacielem mi będziesz, bratem, nie sługą ale teraz już jedźmy. Kiedy pani kasztelanowa miała tu stanąć?	No to dlaczego się uśmiechasz?	Właściwie, prawdę mówiąc, przejawiło się to dopiero w czasie choroby.	...Jak już mnie ten tramwaj przejechał, zacząłem uciekać. Bo policjanta zobaczyłem. Ze strachu nie bardzo bolało. Byłbym zwiał, ale mnie ludzie zatrzymali. Mówią: „Patrz, głupi”. A już z buta chlusta krew	Cepem nie cepem a ślicznymi atucikami, dobrodzieju mój kochany. Chowam ja jeszcze damusie, żeby grzmotnąć twojego królika, Zajączkowski.	Musieli przecie oficerowie książęcy mówić ze sobą o tym, zgadywać powody... Nicżeś nie słyszał?	Wiwat książe podskarbi! krzycz W. pan wiwat! lub wywleczemy cię z karety i zmusim pić na klęczkach zdrowie księcia podskarbiego.	Więc dobrze, ale nie teraz.	Jak ci się zdaje? A żeby sprzedać ten kawał ziemi osobny w stronie Saudwilów?	Tak? to może pan kupi?	Ach, czynisz mnie dumnym, Gilberto. Jak to? Wbrew przesądom społecznym, wbrew opinii świata całego, ten biedny Cygan, ten poeta uliczny potrafił wzbudzić sympatię w sercu patrycjuszki?	Niech sobie idzie jeść, gdzie się jej tylko podoba	Posłuchaj, Zillo. Co tobie się roi? O co mnie posądzasz?	I to bardzo logicznie niema co mówić.	Przyjmiesz to stanowisko?	Szósty już dzień tego wichru i śniegu Wielkie zmiany przyjdą w tym królestwie, bo niezwyczajna to rzecz!	Może mi pan da jaką książkę do czytania?	Alboż wam ta żywność tak droga?	Bodajem tylko lubiłabodajem tylko lubiła	Droga Mario! Tego, co powie­działaś, niczym dowieść niepodobna. Kobiety są tak pło­che... tak płoche...	I dziś.	Poznali pana	Tak, ty tak.	Tak.	Żeby ci język kołkiem stanął!	A gdzie będzie spał Mendele?	A my go	A okna?	Bestia cynik!...	Bo ci będą w głowie bitki i kochanie.	Cicho! milcz ojciec ci przebaczył, powrócicie we dwojgu... Do nóg staremu, do nóg!	Cicho, śpiewamy.	Czego chcesz, mały?! Och, oczy wy moje i członki! Czego ty tu chcesz, czego? Och, goroo, goroo!	Dlaczego?	Do czego służy ta brudna belka?	Dobrze	Dwadzieścia fenigów.	Dziękuję pokornie jegomości. Oni też Bohuna do PerejasławiaPerejasław mundur. prędzej dojdzie...	I hrabiny, i baronowej	I zdał?	Jaką?	Jesteś sama?	Ktoo?!	Lawina	O, moja najukochańsza!	Odp.: Najlepszy film ostatnich lat. Cudowna oprawa. Wspaniałe widowisko.	Patrzącym przez pryzmat demokracji.	Stój! kto jedzie?	Są. Panoramy!	Trzeba koniecznie zdjąć tego latawca...	Trzeba tam kończyć, gdzie powinien być koniec!	Wedlewedle (daw.) rzekł z wolna	Wyznaczona przez państwo?	Wzięty.
Mój ojciec chrzestny, Norwegczyk w Swendborgu! Słyszałem raz historyę o czarowniku, który grając na skrzypcach szedł przez ulice miasta, a wszystkie dzieci wybiegły z domów za nim. Czarownik zaszedł w góry, gdzie dzieci wraz z nim znikły. Z tego samego źródła, jak mnie się zdawało, grać umiał mój ojciec chrzestny. Sąsiad nasz utrzymywał, że go tej gry wyuczył duch wodny Nökken; nawet i ja myślałem, czy nie o sobie samym opowiadał mi, iż raz w Norwegii był syn ubogiego wieśniaka, który niezmierną miał ochotę grać na skrzypcach; gdy mu zaś ojciec nie pozwalał, lecz kazał pracować w polu, chłopczyk pewnego wieczoru zakradł się nad potok. Wnet ukazał się Nökken obiecując mu, że go nauczy grać jeszcze ładniej i tak go ścisnął za palce, że aż krew z nich wytrysła, ale od tej pory nikt nie potrafił piękniej zagrać od niego. Grał więc przed całym światem, wszyscy chcieli go słyszeć, a pieniądze płynęły jak woda, tak iż ojciec nawet nie wzbraniał mu już tego zajęcia. Otóż nareszcie jednego ranku, kiedy właśnie wracał z wesela, zastał Nökkena czekającego nań pod mostem; zatrzymał go i kazał mu iść z sobą, bo już teraz jakoby należał do niego. Chłopiec gdy to usłyszał, wziął nogi za pas i zaczął biegać co miał sił, a Nökken gonił za nim, aż nareszcie malec dopadł kościoła i schronił się na ołtarz, bo gdyby nie to, byłby go Nökken porwał.	O, nie oddałem go dobrowolnie pewnej nocy, w uniesieniu miłosnem, tak samo, jak i ty go otrzymałeś!...	No to go każ z lochu do izby jakiej przeprowadzić!	Siadaj pan na moim miejscu, proszę, ja panu podyktuję. Nie mamy czasu, i tak już dosyć go straciliśmy.	Zatem możemy go uprzątnąć	Airheart już o tym pomyśli. Najpierw parę razy Dan przejedzie się jako chłopak okrętowy, a potem postaramy się wykierować go na coś lepszego. Zatem ułóżmy się, że pan weźmie go w swe ręce przez zimę, a wczesną wiosną ja przyślę po niego. Wiem, że Ocean Spokojny jest daleko od...	Tandeta, panie hrabio!	Widać, panie kapitanie!	Czy można zobaczyć to dzieło sztuki, jaśnie panie?	Już jak to jest, to jest, a tak być musi. I proszę pani, żeby tu więcej nie bywał.	Skoro nas kto odwiedzi dowiemy się może, dzięki czemu mamy zaszczyt zajmować te panie...	Jaśnie panie Właściciel hotelu prosił zawiadomić pana, że czeka tam na pana jakiś człowiek z listem od hrabiego Morcerf.	Chciałam wziąć coś dla Małgosi, która nie może tu przyjść, bo jest bardzo zmęczona. Ktoś mnie potrącił i oto w jakim pięknym stanie jestem	Doprawdy, bardzo mi przykro, że pan się tak przejmuje	Nie ma tu Wentzla?	Nie skarżę się na was, broń Boże! No, ale cóż z tego! I wam czas o sobie pomyśleć. Widziałaś Jana? Oczami pożera tę czarną Żdżarską. Zobaczysz, że dziś czy jutro dobiją targu. No, i przepadł mi Jaś. Już mu nie Mariampol będzie domem, ale Olszanka. I tak dobrze, tak być powinno; ja mu jak matka pobłogosławię. Ot i jedno wyleci. A ty, ot i tobie trzeba gniazdo zakładać. I ciebie nie stanie za jaki rok. Nie w moim guście ten hipochondryk, ale znam ciebie, głupstwa nie zrobisz i wiesz, co postanowisz. I ciebie pobłogosławię i oddam mężowi. Ot i koniec.	Oj! kto je tam przeszedł: jedne się kończą, drugie zaczynają, a Bóg tam wie, gdzie ich nie ma. Ja tam nie był.	Byłem już tu nieraz. A pani?	Na, taip, tą lietuvninkę. Tu turėjai lietuvninką, o ji lietuvninkę. O kad slėpeisi su savo lietuvninku, vienok visi dabar dažinos.	No, honorarium też nie będzie małe ale mam jeszcze i inne sposoby. Żona Dobranieckiego jest kuzynką mojej żony. Jakoś to się zrobi. Musi być zrobione, bo sprawę muszę wygrać.	Tu es stupidetu es stupide (fr.)	Znany to warchoł i zbój, słyszeliśmy tu o nim Jego pułk z Millerem pod Częstochową stoi... Prawda!	Taką krzywdę mi zrobił... tak me spoił... a nikto się za mną nie upomni... nikto się nie ulituje, a wszyscy na mnie bij zabij! Cóżem to winowata?... co?	Te, te, te!... Rana waszmości wierzchnia jest; żelazo do kości nawet nie doszło. Na upływie krwi się skończy. Znam się na tym. Prócz tej jednej rany są tylko sińce, zdrapania	Nie sobie masz to do zawdzięczenia, że twoja pielgrzymka nie zakończyła się raz na zawsze... tydzień temu. Słyszałem, co ci powiedziała sahiba, gdyśmy cię przynieśli do łóżka.	Będzie dywidenda! musi być! Wybieram sztuki: szereg rzeczy typowych i klasycznych; to będą mury i fundamenta mojego gmachu; dalej wszystkie poważniejsze nowości i wszystkie sztuki ludowo, ale precz z operetką, precz z błazeństwem, precz z cyrkiem, precz ze wszystkiem, co nie jest naprawdę sztuką!	I nic mi o tym nie powiedzieć! Kto jest ona?	Nie można. Tak wypada, a przy tym forma musi być zachowana. Ludziom musicie się pokazać.	Wieści te są mi bardzo miłe i pocieszające, bo dla pana Karłowskiego zachowałam na zawsze wdzięczność serdeczną i prawdziwy szacunek.	Wprawdzie trafia się to, ale z mężami nie z kochankami małżeństwo to ma do siebie, że blachmalem oczy zasłania.	Tego nie wiem; ale ksiądz dziekan, mówię łasce pani, to taki chodzi jak kreda biały. Do mnie ani pary z gęby nie puścił, tylko ręką machnął. Ale z oczu, mówię łasce pani, to mu patrzyło, jakby chciał powiedzieć: „Oj, moja Kiwalsiu, żebyś też ty do mnie zgodziła się!... Bo stara patrzy z przeproszeniem na księżą oborę, a te szelmy bez dozoru głodem mię zamorzą”.	Obejrzeli się na drzwi, jakoż prawdziwie, kowal wiódł się pod pachy ze starszym, obaj już byli napici niezgorzej, to się mocno przepychali przez gęstwę i rznęli prosto do szynkwasu, ale nie postali tam długo, Żyd ich powiódł do alkierza.	A! wie! wie! na wszystkie strony rozbiegli się ludzie konni... ze stajni pozabierano do ostatniego... od kanonika, od Żydów... Z miasteczka kto tylko mógł siadł także... polecieli w pogoń.	Cha... cha... cha... no to wiernością jej zachwycać się trudno. Psiakość! Kobietom nigdy wierzyć nie można! Ależ odkrycie! Powinniście to jak najprędzej opublikować.	Czy mówisz o Sarze? Ona brzemienna?... Nic mi o tym nie wspomniała...	Dziwnie lekkomyślna i pusta kobieta, dodała również cicho pani Teresa. Zawsze zapomina o skromności właściwej młodej kobiecie. Alboż ten wiecznie różowy ubiór, czy stosownym jest dla mężatki i matki dzieci?	Jaśnie wielmożna panno łowczanko, a nam wielce miłościwa dobrodziejko! Wybacz waćpanna, jeżelim się w godności pomylił...	Nie psujże mi tego widoku	Nie, nasi dobrze mostów pilnują.	Niektórym w zimie się nie chce. Uzbecy marzną strasznie.	No, dziewczyna niebrzydka, ale znowu niema o co się tak rozbijać.	Wiesz, Marjetko Pana Murka nie było w Warszawie, wyjeżdżał na robotę.	Zgoda. Mój drogi, przygotujmy się na desperacką walkę. Zgodnie z pirackim obyczajem, jeśli przepołowi mnie kula armatnia lub przyjdzie mi wyzionąć ducha na wrogim statku, ustanawiam cię spadkobiercą mojej skromnej fortuny.	Ja za śmiałość mają bardzo wielmożnego pana przepraszam ale gorzelnia pańska otworzy się za miesiąc, i ja chciałbym pierwszeństwo u pana mieć...	Niby ty nie wiesz! Porzuć! porzuć! Coto nie rozumiesz, że tybyś wszystko mogła u panicza.	Wiem dobrze, że cię to martwi. Czy myślisz, że panna Rottenmeier mimo wszystko przyjedzie?	A ty patrz w wodę i mów, co ujrzysz. Mów prawdę, a nie łżyj, choćby ty mnie nieżywego ujrzała.	Bogać ta nie, powieźli do dnia pszenicę, a kobiety pognały świnię.	Boś miał litość dla mnie, boś mnie przygarnął i ujmował się za mną, i takimi słowysłowy	Co się stało?	Czym ją widział?! Toż świsnęła mi o włosek od mego ucha!	Dowody! przeciwko mnie! Auguście! to sen, to marzenie, to męczarnia! Mów, ja cię nie rozumiem... Jam niewinna...	Historia o Angliku, który sprzedał swoją oswobodzicielkę, Murzynkę, uczyniwszy ją wprzód matką, aby wydobyć z niej więcej pieniędzy. Następnie wzniosła obrona młodej dziewczyny brzemiennej, która w końcu wygrała sprawę. Kiedy Franklin przybył do Paryża, przyznał się u NeckeraNecker, Jacques (1732–1804)	Już urodzenie moje poświęciło mnie na to! Można mnie ganić, ale dużo mam także na swoje usprawiedliwienie, gdyby takiego potrzeba. Całe istnienie moje jest grzechem młodości, a jakie nasienie, taki bywa owoc!	Konie dzwonią zębami o pusty żłób, a ty się wylegujesz do wschodu!	Na zamku w Konopiszcie jest dziesięć czarnych chorągwi.	Nie praca mnie zmęczyła Wolałbym być parobkiem w Strudze lub Mariampolu, jak panować w Niemczech. Nieprędko skażę siebie po raz drugi na podobne wygnanie. Na wyjezdnym opadli mnie wyborcy w Dülmen, żądając, bym im posłował w sejmie jesienią. Uciekłem.	No, a ty, co robisz, jak się nas pozbędziesz?	O głupie, głupie! To starzy z całego ledwie się przeżywią, a wy na działach chcecie nazbijać pieniędzy!	Pani będzie ze mną grała zamiast Sznapsi.	Po dniu świeższą i jeszcze może piękniejszą się wydaje dla tych, co tego rodzaju piękności lubią.	Szpigelman?... Ach, prawda!... Zapomniałam o nim. Powiedz mu, niech przyjdzie później... Czy papo wstał?	Ta coże znów zachciał? Ale przysięgam Bogu, jeżeli dziś nie idę na służbę...	Tak.	To tak jak ja... Czy myślisz i o Joasi?...	Wejdźmy na jedną tylko chwilę.	Świetny. Nie wiem, jak panu wyrazić moją wdzięczność za doprowadzenie tej stajni Augiasza do porządku.	?...	A o cóż to matusi poszło?	A te konie skąd?	A to żebyście wiedzieli, rąbią, ale na przykupnym.	Ależ to Anna, nasza towarzyszka!	Bo Wołosi, ale poturczeni i w Galacie u baszy służący.	Bo ty byłaś bliżej, ale ja pierwszy zobaczyłem.	Cichajcie!...	Czyżby na jakiegoś żółwia?	Dla młodej i ładnej dziewczyny bez roboty i chleba, którą hojność pańska ocali może od występku.	Eeee.	Głupstwa gadasz, dziecko!	Moje świerki mówią pani do widzenia	Na zgubę!	Niech ksiądz pyta dalej, dalej...	Niech żyje król!	Niemało ich Krzyżacy do niewoli zabrali	Niemożliwe...	O wszystkim muszę pamiętać ja sam. Z pewnością zapomniałeś o niciach	Och, nic! Jego pułkownik pozwolił mu wziąć dwudziestu TommiesTommy a. Tommy Atkins	Ojca Pawła	Pewnie jej żal było rubla i wróciła do karczmy... A to co?...	Piękne orzechowe, nieprawda?	Są więc z ich strony przeszkody?	Słuchajcie! Słuchajcie!	Trafiłem...	W Upicie? Jako Salomon!	Więc ty myślałeś czasem o nich?	Wszystko jedno.	Za darmo?	Zachorowałem. Miałem grypę.	Zgoda, przyjmuję zakład! Napiszę na kartce przypuszczenie moje, a jeślibyś pan odgadł, winien jestem dobrą kolację.	Śmiech
Biorąc wszystko pod uwagę, przypuszczam że oczekuje z tego jakiejś korzyści dla siebie. Nie można zapominać, iż nadzwyczajna władza, jaką posiada nad pospólstwem, połączona jest z niejednym niebezpieczeństwem i wielką hojnością w wydawaniu pieniędzy. Za tak cenną rzecz jak potęga indywidualności trzeba zapłacić w ten czy inny sposób. Zaprzyjaźniliśmy się podczas zabawy tanecznej, w pewnej posadzie za miastem, której gospodarzem jest jakiś Meksykanin. Powiedział mi, iż przyjechał tutaj, by zdobyć fortunę. Widocznie uważa swoje wpływy za pewien rodzaj inwestycji.	Coś mi się zdaje, że już za późno...	Oto jak mógłbyś się z tego wyplątać, moje dziecko Zawiść, która się czepia tęgich dzieł, jak robak zdrowych owoców, próbowała ukąsić tę książkę, powiesz. Aby odkryć w niej wady, krytyk musiał ukuć specjalne teorie, rozróżnić dwie literatury: idei i obrazów. Tu powiesz, mój mały, że ostatnim wyrazem sztuki pisarskiej jest zamknąć ideę w obrazie. Starając się dowieść, że obraz to cała poezja, będziesz ubolewał nad naszym językiem, który ma tej poezji tak skąpo, wspomnisz o zarzutach, jakie czynią cudzoziemcy pozytywizmowi naszego stylu, i pochwalisz pana de Canalis i Natana za usługi, jakie oddają Francji deprozaizując język. Rozbij w puch poprzednią swą argumentację, wykazując, iż postąpiliśmy naprzód od osiemnastego wieku. Wymyśl postęp (cudowna mistyfikacja dla kołtunów)! Nasza młoda literatura operuje obrazami, w których spotykają się wszystkie rodzaje, komedia i dramat, opisy, charaktery, dialog, spojone węzłami zajmującej intrygi. Powieść, która wymaga uczucia, stylu i obrazu, jest najpotężniejszym nowożytnym tworem; zajęła miejsce komedii, która w nowoczesnym społeczeństwie nie jest możliwa ze swymi starymi prawidłami. W swoich koncepcjach, które wymagają i dowcipu La Bruyère’a, i jego wnikliwego spojrzenia, obejmuje ona fakt i ideę, charaktery ujęte na modłę Moliera, wielkie dramaty Szekspirowskie i najdelikatniejsze odcienie namiętności, jedyny skarb, jaki zostawili nam poprzednicy. Toteż powieść jest o wiele wyższa od zimnej i matematycznej dyskusji, od suchej analizy osiemnastego wieku. „Powieść to epopeja, z tą poprawką, że jest zabawna”. Cytuj Korynnę, powołuj się na panią de Staël. „Osiemnasty wiek wszystko ujął w pytajnik, dziewiętnasty ma za zadanie wyciągnąć konkluzję; jakoż wyciąga ją za pomocą realności, które żyją i chodzą; wprowadza w grę namiętność, czynnik nieznany Wolterowi. (Tu tyrada przeciw Wolterowi). Co do romansów Russa, to są tylko poubierane rozumowania i systemy. Julia i KlaraJulia i Klara w filozofii Arystotelesa: działająca celowo w organizmie żywym wewnętrzna tendencja a. siła, kształtującą jego materię i powodującą rozwój; tu w znaczeniu: czysta forma, abstrakcja., nie mają ciała ani kości”. Możesz haftować na ten temat i powiedzieć, że winni jesteśmy pokojowi i Burbonom literaturę młodą i oryginalną, bo pamiętaj, że piszesz w dzienniku prawego centrum. Naigrawaj się z fabrykantów systemów. Wreszcie możesz wykrzyknąć w pięknym uniesieniu: „Oto jak ocena naszego kolegi roi się od błędów, od kłamstw! I czemu? Aby poniżyć piękne dzieło, aby oszukać publiczność i dojść do tego wniosku: Książka, która idzie, nie idzie. Proh pudor!proh pudor (łac.) powiesz rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. pochwały i oto drugie wydanie rozchwytane! Oto jak: w przyszłą sobotę napiszesz ćwiartkę w naszym tygodniku i podpiszesz ją „de Rubempré”, nazwiskiem. W tym ostatnim artykule powiesz: „Właściwością pięknych dzieł jest, że wzniecają bogate dyskusje. W tym tygodniu taki a taki dziennik powiedział to a to o książce Natana, ten a ten odpowiedział mu na to wymownie”. Krytykujesz obu krytyków: C. i L., mówisz mi mimochodem komplement z okazji mego pierwszego artykułu w „Debatach” i kończysz, twierdząc, że książka Natana jest najpiękniejszym dziełem epoki. To nie obowiązuje do niczego, to się mówi o wszystkich książkach. Zarobiłeś czterysta franków w ciągu tygodnia, oprócz przyjemności, iż gdzieś po drodze napisałeś prawdę. Ludzie rozsądni przyznają słuszność albo panu C., albo L., albo Rubemprému, może wszystkim trzem! Mitologia, która niewątpliwie jest jednym z największych wymysłów ludzkich, umieściła prawdę na dnie studniMitologia (...) umieściła prawdę na dnie studni ot, otóż., mój chłopcze. A teraz naprzód, marsz!	Pewno, że nie musi im być wesoło. Osnowski miał słuszność, pisząc, że w tem wszystkiem jest jeszcze i dla Broniczowej ogromny zawód, i że ona napróżno chce samą siebie oszukać. A co do panny Castelli, wiesz, co mi powiedział Świrski? Nie powtórzę ci jego dosadnych słów, ale powiedział, że teraz może ją wziąć chyba albo głupiec, albo człowiek bez moralnej wartości. One same to rozumieją i pewno, że im nie wesoło. Być może, że i sumienie się odzywa, ale patrz jednak, ile w tym liście wykrętów. Nie pokazuj go Ignasiowi.	Zazwyczaj ludzie są tak uprzejmi, że nazywają mnie panem Léger	Ten mnie kocha naprawdę. Trudno, trzeba go tak trzymać, aby mi się nie zdążył oświadczyć przed wyjazdem.	A toś się wybrał! prawda że późno, ale za to smacznego ci się kąska zachciało. Na całym dworze piękniejszej nie masz.	Acha! A możesz pan dowieść, że tak jest?	Bo czuła, że to należy do jej koleżanki, do Łabęckiej, która spełnia swój obowiązek, jak przystało na kobietę mającą poczucie ludzkiej godności! Tam, gdzie nauczycielka sięga pod cudzą poduszkę...	Zadowoleni! A więc to znaczy, że was podburzali? To znaczy, że byli podżegacze, buntowszczyki? Tym gorzej dla nich!	Omal nie zełgałem przez ciebie Powiedziałem, że chleba dziś w gębie nie miałem, że mnie słabość chwyta... Ale o pszennej bułce z kiełbasą, com ją zmachał przed godziną, tom ani pisnął.	Powinien pan jednak wiedzieć, panie Fogg że czeka pana niemiła historia z powodu awantury tego chłopca. Rząd angielski surowo karze tego rodzaju przestępstwa bowiem bardzo zważa na to, żeby szanowano religijne obrzędy Hindusów. A gdyby pańskiego służącego zatrzymano...	Ahoj, mój drogi Katalończyku! Cieszę się bracie, że widzę cię przy życiu! Chyba nikt nie przetrącił ci tych twoich chudych kości?	Pozwolisz prezesie, że mogę przyjmować kogo zechcę	Że niby w ciąży?	Bardzo to było dowcipnie powiedziane ale tymczasem wygląda to raczej tak, jak gdyby się na tym dowcipie miało wszystko skończyć tu: widoczny. daleko, poza drzewami parku.	Jak? Pan wie doskonale, jak!... Na domiar wszystkiego chcecie, ażebym spełniał u was pracę służebną aż do jesieni. Mówię wam, że z tego nic nie będzie! Słyszeliście?	Pan chyba nie przypuszcza, że pan ma do czynienia ze zwykłymi ludźmi, co?	No... nie jest to niebezpieczeństwem dla człowieka, który umie sobie poradzić. W tej części kaptura nic właściwie nie grozi. Podłoga i dolna część ściany pozostają nieruchome. Ale poczynając od tej linii w górę obraca się już wszystko... obraca się także ściskadło... szur, szur, szur... posuwa się naprzód właśnie w tym miejscu tuż przy ścianie. Nie życzyłbym nikomu dostać się pomiędzy ścianę i ściskadło. A na koła trzeba także uważać... bo gdybyś się nagle przelękła i uskoczyła na bok, tryby mogą łatwo pochwycić taką przeklętą babską kieckę. Najlepiej będzie, jeżeli pozostaniesz w tym miejscu... skąd możesz widzieć mnie na dole przy kierownicy i możesz też przyglądać się temu, co się obraca i co stoi w miejscu... Jestem przekonany, że cię to zabawi!	Pan też wody w gębę nie nabierał przed tą naszą babą i pamiętam, panie wachmajster, że pan rzekł do niej: „Pamiętajcie, babo, że cesarz czy król myśli tylko o swojej kieszeni i dlatego toczy wojnę, choćby był takim dziadygą jak nasz stary Prochazka, którego nie mogą wypuszczać z klozetu, żeby nie zapaskudził całego Schönbrunnu”.	Jestem pewna SzlachcicNiech pani wreszcie spojrzy na niego. Maniery bardzo złe, ale cóż to za fizjognomia, jaka duma!... Szlachetnej rasy nie ukryje się nawet pod łachmanami.	Juści, juści... gospodarzem byłbym, to i baldach nosić bym nosił, a i dobrodzieja pod pachę wiódł, i w ławkach siadał, i z książki głośno śpiewał... a żem ino parobek, chocia i syn gospodarski, to mi w kruchcie stać abo przed drzwiami, jako te pieski...	Mr. Mitchel, bardzo mi przykro, ale z konieczności muszę pana aresztować.	Pragnąłbym poznać cię bliżej. Opowiedz mi dzieje swego życia. Widzę, iż posiadasz męski, szlachetny charakter	Przysięgasz mi?	I wieleż to się ceni?	Nie obchodzi gdyż zajęty jestem inną sprawą, w której pan może mi dużo rzeczy ułatwić i dużo na tym zarobić. Nieściśle mówię „zarobić”. Zdobyć pozycję i majątek.	No dobrze, dobrze, ale niech mi pan powie, czy tamci już wszyscy w szpitalu?	To i moja rada chociaż prawdę powiedziawszy młodość jest to kałamarz, co się z niego nie wypisze to wyschnie.	Rozumiem, co pani chce powiedzieć. Otóż ja się do takich rzeczy, proszę pani, nie nadaję. Nie umiem tego. Proszę mi darować brutalną szczerość. Ale nie chcę maskować się przed panią. Nigdy nie miałem kochanki. To znaczy nigdy nie miałem kobiety, którą łączyłby ze mną najmniejszy bodaj sentyment. Nie lubię półśrodków. Nie lubię komedii. Te kobiety, z którymi się stykałem, podobnie na tę rzecz patrzyły. Ja płaciłem, one brały pieniądze.	Tylko nie tam gdzie o arjanizm sprawa, odezwał się Żółtuchowski: ho! ho!	Cóż? Ty się Bohuna nie boisz czy co?	Jakiś... ja nie wiem, ktoś ze dworu. Z listem czy zaproszeniem, domaga się gwałtem by był wpuszczonym.	Moja droga, każdy mężczyzna jest dżentelmenem, czułym, arcydelikatnym i nadskakującym wobec wszystkich ładnych kobiet do czasu, póki nie nabierze do nich praw. Prawie każdy później zmienia się do niepoznania.	Nie powiodło się więc! Wam bo się nic nie wiedzie. Mówicie wiele, krzyczycie głośno, robicie mało!	Ta kobieta mnie zabija Nie mogę ani nią gardzić, ani zapomnieć o niej.	My tu z kniaziówną zostaniemy pod miastem, bo lepiej nam się na rynku nie pokazywać a waszeć idź, popytaj u mieszczan, czyli koni gdzie na przedaż albo na zamianę nie mają. Wieczór już, ale ruszymy na całą noc.	Ach, zauważyłeś to?	Bitwa jutro. Nieprzyjaciel groblę poszerza, mosty na Styrze i na Słuczy stawi, chcąc się do nas dostać koniecznie.	Bociek, Jezu a dyć się rucha kiej żywy! naczynie, kubek, kubełek., przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.	Chyba wam się śniło?...	Ile to może być warte?	Jestem doprawdy skłonny panu uwierzyć To dziwne! dziś popr.: oczu.. Wtem dodał: Przesunął język po wargach, które były suche i czarne, podczas gdy czoło połyskiwało wilgocią.	Jesteś u siebie A oto mój powóz W ten sposób streszcza się dla każdego z nas przyszłość.	Mamy na razie rzecz inną do uczynienia, skoro los nam ciebie zsyła, książę Hubercie Musimy jechać pod granicę Tatr i spotkać okręt, jadący z Kaukazu i Batumu. Tam jest plan walki, przygotowany przez jednego rosyjskiego kapitana; sztafetą ma być wysłany dalej, aż na Dwór. Jest to z niesłychaną precyzją obliczona możność wygrania walki przez Rosję na Dalekim Wschodzie z Japonią	No, to i w porządku.	O, w takiej wazie można by posadzić kasztanowiec z Tuileriów! Jakże im się udało wypalić takie olbrzymy?	Prawda, jakie to śmieszne?	Rzadko u nas ludzie w tej sprawie, która jest sprawą najważniejszą ze wszystkich i zanim powiedziałeś, już ta druga istota wszystko wie o tobie. Dlatego u nas ludzie chętnie milczą, bo milczenie to najmędrsza mowa.	Skarży się, a rada, oczy się jej skrzą do figlów!	Tak, tak Athos ma rację; animae adventuntur in desertis.	Tak.	To już wreszcie chodźmy bo prawdę rzekłszy, vacuumvacuum (łac.)	To tutaj Tutaj zwykle spacerowałam i myślałam, myślałam.	Uchowaj Boże. Wszystko jest w porządeczku. Po prostu stęskniłem się za panem.	To nie dla siebie... tak... przecież zawsze sam nie będę w nim mieszkał, bo... nie, nie pójdę za pana, bo powracam do teatru:	A jak spotkacie pana Jacka to mu za krowę nie dziękujcie, bo was jeszcze kijem przeleje, nie lubi dziękowań!	O tym, o którym nie powinna pani myśleć, choćby tylko dla zachowania honoru klanu.	Wiecie co, państwo? Widzę, żeście bardzo zajęci, nie będę więc przeszkadzał. Do zobaczenia.	Ale czymże mogła zawinić panna Wiktoryna?	Ja stąd bez pana nie wyjdę.	Jeszcze tylko parę godzin... Odejdę zaraz i już na wieki.	Nie	Nie przeszkadzaj, Stefek!	Nie, właśnie dziwne.	Nieudolne są moje wyrazy lecz trudno oznaczyć dokładną wartość rzeczy wyższej nad cenę, ale idźmy poszukać księcia. Zapewne oczekuje na nas z wieczerzą, a potem spoczniecie sobie, rycerzu, po trudach wczorajszej podróży do Kandii.	No, no... Co tu wspominać stare rzeczy? Król wonczas wybaczył, a waszmość nie wybaczasz?...	Ziemi nie dam! Będę gnił tu, a ojcowizny nie pokraję.	A cóż tu ma do roboty ministerium!	A, pan jedzie do Presles!	Aha! Więc mamy zabrać nasz dom z waszego gruntu?	Bić żony, trzepać odzież!	Bądź pan zdrów.	Co?	Co? Przybyła?	Czy wręcz zabronił?	Często czytałam i powtarzałam sobie historię Mitrydatesa, a zawsze uważałam ją za bajkę	Dobrze, dobrze! pogadamy jeszcze, mamy czas...	Dobrze, proszę pana	Gdzie była ta bitwa?	Handel mówiła zdławionym głosem.	I jest hrabią?	Ich...	Jakaś inna szalupa ruszyła za nami w pogoń, kapitanie.	Jeszcze pożyjecie z ćwierć wiekawieka z uśmiechem mówił bernardyn.	Jezus, Maryja, ktoś idzie ku nam!	Już kończę pisać panie.	Kochankę! odparł Suchy z uśmiechem ironicznym.	Księżniczko Rumi, jakżeś piękna w twej szacie surowej!	Kto taki?	Masz kiedyś chciała	Mianowicie?	Najchętniej!	Paulina Giry ma lat czterdzieści siedem	Romanse!	Tej nocy, jeżeli pan chcesz. A pan będziesz nam towarzyszył?	Ty dawno znasz Osnowskich?	Właźcie już... właźcie! Mokro na dworze, dziatki!	Za przeproszeniem pańskim, wątpię, abym go pierwej miał zobaczyć.	Zwycięzcę!
Oto widzisz, księże Stanisławie, od roku już uczę syna pani Grodzickiéj. Zdolny i bardzo dobrych skłonności jest to chłopak; ale przy moich nawet usiłowaniach, marnie zginą jego zdolności, jeśli go do szkół nie oddamy. Matka nie może tego uczynić, ani ja także; chciałem się więc zapytać, czy między sąsiadami N. nie znasz kogo z dobrą chęcią, coby dał środki na wychowanie tego dziecka, z którego dzielny człowiek z czasem być może?	Nie, daję ci słowo honoru, że się nie kocham.	Osobiście nic nie ma, jak mnie upewnił	Panie Cohn, żeby Kray był fuszer, to jego obraz nie byłby u mnie, pan wie	Będzie mi bardzo miło. Ale czy nie spóźnisz się na pociąg?	To jedno. Ale może z tem dałoby się jakoś poradzić. Masz słuszność, Stefanie, trudno, aby się coś znalazło i wytworzyło, kiedy nikt ani myśli szukać i wytwarzać. Ale mam wzgląd inny, dla mnie stojący w każdej sprawie na pierwszem miejscu. Mianowicie: poziom umysłowy pewnej gromady ludzkiej. Przyznam się, że nie winszowałbym społeczeństwu, któreby w czasach dzisiejszych, utworzyło lud pastuchów. Powiadacie, że fermerzy angielscy czytują „Times’a”, że chłopi czescy wznoszą świątynie sztuce, że można skończyć uniwersytet z powodzeniem, a potem bardzo pięknie nauczyć się jeszcze robić cóś takiego, co niekoniecznie zostaje w związku ze studjami uniwersyteckiemi. Bardzo dobrze; ale będzie to tylko oświata. Słusznie utrzymuje Stefan, że oświata, wchodząc w sam szpik człowieka, ulepsza jego samego, wszystko, co on robi i wszystko, co się dokoła niego znajduje. To prawda; oświata czyni to wszystko; ale nie jest jeszcze nauką. Co się stanie z nauką prawdziwą, rzetelną, stosowaną do różnych gałęzi działalności ludzkich, z nauką, która jest...	Ale pomyśl dobrze, bo nie chcę nic ukryć przed tobą. Jest to jedna z tych podróży, z których się nie zawsze powraca.	Nie powiedaj leda co na ludzi, żeby ci ozór nie odjęło.	Dosyć ich będzie, obu dzisiaj mieć będziesz, poproś ich o to. Jak skoro skończysz z Rybińskim, a podczaszyc się uniewinni, nic mu nie będzie przeszkadzać do pokazania się na świecie, awanturę zatrzeć łatwo i skargi elliminować. Zresztą jeżeliby się wahał wyjść ze swojej dziury mój protegowany, o co mi wielce chodzi, znajdę na niego sposób...	Błogo mi jest, bo prawdę rzekłszy, po miodzie i węgrzynie nie masz jak słońce na stare kości.	A dlaczego nie włożysz ich?	A ja nie Nie znoszę jej.	Cóż znowu?... chcesz pani powiedzieć może, iż nie znasz Aramisa?	Niech pani nie mówi o śmierci.	Pani, ja nigdy nie kłamię.	A, Natan umaczał palce w tej sztuce! Nie dziwi mnie już jego obecność.	Colin sam tak się tego boi, że wcale siadać nie chce Zawsze mówi, że gdyby czuł, że mu coś rośnie na plecach, to by zwariował i na śmierć by się zapłakał.	Ci się nawrócą nie obawiajcie się. Korzyści z wyboru członka cesarskiego domu są tak wielkie dla kraju, dla Kościoła, dla całego świata, że je w końcu wszyscy uznać muszą.	Jesteś pani stara obłudnica!... obiecujesz ciągle, ale nigdy nic nie dajesz!	Proszę, proszę jeżeli waszmość dla mojej kompanii, to nie przyjmuję tej grzeczności; waszmość tam potrzebniejszy na przedzie.	Źle, bracia, mówicie! Anna godna naszej opieki i szacunku, bo niczem nie zasłużyła na prześladowanie.	Wiem o tym, ale nie mogę pozbyć się tego uczucia. Ach, oto księżna. Wygląda pani jak ArtemidaArtemida (mit. gr.)	Widziałem już dziwne rzeczy, które robiłeś. Przewracałeś oczyma czarę pełną wody i przechodziłeś przez drzwi zamknięte... Jeśli potęga woli nie ma granic, powiedz, czy mógłbyś tak samo ten Księżyc na niebie w inną pchnąć drogę lub przebyć bez ochrony i środków pomocniczych przestrzeń, która nas od niego dzieli?	Tak jakoś się składa, że właściwie wierzę. Myślą nie doszedłem, tylko przez uczucie, że tak być powinno, że lepiej będzie... bliżej Ewarysty...	Czy jeszcze twoi rodzice nie odjechali? Co tutaj porabiasz, młokosie?	O! On nigdy nie będzie moim przyjacielem bo jest przyjacielem mojej macochy.	Wreszcie pamiętać nie zawadzi o tym, czego w szkole uczono. Labor omnia vincit improbuslabor omnia vincit improbus (łac.)	Mój Boże! a jednak dawniej, choć i wśród rozterkówrozterków miasto i twierdza nad Dniestrem, wówczas na granicy z podporządkowaną Turkom Mołdawią, dziś w płd.-zach. części Ukrainy; bitwa pod Chocimiem (1621) piechota turecka., to mołojcymołojec (ukr.) hetman i wybitny wódz kozacki, walczył po stronie Rzeczypospolitej w wojnie polsko-rosyjskiej 1609–1618, organizował kozackie wyprawy łupieżcze do Stambułu, dowodził Kozakami w bitwie pod Chocimiem.: „Puskaj, bat’ku, z Lachami umiratyPuskaj, bat’ku, z Lachami umiraty (ukr.) kraina poniżej porohów Dniepru, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich., który winien być przedmurzem chrześcijaństwa, puszcza Tatarów w granice Rzeczypospolitej, by się na nich rzucić dopiero wtedy, gdy z łupem będą wracali. Dziś gorzej: bo oto Chmielnicki łączy się wprost z Tataryz Tatary	Połóż się, a ja tylko skoczę do siebie po maszynkę do golenia. Przy mnie zapomnisz o zmęczeniu. Potem każemy podać lunch tu, na górę.	A sam. Powiada, że diabeł go opętał, że pijany był... No, ale zabieram się do pisania.	Nietrudno to spostrzec. Zonia spogląda na mnie bardzo niechętnym okiem, przeczuwając we mnie rywalkę.	Więc, jeśli się nie mylę, jutro przypada jeden z tych czterech dni w roku, w których czas prawdziwy pokrywa się z czasem średnimjeden z tych czterech dni w roku, w których czas prawdziwy pokrywa się z czasem średnim	Juści, że tak. Ty powiesz: „Niech no zobaczę ten tarkeean”. Jać na to: „Gotowała go kobieta i może to zaszkodzi twej kaście”. Ty zaś rzeczesz: „Mniejsza o kastę, gdy ktoś chce... skosztować tarkeean”. Zawahasz się na chwilę między słowami „chce” i „skosztować”. Na tym polega cała tajemnica. Mały przestanek między wyrazami.	Lada dzień z Krymu z Tatarami spodziewany. Może już jest; prawdę rzec, niepotrzebnie waszmość do Siczy chcesz jechać, bo wkrótce tu ich się doczekasz; że zaś KudakuKudak (nazwa z tur.)	Mówisz jak akademik ładny figiel nam opowiadasz; ale jedynie co dziesięć lat ma się sposobność płatania takich figlów. Człowiek niemal tępy, ale baczny, rozważny na co dzień, ma często przyjemność drwienia sobie z ludzi o żywej wyobraźni. Przez wyskok wyobraźni Napoleon wydał się w ręce oględnego Johna BullaPrzez wyskok wyobraźni Napoleon wydał się w ręce oględnego Johna Bulla	Wyobraź jednak sobie, Henryku, że wychudnę, zestarzeję się, pokryję się zmarszczkami? Co wtedy?	Mówię, żeś mi dał wina, żeś kazał je wypić... a! chciałeś się zemścić w ten sposób... a! to niegodnie z twej strony!	Proszę mnie puścić	No, zabieraj się do pracy, inaczej odchodzę.	Daj mi spokój ze swoją bajką!	Możesz wystąpić tu, w Rzymie i w Achai. Podziwiałem cię całym sercem i umysłem, boski!	Na górze	Zapewne i temu dobrze się powodzi.	Co to szkodzi? Pan jest na drodze skarbów i pewnie dosięgnie, czego żąda. Czy pan kiedy w życiu odstąpił od swych pragnień? Chyba nigdy!	Straszne. Czy słyszał pan o Banku Cukrowników? Tam wszyscy urzędnicy dostali ataku od razu. Pootwierali okna i rozdawali pieniądze wszystkim, co chcieli brać. Na dziedzińcu palili nawet	Tak. Widocznie jakaś poczciwa dusza użaliła się nad dolą tego Manuela i wiedząc, jak nędznie karmią więźniów, zapragnęła pożywić go czymś smaczniejszym.	Panienka zrobiłaby na pewno to, co mówi Niechże pan będzie rozsądny, przynajmniej raz w życiu.	W każdym razie trzeba ją przyjąć gościnnie; mieszkamy bądź co bądź u jej siostry i goście panny Sandal są naszymi gośćmi. Kto pójdzie po nią na stację?	Właśnie za rządów męskich kobiety zanadto wtrącają się do polityki i dlatego często popełniane bywają błędy. Za czasów Katarzyny rządzili jej faworyci, za czasów Elżbiety również mężczyźni, których co prawda umiała dobierać, a z Wiktorią książę Albert robił, co chciał.	Szlachcic, Młodość, Słowo, Honor, Gniew, KsiądzMożesz sobie mówić, co chcesz zupełnie. spokojnie	Ależ, mój drogi. Jeśli my to słyszymy, to ktoś będący w przedziale sąsiednim mógł nas doskonale podsłuchać!	Co za łotry Za mną, przyjaciele, zobaczymy, czy Van Gould wywinął się z objęć śmierci, czy też dosięgła go za jego przewiny surowa ręka sprawiedliwości.	Ale poczekaj	Czekaj pan, ja pójdę do Zabielskiego i będę go nabierał...	Tak! Ale gdzie to może być, Huck?	Co pan tu za jeden przerwano mu z chmurną powagą.	Co ci jest, dziecko?	Dam ci co zechcesz!	Za organizację zaś ja tu jestem odpowiedzialny i ja jeden jestem winowajcą.	A no, żebyś wiedział: za wiarę swą!	Czy to takie trudne? PracaPotem od trzech lat zarządzałam już samodzielnie całym nabiałowym gospodarstwem. To ciężka praca.	Od kogo?	Prawdą więc jest, co powiadają? zapytał ks. Jan.	Szkoda... ten Anglik jest wypchany pistolami. E! co tam!... raz jeden spróbuj, jeden raz, to niedługo potrwa.	Tak jak stryj uchodzi za jednego z najlepszych znawców kobiet.	Tak. Widzi pani, jaki ładny deseń... Dostałam próbkę od dyrektorowej.	!!!	A dziś w nocy.	A może nasze chorągwie?	A tak.	A więc, jak tylko skończymy z oblężeniem, wykradniemy ją zaraz z klasztoru.	A, więc to pirat!	Ach! panie	Ależ Huck, tak robią wszyscy!	Ani bliższej, ani tak kochanej.	Czarrrna Panterra mówiła prawdę!	Czas?	Czy tylko Wiluś dobrze weźmie przeszkodę?	Cóż pan porabiał?	Dlaczego? Mów!	Doprawdy? I chodzą z bałabajką?	Gdzież pan wojewoda?	Jakże to?	Jesteś naszym synem.	Kiedyż to było?	Mojeby pękło, gdybym miała być zdradzoną	Może być!	Pani tu sama?	Poznaję.	Przecież on nas potraktował jak sołdatówsołdat (z ros.)	Przeczucie rzekł Pantagruel	Szczególnie jeden, którego zatłukłem własnymi rękoma.	Tak, to jedyne w świecie życie	Tak. Jego cieniem w oświetlonym pokoju myślał w duszy	To jest twoja własność	To znaczy?...	Trzy.	Tutaj obok, w gabinecie.	Wierzysz w to Maks?	Zostawię panu pochodnię.
Tak Po prawdzie, nie bardzo to wesołe życie siedzieć tak po całych dniach przy robo­cie i tylko w niedzielę albo święto na świat boży wycho­dzić, ale kiedy pomyślę sobie, że robota moja daje sposób do życia matce i jaką taką przyszłość zapewnia braciom, czuję się bardzo szczęśliwa i wielką mam litość nad tymi, którzy, jak bywało ojciec mój mówił, ani głowy, ani rąk nie mają. Com się ja namartwiła nad tą Emilką, com ja nie napłakała się z jej przyczyny...	Panie podjąłem się oznajmić panu coś, czego pan widocznie nie wie: mianowicie że pańska twarz i osoba są tutaj niemiłe wszystkim, a mnie w szczególności... Jest pan zbyt uprzejmym, aby się nie poświęcić dla ogólnego dobra; proszę tedy pana, abyś zechciał nie pojawiać się w kasynie.	Przez całe życie nie skończę. To tak, jak litanja, czy jeszcze lepiej: nowenna do pani. Wie pani, że nieraz czytałem o miłości, ba, widziałem ludzi, którzy się kochają, ale nigdy nie wyobrażałem sobie, że w tem niema krzty przesady! O, ja i panią nauczę kochać tak mocno, tak szalenie, jak ja. Panno Niro! Zobaczy pani, jakie to olbrzymie szczęście...	I jesteś pan pewien, że się nie mylisz?	Nie tylko z naukowego Zmieniamy się. I niechże pan sam powie, czy moja miłość sprzed lat kilku zostałaby obrażona, pomniejszona czy przekreślona przez to, że pokochałam teraz kogoś innego? Po stokroć nie. Wówczas kochałam pełnią uczuć i myśli, całą sobą, niepodzielnie i nie było we mnie miejsca na nic innego, byłam całkowicie owładnięta kochaniem. Ale nie byłam to ja, ja dzisiejsza, jaką pan widzi przed sobą. To już jest zupełnie inna istota. Nawet ciągłość między tamtą i mną została przecięta, brutalnie zerwana. Natura zaś nie znosi próżni. Jest takie przysłowie łacińskie...	A czemuż by się nie godziło? Wszak to najświętsza nazwa, tym bardziej, że ten, którego żartem nazywałam braciszkiem, teraz naprawdę nim został.	Mójeś ty złoty, nie plwaj na mnie! Już mi ta nie doczyniaj... Toli w ziemię rad bym się zapaść. Widzi Pan Jezus nowonarodzony, że nie łżę.	Idźże wściekły opętańcze, do diabła i każ sobie dać lewatywę z tłuczonego szkła: to ci odciągnie tę elokwencję. Do kroćset! Czemu mi jeszcze nie każesz trzymać szmaragdu albo kociego oczka pod językiem? Albo obłożyć się językami dudków i sercami żabek zielonych; albo zjeść serce i wątrobę jakiego smoka, aby z głosu i śpiewu łabędzi i ptaków, poznać moje losy, jako niegdyś czynili Arabowie w kraju Mezopotamii? Niechże trzysta par diabłów porwie tego rogala, nosorożca, poganina, znachora diabelskiego, Antychrystowego parobka. Wracajmy do króla. Jestem najpewniejszy, że nie pochwali nas, skoro się dowie, żeśmy tu zabłądzili, do nory tego wściekłego, zakapturzonego diabła. Żałuję, że tu przybyłem i oddałbym chętnie sto dukatów bitych, a czterdzieści głaskanych pod warunkiem, żeby jaki pachołek, nadmuchawszy mi wprzódy do zadka, zaraz potem plwociną swoją przyozdobił brodę tego cygana. Tam do kroćset! Jak on mnie upaćkał swoim świństwem i swoim diabelstwem, swoimi cygaństwami i znachorstwami! Niechże go diabeł porwie. Powiedzcież amen i chodźmy się czego napić. Nie będę miał smaku w gębie przez dwa, co dwa! przez cztery dni.	Ja już z natury jestem śmiały, a Wokulski wariat!... Dziś dopiero dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie dziesięć, ale pięćdziesiąt tysięcy... rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie chce dziś jechać, ale jeszcze mówi, że	Mój Boże, to się tak ładnie mówi, ale... Nie płacz, Dynuśka! No, Dynuśka, idź sama z Pamelą wyładować walizy No, nie płacz, będziemy szczęśliwi.	Jak to, nie nazywał się Babinicz?	I powiedziała to zupełnie głośno. Ja się zacząłem śmiać, wszyscy inni także, a ze wszystkimi i pan Kopowski. To musi być łatwy charakter. Oświadczył następnie, że jeśli dziś gorzej wygląda, niż zwykle, to dlatego, że się nie wyspał i że mu pilno w objęcia Orfeusza.	My, dostojny panie, wiedzieć o tym nie możemy, gdyż o winie lub niewinności rozstrzyga prawo i sąd. Jedno dla mnie jest pewnym, że państwo nie może ścierpieć, ażeby wpadano do czyjegoś ogrodu, a tym bardziej, ażeby podnoszono rękę na własność następcy tronu.	Niechże Bóg ma w swej opiece nas, biedne kobiety, jeżeliby nie było nam wolno się wygadać. Oho! Ten to jest z tego rodzaju ludzi, co to ani spojrzy na kobietę, ani do niej nie zagada! A czy jego żak jest taki sam?	Po co? Pan Bóg je policzy. W niewoli liczyłyśmy wiosny, doliczyłyśmy się do dwudziestu pięciu. Ale w drodze to już trudniej. Bywało tak, że jedna z nas bardziej zaniemogła i pół roku leżała w jakiejś opuszczonej chałupie; druga ją pielęgnowała, pocieszała. Potem znów szłyśmy dalej. Czasem trudno było odnaleźć drogę. Pytałyśmy zawsze o Jerozolimę i oto jesteśmy w Palestynie.	Nie budź mnie, Beniaminku i to tak cichutkim głosem, że ledwo dosłyszeć mogłem.	Wolałbyś ich prochu nie wąchać. Znamy się na takich rycerzach, co buty mają zajęczą skórką podszyte!	Mogę Ja już od dwóch tygodni nie pracuję wcale i po mieście się wałęsam.	Przestraszasz mnie Czyliż zapomniałeś, że między zmarłymi ja mam dwie miłe istoty, które nie są pochowane według egipskiego rytuału.	Nie zaniecham, nie zaniecham, bo mnie diabl...	Nie wyszły na mnie. Słyszałem tylko, że walą za drzewami, aż ziemia stękała.	Mój szczeniak był chłopak bardzo spokojny i cichy. Ponieważ mu te historyjki niezbyt przypadały do gustu, zachorował na zapalenie płuc. Ja włóczyłem się dokoła obozu i tak raz znalazłem Tertiusa, wałęsającego się jako D. A. Q. M. G.Deputy Assistent Quartermaster General pamiętasz starego Maca, który tak haniebnie grał na skrzypcach w Umballi?	Macron przybył do Rzymu nocą nikomu rozkazów twych nie opowiadając, prócz mnie i Memmiusa Regula... Piętnastego dnia Kalend Novembra zwołał senat do świątyni Apollina; Sejan przybył z pretoryanami i ujrzawszy posła twojego Cezarze, zdziwiony spytał, czyliby mu listów nie przyniósł? Na to przebiegły Macron, z uszanowaniem go powitawszy, na ucho mu szepnął, żeś ty, Cezarze, polecił zrobić go uczestnikiem twéj władzy trybuńskiéj, że listy ma na to do konsula i senatorów. Wszedł więc bezpiecznie zbrodzień i na twarzy jego widać było uśmiech zwycięztwa...	Jak się masz, jak spałeś?	Kochałam panią, jeszcze nie znając, z opowiadań męża, i czekałam dawno tej dzisiejszej chwili.	Nie było!	Nie, bynajmniej, a po wtórepo wtóre	Nie, nie znam.	Nie.	Tak! Tak! Nie umiem!	Wiem o tym Nie robię ci wyrzutów. Za dziesięć minut wyjeżdżamy do Dover i Calais.	Zgadza się	A to nie rozgorzała? Powiadaj, coście o niej między Niemcami słyszeli.	A więc pana obrona będzie właściwie przyznaniem się do wszystkiego?	Przed połedniem się obiecali, to ino ich patrzeć.	Ale ty i twój mąż przypuszczaliście, że ktoś wyleczy wam krowę za kopę podziękowań. Niedobrze to oszukiwać świątynię. Daj młodego cielaka kapłanowi, a o ile bóstwa twoje nie pałają nieodwołalnym gniewem, to za miesiąc krowa będzie dawała mleko.	Ja ledwie kawałki, bo to mi się jak groch z kapustą w głowie pomięszało, dodał Baucher	Co pan mówi? Więc człowiek, którego pan de Gesvres widział w buduarze i z którym walczył, człowiek, którego panny widziały w salonie i do którego strzeliła panna de Saint-Véran, człowiek, który upadł w parku i którego szukamy, ten człowiek nie jest tym, który zabił Jana Daval?	Przyjacielu Kiedy przyjdzie rozkaz od pana i będzie to sztylet, przebijesz nas tym sztyletem, nie chcemy bowiem ginąć z Hayde śmiercią, która tak nas przeraża.	Nie obiecywałam wcale.	Nie zawracaj mi głowy!	Lecz czyż dłużej może tu zostać? Czy on sam zechce zostać, gdy się wyleczy.	Nie pójdę! Po co ja tam jestem potrzebna?	Patrzcie go! Na inżyniera! Wielka mi różnica! Nawet wstyd żeby szlachcic takimi rzeczami się zajmował!	Co tam czary! Czasem, gdy spojrzę, jak wszystko idzie naturalnym rzeczy porządkiem, to myślę, że czary głupstwo.	Jak to! Pan przyjechał do mnie?	A jeśli to mój szwagier, to co z tego? Przecież jest dziedzicem! Czego taki dziedzic ode mnie chce?	Wracać jak najprędzej; sądzę, że wiadomości, jakie wieziesz, warte są pośpiechu.	Że też ty możesz całe życie żyć konceptami!	Niech pan do niej pójdzie i zapyta w moim imieniu, czy to nieprawda.	Waszmościanka wolałabyś pewnie, żebym to ja był tym drugim...	Chodzi o ciebie i muszę z tobą pomówić. Zajmę ci tylko pół godziny.	Cóż mi tu opowiada pani małżonek? Co to za niezrozumiała przykrość...	Cicho! cicho! na miłość Boską wyjdź pan, ściana tylko cienka oddziela mój pokój od milady, słychać wszystko u niej, co mówimy!	Przelezę. Zresztą, co wam do tego?	Ale po cóż ma pan tu zostawać? Musi pan czekać na pociąg, a w takim razie lepiej niech pan jedzie z nami naprzeciw niego. Będziemy jeszcze parę godzin razem...	Amelka zaraz wróci, to pobiegnie za nas wszystkie	Jestem Nazariusz, syn Miriam; idę z więzienia i przynoszę ci wiadomość o Ligii.	Tedy powiedz mu, żeby był dziarskim zuchem. Dobranoc, Lurganie.	A ta dziewczyna w kuchni, to twoja siostra?	Ja rozważyłem, teraz ty rozważ, dobrodzieju, czyli kawaler godzien panny...	Jakiż to będzie odpust, kochana pani?	No, ten to swój... To kucharz, Szczepan.	O, to, oczywiście, zrobimy.	Ona to wie, czego dzieciom trzeba Ona ma dwanaścioro. Ona wie!	Pani Stawska zrobi to.	Tak więc, szanowny panie pokój należy do pana, rachunek zaś regulowany będzie z góry, trzeciego każdego miesiąca.	To nieprawda, panie.	Z czym to pójdą? z gołymi pazurami ten wiater zagrabiać?	W sanatorjum mówiono mi, iż zawiadomiono nad wieczorem łaskawą panią o śmierci jej małżonka!	Wytłómaczcie mi jedną rzecz Maszko jest człowiekiem religijnym...	Za co?	Dobrze. Jeśli wróci sam, wówczas natychmiast, jak wejdzie, skoczyć na niego i zatkać mu pysk. Możecie mu własną jego czapkę w pysk wcisnąć.	A jak pan wyobraża sobie unikanie podobnych „nieściągalnych” pożyczek?	Albom kiedy co gadał?	Co wy takiego wygadujecie? pyszna!	Jezus Maryja! Co ja tu znalazłam!	Jezus, co wy powiadacie!	Przepraszam, czy jest właściciel?	Toteż kapłanka, która je popełni, może umrzeć	Wszystko i dlatego właśnie...	Wygląda pani niby Gioconda Lionarda.	Za późno!	A kiedyż koncert?	Chwalić Boga, jak ptak!	Czy pani zamężna?	Dobry żart więcej wart niż pieniądze.	Gdzie Cezar?	Gdzie ich znajdziesz?	Jeśli Bóg pozwoli	Komu Bóg przysądzi.	Miał dużo zaasekurowane...	Oczy cię zawiodły Przebrana po męzku! ona...	Oho!	Ohoho!	Panie?	Spójrz, oto moje dłuto.	Tak, żyje...	Ty!... ty?	Znam te twoje przypowiastki...
Trzymał się dość długo znacznie dłużej niż ten, który udawał, że go trafił szlag. Dość mu było trzech proszków chininy, jednej lewatywy i jednodniowego postu. Przyznał się i zanim doszło do płukania żołądka, po paraliżu nie zostało śladu. Najdłużej trzymał się ten, co był pokąsany przez wściekłego psa. Gryzł, wył i trzeba przyznać, że robił to znakomicie, ale w żaden sposób nie mógł się zdobyć na pianę koło ust. Pomagaliśmy mu, jak tylko mogliśmy. Łaskotaliśmy go czasem przez całą godzinę przed wizytą, aż dostawał kurczów i siniał, ale piany na ustach jak nie było, tak nie było. Było to okropne. Gdy pewnego razu w czasie porannej wizyty poddawał się, było nam go żal. Stanął przy łóżku, wyprostowany jak świeca, zasalutował i rzekł: „Posłusznie melduję, panie oberarzt, że ten pies, co mnie pokąsał, pewno nie był wściekły”. Doktor spojrzał na niego tak jakoś dziwnie, że pokąsany zaczął się trząść na całym ciele i mówił dalej: „Posłusznie melduję, panie oberarzt, że mnie żaden pies w ogóle nie pokąsał, tylko ja sam ugryzłem się w rękę”. Po tym przyznaniu się do winy wszczęto przeciwko niemu dochodzenie o rozmyślne okaleczenie się, o to, że chciał sobie odgryźć rękę, żeby nie iść na wojnę.	Jesteś, ale ja miałam innych przyjaciół przed tobą, znałam młodych ludzi, którzy, ręczę ci, mieli dla mnie tyleż przyjaźni. No i nie było ani jednego, który by się ośmielił na podobną rzecz. Wiedział, że by oberwał po papie. Zresztą oni nawet nie myśleli o tym; ściskaliśmy sobie ręce bardzo szczerze, bardzo serdecznie, jak koledzy; nigdy nie było mowy o całowaniu, a mimo to było się dobrymi kompanami. Doprawdy, jeżeli panu zależy na mojej przyjaźni, może pan być zadowolony, bo muszę pana bardzo lubić, żeby to panu przebaczyć. Ale ja jestem pewna, że pan gwiżdże na mnie. Niech pan przyzna, że to Anna się panu podoba. W gruncie ma pan rację, ona jest o wiele milsza ode mnie, no i jest prześliczna! Och, mężczyźni!	Dziękuję! Przynajmniej szczerze! Nikt na spowiedzi większej prawdy nie powiedział. Pani utopiłaby mnie w łyżce wody. Kto by pomyślał, że w tak delikatnym stworzeniu tyle siedzi złości. Skandal! Pani mnie nie cierpi.... Ha! Cóż robić! Możemy się pomordować w tym lesie, wolę odjechać samotnie. Gdyby mi pani wydrapała oczy, co powiedziałby na to cały świat kobiecy? Zabrakłoby krepy żałobnej w sklepach, liczba samobójczyń wzrosłaby zastraszająco, a panią skazałyby moje wielbicielki na gilotynę.	Mówię ci, taki śmiszny. Mało się nie rozbeczał, taki ci okropnie sercowy. Cóż ty, pyta, nie masz starych jakich butów, że na mróz boso chodzisz?	Nie dziwujcie się Miłość Wasza, iż się uniosłem, bom krzywdy doznał. Nie zwykłem do tego i domagam się na winowajcach kary.	że ujrzał, jako człowiek na krzyżu wisi i nie zniósł, aby miłość dla człowieka stała się dlań piekłem i śmiercią wreszcie?	Nie Nie możesz. Byłeś nim już wystarczająco długo. Posłałeś wiele statków i wielu dobrych ludzi na dno morza. Resztę życia musisz spędzić jako spokojny rolnik. Rekin czeka. Nie marnuj dłużej jego czasu. Zdecyduj się.	Co? Temu chłopczynie? Ach, cóż to był za urwisz! Ledwieśmy mogli z nim wytrzymać! Powykręcał zawiasy w drzwiach izb sypialnych; śpiewał plugawe piosenki, jakich się niebożę ponauczał w obozie baronów; szczuł psy, pobudzając je do walki; spalił ściółkę w świetlicy, by, jako powiadał, wypędzić pchły, co się w niej zalęgły; dobył puginału przeciwko Jaśkowi, który go za to strącił ze schodów; wjeżdżał konno w zboże i rozpędzał owce. Ale gdyśmy mu przetrzepali skórę raz i drugi, a potem pokazali, jako się poluje na wilki i sarny, przywiązał się do nas, starych, łaził wszędy za nami niczym młody, zażarty ogar i mówił każdemu z nas: wuju. Z końcem lata przyjechał do nas jego ojciec, by go zabrać, ale chłopak ani sobie mówić nie dał o odjeździe, bo właśnie wybierał się na wydry... no i, koniec końców, został u nas aż do czasu polowania na lisy. Podarowałem mu szpony czaplibąka, by mu przynosiły szczęście w łowach. Takiego urwipołcia jeszczem w życiu nie widywał!	Nie bój się tato, nie spadnę na twoje barki. Na własny kawałek chleba zawsze zarobię.	Spodziewam się, że będziecie w zgodzie	Co bo to panie Janie! myślisz się oponować i nie podzielasz moich nadziei?	Ukochanie natury to jedyne uczucie, które nadziei człowieka nie zawodzi. W niém nie masz rozczarowań. Patrz pan na te topole. Dziesięć lat już sobie liczą. Prawda, że trudno piękniejsze zobaczyć?	No, idźmyż, kuzynie Ale weź mój koszyk i sam zbieraj rydze, bo mnie to, przyznam się, nie bawi.	Przecież Stany Zjednoczone nie utrzymują stosunków dyplomatycznych z generałem Franco?	Ach, moja droga, i on w takim wypadku nie zasługuje na zajmowanie się nim.	Przed chwilą. Nika nie można nigdzie znaleźć, a i po ciebie trzeba chodzić aż na folwark! No, chodźmy się bawić.	Wygląda jakby ściany wybrzeży ktoś wykuł kilofem i sądzę, że u ich podnóży nawet pięcio- czy sześciokrotnie dłuższą sondą Pencroff nie dotarłby do dna.	Nie o to chodzi. Widzicie, ja osobiście jestem kompletnie goły. „Tygodnik Niezależny” ma być wydawany kosztem niejakiego Berskiego. Ten Berski jest na ogół człowiekiem godnym zaufania. Jednakże mam pewne wątpliwości. Mianowicie obiły mi się o uszy pogłoski, jakoby żonaty był z Żydówką. To mi bardzo psuje szyki. Rozumiecie?	A wy powinniście wiedzieć że jeźli myślicie mnie oszukać, zawieść, siłą przemódz, zawiedziecie się na tem. Mam obrońcę w królu, w królowej, ale i w sobie samej, tak.	Ty nie jesteś... to widzę, ale nie znam tego drugiego. Bądź co bądź, maszeruje raźnie.	Powiem ci zaraz, że trzeba rozkochać w sobie księcia... Ale, rozumie się, do uczciwych granic, pamiętaj!	Bo jak ci powiedziałem, jestem tak zmęczony, że już mi tchu nie staje, a w takich razach maska spada.	Kształt palców i paznokci zdradza usposobienie nerwowe i łatwo pobudliwe. Jest pan chorobliwie ambitny i tęsknisz do sławy; poklask tłumu mile łechce twe wrażliwe ucho. Mimo to ma pan okresy, w których pogardzasz blichtrem ziemskiego szczęścia, i wtedy zamykasz się w niebotycznej świątyni swych rozmyślań. Charakter ich mistyczny skłania się ku panteizmowipanteizm oparty na przekonaniu, że obiekty przyrody nieożywionej posiadają duszę. kontemplacji świata... Dzieckiem musiał pan być nadzwyczaj pobożny; ślady głębokiej wiary przetrwały do dnia dzisiejszego... Stosunek do przyrody, zrazu ścisły i serdeczny, później rozluźnił się nieco. Nic dziwnego; jest pan wychowankiem miasta... Dzieciństwo miał pan „sielskie, anielskie” do dwunastego roku życia, tj. do śmierci ojca. W okresie młodzieńczym chorował pan długo i ciężko. O ile się nie mylę, przeszedł pan dwukrotnie operację. I gdyby nie dziwny przypadek, kto wie, czybyśmy dziś oglądali pana między nami. Wyleczył pana człowiek bez doktorskiego dyplomu...	Doskonale. Tymczasem wypełnić mogę drugie polecenie. Mam zaprosić do jej stołu tych dwóch młodych bohaterów, ale koniecznie natychmiast, dopóki są brudni, podrapani, okryci potem i czerwoni na gębie. Czy pan nie wie przypadkiem, jak się ci wielcy ludzie nazywają?	Tak, po trosze, ale nie nadto, bo mu już ręka nie służyła.	Tego właśnie pragnie pański przeciwnik najgoręcej Jutro, wcześnie rano, gotuj się pan bronić swego życia; zaatakuje je człowiek, który ma przyczynę być mocno rozgniewany i który nie będzie pana oszczędzał; powtarzam panu, że będziesz miał wybór broni... i rób testament.	Nie powiadaj byle czego! A jak Zbyszko wróci?	I myślisz, że dotrzyma?	Gdyby nie twoja płochość, gdyby nie chęć wabienia każdego, którego spotkasz! inaczej by wszystko być mogło, a teraz jeno desperacja ci zostaje. Twoja wina! Twoja wielka wina! Nie ma już rady, nie ma już dla cię ratunku, jeno wstyd a ból, a płakanie...	Nowy pan nasz nie chce by mu tu jego mienie przepadało, by ludzie jego gnili w podziemiu a dom walił się i rozsypywał... potrzeba cóś począć.	Nie mam zwyczaju kłamać w razach, kiedy nie zachodzi po temu nieodwołalna potrzeba	A czyż tutaj nikt nie pije herbaty?	Bardzo to dziwaczne i niestosowne. Po co ludziom dawać materiał do plotek Żebym miała głos, to bym nigdy na to nie pozwoliła.	To nie twoja rzecz, krajowy cudzoziemcze! Nieś to do zakładu.	Z tém przybyłem, nie znajdziesz go w. ekscelencya jakimś go odjechał. Zmieniło się wiele rzeczy: ja téj podróży zawsze byłem przeciwny, jam ją odradzał.	Sprzeciwisz się to całej gromadzie?	Nie myśl pan...	Więcej dzieci z mężem nie miałaś?	A zapewne! Nie ma... Sama go tu widziałam.	Ja to samo Czatuję, opierając koniec ościenia o kamień. Szpic się ześliznął, bo na kamieniu widać rysę. Ogłaszaj swoje ślady, Mały Bracie.	Czy był kiedy taki żak jak ja? Obdarto by cię do kości już o dziesięć mil od miasta Lahory, gdybym nie czuwał nad tobą.	Z wyjątkiem w operze ubogi krewny żyjący u zamożnej rodziny szlacheckiej na „łaskawym chlebie”, odwdzięczający się usługami domowymi; także: osoba żyjąca wygodnie na czyjś koszt., jeden z ludzi, którzy się czują w prawie obmawiać przyjaciół pod pozorem niezależności.	A ja go tracić nie dam! zawołał książę.	Tegom się i bojał.	Za pozwoleniem, panie. Ja mówię z punktu tradycji. Takie osoby, jak ona, zarażają nas. Mamy dowód na panu: zbyt gorliwie jej pan broni. W sprawie takich panien można stawać, nie przeczę, można... lecz w inny sposób. N’est-ce pas?N’est-ce pas? (fr.)	Nie masz już swojego złota!	Wcale nie. Wstąpiłem tam do nich raz wieczorem nieoficjalnie i widziałem, jak M’Turk pożerał cztery stare numery „Fors ClavigeraFors Clavigera	Więc cóż, nie mam racji zachęcać kobiet do zawiązania towarzystwa?	Głowa ci się zawraca!	A! prawda!... poznaję go teraz. Sądzisz, że i on ciebie poznał?	Ach, ten więzień jest zupełnie inny, jego szaleństwo jest mniej przygnębiające niż zdrowy rozum jego sąsiada.	Noirtier Noirtier? Znałem jakiegoś Noirtiera na dworze królowej Etrurii, był on żyrondystą za rewolucji francuskiej. A jak się twój podprokurator nazywał?	Właśnie szukamy takiej rośliny, co się nazywa „cretinis forestiscretinis forestis	Panie nie mam już najmniejszej wątpliwości co do tego pana. Chce uchodzić za dziwaka, który ma zamiar odbyć podróż dookoła świata w osiemdziesiąt dni.	Jednak w całym tym naukowym sekrecie zwierciadeł i w samej historii nie widzę nic przeciwnego rozsądkowi, nic niemożebnego.	A jakby on się ożenił z Marynią, czyby nas przestał kochać?	No, no, raz jeszcze ci powtarzam, kapitanie zostaw tę rzecz mojej głowie, a obaczysz, że wszystko ślicznie ułożę.	A! wie! wie! na wszystkie strony rozbiegli się ludzie konni... ze stajni pozabierano do ostatniego... od kanonika, od Żydów... Z miasteczka kto tylko mógł siadł także... polecieli w pogoń.	To tyrczenie przeszkadza. Chcę czytać gazetę.	Próbowałam, ale mnie to jeszcze bardziej rozbudziło.	Dobrze króla mieć panem we wsi, prawda? Człek jakby u Boga za piecem: czy cię chorość trapi, czy bieda gniecie, czy jakowej inszej pomocy trzeba, ino do dworu jak w dym. Bo i służba pańska, zarządce, dworzanie, wszystko zacne ludzie być muszą, czy tak?	Jakto? Jeden z moich ludzi udał się tu za panem i dnia 1 stycznia dano mu pokój przylegający do pańskiego. Złamawszy zamek drzwi łącznikowych, wszedł i stwierdził pańską nieobecność.	Dziękuję bardzo, Mr. Charles, to mi wystarcza.	Tak zobaczyć twą duszę. Ale to może tylko Bóg.	A! Ta pani to słynna pani de Sérisy, która miała tyle przygód, a którą mimo to przyjmują wszędzie!	Natychmiast ci to powiem	Ostał przy zbożu, tam ano w ulicy. Weź sobie, Jaguś, to la ciebie	Czy byliście, paniczu, kiej na Żuławach?	Jak to? Wszyscy zginęli?...	Ale to chyba pociągnie za sobą moje spotkanie z owym Thomsonem?	A na buntowników.	Tutaj na pierwszym piętrze, w oficynie.	W takim razie czym jest twój wuj?	I cóż ty tam w tym śmiechu przeczułaś, marzycielko?	W Tarnowie Rafał powracał właśnie z Bardyjowa, gdzie na wodach bawił z przyjaciółmi, szukając... czyż mam wyznać?	Zapewne! Powinien być przepych, aby odpowiadał szczęściu i podrażnił arystokrację.	Co takiego?	Lecz co by powiedział, gdyby pan wydał sprawiedliwości Arsène’a Lupin?	Panie! Co za szczęście! Nasza pani wróciła!	Co byś najbardziej chciał zobaczyć, Andy?	Trudno, doprawdy, uwierzyć. Masz ciepłą rękę. Brygido, czy naprawdę sam Halny Dziadek przywiózł dziecko?	Tak.	Ja także	Mało ci dnia?	Ja jej dałam powóz!	Niemal od dziecka	Proszę mam lekarstwo, które pan zapisał.	Cicho! Mój Piotrowicz, powiadajże dalej.	I... źróbką se wolno pojadę. Ostańcie z Bogiem, dziękuję wama za pożywienie i somsiedzką radę.	Koniec?	Więc cóż?	Za pozwoleniem pana!	Chociażby.	Grimpen.	Gubernator was oczekuje?	Kiedyż pani przypuszcza?...	Niech wartko idom!...	Raca w oddali! raca!	Watzdorf.	Śmierć odpowiedział niecierpliwie głos z dołu
A to ci śpioch dopiero! Ludzie od niepamięci świata już pośniadali, a ten chrapi i chrapi... Nie głodnyś?	No to idź do niego, skoro mówiłaś, że ci się nie chce spać; zostań trochę w jego pokoju, ja nie potrzebuję niczego.	A czego nie zjesz, nie wypijesz, to ci choćby tym wtłoczymy w gardło!	Moje poglądy polityczne... Niestety! Wstyd mi wyznać, ale nie miałem nigdy żadnych przekonań. Mam dopiero dziewiętnaście lat, jak już miałem zaszczyt panu oświadczyć; umiem niewiele, los nie wyznaczył mi żadnej ważnej roli; wszystko, czym jestem i czym mogę zostać, jeśli otrzymam upragnione stanowisko, zawdzięczam panu Morrelowi. Moje przekonania nie są polityczne, ale prywatne i ograniczają się do trzech uczuć: kocham mego ojca, szanuję pana Morrela i ubóstwiam Mercedes. To wszystko, co mogę wyznać przed sądem. Widzi pan, że to nie bardzo zajmujące dla wymiaru sprawiedliwości.	A znał pan jakiegoś przemytnika? To jest, czy znał pan osobiście?	Jak to? a ja?	Małoż to płynów znieczulających? Jakikolwiek.	Tere-fere! Sen mara! Ot, lepiej chodź do obory, pokażę ci z latarnią, jakie u nas cielęta dał Bóg na kolendę. Klacz także zrobiła niespodziankę. Źrebak jest jak malowany. Chodź!	To małżeństwo	Widzieliście, moi ludzie, jaką to magierę czerwoną ma na łbie...	Zaczekaj. Czy to wasze grunta, gospodarzu?	Dobrze Jeżeli mam wybierać, oświadczam, że mam prawo przekonać się, co i jak się to stało, skądeście wy tu się wzięli i gdzie są moi przyjaciele.	Skąd ty bierzesz czas na to wszystko!	Tak to, mój panie, spełniasz swój obowiązek? na toż mianowałem cię kapitanem muszkieterów, aby mordowali oni człowieka, podburzali dzielnicę i chcieli Paryż spalić? Spodziewam się, iż wichrzyciele siedzą już w więzieniu i przychodzisz oznajmić mi, że sprawiedliwość została wymierzona.	To straszne być ubogą!	Widzisz, jak ty dobrze rozumiesz swoje interesa! Pozwól mi więc, abym i ja swoje rozumiał, i daj dla fornala trzy ruble, jeżeli ci koni potrzeba.	A i to, powiedzmy, prawda. Świeci się bestia człowiekowi w ślepiach, jak ten miesiąc po nocy.	A to przynajmniej jako tako powiedzcież mi teraz, panie, czy na grobach tych wielkich panów palą się lampy srebrne i czy na ścianach ich kaplic wiszą szubienice, nogi, głowy i ręce z wosku lub też, czy co innego wisi?	Co to za miasto?	Gdzie? kto? A tak, to oni... Żółty brek i gniada czwórka... Ciekawym, kto jedzie? Niech no pan spojrzy...	Powiedz tak, jak ci wskazałem.	Powiedziałaś, że dawniej byłaś uczennicą. Kiedy to było, moje dziecko?	Pozycja społeczna, Żyd dzielnica Krakowa, daw. zamieszkiwana prawie wyłącznie przez ludność żydowską., lubelskich dzielnic żydowskich. W naszej to jest mocy. Gdybyśmy tylko chcieli korzystać z przyrodzonych praw stanu, musiałaby nam być posłuszna zarówno ciemnota, jak siła pieniędzy...	Tak ksiądz sądzi? Ach, to byłaby podłość!	Śmiej ty się, śmiej a ja ci sto wypadków opowiem takich, gdzie wiarogodni i starzy ludzie naocznymi świadkami byli.	Jak to? Chcesz go tak przyjąć? Ach, prawda! Wszystko jedno, przecież jutro zginę i tak.	Dobra bo obóz zlustruje, wodzów zobaczy i wyrozumie, co tam myślą, a tego by lada ciura nie uczynił.	Nie może być... Zbyt długo zatamowany oddech...	E, wiecie co, pójdę ja lepiej... Szkapy wasze nie najbogatsze, ledwo idą, a mnie pilno. Oddajcież mi te dwadzieścia groszy...	Nie. Musi być bardzo miła, z pewnością...	O, widzę że wasza mość wraz z kanclerzem i z tymi ich regimentarzamiregimentarz stronnictwo. należysz, która by układami chciała bunt gasić, ale przez Bóg żywy! Nie będzie z tego nic, póki u mnie szabla w garści!	Zawsze był dziwakiem!... Nawet nie żegna się...	Źle zrobiłeś, żeś mnie nie zabił. Teraz ja będę w końcu zwycięzcą, bo ty jesteś głupi. Jak wszyscy ludzie.	Ależ nie! Ja dałbym dwa razy tyle!	Daj mi stąd iść Nic nie powiem. Nikomu. Będę milczał jak grób.	Nie grożą ale już na granicy łupią jak im zasmakuje nasze mięso, gotowi i pod Płock...	Nie mogę panu tego wytłumaczyć ale na miłość Boską, zastosuj się pan do mojej rady. Wyjedź pan stąd i nigdy tu nie wracaj.	Nie mów pan tego pani Tekli.	Nie wtrącaj się do mnie. Kończ, coś miał do powiedzenia.	Nie ze swoim interesem ja do ciebie, rebe, przyszedłem...	Nie żyje.	Nie, mój dzidziusiu. A, owszem, jest jeden brunet, bardzo wysoki, z monoklem, który wciąż się śmieje i ogląda.	Nie, nie, chciałem wyjść, bo nie czuję się zbyt dobrze; zalecają mi nawet kurację w Vichy na mój pęcherzyk żółciowy	Nie, ojcze!	Nie; nie zostanę już tutaj dłużej. Dosyć mam męki, dosyć...	Obroni mnie, gdy zechce, Bóg, jeśli nie, potrafię umrzeć...	Pencroffie często polegał pan na moim zdaniu. Czy nie zechciałby pan i w tej sprawie zdać się na mnie?	W takim razie wymyślił pan jakąś substancję nie istniejącą...	A ty, mój chłopcze, co o tym sądzisz?	W tej epoce istniała cenzura; otóż, trzeba być równie pobłażliwym dla człowieka, który przeszedł przez nożyce roku 1805, co dla tych, którzy szli na rusztowanie w 1793.	Czy wiesz co ta bieda oświadczyła mi na dzień dobry?	I ty mówisz, że on widział Jasia? Gdzie?	Odrazu poznać człowieka o starej, zachodniej kulturze A, że też pan tak dobrze mówi po polsku?	Owszem. Oprzytomniawszy nieco, rzekłem, że wracam z Azji, żem wybił rękę pod miastem i cierpiałem srodze, ale w chwili gdy mi przychodzi porzucić ten dom gościnny, widzę, że cierpienie w nim więcej jest warte niż gdzie indziej rozkosz intensywnie żółty; od nazwy szafranu, barwnika roślinnego. piasku. Po czym podniosła oczy, raz jeszcze spojrzała na owe skreślone znaki, raz jeszcze na mnie, jakby chcąc o coś spytać boginka drzew, nimfa, driada. przed głupowatym faunem.	Cieszę się niewymownie, że cię widzę	Co mogli ułożyć? wrąc i tupiąc nogami jak dziecko, zapytał podczaszyc.	Jakto? ze wsi? dokąd? po co?	Panie niech mi Bóg wybaczy, ale zdaje mi się, że pan lepszym byłbyś kaznodzieją niż błędnym rycerzem.	Tak... dziękuję... było już niepotrzebne.	Widzę, widzę! A prędko dasz na zapowiedzi? Co?	Wiem o tym Właśnie idę do domu na indagację.	Wszystko.	Zapewne! tak, jak tamta, gdzie kule gradem padały, a pułapki wyrastały z pod ziemi!...	A po ileż razy ma się żegnać?...	A wasza dostojność zostałbyś jego następcą!...	Adolfie mamy za sąsiadkę naprzeciwko zachwycającą osóbkę, przemiłą brunetkę...	Chleba? Trzy kilo.	Coś szepce...	Czary, Pan, Sługa, Podstęp	Czy pan de Villefort?	Cóż tam słychać panie cześniku? odezwała się, ostrożnie taflę u karety podnosząc podczaszyna, do najbliżej stojącego na koniu, wąsatego i rumianego pana Styrpejki.	Dlaczego?	Dlaczego?	Dobrze.	Dokąd?	Dorżnij, bracie!	Dziesięć pistolów.	I niech włożą spodnie.	Ja kocham cię! powtórzyła Julja, której rękę całował Jan z zapałem i ostatni.	Ja wielmożnemu panu daję po pięć złotych, odpowiedział inny głos z izraelskim akcentem.	Jakaż nieostrożna pani Misiewiczowa!...	Masz tobie! lecz jeżeli mamy iść na śmierć, chciałbym przynajmniej wiedzieć, dlaczego?	Moje uszanowanie jaśnie panu.	Mówcie swoje, a ja postaram się przypomnieć sobie niektóre okoliczności.	Niech pan siada.	Niewiasty do schronisk!	Od kogo?	Organista jeździł po snopkach	Pani kocha dziadzia?	Pieniężna?	Przeciek ostawiła na pochowek całe dziesięć złotych.	Przekupstwo	Puść mnie sam wyjdę.	Sześć milionów franków.	Sztuka! żadna sztuka! Hej! podajcie tu panu wierzchowca, prosimy spróbować.	Trudno! noga mi opuchła i boli	Uda się pani do Jazwigły. Oto adres. Pozwól się pani pożegnać. W razie potrzeby	W takim razie muszę jeszcze trudzić pana w jednej kwestii.	W takim razie, jedną istotę ogromną i doskonałą, ale bardzo surową, zamienia sobie na wiele drobnych i niedoskonałych, ale milutkich, powabnych, przystępnych...	Więc do widzenia...
Musiałeś, bratku, opić się wodą z bagna jak młody Tynecky z naszych stron, człowiek na ogół całkiem roztropny. Ale razu pewnego wyruszył w świat i dostał się aż do Italii. Też o niczym nie mówił, tylko o tej Italii, że tam są takie wody bagienne, a poza tym nic osobliwego nie zauważył. No i od tej wody bagiennej dostał zimnicy. Cztery razy w roku miewał napady gorączki: na Wszystkich Świętych, na Święty Józef, na Piotra i Pawła i we Wniebowzięcie Marii Panny. Jak go ta gorączka złapała, to wszystkich ludzi poznawał tak samo jak i ty, bracie. Nawet w tramwaju zagadywał do byle kogo, że go zna, że się przecie widzieli na dworcu kolejowym w Wiedniu. Wszystkich ludzi, których spotkał na ulicy, widywał bądź na dworcu w Mediolanie, bądź też siedział z nimi w Styryjskim Gratzu, w ratuszu, w piwniczce przy winie. Jeśli w chwili napadu gorączki siedział akurat w gospodzie, to od razu wszystkich gości poznawał, wszystkich widywał, czy to na tym statku, którym jechał do Wenecji, czy gdzie indziej. Ale na to nie było żadnej rady, tylko jedna, a mianowicie ta, jakiej użył pewien nowy pielęgniarz u Katarzynek. Pielęgniarzowi temu oddano pod opiekę jakiegoś chorego pomyleńca, który przez cały boży dzień nic nie robił, tylko siedział w kącie i liczył: „Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć sześć...”	Ano chciał płacić, alem go w rękę pocałował i prosiłem, żeby tę pierwszą robotę, co będzie cała moja własna, przyjął za darmo. Panu Jezusowi w stajence narodzonemu na chwałę. Gadałem, co drzewa musi mi kupić, bo sam nie mam za co, i pomalować ani pozłocić nie zdolę, niechby się ze Stankiem rozmówił.	Niestety takie widowisko nie jest obce ani mym oczom, ani myśli; jestem po trosze lekarzem i jak i moi koledzy szukałem nieraz duszy w materii żyjącej lub martwej, ale dusza pozostała jak Opatrzność niewidzialna dla mego oka, chociaż ją czułem sercem. Od Sokratesa, Seneki, świętego Augustyna i Galla ze stu autorów dokonało wierszem lub prozą takiego porównania, jak pan przed chwilą. Pojmuję jednak, że cierpienia ojca mogą znacząco wpłynąć na duszę syna. A zatem przyjdę do pana, skoro raczy mnie pan do tego zachęcać, aby ujrzeć ten straszliwy widok, na pewno wywrze korzystny wpływ na moją pokorę. Niewątpliwie zasmuca to pańską rodzinę.	Gdzież znowu! Nikt nie nauczy krowy grać na skrzypcach!	Nie chcę Tam łobuzy stoją na rogu i zaczepiają.	Tak ta trucizna była przygotowana... dla mnie. Nie wiedział o tym. Ach, spojrzyj pan na hrabiego.	Phy! jak mam kobietę i miejsce na półtorej osoby, tom żonaty, ale zresztą kawaler. Byłem przecie w wojsku i wiem, że kobieta jest dobra raz na dzień, i to nie zawsze. Zawadza.	Otrzymasz ją na górze. Tu ci jej dać nie mogę. Nie będziesz długo czytał.	No tak, jest pan troszkę zbyt tłusty na to Człowieka chudego zmienia to nie tak bardzo.	Jesteś głuptasek, moja Zosiu! Póki kobieta kocha, jest szczęśliwa, chociaż... nie powinnam z tobą mówić o takich rzeczach... Nieszczęście zaczyna się dopiero wtedy, kiedy kobieta zaczyna myśleć o sprawach poważnych, jak mężczyzna... Kiedy na przykład myśli o pieniądzach, cudzych interesach, o uratowaniu kogoś z ciężkiej sytuacji...	Naturalnie. Zbrodnia Jastronia jest tylko spóźnioną realizacją zamiaru powziętego mniej więcej przed dwoma laty, a dziwny stan, w który popadł, wynikiem napięcia nerwowego przed spełnieniem zamierzonego czynu. Dlatego pierwszą myślą jego po przebudzeniu się, która jak pęd żywiołowy wypchnęła go z mroków podziemia na świat, była nieodparta konieczność realizacji. Więc wypadł i zamordował pierwszego spotkanego na moście człowieka.	Trzeba go szukać wokoło siebie oczyma pełnymi zapału i pełnymi uniesienia, gdyż tylko prawdziwe uniesienie może człowieka spoić w jedno z ludem. Uniesienie długo trwające jest to ów z Apokalipsy „kamyk biały, a na owym kamyku imię nowe napisane, którego nikt nie zna, tylko ten, który je przyjmuje...”.	Na Szweda, miłościwy panie!... Nic tu już więcej nie wysiedzę, bo czegom chciał, to już mam: to jest, łaskę twoją i grzechów dawniejszych odpuszczenie... Pójdę do pana Czarnieckiego razem z Wołodyjowskim albo i z osobna będę nieprzyjaciela podchodził, jako dawniej ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Mniejsza o to! Codzienna moralność wyklucza taką śmierć z zakresu postępowania etycznego. I o ile ją sądzi jako przeciętny wypadek, to ma nawet rację. Ale z drugiej strony, ze strony moralności „przeciętnego indywiduum”... Jeżeli ktoś wie, że zdradził wszystkie swe siły duszy, jeżeli wie, że zabrnął w cuchnące szuwary, a jest choć odrobinę moralnym szlachcicem... Przecie jest w człowieku coś własnego, jak gdyby stary ryngraf rodzinny, co czasem zostanie najostatniejszy z bankrutami... Jeżeli taki człowiek umrze... Mój miły i dobry panie!... Jeżeli taki człowiek umrze... Nie masz dla kobiet na świecie przebaczenia. Grzech woła. Wszystko się plącze, owija się wokoło ciała jak nieskończenie długie badyle błotnych grzybieniów. Na wierzchu nenufar uroczy...	Już po nim! Jeżeli się nie mylę, musiało się z nim stać coś nadzwyczajnego, bo zdaje mi się, że mu grozi lada chwila atak apoplektyczny. Niższa część twarzy jest wprawdzie spokojna, ale patrz, w wyższej części wszystkie rysy ściągają się mimowolnie ku czołu. Przy tym oczy jego przybrały wyraz szczególny, który dowodzi, że woda na mózg naciska. Wyglądają tak, jak gdyby były zasypane drobniuchnym pyłkiem. Jutro rano będę mógł powiedzieć coś pewniejszego.	Bo ona ma dwadzieścia jeden lat i niedawno w świat weszła. Niech pan zresztą nie myśli, żeby nie miała już starających się.	Nic ci nie zrobią. Chodź! Dobraś sobie! Kiedy będę dorosły, w ogóle nie będę chodził do kościoła. Dam sobie w niebie sam radę.	At, kto tam zbada twoje amory! Ale co Głębockiego, to sobie wyperswaduj. To wariat i basta! Niech tu nie jeździ, bo może stać się nieszczęście. Ja nie rozumiem twojej odwagi. Żebyś przeczytała w podręczniku lekarskim... ale zresztą to nie dla ciebie te szczegóły. Wolę twój zawód i strapienie teraz niż potem. Niech mi kto wytłumaczy twój gust do furiata. To istna anomalia. Z tego się trzeba spowiadać.	Trzeba wyjść na wieżę, tak wysoką, jak na przykład tamta, ze złotą kulą na szczycie. Patrząc stamtąd, widać bardzo daleko wokoło.	A tak. Ja, panie, po nocach nie sypiam, a nic lepszego nie mam do roboty, więc pomyślałem sobie: trzeba popatrzeć, jak to oni tańcują. A pan dlaczego tu przyszedł?	Ano, nijak już więcej nie było, ino chodzi ojcu gwardianowi, cobyście nie swarzyliswarzyć (gw.)	A to u was na Litwie wolno kłamać?	Ale ja tych wojen nie cierpię...	Ani dnia nie będę tam mieszkała, wyjadę do Rozłogów.	Eh, nie, pani... Skrzywdzona ludzka godność to nie imaginacja.	Ja nie mam rzeczy. Ja nie burżuj albo socjalista, żeby za sobą kuferki wozić.	Ja przede wszystkim mówić o tym nie potrzebuję, bo ja potrzebuję zrobić pieniądze. Wy i Niemcy to dobre narody, ale do gadania.	Jak mi Bóg miły, tak nie wiem, czy więcej jego miłuję, czy ciebie, ale on i tak poczet wziął zacny	Nie! Ja jestem terchanem, choćbym przegrał, nikt mojej głowy nie dotknie.	Nie. Przyszłam do garderoby. Jestem w towarzystwie	Tak, z łaciną nie da sobie rady...	Właśnie rozłożyłyśmy ją na dwóch ławach, coby miłościwa pani mogła obejrzeć wygodnie.	Zapomniałam na chwilę o tym, kim jestem. I źle zrobiłam, Czandauro.	Żyd czy nie Żyd, dobrze mu tak! Niech nie pcha nosa między drzwi!	Każę ci dać powodnego. Będziesz już na nim jeździł.	Mój przyjaciel mnie potrzebuje Zwlekałem i tak już zbyt długo. Pojadę na Księżyc. To mój obowiązek. Wóz w tych dniach powinien być gotów.	O! co do tego, nie chcę się zobowiązywać, zależeć to będzie od uczuć, jakie potrafisz wzbudzić.	Bądź pan spokojny, już jesteśmy na dole.	Co za nieszczęście! Że ja tych papierów nie wziąłem!	E, ty nawet nie wiesz, co wart jest nasz We’re Here. Ale twój tato musi mieć kupę pieniędzy. Skąd je bierze?	Ile? Cztery denary? Garnuś flaków na dwa razy do gęby, i zaraz cztery denary? Słyszane rzeczy? Ani tego żywotżywot (daw.)	Jakże to? Czyż nie doskonały stał się właśnie świat? Krągły, źrzały? O, ta złota, krągła obręcz	Małgosiu, chciałabym, żebyś poszła odwiedzić Humlów. Wiesz, że mama powiedziała, żebyśmy o nich nie zapomniały	Nie!... ależ nigdy w świecie!...	Za pozwoleniem panienki, ale my z jego matką... panienka się gniewać nie będzie, co?	No tak, udawaj, że nic nie wiesz, tylko dlatego, że to wszystko stało się szlachcie urzędniczej	Trzymajcie mnie, dostojny panie, bo upadnę! Zmiłujcie się, zaoszczędźcie mi tego losu, nie wtrącajcie mnie w nieszczęście, odwrócę się od was i już jestem ślepy!	Czemu? Chodził sobie luzem, zanim dostał się pod opiekę sahiba-pułkownika. Kiedy dorośnie do wielkiej gry, będzie musiał chadzać luzem... luzem... i z niebezpieczeństwem nad głową. A wtedy, jeżeli splunie, kichnie lub usiądzie inaczej niż ludzie, których podpatruje, ci mogą go zabić. Po cóż mu więc teraz czynić wstręty? Pamiętaj, jak mawiają Persowie: szakal, co przemieszkuje w rozłogach Mazanderanu, da się schwytać jeno ogarom z Mazanderanu.	Potępiasz go pan zapewne za to że katastrofę tłumaczył jako naukę daną przez Boga niedowiarstwu i pysze. Zarzucasz mu, że wskazał, jak naród, dotąd wybrany, teraz jest karcony za bunty i odstępstwa. Czyż miał się wyrzec wyjaśnienia tej tragedii?	Jeszcze się nie zżyła z nami, czuje się obcą, niech mama o niej pamięta!	Tak jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.	Ano powiedziała, że ma do mnie skłonność i że jej się podobam, ale że za mąż za mnie nie wyjdzie.	Pan mówił o zabiciu Maple’a I guess pan go chciał nastraszyć.	Zapewne go pan przeprosiłeś albo w jakiś sposób to wyjaśniłeś?	Dziwne doprawdy, bo byłem pewny, że nocy dzisiejszej miłosne zdarzenie omówić należy.	Myślę, co powie książę Gilbert, który nazywa ją „pani Iéna”, jeśli się dowie, że ja byłam u niej.	Ale wychodzi się z tego?	Tak?... Dobrze, będę się strzelał, jeżeli wy jesteście przeciw mnie...	A no, trzeba wznosić się i opadać, aż zrozumieją, że muszą się rozejść, bo inaczej ich porozbijamy.	Zdaje się zdaje się, że popełniliśmy małą apostazję!	A tu ani się zbliżyć, ani pogadać, ani oczu napaść.	A... a... no, nic już, nic... Widzisz, jam taka strasznie zmęczona...	Daj mi przylepkę, a przeżyję cały dzień!	Dziękuję. Wszystko się dobrze stało, tak jak się stało; widocznie musiało tak być.	Idę do Klerykowa. Skończyłem cztery klasy w Pyrzogłowach, a teraz chcę się dostać jako do piątej...	On się pyta!	Owa kartka pochodzić może od jednego tylko człowieka! Tylko od jednego. Od de Lappa.	Prawda! Prawda! Jestem szkaradny, nieposłuszny, niewdzięcznik! Żałuję z głębi serca tego, com uczynił!	Wierzę, że zostaniesz ministrem sprawiedliwości.	A któż ty jesteś?	A tak! A tak, aplikuję, za późno nieco, lecz opłacie stu funtów podołałem z trudnością. Z trudnością!	A, jaką pan ma słuszność!	Aha! Khtai! (Chińczyk)	Ale w takim razie to i pan musi ode mnie przyjąć prezent.	Będziesz zatem oczekiwała?	Całuję rączki Przyjdźcie znowu. Auf WiedersehenAuf Wiedersehen (niem.)	Co słychać w mieście nowego?	Co?	Cóż ona zrobi?	Dla ciebie.	Do Mantui, Wenecji i Ferrary.	Ja jestem arcykapłanem twoim	Jak myślisz czy Borowicz ma do mnie żal o co?	Ma matkę?	Meine Herren!	Mir wam dajemy! czego więcej chcecie?	Może teraz ja posłucham	Może... może byś wyjechał?	Niech wam Bóg dobre chęci nagrodzi wszystko to jedno, gdzie głowa spocznie, byle spoczęła spokojna.	No, klawoklawo (daw., pot.)	No?	Panna Orłowska, ta, co to mortus! Psiatwarz. Pani żyjesz? naprawdę, pani żyjesz?	Prędko do nich zjedziem?	Siostro Słyszałam, czytałam, wiem	Słyszałeś dzwonek?	Tato przyszedł!	To niezmiernie miło z pana strony	U doktora Downara?	U Świętych Pańskich?	Wie
Mianowicie, wzgląd zrzucenia pychy z serca. Jestem, mój drogi, stanowczym zwolennikiem zrzucania pychy z serca i zakasywania rękawów do robót prostych, takich, jakie się nadarzają, jakie są możliwemi, jakie nie wymagają od człowieka, aby im poświęcał to, o czem zapominacie, ty i Marceli, w swojem wyliczaniu osi świata...	Najlepiej jest oczywiście być zrównoważoną ale traci się przez to wiele przyjemności. Co do Olesia i Alfonsa, gdybyś ich znała, zrozumiałabyś, dlaczego tak trudno jest wybierać wśród nich. Obaj są jednakowo ładni.	Prawda! Czy nie chciałabyś sięgnąć okiem w przyszłość i przekonać się, gdzie wówczas wszyscy będziemy? Ja pragnąłbym bardzo	Nie Czy pan wie, co by pan zrobił? Czy wie pan? A przecież nie uważa się pan za... e... e... tchórza?	Lepiej zostawić go w pokoju. Dopóki się go nie prześladuje, uwierzyć mu mogą tylko ludzie uczeni i poniekąd światli... A taki ruch śmiało można lekceważyć. A lud... Lud chciwy jest żyznych krajów, które szernowie za morzem zamieszkują, ale nie wierzy zgoła, aby na Wielkiej Pustyni znaleźć się mogło co godnego pożądania. Dopiero gdyby Wasza Wysokość wydała ostre zarządzenia przeciwko Rodzie lub co gorsza na śmierć go skazała, tłum by się zaczął zastanawiać i przypuszczać, że jednak coś prawdy musiało być w słowach skazanego... Co innego jest ze starym Chomą. On, jako członek zakonu, bezpośrednio nam podlega... i to nie zdziwiłoby nikogo...	Nic takiego pan nie wyrabiał, panie lejtnant, był pan tylko z wizytą w pewnym domu rozpusty. Ale to musiało być przez pomyłkę. Blacharza Pimpra z Koziego Placyku też zawsze musieli szukać, gdy wybierał się do miasta po blachę, i znajdowali go w takim samym lokalu albo „U Szuhów”, albo „U Dvorzaków”, jak ja znalazłem pana lejtnanta. Na dole była kawiarnia, a na górze w naszym przypadku były dziewczyny. Pan lejtnant widać nie bardzo się orientował, gdzie się znajduje, ponieważ było bardzo gorąco, a gdy człowiek nie jest przyzwyczajony do picia, to przy takim gorącu upije się nawet zwykłym arakiem, nie tylko jarzębiakiem jak pan, panie lejtnant. Więc otrzymałem rozkaz wręczenia panu zaproszenia na konferencję, która miała się odbyć przed wyruszeniem w pole, no i znalazłem pana podporucznika u tej dziewczyny na górze. Skutkiem tego gorąca i tego jarzębiaka pan mnie wcale nie poznał i leżał pan tam na kanapie rozebrany. Wcale pan tam nic nie wyrabiał i nie mówił pan: „Wy mnie jeszcze nie znacie”. Taka rzecz może się przytrafić każdemu, gdy jest tak gorąco. Niejeden lata za takimi przygodami jak opętany, drugiemu przytrafi się taka rzecz jak ślepej kurze ziarno. Gdyby pan był znał, panie lejtnant, starego Vejvodę podmajstrzego, toby pan wiedział, co się może stać człowiekowi na tym świecie. Postanowił on mianowicie, że nie będzie używał żadnych napojów, którymi można się upić. Więc kazał sobie nalać jeszcze jednego na drogę i ruszył w świat na poszukiwanie tych napojów bez alkoholu. Najpierw zatrzymał się w gospodzie „Na Przystanku”, kazał sobie podać ćwiarteczkę wermutu i nieznacznie zaczął przepytywać gospodarza, co też pijają ci niby abstynenci. Całkiem słusznie wyrozumował, że czysta woda byłaby nawet dla abstynentów napojem okrutnym. Gospodarz wytłumaczył mu tedy, że abstynenci piją wodę sodową, limoniadę, mleko, a następnie wina bez alkoholu, napoje chłodzące i podobne rzeczy czyste. Z tego wszystkiego najbardziej przemówiły do przekonania tego Vejvody owe wina bez alkoholu. Zapytał potem, czy istnieją wódki bez alkoholu, wypił jeszcze jedną ćwiarteczkę, porozmawiał z gospodarzem o tym, że to doprawdy grzech schlać się zbyt często, na co gospodarz mu odpowiedział, że wszystko na świecie znieść potrafi, tylko nie pijanego człowieka, który uchla się, Bóg wie gdzie, i do niego przyjdzie wytrzeźwieć przy flaszeczce wody sodowej i jeszcze zrobi piekło. „Schlaj się u mnie to cię będę uważał za swego, ale jak się upijesz gdzie indziej, to cię znać nie chcę”. Stary Vejvoda dopił swoje i poszedł dalej, aż dotarł, panie lejtnant, na Plac Karola do handlu win, w którym bywał już dawniej, i pytał, czy nie mają win bez alkoholu. „Win bez alkoholu nie mamy, panie Vejvodo ale gdyby pan chciał wermutu albo sherry...” Stary Vejvoda wstydził się odejść bez spożycia czegoś, więc wypił ćwiartkę wermutu i ćwiartkę sherry, a podczas gdy siedział i pił, zapoznał się, panie lejtnant, z pewnym człowiekiem, który też był abstynentem. Pogadali ze sobą, wypili jeszcze po ćwiartce i wreszcie ten nowy znajomy wygadał się, że wie, gdzie mają wina bez alkoholu. „Jest to przy ulicy Bolzano, schodzi się tam po schodach na dół i mają tam gramofon”. Za tę dobrą wiadomość pan Vejvoda zafundował całą butelkę wermutu, a potem ruszyli obaj na ulicę Bolzano, gdzie to się schodzi po schodach na dół i gdzie mają gramofon. I rzeczywiście, tam podawano tylko wina owocowe bez alkoholu. Najpierw każdy z nich kazał sobie podać pół litra wina agrestowego, potem pół litra wina porzeczkowego bez alkoholu, aż zaczęło im się robić ciepło po tych wszystkich wermutach i sherry, które przedtem wypili, więc dalejże hałasować i domagać się urzędowego potwierdzenia, że to wino, co piją, jest rzeczywiście bez alkoholu. Bo oni są abstynenci, a jeśli nie przedstawią im takiego zaświadczenia, jakiego żądają, to wszystko porozbijają w drobne kawałki razem z gramofonem. Potem policjant musiał ich obu taszczyć po tych schodach na górę, żeby ich wywlec na ulicę Bolzano. Trzeba ich było wsadzić do plecionki i zamknąć w areszcie i obaj jako abstynenci zostali skazani za pijaństwo.	A ja wcale tak nie sądzę	Ależ bynajmniej, moje maleństwo. Widzisz, w mojej psychice nie może się zmieścić pojęcie robienia czegokolwiek bez uświadomienia sobie, co mną powoduje. Rozumiesz?...	Bo już wiem od wczoraj, że masz pozwolenie Zosia pisała mi, że przełożona robi jej wymówki na rachunek tej twojej pensji. Skarży się, że ją zrujnujesz...	Cieszy mnie to Jesteś jedynym człowiekiem na świecie uprawnionym do tego, aby wiedzieć o mnie wszystko. Masz w mym życiu większe znaczenie, niż sam przypuszczasz.	Czego się śmiejesz?	Czy autor nazwiskiem Bergotte był na tym obiedzie, proszę pana?	Czy wówczas kuracja szwajcarska nie pomogła?	Dobrze, zapnę. Ja, widzisz, mam coś pod sercem i powiedziałbym ci, boś ty wartki, jak woda, ale ty masz duszę... Widzisz, chrześcijaństwo nietylko się nie kończy, jak się niektórym filozofującym wartogłowom zdaje, ale zrobiło dopiero połowę drogi...	Kapitanie, oddalibyśmy swoje życie, aby przedłużyć pańskie!	Książek nie potrzebuję, przechadzać się nie mam ochoty, a wikt, moim zdaniem, jest dobry; pragnę więc tylko jednej rzeczy: widzieć się z komendantem.	Ma pan rację, panie Cyrusie! Ma pan rację. Gotowi zrobić wszystko, żeby ponownie zawładnąć zagrodą, gdyż wiedzą, że jest dobrze zaopatrzona. A sam jeden nie zdołałby się pan im oprzeć. Ach, gdybyśmy byli w Granitowym Pałacu!	Miłość niespełniona, Ojczyzna, Koniec świata rzekł Kuszel i zwróciwszy się do Skrzetuskiego pytał cichym głosem:	Mój drogi Bazyli! Myślałeś zapewne, że był to zwykły wypadek? Oczywiście, że odebrała sobie życie.	Mówisz prawdę tak jest napisano.	Nic, mój drogi, nic mi nie jest; mam się znakomicie i nie potrzeba mi niczego! Naprawdę, już mi jest lepiej... Idź, zostaw mnie.	Nie lecz, albo się grubo mylę, lub też jest to zwierzę morskie.	Nie powiadam, że kochają, moja droga; ale są zmuszeni gdzieś mieszkać, jak wszyscy inni ludzie; i, kiedy nie mają własnego domu, kiedy ich ścigają komornicy, mieszkają u swoich kochanek, co może ci się wydać nieco płochepłochy	Nie takać ona zła ale też i nie taka dobra, jakby mi się zdała	Niech pan chwilkę zaczeka Nie wymagam od pana natychmiastowej odpowiedzi. Chcę pana ustrzec przed szaleństwem. Musi pan mieć trochę czasu na rozważenie wszystkiego. Zwłaszcza na zastanowienie się nad faktem, że sprawa ta nie tylko dotyczy pana, lecz również pańskiej żony. Może się pan z nią naradzi.	Niech więc stanie na progu. Zamień z nią chociaż kilka słów. Ty nawet nie wiesz, jak się ona o to dopomina.	No, no! nie połóż się tylko sam, to już ja ci nie dam zginąć.	Otóż nie; zjawił się po prostu z owym człowiekiem, którego wam zapowiadałem i którego mam nadzieję wam przedstawić.	Panie Korolu, może pan przyjdzie do ganku, bo tam czeka Socha i koniecznie chce się z panem widzieć.	Szczególna rozrywka. Ale czy wiadoma jest ostatecznie przyczyna jego śmierci?	Ta wojna źle idzie i gdyby nie Korbulo, mogłaby się zmienić w klęskę.	Tak! Nie zatrułam niczyjego życia i składam za to dzięki Niebu! Nie, panie Murdstone! Nie zadręczyłam nikogo, nikogo do przedwczesnego nie wtrąciłam grobu.	Tak.	To są głupcy. Porządek, przedewszystkiem porządek i systematyczność, słyszysz pan? Gdybyś się pan trzymał tych zasad, nie zwracałbyś uwagi swojej zwierzchności.	Widzi pani, od razu poznałem. Intuicya to wszystko! Weźmiemy panią w opiekę, słowo!... Zrobi się małą wzmiankę, potem da się trochę szczegółów pod sensacyjnym tytułem, potem artykuł większy o nowej gwieździe na horyzoncie sztuki dramatycznej zrobi się rumor, dziwowisko!... ludzi się porwie... dyrektorowie będą sobie wydzierać panią, a po jakim roku lub dwóch... teatr warszawski...	„A, stary lis, myślałem że jest głuchy” „Zdaje się, że kiedy jest mróz, to on słyszy.”	A czego byś ty chciała, sama dla siebie?	A ja, jako poseł, musiałem żądać kary.	A w czym ci to przeszkadza?	A za co ci mocarze wojują z sobą?	Ależ sam mi pan Kunicki mówił...	Bess!	Bezwstydna! do tegoż więc doszło, że w swojém mieszkaniu pozwalasz sobie dawać schadzki mężczyznom! w obliczu całego dworu!	Bo ja wiem. Z biblioteką doskonale sobie poradziłeś, ale kooperatywa jest o wiele trudniejsza.	Chce pan, odwiozę pana do Paryża?	Co mówisz? Czyżbyś nie otrzymał listu?	Co słychać u was?	Do ciebiem umyślnie przyjechał z ekspedycją i z pieniędzmi.	Do jutra musimy spocząć Zresztą niech Skrzetuski rozkazuje: on tu wodzem; ale ja przestrzegam, iż jeśli dziś ruszymy, konie mnie wszystkie popadają.	Dobrze im kto znamienitszy, tym lepiej...	Dobrze więc odetchniecie niem u mnie, a nie w ladajakiej gospodzie u Davusa, któryby was lichem winem napoił; mam tu moje tuguriumtugurium	Dziękuję ci za jałmużnę.	Dziękuję!	Głupstwo. Pójdę kiedy indziej.	I nie gnębi to pana?	I nie widzi pan nic więcej?	Jak pani śmiała siąść do stołu razem z państwem?.. to koniec świata, to zgroza!.. że oni proszą, powinni prosić, bo tylko prostacy nie proszą, ale że pani nie rozumie tego, że za grzeczność pańską trzeba grzecznością odpłacić. Ślicznie pani postępuje, ani słowa!	Kiedy tatko ciągle mnie wyśmiewa albo zniechęca	Kolosalną.	My nie weźmiemy pieniędzy za gościnność. Wreszcie mój chłopiec tyle u państwa zarobił, jakby za cały dzień żniwa.	Mąż pani...	Nafta?	Niby zdrowszy, bo już próbuje wychodzić.	Nie lubi kobiet a w dodatku miewa gorzkie dnie i wtedy wygaduje herezje.	Nie śmiałem, panie. Koń odszedł, wóz u Żyda, kubrak na mnie jak na dziadzie... Z czymże było przyjść i jeszcze ludziom głowę zaprzątać?...	Nie, a pan?	Nie, panie. Nie pokażę ci ani duszy, ani tego łańcucha, którym zmierzono odległość ziemi bodajby od księżyca, ani czterystu trylionów drgań na sekundę... Są to bowiem fakta nie podpadające pod zmysły... Ale zrobię	Nie? dlaczego?	O mnie mowa!	Pan ma zapewne na myśli Peggotty?	Podobne są do tych amatorów, którzy chodzą na drugie przedstawienia pewni, że sztuka nie padnie	Pojęcia nie mam.	Posiadałam trochę zaufania u twej matki...	Prosiątko!	Proszę mnie nie dotykać! Proszę mnie nie dotykać...	Przepraszam, jeśli mój, to oberlejtnant...	Rozbijałeś sam nieraz towarzystwa i jeszcze myślisz, że z aktorami trafisz kiedy do ładu?...	Ręczę ci że z tym będą szczęśliwi.	Sam jako chirurg wie dobrze, że przy pomocy asystentów, zwłaszcza asystentów, którzy znają go od dawna i niejedną już z nim przeprowadzili operację, dokonać może tego zabiegu.	Słyszałem.	Taką firmę możesz sobie kupić w każdym hotelu włoskim.	Teatr, Artysta rzecze Don Kichot	To niby ja mam występować w imieniu pańskiej żony?	To niewiele...	To wspaniałe, szczególnie, jeśli ta suma płatna jest w gotówce.	To wy jesteście tymi gagatkami? To wy chcieliście nocą zdezerterować z koszar? A wiecie przynajmniej, jaka kara was czeka?	Trafiło na siebie dwóch dość walecznych przeciwników. Gdy dochodzi między nimi do pojedynku, walka jest naprawdę zaciekła. O, jest!	W drodze do Saint-Sernin.	We wszystko, co ma żyć, duszę włożyć potrzeba	Wina to siostry księcia pana...	Winobranie skończone?	Więc czemu tu stoisz?	Więc twierdzi pan...	Władza, Religia, Państwo, Żołnierz odparł Kakambo	Zabrał mi kosz! Zepchnał mnie z mojej poduszki!	Zaprosiła mnie pani...	Zrób to dla mnie dziś taki ważny dla nas dzień. Nie chciałabym go mącić.	Śliczny sen! To swaty oznacza...	Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy Pamiętamy.	Życzę ci wesołych świąt, moje dziecko...
No to już skończone, nie mówmy o tym... Nie pytam cię o to, jak to się stało... Powiesz mi tylko wszystko, co może mi się przydać... Czy coś zauważyłaś, dosłyszałaś choć jedno słowo tych ludzi? Jak go zabrali?	To nie jest zabawne!	Ach, gdzież znowu. Syn mu na to nie pozwoli.	To tak, jakbyś na przykład chciał roztopione żelazo zmieszać z oliwą w jedną emulsję. To bieguny. Między nimi, a nie w nich, jest ten cały opuszczony kraj, ta wymarła kotlina, w której żyję ja. Jeden stwarza sobie Boga, naczytawszy się historii religii, w analogii do wszystkich innych bóstw. W tej tolerancji jest już cała nicość jego wiary. Jego Matka Boska to Astarte i Pallas Atene i Kybele i diabli wiedzą kto, a jego Bóg ledwo w mówieniu o nim, ale nie w odczuciu, oddziela się od całości świata brahminów, a jego święci skąd można wiedzieć, czy jest ona zręcznym zlepkiem wymierających gadań o czymś, co było kiedyś żywym, czy też strzałą światła, przebijającą po raz pierwszy ciemność wiecznej tajemnicy?	Zasługa. Sami mamy tego dokonać. Cóż byłoby to wartym, gdyby trwało tak od wieków? Nie byłoby wtedy twórczości i tragizmu. Niezbadane są wyroki Przedwiecznego. Bóg we wszechmocy swej zostawił ludziom wolność dla zdobycia zasługi. Ale każdemu udzielił tyle łaski, ile potrzeba było, aby był zbawionym. I to ci powiem, również w dyskrecji, bo ty jesteś ponad ideę wiecznej kary wyższa i chcesz doskonałości samej w sobie, a nie dla nagrody, to ci powiem, że Piekło musi być zlikwidowane. Ja przeniknąłem wszystko: będzie tylko Czyściec, i to czasowo oczywiście, a potem Niebo dla wszystkich. Ale tego, czym będzie, żaden umysł ograniczony wyobrazić sobie nie może. Zdjęcie przekleństwa duchowego ograniczenia będzie nagrodą podstawową za sam fakt istnienia normalnego tutaj. Będziemy oglądali świat i jego tajemnicę w doskonałości nieskończonej Boga jak w lustrze. I to ci powiem jeszcze, że społecznie rzecz biorąc, chrześcijaństwo w pierwszych wiekach było czymś zupełnie różnym od Kościoła z czasów renesansu, a obie te fazy różne były od stanu dzisiejszego. Chociaż między dwiema ostatnimi są właściwie tylko różnice stopnia. Ale jest coś, co je wiąże w jedno, mimo różnic	Jak poszedł na siabas, to pewnie Żydy nie puściły, a tak, pan Moryc, niby?	W każdym razie niesłusznie się życie obwinia. Przecież życie to nie żadna stojąca ponad nami moc, lecz, owszem, to wykładnik własnej mocy naszej.	Nie ma na to rady Trzeba się opanować. Będziesz musiała teraz mieć głowę na karku. To ty naprowadziłaś na nas policję. No ale trudno, nie powiem już ani słowa Nie mogłaś przecież wiedzieć.	Kez by to miso nie lubowało człowiekowi! Ino co nie umiem onego misa jeść po ślachcicku...	Ano, chcecie, to jedźcie. Było dużo takich, którzy jechali, ale nie pamiętamy, żeby kto wracał.	A co ty na to pisanie mówisz? Tyś Worobę tego znał, bywał z nim, rozmawiał, to ty lepiej myśli jego zgadnąć możesz aniżeli my, cośmy go na oczy nigdy nie widzieli.	Porzuć jéjmość praca nie zaszkodzi, byle to prawda tylko była, co Tomko mówi, jeszczeby pół biedy; wyśpi się, najé i będzie zdrów.	I to zaraz.	Więc mów krótko: gdzie to żyje?	Nie zostanie nic, z człowieka nie zostanie nic. Tyle a tyle postępowego nawozu pod glebę przyszłości. A gdzie zostanę ja, ja właśnie, Goldenberg? Ja z moją duszą. Ja teraz tu jestem, a wiem, że u mnie w domu matka płacze i przeklina mnie. Czy wy wiecie? Policja, jak mnie szukała, cały sklep zburzyła. On był może wart sto rubli sparaliżowany on to zrobiłem ja. To ja winienem. A teraz ja myślę, kiedy to nie ja robię przyszłość, nie ja walczę, nie ja chcę, ale coś, to po co ja to zrobiłem? Niechby to inne zrobiło, niechby się zrobiło samo, beze mnie. Po co ja odebrałem szklankę kawy z mlekiem mojemu dziadkowi? Pod nawóz historii? Ona już będzie i tak bez tej kawy. Ja wam mówię, że to nie to. Jeżelim poszedł, to znaczy, że ja musiałem, ja musiałem chcieć. I ja muszę sobie powiedzieć: bez ciebie by się nie obeszło.	Co robić? Niech Jurand jedzie do Spychowa. Jeśli ją porwali dla okupu albo by ją na de Bergowa wymienić, to muszą dać znać i dadzą znać nie komu innemu, jeno Jurandowi.	Któż to może wiedzieć, czy się nie powtórzy. Strzeżonego Pan Bóg strzeże.	Jak to?	Ja jestem Eliza, serdecznie lubię muzykę i będę przychodziła, jeżeli pan jest pewny, że mnie nikt nie usłyszy i że nikomu nie przeszkodzę	Ja zaraz poznałem że to musi być ktoś wielki. Młodość zeszła mi na ucztach ze znakomitymi panami.	Co do Darnówki, ta całkowicie należy do nas tak, jak dawniej i jest majątkiem nie dużym, ale i nie małym...	Ja? A cóż mnie Toto obchodzi? Nie ruszyłabym palcem, gdyby nie chęć dania jej po nosie.	No więc trzeba to wszystko ułożyć dziś wieczór.	Ale czemu nie?	Nie tłómaczyła się nigdy; kazała mi czekać i czekałem.	Ja nawet idę, bo się żenię... To jest: żenię się, jeśli mnie zechcą.	Tylko nie nazbyt czarno, Naikan. Nie chciałbym przed nią wyglądać na hubshi (Murzyna).	Bo że pan Podbipięta takowe rzeczy wymyśla, nie dziwię się! Zawsze miał dowcip w pięści, a od czasu jak ściął największych trzech kpów między Turkami, sam czwartym został...	Czy nie lubisz tańczyć, Ludko?	I nie nudzisz się?	Nie, panie Aronnax, kołysze się na falach, ale się nie porusza.	Przez całe życie, Tadziu, będziesz musiał robić rzeczy, których byś robić nie chciał.	W ziemię zapadł! Nie ma nigdzie. O, Hospody pomyłuj! My ogień krzesali	Czy ja wiem, czy jest jakiś postęp? Jest tak samo, jak było, tylko ludzi jest więcej.	Wodorosty te są prawdziwymi jaskiniami mątw i nie zdziwiłbym się, ujrzawszy kilka tych potworów.	Mówiłem ojcu kiedyś, że Żemajtis zawsze ostoi, a wyście mi ducha odbierali. Pamiętacie?	Ciekawam czy ograniczyłby się pan do naszego układu planetarnego, czy też reszta galaktyki nie dawałaby panu usnąć?	Ach, to ty! Tak, zdrzemnąłem się, bom noc spędził na Palatynie. Teraz wybrałem się, by sobie kupić coś do czytania do Ancjum... Co słychać?	Z moim testamentem? Tak, wiem o tym mówiłeś mi.	A! broń Boże! Zostawimy go łaskawym względom księdza proboszcza, a pan mnie przeprowadzi. Wszak może pan już odejść? Sąd skończony?	Istotnie za takiego mnie wystawiawystawić	Niech mnie kule biją!	Co panu za różnica? Czy zna pan Plum Creek?	Zdaje się. A na Starbucku upiekli sobie komisarza rządowego. Wie pan, tego tłustego Mac Deona. Pan go znał?	Życie panią przekona Piękność słusznie nazywają paszportem, który jej właścicielowi czy właścicielce wyrabia stosunki między ludźmi.	Wiem, naturalnie. Ale ja wyskoczę na pół godzinki za pół godziny w tym hotelu, co wiesz. Dobrze?	Ale o co się bijesz, Athosie?	Powiem pani, że tak już dawno sympatyzowaliśmy z panną Pauliną...	Ten może o sobie powiedzieć: Si fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinaeSi fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinae (łac.) rzekł ksiądz Wydżga, który lubił autorów przy każdej sposobności cytować.	Ale co?	Co robić, dziecko?	Czy dawno?	Czy dworzec kolejowy trudno fotografować?	Ho, ho! Co ksiądz tutaj robi, księże proboszczu?	Przyznaję, że tak, ale w tych okolicznościach...	Różne były wasze wyrażenia. Pamiętam...	Tak. Zgadłeś. Zniszczyć całą niedorzeczną nadbudowę, którą obarczono przyrodzoną człowiekowi naturę. Przede wszystkim zniszczyć wszystko, co wyrosło z Rewolucji Francuskiej: demokrację, masonerię, kapitalizm.	Bo ja jestem spokrewniony ze Strzegockimi.	W takim razie pan ma słuszne pierwszeństwo, tek	O kamienicy on może sobie myśleć, ale o czym on więcej myśli?	A i ciebie tu do tej wilczej jamy wciągnęli	A wy macie nas za narodowców, którzy socjalizmu używają tylko na przynętę, a między sobą się z tego śmieją...	Ale ja mam także trochę białka.	Bo dziś jedziemy bardzo daleko	Bo pan blagujesz, aż się krochmal sypie	Chętnie ci pomogę	Do rodziców jedziesz?	Idę zaraz spać, synku. Chciałem ci tylko dobranoc powiedzieć.	Ja?	Kamień, lecący z góry, miażdży krzewy po drodze, a przecież spadnie nisko i leżeć już będzie na wieki. A krzewy odrosną. My mamy moc.	Prosto ze studni!	Tak mówisz, jakbyś się martwił	Tak. A przynajmniej pański przyjaciel ma taką nadzieję.	Tutaj się schowamy?	Umysł niespokojny, szyderski i od niejakiego czasu z niewiadomych powodów, stał się tak ostrym i nieznośnym...	A jakbyśmy pomyśleli?	Bogu Najwyższemu chwała	Chłopcy... pójdziemy na łowy.	Czarny Pies!	Czego ona chce?	Czemu tak, babulo?	Hej, prawda, nowa bieda! Toć przecie ona w Spychowie.	Jezus! w postronki przykazali wiązać!	Każdy z nas, Bazyli, nosi w sobie niebo i piekło	Na Herakla! Wrócić można by na czele legii azjatyckich.	O, nasze opowiadania będą zupełnie zgodne!	O, tak Chciałbym panu o czymś opowiedzieć, panie Bondy. O bardzo ciekawej sprawie, młodzieńcze.	Panie magister...	Primo, konskrypcja dusz.	Prosiła panią o pomoc...	Przystawić czym ciężkim	Rycerz zapytał.	Tak, proszę pana.	Tak? Ha!	Uważam, wasza miłość.	Więc cóż robić?...	Wstawaj, Ślimaku!... A dyć wasza umarła... Na szczęt umarła...	Wyjdziesz z tego żywy, daję słowo.	Zaraz pani będę służył!	Zerwikaptur z Myszykiszek.
Owóż stało się tak, że mi matka i panna dały słowo i dziadek potwierdził; ślub jednak odłożono na czas niepewny, z czego wszystkiego, jak dotąd, ja byłem dość kontent, bo nic mi w tym tak bardzo pilnego, a przez ten czas zwłoki mam nadzieję wywindykowaniawywindykować jednak ja sobie tych słów nie brałem tak bardzo do serca, bom się zawsze sprawował dobrze, i rzeczywiście tak było, że kiedym tu ostatnią razą był, to mi Zuzia pod sekretem przyrzekła, że o wiośnie zamienimy pierścionki. Tymczasem stało się tak, że za to ja jej znowu przyrzekłem, iż za cztery dni, to jest w niedzielę, przyjadę do Źwiernika. Przyjechać nie mogłem, bom miał termin na sądach w Krakowie, i dopiero wczoraj stamtąd wróciłem, ale zaraz napisałem do niej list z piękną ekskuzą	O, przepraszam panią, bardzo przepraszam. Rzeczywiście jestem bardzo niedelikatna. To ta głupia ciekawość. Wydam się pani teraz taką mieszczaneczką. Ja wiem, że pani jest z arystokracji. Mama mówiła, że takiego wstydu pani nie wytrzyma przed swoją rodziną i że to są skutki wychodzenia za mąż za byle kogo, ale to już mówiła tak, na złość tatuśkowi. Przepraszam panią. Czy pani na mnie się gniewa?...	Proszę mi powiedzieć, czy Krzysztof jest bardzo o panią zazdrosny? Czy nie wyzwie mnie na pojedynek za to, że panią emablujęemablować (fr.)	Mości kapitanie, przybywam powtórnie dowiedzieć się o twe zdrowie, choć mógłbym gniewać się do woli za wstręt, jaki żywisz, a co gorsza okazujesz. Wszak nie oddałeś mi wizyty w Grudnie...	Poczekaj, córeczko, w zasadzie zgadzam się z tobą, ale wprowadzasz takie zamieszanie nadmiarem koncepcji, że nigdy z niego wybrnąć nie zdołamy. Za dużo chcesz powiedzieć od razu. Wiara, SzczęścieDziś chodzi o jedno tylko: abyś uwierzyła w konieczność twego nawrócenia, i to właśnie nie z pragmatycznego punktu widzenia. Musisz uwierzyć nawet wtedy, jeślibyś z tą chwilą miała, antycypowaćantycypować	Tak? Nie wierzy?... Otóż powiem panu: Możesz pan mydlić oczy komu pan chcesz, tylko nie mnie, bo mnie to nic nie obchodzi. Teraz już ani ziębi, ani parzy. Ale pan musisz sam doskonale wiedzieć, za co pana wydalono, skoroś nie protestował. To raz. A powtóre tenże prezydent Niewiarowicz mówił głośno na imieninach u wojewody, że pan podszedłeś go, ukrywając swoją przeszłość polityczną. Dość wyraźne, czy nie?	Już milczę, Jadziuniu! Wszak to nie skarga była. Wiesz, że płacę bez szemrania.	I pan mi to mówisz i nie boisz się, że umrę z radości? Gdzież ono? Gdzież jest moje dziecko?	Jakaż jest pańska decyzja? Spodziewam się, że nie odrzucasz nakazu objawień?	Bo kiedy usłyszałem, jak mówicie o naszym pogrzebie, wpadłem na pomysł, żeby ukryć się w kościele i... i... no, wiesz, nie mogłem zepsuć tego pomysłu. Schowałem korę z powrotem do kieszeni i wyszedłem nic nie mówiąc.	Cicho! Nie mów tak. Dość już złego popełniłeś w swym życiu. Mój Boże! Czy nie widzisz, jak ta niegodziwość nam urąga?	Tak straszne. Ale nie powinieneś się gniewać bo wszakże i ja jestem dziwadło i Ben Weatherstaff. Ale nie jestem już nim tak, jak byłam, zanim zaczęłam lubić ludzi i zanim odkryłam ogród.	Jakto nic? To nie te łzy co płyną za przeszłością, ja się znam na tem. Babunia nic mi nie utai.	Jak to? Nie zapłaciłam okupu.	Ależ Peppino nie należał nawet do mojej bandy, to biedny pasterz, który nie popełnił żadnej innej zbrodni prócz tej, że dostarczał nam żywność.	Ależ nie! Ja cię tylko proszę o jedno: zanim przystąpisz do otworzenia swojej pensji, pomyśl, co zrobisz, jeżeli pensja nie pójdzie, a ty stracisz pieniądze?... A jak wymyślisz plan, powiedz mi o nim. Dobrze?	Nie zgodzi się? Dlaczego?... Przecież sam powiedział, że to moja sprawa. Sam profesorowi tak powiedział. Dlaczegóżby się miał teraz nie godzić?	Siedemdziesiąt Tak mi przynajmniej mówił Franz. Ale to nie wiek ją zabił, tylko smutek po śmierci markiza; podobno jego śmierć spowodowała u niej taki wstrząs, że nie odzyskała w pełni władz umysłowych.	Potem powiada młody proboszcz do złodzieja: „Nie kradnij”, do złego męża mówi: „Nie bij żony swojej”, a do zabobonnego: „Wierz w Boga, a nie w gusła, duchy i upiory!” Złodziej odpowiada: „Daj mi chleba!” Zły mąż odpowiada: „Zrób nas bogatymi, a zaprzestaniemy swarów!” A zabobonny odpowiada: „Naucz mnie czegoś lepszego!” Któż im jednak może pomóc bez pieniędzy?	Jest napisana tak jak trzeba a teraz spuść się pan na mnie.	Schowaj te nauki dla siebie. Więc nie wdajesz się między nich?	To nie jest cudzy interes! Kamionker Izraelitą jest... on nasz... a na co on brzydkimi postępkami swymi duszę Izraela psuje i sławę jego przed światem plami?... Zejde! I dla ciebie interes ten cudzym nie jest! Syn twój, Abram, do interesu tego należy!	Ależ, babciu, ja wzorem być nie chcę dla nikogo.	Czy wyobrażacie sobie, co się działo w tym olbrzymim kotlisku, gdy pełno było lawy roztopionej i gdy płyn ten, do białości rozpalony, występował aż po brzegi otworu jak metal stopiony po brzegi formy?	Nic nie szkodzi, mógł zachorować. Bił go przecież...	Nie zadaję sobie wcale fatygi myśleć o panu	Przepraszam; to nie jest drobiazg Jakże to było?	To imię i tę straszną postać dobrze wyryłam w pamięci i chyba już nie uda mi się zapomnieć...	Tłumaczyłam ci już sto razy... Musisz być więcej męski, aby mi się podobać. Ja nie chcę, żebyś był. Kropka.	Co ty mówisz? Ciemno? Prawda, to już wieczór! A ja myślałam, że to mnie w oczach tak ciemno, bo dziś kilka razy, kiedy chciałam wstać, to w głowie mi się kręciło, jakoś dziwnie... Już wieczór? Musiałam cały dzień przedrzemać...	Ba, ale jak patrzała, ma oczy tak smolne, żem się do nich przylepił.	Było to gładzenie zwierząt złoczyńczych „Nautilus” to nie nóż rzeźniczy.	Będziecie sprzedawać, jak wybudujemy kolej.	Co? A... ma się rozumieć, dziękuję zawsze jestem wdzięczny za wytykanie mi tych wstrętnych naleciałości.	Czemu nie powiedziałeś wyraźnie?	Czemuż by nie miał?	Czy tam u was, w Warszawie, rzeczywiście się nami nie interesują? My znamy tu wszystkich waszych  wybitniejszych artystów.	Domyślam się że o Albrechta chodzi.	Eee, nie, kwadransik	Gdy księżyce naprzykład świecą złaski starszych sąsiadów. Według przypuszczenia Huyghens’a są może jeszcze takie gwiazdy stałe, których światło do nas, od stworzenia świata dojść nie miało czasu; a przecież nie idzie powoli i nie popasa w drodze	Jak mam się mieć?	Jak to? Gdzie idziesz?	Liczcie ile czasu potrzeba aby się na Węgry dostać, ludzi tam zawsze do boju gotowych znaleźć i zebrać, a z niemi powrócić. Odsiecz wam przywiodę, chyba bym nie był żyw, a żyw spodziewam się być, bo bić się jeszcze ochotę mam srogą!	Nie ma.	Nie mam ani braciszka, ani siostrzyczki; biednam sierotka.	Nie o tym mówię. Ale moralna strona...	Nie podoba mi się ta żarliwość, z jaką go bronisz.	Nie, Tom! On ma także czerwone ubranie.	Niech pan uważa, jak się Dzidzi na scenie energicznie zachowuje. Niech pan bierze z niego przykład: on „Akteon wytrzymały”!	Rozumiem Ja jestem faraonem, który nie posiada arcykapłańskiego dostojeństwa.	Skąd się pani wzięło to przypuszczenie? Ma pani słuszność, istotnie, wyjdę prawdopodobnie za p. Andrzeja.	Tak dwudziesty trzeci, jeśli policzymy i dnie spędzone na biegunie, podczas których, co prawda, nie mieliśmy zachodów.	To zupełnie łatwe Jak chcesz, mogę cię nauczyć.	Wezmę się do pracy... wstąpię do jakiego biura... Czy ja wiem?... To pewne, że mój uniwersytet przepadł.	Wszystko w porządku Jak gdyby pani wczoraj wyjechała.	Właśnie że prawdziwe. Kwitną zaś, bo im przez zimę ogrodnik pali w piecu.	Mam przecie dwadzieścia lat, więc już od sześciu lat otaczają mnie wielbiciele. Prędko jednak poznałam ich wartość... A dziś wolę słuchać rozmowy uczonych kapłanów aniżeli śpiewów i oświadczyn eleganckiej młodzieży.	A czy zgadniesz: co on może zrobić dla ludu egipskiego?	Bluźnierstwo! bluźnierstwo! Taka chwila jest koniecznością, bo jest szczęściem i udoskonaleniem.	Czy to już połedniepołednie (gw.)	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	Naturalnie Skoro ta droga jest bardziej malownicza...	No, to idź już panna, tylko powoli	Paulino, któż są te dzieci?	Ten złoty, obrócony wierzchołkiem do góry, zwany stąd triangulus ascendenstriangulus ascendens (łac.) ten drugi, srebrny, obrócony wierzchołkiem w dół, jest jego ponurym odbiciem: to znak Czarnobrodego Mikroprozopa.	Wystaw sobie jędzę	Żebyś ty wiedział, jaka ja byłam nieszczęśliwa przez te kilka dni...	A ja widziałem bułkę...	Ach tak!	Alboż może łowca wielorybów zapomnieć swego zawodu? Czy się kiedykolwiek znudzą wzruszenia, jakich się przy polowaniu na wieloryby doznaje?	Ale jeśli mię tylko kto myśli zarwać, to z miejsca zadzieram ogona i rwę co pary w gnatach!	Blanco	Brzozowskiemu...	Co tobie, Ramzesie?...	Czy oszukiwałeś w krokiecie?	Daj im pokój, mój przyjacielu zasługuję na to słusznie, ażeby zwyciężonego błędnego rycerza muchy zjadły i wieprze z prosiaka	Dziękuję Karolce.	Hypathos?	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny	Ludka	Mamy tylko dwa pokoje, proszę jaśnie pana więc tutaj jaśnie pan raczy rozgościć się według swego życzenia. Ja ze współmałżonką będę w tamtym pierwszym pokoju.	Mela, ty prosto do domu potrzebujesz jechać?	Mój drogi panie szczęśliwe ladaco z pana. Zawróciłeś dziś wieczór niejedną głowę: między innymi i główkę tej uroczej kobietki, która opuściła nas tak nagle.	Och, mamo!... to szczenię, prawda?	Prócz jednego wszakże, z marsem na czole żebym wśród waszego szału sama oszalała.	Ruszymy naprzód szeregiem, i jeśli wasza książęca mość pozwoli, to w drugą stronę, ku lasowi. Droga tam równa i szeroka, a ku miastu mogłyby nam jakowe wozy przeszkadzać.	Skąd masz tę pewność?	Straszna to miłość Straszna, drapieżna i krwiożercza...	Słucham, mości książę, słucham uważnie.	Słuszne rozumowanie	To ty sam powinieneś wiedzieć najlepiej.	To źle.	To żadna sztuka. Poznała pani po akcencie.	W dobrej hiszpańszczyźnie, to znaczy wiosłować na galerach	W takim razie miałaby teraz lat czterdzieści trzy, bo mamy rok 1897.	Więc czytam: „P. Głogowski, młody, utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat p. t. Niezłomni. O ileśmy mogli poznać, z pośpiesznie, bo na krótko nam udzielonego rękopisu, rzecz to wspaniała, w duchu Ibseno-Maeterlinkowskim, o scenach niezmiernie wstrząsających”.	Wuju, wuju! Patrz na pana Nafira i na Icangi, widziałeś w życiu swoim coś podobniejszego?	Zginął również od bambusowego kija Przypatrz się! Tym białym pyłem żywią się ludzie. Oni zabrali zdobycz temu człowiekowi, który dźwigał ich pożywienie, a jego samego oddali na żer Chilowi.	Znów!!!	Świętego Brauninga... Wielgi dziś odpust u socjalistów!
Nie, panie ministrze. Jestem człowiekiem uczciwym. Śmiecie zaś nosiłem do zsypiska nie poto, by wyszukiwać w nich jakieś papiery, lecz, by zarobić kilka groszy na chleb.	Nie kupiłbym go, choćby dla tego samego, żeby pani nie miała wrażenia, że tak nim ludzie rzucają, jak piłką.	Może być, że jeszcze nie miała pani sposobności odkryć wszystkich swoich zalet	Przyznaj, ojcze święty że taka przeszkoda nawet osła nie zatrzymałaby w podróży.	Wasza Królewska Mość niechaj nie zapomina, że czyniłem wszystko, co mogłem, aby zażegnać burzę.	A tak, wielmożny panie, bo mi stryjek umarł, a jego bestie lokatory nie chciały płacić, wiecem wygnał. Na wódkę to łobuz ma, a na komorne go nie stać...	Że do niej, do tej Marysi. Motocykiel całymi dniami gdzie stoi?... A pod sklepem pani Szkopkowej. Wszyscy widzą i głowami kręcą. A pan Leszek gdzie przebywa?... Ano w sklepie. Sam na sam! Tak! Sam na sam z nią, bo Szkopkowa w sklepie nie siedzi. Pani aptekarzowa powiada, że to dziw, powiada, że dotychczas ksiądz proboszcz z ambony, powiada, takiego zgorszenia nie potępił. I jeżeli, powiada, tego nie zrobił, to chyba przez wzgląd na szacunek i poważanie dla rodziców tego, powiada, przedsiębiorczego kawalera.	Gdy Teschen upadła, nikt o niéj nie myślał; ta jeszcze panią, bo drżą usłyszawszy jéj imię.	Musimy dziś podpić, nie może być inaczej!	Nie rozumiem.	Nie ze mną, ale z moją siostrą Ludką. Ja skończę siedemnaście lat w sierpniu	Zali nie bolesna waszmościom ta wzgarda, jaką wam zapłacono?	Jakaż jest pańska decyzja? Spodziewam się, że nie odrzucasz nakazu objawień?	Słucham, jaśnie panie.	Zapomniałem, że jest siostrą pani. Nie mówiłbym tego, gdybym pamiętał.	O kogo? Nie rozstajemy się ani na chwilę i to jest, wierz mi, prawdziwa niedola, tego nikt nie zniesie. Nie mogę sobie pozwolić na ziewnięcie; ciągle muszę być w roli kobiety kochającej. To szalenie męczące.	Ma już dość marudów, co? Poszedł na górę, żeby nas wymacać stamtąd lornetką Dziw, że dawniej o tym nie pomyślał. Widzieliście, jakie oko do nas zrobił stary Kopyto przy zbiórce? Kopycińsio też w tym palce umaczał. Ti-ra-la-la-i-tu! Oto mój śpiew zwycięski! Słuchajcie! Chodźmy!	Nie śmiałbym zakłócać pańskiego spoczynku, gdybym nie był przekonany, że ktoś, co wynalazł sposób przebycia w tak krótkim czasie tak długiej drogi, może również mieć sposób niemęczenia się nigdy. Wiesz też pan, że nasi ludzie koniecznie utrzymują, żeś pan czarnoksiężnik. Rzeczywiście obrót, który pan przypisujesz Ziemi, jest dość dowcipną zagadką, tym bardziej, że przypuściwszy nawet, iżeś wczoraj wyjechał z Paryża, to jeszcze Ziemia nie potrzebowałaby wcale obracać się, abyś się tu pan dostał. Słońce za pośrednictwem pańskich flaszeczek podniosło pana w górę, musiało cię więc spuścić na to miejsce, gdyż według Ptolomeusza i nowszych filozofów Słońce obraca się w tym ukośnym kierunku, jaki ty chcesz nadać Ziemi. A zresztą cóż mamy za powód utrzymywać, że Słońce jest nieruchome, kiedy widzimy, jak bieżybieżyć (daw.)	Nie wiem. W każdym razie, zanim się ureguluje prawa spadku po nim, znajdziemy potrzebne pieniądze. A chociażbyśmy nawet ich nie znaleźli, to musiałaby nas prześladować szczególna fatalność, gdyby jego spadkobierca miał się okazać równie nieludzki jak on. Możemy zatem spać spokojnie.	Gdybym była chłopcem, pojechalibyśmy razem i bawilibyśmy się cudownie, ale ponieważ jestem dziewczyną, wypada mi być przyzwoitą i pozostać w domu. Nie kuś mnie, Teodorku, to szalony pomysł.	Panie religia katolicka lepiéj niż każda inna kładzie kres niedolom i wątpliwościom ludzkim, ale gdyby nawet tak nie było, pozwolisz się pan zapytać, czy rezykujesz pan co, wierząc w jéj prawdy?	Ale mi się nic złego nie stało i jestem zdrów i cały. No... ale jakże będzie z Kuźnicami?	Mówię panu z całkowitym przekonaniem, proszę mi wierzyć, to wszystko razem nie może potrwać nawet dwóch tygodni, no, powiedzmy, z górą miesiąc.	Owszem, zdrowi zgubiliśmy tylko H. O. Czy nie macie go z sobą?	Czy jej głowa nie była uwieńczona ośmiu mackami wijącymi się w wodzie jak gniazdo wężów?	Czy często się wdajesz z jadowitym plemieniem? Ja ustępuję im z drogi. Kobry w kłach swoich noszą śmierć, a to rzecz wcale nie przyjemna... zwłaszcza że one są tak małe i dostrzec je trudno. Ale jakiż to gad z tobą rozmawiał?	Czyż to nie mój osioł ryczał kumie?	Mówili Maciej, coby bez zapisu nie było...	Nie bać się?	Nie wiem, bo jakem ci wspomniał, od wczorajszego dnia tu dopiero jestem.	Tak właśnie a i to, że w byle czym wygląda lepiej niż każda inna. We wszystkim jej do twarzy, a i to prawda, że jest nieco, jak mówią, krnąbrna. Co do mnie, nie wiem właściwie, jak to inaczej nazwać, mówię po swojemu: uparta. Jak raz coś postanowi, to musi na swoim postawić. Oto wszystko, co jej zarzucić można, prawda, Minnie?	Być może nie odważą się zaatakować nocą i zaczekają na nowy dzień.	Jak to, nie masz żadnych pobudek wyboru pomiędzy jednym a drugim?	Tak, tak... Ale kupuje nie na własne imię, tylko za pośrednictwem starego Szlangbauma... Tak przynajmniej mówią w domu, bo i ja tam mieszkam.	Ale na jeden dzień. Po zejściu ze sceny nie zostawia się śladu po sobie, jak kamień w wodę!	Panie Dolewski, czy mogę pana prosić o położenie mi na talerz téj potrawy?	Ha! proszę pana to téż się i bez długu na św. Sylwestra nie obejdzie. Cóż robić? pan Bóg jakoś dopomaga. Mam dwie krowy, latem podczas żniw ja i moja córka zbieramy kłosy na ścierniskach, w zimie chodzimy po drzewo do lasów a wieczorami przędziemy. Ot i jakoś idzie, byle tylko Bóg chronił od takiéj zimy jak ostatnia. Winnam siedemdziesiąt pięć franków młynarzowi za mąkę. Ale na szczęście to młynarz pana Benassis’a. O! bo pan Benassis	Dziękuję, panie przodowniku. Już mi lepiej	Co? wiész? ja się znam na ludziach! Bóg, co nas posłał na wiekuistą włóczęgę po świecie, dał nam węch jak staremu szukeli (psu) szukającemu sobie lekarstwa. My także instynktem czujemy ludzi i czytamy w nich lepiéj, niż oni w swoich książkach. Przed chwilą przechodził tędy około namiotu raj (pan) tutejszéj wioski, młody dziedzic wsi, o którym wiész co powiadają, że mu woda zamiast krwi w żyłach płynie. I prawda! O biédne chłopię, zdaje się nie mieć w sobie także i siły do jutra!.. A jednak moje oczy go rozgorączkowały. O! bo téż dobrze, dobrze patrzałam na niego, aż zadrżał, aż się zwinął jak wąż gdy go nogą nastąpisz. I powoli rumieniec tryskał mu na twarz ręce drgać poczęły; wstrząsł się, poleciał jak szalony.	Nie ja bluźnię, jeno moje kiszki, na których głód gra jak na skrzypkach.	Słyszał pan zapewne że jestem spadkobierczynią bardzo bogatej ciotki w Besançon. Obsypuje mnie podarkami... Chłopcy nasi robią postępy... tak zadziwiające, że chciałabym prosić, aby pan przyjął mały upominek, jako znak mej wdzięczności. Ot, po prostu kilka ludwików... aby pan mógł sobie sprawić bieliznę. Ale...	Miłościwy Panie! Naszemu młodemu księciu czas by siły spróbować i trudno nam go utrzymać, rwie się strasznie!	Po pierwsze to jest akt niewdzięczności. To więcej niż zbrodnia: to błąd i głupota, którą nazwałbym piramidalną! Zresztą, jeżeli nikt tu nie powie: „hola!”, człowiek, który wypędził Bismarcka, bardzo jest zdolny odtrącić stopniowo całą politykę bismarkowską, a wówczas to jest skok w nieznane.	Niech da pokrycie. Kupi za nasze pieniądze, a potem powie, że kupił dla siebie, jego stać na to!	Powiedz, że później...	Ty to co innego. Nie mówiłem o szlachcie i nieszlachcie, bo to w ogóle głupi podział. Mówiłem o takich, co to od szeregu pokoleń są w zbytku, w kulturze. A ty, bracie, ty...	Srogi gmach! I pomyśleć, że wszystko to ci psiajuchowie mają w ręku!	Diabeł rzekł sieć rybacka w formie stożkowatego worka ze skrzydłami do zagarniania ryb. znaleźli: trzymał szczupaka w pysku, ale jak go głos dzwonów doszedł, zaraz omdlał, oni zasie kijami go tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura tęga jest, ale to z Pana Jezusowego pozwoleństwa, któren widać chce, żeby jutrzejszy dzień był tym radośniejszy.	Galicyjski hrabia musi zazdrościć amerykańskiego szczęścia dzieciakowi! Chcę pana już dobić i kilka fragmentów mych interesów podam na przynętę. Miesięczne dochody z Dancingu wynoszą przeciętnie sześćdziesiąt milionów złotych pesedów. Liczna ma flota jest czynna obecnie, jak nigdy przedtem. Me łodzie podwodne z Havemeyera transportowcami, w drodze powrotnej z Wyspy Zapomnienia do Stanów Północnych potworne ilości wódek i absyntu lada dzień dowiozą, celem złamania hermafrodytyzmu prohibicyjnego. Siedemset dwadzieścia tysięcy dolarów zarabiam na czysto na tym zgrabnym szmuglu. Z Bombaju dostawiam do Europy małp milion trzysta, których gruczoły zanikającą tężyznę płciową intelektualistów rychło odmłodzą trafną metodą pana WoronowaWoronow, Siergiej (1866–1951)	Bo też mam więcej do spełnienia niż tylko obowiązek	Niech mnie Bóg zachowa ażebym potrzebowała mieć innego pana aniżeli ten mój, który jest. Ale skądże to, zacny Dagonie, przyszła ci ochota nawiedzić dzisiaj służebnicę pańską?	Strzeż się, d’Artagnan, ostrożnie! mojem zdaniem, zanadto bierzesz do serca los pani Bonacieux. Kobieta stworzona została na zgubę naszą, ona jest przyczyną wszystkich naszych nieszczęść.	Tak jest, do tej tu doliny. Przeprawiliśmy się przez Dolny Bród, o tam, pod Górką Królewską	To niech pan idzie do „Italii”.	No, to i wuja chyba wezmą za to, że wuj handluje?	Gorzki to był chleb, samaś mi wacpanna gadała.	Nawet wiele znaczy, jak dla mnie.	Radzono mi wyjechać na kilka tygodni w góry.	Więc czego właściwie u kaduka pan chce ode mnie?	Ciemnéj togi z kapturem? pójdziemy budzić Rzym uśpiony i przypatrzeć się jak usypia. Zaiste, zabawka godna Cezara!!	Jeż to okropne stworzenie! Na całym ciele pokryty jest wielkimi kolcami... i bardzo jest zły!	To byłoby bardzo dobrze!	Za trzy dni, dodał blondyn, pójdziesz na Bednarską ulicę, znajdziesz tam porucznika, trzeba się jeszcze nawzdragać, ale w końcu musisz przyjąć co on ci ofiaruje...	Jest w tym coś z prawdy. Znają wszystkie moje zwyczaje; i tak na przykład, może ma pan ochotę na coś jeszcze, pijąc herbatę?	Ale kogoż zabiłeś pan? co się stało? zapytał ciągnąc go za suknie gospodarz.	Bardzo dobrze.	Skąd to Pan Bóg prowadzi?	Słuchaj mały, jak ty się nazywasz?	A na lampie kazał powiesić anioła?	A zagrałbyś to i pobożne pieśnie, co?	Abe, Abe Abe, tam było jakieś zwierzę!	Cóż tu robić?	Jaki dziwny zapach! Zupełnie jak spalonego pierza!	Jestem. To ty, Felek?	Juści, jeden ją uczył rano biczyskiem... drugi w połednie rzemieniem, a trzeci na odwieczerz często gęsto kłonicą poganiał...	Skąd ja pana znam?	Ta Laura, którą znałeś w Borowcach, odpowiedziała cicho, znikła bezpowrotnie; tamta była inną, lepszą istotą... dzisiejsza niewiele dba o przyszłość, żyje, aby żyć... szuka, czemby wyżyć mogła, bawi się i śmieje się z oszukanych ludzi...	W takim razie zostaw tu Janka Dziecko śpi tak smacznie.	Zarówno jako kapitan, jak i jego zastępca, umiałbym szanować każdego, kto posiada zaufanie moich przełożonych.	Zmokło, ale da Bóg pogodę, to wyschnie.	A teraz spróbuj zgiąć kolana...	Ale z wolą pańską	Jestem zachwycona prawdziwie, żeśmy tak blisko znajomi	Kobieta demoniczna	Koki!	Kole kapuśnisków położylim wczoraj łąkę	Księżniczko!	Murdelio?	No powiedział spokojnie Wódz, zapalając papierosa. Pychowice, E, mapa s. g. N, 167.	Oui, justement!Oui, justement! (fr.) przemówił suchym głosem.	Pod słońcem! O, dużo tam jest miejsca, Doady!	Porozmawiam z paniami i będę zdrów.	Posłuchaj, Beauchamp Przychodzę, by pomówić z tobą o twojej gazecie.	Tak jest, spojrzeniom?	W imię straszliwego Boga przyjmuję wasze przyrzeczenie!	Widział Tatarów?!	Wierzę, a tym bardziej znajomości mocno nieodpowiednie.	Witajcie, los infernos!	Więc któż inny?...	Za trzy kwadranse... Kwadranse... kwadranse...
Nie, Pencroffie to by nic nie pomogło. Zresztą kapitan Nemo nie zgodziłby się nigdy na opuszczenie statku. Od trzydziestu lat żyje na „Nautilusie” i na „Nautilusie”, a nie gdzie indziej, chce umrzeć.	Dalej, nie trać czasu, przyjacielu Sancho mniejsza o to, podwajam chętnie.	Ba! Braun nigdy nie dopuści.	Dyrektor Wilhelm Dalcz nie żyje!	Nie.	Do pierwszego lepszego. Mogło to być na przykład biuro importu maszynek do golenia czy kancelaria adwokata, na której drzwiach zawieszono na tę godzinę tabliczkę urzędu stanu cywilnego. Pan Renowicki, nie mając żadnego doświadczenia w tym względzie, a wiedząc, że sprawy te w Ameryce załatwia się niezwykle szybko i łatwo, bez trudu mógł uwierzyć, że wspólnik miss Normann, udzielający mu „ślubu”, jest urzędnikiem. I że świadectwo, które otrzymał, jest świadectwem najprawdziwszym. Czyż moje rozumowanie nie przemawia panu do przekonania?	Wcale na to imie nie zasługuję	Doktor powiedział, że sam mógł dostać dyfterytu. Dlatego nie wrócił do liceum, ale mieszkał u nas. Doktor mówił, że gdyby nie on, to bym zdechł do dwudziestu minut.	Między Warszawą a Krakowem spotkałem się w wagonie z jakimś młodym człowiekiem, który jechał na ślub pana Cypryana Karłowskiego. Młody ów człowiek widocznie wielki gaduła, lubiący opowiadać historye swoich przyjaciół, mówił, że pan Karłowski przed kilku laty przyjechał bardzo smutny. Powodów smutku nikt nie wiedział. Utrzymywano wprawdzie, że miał się żenić z kimś, i że narzeczona zdradziła go, czy umarła; ale były to tylko pogłoski i domysły, bo on sam nigdy nikomu ani słowa o tém nie powiedział. Nie mógł jednak wysiedziéć w Warszawie ani na wsi, lecz pojechał w podróż. Był w Stanach Zjednoczonych, na wyspie Kubie, bił się z Beduinami w Afryce, polował na lwy i tygrysy i powrócił do kraju z ogorzałą twarzą, hartowny, poważny, ale już zupełnie spokojny. Ojciec mu umarł, odziedziczył więc wielki majątek, którego zacnie i rozumnie używa, a teraz żeni się z młodą jakąś i pełną zalet osobą.	Musiałeś chyba zauważyć ostatnio ale nie... bo i po co? Gdy się coś zauważy, pojawia się konieczność poniesienia pewnych trudów. Jutro może powiesz sobie: „O, gdybym wcześniej zwrócił na to uwagę! Gdybym postarał się temu zaradzić”. Ale nie, to przecież może sprawić kłopot. Nie ma o czym mówić. Zapomnij o mojej prośbie.	Właśnie! Przytoczę jeden przykład. Dawno, bardzo dawno, w roku 1891, obchodziliśmy tutaj po raz pierwszy od powstania styczniowego rocznicę Konstytucji Trzeciego Majarocznica Konstytucji Trzeciego Maja 26 kwietnia 1891. i o tej samej godzinie dostali „po pysku”. A ten oto Marian Bohusz napisał tego dnia genialny felietongenialny felieton cenzura prewencyjna: zapobiegawcza, przeprowadzona przed oddaniem rękopisu do druku. nie zrozumiał, podczas gdy rozumieli go wszyscy. Opowiedziano w tym felietonie anegdotkę o kimś, kto się wybierał w podróż do dalekiej Ameryki i umieścił w pismach ogłoszenie, iż poszukuje towarzysza podróży. Otóż późno w nocy na skutek owego ogłoszenia zgłasza się do podróżnika jegomość i z hałasem oświadcza, że on do dalekiej Ameryki nie pojedzie i jemu, ogłoszeniodawcy, jechać nie radzi, a nawet zabrania. Ten felieton wart był więcej niż batalion tęgiej piechoty. On stworzył ze zwyczajnych zjadaczów chleba, z łobuzów i głuptasów	Nie uznaję tego za pochwałę. Afiszują się tylko błazny i parweniusze. Czyż mnie zaliczasz do jednej z tych kategorii?	Nie waż się o to pytać! Nie waż się! Sam jeno Bóg Najwyższy tę rzecz wie. Jemu jednemu po nocach kazuje, jak prawo na świecie robić. On tylko jeden tę rzecz wie na tym świecie. A ty się nie waż pytać!	Oto przybywa victorvictor (łac.) tu: bitwa. wygrana, ja pierwszy publicznie to oświadczam. Mości panowie! dziękujcie panu Babiniczowi, bo gdyby nie on, nie dostalibyśmy się przez rzekę!	Doi ją i doi kiej głodną krowę, to i nie dziwota, co zjałowiała.	Nie mogę. Chciałbym z duszy, lecz obiecałem towarzyszom spędzić dzień cały z nimi i wieczór, do jutra rana.	Nie z pana, tylko do pana	Gdzież tam! Nie. Tylko dała spokój Belshamowi, a gdy tam pobiegłam wziąć rękawiczki po południu, tak była zajęta Wikarym, że nie usłyszała, jak śmieję się i tańczę w sieni z radości, że się zbliżają wakacje. Pozycja społecznaJakie przyjemne mogłaby spędzić życie, gdyby tylko chciała! Jednakże nie bardzo jej zazdroszczę pieniędzy, bo uważam, że bogaci mają troski równie jak ubodzy	Nie wolno mi chodzić po trawie.	Od dziesięciu lat pracuję nad syntetycznym kauczukiem... Owszem, już przed pięciu laty doszedłem do wytworzenia substancji, mającej wszystkie walory kauczuku naturalnego. Wówczas byłem przekonany, że już jestem u celu. I to u jakiego celu! Tamten produkt byłby tańszy nie o pięćdziesiąt procent, lecz o osiemdziesiąt! Kosztowałby dosłownie grosze... Dość powiedzieć, że byłoby taniej wylewać nim ulice, niż asfaltować je czy brukować...	Moje życie było szeregiem prześladowań ze strony męża, którego nienawidzę. Prawo jest po jego stronie, Lyons każdej chwili może zażądać, abym z nim żyła. Przed napisaniem owego listu do sir Karola dowiedziałam się właśnie, że jest sposób odzyskania wolności, lecz że wymaga to znacznych kosztów. Byłoby to dla mnie spokojem, szczęściem, wszystkim na świecie. Znałam hojność sir Karola i sądziłam, że gdy usłyszy te smutne dzieje z moich własnych ust, dopomoże mi niewątpliwie.	Nie mogę w tem miejscu, bo to, co mam panu powiedzieć, jest bardzo ważne i niesłychanie tajemnicze.	Och, schowany bezpiecznie w Przystani Balonowej Założę się, że te łotry go nie znajdą!	Zdrada tak jawna, że i pomyłki być nie może.	Dziecko drogie ja osobiście nie widzę nic złego w twoich zamiarach i sądzę, że ojciec pogodzi się z niemi również. Powiedz że, gdzie ma być ta posada?	Nie masz za co przepraszać. I owszem, mój chłopcze, i owszem, zaczynaj.	Oczywiście nie chcę pana poślubić	Pan profesor nie zgadza się?... Więc dam panu Kardeca...	Pozwoli mi pani woleć Le Sidanera Elstir był utalentowany, należał niemal do awangardy, ale nie wiem czemu przestał trzymać krok, zmarnował życie.	Dalipan, panie myślałem o rzeczach ważniejszych, a nie o takich drobiazgach. Skąd też przyszło panu, u diabła, dowiadywać się o tym, co drudzy myślą i jeszcze kobiety rozkochane?	Spierają się z panem de Nemours on zaś broni z takim zapałem sprawy, za którą obstaje, że musi to być jego własna sprawa. Sądzę, że ma jakąś kochankę, która go przyprawia o niepokój kiedy jest na balu; utrzymuje bowiem zaciekle, że to jest przykra rzecz dla miłośnika widzieć na balu tę, którą miłuje.	Aweryla nie mogła poślubić Maurycego. Był on zły.	A do licha!... Taki był dobry gospodarz z tego Wokulskiego (PS. Stach nie widział od nich ani grosza za lokal) i sprzedał dom... Więc Krzeszowska może nas wylać z chałupy?	Potem... wróciłem do Anglii Ta lekcja oduczyła mnie próżności... jednakowoż powiadano, że dzięki mnie kościół świętego Barnaby stał się prawdziwym klejnotem... tak jest	I cóż ta biedna Nais, czy wiecie? Co do mnie, nie wierzę; ma za sobą całe życie bez skazy; jest o wiele za dumna, aby być czym innym niż protektorką pana Chardona. Ale jeżeli tak jest, żal mi jej z całego serca.	Dobrze, dobrze Pozwólmy tym poczciwcom zajmować się swoimi sprawami i nie myślmy już o nich.	Oj, rety! Miej litość nade mną, Beniaminie Nie mam już sił biegać za tobą. Ty, bez uroku, pędzisz jak kozica w górach, niby cap przed stadem.	Na to ich właśnie Niemcy zaprawiają u siebie, polując z nimi na Serbów	Lecz nie chcę w błąd cię wprowadzać i z góry wyznaję, iż więcej w tem jest egoizmu, niż przypuszczasz: jedynie te zakłady mają powodzenie, w których goście są dobrze przyjmowani, w hotelach, gdzie wszystko bezładnie idzie, podróżny pada ofiarą wad i niedostatków gospodarza. Ja, co dużo podróżuję, szczególnie tą drogą, chciałbym, ażeby wszyscy oberżyści robili majątki.	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Niech ją pani zostawi w spokoju. Pewno woli sama przebyć czas do jego przyjazdu, zwłaszcza jeśli rozmowa z ordynatem ma być ostateczna. A na to wygląda.	I ja żałowałem w pierwszej chwili; ale nie było innej rady.	Ależ to geometria	Herbert rad by mnie się pozbyć z Berlina.	A Bożeż ty mój! Takiego człowieka! To pani chyba będzie tą doktorką, co to z nim razem leczy?	To twoje łajdactwo, twoja intryga! Każę cię batami przed ludem oćwiczyć, aby wiedziano, czym mi jesteś, psie!	A co to za interes?	Postrzygł się, został mnichem Cystersem a Henrychów dał na swój klasztór.	To moja siostra Małgorzata, o czym dobrze wiedziałeś. Czy ci się podoba?	Amelka zaraz wróci, to pobiegnie za nas wszystkie	Co za ludzie zamieszkują na tej pięknej psiej wyspie?	Przyzwijcie ano Agatę od Kłębów, to przypilnuje.	A ta lalka... ta do śmieszności kosztowna lalka, wraz z tymi bezsensownymi, zbytkownymi fatałaszkami... to ja zapłaciłam za nią cały rachunek!	Waszmość pan jechałeś tu na Warszawę i Grodno?	Powróci do nas	Sam widać kradniesz psy, kiedy posądzasz drugich Karo wychował się u mnie od szczenięcia... Ja go uczyłem...	Myślę, co powie książę Gilbert, który nazywa ją „pani Iéna”, jeśli się dowie, że ja byłam u niej.	Jaki on dobry, proszę pani Cóż ja dla niego jestem, obca dziewczyna. Aż wstydziłam się przyjąć, ale wiedziałam, że zmartwiłabym go bardzo odmową.	Dlaczego? Przecież wybite wszystkie co do nogi	Prawie tak, z małem streszczeniem, że jedno i drugie jest...	Dziwne doprawdy, bo byłem pewny, że nocy dzisiejszej miłosne zdarzenie omówić należy.	Proszę pana naczelnika do telefonu.	Książka roześmiała się, zadowolona	Jak się miewa panicz?	Powiem dalej jak Pytia: jeśli w żabie serduszko wciśnie się uczucie wielkie, runie obiecująca kariera.	Tak? W takim razie myli się pani bardzo. Ja GO już dawno widziałam.	Też dobrze, powinszować. Reb Icchok Kohen? Cy-cy-cy, niczego sobie kapłan. A kim był twój ojciec, co chciał mieć tak uczonego syna?	Tylko pytanie: jak? Zresztą, wziąć tę twierdzę jest teraz taką samą klęską, jak od niej odstąpić.	O dla Boga! Pan Podbipięta zginął? Taki hojny pan i cnotliwy!... Aż mi dech zaparło... Zali oni takiemu mocarzowi mogli dać rady...	Co pan poznaje?	Droga moja... jabym ci coś powiedziała.	E!... i cóż ta z tego, kiedy ją ukradli...	Co właściwie należy rozumieć przez wyraz „plasmata”?	A potem idzie wierszyk o Kołach Czarnoksięskich Gdy byłem mały, wierszyk ten zawsze napełniał mi smutkiem serduszko.	Co ona właściwie chce ze sobą zrobić?	Za Sarajewo!	Moja miłość nędzna licha warta miłość moja! Grzywien w skarbcu niema, beczki mi ta gawiedź powysuszała, chleba pożyczam, mięso rzeźnicy dają śmierdzące... Cała pociecha... ot... o!	Panno Dartle jeśli pani niezdolna odczuć boleść tej nieszczęsnej matki...	Są, ale po tamtej stronie rzeki. Tu zaraz Wkra.	Wszystko!...	Et, kto tam waści przegada! Gadasz i gadasz.	O tak, i bardzo piękna.	Idź sam.	Mój krewny, który przyjechał wujaszka uścisnąć i... przycisnąć...	Wyobrażam! Ależ ja ją ubóstwiam, kochana ciotko!	Powinien byś zacząć opowiadać, zamiast zastawiać pułapki naszej uczciwości	Byle nas tylko oblegali bo gotowi zaniechać... Mości panowie! jakem Zagłoba, pierwszy wycieczkę poprowadzę!	Bogu Najwyższemu chwała	Daremnie.	Dzień dobry, panie Dawidzie	Jedźcie, jedźcie!	Niech tata uważa Ryba bierze.	Oczy wyłupić!	Rasowa! Pan pewnie powie: „natura”?	Robotnik, Pieniądz, Praca	Wielkiej Brytanii i Stanów Północnych metafizyczna czcigodna postawa.	Wolałbym z tobą mieszkać, Mahbubie.	Wybornie, dobranoc. Jutro rano pogadamy.	Wyśmienicie, wyśmienicie Szanowny panie nauczycielu, temu chłopcu w końcu roku... pojmuje pan?... najpierwszą...	Zły?!
Tego waszmość pan nie mów, gdyż zwyczajna to rzecz, że się sąsiedzi odwiedzają, jeno książę chwili wolnej nie ma, więc tak mi rzekł: „Wytłumacz mnie przed Billewiczem, że sam do niego nie mogę, ale niech on do mnie przyjeżdża z krewną, i to koniecznie zaraz, bo jutro lub pojutrze nie wiem, gdzie będę!” Ot, masz waszmość, z zaprosinami przyjeżdżam i cieszę się, żeście oboje państwo w dobrym zdrowiu, bo gdym tu zajechał, pannę Aleksandrę we drzwiach widziałem, jeno że znikła zaraz jako tuman na łące.	A co, nie gadałem woma w niedzielę, żeby podpisać?... Potrzebny to nam dziś strach i bałamuctwo?... Aleśta wszyscy woleli ciągnąć, aż się urwało	Ale raczej się nie mylę.	Dlaczego ten człowiek przyczepił się do Porthosa, a nie do którego z nas?	Hej! w polu, na twardej kulbace, nikomu się nie ckni!	Jednak ta ambrozja, przeszedłszy w ludzkie ręce, musiała stracić swoje niebiańskie miano i przybrać jakieś ziemskie. Jakże więc nazywa się po ludzku ten przysmak, do którego zresztą nie czuję wielkiej sympatii?	Może być; ale wiedz, że wcale nie jestem szczęśliwa. No, dość tego, damy się już obudziły, a panowie wrócili do salonu. Chodźmy do nich!	Nie jest. Pozostało do położenia pięćdziesiąt mil, dzielących to miejsce od Allahabadu, gdzie znów zaczynają się tory.	Nie o skromność chodzi. Ale wszyscy będą się starali podstawić mi nogę. Znam ja ich. A cały zarząd będzie wciąż mi patrzał na ręce. Poza tym robota trudna. Odpowiedzialność.	Niech się pani nie odróżowia Tak miło patrzeć na zapłonioną kobietę... Tylko...	Ot, mam, czegom chciał. Dalibóg, oni mnie tu głodem zamorzą. O, to w gorącej wodzie kąpani. Przychodzę o pomoc, myślę, że po wielkich molestacjachmolestacja (z łac.) rzemień, który mocuje strzemię do siodła. mi nogę przetarło, co mi je zdrajca pachołek źle przypiął, w brzuchu mi kruczy... niechże ich kaduk porwie! Machnówka Machnówką, a brzuch brzuchem! Jam też stary żołnierz, więcej jam może od nich wojny zażywał tylko się biją. Jak mi Bóg miły, tak oni nigdy nie jedzą. Widziałeś, panie Krzysztofie, tych pułkowników zjawy., co?	Płyń łódeczko moja wszystko idzie dobrze. Ten brat Jan nic tam nie robi. To istny brat Jan Nieroba: patrzy oto na mnie jak pracuję i pocę się, aby pomóc temu tu zacnemu człekowi, pierwszemu marynarzowi swego nazwiska. Hej, przyjacielu, hop! Dwa słowa, bez waszej obrazy. Jak grube mogą być deski tego okrętu?	O tym zaraz się dowiemy Ależ pan jest w gorącej wodzie kąpany i taki z pana krzykacz, że nie mogę dojść do słowa. Chcę się takiej rzeczy dowiedzieć: dajmy na to, że w mojej kieszeni znajdują się pewne wskazówki, gdzie Flint zakopał swoje skarby; otóż pragnąłbym się dowiedzieć, czy ten skarb ma wielką wartość?	Nie, drogi panie Pod warunkiem, że będzie szanował mnie i moich znajomych. Może to, co powiem, wyda się wam dziwne, panowie socjaliści, zwolennicy postępu i humanitaryzmu; nie przejmuję się bliźnimi, nie staram się ochraniać społeczeństwa, które mnie nie chroni w żaden sposób, powiem więcej	Dopiero co to samo Babinicz powiadał! Niedługo, widzę, całe wojsko się na niego sprzysięże; ale strzeże on się dobrze i bez moich fortelów nie dacie sobie rady!	Jużci, co prawda to nie on ich napadł, tylko oni jego, bo on w najciemniejszy kąt się zaszył, aby go nie poznali	Musisz. Nie masz wyboru. Nie zwlekaj.	Nie chciałem się uczyć Powiedz mi pan, czy takie przemiany z ludźmi często się przytrafiają?	Nie, nie!... Puszczaj mnie! Zgniewam się... naprawdę!	On też nie wiedział, może nawet mniej w tej materii wie­dział niż inni. Tak już zdaje się jest, Halinko, że im więcej wie człowiek o życiu, tym mniej w nim rozeznania w miłości, czy, jak ładnie powiedziałaś, w sprawach boskich. Natura, Kondycja ludzkaNatura jest przewrotna i lubi się manifestować poprzez gwałtowne skrajności, lecz w istocie natura zawsze dąży do równowagi i gdy bywa dla człowieka szczodra aż w nadmiarze, bogacąc jego umysł i świado­mość, bierze równocześnie zawistny, a może po prostu roztropny odwet, mącąc intymną kondycję wybrańca służebnym rozkładem, ba! nawet zawstydzającym niewolnictwem.	Łączcie się z pochodem, zostawcie owies w stertach, aż się wysypie nikłe ziarno, niech ziemniaki gniją w ziemi, puśćcie konie, by nie zginęły w stajniach z pragnienia, otwórzcie obory, by krowy mogły na noc wrócić pod dach, i zabierzcie dzieci, gdyż Bóg je miłuje. On sprzyja malcom, kieruje ich krokami, więc niech pomagają tam, gdzie rozum ludzki ustaje.	Dowiedziałam się o niem od razu; lecz ponieważ nie byłeś winny żadnego występku, ani też żadnej intrygi i nie wiedziałeś o niczem, coby mogło ciebie lub kogokolwiek skompromitować, więc też nie przywiązywałam większej wagi do tego wypadku, niżby na to zasługiwał.	Pewnego dnia, wróciwszy do domu, nie zastałem jej. Wyjechała. Nie zostawiła mi najmniejszego śladu. Nie będę ci opisywał tych sprzecznych uczuć, które wówczas przeżywałem. To nie należy do sprawy i nie ma na nią żadnego wpływu. Jeżeli poszukiwałem jej wszędzie, robiłem to z poczucia obowiązku. Wszystkie poszukiwania jednak nie dały rezultatu, chociaż nie żałowałem ani starań, ani pieniędzy. Tak mijały lata i bądź przekonana, że nie przerwałem poszukiwań aż do dnia naszego ślubu. Pamiętasz na pewno twoje własne niezadowolenie z kilkakrotnego odkładania tej daty. Musiałem to robić w obawie, że Betty niespodziewanie się odnajdzie. Ale gdy minęło lat pięć, doszedłem do przekonania, że albo umarła, albo w ogóle już nigdy nie da znaku życia. Przyznaj sama, czy nie miałem prawa tak rozumować.	A gdyby mi to wszystko nie odpowiadało czy będę uchodził za niewdzięcznika, jeśli wrócę do mej celki pod numer 108?	A więcej podróżnych nie widzieliście po drodze?	Ciemno mi w oczach, tętno opada, duszę się, mdleję...	Coć się stało?	Czytałam w książkach, a od czasu, jak jestem zaklęta w pszczołę, przylatuję tu często po pyłki lub słodycze i przez wodę jakby przez szybę szklaną przypatruję się życiu tego ciekawego zwierzątka.	Dawniej nienawidziłem jej, bo mnie przez nią nie kochał. Gdyby ojciec pokochał mnie, to bym mu może opowiedział o czarach. Może by to sprawiło, że by był trochę mniej smutny.	Dobrze, ale niech ksiądz mnie pyta, bo w rzeczy samej ksiądz lepiej potrafi się wyrozumieć w moim życiu niż ja sam.	Dobrzeście się bawili?	Ja jestem sąsiadem i gościem, niesądzę, żeby do obowiązków opiekuna liczyła się niegrzeczność dla gości.	Ja widziałem dwa razy szczęśliwą materię. Raz było to w chlewie, a drugi w gubernatorskim domu. Raz był to wieprz, a drugi raz pokojówka gubernatora. Szczęśliwa materia wieprza była smaczna, szczególniej z kapustą i musztardą. A pokojówka miała otłuszczenie serca i dziwnie lekki mózg. Analizy chemicznej nie robiłem.	Jak się waszej dostojności podoba, ale szkoda pieniędzy, bo pan przegrasz.	Jużci Ale może i do potkania się przyjść.	Kiedy chcesz, niech i tak będzie! Lepiej to nawet, że nie będziesz miał dzieci, bo mniej kpów będzie po świecie grasowało. Nieprawda, Rochu?	Lecz jeżeli sobie wyobrażacie, że w ten sposób dojdziecie z nami do ładu, to się grubo mylicie. Basta! Dobranoc!	Może jeszcze się przydam	Mr. Mitchel, z jakiego powodu nie chciałeś pan zezwolić, bym obejrzał klejnoty?	Musisz zawiadomić sąd o mojej krzywdzie.	Nas?? ptak z wyspy nie wyleci bez wiadomości pana; na sto mil w koło patrzą z wieży i każdy żagiel postrzegą; a któżby śmiał bez wiedzy jego dotknąć brzegu Caprei? Gdzie tu przybić, kiedy maleńkie tylko nawy w dwóch miejscach do lądu przytykać mogą?	Nic nie wiem... tragedje?	Nie sądziłem, że jaśnie pan będzie z tego korzystał...	Nie, nie, señor Hirsch Jeżeli pan istotnie spotkał capataza de cargadores, a to nie ulega wątpliwości, to był pan najzupełniej bezpieczny.	Nie.	No, no! Gdyby ta cnotliwa, skromna Stefcia została kochanką ordynata, ot, śmiałbym się...	Nudzi mnie Ada swoimi obawami i zazdrością Oddaliła Romanowicza, że się we mnie kochał, a umawia się z obrzydliwym Dębickim, który wygląda jak żaba.	Owo tedy kusiu nabożny i buczący, cóż ty na to powiesz? Czy to nie jest heretyk?	Owszem, mało jest wiadomości równie pożytecznych Nowy szmat lądu to powód do nowych waśni i procesów. Wie o tym Mugger... Oho! Mugger zna się na rzeczy! Ledwie więc woda opadnie, on już przemyka się małymi parowami, w których, zdaniem ludzkim, ledwo psina zdołałaby się ukryć, i zaczyna czatować. Jakoż niebawem nadchodzi jakiś wieśniak, miesi gołymi stopami grząski muł i ogłasza, że będzie sadził dynie i ogórki na gruncie podarowanym mu przez rzekę. Wnet nadchodzi drugi wieśniak i ogłasza, że w tym miejscu będzie sadził cebulę, marchew i trzcinę cukrową. Nagle ci dwaj ludzie spotykają się z sobą jak dwie łodzie zniesione prądem i poczynają łypać na siebie oczyma spod wielkich, błękitnych turbanów. Stary Mugger patrzy na to wszystko i przysłuchuje się ich rozmowie. Oni mówią sobie „bracie” i idą wytyczyć granice nowych posiadłości. Mugger idzie ślad w ślad za nimi, brnąc po cichu w błocie. I oto naraz wybucha sprzeczka! Dalej przymawiać sobie ostro cmoknął z uznaniem.	Rzetelnie pracował, nie można przyganić Świadectwa od Lebrechta ma piękne.	Wstrzyknę ci morfiny albo kamfory, gdy wylądujemy, a ty mi w zamian magiczną formułę życiowej mądrości, która jest śmiertelną, lub tej wieczystej, która żyć nie umie, w spadku podaruj.	Wszak mogę zostać raniony niebezpiecznie, nawet zabity...	Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. Co robić? Dzisiaj strata, jutro zysk. Pan dał, Pan wziął i nie ma o czym mówić, drogi człowieku.	Wszystko mi jedno. Jeśli w pantomimie stanąć mam jak rycerz myślowo dzielny i świętobliwy, to zapowiadam, że oblubienica i tanecznica skobiecić sięskobiecić się dosł.: powiedziałem, rzekłem; słowo używane często na zakończenie dłuższej przemowy wyjaśniającej stanowisko mówcy.	Z zeznań żołnierzy nic nie można wydobyć bo przestrach przesadza wszelkie niebezpieczeństwa, są więc tacy, którzy mówią, że pan Babinicz tuż. Z tego jednak, iż książę z Sakowiczem pozostali, wnoszę, iż pościg nie może być szybki.	A co znaczy? Czy ciemna białogłowa może wiedzieć cokolwiek z takich morowych Herodotów?	A cóżeś to w tych czasach porabiał?	A masło trzy tysiące funt.	A, ba! natychmiast pijawki!	Aha, z onegoon, onego (daw.)	Bardzo jestem ciekawa.	Bierz.	Co będę mógł, zostawię.	Co przynosisz?	Coby zaś miało cieszyć, mało to kłopotów? a tu jeszcze nowe utrapienie!	Czemu przestał pan być rozbójnikiem morskim?	Czy być może?	Czy dlatego tracą na urodzie?	Cóż cię to obchodzi, złowieszcza niewiasto, gdzie on idzie?	Daj jej Boże zdrowie!	Do Korczyna!	Dobre i to, ale jeszcze lepszą rzeczą jest nocna koszula. Od czasu gdyśmy rozwinęli grotżagiel, wciąż marzę o nocnych koszulach. Chciałby mieć taką nowiusieńką, mięciusieńką, wypraną. Jużeśmy w domu, Harvey, jużeśmy w domu! Można to już wyczuć w powietrzu. Teraz wpływamy w cypelek ciepłego nurtu, czuję już zapach jagód laurowych. Ciekawym, czy już nas zawołają na kolację. Ster lekko na bakier!	I... o wszystkich we wsi?...	Jesteś dobrym sługą, Rinaldo. W dniu, w którym dzieło nasze doprowadzimy ostatecznie do końca, grunta dotykające do mego zamku w Gardannes, które twój ojciec dzierżawi, przejdą na zupełną twoją własność.	Jeszcze raz? przerwał Maciek.	Ktoś cię szpieguje z jego rozkazu.	Któż to?	Marta! co ty mówisz! Marta! to są moje dzieci!	Mileńki	Moja Lauro, zawołał Honory, wierz mi, że jednem słowem wstrzymać mnie możesz zawsze i nawet kazać mi o obowiązkach zapomnieć, ale czyżbyś to chciała uczynić?	Na to przecież dostali pieniądze.	O tym będzie mowa w liście do Mahbuba Alego, handlarza koni w Seraju Kaszmirskim, w Lahorze. Jest to mój przyjaciel.	O, najmiłościwsza pani... wykończymy, wykończymy!	Och! kapusta, marchewka, pomarańcze! Wszystko chcę! Powiedz Franciszce, żeby to kupiła. Przyrządzi nam marchewkę ze śmietanką. To będzie takie milusie, jeść to wszystko we dwoje, wszystkie te wywoływania wcielić w dobre śniadanko.	Olga Nikołajewna zdrowa?	Ot! szła to i przyszła. Szkoda gęby na to marnować!	Owszem, widzę.	Poczekaj, stara sowo! Jużem ci wczoraj nakarbował w pamięci za królewnę Jadwigę, dziś znowu... osły! Doznasz ty mojej wdzięczności, aż ci one osły bokiem wylezą!	Powiedz!	Prowadziłem w tym języku korespondencję w firmie Bucholc.	Skąd jesteś?	Szpieg rzekł pan Władimir.	Słyszana to rzecz	Tak, tak! Ale czy pójdziecie raz jeszcze?	Ten mały nowy więzień.	To będżemi mi zaraz widżec Gdże są mi teraz, pan Mactonal?	To może byśmy wspólnie rozpatrzyli pewien projekt?	Trochę straciłem, trochę zyskałem. Zaraz ci opowiem.	Świadomym swej gracji, rozmyślnym zerem.	Żona
Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.	Nie wiem, mój kochany czy i ten mój sąd nie jest pesymistyczny.	Tak jest.	Dobrze! Pan Cyrus jest zbyt dobrym obserwatorem, żeby się mógł pomylić, i jeżeli tylko wyspa nie ruszyła się z miejsca, to z pewnością leży tam, gdzie ją ulokował!	Gdzie jest pan Łęcki?	Nauczyciel śpiewu wcale nie jest temu winien	O, nie! Nie ma tu bynajmniej błędów w gramatyce, ale pismo jest błędne z punktu widzenia rachunkowości.	Szanowna pani jest zbyt łaskawa istotnie trudno jest odmówić prawa istnienia czemuś, co już istnieje. Prąd ten jest jeszcze bardzo młody i niepodobna przewidzieć, którędy pójdą jego drogi rozwoju. Dlatego wolałbym w tym wypadku powstrzymać się od wypowiadania sądów krańcowych.	Ale dlaczegóż opuszczać mnie, która nie liczę się do świata i zawsze miałam na tyle rozumu, aby go sądzić, tak jak na to zasługuje!	Co dalej?... Buckingham oto dowiedział się zapewne o moim powrocie, mówił z lordem de Winter, który zawsze był źle dla mnie uprzedzony, i nagadał mu, że jego bratowa jest nierządnicą, kobietą piętnowaną... Lord de Winter uwierzył wszystkiemu tem łatwiej, że leżało to w jego interesie. Rozkazał mnie przytrzymać, sprowadził tutaj i oddał pod straż twoją. Reszta ci wiadoma: pojutrze skazuje mnie on na wygnanie, na deportację... pojutrze strąca mnie pomiędzy zbrodniarki. O!... spisek dobrze uknuty, podstęp zręczny, zabije cześć moją na zawsze!... Widzisz sam, iż winnam umrzeć... Feltonie!... Feltonie!... daj mi ten nóż!...	Czy panicz każe podać śniadanie do łóżka?	Na drugim będzie nam się działo jeszcze o wiele lepiej. Nie miną nas Pola Elizejskie, to już co najmniej. Pijmy, przyjaciele: przepijam do całego zgromadzenia.	Nie, Alanie, nie możesz opuścić tego domu. Napisz na kartce wszystko, co ci potrzeba, a mój służący weźmie dorożkę i przywiezie ci.	Bogdaj wcale nie wróci, bo z wozami wyjechała i z tobołami. Z tego miarkuję, że daleko i na długo.	Czy chcesz iść ze mną?	Czy pan sądzisz, że kardynał również wie tyle, co i pan, że wiadomo mu o bytności mojej w Londynie?	Czy sądzisz, że cię zdradzę? Daję słowo honoru, iż tego nie uczynię, zobowiązując się, w razie przeciwnym zapłacić kwotę pięciokrotnej wysokości.	Do usług panu dobrodziejowi...	I słusznie Nie rajtarom to Carolusa z Tatarami wojować, którzy, a zwłaszcza dobrudzcy, i naszej jeździe czasem dotrzymują. Nim się ów ciężki rajtar obejrzy, już go Tatar na arkanarkan	Kaleka pocisk artyleryjski wypełniony metalowymi kulkami a. strzałkami, rozpryskującymi się przy wybuchu; także: odłamek takiego pocisku. okaleczył go na całe życie... w ten sposób, że Kurt... przestał być mężczyzną... Rozumiesz?... Po dawnemu był ładnym dzielnym chłopcem, po dawnemu gorąco kochał Emmę, po dawnemu pragnął jej pieszczot, ale nie był mężczyzną... Rozumiesz?...	Muszę już, jak widzę, wszystko ab ovoab ovo (łac.: od jaja) rzekł pan Longinus.	Obaj zasłużyliście na rózgi! Nielsa bić nie będę, aleś ty mój własny, ciebie mam prawo walić!	Oprócz nienawiści?... Widzi pan, jak pan to słusznie kiedyś zauważył, nie należę do kobiet banalnych, szablonowych. Właściwie mówiąc, byłoby to dla mnie zupełnie obojętne, jakie uczucia pan dla mnie żywi. Przecież ja również nie twierdzę, że pana kocham. A może pan sądzi inaczej?	Pan Charłamp?... Ej nic, wyzwał mnie na rękę.	Paradna jesteś podniecasz się jakimiś głupstwami. Jeżeli nawet tak było, jak mówisz, możesz mieć spokojne sumienie. Twojej „pomocy” w ogóle nie brałem pod uwagę. Ale któż to ci nagadał tych idiotyzmów, Szubert?	Po co on na mojego dziadka wymyślał?	Przyznam się panu że gdybym była matką pana, nie byłabym znów tak bardzo dumna. Przeciwnie. Takie podkochiwanie się dla pana miłe, a dla innych...	Szukamy szczątków statku na morzu i ziemi!	Tak jak wy w miłosierdzie Boże ufa	Tak mię to, Jaguś, witasz? co? tak?...	Tak więc, Harbercie, znalazłeś dziś coś, co ma dla nas wyjątkowe znaczenie Wszystko, przyjaciele, w naszej sytuacji wszystko może się przydać. Bardzo proszę, nie zapominajcie o tym.	Tak, tak, moi drodzy, czwarta przeprowadzka w ciągu tego roku. Jak to wszystko człowiek wytrzymuje, nie wiem.	Tamci się smażą jak na patelni	To wybierzcie tam, byle młodą, i włóżcie na wózek pod kozioł.	Tym lepiej, po stokroć tym lepiej, kochany baronie! Widzę, że się nie myliłem, niewiele panu brakuje do fortuny drugiego rzędu.	Właśnie. A szereg faktów wskazuje na to, że właśnie wy, towarzyszu Garbaty, możecie nam dopomóc w wykryciu prawdy.	Zdaje mi się, że... czy pan Morrel?	Zosia, wielki wróżu, czeka na ratunek.	A co jeśli zbiegowie zechcą go znowu odwiedzić?	A kto to?	A nie powozisz?	A płacić to nie łaska?... Rachunek czterdzieści sześć złotych.	A z tego co by pani przyszło?	A! Bani jezd gobitą drzyciestoletnią?	A! pan Czarniecki! ten im da pieprzu! Słyszałem jeszcze o nim z Ukrainy jako o wielkim żołnierzu.	Aha, teraz wiesz o nim? Czego łgałeś pierwej?	Ale gdzie?	Ale powiédzże mi choć co się z nią stało.	Chciałem powiedzieć, że pragnę, żebyś ty była bardzo szczęśliwa.	Co takiego?	Co tu waćpan robisz? Dlaczego mnie prześladujesz?	Dwadzieścia czerwieńców.	Górscy Ludkowie!	Honor to dla mnie Dziewica, panie niechybnie czci jednakie bóstwo z tą najcnotliwszą z Rzymianek, z tą prawdziwą matroną stolatąmatrona stolata (łac.)	I co?...	Idziemy.	Iš kur jūs galite žinoti? nusistebėjęs. Kurpiūnas.	Ja dalipan nie żałuję że sobie odjechały Poczciwe te nasze kobiéciska, ale i księżna Teresa i moja siostra zanadto święte, aby z niemi było bardzo wesoło.	Ja miałbym cię zabić? Ja? Nie... nie... zabić ciebie? Nie zrobię tego! Nie mógłbym. Spójrz!	Ja przyszedłem, aby z nim pogadać	Jak dawno?	Jakto! rzucasz pani scenę? pani, co masz przyszłość przed sobą!	Jam Ruben, syn Dawida	Jasny pan żartuje.	Jaś lubi dzień, w którym płacą	Kostiumy zaraz jutro z Madrytu...	Krzywda, Wina, Kara	Kto ci to mówił?	Mam taką nadzieję.	Moja córka! Ha! nieszczęśliwy, wychodź albo cię zabiję.	Może pojadę, jeżeli zaproszą, A o braciach moich... rodzonych... (znowu uśmiecha się), co pan Bolesław słyszał? Może nawet którego z nich widział?	Mąż mój przyjeżdża jutro, może pan o nas nie zapomni! Przyjdź!	Najgoręcej proszę mi ten honor wyrządzić, chociaż to ubogo, ubogo	Nie mów mi o ubóstwie, o tej ciężkiej pracy	Nie rozumiem cię. Co to znaczy?	Nie spodziewałaś się mnie widzieć, Oleńka?	Nie, dajmy spokój, panno Janino, z tego może być jeszcze nieszczęście.	Niegodziwcze! Urocza! Urocza! W dniu, w którym wydała ci się urocza, powinieneś był uciekać.	No, majątek... nazwisko...	Oczywiście... Sam wiesz nalepiej. Ale co? Przyznaj! Nie miał Mazarin słuszności? Za jednym zachodem zemścić się okrutnie nad wrogiem i uczynić wyłom w tej ślicznej fortecy... Co? Kto to potrafi?... To się nazywa intryga godna pierwszego w świecie dworu! A perłaż to ta Billewiczówna, a wdzięczne to, a wspaniałe, a paniątko, jakoby z krwi książęcej! Myślałem, że ze skóry wyskoczę!	Ojcze!	Pan Bóg to wie, nie ja.	Pani szambelanowa raczy być z nami zupełnie otwartą... Gdyby nasza przeprawa miała dla niej pociągnąć jakiekolwiek przykrości...	Panie kawalerze, rozumiesz po niemiecku?	Prawda, jaka to miła osoba ta panna Janina?	Przyprawione we właściwy sposób są lepsze niż najlepsza dziczyzna	Rozłam w PZLA!	Rzekł on sławny jurysta włoski: amisi aequum quia dixi aequum quod non fuit aequum a gdybyśmy rzekli że ten człowiek śmierci niewart, gorzej niż konia byśmy stracili, bo powagę naszą.	Skądeście uciekli?	Słyszałem wieści o ukrytych Krzyżakach po drugiej stronie rzeki.	Tłum, Sztuka, Władza, Artysta, Narkotyki	Uprzejmie proszę!	W tym koniu człowieczy dowcipdowcip (daw.)	Więc dostał się tam? I żyje? Zdrów?	Więc mamy dowód Lalki takie sprowadzałem z zagranicy w kawałkach: oddzielnie głowy, oddzielnie korpusy. Niech więc pan sędzia odpruje głowę, a wewnątrz znajdzie moją firmę.	Wszyscy wiedzą, bo przecie i te wyrwy, co są z boku góry, to woda wyżarła.	Wszystko jedno. Wszak mnie znasz, panie Hieronimie. Co powiem, dotrzymam! Eljasman był dziś u mnie. Słyszał to samo. Pieniędzy nie zabraknie. Tymczasem bywaj pan zdrów, pilnuj tych zbójów i zostań mi, jak dotąd, przyjacielem!	Zaraz będzie Sądzę, że ci z góry byli zadowoleni z numeru porannego. Zobaczycie, że przyjdzie Jego Biskupia Miłość. Powie mi: Dobrze ryczałeś, Joszcie. Mieliśmy już „oszalałą wściekliznę?”	Zazule zawsze prawdę mówią	Zostawisz mnie tam?
Ty Karol jesteś przesądny, a to nie pomaga w interesach. Ty o wielu rzeczach już myśleć umiesz, ale boisz się jeszcze je wprowadzać w życie. To cię może drogo kosztować, bo na przesądy trzeba mieć duży grosz...	To bezczelne oszczerstwo! O, ja się nie dam podziemnym intrygom. Całe moje życie dotychczasowe jest jak na dłoni...	Tylko mu się przypatrzcie! Takiemu to wiadomo, co w trawie piszczy perorował od czasu do czasu, wymachując ręką twardą i kościstą jak łapa bekasa. Jimmy leżał na wznak, uśmiechając się z pobłażaniem i powściągając się od najmniejszego poruszenia. Udawał ostatnie wyczerpanie z sił, chcąc nam udowodnić, że zwłoka w wydobyciu go z owej strasznej kryjówki i potem cała noc spędzona na rufie pośród nas że go to wszystko całkiem „połamało”. Lubił rozpowiadać o tym i, rzecz prosta, zawsze potrafił nas zająć. Mówił kurczowo, gorączkowymi napadami, po których następowały długie pauzy; podobne to było do chodu pijaka.	Zgadzasz się pan więc że sprawiedliwość sądowa nie ma na celu samej sprawiedliwości, ale kieruje się względami praktycznymi i zasadniczo opiera się na interesach i przesądach narodów. W istocie jest to prawda zupełna, toteż występki karane są nie w stosunku do zawartego w nich zła i przewrotności, ale proporcjonalnie do szkód, jakie przynoszą społeczeństwu lub jakie by przynieść mogły. Dlatego fałszerzy monet wrzuca się do kotła z wrzącą wodą, mimo że bicie dukatów nie jest to żadna przewrotność, ale jeno finansiści i ogół obywateli ponoszą przeto dotkliwą stratę w dochodach. Za tę więc stratę mszczą się w sposób okrutny i niemiłosierny. Wieszamy złodziei nie dlatego, by wielka niemoralność mieściła się w zabraniu drugiemu kawałka chleba czy żabotu, gdyż w gruncie złośliwość ta jest małą, ale dlatego, że ludzie są chciwi dóbr ziemskich i przywiązują wielką wagę do dóbr raz pozyskanych. Trzeba tedy uznać za prawdziwe źródło sprawiedliwości ludzkiej interes materialny obywateli i odjąć mu tę całą, rzekomo wzniosłą filozofię, w którą się drapuje z wielkim namaszczeniem, a większą jeszcze obłudą.	Za pozwoleniem... Jeżeli z tej beczki rozpoczynamy, to sprawa całkowicie inna. Czy teatr moskiewski, jak się waćpannie wyrażać podoba, czy teatr polski, to jest zupełnie ta sama strata pieniędzy. Wszakże gdy władza to urządza, gdy życzy sobie, ażebyś tam był, i na ten krok twój spoglądać będzie okiem życzliwym, a z drugiej strony gdy zastarzały szowinizm poduszcza cię do krnąbrnego uporu, do trwania w jakiejś paskudnej nienawiści, to radzę ci, a nawet rozkazuję na to widowisko!	To nic nie ma do rzeczy	Nasza sprawa zaczyna się zaokrąglać Jest to najdziwniejsza zbrodnia, jaka się zdarzyła w naszym stuleciu. Badacze kryminologii pamiętają podobny wypadek w roku 1866 w Grodnie, a drugi w północnej Karolinie w roku 1878, ale obecny fakt ma swoje odrębności. I teraz nawet, po wykryciu szczegółów, nie wiem jeszcze, w jaki sposób Stapleton przyczynił się do śmierci sir Karola. Mam jednak nadzieję, że to się wyświetli przed północą.	Ufajcie i pracujcie! To jest nasze hasło. Zobaczymy, która je najlepiej zapamięta. Ja pójdę do ciotki March, jak zwykle. Ach, będzie prawić morały	Wczoraj kazał mnie prosić do swego pokoju. Poszłam... „Anastazjo gdzie są twoje brylanty?” „Nie one są tu, na mojej komodzie”. „Wiesz skąd się tu wzięły?”	Nie śmiałbym zakłócać pańskiego spoczynku, gdybym nie był przekonany, że ktoś, co wynalazł sposób przebycia w tak krótkim czasie tak długiej drogi, może również mieć sposób niemęczenia się nigdy. Wiesz też pan, że nasi ludzie koniecznie utrzymują, żeś pan czarnoksiężnik. Rzeczywiście obrót, który pan przypisujesz Ziemi, jest dość dowcipną zagadką, tym bardziej, że przypuściwszy nawet, iżeś wczoraj wyjechał z Paryża, to jeszcze Ziemia nie potrzebowałaby wcale obracać się, abyś się tu pan dostał. Słońce za pośrednictwem pańskich flaszeczek podniosło pana w górę, musiało cię więc spuścić na to miejsce, gdyż według Ptolomeusza i nowszych filozofów Słońce obraca się w tym ukośnym kierunku, jaki ty chcesz nadać Ziemi. A zresztą cóż mamy za powód utrzymywać, że Słońce jest nieruchome, kiedy widzimy, jak bieżybieżyć (daw.)	Bo konia, nimem go odnalazł, wilcy w lesie na polance zarżnęli, a zasię skrzynie ostały, które ja do drogi przywlokłem, aby czekać na zmiłowanie i pomoc dobrych ludzi. To rzekłszy i chcąc zarazem dać dowód, że prawdę mówi, wskazał na dwie łubowełubowy (daw.) kierować, prowadzić. Czech.	Co do mnie	To był kaprys kobiecy, doktorze Watson. Gdy mnie poznasz, przekonasz się, że nie zawsze umiem wytłumaczyć pobudki moich słów i czynów.	Mówię wam gadał tak ślicznie bez całą godzinę, jakby ten ksiądz na ambonie. Aż Łukasiakowi krzyże ścierpły, a wszyscy się popłakali. Dopieroż jak nie wzięli się chłopy do nóg schylać panu, a jak pan nie wziął ściskać ich za głowę...	Ale ja będę śpieszył! Anieli Pańscy, ratujcież mnie od tego łajdaka! Oddałbym chętnie moją zdobytą chorągiew, byle ten paliwoda kark skręcił, nim tu dojdzie. Sperospero (łac.) obrzydzenie, wstręt. wspomnieć jego diabelskiego nazwiska nie mogę. Otom się wybrał! Nie mogłem to w BarzeBar	Kiedy teraz już nie mam o czym. Jak pani bardzo chce, to powiem taki toast, żeby się cały świat mył naszymi mydłami i perfumował naszymi perfumami. To pani tatuś i mój tatuś zarobią bardzo dużo pieniędzy. Dobrze?	Nie godzien jestem ani Plutarcha, ani pana i chętnie-bym się wybił. Trzeba mi było wyznać panu poprostu swoję tajemnicę. Ale nie! mnie się zachciało przyjść tu pod maską i wybadywać pana. Teraz wiem, że powinienem milczéć. Gdybym postąpił otwarcie, sprawiłbym panu przykrość, a niech mnie Bóg broni, bym sobie najlżejszy twój smutek miał do wyrzucenia.	Chcesz ulżyć moim? To nie podobnanie podobna (daw.)	Cichocie, Kłębie. Sam Najjaśniejszy Cysarz nadał ustawę i tam stoi kiej wół, co szkoły i sądy mają być po polsku! Tak przykazał sam Cysarz, to jego słuchać będziem!	Czyżbyś, kochana przyjaciółko, ściągnęła to wszystko: firanki, kółka, chwasty, słowem, całe urządzenie, wtedy jeszcze, kiedy on leżał na łóżku?	Do tego na PodwaluPodwale	E, to bardzo naturalna rzecz. Wyspa ta jest jedną kupą skał, nie ma tam ani jednej piędzi ziemi uprawnej.	Jak jesteś milicjant, to powinieneś patrzeć.	Nie jest to najbezpieczniejsze z punktu widzenia antyseptyki	To on... Boże!	U szarytek Do tej pory nie mogę się uspokoić...	W każdym razie lepiej uwielbiać niż być uwielbianym Być uwielbianym to nudne. Kobiety obchodzą się z nami jak ludzkość ze swymi bogami. Ubóstwiają nas, ale ciągle czegoś od nas żądają.	Wasza dostojność ukrywasz coś przede mną Chcę, ażebyś mi wytłumaczył: jaka to bieda grozi Fenicji czy Egiptowi...	A to szelmowskie chłopstwo! A to nam usługę wyświadczyło!	Janiusiu! Kiej to jeszcze takie dobre talerzyki	Jest jedna ziemia swoja, a tamta reszta, to wygnanie! Ja się pytam, czy znowu uciekniesz?	Jeszcze to samo?	Jeżeli zaś chodzi o starego Violę to Sotillo wypuścił go z tego samego powodu, dla którego wkrótce wypuści pana.	To małżeństwo	To nic już one się zaprzyjaźnią.	Tak by się zdawało! A jednak wchodząc na schody, wyraźnie słyszałem, jak ją nazwałaś nienależącym do niej nazwiskiem. Nosi ona teraz moje. Pamiętaj o tym na przyszłość.	Wierzysz... a jednak spiskujesz z synem Beliala, którego nazywają lordem de Winter!... Wierzysz, a pozostawiasz mnie w mocy nieprzyjaciół, nie tylko moich, lecz Anglji i Boga?... Wierzysz, a wydajesz mnie temu, co świat gorszy herezją i życiem rozwiązłem, temu Sardanapalowi ohydnemu, którego zaślepieni zwą księciem Buckingham, a prawowierni Antychrystem nazywają.	O, takie wielkie że podobnych jeszcze nigdy w Hiszpanii nie było. Ja ich dozoruję i widziałem niemało tego w życiu, ale podobnych nigdy; w pierwszej klatce siedzi lew, a w drugiej lwica, głodne są strasznie w tej chwili, bo dzisiaj jeszcze nic nie jadły, tak więc, panie, nie mamy ci więcej co się spowiadać i jeżeli pozwolisz, pojedziemy dalej. I woźnica istotnie chciał ruszyć naprzód, gdy Don Kichot, uśmiechając się trochę, zawołał:	Ale ja nie chcę w ogóle być rozpoznany Na wspomnienie o tym drżę cały.	Boże święty! Co my teraz zrobimy!	Co za młodych! Lepsi z nich przed nami poszli w ziemię, a najmłodsi	Nie widzieliśmy. Ale może znajdą się na innych gościńcach.	Pan mnie nie rozumie	Pomyśl pan teraz, że w jakąś słoneczną, przedwieczorną godzinę zbierają się widzowie w moim teatrze. Scenę zalega mrok; świateł nie kazałem zapalać, majaczą tylko na niej czarne gałęzie smreków, ustawionych po bokach zamiast kulis i dekoracji... Naraz tylna ściana się rozwiera	Zapewniam pana, señor Hirsch że tym razem nie był pan narażony na żadne niebezpieczeństwo.	Jeśli pani raczy mi poświęcić chwilę czasu opowiem całą sprawę. Dowie się pani rzeczy tak ważnych dla widama, że nie powierzyłbym ich nawet księciu de Clèves, gdybym nie potrzebował jego pomocy dla uzyskania zaszczytu widzenia pani.	Wstrzymaj Tubingasie groźby swoje! przyzwać cię kazałem, więc rady twej nie przekleństwa żądam. Gdybym chciał jąć się kryżackich posłów i na wiarę ojców nastawał, nie wzywałbym rady kapłanów, tylko według mojej woli postąpił.	W istocie, mój chłopcze, nie przemieniła się i tę zdumiewającą cię białość sprawia niezliczone mnóstwo wymoczków niby świętojańskich robaczków, galaretowatych, bezbarwnych, nie grubszych niż włos, a nie dłuższych nad piątą część milimetra. Niektóre z tych żyjątek łączą się w gromady na przestrzeni kilku mil.	A tak, niech idzie na wolę wiatrów, czort z nim	Ach, Alanie chciałbym, abyś miał tysiączną część współczucia, jakie ja mam dla ciebie.	Cierpię okrutnie... ale nie wiem gdzie choroba moja.	Co waść pleciesz mości cześniku! Wmości bo zawsze żarty się trzymają!!	Co zaś?	Hura! niech żyje Jasiek i Siewros, nie ma już Fryca ni Hansa.	I pierwszy na wszystko naprowadza.	I zamówienie składa dożywotnie! Na ślub, na chrzest, na pogrzeb własny i rodziny!	Jest ci jeszcze, jest tego nasienia pannowego, ale ino wybieram takie, co by pasowały la Macieja.	Kapitanie Nemo ta biblioteka przyniosłaby zaszczyt niejednemu z pałaców na lądzie stałym i prawdziwie jestem zachwycony, gdy pomyślę, że ona towarzyszy ci w największych głębiach oceanu.	Kiedyśmy się spotkali z Dawidem, spytał, co się ze mną dzieje. Powiedziałem, iż skończywszy prawo w Poitiers, zostałem dependentemdependent (daw.)	Może być, ale wilgotna... Kupię na miarę i po sześć rubli i pięć złotych.	Na próżne gawędy z włóczęgami...	Nie widzę żadnych. C’est une noble filleC’est une noble fille (fr.)	Nie zgaduję, doprawdy	O, taką odpowiedź rozumiem! Bądź spokojny i powiedz szlachcie, że nie tylko nic nie stracą, spełniając moje rozkazy, ale jeszcze byt ich i znaczenie poprawi się. Bogactwa Egiptu muszą nareszcie być wydarte z rąk niegodnych, a oddane wiernym sługom.	Obyczaje, Religia, Niedziela zawołał Witek, spostrzegając przez płoty i drzewa migające czerwone zapaski na drodze.	Obyczaje, Zabawa zagadnął Rocho, aby zwrócić uwagę w inną stronę.	Odkąd przebywa w Châtelet. Zwłaszcza od dzisiejszego ranka.	Więc z czego ja odbiorę moje pieniądze... moje trzydzieści talentów?...	Zapewne chyba, że znajdziemy na łąkach te zioła, na których się pan znasz, i które dla niefortunnych rycerzy, jak pan, zastępują posiłek.	Ależ dziewka!	Ależ porozumiejmy się, państwo!	Bardzo się pan zmienił	Bo tak chciała, a moja rzecz słuchać.	Być może...	Byłem w gospodarstwie. Robiłem przegląd.	Chciałabym, żeby się pan zakochał w tej właśnie.	Chodzi tu o nieporozumienie, a zrządzeniem przypadku pełnię u waszej miłości podobną służbę, jaką u cesarza Karola sprawiać będzie wysłannik wasz, ksiądz Borek.	Cóż? rzekł	Dawaj żywo! Czegoś się opóźnił?	Dick panu otworzy	Doktór pierw wejdzie i przekona się.	Honorata Willerman, księżniczka Weltrendrem.	I kowal z młynarzem trzymają gazetę.	I owszem... Tak... Tak... ale musimy trochę zboczyć z drogi.	Jestem pewny, łotrze, że tak było, jak on mówi!	Julian Sorel.	Juścićjuścić odparł mistrz Gałeczka	Mam powóz.	Obawiam się wejść; mniemałem, że po takich trudach dawno spoczywacie, miłościwy panie. Dopiero ujrzawszy światło, ważyłem się wstąpić.	Pan Maszko się żeni?	Panna sama jak się nazywasz?	Ryx, poczciwy Ryx.	Taboureau był tutaj i chciał się z panem widziéć	Tak, wasza dostojność, tak!	Tak.	Towary piśmienne, gazety. Moja żona...	Trzy tygodnie temu, mości dobrodzieju	Ty sam.	Tym ci polski naród stojał	W taaa...kim razie wspaaa...aniałość jest baaar...dzo droga
Pewnie słusznie, ale nawet mnie już brak sił i cierpliwoś­ci, i nerwów, żeby się użerać na co dzień z tą całą monstrualną i w gruncie rzeczy absurdalną machiną dużych i drobnych szykan, świństw i świństewek, niedorzecznych zarządzeń i restrykcji, dość mam tego, mam pięćdziesiąt jeden lat, jestem w pełni moich możliwości, nie chcę się stać rozstrojonym wrakiem, wiesz, czym dla mnie była i jest ta poznańska Opera, ostatecznie ja z niej coś zrobiłem, ale w tych warunkach nic nie mogę, co najwyżej mogę położyć teatr i siebie, trudno! Okazało się, że jestem paskudnym syjonistą, elementem niepotrzebnym, przestałem się podobać rząd­com folwarku nazywanego Polską Ludową, można i tak!	Marszałek, naturalnie, milczał, ale kobiety perswadowały pannie, że tak robić nie wypada. Ona zaś ma w tych razach jedną odpowiedź: „Marszałek powinien być kontent, jeżeli wyjdę za niego, a wyjdę nie po to, aby wyrzekać się moich przyjemności...”	Nic nie szkodzi, jaśnie panie. Kiedy mam być z powrotem?	Wedle sprawiedliwości, jeżeli obligi pańskiego brata negocjuje się (negocjuje się, rozumie pan ten termin?) na rynku po tyle a tyle straty, jeżeli ktoś z pańskich przyjaciół będzie tam, jeżeli je odkupi, to wobec tego, że wierzycieli nikt gwałtem nie zmuszał do odstąpienia ich, spadek po nieboszczyku Grandet z Paryża jest rzetelnie czysty.	Wielmożny panie! Proszę tak nie sądzić. Sam trochę się boję.	Jeździł koleją nadziemną tak długo, aż mu się udało wsiąść w pociąg, do którego już dotrzeć nie mogłem. Opóźniał wsiadanie zawsze aż do chwili, kiedy pociąg ruszał, a czasem cofał się zpowrotem. Musiałem go naśladować po drugiej stronie wagonu. Wkońcu skoczył, w chwili gdy konduktor zatrzasnął drzwi po stronie gdzie stałem.	Tak, mój chłopcze, nie łam sobie głowy przy dodawaniu liczby tych wymoczków! Liczba to nieskończona, bo jeśli się nie mylę, byli już żeglarze, którzy na przestrzeni 40 mil płynęli po takim morzu mlecznym.	A kapelusz z bławatkami, który tak lubiłem! Ale, ostatecznie, wszystko to jest przeszłość. Chciałbym zamówić dla panienki o której mówiłem, futrzany płaszcz, taki jak księżna miała wczoraj rano. Czy byłoby możliwe go zobaczyć?	Będziesz mógł wkrótce sam się o tym przekonać, bo powoli zbliżamy się do pasieki. Uli wszystkich jest tam przeszło pięćdziesiąt, więc wszystkie razem pszczoły składają kilkomilionową armię, jakiej nie może posiadać żadne z ludzkich państw w Europie.	Kmicic mu tego nie daruje, nie taki to człowiek, on się i na Radziwiłła porwie!	Żeby ją tak zaraz miał za okup dać, nie myślę dziś popr. forma 3.os. lp. cz. przesz.: roześmiał się. Janko	Ja też go się o to samo pytałem, to samo zdziwienie sto razy wyrażałem. Długo zbywał mię tajemniczym uśmiechem, aż dopiero po kilku latach, gdyśmy doszli do większego zaufania, pewnego razu wynurzył się:	Bynajmniej, spisałeś się po mistrzowsku! Złapać takiego ptaka żywcem i to tylko ręką, sztuka nie lada.	Och! Przecież to tylko sługa... a potem nadaje się do przedmiotu. Będzie z niej Kariatyda!	Stał jeszcze chwilę król, zwrócił się powoli i wyszedł milczący. Na progu zachwiał się, odwrócił, spojrzał, i nie mówiąc słowa, wrócił do swej komnaty.	Twego stosunku z Heleną. Nie marszcz się i nie dziw, że ja te rzeczy znam tak dobrze... Ho, ho! mamy my trochę doświadczenia! Zresztą, powiem ci, ja sam chciałem się zakochać w Potkańskiej... Ja wolę takie kobiety, niż inne... Choć z drugiej strony... E, kiedy nie wiem, czy się nie będziesz gniewał?	Zgódź się pani nie ma innego jak na teraz wyjścia, zresztą umowa czasowa i jeśli nam wzajemnie okaże się niedogodna, znajdziemy coś stosowniejszego, na teraz najlepiej byłoby pozostawić go tutaj.	Nie, to niemożliwe. Musiała wrócić z powrotem do Londynu. Dam jej znać przez jednego z moich ludzi i wrócimy twoim wozem do miasta.	Szacunek tego diamentu trudny jest i snadno może być omylny bo to surowy kamień jest i w takim stanie, w jakim go ziemia wydała. Tedy do szlifierzy posyłać by go trzeba, do Amsterdamu albo do Wenecji, a rzecz to niepodobna jest pomiarkować dzisiaj, co z niego odpadnie i jaka mu wielkość i waga zostanie. A druga rzecz ważna jest, że na taki klejnot kupiec jest bardzo rzadki i niełacno się zdarzy, tedy kto by diament na handel kupił, a czekać na kupca musiał, procent od wielkich pieniędzy tracić będzie i co wiedzieć, czy za swoje mu stanie. Owoż według naszego wynalazku, 4000 czerwonych złotych taksy na ten diament kładziemy.	Co ma Bóg dać, to da! ale wolę szczerą groźbę niż fałszywe obietnice. Puścić mu ręce, konia jeno za cugle powodować, a wasza książęca mość patrz tu! Oto mi jeno za cyngiel ruszyć, by ci kulę w krzyże wpędzić, a dalibóg, nie chybię, bo nigdy nie chybiam. Siedźże spokojnie na koniu, umykać nie próbuj!	Wyszedł z domu po kolacji ale jak pan go potrzebuje do chorej, to proszę tylko adres zostawić...	Wysłuchaj mnie, panie sędzio! Po zmarłym dziecku została mi, jako najdroższa pamiątka, lalka, która bardzo podobała się tej oto pani i jej córce...	Czy to pani nie męczy?	No i? Do czego to jest podobne?	Pieszo tak, ale powozem nie.	Wiem to Nie ma w tym mieście nikogo, kto by śmiał zaczepić Gian’ Battistę.	Będą również i obywatele z okolicy, no i główniejsi wystawcy. To przecie bal publiczny na jakiś cel, znajdą się na nim i mniej karmazynowi. Czy bal odbędzie się bezpośrednio po koncercie?	Czy ksiądz profesor wie że na ogólne żądanie zezwalam na urządzanie koncertów, przedstawień galowych, bazarów dobroczynnych itd. na korzyść pogorzelców z Tobolska? Spodziewam się, że Kościół przyłączy się do tych zabaw dobroczynnych.	Gniada klacz? Nie! Ja nie zapominam tak łatwo danych mi zleceń. Chodziło o białego ogiera.	A owa kolubryna! Jeśli nam nie strach jutrzejszego szturmu, któż to sprawił?	I nie wiadomo, gdzie się schronił Lotariusz z Kamillą?	I z pół roku nie przypuści do siebie.	To i pana Sakowicza waść nie znasz?	Widzicie, że się nie sprawdziło.	Józef Wachnik wrócił z kancelarii trochę pijany i pobił się ze swoją. Dawno się już babie należała porządna frycówka. Nie bój się, nic jej nie będzie.	Nie żartuj, bo mnie to nie w głowie w tej chwili.	Nie, nie cierpię szczurów, ani żywych, ani zdechłych. Wiesz, co lubię? Gumę do żucia.	Żadnej przykrości mi pan nie zrobił. Ale otóż i dwór! Dobranoc panu! A czy też pan naprawdę trafi?	Nad naszymi głowami jeden tylko tydzień przepłynął, ale czasem jeden tydzień to więcej jak dziesięć lat...	Wydaje pani piękne bale, bawiliby się na nich, ale nabraliby może narowów rozrzutności. Bądź co bądź, ojciec mógłby ich pani przysłać raz albo dwa razy w ciągu zimy.	Dwa dni jesteśmy, a jeszcze nie mogę uwierzyć, że naprawdę mieszkamy w Łodzi	Mój gość śpi jeszcze Skorzystałem z  tego, aby przynieść ci ranny posiłek, mości... Jakże mam pana nazywać?	Więcej nieszczęść nie było?	A co? Czy się pali? Jestem!	A więc nim nie jest?	Ale, Mamo, to z jakiegoś romansu!	Chodź, Franku pomyślał Povondra, płacąc trzy korony. Wewnątrz namiotu nie było niczego poza dość nieprzyjemnym zapachem i blaszaną wanną.	I ty to mówisz, która sama jesteś dobrem, prostotą i porządkiem. W tobie wszystko jest ścisłe, dokładne, dociągnięte i dostrojone. Bóg mieszka w twym kobiecym sercu. Niebiosa są w twoich łaskawych oczach. To we mnie tylko wszystko jest łamkie, sypkie, lecące za wiatrem...	Nogi mi się już plączą, że odpocznę nieco	O, straży Izraelowa, chroń ostatki Izraela, ażeby nie zginął jedyny lud wierzący w jedyne imię Twoje i mówiący: „Pan nasz, Bóg jedyny”!	Tak jest.	Tym lepiej Pewna jestem, że to wam na dobre wyjdzie.	Zobaczysz że to jest zręczna kokietka, która na Stefana zagięła parol!...	Dziwny zagorzalec, reformator nie wiary ale społeczeństwa i życia, w imie Zbawiciela i miłości Jego, tworzy świat nowy. Królem téj rzeczypospolitéj Chrystus. Osobno rozdzielone, ale w jedném miejscu, żyją chóry niewiast, chóry dziewic, chóry mężczyzn, chóry dzieci. Łączy ich tylko nabożeństwo wspólne i agapy skromne, wieczerze ubłogosławione modlitwą. Możny pan hrabia Zinzendorf, nadał gminie grunta i sam jest jéj kapłanem i kaznodzieją. Praca i modlitwa, ścisła karność i miłość braterska, są prawidłami życia nowéj Braci Morawskiéj, a raczéj Herrnhutów.	A kto ci powiedział, że przepadł na zawsze, na wieki wieków? A po co Pan Bóg stworzył Kabałę? Kabaliści, głuptasku, mają na to radę.	Ależ dziecko nierozważne, bez długoletnich przygotowań nic nie sprawisz, a ja już niejedną tajemnicę zgłębiłem.	Do czego służy ta brudna belka?	Gdzieżeś go uwidziała? Wżdy nie ma nikogo.	Hej! Ano widzisz! Za to go Ulryk pokochał?	Ja też go nie chcę zdobywać!	Nie takich panów widziałam a też człowieka umieli uszanować.	Nie, nie trzeba, panieneczko. Wracaj. Za wielki szmat drogi na twoje drobne nóżki.	Ręczę za to	Tak.	Tak.	Teraz zowię się Sabiną Dobkową, starościną borowiecką.	Wyście znużeni, więc połóżcie się na łóżku, a ja sobie na kanapie.	A! i owszem bardzo mi będzie przyjemnie twarz znajomą zobaczyć.	Czy oprócz państwa wie jeszcze kto o tym wypadku?	Jak można w ten sposób traktować cnotę cnotę, temat wszystkich sztuk teatralnych, rozwiązanie wszystkich dramatów, podstawę wszystkich trybunałów...	Cicho, Pismo jest inne. Pismo także on przyniósł stamtąd...	Dla kogo?	Dlaczegoś mu wskazał adres Luli?	Niech mi pozwoli chwilę rozmowy z sobą	Okna otwierać można, bo jest czém w piecach palić!...	Tylko jedna z łodzi jest obsadzona ludźmi prawdopodobnie załoga drugiej podąża wzdłuż wybrzeża, by odciąć nam drogę.	A więc bez przyzwolenia!	Bez tej kradzieży byłby przedmiotem wzgardy wszystkich uczciwych ludzi.	Często. Nazbyt często.	Gdzie pojedziesz? Za nic ci Bogdaniec? Pazurami będziesz w nim orał? bez chłopów?	Jadą!	Jagusina zapaska!	Jużci każdemu żal widzieć tyle nieszczęścia	Kogo?	Matai! Tai mokykimės, kad kuo reikiausiai galėtumei visa tat patirti.	Myślałam, że książę raczysz sobie przypomnieć.	Na Perkuna, ubijem!	Nic, nic...	No, dobrze, dobrze.	Pan hrabia pewnie dotrzyma! Nieprawdaż, Jadziu?	Precz, precz, precz! Pfuj, pfuj!	Przecież tędy wszedłeś.	Pójdziesz ty, pijaku, pókim dobra...	Serwus, co słychać?	Słyszeliście.	Słyszysz?	Twarz ma za długą.	Twój przyjazd i nasze szczęście czynią mnie pijanym z radości!...	Wiele o niej czytałam.	Znowu plastrem ojciec Michałowi będziesz!
Najdaléj za tydzień. Ale, zapomniałem cię przeprosić, Lucysiu, żem nie zajechał do ciebie, tylko wezwał cię tutaj. Widzisz, stracił-bym przynajmniéj kwadrans, albo pół godziny czasu, a tak pragnę ją zobaczyć, że mi każda chwila droga.	Dobrze, dobrze! Wierzę ci w zupełności i nie chcę już gawędzić na ten temat. Czas nagli, powinienem więc biec co tchu, żeby się połączyć z mymi przyjaciółmi.	Możemy więc wyjść natychmiast, świadków nam nie trzeba.	O nie... proszę waszej przewielebności uczyńcie mi wielką łaskę, cobym ja sam własną ręką każde najmniejsze drewienko położył tam, gdzie mu być należy. Tego nikt dobrze nie zrobi, ino ten, co wszystko w swej głowie obmyślił.	Umiem płacić swoje rachunki? Ten facet już mię dwa razy wystrychnął na dudka. Gdy tylko nawiązywałem co z bolszewikami, właził mi w paradę i sprzątał sprzed nosa wszystko. Miał djabelny węch. Albo raczej stosunki w tamtejszem poselstwie. Wyobraź sobie moją minę. Przyjeżdżam w Moskwie do hotelu, a on tu już od dwóch dni!	Cóż to? Nie wiecie, że ja tu za rozkazaniem książęcym starszą jestem?! Tu nie ma prawa nikt około pani mej chodzić, krom mnie i sług!	Będę... wierzę w to głęboko. Chwilami zdaje mi się, jakbym je już czuł u siebie w kieszeni.	Królu mój za porywczo bierzecie to wszystko... Cała Europa karmi cię obietnicami, listami pochwalnemi i pochlebstwy, i za twą krew daje piękne słowa... Gdzież są te obiecane zastępy i te ślubowane posiłki pieniężne? Przysłano nam garść włóczęgów, których w obozie wstydzić się i kryć z niemi było potrzeba. Polacy i Węgrowie walczyli sami... Krzyżowców niemieckich i włoskich niema co wspominać... Na przyszłą wyprawę nie dadzą więcej.	Niedługo to nastąpi, mam nadzieję dziś rano powieszono szpiega, który zeznał, że Roszelczycy zjadają już skórę z trzewików. Przypuśćmy, że, zjadłszy skórę, wezmą się do podeszew to niedługo nie pozostanie im nic innego, jak zjadać się wzajemnie.	No więc to jest sposób. Aresztuje się go, zrobi się rewizję, puści się o tym wzmiankę do gazet, a później faceta się przeprosi i wypuści.	Panie jak ja go tak trzymam, to nie krzyczy, ale niechno go popuszczę, zaczyna na nowo. Widzę, że to Normandczyk, a to naród uparty.	Teraz, Alanie, nie mamy chwili do stracenia. Jakżeż ciężka ta skrzynia! Zaniosę ci ją. Ty weź inne rzeczy.	Trzeba było wypadku, aby, nie wiedząc o nim, zaszła aż na miejsce, gdzie się oko w oko spotkali.	Wszystko im to mówiłem, iż ziemia na nic, że teraz przemysł, mości dobrodzieju, grunt, banki, giełdowe obroty... ale oni tego nie rozumieją... to są ludzie ciemni.	Wżdy już rok albo i więcej nie narzekał.	Jeżeli kiedykolwiek wpływałem na Kazia, to już jest rzecz zrobiona i skończona. Teraz, niech robi, jak chce. Zresztą nie wywiera się na człowieka wpływu przez słowa.	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	A ja, przyznam się szczerze, drzemałem i nic a nic nie mogłem zrozumieć.	Bom młody mościapanno! wiodło się życie skromne, uczciwe, młodość siedzi w kieszeni caluteńka, anim z niej tyle nie uronił! Dość tych śmiechów, a co wiem to wiem! i co ma się zrobić, to się zrobi.	Gdyby tak było, jak pani mówi to chodziłby smutny, a on nie, tylko taki poważny, aż nieprzyjemnie.	I ten mnie opuszcza, własna krew mnie się wypiera za to, żem chciał dom nasz nie znanym dotąd blaskiem przyozdobić!... Ha! trudno! Pozostaje Bogusław, i ten mnie nie opuści... Z nami elektor i Carolus Gustavus, a kto nie chce siać, ten i zbierać nie będzie...	I to już zrozumiałeś? Ale pamiętaj, że gdyby nie ja, byłbyś spłynął krwią pod korbaczem Gebhra	Jakżeż ja mam sobie radzić kiedy nie umiem.	Księżna nie wié nic? Wistocie, znajdujesz nas w rozproszeniu i wcale niezwyczajnym stanie. Powiedzą księżnie pewnie, że to ja winien temu jestem, a zatém muszę, uprzedzając innych, opowiedziéć jéj wszystko.	Nie dalej niż kwadrans stąd jest castillocastillo (hiszp.)	Nie mówiąc już o tym, że mogą cię jednym skinieniem zetrzeć w proch	Nie wolno takich rzeczy pamiętać! To było może głupstwo...	Nie, tylko koron.	Nie.	O ile nie byłbyś nędznym pachołkiem jakiegoś wielkiego pana, a nie salonowym nadobnisiemnadobniś (daw.) ale mniejsza o to	Ot! żydzisko! a po diabła mi twój groch?	Pan nie umie przebaczać.	Pewno pieniędzy! Nie mam, nie mam, skąd ja ich tam mieć mogę...	Sto dukatów, tak. Rozumie pan, że nigdy bym czegoś takiego nie zrobił.	Tatuś mi tak powiedział, a tatuś wie najlepiej.	To niechaj nie zostanie! Kiedy honor zostanie, to wszystko zostanie. U mnie ręka ani noga nie znaczy nic, tam gdzie idzie o duszę.	Wierzę i bynajmniéj nie czuję się obrażonym.	Zupełna racja! Jestem pewny, że nie dałoby to żadnego wyniku.	Będziesz i ty miała, daj Boże doczekać, kogo na ręku nosić: Skrzetuskiego w tym głowa!	A do kroćset diabłów! czego beczysz? Źle robisz a płaczesz? A co tu łzy pomogą? diabli cię wezmą i tego trutnia!	Ano, to zabawisz parę tygodni. Co do korzyści, to już moja rzecz. Cóż chcesz za robotę?	Aż do Chol Hamoed?	Bo się ozgniewam i pójdę do Marysi Balcerkówny!	Będziesz uciekać? Będziesz? będziesz? będziesz?	Co do mnie, zbierając siły rzekła heroicznie Marja	Czekam na rozkazy pani.	Dam panu, ile panu potrzeba Czy dać ich panu już teraz?	Danveld stoi przed Bogiem i Bóg go sądzi, a wy, grafie, jeśli was zapytają o domysły, tedytedy (daw.) dziś popr.: zaś. o to, co widziały oczy wasze, tedy powiedzcie, iż nim splątaliśmy siecią wściekłego męża, widzieliście dziewięciu trupów, prócz rannych na tej podłodze, a między nimi trup Danvelda, brata Gotfryda, von Brachta i Huga, i dwóch szlachetnych młodzianów... Boże, daj im wieczny odpoczynek. Amen!	Jak to? na prawdę?	Może kiedy będzie można osiąść gdzie na stałe...	Na pewno znajdziemy jakiegoś kajmana.	O, mamuńciu ot, on idzie do szopy...	Pij do pana Longina.	Przybyłem tu z listem do pana Ebenezera Balfoura z Shaws. Czym go zastał?	Tak, to prawda ale mogłeś dojść do tego samego drogą uczciwą!	Wasza książęca mość! czas na spoczynek, już drugie kury piały!	Zobaczysz... przekonasz się, że będziesz zdrów...	A teraz, co się tyczy matki tego młodzieńca...	Ale słusznie! gdyż przeciw Duchowi Świętemu pobluźnił. Cóż to sobie myślicie! Może-li człek świecki co z tajemnic boskich wymiarkować?	Ależ człowiek! Jaki człowiek?!	Ależ proszęż bliżej może się czym posilicie, zmęczeni z drogi. Każę co zrobić ciepłego.	Ani ja	Chcę pomówić z panem o ważnych rzeczach.	Chociażby nawet... Gdyby nawet... Czy da się po­myśleć nawet taka wola ludzka...?!	Ciągnij!	Czołem! Czołem! Jak zdrowie?	Czyś go widział?	Cóż on zrobił takiego?	Dałem sobie słowo...	Dla powszedniego chleba chybić powołaniu swemu! to rzecz okropna! zawołała Wanda z niezmiernym smutkiem w głosie.	Dlaczego?	Dobrze Ale jest przecie nienaruszalny skarb faraonów w złocie, platynie, srebrze i klejnotach. Ile to wynosi?	E! e! e! kto mówi? kto? to go powiesić!	Effendi! jam rabrab (przestarz.)	Możecież mnie posądzać?	No prędzej, prędzej.	Ot, tak!	Pan myśli, że jestem czarodziejką?	Pan sobie ze mnie żartuje...	Panie i panowie...	Podcierałem się potem szlafmycą, poduszką, pantoflem, torbą myśliwską, koszykiem (o, cóż za nieżyczliwa podcierka!), wreszcie kapeluszem i zważcie, że kapelusze jedne bywają krótko strzyżone, drugie włochate, inne puszyste, inne z kitajki, inne z satyny. Najlepszy ze wszystkich jest włochaty, ponieważ bardzo dobrze eliminuje substancje kałowe.	Przygodę!	Pycha bezbez (tu gw.)	Szaleniec	Szelma stary!	Sęk powtarzam, oracja organisty mówi o Bartku simpliciter, a ja o podczaszym Michale, tamta wychwala jego czyny wieśniacze, cóż ja mam począć, czy zostać organistą Bartkowym, czy oratorem Ordyńskiego?	Tak jak tu przyjechałam. Znajdę łódź, co mnie przewiezie.	Tak jest pan, pan, przyznaj się przynajmniej szczerze, będziemy wiedziały czego się trzymać	Tak, nadzy, głodni i bezsilni jednak uciekać trzeba.	Tak. Dopóki żyłem. Twoje dziecko wówczas zostałoby przy mnie... A zresztą...	Tak... Mill o niewoli kobiet	Teraz. Właśnie	To niemożliwe.	W imię Ojca i Syna... Jaki nieboszczyk?...	Wojciecha Skowronka? Juścijuści (gw.: już ci)	Wyzdrowieć tylko zupełnie! wyzdrowieć jak najprędzej!	Właśnie że poskarżę ojcu. Niechby gdzie, broń Boże, iskierka padła, tyle lat ciężkiej pracy ludzkiej, tyle kunsztownych dzieł poszłoby z dymem. Gadaj, po coś tu przylazł?	Zatem spiszemy protokół.	Zgadzam	„Co za głupstwo!”
Traktują ludzi jak bydło. Wożą w ścisku, a do tego każą godzinami czekać na transport. Łajdacy i nie szanują ludzkich nerwów ani zdrowia. Bałagan, bałagan, jeszcze raz bałagan. Po raz pierwszy w życiu widzę coś podobnego... Panie policjancie, czy pan nie mógłby mi łaskawie powiedzieć, w jakim kierunku odjeżdża nasz pociąg i o której dokładnie godzinie? Pierwszy raz w życiu mi się to zdarza, że wyruszam w podróż nie bardzo wiedząc, dokąd.	Jak to nie winien?! Każdy winien, a ty nie gadaj głupstw! Życzyłbym ci, żebyś się dostał w takie opały jak ja, kiedym tu był pierwszy dzień po przyjeździe na kursy. Jeszcze tego samego popołudnia spędzili nas jak stado baranów do kupy, a jakiś taki idiota zaczął rysować coś na tablicy i tłumaczyć nam, co to są blindaże, jak się robi podkopy i jak się jedno z drugim mierzy. I powiada, że kto jutro rano nie będzie miał w zeszycie takich rysunków, jak on nam tłumaczył, to pójdzie do paki i dostanie słupka. „Ciężka choroba, myślę sobie, zameldowałem się na te kursy, żeby się trochę zadekować, a tu mi każą robić maluneczki w zeszycikach jak sztubaczkowi jakiemu”. Wściekłość mnie taka ogarnęła, że usiedzieć nie mogłem i mdło mi się robiło, jak spojrzałem na tego bałwana, co nam te rzeczy tłumaczył. Aż mnie ręce świerzbiały, żeby wszystko rozbić i rozmłócić na drzazgi z tej wściekłości. Nie czekałem wcale na kawę, prosto z baraku ruszyłem do Kiraly Hidy i w zapamiętaniu myślałem tylko o jednym, żeby wyszukać jaką speluneczkę zaciszną, schlać się porządnie, zrobić piekło, dać komuś po pysku i po wyszumieniu tej złości iść spokojnie do domu. Człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi. Nad rzeką znalazłem rzeczywiście taki lokalik, jakiego było mi trzeba, zaciszny jak kapliczka, jakby stworzony do awantur. Siedziało tam tylko dwóch gości i rozmawiali z sobą po madziarsku, co mnie jeszcze bardziej rozzłościło. Toteż schlałem się prędzej, niż przypuszczałem, i po pijanemu nawet nie zauważyłem, że obok jest jeszcze jedna izdebka i że podczas gdy ja dokładałem starań, żeby się spić, do tej izdebki weszło z ośmiu huzarów, którzy rzucili się na mnie natychmiast, jak tylko tym dwom gościom dałem po pysku. Te drańskie huzary tak ci mnie zmordowali i zgonili między ogrodami, że nie mogłem trafić do domu i wróciłem dopiero nad ranem, a rano musiałem się zaraz meldować jako chory. Opowiedziałem, że wpadłem do dołu koło cegielni. Przez cały tydzień musieli mnie owijać w mokre prześcieradła, żeby mi się plecy nie obierały. Nie życz sobie, bratku, dostać się między takich łotrów. To nie ludzie, ale bydło.	Ko-cha ją sza-lenie... Niech pani trochę poprawi włosy koło ucha... Jeśli mąż pani także gawędziarz, to będzie w rozpaczy, bo Bukacki utrzymuje, że jak się wezmę do roboty, to mi się usta nie zamykają i nikomu nie dam przyjść do słowa... Ona, widzi pani, może być sobie dotychczas czysta, jak łza, ale jest kokietka... To zimne serce a ognista głowa... Niebezpieczny rodzaj! o! niebezpieczny! Całymi tuzinami zjada książki	Nie, bracie! Chcę być szlachetniejszy, miłość Lawinii jest dla mnie dostateczną rękojmią szczęścia, nie opuszczę mego towarzysza.	Chętnie, myślałem jednak, że jeśli rozwiązałeś mi usta, wybacz ten zwrot grzecznościowy, to celem zasadniczej wymiany poglądów i kierując się najlepszą wolą uzgodnienia ich. Czymże ostatecznie jesteśmy, jeśli nie pewną sumą poglądów? Sobą osobiście nie interesuję się zupełnie. Byłem i jestem przejrzysty, jak prawda, której służę.	My go też nie spuścimy z oka! Waszej Miłości potrzebny spoczynek. Choróbsko to na wyprawę, gdzie trzeba w polu na rosie spać nie mając się gdzie ogrzać, a uznoić, a znużyć... to najgorsze utrapienie! Z zimnicą w pole iść nie można, a w pole ciągnąć musiemy. Niechaj młody pan popróbuje!	Jeśli jestem, tedy oświadczam, że znawstwo obejmuje tylko więcej szczegółów, wcale zaś nie przeszkadza kochaniu wielkiej sztuki, i niech pani wierzy nie Połanieckiemu, ale mnie.	Jakżeś się tu dostał? tu już nikogo nie wpuszczają?	Alboż nie mówiłem ci już o tym?	No, przecież nie babkę? Pan umyślnie pyta, żeby uwolnić się od odpowiedzi, ale się to nie uda! Kocha ją pan?...	I jak jeszcze, cała wieś może przyświadczyć, wszyscy, nawet dobrodziej płakali na pochówku i nic nie wzięli za nabożeństwo.	Jak mnie kochasz, to tego nie zrobisz! Wzywać kogo?... Może jeszcze się rozmyśli, zapomni; czekajmy.	Dałby Bóg, abyś mnie mogła przekonać! Ale co możesz mi powiedzieć? Czy pan de Nemours nie był w Colomiers wraz z siostrą? I czy nie spędził dwóch poprzednich nocy z tobą w ogrodzie?	Widzę, że mnie pan nie znasz, Mr. Barnes, ale w tem, com usłyszał, mieści się coś interesującego. Czy zamordowana mieszkała istotnie w domu przy ulicy trzydziestej?	No, ale i tobie nie byłoby przyjemnie dowiedzieć się czegoś podobnego na przykład o mnie.	Dlaczego nasz szpieg mówił, że to ma zrobić sekretarz, a nie jego pomocnik?	Bardzo mi było przyjemnie, a co do pośpiechu, nie zatrzymam pana, panie Blumkiewicz, na długo. Proszę pan wejdzie.	Byle nie do Helenowa, tam za wiele ludzi dzisiaj.	O, panie hrabio, z największą rozkoszą, z najszczerszego serca! A tym chętniej się do tego przyczynię (Franz, kochaneczku, nie naśmiewaj się tak ze mnie!), że właśnie wzywają mnie do Paryża. Dziś rano otrzymałem list, który dotyczy aliansu, jaki mam zawrzeć z nader przyjemnym domem, świetnie ustosunkowanym w świecie paryskim.	Och, to nie jest to, co nazywamy aktorka wielkiej klasy.	O!... Bo też dostałaś pensję, Chryste elejson!... Mówię pani ile ja łez wylałam, ile nocy nie przespałam w tamtym kwartale!... Ale Felunia żelazna kobieta... O!...	Ba! To byłoby proste. Ale oni wcale nie symulują. Wszystkie możliwe testy i zastrzyki na prawdomówność wykluczają symulację.	O! panie!... Nie mogłem doczekać się pana, znów coś nowego mamy!...	Jaką mu śmierć przeznaczasz, panie? Można by go upiec na rożnie albo, co lepsza, rybom dać zjeść... Ty nie wiesz, panie, jak się to robi? Drze się na nogach mięso na strzępy, aby ryby przywabić, a potem chowa się po pas w wodę...	Szukanoć go, to prawda, ale, wierę, nie tam, gdzie by się mógł naleźć.	Ależ ja nic nie mówię, nic nie mówię, kochanie. Zresztą zaraz was uwolnimy od naszego towarzystwa; bo muszę panu Nikodemowi pokazać Koborowo. Powiadam panu...	Mój dobrodzieju, nie róbcie, proszę! Melissy im nasiałam, wnet się obeznają i jak dzieci będą ciche! Trzy pnie, co to znaczy? Ledwie początek... Dziś czwarty znalazłam w dąbrowie, w dziupli; to będzie ostatni!	A ja w niczym pomóc nie mogę, ja, co ci własne me przyniosłem troski?	Ale nie, upewniam cię, to lepiej dla ciebie.	O Aniu, nigdy już tego nie powtórzę	Gdzieś o tym czytałam... w jakimś piśmidle. Ty to z gazety, co? Wyczytałeś i powtórzyłeś, żeby mię nastraszyć. Patrz, kobieto, jakie to z nas bywają demony! I z taką to przyjemnością rozpowiadałeś. Malowało się na cyferblacie uczucie grozy... Bywasz jednak śmieszny, mój dymisjonowany katorżniku. Na demona się nie zdałeś. Prędzej już mógłbyś być tym, jak to tam... szopenfeldziarzem...	Przedewszystkiem, czy znałeś pan kobietę, podającą się za Różę Mitchel? fragment rozpoczynający się od tych słów w egzemplarzu źródłowym jest nieczytelny	Ech... Pan kupiec sobie kpi. Kto by nie znał dziedzica? To przecież Mendel, czarny Mendel!	Proszę do mnie nie mówić, bo jestem głucha.	Da Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki on ci przyjaciel, że we wszystkim możesz się na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...	Mają z czego żyć, ale Maszko nie ma czem pospłacać długów, a to trochę i nas obchodzi	Ale gdzież tam! Jest w Krakowie. Mówiono mi dzisiaj w kawiarni. Podobno na jego przybycie dyrekcja sztukę wznowiła.	Ale mąż dał panu słowo. Właśnie się pan przekonał, że dotrzymuje słowa, nawet gdy ma przez to wszystko stracić, a tu przecież rzecz wygląda zupełnie inaczej.	Tak jest, 11 kompania marszowa. Kto tam?	To jest wykluczone	Jeśli myślicie, że się wygadam za darmo! ho ho! mylicie się srodze...	Et, co tam! Cudowny dziś dzień, chodźcie, przejedziemy się łodzią albo pójdziemy na spacer wzdłuż płotów czy na piknik do lasu, albo coś w tym rodzaju.	Jak? Chętnie się dowiem.	Wczoraj, rzeczywiście, zrobiła pani na mnie inne wrażenie, ale była pani zmęczona i senna.	I niech pan pomyśli, panie Romanie, że ten człowiek twierdzi, iż się we mnie kocha!	Bo bogactwo otumania. Zdobywa się bogactwo po to, by czemuś służyło, by w czym i pomogło. Gdy się je jednak już zdobędzie, ono zagłusza wszystko i każe człowiekowi, by jemu, bogactwu, służył.	Ale tam w jednym miejscu jest piasek	Ach! Gdyby na tym wybrzeżu była jakaś latarnia morska, byłoby wygodniej dla żeglarzy!	Co się pan tak skrobiesz?...	Czy to możliwe! Ten smarkacz! Ciemny jak tabaka w rogu!	Dlaczegóż się osłania jakąś tajemnicą, ukrywa? Mnie to niepokoi.	Mężowie bardzo pięknych kobiet zawsze należą do klasy zbrodniarzy	Czemu się bałaś?	O, tak, to na pewno wół!	Co, czy i ona już?...	Pan się boi?	To i dobrze na ten raz, trza by go jutro sprawić. Wołałaś Jagustynki?	On? Ależ przeciwnie, tysiące sztyletów wbija w moje serce, wprawdzie sztylety te, niczym w teatrze, godzą tylko w rękaw, on jednak myśli, że ranią mnie boleśnie.	Na pańskie rozkazy?	Fe! jak pan może mówić takie rzeczy!	Gdy odróżnia przeciętną inteligencję od wyższego stopnia rozumu i geniuszu.	Moja pani kochana, rzekł Eljasz słodko, nic przykrego. Jestem z daleka... dwa słowa tylko...	To kwestia jej urody i powodzenia	Tak panie ten huk może jedynie pochodzić z udoskonalonej broni europejskiej.	I znając jej prawdziwe nazwisko, książę jednak podpisze?...	Te wiedźmy, to prawdziwe czarownice! Tfuj! Najwidoczniej mają jakąś nieczystą w sobie siłę. Ledwiem je zmógł!	To prawda!	Gdzie pan zechce i kiedy pan zechce! Wybór broni również do pana należy.	Dziękuję ci. Jestem tego samego zdania.	I w tym celu dałaś do ręki broń memu śmiertelnemu wrogowi?	Ja tak samo	Jeśli taka łaska waszej książęcej mości, to z góry o nagrodę poproszę.	Oby Bóg to zrządził aby nam łaskawie dozwolił zapomnieć o dawnych grzechach.	Od borów coś huczy, pewnikiem przyjdzie odelga	Tak. Wyruszysz jutro, jeśli Bóg pozwoli.	Dobrze! Jeno za tę niedziwotę małym ogniem bym go przypalał; za tę niedziwotę hufnalami bym go podkuć kazał...	Okrutne tortury. Ale we dwoje obronimy pana.	Z całego serca, panie	A jakież byłoby, siostrzyczko, twe zdanie w tej mierze?	Dobry i pan podstarości	E... niania w złym humorze, chodźmy sobie	Ile pan masz lat?	Kto go ujął?	O czem pan mówi?	Więc odgadłem?	A cóż?	Będziem szukać lepiej we dwóch	Co takiego?	Dziwne?	Gdybyś, kuzynie, żył w stojącej wodzie, możeby ta praca twoja i jaka inna jeszcze	Grad herausGrad heraus (niem.)	I cóż?	Meble sprzedajecie?	Miła, tylko...	Non, maman!	Ordynus, przy dzieciach takie rzeczy mówić.	Sam król.	Skądże ja...	Wyszedł ze swoją kompanią: Ben Joelem i Zillą.	Zobaczymy!
Mój król przegrał jedną wojnę, więc się teraz musi pilnować, ale to wcale nie znaczy, że chce napaść na Maciusia.	Próbowałam, ale bez skutku. Zresztą nie śmiem przynaglać do małżeństwa, ażeby nie sądziła, że żałuję jej domu. A tu czas płynie i swoje robi. Jeszcze miesiąc, jeszcze dwa i pan Solski, który dziś, odpowiednio zachęcony, może by się ożenił, jutro straci do niej sympatię.	To trudno W naszym państwie jeszcze takiego wypadku nie było, ale w Hiszpanii, w Belgii i w innych jeszcze państwach, zdarzało się, że król umierał i zostawiał małego synka. I to małe dziecko musiało być królem.	Tak ostro pan wymienił zatrudnienie swego ojca, że czuję się prawdziwie upokorzoną. Zechce mi pan wierzyć, że nie miałam intencji pytaniem o jakieś tam koligacje sprawić mu przykrości. Po prostu nałóg starej baby, która długo żyła i dużo ludzi na świecie widziała. Miło jest, to prawda, zetknąć się z człowiekiem, którego osoba mówi o dawnych rzeczach, ludziach, stosunkach, ale o ileż przyjemniej, o ileż... przyjemniej...	Ale gdzie tam! tak jest! miej rozum, a nie przypuszczaj go do siebie ani na staje, to go będziesz miała... Tyś głupia, ale ja żyłam na świecie to wiém: mężczyznie im gorzéj dokuczysz, to cię lepiéj pokocha.	Ani się obejrzysz, kiedy nasze mieszkanie pełne będzie sprzętów prostych jak u najuboższych ludzi, ale za to pięknych jak u nikogo. My tu stworzymy źródło poczucia piękna, nowego piękna, sztuki jeszcze nie znanej, która obok nas śpi jak zaczarowana królewna. Będą to stołki sosnowe, ławy, stoły. Będą je okrywały proste kilimy...	Pewnie! Aha, zaraz! Żeby nie Orwidówna, ale nawet twój nieboszczyk ojciec przyszedł, to ona od tych przeklętych pszczół nie odejdzie. Wygląda na dobrą i ładną, aż miło popatrzeć. Czego ona się tak śmieje?	Gdyby tak było, jak pani mówi to chodziłby smutny, a on nie, tylko taki poważny, aż nieprzyjemnie.	Podstęp przykro, smutno, nieciekawie. porywać się z motyką na słońce. Tak co ja nie robiąc?Tak co ja nie robiąc (dial.) gadam do mego pacholika pojedziesz w gości.”. „Pojidu, pane” list od starosty.	Sądzę że pan prezes absolutnie nie zgodzi się na twój zamiar. Jakże można?! Właśnie twój ślub musi odbyć się w Warszawie, z pompą, z licznym orszakiem. Żeby i przyjaciele twoi, i przyjaciele pana prezesa mogli być obecni. Mon DieuMon Dieu (fr.)	Jedyną rzeczą godną, aby miała teorię, jest rozkosz Obawiam się jednak, że moja teoria nie jest moją własnością. Należy do przyrody, nie do mnie. Rozkosz jest świadectwem przyrody, znakiem jej przyzwolenia. Gdy jesteśmy szczęśliwi, jesteśmy dobrzy, ale gdy jesteśmy dobrzy, nie zawsze jesteśmy szczęśliwi.	Ależ tak, w istocie, nie mam żadnego powodu ukrywać, że byłam szczerze przywiązana do Lola.	Być może, wszystko mi jedno! Nie mam szczęścia i dość na tem!	Chwilkę tylko jeszcze nie wezmiesz mi pan za złe tego, co większa część jego rówieśników potępiłaby we mnie?	Dla Boga! Kto tu o poddaniu wspomina? Albożeśmy to nie przysięgli Bogu żywemu, że jeden na drugim padniem?	Tak, ale czy nie zna pan tego utworu?	Tu zasię na dole, pojrzyjcie, usadziłem dla pamiątki wielebnego Jana Heydeka, przyjaciela mego i protektora. Gdyby nie gorące jego przemowy za mną w komitecie, kto inszy dostałby zamówienie na to dzieło.	Alboż ja wiem!... Zapewne obu: tego starego Asyryjczyka i tego książątka, któremu kamieniem łeb rozwalę, jeżeli będzie się tu włóczył... Książę!... ma wszystkie niewiasty z całego Egiptu i... jeszcze mu się zachciewa cudzych kapłanek... Kapłanki są dla kapłanów, nie dla obcych...	Doktorze z pana jest człowiek dowcipny. Kiedy tu wchodziłem, spodziewałem się, że będę odprawiony z kwitkiem, nie miałem nadziei, że pan Trelawney zechce wysłuchać choć jednego słowa.	Mospanie! Waszmość nie wiesz, co mówisz! To ja sam sprzedawałem panu Nieczui te dobra i pewnie grosza nie wziąłem nad wartość.	Nic się nie zmieniło tylko jest pusty. Nikt nie mieszka.	Nie ja, ale niesprawiedliwość, ale krzywda!	Po nim? jak to? zkąd-że się to wzięło?	Syn ma wielką ochotę zobaczyć niektóre tamtejsze kościoły, zwłaszcza kościół w samym Balbec. Bałam się trochę dla niego niewygód podróży, a zwłaszcza pobytu. Ale dowiedziałam się, że zbudowano tam wyborny hotel, co mu pozwoli spędzić czas w warunkach pewnego komfortu, jakich wymaga jego zdrowie.	Wszystko to nie ma teraz znaczenia Tu chodzi o coś nierównie ważniejszego od złych myśli czy spojrzeń, choćby nie wiem jak nikczemnych i godnych pogardy. Mówiłem ci już, że nic nie odpowiedziałem na propozycję Ricarda. Gdy już odchodziłem, rzekł:	Ciszej dzieciaku... usłyszeć mogą... Któż się tak przyznaje głośno do miłości...	Co ja zrobię, nieszczęsny Moja najpiękniejsza niewolnica! Chan byłby mi za nią taki wdzięczny. Wasynga, radź, co robić?	Crandall młodszy to ten, co odbił ciało biednego Duncana?	I nie byłaby dziką, bo trzeba mieć odwagę, aby być dziką.	I znów wtórowali rybałci. Młody Zbyszko z Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura i zapytał:	Ja jej do końca życia mego nie zapomnę...	Ja... jak to, proszę pana?	Na dowóz węgla i surowca. Liczymy się z dziennym zużyciem ośmiu wagonów węgla, gdy fabryka będzie w pełnym biegu. Nie wiem, co się panu doktorowi Hubce nie podoba w dowozie węgla.	Nawet nie widząc wcale.	Nie przeszkodziło ci to jednak wezwać mnie do siebie, pewnie chodzi o jakieś nowe machlojki.	Strzeż się!... wolność moja, to twoja hańba.	Tak... Zamknąć się we dworze, zatarasować gumno	Więc nie zrobicie mi krzywdy? Hektor Merlin mówił w foyer Wodewilu, że wióry ze mnie lecą.	Czy nie mogłybyście zostać w tym roku? Będziemy się wszyscy usilnie starali, aby wam było dobrze. Nie macie pojęcia, jak przyjemnie spędzamy czas, gdy jesteście daleko.	Jeśli się nie mylę, stałem się właśnie twoim więźniem.	Temu ja nie wierzę, ojcze Maksymie. Chmiel lis, bez Tatarów nie uderzy na Lachów.	Zwyczajne dzieci! Jakże się cieszę! Jakże się cieszę! Gdy dorosnę, będę się bawić tylko ze zwyczajnymi dziećmi!	A czy ja mam przyjemność panią znać?	A cóż to ma z tym wspólnego?	A dokądże pani tak dąży?	A teraz postaw rękę przed oczyma... Widzisz piramidy?... Nie widzisz. Otóż zaćmienie słońca jest tym samym: między słońcem a nami staje księżyc, zasłania ojca światła i robi noc...	A żeby tak dać znać?	Ale prędko!	Ale tę sałatkę	Bo też ona nie zabiła swego dziecka	Błazeństwo... Będę czytał broszury, które chcą zniszczyć rodzinę, wiarę i własność!... No, takich głupich nie znajdziesz pan w Warszawie.	Chcę raz dowiedzieć się prawdy	Co ja jutro dam jeść panienkom?	Czy Karolina jadła tutaj co u państwa albo może piła?	Czytam właśnie od kilku dni, pani Celino, pasjonującą monografię Richarda Friedenthala o Goethem. Na niedługo przed wybuchem Rewolucji Francuskiej, w liście do mistycyzującego pi­sarza i pastora, Lavatera, napisał Goethe: „pod naszym moralnym i politycznym światem ciągną się podziemne korytarze, piwnice i kloaki”.	Cóż mu po tym, gdybyś go pani nawet uprzedziła? Przecie jegomość ów powiedział, że mają go na oku. A pani wszystko byś wówczas straciła.	I dlatego ten pośpiech?	Ja żołnierz, hetmanowi służę!... Bóg niech mnie sądzi!...	Jak to podobno?	Któż to jest Ingrid?	Milcz, zwierzu! Jestem twoim panem i każę cię obatożyć!	Mówiłem już waszej świątobliwości... Tysiąc talentów rocznie za prawo robót i pięć tysięcy za robotników, których sami będziemy karmili i wynagradzali...	Nazywam go nazywam go wariatem, gdyż go znam lat... Zaczekaj pan... Piętnaście... siedemnaście... osiemnaście... Było to w roku 1860... Jadaliśmy wtedy u Hopferau Hopfera	Nie będę piła.	Nie pójdę tędy!...	Po czym to miarkujesz, Holmes?	Powiedział przed chwilą pryncypałowi, że on jest księciem	Rzeczywiście, nasz czarny przyjaciel ma rację, tam się coś rusza	Teraz możemy spokojnie porozmawiać. Więc co wasza królewska mość ma mi do zarzucenia? Że broniłem waszej królewskiej mości w mojej gazecie, że uspokajałem i tłómaczyłemtłómaczyć	To co to jest?	Toś niepięknie postąpił, brateńku, co się zowie niepięknie!	Uczę się przecież	Wszyscy moi znajomi twierdzą, że jest pan bardzo złośliwy	Zaraz się dowiesz	Zginiemy, ale ty pierwej zginiesz.	A cóż on będzie robił?	A kto mówi i co tu robicie?	A mąż?	A panu co do tego?	Adaś! Schodzisz?	Aż nadto	Bardzo pan ufa mojej przyjaźni dla siebie	Była, a jakże, z wnuczkami.	Co?	Czy mówisz prawdę?	Dyć wiem, Pietrze, i uważam.	Dziękuję panu bardzo.	Jako więc mamy mówić i co czynić?	Kochanie moje musimy czasem porozmawiać poważnie. Usiądź tu przy mnie, bliżej, i oddaj mi ołówek. Dobrze. Otóż, miła...	Któż jest Kalinowicz?	Lulejka? A niechże idzie do dia...	Madame Weychert est doublement veuve aujourd’hui	My mówimy, a pan Andrzej coś milczy zawzięcie.	Obliczenia?	Oddając mi swą księgę rodzinną.	Przepustkę!	Tém gorzéj! tém gorzéj; król mógłby ją zobaczyć, a po zwiędłéj zawczasu twarzyczce Denhoffowéj, znowuby na nim mogła zrobić wrażenie.	Uczono mnie tego od dziecka.	Wiem już, wiem!...	Zerwikaptur z Myszykiszek.
Wyobraź sobie czy to nie okropne? Pan de Villefort nie mógł dziś do nas przyjść, gdyż zaszły jakiś nowe okoliczności w tej sprawie morderstwa i kradzieży, której ofiarą o mało nie stał się pan de Monte Christo.	Więc pani przeczuwa, że nie jestem lękliwy, nawet w tym wypadku? Nie przeczę! Kobieta, NiebezpieczeństwoChociaż batalia z kobietą bywa nieraz większą nieostrożnością niż targanie lwa za ucho, bo nigdy nie jest się pewnym, jaka wyniknie niespodzianka. Zaratustra NietzschegoZaratustra Nietzschego	Nie czuję się dobrze. Jedynym moim pragnieniem byłoby dowiedzieć się, czy mogę żyć dość długo, aby wydać za mąż moją małą, bo teraz wiem już dobrze, co znaczy to słowo, które młode dziewczęta rozumieją tak niedostatecznie: wybór męża! Idź, mój drogi, idź do swoich rozrywek: kobieta myśląca o przyszłości, kobieta, która cierpi, to nie jest zbyt zabawne; idź się rozerwać...	Sylwio pan Vautrin, który, trzeba wam wiedzieć, jest bardzo dobry, dzisiejszej nocy przyjmował znów dwie osoby. Jeżeli się pani niepokoi, to nic mówić nie trzeba.	Na tym świecie nie wszystko tak idzie, jakby się pragnęło całe zło polega mianowicie na tym, że nie powinniście włóczyć się po nocach w tych długich płaszczach żałobnych, z zapalonymi pochodniami, mrucząc przez zęby i pod nosem, podobni jesteście do ludzi z tamtego świata. Widzisz więc waszmość, że nie mogłem nie natrzeć na was i natarłbym był, choćbyście byli nawet istotnymi diabłami, za jakich was miałem z miny i czupryny.	Nie wiem. Być może, że znajduje się ich w okolicy więcej. Ale jeśli nie, to bez wody muszą zginąć.	Gösto walczyłam o ciebie jak o własne zbawienie. Powiedziałam Bogu: „Jeśli jest we mnie jeszcze ślad Małgorzaty Celsing, to spraw, Boże, by się zjawiła i nie dała temu człowiekowi odebrać sobie życia”. I Bóg wysłuchał mej prośby, ujrzałeś ją i dlatego nie miałeś siły odejść. Podszepnęła mi, że może ze względu na to biedne dziecko porzucisz myśl o samobójstwie. Ach, jakże zuchwale fruwacie wy, dzikie ptaki, ale Bóg wie, jaka sieć was schwytać może.	Dałem to przyrzeczenie na odczepnego. Po prostu sądziłem, że wuj ma jakieś nieuzasadnione kaprysy. Próbowałem wydobyć z niego, co ma Betty do zarzucenia, i zbył mnie ogólnikami. Przez pewien czas nawet domyślałem się, że jego niechęć do niej powstała na skutek osobistego niepowodzenia. Wuj, nie ma co ukrywać, zawsze był kobieciarzem. Tak czy owak, od chwili gdyśmy się zbliżyli z Betty, ukrywałem to przed wujem starannie, nie chcąc go drażnić. O naszym wspólnym wyjeździe do Stanów Zjednoczonych również oczywiście nie wiedział.	Też tak myślę W każdym razie ja jestem zadowolony i podoba mi się takie życie. Nie potrzeba mi nic lepszego. Dawniej nigdy nie mogłem najeść się do syta, a poza tym nikt nie będzie się mnie tutaj czepiał i traktował jak jakieś dziwadło.	Więc pan skarbnikowicz nie ma własnego dziedzictwa?	Ależ Lizo! To tylko Jenny... ona nie gryzie!	To chyba nie o mnie... Dawno matki nie mam.	Miałam, musiałam się zdobyć na odwagę, bo nie mogłam już dłużej żyć tutaj. Pomyśl tylko, przypomnij sobie, że każda panna, dochodząc do pewnego wieku, obowiązana jest wyjść zamąż...	Moiście, przeciek dzisiejsi ludzie nie głupsi wczorajszych...	Nie opowiedziałaś Ani ostatniej nowiny o Jance	Nie wiem, papo	Nie wychodzą.	O duszy, panie profesorze... o tej duszy, w którą chcę uwierzyć i... nie mogę!...	Drogi panie Bóg jeden wie, co jest memu panu. Widzi pan, nie ma w Paryżu ani dwóch domów podobnych do naszego. Słyszy pan? Dwóch domów. Pan margrabia kupił ten pałac, który należał poprzednio do pewnego księcia. Wydał trzysta tysięcy franków na umeblowanie. Rozumie pan, to jest suma, trzysta tysięcy franków! Ale też każdy pokój w naszym domu to prawdziwy cud. „Brawo, powiedziałem sobie, widząc te wspaniałości, to jak u nieboszczyka jego dziadka: młody pan margrabia będzie prowadził otwarty dom”. Gdzie tam! Ani chciał kogo widzieć na oczy. Mój pan prowadzi dziwne życie, panie Porriquet, rozumie pan? Życie niewzruszone. Wstaje co dzień o tej samej godzinie. Jedynie ja, ja sam, widzi pan, mogę wejść do jego pokoju. Wchodzę o siódmej, latem czy zimą. Tak już postanowiono. Wszedłszy, powiadam:	Nie poznaje mnie pan?	Kupiłem jej kamienicę w Berlinie, byle mi dała spokój. Zresztą, rozprawiłem się z tymi damami w trzy dni i uciekłem, bo Schöneich drwinami nie dał mi spokoju. Czego ten człowiek na mnie nie wymyślał! Uszy więdną! Obiecał odwiedzić mnie w Strudze. Tylko co patrzeć, jak ich tu się zbierze batalion cały. Jestem bajką modną w Berlinie.	Zabawna rzecz, od kogóż to? Nie wiedziałyśmy, że masz wielbiciela!	Widzi pan, co to za diabeł czubaty, choć już dopomina się o długą suknię...	Jak to, ty nie potrafiłabyś listu napisać?...	Wiesz, że to zastanawiające! Ten człowiek myśli o zagadnieniach abstrakcyjnych, umie rozumować logicznie i doskonale zna znaczenie takich wyrazów, których prostacy nigdy nie używają. Dam głowę, że kryje się w tym rzeczywiście jakaś tajemnica.	Pewnie, że brodów tam nie brak, a tu i owdzie trafi się i most ale co nam z nich przyjdzie, jeżeli są strzeżone?	To całkiem logiczne i obecnością tego rozbitka można wyjaśnić, skąd się wzięła skrzynia wyrzucona na brzeg naszej wyspy. Musiała wydarzyć się katastrofa, skoro jest rozbitek. Jeśli zaś chodzi o niego, to kimkolwiek jest, ma szczęście, że Pencroffowi przyszło do głowy wybudować statek i wypróbować go właśnie dziś, bo jeden dzień później, a butelka mogła się rozbić o skały.	Ech, nie powiedz pan, że będzie na dzisiejszej kolacji, że zrobi z nim, co tylko sama zechce, a będzie grała jak druga panna Marspanna Mars (pseud.), właśc. Anne Francoise Hyppolyte Boutet (1779–1847)	Oo! O, cóż to za straszne, cóż za poczwarne roztrząsania! Czyż odpowiadają one uroczystości, jaką święcimy dzisiaj? Co prawda, winną tu jest żona moja, podając na stół dziecko z głową węża, jak gdyby potrawa ta godną była uczciwych i zbożnych biesiadników. Jakże się stać mogło, by z moich pięknych, czerwonych pisanek wylęgły się szatany i poczwary?	Tak, w ostatnim dniu, gdy mówił ze mną, przypominam to sobie, rzekłam: „Jeśli kiedykolwiek ujrzę pierścień z zielonego jaspisu, ani wieża, ani warowny zamek, ani zakaz królewski nie przeszkodzą mi spełnić woli przyjaciela, będzieli to rozsądek czy szaleństwo...”.	Cóż to znaczy dotąd? czy pan spodziewasz się miéć to prawo?	Najczęściej poziomki. Czasami melony, czasem znów cytryny i ogórki. Tak, kłuje go od samych łokci. A teraz bierzmy się do lin, trzeba im je cisnąć do łodzi. Czy to prawda, co opowiadałeś mi niedawno, że przez całe życie ani razu nie przyłożyłeś ręki do żadnej roboty? Chyba cię teraz trochę strach obleciał, co?	Ależ ja gotów jestem ciocię oświecać, nawet (na razie) bezpłatnie. Opowiem wszystko sumiennie o życiu gatunku ludzkiego, wszystko, com tylko widział, com z ksiąg ekstra ciekawych a rzadko komu dostępnych wyczytał. Jestże to bowiem życie ta operetka, którą ciotka przepędzasz? Zbijanie kabzy, mieszkanie w Warszawie, w domu własnym przy ulicy Zielnej? A nie jest również życiem wypożyczanie z tejże kabzy i niepłacenie za pokój pojedynczy przy zacnej skądinąd familii...	Był to człowiek niepospolity, ale nieszczęśliwy, a to jest daleko bardziej zajmującem, aniżeli być człowiekiem zwyczajnym i szczęśliwym. I ty wcześnie doświadczyłeś życia pełnego przygód; teraz już w tobie czas ten ukończył się, boś już zaszedł do owej nudnej spokojności, w której jeden dzień powtarza się jak drugi, a na tej spokojnej, gładkiej drodze rzadko się kiedy rozwija cóś niezwykłego w świecie, przynajmniej nigdy samoistnie, ale chyba tylko pędem zewnętrznym. Gdybym ja była na twojem miejscu, tobym sobie skrzypce uwiązała na plecach i wymknęła się tym wszystkim nudnym ludziom, którzy są podobni do siebie, aż kokardą na sukni i chustką na szyi!	I nie powiesz mi prawdy?	Nie zawsze byłem „bikhu” jak teraz	A jeśli taka słaba strona nie istnieje?	Choćbyście nie mówili wy wiecie wszystko	Bezpieczni my tu jesteśmy za lasami Nikt tu do nas nie przyjdzie.	Niech pani tego nie robi Każde ograniczenie jest zgubne. Umiarkowanie jest równie złe, jak posiłek. Nadmiar jest tak dobry, jak uczta.	Tak, tak, już mi pan wspomniałeś o tem, i uznaję ten powód za dostateczny.	Czy nikt z tych ludzi nie rozumie po angielsku?	Mogę więc skorzystać ze szczęścia pańskiego i spać się położyć?	Wkrótce się przekonamy, Pencroffie	Kucharzu, jesteś dżentelmanem Póki okręt nie na dnie, będę wam kucharzem! Przepadł na dobre.	Ślub, Miłość, Czary mruknął Bulbo, skrobiąc się frasobliwie w głowę. utwór żałobny., zaśpiewajcie nam teraz pieśń weselną! Co ma się stać, niech się lepiej zaraz stanie, bo ja lubię ciszę i spokój, a nadto jestem diablo głodny.	Stary, nie młody. Ałła mi tu ich wszystkich zesłał, bo i dziewka jest. Bogdaj w nich zły duch wstąpił. Niech jeno hetmanem zostanę, poigram z nimi. Dziewkę mi tu swatają, dobrze! W haremie i niewolnice potrzebne!	Ale pamiętaj, że ubranka nasze to my dajemy. Wymogłam ten wyjątek na ordynacie.	A! a! skoro to jest pańska opinia...	Tak, trochę w świat... Za długo już siedzę na miejscu...	A pani co do tego? Także znalazła się guwernantka! Niech każdy swego nosa pilnuje!	O, z pewnością; ale mnie nie obchodzi, jak wygląda z zewnątrz, ciekawy jestem, jak wygląda w środku. Słuchaj, musisz mnie tam kiedyś wziąć ze sobą.	Ażeby ztamtąd wrócili ze sprzymierzeńcami? zaśmiała się Agnieszka.	Czy pan ją pamięta?	Gdzieżby się zaś podział? Biegaj, Jędrek, po ojca.	I za pani dzieci?	Czy to o tę piosenkę ci chodzi?	Z trudnością mi to przychodzi pamiętać.	Trochę zaczynam rozumieć ale jakie to smutne!	Ja czekałem tylko wyzdrowienia pani, aby przyjść z prośbą o pożyczenie książek do czytania Takie nudy, takie nudy, że moi przyjaciele warszawscy są zdumieni, że ja wytrzymam tutaj.	Bardzo chętnie ale pod warunkiem, że mi panna Gabrynia opowie także coś ze swéj przeszłości.	Niech pan zaczeka; czy mam mu pokazać miniaturę cesarzowej Szarloty?	Od ósmej do drugiej w nocy. Będzie pan musiał trochę zaczekać.	Ja cię sponiewierałem? To przeze mnie?	Ja, od miłości? Ja nic nie chcę od miłości! Niech tego dyabeł weźmie, kto czegoś chce od miłości! Ja mam od niej strzykanie w łopatkach. Ale gdybym był inny, niż jestem, gdybym miał określić, czem miłość być powinna, gdybym od niej czegoś chciał, tobym chciał...	Ach... o to panu chodzi.	Pilnujcie lepiej pacierza. Hale, żałoście wyciąga za nieboszczyka, a uszów dobrze nadstawia na nowinki	Dlaczego dawniej? Zawsze przepadam za tańcem z tobą.	Tak.	Czy wiesz że odrobina fosforu więcej albo mniej czyni geniusza lub zbrodniarza, inteligentnego człowieka lub idiotę, cnotliwego lub łajdaka?	Odwróć oczy od rzeczywistości i patrz w złudzenie. Patrz w złudzenie swego majestatu. W złudzeniu jest siła życia. Rycerską wolę, rycerską moc, wszystką rycerską duszę zarygluj w pieśń, podobnie, jak ja ciebie zamknąłem w dyby. Pieśń sobie wyśpiewaj o swej wielkości...	Dziękuję panu, ale wątpię, czy go zobaczę drugi raz w życiu! Dziś w wieczór wyjeżdża.	Uzdrowienie chorego jest zdobywaniem zasługi, lecz wprzód należy pozyskać wiedzę. Mądrześ postąpił, Przyjacielu całego świata.	Myślę, że owo on jedzie!	Myśli pani?	A Trzeba bardzo kochać kobietę, aby dla niej czynić takie poświęcenie...	Ja tutaj w nocy już być?	Ale teraz, panie! Teraz!	Oni na ciebie czyhają	Radbym go widział tego brata waszego, i mnieby był pożądanym.	Czy zrozumie, co powiem?	Proszę na wszystko!	Ja?... Skądże znowu!...	Co takiego?	Co?...	Panowie, musimy bronić ojczyzny, musimy bronić naszego honoru.	Słucham panią.	A August?	Bo deszcz leje. Psy siedzą gdzieś w kącie.	Chcę znaleźć.	Choroby organicznej w żadnym organie nigdzie, a we wszystkich osłabienie, brak siły żywotnej; roztworzenie górę bierze nad tworzeniem, oto cała rzecz.	Daj Boże!	Gorzej odparł.	I bandytyzmu	Katia!	Oni psa zjedli.	Proszę wziąć żakiet Będzie upał nieznośny w cyrku, a w nocy chłodno.	Szukaj, Top, szukaj!	Towarzysze! Proszę o spokój! Głos ma towarzysz Lerbier.	Ty
Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę ale niewola by mi to była, gdybym cię nie mógł nigdzie wysłać, choćby w najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdajbogdaj (daw.) bez przerwy. nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz? Nie mówię, na wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu samowtórsamowtór (daw.) silniejszy. ode mnie, nie na naszym wozie byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą będzie gorzej i że mnie na niebezpieczeństwo podać możesz.	Milion milionów diabłów! czy trzeba cię, mój panie, wypraszać stąd kijem? Ale nie; szkoda go na ciebie. Idź po prostu spać i nogi nakryj ciepło. Gdy ci mózgownica ochłodnie, wrócisz tu, aby mnie przeprosić za swą napaść dzisiejszą.	Bez wątpienia ale postaram się o to, aby mnie tak więcej już nigdy nie nazywano. Panie rycerzu jeżeli chcecie nam dać cokolwiek, uczyńcie to zaraz i ruszajcie z Bogiem, ta ciekawość poznania życia drugich, którą okazaliście, nudzić mnie zaczyna, lecz jeżeli chcesz znać moją historię, Więzień, Książkadowiedz się, że jestem Gines de Pasamonte i że życie moje opisane jest pięcioma palcami tej ręki.	Na honor, książę jest w kłopocie; lęka się, iż urzeczony pięknymi oczami ArmidyArmida dodał Rassi zniżając głos	Czemu... sama nie wiem... ale zdaje mi się, że chociaż macocha nie sprzeciwia się otwarcie temu małżeństwu, ale nie jest z niego zadowolona.	Nie skarżę się na was, broń Boże! No, ale cóż z tego! I wam czas o sobie pomyśleć. Widziałaś Jana? Oczami pożera tę czarną Żdżarską. Zobaczysz, że dziś czy jutro dobiją targu. No, i przepadł mi Jaś. Już mu nie Mariampol będzie domem, ale Olszanka. I tak dobrze, tak być powinno; ja mu jak matka pobłogosławię. Ot i jedno wyleci. A ty, ot i tobie trzeba gniazdo zakładać. I ciebie nie stanie za jaki rok. Nie w moim guście ten hipochondryk, ale znam ciebie, głupstwa nie zrobisz i wiesz, co postanowisz. I ciebie pobłogosławię i oddam mężowi. Ot i koniec.	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Bo mi się przyśniło, że jakowyś Turczyn pana Michała strzałą przeszył. Jezu Chryste! Sen mara! Ale aż mnie febra trzęsie. Zmówmy litanię, by Bóg nieszczęście odwrócił!	A któż teraz będzie używał We’re Here po tym wszystkim? Mnie się tak widzi, że ona chętnie cały okręt zamieniła w jakiś kościół.	Czy ten pan, co cię w rękę całował, jest...	Toteż niech pani kupi zielony kajet na Place des Palmiers. Jest tam po lewej ręce taki sklep. Flaszkę atramentu tudzież godziwą obsadkę ze stalówkami.	Trudno. Jeżeli wcześnie pozbędziesz się go, to przyjedź do mnie.	Ach, jakże nieznośni bywają ludzie! Postaraj się, aby przyjechał. Ale, Dorianie, uciekłeś wczoraj tak wcześnie. Wyszedłeś przed jedenastą. Coś robił później? Czy poszedłeś prosto do domu?	Nie wiem, kto mi je przysłał W każdym razie  adresowane są do mnie. Ja mieszkam w prawym pokoiku na poddaszu. W lewym mieszka Becky.	Spodziewam się... a zkądże to znowu przyszło? rzekł jakby do siebie. Prawda, żeście się to znali dawniej i podobali sobie... prawda... Jednak myślałem, że Laura większych splendorów szukać sobie będzie.	Waszej Miłości ludzie pewnie nie bez wiedzy i rozkazu jego, dopuścili się rozboju i napaści na dworze moim, czasu niebytności mej.	Nie zdołamy wykazać związku pomiędzy psem a śmiercią tego człowieka. Zresztą nie widzieliśmy psa; słyszeliśmy go tylko, a nie możemy dowieść, że gonił Seldona lub kogo bądź. Nie, mój drogi, musimy pogodzić się z myślą, że trzeba czekać i działać z ukrycia.	Jakaż nieroztropność! Postawiono by cię oko w oko z Ben Joelem, który naturalnie nazwałby cię oszustem. Mimo twych zapewnień ksiądz wahałby się z uznaniem w tobie prawdziwego Castillana i być może nawet wyrzuciłby cię za drzwi, gdyż Ben Joel ma tę wyższość nad tobą, że przybył wcześniej i że posiada w ręce list Cyrana.	Mówiąc to, Alan oparł dłonie na kolanach i wpatrywał się w dzierżawcę, mając na ustach ten uśmiech, a w oczach te drgające połyski, które nieprzyjaciołom wróżyły nieszczęście.	Taki jest rozkaz Kimże ja jestem, bym miał krytykować dane mi rozkazy?	Nie wiem, ale tak będzie.	Przepraszam, panie dyrektorze, ale ja też nie mam wstępu. Najlepiej będzie powiedzieć pani prezesowej. Jeżeli pan zechce zaczekać, zaraz poproszę.	Durnego słowa jednego nie pisnął. Bo oto tak przyszło.Pożądanie Siedzę w garderobie, a ona się zjawia. Nie widział jej jeszcze. Stanęła pod ścianą, ręce po sobie opuściła skromnie i ani rusz bliżej. Trzeszczakitrzeszczaki	Co, księżna jest tutaj od dłuższego czasu?	Hm, te kobietki!... Wreszcie nie chodzi w tej chwili ani o miłość, ani o zazdrość. Mamy na głowie inne kłopoty.	Nie, ale od czasu uwięzienia mojego i kradzieży, spełnionej w mym domu, gdy kto otworzy drzwi, strach mnie przejmuje, a szczególniej w nocy. Cóż chcesz, u licha!... nie jestem żołnierzem!...	Ponieważ o ścianę mieszkają rodzice, nie odzywamy się ani słowa.	Przepraszam, jeśli pan jest tak pewnym swego, byłoby nieroztropnie odrzucać pomoc pańską. Cóż tedy czynić? Odłożyć maskaradę?	Z pewnością, że ja cię zabiję, nie twoja skamieniała bogini... Tymi rękoma uduszę cię, gdybyś została kochanką...	Dorianie sos z wywaru mięsnego z galaretą do pokrywania mięs na zimno; niekiedy także: danie mięsne z takim sosem.	Moją łaskę masz, a Danuśka ci dotrzyma. Wczoraj jeszcze mówię jej: Danuśka, a dotrzymasz-li ty Zbyszkowi? A ona powiada tak: „Będem Zbyszkowa albo niczyja”. Zielona to jeszcze jagoda, ale jak co powie, to i dotrzyma, boć to szlacheckie dziecko, nie żadna powsinoga. I matka jej była taka sama.	Gdy się już znajdziecie w przybytku szczęśliwości, uproście Najświętszej Matki Bożej i Matki grzeszników, cobym ja, lichy i marny Jej sługa, krócej, nie dłużej czyśćcowe upały cierpiał i przez Jej zmiłowanie oswobodzon światłość wiekuistą oglądał.	Za wiele? Żartujesz!... Jestem powściągliwy jak ksiądz Baudouin. Jeżeli mówię, że baronowa...	A poganiny zapowietrzone, śmiały się z pacierza.	Ależ ja ani myślę się pojedynkować!...	Mamusia poszła na nieszpory, a nam kazała tatusia pilnować...	Patrzcie no, a tam się świeci i ludzie jakieś są	Wszyscy Żydzi czekają na Mesjasza.	A, juści. To by już było jasne jak na dłoni	Ani słowa wkrótce dnieć zacznie; obaczymy, co to z tego będzie.	To właśnie dobrze. Po co się mamy spieszyć?	Ale my, brat, nie kurscy.	Mówią że chce założyć spółkę z samych szlachciców...	Ty?... O! Feltonie, myślałam, że ten człowiek zmysły postradał.	Wielka, wielka strata Tylko dawniej rodzili się tacy kawalerowie.	To ja wiem, ale jak przyjdą prawdziwi socjaliści, z prawdziwej partii? Co?	To jeszcze nie maska. Zawsze jestem naturalna i szczera.	Nie dziś to już Patrz, ludzie popadali jak snopy i śpią kamiennym snem. Dragoni nawet szabel nie obtarli.	A! nie, dziękuję ci; trzeba obowiązki swe spełnić! Dla takiego gościa jak nasz pan miłościwy, wszelki trud miły.	Nu dobrze gadać „do roboty”! Tak słoma gdzie?	Chatuno, nie odchodź... nie będę już pił, tylko nie odchodź...	Ciężki jesteś, niezręczny, nie masz tego nieodpartego subtelnego uroku, który...	I ze mnie także?	Mieliśmy już i my od wojsk wiadomości byli tu także tajni wysłańcy, którzy nam ochotę powszechną powrotu do dawnej wierności i czci oznajmiali...	To zbyt ładne do zjedzenia pelargonia pachnąca..	Zapomniałeś o losie tego, co z fortuną poszedł do Königsteinu.	Żalińska moja! możeszże ty mi to wyrzucać?	Bardzo...	Czego pan nie zrozumiał? Zaraz panu wyjaśnię. Może ten ustęp o teatrologicznych formacjach przekroju myślowego?	Dobrze, w zamian za to i ja ci także powiem nowinę	Dzielnie powiedziane, panie starosto! Te słowa godzą mnie z panem.	Yeah, tutaj albo w okolicy. Ja bym chciał, żeby ten wielki interes przyszedł tu, do my country.	Zobaczymy zaraz. Najprzód schowaj pan pistolet, który powinien być wymierzony w stronę wroga, a nie między oczy bezbronnych kobiet po spiżarniach.	Program ogłosimy. Najsamprzód w Dancingu wtajemniczenie przez tańcowanie i przez pantomimy, po czym pałacowe i przymusowe klecenie pomysłów w dobroci puszystej lub iglastej złości. Onczidaradhe zaimponował dyplomatycznie doskonałym gestem, przystosowanym do wkorzenionej w kosmiczną wiarę chińskiej racji stanu. Traktat podpiszę pod jednym warunkiem.	Cóż to za sprawy, Adolfie?...	Prawdopodobnie przypominasz sobie rozmowę, jaką miałaś z wujenką. Otóż to ja prosiłem wujenkę, by z tobą pomówiła.	Tak, wiem o tym	A jak nazywają tych, którzy śledzą ludzi wbrew ich woli?	A, tak...	Borowski tak mówił.	Jessus, co za nienasycony żarłok!	Należało zachować przyzwoitość Zwłaszcza obecność głowy państwa nakazywała pewną powściągliwość.	Przyślę pani jeszcze dzisiaj.	Sami najlepiej wiecie! Jeśli was złapią, wyleją was z pewnością. King to mściwa bestia.	Stul gębę, kadecie Biegler, gdy rozmawia z tobą Pan Bóg.	Wie pan, lepiej przejdziemy dalszą drogą.	Ano, spróbujemy teraz!	Biedny Tomku	Bo kocham cię nad życie, dziecko moje.	Chodźmy stąd, matko! Chodźmy prędko! Uciekajmy!	Ho ho!	I użycia.	Jaki koniec?	Kiedy?	Kradzione?	Który z was widział Juranda?	No?	Podejdź no, mały	Podsłuchiwałeś, szpiegu?	Polska, Bóg, Praca	Proszę wejść. Chora wzywa.	Te, Gęba!	Ten pański włoski książę?	Teraz moja kolej	Toteż Junona wykłuła mu oba oczy.	Tu śpię w drugim pokoju.	Wierzę Prawdziwa z ciebie czarodziejka, zmieniłaś tych sześć lal malowanych w żywe dzieci.	Wszystko w porządku, proszę pana prezesa.	Znasz tę drogę?	Znowu coś nowego wymyślił?
Tak Nie, nie to chciałem powiedzieć. Nie byłem w klubie. Wałęsałem się. Zapomniałem, gdzie... Jak ty się dopytujesz, Henryku! Zawsze chcesz wiedzieć, co kto robił. Ja zawsze staram się zapomnieć o tym, co robiłem. Wróciłem o wpół do trzeciej, jeśli chcesz znać dokładną godzinę. Zostawiłem w domu klucz i wpuszczał mnie służący. Jeżeli chcesz potwierdzającego dowodu w tej sprawie, możesz go zapytać.	Nie, to jest nowy obyczaj tych panów, aby kłaść kapelusze na ziemi Jestem taka jak pan, nie mogę się do tego przyzwyczaić. Ale wolę to, niż kiedy mój siostrzeniec Robert zostawia kapelusz w przedpokoju. Kiedy wchodzi w ten sposób, powiadam mu zawsze, że wygląda na zegarmistrza i pytam się go, czy przyszedł nastawiać zegary.	Nieprawda! Nie pomarlibyście w domu Mahdiego, w dostatku i wygodach. A on gotów był wziąć was pod swoje skrzydła. Wiem, że był gotów. Odpłaciłeś się także dobrze i mnie za to, żem się za was wstawiał. Ale róbcie teraz, co chcecie! Abdullahi wysyła pocztę wielbłądzią za tydzień do Faszody, a przez ten tydzień róbcie co chcecie! Nie zobaczycie mnie więcej!...	Doprawdy? Doprawdy?! Dziwi mnie to! Bywasz pan zwykle tak sprytny i domyślny! Innym razem wytłumaczę to panu. Czy nie pan Maldon to, konno, tam przy bramie?	Jeszcze jeden sposób, aby mnie złapać! Wąchacie się tu wszyscy jak złodzieje na jarmarku. Jeżeli Dawid to wynalazł, nie potrzebuje mnie, jest milionerem! Do widzenia, miłe ptaszyny, dobranoc!	Niemniej jednak decydującego; bez niego nie dotrę do punktu związanego w sposób tajemniczy z istotą Kamy. Muszę go mieć ciągle pod ręką, by bez przerwy wyczuwać ruchy fluidów w nim zawartych.	Sprawa wielkiej wagi sprowadza mnie do pana, panie Cyrano. Czy zechcesz mnie pan wysłuchać?	Nie! Nie zapomnę go nigdy szeptała w szale z zamkniętymi oczami, z uśmiechem. będę go całowała po rękach, po nogach, będę go wielbiła do ostatniego tchu! Żebym go tylko mogła zobaczyć, och, żebym go mogła zobaczyć! Wie mama teraz?	Ta skromność dobrze świadczy o pańskim poczuciu rzeczywistości. Ale to do rzeczy nie należy. Mam właśnie odrobinę czasu. Nie chciałabym posyłać nikogo ze służby, gdyż na niczyjej dyskrecji nie można polegać. Wolałabym to załatwić sama.	Ziemia, co nie wyszła z rąk przez takich lat dwadzieścia, teraz już nie zginie! doczekała się właściciela, nikt słowa nie powie! Córka po ojcu przychodzi do dziedzictwa. Ma pani swój dach i chleb, i bogata pani bardzo. Kwestya czasu i kilkunastu arkuszy stemplowego papieru. Forma tylko!	Tak!... Raczej, nie! Myślę, żem źle zrobił. Bigiel jest także zdania, że to nie było dobrze... Maszko może ich przyciskać, może stawiać rozmaite żądania, może wystawić na sprzedaż Krzemień... Nie, pani, to nie jest postępek delikatny, ani taki, któryby mógł nas zbliżyć, i nie byłbym tego uczynił, gdyby nie to, żem doszedł do przekonania, iż trzeba sobie to wszystko raz na zawsze wybić z głowy.	A jakoż wygląda? Hej! Jędruś! Bardzo gładka? Czy taka jak sobie imaginowałeś? Jest-li druga taka w Orszańskiem?	Ba! Żeby jeno za suplikowanie! Aleć ja powiedam, że nieszczęście się stało. Figuruj sobie waszmość, w nocy, kiedy my wracali z Artushofu, on nie spał, jeno siedział w oknie, które sobie na kęsek odparłodeprzeć	Bardzo pięknie i żałuję, że nie mamy czasu przyglądać się dłużej.	Biedną kobietę! Żądasz więc pewno, abym jej w czym pomogła? O, nie zawiodłaś się na mnie, Maryniu! Ręka moja otwarta jest zawsze dla tych, którzy cierpią!	Bo przecież to nie są ludzie, choćby ta znaczna część moich gości dzisiejszych; to są fabrykanci, kapitaliści, specjaliści różnych działów fabrycznych; ludzie od robienia interesów i pieniędzy	Boisz się! Ja się wcale nie boję.	Boże wielki! to mój brat!... czy to ty jesteś rzeczywiście?	Chwileczkę! Tylko bez gróźb, łaskawy panie Albercie Mondego, hrabio de Morcerf. Nie znoszę pogróżek ze strony wrogów, a tym bardziej od przyjaciół. Chce pan więc, abym zdementował notatkę na temat pułkownika Fernanda, której zamieszczenie, daję na to słowo honoru, nie było moim pomysłem.	Co ja słyszę. Mówisz o świecie, Beniaminie? A czy świat prosił cię, abyś wyruszył w podróż? Czy świat podpisał z tobą umowę i dał ci pieniądze na drogę?	Czemu pani nie wypiła herbaty?	Czy czujesz się lepiej, drogi przyjacielu? Przy obiedzie wyglądałeś bardzo nieswojo.	Czy on umrze?	Czy znane ci jest nazwisko twej pani?	Dobry panie, powiadasz kłamstwo i szaleństwo: jakoż Tristan mógłby być w tej ziemi? jakoż uciekałby przed tobą? jakoż nie zatrzymałby się, zaklęty na me imię?	I nie stawi się!	Kobieto, zatrzymaj się! nie sądź...	Najbliżej będzie dojść do Widzewskiej, a stamtąd do Cegielnianej.	Naszego nie będą.	Nazywam się Dawid Balfour jestem do usług waćpana.	Nie bój się!.. a usługiwała będę, jak dla mnie będzie dobra.	Nie sądzę. Taki człowiek w czynie swoim doznaje szczęścia. Objawia prawdę, którą otrzymał, to znaczy wyładowuje szczęście, które w nim jest. W tym musi leżeć takie samo zadowolenie jak w zabiegach i matactwach skąpca albo w szwindlach szachraja giełdowego.	Nie! Nikt nie zna jego rodu, albowiem król przywiózł go na swój dwór, gdy rycerz ten pacholęciem był jeszcze. Powiadają, że znalazł go gdzieś w górach między pasterzami.	Nie, nie, drogie dziecko! Mróz mi wszedł trochę w kości.	Nie. Jestem matematyk.	Niech sobie. Nie ma sanek, więc przez zazdrość.	Oj nie, już nie wątpię! I zrobię, co anioł rozkazał, nie ma rady.	Pociąg do ostrych sosów jest oznaką nietęgiego zdrowia	Posłuchajcie no tego Trévilla! posłuchajcie! możnaby sądzić, że on tu mówi o zgromadzeniu religijnem. Doprawdy, kapitanie drogi, wielka ochota mnie bierze odebrać ci patent i dać go pannie de Chemerault, której przyobiecałem opactwo. Nie myśl jednak, abym ci na słowo uwierzył. Nie darmo nazywają mnie Ludwikiem Sprawiedliwym, zaraz cię o tem przekonam.	Przysięgam Bogu, że mnie pan irytujesz. Nie wszystko jedno, bo wiedz pan, że napiszemy raport na ekspedytora stacji Bukowiec	Przysięgam ci, panie, na życie moich dzieci że mówię prawdę!... Tak jest, ten potwór w skórze gada, okryty kolczastą zbroją, gdyby leżał na ziemi, miałby wraz z ogonem z pięćdziesiąt kroków długości... Pomimo trwogi i odrazy kilkakrotnie wracałem do jego jaskini i obejrzałem go jak najuważniej...	Pójdę tymczasem na obiad. Tylko staraj się nie wzruszać go zanadto, bośmy jeszcze ostatecznie nadziei nie stracili.	Różnie o tem możnaby sądzić. Głodem nie przymieram, ale...	Stu dwudziestu, ale jeszcze dzisiejszego wieczoru powinien dołączyć do nas Bask, a wraz z nim czterystu korsarzy. Jutro rano rozpoczniemy szturm na Gibraltar.	Teraz sobie przypominam. Rzeczywiście listy w wozie nie zostały. Odebrał mi je ten bałwan, który nas w klatce...	To przecież nie ma żadnego znaczenia	Usposobienia są wszystkie pod tym względem jednakowe. Tylko, czasem... Chodź no tu bliżej i nie udawaj panienki. Otóż widzisz, niekiedy dość czasu upłynie, zanim się spotka mężczyznę, który...	Widziałem Asyryjczyków... O bogowie!... com ja uczuł... Cóż to za podły lud... Ciała ich, od stóp do głów okręcone wełną jak dzikich zwierząt, śmierdzą starym łojem, a co to za mowa, jakie brody, włosy!...	Więc dobrze! Nie chcę ci rzeczy malować w czarnych kolorach, ale jest bardzo prawdopodobne, że każde dziecko będzie cię kosztować jeden ząb. Ja przy każdym dziecku straciłam jeden ząb.	A ona...	A ty się modlisz?	Abo to chwaci czasu; o pożar na Podlesiu i o wasz podkop będą penetrowali...	Ano, goście Zacznie się teraz chiński taniec. Ja to znam. Nauczysz się i ty.	Bo myśmy wam tu przynieśli trochę bielizny.	Byłem gotów się założyć, że będą przysmakiem dla rekinów.	Cieszę się	Cisza, pod nami kręci się dwóch Indian.	Czyja?	Daję słowo, że słychać bębny coraz bliżej	Dobranoc więc bo, jakkolwiek żelazne masz siły, czujesz zapewne potrzebę spoczynku.	Dosyć już o tem, mówmy o czem innem... Ale, ale, pan de Tréville powiedział mi, gdy był łaskaw odwiedzić mnie wczoraj, że utrzymujesz obecnie stosunki z jakimiś podejrzanymi Anglikami, z protegowanymi kardynała?	Ej, byleś wasza książęca mość ciepła zażywał...	Gadasz głupstwa.	Ha, ha, ha!	I kiedyż wyjeżdżasz?	Ile będzie dwa razy dziesięć?	Ja nic	Jak gospodarze chcą...	Jak to, po pańskiej śmierci?	Każdy zapewne z was, panowie i panie, słyszał o mojej małpie imieniem Fagotin, która jest cudem nad cudami.	Kimże jesteś, aby się przedstawiać i co tu robisz?	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny	Kradła słodycze lub może szpiegowała nas Ale na szczęście, znalazłam pasztet i bochenek chleba.	Lepiej, żeby sam nam odpowiedział na to pytanie.	Maracaibo	Może panu pomóc nieść?	Możeś ty tylko wielki filut ale jeżeli z ciebie tak doskonała aktorka, tośmy ci wszyscy winni ogromne brawo! I poklasnął w szerokie dłonie.	Na kogo jestem stworzona?	Naturalnie. Przecie wyraźnie mnie o to prosiłeś.	Nianiu!	Niech diabli porwą doktorów! Mam ich dosyć... Już opukali mnie i wysłuchali ze wszystkich stron...	Nigdy.	Nikt. Andrzej zajedzie bryczką.	O której godzinie?	O, widzę, że i pan jest amatorem samotnych spacerów.	Pan to zrobiłeś?	Podczaszyc jak widzę w przedziwnym dzisiaj humorze.	Powiedzże waćpan Skrzetuskiemu najważniejszą rzecz	Są panie?	Tak	Tak jest.	Ten ktoś wyświadczył społeczeństwu ładną przysługę!	To jest... tak... niby chora... mocno chora.	To napiszę. Albo to pierwszy raz, że mi się ktoś podobał? Wiedziałaś o tym pierwsza.	Ty zapłacisz 600 rupii?	Więc jakaż rada?	Za drogo! Brauman o siedem i pół kopiejki daje taniej na korcu.	Zaśpiewajcie wy, bo już widzę, że z dawna macie ochotę, ale może panna Jagienka zaśpiewa?	Święta prawda!	Że to jest trochę za mocne, to „nikczemne oszustwo”.
Cha, cha, cha! Niech ci się, Ralfie, nie wydaje, że mam pod czapką ino kołtuny i nic więcej! Gdy odprowadzę tych dwoje malców do domu, to my sobie we dwóch przypomnimy dawne dobre czasy i będziemy sobie przez noc całą opowiadali różne stare bajdy. Ale czy panicz daleko mieszka? A jak panienka myśli? Czy tatuś poczęstuje mnie kufelkiem piwa, gdy was zaprowadzę do domu?	To, że takie katarynki są to przedmioty mojej najgłębszej niechęci, do których za nic w świecie nie chciałabym być podobną. Czy rozumiesz teraz?	Nie gniewaj się, ale byłoby mi bardzo przykro, gdybyś robiła cokolwiek wbrew woli, a potem miała pretensje do nas.	Nie, nie śpiesz się Ani wątpić, Bóg chowa dla cię jakąś pewniejszą zemstę. Pomyśl, iż nie jest w twej mocy zbliżyć się do stosu; mieszczanie otaczają go i boją się króla; niejeden życzyłby z serca twego ocalenia, a i tak pierwszy zadałby cios. Synu, dobrze to mówią: szaleństwo to nie dzielność. Czekaj...	Ale od czegóż dowcip? Azaliż nie ma już głów na karkach między Sarmaty! Stary, jeszcze z Naczelnikowskich czasów kapitan strzelców, imci pan Stanisław Wosiński, który prowadził garsteczkę pospolitaków z ziemie Wielońskiej, nie chwalęcy się, spędza w nocy chłopstwo okoliczne pod mury forteczne, każe temu pospólstwu rozpalić mnóstwo ognisk i uwijać się pejzanom koło ognia, żeby się wydawało, że liczne pułki piechoty oblegają Częstochowę. Dechamps znowu ze swojej strony strzelcom konnym rozdał znaki i epolety grenadierskie i partię ich wysłał do Niemca, żeby, prawi, twierdzę poddawał bez namysłu a zwłoki, bo w przeciwnym razie natychmiast szturm przypuszczony będzie i wtedy załoga co do nogi w pień wycięta.	Do diabła! Jesteś bardzo wymagający i uszy masz bardzo delikatne, mój panie! Bierzesz się jednak do rzeczy bardzo niezręcznie. Robotę twoją widzi się, jak na dłoni. Chciałeś oszczędzić sobie ciężarów, jakie sprowadził na ciebie powrót brata i wymyśliłeś w tym celu marną komedię, zapominając, że ja tu jestem i że w każdej chwili mogę w niej rolę przemienić. Gdybym był chciał uczynić to przed godziną, musiałbyś przy wszystkich żebrać mego przebaczenia i krwawymi łzami opłakiwać swą zdradę.	Precz!!... precz!... słyszysz? Wypędzam cię na zawsze z mego domu!... Nie przestąpisz nigdy tego progu, póki żyć będę, bo cię zabiję, jak psa wściekłego i wyrzucę za bramę!... Nie mam już córki!...	A niechże cię, Ropuchu! Przecież ja nie chcę tego domu wynająć! Powiedz mi, jaki jest naprawdę. Ale poczekaj, przyniosę ci jeszcze trochę grzanek i herbaty.	Byłożby twoje poddasze zbójecką pułapką, do której wstęp zagraża porządnym ludziom niebezpieczeństwem?	Sprzedać do diabła jego rzeczy	Hrabina może nie jutro, ale nawet pojutrze wyjeżdżać rano Czas jest piękny a podróż można odbywać powoli. Lecz że drogi nie zawsze bezpieczne, król JM. ofiaruje jéj kilku ludzi eskorty, którzy aż na miejsce odprowadzą. Jest to z jego strony galanterya bezprzykładna... Za to powinna mu być pani wdzięczną.	Ależ to nie jest kara Merlin nie będzie z niej zadowolony; spraw sobie dobrą dyscyplinę z troczkami, albo każ zrobić tęgie pomietełki i staraj się, ażeby cię trochę bolało, nie można oszukiwać Pana Boga w pokucie.	Jeśli dziad, nie wiem, jakim sposobem, chyba cudem, zna naszą rozmowę, to nie może mnie o to posądzać; zresztą dowiodłem tylekroć, że mi o wasze łaski nie chodzi.	Spodziewałem się tego i stanąłem pomiędzy nim a tobą. Kardynał jest nieostrożny bardzo, odzywając się w ten sposób do ludzi; możnaby myśleć, że miał jedynie w życiu do czynienia z kobietami i dziećmi.	Tak! Zwykle używam do wypowiadania się	Chodźmy, moi państwo, do stołowego pokoju Strach, co się dziś wyrabia ze służbą!...	O nie Iwanówki panu nie sprzedamy. Przynajmniej ja mojej cząsteczki. Chcę zachować sobie pańską życzliwość i szacunek.	Ani matce nie będę gadał. Ja nie mam matki.	Proszę państwa. Walka została nie rozstrzygnięta, gdyż Wielaga podstawił nogę. Widział to nie tylko sędzia, lecz i ja.	Teraz, kiedy Elżbieta nie słyszy, chcę poznać prawdę Rozstał się z matką tak dawno, że na pewno już jej nie pamięta. Czas robi swoje...	Józia Pay będzie zupełnie taka sama, gdy się zestarzeje Matka Józi i ciotka Atosa są kuzynkami. O Boże, cieszę się, że to już minęło. Jest ona taka złośliwa, że zaraża tym wszystko i wszystkich. Ojciec opowiada o niej taką komiczną historię. Kiedyś mieli w Spencervale pastora, który był człowiekiem bardzo dobrym i mądrym, ale trochę głuchawym. Zwykłej rozmowy w ogóle nie słyszał. Otóż w wieczory niedzielne odbywały się zebrania modlitewne, a każdy z parafian kolejno wstawał i wygłaszał modlitwę lub wypowiadał kilka słów w związku z jakimś wersetem biblijnym. Pewnego wieczora zerwała się ciotka Atosa. Nie wygłosiła ani modlitwy, ani kazania, lecz poczęła oczerniać wszystkich ludzi w kościele, wymieniając ich po nazwisku i wyliczając wszystkie spory i skandale z ostatnich dziesięciu lat. Zakończyła tym, że kościół w Spencervale nie podoba się jej i że nigdy już nie przekroczy jego progu. Wyraziła też nadzieję, że spadnie nań okropne przekleństwo. Potem usiadła bez tchu, a pastor, który nie usłyszał ani słowa z jej przemówienia, rzekł natychmiast pobożnym głosem: „Amen! Niechaj Pan spełni modlitwę naszej siostry!” Gdybyś słyszała, jak ojciec opowiada tę historię!...	A cóż znaczy ta biała chorągiew? Nigdy u was tego nie widziałem.	A to ci niespodzianka. Zupełnie tego nie oczekiwałam. Tacy mili goście.	Czemu wcześniej nie pomyślałaś o tym!? A mówiłaś przecie i to, że gdy zostaniesz wreszcie młynarką...	Dlaczego nie chce pan być szczery? Musi pan powiedzieć.	Jenerał więc nie znasz cavaliere Fotofero?	No... marmurkowate! Pani nie wie, co to są bracia marmurki?	O nie, uwolnią ją na pewno, ale straszne miała przejścia w ostatnich czasach. Oby tylko nie pomieszało jej to w głowie. Proszę pomyśleć, potężna pani na Ekeby, a teraz zbrodniarka! Zdaniem moim, najlepiej byłoby ją puścić albo dać sposobność ucieczki.	Szwarc? Z Siennej, mówisz? Szwarc, Szwarc... Nie pamiętam.	Wcale tak nie myślę. Wiem, że nam wiele rzeczy każe robić etykieta, a wiele	Zobaczymy zaraz. Najprzód schowaj pan pistolet, który powinien być wymierzony w stronę wroga, a nie między oczy bezbronnych kobiet po spiżarniach.	Powiedz mi, Gotfrydzie, dlaczego się temu staremu murowi z taką uwagą przypatrujesz? Toć żadnego z moich najpiękniejszych klejnotów nie podziwiałeś tak długo!	Doskonale! Ale jeżeli się panu nie uda, my będziemy w pogotowiu.	To ja! Patrzcie, mam jeszcze ten złoty krzyżyk, prezent od was. Noszę go jak relikwię. Wszystkie klejnoty straciłam, a tego nie chciałam się pozbyć, nigdy!	Głupiaś, jensza to rzecz, nie twoja, mówię ci, przyjdź, znajdzie się jeszcze i dla was.	Nie Co to konkretnie za dźwięk?	Nie cierpię go! Ale kto inny da sobie z nim rady. Zresztą, obejdzie się bez jego pozwolenia.	Nie inaczej, ale wodą rozłożoną na pierwiastki składowe Rozłożoną bez wątpienia przez elektryczność, która będzie wówczas siłą potężną i łatwą w użyciu, gdyż wskutek jakiegoś niewytłumaczalnego prawa wszystkie wielkie odkrycia zdają się zbiegać ze sobą i w pewnym momencie nawzajem uzupełniać. Tak, przyjaciele, sądzę, że kiedyś woda będzie wykorzystywana jako paliwo, że wodór i tlen, z których się składa, użyte oddzielnie lub łącznie, staną się niewyczerpanym źródłem ciepła i światła, i to o sile, jakiej nie może mieć węgiel. Przyjdzie dzień, że ładownie parowców i tendrytender	Nie umiem tego tak powiedzieć. Przyglądałam się pani wtedy, na imieninach u Cabińskiej i zaraz poznałam. Mówiłam nawet o tem Władeczkowi...	Nie, pani. Szanujemy się tylko. Chęć przodowania i duma jest godłem siły, energii i rozumu. Wielkość swoją cenimy, bośmy ją ciężko zdobyli.	Pewnie, że Jerzemu nie równać się z Michałem. Toś to waćpan ten sam Wołodyjowski, o którym powiadano, że Bohuna usiekł?	Zatem właściwie nie nam grozi niebezpieczeństwo w razie rozerwania kontaktu z Halszką, lecz Kamie?	O, kocha!... Dopiero żałuje pana... Nie chcę się wdawać w szczegóły, dość, jeżeli powiem, że widywałam ją przez dwa miesiące prawie co dzień... Że przez ten czas mówiła tylko o panu i że najulubieńszym miejscem jej przejażdżek jest... zamek zasławski!... Ile razy siadała na tym wielkim kamieniu z napisem, ile razy widziałam łzy w jej oczach... A nawet raz rozpłakała się na dobre, powtarzając wyryty tam dwuwiersz:	Powinieneś wiedzieć, panie podprokuratorze, że możesz być usunięty. Jeśli w normalnym przeciągu czasu nie potrafisz spodobać się pani Pélisson, ale to spodobać się zupełnie, popadasz w niełaskę.	Znajdzie się! Na to on mąż, by się odnalazł A nie będzie go	Nie... ja tylko... ja dopiero tego lata przejąłem je od przedsiębiorstwa okrętowego „Blue M. ”... jest to dawna linia Morgan and M’Quade...	Tak człowiekowi smutno bełcze się w życiu bez przydziału, bez racji. Dobre były czasy, gdy jeszcze nerwy miałem mocne. Czułem się wtedy pożytecznym i potrzebnym, a teraz... Ot, i wy towarzyszu Dyl, patrzycie na mnie z politowaniem... Głupie życie. Jednak po takiej pogawędce z wami, to tak, jak po orzeźwiającej kąpieli. Człowiek widzi, że jest jeszcze prawdziwe życie, energja i radość walki o wielką przyszłość... Dziękuję wam. Dziękuję i za to.	Prawda, moja Elżuniu, tak będzie. Złe się sprawdziło, to i dobre się sprawdzi. Tylko nie wolno nam zgubić drogi. Żeby tak dostać się między narody chrześcijańskie! Ale wydaje mi się, że coś tam się czerni daleko... Chyba mury...	I będą cię lepiej kochać aniżeli ci, których opuszczasz?	Z tej samej kasy, która utrzymywała mnie w gimnazjum i w uniwersytecie...	Dziękuję panu. Wolę zaczekać w sali.	Postaram się przyjść, Henryku	Za to, że jesteś nienawiści godny, żeś lalka, żeś bałamut. Spójrz na zégar i idź się ubierać.	Zupełnie poważnie, Bazyli. Uważałbym się za nędznika, gdybym kiedykolwiek mówił poważniej niż w tej chwili.	A cóż będzie?	A, dobrą mi asińdźka dałaś radę! tożem na hecy tę małpę znalazł!	Alboż mi ją wolno było kiedy mieć!	Ano, okaże się niebawem.	Byłeś dziś u niego?	Jakże się nazywają?	Panie Michale...	Proszę pana! Cóż panu z bajki? Lepiej opowiem historję prawdziwą.	Spodziewam się!	Tak... nareszcie się pokazała...	To doskonale. Zaraz, zaraz. To niepodobieństwo, by pan tułał się, jak pies po stajniach i szopach. Niech pan chociażby kątem gdzie zamieszka.	Tu niebo wisi nad głową jak groźba, tam jarzy się uśmiechem...	Ślicznieśmy się z tego wywinęli!	A gdyby tak było, więc i cóż?...	A te odgłosy teraz to co? Słyszysz? Jakby armia kowali tłukła miedzianymi garnkami na cześć Belzebuba.	A więc?	A, tak, Bouteloup.	Adamek śpi?	Bodaj go paraliż naruszył!	Bodajem tylko lubiłabodajem tylko lubiła	Boże! Boże!	Czy pan sądzi, że u kobiet wrażenia mijają tak szybko jak u mężczyzn?	Doprawdy? Jakżem to pana obraził?	Dziewięć lat, mówisz?	Kochasz?	Kto tu siada więcej?	Któż jest pan Jumart?	Lekarza obowiązek wołał ktoś inny.	Ma około pięćdziesięciu lat.	Może, ale tak jest!	Mów!	Nikt! Przybyli nowi.	O, to z niego dzielny chłop.	Od trzech dni mało co jadłem	Otóż wchodzę właśnie in medias resin medias res (łac.).	Pierworodztwo to rzecz niemała, jednakże...	Przekupstwo	Przyjechał z Oksfordu?	Siedzę u nich w ogródku, ażeby trochę odpocząć na świeżym powietrzu, i czytam Tomasza a Kempis.	Sądziliśmy, że w towarzystwie pani Azy...	Ta z pewnością wyjdzie ci na pożytek, byleś ją chciała zrozumieć.	Tak i mów!	Tak myślisz! Trzeba go przesłuchać. Audiatur et altera parsaudiatur et altera pars (łac.)	Wątpię, żebyś szczęśliwiéj trafił ona w księgach świętych szuka pociechy teraz, a raczéj rozrywki. To i lepiéj... A jakżeście ją znaleźli? zmienioną?	Z Nitouche... przecież ją pani grasz... ogłaszałem już o tem w pismach...	Z pewnością. Dał przecie dwa razy tyle na dobroczynność.
Dla mnie ma to znaczenie.	Jeżeli mąż pani zdoła urzeczywistnić ten program, dojdzie do fortuny z pewnością szybciej niż drukarstwem. Nie dziwię się już teraz, że tak zaniedbuje zakład Bądź co bądź, nie byłoby nam zbyt na rękę widzieć tę drukarnię w ręku czynnego, ruchliwego, ambitnego konkurenta; może tedy porozumielibyśmy się z sobą. Jeżeli, na przykład, zgodzilibyście się państwo wynająć za pewną sumę inwentarz jednemu z naszych ludzi, który pracowałby dla nas pod waszą firmą, jak się to praktykuje w Paryżu, dalibyśmy temu chłopcu dosyć roboty, aby mógł państwu płacić bardzo dobry czynsz i samemu odkładać nieco...	Wszystko jedno, kim jestem; niezależnie od tego, tamto wszystko jest za małe: za małe, żeby w imię tego żyć, i za małe, żeby zginąć. A kim jestem, nie wiem, metafizycznie nie wiem. Wytrzymać życie, nie wiedząc, kim się jest czyli byłem, według tego przeklętego Chwistka, w rzeczywistości elementów wrażeniowych pomyślałem, jeszcze nie wiedząc właściwie, co to znaczy, i wtedy nagle wróciłem sam do siebie, gdzieś aż z nieskończoności, z osobowego niebytu, i stałem się znowu sobą, a kompleks plam barwnych stał się znowu półmiskiem. Bzdura jest to wszystko: nie rozwiązuje to pytania, czym żyć i w imię czego żyć. Pojęcie „w imię czegoś” straciło swoje znaczenie dla pewnych typów. Trzeba się pogodzić z tym, że ta klasa ludzi, do której należymy, skończyła się. Nie ma nad czym rozpaczać. Rozmowa jest najistotniejszym sposobem przeżywania się. Mur dla filozofów w willi Hadriana pod Tivoliwilla Hadriana pod Tivoli oto jedyna rzecz dobra na tym świecie	Poznacie nas najlepiej Przekonacie się, że my go dla was powolniejszym niż dotąd był uczynić potrafiemy.	W koni sześć my go wieźli, a na każdym kapa srebrna i w uszach rajeryrajer jak u dam... Ja w kołpaku z kitą i w czamarze, w siodle siedzę i prowadzę wóz czy ten, jak mówili, rydwan co się nastękały chłopy, gdy ją podźwigały w górę dziś popr.: ciągnęły. wydawany w latach 1848–1934 w Krakowie dziennik zw. z frakcją konserwatystów krakowskich (tzw. „Stańczyków”), stanowiący również forum dla publikacji krakowskiej szkoły historycznej.. Nic nie było w środku, kiedy otwarli grób: próchno pono i włosów pukiel	Wschodnie Beskidy są dla nas znakomitym punktem oparcia. Na odcinkach karpackich, jak pan widzi, mamy także mocne pozycje. Solidne uderzenie na tej linii	Ej, daj spokój. Żona twoja mi to wmówiła a jednak mam jakiś dziwny niepokój, jakbym się czegoś bał daję ci słowo! To jest niegodna rzecz! Nic nie zrobiłem: zjadałem darmo chleb, a teraz... śmierć. Jeśli są jakie baty i jeśli mnie czekają, to za to ciężko mi!...	Moje drogie dziecko będziesz miał swoich sto abonamentów, nie będą kosztowały dyrekcję ani grosza, już je umieszczono, narzucono je chórom, orkiestrze i baletowi. Twój dzienniczek jest tak zabawny, że nikt nie będzie się skarżył. Będziesz miał lożę. Oto za pierwszy kwartał Zatem nie pastw się już nade mną!	Nieźle. Panie, a co to za wieża?	To jeszcze lepiej. My, Polacy, za mało zajmujemy się handlem. Chwalebne. I jakże wam idzie?	Z tej karykatury, pozwoli pani dodać? Sława moja musi daleko sięgać, jeśli dościgła aż obcych, za granicami Prus. Pani Francuzka?	Gdyby był na to inny sposób, uważałbym to za bardziej prawdopodobne.	-Głód, Dziecko– Mrą one u nas w tym roku. Jak jaki rok. Wiadomo, nieurodzaj, kto miał dwie krowy, jedną sprzedał. Która baba brała dwoje dzieci na odkarmienie, bierze trzy. Trzeba przecież jakoś w gospodarce pomóc. No, i jasna rzecz. Czy może wystarczyć mleka, kiedy i bydlę najczęściej żreć nie bardzo co ma? Jedno tylko, czy na ten przykład, zechcą oni za drugie dzieci nową zapłatę dawać. Jakby, powiedzmy, tak, można by i na siew ziarna kupić. A jak nie, nie wiem, czym my i siać będziemy.	Ależ tak, to jest moja dobra ciocia.	Co znaczy, skąd wiem? Przecież jest to napisane w Torze.	Dobrze, jaśnie panie będzie tam pan za godzinę	Dziecię drogie, cóż to czy co? bo prosta ciekawość nigdy tak namiętną nie bywa.	E, to widzę, Kmicicowie naprawdę nie z tych, co ludziom w ręce patrzą. O co tedy idzie, panie kawalerze?	Ja nie wyjdę za mąż...	Jakże to wiecie?	Jedno i drugie związane było z doniosłymi wydarzeniami... Otóż w ową właśnie noc, kiedy Penn ze swoją familią przebywał w hotelu, miasto Johnstown uległo zniszczeniu. Przerwała się grobla... ruszyła powódź... domy zostały uniesione prądem... gruchotały się jedne o drugie i toczyły. Widziałem to na obrazach... dalibóg, to było straszne! Penn, zanim zorientował się, co się dzieje, zobaczył potopioną całą swoją rodzinę. Odtąd już rozum mu się całkiem popsuł. Pamiętał, że coś się wydarzyło w Johnstown, ale przez całe swoje biedne życie nie mógł sobie przypomnieć, co to było... ino pływał tak sobie w kółeczko, uśmiechając się i dziwując. Nie wiedział, ani kim jest, ani kim był... Wówczas to spotkał stryja Saltersa, który właśnie zawitał do jakiegoś miasta w Alleghany. Połowa rodziny mojej matki tam żyje, a stryj Salters zimą jeździ tam w odwiedziny. Otóż stryj Salters, dowiedziawszy się, jakie nieszczęście spotkało Penna, zajął się nim prawie jak rodzonym synem... wziął go na wschód i dał zatrudnienie na swym folwarku.	Jeżeli ci się tak podoba to ja nie mam nic przeciw temu. Ja o tej materii nic z tobą rozmawiać nie potrzebuję.	Już zidiociał Głupi jak nogi stołowe. Może nawet nie wie, że jest wojna. Być może, że wstydzili się powiedzieć mu o tym. Ten podpis na manifeście do jego narodów to też pewno szachrajstwo. Kazali wydrukować bez jego wiedzy, bo on już o niczym myśleć nie może.	Może pani ma sełuszność. Zresztą, jeżeli pan Ludwik zaczyna być zazdrosnym, to sprawa powinna wykelarować się w tych czasach...	O, nie Chyba że są to nazwy na przykład flamandzkie. Nigdy sobie nie umiałam z nimi poradzić.	O, przepraszam Praca wprawdzie nie przynosi ujmy, ale gwizdanie na to, co pannie Marjecie podoba się nazywać przesądami, to całkiem inna para kaloszy. To wcale nie przesąd. Mężczyźni są właśnie do tego, by brać na siebie wszelką nieprzyjemną i brutalną pracę. Bo chcą w kobiecie widzieć coś lepszego i czystszego od siebie. I muszą starać się, by osłonić ją przed wszystkiemi brudami życia. Gdybym ja był dyktatorem, czy tam innym królem, wydałbym ustawy, zabraniające zatrudniania młodych dziewcząt przy podobnych świństwach. Kobieta powinna być upiększeniem, ozdobą, piękniejszą stroną naszego życia. Należy pielęgnować w niej dobroć, szlachetność, subtelność uczuć, żeby mężczyzna, wracając do domu, mógł przy niej i dzięki niej, zapomnieć o wszystkiem, co w walce o byt jest złe i brudne, by miał obok siebie żywe źródło wiary w inne wartości, niż chleb i władza, w wartości duchowe. Dlatego wogóle jestem przeciwnikiem pozadomowej pracy kobiet.	Och, mamo!... to szczenię, prawda?	Och, w to nie uwierzę. Oriana nie jest orzeł, ale bądź co bądź nie jest całkiem głupia.	Oho! Zasadzka! Zebraliście się tu, by mnie podejść. Zmówiłeś się, Copperfieldzie, z moim aplikantem. Ale ostrożnie! Wiemy, co o sobie myśleć mamy. Wiadomo, że pomiędzy nami wielkich afektów nie ma i nie było. Jesteś, odkąd cię znam, nadętym mazgajem, zazdrościłeś mi mego wyniesienia się, lecz znajdę na ciebie broń, przeciwstawię się twym intrygom. Micawber! Mówiłem ci już, byś wyszedł.	Rozumie się, od kobiety list... Czort z tymi babami!... nie wejdzie do pokoju, a poznasz, że jest... Nosem poznasz. Raz mnie jeden batiuszkabatiuszka (ros.)	Rozumie się, że ci to podaruję Podaruję ci wszystko, co tu się znajduje... póki stąd nie odejdziesz.	Są to, o ile wiem, uczciwi ludzie	To krew niewiernych	To leżą ci, co ich to w boru pobili... juści... i moje pany tam leżą... i matka moja... juści...	To zbyteczne, Filo. Moja przeszłość jest zbrukana. Nigdy nie będę mogła wspomnieć Redmondu, nie myśląc o poniżeniu tego wieczora. Roy gardzi mną... i ty mną gardzisz... i ja sama gardzę sobą.	Wy uświęcone niby to styrczydłostyrczydło bluźnierstwa., cmanićcmanić	A ludzie?	A ty jak myślisz, Andy?	Ach! A więc nasz dom jest przeklęty! Mów, Maksymilianie, choć po prawdzie dość już nieszczęść na nas spadło.	Ale Peppino? Cóż się z nim stało?	Ani trochę!	Baby oni są!	Benedykt myśli, że ta kobieta jest pośredniczką, bo pan ukrywa się przed wszystkimi, nawet przed Benedyktem.	Byłam u niej.	Co on mi powie?	Co?	Czy chcesz, mistrzu, sprzedać ten klejnot?	Czy nigdy nie był zazdrosny?	Dalej go! czerwony złoty na głowę...	Do zagrody! Do zagrody!	Doskonały nie jest, wady posiada jak każdy człowiek, ale nie jest zarozumiały...	Drużką Elżusi?	Ha! tegom nie wiedział. powtórzył mały rycerz.	I ja też-ż wiedziałem o tym, Człowieczątko, gdyś-ś-śmy się s-spotkali przy Chłodnych Legowiskach Człowiek musi w końcu wrócić do ludzi, chociażby dżungla wcale go nie wypędzała.	I jesteś pan tak szczęśliwym, że stoisz wyżéj nad te poglądy?	I nie miałeś już przed sobą żadnej drogi innej?	Inni, panie, zbogacili się na funduszach narodowychInni (...) zbogacili się na funduszach narodowych... nic. Ehe! he!...	Ino sześciu na noc chodzi... któryż ostanie?	Jakiego? Więc nawet nie zadaliście tu sobie trudu, by dowiedzieć się, że ojciec stracił cały swój i wasz majątek?	Jako żywo! Niech tak czarni porwą wszystkie gładyszki z całej Litwy i Korony! Już mi one niepotrzebne.	Jakże sobie radzą z tym cudzoziemki?	Jestem emblematem tych wszystkich „kadłubków”, których ta zabawa ma wesprzeć. Proszę o kieliszek...	Jezus Maria!	Jeżeli pani była kiedy dobra w życiu, błagam, niech mi pani powie, jak ona się nazywa?	Już wiem, co trzeba zrobić! Zapytajmy jeńców, oni nam powiedzą, czy ich dowódcą był sam Kałga, czy też jakiś inny.	Jużeś, zdrajco, powiedział.	Księżna Siurkukteni jest chrześcijanką. Duch Święty daje jej mądrość.	Mają przyjechać w tych dniach	Matce nie mówił nic o jej stanie?	Milcz i słuchaj rozkazów!	My wszyscy.	Myślisz o śmierci, mój panie, prawda?	Mądrość wykrzyknęła Una.	Na papierze, tylko na papierze, szanowny panie! Nie ma na co łakomić się.	Nie wiem.	Nie, nie zachowamy tę deskę ratunku na czarną godzinę.	Nie... nie, dzięki Bogu	No, a dlaczego zrobiłeś?	No, rabusie.	O którym mówią, że jest wariatem, chciałeś powiedzieć, czyż nie?	Od kogo zaczniemy? spytał nazajutrz baron German niespokojnego Tomka	Odniosę ci je, powiedz tylko dokąd	Otóż! otóż! mój panie, wczoraj z rana żona moja została porwana w chwili, gdy wychodziła z pracowni.	Pani daruje że właściwie nie znany, mieszam się w te sprawy, ale po co pani pozwala, a nawet każe tej panience bawić się z tymi błaźnicami w tych czerwonych spencerach?	Pewnie tu czabanowieczaban	Po tej drodze po tej drodze chodziłem jako dziecko z matką...	Podzielisz się ze mną wiadomościami?	Rycerz prawy ale też jako rycerz niepohamowany i nieunoszony w namiętnościach. Szkoda, że piękne swe przymioty kazi tem zuchwalstwem...	Schiocchi senza vergogna! Somari!Schiocchi senza vergogna! Somari! (wł.) drżąc z wściekłości, zapiszczała dama i pobiegła do swej komnaty.	Ta sama idea, w odmiennych kolorach. Praktyczniejszy będzie ten pomysł z obu, którego konstrukcja od praktyczności najdalej odbieży.	Taip! Taip! Mokslo mumis reikia! Tegul mokinasi.	Tak jest, ojcze.	Tak. Ja postanowiłem, że będę słuchał rozkazu	Urbanie, bracie mój, masz-li czas, aby pomówić ze mną swobodnie?	Wiem, coś chciał powiedzieć.	Więc każę.	Z Lykonem?...	Z dwoma! zawołała pani Terersa, ktoż był więcej z panną Rodowską oprócz pana Gaczyckiego?	Zwyczajnie	„Duncan”
Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	A jak powiem! co mi za to będzie? Flirt, Pocałunek, Kobieta, MęzczyznaBez nagrody nie powiem! Dalibóg! Co mnie panie dadzą za to, ha? Czy panna Teresa pozwoli się pocałować? Co? No, panno Tereso, tak czy nie? Jeżeli pani mnie pocałuje, to powiem, jeżeli nie, to nie!	Ale on już nie wróci i nic nie rozkaże. Więc co? Mogę być twoją ślubną siostrą.	Hę? Zjadłem! Żebym tak Boga przy skonaniu nie oglądał, że nie zjadłem... Moiściewy, zjadłem!... o świecie, świecie rodzony, ja zjadłem!	Nie ma więc nic takiego, czego byś nie znała!	Juści z tego. Spokojnie ci się gada, ale jak mnie było, miarkuj sobie. Macam, szukam, zrazu ani tej szczeliny znaleźć nie mogę... Aż mi włosy dębem stanęły. Wreszciem jej się domacał, a co mi z tego? Szturcham, wypycham, pięściami walę one kamieniska, rety... żaden ani drgnie. Co to będzie, jeżeli nie najdę ratunku! Tak mi się widziało, żem cały tydzień w tej ciemności trwał, a może nie było ani godziny. O Jezus... Jezus... jak mi też to straszno było! I tu próbuję, i tego się chytam,	Nie więcej o niej umiemy powiedzieć, przez całą drogę nie widzieliśmy jej twarzy, ale za to ciągle wzdychała i narzekała. Nic dziwnego, że więcej powiedzieć nie umiemy, gdyż przed dwoma dniami dopiero spotkaliśmy na drodze ten orszak, któremu towarzyszymy od Andaluzji w nadziei dobrej zapłaty.	Zapłać szkody, to ci maciorę wypuszczę, a nie, to podam do sądu! Zapłać za płótno, co mi je zwiesnązwiesną (gw.) zryte. ziemniaki. Mam świadków na wszystko! Widzisz ją, jaka mądra, będzie se świnie wypasała na moim! Nie daruję swojego! A na drugi raz to twojej maciorze i tobie kulasykulas (gw.) jazgotała zajadle, że zaś i sąsiadka dłużną nie ostawała, to już kłóciły się na zabój, wytrząchając do się przez płoty zaciśniętymi pięściami.	A cóż to, święty czy co? Prosili, powiedział, że może przyjdzie... laczego nie?... Bo to młoducha nie urodna, a bo to jadła dobrego i napitku nie naszykują? Młynarze się też obiecali i z córką. Ho, ho, takiego wesela, jak Lipce Lipcami, jeszcze nie było! Wiem dobrze, bo z Jewką od młynarzów kucharować będziemy. Wieprza już im Jambroży sprawił, kiełbasy robią...	O nie, papusiu Nie widzi ojciec jednej rzeczy: zasadniczego braku wielkiego stylu naszych kompatriotów i tak zwanych ludzi przodujących. Myślę zarówno o ryzykownych koncepcjach politycznych, jak i o odwadze i zdolności do poświęceń. Niewola, romantyzm i polityczne tradycje doprowadziły wszystkie dodatnie jednostki do stanu potencjalnego. Przedstawiciele kinetyzmu to tyłkująca banda bez wielkich ambicji albo też tak zwani ludzie dobrzy, w rodzaju naszego wujcia Bazyla na przykład. Ich czas minął byli nimi w wieku XVIII. Dzisiejszy dobroczyńca ludzkości może być pierwszoklaśnym demonem znał się na ekonomii nie przeczę możemy „wykinut’ takuju sztuku, czto nie raschliebat’ jej wsiej Jewropie”. Kocmołuchowioz jest obecnie najbardziej tajemniczym człowiekiem na obu półkulach, wziąwszy również pod uwagę skomunizowaną Afrykę i już przewalające się w tę stronę państwa Ameryki Północnej. My w M. S. Z. prowadzimy politykę trochę samodzielniej niż wy, wewnętrznicy	Bo zdaje mi się, że posterunek pana de Saint-Loup jest nie bardzo bezpieczny	Co? Czyż nie mówiłeś dobrodziej przed chwilą, że rząd nasz diabła wart?	Czy tutaj nie jest w zwyczaju, gdy uczeń okaże się użyteczny i zdolny czy tutaj nie jest w zwyczaju dawać mu...	Foxibus, wy jesteście dobry chłop! Nie przypuszczałem nawet, że macie tak dobre	Król? musisz już wiedzieć, że ksiądz biskup chciałby waszmości ćwiertować gdyby mógł, i gotów dowodzić że to gorzej niż zabójstwo, świętokradztwo tknąć księżego synowca. Chodził do króla z lamentem, król się gniewał, ale któż nie zna złotego serca? Mówił mi wieczorem wyraźnie, żebyś się skrył, a co lepiej uciekł, bo z sądami marszałkowskiemi nie żarty.	No, dosyć... Jeżeli tylko takich rad potraficie mi udzielać, obejdę się bez nich... Przecież Fenicjanie mają nasze podpisy, że im wiernie spłacimy zaciągnięte długi!... Czy nie przyszło ci to na myśl, Mefresie?...	Pan mnie nie rozumie?	Albo go nie znacie? O córce nie wie, a jak się dowie, nie zniesie tego lekko.	Byleby mu się co nie stało!	Bądźmy honorowi, nie dajmy się brać na egzemplarze, podarki, pieniądze księgarzy. Stwórzmy odrodzenie dziennikarstwa.	Chodź! On ci nic złego nie zrobi.	Chwała Bogu! Byle o tej porze nie wpadł do nas Starski Jakiś znajomy mi charakter?... Czyje to pismo, Floro?...	Ja, mój drogi, Lidii nie całuję w rękę!	Kiedy ja się nie boję, tylko... Ja nie wiem, jak się to umiera, i dlatego... tak mi smutno...	Nie mówiłabym ci o innych!...	Nie napadam ja na śpiewanie, jeno na sens dla wojskowych okrutny Co do śpiewania, muszę przyznać, żem i w Warszawie tak wybornych gorgów nie słyszał. Waćpannę tylko w pluderkipludry	Nu, stryczek to przykra rzecz. Zapewne. Ale nie każdy, kto zasługuje na stryczek, musi wisieć. Trzeba to zbadać, obliczyć możliwości...	Pieniądz, Praca, Kondycja ludzka, Własność, Bogactwo, Pozycja społeczna nie poświęcę przyjemności pełnego człowieczego życia, nie wyrzeknę się patrzenia na słońce, spacerów po powietrzu, swobodnego oddychania, myślenia nad trochę większymi rzeczami niż miliardy, kochania itd. itd.	Za przeproszeniem pańskim, czy go pan nie widział?	Otóż tak; teraz mi się podobasz, mołojczyku! Czekałem tylko, czy się zapytasz; sława Bohu, żeś się zapytał! Bo teraz wiem, że masz rozum. Słuchaj i spamiętaj: Jak kto przyjdzie do ciebie, czy to będzie stary, czy młody; czy chłop, czy baba; czy sługa, czy pan; czy czerniecczerniec (z ukr.) cienka, kosztowna tkanina wełniana. i przy bogatej szabli jeżeli ktoś przyjdzie do ciebie i uderzy cię dłonią po lewym ramieniu i powie te słowa:	Kiedy ja gadam, to żadnego „za pozwoleniem” niéma... Kiedy ja gadam, to wszyscy powinni milczéć! sza! i obydwoma uszami słuchać. Pan zrobiłeś głupstwo, pan byłeś waryat, od pana trzeba uciekać, jak od szalonego. No! ale ja jestem dobry człowiek; ja kiedyś byłem w Otoku i dawniejszy dwór pański widziałem; mnie pana trochę szkoda, że pan teraz bez chleba jesteś! I z hrabią Henryczkiem ja w wielkiéj przyjaźni żyję, a on mnie za panem prosi. To już ja pana za szwajcara wezmę i tylko bardzo proszę, żebyś pan o wszystkich głupstwach zapomniał, a o tém tylko pamiętał, że moim służącym jesteś... i wszystko tak robić powinieneś, żeby mnie z tego największa korzyść była...	Szanowna niewiasto!... Daj mi mamony i każ sobie łeb ogolić, w żółty kaftan ubrać, w zielony papier okleić, a my cię już sami wyślemy tam, gdzie potrzeba.	Że od nowego sezonu Teatr Stołeczny ma się inaczej nazy­wać.	A czy wiesz, że mamy dziś solenizantkę?	All right! A wiesz, gdzie mniej więcej znajdujemy się w tej chwili?	Chodź we środek! Ja ci kazuję, ja tu teraz wódz!	Cicho siedź! Głupiec ze mnie, aby się wdawać w rozmowy z dzieckiem.	Co? może pan myśli, że ja na pierwsze zaręczyny Wacka inaczej patrzyłem?	Miałem to szczęście, a nawet... nierównie większe: zdawało mi się, że podzielam smutek pani.	Milczeć, złodzieju! Milczeć, ty szwabska mordo! ty szakalu!	Może to kopiec, ale dla mnie małej to była cała góra. Jam się tam zawdy gramoliła, aby patrzeć, jak się tam bawili moi trzej braciszkowie.	Ni mniej, ni więcej, tylko to, że za dwa tygodnie, jeżeli zdrowie Celiny pozwoli, wyjeżdżają sobie gdzieś do Odessy, czy jeszcze dalej.	Och, myślę że ostatnia podróż, którą odbędzie, to będzie podróż z Presles do Isle-Adam na moje wesele.	On idzie do mojej mamusi jak chcesz, i ty możesz iść ze mną.	Piekło Prawdziwe piekło! I myśmy były w tym piekle. O, tu na środku stał stół, przy którym pili Tatarzy, tam w rogu płakały dzieci... A tu ława, chyba ta sama co teraz... Pod nią leżały trupy...	Pocałowała mnie w usta.	Tak, mam wiadomość pewną, że do klasztoru.	Tak, tak! Sądziłam, że z czasem nastąpi jakaś zmiana. Na świętego Marcinana świętego Marcina	To właśnie w tej chwili się robi. Może pan słyszeć działanie pomp. Spojrzyj pan na wskazówkę manometru: widać na niej, że „Nautilus” się podnosi, ale razem z nim podnosi się i lodowiec	Włoski strój mnie przysposóbcie	Zdaje się, że moja pani jest nieco zdenerwowana?	Zdziwił się pan wówczas, prawda? Właśnie dlatego opowiadam panu jak to się stało, że Pedro włóczy się za nami jak pies	Śniło mi się, żeś się waszmość bił na pięście z tym misjonarzem, który wczoraj był u mnie.	Że się spotkamy?	?...	A kiedyż zajdziemy do pułku?	A przyjdą inne, czym ich żywić?	A sam go pan uprawiasz	A to jakim sposobem?	Ale u nas lepiej?	Ale, na miłość Bożą dlaczego państwo mu przeszkadzacie? Taka śliczna myśl! Niech stanie na czele wielkiego dziennika i da w nim doskonały felieton... ja się abonuję!	Biskup i ziemianie ręczą więc i nadal za Starostę?	Chora pani?	Cudowne drogi Boskiej Opatrzności! Błogosławieństwo ojcowskie go tknęło! Toż to radość bratu w niebie!	Dwie.	Dzięki ci, bracie.	E! prędzej się jaki szlachcic na jego matkę zapatrzył.	I... krzyczy, by się przed młynarzem zasłużyć	Ja jej daję coś lepszego niż nożyczki	Jagna! wiecie, a to jutro Walek Józefów śle z wódką do Marysi pociotkowej...	Jesteś dzieckiem, które idzie ze świecą wśród rozsypanego prochu, wśród arsenału najstraszliwszych wybuchowych materii.	Jezus Maria!	Jeśli zbyt długo będzie się ociągać...?	Kużden się na was ogląda.	Mszczuju mój zapytał.	Oddacie po dwa złote?	Odważna jest pani.	Oszalałeś, panie Wirski! lalka przecież u nas...	Pan Tecki, brat jej, jest w domu?	Pani jesteś dziś jeszcze piękniejszą a zupełnie inną niż wczoraj! Pani jesteś czarodziejką...	Pewnego wieczora...	Prawda! coś ci takiego jest!	Rafale, przynosisz mi zbawienie. Ta skrzynia to gotowy okup. Tatarzy wolą klejnoty niż pieniądze. Jeśli jest ich tak dużo, jak mówisz, to wystarczy choćby dla najchciwszego poganina.	Rozumiem	Rozumiem.	Słyszałaś?	Tak widzę je.	To jedno?	To już pan Oskierko gotów?	To policja odprowadzi ją spowrotem.	To wina świętego Franciszka z Assyżu bo ja od niego nauczyłem się lubić ten drobiazg. Mam nawet i parę gołębi, ale to piecuchy.	W jaki sposób?	Widzisz go, będzie się z Nastusi prześmiewał!	Wrócisz?	Wstań, gąsko.	Z Częstochowy, wasza miłość.	Z krwi i kości	Zamrze i bez postronka.	Łaskawi panowie! Poproszę o pewną grzeczność. Obaj byliście w pociągu, gdy popełniono kradzież. Radbym tedy każdemu zosobna zadać pytanie w łączności z tą sprawą. Czy mogę na to liczyć?	Śliczna łąka, jak amen tak pewne dwa pokosy w rok, żebym tak miał grosz zapaśny!
Na kolanach o jednę łaskę błagam. Stało się już... dragoni wyszli... pojedziem bez obrony... i pierwszy podjazd z kilkudziesięciu koni może nas ogarnąć. Niechże wasza królewska mość przychyli się do błagania sługi swego, na którego wierność Bóg patrzy, i niech nie ufa ze wszystkim temu szlachcicowi. Obrotny to człek, skoro się potrafił w tak krótkim czasie wkraść do serca i łaski waszej królewskiej mości, ale...	A teraz, gdy panie już znają źródło mojego marnotrawstwa, proszę o radę, co mam począć z tym fantem, który mi się dostał wbrew mojej woli? Czy nie lepiej uczynię tańcząc w tej sukni na dzisiejszym wieczorze, niż gdyby miała zamknięta w kufrze nie ujrzeć nigdy światła dziennego ani wieczornego?	Amen wrócimy do tego później, jeśli taka wola wasza; lecz na razie chodziło mi przeważnie o odebranie tej kobiecie pewnego upoważnienia na okaziciela, jakie wydarła kardynałowi, i za pomocą którego miała bezkarnie pozbyć się ciebie, a może i nas wszystkich.	Bo i nie ma czego. Miły Boże, to wyście ów Zbyszko, któremu dziewucha nałęczkąnałęczka (daw.) łzy., słuchajęcysłuchajęcy (daw.) policzki. ciekły. Toście wy! Hej! radość też będzie na dworze... że to i księżna was nawidzi.	Bo tam są zakopane pieniądze, o których mi Bohun powiedział, a waszmościowie tak pilili, że nie starczyło czasu odkopać, choć miejsce koło młyna wiedziałem dobrze. Serce mi się też krajało, że trzeba było tyle dobroci wszelakiej w tamtej komnacie, co to w niej panna mieszkała, ostawić.	Będzie tam na pewno ta wariatka. Tutaj już jej nie chcą.	Co pan wojewoda uczynisz i postanowisz, to przyjmę z wdzięcznością, odpowiedziała Laura... i czekać będę na rozkazy...	Co więcej rok w rok cierpimy inną klęskę, bardzo ciężką i dotkliwą. A mianowicie pewien olbrzym, imieniem Wiatrodmuch, zamieszkały na wyspie Tohu, co roku, za radą lekarzy, sprowadza się tu z początkiem wiosny, aby odbyć kurację czyszczącą, i pożera nam ogromną ilość wiatraków jako pigułki, a również i mieszków, na które jest bardzo łasy: z czego przychodzi na nas wielka bieda i trzy albo cztery posty na rok, oprócz niektórych szczególnych wigilij i suchych dni.	Czy zaraz, nie wiem, ale oswoić się może. Słonie afrykańskie są wprawdzie dziksze od azjatyckich, jednakże myślę, że na przykład Hannibal posługiwał się afrykańskimi.	Dawnoście u nas nie byli ja już myślałam, że o nas król na wiek wieków zapomniał.	Ja nie idę na obiad....	Nie chwal no się tak, malcze!...	Nie zaprzeczaj mi wiem, co mówię. Przeczucie mnie nie myli. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki rozciągam nad nią opiekę, będę jej chrzestną matką i proszę, aby się nazywała Betsey Trotwood Copperfield. W życiu tej Betsey Trotwood nie powinno być omyłek i niech nikt się nie ośmieli zażartować z uczuć tej Betsey Trotwood. Wychowamy ją starannie, będziemy strzec, aby zaufania i serca nie trwoniła na darmo. Moja to już rzecz.	Parol kawalerski! że mówię szczerze, i nie dlatego, że funkcję poselską spełniam. Za bramą już ja nie poseł, i kiedy tak chcesz, to składam dobrowolnie swoją poselską szarżę i mówię ci jak prywatny: kiń do licha, tę paskudną twierdzę!	Patrolują wybrzeże i blokują możliwość ucieczki z wyspy.	Piwo i miód na rozkazanie, jak lepsze nie mogą być, chleb téż jest, sól, słonina i sér, a baba i polewkę ciepłą zwarzy, kiedy każecie.	Przecież się pani nie mogłaś obrazić mojem postępowaniem, rzekł, chciałem ją skłonić do powrotu... Wszakże hetman z chęcią się przychyli do jej żądań i ułatwi dalszą podróż w taki sposób, jak się zda najdogodniejszą, boleśnie mu będzie, że pani uszłaś z jego domu tak ukradkowo.	Przepraszam, sprzeciwił się Zarwański; znam doskonale Izraelitę, który lat kilkanaście, jeśli nie więcej, prowadził temu jegomości wszystkie handle. Otóż ten mi zaręczał, że nie licząc dóbr, gotowego grosza szlachcic przez jego ręce dostał nie jeden, ale parę miljonów złotych... a grosza na życie nie wydawał... chyba co dla córki tej, bo dla niej nie żałował nic, choćby ptasiego mleka zażądała...	Stój kochany panie jak tak pojedziesz trudno ci się będzie potem zatrzymać.	Tak.	Tak. Zamierzałeś niegdyś pojąć w małżeństwo... wnuczkę Malahudy. Czy mam ci ją przysłać tutaj, powróciwszy za morze?	To i ja pójdę.	Ty wiesz, że King wyśmiewa Prouta w klasie robi wciąż jakieś przytyki, „witze”, tylko że połowa jego klasy jest tak głupia, iż nie rozumie, czego on chce. A przypominasz sobie jego nocny przytułek dla bezrobotnych zeszłego wtorku? To było pite do nas. Chłopcy mówią, że on okropne rzeczy opowiada o nas w swojej klasie, wyśmiewając się z naszej.	Złapią albo i nie złapią, bo i na to jest głowa, przecieby się to jakoś do tego przygotowało.	A chce pan dostać stałą i godną pana pracę?	A i obaj są dobrzy! Jeden za funt chleba dostał się do ostrogu, drugi śmietanę babie z garnka wyjadł i oberwał za to knutemknut (z ros.)	A jakże! Przecież za Polską i Węgrami ciągnie się ogromne cesarstwo niemieckie, dalej Francja, Włochy, a z boku Hiszpania. Jest w czym wybierać! Przecież Tatarzy od razu wszystkiego nie podbiją.	A jest.	A ona Ania Shirley	A w końcu co myślisz uczynić?	A zatem jak szlachcice, którzy walczą każdy pod inną chorągwią	Ach! jaki pan jest trywialny.	Ach, Maryś, Maryś... co za śliczna krowisia! Daruj mi ją!	Biedny? A czego?	Bo pani zaczyna odczuwać piękno gór.	Boska w tym wola.	Brawo, brawo, niezły koncept Dlaczegóż do nas nie należysz, mój drogi? Z takim dowcipem mógłbyś w lat parę zrobić karierę.	Chłop, Pozycja społeczna, Walka klas w dworskie wnet utkniesz; konia wypuścisz	Co bo mówicie! wam się śni.	Czy ja cię kocham?	Czym?	Czyżby mogło być inaczej? Mam cię jednego tylko, i wnuka, i syna razem, bo Franio... ach, Boże!...	Dajcie mi spokój! Nie mnie zawinił i nie ja mogę mu darować. Niech mu poseł Zakonu daruje, to i ja daruję, a nie, to niech mu głowę utną.	Dalibóg.	Dla kogo ty tu jesteś?	Do Calais jest to droga najprostsza do Londynu.	Dobrze, powiem i to.	Dobrze, zapnę. Ja, widzisz, mam coś pod sercem i powiedziałbym ci, boś ty wartki, jak woda, ale ty masz duszę... Widzisz, chrześcijaństwo nietylko się nie kończy, jak się niektórym filozofującym wartogłowom zdaje, ale zrobiło dopiero połowę drogi...	Dzieciak jesteś, nie zdajesz sobie sprawy z tego, co mówisz... a to są szalone myśli...	Dziękuję widać to było tylko po zmarszczce między oczami. Coś psuło się w ogólnej kompozycji tej historii.	Głównie brak książek, profesorze! Bo zresztą robimy i my tutaj, co się da. Wydajemy encyklopedie...	Ja też nigdy nie widziałem takiego kapłana jak ty! Jeszcze nie ma trzech dni, jak razem wędrujemy, a zdaje się, jakby to już sto lat zbiegło.	Jakżeż? To będą nocować?	Kto i czym jesteś, wasza dostojność?	Kto wie.	Który to, panie, starszy czy młodszy?	Lolo Szmurski jest tam w gabinecie, wiesz?	Mgliście ją sobie tylko przypominam z okresu dzieciństwa.	Mnie sto pięćdziesiąt za sekret a Ślimakowi osiemdziesiąt rubli za skradzione konie.	Muero, porque no mueroMuero, porque no muero	Musi mi pan tekst przepisać, ten o rakach szczególnie Chodźmy już! Obowiązek spełniony!	Musicie być gotowe, że lada dzień skończy.	Nie	Nie boję się!	Nie bójcie się mają dobre dwa cale grubości.	Nie w tym kwestia Jesteśmy jeszcze dość piękne, aby obudzić miłość; ale nie przekonamy nigdy nikogo o naszej niewinności ani cnocie.	Nie wasza sprawo, kumo Nie strachujem se bele kogo.	Nie wierzysz mi?	Nie wymówiłeśwymówić (daw.)	Niech się panienka za mną wstawi, proszę panienki.	O nie, niech pan pójdzie do pokoju, to zobaczy pan, jakie nasze jest mocne.	O, młodo a pstro! mruczał.	O, u jaśnie pana to tych kiwonków jest masa. I duże, i małe, i te w sypialni też.	O, żyje, dziękuję.	Opowiada, iż spotkał w Brukselli Rocheforta, tę duszę kardynałowi zaprzedaną, a spotkał go w przebraniu kapucyńskiem, dzięki któremu oszukał tego dudka, pana de Laigues.	Panie pomścij nasze dziecko!	Profesora Wilczura.	Przyszedłem tu w interesie pańskich najbliższych	Sam się nie rozporządza: dyć i kasjer pilnuje, i pisarz, i urząd...	Spałem.	Szantaż pytam.	Słońce!	To co z tego? Czym taka stara?	To jest tylko pani przypuszczenie.	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	To już chyba święty Antoni sprawił!...	To prawda. I o tym czytałem, ale to są anarchiści.	To raczej niemożliwe, panie hrabio. Córka nie przepada za towarzystwem i rzadko wychodzimy	To wyście, panie, szlachetny rycerz z Bogdańca?	Toż robię!	Więc nie spał?...	Więc się mnie boisz chociaż jeszcze mnie nie poznałeś. Przede mną drżeli nie tacy jak ty, zapamiętaj to sobie. Nauczyłem moresu większych od ciebie łobuziaków, więc stul pysk i zostań w tyle, żebym cię wcale nie widział.	Więc trzeba je zapisać, bo inaczej ona mnie ogłuszy swym wrzaskiem.	Wtedy Kopelowicz skomunikuje was z towarzyszem Sławomirem. Hasłem dla niego jest:	Wybornym!	Za dużo?... Każdy wielki pan ma wielki dwór, wielki majątek i płaci tylko wielkie procenta. Ja wstydziłbym się wziąć mniej od następcy tronu; a i sam książę mógłby kazać mnie zbić kijami i wypędzić, gdybym ośmielił się wziąć mniej...	Za pół godziny powinienem być w wagonie bydlęcym	Zatem i pan jesteś tylko nieszczerym przyjacielem! Inaczej nie odbierałbyś nam w ten sposób odwagi.	Zrobi się i jedno, i drugie.	Zwalą się ściany i jeszcze was przygniecie!
Tak dufny, jakoby to on pod Gołębiem rozgromił. Teraz tym bardziej musiały się serca w nich podnieść, bo o gołębskiej już zapomnieli, a krasiczyńską wiktorią się chwalą. Wasza królewska mość! co mi kazał Czarniecki powtórzyć, tom powtórzył, ale gdym już wyjeżdżał, zbliżył się do mnie ktoś ze starszyzny, człek potężny, stary, i rzekł mi, iż jest ten, który wiekopomnego Gustawa Adolfa w ręcznym boju rozciągnął. Siłasiła (daw.)	Wydawało mi się do tej pory, że wszystkie świąteczne fe­rie spędzałem poza domem, przeważnie w gościnie u kolegów. Mia­łem w Jeleniu sporo kolegów z tzw. sfer ziemiańskich. Ale pocze­kaj, może nasz rację, to by się zgadzało, w dwudziestym trzecim roku byłem w trzeciej klasie, oczywiście, przyjechałem wtedy na Wielkanoc do domu, bo oni spędzali święta we Włoszech. Strasz­nie to było dawno.	Lunia ani jutro, ani pojutrze nie wyjedzie z Kaźmirówki. Mówi, że jej coraz ciężej rozstawać się z panem Kazimierzem i że gdy on na stałe już przeniesie się do Kaźmirówki, ona też zostanie z nim tam zupełnie. Już i mama jej zgodziła się na to...	Nie mogę inaczej postąpić, Chrystyno... nie mogę!... Walczyłem z sobą, wiesz o tym... Nie mogę już dłużej opierać się. Uległem. To się musi skończyć, już się kończy...	Broń zawołał ciągnął zmienionym tonem, biorąc ze stołu nóż i upuszczając go pogardliwie nie mają ani porządnych ostrzy, ani końców. Zdaje mi się, że taki widelec byłby w razie czego lepszą bronią. Ale czy mogę chodzić z widelcem w kieszeni?	Dobrze; lecz ten chłopiec musi być silny i staranny No i koniecznie muszę się dowiedzieć pewnych o nim danych. Kto on? Jak się nazywa?	Na jakie wy nieszczęścia czekacie? Lud biedny, szlachta i dwór zadłużeni, armia do połowy zmniejszona, faraon nie ma pieniędzy... Czy kiedykolwiek Egipt znajdował się w gorszym położeniu?...	Oho! ho!... owi jacyś ludzie wydają mi się bardzo podobnymi do dostojnego Herhora... Cóż to, chce on mnie zamorzyć głodem?... Czymże pokrywacie wydatki bieżące?	To zaiste szkoda Była to cenna pamiątka historyczna. Niech nam Pan Bóg wybaczy, że tyle wspaniałych zabytków ucierpiało w czasie wojny trzydziestoletniej. Jeśli się nie mylę, czeska kraina została wtedy zamieniona w pustynię zbroczoną krwią i łzami. Całe szczęście przynajmniej, że nie zginął wtedy dopełniacz negacji. W tej książce piszą, że ponoć jest na wymarciu. Byłoby mi go bardzo żal, proszę pana.	Wierzaj mi, mości rycerzu że potrzeba wszędzie się przeciska, wszędzie dosięga, na wszystkich ludzi godzi i zaklętym nawet nie przepuszcza. Pani Dulcynea musi być w wielkiej potrzebie, kiedy przysyła cię prosić o dwanaście realów; zresztą zastaw dobry, ręczę ci, nie odmawiaj.	A wierzę bardzo, że to być musi czarnoksiężnik i wielki bo licencjat Samson Karasko powiadał mi, że się nazywa Cyd Hamed Benengeli.	Ależ tymi samymi końmi nie odważę się pojechać!	Dziękuję. Racz pan usiąść. Zdaniem pańskiem, jak myślę, ta pora dnia nie nadaje się wcale do ubierania, ale wczoraj wróciłem późno.	Nie uciekaj, ale cofaj się ciągle aż do wąskiego przejścia.	Pozycja społecznaWydaje mi się, że wykształcenie i praca wyznacza pozyc­ję w społeczeństwie.	Ten łycarłycar (ukr.) pytał krztusząc się ze śmiechu.	Zdaje się, że istotnie sprawa stoi zasadniczo Razem nie możemy pozostać w organizacji.	Doczekasz ty się jeszcze większej wojny i większych zwycięstw	Mój panie czy sądzi pan, że gdyby kapitan Nemo nadal żył, zdarzyłoby się to wszystko?	Za sobą samym idź, lordzie! Byłeś niegdyś władcą, od wieków najpotężniejszym: zechciej nim stać się jeszcze i teraz...	Zapewne, gdybyśmy nie mieli za sobą pospólstwa A tak, co może zdarzyć się nieoczekiwanego?... Bogowie nie zejdą bronić Labiryntu.	Zdaje się, drogi Vampo, że masz krótką pamięć pod każdym względem. Nie tylko nie pamiętasz ludzkich twarzy, ale i umów, jakie zawierasz.	Ja nie zwracałam uwagi pani. Broń Boże. Mam takie zasady, jakie głoszę, a głoszę wolność indywidualną zupełną. Niech każdy robi, jak mu wygodniej i przyjemniej „Obowiązki! Dajcie mi spokój! Rozkosz jest moim obowiązkiem, upojenie, przyjemność, to co chcę, czego pożądam, czego mi potrzeba”. zaraz zaczął gorąco prosić Janki o zagranie.	Bo ty masz w głowie jakiś młynek od kawy, który wszystko miele i miele, póki nie zmiele na drobny pył. Czego ty wogóle chcesz od miłości?	Mnie jeno pozwolenia hetmańskiego na piśmie trzeba; a jak tu raz siądziem, niechże nas potem rugująrugować (z niem.)	Na stawkę do mnie?	Nic nie szkodzi.	Nie, ale dużo mi opowiadała o pannie Janinie	Oświadczyła, że nic panu nie ma do zarzucenia.	Te wiedźmy, to prawdziwe czarownice! Tfuj! Najwidoczniej mają jakąś nieczystą w sobie siłę. Ledwiem je zmógł!	Trzeci miesiąc mnie już zatruwa. Możesz iść Hamer!	Wasza miłość do nas pewnie na te gody!	...musisz, dziś może to nie jest ta przyjaźń, o której marzyłeś ale w każdym razie coś jest wskazał na słoiki na stole.Narkotyki mówił dalej z trochę niewyraźną miną rozumiesz...	A no! Trzeba zaś waszmościom wiedzieć, że w murach warowni było pięćset lutrów dobrze zaopatrzonych we wszystko. Francuzi za to nie mieli ani jednego działa. Jakże tu dobywać twierdzy samą konnicą? Śmiech!	Coraz lepiej.	Cóż tobie? probówka. na stole laboratoryjnym.	I nie ma pan powodu	Ja dam odpowiedź na każde pani pytanie!	Jestem przytomny! Każdy ma prawo mówić o tym, co go zajmuje; no, a chyba kres życia jest interesującym tematem dla tego, kto je traci...	Miałoby to tę zaletę, że byłoby prawdą Nie będzie wierzył.	Może część wojsk dziś pójdzie na noc, część jutro	Możecie obaczyć, piaskiem kiej kot nie zagarniam.	Nic, ojcze...	Nie ja go przetrzymam, jeno Zbyszko.	Nie, drogi panie, rok	Nie.	Otóż to, nadto ciężko Jakoś bardzo ciężkie te wasze wozy, Franciszek Kozioł.	Prawdziwie przepraszam bardzo, nie mogę.	Raczy pani przypomnieć sobie, żeśmy stali na drodze dobry kwadrans, zawdzięczając jej przesiadaniu.	Rzeczywiście. Podobne próby wciągania żywiołów przejętych z kultu chrześcijańskiego w świat guseł i procederów czarnoksięskich spotykamy nierzadko w rocznikach naszego okultyzmu. Są to objawy religijnej perwersji, której szczytem cześć dla Szatana i czarna msza.	Tam dalej, pod dębami leży ranny lis. Gorączkuje. Przed chwilą właśnie przechodziłem obok niego. Okropne są jego cierpienia. Gryzie śnieg i ziemię.	To on był z pewnością. Chłopak jak dąb wysmukły, barczysty: prawdziwy bohater z bajki; włosy ma ciemne, kręcone, nos prosty, zgrabny i ładne, szare oczy Co za posągowe ramiona! A jaki wzrost wspaniały! Ty, Jacku, nie sięgasz mu chyba nawet do krawata?	W każdym razie nie dałbym trzech groszy za jego patriotyzm	Więc po co żebrzesz na lekarstwo? W szpitalu dają lekarstwa.	Wszystko dobrze... Dziękuję ci, że podjechałeś po mnie, niedługo będę gotów.	A bydło, a konie?	A jak mu tam idzie?	A jak myślisz, iż mój przyjaciel przyjmie tę rzecz?	A kiedy zatrujemy wodę?	A ona Ania Shirley	A wy kto?	Ba, mój panie u księżniczki wszystko doskonałe być musi.	Betsey!	Chyba tak. Bardzo możliwe.	Co to za uroczystość?	Czy jaśnie pan każe podać obiad?	Cóż tedy?	Do ciebiem umyślnie przyjechał z ekspedycją i z pieniędzmi.	Dobek uciekł! krzyknął Georges.	Dużoś winien?	Gdzież pan?	I ja jestem przeciw skardze	I nabieranie	Idź do służbowego.	Jak to?	Jaka konkluzja?	Jaki? właśc. brunszwicki..	Jaśnie panno! on umarł!	Kiedy jedziesz do Płoszowa?	Kobieto! Po co ty to wszystko mówisz?	Kłamiesz	Masz jaki interes?	Niech wasza królewska mość skosztuje: prima sortprima sort szczególnie wysokiej jakości, najlepszy., godne królewskiego nosa.	No, i usłyszałem śpiew.	No, słuchaj dalej. Kiedy przyszli do nas ci wasi kapłani z końca świata, wiesz... ci dwaj, tacy chudzi...	O ile dostrzegło wieszcze oko moje, był on zachwycony twemi, pani, wdziękami.	Odróżniam!	Owszem. Nawet uważałem to za mój obowiązek...	Skąd?	Słyszysz, co mówię?!	Tak, skoro żyje...	Tak... tak...	To ci do niej, że my ją kupimy	To wpływ cudzoziemców, którzy zalewają Egipt Zwłaszcza Fenicjanie...	W stronę Nowej Zelandii	Widocznie.	Winien jestem panu jeszcze czterdzieści tysięcy franków	Więc o kobietę chyba	Zaczekaj, w tej chwili przyjdę!	Zaraz wielkie słowo jałmużna
Widzi pan wszystko oducza mię marzyć. Chwilami zdaje mi się, że nigdy marzyć nie umiałam. Marzyć o przyszłości... Co to jest? Ja marzyłam o przeszłości... Żyję jak pierwsze lepsze indywiduum na dwu nogach, o których tak stanowczo mówi ojciec pański. Trzeba by mi teraz jakiejś religii, która by mi powiedziała, jak tu dalej wierzyć w cokolwiek, jak tu dalej żyć, kiedy się nie ma wiary w nic, a nade wszystko, nade wszystko wiary w siebie. Cokolwiek tknąć w duszy własnej czy cudzej, to poza zasłonami tylko codzienna żądza i pospolity apetyt...	Panowie Proszę was, abyście się nie zajmowali tą sprawą. Ojciec jest panem u siebie. Dopóki mieszkam w jego domu, winna mu jestem posłuszeństwo. Postępowanie jego nie może podlegać uznaniu lub naganie świata; odpowiedzialny jest za nie tylko przed Bogiem. Żądam od waszej przyjaźni najgłębszego milczenia w tej mierze. Wdzięczna jestem panom za życzliwość, jaką mi okazujecie; ale dowiedziecie mi jej lepiej jeszcze, jeśli zechcecie położyć koniec obrażającym pogłoskom obiegającym miasto, o których dowiedziałam się przypadkiem.	Nie mam sobie nic do wyrzucenia. Zdało mi się że sama Opatrzność sprowadziła nas tutaj, aby zabliźnić do reszty ranę, i krzywdę uczynioną wynagrodzić. Z méj strony wszystko co tylko można było wymyślić, zrobiłem dla spełnienia widoków Opatrzności, aby być posłusznym palcowi Bożemu.	Proszę o urlop pana de Tréville pod jakimkolwiek pozorem, który wy już wymyślicie: ja nie bardzo jestem sprytny do wynajdywania pozorów, przyznaję... Milady nie zna mnie wcale, zbliżam się do niej, ona mi zaufa, a jak dostanę w ręce piękną panią, to ją uduszę.	A mnie tam co! Chcesz prędko, niech będzie prędko. Też mi zmartwienie!	Ależ w zdrowym powietrzu tutejszym staniesz się dziesięciokrotnie silniejszy Tak, tutaj lub gdzieś w tych okolicach upadła owa strzała. Będziemy iść pomału, może jedną kos dziennie, bo poszukiwanie jest niezawodne, natomiast wór bardzo mi cięży.	Krótko mówiąc, może by mi pan zechciał przedstawić swe świadectwa. Mam tu kolegę, przyjaciela, młodego Krafta.	To jest mi najobojętniejsze.	Pojedziesz ty, Babinicz, Ługowski, z żołnierzy. Pan kasztelan sandomierski rusza także ze mną; prosiłem go, by jak najmniej ludzi brał z sobą, ale bez kilkunastu się nie obejdzie; pewne to i doświadczone szable. Nadto jego świątobliwość nuncjusz chce także mi towarzyszyć, którego obecność doda powagi sprawie i wszystkich wiernych prawdziwemu Kościołowi poruszy. Nie waha się przeto swej poświęconej osoby na hazardhazard (daw.)	Może wyjdę, może nie, wiesz że nigdy nie robię planów. W każdym razie, lody to nie jest coś co obwołują, co obnoszą po ulicy; skąd ci przyszła na nie ochota?	Tak, dla mnie to puszcza, w której samotny ginę. Jak pani uważa, czy mój pomysł przywrócenia go do dawnej świetności nie jest śmieszny?	A jednak ta baba zabrała z sobą coś ze mnie. Wiesz, Jur, czasem zdaje mi się, że wskutek tego powstał między mną a tą czarownicą tajemniczy, choć niewidzialny związek.	To rzecz podrzędna. Idzie mi teraz głównie o roboty mularskie.	Napiłbym się herbaty, ale wstyd mi prosić: my z ambicją!	Tak samo jak ja Są teraz gęściejsze, a ja tłuściejsza. I pewnie mi dużo urosły.	Wiesz pan, i ja teraz tak myślę, jak pan... A więc, kochany Bonacieux nie posądzał mnie ani na chwilę.	Manifestacja antyalbiońska. Mogą protestować. Trzeba wyrugować nas przedtem z wysepki, by protest nie spłowiał. Tymczasem nie łatwo wyprawę szykować w krainę nocy bez aparatów rozgrzewających, których tajemnicy nikt dotąd nie poznał i przy zachowaniu dalszej ostrożności chyba nie pozna. Na zapomnienia śnieżystej odludni już wszystko gotowe. Połowa zbiorów niemal za dni kilka lub może nawet w niewielu godzinach przybędzie na miejsce i zawieszona czy rozłożona zostanie paradnie w „Pałacu lodowym”. Wyspa uzbrojona i okolona ratowniczym pasem min srogich, wyrodnych. Jak stado rekinów u wjazdu do portu z peryskopów mruga ku nieproszonym, ciekawym przybyszom łodzi podwodnych zaczepna flotylla. A aluminiowe jastrzębie i wrony, słynne brzegówki i albatrosy (do samych transportów służą ostatnie) umieją ponosić metalowym skrzydłem we mgły i w zadymkę, pod słońce i w nocy, i spluwać potrafią żagwiami granatów i bruićbruić kolubryna, duże działo ładowane od przodu. dalekonośne, co kartaczami swego celu dopną w linii powietrznej na sześćset mil pełnych? A wyżywienia możność na miejscu, bez cudzej pomocy, bez żadnych dostaw? Te smakowite przeróbki mięsne z cielska psów morskich? Tych tysiąc włókwłóka	Ma się rozumieć. Otóż oryginał tego typu miałby już lat ze sto. Był to prawdopodobnie jeden ze zdobywców życia z czasów rozkwitu drugiego Cesarstwa. Wiesz, że nie należę do konserwatystów i gdybym zobaczył wówczas w Lasku Bulońskim zbyt świeży lakier powozu i zbyt nowe liberie służby owego oryginału, nie tylko nie zżymałbym się, lecz zgodliwie uchyliłbym kapelusza w odpowiedzi na ukłon nowego pana, w którego krwi więcej jest czerwonych ciałek niż rtęci, którego energia witalna podbije Paryż, Francję, Ziemię i kilka pobliskich planet.	Handluje się sumieniami, przekonaniami, czcią i godnością, prawem i krwią. Przecie nie ma dziś na świecie rzeczy, których bym kupić nie mógł. Sprzedaje się miłość i duszę, krew do transfuzyj i ziemię. Ale wszystko to runie. Przyjdzie czas, że ktoś pierwszy otrzeźwieje, uderzy w stół i krzyknie: dość!	Nie potrzebuje wasza dostojność rozpaczać Prawo nasze jest wyraźne... Niech więc wasza dostojność wyśle do Memfisu czterech albo sześciu naszych ludzi i zaopatrzy ich w wyroki. Reszta należyć będzie do nich...	Co znaczy, że teraz nie jest on porządnym człowiekiem...	I nie jest także twojem tapicerstwem na scenie!	Kochany hrabio wszystko, coś usłyszał ode mnie, nie bez celu było powiedziane. W życiu twym spełnić ma się wkrótce akt ważny, uroczysty; zawczasu zatem, jeszcze przed zaznajomieniem cię z odnośnymi faktami, chciałem wiedzieć: czego mogę się spodziewać, a czego obawiać się po twym sercu? Ciekawość moja już zaspokojona.	Na ten habit, który noszę chcesz umknąć się od bitwy, kuśko zatracona, i już się nie pokażesz, żebyś tak zdrów był. Ba, niewielkać to strata. Tylko by tutaj płakał, zawodził, krzyczał i odbierał ducha dobrym żołnierzom.	A nie. Ksiądz do kary to skory, ale z pomocą to się nikomu nie pokwapi...	No to niech pani każe wszystko poprzerabiać, choć dla mnie zupełnie jest to wszystko jedno. Mogę pani zaraz zapłacić za te przeróbki i za mieszkanie za pierwszy miesiąc.	To powiedział, że już nic nie pomoże. Takie połamanie, że żadnej rady nie ma.	Zgoda. Więc znalazł się uczony Iks, któremu udaje się robić to, czego my nie umiemy, tylko robi to w tajemnicy, ukrywa się nawet zgładzić.	Cóż wy na to, książę?	Któż to jest Ingrid?	Nie zbliżaj się ku mnie, Cypryanie, bo razem ze mną ogarnie cię przekleństwo i zbrodnia!	Pewnie, ale gdzież się podziejemy? Sam wybrałeś to miejsce, a ja... ja... ja chciałem dziś po południu czytać.	Proszę pana, tylko na parę godzin. Ja go zaraz wezmę do domu.	Punktualność, to cię zgubiło. Zapamiętaj sobie raz na zawsze.	Sir Hugo jedzie na koronację i to z wielkimi nadziejami. Spodziewa się z całą pewnością godności para, gdyż cieszy się wielkimi łaskami u lorda protektora.	Tak. Oto dwa brudnopisy listów, napisanych przez niego do jego wspólników. Wyjąłem je z jego portfela na kilka minut przed jego śmiercią.	To ty mnie nogi zestawiał?	To wszystko zasługa czarów... i bułeczek, mleka i innych przysmaków pani Sowerby Widzicie więc, jak się moje naukowe doświadczenie udało.	Widzisz, jak zczerniały... mógłby kto pomyśleć, że murzyńskie... niechaj ci to wytłumaczy, że nie pisałem... Uf, pracuję, aż się kurzy ze skóry! Cały dzień w ogniu, w turkocie, w stuku takim, że własnych myśli nie słyszę... Wieczorem kości w sobie nie czuję... Niedzielę nawet rzadko mam, bo fabryka nie świętuje, i czasem tylko jeden drugiego w święto wyręczamy... Staś tęgi chłopiec i dobry brat... żeby był inny, nie mógłbym i teraz być przy tobie, moje ty serce ukochane...	Jak to? Co waść mówisz? Co się stało?	O, co to, to tak	To szczególne, że on był na obiedzie u Swannów i że tam spotkał na ogół ludzi przyzwoitych, urzędników. Gdzie pani Swann mogła złowić całą tę sosjetę?	A to zaraz pójdźmy, aby przed nocą zdążyć.	Ależ tak. Mówi się, że pan Danglars przyznaje się tylko do połowy swojego majątku.	Być może	Co takiego?	Czy nie mierzyła czasem około sześciu metrów?	Czy tutaj kram na bursztyny?	Cóż to i niania gdzieś się wybiera?	Cóż to znowu ma być?	Dobranoc	Ech, nie lubię też tych wszelkich...	I bez księdza każden do Pana Boga trafi, niech jeno będzie poczciwy; gospodyni lepiej mu pilnować, bo z trzecim chodzi i znowu gdzie zgubi...	Ja bo nie lubię biedować!	Jakże to było?	Jeżeli pan mówisz bez żartów dla czego wsiadłeś pan na okręt?	Ma pan rację. Cieszę się też, że człowiek o tak spokojnych i zrównoważonych poglądach obejmie redakcję mego pisma. Nie wątpię, że zawsze potrafimy z panem się pogodzić.	Mogę się założyć, że panią znajdę za tydzień, choćby w antypodach. Umiem być wytrwały, a co postanowię, tego dotrzymam!	Myślałam że oddałabym pół życia za strój, który miała na sobie.	Mówię ci co kiedy, naprzykrzam się, a dyć robisz, co chcesz!	Nie... sam odszedł	Nigdy nie będziemy mieli tak miłego pastora, jak pan Allan Przypuszczam, że tej zimy będziemy mieli tylko zastępców, a połowa niedziel minie w ogóle bez kazań. A ciebie i Gilberta nie będzie... bardzo będzie smutno.	No, no!... przyznaj się, kogo to potężnego zbałamuciłaś?... Jaka szkoda że twój przyszły musi być wielkim i potężnym!... Gdyby był tylko rozumnym i szlachetnym, myślałabym, że ci Stefek przeznaczony...	O! spojrzał na słońce	O, Maksymilianie, błagam cię, uczyń jak ja, żyj z tym cierpieniem, a może kiedyś jeszcze się połączymy.	Od wielu bakałarzy i mistrzów umiesz więcej a zdaje się jakbyś z nauką taił się i zaczajał. Przecz to czynisz?	Przyjdę tu	To będzie przecież taka gra. Omnibus ojca będzie polem, a leżąca w nim słoma będzie służyła za kłosy. Kapujesz?	Więc ja z mamą	Wybaczy pan prezes, ale nie mogę znosić podobnego tonu i takich wyrażeń.	Za nieprawdę to bym zabiła zaraz! Cygan ścierwa!	Za pracą. W Czumce robiłem w tartaku. Tartak zamknęli. Ludzie mówili, że tu, w Chotymowie, dostanę zajęcie i zarobek.	A!?...	Bardzo dawno	Biegaj	Będziemy musieli poraz wtóry stawać w konsystorzu.	Czy będzie dziś u państwa hrabia de Monte Christo?	Hm	Hę! ona się gryzie? powiedz lepiej, że zagryzie młodą tę owieczkę, gdy ją tylko szponami swemi dosiądz potrafi. Oh! dostać się w ręce Bonie...	Ja?	Już ja im dam kłusa!	Kto cięgiem jarmarczy	Którędy?	Mhm	Miszutka!...	Możesz waćpan dostać i pieczonych, bo się tam kilkunastu w ogniu przypaliło.	Mówisz pan o szampanie?	Mówił Issa	Nieustanne bałamuctwa jej w końcu nąjstalsze przywiązanie wyczerpały.	No tak... Wiesz, o jaką sumę chodzi?	Ojcze święty polecam waszej dostojności moje najpokorniejsze służby.	Ooo!	Oszalałbym dla niej, gdyby... Gdyby była taką, jak się wydaje.	Ot, i masz zegarek z brylantami, jołopie!...	Poruczono wam zatrzymać ich albo zginiemy!	Ty, Luciu?	Ty?... O! Feltonie, myślałam, że ten człowiek zmysły postradał.	W pewnym sensie tak ale bardzo am­bitna.	Za wielka wiara w siłę męską, a za mała w naszą.	Zamknięte.
Czego chcesz, mały?! Och, oczy wy moje i członki! Czego ty tu chcesz, czego? Och, goroo, goroo!	Ach, widzisz, książę, czego nas nabawiły twoje miłostki z córką wicelamy	Ale nie tyle idzie o to, jak się dzieje zewnątrz nas, ile raczej o to, co się w nas samych dzieje! On szczęście swoje zasadzał na tem, żeby sobie zjednał wielkie imię i żeby zwiedził kawał świata, a nie miał nikogo, coby mu podał rękę, czego przecież każdemu potrzeba! Nie do tego dążył, żeby został grajkiem na wsi. Jednak zdaje mi się, że umysł jego już przybił do portu spokojności, a gdy chybiły mu wszystkie nadzieje tego świata, jął się lepszej nadziei, bo niebieskiej.	Chłopcy! a nam co po moście? Który się podejmie przenieść sanki razem z paniami na drugi brzeg rzeki, dostanie natychmiast czerwony złoty jeden, pojedynczy!	Czego?	Cóż robisz tam na górze?	Jestem najpewniejsza, a teraz żałuję, że wybrałam cię na powiernicę...	Jesteś więc pan żonaty?	Jesteście katolicy? spytał Maciéj, możecie mi się jeszcze raz przysiądz że to czego odemnie chcecie dla naszéj miłéj ojczyzny jest potrzebném?	No to ci pomogę. Mówiłeś przed chwilą o Polach Elizejskich, zacny mój opiekunie.	Pani jesteś dziś jeszcze piękniejszą a zupełnie inną niż wczoraj! Pani jesteś czarodziejką...	Widzę w tym przede wszystkim interes stronnictwa Gdybym miał należeć do jakiejś partii, z konieczności wstąpiłbym do waszej, gdyż jest to jedyna partia, której mógłbym służyć bez zbytniej obłudy. Ale na szczęście nic mnie do tego nie zmusza i nie mam ochoty wejść do jakiejś przegródki politycznej. Prawdę mówiąc, obojętne mi są wasze sprzeczki, bo czuję ich bezużyteczność. To, co różni was od klerykałów, jest w gruncie rzeczy drobnostką. Gdyby oni po was doszli do władzy, nie zmieniłoby to położenia jednostek. A jedynie położenie jednostek jest ważne w państwie. Przekonania to tylko gra słów. Od klerykałów dzielą was tylko przekonania. Nie macie własnej nauki moralnej, która by się przeciwstawiała ich nauce. Nie istnieją bowiem we Francji z jednej strony: moralność religijna, z drugiej: moralność świecka. Ci, którzy udają, że je widzą, łudzą się pozorami. Wytłumaczę to panu w kilku słowach.	Zatem chcesz mojej śmierci?... Ha!... jeżeli tego chcesz, jestem gotowa...	Zmarnowałeś życie Sybilli Vane a Sybilla Vane była moją siostrą. Zabiła się sama. Wiem o tym. Za jej śmierć ty odpowiadasz. Przysiągłem, że cię zabiję. Szukałem cię całe lata. Nie miałem żadnej wskazówki, ani śladu. Tych dwoje ludzi, którzy mogliby cię opisać, nie żyje. Nie wiedziałem o tobie nic oprócz pieszczotliwego imienia, którym zwykła była cię nazywać. Dziś usłyszałem je przypadkiem. Pojednaj się z Bogiem, bo dzisiejszej nocy umrzesz.	A gdzież to odbędzie się obiad? Na Polach Elizejskich?	A ja panu powiem, Prout, że się z panem nie zgadzam Wdepnął w zmyśloną przez nich historię o kradzieży; przyjął świadectwo drugiego chłopca, o ile wiem, nic nie sprawdziwszy i szczerze mówiąc, zasłużył na to, co go spotkało.	A jest.	A mnie naprawiał latawce i przywiązywał haczyki do wędki. Ech! Gdybyśmy mogli wydostać go z więzienia!	A tu	A więc proszę o nadprogramowy. Waldy, ty, jako dyrygujący, urządzisz to.	A! Na facjatcefacjatka odparł stróż i dodał.	Aby uprościć sprawę, jak jasny pan twierdzi, przyznaję, że tak było w samej rzeczy.	Ale lepszym za sześćdziesiąt pięć tysięcy...	Boś waćpan ślepy! zawołała jejmość: a czasby oczy otworzyć.	Bynajmniej, doznałam tylko jakiegoś podniosłego wrażenia. Szybko narzuciłam ubranie i poszłam do pokoju Wilhelma.	Będę.	Chcemy! chcemy!	Ciocia sama nigdy nie była zamężna...	Conseil, co robisz?	Czemu pan nie przyjdzie nigdy do mnie? rzekła pani de Guermantes, kiedy pani de Villeparisis oddaliła się, aby powinszować artystom i wręczyć diwie bukiet róż, któremu całą wartość dawała ręka ofiarodawczyni, bo kosztował tylko dwadzieścia franków. (Była to zresztą najwyższa cena margrabiny, kiedy ktoś śpiewał tylko raz. Osoby, które uświetniły swoim talentem wszystkie poranki i wieczory, otrzymywały róże jej pendzla).	Czy nie na cementarz?	Czym mogę panu służyć?	Doprawdy!	Druga z rzędu	Dziki!... Bo to się czuje przecie, że ten człowiek spiął się tylko w obręcze doktryn, pracy, obowiązków. Europa na tym karku ciąży. U nas doktryner wiadomo, co znaczy: U was tylko: Europy się nałykał... Powiedz mi, Borowski, po co właściwie przyjeżdżacie do Europy?	Hej, panie szanowny!	Idź, Henryku Chcę pozostać sam. Bazyli, musisz też pójść. Ach, czy nie widzicie, że serce mi pęka?	Idźcie wprzód na górę, zapukajcie do pana i przekonajcie się, czy jest u siebie.	Ilu tu jest tubylców?	Ja nie wiem jeszcze gdzie trzeba będzie. Może tylko powietrza chwycę i wracać będę.	Ja się z tego wszystkiego rozchoruję jeszcze, mnie już serce boli, a tu ani chwili spokoju	Jak to może być: nic nie potrzeba? Taki młody pan? Jak to może być? Ona jest całkiem porządna dziewczyna.	Jeszcze czas jakiś wytrzymają	La! La! (nie, nie)	Lubię twoją matkę	Mimo wszystko, nie były to lata najgorsze Będzie mi przykro rozstać się z naszym starym liceum. Wam nie?	Muszę się śpieszyć, bo trzeba korespondencje ekspedjować na osobowy.	Na pewno, panie generale.	Naturalnie.	Nie ma celu robić pani próżnych nadziei Nogi przepadły. Ale poza tym wszystko jest dobrze.	Nie przypominam sobie	Nie rozumiem... nic nie rozumiem!... Wskażże mi jakiś rozsądny powód twojej ucieczki...	Nie widzę. Nie wiem, stary czy młody.	Nie wiedziałem, że były tak straszne...	Nie wolno?...	Nie. Pamiętasz: miałeś potem katar. Termometr wskazywał dwie kreski gorączki.	Nie. Sympatia tam, gdzie góruje duch, a obojętność	Niech mnie Bóg broni abym ja siostrę moję, najpoważniéj myślącą i postępującą, o jakąś płochość śmiał posądzać; ale i najpoważniejsza z kobiét ma fantazye. Zdawało mi się, że chce tu zabawić dłużéj, znajdowała że jéj tu było dobrze; tymczasem teraz przebąkuje, że powietrze jéj nie służy, że się czuje niezdrową, że musi zmienić atmosferę...	Niech pan tak nie mówi. To byłaby nikczemność, do jakiej ordynat zdolny nie jest. Panna Rudecka stoi towarzysko bardzo dobrze, w Słodkowcach ma swoje fory, z czym ordynat musi się liczyć.	Niewolnicy wasi	Nigdy! Czy nie czujesz, że my jesteśmy, ostatecznie, ludzie skończeni? Uczucia nasze wydają się nam nieskończone mocą przedsmaku niebios, jaki w nas mieszka; ale tu, na ziemi, mają one granice w sile naszych organizacji. Istnieją miękkie i podatne natury, które mogą otrzymać nieskończoną ilość ran i wytrwać; ale są inne, z twardszego kruszcu, które łamią się w końcu pod uderzeniem. Byłeś...	No tak, i napisałem. Jeżeli chce pan zobaczyć tę korespondencję, mogę ją panu pokazać.	Ociec, powiedzcie to słowo: dacie czy nie?	Ojcze	Okropny to szpas pisanie dziejów batalionu na zapas. Rzecz główna trzymać się systemu i postępować metodycznie. We wszystkim musi być ład i porządek.	Ot, zamiast lamentów i wyrzekań, radować się ano powinieneś ale nie każdego Pan Jezus roztropnością obdarował.	Owszem, podał najistotniejsze powody, kochany panie Danglars.	Panie, panie! Kiedyż to, o czym ja mówię, zaiste podane jest duszy z zewnątrz, spada z wysoka idzie z nieba.	Patrzysz na ten pierścionek?...	Pijaństwo, Żołnierz	Sam jeszcze nie wiem, jeno tak myślę, że wojennego potrzeba nam pana.	Skaranie z nim boże! Dlategom tylko rad, że mu będę panną Anną przypiekał.	Skąd ja mu szafranu wezmę!...	Spoliczkował cały naród!	Spotkanie zapytał zaciekawiony Roland.	Słuchaj pan oto zapinki djamentowe, po które przyjechałeś, a bądźże mi świadkiem, że wszystko spełniłem, co tylko było w mocy ludzkiej.	Słucham	Słyszałam, alem myślała, że to Czeremis strzela.	Tak, istotnie, bagatela, lecz dziś właśnie mamy ich tyle...	Tak, śnieg, deszcz, wichura i zimno! Tak	Tam są Niemcy To jest ich sprawa. Ale do nas Płazy nie mogą się dostać, to rzecz oczywista. Musiałyby najpierw usunąć te skały, a nie masz pojęcia, ile by z tym było roboty!	To było zrobione po naszemu. Proszę ja pana, żeby te socjały na naszych się nie krzywiły, to inaczej by poszła cała rewolucja i kto wie, czy o tej porze nie byłoby już Polski.	To? To hiszpańska winda. Pan Salters pokazał mi, jak to się robi; ale i tak nie mogę jej ruszyć.	Trochę zmęczony.	Ty tak jakoś umiesz.	W tej, która przylega do twojej.	Waldy, po jakiemu ty nazywasz pannę Stefanię?	Wedle rozkazu! Wasza miłość pozwoli teraz tamtych obszukać? My chudopachołki...	Winy nie oznaczono?	Woda wrząca.	Wrażenie.	Wszystko w porządku.	Właśnie! moją żonę po rakach wysypuje.	Z Jelsky’m jest gorzej, znacznie gorzej!	Zaszła jakaś pomyłka?	Zdawało mi się że kawałek prostego mydła nie może kosztować więcej nad parę groszy...	Zdrowie wuja Scrooge’a!	Znamy ją, wykapana DianaDiana (mit. rzym.) księżyc. we włosach brak!	Złota maksyma, jak Boga kocham Pani mnie coraz mocniej za serce chwytasz	Żyw król?
Na to już ani słowa ale kiedy konieczną jest rzeczą dla każdego rycerza, aby miał kochankę, to rzecz bardzo naturalna, że waszmość, który jesteś tak przykładnym rycerzem, musisz być z obowiązku zakochany, jeżeli przeto uporna skrytość Galaora nie jest twoim udziałem, to błagam cię imieniem całego towarzystwa, opisz nam, kto jest i jak wygląda twoja kochanka. Zaszczytna to rzecz dla niej, że świat cały wiedzieć będzie, iż rycerz tak znamienity za bóstwo ją obrał sobie.	Nie mówmy o tym wydarzeniu nie mogę znieść ani myśli o nim; przejmuje mnie ono wstydem, a nie mniej bolesne mi jest przez swoje następstwa. To pewna, niestety, że pan jest przyczyną śmierci pana de Clèves; podejrzenia, w jakie go wtrącił pański niebaczny postępek, kosztowały go życie, tak jakby mu pan je odjął własnymi rękoma. Zważ pan, co powinna bym uczynić, gdybyście byli doszli do tej ostateczności i gdyby się zdarzyło to samo nieszczęście. Wiem dobrze, że to nie jest to samo wobec świata; ale w moim sumieniu nie ma żadnej różnicy, skoro wiem, że on umarł przez pana i z mojej przyczyny.	A to co za jeden?	Dawniej! To co innego! Byłeś zdrów, młody, przystojny, miałeś karierę przed sobą! Ba, ba, byłbyś wysoko, żebyś mnie słuchał. At, wszystko przepadło!	Ja już nic nie przypuszczam Wiem tylko, że w moich oczach, pod pozorami obojętnej życzliwości, toczył się najzwyklejszy romans i i ich wszystkich... Ale nie! Jej jeszcze było potrzeba mieć w swoim orszaku błazna, który ją naprawdę kochał, który dla niej wszystko był gotów poświęcić... I dla ostatecznego zhańbienia natury ludzkiej właśnie z mojej piersi chciała zrobić parawan dla siebie i adoratorów... Czy pani domyśla się, jak musieli drwić ze mnie ci ludzie, tak tanio obsypywani względami?... I czy pani czuje, co to za piekło być tak śmiesznym jak ja, a zarazem tak nieszczęśliwym, tak oceniać swój upadek i tak rozumieć, że jest niezasłużony?...	Kawałek chleba, do którego nawet masła nie będzie. To wiele! No, a dla ogółu, to jest dla ludzkości, dla idei, dla postępu, co?	Poufalić się i nie chcę, i nie mogę, daj mi pokój, odparła Dobkowa. Siostry czy nie siostry, jak nierównych stanów, żyć z sobą nie powinny. A i to nasze siostrzeństwo, dodała, to tylko po matce, bo gdyby był kasztelan żył, byłby mnie przyznał...	A ja wam mówię, że to przyjść musiało zniekształcone: fosfaty, tu: nawozy sztuczne. niby do gnojenia, a kto w nie nie wierzył, to on mu ciągle dokuczał i dokuczał jak wariat jaki. A mój syn, niby ten profesor, powiada, że wszędzie to samo. Jak sobie ktoś coś ubrda, to zaraz chce, żeby wszyscy w to wierzyli. I nie da ci spokoju i nie da. I teraz macie. To z tego.	Tam do biesa! piękne to przymioty, nie lada dziewczyna, a to nie tylko na hrabinę wyjść może, ale i na zalotnicę pierwszego kalibru. O niecnota dziewka, widzę, jak to w świat pójdzie.	To istny święty Jerzy! Wyrobił sobie mistyczne pojęcie o zawodzie żołnierskim. Powiada, że jest to stan idealny. Nie patrząc, człowiek idzie ku nieznanemu celowi, kroczy pobożnie, w czystości i powadze ku tajemniczym i koniecznym poświęceniom. Zachwyca mnie istotnie. Uczę go białego wiersza i prozy rytmicznej. Zaczyna już tworzyć poematy o armii. Jest szczęśliwy, spokojny, łagodny. Jedna rzecz go martwi, to nasza chorągiew. Jest bowiem zdania, że jej barwy: niebieska, biała i czerwona, są źle dobrane i gryzą się ze sobą. Pragnąłby chorągwi różowej lub fiołkowej. Marzą mu się niebiańskie proporce. „Gdyby jeszcze te trzy pasma wychodziły z drzewca jak trzy płomienne języki proporca, byłoby to może znośne. Ale umieszczone są pionowo i zupełnie bezsensownie przecinają powiewające zwoje chorągwi”. Cierpi nad tym. Ale jest cierpliwy i mężny. Powtarzam panu: to święty Jerzy.	Jak widzę płakanie, to jakby me kto nożem żgnął!	Matka Desroches’a miała przyjaciółkę żonę drogisty, który to drogista wycofał się z interesów z grubą forsą. Ci drogiści mają dzikie pomysły: aby dać swojej córce staranne wychowanie, umieścił ją w pensjonacie!... Ów Matifat spodziewał się dobrze wydać za mąż córkę dzięki dwustu tysiącom franków cieplutką gotóweczką, której nie było czuć drogerią.	Mój Boże, tam we świecie cięgiem myślałam o Lipcach, ale żeby takie sprawy się działy, to mi nawet i do rozumu nie przychodziło... a tom nawet póki życia długiego i nie słyszała o podobnym! Złe się tutaj osadziło na dobre czy co?	O, gdyby tylko było możliwe, niezawodnie dawno bylibyśmy to wykonali	To jest łgarstwo. Socjalisty-posła nikt jeszcze nie podkupił. I ja nie na wszystko ciemny, chociem za granicą nie bywał. Głupstwa gadacie. Jakbyście socjalistów znali, tobyście wiedzieli...	Za wiele szminki: to psuje najklasyczniejsze linie	My tak zawsze, jak pić to solidarnie, jak co robić	A ja myślę, że chociaż Pan Bóg ludzi pokarze, to jednak ich nie opuści.	A ja znowu z panem nie chcę nie tylko rozmawiać, ale pana znać! idź pan do diabła razem ze swoimi pieniędzmi! Także! Bawić się, to bawić, a nie dodała ciszej.	Ale cóż to znaczy? Cóż to znaczy, że cię spotykamy wśród tych biednych ludzi? A gdzież ojciec? Żyje? Opowiedz nam wszystko!	Do wszystkich wiosek, do wszystkich szejków, do załóg wojskowych. Gdzie miedziany drut, po którym przelatują rozkazy z Kairu, nie dochodzi, tam przyjeżdżali zabtiowie (żandarmi) z oznajmieniem, że kto was schwyta, dostanie tysiąc funtów nagrody. Masz-allach... to wielkie bogactwo!... wielkie!...	Ja ci powiem, kto by cię może rozweselił Dick by to potrafił. On zawsze mówi o rzeczach żywych. Nigdy nie mówi o martwych lub chorych. Patrzy zawsze w niebo, by się ptaszkom przyglądać, lub na ziemię, by zobaczyć, jak kwiatki rosną. On ma dlatego takie okrągłe, niebieskie oczy, że tak wciąż patrzy. A tak serdecznie śmieje się tymi swymi szerokimi ustami, a policzki czerwone ma, czerwone jak duże wiśnie.	Jednym słowem: to lud in folioin folio (łac.) rzekł Blondet, przerywając.	Nawet i to Teraz jeszcze nie powiem ci tego, gdyż chcę najpierw rzecz gruntownie zbadać. Jednakże bądź przekonany, że bez ciebie do tego nie przystąpię. Na to masz moje słowo.	Nie, nie, nie tym razem Można to będzie zrobić, gdy Krzyś wyzdrowieje.	No i? Do czego to jest podobne?	No, to ja pani przysięgam, że tylko z nią się ożenię	Oszalała cóż to! brat twój?	Widzieliście wy, moi ludzie... Jeszcze toto do sztuby nie weszło, a już taki rezon. A cóż to będzie potem? Ojcem swym, rodzicem gardzisz?	Z czegóż to można przypuszczać?	Przed osiemnastu laty Przed osiemnastu laty! Postaw mnie pod latarnią i spójrz na moją twarz!	Nie ma za co Nieraz późno wieczorem przechodzę koło pańskiego laboratorium i widzę, że pan pracuje. Ma pan na warsztacie coś ciekawego?	Ale jeżeli królowi ze skrzypcami było łatwo, dlaczego mnie ma być trudno.	W podróży taki człowiek jak on niezmiernie jest pożyteczny. Ma jednak bez wątpienia swoje słabostki.	Świetnie, ale co ma wspólnego ten bandyta z drogą, jaką wskazałem woźnicy?	Ale ja za nią szaleję!	Ale nie ma piątej, proszę pani, jest dopiero wpół.	Bom czytała jego taki ładny wiersz, pod tytułem: Na progu. Przytem Zawiłowski wygląda, jakby coś chował przed ludźmi.	Dostał... dziesięć... lat... przed... tygodniem.	Faraon, jako bóg ziemski, wie o wszystkim; ale jest zanadto potężny, aby miał zważać na pijackie okrzyki żołnierstwa albo na szepty chłopów. On rozumie, że każdy Egipcjanin odda za niego życie, a ty najpierwej.	Jajeczny, policz swoje słowa. Mnie się zdaje, że tutaj padło o jedno za dużo.	Jak sądzisz?	Jezus Maria! Ja sam za nim nie pójdę!	Ona całe dziesięć lat uczyła się na bardzo drogiej pensji. Jeździła za granicę, miała specjalnych metrówmetr (daw., z fr. matîre)	Prawie konieczne. Jestem tak podrażniony, że drobnostka może mnie wyprowadzić z równowagi pomimo mej woli. Niech ten... osioł przy kolacji odezwie się do niej z czymś niewłaściwym lub zacznie umizgać się do Luci... nie ręczę za siebie. Wolę go nie widzieć wcale.	Przysięgam Tylko mnie nie zdradź przed nim Boję się go. Daj mi trochę pieniędzy na noc.	Sama na świecie! Dlaczego?	Ach ty smyczku!	Ale sumę, dla otrzymania której z woli matki swej pan się ożenił, dostał pan.	Ależ proszę, mój drogi Beauchamp, bierz, ceny nie będę podwyższał	Bravo! bravissimo! aby na mnie ściągnąć podejrzenie!... A przyczyna, jeśli łaska?	Chce też ją sobie skrócić i jechać morzem do Souakimu.	Coś bardzo podobnego bo dzicy.	Czy doprawdy sądzisz że jestem jeszcze dość młodą? spytała po chwili wahania.	Czyż ja się kiedy unoszę? Jestem kobietą i umiem wiele przecierpieć.	Domyślam się, że księżniczka dała mu bukiet i otworzyła furtkę po niejakim czasie	Doprawdy nie zasłużyłem. Pani wychodzi?	Et, nic takiego... Gdybyś się choć trochę orientował w fizyce, objaśniłbym ci swój Karburatorkarburator	Gotów zrobić skandal i nie przyjechać!	Grazie, graziegrazie (wł.) prawdziwi dżentelmeni. . Buona nottebuona notte (wł.)	Hale, gdzieś mam twoje przekleństwa, złodziejko!	Ja nawet umiem na rękach chodzić. Umiem także zwierzątka z drzewa wyrzynać. Jakie trzewiczki noszą zwykle królewny?	Jakieś nowe niebezpieczeństwo?	Jest tu nie najgorzej na przykład ta prycza jest z drzewa heblowanego.	Jesteście narodem zbyt inteligentnym, aby dać się rozwinąć jakiemukolwiek rządowi Inaczej rozpoczęlibyście piórem podbój Europy, której oręż wasz nie umiał utrzymać.	Kto mieszka w tym domu?	Kłótnia, Ksiądz, Szlachcic krzyczał, bijąc raz po raz w stół.	Mam dwa słowa...	Mam pretensję do znajomości włoskiego języka, czytałem kilkakrotnie Ariosta. Powiedz mi pan z łaski swojej, pytam się przez ciekawość, a nie dla zbadania pańskich wiadomości, nie znalazłeś pan przypadkiem w książce tej wyrazu pignata?	Mieszkam tu od lat dwóch zaledwie. Tutejsi mieszkańcy mogliby mnie nazwać obcym przybyszem. Osiedliliśmy się tutaj wkrótce po przybyciu sir Karola, ale moje upodobania przyrodnicze skłaniają mnie do ciągłych wędrówek, toteż poznałem każdą niemal piędź ziemi. Sądzę, że nikt tutaj nie zna jej lepiej ode mnie.	Moryc, chodź do nas!	Mylisz się...	Nie	Nie podoba ci się?	Nie wiem.	Nie! Ten drąg. Potem pochwycić linę, którą pan mi pokazał tam w tyle...	Nie, nie...	Niech Marcysia już idzie	No tak wypadło redakcyjne posiedzenie niezmiernie ważne...	O! widziałam się odpowiedziała dziewczyna	Obejrzmy kościół!	On cały swój zapał dla piękności panny Heleny mnie odstąpił I dlatego ja mam przyjemność zachwycać się podwójnie....	Ordynarny brutal nadchodzący cham (tytuł utworu Dmitrija S. Mereżkowskiego z 1906 r.).”... Goryl!	Potrafisz?	Prosto idziesz z domu?	Sprawdzimy?	Słyszysz, pani Grandet, czy ty masz jaki skarb?	Tak spokojnie mówisz o tym? ozdobna miseczka pod świecę a. lichtarz, na którą kapie wosk., na jakich stały lichtarze i lampy.	Teraz?... o północy?...	Trzeba wierzyć...	Ty jesteś dusza moja...	Tylko szeryfów, biskupów, bogaczy, królów i innych takich. Ale biedaków nigdy nie zaczepiał. Kochał ich i zawsze uczciwie dzielił się z nimi łupami.	Urosłem? Doprawdy?	Wojna!...	Z nieutulonej tęsknoty do „swego anioła”.	Zadowolone panie z sąsiadów?...	Zatem poproszę mego ojca i wuja, którzy pełnią służbę przy królu, aby wspomnieli kanclerzowi o panu.	Zatem zaczekaj na mnie na mostku, ale wpierw każ szykować szalupę.	Ślicznością figury i ognistością oczów pani zadziwiony i oślepiony zostałem...	Żółcią pan dzisiaj oddycha i goryczą.
„Poślemy go zaraz do pana” „niech się zabiera do gotowania obiadu dla nas wszystkich. Chyba nie ma pan nic przeciw temu, abym przyszedł do pana na obiad; a szefowi przyślemy jedzenie tu do domu”.	To ja o niczym nie wiedziałem! Niech mnie usieką, jeślim wiedział! Szlachcic, Pozycja społecznaA przyznaję, że ta bosa szlachetczyzna jakoś mi nie idzie do głowy. U nas: kto chłop, to chłop, a szlachta wszystko familianci, którzy po dwóch na jedną kobyłę nie siadają... Dalibóg, że takim szerepetkomszerepetka	To chwała Bogu! Niech no tylko pan jeszcze nie wychodzi, bo słaby, a zimno. Ja zrobię, co potrzeba.	Niech pan na nas nie zważa! Nic nie szkodzi! Prosimy opowiedziać, jak to było z Porcusem.	Bydło, bydło Pan się tak nie patrz na mnie, ja tak mówić mogę, bo ja ich wszystkich żywię.	Niepotrzebnie westchnęłam, moja Ludko, bo to rzecz naturalna i pożądana, żeby każda z was miała kiedyś własny dom. Chciałabym tylko jak najdłużej zatrzymać moje dziewczęta i przykro mi, że się to stało tak wcześnie, bo Małgosia ma dopiero siedemnaście lat, a niejeden rok upłynie, zanim Jan zdoła jej przygotować domowe ognisko. Miłość romantyczna, SzczęścieOboje z ojcem postanowiliśmy nie dopuścić, żeby się Małgosia związała słowem lub wyszła za mąż przed dwudziestym rokiem życia. Jeżeli kochają się z Janem, to mogą czekać i w ten sposób udowodnić swą miłość. Ona jest sumienna, nie obawiam się, żeby traktowała go niedobrze, moja ładna i tkliwa córeczka, i mam nadzieję, że znajdzie szczęście.	Ale bo tak jest! Pozycja społeczna, Bogactwo, SprawiedliwośćKażdy zrozumie, kto zechce, że o wiele słuszniej należała się wyższa nagroda owemu włościaninowi niż mnie i wielu innym. Ja mam pieniądze, wykształcenie i znajomość najnowszej kultury, mogę działać intensywnie, on zaś tylko własną pracą, oszczędnością i pomysłowością. To różnica! I winna być usprawiedliwiona bez oglądania się na herby, nazwiska i stanowiska.	Nie chce pan, żebym się przesiadła, dlatego że konie rozbiegane, lecz gdyby nie to?...	Więc ot i Carolus wyszedł z saku. Przewidywałem, że na to przyjdzie. Jakże to? zapomnieliście, iżem to prorokował? Niech Kowalski przyświadczy.	Tak! a nikt tego nie pojmuje, że poeta i artysta, duszę swą przeléwając, udziela, uszczupla zapas jéj w sobie. Jak się to dzieje, nie wiem, lecz tworzenie wycieńcza i... i dziwią się potém ludzie, gdy spotykając poetę, artystę, znajdują w nim często tylko suchą łupinę.	Jeśli idzie o fabrykę, o całą przyszłość, to ja bym się długo nie namyślał... ja bym wszystko puścił... a powiedział to słowo...	Żebyśmy się tu daremnie nie schodzili, żeby zebrania nasze miały jakiś cel, ale śmieją się i z celu i z mowy. Zresztą, z konieczności pociągnęłoby to za sobą rozbrat ze swobodą i spoczynkiem, które dotychczas w tych zebraniach panowały.	A gdybyś wśród pięknych młodych ludzi, jakich poznasz, znalazła takiego, który by ci się podobał, nie mogę być tak autorytarny i...	Czy myślicie, że obraziłaby się, gdybyśmy jej pożyczyły suknię na czwartek?	Ja nie prorok ale myślę, że jeżeli zrobicie wszystko, jak mówię, to wyżyje.	No, to jakże... czegóż czekamy? Idziemy na tę górę czy nie?	Po drugiej, ale z dala, bardzo z dala A prócz rycerzy na koniach jest moc pieszych w blachach i z ogromnie długimi dzidami. A prowadzą takie wielkie skrzynki, a te skrzynki mają takie długie gardziele, a jak podsypią jakiś czarny proszek i podpalą, to z onych gardzieli wylatują wielkie okrągłe kamienie. I dym także, i ogień. A śmierdzi tak, że w gardle drapie i w nosie kręci	Za każdym razem, kiedy Wasza Najdostojniejsza Wysokość pozwoli mi obrócić na prawo drżącą główkę tego oto magotamagot	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	Ratujcież mnie choć teraz jeźli nie czém inném, to chleba kawałkiem, bo i tego nie mam...	A dlaczegóż nie prosisz o światło? Mógłbyś brać ze sobą książkę i czytać ją...	Ciszej! Nie należy tutaj mówić o tym... Byłem tam tylko w jednej postaci. Pomyśl jeszcze, a przypomnisz sobie. Chłopiec... chłopiec hinduski... przy wielkiej, zielonej armacie...	Co mi pan gadasz, wszyscy chcą, abym umarł, wszyscy	Czy wyprawiałeś się kiedy na północ?	Dziękuję ci, mój człowieku	I będzie pożerał moje obiady jakby mu nie wystarczała jego własna porcja! Może masz jeszcze na coś apetyt?	O moje dzieciaki, moje wilczki kochane, rozbrykałyście się, jak widzę, trzeba was trochę wziąć do łaźni. Post i łaźnia wrócą was do pokory jak należy i wszelkie krzyki z głowy wybiją.	Pan młody kiej ściana, a młoducha niby to sukno czerwone.	Prawda! Zapomniałam. Boże! jakże jestem roztargniona. Czy to nie dzieci moje krzyczą?	Tak Nikt tam w Australii nie rzuci na moją niebogę kamieniem. Razem nowe rozpoczniemy życie.	To nie dziewucha, tylko dziewczyna.	Muszę!... przecież utrzymuję się tylko z korepetycyi. Dwa miesiące siedziałem bez zajęcia. Spłukałem się na czysto: sztukę wystawiłem, kłaniałem się publiczności, używałem Warszawy, a teraz basta! Kurtyna na dół, bo przygotować trzeba drugą farsę. Do widzenia, panno Janino! Przed odjazdem wpadnę tu, albo do teatru.	Ej... jakież ta moje zdrowie... Tak kipię. Teraz ciepło, to siedzę tutaj we dnie, a przyńdzie zima, to się może nareszcie skończy.	A pan Wołodyjowski i pan Zagłoba?	A podpisać się potrafisz?	A, to Michalakowa?	Ależ to czary	Aniele, muszę wyjechać w podróż Gdyby mnie spotkało coś złego...	Czemuż by nie, panie Smith?	Dlaczego mnie pani całuje?	Idźcie lepiej do domu i schowajcie ten rewolwer, bo może narazić was na kłopoty	Ja jestem Józef Mniszewski... Ha! przypominasz mnie sobie przecie? Sąsiadowałem z rodzicami waścinemi!	Jak to go Skrzetuski szukał?	Kali czy Wa-hima polują na lwy?	Nie bijta! Loboga! Zabije mię! Gospodarzu!... O Jezu, ratujta!...	Nie o tym mówię. Ale moralna strona...	Nie przesadzaj, miła moja Wyobraź sobie, zadzwonił Siergiej Fiodorowicz.	Nie, ja twojego jedzenia nie ruszę.	O, ekscelencje mogą mi zaufać	O, nie powiem, nie powiem!	Otóż, że wrócę jeszcze do tych wybiórków z bud konkursowych: albo oni wychowują szkołę, albo też, jak w tym wypadku, szkoła wychowuje ich. Ja jestem zwolennikiem naszej własnej metody!	Przeczytałyśmy ogłoszenie, że ten dom jest do wynajęcia	Skąd się ogień wziął, patrzta ino?...	Słyszę jednakże, że pani wciąż ziewa...	Tego już nie wiem.	Teraz to chyba gorzéj jak kiedy	To sam Knut Nordhaug!	Trzeba koniecznie... nie może być inaczej.	Wiesz, Tomek, gdybyśmy te przeklęte graty zostawili koło drzewa, pieniądze byłyby już nasze. Wściec się można!	Wyjdźmy, już nie mogę wytrzymać	Wyrobię się.	Zwożą pszenicę! Pyszna pogoda, sucho zbierają! tryby zgrzytały i ostre zęby błyskały co chwila stalowemi błyskawicami nad złotawem polem. Wielkie sterty wznosiły się w różnych kierunkach niby piramidy, a czerwone stroje kobiet, rojących się po polach, cięły się ostro, niby wielkie maki. Powietrze lekko drgało, aż przydrożne niskie grusze szeleściły sennie zakurzonemi liśćmi.	Świat jest pełen niepewności i ta statystyka do nich należy.	A bydło, a konie?	A ich mościowie posłowie?	A niemcy?	A twój dozorca już poszedł?	A, widzisz, jakaś niepoczciwa!	Ciekaw jestem, co można jeszcze nowego powiedzieć o tym bydlęciu.	Co?	Co? hę? Kiejdany? gdzie?	Czémże ja wam szkodzę?	Dajcie spokój!	Dokąd jedziesz?	I ja mówię swoje, trzydzieści jeden... no, trzydzieści jeden i pół... no, trzydzieści dwa	Jagna! przecie Jędrek jedzie do sądu i do haryśtu...	Jak pani widzi: uścisk, a dalsze wyniki przyjdą niebawem.	Jednak dziadek Maciej cenił i pojmował miłość i moja babka również.	Już my tego próbowali	Któż temu winien?	L. P.	Mój tatuś jest żandarmem.	Nazwisko waści?	Niedorzeczna bajka!	Nieważne, Żyd.	Panie Vantochu, tyle pieniędzy...	Pawle	Pieniądz	Prawda.	Przyjaźń ta większą jeszcze miałaby pewność, gdyby wasza książęca mość powolną była pokornym radom zakonu...	Przyrzekłeś przynieść nóż i zostawić go po naszej rozmowie.	Słucham!	Tak samo mógłby jego inflancką kobyłę mianować	Tak, jest dużo śmiesznostek, ale w gruncie... życie nas wytworzyło i te nasze chryje.	Tak... dziękuję... było już niepotrzebne.	W interesie pana Norskiego	Wiem o tem ale zarazem jesteście domownikiem Hipji, Cesenji, Bibulji i Leufelji?	Wolę pozostać tu	Z całego serca życzyłbym sobie energicznego, dobrego kierownictwa Gdybym sam sobą umiał lepiej kierować!	Zawsze!
Ja wam daję słowo, że to jest jeden z tutejszych, przebrany za tragarza. Jak na białego, za dobrze mówi naszym językiem.	Pójdź do niej wieczorem, ona czekać cię będzie. Ten bałwan Alzatczyk ma być na wieczerzy u swojej tancerki. Aha! Zgłupiał jegomość, gdy adwokat mój wypowiedział mu całą prawdę bez ogródek. On twierdzi, że ubóstwia mą córkę! Niech no spróbuje dotknąć się do niej, to go zabiję. Na samą myśl, że moja Delfina... byłbym zdolny zbrodnię popełnić; nie byłoby to nawet mężobójstwem zabić tę istotę, co ma głowę wołu, a kadłub wieprza. Zabierzesz mnie z sobą, nieprawdaż?	No, daj rękę, mitręgo nieznośna, pójdziemy. Cóż ci za uciecha z poglądania? A daleko to? Bo my nie mamy czasu; pani wróci z klasztoru, będzie się gniewała.	Pożarnaja komandapożarnaja komanda (ros.) Obaj chłopcy biorą się za ręce i biegiem ruszają przez plac targowy, aby przywitać strażaków. W biegu Szolem dowiaduje się, że Eli jest synem pisarza Dodiego. Eli zaś usłyszał, że jego towarzysz nazywa się Szolem i jest synem Nachuma Rabinowicza.	A jednak powiedziałaś to niedawno. Powiedziałaś, że ludzie zagrzebani w wioskach stworzeni są po to, żeby w gnuśnym spokoju pędzić całe życie. Zawsze to zresztą mówisz! Nie dbasz o mnie nawet tyle, co o te gołębie w gnieździe. Utrzymujesz, że jestem niczym. A więc dobrze	Milcz i słuchaj! Powiadasz, że „jestem najpotężniejszym władcą”. Jeżeli tak, to wypuść mnie z pałacu, jeżeli nie uczynisz tego, obiecuję, że utnę ci głowę, gdy będę maharadżą!...	Djabliż ją mogli posądzić o to, że sama jedna ztąd szmirgnie...	Hm... Czy nie uważa pan, że jest pan cokolwiek pokrzywdzony? Przecież gażygaża	I bez szofera. To teraz jest dobrze widziane. Sportowo i modnie. W razie gwoździa będziesz musiała pompować kichy.	Niewątpliwie tak było, ale nie mógłbym twierdzić, że widziałem to, aczkolwiek znajdowałem się dosyć blisko. Przez chwilę stali obok miejsca, gdzie leżałem w rowie pod krzakami jeżyny... cicho jak mysz, albowiem nie życzyłem sobie spotkać się z nimi.	To pan przypuszczasz, że wejdą na statek?	Wnioskujesz pan, że pojechali za kamieniami?	Nie czyń tego waćpan Jeśli mam utonąć, niech choć przez parę dni zdaje mi się jeszcze, że płynę.	Jakże to?... więc jak panowie radzicie?... Nareszcie niechże się dowiem, co zrobi dziewczyna...	Tak, ale ja muszę odmówić z brewiarza modlitwy potem kilka wierszy ułożyć na żądanie pani d’Aiguillon, a następnie pójść na ulicę Św. Honorego, aby kupić różu dla pani de Chevreuse; widzisz więc, drogi przyjacielu, że jeżeli tobie nie pilno, mnie się bardzo śpieszy.	Przysięgam Tylko mnie nie zdradź przed nim Boję się go. Daj mi trochę pieniędzy na noc.	Ja wam mówię ja mam serce Fryderyka, mogę się pochwalić tém, że mnie przyjacielem nazywa. Sądzę że nie obszedłby się bezemnie.	Co? Starosta nieżyw? Oj, to źle. No, a pani starościna także już nie żywieżywie (daw.)	Oooch... głowa mię tak strasznie rozbolała, więc ległem co niebądź zdrzemnąć się, za pozwoleniem waszej miłości.	Tak. Książka, FlirtMy, kobiety, może nie robimy tego naukowo, a nawet niesystematycznie, ale jesteśmy specjalistkami w psychoanalizie, powiedziałabym, w psychologii stosowanej. Intuicja zastępuje nam metodę badawczą, a instynkt ostrzega przed błędami.	Takich schodów nie widziałam na żadnej pensji I lokal prześliczny, tylko... mam do pani prośbę Mój brat darował dziewczynkom bardzo ładne firanki nad łóżka, to z jego własnej fabryki. Czy nie można by zawiesić ich nad łóżeczkami?... Ja sama się tym zajmę...	Aleście się nagadali z nim. Musi, że o czymś więcej niż o pieniądzach... Może i o teatrze, bo stary paszjami lubi teatr...	Co za okropna sprawa! Jakże on umarł?	Jak to?	Nie bój się! Po cholerę nam robota i ryzyko. Póki będziesz spłacał, to i robota nam niepotrzebna. Tylko bez żartów, panie Murek! Bez żartów!	Sądzę, że nie omyliłem się?	To daj mu pani poznać swoje tajemnicę, i zapytaj go, czy choćby była najważniejsza i najstraszniejsza, może mi być powierzoną.	To swoją drogą, ale jeno sobie waszmość przypomnij: gdyśmy mu nadzieję pokazowali, mówił „Bóg zapłać!” i mnie, i waćpanu tak negligenternegligenter (łac.)	W imię Ojca i Syna, i Ducha to tu!	Wiem o wszystkim, panie Gray Biedny Geoffrey nie może przyjść do siebie. A podobno pan go prosił, żeby nie strzelał do zająca. Jakie to dziwne!	Czy wiesz coś o tym, kim jest Patty?	Cóż to powiecie? Aha... Kuba Borynowy.	I którzy za nie płacą?	I to nie, bo mnie dziś czekają u kolegi.	Jakże to mam rozumieć?	Każ dyrektor dać sznapsa, to coś powiem	Naprawdę jest skończony?	Rola kobiety jest inna, piękniejsza.	Sprzedasz ty go ale już ja nie kupię!... Roku między nami nie wysiedzisz...	Za konie dostał złoty medal.	No tak, ale ojciec ma do mnie żal... Ale ja nic nie mogę poradzić... Ja nie chcę łaski, bo to mnie poniża... Ja nie chcę być ojca utrzymanką, bo to mnie poniża... Ja chcę sam na siebie zarabiać... Ja chcę pracować.	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	Tyle nie. Ale nie można go było złapać, tego szczura.	Ale cóż byłoby się stało w ów nieszczęsny dzień, gdybyś się był trzymał na uboczu, jak, mam nadzieję, będziesz czynił na przyszłość?	A co się stało z tym żołnierzem?	Ach, tak! Dalej, zarzucają panu Kazimierzowi miłostki... No, miłość, pojmuje pani... światło życia, kwiat duszy... Ja najmniej powinien bym oburzać się na miłostki młodych ludzi... Pojmuje mnie pani... Na nieszczęście pan Kazimierz zaangażował trochę pensję...	Ale ja wiem szatan cię upętał diabli synu: chodziłeś na tańce z czarownicami!	Ależ on ma osiemnaście lat	Bałbym się, choćbym chciał. Ja nie mam weny.	Chcesz? pojedziemy zaraz do Hersego! Dobrze? Zobaczysz, jakie tam cuda w tym rodzaju! Zachęcisz się i nawrócisz! Zdzisiu, pojedziesz z nami? Tyś jedyny do rady, przy wybieraniu strojów! Pojedziesz, Sewerko? moja droga, pojedź! Takbym pragnęła wystroić cię, w świat wprowadzić, na całą zimę tu zatrzymać...	Dziękuję. No, na umie już czas, muszę zmykać. Trzymaj się!	Tedytedy (daw.) ruszył się żywo Olek, ale Nik rzekł:	Więc ja już nie jestem u państwa Korkowiczów?...	Wolę ja być znajdą, jak ze złodziejskiej rodziny. Mój dziadek był uczciwy człowiek	Tak, tak O małżeństwie, panie kolego, trzeba myśleć zawczasu i kuć żelazo, póki gorące. Człowiek ani się spostrzeże, gdy się zestarzeje. Ile pan sobie lat liczy?	A? Co?	Albo co?	Co waćpan tak przy oknie rozpamiętywasz zamiast spać iść?	Czy ja wiem kto? Zła wróżba i serce moje.	Ho! ho! czy nie chodzi tu przypadkiem o panią de Bois-Tracy?	Ja mogę, proszę pani.	Kaip ne kaltas? Ar tai aš jo rankos nepažįstu? Tu nežinai pats ką kalbi.	Mogą mnie pierdolić. Albo ja góry, mnie wszystko jedno. Bo ja, Konrad, skurwysynie, Wzrokjestem krótkowidz, rozumiesz?	Na co nie pozwolicie?	Nie przeczę! Nie tylko przebywałem, ale i hulałem tam. Lecz gdyby nie owe lata, nie miałbym dziś obecnego poglądu.	Nie... nie... niech pan da pokój!	Niepotrzebnie, i tak będzie mi tam dobrze.	Nigdy nie miałem tych złudzeń; dziś mniej niż kiedykolwiek.	Zastanówmy się: Buckingham nie żyje, lub ranny śmiertelnie; rozmowa twoja z kardynałem podsłuchana przez czterech muszkieterów; lord de Winter zawiadomiony o twojem przybyciu do Portsmouth; d‘Artagnana i Athosa zamknąć w Bastylji; Aramis kochankiem pani de Chevreuse; Porthos głupiec; pani Bonacieux odnaleziona; przysłać ci powóz jaknajspieszniej; mojego lokaja zostawić do twego rozporządzenia; zrobić z ciebie ofiarę kardynała, aby przełożona nie powzięła jakich podejrzeń; Armentières nad rzeką Lys. Czy wszystko?	Zostańcie waszmościowie na dole, ja sam po nich pójdę Ha, zbereźniki przez sumienia! Nauczę ja was... uff!... upiory udawać... nauczę ja was... po nocach ludzi niepokoić... nauczę ja... panie Jakubie, trzymacie ich? Bo zbiegli z góry.	Żenię się...	Czy można odsunąć osłony okien?	Czy umiesz mówić po murzyńsku?	Cóż zatem ten niż?	Dlaczego?	Hale! No...	Hm! hm! przerwał król	I szlachta wierzy temu?...	Impetu nie mogli wytrzymać.	Jaką?	Jesteś kapitalny, Wojtku	Jużci z Owczarza bogacz. Po sześć rubli przepija w jedną niedzielę	Karolek nie może iść na pensję	Każkaż (gw.)	Lebi pyź ban sropił, szepyź nikty nie bżychocził	Liwicki	Nie czas na kpiny. W każdym razie wszystkiemu ty jesteś winien, bo przez ciebie tutaj jesteśmy.	Niku	O cóż pani Serczykowej chodzi?	Och! Goroo! Goroo! Poczekaj do jutra na trzy pensy.	Patrzcie, wasze uprzejmości, jako nędzni oracze w obronie tej ojczyzny i świętej wiary stawają!	Pójdę dopiero, muszę u pana nabrać nieco odwagi.	Szkoła Szammaja mówi: Błogosławić trzeba wino...	Tak	Tak, właśnie	Tek...	Teraz na innej planecie może znalazła spokój, daremnie szukany na ziemi.	Toć możesz sobie wziąć na powrót swego krawca! poleciał sobie ze stoma talarami!	W jakiej katastrofie?	Wolałbym z tobą mieszkać, Mahbubie.
A dopieroż Conseil des anciens w robach i tokach fioletowych, w białych płaszczach i pantoflach! Nie miałem szczęścia ujrzeć żadnego z członków du Directoire exécutif w wielkim kostiumie, ale może to i lepiej, bo zapewne nie byłbym w stanie znieść słabymi oczyma piękności tego stroju. Z pewnością przewróciłbym się ze strachu. Są oni przecie plus puissants que les Monarques. Raz tylko, gdy wystawiono w teatrze Horatiusa Coclesa, był w loży le Directeur Barras, ale ten, aczkolwiek najgłówniejszy, nie sprawił na mnie wrażenia czegoś potężniejszego od monarchy. Owszem, wygląda na to, czym zapewne był i jest z przyrodzenia i woli Bożej: jak tłusty siepacz, szlachetnie udrapowany i odpowiednio rozdęty przez imaginację. Ale czy nie sprawiam ci przykrości mówiąc w ten sposób?	Przede wszystkim nie szeptał Może wiedział, że nie cierpię szeptów. Słyszałem, jak głośno powiedział: „Chłopiec będzie żył, tylko trzeba nań odpowiednio wpływać. Rozweselajcie go”. Zdawało mi się, że był oburzony.	Wie pani, nie mogę sobie uwierzyć, patrzę na panią, słucham, mówię, a nie śmiem przypuszczać, że to naprawdę jestem w tym samym saloniku.	Przypierasz mię znowu do muru! A więc dobrze, wierzę ci, że osoba, któ­rą się zajmujesz, jest wzorem i uosobieniem cnoty, powa­gi, uczciwości... ale czy również będziesz mi mogła zarę­czyć, że posiada ona tego ducha porządku, tę umiejętność ścisłego rachunku, tę akuratność w stawieniu się do robo­ty i pełnieniu jej, która nie cierpi ani chwili zwłoki, ani cienia zaniedbania?	Nie mówiłam że ci, że najbezpieczniej jest szukać jej w wierze i w sercu?	Panno Zofio! Na co tu długo owijać w bawełnę! Żałuję, że się przed nią nie mogę zaraz rzucić na kolana, ale i tak przyjmij pani to zapewnienie, że największym szczęściem byłoby dla mnie zostać na zawsze jej najposłuszniejszym sługą i niewolnikiem.	Cóż to dziwnego? Tym bardziej się do niej przywiązał, że ją z rąk Bohunowych wydarł i tyle dla niej niebezpieczeństw i przygód w ucieczce doświadczył. Póki tedy była nadzieja, póty się i jego dowcip na fortele wysilał i sam się na nogach trzymał, a teraz nie ma on już naprawdę co na świecie robić, samotnym będąc i serca nie mając o co zaczepić.	Nie patrz na niego, nie oglądaj się Ot, zawołaj mi lepiej dorożkę, a sam tu na mnie poczekasz.	Jak to, ty nawet nie wiesz, jak się nazywa Kto to jest? Mam prawo wiedzieć o tym.	Winniście bo na waszym zamku, pod bokiem pana, nic się stać nie powinno bez jego woli!	Nie wiem pani; ale zdawało mi się żem spała i gdym się obudziła, a zobaczyła ten śliczny pokój, kwiatki przy mojem łóżeczku, i poczuła że koło mnie tak cicho, spokojnie, byłam pewna że mię już Bozia do siebie zabrała, i że jestem w niebie... I tak mi było dobrze,	Dlaczegóż żądasz, córko, ażeby on odszedł? wszakże nic złego ci nie zrobił, a Turków już wypędziłem. Nie bój się niczego, nikt ci tu już nie może zrobić przykrości.	W każdym razie nie panu	Jak to, nie zapomni?	Może być, że jeszcze nie miała pani sposobności odkryć wszystkich swoich zalet	To jest to dziecko, którego nikt nigdy nie widział! Zapomnieli o niej wszyscy!	Maks, tyś mi powiedział trzy razy świnia, ja ci tylko raz odpowiem: głupi! Ty pamiętaj, że my mamy prowadzić nie romans, nie małżeństwo, tylko interes. Sam okpiłbyś Pana Boga, żeby się tylko udało, a mnie mówisz świnia, kiedy ja chcę tylko tego, co mi się należy prawnie. No niech Karol powie.	Głupstwo! Nie mówmy o tym. Chcę się czego napić. Niech pan każe podać koniaku.	Doprawdy? Obywatelem... Próżniakiem i pasożytem będziesz w Poznaniu jak i w twoich obrzydliwych Prusach. Będziesz szerzył zły przykład i psuł młokosów swym zbytkiem i bezładem. Oto co jest! Ale poczekaj, ja ci nie dam dokazywać. Będziesz trzymał polską służbę i administrację... ani nogi szwabskiej, rozumiesz!	Wyborny jesteś! Zapominasz, że pomimo wszystko nie zaliczam się do zwierząt pociągowych, na które zwala się ciężary i wzrusza się ramionami, jeżeli pod nimi zdychają. Owszem, dodźwigam do końca, ale chyba mam prawo wymagać ludzkiego do siebie stosunku. Mniejsza o motywy, dla których wziąłem je na siebie. Pozostaje faktem, że uwolniłem od nich właśnie stryja i ciebie.	To wcale nie intuicja, panie dyrektorze.	Moi przyjaciele na tak postawione twierdzenie nie ma co odpowiedzieć. Ale żadne słowo nie wiąże nas względem dowódcy tego statku.	Były z rana u spowiedzi, a potem długo radziły z dobrodziejem, nie podsłuchiwałem juści, a mówię, co me jeno doszło piąte przez dziesiąte; tak się na was skarżyły, jażejaże (gw.)	Podczas pochodu na drugą stronę nie można się dostać. Proszę się cofnąć!	Marysiu! Marysiu! a podawaj-no samowar! Pewno zaraz pan Lucyan przyjedzie. Pójdź tylko piérwéj po bułki, a żwawo, nie tak, jak to ty zawsze łazisz, niby żółw’.	Nie dalej, jak do giełdy.	Panie strzeżcie się, bardzo proszę, i baczcie na to, co mówicie i co uczynić zamierzacie, bardzo się boję, abyśmy tu nie spotkali nowych jakich młynów, które do reszty nam zemleć mogą rozsądek, a może i boki w przydatku.	Stójże! już, stój mój Sancho zatrzymajże się raz, bo się potkniesz, a jakoś nieźleś się dotąd popisał ze swoją wymową. Wiesz ty, mój synu, że gdybyś miał tyle nauki, ile masz dowcipu i zdrowego sensu, to byś piękne rzeczy nawet z ambony mógł gadać.	Tak, wiem. I oprócz mnie nikt o tym nie wie. Chyba ty jeden, bo nikt mnie więcej na świecie taką, jaką jestem, nie widział. Ale i ty dawniej nie widziałeś mnie, boś mnie nie kochał, teraz nie widzisz mnie, boś się do mnie przyzwyczaił, któż patrzy na żonę!	Jesteś zabawką, stworzoną przez ludzi i dla ludzi. Ale zanim stałeś się Misiem, byłeś, jak każdy z nas, częścią wielkiego żywego świata: druty twe i sprężynki były żelazem w głębi ziemi; sukno tu: okruch, odrobina. piasku morskiego. Dzięki temu to tylko wszystkiemu możesz dziś mnie słuchać i patrzeć rozumnie na świat. Pamięć bowiem wszystkiego, czym byłeś, myśli, patrzy i słucha za ciebie. Jesteś starą prawdą i nowonarodzonym żartem. Podwójny jest twój los i podwójna droga. To masz wiedzieć.	Zaczął mówić, tak jakby nic, ale to absolutnie nic ważnego nie zaszło:	Nie rozumiem. Czego ja mam próbować? Nie mam nic do zyskania, mogę tylko wszystko stracić.	Tacy u nas wszyscy w Smoleńskiem, nie jak wasi Żmudzini. Raz-dwa!	Nie wszyscy jesteśmy szakalami! Czy masz na myśli tę mieliznę, na której ugrzęzły galary wiozące ładugę kamieni w roku wielkiej posuchy? Ową mieliznę, która przetrwała trzy wylewy?	Za pozwoleniem! Za pozwoleniem, mój kochany! Jeżeli nie zjawi się do godziny wpół do pierwszej, spisujemy protokół. Taka była umowa; wiedzą o tym doskonale.	I cóż tu robisz, kiedy nie ma szyldów do malowania?	Więc ubierz się, moja ty jedyna, i kiedy pani tak łaskawa, że cię zwolniła, jedź zaraz z nami...	O, wcale nie dziwne, ale doskonała koneksja!	Nawet u ciebie dziś nie byłam; ktoś ci coś musiał o mnie powiedzieć?	A kimże on jest, u licha... by tak to odczuwać?	Ha! myślę, trzeba się od razu pokazać!... i choć drżałem ze wzruszenia, stanąłem w tragicznej postawie i zaczynam... no cóżby?... Czarny szal, który wtedy był modnym... Przebiłem się przez tremę i z miejsca uniósł mnie patos, łamię się, wykręcam stawy, krzyczę, wybucham niby Otello, syczę nienawiścią jak samowar i skończyłem, oblany potem...	O szóstej schodzę ze służby, to jest za godzinę. Wstąp pan do mnie do mieszkania.	To ja ci kazałem ostać moją macochą? Ja cię też pewnie niewoliłem, byś się tłukła z każdym, kto jeno chciał, co?	Dzieją się rzeczy o, jak sądzę, niezwykłej doniosłości, które zmuszają mnie do natychmiastowego wyjazdu do Paryża. Teraz, panie markizie, proszę darować niedyskretne i obcesowe pytanie: czy masz pan rentę w jakichś papierach państwowych?	Cóż to za rzeczy?	Aniele Boży! Więc to prawda? Ona żyje? Tyś ją widział?	Ij... kto by się ta z tobą dogadał. Chodź ze mną, zaprowadzę cię do naszego domu, przenocujesz, a jutro będziesz tej swojej Poręby szukał.	Panie baronie wie pan, że świetne stosunki naszych państw...	Obejdą się bez tego!	Rozumie się.	Szturm się gotuje!	Pilatusa? Ten kot tak się nazywa?	Podobno jest ktoś potłuczony, bo również słyszałem ryczenie.	Jeśli łaska racz mi pan poświęcić sekundę czasu, dwa słowa. Okazał mi pan przyjaźń, odwołuję się do niej, aby go prosić o nader drobną przysługę. Wychodzi pan od pani de Bargeton; niech mi pan wytłumaczy przyczynę mej niełaski u niej i u pani d’Espard.	Tak... Jeżeli pani sobie życzy, mogę dać małemu kilka lekcji. Czy zda... tego, rozumie się, przewidzieć niepodobna...	Co to za człowiek?	Mało! Muszę w Paryżu stanąć na właściwej stopie! Cóż to znaczy!	O, z przyjemnością. Pan się przecież zgodzi?	Wiedzieliśmy z depeszy o pańskim przyjeździe. Tatko trochę chory i musiał się położyć, ale jutro rad będzie pana zobaczyć.	Dobrze więc... obrócimy kaptur... Ale przedtem musisz mi święcie przyrzec, Lizo...	Czy to coś takiego... co by mnie mogło przestraszyć?	No, więc proszę:	Więc mimo obietnicy pana Villefort...	Co mi taki cham, złodziej! oszukaniec! w kajdanach zgnije...	On wygląda jak stara „resztka”.	Idź gdzie indziej, mój przyjacielu szukaj sobie dam usługujących osłom, tutejsze bowiem nieprzyzwyczajone są do podobnego obowiązku.	No, tak. Chodź, Antoś, do domu.	Dobre, dobre! Kab tylko Pan Bóg dał, żeby zawsze tak było!	W pocisku... Możesz go pan zobaczyć w Kraju Biegunowym. Tkwi tam we własnym pancerzu...	Czy wiadomości pana są ścisłe?	Ja tu piłam odwar wygotowany z kory sosnowej.	Musi być przy ludziach albo w karczmie.	No, razem ze mną!	Prawda, rzekłem tak, mów dalej matka.	Tak, panie Morrel.	Tak, trochę.	Alkohol, Zabawa, Zdrowie pijcie no, dobre twoje, dobre i moje, bych sprawiedliwość we wszystkim była...	Czy słyszałeś co kiedy o kantorze?	Kupa popiołów jeno po nas zostanie... Nim komendy wrócą, moglibyśmy jeszcze na Jampol ruszyć. Dobra tam wszelkiego tyle albo więcej niźli w Raszkowie.	Co ty...	Gdzie nasz książę?	Nosi pan piękne nazwisko	Właśnie rozłożyłyśmy ją na dwóch ławach, coby miłościwa pani mogła obejrzeć wygodnie.	Znajdę ich	A potem przestali przysyłać?	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Dobre nowiny?	Dobrze, dobrze, nauczę cię	Hej tam w gnieździe! Dokąd płynie ten statek?	Hej, Zabacuł! Zabacuł! może byś przyjść tu racułracuł (gw.)	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Muszę.	Na wieki.	No, idźmy w prawy przekop	O czem?	Pola Elizejskie 30	Przywykniesz Wśród tych ludzi znajdziesz miłych i sympatycznych, potem przyjaciół i zażyłe stosunki.	Siadajcie! Siadajcie!	W jakim celu?	Wszystko zrobię, by tego uniknąć. Gotówemgotówem
Nie lepiej! nie! Wczoraj jeszcze nie byłem pewnym choroby: czy ze krwi przyszła, czy z ducha? bo są dwojakie. Dziś mi się zdaje, iż nie omylę się, mówiąc, że chorobą jakaś tęsknica...	Tobie za prędko, a mnie się widzi, że już było czas. Wy tam w cukrowni niewiele widzieli. Ale ja z tego sklepu wszystko widziałem dzień po dniu, choć w żadnej partii nie byłem. Patrzaj tam naprzeciwko, widzisz? Sklep zamknięty. Ja ten interes dawno znam. Nie umiał facet prowadzić i stracił. Póki miał po matce pieniądze, to szło i szło. Potem zaczęło utykać, potem latał za pieniędzmi po Żydach, na lichwę pożyczał, ale sklep był otwarty ludzi przychodziło zawsze jeszcze trochę. Wreszcie nastał dzień, że się urwało i patrzę wczoraj rano	E, do kaduka, komu tam to w głowie, tu nie o to idzie ani się nawet do tego ochapiało; ale w tym sęk, że ta pani, co to się udaje za królową wielkiego królestwa Mikomikon, to ona, jak mi Bóg miły, taka królowa, jak moja nieboszczka babka; bo żeby ona była królowa, to przecież nie latałaby raz wraz cmoktać się w kącie z jednym z obecnych tu panów.	To prawda, rzekła Laura, lecz dziś zmieniły się pojęcia, role, świat cały... a szlachectwo nosi się jak zwiędła róża na pamiątkę, nie przeszkadzając iść gdzie kto chce, ani czynić co się podoba... Zdaje mi się, żem wprzód narodziła się aktorką, niż dowiedziała, że jestem szlachcianką.	Panie... tego... Pomnij waszeć, że my wszyscy, jak nas tu widzisz, zjechali nie tylko dla dawania naszego testimoniumtestimonium (łac.)	Spierają się z panem de Nemours on zaś broni z takim zapałem sprawy, za którą obstaje, że musi to być jego własna sprawa. Sądzę, że ma jakąś kochankę, która go przyprawia o niepokój kiedy jest na balu; utrzymuje bowiem zaciekle, że to jest przykra rzecz dla miłośnika widzieć na balu tę, którą miłuje.	Dowiedziałeś się przecie z listu, znalezionego przy tym łotrze zabitym, że ona w klasztorze przebywa? O! w klasztorze jej bardzo dobrze i spokojnie, a po ukończeniu oblężenia Roszelli, przyrzekam wam, że ja także...	Powiem coś więcej waszeci Nie tylko ludzi, ale i mnie samego. Ja się boję, Dawidzie... Nie, my tylko myślimy, jakby odgrodzić się od niego.	Autor? wziął się z całą usilnością do ukończenia swojej historii i do ogłoszenia jej drukiem, jak tylko znajdzie; ale to już czysto dla zysku, o resztę głowa go nie boli.	Płone! widzisz go! Cóż to, mięso będę ci dawała? Sama po kątach też nie chlamchlać (gw.) inni. na przednówku i tego nie mają. Obacz no, jak to żyją komornicy.	Czy to prawda, że jest szlachcicem?	Głupstwo! Nie mówmy o tym. Chcę się czego napić. Niech pan każe podać koniaku.	W ten sposób nigdy nie dostaniemy się do lądu!	Tak więc się bardzo cieszę iż mogliście o mnie zapomniéć: nic więcéj teraz nad to nie życzę.	Pan już od dawna interesuje się naszymi sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak, w kwietniu nabył pan nasz serwis?...	Ale zkądże u diaska wiedziéć już możecie, że ja nie mam koni?	Ja radbym ci towarzyszyć chociaż nie czuję się na siłach, aby konia dosiąść. Próbowałem się biczować wczoraj dyscypliną, którą tu widzisz na ścianie, ale ból srogi przeszkodził mi w tem ćwiczeniu pobożnem.	Ha! Nie mówiłem ci! Na Herkulesa! Zachowaj tylko spokój; inaczej on tobą owładnie, nie ty nim.	Choćbyś się nie przyznał do religijnej obojętności, poznać ją łatwo po rozwiązłem życiu i twoich występkach.	Wyobraź sobie, że przed kilku laty omal nie zostałem sam gwiazdorem.	Do stu tysięcy piorunów! Wspaniały pomysł! Masz słuszność, czarny przyjacielu! Nikomu nie przyjdzie do głowy zatrzymywać żołnierzy i przepytywać ich, kim są i gdzie się udają, zwłaszcza nocą. Wezmą nas za patrol, a my będziemy mogli spokojnie się ulotnić i bez szwanku wrócić na statek.	Doprawdy, powiedziała? Myślałam, że ci każe zrównać z ziemią Dülmen...	Nie wiem	Pan musisz chyba iść jutro do jakiejś pracy. Nie?	Alboż ja wiem jak się on właściwie nazywa? odparł wzruszając ramionami Gaczycki. Słyszałem tylko jak lecąc nad głowami ludzkiemi, kąsając żądłem, raniąc kolcami a przykrywając się ogonem lisim, krzyczał o sobie: „nazywam się cnota!”	Jeszczem się nie umówił... ale tyle, co i innym	I cóż co robi Kunegunda? czy zawsze jest tym samym cudem piękności? czy zawsze mnie kocha? jak się miewa? Kupiłeś jej zapewne pałac w Konstantynopolu?	Więc to się nazywa position a part. Czy to jest przewidziane przez prawo?	Nie mówię nic, księżno. Nie mam nic do powiedzenia. Wszak pani rozporządza sobą wedle woli.	No, dobrze. Wygłupił się. Ale jak długo można się gniewać?	No, nie potrzebuje pan sam. Może pan komuś powierzyć wykonanie tej misji. Któż zabroni panu dać plenipotencję panu Iks, czy panu Igrek?	Naprawdę, aż mnie kusi, aby wierzyć, że widzi przyszłość... a zwłaszcza to, co w niej dobre.	Widzisz... on prawie wcale nie mówi! Leży tylko na wznak i patrzy prosto przed siebie. Nic więcej.	Nic ci nie zrobią. Chodź! Dobraś sobie! Kiedy będę dorosły, w ogóle nie będę chodził do kościoła. Dam sobie w niebie sam radę.	Cieszta się dziewczyny, bo już Mateusz przywędrował ze świata, zaraz się tu zaczną muzyki a tańce, a wystawanie po sadach...	Nie miałam.	Jak to, więc pan sądzi?...	Może pan dobrodziej ma jakie kosztowności?... Pierścionków, zygarków, branzeletów?... Jak zdrowia pragnę, ja rzetelnie zapłacę, bo to dla mojej córki...	Tam, na brzegu! Czai się do skoku!	Słuchaj, Adolfie czy wolałbyś, aby moja córka była zawsze wspaniale ubrana, aby wszystko szło w domu jak z płatka i aby cię to nie kosztowało ani grosza?	Ja spać, z konia zsiadać! czyż to należę do tych rycerzy, co spoczywają, kiedy walczyć należy? Śpij ty, coś się urodził na spanie, albo rób co chcesz. Co do mnie, wiem, jak mam postąpić.	Jak to?	A dla mnie znajdzie się robota?	O! Bardzo mnie się podobają.	A ja ci powtarzam, że nic z tego!	Umknę do partii za dwa, trzy dni i wszystko się skończy.	Jakże się nazywają?	Zastanawiam się, co zrobić?	Mój jegomość! Pomóżże mi waszmość w tym ciężkim dla mnie terminie, a wdzięczność moja dla niego niewyczerpaną będzie do ostatnich dni mego żywota.	Chcecie to?	Kiedy to nastąpiło?	Istotnie, mało mnie to obchodziło.	Czy mógłbyś mi co powiedzieć o tym nieznajomym? Co o nim myśli Seldon? Czy odnalazł jego kryjówkę? Czy dowiedział się, co on tu robi?	Jakże to? U księcia Bogusława?	Zostaw ją pan.	Chciałabym, żeby pan był moim wujaszkiem!	Nąjniezawodnjej, potwierdził baron, a szczupak w wodzie żyjący jest niezawodnie też królem stworzenia.	Panie stolniku! W ręce twoje.	O tak, Ochocki jest zajmujący, a mógłby nawet być niebezpieczny, ale	Bynajmniej, doznałam tylko jakiegoś podniosłego wrażenia. Szybko narzuciłam ubranie i poszłam do pokoju Wilhelma.	Co pan grał?	Toć i za pierwszej żony miłościwego pana, nieboszczki królowej ZapolyiBarbara Zápolya (ok. 1490–1515) żartobliwa stylizacja na język włoski: mówić po włosku, dokazywać po polsku, wymyślać androny (bzdury), nic dobrego (niegrzeczne dzieci). i tak dalej... Czy prawdę mówię?	Alle Wetteralle Wetter (niem.) klął na wstępie.	Cierpisz na jaką nieuleczalną chorobę?	Cóż robicie na obiad?	Jutro rano odjadę stąd na wieś.	Na płuca.	Ty będziesz tylko czekać, a ja pracować	Wybiera kapelusz na drogę, jedzie jutro.	Uczynię, co tylko w mej mocy.	Który tam znów? Z czym, z czym! Wracaj do szeregu, ale już! Choćbyś miał nawet szlachecki rodowód do trzeciego pokolenia wstecz z mitrą książęcą i z pięcioma pałkami w herbie i prababkę czystej krwi aryjskiej!	Czy tajemnica ta do ciebie należy?	Wówczas tym bardziej	Skąd ty ją masz?	Toli są, paniczku; ledwiem co z Frankiem od wody powrócił.	Niestety, ale... Szczwane lisy z nich!	No tak, mój Boże! Takie biedne dziecko popłacze parę dni, potem zapomni.	O! ja wiem, wy, wy chytrzy bardzo jesteście	Przez pół godziny, jakby chcieć, cały Belleville przepłynie. Osobliwie teraz. Noce ciemne, choć oko wykol.	Tak, ciociu.	?...	A inni?	A więc od jutra	A zbroja?	Chcę, babciu	Dzień dobry.	I będziemy jeść chleb?	Ja?	Jana Daval zabił...	Kłamstwo, Kłótnia, Plotka, Honor spytała później Jagna.	Lej rumuńskich?	Mieszkam w Zielonce.	Może chory	No, Isaj Fomicz, daleko ty u nas zajedziesz! Bądź zdrów.	Oto jestem	Skończę.	Słowo.	W niej też cała nadzieja.	Z pewnością zbierasz same komplementa?	Śpij!
Trzeba dzisiaj stanowczo pomyśleć: Zosia czy Orłowska? Osiecka mówiła, że trzy tysiące w dzień ślubu. Trzy tysiące! ogromnie mało. Policzmy. Ogromnie mało Nie, nic z Zosi, niema co myśleć... nędza. Pomyśl, Hipciu! Podoba ci się, co? Hi! hi! hi! A Orłowska? Bogata, podobno trzydzieści tysięcy! Śliczna cyfra! Idjota, który niedługo zdechnie, albo zwarjuje! Cham przeszkodą Będziesz, Hipciu, całe życie parobkiem, bo chamy ci zabiorą tysiące!	Chciałabym, żebyś sobie szczególnie zapamiętała jego nazwę Patrz, białymi literami wypisane jest na łuku bramy: „Ustronie Patty”. Czy to nie piękne? Zwłaszcza na tej ulicy, gdzie mieszkają ludzie o szumnych nazwiskach? „Ustronie Patty”, zapamiętaj sobie! Jestem tym zachwycona!	Nie cygań w żywe oczy, hale, myśli, że z głupim ma sprawę...	Ej, nie, owszem, bywałem nieraz na wsi i za granicą w miejscowościach sławnych z piękności. Ale jakoś nie mam już tego zmysłu. Wzgórek, trawka i źródełko: oto dla mnie i cała natura. Większe, mniejsze, ale zawsze to samo: wzgórek, trawka i źródełko...	Cztan chciał, ale Wilk, który był mądrzejszy, nie dał mu. Przyjechał do nas do Zgorzelic pytać, co się z Jagienką stało? Rzekłem, iż pojechała po opatowe dziedzictwo. A on powiada: „Czemu zaś mi Maćko o tym nie mówili?” Więc ja znów na to: „A cóż to, Jagienka twoja, żeby ci się mieli opowiadać?!” On też, pomyślawszy chwilę: „Prawda, mówi, że nie moja”. I jako to rozum miał bystry, zaraz widać pomiarkowałpomiarkować (daw.) zawsze. przytrafiało.	Jest się czym chwalić Nie ma pan czasu! A cóż pan robi, ciekawam?...	Wtedy trzeba, aby zginęli wszyscy. Trzeba, aby nie lękali się zginąć. Nie wiem, wydaje mi się, że nie wolno usuwać się. Znika różnica między tym, kto daje i bierze śmierć. Znika różnica pomiędzy ręką, która uderza, i sercem, w które godzi kindżałkindżał	Nie kto inny, jeno sam naczelnik. Mamy obaj szczęście! Zdam mu raport o tym, czego dokazałeś. Jestem bezpieczny pod jego opieką.	O ile nie jesteś głuchy od urodzenia, panie Macgregor, tedy posłyszysz jeszcze o wiele więcej Nie jestem w Appinie jedynym człowiekiem, który umie obchodzić się ze stalą, a kiedy mój krewniak, kapitan Ardshiel, przed niedawnym czasem przemówił się ostro z pewnym szlachcicem twego nazwiska, nie słyszałem jakoby Macgregor lepiej się spisał.	Ja nigdy nie wyjdę za mąż. Brr!... W ogóle nie należy wiązać się z mężczyzną. Ot, przelotny flirt, romans, ale bez konfidencji...	No! No! Niech się pan nie sili! W każdym razie sądzę, iż Rena hołduje zasadzie: Gloria victis!... przeto...	Nie dlatego, że gardłem pachnie ale z natury rzeczy słowa nigdy nie łamię. Ale niechże wiem, ktoś jest za jeden w samej istocie?	Przypuśćmy zatem, że ogółem czterdzieści mil i nie cofajmy się przed nimi. Przynajmniej obejrzymy nieznane wybrzeże i nie trzeba będzie powtarzać tego po raz drugi.	A, rozumiem Z chwilą gdy zaczynacie zajmować się kobietą, widzicie ją już nie taką, jak jest, ale taką, jaką chcecie widzieć. Korzystne złudzenia, jakie rodzą się z tego pierwszego zainteresowania, porównywa pan z tymi ładnymi diamentami pokrywającymi ogołoconą gałązkę, a widzialnymi, nich pan to zważy, jedynie oku tego młodego człowieka, który zaczyna kochać.	Biednyś ty, mój bracie, a to dopiero kłopot weź sobie i mięso i patelnię, a nie turbuj się.	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Nie będę, panie Michale! Dla ciebie to uczynię!	Ot, głupie gadanie głupca znamionuje widzisz przecie, co tu za tłum dworzan, jakie konie, giermkowie... nawet tam dalej wóz wyładowany stoi. Z daleka idą, to se też pobrali wszystko, co chcieli, ku potrzebie; tedy błazny dla zabawki być muszą. Sprawny i roztropny był, co te śliczne osoby i królewskie orszaki rzezał, o niczym nie zabaczył.	Panna Rita traktuje go dość pobieżnie. Dziwię się, że on, taki skądinąd sprytny, tego nie widzi.	Pewnie, nawet jemu czas roje wykurzać! Grenis! zaprzęgaj siwą! No, ale jak mnie panna Aneta zwiedzie, że to nie ostatni, to daję żołnierskie słowo, że pozatykam w ulach okienka, niech zdychają.	Ty, Iry, jesteś bardzo rozsądna i praktyczna osoba, ale masz jeden błąd: nie lubisz powolnego rozumowania! Każda prawda potrzebuje przekładu. Stosuję do tego moją bajkę, że, sądząc po tym domu, lud tutejszy zapewne pochodzi z Anglii, z poddanych Haralda! Co? Nieprawdaż? Ta stara mumia może nawet pamięta legendowy naramiennik.	Witam pana, panie Hudec Chodźcie na górę, tu jest drabinka. Poczekajcie, panie Hudec, zaraz wam podam rękę, bo pan tu jeszcze nie był.	Bądź spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod dachem tego domu...	Czy dyrektor Jachimowski jeszcze jest?	Czy mama wchodziła tam?	Do ostateczności? Przepraszam, ale dlaczego niby podróż ma być ostatecznością?	Dwie noce nie spałem... Tam umierają dzieci. Potrzebna pomoc.	Głupiś, bracie. Ty nie rozumiesz na czem polega sztuka robienia interesów.	Juści, jeszczem takiego nie widziała.	Mieciek, ale ty o mnie źle nie myślisz?	Nie jestem tego zdania: zresztą od tak niedawna pracować pani zaczęłaś, że suma tej pracy, jak mniemam, nie zdołałaby pani jeszcze wyrobić paszportu do królestwa niebieskiego; same zaś dobre chęci są monetą nie mającą wcale kursu w niebie, bo, jak pani wiadomo, piekło jest nimi wybrukowane.	Nie tłumaczy to pana bynajmniejbynajmniej rzekł, stając przed kominkiem.	Nie wymieniała ani pani de Chevreuse, ani pana de Buckingham, ani pani de Vernet?	Nie, to mój przyjaciel, doktor Watson.	Skończyłem Wszystko skończyłem! Żadnej myśli nie zostawiłem niedokonanej! Ziemia moja. Odzyskałem, jakem sobie przysiągł, i dąb mój stary żyje i przestoi na wieki! Dziś mi szumiał tak potężnie, jak młody!	To prawda, to prawda! On nic nie wiedział, księże dobrodzieju, nie, biedaczysko nie kłamał.	W czem mi pomogą? Bo tam mam słońce, którego tu nie mam; mam sztukę, której tu nie mam, a do której czuję słabość; mam chianti, które mi dobrze robi na katar żołądka, i w końcu mam ludzi, którzy mnie nic a nic nie obchodzą i którzy mogą sobie setkami umierać bez żadnej dla mnie przykrości. Będę patrzył na obrazy, będę sobie kupował, co mi potrzeba, pielęgnował swoje reumatyzmy, swój ból głowy, i będę sobie mniej więcej wykwintnem, mniej więcej sytem i mniej więcej zdrowem zwierzęciem	Aulus Plaucjusz był tu dziś rano. Nie mógł się ze mną widzieć, gdyż byłam zajęta przy dziecku, ale wypytywał o Ligię Epafrodyta i innych ze służby cesarskiej, a potem oświadczył im, że przyjdzie jeszcze, aby się widzieć ze mną.	Jeśli ulegniesz może nie będę się mógł zemścić na księciu, ale to pewna, że się zemszczę.	A kto się podejmie list zanieść?	Ach, ten Jan! No, to jedźmy, przyśpieszymy jego opamiętanie. Jakże tam Jadzia? Wczoraj skarżyła się na ból głowy.	No, bardzo w to wątpię Jestem raczej wojownikiem (jakeście się sami przekonali) niż żeglarzem. Atoli często wsiadałem na statek lub lądowałem na tym wybrzeżu i podobno nieco potrafię rozeznać jego położenie.	Panie Bonacieux pan masz żonę, panie Bonacieux?	A zadrzyj ogona kiejkiej (gw.) zgromiła ją odrywając oczy od różańca.	Ale, podzieliłby się kiej wilk z owcą.	Ja bym jemu pokazał opór. Całe szczęście tego łotra na Galernej ulicy, że umarł, już ja bym mu...	Kiedy?	Kto ci o tym powiedział?	Może im pan powiedzieć, że telegrafowałam, już mi wszystko jedno	Nigdy...	Oho, pierwsi już wchodzą w Rynek! To ceklerze! A jakżeby się przezprzez (daw., gw.)	Pan Regowski. Mówili, że mu na imię Jakub.	Zaraz się wezmę do roboty, zaraz... jeno mocy nieco nabierę... chorzałam i całkiem się wyzbyłam z sił... ale niechaj ino wydycham... to zaraz...	Że ta gałązka wiernie przedstawia Ghitę, jak ją widzi wyobraźnia młodego oficera.	„Przywiąż homunculo do szyi szmatę przepojoną krwią chorej niewiasty i ochłap ścierwa ze świni lub zarażonej owcy, a przywiązawszy, miarę przyłóż z nici czarami uświęconej. Wrychło ciało tego, na czyją intencją homunculus ulepion został, pokryje się wrzodami i zmarnieje...”	A cel jej wyjazdu?	A ten czarownik... gdzie jest w tej chwili? Czyżby, broń Boże, przebywał w naszej okolicy?	Ani słowa.	Chyba kawaler Eugeniusz de Rastignac zamierza wejść w związki małżeńskie z panną Wiktoryną Taillefer?	Co ci zleciła powiedzieć?	Co tam? Siłasiła (daw.)	Co za karteczkę?	Często. Nazbyt często.	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Dobrze były drzwi pozawierane!	Gdzie, gdzie?	Gusła i zabobony, kapitanie.	Hej, wy! coście ta za jedni?...	I służba już na koniach	I tyle przeżyłaś, biedaczko!...	Ja jestem uczciwy człowiek	Ja wiem, że on jest czysty jak sztuka perkalu prosto z blichublich	Jest tu schwytany żołnierz, jeden z tych, którzy mi pomagali waszą książęcą mość porwać. Ja dawałem rozkazy, on działał jako ślepe instrumentum. Tego żołnierza zechciej wasza książęca mość na wolność wypuścić.	Jeszcze by też!	Karol Wanert był stryjem Alicji.	Konwersację... To niech pani mówi, jeśli jest co ważnego...	Któż taki?	Na Plantach, przy fontannie, nocą.	Niechże Korona myśli o sobie, a my o sobie.	Niechże będzie ku lasowi!	No, dobrej nocy i szczęśliwej drogi	Och, mój Boże! Ależ to wygląda na to, że w krótkim czasie będziesz bardzo nieszczęśliwą... albo bardzo szczęśliwą.	Ot, to i pewno! Jako żywo!	Po świecie! tajemniczo odparł Poręba.	Precz z Bobolą!	Prosić za nim.	Tak jakby...	Tak...	To ja mam opowiedzieć wszystko, co widziałem?	To już chyba dotychczas z mody wyszło My teraz we wszystkim stoimy za Ameryką. Może już czas na dworzec?	Ty wiesz!	Tym sposobem winowajca siedzi już w areszcie?	Umierajmy tedy	Uriah Heep wielką mi jest pomocą Spadł mi niemały ciężar, odkąd dopuściłem go do spółki.	Wiedzą więc wszyscy?	Z Wilczkiem. Mądry chłopak. Chce za cztery morgi czterdzieści tysięcy.	Z tym panem. To plenipotent gospodarza.	Zapamiętałem tylko brodę.	Zaprośmy księcia i ambasadora	Łęczycan zdrowie!
Są albo ich nie ma, bo mogli wyjechać, a do Rozłogów pewnie nie tą drogą, którą my jedziemy, wracają. Więcej ja liczę na tamtejsze prezydiumprezydium (z łac. praesidium) jednostka jazdy rycerskiej, licząca od 60 do 200 jeźdźców. albo z pół regimenciku w zameczku! Ale ot i Kahamlik. Tymczasem przynajmniej oczeretyoczeret (ukr.)	Żeby majątek był nic nie wart, toby mi nikt grosza na niego nie dał, więc muszę doliczyć dług do wartości majątku...	Nie, Eminencjo, ponieważ jedyna rzecz, za którą mogłoby to nastąpić, nie jest wiadomą jeszcze Waszej Eminencji.	Daj pokój. Nie powraca się do dzieciństwa.	Ależ tajemnica nie do mnie należy i odkrywać mu jej nie mogę.	Dobrodzieju! Nie godzi się ze świętych paciorków kańczuga czynić! Zaniechajcie mnie, bom grzesznej intencji nie miał!	Pucybut naszego kapitana opowiadał, że słyszał, iż jak tylko obsadzimy granice Galicji, to już dalej nie pójdziemy. Rosjanie zaczną wtedy układać się o pokój.	Panie bracie, a do cesarza niemieckiego nie pisaliście?	Mój kochany! W Rzymie wszystko się zmienia. Mężowie zmieniają żony, żony zmieniają mężów, dlaczegóż ja bym nie miał zmienić zdania? Niewiele brakło, a Nero byłby zaślubił Akte, którą umyślnie dla niego wywiedli z królewskiego rodu. I cóż! Miałby uczciwą żonę, a my uczciwą Augustę. Na ProteuszaProteusz (mit. gr.)	Tam, w tym lasku, mój chłopcze, poczekajcie na mnie. Ja przyniosę trochę kartoflanki, to się rozgrzejecie. Chałupę naszą widać stąd dobrze, zaraz za tym laskiem, trochę na prawo. Przez tę naszą wieś, niby Vraż, nie trzeba chodzić, bo tam żandarmy jak żbiki. Pójdziecie potem z tego lasku na Malczin, ominiecie Cziżovą, ale koniecznie, bo żandarmy tam hycle i łapią desenterów. Trzeba iść prosto przez las na Siedlec koło Horażdiovic. Tam jest bardzo porządny żandarm i każdego przez wieś przepuści. Macie przy sobie jakie papiery?	Wiedziałem z góry, że się wam mój baronet nie podoba. Ja byłem umyślnie z Paryża raz na ich kursach w New-Market i kilka dystyngowanych rodzin angielskich poznałem	Żałuję, że z równą siłą nie powiedziałeś: tak! Przecież otrzymałeś specjalną i doskonałą instrukcję wojskową w korpusie. Ale nie uważaj z łaski swej tego, co mówię, za werbunek.	E, toś był ino na samym ich skraju! Tam dalej jest się czemu przypatrować: dzwonnice stoją obok kościołów, baby-znachorki nie siedzą w chałupach, ino przed progiem, morze se szumi ponad lądem, a dzikie kaczki gnieżdżą się po rowach. Całe Żuławy są pokratkowane rowami i śluzami, groblami i ściekami... Kiej nadchodzi przypływ, wszystko to zaczyna bełtać się i bulgotać, a potem słychać, jak morze na prawo i lewo wzbiera wzdłuż wielkiej tamy. A czy widziałeś, jaka to tam równia jest na Żuławach? Zdawałoby się, że nic łatwiejszego, jak przejść ją całą z jednego końca na drugi. Bogać tam! Te wszyćkie rowy i kanaliki tak się tam wiją i plączą jak kądziel na kołowrotku czarownicy, że i w biały dzień nietrudno tam zabłądzić.	Kuli już nie ma.	Młody i miły głosik słyszę, ale nie wiem czyj....	Nad swojém głupstwem płakałam Ot! przepadły mi wiadra z mojéj winy, nie z niczyjéj.	Nie chcę żadnego porozumienia! Gardzę porozumieniem z ludźmi pokroju pana Domaszki.	Nie wolę już pańskie wino.	Nie, byłem w Słodkowcach	O, wcale nie dziwne, ale doskonała koneksja!	Widocznie stokrotka jeszcze nic nie wie	Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...	Księże dobrodzieju nie znasz tedy sprawiedliwości. Wymierza ona ciosy bez gniewu i nie czuła nienawiści dla owej dziewczyny, którą powieszono przed kwadransem dopiero.	O, to tylko chyba sahib Creighton... bardzo głupi sahib, który jest pułkownikiem, a nie ma pułku.	Ty też mnie nie przekonałeś i jeżeli nie masz innych argumentów...	To być może ale ponieważ wszystko działo się przez czary, nie rozumiem, jak się to stało, dość, że widziałem to, co mówię. A więcej jeszcze zadziwi się wasza wysokość, skoro jej dalsze opowiem wypadki:	Naturalnie, że wiem. Wszyscy już wiedzą, że pan profesor przyjechał. Od rana. Pani Szkopkowa mówi, że na letniaki do dworu w Zielonej, ale ja wiem, że to nieprawda.	Nie mam innej. Nowa suknia kosztowałaby trzysta franków.	A co? Goj nie człowiek?	Powiedz, Madziuś, temu staremu panu że ja jestem chemik i dyrektor zakładów przemysłowych... Nie żak!...	Dajmy spokój temu tematowi. Drażni cię, a zresztą to nawet niedelikatnie z mojej strony, że się w to wtrącam. Po prostu zaciekawiła mnie ta sprawa dlatego...	Widzisz więc pani, że ci jeszcze grozi niebezpieczeństwo, bo przyznajesz, że, gdyby słowo to usłyszane zostało, byłabyś zgubiona. O pani, wysłuchaj mnie wysłuchaj! bądź łaskawszą dla mnie i zaufaj mi; czyż nie wyczytałaś z mych oczu, iż serce moje przepełnione poświęceniem i sympatją dla ciebie!	Ba! ale jak się tam dostać teraz, gdyż drogę Krzywonos zagradza Jampol to też, jak słyszałem, gniazdo rozbójnicze.	Na miłość boską, panowie! Dość tych pustych słów. Przejdźmy do faktów! Płonę żądzą poznania prawdy.	Podziękujże mi naprzód żem się do ciebie sama en personne fatygowała	To morze rozbija się o rafę Teraz już wiecie, gdzie ona się znajduje... i czegóż wam więcej potrzeba?	I to wszystko, co masz mu do zarzucenia?	Dalipan, proszę panów, ten, co napisał tę książkę, nie ma ochoty być długo ze mną w przyjaźni, ale chciałbym jednak, ażeby nazwawszy mnie już żarłokiem, nazwał mnie też i pijakiem.	Cóż to jest za ogród? brzmiała oględna odpowiedź.	Cóż to za organy?	Pamiętaj zaś w chwili nieszczęścia że to ja sam ciebie szukałem i że robiłem, co było w mojej mocy, aby cię to nieszczęście ominęło.	A cóżeś się dowiedział?	Ba, toć Zakon na młodych łasy!	Beczkę soli trza zjeść razem, zanim się poznawszy.	Boże drogi Boże drogi, ile to przy pańskich wpływach, kochany panie Nikodemie, można dobrego ludziom zrobić!	Będę tu czekał choćby do rana. Matko Boża! Matko Boża!	Cierpliwości, panie, na każdą rzecz przyjdzie kolej.	Dokąd się nieść kazałeś?	Gdzież tam! Do samej Szwajcarii!!!	Kocham i lękam się.	No więc jeżeli kobuzy zawsze mają ten sam charakter, czemu miałby się on zmieniać u ludzi?	Prawda, ale któż się tego spodziewał?	To znaczy?	Wkrótce się przekonamy, Pencroffie	Wrócę do Skrzetuskich. Basałykibasałyk (daw.)	Znacznyż to kto?	Ba! Kiedy ja mam rozkaz do Birż waszmościów odwieźć.	Arjanin! ormianin! dodał Poręba, kto ich tam rozróżni! At! bałamuctwo... Chodźmy do Dobka...	Cały Rzym wygląda jak umarły, a wkrótce będzie prawdziwym cmentarzem. Czy wiesz, że wyjdzie edykt przeciw chrześcijanom i rozpocznie się prześladowanie, w czasie którego zginą tysiące ludzi?	Gdybyśmy tu byli sami udowodniłbym to pani bez użycia jakiegokolwiek słowa.	Moja Lauro, zawołał Honory, wierz mi, że jednem słowem wstrzymać mnie możesz zawsze i nawet kazać mi o obowiązkach zapomnieć, ale czyżbyś to chciała uczynić?	Może chociaż dowiemy się, co te dzwony znaczą	Pewnie, że okrutnie to ciężki sojusz Znamy ich już!	Przepraszam, jeśli mój, to oberlejtnant...	Rozporządzaj pan mną do woli. Zrobię, co pan zechcesz.	Wiem o tym! Zastąpisz mnie. Wybierz przydział, najbliższy rzeki. Pozostawię ci Birarę... uważaj na niego!	Ale ta sukienka ładniejsza od mojej	O ludzie po trzykroć i czterykroć szczęśliwi, witajcie nam mili i stokroć więcej niźli mili goście!	Od pierwszego z brzegu, odparł młody chłopiec, wszakże wszystkich obchodzić mamy.	Za trzy dni?	Dlaczego	Jeśli tak, toś dobrze waćpan uczynił, ludzi owych zostawiając.	Jutro o świcie, pani.	Masz kredyt u Ady, prosiłam ją... Ale, Helenko, bądź oszczędna... bądź oszczędna... Wiem, że potrafisz być rozsądną, więc w imię rozsądku jeszcze raz proszę cię: bądź oszczędna!...	Pani?	Pocałuj mnie, matko	Swój... co takiego?	Uchowaj Bóg... tylko dwa razy w roku.	A jakże ty wiesz, gdzie jest przód; z obu stron przód być może. Chyba ciebie już wieszano?	Albo odlać z brązu.	Ale czemu o takiej godzinie?...	Ale jutro będzie huczek!	Czy każe mi pan zejść z trotuaru?	Dajcie mu spokój... łzy ano ma w oczach. Cicho!	Dwóch dżentelmenów, takich dwóch dżentelmenów!	Gdzie jest Ligia?	Jesteś czegoś zły?	Jezu... Jasiek!	Jucha, chłopak!...	Kogo?	Lekarz, Obowiązek	Mądrze powiedziałeś!...	Niby w czym?	O Wilczurze	O! tu chodzi o fakt naukowy	Szantaż	Tak świętych rodziców dzieci odparł Leszek...	Uduchauducha	Zbyszko w Spychowie?	Zuch, Siewros!
Więc my będziemy pierwszymi cała Ziemia będzie do nas należała.	Oboje ciągle kręcimy się po świecie: pani, jako artystka, ja, jako cygan, więc to nie jest rozstanie, to tylko: do widzenia!	Niech cię Bóg błogosławi, Emiljo moja! Ale radbym mówić dalej. Obrałem cię za żonę moją i świadczę się niebem, że nie zostaniesz oszukaną w najmniejszym drobiazgu. Ale... i to jest ciężką próbą, jaką miłość twoja przetrwać ma... będę zmuszony, chwilowo, zataić przed tobą pewne rzeczy. Czy sądzisz, że kochasz mnie dostatecznie, by mieć przekonanie, iż w danym razie jedynie z miłości ku tobie nie mówię ci wszystkiego?	Dziękuję ci Nie wierzę ci... niezupełnie... ale dziękuję ci, że jesteś taki dobry... zawsze byłeś dla mnie dobry... teraz dopiero rozumiem w całej pełni, jaki byłeś dla mnie dobry...	Lousteau zrozumiał, pobiegł zamówić obiad. Lucjan, zostawszy sam, postawił całe trzydzieści ludwików na „czerwone” i wygrał. Ośmielony tajemnym głosem, jaki słyszą niekiedy gracze, zostawił wszystko na „czerwonym” i wygrał: uczuł w żołądku palenie jakby rozżarzonych węgli! Mimo głosu przesunął sto dwadzieścia ludwików na „czarne” i przegrał. Doznał wówczas rozkosznego uczucia, jakie następuje u graczy po straszliwych wzruszeniach, kiedy nie mając już nic do rzucenia na stół, opuszczają płomienisty pałac, gdzie się trawią ich ulotne marzenia. Znalazł Stefana u Véry’ego, gdzie, jak powiada La Fontaine, zanurzył się w rozkoszach kuchni i utopił zgryzoty w winie. O dziewiątej był tak pijany, że nie mógł zrozumieć, czemu odźwierna z ulicy Vendôme odsyła go na ulicę de la Lune.	Czy tak? Nie wiedziałam doprawdy i miło mi dowiedzieć się o tym. Jest w tym istotnie coś pocieszającego. Więc nie czują oni wówczas nawet, gdy cierpią? Przedziwni ludziska! Czasem kiedy myślałam o podobnych tam ludziach zdejmował mnie wielki niepokój, teraz to już będę zupełnie spokojna. Człowiek dopóki żyje, dopóty się uczy. Wyznaję, miałam niejakie w tej mierze wątpliwości, lecz te zostały teraz rozproszone najzupełniej. Co to jest pytać i dowiadywać się!	Ale jeśli panu życie miłe, nie zbaczaj z drogi; musisz iść prosto ścieżką, wiodącą z Merripit-House do Grimpen-Road.	Bo ja wiem? Słyszałem, że parę razy strzeliły w nocy, a na drugi dzień gadały, co im ktości zaglądał do koni. Ale kto by zaś, tego nie wiem.	Jakże miałem robić inaczej, jeżeli między proszącymi znajdowali się niewinnie pokrzywdzeni albo zasługa nie wynagrodzona? Przecież fundamentem państwa jest sprawiedliwość	Nie płacz, bo na to jest rada. Przestań się krzywić, póki czas, a kreseczki znikną.	Tak, taki tłusty facet. Codziennie przychodzi do banku i tak nachalnie domaga się audiencji u pana prezesa, jakby pewien był, że pan go przyjmie. Czy to znajomy pana prezesa?	Ach, wy idioto, Szwejk, z wami nie podobna dojść do ładu. Mówcie, co za treść tego telefonogramu, bo jak nie, to wpadnę do was i dam po łbie tak, że... Więc co?	Nie. Szlak mej wyprawy wiódł na południe. Dalej na południe, niżeli zapuścił się ktokolwiek przed nami! W owe to strony nieznane podążyłem samowtór z Hugonem, przyłączywszy się do Witty i jego pogańskiej drużyny...	Wolno, ale nie warto. Sądzę, choć jeszcze go nie widziałem, że musi to być chłop młody i morowy, że ma na panią silny wpływ, że, słowem, zaspokaja wszystkie pani potrzeby, fizyczne i duchowe.	Tam zwaliło się kozactwa, tatarstwa i Turków tyle, że samych kuchtów więcej było niźli tu wszystkich Szwedów. A dlatego im się nasi nie dali. Śmierć, Zabobony, Czary, ŻołnierzPrócz tego, tu złe duchy nie mają mocy nijakiej, a tam jeno przez piątek, sobotę i niedzielę diabli nie wspomagali hultajstwa, a przez resztę dni po całych nocach straszyli. Posyłali śmierć na okop, żeby się pokazywała żołnierzom i serce im do bitwy odejmowała. Wiem od takiego, który ją sam widział.	Więc widzisz, chłopcze W ciągu dnia wszystko sobie przemyślałem. Ja będę te jaszczury... tresować, nie? Yeah, tresować i ćwiczyć, a one będą mi przynosić te pearl-shells. Musi tam być mnóstwo muszli, w tej Devil Bay. Więc następnego wieczoru poszedłem tam znowu, tylko trochę wcześniej. Gdy słońce zaczęło zachodzić, te jaszczury wystawiały z wody swoje pyszczki, tu i tam, wszędzie było ich pełno. Siedziałem na brzegu i robiłem „ts-ts-ts”. Nagle widzę... rekin, tylko płetwa wystaje z wody. Potem zakotłowało się w wodzie i jednego jaszczura nie było. Naliczyłem dwanaście rekinów ciągnących o zachodzie słońca do tej Devil Bay. Panie Bondy, te potwory w ciągu jednego wieczora pożarły przeszło dwadzieścia moich jaszczurów Yeah, przeszło dwadzieścia! To jasne, że taki goły jaszczur tymi swoimi łapkami nie obroni się przed nimi. Płakać mi się chciało, kiedy na to patrzyłem. Musiałbyś to widzieć, chłopcze...	Chciałbym się przenieść do pańskiego szewca.	Dziwnie lekkomyślna i pusta kobieta, dodała również cicho pani Teresa. Zawsze zapomina o skromności właściwej młodej kobiecie. Alboż ten wiecznie różowy ubiór, czy stosownym jest dla mężatki i matki dzieci?	Ehm... panie hrabio, zastanowiłem się i stanowczo dziękuję panu za uprzejmość. Chętnie przyjmę miejsce w pańskim powozie, miejsce w oknie pałacu Rospolich, ale rezygnuję z miejsca w oknie na placu del Popolo.	Ja, od miłości? Ja nic nie chcę od miłości! Niech tego dyabeł weźmie, kto czegoś chce od miłości! Ja mam od niej strzykanie w łopatkach. Ale gdybym był inny, niż jestem, gdybym miał określić, czem miłość być powinna, gdybym od niej czegoś chciał, tobym chciał...	Jakże to? Przecież majster nie zamierza chyba ożenić się z tą...?	Miły Boże! cóż ty gadasz? jakże mają być takimi, kiedy to są przecież duchy, w fantastyczne ciała poprzedzierzgane, żeby mnie w ten smutny stan wprawić, a jeżeli się sam chcesz o tym przekonać, to tylko ich dotknij, Sancho, złap je ręką, a obaczysz, że to są istoty powietrzne, żadnego ciała niemające, a kształty ich są złudzeniem.	O! Nie wiem, co pocznę, jeśli mnie pan Murdstone znów weźmie.	Och, z tymi groźbami!... Lepiej niech wasza książęca mość nie rozmawia i leży spokojnie. Powiem otwarcie, że od bardzo dawna, bo od jakich czterech tygodni wyspałam się pierwszy raz tej nocy porządnie pod pańską opieką.	Oczyszczony... oczyszczony... A któż go oczyścił? Ty sama! Czyż to pięknie, aby panienka surduty czyściła?... do czego to podobne?	Pewno. Trzeba będzie tu osiąść. Zobaczę, jeszcze nic nie wiem. Chciałbym tu być, ale czy wyżyję...	Wstawiał się już nieraz i nie pomogło...	Zgadzam się, nasza nienawiść jest tak samo wielka. Odpowiedz mi jeszcze na jedno pytanie, przyjacielu.	A psy. I to ci powiem, że psa, który by tak pachniał, jak tamte, póki żyję, nie spotkałem. Co to się będzie działo, jak one się pokażą na rynku! Wstyd!	Boję się, żebyś pan z tem życiem tam nie spotkał się tak jak ten oficer kozacki, co to przeszłego roku był w Głuszy, ze szparagami	Gdybyż to tak rzeczywiście było! Gdybyż to można do czegoś należeć, jak fala należy do morza! Gdybyż można uwierzyć, że jest jakiś olbrzymi lud, który czuje wraz ze mną...	Nie. Jeśli byłeś pan zdolny popełnić kradzież w pociągu, podczas gdym przez całą noc obserwował przedział pański, i schować klejnoty tak dobrze, iż przy rewizji nie znaleziono nic, mogłeś pan z równą chytrością znaleźć sposób dostania się tutaj bez wiedzy Mr. Charles. Nie wykluczam także, iż Mr. Charles kłamie na pańską korzyść, będąc przekupionym. Jestem tak pewny, że są to kamienie skradzione, iż nie łatwo dam się przekonać o czemś przeciwnem.	A do zabawy także potrzebny zegarek	Alboż tak nie uczyniłem? bo... bo...	Ale ja wiem; oni mieszkają w tej stronie, z której rano wstaje słońce, nad jakąś wielką wodą.	Ba... i mój stary wie o kopiejce, i wie, że ja mu nie poślę, bo nie mam. A choćbym posłał, to i co? Też nie mówiłbym: obowiązek, tylko: wódka. I choćby mój stary deliriumdelirium	Chwała Bogu! Nicżeście więcej ze sobą nie mówili?	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się!	Czego się śmiejesz?	Czegoś podobnego dziś już nie ma	Czyż nie ma ludzi bez winy i żalu?	Dlatego, że nie przyjechał.	Do usług, N. Panie.	Dobrze. Napijemy się herbaty.	Dopókiśmy żywi Charakterem życia wszelkiego jest nieustanne rodzenie sprzeczności, jednanie ich i tworzenie nowych.	Franek! Tyś chyba zwarjował! Więc co? Dasz się im doić?	Gdy księżyc wzejdzie, wyruszymy do Shamlegh. Tam podzielimy pięknie tobołeczki między siebie. Ja poprzestanę na tej nowiuśkiej strzelbinie ze wszystkimi jej nabojami.	I jakże się to skończyło?	Ja sam tylko! Winien jestem! Ja to go namówiłem, Rafała, ja wymyśliłem...	Któż was pchnął?	Na przedostanie się na statek, żeby rozpoznać, ile ma załogi.	Nie będzie tego roku wielkich frachtówfracht (z niem.)	Nie czekał, jażejaże (gw.) dowiodą.! Nie głupi zgnić w kreminalekreminał (gw.)	Nieoceniona! jak ona ukłoniła się przed Bronkiem, jak na niego patrzyła... ona, na honor, wyobraża sobie, że to arcykapłan!	O, do diabła!	Starałem się przeszkodzić, dotąd napróżno zjeżdżały komissye, były badania: Zinzendorf będzie wygnanym...	Uciekli! A dokąd?... Na wyspę Tabor?... Myślisz, że by się odważyli puścić na morze na tak niewielkim statku?	Uspokój się, mości Horst, uspokój, wszystko się to jakoś ułoży.	A niech będzie i dyktatorem, byle Szwedów bił Ja pierwszy votumvotum (łac.: ofiara, dar, obietnica)	A ona?	A teraz może by dać kije pewnej liczbie niesforniejszych, ażeby lepiej pamiętali miłościwy rozkaz?...	A to od kilku dni jużem chciała panience podziękować za służbę od Nowego Roku...	A wiesz, jaką podaje przyczynę tych zamiarów?	Anael, Sachiel...	Chyba jeszcze wieża w Monthléry.	Co mi po nich?	Co takiego?	Cyliender!	Czy chcecie, pani, mój kozik?	Czy ma pan dowody? Wskazówki?	Galery, cesarskie galery; a wy tu skąd?	Hm!... A żona?	I ja mówię to samo	Ja! Pytałeś waść, com uczynił?	Jakież? Mów prędko.	Jakto? w tym stroju? zapytał chorążyc:	Kogo?	Musiałem nadepnąć na jakąś ukrytą gałąź czy korzeń Ojej! Ojej!	Mówiłeś z kim o tém?	Niewątpliwie Poszła była miła Panna Maria; czekał Ją Syn Boży i pyta: Idę, mój miły Synu, zamawiać tego złodzieja, który uczynił złość tej pani.	Osiągniesz, co chciałeś. Jeszcze przed weselem posiądziesz dziewczynę.	Paradny pan jesteś Przecież ona ma męża...	Parch! Panno Ani, koniaczek!	Pozwól, siostro...	Prawda! ha! to nicość, to zniszczenie, to spokój bez życia, to zagłada, to śmierć może.	Przed pierwszą, jaśnie pani.	Przede mną cyganiliście, jedno by mi piaskiem oczy zasypać, a robicie drugie. Przejrzałam już wasze judaszowe zamysły, przejrzałam...	Przypomnijcie sobie dokładnie wszelkie okoliczności, wśród jakich drukowano francuskie noty.	Ratujmy Jasia	Samodzielna! I wyładniałaś!	Sfinksy bez tajemnic.	Tak, owszem...	Tak.	Tato!	To Czerwony Korsarz?	Trzymaj! łapaj!	Tym przypomniałeś mi, wasza dostojność, że powinienem zapłacić pewne długi	Za co?	Znam jego maniactwo	Śpieszajta! paniczowi bułków na gwałt trzeba!
Widząc taką skromność jeszcze wyższego o panu nabieram rozumienia, bo rzadko o poetę, który by nie był zarozumiały i nie miał się za najpierwszego w swojej sztuce; ale powiedz mi pan, proszę, co to za wiersze przysłano ci do wykładu, o których mi ojciec mówił, że ci nieco trudności sprawiają. Jeżeli to glosa, to ja się znam na tym trochę i rad bym usłyszeć owe wiersze, jeżeli mi je przeczytać raczysz.	Przysięgam! Tylko nie ruszaj się! Ten nas na pewno nie zobaczy. Jest zupełnie pijany, zresztą jak zwykle.	Nie, panie Cardot Niestety! Nie wie pan nic o cierpieniach matki, która od siedmiu lat zmuszona jest czerpać dla syna sześćset franków z tysiąca ośmiuset mężowskiej pensyjki... Tak, proszę pana, oto cały nasz majątek. Toteż co ja mogę uczynić dla mego Oskara? Pan Clapart tak nienawidzi tego biednego chłopca, że niepodobna mi go trzymać w domu. Biedna kobieta, sama na świecie, czy nie powinna w tym położeniu przyjść się poradzić jedynego krewnego, jakiego jej syn ma na ziemi?	Nawet o tym nie myśl! Mój projekt jest taki: trzeba utworzyć związek w tym rodzaju, co dawni „poszukiwacze skarbu”, rozumiecie mnie? A teraz milczenie! Trzymajmy przez pięć minut język (nie brudnymi palcami, kochany H. O.) za zębami, a potem będziemy po starszeństwie mówili o naszych zamiarach na przyszłość.	Nie było to ładnie i nie wolno było wówczas przyznawać się do tego... nie zastanawiałam się nad tym wcale, ale zdaje mi się, że kochałam cię w najtajniejszej głębi serca... A teraz wolno mi już kochać cię całym sercem.	Mimo mej miłości, mimo rozmaitych interesów, które mi każą szukać oparcia w jej domu, powiedziałem jej, iż nie wrócę nigdy, jeżeli człowiek, który przewyższa mnie talentem i wiedzą, jeżeli Dawid Séchard, mój przyjaciel, mój brat, nie znajdzie tam przyjęcia. Mam zastać odpowiedź w domu. Ale mimo iż cała arystokracja zaproszona jest na dziś wieczór, aby wysłuchać moich wierszy, jeżeli odpowiedź jest odmowna, noga moja nie postanie u pani de Bargeton.	Dosyć! Wystarczy już „Szczęścia! Powodzenia!”.! Na własne uszy przekonał się pan, że chłopak obkuty jest na blachę. Teraz możemy już chyba coś przekąsić...	Nie! Wcale tego nie żałuję. To nie było żadne szaleństwo. To było po prostu cudowne.	Domyśliłem się tego, bo nic ze mną nie mówił i unikał mojego wzroku. Nie wiesz jak wysoko?	A rzeczywiście!... Wszyscy się nadziwić nie mogą, że też takie imię można było nadać człowiekowi. Salusia, Salcia „Salcze”...	Ba! Ja rozumiem, że co innego... i rozumiem, gdybyście tak czarownie dmuchać umieli, to bylibyście pewno dobrze dmuchali w Wiedniu, kiedy was bisurmaństwo przygniotło, a zresztą i dzisiaj jechalibyście dalej i dmuchali przed siebie, a ani myśleli o jakim napadzie na was albo o jakiej awanturze.	Co to jest, na miłość Pana Boga?	Masie nic się nie szczepi z zewnątrz. Masa myśli szczerze, tak jak musi.	Nie warto się gryźć	Widziałem na tytułowej karcie dzieła pańską postać w przystroju Minerwy. Stoisz pan w pięknym gabinecie, ozdobionym posągami i obrazami i ukazujesz młodzieńczemu władcy lustro, które podaje muza Klio, unosząca się ponad pańską głową.	Życie jest doskonałym lekarzem od fantazyi i szałów. Ale i w tych czasach, o których wspominasz, jakkolwiek szalony, nie miałem pociągu do rzeczy szpetnych fizycznie czy moralnie... To zaś, co przypuszczałeś, byłoby ze wszech względów ogromnie szpetnem...	Nawet mysz nie znajdzie tu miejsca Nasze pociągi nocne nie są tak wygodnie urządzone jak dzienne, gdzie płeć męska i żeńska jadą w oddzielnych wagonach.	O przeszłości swej nicże nie wiesznicże nie wiesz	A ty nie rozumiesz, że tu chodzi o stryczek?	A zapewne! Nie ma... Sama go tu widziałam.	Co pani jest? na Boga! czy powiedziałam coś, co cię zraniło?	Co włożysz na siebie?	Kobietom nie zawsze jest dane prawo wyboru	Na zdrowie wamawama (gw.)	Nie dla nagrody panie, ino gwoli ustrzeżenia ludzisków od takowego mordercy, przyrzekam wam, że go szukać będę; i jeśli tylko siedzi gdzie w tych skałach, najdę go, ani chybi.	Nie mogę!	Podobno jest synem cieśli z naszych stron, ale raczej bym przypuszczał, że jest naturalnym dzieckiem jakiegoś bogatego człowieka. Widziałem, jak otrzymał list anonimowy lub pseudonimowy z przekazem na pięćset franków.	Tu nie chodzi o tajemnice pana hrabiego.	Wcale nie! Wielu z nich ma oczy zbłękitnione i paznokcie poczernione od krwi niskiego rodu. Synowie metheeranee... a szwagrowie kominiarzy.	Zali słyszałeś, że Bóg przebaczył żałującemu łotrowi na krzyżu?	I taki też był dla Alana dalibóg, przekonałem się, że to człek dobrych zasad! Ale zresztą widzisz, Dawidzie, rozbicie okrętu i krzyki tych nieboraków bardzo nim wstrząsnęły... i to może było powodem jego dobroci...	Alboż pan nie znał ordynata?	Chcę powiedzieć, że pociąg dalej nie pojedzie.	Ciszej! Jeśli będziecie tak krzyczeli, nic więcej nie powiem. Taki urzędnik, jak wam wiadomo, jest figurą ważną, której zlecane bywają wielkie sprawy dotyczące wymiaru sprawiedliwości. Ten, którego widzicie, przybył tu w pościgu za niesłychanym przestępcą, za wyjątkowym zbrodniarzem, za sługą Lucypera i całej jego świty, za... czarownikiem, jeśli mam już wszystko powiedzieć!	Cóż pan profesor na tę wróżbę?	Nie lubi ich pan?	Przypuszczam, że jabłoń ta musiała przed laty wyrosnąć z przypadkowo zgubionego nasienia I jak to dzielne, zuchwałe drzewko wyrosło tu, rozwinęło się, samotne pośród obcych!	Praca u podstaw Zna pan szpital, prawda? I wie pan, że w czwartki i w niedziele rodzina odwiedza chorych? A żona kupuje funt cielęciny taka krucha jak nigdy. I choremu przynoszą nowiny z miasta: Michałową wyrzucają z mieszkania, Antoniego mają już wypuścić za tydzień, Franka się zaręczyła, Stach siedzi bez miejsca. Jeden doktór poklepał go i powiedział: „no, no, to z pana zuch”, a drugi pokiwał głową, a trzeci się uśmiechnął.	A to ciekawe! Chcesz zanieść skórę do Kaniwary, dostać za nią nagrodę, a nawet mnie dać rupię? Nic z tego, mój staruszku! Skóra jest moja... Precz z ogniem... idź sobie!	Olesiu! Je­steś dziś nierozsądniejszym jeszcze jak zwykle... Nie mo­gę dłużej rozmawiać z tobą; idź do biura, a ja pójdę do kuchni!	Starzy ludzie mówią, że jak on tego pisania dotknął się, jadowite węże okręciły się koło serca jego i tak go we środku kąsały, że on od tego młodo bardzo umarł...	Co chcesz. Bawić się chcę.	Jakże się macie, Rochu!	Świat dobrowolnie garnie się do ołtarza	Ale to mi przypomniało tego mędrka Rodę. Co z nim?	Ale... proch to myśli, głupi, że darmo dają...	Chcieliśmy się Serczykowej podchlebić; pięknieśmy wyszli!	Każdy kabotyn tak mówi, to są wyświechtane banały.	Który się ożenił z córką markiza de Saint-Méran? I który w środowisku adwokatów ma opinię najuczciwszego, najsurowszego i najbardziej nieugiętego prokuratora?	N. Panie trzeba czasu... Kobiéty są różnych umysłów i temperamentów, cóż dziwnego że się broni...	Postanowiłem, odezwał się po chwili, życie poświęcić poszukiwaniu prawdy.	Proszę mi darować, pani sama doskonale to odczuje, jak mi przykro mówić o tej sprawie.	Proszę pani czy pani jest pewna, że „narzędziownia” pisze się przez „rz”?	Spotkasz ich, to przypędź, niechby z szopy koryto przynieśli przed chałupę, trza je będzie rankiem wyparzyć.	Z czego stryj to wnioskuje?	Za to ci ręczę	Czytaliśmy w „organach opinii”, że pan długo rozmawiał z królem Teodozjuszem	Cóż u was słychać? jakże sobie radę dajecie sam?	Pan Thauret wyraził przypuszczenie, że złodziej mógłby nosić przy sobie skradziony rubin!	Pokonał go więcej mózgiem niż mięśniami, chociaż i te ma nadzwyczajne! Sztuka jego jest po prostu zdumiewająca, a przy tym nader szlachetna.	Czy pan wie, o czem mówili?	Czy wiesz pan coś o tej chorobie wnuczki?	Druhów wam teraz trzeba, a nieprzyjaciół sobie robicie! dziś: szyderczo. dodał Doman.	Po zewnętrznej drabinie Po drabince sznurowej, którą będziemy mogli w każdej chwili wciągnąć do góry, odcinając dostęp do naszego mieszkania.	A gdzie jest twoja matka?	A gdzież Sargas?	A no niby.	A ty?	Ale prosimy, panie dyrektorze	Bezinteresowność ta przynosi ci zaszczyt. Jednak trzeba będzie o sprawach tych pomyśleć.	Bluźnisz, młodzieńcze!	Co mówisz?	Czy mógłbym coś doradzić, kapitanie?	Czyż tak?	Cóż książę?	Dobra myśl	Doprawdy?	Fertigfertig (z niem.)	Gdzieś dzwonią?	I pewnie także za mąż idzie?	Jedna twoja, druga moja.	Kto?	Mojaś ty jagódko rumieniuśka!	Mościa panno jam przyjaciel pana Skrzetuskiego.	Nic, zanadto napalono.	No coś takiego! Chybaś oszalał, mój dobry Bertuccio.	O Boże! Boże!	O ar negalėtumėte man dabar pasakyti, kas tat yra tėvynė?	Padpalili was?	Pierwej z wami diabli poigrają	Pozostaw nam wiarę ojców i dawny obyczaj!	Przestań już. Głupia gęś.	Skądże znowu?...	Tak jest.	Tak, proszę, oto on.	Te zegarki nazywasz książkami?	Uwiadomiono mnie, mości panie że nazwisko wasze jest Balfour.	Zupełnie serio	Łaskawy panie!	„Mnie wielce miłościwej pani i jejmości dobrodzice J. O.J. O.
E, daj spokój Gdybym cię nie lubił, czy zgodziłbym się na to nędzne życie, na które mnie skazałeś? Popatrz tylko, masz na sobie liberię swojego służącego, masz więc służącego, a ja go nie mam i muszę sam obierać jarzyny. Krzywisz się na moją kuchnię, bo jadasz przy stole Hotelu Książęcego albo w Café de Paris. A przecież ja także mógłbym mieć służącego; mógłbym mieć własne tilbury, ja także mógłbym jadać, gdzie bym zechciał. Dlaczego więc odmawiam sobie tego wszystkiego? Bo nie chcę robić kłopotów mojemu małemu Benedetto. Sam przyznaj, że mógłbym... prawda?	Dziś właśnie taka wyśmienita sposobność się przygodzi, bo posłyszałem tylko co, że pan Rylski do króla jegomości jest wezwany. Pewnikiem jakie ważne pismo ma przysposobić; więc czy szedł będzie do króla, czy wracał, muszę go przypadkiem gdzie po drodze nadybać. A tu nie sposób wyrwać się ze szkoły, bo dziesiętnicy nie puszczają. Was bym obu zabrał jako świadków, i Szydłowieckiego, bo on sędzia.	Wtedy wszystko przepadnie; jeżeli będę żyć, współczucie przejdzie w powątpiewanie, litość w zawziętość, będę tylko człowiekiem, który nie dotrzymał słowa, uchybił swoim powinnościom; będę tylko bankrutem. Ale jeśli umrę, pomyśl, Maksymilianie: moje ciało będzie już tylko zwłokami uczciwego, nieszczęśliwego człowieka. Gdybym pozostał przy życiu, najlepsi moi przyjaciele stroniliby ode mnie; a tak cała Marsylia pójdzie, płacząc, na mój pogrzeb. Gdybym żył, wstydziłbyś się mojego nazwiska; lecz jeśli umrę, śmiało podniesiesz głowę i rzekniesz: jestem synem człowieka, który zabił się dlatego, że po raz pierwszy w życiu nie mógł dotrzymać słowa.	Czy naprawdę! bo już od kilku dni nie mogę zdobyć się na odwagę. Idę.	On jest najzupełniej do niczego niezdatny A mnie by się przydał. Gdyby pan umiał patrzeć na rzeczy jak należy, to byś rozumiał, że to jest stanowisko jak dla niego stworzone. A przy tym... No! Przecie to najwspanialsza, najpewniejsza okazja!... Ja muszę mieć człowieka. Ot co! W każdym razie mogę zagwarantować, że wyspa nie zatonie pod nim	Powinieneś być zadowolony Czy może pragniesz dodać coś od siebie? Pamiętasz tego telegrafistę z „Titanica”, który gdy statek już tonął, ciągle telegrafował na dół do zanurzającej się kuchni pytając, kiedy nareszcie będzie obiad.	Żegnam panią i dziękuję za warunki. Bądź zdrowa, Madziu pracuj, jak to ty umiesz, i pamiętaj, że mój dom jest w każdej chwili na twoje usługi. Rozumie się... dopóki nie przyjadą Solscy, których przyjaźń i opiekę ja tymczasowo zastępuję	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	Nie jest-to skutek ciąży w ostatnim jéj miesiącu. W tym peryodzie, niektóre kobiety podlegają częstym spazmom. Dla wszelkiéj jednak ostrożności muszę zajść do niéj i dowiedziéć się, czy co nowego nie zaszło. Sam będę przy jéj rozwiązaniu. Zresztą, za jednym zachodem pokażę tam panu nową gałąź naszego przemysłu, to jest cegielnię. Droga tak piękna, możebyśmy przegalopowali kawałek, co?	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	A ojciec czy nie kołatał na niego?	Jeśli prosi mnie pan o jeden dzień, panie hrabio, to jestem pewien, że pokaże mi pan raczej pałac niż dom. Stanowczo, musisz mieć pan na swoje rozkazy jakiegoś geniusza.	Pan arcyksiążę był od razu trup, proszę pana. Sam pan wie, że z rewolwerem nie ma szpasów. Niedawno temu w naszej dzielnicy w Nuslach też się jeden bawił rewolwerem i powystrzelał całą rodzinę, a nawet stróża, który poszedł zobaczyć, kto też tam strzela na trzecim piętrze.	Prawdek są tysiące a z nich tylko umysł wyższy prawdę sobie potrafi wytopić. To nie każdemu dano.	To zresztą żadna zabawa to siano! Podrapiemy sobie twarze i ręce i cały dzień będziemy mieć pełno siana za koszulą. Nie pójdę na strych.	To świętą prawdę mówili. Jagną się ano opiekują, ale tak, co mi wstyd rozpowiadać podrobnie. Stary jeszcze rzęzi, a ta jak suka... Nie powtarzałabym po kim, ale samam ich w sadzie zdybała, no...	Nic ci nie zrobią. Chodź! Dobraś sobie! Kiedy będę dorosły, w ogóle nie będę chodził do kościoła. Dam sobie w niebie sam radę.	Wiem i widzę, żeś płakała; żalby ci było Honorego, ja to pojmuję... lękasz się o niego, lecz... my ci go nie zabierzemy, bądź spokojna, ja nie pozwolę na to...	Akelo! Zostań na nowo wodzem naszym! I ty młody człowieku, wspomagaj nas radą, gdyż inaczej, żyjąc bez praw, zmarniejemy zupełnie! Musimy znowu podlegać prawu i stać się przez to wolnym ludem.	Co mnie pan Kmicic! tu o waćpannę chodzi!	Co ty tu robisz?... To pokój panny Brzeskiej...	Czy wasza eminencja życzy sobie, ażebym ich kazał aresztować?	Czyż ja się kiedy unoszę? Jestem kobietą i umiem wiele przecierpieć.	Dla mnie przyprowadza cię wola ludu, który od siedmiu setek lat czekał na Zwycięzcę i ciebie nim dzisiaj mianuje.	E! panie wydajesz mi się większym, niż ja, szpakiem, bo wyglądasz, jakbyś zapomniał, że mamy z sobą na pieńku.	Ja ją zabijam, to przeze mnie chora? krzyczę na nią, co?	Nie, to mój warsztat.	Niech pani powtórzy przysięgę gdyby pani była sprawiedliwa, gdyby to moje nieszczęsne księstwo nie szkodziło mi w pani oczach, byłabyś mi użyczyła przez współczucie dla mej miłości tego, co mi jesteś obecnie dłużna mocą swej przysięgi.	Poszli przodem, za nimi Blond-wąsik. Mordka zuchwale podskakiwał, prężył się, poklepywał wyładowany chlebak i szedł, nie pytając o drogę.	Poszło, to poszło. Nic nie powiem.	Prawda, że tak byłoby dobrze... ale państwoby się gniewało, że przeszkadzam, a i Anusi nie byłby honor, że to przy służbie, i przy inszych państwach przychodzi do ni taka chłopka, że to matka... juści...	Przestań już bzduczećbzduczeć zachorować na żołądek. w dodatku, co, jak wiadomo, w jednym okamgnieniu każdy światopogląd, najcenniejszy nawet, obala i zmienia. Wyjdziemy razem.	To szczególne zdawało mi się, że ją spotkałem na schodach.	Za moim? Kiedyżeś mnie o pozwolenie pytał? A ty, Czema, co się tak wciskasz za Mikołkę?	Zaraz! Od siedmiu lat studyuję sekty satanistyczne i na tym punkcie jestem kompetentny...	Nie bój się, Władek, nie obciążają one budżetu, bo Caban ma zwyczaj niepłacenia, szczególniej kobietom młodym, przystojnym i początkującym.	Wielu z nich z krain etiopskich pochodzi albo z różnych takich, w których pieprz rośnie, i tych lada zamróz zwarzy. Dwa miesiące w najgorszym razie, nawet przy szturmach wytrzymamy. Niepodobna też przypuścić, aby żadna odsiecz nie przybyła. Ocknie się wreszcie Rzeczpospolita, choćby zaś nawet pan hetman wielkiej potęgi nie zebrał, podjazdami będzie Turków nękał.	Co mi tam z pańskiego światła! Gdzie było światło, kiedy błaźniska budowały awantury? Co zwyciężyło: skandal czy jakieś tam światło? Pytam! Zwyciężył, mości dobrodzieju, skandal. Owo światło częstokroć, a nawet prawie zawsze wspierało skandal. Oto co mówię od dawien dawna!...	Nie! nie! darmo i nie probować, ani darmo prosić! Nie chcę ich łaski: obejdziemy się jeszcze bez niéj.	...raczył sobie zadać, odwiedzając biedną powódkę, zbyt cierpiącą, aby móc...	A po co?	A przecież widziałeś już niejedną białą kobietę, czy to w forcie Churchill, czy w York Factory, czy w Cumberland House, Norway House lub w forcie Albany!	Ale mniej więcej?	Ależ przeciwnie. Ogromnie mu na nim zależało.	Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa, dzieuchy piesneczek uczy, głupawy jest pono.	Czy dzień wczorajszy nazywasz przeszłością?	Czy może pani pytać?...	Czy zakomunikowałaś już rodzinie o swoich zaręczynach?	I ja miałem przez chwilę chętkę, aby ożenić się z jego córką! Boże, dobrze biedaczka zrobiła, że umarła.	I nie pisujecie do siebie?	Ja przy swojem stoję, Honoryby się zdał...	Kontempluję na razie twój sukces.	Lecz przed zemdleniem, zebrawszy wszystkie siły, wymyślał i odgrażał się panu.	Mamo, mamo! Jakie śliczne konie na stacji i kareta!	Nie powiesz nikomu?	Nie rozumiesz tego bo nie jesteś żonaty.	Nie, wolę przyjść Wolę przyjść. Nie chcę być sam.	Od kościoła nikogój jeszcze nie widno!	Pan de Villefort Niech się pan z nim zobaczy i porozmawia.	Pan się kocha w swych koniach, prawda?	Phi, to ciekawy powód! Czyż pan sam nie jesteś bogaty?	Szanuj siły, panie Wokulski!... A propos wyobraź pan sobie, że za moją kamienicę już baronowa Krzeszowska chce dać siedemdziesiąt tysięcy rubli... Z pewnością wezmę sto tysięcy, a może i sto dziesięć... Błogosławione są te licytacje!...	Tak to rozumiem, to wyraźne! A ja inaczej, ja nie mogę znieść!	Tak, w świat ducha schronić się przed wszystkiemi burzami życia, to jedyna ucieczka.	To pilnujcie... narządzę wama co jeść... a może mleka uwarzyć?	Trzydzieści mil! To dobry dzień drogi. Mimo to sądzę, że idąc cały czas wzdłuż południowego wybrzeża, powinniśmy wrócić do Granitowego Pałacu.	Ttttak, nie, proszę pani.	Wina gdy będzie potrzebną, znajdzie się zawsze.	A jeśli będziesz musiał?...	A sypiam... w cegielni Karczmarkowej i zawżdy rano przyjeżdżam z ceglarzami.	A to twoja wina.	Ale,	Byliście w pokoju?	Czemuż to?	Jak to, moją ulubioną książkę, nad którą pracowałam, by dokończyć przed powrotem ojca? Naprawdę ją spaliłaś?	Jak?!	Jaki z was towarzysz, kiedyście bombę zaprzedali? Tyż pepeesowiec, zaraz widać, że z was faja...	Jakie?	Jest smutniejsza niż sądzisz kochany dziadzie, przerwała Laura, ale Bóg w was mi zesłał pociechę.	Już przyszło, panie.	Mnie to ani parzy, ani ziębi	Morderstwo, Zbrodniarz, Kobieta, Mężczyzna rzekła cicho, dotykając ręką jego ręki	Mówił mi Rancewicz, że jest pan zmęczony. Może do tego wycięcia wyrostka robaczkowego wyznaczyć kogoś innego?	Nazwisko? Nazwisko	No Marysiu, Marysieńko, śliczna, jedyna, kupisz?	No przecież pan de Villefort prowadzi dochodzenie przeciw memu zacnemu mordercy. To podobno bandyta, uciekinier z galer.	No, dalej	O, pocałuj mnie, wiesz gdzie, i zakręć korbą z drugiej strony.	Obowiązek	Pan prezes ma konie w domu?	Posłuszna! ja bo niechcę twego posłuszeństwa	Reb Icchok Kohen.	Tak	To dobry znak! Ci, którzy smacznie śpią, są zwykle pokojowego usposobienia.	To prawda, ale to inna rzecz była.	Twoje!	W takim razie mamy to, czego potrzeba.	Wierzy pan dziennikom? Pan?	Zapewne	Zatem podpisalibyśta?
Moja Jadziu, to wcale nie żarty! Jaś ma rację, że lęka się o ciebie. Nad tym trzeba dobrze się namyślić. Szczęściem, że mi to przypomniał. Dziedziczna wariacja! Ho, ho! Ja to wezmę pod uwagę! On ma złe oczy!	Właśnie dlatego, że ci niegdyś wspominałem, nie robię z tego tajemnicy i dziś. Zresztą wiem, że ludzie gadają o tem z krzywdą mojej teściowej i mojej żony, że rozpowiadają Bóg wie co, więc, jako przyjacielowi, wolę ci powiedzieć, jak jest. Pan Krasławski żyje w Bordeaux; był pośrednikiem w handlu sardynkami i zarabiał dobre pieniądze, ale posadę tę stracił, bo się zapijał i zapija absyntem, a prócz tego stworzył sobie nielegalną rodzinkę. Te panie posyłają mu trzy tysiące franków rocznie, ale mu to nie wystarcza i między ratą a ratą gniecie go bieda, wskutek czego zapija się coraz bardziej i gnębi te biedne kobiety listami, w których grozi, że ogłosi w pismach, jak się z nim obchodzą. A one obchodzą się z nim lepiej, niż wart. Pisał i do mnie zaraz po ślubie, prosząc o podniesienie pensyi o tysiąc franków. Oczywiście, dowodzi mi, że go te kobiety „zjadły,” że nie miał za grosz szczęścia w życiu, że stoczył go ich egoizm	Ależ oczywiście, przecież to ja wybrałem się nie w porę.	No, pewnie, że się nie dam.	Damo czarodziejska, proszę ze strwożonym sercem, wróćmy z powrotem. Klnę się na rogi Lucypera, umieram ze strachu. Godzę się już wytrwać do śmierci w bezżeństwie. Zadałaś sobie, o pani, wiele trudów i fatygi dla mnie; Bóg ci to odda w dzień wielkiej wypłaty; i ja też nie okażę się niewdzięcznym, skoro wydostaniemy się z tej jaskini Troglodytów. Wracajmy, jeśli łaska. Podejrzewam mocno, że tu jest TenarusTenarus	On niby, żeby tak, to nicz nie mówił. Tylko pytał się: kiedy pan jeszt w domu? A ja powiedziałem: koło dziesiąty ż rana, i wtedy on powiedział, że przyjdzie jutro o dziesiąty, ino na minutkę.	To kupiec chyba za gniazdami łaził, że z dębu spadł i pokaleczył się?	To dzikie zwierzę, tygrysica, pantera! Athosie, mój drogi! boję się, czy nie ściągałem na nas obydwóch nieszczęścia, czy nie rozdrażniłem, nie pobudziłem do zemsty tej kobiety okrutnej!	Jak Bóg na niebie, tak się przemknę, i to święcie wam przyrzekam, że bigosu narobię niepośledniego, bo jużci powiem moim Tatarom: „Hulaj dusza!” Radzi by oni i tu nożami po gardłach ludziom przeciągać, alem im zapowiedział, że za każdy gwałt powróz! Za to w Prusiechw Prusiech	Dla Boga! uczyńcieże to dla mnie i przyślijcie mi wiadomość o onej bitwie, na którą się pod Warszawą zbiera. Dnie i noce będę na palcach liczył i spokoju nie zaznam, póki się czego pewnego nie dowiem.	Posłuchaj, przyjacielu Sancho Jeżeli koniecznie potrzeba, iżbyś towarzyszył swojemu panu, prosimy cię wszyscy, uczyń to, przyznasz bowiem, że dla próżnego strachu nie można zostawić w tak smutnym stanie twarzy tych pań.	Valentine, miłość nasza jest dla mnie czymś świętym i jak każdą świętość okryłem ją szacunkiem i zamknąłem w sercu. Nikt na świecie, nawet siostra, nie domyśla się tej miłości, nikomu się z niej nie zwierzyłem. Czy pozwolisz, abym powiedział o tej miłości przyjacielowi?	Ba! I ja to rozumiem, że cierpliwością wiele spraw się wygrywa na świecie, ale tutaj... tutaj właśnie cierpliwość zagubić mnie może.	Tylko dufności nie traćcie, a wszystko się na dobre obróci. Jakże to było?	Bo jestem pewny że kłamie, że się podaje za kogo innego, niż jest. Ale bastanza... dosyć; nie mówmy o tém.	Naturalnie, że nie powiem, bo jeszcze więcej wydawałby pieniędzy... Murowany obszerny dom nad rzeką... Może to pałac? W każdym razie zapraszam cię, Madziu, na ryby, grzyby, kąpiele i polowania...	Gdzie? do karczmy! Nie spóźni się tam ojciec, jak pojedzie przed wieczorem, tymczasem zdąży przyjść z Witowa.	To jego wina, proszę pana, że taki jest, jak jest? Chło­pak bez ojca, to jak dziczka przy rowie, mój mąż zawsze mówił, że o dziecko, jak o drzewo, trzeba dbać, żeby nie zdziczało i dobrze rosło i obradzało.	Toć nic, grzech ten zmazał, a wierzaj mi, trudniej jest z grzechu powstać niż w cnocie trwać... Najdroższą owieczkę co się od trzody zbłąkała, sam Chrystus bierze na ramiona. Henryk dał się uwieść namowom Marka to anielska...	Ja nic nie sądzę. Proszę na miejsce po chamsku), że Genezyp, rozgorzały cały od wewnątrz, a nawet i na policzkach „świętym” ogniem młodzieńczej awantury i chęci polowania raczej jako takiego, a nie mordowania (tego na razie miał dosyć), zmienił się w kupę zastygłego wojennego żelastwa, takiego prawie że na szmelc, dobrego do trenu, szpitala lub kuchni ale nie na front! Tak zmarnowano mu tę chwilę, przez głupie formalności. Ale mimo wszystko rad był wprost piekielnie z całej tej „przygody”. Ideowa strona walki nie obchodziła go w tej chwili nic	Toteż dlatego właśnie nie chcę się zgodzić na umieszczenie Karolka w pensjonacie. Na to trzeba być o wiele silniej rozwiniętym.	Dobrze, dam panu po cenie takiej, jaką Brauman deklarował. Nie zarobię prawie nic, ale idzie mi bardzo o tę dostawę. Mówiłem już o tym z panem Weltem, ale mi powiedział, że pan Borowiecki decyduje. Więc jakże?	Cóż robić? Z panem to człowiek nie ma serca się targować. Pięknie dziękujemy za gościnność i za dobre słowo.	Oho! już się pan Leon wybiegami ratuje już na pytania wprost nie odpowiada, ogólnikami nas zbywa.	Nie, nie... Józku, nie... ja się wstydzę... nie...	Dziś wieczorem posąg boskiej Izydy w mojej modlitewni odwrócił się twarzą do ściany, a woda w świętej cysternie poczerwieniała jak krew...	Mój chłopcze byłeś naprawdę w niebezpieczeństwie, lecz gdyby nie to, może byście nie znaleźli tej biednej istoty i nie mielibyśmy jednego towarzysza więcej.	Doprawdy, mości rycerzu wszystko, co mówisz i robisz, jest godne uwielbienia i jestem pewien, że gdyby ustawy błędnego rycerstwa zaginęły, ty byś je sam wnet przywrócił, bo znasz je lepiej niż wszyscy razem rycerze błędni. Ale już się późno robi, przyśpieszmy kroku, żeby wcześniej stanąć w domu, gdzie korzystać będę z czasu, który mi raczysz poświęcić.	Niepodobna, aby to był ten sam w jakiż sposób znalazłby się w rękach lady Clarick? A jednak trudno znaleźć dwa kamienie tak do siebie podobne.	Ja nie wiem, co to jest być głodną	Sen ucieka mnie od powiek. Nie usnę. Daj się czego napić, mości koszowy.	Ja nie potrafię nic powiedzieć, a choćbym nawet umiał, mam wielką pieczęć na ustach... Dziś modlę się tylko i płaczę...	Tym lepiej, tym lepiej, wszyscy twoi starzy przyjaciele będą się z tego serdecznie cieszyli, a znam też kogoś, kto mieszka za cytadelą Świętego Mikołaja, kto pewnie się tym bardzo nie zmartwi.	Dowiesz się jutro.	Po wtóre panna Magdalena Brzeska niepotrzebnie wdaje się z aktorami i urządza koncerty. Po trzecie	Użyteczną pracę? a cóż ty zowiesz pracą użyteczną? jeśli pewien gatunek zatrudnienia jeśli zaś użyteczną pracą ma być praca moralnie dla bliźnich plonująca, praca, która im światła i ciepła, mądrości i siły ku cnocie dostarcza Możesz z niego bardzo piękną wyrobić kariatydę lecz młody i pełen zdolności Alcybiades już nie zmartwychwstanie Oho! praca użyteczna!... toć nie ma innej tylko chrześcijańska, ofiarna. ofiarna nie przez krzyż, od którego mdleją nam ramiona ofiarna z bogactwa duszy, nie z jej nędzy, ofiarna przez datek i przez prawdziwą, widomą ofiarę. pieniądz, uczucie, jasność myśli, dzielność ramienia.	Za dużo?... Każdy wielki pan ma wielki dwór, wielki majątek i płaci tylko wielkie procenta. Ja wstydziłbym się wziąć mniej od następcy tronu; a i sam książę mógłby kazać mnie zbić kijami i wypędzić, gdybym ośmielił się wziąć mniej...	Sądzisz, że nie jestem dobry dla niego, co?	Kiej pomarł, to wam jego część przychodzi do działu.	Czegóż to?	He! he!.. a zawdy byłem, nikaj indziej nie służyłem.	Kobiéta? kobiéta nie miałaby odwagi? kobiéta pytałaby o pozwolenie?	Proszę nie przeszkadzać!	To pana rola...	Wezmę panią pod rękę, to będzie wygodniej...	Że panowie chodzą nago po pokoju...	Och, zbyt to uprzejme z pańskiej strony, ale może mi coś przeszkodzić.	Matka mówiła, że ojciec pisał do ciebie za granicę. No, przestańże być wreszcie z łaski swojej Pytią delfickąPytia delficka	Śpijmy? Nie słyszałeś, co mówił Katalończyk o latających wampirach, które wysysają krew? Do stu piorunów! A co, jeśli o północy będziemy tu leżeć martwi. Przy tak realnej groźbie trudno mi będzie spać.	Istotnie, zginął zaraz na początku wojny. Był kapitanem w pułku poznańskim. Szukaliśmy z Jadzią daremnie grobu. Leży gdzieś we wspólnym dole. Wojna nie matka, lecz macocha. Wola boża! Zginął jak bohater! I pan służył?	Wspomniałeś mi pan kilka razy o panu Morrelu; co to za człowiek?	Nie masz pytać, ale odpowiadać.	Ja jestem, kolego, Czech Chcesz się napić?	Właśnie, że tak. Sam tyfus, idiota.	Właśnie tego nie rozumiesz, tak samo jak matka! Właśnie tego! Może być, nie przeczę, wysiadywanie bezczynne i bezcelowe, a może też być wysiadywanie-czynność, akcja, działanie! Tak, moje dziecko!	Oto gdyby się wszystkie jajka wykluwały, dość byłoby czterech dorszów na zaopatrzenie Anglii, Ameryki i Norwegii.	A, to jest ów sławny centrowiec Moreau z Oise	Cóż to za zwierzę?	On nie może już nic zrobić on umarł.	To nudna dziura	Tak, to ja, panie	Jakże się nazywał ten Korsykańczyk?	Byliście jej ojcu przyjacielem ale dla mnie nigdyście nie mieli życzliwości	Na pohybel pludrakom, aby nam tu bochenków długo już nie łuszczyli! Niech sobie szyszki w Szwecji żrą!	Jakie to okropne, co ty mówisz, Henryku! Nieprawdaż, panie Gray? Henryku, pan Gray jest znowu słaby. Mdleje.	Gdyby były na świecie jakieś diabły, których jeszcze nie znam chciałbym je zobaczyć. Ty, gdzie jest ten przeklęty północny zachód?	A! pan nasze miejsce zająłeś! zawołała pierwsza śmiejąc się prawie wesoło, głosem jednak, w którym przymus znać było Teraz myśmy go przestraszyły.	Wczoraj jechałem z niemi dwu ich prawda jest zbrojnych doskonale i prawych rycerzy, pachołkowie też niczego, chłop w chłopa, ale prędko ich nie stanie...	Suma będzie dziś trochę później bo kanonik zaraz po rannej mszy pojechał do młyna dysponować Siatkowską. Ona bardzo źle. Ma papa jeszcze z pół godziny czasu.	Ale dlaczego, mój chłopaczku, przestałeś mi ufać?	Jaki wiek! w sile zdrowia... ledwie czterdzieści! sam czas do ożenku.	Toż samo pisałeś mi Kaziu z Turynu, potem z Paryża, w ostatku ze Strassburga... wrzuciła matka.	Co najmniej dziesięć franków ale cóż! Ziarnko do ziarnka.	Bardzo dziękuję.	Jesteś żonaty pewnie i chciałbyś jak najprędzej ujrzeć swą małżonkę?	Proszę tylko dać prawo, a ja już sobie sama wynajdę!	Ojciec ci go razem z palcem wyrwać gotów!	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak.	Zbojkotujemy was i pójdziecie na dziady!...	Zresztą i pan ją analizował, a jednak pozostała sobą.	A Pan Bóg?	A może czegoś panu trzeba?	Dlaczego?	Niech pan będzie dobry!	Ojciec nadszedł i zaraz go obuszkiemobuch	A właściwie przegrać Byliby niepocieszeni, gdybyśmy ich pobili.	Argi jus vėlytumėte sau tamsų kaimieną vietoje apšviesto žmogaus, norints ir ne gaspadoriaus? Ag ir idealas jūsų, ans Vincų Vincas irgi ne negaspadorius, o tik, ak, už jo jūs eitumėte.	Bat’ku Hołody! Bat’ku Hołody!	Ehe, matusiu, wolne żarty...	Jużcijużci a. juści (gw.)	No, bądźcie zdrowi. Dziękuję.	No, nareszcie Wilanów! Dąbscy już zajęli pół werandy. Patrzcie, konie Ramszycowej stoją.	No, no, no...	Pobiedujemy jakoś!	Student.	Uciekł?	Wojna!	Wydawca zwariował chyba! Jaki powód podał?	Zostaje i będzie u nas częstym gościem.
Tak, ale tu jest nie tylko jego matka, nie trzeba nam zawracać głowy matką. Jest tam dziewucha, lafirynda najgorszego rodzaju, która ma na niego więcej wpływu i która właśnie jest rodaczką imć Dreyfusa. Ona zaraziła Roberta swoim duchem.	Słuchaj, ojcze, mam za kochanka, za męża, za niewolnika, za pana, człowieka, którego dusza jest równie wielka jak to bezbrzeżne morze, równie żyzna w słodycz jak niebo; słowem, boga. Od siedmiu lat nigdy nie wymknęło mu się słowo, uczucie, gest, które by mogło stanowić najlżejszy rozdźwięk z boską harmonią jego mowy, jego pieszczot, miłości. Ilekroć spojrzał na mnie, zawsze miał uśmiech na ustach, a promień radości w oczach. Tam, na górze jego grzmiący głos góruje często nad rykiem burzy i zgiełkiem bitwy, ale tu jest słodki i melodyjny jak muzyka Rossiniego, którego dzieła otrzymuję tutaj. Wszystko, co może wymyślić kaprys kobiety, mam od niego. Czasem nawet przewyższa moje życzenia. Słowem, panuję na morzu i mam posłuch jak istna królowa. Och, szczęśliwa szczęśliwa, to słowo nie może wyrazić mego szczęścia. Posiadłam to, o czym marzą wszystkie kobiety! Czuć miłość, czuć poświęcenie, oddanie bez miary tego, którego się kocha, spotkać w jego sercu nieskończone uczucie, w którym dusza kobiety gubi się na zawsze, powiedz, ojcze, czy to tylko szczęście? Wchłonęłam już tysiąc istnień. Tu jestem sama, tu rozkazuję. Nigdy inna kobieta nie stąpiła nogą na ten szlachetny okręt, gdzie Wiktor jest zawsze o kilka kroków ode mnie. Nie może odejść dalej niż na długość pokładu Siedem lat! Miłość, która oparła się siedem lat nieustannemu szczęściu, każdogodzinnej próbie, czy to miłość? Nie, och, nie! To więcej niż wszystko, co znam w życiu... mowa ludzka nie ma wyrazu na określenie niebiańskiego szczęścia.	Może tu jeszcze, a może w Chinach. Wiadomo ci, Ned, że „Nautilus” jest szybki. Przebiega oceany jak jaskółka powietrze lub jak pociąg pośpieszny lądy. Nie obawia się mórz często zwiedzanych. Kto wie, może wkrótce zawinie do brzegów Francji, Anglii lub Ameryki, gdzie będzie można równie łatwo uciec jak tutaj.	Opiekunowie twojej dziewki. Kiedy tak, pocznijże od tego, by ją tu sprowadzić. Tylko że słuchaj: ja podejmuję się pana miecznika na naszą wiarę nawrócić, ale dziewkę to sobie już ty sam kaptuj, jak umiesz. Gdy ja miecznika nawrócę, on ci pomoże dziewkę nawracać. Zgodzi się, to wyprawię wam nie mieszkając wesele... Nie zgodzi się, bierz ją i tak. Jak będzie po harapie, to będzie po wszystkim... Z niewiastami najlepszy to sposób. Popłacze, podesperuje, gdy ją do ołtarza powloką, ale na drugi dzień pomyśli, że nie taki diabeł straszny, jak go malują, a trzeciego będzie rada. Jakżeście się wczoraj rozstali?	Ja także nie czytałem, ale teraz, uważasz, zaczynam się rozczytywać w takich rzeczach. Nie rozumiem tego, bo dla nas, techników, jest to lektura bardzo trudna, ale coś w tym jest. Wierzysz w Boga?	Ot, głupie gadanie głupca znamionuje widzisz przecie, co tu za tłum dworzan, jakie konie, giermkowie... nawet tam dalej wóz wyładowany stoi. Z daleka idą, to se też pobrali wszystko, co chcieli, ku potrzebie; tedy błazny dla zabawki być muszą. Sprawny i roztropny był, co te śliczne osoby i królewskie orszaki rzezał, o niczym nie zabaczył.	Ja wam bardzo dużo zawdzięczam. Wy pierwsze nauczyłyście mnie, co znaczy podłość. Ja chciałem ze Staśkiem mieć kazania, żeby was nie było.	To może pozwolisz jajko pierścienicy? Jest smaczne, bardzo strawne i nie obciąża żołądka. Moja kuzynka, sikorka, przepada za tym przysmakiem. Zjada ona codziennie po kilka tysięcy tych jajeczek.	Ja wiem, ale kiedy to tak nie idzie... Ja może bym mu nic nie zrobił, a po co on mnie się wtedy czepiał.	Czcigodny pan doktór jest zanadto pobłażliwy Za taką psotę Flajszman powinien był dostać rózgi...	Ty nic nie chcesz zrozumieć. Najpierw chodzi o ciebie samego, o twoją jedyną drogę życia, na której możesz się istotnie przeżyć. A potem o twoją karierę także, w razie zwycięstwa Syndykatu. Pamiętaj, że to nie wszystko jedno, skąd się patrzy na życie: czy z loży parterowej, czy z przesyconego wyziewami paradyzu. „Leute sind dieselben, aber der Geruch ist anders” (Przerwać jakim bądź sposobem to walenie się ciężkich jak jakieś potworne kufry (właśnie) słów).	Może jednak zaszło coś, co było zdumiewające i piękne, i wspaniałe Mam to samo uczucie co ty, Krecie: jestem śmiertelnie zmęczony, ale to nie jest zmęczenie fizyczne. Na szczęście płyniemy z prądem, który niesie nas do domu. Jak to przyjemnie czuć znowu słońce przenikające aż do kości i słyszeć jak wiatr gra na trzcinach.	A u mojego ani odrobiny złości przeciwnie, żółci w nim tyle, co u gołębia, nikomu za skórę nie zalezie, a taki dobry, że lada dziecko go przekona, iż noc, kiedy dzień. Dlatego też go kocham jak źrenicę oka i mimo wszystkich szaleństw, nie byłbym w stanie go porzucić.	Mogę to tylko wywnioskować, że przed osiedleniem się na wsi, ten lekarz praktykował w mieście.	Nie pora na to.	Tak jest! Czy odgadujesz, co to znaczy?	Nie róbcież nam państwo takiej suplikacji, wielmożna dziedziczko, i nie sprzedawajcie Niemcowi waszego i naszego mienia. Przecie my od zgody niedalecy i za cztery morgi na osadę podpiszemy układ...	Nie. Nie szanuję już kobiet. Ile dawniej wierzyłem w nie, ilem je czcił i kochał, jako największą nagrodę pracy i mozołów, tyle dziś... lubię je... rozumiesz? To wyłącza miłość.	Ale ja się nie godzę. Ani twoje siostry.	Co to jest Armentières?	Jest pora obiadowa. Siądziesz wkrótce do stołu.	Niech cię Pan Jezus błogosławi. Tyle ci rzekę.	Usta się moje nigdy łżą nie zmazały	Żadnej forsy na oczy nie widziałem	Hm! hm! Ja to i sam wiem, że on może nie winien, ale co chcecie? Prawo grunt! Był oskarżony. No! co ja temu winien! Ja za wszystko odpowiadam. To niemałe dzieło. To dzieło! No, ale gadajcież, cobyście chcieli?	Matko dobrodziejko, odpowiedział jej syn padając do nóg jak długi, nie chcę ja wcale majętności do rąk moich odbierać, rządź i rozporządzaj nią jak swoją, a co mi łaska twoja na sustentacją wyznaczy, tem się kontentować będę.	Bo on jest, proszę pani, Kajtuś i kurzy jak stary.	Chciałabym, żeby był.	Cicho bądź, ty obłudniku Już widzę, jak mnie kochasz.	Com nie miał kraść? Kradem.	Czyli podzieliliśmy się już, mamo i możemy wyjeżdżać. Chodźmy, zarezerwowałem ci miejsce.	Gdzie on jest?	I będę się z kupy gruzów bronił, tak mi dopomóż Bóg! Wreszcie powiadam tak: zamku nie poddam! Słyszycie?	Kiedy mi wolno z afektu, jaki masz dla mnie, mości hetmanie, korzystać, tedy sprawiedliwości od ciebie żądam. Jeden z twoich pułkowników krzywdę mi wyrządził...	Lud jest strasznie uciskany przez wielkich!	Nie wstanę! a ty, babo, uciekaj, pókiś cała. Skończyły się babskie rządy!... Kupiłem krowę i wezmę od jaśnie pana łąkę... Tera nastąpią moje rządy.	Nie wątpię, panie, że tak właśnie myślicie. Ale nadzieja zawsze kosztuje najdrożej.	Nie.	Podsypalem im owsa, nie ruszą.	Pozwól sobie powiedzieć, że nie zawsze Jestem stara kobieta i twoja przyjaciółka, panie Wokulski więc zrobisz mi pewne ustępstwo...	Swoje odebrałem. Pedziałem, co nie daruję, i odebrałem... Po tom go pewnie łaskawił, żeby drugie uciechę miały, juści!...	Takich jest chyba dosyć	Tyle dziewczyn jest we wsi...	Bo to widzi pan miłość bywa zazdrosna... Co najmniej pragnie mieć na oku przedmiot swych uczuć.	Co, co? Ja mam jeszcze dokładać do tego złodzieja. A niech on zdechnie! Kto go wysłał za inkasem?	Czasem tacy wychodzą dobrze na swoim uporze. Ona wie o jego położeniu.	Kiej tak... to naści tego ptaka! Obacz ino, jak się sam rucha.	Pójdziesz do Witowa i to natychmiast, słyszysz?	To prawda Ja też tam byłem.	We śnieli czy na jawie?	Widzisz go, pokrakę, wypróżnował się, podjadł se mięsem i jakie mu to już smaki na ozór przychodzą!	Cha, cha, cha to już niebawem będzie miała wnuczęta.	Czy mówiła co?	Czy zastałem w domu męża pani?	Do sklepu z ubraniami.	Do widzenia	Dowód? A to, że władzę odzyskałem w mych członkach?	Jak to?... Jeżeli rozumiem...	Kiedyś wynagrodzę ich.	Musisz, bo w przeciwnym razie wydam cię, żeś zabiła dziecko.	Naturalnie. Akwizytora ogłoszeniowego wyrzuca się na ogół za drzwi, gdy zaś zjawi się „redaktor”... Rozumie pan?	No, zuchu, pojedziemy w lecie na trawę, co?	Pani wychowywała moją siostrę, rzekła Laura... z tego powodu miałem przyjemność ją poznać.	Raz jeszcze proszę, aby mi otworzono. Chodzi tu o sprawę wielkiej wagi!	Wszelki duch!... Tyżeś to, melankoliku?	Zali można gdzie z pobliża obóz widzieć?	A Marynia wie już o wszystkiem?	A wielu was tam będzie?	Acha! Więc znałeś ją pan?	Alboż ja wiém?	Ale cóż nasz dobry, stary król znaczy?	Ale jakiż koniec?	Amen!	Anastazja była u ciebie?	Co słychać?	Druga z rzędu	Ja się uśmiecham, gdy słyszę, jak ojciec pani pokłada ufność w naszej szlachcie... W naszej szlachcie!	Malinowski!	Miałam tyle roboty.	Milcz, Lennarcie! Schowaj dla siebie kazanie.	Mów, o co idzie.	O Jezu!	O, kaszlało daleko gorzej niż teraz...	Pora żegnać się razem niebezpiecznie iść dłużej.	Pozory, Niemiec huknął tenże.	Prosiłbym pana prezesa o posadę, bo...	Schowaj pan swoje sto rubli! Komitet fabryczny?	Szafa gra. Komoda tańczy.	Tak; a ty gdzie?...	Tak? W takim razie myli się pani bardzo. Ja GO już dawno widziałam.	Tikra kalė... o neva mokytas žmogus ir sarmatos tik tiek, kiek pas kalę, ir apsėjimas visame toks jau.	Więc się z nią żeń	Wołanie? Być może, że w wirze walki wyrwał mi się jakiś okrzyk! I cóż, stary Balu jak żeś wyszedł z tej przygody?	Wszystko skandalicznie drożeje	Wybaczyliście?	Z prosiętami?	Zatem Hektor weźmie wodewile	Zupełnie serio	Żałujesz za grzechy z całego serca, ze wszystkich sił twoich?...	Żyjmy więc teraźniejszością, Gilberto.
To powiedz matce, a dobrze będzie, jeśli i tato posłucha, że szkoda ich trudu. Twój tato z pewnością ciężko haruje na kawałek chleba. Mama twoja, domyślam się, zbiera grosz do grosza, żeby opłacić twoją naukę, a ty obracasz wniwecz cały ich trud. Myślisz, że nasi prorocy tak sobie, bez celu przemawiali? Byli takimi samymi biedakami jak twój ojciec. Zarobku ze swoich przemówień nie mieli. Im chodziło tylko o to, żeby ich słuchano. A ty co robisz? Grasz w guziki. Powiedz więc, proszę, grzeszysz tym czy nie?	Bo kare są to konie bardzo delikatne. Pani baronowa często jeździ do Szal, do hrabstwa Ćwileckich. To jest przecie cztery mile i nietęga droga. Konie, do naszych dróg przyzwyczajone, przychodzą jak haki. Pani baronowa ostro jeździ. Ja sam nie mogę przedstawić, ale wolałbym, żeby jedna czwórka była wyłącznie przeznaczona do rozjazdów, bo wówczas już bym nie odpowiadał za konie.	Tssss!... Nie tak głośno!... Choć nie fałsz to żaden, jeno prawda. Sam to kiedyś na Zamku rzekł!...	Radością dla mnie jest umrzeć, karząc tyrana; o wiele większą radością umrzeć dla pani. Raz to zrozumiawszy, raczy pani nie wspominać już o pieniądzach, widziałbym w tym jedynie obrażającą nieufność.	Bo masz pan intendenta, który pana okrada. Cóż robić, to niestety nieuniknione.	Gdyby mama pokazała nam pięść zamiast przesyłać pocałunek od ust, to byłoby bardzo sprawiedliwe, bo jesteśmy niewdzięczne ladaco!	Jam już wygrał, bo mam takiego gościa, jak to stworzenie, które oto siedzi przedemną.	Kiedyż to?	O cóż to znowu szczekał?	Także to wszyscy Szweda porzucają?	To dopiéro! Wyobrażam sobie, jak ciocia musiała być ciekawa z kim jedzie; bo to, proszę pani, straszna ciekawska z téj cioci.	To nieprawda	Trudno to, mościa dobrodziejko skarżyć się na los niefortunny, bo też i niepodobna, ażeby w wielkim mieście, które się wali w gruzy od końca do końca, jeden gdzieś domek został nieuszkodzony Trudno mi tu zresztą dojrzeć upadku, mościa dobrodziejko, a jeżeli jeszcze wszystko odpowiada temu, co oto widzę, o czym wcale nie wątpię, tedy tylko jeszcze Panu Bogu wypada złożyć dzięki za jego łaskę. Oj! Bo to cale inaczej wyglądają domy obywatelskie po kraju! O! Cale inaczej po tej nieszczęśliwej wojnie, która sobie właśnie te strony obrała na teatrum gry swojej.	Ja tam na takie rzeczy nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska mogłaby się nie powstydzić takiej urody.	Bodajby nie odkryto jej nigdy! Doprawdy, nasze panny nie mają teraz powodzenia. To niesprawiedliwe.	Nie, dziękuję, nie chodzi o śniadanie; ale do licha, niemiłe to będzie towarzystwo!	Tere-fere! Albośmy to dziś nie odwalili ładnego kawałka drogi? Rzeka nam nie ucieknie. Uzbrój się w cierpliwość, a ten stary nie poskąpi nam jałmużny.	Nie powiem nikomu nic na coby się to przydało? Francuzów i tak nienawidzą wszyscy, ale jakże wy, wy z rozumem waszym mogliście dać się tak uwieść nikczemnie, tak upaść?	Ale ja tu jestem posłem i nietylko skaziłbym się sam, lecz i panu memu krzywdębym uczynił, popełniając gwałt... Młodym to przebaczono, staremu byłoby sromotą.	Kiedy mówię, że oddam, to oddam.	Nie, jaśnie panie. Nigdy przedtem go nie widziałem. Wygląda na marynarza.	To zabawne, że on bywa u starej Saint-Euverte Och, ja wiem, że on jest inteligentny ale i tak, Żyd u siostry i bratowej dwóch arcybiskupów!	To odciągnę sukę na stronę do tego trupa z ryżymiryży	Kochałem panią Bonacieux sercem, a milady głowę mi zawróciła chcę ją poznać jedynie po to, aby raz wiedzieć naprawdę, jaką rolę odgrywa u dworu.	Jest to skutek wieku i nieomylny znak mądrości i rozwagi. Dziecięctwo umie się dziwić, młodość gniewać. Z postępem lat nabyliśmy tej spokojnej obojętności, którą powinienem był lepiej ocenić. Nasz stan moralny zapewnia nam spokój na wewnątrz i na zewnątrz.	Gdyż mimo woli włożyłem weń wyraz tego całego ubóstwienia artystycznego, o jakim zresztą Dorianowi nigdy nie wspomniałem. On o tym nic nie wie. Nigdy nie będzie wiedział. Ale ludzie mogliby odgadnąć, a przed przyziemnymi spojrzeniami ciekawych nie chcę odsłaniać swej duszy. Serca mego nigdy nie oddam pod ich mikroskop. W obrazie tym, Henryku, jest za wiele mnie samego, za wiele!	Dziwy! dziwy! mój hrabio dziwy, ale wmieszałeś się w sprawę niebezpieczną i nie wiem czy wyjdziesz z niéj cało. Możesz jemu przeszkodzić, ale sobie nie pomożesz. Wszystkich miéć będziesz przeciw sobie, hr. Augusta...	A tak wolno im się kochać? No to może wolno im będzie pobrać się?	Ależ proszę mówić dalej, nie szkodzi. A więc jest przyzwoity?	Zdrajco! Ze mną są ludzie laudańscy, którzy z wojny wrócili, i ci mają z tobą obrachunki za rozbój i za krew niewinnie przelaną, i za tę pannę, którąś teraz porwał! A wiesz, co to jest raptus puellaeraptus puellae (łac.)	Wielu z nich z krain etiopskich pochodzi albo z różnych takich, w których pieprz rośnie, i tych lada zamróz zwarzy. Dwa miesiące w najgorszym razie, nawet przy szturmach wytrzymamy. Niepodobna też przypuścić, aby żadna odsiecz nie przybyła. Ocknie się wreszcie Rzeczpospolita, choćby zaś nawet pan hetman wielkiej potęgi nie zebrał, podjazdami będzie Turków nękał.	Niestety! Tak właśnie jest, biedny starzec nie może w ogóle się ruszać, dusza jedynie czuwa jeszcze w tym ciele, choć i ona świeci tylko bladym, drżącym światłem, niczym lampa, co wkrótce zgaśnie. Proszę mi jednak darować, że mówię panu o tych rodzinnych nieszczęściach. Zdaje się, że przerwałam panu, gdy mówiłeś, że jesteś dość zręcznym chemikiem.	Cóż ci powiem? Ot, człek mierny, człek środka, tylko nie złotego, uczciwy, bo nie popełnił nic nieuczciwego i odwrotnie. A dajże mi z nim pokój! Mówmy lepiej o filozofii, albo śpiewajmy stare kontredanse, co wolisz?	Pan de Nemours! Jak to! Pan de Nemours wie, że ty go kochasz i że ja wiem o tym?	Dzieła sztuki, a raczéj dzieła ducha Ale niewielu natchnionym daném było podnieść się do takiéj wysokości, by dzieła ich ocenione zostały przez współczesnych i przeszły na spuściznę przyszłości. Tak jest, zaprzeczyć temu niepodobna, że gdy pisarz, artysta, poeta w życiu i w społeczeństwie jest niemal pogardzoną, a przynajmniéj lekceważoną istotą, gdy ludzie, wśród których żyje, spychają go na stanowisko bardzo podrzędne	A w warsztatach kolejowych już nie zamierzacie pracować?	A! Michałowi by nie wytrzymał!	Ale nie	Jednakże nie uwolni cię ono od złożenia bratu rachunków.	Musisz chyba przypuszczać, że ja nie mam swojej damy aby mi czynić podobną propozycję, i wyobrażać sobie, że nie ma nikogo, komu bym się mógł narazić, pozwalając mniemać, że ja otrzymuję podobne listy.	Nie, i zapuszczam kurtynę.	Nie, miła, nie łowcy mnie zgniewali; ale trzej zdrajcy, którzy od dawna nas nienawidzą. Znasz ich: Andret, Denoalen i Gondoin; wygnałem ich z mej ziemi.	I wezmę od ciebie te pieniądze, czy tak?... Ach, ty niepoprawna! Przypomnij sobie, ile już przeznaczeń miały twoje pieniądze? Masz założyć pensję...	O! O! O! Tam nawet koza nie dojdzie, a zresztą dziadek zabronił ci spadać ze skał.	On mi się wcale nie podoba! Taki jakiś...	Posłuchaj dalej. Otóż listy zostały tutaj, ponieważ do pokoju weszła Michalewska. Leszek zapytał ją, na którym cmentarzu pochowano ową dziewczynę, o której tak rozpaczliwie pisze w swoich listach. Oczywiście Michalewska była zdziwiona i wyjaśniła mu, że dziewczyna żyje. Powiedziała mu też, gdzie ją może znaleźć. Możesz sobie wyobrazić, jakie wrażenie ta wiadomość na nim wywarła. Dostał ataku nerwowego czy czegoś w tym rodzaju. Potem jak nieprzytomny pobiegł do stajen zaprzęgać konie. Nim odjechał, ledwie zdążono przynieść mu futro i czapkę. Pojechał w stronę Radoliszek, oczywiście do owego nieszczęsnego młyna, gdzie jak ci wiadomo, mieszka owa Marysia.	Powiem tylko tyle, że wcale pani nie kocha, o! wcale.	Tak A omyłka ta wynika stąd, że kilku dworzan znajdowało się w pokoju, gdzie były nasze ubrania i że twoi ludzie i moi przyszli po nie równocześnie. W tej chwili wypadł list; dworzanie podnieśli go i przeczytali głośno. Jedni sądzili, że jest do ciebie; drudzy, że do mnie. Chastelart, który go wziął i u którego się upominałem, powiedział mi, że dał ów list królewicowej jako należący do ciebie; ci, którzy opowiadali o tym królowej, powiedzieli, na nieszczęście, że należy do mnie; tak więc możesz łatwo spełnić moją prośbę i wybawić mnie z kłopotu.	Co, ja się mam bać? A więc dobrze. Wsiadam... pokażę wam, że Francuz umie tak samo ryzykować jak Amerykanin.	Nie mogę tego powiedzieć. Gdy skończyłem z matką, przyszła kolej na Sarę, wiesz, tę, co niedomaga, chorą na kręgosłup.	Ach, pan Kotowski jest na górze?... O trzeciej miał u mnie zobaczyć się z opiekunem Mani	Posłusznie melduję, panie lejtnant że my tego ten...	A więc dobrze, masz słuszność, Mercedes, zostanę marynarzem, zrzucę strój naszych ojców, bo ty nim gardzisz, a przywdzieję ceratową czapkę, koszulę w paski i granatową bluzę z kotwicą na guzikach. Tak przecież trzeba się ubierać, aby ci się spodobać?	W Landrucku na weselu Jana Defila, wydano ucztę weselną bogatą i wspaniałą, jako jest obyczaj w tych stronach. Po wieczerzy odegrano rozmaite farsy, komedie, ucieszne błazeństwa; odtańczono mnogo tańców mauryjskich z dzwoneczkami i bębenkami; bawiono się w rozmaite maszkary i przebrania. Moi towarzysze szkolni i ja, pragnąc wedle sił naszych przyczynić się do uświetnienia święta (bowiem ubrano nas od rana w piękne bukiety wstążek, białe i fiołkowe), wykonaliśmy pod koniec wesołą maskaradę. W braku innego papieru, z kartek starych Sekstów, które leżały gdzieś porzucone, uczyniliśmy sobie maski, wyciąwszy w kartach dziury na oczy, nos i usta. I rzecz zadziwiająca! Skoro ukończyliśmy te nasze zabawy i igraszki chłopięce i odjęli fałszywe twarze, ukazaliśmy się oczom ludzkim bardziej szpetni i plugawi niżeli młode diabły z pasji duańskiej, tak mieliśmy twarze oszpecone w miejscach, które się zetknęły z owymi kartkami. Jeden miał tam świerzb, drugi liszaj, inny ospę, inny francę, inny duże furunkuły. Słowem, najmniej jeszcze ucierpiał z nas ten, któremu zęby wypadły.	Boję się, żebyś się tu nie nudziła.	Pańskie prośbe tyle znaczy dla mnie co rozkaz, panie Wokulski.	Pytam, czy masz „Constituteonnel”? Sprzedają go tu po trzydzieści su za numer.	Wasza Wysokość czy przekręcić magota na lewo?	Proszę się spytać Maksa, czy ja dla siebie mam choćby godzinę czasu dziennie. Od piątej rano na nogach do późnej nocy. Jaki z ciebie dzieciak, Anko, no spojrzyj na mnie.	Przerażasz mnie. Dla nas, romantyków, zamiłowanie do starożytności jest niebezpieczne.	Tak, słyszałam o takiej, która tam ponopono (gw.)	Tak, tak! Jestem pewien. Niech pan posłucha, jaki tam rwetes.	Opowiedziałem ci już kiedyś szczegóły odnoszące się do twego urodzenia; czy chcesz, abym ci je teraz odczytał wprost z piśmiennego dowodu? Jest on u mnie, zapisany od początku do końca ręką starego hrabiego. Trzeba zgodzić się z rzeczywistością. Jutro cały Paryż i dwór dowie się o tym, jeśli będziesz się upierał i odmówisz zadośćuczynienia, którego żądam od ciebie.	Ho!... ho!... widzę, że zmieniłeś się na dostojnych posadzkach! Masz gładką skórę, bielsze ręce i złoty łańcuch na szyi. Na taką ozdobę długo musi czekać bogini oceanu niebieskiego, matka Nut!...	Dziękuję ci za uznanie i proroctwo. Obyż się prędzej ziściło! Jestem daleko od ślubu!	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Osobno Pani Broniczowa ma oddzielne mieszkanie, chociaż mają jeden salon, który uważają za wspólny.	Pewno, że się przyda, dziękuję panu.	Przestań już bzduczećbzduczeć zachorować na żołądek. w dodatku, co, jak wiadomo, w jednym okamgnieniu każdy światopogląd, najcenniejszy nawet, obala i zmienia. Wyjdziemy razem.	A jaki był hojny!	A niechże pana, doprawdy! Dość już tego.	Dla Boga! Pomiarkuj się ojciec!	Dobrze! Zobaczę i wydam wyrok. Ale jeżeli będzie pomyślny?	Eh, stary, powiem jej co innego.	Och! Ugodziła mnie pani w piętę achillesową, którą wbrew wszelkim zasadom fizjologii noszę na głowie! Zresztą profesorowi już także czupryna dobrze „prześwietla”.	Po co, panieneczko, sam pójdę.	W co wtajemniczyć?	Wojewoda wileński na sądzie bożym. Właśnie wtedy z niego duch wyszedł, gdyśmy do ostatniego szturmu szli.	Wolisz brnąć z rozpusty w rozpustę, szukając sposobu na zabicie nudy.	Wypluj no pan, tylko prędko, bo się strujesz taką furą blagi.	A wy?	A, pan prefesor... Jakie szczęście!	Ach, widzisz, książę, czego nas nabawiły twoje miłostki z córką wicelamy	Bynajmniejbynajmniej	Bżedzinam	Daje mi dyrektorowa słowo?	Dam panu tysiąc pięćset franków	Dobrze, daję słowo.	Godzina śniadania	Każcie Weronce, by zaraz z rana przyszła pomagać!	Kumie sołtysie! sprzedajcie mi krowę.	Malheur! malheur!	Możemmożem wtrącił z uśmiechem.	Mówi mi o tym... DajmonionDajmonion (gr.)	Policzek, do kroćset! policzek! I cóż zrobił?	Skradzione!	Trestka ugodzony jakimś sztyletem, pewno zazdrości	Wróg rzekł żywo Maćko	Właśnie! Akurat!	Zabity może będzie szczęśliwy.
Trochę pieniędzy, jaśnie panie, niewiele, i rewolwer. Nigdzie żadnego nazwiska. Wygląda przyzwoicie, jaśnie panie, ale nieokrzesanie. Przypuszczamy, że był to zwykły marynarz.	Na grodzie się coś ruszać zaczyna, rzekł Pewnie posły wyprawią o łaskę prosząc. Co czynić, gdyby zażądali rozmowy?	Wiem to wszystko, wiem A też i to, że prócz Kubusia było tam moc dzieci. Krzyżacy, słysząc moją niemiecką mowę, przychylność udawaną, słysząc wymysły na Polaków i Litwę, a też obietnice, że dzieci na wierne sługi Zakonu wychowam, mojej pieczy te niebożęta powierzyli. Nie ze wszystkimi się tak udało, jak z Kubusiem, nie wszystkim też mogłam ufać, zawszeć przez dziesięć lat coś się tam zrobiło	Znoszę i znoszę! milczę i milczę! ale czasem już wytrzymać nie mogę! Dziś naprzykład, od samiuteńkiego obudzenia się mama dokuczać mi zaczęła, a ja bardzo dobrze wiem dlaczego? Dlatego, że Święta nadchodzą, a jak tylko jakie święta, czy imieniny, czy tam coś takiego nadchodzi, mama zawsze spodziewa się, że Władek i Józio napiszą, odezwą się, powinszują, i kiedy się to nie stanie, na mnie swój gniew i cały żal wylewa...	Czy widzisz w tym coś złego?	Ależ i to ciekawy człowiek, ten wojskowy któremu w tej chwili szambelan Łojko coś od niechcenia mówi, bo to pan Józef Bielawski, adjutant buławy Litewskiej, co pierwszy pono u nas począł dla teatru pisać. Węgierski bestja zajeździł go, że musiał schować pióro do kieszeni od dawna, wydawszy Dziwaka. Ja tam się na tem nie znam, ale mówią że szkoda.	Nie, jaśnie panie. Nigdy przedtem go nie widziałem. Wygląda na marynarza.	W takim wypadku nie odpowiadam za konsekwencje. Dziwne rzeczy dzieją się w tym domu, szlachetny panie, i mam rozkaz wybadać, co się stało z panem Pedrem Conxeviem, jego sługą, i wujem, hrabią z Lermy.	Zbuntowali się! Ognia!! Obrócić kulomioty!! chmury ściągały się z nieba, jak firanki, ciągnione przez niewidzialne smutki) kazał wysłać lotne szpitale, sam zaś pojechał dalej ku swoim byłym pierwszym liniom. Miał wrażenie, że dokonał potwornego wprost poświęcenia własnej ambicji na rzecz ludzkości, większego, niż Napoleon po Waterloo. Na „jego” froncie była cisza. Już wychodziły pierwsze oddziały „bratańców”. Witano Wodza uprzejmie, ale bez entuzjazmu, jak przystało na armię automatów w decydującej chwili. Kocmołuchowicz pokazał, co umiał	Czy to jeno on? Bo mi się jeszcze wierzyć nie chce. Co by on tu robił?	O kobiety niewinne, nieszczęśliwe i prześladowane! więc tak to rzeczy stoją? Za kilka dni ja się wmieszam w wasze sprawy i wszystko pójdzie jak z płatka.	O! kwiecie błędnego rycerstwa, o jasny blasku oręża, chlubo i zaszczycie całego narodu hiszpańskiego! do Boga Wszechmogącego modły moje zanoszę, by ci, co się w jaki  bądź sposób opierać będą szlachetnemu zamysłowi twemu, aby trzecią odbyć wyprawę, nigdy nie mogli trafić do wyjścia w ciasnym labiryncie zamiarów swoich, żeby nigdy nie doczekali spełnienia najmniejszego ze swoich życzeń. Nie potrzebujesz już waśćka, jejmość gospodyni, odmawiać litanii do świętej Apolonii, niebo samo chce, aby dostojny Don Kichot nie zaprzestawał powołania rycerskiego. Przeciwko własnemu wykroczyłbym sumieniu, gdybym go sam nie zachęcał do okazania dzielności jego ramienia i męstwa niezrównanego, których nie może chować w domu, bo czekają na nie nieszczęśliwi, którym winien nieść pomoc, wyglądają ich wdowy i sieroty, kobiety i dziewice, których honoru nie może na szwank i niebezpieczeństwo wystawiać, opóźniając przybycie swoje, on, co jest przedmurzem i twierdzą ich cnoty, nie może znieważać praw tego dostojnego zakonu, przeznaczonego od Boga na ocalenie rodu ludzkiego. Śmiało! wielki Don Kichocie, naprzód! Śmiało! dziś lepiej niż jutro. Jeżeli ci brak czego do wykonania swych zamysłów, ja ci się chętnie ofiaruję ze wszystkim , co tylko w sile mojej i z całego serca gotów jestem własną osobę poświęcić i nie tylko za honor poczytałbym sobie być koniuszym u waszej dostojności, ale przyjąłbym jeszcze te obowiązki, jako najzaszczytniejsze i najpiękniejsze w świecie.	Przychodzę w rozmaitych godzinach, a oko, panie, mam na te rzeczy... no!... Pomimo to nigdy ani rąbka spódniczki, ani pantofelka, ani kawałka wstążki! A przecież nawet raz u jednego kanonika zdarzyło mi się widzieć gorset; prawda, że znalazł go na ulicy i właśnie chciał bezimiennie odesłać do redakcji. ArtystaA, panie, u oficerów, szczególniej zaś u huzarów!... (Główkę na dół, s’il vous plait...) Czyste zatrzęsienie!... U jednego, panie, spotkałem aż cztery młode damy i wszystkie rosyjski pianista i kompozytor. Odbywał słynne podróże koncertowe po Europie. mogłem dać sześć rubli, toż bym chyba nie żałował pięciu rubli dla takiego wirtuoza... Może by trochę poczernić włosy, je suppose que oui?je suppose que oui? (fr.)	Albo taki wysiłek w górach, dzisiaj byliście na Babiej, ciężko, słońce, pot ale to idziesz dla siebie, dla swojego ego, dla swojego iluzorycznego „ja”, żeby być na szczycie, o rozumiesz, kurwa, byłem na szczycie, pokonałem górę, ooo, ale się napasło Twoje ego, oooo. Ale jak byś szedł z intencją, że nie dla siebie idziesz, ale wnosisz tę intencję na szczyt, na górę, to idzie się inaczej. Wiem co mówię, wiem co mówię...	No tak Może być, że mam trochę za długi język. Jestem powszechnie lubiany, przyjaciele gromadzą się wokoło mnie, przekomarzamy się, żartujemy, opowiadamy sobie dowcipne dykteryjki i język zaczyna mnie świerzbić. Mam dar rozmowy. Mówiono mi, że powinienem otworzyć salon, nie bardzo wiem, co to znaczy, ale mniejsza o to. Mów dalej, Borsuku: w jaki sposób może nam to twoje przejście dopomóc?	1 marca uzurpator ląduje we Francji, niedaleko Antibes, w zatoce Juan, o dwieście pięćdziesiąt mil od Paryża, a pan otrzymujesz tę wiadomość dopiero 3 marca! Ech, panie, to co mi pan tu mówisz to niemożliwe, albo ci dostarczono fałszywy raport, alboś pan oszalał.	Aj, żebyżto człowiek tak mógł zginąć, gdy zechce, i gdy mu źle ustąpić się; ale to biéda, że chudy pies najdłużéj żyje:	Cichoż, cicho, moje serce, rzekł, co bo ty tak temi rękami wywijasz? Dajże pokój, upamiętaj się, pomiarkuj!	Cieszę się, żeś przemówił. Ale nie idzie mi o żaden honor. Ja nie pisuję dramatów krwią ludzką. Jest to tylko „zabawienie” wroga wszystko powróci do dawnego spania, liżąc rany, przeklinając cały ruch i płaszcząc się przed wrogiem. A teraz jeszcze żyje wola i nienawiść. Już nie ma wiary w zwycięstwo, ale jeszcze żyje żądza zemsty. Jeszcze nie pogodziła się podła dusza tłumu ze starym batem, jeszcze hardym jest zbuntowany, zbity i okuty niewolnik. Ale co będzie jutro?	Do Neapolu, jak sądzę. Pozostaje mi już tylko pożegnać Waszą Najdostojniejszą Wysokość i podziękować bardzo pokornie za jego minioną dobroć.	Dziecko, Niewola, OdwagaNa ten przykład, kiedy nas wieźli, to pamiętam, jako mię jeden Tatarzyn chciał na wozie związać, a jam się mu nie dawał i takem się małymi rękami i nogami bronił, i takem się wściekał, że aż pomogło; bo właśnie tamtędy jechał sam ich wódz, on sławny KantemirKantemir, właśc. Kantymir Murza a. chan Temir (zm. 1637) zastępca hetmana, określenie używane w XVII–XVIII w.; tu: dowódca znaczniejszej siły zbrojnej. wyduszę, za co mię nasi zara hetmanem okrzykną”.	Musi być, że groch sieje, kiej tak wcześnie... Dominikowej chłopaki, widzi mi się, bo akuratnie tam ich pola wypadają... A niech wama darzy i plonuje Bóg miłosierny, gospodarze kochane!	Tak ma nieco... ekscentryczne nogi, ale	Tak prędko? A czy choć obiecał poprawę?	Tak, to jest sonet i wcale piękny nawet. Poeta był niezły, podług mego zdania.	To prawda. Nie pomyślałem o tym. Zastanowię się, jak należy ją ukarać. Czy ojciec jest dla ciebie dobry?	Wiktor Hugo nie jest przecież tak realistyczny jak Zola?	Sama nie wiem; robić będę co można, czem mnie natchną okoliczności. Środki zależą trochę od tego co mi ojciec i stryj zostawili; nigdym cię ojcze nie pytała o to, dziś proszę powiedz co mam?	Aby przekonać się czy nie zostało przez przeoczenie bodaj trochę jeszcze wilgoci.	Ale szybko przekonujemy się, że słowa nasze nie znaczą nic. Nędza stoi na przeszkodzie i nie dopuszcza do poprawy.	Ależ nie trzeba w ogóle prosić dość po prostu powiedzieć, przecież między nami, tak bliskimi sobie...	Bo też nań zasłużył Kto by to inny podjął się przedrzeć do króla?	Ciągle i w dodatku z troską, żeby się to wszystko zdało na co.	Czy grasz?	Dajże spokój, Franiu! Dajże spokój, przecież gdyby nie pan Miętlewicz, nie pan Krukowski i nie panna Brzeska, nic byśmy tu nie zrobili... Nawet ty nie miałbyś wiolonczeli, a ja fortepianu.	Hę?... a kto to? Czy nie Solski?...	Intellektuelle Sachsengängereiintellektuelle Sachsengängerei (niem.) zgermanizowane rozwodnione umysły.! Spojrzyj no pan na tych żarliwie po polsku się modlących patriotów poznańskich. Czy tam wyrasta choć jeden nowy kiełek waszej duchowej kultury?	Ja mam tego dziewięć sztuk i dziś to zeżrę. Dosyć mam tych gadań.	Komuż wolno czynić, co chce, jeśli nie królowi? Polećcie podkomorzemu płaszcz w opiekę, a sami... toć to kilkanaście kroków, zaraz na rogu... ino rynkiem na przełaj.	Na przykład taki. Wyobraź sobie, że ja bym na tej wyspie była Robinsonką. Kobiecym Robinsonem. Prawda, że to oryginalny pomysł?	Najpewniej wszyscy cię kochają, czyż gorzej by ci jednak było, jeśliby cię traktowano mniej po dziecinnemu?	Nie kupcy, ino wielkie państwo, co jeżdżą z szałasem i z kucharzem, a on im w polu jeść gotuje.	Nie mogę, mistrz by strasznie swarzyli.	Nie potajemnie, ale jawnie świadczą o królowej ci, co ją też widywali ciągle	Nie pożałowałaś tego, Maryo,	Nie, tu go nie ma, może się załgałzałgać się	No co, pożyczysz?	O czemś zapomniałeś; w którą szufladę kładziesz dobro: na lewo, czy na prawo?	Ot, widzisz, Antek, co to jest. Oj! Jezu, Jezu	Panie! panie!... hola! panie! papier jakiś wyleciał z pańskiego kapelusza!	Poważny towarzysz, co bomby fabrykuje, a o rozłamie nie wiedział...	Tak	Teraz dopiero mnie poznasz! Wiesz ty, co to znaczy roztrwonić majątek państwowy? Wiesz ty, co to znaczy zgubić w czasie wojny mundur?	To co!	To scena mitologiczna, panie Grosglick.	Waszmość od tego język odzwyczaj! Dziś panuje nam miłościwie Karol GustawKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660)	Za co?	Żołd dostaliśmy słudzy jego świątobliwości	„Czy możesz sprowadzić na pokład kapitana?”	A juści, znam. Zatracona to Wola. Ja tam z panami nie pojadę.	A tuż za nimi piszczkowie i skrzypicielepiszczkowie i skrzypiciele	Cóżto za nowa historja wymyślona na tę dobrą i śliczną Wandę?	Dlaczego?	Dobrze.	Doktor Gerwid.	Dyabla sprawa! to potrzebuje namysłu.	Hej tam!... nie wariujcie!...	Jacy oni twoi? Pluń na marę! poganie! ne chresty! Matka twoja była chrześcianka, a ojciec obwiesił się nie chcąc ci być ojcem: czémże oni twojemi być mają?	Jakiż taki?	Jaką, jaką?	Jestem bardzo niedomyślna.	Jeśli pozwolisz, oddam ci swój kordelas, a sam zatrzymam navaję, umiem się nią posługiwać.	Juści na dziesiąty, albo od Zielnej, albo na samą Siewną.	Kobieta demoniczna	Milczeć, do licha	Nie	Nie będę ci już ufał Idźmy na polowanie, bo trzeba koniecznie czegoś temu kanibalowi, żeby mnie mój pan całego miał na swe usługi.	Niech pan przyjdzie na ulicę des Martyrs, a zobaczy pan.	O nikim nie słyszę, bo nikogo nie widzę	Pan Wokulski?...	Pogrzebta no, chłopaki, może najdzieta tam jeszcze jakie portki!...	Pomyślą, żem jaki cygan, bo ja nie mam płowej czupryny.	Prawdę gadam.	Słyszałeś? Ja każę	Tam do czorta!	Ten im się także przyda na „florenckie” wieczory. To także Sfinx!	To szlachetny człowiek!	Toż wprost Eugeniuszowi rzekł: my Ojcze święty, we trzech rzeczach się różnimy, ale we trzech też jesteśmy do siebie podobni. Wasza świątobliwość spisz rano, a ja wstaję przededniem; pijesz wodę, ja wino; niewiast unikasz, ja się za niemi upędzam, ale za to w innych rzeczach równość między nami. Wasza świątobliwość hojnie szafujesz skarbami kościoła, a ja też sobie nie żałuję; Wasza świątobliwość masz ręce chore a ja nogi, naostatek Wy niszczycie kościół, a ja cesarstwo!!	TrudPraca	Tyś się ze swoją nie bardzo drożył	W Chinach, w Japonii, a nade wszystko w Europie.	Wcale nie jesteś wytworny dzisiaj.	Więc nie gniewasz się?... Zgadzasz się, złota, kochana!...	Wybiera kapelusz na drogę, jedzie jutro.	Z przyjemnością słucham i nic już nie mówię.	Zabiorę mu go, a węże wyślemy na wycieczkę po dżungli.	Zawsze jest nadzieja połowu.	Zginąłem! Zginąłem!	Śmierć mojego brata. Dwa woły Dońca na pal naciągają.	Śmietnik! To jeszcze dziwniejsza nazwa. Masz rodziców?
Na folwarku Home! Jedziemy tam zaraz i pokażecie mi go. Powiedzcie stajennemu, aby osiodłał mi konia. Nie. Nie trzeba. Pójdę do stajni sam. Będzie prędzej.	Tylko pozornie nie kochającą go; przybył tuz nią a potajemnie pono i pierwszy amant za nią podążył. Niewiadomo jeszcze czyli dowody zdrady jakie miał mąż, lecz człowiek go własny wydał, że żonę, a bodaj i gacha	Co tu dużo gadać, towarzysze. Wytrzymamy naturalnie i koniec. Tylko patrzeć, ruszy się proletariat na tyłach, jak się dowie, że Paryż trzymamy w garści, i pójdzie nam na pomoc. Miesiąc czy rok czekać wypadnie przetrzymamy się i dłużej. W elewatorach, towarzysze, sam widziałem, przechowali dla nas naturalnie burżuje krztynę pszenicy. Jakby tak wyśpekulować i odjąć sobie tę pszenicę od ust, a dociągnąć jako tako do wiosny, to potem już bagatela. W mieście pod koniec lata, ani chybi, mielibyśmy już zboże z nowego zbioru. Nie jeden rok można przetrzymać takim sposobem, a ile zechce. Ruszyć nas burżuje nie ruszą dżuma. A my im tu tymczasem takiego piwa nawarzymy, że, nie pijąc go, syci będą. Główna rzecz, towarzysze	Narzeczoną... Ale ja jeszcze żadnego pierścionka dać nie mogę... Nie mam. Ostatni, mamusiny, został sprzedany na... koszty pogrzebu. Też był z szafirami i mama bardzo go kochała, chociaż był tani, o wiele skromniejszy od tego.	No, nie powiedziałbym przesądny. Z dawna jest to fakt stwierdzony, że pęknięcie szkła w chwili trącania się wróży śmierć, sam widziałem naocznie taki wypadek. Ale czy proboszcz powinien się obawiać śmierci? Czy powinien tak czepiać się ziemskiego życia?	Jakto? czyż pani sądzi że ona czekać będzie sposobności a nie szukać jéj? Wszak tak samo jak potrafiła raz wkraść się na maskaradę, może się dostać przebrana do Drezna, czekać na króla choćby w ulicy.	Nic się nie zmieniło tylko jest pusty. Nikt nie mieszka.	Szkoda, że pan prezes nie wyjechał na zimę do San Remo lub gdziekolwiek na południe.	Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw! Trzydzieści lat z domu nie wyjeżdżam, a teraz dopiero na kulig wyruszę, i to jeszcze aż gdzieś za Klimontów, we światy! Cóż ty gadasz?	Ale powtarzam panu, sam mi powiedział, że jest za Dreyfusem	Cóż za nazwisko ale przepraszam, dla ciebie jest wspaniałe. Chodzi o to, aby widywać co dzień panią de Dubois; nie bądź zwłaszcza chłodny ani urażony; przypomnij sobie wielką zasadę epoki: bądź przeciwieństwem tego, czego po tobie oczekują. Okazuj się ściśle taki, jakim byłeś tydzień wprzód, nim cię zaszczyciła swymi łaskami.	Cóż znowu! Przecież nie ma kraju, gdzie mógłby się schronić.	Jest pan łotrem i szantażystą i choćby dlatego, żeby nie mieć przykrości powtórnej rozmowy z panem, zapłacę całe pięćset.	Kto? na to odpowiedź już nam dano. Wszyscy świadkowie przyznawali, że owym tajemniczym duchem, owym natchnieniem buntowników, co przeciw armii bohater­skiej, będącej naszą wspólną chlubą, przeciw miłości i nadziei naszej, zwrócili broń	Niechże pani zobaczy, czy nie ma gdzie eteru	O czemuż bym nie miał spodziewać się rzeczy cudnych. Mowa wasza jest już sama śpiewem, a postać wasza cała zwiastuje muzykę niebiańską.	O, wiem. Ale uczucie jest tak odmienne od wiedzy. Zdrowy rozsądek mówi mi wszystko, co możesz powiedzieć, ale niekiedy zdrowy rozsądek traci nade mną moc. Zdrowy rozsądek owłada zupełnie moją duszą. Po odejściu pani Elizy nie miałam już niemal odwagi zakończyć pakowania.	To pan nie pamięta, jak na laskach tutaj przypełzałem po marny grosz, którym od śmierci nas ra­tujesz we wtorek każdy?	A umiem, bom się uczyła na pensji, u zakonnic, w Ibramowicach. Troszeczkę się nie douczyłam, bo mi tatko kazał wracać do gospodarstwa. Zresztą, przyznam się, żem tak znowu nadzwyczajnie za tymi Ibramowicami nie przepadała. Ale ja tu rozmawiam i rozmawiam, a pan jeszcze nic w ustach nie miał. Przyniosę ja trochę cieplejszej kaszy, bo ta na klajster wystygła. Może nawet Szczepan kapeczkę mleka u żydów dostał, ale... koziego...	O!... doktorze... o! doktorze... i taki nagły a wielki rozlew żalu poczuła w sobie, że nie widziała wychodzącego doktora, że nie słyszała nic i nic nie pamiętała. Leżała bez ruchu i prawie bez przytomności; w każdym swoim atomie czuła łzy i niewypowiedziany ból, co przepalał ją całą.	Beze mnie nie utrzymałby pan lichtugi na powierzchni Byłby pan poszedł wraz z nią na dno!	Bym to mógł, co chcę, nie byłoby biedy na świecie! nie!	Czy pan nie mógłby przestać mi deptać po piętach, panie szanowny? Bo... jak zamaluję, to rodzona matula nie pozna.	Jutro... Cóż, kiej koniecznie muszę jutro jechać do Woli, prawdę mówię, dzielą się tam gospodarką krewniaki, a swarzą i procesują, obiecałem się rozsądzić, by się sierotom krzywda nie stała, jechać muszę, ale co postanowicie, to tak wezmę, jakbym uradzał społem.	W Mansie Franciszek Piguła, aptekarz, obrócił jakiś egzemplarz podartych Ekstrawagantów na robienie tutek: wyrzekam się diabła uroczyście, jeżeli wszystko, co w nie zawinął, nie stało się w tejże chwili zatrute, zepsute i zgniłe; kadzidło, pieprz, gencjana, cynamon, szafran, wosk, korzenie, kassja, rabarba, tamarynda: w ogóle wszystko, drogi, gogi i senogi.	Wszystkom ci powiedział Egaszi dobra i poczciwa, ale jéj tęskno za swemi, których nie widzi, jak mnie za male (polem) i namiotem! Płacze i płacze biédna! Bukunia moja, którą krwią i potem zlepił; wygnanka, jak my za siołem stoi na pustkowiu i patrzy się w państwo Mutes-oro, na cmentarzysko gadziów. Ciasno w niéj, głodno, zimno i pusto...	Nie stwierdzono ani śladu czegoś podobnego. Przy uduszonym znaleziono portfel z czekiem opiewającym na milion kilkaset tysięcy gotówki. Niczego nie tknięto. Nie brakowało nawet zegarka złotego z łańcuszkiem.	A idąc za przykładem dawnego wieszcza naszego, Acerna, który nieśmiertelne imię swoje wziął z państwa roślinnego, nazwałem siebie: Convalius Convaliorum.	A jeśli nie umie?	Co to jest „karauł”	Gadali we wsi, że was zabiło.	Głupiec. To naturalne, że został przyjęty, onaby wyszła za tragarza, byleby ją tylko ten tragarz chciał.	Ha! ha! nie wiedziałeś pan, to zabawne. Chyba pójdę w surducie, bo to wieczorna wizyta; tak, surdut dystyngowaniej wygląda, ale jakiego koloru rękawiczki?	Jak umarł, aha! Szkoda! Dobry żołnierz był, służył w wojsku francuskim za Augusta II, służył potem w wojsku rosyjskim i chodził na Turka tu: stronnik., nieprzyjaciel FamiliiFamilia	Kobieto, zatrzymaj się! nie sądź...	Może pan Dyzma jest zmęczony	Mój Bóg jest tylko moim, a tamci	Na to przecież dostali pieniądze.	Na to, aż królowa obdarzy spadkobiercą koronę francuską.	Nie ma ani chwili czasu do stracenia. Burza lada moment znajdzie się nad naszymi głowami.	Nie ma!	Nie wątpimy.	Niech ci Bóg wszystko przebaczy. I niech cię strzeże ode złego. Muszę już iść do kościoła. Zostań tu sam	Nieprawdaż nieprawdaż, że to znaczy spełnić swój los, jeśli się dało szczęście i bez zbrodni wielkiemu człowiekowi?	Och przyszły dyplomata musi mieć plecy... ojcowskie... Nie suknia zdobi człowieka, ale spodnie.	Patrzę, panie kapitanie.	Poszedł już na Pragę.	Posłusznie melduję, że bolą.	Prawda. No jedźcie z Bogiem! A dajcież no gęby chłopaki. Panie Maks, panie Baum, a tośmy cię dobrodzieju mój kochany, polubili wszyscy, jak swojego.	Tak, ale nie z prostą dziewką ukraińską!	Tak, były naprawdę! Tylko że zdarzyła się jakaś omyłka, a pan Carrisford myślał, że są zrujnowani.	To była sfałszowana dymisja, ja o tym nic nie wiedziałem. Podpis był podrobiony.	To mi nic nie szkodzi, przywykłem do wszystkiego.	Wojna! Wojna! i tak nam, Panie Boże, dopomóż!	Znam ja cię, władzco drewnianego zamczyska, hardy ojcowicu nędznej dziedziny! Widzę na wylot twe myśli. Chodziłeś pod moją sprawą i w cieniu mego proporca na Sasy i na lutyckie sioła. Łakome twoje ręce czerpały moje mienie, a oczy zdradzieckie wypatrywały moc moją. A teraz chcesz moc moją w swojem zawrzeć zamczysku, za tynem ją przyczaić i przeciwko mojej pięści wykręcić. Wziąłem cię za gardziel tą pięścią, gdyś był w broni skórzanej, którą ci z turzej skóry ciura uszył, a kowal żelaznemi nabił gwoździami. Teraz odziany jesteś kolczugą z niemieckiej stali, którą z ramienia swego zwlokłem i tobiem z łaski dał. Ale przetnie miecz mój łuski...	Ślubu z tobą nie brałem. Mało co się mówi.	A dokąd ciągniecie?	A kto by krowy doił, kto by opierał, kto by kole gospodarstwa abo i śwyń chodził...	Adamek śpi?	Anton Budrak?	Bo mnie kasztelan i to jeszcze powiadał: „Przepomnieliśmyprzepomnieć (daw.)	Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo!	Będę.	Chcieli zabawić się prawdopodobnie po swojemu miałem zaszczyt oznajmić Waszej Eminencji, iż nędznicy ci byli pijani...	Chcę sprostowania.	Czy było w niej aż coś tak ważnego?	Czy przeczytaliście także to, co było w środku złożonego papieru?	Czy sam?	Czy ty, Olesiu, lubisz te katarynki, co to po ulicach jękliwie skrzypią i lamenta zawodzą?	Gdy ujrzysz ją, co zrobisz?	Głupiś... czy ci kazuję bez mur? Stoi przy furtce i pyta się.	Ho, ho! już ona potrafi za łeb Jędrka wziąć!	I mój brat także! widzę to jasno byle bratowa rozum miała...	I od kiedy mam tam do niego iść? Od jutra?	Ich melde gehorsam, Herr Generalmajor der Mann ist blödsinnig und als Idiot bekannt, säghafter Dummkopf.	Ja bym chciała być dekadentką. Mieciek, czy ja mogę być dekadentką? Mieciek, ja chcę być dekadentką, bo ja się nudzę	Ja też to słyszałem!	Jak to?	Kocham, kocham...	Kto?	Kto? Wierszułł, Wierszułł! Opamiętaj się, człowieku! Kto?	Którędy przeszedł?	Masz spluwę?	Neviltis, Nežinia, Paguoda I, katyt, mūsų krašte tiek dabar kazokų ir lenkų priviso, kad ir praeiti negalima. Visais keliais valkiojasi; sutikę, nei vieno žmogaus ramiai nepraleidžia. Vieniems įtiksi, kitiems nusidėsi: taip kad nežinai, žmogus, kokio galo ir tvertistvertis	Od tej chwili będę szczęśliwa, powiedziała owca, gdy wilk ją dusił	Pewnie któregoś z jeńców.	Przyjmuje i to wspaniale, mogę panią zapewnić.	Przysięgnę	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	Rozumie się	Słowo szlacheckie!	Tak, tak Athos ma rację; animae adventuntur in desertis.	Tak. Z jednego z najbardziej szacownych rodów w swoim kraju.	Wedle czego?	Woda przecież?	Wszystko mi jedno, dokąd ojciec zechce, tam pojadę.	Z laboratorium swojej mamci.	Za pozwoleniem Zapomniałem zapytać waćpana o nazwisko.	Zatem woda w tym jeziorze powinna być słodka?	Zostaniesz między mymi żołnierzami.
Nic, nic, to ciebie nie obchodzi, to nie jest dla kobiet franc. wyrażenie gwarowe może oznaczać albo gadułę albo pederastę., że zaś w słownictwie doktora pierwsze oznaczało rasę żydowską a drugie „wyparzoną gębę”, pani Cottard wywnioskowała z tego, że p. de Charlus musi być gadatliwym izraelitą. Nie zrozumiała, czemu to ma być powód aby trzymać barona na uboczu; toteż uważała za swój obowiązek naczelniczki klanu żądać aby go nie zostawiano samego. Puściliśmy się wszyscy ku przedziałowi pana de Charlus, prowadzeni przez niespokojnego wciąż Cottarda. Z kąta gdzie czytał tom Balzaka, p. de Charlus spostrzegł to wahanie; nie podniósł oczu. Ale jak głuchoniemi poznają z niewyczuwalnego dla innych przeciągu że ktoś zbliża się do nich z tyłu, tak on odznaczał się przeczuleniem, ostrzegającem go o czyimś chłodzie wobec niego. Przeczulenie to, jak się to zdarza we wszystkich dziedzinach, zrodziło w panu de Charlus imaginacyjne cierpienia. Jak neuropaci, którzy, czując najlżejszy chłód, wnoszą stąd że musi być okno otwarte o piętro wyżej, wpadają we wściekłość i zaczynają kichać, tak p. de Charlus, jeżeli ktoś miał przy nim nieswoją minę, wnioskował, że temu komuś powtórzono jakieś jego słowa o nim. Ale nie było nawet potrzeba aby ktoś miał minę roztargnioną, ponurą lub roześmianą: sam wymyślał te miny. W zamian za to, serdeczność łatwo maskowała mu obmowę o której nie wiedział. Odgadł za pierwszym razem wahanie się Cottarda; jakoż, o ile, ku zdziwieniu wiernych którzy nie sądzili aby baron, czytający ze spuszczonemi oczami, mógł ich zauważyć, podał im rękę skoro się znaleźli w przyzwoitej odległości, wobec doktora poprzestał na lekkim ukłonie, ręką w szwedzkiej rękawiczce nie ujmując dłoni którą doktór doń wyciągał.	Ha! Niechże i tak będzie, zresztą nie może być inaczej, bo się czuję pijany. Więc jestem w szkołach wojewódzkich, nieprawdaż? Za wcześnie na świat przybyłem i wszystko w mym życiu przedwcześnie poczynałem i kończyłem. Ba! Otóż w szesnastym roku życia, kończąc szkoły, pokochałem się na zabój w najpiękniejszej pannie, jaka lękając się, żebym ją zdradził, pomimo tortur, które mi potem prawie swawolnie zadawała, może umyślnie, by się paść widokiem męczarni moich. Nie! Nie dlatego! Umyślnie na to, by się rozkoszowała widokiem mocy mej duszy. A potem, w chwili, gdy miała pójść za niego, za tego, co się mienił być przyjacielem moim... wiesz, co się stało, skrzydlaty Gerwidzie, co siedzisz jak PytiaPytia pięć bez połowy; cztery i pół. roku pracy, a żadnej wiadomości stamtąd. Chiński mur, dobrodzieju! Z beretem doktorskim na głowie, z próżnią w kieszeni, dalej do mieściny Delfinatu na praktykę. Żadnego tam człowieka, tylko jeden: Beniamin Elleviou, nieszczęśliwy, miły, słabowity i tęskny, sam nie wie do czego, na honor sam, nie wie do czego, do kobiety, której nigdy nie widział oczyma ciała, tylko oczyma duszy widzi co noc we śnie. Tak mi się zwierzył nareszcie i utrzymuje, że tak pięknej kobiety nie ma na świecie. Ha! Beniaminie Elleviou! Pokażę ci piękniejszą niż twego urojenia płód. Miniaturę mej Malwiny zawsze na piersiach nosiłem. Spojrzyj na ten obraz! On krzyczy: „To ona! To ona, snów moich wcielenie!” Pada, omdlewa, konwulsji dostaje. On pyta: „Gdzie ona?” „W Polsce, jeśli żyje; lecz może nie żyje, bo od lat pięciu, gdy Księżyc w pełni, ona mnie się ukazuje z Ignasiem, z Edwigerem, z Swidwą, a nawet z Panem Andrzejem, po stan w kuntuszu”. On krzyknie: „Pisz do nich!”. „Ileż razy pisałem, nigdy żadnej odpowiedzi”. „Pisz! List prześlę pocztą, odpowiedź będzie niezawodnie, jeśli choć kto z twoich przy życiu pozostał”. Piszę i otrzymuję odpowiedź. Gerwidzie, jeszcze dwie trociczki tu przede mną! Tak jest! Ona umarła na chwilę przed ślubem, w sukni ślubnej, jaką się przedstawiała mnie w snojawie i Beniaminowi we snach. Beniamin uszczęśliwiony wkrótce potem umiera, mówiąc, że na Księżycu spotka się z Malwiną. Mnie obwiniają o przyczynę jego śmierci, unikają mnie jak wampira. Ja sam myślę, że jestem wampirem albo przynajmniej aniołem śmierci. Bieda! Głód, tak, głód, ojcze Gerwidzie, głód w Delfinacie, pomiędzy cudzoziemcami, którzy pragną, żebym sobie poszedł precz, bom zabił dobrego Beniamina. Zawlokłem się na grób jego w nocy i tam... Panie! Nie wiem, czy z rozpaczy czy z głodu: umarłem. Teraz tu jestem i szukam tych wszystkich, co umarli i których ja kocham. Muszą tu być, Gerwidzie, wskaż mi do nich drogę, boś ty czarnoksiężnik i wiedzieć musisz wszystko, co się u was dzieje, kiedy ci znane tajniki odległej planety ziemskiej. Ach, zlituj się! Gdzie moja miniatura? Gdzie Malwina?	Zwykły zbrodniarz spuszcza się może na takie przypuszczenie, ale nie ja. Istnieje także inna, chociaż dalsza możliwość, że nas podsłuchał ktoś z przedziału dziesiątego. Mógł to być detektyw, a co gorzej nawet Barnes.	Panie, muszę panu coś powiedzieć, sumienie mi nie daje spokoju, żebym wam nie wyjaśnił tych czarów: ci dwaj ludzie, co nas odprowadzają z maskami na gębach, to proboszcz naszej parafii i majster Mikołaj, balwierz z naszej wsi; głupi mój rozum powiada, że oni tak pana wiozą z zazdrości o jego wielkie czyny, które ich kolą w oczy, widzę ja jawnie, że to tak jest i żeś pan tak dobrze zaklęty, jak mój osioł, wprost tylko odurzyli was i drwią sobie. Ażeby wam dać najlepszy tego dowód, muszę się was tylko spytać, panie, o jedną rzecz, a jeżeli mi odpowiecie tak jak miarkuję, to wam wykażę zdradę jak na dłoni, jasną jak słońce i sami wtedy wyznacie, że tu nie ma żadnego zaklęcia, tylko że się paniskowi w głowie pomieszało.	A! bywajże zdrów. Wróciwszy pójdę do rodziców waszych i będę się starała ich pocieszyć w samotności, w opuszczeniu. Nie masz serca że nas tak porzucasz! o nie masz ty serca.	Kolbuszewskiemu, Blumkiewiczowi... Nikt nie wiedział, gdzie jesteś, co się z tobą dzieje. Kolbuszewski był w rozpaczy, a Blumkiewicz obawiał się... On otrzymał wiadomość od jakiegoś twego agenta z Londynu, że z twoimi interesami jest bardzo źle, i w związku z tym twoje zniknięcie...	O!... to po cóż mamy czekać na wątpliwe rezultaty postępu? Już dziś jest bardzo wiele kobiet równouprawnionych pod tym względem. Tworzą nawet potężne stronnictwo, nazywające się kokotami... Ale dziwna rzecz: posiadając względy mężczyzn, panie te nie cieszą się życzliwością kobiet...	Dlatego że wszystko można dziś przeżyć oprócz niej. Śmierć i pospolitość są w dziewiętnastym wieku dwoma jedynymi faktami, których nie da się wyjaśnić. Każ nam podać kawę, Dorianie, do sali koncertowej. Musisz mi zagrać Chopina. Ten człowiek, z którym uciekła moja żona, nadzwyczajnie grał Chopina. Biedna Wiktoria! Bardzo ją lubiłem. Dom jest bez niej dość pusty. Małżeństwo jest, naturalnie, przyzwyczajeniem, złym przyzwyczajeniem. Żałuje się jednak nawet najgorszych przyzwyczajeń, gdy się je utraci. Może tych najwięcej. Poniekąd stanowią nieodłączną część naszej istoty.	Cienie faraonów bardziej zdumiałyby się, usłyszawszy, że w tym samym Egipcie, w którym spętano królewską władzę, jakiś chaldejski oszust wpływa na losy państwa...	Nie mogę wam zabronić mieszkać gdzie się podoba, rzekła Laura, ale rada wam nie będę, to z góry powiadam.	Tylko śmiało dalej! Panienka i tak dosyć dobrze skacze, jak na kogoś, co tam mieszkał z poganami. Ot, jak to się panience przygląda Wczoraj to za panienką poleciał i dziś pewno znów poleci. Będzie naturalnie chciał wymiarkować, co to jest skakanka. Nigdy przecież jeszcze jej nie widział. Ej, jak się nie poprawisz, to zginiesz przez ciekawość!	Tego nie obawiaj się	Tak jest... i przybywa jej albo ubywa, wedle woli; może też być ciepła albo zgoła zimna, bo tam są rury z kuraskami, taką i owaką niosące. Pokręcisz waćpanna kuraskiem, aż tu się leje, że i pływać można w komnacie jako w jeziorze... Żaden król nie ma takiego zamku jak nasz pan miłościwy, to wiadoma rzecz, i posłowie zagraniczni toż samo powiadają; żaden też nad tak zacnym narodem nie panuje, bo choć są różne grzeczne nacje na świecie, przecie Bóg naszą szczególnie w miłosierdziu swoim przyozdobił.	Tak, przyjacielu Postaram się, abyś nie żałował dawnego pana.	Jeszcze nie, ale już są na tropie i spodziewają się niedługo rozstrzygnąć kwestię jego pobytu.	Niech pan da pieniędzy, już czas, dzieci płaczą, że im się jeść chce!	No... Ja wiem. Jakby tata żył, to bym kurierków nie sprzedawał. A co robić, jak nas jest czworo, a mali drą się i chcą jeść? Matce dwa złote dawałem, a sobie tylko bułkę i wodę sodową. Bo w gardle sucho od krzyku.	A wreszcie, wiele będzie przebaczone panu Bergotte za to, że mu się spodobał mój chłopiec	Nie kuś mnie pan, rozśmiała się Laura, mogłabym zabrawszy Munię zabiedz z nią tak daleko, żebyście mnie więcej nie znaleźli...	Pańskiego ojca? Ależ! Słowo honoru daję, że baba prawie oszalała. Była pewna, że to bankructwo fabryki i że ze swoich stu dziesięciu tysięcy dolarów nie zobaczy ani gronia.	Mam nadzieję, że nie skrzywdzisz portiera Nie poderżniesz mu gardła nożem i nie poślesz zatrutej strzały. Mógłbyś najwyżej zrobić mu kawał.	Oj nie! jeżeli mu tam na świat wybić się udało, głupi by był, żeby nazad przyszedł biedę klepać i za pługiem chodzić; chyba go gdzie złapią i przyprowadzą...	A ja sto razy Fabianu mówiłem i sto pierwszy powtórzę, że mucha naje się tym, co my od pana Korczyńskiego wygramy	Właśnie mam tu gdzieś książeczkę włoską o Nazaretankach Nie wiem, gdzie mi się podziała... Wychodząc, gdzieś ją schowałem.	Zebraliśmy się tu ażeby opowiedzieć sobie wzajemnie: co każdy z nas zamierza czynić po otrzymaniu patentu. Trzeba więc, żeby Kozły przestały brykać i żeby zrobiło się trochę spokojniej.	Więc jak to? Nie zamierzacie reagować na te oszczerstwa?	Dziękuję To naprawdę bardzo uprzejme z waszej strony. Ale nie sądzę, by pożarcie piratów było konieczne. Nie pozwólcie im dotrzeć do brzegu, póki nie dam wam znaku. Niech pływają w kółko, dobrze? I proszę was, skłońcie Bena Alego, żeby tu podpłynął, bo chcę z nim porozmawiać.	Niechby się spalili ci bogacze, prawda, Władku?	Na żaden sposób nie mogę; jutro muszę być ze mszą w Hoczwi, czekać mnie będzie tam pan Osuchowski z ichmość panem Urbańskim, skąd mają mnie zabrać do siebie dla naradzenia się względem fundacji kościołka powstać mającego ze składek w jednym miejscu w tych górach.	Nie wiem, jak mam panu podziękować, ale nie myślę nadużywać grzeczności pańskiej. Chciałbym tylko wiedzieć, do czego służą te narzędzia fizyczne.	Nie mów o tym. To obojętne. Teraz musisz być moją. Ale nie tak	A! natura! natura! Natura, kochany poeto, jest to ogólnik, którego znaczenie bliżéjby okréślić należało. Potrzeba do tak zwanéj natury powracać, odżywiać się nią	Można nie chcieć, wiesz pan czego? Baby, kiedy człowiek stary.	Jeszcze jak to mój kolega z Oksfordu. Zaczęła się rozmowa o rodzinie Ponimirskich, którą wszyscy tu dobrze znali. W pewnym momencie zabrał głos poseł Laskownicki:	Jeno z lekka, z lekka, bo czy wojna, czy nie, ty ciągniesz tak, że dla drugich nie ostanie!	A jakimże sposobem przedrzemy się przez tę puszczę?	Nie jest wykluczone, choć także nie ma żadnej pewności...	To prawda, panie Bergeret że gdybym był rektorem uniwersytetu, zabroniłbym panu nauczania młodzieży.	Na WysoczanachWysoczany dodał i rzucił Markowi na kolana stos czeskich i zagranicznych pism, po czym zagłębił się w jakichś papierach.	Helu więc o to masz pretensję do matki?... A jeżeli ona nie ma pieniędzy?...	Na cóż ci się przyda? Mnie pierwszą Yetmeyer do lochu wtrąci, jeżeli ci wydam ten dostęp tajemny.	Ale nie z krzywdy ludzkiej...	Dzień niezimny ale zaraz samowar podgrzeję i herbata gorąca nie zaszkodzi.	A my porachujemy się z naszym wrogiem. Gdybyśmy jednak polegli, Morgan będzie wiedział, co robić. Idź, zanieś ciało na statek, później tu wrócisz, by sprawdzić, czy jeszcze żyjemy.	Właśnie, że już wcale nie myślę... Sto razy... tysiąc razy wolę pana Romanowicza... Ach, pani, jaka jemu śliczna broda urosła od wakacyj...	Nie jestem bogaty, lecz z chęcią zaryzykuję funt szterling przeciwko pierwszej kuli.	Boś nigdy o to nie pytał, Harvey. Opowiem ci kiedyś o wszystkim, jeśli zechcesz posłuchać. A teraz spróbuj jednej z tych nadziewanych oliwek.	A cóż się z nim stało?	Bardzo możliwe ale czy nic więcej nie wiadomo?	Ale wy możecie mieć korpus kadecki! I jeśli mój głos w radzie nadzorczej posiada jakieś znaczenie, wy ten korpus mieć będziecie. Dawno już nic nie sprawiło mi takiej radości! Chłopcy, ożywieni takim duchem, jak wy, powinni całej szkole świecić przykładem.	Tak, ale pan Klejn ma z nimi jakieś konszachty, namówił ich, ażeby znowu sprowadzili się do kamienicy, bywa u nich, przyjmuje ich u siebie.	Przepraszam pana, sprawa to dla mnie największej wagi: od kogo, jeśli łaska?	A więc, w jakim to celu?	To Lublin znów Szwedzi obsadzili?	Won!... A to łotr fagas!...	To właśnie, miłościwa księżno, tak samo myślałem uczynić, ale z pozwoleństwem będzie mi łacniej.	Tak, Norską Zna pani jej stosunek do naszego Stefana?...	A jakże! Ale policja ma długie ramię, a granica daleko. Gdyby to było w Peshawar!	Wychodź, opuść mnie natychmiast. Och! Czemuż ksiądz Chélan zabronił mi pisać do ciebie! Byłabym zapobiegła tej ohydzie Żałuję mej zbrodni; niebo raczyło mnie oświecić Wyjdź,  wyjdź stąd!	Od ostatniej rewolucji. W owym to czasie nasz minister Mądrości Agastia wynalazł zasadniczą materię bytu i nazwał go Nirwidium.	Ojej, naprawdę? To cudowne! Klowni mają zawsze takie kolorowe stroje.	Ta ta ta Przyszła pani, aby uczynić zamach na moją niezależność, na moje sumienie, chce pani, żebym dla pani zdradził interes wierzycieli; więc dobrze! Uczynię więcej, oddaję pani moje serce, mój los; mąż pani chce ocalić swój honor, ja oddaję pani mój własny...	Ależ na miłość boską!...	Chrystusowa matko! Ten dziad szpetny... to ma być pan młody?...	Co jest niemożliwe?	Głooowa mi pęęęka od tego, coś mi pan natraaajlował. Pieeerwszy raz w życiu trzeeeba mi myśleć o takich...	Zapomniałem o tym Zresztą ja i tak poznam, kiedy nadejdzie Czas Nowej Gwary, bo wówczas ty i reszta towarzyszy uciekniecie precz i każecie mi chodzić samopas.	Do Spychowa.	Do diabła z wami!	Mnie też!	Źle mnie sądzicie!	Dlaczego ja mam padać na twarz?	Poezji! Za kogo mnie pan bierze?	No cóż tam, jak interesy?	A co odpowiedział lekarz?	Co pan robi wieczorem?	Kobieca ręka, co?	Gotowa jestem, mój drogi...	Przed godziną był tu ten pan, o którym mówicie?	Więc może pójdziemy jutro po południu?	Czy ten rodzaj życia nęci cię jeszcze, Maroto?	Czy widziałaś swego przyjaciela, pana Swanna?	Cóż będzie z towarzystwem?	Cóż takiego?	Dobrze, dobrze wuj Cardot...	Tak.	Wierzę i dziękuję pani z całego serca!	Więc i cóż?...	„Doliny zabrzmiały trąb odgłosem”. Czy stąd zacząć?	Aha!	Będę	Chcesz ciastko z kremem?	Cooo?	Dick panu otworzy	I moskwicyzmu...	Owszem, owszem.	Patrz Majstrze!	Powinien pan nas odwiedzić	W zakładzie leczniczym...	Zwaryowałeś!
Och, każda rzecz staje się rozkoszą, gdy zbyt często do niej wracamy To jedna z najważniejszych tajemnic życia. Wydaje mi się jednak, że morderstwo bywa zawsze omyłką. Nie powinno się nigdy czynić nic takiego, o czym nie można swobodnie rozmawiać po obiedzie. Pozostawmy jednak w spokoju biednego Bazylego. Chciałbym uwierzyć, że mógł naprawdę skończyć tak romantycznie, jak to przypuszczasz, ale nie mogę. Przypuszczałbym raczej, że spadł z omnibusu do Sekwany, a konduktor przemilczał to z obawy o skandal. Tak, wyobrażam sobie, że taki mógł być jego koniec. Niemal go widzę leżącego na wznak w brudnozielonej wodzie, ponad nim suną obładowane barki, a długie wodorosty czepiają się włosów. Wiesz, że nie wierzę, aby mógł był stworzyć jeszcze coś dobrego. W ostatnich dziesięciu latach jego twórczość bardzo podupadła.	Kiej Stacho był, to się zdało, że nic w chałupie nie stoi, a skoro go brakło, to widno dopiero, co chłop znaczy. Nie jedziesz do miasta?	Nie chcę na pańską decyzję wywierać najmniejszego nacisku. Najmniejszego Po prostu nie znam się na tym. Otrzymałem jednostronne naświetlenie sprawy. Dodam jeszcze, że mam wrażenie, o którym już wspomniałem przed chwilą, że pańscy przeciwnicy mniej się kierują pobudkami obiektywnymi, a bardziej swoją ambicją. Pomimo to uważam, że akcja wszczęta przeciw panu, drogi profesorze, przez podwładny panu personel lekarski nie może pozostać bez wpływu na dobre funkcjonowanie instytucji. Stosunki te wymagają uzdrowienia. Mówiąc krótko: albo uzna pan własne ustąpienie za wskazane, albo będzie pan musiał usunąć tych, którzy okazali panu dezaprobatę. Obecny stan nie może trwać dłużej.	Ależ pewnie niezadługo spostrzegą, że to nie narwal, tylko ludzie	Dokonywać swoją pracę całą siłą ale wiedzieć, że chociażbyś był Bonapartem, nie dokonasz więcej niż dżdżownice.	Czasem? Zgadzam się z szanownym panem. Ale czyż nie więcej strat ponosimy przez nieudolność i ospałość różnych niedojadów i dobrowolnych pariasów?... Myślę, że dlatego właśnie jesteśmy narodem ludzi biednych, że panuje u nas psychoza pogardy dla wszystkich tych, którzy zdobyli czy to majątek, czy pozycję. Mamy szacunek tylko dla tych, co otrzymywali to wszystko bez żadnej osobistej zasługi i bez żadnego wysiłku, to znaczy drogą spadku.	Stało się tedy, że ja na stare lata muszę, jeśli nie piersi, to pleców nadstawiać pod kule, bo otwarcie mówię, pludry nie żartują. Sam waćpanów nocą powiozę, ale jaki to wyda owoc...	Bo ja mam charakter; proboszcz przekonał się o tym. Nie ma co owijać w bawełnę, jesteśmy tu otoczeni liberałami. Wszyscy ci fabrykanci perkalików zazdroszczą mi, wiem; paru z nich zbiło ładny majątek; dobrze tedy! Niech widzą synów pana de Rênal, idących na przechadzkę z preceptorem. To imponuje. Dziadek opowiadał nam często, że w młodości miał preceptora. Będzie mnie to kosztowało sto talarów, ale można je wciągnąć w rubrykę wydatków reprezentacyjnych.	Niestety. Wystarczyłyby Karolowi jako powód do rozwodu. Może i nie rozwiódłby się ze mną, bo jestem przekonana, że nie potrafiłby żyć beze mnie. Ale nie mogę dopuścić, by dostały się do jego rąk.	Ależ, pani jednak gdyby książę Walii był sobie prywatnym człowiekiem, nie ma klubu, z którego by go nie wyrzucono, i nikt nie chciałby mu podawać ręki. Królowa jest czarująca, niezmiernie słodka i ograniczona. Ale ostatecznie jest coś rażącego w tej parze królewskiej, która jest dosłownie na utrzymaniu swoich poddanych, każe grubym żydowskim finansistom opłacać wszystkie wydatki, do jakich jest zobowiązana, i robi ich w zamian baronetami. To tak jak książę Bułgarii...	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	A choćby i tu go trzymać przyszło, przecież mi nie będzie zabroniono przywiązać go do osoby mojej. Nie mam wcale usługi.	Gdyby dyspensadyspensa no! nie mogę. Ba! żeby to ksiądz biskup Jakub z Kurdwanowa był między nami, może by dyspensy nie odmówił dobrze.	Zdejmij perukę i pokaż mu znak na swoim łbie A Dagonowi powiedz, że mu takie same znaki porobię na całym ciele...	Gdzież tam! ale sama wyznaj! nie prześlicznyż to mojego romansu początek. Młodzieniec nawet bardzo się zbliża do mojego ideału, pełen wyrazu siły, męztwa i szlachetności.	Chciałem zobaczyć się z tobą i powiedzieć, że między moim chłopstwem krążą jakieś nieprzystojne gadaniny o zniżeniu podatków czy o czymś takim... Pragnę, ażeby dowiedzieli się chłopi, że ja im podatków nie zmniejszę. Jeżeli zaś który, mimo ostrzeżeń, uprze się w swej głupocie i będzie rozprawiał o podatkach, dostanie kije...	Tak téż i pan Benassis powiada; ale inne biorą dzieci za tę samę płacę, trzeba na niéj poprzestać! Nie tak-to łatwo dostać dziecko, jak się zdaje! A choć-byśmy mu i darmo mleko dawały, toć ono nas przecie nie kosztuje. Zresztą, trzy franki, proszę pana, to coś także znaczy. Ot! u mnie, piętnaście franków na miesiąc jakby znalazł, nie licząc pięciu funtów mydła. A u nas tu, trzebasię dobrze napocić i naharować, żeby jakie dziesięć sous dziennie zarobić.	Nie można, serce, nie można gołąbku kochany; pójdę do Sołoduchy, poradzę się jéj na niemoc moję.	Ciężar spadł mi z duszy, ale... ta oto rzecz? Nie znam Gobinda Sahaia ani też jego banku, który może jest tylko dziurą w murze.	Babka ma bardzo bujną wyobraźnię Co prawda, podobne przejścia nie należą do najprzyjemniejszych, szczególnie z takim człowiekiem. Czy wie pan, co on teraz robi? Po całych dniach strzela z pistoletu. Podobno, że niklowe pieniążki rozbija kulą w powietrzu.	Bo to człek nadzwyczajnej ambicji i o sławę zazdrosny. Znam go siłasiła (daw.) tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel).. Uczeń, KłamstwoPoznałem go, gdy był młodym jeszcze panięciem, na dworze pana krakowskiego, Stanisławapan krakowski, Stanisław słowo honoru; tu: zakład. i samem ich siedmiu jednego po drugim rozciągnął. On zaś ode mnie się dalej uczył nie tylko fechtów, ale i sztuki wojennej. Dowcipdowcip (daw.)	Czy mogę powiedzieć jej że się panicz podejmie poselstwa?	Otóż Bec po normandzku znaczy strumień: istnieje opactwo Bec, Mobec czyli strumień na bagnie (Mor albo Mer znaczyło marais, bagno, jak w Morville, albo w Bricquemar, Alvimare, Cambremer). Bricquebec, strumień z wyżyn, pochodzi od Briga, miejsce warowne, jak w Briqueville, Bricquebosc, Brie, Briand, lub od brice, most, to samo co bruck po niemiecku (Innsbruck), a w angielskim bridge, które kończy nazwy tylu miejscowości (Cambridge itd.). Ma pan w Normandji jeszcze wiele innych bec: Caudebec, Bolbec, Robec, Bec-Hellouin, Becquerel. To jest normandzka forma germańskiego Bach, Offenbach, Ansbach. Varaguebec, od starego słowa varaigne, równoważnego z garenne, lasy, stawy chronione. Co się tyczy Dal to jest forma thal, vallée, dolina: Darnetal, Rosendal, a nawet Becdal. Rzeka, która dała nazwę miejscowości Dalbec, jest zresztą urocza. Widziana ze skał nadbrzeżnych (falaise, po niemiecku fels: ma pan nawet niedaleko stąd na wyżynie ładne miasteczko Falaise), sąsiaduje niemal z iglicami wież kościoła i robi wrażenie że je odbija.	Ani się tego myślę zapierać Głupi tylko ludzie widzieć nie chcą i gdy się omylili do błędu przyznać nie mogą. Królewna ma właśnie dwoje tyle lat co on. Za kilka lat będzie zupełnie starą, a on ledwie zmężnieje.	Gdyby mnie nie rozumiano, wielmożny panie, nic by nie było dziwnego, ażebym wtedy uchodził za głupca, ale mniejsza o to, Pan Bóg mnie rozumie i ja siebie rozumiem i wiem, żem nic złego nie powiedział, ale wasza wielmożność lubi mnie zawsze przeładować i słowa moje i uczynki okręcać.	Nie, ale żądam, byś się zjawiał punktualnie. Nie chcę więcej słuchać wykrętów. Rozumiesz?	Skoro zaczęliśmy walkę z kapłanami, należy jej dokończyć, tym bardziej dziś, gdy mamy listy dowodzące, że Herhor układa się z Asyryjczykami, co jest wielką zdradą państwa...	Lekarz zabronił, póki twój wzrok dostatecznie się nie przyzwyczai. Tyle czasu nie otwierałeś oczu.	Tak... Dał mi plan domu hrabiego w nadziei, że go zabiję, i że odziedziczy po nim majątek. Potem chciał zabić mnie, żeby się raz na zawsze ode mnie uwolnić. I dlatego czatował na ulicy, i mnie zamordował.	A widzisz, nie mówiłem ci?... Zawdy na moim stanie!	Cóżeś waćpan nie gonił chyba?	Nie rozmawiałem.	Nie.	Więc to ja mam spłacać dawne długi?... A, kuzyn nie stracił czasu w podróży.	Zrobicie abo i nie zrobicie...	Znam szlachetny charakter waszej świątobliwości. Gdybyś, władco, nie był faraonem, po kilku latach zostałbyś najznakomitszym kupcem fenickim i naczelnikiem naszej rady...	Tak jest. Pan mnie nie znał?	Niech się pan nie reklamuje	Młódka to jest jeszcze, a wtedy bydło pasała. Rozbuchała się ino, kiej jałowica na koniczynie	Ależ, Stachu, nie umiesz ani się ruszać, ani mówić. Byłoby ci jeszcze nudniej w pokojach. Musiałbyś milczeć zawsze.	Nie lękaj się pojechała za księciem...	Waćpan do mnie w jakim charakterze to mówisz?	A ci, którzy głoszą prawdę, niech wiary nie mają niech nienawiści mienią siewem. niech przekleństwem ci będzie I tylko pierwszy grzech niech ciebie niepokoi, a dalsze paciorkami różańca narastają i pragnij żyć!	I na waszym wynagrodzeniu spoczęła ręka bogów Wyobraźcie więc sobie, że wam śnił się ten więzień, a będziecie czuli się bezpieczniejsi w waszej służbie i zdrowiu.	A dlaczego nie mógłby naprawdę być moim narzeczonym!	Nie pożałowałaś tego, Maryo,	Przecież nie macie zamiaru wysadzić ich w powietrze	Ja też wierzę wam, moi panowie, i nie wątpiłem ani na chwilę, lecz czy dama ta była sama zupełnie?...	Nie ja ich	Kochany, patrzysz tak na to wszystko, bo miłość przysłania ci wzrok.	A niechże to kadukkaduk zawołał pan Zagłoba.	Korol niedaleko z lackąlacki (z daw. ukr.) to najgorzej!	To on, bez wątpienia Ja udam się naprzód; wy bądźcie gotowi.	Cóż to znowu ma być?	Niech z Bogiem spoczywa, nim ją w poświęconym miejscu pogrzebiemy. Nieraz ona was przeciwko mnie buntowała, ale ja ta do nikogo żalu ni mom... A tu tu wam przywiózem ze wsi, od nas wszyćkich, trochę prowizji. Macie krupy mąkę, groch, krzynkę słoniny...	Jest i drugie?	Przyjacielu tego właśnie teraz pragnę. Największym szczęściem, o jakim teraz marzę, to zginąć za ojca. Ta śmierć ocaliłaby nas wszystkich.	Szlachcic jest	Ale ona ma nogi! Wiesz co, Chaval, wystarczyłoby dla dwu!	Jakimś bogatym panem, co podróżuje dla przyjemności.	Komuś niewybrednemu podoba się każda.	Nic drugiego, jeno się zmówili! zdołać. sese (gw.) tylko. wyrozumieć Jagusi, dlaczego się tak była wystroiłabyła wystroiła błyszczeć niebieską barwą. jej ślepie roziskrzone? czemu jej tak latały czerwone wargi, a biło od niej taką radością? Obiegał ją wilczymi, głodnymi ślepiami, gdy wypinając się naprzód wzdętymi piersiami, podawała króbkękróbka	A co mię tam ty obchodzisz! Ty sobie oczy wypatruj na wszelkie Amory malowane i rzeźbione, ale te oto...	Było się czego wieszać	Ale dlaczego?	Musiał się od ordynata dowiedzieć i zachorował	Ciotka March przyjęła ich ze zwykłą sobie gościnnością.	Co?... dobrze tak będzie, Pepa?... pytał dyrektor, przeczytawszy żonie, mozolnie i z mnogiemi przekreśleniami napisane zaproszenie.	Cóżeś mu powiedział?	Daleki jesteś od prawdy potrzeba, ażebym rozdarł szaty, rzucił zbroję, ażebym zeskoczył ze skały na głowę i tysiąc podobnych a zadziwiających czynił rzeczy.	Kiedy i tak pamiętam.	O tak! wrócić, wrócić!	O tak, o tak	Ojciec jej, Rafał, daje za nią sześć tysięcy rubli!	Pan ją bardzo kocha?	Popełnił zbrodnię.	Proszę mnie wpuścić, prędko! Muszę panu coś powiedzieć!	Tam chodzić.	Toteż widno, co bezbez (gw.)	Znasz pan dobrze swojego pensjonariusza, jak widzę	Ach, panie Cyrusie	Bo mię fatygująfatygują	Dam każdemu kołdrę!	Doktór Podkiecki.	Ha, ha, ha, ha, ha!	Hu, hu, hu, hu!	Idźmy!	Józef Trznadelski...	Kiedyż mniej więcej można odwiedzić pana?	Mianowicie?	Owszem	Pan Jezus więcéj cierpiał!	Pan wie	Pan zna Malinowską?...	Panna Wiktoryna?	Sprawa Naszyjnika.	Szolem alejchem!	Widzieliście, państwo, coś podobnego?... Jaki elegant!...	Zaprawdę dziwne!	Zatem Hektor weźmie wodewile
Owszem, jesteś ten sam. Chciałbym wiedzieć, jak upłynie ci reszta życia. Nie psuj go wyrzeczeniem. Obecnie jesteś doskonały. Nie rób się niedoskonałym. Jesteś teraz bez błędu. Nie musisz kręcić głową, sam o tym wiesz. Nie łudź się jednak, Dorianie. Kondycja ludzkaŻycie nie da się ująć w karby woli i zamiarów. Życie jest sprawą nerwów i włókien, i powoli urabianych komórek, gdzie ukrywa się myśl, gdzie drzemie namiętność. Możesz wyobrażać sobie, że jesteś bezpieczny, i czuć się silnym. Lecz przypadkowy odcień barwy pokoju lub porannego nieba, jakiś szczególny zapach, kiedyś przez ciebie lubiany i niosący nikłe wspomnienia, wiersz zapomnianego poematu, który ongi czytałeś, urywek dawno niegranej melodii angielski poeta i dramatopisarz., ale możemy sobie to wyobrazić naszymi zmysłami. Są chwile, kiedy nagle przenika mnie zapach białego bzu, a wtedy przeżywam na nowo najdziwniejszy miesiąc mego życia. Pragnąłbym się z tobą zamienić, Dorianie. Świat przeklina nas obu, ale ciebie zawsze ubóstwiał. I zawsze będzie cię ubóstwiał. Jesteś istotą, której poszukiwał nasz wiek i jest przestraszony, że ją znalazł. Tak jestem rad, że nigdy nic nie zrobiłeś, nie wyrzeźbiłeś posągu, nie namalowałeś obrazu, nigdy nie objawiłeś się poza sobą! Twoją sztuką było życie. Cały ułożyłeś się do muzyki. Twe dni były twymi sonetami.	Tak jest. Waćpan się nie marszcz, bo nieboszczyka wola święta. Dziwno mi to, że wysłańcy tego waćpanu nie powiedzieli?	Bo to urodzona artystka. Ja przecie także patrzę na naturę i odczuwam ją, ale ona pokazuje mi takie rzeczy, których sam nie umiałbym dostrzedz. Przed paru dniami wybraliśmy się wszyscy do lasu, gdzie pokazywała mi naprzykład paprocie w słońcu. To takie ładne! Nauczyła mnie także, że pnie sosen mają, zwłaszcza w wieczornem oświetleniu, ton fioletowy. Ona otwiera mi oczy na kolory, których przedtem nie widziałem, i jak jakaś wróżka, chodząc po lesie, pokazuje mi nowe światy.	Doprawdy? Na Jowisza, stanie się tak, nie inaczej, jeżeli znajdę sposobność! Powinienem być zadowolony z losu, żeby dogodzić dziadkowi. Spróbuję, ale wiecie, że to przeciwne mojej naturze i będzie mnie wiele kosztować. Jego życzeniem jest, bym został indyjskim kupcem, jak on sam był, a ja wolałbym się raczej zastrzelić! Nienawidzę herbaty, jedwabi, korzeni i rozmaitych rupieci sprowadzanych na jego starych okrętach i nie dbałbym o to, czy pójdą na dno, gdybym je posiadał. Powinien poprzestać na tym, że wstąpię do kolegium, bo jeżeli mu poświęcę cztery lata, to niechże mnie za to uwolni od handlu. Ale się uparł i ja tak zrobię, aż na koniec zerwę z nim stosunki i będę żył według własnej woli. Tak samo uczynił mój ojciec. Zrobiłbym to jutro, gdyby ktoś mógł pozostać przy staruszku.	Z reumatyzmem nie pchaj się między nas Reumatyzm znaczy u nas akurat tyle co odciski. Ja mam anemię, brak mi połowy żołądka i pięciu żeber, a nikt mi nie wierzy. Był tu nawet jeden głuchoniemy, przez dwa tygodnie zawijali go co pół godziny w prześcieradło zmoczone w zimnej wodzie, co dzień robili mu lewatywę i płukali żołądek. Wszyscy sanitariusze byli przekonani, że już sprawę wygrał i że pójdzie do domu, a tu pan doktor przepisał mu coś na wymioty. O mało go te wymioty nie porozrywały i wtedy biedak upadł na duchu. „Nie mogę, powiada, nadal udawać głuchoniemego. Odzyskałem mowę i słuch”. Wszyscy go napominali, żeby nie gubił siebie, ale on swoje, że słyszy i mówi jak wszyscy ludzie. No i podczas rannej wizyty zameldował się jako zdrowy.	Wszystko to bardzo piękne! ale chłopcy zaczynają wysmykać się trochę z rąk. Obawiam się, że z tego wynikną później nieprzyjemności. Dobrze byś zrobił Crandall, gdybyś poszedł spać jak najwcześniej. Sypialnia będzie na ciebie czekać. Nie wiem, jakie zawrotne wyżyny osiągniesz w swej karierze, ale pewien jestem, że nigdy nie spotkasz się z tak absolutnym uwielbieniem jak dziś!	Poczekajże! Przed pół rokiem wstąpiłem do rewolucyjnej organizacji wojskowej. To jest sprawa, na której zrobię karierę. Wyłapię im oficerów, pułkowników, może generałów... Ja nie zwyczajny „filor”. Mój naczelnik mi obiecuje, że zajdę wysoko, ale ja to wiem i bez niego.	Nazywa się Augustynowicz. To dobra głowa, ale w tej chwili jest pijany, słowa mu się plączą: wie jednak, czego chce i dalibóg ma racyę!	Już i mama w liście zapytywała mnie o to, ale nie odpisałem, bo miałem sam po nią jechać... Ani przypuszczałem jednak, aby te plotki aż do ciebie dojść mogły! Niech dyabli wezmą... Człowiek, zdaje się, jak pchła mały, a na ludzkich językach cały świat objedzie...	Mój Boże! Czego ci mężczyźni nie wygadują! Z pewnością nigdy nie zrozumiem tego, o czym rozprawiacie. Och! Henryku, jestem na ciebie naprawdę rozgniewana. Dlaczego starasz się wpłynąć na naszego miłego pana Doriana Graya, aby opuścił East End? Zapewniam cię, iż byłby dla nas wprost nieoceniony. Jego muzyka podobałaby się na pewno.	Nie, pani, nie mogę być wrogiem tych, którzy w niczym mi nie szkodzą. Sądzę tylko, że zajmują oni uprzywilejowane miejsca bez zasługi i że dla utrzymania się na nich apostołują w społeczeństwach pogardę dla pracy, a cześć dla próżniaczego zbytku.	Ucz się. Ucz się, synu, żeby tobą nie poniewierali.	Mnie nie było już w domu. Służąca pani Stawskiej pogorszyła sprawę wymyślając rewirowemu na ulicy, za co nawet siedzi w kozie... Ta znowu właścicielka paryskiej pralni, ażeby przypochlebić się baronowej, wymyślała pani Stawskiej... Tyle tylko mamy dziś satysfakcji, że poczciwe studenciny wylały na łeb baronowej coś tak obrzydliwego, że się domyć nie może...	Nie można, panie, nie można. Właśnie w najciekawszym miejscu jestem, a pan jest jedyny, z którym da się o tym mówić.	Czas to pokaże. Wyzyskać was nie chcemy.	Nie to myślałaś?	Więc nie chcesz mi dopomóc?	I nie wie ciocia, co się z nim stało?	To odezwał się Majster płaczliwie, a to swoją 50 kop groszy pragskich! pragskich bitych groszy! mój Boże! gdybym je pożyczył jakiemu roztrzepańcowi, na dobry fant jaki	Na imię Chrysta! Bracia atamany, druhy serdeczne, nie gubcie niewinnego, toż ja Lacha nie widział, nie gadał z nim! Pomiłujcie, bracia! Nie wiem, czego by Lach ode mnie chciał, spytajcie go sami! Ja klnę się Chrystem-Spasem, Świętą-Przeczystą, świętym Mikołajem Cudotwórcą, świętym Michałem Archaniołem, że duszę niewinną zgubicie!	Człowiek wziął do serca waszą mowę. Król nic nie słyszał i nic nie pamięta. ŚpiewA teraz weselmy się społem, coby znać było, że nie na pogrzeb, ino do chrztu jedziemy! Pawłowa, nie umiecie tam jakiej śpiewki ładnej?	Ja szukam spokoju i jeśli zaraz nie pójdę się przebrać, nie zaznam go dzisiejszego wieczora.	Otóż wyraziła się w ten sposób dlatego, że proboszcz jeździ ciągle z jednego misyjnego zgromadzenia na drugie. Wyrażenia „osławiony” użyła zamiast „sławny”... Była to zatem gorąca pochwała! „Osławiony dlatego, że się puszcza!”... Ha, ha!	Co tu gadać, niech ojciec sam powie Albertowi, że jak w taki sposób poprowadzi interesy, to my za rok naprawdę zbankrutować możemy. On mnie nie chce słuchać, bo on ma swoją filozofię, jak powiada, niech mu ojciec powie, co on jest głupi, chociaż on jest doktor filozofii i chemii, bo rzuca pieniądze w błoto.	Ale to nie była żadna kobieta. To był tylko chłopiec!	Tak. Widziałem i takich... Bo są ludzie, którzy wierzą nie z miłości, ale jakby tylko dlatego, że ateizm zbankrutował... jakby z rozpaczy. Kto sobie wyobraża, że tam gdzieś, za zjawiskami, jest, nie Ojciec miłosierny, który kładzie rękę na każdej nieszczęsnej głowie, ale jakiś On, niedostępny, niezbadany i obojętny wtedy On jest tylko pojęciem, nie miłością	Proszę nieco głośniej. Nie bój się. Byłeś więc...	Chcesz przez to powiedzieć, że mnie oszukuje i zdradza? Oskarżasz go? Słuchaj, powiedz mi, wyznaj szczerze, że go oskarżasz.	Gdzie się pali, panie Rychter?	Niczym wielkolud; ażem się zaląkł.	To jest syn owego patrona, który już lat parę służy u cesarskich, a którego wszędy ojciec bierze ze sobą, gdzie darmo pić dają.	Rozumiem, ale jeśli mój kapitał da mi więcej procentów u Borowieckiego, to ja idę z nim	A twoi nie pozwolili.	Z mojej przyczyny, moja mościwa pani, pewno żadnego nie będzie...	Jak mi Bóg miły, skandal! Dlaczego miałem być nieszczery? Wilusiowi wolno porównywać panią do kryształów, błękitów, złota, a ja nie mogę wypowiedzieć tego, co czuję? Dlaczego Wiluś może?...	Widocznie w niebie było to pisane. Ale jeśli chodzi ci o mieszkanie, to jeśli Bóg da, to na święto PesachPesach	To i szkoda. Ataman ma pismo od hetmana do kniazia, a z przeproszeniem waszej miłości, czy to wasza miłość z Zołotonoszy wojsko prowadzi?	Pan poseł siwiejesz nie na żarty...	Poco miałem narzucać się pani Każdy ma swoje towarzystwo.	Uczyniłaś mi podarunek nad wszystkie dary. Pomstę bożą cisnęłaś na moją głowę.	Z panią hrabiną wojować nie myślę mam cóś lepszego do czynienia. Miłość dla króla zmusza mnie w istocie do wypowiedzenia jéj wojny, bo pani kraj niszczysz i byłoby z czego wojsko wystawić, koronę odzyskać, gdyby waćpani zbytki ukrócić.	Może dlatego, że mamusi nie ma?	Rozumie się. Ale tylko jedna uwaga. SzaleniecChory umysłowo z manią prześladowczą albo jeszcze lepiej: samobójczą	Akurat to samo a honor ten spotkał go za frymarczeniefrymarczyć	Jak to waszmość rozumie?	Któż to taki?	Nie ma nawet kota!	O, mój Boże! Toż to najlepsza komedia w świecie!	Więc węgla zabrakło, bo kolej nie przewidziała, że ma być zapas dla tylu pociągów.	Ja wybrałem raz na zawsze wybiera mi ojciec.	Powiedziałem mu także, iż tłum nazywa cię „Kameleonem”, ale że ja wieszczo odgadłem twoje prawdziwe imię, które jest... bogini.	Właśnie, że już wcale nie myślę... Sto razy... tysiąc razy wolę pana Romanowicza... Ach, pani, jaka jemu śliczna broda urosła od wakacyj...	Być może. Zresztą wszystko mi jedno.	Mości książę nie wiem, jaki duch w was mieszka, alem ja człowiek z ciała i kości, po pracy spoczynku potrzebuję	Jest.	Tak, ależ tak, jest.	Wątpliwa jest rzecz!	Boś jest słodka! Boś upojna! Rozkosznaś jest cała! Ale teraz zobaczysz, już będę spokojny, tylko małą, małą godzinkę jeszcze...	Do głosu Bena Gunna! niech mnie piorun trzaśnie!	Ja, jak to? Ja Niomka, sam ub Tuniejadówki Ub Tuniejadówki, żinkażinka (ukr. жінка) zniekształcone: tobie. da czarkę śliszy i szabaszkowe bułkę i dobre dankujet tebidankujet tebi (z gw. ukr.)	Stryjna mnie nauczyli...	Mam wrażenie, mój drogi Lanyonie że my dwaj jesteśmy najstarszymi z przyjaciół, jakich ma Henryk Jekyll.	Do Grand Hotelu. Dzisiaj sobota, przyjeżdża Kurowski, jak zwykle, a ja mam z nim do obgadania niesłychanie ważne rzeczy.	Pewnie że o nią O nią, na którą taki żulik, jak szanowny pan Wojdyłło...	A już... Tylko skąd pani wie, że z konkurów?	Tak co rozumiesz przez dobroć?	Cicho! na Boga! cicho! przerwała Dobkowa, czego chcesz!	Co robię?	Do czego służy ta brudna belka?	W pałacach Syren zaniósł im swoją barwenę i raka.	Bardzo chętnie a przy sposobności spytam ich: kiedy Asyria zapłaci nam zaległe daniny?	Niechby nas tak prasa wzięła w opiekę, niechby do nas robiła taką codzienną nagankę publiczności, niechby o nas codziennie pół szpalty zapisywała!...	A czy ktoś jeszcze wie o tym?	Cóż za jedna? panna, czy wdowa?	Przyjaciele trzeba będzie drogo sprzedać życie.	Ale wolę iść z panem.	Dałemże ja wyrok śmierci?	Taki los.	A pan Foullepointe?	A pańskie honorarium?	A!	Aha!...	Anula?	Bom chory	Chyba postradaliście zmysły?	Czekam nowego ataku	Dlaczegóż fałszywe?	Godzinę, a potem?	Grzeczność	I użycia.	Jakaż racya?	Kaip aš misliju, žinos jie apie viską prieš tai. Norint mes slėpėmės, jie vienok turi savo šnipukus, kurie jiems danešė.	Nauka rzekł Geist.	Noirtier żyrondysta? Noirtier senator?	Oby nieszkodliwa była operacja ta upiększająca!	Prawda	Przyjdą i oni	Rarógraróg wołał namiestnik. musiał puścić.	Słyszysz, mamo?	Żadnej.
Skoro wojsko nie rozproszone, to mu się zbierać nie trzeba. Prawda jest, że pospolitaków z dwieście koni nie mogliśmy się dorachować, gdym odjeżdżał, których i między poległymi nie było, ale to zwykła rzecz i komput na tym nie cierpi, a nawet pan hetman ruszył za królem w dobrym porządku.	Niech się pani nie przejmuje	Niezupełnie. Któryż by z was potrafił przejść taką aferę jak on tę w Rzymie i nie zginąć, nie złamać się na drzazgi, lecz znowu śmiało wejść między ludzi. Wejść po to, żeby się podnieść. I podnieść się rzeczywiście. Teraz zostanie, czym zechce. A to chłop z głową i może zajść daleko.	Panie bracie jakoś w tej historii jedno z drugim mi nie kwadruje. List, który mi wczoraj pokazywałeś, jawnie tego dowodzi, że lubo panna Zuzanna przed nami obydwoma otrzymała partię Niemców, jednak nie ma ona ani niemieckiego ducha, ani niemieckiej wiedzy i że nie tylko druku nie wymyśli, ale nawet ani się pisać już nigdy nie nauczy, a tu mi znowu takie subtelne sztuki o niej powiadasz.	To jest właśnie największe nieszczęście, że ani przyczyny zrozumieć, ani symptomatów poznać dotąd nie mogłem. ChorobaJak piorun to na mnie nagle spadło... wczoraj w południe zdawało mi się, że ja jestem zdrów jak jedna ryba.	Na mnie on zrobił wrażenie takie, żem się ulękła Nie jestem nawet ciekawą, bo czytam historyą biédaka z jego twarzy i stroju. Jest-to jakaś ruina, ofiara losu, temperamentu, charakteru, a może... któż wie?... nałogu... Cynizm powierzchowności przeraził mnie.	Bo stopniowanie wyżyn sferowych nie równa się stopniowaniu różnic umysłowych. To już są dwie alternatywy o całkiem odmiennym brzmieniu i znaczeniu.	Nie wiem. Nie rozumiem samej siebie. Skądże mogę wiedzieć, czego chcę? Może poprostu... spowiedzi, ale nie! Chcę ci powiedzieć, że dzisiaj wiem, że postąpiłam głupio i podle. Coś mnie zmuszało, by przyjść z tem do ciebie. Do ciebie, jedynego na całym świecie, wobec którego mam ten koszmarny dług. Zasypałeś mnie obelgami. A ja ci mówię, że ich pragnęłam, że nie zaznałabym spokoju, gdybym ich nie usłyszała...	Mnie się zdaje, mój kochany, że oba na to nazwisko zasłużym, abyśmy się tylko przytknęli do szkła...	To jest mój brat, panie pułkowniku, on nie uciekał, on łapał gościa, co nie zapłacił i uciekał. To nie on uciekał, to gość uciekał, a on gonił!	Portret, Starość szeptał Dorian Gray, mając oczy wciąż wpatrzone we własny portret. dałbym wszystko! Tak, nie ma nic na świecie, czego bym za to nie oddał! Oddałbym za to własną duszę!	No, to trudno, nie jestem panem swej woli. Nie trzeba było stąd wyjeżdżać.	Niech się jejmość dobrodziejka uspokoi, rzekł Żółtuchowski, który był człek wystały i poważny: nic tu się strasznego stać nie może...	Skrzyknę wieś i nie damy was, Rochu! mocny, porządny. gałąź i groźnie tocząc oczami.	A!... skoro tak będziesz mówił serce mi się krajać gotowe, a łzy potoczą się z oczu, jak wino z twoich antałków. Nie taki djabeł czarny, jak go malują, zbliż się tu i porozmawiajmy.	Pewnie, że nie wiem. Przechodź.	Pleciesz! póki ja go nie odprawię, ty sam sobie rady nie dasz, ale ja staremu trutniowi tak zaleję za skórę, że tu więcej noga jego nie postanie.	Nawet niepocieszeni, że się to stało	Tajemnica mieszkaniec Ilirii, krainy historycznej na terenie dzisiejszej Serbii, Bośni, Czarnogóry i Chorwacji. Iliryzmem nazywał się ruch dążący do rozwoju kultury i zjednoczenia południowych Słowian. albo Dalmata, słowem jeden z tych mieszańców, gdzie Rzym i Bizancjum, Alanie i Słowianie zlelizleli się	Mnie wydaje się, iż to jest wino mirweńskie, bowiem przed napiciem się tak sobie zamyśliłem. Ma jeno tę wadę, że jest zimne; ale to zimniejsze niż lód, niż woda z NonakrisNonakris źródło w Beocji., bardziej niż źródło Konthoporii w Koryncie, które mroziło na lód żołądek i organy trawienia tych, którzy je pili.	Tak jest. Przedtem było Kiszków, od których je ojciec teraźniejszego księcia otrzymał w posagu za Anną Kiszczanką, córką wojewodzica witebskiego. AntysemityzmW całej Żmudzi nie masz tak porządnego miasta, bo Radziwiłłowie Żydów nie puszczają, chyba za osobnym pozwoleniem. Miody tu sławne.	Wczoraj miała pani przecież prawie tyleż, a nic to pani nie szkodziło	Nie w powietrzu ale na wodzie on stoi, przeszły już przezeń wojska i ciężary wielkie.	I znowu minął tydzień. Waluś uspokoił się po doznanych strasznych wrażeniach; zrozumiał, że tak się stać musiało, a gdyby się stało inaczej, byłby król stracił wolność, a może i życie.	Nie ma co oglądać to szlachta oszmiańska.	Nie ma czasu na zaprzęganie	Moje dziecię Nie wysuwaj tak banalnych przyczyn, które przeszkadzają tylko słabym w budowaniu znakomitej przyszłości. Ja także wychodziłam za mąż w momencie śmierci mojej matki, a wcale nie byłam nieszczęśliwa z tego powodu.	Ale odwrót też przecież nie wchodzi w rachubę, biorąc pod uwagę, że Franciszek l’Olonnais zaczyna już oblegać główną twierdzę. Poza tym poczytano by nam to za tchórzostwo.	Więc zauważyłeś i ty, że nie podziękowano mi tak, jakem zasłużył?	E! pole, czy rolę, to jeden  diabeł, kto by tam na takie głupstwa zważał żeby sobie takimi bzdurstwami głowę łamać, to jakby człowiek zaczął gadać, nigdy by nie skończył.	Bo widzisz ten młodzik jest oficerem kapłańskiego pułku Ptahpułk Ptah zarządca położonego na południowo-wschodnim krańcu Delty 8. nomu Dolnego Egiptu o nazwie A-bet, na terenie którego miały odbyć się manewry..	Nie! Może wy?	A! mąż jej nie lubi, bo uważał, że jej towarzystwo przynosiło mi szkodę, ale on jest zaślepiony na tym punkcie.	Więc jakże się to stało?	Tak. Lecz podobnego wrażenia może doznać człowiek nietańczący, zatem nie amator. Gdy jest przeciwnie, widok tańczących musi porywać. Chciałabym jednak wiedzieć, jaki człowiek pierwszy raz zatańczył?	Straszne? To jeno szczera prawda. Jesteśmy jak dzieci chowające głowę w suknię matki na widok obcego. Nauczyliśmy się kryć przed prawdą, wiecznie nam obcą, która teraz zamieszka pośród nas i zostanie poznana przez wszystkich!	Panie!... łaski!... miłosierdzia!... wysłuchaj mej prośby: oddaj nóż, wydarty przez mego prześladowcą, bo wie on, jaki użytek z niego zrobię... O! wysłuchaj mnie do końca!... ten nóż... daj go na chwilę jedną, przez litość daj mi go!... Całuję nogi twoje!... Zamkniesz sam drzwi, bo ja nie godzę na twoje życie!... Jakże mogłabym powziąć myśl podobną, ty!... jedyna istoto sprawiedliwa, dobra i litościwa, jaką napotkałam, ty!... mój zbawco prawdopodobnie. Daj na chwilkę ten nóż, na jedną minutę, zwrócę ci go przez szparę we drzwiach. Na jedną minutę, panie Felton, a ocalisz cześć moją niewieścią!...	Gdybyście ją obaczyli to cóż by za zasługa wasza była, że przyznalibyście prawdę, która sama za siebie mówi? Tu właśnie o to idzie, żebyście temu uwierzyli, nie widząc jej, żebyście na to przysiąc byli gotowi i twierdzenia swego z bronią w ręku przeciw każdemu a każdemu bronili. Przyznajcie mi więc to natychmiast, ludzie dumni i pyszni, albo biada wam! Chodźcie, śmiałki, jeden po drugim, jak tego prawo rycerskie wymaga, albo jeśli chcecie, chodźcie wszyscy razem, jak to gawiedź wam podobna czynić zwykła. Stoję i czekam was, ufny w prawdę, którą mam za sobą.	Gdzież się podział ów człek z dwojakami? Czy za tym otworem jest jakie zejście ku innym skałom?	Nie, proszę pana. I ja bardzo pana proszę, doktorze, o szczerą prawdę	Udało mi się nareszcie zbadać widmo astralne tej wody.	To rozumnie wszystko dobre, ale swój kark zawsze trzeba najwięcéj szanować... cha! cha! niech każdy ratuje się jak może! Powróciliście więc do służby króla? czy może już Denhoffowéj służycie?	Nic złego w każdym razie o niej nie powiedział.	Co to zmuszę?... Ciupasem mnie pan sprowadzisz czy co?... A jakbyś mi pan coś podobnego powiedział po trzeźwemu, to bym poszedł do cyrkułu i daliby panu pojedynek.	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	Twoja myśl po ziemi pełza i zewnętrzności tylko się czepia Kobieta, Tęsknota, DarCzy ty wiesz, gdzie kres i gra­nica tęsknocie? Dokąd ona ludzką myśl doprowadzić może? Ze wszystkiego, czym kobieta obdarza, tęsknota jest jedynie czystym jej darem.	Co to jest?	Bardzo mi to pochlebia. Prawda, że ładnie rozmawiamy	Wiesz pan pewnie, że kiedy wyszedł ode mnie z przesłuchania, został zaprowadzony do więzienia obok sądu.	Że jeżeli dba o nasze braterstwo i wdzięczność, to je posiada, i że go jak swego powitamy.	Dobrze. Przyjdźże jeszcze jutro na pożegnanie i błogosławieństwo. Chciałbym też i twojej kniaziównie jaki upominek posłać. Zacna to krew. Bądźcieże szczęśliwi, boście siebie warci.	Więc chcecie mnie opuścić? Wszak twoja rodzina służyła mojej przez kilka pokoleń. Przykro by mi było rozpoczynać nowe życie od zrywania tak dawnego stosunku.	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Och! To takie brzydkie.	Czy to twoje zdanie, Henryku?	Pamiętaj, Karolu, że państwo stanowczo sobie życzą, by drzwi od ich części mieszkania do mojej były stale zamknięte.	Ja za śmiałość mają bardzo wielmożnego pana przepraszam ale gorzelnia pańska otworzy się za miesiąc, i ja chciałbym pierwszeństwo u pana mieć...	Przyjaciel, bo wtrynił staremu, diabli wiedzą po co, trzy tysiące rubli na dwanaście od sta... Śmiech powiedzieć, żeby Korkowicz pożyczał na dwanaście procent...	To go niechcecie przyjąć odemnie?	Tak, jadę do Krosnowy, namawiać chłopów do wożenia kamieni.	A ja na wysokim, wysokim drzewie siedział i wronki w powietrzu pasł...	Czy zatrzymamy to w tajemnicy?	Żeby choć wiedzieć, na jak długo mają żywności	Do Iłży	Powiedz, proszę cię...	Za mną do hetmana!	Czy Lwów jest drogie miasto?	Dajże waść pokój powiadałeś kiedy indziej, że ci ją kuflem w Radomiu wybito.	Niech idzie za mną, zaprowadzę go do celi.	Wino doskonałe, proszę pani dobrodziejki, maślacz... Eisenman przysiągł, że tylko dla państwa oddaje za trzy ruble butelkę	Ale jakim cudem mógł pan wiedzieć że ja coś wyznałam panu de Clèves?	Ale ją zna cała Warszawa. Rokicki jest szefem biura u Goldmarka. Pyszną ma synekuręsynekura (z łac. sine cura: bez troski) kiepska, nieudolna malarka., jak Ocieska.	Więc dobrze. Będę o jedenastej Dobranoc, Henryku.	Cóż ty, Skuratow, miałeś pewno jakie rzemiosło?	Ale ona ma pensję.	A jeśli go poznają?	Honor i damy! Widziałem ten melodramat!	Mów! Ja koniecznie historyę tę wiedzieć muszę. Jak Boga kocham, muszę! mów!	Bardziej niż kiedykolwiek.	Czy mam powiedzieć o śmierci pana?	Dlaczego? trzeba mieć odwagę nietylko swoich przekonań, ale i swoich wierszy.	Im prędzej przyjdzie, tym prędzej przewieje.	Ja! moje serce.	Taki człowiek jak Rafael zna swoje obowiązki	Zaatakujemy od strony lądu?	A my?	A...	Blado pan wygląda	Czytujesz chętnie Ibsena?	Dużo palisz	Interes	Jakto zgubił? samiście dobrowolnie głowę stracili...	Jasiek... Jasiek... stój! Gdzie lecisz?	Kogo?	Niechże Janowa idzie sobie	Pan? myślał. poufałość, zażyłość. nagła?”	Patrzcie, kucharz oszalał	Przypłyń tu czółnem...	Suka!	W jakim bloku?
Ja tatki jeszcze nie pocałowałam ani tatko mnie... Tak przecie nie można...	Ani wątpię o tym i nie potrzeba było na to tak straszliwego zaklęcia. Pierwszy raz będzie spudłowany, a to liczy piętnaście; rano, przy wstawaniu, domęczysz ten raziczek: i tak będzie szesnaście.	Ale panu nic-że to szkodzić nie będzie? nie masz pan tam już kogo, coby się z nim pokłócił za to, że cię widziano ze mną?	Oczywiście, poduszki grzeją, a leżąc wysoko, łatwiej jest oddychać Nie mówmy jednak o tym. Dziękować muszę Bogu za wiele rzeczy, których brak takim jak ja starcom. Dostaję co dzień białe bułeczki, mam ciepłą chustkę i ty przyszłaś do mnie, droga Heidi. Może byś mi coś przeczytała?	Musimy zatem działać, i to natychmiast, dopóki trujący wicher, który płynie stamtąd, nie rozpęta się w orkan nie do opanowania.	Niepotrzebne mi pieniądze Ja i tak głodu nie cierpię, a nie mam dla kogo zbierać.	A, bo ja dotąd napół jestem incognito proszę sobie wystawić, piękna pani, że od wczoraj nie mogłem dostąpić szczęścia oglądania pana mego. Trzy razy byłem w zamku, a dwa nie zostałem przyjętym. Ja!!	Musiałem zostać Nawet słyszeć nie chcieli, abym wyszedł przed kolacją, wiesz jacy są gościnni. Starali się zabawiać mnie wesoło, póki nie odszedłem. Ale wciąż miałem wrażenie, że popełniam niedelikatność, bo widziałem, jacy są zatroskani, choć starali się to ukryć przede mną. Kreciku, lękam się, że ich spotkało nieszczęście. Mały Grubasek znowu zaginął, a wiesz, jak matka go kocha, choć o tym nie mówi.	Po co mnie o tym zapewniasz? Czy sądziłeś, że wyrzucę cię dlatego?... Nie, mój drogi przyjacielu. A teraz idź i nie zawracaj mi głowy.	Ni Grzegorzowa nie la nich za mdła i młódka to jeszcze.	Nie do ciebie, szczęście moje! To były listy pożegnalne. Do rodziców, do przyjaciół. Przyjechałem wczoraj, dziś rano je napisałem. A wieczorem...	Na nieszczęście, kochany, nie masz wyboru. Na razie muszą nas obu uważać za martwych... żeby mi dano spokój, który należy się przyszłemu porządnemu człowiekowi. Później, kiedy ci zwrócę wolność, będziesz mógł mówić, a ja nie będę już miał się czego obawiać.	Dziwno mi w takim razie, że głód go nie obudzi dzień poprzedni, poprzedzający; też: wigilia. przypadkiem do domu. powtórzyła. przecież. jeszcze nie pora na jarmark w Angoulême.	Nie. U nas we wsi nie ma kościoła; dopiero w miasteczku Parchatkowicach, o dziesięć wiorst stąd, jest kościół i dwu księży.	Razem? Dla pana byłby to przymus, a dla mnie przykrość, a ponieważ ludzie chodzą do teatru, żeby się bawić, nie będę panu rozrywki swą osobą psuła.	Jest wielu ludzi, którzy wzdychają do wojny za granicą Ja zaś od dawna widzę, że jej prowadzić nie możemy. Chyba za dziesięć lat...	No, o co! Wariat jakiś jest, sensat, nudziarz, powiedziałem ci. Chodzi jak paw, nie poznaje najtęższych ludzi.	A nie powiecie nikomu?	A twoi nie pozwolili.	Nie będziemy o tym mówić tutaj, chodźmy do mnie. Ali, podaj mi wody.	Nie zdążycie, ostańcie na noc.	Nie, na cmentarz. Umarła wczoraj w południe, ale wypiła wszystko wino...	I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już za nią cni... Jeszcze ździebko, na frasunek! Wiecie, pójdziem wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej na wąglikach wyczekuje.	W Mansie Franciszek Piguła, aptekarz, obrócił jakiś egzemplarz podartych Ekstrawagantów na robienie tutek: wyrzekam się diabła uroczyście, jeżeli wszystko, co w nie zawinął, nie stało się w tejże chwili zatrute, zepsute i zgniłe; kadzidło, pieprz, gencjana, cynamon, szafran, wosk, korzenie, kassja, rabarba, tamarynda: w ogóle wszystko, drogi, gogi i senogi.	A co nie mam mówić, bo to nie mnie kosztuje wszystko, co? A poco to trzymać kucharza, co? Abo to Magda, abo i ta stara krowa, Janowa, ugotować nie mogą, jak Boga tego kocham, co? A to płacić takiego byka, co se tylko jucha cygarusy ćmi, kiej jaki dziedzic, co?	Bo jeśli ja już wiem, że on tam jest, to czy ja mogę go dziś zobaczyć?	Bylibyśmy słyszeli toteż tak myślim, że nie zamarł i że przynajmniej do Łęczycy ostatniej pary nie puścił, ale co się dalej mogło przygodzićprzygodzić się (daw.)	A tak, istotnie znane mi są pańskie rysy, tylko nazwiska przypomnieć sobie tak od razu nie mogę.	Ależ dobrze, mój chłopcze Pomówię z Prokopem i jestem przekonany, że nie będzie ci robił trudności.	Nie umiem! i na co skarga?	Nie. Bynajmniej. Widzisz, wuju i na tobie mści się te kilka lat, o które jesteś ode mnie starszy...	Znów robi coś nie tak?	Pułki ich strzegą, prawda, ale noc bardzo ciemna i łatwo ich konfuzja ogarnie. A pomyśl no waćpan: w mieście o poddaniu myślą; dlaczego? Bo mówią: „Miny pod wami, nie obronicie się!”	Zdaje mi się, że tutaj nie garderoba chórzystek!	Nie martw się, Szczurku Moje korytarze ciągną się dalej niż przypuszczasz, z kilku stron wychodzą na brzeg Puszczy, chociaż nie mam ochoty, aby wszyscy o tym wiedzieli. Kiedy już naprawdę będziecie musieli wyruszyć, poprowadzę was krótszą drogą, a tymczasem rozgośćcie się i siadajcie jeszcze.	A do tego to zwierzę jest tak inteligentne i utalentowane, że potrafi mówić jak człowiek.	Mości Don Kichocie do ciebie to koniecznie należy rozstrzygnięcie tej sprawy, w rzeczach bowiem rycerstwa dotyczących i ja, i ci wszyscy panowie ustępujemy ci kroku całkowicie i na sąd twój zupełnie się zdajemy.	Chcę, żeby papuś i na mnie się gniewał i ja także byłem w przekopie i w zamku, i to nawet ja namówiłem, żeby wziąć Almanzora zamiast mucki.	Do widzenia panu, szczęśliwej podróży. A co do tej kwestii, niech pan postąpi, jak uważa za słuszne... Muszę panu wierzyć, że tak trzeba... Muszę w ogóle komuś wierzyć... Do widzenia...	Ale jakim cudem mógł pan wiedzieć że ja coś wyznałam panu de Clèves?	Ragis, ja wam całe życie powtarzam, że zbytnio się lubujecie w zwierzętach	A jak ty się masz, mości Silver! Dziękuję, bardzo dobrze! jak mówisz...	A! to małżeństwo to małżeństwo byłoby śmiercią dla mnie! czemś jeszcze gorszem od śmierci, męczarnią...	Ale cóż tobie może wadzić ten paryżanin, skoro zarządzasz mieniem ubogich najskrupulatniej?	I owszem obietnicę stryja  przyjdzie mi wypełnić tym chętniej, że lubię ten taniec.	Ten człowiek zna mowę galanterii francuskiej	To stary żołnierz, który walczył we Flandrii i brał udział w wielu bitwach. Nosi jedno z najbardziej znanych nazwisk wśród flamandzkiej szlachty. Niegdyś był odważnym kondotieremkondotier	A jednak musi to wam wystarczyć.	Ja, choć obcy panu Solskiemu, zapobiegam i będę zapobiegał katastrofie, o ile mogę...	Kto z niego rację dobędzie! Ale ja znam go dobrze. Jestem tego pewny.	Może już dosyć o zwierzętach? spytał Baron. Ilu zoologów znakomitszych, tyle podziałów, a wszystkie jedne od drugich lepsze. Jedni patrzą tylko w zęby, drudzy tylko na nogi, inni tylko na grzbiety, a nikt jeszcze niedomyślił się patrzeć na wszystko razem.	Niestety, to z pewnością przypadek...	Nikogusieńko, tylko ja, ona i pański przyjaciel.	Myślę sobie! Każdy by się spietrał. Cóż za przyjemność ni stąd, ni zowąd umierać, jakby nigdy nic, na dyfteryt...	Wzruszył mnie sam klasztor: jego krzyże, cisza... Panie Kazimierzu w tym coś jest... Jest jakaś nieokreślona siła, którą nazwałabym świętością... Bo czymże innym wytłomaczy pan wpływ, jaki na nas wywiera klasztor?	Czy pan tak lubi podróżować?	Ile tam być może?	Nikt, proszę pana; mówił, że chce się pana o coś poradzić i wróci niezadługo.	Co więcej? Konie są gotowe, mogę wszędzie pojechać i wszystko zrobić!	Com mógł, tom zrobił. Nic wielkiego...	Czy mam powiedzieć o śmierci pana?	Nareszcie skończyła się Gąsowski wyjechał.	Nikodem jest jego sąsiadem i plenipotentemplenipotent (z łac.)	O, widzieliście go, pyszałka i egoistę! Brawo, znów mam przed sobą człowieka, który gotów jest porąbać siekierą cudzą miłość własną, a sam krzyczy, kiedy go kto szpilką draśnie.	Och, Wasza Miłości, może by: zbrodnicza tępota i perwersyjna złośliwość wiadomych kół...	Proszę pana wolimy złożyć jakąś sumę wprost na pańskie ręce, o ile naturalnie interes dojdzie do skutku.	Skądże jesteś taki pewny, że go kocham?	Tak mówisz, jakbyś się martwił	Tak, ale masz pan tylko taki nędzny ogródek...	Wiem o wszystkim. Miało nastąpić właśnie w dniu krytycznym. Kto wie, może był wskutek tego wewnętrznie mniej odporny...	A tamci?	Agnieszko widzisz, jakeś mi niezbędnie potrzebna w życiu! Jesteś istotnie mym dobrym aniołem, w takim cię też zawsze widzę świetle.	Bardzo mało, kilka słów tylko	Daj mi spokój ze swoją bajką!	Dał wam jeszcze coś innego	Dlaczego „biednego”?	Dwie zielone dwie czerwone, dwie niebieskie, a jedna pstra.	Gdzie mama?	Grzech, Artysta	Głupstwo i bajka	Jadę.	Jakich objawów, u licha?	Jutro?	Kiedy?	Konia mi dawajcie! Jeszcze doścignę!	Niger!	Och! Mój ojciec... mój ojciec!...	Och, jakiś ty dzielny, mój ty złoty księżyku!	Organem tego nowego środowiska będzie „Tygodnik Niezależny”.	Pani Danglars?	Panie doktorze, panie doktorze	Potem mnie ułapił i począł całować	Skądże nagle uczułaś potrzebę upiększania swego interieur’u?	Stokroć byłbym szczęśliwszy jeślibym został użyty do słownika.	W drodze do Jokohamy.	Wczoraj, rzeczywiście, zrobiła pani na mnie inne wrażenie, ale była pani zmęczona i senna.	Weźcie, dyć jeszcze z pół rubla dołożę, weźcie	Zrobiłam dzisiaj rano cytrynowy pasztet. Możesz dostać kawałek.	Żałuję pani bardzo.	„Szczur wodny”
I cóż to ma do tego? Tak, przyznaję to. Na wojnie bałem się też, ale inaczej, i nie uciekłem ani tam, ani tu.	Jest to balsam, na który receptę umiem na pamięć, a mając go, ani śmierci, ani ran bać się nie trzeba; jak go zrobię i dam ci go, to pamiętaj, że jak mnie kiedy w boju rozpłatają całkiem na dwoje, co się nam rycerzom często zdarza, to zbierz tylko prędko rozcięte części nim krew zastygnie, złóż je razem szczelnie i potem daj mi ze dwa łyki tego kordiałukordiał (daw.)	Jestem, jak widzicie, niby stary żółw, co to umyka z głową, a potem ją znów na brzeg wystawi. Tak, to jest droga Hindostanu. Wszyscy tędy chodzą...	A, giez ojcostwa cię ukąsił? Ależ, nieszczęśliwy, jest się ojcem dzieci tylko swojej prawej żony! Cóż znaczy smarkacz, który nie nosi twego nazwiska? To ostatni rozdział romansu! Zabiorą ci to twoje dziecko! Widzieliśmy ten temat od dziesięciu lat w dwudziestu wodewilach. Społeczeństwo, mój drogi, zaciąży nad wami wcześniej czy później. Odczytaj Adolfa! Och, mój Boże, widzę was, kiedy się już poznacie na wylot, widzę was nieszczęśliwych, bez szacunku świata, bez majątku, bijących się z sobą jak akcjonariusze spółki załapani przez dyrektora! Wasz dyrektor, moje aniołki, to szczęście.	Kolumny w formie! Cóż to znowu! Nie bądźże takim wściekłym fachowcem.	Panie hrabio jeśli o to chodzi, możesz pan być zupełnie spokojny. Porwano mnie ojcu z pewnością po to, aby mu później mnie odsprzedać, co też i uczynili. Dlatego wykalkulowali sobie, że aby uzyskać za mnie lepszą cenę, należało podwyższyć moją wartość. Otrzymałem więc dość staranną edukację. Traktowano mnie jak owych niewolników w Azji Mniejszej, których panowie uczyli gramatyki, medycyny i filozofii, aby następnie sprzedać ich drożej w Rzymie.	Zostaw to! Po śniadaniu będzie dość czasu... weź raczej kilof, bo nie dobijemy do zwykłej liczby wózków.	Za dzieło tak wielkiego kunsztu podziękuje wam potomność ja zasię ino za to wdzięczen jestem, żeście przysporzyli blasku memu panowaniu. Kto wspomni imię mistrza Wita, chyba i o Kazimierzu nie zabaczy. Bóg wam zapłać.	Więc jedź pan w tej chwili do fabrykanta i powiedz pan, że na jutro musi być podług fotografii Maciusia zrobiona taka lalka, żeby nikt, ale to nikt nie poznał, żeby wszyscy myśleli, że to naprawdę żywy Maciuś.	To co ty rozumiesz i nie rozumiesz tak, on uratował mię od dwóch rzeczy ostatecznych: od śmierci przedwczesnej i ciemnoty grubej...	To może ja pana wyręczę?	A jak stanę, to niech i pani stanie.	Nigdy! Jakież to wynagrodzenie musiałaby Asyria dać Egiptowi...	To znaczy, że jesteś przy mnie nieszczęśliwa!... To są kobiety!	Być może i nie byłoby to dziwnem, ale czyż jeden żyje i hula nic nie mając? Od czegoż kredyt, przyjaciele, kobiety i karty?	Aha! a pieniądze te, co za domy wzięli, razem z ojcem na stroje i kawalerów traciła, a nas troje jak te szczenięta porzuciwszy, sama do familji na wygody i rozkosze uciekła. To co, że upamiętała się później i przed śmiercią trzęsła się nade mną, jak kura nad kurczęciem? Ja jej nigdy już tego nie darowałam, co ona wprzódy na zgubienie moje robiła. Wielka rzecz, że upamiętała się wtenczas, kiedy już z niej tylko skóra i kości zostały, a nikt i spojrzeć w jej stronę nie chciał. I wtedy, żeby kto choć palcem na nią kiwnął, poleciałaby i o mnieby znów zapomniała... aj-aj, jakby poleciała! już ja wiem! już ja ją znałam! Tylko, że Pan Bóg i ludzie opuścili, to ona do mnie przykleiła się... a wprzódy co? Żeby takich matek świat nie widział!	A dlatego, że pani myśli innemi kategorjami, a ja innemi. Pani jest z innej gliny, a ja z innej. Oto, co! A kiedy zdarzy się, że tacy dwoje zejdą się, to w końcu okaże się, że i tak nie są dla siebie. Poprostu mówię i proszę mi tego za złe nie mieć. Sama pani wie, że inaczej tych rzeczy dzisiaj już sądzić nie mogę.	Ale gdzież to jest?	Dla mnie to uczyń! uspokój się! błagał Salomon.	Fiuu! milion?! O, do diabła! I pomyśleć, że obłowi się taki sobie pan Karaś. Czym on właściwie jest? Redaktor. To żadna pozycja.	Jak to za Bergowa? co wam jest?	Aha! pewnie mama napisała jaki niebardzo słodki list. Opowiadał mi ktoś ze stacji, że pan wszystko mamie opisuje i tylko to robi, co mama zaleci lub poradzi.	Czy jestem twoim chelą, czy nie? Czyż nie jestem podporą twych starych nóg w podróży? Daj mi pieniądze, a oddam ci je o świcie.	Sądzę, że to wszystko jest mocno śmieszne W każdym razie będzie się w tym ładnie prezentowała na czele szeregu, gdy w niedzielę zaprowadzimy dziewczynki do kościoła. Zaopatrzono ją we wszystko, jak małą księżniczkę.	Zosiu A jakże my mu podziękujemy? Przecież on nas obronił! Cóż mu za to damy na drogę? Na wojnę	Odstąpię kamyczek kolekcjonerowi za małą cenę. Proszę się nachylić. Nie życzę sobie, by mnie usłyszał ktoś oprócz pana. Dziś jeszcze wieczorem Podrygałowa poślubię formalnie. Muszę się poświęcić, by pantomima mogła dojść do skutku. Trzeba uśpić czujność pana Igora i w pole go wywieść. Ślub będzie pozorny. Nigdy nie będę rzeczywistą żoną tego aferzysty. Wyjdę za niego, by natychmiast zerwać. Jak postanowiłam, od chwili Wesela Orgazowi oddam i duszę, i ciało.	Ona będzie cię kokietowała, ale jeśli przypuszczasz, że się w tobie zakocha, to się mylisz. W niej jest trochę podobieństwa do brzytwy i w najlepszym razie będziesz dla niej paskiem.	Tylko wtedy, gdy jest się młodą Kiedy rumieni się kobieta tak stara, jak ja, jest to złym znakiem. Ach, lordzie Henryku, chciałabym, aby nauczył mnie pan, jak odzyskać młodość.	Widzicie więc, mój Szwejku, że zwracanie się do wyższej instancji na gówno się zdało. Gdybym chciał, to bym wam obu narobił kramu.	Ładny ojczulek, dalibóg Toć on, powiadają, każe licytować syna do ostatniego stołka, a sam ma gruntu za przeszło dwieście tysięcy franków, nie licząc tego, co trzyma w pończosze.	Wstępowałem na chwilę do wójta, coby się o swego chłopaka nie trapił, jako Basi już w domu nie ma.	Ale przecież moja siostra nie dziś się zaręczyła.	Wiem, wiem. Nie twoja wina. Ten gruby szlachcic jest w obozie. On mi wszystko opowiadał tak właśnie, jak było. A też i pannę Bohunowi wykradł, która w dobrym zdrowiu w Barze żywie.	Żniwiarka naprawiona. Nie ma pan po co jechać.	Ja nic nie wiem, bo u nas w okręgu były duże wsypy, wszystko się przerwało, bibuła nie dochodziła...	Ot tak... może, może... trzeba będzie nie wiem, mam sprawę u pana.	Aż do Petersburga Muszę pilnować testamentu nieboszczki Zasławskiej, który chce obalić wdzięczna rodzina. Posiedzę tam, bodaj czy nie do końca października.	Bardzo by pana zainteresowało archiwum zamkowe. Znajdują się w nim niesłychanie ciekawe zbiory listów pisanych przez najwybitniejsze osobistości XVII, XVIII i XIX wieku. Spędzam nad nimi cudowne godziny. Ja żyję przeszłością	Czy nie włożymy na siebie naszych skafandrów?	Ho, ho! Stop, moja droga. Nawet nie taperstwotaperstwo	Nie bój się, jazda!	Nie, a zresztą, my wszystko sprzedajemy, jeśli się trafi kupiec.	Prawdę mówię, dzisiejszej nocy podkopywały pod wójtów chlew, musiało je coś spłoszyć, że prosiaka nie wzięły, a wygrzebały jamę aż pod przycieś, sam chodziłem w połednie oglądać, piąciu ich musiało być najmniej!	Boli mnie jeszcze, lecz nie przeszkodzi do ucieczki.	Chyba nie. Wyszłam na werandę zaraz po zachodzie słońca i siedziałam, póki nie wróciłeś.	Nie zapomnę, panie.	Niechże ją pioruny zatrzasną! Niechże ją podstępni Włochowie robią, nie szlachcic, którego Bóg zacniejszą od innych krwią przyozdobił, ale też i zobowiązał, aby szablą, nie apteką, wojował i imienia nie hańbił!	Oj, matusiu złocista!... Nie i nie!	Słucham pana?	Więc nie był świadek?	Czy go pan zna?	Czy z panną Stefanią już po słowie? Ordynat jej się oświadczył?	Mnie się też od razu zdawało, że on ma coś tu!...	Co pani jest? na Boga! czy powiedziałam coś, co cię zraniło?	Czy cię kocham, cóż za pytanie?	Dobrze, mój przyjacielu. A wiesz ty, który pokoik zajmuje pan Harry Drake?	Wszak „Great Eastern”, jestto okręt trwały zrobiony z całą ścisłością sztuki budowniczej, co mu pozwala opierać się falom jak gdyby był pniem pełnym i wyzywać spokojnie morze najbardziej wzburzone!	Panie Józku, niech pan powie, czy pan pije?	A co wyście z sobą zrobili?	A, dobry wieczór panu cóż za miła niespodzianka. Czemu mam zawdzięczać pański telefon?	Chciałeś pan ze mną rozmawiać?	Chodź tu!	Cii, cicho, kobieto. Jak tam Szmuel? Co u niego?	Co mi tam bogactwo!	Dlaczego stanęliśmy? A, nareszcie namyśliła się pani!... Któraż z pań teraz na koziołek?	Dotąd tu: obecny.	Musisz pan mieć zapewne kawał cielęciny lub młodej koźliny?	Natychmiast, hrabio. Gdzież on jest?	Pan Piotrowicz?... Hm... egzystuje, owszem. Podobno szuka finansisty.	Przecież wszędzie łazisz, widziałem cię tu i ówdzie	Rzeczywiście, panie Cyrusie Niech więc pan sporządzi plany; robotnicy czekają, a myślę, że i Ayrton potrafi nam doskonale pomóc przy tej pracy.	Siedź pan spokojnie na miejscu!	Skończmy, panie, z wyjaśnieniami Kontent pan z wiedeńskich sprawunków?	Tak ale zuchwalstwo i odwagę ma czysto polską, a niewieściego mało.	Uspokój się, panie, uspokój.	A kim ty jesteś, żeby ci wierzyć?	Ach, głos twój, księże proboszczu, mówi do mnie w chwili, w której pragnęłam usłyszeć jakiś głos. Tak, Bóg skierował księdza tutaj. Pożegnam świat i będę żyła dla samego Boga w ciszy i samotności.	Bardzo cierpisz?	Bo lubi, żeby ją podziwiali	Był pewien Kant z KrólewcaKant, Immanuel (1724–1804)	Całą. Extra dry.	Chcesz wyjść lecz jeżeli kardynał cię zawezwie, cóż mu odpowiemy?	Flirt, Mężczyzna dodała wzruszając ramionami czuję, że mi czegoś brak, jak gdybym zapomniała wachlarza albo chusteczki... O, ja ich znam! tych wszystkich donżuanówdonżuan	Gdzie?	I ja tak samo zrobiłem	Masz swoje pół suwerena; dostaniesz drugie pół, jak mi doniesiesz coś więcej. Dobranoc.	Niewola	O moich latach. Dodałam sobie powagi	Oddawna na zamku.	Około stu pięćdziesięciu mil na północny wschód	Ostatnia Lalka... Ostatnia Lalka...!	Pilatus?	Pludraki ścierwie!	Proszę mówić jaśniej	Przyszedł.	Słusznie!	Tak... juści... dał mi po świętach...	Tym gorzej dla mnie	Używają se gospodarze, używają Młynarze byli?	Zabierzesz z sobą muszkiet i pistolety.
Tak, i żaden człowiek chyba nie zagrzebał głębiej swojej żony; sam Bóg jej nie odnajdzie na Sądzie Ostatecznym. Ożenił się podczas rewolucji i pani „czysto moralne” przypomina mi jedno jego powiedzenie, które muszę pani przytoczyć. Napoleon powierzył Lustracowi ważny posterunek w jednym z podbitych krajów: pani de Lustrac, zaniedbana dla zajęć administracyjnych, wzięła, jakkolwiek było to czysto moralne, dla swoich spraw osobistych prywatnego sekretarza; jednakże popełniła ten błąd, iż nie uprzedziła o tym swojego męża. Lustrac zastał owego sekretarza, o godzinie nader porannej i bardzo wzruszonego, gdyż było to w chwili nader ożywionej rozmowy, w pokoju swojej żony. Miasto schwyciło pożądaną sposobność, aby sobie podrwiwać ze swego namiestnika i sprawa stała się tak głośną, że Lustrac sam przedstawił  cesarzowicesarz pytano go w przedsionku Teatru Cesarzowej odparł z miną zadowoloną z siebie „O jej niewinności? Zatem wszystko jest w porządku”. „Nie, nabrałem pewności, że to było czysto fizyczne”.	Nie wiem ja, czy mizerna, i nie wiem, czy sierota. Może jaka wojewodzianka? Może jest u was jakowyś wielki pan, co by oddał całe swoje senatorstwo za odzyskanie tej dziewki? Jeno nie wie, że ona u mnie, a ja nie wiem, gdzie jego szukać.	Rozumiem was wszystkich! Biedak w waszym otoczeniu musi się sam o siebie troszczyć. Powtarzam, iż nie dbacie o ludzi, którzy wam służą. Niech pan spojrzy na mnie! Po tylu latach znalazłem się nagle w położeniu psa, który warczy tam, na dworze, nie mając ani budy, ani bodaj ogryzionej kości w zębach. Caramba! Oczywiście nie przypuszczam, żeby pan miał natychmiast wydać mnie w ręce Sotilla. To nie o to chodzi. To chodzi o to, że jestem niczym. Tak nagle! Niczym dla ludzi	Kochanie uważałbym za stosowniejsze trzymać się przy końcu na uboczu. Plany me i zamysły nie zadowolą twej rodziny. Członkowie jej, zdaniem mym, razem wzięci są snobami, a pojedynczo: skończonymi hultajami!	A to, widzi jegomość, było tak: gdyśmy już Jaworskich przycisnęli (z torbami oni pójdą, nie może inaczej być!), tak ja sobie myślę: No! czas i mnie będzie Bohuna poszukać i za moją krzywdę mu zapłacić. Spuściłem się rodzicielom z sekretu i dziadusiowi, a on, jako to fantazja u niego dobra, mówi: „Kiedyś poprzysiągł, to idź, bo inaczej będziesz kiep”. Więc ja poszedłem, bom sobie i to jeszcze myślał, że jak Bohuna znajdę, to się o pannie, jeśli żywa, może coś dowiem, a potem, jak go ustrzelę i do mego pana z nowiną pojadę, to też nie będzie bez nagrody.	Mówią o senatorze Prokurancie, który mieszka w pięknym pałacu na Brenta i przyjmuje dość chętnie cudzoziemców. Powiadają, że to jest człowiek, który nigdy nie miał zmartwień.	Mościa pani, i ja szablę nie po to noszę, by mi pas obciągała.	Oczywiście. Wiadomo panu, że podsłuchałem zakład, zaraz potem nastąpiła kradzież i morderstwo. Nieco później skradziono rubin, a wszystko to odbyło się w terminie przez pana oznaczonym. Jedną z tych zbrodni musiałeś pan chyba popełnić i to prawdopodobnie kradzież rubinu, za co, w danych okolicznościach, nie podlegasz pan karze. Czy wnioskowałem niesłusznie?	Nie to szlachta, która z końmi na jarmarki jedzie.	Nie wiem, ale myślę, że na tego, komu była przysuwana herbata.	Mów jak niewiasta roztropna Jesteś nie w Sudanie, ale w Egipcie, gdzie nie zabijają nikogo bez sądu, więc możesz być pewna, że włos nie spadnie z głowy ani tobie, ani twym dzieciom.	Ach, mój Boże. Napiszę w sposób najbardziej dyskretny. Jeżeli mój list dostanie się nawet w ręce jego żony, nie będzie miała powodu do podejrzewania go o niewierność. A naprawdę byłabym panu za to bardzo obowiązana.	Krzycki sprawiedliwie powiedział: Bóg ześle natchnienie, ino przychodzi mi na myśl, czy odwiedziny nasze u króla nie były właśnie owym natchnieniem z woli Bożej zesłanym. Obaj radziliśmy mu jedno, obaj w usunięciu Albrechta z Prus widzimy dobro państwa.	Ona nie chce słyszysz, że nie chce...	Ja też tego nie mówię; to oni mówią. Ale ja bym nie chciał w twojej skórze być i bardzo mnie ciebie żal.	O nie ja wiem, że jesteś dobry i szlachetny.	Nie, później, kiedy już pan miał z nimi to zajście. Ale nie pytałem o nie nikogo. Jestem zasadniczo przeciwny mieszaniu się...	To cud, że nie rozszarpał mi gardła Podobno z wielką wprawą przegryzają tętnicę, żeby wysysać krew swoich ofiar.	Zawiniła tym, że kocha pana Eugeniusza de Rastignac i idzie ku niemu nie wiedząc, dokąd to ją zaprowadzi	Dziecko pani jesteś. Tak tragicznie usposobił pewnie jaki zawód miłosny, ambicyjka, albo brak może obiadu?	Gdybyście nie wzgardzili nieznajomym biedakiem, to ja radrad (daw.)	Grosza nie bierze i w kwalifikacje dziedziców się zapuszcza...	Ja tu nikogo nie puszczę!	Nie inaczej! A Faun też z nim przyszedł	Nie warto	Nie! Raz jeszcze wszystkiemu zaprzeczył.	No bo nie?	Phy! Wreszcie powiedz pani starszej...	Sumy nie byłyby od razu tak wielkie. W pierwszej transzytransza	U nas wara komu postać mój stary ludzi nie lubi.	Zresztą, nie mam już ochoty. Dajmy temu spokój.	Żywego! Jeśli nie stracimy ani chwili.	Niech się pan mer nie żenuje, niech mnie nazwie łotrem, złodziejem, oszustem. W interesach to się mówi takie rzeczy, bez niczyjéj obrazy. W interesach, widzi pan, każdy za sobą trzyma.	Gdy ja jestem u steru, mojemu statkowi nic nie zagraża.	I tam posyłałem. Chutor się spalił, chaty ani śladu, ino zgliszcza, a o Sydorze i jego rodzinie nikt nie wie.	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	Zapewne Nie wolno mi jednak tak postąpić.	A ty mu wywzajemnisz się, Kamo I ponieważ jest tak hojnym magnatem, bogowie feniccy nie ukażą cię śmiercią...	Ale czy nie da się przyspieszyć tych formalności, teraz, gdy nasza sprawa jest górą? Mam trochę przyjaciół i wpływów również, mógłbym uzyskać umorzenie wyroku.	Nie, mam tylko jedno. Ale je chętnie odstąpię w takiej potrzebie.	Psyt! jeżeli kapłani bardzo zechcą, to będzie traktat... Ale może oni nie zechcą...	No i nasz człowiek. Ach, gdyby to okazało się rzeczą realną! Klika Terkowskiego raz na zawsze dostałaby w skórę. A ja? To jest, chciałem powiedzieć: a my?!... Czy ty, Jasiu, rozumiesz?	Dobrze zrobił Przeklęta astma! dręczy mnie od pół roku. Dziwisz się, że sapię?... Będziesz i ty sapał, gdy posiedzisz nad książkami tak, jak ja. Z dnia na dzień, ani chwili spoczynku. A i z biedą gryź się, jak pies z psem... Pieniądze masz?	A jeśli nawet, to co?	Ciszej ciszej, na miłość boską, bo zwariuję.	Dość się dla niego napracowałem. Co zanadto, to niezdrowo! Broniu, jakże tam z kaligrafią?	I wciąż wisi na tej przeklętej szubienicy?	Pan? Po co?	E, na tym zimnioku było takie duże, czarne oczko	To wszystko ciekawe Miło tego słuchać, ale my kochanym ojczulkom każemy gadać, a trzymamy ich o głodzie. Trzeba co przekąsić!	Miętlewicz... siedź mi tutaj!... On jej będzie pomagał szachy przynosić, słyszane rzeczy?... Ja ci kiedy wytnę taką sztukę, że od razu stracisz gust do kobiet...	Cóż on takiego? Mówią, że prezydent?	Juścić, że tak.	Zdaje się, że Mendel ma gorączkę.	Zdaje się, że zrobił to z głodu.	Ale przyjdziesz do mnie znowu?	Czy ja ją znam bliżej? ha, ha, ha, ja ją znam bardzo bliżej! Poznaj mnie z Borowieckim.	Jestem zachwycony. Wizyta w Treadley będzie dla mnie dużym zaszczytem. Jest tam doskonały gospodarz i świetna biblioteka.	Jeżeli panie pozwolą, to wskażę im najbliższą drogę do Amora... to jest... Antoniego Canovy...	Pojedziesz ze mną, panie Kiemlicz, razem z synami i z ludźmi, których masz, to będzie nas więcej.	Jak pan widzi. Spostrzegłam pana jadącego w powozie. Teraz zjawił się pan skądś z boku czy z tyłu. Którędy pan?...	A uderzył się pan kiedy silnie w głowę.	A widzi pan magister? To wszystko sprawiły kataplazmy; trzeba słuchać doktora Santa Croce.	Ach!	Ale ten świat bogaty i strojny, bawiący się, przesiąknięty dyletantyzmem artystycznym, literackim, a nawet i religijnym, trzyma batutę i kieruje chórem.	Będzie czem walczyć!... zawołał wesoło Glas, uderzając nożem w butelkę.	Daj Panie Boże!	Gdyby mi się chciało	Jak teraz to tylko żona.	Jest jeszcze inny sposób Można zapytać Jemioła, czy to jego nazwisko.	Nalej pan	Ordynat jest zastosowanyzastosowany do kogoś odrzekła prędko.	Ta pewność może być zawodna.	Zostawcie mnie, proszę, z księdzem proboszczem twarz. zmieniła się gwałtownie.	A tak, i oto są.	Bo zacięty myśliwy byłby to wszystko pozabijał.	Cóż cię to obchodzi, złowieszcza niewiasto, gdzie on idzie?	Dalej, jazda, ruszaj!	Dobrześ myślał, właśnie stamtąd wracam.	Domyśliłem się	Dwóch	Gdyby się nam wymknął do Wiednia, do Prus, choćby do Polski byłaby rzecz niewygodna i niesmaczna.	I cóż się z nim stało?	I z domu.	Kiedy tak, to żegnam!	Kochaj mię!	Królestwu Bożemu służy czy królestwu szatana?	Kwardy on jeno z wierzchu, lala (gw.)	Małżeństwo wtrącił lord Henryk.	O tak. Przejeżdżam zawsze tamtędy	Od pięciu tysięcy lat robili tak moi przodkowie, więc i ja tak będę robił.	Oddajcie nam nasze dzieci!	Starym włosianym sitem, pożyczonym od Maryny	Tak, ojcze.	To są fakty powszechnie znane.	Umiem.	Waszą dostojność	Witold!	Wyście ją mieli?...	Zlituj się nad swoim nędznym niewolnikiem, racz go obdarzyć swym łaskawym kopnięciem!
Co do mnie, ani myślę się ruszyć, z przeproszeniem pani hrabiny a jeśli bez giermka obejść się nie możecie, weźcie sobie innego. Niech brodate damy poszukają takiego. Ja tam nie jestem czarownikiem, żebym po powietrzu latał. Proszę! proszę! co by powiedzieli mieszkańcy mojej wyspy, widząc swego gubernatora latającego jak wrona po powietrzu. Całuję ręce i brody tych dam. Świętemu Piotrowi w Rzymie, a mnie tu dobrze, karmią mnie doskonale, darowali mi wyspę i mam być taki głupi, by porzucić to wszystko dlatego, że babom brody porosły. Wielkie mi nieszczęście! przecież pustelnicy, święci, nosili aż do pasa brody.	Przyznam się, że nie wiem dokładnie Jest to właśnie ta dziewczynka, o której mówiłem. Taka sobie posługaczka w szkole.	Po co? spytała Babetta. Panu się roi, że ją bezbronną spotkasz, że się wciśniesz do niej... to nigdy w świecie być nie może... Oto ta pani, wskazała na Lassy, która dygnęła, zostaje przy niej na straży... a wiem to, iż Laura nikogo widywać nie będzie...	Najsromotniejsza to iż całe miasto już wie o tem. Owa nieszczęśliwa nie bardzo się z sobą ukrywa, wstydu niema. Dalej będzie do kościoła chodziła, a chlubiła się tem, że ją sobie wybrał bezbożnik...	Eh, nie warto mówić o tym! Kłopot? To przyjemność dla nas. A oprócz tego a prócz tego wydaje mi się to bardzo korzystne, że oboje przyzwyczajają się do siebie.	Zaświecić wszystkie reflektory! Oświetlić mi dobrze to miejsce! Dobra! Widać jak na dłoni. Jeszcze trochę bliżej! Stać! Wystarczy! Towarzyszu Monsignac, chodźcie tu bliżej. Widzicie ten węzłowy słup telegraficzny, od którego druty rozchodzą się na trzy strony? Ile też może być od niego do nas?	Niewykonalne Niewykonalne z trzech przyczyn. Primo, profesora nie ma w Warszawie. Secundo, nie dalej jak przed kilku godzinami, zdołałem go przekonać i przyznał mi słuszność, że na rozmowy z kobietami szkoda czasu. I tertio, gdyby nawet był teraz w Warszawie i gdyby chciał stracić na rozmowę z tobą kwadransik, to i tak tego by zrobić nie mógł, gdyż leży tu pod którymś ze stołów, nie zdradzając najmniejszej ochoty do odzyskania przytomności. Ja gonię tu resztkami sił. Addio, signoraaddio, signora (wł.) do widzenia.. Vale et me amavale et me ama (łac.)	Trochę mąki, trochę masła i garść rzeżuchy czyż można się tym wzbogacić? A jak sam pewno widzisz, on ma fioła w głowie. Ale przynajmniej tyle na tym korzystam, że poznaję drogę.	Nie ma strachu, bo tu obejdzie się bez rozwodu. Radziłem się adwokata. Da się zrobić unieważnienie małżeństwa.	Nędznicy ci byli pijani a, widząc, że do oberży przybyła wieczorem kobieta, pragnęli drzwi wywalić i dostać się do niej.	Dlatego, że on na interesach takich nie zna się	Zostaniesz pewnie u nas na obiedzie, wuju nie uwiniesz się tak szybko, jeżeli zechcesz się tknąć interesów tych ludzi. Mąż odwiezie cię kucykiem.	Wżdy nie moja wina, że król nawet tego nie wie, co się pod jego oknami dzieje.	Na twój, dusigroszu, ogolony łeb nie spadnie, bo będzie myślał, że to co innego!...	Może pan ogłosić, że ekspertyza medyków sądowych stwierdziła niezbicie u kolekcjonera krwotoczną skazę, okrutną chorobę, która według zeznań przybocznych lekarzy Havemeyera toczyła organizm od lat szeregu i ostatecznie stała się wyłączną przyczyną śmierci.	Przyznaj się, że miałeś jakieś senne koszmary i chodźmy na śniadanie	A, to pryncypał ma klucz Jeżeli pan pragnie widzieć ten portret, chętnie odważę się uprzedzić pryncypała.	Ale! Dajcie się wypchać! Ja myślałem zawsze, że co innego prefekt, a co innego belfer	Czy nic się waszej ekscelencji nie stało?	I coś ty najlepszego narobił? Gdyby nie twoje gadanie, może by się zatrzymał. Słowa, słowa, pięknymi słowami wpędziłeś go do transportu.	Wyginą? Jak to wyginą? Ja ciebie nie rozumiem, August. Przecież ich nie będziemy zabijali!	A co, nie mówiłem? wiedziałem, że tak będzie. On odszedł, a wiatr przychodzi.	Co się panu śni! śmiejąc się podchwycił Pobożanin... co się panu śni!	Gdzie ów żołnierz, który widział, że Kuklinowski był w stodółce? Dawajcie go! to musi być wspólnik!	Murarze ocaleli gdyż mogli ogrzać się od zapalonych fajek.	Spal! Głupia! pyta się jeszcze, czemu?	Ta mała przyjacielska wymówka kryje w sobie chęć zyskania pewności co do owych ważnych spraw wypełniających, rzekomo, dni Adolfa. Adolf, rad nie rad, przystępuje do opowiadania. Karolina słucha go z roztargnieniem dość dobrze odegranym, aby można było mniemać, iż nie zwraca na jego słowa zbyt bacznej uwagi.	Nie znaczy to, bym miał przy nim pozostać.	Jakie to piękne, eleganckie ściegi! Takie są wielkie i majestatyczne, że na drobne ściegi jakiegoś tam krawca mogą spoglądać z góry niby na plebejuszówplebejusz	A czy samolot może się zamienić w taksówkę?	Ale niepokoiłbym się o ciebie.	Cały więc Olympus a gdzież się on tam pomieści! Fröhlich z wielką powagą wyszedł laską torując sobie drogę, czarnym gankiem, ku baszcie narożnéj.	Tyle nie. Ale nie można go było złapać, tego szczura.	W niewieścich szatach, jak na pośmiewisko... nie żądajcie tego ode mnie, najmiłościwsza pani!	Włosy mi się jeżą ze zgrozy.	Nie Niepodobieństwem było go nie tykać.	Ale pani czy przez to ambarasuambaras (przestarz.)	Cóż? zmył ci głowę?	Niestety, nie, ale od czegóż są książki?	Tak jest, panie wachmajster, takie rzeczy pan wygadywał, zanim wyszedł pan na dwór rzygać, i jeszcze pan wołał: „Wsadźcie mi, babo, palec w gardziel!”	Tek. W każdym razie pan Wokulski jest dobrym kupcem i naszą spółkę poprowadzi...	A ponadto Bóg jest pełen miłosierdzia i ma je dla wszystkich. I tobie je okazał. Jest przede wszystkim ojcem, dopiero potem sędzią.	A juści! juści, że młody, że bogaty, że uczony, tyle lat był w klasach, juści, ale...	Bardzo dobrze. To w laboratorium, a fabrycznie?	Cóż to, chcesz mnie może wyzwać na pojedynek?	Mówili, co głupawy, a on ci kiej ten ksiądz najmądrzejszy!	Podobno jest kilka. Każda ma na sobie kosztowności za dziesięć talentów.	To on, niewątpliwie	A z czyjegoż to uczyniono rozkazu?	Ba! przecie jest nowa królowaAnna Cylejska	Daj to Bóg!	Gdy będę wyjeżdżał do Warszawy, to zapakuję panią do kufra i zabiorę.	Huck, co to?	I to przy świadkach? niebaczna!... po trzykroć niebaczna!...	Jest naprzód Sierbienicka partia	Mam nadzieję, że pani dotrzyma obietnicy.	Nie	Nie warto! Zaraz będę w domu!	O! mnie pan nie oszuka. Dlaczego pan nieswój?	Oczywiście, jeżeli pozwoli pani, to w najbliższych dniach złożę państwu Szczerkowskim wizytę.	Ona jest w klasztorze, powiadacie?..	Poręby z Ługów nie starczy na jedną zimę, żeby ogrzać te landary.	Wielki Bóg nasz ja wierzę, iż dzień wyzwolenia nie daleki.	A jakoż ja go poznam i jako mu dam wiarę?	No i co biedni mężowie, dosyć z nich sobie świat nakpi, ale mają zalety. Beze mnie Oriana poszłaby na obiad w czarnych pantofelkach.	On ma... on ma	A czy ty masz lalkę?	Ale z winy Herhora.	Bo wy kowalowi wierzycie, a on cygan najpierwszy...	Czego płaczesz, paziu najmilszy? Skowronek powróci.	Czy wielmożny pan na fundamencie dekretu ratę ofiary styczniowej dziesiątego i dwudziestego grosza na ręce egzaktora w Chęcinach, urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?	Czyż z tobą można mówić?	Gdzie go poznałeś?	Pole mnie muszą dać, bom ja ich wpierw pozwał!	Żadnego z was.	A mam.	Ach! kto zdoła odgadnąć niewiastę? Dworowaładworować (daw.) tydzień. później biskup płocki pobłogosławił nam w kościele.	Co pan mówi?...	Cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem ludwików, odliczając dwa ludwiki zaliczki.	Dokąd pan zmierza?	Dwa mogą być wyjścia wojna i bankructwo.	Dziękuję...	Gwiazdy już bledną Gdzież urządzimy dziś dzienne legowisko?... Od dziś przecie będziemy chodzili innym tropem!	Jakie wieści?	Jakże bawełna poszła?	Jeszcze troszkę	Masz rodzinę?	Mnie bardziej pociąga upadek.	Nikogo.	No, no, no... żarty, żarty!... A o małym Napoleonku co słychać?	Od samego obiadu człek siedzi, pełen kosz nałowiliśmy.	Okropność!...	Panna Marja chora albo zakochana, mówiła młodzież.	Pisarz niemiecki, wy cymbale	Proszę pana naczelnika do telefonu.	W bitwie konny rycerz za dziesięciu piechoty staniestanie (daw.) rzekł Zbyszko.	Wasz, polski system...	Więc mnie przywołała k’sobie, proszę miłościwej pani.	Wkrótce. Z całą pewnością.	Znalazłem lepsze
Improper! Izaura nie podnosiła się na palcach, stąpała po ziemi, kołysała się łagodnie, ani mniej, ani bardziej rozkoszliwie niż przystało młodej pannie. Marcel powiadał z głęboką filozofią, że każdy stan ma swój taniec: mężatka powinna tańczyć inaczej niż panna, urzędnik inaczej niż finansista, wojskowy inaczej niż paź; posuwał się nawet do twierdzenia, że piechur powinien tańczyć inaczej niż kawalerzysta; i z tego punktu wyjścia analizował całe społeczeństwo. Wszystkie te odcienie są już bardzo dalekie.	Właśnie, że było! Od ołtarza Zwycięstwa w Anderidzie aż do pierwszej kuźni w tym lesie jest dwanaście mil i siedemset kroków. Wszystko to zawiera się w mej marszrucie. Nie tak to łatwo zapomnieć pierwszą wyprawę wojenną. Mógłbym wyliczyć wam wszystkie miejsca postoju między tą miejscowością i...	Dalej, że na zjeździe Siódmej Międzynarodówki delegat rosyjski Paruskin-Rebenfeld zaproponował oddawanie czci Towarzyszowi Bogu, który sympatie swoje dla ludu roboczego objawił tym, że wstąpił do fabryk. Przyjęto z wdzięcznością do wiadomości, że Najwyższy Towarzysz postanowił pracować zamiast wyzyskiwanych. Uchwalono wniosek, aby na dowód solidarności zagaił generalny strajk we wszystkich swoich zakładach. Po tajnej naradzie prezydium, wniosek cofnięto jako przedwczesny. Czytałeś?	Niech cię o to głowa nie boli. Do tej pory wszystko stanieje. A po Żydach, dopiero zacznie się życie, ech!	Przejdźmy do faktów, które muszą być bardzo zabawne przy twojej spokojnej naturze. Czy to ostatnie wybory wypędziły cię z prowincji?	O... nie mógłbym się wyrazić tak ordynarnie. Atoli sprawa była taka. Gdyś pan poszedł za Randolphem do garderoby, powziąłem podejrzenie i ruszyłem pańskim śladem. W chwili, gdy kierownik pociągu chciał mnie zrewidować, odmówiłem, oczywiście, pozornie, by widzieć jak to na pana oddziała, a skutek potwierdził przypuszczenie moje. Wiedząc już, że jesteś pan detektywem, nie miałem powodu sprzeciwiać się rewizji.	A niech ich tam Pan Bóg sekunduje a my tylko z daleka obserwujmy sobie, do czego ich te piekielne harce doprowadzą; a to jakby ulał jeden do drugiego przystali, wart jeden drugiego, jaki pan, taki kram, ale głupota pana mniej by odbijała bez tego gapia sługi.	Przyjacielu całego świata! jestem człek stary... który, jak dzieci, lubi widowisko. Dla tych, którzy idą Drogą zbawienia, jest rzeczą obojętną, czy kto czarny, czy biały, czy z Hindu, czy z Bhotiyalu. Wszyscy posiadamy dusze łaknące wybawienia. Mniejsza o to, jakiej mądrości uczono cię wśród sahibów; gdy dojdziemy do mej rzeki, będziesz wyzwolon z wszelkiej ułudy... pospołu ze mną. Hej! Kości we mnie doznają bólu z powodu tej rzeki, jak cierpiały w pociągu; ale duch mój wyższy jest od moich kości, jest cierpliwy. Poszukiwanie jest niezawodne!	Bóg uchronił i moja nieboszczka. Wstała ze śmiertelnej pościeli, wyciągnęła mnie od nich i tak zaklęła, że już wolę zginąć niż sprzedać. Ale też zrobią oni mi zemstę...	Próbowałem wypytywać, ale z daleka. Nie będąc zbyt pewnym stosunku z niemi, nie mogłem bardzo naciskać. Dano mi do zrozumienia, że będzie ze dwieście tysięcy rubli, a kiedyś więcej.	I kobieta może oberwać, jeśli o to chodzi. Mnie wszystko jedno. Mówię ci, że nie znasz jeszcze starego sapera Vodiczki. Pewnego razu w Zabiechlicach na „Różanej Kępie” jedna taka maszkara nie chciała ze mną tańczyć, że niby miałem spuchniętą twarz. Prawda, że twarz miałem spuchniętą, ponieważ akurat wracałem z pewnej zabawy tanecznej w Hostivarzu, ale takiej obrazy od tej dziewki ścierpieć nie mogłem, więc powiadam: „Żeby mi szanowna panienka nie zazdrościła, to służę pani i ja”. I wlepiłem jej, co się należało, ale z takim szykiem, że przewróciła stół, przy którym siedziała z tatusiem, z mamusią, z dwoma braćmi. Kufle i wszystko poleciało na ziemię. Ale nie zląkłem się całej „Różanej Kępy”. Byli tam znajomi z Vrszovic i pomogli mi. Spraliśmy z pięć rodzin razem z dziećmi. Hałas było słychać chyba aż w Michli, a następnie cała ta awantura była opisana w gazetach, bo to była zabawa ogrodowa jakiegoś stowarzyszenia dobroczynności jakichś tam mieszczan. Więc widzisz, bracie, sprawa jest jasna. Jak mnie dopomogli dobrzy ludzie, tak i ja dopomogę tobie i każdemu koledze, gdy się zanosi na coś grubego. Rąb mnie, bracie, siekaj mnie, nie ruszę się od ciebie. Madziarów nie znasz. Nie możesz przecie uczynić mi tego, żebyś mnie od siebie odpędzał, skoro widzimy się po raz pierwszy od tylu lat, i jeszcze w takich okolicznościach.	I patrz pan, co się dzieje! Książę się z nią rozwiódł, bo tak chciała, i chodzi teraz... Był już zapewne i u pana? Ha, ha, ha! To jest doskonałe! Z Rogockiego uciekł niby i wrócił. Ja... no, co to mówić; pan widzi. Nawet taki Golimski potrafił zgłupieć jeszcze bardziej.	Nie rekuzuj mię tak zaraz Namyśl się, nim zabijesz. A toż to druga taka cudowna okazja póki życia nam się już nie przydarzy. Tylko pomyśl: starego tu nie ma, tego piekielnika Ollendra nie ma o, patrz, tylko tu skręcimy w tę przecznicę, tam zaraz moja gospoda, nim kto zweryfikujeweryfikować (daw., z łac.)	A tyś to sprawił. Wielki zamach twojego miecza czcić będą w pieśni nigdy nie umierającej pokolenia szczęśliwe, kiedy się po pracy zejdą na polanach wiecowych. Jesteś wielki, jako ta nieobeszła ziemia, wysoki, jak Tatry-góry.	Na Boga! któż to jest? kto taki? zapytała panna Henau.	Nie mam odwagi powiedzieć, ale czy nie chciałby pan pójść ze mną i osobiście się przekonać?	No i cóż, nie zechcesz zająć się nim?	Więc pan dobrodziej nawet przy zapaleniu płuc nie stawiasz baniek?... A to coś nowego słyszę!	Zacnie to było ze strony waćpana tak myśleć	A pamięta pan, co pan raz mówił, że chciałby mieć tyle, żeby założyć fabrykę i nie prowadzić domu handlowego. Ja to zapamiętałam, a że każdy ma jakieś swoje pragnienia, więc i ja chciałabym mieć dużo, dużo pieniędzy.	Ale ona cierpi, mój ojcze	Ależ dlaczego? Przecież pani się strasznie przemęczy przez noc!	Bardzo się nakarmisz oglądaniem buzi pani pryncypałowej!...	Będziemy mogli opuścić Paflagonię? To znaczy, kto?	Co za książę Hieronim?	Czy narzekał, że bawił się wtedy źle z nami.	Czy wiedział również, jak z domu? To niemożliwe!	I to również mogę, lecz, po cóż miarkować jak najwyraźniej, że obojętna jeszcze maska twoja.	Ilu tu jest tubylców?	Jak pan rozumie to natchnienie?	Nie bójcie się, jużem i Donata kosztował i z partesów śpiewam i z piórem się obchodzę jak należy	Nie ma za co Nieraz późno wieczorem przechodzę koło pańskiego laboratorium i widzę, że pan pracuje. Ma pan na warsztacie coś ciekawego?	Nie znajduję tutaj dość szerokiego pola dla rozwinięcia swej artystycznej indywidualności. Zaraz po ślubie wyjedziemy za granicę. Może tam...	Otóż widzisz, nie tak się robi; jeżeli by ktoś się ważył na coś podobnego, lepiej byłoby wziąć po prostu, tak jak ja oto biorę, pióro, zanurzyć je w atramencie i napisać lewą ręką, aby nikt nie rozpoznał charakteru, króciuteńką denuncjację.	Panie pułkowniku ale rozkaz wodza! rozkaz wodza jest wyraźny!	Prosto. Teraz na prawo. Tu A dalej nie wiem, zabłądziłem.	Rozmaicie. Z dwoma widuję się niekiedy, w przelocie, i rad z nich jestem. Dobrze się sprawiają, karjery robią niezbyt świetne wprawdzie, ale na ich zdolności wcale niezłe. Jednego zresztą sam wywindowałem na jaką taką górę; ale z Kaziem... pamiętasz Kazia?	Spłoszyli się, że nic pono nie unieśli.	Tak ale widzi mi się trochę ciepłe.	Tak jest.	To nie zaszkodzi	To niemożliwe	To prawdziwa przyczyna, żono. Wierz mi, znam mojego ojca.	To trzeba jeden zatrzymać lub posunąć drugi	Widzieliście tych psiawiarów pogańskich? mieliśmy się z nimi bić, a teraz będziem im konie czyścili...	Wierzysz w to?	Wzięliście pana de Lorche? Ja go znam. Możny to rycerz. Ale czemu to nie spotkaliśmy go w drodze?	Z kim? Czy z panią Latter, która mi przysłała pieniądze przez... przez moje eks-koleżanki, czy z tą wariatką Howardówną?...	Z tamtej strony, za rzeką.	Za wysoko mnie panienka taksujetaksować	Zapewniam cię, że nikt. Jest wprawdzie osoba, mieszka u pani Steerforth, z którą lubię rozmawiać niesłychanie, nie jestem jednak zakochany w pannie Dartle.	Zdaje ci się Nic nie słychać.	Zdaje mi się, że żal i skrucha pozostają ci jeszcze	Ze swoją służbą.	Zrobiłbym to chętnie ale widzisz, nic nie pomaga, nie ma na to rady.	A gdybym cię bardzo prosił.	A gdybyś kochała, Malinko?	Ba! rzekł sobie w duchu	Bo przez mezalians twego małżeństwa z nią możesz ordynację utracić.	Był pan u lekarza?	Co znaczy „z natchnieniem”?	Czy znam? Znałem go pachołkiem, nie większym od mojej szabli. Ale już był jako anioł.	Daj, Boże, pani w starym ojców domu ich cnoty i szczęścia!	Diabli tam wiedzą...	Dzisiejszej nocy!...	Gdyby tak mnie spytano jabym dawno tę jędzę i sekutnicę wyprawił stąd na cztery wiatry.	I zwykle miewał tylko jednego: faraona	Jak dokąd, jak z kim i jak kiedy!..	Jeszcze nie	Moiście, dyć jeno wojną żyję!	Może Cirro?	Nie będzie	Nie ma Galicji!	Nie... nie... my pójdziemy z tobą!	Niezupełnie; ale trzeba go potrzymać jakiś czas pod kluczem...	Nikt mnie nie może przymusić, kochany dziadku, jestem strasznie uparta.	No, czego chcesz?	No, czy powiedziałaś temu pułkownikowi, że znasz kogoś podobnego?	No, zleciał z pierwszego piętra klucz i wybił sobie zębów... Ha, ha, ha!	O!	Papiery jego w bibliotece?	Przepraszam.	Przystrzygł włosy	Pst... Nastuś...	Spójrz, Jurku, spójrz!	Szwedy u nas w plebanii! Gadają, że sam król między nimi!	Słowo honoru	Tak	Tak.	Tu zaraz.	Uwięziony...	W naszym domu sądziłam, że mnie zrozumiesz, Edwardzie! Sądziłam, że w twoim domu będę miała głos chociażby doradczy. Dawniej umiałam prowadzić gospodarstwo... możecie spytać Peggotty...	W porządku	Więc ukryłeś przed wujem fakt swego małżeństwa?	Wolałbyś, abym był jak kamień?	Właśnie odfrunął.	Ziomkowie jesteśmy	Ścierwy, ukrzywdziciele!	Źle pani czyni. W tej chwili, rodzina, słusznie zaniepokojona, skarży margrabiego...	„Monarcho źli tańczą, dobrzy spoczywają. Czy płomień już przybył?”.
To wasza rzecz, mój ojcze, z nimi się o to porozumieć co do mnie ja niczyich rozkazów czekać nie potrzebuję, jestem przecież wolną.	Wiecie dobrze, iż ks. biskup płocki sprzyja młodej królowej, a waszą gotowość do jej usług wysoko ceni, posłuchajcie go. Nie narażajcie się nadaremnie. Do króla z listami czy bez listów nie dostaniecie się, bo chory jest; a gdy choruje, Bona go na krok nie odstępuje i ona przy jego łożu panią. Nikt i nic nie pomoże.	Ba! A ja za nimi! Ale to tak: siedzę tu, kuczy mi się bez nich; pojadę tam, będzie mi się kuczyć bez tej łasicy... Takie to życie ludzkie, że nie w jedno, to w drugie ucho wiatr wieje... A najgorzej sierocie, bo żebym ja miał co swego, to bym cudzego nie kochał.	Dowiedziałem się tego od jednego z towarzyszących mu żołnierzy, który później zjawił się tutaj: Van Gould na karaweli hrabiego z Lermy popłynął ku wschodnim brzegom jeziora, omijając tym samym waszą flotę, i przybił do Coro, gdzie, jak wiedział, rzuciła kotwicę hiszpańska fregata.	Ale nie mógł kronikarz przyjść do słowa, bo pan Zimorodek wyciągnął z kieszeni Ariamana pryzmępryzma i oczy jego szaro wymokłe zrobiły się kolorowe jak piłki.	Tak. Dowiedziałem się z gazet; nazywa się baron de Castro. Ale skąd u diabła pan się domyślił tego, że nie wiedziałem, kogo morduję? Bo Bóg mi świadkiem że wtedy nie wiedziałem.	Interes, Książka, Poezja rzekł, zwracając się do trzech subiektów wyłaniających się spoza stert książek na podniesiony głos pryncypała, który oglądał tymczasem swoje paznokcie i ręce, istotnie ładne.	Nie ma o czym mówić bo ja się na to nigdy nie zgodzę.	Nikt tu przysięgi dawnemu królowi nie łamał. Sam on nas uwolnił od niej, gdy z kraju zbiegł, do obrony jego się nie poczuwając.	Wiesz, Oriano, że kiedym jeździł na obiad do Chantilly, to bez entuzjazmu.	Kto pan jesteś?... Czy nie ma tu nikogo ze znajomych?... Co się to dzieje?...	Ba, i ja bym go wolała, zwłaszcza sądząc po skutkach, jakie widziałam; ale to na pewno tajemnica, a nie będę na tyle niedyskretna, aby poprosić pana o przepis.	Czy pan słyszał hrabiego śpiewającego? Mnie się widzi, że to się nie zgadza z jego powagą.	Nie robiłam babulo, pobożę się, że nigdy w niedzielę nic nie robiłam...	A we wielkanocne święta nie była z nami na Rękawce? Wżdy Krzemionki też dobry kawał za miastem.	Kule się tamtych ścian nie imają. Z dachów granaty staczają się, jakobyś bochenkami rzucał. Czary! czary! Nic nas tu dobrego nie spotka!	Skromność mi nie pozwala powtórzyć	Żadnych. Tylko dziwię się nagłej decyzji... Kiedym tu był ostatnim razem, obiecał mi załatwić pewien interes... Ale...	Pewno, że nie inaczej ale kto tam wie, czy się i Semenowi nie dostało, bo Żyd ów prawie że jeszcze trzymał w ręce wystrzelony pistolet.	Ależ nie! Nie ma o czym mówić, chciałem to tylko powiedzieć, że jeślibym sam był tu zainteresowany, ale wspólnik mój, pan Jorkins...	Dalipan, on coś nie żartem niedomaga! Ba! a dlaczegóż by miał być wolny od tego? Alboż on także nie taki rycerz błędny, jak i drugi, ale mój osioł jaki mądry, uszedł caluteńki i ani jednej izerści nie straciwszy, kiedy my ani jednego żebra całego nie mamy.	Nie Wiem tylko tyle, że mieszka w Rzymie od początku jesieni, bo zobaczyłam ją zaraz po otwarciu sezonu teatralnego, w tym samym miejscu, co i dziś; od miesiąca nie opuściła żadnego przedstawienia; czasem bywa z tym mężczyzną, którego widzi pan koło niej teraz, a czasem tylko z czarnym służącym.	Spytaj Natana, który w tej chwili goni za ubóstwianą, gdzie spędził noc przed trzema dniami? Zaczadził się, moja mała, bez twojej wiedzy, dladla (daw.)	To ja ją zmienię! Przysiągłem sobie, że się z nią ożenię, i ożenię!	Ja jestem pewna, że ty potrafisz wszystko, co zechcesz, ale wiem, że to tylko dla mnie kupiłeś Krzemień.	A jak ona krowę wydoiła, było na co patrzeć.	A może i na zawsze pozostać...	A może jeszcze zapytasz, kiedy? Owszem, mniej więcej od południa do szóstego dzwonka.	A zawracać do Birż, kondle!	A, o śmierci to oni. Panie, świeć nad duszą mego dobrodzieja! Czy to waćpanna wysłałaś do mnie tych ludzi?	Alboż to taka funkcja niemiła?... Choćby też i do afektuafekt (z łac.)	Ale chyba nie kosztem życia dalszych pacjentów	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Czemużeś nie został przy taborach?	Do pani Korkowiczowej	Dobrze robi!... Po co ściągać do domu takiego drania.	Drogi kuzynie Będziemy mogli popierać się wzajem.	I poparzyłeś się?	Ja nie mam już czasu, a trzeba porządnie napisać.	Jak to... szczęście? Nie spadł nam przecież z nieba!	Jestem samodzielna, wuju!	Nie mogę, nie mogę.	Nie rozumiem.	Nie znam ich, muszą być w Bukowcu niedawno?	No to na pewno są jakieś czworonogi.	Postawiono nas na straży!	Przecież telegrafowałaś do panny Malinowskiej i ona mnie tu przysyła w zastępstwie...	Przysuń zydelek, usiądź i uważ, co ci powiem; a wy poniechajcie igieł możecie iść na wirydarz, pobiegajcie sobie, dość roboty na dzisiaj.	Rozumie się. Wszakże obowiązkiem moim będzie złożyć szczegółowy raport i opisać w nim wszystko jak najwierniej.	Tak Siądę tu a pan może mi przyniesie szal z pokoju... Przepraszam...	To nie argument	Tylko nie tak nagle, bardzo proszę. Tu ja komenderuję. W lewo marsz!	Wszystkie ulice są hałaśliwe To nie wieś.	Wątpię. Nie było żadnych znaków.	Właśnie dobrze się stało! bo sprawa poszła tak, jak sobie zawsze życzyłaś.	Z małą poprawką dla nas jest figurą komiczną, ale na ogół ludzie biorą go całkowicie poważnie.	Dostojny Mefres mówi prawdę Głowa by cię zabolała i żołądek, gdyby ludzkie wargi mogły powtórzyć bluźnierstwa, jakie dziś usłyszeliśmy od tego młodzieniaszka.	A któż to?	A skąd cię diabli niosą?	Cóż natenczas z wami będzie?	Cóż to za piosenka	Gdzie miałeś?	On! on! a co mu jest? Skarb, co za starego stał próżny, u niego pełen; dwadzieścia tysięcy grzywien wyliczyć niemcowi, to u niego nic; klejnotów i sreber jak lodu... Cóż mu brak?	A chata ręką ojca zbudowana?	A wielu kupców takich było?	A! świętyć jest, i za życia błogosławionym go zwać mało lecz jako duchowny nawykły ludzkie myśli roztrząsać, często próżnym wyciągnionym z nich nabawi was strachem...	A, ustępujesz zatem nareszcie! Czynisz bardzo roztropnie.	Ależ wrócę i przywiozę ci najznakomitszego lekarza.	Ba, znajdzie może sekret, którego szuka...	Bo są zbyt uczuciowe.	Bom wyjeżdżał.	Była tu w Warszawie, wszyscyśmy ją admirowali w „Polyeukcie,” mówił książę zapinając mankietki... Warszawie całej głowę zawróciła	Co! co?!...	Co? co porzucić?	Dwadzieścia cztery	Dziękuję ci, przyjacielu. Jesteś perłą wśród kwatermistrzów.	Jacento! Przynieś proszę wina i biszkoptów.	Jak myślicie?	Kondratkowej, wtrącił Roman.	Mama lubi wieś	Musi wierzyć panu, panie prezesie, inaczej wszystko diabli wezmą.	No mówta, a co to gęby wam pozamarzały?	No, idźmy w prawy przekop	O moją piętę achillesową velvel (łac.)	O, to krew! to żona dla żołnierza, to słuszny wolentarzyk!	Pod księciem Krzysztofem, ojcem teraźniejszego pana hetmana.	Podobno kupił dla niej pałacyk po Sandersach w Alejach?	Pokora, Bohaterstwo	Proszę	Proszę może pan zechce zająć miejsce?	Przed ślubem chyba!	Psiachmać, w same ogiery jeździł będę.	Rozum nasz uczynią dłuższym i serca w piersiach naszych rozszerzą	To nierozsądne... nierozsądne...	To po dobroci dacie tę oto ćwierć i połeć słoniny.	U kogo mieszkasz?	Więc chce pani jechać?	Wsiadajmy, Ayrtonie.	Z czego pan to wnosi?	Źle jest całkiem, źle.
Nie ma na to rady Trzeba się opanować. Będziesz musiała teraz mieć głowę na karku. To ty naprowadziłaś na nas policję. No ale trudno, nie powiem już ani słowa Nie mogłaś przecież wiedzieć.	A! Okropne! A to nie jest okropne, to nie jest zbrodnią, gdy moje życie się marnuje, gdy moje zdrowie na szwank się naraża? Czyż ja nie jestem ważniejsza w tym wypadku? Wszak nawet wasze mądre prawa, gdy trzeba wybór zrobić, każą ratować raczej życie matki.	Może z inną, ale nie ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziaćdziać (daw.) siatka do podtrzymywania włosów. na włosy, kordzikkordzik a. kord kto inny.	Pan Bóg wiedział na co i żaby stworzył, więc choć mi spać po nocy nie dają, nie narzekam. Ale tymczasem niech Marynia da herbaty.	Nic nas to nie obchodzi, nieprawdaż?	Nie To był mój szczur...	Wiedziałam od razu, że to nie mogło być nic takiego	Nie, o, nie widzę tylko, że pan jakiś nieswój, jakby zakłopotany	Och, to ciekawe, odparł dość impertynencko p. de Charlus, z miną człowieka, którego myśl musiała przebyć długą drogę, zanim doszła do rzeczywistości zupełnie innej niż jego rzekome domysły. Ale ja ich nie znam	Widzisz! Wiedziałam i powiadałam ci, że on nie jest żadnym czarownikiem. To mój syn!... Mój syn!	Po cóż mnie pocieszasz, gdy władzę straciłem i wyczuć nie mogę, ani też dokonać rozkosznej pieszczoty? Ciągoty po żyłach, jak ćmy uganiają, zziajane, przegnane i zebrać się w hufiec waleczny nie mogą.	A niechby choć to nie wychodzinie wychodzi	Przestraszasz mnie na śmierć twoją gwałtownością! Ja nic nie wiem. Idź lepiej do tamtych i pograj z niemi w wolanta!	A dlaczego oni nie chcą, byśmy jechali razem?	I od mojego przyjazdu nie odgadujesz więcej?	Innej nie chcę!	Jeszcze nie	Maniu, twojej modlitwy pan Jezus nie wysłuchał.	Miły nauczycielu, nie mam miecza.	No, a jakże ten wół ma wyglądać, coby nie był spaśny?	Zacznij kazanie od swoich. My nikogo nie szczujemy. Też	A o tym, że wciąga papę do spółki handlowej, nie słyszałaś?	Przypomnę Waszej Ekscelencji, że książę dał słowo nie powiedzieć nic swemu ministrowi sprawiedliwości o naszej nocnej wyprawie.	Tomku! Tylko, proszę cię, nie kłam! Nie kłam!	Mój kochany, nie ufam kobietom, cóż chcesz, byłem już zdradzony, nie wierzę już, a nadewszystko blondynkom... Mówiłeś, że milady ma włosy jasne?	Tak, tak Wyobraź sobie, Wacku, że Marysia od dawna zwróciła na to uwagę. A ja nawet przeprowadziłem pewną próbę, która potwierdziła nasze przypuszczenia.	Ale z pewnością nie z babą za pryncypała, wówczas bowiem miesiąc rzadko ma trzydzieści dni.	Bo on umie leczyć, a ja nie umiem!	A to ja wam krew zamówiłam, proszą miłości waszej gdyby nie ja! hę! hę!	Co pan mówi? Więc człowiek, którego pan de Gesvres widział w buduarze i z którym walczył, człowiek, którego panny widziały w salonie i do którego strzeliła panna de Saint-Véran, człowiek, który upadł w parku i którego szukamy, ten człowiek nie jest tym, który zabił Jana Daval?	Dobrze, dobrze Pozwólmy tym poczciwcom zajmować się swoimi sprawami i nie myślmy już o nich.	Eugeniuszu to, co słyszę, zasępia mi dzisiejszy wieczór. A! Ja będę cię kochała szczerze i na zawsze!	Dobroć, jaką okazuje mi Wasza Królewska Mość, jest nagrodą przechodzącą moje najśmielsze nadzieje, tak więc nie mogę już o nic prosić Najjaśniejszego Pana.	Że to jest trochę za mocne, to „nikczemne oszustwo”.	Miał, i o takowych z osobna musimy pogadać. To pewna, że i z owymi rotmistrzami trzeba pilno kończyć. Kiedy Mellechowicz wróci, bo od niego siła zależy?	Przebierna! Stara myśli, że co najmniej to już jaki rządca zjedzie po nią, i parobków odgania...	Myśli pan, że to potrzebne?	Jeśli się nie mylę, stałem się właśnie twoim więźniem.	Masz rację Chciałem sobie postrzelać z pistoletu, ot tak, po amatorsku. Do pojedynków, jak wiecie, mam wstręt od czasu, kiedy sekundanci, których wybrałem, aby załagodzić pewne nieporozumienie, zmusili mnie, bym strzaskał rękę najlepszemu przyjacielowi... no, temu poczciwemu Franzowi d’Epinay, znacie go przecież wszyscy.	Masz tu dwadzieścia su na kolędę i sza! Zmykaj Nanon odwiezie ci wózek. Nanon, czy dzierlatki są na mszy?	Zapewne. Wogóle gadaliśmy o sprawach partyjnych. Aha, nawet Dyl dziękował mi za wydanie dobrej opinji o Kuzyku. Teraz przypominam to doskonale. Ale jakiż to może mieć związek z ową awanturą?...	Zatem ja mojego wnoszę i z innemi braćmi wielą. Mąż jest ducha wielkiego. Wprawdzie święceń niema, ale te otrzyma, gdy nań wybór wypadnie. Na Pawła z Przemankowa głosujemy. Pan jest możny, głowa otwarta, mąż żelazny.	Jak to!	Jak to! Odjechał?	Jonasz pytał o to samo. Tak, jedno życie, w szczęściu i w głupocie. W grzechu i w dobroci, w godności i w nędzy tylko jedno życie.	Piękna dziewczyna. Znać rasę. Wygląda raczej na Kreolkę najczystszej krwi niż na chinę.	Ta kamizelka, gdyby ktoś wszedł, To mówiąc gospodyni dała naszemu zbiegowi czarną płócienną kamizelkę męża. W tej chwili wysoki, młody mężczyzna, ubrany z pewną starannością, wszedł tylnymi drzwiami.	To bardzo źle, przecież to nasza najbliższa krewna, a krewnych kochać należy...	Czy mógłby pan, Pencroffie, chociaż na godzinę pohamować swoją niecierpliwość?	Ten zwitek, który miał Połamaniec w worku. Ty mu podrzuciłeś zielony chlebak na Piekiełku. Ty i Żółtko... Mów, bibuła?	Czy pani wierzy w czary? Mam nadzieję, że pani wierzy!	I co, ładny to statek?	Ij... gadanie... co wam ta o to.	Mamy tu jeden pokoik z osobnym wchodem, a także z usługą i całodziennym utrzymaniem za 33 ruble na miesiąc.	Ja tak samo przypuszczam, proszę pana, pomimo że miał układną minę.	Co to takiego? Gdzież on jest? Co się z nim dzieje?	Być może iż Sasi rozpoili nas; ale zajrzyjcie do Kochanowskiego, do satyr dawniejszych, a przekonacie się z nich, że u nas i przed Augustem pijano. Świadkiem Górnicki w Dworzaninie.	No, a jakże czuje się pani kochany wujaszek?	Pani posiadasz muzykę?	Potrzeba więc dwie i pół godziny Będziemy w pobliżu przylądka między dwunastą a pierwszą. Niestety, o tej godzinie skończy się przypływ i zacznie się odpływ. Obawiam się, że będzie bardzo trudno wejść do zatoki, mając przeciwko sobie wiatr i morze.	Tak, ten pan przyszedł przed dziesięcioma minutami; wprowadziłem go do salonu. Jeśli pan zechce również pójść za mną...	A co będzie, jeśli się obrazi? Jeśli państwo Czyńscy przestaną u nas kupować, tak jak przestali u Mosterdzieja?	Dzieci, co wygadujecie?... Któż słyszał zdradzać tajemnice rodzinne?...	A my go	A tak! Pan wie? Ja teraz mieszkam u wujenki Szczerkowskiej, bo po Terkaczach zostały... gruzy.	A wtedy Piotr się ożeni i zamieszka u siebie!	Ale mogła być również i ona.	Ależ, mówże już!...	Co powiadacie?	Dzień dobry, czy zastałem panią?	Ja! pierwszy krok tam zrobić! nigdy!	Jak wam się spodoba	Krzysztofie Czemo, zaklinam cię, wyznaj, co zamyślasz uczynić?	Niemowa? Krzyczała przecie ratunku. Mniejsza z tym. Chodźmy! Znajdą się rodzice!	Potrafi się z nim rozprawić Czekała nadto długo, chce wybuchnąć.	Rzekłby kto, do rebelii chcecie się przekraść.	Spróbuj pan tych, mocne, po siedemdziesiąt pięć kopiejek sztuka!	Stryj zawsze był dla mnie dobry	Wie pan co można zrobić ze szprotką?	Wysoki, tęgi, z sumiastym wąsem? Twarz pociągła... Małomówny... Nazywał się Antoni.	A i katorżnicy nas wydadzą	A kto cię przysłał?	A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?	Albo można oddać bratu, albo siostrzyczce.	Ale... wrócę!	Boże, Boże!... cóż wy robicie najlepszego?...	Czekałem sposobnej chwili.	Dyć mówię, do warszawskiej rogatki. Wy z Warszawy?	Ehej! chcieliśtachcieliśta (gw.)	Idźże precz, capie, mówię ci.	Mam około pięciuset pistolów.	Maniu, a gdzie pan Władysław?	Niema o czem gadać, towarzyszu Garbaty	Pułkowniku, niechże pan zaczeka, jakże tak można!	Skąd?	Tu tik pasakyki man, aš jau pataikinsiu ir neklausęs.	Ty!... ty?	W polu był...	Zagadnienia?	Żeby mnie ratować!
Słowa! Cóż słowa, mój ojcze? Tysiącem słów można nawrócić tysiąc heretyków. Powiadasz, że święty Vincente był wielkim kaznodzieją. To prawda. Istotnie przywrócił naszej wierze wiele tysięcy Żydów, którzy uszli w swoim czasie z pogromów. Lecz cóż z tego? Ci wczoraj nawróceni dzisiaj w osobach swoich synów i wnuków mordują skrytobójczo obrońcę wiary. Czemu to czynią? Ponieważ nienawidzą Świętej Inkwizycji, zmieniwszy tylko formy, a nie zmieniając ani na literę swych heretyckich natur. SłowoOkazuje się, że słowa bywają nie uchem igielnym, lecz bramą szeroko otwartą dla wszystkich. Przechodzi się przez nią tak łatwo, jak z ciemności do światła świtu. Zaprawdę, mój ojcze, biada walczącym, jeśli zbyt zaufają uzdrawiającej potędze słowa!	Aha! Te Francuzy z Zachodniego Brzegu nie umieją liczyć nic a nic. Wiadoma rzecz, że liczyć nie umieją. Jeżeli przejedziesz choć raz po jednym z ich miękkich haczyków, będziesz wiedział, Harvey’u, czemu to przypisać	Jakże, owszem. Toż mówię. Pisywał i z Francji i z Ameryki, a ot, teraz przysłał list, że źle mu się wiedzie, że chciałby wrócić do Polski i ożenić się z Natką i synowi dać nazwisko, tylko że z czego będzie żył? Pyta się, czy ja bym skąd nie pożyczyła na założenie introligatorni. Boże drogi! Sama przecież ledwie żyję. Za dziecko trzeba płacić i samym jeść, a ten złodziej Pruszkiewicz, co u niego hipotekę mam, to po teraźniejszemu prawu grosze ledwie płaci. A Wojtek to pisze, że jak na szyfkartę wyda, to mu ledwie na parę dni pieniędzy starczy. Ale to uczciwy człowiek. On oddałby, tylko ja nie mam od kogo pożyczyć. A tu dziecko rośnie...	To jest, proszę pana, walenie głową w mur. Świat już tak jest urządzony i na to nikt nic nie poradzi. Ten kradnie i ten bierze łapówki. W każdym interesie powinien być przewidziany pewien procent na manko. I to właśnie jest manko. Świat jest mądrze urządzonym interesem. Pan sam należy do ludzi rozsądnych i dziwię się, że dał się pan naciągnąć na ten gips. Ja nie zmarnowałbym w tym złamanego szeląga.	Ale pan przynajmniej ma to, że ludzie pana kochają, bo pan ich ratuje. To musi dawać dużą satysfakcję, pomaganie bliźnim, usuwanie ich cierpień. Człowiek wówczas czuje się naprawdę potrzebnym, pożytecznym. Niech się pan ze mnie nie śmieje, ale od dzieciństwa marzyłam, że kiedyś zostanę lekarką. Gdyby mamusia żyła... Byłam już przygotowana do egzaminu do szóstej klasy i miałam jechać do gimnazjum do Wilna.	I dlatego jestem pewna że to tylko pretekst. Starzy ludzie, kiedy kochają, stają się tyranami. Mój teść po prostu nie chce, aby jego wnuczka wyszła teraz za mąż.	Innych nie znasz...	Jeżeli smutna, to po co? Wcale mi nie zależy na teatrze, byle pan... byleś ty był ze mną.	Mamo, ja mówię o ojcu, a nie o panu Sołtanie.	Mogę państwu zdać tylko sprawę z własnego wrażenia. Jest to kobiéta, mogąca miéć lat powiedziałbym około trzydziestu, gdyby lata czytać się dawały tam, gdzie cierpienie je podwajało. Z twarzy jéj, z ruchów, z postawy widać, że ciężkie musiała przejść koleje i zawody. Niebrzydka, niepiękna, nie wiem... Twarz ma pełną charakteru, nachmurzoną, jak powiedziałem, tragiczną. Z ust jéj, przysiągłbym, niejeden jęk musiał wyleciéć, niejedno przekleństwo. Słusznego wzrostu, brunetka, oczy czarne, piorunujące. Cóś niezwykle oryginalnego i cóś straszliwie zbolałego.	Mordcheles, słyszysz mnie? Szukam Jureczka Mordchelesa, mojego przyjaciela z lat dziecinnych. Podać dalej! Czy nikt nie wie, gdzie się zapodział Mordcheles? Ten z Twardej?	Na służbie! e... jużci że na służbie, bo pan Zaleski pojechał dodnia na swej maszynie i nie wrócił, pan naczelnik go zastępuje.	Nie było już piękniejszych u ogrodnika, bo byłbym ci je przysłał.	Nie potrzebujesz się waść w dalszą podróż puszczać.	Nie traćmy czasu na próżne gadaniny, trzeba iść spać. Kupujemy razem na wspólne ryzyko, a ty Moryc jedziesz dzisiaj do Hamburga.	Nie wierzysz zatem, wasza dostojność?...	Nie! Ja jestem terchanem, choćbym przegrał, nikt mojej głowy nie dotknie.	Nie, ponieważ Czarny Korsarz, w towarzystwie kilku zaufanych mu ludzi, podkradł się nocą do Maracaibo, porwał ciało i pochował je później w morzu.	O czym tu mowa? Nie rozumiem.	Od dziesięciu lat rządzimy państwem i przez ten czas nikomu z was nie stała się krzywda, a każdej obietnicy dotrzymaliśmy. Bądźcież więc cierpliwi i wierni jeszcze przez kilka dni, aby zobaczyć moc bogów i otrzymać nagrodę.	On ci tedy każe wyrzec się naprzód Radziwiłła i nie służyć mu więcej, jeno ojczyźnie.	Powiedzie się To pan pchnąłeś mnie w błoto, możesz mi tedy dać tych parę banknotów, żebym się miał czym obetrzeć... Ale, drogi panie jeżeli mnie pan zwiódł, jeśli nie kupisz mi drukarni w ciągu tygodnia... przygotuj się, że zostawisz młodą wdowę	Pójdę ja znowu na czaty, czy jeszcze ich widać i czy ich więcej nie nadciąga. A wy tu zostańcie, aż wam powiem, co zobaczę.	Sądzę, że nie ma celu mówić z tobą o tym.	Wstępowałem na chwilę do wójta, coby się o swego chłopaka nie trapił, jako Basi już w domu nie ma.	Ze strony instytucyi dobroczynnych występuje jakiś młody adwokacina, nazwiskiem Śledź. Piękne nazwisko, prawda? Gdybym kota tak nazwał, toby trzy dni miauczał. Ale ja tego śledzia opieprzę i zjem. Pytasz, jak sprawa? Sprawa stoi tak, że po jej ukończeniu będę się mógł prawdopodobnie wycofać z adwokatury, która zresztą nie jest zajęciem odpowiedniem dla mnie	Czy pani wie, dlaczego wózek taki ciężki? Proszę nie myśleć, że ja wiozę tylko swój dobytek. Mam tu skarby po nieboszczyku panu.	Ja dzisiaj nie dostałam ani obiadu, ani kolacji, proszę pani	Ach! Mój drogi! Nie widziałeś?...	Co ty mi gadasz o modzie! Nigdzie tego nie ma na świecie, żeby kto gdzie przyjeżdżał ze swoim prawem, jeno każdy do prawa, a u nas jest takie prawo, że się każdy obcy opowiada całej kompanii.	Może nie za groźnego rewolucjonistę.	Oczywiście, że nie Ale kiedy już jesteśmy przy Tchórzach, co za szczęście że spotkaliśmy małego tchórzyka w chwili, kiedy zaczynał roznosić zaproszenia Ropucha! Powziąłem już pewne podejrzenia z tego, coś opowiedział, i przeczytałem parę zaproszeń. Były po prostu haniebne. Skonfiskowałem cały ich stos, a teraz poczciwy Kret siedzi w niebieskim saloniku i wypełnia zwykłe, proste karty zaproszeniowe.	Właśnie pani odpowiedziała, że nie wie, co pan postanowił.	Co to jest, proszę pani?...	Usiądę, jeśli pani sobie życzy.	Bofiata pani, sze te zdemblofane babirgi...	Chcesz ściągnąć na nas wszystkich złą kulę? Co robisz?	Co pani?	Co to za jakowaś figura, ot tam w kącie, która spogląda na mnie tak, jakby mnie z kretesem połknąć chciała, i wąsiskami rusza jako właśnie stary kot przy pacierzu.	Czy pani wiedziała o tych odwiedzinach?	Czy Łukasz obchodzi panią jeszcze do tego stopnia, żeby go pani mogła ratować?	I chciałoby się, żeby był szczęśliwy, żeby mu na świecie było dobrze, a jeśli trafi mu się co złego, to chciałoby się samemu za niego cierpieć.	Proszę tylko pomyśleć Wczoraj podobno ktoś zrobił całkiem niezły interes na akcjach neapolitańskich.	Tak sobie. tak sobie. Nic więcej.	Trudno nam uwierzyć w przyjaźń białych ludzi. Czerwoni ludzie już swoje wiedzą. Te dzikie lasy są nasze. Wracajcie więc, skąd przybyliście, albo was wszystkich zjemy.	Wręcz przeciwnie. Nadal uważa pana za jakąś niesłychaną fantastyczną postać. Dlatego tak za panem tęskni.	Za pięć, sześć dni.	A chciałbyś być detektywem?	A gdzie jest pan Rosenbaum?	A jak nazwisko?	A młodzi książęta?	A tak, Polka, to uosobione głupoty, fałszu, kaprysów, złych instynktów, to...	Ach! Chodźmy! Chodźmy!	Ale gdzie sypia po obiedzie, głąbie jakiś...	Ba! dlaczego! Pan Benassis to panu powie.	Bohun?	Byłbym bardzo niepocieszony, gdyby to oni go zabili.	Całkiem mi dobrze, paniczku. A mało to świata dojrzę sese (gw.) gdzieś. zagada, kto i zajrzy, kto nawet rzuci to poczciwe słowo, że jakbym se po wsi wędrowała. A pójdą wszystkie do roboty, to kokoszki pogrzebią w śmieciach, gadzinagadzina (daw., gw.) trochę. poświeci przed zachodem, a niekiejniekiej (gw.) rzucić. pecyną i dzionek zleci, ani się człowiek spodzieje. A nocami też do mnie przychodzą, juści... a niejedne...	Coś... coś wydaje mi się ale jeszcze niedobrze rozumiem.	Czy bogatego bębenka mieć będzie?	Czy dowiedziałeś się pan nazwiska tej dziewczyny?	Cóż to waćpanu?	Cóż to więc takiego?	Cóż, jeśli po tylu latach znaczy cokolwiek przeproszenie...	Daję słowo.	Dla czego?	Doskonale. Widziałem, jak sahib Jang-i-lat (naczelny wódz) przybył na wielką ucztę. Widziałem go w gabinecie sahiba Creightona. Widziałem, że obaj razem odczytywali rodowód białego ogiera. Słyszałem nawet sam rozkaz rozpoczęcia wielkiej wojny.	Ech, dajmy pokój, moi panowie! Wzięliście się do kalendarza dopiero wówczas, kiedyście się dowiedzieli od Cérizeta o moim projekcie.	Gdzież tam! obrzydły mi, jak piekło potępionemu, ale muszę. Na to życie... Czy dawno byłeś w naszych stronach?	Głos powszechny ich wytyka, Toporczycy wasi są!	I długo będziemy jechali?	Idę, idę	Ja... ja t... też miałam kiedyś syna, ale zmarł niebożątko! Wszak wiesz, że umarł! Czekałam tylko na rozkaz, bym mogła zabrać tacę.	Jakby na ścianę się skrabał!	Jeśli sądzisz, że mnie jeszcze raz zadziwisz, to się mylisz, ale skąd masz tę pewność?	Ksiądz, Żyd, Kłótnia	Księże proboszczu, chcesz-że mnie do grzechu pychy doprowadzić?	Kto taki?	My mamy jedną sprawę przykrą...	Neolitycznej zapewne.	Nienawidzicie miłości.	Niewidzialnie... jako ta, która rozdziela dobre natchnienia, zagrzewa do walki, niby te gołe boginie z czasów greckich, tańcujące na chmurach w czasie bitwy.	Nieźle to brzmi w ustach dyrektora, którego uczniowie uprowadzili niewinnym wyborcom z Northam siedem sztuk bydła!	O Boże! Jak ty strasznie przesadzasz!	Ostrygi, homary i szampan!	Panna Janina śpi?	Pleciesz głupstwa, Karolciu, co ci się przywidziało?	Porzućbo ten przedmiot utrzymujesz dziwaczne założenie! Sensu w tem niema!	Poślę po niego	Prawdą jest, że byłbym zrozpaczony, gdybym musiał opuścić Paryż.	Ręka!	Strudzone srodze niebożątko dlatego ciężko śpi. Poczekajcie, bracie, jeszcze z godzinę; widzi mi się, że niebawem się ocknie; głód go zbudzi.	Syn wychowywał się w jakimś kolegium na Południu, w Marsylii albo gdzieś w okolicach. Przekona się pan, jaki rozentuzjazmowany.	Tam chodzić.	Tam do licha! I cóż dostał?	Tego rodzaju zapytania są wzbronione, mościa panno Maroto!	To moja nadworna kwiaciarka.	To teraz się prześpię, całą noc kluczyłem.	Un poverinoun poverino (wł.) odezwał się Jezuita	Właśnie zawiadamiam w nim panią Korkowiczowę, że przyjechałaś i że będziemy u niej o piątej
Skromny posiłek skromny, a nawet lichy, to prawda; ale królewski, wysoce królewski. Komuż przystoi bardziej żyć podobnie, jeżeli nie królowi, jeżeli nie takiemu jak ja człowiekowi, który z wysokości swojego stanowiska ogarnia, a przynajmniej powinien ogarniać miliony biedaków, widzieć wszystkie ich potrzeby, czuć wszystkie nędze. GrzechO tak! niech mi się w truciznę zamieni pierwszy kąsek, który pożyjępożyć (daw.) sprzeniewierzyć. się jej bezkarnie. PokutaGrzeszę jednak czasami, ale Bóg świadkiem, że mimowolnie. Kiedy niekiedy muszę zamieszać się pomiędzy ludzi, bo zwykle całe zimy pomiędzy nimi przepędzam, dla spraw mojego królestwa, a wówczas rad nierad muszę zastosować się, choć w części, do ich sposobu życia. O! gdybyś wiedział, jak drogo muszę opłacać te wykroczenia; ciężko pokutuję za nie. Pomijam choroby, tortury ciała; ale umysł, serce, dusza, wszystko idzie pod chłostę, myśl gaśnie, serce stygnie, dusza wpada w jakiś dziwny zawrót, opuszcza mnie cała moja królewskość; nieraz jestem już bliski zostania jednym z waszych rozsądnych. Dzięki Bogu, że to wszystko trwa pewny czas tylko; pokuta przemija, jednam się z przyrodą, państwo wraca do posłuszeństwa, i jestem znowu królem, jak byłem. Ale o to mniejsza. Jakże znajdujeszznajdować (daw.)	Tak jeszcze stała, gdy mnie wzięła do siebie. Była już wtedy przekwitła, życia dawniejszego nie prowadziła, ale bywało u niej mnóstwo znajomych. Grało to w karty, piło. Przychodzili najrozmaitsi ludzie, młode i stare baby. Tam ja to rosłem „jak różyczka w ogródku”... Pierwszych lat byłem na posyłkach, froterowałem, czyściłem posadzki, myłem w kuchni garnki, rondle, nastawiałem samowary i latałem, latałem bez końca za sprawunkami. Jeszcze dziś pamiętam ten dom, te schody kuchenne! Ile ja tam cierpień... Może we dwa lata wzięła ciotka i wynajęła pokój w korytarzu z osobnym wejściem jednemu studentowi. Płacił niedużo, ale za to miał obowiązek mnie uczyć i przygotowywać do gimnazjum. Ten facet mię uczył sumiennie i przygotował.  Radek się  nazywał... Poszedłem do sztuby. Ciotka płaciła wpis, nie mogę powiedzieć, ale też za to używała na mnie co się zmieści. Dowiedziałem się później, gdy byłem starszy, że dużo przegrała w karty. Wówczas nie rozumiałem wcale tego, co się tam działo. Doświadczałem tylko na sobie bez ustanku, że ciotka jest coraz bardziej skąpa i wściekła. Formalnie wściekła. Opanowywała ją czasami jakaś furia i gnała po pokojach, z jednego w drugi. Nie daj Boże wpaść jej wtedy w ręce! Sypiałem zawsze w przedpokoju, na sienniku, który wolno mi było przywlec z ciemnego pasażyka za pokojem ciotki wówczas dopiero, gdy się już wszyscy goście od niej  wynieśli. Kładłem się spać późno w nocy, a wstawać musiałem najwcześniej ze wszystkich. Z czasem gości przychodziło coraz mniej, ale za to wynajęła trzy pokoje, do których wchodziło się ze wspólnego korytarza, sublokatorom. I wtedy nie wolno mi było kłaść się spać przed powrotem ostatniego z tych nędznych nocnych włóczykijów. Wstawać musiałem, gdy jeszcze wszyscy spali. Prał mię, kto chciał: ciotka, służąca, lokatorowie, nawet stróż w bramie wlepiał mi, jeśli nie kułaka w plecy, to przynajmniej słowo, często twardsze od pięści. I nie było apelacji. Moje lekcje, gdy Radek się wyprowadził po skończeniu budy, odrabiałem w kuchni, na stole zawalonym rondlami, wpośród ziemniaków i masła. Ileż to razy ciotka mię wyganiała precz, za byle winę! Ile razy musiałem błagać na klęczkach, żeby mię znowu przyjęła do swego „domu”! Czasami w przystępie świetnego humoru dawała mi swoje rozklapane trzewiki, w których ku szczerej radości całego gimnazjum chodzić musiałem. Trafiła się zima, kiedy sypało się w prunelowych pantoflach z wysokimi obcasami, albo inna, w której całym ciągu mogłeś był widzieć na śniegu ślad moich bosych nóg, choć niby to były okryte przyszwami. Jakem się tylko przywlókł do piątej klasy, bryknąłem stamtąd. Ale całe moje dzieciństwo, cała pierwsza młodość upłynęły w nieopisanym, wiecznym przestrachu, w głuchej nędzy, którą teraz dopiero pojmuję. A zresztą, a zresztą... co to gadać...	Tee, rusz no się, bierz tego umarlaka. Wujek? Nie szkodzi, bierz wujaszka za nogi i wlecz na platformę. Raz-raz. Nie żałuj ręki. Coś mu się od ciebie należy, pętaku. Co jest? Żeby w takim dobrym punkcie z widokiem na ulicę, gdzie da się wyżebrać parę ładnych groszy, sami nieboszczycy leżeli? Klientela zamyka oczy i ucieka na drugą stronę. Ruszaj się, raz-raz. Masz się za królową piękności? Podtyka ludziom ten spuchnięty kulas od tygodnia. Nudno patrzeć. Ślinisz się, patałachu! Wytrzeszczasz zaropiałe gały! A kogo to w dzisiejszych czasach wzruszy? Żebrać to trzeba umieć. Słuchaj się mnie, pętaku. Idź na hop, rwij z ręki.	To samo mu powiedziałam, a w dodatku jeszcze i to, że na Głuchów byłabym pożyczyła pieniędzy. „Mogłeś (mówię) przed sprzedażą napisać słowo do Anielki, żeby ze mną o tem pomówiła, a Bóg widzi, czybym się była chwilę wahała... Ale to twój system, żeby nikt nic nie wiedział. Wszyscy wierzyliśmy w twoje miliony i dlatego tylko nie ofiarowałam pomocy.” On się począł śmiać ironicznie. „Anielka jest za wielka pani i za idealna istota, żeby się miała zniżać do takich marności, jak są sprawy pieniężne, albo też przemówienie w interesie męża. Dwakroć teraz ją prosiłem, by z ciotką pomówiła w kwestyi spólki i dwukrotnie odmówiła mi stanowczo. Co do ratunku Głuchowa, łatwo teraz mówić, gdy sposobność pomocy minęła. Wnosząc z odmowy, jaka mnie dziś spotyka, mam prawo wątpić, czyby i z ratunkiem Głuchowa nie było tak samo.”	Tak się dzieje, że ani się odzieję, ani się nadzieję, a mam tylko nadzieję, że się raz przecie gdzieś stąd podzieję, bo tu w Podborzu już nikt nie wytrzyma. A wy co robicie teraz z matką, Hanusik?	To najmniejsza. Statek nasz jest arcydziełem warsztatów Learda i Spółki w Liverpoolu, rozbiera się na drobne części i składa z największą łatwością. Klucz i pewna ilość nitów aż nadto wystarczy ludziom, którzy się zajmą tą robotą. Czy pan masz jaki wóz przy wodospadzie?	Zdaje się że apetytu po spacerze nie brakuje i może obejdzie się bez herbaty...	Ho! ho! sam ci to kwiat pannowy wyszedł! Widzi mi się, co wam było pilno do parobków, a dziadem musita się kontentować!... he?	A skończyło się?	Dziwujesz się wierzpkowi?	Dziś wściekle zimnowrama Proszę się pofatygować, ojcze Goriot. Cóż u licha, pańska noga zakrywa cały otwór pieca.	Ha ha! mój chłopcze odbijasz się przy szampańskim.	Racz mnie wysłuchać, panie, a dowiesz się o wszystkiem.	Wracała z boru, on jechał i spotkali się coś. w serce, sposępniał i głuche, kolące podejrzenie zatargało kajśkajś (gw.) wnętrzności..	Mnie wydała się bardzo rozsądną i bardzo prostą, i szczerą, nawet za szczerą... Dziwię się, czemu pan Maks odzywa się o niej zawsze z taką niechęcią.	Naturalnie ja, dzięki ocalałemu fragmentowi odgadłem całą resztę, obliczając długość wierszy na podstawie rozmiarów papieru, doszedłem do ukrytego sensu za pomocą znaczenia urwanych zdań, podobnie, jak kierujemy się w wędrówce po podziemiach nikłym światełkiem padającym z góry.	Jak się nazywa ta panna?... Ta narzeczona Czyńskiego?	Niech ociec zamrą, to się pokaże, czy u siebie jesteś!	No, to pozwól się pan chociaż ucałować.	Więc doskonale. Do mnie zgłosicie się za tydzień, a teraz możecie iść.	Głupiś! Mam z nim ważne sprawy, ani mi się waż go tknąć, słyszysz?	A, teraz się nie dziwię, że macie takie wspaniałe inwentarze...	Nie ma prawie dzikich słoni, boście je wyłowili! Wina jest wasza, albowiem nie znacie się na prowadzeniu! Nie wiem, dlaczego to ja sam mam utrzymywać porządek w całym pochodzie?	Och, stryju byłam pewna, że stryj mi nie odmówi! Ja przecie literalnie nie mam do kogo udać się o radę, o pomoc!	Stało się to, że się pomyliłem, że niedokładność moich wykresów mnie oszukała, że nieścisłość kompasu mnie zgubiła, że prosta, którą błędnie wyprowadziłem na planie dała w rzeczywistości odchylenie liczące piętnaście stóp, a ścianę, którą zacząłeś przebijać, wziąłem za zewnętrzny mur cytadeli!	Powiem, jeżeli wasza dostojność dasz mi wielkie przyrzeczenie, że nie zdradzisz się przed nikim. Chociaż... nie mogę uwierzyć, aby księcia następcy nie zawiadomiono o tym!...	Być może; ale niebo świadkiem mej niewinności... (Proszę pani? proszę pani? proszę pani? Nie ma go w domu). Panowie, chciejcie darować, za chwilę jestem na usługi.	Nic mi nie zależy... Znam tę panienkę tylko z fotografii, no... i z reputacji Chcę się tylko przed panią usprawiedliwić...	Tylko nigdy już niech pan mnie nie całuje, niech pan pamięta niejasno pomyślał Genezyp. Pozorna dowolność po-maturycznej wizji przyszłości z przed-maturycznych czasów skurczyła się w nieuniknioną tożsamość wszystkiego ze samym sobą. Konały już nie byłe nigdy dnie i pełne oczekiwań i wypadków przyszłe wieczory w antycypacji przeznaczeniowej bezwyjściowości życia, charakteru i niezrozumiałej młodej śmierci o jakże inaczej!	Tak; to jest kościół Zawrocki, a zaraz za nim ten koniuszeczek, koniuszeczek ogrodu z topolami, to dwór Zawrocki, państwa Rosnowskich.	Mam nadzieję, że kiedy rzucałaś teatr, tej ewentualności nie brałaś pod uwagę? Nie było mnie jeszcze na świecie.	Urządzę tylko rzewne pożegnanie wśród swoich, jak człek, który godnie spełnia obowiązki społeczne. Przedtem jednak wiedzieć rad bym, gdzie senor Dawid zamieszka?	Przyszedłem tu w ważniejszym interesie Pani rzuciła swoje lekcje?	Widzi więc pani...	Było mi bardzo łatwo, ponieważ pani sobie tego życzyła.	Czyż judaizm nie jest wędrownym Edypem, wystawionym na drwiny młodszego pokolenia?	Żółw ma grzbiet twardszy, ale mniej wzorzysty Żaba, moja imiennica, jest bardziej nakrapiana, ale za to mniej twarda. Skóra twoja wygląda wcale ładnie; jej deseń przypomina kropki w kielichu płomiennej lilii.	A przyjdzie ten nieprzyjaciel do ciebie, przyjdzie i to niezadługo.	A na służbę bożą nie pospiesza?	Jak to nic?	To nie książę, zwyczajny hrabia.	To nieszczęście, żem ja nie wziął rusznicyrusznica przygotowywać; o broni: celować..	Miłość też planuję, raczej, można powiedzieć, marzę. Powiedziałabym, że chciałabym wyjść za mąż.	Nic nie szkodzi. Słyszycie: odemknął okno i już jest w pokoju. Zdejmę buty i pójdę tam. A wy siedźcie cicho.	Och, moja droga! Co za komiczne przesądy, lepiej niech nad taką kobietą śpiewają requiescat in pace!...	Słuchaj, zaklinam cię! Skoro tylko wyjedziemy, siadaj na bryczkę i leć do Olszyny zawiadomić ojca.	Tak. Czyś pan temu nie rad?	Pan kardynał niezawsze karze za zbrodnie są cnoty, które prześladuje zawzięciej od złych skłonności.	To wasza dostojność miała już relację?	Antoś, nie rób tego.	Broń Boże! Nie pragnę bynajmniej widoku Krakowa.	Jak raz w miarę. Czekali pełnoletności.	Matuniu! ale ja was nie rozumiem.	Miłościwy panie marszałku... król jegomość prosi na słowo.	Nie przedrzeźniaj mnie, bom gniewny!	Niech pan mówi... To musi być olbrzymi widok?... Jakich uczuć doznawał pan?...	O nie. Głos przecież chwalą wszyscy.	Tam, w dolnej pieczarze, na dnie przepaści.	To nic, to nic... Umrzemy sobie, dziecineczko, razem... Razem oboje... Alboż to źle? Mój rycerz	To?	Do Grand Hotelu. Dzisiaj sobota, przyjeżdża Kurowski, jak zwykle, a ja mam z nim do obgadania niesłychanie ważne rzeczy.	Powiedz mi, głowo, co robić, ażeby być bardzo piękną?	Procent od dwudziestu tysięcy wynosi tylko tysiąc dwieście, licząc po sześć od staod sta (daw.)	A co znaczy? Czy ciemna białogłowa może wiedzieć cokolwiek z takich morowych Herodotów?	O dla Boga! co też jegomość powiada? A ciężko on, Boże broń, chory?	Ręczę panu. Jest bardzo sprytny, bezgranicznie nachalny i w świecie handlowo-przemysłowym otrzaskany.	Wszystkiego zostało mi może trzydzieści napoleonów w złocie i z dziesięć pięciofrankówek.	A co waści?	A tak, lecz i inni...	Ależ Huck, tak robią wszyscy!	Bardzo serdecznie was wspominał	Co też ty Stachu mówisz?	Komu wysyłała pieniądze?.. a może...	Miła moja! I ja zbyt młodym byłem mężem.	Nawiedzony dom! Tylko tam!	Przebaczenie! Dla mnie przebaczenie!	Tak. Pamięta mama: miała nietutejszą suknię i łańcuszek po staremu naokoło bioder.	Teraz mówi towarzyszka. Później udzielę towarzyszowi głosu.	Ach, społeczeństwo!	Ale przecież	Czcigodny ma prawo ustanawiać Pracę	Czy oskarżony umie czytać?	Czym przyjechała?	Czytałeś ogłoszenie o taryfach?	Dlaczego?	Dobrze, ja będę mówił, ale muszę cię najpierw uprzedzić, iż ja całkiem obojętny jestem obrotowi tej sprawy. Prosili mnie Lgoccy, abym starościca deklarował...	Inni, specjaliści, majstrowie w tej świńskiej idei i idylli.	Ja posiadam tyleż; z tysiącem pistolów można wiele dokonać; dalej, wypróżnij kieszenie.	Któżby był tym śmiałkiem?	O, z daleka, mospanie.	Panie Traddles zechciej spytać tego oto Heepa, kto po nim zajął dawny jego lokal?	Pierożki zostały w piecyku, przecież mówiłam ci tyle razy. Z tego całego bałaganu zupełnie straciłam głowę.	Prawda odwiedzanie więźniów było niegdyś w zwyczaju. Mam w zbiorach rycinę Abrahama BosseBosse, Abraham (1602–1676)	Sam?	Słucham panią.	Wzrostu wysokiego?	Zaczekaj... Która godzina?	Zawisza CzarnyZawisza Czarny z Garbowa	Zostanę, zostanę! Powiedz pan.	Świetnie! Ja też chciałbym być zbójcą. A kogo on załatwiał?
Przychodzę w rozmaitych godzinach, a oko, panie, mam na te rzeczy... no!... Pomimo to nigdy ani rąbka spódniczki, ani pantofelka, ani kawałka wstążki! A przecież nawet raz u jednego kanonika zdarzyło mi się widzieć gorset; prawda, że znalazł go na ulicy i właśnie chciał bezimiennie odesłać do redakcji. ArtystaA, panie, u oficerów, szczególniej zaś u huzarów!... (Główkę na dół, s’il vous plait...) Czyste zatrzęsienie!... U jednego, panie, spotkałem aż cztery młode damy i wszystkie rosyjski pianista i kompozytor. Odbywał słynne podróże koncertowe po Europie. mogłem dać sześć rubli, toż bym chyba nie żałował pięciu rubli dla takiego wirtuoza... Może by trochę poczernić włosy, je suppose que oui?je suppose que oui? (fr.)	Tak, w Peshawar! W Peshawar pełnym jego krewniaków... pełnym szpiegowskich nor i kobiet, za których spódnicę szelma potrafi się schować. Taki Peshawar czy piekło byłoby nam jednakowo dogodne.	Książę pan mój zniósł Horotkiewieza, poraził pana Krzysztofa Sapiehę, odebrał Tykocin, dlatego słusznie za zwycięzcę podawać się może i korzyści znacznych żądać. Żałując jednak rozlewu krwi chrześcijańskiej, pragnie w spokoju do Prus odejść, nic więcej nie wymagając, jak żeby mu po zamkach prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Mateczko, ja pójdę trochę później za wami... Tak boję się od razu wejść między ludzi... I jeszcze chciałabym pierwej wstąpić do kaplicy, gdzie jest tablica babci... Moja mamo!...	To wina głupiego prosiaka! Wciąż zbaczał ze ścieżki i odbiegał, żeby szukać korzeni imbiru. Musiałam za nim latać i sprowadzać go z powrotem, aż w końcu się zagapiłam i skręciłam w lewo zamiast w prawo na krawędzi bagniska... Ćśś! Spójrz! Do ogrodu wyszedł książę Bumpo! Nie może nas zobaczyć. Nie ruszaj się, żeby nie wiem co!	Powiedziałam mu tak: „Co to waćpan sobie myślisz? Niewdzięcznością mnie nakarmić czy co? Umyślnie zatrzymałam Ewkę, abyś mógł korzystać z okazji, ale jeśli nie skorzystasz, to wiedz, że za dwie, najdalej trzy niedziele odeślę ją do Raszkowa i może sama z nią pojadę, a waćpan na koszu zostaniesz”. Jemu twarz się zmieniła, gdy usłyszał o tym wyjeździe do Raszkowa, i aż mi czołem zaczął bić do nóg. Pytam go tedy, co myśli, a on na to: „W drodze (powiada) wyznam, co mam w piersi. W drodze (powiada) będzie najlepsza okazja, w drodze się stanie, co się ma stać, co przeznaczono. Wszystko (powiada) wyznam, wszystko odkryję, bo mi nie żyć dłużej z tą męką!” I aż mu się wargi poczęły trząść, ile że poprzednio był strapiony, bo jakoweś listy niepomyślne dziś rano z Kamieńca odebrał. Mówił mi, że do Raszkowa i tak by musiał iść, że jest na to dawny u mego męża hetmański rozkaz, jeno pory w rozkazie nie ma wskazanej, bo to zależy od układów, które on tam z rotmistrzami lipkowskimi prowadzi. „A właśnie (powiada) pora się zbliża i ja muszę aż za Raszków ku nim podejść, więc za jedną drogą i waszą miłość, i pannę Ewę odprowadzę”. Powiedziałam mu na to, że nie wiadomo, czyli i ja pojadę, bo to będzie zależało od Michałowego pozwoleństwa. Usłyszawszy to zląkł się bardzo. Ha! Oj, głupia ty, Ewka! Mówisz, że on cię nie kocha, a on mi do nóg padł i jak mnie zaczął prosić, żebym także jechała, to powiadam ci, skomlał po prostu, aż mi się płakać nad nim chciało. A wiesz, dlaczego to uczynił? Zaraz mi powiedział: „Ja (mówi) wyznam, co w sercu, ale bez instancji waszej miłości nic u panów Nowowiejskich nie wskóram, jeno gniew i nienawiść i w nich, i w sobie rozbudzę. W ręku waszej miłości mój los, moja męka, moje zbawienie, bo jeśli wasza miłość nie pojedzie, to wolejwolej (daw.)	A ty znów polecisz do dworu...	A więc nie chcesz, Klarciu, bym ją odesłał do domu, nie znudziła cię?	Albo ci spieszno do kogo drugiego!	Było dużo znajomych... musieliśmy się pożegnać.	Cóż to była za dziewka?	Dobrze, wypędź mnie, jeżeli kłamstwo wyszło z ust moich... Ale jeżeli rzekłam prawdę, wypędź tamtą... Żydówkę wraz z jej pomiotem i mnie oddaj pałac... Ja chcę, ja zasługuję na to, ażeby być pierwszą w twoim domu... Bo tamta oszukuje cię... drwi z ciebie... A ja dla ciebie wyparłam się mojej bogini... narażam się na jej zemstę...	Idę do pani Buneaud	Ja nigdy nie wyjdę za mąż. Brr!... W ogóle nie należy wiązać się z mężczyzną. Ot, przelotny flirt, romans, ale bez konfidencji...	Jakże to szczęśliwie że nas los do siebie zbliżył panie Sieniński, to u mnie przecie panienka	Nic nie szkodzi pogadam z nim. Bądźcie wieczorem u matki. Do widzenia.	Nie, nie, rzekła, to być nie może... ani do Borowiec nie wrócę, niepodobna mi, choćby tam nawet nie królowała ta nienawistna kobieta, która śmiała grać rolę wspaniałomyślną i przyjeżdżała tu domnie. Ona! do mnie! Brońcie waszego majątku, poczęła żywo, bo ja go ani wezmę, ani korzystać będę z tego cmentarza moich najdroższych pamiątek, ale nie chcę, by go profanowały ręce tej przeklętej, które śmierć zadały ojcu mojemu...	O!... mieli się oni dobrze na baczności i nie powiedzieli mi tego, a żona przysięga się na wszystkie świętości, że nic o tem nie wie. Ale cóż to się działo z panem tych dni ubiegłych nie widywałem ani pana, ani przyjaciół pańskich, a sądzę, iż nie na bruku paryskim zebrałeś ten kurz, który wczoraj wieczorem Planchet z butów pańskich omiatał.	On i tak nas wdzięcznie przyjmie Ale dobra rada, żeby do niego iść, i lepszej teraz nikt nie wymyśli.	Otóż zdaniem innych członków rodziny mojej, z innej, nie z tamtej gałęzi, jest, aby pan Micawber zabrał się do węgla.	Potrzebą remontu. Powtarzam, że wcale mu się nie dziwię. Mówił, że nie sypia po nocach i nie wie, co robić. Aż mi go żal... Nie miałam nigdy zaufania do tego Ottmana. Taki ciamajda. Musisz go jednak sprowadzić, bo przecież może się okazać, że fabryka w dalszym ciągu produkuje szmelc, a każdy dzień przynosi duże straty. No i dobrze byś zrobił, zawiadamiając Blumkiewicza o swoim przyjeździe...	Tak ale któż włada i rządzi sobą? Jesteśmy wszyscy skazani na to, aby spełniać co nam konieczność narzuci i bezsilnie patrzyć na to, jak sobie z nas stroi żarty.	To straszna historia, co do której trzeba mi zachować najgłębszą tajemnicę	Za dwa miesiące.	Zakochana?! Może tylko skłonna do zamążpójścia!	A co na to pani Schinnerowa? Wszak pan ożenił się z miłości z piękną Adelajdą de Rouville, protegowaną starego admirała de Kergarouët, który panu wyrobił sufity w Luwrze przez swego siostrzeńca, hrabiego de Fontaine.	A gdzie on ma być? On od urodzenia swego nigdy z miasteczka nie wyjeżdżał.	A porządny.	A więc poślij strzałę w lewy bok samca, a celuj w serce.	Ach, biedny! Hrabinę odszukałeś prędko; tam ci się podoba, bo nie trzeba hamować języka i na wszystko sobie można pozwolić. Otóż mnie się to nie podoba i nie lubię słuchać komentarzy.	Albo ja się pytać będę?	Ale czy te armaty wytrzymają wybuch piroksyliny?	Ależ tak.	Biegłam tu z wami przez całą drogę Ach, jakie to okropne!	Bo Asyria ma nas wziąć pod swoje panowanie.	Bo mu Jurand nie chce dziewki dać.	Co mamy jutro?	Co znowu?	Czy moglibyśmy, drogi panie Pastrini skoro jesteśmy już obaj gotowi, złożyć teraz wizytę hrabiemu de Monte Christo? Jak pan sądzi?	Dlatego, że Bogu się tak podobało który je nam daje takiego kształtu jak chce i jak je wyrabia w swojej boskiej mądrości jako garncarz lepi naczynie.	Dobra i psu mucha, kiej głodny	Dosyć Mój krewny, Winicjusz, któremu darowałem dziś rano Eunice, nie przyjął jej, więc pozostanie w domu. Możesz odejść.	Fałszywie sądzisz mnie, Manuelu!	Gospodarz, Gość	I Szwedów nam nie trzeba!	I wino piją niepoczciwe stare węgierskie, ale ten francuzki kwasek co ledwie chorego mógłby zaspokoić.	I wyszeptał z westchnieniem:	Ja przynajmniej nie myślę.	Jak przy nim tego nie ma, co mi Kozak wziął, to on mi nic niewart	Jak śmiesz, psotnico, tak się odzywać? Gdzież poszanowanie i przyzwoitość? Bóg z wami, dzieci! Wiele kłopotu przysparzacie, a jednak trudno się bez was obejść	Jak, Antoni, pomoże to, czy nie pomoże?	Komu?	Któż jest ten blondyn?	Kwadrans po piątej	Mais qui risque trop, aussi n’a rienMais qui risque trop, aussi n’a rien (fr.) odrzekł Trestka zły.	Mam dziś dobry dzień. Trzeba to uczcić szampanem.	Mamusia poszła na nieszpory, a nam kazała tatusia pilnować...	Może i dadzą... komuż to się przynależą?... aż mu kulas stergł od postronka, tak się krasula wydzierała... wstrzymał przeciech... a kupcom to nie zachwalał? słyszeli... cheba dadzą... Zaraz by starszemu, Pietrusiowi, na pierwszym odpuście kupił organki... młodszemu by też trza... Weronczynym dzieciom też... zbóje są i uprzykrzone, ale trza... a sobie tabaki... krzepkiej ino, jażby we wątpiach zawierciło, bo Stachowa słaba... ani człek nie kichnie od niej...	Mów	Na komodzie leżały papiery. Ludzie, na komodzie zostały papiery! Na wierzchu!	Na tym worku	Nie ma tak dobrze. Daję połowę, a o wiele skok się uda i tragarze wrócą z towarem na miejsce, Felek Piorun dostanie resztę.	Nie o swoją sprawę pobilim się w lesie, to nikt z nas zawziętości nie żywi	Nie sama bieda, nie, zły to ćmę na naród rzuca, że nie rozeznają, co dobre, a złe!	Nie wierzysz, że jest czysta?	Nie! Pani już nic i nigdy nie sprzedadzą w moim sklepie.	Nigdy, panie komendancie Przeciwnie; nieraz opowiadał mi bardzo ciekawe historie; a gdy razu jednego moja żona była chora, dał mi receptę na lekarstwo, które ją uleczyło.	No tak, ale nie mógł pańskiemu ojcu darować, że zrobił mezalians, żeniąc się z Kijakowiczówną. Widocznie przeszło mu to na starość. Bo chyba już ma po sześćdziesiątce?	No to może ty, Stalky?	No, kupcem można być i można nie być, to zależy od pana...	No, no, w miarę powinny być i ustępstwa!	O której cuda opowiadają w Łodzi.	Pewnie, pewnie.	Podstęp, Obcy rzekł Bogusław.	Poszedł wywiedzieć się o rezultacie konkursu.	Posłusznie melduję, że ze mną musi być źle bo gdy człowiek jest na wojnie, to powinien wiedzieć i rozumieć...	Powiedz mu, ażeby... Rozumiesz?	Powiedział mi to Piotr Apostoł.	Pracy? Pracy? Przecie sami mówicie, że pracujecie. Wynosicie śmiecie.	Przekleństwo Boskie! jakaż to rzecz obmierzła patrzeć na gubernatora, nieumiejącego ani czytać, ani pisać. Słyszałeś, co mówią o mańkutach i nieukach, że są ludźmi z najgorszej klasy i najtępszego pojęcia. To wielki błąd, mój przyjacielu, i pragnąłbym, abyś choć podpisać się umiał.	Starość	Stworzona byłaś, jak mi to powiedziałaś tam nad rzeką, na żonę wynalazcy!	Szwęsiu, kochanie, chodzi o mój honor... i o... serce. Oboje w niebezpieczeństwie...	Słaby z pana prorok.	Ten mały.	To moje dzieło, ale prawda, że piękna kobieta?	To wy, ojcze, słyszeli, że się podnoszą?	Ty się znasz Brühl.	W Mohilowie wojsk nie ma, w Jampolu nie ma, w Raszkowie nie ma! Ja tu jeden pan!... Kryczyński, Adurowicz i owi inni ja im wezyr, ja im murza najwyższy, ja im wódz, jako Tuhaj-bej był wódz	Więc proszę. I niech pan... niech pan z jednego przykładu nie sądzi wszystkich.	Wolę, wolę	Wynoś się, smarkaczu! Morały mi będzie prawił.	Wyśmienicie.	Z pszenicy to?	Z razu osłupieniem, ale po chwili bardzo mężném sercem i wielką dumą.	Z wierzchołka tego pagórka niewątpliwie będziemy mogli ogólnie przyjrzeć się całej wyspie, co nam bardzo ułatwi poszukiwania.	Zdaje się, że dobrze dwadzieścia trzy złote osiemdziesiąt pięć groszy.	Znam szlachetny charakter waszej świątobliwości. Gdybyś, władco, nie był faraonem, po kilku latach zostałbyś najznakomitszym kupcem fenickim i naczelnikiem naszej rady...	Śmierć! Pod ściankę!	Żeby cię, psi synu, z twymi jagodami!
Szkoda, że się tak nie stało, byłby ładny widok. Mieszkanie zamienione w szpital, a pani w siostrę miłosierdzia.	Nie śmieję się, wydaje się pani	Nie ma się za co gniewać, moja pani, nie ma się za co gniewać Jestem od lat dwu­dziestu kilku naczelniczką zakładu, w którym po dwa­dzieścia i więcej młodych osób pracowało zawsze, naby­łam więc dużo doświadczenia. Wiem przy tym, jakie są obowiązki moje względem dusz, które Opatrzność po­wierza mej opiece; nie mogę obojętnie patrzeć, jeżeli któ­ra z nich dobrowolnie naraża się na niebezpieczeństwa. Do tego jeszcze mam córki, młodziutkie wnuczki. Cóż by ludzie i o nich pomyśleć mogli, gdyby zakład nasz przed­stawiał, broń Boże, jakiekolwiek przykłady zepsucia. Na koniec, na dziedziniec wychodzą okna mieszkania pew­nej możnej i bogobojnej damy, która jest prawdziwą pro­tektorką i dobrodziejką naszego zakładu. Święta pani! Cóż by pomyślała ona, gdyby zobaczyła jedną z moich robot­nic, przechadzającą się tuż pod jej i mymi oknami z mło­dym i światowym kawalerem? Może już zresztą i zoba­czyła! Obawa mię, doprawdy, przejmuje na myśl, co po­wiem protektorce naszej, gdy mię o to zapyta? Czy że ro­botnicę odprawiłam? Ależ zgadzać się to może nie będzie z miłosierdziem chrześcijańskim?...	Niech jej ta Bóg zapłaci! To dobra pani. Jeszcze tu jest, bo Jurandówna zachorzała, a księżna ją miłuje jak własne dziecko.	Pani brat to orlątko, oślepione pierwszymi promieniami zbytku i sławy. Kiedy orzeł spada, któż zgłębi dno przepaści, które go zatrzyma? Upadek wielkiego człowieka mierzy się zawsze wysokością lotu.	Ale do wieczora tylko Przecie idziemy dziś na komedię?	Jest tam sławna historia Młody Taillefer pojedynkował się z niejakim hrabią Franchessinim ze starej gwardii, który wpakował mu w czoło dwa cale żelaza. Wskutek tego Wiktoryna jest jedną z najbogatszych partii w Paryżu. Ha! Gdyby to można było przewidzieć! Śmierć to istna gra w trente-et-quarante. Czy to prawda, że Wiktoryna nieobojętnie na ciebie spogląda?	Bankructwa? dlaczego? Ja daję od siebie połowę sumy, jaka się zbierze z rocznych składek ogólnych, a ludzi nie przeciążam. Najmniejsza składka od jednej rodziny już konieczna jest rubel. Ale proszę policzyć wszystkich pracujących w mych dobrach, a przekona się pan, że te pojedyncze ruble wyniosą znaczną sumę. Mam takich ze służby, którzy dają na ten cel po kilkanaście rubli dobrowolnie. Cała administracja należy do składki i dyrektorowie fabryk. Ci dają z własnej filantropii. Ten projekt został z chęcią przyjęty, moi ludzie zrozumieli korzyść własną. Każdy z nich może swe dzieci kształcić odpowiednio, dopomaga mu stypendium, gdzie są i jego pieniądze. Już kilku chłopców uczy się za odsetki od tych funduszów w wyższych uczelniach, wielu przestaje na szkole głębowickiej, którą już moja kasa opłaca. Myślę teraz urządzić to samo u włościan, ale tam będzie trudniej.	Może z inną, ale nie ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziaćdziać (daw.) siatka do podtrzymywania włosów. na włosy, kordzikkordzik a. kord kto inny.	Nic prostszego, drogi panie. Znam słynnego Vampę od ponad dziesięciu lat. Kiedy jeszcze był pasterzem, w młodości, dałem mu pewnego razu sztukę złota za wskazanie mi drogi. A on, żeby mi nic nie zawdzięczać, dał za to sztylet z rękojeścią, którą sam wyrzeźbił. Musiałeś go pan widzieć w mojej kolekcji broni. Po pewnym czasie, czy zapomniał o tej wymianie podarunków, która powinna była ustanowić przyjaźń między nami, czy też mnie nie poznał, w każdym razie spróbował zasadzić się na mnie. Ale to ja go schwytałem razem z dwunastu jego ludźmi. Mogłem go oddać w ręce sprawiedliwości rzymskiej, która wydaje wyroki błyskawicznie, a z Vampą jeszcze bardziej by się pospieszyła, alem tego nie zrobił. Puściłem go wolno wraz z innymi.	To jeszcze trudniejsza rada! Gdyby to niewolnicy jak u drugich!... Są tacy powolni i pracowici, których i karmić do syta nie strach i aż miło sobie z niemi poczynać; przywykli do tego życia i umiejętni i weselszego humoru, starający się przypodobać panu... ale nasi nie tacy wcale! Same kaleki i dzikie źwierzęta!	Czy dzieci mogą trafić na podobne źródła?	Dobrze poszło wszystko ale na nieszczęście sprowadziliśmy za sobą gromadę dwunogich istot, których bliskość wydaje mi się niepokojąca.	Handel mówił książę. bawełnianymi?... Oni utrzymują, że pan chce zabić nasz przemysł... Czy istotnie konkurencja, którą pan stwarza, jest tak groźna?...	Przeczekam i to. Ale powiedz, powiedz, Czaruś... „Pilnowałem jak oka w głowie” tamtej broszury. Była ze mną w kilku setkach przygód, gdzie śmierć w oczy zaglądała. A tu w taki głupi, w taki strasznie głupi sposób nie dopilnowałem. Jakże można było zawierzyć! Cóż też za stary osioł ze mnie! Nie zostawię ci tej książeczki...	Twoje zasady są doskonałe, mój Brutusiku nadziany truflami. Ale przypominasz mi mego lokaja; hultaj ma taką manię czystości, że gdybym mu pozwolił szczotkować ubranie do skutku, chodziłbym nago.	Według Laplace’a cały system planetarny formował kiedyś olbrzymią mgławicę, rodzaj subtelnego obłoku, który miał formę okrągłej bułki chleba o średnicy przechodzącej tysiąc dwieście milionów mil. Mgławica ta obracała się około swego środka w ciągu mniej więcej dwustu lat. Zaś od czasu do czasu odrywały się od niej mniejsze obłoczki, z których skutkiem zgęszczenia się powstawały planety: Neptun, Uran, Saturn i tak dalej...	Wreszcie, w tego rodzaju przedsięwzięciach nie istniała konkurencja Fabrykanci masy papierowej, drukowanych perkalików, przerabiacze cynku, teatry, dzienniki, nie rzucały się jak sfora psów na ledwie zipiących akcjonariuszów. Piękne interesy akcyjne, jak powiada Couture, tak naiwnie ogłaszane, wspierane orzeczeniami biegłych (książęta nauki!) załatwiało się wstydliwie w ciszy i mroku giełdy. Pijawki giełdowe wykonywały, w finansowej transkrypcji, arię o potwarzy z Cyrulika Sewilskiego. Intonowali piano piano, zaczynając od lekkich plotek o doskonałości interesu, szeptanych z ucha do ucha. Operowali pacjenta, akcjonariusza, jedynie w domu, na giełdzie, ewentualnie w salonie, owym tak zręcznie stworzonym rozgłosem, który rósł aż do tutti czterocyfrowego udziału...	Wspomniałam o wrażeniu... My, proszę pana, jesteśmy bardzo tchórzliwe. Boimy się nie tylko na jawie, ale i w tak zwanych marzeniach. Ja zlękłam się bardzo tego motłochu, o którym właśnie myślałam.	Złożyliśmy go, jaśnie panie, w pustej stajni na folwarku Home. Nikt nie chce trzymać trupa u siebie w domu. Mówią, że przyniósłby nieszczęście.	...mnie zupełnie wystarcza. Moja droga, żenić się powinni tacy ludzie, jak ten twój narzeczony... Jakże mu tam?.. Murek. Cóż z nim? Jeszcze jest w Warszawie?	A cóż by, dał Bóg, że nic złego. Pomaluśku wszystko, pomaluśku a dookoła, kieby w tym kieracie, jak zwyczajnie w chłopskim stanie.	A życie słodkie?... Bóg mnie do wielkich rzeczy stworzył, a ja muszę, ot! wykruszać siły w powiatowej wojnie, jaką zaścianek z zaściankiem mógłby prowadzić. Chciałem z monarchami potężnymi się mierzyć, a upadłem tak nisko, że muszę jakiegoś pana Wołodyjowskiego po moich własnych majętnościach łowić. Zamiast świat dziwić moją siłą, dziwię go moją słabością; zamiast za popioły Wilna popiołami Moskwy zapłacić, muszę ci dziękować, żeś Kiejdany szańczykami obsypał... Ciasno mi... i duszę się... nie tylko dlatego, że astma mnie dusi... Niemoc mnie zabija... Bezczynność mnie zabija... Ciasno mi i ciężko!... Rozumiesz?...	Baśka?! Skądeś się tu wzięła? I taka zdyszana? Wilki cię gonią po mieście czy co?	Bóg w miłosierdziu swoim nie dał mu dożyć takiej chwili! Straszne to czasy nadchodzą na tę Rzeczpospolitą. Konwokacjekonwokacja wybory króla. bezkrólewie, okres pomiędzy śmiercią króla a objęciem władzy przez następnego., niezgody i machinacje zagraniczne teraz, gdy potrzeba by, aby cały naród w jeden miecz w jednych rękuw jednych ręku  (starop.)	Co się też tu ludzi przewinęło dziś przez gościniec Czysty jarmark albo odpust...	Czy powiedział ci, że się ożeni z tobą?	Czy tam ktoś jest?	Czy ty chcesz iść za niego?	Cóż się stało?	Dobrze Tomciu, obetrzyj oczy, masz moją chusteczkę. Wiesz co? Zdaje mi się, że jeszcze zostały paluszki w koszyku. No, siadaj do wózka.	Dotąd nie miałem potrzeby, dziś mi się zdaje to konieczném.	Ekscelencja był człowiekiem o zmiennych nastrojach. Kiedy otrzymał łapówkę, wielka łagodność spłynęła na jego nieskomplikowaną duszę. Nadspodziewanie wydał głębokie westchnienie.	Gdy byłem pierwszym poganiaczem mułów królewskiej stadniny w Madrycie, nawiedzały mnie różnorakie miłości młodzieńcze. Kochałem wówczas gibkie dziewczęta Granady, Kordoby góry dzikie, wyniosłe, Barcelonę zapachnioną gajami pomarańcz, kochałem Loteria de navidadLoteria de navidad	Gdzie jest zwróć oczy i patrz, a obaczysz tam rycerza wyciągniętego, który, jak mi się zdaje, musi mieć wielki smutek na sercu, bo rzucił się, jak nieżywy na ziemię, że aż mu zbroja zachrzęściła.	I owszem... Tak... Tak... ale musimy trochę zboczyć z drogi.	I żeby nam jaśnie pan choć ze trzy ruble opuścił	Interes, Polak, Niemiec to twierdzenie i dalsze myśli są inspirowane merkantylizmem, sposobem myślenia o ekonomii, wyznawanym w XIX w. (a powstałym w wieku XVII). Merkantylizm głosił, że państwa europejskie są dla siebie wzajemnie konkurentami i mogą się bogacić kosztem sąsiadów, a kluczem do bogactwa i potęgi jest dodatni bilans handlowy, czyli wytwarzanie i sprzedawanie za granicą większej ilości towarów, niż się sprowadza.	Ja tam pójdę do dymisji.	Jak długo do święta Pesach? widzisz przecież, moja Frumet, że przyszedł cię przeprosić. Czego jeszcze chcesz?	Mają co żreć na moich łąkach, to się z całego świata zwłóczą.	Miło nam będzie jeść w waszym towarzystwie Raczymy dziś zaszczycić „drugą zmianę” naszą obecnością.	Nie, z tamtym. Przecież to nie może być łotr bez czci i wiary. Postaram się przemówić mu do sumienia.	Panie Świerkoski, przysięgam Bogu, ale oszczędź mię pan, nie chcę słuchać więcej.	Prawda. Więc będę siedział. Ale skąd waszmościance miłosierdzie takie nade mną?	Rozważnie tylko, ojcze kochany! Pamiętaj, że zgubiłbyś mnie, gdybyś przystąpił do tego dzieła z najmniejszą chętką zemsty lub gdybyś zdradził zbyt nieprzychylne usposobienie. On cię zna i nie zdziwił się wcale, że pod twoim wpływem ja sama zaczęłam się troszczyć o swój fundusz; lecz przysięgam ci, on wszystko zagarnął w swoje ręce. To nikczemnik! On gotów porzucić nas i uciec ze wszystkimi kapitałami, bo wie dobrze, że ja bym go nie prześladowała, bo nie chciałabym hańbić własnego imienia. Jest on i słaby, i silny zarazem. Jużem ja wszystko dobrze zbadała. Przekonałam się, że, przywodząc go do ostateczności, przyspieszę tylko własną ruinę.	Skończmy najpierw z lochami Jeśli wrócę na światło dzienne, może mi już zabraknąć odwagi, aby dokończyć tej smutnej misji.	Stachu utonę na Nalewkach, jeżeli mnie nie przygarniesz.	Tak, przeczułem, od piérwszego wejrzenia na oblicze pana, iż jesteś moim bratem duchowym, że muzy nie są ci obce; i ona to przeczuła...	To prawdziwy John BullJohn Bull rzekł Artur, a Ludka skinęła głową Fredowi na znak zgody.	Tyś także wpadł do morza przy wstrząśnieniu fregaty?	Z zadowoleniem, duszyczka! Hu, krzepki mróz! Sława Bogu, że dojeżdżamy. Ciotuszka nakazywała, żebym do niej zajechał.	Zbyt krótko jestem w Warszawie, zbyt mało ją jeszcze znam, żebym o tem śmiał nawet jakkolwiek sądzić, szybko odpowiedział podczaszyc	Śmierć ma na twarzy wypisaną Co tu robić? Ani we dwoje go nie udźwigniemy...	A i my robimy już po trzy roki.	A to jeszcze sobie zjedz	A... a... ta karteczka taka śliczna? To może od synusiów?	Albo co?	Bajdy! Hale, przeciekprzeciek (gw.)	Bogowie! Co za mądrość!	Boję się, że zabłądzisz.	Chociażby.	Co też ty Stachu mówisz?	Co?	Co?... on?... znów on?...	Dobrze a teraz się pożegnamy.	Dobrze.	Ha! to już trudno; lecz przyrzeknij mi, że jeżeli nie zostaniesz zabity tej nocy, jutro wyjedziesz.	Hale, jakby o tobie co dnia nie pyskowała po wsi	Hu, huu!	I dalej?	Ja.	Jak się nazywasz?	Jakto?... to drugim świadkiem jest Aramis?	Kiedy chcecie jechać?	Kiedy tylko pan zechcesz	Kolekole (gw.)	Nic, tylkośmy się dowiedzieli, że pan Dobek tu jest w Warszawie.	Nie mówiłem tego...	Nie znasz ty swego szczęścia i nie rozumiesz... głupia...	Nie, masz naturę głęboką.	Niewinny!... Kto z nas jest niewinny w ziemi niewoli? Oto spojrzyj	O czym lubisz rozmawiać?	O, to krew! to żona dla żołnierza, to słuszny wolentarzyk!	Owszem... Owszem, nie brakło mu starań, tylko... Nie podtrzymywała go ta nadzieja szczęścia, którą żywiłem...	Po co?...	Po tom tu szła, żeby tyle od ciebie usłyszeć!	Podejrzewałem, że idzie tu wyłącznie o alibi. Aby być pewnym stanąłem w tym samym hotelu i poprosiłem o pokój w pobliżu przyjaciela mego, Mitchela. Dano mi sąsiedni, otwarłem drzwi, wszedłem i zastałem pokój pusty. Ptaszek uleciał.	Posłuchaj zatem: jesteś dzielny człowiek, brak ci jedynie wysokiej pozycji; ofiaruję ci swoją rękę i dwieście tysięcy funtów renty. Podejmuję się uzyskać pozwolenie ojca.	Przed wami? Za co?	Roboty nie mam znów tak wiele, tylko ciągle myślę, co zrobić, żeby się udało.	Tak, ojcze, przemyślałem je bardzo dokładnie.	Tak?	Taka mała kobiecina. Zapomniałem jej nazwiska.	To niemożliwe. Przecież dokładnie odmierzyliśmy cień.	To z wojny wracacie? Zdrowiście aby?	Z grubszych A. Rychter i F. Fiszbin.	Zanotujemy, jasny panie, każde wasze słóweczko! Ma się rozumieć! Rachunki się zejdą! Ho! ho! czemu nie? Potrzeba wam nagle kruszcu widać? No, no, trochę cierpliwości! Marek go dla siebie nie zatrzyma! Przyniesie!	Znajdę jaką robotę	Żeby mi król takiego jednego podarował, kazałbym go uwędzić i w Orszy w kościele powiesić, gdzie z innych osobliwości strusie jaje się znajduje.
A! a! słyszałam właśnie u N. pani na cercle, że hrabia nas osierocasz. Niezmiernie mnie to zdziwiło.	Trudno mi pojąć czemu mu tak zależy na tym, aby ten list był znany, i czemu trzeba go żądać w jego imieniu.	Ha! ha! tyś zdrów jak się należy doskonałyś, bratku, bawisz mnie! ale przysięgam na Jowisza piorunowego, którego żywym obrazem jestem tu na ziemi, że takie cięgi sprawię niegodziwej Sewilli za zbrodnię, którą popełnia, uznając cię za człowieka zdrowych zmysłów i wolność ci wracając, że popamięta karę moją na wieki wieków amen. Wiesz dobrze, mój ty miluchny wikareczku, że mam po temu władzę i potęgę, bo wiesz, że ja jestem wielki Jowisz, że w prawicy dzierżę straszliwe pioruny i w jednym mgnieniu oka, gdy mi się spodoba, świat cały w perzynę obrócić mogę. Ale nie chcę być tak surowy, nie będę tak srogo karcił głupiego ludu tego; poprzestanę na tym, że na miasto, przedmieścia i na wszystkie przyległe im ziemie spuszczę trzyletnią suszę palącą, bez kropli jednej deszczu i to od chwili, w której to mówię, aż do upływu całkowitego terminu, nieodwołalnie i ostatecznie przeze mnie wyznaczonego.	Był większy od nas wszystkich rycerz a nazwiska jego nikt nie wie i nie pamięta.	Jużciż, i u nas nawet ks. Bohomolec z niego się śmieje.	A cóż tu tak bardzo jest do roboty? Trzy konie na stajni: kucharka, lokaj, młodszamłodsza tu: rozkład, plan. wieczorem. To żarty taka robota, byle rano wstać i mieć pamięć w porządku.	Widziałam zdala że was tu ten stary zabawiał. Nie przystało wam, tak z mężczyznami obcować, bo są wszyscy, i starzy nawet, zwodnicy złośliwi... Czemuście go nie odprawili?	A czemże to on lepszy od drugich co za to samo w Sybir pójdą? rzekł naczelnik. Jednego miałeś, trzeba ci go było inaczéj wychować, oddać do służby, a nie puścić go samopas i rzucić między tę młodzież zarażoną buntowniczym duchem.	Pójdź. Są jeszcze dwie walki, ale nie będziemy na nie patrzeć. Lepiej wyjść teraz z uśmiechem na myśl o komicznej minie tego biednego „Kawy z mlekiem”.	Róbcie tak, żeby z ostrokołów patrzący myśleli, iż nocą ztąd precz jechać macie... Zbierajcie się jak do drogi.	A pan Skrzetuski pójdzie na wojnę?	Dlaczego? „Mojej najdroższej Madzi...”. Dlaczego ta dziewczynka pana Dębickiego nie chodzi na pensję?... Moglibyśmy przykładać się do płacenia za nią...	Ja go zabiłem!	Może i zwarjowałam, ale już on żyć na tym świecie nie będzie...	Na jakich warunkach?	Nie, nie! nie mogę tu zostać sama ani na chwilę.	Nie, nie, na świętego Gałganusa, nie chcę, ty bowiem prędzej czy później będziesz wisiał.	Nie. Pan będzie łaskaw natychmiast przekazać z rachunku Centrali w firmie Workets w Londynie dziesięć tysięcy funtów na konto Jack Isaakson Bank New Jersey. Telegraficznie. Rzecz bardzo pilna.	Jak to, to ty, mój chłopcze! Jakimż cudem znalazłeś się na gościńcu o tej porze? Chodźże tędy Całe wino zakwitło cudownie, ani jeden szczep nie przemarzł! Będzie więcej niż dwadzieścia beczek z morgimorga	A jej! cały worek nowin, taki duży, że ledwie go, idąc tu, udźwignęłam...	A teraz, panowie czekam na spełnienie obietnicy. Chciałbym się dowiedzieć o tym, co ukrywaliście przede mną.	I z tym wszystkim on ma dobre strony pamięta o przyjaciołach, pierwszym jego postępkiem było wziąć na pierwszego dependenta Godeschala, brata Mariety.	Przychodzi mi na myśl że jeślibyś miał trochę czasu...	Nie martw się o mnie, będę sztywna jak talerz i będę się starała uniknąć biedy. Teraz idź, odpowiedz na bilecik i daj mi skończyć tę wspaniałą powieść.	Ale dla ciebie to też niespodzianka, co? Myślałaś, że wychodzisz za mąż za zwykłego referenta, a zostaniesz panią dyrektorową! Mówię ci: Malinowski nie należy do tych, co dadzą się zjeść w kaszy. Pa, najdroższa, pa...	Bo tu przy ścianach widzę mnóstwo obrazów; myślałam, że to dzieła pańskie. Czy nie? Może to utwory jakich dawnych mistrzów? Trudno o nich sądzić, póki są odwrócone, ale muszą być chyba nieoszacowanej wartości, kiedy pozbywając się wszystkiego, nawet rzeczy najpotrzebniejszych do życia, z tymi jednak pan się nie mogłeś rozstać?	Nie mówiłbyś tak, gdybyś widział mnie dzisiaj rano Lekarze praktykujący od dawna widzą tylko chorobę, a ja, mój drogi, widzę jeszcze chorego.	Jesteście rzeczywiście jego ojcem? Oby nieba sprawiły, by tak było	Każde małe dziecko jest najsłodsze i najpiękniejsze Gdyby się urodziła mała Ania, czułabyś do niej zupełnie to samo.	Nr 53? A tak, jestem tam wiceprezesem.	Tak, panie. Ożeniłem się i dlatego musiałem szpital opuścić; trzeba było założyć dom, postarać się o praktykę samodzielną.	A była, była dziesięć lat temu, ale teraz nie ma	Ci tylko szczęśliwymi nazwać się mogą, którzy sobie postanowili jakieś zadanie, choćby napozór niewielkiego znaczenia, ale gorącą miłość mogące obudzić.	Haj... o mlicysko się upominajom. To on takie figlasy robi!	Jak najlepszy lokaj w Old-Great-Cataract-Palace, który zresztą jest moim przyjacielem i może poświadczyć...	Nie od strachu ja przed waćpanem uciekał, ale by ludzi ratować!	Niezupełnie dobrze całość kombinuję, ale mam wrażenie, że unicestwiłeś jakiś zamiar wrogi. To mi wystarcza.	Paniś mi uczyniła nadzieję, że kiedyś... możesz miéć choć fantazyę dla męża.	Proszę pani, to było... Może było do przewidzenia, nie to właśnie, ale coś w tym rodzaju.	To zależy od liczby robotników! Zawsze byłem tego zdania, że byłoby dużo lepiej, gdyby kilku właścicieli połączyło w jedno swe siły!	Święte twoje słowa, Jędrusiu! Bogdaj nam się lepiej działo!	A bo i po co ma pracować? Mało to bab w domu? Chleb jedzą, to niech i pracują. A czy biedna, czy bogata, co mi tam. Pieniądze rzecz nabyta.	A do tego jestem ci bogaty	Ale skoro z tego korzystasz...	Ale!	Co osoba się rzuca, ja płacę, to ja się rzucę, ja jestem Cohn, Leon Cohn!	Cóż się stało ze mną? gdziem ja był?	Daruje pani, gramy dalej i niebardzośmy ciekawi, co o tem myślał ś. p. mąż pani Kto gra, musi ulegać kontroli. Panie Zaleski, weź pan kurę od pani Osieckiej.	Do Warszawy. Zatelefonuję, by cię uprzedzić. Gdzie chcesz z nim gadać, tutaj?	Dobrze Michasiu, odpowiedział Oleś, który nagle spoważniał; tylko nam jeść przynieś!	Idź do domu, Janie, i sprowadź ludzi i konia z saniami, by mnie zabrać z lasu.	Inaczej nie ma sposobu, boby kużden w derdy leciał za Pilicę, robić by się żadnemu nie chciało.	Jeszcze by tego potrzeba, żebyśmy się jednego dnia pożenili.	Nie dziwiłbym się wcale, gdyby dzisiaj wieczorem była burza	No i cóż? Myślałam, że zobaczymy smoki.	Przedemną wy mówić możecie, wiecie że my wszyscy Petrkowi jesteśmy słudzy, z księciem Władysławem nie trzymaliśmy nigdy i	Przypomnę Waszej Ekscelencji, że książę dał słowo nie powiedzieć nic swemu ministrowi sprawiedliwości o naszej nocnej wyprawie.	Przywitajże się ze mną, Pietrku!	Siedziałem u ojca, który mi nie pozwalał iść do uniwersytetu.	To się zdarza	Wiwat, Jocku! Gdzie jest Edie?! Gdzie Edie?	Za pozwoleniem waszej dostojności, a cóż ja miałem zrobić? Przeciem ja tylko chłop, a on wojownik i żołnierz jego świątobliwości...	Zdołamy zakraść się tam dzisiejszej nocy?	A my naprzeciw Siadajcie, Pawle, wedle mnie.	A więc to tamten drugi to powiedział rzekł wyraźnie, patrząc mi nieugięcie w twarz.	Aby ją tym lepiej sprzedawać?	Barona Z.	Bez.	Bo nic jej nie zdoła podważyć	Bo nic. Nie mogę ci oddać, bo nie mam. Rozumiesz: zbankrutowałem. Choćbym chciał, to ci nie dam. No i co mi zrobisz?	Co za ohyda!	Co, nosiły?!	Hm, cóż, pan de Monte Christo zabrał te pięć milionów!	I ona była przebrana?	Ja?... wcale nie	Jeszcze by czas o tym pomyśleć	Kto ją ma kochać?	Nie chcę	Nie póde i luberji nie zdejmę; jaśnie pani kazała nie zdejmować, siedzieć w przedpokoju i nie słuchać, to słuchał nie będę, bo jako i swyniarkiem nie jezdem	No, dwa tysiące pięćset. No i koszty rozjazdów. Zgoda? No, rękę!	No, nie zawsze, nie zawsze	No, więc jakże z nimi walczą?	Och, to jeszcze nic!...	Oj, co nie, to nie!... zaprotestował gorąco Cabiński.	Ooo... zobaczmyż tę prawdziwą prawdę?	Organizm, Tajemnica, Polityka	Pan już jedziesz? spytała Julja.	Przychodzę służby moje ofiarować, miłości waszéj.	Puśćcie nań ładną dziewczynę.	Słucham!	Ta nie krzycz pan. Chłopaki, mówię, śpią w kul­bakach. To co ja zrobię? Taż to noc...	To bardzo proste Twoje człowieczeństwo.	To nie argument	Tygellin pomyśli o tym.	Tyżeś tu, chłopcze? Brawo! Spełniłeś powinność.	Uczono mnie wszystkiego po trosze umiem mówić dosyć biegle po francusku, po niemiecku, po angielsku, grać, śpiewać, rysować z natury.	W koszarach żołnierze nigdy nie widują swoich oficerów.	Więcej niż o milę	Wprost nie poznaję.	Żeś głupi!
Nie mnie taką rzecz trzeba powtarzać. Michałową fortunę wojna zjadła, choć wiem, że ma coś grosiwa na prowizji u wielkich panów. Braliśmy nieraz znamienite łupy, mościa pani, a choć się to na dyskrecję hetmańską oddawało, przecie część szła na podział, jak się to mówi u nas po żołniersku: „od szabli”. Na Michałową tyle nieraz wypadało, że gdyby był wszystko zachował, miałby dziś piękną fortunę. Ale to żołnierz nie patrzy na jutro, jeno dziś hula. A Michał byłby i wszystko przehulał, gdyby nie to, żem go zawsze powściągał. Powiadasz tedy waćpani, że to dziewki wielkiej krwi?	Bo jeśli jej Zygfryd od razu w Szczytnie w pierwszym zapędzie nie zamordował to sprawiedliwie można się spodziewać, że jeszcze żywa. A jeśliby ją był zamordował, to by szczytnieński ksiądz nie był nam takich rzeczy rozpowiadał, które przecie i Zbyszko słyszał. Ciężka to rzecz nawet dla największego okrutnika podnieść rękę na niewiastę bezbronną, ba! na dziecko niewinne.	Ba, to natura, która jest piękna tylko w swoim środowisku, w swojej sferze, w swoim niebie. Lucjan nie jest stworzony do walki, ja mu oszczędzę walk. Ot, patrz! Zbyt blisko jestem rezultatu, aby cię nie wtajemniczyć w swoje prace.	Boże litosierny! czyżby mu groziło, że go będą nękać z mojego powodu? Najlepszy z ludzi, człowiek, który nie ma równego w świecie! Nim by go miało spotkać najmniejsze zmartwienie, śmiem powiedzieć, nim by mu miał włosek jeden spaść z głowy, raczej oddalibyśmy wszystko, panie sędzio. Niech pan to zapisze w swoich papierach. Boże litosierny, lecę powiedzieć synkowi, co się święci. A to ładna ładność!	Sancho to pytanie i ta odpowiedź to nie twoje, musiałeś je gdzieś słyszeć.	Nie chwal no ty się tak bardzo tą lwią naturą bo i lwów bieda bija, a to o tyle mocniej, o ile więcej zapominają, że im lwami być przynależy.	Nie wierzysz? znasz waćpan przecie moją Grzybosię poczciwą; jeżeli jesteś ciekawy, zapytaj się jej, ona ci to wszystko jak najlepiej rozpowiedzieć potrafi.	To rzeczywiście dość cenny koń. Hm, wiesz, że mam dość ograniczone środki, a jestem, jak się to mówi, człowiekiem rozsądnym. I cóż, zobaczyłem u kupca tego wspaniałego Medeaha (tak go nazwałem). Pytam o cenę wypadało mi więc posłać po te karty. Kiedy siadaliśmy do gry, pojawił się hrabia Monte Christo. Zajął miejsce, zaczęliśmy grać i wygrałem. Ledwo śmiem ci się do tego przyznać wygrałem pięć tysięcy. Rozstaliśmy się o północy. Nie mogłem wytrzymać, wziąłem dorożkę i pojechałem do handlarza koni. Rozdygotany, rozgorączkowany zadzwoniłem	Jak to... co ci do tego, Ewelino? Czyż nie rozumiesz, że stosując się do tego, jak powiadasz, zwyczaju, schlebiasz jakiemuś złemu, nie wiem dobrze, jakiemu mianowicie, ale najpewniej złemu...	Patrzcie no! patrzcie! lat ledwie szesnastka, rzekłbyś że i tego nie ma, takie to świéże, młode i silne. Dziesięć lat przedziwnie jeszcze służyć może najwybredniejszemu, a potém sprzedać ją będzie można jeszcze za niańkę do dzieci lub zręczną gospodynię... i odebrać swoje pieniądze... Nie choruje nigdy... je mało... a cicha! a spokojna!...	Kolego! Nie mówiłbym wam tego wszystkiego, gdyby nie to, że jestem pewien, iż się namyślicie i wytrwacie z nami. Gdybyście odeszli, musiałbym was nazwać zwykłą świnią i tchórzem, a wiem dobrze, że jesteście uczciwym i szlachetnym człowiekiem.	Myli się pani. Wcale nie moje dzieło. Dzieło wielu rzeczy przypadkowych. A poza tym nie jestem nim zachwycony. I przypuszczałem, że pani, właśnie pani, łatwiej to odczuje niż ktokolwiek inny.	Tak, ja to zrobiłam Kiedy przeczytałam ogłoszenie, natychmiast pomyślałam o twojej noweli i początkowo chciałam cię prosić, żebyś ją posłała. Ale potem przyszło mi na myśl, że może nie zgodziłabyś się. Miałaś za mało pewności siebie. Postanowiłam więc posłać odpis, który mi dałaś, nie wspominając ci o niczym. Gdybyś więc nie otrzymała nagrody, nie dowiedziałabyś się o tym i nie miałabyś zmartwienia, gdyż rękopisy nieprzyjęte miały nie być zwracane. Gdyby się zaś miało udać, doznałabyś tak radosnej niespodzianki!	No, to wielce szczęśliwie.	Pan to wie?	To całkiem niemożliwe	To rychtujce sę, bo wnetki odcumujem. Grepą dzisia w morze pożoniem.	Widzisz, to tak:	Cóż to słyszałem, że pani chce opuścić Warszawę?	Nie, nie, przecież powiedziałem panu, że nie chcę nic rozumieć. W chwili, gdy coś zrozumiem, nie będzie już telegrafu tele graphein. A ja chcę zachować w pamięci z czcią tylko owada o czarnych odnóżach i to przerażające słowo.	Na czysto teraz z nami, jak mawiał mój ojciec, kiedy mi wymasażował skórę, że świeciła jak świeżo garbowana. Zostawiam pani mój adres i nie mówię nic, tylko przypominam, że pani mi wszystko mówić będzie listownie... wszystko!... No, słowo?...	Przebiegła! A więc do jutra. Gdybyś pani uważała za potrzebne rozmówić się ze mną wcześniej, to proszę przyjść na uliczkę Sainte-Anne. Tam, przy końcu podwórza de la Sainte-Chapelle są jedne tylko drzwi pod sklepieniem. Przyszedłszy na miejsce, proszę zapytać o pana Gondureau.	Ja się tam kiedyś ożenię może... a co do tej kobiety, to pani ją sama pozna niezadługo.	Mów pani, wytłumacz, co to znaczy?	Nietknięty, przywieźliśmy go w najlepszym porządku; sądzę, że jeśli o to idzie, będziesz pan zupełnie kontent. Ale biedny kapitan Leclère...	Tak? to może pan kupi?	To znaczy, musiałby czekać trzy albo pięć lat A tymczasem?...	Jasiu, opowiedz nam o tej, co to miała jedno oko niebieskie, a drugie czarne. Dalej-że.	Nie przesadzajmy, mości Ned Nie mamy powodu obawiać się kapitana Nemo, ale też nie podzielam opinii Conseila. Poznaliśmy tajemnicę „Nautilusa” i nie sądzę, żeby kiedy jego dowódca zdecydował się wykryć ją całemu światu, wypuszczając nas na wolność.	Od dziś rana. Robotnikom powiedziało się, że szwankują maszyny. Może i ma pan rację. Może to i lepiej. Wobec tego od jutra znowu ruszymy.	A właśnie że się nie ożenił.	La garde meurt, mais ne se rend pasLa garde meurt, mais ne se rend pas (fr.: gwardia umiera, ale się nie poddaje) mruknął Kamil.	Mówi mi też Eunana że nie wysyłaliście patroli do wąwozów. A przecież na wypadek rzeczywistej wojny nieprzyjaciel z tej strony mógł was napaść.	Nie powiadaj byle czego! A jak Zbyszko wróci?	No jużci, panie Rzecki kto jeździ do Paryża, kupuje okręty w czasie nieporozumień z Anglią i tak dalej, ten, panie Rzecki, nie odznacza się obywatelskimi cnotami.	Postawił tu latarnię, nie zatrzymując się wcale, i pobiegł.	Bo i nie trzeba. Po cio wszystko rozumieć? Przekona się pan w Borowie.	Zatem doktor nie przepada tak jak pani za kwiatami?	Przecież i obecnie nic ci nie stoi na przeszkodzie w...	Wiem, wiem najdokładniej. Zachwycony jestem i lekceważyć nie mam zamiaru. Przeczysta dziewczyna. Z obłędu zwolniona przez miłość ziemską. I dlatego właśnie musimy ratować Orgaza we dwoje. Każda godzina nader jest droga.	A nie! tylko... tylko... sama pani kasztelanowa widzi...	Alboż nie wygłasza rzeczy ubliżających w najwyższym stopniu naszej świętej religii?	Ale gdybyśmy nie mogli uciec, belka przygniotłaby nas tam do ściany	Chyba nie	Czyż pani nie spostrzegła?...	Nie, monsiniorze.	Owszem, tylko ich nie zdradzam. Nie lubię zajmować drugich sobą.	A ja ci mówię, panie kardynale, że czyni jedno i drugie; mówię ci, że królowa nie kocha mnie; że kocha tego bezecnika Buckinghama. Czemu nie kazałeś go uwięzić, kiedy był w Paryżu?	Bo nie ma go w artykule.	Jeszcze spotka pani kogoś znajomego i trzeba będzie wstydzić się takiego towarzystwa	Nie opłaca się próżnować i wałęsać się Jestem tym zmęczona i wezmę się porządnie do nauczenia się czegoś.	Okrążmy bagno i chodźmy do domu Aleją Zakochanych. Czy ciągle jeszcze czujesz się tak zniechęcona, jak wychodząc z domu?	Oswaldzie z największą przyjemnością skorzystam z łaskawego zaproszenia i przyjdę punktualnie na obiad. Czy mam się stawić o pierwszej?	Panowie go nie znają!	A co najczęściej? Jakiś może sen szczególnie uporczywy, który cię męczy, przed którym chciałbyś uciec, skryć się?	Myślałam sobie o tym, jak odmienny jesteś od Dicka.	Śmierć, Krzywda w 1393 r.; Sienkiewicz prawdopodobnie przesadza na temat czasu trwania niewoli. i dopiero gdy król Władysław wojną im zagroził, ze strachu go puścili; ale przy owym napadzie umarła matka Danusi, bo ją serce udusiło, które jej pod gardło podeszło.	Co się stało z Królową Śniegu, Marylo?	No, dobra. W takim razie trzeba będzie przyjść tutaj jeszcze raz.	A czy pan by się tego spietrał?	A jakich szamanów chcecie się radzić? białych czy czarnych. Biali rozmawiają z duchami życzliwymi, czarni z nieprzyjaznymi.	Jak wola waszej książęcej mości!	Masz moją rękę! Już my odtąd druhy na śmierć i życie! Którenktóren	Na, ir ką? Ar prisipažino prie savo nuodėmių?	Tak, jest młody	Toście wydali tysiąc dwieście rubli na wychowanie syna?	Wyjechaliśmy z Krosnowy przejechać się, ale że sanna świetna, konie szły dobrze, więc znaleźliśmy się aż tutaj	Wyobraźnia odpowiedziała Sara, owijając się kocem tak szczelnie, że ledwo twarz jej widać było.	Barbet, pięćset franków?	A tuż za nimi piszczkowie i skrzypicielepiszczkowie i skrzypiciele	Co? Przyjechali z Krakowa?	Doskonale! Nazwiemy go Trotwood. Syn Dawida zostanie Trotwoodem.	Może.	O co mi idzie? Ho, ho.	Oby Bóg, córko moja, użyczył ci wytrwania.	Rzeczywiście ale od tego do trzęsienia ziemi...	Ach! Gdyby wasza wielmożność sobie życzył, mógłby sobie naprawdę nieźle zapolować	Czerwonym?	Czy chcesz śniadać w jadalni, czy u siebie w pokoju?	Dobranoc pani.	Dzień dobry, pani wielmożna!	Gniew, Przywódca, Niewola, Sługa, Obcy, Okrucieństwo, Służalczość odrzekł Kmicic.	I wyszukała pani tego skrzypka.	Ja pana drażnię?	Jako żywo!	Jedźmy naprzód!	Jeszcze jeden wróg, jakoby ich mało dotąd było!	Kocham.	Kogo? Van Stillera?	Kto?	Ne! Turbūt ne taip! Kėdelės per gležnos, ne dalaikytų.	Oho!...	Oszukaniec, psiamać!	Proszę o głos	Tak	Tak	Taki brunet, elegancki, mówi, że wie o pani chorobie i właśnie przyszedł odwiedzić.	Wszystkiego. Znów ten ironiczny uśmiech?	Zgadł pan, panie Franku.	„Tak mężny Rodryg...”
Biedną kobietę! Żądasz więc pewno, abym jej w czym pomogła? O, nie zawiodłaś się na mnie, Maryniu! Ręka moja otwarta jest zawsze dla tych, którzy cierpią!	Kwestia nie leży w fabrykacji, tylko w cenie samej masy. Ba, moje dziecko, jestem ledwie jednym z ostatnich, którzy weszli na tę trudną drogę. Pani Masson jeszcze w tysiąc siedemset dziewięćdziesiątym czwartym próbowała przerabiać papier drukowany na biały; udało się, ale jakim kosztem! W Anglii koło roku tysiąc osiemsetnego margrabia Salisbury próbował, niemal równocześnie co SeguinSeguin, Marc (1786–1875) francuski tkacz i wynalazca, w 1805 udoskonalił krosno przez skonstruowanie programowalnego urządzenia, znanego dziś jako maszyna Jacquarda (Żakarda), do wielobarwnego tkania wielowzorzystego. papierni.	Prowadzę rejestr ludzi, których okradam, i jeśli kiedy będę miał coś, zwrócę im. Oceniam, że trybun taki jak ja spełnia pracę, która z racji swego niebezpieczeństwa warta jest z pewnością sto franków na miesiąc; toteż nie biorę nigdy więcej niż tysiąc dwieście franków rocznie. To jest, mylę się: kradnę jeszcze jakąś sumkę ponadto, pokrywam bowiem tym sposobem koszt druku moich dzieł.	Widzicie że będę mógł się wam na coś przydać, przynajmniej podczas tego rejsu; a jeśli już mnie nie będziecie chcieli, gdy dopłyniemy do Livorno	I pan mnie zostawił bez grosza w locandzie w Wenecji Pojechałem z Wenecji do Rzymu szukać pana, smarując po drodze portrety po pięć franków sztuka, a i tych mi nie płacono: ale to moje najpiękniejsze czasy!	Mój panie, chciałbym się zapoznać bliżej z wyrokiem na tego nieszczęśnika. Człowiek ten twierdzi, że wina nie została mu niezbicie dowiedziona. Co wiesz o tym?	Nie chciałam się wałęsać, ale iść do domu!	Wcale pana nie rozumiem a gdybym nawet pana rozumiał, i tak nie uprawniałoby to pana do tego, by tak wysoko podnosić głos. Jestem tu u siebie i tylko ja jeden mam tu do tego prawo. Proszę wyjść!	Słuchaj, Błażeju, rzekła księżna, na którą przyszedł moment wmieszania się do djalogu; nie wiem czemu ty mówisz, że to może pogniewać Palameda; wiesz doskonale, że wcale nie. On jest zbyt inteligentny, aby się obrazić o ten niemądry żarcik, w którym niema nic przynoszącego ujmę. Gotów kto uwierzyć, że ja powiedziałam coś złośliwego; odpowiedziałam poprostu coś, w czem niema nic zabawnego, ale czemu ty nadajesz wagę przez swoje oburzenie. Nie rozumiem cię.	A nie trzeba. I tak za gościnność chciałbym się wypłacić. Dobrzy to ludzie.	A tak, powieszą cię. Mnie, uważasz, na twoich czarach tak znów nie zależy; ale podobasz mi się.	Bo się ozgniewam i pójdę do Marysi Balcerkówny!	Choćby był i najurodziwszy, nie chcę ja pocałowania od takiego, któremu siarką z gęby bucha.	Dzienniki liberalne mają o wiele więcej abonentów niż rojalistyczne i ministerialne; swoją drogą, Canalis wybija się, mimo iż monarchista i religijny, mimo iż popierany przez dwór i przez księży. Ba! Sonety to literatura sprzed BoileauBoileau, Nicolas (1636–1711) rzekł Stefan, widząc, iż konieczność wyboru między dwoma sztandarami przeraża Lucjana.	Dzisiaj rano. Przyszły od Świętej Katarzyny. Napchało ich się pełne podwórze, pełny dwór.	Dzięki takim właśnie rzeczom pański naród utrzymuje swoją wyższość nad innymi Pan, szlachcic, potomek wielkiego rodu, posiadający znakomitą fortunę, postanowiłeś zacząć drogę do zaszczytów jako prosty żołnierz, to rzecz rzadka; potem jako generał, par Francji, komandor Legii, chcesz na nowo rozpoczynać terminowanie, mając tylko jedną nadzieję i jedną nagrodę: że kiedyś możesz się stać użyteczny dla bliźnich... O, panie hrabio! To naprawdę piękne. Powiem więcej: to wzniosłe!	Ja twojego starego bardzo lubię, i to jest w swoim rodzaju morowy typ. On by chciał, żebyśmy czekali tysiąc lat. Ale swoją drogą nie będzie źle, gdy takie nieuspołecznione jednostki będą już należały tylko do zabytków.	Każde małe dziecko jest najsłodsze i najpiękniejsze Gdyby się urodziła mała Ania, czułabyś do niej zupełnie to samo.	Nie handluję tym towarem! Jeśli jednak chcesz duszę, to porwij Sintrama z Forsu, ten dojrzał całkiem do piekła, ręczę ci.	Nie zdejmę! Co znaczą te zniewagi? Żądam natychmiast wyjaśnienia!	Oblej że się zimną wodą i wróć do rozumu; do czego ci się to zdało?	Wyruszyłem w pięć godzin po niej z Portsmouth przybyłem do Boulogne zapóźno; w Saint-Omer pięć minut tylko chybiłem; nakoniec w Lilliers ślad jej straciłem. Szukałem wszędzie w okolicy, pytałem napotkanych w drodze; widziałem was, pędzących galopem, poznałem pana d‘Artagnan... Wołałem na was, nie odpowiedzieliście; chciałem was dopędzić. lecz koń mój zmęczony ustawał. Pomimo pośpiechu, przybyliście jednak zapóźno.	Żeby mi się wstać chciało, tobym cię tak, mośćbrodzieju, huknął w ucho za to „nie wiem”, żebyś zaraz zmądrzał!	Bo pomiędzy panią a wiarą, której uczono cię w dzieciństwie, nie przemknęło się tyle teoryj i zwątpień, ile w życiu brata. On więcej stykał się ze sceptycznym duchem czasu aniżeli pani.	Ja już nic pana nie rozumiem. Jak pana szanuję, panie Myszkowski, ja nic nie rozumiem, co pan mówi. Ja dotychczas wiedziałem, że jak kto pracuje, to ma, a jak kto pracuje i jest mądry to ma jeszcze więcej, a jak kto jest bardzo mądrym i bardzo pracuje, to robi miliony!	Musisz jednak wiedzieć że się zaprzęgniesz do pracy niemałej i ciągłej. Zajęty jestem książkami, pisaniem. Codziennie będziesz zmuszony spędzić ze mną kilka godzin na robocie. Później możesz czynić, co ci się podoba. Więc jakże?	Nie ma on wojsk ale lew w nim mieszka trwogi nie znajęcy; jeśli choć kilkanaście tysięcy zebrał i jest tu, tedy w krwi pójdziemy do Chocimia.	No, tak. Ludzie, czy i taka pani Kropidłowska, w każdej rzeczy  dopatrują się czegoś złego. A tu złego nic nie ma. Pani bardzo  niesprawiedliwie osądza pana Czyńskiego. On żadnych takich zamiarów nie żywi. To jest bardzo szlachetny i bardzo uczciwy człowiek.	Pókiście mi sami tego nie powiedzieli, nigdym nie wiedział, mościpanie, o tym, że ojciec mój miał brata.	Wolno panu Ja zaś, jeżeli mnie gwałtem nie zmuszą, nie włożę tego za nic w świecie.	A która cię teraz opuściła, czy tak?	Aha, Wyszedł! Uczony Lipsius poszedł się przewietrzyć. Jego Królewska Wysokość poszła się trochę okadzić!	Albożem ci się pochwalił, panie Michale?... niech tam to już zostanie w niepamięci a im więcej w nim sera, tym więcej burczy. Wolę winną polewkę podobno. wiwendy skąpo, a on się tym bardzo niepokoi, bo ma brzuch jak gumno. Setny to bernardyn! Okrutniem go polubił. Więcej w nim żołnierza niż mnicha. Kiedy by kogo w pysk trzasnął, to choć zaraz trumnę zamawiaj.	Ale nawet gdyby tak nie było! Przypuśćmy nawet, że jesteśmy kilka mil za granicami szkolnymi, nikt, kto nie wie, gdzie tunel, złapać nas w tej puszczy nie może. Czyż to nie lepsze, niż leżenie tuż za budąbuda (daw. pot.)	Aresztować go, okuć w kajdany, wsadzić do kryminału, wysłać na Sybir!	Chłop, Pan wam.: nie wierztawierzta (gw.)	Czy nie włożymy na siebie naszych skafandrów?	Cóż ci się to dzisiaj stało, Tybergu? Wszystko co powiem, bierzesz z najgorszej strony!	E, nie, wszystko mi jedno, kiedy zajęte.	Jej? Owszem, ale starsza siostra, wiesz, owa piękność, żartowała z nich ciągle... sądzę, że się wszystkie śmiały.	Już pan wstał? Obudzili pana, prawda? Niech pan idzie do mego pokoju, tam przygotowane jest dla pana śniadanie.	Kimkolwiek są, to już nie gra roli. Spostrzegli nas, Van Stillerze, i na pewno nie pozwolą nam uciec. Lepiej nawet nie próbować, bo jeden kartaczkartacz	Nazywa się Wawel.	Nie ma już jej! Ledwie coś zostało. Wurcla nie ma, Machnickiego nie ma, Zaćwilichowskiego nie ma. Wurcel i Machnicki nie byli pod Piławcami, bo zostali w KonstantynowieKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Nie przynosi mu ani szeląga.	Nie wiem i jest mi to obojętne Cała jego choroba to histeria i humory.	Nie śmiem...	Nie!	Nie, broń Boże! Nie będę przecie życia spędzała po magazynachmagazyn	Niewola! Niewola!... Robią nami jak wołami, znęcają się jak nad psami. Psom kneziowskim ci też lepiej.	Otóż właśnie pozostaje nam tedy jedyne wyjście. Żorż musi wystąpić ze skargą do prokuratora na Kunickiego. Ta zaś, między innymi, powinna zawierać zarzut, że Kunicki wymusza na siostrze oskarżycielaoskarżyciel	Powiedz im wszystkim wasza miłość koniecznie, ino nikogo nie pomiń... że mię okrutnie ucieszyli tymi widowiskami; ani mi w myśli postało, że tyle wspaniałości oglądał będę.	Są wszyscy i wszyscy się nudzą, oczekując na ciebie.	Tego wieczora?	Teraz ja... Ja jestem prawie Galicjanin. Wiednia nie pamiętam, umiem po polsku.	Tłumacząc tę operację na język geometrii, można by powiedzieć, że stosunek magnetyczny przedstawia się w postaci trójkąta. Będzie to triangulus magneticustriangulus magneticus (łac.)	W domu trochę śpiewałam... ale scenicznego głosu to pewnie nie mam... zresztą ja...	Zapomnieć, póki czas jeszcze.	A Murzyna możemy być pewni?	A czego krzyczałaś?	A! mój nieznajomy.	Ale czy wiesz, panie profesorze że można by śmiało z głodu umrzeć w tej klatce żelaznej.	Ale pieniądz za nią okrutny, co?	Ciemięgo!	Cierpliwości! musimy przecie odkryć gdzieś prawdę choćby na lekcji filozofji.	Czy pani zna bliżej pannę Olę?	Dobrze, dobrze... Brzuch dawać mi prędzej!	Flirt zapytał Wokulski.	Gdzie?... Gdzie?... Czy ją odprawiono?... Czy miss Minchin wie o tym?... Czy o to był ten hałas?... Co napisała?... Opowiadaj! Opowiadaj!	Gitl-Hudl podarowała mi go.	Ja sama poszłabym. Prawdę mówię. Poszłabym.	Ja?	Jaki „tamten pan”? Co pozwolił?	Jakubie, doprawdy, mówisz bardzo dziwnie. Oczywiście, że strzegę Sybilli.	Jakże jednak to Nirwidium wyglądało? Jak wyglądała maszyna? Jak operowała?	Każ szoferowi zajechać bliżej. Tu, tu! Za rogiem straszny młyn i szarpanina.	Królowa nieboszczka przepowiadała, że tak będzie	Książę.	Ma pan chorego na statku?	Muszę, we wtorek śpiewam w Hamburgu.	Nė man reikia tų tavo žinių, nė nieko! Aš sau į Ameriką nuvažiuosiu, ir ganai ąia nebebūsiu, kaip tik užaugsiu tuojau šmakšt ir išmausiu! Ar aš kvailas čia būti? Ten užsidirbsiu daug pinigų, dėvėsiu sau, kaip ponas, juodai, skėčiu pasirėmęs vaikščiosiu... Nė grįžti atgal čionai nebegrįšiu!	O!	O! ty lisie stary! Odrowążowski sługo, ty byś rad i twoi żeby mnie zamiast stołka pieniek czekał!!	Obrzędy	Ojcze... drżącym głosem począł Dobek: czy rodowi i imieniowi naszemu gasnąć na mnie?	Pamiętasz, com, powróciwszy z zagranicy, mówiłcom (...) mówił	Po co?	Przez pierwszego lepszego chłopa można posłać...	Ręczę ci.	Signora Bisantizzi?	Skąd wiesz?	Spojrzyj na to okno na to drzewo... Czy wiesz, kogo dziś w nocy widziałam na tym drzewie, za oknem?...	Słuchajcie no, Szwejku, jak jest z tymi konserwami? Czy to w porządku?	Tam, w dolnej pieczarze, na dnie przepaści.	W ustawie stoi o tym jak wół, to prawo miałem.	Wszystko	Wylać na zbitą mordę!	Zawołać policjanta.	Zostaniesz między mymi żołnierzami.	Żołnierz, Strój
Czy miał na imię Edmund! Ba! Pewnie! To rzecz tak niewątpliwa, jak to, że ja nazywam się Kacper Caderousse! Co się też stało z tym biednym Edmundem? Ksiądz go zna? Żyje jeszcze? Czy jest wolny i szczęśliwy?	Camusot miej pan odwagę swojej nikczemności! No, powiedz wszystko. Uważasz, że buty pana de Rubempré podobne są do moich? Zabraniam panu zdejmować Tak, panie Camusot, tak, to najzupełniej te same, które owego dnia stały przed kominkiem: ten pan, ukryty w mojej gotowalni, czekał na nie, spędził noc tutaj. Czy to myślałeś, powiedz? Myśl, owszem, bardzo proszę. To szczera prawda. Oszukuję pana. Cóż dalej? Tak mi się podoba!	Ja na tę kwestię inaczej się zapatruję. Zresztą od razu widać, z kim się ma do czynienia. Zwłaszcza ciocia nie powinna o niej mówić w ten sposób, choćby ze względu na Lucię.	To dlatego, że jest pan stale zamknięty w kręgu ogólnych warunków i nigdy się pan nie ośmielił wzbić jednym zamachem w wyższe sfery, które Bóg zaludnił niewidzialnymi, wyjątkowymi istotami.	Stałem się mądry dzięki tobie, o święty Tobie zawdzięczam swą naukę. Przez trzy lata jadłem twój chleb. Czas mój się dopełnił. Wypuszczono mnie ze szkół. Przybywam do ciebie.	Chodź ze mną, mów! Czy stało się co?	Przepłynąłem raz, w jedną stronę, już miałem wracać, gdy licho kurcz przyniosło. Dobrze jeszcze, że to się stało blisko brzegu i że Onufer z Murowanki, co tam niedaleko „szczubłyszczubeł (reg.)	Dla czego!! Marja spuściła ręce i dopiero postrzegła, że się tłumaczyć nie mogła, zarumieniła się,	Boże broń, bych się i do drugich nie dorwała...	Ja, panie, rodem z Grenady i tam się udaję	Nie wygląda na wariatkę, ale z uporem twierdzi to, co panu prezesowi mówię. Czy pan prezes ją zna?	Nudne! ach, mój kochany, jaka to nudna rzecz to morze! Bywałem nieraz nad jego brzegami, pływałem po niem. Powiadam ci, że gdyby na parowcach nie było z kim grać w winta i czasem nie istniały anioły, w postaci dam ładnych i miłych, możnaby umrzeć z nudy. W dekoracyach teatralnych robi to wrażenie duże, ale w przyrodzie	Słowem, jeżeli nie dam ośmiu tysięcy, to się pan z nią nie ożeni? Zostawi pan kobietę z dzieckiem?	Ciszej! Pożałujesz może tych słów! Unosząc się, dajesz mi przewagę nad sobą. Przebaczam ci wszakże.	Naturellement, monsieurNaturellement, monsieur (fr.) rzekł. muszą się równoważyć.. A osobiście ja z całą admiracjąadmiracja	Oho! To w tę stronę wiatr dmucha? tu: zaraz, od razu. też szybkim ruchem położył dłoń na pistoletach.	To ci go odeślą Dałem polecenie, by wszystko, co przyjdzie, tu odsyłano.	Określimy później. Mam na pana większe zamiary. Za pół godziny wyjdę, odprowadź mnie pan, wtedy to pomówimy.	Tak wiadomość nie będzie pożądaną, ale trudno radzić na to...	Nie pomylił się pan? Na pewno mówi pan „nie”?	Na honor Gdybym nie wiedział, że to wariat, uwierzyłbym, że mówi prawdę, tyle w jego głosie przekonania.	Ba, gdyby pani de Villeparisis została panią de Norpois, sądzę, że kuzyn Gilbert przechorowałby to	Rozdzielić, rozerwać potrzeba koniecznie to małżeństwo wstrętliwe	Tak, to ja.	To właśnie: a wcale jej budzić nie było potrzeba. Tej jego Rosji: niechby ją był rozbudził czerwony kogucik a topór.	On? Wszak ci on był zabit? Czy to upiór?	Kto ich tam wie Jedni mówią, że pewne, a drudzy się śmieją. Ale ja sobie myślę: dodadzą czy nie dodadzą, a zawsze lepiej dokupić dziewczynie morgę, kiedy jest okazja. Tym bardziej że moja baba nie chce tego.	Aha! ale sądząc z tego, co pan mówił, nie przypuszczałem, że tak szybko do tego dojdzie.	Zobaczymy, jak to wyjdzie, zobaczymy!	Byłbym do dyspozycji, a wie mama, jak lubię z mamą przebywać, gdybym tylko nie miał dziś zajętego całego wieczoru. Muszę wyjść w pewnej bardzo ważnej sprawie.	Nie o tym mówię, że Polacy są Polakami, lecz o istotnym defekcie, jeżeli w rozważaniach filozoficznych i socjologicznych wynika deus ex machinadeus ex machina (łac.) Polska. Znana jest anegdota o temacie „Słoń”. Polak, mający po innych nacjach napisać rozprawę o słoniu, napisał bez wahania: „Słoń a Polska”. Nie o tym jednak chciałem mówić. Chciałem zapytać: dlaczego ci trzej mężowie zasłużyli na specjalne w gabinecie pana wyróżnienie? Czy innych zasłużonych ludzi w tych czasach nie było?	Nie, ja tu sobie posiedzę. Poczekam na ciebie. Obudzę cię za kwadrans, gdy będę z moją kompanią z tego domu wychodził.	Oj, prawda, prawda Jak nas Tatarzy przepędzili, tak już tydzień uciekamy. Chciałyśmy uciekać jeszcze dalej, ale nam dzieci pomarzły. Miłosiernie prosimy o schronienie na jedną tylko noc. Jutro pójdziemy, jak Bóg w niebie, pójdziemy.	Ja nie wiem, co znaczy cywile.	Nie do wiary... Nie do wiary...	Nie wiem tylko, czy będzie mógł przybyć, Henryku. Ojciec chce go zabrać do Monte Carlo.	Powiedziałem, że do pana idę.	Ja wiem, zbyt dobrze wiem, co pan o mnie myśli. Ja wiem, że mi pan zarzuca, że	Nie odwróciłem nawet głowy; stałem na miejscu jak wryty i rzekłem nie głośniej od niego:	At! durzycie mi na złość głowę!	Bogata jest, ten hultaj Cornoiller wiedział, co bierze	Co, Michałku?	Co, prosz pampsora? Formę	Jasiu, co ty wygadujesz!	Na psie? Cha, cha, cha!...	O, mów pan, co mam czynić!	Tak jest, Zbilut Strzemieńczyk z Sanoka, Szukam brata zgubionego... Ten słyszę tu opływa w dostatkach a krew jego wszy jedzą. Taka sprawiedliwość na świecie...	Ty na wysokiém, wysokiém drzewie siedział i wronki w powietrzu pasł...	Dotychczas jeszcze pani nic nie wie... pozna pani później. Zresztą kobietom idzie zwykle łatwiej; sam los często wobec pań bywa galantem: podaje rękę i przeprowadza w trudniejszych miejscach. My musimy ciężko wydzierać część swoją i płacić za marny zysk. Bóg wie, jak drogo.	Bez grosza „Mam ich”	Dzięki pani! O, dzięki za tak dobre o mnie mniemanie. Micawber! Oznajmij gości pannie Agnieszce i matce mojej. Mateczka moja uszczęśliwiona będzie przybyciem tak miłych a niespodzianych gości.	Nie był, musiał mieć ważny interes i brakło mu czasu...	Nie, Cyrusie! Ale Bogu niech będą dzięki, że mi oszczędził podobnej próby.	Tylko pozornie nie kochającą go; przybył tuz nią a potajemnie pono i pierwszy amant za nią podążył. Niewiadomo jeszcze czyli dowody zdrady jakie miał mąż, lecz człowiek go własny wydał, że żonę, a bodaj i gacha	Wojnę! Ten jedyny pług, który drze ugory ziemi, żeby siewca mógł w rozerwane jej łono rzucać nowych zbóż ziarna, wydobywać z niej, zamiast chwastu, pszenicę.	A jeżeli nie wydadzą nam ciała?...	Ach, Stefek, nie przerywaj...	Czemuż sama nie zapaliłaś?	Fakt Był tam kto w czasie pierwszego aktu?	Jeżeli chcesz, bym krzyknęła z bólu, ściśnij mi rękę mocniej.	Mniejsza o powody, bo czy są takie lub inne, zgromadziły zawsze dosyć pokaźną liczbę dzieł istotnie wartościowych.	Nie wiem. Jesteś przecież sama w tej Warszawie.	Nie, po prostu hrabia Monte Christo.	Nie...	Niema wątpienia że król rychło nas porzuci.	Ostatecznie dla niego folwark wart jest tyle.	Szybko! Jeśli nie zdążymy ich pogrzebać, schowajcie trupy w krzakach. Później po nich wrócimy.	Więc nie składać podania?	Zaraz będę. Jedziesz pan gdzie rano?	Znużyły mnie liście poziomekZnużyły mnie liście poziomek	Żeby nie z tych rąk, żeby nie z tych piekielnych rąk!	Ależ panie Spilett....	Babulo!	Bohun! Bohun!	Chyba dworuje sobie z nas wasza królewska miłość	Chłopaczek? Tutaj?	Dajesz słowo?	Dla czego?	Dobrze... Chciałam płynąć z tobą.	Doprawdy?	Dusza	Dwadzieścia dziewięć.	I tę czarną koszulę?	Kobieta, Mężczyzna	Kto wie?	Mój zawód wymaga narzekania.	Nic szczególnego. Chciałbym tylko porozmawiać.	Proszę cię bardzo.	Przecież u nas była tylko jedna wiara.	Sędzia kalosz!	Tak	Tak, znam troszkę	Tak.	W święty Szczepan? Mocno wątpię, czy jaka dama jest imienniczką naszego, ach, Trepki.	Winą?	Wojna? komu?	Wprędce staniemy u celu,	Za dwie godziny będzie już po nim.	Zgadłeś. Teraz musimy dobrać odpowiadający mu sygnet.	Zwodź głupich a gdzie wasz nos?
No to ci wytłumaczę; to znaczy, że kiedy głowa choruje, to całe ciało boleje i czuje. Rozumiesz teraz? A że, jako pan, jestem głową całego ciała, którego ty część stanowisz jako sługa, więc kiedy mnie się co złego spotka, to i tobie musi się dać we znaki, tak samo znów, jak kiedy ty oberwiesz, to i ja uczuć muszę. Rzecz prosta i jasna.	Nastały odwilże i ciepła, wbrew, można rzec, przyrodzonemu natury porządkowi, bo mieliśmy wiadomość, iż na południu Rzeczypospolitej zima trzyma się jeszcze tęga, a my zasię brodziliśmy w roztopach wiosennych, które naszą ciężką jazdę do ziemi przykuły. On zaś, mając ludzi lekkich, tym bardziej dojeżdżał. Co krok roniliśmy wozy i działa, tak że w końcu komunikiemiść komunikiem (daw.) jeździec, kawalerzysta. iść przyszło. Mieszkaniec okoliczny w ślepej zaciekłości swej jawnie sprzyjał napastnikom... Będzie, co Bóg zdarzy, ale w desperackim stanie zostawiłem cały obóz i samego księcia pana, którego w dodatku febra złośliwa nie opuszcza i po całych dniach sił pozbawia. Bitwa jeneralna wszakże nastąpi wkrótce, ale jak się to obróci, Bóg wie... i pokieruje... Cudów należy się spodziewać.	At! szczęśliwe powodzenie robi szkodliwe ubezpieczenie. Może Pan Bóg dlatego nas, grzesznych ludzi doświadcza i w gardło nieprzyjacielskie oddaje, abyśmy się na tym świecie nie fundowalifundować się	Co mówisz, panie?... Czyli i nie wiesz, że Azjata, choćby mnie znalazł w pustyni, nie podniesie na mnie ręki, gdybym nawet oddała mu się sama. Oni lękają się bogów...	Ja? służyć? mnie nikt nie weźmie... A na co mi to, kiedy mam swoją chatę; mnie i tak dobrze: na chléb sobie zarabiam i żyję.	O tak, panie! Piętaszek sądzi, biały człowiek zjada biały człowiek! Zaraz zobaczymy!	Ona nie wie, co znaczy „dom”! To znaczy oczywiście Anglia. Nasza babunia tam mieszka, a siostra nasza, Mosel, pojechała do niej w zeszłym roku. Ale ty nie masz babuni, ty pojedziesz do wuja, który się nazywa pan Archibald Craven.	Tak Rozmowa, Telepatia, TajemnicaPowinien pan zachodzić czasem między nas.	Tak, przypuśćmy. Ale dlaczegóż myślimy wszyscy to samo i podobną rzeczywistość duchem dla siebie tworzymy, bo przecie widzę to samo ja, co i ty?	A cóż wam dowodzi, że tak nie było. Może to był ojcobójca? Co wam pozwala czynić przypuszczenie, że tak nie było?	Przykrość mi sprawiasz Są myśli, których my, biedne kobiety, nie możemy udźwignąć, które nas zabijają. Czy to siła miłości czy brak odwagi? Nie wiem. Śmierć nie przeraża mnie Umrzeć z tobą, jutro rano, zaraz, w ostatnim pocałunku, to byłoby szczęście. Zdaje mi się, że żyłabym jeszcze więcej niż sto lat. Co znaczy ilość dni, jeżeli w jedną noc, w jedną godzinę, wyczerpaliśmy całe życie spokoju i miłości?	A czy czasem ten jegomość to nie Arystobul Ursiclos?	A czy wszyscy?	A no! Co do broni, to najświeższa formacja. Strzelcy augzyliarne. Battaglione cacciatori legione polacca ausiliaria della Lombardia	Ach, tak.	Ależ, panie, ja mam bal w domu!...	Bardzoże pan Czarniecki przeciw mnie choleryzował?	Bądź zdrów, Władku, a pisz tam, kotku, do Ignasia, aby uczył się tęgo walić młotem w kowadło. Wszelka praca pana Boga chwali, co tu robić!	Ciekawa książka, nie ma co mówić Proszę pana, przychodzi mi na myśl, czyby jaki księgarz jej nie kupił? Przecież to jednak ma wartość.	Co robisz?...	Co? Tutaj?	Czy naprawdę zechcesz wyjść za mnie, jeśli nie zginę?	Czy nie jadłaś obiadu?	Czyż nie jesteś pan markizem Bartolomeo Cavalcanti?	I to piękna rzecz! Ale jeżeli pan Starski otrzymuje miłość za swoje wąsiki i spojrzenia, to znowu inny pan nie ma racji dawać za nią nazwiska, majątku i swobody.	Jesteś pan ostrożny. To się chwali! a ja zostałem ukarany za natręctwo i nie ponowię już propozycji, uczynionej ze szczerego serca i w najlepszej chęci.	Królowie nie mogą robić wszystkiego, co chcą.	Nie wiem, panie oberlejtnant, gdzie może być ten zatracony Vaniek.	Niechże pan siada. List, TajemnicaCzyżby od pańskiego przybycia do Londynu zdarzyło się panu coś niezwykłego?	Och... co za skwar! Aha, ołtarz płonie... Kostuś, lej, nie pytaj... chlupaj w górę... ot, Czema wodę niesie. Dobrze, lać co sił! Zalewać, gdzie największy płomień.	Po kupiecku, chciała pani powiedzieć, czy zgadłem?	Przecież pan jest wydawcą „Tygodnika”, pan jest właścicielem tego pisma?	Przykaż, panie, jeszcze raz Gebhrowi, by nie ważył się głodzić i bić Nel	Pytam cię tylko, co z twoim przyszłym małżeństwem! Do diabła, nie dopatruj się w moich słowach czegoś, czego w nich nie ma, nie szukaj w nich jakiś ukrytych znaczeń!	Spotkaliśmy się najwyżej dwa razy od jego powrotu. Nie mogło być inaczej: ja tkwiłem w kancelarii lub w sądzie, w niedzielę zaś lub w święta pracowałem nad dopełnieniem wykształcenia, wszystko bowiem budowałem na samym sobie...	Tak?...	Ten ojczyźnie służy, kto mnie służy. Jużem cię o tym przekonał. Przypomnij sobie także, żeś mi zaprzysiągł. SądNa koniec, gdy na wolentariuszawolentariusz (z łac.)	To niechże już jegomość powie raz, o co chodzi?	To wielka szkoda, że pan nie przyjechał z tymi panami	W Banku Cukrowników... Czy tam nie mają przypadkiem naszego Karburatora?	W takim razie byłbyś bardzo niemądry Jestem pewna, że życie ludzkie nie może być pełne i dojrzałe bez doświadczeń i trosk, chociaż przypuszczam, że zgadzamy się z tym wtedy tylko, gdy nam się dobrze wiedzie. Chodź, tamci doszli już do pawilonu i kiwają na nas.	Wybaczcie, szlachetny panie. Do reszty rozwydrzyło mi się chłopisko przez wojnę, ale lepiej niech do Niemca nie gada, bo jeszcze by go zwymyślał. Ja będę gadał, ja będę prosił, a jeśliby po skończonym posłowaniu chciał się ów komtur w ogrodzieńcu samowtórsamowtór (daw.)	Zresztą, po co to panu mówię...	!!!	A spodziewam się! Dlatego, że tam leży twoja matka, dlatego, że cię kocham, i dlatego, że ty kochałaś Krzemień. Ale swoją drogą, tyś mnie nawróciła do ziemi. Przypomniałem sobie, coś mówiła w Wenecyi, gdy Maszko chciał sprzedawać Krzemień Bukackiemu. Nie masz pojęcia, jak ja jestem pod twoim wpływem. Czasem coś powiesz, a ja na razie nic!	A sądu zwlekać się nie godzi Hoym natychmiast sprowadzi tu żonę i na pierwszym balu u królowéj ją przedstawi...	A to winszuję pani serdecznie, serdecznie.	A w czym zrobisz jajecznicę? W kapeluszu?	Aha, jeszcze czego?... Przecież może się nareszcie domyśli, że gdyby ułatwiła nam znajomość z Solskimi, nie brakłoby jej ptasiego mleka...	Ale to mi zawsze dziwno, żeście mogli niedojdę poczytaćpoczytać (daw.)	Ani psa! Zbierałem sprawki najdelikatniej, ale bez żadnego skutku!	Bardzo mnie to cieszy, bo przyznam się szczerze, że milszego towarzystwa nie spotkałem jeszcze w życiu i serdecznie dziękuję za gościnność i proszę, nie zapominajcie o mnie, Maks Baum!...	Bo nie było można...	Bo są podwójni Kowalscy. Jedni się Wieruszową pieczętują, na której kozieł w tarczy jest wyimaginowany z podniesioną zadnią nogą, a drudzy Kowalscy mają za klejnot Korab, na którym przodek ich Kowalski z Anglii przez morze do Polski przyjechał, i ci są moi krewni, a to przez babkę, i dlatego, że ja także Korabiem się pieczętuję.	Bo to Wiluś!	Brawo!... niech żyje książę!...	Bój się, chłopie, ran boskich! Po jaką żonę?	Będziemy mogli opuścić Paflagonię? To znaczy, kto?	Będziemy więc musieli pościć dzisiaj	Cóż, wciąż kocha się w tobie?	Dla czegoż miałabyś cierpieć?	Doskonale	Gospodyni Boryna nie ma, to wszystko leci kiej przez sito.	Inaczej mówiłeś...	Ja nie mogę iść dalej, bo złamałem nogę.	Jeszeli bani chdze sadżegadź mały gwatranzig, sabużdżę regonezanz do oposu niebżyjadziół Sopadżydzie, sze zię snam na dym, chodziasz fyklontam na Żfapa; ale sze jezdem żdżery Wrandzus, mam jeżdże drochę zbrydu.	Już-to na nogach, komendancie Bluteau? Otóż to znać prawdziwego wojaka, który wszędzie, nawet na wsi słyszéć musi pobudkę.	Kogo?	Krew ta i w dziesiątym pokoleniu się odezwie	Ksiądz, Pozycja społeczna, Obyczaje rzekł Pantagruel	Mam interes do kogoś z naczelników.	Mam u was kilka rubli zasług... Mam kożuszynę, sukmaninę i skrzynkę... Zabierzcie to, ale nie mówcie, żem was zdradził... Przecie pies nie był ode mnie wierniejszy, a także go otruli...	Na honor ty jedna tylko, hrabino, zdolna jesteś cuda tworzyć.	Nie tylko wiersze. Znów w ostatnim dyktandzie zrobiłeś dużo błędów.	Nie, głową w dół nie chodzą. Pytacie zapewne o antypodówantypoda	No, mogę pójść...	O! d‘Artagnan! mój najdroższy! przybyłeś nakoniec, nie zawiodłeś mnie, ty wierny mój przyjacielu.	Pamiętacie jak tamten redaktor nas przyjął i nawet dał mi gwineę za mój utwór?	Pamięć	Poczekam.	Pojadę z przyjemnością	Pomidor.	Przyjdź, oblubienico moja!	Spodziewam się.	Szlachecka logika	Słusznie, jak mi Bóg miły: ledwie chudziątko zipie	Taki piękny książę i w sile wieku!	To się zdarza, kiedy nikt ich nie chce dać	Tylko ja mam wyjść?	Tylko jak?	Tylko kto? Nikt nie ośmieliłby się zapuścić nocą w te dziewicze lasy	W takim razie nie miałeś racji, nie przyjmując zaproszenia na obiad.	Wasza książęca mość przyszedłem z prośbą.	Weźcie nasze życie!	Więc niech mnie kto zastąpi, bo mówię ci, że mam nagły i ważny interes.	Wojna pewna. Z wiosną wszyscy mamy iść pod Adrianopol. Siana i jęczmienie kazali już tam Bułgarom zwozić.	Wolkmana może to dobić, on już szedł na pół pary.	Wolno mi... pomyśleć... że... to kara... na mnie?	Zaraz z wieczora wysłałem go do twojego mieszkania	Śmiejmy się z tego!...
Ojcze kochany zpełna nie wiem, co uczynię. Poproszę Boga o natchnienie, jaką mam pójść drogą, to pewna, że się uczyć chcę, że się w naszej akademii rozsłucham i rozpatrzę i dobijać się będę bakałarstwa a bodaj biretu, jeżeli siły starczą.	Zdaje mi się, że trzeba jeszcze jedną rzecz powiedzieć. Kto wie, czy nieświadomie nie po to właśnie przyjechałem tam z daleka... Cokolwiek jest, cokolwiek by się jeszcze stało, pani była jedyną, jasną pięknością w moim życiu. Mówię o tym wszystkim, bo to już umarło. Tęskniłem za panią długie lata do obłędu, do szału, zwidywały mi się pocałunki pani w chwilach... nie! Po co już o tym mówić!	A na co mi czytanie? Jak ja się będę uczył, to ktoś będzie mnie uczył, a ja nie chcę, żeby mnie kto uczył; bo ja chcę być zawsze nauczycielem. My strasznie dumni jesteśmy, proszę pana.	Dlaczego pan przypuszcza, że potrzebuje się wymykać? Nie ma żadnego dowodu na to, że jest teraz w Iglicy. Tej nocy wyszło dziesięciu jego wspólników. Mógł być wśród nich.	Słyszeć nie chcę o twojej dymisji. I to sobie zapamiętaj, że uważałabym taką rezygnację za nielojalność w stosunku do mnie. Bo i co byś robił, czym zająłbyś się, kim byłbyś po wyjściu z ministerstwa?... Nigdy się na to nie zgodzę. Poza tym uważam twoje zamiary za przedwczesne.	Myślę, Julio, że ty masz jakąś tajemnicę. Ty kochasz Och! łudziłem się, że pozostaniesz wierna staremu ojcu aż do jego śmierci, spodziewałem się zachować cię przy sobie, szczęśliwą i świetną, podziwiać cię taką, jaką byłaś dotąd. Nie znając twego losu, mógłbym roić dla ciebie spokojną przyszłość; ale obecnie niepodobna mi wierzyć w twoje szczęście, bo ty bardziej jeszcze kochasz w nim pułkownika niż kuzyna. To dla mnie jasne.	Ja ci powiem: stul gębę, rozumiesz? W policji służył, niedołęga. A dlaczego nie służysz? Bo cię wygnali. Inni się majątków dorobili, a ty co? Do śmierci będziesz kiełbasą handlował. No, ruszaj się: pokaż, co przywiozłeś.	Kto wie? serce mu zapewne powie, żeby tu zajrzał przed odjazdem, a ja się sprzeciwiać nie będę.	Więc wszystko już omówione a teraz proszę nam opowiedzieć, jak to się stało, że pan zdołał uciec.	Panie prokuratorze Zapewne przypomina pan sobie, że kilka dni przed wylądowaniem Jego Cesarskiej Mości przychodziłem do pana, prosząc o względy dla pewnego nieszczęśliwego młodzieńca, marynarza, zastępcy kapitana na moim statku. Był on, o ile pan sobie przypomina, oskarżony o kontakty z Elbą, co w owym czasie było zbrodnią, a dziś jest źródłem szczególnych łask. Służyłeś pan wtenczas Ludwikowi XVIII i nie oszczędziłeś go pan, był to pański obowiązek; teraz służysz pan Napoleonowi i winieneś otoczyć opieką tego młodzieńca, to także twój obowiązek. Przychodzę więc dowiedzieć się, co się z tym nieborakiem stało.	Więc zdejm ubranie. Podrzemy suknie twoje na pasy, zwiążemy się nimi, żeby spadając nie rozlecieć się w rozmaite miejsca przepaści.	Do takie niemądre praktyki nie mogą ja się zgodzić.	Nie chce ci się?	Odczep się pan od mojego parasola i mnie daj święty spokój. Czy nie widzi pan, że mży i zaraz zacznie znowu padać?	Nie, już wiem co pan myśli, to złocone chevreau, znaleźliśmy to w Londynie, robiąc sprawunki z Consuelo de Manchester. To nadzwyczajne. Nigdy nie mogłem zrozumieć jak to jest złocone; możnaby rzec złota skóra, nic więcej, i djamencik w środku. Biedna księżna de Manchester nie żyje, ale jeżeli to pana bawi, napiszę do pani de Warwick albo do pani Malborough, żeby mi znalazła podobne. Myślę nawet, czy ja nie mam jeszcze tej skóry. Dałoby się może zrobić to tutaj. Poszukam dziś wieczór, dam panu znać.	Ja nigdy, bo coraz mi wstrętniejsze, coraz dalej się od nich odsuwam, coraz więcej mam niechętnych. Zostanę wreszcie sama	Kończy się w najlepszy sposób, jaki można wymyślić.	Ostatnio lubi się spóźniać	Otóż, proszę pana, byłem wychowany w Rzymie, przez pewnego biednego księdza, który zniknął nagle. Dowiedziałem się potem, że był trzymany w zamku If i dlatego chciałbym się dowiedzieć o szczegółach jego śmierci.	Przecież... podobno się zastrzelił!	Nie warto się trudzić Mnie wolność nie jest potrzebna, a co komu innemu po mojej wolności?... Czy będę w więzieniu, czy na swobodzie, nikomu nic z tego nie przyjdzie.	Rozumiem i nie rozumiem Diabła tam! pojmuję doskonale. Sakowicz! musiałeś już jak strzyga z zębami na świat się urodzić. Kat cię czeka, nie może inaczej być... O, panie starosto!... Ale póki żyję, włos ci z głowy nie spadnie, a kontentacjakontentacja (z łac.)	Nie, o tym nie mówiłam nigdy, dopiero na końcu ordynatowi, gdy się zapytał.	Co dziwnego? I ja bym na jego miejscu to uczynił. Nie znam zacniejszego kawalera, ale też i nieszczęśliwszego nie znam. Oj, ciężko go Bóg doświadcza, ciężko!	Przede wszystkim porządek i dyscyplinę utrzymać i żołnierzy zająć, żeby próżnowaniem nie sparcieli. Widziałem ja to dobrze, panie Michale, żeś jako sysun mamrotał, gdym te podjazdy na cztery strony świata wysyłał, ale ja musiałem to uczynić, by ludzi do służby wdrożyć, bo znacznie pole zalegli. To raz, a po wtóre: czego nam brak? Nie ludzi, bo nalazło i nalezie ich dosyć. Ta szlachta, która do Prus uciekła przed Szwedami z województwa mazowieckiego, także tu przyjdzie. Ludu i szabel nie zbraknie, jeno wiwendywiwenda (daw., z łac.)	Nie zdołamy wykazać związku pomiędzy psem a śmiercią tego człowieka. Zresztą nie widzieliśmy psa; słyszeliśmy go tylko, a nie możemy dowieść, że gonił Seldona lub kogo bądź. Nie, mój drogi, musimy pogodzić się z myślą, że trzeba czekać i działać z ukrycia.	A co ja wyrabiałem? Czy zrobiłem coś nieprzyzwoitego? Czy może byłem pijany?	Cóż Jeśli biedaczysko jest nieszczęśliwy, lepiej chodźmy zobaczyć, co mu dolega. Przynieście siekierę, zaraz roztrzaskam drzwi.	Gdzie pan to ma?	Mówiłaś dopiero o dziewczynce. Nie wątpię też ani na chwilę, że będzie to dziewczynka. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki...	Nie bardzo w to wierzymy.	Nie broń go, Anno! bo dowód mamy w ręku. Patrz, oto zegarek, który dziś spostrzegliśmy przy nim. Rozsądź sama, czy prosty robotnik, jak on, może podobnie kosztowną rzecz posiadać?	Nie przerywaj pan, panie Koper!	Nie zna pan języka dworów. Proszę pana o protekcję, ekscelencjo	Skaranie boże z tą Rafałką! Że jej Pan Jezus własnych dziatek odmówił, to już cudzym schlebia, do wszelakich zbytków zgodna. Wiadomo, na pochyłe drzewo kozy skaczą.	Tak. Wiem, wiem, że nawet jakieś cukierki kursowały... O! tylko niech pani nie łaje Pituchny, to nie ona... ta dziewczynka jest ogromnie skryta... to kto inny...	To wszystko ciekawe Miło tego słuchać, ale my kochanym ojczulkom każemy gadać, a trzymamy ich o głodzie. Trzeba co przekąsić!	Nie miał nigdy procesów, nie ma adwokata; może ujść	To właśnie źle bomy wiekuiście błądziliśmy tém, żeśmy chodzili po obłokach, nie po ziemi. Nas potrzeba studzić, nie ogrzéwać.	Księżyc świeci nie dość jasno Nie, nie, nie dam dziś pannie łódki. Jutro rano za to, jak tylko słońce wzejdzie, każę pannę odwieźć.	Co takiego?	Co za upokorzenie!	Czy rozumie pan tę szaradę?	Czy sądzisz, że to jest takim sygnałem?	Doprawdy? A do Warszawy... już nie?	Dzień dobry! To pańska chata?	Dąbrowa, to prawdziwy kosz kwiatów, rzekł, cóż to za mnóstwo ich, i jak cudne!	Hehe! Ta podróż w czapce niewidce ma może związek z interesem, jaki robi stary Léger, dzierżawca z Moulineux?	Jeżeli pani baronowa coś zaryzykuje, możemy nie dopuścić nawet do siedemdziesięciu tysięcy rubli.	Milczeć nie mogę	Nie będę.	Nie mam, pani.	Nie mnie z tego możesz robić zarzut	Nie mogę, moja droga, bo nie jesteś zaproszona!	Nie wszystko jedno.	Nie.	Nie. Ja nie jestem Tomowa. Lili i Róża są Tomowe. Ja jestem swoja.	Nie... nie...	No, po prostu... nie będziesz chory.	O, ty, panie, jesteś czymś większym... Ty jesteś wódz, który odniósł zwycięstwo... Ty jesteś porywczy jak lew, bystry jak sęp... Przed tobą miliony upadają na twarz, a państwa drżą... Alboż nie wiemy, jaką trwogę budzi w Tyrze i Niniwie twoje imię? Bogowie mogliby zazdrościć twojej potęgi...	Oczywiście; Hayde jest bardzo rzadkim imieniem we Francji, ale dość pospolitym w Albanii i Epirze; oznacza ono... w przybliżeniu: czystość, wstydliwość, niewinność. Jest to rodzaj imienia chrzestnego, jak mawiacie w Paryżu.	Papadopulciu! Ty cygański synu! Dam ja ci szulerkę. Tak sprawy pilnujesz, kiedy ci wiadomo, że mam przyjechać? Za dziesięć minut już będę u was. Co nowego słychać?	Prawda to, że Jagusia zapis oddała Hance?	Tak... taak... taak! Ale co on czyni, gdy ma wydać rozkaz?	To Smain jest dobry?	To źle, d’Artagnanie, gdyż śmierć jest bramą, prowadzącą do zguby lub do zbawienia.	Tylko z tarczy, Henryku, a nie z kopii.	Uważałby pan lepiej znowu prawa strona opadła.	Z pewnością, że ja cię zabiję, nie twoja skamieniała bogini... Tymi rękoma uduszę cię, gdybyś została kochanką...	Z przystojnego, lecz ze szpetną brodawką na nosie staruszka zrobił	Żydzi, mówię, Żydzi!... Wszystkich trzymają za łeb i nie pozwolą, ażeby im bruździł jakiś Wokulski, nie Żyd ani nawet mechesmeches	A ci więźniowie?... Nasi nieszczęśni towarzysze?...	Aha! fel-czer!	Ale gdyby wszystkie nasze kobiety należały do stowarzyszenia, miałybyśmy trzy miliony pięćset tysięcy złotych miesięcznie, czyli... zaraz, dwa razy trzydzieści pięć jest siedemdziesiąt, tak, miałybyśmy siedemdziesiąt siedem milionów rocznie...	Ar tik jam kas nepasakė apie viską. Tai būt po visam.	Ba, a chóry?...	Bóg zapłać, pijcie przódzi, Macieju!	Chodźmy do niego	Cóż ci znowu przychodzi do głowy, Kaziu? Przecie ja żyję tylko twoimi nadziejami, twoją przyszłością...	Dla mnie?	Dziw kobieta!	Jakto! wy byliście?...	Jest nauczycielką Luci Elzonowskiej i zarazem towarzyszką... przyjaciółką.	Jest spokojnie. Jesteśmy niepotrzebni.	Jestem Heidi i na tym koniec!	Mości Land, gdybyś teraz trzymał harpun, pewnie by ci palił rękę?	Możemy jechać?	Pracuje!	Pst!	Religia	Syn dozorcy więzienia?	Tak	Tak jest, sir	Tak zeznaje Pułjan.	Tak, tak, tak!..	Trup rzekł.	Trwały w niezmiennej cywilizacji przez długie wieki, przez dziesiątki wieków.	W gablotce?	W sobotę na Nalewkach	Więcej ci ja niż Spychów zdaję, bo dziecko.
Tym razem zwracam panu mężczyznę, którego panu odebrałem w Thorpehomme, baronie. Stwierdzimy bez pedantyzmu, że akt Roberta I mówi nam zamiast Orgeville o Otgervilla, dziedzina Otgera. Wszystkie te nazwy, to są imiona dawnych panów. Octeville la Venelle powstało z Avenel. Avenelowie byli rodziną znaną w średniowieczu. Bourguenolles, dokąd pani Verdurin zawiozła nas kiedyś, pisało się Bourg de môles, bo ta wieś należała w XI wieku do Baldwina de Môles, zarówno jak la Chaise-Baudoin. Ale oto jesteśmy w Doncières.	Tak. A pan zapewne przybyłeś w imieniu pana de Boville, który przysłał tu pana w imieniu prefekta policji?	Dziękuję panu za zwrócenie mojej uwagi na sprawę istotnie ciekawą Czytałem o niej, co prawda, w dziennikach, ale w owym czasie byłem zajęty kameami, które zniknęły z Muzeum Watykańskiego. Chciałem się przysłużyć papieżowi i straciłem z oczu to, co się jednocześnie działo w Anglii. Ten artykuł, powiadasz pan, zawiera fakty, znane powszechnie?	Czekaliśmy na onej żuławie aż do ranka. Wtedy zawinęliśmy wszystko złoto w starą płachtę żaglową, ja usiadłem przy nim na straży, a Hugon udał się do Pevenseyu. Niebawem De Aquila przysłał nam konie.	Posłuchaj mnie teraz. Jestem twoja. Pożegnałam Ardżunę. Ale, gdybyś był odcieleśniony, sprawa byłaby prosta. Bo choć to rzadko się zdarza, jednak u nas czasami ludzie się rozchodzą. Ministerium Miłości nie jest nieomylne. Między mną a Ardżuną nie było tej harmonii, jaka jest konieczną do szczęścia na ziemi. Już od dawna zachodziły między nami starcia, które oziębiły nasze stosunki.	Za długo by o tym opowiadać O wiele za długo. Jak się pani dostała do tej bandy?	Dziwnie pan smutny jesteś i zdawać się może, że już o wszystkim dobrym zwątpiłeś	Słuchaj, Kokoszko! Podswawoliliśmy pono przez te wieczory nad miarę, a zwłaszcza pierwszego, gdy się to czaszkom i portretom dostało. Ba, dziewczęta były jeszcze gorsze. Zawsze diabeł Zenda podnieci, a potem na kim się skrupi?	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Przyznaję, iż nie wiem sama, co mam panu odpowiedzieć miałam zamiar przez męża zawiadomić pana de la Porte, aby nam mógł powiedzieć dokładnie, co zaszło w ciągu trzech ostatnich dni w Luwrze, i czy przyjście moje nie grozi tam niebezpieczeństwem.	Nie! Nie mam prawa powiedzieć nic nadto. Widzisz, Silver, nie jest to moja tajemnica, inaczej bym ci powiedział, daję ci słowo! Ale posunę się wobec ciebie tak daleko, jak daleko się ośmielę, a nawet krok dalej, bo o ile się nie mylę, kapitan zmyje mi porządnie perukę! Otóż po pierwsze dam ci promyk nadziei! Silver, jeżeli my obaj wyjdziemy cało z tej wilczej pułapki, dołożę wszelkich starań, żeby cię uratować, przyrzekam ci to święcie!	Głupi jesteś, przyjacielu Porthosie; na co mieliśmy się obarczać nieużytecznym ciężarem?...	O, jakaście to nagła! Zaraz się dowiecie! Tedytedy (daw.)	Ja? Kimże by innym, jak nie twoją siostrą Anią? Ach, Tomku, myślałam, że to minęło! Ale ty ciągle jeszcze jesteś obłąkany, biedny chłopcze, ciągle jeszcze jesteś obłąkany. Obym cię była lepiej nie budziła wcale! A teraz muszę znowu patrzeć na to. Proszę cię jednak, hamuj się w odpowiedziach, bo ojciec gotów nas wszystkich zatłuc na śmierć!	Tak, ale to jest tylko przypuszczenie, podczas gdy wiemy z pewnością, że na biegunie go nie znajdziemy nigdy. Zresztą mamy jeszcze trochę torfu. Przy tym zapasie w ostateczności zdołamy jakoś przetrzymać, a następny dzień poświęcimy cały na poszukiwania.	Toteż nie rozstanę się nagle z Cachanem dla pana, moje zastępstwo dostaniesz później Co trzeba czynić, przyjacielu? Objąć sprawy Dawida Sécharda, ot co! Ten nieborak ma u nas za tysiąc talarów weksli, nie wykupi ich, będziesz go bronił przeciw krokom sądowym w ten sposób, aby narobić olbrzymich kosztów... Bądź bez obawy, jedź śmiało, wynajduj kruczki. Doublon, mój komornik, który poprowadzi akcję pod kierunkiem Cachana, też nie będzie się lenił... Mam nadzieję, że mnie rozumiesz. A teraz, młody człowieku...	Bo to, proszę jasnego pana pan Harasimowicz Dyonizy każe zawsze robić sobie kieszeń w kamizelce na trzech rąk.	Ciamcialamcia! Zatkaj się, grzybie spróchniały, bo tu nie miejsce na rozmówki.	Co stało się z don Martinem owej nocy, Nostromo?	Zdaje się, że dobrze się spisuje	„Co takiego? co się stało?”	A ja wiem, że pojedynkował się dwa razy i to bardzo dzielnie Jak to pogodzić z jego dzisiejszym zachowaniem?!	A grzeczny, bardzo grzeczny z niego kawaler, pani mój łaskawy; zaraz znać, że z Warszawy	Czasami, jaśnie panie, wyleje nad łąkę tak, że chłop by się utopił.	Czemu się tak przejmujesz?	Kto pan jest?	Nie tylko więc nieprawda to jest, co książę Bogusław o tym kawalerze powiadał, ale przeciwnie: nie ma on większego wroga od pana Kmicica, i dlatego pannę Billewiczównę z Kiejdan wywiózł, aby w jakikolwiek sposób zemstę nad nim wywrzeć.	Pan Paweł jest moim stryjecznym bratem	Pani jest?	Kłamstwo, Podstęp rzekł Zagłoba, macając się po kaleciekalecie uczyń mi łaskę i pozwól mnie samemu gadać do marszałka.	Siostrzyczko, siostrzyczko pan hrabia ma rację. Przypomnij sobie, co nam tak często mówił ojciec: „to nie żaden Anglik ofiarował nam tyle szczęścia”.	To wszystko jedno. Dałabyś temu spokój, to nie szlachecka rzecz. Wiesz, co ci powiem? Jesteś ładna dziewczyna i możesz iść dobrze za mąż. Nie jedź już do Warszawy, a daję słowo honoru, że cię wkrótce wyswatam... i skończą się wszystkie wasze kłopoty.	Daj jej pan spokój... to dziwna kobieta...	Wielmożny panie! Proszę tak nie sądzić. Sam trochę się boję.	Otrzymałem ją wprawdzie już wiedzieć o wszystkim. Nie użyczył Bernheimowi tej przyjemności, by mógł wszystko pomału opowiedzieć. Doktor König byłby się inaczej zachował. I żeby móc szybko zapomnieć o tym, że nie można było temu Tekely’emu odmówić pewnej zasługi w szczęśliwym zrządzeniu losu, dodał Bernheim natychmiast: jestem panu właściwie wdzięczny!	Oho, oho Pan krawiec stroi sobie żarty. Pan krawiec skory do śmiechu...	Na flaki rekina! Gdybyś nie powiedział mi tego ty, a ktoś inny, to bym pomyślał, że albo sobie ze mnie stroi żarty, albo że zwariował. To jakiś mało znany gatunek ropuchy?	Oczywiście, i pan wiesz o tem dobrze.	Panie Wokulski, pan siada przy mnie	Zajrzał pan w oczy najokropniejszemu niebezpieczeństwu. Straszliwszemu od śmierci.	Ech! panienka jest zupełnie jak stara baba Czy to wszystko panienkę nic nie obchodzi?	A o Rossim nie zapomni pan?	Ja wiem, a jednak straszliwej trzeba siły, aby tego dokonać. Tylko gnębi mnie to wszystko wobec problemu wielkości. Nie dokonałem nic. A może potem...	Panie generale... czapka spadła na grobli, gdyśmy dygowali armaty. Podjąłem pierwszą z brzegu na szosie, w nocy. A konia mi zabito koło Falent. Jestem niezdrów...	Cóż to za dziecko?	Mama ogłosiła, że jest do wynajęcia pokój?	Ano, to jego proś. Wyglądacie jak Kastor i PolluksKastor i Polluks (mit. rzym.)	Chodź, Dawidek, spodnie ci za to uszyję. Ładne, cajgowe.	Jak chcesz. Mnie jest wszystko jedno.	Radam ci, Hlawo, z duszy, ale czemuś to pana ostawił?	Ty za to mądry!	Więc teraz ideałem pańskim jest Szlangbaum.	Żebyśmy aby dożyli moglibyśmy dobrym przykładem cnotę w innych restaurować... Ale czy dożyjemy? To grunt...	Pewno, gołąbeczko i mówić nie trzeba. Nie ma o czym mówić. Daj ci, Boże, radość i spokój, gołąbeczko... No, na mnie czas, żegnajcie... A mną, starym, nie zawracajcie sobie głowy...	Nie, to nie teorie, lecz życie samo! A wy, wy kobiety...	Ja dalipan nie żałuję że sobie odjechały Poczciwe te nasze kobiéciska, ale i księżna Teresa i moja siostra zanadto święte, aby z niemi było bardzo wesoło.	Zośka, nie kłam! Ja, wiem, gdzieś była!	A cóż? Trzeba obciąć.	Dognać go nie możemy, ale powinniśmy mieć wieści po drodze	Ja zaś przypisuję panu mniej!	Nie mogę, nie mogę...	Zatem czemu nie studjujesz jej raczej u mnie, gdzieby ci było o tyle wygodniej	A widzi, tak go wołają.	Bóg jeden! Ilu wiernych poszło do raju?	Co robiłaś w chwili, gdy wchodziłem do tego pokoju?	Co za tego ten? Mówcie jasno!	Cóż u djabła widzisz w tem złego?	Dawajcie go nam sam! wnet go tu będziem bigosowali!	Do stołu! Do stołu!	Nie sypiam...	Nie słyszałem nigdy, aby entomologentomolog zauważyłem wesoło.	Nie wyszło?	O nie. Poproszę, ażeby mu oddano wieniec.	Powiem waćpanu czemu Krakowa nie lubię. Sam pojmiesz.	Skądże znowu? Głupia woda kędyśkędyś odhuknął Mowgli przekonany, że ma w tej głowie więcej oleju niż pięciu razem wziętych mieszkańców puszczy.	Tak prędko?	Za dni dziesięć, czy trochę więcej...	A potem.	Ale przecież każdy z nich chce dla siebie przede wszystkim wykorzystać pogodę!	Ano, spróbuję.	Bo co?	Chciałabym Ludkę	Corsinarim?	Dlaczegóż niedobrze?	Dobrze, Zbyszku	Doprawdy doktór gotów był zamienić piorun w pigułki.	Głupi, stary osioł!	Jesteś córką Sofry?...	Już idę. Proszę mnie zastąpić.	Może od reumatyzmu?...	Niewątpliwie.	O, temu wierzymy!	Pieniądz	Sielny jarmarek	Starszy?	Słuchaj no, Zilla, co tobie?	U nich wszystko czarne.	W czem? jak?	Zmogło go cierpienie	Zwierzęta oporządzone, panie Smith
Otóż, bez żartów wistocie myślę o ucieczce z Rzymu, bo skwar jest nie do zniesienia i powietrze nie do oddychania. Przybyłam tu dla jakiegoś interesu mojego pana męża. Nie mogę się doczekać ani męża, ani interesu, więc posiedzę jeszcze trochę, a potém ruszę w świat.	Tak, jadłam z nim dwa razy obiad, raz u ciotki Sagan, drugi raz u ciotki Radziwiłłowej, i muszę powiedzieć, że mi się wydał ciekawy. Nie powiem, aby był łatwy! Ale ma coś zajmującego, coś „osiągniętego” coś niby zielony goździk: to znaczy, rzecz, która mnie zdumiewa, a która nie bardzo mi się podoba; rzecz zadziwiająca tym, że ją ktoś mógł zrobić, ale co do której uważam, że byłoby jeszcze lepiej, gdyby jej nie zrobił. Mam nadzieję, że pana nie gorszę.	Smarujcie jeno i róbcie, bym wyzdrowiał rychło, a nie uczcie mnie rozumu, dobrze sam wiem, jak było, nie trzeba mi waszego powiedania.	Jużem nie twoja, żona.	Nie śpi, proszę jaśnie pana, czyta w swoim pokoju.	A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka dobra za swoje trzy grosze jak i ty! Ale, nauczyciel jaki, Żydom się wysługuje, z urzędnikami trzyma, o staję czapkę przed dziedzicem zdejmuje, a te mu wierzą!... Pyskacz jeden!... Wiem ja...	Zatem rzecz ułożona Nie żądam od pana gwarancji, jestem adwokatem; gdyby mnie pan wystrychnął na dudka, porachowalibyśmy się.	Niechże się nie poświęca Przysięgam panu i gotowa jestem powtórzyć to wobec Ady i pana Kazimierza, że gdyby on był jeden na świecie, jeszcze nie wyszłabym za niego. Były chwile, kiedy zdawało mi się, że kocham się w nim. Ale dziś poznawszy go bliżej przekonałam się, że jest dla mnie tak obojętny jak drzewo albo kamień Rozumiem, że kobieta nawet dla złego mężczyzny może wszystko poświęcić, zgubić się, ale pod warunkiem, że wierzy w jego zdolności i charakter. Ale ja tę wiarę straciłam.	Ja nie wiem ale król z łatwością się potrafi dowiedzieć o tem.	Wolałabym się z nią tutaj nie spotkać.	Gdzież tam! Nie. Tylko dała spokój Belshamowi, a gdy tam pobiegłam wziąć rękawiczki po południu, tak była zajęta Wikarym, że nie usłyszała, jak śmieję się i tańczę w sieni z radości, że się zbliżają wakacje. Pozycja społecznaJakie przyjemne mogłaby spędzić życie, gdyby tylko chciała! Jednakże nie bardzo jej zazdroszczę pieniędzy, bo uważam, że bogaci mają troski równie jak ubodzy	A nie obiecywał jej pan stróż ślubu? Bo to te porządne dziewczyny to nic bez takiej obiecanki nie zrobią.	A więc. Opuściłeś mnie pan w Madison Square Parku. Siadłam na ławce, by obserwować Wilsona. Po dwu godzinach wyszedł z hotelu jakiś pan, a Wilson powlókł się za nim, ale tak niedołężnie, że ślepy spostrzegłby, iż śledzi tego Mitchela. Widzisz pan wykryłam nazwisko, bez dowiedzenia się od pana. Była to dla mnie drobnostka. Chcąc mu się dobrze przyjrzeć, wsiadłam w tramwaj i przybywszy przed nim na trzecią avenue, pobiegłam szybko do poczekalni kolei nadziemnej. Rzeczywiście, niedługo nadszedł Mitchel i udał się na koniec peronu, a Wilson stanął pośrodku, udając swobodnego, co mu się, oczywiście, nie udało. Gdy pociąg nadszedł, wsiadłam, przeszłam wagon i usiadłam naprzeciwko Mitchela. Zaręczam, że znam teraz jego fizjonomję.	Ty się nie martw Oni się odczepią. Mnie też z początku dokuczali!	Nie patrzyłem dziś na kobiety; śpiew pochłonął mnie zupełnie.	Ach, mamo, wiedziałam, że będziesz po jego stronie, dlatego że się okazał dobry dla ojca! Nie odepchniesz go, pozwolisz ożenić się z Małgosią, jeżeli ona zechce. To brzydko, był usłużny dla papy, starał się przypodobać mamie, żebyście go musieli polubić	Tak! tak! a nie będzie to pewnie ciche rozstanie jak z tamtemi, bo ta nosi pistolet nabity i papier z królewskim podpisem. Zgubi się niechybnie, bo się będzie opierać i bronić.	Głuptasku, gdybym ci nawet powiedział i tak nie będziesz w stanie dotrzeć do niego. Do tego trzeba znać Kabałę. Trzeba też odbyć czterdzieści postów, a na czterdziesty pierwszy dzień...	Twarde my chłopy. Jużci, z początku nie ma wygód, ale nie ma i głodu. Kazalimkazalim majątek, zwł. ruchomy, węziej: naczynia. nam brak.	Ach, gdyby się to pani przynajmniej tak podobało! Ale spóźniła się pani droga tylko przez lekkomyślność: przez nieuwagę opuściła pani ostatni pociąg, zasiedziawszy się na tym przyjęciu w klubie. A nie mówiłem!...	Ja do was, panie starszyno, jak do ojca... gospodarstwa nie sprzedawajcie... horkaja bieda mnie i dziatkom moim...	O, niemożliwe! Można zabić z zemsty, ale nikt z zimną krwią nie utopi dziecka!	Oj! nie gadajcie tak...	Sposób przeżywania wzruszeń? Sądzisz więc, że człowiek, który popełnił morderstwo, zdolny jest do powtórzenia tej zbrodni? Nie mów mi tego.	Tak. Zresztą nie po raz pierwszy. A potem?	Tak, bo tego portretu przecież nie ma.	Taki sam odgłos, panie, lecz ten, jaki przed chwilą słyszeliśmy, jest bez porównania silniejszy. Nie ulega wątpliwości, że wieloryba mamy pod bokiem. Jeśli pan pozwoli jutro przy świetle dziennym powiemy mu słówko.	Poszczuliście psa, a następnie staraliście się wmówić mi, żeście wyratowali mnie z niebezpieczeństwa. Chcieliście otrzymać wynagrodzenie. Czyn wasz jest... No, powiedzcie sami, jak się na to zapatrujecie?	On mówi, że dopiero za kilka lat będzie awantura z Żydami?... Uspokój go pan, będzie wcześniej...	Ona się kiedy wścieknie z zazdrości o niego!...	Ona, ta moja Rachela, oby długo żyła, także lubi pokrzepić się szklaneczką likieru.	Spytajcie się dyrektora, on rachunek płacił.	Słówko mi dozwólcie rzec miłość wasza Co tu pomoże łzy lać, gdy należy o swe prawa się upominać śmiało. Wasza miłość zbytkiem powolności i dobroci uzuchwaliłaś niegodziwych ludzi, a i królowi JMości, jako siostra, mogłaś rzec śmielej słowa prawdy.	Pozwólcie mi mieć nadzieję, że się to zmieni	Zaprawię tym miodem ciasto z drzewa chlebowego, a zobaczycie, co to będzie za przysmak.	No! no! Mów sobie co chcesz. Dosyć na was spojrzéć, aby poznać urodzonego z Bożéj łaski artystę i męczennika, boć to na jedno wychodzi. A toż przecież corpus delicti!	Istotnie poznawanie swej natury w jej nieuzewnętrzniających się cechach może pociągać równie silnie jak eksploracje nieznanych lądów, czy poszukiwanie nowych gniazd.	Na placu de Grève.	Przyjąwszy te dwie hipotezy, można odbudować szkielet romansu A ten kawaler Paluzzi! Hę?... Co za człowiek! W tych dwóch stronicach styl jest słaby, autor był może urzędnikiem wymiaru należytości, może nagryzmolił swój romans, aby opłacić krawca...	Zatem pani margrabina znała pobudki pańskiego usunięcia się od świata?	A, tak sobie. Jestem już, że tak powiem, stworzeniem, które nazywają pomocnikiem bosmana... ot po prostu bosmańczykiem. A ty jużeś się uporał z tą twoją uczelnią?	Widocznie w niebie było to pisane. Ale jeśli chodzi ci o mieszkanie, to jeśli Bóg da, to na święto PesachPesach	Tak! tak! wytłumaczysz się. Ja was znam i wasze świadki cygańskie. Wiązać!	Dobrze sam je więc odkryję; skoro tajemnice te mają mieć wpływ na życie pani, muszę je poznać.	No, przecie dość na pana spojrzeć.	Poczytujesz pan zatem autora za wielkiego winowajcę?	A ja pójdę podnieść na nogi chorągiew!	Co ręka ludzka zrobiła, przeciw temu ręka ludzka poradzi. Na mediolańską zbroję	Dziś jeszcze na wieczór do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Kiedy mam jechać?	Nazwałem go „Optima”.	Równie dobrze waćpan możesz go zabrać, gdzie wola...	Miło mi jest powitać waszmość pana w tym domu, ale jakiemuż wypadkowi mam przypisać ten zaszczyt, który mnie tak niespodziewanie spotyka?	Ba! dzieje chwili powiedz, bo lat kilka tysięcy, to chwila tylko.	Czego chcemy? Chcemy oznajmić ci wolę Jego Wysokości. Czy widzisz ten firman?	Ale żeś ty tragiczny dziś wieczór!	Ciebie, ja? To niepodobna!	Co to jest okup?	Czy chcę!	Czy chory?	Czyżby pani jeszcze raczyła pamiętać o tej drobnostce? Ja już zapomniałem.	I pan, i Krysia siedzą już!	Któż ci o tym powiedział?	Literat, Młodość dziś popr. o dzieciach: dziesięcioro., ale gdy skończyłam z dziewiątym, talent mój zawiódł i pozwoliłam dziesiątemu pozostać przy życiu jako bezradnemu kalece.	Nieoceniony z pana człowiek! Oto co znaczy mieć dobre wychowanie. To tchnie prawdziwym Beauséantem	Niewątpliwie jest, tylko...	No, a ten młody góral, co nam tu wczoraj pomagał rzeczy rozpakować?	O, przepraszam bardzo! Ciemno, choć oko wykol. Nieznośne są te wielbłądy, toteż opuściłem obóz, by tutaj bodaj znaleźć trochę spokoju.	Proszę pana, panie lejtnant, o wezwanie mnie do raportu	Ten człowiek ma szczęście!	To dobrze, bardzo dobrze. Przyjaciele o was pamiętają?	To przede wszystkim.	Waszmość panna tu sama tylko ze śledziami i butelkami?	Wynajdź więc pan coś	Zapewniam cię, Klaro że nieraz byłem smagany.	A jakże dziada!... Tatuś grywa dziadów, widziałem!	A ty, Dmytruś, wierzysz?	Ależ proszę.	Ba, Kromwel! Kromwel heretyk!	Broni ognistej? w której stronie?	Bąków drewnianych.	Cicho!... A teraz kończył podając jej ciężką kieskę ze skóry łosiowej.	Co?	Dobek... starościna borowiecka!	Dzieje wieków	Gospodarka dobrze idzie?	Jest, panie.	Jesteś zazdrosny o Tolleda?	Koralia przechodzi do Gymnase	Kto?...	Michał Chrestien był aniołem	Niby zdrowszy, bo już próbuje wychodzić.	No, a z tego im co?	Podbipięta	Postronka by trza...	Prieš mane, palaidi barščiai buvo. Iš viso mandralų ne mažai. Kožnas norėtų būt ponu ant savo rankos, kožnas ieško nuopelnų, ir tokis ypač, kuris nenusėdo gerai ant arklo ir, kas tik kulnų nepakėlė, kišasi prie visko ir nori, kad visi neišmintingos rodos klausytų; aš jūsų visų nebijau.	Przepyszna rola!	Słyszę i rozumię	Takiego żołnierza pogrążyć!	Zapewne, zapewne
Mnie stać i na to Proszę panów, jeszcze jedna Madonna, to jest kopia z Cimabuego, ale lepsza od oryginału, ja panu daję słowo, że lepsza, bo ona kosztuje całe tysiąc rubli, co?	Wnoszę że oba razem wzięte posiadają znaczenie głębsze od zwykłej korespondencji państwa Micawberów, nie domyślam się jednak, o co idzie. Oba listy zdają się mi pisane w dobrej wierze. Biedaczka! Trzeba jej w każdym razie odpisać, uspokoić ją, upewnić, że się zobaczymy z jej mężem.	I znów Sukkot. No tak, ledwo minie nowy rok, w parę dni po pokucie musi stanąć kuczka. Oj, Żydzi, Żydzi, a gdyby tak raz obyło się bez tego? Co to ma być? Mordchaj, który cały rok spał w szopie z bydlęciem, też musiał w tym dniu wystawić szałas. Chaskiel-stróż zabrał dzieciarnię w gruzy na ten swój warzywnik. Posadził na grządkach Rojzełe i Awrumka. A Rywa chodzi tam i nazad ze stróżówki na podwórze z miskami. A potem je odnosi. Dumna jak paw. Jankiel, któremu w suterynie walą się na głowę cztery piętra, też wystawił sobie świąteczny szałas! U Mordarskiego, który żre słoninę za trzech i zapomniał słowa modlitwy, na balkonie stoi, a jakże, okazała kuczka. Natek Lerch postawił na oknie doniczkę z kaktusem zamiast kuczki. Sura-przekupka wyniosła na podwórze dwa krzesła i położyła obrus w kwiaty. A co to ma być? Kuczka! Fajga daje swojemu Lejbusiowi cukierek pod namiotem. Namiot... Szmacina rozciągnięta na sznurze od bielizny! Mecenas Szwarc, ten przechrzta, co czterdzieści lat nazywał się Czerniatyński, jak jaki magnat z pięcioma pałkami w herbie, i na ścianach u siebie wieszał wypchane zające i jelenie rogi, w tym roku kazał sobie wystawić strojną kuczkę, żeby nie zapomnieć czasem, że jest Żydem. Po co daleko szukać? Papierny też kazał nad łóżkiem powiesić ptaszki-wydmuszki i zieloną gałązkę. A skąd wziąć w dzisiejszych czasach gałązkę? I Buba mu przyniosła. Spod ziemi wykopała i przyniosła, żeby paralityk mógł zjeść brukiew w świątecznie przybranym łóżku. Śledziarka z jedną zasiusianą koszulą na grzbiecie i ostatni bogacz, który przez okrągły rok śpi na puchowym piernacie, szukają świątecznej niewygody w ciasnej kuczce. Wszyscy chcą świętować, jak na Żydów przystało. I nikt nie pyta, czy w ogóle Żydowi teraz świętować przystało... Świąteczny rejwach. Co to ma być? Sukkot? Pomieszanie z poplątaniem! Przesiedleńcy w ruinach mają swoje święto szałasów pod gołym niebem cały rok.	Nadszedł jakiś wędrowny olejkarz... dybigarnek w domu sahiby. Pobiłem go dowodami i modlitwami, stwierdzając, że nasze czary są skuteczniejsze od jego farbowanych cieczy.	Widzicie więc, panowie że Karburatory pracują tak, jak wam to zapowiedziałem. Proszę, aby panowie nie stawiali mi dalszych pytań.	Więc pani przeczuwa, że nie jestem lękliwy, nawet w tym wypadku? Nie przeczę! Kobieta, NiebezpieczeństwoChociaż batalia z kobietą bywa nieraz większą nieostrożnością niż targanie lwa za ucho, bo nigdy nie jest się pewnym, jaka wyniknie niespodzianka. Zaratustra NietzschegoZaratustra Nietzschego	Zdaje mi się że ten portret nie nadaje się do naszych ostatnich papieży: bowiem widywałem ich bez mycki, jeno z hełmem na głowie, ozdobionym perską tiarąz hełmem na głowie, ozdobionym perską tiarą (...) kiedy całe chrześcijaństwo zażywało pokoju i ciszy, oni jedni prowadzili okrutną i krwawą wojnę	I pan sądzi że możemy się spodziewać dalszego zapasu banknotów pod adresem tego hotelu?	Jak to za miastem gdzież, panie, macie oczy, że nie widzicie, iż ona tu jedzie, jaśniejsza niż słońce w południe?	Otóż biorąc pod uwagę, że rząd angielski jednakowo proteguje i opieką swą ochrania wszystkie religie ludu hinduskiego, Obieżyświat za przestępstwo polegające na tym, iż świętokradzką stopą dnia dwudziestego dziewiątego października przestąpił próg świątyni na Malabar Hill w Bombaju, skazany zostaje na dwutygodniowe więzienie i karę pieniężną trzystu funtów szterlingów.	Przysyłali z Wodoktów, pókiśmy nie powiedzieli, że wasza miłość zdrów będzie.	Tak. Wyobraź sobie, że to biedactwo nie było nigdy w życiu za granicą, a Włochy wydawały jej się zawsze zaczarowanym krajem, o którego widzeniu ani marzyła. To wielka radość dla niej	Bardzo mi przykro, że pana trudziłem, signoresignore (wł.) stokrotne dzięki.. Ale skoro pan jest lekarzem, niechże mi pan przede wszystkim powie, czy mi nie ucięto jakiejś kończyny.	Bardzo jest miły, moja droga ale duchowni powinniby być poważniejsi i bardziej majestatyczni.	Co panu jest? Co to znaczy?	Gdzie? co? sama jedna! pewno nie sama, musiał kuzynek Honory podjechać i pomódz, albo nie wiem tam już kto, a pewnie nie sama uciekła, bo by się bała. I asan tu siedziałeś, chodziłeś, bałamuciłeś, durzyłeś siebie i mnie... a byłeś jak w rogu! Otóż mi śliczny człek do roboty! Do półmiska i kieliszka...	Jam nie uciekał ani się chował! Zdrzemało mi się trochę, a szkoda, boby byli nie uciekli!	Jeżeli mnie odkryją i skażą jako wspólniczkę nie chcę, aby mnie pomawiali, żem pana wciągnęła. Nakazuję panu nie starać się już mnie widzieć przed momentem naszej zemsty; nie można go zabijać wprzód, aż ja dam sygnał. Śmierć jego w tej chwili byłaby dla mnie zgubna, a nie pożyteczna. Prawdopodobnie śmierć ta będzie mogła nastąpić aż za parę miesięcy, ale nastąpi. Żądam, aby umarł od trucizny; wolałabym raczej zostawić go przy życiu, niż żeby miał paść od kuli. Dla przyczyn, których nie chcę panu tłumaczyć, żądam, abyś uszedł z życiem.	Juści... wiedzą... ale raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie, co się przez smarowania nikaj nie dociśniesię przez smarowania nikaj nie dociśnie (daw., gw.)	Nie! Polsce trzeba na gwałt wielkiej idei! Niech to będzie reforma rolna, stworzenie nowych przemysłów, jakikolwiek czyn wielki, którym ludzie mogliby oddychać jak powietrzem. Tu jest zaduch. Byt tego wielkiego państwa, tej złotej ojczyzny, tego świętego słowa, za które umierali męczennicy, byt Polski	Proszę mi wierzyć, iż tylko ważna okoliczność...	Swojskiemu? po cóż wam ten mydłek?	Słusznie. U Barbary w tej szczerości jest też, moim zdaniem, sporo nieszczerości.	Służąca pańska, panie Bergeret przypomina mi tę wyrazistą postać, którą Giotto namalował na sklepieniu kościoła w Asyżu, gdy, idąc za natchnieniem sonetu Dantego, przedstawił Tę, której nikt drzwi nie otwiera z uśmiechem.	Tak jest, przejście podziemne, które nazwałem Arabian Tunnel. Zaczyna się ono pod Suezem a kończy w Zatoce Peluzyjskiej.	Więc więc ta siła jest wam ku potrzebie, która i najsłabsze serca godnością dźwiga, a i najlichsze od znikczemnienia uchroni	Z pewnością! Gdzież Stach... to jest pan Wokulski?	A Pawlukowi.	A miso woma lubuje?	A na stropie?	A widzicie. W pojedynkę niejeden z naszych od nich tęższytęższy zorientować się. sami.	A wyście widzieli kiedy, żeby kto nago chodził?	Bawiła tu jakaś pani sędzina z Iksinowa z córką i przyszłym zięciem.	Bydlę! z wami trzeba jak z psami albo ludźmi głosem rozmawiać! Czy przybyło poselstwo?	Byle czym!	Byłbym chyba bardzo niewdzięcznym!	Byłeś w dzień przychodził.	Chciał pan o czymś ze mną mówić, panie baronie?	Che, kokoszko, nie takie ja sprawy odstawiał!	Ciamcialamcia! Zatkaj się, grzybie spróchniały, bo tu nie miejsce na rozmówki.	Co za kraj! co za powietrze! niedźwiedziom tu żyć, którym pan Bóg dał futra królewskie, nie nam gołym ludziskom.	Dlaczego się mamy kłócić?	Dlaczego?	Dlatego ja się w nim urodziłam	Dobra nasza! To nam się nie wymknie. Strzelby ile u was?	Dom odpowiedział Zbroja	Huckleberry Finn... Prędko, proszę mnie wpuścić!	Idź! idź! idź! Krzyknęła z przestrachu. Zaczęła biegać po pokoju, myśli się zmieszały, jak toń, po której powiał ostry wicher.	Inni może nie jadą, a Maciuś może jechać	Ja ci jestem przecie winien tylko dziewięć szóstek, ty stary lichwiarzu!	Jak trzeba będzie, to huknę na was! Teraz cicho, bierzcie młoty!	Jakże to można zapomnieć!	Jego?...	Kiedy zaś tu staną?	Laboga... moiściewy... cudeńka prawicie... Hale! to by już grzech i obraza boska była...	Masz jakieś powody do tego rodzaju podejrzeń?	Masz słuszność Ale bo też nie głupca ani nawet nie człowieka z talentem trzeba nam szukać. Aby rozwiązać podobny problem, trzeba nam człowieka genialnego. Geniusz jedynie posiada dziecięcą wiarę, religię miłości i pozwala sobie chętnie wiązać oczy. Otóż jeżeli spotykałyśmy niekiedy ludzi genialnych, byli oni może zbyt daleko od nas, zbyt zajęci, a my zbyt puste, zbyt rozbawione, zbyt pochłonięte...	Melduję...	Moiście wy! A toć tamtemu, co to Jurandównie ślubował, podobnie było.	Mości książę, przyszedłem błagać najpokorniej, by mnie ekspedycja na SiczSicz Zaporoska boi się tylko Bychowiec, czy wasza książęca mość krzyw za to nie będziesz.	Mój mości panie! Czemu to ja się waćpana nie wypytuję, gdzieś przebywał i coś robił?	Nic nie pomoże. Trzeba zaczekać, aż przejdzie orszak.	Nie ma się czym chwalić!... Gdzie jak gdzie, ale w tej sprawie jesteście aroganckimi dodatkami, które nawet nie rozumieją swojej roli. Kiedy trzeba wkopywać się o tysiąc metrów pod ziemię, żeglować o tysiące mil od lądu, kuć żelazne belki, pod deszczem kul wydzierać z gardła zwycięstwo, błąkać się jak sęp ponad zawrotnymi przepaściami natury i ducha	Nie mam zamiaru przeczyć, ani potwierdzać	Nie o to chodzi, każ mu jeno do walki ze mną stanąć.	Nie rozumiem waszej książęcej mości.	Nie wiadomo. Nie były wcale zgrzane wyglądały tak, zwyczajnie. Lejce były porwane wprawdzie. Cały dom się poruszył, wybiegli szukać... Znaleźli o milę...	Nie zdążysz.	Nie, dziękuję panu.	Nie, to byłoby niegrzecznie. A niegrzecznym być nie umiem i nie chcę.	Nie.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a gdzież to Jędrzej się podział?	Niech pani pomówi z Karolem	Niestety, to nie ulega wątpliwości – odparł reporter.	No tak, ale on mieszka tam z jedną panienką.	No to chodźcie.	No! no! to coś bardzo zawiłego, czy ci się tylko nie przywidziało?	O tyle do nas o ile państwo należy do ciebie, władco. Pilnujemy tych skarbów i pomnażamy je, ale trwonić ich	O, to bardzo proste. Ja takiego udziału w zyskach nie potrzebuję. Ale mógłbym zastrzedz ten udział dla pani.	Ona jego sto razy więcej kocha.	Ot, biegnie Stefcia!	Oto są, pani.	Pan masz obowiązek.	Pod wszystkimi względami.	Prawdziwie pańska sztuka!	Przynajmniej tuzinem, moja kochana.	Siete un birbante! Tace, basta!	Sprawiliśmy się tajemnie: zrzynki, strzępki, szmatki pozmiatałem własną ręką i do cna spaliłem na kominie; popiół nawet rozgarnąłem aż do samej głębi.	Tak, będę pracowała. Wstąpię do teatru!...	Tego należało się obawiać, tak, tego należało się obawiać	To nieprędko Jak ja miałem sprawę za te chojaki z wickuńskiego lasu, to apelacja przyszła w cztery miesiące.	To święta... W ramki ją oprawić, lampką z LoretuLoret z daleka...	Tożeście wy! Ten paź królewski, co mnie na uczcie u dziadka z papugą z kąta wyciągał?!	Trudno... przy tym głowa mnie boli.	Trzeba wam będzie kapitałów	Z czego się pan śmieje? Czy ze swej niedelikatności?	Z was obojga Nie można by wymyślić nic lepszego dla tego wychuchanego gagatka, jak przeciwstawić mu drugie dziecko, równie złe, jak on sam Żeby miał siostrę złośnicę, z którą by się mógł bić, to by zaraz był zdrów.	Znowu się odwołujesz, ojcze, do przyszłości.	Źle pani robi. Pozatem nie pamięta pani tego, co jej mówiłem wówczas w Koszołowie.	„Im dalej, tym gorzej
Ja spać, z konia zsiadać! czyż to należę do tych rycerzy, co spoczywają, kiedy walczyć należy? Śpij ty, coś się urodził na spanie, albo rób co chcesz. Co do mnie, wiem, jak mam postąpić.	Poznałam wszystkich panów z biura tylko na ślubie, potem zaraz wyjechaliśmy, ale teraz przyjdzie do bliższej znajomości. Mąż mi mówił, że chciałby, żebyśmy się zbierali jednego tygodnia u państwa Bigielów, a drugiego u nas. To bardzo dobry zamiar, tylko ja robię jedno zastrzeżenie.	Więc dobrze, załóż sprzeciw. Zgłoś się do jednego z moich przyjaciół, pana Massona, obrońcy handlowego, zanieś mu dokumenty, wniesie sprzeciw, stanie za ciebie i uchyli kompetencję trybunału. To nie przedstawia najmniejszych trudności, jesteś dziennikarzem dość znanym. O ile cię pozwą przed trybunał cywilny, zgłoś się do mnie, to już moja rzecz: zobowiązuję się wystrychnąć na dudka tych, co chcą dokuczać pięknej Koralii.	Mój przyjacielu zrozum dobrze moje słowa, proszę cię o to. Skoro ci mówię: „jeśli taka będzie wola boska”, czy robię ci tym jaką krzywdę? Czyż to źle powiedziane? Czy to jest jaki warunek bluźnierczy albo gorszący? Czy to nie jest uczczenie naszego Pana, Stwórcy, opiekuna, wspomożyciela? Czy to nie znaczy ogłosić go jedynym rozdawcą wszelakiego dobra? Czy to nie znaczy uznać, że wszyscyśmy zależni od jego łaski i woli? Że niczym nie jesteśmy bez niego, nic nie znaczymy, nic nie możemy, jeśli jego święta łaska na nas nie spłynie? Czy to nie znaczy uczynić kanoniczne zastrzeżenie dla każdego naszego przedsięwzięcia, i wszystko co zamierzamy zdać na to co rozrządzi jego święta wola, tak na niebie jak i na ziemi? Czyż to nie znaczy najlepiej uczcić jego święte imię? Mój przyjacielu, nie będziesz zaprawdę rogalem, jeśli Bogu się tak spodoba. I nie trzeba bynajmniej rozpaczać o możności poznania jego woli, jakoby rzeczy nieprzeniknionej i dla której trzeba by zasięgać zdania jego przybocznej rady i zaglądania do kancelarii jego uciech prywatnych. Dobry Bóg wyświadczył nam tę łaskę, iż nam je odsłonił, zwiastował, oznajmił i jawnie opisał w świętej Biblii.	Na sianie cię położymy, to se ta spoczniesz. Sianem się wóz wyściele i do miasta cię odstawimy pod wodą.	Nie! To z Poznania... złe wieści. W Wielkopolsce szlachta się podnosi, lud łączy się z nią... Na czele ruchu stoi Krzysztof Żegocki, który chce iść na pomoc Częstochowie.	Chodźmy do domu Jest mi zimno. Zimno mi. Tego nam tylko brakowało. Wiesz, to koniec. Więc one już tu są. Psiakrew, ale zimno! Chciałbym już do domu.	Gdybyś nas kochał, jak my się kochamy, czy byłbyś z takim pośpiechem i emfazą oddawał nam to, cośmy ofiarowali ci z taką przyjemnością?	Głupi jesteś, przyjacielu Porthosie; na co mieliśmy się obarczać nieużytecznym ciężarem?...	Hm, to wygląda na dobry sposób. Ale Bob Tanner tak nie robił.	Jaka pani złośliwa!... My pomiędzy sobą nie tylko się bawimy, lecz żyjemy żyjemy pełnią życia.	Oto cud! jakiego chyba nie zapisały kroniki żadnej świątyni... Tylko pomyśl, Tutmozisie... W chwili gdy najbardziej zastanawiasz się nad pytaniem: w jaki sposób złapać złodzieja, który cię wciąż okrada? ów złodziej znowu pakuje ręce do twojej skrzyni, w twoich oczach, przy tysiącu świadków... Cha! cha! cha!... Sargon	Potrafię pojąć, mój przyjacielu. Przekonasz się o tym wówczas, gdy będziemy już szczerze rozmawiać o wszystkim jak para dobrych małżonków, którzy wszystko z sobą dzielą...	Powinna mieć Baśka naukę, ale co to z nią! Jak będzie widziała miecz nad moją głową, uprze się!	To mój krewny	Ty byś też co wiedział, dryblasie! Warto było pieniądzem gotowym za ciebie w szkołach płacić. Nożem pruć pedelów toś się tam expedite wyuczył, niczym rzeźnik cielęta, ale co znaczy takie zagraniczne słowo, to nie twoja rzecz. Ślabizuj dalej!	Ładny mi sen! Gdyby się schody nie zawaliły, to rzeczywiście spalibyśmy już snem wiecznym! Całą noc prześladował mnie ten zielonooki diabeł hiszpański, żeby go pokręciło!	A jak ty się masz, mości Silver! Dziękuję, bardzo dobrze! jak mówisz...	A jaką mi pan dasz pewność gdybym przystała na powierzenie ci tego posłannictwa?	Bo mi go żal, bo szczerze żal, z praktycznego filozofa jakim już być poczynał, łatwo go tam przerobią na pospolitego bigota.	Była farsa. Pewnego dnia wpada do mnie kuzynek, wyprasza Józefa z pokoju, nie podobała mu się świątobliwa mina skrzeka, i nuż mi prawić jakąś zawiłą, erotyczną historię. Małom jej słuchałMałom jej słuchał rejon położonego nad Prypecią miasta Mozyrz w ob. Białorusi; w czasach caratu: powiat mozyrski w guberni mińskiej., kazał zachować dla niej nieskalane serce. Aż tu Wojciech raptem się zakochał. Owoc zakazany smaczny, ale boi się dziadunia. W prośby do mnie o firmęfirma	Choćbym też, będąc męczennikiem tureckim, nie chciał zostać i kozackim, nie byłoby nic dziwnego, bo dwa grzyby mogą najlepszy barszcz popsować. A co do wstydu, nikogo nie zapraszam, by go pił ze mną	I cóż! jak ci się wydaje?	Ja zbieg, ja złodziej, powrócę tam bez własnego imienia, bez przeszłości, bez żony, bez celu, treści i przywiązania do życia, tylko z tą jego klątwą!...	Jak to nie usłyszała? Mówiłem do niej tak, jak teraz do ciebie. Przecież nie jest głucha ani pomylona.	Jeśli Janowej za mała pensja, to mogę płacić więcej.	Kapitanie, my jesteśmy gotowi stawić im czoło w walce. Przez tę kamienno-kolczastą barykadę niełatwo im się będzie przebić, być może wytrzymamy do przybycia Franciszka l’Olonnais i naszej pirackiej braci.	Mama myśli, że Orłowska zajmowałaby się gospodarstwem?	Masz słuszność. Lecz jeśli przyczyny jej lęku nie były wytworem halucynacji ani skutkiem objawów telekinetycznych jej własnej jaźni, tylko miały podłoże rzeczywiste...	Możesz mieć coś do powiedzenia Copperfieldowi, mój przyjacielu... lepiej wam będzie beze mnie.	Na wielu, drobnych z pozoru, spostrzeżeniach, które razem wzięte wcale niepochlebne na niego rzucają światło. Po części na tym, coś mi sam niejednokrotnie o nim opowiadał, po części na własnym twym charakterze, wpływie, jaki na ciebie wywiera.	Nie bójcie się, rozbójnikiem nie jestem, rzekł, wiem kto wy i z czem tu przybywacie, rozmówić się musimy.	Nie damy się napadać tu się z nami wybijcie! Niechze mnie juz zaraz zabiją!	Niech pan wybaczy, panie Copperfieldzie lecz słaba jeszcze jestem, a to wyjaśnienie ostatniego nieporozumienia pomiędzy mną a mężem zaskoczyło mnie tak nagle.	No i? Do czego to jest podobne?	O, ja wszystko wiem. Nawet to, że tym samym pociągiem jedzie pan Starski.	Ponieważ tak jest muszę się wdać w tę sprawę, bo obowiązkiem błędnego rycerza jest nie dopuszczać gwałtu i wspierać nieszczęśliwych!	Razem dwadzieścia złotych trzydzieści pięć groszy Czy państwo każą odesłać? To będzie duża paczka.	Rozejść się! Ja... ja muszę panu generałowi powiedzieć, że...	Tak, to niebezpiecznie, skończy pan pod kołami, bo albo w pociągu, albo zdaleka od niego	Tak. Znalazłem jego fajkę na zwykłym miejscu, także tytoń i książkę, którą czytał. W środku książki była nawet ta pańska mała fotografia, którą założono stronicę.	Tak? To ciekawe, niech mi pan powie... Przepraszam	W takim razie jestem spokojny Bogowie znają stan państwa i czytają w moim sercu... Chcę, ażeby Egipt był szczęśliwym, a ponieważ tylko do tego celu dążę, więc żaden mądry i dobry bóg nie może mi przeszkadzać.	Źle Ale można się było tego spodziewać. Może nawet i lepiej.	Żeń się tedy, w imię Boże	A jeżeli powróci?	A szczo, ja ne skazała!A szczo, ja ne skazała! (ukr.) z dumań ocucona Praikseda wpada.	A wielu było ludzi tych?	Ale proszę pana doktora...	Ale tobie ufa, Macronie, ty byś go mógł namówić, by czyjejś rady zasięgnął... Nie wszyscy lekarze oszuści i nie każde lekarstwo trucizną...	Bardzo niedobre jadłem śniadanie; onegdaj był dzień postny, a zastałem jedynie mięso.	Czy i mnie pan sprzedałby taką lalkę za trzy ruble?	Czy już masz w rękach te szpargały?	Czy on sam o tym opowiadał waćpanu?	Daruj mi, proszę mówiłem z przekonaniem.	Dlatego, iżby pan wysiadł.	Dlatego, że mi pozwolił pan Sesemann.	Doprawdy tak jest, tak jest!	Dziękuję. Ja pana kocham, ja pana bardzo kocham!	Gdzie przebywa?	Henryk IV umarł Gdybyś jeszcze powiedział, że pachnie wanilią, wygłosiłbyś nową myśl.	I cóż pan zamierza uczynić?	Ja sam zabiorę.	Jakbym chciał, tobym mógł.	Jaki obrzęd, kochany Traddlesie?	Jam tym waćpana oficyjerom kazała pójść precz z mego domu!	Kobieta, Dziecko, Zdrowie	Kupiec nas znał, bośmy już raz do niego chodzili, żeby oddał polubownie. Trza go było zabić, boby nas wydał.	Ma pan dobrą mamę	Malinowski!	Małżeństwo, Mężczyzna, Kobieta, Morderstwo, Zbrodniarz, Prawo, Dobro, Zło	Mendełe? Dlaczego stękasz? Boli cię coś?	Mów zawołał z wysiłkiem ojciec.	Mów!	Nie mówić?	Nie pójdę tędy!...	Nie wiem W latach mojej młodości słyszałam historię podobną do twojej, panie, a opowiadali mi ją żołnierze w służbie mego ojca.	Niech pójdą po niego bez zwłoki.	No tak, cywile.	O tej porze zapewne jest już w Gibraltarze.	O, dziękuję, pokażę panu zaraz, gdzie ona jest. Sama nie zaniosę, bo narobiłabym sobie nowej biedy.	Oryginałów! Ależ wszyscy ci ludzie są do siebie podobni!	Oto za kilka dni boska Ligia będzie spożywała w twoim domu ziarno Demetryziarno Demetry	Panie Jelsky...	Pijaństwo, Żołnierz	Raz jeszcze proszę, aby mi otworzono. Chodzi tu o sprawę wielkiej wagi!	Religijny „grosista”, jak go nazywają chłopi.	Skąd pan masz takie wiadomości?	Stare rupiecie!	Tak oto właśnie: ja teraz o tym piękną książkę czytam.	Tak, chodźmy ale byłoby lepiej...	Tak, tak. Wiem.	Tak.	Tak.	Tak... Nie radzę... Daleki kurs...	Trzecią w sprawie kredytu dla rolników Czwartą...	Więc?	Z głodu umieramy, panie...	Zatem bez szkatułki wróciła?	Znam cię bardzo dobrze jesteś Don Pedro Noriz.
Ach!... W takim razie ktoś z panów będzie nam jeszcze towarzyszył. Sam na sam z panem dziś nie pojadę.	W roku 1607 wzdłuż brzegów Afryki płynęły na wschód, ku Indiom, dwa statki: „Dragon” oraz „Hektor”, oba pod flagą kom­panii Indii Wschodnich. „Dragonem” dowodził kapitan William Keeling, a „Hektorem” kapitan też William, tylko Hawkins. Jak wynika z księgi okrętowej kapitana Keelinga, kapitan Hawkins był kilkakrotnie zapraszany na pokład „Dragona”. Uważajcie, mistrzowie, teraz pytanie! Czym, oczywiście poza obiadami, uczęstowywano kapitana Hawkinsa na pokładzie „Dragona”? Nie wiecie? Ty też, Ksawery, nie wiesz?	Cóż nie boisz się, wasza dostojność, wchodzić do fenickiej świątyni, gdzie na ołtarzu zasiada okrucieństwo, a służy mu przewrotność?	Toż wiecie, że grosza przy duszy nie mam, ale rąk dwoje nie na żarty!	Nic nie zrobić; zabierzcie się, asaństwo, i wyjdźcie do sali, jeden z tych Niemców jest kawaler i szlachcic, mówi po francusku i wcale do rzeczy jest, z tym sobie możecie panie rozmawiać, a tamtych drugich już ja biorę na siebie. Bo cóż robić przez cały wieczór?	He Stój prosto. Co masz w kieszeniach? Jeśli masz papieros, to go sobie możesz zostawić, ale pieniądze dawaj, żeby ci ich nie ukradli. Więcej nie masz? Naprawdę nie masz? Nie kłam, za kłamstwo karzemy.	Nic nie zawiniła ale umrzeć musi. Była sam na sam z szernem samowtórsamowtór (daw.)	Daj pan chojrakowi trzy blaty w garść, to mu zrobi sąd. Porządny adwokat tego nie weźmie, bo mu nie warto, a pokątny jeszcze ci kapotę zedrze.	Dobrodzieju, pszczółka umiera, nie zdycha. Nie zwiodę, bo i miejsca więcej niema i czas przechodzi. Jesienią wosk i miodek za to mieć będziemy...	Daj spokój, Grzela, nie trafisz z niemi do rozumu: trza by każdą sprać abo żebych twoja była, to cię wtedy może posłucha	Za wielką łaskę, domowi memu okazaną, pokorne dzięki składam najjaśniejszej pani a opiece waszej cesarskiej mości polecamy oboje z matką dzieweczkę naszą umiłowaną. Że wiernym sercem służyć wam będzie, nie mam wątpienia. Hanuś, pójdź do mnie i słuchaj, coć rzekę.	Ależ nie wiem. Skądże ja mogę to odgadnąć? Za głupia jestem, sto razy mi to powiedziałeś.	Proszę pana jeżeli nam tak dalej pójdzie, jak dotąd, to boję się, żebym panu lada dzień nie dał tej pociechy; dość nam będzie jeszcze raz dostać się w ręce Jangwezów, albo przez cały tydzień brnąć po lasach bez chleba i wody, a obaczysz pan, że tak zaniemiejęzaniemieć	A panu pewno trudno będzie z francuskim? Nie mówi pan płynnie?	Nie wiem o jakich to przywilejach była mowa.	A będzie ze dwa roki jak my się tutaj przenieśli na swoje zatracenie.	To jest to dziecko, którego nikt nigdy nie widział! Zapomnieli o niej wszyscy!	Co włożysz na siebie?	Czego pan nie zrozumiał? Zaraz panu wyjaśnię. Może ten ustęp o teatrologicznych formacjach przekroju myślowego?	Dlatego, żeby zły Mzimu nie zabić dobrego Mzimu.	Małoś tą szablą Rzeczypospolitej w mig nie zbawił!	Miałem majątek ziemski, straciło się i teraz z powodu chwilowej potrzeby, tylko chwilowej bo właśnie jesteśmy w procesie, który musi wypaść na naszą korzyść. Sprawa bardzo prosta, bo po moim stryjecznym bracie zmarłym bezpotomnie...	Nie rozumiem...	Nie wypadek.	Nie, nie wie pan, czemu król karowy jest zwolniony	Niech lecą, odnajdziemy je na dole. Gdzie są świece?	Obrażać, no, proszę no, proszę! A pan, panie tam jakiś, czy nie zapominasz czasem o należnym mnie, słyszysz, mnie uszanowaniu, ośmielając się nadmieniać o przywilejach! Zapominasz chyba, że jestem tu pierwszą osobą, twoim chlebodawcą.	W kantorze prośby, nie mam czasu	Występowała zawsze, kiedy rum podziałał na niego Siność! tak, bywał naprawdę siny! Użyłeś trafnego wyrazu!	Ależ nie kryję się! Spałem.	Król Harald, dla wypróbowania uczciwości poddanych, na drzewie przydrożnem zawiesił nowy naramiennik. Po trzech latach, przejeżdżając, znalazł go na tej samej gałęzi.	Ty, ja, my wszyscy ile nas jest, przepadniemy czekając czegoś lepszego. Kto chce co mieć, robić musi... Odonicz i Światopełk robią a my czekamy i doczekamy się że nam głowy pobiorą... Na Leszka trzeba nasadzić wszystkich...	Tak, to możliwe, proszę pana; ale to są zanadto ważne rzeczy, aby mówić o nich w ciemnościach. A nasze światło zupełnie jest na miejscu. Można je doskonale wytłumaczyć. Tu, w tym domku, pali się światło po nocy, ponieważ otóż to właśnie; musi pan udawać chorego.	Nie pojmuję jak młoda osoba może zapominać tak dalece o skromności, która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety! wyrzekła ze słodyczą i litością w głosie pani Teresa	O talencie nie słyszałam nigdy, abyś go miała...	Tak, panie bo w istocie nie ma nic niebezpieczniejszego, jak śpiewać w cierpieniu.	Ma słuch tępy; zauważyłem to już nieraz. Zatem dziś wieczorem zaczaimy się w moim pokoju.	Tak, to prawda, i ja chciałabym cię naślado­wać. Gdybyś więc i dla mnie wyjednała także jaką­kolwiek pracę w kopalni...	Być może, że osobę tę przyślę wkrótce, może jutro, może nawet dziś jeszcze wieczorem. W każdym razie będzie ona zaopatrzona w kilka słów, skreślonych moją ręką, proszę zaś obchodzić się z nią jak ze mną samym.	Bądź spokojny oddam ci i to, co mi jeszcze zostało.	Jakto?... Przecie pan znasz tego Malinowskiego, wiesz pan co to za człowiek, kolegowaliście przecież?	Stul pysk. Dwa miesiące służy, a jaki ma rezonrezon (z fr. raison)	Przepraszam waszmościów że im zabawę przerywam, ale jestem obcy, a chciałbym się tu dopytać o pana Konopkę.	Jak to?	Co ja wiem o tej sprawie, to druga rzecz, w każdym razie przyszedłem do was jak do swoich, jak do porządnych ludzi	Ale w czasie tego wypadnie bronić się przeciwko Makololom	Tu, w gazecie! Tu, front się rusza, tu, między wierszami. Mówię wam, zimowa kontrofensywa już się zaczęła. Jeszcze trochę, pogoni Ruski fryca bez gaci.	Czy z jego strony spodziewasz się największych trudności?	Jestem pewny, łotrze, że tak było, jak on mówi!	Dobrze ale czy postawicie mi baryłkę bretońskiego, jeśli was w kozi róg zapędzę w tej materii?	Wolisz truć się?	Za Bergowa...	Zgodził się w końcu?	Ale proszę mi wydać resztę.	Być może. A czy widziałeś tego Talleyranda?	Wspominałem coś, ale tylko ogólnie, jak sądzę.	Ale, przepraszam, panno Lusiu, czy... czy pani musi pracować?	No dobrze, już dobrze. Więc zaczynamy.	Ale, ale! Przedtem możesz poznać głęboki utwór innego norweskiego pisarza. Jutro grają Björnsona Ponad siły„Ponad siły”	Chciałabym wiedzieć, umiejętna głowo, czy mój mąż kocha mnie?	Dobrze, bardzo dobrze! Odświeżył, widzę, dyrektor chóry: jakaś śliczna jasnowłosa, aż ciągnie oczy...	Ja zatrzymuję Operę, WłochówWłochów rzekł Vernou.	Jeżeli chcesz możesz zapalić papierosa. Lekarz pozwolił.	Noszę go zawsze w kieszeni!	A pies?	Awantura!	Chodź do mnie.	Cicho, dziecko My tu o interesach.	Czemu?	Defensor patriaedefensor patriae (łac.)	Dla kogo?	Dla mnie konieczne.	Do Europejskiego	Gdzież on jest?... Zresztą niech mnie zabije...	Horst?	I afrykańskie lwy, kamracie.	I w czymże tu widzicie jaką przygodę, panie?	Jest najcudniejszą blondynką pod słońcem.	Majorem? Byłem majorem?	Może chciałby pan z nim porozmawiać?	Naprawdę?	No cóż przywieźliście waszego syna?	No tak. Kujotykujot	Okropne są twoje słowa!	Pani wygląda dzisiaj nieco cierpiąco?	Po co tu przyszłaś?	Polityka, Konflikt	Pracowałam do drugiej rano i oddawałam matce połowę zarobku z moich ekraników, a tobie drugą połowę.	Rosja, Rozum, Wolność, Miłość, Nauka, Bunt rzekł Worobjew.	Rządca wiedział od rana, że pojadę. Jakże mógł dać te konie?	Sama wiesz.	Słucham	Tak! są dnie Cezarze	Tak, właśnie ten.	Toś wasza miłość richtigrichtig (niem.)	Wracajmy!	Zaszliśmy w ustronie po wtajemniczenie i po rozrachunek.	Zgoda	Zielonego promienia!	Żyd, Antysemityzm spytał zdziwiony Rzecki.
To na wiele wam się nie zda. Myślicie, że uciekniecie przed waszymi problemami, wyjeżdżając w podróż takie czasy. Mimicrymimicry (ang.) rzekł tajemniczo i nie żegnając się, odszedł od nich, wymachując rękami.	A to czemu? Jeżeli jest księciem, to nie ma racji, że się tym nie chlubi. Należy cenić swą godność. Ja sam nie lubię bardzo, gdy ktoś się wypiera własnego pochodzenia.	...ja... ja... nie wiem Ale nie wydaje mi się to jednak zupełnie słuszne. Wiesz przecież, że w kościele tak trudno jest się śmiać.	Nie dziw się moim natrętnym może pytaniom bo widzisz, każda oznaka jakiegokolwiek twego cierpienia niepokoi mię i martwi.	Dlatego, że nie jestem filozofem, który dla postawienia teorii światła nie zajmuje się światłem, ale knotem i naftą. Mówię o czuciu, chcę wytłomaczyć czucie, więc muszę szukać nie czego innego, tylko czucia, tam, gdzie ono jest, a więc	Ten był żonaty pierwszy raz z Dorohostaj... Nie! Z Rożyńską... Nie! Z Woroniczówną... Bodajże cię! Zapomniałam!	Zapewne i takie mogą się zdarzać wypadki; jednak pan skarbnikowicz w nich pewno nie jesteś.	Nie wiemy. Zaczęłyśmy uciekać.	Nie, dziecko, cała armia defiluje.	Inaczej: zaprosiłem pana na obiad dziś, ot tak, po prostu, a pan mi z całą szczerością odparł, że nie możesz, bo się wybierasz do Treport.	Mowy o tym nie ma. Nie zgodzę się nigdy. Albo twórczość czysta, albo wręcz poniechać wszelakich zabiegów.	Zatem do widzenia; racz powiedzieć pięknej pani Séchard, aby się potrudziła do mnie; pełnomocnictwo żony jest nieodzowne. I, mój drogi, nie zapominaj, że dach pali ci się nad głową	Muszę naradzać się z niektórymi. A co do naszych zapewniam cię, że gdy usłyszą, kto u mnie bywa, ani jednego nie zabraknie w salonie.	Przewidzieliśmy tę delikatność ze strony hrabiego Przywiozłem pistolety, które kupiłem niedawno, sądząc, że mogą mi się przydać w podobnej sprawie. Są całkiem nowe, nikt z nich jeszcze nie korzystał. Chce pan je obejrzeć?	I wejdziesz tam sama a ja będę czekał na rogu ulicy Musée; i jeśli tak długo nie będziesz wracała, że zacznę się tym niepokoić, pójdę tam i zapewniam cię	Nie miałaby lepszego! juści, że nie miałaby lepszego	Swojego czasu byłem na Lucy Holmes W Gloucester nie chciano od nas brać ryb. A co-o? Dawano byle jaką cenę. Ruszyliśmy więc na morze, myśląc, że sprzedamy nasz towar komuś z Fayal. Nagle począł dąć wiatr, tak żeśmy niewiele widzieli przed sobą. Potem nastała dma jeszcze silniejsza, porwała nas i poniosła chybcikiem... nikt nie wiedział, dokąd. Po jakimś czasie widzimy ląd, a zrobiło się trochę skwarno. Skądś przypłynęło w czółnie paru Murzynów. A co-o? Pytamy ich, gdzie to się znajdujemy, a oni odpowiadają... no, co myślicie? A co-o?	Zrobi się cieplej, to prędzej wiosna będzie.	Pfe! Pfe! Wstydź się!	Siłą godną opanowania przez księdza? O, jakżeż ty się potwornie dajesz nabierać, ojcze Hieronimie!	Maryo, podaj mi rękę! W kopalni pożar, spaliła się Anna... Czyż to podobna?.. cóż-by ona tam miała robić?.. Maryo! podaj mi rękę, trzeba tam biedz, trzeba śpieszyć się... dawaj ubranie, kapelusz, laskę, chodźmy, chodźmy...	On, matko, nie jest dobrym człowiekiem, nienawidzę sposobu, w jaki rozmawia ze mną	Przecież kto tutaj ma żonę, w hotelu nocować nie będzie.	Przechodzę na emeryturę, bracie. To jest... i mnie, i mnie także się stało.	Wstań! Wstań, Gobo! Dosyć już odpocząłeś! Nie ma na to więcej czasu! Wstań! Chodź ze mną!	Antek nie ustąpi, jakże? Nowa gęba do miski	Abo nie, co? Abośta nie skamłali, jako ten pies przed drzwiami, abośta mało obiecowali, co?	Wstrzyknę ci morfiny albo kamfory, gdy wylądujemy, a ty mi w zamian magiczną formułę życiowej mądrości, która jest śmiertelną, lub tej wieczystej, która żyć nie umie, w spadku podaruj.	To słuszne! Ja sam, co prawda, nie zawsze mogę to uczynić, gdyż jestem, jak wiadomo, ni pies, ni wydra, ale Billy powiedział prawdę. Słuchaj człowieka, kroczącego obok ciebie i pełń jego rozkazy, inaczej bowiem zatrzymasz całą baterię i dostaniesz lanie!	Na honor! panowie oto mi zakład, co się nazywa!...	Zdawało mi się, że leży tam jeszcze dwupensówkadwupensówka	Dodam jeszcze tylko, mianowicie, że złodziej, kimkolwiekby był, nie odniesie żadnej korzyści z kradzieży.	Bo papo zawołał mię i kazał, żebym ja z którymkolwiek z chłopców natychmiast schowała pana Andrzeja do przekopu i kazała mu tam siedzieć cicho, i ażebyśmy wrócili powoli i spokojnie, nic nikomu nie mówiąc o tym.	Nie twierdzę, że nam zagraża trzęsienie ziemi i niech Bóg nas przed tym chroni. Bynajmniej. To drżenie jest wynikiem wrzenia ognia wewnętrznego. Skorupa ziemska to nic innego jak ściany kotła parowego, a wiadomo, że ściany kotła pod ciśnieniem gazów drgają jak membrana. Z takim właśnie zjawiskiem mamy teraz do czynienia.	Ej, tak liczyłam na to. Wolałabym być z ojczusiem. Na balu będzie dużo osób nieznanych mi zupełnie i przeważnie z arystokracji.	No dobrze, to dajcie mi butelkę.	Heleno, raczej zniosę twoje wyrzuty, jeśli chcesz mi je czynić, niżbym miała patrzeć na to, że idziesz za człowiekiem, od którego świat ucieka ze zgrozą.	Gösto Powiadają, że przeżyłeś sam jeden więcej poematów, niźli ich napisali wszyscy poeci nasi. Ale sądzę, że najlepiej będzie, jeśli poprzestaniesz na dawnym sposobie. Ten wiersz to przecież nocna robota, od razu poznać.	No, pamiętaj, bo złamanie mnie słowa to gardłem pachnie.	Ach! to pan kupił Rozłogi; mówili mi faktorowie, że jakiś pan z Lubelskiego i przytem kiwali głowami na rodzaj gospodarstwa, jakie tam pan podobno zaprowadza.	Będzie z niego sprytny kuglarz, gdy ten stary zemrze! Cóż to za nowy figiel?	Dobrze Co to jest za okręt?	Tak jest, służący podał jego rysopis: ma to być mężczyzna lat od pięćdziesięciu do pięćdziesięciu dwóch, brunet o czarnych oczach, z gęstymi brwiami i wąsaty. Ubrany był w granatowy surdut, w klapie miał wstążeczkę oficerskiego krzyża Legii Honorowej. Wczoraj właśnie śledzono takiego osobnika, podobnego jak kropla wody do tego rysopisu, ale straciliśmy jego ślad na rogu ulicy la Jussienne i Coq-Héron.	Jak to? Przecież trzeba odprawić kiduszkidusz	Kiedy mi wolno z afektu, jaki masz dla mnie, mości hetmanie, korzystać, tedy sprawiedliwości od ciebie żądam. Jeden z twoich pułkowników krzywdę mi wyrządził...	Ja, odradzać? Bynajmniej. Owszem, mówię ci, że dobrze robisz.	A to zuchwały chłopak!	Jest to chemia związków węgla...	Połaniecki to przecie także wasz krewny?	To jego szwagier kupił Weisówkę?	Wiem. Dobrze. Pochlebcom zawsze dobrze, w gazetach ich będą drukowali! Jedź dalej! Wyraźnie i, mośćbrodzieju, tak żeby sens było widać.	Doskonale. Widziałem, jak sahib Jang-i-lat (naczelny wódz) przybył na wielką ucztę. Widziałem go w gabinecie sahiba Creightona. Widziałem, że obaj razem odczytywali rodowód białego ogiera. Słyszałem nawet sam rozkaz rozpoczęcia wielkiej wojny.	Takeście mnie szpetnie podeszli, miłościwy panie A ja was prosiłem...	To i co	To zdejm pan słuchawkę albo wyłącz pan kontakt.	Za kogoż panowie mnie macie, żebym w djabła wierzył?	Myślałem, że pani będzie rada co usłyszeć z mego zbioru.	Przepraszam cię, mateczko Wyraźnie zastrzegała sobie ostateczną decyzję do sierpnia...	W ustawie stoi o tym jak wół, to prawo miałem.	A prawda! I nasze kwiatki bywają piękne, tylko je trzeba zmieniać...	Ale opinia publiczna, panie majorze!	Eks-obywatel ziemski, ale człowiek uczciwości nieposzlakowanej.	Ja ci rozleję. Żarłeś po drodze, głodomorze. Sam widziałem. Jazda z powrotem!	Pięć, a może i sześć milionów, nieprawdaż?	Chyba szatanem jesteś?...	Będę płacił z góry... co pół roku	Co za pomysł! Niechże pan tam idzie.	Ja wiem dlatego mówisz, że zielony lepszy: bo masz dużo.	Co? Co takiego? Coś powiedział do Mac Lagana?	Cóż więc chcesz robić?	Gdzie my jesteśmy?	Gdzież te kuropatwy?	I ja panią znam.	Mama umarła w tym roku, niedawno.	Mówiłeś z nim?	Noc bardzo widna	O rety... a bardzo stare?	O! i ja z całej duszy	Tak... No, a ile pan sobie obiecuje?	A w nocy?	Ach tak!	Bić we wszystkie dzwony, głosić zwycięstwo!	Chętnie, kapitanie.	Gdzie jest chora, panna Stella?...	Ha! Pono waszeć ją dusisz w karceresie?	Hm!...	Jutro rano.	Mój panie!...	Mów!	Mówię: fugam fecit lub, jeśli waść wolisz łacinę piękniejszą, in fugam se deditin fugam se dedit (łac.)	Najpewniej i myślę...	Od trzech dni.	Przy wódce najlepsza znajomość	Razem.	Szaleństwo?!	Szukam syntezy kauczuku...	Tak	Tak jest.	U Wojnatów dobre urodzaje?	Wstyd
Mam na myśli wyspy stworzone specjalnie po to, żeby w ich pobliżu mogły się wygodnie rozbijać statki, wyspy takie, na których biedni rozbitkowie zawsze dadzą sobie radę.	Panie kapitanie nie możemy się spodziewać, abyśmy tu gdzie na ziemi aniołów spotkać mogli. Wszędzie, gdzie nędza, tam musi być i cierpienie; a nędza i cierpienia wyradzają tak, jak władza, nadużycia. Jeżeli wieśniak idzie o jakie dwie mile na robotę, i wieczorem zmęczony powraca, a widzi dajmy na to strzelców, którzy tratują łąki i pola, by prędzéj do obficie zastawionego zasiąść stołu, dlaczegoż-by ich nie miał naśladować? I pytanie, kto z pomiędzy tych, co to nadużycie popełniają, będzie istotnie winnym? ten, co pracuje, czy ten, co się bawi? Dziś przyczyną złego są zarówno bogaci, jak ubodzy. Wiara i władza powinny zawsze zstępować z wyżyn niebieskich i społecznych, a w naszych czasach klasy uprzywilejowane mają mniéj wiary niż lud prosty, któremu Bóg obiecuje niebo w nagrodę za jego nędze doczesne cierpliwie znoszone. Co do mnie, choć ściśle poddaję się przepisom władzy duchownéj i wchodzę w myśl moich przełożonych, sądzę wszelako, że jakiś czas powinniśmy być mniéj wymagający na punkcie samych obrządków religijnych, a natomiast należałoby nam usiłować rozniecić uczucia prawdziwéj pobożności w klasach średnich, tam właśnie, gdzie rozprawiają o chrystyanizmie zamiast wypełniać jego przepisy. Filozofia bogaczów stała się zgubnym przykładem dla biednych i sprowadziła zbyt długie bezkrólewie w królestwie bożém. To, co pasterze duchowni mogą dziś na swoich owieczkach wymódz, zależy całkowicie od ich osobistego wpływu; i smutno pomyśléć, że wiara całéj gminy jest tylko wynikiem poważania, jakie pojedyńczy człowiek zjednać sobie potrafi. Gdy duch chrystyanizmu ożywi rozwój społeczeństwa, napełniając wszystkie klasy zachowawczemi swemi doktrynami, obrządki jego same przez się wejdą w praktykę. Czem-że bowiem one są?	Tu nic nie ma do opowiadania. Całkiem po prostu, głupi byłem, to stanąłem na komisji i odsłużyłem.	Ho, ho, i jak jeszcze! Toć to w jego sieci zaplątało się twoje wiosło. Biegły ten tkacz umie także rozmaite sztuczki. Wyobraź sobie, że on swymi gruczołkami przodkowymi, mieszczącymi się na końcu ciała, zatrzymuje duże bańki powietrza, unosi je z sobą pod wodę, oprzędza wokoło i przymocowuje do gałązek, tworząc sobie z tego mieszkanie. O, czy widzisz tam na prawo jego srebrny pałac podobny do dzwonu nurków?	A jak też na przykład zdaje się panu Kuszkowskiemu: czy przepłynąć wpław Narew, naprzeciw „murowanki”, trzymając na głowie ubranie i nie zamoczywszy go, lada kiepkiep (daw.)	Dokąd go nie proszą?... Ale go niema, w Wiłajkach na połowie siedzi już tydzień	To mi raczej wygląda na hiszpański beret Widzicie tę wiązkę wystających z niego piór?	Długo, długo, bo zrazu mu się rany goiły, potem się zaś otwierały, gdyż się z początku nie zaszanował. Mało ja się to nocy przy nim wysiedziałem (żeby go usiekli), jak przy kim dobrym. Szlachcic, HonorA trzeba jegomości wiedzieć, żem ja sobie na zbawienie duszy poprzysiągł, że mu za moją krzywdę zapłacę, i tego ja, mój jegomość, dotrzymam, choćbym całe życie miał za nim chodzić, bo mnie niewinnego tak sponiewierał i potłukł jako psa, a ja też nie żaden cham jestem. Już on musi zginąć z mojej ręki, chyba go kto inny wcześniej zabije. To mówię jegomości, że ze sto razy miałem okazję, bo często nikogo przy nim nie było prócz mnie. Myślałem sobie tedy: zalizali (starop.) Ale mi było wstyd tak go żgać w łożu leżącego.	Nie musi się zbyt szybko obracać Wiemy z doświadczenia, że wiatrak wtedy miele najlepiej, gdy liczba obrotów skrzydeł w ciągu minuty wynosi sześć razy tyle co prędkość wiatru wyrażona w liczbie stóp na sekundę. Przy średnim wietrze o prędkości dwudziestu czterech stóp na sekundę skrzydła wiatraka wykonają szesnaście obrotów na minutę, a więcej nie trzeba.	Na Świętą Helenę.	Voilà! c’esi le mot!Voilà! c’esi le mot! (fr.) wtrącił baron Weyher z uśmiechem na wąskich ustach.	On powiada: „Bierzecie go ode mnie i nie umiecie powiedzieć, na co go wykierujecie”. On powiada: „Powiedz mi, zanim odejdę, bo rzecz to niemałej wagi wychować dziecko”.	Jak tylko słońce wzejdzie nad horyzontem, piraci z Tortugi stoczą jedną z najstraszliwszych bitew, w jakich kiedykolwiek przyszło im brać udział. Fort, który skrywa za swymi murami mojego śmiertelnego wroga, zostanie ostrzelany z osiemdziesięciu dział, a sześciuset marynarzy gotowych na śmierć rzuci się do ataku. Ja będę im przewodził.	Jak owdowiała, mosanie tego, to coś lat z pięć nie była zupełnie, tylko posyłałem jéj pieniądze to do Paryża, to do Włoch, to do Warszawy. Potém przyjechała na dwa miesiące i znowu rok nie była; aż przeszłego lata zabawiła z pięć tygodni i pojechała do Warszawy. W Kwietniu, mosanie tego, ma znowu przyjechać; pisała, że może na długo.	Ja także sądzę z pierwszych wrażeń i prawda, że mnie równie panna Castelli wydaje się mniej powierzchowną, niż pani Osnowska. Wogóle to są ładne i miłe kobiety może ja nie umiem tego określić, bo nie znam dość świata, ale oto, wyszedłszy od nich, miałem takie uczucie, jakbym jechał w wagonie z ogromnie miłemi cudzoziemkami, które bawią się, rozmawiają bardzo sprytnie także. Tak!... i w niej niema nic swojskiego. Z niemi nie ma się uczucia, że się wyrosło z jednego pola, na jednym dżdżu i pod jednem słońcem...	Masz na to moje słowo.	Słuchajmy Bagery! Szczenię ludzkie może zostać okupione! Prawo wyraźnie zezwala na to!	Si... si... signora! to naturalne!.. Człowiek taki, jak ja, w nędznej budzie, jak Bukowiec, nie mógł być na właściwem miejscu, nie mógł czuć się sobą. Doprawdy, dzisiaj dziwię się, że tam mogłem tak długo wytrwać	Tak. Pan Osnowski poprawił go bez ceremonii, ale on się nie zgodził na poprawkę, mówiąc, że przynajmniej z dziesięć razy był na Orfeuszu „a jakie tu tony!” Muszę jej oddać sprawiedliwość, że wyglądała przytem jak muza. Mówiła mi, że przedewszystkiem lubi malować portrety, że o każdej twarzy myśli naprzód, jak o modelu, i że te głowy, w których jest coś niepospolitego, śnią się jej.	To i my mogliśmy prędzej złapać, tylkośmy nie chcieli zmordować się na całego. I ciebie nam było żal.	Nie, przychodzę sam i proszę was o chwilę rozmowy sam na sam!	A na jakiż dwór się oni nie wcisną? jakiéjże oni sukienki nie wdzieją? N. Panie, jam żołnierz i rąbię po rycersku; w bawełnę nic obwijać nie umiem. Są źli ludzie, a ci co najsłodsi, najpokorniejsi, najusłużniejsi, ci właśnie najniebezpieczniejsi. Panie i królu mój! nie chcę innych wymieniać, ale Brühl... Brühla się pozbyć potrzeba lub owładnie wszystkiém i odbierze W. Kr. Mości prawdziwych przyjaciół, aby sam tu władał i rozporządzał.	Racja Pocieszanie rannych jest tu nie na miejscu. Tylko że, panie kapitanie, jego krzyki mogą sprawić, że wszyscy inni będą za dużo myśleli o tym, co może nastąpić.	I sam po dworzu nie lataj, bo mi całą izbę zalejesz	Jeszcze nie, ciociu, ale pewno zaraz będzie, niech się ciocia położy.	Ale kiedyż się to rozwiąże?	No, to jak widzę, ja ciebie chyba, braciszku, poniosę!	Znowu się u tego Neorży zbierają liczba ich się mnoży, wygadywać im wolno bezkarnie, więc języki na dziadowski bicz rozpuszczają.	A! pan pierwszy! prawda takich, jak pan, wielubym naliczyć mogła. Przynajmniéj trzech czy czterech, co mi się ofiarowali pocieszać nieszczęśliwą wdowę, aby z nią podzielić swe ogromne łupy, z których mi wkrótce nic nie pozostanie. A! takich! takich!!	Dobrze nie wiedział, ale słyszał, że coś tam gadali o Ragnecie, który zamek niedaleko od litewskiej, czyli też żmujdzkiej granicy leży.	Tymczasem przedstawiam ci pana Kmicica, chorążego orszańskiego, z tych Kmiciców, co to Kiszkom, a przez Kiszków i Radziwiłłom krewni. Musiałeś to nazwisko od Herakliusza słyszeć, bo on Kmiciców jak braci kochał...	Słoma jeszcze ździebko zielona, ale ziarno już kiejkiej (gw.)	Ale mój lama mówi zgoła co innego.	Czy mam powiedzieć, to, co mi, dziadku, zaleciłeś?	Spodziewam się też znowu listu i może już przyszedł, ale go nie odebrałam, ponieważ Emilka adresowała prawdopodobnie do Krzemienia.	Nie mów o tym. To obojętne. Teraz musisz być moją. Ale nie tak	Jak to prawdopodobnie? Śmiesz o mojej matce mówić podobny frazes!	Jak to? Gdzie idziesz?	Niech mi pani pomoże pakować rzeczy. Pierwszym pociągiem odjadę...	Słowo stało się ciałem!... Przecie ten chłopak wygląda, jakby odziedziczył skórę po swoim dziadku... Chodź	Przypuszczalnie masz rację! W takim wypadku mogę powiedzieć, żem całkowicie gotów. Wyruszamy jutro o świcie, gdy wszyscy będą jeszcze spać. Nie wolno tracić czasu, to byłby grzech.	To co innego: jakbym uciekł, toby znaczyło, że ukradłem, a nie dostałem z łaski.	Toś waćpan był pod Chocimiem? Wierzyć mi się nie chce, jak pomyślę, gdzieś waćpan nie był i czegoś nie dokazał!	Co wiesz o jego zamysłach? Zacny to pan?	Czyś oszalał? Cała nasza chudoba zmarniała przez jedną noc, a ty się nawet nie zafrasujesz?	Tego Dobka co to go otruto...	Ależ nie! bądź pod tym względem zupełnie spokojny. Ojciec od dość dawna już spłacił swoje długi. Nie były one zresztą wielkiemi, a przyczyna, dla których je zaciągnął był niegdyś, napełnia mię zawsze dla niego wdzięcznością i szacunkiem wielkim, które mię uszczęśliwiają...	Nie wiedziałeś nawet jego właściwego nazwiska, więc go nie znałeś. Co masz przeciw niemu?	Co myślę, to myślę. Niech ona idzie	Jasny pan będzie od niego uwolniony.	Och! Nie będziesz pracowała długo! Znalazłem...	To samo, tylko zamiast sarny kotlet wołowy	Właśnie. To są ślady magicznej operacji, przedsięwziętej przez Kamę w celu zniszczenia znienawidzonej rywalki.	Cóż nowego? co nowego? mój Ottonie! Cóżeś znowu się dowiedział?	Dzięki! O, dzięki panu, panie Copperfield! Dobroć pańska wzrusza mnie, lecz znam dobrze me położenie i za pokorny jestem, aby przyjąć podobną łaskę.	Nie, niech pan zostanie. Więc co Michalesia mówi?	Tak, jutro list wystosować do króla JMości pruskiego, prosząc o wydanie hrabinéj co daléj ma się zrobić, zobaczymy.	Trzeba przede wszystkim uwiadomić o tym Holmesa. Damy mu klucz, którego szuka tak dawno; jestem prawie pewien, że potrafi z niego skorzystać.	Ach, panie dałby Bóg, aby Oskar usłuchał pana. Wciąż mu powtarzam: „Naśladuj pana Godeschal, słuchaj jego rad!”.	Ależ Celina ma się doskonale i sama zaproponowała tę wycieczkę głównie dla ciebie.	Dobrze, jest pod stolikiem, w pudełku od kapelusza.	Nie uważasz że ten Wokulski jest jakby zajęty Belą?...	Wierzenia, Kondycja ludzka, Konflikt powstrzymał go kapitan Trouble i zmierzywszy strzelił w krzaki mangowców. zdaje się, że jest o jednego mniej.	Z towarem. A co za nowina?	Nie; możesz pan być pewny, że nie myślę być nadto zapalczywy kosztem cudzej skóry.	A ładnie... spodziewałam się komplimentu pod moim adresem...	Byle w granicach naturalnych	Czy Desroches był wtedy adwokatem?	Dlatego, że wszedłem tu uśmiechnięty? Miałem panią przerażać swoją karawaniarską miną?	Dobrze, popielniczkę	Dzień świętego Stanisława, patrona kościoła naszego i księdza proboszcza.	Gdyby pan jednak chciał nam pomóc, bodajby... w upatrzeniu podobnej chwili...	Jedz spokojnie, Grandet Pogadamy. Czy wiesz pan, co warte jest złoto w Angers, dokąd zjechali bankierzy, aby je kupić dla Nantes? Posyłam tam złoto.	Już... już... tylko mu szczęka opada	Nie potrzeba.	Nie wiem.	Nie, myślałaś o Wysockim!	Nie.	Że Emilja zatwierdzi wybór jej narzeczonego.	A Baryczkę utopić kazał! rzekł Bodzanta.	A skrzynkę zostaw	Cóż ty znowu gadasz?	Dlaczego? Aha, chcą go zrujnować.	Grzeczność	Kiedy wyjechał?	Milczże i idź zkądeś przyszła Precz, babo!	O aferze z ulicy Saint-Jacques!	On mnie drogim swoim panem nazywa! Nieźle już rzeczy stoją!	Otwórzcie bramy	Pagarba, Meilė Pana Ona! Nemokate jūs nei pažinti, nei gana gerbti tikrą meilę. Jums kožnas keksniskeksnis	Pan dzierżawi Mariampol?	Pewien Anglik. Lord Wilmore.	Podobno.	Powódź	Pożyjesz dłużej, wtedy zobaczysz.	Sprzedajesz piękno swego ciała...	Użył pan silnego określenia, a teraz proszę o fakta...	W Pyrzogłowach dawałem korepetycje.	Zbaw nas, panie!	Ze mną koniec koniec, koniec...
Nie ale lubię lubię źle siedzieć na tych mahoniowych fotelach pokrytych wiśniowym aksamitem lub zielonym jedwabiem. Lubię ten brak komfortu wojowników, którzy pojmują tylko krzesło kurulne, którzy krzyżują rózgi liktorskie i piętrzą laury na środku salonu. Upewniam waszą wysokość, że u Iénów nie myśli się ani przez chwilę o tym, jak się siedzi, widząc przed sobą zwalistą Wiktorię wymalowaną al fresco na ścianie. Mój małżonek będzie mnie uważał za bardzo złą rojalistkę, ale ja jestem w istocie bardzo nieprawomyślna i ręczę, że u tych ludzi człowiek dochodzi do tego, że kocha wszystkie te „N”, wszystkie te pszczoły. Mój Boże, dosyć długo królowie nie psuli nas zbytkiem chwały, toteż ci rycerze, którzy znosili tyle wieńców laurowych, że obwieszali nimi nawet poręcze krzeseł, uważam, że to ma swój szyk! Wasza wysokość powinna by tam iść.	I nie jest także twojem tapicerstwem na scenie!	Na Waliców, pies go jeszcze nie pogrzebał.	Przez czas pewien w Nicei, a gdy tu będzie zbyt gorąco, wtedy na przykład w Montreux, gdzieś w górach Szwajcarii... Pani napisze do mnie do Zgliszcz, dając mi znać. Bez adresu nie mógłbym skierować Niepołomskiego	Patrzcie, ludzie... nie łaje ani na Pawła nie dzwoni, żeby mnie obił. Strasznie dobry; trza mu napalić godnie, coby miał ciepło jak w uchu.	Czemu? na rany Pańskie! czemu?	Przesadzasz. Pod wpływem chwilowego rozdrażnienia wyolbrzymiasz rzeczy nikłe i niegodne twej uwagi... Brr... Chłodno tu jakoś... Chodźmy na słońce!	Zwyczajnie, kara boska na dziedzica.	Milcz, durniu! Uchwycił się futryny okna, i z pierwszego piętra, które, na szczęście, nie było zbyt wysokie, zsunął się bez najmniejszej szkody dla siebie. Natychmiast poszedł do drzwi zapukać, mrucząc pod nosem:	Więc jeśli cię nic nie wzrusza, mógłbyś mnie usłuchać, choćby przez wzgląd na Edie!	Ciebie? Nie mogę, ale, wierz mi, tylko przez wzgląd na twoją reputację. Straciłbyś lekcje. Stałbyś się niemożliwy w salonach, bo byłbyś, pojmujesz	Co takiego? Pójdź waszmość ku mnie, na słowo. Raczcie, panowie, nie zatrzymywać się król jegomość czeka; my się tam stawimy za chwilę.	Posłusznie melduję, panie majorze że już parę razy przychodzili tu ludzie ze straży, żeby się przekonać, czy pan jeszcze żyje. Dlatego pozwoliłem sobie zbudzić pana w tej chwili, bo nie wiem, jak długo sypia pan zazwyczaj, i boję się, żeby pan czasem nie zaspał czego. W browarze w Uhrzinievsi był pewien bednarz, który sypiał zawsze do godziny szóstej rano, ale gdy zaspał, choćby tylko o kwadrans, to już potem spał do samego południa i powtarzał to tak długo, aż go wyrzucono z browaru, w którym pracował. Otóż ten bednarz ze złości, że został wyrzucony z roboty, dopuścił się obrazy Kościoła i jednego z członków naszego domu panującego.	Rozumiem I ja nie mieszałbym się do cudzych interesów, gdyby nie siostra, która zapowiedziała mi, że	I ja znam Zgierskiego. Wygląda na pokątnego finansistę.	Opłakuje śmierć męża na śmietniku poza stajnią... Tak jest, o wielki, białozęby Riki!	Widzimy tedy, że nie od razu można wiedzieć, co jest społecznie pożyteczne, a co szkodliwe. Niewątpliwa jest (biorąc rzecz z innej strony), że o ile szanowny pan byłby w stanie odłożyć na bok wszystko, co by mogło być jego interesem osobistym, majątkowym, kastowym i stanowym, to zdanie jego, jednostki oświeconej, musiałoby być bardziej ważkie niż zdanie żebraka. Jeżeli jednak szanowny pan zajmie takie stanowisko, wówczas nie będą jego rozumowania miały innego wyniku, tylko taki, że dla społeczeństwa ludzkiego pożyteczną jest rzeczą niszczenie nędzy parobków, wydźwignienie pracowników i żebraków z poniewierki, z gnoju upodlenia, w którym ich trzymamy, i posadzenie obok nas w społeczności chrześcijańskiej, uczynienie ich braćmi naszymi.	Zależy panu na tym, żeby znaleźć się w Nowym Jorku jedenastego grudnia przed dziewiątą wieczorem, to jest przed odpłynięciem statku do Liverpoolu?	No! To jeśli mnie nie wierzysz nie będziesz przynajmniej lekceważył tego wszystkiego, co wypowiadają o tym po­wagi... wielkie powagi... Oto niedawno doktor BischoffBischoff, Theodor Ludwig Wilhelm von (1807–1882)	Tu nie chodzi o filantropię. Jakże dalece pan mnie nie rozumie. Ja nie przez filantropię opiekuję się biedakami.	Panie Kapitanie nie mamy ani chwili do stracenia. Lada chwila zacznie się szturm twierdzy, ale to nasi korsarze muszą odegrać pierwszoplanową rolę w tym ataku.	Nie, nie! to tamci z czwartej. Oni tak zawsze!	Ach, dajże pokój! Stać nad tym rynsztokiem i czekać na los kraju rozmyślając, w którym też miejscu nas obejdą i obskoczą...	Dzień dobry ale byłby lepszym dla mnie, gdybyś, kuzynko, tego dzbana nie miała w obu rękach...	Na honor! Ma pan rację, panie Cyrusie. Trudno to wszystko wytłumaczyć.	Nie.	Rachunku za pociąg jednak nie zapłacę.	Zatem wedle pana doktora są to plamy jak każde inne, które tworzą się na skórze bez żadnej znanej przyczyny?	Zatem Dawida ścigają? Oto co znaczy umieć się podpisać!... A moje czynsze!... O, panienko, trzeba mi w te pędy iść do Angoulême, zabezpieczyć się i pogadać z Cachanem, moim zastępcą... Ślicznieś zrobiła, żeś mnie przyszła odwiedzić... Dobrze wiedzieć zawczasu, jak rzeczy stoją...	Hmm! Disko powiada... Powiedz mi, papo, co sądzisz... ile cię kosztowało moje utrzymanie od samego początku... przez cały czas aż do teraz?	No to trudno i tak wciągnę na sucho. Ile to tygodni onuczki te same! Koszul mi, dziecko, szukaj! Jakie tam są, zabieram. Przewdzieję	Są rozmaite rodzaje węgla. Chodź do mnie, dam ci filiżankę dobrej kawy, to nas ożywi.	Nie myślę. Oczywiście, mama i wy będziecie musiały zmienić sposób swego życia, bardzo poważnie skurczyć wydatki. Mam kolegów, którzy utrzymują z takich poborów, jak moje, większe rodziny.	Nonsensom sprzyjać to znaczy tyle, co sensy hodować. Sens niczym innym nigdy być nie może, jak zorganizowaną, uspołecznioną gromadą nonsensów. Myśl ludzka głównie zabiega o to, by wirujące w chaosie nonsensy zgrabnie wyłowić i przez tresurę praktycznym sensom udatnie przyswoić.	A owacje dla Rossiego to nie ciężar?	Bardzo pięknie i żałuję, że nie mamy czasu przyglądać się dłużej.	Był mi też i on zawsze miłym choć służy Marsowi, nie muzom.	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	To być nie może	Widzę że kapitan nie wierzy moim legendom?	Jestto siérota, która postradała rodziców, familii prawie żadnéj; nasza, to jest żony mojéj, krewna bardzo daleka. Chcielibyśmy się zająć jéj losem. Przy łaskawéj protekcyi W. K. Mości, łatwobyśmy tu jéj męża znaleźli na dworze, a widzę, że się jéj tu wszystko wielce podobało, że radaby pozostać.	O, to się panu nie uda	Spalim czy nie dobrze, zagroziemy im spaleniem.	Nie. Słyszałam tylko o nim. Wspomniał mi raz o tym Kazik.	Ale do tego czasu dobrze będzie zachować wielką czujność	Miałem już dzisiaj iść do chederu.	Może do izby poszedł?	Z tych opowiadań. Fila powiedziałaby, że są zabójcze, ale w podwójnym sensie, gdyż wszyscy w nich umierają. Co za olśniewające, cudowne miałyśmy bohaterki! I jak je stroiłyśmy! W jedwabie, atłasy, aksamity, klejnoty, koronki	Nie chcę cię trwożyć, pragnę tylko się dowiedzieć, czy cię obchodzę trochę, Małgosiu? Ja cię tak bardzo kocham, moja droga	A to leć, choćby nawet do Żyda, leć!	O której pani przychodzi do pracy?	A więc pozbawiłbyś się snu dla swojej fantazji, a nie przez chęć sprzeciwiania się moim rozkazom?	Dobrze, to się sobie cofajcie, a ja tu zostanę.	Moi drodzy, ja chciałbym, i owszem ale jak to zrobić?	Kroćset bomb! Mój drogi, pamiętaj, że jesteś w towarzystwie nieprzyzwoitych kobiet.	Spodziewałam się tego i zgadzam się. Ale chcę, by pan przedtem, zanim moją zgodę przyjmie do wiadomości, usłyszał dlaczego zgadzam się zostać pańską żoną.	Spodziewałem się czegoś lepszego Nie zajmować się Fabrycym, to znaczy poróżnić się z księżną.	Podoba ci się? A mnie... mnie podoba się twoje nazwisko.	Cudowna bańka mydlana, prześliczna fatamorgana, boję się w nią patrzeć, żeby nie zapragnąć dotknąć się jej ręką, bo cóżby się stało?	Ale zkąd tyle złota weźmiemy!	Kocham tak, czy owak	O, ale to przecież nędznik...	Z największą chęcią! ale pierwej muszę się przywitać... Meciu...	A tak i on mówi...	I ja	Ja?!	Jasny pan poznaje mnie?	O Saro! gdybyś miała Nil w twojej piersi, potrafiłabyś go wypłakać.	Tak. Z tobą.	W każdym razie dziękuję ci za komplement.	Szukam cię po całym mieście	Zatrzymała się jeszcze chwilę, rozgadując się o jakichś drobiazgach gospodarskich. Westchnął, wreszcie oświadczył, że może gospodarować, jak sama uważa, że będzie lepiej. Wyszła rozpromieniona.	Ależ, kuzynie, widziałeś ją nieraz; to wicehrabina de Tours, z domu Lamarzelle.	Jakie znowu „skąd”? Ty sam. Włącz dzwonek.	A... bo mama chce, żeby u nas zbierały się komplety panienek, którym mają wykładać najlepsi profesorowie	Czy koniecznie muszę przyjść, Henryku?	Cóż skrobiesz tym kozikiem?	Cóż z nim uczyniono?	Kiedy zatem pójdziemy?	Kto ich wie To pewne, że ich jest wielga gromada, a tyś jeden.	Kto to zrobił kto śmiał to zrobić?	Masz słuszność...	Widzicie, to są chore nerwy...	Wróciłeś przecie! Ho, ho! Myśleli, żeś drapnął w świat, jak Kazio!	A potem?	Bardzo ładne czyjeś araby, cała czwórka siwych	Będziemy?	Dlaczego oskarżony został szpiegiem?	Dostał syna?	Dosyć tych niestosownych żartów, panowie! Pójdźmy stąd, drogie dziecię.	Dzwon!	Jacicęjacica zapytał Anzelm.	Jaka „Ona”?	My też garncem gotowi pić zdrowie waszej książęcej mości!	Nach Warschau.	Niewiele.	Od przedmieścia Podgórze dawniej zwanego.	Pan daruje, że pana trudziłem.	Pewnie, że jest lepiej.	Są, wczoraj przysłała dopiero hafciarka. Chce pani widzieć?
Ha! Temu wulkanisku zbiera się na figle! Niech no tylko spróbuje! Znajdzie się ktoś, kto mu na to nie pozwoli!...	Koło Santlache... o tam, za wzgórkiem spotkaliśmy się z wojskiem Harolda. Rozpoczęła się bitwa. Pod wieczór wrogowie pierzchli w popłochu. Moi ludzie wraz z drużyną De Aquili ruszyli w pościg za nimi, bijąc i łupiąc wszystko po drodze. W tym pościgu był ubit Engerrad herbu Orzeł, a chorągiew i drużynę przejął po nim syn jego Gilbert. Jam jednak o tym dowiedział się dopiero znacznie później, gdyż moja Jaskółka dostała cięcie w bok, przeto zatrzymałem się nad strumykiem, koło ciernistych gąszczy, by obmyć jej tę ranę. Naraz słyszę, alić jakowyś zbłąkany Saksończyk krzyczy na mnie po francusku, wyzywając do walki. Coś mi się wydawało, że skądciś znam ten głos, ale przyjąłem wezwanie i skrzyżowaliśmy broń. Broń, RycerzPrzez dłuższą chwilę żaden z nas dwu nie osiągał przewagi, aż ci w końcu mój sąpierzsąpierz (daw.) rzecze mi on na to.	Po kilka razy na dobę odprawia solenne nabożeństwa w najtajemniejszej części świątyni i nakazuje swoim kapłanom, aby uważali: czy bogowie nie podnoszą go w powietrze podczas modlitwy?...	Słuchaj no, stary Wezwę do ciebie doktora, jeżeli uważasz, że naprawdę jest ci potrzebny. Ale nie zdaje mi się, aby było z tobą aż tak źle. Pomówmy o czym innym.	Twoja to zasługa, babo odkąd nam go zabrali, ty czuwasz nad nim i nie dałaś mu się zniemczyć.	Sama nie wiem, niepowinnabym... szeptała Zosia, to prawda! on taki poczciwy, że mnie wziął i że mnie kocha... a jabym mu mogła nie wierzyć? Cóż ty chcesz, Lauro, wiem to, i boję się... Ja go tak kocham... wierzę w jego przysięgę, a w moją siłę nie wierzę. Nie mam nic... prócz serca za sobą.	Ha! co? nie brakuje! Kiedy tak, to wam jeszcze będę prorokował. Bóg przy sprawiedliwych! Waćpan (tu zwrócił się do Kmicica) zdrajcę Radziwiłła pokonasz, do Taurogów pójdziesz, dziewczynę odbierzesz, za żonę ją pojmiesz, potomstwo wychowasz... Niech pypcia na języku dostanę, jeżeli tak nie będzie, jakom rzekł... Dla Boga! tylko nie uduś!	Była chwila zaburzenia, bolało ich to, że więcéj moim miejskim niż im ufano; rzucili się na miasto, aleśmy ich z Macronem ułagodzili i przywiedli do porządku. Poprzedzam Regulusa, który niesie od Senatu, z patrycyuszami, rycerstwem i ludem, powinszowania i dzięki.	Dziecka nie trzeba mieszać w to-to. Ja wiem dobrze, co mi trza robić. Nie, i basta! Siwki dwa mam tylko, a lando stare, odrapane, liberie w dziurach.	Gdyby pan był lepszym obserwatorem byłby pan od razu wymiarkował, że nie mam przy sobie żadnej broni.	Jedźmy Prawdę mówiąc, powinien bym był kazać waściom worki na głowę założyć, jako jest zwyczaj, ale nie mamy tu co ukrywać, a żeście na szańce spoglądali, to dla nas lepiej.	Nie gniewaj się, Julisiu musiałam zdradzić swoje nazwisko temu panu, który brał mnie za jakąś gryzetkę z Paryża, zakochaną w pięknym Julianie... (To jego wyrażenia). Przysięgłam mu, że jestem twoją żoną i będę miała pozwolenie widywania się co dzień.	Nie mówmy więc już o nim nigdy Kobieta, która go wciągnęła w otchłań Paryża, ma ciężką zbrodnię na sumieniu!... A twój ojciec, Dawidzie, jest bardzo nielitościwy!... Cierpmy w milczeniu.	No, no! Aby nie za bardzo!	Och, tak, to bardzo głupie	Od pierwszej chwili wydał mi się nienormalnym, a teraz gotów jestem przypuścić, że mnie, albo jemu braknie piątej klepki. Słuchaj, Watson: mieszkasz już ze mną parę tygodni, powiedz mi szczerze, czyś nie spostrzegł we mnie jakiego umysłowego zboczenia? Jak znajdujesz: czy mógłbym być dobrym mężem dla kobiety ukochanej?	Radziłem ci już i jeszcze raz radzę jeżeli ci o nią chodzi, to ją bierz, z jej wolą lub bez woli. Każę wam ślub dać. Będzie trochę krzyku i płaczu... Nic to! Po ślubie weźmiesz ją do swojej kwatery... i jeśli nazajutrz jeszcze będzie płakała, toś ba-i-bardzo!	Trzeba go ratować!	Król trzymać.. Ba! król nie chce rozlewu krwi chrześcijańskiej, ale panowie rada, którzy rozum mają bystry, czując większą moc polską przypierają Niemców do ściany tylko. rzekę, że gdyby nie było Drezdenka, to by się znalazło co innego.	Naprawdę przykro mi, panie Janku ale sam pan przyzna, że lepiej postępuję, mówiąc to wszystko panu szczerze, niż gdybym zwodziła pana jakimiś obietnicami, których nie mogę i nigdy nie będę mogła dotrzymać.	Co ja nie mam być zadowolony?! Dziewczyna jak złoto, chętna, robotna, wesoła, a najważniejsze, że zdrowa już. Nie cherlaków będzie rodzić. Toż prawdę powiedziawszy ja ją z tą myślą z miasta przywiózł. I nawet martwił się ja z początku, że między nią a Wasylem nijakiej skłonności nie ma. Jak mężczyzna i kobieta obok siebie żyją, to i skłonność musi się zjawić. No i zjawiła się.	Kargan mnie wysłał. Czekał na was, aż go wziął niepokój. Kiedy twoi ludzie przyjechali, a ciebie nie było widać, Kargan powiedział: „Słuchaj, Ragun, wróć i zobacz, co porabia ten pies, Wasynga. Czy mi nie ukradł najpiękniejszej niewolnicy?”. Więc ja pędzę, patrzę po drodze, nie ma. Lecę do obozu, nie ma. Pytam karaułów: nikt nie widział. Myślę sobie, czy Wasynga nie pojechał do rzeki? I tak znalazłem ciebie na drodze do rzeki. No, powiedz, Wasynga, czy ty nie pies, czy ty nie chciałeś uciekać z kradzioną niewolnicą?	Chwała Bogu! Jakbyśmy się pociemku przebierały na bal. Daj mi tę latarkę. Pójdę po świece. To rozpacz mieszkać na tem odludziu.	Czy nie znajduje pan, że język francuski niezbyt nadaje się do poezji? Proza Cycerona jest dla mnie tysiąc razy poetyczniejsza.	Cóż, to dobrze, wszystko sobie powiedzieliśmy; wróć teraz do matki i siostry.	Dlaczego? a to dlatego, że przez to straciłem trzy osły, z których najmniejszy wart był chałupy.	Jak tylko nieco żniwa zepchniemy, to natychmiast.	Nie, bat’kubat’ku (ukr.)	Nie, nie uczynię tego. Ufam Tygellinowi, że tam właśnie stada nie zabraknie.	Niech panienka idzie; ja pani sam powiem... Wreszcie, to jakiś ważny gość; nim on wyjdzie, można ze trzy razy powrócić.	O tak!.. jest to przepych wielkiego składu mebli na Pociejowie.	Przeciętnie osiemdziesiąt Otóż jeśli zasadzimy to ziarnko, to pierwszy plon z niego da nam osiemset ziaren, drugi plon, z zasadzenia tych ziaren, wyniesie sześćset czterdzieści tysięcy ziaren, trzeci ponad czterysta miliardów ziaren. Taka jest proporcja.	Tak jest, panie hrabio Mój dziad stryjeczny, kawaler de Rastignac, ożenił się z dziedziczką rodziny Marcillaców i miał jedną tylko córkę, która wyszła za marszałka de Clarimbault, rodzonego dziada pani de Beauséant. My stanowimy linię młodszą, tym biedniejszą, że dziad mój stryjeczny, wiceadmirał, postradał całe mienie służąc królowi. Rząd rewolucyjny nie chciał uwzględnić naszych wierzytelności przy likwidacji kompanii indyjskiej.	Tak. Do tej pory nie doczekałem się odpowiedzi	Te, no, kiwony. Te, co to po nieboszczyku świętej pamięci panu Cezarym. Takie znaczy się figurki, co to taki chińczyk czy inszy japoniec zrobiony, że jak tylko palcem dotknąć, to on głową kiwa i kiwa, bez końca.	Ten patyk z suchej miotły już nie zipie!	To był mój debiut życiowy	To niemożliwe!	To tam, w Warszawie... my... sami...	Wiem wszystko co dzień przecież czytam gazetę. Dzieci powoli się przyzwyczajają, komisja pracuje. A żadna reforma nie może wejść w życie bez wstrząśnień. Wiem, że jest nieporządek.	Zgoda na to wielki ten patron, co się płaszczem z ubogim dzielił nauczy nas dla zgody coś poświęcić.	Znam swoich. A jest i drugi plus. To cła! Cła, panie!	A czym jest twoje człowieczeństwo?	A jednak sprawy zaszły już tak daleko...	A list księcia Bogusława, miłościwa pani?	A tak... ale co mnie z tego...	A wy pilnujecie me, kiej złodzieja...	A za okręty Maciuś nam zapłaci Ma przecież tylu bogatych przyjaciół.	Aha! dałem, akurat... A gdzie on ma znaki?... gdzie krew?... gdzie świadectwo felczera?...	Ale na razie w zgodzie z tą przeszłością, która nam prawa po dziś dzień dyktuje?	Biedna? Bez posagu?	Chwat z ciebie, Hanuś, chwat! anim się spodział, coś taka.	Cicho tylko.	Czyż muszę się wam tłumaczyć z wszystkiego, co mam ochotę uczynić?	Do pewnego majstra, cieśli. Oddam mu dziś jeszcze klucze.	Dobra żona głowy mężowej korona	Dwa rodzaje, należące do familii płetwonogich, rząd mięsożernych grupa pazurowatych, podgromada ssących doskonałych, gromada ssących, dział kręgowych	Gdzie on ściągnął ten koncept?	Hale, spasła się na cudzej krzywdzie i będzie się tera czepiała ludzi kiej rzep psiego ogona.	I mógłbym uwolnić zresztą jeśli zechcę, ale kto za niego ręczy?	I taka elegancka! A on	I znajdował pan przyjemność w przypatrywaniu się tym okropnym widowiskom?	Ja chcę się pana o coś spytać	Jak?	Kobus mogliby powiedzieć!	Kochanie moje, mówił ów wysoki mężczyzna do porucznika, ja czuję, że ty musiałeś gdzieś służyć w wojsku.	Która godzina?	Masz słuszność	Mój drogi, cały wieczór czułam się okropnie.	Mój kot ulubiony gdzieś zniknął, gdzieś przepadł. Stroskany właściciel o księcia się pyta.	Niestety!	No, a podjazd?	Objechać kraj cały! Napisać strategiczne dzieło!	Otto!... Spuść do połowy masztu. Teraz już jesteśmy widoczni z brzegu.	Pan teraz wierzy w niebo?	Pewnie ukryli się w głębi puszczy.	Pięćdziesiąt franków.	Podobają się panu te rumaki?	Posiada ustaloną renomę	Proszę...	Robiło się, co mogło. Każdego, widzisz, Szweda, którego udało mi się rozciągnąć, znaczyłem sobie węzełkiem na rapciachrapcie	Skądże im taka ze złymi duchami komitywa?	Swoim własnym kosztem i mam nadzieję zyskać tysiąc dukatów za pierwszą edycję, której każę wybijać dwa tysiące egzemplarzy po sześć realów.	Szampan! śliczny mi szampan, mruknął wojewoda.	Tak, o jakim śnie?...	Tak. Główną wygraną	Ts-ts Najf!	Tutmozisie	Widzę wszystko co chcę, gdy drugi wzrok odzyskam, a siła zejdzie na mnie.	Więc chodźmy na polowanie Potem wrócimy tu po drzewo.	Wróci pan na opatrunek?	Wydaje mi się, że wiara i nabożność się wzmaga. Za moich młodych lat bywało mniej ludzi po kościołach!	Wygląd pana i pańskich ludzi	Własność odpowiedział Dan.	Za dwa dolary można dostać ołowianych żołnierzy.	Zatem, pani, do zobaczenia wkrótce.	Zawdy taką mówicie	Zemsta, Polowanie	Że Agnieszka... wyjdzie za mąż.	Żebyś wiedział, jak mi się przykrzy, uczą mnie po niemiecku, po łacinie; wiesz, Wawrzusiu, aż czasem nawet płaczę.
Cóż ja, przecie nie ja mam się z nią żenić. To pewna, że mógłbyś zrobić tysiąc razy lepszą partję. Ale sądzę, że babcia nie byłaby lubiła żeby wpływać na ciebie. W tej chwili nie mogę ci powiedzieć jak mi się wydaje Albertyna; wcale mi się nie wydaje. Powiem ci jak pani de Sévigné: „Ma swoje przymioty, przynajmniej tak sądzę. Ale na razie mogę ją chwalić jedynie negatywnie. Nie jest taka a taka, nie ma akcentu z Rennes. Z czasem powiem może: jest taka a taka. I zawsze będzie mi dobra, jeżeli tobie da szczęście”.	Nie gniewam się, mój Baptysto, to rozsądne; ale pragnąłbym jednak, by to się skończyło. Lepszego miejsca od tego, które ci zesłał łaskawy los, nie znajdziesz nigdzie. Nigdy nie biję moich ludzi, nigdy nie wymyślam, nigdy się nie złoszczę, przebaczam zawsze błąd, choć nigdy niedbalstwo lub zapomnienie. Moje rozkazy są zazwyczaj krótkie, ale jasne i wyraźne, wolę powtórzyć je dwa albo i trzy razy, aniżeli widzieć, że są źle zrozumiane. Jestem na tyle bogaty, że mogę dowiadywać się o wszystkim, co mnie interesuje; a uprzedzam, jestem ciekawy. Gdybym się więc dowiedział, że mówisz o mnie źle albo dobrze, że komentujesz moje sprawy albo zbyt w nie wnikasz, zostaniesz natychmiast odprawiony. Raz tylko pouczam moich służących; zostałeś poinformowany, możesz pan odejść.	Zagustować we mnie?... Tego nawet nie myślałabym mu bronić. Nie jestem ani tak naiwna, ani tak fałszywie skromna, ażeby nie wiedzieć, że się podobam... mój Boże! nawet służbie... Kiedyś gniewało mnie to jak żebranina, która zastępuje nam drogę na ulicach, dzwoni do mieszkań albo pisuje listy z prośbą o wsparcie. Ale dziś cytat z Ewangelii św. Łukasza (Łk 12:48)..	Nie. W tobie jest moje wszystko. Wszystkie moje namiętności. W twej duszy jest to, czego ja nie mogę poznać, a czego nie znam, bo jest tylko w tobie jednej. To jest wiecznie a niezmiennie nowe! We mnie tego nie ma ani cienia, a ja to jedno lubię, och, lubię do szału! Ty jesteś zupełnie jak ta muzyka. Jak muzyka jest z zewnątrz, a jest moja własna, tak samo ty. Czy wiesz, że ja do samego siebie mam odrazę, nawet do swej miłości dla ciebie mam odrazę, a kocham twoją miłość dla Łukasza... Gdybyś mogła uwierzyć, jak kocham twoje kaprysy! Bo wtedy najbardziej poszepnął w uniesieniu, z uśmiechem	A ty? Ale wyrażaj no się dobrze o bykach. Czyżeś mi sam nie opowiadał, że kiedyś tam ma przyjść do ciebie z pola Ryży Byk, by ci pomagać. A teraz zabieraj to żarcie i poproś tego świątka o błogosławieństwo dla mnie. Może on też zna jakieś leki na bolące oczyska mojej córki. Zapytaj go o to, Mały Przyjacielu całego świata!	Powiem prawdę, jak na sądzie Ozyrysa. Było to wieczorem tego dnia, kiedy Nil miał zacząć przybór. Moja żona mówi do mnie: „Chodź, ojcze, pójdziemy na górę, skąd prędzej można zobaczyć sygnał w Memfisie.” Więc poszliśmy na górę, skąd łatwiej można zobaczyć sygnał w Memfisie. Wtedy do mojej żony zbliżył się jakiś żołnierz i mówi: „Pójdź ze mną w ten ogród, to znajdziemy winogron albo i co jeszcze.” Więc moja żona poszła w ogród z owym żołnierzem, a ja wpadłem w wielki gniew i zaglądałem do nich przez mur. Czy jednak rzucali kamienie do domu księcia, powiedzieć nie mogę, gdyż z powodu drzew i ciemności nic nie widziałem.	Tylkoż ty ich nie broń przede mną bo ja ich nie tylko znam, ale i odczuwam... Dałbym gardło, że już w tej chwili Szlangbaum kopie pod tobą doły w owej spółce i jestem pewny, że się tam wkręci, bo jakżeby polska szlachta mogła obejść się bez Żyda...	Ależ nie, skąd! Jakże by! Człowiek tak poważny, w szacie duchownego, taki jak ksiądz Busoni nie pozwoliłby sobie na podobny żarcik. Ale ekscelencja jeszcze nie przeczytał listu do końca.	To nie było straszne, Ludko, tylko takie smutne! Od razu spostrzegłam, że jest słabsze, ale Karolinka powiedziała, że matka poszła po doktora, więc wzięłam dziecko, żeby ona wypoczęła. Zdawało się, że śpi, lecz nagle wydało krótki krzyk, drgnęło, a potem leżało bardzo spokojnie. Próbowałam rozgrzać nóżki, a Karolinka dawała mu trochę mleka, ale się nie poruszyło, i poznałam, że nie żyje!	O, ja widzę dobrze, że ty się mnie nie wstydzisz! Pozwól, niechże cię uściskam.	Obejrzyć ciała, by się któren nie zataił, i każdemu nożem dla pewności dać po gardle, a jeńców do ogniska!	Uciekajmy! Puszczono rajk, zgniotą nas! Sapristi! Że też służba nie ma na tyle rozumu. Wybrali się w porę! Uciekajmy!	Cesarzowa! Cesarzowa uwięziona i nikt nie stanął w jej obronie! Gdzież byli Czechy? Gdzie się podzieli brat jej i synowiec? Czy i oni uwięzieni?	Nie ma co martwić się. Tu przecie zostać nie mogę, a u rządcostwa już śpią wszyscy na górze. Chodźmy!	Nie zasmuciło cię zbytnio to wszystko? potrafi ona wszystko skrytykować w osobach lub w domu ludzi, którzy zajęli wasze miejsce. Toteż pani de Cambremer odparła: „Tak, ale nie są na swojem miejscu. I zaprawdę, czy w istocie takie ładne?”	Na miłość Boską! Nie! Dlaczego? Po co? Powiadam panu, że to szaleństwo. Za nic nie pozwolę panu pójść do miasta.	Czyś pani potępiona niesłusznie, niewinna lub męczennica to jeden powód więcej do błagania Boga; i ja sam modlić się będę za ciebie.	Ha! co za smutne, a wymowne zeznanie tak wiernego przyjaciela! Gdym był jeszcze aplikantem, pamiętasz, Copperfieldzie, ileśmy razy zauważyli, jak się wzdrygał, nie śmiejąc w dobroci swej i przyjaźni przerwać niestosownego dla panny Agnieszki stosunku.	Na mnie on zrobił wrażenie takie, żem się ulękła Nie jestem nawet ciekawą, bo czytam historyą biédaka z jego twarzy i stroju. Jest-to jakaś ruina, ofiara losu, temperamentu, charakteru, a może... któż wie?... nałogu... Cynizm powierzchowności przeraził mnie.	Nie do ulaul (pot.)	Ja sam nie wiem! Coś ty im takiego powiedział, że mnie żywego puścili?	Te nie udzielają się ani za jarmarczne, ani za żadne inne ceny. One, jeśli się w człowieku rodzą, w nim też i po­zostają. Dla nich nie ma wyrazu. One są milczeniem: jak Bóg, jak fatum!...	Nie, nie dlatego, tylko że nie bywał grzecznym względem swoich pachciarzypachciarz (daw.)	Jakoś mi nieskładno Nigdy się nie odważę!	Przyrodnia, nie swoja. Oni osobno, ja osobno.	To widać niewielka fantazja w tej Europie, bo ja waszą książęcą mość porwałem, trzymam i nie puszczę.	A teraz, panowie rozejdźmy się; d‘Artagnan potrzebuje samotności, aby się wypłakać i przespać. Ja biorę na siebie odpowiedzialność za wszystko, bądźcie zatem spokojni.	Ależ nie mogę wymagać, aby doktór poświęcał tyle czasu i trudów... nie.	Takie wesele, tyla narodu, żem w życiu nie widziała większego.	Nóż wrzasnął na koniec stryj Salters. Penn urósł w dwójnasób, ciężko dysząc pośród ryb, Manuel jął się przeginać to w tył, to naprzód, ażeby znów nabrać sprężystości, a Długi Dżek oparł się o burtę. Kucharz pojawił się znowu, bezszelestnie jak czarne widmo, zgarnął całą kupę łbów i ości	Dobrze, ja się zakładam, ale kto go pomaca?	Już też niepodobna aby taki pan i tak wysoki senator nieszczerze ojczyźnie życzył; albo więc nie mógł inaczej postąpić, jak postąpił, albo arcanaarcanum (łac.)	Najgorsze, że nie mam własnego portu I robią mi trudności z przewożeniem złota.	Ja gwiżdżę na ostrożność Trzeba tak zrobić, żeby nawet nie miał czasu na otwarcie gęby.	Niechże się pani uspokoi	Pańską zwierzęcą chuć. Pan mnie nie poznał. Tylko obmacywał mnie pan oczami, jakbym była na sprzedaż.	A co, Sancho, cóż ty na to? a co? czy wytrzymają czarownicy przeciw waleczności? mogą mi odjąć zwycięstwo, ale cała ich potęga nie odejmie mi odwagi.	Bagatela! Twoja Stefcia to złota rybka, można się było na nią wziąć. Jakież kupiłeś brylanty?	Chciałoby się zostać bogatym bodaj po to, aby nagrodzić tych dzielnych ludzi	Pięknie. Teraz wstań i pokaż się.	Przedemną schronić się może trudno	Słusznie. „Pojedzie ksiądz do Marsylii...”. Rozumiesz pan, że to słowa Edmunda?	Witam pana, panie Hudec Chodźcie na górę, tu jest drabinka. Poczekajcie, panie Hudec, zaraz wam podam rękę, bo pan tu jeszcze nie był.	Ja rznę do Ameryki.	Kto? Co się waści stało?	Panie redaktorze, dałem komunikat, nic ponadto nie wiem.	W jego wieku! Nigdy jeszcze nie miał paszportu, nie podróżuje nigdy sam, zawsze jest ze mną.	Wiem. Dość spojrzeć na te gałgany, w których się ślasz po ulicach. Ty Horście! Ty Horście! Słuchaj, pójdę z tobą, ale mi naprzód pokaż, gdzie ojciec siaduje, w której knajpie.	Wygląda na ochronkę lub szpital bardzo mi się podoba.	Dziwadło, przyjeżdżał od Stabrowskich kilka razy do nas.	Ale na pewno, Henryku, człowiek żyjący wyłącznie dla siebie strasznie drogo za to płaci?	Kiedym po raz pierwszy sama jedna w świat we­szła, aby wałczyć o życie swoje i dziecka, powiedziano mi, że kobieta wtedy tylko z walki takiej wyjść może zwycięsko, jeśli posiada wyborną jakąś umiejętność, praw­dziwy i wydoskonalony talent... Czyś ty posiadała umie­jętność jaką, Karolino?	Aha, reumatyzm Oczywiście, bardzo ciężka choroba. I jaki wyjątkowy przypadek, żeby dostać reumatyzmu akurat wtedy, gdy jest wojna światowa i gdy trzeba iść na wojnę. Przypuszczam, że wam bardzo przykro z tej racji.	Niekoniecznie! To dowód, że mam po czym odpoczywać.	Być może to upiory... Lecz te są pierwszą na ziemi, najwyższą, bo najtrudniejszą realizacją myśli, więc pójdę ku nim, pójdę...	Czy pani zostaje jeszcze jakiś czas w tych stronach?	Ja obejrzę most	Pani baronowa zachorowała.	Sądziłam, że pan jest bardziej pewny siebie.	Umiesz-że choć obiecadło?	Hm, za to wasza wierność dorównywa naszej zdradzie, co?...	Witaj, panie de Bergerac! jakżem szczęśliwa, że pana oglądam! Przez długie dwa tygodnie skąpiłeś nam swej obecności! Czyś chorował?	Co to znaczy?	Owszem, wy wszyscy odpowiadacie, bo owe jednostki wyrosły pośród was, a to, co książę nazywasz występkiem, jest tylko owocem waszych poglądów, waszej pogardy dla wszelkiej pracy i wszelkich obowiązków.	Pięćset... tysiąc... ile by zażądał.	Co za myśl!	Chwileczkę przychodzę tu w poważnej sprawie. Przynoszę sześć milionów jednemu z panów. Proszę pana	I to prawda! Pewne rzeczy są w nas mocno zakorzenione...	A konie zamieniliście na maszynę?	Co takiego?	Czekał pan na nas?...	I jak Mojżesza wskrzesić...	Jak możesz, Pawle!	To będzie zależeć od dzisiejszej nocy.	Szanowny pan jesteś zdecydowany dać dziewięćdziesiąt tysięcy rubli za tę ruderę?...	Aha! dałem, akurat... A gdzie on ma znaki?... gdzie krew?... gdzie świadectwo felczera?...	Czego chcecie?	Dzień dobry, wuju Samie	I ty, pierwszy magnat w kraju, za którym szalały córki najznakomitszych domów, ty zrobisz takie odstępstwo?...	Kiedy zechcesz.	Muszę mieć w tym opowiadaniu jakąś patetyczną scenę Może Robert Ray zostanie zraniony podczas wypadku i zrobię scenę śmierci.	Nigdy w świecie.	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Wszystko mi jedno...	Antysemityzm, Żyd	Chcę pracy.	Czasem wezmą sztuk dziesięć, dwanaście, ile jest, i popędzą	Czy ona naprawdę umiera, señor doctor?	Jakie?	Jesteś gotowy?	List...	Natura, Ojczyzna przerwał Wokulski.	Niesłychane!	Owszem będą nowe lądy stałe, nad których wzniesieniem pracują teraz miliardy miliardów żyjątek.	Ptaszki sztuczne. Mów paciorek.	Rzeczywiście jest bardzo ładna	Trzydziesta siedm obrotów!	Umysłowo chory?	Wiecie nowinę?	Więc także spadłeś?
A ot tak, jeździ się popatrzeć, co ludzie robią, jak żyją. Cóż to, nie wolno?	Poczciwe dziecko za cóż miałabym się gniewać? Nie myślisz tego.	Dlaczego? Jakim prawem? Za kłamstwo ino rózgi mi się należą, a nie skłamałem przecie: pijany a błazen, to braterska para. Czyż nie jesteś pijany, Karolku? Nie chcesz, to się obejdzie. Potworek nas osądzi. Słuchaj, Pliszka twierdzi, że zna takiego, co własną swoją głowę z tyłu pocałuje, jeżeli zechce. Ja powiadam, że nie.	Ależ ja nie wiem sama, zdaje się, że to było w Lasku jednego wieczora, kiedyś ty przyszedł do nas na wyspę. Byłeś na obiedzie u księżnej des Laumes Przy sąsiednim stoliku siedziała kobieta, której nie widziałam od bardzo dawna. Rzekła do mnie: „Chodź za skałkę zobaczyć, jak księżyc się odbija w wodzie”. Ziewnęłam i odpowiedziałam: „Nie, zmęczona jestem i dobrze mi tutaj”. Zapewniła mnie, że nigdy nie było takiego księżyca. Powiedziałam: „też blaga!”, wiedziałam dobrze, dokąd ona zmierza.	Niechże mnie Bóg broni, abym tego kawalera miał o złą intencję lub o kłamstwo posądzać, ale te nowiny, które przyniósł, tak mi się wydają nieprawdopodobne, iż za słuszną rzecz uznałem, abyśmy je razem zbadali. W najszczerszej chęci mógł się ów kawaler omylić albo źle słyszeć, albo źle wyrozumieć, albo umyślnie w błąd przez jakowych heretyków być wprowadzonym. Przestrachem serca nasze napełnić, popłoch w świętym miejscu wywołać, nabożeństwu przeszkodzić to dla nich radość niezmierna, której by pewnie żaden sobie w złośliwości swej odmówić nie chciał.	A pocóż mi je odbierać chcecie? bo wam wstyd tego, że król mnie słabą, nieświadomą, uwiedzioną oszukiwał? Lękacie się, aby go ta lekkomyślność i zdrada nie napiętnowała tak jak godzien.	Miłościwy panie... ja wcale temu co mówicie nie przeciwię się	Wcale nie. Zastanów się nad tym, że kapitalizm jest prostą konsenwencją liberalizmu. Bezsprzecznie. A poza tym wyrwać z psychiki ludzkiej takie zakorzenione nonsensy, jak pojęcie równości, wolności, braterstwa. Człowiek nigdy nie był równy innym, nigdy nie był wolnym, a braterstwo to przesąd naiwnych. Braterstwo może być interpretowane tylko jako dyscyplina. Rodzinna i społeczna.	Polityka, PrzywódcaZ Witoldem wszystko jest do wiary podobne, gdyż to człek całkiem od innych różny i pewnie ze wszystkich panów krześcijańskich najchytrzejszy. Gdy mu trzeba ku Rusi swe panowanie rozszerzyć, to pokój z Niemcami czyni, a jak tam dokaże tego, co przed się zamierzył, znów Niemców za łeb! Nie mogą sobie oni dać rady ani z nim, ani z tą nieszczęsną ŻmujdziąŻmudź i nie tylko oddaje, ale sam im ją pomaga pognębić. Są tacy między nami, ba i na Litwie, którzy mu to za złe mają, że on ze krwią tego nieszczęsnego plemienia tak igra... I ja bym, szczerze mówiąc, za hańbę mu to miał, żeby to nie był Witold... Bo wżdy tak sobie czasem myślę: a nuże on ode mnie mądrzejszy i wie, co robi? Jakoż słyszałem od samego Skirwoiłły, że on z tej krainy wrzód wiecznie ciekący w krzyżackim ciele uczynił, aby zaś nigdy do zdrowia nie przyszło... Matki na Żmujdzi zawdyzawdy a.  zawżdy (daw.)	Z wielkim nawet talentem i niemniejszą pracowitością sztuką żyć bardzo trudno Do pozyskania imienia dobić się niełatwo, a bez niego jest się na łasce przekupniów. Ci zaś mają tyle do wyboru, a tak są nawykli do nabywania prawie darmo, że rachując na nich, można umrzéć z głodu. Ludzie co kupują, wolą tanio nabyć u handlarza brzydkość, niż coś dobrego u artysty. Nie znają się powiększéj części, idzie im tylko o pamiątkę z podróży.	Kochany panie Copperfieldzie pragnęłabym, aby mąż mój zrozumiał swe zadanie. Wydaje mi się rzeczą wielkiej wagi, by od pierwszej chwili pojął wymagania nowego położenia. Znając mnie od tak dawna, wiesz, kochany panie Copperfieldzie, że nie mam tak zapalczywego, jak mąż mój, temperamentu. Usposobienie moje jest, że tak rzec mogę, na wskroś praktyczne. Wiem, jak daleką przed sobą mamy drogę, wiem, że nas czekają przeróżne trudy i niewygody. Na oczywistość tę nie zamykam dobrowolnie oczu, lecz znając zarazem mego męża, wiem, jak rozległymi rozporządza środkami, i dlatego właśnie chcę, aby zdawał sobie jasno sprawę z obecnego swego zadania.	A co? Udało się pannie Anecie?	A jednak nie powierzyłby mi pan własnego okrętu	A nie widziałeś go już potem?	Bądźcież spokojni; nie zna jej ani słowa! Nic podobnego mu do głowy przyjść nie mogło. Coś innego chorobę sprowadzić musiało. Co? Któż to zbada? Ciało gnębi duszę w człowieku, dusza czasem łamie ciało	Gniewu on nie miał nigdy przeciw siostrze ino żal w sercu, acz niesłuszny. Wierzajcie mi, wasza miłość, mówię to jako kapłan; i wy sami wiecie, po czyjej stronie wina.	Kazali bombę przynieść, żeby tam nie wiem co...	Mój Boże czyż to lekarstwo nie jest gorsze od choroby?	Napij się, kochany Barrois Napij się, mój drogi, bo widzę, że już oczami pijesz tę lemoniadę.	Nic z tego nie rozumiem.	Nie wiemy o żadnym, obcych tu nie ma, idźcie z Bogiem, snu nam nie przerywając.	Tarli go tu śniegiem, ledwie nie do kości i wino mu wlewali w gębę, a potem parzyli go w łaźni, gdzie też począł i dychać.	Widzę ziemię w postaci małych cieniutkich sznureczków nie dłuższych od was	Szczęście to twoje, hrabio, żeś tego nie powiedział przed.... kilką laty. Dziś trochę mi trudno byłoby cię zbałamucić, nie mam już ochoty ani energii. Inaczéj odpokutowałbyś u mych kolan, prosząc o przebaczenie! Goniłbyś za mną, gdziebym chciała.	To fałsz! Gustu do amorów nikogo nie nauczę, bo go sam nie posiadam. Chyba ty mi go udzielisz.	Słuchajcie dobrze i nie oszukujcie mnie. Ja jestem kobieta, ale ze mną nie trzeba było robić prób ani komedii. Jeżeli przebranie, ta bomba i to chodzenie po bazarze i to głupie kupowanie... Rozumiecie? Jeżeli to wszystko było jeszcze jedną pedagogiczną próbą a teraz...	Ciekawym, co tobie, albo Pławickiemu do tego? Mam u niego, muszę odebrać i skończyło się.	Cóż się znowu stało? Przecie wczoraj był w ratuszu na balu?	Doprawdy, że choć mi żal odmówić, nie śmiem jednak nadużywać uprzejmości pani...	Niewiele. Raz tylko wypytywała się, czy mnie bardzo pieści pan Wokulski.	Pani, nie miałem zaszczytu być przedstawionym księciu.	Pojadę, ale wdzięczność zachowam. Rzadko tak uczciwych ludzi jak w Pacunelach!... Waćpanny zawsze się tego Kmicica boicie?	To źle robi Niemiec, który nawet piwa nie pije, cóż to może być za Niemiec. Was i z piwem znieść trudno, a bez piwa...	Uciekaj... uciekaj... coby nas nie połajano.	Widziałeś się z nimi?	Żeby kto inny nie dał.	Żyjcie w pokoju, ty i dziad twój, Abel i niech nad biednym domem waszym rozpostrze się prawica Przedwiecznego, który kocha i broni tych, co cierpią...	Ja nie robię na złość.	On i tak nas wdzięcznie przyjmie Ale dobra rada, żeby do niego iść, i lepszej teraz nikt nie wymyśli.	Poszedłem za nim, wiódł mnie przez wszystkie korytarze, a ze wszystkich cel wychodzili ojcowie i szliśmy razem do refektarza, tam już było pełno i ciągle wchodzili nowi, wszyscy jacy byli od samego początku naszego klasztoru. Jakiś bardzo stary ojciec odczytywał z wielkiej księgi nazwisko, wywoływał po kolei, po kolei podchodzili do niego, a on wtedy kartę z nazwiskiem wydzierał i rzucał w powietrze, zapalała się i kula ognista wypływała oknami w świat, a każdy wyczytany znikał. Zostałem tylko sam, a on przeczytał moje imię: Ojciec Liberat.	Resztę mogę przysłać pojutrze. Pan raczy przysłać kogo z kwitem, bo ja sam przybyć nie mogę.	Tam... strach!... Ocalejesz!... Waldy... Ile kwiatów... To ja winna!... Nie odchodź!...	Nie mogę poprzestać na tej odpowiedzi ponieważ przysłała mnie tu osoba, dla której trzeba zawsze być w domu. Ale proszę doręczyć księdzu Busoniemu...	Co to jest?... co się stało?... Pani mnie przeraża.... Czy odebrała pani wiadomość o chorobie albo śmierci czyjej?... Może pani kto ze służących uchybił?...	Teraz ja powiem, co by ten nowy człowiek dostał od pani Naprzód, dostałby długą listę wielbicieli dawniejszych, następnie, drugą listę wielbicieli, którzy nastąpią po nim, a w czasie antraktu miałby możność sprawdzania... czy na koniu dobrze leży siodło...	A choćby bułkę chleba na tydzień; ale co zrobić z Motruną!	Znasz pan więc Leroy Mitchela, który tutaj mieszka?	A któż-to powtarzał mi ciągle, dałabym coby kto chciał, byle mnie od tego człowieka uwolniono! Cóż to znaczyć miało?.. Wszak mówiłam ci, że to zrobię! wszak widziałaś, gdym szła i z czem tam poszłam?	A pan może dawać na fortepianie?	Bardzo proszę.	Dyć wiemy i trzeba na to zaradzić!	Dzień dobry pani.	Głooowa mi pęęęka od tego, coś mi pan natraaajlował. Pieeerwszy raz w życiu trzeeeba mi myśleć o takich...	Jeśli tak, to co innego	Na co? na co?	Nazywasz to hałasem?! A ja słyszałem kapanie tych kropli, chociaż hałas był nieporównanie większy.	Nic... nic... trochę zmęczenia... osłabienie, ale to przejdzie...	Oddaj mi moje pieniądze i zostaw mnie w pokoju	Piękny był koń, krzepki jeszcze, kiej dziecko łagodny.	Umykajmy, panie Michale, na miły Bóg!	A Andrzej Władysławowicz?	A! Płakali wy po nim?	A! więc to kardynał oznajmił ci, Najjaśniejszy Panie, o tej uroczystości?	A, i pan jest, panie profesorze! Takam panu wdzięczna...	Ach, Elizo, on ci przysłał!	Ar tai nesidžiaugi, mama, nei iš pagyrimo ir dovanų, kurias gavo Onutė, baigdama mokslinyčią?	Co pan chce, żebym mu powiedziała?	Cóż trzeba uczynić?	Dalej, Tomku!	Dlaczego szkoda?	Eeee	Ho! ho! coś niesłychanego prawie... alt!	I cóż?	I cóż?	Jesteś kajdaniarzem	Kiedy?	No jakże? Zadowolony pan?	O gal jis ir ne toli už tiesos?	Pachniecie jak cały skład perfum!	Phi! Ładna jest przyjemniejsza do patrzenia niż mordy waszych pryncypałów.	Pięć buszli, panie Cyrusie!	Pozwól, siostro...	Przysięgamy, przysięgamy!	Tak jest, mości książę!	Tak tylko brodę można i dozwolonym było widzieć	To moja ostateczna odpowiedź, mamo	Trup rzekł.	Tuj!	Twoje korale.	Tylko dorośnij.	Verboten.	W kuźni.	Więc są jednak wieczne wartości?!	Więc zdjęli konie Aleksandra Wielkiego?	Wnioskujesz pan, że pojechali za kamieniami?	Wzięto trochę jeńców z dragonii, których ci oddam.	Włochom?	Zakonotujęzakonotować (daw.) rzekł biskup Tomicki z uśmiechem	Żeby ty dla żonki swojéj taki był jak mój dla mnie, to i ona była-by lepsza	Żyj wiecznie, panie nasz!
A ot, wyobraźmy sobie, że teraz wchodzi tu taki facet, co ma takie pismo i powiada nam: Niech tak pan powie, to co my na to?... Oczywiście, zapytamy, ile będzie kosztować, żeby dał spokój?	O, to zależy tylko od pana... oczywiście, skoro pan sądzi, że potrzeba.	A ot, masz szanowny pan takiego Połanieckiego: ten na Domu komisowo-handlowym zrobił wcale duży majątek i co ma, to w gotowiźnie, tak, że jutro mógłby wszystko na stół położyć. Sam on szanownemu panu nie zaprzeczy, że rady moje często były mu przydatne, ale jednak co zrobił, to zrobił przez handel	Mój panie czy sądzi pan, że gdyby kapitan Nemo nadal żył, zdarzyłoby się to wszystko?	Przejdźmy się po ogrodzie Jak to! Czy możliwe, abyś pan nie wiedział, co zaszło 30 kwietnia 1574?	Dlaczego?... No więc dobrze, to poślę czek Natce jako podarunek ślubny, tego mi pan nie zabroni?	Pociesz się pan są głupsi. Ale o cóż to chodzi?	Niech pan się strzeże oszustwa. Wkrótce będzie pan miał do załatwienia poważniejszy interes z jakimś cudzoziemcem czy też żydem. Sprawa będzie wyglądała bardzo dobrze, ale przyniesie panu straty i zmartwienia, jeżeli pan będzie łatwowierny.	Ciekawymciekawym i babunia to samo. Za godzinę trzeba ruszać.	Ja wprawdzie powiedziałem panu Salomonowi, mruknął rotmistrz, że do domu jadę i przybyłem tylko na wesele, ale jejmość to sama urządź tak, bym został... Poproś mnie dla pomocy twemu staremu, on tu oczywiście sam wydołać wszystkiemu nie potrafi.	Ktoś jedzie za nami pod górę. Słychać skrzyp śniegu pod płozami sań. A jeśli to on?	No i co? Ty nazwałeś się baronem fon Rauch, a nazwali cię baranem. To jeszcze gorzej niż mnie. Kot to nic złego przecież.	Nawet Syndykat Narodowego Zbawienia stałby się fikcyjną projekcją zbiorowego stanu psychicznego pewnej grupy społecznych zaprzańców Ale jeśli ktoś jeden ma odwagę być konsekwentnym psychologistą, tak, jak Kocmołuchowicz to wtedy, na stanowisku generalnego kwatermistrza nawet, można dokonać rzeczy cudnych w swej potworności.	Phi, jakieś pięć do sześciu tysięcy, nie licząc tego, co jest winien panu i żonie.	Mości panie Zagłoba, doszło już do mnie, żeś waćpan, chociażeś nie poseł, chciał mnie niewinnego z sejmu rugować, ale ja to waćpanu po chrześcijańsku przebaczam i promocją, jeśli kiedy będzie trzeba, służyć nie omieszkam.	A co to będzie w zimie?	A tak, widzi pan tam tylko asy i dwójki, a ja kulami porobiłem z nich trójki, piątki, siódemki, ósemki, dziewiątki i dziesiątki.	No, to przecież ksiądz... ksiądz Busoni...	Powinien pan później odpocząć czas dłuższy.	Przychodzi pan zapewne w sprawie panny Floryny, a pan szanowny w sprawie panny Koralii? Poznaję pana. Niech pan będzie spokojny kupuję klientelę Gymnase, będę dbał o pańską damę i uprzedzę ją o kawałach, jakie chciano by jej płatać.	To i dobrze, bo od oskomyoskoma (daw.)	To stara prokuratorowa, niejaka pani Coquenard, mająca lat pięćdziesiąt conajmniej, a udaje jeszcze zazdrosną. Ja od razu się dziwiłem, że jakaś księżniczka mieszka przy ulicy Niedźwiedziej.	Zapewne ale cóż ci u  diabła po tej znajomości przy lichem twoim rzemiośle? Wierzaj mi, mospanie, pluń lepiej na te rycerskości, a kiedy mamy kęs chleba dom, po co nam go szukać indziej, gdzie go może nie ma? Ze mną już rzecz skończona, jadę jeszcze za panem do Saragossy, ale dalej ani kroku, a potem upadam do nóg, żegnam uniżenie.	O, mój panie! Pozwoli mi pan tak umrzeć? Umieram! Boże mój! Umieram!	On to podejmie, Wasza Wielebność Czy Eminencja nie widzi idei poematu żarzącej się już niby blask jutrzenki w jego oczach?	Panie macie rację zawsze i we wszystkim, przyznaję, że jestem osioł, bo po cóż u diabła to imię wlazło mi w gębę, wiadomo przecie, że uderzyć w stół, a nożyce się odezwą. Z tym wszystkim, panie, piszcie listy i niech już raz wyjadę wreszcie.	Po to, rebe, żebyś ty jemu na przeszkodzie stanął...	Tak, to samo! Cała moja bielizna była tak oznaczona. Nargonne był baronem, a ja mam na imię Herminia. Dzięki ci, Boże! Moje dziecko nie umarło przy porodzie!	Tak, to mogły być Włochy Podróżowała pani po Włoszech?	Albo pan mnie zje?	Ej, to nieprawda! Mistrz Juliusz nie może opuścić Ekeby.	Gdyby mieli rozum, to by poszli na Niżpol	No to właźcie do wagonu, Szwejku.	Po co to zrobiłeś?	A więc za jakiś kwadransik wrócimy tu do pana.	Co pani jest? na Boga! czy powiedziałam coś, co cię zraniło?	Za pozwoleniem, panie kolego ale ja mam już tego powyżej uszu i bynajmniej nie pragnę owej fali oszczerstw.	Naturalnie, że nie. Jakże pani chce? Wspólna bieda, prowincja. Gotowała sama na maszynce naftowej. Często nie było co. Zimno! Za kulisami mróz. Ona zawsze dobra, wierna...	Pod Vlaszimiem, posłusznie melduję, panie feldkurat był dziekan, który miał tylko posługaczkę, od czasu gdy mu stara gospodyni uciekła z jakimś młodym chłopcem i pieniędzmi. Ten dziekan na stare lata zabrał się do studiowania pism świętego Augustyna, o którym się mówi, że należy do ojców Kościoła, i wyczytał tam, że kto wierzy w antypody, winien być przeklęty. Więc przywołał posługaczkę do siebie i powiada:	Jeden jest tylko wojskowy, minister wojny.	Nic Nie będę ja się onym trupem chwalił w mieście. Niech tu go sobie kto chce najdzienajść (daw.) dziś: bez ogródek., kto tutaj nabroił. Wszystko się na waści skrupiskrupić się (daw.)	O, jakiś pyszny, Wejdawutas! A pamiętasz, przed rokiem, te okropne otchłanie, troski, męki? Pokonałeś wszystko! Było ich legion, wrogów, a ty jeden, bohaterze! Teraz tobie czas spocząć i być szczęśliwym. Wyrosłeś, jak twój Dewajtis, na przykład całym pokoleniom. Już ci teraz nic nie brak.	Powrócisz? Na pewno powrócisz? I czy powrócisz w tej samej postaci? Czy już za późno, by jeszcze dziś w nocy wyruszyć na poszukiwanie rzeki?	Mógł ten nasz nieboszczyk przeznaczyć swoje pieniądze na kuchnię dla ubogich w Pradze ale właściwie lepiej się stało, bo burmistrz praski mógłby tę sumę przejeść sam w jakim barze.	Nie chcę doktora Jekylla więcej widzieć ani o nim słyszeć Zerwałem z tym człowiekiem; proszę cię, zaoszczędź mi wszelkiego przypominania osoby, która dla mnie już nie istnieje.	Tak ale nie okazywaliśmy mu żadnej niechęci, a on znowu nie pytał, czy nam robi przykrość...	Ona do niego nie będzie należała.	Wtedy pani powiedziała mu, że jej syn wyjechał w podróż... na wiele lat...	A u mnie są zapisane jako płatne dzisiaj, rozumiesz mnie asindziej? hę? pretenduję, żeby mi były wypłacone, stantepede.	Bój się Pana Boga... Wstyd mię wracać do rodzinnego domu, a jakże ja pojadę do ciebie! Co na mój widok powie twój ojciec?	Panie generale... czapka spadła na grobli, gdyśmy dygowali armaty. Podjąłem pierwszą z brzegu na szosie, w nocy. A konia mi zabito koło Falent. Jestem niezdrów...	Ej, nie bardzo już się tam tego boję Byle go do podziemia nie zamknęli, byle zdradą nie ubili i byle jakoweś żelaziwo miał w garści dziś popr.: który. go w szrankachszranki	A prawda. Nie wiem nawet, jak się nazywasz...	Ach, tu działały wpływy zewnętrzne.	Bardzo mi miło.	Czemu nie strzelacie? Ludzie się tym straszą i dlatego o poddaniu gadają.	Czy pani de Launay wiedziała, co zawiera szkatułka?	Dowodu? Jakiż tu można dać dowód?	Droga Ewo, otrzymuję więcej, niż daję. Dlatego będę cię kochał zawsze lepiej, niż ty mnie kochasz, mam bowiem więcej przyczyn kochać ciebie; ty jesteś aniołem, a ja człowiekiem.	Ja go nie kupię	Jakimże ty żyłeś trybem, że nie wiesz o tym roku? Pogłoski, ciewyciewy (gw.)	Ksiądz niedługo każesz nam chamów całować po rękach.	Mnie pana żal!...	On jeszcze zatopi swój statek Te liny nie wytrzymają w taką pogodę.	Starość budowla z wielkich głazów ustawionych w kręgu, pochodząca z epoki neolitu a. brązu. Przypuszcza się, że była świątynią kultu słońca. Znajduje się w hrabstwie Wiltshire, koło miasta Salisbury, ok. 160 km na zachód od miejsca akcji powieści. liczyły sobie niewiele lat istnienia... jeszcze zanim ludzie z epoki kamiennej zbudowali zbiornik wody poniżej koliska ChanctonburyChanctonbury Ring	Trafiłem na uroczystość?	A ty?	Bo wy go zabijecie.	Chwała Najświętszej Pannie!	Czego? Hop! przeskocz!	Dawaj forsę	Dyskusja zamknięta!	Głupiś!	Hrabina G***.	I przyjęła cię, co?	I w tym celu potrzebujecie państwo pięknej kobiety?	I z Myszkowskim!	Imię, Honor, Tajemnica rzekł król	Jak się masz Ordyński? a co? jak się tam powodzi in nexu quasi matrimoniali?	Kim jesteś? Mów albo zabiję.	Kitais žodžias ponia sakau: jog aš niekam nevertas.	Lulu, moja serdeczna!	Może?	Nigdy.	Nikogo.	No, cicho! Nieśta ziemniaki, bo zbraknie kobietom!	Ph! ph! Ludzie zbrojni... całe setki... Cóż ciebie obchodzi wojna? Przypadł ci krwawy i srogi znak wojny, który rychło się ziści.	Pójdę, dajcie spocząć minutę, zdrożyłem się srodze, głód dokucza!	Tada mažiaus ant savęs ponas paneštumei.	Taki, jak i ty, hycel był twój dziadek.	Tiesa,	Toby sobie znaleźli gdzie indziej	Trup!	Ty	Ty myślisz lepiej?	Tysiąc dwieście!	Wszystko zrobię, co każecie, sołtysie, choćbym miał śmiercią nałożyć.	twój wielki wyzwoliciel, o duszo ma, ów bezimienny któremu przyszłe pieśni imię dopiero nadadzą! I zaprawdę, już oddech twój niesie woń przyszłych pieśni,	Śliczna dziewczyna!	Żydzi i robotnicy?
Tak trochę postrzelona, trochę zwariowana, ale to była bardzo dobra kobieta, poczciwa wariatka, bardzo miła, nigdy tylko nie mogłam zrozumieć, czemu ona sobie nie sprawi sztucznej szczęki lepiej dopasowanej, zawsze odklejała się jej przed końcem zdania i biedactwo musiało przerywać, aby nie połknąć szczęki.	Ach! wielki Boże! Stworzycielu świata, Panie! a toż dopiero wielką prawdę wyrzekłaś wasza dostojność; jak kulą w płot, inaczej być nie mogło, szatańskie omamienie musiało zaprószyć oczy temu biedakowi. Czarnoksięska sztuka sprawić to tylko mogła, bo znam tego poczciwca i rzetelność jego i aż nadto wiem, że nigdy w życiu nie dałby fałszywego świadectwa.	O, niech się pan tego nie boi nasz  Rosynant to najpoczciwsze i najskromniejsze w świecie konisko. On sobie takich wybryków nie pozwala, raz tylko w życiu zbisurmanił się, a myśmy to z panem ciężko przypłacili. Nie macie się czego bać, panie, mówię wam raz jeszcze; klacz wasza bezpieczna, dziesięć lat mogliby stać razem, a on by jej ani trącił.	Przysługi prostej i dla pana osobiście nietrudnej. Chodzi mianowicie o to, że osiedlić taką ilość Żydów gdzieś w pobliżu, w Europie, nie ściągając tym niczyjej uwagi, byłoby niemożliwe. Zresztą dżuma wcześniej czy później przerzuci się z pewnością za kordon i zaleje resztę kontynentu. Nie po to Żydzi uciekają z Paryża i wydają na tę ucieczkę grube miliony, aby czekać na dżumę gdzie indziej. Żydzi muszą dostać się w miejsce zupełnie bezpieczne: muszą dostać się do Ameryki.	Każdy czyni swoje i samemu sobie. O to właśnie chodzi. Gdy rezerwuary są przepełnione pracy wynikami, surowców nadmiary wnet się wymykają na walne spotkanie, a z tego zderzenia i z tej chaosu generalnej próby zazwyczaj koślawe oraz zakrwawione reguły powstają nowego ładu. Twórczym przymusom kosmicznych żywiołów nie przeciwstawisz kaprawych zażaleń ludzkiej mizeroty. Więc jeśli zderzenie i poczubienie formacji skończonych oraz wyczerpanych jest nieuniknione, to niechaj nastąpi po prostu nadzianie anglosaskich promów na spotworniałą tamę Mongołów. Niech Zachód uderzy przed Wschodu powstaniem i niech doskonałe będzie to spotkanie. Znacznie, znacznie prędzej, niźli się spodziewasz, przyjdzie katastrofa zapładniająca, a zatem błoga. Ja i mnie podobni musimy się poddać tej, co w żyłach płynie, przypieczętowanej wiekową powtórką, zupełnie swojskiej i nieuchronnej: półwyspu koncepcji. Według GanivetaGanivet, Ángel (1865–1898) walka partyzancka. przy współudziale stałym rozboju. Zrozum, co ja czynię: nic mniej i nic więcej, jak tylko czujnością nachalnej konstrukcji myśl niepodległą statecznie bronię przed inwazjami zaborczych szablonów. To tradycyjne Iberyjczyka zobowiązanie.	Tak, panienko Wiedziałam, że mi nie kozali słuchać, ale... ale bajka była tako piekno, ze... nie mogłam wytrzymać...	Nie jest wykluczone, że, o ile na pokładzie któregoś z krążowników znajduje się przypadkowo jeden z niewtajemniczonych admirałów, będą one zmuszone nas ostrzeliwać. Oczywiście ślepymi nabojami. Niech pan będzie łaskaw uprzedzić o tym pasażerów dla uniknięcia niepotrzebnej paniki. Żeby mi nikt nie ważył się w zamieszaniu spuszczać na wodę łodzi ratunkowych! Dowódcy odcinka, powiadomieni o wszystkim, oddadzą do nas najwyżej dla pozoru kilka ślepych wystrzałów. Jechać będziemy ze zgaszonymi ogniami. W ciągu pięciu minut będziemy po tamtej stronie linii.	Otóż to właśnie idź do diabła ze swoim sposobem odczarowania! A moja skóra jaki ma związek z czarami? Ja wam powiadam, że jeśli Wielmożny Merlin nie zna innego sposobu wybawienia pani Dulcynei, to ona już tak sobie umrze zaczarowana.	Dwanaście. A najgorszy jeden. Zupełnie nie wiem, jak go teraz złapać?	Księżyc świeci nie dość jasno Nie, nie, nie dam dziś pannie łódki. Jutro rano za to, jak tylko słońce wzejdzie, każę pannę odwieźć.	Jest w tym kraju przysłowie, które mówi, że lepiej zapobiec chorobie, niż ją leczyć W gruncie rzeczy to absurd. Tutaj wiecznie czemuś zapobiegają. Ale to przysłowie jest charakterystyczne. W Anglii nie lubią energicznych środków. Niech no pan nie będzie zanadto angielski. A w tym konkretnym wypadku niech pan nie będzie głupi. Zło już tu przeniknęło. My nie chcemy zapobiegać	Ramzesie przez usta twoje nie przemawia dostojnik państwa, który dba o całość kanałów i życie robotników, ale człowiek rozgniewany. Gniew zaś nie godzi się ze sprawiedliwością jak jastrząb z gołębiem.	Szalenie! Właśnie do niej poszedł. Ale, jeśli się nie mylę, napyta sobie przez to biedy.	A ja się nie obronię...	Kiedy będziesz margrabiną de Valentin, znam cię, anielska duszo, ten tytuł i mój majątek nie będą ci warte...	Nie było kiedy, miła ciotuszka! Będę, jak drugi raz przyjadę.	Tak... Coś było pod wielkim kamieniem, który oderwał się od ołtarza... Odsunąłem kamień... i dotknąłem... Brr... nie zapomnę nigdy...	Ależ, panie czyś pan zaprzysiągł naszą zagładę? Nigdy Dawid nie skarżył się na ojca...	A kto pani powiedział, że ja czegoś chcę od pani syna?	W każdym razie... z umiarkowaniem Nie chcę... nie chcę, ażeby do jego świątobliwości doszło, że bez potrzeby dręczę chłopów... Za buntownicze gawędy trzeba bić i ściągać kary pieniężne, ale gdy nie ma powodu, można okazać się wspaniałomyślnym.	Tak... ale na to czasu potrzeba a przyznacie mi, iż dotąd więcej wygląda kraj ten jako zdobycz, o którą wojować potrzeba, niż jako podarek.	To nie do określenia! A, drogi panie sługa pański. Jak się ma szanowna mamusia?... Niech pan raczy zajść do mojej żony.	Powinieneś wiedzieć, panie podprokuratorze, że możesz być usunięty. Jeśli w normalnym przeciągu czasu nie potrafisz spodobać się pani Pélisson, ale to spodobać się zupełnie, popadasz w niełaskę.	Możliwe Jednak jak to wytłumaczyć, że Kuzyk w szpitalu powtórzył kilka razy: „To robota Garbatego”? To przecie nie może nic nie znaczyć?	I... gdzie zaś, w piersiach mę cięgiem poboliwa, a jak się naziębię, to i żywą krwią pluję... Niedługo mi już, niedługo... Choć ino do zwiesny dociągnąć, wrócić do wsi i tam se między swojemi zamrzeć rozłożyła ręce, okręcone różańcami, wzniesła zapłakaną twarz i jęła się modlić tak gorąco, aż łzy jej pociekły z zaczerwienionych oczów.	Czemuż by nie? Owszem... i to jeszcze Greczynkę! Chodziła w długiej sukni, którą podwijała w zabawny sposób, uganiając za nami pośród kęp janowca. Śmialiśmy się z niej do rozpuku, a ona nam groziła chłostą... jednakże zbyt dobre serce miała poczciwina, by spełnić swą groźbę! A trzeba wiedzieć, że nasza Aglaja przy całej swej uczoności była kobietą zręczną i krzepką.	On czytał ErykaEryk, ang. Eric, or, Little by Little (1858) odezwał się M’Turk powieść Frederika W. Farrara (1831–1903). czyli Życie w kolegium. Oni tam wciąż puszczają wszystko, co mogą ukraść w szkole św. Winifreda, o ile się nie modlą lub nie urzynają po szynkach. To było przed tygodniem i stary wścieka się trochę na nas. Nazwał to konstruktywnym łajdactwem. Stalky to wszystko wymyślił.	Pan skarbnikowicz jesteś bardzo grzecznym więcej nawet, jak by tego pomiędzy nami jako powinowatymi potrzeba.	Jeszcze nie gdyż urządziłem to tak, żeby to się stało dopiero po moim wyjeździe z Anglii.	Nie dlatego to oni kopią, żeby koniecznie do szturmu iść, ale muszą mieć otwartą drogę do odwrotu i przy tym pewno będą tamtędy machiny wprowadzać, w których strzelcy siedzą. Patrz no waść, aż łopaty warczą; już na jakie czterdzieści kroków zarównali.	Nie trzeba możesz odejść.	Nie winniśmy nic! Do dzisiaj wiernym mu byłem sługą ale z winowajcami jedno zawołanie mamy.	Nie, dopiru pierwszy.	A myślisz, że moje także by odpowiedzieć nie potrafiły a jednak dowód to niedostateczny, żeby to miał być nasz Maur.	Chciałam na ciebie zawołać i... nie mogłam... ale...	Każdy z nas, Borowski, każdy z nas dzisiejszych ma taką scenę, na której z powodzeniem szczerość odgrywa. Ja tylko w druku umiem się jeszcze szlachetnie oburzać.	Powiédz mi kiedy zechcesz prosić na herbatę tych panów, a ja ci pana Wiktora przystawię.	Przypadkiem? No! Wszystko jedno. Wiesz, co się stało. Ja dziś wyjeżdżam, będziesz mi towarzyszył?	Do wrót wiedzy? No chyba! A ten dzień, kiedyśmy razem jedli placki nad rzeką koło Nucklao? Oho! Wiele razy chodziłeś dla mnie po prośbie, ale w ów dzień ja żebrałem dla ciebie.	Proszę mi wybaczyć ale prosiłem o podanie mi danych geograficznych miejsca, gdzie się znajdujemy. Gdy ta włochata osobistość, znająca się tak wybornie na gospodarstwie rolnym, łaskawie zamknie na koniec buzię, wówczas może ten zielony kaczor o tępych oczach raczy nas oświecić we wspomnianej kwestii.	I... przecież się cięgiem chlapie to paskudztwo! Do interesu, do gadania, to nie ma jak czarna kawa, a jeszcze do tego kieliszek koniaku, to już całe wesele.	Człowieku, człowieku!... Ta pani z wami nie rozmawia... Ta pani mówi, że jesteście ordynarni.	Dla czegoż nie uleczysz Tyberyusza? naówczas byłbyś wolnym!	E, nam wszystko jedno... ale zawsze lepiej się nie spotykać.	Na pewno nie.	Bardzo słusznie, mój panie! nie do pana, lecz do pani mam interes...	Beauchamp! Widzę, że coś wiesz! Przyjacielu, przywracasz mi życie!	Być może. A czy widziałeś tego Talleyranda?	Tak! Cudowny to widok. Nieprawdaż, Nedzie?	Von Kyritz z ośmiuset ludzi. Reszta tak fatigatifatigatus (łac.) ukraiński bohater narodowy, hetman Kozaków zaporoskich, organizator powstania przeciwko polskiej władzy w latach 1648–1654.: „szkoda howoryty!”	Z gęby mi to wyjąłeś! Będzie człek bliżej swoich stron, a już tam zawsze między swoimi raźniej.	Czyż w tych stronach tak trudno o emocje?	Ja? mniej więcej tyleż samo.	Jakto, jak zwykle?	Ocknęłam ja się duszą, ocknęłam, Wando.	Tak.	Cztery razy dwa jest ośm musimy więc mieć ośm tysięcy liwrów na przybory nasze, wprawdzie siodła już mamy.	Ależ to jest kojarzenie wspomnień... pamięć!...	Co ojciec mój mówił pani o mnie?	Co za czasy okropne, że plebs zaczyna czuć się człowiekiem i zaczyna mieć cywilizowane potrzeby zobaczenia świata, piękna, arcydzieł!	Dziękuję ci, synu A teraz zostaw mnie tu na chwilę samego.	Nieźle. Panie, a co to za wieża?	Przepraszam, a skąd pan jest?	Takiego wziąć, zaraz by za kościołem, pod Opaczą, okop wywalił na sto łokci.	Wiemy, wiemy Widziałyśmy ich kiedyś. Bracia, ale niepodobni do siebie, jakby dzień i noc.	Więc ludzie, powiadasz pan, zawsze mieszkali na Księżycu? tutaj, tutaj zawsze mieszkali?!	A panienka to potrafi?	Chce mnie pani przezwyciężyć w dość tani sposób...	Co takiego? Chodź zaraz! Bierz od dołu... chyć dobrze...	Cudowny czas! Łusia, chodź prędzej, bo dla dziecka za zimno	Dlaczegóż to, ojcze?...	Jesteś niczem, ponieważ jesteś w kajdanach.	Którego? Saul ma wielu wnuków!	Któż to taki?	Nasibu, jesteś?	Niejednokrotnie już to obecnym tu opowiadałam	Potem? Przyrzekniesz, że będziesz grzeczny. Denerwujesz nas. Daj nam spokój i zajmij się swoimi sprawami. Tracimy już cierpliwość.	Tam jest kucharz, proszę pana	To i w Wilnie byłeś?	To prawda. Popadłem w niewolę tej kobiety.	Zostawcie mnie, proszę, z księdzem proboszczem twarz. zmieniła się gwałtownie.	A bardzo pani głodna?	A spluwa partyjna?	A widzicie. W pojedynkę niejeden z naszych od nich tęższytęższy zorientować się. sami.	A!	Biadato już, kiedy kogo potrzeba pilnować!	Cywile	Dobrze, dobrze! Michasiu, zawołali chłopcy.	Dopiero w czerwcu.	Ewuś!...	Gotowe, proszę pana	Kiepkiep	Koniecznie. Jutro wyjeżdżam bardzo wcześnie. Trzeba się wyspać.	Pół godziny.	Sura, łyżkę wzięłaś? Łyżkę!	W górę!	W klasztorze mówicie? A jej małżonek, książę Bolesław?	Wasza wysokość...	Zrobiłeś już węzeł?	Zwodź głupich a gdzie wasz nos?
Przed południem. Od rana była smutna, jakby coś przeczuwała. Pan wie, że ona przede mną zawsze zaręcza, że jest zdrowa, musiała się jednak czuć niedobrze, bo przed samym atakiem siadła przy mnie i prosiła, żeby ją trzymać za rączkę. Wczoraj jeszcze zadawała mi takie dziwne pytania: czy prawda, że jak chore dziecko o co prosi, to mu się nigdy nie odmawia? Ja powiedziałam, że tak, chybaby prosiło o rzeczy niemożliwe do spełnienia. Coś jej chodziło widocznie po główce, bo wieczorem, jak Marynia wpadła na chwilkę, znów zadawała nam podobne pytania. Poszła spać wesoło, ale dziś od rana skarżyła się na duszność. Szczęściem, że posłałam po doktora przed samym atakiem i że zaraz przyszedł.	Cóż u licha! Więc was nie uczą wcale, jak się dać powodować cuglami? Cóż jesteście warci, jeśli nie umiecie zawrócić na miejscu, poczuwszy, że cugle dotknęły szyi? Idzie przecież o życie człowieka, a zatem i własne życie. Należy zawrócić wstecz, zebrawszy nogi pod siebie, a jeśli nie ma miejsca, trzeba stanąć dęba i zawrócić w tył na tylnych nogach. To jest jeden z wielu przykładów, jak się dawać powodować cuglami.	Nie, ale jego żona dowiedziała się o tym, że pułkownik Barcker nie jest mężczyzną, dopiero wówczas, gdy aresztowano go za jakąś aferę i w więzieniu poddano przymusowej kąpieli. Rzecz skończyła się procesem. Myślałem, że znasz ten wypadek, gdyż rozpisywała się o tym bardzo obszernie cała prasa angielska i rzecz doszła nawet do Izby GminIzba Gmin	Tego właśnie chciałbym dowiedzieć się, wuju Jerzy, choć właściwie wiem, kim on jest. To ostatni wnuk lorda Kelso. Matka jego była z domu Devereux, lady Małgorzata Devereux. Chciałbym, abyś mi opowiedział, wuju, o jego matce. Jak żyła? Z kim się pobrała? Za swoich czasów znałeś, wuju, cały świat, musiałeś więc znać ją również. Bardzo mnie teraz obchodzi pan Gray. Poznałem go właśnie.	„Ot, gdyby wiedziały, dlaczego ja się nie boję... Ach, Jezus... dopiero by mnie zabiły! Dwadzieścia siedem łokci płótna zeszyłam na dwa ubiory, ale mi pan Dmytruś obiecał darować potem na koszule”.	Jeszcze jeden sposób, aby mnie złapać! Wąchacie się tu wszyscy jak złodzieje na jarmarku. Jeżeli Dawid to wynalazł, nie potrzebuje mnie, jest milionerem! Do widzenia, miłe ptaszyny, dobranoc!	Przecież księżna pani ma służące, z których także mogłyby być hrabiny, gdyby los im sprzyjał, lecz wszystko idzie na świecie wedle Bożej woli i dlatego niech nikt nie mówi źle o służących, zwłaszcza, gdy są pannami, ponieważ panny nad wdowami zawsze mają przewagę. Powtarzam, strzeżcie się zaczepiać służące.	Bać się?... Astoreth nie jest Baalem ani ja dzieckiem, które można rzucić w rozpalony brzuch waszego boga.	A przynajmniej, proszę panów to pewna, że nie brak tam ludzi z doświadczeniem i zdrowym rozumem. Gdybym tylko nie bał się państwa znudzić, tobym opowiedział małą historyjkę na dowód tego, co wyrzekł ksiądz dobrodziej i ja za nim.	Panie Bertuccio Muszę ci wyznać, że machasz i wywijasz rękami, i do tego wywracasz oczami jak potępieniec, z którego diabeł za nic nie chce wyjść; a zdążyłem zauważyć, że najbardziej uparty diabeł, co nie chce opuścić człowieka, to jego tajemnica. Wiem, żeś Korsykanin, wiem, żeś człowiek ponury i że drąży cię jakaś stara historia vendetty; we Włoszech puszczałem to mimo, bo we Włoszech te rzeczy są bardzo zwyczajne; ale we Francji morderstwo uważa się powszechnie za rzecz w najgorszym tonie: zajmują się tym żandarmi, potępiają to sędziowie, a szafot dokonuje zemsty.	No! no! na bok niepotrzebna skromność! Każ podać kart i kości, niech poeci i literaci pod nos sobie kadzą, my czasu nie traćmy! Niech sobie pan Bielawski z Węgierskim jedzą się kiedy chcą od nóg czy głowy poczynając, Ursino niech bajki prawi, a inni choćby i prawdy mówili, nic nam to do gry przeszkadzać nie może.	Przebacz już waść. W głowie mi się takie szczęście nie mieści, żeby ona mnie jeszcze chciała.	Nie zrozumiałeś mnie, Rafale. Skarbem nazwałam dziecko. Bóg jeszcze nie pozwolił, aby pani Elżbieta z nami wróciła, ale Jaś to prawdziwy skarb, przy którym wszystkie kamienie i złoto są tylko marnym prochem. A jednak i ten proch się przyda. Dzisiaj może bardziej niż przez całą resztę życia, bo może nam pomóc uratować Elżbietę.	A więc mamy czterdziestu mężnych obrońców! Jaki szlachetny gest! Co za poświęcenie! Nie wykluczam możliwości, że na dnie tego szlachetnego zapału jest też chęć uniknięcia zwykłych obowiązków. Niewątpliwie otrzymają też szczególne przywileje, jak chór i Towarzystwo Nauk Przyrodniczych	Rób jak chcesz, Sancho zdaje mi się, że masz słuszność, wreszcie dopiero za trzy dni pojedziesz. Rycerz, Dama, Pokuta, Szaleństwo, CierpienieZatrzymuję cię przez ten czas jeszcze, ażebyś widział, co czynię dla mojej damy i wiernie jej o tym doniósł.	Mój rozkaz nie sprzeciwia się temu	Jak mi Bóg miły! Niech miasta nie poddają, a będę się rok bronił!	Nie. Nie dlatego. Za czasów niewoli rosyjskiej mieliśmy tutaj w Warszawie znakomitych pracowników, świetne charaktery, doskonałych greccy niewolnicy. Ludzie ci należeli do typu, który się w tłumie rozpłynął, znikł, lecz nasycił sobą pokolenie. Z tych ludzi my wyssaliśmy wszystko, czym żyjemy aż dotąd.	Myślisz, że to tak łatwo, odezwał się Honory, kochającemu sercu patrzeć jak tonie to co się kocha, stać u brzegu i odejść... w chwili, gdyby się życie dało za uratowanie...	Że jutro ucieczka ztąd postanowiona Ja nie mam się czego śpieszyć, nie mogę uciekać, wy musicie. Ulp swą łodzią przewieźć was obiecuje, podzielę z wami co mam, a Bóg nie opuści biédnych.	Strudzone srodze niebożątko dlatego ciężko śpi. Poczekajcie, bracie, jeszcze z godzinę; widzi mi się, że niebawem się ocknie; głód go zbudzi.	Nie, panie Mogę panu tylko to dać, co mam. A posad nie mam. Oczywiście, mógłbym któremuś z moich podwładnych odebrać posadę i ofiarować ją panu, ale wówczas on byłby skazany na nędzę. Dlaczego tedy mam robić to przesunięcie?...	A może nam się uda	Co ci to? lękasz się?	Ech, ty, la Rochelle miłość jest jak wiatr, nie wiemy, skąd przychodzi. Zresztą gdyby cię dobrze kochało miłe bydlątko, nabrałabyś wstrętu do inteligentnych ludzi.	Pięknie u Boga Ojca brat waści gospodarzył na tej wioszczynie, nie ma co mówić!	Uchowaj mnie Boże od podobnych myśli! Nie na ludziach czynić trzeba tę próbę, lecz na zwierzętach.	Najgorsze jest to, że jak się okazało, kwota nadużyć wynosi przeszło sześćdziesiąt tysięcy. Ściśle sześćdziesiąt siedem tysięcy czterysta dwadzieścia złotych. I trzeba najdalej w ciągu trzech dni to wpłacić. Oczywiście.... jeżeli pani w ogóle może i jeżeli chce.	A jak tatka kocham, najmłodsza córka Arona daleko odemnie piękniejsza... wygląda jak Rebeka na obrazku, który mi darowałeś... a po męzku... nikt mi nie dorówna. Ja bardzo męzki strój lubię.	Więc dlaczego zwracasz się do mnie?	Zgorszenie publiczne! Tak, zgorszenie! Hańba! Na to cię hodowałam? Na to o ciebie dbałam, żeby teraz przez ciebie na mnie psy wieszali?!... Czego ten paniczyk, ten donżuan, ten fircyk tu chce?...	Pracowałem po biurach, przy buchalterii, pracowałem i w technicznej branży: byłem w Szulcowskich warsztatach magazynierem, byłem nawet ekspedytorem po redakcjach. Ale to... Mam chlubne świadectwa. I mimo to wszystko, łaskawy panie, na mój wiek podeszły wskazują. Młodzi nas biorą bo byle na knajpę i jeszcze na coś starczyło, to świat. A ty utrzymuj rodzinę... I nie ma rady!	Kościół...! Ach, gdyby to był przynajmniej statek Komisji Rybołówczej, a nie taki stary drewniany gruchot! Gdybyśmy mieli choć jaki taki porządek i przyzwoite odzienie, i chłopaków, co by tej pani usłużyli. Ona będzie musiała włazić jak kura po tamtej drabinie, a my... my powinniśmy obsadzić ludźmi reje!	Nie, mężu nie, nie o mnie mówisz. Nigdy nie spędziłam ani nocy, ani nawet chwili z panem de Nemours. Nigdy nie widział mnie na osobności; nigdy nie ścierpiałam, ani nie słuchałam go i mogę przysiąc na wszystko...	Może zaraz po świętach, może ździebko później, jak śledztwo skończą... A to się przewlecze, że to wieś cała, tyle ludzi...	Żeby mnie tę dziewkę dali, ja by był wasz lackilacki (z ukr.) zaklęta, zaprzysiężona., wasz pies. I wziąłby swoich semenów, innych z Ukrainy skrzyknął, taj na Chmiela i na rodzonych braci zaporoskich ruszył i kopytami rozniósł. A chciałby za to nagrody? i mnie by było dosyć, a teraz...	Przypuszczałbym raczej, że to są skutki nadto poufnej, czy też poufałej rozprawy na uszko z donną Ewarystą	Cudowny! Niech pan patrzy! Skończenie piękny; ale to jeszcze nic, proszę spojrzeć na tę dokładność, na tę harmonię. Jakie to delikatne! Jakie wyraziste! Jakie nieskazitelne! Oto przyroda, równowaga olbrzymich sił. Każda gwiazda jest taka i każde źdźbło trawy stoi tak, i potężny Kosmos w doskonałej równowadze wydaje... to. Ten cud, to arcydzieło przyrody, wielkiego artysty.	Ach! otwórz, święty Pietrze, otwórz co prędzej, bo właśnie taką stromą ścieżyną szedł komilitonkomiliton aż wreszcie przyszedł do ciebie jako gołąb po długim locie utrudzon, przyszedł nagi jako Łazarz, przyszedł jako święty Sebastian strzałami pogańskimi podarty, jak Hiob biedny, jako dzieweczka, która męża nie zaznała, czysty, jako baranek pokorny, cierpliwy i cichy	Czyż nie możesz pan kazać powiedzieć, żeś wyjechał?	Na to odpowiem krótko, wedle wskazania ustawy ampliorem, § in refutatoriis. C. de apel., i tego, co powiada gloss. l. I. ff. quod met. causa: Gaudent brevitate modernigaudent brevitate moderni (łac.) [tu:] Ekstrawaganty papieża Jana XXII.. de consuet c. ex literis et ibi Innoc Innoc.	O! Tak, dzielny! Odważny jak lew i nie wyobrazisz pan sobie, jaki przy tym otwarty i szczery.	Proszę mi powiedzieć, kim jest ta dama?	Za przeproszeniem pańskim, czy go pan nie widział?	Dalej, Nanon, na ramię broń! Weź to, będzie na obiad, zaprosiłem panów Cruchot.	A co, mili barankowie? Nie księżna?... A co, Kokoszko? To mnie, mówiłeś, osiodłała, a czemu to jako żak przed nią stałeś?... Gdzieś taką widział?	Ale dlaczego miałby pan tam nie przyjść?	Ano, bieduje baba przez chłopa. Rady sobie dać nie może; rolę pospuszczała sąsiadom, bo jakoż będzie sama wedle ziemi robić?	Ech! niedobra chwila na niego przyszła, i to wszystko.	Myślicie że nie potrafię? spytał Skorobohaty	Nie gadaj, Ragis, nie gadaj!	Nie mów tak, nie myśl, najdroższa!	Nieba bym ci przychylił! Będzie tak! Zali pamiętasz, żebym kiedy fałszywie prorokował, zali nie ufasz mojej eksperiencji i dowcipowi?...	Niech wam Bóg zapłaci, bo ja nie potrafię!	Zupełnie jak ptak. Podobno biały król ma na nim pofrunąć do ludożercy Bum-Druma.	A co to tam za ogromne foliancisko?	Możesz mi waszmość pan zaufać, Don Antonio daję panu słowo moje. Ten, do którego mówisz, ma tylko oczy i uszy, ale ani kawałka języka. Skoro mi otworzysz serce, bądź pewien, że tak jakbyś pogrzebał myśl swoją w głębinach milczenia.	Czy wiesz, kochany bracie co tak bardzo człowieka tego przeraziło?	Po co mamy woma sprzedawać tanio, kiedy nam dziś, jutro zapłacą lepiej.	Za pozwoleniem, rzekł Dobek: są pewne okoliczności...	A, za... pewne!...	Co tam teraz sądy znaczą!	Czy coś przy nim znaleziono? Coś, co by wskazywało jego nazwisko?	Grzech byłby śmiertelny!	Jak myślisz co uczyniłby teraz święty Samentu, gdyby żył?...	Marta, mam być twoim mężem	Nieźle, dziękuję. Powóz czeka tam po drugiej stronie.	No, więc co zrobisz?	O to tylko chodzi, ty prekursorze wyfraczonych zbirów!	Tam dalej, pod dębami leży ranny lis. Gorączkuje. Przed chwilą właśnie przechodziłem obok niego. Okropne są jego cierpienia. Gryzie śnieg i ziemię.	To dobrze... Z koni, waszmościowie!	Uczynię wszystko co trzeba.	Ależ, bynajmniej, proszę pani.	Boisrenard.	Chłopcze, czyj ty jesteś?	Cień, Wina, Obraz świata	Dancing i jeszcze raz dancing. Tu oczekuję pierwszego od dawna zdarzenia, które historię do życia powoła i tu muszę pierwszych wytańczyć kapłanów dla nowej religii, ażeby myśl ludzka w szczęściu umierała i dla szczęścia żyła.	Dlaczego?	Do teatru?	Do widzenia, do jutra!...	Dziecko	Gdzie?	Hej! hej! A rachunek niezapłacony	I cóż, panie?	I my z wami	Idźże Kasprze, przyjm gościa w czeladnej, a ja pismo odczytam.	Milcz!	Mości rycerzu pamiętaj, że zwyciężony ulega całkiem woli zwycięzcy.	O ładnej godzinie przychodzisz, Paulinko!	Od Jojny i od Abramka.	Rodzone dwie dłonie, siostrzyne... a dole, a dole! Gdzie jednej do drugiej!..	Sprzedasz? sprzedasz?...	Słuchajcie! czy jego Miller naprawdę wzywał?	Tak sądzisz?	Tak, tak, tak! Ja powtarzam tę samą myśl: jestem generałem cesarskim i tylko cesarskim...	U niej?	Więc zaciąga długi...	Wyjeżdżasz?	Własnym... Klaro!	Zwykła uwertura. Dobry wieczór mateczce!
Śpijmy? Nie słyszałeś, co mówił Katalończyk o latających wampirach, które wysysają krew? Do stu piorunów! A co, jeśli o północy będziemy tu leżeć martwi. Przy tak realnej groźbie trudno mi będzie spać.	Przecież mówiłeś mi, że i ty tam byłeś na scenie, musisz pamiętać co o tobie śpiewano? zagadnął król jenerała.	Jeżeli naprawdę pozwalasz się pocałować, wolałbym to odłożyć na później i dobrze wybrać moment. Ale żebyś tylko nie zapomniała wtedy, żeś mi pozwoliła. Trzeba mi dać „bon na pocałunek”.	Cicho bądź i słuchaj! Mówię, że łamałem sobie głowę i basta, a jeśli tak mówi Agrypa, to nie jest gadanie na wiatr... rozumiesz? Otóż com zamierzył, to wykonałem. Przed kilku dniami zdybałem tu niedaleko owego przekupnia, który swego czasu podarował twej córce czerwoną sukienkę.	Na miłość Bożą! cóż to! kto to jest? a było mu powiedzieć co się dzieje? rzekł Dobek do sługi.	Nanon, Nanon będziesz ty cicho, dasz ty spokój? Daj mi się położyć, uporządkuję rzeczy jutro i jeżeli mój szlafrok tak ci się podoba, zbawisz swoją duszę. Jestem zbyt dobry chrześcijanin, aby ci go odmówić, kiedy będę odjeżdżał; wtedy możesz z nim robić, co ci się spodoba.	Nie mogę tego stwierdzić stanowczo, gdyż moje wspomnienie jest trochę niejasne. Jednak... jednak zdaje mi się... inaczej to podobieństwo byłoby zbyt dziwne...	Tak, mój panie, ludzie z automobilu umówili się ze mną tego ranka na spotkanie o piątej na skrzyżowaniu. Dali mi cztery wielkie sztuki, takie wysokie. Jeden z nich pojechał ze mną i zanieśliśmy te rzeczy na barkę.	To mi człowiek! Gdybyś wiedział, Lucjanie, jak rzadkim jest spotkać podobny wybuch w zużytym paryskim świecie, mógłbyś się ocenić. Będzie z ciebie tęgie ladaco jesteś na drodze, która prowadzi do władzy.	Wcale nie o ciebie zapytuję, kotku burczący, ponury, lecz o ukochanego hapcisia wielkiego, który mi potrzebny jest w tej chwili właśnie, a mógłby się przydać również i na zawsze...	Doprawdy, żal mi... że... że... A może by to miejsce buchaltera... Widzi szanowny prezes, ja bardzo potrzebuję... obznajmienia się z buchalterią...	Hm takie drzemiące życie nie przypadłoby mi do gustu. Ja będę przesiadywać z książką, na gałęzi starej jabłoni.	I owszem obietnicę stryja  przyjdzie mi wypełnić tym chętniej, że lubię ten taniec.	To zależy od tego, co mam robić i ile będę zarabiał, sahibie	Oto, com słyszał. Żal mi było odchodzić, bo mogłem i więcej usłyszeć, alem się bał, że mnie dzień zaskoczy. Poszedłem tedy ku tym szańcom, z których nie strzelano, żeby się w pomroce przemknąć. Patrzę, aż tam nie ma porządnych straży, jeno kupami się janczarowie włóczą, jako i wszędzie. Podchodzę do srogiej armaty, nikt nie woła. A to pan komendant wie, żem zabrał ze sobą na wycieczkę zadziory do gwożdżenia armat. Wsunę prędko jeden w zapał	Wiesz dobrze, że go nie zobaczysz, Oriano; a potem, już go prosiłaś o dwie rzeczy, których nie zrobił. Moja żona ma szał usłużności Robert mógłby uzyskać, co chce, od Monserfeuila. Tylko ponieważ sam nie wie, czego chce, prosi go przez nas, bo wie, że nie ma lepszego sposobu, aby rzecz pogrzebać. Oriana za często prosiła o coś generała. Teraz jej prośba to najpewniejsza gwarancja odmowy.	Co ty tu robisz?	Któż to taki? Proszę mi powiedzieć imię tego niegodziwca!	Maszko mnie zatrzymał Co tu słychać?	Mistrz Albrecht hołd mi już złożył.	Mówię prawdę wierz mi, Bianka jest płochą ale dobrego serca dziewczyną.	Niby że co?	Tak, tylko w co wbić? Podłoga kamienna, ściany z kamienia.	Ale nie w pańskich majątkach tu są gościńce pruskie. Każda boczna droga przypomina szosę. Wjechać na granicę pańskich gruntów, to jakby się wjechało od razu z Australii do Europy. Chłopstwo pan już także przyuczył do tego.	Jakże pan Jan?... Jeszcze się panu u nas nie sprzykrzyło?	Nie bój się. Choć i po nocy, kiedy zechcę, jeszcze prędzej od ciebie iść potrafię	Przed przybyciem do oberży owinę cię szczelnie swym płaszczem. Od tego czasu nie będzie ci wolno otwierać ust, chyba tylko dla wydania żałosnego jęku. Po przybyciu położę cię natychmiast do łóżka. Powiem gospodarzowi, żem cię znalazł na drodze, niedaleko stamtąd, umierającego i zażądam, aby sprowadzono księdza do wyprawienia cię na drogę wieczności.	Nie, Huck, Tomek na pewno wróci. Można na nim polegać, jak na sobie samym. On nie zdezerteruje. Wie, że to byłaby straszna hańba dla pirata. Jest za dumny na to, żeby zdradzić. Widocznie miał jakiś interes, tylko nie wiem jaki.	Odważna zaiste, bo może cię zgubić bez ratunku. A niechby Wenus natchnęła ją jak najprędzej inną miłością, ale póki chce jej się ciebie, musisz zachować jak największe ostrożności. Miedzianobrodemu ona już poczyna powszednieć, woli już dziś Rubrię lub Pitagorasa, lecz przez samą miłość własną wywarłby na was najstraszniejszą zemstę.	Panu łatwo się nie bać jako mężczyźnie. Przy tym nie wie pan wszystkiego...	Bezpieczni my tu jesteśmy za lasami Nikt tu do nas nie przyjdzie.	Dusza nie umiera a dla nas byłaby to wielka radość wyrwać to boże stworzenie ze stanu zezwierzęcenia.	Na dziś, ale tylko do wieczora mianuję cię szambelanem ażebyś nie powiedział że darmo dźwigasz klucz tak ciężki. Idź i oznajmij Böttigerowi że bogini Diana odwiedzi go wraz zemną.	Nie obiecałeś? Niku, jak możesz tak kłamać!	No... ale żyjąc we troje... dziecko i dwoje ludzi, to wypadnie taniej?	To się zdarza, kiedy nikt ich nie chce dać	I to także jest prawdą, moja mamo, że przeznaczałaś mnie do zadań i losów zupełnie niepospolitych, wysokich... a tak wszystko skierowywałaś, abym nie mógł i nie chciał mieszać się z szarym tłumem? Czy to jest prawdą, moja mamo?	Jak kto nie ma nawet na trzecią... A czyż to wielmożny pan nie jeździł trzecią?	Widzę teraz, że znak Czerwonego Byka był przestrogą zarówno dla mnie, jak i dla ciebie. Wszelka pożądliwość jest czerwona... i zła. Będę odbywał pokutę i sam na własną rękę szukać będę tej rzeki.	A od czego wola	Ale my we dwóch karku nie możemy skręcić	Ale ty nie jesteś taki!	Czego? By wam powiedzieć: wara od naszej ziemi!	Czy to nie tu czy to nie tu sklep Franciszka Merelli?	Cóż ja pocznę nieszczęsny?... Twój narzeczony to taki właśnie człowiek niezwyciężony?	Jam jej sobie nie znalazł, drugim też dać nie potrafię, gdzie indziej po to idźcie	Jest i ma gości, z któremi się rozmową zabawia.	Mam nadzieję, że nie	Mnie się zdaje, że tam widać dom!	Niczego jej nie brakuje. Nawet wyładniała po dawnemu Tylko wielkie zmartwienie ma, bo widzę, że zapłakana chodzi.	Nie poznajesz mnie?...	Nie pójdę.	Nie sprzedam!	Nie wezmę!	Nie, nasz parostatek. Kotły szrubów źle działają. Nie możemy otrzymać dostatecznego ciśnienia.	Nie... bo dziś... sobota...	No tak, prawda.	No, gadaj.	Potem obmyślimy sposób przemycenia pana do Szwajcarii, bo jednak będzie pan musiał tam uciec, nie ma rady. Teraz trzeba przeczekać niebezpieczeństwo i zresztą... straciliśmy wszyscy głowę: przywieźli Dymitra rannego.	Prawda, grudę miał w kulasach i ździebko ślepiał, ale zawdy czterdzieści papierków daliby za niego.	Są przecież młodsi niż Orrin, Flint i tuzin innych, o ile sobie przypominam.	Te już niech tu zostaną niech to będzie mój pierwszy dar po pierścionku.	Toście waćpanowie z Galicji tak samo jak my!	Z czymże się porwiemy? z czym?... W ich ręku zamki, fortece, armaty, prochy, muszkiety, a nam ptaszniczkiptaszniczka	A właśnie... Dalej go! Gdzie worek?	Akyva labai būčiau paklausyti jūsų mislies	Ale gdzież tam! Poddana pruska z Poznania.	Astronomię zostawimy na dawnych podstawach czy ją także wprowadzimy w okres subiektywnego antropocentryzmuantropocentryzm (filoz.) szydził Kirsanow.	Byłem.	Czary, Pan, Sługa, Podstęp	Czy jest pan tego pewny, Pencroffie?	Dojrzał mnie i chciał brać na sanie, ale gdym mu rzekł, iżeś przodem poszła, ostawił mnie Bartkowi, a sam pognał konie, by cię dogonić...	Drugich też powyganiali, a chłopaka Walkowego tak zbił, tak zbił...	Ej! nietyle! Mosiej mnie tu przywiózł ze wsi.	Ja, ja, ein Mann, ein Wort. Aber noch mein Vater pflegte zu sagen: da liegt der Hund begraben. Ich sage: da liegt der Jude begraben Ja, ja, ein Mann, ein Wort. Aber noch mein Vater pflegte zu sagen: da liegt der Hund begraben. Ich sage: da liegt der Jude begraben (niem.)	Jako żywo! Znam ja Krzyżaków i wszyscy ich znamy Bóg już tam wagi przyładował, na których położy krew naszą i nieprzyjaciół naszego plemienia.	Jutro, skoro świt; odpocznij sobie tej nocy, a jutro, jeżeli będziesz w stanie, pojedziemy razem.	Kiepska to robota!	Leszku!	Mam wielką ochotę.	Może nawet młoda i ładna, do ciebie podobna!	O twoich braciach?	Ofiara, Okrucieństwo drzwi do najwyższej sfery nieba. potrzeba widocznie większej	Ot, plecie bajtałabajtała	Pan Głębocki jest to dziwny człowiek Chciał, bym mu odsprzedał Strugę. Myślałem...	Postaw największy kociołek na ogniu, moje dziecko mam wreszcie tajemnicę!...	Prawą i głęboką myślą, rozwagą nad czterema prawdami najwyższej nauki.	Rzeki, pewnie...	Szalupa gotowa?	Słuchajże, musisz nas wypuścić na dwie godziny koniecznie.	Tak	Tak było	Tere fere!...	To jest taka mała, mała operacja.	To waść lepiej niemów	W tej służbie?...	Wygnali was w tyli świat, na żebry, a ciekawiście ich?	Z taką pilnością szukając, znajdziemy go niezawodnie	Znał pan nieboszczyka Jezierskiego?	Łukasz Halicki?
Posłuchaj los może sprawić, że twoje życzenia ziszczą się w pewnym stopniu; w każdym razie jednak przebacz mi to, co się stało; wiesz dobrze, że człowiek nie jest panem siebie, w pierwszej chwili zwłaszcza, lecz muszę cię zarazem ostrzec, ażebyś na przyszłość nie pozwalał sobie zbytecznej poufałości ze mną; widzisz, mój chłopcze, we wszystkich rycerskich księgach, które czytałem, a było ich bardzo wiele, nie widziałem w żadnej opisu giermka, który by tyle pozwalał sobie względem swojego pana, jako ty względem mnie czynisz, i prawdę mówiąc, obydwaj zbłądziliśmy: ty, że nie miałeś należytego dla mnie uszanowania, ja, że sobie nie umiałem nadać przyzwoitego tonu, bo na koniec, jakkolwiek Gandalin, giermek Amadisa, był hrabią de I’lle-Ferme, napisano jednakże jest o nim właśnie, że mówił zawsze do swego pana z głową odkrytą i schyloną, i ciałem zgiętym ku ziemi na sposób turecki; lecz Gasbal, giermek don Galaora, lepszym jest jeszcze przykładem, jego dyskrecja i cześć dla pana były tak wielkie, że autor tej cudownej i prawdziwej historii, chcąc dokładnie uwiadomić potomność o jego przedziwnym milczeniu, raz tylko jeden wspomina o nim w ciągu całej tak długiej powieści. To, co ci powiedziałem, przyjacielu Sancho, powinno nauczyć cię, jaka jest różnica między panem a sługą. Tak więc powtarzam ci, że na przyszłość żyć będziemy w ściślejszym rygorze, nie narażając się jeden drugiemu; bo na koniec skądkolwiek przyszłaby sposobność, ode mnie, czy od ciebie, ty zawsze ucierpisz na tym. Nagrody przyrzeczone ci ode mnie znajdą się w swoim czasie, a chociażby i przyszło wreszcie obejść się bez nich, to w każdym razie żołd cię nie minie, jak to już powiedziałem pierwej.	Drogi panie Bóg jeden wie, co jest memu panu. Widzi pan, nie ma w Paryżu ani dwóch domów podobnych do naszego. Słyszy pan? Dwóch domów. Pan margrabia kupił ten pałac, który należał poprzednio do pewnego księcia. Wydał trzysta tysięcy franków na umeblowanie. Rozumie pan, to jest suma, trzysta tysięcy franków! Ale też każdy pokój w naszym domu to prawdziwy cud. „Brawo, powiedziałem sobie, widząc te wspaniałości, to jak u nieboszczyka jego dziadka: młody pan margrabia będzie prowadził otwarty dom”. Gdzie tam! Ani chciał kogo widzieć na oczy. Mój pan prowadzi dziwne życie, panie Porriquet, rozumie pan? Życie niewzruszone. Wstaje co dzień o tej samej godzinie. Jedynie ja, ja sam, widzi pan, mogę wejść do jego pokoju. Wchodzę o siódmej, latem czy zimą. Tak już postanowiono. Wszedłszy, powiadam:	Nie wiem nic. Przed tobą przyznaję się otwarcie do tego, że nie wiem. Są ludzie, co twierdzą, że tak zwane ciało, bez względu na to, czym ono jest, nie zaczątkiem, ale ostatnią fazą jest ducha, który się weń ścina, aby się nareszcie uwolnić od prężności własnej i zginąć z nim razem.	To znowu co innego. Brakło im sił do zbudowania dla swojej miłości odpowiednich podstaw. Nie umieli ustawić jej na takim piedestale, z którego nikt strącić by jej nie potrafił. Niech pani wierzy jednak, że są wśród nas inni, o! być może gorsi od dziadka pod każdym względem, ale więcej energiczni, nawet uparci. Gdy ci zechcą dopiąć celu, złamią wszystko, pójdą przebojem, ale dopną go. Do takich ja się zaliczam. Mam tysiące wad, lecz posiadam niezłomną odporność na wszelkie złe siły. Przy tym, jak wszyscy Michorowscy, jestem trochę egoistą, więc szczęścia nie pozwoliłbym sobie wydrzeć za nic i nikomu. Zgnieść by mnie nie zdołali: ja bym zgniótł tych, co by się ważyli stanąć ze mną do podobnej walki. Nie zastraszyłaby mnie groza wydziedziczenia ani przekleństwo. Jestem bezwzględny, dobrze! ale czuję w sobie potrzebę szczęścia innego, niż posiadam, i gdybym do niego dążył, nikt nie śmiałby stawić mi zapory!	Mnie się zdaje panie licencjacie, że to nie tak łatwo jak się komu widzi napisać dobrze historię, albo jaką  bądź inną książkę, i że to trzeba mieć do tego rozum wytrawny i wiele zdolności, a nade wszystko, że nie można być przyjemnym w pisaniu tak sobie na chybił trafił, i że tylko człowiek prawdziwie rozumny może pisać rzeczy zajmujące. Najtrudniejsza to rzecz wystawić charakter śmieszny, bo żeby dobrze żartować, to nie można być głupim. Z drugiej znów strony historia jest rzeczą świętą, opowiadać ją trzeba po prostu i ani na jotę prawdzie nie ubliżyć. A jednakże są ludzie, co piszą książki wszelkiego rodzaju... tylko i to prawda, że do napisania książki byle jak...	Dowiedziałem się tego od jednego z towarzyszących mu żołnierzy, który później zjawił się tutaj: Van Gould na karaweli hrabiego z Lermy popłynął ku wschodnim brzegom jeziora, omijając tym samym waszą flotę, i przybił do Coro, gdzie, jak wiedział, rzuciła kotwicę hiszpańska fregata.	Niech pan posłucha, ekscelencjo Jestem panu mocno oddany, i nie wątpi pan o tym, prawda?	A zresztą list niewątpliwie pisany był kobiecym charakterem pisma. Nie. Na pewno jest autentyczny. Poza tym zachowanie się Jacka utwierdza mnie w przekonaniu, że sprawa jest całkiem poważna.	Ale kiedy ja ją miłuję, kiedy ja chcę się z nią ożenić!	Bo mi się już znudziło tak łazić.	Cóż by innego, jeżeli nie kłopoty! Wiesz pan, że umarł Łęcki...	Hrabia da posadę młodemu Margueron, a pan nie masz posad do rozdania!	Jak mogę to się modlę! i wysuwając z podartego rękawa dyscyplinę pokazał ją klerykowi. I modlę się i biję się do krwi. Myślicie że boli? Gdzie tam... jakby mnie kto głaskał. Taką mam psią naturę i już z nią zdechnę.	Mimo iż nie da się wyrównać weksla uczuciami, przyjmę, ostatecznie, pański szacunek	Mylisz się, niewierny! Tymi samymi wewnętrznymi rurami idzie w lecie woda zimna obiegająca każdy pokój. Woda ochładza ściany, wskutek czego jest w takim domku podczas największego upału jak w bakińskiej naszej piwnicy, tylko bez jej zgnilizny i odoru. Tąż wodą zmywa się stale szklane podłogi, ściany i sufity, szerząc chłód i czystość. Nawet nie wymaga ci to żadnej pracy specjalnej, gdyż rury odprowadzające zużytą wodę i wszelką nieczystość uchodzą do szklanych kloak, wkopanych opodal w ziemię.	No, to dohula się kułaków...	Podziałało. W każdym razie spuszczajcie czółno na wodę Nie mamci ja wprawdzie świadectwa z francuskiego, ale znam inną gwarę, która, jak mi się zdaje, zrobi swoje. Chodź no, Harvey’u, i tłumacz im.	Tak jest a dotychczas znamy tylko niewielką jej cząstkę. W każdym razie nawet jeśli nie mamy nieprzyjaciół wewnątrz wyspy, mogą nadciągnąć z zewnątrz, a ta część Pacyfiku nie jest bezpieczna. Przygotujmy się więc na wszelki wypadek.	Tak?... Dobrze, będę się strzelał, jeżeli wy jesteście przeciw mnie...	Udałeś mi się i żeby nie twoja chciwość, to bym cię do służby wziął; ale skoroś Burłaja tak w pole wywiódł, już ci to, żeś mnie nazwał opojem, przebaczam.	Alboż ja wiem!... Zapewne obu: tego starego Asyryjczyka i tego książątka, któremu kamieniem łeb rozwalę, jeżeli będzie się tu włóczył... Książę!... ma wszystkie niewiasty z całego Egiptu i... jeszcze mu się zachciewa cudzych kapłanek... Kapłanki są dla kapłanów, nie dla obcych...	A co z twarzą? Chyba się uczernię sadzami.	Jakżeby nie! Straszna to wprawdzie była chwila dla mnie, a was wrogiem moim i zdrajcą być mniemałam... lecz dlatego właśnie przyjrzałam się dokładnie osobie waszej, by zemstę jakową straszną na was wykonać. Usiądźcie, panie, proszę, a opowiadajcie mi dużo, dużo o matusi, o siostrze, o bracie, o ciotce Rafałce, o wszystkich... pismo nawet pono macie dla mnie?	No dobrze, ale tak można witać się z jednym albo dwoma królami, a nie z taką chmarą.	Ojej! Wynośmy się stąd! To nie dla nas kąsek... pani zagarnęła ich całkowicie. Gdy uleczą jej młodego szejtana (diabełka) z tych kolek w brzuchu, może nam chudzinom pozwolą...	Szukam w pamięci tego imienia Zdaje mi się chwilami, że już je mam na ustach, ale gdy chcę je wymówić, ulatuje i znika!	Czy to nie jest nadmiar bezwstydu, zalotności i zuchwalstwa, aby nam pozwolić podziwiać ten tron miłości? Nie oddać się nikomu, a pozwolić każdemu złożyć tu swój bilet wizytowy! Gdybym był wolny, chciałbym widzieć tę kobietę złamaną, płaczącą pod mymi drzwiami...	Jak to, co się stało? Wyszła za niego za mąż. Bawi, o ile wiem, teraz na Uralu. Jest inżynierem.	Co, wyszedł się przejść? Na czczo? Na ten psi czas? To niemożliwe! Proszę was, weźcie i wy po jednej. Angeliko, jedną parkę, co?	Ja zaś przysiągłbym, że jutro, skoro powróci Jim Horscroft, na pewno nie będzie panu tak wesoło!	Panie Michale, wiedziałem, że tak będzie, alem był gotów cię pomścić!	W tej chwili nie wiem... Trzeba będzie znaleźć kogo między egipskimi albo greckimi kupcami... W ostateczności	Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Cichocie no, bo kowal ano ze starszym idzie!	Dziś jest uczta na cześć króla jegomości; jutro będzie na cześć ichmościów panów hetmanów koronnych i tak aż do końca oblężenia.	Tak, razem z bukanierami Franciszka l’Olonnais. Podczas gdy flota będzie ostrzeliwała fort z morza, my napadniemy na Maracaibo, by odciąć gubernatorowi odwrót do Gibraltaru. O świcie szalupy mają być gotowe do opuszczenia na morze i wyposażone w spingardyspingarda	O, mój Boże to przecież tylko dzieło wyobraźni. Równie dobrze możemy sobie wystawić, że to była sypialnia dobrej, zacnej matki. To łóżko osłonięte purpurową kotarą nawiedziła bogini Lucina, a po tych tajemniczych schodkach, aby nie zakłócić snu krzepiącego położnicę, schodzi po cichu lekarz albo mamka, a może sam ojciec, niosąc śpiące dziecko?...	Czy istotnie tak okrutny wyrok mógłby być wykonany, panie?	Z tego co mi wiadomo, jaguary nie używają wędki i haczyka.	A panna Domuntówna czy teraz takiej zdrady nie doznaje?	A skądże masz te dziury we łbie, co?	Ale bo albo	Ale pani może opuścić zakon, kiedy zechce?	Ba! posłuchaj księcia Nestora co ci o niej powie! że ładna, to prawda, buziaczek prześliczny, taka bestja że mnie nie raz starego zelektryzowała, ażem sobie pomyślał że dla niej by warto maleńkie głupstwo zrobić	Et, bredzisz. Pewnieś krwią i potem zebrał pieniądze.	I kontent jesteś, co? Podobno ktoś tam u was dostał dzisiaj słupka.	Jestem, panie!	Nie będę opowiadał, w jaki sposób doszła do mnie wiadomość, nie wymienię też osoby, która w tym pośredniczyła. Wskazuję fakt, powinno to wystarczyć, zwłaszcza że go mogę poprzeć dowodem.	Przecież teraz jest właśnie okres, w którym wielorybnicy zwykle wyruszają w południową część Pacyfiku Doprawdy nie wiem, czy jest gdzieś morze bardziej bezludne niż to!	Słowa dotrzymuję, a kiedy raz coś powiem, to już musi być to co do jotyco do joty	Za co?...	A ciepło tam było?	A ja? ja zapewne nie płochą ale złą za to!	A o cóż ci chodzi?	A ty byś, mamo, nie chciała odbywać dalekich podróży okrętem?	Ale Marynię lepiej?	Bardzo pięknie, ale przejdź do jego majątku	Chrystus nam przebaczać każe	Cicho, Maryna zwyciężymy ostatnią trudność. Będę miał równocześnie patent na wynalazek i na udoskonalenie.	Czyli że...	Cóż znowu za pogłoski!	Daleko?	Davigni...	Dievaičiai, Pagonys, Apeigos O kodėl tie rakaliai, jo kunigai, ne vienam nedovanoja? Tai turi būt kas norint, tiktai tu nežinai.	Dużo ich wydał i ordynat, pochłonęła Halla, Bonn i pięć lat bąblerki po całym świecie. Napęczniały nimi wszelkie kluby i jedwabne sakiewki de beautés européennesbeautés européennes (fr.) kabaret w Paryżu, słynny jako miejsce narodzin skandalizującego tańca, kankana..	Dziękuję za porównanie	Fe, jakiś ty nieużytynieużyty (daw.) oburknął go Puc. Zjem ci tę twoją poduszkę?	Gdzie?	Grzeszne wasze słowa Poczciwemu człeku nie przystoinie przystoi (daw.) a Bogu najwyższemu wiadomo, że w całym królestwie wszyscy go nad własny żywot miłujemy	Hmm!	I będziemy zawsze razem?	I dla żydów?	I ekscelencja chciałby coś zjeść?...	Ja? nie!	Kiej przykazujecie, to i nie powiem, a Józi to można?	Kneź wam pokłon śle i do siebie prosi, na koźle udo, na miodu czaszę, na drużbędrużba szyderczo ciągnął dalej smerda.	Lepiej, bierze sprawę na poważnie; zakłada białe halsztuki i już opowiada o swojej rodzinie. Zresztą żywi do Villefortów wielki szacunek.	Musisz mieć drabinę?	Na serio już nie masz pieniędzy?	Nie mam najmniejszego zamiaru pana zapraszać	Nie po raz pierwszy to napoił serce moje trucizną! W Cieplicach, we dwa tygodnie po moim wyjeździe z domu, jużem go znała jak otwartą książkę, jakkolwiek wtenczas jeszcze był mądrym i przezornym. Moje postanowienie jest niezmienne!	Nie wierzę w to równie jak w inne brednie, jakimi nas karmią od pewnego czasu.	Nie.	Nikogo przy nim?	Odp.: Tak, proszę pana. Czyśćcie zęby pastą Flit. Jest oszczędna, jest najlepsza, jest angielska. Chcecie mieć pachnący oddech? Używajcie pasty Flit.	Przez bogi, ciszej!...	Spojrzyj mi w oczy...	Słucham, dziecko.	Słucham.	Tak, Henryk...	W dalszą drogę? Dokąd?	Wcale, wcale nic?	Wiemy	Za naszą pomocą	Zapracowali na to	Zawsze ten sam!	Zkąd?	Zobaczysz.	Żona	Żydom w piecach pali, czasu nie ma, to i nie dziwota!
Uda się pani do Jazwigły. Oto adres. Pozwól się pani pożegnać. W razie potrzeby	O! nie lękaj się pani niczego oddana ci jestem duszą i ciałem, Najjaśniejsza Pani, i jakkolwiek daleka i tak nisko postawiona przy Waszej Królewskiej Mości, sądzę, iż znalazłam sposób wybawienia jej z kłopotu.	Pani się zaangażowałaś do nas?	I na tym pani zasadza swe wnioski?	Był to chłopiec zesłany mi z łaski niebios na miejsce tego, który umarł. Byłem przezeń wynagrodzon za zasługę, jaką pozyskałem, oddając tam oto pokłon Zakonowi Zjawił się, by pokazać mi drogę, którą straciłem był z oczu. Wprowadził mnie do Domu Cudów i swą gawędą ośmielił mnie do rozmowy ze Strażnikiem Wizerunków, tak iż stałem się rześki i silny na duchu. A gdy osłabłem z głodu, on żebrał o jadło dla mnie, jakby to czynił chela dla swego nauczyciela. Był mi nagle zesłany i nagle też odszedł ode mnie... a ja miałem zamiar uczyć go Zakonu, idąc z nim razem do Benares!...	Siadajcie tedy, jedzcie i pijcie Dziękujemy, żeście przyjechali. No, no, Bohun, alem się ciebie nie spodziewała, chyba że sprawę masz do nas?	Może będziemy zmuszeni schronić się do Granitowego Pałacu?	Dajże mi pan spokój! Wolę pojechać do gotowej pracowni, a nie dopiero tworzyć nową, z której bym nie doczekał się owoców i sam zmarniał. Na to trzeba mieć zdolności administracyjne i pedagogiczne, a już bynajmniej nie myśleć o machinach latających...	Ja pana kocham, panie Taziu (pierwszy raz ten demon wymówił te słowa), pana jednego na życie całe. Ja mam dwie drogi przed sobą: albo pan, albo klasztor, a w ostateczności niweliści i to pana. Niech pan zaraz idzie się pakować. Pociąg pośpieszny do Kralovanu mamy o trzeciej po południu. Do stacji daleko	Ale można chyba zachować to wszystko, nawet pracując w dzienniku. Gdybym ostatecznie miał tylko ten sposób do życia, musiałbym się go chwycić.	Dobrze, tylko się napij ze mną. Karol pić nie chce. Maks pić nie może, Kessler woli szczerzyć zęby do kobiet, Trawiński ma już dosyć, szlachcice grają w karty i cóż ja biedna sierota pocznę, przecież z Morycem ani z fabrykantami pić nie będę.	Daję słowo, panie profesorze Ani jeden gwałtowny wyraz nie wyjdzie z ust moich; nie zdradzę się żadnym gestem, choćby nawet nie podawano nam do stołu z pożądaną dla mnie regularnością.	Aa! Byłem na Goryczkowej, zmęczony jestem trochę. Tak się podle odzwyczaiłem od żywszego ruchu... Wyjdziemy prawdopodobnie gdzieś wieczorem? Trzeba się przebrać, a tak mi się nie chce!	Nie odpowiadaj za mnie Jesteś teraz moim nowym fornalem. Idź, połóż się spać wśród moich ludzi. Znajdują się wraz z końmi w pobliżu północnego narożnika dworca kolejowego.	Tak to się sprawiasz, panie adiutancie? Po szałasach tej babskiej piechoty muszę cię szukać! Co za czapkę masz na głowie?	Stryju miłościwy! Puść! Puść mnie! Wrócimy cali. Przedpełk mi za kuma do tego chrztu krwi służyć będzie. Mąż jest doświadczony.	Ależ i tak dojdziemy do nędzy! Skąd ty dla nich weźmiesz tyle pieniędzy! I co ty myślisz, że nie skończą z nami? Jedyna rada uciekać.	Owszem, z całego serca. Stworzeni jesteście dla siebie. Nudzić się nie będziecie. Starczy wam humoru na całe życie. Czego ci życzę, i jak szczerze, wiesz najlepiej.	A więc pogrążył się: miłość jest to jedyna szansa, jaką mają głupcy, aby uróść we własnych oczach	Bardzo dobrze!... wtedy miejsce moich cierpień, stanie się także grobem moim. Umrę tutaj! a przekonasz się wtedy, że widmo oskarżające straszniejsze jest jeszcze, niż groźby żyjącej!	Do stu piorunów! Wówczas kończył Króla-Ducha!... Kolego! Jeżeli naprawdę jesteście wnukiem Słowackiego, obala to z kretesem bezsensowną plotkę o tym, że Słowacki był bezpłodnym mężczyzną...	Trzeba być zawsze mężczyzną, zawsze... zawsze... nie trzeba się obawiać mamy, trzeba mnie kochać i słuchać; dobrze, panie Stachu?	A któż ci powiedział, że się przyjaźnimy?	Ach Nie odznacza się on zbyt oryginalną powierzchownością.	Stalky mi mówił, że idzie na wycieczkę w Engadin Siedział na moim łóżku, paląc papierosa i gadał głupstwa, że śmiałem się aż do łez. Na drugi dzień Macnamara sprowadził nas wszystkich na równinę. Był to jeden wielki wędrowny szpital.	Ale, panie ministrze, co się zrobi z tymi, co już są, a którzy nie mają pracy. Co państwo zrobi ze mną?	Pytam się ciebie gdybym ja, za zezwoleniem i zgodą wszystkich elementów, spierdosubtylidrydryntryndolizował twoją tak piękną, tak miłą, poczciwą i tak stateczną małżonkę w ten sposób, iż sztywny bóg ogrodów, Priapus, który oto mieszka na wolności, uwolniony z niedoli saczka, owóż, mówię, ów Priapus utkwiłby jej w ciele tak nieszczęśliwie, że w żaden sposób nie mógłby wynijść i na wieki musiałby tam pozostać, chyba żebyś go wyciągnął zębami, co byś wówczas uczynił? Zostawiłbyś go tam na wiek wieków? Czy też wyciągnąłbyś go zębami, pełną gębą? Odpowiedz ty, trykarzu Mahometa, i wszystkich diabłów w przydatku.	Ma się wiedzieć. Cóż pan myślisz, że mi na całą dobę wystarczy widok waszych galanterii i pańskiej siwizny?	Zmartwiłaś mnie tym okropnie. To pech, że nie mam tu w pokoju telefonu. Moglibyśmy chociaż telefonicznie pomówić. Ale może byś wieczorkiem, tak po ósmej, znalazła czas?	Przepraszam najmocniej! nigdy nie dawał!... Pozwoli ciocia! to już nadto! Nie chciał tam iść, ciocia go sama przy mnie wyprawiała.	To nie aligator Tylko krokodyl.	Czy są jeszcze i inne rzeczy do poprawienia w tej książce, mości bakałarzu?	No, no, dosyć tego! Rozindyczyli się!	Och, miłość twoja, Rafaelu, miłość twoja to cały świat. Jak to! Twoja myśl jest moją? Ależ jestem najszczęśliwszą ze szczęśliwych.	Ależ to nie błąd przesyłka telegraficzna kosztowała sześć franków siedemdziesiąt pięć centimów.	Zdaje mi się, że mój poprzednik brał po dwa ruble za godzinę?	Tak, tak, ale panie tego i owego, zawsze jakoś się tak składało, że nie mogłem, ale już w tym roku, choćby na pniu sprzedać pszenicę, sprzedam, a taki pojadę.	Och, panie, czy uważa nas pan za zdolnych do...?	Ach, mój panie, człowiek nigdy nie może powiedzieć: „Ja tego nie wytrzymam, ja tego nie przeżyję”. Wytrzyma! Sto razy będzie konał i nie skona, jeśli mu Bóg długie życie przeznaczył. Jeden cel nam przyświecał	Może i to być.	Poważny towarzysz, co bomby fabrykuje, a o rozłamie nie wiedział...	Ach, w takim razie przepraszam... To może być pod innym numerem...	Ba! Któż potrafi to waćpanu objaśnić dokładnie? Wszakoż nazwisko owej rodziny, mój Dawisiu, jest takie samo, jak twoje wszystko szanowni panowie	Za pieniądze jej nie dam! A wreszcie kobiety mi żal...	U Juranda na łańcuchu. Ale on też ma w podziemiu dwóch szlachty Mazurów, których chce za siebie oddać.	Nie rozumiem różnicy.	Wielki Bóg nasz ja wierzę, iż dzień wyzwolenia nie daleki.	Z rozkazu kobiety, której nie znam wcale, lecz którą nazywają milady.	Proszę mnie nie dotykać	Czy robiłyście to w tym pustym mieszkaniu twojej babki?	Dla siebie, ojcze, nic nie chcę, dla ludzi... wiele!	Ja już nie ziewam, Bogu dzięki	Jak to inny?	Musi to być bardzo miłe stworzenie	Przenajświętsza Panienko! Co pan tam będzie robił?	Proszę pana niech mi pan wytłumaczy, dlaczego księżna pozwala takim ludziom jak ten aktor...	GewissGewiss (niem.) uciął Schomberg z wyniosłą niecierpliwością. na pensje, na zapasy i tak dalej Nieruchome spojrzenie Ricarda zbiło go z tropu i dodał zmieszanym tonem:	Ano w Thwaite jest sklep i widziałam tam małe narzędzia ogrodnicze, łopatka, grabie, motyczka, razem związane, za dwa szylingi. I dosyć mocne, porządne, można nimi w ziemi robić.	Carrai! W samą porę! Co za szczęście!	Co za wytworność wyrażeń!	Myślałem... Miałem ciebie na myśli przy podziale skarbu.	On jest w tenisowym kostiumie!	Spytałem, czy ojciec żądał, żebyś rzuciła scenę, co w tym dziwnego?	„Pewnie” i „może”	Kradzież? Więc co panu ukradziono?	Musiałeś mi opowiedzieć, Dorianie. Przez całe życie będziesz mi opowiadał wszystko, co zrobisz.	Potrzebny mi jest rubel.	„Pamiętaj że urodziła cię i na wszystkie sposoby karmiła...”	Popatrz, Mercedes Nadchodzi Wielkanoc. Najlepszy czas, aby wyprawić wesele, odpowiedz mi, proszę!	Za kogo, szerepetko? za Kmicica?... Pokażę ja wam Kmiciców!... nauczę was!...	Bodaj mu pierwej było szkoda!	Ja tu zresztą słyszałem, oprócz swego, jedno tylko zdanie, Fiszera. Rad bym wysłuchać innych opinii.	Je le sais: il est rare que des célèbres danseurs aiment les femmes. D’ailleurs, la danse elle-même contient quelque chose de feminin. Il m’est difficile de l’expliquer en français. Rangopal aussi est homosexuel. J’ai lu ses lettres d’amour, des lettres très naīves et très belles, adressées à mon... à un de mes amis.Je le sais: il est rare... (fr.)	Matka ją wypędziła z domu.	My tu panie przyszli za Bartoszem Młyńskim.	Natychmiast po spotkaniu?	Wyobrażam sobie! Ręczę, że Dąbski drapnął aż pod Radom!	A! Ty! pochlebnico!	Baczność zakomenderował kapitan cicho, sekretnie.	Brzydka, niewdzięczna dziewczyna zawsze była niewiele warta!	Byłyśmy zawstydzone i zalęknione.	Chciałem go tylko trochę popchnąć...	Czego chciałaś, Marto?	Córko moja...	Egzotyczne?	Gdzie Top?	Hej, dmie okrutnie!	Iš ko gi jūs matote, kad lietuvių darbuose ir žodžiuose slepiasi  pavojus? Dėl ko mes negalime lygiai lenkų žodžiuose ir darbuose matyti dėl savęs pavojų ar mes dėl tokios nuotarties jau ir pamatą turime, ko jūs ikšiol apie lietuvius negalite pasakyti?	Jestem w wieku szalonych nadziei, Eminencjo	Niech spoczywa w spokoju	No cóż, więc wysadzę ten granit a woda w jeziorze opadnie i odsłoni ten otwór...	No, Szczerbic.	Pan jesteś d’Artagnan?	Pielgrzym, Pobożność, Praca u podstaw	Pijmy!	Prawdziwy z ciebie żeglarz chyba?	Rozkaz, wasza królewska mości.	Wczoraj.	Właśnie	Żyjecie?
Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	Ach miss Campbell, jak można było tak niebacznie narazić się na niebezpieczeństwo! Myśleliśmy, że już pani nie żyjesz.	Ja? ja mam odczytywać mszę swoją? Lord de Winter, katolik skażony, wie doskonale, że nie jestem tego, co on wyznania, a to są zapewne nowe sidła, które na mnie zastawia.	Cieszy mnie, że pan zaczyna trafniej widzieć rzeczy. To postęp. Ale otóż i obora. Ma pan przed sobą opasy na targi do stolicy. Jest ich dwieście sztuk.	Co waszmość gadasz moja córka nie jest niecnota, ani matka taką nie była, ani żadnej takiej w rodzie moim nie będzie, póki mnie stać na świecie! A waszeć zażywaj języka ostrożniej, na rycerskim chlebie wychowanyś, a gadasz grubiańsko, jakbyś nie wiedział, co to grzeczność!	Rząd nie pozwala teraz nikomu z Sudańczyków wyjeżdżać bez osobnego pozwolenia do Souakimu i do Nubii, więc zakaz nie dotyka tylko Fatmy. W Egipcie znajduje się wielu, przychodzą tu bowiem dla zarobku, a między nimi jest pewna liczba należących do pokolenia Dangalów, to jest tego, z którego pochodzi Mahdi. Oto na przykład należą do niego, prócz Fatmy, Chadigi i ci dwaj wielbłądnicy w Medinet. Mahdyści nazywają Egipcjan Turkami i prowadzą z nimi wojnę, ale i między tutejszymi Arabami znalazłoby się sporo zwolenników Mahdiego, którzy by chętnie do niego uciekli. Zaliczyć trzeba do nich wszystkich fanatyków, wszystkich dawnych stronników Arabiego paszy i wielu spośród klas najuboższych. Biorą oni za złe rządowi, że poddał się całkiem wpływom angielskim, i twierdzą, że religia na tym cierpi. Bóg wie, ilu uciekło już przez pustynię, omijając zwykłą drogę morską na Souakim, więc rząd dowiedziawszy się, że Fatma chce także zmykać, przykazał ją pilnować. Za nią tylko i za jej dzieci, jako za krewnych samego Mahdiego, może będzie można odzyskać jeńców.	Wiem to, kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?...	Czy możesz o to pytać?... Od śmierci waszej matki nie opuszcza mnie bezsenność i niepokój.	Jakimże sposobem mógł dorobić się majątku taki biedny rybak kataloński, niemający żadnych środków, ani nawet wykształcenia? To mi się w głowie nie mieści.	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Ach, to nie są mewy!	Dla Boga widziałem na świecie dużo, słyszę, rozumiem, a jeszcze mi się wierzyć nie chce...	Jakto, nic? nie możesz mnie zbyć taką odpowiedzią, na twarzy twojej napisane jakieś nieszczęście. Co cię spotkało? mów? kto cię zdradził? kobieta?	Szczególne, a tak przecież częste. Czyż to nie charakterystyczne, że trupie głowy są zawsze uśmiechnięte?	Wszak pani sama powiedziała że mam przeczucie piękna. Otóż i w nim jam przeczuła piękność tak wielką, że wobec niéj zgasły przede mną gwiazdy na niebie. Ze wszystkich ludzi, których dotąd widziałam, on jeden wydał mi się zupełnie, doskonale pięknym i dobrym. Wszyscy inni mieli zawsze w sobie coś brzydkiego lub niedobrego, co mię raziło i odtrącało... on jeden nigdy...	Nie! dla mnie nie wygląda pan śmiesznie, ale jakby tu powiedzieć?... niespodziewanie. Wyobrażałam sobie pana całkiem inaczej. Kiedy mi powiedziano, że pan jest kupcem, który w dodatku szybko zrobił majątek, pomyślałam:	Szepy mi tafali miliony, nie biznąłpym ani złofa! A po ja do nie snam, co je rosgaz fojsgofy?	A bo mu w bitwie pod Długosiodłem kula urwała, akurat kiedy trzymał karabinek przy twarzy i celował. Tu ma dwa palce urwane i tu dwa. Jak się myje, to tak śmiesznie...	A czy nie mówiłem czy nie mówiłem, że żadna boleść, żadna radość tych skromnych, prostych, ubogich ludzi nie jest ci obojętna.	Narazi się poprostu na proces i pójdzie do więzienia; dajesz mu bardzo złe rady, Oriano.	Nie wiem. Może ja taki głupi.	Nie zawsze! Czasem drugi pobije pierwszego. Ja właśnie mam ten zamiar.	Ona sama rozum ma a ja jej znowu dla mojej dogodności szczęścia i losu zawiązywać nie myślę. Stryj jej dwie wsie obiecuje pono posagu, może ją dobrze wydać za mąż.	Tak, to ja mam dziś wolny dzień i chciałam was odwiedzić. Gdzie pan Stanisław?	Niech Rzędzian weźmie piernacz, bo jego czarownica zna, i niechże pierwszy z nią paktuje, żeby się nas nie przestraszyła i nie uciekła w jaką czeluść z kniaziówną.	Prawdę mówię, bo przecież te łódzkie Müllery, Szulce, to taka sielna szlachta, że jakby przyszło co do czego, to mógłby im być królem Karczmarek i jeszcze by dla nich był honor.	Później będziesz obmawiał Niemców, teraz musisz, musisz opowiadać. Już mogłeś zaspokoić głód, więc zaczynaj. Ostrzegam, że jeśli nie będziesz mówił rzeczy ciekawych, wcale nie dostaniesz ciastek cioci Matyni.	Nie, Pilatus i ja nie cierpimy Kara! Nie, nie cierpimy go... prawda, Pilatusie?	Oj, nie będzie, dziadusiu, nie będzie... pan ochmistrz... Czemu stoisz jak głupi i nie zalewasz?... Ława się pali... nie widzisz?... Kto zbudził królowękrólowę	A czy niedość wprawnie to robimy?	Bo nie można. On wąwóz zakręci się opodal, potem będzie siklawasiklawa (reg.)	Ciemni jesteście jak konew winem napełniona Toć nie z kim innym, jeno z Polską.	Dobrze. Napisz mi pan na kartce nazwisko tego człowieka, ja zaś dam panu drugą, gdzie go zanotowałem.	Nie mam zamiaru bawić się z Cottonami	Pokutował za uniesienia młodości Można mu to przebaczyć.	To ten, taki mały, chudy sportsman?	Cóż pan o tym myślisz, doktorze Mortimer? Musisz chyba przyznać, że nie ma w tym nic nadnaturalnego.	Przecież to jest interesujące po prostu nadzwyczajnie! Człowiek, który przez dziesięć lat błąkał się po Azji, aby zapomnieć o tej kobiecie, wrócił w przekonaniu, że jest wyleczony zupełnie i powoli, powoli wsiąkł w towarzystwo jej byłych... wielbicieli, swoich następców, których ona wciąż wodzi za sobą, aż teraz ma ją nazwać swoją żoną!	A, ba, jednemu brzytwa goli, drugiemu i szydło nie chce	Chodźmy, chodźmy! Abyśmy się nie spóźnili. Nigdy tego nie widziałam.	Grzech ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej, przenośnie: sam turniej. potykał	Mówisz na podstawie czytanych romansów.	Nie wolno mi chodzić po trawie.	Pojedzcie i wy, gospodyni: głodzeniem zdrowiu nie pomoże...	Spełniam mój obowiązek względem tej biednej kobiety. Czuwam, ażeby jej nie stała się żadna krzywda.	Słuchaj, Błażeju, nie kpij sobie ze swojej żony.	Zróbże to, mości Land	Śmierć! zginienie! choroba! nieszczęście! Niechże choć łachman jaki na siebie zarzucę!	Bóg, mój synu szczególną miłością obdarza żarliwe dusze. Nieczęsto dana jest ludziom żarliwość. Jeśli jednak jesteś tak bardzo bogato obdarowany, tym więcej, mój synu, musisz się zastanawiać, czemu ma służyć twoja żarliwość.	Więc cóż czy w tym co złego?	A on żyje, niestety.	A więc pan, panie właścicielu, ma syna?	Amis! chodź synku, chodź! Będziesz złotko słuchać pana, co? Synek będzie słuchał, co? Amis będzie posłuszny, co? A będziesz cicho synku, co? a zmilkniesz przyjacielu, co?	Czy oni aby umieją chodzić około roli?	I pomiędzy nimi jest taka konkurencja, że z głodu umierają.	Ja?	Jak nazywacie tę wodę?	Niech żyje!	O! i bardzo; straciliśmy pięciu ludzi, roszelczycy ośmiu czy dziesięciu.	Panienka jest okropnie dumna! Sie ist verlobt mit Herrn von Glembocki aus StrukaSie ist verlobt (...) Struka (niem.)	Pojechać łatwo, ale wrócić byłoby potem trudniej.	Słyszałam od Luci, że miał jechać do Ruczajewa.	A niechby napadł! Cni sięcnić się (daw.)	A skąd wy, didu?	Ależ ty także tam byłeś!	Ano, kłamałem.	Chcę, chcę...	Co chcesz powiedzieć, moje dziecko?	Cóż dalej?	Daj mi je. Daj mi je prędko i po cichu.	Dałem i zostanę	Dobrowolnie?	Drażnisz mnie, mój drogi!	Godzę się z tem.	I tak będą mówiły	I z tobą, gościu.	Idź, dobry Kolbie mamy jeszcze czas powziąć postanowienie.	Kajkaj (gw.) tu: włóczyć się.? Cięgiemcięgiem (gw.) pracowity.! Wygarniaj z pieca, a żywożywo (daw., gw.)	Karl, nachyl się lepiej, bliżej!	Kobieta mówiła zdyszana.	Może	No	No i?	O rety... a bardzo stare?	Otóż, mosaniemosanie rzecze pierwszy	Po co się było tak męczyć!	Podoba ci się?	Proszę powiedzieć	Spójrz, Jurku, spójrz!	Stapleton rzucił go tu zapewne wśród ucieczki.	Słuchaj no: musisz mnie przyjąć u siebie.	Słyszę nieprawdopodobne rzeczy! Adwokat pański zachowuje się tak, jakby pan naprawdę miał zamiar nas opuścić...	Trochę!	Ty?	Uhm... musi mieć racyę	Umarł.	Zbroja mój kumoter?	Złodziej powinienby go mieć przy sobie, gdyż w razie rewizji może skradziony przedmiot wsunąć gdzieś niepostrzeżenie.	Łowi motyle	Śniadanie!
A bo ja, tatku, stanęłam tu do moich obowiązków przygotowana. Wiem, co do mnie należy, byłam u ojca w dobrej szkole. Tutaj to żadna robota w porównaniu z tą u nas, na wsi! Przez myśl by mi nie przeszło zajmować was, mężczyzn pracujących i myślących na szerszym polu, drobiazgami domowego gospodarstwa. Dom musi dla was być odpoczynkiem w spokoju, jeśli nie może być szczęściem i weselem. A żeście mi powierzyli zarząd tego domu, więc przez samą ambicję muszę zarządzać tak, aby nic nie zgrzytało w tej maszynerii. Umarłabym ze wstydu, gdybym sobie rady sama nie umiała dać i chodziła do was z narzekaniami lub prośbą o pomoc. Nie, to się po mnie nie pokaże!	Takie, że się i mówić o nich z nakrytą głową nie godzi, ale tym razem, mając gotowe odpusty, daję wam, panie, pozwolenie nie zrzucać kaptura, gdyż wiatr dmie znowu. Kupicie za to odpuścik na popasie i grzech nie będzie wam policzon. Czego ja nie mam! Mam kopyto osiołka, na którym odbyła się ucieczka do Egiptu, które znalezione było koło piramid. Król aragońskiAragonia i szczebel z drabiny, o której się śniło Jakubowi święta pustelnica, żyjąca między IV a VI w., i nieco rdzy z kluczów św. Piotra... Ale wszystkiego wymienić nie zdołam, dlatego żem przemarzł, a twój giermek, panie, nie chciał mi dać wina, a po wtóre dlatego, że do wieczora bym nie skończył.	Jestem przekonany, że opiekun wizerunków w Domu Cudów był w poprzednim życiu bardzo uczonym Opatem. Lecz nawet jego okulary nie dodają siły memu wzrokowi. Gdy patrzę dłużej, jakieś cienie spadają na moje oczy. Mniejsza z tym... znamy się już na psotach nędznego i głupiego cielska... które jest jeno cieniem zmieniającym się w inne cienie. Jestem jeszcze skrępowany złudą czasu i przestrzeni. Jak daleko zaszliśmy dziś naszym ciałem?	Tom! Udławisz się na pewno! Jak ten chłopiec nieelegancko je Może byśmy poszli do parku i zabawili się w czerwonoskórych?	Wyliżę się... a nie chcę, abyście mnie zapominali, jeśli co do roboty macie... Nie ja, to bracia pójdą i ludzie... Byłem chodzić mógł, nie zaśpię doma... Człek najprędzej wydobrzeje, gdy na konia siądzie...	Siedźcież sobie panowie, a ja idę do domu szykować obiad. Niechże ksiądz długo ich nie trzyma i jak najprędzej przyprowadzi.	Tyle samo akuratnie, ptaszku, co i ja za tobą! Jak tu partia pociągnęła w nasze strony, ażem zadygotał. Koło Świętej Katarzyny my się trzymali i do ciebie!	Mój Józiu, niechaj nie przychodzi lepiej, po co ma widzieć jak i gdzie mieszkamy, nie, nie, nie, sprawiłaby mi przykrość wielką ta wizyta. Niech mu tam Pan Bóg dopomaga w interesach, ale po co ma znać nasze położenie.	Za pozwoleniem! nie możesz pan zaprzeczyć, że przy całéj miłości dla ideału, z rzeczywistością jednak rachować się potrzeba. Przedzierzgnięcie się w kaprala lub hofrata może być warunkiem bytu.	Mnie też nie chodzi o jego interesa, tylko o to, bym mógł ludziom powiedzieć, że jestem pełnomocnikiem Zawiłowskiego, bo rozumiesz, że nim się wyjaśni, którego Zawiłowskiego, mój kredyt może na tem tylko zyskać.	Nie wiesz, kto to był Chmielnicki? Był to zły człowiek, grzesznik, HamanHaman dosłownie: losy. z dawnych czasów... O tym przecież każde dziecko wie. Ten to Chmielnicki, ten grzesznik, ten Haman, napadł i obrabował dziedziców i bogatych Żydów. Zabrał im mnóstwo złota i przywiózł je do nas, do Woronki. Tutaj też pewnej nocy przy świetle księżyca zakopał je w ziemi po drugiej stronie bóżnicy, na stoku góry. Zakopał je głęboko. To miejsce zarosło trawą i zostało zaklęte, aby nikt nie mógł odnaleźć skarbu.	Trzeba będzie przyjąć go do interesu	Czyli powiadasz, że czego ci cudza gęba do ucha nie powie, tego ci własny dowcip nie podszepnie. Prawda jest! Ale muszą to być znaczne jakieś personypersona (łac.)	Mylisz się, droga przyjaciółko, przysięgam, że się mylisz; tylko w istocie bywają dni... Nie wiadomo, na czym to polega.	Nie mogę. Za rok dwieście, nie opłaci mi się taniej czekać.	Tak mi dobrze z tobą, ja za tobą tęskniłam Tak bałam się, czyś ty o mnie nie zapomniał, czy nie znalazłeś innej, ładniejszej i rozumniejszej ode mnie.	Ależ ja ci nie odmawiam, moja najdroższa, pośpiesznie przerwał pan Jan; jabym ci chciał nieba przychylić, brylantami cię osypać, ale sama wiesz, w jakim stanie jest nasz majątek, i jak ciężkie przebywamy teraz czasy... Rządowe opłaty nie czekają, a mam ich po uszy; wierzyciele dokuczają także; na gospodarstwo trzeba pieniędzy...	Nie boję się nawet Belzebuba, kapitanie.	Spóźniłem się i pani mi daruje to opóźnienie, bo istotnie wczoraj przyjść nie mogłem. Przywieźli maszyny i musiałem być przy ich wypakowywaniu całe popołudnie.	W każdym razie wypróbujcie mnie panowie, a przysięgam wam, na cześć moją, że jeżeli zwyciężeni będziemy, z miejsca się tego nie ruszę.	Więc przyznajecie się do tego faktu?	Badałem innych, nic nie wiedzą, lecz wysłałem Bernarda po za mury, ten choć ślepiec, często lepiej dojrzy, aniżeli stu patrzących. Daleko ujść nie mogli, gdy ich znajdzie, zatrzyma za bramą, w ukryciu opodal od zamku, a stamtąd ja ich sprowadzę.	Nie jestem, panie hrabio, fanatykiem sferowym. Cenię swój ród, lecz nie kłaniam mu się bałwochwalczo. Stygmat wyższości widzę w czynach, nie w herbie, bo taki sam noszą inne rody w kraju.	Pan będzie łaskaw zauważyć, panie sędzio śledczy, że o nic mnie pan nie pytał, kiedy przybyłem, i że wobec tego nie miałem co mówić. Zresztą pańskie śledztwo nie wydaje mi się wcale tajne, skoro wszyscy byli przy nim... nawet jeden z winnych.	Och! Bardzo mi przykro, że się z nim nie widziałem. Czy nie zostawił jakiegoś zlecenia?	Jest u siebie gdyby wyszedł, wiedziałbym o tym. Jeden z moich pomocników (komornicy nadają swoim szpiclom uczciwe miano pomocników) stoi na posterunku na placu du Mérier, drugi na rogu przy trybunale, a trzeci o trzydzieści kroków od mego domu. Jeśli ptaszek wyściubi nos z domu, gwizdną; nie zdążyłby uczynić trzech kroków, a jużbym wiedział o tym za pomocą mego telegrafu.	O, mój Boże to przecież tylko dzieło wyobraźni. Równie dobrze możemy sobie wystawić, że to była sypialnia dobrej, zacnej matki. To łóżko osłonięte purpurową kotarą nawiedziła bogini Lucina, a po tych tajemniczych schodkach, aby nie zakłócić snu krzepiącego położnicę, schodzi po cichu lekarz albo mamka, a może sam ojciec, niosąc śpiące dziecko?...	Więc nie boisz się ognia karabinowego, a z powodu głupiego snu alarmujesz cały obóz? Ładna sprawa! Zanim bym pozwolił byle komu powalić się na ziemię... bo nie mówię już o dobrowolnym położeniu się... i zanim by urządzono sobie pukaninę, zasłaniając się moim ciałem, dużo głów zapoznałoby się z moimi kopytami. Wszakże narażonym się jest niemal na pewną śmierć! To straszne!	Och, z tymi groźbami!... Lepiej niech wasza książęca mość nie rozmawia i leży spokojnie. Powiem otwarcie, że od bardzo dawna, bo od jakich czterech tygodni wyspałam się pierwszy raz tej nocy porządnie pod pańską opieką.	Ciemnota rodziców nie może być programem wychowania ich dzieci. Od tego są zakłady naukowe, ażeby reformowały społeczeństwo.	Nie zapomnę ci tej grzeczności, człowiecze dobrej woli, ale na cóż ten pałasz?	Może być, ale czas jeszcze się cofnąć	Następnie, mości panie za waćpanem są też drzwi, przez które oni mogą się włamać.	Panie, ja byłam... Ja się tu bez wiedzy stawałam...	Rozbałamuca pan ludzi, nic więcej Nikt nie pójdzie za pana przykładem.	To ma znaczyć że o ile dom Thomson i French gotów jest popełniać szaleństwa, bank Danglarsa nie ma zamiaru iść za jego przykładem.	Nie, nie! Niech mię pani słucha. Oto Barnawska już wie o stosunku pani z tym Szczerbicem i gotowa powiedzieć matce. Ojcu już powiedziała.	Bogdajem mógł i was w Bogdańcu uczcić, jako się należy ludziom znającym rycerską cześć, ale mi rychłorychło (daw.)	Bynajmniej. Ale zastanawiam się, dlaczego to pani uczyniła?	Do diabła z drzewami-bombami! Byłem przekonany, że to Hiszpanie od gubernatora wzięli nas na cel.	O, do pewnego stopnia. I czasu prawdopodobnie. Na razie gotów by nawet i funduszem pewnym...	Poeci dawnego świata twierdzili, że taki stan wyższy, zwany natchnieniem, zsyłają im muzy. Zdaje mi się, że doskonałe rozumowanie, tworzenie ścisłych absolutnie konstrukcji pojęciowych sprowadza ten sam stan zachwytu, poczucie szczęścia, rodzi uniesienie górne, które pani nazywa stanem łaski.	Juści, o nic nie idzie, ino o sprawiedliwość.	Nie znam pani.	Nie znać tego.	Och, wcale nie!	To chyba omentryomentry zastanowił się Ślimak.	To dopiero zaczepka, a nie odczepka	Wybacz, wasza hrabiowska mość, nie miałem dotąd przyjemności pana poznać.	Góry, góry! Powierzchownie, mój synu, pojmujesz naukę Chrystusa. Nie zgłębiłeś jeszcze całej jej prawdy. Cóż wiesz o drogach, którymi należy prowadzić ludzkość ku zbawieniu? Co wiesz o powolnym poprzez wieki budowaniu Królestwa Bożego? Ty ze swoim doświadczeniem niklejszym od garsteczki piasku. Co widziałeś, co przeżyłeś?	Przecież? wszystkich nas to zastanawia, że pan jeden nieznajomy nam jesteś? Zapewne gościem tylko w naszych stronach.	Szlachetnej szlachetnej wrażliwości!... Za młoda pani jest, aby móc wytrzymać na sobie to tchnienie otwartego grobu.	Dziękuję, babuniu okropnie gorzkie! Może już dość tej trucizny. Zdrów jestem!	Mniejsza o to, od kiedy i jak długo; dzięki Bogu, niebezpieczeństwo minęło.	A co matuniu?	A znasz taki moment, który byłby dla nich dobry?	Ach tak, ścinają mu łeb?	Bo diabła wart cały ten interes	Chciałabym, aby pan poprosił o dwa tygodnie miałabym pana dłużej.	Czy w sposób obrażający wiarę mówili i inni obecni?	Ha, cóż. Jest szczęśliwa. Siedzą w Ameryce, on zarabia ogromne pieniądze. Prowadzą wesołe życie. To im wystarcza.	Może i to być.	Mówi prawdę wasza miłość Zawsze jednak jego świątobliwości zostaje ze dwa tysiące miast bardzo bogatych...	Nic. Po prostu jestem szczęśliwy.	No i co?	Przez pierwsze dni. Potem jakby zapomniał.	Ten umarł.	To nieprawda! Jestem niezmiernie wysmukły, jak na żabę!	To on, niewątpliwie	Zgadłem; i od dwudziestu siedmiu miesięcy, przez które wiodę to straszne i błędne życie, często myślałem o tym na własny rachunek.	Zna on ich dawniej aniżeli my	Związać mu ręce ano, zobaczymy...	Boża wola, nic więcej!	Bydło! praklatoje bydło! Kab na was chalera	Często tak bywa z kobietami Kobiety sprawiają wiele niespodzianek	Dlaczego? Czy ci zaczyna być żal Rumuna?	Emigrant, Twórczość, Teatr, Władza, Przemoc	Ile?	In saecula...in saecula (łac.) odrzekli Włosi.	Kiedyż pojedziesz?	Niech no pan idzie spać... Pan senny!	Niepowodzenie!	Oczywiście.	Odebrała pani kwiaty i list?	Pański los wygrał, panie Nachumie... Tak, wygrał...	Pewnie pan był?	Poszły!...	Przychodź, przychodź!	Skąd to wszystko wiesz?	Sprawdźmy jeszcze raz.	Szczególna jednak rzecz, że i twoi mieszkańcy Republiki Słonecznej również tak zazdrośnie ukrywają swoje Nirwidium.	Tak będzie lepiej	Tak? Ha!	W tym cała przyjemność	Z panem Chardonem	Zali naprawdę księżniczka Barbara tak mówiła?	Zaprosiłam pana	Śpi.	ścierwy te wisusy, żeby taką rzecz wymyślić!	Źle! Ha, zobaczymy, kto mocniejszy.
Zwyczajnie. Trzyma się to za rękojeść, a drgania kulki wskazują kierunek. Im bliżej do poszukiwanego przedmiotu, tem silniejsze drganie. Czy nie słyszał pan serjo nigdy o różdżkarstwie?	A zatem do widzenia, drogi mój! Nikt z nas nie będzie cię odwiedzał, bo moglibyśmy cię narazić. Trzeba pożegnać się z sobą na cały czas, przez który będzie trwało to dobrowolne więzienie. Będziemy porozumiewali się pocztą. Brygida będzie rzucać twoje listy, a ja będę pisała na jej nazwisko.	Tak Wielki Mistrz i Marszałek rachują na to, że gdyby zamek ów zdobywać było ciężko, wy potraficie do broniących go jako poseł przemówić. Spodziewają się tam tego młokosa.	Wójta bym się bojała!... Figura zapowietrzona!... Tyle mi znaczy, co ta kukła do strachania wróbli!... Nie pamięta o tym, że chłopy go wybrały, to i one mogą z tego urzędu zesadzić...	Oni muszą mieć nieprzebrane zapasy saletry i siarki, a węgla sami im dostarczymy, jeśli uda nam się choć jedną budę zapalić. W nocy podjeżdżałem pod mury i mimo huku słyszałem wyraźnie młyn, nie może to być inny młyn jak prochowy.	To nawet z dobrocią nic do czynienia. Ja po prostu ze swego stanowiska uznaję najzupełniej prawo kobiety do rozporządzania życiem, które daje. Zwłaszcza dopóki ono w niej samej się chowa i nie zostało oddane na własność społeczeństwa. Bo wtedy naturalnie postać rzeczy się zmienia. Wtenczas człowiek staje się wykładnikiem pewnej wartości ogólnej i tylko społeczeństwo jedno ma do niego prawo...	Idziecie gdzieś z Arturem, wiem dobrze. Szeptaliście ze sobą i śmieliście się na sofie wczoraj wieczorem, ale umilkliście, gdy weszłam. Może nie idziecie z nim?	Aha! wiedziałem też, kogo wysyłam, ale to ci mówię, że musiał mi ten pan Michał czegoś zadać, taką mam do niego słabość. Prócz nieboszczyka pana Podbipięty i ciebie nikogom tak nie miłował... Nie może być inaczej, tylko mi ów chłystek czegoś zadał.	Wyruguje. U nas sztuka lekarska daleko zaszła, tak jak w ogóle wszystkie sztuki. Zaraz cię o tym przekonam. Patrz na ten globusik, wiszący u sufitu na cieniutkim druciku. Zgadłbyś, że to zegar mówiący i odpowiadający na pytania? Spytam go się w języku, którym my przemawiamy w naszym kraju, o godzinę, a zobaczysz, co nastąpi.	Ja się dziwię, Regino, ja się bardzo dziwię, że jesteś tak mądrą, a tych prostych rzeczy, na których się opiera nie tylko handel, ale i całe życie, nie rozumiesz...	Nie dasz rady. To starzy praktycy w tych rzeczach.	I wyście go sami łapali! Niby to ja nie wiem! Dlatego, że on jest strasznie komiczny mały bydlak, co? Niby to ja nie wiem! No, a teraz wy jesteście strasznie komiczne bydlaki i dostajecie to, co on miał dostać	Co ma być, stanie się Idzie o to, aby tych życiowych potęg mus wypowiedział się jak najsil­niej, jak najgłębiej.	Zrobią ze mnie sahiba... tak im się zdaje... Pojutrze wrócę. Nie martw się.	Dałbyś już spokój, znowu zaczynasz te swoje brednie gadasz i gadasz ciągle o starych rzeczach! Na co ci to, pytam, klepiesz tylko w kółko o jednym.	Żeby nam tylko nie przeszkodziła ta Sara, Żydówka Ona spodziewa się dziecka, do którego książę już dziś jest przywiązany. Gdyby zaś urodził jej się syn, poszłyby w kąt wszystkie.	Ten krach, co wziął mocniejszych, co w tej chwili pali Grosmana, nie oszczędził i mnie. Mam weksle płatne w sobotę, a na to mam weksle wystawione przez tych zbankrutowanych, czyli nie mam nic. W sobotę są płatne. Nie zapłacę	Moje dziecko, przepraszam cię, ale... nigdy nie słyszałam nic podobnie naiwnego... Gdybyś była mężatką, rozumiałabyś, że właśnie ta okoliczność najbardziej ich potępia... Ale jesteś jeszcze tak naiwna, że wstydzę się dawać ci objaśnienia.	Za tem, gdy się już pokuta okupi, drugiej wymagać się nie godzi. Prawo niezna, jak jedną karę za winę. Dwa razy nie kaźnią nikogo.	Do stu zdechłych wielorybów! A jeśli to Baskowie ze swoimi navajami?	Kochać! nie, ale słuchać powinni! Tyś tu pan: alboż ci nie wolno posłać ich do kowala, jak posyłasz gdzieindziéj?	Zapewne, zapewne! Tego się nie boję i tylko ciekawa jestem, czy umierając zapisze coś Dawidowi.	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	A sam. Powiada, że diabeł go opętał, że pijany był... No, ale zabieram się do pisania.	Bynajmniej W klubie i na zebraniach nic nie mówi. Wygląda jak inni oficerowie.	No, kolego, na mnie czas. Życzę zdrowia i daj Boże spotkać się w wolności.	Taaak? Toś wiedziała, a nie krzyknęłaś na którego z nas?	Ach, baba jesteś... Co wam rozprawiać o emancypacji, kiedy wy, baby, rozsądnie myśleć nie umiecie? Ja ci mówię: zrób jakiś plan na wypadek niepowodzenia...	Ależ nie, w Niżpolu, nie w Hołowinie. W tej starej grocie na końcu parku.	A to mi osobliwi goście!	A to twoja wina.	Chłopcy to już zrobili.	Ciekawam, kto jest kochankiem Ocieskiej. Pan pewnie i to wie?	Daję pani słowo honoru, żem ja Watzdorfa nie posłał do Königsteinu, ale Sułkowski.	Nieciekawa to jednak służba w dziesiątym lub dwudziestym kwartale.	To dobrze. Kto z niewolników jest jej kochankiem?	Czy ma to jakiś sens, prosić was, żebyście usiadły? Oczywiście nie ma tu dla was nic zajmującego. Wszyscy wyszli.	Nic, nie, moja droga, lękliwość nie należy do licznych wad czy zalet Filipy Gordon	Nie dziw, że stryj miewał złe przeczucia. Ten liściasty tunel może najodważniejszego człowieka przejąć strachem. Oświecę go lampami elektrycznymi. Za pół roku ten dziedziniec będzie nie do poznania.	Proszę pana prawdą jest, że społeczeństwa ludzkie, doszedłszy do pewnej granicy obłaskawienia i wyrafinowania, zaczynają stawać się czymś w rodzaju menażerii i że postęp narzuca życie w klatce, a oducza od błąkania się smętnego bez celu po lasach. Ten stan jest jednak wspólny wszystkim ludom Europy.	To, ja! Jaśniach...	Ale czy oni się zgodzą?	O! nie myślę panu do tego wcale dopomagać, panie oficerze	We własnej osobie Broń się, bo czasy przyjaźni już się skończyły. Ty walczysz po stronie piratów, ja bronię flagi Kastylii.	Chcę, byś znalazł chwilkę swobodną na niewielką przechadzkę.	Czemuż ciocia nie kazała którejś ze służących otworzyć?	Dlaczego pan kazał mi się uśmiechnąć wtedy wieczorem, tam w sali koncertowej	Dziecko moje, tyś głodne?... Biedna córuś moja. Masz Torcik pralinowy niech ci będzie na zdrowie.	Lepiej by się zdała jaka szklaneczka dobrego chłodnego winka.	Na kogo jestem stworzona?	Na którą kazałaś przyjść Żydom, Floro?	Nie!	Pani zawsze będzie nieuleczoną idealistką... Pani gotowa by wątpić o winie zbrodniarza schwytanego na gorącym uczynku...	Ratując babci róże. Inaczej on nie rozumie.	Spróbuj mu się opierać.	Więc albo pan strzelaj, albo szukajcie sobie dalej, bo szkoda czasu na komedie.	A tak będzie, jak się spodoba dziedzicowi	Panie Bertuccio Czy pomyślałeś o wynajęciu, jak ci wczoraj nakazałem, okna na placu del Popolo?	Ależ ja nie żartuję	Bez najmniejszego! nie mam tu ani kogo, ani czego żałować!	Czemu nie powiesz mi wszystkiego?	Czemu nie, w bitwie, w polu pewnie jeden drugiemu pola dotrzyma	Nie więcej jak pięćset stópstopa	Stróża tu nie ma? Wszak tu mieszka?	Sól zdrowa Sądzę, że królowa pani moja najłaskawsza, nie będzie temu przeciwną.	Jakto? a pocóżeś ty ją tam porzucił? a co ja tu bez tej szczebiotki pocznę? Ja bez niej nie wyżyję.	Może i moglibyśmy ale dla siebie i dla tych, co we wsi mieszkają.	Ja niemam prawa ztąd cię wyrzucić?	Albo gdyby we mnie wygasła ona najpierw.	Co rozkażesz, wielebny ojcze?	Li ma rację Powinniśmy te jaszczury jutro wieczorem sfilmować.	Pan chyba żartuje! Myślałem, że będzie tysiąc, niech dwa!...	Strudel? Ja...	Uwiężą go chyba, co?	Więc sobie, ty łobuzie, zapamiętaj że mogłoby cię spotkać coś bardzo nieprzyjemnego, gdybyś w dalszym ciągu uprawiał tę swoją propagandę.	A ile było wilków?	A ty?	Bez żadnego.	Czego?	Gdzież jestem?	Hersz wstał.	Jest.	Jużci, prawda.	Kiedyż twój ślub?	Kogóżby? Ferdynanda oczywiście	Maszyna może poczekać, wrócę ją dokończyć!	Miałaś mi opowiedzieć sen!	Może mi pani pozwoli nieść pakiecik	Mówią że chce założyć spółkę z samych szlachciców...	Nakazywali mi wyjść stąd	Nic tu po tobie możesz jechać.	No i cóż ta nieszczęśliwa?... Gdzież ona jest?...	O, ni...	Rozwalić drzwi!	Skąd?	Szymek, picie zanieś jałówce!	Wie pan, lepiej przejdziemy dalszą drogą.	Więc któż Ziemię zamieszkuje?	Z profesora kpiarz!...	Ze wsi.
Innych dowodów nie mam, jeno znajomość Bogusława. Nie o Szwedów ani o Brandenburczyków mu chodzi, jeno o siebie samego... Wojownik to jest niepospolity, który dufa w swą szczęśliwą gwiazdę. Prowincję chce pozyskać, Janusza pomścić, sławą się okryć, a do tego potęgę odpowiednią mieć musi i ma. Dlatego nagle trzeba na niego nastąpić, inaczej on na nas nastąpi.	Czy pani nie wybiera się jutro do Monte?	Hm, więc jednak przywiązała się pani do męża...	Oto czego się obawiał kapitan Nemo Ale musimy dotrzeć do końca.	Niech wasza wysokość się nie gniewa co do księżniczki Mikomikony, możem się i mylił; ale co do olbrzyma, kozich skór i czerwonego wina, to dalipan, że się nie mylę. Podziurawione worki od wina leżą na ziemi, a wino zalało stancję; przekona się o tym wszystkim wasza dostojność, jak karczmarz każe sobie stratę zapłacić. Bogu dziękować, że się królewna nasza nie przedzierzgnęła na co innego, bo to mnie na dobre wyjść może.	U nas wszystko zupełnie inaczej. Wyjdziesz na ulicę, a chcesz przejść na drugą stronę, to stój pół godziny i czekaj, aż przejadą wszystkie omnibusy, powozy, elektryczne samochody, tramwaje i dorożki; a jeszcze są takie wagony do przeprowadzek, co większe od największego waszego domu. Każdy sklep to jak u was jarmark, a każdy dom	Ale gdzież tam Całych dwadzieścia sekund musi upłynąć od chwili, gdy nacisnę gruszkę, aż do chwili wybuchu.	Czy to było wtedy, jak Karłowski wracał z N. do Warszawy?	Do świąt jeno.	Jestem chory i zniechęcony do życia	Wie pan, że to nie do uwierzenia, aby taka niewielka znawczyni, jak dyrektorowa, obsadzała sama sztuki!	Ach, ciociu, ciociu!... ty nawet nie domyślasz się, jaką piękną rzecz widzieliśmy w tej chwili... Sama powiedz, czy płakał kto za tobą, za Adą albo za mną, i jeszcze tak serdecznymi łzami... Nas nigdy nikt nie opłakiwał, choć nikomu nie zrobiliśmy krzywdy. I może dlatego musimy wylewać potoki łez nad urojonymi cierpieniami... Powiedz, Ada: kochał nas kiedy kto, jak panna Brzeska swoje uczennice?...	Bądźcie spokojni nie ucierpi na tem niczyj honor, ani cześć.	Co? Wracaj zaraz na górę. Nie chcę, aby mnie to tam szanowne grono obmawiało z powodu twej nieobecności..	Nie. Raz tańczyłam w Lublinie na ostatki.	Pani! cezar obiecał oddać mnie, jak niewolnicę, Winicjuszowi, ale ty się wstaw za mną i wróć mnie Pomponii.	Syn wychowywał się w jakimś kolegium na Południu, w Marsylii albo gdzieś w okolicach. Przekona się pan, jaki rozentuzjazmowany.	Straszna jest władza grzechu. Diabeł mię opatrzył błogosławieństwem, utulił, uciszył, tchnął we mnie ducha. Nigdy nie popełniaj takiego grzechu! Idę wśród świata pod cieniem szkarłatnych skrzydeł jego siły. Była taka jedna chwila w kościele, kiedy mię ten demon zgwałcił. Od wszystkiego uciekłam i ode mnie wszystko uciekło. Czuję się jak samotny tułacz. Co tobie po mnie i co mnie po tobie? Chciałbyś odziedziczyć ten spadek po innym? Ty	A ile dostajecie na wasze drobne wydatki?	A jak się nazywasz?	A! a! to nie może być! Dieskau? nie...	A! udajesz ty mnie tu niewinnego! Nie nadmiesz (wyrażenie właściwe) nie! postoj! Ja cię nauczę złodzieju jakiś, rakalio! Ja cię nauczę!	Ależ nie, wcale nie żartuję mówię najzupełniej serio. Idź, kup tego indyka i każ go przynieść tutaj, a ja wskażę, komu go należy doręczyć. Wróć tu ze służącym sklepowym, dostaniesz za to szylinga. Jeżeli się załatwisz prędzej i wrócisz za pół godziny, to dostaniesz całą koronę.	Bać się?... Astoreth nie jest Baalem ani ja dzieckiem, które można rzucić w rozpalony brzuch waszego boga.	Ja bym reflektował na większego, który by stróżował	Jakże pan chcesz? Samo się przez się rozumie, że wobec tak jawnej zdrady oblubieńca	Kokoty boją się jej, ponieważ jest zanadto cnotliwa. Gotowe się nawrócić i wykoleić w życiu.	Musi być bardzo inteligentna	Mówiono nawet, że żony na naszym dworze miał szukać	Na pohybel!	Nic, nic zupełnie; jak pan widzisz, po prostu rozpoczął się karnawał, ubierajmy się prędko.	Pomysł twój, kuzynko, świadczy o doskonałej dobroci twego serca i zupełnej zarazem nieznajomości świata... W takich amfibiachamfibia impossibleimpossible (fr.)	Przybliż się.	Słuchaj no: musisz mnie przyjąć u siebie.	W niebie jeśli się ma wierzyć w to, co mówią księża.	Wiedziałam od razu, że to nie mogło być nic takiego	Wszystko to w opowiadaniu wygląda bardzo łatwo. Ale na przykład jak pan sobie wyobraża taką rewizję?! Przecież ona na pewno ma mnóstwo rzeczy, waliz, pudeł. Na przeprowadzenie dokładnej rewizji należałoby mieć nie kilka chwil, lecz kilka godzin.	A drugą pannę murza nasz sam w namiocie miał. My jej tak często nie widywali, ale nieraz słyszeli, jak krzyczała, bo murza, choć ją dla rozkoszy trzymał, przecie ją co dzień puhą bijał i nogami kopał...	A gdzie Jurand ze Spychowa?	A potem też nic nie dał poznać po sobie?	A! z moich lasów.	Ach, oczywiście, że lepiej prosto niż kołować	Ależ to krzywda dla...	Alfons Thauret? O tak, znam go, ale cierpieć nie mogę.	Bardzo dobra myśl. Nie ulega kwestii	Bo muszę...	Cnota, Sława, Kara odpowiedział Wołodyjowski	Co Londynowi wiadomo o fałszerstwach?	Co mówicie?..	Co, zahuczał pan Ostafiej-Euzebiusz	Czy tego nie czujesz?	Czy to twoje zdanie, Henryku?	Czyje to?	Dla kotów, milordzie.	Dziadek...	Folałpym radżej żarszofadź paderię armad; dodź on nie ma zerdza, den bańzgi żanofny ojdziedz.	I książę wierzysz temu?	Ignaz!... Herr Jesas... Ignaz! Wo bist du so lange gewesen, lieber Ignaz?...Ignaz!... Herr Jesas... Ignaz!... Wo bist du so lange gewesen, lieber Ignaz?... (niem.)	Ja jestem jej piastunką!	Ja mu dam!	Jej narzeczony!	Jestem jednym z wiceprezesów	Jestże ona nieuniknioną?	Kamionka! Kamionka!	Kiedy tak, to już dziękujmy oboje, bo ja o nic więcej Go nie proszę, jeno żebym i nadal mógł bronić waćpanny, ile razy będzie potrzeba.	Komplikacja...	Która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety, dokończył ze sztywnym ukłonem pan Edward.	Kłamiesz! Czyż nie masz w ręku dowodów stwierdzających moje pochodzenie?	Ludzkość sama nie wie, czego chce	Miłość i prawda nie są jednością?	Mówił ci, że tu będzie?	Nazwisko?	Nie byłem, jaśnie panie!	Nie ma go w domu	Nie przeglądałem jego korespondencji, a nie byłbym zauważył tego listu, gdyby nadszedł z poczty wraz z innymi.	Nie wszystko jedno.	Nie! Nie chcę... powiedz... albo... zresztą powiedz, co chcesz	Nie, broń Boże! Nie będę przecie życia spędzała po magazynachmagazyn	Niezliczone i nieskończone	O! tego już za wiele!...	O, to moja plaga.	Odbierasz konia, prawda?	Ona nie jest niewolnicą.	Osiemdziesiąt osiem tysięcy...	Pij gorzałkę, pij, chłopaku, ulży ci	Pokaż mi pan list dodał wąchając papier.	Prawda!	Przyrzekamy	Sarnie combry jadą! sarnina!	Słucham pana.	Tak Rozmowa, Telepatia, TajemnicaPowinien pan zachodzić czasem między nas.	Tak jest, tak jest ale siebie nie gubić.	Tak!	To ja potrzebowałem tych książek ksiądz wikariusz był tak uprzejmy, że mi ich pożyczył.	To mi jeno dziwno, że Juranda nie znaleźli!	To mówcie drugie, mądrzejsze!	To nie wada. Jeśli tylko takie pan widzi, jestem spokojna. Zresztą ta rasa koni zawsze bywa anglezowana.	Za godzinę wrócimy z nimi... Tylko rękę wyciągnąć...	Zabrałeś termos z herbatą, Karol? Co? Termos z herbatą. Nie? Boże kochany, ogłuchł czy co. Z her-ba-tą!	Żywot z niej wyparłeś? Ach, szkoda, szkoda!... A źrebak?
Niekoniecznie między Krzyżaki. Chciałabym teraz choć do opata, który w Sieradzu chorością złożon. Nie ma on tam jednej życzliwej duszy przy sobie, bo szpylmanyszpylman (z niem.) na pewno. dzbana więcej pilnują niż jego, a to przecie mój krzestny i dobrodziej. A choćby zdrów był, to też bym szukała jego opieki, bo ludzie się go boją.	Moi kochani!... kładźcie się, do diabła, spać, bo inaczej ani Kossuth, ani Turek nas nie rozbudzi.	Widzisz więc, łajdaku, jak to się u nas robi, jeśli ktoś stawia opór To samo, gdy ktoś chce uciec. To tak, jakby ktoś popełnił samobójstwo, za które u nas karze się tak samo. Albo niech cię ręka boska broni, ty gówniarzu, gdyby ci przyszło do głowy skarżyć się na coś, gdy będzie inspekcja. Gdy inspekcja przyjdzie i zapyta: „Czy macie jakie skargi?”	A choćby i on? Przecież się nikogo nie boisz!	Alboż faraon nie jest mężem wszystkich kobiet w Egipcie? Grzechy wreszcie należą do sądu bogów, a nas obchodzi tylko państwo...	Boże, jaka ty jesteś w tej chwili podobna do Krzysia!	Hm? Sztuka, Artysta, Samotność, SławaWstąpić do klasztoru, zostać rzemieślnikiem!... Wcale niezły ratunek dla Pawluka i jemu podobnych chłopców z kawiarni Jedno i drugie może z nich uczynić mistrzów, o ile nie stali się już beznadziejnymi „artystami”. W przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak oddać się pod opiekę literatów. Mistrzami to ich nie uczyni, może wszakże zrobić sła­wnymi.	I ani Pana Boga, ani ojczyzny, ani hetmana przy tym nie oszukam, bo pewnie że w polu siła będę mógł dokazać. Dziękuję waści z serca! Tak i ja myślę, że hetman zechce mnie mieć pod ręką, zwłaszcza po liście. Ale żeby i Kamieńca nie zaniechać, wiesz waćpan, co uczynię? Oto przygarść piechoty swoim sumptemsumpt (z łac.)	I tak trzech by nas tylko było, z których jeden ranny, bo to dziecko jeszcze pomimo to powiedzą, iż było nas czterech.	Idź sobie, Kolb, idź sobie; odprowadź konia do pani Courtois, żeby nie sprawiać ojcu kłopotu, i wiedz, że rodzice mają zawsze słuszność.	Idźże do diabła ze swymi roztrząsaniami. Każdy musi odrobić to w sobie, a skoro gębę otworzył, to znaczy, że ma zdanie wyrobione.	Ja z wami, panie Fok, nie mam żadnej sprawy i nic do gadania.	Któż by inny?... Wczoraj na wieść o nieszczęściu przybiegł do nas, upadł przede mną na kolana i błagał, ażebym do tego wypadku nie przywiązywała żadnej wagi. „Wiem że ten nieszczęśliwy uwielbiał panią, ale... iluż ludzi uwielbia słońce, kwiaty?...”. A kiedy mama zrobiła uwagę, że mogę paść ofiarą plotek, pan Ludwik przysiągł, że na żadne plotki nie pozwoli... Prosił mnie, ażebym dzisiaj wyszła z nim w południe do miasta. „Niech ludzie wiedzą że mojej miłości nic nie zmieni... Nic!...”.	Mój Boże, cóż miałam robić?... Naturalnie, że przyjęłam z podziękowaniem. Jest to wprawdzie chwilowe zajęcie, ale bardzo przyszło mi w porę, bo właśnie onegdaj (nie rozumiem nawet z jakiego powodu) straciłam jedną lekcję muzyki, za pięć złotych godzina...	No, dostanie on teraz po gębie!	Oczywiście, panie nadinspektorze. Uważam to za zupełnie właściwe. Pozwolę sobie zauważyć, że dzięki tym zasadom doszedłem do swego stanowiska... a uchodzę za człowieka, który zna swoje rzemiosło. Tamto jest moją sprawą prywatną. Mój znajomy z policji francuskiej dał mi do zrozumienia, że ten człowiek jest szpiegiem na żołdzie ambasady. Prywatna znajomość, prywatna informacja, prywatne jej zużytkowanie	Okno, nie zdziwiłbym się... wiatr wionie i zamknie; człek tamten może być pijany i zatańczy... to nie czary. Lecz gdybyś mocą magii zmusił tę niewiastę do potłuczenia swego towaru, to zaiste... chybabym uwierzył, żeś posiadł wiedzę czarnoksięską. Ale wszystkie garnki?	Panie pan twierdzisz, iż zastałeś panią de Bargeton w dwuznacznej sytuacji z panem de Rubempré?	To ci sami, ci sami! Czyżby Szekspir drwił świadomie ze wszystkich i mówił przez usiłowania tych grubych i prostych natur, że wszyscy tak wyglądają i wszyscy są takimi tylko wobec prawdziwego artyzmu... Wszystko to miałoby być tylko nieudolną chęcią, bezwiednem dążeniem ślepców do słońca!	To on!... to on! puszczajcie mnie, muszę go dopędzić!	Uriah Heep wielką mi jest pomocą Spadł mi niemały ciężar, odkąd dopuściłem go do spółki.	Żyd zwrócił się do Licińskiego	A czy to na zawsze, signora?	A dlaczego panu, jako żołnierzowi, nie dali bezpłatnego biletu wojskowego?	A gdzie mieszka pani córka?	A umieliście się z kuszą obchodzić?	Albo się jest wewnątrz a wtenczas nie jest się tu, albo, jeżeli jest się tu, nie można być tam wewnątrz.	Ale czy Ayrton powiedział prawdę?	Ale po cóż dobrowolnie nakładać drogi, gdy stara tak prosta i znajoma rzekł poważnie ksiądz Sycyna.	Ale za to świeża pani jak róża...	Ale, mój drogi niech pan nie mówi, żeś pan już wyczerpał życie. Jeśli mężczyzna tak mówi, to można mniemać, że życie go wyczerpało. Lord Henryk jest bardzo złośliwy i ja chwilami pragnęłabym być złośliwa; ale pan jest stworzony, aby być dobrym, wygląda pan tak dobrze. Muszę panu wyszukać piękną żonę. Lordzie Henryku, czy nie myśli pan, że pan Gray powinien się ożenić?	Aleś ty całował niewinną dziewczynę, sierotę, wygnankę, bezdomną, która sobie tutaj, w naszym domu, pracą surową i uczciwą na chleb zarabiała. I słuchaj mię, ty odszczepieńcze!	Amen!	Boże święty! Co my teraz zrobimy!	Chodźmy	Ciężko.	Ciężką miałem przeprawę	Czemu nie powiesz mi wszystkiego?	Czy jadł dziś co, czy zamierza polować na czczo?	Czy tu mieszka rabin szybowski?	Czyżby miał defekt?... Taki zdrowy mężczyzna...	Cóż mu ta Boryna, kiejkiej (gw.)	Cóż w tem ważnego?	Cóż? Przyszłaś?	Daj pokój!	Dlaczego nie chcesz otworzyć pensji?	Dopiero, ale ileż razy więcej się wybierałem przyjść!	Dukatów? dukatów? zawołał rękę jego chwytając wojewoda.	Dzisiaj?	Hm... mieliście się zejść na moście Św. Floriana.	Interes, Cnota	Ja czekać nie mogę! ja odkładać nie chcę! Ani na czas, ani na miejsce zważać nie myślę. Należy się zadośćuczynienie	Jak to, czterdzieści franków!	Jak ty się żony boisz, co ja ci na to wymyślę? Każ się kowalowi podkuć	Jakże honor jw. pana?	Jasiek... Jasiek... stój! Gdzie lecisz?	Jeśli sobie dobrze przypominam nazwałeś się Milesem Hendonem?	Kapitan chciałby pomówić z przyjacielem waćpana. Może by porozmawiali przez okno?	Kopanie skończone.	Może płastuga!?	Mężna byłaś, mamo, dla swego dziecka	Nie gniwaj się!	Nie gęsior przeciech, to nijak mu na oczach wszystkich!	Nie wiem, pani, skąd mi to przyszło, ot tak sobie. Myślę to o tym, to o owym i poradzić już na to nie mogę. Ot, pomyślałam, co się też z nią stało?	Nie!	Nigdy w życiu nie widziałam czegoś podobnego. Co to mogło być?	O nie. Pobiegł prędko. Patrzyłam za nim.	Ojoj... drzwi na kłódkę zamknięte!	Opuszczasz mnie, hrabio?	Panna Wilczurówna.	Po skończeniu nauk? Cóż ja mogę dziś o tym wiedzieć? To rzeczy tak dalekie!...	Pochodzą z dnia, w którym zostałem zatrzymany że zaś Jego Cesarska Mość utworzył królestwo rzymskie dla syna, którym go niebo obdarowało, domyślam się, że dokonawszy dalszych podbojów, spełnił sny Machiavellego i Cezara Borgii	Poczthalterpoczthalter (z niem.) prawdziwy Prusak.!	Powiedział pani prawdę	Przebóg! Co słyszę! Impedimentów nie mogą mi tu stawiać, bom ja dotąd jakoby tylko na rekolekcjach... Grzech, ŚmierćPrzebóg! Prośba konającego święta rzecz! Tej ja odmówić nie mogę!	Przepraszam!... Nie tylko za granicą żyją z nas ludzie... Iluż tutejszych rzemieślników...	Przełożę, Witek, ino się już nie bojaj!...	Rety!... Gdzież ja miałem głowę! Chyba to jakie mamidła, iżem tak na śmierć zabaczyłzabaczyć (daw.)	Rozumiem	Siedź pan spokojnie na miejscu!	Tak piękna rzecz.	Tak sobie mały interes.	Tak, obdarowani wolnością jeńcy widzieli go na placu boju	Tak, to bardzo, bardzo przykre...	Tak.	Tak? W takim razie myli się pani bardzo. Ja GO już dawno widziałam.	Teraz chodźmy. Już jestem spokojny.	To Jurandowi pokazywali jakowąś dziewkę?	To nic, obejdziemy się bez niego, nudna pała. Łusia, a dajno tu synka	Tutaj. Niechże pani wejdzie.	Twarz moja jest potworna, a ciało krzywe.	Tylko co?	Wiatr	Wiedzieliśmy to przed wyjazdem profesora, i jeśli nic więcej mu nie grozi, to mam nadzieję, że zobaczymy go w dobrem zdrowiu.	Wiem, wiem. Ale uwielbiasz go jak żołnierz żołnierza, co częstokroć przewyższa miłość dla najcudniejszej kobiety. Wiem to z doświadczenia. Ja sam tak kochałem.	Wierz mi, matko, że ją Pan Bóg prędzej dojrzy w ciemnej kaplicy aniżeli nas przed wielkim ołtarzem... Zresztą, ma dziewczyna rację, że unika tych elegantów... O, spojrzyj no...	Więc dobrze, czytam po porządku	Wyjechała na parę dni odpocząć Była strasznie rozdrażniona... strasznie...	Ziemia, Własność	Łzy
Nie... nie... nie byłeś mi ciężarem! Zarobiłeś więcej niż w dwójnasób na swoje utrzymanie i jeszcze ci się należą pieniądze, Penn, nie licząc połowy mego partu, która należy do ciebie w zamian za pieniądze, jakieś mi dał kiedyś...	Nie to miałem na myśli. Słyszałem, co ci gadał tato. Gdy tato oświadczy, że nie ma o kimś złego wyobrażenia, to jakby serce trzymał na dłoni. A przy tym nie lubi się mylić w swych rachubach. Ho, ho! Gdy już tatulo ma o czymś wyobrażenie, to prędzej zostawi Anglikom swoją banderę, niż to odmieni. Cieszę się, że tak się wszystko dobrze skończyło i załagodziło. Tato ma rację, mówiąc, że nie może cię odwieźć. Jedną rzecz mamy tu tylko do roboty... Trudnimy się rybołówstwem. Za jakieś pół godziny nadciągną tu nasi ludzie jak rekiny za zdechłym wielorybem.	Żartuje ojciec? Dlatego, że temu chamstwu nie raczę się podobać, mam przejść na niższe stanowisko?	Jest to instytucja bardzo zbawienna, ale nader osobliwa Kobiety nie mają tam wstępu! Tyle tylko wiem, że wszyscy się tam tykają. Nasz lokaj na przykład spotka tam pana Valenod: ten pyszałek, głupiec nie pogniewa się, skoro go nasz Jan zagadnie per ty; ba, sam odpowie w tym samym tonie. Jeśli ci zależy na tym, aby wiedzieć, co się tam dzieje, poproszę Maugirona i Valenoda o szczegóły. Płacimy po dwadzieścia franków od każdego służącego, iżby pewnego dnia nie wyrżnęli nas.	O! niech was o to głowa nie boli, mnie to zostawcie bądź  aśćka spokojna i przygotuj mi tam co ciepłego do zjedzenia, wracając, zmów tylko litanię do świętej Apolonii, jeżeli umiesz, ja tam zaraz przyjdę a obaczycie, że wszystko się ułoży.	Okaże się w swoim czasie. Zapewniam cię, że Van Gould nie dostanie mnie żywego! No już, przygotujmy się do obrony. Później pomyślimy o śniadaniu.	Nie, nie! Nie pomoże nic! Ja to czuję! Boję się go! Gdy ręki jego dotknę, dreszcz mnie przechodzi, serce bić ustaje.	Góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zawsze. Jak się masz, mój poczciwy Lucyanie? Dziękuję ci, żeś o mnie nie zapomniał. Czy otrzymałeś moję odpowiedź?	Było inaczej. Nie ja wyszpiegowałem, gdzie jest prochownia, a ten właśnie oficer mnie zaprowadził, pokazał mi wszystko i kazał iść zobaczyć, gdzie jest u nas prochownia	I przyznać się przed całym światem, żeśmy w czasie pokoju i układów z księciem mazowieckim porwali z jego dworu wychowankę księżny i ulubioną jej dworkę? Nie, to nie może być!... Na dworze widziano nas razem z Danveldem i wielki szpitalnikwielki szpitalnik	Jest chłopiec jeden jest chłopiec jeden, którego wzrok nie byłby mi przykry. To ten chłopiec, który wie, gdzie mieszkają lisy: Dick.	Uwziąłeś się na damy dworskie, przyjacielu, Sancho i bardziej mi dokuczasz niż aptekarz z Toledo. To niesprawiedliwie z twojej strony.	Hm, hm, co też to za śliczna panienka spadła nam z nieba! Szkoda, że pan pułkownik nie widzi, bo miałby czym oczy ucieszyć. Jest na co popatrzeć, jest, jak mi Bóg miły! Dzień dobry panience!	Jak się poparzyłem, to mnie bolało, a nie ojca.	E! lepiej niech mi pani o tym nie mówi.	MyszkowskiMyszkowski Zygmunt (1562–1615) ciągnął smętnie jezuita, kaznodzieja, zajmował się nawracaniem wyznawców prawosławia na katolicyzm; sprawował liczne funkcje kościelne; autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza (uznanie Matki Boskiej za Królową Polski 1.04.1656 r.). z nimi... Pono już i do Mejerin trafili...	Niech da głowę! Więcej już słyszeć nie chcę i nie potrzebuję... Na tym dosyć...	Zresztą za co mieliby Dantèsa wsadzić do kozy? Nikogo nie okradł, nie zabił, nie zamordował.	Nie, tylko że ja mam bardzo pewną rękę	Wszystkie nasze czyny, myśli i pragnienia należą do Kościoła. Sądzę wszakże, iż właśnie dlatego chrześcijanin nie tylko może, lecz powinien pielęgnować w sobie pragnienia, które będąc jego osobistymi i służąc jego zbawieniu, służyłyby również celom Kościoła. Powiedz zatem, posiadasz życzenie osobiste, pragnienie szczególnie ci drogie, jedno umiłowanie, które wydaje ci się ukoronowaniem twoich ziemskich dążeń?	Czekaj. Więc, panie Murek! Dobrze. Niech sobie będzie, jak pan mówisz. Zgoda. Ale my jesteśmy pomięszane, nam w głowie siedzi, że tak, czy owak, należy się nam od pana te trzysta tysięcy. Dasz, czy nie?	To moja rzecz! A czy nie wiem, co czynić, pokaże się niebawem.	Nie, Jasiu. Dziękuję ci!	A ja. Codzień ranieńko ją budzę, pacierze z sobą mówić każę, a potem do wszelkiej roboty gnam. Tylko po wodę do rzeki nie przykazuję, bo do tego ona już nie silna... ale do czego tylko silna, to i musi robić...	A jednak nie tańczysz.	Tak, ale umie przy tym bajecznie zaciskać zęby. Nosi w sobie lwa i pęta na niego. Będzie się szarpał, lecz potrafi się skuć jednocześnie. To olbrzymia siła!	Masz... napij się!... Nabierz sił; pójdę zgromadzić ci zapas twoich zielonych gałganów; zielone bowiem są twoje gałgany! Boję się nawet, że trochę nadto zielone.	Cóż takiego? co? na Boga! podnosząc się z siedzenia odezwała się wylękła Dobkowa.	Nie wiem, nie wiem, czy pana Borowieckiego dzisiaj widzieć będę.	No rozumie się, że Klu-Klu musi pojechać z nami.	No, jużem panu opowiedział od deski do deski wszystko, co wiem o chłopcu, i jest mi to ulgą stokrotną. Czy pan słyszał kiedy coś podobnego?	Przeciwnie Było to takie piękne, człowieku, że... Było mi tak, jakbym latał, czy co?	Ale też mam z tą liną utrapienie! Zupełnie, jakby się znalazła na „polu poziomkowym”! Tu chyba jest tylko sam piasek, co?	Ja nie wiem, czy to prawda.	Z gęby mi to wyjąłeś! Będzie człek bliżej swoich stron, a już tam zawsze między swoimi raźniej.	Słyszysz, słyszysz, ot co gada buntowszczyk! krzyknął rozjuszony jenerał, tacy oni wszyscy! pójdziesz do taczek do kopalni... albo na szubienicę...	Istotnie, mniejsza z tym Jeśli człowiek, który ocalał z załogi, nadal żyje, może liczyć na naszą pomoc, wszystko jedno, jakiej jest narodowości. Ale zanim rozpoczniemy dalsze poszukiwania, wróćmy najpierw na „Bonawenturę”.	Ja nie chodzę manowcami Tak, panie margrabio muszę z panem pomówić, w tej chwili. Dalibóg, za późno przyszłam, skoro tu już jest pan sędzia kryminalny.	Niech pani nie mówi o śmierci.	Zatem w ogóle nie ma o czym mówić.	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	Muszę się śpieszyć: jutro 23-ci i Buckingham odpływa z flotą.	Zwarjowałaś! Po pierwsze, to jest niemożliwe, a po drugie, co za pomysł! Idź spać i daj mi spokój!	Dziwnie też przyszłości się boję.	Rzecz dziwna wchodziliśmy przez jakąś plugawą sień w jednym z nadrzecznych domów, wychodzimy zaś tą piwnicą o parę kilometrów na wschód, w czystym polu!	Wiecie, chłopcy, gdzie nam będzie najskładniej? Na wielkich schodach; tamtędy iść musi, a trudno by było szukać go i czyhać po komnatach.	Z czego się pan śmieje?	Aleś ty całował niewinną dziewczynę, sierotę, wygnankę, bezdomną, która sobie tutaj, w naszym domu, pracą surową i uczciwą na chleb zarabiała. I słuchaj mię, ty odszczepieńcze!	Do mnie!...	Nieszczęście, doprawdy? No, to chyba i ja pożałuję już trochę interesującej tej wdówki. Ale i cóż jej stać się mogło? Czy nieboszczyk mąż przyśnił się? Czy...	Niech mi pan da pięć rubli.	Waszmość byliście na mszy świętej tu dzisiaj?	Wszystko tu się dzieje według woli Bożej	A w garnku do czego będzie podobny?	Myślałam że mieszkałeś stale w tych stronach	Ozyrys-Mer-amen-Ramzes, pan dwu światów, przychodzi do was i żąda, abyście przygotowali go do wiekuistej podróży	Ty bogaty jak kniaź Jarema jeden z przywódców powstania Chmielnickiego, brał udział w bitwach pod Korsuniem i pod Piławcami, zdobył Bar, Krzemieniec i Połonne oraz Wysoki Zamek we Lwowie, gdzie zmarł kilka dni po bitwie. się boi.	Jest moją własnością. Oddawna już go posiadam, ale dopiero dzisiaj po raz pierwszy wyciągnąłem go ze schowania i wziąłem z sobą do kopalni.	Może też i panna do sił wprędce przyjdzie?	Proszę mnie to zostawić. A, panienko! będziemy wieczerzać w moim pokoju. Gdzie jednak, u licha, mój pokój?	Ale żeby tatko przestał chodzić... „ma foi”... do tej knajpy, toby był tatko jeszcze bardziej kochańszy...	Damy ci niedźwiedzia, ale przyjedź z pierścionkiem!	Idź już pan sobie... opowiem to panu kiedy...	Jak to zabiją...	Bo ja wiem skąd?!... Dziś tu bywałem, jutro tam! Takem pod nieprzyjaciela podchodził jako wilk pod owce i co tam można było urwać, tom urywał.	Jak za wojsko.	Mam!	Przez Odonicza też można mu to zwiastować	Tak? A więc porzucamy przypuszczenia, przechodząc w dziedzinę faktów uchwytnych! Jeśli dobrze zrozumiałem, posiadasz pan spis skradzionych klejnotów, a ten papier jest dokładną kopją. Czyż tak?	Proszę więc o cierpliwość.	A tu.	A... więc wylewa pan Piotrowicza?	Exemplumexemplum (łac.)	Juści, jenojeno (daw., gw.) szeptał bezradnie.	Niech żyje!	O! tak zaczynasz śpiewać, panie gaskończyku! poczekaj, nauczę ja cię życia.	Pana Aimé, proszę jaśnie pana?	A, za przeproszeniem, po kiego diabła?	Baj, baju, będziesz w raju	Chcesz ze mną?...	Czego krzyczysz?	Cóż tedy usłyszę, mości mieczniku?	Dawno jesteś pan?	Dzień dobry, Benedetto	Gdzie miała miejsce katastrofa?	Herr von Borowiecki!	Honor, Pieniądz	Ile chcesz za tych małpoludzi?	Ile łaska.	Ilu czterech?	Jestem studentką z Paryża...	Milczeć	Miłość, Niewola powiedziała cicho Nina.	Potrzeba powiedzieć potrzeba. Możem cosz wymiślić, jakiego sposoba.	Rzekłeś, panie	Tak Barbara-Maria.	Tak, właśnie	Trud	Twoje zdrowie, mamo, bardzo ładnie wyglądasz.	UlissesemUlisses odrzekł skromnie Zagłoba.
Tak... ci panowie znaleźli mu zajęcie poza kopalnią i zarabia dwadzieścia sous. O, ja się nie uskarżam, przełożeni, jak sami mi powiedzieli, okazali się bardzo łaskawi. Zarabiamy razem, ja i Jeanlin, pięćdziesiąt sous dziennie i gdyby nie to, że nas jest sześcioro, mielibyśmy co jeść. Stelka je już także, a najgorsze to, że trzeba jeszcze czekać cztery do pięciu lat, zanim Lenora i Henryś dojdą wieku, by mogli pracować w kopalni.	Prawda... śruciny siedzą pod skórą kiej mak... z daleka do cię wygarnął? Ho, ho! Kulas widzi mi się na nic już... kosteczki chroboczą ano... Czemuś to zaraz mnie nie wołał?	Bardzo możliwe, ale potem właściciel kantoru będzie śledzić poczciwego Caderousse’a, weźmie go za fraki i każe mu się wytłumaczyć, co za dzierżawcy płacą mu należności złotem. Nie, syneczku, wolne żarty! Dawaj mi zwyczajne pieniądze, okrągłe srebrniki z wizerunkiem jakiegokolwiek monarchy. Z pięciofrankówką w kieszeni może chodzić każdy człowiek na świecie.	Mylisz się, Copperfieldzie to nie jest pies, tylko chłopczyk. Zlecono mi właśnie zawiesić ci na plecach tę tabliczkę. Przykro mi jest ogromnie, lecz muszę zlecenia dokonaćzlecenia dokonać	Bo mi się już znudziło tak łazić.	Jedną ci tylko rzecz powiem, Dawidzie iż przez czas długi winienem ci był życie, a teraz winien ci jestem pieniądze. Powinieneś starać się ulżyć mi tego ciężaru.	Prawo ułaskawiania stosuje się tylko do winowajców muszkieter mój jest niewinny, nie dasz więc Najjaśniejszy Panie ułaskawienia, ale sprawiedliwość wymierzysz.	Przyznam się szczerze, że przedewszystkiem staram się nie myśleć o niej, bo mnie zaraz dławi jakiś okropny strach. O, tak, boję się śmierci, boję.	A więc księdzu wiadomo, że to ja pierwszy ułożyłem dla władców i ministrów reguły, od których zboczyć bez narażenia się na niebezpieczeństwo nie mogą?	Zaliczasz mnie tedy jeszcze do przyjaciół swoich. Cenię to bardzo i na dowód powiem ci, co masz uczynić, by zaspokoić skrupuły sumienia, nie szkodząc mi przezto.	To tajemnica między nim a Bogiem; wiem, bo duszy jego byłem stróżem, że złemi środkami nie dorobił się tego mienia, ale kilkadziesiąt lat niesłychanego skąpstwa nie lada co może.	Ależ nie myślę ci opowiadać takich rzeczy tylko dlatego, że ty ich nie potępiasz. Przysięgam ci, że z Albertyną nic nie było i jestem głęboko przekonana, że ona się tym brzydziła. Ludzie, którzy ci tego wszystkiego naopowiadali, okłamali cię, być może mieli w tym jakiś interes	Nie od razu miasto się buduje nie ma miesiąca, jak szukamy przygód i jeszcze ich nie znaleźliśmy, chyba takie, co to często szuka się czego innego, a znajduje się co innego. Ale mówiąc prawdę, skoro się jaśnie pan Don Kichot wyleczy z ran swoich, a ja od moich nie zostanę kaleką, nie pomieniałbym nadziei moich za najlepsze hrabstwo w Hiszpanii.	Kochany wuju Pławicki: proszę mnie nie brać ani za głupszego, niż jestem, ani za waryata. Powiadam po prostu, że na takie plewy ja się nie złapię więc gdzież są? Proszę o nie	I ty mówisz że chcesz w zaciszu przemęczyć się z moim bratem... a stroisz się w takie wdzięki przeciw królowi?	Nie wydasz-li ty się za kogo bądź?	Oho... ho!... Czyś ty uważał, jak ona się wykręca od pośredniczenia między nami i Norskim?... Coś w tym jest, nie uważałeś, Bronek?	Panie łaskawy nie mógłbyś się pan czasem dowiedzieć od swego brata, ile on też zapłacił panu Majewskiemu?	Wasza książęca mość rady wojennej byś przy takim oblężeniu nie potrzebował, niechże się i bez mojej opinii obejdzie	Że za murami żywności mało i wyzbyto się paru setek gąb	Tak jest. Niebo jest czyste jak łza i zdaje się, że słońce zajdzie bez najmniejszej chmury.	Więc ja pierwsza ci to mówię? Niech będzie... chociaż rzadko się zdarza, by dopiero matka miała o tym mówić swemu synowi... Oj, pięknyś ty, piękniuśki, mój synku. Jeszczem nie widziała młodzieńca tak urodziwego!	Bójcieże się Boga! a to co? jak? Cóż jej tam do głowy strzeliło?	Układają się z sierżantem. Nie słyszeliście, jak Stalky mówił: „Jeżeli na to przystaną wszystko nam jedno”. Wezmą Foxy’ego na kawał	Wszystko! wszystko! i o nim i o tobie, i o ojcu, który tu dziś z fukiem do was przychodził. Patrzałam ja zdaleka i wiedziałam na czém się to skończy. Nie masz tu co bawić dłużéj, ludzie cię już ogadali; choćby raz próg przestąpił obcy, zrobią ci zaraz z niego kochanka; to i choć niewinna, a dla nich już będziész osądzona...	Zakonnikom nie wolno jest w pojedynczej walce się potykać, chyba za osobnym mistrza i wielkiego marszałka pozwoleniem, ale my tu nie pozwoleństwa na walkę żądamy, jeno by de Bergow był z niewoli wypuszczon, a Jurand na gardle skaran.	Chce się pani widzieć z dyrektorem?	Edie doskonale może pilnować się sama!	Głupstwo. Rozmawiałem już z marszałkiem Sejmu. Znajdzie się sposób na utrącenie całej ich donkiszockiejdonkiszocki (daw.)	Głównie sprzysiężenia, intrygi, bojkoty. Oddaj się tym czarnym intrygom, o których Kopytko zawsze mówi. Chodźmy!	Kugelman, proś dzisiaj o urlop, stary w dobrym humorze, śmieje się	Panie Machat chciałem się dowiedzieć, jak ogrzewa wasze domy ten nowy Karburator...	Proś Boga: tylko On dzierży w ręku losy ludzi, tylko On może oddalić śmierć od twojego syna, ja zajmę się resztą.	Wiele mam... wiele się należy... za fatygę?	Nigdy nie widzę powodu do odwoływania moich postanowień Jeżeli w tym wypadku mogłoby to mieć miejsce, nie radziłbym panu zmuszać mnie do tego.	Tak. Tymczasem, Pawle, mógłbyś się zdrzemnąć. Lekarz zalecił jak najwięcej snu. Zbyt długo rozmawialiśmy, to cię musiało zmęczyć.	Wziąć go aby nie uszedł co poznał że był Jaksa.	No, to dobrze. Ech... znowu pisaniny będzie. Niech pana bogi pokochają, doktorze. Będę musiał nową teczkę założyć dla pańskiej sprawy. I to właściwie nie mam pojęcia, do którego skorowidza ją wciągnąć? To wcale nie należy do naszej kompetencji. Stary nie ma nic lepszego do roboty!...	Idź się położyć, ojcze zamknij nas, jeśli chcesz, ale oszczędź sobie trudu podglądania; Kolb będzie stał na straży.	Niebawem pan zrozumie. Niech pan nie zapomina, że przyrzekłem panu całą prawdę.	Och! Przebaczyłam jej. Zresztą, słówko jest bardzo dowcipne. Kto wie, mnie samej może zdarzyło się smagać bardziej jeszcze okrutnymi ucinkami biedne kobiety równie czyste jak ja.	Wiesz pan pewnie, że kiedy wyszedł ode mnie z przesłuchania, został zaprowadzony do więzienia obok sądu.	Zgadł Romek. Bliżej byłoby dojść tam z Darnówki przez łąkę, ale rzeczka przegradza. Niektórzy chodzą po kładce, ale my wolimy trochę dalej... Kawałek łąki obchodzi się polem, i już! A właśnie tu jest najładniej, bo ztąd całą łąkę widać i Górów i Zawroć i tyle, tyle pola, kochanego pola...	Ada! znowu wzruszenie?.. a czyż my nie cierpimy? On mniej cierpi, bo cierpi jak człowiek dziki, który tylko czuje; ale my srożej, bo uświadamiamy sobie i nie widzimy ratunku na ból. Rano pojadę do niego, rozpytam, będę chciał ich pogodzić.	A! tak: „kochany przyjacielu” do Anglika dobry początek!... brawo, d‘Artagnanie!... Za to jedno słowo; będziesz poćwiartowany, zamiast być łamany kołem.	A, ależ to bardzo uprzejmie! Bardzo mi to pochlebia.	Tak, i w tej samej sali. My nawet na koncercie nie będziemy. Przyjeżdżamy wprost na bal.	Idź tylko do matki Vauquer Ten łotr Vautrin padł przed chwilą jak nieżywy.	Nie trzeba	Nie wiemy, panie.	Nie.	Nie... te arcydzieła są w czasie przeszłym arcydziełami; nam potrzeba innych utworów. Dla nas te arcydzieła są bardzo poważną archeologią, którą dobrze oglądać w muzeach i gabinetach.	A tak, tak Major Bartolomeo Cavalcanti. I mówi pan hrabia, że mój kochany ojciec tu jest?	To nie rów, panno Lusiu, to okop.	Aš to ir nesakau. Nes tai jau suvis kitas klausimas. Jeigu Jonas šlubas (raišas) ir Kaulas šlubas, tai da tai nežinklinaneženklina	Cóż ci o to? Wygnałem ich.	Jakich rzeczy?	Kto to zrobił kto śmiał to zrobić?	O kas naudos bus iš to? Tiesa, tu jam dantis išmuši, bet vis jis tave įkąs. Man rodos, geriaus davus jam malkų pagalį kokį kąsti, tegul jis ir dantis išsisuktų pats ir tegul gautų paskui kaip šuva.	Och	Oj zła baba, to zła... jak ogień...	Otóż to dlatego właśnie to jest interes.	Po dniu znajdziem.	To proste: był u mnie na obiedzie pan Danglars.	A będziesz dziś u pani Emilii?	A gdybym ja sama pojechała z tymi skarbami, a jego tylko użyła za pośrednika?	Ach! mam doskonałą myśl, ale ja powiem ostatnia. Teraz kolej na H. O.	Aha, z onegoon, onego (daw.)	Antoś, przestań już	Brzydki pan jest... Brzydki i nielitościwy.	Bywaj zdrów	Czemu?	Dla tejże samej przyczyny	Dlaczego pan porównywał oba te listy?	Dlaczego?	Dlaczego?	Gdyby pani wiedziała, jak panią kocham, jakiego szczęścia pragnę dla pani!	Idziemy ku Łazienkom?	Jakie?	Jakiś ty milusi, ti ti, mój chlopaćku	Już mniej	Kłamstwo, Tajemnica, Łzy	Ma słuszność, chrzestny synaczku, ma słuszność. Ale zacznijmy od śniadania, butelka nam coś podszepnie.	Musimy kopać pod wszystkimi.	Mów.	No, a ile pan chciałbyś?	Oczyść nas!	Owszem, ale na noc pani wróci?	Proszę o głos	Przecie już słyszałeś. Dostał figę.	Przed godziną był tu ten pan, o którym mówicie?	Przerażasz mnie! Boże, co oni ci mogli powiedzieć?	Psst!	Siostro Słyszałam, czytałam, wiem	Słucham.	Tikra kalė... o neva mokytas žmogus ir sarmatos tik tiek, kiek pas kalę, ir apsėjimas visame toks jau.	Tysiąc dwieście lub trzysta. Jestto ludność większego miasteczka.	Winobranie skończone?	Właściwie jesteśmy kuzynami...	Zamykaj pan drzwi, bo zimno!
Do diaska, jeśli ja podpiszę podobną spółkę! Trać swoje pieniądze, jeśli chcesz, Bonifacy; ja tam ani myślę! Ofiaruję się zapłacić długi pana Sécharda i dodać sześć tysięcy... I to jeszcze trzy tysiące w akceptach na dwanaście i piętnaście miesięcy... I tak już dosyć ryzyka. Trzeba nam będzie przejąć dwanaście tysięcy na konto Métiviera. To razem piętnaście tysięcy franków!... Ale tę sumę zapłaciłbym po prostu za sekret, aby go eksploatować zupełnie na własną rękę. Ech, więc to jest ten nadzwyczajny interes, o którym mi mówiłeś, Bonifacy?... Ślicznie ci dziękuję, miałem cię za mądrzejszego. Nie, z takimi interesami lepiej do mnie nie przychodź...	Kto nie ma chęci, ten wie, jak wykręci!	Ach, nie!... Któż by mnie śemiał obrazić?... Ale tu jest takie liche towarzystwo... Rejentowa nie może żyć bez pelotek i nawet wówczas, gdy milczy, jeszcze robi pelotki... A ta aptekarzowa, cóż to za obłudnica!... Kiedy całuje mnie, mam uczucie, jakbym doteknęła węża...	Nie wierzę! Powiedziałaby mi o tym! A mama nie powinna, mówiąc o dziewczynie, której nie zna, o najprzyzwoitszej dziewczynie, posługiwać się takimi... takimi... dwuznacznymi aluzjami! To... to jest wstrętne!	Nie ma tam nic Więc dlaczego pan stamtąd do nas przyjechał? On mówi o panu zbyt często. Ja się pana boję. Czy pan, czy pan go potrzebuje?	Wierzę. Zbyt długo trzeba by mówić... Mniejsza oto. Ale ja ją tracę, ja ją tracę! I jeśli jeszcze ten mój zakaz stanie między nami...	Myślał, że znajdujesz się w szkole we Francji Różne mylne poszlaki ustawicznie wprowadzały go w błąd. Szukał cię wszędzie, gdzie tylko mógł. Gdy widział, jak przechodziłaś taka zaniedbana i smutna, nawet przez myśl mu nie przeszło, że możesz być córką jego przyjaciela. Ponieważ jednak widział w tobie małą biedną dziewczynkę, przeto współczuł ci bardzo i pragnął przyjść ci z pomocą. Namówił więc Ram Dassa, żeby wchodził cichaczem do twego pokoiku na poddaszu i starał się zapewnić ci jak największe wygody.	A zresztą jutro go odprawię, bo żarłok z niego, u Villefortów ze strachu prawie nic nie jadł i teraz to sobie odbija. Otóż ów kochany chłopczyk zawładnął podobno flakonem trucizny i od czasu do czasu sięga po niego, żeby sobie użyć na ludziach, których nie lubi. Najpierw nie spodobali mu się dziadziusiowie de Saint-Méran nie gderała, ale był o nią zazdrosny; zaaplikował jej trzy kropelki	Jeszcze słówko w sprawie imć pana Harlingtona. Pod tym nazwiskiem ukrywa się świetny chłopak, sekretarz amerykańskiego miliardera Cooley’a, upoważniony przez niego do zdobywania w Europie wszelkich dzieł sztuki, jakie tylko można znaleźć. Pech chciał, że natknął się na mego przyjaciela Stefana de Vaudreix, alias Arsène’a Lupin, alias mnie. W ten sposób dowiedział się, co zresztą było fałszem, że niejaki pan de Gesvres chce pozbyć się czterech Rubensów, pod warunkiem, że zostaną zastąpione kopiami i że nikt nie dowie się o sprzedaży, na którą on się zgadza. Mój przyjaciel Vaudreix twierdził również, że zdoła nakłonić pana de Gesvres do sprzedania kaplicy. Układy toczyły się dalej z najlepszą wiarą ze strony mego przyjaciela Vaudreix, z czarującą naiwnością ze strony imć pana Harlingtona aż do dnia, w którym cztery Rubensy i rzeźby z kaplicy znalazły się w bezpiecznym miejscu... a pan Harlington we więzieniu. Nie pozostaje więc nic innego, jak wypuścić niefortunnego Amerykanina, gdyż zadowolił się skromną rolą naiwnego, napiętnować miliardera Cooley’a, ponieważ z obawy przed możliwymi nieprzyjemnościami nie protestuje przeciw aresztowaniu swego sekretarza, i powinszować memu przyjacielowi Stefanowi Vaudreix, alias mnie, ponieważ mści moralność publiczną, zachowując sto tysięcy franków, które otrzymał jako zadatek od mało sympatycznego Cooley’a.	A mnie światła po co? Spać mi się ano chce, że ledwo stoję.	Ależ, moja kochana, nie obawiasz się chyba, że to przyprawi mnie o mdłości!	Kardynalskie widzisz przecie, że trzos ten przedstawia się dość przyzwoicie.	Widzę, że bystry z waszeci człowiek nad kondycję! Ale kiedy tak Szwedów nie kochasz, czemu od onych chorągwi, które się przeciw hetmanowi zbuntowały, odchodzisz? Zalizali (daw.)	Wstyd rzec... dziewka... Porwałem Wisza córkę, bo mi się srodze podobała... Na koniu będąc, w moich rekach, nóż mi mój własny wychwyciła i zadała ranę głęboką.	Kobieta, Mężczyzna, Miłość asceta średniowieczny, jeden z organizatorów wypraw krzyżowych. i uroczyście wyklina kobietę stworzoną na obraz i podobieństwo Adamowych synów. „Tobie już nie wolno kochać, ty już nie będziesz nigdy prawdziwie kochana, bo miałaś nieszczęście znaleźć się wśród jarmarku, boś straciła złudzenia!” A któż ją z nich okradł, jeżeli nie pańscy rodzeni bracia?... I cóż to za świat, który naprzód obdziera z ideałów, a potem skazuje obdartego?...	Nie wspominałem jeszcze iżeśmy po drodze wstępowali do państwa Skrzetuskich, którzy nas przez dwie niedziele puścić nie chcieli i tak podejmowali, że i w niebie nie mogłoby nam być lepiej.	A widzisz? Dawnoś nie był u pana Żegoty, toś i zapomniał o mnie. Chodź z nami!	Ale my nie drwim! a wedle testamentu wolno dziewce albo do klasztoru, albo za Kmicica.	Ale w każdej epoce inny gatunek ludzi jest na twórczych stanowiskach w kościołach, państwach i we wszystkich innych sferach kompletnie inna warstwa, rozumie ojciec? W ten sposób nieznacznienieznacznie banialuka, dyrdymała, niedorzeczność....	Jak długo nie było królowej w jej pokoju?	Jeszcze nie, i radbym z nią pomówić, nim pójdę do macochy.	Jeżelibyś została moją żoną... Trzeba by przełamywać milion trudności... A gdybyś nią wreszcie została, to okazałoby się, że nie możemy żyć razem, bo ty kochasz Niepołomskiego...	On się nie nazywał Babinicz	Przy was to nikto z leniem się nie stowarzyszy.	A co? nie miał Babinicz racji?	A czy to trochę na mszę nie zawcześnie?	Czemu nie.	Jakże, nie	Mój ban nikty nie sopadży goloru bańzgich bienięcy!	Nie syn króla.	Nie, to przyjacielska rada towarzysza Zakonu, odrzekł szyderczo Robert.	Nie, właśnie dziwne.	Nie.	Nie.	Ta ta ta ta, wy tam, w waszej rodzinie, nie umieracie nigdy! krzyknął, idąc ku niej.	To nie przeszkadza, że jeżeli go kiedy odnajdę...	To ta nie zbójnik.	Tu nie ma o tym mowy	A na jesieni obrobić, jak się patrzy.	A wie pani! Że i mnie się wydawało, że już gdzieś panią widziałem...	A żebyś waszmość wiedział, że szydząc sobie lekce, prawdy samej dotykasz. Tyłem się odwrócić i swoje robić	Gruchnę wtedy z krócicy! Dobrze?	I owszem! chłopiec się był utresował u nas, niczego! Słyszę, kobiety za nim szalały, ale pod koniec źle o nim mówiono, szulerował, brzydka rzecz...	Wczoraj, rzeczywiście, zrobiła pani na mnie inne wrażenie, ale była pani zmęczona i senna.	A czemu wy się tu przypatrujecie?	Ale zapisany na twoje nazwisko zresztą to wszystko jedno.	Ciocia mówi o odmowie hrabianki Lignickiemu? A więc znam tę sprawę od początku starań księcia do kosza, jaki mu ofiarowano.	Doro! Luba! Ubogi jestem.	Gdzie? Gdzie? Tutaj? fotel na kółkach zatrzymał się w miejscu.	Ha! kiedym się już raz puścił tą drogą niechże przynajmniej wiem, dlaczego! Jedź do pałacu Beauséant	Jak to?	Ma się rozumieć, że Ludkę.	Może pan ogłosić, że ekspertyza medyków sądowych stwierdziła niezbicie u kolekcjonera krwotoczną skazę, okrutną chorobę, która według zeznań przybocznych lekarzy Havemeyera toczyła organizm od lat szeregu i ostatecznie stała się wyłączną przyczyną śmierci.	Niech to będzie dowodem, jak wysoko cenię twój szacunek...	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	Tak, panie, i właśnie w tym przedmiocie miałem się z panem rozmówić. Od siedmiu już miesięcy jesteśmy na pańskim statku i dziś w imieniu mych towarzyszy i własnym zapytuję pana, czy zamierzasz na zawsze nas tu zatrzymać?	Tak, tak! Pamiętam... Dziecinne lata, majowe nabożeństwa. Spowiedź... konfesjonał... strach... komunia... Więc to pani jest w tej chwili właśnie w łasce u Boga. No, i u ludzi... i u ludzi...	Tenże sam, ale my od tego czasu w dobrej komitywie żyjemy.	To konanie i to trucie się ciągłe jest jednak i rozkoszą pewną!	To nic, to konie! Zabrałem je mahdystom, których pobiłem kilka tygodni temu. Było ich ze trzystu, a może i więcej. Ale oni mieli przeważnie dzidy, a moi ludzie remingtony, które tam stoją oto pod ścianą bez żadnego już pożytku. Jeśli ci brak broni albo nabojów, to bierz, ile chcesz. Weź także i konia: prędzej na nim wrócisz do twojej chorej. Ile ona ma lat?	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Właściwie mam wyrazić panu mój zamiar, który powziąłem od pewnego czasu	A bo i prawda! Żołądek źle wychodzi na medytacjach i kontemplacjach.	A mówiłeś waćpan, iż to Wołosi mu oczy wypalili?	A to ciekawe! Co to za fakty? To chyba niemożliwe.	Chlew spalimy!	Czapkę zrzuciłeś.	Czy pani możesz pozostać tu przy nim przez chwilę i czuwać w razie, gdyby czego potrzebował?	Dla Boga! Waćpan to uczynił? Waćpan wielką armatę zagwoździł?	Dlaczego nazywasz śmierć piękną rzeczą?	Dzieciaku! Byłżebyś zazdrosny o Cygana?	Hilstówna jest przyjaciółką królowej rumuńskiej i co rok spędza u niej po kilka tygodni. Jeśli dla kogo będzie zaszczyt, to dla nas.	Jest pani tego pewną?	Kiedy?	Masz kwit?	On go kopnął	Pan i stolarz?	Panu Regowskiemu.	Pijesz bez cukru?	Przecież to koniec. Mów, ile chcesz za wózek No, ile?	Roztropny z ciebie giermek A jakoże myślisz, co z nią uczynią?	Rozumiem.	Sprawa jest ciągle na etapie projektu, panie hrabio.	Szwa... to jest przy...	Taip jisai rinko tuos kiaušius, nabagėlis, taip lesino savo vištelę, kad daugiau dėtų, kad panelei daugiaus galėtų atnešti... Padaryk malonę, panelyte, priimk tą mūsų menką pyragą!	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto ma pieśń zwycięska! Słuchajcie!	To oddalenie zawsze reguluje finansowa siła, która potwory wyobraźniowe chętnie ośmiesza i postaciuje.	To pani Owsicka jest twoją ciotką, Marylko?	Trochę są za wielkie i za łagodne rzekła Fila okrutnie.	Trudno, musimy zaczekać a tymczasem powiedzcie, co zrobimy, jeżeli król umrze.	Trzeba było w zamian za to pismo ofiarować jéj swobodę i, coby chciała!	Twoje, mała żmijo? To znaczysz drogę dlatego, by twój ojciec wiedział, którędy nas ścigać?	Wszystko to jest bardzo zajmujące a jeśli rzeczywiście miała tu miejsce jakaś zbrodnia, taka wiadomość wybitnie pomoże nam w trawieniu.	Zaraz zawołam mamy, to możeby kazała zaprowadzić ojca pod studnię, żeby trochę wytrzeźwiał.	Ze Staszkiem.	Ze strachu	Znasz go? Czy to jeden z tych, którzy towarzyszyli Van Gouldowi?	Zurück! HaltZurück! Halt (niem.)	Żyj wiecznie, Ramzesie bo jesteś szlachetnym panem...	Żywy portret ojca
Dobrze, dobrze! Boże ci i z Krzysia błogosław, chociaż, jak mi Bóg miły, gdybym był chłopem, to bym się w Basi na zabój kochał. Mając taką żonę, nie potrzebujesz w razie wojny w domu jej ostawiać, ale możesz ją w pole wziąć i przy boku mieć. Taka ci się i pod namiotem przygodzi; a przyjdzie na nią termin, choćby w czasie bitwy, to ci jeszcze będzie bodaj z jednej ręki z rusznicy grzmieć. A zacneż to, a poczciwe! Ej, mój hajduczku kochany, nie poznali się tu na tobie i niewdzięcznością nakarmili, ale żebym miał tak o kopękopa	O!... widzę, że wolisz się przejechać. Masz pani rację; stare przysłowie powiada, że podróże kształcą młodość. Na honor, dobrze pani robisz, boć, mimo wszystko, życie jest niezłe... Dlatego też nie życzę sobie, żebyś mnie go pozbawiła. Pozostaje nam jeszcze kwestja pięciu szylingów; jestem trochę skąpy, nieprawdaż? a to dlatego, ażebyś nie mogła przekupić straży!... A! prawda, pozostają ci jeszcze wdzięki, masz czem uwodzić. Probuj pani, jeżeli cię nie zniechęcił zawód, jaki cię spotkał u Feltona, probuj używania sztuczek w tym rodzaju.	Słusznie, kliniki psychiatryczne i więzienia też są prze­pełnione. Wesele, Zabawa, Potwór, Ciało, Dusza, Obraz świata, Obraz świata, Fałsz, UpadekSpójrz tylko! gdyby ciała tych ludzi były ukształtowa­ne na podobieństwo ich życia, myśli i pragnień, to byśmy ujrze­li potwory, strzygi i maszkary stokroć bardziej przerażające i ohydne od tych z Boscha i Goyi. Nas nie wyłączając.	Ach, tak!... zgadłam To pismo pana Kotowskiego... Nie przypuszczałam, że na to was zapoznaję...	A teraz szanowny stryjcio siedzi?... Ładna historia. Mamusia utrzymuje, że od dawna to przewidywała. Ale mamusia zawsze przewiduje dopiero wtedy, gdy się coś stanie. Dziadzio mówi, że mama to Pytia z przekroczonym terminem, czy coś w tym guście. Niech mi pani powie co on właściwie przeskrobał?	Musiałbym się znajdować w szczęśliwszym położeniu, aby pani śmieć na to odpowiedzieć niestety, mój los zbyt mało ma podobieństwa z tym, co bym powiedział. Wszystko, co mogę rzec, to iż byłbym gorąco pragnął, aby pani nie była wyznała panu de Clèves tego, co mi skrywałaś, i abyś mu skrywała to, co byś mi okazała.	To jest prawda, że panienki bukiet wtedy wprost na nią upadł!	Żeby był równy rachunek, akurat tuzin. Łatwiej to zliczyć, no i na tuziny wszystko jest tańsze	Najporęczniej będzie zajechać do Mikołaja Gwoździa, co trzyma karczmę w Rawie. Wygody wielkiej nie znajdziemy, to pewna; ale są przecie w tłumokach poduszki, pierzyny, baranic kilka, to się na siennikach podściele, będzie miękko i ciepło. Z jadłem takoż nie bieda, choćbyśmy nic z owego Gwoździa nie udarli, swoich zapasów jest dosyć. Marcinowa rzetelnie się krzątała z jaki dobry tydzień, niczemyśmy wyjechali.	Tam na łące... kiedy cię zawołam... nie wolno ci się gapić ani rozpytywać... musisz pędzić natychmiast za mną jak wicher! Zapamiętaj to sobie. Bez namysłu, bez ociągania się... natychmiast kiedy ja zacznę biec, musisz i ty pobiec z miejsca i nie zatrzymywać się wcześniej, aż będziemy znowu tutaj w lesie. Czy nie zapomnisz o tym?	Ja się do takich rzeczy nie mieszam, z tym niech mnie każdy pocałuje w dupę Do takich rzeczy mieszać się nie warto, bo można grubo oberwać. Mam swój handelek, i tyle. Gdy kto przychodzi i każe sobie podać piwa, to mu podam. Ale jakieś tam Sarajewy, polityka albo nieboszczyk pan arcyksiążę to nie dla nas, bo można się dostać za kraty na Pankrac.	Wiem dobrze, kochana Klaudio że to ty śmierć mi zadałaś! Nie wiem, co cię do tego skłoniło, ale chęci moje i zamiary nie zasługiwały na taką karę.	Psalm weselny! doprawdy, że to się jakoś nie zgadza. Ja już w życiu mojem nie pójdę za mąż! żebym tylko chłopca widziała silnym i zdrowym i z jakiem takiem utrzymaniem na całe życie!	Oczywiście bo jeżeli ślub nie dochodzi do skutku, nawet z przyczyn pieniężnych, rzuca to cień na opinię młodej panienki. A oprócz tego nabrałyby siły dawne pogłoski, które chciałem raz na zawsze stłumić. Ale nie, nic z tego nie będzie. Pan d’Epinay, jeśli jest człowiekiem porządnym, uzna, że wobec wydziedziczenia Valentine, jest tym bardziej zobowiązany. Inaczej postąpiłby jak zwyczajny chciwiec; o nie, to niemożliwe.	Jak pani mogłaś to zrobić! Czy pani wiesz, że to kosztuje pieniądze?	Będę siedziała cicho, ale niech się to nie powtórzy albo rozpowiem po całym mieście.	Jak to co? Nie kapujesz?	Z Woydą? Nie wiadomo. Dwa lata temu na takim jak dziś zebraniu przyszedł tu oto, do tego pokoju, chodził długo po tym miękkim jak śnieg dywanie i dziwił się pewno, czemu śnieg jest tak purpurowoczerwony, jakby krwią nasiąkły. Nalał sobie wody nalał wody, połknął coś wyjętego z kieszeni od kamizelki, popił i siadł tu... w tym oto kącie... Tak usiadł.	No właśnie Jak się te potwory zaczną bronić, będzie źle. Zrobiły to po raz pierwszy... Psiakrew, to mi się nie podoba! Nie wiem, ale... chyba jednak nie powinienem był wpuszczać tego kapitana do pana Bondego!	Myślałam nad tym, Trotwood i zdaje mi się, nawet wbrew zdaniu przyjaciela, któremu tak wiele zawdzięczam, że to nie powinno nastąpić.	Nie chcę rozwodzić się nad niektórymi familijnymi szczegółami, niemiły to dla nas obojga temat.	Nie mówię o tem że na mieście, ale w kuchni i po zamku wszyscy rozgadują, że W. Król. Mość masz dziś nocą ujść z Krakowa!	Nie rozumiem W każdym razie wszystko to wydaje mi się okropne, okropne!	On zawsze tak czyni Żołnierski humor... tam pod Düppel, gdy Prusacy najostrzej strzelali, dowcipkował bez przerwy, a cały szaniec ryczał śmiechem... Co prawda, niewiele to pomogło.	Prawda, ale jakże usprawiedliwim w takim razie to, co stało się w Szczytnie?	Wicher coś poczyna na dworcu świstać i deszcz zacina. Może wypadnie dłużej popaść. Tymczasem pogawędzimy przed wieczerzą. Co tu słychać? Słyszałem, że małopolskie województwa poddały się jego szwedzkiej miłości.	Jak mamuńcia przywiozła mnie w królewską służbę do Krakowa, tak zabrała razem z sobą małą dziewczynę Nastkę, żeby jakiego mądrego medyka zaradzić się, bo u jej co wiosna febra była i choć zgubili, to znów wracała się.	Nie, królu, nie ścierpimy już; wiemy bowiem, że ta nowina, osobliwa niegdyś, nie może cię już zaskoczyć i że godzisz się na ich zbrodnię. Co poczniesz? Rozważ to i naradź się z sobą. Co do nas, jeżeli nie oddalisz siostrzeńca bezpowrotnie, zamkniemy się w baroniach i ściągniemy sąsiady nasze z twego dworu, nie możemy bowiem ścierpieć, aby tu zostali. Taki oto wybór ci dajemy; wybieraj tedy!	Tak. Bardzo cię przepraszam, ale myślałabym, że to jesteś ty, gdyby nie ubiór. Jakiś uniform listonosza czy czegoś w tym rodzaju. Tylko się nie obrażaj. Kiedyś w Paryżu u Wortha widziałam modelkę, która była do złudzenia podobna do mnie. Czy ty nosiłeś kiedyś zarost?	Bywały dziesiątki nocy, gdy zdawało się, że nie dożyję rana Nikt nie wie, co przecierpiałam. Nikt nie może tego wiedzieć, prócz mnie samej. Ale to już długo nie może teraz potrwać. Moja uciążliwa pielgrzymka skończy się niebawem, panno Shirley. Wielka to dla mnie pociecha, że Jan dostanie tak dobrą żonę, która będzie o niego dbała, gdy matka jego odejdzie	Czy pan tu mieszka na stałe?	Czy to słuszne określenie?	Cóż cię to obchodzi, złowieszcza niewiasto, gdzie on idzie?	I to może ciągnąć się parę dni?...	Jak to? Wiesz...	Nie wiem, ale to chybcikiem obaczę.	O pani! myślę, że takiej drugiej niema na świecie gadał i gadał niepowstrzymanie.	Pomnijcie ino, że rozkaz królewski to nie żarty i wracajcie niebawem.	To niech się nauczy.	Z jakiegoż powodu miałby mnie interesować? Czy może dlatego, że jechałem przypadkiem tym samym pociągiem i zostałem zrewidowany na rozkaz niedołężnego detektywa?	Zawsze się spieszę... I gdybym była woźnicą, to te grube gniadosze inaczej by chodziły.	Nie, nie! nie rozumiem waszej mowy! Hej, Przyjacielu całego świata, co on tam szwargocze?	Bardzo dobrze. To syn bogatego armatora z Malty.	Panowie! Toast na cześć dzisiejszych zdobywców nagród, ordynata w pierwszym rzędzie!	Uciekajmy stąd i to szybko!	Niech mi pani o tem nie przypomina. Ja wiem, co mnie czeka. Muszę już panią pożegnać...	Rozumiecie, co rycerska cześć. Z wami nie będę się potykał, bom wam przyjacielem, ale w Ciechanowie, da Bóg, przyczynę przeciw Niemcom znajdę.	Zdaje mi się, że właśnie za miesiąc trzy lata się skończą od czasu, jak przyjechał do N.	Zna mnie pan niemal od dziecka i wie dobrze w jakich warunkach ułożył się projekt mego wyjścia za mąż za świętej pamięci Józefa. Uwielbiałam jego umysł, szanowałam jego charakter, prawość, uczciwość, wysokie aspiracje duchowe, ale... ale... nie kochałam go. Byłam zbyt młoda, bym rozumiała potrzebę miłości. O, niech pan nie przypuszcza, bym myślała o jakiejś egzaltowanej ekstatycznej miłości. Chodziło o zwykłe ludzkie uczucie. Chyba jasne, że w tych warunkach z wiekiem, mam już przecież prawie trzydziestkę, musiał rosnąć i ten głód.	E! nie prawmy o tém! Dość! raczéj ty mnie nakarm i zabawiaj, bom głodny i tęskny. i siebie zgubisz.	Ij... kto by się ta z tobą dogadał. Chodź ze mną, zaprowadzę cię do naszego domu, przenocujesz, a jutro będziesz tej swojej Poręby szukał.	Jakże się cieszę, że pani przyszła taka myśl Zobaczy pani, że teraz uda się nam pensja...	Nie chcesz mnie słuchać, Grandet Kupuj prędko; w dwa lata można jeszcze zarobić dwadzieścia od stu, poza bardzo przyzwoitym procentem, pięć tysięcy funtów od osiemdziesięciu tysięcy. Renta jest po osiemdziesiąt franków pięćdziesiąt centymów.	Żaden się nie odezwie.	A zresztą, figę mu zrobi. Horn pojedzie do Warszawy, do domu i będzie sobie kpił z Bucholca. Prawda, ciociu?	Ba! Wystrzeli, ale czy trafi?	Ciotka nie matka! Zniewolić cię nie może...	Co za myśl!	Co?	Czy jest?	Czy umiesz dobrze po niemiecku?	Dobrze się ma. Handluje.	I co było dalej?	I kuferki z pieniędzmi? spytała pani.	Kto pani jest?	Mój Boże, jaką ty masz twarz!...	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie życz mi tego, drogi Moko.	Nie! Nic!	Oczywiście jeżeli oni są wszyscy tacy jak Gilbert, który zawsze utrzymywał, iż trzeba wysłać wszystkich Żydów do Jerozolimy...	Pewnie ukryli się w głębi puszczy.	Pić się paniuńci chce?...	Pochlebiam sobie, że nim nie zostanie. Papa mnie mrozi	Poddają się?	Zobaczymy, co Bóg da...	A gust! Uchowaj, Chryste, takiego gustu!	Czterdzieści!	Desperacja! Dajże mnie choć swój pierścień!	Doskonale!	Dziad waszej dostojności wiecznie żyjący Ramesses-sa-PtahRamesses-sa-Ptah	Dziesięć kłosów. A wie pan, ile ziarnek jest w kłosie?	Gospodarze pójdą.	Hm! Widzę, że będę raz jeszcze musiał iść i pomówić z szóstą.	Istotnie musiałeś pan użyć niemało fatygi, choćby już tylko z tego ciągłego patrzenia przez oczko w kortyniekortyna	Ja wiem	Mam. Jeszcze mam.	Mr. Barnes, cieszy mnie, że teraz mogę panu służyć. Rano spieszno mi było i przybył pan w porze trochę niedogodnej, tak że byłem nieco szorstki.	Nic, nic nadzwyczajnego.	O! z przyjemnością.	Panie Fernandzie, znasz ich?	Parę minut zaledwo.	Pramara Chcę, rozkazuję.	Przynieś je tutaj, sam poukładam	Rzeczywiście...	Skąd pan o tym wie?	Tak jest, panie kapitanie. Potrzebuję mniej więcej kwadransa	Tęgi pies!	W jakim sposobie?	Zmęczyły pana?	„Błyskawica” uciekająca przed huraganem? Nigdy!
To pana synowa! Proszę nas zapoznać!	Jakże się ona bawiła? Ale proszę wejść...	Proszę się nie bać. Wszystko minie spokojnie. Przepraszam, babciu, za kłopot i niepokój. Myślałam...	A!... Więc to pan.	Co to jest żal mniej doskonały?	Co to takiego? Kotary od łóżka?	Czy to tak dobra osoba?	Dzisiaj nie ruszę się stąd, nie opuszczę cię ani na chwilę!... Prawda, że jesteś synem Izydy i ona otacza cię swoją opieką... Ale mimo to umarłabym z niepokoju.	Ha, kiedy tak to chodź, Jasiek, do sądu. Tyś nas kradł nie na żarty i ja z tobą nie będę żartował. Zabieraj się.	I ma pan smutne myśli. Wie pan, co?... Zjemy razem kolację. To będzie cudowne. Tylko niech pan nie liczy na żadne frykasy. Bułki, masło i herbata z mlekiem. To, niestety, wszystko.	Jaki?...	Jeżeli chcesz dowiedziéć się gdzie kto mieszka, to idź do biura adresowego.	Ksiądz powie im to wszystko, prawda?	Mało dbam o stratę słoika znam bowiem sposób przyrządzenia tego balsamu.	Mówiła pani o tym księżnej Helenie?	Na przykład taki. Wyobraź sobie, że ja bym na tej wyspie była Robinsonką. Kobiecym Robinsonem. Prawda, że to oryginalny pomysł?	No tak, można by tak przypuścić... w tym wypadku... Ale gdyby się to naprawdę tak wydarzyło, jak podejrzewał sędzia śledczy, że popełniłem ten czyn rozmyślnie, aby się na nich zemścić... a podobne wypadki trafiają się i czytujemy o nich w gazetach... to jednak taka zbrodnia nie mogłaby być chyba dokonana za wolą bożą.	O, naturalnie! Hrabia de Monte Christo to ranny ptaszek i jestem pewny, że wstał już ze dwie godziny temu.	Panie, kogo ja nie znałem? Znałem i siostrę pani Broniczowej, panią Castelli. Przecie ja od dwudziestu czterech lat siedzę we Włoszech	Przyjacielu mój drogi, kochany przyjacielu! nie zważaj na to. Wiesz, że słabością moją było szukać we wszystkim przyczyn i to mnie zaślepiało, nasuwało niczym częstokroć nieusprawiedliwione podejrzenia.	Siedzi w pierwszym rzędzie krzeseł, od ogródka. Ten gruby, w białej kamizelce, o!... widzi pani?...	To jedź waść teraz ze mną. Będzie nam wesoło, a za pięć miesięcy wrócim tu znowu do Ketlinga. Będzie i on wówczas, i Skrzetuscy...	To ona się truła?	W decydowaniu się? Nie wiem, ale Jaś dał mi wspaniałą receptę. Powiada, że gdy znowu będę niezdecydowana, co robić, mam sobie życzyć, aby to było zrobione, gdy będę miała osiemdziesiąt lat. Ale Jaś sam umie się bardzo szybko decydować, byłoby więc źle, gdyby w jednym domu było pod tym względem za wiele zdolności.	Wygląda to na scenie, jak zmokła kwoka, głos będzie tu podnosić.	Za cóż do kata? Jak chybię to do kata, a póki...	Zosia: On mnie nie zauważał przez kilka lat. Nie wiem, co mu się stało teraz. Boję się pani, jest pani zbyt piękna.	A Trzeba bardzo kochać kobietę, aby dla niej czynić takie poświęcenie...	A bo cisnę wszystko do stu diabłów i niech se pan sam staje do roboty	A ona?	A rozpaczał przede mną, że dramat ten absolutnie nic niewart	A, a tańczyłeś z Marko?	Ale oni mogli wymknąć się od was w nocy	Ale tam już nie było furtki do tego innego ogrodu	Anglia? Szkocja?	Ano chciał obejrzeć kotły i magazyn naszego pana, niby żeby spenetrować sekret. Wiedziałam dobrze, że nic już tam nie ma w kuchence; ale narobiłam mu wstydu, niby że chciał okraść syna, i dał mi dwa talary, żebym siedziała cicho...	Bo myśmy wam tu przynieśli trochę bielizny.	Boże, zostawiłam całkiem nowe pończochy na komodzie. I co teraz będzie?	Był taki jak wszyscy inni	Byłem dzisiaj u twojego mełameda, żeby zapytać o ciebie.	Cicho!... Lolka chce, żebyście byli cicho!... Bo widzisz, Lolka, te wszystkie zebrane tu małpy wydałyby się z pocałowaniem za Salusze „mit dwieszcze tyszęców z dużem dokładkiem po najdłuższe delikatne życie”	Cięgiemcięgiem (gw.)	Doskonale wróćmy do rzeczy. Oto mamy przed sobą męża mego, człowieka niepospolitych zdolności...	Gdybym więcej płacił, musiałbym sprzedawać swój węgiel i żelazo drożej, cena mojego sukna, mojej kawy i gumy byłaby wyższa: nikt nie będzie u mnie kupował. Od razu wszystko stracę.	Gdzieżeś się nauczył po niemiecku?	I chaldejscy także, a jednak i ci, i tamci sprzysięgli się przeciw nam... Nie ma prawdy na świecie, mój książę!...	I jeszcze groziliście nam laniem!	I samiście zrobili?	Ja potrzebuję się z nim widzieć i pomówić, rzekł Tyszko. Sprawa mi się zdaje niemożliwą, niedorzeczną, choć ściśle biorąc...	Jakoże tedytedy (daw.)	Już me rozum odchodzi!...	Klucze zostawiono u odźwiernego, który pilnuje domu; ale tu jest list z poleceniem, by przyjął pana jako właściciela.	Kmicic?!...	Komedyant! Zresztą zobaczymy! Życzę tylko, abyśmy na kieszeniach swoich nie doznali skutków sympatyi dla tego pana.	Królowo, od dziś za dwa dni dwór ma opuścić Tyntagiel, aby się udać na Białą Równię: Tristan powiadamia cię, iż będzie czekał ukryty przy drodze, w krzaku głogów. Błaga, abyś się ulitowała nad nim.	Kto jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać	Lolka, masz minę, jakbyś się chciała zarumienić.	Miejmy nadzieję, że nas śmierć nie dosięgnie i że osobiście powiesimy Van Goulda.	Mieniasz? Na cóż? A cóż z tej dziczy i nędzy wynieść można? Złota ni srebra, ni żadnego kruszcu nie mają... jak zwierzęta po lasach żyją... Miast u nich nie ma ani wsi nawet... a ludzie...	Mnie?...	Moje uszanowanie, panie baronie.	Mądrzy!	Młody? stary? zapytała Bondarowa.	Na tropie nieznajomego?	Nauczyciel, Uczeń, Strój słyszysz?	Nic mi nie zrobicie, gdyż przypłaciliby za moją krzywdę synowie Fatmy.	Nie Zapach musi dochodzić ze statku z czerwonym żaglem.	Nie chcę!	Nie widziałem Priscusa!	Nigdy nie widziałem człowieka takiego jak ty Czyż nawet węże rozumieją twą gwarę?	No, już, moja droga!... Wydałaś więcej choć nie potrzebowałaś niczego.	No... więc...	On wnuk Saula, ale dziadek bardzo jego nie lubi...	Pan tutaj? Nie wiedziałam, że pan popiera sztuki piękne...	Pomyślę o tym Choć widzę z tego, że i najczcigodniejszy Mefres, i ty, święty proroku, chcecie mnie wciągnąć w nabożeństwa, jak mego ojca.	Potrafi też zrobić węzeł na sznurze	Przecież żywa!... u boku jéj stał mężczyzna...	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	Pst... widzisz ich waszmość?	Robotnik, Rewolucja	Skądżeś wzięła pieniędzy?	Sądami mi wygrażasz, co? Sądami! Zamknij ty gębę, pókim dobry, bo pożałujesz!	Słyszałem o tym. Ale też nieznośne zimno dziś mamy...	Ta, że się boję wszystko postawić na kartę, bo przegrać nietrudno.	Tak, furtka prowadzi na łąkę.	Tak, tak.	Tato!	Ten chłopak przynosi wam zaszczyt, sierżancie Oto dobry instruktor, dobra musztra i doskonały materiał. Jednego tylko nie rozumiem. Byłem właśnie na śniadaniu u rektora, a on nie wspomniał mi ani słowem, że wy tu macie korpus kadecki.	Ten lekarz był bardzo uczony. Zajął się on Manuelem i przekonawszy się, że chłopiec ma zdolności, zrobił go swym uczniem. Nudziło się nieborakowi; szukał jakiejkolwiek rozrywki. Manuel zabrał się z całego serca do nauki i otóż dzięki temu potrafi dziś klecić piękne rymy dla młodych pięknych dam.	Trzysta tysięcy marek!	Ukryci w Piemoncie, jak sądzę. Trzeba by sprzysiężenia na życie Waszej Dostojności...	W Combray.	Wczoraj także przychodził.	Widzę, że bystry z waszeci człowiek nad kondycję! Ale kiedy tak Szwedów nie kochasz, czemu od onych chorągwi, które się przeciw hetmanowi zbuntowały, odchodzisz? Zalizali (daw.)	Wielki Boże! nie myśli pan chyba, że ja...	Wielki Boże! nie, panie! My mielibyśmy go trzymać! Pan nie wie, co on tam narobił? O! gdyby pan mógł wywabić go stamtąd, byłbym mu wdzięczny dozgonnie i czcił, jak swego patrona.	Wiem już coś o tem...	Zapewne! Zapewne!	Zapewne.	Zrozum, że muszę wpierw zyskać pewność, czy mnie nie uczyniła mordercą!
Ależ muszę mówić Muszę i nikt nie może mi zarzucić, że nie mam słuszności. Otóż powiedziałam Annie, jak rzeczy stoją. Kochanie, mówię jej, doktor Strong o ciebie się oświadczył, doskonała partia. Czy nalegałam na nią? Nie. Spytałam ją tylko: „Annie, powiedz mi, czy masz serce wolne?”. Zaczęła płakać, utrzymując, że jest jeszcze tak młoda (co zresztą największą było prawdą) i że nie wie nawet, czy ma serce. „Zatem wolne”, rzekłam, „i nie można trzymać doktora w niepewności. Musi się biedak niepokoić”. „Mamo!”, zawołała Annie, „Czyż jestem mu potrzebna do szczęścia? Jeśli tak, wyjdę za niego, bo go bardzo szanuję”. Wówczas to, wówczas, a nie wcześniej, powiedziałam córce: „Annie, doktor Strong będzie ci nie tylko mężem, zastąpi twego ojca, zostanie głową naszej rodziny, będzie, jednym słowem, naszą opatrznością, dobroczyńcą. Były to moje wówczas słowa, są i dzisiaj. Jeśli mam w tym jaką zasługę, to chyba w stałości.	Dziś roczny dochód jego świątobliwości, we wszystkich produktach tej ziemi, wart jest tylko dziewięćdziesiąt osiem tysięcy talentów. Za co można by dostać tyle złota, że do przeniesienia go potrzeba by tylko czterech tysięcy żołnierzy.	Och, z pewnością!... Tam do kata!... Ale, proszę pana jeżeli pan zechce odwiedzić mego kolegę Planchette’a, słynnego profesora mechaniki, on znajdzie z pewnością sposób, aby oddziałać na tę skórę, zmiękczyć ją, rozciągnąć.	Może. A nawet całkiem na pewno, kolego. Ja, uważasz, nigdy nie chodzę do kościoła, nie, w ogóle nie chodzę, ale w tej	Nic, dano mi wyraźnie do zrozumienia, że owszem, mogę wyje­chać, ale tylko na papierach emigracyjnych.	Nigdy jeszcze nie pokazał się pośród nas... ale ze względu na Goba przyszedł!	No, to powiem panu wyjątek z naszej rozmowy. Pan wie, że wczoraj był na estradzie w czasie koncertu wypadek katalepsyi. Dziś mówiono o tem koło nas, więc tak, między innemi, spytałam pana Kopowskiego, czy widział kataleptyka? Wie pan, co mi odpowiedział? Że każdy może mieć inne przekonania. A co? czy nie nadzwyczajny człowiek?	Wiecie państwo, że ledwie matka odjechała, już się ten młodzieniaszek w świat puścił, żal mi go bardzo że tak lichy uczynił wybór i myśli śmiecie z ulic wymiatać, szkoda jego młodości!	Z człowiekiem niemającym pojęcia o interesach można pracować tylko w tym wypadku, jeżeli ten zdaje sobie sprawę z własnej ignorancji w tym kierunku i umie zdobyć się na kompletne zaufanie do wspólnika.	Życie to taniec szkieletów na bosaka... z figurami! Małka, do pary ciebie mi trzeba.	Pan Heliasz jest na górze, u pana na wieczerzy z tym kupcem, co przyjechał.	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Słuszne spostrzeżenie Właśnie jego choroba polega na zaniku ośrodków hamujących, lecz sądzę, że gdy pojmie konieczność trzymania języka na wodzy, potrafi wytrwać bodaj przez krótki czas.	I znów Sukkot. No tak, ledwo minie nowy rok, w parę dni po pokucie musi stanąć kuczka. Oj, Żydzi, Żydzi, a gdyby tak raz obyło się bez tego? Co to ma być? Mordchaj, który cały rok spał w szopie z bydlęciem, też musiał w tym dniu wystawić szałas. Chaskiel-stróż zabrał dzieciarnię w gruzy na ten swój warzywnik. Posadził na grządkach Rojzełe i Awrumka. A Rywa chodzi tam i nazad ze stróżówki na podwórze z miskami. A potem je odnosi. Dumna jak paw. Jankiel, któremu w suterynie walą się na głowę cztery piętra, też wystawił sobie świąteczny szałas! U Mordarskiego, który żre słoninę za trzech i zapomniał słowa modlitwy, na balkonie stoi, a jakże, okazała kuczka. Natek Lerch postawił na oknie doniczkę z kaktusem zamiast kuczki. Sura-przekupka wyniosła na podwórze dwa krzesła i położyła obrus w kwiaty. A co to ma być? Kuczka! Fajga daje swojemu Lejbusiowi cukierek pod namiotem. Namiot... Szmacina rozciągnięta na sznurze od bielizny! Mecenas Szwarc, ten przechrzta, co czterdzieści lat nazywał się Czerniatyński, jak jaki magnat z pięcioma pałkami w herbie, i na ścianach u siebie wieszał wypchane zające i jelenie rogi, w tym roku kazał sobie wystawić strojną kuczkę, żeby nie zapomnieć czasem, że jest Żydem. Po co daleko szukać? Papierny też kazał nad łóżkiem powiesić ptaszki-wydmuszki i zieloną gałązkę. A skąd wziąć w dzisiejszych czasach gałązkę? I Buba mu przyniosła. Spod ziemi wykopała i przyniosła, żeby paralityk mógł zjeść brukiew w świątecznie przybranym łóżku. Śledziarka z jedną zasiusianą koszulą na grzbiecie i ostatni bogacz, który przez okrągły rok śpi na puchowym piernacie, szukają świątecznej niewygody w ciasnej kuczce. Wszyscy chcą świętować, jak na Żydów przystało. I nikt nie pyta, czy w ogóle Żydowi teraz świętować przystało... Świąteczny rejwach. Co to ma być? Sukkot? Pomieszanie z poplątaniem! Przesiedleńcy w ruinach mają swoje święto szałasów pod gołym niebem cały rok.	A jeśli się nie zgodzą?	A o Magdzię. Stawia się do niej tatko jak cietrzew... Ile razy widziałem.	Ale on wcale nie był zły Spytałam go, czy mam odejść, a on mnie prosił, bym została. Pytał mnie o różne rzeczy, a ja siedziałam na dużym fotelu i mówiłam mu o Indiach i o gilu, i o ogrodach. Nie chciał mnie puścić. Pokazał mi portret swojej matki. Zanim odeszłam, śpiewem go uśpiłam.	Blisko połowa jeszcze nam w drodze od fatygi padła.	Daj mi tam waszeć święty pokój z temi widokami, moje oczy dosyć ich już widziały na świecie, wkrótce da miłosierny Bóg jaśniejszą nad te wszystkie światłości oglądać. Co mi tam mój Sienińsiu wasze fajerwerki i illuminacje, głupstwo to kochanku.	Do sklepu Wokulskiego	Kto jest podpisany pod tym artykułem, panie poruczniku?	Lordzie słyszałeś, com mówił, i widzisz, że wszyscy niemal odpowiadają chętnie memu wezwaniu...	Nic szczególnego. O ile twój koń nie jest zmęczony.	O, mój Boże pan potrafisz tak rzecz przedstawić, iż masz zawsze rację... Zaczniesz się znów do niej umizgać; a jeżeli teraz spodobasz się i zdobędziesz jej serce pod własnem imieniem, we własnej postaci, o! to będzie jeszcze gorzej.	Piękny kiedy nosił! no! no! Dalipan trudno zgadnąć, ktoby to mógł być taki. I jakby dla podsycenia myśli opieszałej, Wojciech zażył tabaki sowicie, cofając się do drzwi.	Pokrzepia mnie pan, naprawdę Zawsze poczuwałam się do winy wobec pańskiej drogiej ciotki, gdyż East End nie zajmuje mnie wcale. Odtąd będę mogła spoglądać w jej oczy, nie rumieniąc się.	Prlawda, prlawda pojadę do babuni, i tak!	Szalony jest! Patrzajcie sami! Świadków mam, ten człowiek opętany!	Tak tak, przeczuwam w panu mojego duchowego brata i dla tego nie chcę, abyś pozostał w niewiadomości co do mojego nazwiska. Jestem Pantaleon Kwiatkowski, poeta.	Tak, to jest sonet i wcale piękny nawet. Poeta był niezły, podług mego zdania.	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	To źle trzeba Toma słuchać i kochać go, bo ty jesteś jego...	Udamy się tam zatem jutro w twoim zaszczytnym towarzystwie. Castillanie, odprowadź tego człowieka.	W jednym tylko wypadku rozumiałbym podobne umowy, gdyby kapłani chcieli znieść władzę królewską w Egipcie... Do czego wreszcie dążą od czasów waszego dziada, książę...	Wie pan, drogi Cyrusie że pańskie wczorajsze wyjaśnienia co do tej butelki zupełnie mnie nie przekonały. Jak można przypuszczać, że ten nieszczęśnik mógł napisać dokument i wrzucić butelkę do morza, a nie zachować o tym najmniejszego wspomnienia?	Więc jest u Stabrowskich? Musimy odnowić znajomość. Znasz go dawno?	Więc, proszę pań, panna Cecylia chciałaby zostać nauczycielką pensji w Jazłowcu... I dlatego zwracam się do towarzystwa, ażeby towarzystwo przez swoje stosunki wyrobiło miejsce pannie Cecylii (nazwisko powiem kiedy indziej) w Jazłowcu.	A gdzie, wasza książęca mość, znajdę króla szwedzkiego?	A panu Michałowi by wytrzymał?	A tak.... Miło mi... Raczże waszmość rozgościć się jak u siebie. Służę zaraz.	Ale pan mnie uratowałeś, panie Olivierze	Ależ nie! Widzisz przecież, że żyje. Pewnie zamiast wbić mu nóż między szóste i siódme żebro po lewej stronie, jak to zwykle czynią pańscy ziomkowie, ugodziłeś go nieco wyżej lub niżej. A prawnicy mają twardy żywot czworo; pan de Château-Renaud, pan Debray i pan Morrel to siedmioro; pan major Cavalcanti, ośmioro.	Basta! Bo się udławisz frazesami. Wiesz ty, co to wszystko znaczy? Dokąd cię to ciągnie?	Bośmy tyle lat razem byli...	Co waść za jeden? Czyś nie słyszał zakazu pana burgemeistra?	Coście za jedni?	Czemu?	Czytaj waść dalej.	Często widywałeś pannę Billewiczównę?	Cóż to za historia?	Derkacz Derkacz...	Dlaczego jej pan nie daje spokoju?	Dobre czy złe?	Dzieci, wstawajcie!	Dziwnie go posądzasz?	Gdzie ją spotkałeś?	Hej, a jakie zabawy pójdą, a jakie muzyki!	I hody! ruszaj odemnie.	Ja właśnie, odezwała się Laura, chcę się odzwyczaić od zbytniego rozpieszczenia i zahartować.	Ja? Ja otwarcie powiem mojemu panu, co myślę.	Jak się masz, Maksymilianie Dotrzymałeś słowa. Dziękuję.	Jak to: co? Czyż nie widzisz? To imci pan Korycki, stara znajomość.	Jesteście rabusie! Ścigacie mego syna pod nazwiskiem Métiviera i chcecie, abym was spłacił, oto wszystko. Nie głupim, moi obywatele!	Jesteśmy wszyscy równi przed Panem	Jeżeli?...	Już od czterdziestu lat	Kiedy... ja... z przewodnikiem się boję.	Lekarz, mędrzec i wróżbita, który umie czytać w losach ludzkich i przepowiadać przyszłość.	Ludzie dość pochwał dla ciebie nie mają!	Może ty kłamiesz?	Nie podał nam nazwiska poza tym, którym podpisał list: Sindbad Żeglarz.	Nie turbuj się o to.	Nie, nie jadę z niechęcią; mylisz się; kocham cię, Oktawie, przestań mnie dręczyć.	Niechże pan doktór włoży futro, weźmie narzędzia i chodźmy, bo czas  ucieka.	Niekontent jestem, że ci dopomogłem w rozwiązaniu tajemnicy	O czym myślisz?	O nie, bynajmniej. Nawet przeciwnie. Nareszcie nie spleen.	O! nie pan mnie nie kocha, moją panią pan uwielbia... powiedziałeś mi to przed chwilą.	O, to wiesz, czemu tu przyszedł? Ciekawe!	Oczywiście. A teraz powiedz pan co to ma wspólnego z Adrjanem Fisherem?	On się pyta!	Opiekuny, psiekrwie, zawżdy najlepiej wiedzą!	Osobno, osobno...	Pan hrabia przybywasz z jednej ze stolic świata i mnie, chudeusza, wypytujesz o nowiny? Toż ja winien bym dowiadywać się czegoś nowego!	Panie Krukowski, niechże pan przeprowadzi pannę Eufemię!...	Pas.	Przestańcież już! Jezus Marya! wstyd, zginienie zdrowia i życia! Ot, mają o czem mleć językiem!	Tak, które będziesz kleiła albo, co jeszcze będzie lepiej, zszywała. I to będzie twoje zajęcie.	Tatusiu, ady sanna rozścieliła się niczym kobierzec. Piękniuśko aż radość.	To dobrze.	Tym sposobem uczą się szyć.	Wawrzek, psia twarz! weź-no Mimi i jaką drugą bakalię i zrobimy mały chórek.	Widzisz? Ty też przenikasz wzrokiem te deski.	Wiem od mamy.	Więc cóż powiedziałaś?!	Więc zapewne modliłaś się w domu?	Zazdrość? O co?	Zginiemy totalitertotaliter (łac.)	Zgoda; i te same stawki co kiedyś; ty księgę, ja pierścień.	Że u szlachty to nawet zabawy nie ma bez Żyda Ledwie tamci pojechali, a już ten za nimi ciągnie.
Przez Boga żywego! gdybyś nie była moją krewną, srodze i przykładnie bym cię ukarał za bluźnierstwo, które wyrzec śmiałaś. Jak to! ty nędzne stworzenie, co zaledwie znasz się na kądzieli, tyle masz zuchwałości, że poważasz się uwłaczać błędnym rycerzom. I cóż by na to powiedział wielki Amadis, gdyby cię usłyszał w ten sposób mówiącą? Ale darowałby ci pewnie, bo to był najwspanialszy i najgrzeczniejszy ze wszystkich rycerzy swojego czasu i gorliwy obrońca płci pięknej, lecz mógłby cię usłyszeć inny, który drogo kazałby ci przypłacić twoje nierozważne wyrazy. I niech cię Pan Bóg broni, żebyś mi się kiedy tak nieroztropnie wyrwała, bo oświadczam ci, że nie wszyscy rycerze są tak względni i uprzejmi, chociaż wszyscy jednego używają miana; między rycerzem a rycerzem jest jeszcze różnica. Trzeba ci wiedzieć, moja siostrzenico, że rozmaitego oni są rodzaju i wartości, a my mamy reguły do rozpoznawania ich, jako kamień probierczy, za pomocą którego każdego z nich z łatwością ocenić możemy. Są ludzie maluczcy, co się wszelkimi sposobami nadymają, żeby udawać wielkich rycerzy, a są znów rycerze wielcy, co jakby umyślnie zaćmiewają blask swego rodu; pycha i wytrwałość wynoszą tamtych, a ci gnuśnieją pod niecnym brzemieniem miękkości nałogów. Trzeba się zatem znać dobrze, żeby rozróżnić dwa te rodzaje rycerzy, bo choć z imienia jednacy, czynami wielce się różnią.	„Czart swoje, a baba swoje”, jak mówią Rusini ale masz wiedzieć, że ja tak nie z swawoli tylko mówię. Widzisz, bo ja się na tym nie znam, ale podsłuchałem, jak ksiądz pleban i pan chorąży o konfirmacjach mówili. Albo ty wiesz, czy król dał dekret, czy nie dał? A może dał, to i tak tobie z tego piskorz, skoro o nim nie wiesz. Po konfirmację albo trzeba iść do kancelarii królewskiej, albo trzeba wiedzieć, kędy ją wysłano, na czyje ręce. Król do was przez osobne posły dekretu nie wyprawi; albo dekret czeka w Krakowie na was, a wtedy nic sobie z tego nie robi, że ty na niego czekasz w Podborzu, albo już wysłany jest z Krakowa, a wtedy poszedł na zamek samborski a z zamku dopiero do Podborza pójść by mu potrzeba, aby się wam dostał!	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że tak: Ja wiedziałem, że koty nie lubią kanarków i że je krzywdzą, więc chciałem tych dwoje zapoznać ze sobą i gdyby ta bestia kot chciał coś przedsięwziąć, to byłbym mu przetrzepał skórę, żeby do samej śmierci nie zapomniał, jak się ma obchodzić z kanarkami. Bo ja bardzo lubię zwierzęta. W naszym domu jest kapelusznik, który tak wyuczył kota, że chociaż mu ten kot zjadł trzy kanarki, to teraz nie zje ani jednego, choćby kanarek na nim usiadł. Więc chciałem też spróbować, czy się nie uda. Wyjąłem kanarka z klatki i podsunąłem mu go pod nos, żeby powąchał, a on, podlec, zanim, się spostrzegłem, odgryzł mu głowę. Doprawdy, nie spodziewałem się takiego gałgaństwa ze strony tego kota. Gdyby to był, proszę pana oberlejtnanta, wróbel, to bym nic nie mówił, ale taki ładny kanarek, i jeszcze harceński. I jak chciwie go żarł! Nawet pierza nie zostawił i mruczał, bestia, z wielkiej uciechy. Podobno koty nie mają słuchu muzykalnego i nie znoszą śpiewu kanarka, bo się na tym śpiewaniu te bestie nie znają. Wyzwałem tego kota, jak się patrzy, ale, broń Boże, złego mu nic nie zrobiłem. Czekałem na rozkaz pana oberlejtnanta, co trzeba będzie zrobić temu parszywcowi za jego gałgański postępek.	Nie zdziwiłbym się, gdyby wszyscy myśleli teraz o tej sprawie w ten sposób Ale nie pytano mnie o zdanie. Decoud miał własny pogląd. Mniemam, iż obecnie oczy im się otwarły. Wiem tylko, iż gdyby teraz to srebro jakimś cudem powróciło na wybrzeże, oddałbym je Sotillowi. I wiem, że przy obecnym stanie rzeczy spotkałbym się za to z uznaniem.	On! Nie kto inny! i pod buńczukiem! Już się na hetmana kreował. Poznałbym go po tej fantazji wszędzie... Ten człowiek takim umrze, jakim się urodził.	Nie chcę. Ni ja jej, ni ona mnie! Choćby się też dusza we mnie podarła, nie będę jej o nic prosił. Chciałbym jeno być jak najdalej, ażeby o wszystkim zapomnieć, póki mi się rozum nie pomiesza. Tu nie ma nic do roboty, a bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo zmartwienie człowieka trawi jako choroba. Niech wasza książęca mość przypomni sobie, jak jej wczoraj jeszcze było ciężko, póki nowiny dobre nie przyszły... Tak mnie jest dziś i tak będzie. Co mam robić? Za głowę się ułapić, by jej gorzkie myśli nie rozerwały, i siedzieć? Co tu wysiedzę? Bóg wie, co to za czasy, Bóg wie, co to za jakaś wojna, której zrozumieć ani umysłem objąć nie mogę... od czego jeszcze ciężej. Ot, jak mi Bóg miły, jeśli wasza książęca mość mnie jako nie użyjesz, tedy chyba ucieknę, watahę zbiorę i będę bił...	Dlaczego pan przypuszcza, że potrzebuje się wymykać? Nie ma żadnego dowodu na to, że jest teraz w Iglicy. Tej nocy wyszło dziesięciu jego wspólników. Mógł być wśród nich.	I czyżby to jegomości nie lepiej zostać takim rycerzem i siedzieć u dworu, niż włóczyć się i biedzić tak srodze?	Pan się nie śmiej, to są porządne kobiety	Tedy przysięgam na tego bawołu, który mi okupił życie że się wywdzięczę sumiennie Shere Khanowi, a nawet wypłacę mu dług z większą nawiązką niż się spodziewa.	Aha! Prawda! panna na niedźwiedziu jedzie. Słowo daję. Żeń się nareszcie! Już ja zebrałem wieści o tej z Jurgiszek. Słyszę, potulna i cicha, gawędą cię nie zmęczy i rodziny nie ma.	No, nie wydaje mi się to najgorszą spekulacją, a ja jestem przecież spekulantem.	Panie hrabio zarzuciłem panu, żeś rozgłosił publicznie, co mój ojciec czynił w Epirze. Nie sądziłem, abyś miał pan prawo go karać, niezależnie od tego, jaką winę ponosi. Ale dziś wiem już, że miałeś do tego prawo. Skłoniła mnie do tego wyznania nie zdrada Fernanda Mondego wobec Ali Paszy, ale zdrada, jakiej rybak Fernand dopuścił się wobec ciebie, bo pociągnęła za sobą niesłychane nieszczęścia. A więc i mówię panu, i głośno oświadczam: miałeś pan prawo do zemsty na moim ojcu, a ja, jego syn, dziękuję ci, że twoja zemsta ograniczyła się tylko do tego.	Czekaj no waszmość, a ja jeszcze coś o panu oćcu powiem... rzecz to ucieszna, chociaż ja takoż się tego bojałam. Oto jak był komu rad abo się komu dziwował, to zawdy mawiał: „A niechże cię Turek zje!”	A cóż to, czy książę jaki się żeni, że takiego wesela się spodziewacie?	A czy ty jesteś... Zosimas? Maria Egipcjanka zgładziła grzech swój, przez czterdzieści lat nago i w dzikości leżąc na pustyni, w upale i na mrozie, w płaczu i rozpaczy. A teraz wszystko jest tak podłe! Ja byłam czysta. A teraz jestem brudna, nikczemna, łotrzyca, szelma, obwalona dookoła grzechami. I nigdy już tamto nie wróci! Nie mogę już być czysta, bo nie mogę wybrnąć, nie mogę dać sobie rady! Powiedz, co ja mam zrobić?	I jest godną niezapierania się tej miłości, panie Borowiecki. Żyjemy ze sobą jak dwie siostry i nie ukrywamy przed sobą nic	U jaru ku rzece wąska szyja, a tu miejsca dosyć. Każ szyję kamieniami zasypać, a będziem tu jak w garnku na dnie; jak mnie będzie trzeba, to sobie wyjście znajdę.	Nie ośmielą się... Kara bogów...	Być może to wyjaśniałoby różnorodność płodów natury na jej powierzchni.	Jaguś, matki strony nie trzymaj, kiej się mnie krzywda dzieje.	Poszła, by się konie nie odstały Teraz spokojnie!	Dopiero okropności musiały się dziać tam, w Krakowie	Eins, zwei i mój Madziar zleci na łeb po schodach.	Wyżej wszystkich stoi przysięga na chrzcie krzyżowi pańskiemu	Ale na jakiej zasadzie?	Przyznaj pan, że układasz całą historję, aby wyciągnąć mnie na słówka, i tego Aramisa wymyśliłeś po prostu.	Co się ma dziać? Chłopak zdrów, dobrał sobie kamratów i w kolej wszystkich okradał, dopókim go wczoraj nie ustrzelił.	To ja ci zostawię czterech moich ludzi, którzy w nocy będą chodzili po piwnicach i patrzyli, czy kto nie umarł.	Widzisz kochana mamo powitanie, kantata, przyjęcie, król był wesół i zostawił nam dotykalne dowody swojego ukontentowania, mogę się więc spodziewać jak najpomyślniejszych w Warszawie sukcesów!	Piękna pani! Zaprawdę możesz być pewna, że nie tknę tego kwiatu. Powrócę, skąd przyjechałem, i ani król Zygmunt, ani księżniczka Roksana nie będą mi mieli za złe, żem z niczym powrócił, gdy to, com od ciebie usłyszał, im opowiem.	Stało się... stało się... że sobie złamałem sobie ząb!	Więc przynoszą panu takie tavolette, byś przyłączył się do modłów innych wiernych?	Idź sobie, tylko na drugi raz nie rość sobie pretensji do mojego łupu! Puść go, Akelo!	Nie wtrącaj się do mnie. Kończ, coś miał do powiedzenia.	Mnie także, pani, spotkała wielka przykrość. Po naprawie statek opuścił Hongkong o dwanaście godzin wcześniej, nie uprzedziwszy nikogo, i teraz trzeba czekać osiem dni do najbliższej okazji.	Dojrzał mnie i chciał brać na sanie, ale gdym mu rzekł, iżeś przodem poszła, ostawił mnie Bartkowi, a sam pognał konie, by cię dogonić...	Ale przecież... przecież to jest właśnie to, o co mi...	Wyniósł się już stamtąd, panie dobrodzieju i mieszkał potem w ziemi sanockiej przez lat przeszło dwadzieścia; ale teraz już w Bogu odpoczywa.	Ale skądże ona zna tą straszną modlitwę?... Przecież Ramzes jej nie mógł nauczyć?...	Nie mogę tego twierdzić, zwłaszcza że jak sobie przypominam było dwu Mitchelów, obaj z imieniem Leroy.	A pan Bretschneider już tu nie bywa?	No, to może zjesz pan z nami dziś obiad?	Sądzę, że nie serce, ale namiętność i chuć cielesna go w te więzy okowała	Plaga egipska! śmierć, nieszczęście! jakto nie mówiłaś? Jezus, Marya! Mówiłaś przecie, że ty gwiazdy z nieba zdejmujesz, a oni w błocie po uszy siedzą. Nie mówiłaś tego? A? Śmiesz zaprzeczać, że nie mówiłaś!	A jeśli nie jestem głodny?	Jakże to?	Miałeś prawo nie wiedzieć o tym, jako ex-właściciel dzienników i przeglądów	Nie bluźnij	Nie, Nikodem, wiesz, kto powinien został premierem?	Tego nie wiem.	To bardzo ładnie z pana strony, kapitanie.	To ja byłam zła i przepraszam... mój drogi	Coś okropnego? Co to ma znaczyć?	I ty jesteś jedynie zwykłym sobie wigiem! Atoli, gdy to doszło do Colina Roya, wskipiaławskipieć	Nie pretenduję do nich. Być w zgodzie ze swym stanem i obowiązkami, oto jedyne prawdziwe szczęście.	No cóż! Tym razem nie popłyniemy tam sami.	No i cóż, hrabio? Słyszał pan dokładnie? Wciąż jeszcze wątpisz w rozległe me wpływy?	Panie Borowiecki, to do was!	Tak, jak pana widzę.	A jakże! O tobie tu mowa A ty, Kwasow, powiem ci, jesteś wielki głupiec. Czy ty myślisz, że takiego generała major przekupi i że taki generał będzie umyślnie jechał z Petersburga, żeby rewizję robić u majora? Głupi jesteś, bratku, oto, co ci powiem.	Jest pan w dobrych stosunkach z nimi. Pańskie namowy będą skuteczniejsze od moich.	Jak najformalniej.	Kapitanie! Przecież dobrze wiesz, że ten statek wart jest tysiące piastrów!	U was już może o obiedzie myślą?	Wypytywałem jego gospodarza, który jest wielkim gadułą. Powiedział mi, że...	A zkąd go nabrać? Jadę ze Stawisk od młyna.	Co ja chcę?	Co udać? Co?!	Dobry wieczór Kto tam jest?	Ja lubię chleb już upieczony.	Moglibyście poprosić policję o świadectwo dobrego prowadzenia. Oni wiedzą, gdzie który z was spał wczoraj w nocy. Gdybyście ich poprosili, zechcieliby może ogłosić coś w rodzaju urzędowego raportu.	Obiecałem w twojem imieniu, że będziemy.	Przypominam sobie pani jesteś Gilberta de Faventines!	Zapewne, że są.	Zredukuj płacę kopaczom o dziesięć groszy dziennie.	A tutejsiście?	A ty gdzie mieszkasz, Michale? Musisz mi pomóc w wyszukaniu gospody, boś w Warszawie bywały...	Bo Zbyszko chory	Chcesz więc przeciw niemu pisać?	I ty wiesz o tym, Ludwinko?	Idźże ty, mądry	Imię, Krew, Rodzina	Istotnie.	Jaki wujko?	Korzecki?	Mówię świętą prawdę, jasny panie.	Nawet w ową noc, gdym przyniósł ci rodowód białego ogiera?	Niewola rzekł.	Patrzcie, patrzcie, jakie nóżki!	Pažįsta mus, kad jiems pasakys apie mus ir patys pasiduos. Aš esu tvirtasaš esu tvirtas	Powstaniec	Typ męża stanu	W czyim imieniu, kapitanie?	Winszuję.	Więc cóż z tego?	Więc poszlę po księdza...	Zagrajmy w oczko Szóstka i dwójka.	Zośka!	„W ideały”!?...
Och, zaraz, dziecko, wszystko brać tak tragicznie!... Widzisz, w jakim jesteśmy położeniu. Musimy dostać pieniędzy, musimy! Nawet pod sekretem mówiąc, dłużej w tym Wiedniu nie można popasać. A Szczerbic ma bezużyteczne miliony! Sama mówisz, że go nienawidzisz, a on się w tobie kocha! Tak to świetnie się złożyło... Od twojej woli, od twojej łaski wszystko zależy. Wezwij Szczerbica! Będziesz się z nim bawiła, jeśli zechcesz, odtrącisz go, jeśli zechcesz. Nikt ci w tym nie przeszkodzi...	Przedstaw mnie pan jutro pani de Senonches, spraw, aby rzecz weszła na pozytywne tory, słowem, dopełnij pan obietnicy albo ja sam płacę dług Sécharda i wchodzę z nim w spółkę, sprzedając kancelarię. Nie chcę się dać wystrychnąć na dudka. Pan mówiłeś ze mną po prostu i ja posługuję się tym samym językiem. Zrobiłem swoje, zrób i pan swoje. Pan masz wszystko, ja nic. Jeśli nie będę miał dowodów pańskiej szczerości, wiem, co mi trzeba uczynić.	Tak samo urządziliśmy jedno pole podczas manewrów w okolicy Pisku Był tam z nami jeden pan arcyksiążę, ale to był pan bardzo sprawiedliwy, bo gdy ze względów strategicznych włóczył się ze sztabem swoim po polu obsianym zbożem, to tuż za nim jechał adiutant, który całą wyrządzoną szkodę szacował. Niejaki Picha, gospodarz wiejski, nie umiał się cieszyć z takich wysokich odwiedzin i nie przyjął od urzędu skarbowego osiemnastu koron odszkodowania za pięć morgów stratowanego zboża, chciał się prawować i dostał za to, panie oberlejtnant, osiemnaście miesięcy. A ja sądzę, panie oberlejtnant, że właściwie powinien się był cieszyć, że ktoś z domu cesarskiego przebywał na jego gruncie. Inny gospodarz, trochę sprytniejszy, byłby wszystkie swoje dziewuchy poubierał w białe suknie jako druhny, byłby im powkładał w ręce bukiety i porozstawiał je na swoich gruntach, żeby witały dostojnego pana. Czytałem kiedyś o wielkim władcy indyjskim, którego poddani tak samo pozwalali się tratować takiemu słoniowi.	Tak i wdzięczny panu jestem bardzo, choć tego zgoła nie rozumiem. Kto pan jesteś?	Tam jest ubranie wasze... ja te ubranie kazałem tam położyć... niech pan ubierze się i będzie gotów przyjąć gości, co za parę godzin z pociągu przyjadą. Pan już wie wszystko, co i jak robić... ja pana już uczyłem... Niech pan tylko dobrze sobie zapamięta: u nas edukacya powinna pokazywać się we wszystkiém... My tu wszyscy edukowani i dlatego hotel tak idzie, że mój stryj jeszcze jedno skrzydło dobudować chce... A co dla niego znaczy! on taki bogaty! a dlaczego on taki bogaty? dla tego, że edukowany. W teraźniejszym świecie... Jak panu imię?	Panie! pan mnie ratuje! Ja pana oddam bratu na swoje miejsce! Tam, za oceanem, znajdzie pan rodzinę, dom i moją przędzalnię bawełny. Ja wszystko panu oddaję, bo wcale wracać nie myślę. Bo to, widzi pan, mam tutaj teraz cel i obowiązki.	Ani obola, Chilonie! ani obola! Hojność Winicjusza przewyższy twoje nadzieje, ale dopiero wówczas, gdy Ligia zostanie odnaleziona, to jest, gdy nam wskażesz jej kryjówkę. Merkury musi ci zakredytować dwie jałówki, chociaż nie dziwię mu się, że nie ma do tego ochoty, i poznaję w tym jego rozum.	To rzecz inna. Wyobraź sobie, że chcąc wygrać zakład, podjąłbym włamanie. Ponieważ, ani odnośnie do czasu, ani miejsca nie znajduję się w położeniu przymusowem, obrałym porę odpowiednią, gdy tylko ktoś jeden strzeże skarbu. Zachloroformowałbym go, związał i zabrał łup. Nagle, w chwili gdy chcę wyjść, budzi się piesek pokojowy, o którym nie wiedziałem wcale, i zaczyna wściekle szczekać. Po chwili udaje mi się schwycić go, ale bestja wpija mi zęby w rękę i w chwili, kiedy go duszę, w śmiertelnych podrzutach, odrywa guzik kamizelki, który spada na posadzkę i toczy się dalej. Zwykły włamywacz straciłby głowę i uciekł co prędzej, nie bacząc, że został ugryziony, że krew popłynęła i że zgubił guzik. Nazajutrz wzywają Barnesa. Stara dama rzuca podejrzenie na stangreta, a detektyw godzi się na aresztowanie go, nie dlatego, by wierzył w jego winę, ale dla dogodzenia starej damie i zabezpieczenia sobie przezto osoby sprawcy. Potem spostrzega krew na podłodze i pysku psa i znajduje guzik. W ten sposób trafia na złodzieja ze skaleczoną dłonią i sprawa skończona.	Nie waham się wcale, lecz żałuję szczerze hrabiego de Wardes, odkąd wiem, że kochać go przestałaś... zdaje mi się, iż utrata miłości twojej jest karą dość okrutną, i nie potrzeba mu innej obmyślać...	Niech wasza wysokość się nie gniewa co do księżniczki Mikomikony, możem się i mylił; ale co do olbrzyma, kozich skór i czerwonego wina, to dalipan, że się nie mylę. Podziurawione worki od wina leżą na ziemi, a wino zalało stancję; przekona się o tym wszystkim wasza dostojność, jak karczmarz każe sobie stratę zapłacić. Bogu dziękować, że się królewna nasza nie przedzierzgnęła na co innego, bo to mnie na dobre wyjść może.	Bo póki dobrej posady nie znajdę, to się nie ożenię.	Nie ma pan za co dziękować. Myślę przede wszystkim o interesach przedsiębiorstwa. I właśnie dlatego uważałbym, że zasługuje pan na inne, lepsze i lepiej płatne stanowisko.	Nie pokaże się to na mnie	O tak, to bardzo naturalne opowiadać sny swoje, lecz ja nigdy nie śnię!	Tego nie wiem ale tak myślę, że byle tylko był dobry człowiek, to każdemu pomoże.	Azja zasię jest pyszny i odmowy się boi, zwłaszcza ze strony twojego ojca, bo brat, sam pokochawszy, snadniej by mękę afektów wyrozumiał. Oto co jest! Nie bądź głupia, Ewka, i nie bój się. Zburczę ja dobrze Azję i obaczysz, jaki będzie rezolut.	No tak, ale pan dał na to pieniądze.	Cożeś to takiego przywiózł z Drezna żeś zupełnie nieswój? Nie wymawiaj mi się, bo znam cię zbyt dobrze, bym się mogła omylić. Mów otwarcie, co to być może?	No, no! nie spodziewałem się po Zagłobie tego animuszu, by on z tak bitnym mężem, jako jest Bohun, zadrzeć się ośmielił. Prawda, że panu Skrzetuskiemu bardzo był życzliwy za ów trójniak łubniański, któryśmy razem w Czehrynie pili, i nieraz mnie o tym mówił, i zacnym kawalerem go nazywał... No, no! aż mnie się w głowie nie mieści, bo i za Bohunowe pieniądze wypił on przecie niemało. Ale by Bohuna miał związać, a pannę porwać	Bóg waćpannie zapłać! Bóg ci zapłać, Krzychna! Już też nie mogła mnie większa potkać szczęśliwość! Powiedz mi jeno, że się nie gniewasz za wczorajszą konfidencję, abym i na sumieniu miał ulgę?	I nie moja; nie chodzi się na obiady, kiedy się już nie umie mówić.	Jakto, proszę pani nie przyszedł?... Czyżby się sprzeniewierzył, zanim jeszcze otrzymał nagrodę za swoją miłość?	On mówi, że dopiero za kilka lat będzie awantura z Żydami?... Uspokój go pan, będzie wcześniej...	Albo ja za nią chodzę? Czy ja wiem? Ona mnie, ja się jej nie pytam.	To tobie się tak zdaje matuniu; a choćby i źli byli, taki cóż?	Ale po co iść: na zgubę, na pohybel! Porzuć chatę, chodź do mnie, nikt cię u nas nie zobaczy; ludzie się przedziwują i przegadają, a potém do chaty powrócisz.	Jak mnie kto może zmuszać, gdy ja nie chcę! Jakim prawem? Jaką ustawą? Czyż ja nie mam swobody rozporządzać sobą i tym, co ode mnie zależy? Ja! Ja jedna tylko i nikt inny za mnie! Nikt na świecie!	Zatem rozkazuję ci czekać! Honor twój jest kryty, jestem twoim mężem. Ten ważny krok zmieni zasadniczo nasze położenie. Ja także jestem w swoim prawie. Dziś jest wtorek; w przyszły wtorek jest przyjęcie u księcia de Retz; wieczorem, kiedy pan de la Mole wróci, odźwierny wręczy mu nieszczęsny list... On myśli jedynie o tym, aby cię uczynić księżną, wiem doskonale; osądź, jaki będzie nieszczęśliwy.	A zatem, przyjaciele, nie wiecie dotąd, czy los rzucił nas na kontynent, czy na wyspę?	Znana rzecz w Łodzi. Zaraz pana do ruin doprowadzę. Pięćdziesiąt tysięcy bares geldbares geld (z niem.) ale papa może się jeszcze raz spalić, to posag się skwadratujeskwadratować	Bo też pewnie nikt nie próbował latami we Firenze na jeden wietrzyk czekać.	Bądź pan spokojny, już jesteśmy na dole.	Dziś nie mówmy o tém, radbym zapomniéć...	I ja jestem katolik. Czemużeś ze mną, ze sprawą polską nie trzymał?	Jeżeli Dauriat dziś wieczór nie weźmie Stokroci, kropniemy artykuł po artykule przeciw Natanowi.	Musisz mi wierzyć, gdy cię zapewniam, że zanadto ciebie szanuję, bym miał teraz, zanim nie zdołam tej sprawy załatwić, zabrudzać twoją wyobraźnię i twoje czyste myśli tymi wstrętnymi rzeczami.	Nie. Tylko tutaj ciąży niby wielki kamień.	Słysz, Bohun nie mam czasu długo gadać. Widziałam, że ty tego młodego szlachcica na ząb wziął i zaczepki z nim szukasz?	W domu naszym przynajmniej znajdujesz pan najzupełniejsze uznanie...	W każdym razie nie rumianku!	Słuchaj, to jest delikatna rzecz, ale mnie ktoś mówił, że ty się od dawna morfinizujesz.	Ależ to cudny fiołeczek ukrywający się w cieniu! zawołała Szwęsia, po przywitaniu siadając koło Anusi, która czegoś skłopotana i jakby przeczuciem odepchnięta, odsuwała się trochę od dewotki.	Och, my tam dużo o drugich nie myślimy! Nieprawdaż?	Powiedziałem panu, i raz jeszcze powtarzam, że chusteczka ta nie pochodziła z mojej kieszeni.	Tak się składa.	Ja przejdę wolną nogą między ich okopy, mimo wszelkie czaty i straże; przejadę im po brzuchu i połamię im ręce i nogi, choćby byli tak mocni jak sam diabeł: jako iż jestem z pokolenia Herkulesa.	Doniósł nam iż znalazł się taki, który mu się za sto czerwonych złotych ofiarował porwać nas i żywego lub umarłego Szwedom dostawić.	Zdaje się, że młynarz przejął się strasznie słowami doktora Widziałem, jak mu ręce drżały.	A to co masz?	Jezu, co za upał Powinno to być coś z rejonów polarnych.	Mówią, że co rok kości stają się cięższe o pół funta	Ten pierwszy gniewa się, że u nas lud będzie rządził.	A ty dlaczego mi to mówisz?	I mówisz z nim tak wprost?...	Jak to wyimaginowany?	Jezus, Marya! pani się pyta: dlaczego? jakie może mieć zmartwienie?... Czy pani żartuje, czy też paninie ma ani odrobiny serca?... Dlaczego?... no, bo pani niema... no, bo usycha, jak i my wszyscy, z tęsknoty za panią!...	Mówił mi o tem. Spotykali się na balach publicznych.	O, panie najłaskawszy... najlepszy... wiecie wy dobrze, czego się wstydam. Toli toli (daw.)	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	Straci, ożeni się bogato, potem i ustatkuje	Tak	To po matce, dał je Jagnie, a potem snadź odebrał	Tłukły się? Ojoj...	Zdaje mi się.	A to se zrąb, kiedy chcesz; schowaj do komórki, uschnie do zimy i będzie jak znalazł na podpałkę.	A potem znowu do dworu?... Oj, wy, wy!... gdybyście wiedzieli, co tracicie, porzucając mądrość dla pałaców, bylibyście najsmutniejszymi ludźmi...	Barona? kiego djabła? jakiego barona? hę? spytał gruby, którego hajduk prowadził do kanapy.	Co masz tu po próżnicypo próżnicy	Ty masz żal do mnie, Antosiu. Ale pomyśl sam...	A jakże, był tu taki przed wieczorem!	Co mówisz?	Dla dobra Zakonu, na sławy krzyżackiego imienia, które pragnąłbym, jako i wy, podnieść do najwyższej potęgi	I co jeszcze, powiedz, co jeszcze pamiętasz?	O, Ziemskie Potęgi! cóż my teraz poczniemy?	Pocieszyć mnie skruszże te więzy, puść mnie wolno, i daj mi wrócić do swoich, bez których umieram, bom już łzy do ostatka wypłakał za niemi.	Widział kto podobną dziewczynę! Czy ja jestem twoim ojcem? Jeżeli je ulokowałaś, musisz mieć kwit...	A więc szczęśliwi ludzie	Ach, prawda	Ależ naturalnie, że miło... Właśnie dziś rano otrzymałem telefonogram z ministerstwa.	Ba! Dość już zrobił drogi w sześć tygodni.	Bo obaj są głupimi stworzeniami.	Chodź, Sybillo!	Chwilę tylko Ale ta chwila potrwała może ze sto lat, a może i więcej...	Dali.	Ja.	Maciuś, Maciuś, Burek, idź na piec mruczeć.	Mój wujek umie gwizdać.	Nagroda.	Oni. Moi czcigodni rodzice.	Panic Lorenc, coście wy tego tureckiego Żula i tego drugiego brzuchacza przez rynek gdzieś wiedli?	Przyjdę... przyjdę...	Pójdą z nami!...	Pójdę, pójdę.	Szef u siebie?	W Upicie? Jako Salomon!	Wasza książęca mość przyszedłem z prośbą.	Więc idźmy.	Wolnego, caballero	Z praktyki	Za mało, za małoza mało (gw.) odpowiada gospodarz, skręcając w lewo ku lasowi.
No, ale posiedzenie tej Rady panów w turbanach, du Conseil de cinq-cents, musiałeś widzieć? Tego się pewno nie zaprzesz...	Po wojnie Jagienka wybiera się do grobu waszej królowej JadwigiJadwiga odrzekł wzdychając de Lorche.	Wiele... wszystko!... Jedno słówko rzucone w porę, gdzie należy... jedno napomknięcie mi, o czym należy... Panno Magdaleno dzieci te, dzieci serdecznej przyjaciółki pani, bardzo mnie obchodzą... Oboje musimy zająć się ich przyszłością... Pani pomaga mnie, ja pani... Jesteśmy sprzymierzeńcy... A teraz	Tempe: Zaszczyt to tylko dla mnie. Ale to tak za darmo i od razu nie można. To daleka i trudna droga do szczęścia. A najprzód wszelkie dotychczasowe twory kultury muszą być w najwyższych swych stopniach zużytkowane: intelekt, panie hrabio, intelekt przede wszystkim. A pan bardzo zaniedbał swoje półkule mózgowe na rzecz innych, i to cudzych, zdaje się. Ja dawno zeszedłem z tej drogi.	Od rana wstałem, bom myślał, że przyjdziesz Kazałem się jednak po południu znów położyć do łóżka. Plecy mnie bolały i głowa i byłem zmęczony. Czemu nie przyszłaś?	A teraz musimy wziąć się w garść i ruszać do domu, póki jeszcze trochę widno. Rozumiesz, że nocowanie tutaj byłoby niepożądane, choćby z powodu zimna.	Dobrze więc. Panie Mokum, każ sprowadzić ten wóz do miejsca, gdzieśmy wylądowali. Za jego pomocą przewieziemy kolejno część łodzi, a następnie i maszynę, która również się rozbiera, na miejsce, odkąd rzeka zaczyna być żeglowna.	Więc Zosia nie da mi buzi? Zosia boi się, że jej wąsy urosną?	Nikodem roześmiał się. Wydało mu się czymś dziecinnie głupim, że ta przysadkowataprzysadkowaty	Ach, hrabio sam pan nie wie, jaką by mi pan oddał przysługę i jak bardzo byłbym panu oddany, gdybym dzięki panu pozostał jeszcze kawalerem, nawet gdyby to miało być jeszcze dziesięć lat.	Był tu zwłaszcza jeden taki pokój pokój na pozór zwyczajny, pokój jak każdy inny, obity czerwonym adamaszkiem. A wydał mi się dramatyczny jak nie wiem co.	I nie udało się wam?	Mimo wszystko mogło się to zdarzyć przed kilkoma miesiącami	Nie próbujcie zrzucać winy na biedne, bezbronne zwierzątko, w dodatku nieżywe. Brzydzę się adwokackimi wykrętami. Na mą duszę, Rattray...	Nie wolno, bo jak się dziewczyna w tobie zakocha...	Panno Stefanio, pani mnie dziś tyranizuje. Nie otrzymałem ani jednego lepszego słówka, a z tańców tylko ten nędzny walc.	Właśnie, w tych głównie. A... to pani taka zacięta.	Jałmużny przyjąć nie mogę. Nie zgadzają się z tym me zasady, lecz jeśli na słowo moje mogę zaciągnąć pożyczkę, tak, powiedzmy, na pięć procent rocznie, z przedłużeniem terminu, dopóki coś nowego nie zajdzie...	A więc przypomnicie się królowi... na teatrze! rzekł Bogusławski.	Cóż mi pani rozkaże?	Idę do Klerykowa. Skończyłem cztery klasy w Pyrzogłowach, a teraz chcę się dostać jako do piątej...	Nocy się boję!	Pani Bogno, przerwijmy tę rozmowę	Pewnego wieczora umówiłem się z nim o schadzkę.	Tak. Rzecz rozciąga się na długie lata Jednak zawsze już bliżej końca.	Ze strachu zaczął się żegnać	Pomyśleć, że też święty człowiek jeszcze o tym pamięta! Muszę to opowiedzieć jego matce. Toć to nadzwyczajny zaszczyt! „Ten, którego bolał brzuszek!”.... jak święty człowiek to pamiętał!... Ona będzie dumną z tego.	A to jezuitka! ja wiem, że jej ołtarz pachnie, ale to nie ze mną będzie miała taką paradę. Niech sobie szuka innych frajerów, ja tam do żeniaczki nieskory...	Do tego: twoja ręka zgubiła go, twoja ręka winna go ocalić. Napisz do niego; wyraź w liście żal i skruchę, przyrzeknij mu wolność. Znajdę człowieka, który doręczy mu twój list i dopomoże do ucieczki. Trzeba, żeby pokładał on w tym człowieku nieograniczone zaufanie. Nie zapomnij napisać mu o tym.	Ja nie Mam wrażenie, że to wczoraj dopiero było, gdy tak samotnie stałam z Priscillą w tłumie „nowicjuszów”. A oto jesteśmy na ostatnim roku, przed egzaminami końcowymi.	Jak to, drogi poborco, pan jeszcze sobie coś robi z naszego biednego szlachectwa?	Nie, tylko że ja mam bardzo pewną rękę	Przyszedł, kazał sobie podać kufel tego piwa Nie ostrzegłem go, wypił i padł bez życia. Za mocne było dla niego.	Wypocząłem już znakomicie i to tylko dzięki wspaniałej kolacji i jednym tchem przespanej nocy. Głód bo odejmuje człowiekowi od razu energię. No, a przy tym zimno...	I gdybyś nie zapewnił był nas w pamiętne owo popołudnie, że ulubioną twą literą jest D, sądziłbym doprawdy, że A być nią powinna.	Nie, panie. Niedługo już będę żył, więc pragnę przeprowadzić choćby jedną zasadę: jeżeli społeczność chce, ażeby jednostki szanowały umowę względem niej, niechaj sama wykonywa ją względem jednostek. StarośćJeżeli ja mam komuś płacić za komorne, niech inni tyle płacą mi za lekcje, żeby mi na komorne wystarczyło. Rozumie pan?...	Bardzo mi przyjemnie. A teraz, czy pan zechcesz pójść za przykładem pana Gravier, który codziennie rano, po śniadaniu towarzyszył mi w moich wycieczkach po okolicy? Prawdopodobnie zajęcia moje jako tak pospolite nie przypadną panu do smaku. Przytém nie jesteś pan ani merem, ani właścicielem ziemskim, i w moim kantonie nie zobaczysz nic takiego, czegobyś w innych nie widział, wszystkie chaty są do siebie podobne; ale z drugiéj strony odetchniesz pan świeżém powietrzem i nadasz jakiś cel przechadzce.	A jednak tak jest! Podczas wakacji spotykałem chłopców, którzy mówili to samo. Wygląda to na pierwszy rzut oka bardzo pięknie i... i... wszystko idzie do diabła. Padre, nasza szkoła, to nie taka szkoła, jak inne. My przyjmujemy repetentówrepetent	Ale ja za to mówiłam o panu z panią Trawińską.	Dobrze! Widzę, że wasza książęca mość zaczynasz ze sobą rozmawiać i prawdę sobie w oczy gadać. Śmiało, śmiało! Proszę na godność nie uważać!	Dotychczas płacę długi. Nie chciałeś mi drużbować, czy zechcesz być moim świadkiem?	Nie. Słyszałam tylko o nim. Wspomniał mi raz o tym Kazik.	Od wczoraj nie	Piwo i miód na rozkazanie, jak lepsze nie mogą być, chleb téż jest, sól, słonina i sér, a baba i polewkę ciepłą zwarzy, kiedy każecie.	Nie posyłaj pan Już go mają dosyć. Jesteśmy zbyt dobrzy przyjaciele, abym panu nie miał oszczędzić straty czasu.	A ledwośmy odśpiewali pieśni poszedłem w trop za tobą. Prześcignąłem wszystkich, bom mknął, co sił w nogach. Ej, ej, Braciszku, ale cóżeś ty zrobił najlepszego... iżeś jadł i spał z Ludzkim Plemieniem?	Ale cóż tobie może wadzić ten paryżanin, skoro zarządzasz mieniem ubogich najskrupulatniej?	Ależ tak, drogi hrabio. Czyżby zapomniał pan, że ten wielki człowiek, ten heros, ten półbóg jest dotknięty chorobą, która go wprost pożera, zwaną prurigo?	Czemuż jej dotąd nikt nie wziął?	Dla kogo Łukasz, a dla ciebie Łukasz Kuźmicz	Ja także to wiem.	Jak to?	Jakże mu to przyszło?	Nie brak i tu gładkich, nie masz jeno takich, które by waszej książęcej mości fortuną i urodzeniem wyrównać mogły.	Nie masz prawa tak mówić! Tych ludzi właśnie nic nie obchodzisz i dlatego ci pomagają. Ja jeden jestem ci życzliwy, ja jeden cię kocham.	Nie odganiam cię, miejsca nie zbraknie, zważ jeno, by cię nie wzieniwzieni (gw.)	Nie szkodzi. Ten proszek dobry, wszyscy go kupują. Pokaż, ile masz pieniędzy.	No... no, to winszuję Jazda!	Przykro mi ale nigdy nie miałem tej przyjemności.	Stchórzyłem? Z jakiego powodu miałbym stchórzyć?	Ten pan, który nas witał? Deputowany?	Trzeba jej zrobić twarz, bo jest za blada	Znak zapytania, rzekł, jest sam z siebie rzeczą złą i potępioną. Grzéch pierworodny był zuchwałym znakiem zapytania; na nim stoi cała filozofja swiecka, bunt aniołów przeciwko panu Bogu niczem innem nie był także krom zbrojnym znakiem zapytania. Ciekawość pierwszy stopień do piekła, a znak ciekawości jest znakiem piekielnego niepokoju duszy.	Żonusiu! może każesz naszykować stolik do kart.	A do mnie napisał pan Laurence, z prośbą, żebym przyszła grać o zmroku, i pójdę	A dokąd?	A która cię teraz opuściła, czy tak?	Aha! co... Z wdówką? z wdówką	Ale ostatni, Anka, Ten miesiąc zleci prędko, a potem...	Ani razu.	Chodźmy stąd... już chodźmy!	Cóż mu jest? hm?	Dlaczego?	Dużo ta wskóracie!	Gdzież są?	Goście przyjechali	Ja?	Kiedy chce pan...	Kłamstwo, Tajemnica, Łzy	Mnie wątroba wyskoczyła z klubów i chodzi samopas.	Musimy pozostawić okręt na łaskę losu.	Mówiono mi wszakże iż król jéj przyrzekł ożenienie?	Niech pan nam opowiada o sobie	O, ja wrócę tam i założę choć dwie klasy: wstępną i pierwszą	Ogon ptasi!	Pewnie, kotku, on taki dobry człowiek.	Pounds of sterling?	Słuchaj, ty! a mój gdzie?	Tak ale wolałbym zostać na resztę życia przekupniem obwarzanków i żyć kartoflami bez omasty, niż sprzedać z tego bodaj jedną łyżkę.	Tak.	Tak. Wróciła.	Terpy, synku, mohorycz budeTerpy, synku, mohorycz bude (ukr.)	Toteż ciekawie słucham.	Więc był ten pan, wziął Jędrka?	Właśnie skończyłem	Z kim?	Zaczekaj A ten kto?	Zobaczymy przede wszystkim trzeba zasięgnąć zdania chrzestnej matki.	Żydówka?...	„Bóg zapłać tysiąckrotnie!”
Bo z włóczęgów nikt nie chce porzucać swego rzemiosła. Mówią, że wolą żebrać, niż mieć stałe mieszkanie, dobrą strawę i jakie takie zajęcie. Każdy przyjdzie, zje, prześpi się i dalej znowu w świat. Mówiłam panu ordynatowi, że to chybiony cel, po co im dogadzać, kiedy oni wolą żebrać. Ale pan ordynat jest za dobry.	Nazywam się Faria, jestem księdzem; przebywam od roku 1811, jak to już wiesz, w zamku If, ale wcześniej siedziałem także trzy lata w twierdzy Fenestrelle. W 1811 roku przeniesiono mnie z Piemontu do Francji. Wtedy to dowiedziałem się, że los, który zdawał się w tym czasie ulegać całkowicie woli Napoleona, dał mu syna, i że syn ten już w kolebce mianowany został królem rzymskim. Nigdy bym wtedy nie przypuścił tego, co przed chwilą mi powiedziałeś, że kolos w cztery lata później zostanie obalony. Któż teraz panuje we Francji? Czy Napoleon II?	Sam nie wiem, Skarb to mój jedyny z którym mi się rozstać będzie trudno, który podzielić nie wiem jak... Pan Bóg mnie nim ubłogosławił i pokarał, bo są jak bliźniaki przywiązane do siebie, tak że żyćby rozdzielone nie mogły i trzebaby chyba dla nich na mężów dwu braci jak one z jednego ojca zrodzonych, coby się rozłączać nie chcieli.	Zapłacę, panie zapłacę, ale niech mi pan rozłoży choć na parę lat. Toż te pięćset rubli, co mam u panów, to mój cały majątek. Chłopiec skończył szkoły i chce uczyć się na doktora, a i starość za pasem... Bóg i pan wie, co się człowiek napracuje, nim zbierze taki grosz... Musiałbym się drugi raz urodzić, ażeby znowu go zebrać...	Co by było przyszło? Pewno że nic. Nie mieliśmy żadnych przeczuć. Ta wyspa wydawała się niezdobytym schronieniem, gdzie mogliśmy żyć w niezamąconym spokoju i uczyć się poznawać siebie nawzajem.	Później, później! Nie lubię tych warunków i zastawek, całej tej pseudokomplikacji, w której się pan babrze z taką lubieżnością. Jest pan w gruncie rzeczy dziecko. Ale mimo to lubię pana.	Nie jestem tak szalony jak wy, ale za to więcej rozgniewany, lecz dajmy temu pokój, powiedzcie raczej, panie, co jeść będziecie dopóki nie wrócę? udacież się na drogę, jak Kardenio, wydzierać chleb biednym pasterzom?	Ach, ty małpo jedna, czy myślisz, że będę się z tobą bawił? Więc przyjmujesz telefonogram czy nie? Masz ołówek i papier? Co? Jeszcze mam czekać, aż sobie poszukasz? I to się nazywa żołnierz. Więc słuchasz wreszcie czy nie słuchasz? Że już się przygotowujesz? No to i tak jeszcze dobrze. Tylko nie wdziewaj paradnego munduru. A teraz słuchaj uchem, a nie brzuchem. 11 kompania marszowa. Powtórz.	Dobrze więc, bądź pan zatem jutro o wpół do piątej na placu du Mûrier pogadam ze starym Séchardem i dobijemy spółki, w której ojciec i syn staną się łupem Cointetów.	Spodziewam się! Z takimi patykami zamiast nóg trudno dać sobie radę w górach, a nawet do uczciwego biegania nic nie są warte. Ale opowiedz no, jak wojowałeś, szanowna kopo siana?	Co najmniej czterdzieści siedem lat Przepuklina była podwójna i wielka. Świetnie! Zaczynam wprowadzać ją przez ucisk. Chociażby się tylko bardzo lekko naciskało ją ręką, po pół godzince tej pracy ma się krzyż i ramiona jak połamane. A dopiero po pięciu godzinach i po dziesięciokrotnym powtórzeniu tego zabiegu udało mi się wprowadzić przepuklinę do wnętrza.	O, daję słowo honoru, że nie więcej niż inni, jestem tego pewien. Dobrze zajmuje się moimi sprawami, nie ma dlań nic niemożliwego, więc go trzymam.	Oświata, ładna zabawka! Heinefettermach oblicza ilość drukowanych tomów przeszło na miliard, a życie człowieka nie pozwala przeczytać ani stu pięćdziesięciu tysięcy. Zatem wytłumaczcie mi, co znaczy słowo oświata? Dla jednych, oświata znaczy znać imiona konia Aleksandra, doga Berecilla, pana Accords, a nie znać imienia człowieka, któremu zawdzięczamy spław drzewa albo porcelanę. Dla drugich, być oświeconym, to umieć spalić testament i żyć jak uczciwy człowiek, kochany, szanowany, zamiast ukraść zegarek jako recydywista z pięcioma obciążającymi okolicznościami i dać głowę na placu de la Grève jak człowiek znienawidzony i zhańbiony.	Ach, nie łudź się! Mniej cierpię, bo mam mniej siły, żeby cierpieć. W twoim wieku można mieć wiarę w życie wierzyć i mieć nadzieję; ale starzy widzą śmierć wyraźniej. Och, oto ona... nadchodzi... to już koniec... wzrok mi gaśnie... rozum się miesza...	A dajże mi tam waszeć z nim pokój, wszakiem ci mówiła, że mi czas do zobaczenia innego majestatu się sposobić, nie z tą młodzieżą się trzpiotać. Rada bym tylko żeby mi Michasia nie zaziębili... oj, i nie zbałamucili! dodała z westchnieniem modlitwy.	Bom się też nie wyspał.	Nie udało ci się pochwycić imienia tego przyjaciela?	Pan się pyta?...	Przede wszystkim na wiadomości z Brukseli. Jestem przekonany, że wkrótce zdołamy się dowiedzieć czegoś interesującego, czegoś, czym będziemy mogli skutecznie miss Normann zaszachować.	Spiesz się pan!	Ty bezwstydnico, nieuczciwa dziewczyno! Kucharka mi się skarży, że wciąż jej coś ginie!	Zapoznaliście się państwo, jak widzę Prezentacja już zbyteczna.	Czyto ja tego nie wiem? Kto jak kto, a ja na to patrzę ciągle, i dziwuję się, aż mię kark boli od kiwania głową... Taki darmo, żebyś ty miał jeszcze głów trzy i całą górę ochoty, nie dasz na to rady!...	Ależ, mój Boże niech pan sobie nie zadaje trudu.	Moim zdaniem najlepiej byłoby porozumieć się z jakimś zawodowym medium i za jego pośrednictwem zbadać sprawę. Może poda nam środek, przy pomocy którego zdołamy uwolnić się od tego prześladowania.	To pomyłka Mogę zapewnić pana, że nie ma w tym źdźbła prawdy.	Czy chcesz jeszcze się czegoś dowiedzieć?	Czy może się wedrzeć tutaj do nas?	Idź i póty mu ze serca domawiaj, aż się opamięta i przyjdzie do nas.	A z waścią to jak z liszkąliszka rzecze pan Longinus	Kościół, panie prefekcie ma ręce pełne pociech dla strapionych, którzy się doń zwracają. I bez wątpienia jego modły...	To panna Stefcia umie bardzo prosić? A jak to się bardzo prosi?	Naturalnie. Nie wyjadę inaczej jak właścicielem Strugi.	O! jakże ci pilno! Kochasz ją! przyznaj się?	Święci Pańscy! co też wam w głowie, Jasio zadawałby się z taką...	Miejmy nadzieję, że nas śmierć nie dosięgnie i że osobiście powiesimy Van Goulda.	Robiłam i to, ale bardzo dawno, zaraz po powrocie z klasztoru, kiedy ojciec nie wierzył, czy co więcej potrafię. Byłam szafarkąszafarka (daw.) berło; tu przen.: władza. buchalterabuchalter (daw.)	Aj!... Może to sobie stać przez tysiąc lat i nie zaczepię go... Za pozwoleniem waszej czci: co to za folwark widać tam?...	Niechże i tak będzie! Ha! Słyszę już ich z bliska. Bądź pewna, że to jacyś stateczni ludzie, bo łotrzykowie wypadliby znienacka z rowu.	Czy wasza dostojność nie mógłbyś mnie objaśnić: dlaczego Asyria nie ma nam płacić danin, które od razu wydobyłyby skarb państwa z kłopotów?	Nie Nie chcę panu rozkazywać, rozumiesz, ale tylko poradzić.	Jak mówię pójdź, to pójdź!	O! mogę to na pewno powiedzieć waszej eminencji, ponieważ, kiedy wszedł do mnie, zauważyłem, iż było wpół do dziesiątej, chociaż sądziłem, że już znacznie później.	Pewno. Trzeba będzie tu osiąść. Zobaczę, jeszcze nic nie wiem. Chciałbym tu być, ale czy wyżyję...	To znaczy mnie jak stoję pośród tych trytonów.	Tyś jego matką żaden opiekun nie zastąpi mu ciebie, dozwól mi iść, lub uciekajmy razem...	Więc co pan wie?	A po ósmej ja nie będę miał czasu	Ale jak...	Brak złej woli! Doprawdy mam wrażenie, że chwilami tracisz zdrowy senstracić zdrowy sens	Czy tobie piękny dom bogatego Saula niemiły? Czy tobie niemiłe twarze braci, krewnych i przyjaciół twoich, że ty byś od nich skrzydłami ptaka odlecieć chciał?	Dla czego inni tworzą, nie wiem...	I owszem. Moja klacz nie lubi stępa.	Mówicie tak, bo nic sobie z niego nie robicie! Na myśli wam tylko dom! Ale ja i ojciec jesteśmy jedna dusza... Nie mogę go opuścić!	Nie mów tak! O i te włosy w wicher nieładu wokół twarzy nie rób tego mu na złość! Nie rozrzucaj ich. Nie mogę patrzeć!	Nie umarłbym z głodu.	Nie, teraz nie z Warszawy.	Nie... bo ja myślałem o pewnej rzece uzdrawiającej.	Ona jest tam	Panie Zgierski... panie Stefanie, mów pan po prostu!...	Przykro mi niezmiernie lecz sprawa, o której chciałbym mówić z panem, niewesoła jest, dotyczy mej ciotki.	Ten, który sobie wybierzesz, mój mały	Nie mogę. Mam za słaby wzrok i za słaby żołądek.	Dziękuję pani, to bardzo miłe	Zresztą pojedziemy prędko Pańscy dzierżawcy dali dla pana najlepsze konie.	A co matuniu?	Ale góry i wąwozy, jamy, dla kogoś, co ich zapomniał, całkiem bałamucą.	Ależ tak, zwykłą kokotę. Kiedyś, przy okazji, powiem ci więcej... Znam parę szczegółów, które zainteresują cię ze względów rodzinnych.	Bieda ale mam na to radę.	Bobym tym zbytnio dogodziła pannie Murdstone	Cokolwiek będziesz wiedział, daj mi znać, bo ja muszę jechać do Ancjum.	Czy pani stanowczo chce dziś jechać?	Czy to także Ali wyrwał mego syna z rąk rzymskich zbójców?	Ja cię sponiewierałem? To przeze mnie?	Jadę dzisiaj Czy pani każe przygotować mieszkanie we Florencyi? Mogę nająć jaki pałac.	Rycerz, Pobożność, Przysięga w smutku. mógł być pocieszony albo też śmierć chwalebną znaleźć!	To gospodarz domu	Tych oto tutaj, krewnych mego ojca.	Wiemy co znaczy słowo: dwoje	Absolutna prawda	Bardzo wam będę obowiązany i daj Boże odwdzięczyć.	Bramy zamykają...	Chleba! chleba!	Czy i nasz wielki sfinks, ten, który pod piramidami?...	Doskonale! Nazwiemy go Trotwood. Syn Dawida zostanie Trotwoodem.	Idź, Carmaux!	Ja posiadam tyleż; z tysiącem pistolów można wiele dokonać; dalej, wypróżnij kieszenie.	Ja zawsze wiem wszystko.	Jakże ty możesz?	Jestem głodny.	Kajmana?	Klasyczny przykład rozdwojenia osobowości	No, skąd! Zwyczajnie właśc. Akademia Medyko-Chirurgiczna; wyższa szkoła w Warszawie, otwarta w r. 1858, wcielona w r. 1862 do Szkoły Głównej jako jej wydział., ze Szkołą Sztuk PięknychSzkoła Sztuk Pięknych	Oziębłą postawą czy nadmiarem pieszczot?	Po zachodzie słońca dopiero straż zamyka wszystkie wyjścia na kłody; teraz ino zasunięte na skubel.	Przerosła!	Słucham.	Słusznie i sprawiedliwie... święta racja!	Trzysta!	Zielony w niebieską kratkę
Ach, pani majorowo nam obojgu szczęście nie przyświeca. Ja sama czuwam nad tym, by szczęście nie miało przystępu do naszego ogniska. Proszę mi wierzyć, że tęsknię za domem, za opieką rodziny, ale muszę tu pozostać drżąc ciągle i dręcząc się tą świadomością, że wszystko, co czynię, przynosi jeno grzech i niedolę, że pomagając jednym, szkodzę innym. Za słaba i zbyt nieudolna jestem, by żyć tu na ziemi, a jednak wiąże mnie z tym życiem obowiązek wiecznej pokuty.	Należysz do tych istot, które zawsze ubóstwiać potrzeba Tak jest, my się tak dobrze rozumiemy, że ośmielam się powiedzieć, co myślę: im bardziej miłość jest gorąca i szczera, tym więcej powinna być ukrywana i osłonięta. Niech żaden człowiek żywy nie wie o naszej tajemnicy.	Co mi tam elektor! Kiedy zawarł pakt z miastami pruskimi, niechże występuje w pole przeciw Szwedom, niech nie praktykuje na obie strony, niech uczyni to, co wierny lennik czynić powinien, i w obronie pana swego i dobrodzieja stawastawa	Chcę powiedzieć ogólnie, że kobiety w monogamii tracą zbyt łatwo właściwe kryterium wywieranego wrażenia. Jest to los podobny do fatum poety samotnika. Kobiety w monogamii zapominają, że na impresję składają się, prócz pełniejszych kształtów, jeszcze i fale mięciutkiego jedwabiu, obłoki koronek, lekki i dyskretny bukiet perfum, harmonijna całość w kompozycji otoczenia, wreszcie umiejętność, umiejętność, raz jeszcze umiejętność Jelsky strzelał niecierpliwie z palców, krzywił się, wreszcie machnął ręką i wytrząsnął jakby z rękawa to mnie już nie bawi.!	Czekam na pana ochmistrza. Powiedziano mi, że poszedł do kogoś na drugie piętro, nie wiem, gdzie go szukać, więc siedzę i wyglądam go, bo mam prośbę. A wasza miłość także z jaką sprawą, do kogo?	O spisku nic jeszcze nie wiemy. Wszystkie papiery, któreśmy znaleźli u niego, złożyliśmy w jedną paczkę, opieczętowaliśmy i jest już ona w pańskiej kancelarii. Co się tyczy aresztowanego, jest to, jak się pan już dowiedział z denuncjacji, niejaki Edmund Dantès, porucznik trójmasztowca „Faraon”, handlującego bawełną z Aleksandrią i Smyrną, który jest własnością firmy Morrel i Syn z Marsylii.	A co?	A! to te, proszę pani, biedactwo, ta poczciwa Zośka Bułhakówna... Bóg wie co to było, szkarlatyny dostała, snadź zaziębili czy coś... i umarła, osierociwszy biedaka męża z małem dzieciątkiem.	Bo jemu pono ślubowali i Zawisza z GarbowaZawisza Czarny z Garbowa (ok. 1380–ok. 1415), rycerz i dyplomata, powołany do rady wojennej przed bitwą pod Grunwaldem., i Marcin z Wrocimowic, i Paszko ZłodziejPaszko (Paweł) z Biskupic, zwany Złodziej właśc. poufałość: zażyłość, przyjaźń. się wejść z nim postaram.	Co?	Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co?	Jak was nauczyli, tak gadacie. Są i lepsi od socjalistów. Tacy, co naprawdę dobra chcą dla ludu roboczego i co naprawdę cały świat przerobią.	Karol, po co go budzisz	Nie. Od paru miesięcy żadna wiadomość z zewnątrz nie przedostała się do mojej samotni. Nie czytuję dzienników.	Przypuszczam, że pan tu bawi chyba z powodu... niego?	Super Ciekawe, co by powiedzieli chłopcy, gdyby mogli nas tak widzieć?	Ach! mąż mój wie o wszystkim. Wyobraź sobie, ojcze, że niedawno... Przypominasz sobie ten weksel Maksyma? Niestety! Nie był to już pierwszy, jużem ja przedtem niejeden zapłaciła. W początku stycznia, pan de Trailles wydawał mi się jakoś bardzo zmartwiony. Nic wprawdzie nie mówił; ale to tak łatwo odgadnąć, co się dzieje w sercu istoty ukochanej: dosyć najlżejszej wskazówki; przy tym bywają czasem przeczucia. Był bardziej rozkochany, bardziej czuły niż zwykle, a ja byłam coraz szczęśliwsza. Biedny Maksym! Wyznał później, że w myśli żegnał się ze mną, bo chciał sobie życie odebrać. Ale zaczęłam go dręczyć, błagać, dwie godziny modliłam go na kolanach, aż wyznał, że winien był sto tysięcy franków! Mnie się w głowie przewróciło. Tyś nie miał pieniędzy, bom ci wszystko wydarła...	Maksymilianie, powiedziałeś mi, że chciałbyś zatrzymać się na parę dni w Marsylii. Nadal tego pragniesz?	Ale ja mam dla ciebie serce ojcowskie, Eunano i pamiętając na wielką usługę, jaką oddałeś armii przez wypatrzenie symbolów świętego słońca, skarabeuszów, wyznaczam ci, nie jak surowy minister, ale jako łagodny kapłan, bardzo małą karę. Otrzymasz pięćdziesiąt kijów.	Ale ja wiem szatan cię upętał diabli synu: chodziłeś na tańce z czarownicami!	Ale tymczasem twój skarbnik ogranicza nasze wydatki. Owszem, chciałby nawet pozbawić nas dziewcząt służebnych, bez których przecie nie możemy umyć się ani uczesać.	Bardzo wiele. Przede wszystkim ta kobieta ma wytrąconą broń z ręki. Dzięki temu, że słyszałem całą rozmowę, twój mąż z góry, składając doniesienie, będzie mógł od razu powiedzieć: ta pani groziła mi zmyśloną przez siebie bigamią, by na mnie wyszantażować dostarczenie jej tajnych dokumentów państwowych. A mój detektyw pan Fred Hobben był świadkiem całej rozmowy.	Bo moja, jeśli sobie przypominasz jedna z dziesięciu, pamiętasz, mieszka aż w Devonshire, toteż w tym względzie o wiele jestem swobodniejszy od ciebie.	Czy widział kto z was niejakiego Torbjörna Granlien? Podobno był tutaj niedawno.	Dlaczego nie mamy zrobić tego interesu we dwóch?	Jak to? Oddalić się z wyspy? Pozostawić tutaj wszelkie nadzieje ujrzenia jasnego horyzontu?	Jakże to było? Powiadaj waćpan, na żywy Bóg, bo we własnej skórze nie usiedzim!	Micio Zielak noś sobie zbil...	Może i nie śpi, bo bokami okrutnie robi.	Na próżne gawędy z włóczęgami...	Nie rozumiem się nic na polityce.	Niedość, że król, lecz człowiek taki, który niczyjej krzywdy nie chce	No więc, raz jeszcze panu dziękuję. Pan był, hm, niezwykle... doprawdy, nie ma na to słów!... Niezwykle... I rzeczywiście, nie rozumiem dlaczego. Boję się, że nie jestem panu taki wdzięczny, jakby należało, ale to wszystko spadło na mnie tak brutalnie... Bo w gruncie rzeczy... nawet pan... pan sam...	Pani dyrektorowa cierpiąca?... może ja przeszkadzam, bo rozumiem doskonale, że na pewne smutki i cierpienia, samotność jest najlepszem lekarstwem	Pojadłyśmy już chleba.	Pomogę paniom Dzień był upalny. Czekałyście panie na konie, które z powodu uroczystości nie mogły nadjechać. Panna Valentine oddaliła się w głąb ogrodu, a syn pani zniknął, goniąc za pawiem.	Renusiu! Ty jesteś bez ceny!...	Tak! tak! w interesie ludzkości, powtórzył niepoczesny jegomość; ja też to w ten sposób im mówiłem... Rzecz jeszcze nie zdecydowana, ale dziś pewnie się rozstrzygnie.	Tego tylko... to dosyć! Ale minęło to już, nie czuję się w garści stracha, tylko, raz ci jeszcze powtórzę, Dawidzie, żałuję, że nie zostaję pod kierunkiem uczciwego, surowego ojca.	Tomek! Zgubiliśmy się!! Już nigdy nie wydostaniemy się z tych pieczar! Dlaczego oddzieliliśmy się od innych dzieci!	A można.	A nic chyba nie słyszała o niém...	A tak i tamtego psubrata możem nie dostać!	A teraz...	A, kiedy tak, to będę koniecznie. Pomodlę się i powinszuję księdzu proboszczowi, dla którego mam prawdziwy i głęboki szacunek.	Ach! To właśnie największe nieszczęście! Cóż po książkach tej dziewczynie, która dotąd nie zna abecadła i nie rozróżnia liter? Dużo by mógł powiedzieć o tym pan profesor. Gdyby nie to, że posiada anielską cierpliwość, dawno by był przerwał naukę.	Ale ona wszystkim już kością w gardle.	Bardzo ładna.	Bo rozpożyczacie... mało to macie po ludziach?... Wiedzą sąsiedzi, jak kto siedzi!...	Chyba jakiś człowiek!	Dla mnie to nie nowina	Dobrze	Dobrze, panie doktorze pojmuję...	Dokąd pan idzie teraz?	Doprawdy! Od takiego szczęścia umrzeć można!	Dopóki żyje ów Żyd, nie mogę przecież wrócić!	Gdzieście schowali bombę?	Gotów!	Jak to!... Twoje buty?...	Jeśli wam Bóg wróci zdrowie gdzie taką drugą znajdziecie?	Kaziu, każ mu powiedzieć!	Krzykliwy z waści głuszecgłuszec	Kto jest za Avocat?	Kto przyjechał?	Któż to taki ta biedna Emilka, panno Klaro?	Mam wino, ale oni nie mają wychowania, żeby tak pić, pić, jakby to nic nie kosztowało.	Miałem list oddać	Może być, że mam dla niej wiele życzliwości, ale zresztą Klara, jak wszystkie inne kobiety, jest mi obojętna. A wiesz dlaczego?	Mundury były zielone	Mój Boże, jaka szkoda! A kto sprawuje teraz rządy w Krakowie?	Nic mi nie potrzeba	Nie mów, nie mów!	Nie! Nie!	Nie, nie wystarczy, gdy im podpalisz wszystek proch.	Nie, wolę jechać. Wszyscy mnie dziś zmęczyli, nawet i ta makolągwamakolągwa	Niech zdechnę, jeżeli pan nie masz słabych płuc, artretyzmu, małego „tabes”, neurastenii i...	O! to nie byłoby bardzo roztropne.	Oho, boćka gospodarz wydali dobrodziejowidobrodziej mruknął Witek.	Oświadczyny, Podstęp piwnica, lochy. zamknąć, ale ci jej pohańbić nie wolno!	Pan jest w teatrze?	Państwo w domu?	Powiadają że kto się bardzo gniewa, bardzo prędko przebacza.	Przecie panienka nie skarżyła się młodemu dziedzicowi?!	Puszczaj go, Mykitka!	Rozpuściłem swoją szkołę: święta; a po drugie, że muszą w chałupach pomagać, tyle wszędzie roboty!...	Sza! Byłoby to najlepszym wyjściem dla pana i pańskiej rodziny.	Szanowna pani zbyt łaskawa nie jestem znowuż aż tak znakomity.	Szkoda, że cię nie mogę widzieć! Noc tak ciemna, choć w pysk daj. Własnych palców byś nie poznał. Słuchaj no, mości Rochu, a gdzie to te wojsko miało wychodzić z Kiejdan, gdyśmy wyjeżdżali?	Tak by pana niewiele kosztowało wrócić wszystkim szczęście	Tak jest, ojcze.	Tym gorzej dla niego	Waldy będzie zmartwiony	Waćpana to jeszcze oglądam?	Widziałam już nieraz, jak p. Spirydjon wychodził z jej mieszkania...	Wszystkim.	Za dwa tygodnie!	Za nic, nie mogę.	Zapomnijmy lepiej	Zaprawdę cierpię! ale żaden z was mnie nie uleczy!	Znasz przyszłość?
To, jak wiecie, jest rycerski obyczaj... Który by z młodych swojej paniej nie miał, tego inni za prostaka uważają... Ślubował on pawie czuby i te musi ze łbów pozdzierać, gdyż poprzysiągł na rycerską cześć; Lichtensteina też musi dostać, ale od innych ślubów może go opatopat	Pst!... ani słowa... Ode mnie możesz przyjąć jak... od starszego brata.	Nie wróci: rozżaliła się na krewniaków. Kłębowa nierada ją puściła od siebie, boć to i pościel stara ma, i grosz pewnie spory, ale nie chciała ostać; przeniesła skrzynie do sołtyski i upatruje se, u kogo by mogła pomrzeć spokojnie.	Dziękuję Ci, Panie Boże... moja odświętna przyodziewa. Sukmanka od pana miecznika, a tu kożuch, buty, koszula, o... i pasik z trzosem, wszystko! Pozwolisz mi to zabrać?	Porzućmy tę materię Chciałem tylko waćpanom wytłumaczyć, dlaczego w pannie Billewiczównie zakochali się niektórzy tylko, prawdziwie niezrównaną jej doskonałość ocenić zdolni (tu zarumienił się znów Hassling), a w pannie Borzobohatej niemal wszyscy. Jak mi Bóg miły, śmiech brał, bo zupełnie tak było, jakby jakowaś zaraza padła na serca. A zwad, a pojedynków namnożyło się w mgnieniu oka. I o co? Po co? Bo i to trzeba wiedzieć, że nie masz takiego, który by się wzajemnym afektem tej panienki mógł pochlubić, w to tylko każdy ślepo wierzy, że prędzej później on jeden coś wskóra.	Nie powiedzie się naówczas mnie, a nie wam N. P. Ja kraj chcę ocalić i Europę od młodego drapieżcy, który ją gotów ogniem niszczyć i mieczem.	Dworek niepozorny ale niech pan zważy w jakiem położeniu! przychód mi daje ogromny, procent jakiego w innych ulicach właściciele piętrowych kamienic nie mają... lekko szacując wart trzy... co ja mówię trzy?... cztery... a w rzeczy pięć tysięcy dukatów... może więcej.	Nie wręczała jej. Odbyło się to w ten sposób: miss Normann weszła do hallu, zapytała portiera, czy nie było do niej telefonu, i powiedziała, że zaczeka. Gdy usiadła przy stole i zaczęła przeglądać pisma, łamałem sobie głowę nad tym, kto z obecnych ma jej dostarczyć papiery. Wkrótce przekonałem się. Przy innym stole przeglądała ilustracje jakaś starsza dama w żałobie. W pewnym momencie spojrzała na zegarek i wyszła. Spóźniłem się o jeden moment. Wstałem, by zająć miejsce starszej damy. Nie mogłem jednak okazać pośpiechu, by się nie zdradzić. Dzięki temu miss Normann zdążyła zbliżyć się do stolika prędzej ode mnie i wziąć leżący tam egzemplarz „Illustration”. Zachowałem wszystkie pozory, zabierając jakiś inny tygodnik. Widocznie miss Normann nie podejrzewała mnie o uplanowane zamiary, gdyż zajęła znowu swoje miejsce. Obserwując ją spod oka, zauważyłem moment, gdy zsunęła z pisma do torebki białą kopertę. Zrobiła to zresztą bardzo zręcznie. Musi mieć mocne nerwy, gdyż po kilku dopiero minutach wstała, wydała jakieś dyspozycje portierowi i wyszła. Prawdopodobnie z powrotem do kawiarni.	Cóż znowu nie mogę pana przedstawiać żigolakowi. Tutaj roi się od żigolaków. Ależ oni nie mieliby o czym rozmawiać z panem. Ten gra bardzo dobrze w golfa, punktum, kropka. Znam się na tym, to nie byłby zupełnie pana rodzaj.	A myślisz, żem ja nie zdawał sobie sprawy, żem szedł za ostro, żem się pchał za gwałtownie, że chciałem być czemś więcej niż byłem, żem za wysoko nos nosił... Tej sprawiedliwości mi nikt nie odda, ale ty wiedz o tem, żem ja to sobie mówił... Tylko mówiłem sobie jednocześnie: tak potrzeba i co? właśnie dlatego, że taki byłem, jak byłem... Gdybym był skromnym człowiekiem, nie byłbym dostał panny Krasławskiej... U nas trzeba zawsze coś udawać	Jajo, mój panie, czyli skutek, jest dla przyczyny tym, czym jest pożar dla zapałki, albo tym, co dla słowa jego sens. Kura nie wie, co zniesie, ani zapałka, co zapali, ani słowo nie wie, w co się obróci, a dziadek tyle wie o wnuku, ile ka­mień na ślepo wyrzucony może rozumieć, dokąd leci i co rozbije.	A jak już to angielskie prawo było gotowe, poszliśmy do onej wioski, gdzie żyli ci źli ludziska... Ale na próżnośmy tam szukali... Znikła kędyś i ani śladu z niej nie zostało...	Co ty opowiadasz, Wasyl Sam wiesz, że przeciwko woli ojca nic nie zrobisz.	Ja pieniądze wyrzucam? Za kogo mnie waszmość masz? To nie dość, że pospolituję się z chamami, żebym jeszcze za nich miał płacić? Za faworfawor	No właśnie, co jeszcze? Bo przyznam się państwu, że nic tu nadzwyczajnego nie widzę. A pan, panie majorze?	Tom i ja przedtem nie wiedział, co to za rzecz, dopiero teraz pierwszy raz widzę. Przyjechali kupcy ze Lwowa, same Niemcy, starszy między nimi Hayder się zowie, zakupili u pana starosty Koniecpolskiego wolność na budy w lesie. Będą rąbać drzewa, kopać piece, układać stosami, a potem palić popioły, ługować i robić z tego potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	A co, śliczna panno Ewo?	A nie chciałbyś tego samego zrobić dla mnie w Paryżu?	Co to za festfest (niem. Fest) zapytał Moryc Feliksa Fiszbina, który także należał do rodziny, a siedział teraz na biegunowym fotelu, puszczał kłęby dymu i kołysał się zawzięcie.	Co za list?	Co?!	Czemu to państwo żyją jak w rozwodzie? Mąż śpi w jednym pokoju, a żona bardzo daleko w drugim pokoju? To nie pasuje.	Dlaczego nie wybierasz się do Potkańskiej? Przecież tam do niej codzień chodzisz.	Dobrze. Niech ten człowiek czeka jutro w moim domu na przybycie trybuna, którego jutro poprosisz w moim imieniu, by rano mnie odwiedził.	Nie Ja dzisiaj chcę mówić z wami.	Nie wiem	Nie wiem o jakich to przywilejach była mowa.	Nie, ale mama Hopkins mi opowiadała.	Nie, bo jedziemy wprawdzie do Bukowca, ale na stację i pierwszym pociągiem do Warszawy. Zpowrotem z całą przyjemnością wstąpimy. Boże, to już coś z pięć lat nie widziałyśmy się!	Nie, to jest tylko sprawiedliwe, próżniak bowiem niewart żyć na świecie. On sam to czuje i ilekroć ktoś obcy wejdzie do ula, książę udaje zawsze, że coś robi.	Nigdy! Koralia nie jest orlicą, ale i tak nie będzie na tyle głupia, aby sobie ściągać rywalkę. Interesy diablo się zbakierowały. Ale cóż! To Finot tak się naparł odzyskać swoją szóstą część.	Och, boję się o to Lucjanie, będziesz staczał w duchu wzniosłe dyskusje, w których będziesz wielki, a których owocem będą uczynki naganne... Nie będziesz nigdy w zgodzie z sobą.	Przeklęta oszukanica! Ona to okradła mnie! Ale dlaczego? Nic nie rozumiem.	Przyjdzie tu, trzeba więc, aby pan Morrel wyszedł, czy tak, dziadziu?	Sam ojciec nie ma wyobrażenia o udareniachudarenie (ros.) wrzeszczał piskliwie i z zajadłością nadzwyczajną głos dziecięcy.	Taki, co wie najlepiej, co zbójów ścigać będzie i sądził.	To nie jest grzmot bo grzmot...	To swoją drogą O mnie zresztą mniejsza, ale ona tu do niczego nie dojdzie, chyba do jakiéj ostateczności, do rozpaczy.	Trzeba go wysuszyć na słońcu, to błoto się wykruszy i nie będzie znaku!	W Głuszy? zapytał drżącym głosem, nie mogąc się pozbyć strachu i wstydząc się razem, a lękając, żeby go kto nie spostrzegł.	Widzę, że cię to wcale nie oburza, Aniu. Pani Linde była okropnie oburzona, kiedy jej to powiedziałem.	Wiecie, gdzie uciekł, panie Fok, i nie mówicie tego zaraz, a my czas tracimy! Gdzież on uciekł? On nie mógł daleko uciec; w którą stronę on uciekł?	Wiem. Dobrze. Pochlebcom zawsze dobrze, w gazetach ich będą drukowali! Jedź dalej! Wyraźnie i, mośćbrodzieju, tak żeby sens było widać.	A dokąd?	A grody? zamki?	A teraz zachowaj nam te piękne opowiastki na inny raz. Jeno powiedz, jak tam sobie poczynają z lichwiarzami?	A! Pani już tu, panno Marto! I wszystko do obiadu przygotowane! Jakże to dobrze! Pani Emilia była bardzo niespokojna.	Ach, Rinaldo, wszystkie moje skarby są dla ciebie, podzielimy je jak bracia, chciałbym ci dać wszystko... nawet moje księstwo...	Ani się ruszy, ino patrzy	Bardzo panią zajmują?	Bo się z tym tai, a ten pan szczyci się swą nienawiścią dla matki. Nazwałam tedy rzecz po imieniu.	Bo to, proszę jasnego pana pan Harasimowicz Dyonizy każe zawsze robić sobie kieszeń w kamizelce na trzech rąk.	Bądź dobrą!	Cóż z gruntem i chatą się stało?	Daję lekcje... Trochę piszę...	Dała słowo! I żebyś wiedział,  Niecuja, żebym cię zaraz zabił, kiedy byś chciał temu pseskadzać!	Dla pana jest wszystko możebnym.	Dla pani gorzej.	Do Smołochowa? spytał Salomon.	Do błękitnego salonu, tak jak ekscelencja rozkazał.	Do kroćset piorunów! listy hetmana do króla szwedzkiego, do pana LubomirskiegoLubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża  (1616–1667)	Do księcia z nim!	Dorian Gray się zaręczył	Gdzie jest mój świątek?	Gdzież tak? Gdzież tak spiesznie?	Gotowiśmy	I cofną się zrób no pan tylko jeszcze jeden błąd...	I stu innych!...	Ja obejrzę most	Książę Sułkowski aide-de-camp generała Buonapartego.	Mam ja tu, rzekł książę, swoich młodzieniaszków, pewnoć znana Zakonowi ich siła, podołają oni choćby największym ciężarom, a waszym pachołkom oszczędzą strachu przed mojemi sługi, dodał, wskazując na leżące niedźwiedzie.	Mogę ci go zostawić do października, nawet bez procentu, pod warunkiem, że zatrzymasz przy sklepie tych ludzi, którzy zechcą zostać.	Nic, kochanie, sądzę, że jesteś już ukarany.	No to go sobie trzymaj.	No, to chodź!	Numerek! Pilnujcie tego przybłędy, gospodarze. Cicha woda brzegi rwie.	O czym myślisz?	Orwid jest!	Pan Gorzeński najlepiej wasze wielmożności objaśni	Panie konsulu jeśli mój złodziej jest człowiekiem przebiegłym, to na pewno przyjdzie wizować paszport!	Panna sama jak się nazywasz?	Pažįsta mus, kad jiems pasakys apie mus ir patys pasiduos. Aš esu tvirtasaš esu tvirtas	Pewnie śpią ale się rozbudzą i niechybnie przyjdą waszmościów powitać.	Pławiccy tu są trzeba się pójść przywitać.	Rozważam ostatni punkt, o którym wspomniałeś, i zestawiam go z pierwszym. Sen, OmenZrazu, z początku twojego snu, byłeś cały zatopiony w rozkoszy z jego przyczyny. Z końcem obudziłeś się znienacka, zmartwiony, niespokojny i wzburzony.	Siadaj, to wszystko opowiem.	Sąsiedzie widziałem panią Delfinę.	Tak jest.	Tak. Biedny chłopiec przybył z Paryża pieszo. Zastałem go u młynarza, umiera z wyczerpania i nędzy. Och, bardzo jest nieszczęśliwy!	To dobrze.	To wy się wynoście!	U nas jest niemało złego ale wszyscy będziemy wiernymi sługami twoimi, panie, gdy nas zawołasz...	W jaki sposób się zbliży?	Wobec tego ja proponuję, żebyśmy poszli do mamy Yeo na ostatnią ucztę. Jesteśmy jej winni około dziesięciu szylingów, a Mary będzie beczeć, jak się dowie, że już odjeżdżamy	Za zdrowie mego Krzysztofa Kolumba!	Zapewne zacznie straszyć dopiero wtedy, kiedy pan odejdzie.	Zatrzymajmy się na kilka minut.	Że napisano w jej imieniu do księcia de Buckingham.	Żeby zamiast ciągle czekoladę, dawać pomarańcze.	Żyje.
Tak, bez entuzyazmu niema sztuki; bez pewnego zapamiętania się niema artysty!... Ale po co ja to mówię pani?... Temu, kto się wybiera w daleką drogę, nie powinno się naprzód pokazywać wszystkich niebezpieczeństw, bo przez to może nie dojść...	Istotnie choć powierzchnia tego morza pokryta jest lodem, to jednak dolne jego warstwy są płynne. O ile się nie mylę, stosunek zagłębienia się tej ławicy do jej wysokości ma się jak cztery do jednego.	Bom młody mościapanno! wiodło się życie skromne, uczciwe, młodość siedzi w kieszeni caluteńka, anim z niej tyle nie uronił! Dość tych śmiechów, a co wiem to wiem! i co ma się zrobić, to się zrobi.	Dałby to Bóg poprawił się cicho Pudens Nic to że się bawi w Cyrku, że go otacza zgraja histryonów, których tak jak Cajus kocha, że lubi przepych i zbytek Co uczynili z Rzymu!	Pozycja społeczna, Praca zawołał Benedykt. cud szczególniejszy! Dziewczyna zakochała się w ładnym i może poczciwym chłopcu do Justyny się zwrócił	Trzeba, żeby zagraniczni królowie pokłócili się między sobą i żeby najsilniejsi zaprzyjaźnili się z Maciusiem.	Ależ to staje się bardzo ciekawe, nareszcie się czegoś dowiem. Bo wyznam panu, ku swemu wielkiemu wstydowi, że nic a nic nie wiem.	Mnie się zdaje, proszę pani, że to ułoży się samo Zaczepiać pana Krukowskiego nie mogę, bo on zna nasze stosunki z domem państwa... Najlepiej zostawić to czasowi...	Niech mama da pokój, wiem co robię. Fryc jest zwykłym bydlęciem, które nie pilnuje fabryki, tylko ciągle knajpuje, a przed Bertą gra rolę nieszczęśliwego, któremu się nic nie wiedzie, który się zapracowywazapracowywa	W przyszłym miesiącu. Oczywiście ślub będzie zupełnie cichy. Ludzie będą mnie pewnie okropnie obgadywali. Powiedzą, że pośpieszyłam się, żeby złapać Jana, gdy tylko matka jego zeszła nam z drogi. Jan chciał im wyjawić prawdę, ale ja powiedziałam: „Nie, Janie, mimo wszystko była ona twoją matką! Zachowajmy tę tajemnicę między nami, aby nie rzucić ani cienia na jej wspomnienie! Nic mnie nie obchodzi, co ludzie powiedzą, teraz, gdy sama znam prawdę. To wszystko nic. Niechaj wszystko zostanie wraz ze zmarłą pogrzebane!”, powiedziałam mu. Nalegałam na niego póty, aż się ze mną zgodził.	Czyli że mnie kto ograbił lub zamordował a jednak w myśl pańskiej teorii powinna bym się z tego tylko cieszyć. Najlepszą sposobność do rozwinięcia samodzielnej siły dałaby mi właśnie walka o mienie lub życie!	Jak to? Sancho ty ośmieliłeś się z nią mierzyć?	Pogorszyło mu się od owego zasłabnięcia?	Tym iż każdy z nas chciałby nim być... i każdy się lęka, aby, gdy równy mu wczoraj nim zostanie, jutro go nie nękał.	Wawrzek od mistrza Wita! Jak się masz!	Wracając do Wojciecha postępek jego był do przewidzenia. Dziad się pewnie go spodziewał?	Może pan być pewny że będę pilnował Nel tak jak rodzonej siostry. Ona ma Sabę, a ja sztucer, więc niech kto spróbuje ją pokrzywdzić...	Podstęp więc, zatem. tak będzie że ty tu ostaniesz alibo gdzie chcesz na Mazowszu, a ja do Malborga po stryjca pojadę i będę okrutną przeciw tobie udawał zawziętość.	Rzadziej też robi ów gest, w którym zupełnie podobny jest do swego ojca, kiedy ocierał oczy i przeciągał rękę po czole. Ja sądzę, że on w gruncie nie kocha już tej kobiety.	Mój Boże, zawołał, czy kto w domu nie chory? Powiedz mi moja droga? Może ja wam być mogę pomocnym! mów, rozkazuj!	Dlatego, że ja nie mam czasu, przyrzekłem komuś, że przyjdę	Ja dopiero wczoraj zobaczyłem, że małżeństwo, to gorzka satyra na miłość i godność ludzką	O! pojmuję trzeba być dyskretnym z taką korespondencją; jednakże można ją pokazać spowiednikowi, a wiecie zapewne, że ja otrzymałem święcenia.	Oj! bo wy tak Bartosza nie znacie jak ja.	Nie jeszcze Wiesz pan przecież, że w chwili kiedy Harry Drake padł trupem, Ellen miała jakby chwilę jasności. Jej umysł ujrzał światło po przez ciemności, które go otaczały. Ale ta jasność umysłu wkrótce znikła.	Podczaszycu matka mi waćpana poleciła w opiekę; pięknie jej jesteś posłuszny, wszak od jej wyjazdu ani razu nie byłeś u mnie.	Pokażże mi niebo! zawołała ze śmiechem dziewczyna... Wszystko na świecie fatalizmem jest, nieuniknionem przeznaczeniem. Mnie tam ciągnie siła jakaś niezwalczona.	A który czyn jest zły, jak poznać?	Czy przyznajesz pan, że wiersze te nie są złe?	Dusza ludzka jest sumą pierwszych wspomnień, a z wyjątkiem tych, które już panu opowiedziałam, wszystkie inne wspomnienia z mojej młodości są smutne.	I które pan nam stworzysz...?	Jak to! więc i wy pracujecie, wy, najnędzniejsze, najwięcej upośledzone od natury stworzenia, wy, kaleki, ślepce i bez nóg?...	Jucha, musiała kogo oszwabić, kiedy taka ucieszna dzisiaj.	Których nie mamy wiele	Nastusia ma swoje tysiąc złotych, na zadatek chwacichwacić (daw., gw.)	Niech was bogowie bronią od takiej ostateczności	O, to Amon był tylko dla pisarza litościwym Ale co ma znaczyć ta historia?	O, tym numerem jechałem. Tu zgonił mnie konduktor. Tu szedłem pieszo. Tu odpoczywałem. Tu fruwał aeroplan	ON jest w lesie... musimy tam pójść...	Ofiar nam już tej nocy sprawiać nie należy, snać bogowie ich dziś nie pragną, a i wkrąg złoty ogień na niebie posyła już swoje smugi to już krwi na ołtarzu święcić nie można: mówił starzec powłócząc zagasłemi oczami, wskazując na krąg nieba od wschodu, kędy różowa jutrzenka posłała już pierwsze brzaski. Ślepy starzec przeczuł ją, chociaż nie widział.	Po to, rebe, żebyś ty jemu na przeszkodzie stanął...	Przypuszczam, gdyż znał kryjówkę. I przypuszczam, że powiadomiono go o rozpaczliwym stanie jego przywódcy, gdyż wskutek zaniepokojenia zrobił głupstwo i napisał tę groźbę: „Biada panience, jeśli zabiła pryncypała”.	Tajemnica rzekła, usiłując stłumić świetne nadzieje, rozbudzone jego słowem zachęty.	Więc to ty wieczorami grywasz w ciemnej kajucie? Cóż wolisz? czy morze, czy muzykę?	„A, to dlatego ma ostrogi”	A dowody?...	A gdyby wam dano trzydzieści talarów?	A jak chcesz?	Ach! ładna by to była rzecz uzyskać patent na nasze nazwisko!	Aj! Nie pomyślałem o tym...	Ano, dobrze... pójdę sam	Biedna kobieta cóż ona zrobiła?	Bynajmniej W klubie i na zebraniach nic nie mówi. Wygląda jak inni oficerowie.	Czyje to?	Darmo bo to już milczeć buchnęło to słyszę po całem mieście jak z armaty, a wierszyki nawet chodzą już po rękach. Ci co je stworzyli sami roznieśli.	Dyćdyć (gw.)	Dziecko mi zabrałeś! Zgubiłeś mi mędrkowaniem syna!	Gadaj śmiało.	Gdzie zostawiłeś ciało?	I nie masz już nadziei na przyszłość?	Ileż osób widziałeś?	Jak to?	Jakich wam znowu gołębi?	Kogoż? waćpana, panie szambelanie, Froscha i Storcha?	Koń wykrzyknął Zend. koń używany daw. przez jazdę polską i tatarską., dwa husarskiekoń husarski koń żmudzki, rasa konia domowego, hodowana na Litwie i Żmudzi, głównie do prac rolnych i do zaprzęgu. i para kałmukówkałmuk	Kto taki?	Kupiłem jej dwa ciastka, dwa aniołki	Masz amunicję? A może i zapasy żywności?	Miłościwy panie za parę dni już i na koń siędęsiędę	Na miłość boską, siostruniu, nie rób tego! Co zyskasz... jakie wreszcie masz prawo?...	Najświętsze słowo honoru, tysiąc dwustu. Powiedziałem dwa tysiące na intencję papierników i drukarzy, którzy tam stoją. podjął głośno.	Nic to innego, chłopcze, nie znaczy, tylko że prędko umrzesz. Przychodzi na człowieka przed śmiercią taki głupi żal. Mój nieboszczyk ojciec na wojnie tureckiej był. Jak chorował przed śmiercią, to ino tych Turków żałował. A to przecież była wojna	Nie, flota popłynie aż do przesmyku i jutro o świcie napadniemy na miasto.	No!... i nie panu także.	Noctu.	Odwróć głowę nieco na prawo, Dorianie, jak dobry chłopiec	Pani, panno Elen Nie przypuszczałem, że... że...	Panna Eufemia...	Powtarzam ci...	Prawdopodobnie.	Ranny jesteś?...	ReligiaKobieta	Sto tysięcy dolarów.	Sześćset franków! Podpiszesz „hrabia C...”	Słyszałem wieści o ukrytych Krzyżakach po drugiej stronie rzeki.	To wszystko proszę ściąć.	To wyjdź, będzie zaraz więcej miejsca.	W jednym z miast Zatoki.	W więzieniu! I za co?	Wanda!	Wiemy o rewizji!...	Więc cóż takiego?	Wolne żarty! Jestem tylko starym, a często nawet nierozważnym nauczycielem prawa w seeoneeńskim stadzie wilków. Bagera zaś...	Wyznaję Prawo... najwznioślejsze Prawo. A więc to bogowie stworzyli Ganges? Jacyż to byli bogowie?	Właśnie wracasz stamtąd i nie śmiem ci proponować, byś mi towarzyszył.	Z francuskim, bo to przecie nie polski pułk.	Z pewnością	Z pewnością, że go czasem ludzie zasłaniali. Ale za to raz był wyższy, a inny raz niższy.	Zdrady nasze rodzą nowych zdrajców w nas samych, w naszych rękach, oczach, ustach.	Żyj wiecznie, Ramzesie bo jesteś szlachetnym panem...
Don Ludwiku nie ma co robić, musisz się nam poddać i wrócić z nami do ojca, jeżeli go do grobu wpędzić nie chcesz; tak go utraktowałeś tą ucieczką, że mało już do tego brakowało.	To nadto, wasza wysokość, jestem biedny giermek i nie uniosę tak wielkiego ciężaru grzeczności waszej. Niech mi zawiążą oczy. Ruszajmy wreszcie, kiedy inaczej być nie może i gdy będziemy już wysoko, módlcie się do Boga tu za nas, bo na tym przeklętym koniu tylko diabeł nas wysłucha.	Jeśli dotrze, jak to przypuszczać należy, do Londynu, zechce się tu zapewne ukrywać. Łatwo jest kryć się w tak wielkim mieście i jeśli nie wróci do domu...	A tak, tak. Wziąłem pannę Pitę na spowiedź i to biedactwo, płacząc, przyznało mi się, że one zawsze zadają jej rozmaite pytania, co do pani, co do domu, co do jej stosunków familijnych, i to, w formie bardzo przykrej.	Jesteś dzielnym chłopcem i zgrabnym do tego i nigdy oczy moje nie widziały lepszej podstawy na pana szczęścia!	Oto jest. były. księcia Prepudrech iść nie śmiał. Czort wie, co zrobić może taki nowo upieczony muzyk i komisarz, może wsadzić po prostu do lochu i koniec. Wolał się najpierw sam ulokować na jakimś stanowisku. Wszędzie kartki, podpisy, stemple, fotografie, oględziny, ględzenia i badania. Małostkowość tego wszystkiego przeraziła wprost Atanazego. Jadł też za jakąś kartką i musiał złożyć tak zwaną „deklarację pracy”, bez tego nic	Będzie jutro u ciebie stary Grzyb z pomocą. Pogodźcież się i więcej nie swarzcie. A ku wieczorowi trzeba zrobić pogrzeb nieboszczce. Po trumnę już posłałem do miasteczka.	Prawda jest! jak przyjdzie co do czego, to go będziem radą wspomagali, bo się na wojnie mniej rozumie. Zresztą, skończy się jego panowanie, niech tylko pan Sapieha nadciągnie.	A co mnie tam do tego, co ona pisze do ciebie! No, rzecz skończona. Zosia będzie twoją.	Tak, należy od czegoś zaczynać, i ja to czuję, zawołał Bogusławski... a no, sam jestem do tego...	Nie znałem go, nigdym go w życiu nie widział.	Ale nie: co tu się spierać? Może i mają: kto ich tam wie.	Dlaczego nie widzę cię przy palancie? Chłopak powinien być tęgi i zdrów. Nie trzeba gnić ciągle we wspólnej sali. Dlaczego nie zajmujecie się zupełnie swą klasą?	Kobiety takich rzeczy nie rozumieją. Ale pójdźmy dalej, może zobaczymy ich więcej.	Niech mama nie daje! Jeżeli ojciec nie dba o swoje zdrowie, to myśmy powinni.	O, kiedy to taki kordiał to ja już dam za wygraną tym rządom, coście mi obiecali, a w nagrodę służby mojej nie żądam nic więcej, tylko żebyście mi dali receptę na ten balsam. Jestem pewien, że wszędzie i zawsze każdy mi da z chęcią trzy reale za uncję, a to mi aż nadto wystarczy na porządne i spokojne życie. Ale proszę pana, czy dużo trzeba pieniędzy, aby zrobić ten kordiał?	Hej! gdzie to nas Pan Jezus przez te ostatnie lata nie nosił!	I nie boisz się sama sepacerować o tej porze między grobami?...	Lub tak niewiele, na uczciwość, że nie warto tego rachować.	Nie czyń tego, ojcze, błagam cię.	On nie wierzy w was i wydał mi się bardzo podrażniony postawić krok; dziś: stąpnąć. nogą.	Ta nasza doktorka to uzbrojona w naukę siostra miłosierdzia...	To samo wszystkim mówię, ino że nie wierzą i na zęby cie biorą.	Co ty tam robisz? Panowie dowiedzcie się, że nasz przyjaciel de Valentin pan margrabia de Valentin, posiada tajemnicę robienia majątku. Jego pragnienia spełniają w tej samej chwili, w której je poweźmie. O ile nie zechce uchodzić za chama, za człowieka bez serca, zrobi nas wszystkich bogaczami.	Mógł ten nasz nieboszczyk przeznaczyć swoje pieniądze na kuchnię dla ubogich w Pradze ale właściwie lepiej się stało, bo burmistrz praski mógłby tę sumę przejeść sam w jakim barze.	Sanderus mówił że nie masznie masz (daw.) przyczajony, ukryty.. Byle koni nie żałować, to ich dognamy.	Widziałem Asyryjczyków... O bogowie!... com ja uczuł... Cóż to za podły lud... Ciała ich, od stóp do głów okręcone wełną jak dzikich zwierząt, śmierdzą starym łojem, a co to za mowa, jakie brody, włosy!...	Nie, nie, jej mówić nie trzeba! Dopiero w listopadzie otworzy się tę salę malaryjną i odda jej pontyfikalniepontyfikalnie	Ale wola twoja była tam z nami trzecią... jéj, nie Sejanowi, byłem posłuszny...	Nic z tych rzeczy. Opuszcza go nad powierzchnią wody i sierścią delikatnie ociera się o wodną toń.	Nie ma to, prezesie, jak odpoczynek. Zmiana środowiska, o! Nowi ludzie, nowe sprawy, nowy tryb życia, nowe środowisko...	No Skoro to dziś urodziny Eugenii i skoroś o mało nie upadła, wypij kieliszeczek nalewki dla pokrzepienia.	Tak, ale dziś lub jutro mogą go znaleźć.	A! gdybyś pan był widział te ręce! te nóżki, ten z pod koronek wystający karczek biały... wołał Georges... Ja panu mówię, to była kobieta, taż sama, o której Zarwański opowiadał... Gdybyś wiedział... jak ręce wyrywała, ile razy się ich dotknąłem, i te rumieńce...	No, tak. Napadli na nas jeszcze wczoraj, o północy, ze wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi, a nas pięćdziesięciu, zamkniętych w starych basztach. Broniliśmy się strzelaniną, póki nam prochu starczyło. Potem kamieniami. Ale i oni rozebrali mur, wybili dziurę w baszcie narożnej i podpalili schody.	Bo pomiędzy panią a wiarą, której uczono cię w dzieciństwie, nie przemknęło się tyle teoryj i zwątpień, ile w życiu brata. On więcej stykał się ze sceptycznym duchem czasu aniżeli pani.	Ii, nie to. Opowiadali... Jakaś romantyczna historia. Spotkała podobno podczas tańca swojego pierwszego kochanka, czy coś w tym rodzaju i tak to babę tknęło. Napij się wina.	Ależ ja nie żartuję	Aresztujmy go zaraz!	Bardzo dobra myśl. Nie ulega kwestii	Mówią, że wszyscy co lepsi żołnierze nie chcą z nimi przeciw panu własnemu służyć?	Nie znajdziesz! Azalje te sprowadził dla mnie mały Kaswin z daleka...	Prawda jest kto się o waszych otrze, to jako od jeża odskoczy.	Roy! Czemuż nie opowiesz wszystkiego jak było i ukrywasz prawdę?	Tej filozofii ja nie rozumiem.	E! pluń ty mi na to! A zkąd się tu u niéj poczciwość ta i skromność wziąć miała... Widać tylko durzy ludzi... Ej! ostrożnie Tomku, ostrożnie bo się doigrasz! Dziewczyny mi téj więcéj ani patrz! Mało masz szlachty, coby każda za ciebie poszła... to się żeń już lepiéj, niż masz tak bałamucić.	Lubi pani sentymentalizować bardzo zwykłe rzeczy. Ładne to, ale zupełnie niepotrzebne.	Jużem się wyrwał! ale o tem potem. Co u was za zamęt! Co się dzieje!	Więc słuchaj, Dżek. Tobie bardzo się śpieszy, ale trudno: zaczekaj parę dni. Dowiem się, kto prowadzi kooperatywę w siódmym oddziele.	Ale spodziewamy się, że pan zrobi nam zaszczyt i powie	Głupia gęś! To samo jej powiedziałem! Jeśli tedy dobrze zrozumiałem, powiedziałeś pan, że Róża Mitchel jest córką pańską?	Umiejętność kierowania, panie Krzepicki, zapamiętaj to pan sobie, polega na umiejętności szybkiej decyzji!	A teraz zechciej mi pan powiedzieć, doktorze Mortimer czy ślady, któreś pan spostrzegł, pozostały na żwirze, czy na trawie?	Ale moralnie, panie marszałku?	Ale przecież Freda pożarł rekin!	Czy to pańskie konie noszą nazwę muz?	Czyż tak bardzo fantastyczne?	Et... proszę pani. Wiem, co mówię i robię.	I jest w Drohiczynie?	Jak się nazywał?	Kto przegra, ten wiadro piwa zapłaci; ja alibo wy.	Mamo, ale gdzie są naprawdę nasze brzemiona?	O, pan to co innego!	Ot, co będzie za to, chłopcze	Owszem, a jakże pani?	Przekazałem to Wydziałowi Handlowemu.	Starsza pani w domu?	Tak, tak! Strumień ten był szerszy i głębszy w tych czasach, gdy moje dzieci bawiły się tu w duńskich korsarzy. Zalizali (daw.)	Ten się włóczy a włóczy raz wraz mnie zaczepia: musiałam się przed nim schować.	To kłamstwo!	We Włodawie!... Czego waszmościowie ode mnie chcecie? Cóżem to ja? zbój?...	Wstawać, ubierać się.	Wyrobienie w Petersburgu pozwolenia na wyjazd biorę na siebie, jak tylko zdobędziemy mu papiery	Zresztą powiedziałam mu od razu, co się stało Powiedziałam mu, że potrzebujesz wypoczynku. Jak mi się zdaje, nagadaliście się ze sobą dosyć.	A budu. Ja siczowy Kozak. My sobie Chmielnickiego bat’ka hetmanem obrali, a teraz korol jemu buławę i chorągiew przysłał.	A ile było wilków?	A, jesteś. Wpuścili cię?	Broń Boże.	Będziemy ją odwiedzać u Solskich... Mamy prawo, nawet święty obowiązek...	Czary! Czary! Odwraca kule... Buldeo, twój własny bawół został raniony!	Ej, wojak, ile masz lat.	I ja także!	Ja mieszkam w twoim pokoju...	Jezus! Maria!...	Kobyle syny!	Muszę jechać	Nic...	Opowiadasz plotki, Henryku, a plotki są zawsze bezpodstawne.	Owszem.	Panie Goriot!	Pisano o tym. Czytałem.	Po co?	Poczekaj chwilę, Huck, zaraz wrócę.	Racja. Niech Kozioł schowa rogi.	W porządku	Wiem	Wierzy pan, że jestem panu przyjacielem?	Wierzę ci, najdroższa moja, i pewien jestem, że Agnieszka po otrzymaniu listu natychmiast przybędzie.	Wszak żyliśmy szczęśliwie, Doro?	Żadnej a żadnej.
O, nie wyrzucaj mi błędów młodości! W ubóstwie będę tak samo wesoła, jak byłam za czasów bogactwa. Przekonasz się. Nauczę się gotować i przerabiać suknie. Zakupów nauczyłam się już, odkąd zamieszkałam w „Ustroniu Patty”, a kiedyś przez całe lato uczyłam w szkółce niedzielnej. Ciotka Jakubina powiada, że jeżeli wyjdę za Jasia, złamię mu karierę. Ale tak nie będzie. Wiem, że nie mam wiele rozumu, ale mam to, co jest ważniejsze: zdolność czynienia ludzi takimi, jaka ja jestem.	Pilnuj że się, dziecko, a oglądaj się! Niech cię Bóg strzeże i Matka Najświętsza... Łatwo się wsypać na ulicy, oj łatwo. Prędko wrócisz?...	Ależ proszę pana któż by się nie litował nad biednym chłopczyną, który śpi jak zabity, nie znając swego losu?	Nawet właśnie właśnie się ucieszyłem, że pana spotkałem, i to akurat widząc, że pan w tak bliskich stosunkach jest z naszym czcigodnym panem ministrem rolnictwa, bo myślę sobie, znajomy, zrobi mi łaskę i przedstawi jakoś życzliwie panu ministrowi Jaszuńskiemu. Ale najmocniej, najmocniej przepraszam.	Toż o panu Pawle. Widzę to ja, widzę, że on tobie do serca przypadł, ale nic nie mówię. Mądry to on jest, ale na tobie się nie poznał. Innego znajdziesz, nie martw się.	Czyż o to trzeba prosić? Jak to, więc kiedy się kocha kobietę, pozwala się jej brodzić w błocie lub naraża się ją, aby łamała nogi, idąc pieszo? Jedni chyba rycerze łokcia radzi widzą zabłocone falbanki.	Siedź pan, zaraz będzie obiad. Tu się nie ma o co obrażać, zresztą pan wiesz, jak pana cenię, pan jesteś wyjątkowym Polakiem. Knoll mówił panu o wszystkim?	O Jasiu, to ty się zmieniłeś Stałeś się za stary dla Ludku Skalnego. Dla nich tylko dzieci są odpowiednimi towarzyszami zabaw. Obawiam się, że Bliźnięta-Żeglarze nigdy już nie przybędą do ciebie w czarownej łodzi perłowej z żaglem z promieni księżycowych. A złota Pani także nie zagra ci już na złotej harfie. Nawet Nory nie będziesz już widywał. Musisz zapłacić cenę tego, że stałeś się dorosły, Jasiu. Musisz porzucić kraj baśni.	Tak, Kubusia, jest na górze na stryszku, wypoczywa. Ach, biedni doprawdy ci ojcowie; nie jedno, to drugie! No cóż tam? ruszysz ty się? Z tego że będziesz stał jak gamoń, ze spuszczoną głową, otwartą gębą i zwieszonymi ramionami, robota sama się nie odrobi...  Przyjaciel Byk, wściekły, rzuca się ku schodkom; Byk chrzestny ojciec zatrzymuje go, wołając: „Gdzie idziesz? dajże się wyspać nieborakowi; upada ze znużenia. Na jego miejscu czy byłbyś kontent, gdyby cię ktoś niepokoił?”.	A i po cóż my, tylośny świat! Jak się wielmożny pan dowie...	Szczera to prawda Słyszałem, jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano; wszyscyśmy wówczas pana Czarnieckiego okrutnie sławili, a księciu było to nie w smak, bo się zmarszczył i rzekł: „Jest oboźnym koronnym, ale tak samo mógłby być u mnie w Tykocinie podstarościm.”	Wasza prawda, jak zawsze wasza prawda. Nie będę się bał. Już teraz mogę sobie drwić z Italczyków i Tatarów	O durniu! Czyż ci tego nie mówiłem ze sto razy? Poczekaj, aż on wróci na spoczynek... a potem: jeden celny strzał! Wagony dzielą nas od pogoni. Wystarczy przebiec tor i iść spokojnie drogą. Nie poznają, skąd wypadł strzał. Poczekaj tu przynajmniej do świtu. Jaki z ciebie fakir, że boisz się czuwać przez chwilę?	O tak, księże proboszczu! ufam w miłosierdzie tego Boga, w którego całe życie wierzyłam gorąco. I jakiż-by On był ojciec ludzkości, gdyby się nie zlitował nad biedném sercem matki!?	Też się jest czego bać! Obie są młodsze od ciebie!	A kajżekajże (gw.) pytał Antek rozglądając się po ludziach.	Co się stało?!	Dlaczego ty nie pytałeś się go o rzeczy rozumne?	Dobrze. Napijemy się herbaty.	Doktorzy, jak doktorzy powiadają, że albo wyzdrowieje, albo nie. Ale mnie widzi się, że już długo nie pociągnie. Tylko proszę z nim dużo nie rozmawiać, bo doktorzy zabronili, chociaż i tak, jak kto ma umrzeć, to milczenie go nie uratuje.	Domyśliłam się tego już wtedy.	Gdy się kocha, to się chce mieć tego kogoś na własność.	Lucjanie masz tutaj dużo do naprawienia. Wyjechawszy, aby stać się przedmiotem naszej dumy, pogrążyłeś nas w nędzy. Niemal strzaskałeś w rękach brata narzędzie fortuny, o której marzył jedynie dla nas wszystkich. Złamałeś nie tylko to...	Na to bym się zgodziła	Nie, skrył się za przymurek. Chodź tu, chodź, czego się boisz? Zbój związany.	O! chce ci się zajrzeć do młodych zakonniczek, A no! nic z tego! Wezmę starego księdza Piotra, aby świętych niewiast nie bałamucił.	Sam się nie rozporządza: dyć i kasjer pilnuje, i pisarz, i urząd...	To dzikie zwierzę, tygrysica, pantera! Athosie, mój drogi! boję się, czy nie ściągałem na nas obydwóch nieszczęścia, czy nie rozdrażniłem, nie pobudziłem do zemsty tej kobiety okrutnej!	Zapewne działo się to wtedy, gdy owa interesująca dama się upiła!	Zdaje mi się, Sancho żeś ty co dzień rozumniejszy.	Ja tak! Że tobie nie było miło, nic w tym dziwnego. Siedziałaś cicho jak mysz.	A cóż to ja koczur jestem, hajduczku, żebym za tobą po dachach łaził? Tak to mi płacisz za to, że cię kocham?	A ja ci mówię, że nie pójdziesz.	Eunano jesteś nie tylko pilny, ale i pobożny; nie tylko pobożny, ale i czujny jak ibis nad wodą. Bogowie też zleli na ciebie wielkie dobrodziejstwa: dali ci wężową przezorność i wzrok jastrzębia...	Panienka! e... juści panienka, dziedziczka kochana!.. a starsze państwo, to niby z Krosnowy i jaśnie Pietrz dziedzic i pani gospodyni jechały bez Bukowiec wczoraj... tak, dobrze mówię, wczoraj... abo i...	A co ty sobie myślisz, kiedy na nich patrzysz?	A gdzież ja was będę szukał?	A ileż ci trzeba?	Ale ja ich na to zawartych trzymać nie mogę! odparł ks. Suchywilk... Zarzucają mi ludzie, żem mu w wielu sprawach pobłażał... cóż powiedzą, jeżeli teraz zmilczę?	Bo Fatma jest cioteczną siostrą Mahdiego. Mąż jej, Smain, oświadczył rządowi egipskiemu w Kairze, że pojedzie do Sudanu, gdzie przebywa Mahdi, i wyrobi wolność dla wszystkich Europejczyków, którzy wpadli w jego ręce.	Byłam tego pewna... u pani de Fischtaminel?...	Dlaczego nie mówisz dziadzio, jak dawniej?	Dzień dobry! Czego sobie Żyd życzy?	I tak już po mnie, więc nic ci nie powiem Nikt przecież nie wychodzi żywy z twoich rąk. Nawet jeśli powiem ci to, co chcesz usłyszeć, wcale nie mogę być pewny, że dożyję jutra.	Jak wasza dostojność chcesz	Jak zdobywać? Hm...	Keller wszystko płaci, ja grosza nie dałem.	Nie ma dla nas snu, kochanie póki nasz lud jest w niebezpieczeństwie. Gdybyście oboje z Dainem Warisem przeprowadzili to, coście chcieli przeprowadzić	Nie zimno pani?...	No, więc w porządku. Skoro nie wie, nie ma czym sobie głowy zawracać.	Otóż tak trzeba napisać: „Milordzie, bratowa twoja jest zbrodniarką, chciała ona kazać cię zabić, aby odziedziczyć twój majątek. Lecz nieprawnie poślubiła twego brata, ponieważ była zamężna we Francji, gdzie została...”	Powiem to pani w przeddzień swego ślubu.	Szpigelman mówił że od naszej sumy nie można mieć dziesięciu tysięcy rubli procentu. Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej hipotece...	Wszędzie. Nie ma innych w waszych uniwersytetach i szkołach. Jedno pokolenie ludzkie wychowane tak, aby istotnie uprzystępniło sobie i zdobyło to, co nauka ustaliła, a świat byłby dziś niepodobny do tego, czym jest.	Wynosił sie, puszył, przewodził, a teraz zapłaci za swoje państwo!	A bo on ciągle chodzi po domu...	A czyjaż?	A jego imię?	A! do milion kaduków!	A, nie patrzyłam!	Abe, Abe Abe, tam było jakieś zwierzę!	Ach, ty bydlę, łotrze, łobuzie! Co ty robisz? Dlaczego przerywasz rozmowę?	Ale czemu mówiła „komedianci”?	Ale nasz dom jest twoim, przerwał Honory... a Laura usłyszawszy to, potrzęsła głową i rękami.	Aš nevažiuosiu, vis tiek! Kaip aš paliksiu visą savo ūkį?... Kaip bėgsiu į tą Ameriką viską čia pametęs?	Bóg	Co to głód, matko. Turbacje gryzą barzej wszystkiegobarzej wszystkiego (gw.)	Co wam do tego! znajdę obłogi, a pójdzie zając w żyto, no, to i my za nim.	Co, panie naczelniku?	Cóż z tym pocznę?	Dla Boga! nie bluźnij!	I to wszystko?	Jacyż oni ludzie?	Jesteś tedy ksiądz zwolennikiem nadużyć i bezprawia?	Kotlicki, bądź cicho! Ty jesteś marny filister, typowy przedstawiciel swojego podłego gatunku i nie masz głosu, kiedy ludzie mówią!	Kto taki?	Kto to?	Losy wojny niepewne Największe nadzieje zawodzą. Jeżeli pokój możliwy, królu...	Nareszcie sextoprimo, secundo (...) sexto (łac.) kończył Conseil ryba mórz tropikalnych posiadająca zdolność nadymania ciała, przez co przypomina kolczastą piłkę. i ryby księżycoweryby księżycowe	Nic mi nie potrzeba	Nic o tym nie słyszałem!... Co oni porobili?... i kiedy to zrobili?... Żadna wieść do nas nie doszła...	Nie mieliście to swojej kobiety, co?	Nie zawadziłoby innych ludzi spróbować.	Nie śpię Rozmyślam.	Niebezpieczeństwo	Niemiec pochwycił Grzyb.	Pozwól za mną, kapitanie. A Van Stiller tymczasem zostanie na straży.	Przed chwilą wstałam...	Przenieś ciało mojego brata na pokład „Błyskawicy”. Dasz radę to zrobić? Odnajdziesz naszą szalupę na plaży i bezpiecznie odpłyniesz z Van Stillerem.	Przywódca, Wiara, Polityka	Rzeczywiście, panie Cyrusie to są rzeczy trudne do uwierzenia! Pańskie ocalenie, skrzynia wyrzucona przez morze, przygody Topa, wreszcie ta butelka... Czy nigdy nie znajdziemy rozwiązania tych zagadek?	Słyszałeś, co mówili?	Takie „moralne oddziaływanie” jest trochę męczące!	Tego towaru nie kupi tak łatwo.	Ty zaś, szlachetny panie racz przyjąć cudowną tarczę, którąm dostał od mego świętego dziada...	U... u... u Mośka... Rety! Trzymajcie ją! Wojciechu, bo duszę ze mnie wyżeniewyżenąć (daw.)	Usposobienie?... On nigdy nie był kochliwy.	Widzieliśmy przykład tego na śmierci dzielnego i uczonego rycerza Wilhelma DubielaWilhelm Dubiel	Więc któż inny?...	Zakazuję ci mówić rzeczy płynące z guseł ukraińskich, a panu, Czaruś, zakazuję mówić o wyjeździe.
Dużo czytałem książek, i czytałem wiele o obcych narodach. Dziwni tedy są ludzie na świecie! Co my u siebie nazywamy grzechem, to inni zwą sprawiedliwością. Dziki pożera swoich nieprzyjaciół, a kapłan jego mówi: teraz prosto dostaniesz się do nieba! Turek ma dużo żon, a bóg jego więcej jeszcze obiecuje mu ich w raju. Wszystko zależy od zwyczaju, a któż nas zapewni, że my właśnie idziemy za najlepszym, bo robimy tak, jak robią inni? Kto wie, czy zwierzę w nas nie ma większej słuszności od człowieka, który się trzyma swoich prawideł szkolnych! Czy nie prawda?	Zwierzę ci się przede wszystkim, panie Balfour z Shaws, jak przyjaciel przyjacielowi że gdybym zamierzał zabić szlachcica, zdarzyłoby się to nie w moich stronach rodzinnych, boć nie rad bym ściągać kłopotów na mój klan, a po wtóre nie chadzałbym bez szabli i broni palnej i z tą oto długą wędką rybacką na plecach.	Zajedźcie po nich, wy tam na dole! Niech się każdemu dostanie Słowa Bożego! Siadajcie, bracia, i ty, siostro. Nie ma u nas brudu od czasu jak opalamy maszynę Karburatorem. Brat Kuzenda przyniesie wam kawy, a potem zaczniemy. Witam was, młodzieńcy. Pójdźcie na górę!	Hattie już tam skubie węzełek Hattie i ja. W przyszłą niedzielę będziesz musiał sobie wynająć chłopaka, co by ci pluskał wodą w szyby, ażebyś mógł zasnąć. Chyba pozostaniesz z nami, dopóki nie przyjedzie twoja rodzina. Czy wiesz, co najbardziej nas cieszy, kiedy dostaniemy się znów na ląd?	Pozycja społeczna, Urzędnik kiej wy na ten przykład, a do urzędu ambitu nie macie...	Za co by się tam która miała na mnie zawzinać, skorom żadnej nigdy w życiu nie zahaczył!	Planchet zabierz się do sługi, ja pana biorę na siebie.	Głupiś! Pan Jezus ci ta na buty czyje zważa, a nie na pacierze...	Mam na myśli wyspy stworzone specjalnie po to, żeby w ich pobliżu mogły się wygodnie rozbijać statki, wyspy takie, na których biedni rozbitkowie zawsze dadzą sobie radę.	Jeszcze go nie odkryli, ale wpadli na ślad.	Mimo mej miłości, mimo rozmaitych interesów, które mi każą szukać oparcia w jej domu, powiedziałem jej, iż nie wrócę nigdy, jeżeli człowiek, który przewyższa mnie talentem i wiedzą, jeżeli Dawid Séchard, mój przyjaciel, mój brat, nie znajdzie tam przyjęcia. Mam zastać odpowiedź w domu. Ale mimo iż cała arystokracja zaproszona jest na dziś wieczór, aby wysłuchać moich wierszy, jeżeli odpowiedź jest odmowna, noga moja nie postanie u pani de Bargeton.	Pieniądz, Bogactwo ozwał się na to Midopak.	Wypijmy na pocieszenie!	Czy waść na zmysłów pomieszanie cierpisz?!	Mój koń jest dobrze ujeżdżony Inny na pewno by wierzgał.	Pomyśl na przykład, że dwa konie ciągną z całej siły dwa końce liny w przeciwnych kierunkach. Wiesz, co to znaczy?	Interesa Stanu, a przytem potrzeba spoczynku! W całej podróży mowami, oracjami, deklamacjami nie dają mu pokoju! Spodziewam się jednak, dodał Francuz z uśmiechem wyższości, że N. Pan potrafił odróżnić moją kantatę, od tych pospolitych paplanin.	Proszęż pana a czy nie mógłbym się tą drogą ratować, żeby zapłacić familię zmarłego kaprala i żeby ona odstąpiła od oskarżenia?	Na co? Idź pan już! Serce mi pęknie!	A i ja nie Franc ino Franek! powtarzano dokoła. Wrzawa wzrastała, chłopcy z całą serdecznością ściskali się, a ta serdeczność dziwnie odbijała od niemieckiej mowy.	Nie pokazali się już ponownie?	Bo to trochę na boku od Ankony, ale ślicznie. Morze, panie tego i owego, u nóg.	Matka jej była z naszych, Nasza gmina nie opuści żadnego ze swoich. Ja stary także dostanę swój kawałek chleba, i z nią się nim podzielę, jeśli nie znajdzie miejsca przy boga­tszym stole. Alboż to dziecko chrześcianina nie powinno być w domu chrześcian?	Dziękuję uprzejmie szanownemu panu, ale nie spieszy mi się.	Ale to był tylko jej takt. Powtarzam, ona mnie również kocha. Uczynię wszystko, aby przemóc jej upór. Pojadę do Ruczajewa do państwa Rudeckich prosić o rękę ich córki.	Muszę cię jednak na chwil kilka opuścić Wołają mnie moje zajęcia, lecz oto są stare nasze nuty i książki, pamiętasz, jak dawniej.	Zaczekajmy więc do jutra Może rzeczywiście Ayrton nie odebrał naszej depeszy albo jego telegram nie dotarł do nas.	Nie sądzę. Taki człowiek w czynie swoim doznaje szczęścia. Objawia prawdę, którą otrzymał, to znaczy wyładowuje szczęście, które w nim jest. W tym musi leżeć takie samo zadowolenie jak w zabiegach i matactwach skąpca albo w szwindlach szachraja giełdowego.	Ależ zapewniam ojca, że ojciec się myli. Doprawdy, ojciec się myli...	Spodziewam się, zabrała głos pani Olimpja, że pan Gaczycki, jako człowiek wyższego towarzystwa, kompromitując tak ciągle pannę swem assystowaniem, zechce się z nią ożenić.	Ależ, Madziu, nie ma co mówić z tym panem Pójdziemy do Holtzmachera i zrobi nam...	Nie potrzebowałem tego czynić, gdyż ten pan tu właśnie siedział!	Skorzystałam z chwili, w której pozostawiono mnie samą, a ponieważ od razu wiedziałam, co mam myśleć o mojem porwaniu, z pomocą prześcieradeł zsunęłam się z okna; wtenczas, w przekonaniu, iż zastanę tu męża, podążyłam do  niego.	Nie! Uczyńże mi waćpan łaskę i nie mówmy o tym więcej. Chcesz waćpan rozpytać dla własnej ciekawości, dobrze, ale nie w moim imieniu...	A ta koleżanka brodę miała czy tylko wąsy?... A jak tu do ciebie przyjdzie jaka koleżanka kiedy, to ja ją tak...	Dlaczego nie?	Już nawróciłeś się pan?	Nic nie wiem, mówiłem tyle, co było w depeszy.	Nie skłamało dziecko!	O, ja nie, mości książę...	Przy uczeniu się, jeżeli pani zechce, mógłbym podsuflować.	Tak... I pan Dębicki zgodził się ze mną...	W takim razie nic już nie rozumiem.	Widziałeś się z nimi?	Wolno panu nie znać tych szczegółów	Jeśli ojciec już grunt przygotował, to ślub może się odbyć jeszcze w maju	Toż dopiero przed chwilą wzeszedł księżyc Nie rozumiem, o co ci...	Zadziwiająca rzecz, ale ten kościół jest dziesięć razy wyżej, niż był wczoraj, i wisi w powietrzu	Ba! Głupstwo! Upraszam pana, panie Copperfield, abyś o tym nie wspominał przede mną.	Kocham cię i żyć bez ciebie nie mogę. O, ja nieszczęśliwy!	Od dawna nikt w tej izbie nie mieszkał	Panie doktorze, proszę o ton spokojniejszy i o nazywanie mnie tak, jak się istotnie nazywam.	Wiem, wiem. Bo wprawdzie żyta nie siałem, ale za to miałem plantację kłaków.	Zmarło mu się... już przed rokiem...	Nic, dziecko, to już minęło. Teraz mi dobrze i tak spokojnie. Waldy kocha mnie. O to już mi tylko chodzi. On zacny chłopak. Czemuż go Elżunia nie widzi!	Poszła do siebie. Cóż, wysłała pani do Głębowicz?	Czy to prawda?	Jakież to jest szczęście, córko moja?	Zaczekaj. Czy to wasze grunta, gospodarzu?	Chyba że tak!	Czy tak?	Po zewnętrznej drabinie Po drabince sznurowej, którą będziemy mogli w każdej chwili wciągnąć do góry, odcinając dostęp do naszego mieszkania.	U nich wszystko czarne.	Cóż miał mamie mówić takie rzeczy? Co to kogo obchodzi, gdzie taki facet jedzie...	Cóż to za talizman?	Mogę ci to pokazać naocznie	Ale jeżeli królowi ze skrzypcami było łatwo, dlaczego mnie ma być trudno.	Co po nim będzie?	Czemu to?	Głupia jesteś. Więc ja jadę. A ty?	I cóż waćpanu powiedział?	Ja najmniej z nas trzech. Ja nawet jestem zadowolony.	Jak ty dziwnie mówisz!	Jakże to?	Mało ci dnia?	Niech cię ApisApis (mit. egip.)	Niestety, ale we flircie, jak i we wszystkiem, jestem tylko dyletantem	To moja nadworna kwiaciarka.	A co z wami?	Bardzom ciekaw	Co będziesz gębę darł? sprzedałeś i kwita.	Dlaczego?	Dziękuję kapitanie	E	I pannę.	Ja już wiem, co mam robić Pójdziesz z nami, gagatku.	Jakiż zaszczyt!... jakżeśmy wdzięczni!...	Jedziecie, jedziecie!...	Już od czasów nieboszczyka barona Stott-Wartenheima	Masz słuszność	Nieprawdaż, panie Czertwan?	Powiedz nareszcie, czego żądasz?	Słusznie! Słusznie!	Tak, odpowiem panu listownie.	Zaraz, zaraz.	Zauważyłem...	Złodziej	Śliczna kobieta! podobno gust pana Marka?	Żyje?	„Umysł zdrowy i śmiały ale corpus debile (ciało słabe)”.
Wróżby i sny to się ze sobą łączy Raz jeden prokonsul, wielki niedowiarek, posłał do świątyni Mopsusa niewolnika z opieczętowanym listem, którego nie pozwolił otwierać, by sprawdzić, czy bożek potrafi odpowiedzieć na pytanie w liście zawarte. Niewolnik przespał noc w świątyni, by mieć sen wróżebny, po czym wrócił i rzekł tak: „Śnił mi się młodzian, jasny jak słońce, który rzekł mi jeden tylko wyraz: »czarnego«.” Prokonsul usłyszawszy to zbladł i zwracając się do swych gości, równych mu niedowiarków, powiedział: „Czy wiecie, co było w liście?”	Nie ma się o co gniewać... Tacy apostołowie bywają niekiedy użyteczni jak proszek na wymioty.	Nic prostszego Można tu dostać wszystko, na co się ma ochotę, oczywiście za odpowiednią opłatą, jak to bywa zawsze u porządnych ludzi.	To źle wpływa na chłopców Robi ich zgryźliwymi i kłótliwymi. Co innego Padre! Ksiądz tak się już zrósł z naszą szkołą, jak i my. Ksiądz do naszej szkoły należy. Ale ja myślę o zwykłych duchownych.	Bójcieże się Boga! a to co? jak? Cóż jej tam do głowy strzeliło?	Literatura jest jak kokota Kiedy jest przezorna i dalekowidząca, nosi się skromnie, dba o opinię i stara się o ci­che względy starszych panów. Gdy jest młoda i płocha, lubi nadto modne stroje, nosi zbyt wielkie dekolty, naraża się opinii; czym zyskuje entuzjastyczne sympatie młodych ludzi.	Moja droga zajmuj się swoimi ptaszkami, spanielami i szmatkami, a nie mieszaj się do spraw urzędowych swojego przyszłego męża. Dziś broń odpoczywa, a decyduje toga, jest takie przysłowie łacińskie, w którym zawiera się głęboka myśl.	Byłoby naprawdę wskazane, żebyście państwo załatwiali sprawy między sobą u siebie w domu, a nie mieszali w nie osób trzecich. Tak muszę panu po prostu powiedzieć. Naprzód żona pańska przybiegła do mnie, rozpacza, prosi, błaga o ratunek, ja się męczę, szukam, chodzę, a kiedy nareszcie zrobiłam, czego chciała, pan mi przychodzi robić awanturę! Przyznam się panu, że to jest nadzwyczajne.	Tak, tak tylko trochę? Dawniej przerażał się pan zawsze okropnie. Prawdziwą przyjemność miało się, widząc pańskie przerażenie. Jaki może być powód, że teraz przestraszył się pan tylko trochę?...	Bo to jest delikatny prezent... Musimy Zgierskiemu wywdzięczyć się w jakiś sposób za jego serce dla nas... nawet dla ciebie...	Powiedz mi: czy medycyna zna taki stan umysłu, w którym człowiekowi wydaje się, że jego rozproszone dotychczas wiadomości i... uczucia złączyły się jakby w jeden organizm?	Wiem. Źle się bili, bali się, że samochód naprawdę ich przejedzie.	A potem, mości panowie rozjedziem się do domów i przy bożej pomocy rozpoczniem żniwa z tą myślą, żeśmy w dniu dzisiejszym ojczyznę ocalili.	A zabieraj się waćpan na cztery wiatry. Im prędzej, tym lepiej. Zapłać tylko swój rachunek	Na dół... schowaj się! Noc ma tysiące oczu.	Wszystko jedno. Nescionescio (łac.) dziś: to pewne, że., że bym w żadnych mieszkać nie chciał, bo to i osiedzieć sięosiedzieć się mówił dalej do Skrzetuskiego ukazując Litwina	Czy to prawda, że nosiła tyle brylantów, iż nie można było powiedzieć, gdzie się kończą brylanty a zaczyna Janka?	Dość już tego powtarzania dowiedz się, że zamiarem moim jest nie tylko znaleźć tego wariata, lecz zarazem dokonać tu czynu, który zjedna mi sławę pomiędzy ludźmi i uwieczni imię moje pomiędzy całym błędnym rycerstwem przeszłych i przyszłych wieków.	I nie chciał się dać rozpoznać?	Jakiej tam intrygi... Po prostu zakochała się we mnie i ma dość starego dziada.	Kłamiesz Jadł u mnie obiad tego dnia, ale po zachodzie słońca. Biednego chłopca ścigają, ukrył się, oto wszystko.	Przeglądam właśnie stare opowiadania z „Klubu Powieściowego”. Potrzeba mi było na rozweselnie. Uczyłam się, aż mi świat obrzydł. Więc wygrzebałam ze swego kufra te papiery. Takie są pełne łez i tragedyjtragedyj	Takiej gadaniny nasłuchałem się od pierwszego tygodnia po urodzeniu Do czego to prowadzi?	Więc wasze kobiety... oddają się tym potworom?	Co mi ty bajdy pleciesz! Mało to waszych sprzedało gospodarstwa i poszło na Wołyń, gdzie są panami? Ojciec do niego przyjdzie po śmierci!... słyszał kto?... Ty patrz, żebyś przez upór sam nie zginął i mnie nie zgubił. Przez ciebie syn mi się marnuje, pieniędzy nie mam na wypłaty, sąsiedzi mnie dręczą... Czy ty myślisz, że w twojej głupiej górze zakopano skarby? Chcę grunt kupić, bo tu najlepsze miejsce na wiatrak. Płacę sto rubli, niebywałą cenę, a on mi baje, że gdzie indziej żyć nie potrafi!... Verfluchterverfluchter (niem.)	Pani! Nasza pani wróciła! O, mój Boże! To nasza pani, taka niegdyś piękna! A teraz, co się z nią zrobiło.	Oświata, ładna zabawka! Heinefettermach oblicza ilość drukowanych tomów przeszło na miliard, a życie człowieka nie pozwala przeczytać ani stu pięćdziesięciu tysięcy. Zatem wytłumaczcie mi, co znaczy słowo oświata? Dla jednych, oświata znaczy znać imiona konia Aleksandra, doga Berecilla, pana Accords, a nie znać imienia człowieka, któremu zawdzięczamy spław drzewa albo porcelanę. Dla drugich, być oświeconym, to umieć spalić testament i żyć jak uczciwy człowiek, kochany, szanowany, zamiast ukraść zegarek jako recydywista z pięcioma obciążającymi okolicznościami i dać głowę na placu de la Grève jak człowiek znienawidzony i zhańbiony.	A co ma robić? Czekać na zaproszenie?	Rozumie się To, plus przełażenie przez bramę, odrobina kłusownictwa i polowanie na jastrzębie na brzegu morskim, to całe nasze zbawienie.	Cóż to? W gardle waści zardzewiało, czy co? Mruczysz, a nie gadasz.	Jeszcze by nie, kiej na takim weselu są, u takiego gospodarza! Nie wiesz, co u Antków?	Przy konstytucji tylko stawałem co szlachcic czynić powinien; quod attinet protekcji, to w moim wieku podobno boska najpotrzebniejsza, bo mi pod dziewięćdziesiąt lat.	Więc ci mówię: wróć, a ja ci przysięgnę na moje lary, że nie podniosę na ciebie ręki.	Teraz czas niewłaściwy, nikt mieszkań nie zmienia. Skądże mi spadną lokatorowie? Ja głowę stracę. A jeszcze ta sybilla Michonneau porywa mi Poireta! Jak to ona zrobiła, że ten człowiek jak piesek za nią chodzi?	Do przedsiębiorstwa będzie pan grubo dopłacał...	Do widzenia na Wszystkich Świętych!	Najdziwniejsze w tej sprawie jest to że Edmund, umierając, przysięgał mi na krucyfiks, że nie wie, dlaczego go uwięziono.	Nie. Dam ją tej panience, która ma takie śliczne włosy.	O tym Hiszpanie. Ach! Powraca mi to wciąż na myśl, ilekroć...	Ten Brooke jest ubogi, ale może ma bogatych krewnych?	Więc osobista wartość człowieka nic nie znaczy, tylko pieniądze i sfera?... O moja Luciu! tak jeszcze jesteś młoda, a już masz spaczone pojęcia.	Zatem mam jechać do Fayum?...	A! Jak to będzie dobrze! Będziesz u mnie szczęśliwa jak królowa.	Ach, tym lepiej, Lawinio, strzeżmy tej tajemnicy razem, korzystajmy z niej razem, racz powiedzieć jedno słowo, a zezwolę być ministrem, rzeczywistym tajnym radcą zdrowia, dwumilionowym panem i wielkim mistrzem wstęg i orderu wszystkich wężów brylantowych i szmaragdowych jaszczurek.	Bardzo dziękuję jaśnie wielmożnemu panu	Do mnie do domu.	Jeśli tak to już wcale nie wątpię, że pewnego dnia będziemy jeździć po wyspie pociągiem!	Kiedy tak, kochany przyjacielu, dodaj zatem do jego wierności dobrą sumkę pieniędzy, która zapewniłaby mu dostatek, a wtedy będziesz mógł ręczyć za niego z pewnością.	Mój ty biedny, kochany Ajdarze, szkoda twoich cudownych oczu na płakanie. Jakież to szczęście, że ja przy tobie jestem, inaczej zostałbyś sam, zupełnie sam.	Nie głodnaś?	Nie prosiłam cię o to ale to było takie w twoim stylu.	Nie, był całkiem naturalny.	Nikomu! mądry, wierzaj mi, nie ufa ludziom nigdy.	Opiekunów też ma, w braciach nieboszczyka Miklasza! odparł Rawa.	Proszę pani, ciociu... jestem twoim siostrzeńcem.	Sto razy mu tak mówiłem, a jeżeli teraz nie powiem, to tylko dlatego, że nie wróci...	Słyszałeś pan legendę o psie?	Tak ale ja myślałem, że z czasem przecież... Tu nie jest dobrze dla ludzi...	To twarz pana de Monte Christo	Ty jednak nie potrzebujesz nabijać sobie głowy złymi słowami, Tadziu	Zaciekawia mnie pani.	Zobaczysz pan, że przed upływem kilku lat z Żydami będzie jakaś awantura.	A cóż to była za dziewka?	A to rozumowanie?	A wysadzany brylantami zegarek od panny Solskiej?...	Ach, zauważyłeś to?	Ach... I jakież odniosłeś wrażenie z tego spotkania?	Ależ prosimy, prosimy.	Czy wasza dostojność nakaże odwrót?	Folwark nieboszczyk rozpaprał! A ziemię to kto darł spod jałowców?	Głosujemy nad wnioskiem Zejdenmana	I ja także! i ja!	I mistrz uwierzył?	I ze mną, panie bracie.	Jakżeż, przecież tam jeździł więcej niż dziesięć razy latem.	Jan Chrząstkowski, jej sąsiad i wychowaniec.	Kłamiesz! To nieprawda!	Masz tedy zamiar przyjąć to zaproszenie?...	Musiałam wykupić pańskie weksle.	Nad drzwiami napisano... każdemu wolno.	Najjaśniejszy Panie, to fatum	Nazwę mi podaj, szybko i zwięźle!	Niech cię djabli!... wspaniałe bestyjki!...	Niestety, najdroższy, muszę przyznać, że ta nienawiść jest właściwie zupełnie naturalna. Macocha ubóstwia swojego syna, mojego brata, Edwardka.	No nieeee.	Patrokles... Tutmozis... zostawiam wam wojsko... Odpocznijcie, a ja tu zaraz wrócę...	Przestaniesz?	Rozkaz zaniosłem, panie hetmanie...	Tak, czci swej, poczciwości, obowiązków świętych..	Tak, proszę pana.	To znaczy dokąd?	Ty? O, Rodrigo...	Wszakże wiesz wszystko, czym ty dla mnie...	Wybieramy drugą. Jest dokładniejsza i budzi więcej zaufania.	Wątpisz o kasztelanie?	Ze Steerforthem?	Zesłał mu przynajmniej spokój.	Zośka! Więc ty chciałabyś mnie zdradzać?	Środkową?	Żak tego świątka!
Owszem, właśnie, nie trzeba nadużywać dobroci tych, których się kocha. W każdym razie, przysięgam ci że to to.	Nie znam się na tym W każdym razie jesteś bardzo dobry, że myślałeś o tym.	Tak to! Z tą różnicą, że gdy pana nie widzę, nie wiem i nie pamiętam, że pan istnieje na świecie; a jak pan mnie nie widzi, to pan jednak mnie łaskawie wspomina, odsądzając od czci, wiary, talentu, co zresztą czyni pan z każdym i każdą.	Dlaczego? Fenickie przysłowie mówi: lepszy jęczmień w stodole niż złoto w pustyni. Mogłoby się więc zdarzyć, że Egipt, gdyby czuł się bardzo słabym, wolałby darmo Synaj i Palestynę aniżeli wojnę z Asyrią. Ale otóż to mnie zastanawia... Bo nie Egipt, lecz Asyria dziś jest łatwa do pokonania: ma zatarg na północnym wschodzie, posiada mało wojsk, a i te są liche. Gdyby napadł ją Egipt, zniszczyłby państwo, zabrałby niezmierne skarby z Niniwy i Babelu i raz na zawsze utrwaliłby swoją władzę w Azji.	A kogoż to i kiedy, odezwał się Opat spokojnie gdzie ta zdrada? kto go sądził!	Czymże się to szczęście wyraża?	Ho! ho!... mądrzy oni we dworze. Nie wiem nawet, skąd dowiedzieli się, że idziemy za łąką i nasamprzód zasadzili na mnie swego szwagierka.	Pożyczę ci sto koron Jeśli nie oddasz do trzeciego dnia, to mi ten rarytas przyślesz. Mój pucybut to wstrętny człowiek. Ciągle wzdycha, pisze listy do domu i kradnie, co mu w rękę wpadnie. Biłem go nawet; na nic się nie zdało. Wybiłem mu parę przednich zębów, ale chłop się nie poprawił.	Nie wiem... nie wiem at, zwyczajnie nie do jednéj się uśmiechnie, jak naprzykład do sotniczanki Horpyny; ale to młodość na to...	„Byłbym tak samo myślał gdyby Courtenay żył jeszcze; ale dowiedziałem się przed paru dniami, że umarł w Padwie na wygnaniu. Widzę dobrze że trzeba by załatwić twoje małżeństwo tak jak małżeństwo królewica: zaślubić królową angielską przez posły”.	A cóż u djabła tak daleko	A obejść i zostawić, aby się do Janowa dostać?	Ano, to w przyszłości będzie pewnie mniej bijatyk Lepiej swych sił użyć na coś innego!	Czego się boisz?	Czy mogłabym do pana wstąpić teraz? To znaczy za jakieś pół godziny.	Czy wierzysz że kobuzy zawsze zjadały gołębie, kiedy je napotkały?	Czyli, że społeczeństwo powinno wam być wdzięczne za tak niestrudzoną dobroczynność.	Cóż mi prawisz, jakbym oczu nie miała?	Cóż mu jest zatém?	Gdybym nie mógł wychodzić sam, gdzie mi się podoba, byłbym najnieszczęśliwszym niewolnikiem w tym państwie	Gdzie się paliło?	Ja nie mówiłem, że jest zły; mówiłem że idjota	Jemu się chce teraz bajki opowiadać!... Jużeś mi jedną mówił i dobrzem wyszła, usłuchawszy jej...	Komu to ja mydlę oczy!	Ma on tam jakiś specjalny interes. Pan już wychodzi, to poproszę o jedno, może pan zechce powiedzieć mojemu stangretowi, żeby czekał na mnie na Przejazd. No, do widzenia, za kilka dni będę. Więc tajemnica, panie Borowiecki.	Musicie być gotowe, że lada dzień skończy.	Nie dajcie się zabić, boby was szkoda było Widziałem go, jak Bóg na niebie.	Nie dowie się!	Nie, babciu, mówię prawdę, to moje postanowienie już nieodwołalne.	O jajach ptasich, o gniazdach to on wie wszystko Wie, gdzie mieszkają lisy, wydry, borsuki. Trzyma to jednak w tajemnicy, żeby inni chłopcy nie wynaleźli jam i nie wypłoszyli ich. Wie wszystko o wszystkim, co żyje i rośnie na stepie.	Otóż, panno Klaro, dla dobra tej sprawy, której poświęciła się pani, niech pani będzie ostrożniejsza w rozmowach z uczennicami, osobliwie mniej rozwiniętymi, i... z ich matkami...	Pan profesor nie zgadza się?... Więc dam panu Kardeca...	Panie Świerkoski, chodź pan! Poco się pan irytujesz? szkoda zdrowia, taka bagatela zresztą...	Prawda, ale stół, choćby najwęższy, stanowi zawsze przeszkodę. Pozwól zatem, że zmienię cokolwiek porządek miejsc.	Przerażasz mnie, Athosie czegóż się obawiasz, na Boga?	Sądzę, że trzeba będzie działać ostrożnie	Tak, byłoby załatwione Tak, wszystko byłoby załatwione, ale to podłość!	Tak, i to z taką zuchwałością, jak nikt przed nim.	To księżniczka Rumi, córka Atalangi	To w najgorszym razie wezmę w pysk, a od niewiasty to nie dyshonor... Ty idziesz na Podlasie, co tedy będziesz z nią robił? Ze sobą jej nie weźmiesz, tu nie zostawisz, bo tu przyjdą Szwedzi, a trzeba, żeby comme otagecomme otage (fr.)	To żyć przestanie żył dosyć!	A ona?	A siano?	Ale czy Ayrton powiedział prawdę?	Ale są większe	Andrzej powinien mu zatem dodać odwagi	Ani wampirów	Bardzo przystojna panna, tylko po co utleniła sobie włosy.	Bosy!	Boże, co za nieład, Boże, co za nieporządek	Ciepło.	Co ci jest?	Co?	Czasby mu było, ale poczekać jeszcze może...	Czy jedno lub drugie z nich nie uczyniło ci jakiego zwierzenia?	Czy widziałeś wnuczkę Malahudy?	Czyj?	Daj spokój z farbiarskimi dowcipami.	Dawniej tak lubiłeś taniec.	Doskonale napisany brakuje tylko podpisu.	Dwa! A gdybym cię teraz poprosiła o trochę szampana?	Głupiaś! nie wtykaj swoje trzy grosze!	Jak zwyczajnie kozła...	Jaką delikatność?...	Kiedy zechcesz.	Kotlicki!	Lecz i Cezar sam jest bogiem uczułby i poznał w nim gościa z morskiéj głębiny.	Marankagua!	Masz specyalny talent w kierunku fikania... mógłbyś iść śmiało do cyrku i na trapez!...	Masz słuszność Lucjan zapomniał już wszystko, nie tylko swoje nieszczęścia, ale i nasze.	Moi przyjaciele położenie nasze jest niebezpieczne, ale liczę na waszą odwagę i energię.	Można jeszcze...	Nic więcej?	Nie	Nie dotykaj książki téj, księże Stanisławie całéj smoły piekielnéj mało jest na jéj spalenie.	Nie ma jej tu jest w Konstantynopolu.	Nie mam więcej	Nie miał jej gdyby nie została po tamtej stronie.	Nie, pani.	Nie. Miałem jechać do Tomaszowa, bo Weis pisał do mnie, aby mu sprowadzić nowe gręplegrępla (a. grępel, gręplarka)	Niech pani teraz wstąpi do mnie, panno Łucjo. Coś pani pokażę.	O poeci! Jak mało wymaga ten naród od życia! Na szczęście dla ciebie ja tu jestem.	Od kardynała?	Ogromnie wzruszające! ogromnie wzruszające!	Panie prezesie!	Pas ja sam odpiąłem z waszej miłości, żeby waszej miłości lepiej było dychać; ot, tam leży.	Pańska co?	Pozycja społeczna, Praca, Sprawiedliwość rzekłem powstając z krzesła	Prawda. Przeciek ksiądz zawdy tak mówią w kościele.	Rozumiem Święty Mentezufis wysłał mnie naprzód, abym nie odbył triumfalnego pochodu... Ale niech i tak będzie, na dzisiaj...	Sama jesteś nieznośna	Sama!	Skąd krzyżyk na jej szyi?	Sześć kroć ośm tysięcy sto trzydzieści razy.	Tai ne taip gal būt lengvas dalykas.	Trochę muszą też studiować	Trzeba by go na auto posadzić.	Tym bardziej! Ja muszę dawać dobry przykład innym. Nie, za granicę nie pojedziemy. Możemy podróżować po kraju.	W kollegium waszem pewnie bardzo pożytecznym młodzieży być możecie, ale dla siebie tam nie uczynicie wiele... Chudoście wyposażeni... głodem słyszę przymieracie...	Widziałeś dziś Ligię?
To jest pan Barnes? Ach, miałem już dwa razy zaszczyt spotkania pana. Powiadasz pan, że złodziej miał kostjum rozbójnika? Interesuje mnie to, gdyż mam taki sam kostjum. Czemu nie każesz pan zrewidować wszystkich obecnych?	Kiedy rzeczywiście... Mogę się mylić, zapewniam pana, że w chiromancji zdarzają się pomyłki. A przytem pan taki nerwowy. Tak. Pan jest zanadto nerwowy. Powinien pan trzymać siebie w garści. I nie pić! Unikać alkoholu. Wszelkich podniet. Zarówno sztucznych, jak i naturalnych. Czy leczył się pan kiedy na nerwy?	Nie mogę zaprzeczyć ale to jest i powinno zostać tajemnicą. Zwierzyłem się z tego ks. wikaremu, chociaż prawa nie miałem, niech pan starosta ma miłosierdzie nad sługą swoim.	Pan? czym?...	Po drugie, nie zerwie studyów, raz rozpoczętych; po trzecie, nie pójdzie za innowiercę! Żeby pan Marwitz czekał trzy lata i zmienił wyznanie, to możeby się zgodziła przyjąć ów niefortunny pierścień.	Tego nie jestem w stanie oznaczyć może za miesiąc, może za rok. Sądzę jednak że o rzeczywistości poszukiwań nie wątpi pan?	Wywołują, idź-że pan!	Owszem, to jest życie, które się staje. Zabójstwo człowieka dorosłego jest czynem dającym się określić ze względu na swoją wartość ujemną: wiemy, co społeczeństwo czy rodzina, czy kraj tracą w owym człowieku. Ale przerywanie życia w zaczątku wyrasta do jakiegoś potwornego wdzierania się w zarządzenia losu, bo nie wiadomo nigdy, co ginie w tym życiu, jakie możliwości przyszłego rozwoju, jakiemu przeznaczeniu tama się kładzie. Pomyśl, że każdy z geniuszów ludzkości był niegdyś takiem „niczym” i tak samo matka mogła o nim powiedzieć...	A teraz jakoś i raźniéj czekać będzie Zobaczymy co we wsi powiedzą, jak tu na górze młot się odezwie i komin zadymi!!...	I co będzie dalej?	Niewątpliwie przechowywał się aż do dnia wczorajszego. Znów wyszliśmy na wieczorną przechadzkę i znów zjawił się nagle. Poznałem go.	O to, że żona najwyższego stanowiskiem sądownika w stolicy nie splami nazwiska, które jest nieskazitelne i nie okryje tym samym hańbą zarazem męża i dziecka.	Tyle ziemi możesz dostać, ile tylko zechcesz Przypominasz mi kogoś, kto też lubił ziemię i żyjące roślinki. Jak zobaczysz kawałek ziemi, który byś mieć pragnęła, weź go sobie, dziecko, i... życie wlej w niego!	Więc to prawda, co mi powiedziała dobra przełożona, iż jesteś także ofiarą tego złośliwego klechy?	Zdarza się niekiedy iż ktoś jest starszym od własnej twarzy.	Dajmy temu spokój Ponieważ mój czas jest bardzo ograniczony, a jestem nie salonowcem, lecz businessmanem powiem poprostu: Proponuję pani ładne pięciopokojowe mieszkanie, kupię pani porządnego „Chryslera” i proponuję dwa tysiące miesięcznie na pani osobiste wydatki. Pani mi się bardzo podoba. Żona moja jest chora i rzadko przyjeżdża z sanatorjum. Pozatem dodam, że nie jestem zbyt dokuczliwy, gdyż pochłaniają mnie interesy.	Niech ich wszystkich diabli wezmą, co mi to szkodzi, co ja na tym zarobię, że oni mają, albo nie mają.	Aaa... Wróciliście! Nic o tym nie wiedziałem. Dzień dobry. Czy możesz do mnie przyjść?	Chodnik do sieni, utkany w chłopskim warsztacie ze skrawków niepotrzebnej materii, jest tak samo miły jak perski dywan. Ściany wyłożone drzewem świerkowym są cudnie piękne...	Chodźmy do domu Jest mi zimno. Zimno mi. Tego nam tylko brakowało. Wiesz, to koniec. Więc one już tu są. Psiakrew, ale zimno! Chciałbym już do domu.	Co się stało, Rodrigo?	Dzięki dobroci niektórych ludzi można go uratować. Trzeba tylko wpłacić całość brakującej sumy.	Jest Pajęczyna?	Jest jeszcze inna rzeczywistość, wobec której każde społeczeństwo jest tylko mrowiskiem na pustyni, gdzie wirują gwiazdy.	Jest na świecie i czartouskaja siła	Jest.	Kamień, lecący z góry, miażdży krzewy po drodze, a przecież spadnie nisko i leżeć już będzie na wieki. A krzewy odrosną. My mamy moc.	Księżna nie wié nic? Wistocie, znajdujesz nas w rozproszeniu i wcale niezwyczajnym stanie. Powiedzą księżnie pewnie, że to ja winien temu jestem, a zatém muszę, uprzedzając innych, opowiedziéć jéj wszystko.	Kłamiesz! Nie jestem taki samolub, jak twój piękny Dick. Zatrzymuje cię w ogrodzie, żebyś się w błocie z nim babrała, a wie, że tu jestem sam. Daruj, ale to on jest samolub najgorszy!	Nieborak jest wdowcem	Niech i tak będzie! juściżem ja w życiu mojém nikomu nie odmówił gościny.	Potrzeba ukarać głupca, co tej wrzawy narobił!	Pójdź obok, do tamtego pokoju... Tam jest okno weneckie...	Skąd pani o tym tak dobrze wie?	Służę ci, najchętniej	W każdym razie to nie jest pióro radcy stanu	Widzisz go, w domu łapciem kapuśniak łykał, a tu do herbaty się dobrał; pańskiego picia się zachciało	Zawsze swój za swoim trzymać powinien. Kawaler z kawalerem! To łajdactwo, bestye, czasem dokucza, ale nie gadają, zawsze wygrana! Zobaczysz, jakem ja to wszystko wyedukował. No, zgoda na kwaterunek?	„W każdym razie” „on prosi jak o łaskę, żeby go zabić	A jak do wojny potem przyjdzie?	A jak?	A jeśli proboszcz nie usłucha tego znaku, cóż wtedy, Gösto?	A nic Bank już nie zobaczy swoich pieniędzy.	A pieniądze oddała?	Ale ona wkrótce wyjeżdża, jak mówiła sama	Ba, tego ja sam nie potrafię określić. Dwa, trzy miesiące! Na jak długo starczy forsy. Mam jej sporo, ale nie myślę sobie oszczędzać. Pieniądze są od tego, by je puszczać.	Brawo, mały Lombardczyku!...	Chyba nie wyobrażałeś sobie, że zgodzę się na taką rolę! Wstydź się, Koki!	Czemuż to żywcem?	Czy jesteście oczekiwani?	Dawaj!	Dyć poradzi, sposobny do wszystkiego, jak mało któren we wsi...	I więcej nic nie mówił?	Ja najpierw z waszą miłością chciałbym się rozmówić	Jak i twój ojciec.	Jakiego płaszcza?	Jedyny sposób sprawdzenia.	Jeszczeby też!.. za samo odnowienie wezmą te skurczybyki...	Jutro być może za późno.	Jutro wam w hańbie umierać!	Kiedyś ty mu powiedział o bombie? Dawno?	Kobiéto! ty chyba nie masz dzieci!	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	My byśmy pana kupili! Chcę przez to powiedzieć, że być może moglibyśmy dzięki zbiórce narodowej zapewnić środki, które umożliwiłyby panu...	Na rany pańskie, tak że już u was źle, że srebra trzeba zastawiać aby dwór nie marł z głodu!	Niby teraz? Przecie tyle tych kryzysów, coraz ciężej...	Nic to szczurom nie pomoże.	Nic więc dotąd nie wiecie?	Nie ma lepszego piwa, Lizo, aniżeli to, które ty sama uwarzysz Ono całkiem inaczej pachnie. Chmielem.	Nie ma więc nic takiego, czego byś nie znała!	Nie miałem jeszcze sposobności powinszować Waszéj Ekscelencyi	Nie mogę być ani chwili, ani chwili;	Nie rozgłaszać tajemnicy, nie płoszyć złodziei i zaproponować im odkupienie obrazów, które muszą im sprawiać pewien kłopot.	Nie zjedzą nas.	Niestety, tak, pani hrabino.	Nigdzie nie chciałam iść Nie zeszłam nawet sama, tylko nagle znalazłam się w bramie i ujrzałam obu panów.	Ofiara, Wierzenia, Religia zapytał Dan.	Pani... pani kocha innego?	Piekło, Grzech	Pobił się to kto z nimi?	Prosty rachunek: pięć dni.	Przypomnij sobie jej męża	Rozpacz rzekł po chwili.	Spróbujmy więc	Spytaj się jej! Każda za ciecie (gw.)	Stary mieszczuchu! No, nie bądź pospolity, rób jak twój przyjaciel Desplein: zostań baronem, bądź kawalerem orderu św. Michała, zostań parem Francji i wydaj swoje córki za książąt.	Syn mój chory?	Szarpiecie się trochę zanadto!	Szymek, picie zanieś jałówce!	Słucham pana.	Tak, rzeczywiście mówiłeś	Ten może o sobie powiedzieć: Si fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinaeSi fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinae (łac.) rzekł ksiądz Wydżga, który lubił autorów przy każdej sposobności cytować.	Ten mój udawał, że kupuje, a dziewczynka wciąż zaglądała do drugiego pokoju. Była nawet za ladą, żeby wygodniej zobaczyć!	To laufer na stolik.	Tyś mój! Teraz tyś już mój! Kochasz mnie?	Tłukły się? Ojoj...	Wiadoma rzecz, że przy Chmielnickim czarni za rękodajnych służą	Wiesz? Domyśliłaś się?...	Więc czemuż się ich obawiać?	Zgoda!
Pani hrabina nie rozumie mnie Ja pragnę złożyć jej dowód mego oddania. Jak pani hrabina chce, aby wielki człowiek, którego pani stworzyła, był przyjęty w Angoulême? Nie ma pośredniej drogi: musi stać się przedmiotem wzgardy albo chwały.	Mam przecież brata i siostrę, a żywię nadzieję, że długo jeszcze nie utracę rodziców swoich. Podzieliliśmy tedy Darnówkę na cztery części, z których jedna należeć będzie do Leosia, gdy skończy nauki, druga stanowi posag Broni, w trzeciej osiedlę się sam, gdy się ożenię i zechcę mieszkać, jak chłopi nasi mówią, opricz, to jest osobno i niezależnie od reszty rodziny...	A to, Eminencjo że trzech muszkieterów i jeden gwardzista założyli się z panem de Busigny, iż zjedzą śniadanie w bastjonie Świętego Gerwazego; poszli tam i, jedząc, odpierali nieprzyjaciela przez dwie godziny i natłukli masę ogromną roszelczyków.	Tak, tak panie. Jeżeli pan Aramis (to są jego słowa) będzie się ociągał z powrotem, powiesz mu, że przychodzę z Tours.	Dowiedziałam się o niem od razu; lecz ponieważ nie byłeś winny żadnego występku, ani też żadnej intrygi i nie wiedziałeś o niczem, coby mogło ciebie lub kogokolwiek skompromitować, więc też nie przywiązywałam większej wagi do tego wypadku, niżby na to zasługiwał.	Doktorze! Na miłość Pana Boga! Wkradasz się do mnie jak...	Głupi byłem. Głupi byłem... Cóż?... Za swoją głupotę każdy musi płacić. Dałem się panu nabrać, a teraz wyrzuca mnie pan na bruk...	To jeszcze nic We Vrszovicach jest jedna akuszerka, która za dwadzieścia koron umie wykręcić nogę tak ładnie, że się jest kaleką do samej śmierci.	Ja już trzy razy przysięgałem i już trzeci raz siedzę w pace za dezercję. Gdybym nie miał świadectwa lekarskiego, że przed piętnastu laty zatłukłem moją ciotkę w napadzie choroby umysłowej, to już trzy razy byłbym na froncie rozstrzelany. Ale nieboszczka ciotka ratuje mnie jakoś za każdym razem i kto wie, może dostanę się ostatecznie zdrów i cały do domu.	Jużciż są chociaż z drugiej strony, rzecz to jest niewyjaśniona, a mniejszej wagi, z kąd się biorą siły. Wynikają one przecież zawsze z materji, na nią działają, z nią chodzą, bez niej objawić się nie mogą; a zatem są w pewien sposób materjalne.	Och, tego boję się najwięcej. Stefcia bez błogosławieństwa księżnej nie zgodzi się na ślub, a ordynat jest rozdrażniony.	Nie wiem... może ona zechce pana zobaczyć. Niech pan chwilę odpocznie, a ja pójdę tam i wspomnę, że pan przyszedł. Litka tak pana kochała, że dla tego samego może Emilce będzie miło widzieć pana.	A byle pani siadła na prom to jakby weszła do dworu, bo dwór zaraz za wodą.	Alboż to za wałami i ostrokołem z garścią przeciwko tysiącom się bronić i opierać nie można? Mieszczanie przecie tatarom się w kościele S. Jędrzeja obronili i nie dali.	Czy bylibyście myśleli, że ta fujara zdolna jest zachować się w ten sposób?	Dalibóg! Oczom się wierzyć nie chce	Godzę się z tem.	Jest to piękna Hebron, córka najdostojniejszego nomarchy tebańskiego odparł, śmiejąc się, Tutmozis.	Mam pani oddać połowę	Otóż zdaje mi się, iż wynalazłem sposób bardzo prosty.	Tak, ale po co by ojciec Paweł prorokował, że skarb się odnajdzie? Bo przecież „skarb” nie może nic innego znaczyć. Niech nam tu kto sypie góry złota i drogich kamieni, nogą je pchniemy i powiemy: dla nas tylko jeden skarb na świecie.	Już tego to pani nie widzi	Jeno eksperiencjąeksperiencja (z łac.) zachować swoją młodość., tego mi już niejeden zazdrościł. Pozwól mnie, wasza dostojność, przyjąć deputację lubelską, a ja jej przyrzeknę, że zaraz idziemy w pomoc, niech się nieborakowie pocieszą, nim nieboraczki pocieszymy.	A więc zamkniesz pan w nim więźnia i będziesz go trzymał pod kluczem aż do mego powrotu.	Eh! słuchaj poruczniku! co tam bałamucisz, mów bo mi otwarcie, jak masz mi dać dobrą radę, to nie dróżże się z nią.	Tak téż myślałem będę nawet czekał, aż mi o wyjeździe powiedzą, a może zlekka przeciw niemu protestował, dowodząc, że mi się bez Sułkowskiego obejść będzie trudno.	Rozumiem. Masz mi za złe, że ci nic nie powiedziałam. Ale widzisz, zakazali mi wspominać ci o tym. Zresztą mnie też o tym nie powiedzieli, dowiedziałam się przypadkiem. Dlatego byłam tak powściągliwa. Przebacz, dziadziu.	Co? Chce mi ją pan zabrać! Mam z nią mnóstwo do mówieniamnóstwo do mówienia	Bynajmniej, to są codzienne fakta. Spojrzyj dokoła: kto odgrywa głośne role, zdobywa majątki i cieszy się powodzeniem? W dziewięćdziesięciu na sto wypadków nie nadzwyczajna zdolność, ale trochę wydatniejsza miernota. I to jest naturalne: nawet ślepy oceni przedmiot wyższy od niego o pół łokcia; ale w żaden sposób nie oceni góry, choćbyś go na jej szczyt zaprowadził.	I niema nikogo, o kimby pan myślał, za kimby tęsknił?	Pan jest jasnowidzący!	Przykro mi, że jak na gawędziarza wiem tak mało, ale muszę się przyznać, że na tym kończy się moja wiedza. No, wiem także, że jest muzykalna, bo pewnego razu, gdy byłem na śniadaniu u hrabiego, słyszałem dźwięki guzli; na pewno ona na niej grała.	Słyszysz, Janek, co pan doktór mówi?	I to nie jest do pogardzenia. W piciu jest zupełnie ta sama mądrość, co i w życiu: złudzenia. Oczywiście nie każdy pije na to tylko, aby z Bachusem wywracać koziołki.	Wypić bym wypiła, ino że to wdowiec, a staremu prędzej z brzega do Abramka na piwo, to potem co?... Dzieci macochę wyżeną i...	Czy ona może być porównana do tych kwiatów cieplarnianych?... Stanowczo nie. Ona to kwiat bujny, pełen życia, ogrzewany słońcem, a nie sztucznym ciepłem, kwiat wdzięczny, z delikatnym i orzeźwiającym zapachem, niepodobny do wazonowych, sztywnie poprzywiązywanych do palików. My jesteśmy obrazem tych kwiatów wzięci w ramy naszej sfery, jak one w wazony, przymocowani do naszych przesądów, jak one do palików.	Co robi Raj Adam? czy zawsze życie mu tak długie, a młodość tak ciężka do dźwigania?	Piękne kwiaty!... Czy to od tego obywatela?...	Zbrzydnąć? piękniejszą jest niż kiedykolwiek była, ani śladu łez, ani bolu na téj marmurowéj twarzy. Od lat ośmiu najmniejszéj zmiany w świeżości, najlżejszego zmarszczka: promienieje młodością.	Co, chcesz dziś jeszcze jechać ale ja na to nie pozwolę! Przyjechałaś i chcesz znowu odjeżdżać? Olaboga, laboga! Słyszysz, matka, Helcia chce już odjechać! Jakże pojedziesz, kiedy most jest zerwany?	Czego te baby chcą od Markhama? Chłopak porządny, bogaty, solidny. Dwa karnawały odtańczył, dwa sezony odrautował. Zasypana była kwiatami i cukramicukry (daw.)	Sygnał od Strzemieszyc, nie słyszałeś, bałwanie, że osobowy wyszedł!	W sąsiedniej kamienicy U pana z Indii.	Jak wasza książęca mość rozkaże. Ale jeszcze śmiem prosić, aby Wołodyjowski i Podbipięta mogli także ruszyć ze mną.	A pamiętasz waszmość, jakeś to mnie na ręku przez wodę przenosił?	Gdyby nie ona spałbym teraz w wieczystych lasach! Czyż mam dla niej ważyć życie za to, że mnie zrobiła rezydentem w Ekeby? Zaprawdę, nie jest to zbyt dostojne stanowisko.	Tak mnie przezywają Ja wolę swoje, chociaż podobno jest brzydkie.	To ja nią jestem czego chcecie odemnie?...	A więc tak! Nigdy	Ale, ale Czy wiecie, że Święte Przymierze postanowiło go przenieść?	Chwileczkę tylko zabiorę szanownemu panu Chwileczkę.	Co takiego?	Cóż to może być takiego?	Dla załogi jest niewątpliwie ciężkie	Dobry człowieku, zali przyjaciel mój, szlachetny Winicjusz, nie przysłał po mnie lektyki?	I tak jedni na drugich nastają, że już ciężko we wsi wytrzymać.	Ja... jej... możność pracowania? A to jakim sposo­bem, moja droga?	Jestem wolny, kochanie moje.	Moją co...?	Na wszystko przyjdzie czas, na wszystko.	No i co, oddał?	No, na uniwersytet.	Uwierzył panu?	Wręcz zniewaga dla nas trzech! Jakiż ty masz niski sposób myślenia, Tulke!		A cóż to ma z tym wspólnego?	A tam, z tym bajdurzeniem! Ani złego, ani dobrego, czego chcesz?	Bo i prawda, że cud, prawdziwy cud!	Brakuje wam już tylko ośmiuset	Cezary.	Coś przyniósł?	Czekaj dlaczego ausgerechnetausgerechnet (niem.)	Dolewska pochyliła głowę i milczała długo, a potém odrzekła:	Garniec agrestu... Garniec gruszek... Garniec jabłek...	Jaki niedźwiedź?	Jeszcze nie	Krew	Ksiądz kanonik Stanisław Borekksiądz Borek dokonać., on sprawi.	Mam pretensje w pięcie!	Naprawdę?	Nic, nic! Drobnostka myślałem, że to przyprawneprzyprawne	Nie dawać im.	Nie wiedziałam, że jesteś zdolny mówić tak o przyjaciółce siostry...	Niech żyje!	Niestety, mamy ich jeszcze bardzo wiele!	O tak! matka myśli, że pozwoli. Ona wie, że matka to bardzo porządna kobieta i czysto dom utrzymuje.	Pięćdziesiąt pistolów najwyżej.	Pokaż.	Prawda to że cię Leszek posłał z Krakowa?	Prędzej. No!	Sam?	Sława Bohu!	Tak jest! Mieliście przez czas wojny w BirżachBirże (lit. Biržai)	Tak sobie z nim tylko rozmawiałem.	Tak, panie.	Tamta?	W obliczu śmierci?	Wiesz, Jelsky?... Sądząc z wymowy i dowcipu, musiałeś dziś popełnić nie lada nikczemność.	Wszakżem powiedział już, że żyłem z nią, dopóki nie uciekła...	Wyjść za niego...
A, mateczko, to się nie godzi... Jeżeli mateczka widzi we mnie takiego reformatora, który sąsiaduje z panną Howard, to już wolę wstąpić na kolej żelazną. Za dziesięć lat dojdę do kilku tysięcy rubli pensji, potem ożenię się, utyję... Bo może ja naprawdę jestem dla matuchny ciężarem?...	Czy to jest przyjęte w wyższych sferach, że z mężem kuzynki mówi się na pan?...	Na co panu większe niebezpieczeństwo? Zdaje mi się, że w każdym razie to nie jest człowiek zdolny do walki	Na to my tu i potrzebni, żeby był miecz nad szyją kozacką zawieszony. Czym Dorosz stoi? Tatarami! Niech Tatarów ja wezmę w ręce, wówczas Dorosz musi hetmanowi czołem uderzyć.	Prawda to? Coście wy uczynili! Na Boga! Na coście się ważyli! Na mnie spadnie kara za zuchwalstwo wasze! Jam tego nie chciał, nie przyzwalałem, nie kazałem!!	Jakie to nieznośne! Muszę pójść. Mam wstąpić do klubu po męża, aby zabrać go na jakieś głupie zebranie w Salonach WillisaSalony Willisa, ang. Willis’s Rooms	Na to są licea... pańskie...	Właśnie na to czeka w moim pokoju i o trzeciej tu będzie.	A zatem, na twoje rozkazy dobrze, za dziesięć dni.	I to już przeszło... wiém! kochaliście się wzajemnie ja sądzę najmniéj pół roku, wśród którego on cię z dziesięć razy zdradził pocichu, a ty jego!!	No, to trzeba tak wysłać, napisz jutro taki list, a ja włożę do drugiej koperty i wyślę do Katowic, do jednej koleżanki, która tańczy tam w „Momusie”. Ona to chętnie zrobi. Gdy zaś Koziołkowa dostanie taki list, pokaże go oczywiście Kazikowi i wówczas przestaną cię szukać w Warszawie.	Tak, tak, powiem tylko tyle że kto opuszcza osobę kochaną, oddaje ją diabłu w posiadanie. Tak i ja dostałem się w jego szpony. Oczywiście, każdy sądzi, że czyni dobrze. Rezygnować, to dobrze, kochać, to źle!	Co?... To, co ja ci mówię... nie dużo. Co ty w tym masz... żeby tak ciągle mówić o moim zdrowiu?...	Jest to, że ona ma u siebie co najmniej jeden bardzo piękny obraz Elstira.	Kiejby was strażnik dojrzał przez okna, pomyślałby, co się zmawiacie na kogo!	Niech cię wszyscy diabli! Czy słońce nie pomieszało ci we łbie? Dlaczego wytrzeszczasz na mnie oczy jak bazyliszek?	No, no, panowie Cóż to za dziki pomysł!	No, to wszystko jedno. Łatwo odszukać właściciela, czy kelnera, czy innego djabła. Nie myślę chować się.	To do ciebie. Golimski.	Trudno to ocenić, a zresztą wkrótce się o tym dowiemy!	Wierzę panu; wyglądasz na młodzieńca uczciwego, zresztą, może w przyszłości spotka cię nagroda za poświęcenie dzisiejsze.	Wynoś się na cztery wiatry!	Zdarzyło się to już panu?	Będziemy przy tym Czy wiesz, że zabito mego syna?... Takie małe dziecko!... Gdy nosiłem go, śmiał się i wyciągał do mnie rączki!... Niepojęta rzecz, ile nikczemności może pomieścić ludzkie serce! Gdyby ten podły Lykon targnął się na moje życie, jeszcze rozumiałbym, nawet przebaczył... Ale mordować dziecko...	A to te wieści z Ukrainy!	Ależ właściwie ja tu jestem wodzem, choć wyjechałem na pół dnia.	Czy chciałabyś go na męża?	Cóż to znaczy?	Nie, to „Żyronda”, statek z Bordeaux; wraca także z Indii, ale nie, to nie mój.	Nie. Mam kantor na Mikołajewskiej, bo Grossglick swój czarny interes sprzedał Kopelmanowi, a u tego parcha nie chciałem być. Czy panowie macie już dostawę węgli do swojej fabryki?	Sprzedać? A któż to kupi?	To prawda ale gdyby tak było, niewiele nam pomoże usunięcie jednej.	Więc co znaczy to pytanie?	Wytrzymam; tyle przeszłam, to i to zniosę.	Włóż prędko moją piżamę, to papa	Tak chciałem przyjść do ciebie, tak mi bardzo było potrzeba widzieć cię samą, tak bardzo się męczę... widzisz, chciałem cię szczerze zapytać...	Jak można żenić się z młodą, z młodziutką panienką, mając lat pięćdziesiąt dwa! Zawiązał dziewczynie życie, a co najzabawniejsze, uważał, że daje jej szczęście! Sam mi opowiadał, że nie raz całe noce przegadywali ze sobą, lub czytali Homera! Słyszałeś pan coś podobnego?	Kto ona jest?... Jak się nazywa?...	Nie mam z panem nic prywatnego. Może pan być tak prywatny, jak tylko się panu podoba, po drugiej stronie tej bramy; i	Twój brat jest nicponiem, z którym nie chcę wcale wdawać się w rozmowę. Znam zresztą rzecz, która potrafi być wymowniejsza od Bena Joela.	Bardzo złe jakieś bure, i zezuje.	Czy bawisz się z chłopcami w parku?	Dlaczego się pani śmieje?	Dowiodę pani, że owszem, kiedy będzie potrzeba. Pani rozkoszny śpiew byłżeby tedy tajemnicą? Niech się pani uspokoi, nie chcę się w nią wdzierać.	Gdyby nie twoja płochość, gdyby nie chęć wabienia każdego, którego spotkasz! inaczej by wszystko być mogło, a teraz jeno desperacja ci zostaje. Twoja wina! Twoja wielka wina! Nie ma już rady, nie ma już dla cię ratunku, jeno wstyd a ból, a płakanie...	Jaka ci jestem ciotka, ty wsioku jeden!	Jesteś jak orzeł, który jednym spojrzeniem obejmuje wschód i zachód!... Czuję, że mój wstręt do tej dziewczyny zaczyna słabnąć.	Kadecie Biegler jakim prawem przywłaszczyłeś sobie tytuł generał-majora? Jakim prawem, kadecie Biegler, rozbijałeś się autem sztabowym po szosie i śród pozycji nieprzyjacielskich?	Kiedyż nadejdą?	Muszę już, jak widzę, wszystko ab ovoab ovo (łac.: od jaja) rzekł pan Longinus.	Najlepiej się człowiek poznaje, kiedy jest sam!	Nasze nogi są bardzo szybkie, panie kapitanie.	Nie warto się nawet trudzić spodziewam się tylko, że mi pan tak samo dopomożesz, gdy się kiedykolwiek znajdę w niebezpieczeństwie.	Panie jakiś tłum ludzi zbliża się ku Barcelonie.	Rzeka głęboka, a nasi ludzie mielizny znają! Wszystko obrachowane. Tym razem zamek ów mieć będziemy.	Skąd? Jak?	Widziałem czako żołnierza i lufę karabinu; dlatego się tak prędko cofnąłem, żeby mnie czasem nie dojrzał.	Więc mnie acaństwo zmuszać myślicie? hę? krzyknął prawie gniewnie Dobek odwracając się.	Więc w najgorszym razie zostanę wierzycielem pana Pławickiego i nie myśl, żeby suma mi przepadła. Naprzód, mogę ją, za przykładem twoim, sprzedać, powtóre, jako adwokat, mam daleko większą łatwość wydobycia jej. Mogę sam wynaleźć sposoby wypłacenia i wskazać je Pławickiemu.	Wtedy już nie będzie potrzeby, zresztą, jak stryjenka chce.	A kto szyje mu mundurki?	A mówili w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	A skąd weźmiesz mleka?	A teraz dopełniliśmy już wszystkich formalności?	A, oto jest!	Ale co znowu! przecież Noel i ja jesteśmy, jako poeci, spokrewnieni ze sobą. Słyszeliście o braciach-poetach? Noel i ja jesteśmy czymś w tym rodzaju: ciocia i siostrzeniec poeci!	Ale masz znajomych.	Brudasów!	Bądź cierpliwy! Wyciśniemy tu jeszcze wspólnie nasze ślady... my i wasz młody naród. Tymczasem narysuj no jego portret.	Co takiego?	Czy ona naprawdę umiera, señor doctor?	C’est vrai. Złota podstawa robi śmiałą postawę... Rymu nie ma, ale myśl prawdziwa!	Delfina kocha przynajmniej swego ojca	Dziecków cudzych kolebała nie będę...	Gdzie są ci wojownicy Fumby, których rozpędzili Samburu?	Ile kosztuje?	Jam też była niespokojna, żeby tam do bitwy nie przyszło. Chwała Bogu, żeś waćpan przyjechał.	Jest stary pan i dwóch paniczów, i dwóch czeladzi.	Kosz kwiatów od pani markizy.	Moskwicin?	Niby naszych dziedziców dzieci? Jużci są.	Nie pożałujesz pan tego	Nikogo sen nie chce jakoś ukoić	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	Oczywiście nic... Chociaż z drugiej strony... właściwie... niektóre sprawy wymagają mojej obecności w Warszawie. Ma przyjechać pan Gołębiowski ze sprawozdaniem. Sam mu wyznaczyłem jutrzejszy dzień... Nie wypadałoby...	Oczywiście.	Ona!	Pan Gosiewski, hetman polny, w niewoli u Radziwiłła.	Piękny dzionek!	Poczciwa Nanon!	Pozwólcie, towarzyszu	Pół funta mydła...	Szczęśliwej podróży, a nie skręćcie po drodze karku	Sądziłem, że może doktor Livesey...	Taip! Taip! Mokslo mumis reikia! Tegul mokinasi.	Tak, ósmego czerwca. Jutro jadę do stolicy.	Wiesz rzeczywiście chciałem ją pocałować w rękę...	Witam pana, witam	Zapewne, ale czysta i jasna.	Zerwikaptur
Więc już biedak ziemię gryzie, Panie, świeć nad jego duszą! Nie doczekał się nawet cesarzowania. Jak byłem w wojsku, to jeden generał spadł z konia i zabił się na dobre. Chcieli go podnieść i wsadzić na konia, a tu patrzą, zupełnie martwy. A też miał dostać awans na feldmarszałka. Stało się to przy przeglądzie wojska. Wszystkie te przeglądy nigdy nie wychodziły na dobre. W Sarajewie też był jakiś przegląd. Pamiętam, że pewnego razu brakowało mi przy takim przeglądzie dwadzieścia guzików przy mundurze i że mnie za to wsadzili na dwa tygodnie do pojedynki, a przez dwa dni leżałem jak ten łazarz w kij związany. Ale w wojsku dyscyplina musi być, bo inaczej nikt by sobie z niczego nic nie robił. Nasz oberlejtnant Makovec mawiał nam nieraz: „Dyscyplina musi być, wy łby zakute, bo bez niej to byście łazili po drzewach jak te małpy, ale wojsko zrobi z was ludzi, wy trąby powietrzne!” A czy nie miał racji? Przedstawmy sobie park na przykład na Placu Karola, a na każdym drzewie taki żołnierz bez dyscypliny. Tego się zawsze najbardziej obawiałem.	Ale nie trafiały się, tylko wiecznie i wszystkie były głupimi i złymi! Cóż to za podła rola na świecie! Handlarz, który chwyta cię za poły, obiecuje złote góry, byłeś wszedł do jego kramiku, a gdy chcesz wejść zaczyna się drożyć!... Robi takie miny, jakby wyświadczał ci łaskę, każe na kolanach błagać o swój towar, nakłada bajeczne ceny... A ledwie cię złapał na dobre, już zaczyna oglądać się za drugim nabywcą... To jest kobieta; nigdy nie zapełniona beczka Danaid, w której topią się szlachetne uczucia, wielkie rozumy, no	Chyba tam, po drugiej stronie. Tak mi się przynajmniej wydaje. Mój stary też tu czasem spał, razem ze świniami, ale jak on chrapie, to dom się trzęsie! Zresztą ojciec już tu nie przychodzi.	I czemuż to brakło mi sił wtedy, gdy sprawy przedstawiały się tak czarno? Może bym okazał większą siłę ducha, gdybym nie był odpowiedzialny za cudze pieniądze w równej mierze, jak za swoje własne. Biedny Crewe wpakował w ów projekt wszystkie pieniądze, jakie tylko posiadał. Zawierzył mi... bo był mi przyjacielem... A umarł, sądząc, że go zrujnowałem... Za jakiego łotra musiał mnie poczytywaćpoczytywać	Lenistwo i nieoględność wynika z tego zdania, a nie sąd trafny o sprawie, panno Orecka. Co człowiek zapracuje, to mu nie przyszło bez trudu ciała i myśli, włożył w to zatem część swego życia. Wkłada je także w to, co wydaje, bo miał potrzeby, fantazje, przyjemności, a nieraz i boleści. Wiele z tego albo się pokrywa wydatkami pieniężnymi, albo je za sobą pociąga. Ja gdy zajrzę do moich rachunków z lat dawniejszych, przypominam sobie historię mego życia i stosunków moich i mojej rodziny. W rachunkach jak w zwierciadle widzę moje pojmowanie życia, moje błędy, a czasem i dobrą moją stronę. Kto by nasze rachunki przejrzał, zrozumiałby nas lepiej, niż gdybyśmy najszczerzej i najobszerniej starali się to objaśnić wyrazami, bo rachunki to dowody, że tak było, a nie inaczej. Rachunek to nasz mentor, nasz historyk, to nasze sumienie. Rachunek to podstawa cnoty tak doniosłej, jak oszczędność wiodąca do dobrobytu, z którym znowu idzie w parze moralność. Porządek w rachunkach prowadzi do porządku w czynnościach i myślach. Spróbuj pani zapisywać wszystko, co się da cyfrą wyrazić, a po niejakim czasie będziesz wiedziała, jaki kierunek przybierają twoje czynności, i będziesz miała z czego wnieść, jakie zmiany w tym kierunku zaprowadzić. Doraźna korzyść ze skrupulatnego ze skrupulatnego prowadzenia rachunków jest ta, która się zawiera w przysłowiu: „Pamiętaj, rozchodzie, żyć z przychodem w zgodzie”. Ja bym to przysłowie jeszcze poprawiła i kazała rozchodowi koniecznie być mniejszym od przychodu, żeby coś zostało na nieprzewidziane, a niezbędne wydatki. Naturalnie nie zrobi się ich, gdy nie ma z czego, ale ile się nieraz przez to traci, ile to nieraz boli!	Co ja mówię!... To wiesz, mój Leonie, wprowadź się tymczasem na trzecie piętro, do mieszkania po studentach...	Daj pokój, na miłość Boga, daj pokój! Bo choćby ci się tu udało niepostrzeżenie przepiłować kratę, to ani kroku nie zrobisz za oknem; żołnierz zaraz wystrzeli.	I owszem. Przed kilku dniami spotkał mnie na ulicy jakiś pan i zapytał: Czy to nie u was mieszka gruby jegomość, który czerni sobie faworyty? A jam odpowiedział: „Nie, proszę pana, on nie czerni faworytów. Gdzie by też taki wesoły człowiek miał czas po temu?” Otóż powtórzyłem wszystko co do joty panu Vautrinowi, a ten mi na to: „Dobrześ zrobił, mój chłopcze! Odpowiadaj zawsze tak samo. Bardzo to nieprzyjemnie, gdy ludzie poznają nasze słabości. To może przeszkodzić zawarciu małżeństwa.”	Dobrze, dobrze; nie kłóćmy się o słowa, a skoro pan de Monte Christo i pan Zaccone to jeden i ten sam człowiek...	O, widzi pan: lejek... Niby nic, a właśnie w tym jest najważniejsza filozofia życia i istnienia. Tylko to trzeba widzieć, patrzeć i rozumieć... Niech pan patrzy: lejek, prawda? Tylko że pan jest tu, na górze, gdzie szeroko, a tam coraz głębiej i coraz bardziej wąsko to życie i byt... Woda niesie rybę a woda pcha i pcha... I ryba rzuca się to tu, to tam i to okienko to właśnie lejek matni. A jak już tam wpadnie, to dopłynie do końca, bo myśli, że tam jest otwór, a tam jest matnia i już koniec... Ładna sztuczka magiczna, coo?	To samo dałoby się powiedzieć o obrazach. Wartość realna, to znaczy płótno i farby posiadają wartość bardzo małą, a tymczasem za jeden obraz płaci się nieraz tysiące dolarów.	To się nazywa iść prosto do celu	Pan doktor przywodzi mi na myśl mego operatora nagniotków Mówił on mi któregoś dnia: „Gdyby pan był operatorem nagniotków, nie zawracałby pan sobie głowy kobietami”.	Nic, powtarzam, co sobie myślałem. Myślałem też, że w razie czego masz prawo upomnieć się o jakąś rentę dla Marysi. Nie sądzę, by Wilczur się odnalazł. Byłoby o tym w gazetach. Musi tam jednak ktoś zarządzać jego majątkiem, a Marysia ma do tego majątku prawo.	Jeżeli pan nazywa małżeństwo mordem, to ja nazywam śmiercią.	Kamień na kamieniu za godzinę z tych murów nie pozostanie. Jakże mam ludzi w nich trzymać!	O ile sobie przypominam jednakże to Don Galaor, brat dzielnego Amadisa, nie miał nigdy kochanki stałej, której imienia mógłby wzywać w bojach, a mimo to był bardzo waleczny i szanowany.	A teraz, drogi przyjacielu, ta noc wielce przyśpieszyła nasze  małżeństwo; nie byłabym rada wnieść ci w posagu kryminalnego procesu, i  to jeszcze za winę popełnioną w interesie kogoś drugiego.	Broń zawołał ciągnął zmienionym tonem, biorąc ze stołu nóż i upuszczając go pogardliwie nie mają ani porządnych ostrzy, ani końców. Zdaje mi się, że taki widelec byłby w razie czego lepszą bronią. Ale czy mogę chodzić z widelcem w kieszeni?	Co znaczy ile mam lat? Dla mężczyzny nie ma to znaczenia.	Dwadzieścia pięć... Czy ja wiem?... To może wypadnie po dziesięć rubli sztuka...	Nie. Było mi we Frankfurcie dobrze, jak może nikomu w świecie.	Niech pan to napisze	Po co ty to gadasz, Fryc!...	To ten pan, który już kilka razy pytał o panią margrabinę.	To wasz mąż tak lubi myśleć?	Trzeba przyznać że byłby to dla nas bardzo niepomyślny zbieg okoliczności, gdyby „Duncan” w ciągu ostatnich kilku miesięcy odwiedził już te morza.	Widocznie sport zabiera panu moc czasu, oddawna pan się nie odezwał?	Z kimże mi wolno się bawić? Nikogo tu nie znam.	A wieś, jak wieś. Ani miła, ani niemiła. Po prostu Odolany. Pracy tu trzeba, och, pracy! Ludek tu dobry, poczciwy, bogobojny, zapobiegliwy, pracowity, ale pracy nad nim trzeba	Albo wam to co szkodzi?	Dalej, że ponieważ zysk, wyzysk i możliwie bez­myślna praca są tematem dla sztuki dziś już tylko gdzieś na dalekim wschodzie	Kto ci zbił pysk? Wyglądasz jak świnia.	Modliłam się.	O! Zaraz się o tym przekonamy.	Po ślubie, będziesz pan jedynym mężczyzną w rodzinie, to też wpływ pański zaważy napewno. Czy poparłbyś pan zabiegi moje o rękę Miss Dory?	Skoro tylko jego ekscelencja minister, skoro jego ekscelencja we własnej osobie… A, to zupełnie co innego!	Zbazgrał się...	Wszystko przemawia za tym, żeby wybrać tę właśnie wyspę Dowóz żywności dla straży i Maciusia będzie łatwiejszy, bo bliżej, przy tym morze jest tu zupełnie spokojne. Budować nic nie potrzeba, bo jest już budynek szkoły, gdzie mogą mieszkać. No i nie bądźmy śmieszni: gdyby nawet Maciuś próbował uciec	Ja cię nie wzywałem	Ja nie miałem kobiety w swoim życiu. Czytałem Śmierć w WenecjiŚmierć w Wenecji	Pani nie byłaby tak mało zazdrosną o swoich chłopców?	A mógłbym spytać czy nie znajduje pan rozkoszy w czytaniu Horacego?	Bo nie możemy nie dać, choć nam Bohuna żal...	Bóg ich pokarać, ale my nie mamy wody.	Czemu nie? „Port Naba” brzmi świetnie! Albo „Przylądek Gedeona”...	Czy ty chcesz mi co powiedzieć?	Czyś ty zwariował? Daj no mi rękę.	Gdybyś pan znał ludzi, z którymi mamy do czynienia!	I tak oto samą jedną ojciec panią zostawił?	Ile będzie dwa razy dziesięć?	Kiedy JW. pan przyjść każe?	Nie jego wina	Nie tego sobie nie mogę przypomnieć.	Nie. Po cóż?	Prawda! Przerywaj, Józia, a ja poletępoletę (gw.)	Rafaelu, skwituję cię za dziesięć tysięcy franków renty!	Tak	Tak, panie.	Tak, zapinki djamentowe, które król ofiarował królowej.	Tak.	Wiem, a ja chcę go wziąć jako swojego osobistego jeńca. Tobie i Baskowi chciałbym powierzyć najtrudniejsze zadanie	Ze mnie najgorszy w takim razie pośrednik Nie jestem stworzony do spraw podobnych.	Znaczny jakiś musi być.	A gdzie jest?	Ale pani masz dla mnie jakieś nowiny,	Ano, nikogo.	Chciałabym naprzód, byśmy z papą mogli przyjść do ładu z Krzemieniem.	Co chcesz, abym ci powiedział?	Co mamy myśléć? myślimy umrzéć.	Co mówi Paré?	Czego sobie życzysz, żołnierzu?	Czy pani mię zna?	Część jest znacznie uszkodzona, inne można by naprawić, o ile piece i kotły w fabrykach są w porządku.	Daję kanarkowi sałatę	Dobry chłop z ciebie, Stalky! Przyznaję, że Clewerowi trochę zanadto dokuczałem.	Dobrze, dobrze!	Dziesięciu tysięcy złodziei!	Dziękuję ci, mój drogi, widzę, że mogę ci powierzyć mój plan, pomożesz mi go urzeczywistnić.	Dziękuję, babciu.	Hm! hm!	Jacek może?...	Już trafię, skoro mi pani wskazała drogę.	Kto jest ten pan? Czy znasz już panią de Sérisy?	Któż nas szpiegował?	Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej, a dziś pana Wołodyjowskiego.	Nam też już tęskno.	Nieprawda!	No więc?	O czém człowiek myśléć może, starzejąc?	Oto jest oto jest, widzisz ją pan.	Pamięć	Piętnaście tysięcy rubli!	Postanowienie? Ależ wiadomo panu dobrze, co pisze Bergerac.	Tyś pierwszy zaczął wojnę z Maciusiem.	Uff.	W moim wieku?	Właśnie przybywam do pani w sprawie nieboszczyka sir Karola	Ładnie by ta mucha wyglądała bez ciebie!	Łaski tu z naszej strony rzeczywiście wiele, bo pan pogardził naszą gościną w Ludwikowie, a my pańską przyjmujemy.
Jedź pan tą drogą musimy się na wzgórze dostać, bo chcę pana cudnym widokiem uraczyć. Wzniesieni około trzy tysiące stóp po nad morze Śródziemne, ujrzymy ztamtąd Sabaudyę i Delfinat, góry Lyonais’u i Rodan. Będziem już na terrytoryum innéj gminy, gminy górskiéj, gdzie w jednéj z ferm pana Graviera zobaczysz pan to, o czém ci mówiłem: tę pełną prostoty okazałość będącą ziszczeniem moich zapatrywań się na ważne wypadki życia. W gminie téj żałoba nosi się z religijném poszanowaniem. Biedni zbierają składki na kupienie sobie czarnych ubrań i w tym wypadku nikt im datku nie odmawia. Nie ma prawie dnia, w którym-by wdowa, zawsze ze łzami, o stracie swéj nie mówiła i w dziesięć lat po śmierci męża wspomina o tém tak rzewnie, jakby go wczoraj zaledwie pochowała. Tam, obyczaje są patryarchalne; władza ojca jest nieograniczoną, słowo jego wyrokiem bez apelacyi; jada sam, biorąc pierwsze miejsce za stołem, dzieci i żona usługują mu, otaczający mówią doń z oznakami największego uszanowania, każdy wobec niego stoi z odkrytą głową. Tak wychowani ludzie tamtejsi mają poczucie osobistéj godności, są wogóle uczciwi, oszczędni i pracowici. Każdy ojciec rodziny, gdy mu już wiek nie dozwala pracować, dzieli mienie swe porówno między dzieci i te o nim mają staranie. W ubiegłym wieku pewien dziewięćdziesięcioletni starzec, podzieliwszy majątek między czworo dzieci, po trzy miesiące w roku u każdego z nich przebywał. Gdy się od najstarszego do najmłodszego przenosił, jeden z przyjaciół zapytał go: „I cóż, jesteś zadowolniony?” „Ma się rozumiéć obchodzili się ze mną jak z własném dzieckiem.” To wyrażenie tak godném uwagi wydało się oficerowi nazwiskiem Vauvenargues, słynnemu moraliście, stojącemu podówczas z garnizonem w Grenobli, że mówił o tém w kilku paryskich salonach, a pisarz Chamfort piórem je potomności przekazał. Ileż-to nieraz słów jeszcze bardziéj znaczących roni się w rozmowie, ale im na godnych słuchaczach zbywa!...	Tak jest, znam go. To znaczy posiadam przekonanie wewnętrzne. Wiedząc, że jestem niewinny, zyskałem wielką nad panem przewagę i śledziłem odtąd bez przerwy danego osobnika. Zebrałem dużo doskonałych poszlak, ale nie wystarczają one jeszcze do aresztowania. Jeśli pan pójdziesz tym śladem, dotrzesz napewno do odkrycia i ujęcia zbrodniarza.	Ludzie biegną ku ratuszowi... już wiem, wiem, pewno zgubę jaką wielką obwołują albo jakie zarządzenie lub rozkaz pana burmistrzowy.	Na nic się to nie zda Na nic. Znasz mnie przecie. Dzieckiem jestem i chcę, abyś mnie za takie uważał. Jeśli więcej będziesz ode mnie wymagał, nie potrafię cię zadowolić. Czy ci się nigdy nie zdaje, że lepiej byś zrobił...	Co tam sumienie! pragnę zemsty i nie widzę przed sobą nad nią nic więcéj. Drogi innéj nie ma	Ja cię tego pozbawiać nie chcę. I to jest wielkie, skoro głęboko w sercu tkwi... Widzisz, ja ci nawet dziękuję, dziękuję ci za tę chwilę szczytnego otumanienia... I że się to stało. Widzisz, ja już niczego nie żałuję, już spokój we mnie.	Ja się łatwo wytłumaczę: pan Adam jest to mój rodak i znajomy. Jestem nieufna i ostrożna z natury. Ale dlaczego babcia woli hrabiego niż mnie i Jasia, tego pewnie nie wytłumaczy.	Jak już będę w mieście, wtedy nie spuszczę go z oczu ani na chwilę. Trudno, żebym zapomniał o tych dwudziestu pięciu razach, którymi poczęstowano mnie na jego rozkaz.	Nie mam już oczu na te powaby.	Panie zachodzi pewna różnica w odsłonieniu tajemnic mego pana jego matce a panu. Powiem wszelako, że wątpię, aby leżało w interesach pana Jamesa zachęcanie do podobnej korespondencji, mogącej tylko wzmagać smutek i niezadowolenie młodej tej osoby. Poza tym nic panu powiedzieć nie mogę.	Powinien pan pannie Ricie ofiarować jego portret.	Tak bardzo tęskniłam za tobą nie gniewasz się, że przyszłam. Musiałabym i tak przyjechać, ale naprawdę to tylko do ciebie. Ty jesteś już dorosłym będzie ci się tak wydawać. Jednak kochałeś i kochasz tylko mnie nie wiem o tym. Nie gniewasz się? na niektórych brzęczały jeszcze łańcuchy, szły jak żelazne robactwo, na zdobycie duszy. Nad nimi rozpiął się błękitny parasolik, udający prawdziwe niebo jak nikogo dotąd. Nagle wszechświat rozświetlił się od spodu łuną wschodzącego szczęścia nawet (!) wtedy, gdy wlepiony gałami w szybę łazienkowego okna, dokonał tamtego niemrawego i gnuśnego czynu nad sobą	Tak jest, biedny synaczku, gotuje ci zdradę, tobie i ojcu twemu. Ja wiem wszystko; nie z tobą pierwszym on tak robi i nie ty będziesz ostatni, jeśli go Bóg w czas nie pokarze. On ma wspólnictwo z tym agą na galerze; on ci ojca pewno na miejsce przyprowadzi, a potem do lasu z wami pójdzie, niby bezpieczną drogę wam wskazać. A kiedy już w lesie będziecie, to wam powie: „Teraz idźcie dalej w tę a w tę stronę, bezpiecznie na pole wyjdziecie. Bogu wam zostawiam”. Sam się wróci, a ty ledwie z ojcem kilkaset kroków ubieżysz, aż tu z zasadzki wypadną Turczyni i pojmą was, i znowu ojca na galerę wezmą, ale już i ciebie nie puszczą, jeno do śmierci w ciężkiej niewoli trzymać będą...	Ty nie wybierasz, ty żresz wszystko, co ci samo w ręce wpadnie, jak świnia, twoje apetyty są niższego rzędu, to nie jest metafizyczne nienasycenie. Ja wiem, że takie zjawiska jak my, ludzie bez miejsca, były we wszystkich epokach, ale dziś specjalnie trudno jest w tej formie przeżyć siebie w sposób istotny. Czasem marzę o jakimś salonie z osiemnastego wieku: bredziłbym wtedy o filozofii w sposób niczym nieukrócony...	Tylko nie wypieraj się Ja, wyznaję, jestem tak niedołężna, że oprócz łez (ale z gniewu!) nie umiem znaleźć rady, i już byłam zdecydowana na projekt panny Malinowskiej, która chciała cię wziąć do siebie. Ale Stefek, powiadam ci, zakipiał... No i widzisz, co się stało!... Mnie porwał na wizytę do pani Korkowiczowej, a ciebie wydarł stamtąd w imię zupełnie słusznej zasady, że nie możemy pozwolić na krzywdę wnuczki Strusiów, z których krwi pochodzimy sami.	Uderzyłaś mnie jak obuchem po głowie Niech ci Bóg tego nie pamięta, dziecię moje! Ty nie wiesz, jak ja cię kocham; gdybyś wiedziała, nie rzuciłabyś mi tych słów okrutnych bez przygotowania, zwłaszcza jeżeli nie zaszło nic nadzwyczajnego. Cóż cię tak znagliło, żeś przyjechała do mnie aż tutaj, wiedząc, że za chwilę mam być na ulicy d’Artois?	A czytała pani w odbitce mój artykuł?	A może nie chrapie podczas snu? Są podobno ludzie, którzy nie chrapią.	A nazajutrz znaleziono księdza martwego w łóżku......	A to nam się udało! Gdzież pojechał?	A tośmy się już z panem Janem poznali raz przy wódce	A, Madzia... Jak się masz?	Aha, i tam mamusia do nas przyjedzie przyjedzie mamusia i przywiezie mi drewnianego konia, którego zapomniałem zabrać z domu. Ten koń ma wyrwany ogon, ale to nic, bo on i tak biega...	Ale powiadam, że zaszkodzi.	Ażeby kierować statkiem na lewo, na prawo, słowem, aby robić obroty po płaszczyźnie poziomej, używam zwykłego steru o szerokim grzebieniu, przytwierdzonego do tylnego zaokrąglenia statku, a poruszanego za pomocą koła, bloków i lin. Ale mogę również kierować „Nautilusem” z dołu do góry i z góry na dół po płaszczyźnie pionowej za pomocą dwóch płaszczyzn nachylonych, przytwierdzonych zewnątrzprzytwierdzonych zewnątrz	Bardzo lubiłem Bazylego Mówią jednak, że został zamordowany?	Bo uważasz mnie nie dosyć jeszcze tego listu, ale teraz przybiegam do niej, a ona ani mówić nie chce ze mną, odwróciła się i odeszła. Mój Nieczuja, dowiedz się, co w tym jest.	Boże miłosierny!	Będziemy się póty tłukli, aż nas...	Chciałbym też wam sprawę zdać z tego, cośmy w Szczytnie słyszeli, bo siłasiła (daw.)	Chyba pomyłka, panie przodowniku Toż Zenon ich pierwszy ratował, ludzi zwołał, tu do młyna przywiózł i jeszcze po doktora pojechał!	Co dalej?	Co?...	Dawniéj byliście dla nas litościwsi a terazbyście mieli opuścić mnie, gdy i matki niestało? E! to nie może być! Serce wasze matuniu nie pozwoli na to; a cóżem ja winna, żem nieszczęśliwa.	Dopókiż tak mój los pozostanie nierozstrzygnięty?	Dziwny z was człek; wżdy nauczywszy się czarów, tysiąc takich pierścieni na dzień mieć będziecie.	Eh!...	En vérité, czuję się dziś lepiej. Zjadłam po obiedzie kilka łyżeczek ekstraktu słodowego i wypiłam filiżankę mleka. Ce chien fera du dégât partout, wypędź go, moja droga.	Gadasz, co ci ślina przyniesie, bo nie wiesz, że Niemce są chytre na paszę. Oho! oni dużo trzymają bydła... Wreszcie odbiorą łąkę, żeby mi dokuczyć i wyforować z gruntu.	Hańby!	Hrabiną du Châtelet.	I masz pan spłacić tę sumę?...	Ja bardzo pana przepraszam. Zresztą cóż ja mogę o tem wszystkiem wiedzieć?...	Ja nic jeszcze nie umiem. Niech Kaczkowska śpiewa... to dla niej partya!	Ja w ogóle mogę z tego zrezygnować.	Jak to? Nikt na świecie całym?	Janie, to służba publiczna!	Jeszcze nie godne!	Jużto moja Tekluniu ja się tego zawsze spodziewałam, że takie poczciwe kobiecisko musi prędzej później do niego przywiązać. On, to także poczciwy z kościami.	Maria Teresa chciał pan powiedzieć	Masz oto czek na dziesięć tysięcy dolarów, wart tego jesteś. Racz przyjąć tę drobnostkę jako podstawę, utrwalającą naszą obustronną obojętność, a równocześnie zasilającą twoją miłość własną.	Mój Marcinie, jakże też można było tutaj całą familię sprowadzać? Gdzież ja ich pomieszczę? Dać im było coś w rękę i na tym skończyć.	Nic nie zostawiła dla mnie?	Nie mogę przecie jechać w odwiedziny w tym stroju, który noszę w kuchni Co słychać w domu, Jens?	Nie można, bo wystaje i podbity deskami.	Nie radziłbym najgorszemu wrogowi...	Nie wiedziałem, że powróciłeś, sir	No, wiem ja że ty na mnie gniewna, że ty mnie nienawidzisz, ale to ci powiem, że inny gorszy by był dla ciebie ode mnie. Ja cię tu przywiózł, bo nie mógł inaczej, ale co ja ci złego zrobił? Czy nie obchodził się z tobą, jak się godziło, jak z korolewną? Sama powiedz. Czy to ja już taki zbój, że ty mnie dobrego słowa nie dasz? A przecie ty w mojej mocy.	O nie, ojcze, to nie pycha! Nie znasz mnie przecież. Nie znasz moich myśli.	O! Bóg jest w niebie!... On cię ukarze... Boże mój, Boże, spraw, byś cierpiał kiedyś, jak ja obecnie!	Obrażasz mnie?	Oto ryba mająca tylko oświetlone zęby, a między nimi czarna przestrzeń, stada srebrnych ryb, ryby leżące we wnękach koralowych, latające mięczaki koloru starego złota...	Otóż w braku szampańskiego i szambertina, przyjmiecie to, jakie jest...	Pan hetman zlęknie się odpowiedzialności.	Panowie mój pan zajęty jest w pewnym miejscu sprawą wielkiej wagi, której wyjawić nie mogę, chociażby mi zginąć przyszło.	Po co ci to? Jeszcze Krzysztof znajdzie ją u ciebie i będziesz miała scenę zazdrości.	Po północy wyjdę.	Postąpię, jak zechcę.	Powiadają że kto się bardzo gniewa, bardzo prędko przebacza.	Powiedzcież mi czyj chłopiec jest?	Proszę księżnej pani... stangret powiada, że dziś przed wieczorem	Przecie, jak pani rozumie?	Przepraszam, wybuchnął Rokowicz; skoro tak jest, tedy pani Rumiańska nie powinna bywać w naszym domu! więc... bo nasz dom Tereniu powinien być wolnym od wszelkiej skazy... tedy... kiedy taka osoba jak pani Rumiańska w nim bywa, to obraża... tedy... przepraszam!	Przepraszam, że cię od razu zapytam: wszak z zamiarem wstąpienia do wojska? Do legiów czy może na ochotnika?	Przysyłaj!	Pytam się waszej dostojności jakim prawem na twojej infule znajduje się wąż królewski?	Rzecz dziwna Czy łaskawa pani wie, jakim był mój stosunek do śp. ministra?	Serce pęka!	Taak? Nie jutro rano?	Tak, Piotrze. Zdrajca zamierza schronić się w Hondurasie.	Tak, to nie sztuka!	Teraz już za późno, bo nam i hetmańskie wojska, i szwedzkie drogę zamykają.	To Grzyb kupiłby po nich kolonię?	To każę ludziom zaraz ruszać na brzeg.	To myślisz, żeś już pan, jak będziesz na trakcie? Lepsza ci tu kula rozbójnika niż tam stryczek.	To pewne, ale...	To zrób lepsze.	Ty... pobaw się ze mną.	W takim razie nie miałeś racji, nie przyjmując zaproszenia na obiad.	Wielkie są powody twojej ku niemu nienawiści. Przyznaję...	Wiem. W kieszeni fartucha się schował.	Wojna! wojna!	Wystrzał, panie pułkowniku!	Władza rzecze Sancho	Yeah Ech, to były piękne czasy, chłopcze. Ale czas płynie i one już nie wrócą. Teraz obaj jesteśmy starzy.	Z panną Léger wnuczką pana de Reybert. To hrabia de Sérisy był tak dobry, że zapewnił mi to małżeństwo; zawdzięczałem mu już dużo jako artysta, przed śmiercią zechciał się zająć moim losem, o którym nie myślałem sam...	Z sadła się wściekacie! Widzisz go, tłusta morda! Ja was tu wszystkich wyszukam! Wychodzić zadowoleni!	Z włosów tylko, bo zresztą są znacznie piękniejsze.	Zaiste, ale żadnej nie masznie masz (daw.)	Zwykli umarli tylko Nasz pan też nie chciał umrzeć, pan dziedzic, pan Oktawian. A jednak zanieśliśmy go na cmentarz.
Niepotrzebnie! Kiedy mu ojciec powiedział, że dobrze, to niechaj go sobie ojciec jutro przyjmuje i powie ode mnie, że właśnie jest niedobrze... Nie chcę z nim mówić. Pojadę jutro do Kielc!	Do wpływania na przemysł samochodowy trzeba będzie stworzyć bank. Zarys jego konstrukcji mam gotowy. Co powiedziałbyś o wydzierżawianiu w różnych krajach podatku drogowego i utrzymania dróg w połączeniu z koncesją na wyłączne prawo handlu samochodami?... To nie jest zła myśl, zważywszy iż od jakości nawierzchni zależy zużycie opon. Kwestia konsumpcji zwiększanej lub zmniejszanej w razie potrzeby. Otóż bank ten będzie miał i inne, znacznie szersze zadania. Weź pod uwagę chociażby to, że drobny kapitał, który nie ma zaufania do obligacji państw narażonych na ewentualną wojnę, obligacje takiego banku rozchwyta bez najmniejszej obawy. A teraz uwzględnij różnicę oprocentowania! Minimum pięć procent czystego zysku bez żadnego ryzyka i bez wkładania własnych kapitałów! A do tego jeszcze dodać należy liczne rodzaje koncesji, jakie za udzielenie pożyczki da chętnie, byle po cichu, każdy rząd.	Ojciec bardzo musi być chory i wzywa mnie do siebie	Dużo się gada pięknych frazesów lecz rzeczywistość? Głupiec tylko odpycha od siebie szczęście. Gustaw najlepszym tego dowodem, co znaczy jednostronne, choćby najsilniejsze, choćby najbardziej męskie uczucie. To się życiem płaci, a ja mało jestem przydatny do tragedyi. Zresztą, kocham Helenę, a ona mnie. Co komu do tego? Augustynowicz, wstawaj-no urwisie! mów, co za szatan stujęzyczny zawracał wczoraj przez ciebie głowę jakiejś orzechowej parasolce, co?	Otóż, drogi panie, gdybyś pan był matką, czy nie zadrżałbyś na myśl, iż córka twoja może doznać losu pani du Tillet? W jej wieku, będąc z domu Granville, mieć za rywalkę kobietę przeszło pięćdziesięcioletnią!... Wolałabym widzieć córkę na marach, niż dać ją człowiekowi mającemu stosunek z mężatką... Gryzetkę, aktorkę wreszcie bierze się i porzuca! Wedle mnie te kobiety nie są niebezpieczne, miłość jest dla nich rzemiosłem, nie zależy im na nikim, jednego stracą, odnajdą dwóch!... Ale kobieta, która chybiła obowiązkom, musi przywiązać się do swego błędu, znajduje usprawiedliwienie jedynie w swej stałości, o ile podobna zbrodnia jest kiedy do usprawiedliwienia! Tak przynajmniej ja rozumiem błąd przyzwoitej kobiety i oto co czyni ją tak niebezpieczną...	Niechże pan mnie zrozumie Nie w pana mocy jest sprawić, abym ja czegokolwiek żałował. Wszelkie żale z mej strony są wykluczone, a jeśliby do tego doszło, tylko mnie samego by to obchodziło. eksperyment jest jego własną sprawą; jedynie on zań odpowiada i nikt więcej.	Dziękuję, Delfino. Spodziewałam się coś lepszego usłyszeć od ciebie w krytycznym moim położeniu; ale tyś mnie nigdy nie kochała.	Naturalnie. Za panią będą szli nasi agenci, niech się pani niczego nie obawia. Trzeba jednak być przygotowaną na wszystkie ewentualności. Najsprytniej z ich strony byłoby zaaranżowanie zwykłej kradzieży ulicznej. Niespodziewanie podbiegłby do pani ktoś, wyrwał torebkę i zaczął uciekać. Oczywiście złapalibyśmy go zaraz, ale wówczas nie mielibyśmy przeciwko niemu dowodów, że należy do szajki szpiegowskiej. Rozumie pani, mógłby udawać zwykłego złodziejaszka. Toteż niech pani idąc do banku w ogóle nie bierze z sobą torebki. Spodziewam się że ma pani jakąś kieszeń w futrze?	Po kolei, panowie gromada po kolei hawarycie. Wprzód jeden, potém drugi, a ja będę słuchać. Ja między wami wszystkimi najwyższejszy i wscyscy wy do mnie jak do ojca...	Czemuż tak długo nie zaczęliście panowie starań co do spadku?	Nie przekonał mnie pan	Magnuszew został na prawo. Dziwno mi, że po tej stronie rzeki żadnego podjazdu szwedzkiego nie masz. Pojedziem do tych chaszczów i postoim, może nam Bóg spuści jakowego językajęzyk	Na nową znajomość, z całą przyjemnością. Nie rozumiem ja was, a wy mnie macie za wroga, za szpiega może. Ten pierwszy kieliszek waszego miodu piję za zgodę i porozumienie, a jeśli zechcecie, na dobrą znajomość.	Otóż to jest! Szczęśliwy ten, który się wykochał za młodu. Starzejąc się, wywołuje swojej młodości wspomnienia i nie psując sobie nimi krwi ani zdrowia, wolnym krokiem chodząc koło swoich zatrudnień, z wolna postępuje do grobu. Ale komu się miłość przewlokła aż do siwizny, w kim za młodu nie wygorzały wulkany...	Z absolutną pewnością Nigdy nie rozmawialiśmy o polityce czy o czymś takim, co może być ważne dla szpiegów. Mnie te rzeczy również nie zajmują. Oczywiście nie miałam pojęcia o tym, że on był szpiegiem. Robił wrażenie bardzo przyzwoitego i porządnego człowieka. I teraz mi trudno uwierzyć, że był szpiegiem. Wiedziałam, że ma przedsiębiorstwo eksportowe czy też importowe, które się mieści na Elektoralnej.	Sądzę, iż wiadomo ci, mospanie, że nie jest zwyczajem w Andaluzji, ażeby giermkowie patrzyli się z założonymi rękoma, jak ich panowie się biją; nie pozostaje nam, jak tylko przygotować się do poigrania na ostro.	Imię, Tajemnica rzekł do nich dobrotliwie	Ja? Doprawdy lepiej pan o mnie sądzisz, niż na to zasługuję.	Porwaneś ty katu z twoją przyjaźnią! Buntownik jesteś, ludziś na mnie, na pana starostę pobuntował, gwałty czynisz; zobaczysz ty, co jutro będzie!	Z jakiegoż to powodu, Ramzesie, żądałeś ode mnie posłuchania?	Pchuu! jakie wielkie słowa, co to ma jedno do drugiego? Czyż ziemia i honor wymagają ofiar?	Śliczne szczęście być dębem i zostać kołkiem... Widzisz co mnie spotkało... miarkuj co z tobą będzie.	Żołnierz to był zawsze wielki i w dziele wojennym niezrównany. Tak jak on ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) moc, siła. nieprzyjacielską przywiódł, tego by nikt inny nie potrafił. Cud, że z niego skóry nie zdarto i na bęben nie naciągniono! Gdyby kto był wonczas Chowańskiemu samego księcia wojewodę w ręce wydał, jeszcze by go tak nie usatysfakcjonował, jak z Kmicica podarek mu uczyniwszy... Jakże! do tego doszło, że Kmicic Chowańskiego sztućcami jadał, na jego kobierczyku sypiał, jego saniami i na jego koniu jeździł. Ale potem i dla swoich był ciężki, swawolił okrutnie, kondemnatamikondemnata na wzór. pana Łaszczą mógł sobie kierejkękierejka (daw.)	Głupstwo! kiedy ogród kopała, z Ulaną kłócić się zaczęła; a dwa dni temu, jak rano wstawać bardzo już nie chciała, nadaremnie dziecko wybiła. Taki już w niej charakter, nadto prędki. Ja ją i za kłócenie się, i za bicie niewinnego dziecka wykrzyczał... Tak płakała, że niech Pan Bóg broni, a mnie najgorzej, jak ona płacze. Zdaje się, że i życie zaraz oddałbym, żeby tylko nie płakała. Ale już i to nie pomoże... już żeby nie wiem, jak płakała, taki napomnę i wykrzyczę... Niedługoż już tego będzie... Prędko już i nie będzie za co krzyczeć...	A to się dobrze składa! Oszczędzisz sobie waćpan drogi... Chociaż... może i szkoda, że na Podlasie nie pojedziesz, bo tam między głowami konfederacji jest i twój imiennik... Mógłbyś go skaptować.	Jelsky, mnie się coś widzi, że ty z twą europejskością w powietrzu wisisz. Tyś po prostu ten temperament i sentyment poprzestawiał na inne pola i zostałeś kosmopolitycznym dziennikarzem. A ten zgermanizowany WasserintellektWasserintellekt (niem.) wołał, wskazując na Pawluka. na wprost; w twarz. z części zachodniej!	Próbowali ludzie godni zgodę czynić, ale to na nic! Okrutnie teraz posłańcy od króla do naszego księcia latają... Mówią, że coś się tam nowego na świecie kluje. Spodziewaliśmy się pospolitego ruszenia z królem jegomością	Nie bez przyczyny spytaliśmy was o tę różnicę: bowiem bywało tutaj wielu innych z waszego kraju tureńskiego, którzy zdawali się nam poczciwe ciemięgi i mówili jak się należy; ale z inszych krajów bywali tu znów inni, straszliwe pyszałki, hardzi jak Szkotyhardzi jak Szkoty z Tessaloniki, tłumacz Arystotelesa i Teofrasta., i ArgyrofilosAnygrofilos patriarcha Konstantynopola, platonik w 15 w., i Policjan, i BudeusBudeus bibliotekarz Franciszka I, przyjaciel Rabelais’go., i cały kram tych zwariowarych mędrków, których liczba nie była widać jeszcze dość wielka, skoro ją świeżo pomnożyli jeszcze w ostatnich czasach Skaliger, Brigot, Chambrier, Franciszek FleurySkaliger, Brigot, Chambrier, Fleury	O, zdaje się, że ten klub naprawdę leży na wątrobie panom z policji. Ale dlaczego nie szukają lepiej? Na pewno by go już znaleźli.	Z Maciusiem nie jest dobrze: prochu ma mało i armat mało. Ale bronić się łatwiej, niż napadać. A przy tym jest blisko stolicy i ma wszystko blisko. A my musimy z daleka przywozić. Sami nie damy rady. Przyjaciel żółtych królów musi nam przyjść na pomoc.	Bo widać naszego pana nie zna. Zresztą dwór zamknięty od miesiąca.	Ee, nie. To jakieś zaziębienie. Niech się pan nie trudzi. Szkoda kosztów. Damy sobie radę.	Nie radzę pisać bo jeżeli tej posady nie dostanę, to i tak wyjadę. Tylko, że będę musiała poszukać innych środków utrzymania.	Nie wiem, czy przełknę. Ścisnąłeś mi gardło. Jeszcze nie mogę dobrze oddychać.	Był tu zwłaszcza jeden taki pokój pokój na pozór zwyczajny, pokój jak każdy inny, obity czerwonym adamaszkiem. A wydał mi się dramatyczny jak nie wiem co.	Dokąd się udasz, skoro miejsca nie znasz?	Nie wiem, czy mogę z panią rozmawiać?	Słyszane rzeczy! To dziewczę, które prochu nie wąchało, ośmiela się twierdzić, że my na wojnie czyściliśmy buty w przedpokojach, jak pan Jędrek.	Nie desperujże wszak znowu mówisz przytomnie... Więc radzę ci tak: weź kilka najlepiej płacących uczennic na godziny, przekonaj się, jak ci z nimi pójdzie, i	A dlaczego nie mógłby naprawdę być moim narzeczonym!	Ale ja z tego powodu nie chcę cierpieć!... Niech więc ich uspokoi albo... wszystkim wytoczę proces.	Ależ, kochaneczku, nie przerywaj panu	Czy nie szkoda kijów?	I nie odwodzi to waćpanów od ryzykownego przedsięwzięcia?	Nie chciałem wspominać o tém, dopóki nie odkryliśmy sprawcy	Nie.	Pono nie. Balwierzbalwierz (daw.)	Zresztą każdy z nas, współwłaścicieli, ma prawo domagać się zwrotu strat.	A zatem przyznaje pani, że wyznaczyła sir Karolowi spotkanie o godzinie i na miejscu, gdzie go znaleziono trupem; przeczy pani jednak, że stawiła się na miejscu umówionym...	A jednak... zobacz, obejrzyj się...	Bez wątpienia Wiatr może się tu wcisnąć tylko przez wąskie gardło pomiędzy dwoma przylądkami, a w dodatku przylądek północny zasłania całkiem południowy, dzięki czemu podmuchy wiatru mają bardzo utrudniony dostęp. Doprawdy, „Bonawentura” mógłby tu sobie stać przez cały rok nawet bez rzucania kotwicy.	Chwała Bogu, żeśmy cokolwiek uradzili, bo okrutnie było mi markotnomarkotno (daw.)	Czy zauważył pan te drzwi? Drzwi te łączą się w mej pamięci z bardzo dziwną historią...	Czyżbyś sobie wyobrażała, drogie dziecko, że postarałem się o tę wyprawkę w głupiuchnej intencji błyszczenia w oczach Angoulême, o które troszczę się ot, tyle? Chcę naprawić zło, którego narobiłem, i dlatego musiałem znaleźć się pod bronią.	Jeśli chcesz ja ci jego imię na ucho powiem,	Od tygodnia cię szukam i wypatruję po próżnicy.	Skoro pan tak się wysadzasz, to i ja płacę sto kasztanów	Więc ma pani jakiś poważny zamiar?	Zrzekam się, zrzekam swego głosu na rzecz towarzysza Mirosława...	Że Jagna z wójtem się sprzęgła, cosik mi o tym bąknęli	Żołnierskiem słowem ręczę. Słuchajże kochany Żółtuchowski... co ty, co wy zrobicie człowiekowi, który ma czem ozłocić wszystkie trybunały?	A może tatko myśli, że to źle?...	A! Więc już wiecie...	Ale tu potrzeba kobiety!	Chcesz zginąć?	Co?	Coście panowie najlepszego zrobili w tym tygodniku!	Czy może pan iść?	Cóż to za kobieta?	Dobrze, wypijemy!	Gdzie zostawiłeś ciało?	Grazie, graziegrazie (wł.) prawdziwi dżentelmeni. . Buona nottebuona notte (wł.)	Ho, ho!	Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku... jakże...	Jesteś	K. H. Wade Los Angeles	Kiedy odjeżdżamy, panie majorze?	Na jakiej zasadzie przybyłeś pan tu zamącać uroczystą chwilę mego życia?	Niech pani siądzie, panno Magdaleno.	Niech żyją branki, które nas uratowały!	Nigdy w świecie! Tam dałem sam kwiat i chlubę moich wychowanków; pierwej bym chyba ja, stary, łamane sztuki pokazował, niżby oni cośkolwiek nieprzystojnego uczynili.	Ojcze?...	On tu gospodarz, Basiu my pod jego dachem mieszkamy... i to widziałam, że cię polubił od razu.	Pan już jedziesz? spytała Julja.	Pan powie?	Pani u Joasi?... I cóż ona?...	Powiedziałeś	Proszę powiedzieć hrabiemu że to my raczej prosimy, by pozwolił nam złożyć mu uszanowanie.	Przeciwnie, najrozsądniejsza rzecz, jaką, jak sądzę, zrobiłem w życiu	Słyszałeś pan?	Tak, tak, zdrów! ale...	To dobrze. Mój jesteś. Będziemy odtąd zawsze razem.	Widziałem ducha...	Wiem, wiem ale ta sama osoba rozkazała, bym mówił „panienko”.	Wiem, że potrafią to papugi	Z czego?	Za pazuchą. Gdzieżby były?	Zapewne ale jeśli z powodu braku broni myśliwskiej zabraknie nam żywności?	Zara, zara!...	Zaraz zrozumiesz... Czy znasz to?
Och, biedny chłopak, pijany jest ponczem i rozpaczą. To drugi dependent z kancelarii, gdzie pracuje twój brat przegrał pieniądze, które patron mu powierzył na sprawy kancelarii. Chciał się zabić, pożyczyłam mu tysiąc franków, które ci bandyci Finot i Giroudeau mu wydarli. Biedne niewiniątko!	Ach, cóż znowu, moja złota. Przecież wiesz, że go kocham do szaleństwa. No i nigdy, nigdy go nie zdradzałam. Ale wiesz, latem w Krynicy... No, ja sama nie wiem, jak się to stało... Po prostu jakaś chwila słabości... Wiesz, że ty naprawdę jesteś prześlicznie zbudowana. To te masaże. Ja dosłownie nie mam czasu na masaż i Karol wścieka się na mnie, że musi opłacać masażystkę, która co dzień odchodzi nic nie robiąc. Im bardziej się starzeje, tym staje się skąpszy. Ale nie o tym chciałam mówić. Więc w Krynicy poznałam pewnego młodego człowieka. No wiesz, sezonowa przygoda bez znaczenia. Zresztą nie wiedziałam, kto to jest. Wiesz, prezentował się bardzo dobrze. Świetnie ubrany, bardzo męski, typ sportowca. Znakomicie tańczył. Słowem, bez zarzutu. Czyż mogłam przewidzieć, że to jakiś niebieski ptak.	Ci ludzie ci ludzie, tak się od nas różnią, jak korsarze od prawdziwych marynarzy. To są piraci!	Wie pan te biedactwa się nudzą, a i nam będzie weselej w ich towarzystwie. To bardzo miłe dziewczęta.	Owszem. Widziałam ją. Zwróciłam na nią szczególną uwagę, gdyż była to jedyna istota, która wyglądała tak samo samotna i bez przyjaciół, jak ja się czułam. Ja miałam przynajmniej ciebie, ona zaś nikogo.	Gdzież tam, za kimś, kogo znam dobrze. Odmawiam, straszna nieostrożność! Z tą chwilą mam i liberałów na karku: położenie staje się nie do zniesienia. Sądzę, iż gdyby wikaremu wpadło do głowy obwinić mnie o zamordowanie służącej, znalazłoby się w obu stronnictwach dwudziestu świadków, gotowych przysiąc, że widzieli, jak spełniam zbrodnię.	Jaśnie pan może być spokojny. Jeśli Bergerac zostanie zabity, nastąpi to wówczas dopiero, gdy już nic zeń wydobyć się nie da. Co się zaś tyczy Castillana...	Pani wie. Dziś rano zbudziły mnie nieludzkie wrzaski. Idę do okna... myślałam, że się pali, a to ta banda aktorów i aktorek stała na drodze i tak krzyczała na przewodnika i Porzyckiego, żeby się zbierali. Szli na wycieczkę. Pani nie słyszała?	Uderzymy w ziemię nieżywą, w ziemię jałową, w ziemię płoną, ostrzem narzędzi z żelaza i dobędziemy z jej łona śpiew rozkochanych niewiast, gwar dzieci i wielki hymn mężów, schylonych nad zagonami złotej pszenicy i żyta, co się srebrzy pod niebem. Od naszych czynów, wodzu, poczną się nowe dzieje! Z naszych ramion zstąpi na ziemię pokolenie potężne i piękne. A ono będzie twórcą pokoleń, których pochód nieskończony iść będzie w wieczność pod niebem świętej Pogody.	Podziałało. W każdym razie spuszczajcie czółno na wodę Nie mamci ja wprawdzie świadectwa z francuskiego, ale znam inną gwarę, która, jak mi się zdaje, zrobi swoje. Chodź no, Harvey’u, i tłumacz im.	Pisywaliście do siebie Piękna jest, młoda i jak najlepiej wychowana. Niemka, to prawda, ale my z niej zrobimy co zechcemy... to od ciebie zależy... Taką była nieboszczka matka nasza, a daj Boże, aby wszystkie jak ona żonami były i matkami przykładnemi... Nie kochał jej ojciec gdy się żenił ale przywiązał potem najczulej, i szczęście znalazł w małżeństwie.	Żądam kilku słów pod adresem starosty, słów, które byłyby przyznaniem się do omyłki (zwracam twą uwagę, że nie mówię: do zbrodni, do ostatniej bowiem chwili chciałbym cię oszczędzać), następnie: wyraźnego i stanowczego potwierdzenia wszystkich praw Manuela, co jemu  przywróciłoby wolność i dobre imię, tobie zaś zapewniło bezpieczeństwo i  spokój sumienia. Co się tyczy środków, jakie mam przeciw tobie, dowiesz się o nich niebawem. Tymczasem odpowiedz.	Tak Obiło mi się o uszy.	Byłoby to wielką nieostrożnością. Jeżeli są niewinni, stałaby się im krzywda; jeśli są winni, ułatwiłoby im to zatarcie śladów. Nie! trzeba ich zatrzymać, ale nie spuszczać z nich oka. Jest tam jeszcze groomgroom (ang.)	Jużci, że tak Jeżeli on rodzonej żonie nic nie gada, tylo ze Szwabami rajcuje, to już źle. Szwabska go okpią i choćby chciał się zrzucić ze sprzedaży, to mu nie dadzą.	Cezarze! klnę się na święte imie twoje i Augusta... nic nie wiem i jestem niewinny.	O jej, no, zdarzą mi się błędy. Ale uważasz: ty przecież miałaś z pracą zarządu stałą styczność, więc w razie czego...	O, dla miłości bezwarunkowo przebrałbym się za murzyna i	A ja bałam się krzyczeć.	Nieźle się spisał Nasze toasty były przygotowane, a on swój zaimprowizował.	Toć ci ojciec nasz zawsze mówi, módl się zbywając się natręta.	Znacie mię przecie, a raczej znaliście cokolwiek przed kilkoma laty. Od tego czasu posunąłem się dzielnie w kierunku raz obranym.	Ale gdzie tam, przeciwnie, to jego chciano zamordować. Wiecie przecież, że poczciwy imć Caderousse został zamordowany przez Benedetta w chwili, gdy wychodził z domu hrabiego. Wiecie, że to u hrabiego znaleziono tę sławetną kamizelkę z listem, który przeszkodził w podpisaniu intercyzy. Widzicie? Kamizelka leży, o tam, na stole, cała zakrwawiona. To dowód rzeczowy.	Ja nie koloryzuję, bo powtarzam to, com od niego słyszał, a on przecie póki żyje, nie zełgał, bo zresztą i na to za głupi.	Wolnoć Tomku w swoim domku ale ja wolałbym nogą we wsi nie postać, nim Don Kichota dobrze nie oporządzę. Mniejsza mi teraz o to, czy wróci do rozumu, ale idzie mi o pomstę. Nie daruję mu tego, bez litości mścić się będę.	O! chcę go poznać, Tréville, chcę go widzieć, i jeżeli da się coś zrobić dla niego, zajmiemy się nim zaraz.	Ach, to pan Andrea! Jakże zdrowie?	Nie. Przeciwnie. Czuję się raźniejszy niż zwykle.	No to chodźcie na górę, bracia Gdy pan Kuzenda ugotuje kawę, zaczniemy. Kto przyjdzie jeszcze?	Proszę pochylić głowę w dół... o tak, zupełnie w dół! za minutę to przejdzie.	W jej tonie było jakby odprężenie. Usłyszałam brzęk kieliszków. W pierwszej chwili opanowała mnie obawa, że ta zbrodniarka chce Jacka odurzyć jakąś trucizną, toteż uspokoiłam się, gdy w słuchawce zabrzmiał jego głos:	Widać tylko kamienną ulicę i nic więcej A gdyby się obeszło dom wokoło, cóż by tam można widzieć, Sebastianie?	Pewnie, że tak, jeżeli tylko dowcip waćpanu dopisze, czego się nie bardzo spodziewam.	To źle, to nie po Bożemu, to takie dzieci powinni rozedrzeć końmi Hale, żeby takie dzieci dla swych ojców, to już koniec świata.	To będzie tylko żer dla łotrowskiej hipokryzji rewolucjonistów Po co robić taki skandal? Chodzi panu o moralność, czy jak tam?	A! podniosę, utulę i zrobię co chcesz... jeśli mogę... ale o co idzie? siadajcie! może... poczęła pani Wiska. Moi goście, choćby się trochę zniknięciu memu dziwowali	Kurt był trzeźwym chłopcem i doszedł do przekonania, że Emma nie może go więcej kochać, że on powinien usunąć się z jej drogi, że on jest dla niej ciężarem, że Emma go znienawidzi, że ma do niego wstręt...	Cóż to jest?	Dobrze, a który to?	Kto to był?	Och, jakież to ordynarne i niesprawiedliwe słowa!...	Ojcze, rozumiem teraz wszystko. Pojmuję, jak musisz mną pogardzać i jak bardzo na tę pogardę zasłużyłem. Przebacz mi jednak, nie odpędzaj.	Słowa twe to prawda szczera i teraz pojmujesz zapewne, że cała przyroda istnieje jedynie w duchu cnoty, przez niego i istnieć zawsze będzie, bo musi. Jest on wszechrzeczą zapalającą do życia, wszystko z martwych budzącą światłością, jak daleko sięga ziemski byt. Od wyiskrzonego nieba, tego wzniosłego tumutum (daw.)	To jak was do pracy przyjmowali? Bez papierów?	Ależ to bunt I panowie z tym chcecie iść w lud? Oszczędźcie duszę naszego ludu.	Jeśli bohater, to nie biedny	To nie małe sprawy!	Bardzo mi przykro! Ale ja na pewno nie powiedziałem im nic takiego, czego by słyszeć nie powinni. Nie chciałbym, żeby z mego powodu mieli nieprzyjemności.	Wszedłem do ich obozu i złapano mnie, a dzięki czarom, które, jak wiesz, noszę na szyi, stwierdzono, że jestem synem jakiegoś człowieka z tego pułku, zgodnie z przepowiednią o Czerwonym Byku, która, jak ci wiadomo, była przedmiotem częstych plotek na naszym placu targowym.	A tej drugiej czy nie znasz? Tej... Mary?	Jakaś ty dobra! Tego właśnie było trzeba. Teraz bądź łaskawa usiąść na tym dużym fotelu i pozwól, żebym cię czymś zabawił.	Jedna ciżma za ołtarz... o Jezu!	Na rano można by stanąć?	Ojciec mój był szewcem, a w dodatku lichym szewcem na Ciepłej ulicy. Na Ciepłej ulicy...	Za sto franków?	Żal mój pochodzi stąd, że mi pan męża oczarował.	Synu, mam jeszcze pod burką coś, co cię ucieszy: tę koszulkę stalową, lekką a mocną, która ci może posłużyć.	Skąd?... Z tych pozycyj, których nie zajmujemy albo do zajmowania których sami ich zmuszamy, pchamy ich, błagamy, aby je zajęli. Mego sklepu nie kupi żaden z naszych panów, ale każdy da pieniądze Żydowi, aby on go kupił i... płacił dobre procenta od wziętego kapitału.	Ja sobie tak myślę że przez tę przygodę Jennie Cushman jeszcześmy dzisiaj nic nie jedli...	Nie wiem, co będzie jutro.	Po co panienka krzyczy?... możemy po cichu interes zrobić!... a ja mam taki feler w sercu, co...	Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. Co robić? Dzisiaj strata, jutro zysk. Pan dał, Pan wziął i nie ma o czym mówić, drogi człowieku.	Nie, nie dlatego, tylko że nie bywał grzecznym względem swoich pachciarzypachciarz (daw.)	Ale prosimy, panie dyrektorze	Ale wy wolicie błogosławieństwo Mahdiego?	Co panna Marya myśli o tym marglu?	Co rzekłeś?	Cóż, stary! Od trzech miesięcy powinnibyśmy mieć w kieszeni te marne świstki, które mamy dopiero dzisiaj.	Daj po dobrej woli pięćdziesiąt!	Dałabym głowę, że sobie panią skądciś przypominam Ale...	Gadajcież, panie, kto mnie woła, bo nie pójdę!	Ja właśnie nie chcę być błaznem.	Konie poniosły czy co?	Nie mogą nam zabrać naszych miejsc, ja mam numer pierwszy	Nikt nigdy nie śmiałby zarzucić pani czegoś podobnego	O, on tam będzie niezbędny wśród Moskali jak pies w kręgielni! Rzeczywiście, niech idzie!	Zaczekaj, Fryc. Ale widzicie, gospodarzu, nam potrzebna jest wasza góra, bo chcemy postawić wiatrak...	Znam ja miejsce, gdzie warty chodzą. Nie jednęjednę	A można.	A od kogo ma pani kostyum?	Ależ...	Bom ja jest Polak i łaciński.	Czy przez bramę del Popolo czy przez miasto?	Do Światopełkaby zaraz słać aby czas do namysłu miał.	Jakto? prezes	Jw. panie	Kobieta, Interes, Małżeństwo	Można spytać, kiedy ślub?	Niby komu?	O, sam jedzie do pana Moreau?...	Pfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglichPfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglich (niem.)	Piotrowicze z Nawiraghem i Anardratami jutro w drogę ruszają; prędka będzie wiadomość.	Przyjaciele pańscy z Tyru bardzo pozdrawiają pana przeze mnie.	Tak! Komunistyczny!	Tam ktoś jest...	Te, trąba, zjadłeś fiszjadłeś fis powtórz od Laudamus pueri...	W terminie jesteś?	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Więc książę rychło nadciągnie?	Zbyt słabe mam serce, panie Dawidzie, do tak ryzykownych i wyczerpujących ćwiczeń zabawowych.
Jörgenie czy sądzisz, że można stamtąd z pokoju zobaczyć, co się dzieje tutaj w młynie?	Posyłano, ale nie było go w domu. Jaskólski opatruje ich tymczasem, a on się zna na medycynie, bo przecież kiedyś na swoim folwarku, puszczał krew bydłu. Nie, ja pani tam nie puszczę, po co się denerwować, to widok nie dla pani, nic im wreszcie pani nie pomoże	Ależ, Helenko!... Pomyśl, na co się narażasz mówiąc w podobny sposób?... Całe szczęście, że nas nie słyszy nikt obcy.	Cóż chcesz, kochany Porthosie, niepodobna mieć wszystkiego, znasz przecie przysłowie: „Nieszczęśliwy w grze, szczęśliwy w miłości”. Zbyt jesteś kochany, aby fortuna nie mściła się za to; ale co cię niełaska jej obchodzi, czyż nie masz szczęśliwy człowieku swojej księżniczki, która niechybnie pośpieszy ci z pomocą?	Nie jeden... straszne plotą dziwy! Jeżeli choć przez pół prawda co mówią, warto by Neron wygnał Nazarejczyków lub wymordować ich kazał, bo za nich Bogowie na całym Rzymie mścić się mogą...	Rób, co chcesz, żeń się, z kim chcesz... ja cię kochać nie przestanę	Spadnie jak piorun, co błyśnie i zabija! Od czasu kiedy Mojżesz dobył Jehowę z gromowej chmury Synaju i osadził w Świętym Świętych na tronie, trwał on tam spokojnie i pewnie. Teraz atoli przekonają się ludzie, że jest jeno urojeniem, nicością, mgłą i wytworem mózgu naszego! To jest tu napisane, a gdy ludzie przeczytają, muszą uwierzyć. Poznają głupotę własną, użyją krzyżów na opał, kościoły przemienią w spichrze, a księża będą orać ziemię.	Tobie! A to ci tylko wstyd, że nie masz nic lepszego. Nie znajdziesz takiego, co by tobie współczuł.	Nie śmieję się, Dorianie; przynajmniej nie z ciebie. Ale nie powinieneś nazywać go największym romansem swego życia. Nazwij go pierwszym twoim romansem. Będziesz zawsze kochany i zawsze zakochany. Wielkie namiętności są przywilejem ludzi niemających nic do roboty. Jedyny to pożytek dla kraju z klas próżnujących. Nie przerażaj się. Czekają cię wyjątkowe rozkosze. To dopiero początek.	A bo ja wiem zmieszać się, stracić pewność siebie. Feliksiak.	A! Okropne! A to nie jest okropne, to nie jest zbrodnią, gdy moje życie się marnuje, gdy moje zdrowie na szwank się naraża? Czyż ja nie jestem ważniejsza w tym wypadku? Wszak nawet wasze mądre prawa, gdy trzeba wybór zrobić, każą ratować raczej życie matki.	Bo i po co, przecież nie mieli złamanego grosza.	Bo niepodobna by teraz myślał o kimś obojetnym, gdy tyle ma o sobie do myślenia... cierpiąc i dręcząc się swoim losem. Powiedz mu pan żem zdrowa, że się modlę za niego, że Boga proszę gorąco aby go oswobodził...	Chybaś waszmość diabeł albo masz inkluza. Bóg widzi, daleko mi teraz do samochwalstwa, bo z tamtego świata wracam, alem to sobie przed spotkaniem waćpana zawsze myślał: jeżelim nie pierwszy w Rzeczypospolitej na szable, tom drugi. Tymczasem niesłychana rzecz! Też ja bym pierwszego cięcia nie odbił, gdybyś waćpan chciał. Powiedz mi, gdzieś się tak wyuczył?	Co ona zrobiła? Sala wali brawo jak wściekła	Co przez to rozumiesz?	Co teraz będziemy robili, Stasiu?	Co? Ten ślub?	Eh, nie, żeby i z nieba bilet... tego... pani nikogo takiego... nie widuje. To pan Jan... umie po szwabsku. Proszę pana... ja... tego... zaprowadzę.	Hm... tak. To by było możliwe. Wiesz, ja bym się chętnie podjął tej misji	Ja też się bardzo śpieszę, bo mi się synek urodził: o, tu mam nawet fotografię.	Ja to się nazwać mogę tym szczęśliwym bo nigdym się nie spodziewał przyszedłszy tu napawać się wonią rozkwitłych jabłoni, iż mi los pomyślny zdarzy spotkać pod jabłoniami Waszą Ekscelencyę. Jeśli się nie mylę to owoc jabłoni zwie się podobno zakazanym owocem?	Lecz jeżeli on odpowie na to grubiaństwem? Ja... ja się boję.	Nawet ważny! cóż panie robią z Marwitzem? Człowiek oszalał za panną Anną! Jestem udręczona jego wzdychaniami; jest to całe morze sentymentu! Jakże się to skończy? Ulokuje nareszcie ten legendowy pierścionek i poczciwe serce?...	Nie brak ci odwagi, to się chwali. Tym niemniej radzę ci odłożyć szpadę i poddać się.	No, to co mam czynić?! Gadaj, co chcesz ode mnie?	Och!... Pod tym względem możesz być spokojny... Ze względu na ciebie, bardziej niż dla siebie samej, będę umiała zachować najgłębszą tajemnicę.	Oo... przeprosi się on niedługo...	Otóż takie słowo lepiej mi się podoba	Po co psujesz swoją piękną myśl, dodając to ostatnie zdanie Nie lubię myśleć o złamanych sercach i innych niemiłych rzeczach.	Prawda? I te trytony zakochałyby się we mnie i porwałyby mnie na dno morza. I byłabym ich królową.	W szpitalu była! truła się, pisały o tem gazety!	Więc niech pan przeczy. Mnie to nie szkodzi. Ona sama nigdy się z tym nie taiła. Przed panem był Rogocki, nie licząc męża i może jeszcze kogo, o kim nie wiadomo. Po panu ja, po mnie Golimski, po Golimskim ten bałwan Rohityn...	Więc to mnie ekscelencja oczekiwał dziś o siódmej?	A skąd wie twoja narzeczona?	A też dobrze byłoby i w Nowej Marchii zabiec drogę Krzyżakom. Więc niechaj pan z Maszkowic przejdzie Wisłę	A w czym zrobisz jajecznicę? W kapeluszu?	A więc pan go widział?	A zapewne.	A, bo wie, że niedługo pójdzie na wygnanie.	Albo zuchwałości... albo po prostu nieświadomości. Mogliby powierzyć to zadanie komuś, kto nie wie, że nosicie w kieszeni dość materiału wybuchowego, aby wysadzić w powietrze siebie i wszystko naokoło w promieniu sześćdziesięciu jardów.	Ale u kogo? Jak? O czym?	Ale wszyscy prefekci są obecni! Gdzież różnica?	Biedny chłopiec musi żałować, że mnie tam nie ma!	Budzić miłość to nic chodzi o to, aby ją czuć. Znam wiele kobiet, które są jedynie pretekstem uczucia, zamiast być równocześnie jego przyczyną i skutkiem.	Bynajmniej. A do czego służą tamte aparaty?	Był taki duży jak kot?	Będzie tego... nie wiem dokładnie, ale coś około stu hektarów kuzyn to obliczy. Później można wydzielić.	Całkiem niepotrzebnie „it is silly to gild refined gold and paint a lily”. Cóż począć, kiedy na przekór Szekspirowi wolimy robić rzeczy bezużyteczne i za Wilde’m nazywać to Sztuką.	Czy można księżną zapytać o nazwisko?	Czy napisałeś już dosyć poezji, ażeby je wydać w książce? niżej: Strachy Malabaru. Wybrzeże Malabarskie to kraina geograficzna w Indiach, nad Morzem Arabskim. W XIX i w pierwszej połowie XX wieku w posiadaniu Wielkiej Brytanii. W polskim tłumaczeniu Malabaro to także imię bohatera wiersza, w tekście angielskim Malabar to nazwa statku, zaś wiersz Noela nosi tytuł Wrak Malabaru.” i poemat poświęcony śmierci kochanego czarnego karalucha, który został otruty.	Czyjaś ty? Skąd?	Dalibyśmy sumę potrzebną, gdyby całe zgromadzenie jak jeden mąż uchwaliło, że	Dlaczego? poprostu: parceque cela me deplâit.	Dlaczego?...	Do duszy nie mają, ale do ciała mają.	Do wszystkich djabłów!	Gdzie prawda? spytał German.	Gerai! Koks gi, pagal jūsų mislį, gali būti pirmiausis mieris mūsų?	Hm??	Jak mię widzicie, jestem podróżnikiem i dobrze wam życzę	Jak widzę płakanie, to jakby me kto nożem żgnął!	Jakiego pijaka?	Jesteśmy dopiero na jednej trzeciej wysokości	Kiedy matka miała urodzić Rywkę, zabrakło w domu wody. Wtedy ojciec, pokój jego duszy, wziął wiadro...	Kiedy?	Masz to, czego mnie właśnie brak... Wiesz, używałem tego środka, coś mi zalecił i nic... już mi nic nie pomoże. Czuję, że nie przeżyję tej zimy z pewnością, bo jak mnie nie boli żołądek, to bok, to serce, to włazi mi ten straszny ból w kark lub łamie mi po prostu krzyż, jakby drągiem żelaznym.	Munderunek dają?	Musisz odejść	Myśl twoja zachwyca mnie. Bądź pewny, że zachowam ją w pamięci. Na nieszczęście...	Mówię panu na lewo, a pan szuka na prawo! Miałem na myśli: na lewo ode mnie. Brawo, trafiłeś pan. Musi tam być raport ministra policji z wczorajszą datą... O, ale proszę, oto i pan Dandré we własnej osobie... Powiedziałeś wszak, że to pan Dandré?	Nie chciałby pan, panie Cyrusie, żebym tutaj został z Ayrtonem?	Nie mówcie!	Nie opuszczę cię, panie mój, choć wiem, że na śmierć pewną i zagładę siebie i lud swój chcesz prowadzić	Nie wiem. Ja tu obcy, pierwszy raz...	Nie wypadek.	Nie zauważyłam tego, Karolino.	Niech tak będzie, skoro pan tego chce, Ayrtonie	Niedoczekanie jego!	O! nie wątpię, że genjusz waszej eminencji...	Oho! będzie rozprawa	Pan zna pana de Norpois, wiem	Pani margrabino, jestem na pani rozkazy	Podziękujesz, jak weźmiesz. Dlaczego nie chcesz?	Prawdu każe!	Przecież ta wasza misjonarka ma już naturalnego opiekuna w małżonku, owym książątku	Późno już, ale sen mnie odbiega... I pomyśleć, że oni, jeśli żyją, to błądzą tam gdzieś przy księżycu, wśród tych suchych wrzosów... sami... takie dzieci! Pamiętasz, Glen, anielską twarz tej małej?	Skądże to panu przyszło do głowy? Nie rozumiem doprawdy!	Sądzę zresztą, że macie coś lepszego do roboty niż paplać.	Tatku... tatku!...	To bagnisty las, mój panie, najtrudniejsze miejsce podczas przeprawy przez dżunglę.	Toś to ty zachodziła tam za sosny?	W góry?	W ziemię zapadł! Nie ma nigdzie. O, Hospody pomyłuj! My ogień krzesali	Więc dlaczego pani nie chce umożliwić mi zobaczenia profesora? Czy to nie zemsta dyktuje pani tę nieustępliwość?	Więc zapraszam pana w imieniu papy raz na zawsze.	Wraca król?	Wszystko! I nic mi więcej nie powiesz? Nic? Nic?	Zuch dziecko! Że też masz czas na wszystko!	Złoto, jeżeli je posiadasz.
Na honor, mój drogi masz przed sobą człowieka, co czeka na ciebie jak na zbawienie, abyś go zastąpił. Pani baronowa dręczy mnie pytaniami o hrabiego, mam według niej wiedzieć, skąd się wziął, skąd pochodzi i dokąd zmierza. Dalibóg, nie jestem Cagliostrem i żeby się jakoś wykaraskać, powiedziałem: Albert ma w małym palcu wszystkie tajemnice Monte Christa. Dlatego też zostałeś wezwany.	Do tego czasu on umrze! Ale bodaj jego dzieci będą nosiły nazwisko bez zmazy. Myśl o tym, ile on musi cierpieć, zabija mnie po prostu! I czy pan sobie wyobrazi, matka Roberta, kobieta nabożna, powiada, że powinni go trzymać na Diablej Wyspie, nawet jeżeli jest niewinny. Czy to nie ohyda?	A, dajcie już spokój! Nie trapcie się byle czym. Jeszcze wczoraj, w tym straszliwym nawiedzeniu pańskim, wszelaką urazę rzuciłem precz. Pan Jezus mi świadkiem, że się cale a cale nie gniewam i w świętej zgodzie z wami żył będę do grobowej deski. Ino jedna rzecz musi ostać po staremu.	Jak to? I nie bał się narażać jej na niebezpieczeństwa wojny?!	Nie dziękuj, pani Może się okazać, że huragan komuś z nas przyniesie zgubę.	Pókiście mi sami tego nie powiedzieli, nigdym nie wiedział, mościpanie, o tym, że ojciec mój miał brata.	Jestem jej najlepszą przyjaciółką.	Niechże się pani namyśli jeszcze... taki krok, to na całe życie. Można później żałować...	Pan będzie łaskaw zauważyć, panie sędzio śledczy, że o nic mnie pan nie pytał, kiedy przybyłem, i że wobec tego nie miałem co mówić. Zresztą pańskie śledztwo nie wydaje mi się wcale tajne, skoro wszyscy byli przy nim... nawet jeden z winnych.	Przepłakałam tyle lat, ale nie temi łzami, któremi dzisiaj płaczę. Tak mi w duszy jasno! Pozwól mi zamknąć oczy i zobaczyć tę światłość. Ileż to szczęścia w jednem słowie! Józefie mój, Józefie! ja nawet nie umiem o tem myśleć!	Nie! Brat Danveld był człowiekiem przebiegłym. Czy pamiętasz, że postawił warunek Jurandowi, aby nie tylko sam stawił się w Szczytnie, ale by przedtem ogłosił i do księcia napisał, iż jedzie córkę od zbójów wykupywać i wie, że nie ma jej u nas.	Zachodzi właśnie ta obawa Jeżeli stan pani pogorszy się, proszę do mnie dzwonić. Do widzenia.	Cicho bądź nie wiesz sama, co pleciesz. Ten pan ma słuszność; czas płaci, czas traci. Póki ojciec był tylko Sanchą, ty byłaś sobie po prostu małą Sanchą, teraz jesteś panną, skoro on został gubernatorem. Pamiętaj to sobie.	Niech cię kat porwie z takimi radami! Przyszedłem po ratunek do ciebie, a ty drwisz!	Chodziłem raz bez celu po Rzymie Niebo było przeczyste, a księżyc oblewał kolumny i mury bladym, tajemniczym światłem. Towarzysze moi poszli kędyś za dziewczętami, mnie tęsknota za domem i miłość popędziły w świat. Wreszcie poczęło mnie palić pragnienie, wstąpiłem tedy do pierwszego z brzegu domu podmiejskiego, by poprosić o szklankę wina lub mleka. Ukazał się w progu izby starzec i pewnie w pierwszej chwili wziął mnie za podejrzanego włóczęgę. Powiedziałem mu, o co proszę, a gdy się dowiedział, że jestem cudzoziemcem i Niemcem z narodowości, zaprosił mnie gościnnie do izby i przyniósł flaszkę wina. Poprosił mnie, bym usiadł, i spytał, czym się trudnię. W izbie pełno było książek i starożytnych zabytków. Zawiązała się długa rozmowa. Opowiadał o dawnych czasach, o malarzach, rzeźbiarzach i poetach starożytnych. Dotąd nie słyszałem nikogo, co by tak mówił, zdawało mi się, jakobym przybił do nieznanego lądu i wysiadł na obcą mi ziemię. Pokazywał mi pieczęcie i inne stare wyroby, potem czytał z zapałem prześliczne poezje, tak że czas minął szybko. Dziś jeszcze radość serce me przejmuje, gdy wspomnę na różnobarwny zamęt myśli dziwnych i uczuć, jakich w onw on wieczór góry Harz; góry harceńskie., czułem się szczęśliwy i wesoły, jakbym szedł na wesele. Nie zatrzymywałem się w drodze, dążyłem ciągle polami, przez równierównia	A!... zostaw mnie wychodź, jeżeli nie chcesz, abym w twoich oczach głowę o mur roztrzaskała!	Ach, Czarnorudka! Tak! Tak... to tak się nazowało... Ja przez te wszystkie lata szukałam onej nazwy, chodziła mi po głowie, a nie chciała wyjść... Czarnorudka! I ociec sam jeden tam siedzi?	Ba! Wielkim niewodem mnie łowi, ale tak mi się coś widzi, że chociażem dość gruby, jednakże się przez jakie oko tej sieci prześliznę. Nie będę ja za Francuzem głosował.	Czy nie lepiej otworzyć, zdaje mi się że tam jest coś ważnego.	Disko Troop. Najlepszy człowiek, jaki kiedykolwiek chodził po pokładzie... nawet nie wiem, kto byłby godzien zająć po nim drugie miejsce.	Kto cię nie chce?	O, z tym możesz zrobić, co ci się podoba.	Zaczynają gadać że pan musi mieć bardzo zatwardziałe serce, aby odrzucać duchowną pomoc tego świętego człowieka.	Dziękuję bardzo! Nie lubię takich domów. Duchy są jeszcze gorsze od nieboszczyków. Taki truposz może wprawdzie coś powiedzieć, ale przynajmniej nie plącze się koło ciebie w całunie, nie wygląda ci nagle przez ramię i nie zgrzyta zębami, jak to robią duchy. Tomek, tego bym nie wytrzymał... tego by nikt nie wytrzymał.	Ostrze twojej złośliwości, Haneczko, nie może mnie zranić, gdyż wiem doskonale, że ani przez chwilę nie możesz na serio brać tego, co mówisz.	A u ciebie żółta młodość. Nie lubię ogranych kart. Dobre to dla emerytów do pasjansa. Nie, na Erywańską nie pójdę.	Mosze, idź ty zaraz do szamosza (posłańca synagogi) i powiedz mu, że rozkazanie moje jest, ażeby on szedł zaraz do dajonów i do kahalnych i ogłosił im, że kiedy słońce zajdzie i zmrok ziemię okryje, oni wszyscy zebrać się powinni w bet-ha-kahole na wielki sąd...	A pocoby mnie życie, gdybym je miał związany w kącie pędzić! Mnichem nie jestem, mnie trzeba swobody... ja muszę wszystkiego pokosztować i nacieszyć się życiem... Na pokutę i na gnicie dość będzie czasu.	Bo tu nie o żarty chodzi, lecz o miljony. O miljony nietylko dla mnie, ale i dla pana.	Być może jest jakiś inny powód, który wymusza na Van Gouldzie pośpiech.	Będę się starała; ale to rzecz niegodna gentlemana. Nie myślałam, żebyś był tak podstępny i złośliwy	Co za izba, panie? próżno pan szukasz. Nie ma już ani izby, ani książek w całym domu, a toć szatan wszystko gdzieś porwał!	Czemu? A kto to skamlał jak ten pies? Nie ja was molestowałam, byście ją wzieni, nie ja wam ją podtykałam ni ona sama! Mogła se iść za każdego drugiego i z tych najpierwszych we wsi, tylu ich było...	Do miasteczka! ekonomska hreczka! cha! cha!	I nama też może niezadługo przyjdzie za nim iść.	Idę do niej, señora	Ja też od razu biorę do niewoli pana Wokulskiego	Jak nie mam, to z jelit sobie nie wypruję.	Jasne To było tego samego dnia, kiedy zgubiłem białą kulkę... albo dzień wcześniej...	Jestem tego pewien	Jesteś trzeźwy, pachnący, w dobrym humorze. Nigdy nie domyślisz się, gdzie ja byłem.	Jeśli się zdoła poznać na tym, co mu dasz.	Już ja go tam nie chcę widzieć Niech tam kat na niego patrzy. Trzeba ostrożnie poczynać, by całej imprezy nie popsowaćpopsować (daw.)	Kiedy ja nie wiedziałam, co to kochać.	Księże Lantaigne, jakże rad jestem, że cię widzę!	Nie ma dla nas snu, kochanie póki nasz lud jest w niebezpieczeństwie. Gdybyście oboje z Dainem Warisem przeprowadzili to, coście chcieli przeprowadzić	Nie rozczarowanie, tylko logiczny wniosek. Całą moją zasługą, że pomimo młodości spostrzegłem, iż na nic się nie zdało walczyć z losem.	Nie spotkałeś nikogo podejrzanego?	Nie wiem, ciociu	Nie wszystko, panie	Och ta mania obcinania ręki jest tam bardzo dawna, wraca w pewnych epokach jak niektóre nasze kaczki w dziennikach, temat ten bowiem grasował w teatrze hiszpańskim już w roku 1570...	Przesądny idiota z ciebie. No, dobrze, nie powiem ani słowa.	Pustych łbów ino fraszki się trzymają Tu śmiechu nie ma: człek jakiś w śmiertelnym grzechu żywot zakończył.	Tak lecz ona tam nie zostanie długo, chociażby za dwieście dukatów była zastawiona, wydobędę ją stamtąd.	To ma znaczyć, że dałem się w targu oszwabić: sześćdziesiąt luidorów za konia, który tak chodzi, że truchtem może zrobić trzy mile na godzinę.	Wiatr nie dął z północy, nie wylała rzeka i Perkun nie huczał, pioruny nie biły.	Więc nie obawiasz się śmierci?	A ten pokój?	A to czemu?	A więc?	Ale nasze plantacje, ptaszarnia, zagroda i w ogóle wszystko! W kilka godzin mogą to wszystko spustoszyć, zniszczyć.	Co przez to rozumiesz?	Czemu to mówisz?	Czy pozwoliłby pan swojej żonie na zmiany, gdyby je zaprowadzić chciała?...	Cóż robić, jeżeli tak jest?... Wreszcie ludzki instynkt zachowawczy jest użytecznym dla utrzymania naszego gatunku. Pozwala zdrowym jednostkom obmyślać daleko sięgające plany, które wykonywają inni; chorym zaś i konającym osładza chwile przedśmiertne.	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Ech, diabli nadali wiem dobrze, i sprawa wymaga namysłu.	Gdziekolwiek. Pójdziemy przed siebie.	Głosujemy jeszcze raz! Kto sobie przypomni, że idzie o naszego Artura, ten powie „tak”	I któż to na jegomości tak nastaje?	I wszystko to jest prawdziwa prawda, nic na niby.	Jak zwykle.	Jawohl, mein Schatz, es kam mir in den SinnJawohl, mein Schatz, es kam mir in den Sinn (niem.)	Kobieta, Kondycja ludzka zawołała starsza dama.	Mogę pana kazać zabić natychmiast!	Może...	Można w niej zgubić drogę.	Muszę koniecznie zobaczyć się z Bohdanem.	Na honor, chyba masz rację, Lucjanie	Nieużeli?	No nieeee.	O, państwo tam jadą brekiembrek	Od dziesięciu lat, pięć stażu, to razem piętnaście.	Odpoczywa, trochę słaba.	Panie naczelniku!	Pierwszy raz to słyszysz?	Prawdziwego?	Pulardępularda zawołał gospodarz, tupiąc nogą	Tak zapewne z tej strony tunel jest bez wyjścia.	Tak, ale dzień składa się z dwudziestu czterech godzin, godzina z sześćdziesięciu minut, a minuta z sześćdziesięciu sekund; przez osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta sekund można wiele zdziałać.	Tak.	To dobrze. A wóz tą drogą przejdzie?	To już szyję takiemu komendantowi uciąć. Rzędzian! Hej, Rzędzian!	Trudno powiedzieć.	Uciekaj!	Z całego serca!	Z jakich stron?	Z pomocą Bożą!	Za trzy dni dość będzie czasu	Zobaczymy, zobaczymy...
Do kroćset czegóż by się nie zrobiło, aby zapracować na to, coś mi pan obiecał!	Panie Andrzeju, jeśli chce pan usłyszeć, to powiem krótko: teatru obecnie nienawidzę, a tamtych czasów nie przeklinam, ale patrzę na nie, jak na smutną szkołę, jak na tragiczną lekcję życia. Powiedziałam całą prawdę; wierzy pan?	Ach, po co mówimy o tych rzeczach... Widzi pan, mój mąż wziął ode mnie zobowiązania na takie sumy, które przewyższają wartość Koborowa.	Nie idzie mi o pieniądze. Ale czemuż to uznałeś pan, że lepiej przegrywać?	Te, co też pan mówi! Co do seksualnej... to nie. Stanowczo nie. Żadne efemerydy u pana Borowicza nie bywają. Chyba że na mieście...	Nie tylko nie mogę nic mieć przeciw temu ale i owszem, chwali się to waszmości, że lubo tak młody i zapewne mało doświadczenia mający, jedyną ufność swoją pokładasz w Bogu, a pociechy i dobrej rady w dolegliwościach szukasz u wiernych sług Jego. Postępek taki zasługuje na pochwałę, a wierz mnie, waszmość, staremu, że kto w jakimkolwiek terminie czy to ulgi, czy pociechy, czy dobrego natchnienia szuka na tej drodze, ten w oczekiwaniach swoich zawiedziony nie będzie i prędzej czy później, czego uczciwie pragnie, niezawodnie dostąpi. Wszakże jeżeli o to chodzi, co mi waszmość powiadasz, to my i tu bez Murdeliona poradzimy sobie. W naszym klasztorze, Panu Bogu niech będzie chwała za to, znajdują się i mężowie uczeńsi, i pobożniejsi od Murdeliona, który, intra parietesintra parietes (łac.) widocznie, najwyraźniej. nieprędko nim będzie, ile ja tę rzecz rozumiem, cale do tego nie jest, do czego waszmość zażyć go pragniesz. Jego powołanie i funkcja, lubolubo (daw.)	Ach, czyż nie możesz tego zrozumieć... Wprawdzie powiedziałam poprzednio Jensowi, że ci wszyscy starzy głupcy, jak Mojżesz, Dawid, nic mnie nie obchodzą. Ale był tam również taki mocny człowiek... nazywał się Samson. I kiedy mu dziewka obcięła włosy, utracił od razu swoją wielką siłę.	To teraz opowiem: może się jakoś ze snu wybijemy! Poszliśmy rano z księdzem Żabkowskim na zamek w tej myśli, żeby to co do przegryzienia znaleźć. Chodzimy, chodzimy, zaglądamy wszędzie pastor, duchowny protestancki, wyznawca doktryny Kalwina., któren kapitana Szenberka na śmierć gotował, tego, co go wczoraj postrzelili pod chorągwią pana Firlejową. Ja mu tedy mówię: „Będziesz się tu, szołdro, włóczył i dyzgustadyzgust (łac.) jeszcze niebłogosławieństwo na nas ściągniesz!” A on, widać dufając w protekcję pana bełskiego, rzecze: „Taka dobra nasza wiara, jak i wasza, albo i lepsza!” Jak to powiedział, ażeśmy skamienieli ze zgrozy. Ale ja nic! Myślę sobie: jest ksiądz Żabkowski, niechże będzie dysputa. A mój ksiądz Żabkowski aż parska i zaraz z argumentami: zmacał go pod żebro, on zaś nic na tę pierwszą rację nie odrzekł, bo jak się wziął toczyć, tak aż o ścianę się oparł. Wtem nadszedł książę z księdzem Muchowieckim i na nas: że to hałasy i swary wszczynamy! Że to nie czas, nie miejsce i nie argumenta! Zmyli nam głowy jak żakom obym był fałszywym prorokiem; obym się mylił., ale te ministry pana Firleja ściągną jeszcze na nas jakie nieszczęście...	Nie poredzę ci, żebym i z duszy chciała: nie na swoim jestem i sama oganiać się muszę kiej od psów i pilnować, by mnie nie wyciepnęli z chałupy... że już nieraz i rozum odchodzi z turbacji!	Przemysł na tym zyskuje Wszelki rząd, który się miesza do handlu i nie zostawia mu swobody, popełnia kosztowne głupstwo: dochodzi do cen maksymalnych lub do monopolu. Wedle mnie nic nie ma zgodniejszego z zasadami wolności handlu niż towarzystwa akcyjne! Mieszać się do nich znaczy chcieć odpowiadać za kapitał i zyski, co jest głupstwem! W każdym interesie zyski są w proporcji do ryzyka! Co obchodzi państwo, w jaki sposób uzyskuje się krążenie pieniądza, byle był w ciągłym ruchu! Co znaczy, kto jest bogaty, kto biedny, byle była zawsze ta sama ilość bogatych płacących podatki? Zresztą, oto już dwadzieścia lat, jak towarzystwa akcyjne, spółki komandytowe, premie wszelkiego rodzaju prosperują w kraju najbardziej handlowym pod słońcem, w Anglii, gdzie wszystko się dyskutuje, gdzie Izby wysiadują tysiąc lub tysiąc dwieście praw na jednej sesji i gdzie nigdy żaden członek parlamentu nie podniósł się, aby przemawiać przeciw metodzie...	Już i mama w liście zapytywała mnie o to, ale nie odpisałem, bo miałem sam po nią jechać... Ani przypuszczałem jednak, aby te plotki aż do ciebie dojść mogły! Niech dyabli wezmą... Człowiek, zdaje się, jak pchła mały, a na ludzkich językach cały świat objedzie...	Uważcie, waszmościowie pójdziemy na przełaj ku baszcie, by łacniej widzieć, którą stroną urwisy będą zmykali; czy w prawo, czy w lewo biec poczną, już my ich dogonimy!	Jeżeli oni nie posłuchają to ty, zejde, oskarż ich przed dziedzicem Kamiońskim... oskarż ich przed sądem!	Słuchaj, ty psie plemię! przywiążę cię do drzewa i nie trzy tysiące sześćset, ale pięćdziesiąt tysięcy rózeg ci wyliczę i to takich, że każda z nich wypędzi duszę z ciebie.	Wolę humanistów, przepraszam, wolę ich typ umysłowości. Intelekty ukonstytuowane na apodyktycznościach przyrodoznawstwa z konieczności ulegają ograniczeniu.	Ślubów przecie nie mógł jeszcze wykonać ale go waszmość nie naglij, żeby się właśnie nie zaciął, a i z tym się trzeba rachować, czy się wola boska w jego intencji nie objawiła?	Co? Pamiętacie i tę czapkę, Janie? Otóż powiem wam, że ojciec mój, leżąc na łożu śmierci, kazał przynieść czapkę i laskę i dał Erykowi jedno i drugie. „Mógłbym ci dać coś innego co ma większą wartość pieniężną, ale daję ci to, o czym każdy wie, żem używał sam, albowiem będzie ci to zaszczytem i da świadectwo wobec wszystkich, żeś był dla mnie dobry!”	Sami już bogowie byli z tobą, Cezarze, przeciwko temu nikczemnikowi; widziano w téj chwili jasne płomię, chwilę na niebie błyszczące i zagasłe nagle jak jego życie... Już mu władzy trybuna winszowano, gdy Memmius Regulus listy twoje otworzył, Cezarze...	Rzecz się ma po prostu tak. Przestrzeń, jak utrzymują nasi matematycy, ma jakoby trzy wymiary, które można by nazwać długością, szerokością i grubością, i daje się zawsze określić stosunkiem do trzech płaszczyzn, z których każda leży pod kątem prostym do pozostałych. Lecz pewni zajmujący się filozofią ludzie zapytali: dlaczego tylko trzy wymiary, dlaczego nie jeden jeszcze kierunek pod kątem prostym do trzech pozostałych? jeżeli tylko owładną perspektywą przedmiotu. Czy pojmujecie?	Ależ drogie dziecko Mógłbym przecież powiedzieć ci to samo. Bo jakżeż? Donosisz mi, że twoje zaręczyny odbędą się 28 lutego w Marsylii, a 4 marca pojawiasz się w Paryżu?	Kupiłem energię do młynów popędu za oceanem, gdzie zawsze taniej. Na falach radiowych przerzucę tę siłę do Europy, sieć młynów zbuduję i kontynentu aprowizację chwycę w moje ręce, przez co żołądków cywilizowanych blokady dokonam, aby były czułe na moje nakazy i rozporządzenia twórczo-kosmiczne.	Ale kto go źle traktuje? Mojem zdaniem, ona poprostu nie jest z nim szczęśliwa	Czy... czy mogłaby pani wymienić mi jego nazwisko?	Do pewnego stopnia Widzisz, moja mała, aniołowie, jako duchy niebiańskie i pozbawione ciała, a natomiast obdarzone możliwością przenikania przez ściany, absolutnie nie potrzebują pieniędzy. W swojej pracy detektywnej, jeżeli już mają się nią zajmować, nie muszą dawać napiwków ani przesiadywać w restauracjach hotelowych. Wszystko to kosztuje.	Dramat jest łatanym kostiumem w rekwizytorni! Wtedy coś wart, gdy się dobry aktor w niego ubierze. U nas, bywało, w teatrze, na dramatach smażyliśmy sobie befsztyki!	Nie bój się! Nie będą o to pytali, jak ją znajdą!	Nie, ale to się czuje.	Rozumie się, że wymagam.	Ależ, pani... ależ, panno Klaro... Już wszystko powiem... On tu nie będzie nocował, bo nienawidzi pani Latter... Ledwie wszedł, zaraz pokłócili się, a pani przełożona tak strasznie płakała jak w konwulsjach... Nic z tego nie będzie, ona go na próg nie puści... Może nawet nigdy się nie zobaczą...	Do rzeczy, do rzeczy! Krótko i węzłowato! Pani pewnie coś zmalowała nie w porę?	A służący gdzie?	Czy ci źle było, Iry, w naszym domu?	Dlatego, że nie moja rzecz tam chodzić.	Doprawdy? Nie? A to się cieszę. Bo już współczułam bliźniemu.	I dlatego niebezpieczny Trudno zatrzeć, co się raz w takim zapisze, i trudno skleić, co pęknie.	I tak oto samą jedną ojciec panią zostawił?	Kto wie! Na wszystko trzeba być przygotowanym.	Może się i to zdarzyć	Nic nie wiem...	Pewnie, że tak, pewnie... A i Jankiel zachodził po gęsi...	Skądże ta pewność? Nie wie­rzysz w cuda? Czy cuda były tylko dawniej albo tylko z dala od nas mogą się zdarzać chodzi o cudowne objawienie Matki Boskiej, jakiego dostąpić miała w 1858 czternastoletnia Bernadeta Soubirous (właśc. Maria Bernada, 1844–1879), w grocie Massabielle w Lourdes, u podnóża Pirenejów..	Słyszę, jak do nich mówi: „ojcze”, „bracie”.	Tak mi ciężko	To pewno że gdyby ta kolubryna leżała na szańcu, nie myślałbym tak wesoło o jutrze.	Tymczasem nic więcej nie możemy zrobić Musimy zaczekać, aż zacznie funkcjonować telegraf i poczta, wtedy zobaczymy, co się dzieje w całym kraju i za granicą.	Vederemo!Vederemo! (wł.) uśmiechnęła się po swojemu, zagadkowo, niknąc w głębi mieszkania.	A jakże, był tu taki przed wieczorem!	A tego.	A w jaki to sposób paraduję?	A wasze zdrowie, towarzyszu Worotow?	Adyady (gw.)	Ano w Thwaite jest sklep i widziałam tam małe narzędzia ogrodnicze, łopatka, grabie, motyczka, razem związane, za dwa szylingi. I dosyć mocne, porządne, można nimi w ziemi robić.	Ano, to od razu to odbyć! Gdzież mamy bywać?	Bez wątpienia Obydwaj wprawdzie, jak sądzę, posiadamy mało doświadczenia w tego rodzaju sprawach, nie wypada nam jednak odmawiać.	Będzie miał skowyt i wycie!	Cobym nie miał iść?	Czczę ją jak świętą, a panią kocham, Ludwiko.	Czyś ty oszalał?	Daleko od Łodzi?	Dla siebie nie masz żadnej prośby?	Dlaczego mąż nie był łaskaw?	Dobrze. A powóz mocny?	Dziękuję ci za jałmużnę.	Gadajciez!	I ja!	Jutro my wypędzamy bydło!	Każcie Weronce, by zaraz z rana przyszła pomagać!	Kiejkiej (gw.) mnie. tak cosikcosik (gw.) o bólu brzucha, szczególnie żołądka. i tak me mglime mgli (gw.)	Kopie ziemię, to Maryśka, weberkaweberka (z niem. Weber: tkacz)	Morgan Każ przygotować łódź i opuść ją na wodę.	Można, idol mioidol mio (wł.) a my...	Na! Ten apšvietesni žmonės.	Najlepiej w nocy, tak będzie bezpieczniej.	Nic nie ma.	Nie lataj z chłopakami, to będziesz miał ciepłe.	Nie. Powiem otwarcie, dlaczego nie przyjmuję pańskiej oferty, ani nie zostaję w firmie	Niebezpieczeństwo	Nosi proszę pani.	O zwierzętach w kibucu, wiesz, wszystkie wypróbowałam.	O, tym razem żądam zadośćuczynienia za obelgę.	Ojej? Czemu nie?	Okrucieństwo, Zemsta, Śmiech, Śmierć, Odwaga zawołał rozweselony król.	Owszem... Dość często...	Panie dyrektorze...	Poszła wontwont	Przecież jest w naszych rękach!	Przepraszam panią	Stary człek; zresztą, komu by przez myśl przeszło...	Słońce ty moje! Cudzie mój! A powiedz, czy nie myślałaś o mnie źle?...	Słucham pilnie	Tak sam powiadał.	Taka tajemnica w trzech nie jest już tajemnicą.	Tegoby jeszcze brakowało. Paniom...	Tem lepiej! Tem lepiej!	Tralalala przejdzie wam to.	Trzy dni temu	Wiemy i to, wiemy!	Więc książę jest aż tak przeciwny małżeństwu ordynata? Dlaczego głównie?	Zostawione zostały samym sobie.	Łohoyski: Dziękuję ci. A Einstein, czy też...?
Dosyć nie jesteśmy dziećmi; rzecz jest nieodwołalna. Niech pan doprowadzi do porządku swoje interesy i moje. Może pan zostać w pałacu do października. Państwo de Reybert będą mieszkali w zamku: proszę, niech się pan stara wyjść z nimi tak, jak czynią ludzie dobrze wychowani, którzy się nienawidzą, ale zachowują pozory.	Tak, Harden. Otóż musisz zaraz jechać do Richmond, zobaczyć się osobiście z Hardenem i powiesz mu, ażeby przysłał dwa razy więcej orchidei, niż zamówiłem, i możliwie najmniej białych. Najlepiej, aby wcale nie było białych. Jest ładny dzień, Franciszku, a Richmond to bardzo piękna miejscowość, inaczej bym cię tym nie trudził.	Drogi hrabio! Nie jest to ręka, którą wypadało by całować młodej damie. Wczoraj dopiero splamiła się farbą łosia, jutro będzie może czarna po jakiejś bijatyce z węglarzem. Hrabia wygłosił wyrok szlachetny i wspaniałomyślny! Jest mi to dostateczną nagrodą! Chodź, Beerencreutz!	Mnie też podróż nie pachnie, wszystko się jakoś składa na złą wróżbę. Peregrynowi z Weissenburga co jest przy księciu baba wyprorokowała że z drogi nie powróci	Mój Boże! Co mi do głowy może przyjść. A gdzież pan był?	Ale się to nie zgadza z drugą wróżbą! A ja w tamtą więcej jakoś wierzę! to bo nigdy nie chybi! Z imienia pana młodego i panny młodej przekonać się można, które z nich umrze pierwsze. Wszystkie litery obu imion trzeba zliczyć razem, a potem się mówi: Adam umrze! Ewa umrze! to wszystko jedno, jak gdyby się powiedziało: on umrze! ona umrze! a czyje wypadnie na ostatku, ten umrze prędzej od tamtego. Ale prawda, toć i to się zgadza, bo ona się nazywa Marya, to jest pięć liter, pisząc tylko przez jedno r, a on nazywa się Jakób, także pięć liter, więc razem liter dziesięć, a zatem przy liczbie parzystej zawsze wypadnie na to, że Ewa umrze pierwsza!	Dlaczegoby nie? Pan de PeyronnetPeyronnet, Pierre Denis de (1778–1854) odparł Petit-Claud, który jeszcze nie całkiem wyzbył się swego liberalizmu.	Jakże się dziś nazywasz? spytała cicho...	Bo gdybym ja tę kobietę gdybym tę kobietę spotkał poprostu w jakim salonie, został jéj przedstawiony według wszelkich prawideł konwenansowego kodeksu i nawzajem dowiedział się o jéj nazwisku, położeniu, miejscu urodzenia, zamieszkania i t. d., możebym się tak żywo nią i nie zajął. Ale tajemnica, która ją otacza, która dla mnie tylko może jest tajemnicą, to dziwne nazwisko, to pojawienie się jéj i znikanie, drażni mię i pociąga ku niéj siłą nowości, a szczególniéj jakiéjś sympatyi. Czuję, że nie będę spokojny, aż ją znajdę i poznam, aż się przekonam, czy odpowiada wyobrażeniom, jakie sobie o niéj stworzyłem.	Dałbym wiele, ażeby to snem być mogło Nie czas się łudzić, należy się ratować, jeżeli ratunek jeszcze możliwy. Przybyłem, wykradłem się, ważąc życie, aby was ostrzedz. W bramach straże, w domu szpiegi... jeżeli przyjedziecie do Drezna tak że was w bramie poznają, nie dopuszczą was do króla nawet. Takie są rozkazy!	Zgoda na jutro. Ja ze swej strony postaram się, aby ów Manuel został osądzony w skróconym terminie; gdybym zaś uważał, że sprawiedliwość starosty posuwa się zbyt opieszale...	Idz-że się ubrać, Kubuś! Niedługo tu przyjdą po ciebie.	Proszę pana, panie rechnungsfeldfebel, więc pan przypuszcza, że przez tę wojnę porcje będą mniejsze?	Dziecko proszę, zwróć mi teraz tę sakiewkę. Skoro już znasz rysy mojej twarzy, chcę, aby przypominała ci o mnie tylko przyjaźń, o którą się ubiegam.	Gdzie, gdzie? Gdzie ty się pchasz tutaj z tym rowerem? Podarł mi ubranie, cymbał!	Nie mogę... rzekł cicho chorążyc: chciałbym, odjechać cię tak nie mam siły... Nie mogę... oszalałbym myśląc co się tu z tobą dzieje...	No, Baśka! Lecisz na mnie; dobrze, com się klamki chwyciła, byłabym runęła jak długa	To co to jest?	W istocie, jestem ubogi, gdyż odwróciły się losy moje. Ale siądź, gościu, i spocznij w dziedzinie mojej.	Żenisz się przecież, to tego szczęścia będziesz mógł używać aż do obrzydzenia.	Ależ, nie, nie! Mój Boże, wprawiasz mię, droga Mario, w prawdzi­wy kłopot. Jakże ci ja odpowiem na twoje: dlaczego?	I nie wie pan dokąd?	Jak to! I pan to mówisz na serio?	Któżeś ty jest, jasnowłosa?	Nie znam go; muszę się mu przypatrzyć.	Raczej Napoleon jej się oparł...	Satellity, podchwycił nauczyciel, krążą około planet w większej lub mniejszej ilości, wedle ich siły, oddalenia od słońca i t. d. Jowisz ma ich cztery, zdają się być różnej wielkości i w różnych też rozrzucane odległościach, wedle których bieg swój w mniejszym lub dłuższym czasu przeciągu odbywają. Pierwszy w jednym dniu ośmnastu godzinach, ostatni w szesnastu dniach ośmnastu godzinach. Satellity te wedle Herschella, obracają się także około swej osi, jak nasz księżyc.	Ten nowy system jest bardzo prosty Osobiście otrzymałem od pana pułkownika nową książkę i informacje.	Wiem, wiem, mieliście nieporozumienia z dziekanem. Nie jest to jednak człowiek niemiły w stosunkach.	Wątpię, czy znajdę tę panią A wy wynoście się stąd, bo was każę zaaresztować!	A po co, przeciech dobrze pamiętają...	Bynajmniej wcale mnie nie wezwano, ale ponieważ przypuszczam, że moja pani małżonka postanowiła i dlatego wyjechać, żeby być mnie bliżej, więc muszę być jej wdzięczny za to postanowienie.	Kobieta żona; tu B.lp. uxorem: żonę. wybierać, masz baczyć, aby była bogobojna, dobrych obyczajów, gospodarna i ochędożnaochędożny (daw.) Lucjusz Anneusz Seneka Młodszy (ok. 4 p.n.e.–65 n.e.), rzym. filozof stoicki, autor wielu tekstów moralistycznych. poleca. A jakoż uznasz, iżeś dobrze utrafił, jeśli nie znasz gniazda, z którego towarzyszkę dozgonną wybierasz? Albowiem niedaleko pada jabłko od jabłoni.... Jaki wół, taka i skóra, jaka mać, taka i córa... Z czego bierz, grzeszny człowiecze, tę naukę, abyś nie w dalekości, ale w pobliżu żony szukał, bo jeśli złą i fryjownąfryjowny brudną wodę. na głowę w gniewie wylała.	Po co my tam pojedziemy! to będzie nudne! Bal w lecie, kto to widział!	Ale co też pani mówi! Ani mi na myśl nie przyszło coś podobnego.	Dobrze. Teraz więc słuchaj. Jeżeli sapieżanki są wyborne, może nawet od innych wyborniejsze, to czy te wszystkie inne, a więc: małgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesymałgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesy	Książę rzucił jeden znaczniejszy podjazd ku Ostrołęce, aby pana podskarbiego litewskiego w błąd wprowadzić. Ruszą oni tam nie mieszkając, w tej myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.	Więc już nie mam pani co mówić o szczegółach, ale... Posłuchaj mnie, pani	Ach, co tam!	Ach, już wiesz o tym?	Aha! Zamierzacie mimo wszystko położyć ręce na naszym domu?	Apopleksja mnie zabije przez tego półgłówka!	I za „mlicysko? ”	Kupiec musić był pijany, jak do lasu szedł, i pijany, jak ten ktoś złapał. Nie trzeba było starego dębu ruszać, w jego pniu licho dusi, dlatego nikt go nie tyka, bo byle szparą w korze, złe wychodzi i dusi. Kupiec póty stukał, aż wylazło.	O, przez litość, nie żartuj tak pani.	Proszę cię, odstąp mi tego wierzchowca za cenę, jaką dałeś za niego!	Proszę na mnie zapisać złotówkę, a jednocześnie po raz już nie wiem który zapytuję pannę Howard: dlaczego ona sama kar nie płaci?	Szczerą prawdę waszej miłości powiem, żem bicia i krzyków nie słyszał, ale śpiewanie żałosne tom słyszał, a czasem jakoby ptak kwilił...	Tak my bronim Gajera, jak ty Karnakowa. Ale my mamy świadomość, a ty nie...	Tak? Powiadasz, że mama wróciła?	Temu chirurgowi nie jesteś nic winien, sądzę zaś, iż jesteś cośkolwiek winien mężowi: jeżeli chodzisz na dwóch nogach jak wprzódy, to jego dzieło.	Waćpan pójdziesz i zapomnisz, a my tu już chyba poschniemy. Któż nas tu będzie bronił od napastników?	Za to.	A na lampie kazał powiesić anioła?	A pani Agnieszka?	A teraz może mi pani pozwoli zobaczyć pokój panny Brzeskiej	Ach, wtedy!	Aha! Więc to były godygody (daw.)	Auguście biédnego i nieszczęśliwego, gdyby był kajdanami obciążony, mocniéj jeszcze kochać będę...	Boli?	Diabeł	Dla kogo to będą niespodzianki?	Fetniakfetniak (gw. środ.)	Gdzieś waćpan zostawił księcia?	Jeno waćpan o wyjeździe nie wspominaj.	Karolka.	Losujmy	Lubisz to?	Milord, książę de Buckingham a teraz możesz nas wszystkich zgubić.	Moja mama nie pójdzie.	Nic pilnego	Nie pozostaje mi więc nic innego, tylko zabić tego szubrawca!	Niepotrzebnie nalegasz, pani, nic więcej nie powiem. Reszty dopełni przeznaczenie.	O pieniądzach...	Och... muzyka!...	Od czasu jak wiszę u dworu... życie mi obrzydło... ludzie mnie omijają, przyjaciela nie mam, opieki... nikogo...	Patrzyjcieżpatrzyjcież	Pianka! Pustka, nic!	Pierwszy raz słyszę.	Przecież już cztery roki czekam.	Przyjdą i oni	Skąd znowu	Słyszysz, Madziu	Tai jūs tinkate ant to, jog mūsų mieriai geri?	Tak Byłbym zginął, gdyby...	Tak, to zegarek mego pana.	Toby coś było dla Mistrza,	Tylko nie udawaj! Przyjemność czy miałaś dzisiaj w nocy ze mną?	W dzień?...	W sprawie waszej jam z miłością jego nie mówił	Was ist los? Das Schlimmste ist zu befürchtenWas ist los? Das Schlimmste ist zu befürchten (niem.)	Wasza wygrana, jak amen w pacierzu. Jeszcze by! Krowa zdechła i chłopak choruje z przestrachu! Dobra nasza!	Wcale mnie ona nie obchodzi.	Widzę	Więc pani nie wróci?	Wołowik, Józef. Z jednym okiem.	Wy byście mnie odbili. Tam musieli być jacyś nasi ludzie, o których raczyliście mi nie powiedzieć.	Wypędzę cię z domu!...	Zmienił życie?	Żebyś odpowiedział.
Widzę żeś pan czy nudę, czy smutek, czy niepokój, czy gniew wyniósł z zamku	Ach, pani hrabino niepodobna mi będzie korzystać z zaproszenia, jeśli mam nieszczęście być u niej w niełasce.	Ach, panie czy było koniecznym takie postępowanie pana Lescota z biedną żoną więźnia? Przecież to hańba?	Ależ każdego dnia przed tamtym, jak Boga kocham! Ale wtenczas to były inne kawałki... duże kamieniska, a nawet mniejsze, podłużne, które pozawijali w gazety i przenosili jak sakrament. O! Tych to nie wolno było tknąć... Ale co to panu? Tak pan zbladł.	Będę miała zupełną nagrodę	Cesarzowa! Cesarzowa uwięziona i nikt nie stanął w jej obronie! Gdzież byli Czechy? Gdzie się podzieli brat jej i synowiec? Czy i oni uwięzieni?	Myli się pan. Ciepło rodzinne bardzo mile mnie grzeje.	Naturalnie w wypadku, jeżeli pan poweźmie decyzję numer dwa, wręczę panu oryginał, by mógł pan udzielić dymisji jego autorom. Na razie służę panu kopią.	Nie. Na szczęście spóźnił się. Niechże mnie pan teraz słucha. Niech pan nie mówi, żem ja panu przyjść kazała i niech pan nie wychodzi ode mnie, dopóki on tu będzie.	Pozwólcie żebym wam jako dobry przyjaciel z góry oznajmił, że nie wiele tu jest do zrobienia... Ciało zniszczone, dusza je wielka stargała... starość złamała do reszty. Przytém więcéj ludzi zgubiła niepowściągliwość, niż głód.	Przychodzi pan odkupić moje prawa...	Służę pani.	Właśnie, powtarzam, napatrzyć się. Każdy ino powiada, że ten i ów widział, drugi słyszał, a Bogiem a prawdą nikt nie wie, co było i czy co było. I cóż nam jakie duchy zrobią? No i co? Ony na baszcie, a my z dala w sadzie, na podwórcu albo lepiej na korytarzu w oknie, co ku baszcie wychodzi. Niechże sobie dokazują po murze, co nam zrobią? Wżdy macie każda krzyżyk na szyi, to śmiejcie się z wszelakich duchów. Coś więcej wam jeszcze rzekę: panny Laura i Hipolita umówiły się ze mną na dziś wieczór. Same by się bały, bo są zarówno tchórzliwe, jak wy, ale staniemy w kupce, to nam będzie raźniej.	Za pozwoleniem. Przede wszystkim nie używajmy zbyt silnych wyrazów, które wcale nie odpowiadają spacerowej sytuacji. Między nami nie ma mowy o uczuciach, tylko o poglądach. Kobieta, MiłośćOtóż, moim zdaniem, w poglądzie pani na miłość istnieją nie dające się pogodzić kontrasty.	A dlaczego mama mówiła w domu, żebym nigdy nie chodził?...	A jednak dokonaliśmy rzeczy wielkich.	A to ty stary!	A to żebyście wiedzieli, rąbią, ale na przykupnym.	A ty skąd możesz o tym wiedzieć?	A widzisz!	A! na miłość Boga i jego, i mnie i siebie zgubisz! Maxym gdy się dowié, pokoju mu nieda i zagryzie; a za dobre serce odpłacim mu biédą! Ja na to nie pozwolę!	Ależ dlaczego? Gdzie znajdzie odpowiedniejszą partię, nazwisko, posag?	Ależ tyś naprawdę stary, o święty!	Ba! Kiedy mój ojciec także nie ma!	Ba, skoro to było u Gilberta, to jest prawdopodobnie jeden z waszych przodków	Bij! a ja książkę spalę!	Brawo, panie, brawo! Nie mógł Jurek dobrać dla pana stosowniejszego śpiewu.	Byłeś dziś u Pławickich?	Cha! cha! cha! Cha! cha! cha!	Chyba to rozumiesz...	Chętnie. A czemu to jestem pyszałkiem?	Chłopcze, istotnie twarde masz serce, jeżeli to jest twój brat. Wstydź się! Przecież on nie może ruszyć ręką ani nogą. Jeżeli jak powiadasz, nie jest twoim bratem, to kimże jest?	Co powiesz mi, dziecko?	Co tam o ciebie! Powiadaj dalej	Co to jest za okręt?	Co, co tam się stało?	Dziękuję za komplement! Nie marzyłam nigdy o mężu, którego musiałabym temperować.	Ej! Szkoda mówić, panie; to takie niedobre pannisko, że prędzej co komu złego zrobi, niż pomoże.	Ejże! Więc sama wyszukałaś sobie tak ślicznego mężulka?	Gdzie Maks?	I czemuż to brakło mi sił wtedy, gdy sprawy przedstawiały się tak czarno? Może bym okazał większą siłę ducha, gdybym nie był odpowiedzialny za cudze pieniądze w równej mierze, jak za swoje własne. Biedny Crewe wpakował w ów projekt wszystkie pieniądze, jakie tylko posiadał. Zawierzył mi... bo był mi przyjacielem... A umarł, sądząc, że go zrujnowałem... Za jakiego łotra musiał mnie poczytywaćpoczytywać	Idź, zobacz! zawołał Tubingas, trącając obok stojącego Chroniwosa.	Istotnie, olbrzymie! Wentzel przysłał wystawowe egzemplarze koni i bydła, a do obsługi tej arystokracji masztalerza Anglika i dwóch Szwajcarów, pasterzy. W Strudze wynikła z tego wieża Babel. Nikt się nie może porozumieć. Nasze Mazury oszczekują jak wilków przybyszy. Anglik każe sobie rządcy buty czyścić, dopomina się rodowitego burgunda i krwawych befsztyków. Szwajcarzy chcą kaloryferów po oborach i świeżej lucerny na karmna karm	Jakżeś się obronił?	Jeszcze baran żyje, a już kuśnierz kożuch na nim szyje...	Jużci, nie mnie, jeno Kowalskiego. Widzisz, panie Michale, to jest okrutnie ważna rzecz, żeby on nie uciekł. Pamiętaj, że hetman nie wie o niczym, co się stało, i od nikogo się nie dowie, jeżeli Kowalski mu nie doniesie. Trzeba jakowym pewnym ludziom kazać go pilnować, bo w czasie bitwy łatwo dać drapaka, zwłaszcza że i fortelów może się chwycić.	Jużto moja Tekluniu ja się tego zawsze spodziewałam, że takie poczciwe kobiecisko musi prędzej później do niego przywiązać. On, to także poczciwy z kościami.	Kiedy potańcować, to potańcować! Nie potrzeba ni skrzypków, ni basetlibasetla	Kiedy?	Kobieta i nalazłanaleźć (gw.) zawołał radośnie, wracając pod chałupę. powiada., bychbych (gw.)	Książę Sułkowski aide-de-camp generała Buonapartego.	Kto ci gadał?	Którenktóren (gw.) zrozumiał w mig i znacznie się uspokoił.	Ludzie tutejsi, jaśnie panie, jacyś tacy...	Matko Boska Cudowna! Przecie to panienka!	Mogę kupić, czemu nie	Może się teraz jako odmieni na lepsze, bo po tym nieszczęściu ojcowie się pogodzili.	My chciałyśmy przygotować grunt do porozumienia	Myślisz, że to grzech?	Na wieki wieków amen!	Najjaśniejszego pana poddani wszędzie widać tak miłują jak my, i nie łatwo mu się wyrwać. Bogiem a prawdą, zmówiłem już trzy Zdrowaś na tę intencję, żeby nas przybycie Najjaśniejszego koronata spuściło z tej niewygodnej warty na mrozie, ale coś nie skutkują!	Nie Mahdi zapowiada wprawdzie, że zawojuje cały świat, ale jest to dziki człowiek, który o niczym nie ma pojęcia. Egiptu nie zajmie nigdy, gdyż nie pozwoliłaby na to Anglia.	Nie jestem rozdrażniona! A może zresztą i jestem. Jeżeli jestem, to przecie tym lepiej.	Nie masznie masz (daw.)	Nie omieszkam, nie omieszkam A co w tych pakach?	Nie pódę nikaj... gront mój po ojcach...	Nie wiadomo, nie wiem, to się okaże	Nie wiem, ale myślę, że na tego, komu była przysuwana herbata.	Niepodobna aby mi tu chcieli uroczystości zawichrzyć i trudności przymnożyć; potrzeba o tem mówić z Tęczyńskim, jest to człowiek łagodny i spokojny.	No, nie! Ja się mało znam. LekarzAle, proszę kolegi, jak można... Takie ostre wystąpienie przeciwko uznanym prawdom, a nawet, powiem sumiennie, przeciwko... oczywistości. Medycyna to jest medycyna, to jest fach. Ja się nauczyłem, wydałem pieniądze, włożyłem ogrom pracy, ja umiem, mam patent	O co panom idzie?	O nie! Obawiam się tylko... bo wszak to było jedyne nasze uwierzytelnienie...	Oto są.	Otóż to. Takich rzeczy nie wolno zapominać. Ja w pańskim wieku miałem do tego specjalny notesik. Nie radzę panu, co prawda, bo po ślubie, licho wie jak Jeżeli dziś przegram, to, jak Boga kocham, kart już do rąk nie wezmę. Wczoraj dostałem tak w główkę, że proszę siadać. Trzydzieści rubli bez małych kopiejek diabli wzięli. Cały ten tydzień. Panowie, prędzej, bo czasu szkoda.	Owszem, zapalę, bo jestem diablo zmęczony.	Panowie, spokój tam, żandarm wraca.	Panu to wiadomo, a skąd?	Pewnie, co gotowa to zrobić, pewnie zmagać się, siłować się. z dygotem trwogi, na darmo klął siebie i wszystkie kobiety i na darmo chciał całą sprawę obrócić w przekpinki, bo strach o Tereskę rozrastał się w nim coraz barzej i dręczył już nie do wytrzymania. Już parę razy się podnosił, aby iść kajś na wieś między ludzi, ale ostawał wyczekując nie wiadanie wiada (gw.)	Po co?	Powoli, Sancho powoli, czego się tak unosisz? Ta dama przybywa z daleka, szukając mnie, jest hrabiną i dlatego nie może należeć do tych, o których twój aptekarz wspomina. Dama, SługaWprawdzie hrabiny służą niekiedy, lecz tylko przy królowej lub przy jakiej cesarzowej, a same prócz tego posiadają dwór swój własny.	Przepraszam stryja, to on mnie nie lubi.	Racz, panie, zaczekać na tej ławce A gdy usłyszysz trzy uderzenia w spiżowe blachy, idź do świątyni, wejdź na taras, a stamtąd do purpurowego gmachu.	Siłą piękności, zdrowia, pieniędzy...	Sztuka	Tak, wiele rzeczy mi się w nim nie podoba. Ale cóż robić. Trzeba żyć w zgodzie. Obchodzę się z nim jak z biskupem, choćby dlatego, że zna język i że mi tu służy za przewodnika. Służy nawet gorliwie, muszę przyznać.	To najzupełniej możliwe - Obejrzyjmy jednak ten harpun. Możliwe, że zgodnie z rozpowszechnionym zwyczajem wyryto na nim nazwę statku.	To trudno. Wczoraj ubyło ci na wadze sto gramów.	Tu więc pańska załoga zamienia się w górników.	Waćpan żeś jego chował?	Więc to prawda, co mi mówiono, że jesteś wrogiem kapłanów Ty, ich ukochany uczeń?...	Wybornie, dobranoc. Jutro rano pogadamy.	Wyzdrowieję już niedługo, coraz mi lepiej, sam to widzisz przecie...	Z daleka.	Zaraz zobaczymy.	Ładne kobiety te Polki, ale mają. Moda też ładna.	Łohoyski: Wy nic naprawdę nie wiecie, towarzyszu Tempe: Rosja cofa się	Ślub, Wdowa, Wdowiec, Ojciec, Matka, Dziecko	Śmiertelnie...	Żadnego.	Żegnam pana
Mam Pani dać jedną radę!	Eee! nie jestem wybredny, kamracie Byle było mocne i dużo, to zresztą jest mi wszystko jedno!	To i ja z kordem w ręku, ino mi dać co się należy, potrafię też po łbach ludzi walić, bo to jest szlachecka sprawa, a ja jestem szlachcic zawołania Strzemię. Klechą, jako żywo nie będę, a w rycerskiem rzemiośle nikt mi nie sprosta!	Żadna wdzięczność mi się nie należy bo postępowałem tylko, jak winien postępować każdy żołnierz wobec swego zwierzchnika, gdy widzi, że ten zwierzchnik nie ma nic pod głową, a wypił troszeczkę. Każdy żołnierz winien szanować swego zwierzchnika, choćby ten zwierzchnik był w stanie odmiennym. Ja mam bogate doświadczenie z feldkuratami, ponieważ byłem służącym u pana feldkurata Ottona Katza. Feldkuraty to naród wesoły i poczciwy.	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Allach Kerim! O, jak to dobrze, że babu był w pobliżu! Czy bardzo się zamoczyłeś?	Bardzo ciekawa, ten co wyszedł, mordował mnie przez godzinę, a w końcu, korzystając z pańskiego wejścia, zapomniał mi zapłacić.	Być może tak jest a jeśli tak, to będziemy musieli sami wybudować sobie dom, bo natura nie wykonała za nas wstępnych prac.	I że też to miłościwy pan tych przestróg z nieba nie usłuchał.	Może masz pan rację, ale mnie jakoś się to nie wydaje	Mój przyjacielu, jestem tu od trzydziestu miesięcy, stojąco, nie mogąc usiąść... Ale kto ty jesteś?	Nazywają się Polacy, a miny mają niczego. Po cóż mi tam ich nazwiska?... Skoro mię wwalą na tortury, przynajmniej będę miał sposobność niewydania nazwisk i słowem honoru nie będę po próżnicy wywijał.	Nie mogłeś! Wiedz, że skazani jesteście na drugą podróż stokroć gorszą od pierwszej. I to jest śmierć	O, nie! To by była oratio recta, a moim zdaniem znacznie lepsza jest oratio obliqua. A przy tym	Robotnik, Ojczyzna, Korzyść, Naród ciągnął Bodzanta co społeczeństwem. Wskutek tego nie jestem pewien, czy mógłbym się pisać na jego pojmowanie pożytku społecznego.	To Jajeczny ma syna? Aron ma syna? Nie wiedziałem.	To szlachta, nie chamy! A co do kary, jaką im wasza książęca mość grozisz, to nie wiadomo, kogo pierwej śmierć dosięgnie.	Tym bardziej. Czyż nie świadczy to o pragnieniu Boga, jakie tkwi w człowieku?	To tak, jakbyś na przykład chciał roztopione żelazo zmieszać z oliwą w jedną emulsję. To bieguny. Między nimi, a nie w nich, jest ten cały opuszczony kraj, ta wymarła kotlina, w której żyję ja. Jeden stwarza sobie Boga, naczytawszy się historii religii, w analogii do wszystkich innych bóstw. W tej tolerancji jest już cała nicość jego wiary. Jego Matka Boska to Astarte i Pallas Atene i Kybele i diabli wiedzą kto, a jego Bóg ledwo w mówieniu o nim, ale nie w odczuciu, oddziela się od całości świata brahminów, a jego święci skąd można wiedzieć, czy jest ona zręcznym zlepkiem wymierających gadań o czymś, co było kiedyś żywym, czy też strzałą światła, przebijającą po raz pierwszy ciemność wiecznej tajemnicy?	A tybyś chciała wziąć sama wszystko. Masz już po zęby, a najeść się nie możesz; to nawet grzech takie łakomstwo, Pan Bóg cię jeszcze za to skarze, zobaczysz...	Nie, Trot, nie proś mnie nawet o to	Nie, żaden kłopot, kapitan był bardzo uprzejmy; powiedział, że z chwilą gdy chodzi o ciebie, powinienem iść, ale ostatecznie nie chcę, aby się wydawało, że tego nadużywam.	Żadna wojna nie wybucha sama przez się. Zazwyczaj bywa ona rezultatem grzechów ludzkich, stuleciami nagromadzonych. Świat wasz popełniał zbrodnie i chciał je łamać i usuwać za pomocą nowych zbrodni. Żaden Bóg na świecie nie może cofnąć czynów, które się stały, i zmienić ich w niebyłe. Jest to granica wszechmocy bożej. Wojna, którą między sobą prowadzą Anglicy poprzez te rzezie	Najzupełniej. Ty przecie powiedziałeś, że jesteś psychologiem, a chociaż nie dałeś żadnego przymiotnika, należy domyśleć się, że jest tam miejsce na superlatyw. To daje ci wielką przewagę, a ja ją czuję. Patrzysz na mnie i nie ujdzie twej spostrzegawczości ani jeden mój ruch wewnętrzny. Po prostu nie mogę mieć przed tobą tajemnic. Podczas gdy ty cały jesteś dla mnie tajemnicą.	A była, była dziesięć lat temu, ale teraz nie ma	A więc mordercą byków jesteś, nie ich przyjacielem!	A więc nic już nie rozumiem... Któż jest zatem zabójcą Jana Daval?	Bardzo panu dziękuję, bardzo... i przepraszam.	Cudniej będzie, jeśli was porwie. Nie widziano jeszcze diabła z Kropidłem, ale tak myslę, że wszyscy będziemy mieli tę uciechę...	Czemu ma nie żyć? Siedzi sobie w sądeckim klasztorze. Ludzie nawet gadają, że święta, bo tam cuda się dzieją.	Czy nie mieszka tam biały naczelnik, który ma czarne dymiące łodzie i wojsko?	E, teraz nie mogę.	Hale, to by jażejaże (gw.) tak licznie. przyjeżdżały, co? Musi być co drugiego.	Ja też nic nie mówię, najdroższa. I tak się wysilili. Myślałem tylko, że gdyby każdy z nich dołożył po kilka złotych, mielibyśmy plac co się zowie. Przy dobrej koniunkturze można by sprzedać i kupić mniejszy. Zdobyłoby się trochę grosza na rozpoczęcie budowy. Bo jeżeli...	Jak to?	My Kozaki, matko, nie bójcie się, my nie od Lachiw.	Naprawdę, aż mnie kusi, aby wierzyć, że widzi przyszłość... a zwłaszcza to, co w niej dobre.	Nie boimy się!	Nie ma piór? A ptactwa tu jakowego nie ma w lesie? Choćby z rusznicy ustrzelić.	Nie nasze dzieło. Taki przykaz	Nie.	Nie. Od paru miesięcy żadna wiadomość z zewnątrz nie przedostała się do mojej samotni. Nie czytuję dzienników.	Nienawidził ich, bo to byli najodważniejsi korsarze w Zatoce, panie.	O nie! Czasami bywasz pan zbyt dobry i tylko wówczas trochę się unosisz, gdy wystawi twą cierpliwość na próbę. Czy nie tak?	Paszport zagraniczny, nie totem pogański do kroćset diabłów!	Prześmiewacie!... Opowiadają, że chłopu ze słupskiej parafii, co ich pono wyszczuł psami, to Cyganicha jeno mignęła jakimś lusterkiem przed ślepiami, a zaraz całkiem zaniewidział.	Wilhelm nie dlatego nie buduje wiatraka, że góry są za niskie, ale dlatego, że próżniak	Zapewne, ale sądzę, że kobieta, która wypełnia wszystkie swoje obowiązki, zasługuje na to szczęście.	„Nie miałem zamiaru tego panom mówić” „ale tak jest rzeczywiście”.	A bo, widzi pan...	A nawet kochanków	A te ścierwy! dziś popr.: tamuje. drogę.	A teraz prowadź mnie.	A z czym przychodzisz?	Albo ja?	Beautrelet, przybywam z Pałacu ElizejskiegoPałac Elizejski	Była panienka u księdza Jutkiewicza?	Co tu gadać? Jazda na nich!	Czemu tak?	Czy ojciec twój zbyt żywo ci wyrzucał twoje przyjście na świat? Lub też czyś się zhańbił?	Do Bzika. Jest w karczmie?	Dobrze, już dobrze! Wdzięczni ci jesteśmy za troskliwość. Jutrzejszy dzień na modlitwę i pokutę, a pojutrze w drogę! w drogę!	Dziś rano wyprowadziła się.	Gdzieby nas widziano naradzających się we czterech, a za kwadrans kardynał jużby wiedział przez szpiegów swoich, że spiskujemy...	I ona ci zabroniła zostać posłem w Radzie! Cała opinia jest przeciwko tobie. Mają cię za złego patriotę!	I wpuszczono ją?	Jedzenie, Modlitwa odpowiedział Ursus.	Książę Cavalcanti	Meteorologii?...	Na górę?	Na, sakyk! Sakyk!	Najjaśniejszy Panie, błagam cię.	Najlepiej posłać po doktora.	No, w każdym razie przyjdź do mnie, do hotelu! Mam coś na kształt interesu!	No?...	O czym?...	O wesołą bo trudno	O!... Jesteś taki... uroczysty	Oderint in saecula saeculorum oderint (łac.)	Oho! już są radcy!	Oj... oj...	Panno Klaro?...	Panowie być może propozycja moja wyda się wam niezbyt zachęcająca; ale gdyby się panom kiedykolwiek podobało odwiedzić mnie po raz drugi, możecie być pewni serdecznego przyjęcia.	Porozumiejmy się chodź pan tu razem z Jego Wielebnością, tutaj!... Jego Dostojność będzie naszym sędzią.	Przecie żona!	Przez litość! postaraj się o trochę wina i oliwy; umieram.	Pójdźmy już...	Rozumiem: kilka osób.	Tak jest, mój przyjacielu a działanie nitrogliceryny będzie tym potężniejsze, że granit jest nadzwyczaj twardy i będzie stawiał większy opór sile wybuchu.	Tak.	Tedy ustanówmy związek albolialboli (daw.)	Trochę straciłem, trochę zyskałem. Zaraz ci opowiem.	Tu oto jest kamea z głową Julji. Może panią zainteresuje?	Tu zrób cud!	Ty?	Tysiąc razy więcej, niźli... my!	W niej też cała nadzieja.	Wszak ci pływam ja nią do Surrentum; raz burza zapędziła mnie aż do Puteolów... ale łódź pełna była wody. Któż wie? gdyby morze było spokojne!	Wypadek, kapitanie?	„Pytanie: Dlaczego jazda wołoskajazda wołoska państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. zowie się lekką? Odpowiedź: Bo lekko ucieka. Amen.”
A chwała Bogu, nie ma! Nie narzekajcie też na to, bo nikt by wam tak nie pomógł przeciw tym zbójom, jako ja pomogę. Obaczycie! Za Danuśkę swoją drogą im zapłacim, ale jeśli żywie jeszcze choć jeden z tych, którzy waszą nieboszczkę porywali, zdajcie go mnie, a obaczycie!	A! ja się na tem nie znam tak jak wy ale i mnie się zdawało, że to klejnot godzien królowej.	Znam go od dwu lat, a ani razu tego na niego nie pomyślałem. Złodziej był, to nam było wiadomo, ale on chodził osobno po jarmarkach, po odpustach między chłopami. Proszę panów, my tu wszystko wokoło na pięć mil znamy. Ale tego, że tu są szpicle, my nie wiedzieli, bo na polityczne rzeczy my nie zważali nigdy. A po co ja jego na moje nieszczęście tu ze sobą zabrałem? Bom nie wiedział, jak z wami, partyjnymi, gadać, nigdy nie mając z partią do czynienia, a jego my uważali, że jest, alboli też bywał w jakiejś partii, zanim tu przyjechał. Więcej nic nie wiem, ani nie mam do powiedzenia. Macie mnie w rękach. Ale ja wam powiadam, jakem był koniokrad i jakem jest bandyta	Wtem... zobaczyłem... dwa cienie wyszli spod bramy i posuwali się wprost ku mnie... Nogi zadrżały pode mną. Zamknąłem oczy chcąc odegnać przywidzenie, ale gdym je po chwili znów otworzył, zobaczyłem... cztery kroki przed sobą i patrzyli obaj we mnie tak strasznie... Znacie mnie, nie jestem lękliwy, nie jestem skłonny do przywidzeń, ale to wam mówię, oni tam stali i ze strachu zamieniłem się w bryłę lodu. Nie mogłem się poruszyć, odwrócić... Wtedy oni zaczęli mówić, tak, mówić! a ja słyszałem ich głos, choć tam nie było powietrza, tak jak was tu słyszę...	Wyznaję że w tej chwili przedstawił się pamięci mojej tak straszliwy obraz przyszłości, iż nie wiedziałam, co mówię. Teraz jestem już spokojna i mam nadzieję, że się potrafię obejść bez pomocy. I to wiadomo panom, że jestem prawą dziedziczką wielkiego Mikomikonu królestwa i że król mój ojciec, który nazywał się Tinacrio, mądry był niezmiernie i głęboko uczony w magii; zbadał on swoim rozumem, że matka moja, królowa Ksaramilla, ma umrzeć przed nim, że on sam wkrótce po niej życie utraci, a ja pozostanę sierotą. Wiadomość ta jako z porządku natury wynikająca, nie zmartwiłaby go tak bardzo, gdyby zarazem przez nieomylną sztukę swoją nie przewidział, że pewien olbrzym ogromny, pan wielkiej wyspy, która leży na granicy mego królestwa, nazwany Pandafilando posępnooki, stąd, że zawsze patrzył spode łba i jakby zezem, owóż tedy, że ów olbrzym, dowiedziawszy się o moim sieroctwie, niespodzianie, na czele wielkiej armii rycerstwa, wkroczy do mego państwa i wyzuje mnie z niego zupełnie, nie zostawiając nawet najmniejszej nawet wioseczki na schronienie. Dalej przewidział ojciec mój, że potrafiłabym ujść klęski, zaślubiając go, lecz na to zgadzać się nie będę. Miał słuszność drogi ojciec! za nic w świecie nie chciałam iść za owego olbrzyma i za żadnego innego nie pójdę, chociażby był dwa razy większy i straszliwszy. Powiedział mi jeszcze ojciec, żebym po jego śmierci, widząc Pandafilanda, wstępującego na moją ziemię, nie broniła się wcale, lecz ażebym zostawiwszy mu królestwo, wybrała kilku najwierniejszych poddanych i z nimi udała się do Hiszpanii. Tam znajdę potężnego opiekuna w osobie rycerza błędnego, który będzie znany po całej ziemi z waleczności i siły swojej. Rycerz ten miał się zwać, o ile pamiętam Don Chikot, czy Don Szigot...	Ja myślę, żem ich znał! Pracowałem dla nich już szósty raz.	Nic... byłem u nich... Tylko, na miłość boską, nie mów o tym nikomu...	Nie zauważyłam, żebyś się uniósł. Może nie zawsze rozumiem, co mówisz, trudno, nie dorosłam do twego poziomu, ale intencję czuję doskonale. Odprowadź mnie do szatni, dalej sobie sama po­radzę, mogę wrócić autobusem.	Nieprędko się chyba drugi raz odważy.	O! tak zaczynasz śpiewać, panie gaskończyku! poczekaj, nauczę ja cię życia.	Panno Zosiu! alboż pani nie widzi, że jestem mężczyzna? kocham panią, przesiedliłem się do tutejszej gminy, dałem na zapowiedzi, prosiłem o urlop, weźmiemy ślub, wyjedziemy, no i tak panią kocham, tak kocham, że nigdy tak nie kochałem!	Siedź pan spokojnie na miejscu!	W takim razie jak ja się dostanę, właśnie dziś nie wziąłem klucza.	Wcale nie! Bo kiedy po Warszawie rozeszła się wieść, że subiekt Hopfera chce wstąpić do Szkoły Przygotowawczej, tłumy zaczęły tam przychodzić na śniadanie. Osobliwie roiła się studenteria.	Ze względów czysto ludzkich należałoby go o tym powiadomić. Jak tylko przyjdzie, zaraz mu powiem.	Jest to rozkaz dla mnie, bym tu siedziała, jak w więzieniu, aż każe mnie stąd zabrać jednemu z satelitów swoich...	Owszem. Światłem elektrycznym będę się obficie posługiwać i w razie potrzeby zamknę scenę na płytko jedną tylną dekoracją, dającą się łatwo zmieniać, ale na ogół nie to dla mnie jest najważniejsze.	A jak myślałeś? Jasne, że tak! Cokolwiek się stanie, musimy trzymać język za zębami. Inaczej padniemy trupem	A tobie co do tego, Sancho, i po co mieszasz się w niepotrzebne rzeczy?	Ale mnie się zdaje...	Biedny mały, zabiją go od razu, jak mi Bóg miły! Musisz iść ze mną	Co panu zależało na przebyciu tych błot?	Czasu może wam co zbędzie, to byście oprzędli mi wełnę. Pakulinie miałam dać, ale weźcie wy; tylko na kółku oprzędźcie, bo na przęślicy nić wyjdzie nierówna.	Decyduj się i to szybko, bo klnę się na Boga, zginiesz z mojej ręki!...	Do stu zdechłych wielorybów! Czy mnie się zdaje, czy to znajomy nosowy świergot?	I ja jestem tego samego zdania, proszę pani.	Jak długo zabawi pan w Londynie?	Jeżeli jeszcze raz to zrobisz, powiem!	Milcz przynajmniej, póki ja nie wyjdę. Tyś zupełnie oszalała! Garson, moje rzeczy.	Może i ożenię się No, ciociu, tutaj dam trochę na tymczasowe wydatki, a gdy ten... Jakże mu tam?	Muszę jeszcze oczyścić swe suknie i poprawić włosy. Niech pan mi od tego kelnera przyniesie, z łaski swej, miotełkę, bo ja go się grubo lękam.	Nic mi się spać nie chciało, więc uprosiłam mamy i cioci, że mi pozwoliły czekać na ciebie. Mama sprzeciwiała się trochę, że to nie wypada, ale wytłómaczyłam, że myśmy przecie krewni ciotka.	Nie gniewaj się, stary przyjacielu. Nie chciałem cię martwić. Mówmy tedy o czem innem.	Nie kto inny, jak ten łotr Szwentas! wierny Niemców służka, co tyle krwi naszej natoczył, że by go w niej utopić można! To pies jest! a jeżeli z jego ust wyrwało się, to próbą było i	Niech Bóg jedyny i wszechmocny zleje na ciebie mądrość i siłę, a szczęście na lud twój...	O, jak matkę kocham. A nie mogłeś więcej wziąć?	Och, to było tak dawno! Czy ja wiem? Może byłem, może nie byłem. Czy to ważne? Już ci powiedziałem, że sobą osobiście nie interesuję się zupełnie. Idea jest ważna.	Oddaj. Każę ich na pal powbijać.	Pierwszy wystarczy To odezwanie godne kuzynki pani d’Espard osuszyłoby wszystkie łzy Magdaleny. Mój Boże!... Odnalazłem na chwilę moje wspomnienia, iluzje, moje dwadzieścia lat, a pani mi je...	Przed godziną wróciwszy do domu, znalazłem wszystko przewrócone; sługa znikł, a z nim to, co mnie mogło najciężéj obwinić.	Przy tym lud tutejszy jest dobry	Z osób wpływowych przy królu starym znam dobrze pana Seweryna Bonera, znany jestem panu Decyuszowi i innym. Jak skoro im kochanka króla pocznie ciężyć i przeszkadzać, sądzę, że mi pomogą do ożenienia.	Śpieszajta! paniczowi bułków na gwałt trzeba!	Żebyście widzieli, jak go ucieszył kanarek, jak zaczął dawać wodę, bułkę, cukier. Dzieci są lekkomyślne i niedoświadczone...	A Szwedzi?	A co grać nie będziemy? spytał.	A cóż! wyrzec się pięknej Julji!	A ten z czuprynką, to twój kolega?	Ale cóż może mieć za związek waścina dykteryjka, spytał ojciec, z waścinem postanowieniem?	Ależ, jeżeli to, czego pragniesz, jest tylko możebnemożebny (daw.)	Bo uważa pan, jest to, niestety! moja żona... Pan wie, kto jestem... Baron Krzeszowski... Bardzo zacna kobieta, bardzo światła, ale skutkiem śmierci naszej córki trochę zdenerwowana i niekiedy... Pojmuje pan?... Więc nic?...	Był aptekarzem.	Będą się i do ciebie śpieszyły, Józia, będą...	Cholera! nie mogłeś przytrzymać?	Co znaczy to Rishti?	Czemu brat Jan ma tak piękny nochal?	Czy nie było wówczas mowy o wypadku z „Patną”?	Czy wiesz że to jest pismo naszej mamy?...	Często, panie, ale nigdy takich wielorybów, których wypatrzenie przyniosłoby mi dwa tysiące dolarów zysku.	Dobrze, jaśnie panie	Dobrze, mam jeszcze dosyć czasu do przedstawienia.	Dziwy! dziwy! mój hrabio dziwy, ale wmieszałeś się w sprawę niebezpieczną i nie wiem czy wyjdziesz z niéj cało. Możesz jemu przeszkodzić, ale sobie nie pomożesz. Wszystkich miéć będziesz przeciw sobie, hr. Augusta...	Dziękuję ci!	Erynie	Gadaj no, dziecko, przyjrzałeś się też onemu dobrze? Poznałbyś go?	Gdzie są książę i pan Radziejowski?	I pan jest punktualny punktualność, wbrew opinii pani Barbary, uważam wciąż za cnotę.	Jest jeszcze Hanka	Jestem wyjątkowo prawdomówny.	Komu się mamy poddać? Któż tego żąda?	Kto by nie wiedział o mężu, którenktóren barbarzyńca; tu D. lm barbarorum: barbarzyńców., usiekł, któren Radziwiłłowi wojsko pobuntował...	Kto taki?	Ktoś mi powiedział, że metafizyka jest beznadziejna. Nigdy już ona nie może odzyskać powszechnej estymy i modnych wpływów.	Kudak chciał minąć. Teraz intelligointelligo (łac.) dużo, wiele. było przy nim?	Ludwik XVIII, brat Ludwika XVI? Wyroki boskie są dziwne i tajemnicze! Jaki był zamiar Opatrzności w poniżeniu tego, którego sama wyniosła i w wywyższeniu drugiego, którego strąciła?	Masz słuszność	Może ją ten nikczemnik porzucił?	Nasz gospodarz.	Nic, psy się gryzą w podwórzu, muszą im jeść dawać.	Nie przewidujcież, księże kanoniku, kresu, gdy go nic nie zapowiada; wszakże nie tak wiekowym jesteście?	Nie to straż tylko daje mi znać, że patrol nadchodzi.	Nie zazdroszczę mu	Nie, pani, mam wielu chorych w N. i w okolicy, i jednéj pacyentce wyłącznie oddać się nie mogę; ale często, codziennie może, przez czas jakiś przyjeżdżać tu będę.	Niteczko, zostań!	No pewno, że głupstwa, a ty czego się cieszysz?	No! to już pan Czarniecki w ryzach utrzymać ich potrafi.	No, DżekDżek (daw.)	No, no, nie wiedziałem!..	Pod ziemią!	Porzucasz mię! wiesz jednak, że tego nie lubię!	Precz z nią stąd!	Przedemną schronić się może trudno	Szczerbica!...	Szkoła rzekła pani March tego wieczoru.	Teraz już nie ma piratów	To dopiero! Jakimże cudem?	Tylko ordynat! Zawsze tylko ordynat. Dziwię się, że mu pani dotąd piedestału nie postawiła.	Właduś, przestań... Boję się.	Zrobią to później, ale być może nas już tutaj nie będzie. Moko czuwa?	Żeby choć wieść, że on żyje, żeby choć we śnie!
Mówić o tym nie zawadzi ale, panie, od słowa do rzeczy spory jeszcze kawał drogi, a co do mnie, ufam zupełnie renegatowi, który mi się wydaje zręcznym i poczciwym człowiekiem.	Kardynał Borborigano! Na klucze papieża! Jeśli mi nie przyznacie, iż już samo to imię jest wspaniałą kreacją, jeżeli nie widzicie w tych słowach: suknia zaszeleściła wśród ciszy całej poezji roli Schedoniego wymyślonej przez panią Radcliffe w Konfesjonale czarnych pokutników, jesteście niegodni czytać romanse...	Mieszka, kokoszko. To właśnie jego dom. W tym mieszkaniu, co bez żadnego napisu, mieści się biuro fabryk w Rosji, których on jest współwłaścicielem, a teraz i głównym reprezentantem. Z jego mieszkania do tego biura są proste, niczym niezaopatrzone drzwi. A drzwi od biura ze schodów są tęgo bronione. Musimy wejść do jego mieszkania. Rozumiesz, dziecko, a dopiero stamtąd do biura.	Ja uczyłem cię Prawa, więc mnie teraz głos się należy... bo choć nie widzę nawet tych skał przed sobą, to jednak wzrok mój daleko sięga. Żabuchno moja, idź teraz własnym tropem... załóż sobie legowisko wśród własnych krewniaków, własnego plemienia i drużyny... A jeżeli będzie ci potrzeba bądź naszych nóg, bądź zębców, bądź oczu, bądź szybkiego przeniesienia wieści nocą... pamiętaj, Władco Dżungli, że dżungla służy ci na każde zawołanie!	Oj! doprawdy, że nie wiem bo się na świecie nie czuję; ale dobrze mi tak, sam na to zasłużyłem, po co mi się brać do oręża przeciw ludziom, co nie są pasowani na rycerzy; Pan Bóg mnie skarał za to, żem złamał prawa rycerskie. I dlatego, przyjacielu Sancho, zapowiadam ci teraz raz na zawsze i dla wspólnego dobra naszego, że jeżeli kiedy zdarzy nam się doznać obrazy od takiej gawiedzi, to nie czekaj, żebym ja się brał do oręża, już ja tego nie zrobię; ale sam rzucaj się z mieczem na nich, bo to rzecz twoja, i wymierz karę, jaka ci się podoba. Gdyby przypadkiem na pomoc przyszli im rycerze, o, bądź pewien! że cię bronić będę i obronię! znasz siłę tego ramienia; widziałeś nieraz jej dowody.	To pan i nieboszczyka znał? Niech pan się nie dziwi, że ja tak wypytuję, bo mi idzie o naszego Zawiłka.	Macierzyńskie serce twoje szczęśliwe miało natchnienie Nie mogę i nie powinienem taić tego przed tobą, że z Lucyanem źle jest bardzo. Gdyby to było tylko cierpienie moralne, zwyciężył-by je czas i jego własna wola; ale ja śledzę pilnie wszystkie oznaki, malujące się na twarzy jego, i widzę, że chory jest fizycznie, a chory taką chorobą, że każde silne wzruszenie zabić go może. Wzruszenie takie musiało-by tu przyjść koniecznie, boć przecie dziś narzeczony pani Warskiéj pojechał do Jodłowéj i ślub ich odbędzie się pewno wkrótce. Szczęśliwie-by było bardzo, gdyby Lucyan przed dniem tym fatalnym dla niego N. opuścił. Gdzież pani myślisz wyjechać?	Tak! Odgadłam pański los wczoraj, widząc pana wykwintnym, bogatym na pozór... ale naprawdę, co, panie Rafaelu, to zawsze tak jak niegdyś?	To nic, to nic Zwykły upadek spowodowany przez linę, rozpiętą przed moim rowerem. Poproszę pana tylko o zwrócenie uwagi na to, że ta lina pochodzi z zamku. Nie więcej niż przed dwudziestoma minutami służyła do suszenia bielizny przed pralnią.	Ależ oczywiście To Bozon, nie wiem już który numer, de Guermantes. Ale takie rzeczy ja mam gdzieś. Wiesz, że ja nie jestem taki feudał jak mój kuzyn. Słyszałem, jak padały przed tym portretem takie słowa, jak: Rigaub, Mignard, nawet Velasquez Zresztą powiedz sam, bez pochlebstw. Czy sądzisz, że to jest jeden z tych wielkich mogołów, których wymieniłem?	Jeżeli przyszłość nie zmieni tego widzenia to już żaden z moich następców nie zastanie tutaj tego dziecka. Ale o co ci chodzi? Skoro musi umrzeć, to lepiej, żeby umarło zaraz i zmniejszyło przez to nadmiar ludności.	Czy tylko ta bagatel? rzekł djabeł rozgniewany, to na cóżeście mnie wołali	Mówże co jest, bo mi serce pęknie.	Wierzaj mi w przedsięwzięciach tego rodzaju na czterech, jeden tylko dotrzeć może do miejsca.	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	Ale to przecie nie jest twoja nowa angielska strzelba, Peerze!	Milcz! ja na to odpowiem!	Może to ten sam...	Ojoj... to ci się muszę w pas kłaniać i „wasza miłość” gadać?	Więc więc ta siła jest wam ku potrzebie, która i najsłabsze serca godnością dźwiga, a i najlichsze od znikczemnienia uchroni	A jarzyny spóźnione, mogłoby przypalić. Może Pan Jezus nie dopuści... Cóż ta na jarmarku? dowiedzieliście się co o koniu?	Albo to prawda? On innej odpowiedzi nie czeka! Umyślnie tak napisał, żeby sto rubli odzyskać. Już ja go znam.	Dajże mi spokój i odejdź...	Dostaniesz pan odemnie w prezencie pierwszorzędną laskę. To nieprzyjemnie tak chodzić z pustemi rękami. Nu, chodźmy, chodźmy!	Gdybyśmy mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.	Jaki to u niego obrót w garści!...	Przysiągłby ktoś, że to sklep z pachnidłami Widziano cię w powozie wybitym jedwabiami, zaprzężonym w rumaki godne dandysa, z kochanką iście książęcą, Koralią.	Tak, to rzeczywiście piękne.	To nic. Dzięki Bogu radość i zbawienie są jeszcze bezpłatne	Wiem, to zrobił Herhor!...	Zaraz zawołam mamy, to możeby kazała zaprowadzić ojca pod studnię, żeby trochę wytrzeźwiał.	Jacy oni twoi? Pluń na marę! poganie! ne chresty! Matka twoja była chrześcianka, a ojciec obwiesił się nie chcąc ci być ojcem: czémże oni twojemi być mają?	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	Powiadali też zbiegowie że słyszeli, jakoby król jegomość chorągwiom niektórym kazał z Ukrainy wracać, aby nad Wisłą opór Szwedom dać. Jeśli to się sprawdzi, tedy moglibyśmy między starymi towarzyszami się znaleźć, zamiast tu się z kąta w kąt tłuc...	A tak, moje złoto. Zupełnie jak Tourbillonce. Widocznie zacznę się już wkrótce starzeć. Całkiem głupia rzecz. Przecież mam dopiero mało co ponad pięćdziesiątkę.	Być może.	Chcę powiedzieć, że ludzie stworzeni są do szczęścia. Wszyscy ludzie Szczęście można znaleźć tylko w związku wolnym. Kocham cię, więc jestem twoją. Kocham cię, więc jestem twoim. Przypomnij sobie tylko, co w twoim życiu sprawiło pragnienie małżeństwa. Łukasz został złodziejem, a ty zabiłaś dziecko. Jakże byliście słabi! Nie śmieliście rzucić światu rękawicy. „Należy raczej zdruzgotać małżeństwo, niż dać się jemu zdruzgotać”...	Niech pan pije, drogi panie Cavalcanti Aż dławi pana wzruszenie.	Ale są małżeństwa świętokradzkie a za takie uważam gdy się piękność łączy z taką nieznośną szpetotą... Bogowie naówczas złamanie przysiąg rozgrzeszają.	Boi się pani?	Co takiego?!	Dajmy im chwilę wytchnienia, a potem przypuścimy natarcie na kolejne stanowisko.	Dzieciństwa pleciesz; wstydziłbyś się!	Głupia, co mu ta zrobi pogrozą!	Ja wielmożnego pana widziałem kilka razy u dziada mego, Saula Ezofowicza, którego syn, Rafał, u wielmożnego pana zboże zawsze kupuje...	Jakiej pomocy spodziewasz się pan stąd?	Jakoś nie znasz swego dziedzica.	Jego łódź poszła na dno Widziałyśmy ją tam. Ale w środku nikogo nie było. Sprawdziłyśmy uważnie.	Moja pani Borowiczowa, ty wiesz, że ja cię skrzywdzić nie chcę! Wbij zęby w ścianę, nie można! Ani grosz!	Nic. Teraz powinieneś wziąć na przeczyszczenie. Nawet	Nie, Eminencjo, nie oddalę się bez doraźnego rozkazu uwalniającego tych dwóch zbłąkanych zakonników.	O tym nie wątpię Ale co wasza dostojność	Psiakrew a w przybliżeniu nie może pan określić.	Tak, jakoś nigdy przedtem nie mogłem się wybrać.	Tak. Może pamiętasz jakiś obraz, zdarzenie, czyjąś twarz?	Tu stało się coś niepojętego!	U ciebie córka a u mnie syn... niech będzie pochwalony Pan Bóg najwyższejszy.	Wpływ, potęga dziennika są dopiero w zaraniu dziennikarstwo przechodzi okres dziecięctwa, rośnie. Wszystko za dziesięć lat podda się królestwu prasy. Myśl rozświeci wszystko, myśl...	Wracam do materii! Owóź, repetorepeto (łac.) dziś popr.: wygnamy.!...	Wszystko spaliło tedy na panewce!...	A czy pani już ma komplet?...	A pan, czy ją masz jeszcze do podziału?	A papo?	Ach, Saro! Jaka ja jestem głupia, że o tym nie pomyślałam!	Ależ przybędą, mój dzielny myśliwczemyśliwiec (daw.)	Artyleryjski ogień celem pokrycia odwrotu piechoty ...kawalerii, chciałem powiedzieć, bowiem szambelan przyjechał konno... ha, ha, ha!	Bardzo dobra reguła, dalipan	Bo myślałeś, że będziecie gadali o tym, ażeby kogo oszukać	Będzie kiedyś awantura z tymi Żydami	Będziemy musieli poraz wtóry stawać w konsystorzu.	Ciężko było?	Czarny przyjacielu, jesteś dobrym człowiekiem i pragnę uścisnąć cię jak brata.	Czyż nie rozumiesz, fujaro? Crandall idzie do sypialni jako okaz lekcji siły moralnej itd. Nieprawda, Bates-sahib?	Dotykanie.	Ja pójdę.	Ja rozumiem (ino bez waszej urazy). Ja wiem, że wolno, ale tylko bandytom...	Ja wracam z Tarnowa, gdziem wyliczał pieniądze za Rabe i oblatowałoblatować (łac.)	Kapitanie...	Kasztany czy gniade?	Król tu: znać. wszystkie tajemnice tego pałacu.	Kto wie?	Mam nadzieję, że nie zrobi z niego złego użytku.	Miłość, Nienawiść	O sobie teraz pamiętajcie, a roboty wama nikto nie ukradnie!	Oczywiście. Mów dalej.	Oo?... cóż pisze ta wariatka?	Pijmy!	Prosiłbym panią, pani Crupp o niezestawianie osoby, o której myślę, z szynkarką lub jej podobnymi młodymi osobami.	Przypadkiem!	Sprawa zupełnie zwykła Wuj wie, jaka jestem zazdrosna.	Taip Didis Vadas ir Maršalka sakė, kad jūs galite akvatyt mūsų vyrus ir jūs labai klauso. Tikisi tenai rast tą piktą vaikį.	Tak. W śniegu.	Tam!	Umiem już liczyć do dziesięciu i napisać: „Niech żyje wiecznie ojciec i bóg nasz, świątobliwy faraon Ramzes!...”	W Paryżu, ale tym uwięzionym balonem. Pół wiorsty w górę, prawie żadna podróż	W takim razie głupi!	Widziałem piękną Laurę...	Zmęczony jesteś?	Żeby każdy miał trąbę.	„Kiedy kochasz, padaj do nóg”
Otóż w spódniczce pani du Châtelet kryje się dawna Luiza; kocha mnie więcej niż kiedykolwiek, postara się za pośrednictwem męża przesłać raport o naszym odkryciu ministrowi spraw wewnętrznych!... Tak więc mamy przed sobą już tylko miesiąc cierpień, tyle, ile mi trzeba, aby się zemścić na prefekcie i uczynić go najszczęśliwszym z mężów.	Ze mną, widzisz, niełatwa była sprawa Mówiłem ci już, jak dalece Zofia jest użyteczna w rodzinie. Nie mogą się tam bez niej obejść: nie przypuszczali, aby kiedykolwiek miała wyjść za mąż, i nazywali ją nawet zawsze „starą panną”. Toteż, gdy z największą ostrożnością wspomniałem o zamiarach moich pani Crewler...	Ale żeby go nie było za dużo.	Ino mnie nie wydajcie, to wszystko będzie dobrze.	U mnie tej książki nie ma już!	Za pozwoleniem, dobrze nie pamiętam, czy ja sam widziałem, czy tak mówili ludzie. Oczy zasłaniała mi troska o moją żonę.	Za to... że przyjść nie może	Postarałem się, aby napadnięto Florynę w sześciu pismach, Floryna zaś poszła użalić się Matifatowi. Matifat poprosił Braularda, aby odkrył przyczynę napaści. Braulard złapał się, przywiedziony na hak przez Finota. Finot, na którego rachunek robiłem ten szantażyk, powiedział mu, że to ty chcesz zniszczyć Florynę w interesie Koralii. Giroudeau przyszedł oświadczyć poufnie Matifatowi, że wszystko by się ułożyło, gdyby się zgodził sprzedać swoją szóstą część w tygodniku Finota za dziesięć tysięcy. W razie powodzenia Finot dawał mi tysiąc talarów. Matifat miał dobić sprawy, szczęśliwy, iż odzyska dziesięć tysięcy z trzydziestu, które uważał za utopione w błocie; od kilku dni Floryna kładła mu w uszy, że tygodnik Finota coś nie idzie. Zamiast dywidendy była mowa o podwyższeniu kapitału. Przed ogłoszeniem bankructwa dyrektor Panorama-Dramatique potrzebował spuścić parę akceptów z grzeczności; otóż, aby je ulokować przez Matifata, uprzedził go o sztuczce Finota. Matifat, jako wytrawny kupiec, zerwał z Floryną, zatrzymał swoją szóstą część i teraz on ma nas w ręku. Finot i ja wyjemy z rozpaczy. Mieliśmy nieszczęście zaatakować człowieka, któremu nie zależy na kochance, nędznika bez serca i duszy. Na nieszczęście, przemysł Matifata nie podlega wpływowi prasy, niepodobna dosięgnąć tego kramarza. Nie krytykuje się drogisty, tak jak się krytykuje kapelusze, galanterię, teatry lub dzieła sztuki. Kakao, pieprz, farby, politura, opium to rzeczy, których nie da się zdeprecjonować. Floryna goni resztkami, Panoramę zamykają jutro, więc nie wie, co z sobą począć.	Jaśnie wielmożny panie, upraszam waszą dostojność o błogosławieństwo i odprawę, wolę powrócić zaraz do mojej żony i dzieci, z którymi przynajmniej rozmawiać i kłócić się mogę, bo to straszna rzecz, ażebym towarzyszył panu i dniem, i nocą wśród tej pustyni, nie otworzywszy gęby, wolałbym, żeby mnie pogrzebano żywcem. Gdyby Bóg pozwolił zwierzętom mówić, jak to było za czasów Ezopa, rozmawiałbym z Rosynantem o wszystkim, co mi przyjdzie do głowy, i słowa nie gniłyby we mnie. Na moją duszę! to rzecz nieznośna, chodzić ciągle, szukać przygód, a znajdować tylko ludzi, którzy nas podrzucają, biją kułakami, kamieniami i na domiar wszystkiego mieć gębę zamurowaną jak niemowa.	Masz słuszność, pani jestem niesprawiedliwy. Odmów mi za każdym razem, kiedy będę pytał o podobne rzeczy; nie obrażaj się wszakże, jeśli będę o nie pytał.	Nie wiesz, kto to jest Efros? Efros to nasz krewniak ze strony matki. To bogacz, potentat, milioner! Już ci przecież powiedziałem, głuptasku, że to, co on mieści w jednej kieszeni, tego nie mają wszyscy tutejsi Żydzi razem wzięci wraz z miejscowymi bogaczami. Możesz sobie wyobrazić, że on wyjeżdża karetą zaprzężoną w szóstkę koni na szpic, a karetę poprzedza jeździec na rączym koniu. Ubrany jest od stóp do głowy w jedwabie i aksamity i posiada dwa futra. Jedno z gronostajów, a drugie piżmowe. A w powszednie dni zajada tylko kołacze i tylko pieczone kaczki. Zapija to najlepszym wiśniakiem...	Ketling! Ja przecie wiem, żeś ty porządny człowiek, tylko tych waszych manier wyrozumieć nie mogę. Za moich czasów szło się do dziewki i mówiło się jej w oczy tym rytmem: „Chcesz, to będziem żyli w kupie, a nie, to ja cię nie kupię!” I każdy wiedział, czego się trzymać... Kto zaś był ciemięgaciemięga (przestarz.) wygadany. od siebie posyłał. Ofiarowałem ci się i jeszcze ofiaruję. Pójdę, przemówię, responsrespons (łac.)	Ho, ho! Teraz już wiem, dlaczego Shere Khan domagał się, bym spojrzał mu w oczy. Nie przyszło mu nic z tego, bo nie potrafił znieść mojego spojrzenia... a ja bynajmniej nie upadłem mu do nóg. Zresztą nie jestem Człowiekiem; zaliczam się przeto do Wolnego Plemienia.	A to szkoda. To mój znajomek. On by mię wypuścił. On mię już nieraz puszczał, bo wiedział, że niech no ja się poskarżę do panów Szpiryngów, to cała straż miejska w puch wyleci.	Ale oni mogą wówczas wszystko zatrzymać i grosza nie dać. Co im zrobisz?	Biegajże do karczmy i udawszy jak gdyby nigdy nic, popatrz, czy jest i czym się bawi, a kiedy go nie ma, to się dowiedz, kiedy odjechał, dokąd i jak często tu bywa?	Brawo! To szanowny pan wie o wiele więcej niż sam właściciel! Pan de Gesvres ma swój rachunek, pan Izydor Beautrelet go nie ma. Brakuje trzyczęściowej biblioteczki i jednego posągu naturalnej wielkości, którego nikt nigdy nie zauważył. A jeślibym pana zapytał o nazwisko mordercy?	Daj spokój! To małżeństwo nie dojdzie do skutku, król mógł Danglarsa zrobić baronem, może go zrobić parem, ale nigdy nie zrobi zeń szlachcica, a hrabia de Morcerf, żołnierz, arystokrata, ma tyle dumy, że nie zgodzi się dla dwóch nędznych milionów na mezalians. Wicehrabia de Morcerf może poślubić jedynie markizę.	Fizyczne tak: nie może się ruszyć, nie może mówić, ale pomimo to myśli, upiera się przy swojej woli i działa. Wyszedłem od niego pięć minut temu właśnie dyktuje testament dwóm notariuszom.	Ha! Smain powinien wynagrodzić nas za nich osobno.	I tu nie byłam ani razu. Olbrzymi korytarz! To dziwne: takie wysokie sklepienia straszą mnie. W zamku pańskim pełno tego. Dokąd ten korytarz prowadzi?	Ja tam nikomu nie wierzę Złodziej na złodzieju.	Joasia mogłaby kłamać, ależ chyba nie kłamią nasze oczy. Pan Kazimierz bałamucił biedną dziewczynę od wakacyj...	Nasz okręt to cacko! Zobaczysz, jak to będzie pięknie, gdy nasz grotżagiel poda się wiatrowi i statek z całym swym ładunkiem ruszy do domu. Ale wpierw trzeba popracować!	Nie opuszczę was!	Nie, Pawle, nie.	Nie, nic dotąd nie mam	Nie, niemożliwe.	Oczywiście już wyleczył się z lunatyzmu Rozumiem więc pani chce uszczęśliwić tę kochającą się parę?...	On bił się za Komunę	Oto cud! jakiego chyba nie zapisały kroniki żadnej świątyni... Tylko pomyśl, Tutmozisie... W chwili gdy najbardziej zastanawiasz się nad pytaniem: w jaki sposób złapać złodzieja, który cię wciąż okrada? ów złodziej znowu pakuje ręce do twojej skrzyni, w twoich oczach, przy tysiącu świadków... Cha! cha! cha!... Sargon	Pański brat, inżynier, jeździł za zarobkiem jeszcze dalej	Proszę pani, nic nie zostało W jesieni zaprzeszłego roku pani Latter pożyczyła od Ady sześć tysięcy rubli... Wreszcie zdaje mi się, iż opuściła pensję z tego powodu, że brakło jej pieniędzy. Pozostałe długi uregulował pan Solski albo Ada...	Przez wzgląd na mnie? Nie, na pewno nie. Niech hrabia sam przyzna i zaświadczy, że ciągle pana prosiłem o pomoc w zerwaniu tego narzeczeństwa. Na szczęście zostało zerwane. Hrabia utrzymuje, że nie jemu powinienem dziękować, wzniosę więc wzorem starożytnych ołtarz deo ignoto.	Sameś głupi! Cicho bądź, nie wywołuj licha! Brzydniesz mi coraz więcej.	W tym tylko sęk że nikt nie zna jego nazwiska.	Właśnie nie. Właśnie.	Z góry można było przewidzieć, co powie Pogłaskała mnie po głowie, rozśmiała się i rzekła: „Moje dziecko, wolno ci mieć swoje sekrety, toć cię znam już dwanaście lat”.	Ładna teoria! Czyli że kobiety uważacie jako zabawkę mniej więcej ładną lub kolącą albo za oswojone zwierzątko, które może ugryźć.	A co na to mówi chemik fabryczny?	A czy i teraz zabierzemy się do pracy?	A ja ci odpowiedziałem: „Dobrze, będziesz ją miała”.	A od kogo?	A ty, panie Michale, zalizali (starop.) w wolnych wyborach.	Ach ty smyczku!	Ach, Dewajtis! widziała pani zatem ideał pana Marka...	Aha, Leszek. Jaki Leszek?	Aha... Kiedyż to on był wystawiony?	Ale co takiego powiedział panu kapitan Nemo?	Ale pan zrzekłeś się tych tytułów jak niegdyś panowie Montmorency i Lafayette? Drogi panie, to piękny przykład i godny naśladowania.	Ani.... wogóle. Pan prezydent jest teraz bardzo zapracowany.	Bóg zapłać!	Chce pan herbaty czy kawy?	Chodnik do sieni, utkany w chłopskim warsztacie ze skrawków niepotrzebnej materii, jest tak samo miły jak perski dywan. Ściany wyłożone drzewem świerkowym są cudnie piękne...	Co ino potrzebne, wszystkiego dostarczymy!	Co zaś do tego, aby pozycja uprzywilejowanego, jaką tu zajmujesz dawała ci prawo obrażać dżentelmena...	Czego się śmiejesz?	Czy mam powiedzieć?	Czy myśli pan, że pański klient zgodziłby się sprzedać zamek?	Czy to ona piekła?	Czyś gotów?	Fortepian na górze, ja maluję w oranżerii, a inne wykłady odbywają się czy mają się odbywać w auli	Fortuna pańska... nazwisko piękne... stosunki... co to i mówić!	I bandytyzmu	I nosi je?	Ja dziękuję	Ja rozważyłem, teraz ty rozważ, dobrodzieju, czyli kawaler godzien panny...	Jakaż to prawda?	Jako sobotni gość?	Jakto?	Jakto? wy bylibyście?	Jest sposób, żeby się o tym przekonać. Niech pan pobiegnie do portu i znajdzie jednego z tych ludzi, którzy przedwczoraj po południu pełnili staż... Tylko niech się pan spieszy, jeśli pan chce mnie jeszcze tutaj zastać.	Jeszcze jedno przykazanie, człeku pogański, weź na drogę!	Któż ci przyniósł wiadomość?	Myśli pan fakir, że oni się boją jeden przed drugim i dlatego tylko furt jak stali stoją?	Nazywał ją milady.	Obecna pani Murdstone?	Oprócz tego, o co cię błagam, najdroższa!	Owszem, powiedział coś.	Peter Brook...	Pomyś-ś-lnych łowów!	Puść mnie! Czy ja co złego zrobiłem?!	Szczególniej dla ciebie dziwna! Małoś to ludzi wyprawił na tamten świat?	Tak, panie nadinspektorze. Zameldował.	Tak.	To ja, Lituś! Jak się czujesz?	To tak jak ja I to nawet niedawno, od kilku tygodni jakoś inaczej patrzę...	To tedy waszmość na Sicz jedziesz?	To zależy.	W gardle mię ściska...	Widzieliście?	Wielkie nieba! Cóż to znaczy?	Wiem, narzeczony pańskiej siostry.	Winszuję państwu... wszystkiego dobrego życzę,	Wszystko jedno; mogę i jutro po robocie.	Wyręczę was, idźcie, Jambroży	Z dobrą wieścią?	Zapewne; ale co z don Carlosem?	Znowu te myśli o śmierci	Zobaczymy, czem się ten upór i szachrajstwo wasze skończy?!
Swoją drogą jak to w miarę jak człowiek rośnie, musi liczyć się z większą coraz liczbą ludzi. Co mnie dawniej obchodziła prasa? Czy minister?... Nawet Szubert niewiele. Wystarczało trzymać dobrze z Jagodą. Rośnie człowiek, rośnie.	Postępowanie pana Petit-Clauda zgodne jest ze zleceniem, jakie mu dał mąż pani, który chce, jak mówi jego zastępca prawny, zyskać na czasie. Wedle mnie, może byłoby lepiej wyrzec się prawa apelacji i starać się utrzymać jako nabywcy przy sprzedaży przyborów najpotrzebniejszych do waszego przemysłu: pani w granicach tego, co jej ma przypaść, on w wysokości sumy swoich czynszów. Ale to by znaczyło iść zbyt szybko do celu. Adwokaci was skubią!	To moja rzecz. Bodaj aby móc po każdym występie zasypać panią kwiatami. Pracowałem ciężko przez połowę życia... Gdybym tak postępował jak pani...	Z pewnością. Jak mnie pan widzisz byłem rażony piorunem w łóżku, 12 lipca 1867 w Kiew blizko Londynu, i piorun mnie wyleczył z paraliżu w prawem ramieniu; na co nie było żadnych środków lekarskich!	A ja w najlepszej wierze chciałem już to bydlątko powieść za sobą lub przynajmniej wymieniać za mojego osła, który nie zdaje mi się być dogodnym; do kata, wielmożny panie! jednakże te prawa i ustawy rycerskie są zbyt surowe, jeżeli nie dozwalają nawet osła za osła zamienić, ciekawy też jestem, czy dozwolono jest przynajmniej zamienić siodło.	Co ja ci zrobiłem, Rodrigo? Kochałem cię jak brata.	Jak? Przy pomocy KabałyKabała Blask i Tefer jeciva Drzewo Życia.. Rebe przecież zajmuje się kabalistyką. Kto o tym nie wie? Przecież on nigdy nie śpi.	Tak jest! A tylko człowiek tak ograniczony i nieprzenikliwy jak ty mógł się nań złapać... Gdybyś mnie był posłuchał...	Tak patrzyłam, jak panu herbata ostygła Może dać gorącej?	...bo żeby to była naprawdę siła, ale naprawdę, tak zupełnie naprawdę, to jest de-zor-ga-ni-za-cja. Polska zawsze nierządem stała i stoi. A ponieważ tam naokoło wzrastanie automagnetyzmu masy odbywa się w postępie geometrycznym w stosunku do natężania się w sobie naszego syndykatu, więc musimy ulec rozumiesz, Macieju? oto jest prawda. I zobaczy jeszcze ziemia faraonów, tylko w lepszym stylu niż dawni, nie zachwaszczonych totemistycznymi przesądami, jasnych jak prawdziwi synowie Słońca ostatecznej wiedzy. pomyślał ze znużeniem Scampi). gdybyśmy bolszewizm, nie komunizm nasz, tylko rosyjski bolszewizm, gdybyśmy, powtarzam, mieli poza sobą, ha to się opłaci na pewno: długo się nie utrzymają, a uodpornią nas na jakie 200 lat...	Obie też ogromnie oburzały się postępkiem panny Castelli Pani Krasławska powiedziała nam: „Gdyby moja Terka tak postąpiła, to, jak jestem ślepa i potrzebująca opieki, takbym się jej wyparła.” Ale pani Maszkowa jaka jest taka jest, a takby nie postąpiła, bo to inny gatunek kobiety.	Dziękuję panu z całej duszy A jeśli wątpisz, hrabio, w szczerość moich podziękowań, zapytaj Hayde, moją najukochańszą siostrę. To ona dzięki temu, co mówiła o tobie, zdołała sprawić, że od wyjazdu z Francji czekałam cierpliwie i wytrwale na dzisiejszy dzień.	Nabrałem sił po to, by czynić zło i zapominać o swych celach. W górach stałem się hałaburdą i zawadiaką. Sprawiedliwe i doskonałe jest Koło życia niezbaczające ani na włos. Gdy byłem w pełni sił męskich... wiele lat temu... wybrałem się w pielgrzymkę do Guru Ch’wan zarosłego topolami gdzie chowają świętego rumaka...	A jeśli twoim zdaniem Albertyna poniechała swojego procederu, kiedy tu zamieszkała, to znaczy, że po to uciekła, żeby powrócić do niego na swobodzie? Nie wiem tylko, dla kogo mnie opuściła.	Daruj mi, miłość wasza, że w tej sukni przed nim staję, alem się zbłąkał, a nie śmiałem przed nim się tak stawić, wypadkiem się tu znalazłszy.	Dość zajmujące w całym mieście mówią, że Lotariusz przeszłej nocy uszedł z żoną Anzelma, który także bez śladu zaginął. Dowiedziano się o tym od służącej Kamilli, którą straż ujęła w chwili, gdy się spuszczała z okna na ulicę. Nie znam bliższych szczegółów tego wypadku, ale to pewna, że miasto nim zajęte, a zadziwienie jest powszechne, bo ścisła przyjaźń Anzelma i Lotariusza zjednała im przydomek nierozłącznych przyjaciół.	Owszem, załączyli czek na dziesięć dolarów, a wydawca pisze, że byłby rad, gdybym mu nadsyłała więcej swoich prac. Poczciwy! Dostanie ich dość! Był to stary szkic, który znalazłam w swoim kufrze. Przepisałam go i posłałam. Ale nigdy właściwie nie myślałam, że mógłby być przyjęty, gdyż nie miał zupełnie akcji	To i lepiej... Charłampa chciałem wczoraj wysłać do chorągwi Wołodyjowskiego, by nad nimi komendę objął, a w potrzebie do posłuszeństwa zmusił: ale to człek niezgrabny i pokazało się, że własnych ludzi nie umie utrzymać. Nic mi po nim. Jedźże naprzód po miecznika i dziewczynę, a potem do tamtych chorągwi. W ostatnim razie nie szczędź krwi, bo trzeba pokazać Szwedom, że mamy siłę i nie ulękniemy się buntu. Pułkowników zaraz pod eskortą odeszlę; spodziewam się, że Pontus de la Gardie poczyta to za dowód szczerości mojej... Mieleszko ich odprowadzi. Ciężko z początku idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy stanie przeciw mnie.	Może i szukam, i to ci powiem (tu pan Charłamp pochylił się do ucha pana Michała i kończył cichszym głosem), żeć uszy obetnę, jeśli mi przy pannie Annie będziesz zastępował drogę.	Nie bój się... stać mnie na to, obaczysz sama... naści... a już by la ciebie i ptasiego mleka nalazł... już ci ta u mnie krzywdy nijakiej nie będzie...	Służąca pańska, panie Bergeret przypomina mi tę wyrazistą postać, którą Giotto namalował na sklepieniu kościoła w Asyżu, gdy, idąc za natchnieniem sonetu Dantego, przedstawił Tę, której nikt drzwi nie otwiera z uśmiechem.	To na nic, panie Ja umieram, żegnaj, mój panie... i...	Czy to już to miejsce, tatusiu?	Mam ci ja taką deskę, na której stoi pozwanie dla każdego, kto by nie przyznał, że panna Danuta Jurandówna najcnotliwsza i najgładsza dziewka na świecie. Ale wiecie... wszędy ludzie jeno ramionami ruszali i śmiali się.	To dopiero znaczy uwinąć się! A może myślicie, że  traciliśmy czas? Wczoraj wrócił, a dziś o trzeciej się żeni! Jeśli kto umie brać się sprawnie do rzeczy, to tylko marynarze!	Byłyście czwórką najsłodszych, najlepszych dziewcząt, jakie kiedykolwiek razem chodziły na uniwersytet Ale nie przypisuję wam zbyt wiele rozumu. Oczywiście trudno tego wymagać. Doświadczenie daje rozum. Na uniwersytecie nie możecie się tego nauczyć. Wy byłyście przez cztery lata na uniwersytecie, a ja nigdy, a jednak wiem o wiele więcej, niż wy, moje młode damulki. Czy nauczyłyście się w Redmondzie czegoś, prócz języków martwych i geometrii, i innych bzdur?	A w jaki to sposób paraduję?	Ach, to?... Dawne dzieje.	Czy mimo woli popełniłam coś, co cię uraziło?	Czy wart jest, byście go trzymali u siebie?	Jeno przyjdź, a nie pożałujesz. Bojaszbojasz (gw.) pamiętać. to kajkaj (gw.)	Jest to hakim wielce uczony. Przyślij go, matko.	Moiście... odjeżdżają już... no... zaradzi się jakoś... prawda, że i wam ciężko... i wasi mężowie z drugimi... no, mówię, że się zaradzi.	Myślałam, że pan Chaumontel jest w Szwajcarii.	Myśmy tylko najdoskonalszemi zwierzęty. I patrzcie no! uważcie! od polypa do nas, jaki szereg nieprzerwany stopniowań; dla czegoż ostatnie ogniwo łańcucha miałoby być z innego metallu? Wszystkie fenomena duszy, są to fenomena materji i sił nad nią panujących.	Nie chce mi się!	Nie mówiłeś mi o tym	Nie pytaj, Marychno. Chciałem tylko poznać twoje zdanie z... innych powodów. Jeżeli lubisz mnie, jeżeli mnie chociaż odrobinę kochasz... nie wracaj do tego tematu. Przyjdzie czas, że sam powiem ci wszystko... Dobrze, kochanie?	Ojciec pomoże, chce iść na hale.	Pan sobie, widać, wyobraża, że on jest tak oto teoretycznie zazdrosny...	Panie Stachu, czy drzewa długo żyją?	Tak przedni, że lepszego nie znaleźć. Dragoniadragonia żołnierze trzeciego szeregu, rezerwa. rzymscy.	To był zły duch, ale ja wziąłem go za anioła	To niech pani odłoży kupno do grudnia.	To nieprawdopodobne żeby podczas krótkiej nieobecności żandarmów, kiedy porwano pannę de Saint-Véran, żeby wówczas wspólnicy mieli czas wyciągnąć ciało z tej krypty. A zresztą, po cóż by to robili?... Nie, moim zdaniem, on tam jest.	W uniwersytecie, w prosektorium, czasem na obiedzie.	Za co? Za to, żeś zbójca i złodziej.	Zdaje się, że przedwcześnie poczęstowałem cię komplementem o twojej inteligencji.	A co z tym zabitym zrobić?	A my?	A przyjdziesz?	A więc mnie nie chcecie i gardzicie naszą ofiarą?	Ach, raz, pewnego wieczora...	Albo co?	Ależ, kapitanie!...	Brat.	Broni ognistej? w której stronie?	Chodźmy	Czemuście się za mury nie schronili, w sile nie będąc?	Część jest znacznie uszkodzona, inne można by naprawić, o ile piece i kotły w fabrykach są w porządku.	Do księcia pana! do księcia pana!	Dobranoc!	Godny zazdrości śmiertelniku, co znasz z góry dokładną datę swojego szczęścia!	Ha! Więc poznałeś jego dotknięcie? Był on czas jakiś mym nauczycielem. Musimy ci obnażyć nogi. Popiół leczy rany. Posmaruj się nim jeszcze.	I przyjeżdża tu co niedziela?	I u Wachników znowu się pobiły, aż po księdza chodzili, żeby rozbroił... a u Paczesiów cielę pono się udławiło marchwią.	I za trzy miesiące zastukasz pan do moich drzwi?	Ij	Jakaż w nich siła?	Jutro już trzeba działać, ojczulku; dziś wszystko musi być przygotowane.	Kamo bogini Astoreth dotknęła cię trądem...	Kochany mój, cieszmy się teraźniejszością i nie przygnębiajmy się przyszłością.	Kochany stryjcio tak zmizerniał	Mam, ale nie dam!	Masz przy sobie „Constitutionnel”?	Mnie?	Moi im nie użyczą i wozów z żywnością nie przepuszczą Wycieńczeni biegunką sobie by ostawili	Nie winienem ja osamotnieniu mojemu znacie żywot cały... smutki jego i zawody... Dziś, zapóźno!!	Nie wzbronisz, bo on cię nie usłucha.	Nie, Antosiu, ty nie jesteś zły; ale dobra wróżka musi cię wziąć pod opiekę.	Nie, niech pan się nie martwi, Pencroffie, nas już tu nie będzie, bo nie mamy najmniejszej ochoty tu umrzeć i znajdziemy w końcu jakiś sposób wydostania się z wyspy.	Niech przyjdzie śmierć, kiedy zechce żyłam!	Niech tam już. Wezmę.	No, kładź się, ty już usypiasz; pogadamy jutro	O czym?	O, pani!...	O, z daleka, mospanie.	Pewien jesteś?	Pilnuje pałacu.	Piękny kapitanie! załatwimy nareszcie nasze rachunki! Naprzód, wy tam! A nie dawać pardonu elegantom!	Pod słońcem! O, dużo tam jest miejsca, Doady!	Pourquoi nos loges sont-elles dédiées à Saint-Jean?	Spinki masz?... Krawat, kalosze, parasol...	Słucham pana.	Tak, dla ludzi, ale nie dla Syngalezów...	Ty? Ale sprostowania czego, Albercie? No usiądź, proszę cię.	Tym przyjemniej zejdzie nam miodowy miesiąc.	Uważaj, widać nas.	Wszystko jedno.	Zaraz, ja ci, widzisz, wszystko opowiem... Tylko nie uciekaj. Chodź do mnie.
Widzisz pan praca to wielka księga biednych. Ten poczciwiec mniemałby ubliżać sobie, gdyby poszedł do szpitala lub się puścił na żebraninę; on chce umrzéć z rydlem w ręku, w polu, przy blasku słońca. Otóż, to męztwo co się zowie. Praca stała się już dla niego niezbędnym do życia czynnikiem, a śmierci on się nie boi! ani wié nawet, jak głęboki z niego filozof. Starzec ten nasunął mi myśl założenia w moim kantonie domu przytułku dla rolników, wyrobników, wogóle ludzi, którzy pracując całe życie doczekali się uczciwéj ale biednéj starości. Ja, kochany panie, nie przywiązuję żadnéj wagi do mego majątku, bo ten osobiście na nic mi się przydać nie może. Człowiekowi, który spadł ze szczytu swych marzeń i ze wszystkiemi nadziejami wziął rozbrat, bardzo niewiele potrzeba. Tylko życie próżniacze dużo kosztuje i powiedziałbym nawet, że ten, co korzysta z pracy drugich a sam nic nie produkuje, popełnia kradzież spółeczną. Napoleon dowiedziawszy się o dysertacyach, jakie po jego upadku wszczęły się z powodu pensyi, jaką wyznaczyć miano, powiedział, że nie potrzebuje nic prócz konia i dukata dziennie. Przybywszy tu, wyrzekłem się pieniędzy, ale zarazem nabrałem przekonania, że pieniądz do czynienia dobrze jest niezbędnym czynnikiem. Zapisałem tedy testamentem dom mój na założenie przytułku dla nieszczęśliwych a mniéj dumnych od ojca Moreau starców, żeby w nim do końca życia schronienie znaléźć mogli. Przytém, pewna część tych dziewięciu tysięcy franków, jakie mi rocznie moje grunta i młyn przynoszą, przeznaczoną będzie na udzielanie podczas ciężkich bardzo zim wsparć najbardziéj potrzebującym. Zakład ten dostanie się pod opiekę rady municypalnéj z proboszczem, jako prezydentem, na czele. Tym sposobem, majątek, który wypadkowo zrobiłem w tym kantonie, zostanie w nim nazawsze. Ustawa téj instytucyi szczegółowo spisana jest w moim testamencie; znudziłbym pana, gdybym mu ją powtarzał; dość powiedziéć, żem wszystko przewidział. Utworzyłem nawet fundusz rezerwowy, który z czasem pozwoli gminie udzielać jakoby stypendya dzieciom okazującym wybitne do nauk lub sztuk pięknych zdolności. Tak tedy nawet po mojéj śmierci cywilizacyjne moje dzieło daléj rozwijać się będzie. Widzisz pan, kapitanie Bluteau, gdy się już raz coś zacznie, budzi się w człowieku jakaś siła, która go do skończenia zmusza. Ta potrzeba porządku, to dążenie do doskonałości jest jednym z najwymowniejszych dowodów jakiegoś drugiego, poza-światowego życia. Ale zdążajmy prędzéj, trzeba mi kończyć mój objazd, a muszę jeszcze ze sześciu chorych odwiedzić.	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	To jest grzech dla was obojga. Nie robi się drwin z religii i nie krzywoprzysięga się ot tak, od śliny! Okaże się z czasem, kto był winniejszy.	Miłosierdzie podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus, w którego wierzymy, kazał nam miłować nawet nieprzyjaciół. Więc opatrzyliśmy twoje rany i jako rzekła Ligia, będziemy modlić się, aby Bóg wrócił ci zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy. Zostań więc w spokoju i pomyśl, czyli godziłoby ci się prześladować dłużej Ligię, którą pozbawiłeś opiekunów, dachu	Ach, nic Czuję się trochę zmęczony. Odzwyczaiłem się już od wielkich przyjęć, tłoku i hałasu.	Narodzisz się dla nowej sławy i nieśmiertelności	Odsuń się.	Wolisz truć się?	Zgoda. Dziś jeszcze z nim się zobaczę	Owszem!... Należę do spółki... Niech się to raz skończy... Nie chcę wiecznej kontroli nad sobą... nie chcę targować się z mamą o każdy grosz wzięty na drobiazgi... o każdy ukłon oddany komuś na ulicy... Założymy pensję... Przełożone pensyj bywają w towarzystwach.	Nie bój się!.. a usługiwała będę, jak dla mnie będzie dobra.	Nie żadna postać cezaryczna, tylko nędzny kondotier. W razie czego okaże się zwykłym lokajem najradykalniejszej grupy.	Porozumiejmy się chodź pan tu razem z Jego Wielebnością, tutaj!... Jego Dostojność będzie naszym sędzią.	Powiedziałbym ci coś, ale się nasrożysz.	A jakże też pan hrabia myśli brać się do roli, jeśli spytać wolno?	Wcale nie zajmuje. Przejdźmy do sypialni. O wiele swobodniej będziemy się czuli na uświęconym miejscu przeznaczenia. Tam mamy sorbety, które bardzo lubię, likier kakaowy i papierosy marki „Aspazja”, sperfumowane oraz bardzo cienkie, a przez to zabawne.	Czemu byśmy nie mieli skończyć tak, jak należało zacząć: ukryć oczom wszystkich naszą miłość i widywać się potajemnie?	Już od czterech dni nie należę do siebie Braliśmy ślub u Wizytek, w najściślejszym incognito, o siódmej rano i... od tej chwili zaczęło się dla mnie nieprzerwane pasmo szczęścia... Mam męża, który ubóstwia mnie i którego najdumniejsza kobieta mogłaby obdarzyć uczuciem.	Wolałbyś ich prochu nie wąchać. Znamy się na takich rycerzach, co buty mają zajęczą skórką podszyte!	HandelAle co się tyczy tegorocznych urodzajów obiecujące są, bardzo obiecujące...	Żyd strasznie zły, cały zarobek dziś stracił. Domański zły, że pan go złajał przy ludziach, wszyscy źli... Co z tego będzie? Jak zechcą się mścić?...	No! jak tak, to wszystko jest w porządku. O to przecie tylko chodzi. Czegóż się tu kłócić, spierać?	Leciałem dzień i noc, a tu chcieli mnie wziąć na gałąź. Niech ta, ale pierw muszę wypowiedzieć to, z czym przyszedłem, choćby samemu królowi.	I to nieprawda Ten stary pan nic przecie nie robi, a pieniądze ma. Nieraz też mówił, że mnie już o nic głowa nie zaboli...	To jest pewien... przedsiębiorca, współwłaściciel kopalń złota w jakimś Klondyke. Ja właśnie mam jechać do Ameryki, ale z nim. Więc czegóż ty chcesz ode mnie i dręczysz mię. Przecie z dwoma naraz nie mogę jechać do Ameryki.	Właśnie! Dzwoniłem do pana do redakcji i on odebrał telefon. Powiedział mi, że prowadzi dział ekonomiczny, ale to chyba niemożliwe!?	Odchodzi i staje pod tablicą zawieszoną na ścianie domu, na której czarnym tle widnieje z daleka napis „Cennik jadła i napojów”, i z budującym spokojem przypatruje się damie, która usiłuje oczyścić unurzaną w piasku parasolkę.	Potkański-by nigdy na to nie pozwolił... ale Gustaw, ten jej niczego nie wzbroni.	Wszystko, to za wiele, lubo sądzę, iż w rzeczy samej nie moglibyśmy przeszkodzić przyjacielowi Kanadyjczykowi, by nie ugodził oszczepem kilku tych pysznych rybokształtnych, co by obraziło kapitana Nemo, bo nie lubi przelewać bezużytecznie krwi niewinnych stworzeń.	A! to wasza mość pan pułkownik!... Chwała Bogu! Gościewicze idą już... słychać ich przez las. Wasza mość wie, że do Lubicza ją porwał?	Książę wcale na mnie łaskaw nie jesteś?	Tak. Niech mi powie świadek, kogo na razie podejrzewano o kradzież papierośnicy?	Czy mi nawet tego robić nie wolno!	Przecież jego to głową wszystko idzie, to i nie dziwota.	A pan coś strasznie rozmowny?... Nie wyglądał...	Jak będzie wesele, to nie będzie żałoby. Ostro, Jędrusiu!	Ooo To bardzo ładnie z jej strony. Nie posądzałam jej o taką largesselargesse (fr.)	Czy mi zaręczysz że dobiegnę przed pogonią za granicę..?	Nie mam talentu do niego	Ależ, panie Mitchel, człowiek z rozumem pańskim i przebiegłością, powinien był przecież wiedzieć, że osoby tego rodzaju nigdy nie dotrzymują słowa.	Czy nie mam prędzej lub później przejść pod opiekę mężczyzny?	My nie znamy innego Boga, tylko jednego na świat cały Boga, który jest ojcem wszystkich narodów i ludzi i panem całego świata a wszelkiego kraju... którego dziećmi wszyscy jesteśmy...	Tak, ale jeden z nich idzie na śmierć, a drugi ma jeszcze przed sobą długie lata.	A! rzekł, to to z téj szajki miateżników co ich tu wczoraj z tym starym przypędzili	Tak?... Hm... i ja tak myślę, a nie wie pani, czy ona nie udzielała czasem lekcji tańca? Miałbym wielką ochotę.	Aha, dla służących jesteś pan jaśnie wielmożnym panem; dla dziennikarzy	Ano to, proszę, w piękną waść wszedłeś komitywę! I z czymże do chana jeździłeś?	Czy bardzo pan ją kochał?	Dowód? A to, że władzę odzyskałem w mych członkach?	Jak to? Czy wyjeżdżacie?	Więc to tedy jeno pozory?	A pan obalisz stół	Alboż zwycięstwa osłabiły nas?... Alboż nie zwieźliśmy skarbów?...	Czyż nie jestem krewną twoją najbliższą?...	Jak to zabiją...	Nie, nie wie.	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	Odniedawna, w Rozłogach, jeśliś kiedy słyszała o nich. Mieszkamy tutaj dopiero kilka miesięcy; ale ty, ty wciąż w domu? w Bukowcu?	Pani w takich razach my mamy inne pojęcia od pań.	Żartuj sobie z tego, śmieszności w tem nie będzie, a niezwyczajna rzecz, byle nieśmieszna w kobiecych oczach, wcale ci nie zaszkodzi.	Do stu piorunów! Van Stillerze, przyjacielu, nie ma czasu do stracenia. Gdy tylko nadejdzie świt i wzejdzie słońce, Hiszpanie z miejsca zaczną nas szukać.	Brawo! Niemiec tęgo pije, nabożnie słucha, nagadamy mu tyle bezeceństw, że będzie miał gotowy raport dla swojego dworu	Czy chciałabyś go na męża?	Babą jest! alem ja o niej słyszał. Już ją zemsta dawno na mężamąż	Gdzie jesteś, Roksano?! Roksano! Gdzie jesteś?!	I o tym wiem, co czujesz, bom przeżyła życie i także byłam zakochaną dziewczyną.	Mój panie małżeństwo... niemożliwe...	O czym państwo tak poufnie rozprawiają?	Panie prezesie, ależ...	Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!	A pospolite ruszenie kaliskie?	A skąd ty, Beppo?	Albo przez kwiaciarki uliczne i roznosicieli gazet	Au nom de tout ce qu’ily a de plus sacré! poczęła drżącym głosem stara, wywijając rękami, je vous...	Bardzo dziękuję	CarissimoCarissimo (wł.) rzekł łagodnie	Cieszą	Cóż nim zowiecie?	Darowali życie.	Gross-familien-Pleiten-fest	Il est très beau.Il est très beau (fr.)	Ile ich było?	Klaro!	Nasi, jaśnie pani.	Ni, w izbie.	Oho!	Prawdziwie gadasz! Ludzie sparaliżowani żyją po trzydzieści lat.	Przecież ty, Jakubie, byłeś zawsze pilnym i dobrym pracownikiem... zawsze sumiennie chodziłeś około interesu...	Rzecki	Stryj?...	Szczególniej gdyby przeszkadzał wiatr wschodni	Tamci... zabici?	Tej awantury...	Trzymaj język za zębami i... czekaj.	Trzęsie.	Tyś taki mądry, Wrona	Wy w hotelu mieszkacie?	Zrozumiano; gość będzie obsłużony!	Złowiłem cztery rybki!...	Życie moje niepocieszonem już być musi, rzekła Laura, takie przeznaczenie. Miałam szczęśliwe dni dzieciństwa i ich wspomnieniem żyć będę...
Płyń łódeczko moja wszystko idzie dobrze. Ten brat Jan nic tam nie robi. To istny brat Jan Nieroba: patrzy oto na mnie jak pracuję i pocę się, aby pomóc temu tu zacnemu człekowi, pierwszemu marynarzowi swego nazwiska. Hej, przyjacielu, hop! Dwa słowa, bez waszej obrazy. Jak grube mogą być deski tego okrętu?	Tak A jeżeli nie kompromitowały, to w każdym razie, które by nam umożliwiły zaszachowanie jej ze swej strony. Musimy wziąć pod uwagę fakt, że nie wiemy, w jakim stadium pertraktacji znajduje się z nią Jacek i jak się do niej ustosunkowuje. O ile jednak mogłem sobie wyrobić o nim sąd, raczej skłonny jestem przypuszczać, że nic pozytywnego w tym kierunku nie zrobił. Zapewne ogranicza się do perswazji, które na nią mają tyle wpływu, ile groch na ścianę.	Idź no do gospodarstwa tymczasem, a hrabia niech się ubiera na bal. Cóż z wami robić! Trzeba starej ustąpić i tłuc się dla was. No, no, nie dziękuj. Robię to ustępstwo tylko dlatego, żeby ten Niemiec zobaczył choć raz w życiu porządne towarzystwo i nauczył się bawić przyzwoicie.	Niepotrzebnie westchnęłam, moja Ludko, bo to rzecz naturalna i pożądana, żeby każda z was miała kiedyś własny dom. Chciałabym tylko jak najdłużej zatrzymać moje dziewczęta i przykro mi, że się to stało tak wcześnie, bo Małgosia ma dopiero siedemnaście lat, a niejeden rok upłynie, zanim Jan zdoła jej przygotować domowe ognisko. Miłość romantyczna, SzczęścieOboje z ojcem postanowiliśmy nie dopuścić, żeby się Małgosia związała słowem lub wyszła za mąż przed dwudziestym rokiem życia. Jeżeli kochają się z Janem, to mogą czekać i w ten sposób udowodnić swą miłość. Ona jest sumienna, nie obawiam się, żeby traktowała go niedobrze, moja ładna i tkliwa córeczka, i mam nadzieję, że znajdzie szczęście.	...rozpoczęli taniec angielski a kiedy tańczyli, zniszczony, stary zamek przemienił się we fregatę pod pełnymi żaglami. „Zrefować foka, uzbroić działa!”, zawołał kapitan, ujrzawszy portugalski statek piratów z powiewającą na maszcie flagą czarną jak atrament. „Naprzód, po zwycięstwo!”, krzyknął znowu kapitan i rozpoczęła się okropna bitwa. Ma się rozumieć, że Brytyjczyk zwyciężył, bo oni zawsze biorą górę, a wziąwszy do niewoli kapitana piratów, podpłynął do szkunera, którego pokład był pokryty ciałami i spływał krwią, bo rozkaz brzmiał: „Na noże i bądźcie twardzi!”. „Bosmanie, weź kawał tego łopoczącego foka i zastrasz złoczyńcę, jeżeli się nie wyspowiada prędko z grzechów!”, rzekł kapitan. Portugalczyka poprowadzono po desce, ale chytry pies zanurkował pod fregatą, przedziurawił ją i pod pełnymi żaglami poszła na dno morza, morza, morza, gdzie...	Nic nie rozumiesz Przecież to koniec. Koniec świata. Teraz morze dotrze i tutaj, skoro są tu te Płazy. A ja się do tego przyczyniłem. Nie powinienem był wpuszczać tego kapitana... Ludzie kiedyś powinni się dowiedzieć, kto był temu winien.	Nie można być aż tak chciwym. Chciałby pan zmonopolizować wszystkie uroki?... Ale zupełnie serio udał się panu brat. Bardzo się cieszę. Rozsądny, inteligentny, naturalny. Wyobrażam sobie, jak pan, drogi panie Stefanie, musi być uszczęśliwiony, że wyrósł zeń taki dzielny mężczyzna. Przecie to pana dzieło.	To źle, powinieneś się rozruszać i korzystać ze wszystkich zaprosin, wówczas namnożą ci się znajomości. Nie martw się tym, że jesteś nieśmiały, bo jak zaczniesz widywać ludzi, to ci przejdzie.	I dalej, że osoby, które nie pną się na wyżyny, mają je.	Sądzę istotnie, że złodziej to człowiek chytry, ale nie tak bardzo jak mu się zdaje.	Ty sobie wyobrażasz, że Albertyna nie poczuje od ciebie zapachu bzu? Obok tuberozy to jest najuporczywszy; zresztą, zdaje mi się, że Franciszka poszła za jakimś sprawunkiem.	Do Klerykowa? Ho ho!... Do Klerykowa, mój panie, to jest po naszemu siedem mil	Nie ma silnej woli Niecierpliwy, chce od razu i zaraz. Kiedy go ząb bolał, byłem u czterech dentystów. Już tak się ostrożnie starali. Aleee! Wyrywa się, złości, ucieka. Chce leczyć ząb z zamkniętymi ustami. Czasem już naprawdę za wiele sobie pozwala.	A więc oto co chcę powiedzieć. Przypominasz sobie kościół w Marcouville l’Orgueilleuse, którego Elstir nie lubił, bo był nowy. Czy Elstir nie sprzeniewierza się własnemu impresjonizmowi, wyjmując te budowle z ogólnego wrażenia w którem są zawarte, aby je wydobyć poza światło w którem są roztopione i badać nakształt archeologa ich swoistą wartość? Kiedy maluje, czyż szpital, szkoła, afisz na murze, nie mają w całości obrazu tej samej wartości co bezcenna katedra obok? Przypominasz sobie, jak fasada była wypalona słońcem, jak płaskorzeźba ze świętymi w Marcouville pływała w świetle? Cóż szkodzi, że budowla jest nowa, jeżeli się wydaje stara, a nawet jeśli się nie wydaje? Wyciśnięto do ostatniej kropli zawartość poezji ukrytą w starych dzielnicach, ale pewne domy, świeżo wzniesione dla bogatych mieszczuchów, w nowych dzielnicach, z nazbyt białego i świeżo obrobionego kamienia, czyż nie rozdzierają skwarnego lipcowego południa, w porze gdy ludek wraca na śniadanie, krzykiem równie ostrym jak zapach wiśni, zanim podadzą śniadanie w jakiej mrocznej jadalni, gdzie szklane pryzmaty służące za podstawkę na noże rzucają różnokolorowe ognie równie piękne jak witraże w Chartres?	Czekajmy wypadków, mości Nedzie Landzie, a zobaczymy; tymczasem błagam cię, powstrzymaj twą niecierpliwość. Tu działać można tylko podstępem, a więc oględnie i chłodno. Daj mi słowo, że cokolwiek bądź zajdzie, nie będziesz się gniewał.	Czy udało ci się zdobyć jakiś wpływ na nią?	Jak to wziąłeś? Przecież muszę umówić się o cenę z gospodarzem.	Między nami mówiąc, nie dziwię się, bo to przecie piernik i podobno nieciekawa figura. Pan to pewnie lepiej wie ode mnie.	Ja nie żartuję. Opatrzność różne środki wybiera i nieznane są jej drogi. Dziwi też mnie nie to, lecz fakt, że nie mogłaś wcześniej zdobyć się na decyzję postawienia sprawy po prostu. Wówczas o krok byłem od popełnienia głupstwa, jedynego bodaj w moim życiu głupstwa, jakiego nie umiałbym sobie nigdy wybaczyć.	Co się z twoją żoną stało?	Jest pan niespokojny, panie Barnes! Cóż się stało?	Martwisz się o mnie, Ludko?	Sądzi się zatem, że zbrodnię spełniono w sobotę po południu?	Zjawia się bardzo w porę; rana w udzie zaczyna mi dolegać, a zresztą najadłem się tęgiego strachu w policji, tam, koło mostu.	No, chłopcze w nagrodę tak pięknej nowiny daruję ci cały łup z najpierwszego zwycięstwa, które odniosę; a jeżeli ci tego nie dosyć, dam ci jeszcze źrebaki po trzech moich klaczkach, wiesz, że są na oźrebieniu.	No... jaśnie pan. Starsza jaśnie pani to chyba wykituje z tego wszystkiego...	Kazio Głuchowski, mój zacny compadrecompadre folwark [dziś popr. w tym znaczeniu: hacjenda; red. WL]. posiadał, wcale przyzwoitą, gdzieś tam w Brazylii, na pograniczu stanu Contestado, w pobliżu obszaru terenos dos Indiosterenos dos Indios dziewiczy las.. Na werandzie siedział swojego domu pewnego południa, w skwarze marcowym drzemiąc niedbale. Tuż obok stodoły kaboklikaboklowie najemny robotnik rolny w folwarku, szczególnie zajmujący się końmi. oraz koloniści zginęli na miejscu. Maciuś ocalał, suka została ciężko porażona, Indianie czmychnęli.	A ja powtarzam sobie, że moje miejsce nie jest w fotelu sędziowskim, ale na ławie oskarżonych.	I naprawdę Jagusia nie chce iść za mąż?	Ja Reckowi wierzę, on nigdy nie kłamie.	Kochana Frumet, żebyś mi zdrowa była! I co ty na to wszystko? Co powiesz o Mordechaju-Mendlu?	Mówili tu, nie rozumiem, czy to jaka tajemnica?	Nigdy A przynajmniej dopóty, dopóki nie ujrzę...	Oto nasz piękny Lucjan Nie znam przykładu równie szybkiego triumfu W Paryżu fortuna jest dwojakiego rodzaju: albo materialna, pieniądze, które każdy może zdobyć, albo moralna, stosunki, pozycja, wstęp do świata niedostępnego dla pewnych osób, bez względu na majątek. Otóż mój młody przyjaciel...	Ja też myślę, że to nic Bo żeby co było, to by mój mąż najpierwszy wiedział.	A ja ci mówię, że to jest krew dzieci zabieranych rodzicom	A przy tym jest rzetelny To najuczciwszy, najrzetelniejszy chłopiec w Yorkshire.	Ale ja jestem widelec, którym każdy minister musi jeść: to co innego.	Aś, aś, aś Dzieci, co mówicie. Nie trzeba tak, nie.	Chwała Panu Bogu! To już niedługo, braciszku, powitamy was kosmatą rękąwitać kosmatą ręką (daw.)	Co to jest? Kto to? Jak śmie! Baczność!	Dokądże? do niej...	Dziękuję ci... teraz bez strachu mogę pójść na spotkanie śmierci.	Król z dekretem, a Kajdasz z muszkietem! A teraz zostań zdrów, Hanusik! Na plebanii pewnie już pochrypli od wołania:	Kudy, kudy, kudy! ani jej mówić o tem co Bóg przeznaczył, to będzie.	Nic nie wiedziałam.	Nie!	Pomimo to i my mamy dla rzeźby nowéj wdzięczne i wielkie zadania. Możeż być co trudniejszego a piękniejszego zarazem, nad postać Chrystusa, wcielonego Boga, wszechmogącego a cierpiącego dobrowolnie, z wyrazem bólu razem i potęgi? Niedosięgniony to ideał, który zarazem musi być najwyższą pięknością, największą mocą i najcudniejszą pokorą.	Przyjaciele nic przed sobą nie ukrywają...	Siostrzenica Jupiena! Nie do wiary!	Tajemnica? Skąd przybywasz? A Zilla? Od dwóch lat nie miałam żadnej od was wiadomości!	Tak, tak! bywałem na wozie i pod wozem; ale teraz stanowczo jestem na wozie... Widziałem, z kim rozmawiałeś przed chwilą... Winszuję... Musisz mieć piękne stosunki...	To jest oburzające!	To rzecz wprawy Czy ten tapicer był głupi człowiek?	To waszmość prosto spod Ujścia?	Więc jakże ja mam nazywać pannę Stefcię, kiedy panna Stefcia, ile ma, to ma, lat.	Za to dostanie pan czekoladkę	Żal doskonały jest to obrzydzenie sobie grzechów pochodzące jedynie z miłości Pana Boga.	„Rybaka”? nie przypominam sobie...	A ponadto Bóg jest pełen miłosierdzia i ma je dla wszystkich. I tobie je okazał. Jest przede wszystkim ojcem, dopiero potem sędzią.	Ach!	Ach, jak ona ślicznie dziś wygląda!	Czym więcej kupimy, tym więcej zarobimy.	Człowiek niedoświadczony siła może zaszkodzić	Cóż robić, kochany Nedzie, los przeszkodził nam wczoraj.	Dawno waść służysz u księcia Bogusława?	Diabła tam lubi!	Dobrodzieja! Dobrodzieja przywieść tutaj, do stajni, do mnie?... Co wama po głowie chodzi?	Dzięki Bogu.	Dziękuję panu. Te szczegóły są dla mnie bardzo ważne. Czy pan znasz Jakuba Desmonda?	Dziękuję!	Fabularne rozwiązanie takiej sytuacji byłoby może łatwiejsze niż w życiu, ale wymaga również dość ryzykownych pociągnięć i pewnych usprawiedliwień.	I byłby mnie bez wątpienia spotkał los panów Ganimarda i Herlocka Sholmesa?	I cóż?	Jak on panią poznał	Jak zwykle.	Jestem	Kilka co najmniej	Kupuję go za czterysta franków	Mnie również żal Teraz, jak będę żył, musi biedak skwitowaćskwitować	Musiano go zaniepokoić	Niczego! prócz śmierci...	Niech tak będzie Teraz i ja ci powiem, Maksymilianie: wszystko, co zrobisz, będzie dobre.	Niepotrzeba, niepotrzeba... byłeś polecony panu de Tréville, wszak prawda?...	Nikogo!	Och, wracajmy, źle uczyniłam	Opowiadają, że profesor cudu dokonał, operując Rudnickiego	Pan Murdstone zna pana osobiście. Pośredniczy on w potrzebie w zdobywaniu dla nas obstalunków. Pan Murdstone prosił go w liście o wyszukanie dla ciebie mieszkania. Otóż będziesz mieszkał u niego.	Powiedziałem mu także, iż tłum nazywa cię „Kameleonem”, ale że ja wieszczo odgadłem twoje prawdziwe imię, które jest... bogini.	Przerażasz mnie. Dla nas, romantyków, zamiłowanie do starożytności jest niebezpieczne.	Raca!	Tak, jak wy...	Takaś znowuż delikatna! I ja przecie jechałem tą samą drogą. Cóżem miał zrobić, skrócić ją czy co?	Trucizna. Wiesz już? Połknij tylko, a zobaczysz!	Uciekł? on? wysłany został w ważnej, bardzo ważnej sprawie lóż Melchizedecha...	W każdym razie jesteś niedołęgą, bo trzeba ci było udać, iż przyjmujesz zlecenie, byłbyś już teraz w posiadaniu listu; rząd, któremu grożą, byłby ocalony, a ty...	Za twoje zdrowie!	Zośka, więc czemuż ze mną pozostajesz?	Ładna, musi mieć białą skórę! Milner!	Żeby ludzie byli aniołami.
W każdym razie, kochany panie Copperfieldzie tak się na rzeczy te zapatruję. Gdy byłam w domu z mamą i papą, papa mój zwykł był, przy każdej sposobności, zapytywać: „Jak się na to moja Emma zapatruje?”. Było to zapewne rodzicielskie zaślepienie, lecz co do chłodu, który powstał pomiędzy rodziną mą i mym mężem musiałam wyrobić sobie stałe, chociażby mylne przekonania.	Mój chłopcze kochany, moje ty dziecko biedne, tylko tę niedolę jeszcze znieś, tylko ten raz jeszcze wytrzymaj! To już ostatnia Boża próba. Rychło odpoczniesz!	Nareszcie doszliśmy do jądra kwestii Spodziewałem się tego oskarżenia, że ogładzamy robotnika i żyjemy z jego krwi i potu. Jakże pan możesz takie brednie pleść, pan, który powinieneś wiedzieć, na jak szalone ryzyko wystawiony jest kapitał w przemyśle górniczym zwłaszcza! Urządzenie kopalni kosztuje dziś półtora do dwu milionów, więc jakichże potrzeba wysiłków, by suma dała choćby skromny procent! Prawie połowa spółek akcyjnych węglowych we Francji ogłosiła upadłość... i głupstwem jest oskarżać tych, co się jeszcze trzymają, o okrucieństwo. Jeśli robotnicy cierpią niedostatek, to nie nasza wina. My sami narażeni jesteśmy przy obecnym kryzysie na olbrzymie straty. Uregulowanie płac nie leży w naszym ręku, gdyż my, nie chcąc się zrujnować, musimy poddać się warunkom stworzonym przez konkurencję. Obwiniajcie te warunki, nie nas... Ale wy nie chcecie niczego słuchać... nic pojąć...	...zaczepił jakiegoś wieśniaka i powtórzył mu słowo w słowo pytanie swojego brata: „A ty, skąd jesteś?” „Ja jestem z Laumes”. „Z Laumes? No, to jestem twoim księciem”. Chłop popatrzył na wygolone oblicze Błażeja i powiada: „Nie może to być. Pan jest Brytaniec”.	Aby pan margrabia zechciał sam wpisać to zlecenie w regestrze; na mocy tego zlecenia otrzymam trzy tysiące franków. Zresztą cały ten system rachunkowości jest pomysłu księdza Pirard.	Boże najwyższy! zawołała pani Apolonja, pan Gaczycki to najlepszy, najzacniejszy człowiek	Chyba wcale. Któż to taki?	Co to za dziewka?	Cóż mnie to może obchodzić?	Istotnie, potrzebuję pana do rachunków. Co to znaczy, że mi Żyd przedstawił weksel o dwadzieścia pięć tysięcy wyżej niż jest w rozchodach? Nie zapisałeś pan czego?	Jak ci się tak podoba, to go weź	Jak to: nas wszystkich?	Młódka jeszcze jesteś, to pewnie la Nastki ślub wróży!	Nie wiedzieliście to?	O, nie. Podobne widowisko może być interesujące, ale jeden raz. Gdy powtarza się częściej, zaczyna nudzić. Wykąpałam się tymczasem i jak pan widzi, usiłowałam czytać, o ile odgłosy życia rodzinnego na to pozwalały.	Ot, co! Jeszcze by nie kciał... Chybaby głupi! A któryż to niedźwiedź nie kce miodu z barci? Ale po co się spieszyć? Czy to nie lepiej zobaczyć, co zacz człowiek jest? Ojcze Kasjanie, taż już powiedzcie, co macie na języku, nie drzemcie jako zając o południu pod skibą!	Panie, źle robisz, chcąc mnie urazić Żem gaskończyk, to prawda, a skoro wiesz o tem, nie potrzebuję ci mówić, że gaskończycy niełatwo to znieść potrafią, zatem, skoro kogoś proszą o przebaczenie, choćby za głupstwo nawet, przekonani są, iż czynią więcej, niż powinni.	Poganin zapowietrzony. Mówią, co ino Żydy oszukują, a to swój, i pies taki...	Racja! No, to kiedy pić pan nie chcesz, idź przynajmniej do panienek. Widzisz pan, jaką smutną minę ma panna Teresa... ot, tam, z gardłem obwiązanym siedzi i marzy... pewno o panu... Bo panowie może nie wiecie, jaki to z naszego muzyka bałamut i amator płci pięknej... ho, ho! Kiedyś był sławny z tego... a i teraz jeszcze... panna Teresa wie o tym najlepiej...	Spróbowałam „zostać” jednego roku Przywiązałam się tak serdecznie do tego miejsca, że kiedy nadeszła pora, ociągałam się i pozwoliłam innym odlecieć beze mnie. Przez kilka tygodni było mi jako tako, ale później! Te męczące, długie noce i zimne, bezsłoneczne dni! To powietrze chłodne, przenikliwe, całkowicie pozbawione owadów! Nie, okazało się, że to na nic. Opuściła mnie odwaga i pewnej zimnej, burzliwej nocy odfrunęłam, starając się lecieć środkiem lądu ze względu na wschodnie wiatry. Gęsty śnieg sypał, gdy znalazłam się nad przełęczami wysokich gór, i musiałam ogromnie się namęczyć, nim zdołałam przedostać się na drugą stronę. Ale nie zapomnę nigdy rozkosznego uczucia, kiedy gorące słońce grzało mi plecy, a ja zlatywałam ku jeziorom, które spoczywały pode mną niebieskie i spokojne. A jak mi smakował pierwszy tłusty owad! Przeszłość wydała mi się złym snem. Przyszłość wyglądała jak szczęśliwe wakacje. Leciałam na południe przez długie, długie dni, leniwie ociągając się, jak najdłużej, lecz zawsze miałam na myśli zew! Nie, po tym ostrzeżeniu nieposłuszeństwo nie przyszło mi już więcej do głowy.	Szlachta i chłopstwo. A zarazem, nie poprzestając na Szwedach, przeciwko dysydentom się zwrócą, naszym bowiem wyznawcom całą winę tej wojny przypisują, żeśmy to do nieprzyjaciela przeszli, a nawet go sprowadzili.	To nie pora na wypłaty!	To się tylko tak mówi, że ja jeden spełniam obie służby, tak się mówi, ale jest inaczej. Czułem to dawno, a teraz po raz pierwszy i stanowczy uznała to Dyrekcja, pisząc: „zrobić zawiadowcę stacji, p. Orłowskiego, odpowiedzialnym na przyszłość za gorliwe i akuratne wypełnianie obowiązków służbowych przez p. o. ekspedytora tejże stacji, Orłowskiego”. To przecież wyraźnie powiedziane. Tak, dziecko, w istocie, w Bukowcu jest nas dwóch: Orłowski zawiadowca i Orłowski ekspedytor. Ja tak dawno myślałem: tak, są dwa etaty, dwa odrębne zajęcia, spełniane przez dwóch różnych ludzi. Z pewnością tak jest, pisze to sama Dyrekcja, która nie myli się chyba.	Trudno istotnie pochwalić pana Trudno! Postąpiłeś pan niegodnie, nadużyłeś mego zaufania! Przyjmując dżentelmena, mniejsza z tym, czy dziewiętnasto- czy dwudziestodziewięcio-, czy trzydziestodziewięcioletniego, dałem mu dowód zaufania. Nadużycie to jest czynem niegodnym, panie Copperfield.	Zdało mi się, że już powiedziałem państwu... jak to, czy nie?... musiałem zapomnieć Poganką.	Ach, papo, gdybyś wiedział, jakim tonem przemawia ciotka...	Biedak! skonał w chwili przybycia do miejsca i widząc prawie wybrzeża Amerykańskie. Cóż się stanie z jego żoną i małemi dziećmi?	Do widzenia, mój synu	Nie odpisał na pierwszy list, więc pewno na drugi także nie odpowie przecież go nikt nie zmusi.	Nie pleć, myślałby kto, że i prawda.	A czy bywa po kilka pereł w jednej ostrydze?	A dokąd właściwie jedziemy?	A pani?	Albo nie pójdzie.	Ale ani mruknę.	Ale co znowu!! Brühl... złoty Brühl	Ale skoro myślicie, doktorze, że istnieją urodzeni zbrodniarze, i skoro z badania wydaje się wam, że odpowiedzialność czeladnika rzeźnickiego Lecoeura jest, według słów waszych, ograniczona przez wrodzoną dyspozycję do zbrodni, czyż słuszne jest, by go gilotynowano?	Ależ bynajmniej...	Ani się z tem taję, że mu za złe mam, iż króla pchnął, gdzie być nie powinien. Tego mu przebaczyć nie mogę	Byłam tego pewna	Byłam. Przebaczasz mi wszystko?	Chatę i gospodarstwo rzucić!	Chyba łuczywem wielmożnemu panu zaświecę, bo nie masz latarni.	Co myślisz o tym liście?	Czy widział pan narzędzia chirurgiczne, których używał znachor do operacji?	Czyżbyś, Valentine, zmieniła postanowienie?	Cóż tobie się zdaje, że on zrobi?	Dawaj żywo! Czegoś się opóźnił?	Gadajże mu, rozdzieraj rany w ogniu tej wojny przyschłe, a ją tam może już jaki Tatarzyn przez PerekopPerekop	Gdzież my się podziejemy? Gdzie my będziemy spać?	Ja się nie mylę.	Jaki?	Jedźmy.	Jestem na usługi pana dobrodzieja	Jeżeli będziemy żyli za dziesięć lat, zejdźmy się, aby się przekonać, czy się komuś ziściły życzenia albo na ile się ktoś zbliżył do swego celu	Johannie! ja muszę go ocalić, słyszysz? Muszę! Ale trzeba koniecznie, abyś ty mi do tego dopomógł.	Jutro postaram się zaspokoić panów...	Jutro, da Bóg, wypoczniemy po Szwedach!	Kiedy zatem pójdziemy?	Koniecznie musisz!	Koń, Rycerz odpowiedział pan Wołodyjowski. koń żmudzki, rasa konia domowego, hodowana na Litwie i Żmudzi, głównie do prac rolnych i do zaprzęgu; mierzyn	Mamo po pierwsze mów po angielsku czy po francusku. Po drugie jestem bez grosza i nie mam możliwegomożliwy (pot.)	Możliwe chociaż nie zbadaliśmy jej jeszcze w całości. Ale nawet jeśli ma na niej innych ludzi, obawiałbym się dzikich zwierząt. Musimy więc zabezpieczyć się przed możliwą napaścią, tak żeby co noc jeden z nas nie musiał czuwać przy rozpalonym ognisku. Poza tym, przyjaciele, trzeba wszystko przewidzieć. Znajdujemy się w tej części Pacyfiku, którą często odwiedzają piraci malajscy.	Nie chcę, żeby mnie stąd wyprawiano w taki sposób	Nie masz już po co tam iść.	Nie nazwałbyś mnie drugi raz zdrajcą gdyby nie te drzwi, które nas dzielą.	Nie umiem opowiedzieć jak panna Magdalena tęskni za państwem.	Nie wiem, czy tyle, ile byś pan chciał być zrozumianym.	Nie! Ale w tem tkwi cała tajemnica magów i artystów. Tajemnica ta pozwala im jako tako istnieć i wikłać sypły, jakie dusza ukryta porobiła na postronku ciągłości bytu... Tę formułkę znalazłem jeszcze jako dziecko na strychu w papierach mego ojca, i stała mi się dewizą na całe życie...	Nie, nie. Już po dziesiątej i panują egipskie ciemności. Nie mogę tu zostać, bo jest pełno osób i u Salusi przenocuje kilka panienek. Poleżę, póki Anna nie przyjdzie, a potem będę musiała iść piechotą.	Nie... bo ja myślałem o pewnej rzece uzdrawiającej.	No wiesz, Kaziu, Borowicz nie jest przecie cherlakiem.	O mężu święty!	O! Panie profesorze, gorąco się nie powiększy, jeśli nie zechcemy.	Obstajesz więc przy rozwinięciu swojej tezy?...	Oczywiście Ja sądzę, że zyskawszy kilka miesięcy, można będzie odkupić wierzytelności za daną sumę i spłacić wszystko w drodze układu. Ha, ha! daleko można psa zaprowadzić, pokazując mu kawał słoniny. O ile nie było deklaracji bankructwa i o ile pan masz tytuły wierzytelności w ręku, stajesz się biały jak śnieg.	Odpocznij chwilę	Owszem W kasie jest czterysta z czemś złotych.	Pan Szczebrzycki?	Pan wiesz, że nam pozostała tylko jedna Dąbrowa.	Parcelujesz Darnówkę, stryju, więc ją sprzedajesz?	Pewnie, że tak trzeba będzie uczynić Zaraz jutro ich puszczę, ale dziś nie chcę o niczym wiedzieć, bom okrutnie zmachany... Gorąco tam było na drodze jak w piekarni... Uf! całkiem mi ręce zemdlały... Oficer nie mógłby nawet dzisiaj jechać, bo w pysk zacięty.	Pomóc nie pomoże.	Prawdę rzekliście, bo ano tak i jest.	Przeżegnaj się! duchemduchem (daw.)	Przy największej i najdzielniejszej protekcji, wiele dokazać nie można, nie znając położenia, bo są rzeczy których prawo strzeże, a prawo trzeba wiedzieć przez jakie rękawice brać, żeby nie paliło.	Ratuj mnie, pani! Ścigają mnie! Litości! Łaski! Nie wydawajcie mnie!	Stary miał rację już juchy oblazły. A ciebie nie gryzie?	Szkoda!	Słucham, panie prezesie.	Słyszysz pan! zawiadowca rozmawia z sobą.	Tak jest.	Tam stoi, rozmawia o polityce w gronie wielkich znakomitości.	Tom ja czynił ale plugastwo powraca, a i z naszemi ludźmi nie łatwo, bo go bronią i kryją. Dobrze im z tą swawolą.	Turbūt tu nori man ką sakyti?	Uroda	Wiesz, jam sierota, nawykłam się lękać i boję się wszystkiego.	Zwariowałeś pan?...	dusza najbardziej nieogarnięta, która w sobie samej najdalej biegać, błądzić i błąkać się może; dusza najbardziej musowa, która z ochoczości samej w traf na ślepo się rzuca:	Ślicznie!
Naturalnie! Takie pytanie nawet do głowy ci nie przyszło. Przecież ja jestem na to, abym, gdy ty zechcesz, wydawała twoje potomstwo na świat!	Niechże sobie będzie, jak chce a ja tam jadę i bylebym widział damę swoją, mniejsza o to, czy ją widzieć będę przez parkan, czy przez okno, czy przez sztachety ogrodu; bo skądkolwiek najmniejszy promień jej wdzięków oczu moich dojdzie, zawsze rozświeci mi duszę i serce tak pokrzepi, że równego sobie nie znajdę w męstwie i mądrości.	No panie Rzecki, nie będziemy rozprawiali o tej materii. Gdyby to zrobił kto inny, nie miałbym nic przeciw temu, ale Wokulski!... Obaj przecie znamy jego przeszłość, a ja może lepiej niż pan, bo nieraz świętej pamięci Hopfer robił u mnie przez niego obstalunki.	A... no... że ładna, to ładna, nie ma co gadać	Co mi po kukłach... To nie dla mnie zabawka.	Dzieci są zawsze dobre ale ja jestem chory, i już nie mogę być nauczycielem.	Przestań, Bianchon, ja się z nią żenić nie myślę. Kocham prześliczną kobietę, która odpłaca mi wzajemnością, i...	To jest... nie mam zaszczytu znać jej osobiście, lecz znam dużo jej przyjaciół od serca: znam pana de Putange; w Anglji znam pana Dujart; znam także pana de Tréville.	To nie twoja rzecz! Pakuj się i basta! Chyba że zostać wolisz.	Tobie grozi zguba, nie jemu Jeśli on obłąkany, to on dla Kozaków święty. Jakoż widziałem, że go mają za proroka.	Wstydzi się! Można go bowiem posądzić, że nie spełnia własnego pragnienia, ale czyni to zniewolony przez ludzi.	Być może ma pani słuszność... Być może. Tłumaczyłoby się to zresztą wiekiem profesora. Ale pani... Teraz, gdy widzę całe to otoczenie, wszystkie warunki pracy i tę szarą, smutną codzienność, która tu panuje, nie mogę pojąć, jak pani tu może wytrzymać, panno Łucjo.	Lepiej byłbym zrobił, żebym nie przychodził na świat Bądź zdrów, Kolb, nie mam ci za złe myśli, którą podzielam. Powiesz Dawidowi, że moim ostatnim westchnieniem był żal, że go nie mogę uściskać.	No tak. Trzeba go było wprost siłą wyprawiać na te kilka godzin snu. Przez pierwsze cztery doby nie odstąpił od pańskiego łóżka na jeden krok. Sama mówiłam, że po co ja w takim razie jestem potrzebna? Ledwie wyskoczył do jadalni przekąsić, już był z powrotem. Nawet doktorowi skarżyłam się, a doktor powiada: „Powinna pani się cieszyć, bo będziemy po wyleczeniu jednego pacjenta mieli drugiego”. A pański kuzyn nawet nie uśmiechnął się. I tak nikomu nie dowierzał. Wszystko sam koło pana robił.	O! ona ciągle mówiła, że nie przyjedziesz, ja jednak nie traciłem nadziei, nie chciałam uciekać: o! jak dobrze zrobiłam, jak jestem szczęśliwa!	Kompan jego du Tillet nie ustępuje mu Pomyślcie tylko, że du Tillet to człowiek, który, co się tyczy urodzenia, ma tylko tyle, ile jest nieodzowne, aby istnieć, i że ten chwat, który nie miał ani szeląga w roku 1814, stał się tym, co widzicie: i, czego żaden z nas (nie mówię o tobie, Couture) nie umiał sprawić, on ma przyjaciół miast mieć wrogów. Przy tym tak dobrze umiał ukryć swoją przeszłość, że trzeba było przeszukać kanały, aby odkryć, że był subiektem u olejkarza przy ulicy Saint-Honoré, nie później niż w 1814.	Nic-a-nic mnie pan nie zna i nie pozna nigdy. „Poznaj mię dobrze, bo wkrótce utracisz, jak sny przez dobre duchy malowane” biedne, okrutne dziecko. Kiedyś pan zrozumie wiele rzeczy, ale wtedy może być za późno, za późno... Pan mnie sądzi fałszywie. Pan jest z tych, którzy prócz siebie nikogo od środka nie pojmą w tym pana szczęście i nieszczęście. Pan będzie dotykał życia przez ciepłe, grube rękawice pana nic nie zrani, ale nie dojdzie pan nigdy do całkowitego szczęścia w uczuciu. pomyślał leniwo Zypcio). każdego inaczej. Maciej jest obcy, a Adam nie wyjdzie już stamtąd... I zamiast cenić mamę, że jest tak liberalną matką, pan nią za to właśnie pogardza.	A pan nie?	A ten, to twój syn?	A! Tak, to rozumiem	Ach, owszem... owszem... Syn... To dziwaczne! Mój syn!	Aj, aj! Biedna głowa moja! Tegoż ja doczekałem się na starość moją, ażeby wnuk mój przed sądem stawiony był jak rozbójnik jaki albo oszust!	Biedny człowiek ten stolarz!... On tak z biedy mówi, sam nie wie co... Wiesz, Femciu, ławki odłóżmy na później, a teraz zobaczmy lokal... Podobno w starej oberży są dwa ogromne pokoje...	Czy ani razu nie zdawało ci się w ciągu ubiegłego miesiąca po przebudzeniu ze snu, że wędrowałeś gdzieś w obcych stronach?	Dla mnie mogłaby najpiękniejsza nie istnieć Nie znam nic wstrętniejszego nad wieś i jej rozkosze.	Dlaczego koniecznie wraz z mężem? Czyż nie mogę przyjść sama?	E, co mi tu ksiądz będziesz uwagi ciągle robił. A, jak Pana Boga kocham, czego za wiele, tego i zanadto. Myślałbyś ksiądz lepiej o nabożeństwie, a nie o tym, czy kto co mówił lub nie mówił.	Jaka to modlitwa?	Jako się chcą pobrać i od mamuńci posag dostaną mojej. Ucałowała Nastusię, spłakała się, ino powiada, że bardzo lęka się, by jedna z drugą od upiorów nie były zjedzone. Takie bowiem dziewczęta, co kochanie mają w głowie, już nad strachami nie władnąc.	Jeszcześ nie pomiarkował? Toli dziś niedziela, miałeś pożyczyć koni i jechać z dzieckiem do kościoła.	Mamo, to Oskar Husson!	Mnie się zdaje, że może mu się to podobać	Nic mi nie będzie jak coś zacznę robić, nie lubię sobie przerywać.	Nic mi nie jest. Na konia mogę siadać. Na Boga żywego, pośpiesz się!	Nic nie mówiłem.	Nie masz się asani czego gniewać.	Nie prawda! dla czego kłamiesz? Byłem u ciebie wczoraj i zastałem brudy, jak zwykle. Matka twoja z tego właśnie powodu gorzéj się ma i coraz będzie gorzéj, jeżeli nie uczynisz tego, co ci zalecam. Ileż razy mówię wam o tém, że czystość potrzebna jest koniecznie do zdrowia i że właśnie dla tego tak często chorujecie i umieracie, że nie chcecie jéj utrzymywać w waszych domach.	Nie? I... broń Boże?	Niestety, Maksymilianie, teraz będziemy zanadto swobodni i nasze szczęście skusi los. Nadużyjemy naszego poczucia bezpieczeństwa i to nas zgubi.	O, o to jeszcze najmniejsza. Jako wierny wyznawca filozofii Herberta Spencera, gotów jestem, sądzę, każdej chwili powitać śmierć, która, jak ci wiadomo, i tak jest mi przeznaczona. Ale... ale oni mogą mnie obić...	Ona nie powinna wiedzieć o niczem póty, póki dziecko nie przyjdzie na świat.	Pani Noskowa? spytał Dobek: ona mi nie wierzy i was prosiła?	Przeciech nie macie się z czego markocić ni turbować.	Radzę oświadczyć gościowi wręcz, zaraz po powrocie z kościoła, że postanowiłeś, ojcze, nie wyjeżdżać, gdyż dowiedziałeś się, że Cyrano jest w drodze do Saint-Sernin. Zobaczymy, ojcze, jakie wrażenie sprawi na nim ta wiadomość. Oprócz tego zalecam mieć się na baczności, gdyż jest rzeczą prawdopodobną, że Ben Joel zapragnie przywłaszczyć sobie siłą lub podstępem ów drogocenny dokument.	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	Tak ale niewolnica starzeje, a daléj i denara nikt nie da za nią...	To i cóż?	To szaleństwo i zabobon! To przesąd niegodny człowieka XX wieku!	To wielka prawda i przysięgam waszej wielmożności, że co się tyczy czarodziejstwa, jestem równie jak wy niewinnym.	Więc pytam jeszcze raz, dlaczego twoja mądrość nie pozostawiła ich w domu?	Z pewnością nie mój stary!	Z początku nic nie rozumieją... z czasem przyzwyczajają się.	A pani ma zmartwienie jakie?	A widziałeś ty ją?	A, kochany panie! Aures habent et non audientaures habent et non audient (łac.)	Ach, pan bawił dłuższy czas w Krakowie... Poznał pan tak zwaną Młodą PolskęMłoda Polska	Ale zkąd tyle złota weźmiemy!	Becky, czyś ty przysłuchiwała się wtedy mojej opowieści?	Bo i najlichsze stworzenie ma ten dowcipdowcip (daw.)	Bo zdobyczny...	Być może łudził się, że jeszcze zdąży go wybawić z rąk Hiszpanów, prawda, przyjacielu?	Ciszej!... ciszej!...	Co znowu?	Co?	Ha! Gdybym był na pani miejscu... Umyłbym go!	Ha, ha! wiatr się podnosi, dopłyniemy. Musimy, bo Paryżanin byłby bez miłosierdzia.	I co? Widziałeś go?	I żeby nam jaśnie pan choć ze trzy ruble opuścił	Jaki tam postęp choroba taka.	Jam także w tym samym miesiącu przyjechała tam ze wsi.	Jedenastu milionów jaj. Zrobię jednak jedną uwagę.	Kocham cię!... wiesz?...	Kto siedzi we dworze? Wstyd w nim siedzi. Ulubienica miłościwego pana	Mieszczanin, Pozycja społeczna	Mogłaby pani, budząc się, zauważyć, iż chusteczka na czole jest wilgotna?	Mojaś ty śliczna...	Można by myśleć, że lękasz się zawdzięczać nam cośkolwiek	Młodzieńcze, zrujnujesz się na konsekwencję!	Na świętą Przeczystą	Naprzód pojedziesz na Podlasie. Periculosapericulosus (łac.)	No, a ten kamień w czym poprawi byt ludu?	O co?	Pani jesteś nazbyt skromną	Picolo, daj Kamie, słuchaj Kamy Picolo	Pogrzebta no, chłopaki, może najdzieta tam jeszcze jakie portki!...	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Potworo!	Prawdopodobnie.	Proszę, pani!	Sfinksy bez tajemnic.	Słyszę! Ale niewiele mnie obchodzi, kto jedzie. Muszę cię przede wszystkim położyć do łóżka. O tym myślę nasamprzód.	Tai pritiktų prie mūsų linksmybės. Dirstelėjo jam į akis.	Tak się zmarnować! Tak skończyć!	Tak!	Ty gadasz do mnie, bym ustąpił z drogi?	Upadłem na drodze i skaleczyłem sobie twarz.	W trzech światach?	Widziałem ją razy kilka przelatującą na spacer, do kościoła i do teatru	Więc Joanna zwróci się do syna pani	Więc jakże go pani podam?
I boję się swoją drogą papy... Nie ucz mię pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem pamiętać! W tej chwili!... W każdej chwili mego życia wiem, co powinienem robić. Pojadę do Olszyny i uniewinnię cię. Powiedziałem, że pojadę. Mam zdolności dyplomatyczne, więc nie będziesz wydziedziczony ani pozbawion dziedzicznego tytułu.	Jaśnie wielmożny gubernatorze w krótkich słowach rzecz całą opowiem. Znajdowaliśmy się razem z tym panem w pobliskim domu gry. Tam on wygrał tysiąc realów, a chociaż widziałem, że niekiedy grał niesumiennie, zamilczałem i przed innymi stronę jego trzymałem, myśląc, że, jak to grzeczność każe, zrobi mi potem jaki podarek, lecz on, zabrawszy wygrane pieniądze, wyszedł i ani spojrzał na mnie. Dogoniłem go tedy na ulicy, prosząc, aby mi część wygranej udzielił, a on bezczelnie chciał pozbyć się mnie kilku realami. To mnie oburzyło i byłbym mu z gardła wydarł pieniądze, gdyby straż waszej wysokości nie nadeszła.	Sen mara Sen mara! Mogą sobie tam o tym uczeni wielce panowie myśleć, co im się żywnie podoba, ja radzę ci, mój chłopcze, nie marnować swego umysłu na podobnie bezpożyteczne i szkodliwe rozmyślania. Już minęły czasy, kiedy w snach widzenia miano boskie i my prostacy nie możemy pojąć, jakie zjawy mieli owi wybrani mężewybrani męże dawniej. sprawy ludzkie.	Ja nie mogę stąd iść Ja mam ważny interes do rabina i czekać tu będę, aż ludzie ci wszyscy rozejdą się, ażeby z nim pomówić...	To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	Ja pana Płażyńskiego w teatrze swym nie potrzebuję	Do takie niemądre praktyki nie mogą ja się zgodzić.	Nieprawdaż? Co ona ma zalet! Tuziny! Miła, dobra, pobożna, rozumna, ładna! Same kontrasty Herberta. I wiesz, co ci dodam pod sekretem: Wentzel ginął za nią i dostał odkosza. Sza, nie paplaj... On się wstydzi i zapiera, ale tak jest. Otóż, wierz mi, puść na sałatę hrabinę Aurorę, bo ta się i potem znajdzie: jedź nad Ren, tęp filokserę i pracuj dla dobra i rozwoju ludzkości!	Nie kochanku, ludzie tylko przeszli co ich używali i widzisz, że bez nich coś nie lepiej... albo to piękny widok szaleństw naszych gdy toniemy? To jakby wedle słów błogosławionego Skargi, w rozbijającym się okręcie rozpasani na rozpustę majtkowie, lub jak żołnierstwo rzymskie rozegrywające szaty Chrystusowe u stóp świętego krzyża jego. Myślicie że to sprowadzi błogosławieństwo Boże na nasz naród? A jak Pan Bóg ma kochać tych co o nim wiedzieć nie chcą i wolą się perfumować niż modlić?	Dlaczego u was chłopcy inaczej się ubierają niż dziewczęta? To jest zupełnie dziki zwyczaj. Przez to dziewczynki u was są takie niezgrabne. Ani na drzewo nie można się wdrapać, ani przez płot przeskoczyć. Zawsze nieszczęsna sukienka plącze się i plącze.	Pijanym władzą. Mogę cię zabić!... Milczeć, ja jestem Nero! Jestem Nabuchodonozor!	Co do mnie, Conseil, to mi wcale nie robi przykrości i zupełnie godzę się z tutejszą kuchnią.	Oczywiście; czyż nie jest wszystko gotowe od miesiąca? Widzisz przecie, że trzeba było jedynie przytroczyć walizy; z chwilą gdy stanęło na tym, że nie zostajemy tutaj, czyż nie lepiej jechać jak najprędzej? Uważam, że trzeba wszystko robić w ten sposób i niczego nie odkładać do nazajutrz. Jesteś dziś wieczór w wenie do podróży: chwytam tedy w lot sposobność. Po co czekać i odwlekać bez końca? Nie mógłbym znieść tego życia. Chcesz jechać, nieprawdaż? jedźmy tedy; zależy tylko od ciebie.	Przedziwnie, mój kawalerze, pochwaliła Kossakowska, ale ci powiem, że na bulionie byś nie wyżył, bo natura ludzka różnych żywiołów potrzebuje do życia. Jest dużo zieleniny na pozór niepożywnej, a przecie światby bez niej był niesmaczny...	Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna...	Dobrze; kiedy tak, to i ja zostanę	Muszę ci w jego imieniu stanowczo odmówić, albowiem jego interesami przyrzekliśmy się zająć w przyszłości, my, to jest ja i Bigiel.	Ależ nic się nie stało na pewno I nic między nami nie było. Przypomnij sobie historię hrabiego de La Roncièrede La Roncière, Emile François Guillaume (1804–1874)	Warto się nad tym naradzić, co nam czynić przystoi i musimy bezzwłocznie do rady przystąpić. Jeno pierwej niech mi wolno będzie złożyć jegomości panu Zagłobie w imieniu wszystkich podziękę, że nas nie zapomniał i in rebus angustisin rebus angustis (łac.)	Czy pan nie ma kaszlu?	Nie, co jabym tu robił? nie mogę patrzeć na trupy, które znałem i kochałem. Żegnam panią.	Nie, nie zgodzę się na to, zaziębiłaby się pani.	Dziecko! Czy zabiłeś człowieka? Czy czeka cię rusztowanie? Mówmyż na rozum. Skoro chcesz wstąpić, wedle siebie, w nicość, wszystko ci jest obojętne na ziemi?	Jakżeżby nie miał być głodny? Jest wpół do szóstej, nie jesteśmy jeszcze nawet przy rogatce, a jedziemy już od dwóch godzin!	Nie dziwię się, że już cię nie widuję	Tak przeklinam szczęście, które go wynosi wysoko, bo mnie strąca ono w przepaść. Zanim upłynie tydzień Manuel może już nawet imion naszych zapomni.	A to tylu, co i nas! Siły są równe, więc gdyby ci panowie byli źle dla nas usposobieni, potrafimy ich zmusić do grzeczności. Więc na Monte Christo.	Nie wiem nie miała może dość sił, by znieść ten cios... Wszak były tam owe błękitne fale, o których zwykła była dawniej mawiać? Czy śniło się biedaczce, że ją w nich pogrzebią?	Co mi do jego dobroci! Nie cierpię jego rasy.	I w tej chwili Kurszyd wskazał na jednego z tych, którzy najbardziej przyczynili się do śmierci mojego ojca	Nikt mi nigdy nie wmówi że piękna hrabina de Restaud może należeć do ojca Goriot.	Przy Gruboszewskim ekonomie... Niech będzie przy ekonomie. Widzi pani, jaki jestem zgodny: do rany mię przyłożyć.	Ha! brawo, Blondet! położyłeś palec na ranie Francji, na fiskalizmie, który odjął naszemu krajowi więcej zdobyczy niż wszystkie nieszczęścia wojny. W ministerium, gdzie przebyłem siedem lat kaźni, skuty z kołtunami, był jeden urzędnik, człowiek z głową, który postanowił odmienić cały system finansów... ha! ha! ładnieśmy go wysiudali. Francja byłaby zbyt szczęśliwa, zaczęłaby się znów bawić w zdobywanie Europy, działaliśmy tedy w sprawie pokoju narodów: zabiłem tego Rabourdina karykaturą!	Niech pan idzie, to się pan dowie.	A tak... Nie wiedziałem, po co jeździ. To i myśli różne przychodziły.	Bóg wie ile mnie to kosztuje... Ale pobudki panny Magdaleny są tak szlachetne...	Czy pan dobrze spał?	Dlaczego szczególniej na ich obiad?	Nie mogę dzisiaj pannie dać łodzi bo już noc, a po rzece pływają kawały drzewa; mogłyby w łódkę uderzyć i przewrócić.	Nieżonaty człowiek jest i synów nie ma. Temu korona miła, kto potomstwu przekazać ją może.	Oni, panienka, nie wiedzą, jeno słyszałem, jak mówili między sobą, że trzeba jutro całej kompanii do Upity ruszyć. Kazali, żeby konie były gotowe. Mają tu wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam mogą być potrzebne.	Posłuchaj mnie, panie i potęp, jeżeli zasłużyłam. Sargon chce mnie pojąć za żonę, za swoją pierwszą żonę. Według naszych ustaw, kapłanka, w bardzo wyjątkowych wypadkach, może zostać żoną, ale tylko mężczyzny pochodzącego ze krwi królewskiej. Sargon zaś jest powinowatym króla Assara...	Nie miałem dotąd powodu niewątpliwie trzyma z nami, ale z nim jak z ogniem potrzeba obchodzić się ostrożnie. Ogień to jest, przy którym i ogrzać się można i oparzyć. Buta straszna, krew gorąca, życie gotów stawić jednej chwili za to, co jutro oknem wyrzuci. Wszelki opór go drażni. Któż przewidzi, co jutro mu w tej głowie zaświta... ambicya nienasycona.	A osobliwie też z tobą, kotku angorski, ceremonii nie będę stroiła.	Bywaj pan zdrów, Grandet	Jużem nie twoja, żona.	Na której ławce?	Nawet nie zdążył zajęczeć z bólu	Nie masz wątpienia słucham tedy, co każesz?	To straszne. Nie uwierzę, by to panu wystarczało.	Widocznie łączą mnie z nimi węzły tkliwej przyjaźni.	Ach, czyż taka obróżka jest dużo warta? Odrobina chińskiego srebra... może dzwonek jest z prawdziwego srebra, bo tak ładnie dzwoni... ale do kata...	O! bardzo trafne nazwanie dla siebie wymyśliłeś! Trzeba rzeczywiście być wielkim nicdobrego, aby tak ślicznie urządzić się ze wszystkim...	W istocie będziesz pięknie wyglądał, lecz radzę ci golić się niekiedy, gdyż z taką gęstą i brudną brodą każdy cię o milę rozpozna, dlatego powtarzam, przyjacielu Sancho, potrzeba, byś się golił przynajmniej co drugi dzień.	Powiedzże mi, bracie, co się z tobą stało Boć pamiętam, żeś był gospodarz dostatni.	Tak jak stryj uchodzi za jednego z najlepszych znawców kobiet.	Więc to po raz pierwszy do domu tego przychodzisz pani?	Wszystko jedno... Dawać go tu prędzej, bo Izyda za godzinę musi iść do miasta...	A Centhia już trzeciego mienia podobno zastąpił Rubra Celer, Celera Sextus zastąpi.	Ajaj... gdzież my się podziejemy!	Co takiego? co takiego?	Czy to takie trudne? PracaPotem od trzech lat zarządzałam już samodzielnie całym nabiałowym gospodarstwem. To ciężka praca.	Damy ci... dwadzieścia. Dosyć?...	Do czorta z Marusią! O panu z Potoka, o panu z Potoka!	Do rządcy pana hrabiego. To syn biednej kobiety, która mieszka przy ulicy de la Cerisaie; noszę tam często owoce, zwierzynę, drób; niejaka pani Husson.	Kapitanie, ale umówiłeś się z nim przecież.	Niech mi pani powie choć jedno!	Podpisuję in blanco; panuj nade mną i nad moim krajem!	Pogodziłbyś się pewnie z jego stratą.	Tak jest.	Więc... Karol żartował tylko, upewniam panią, że żartował	Wy wy, bo zamiast w dziesięciu przyjść z pokłonem do tronu prosić o wysłuchanie, zebraliście tłum i chcecie ją wymódz siłą.	Wybacz, kochaneczku ale to, co mówisz, jest tak nieprawdopodobne...	Znam to chcieli ją do własnej nagiąć miary. Nieszczęsna.	A ty?	Ach... prawda!... Wspomniałam mu o kupnie naszej kamienicy...	Co jest Meli?	Daj je, przyjmę z rozkoszą.	Dzieciństwo, tatuś...	Dziś! dziś!	I ziemię!	Jak to: dlaczego?	Jaka?	Józef, jedziesz jutro!	Mości Don Kichocie jakiego też wzrostu był olbrzym Morgant?	Myślę o jego cierpieniach.	Mąż mój jest zazdrosny o pana	Niech idzie: co z głupim gadać.	No i co?	No to powinieneś być trochę dowcipniejszy... I jeszcze jedno	Pa, pa! Viską padirbau! Nebijok!	Razem trzy a ze mną i z Harbertem	Rozumiem.	Słyszeliśmy o sławnych miodach kiejdańskich	To chyba gdzie ukradł czy pożyczył, boć to hołysze.	W kierunku Maracaibo.	Wczoraj to mówił?	Z dobrą.	Z jakim?	Zabij, zbóju...
Widzisz jednej rzeczy nie udaję. Oto wszystko, co sam mogłem sobie powiedzieć, lub co ktoś może mi powiedzieć, pomyślałem i powiedziałem sobie od dawna. Prowadzę najgłupsze i najbardziej czcze życie, jakie można prowadzić. Naokoło mnie jest ogromna nicość, której się boję i którą zarzucam takiemi oto gratami, jakie widzisz w tym pokoju, żeby się mniej bać. Nie lękać się śmierci, to co innego, bo się po śmierci nie czuje, ani myśli. Wtedy ja będę stanowił także cząstkę nicości, ale czuć ją, żyjąc, uświadamiać ją, zdawać sobie z niej sprawę, dalibóg, nie może być nic podlejszego. Przytem stan mego zdrowia jest zły naprawdę i odejmuje mi wszelką energię. Nie mam w sobie paliwa, więc go sobie dodaję. Mniej w tem jest pozy i udawania, niż przypuszczasz. Że poddawszy sobie paliwa, biorę życie ze strony humorystycznej, to naśladuję w tem chorego, który leży na tym boku, na którym mu leżeć najdogodniej. Tak mi najdogodniej, a że pozycya jest sztuczna, zgadzam się; każda inna jednak byłaby dokuczliwsza. I oto przedmiot wyczerpany.	Ej, to jest ściskadło. Z jego pomocą unieruchamia się cały młyn. Widziałaś przecież poprzednio, jak rozluźniłem łańcuch na dole na galeryjce. Otóż, czy widzisz tę długą sztabę, która wystaje tam przez otwór w kapturze? Teraz jest ona przegięta ku dołowi, ponieważ łańcuch ją jeszcze trzyma. Ale gdybym odczepił łańcuch, w takim razie sztaba poszłaby w górę. O, patrzaj, w tej skrzyni są wielkie kamienie, które ugniatają koniec ściskadła, a wtedy dolny jego koniec zaciska drewniany pierścień na wielkie koło, tak że nie może się poruszać, cały młyn staje wtedy nieruchomo.	Jeśli tak, to niech sobie żyją. Nie domyślą się nigdy, jaką im oddałeś w tej chwili usługę. Zresztą, gdybym ich skazał, musiałbym wziąć na ich miejsce innych.	Widzisz, dziecinko, Maszko uciekł za granicę, bo miał więcej długów, niż majątku. Wierzyciele rzucili się na wszystko, co po nim zostało, by choć cośkolwiek odzyskać. Poszło to na licytacyę Towarzystwa. Magierówka została rozparcelowana i przepadła, ale Krzemień, Skoki i Suchocin były do uratowania tylko się nie wzruszaj, kochanie ja to dla ciebie kupiłem.	Jak Boga kocham czasami zdaje mi się, że mam więcej rozumu od ciebie. A przecież nie chodziłem na pensję i na starość nie uczę się po francusku...	Co to gadacie? Co będzie raźniej? Nastuś, ja dosłyszałam coś niecoś... bój się Boga, nie rachuj na swoją moc, nie rachuj, że baszta od okna daleko; „taki” skoczy jednym susem do łokci, porwie cię i zje.	Nie? och, dalipan, to gracko! Ale gdzież ja podzieję osła w czasie bitwy, bo nie wiem, czy mi się będzie godziło do niej należeć na takim rumaku. A gdzie go potem znajdę?	Nie potrafię myśleć o niczym innym, tylko o moim praniu i dziwi mnie, że pani może mówić o królikach, mając przed sobą taką przyjemność. Znajdzie pani stos bielizny w kącie kabiny. Jeśli pani wybierze po parę sztuk najpotrzebniejszych rzeczy i przepierze je pani w balii podczas naszej przeprawy, będzie to dla pani przyjemność, jak to pani słusznie powiedziała, a dla mnie prawdziwa pomoc. Znajdzie pani przygotowaną balię i mydło, na blasze stoi kocioł, a jest i kubeł do nabierania wody z kanału. Będę przynajmniej wiedziała, że pani się bawi, zamiast siedzieć tu bezczynnie i patrzeć na krajobraz, i ziewać od ucha do ucha.	Gdzie... tam?... Słuchaj, musisz mi na wieczór postarać się o trochę zimowej sałaty. Rozumiesz? Spróbuj tylko nie przynieść, to już ja się z tobą rozmówię.	E gdybyście nie gniewali się na mnie, jabym z wami rad pomówić od serca.	Tu, ale go w domu nie ma, wyszedł na Augustale... Alboż nie wiecie, że to jego spraw godzina? ma dosyć ich z dłużnikami i nie mało się upoci nim grosz swój odzyska...	O tym nie może być gadania bo pan jest eskortenkommandant. Panu nie wolno oddalać się od nas. A według przepisu nie ma pan też prawa wysłać z meldunkiem nikogo z eskorty, dopóki nie ma pan zastępcy dla takiego posłańca. Jak pan widzi, ten orzech, jaki ma pan do zgryzienia, jest twardy. A jeśli chce pan, panie kapralu, strzelać na znak, aby tu ktoś przyszedł, to też jest rzeczą niedopuszczalną. Bo nic się tu właściwie nie stało takiego osobliwego, żeby strzelać. Z drugiej znowu strony istnieje przepis, że prócz aresztowanych i eskorty nikogo z postronnych wpuszczać do wagonów nie wolno. Postronnym wejście wzbronione. Nie może pan też marzyć o tym, żeby ślady swego wykroczenia zatrzeć przez wyrzucenie oberfeldkurata cichaczem z wagonu, bo są tacy, którzy widzieli, jak pan go wpuszczał do wagonu, chociaż nie wolno było go wpuszczać. Powiem panu, panie kapral, że degradacja jest murowana.	Zaczekaj chwileczkę, Beniaminie Zawartość tego skórzanego woreczka zdołałem uzbierać w ciągu całego mojego żywota pod panowaniem żony. Zacząłem zbierać od dnia ślubu. Czy to się przyda na początek?	Dwa tygodnie temu umarł, a bardzo go wszyscy żałujemy bo był chłop poczciwy, sługa prawy i wierny, choć ubogi prostak, i takiego pewnego człeka niełacno pan Jarosz dostanie. Szkoda go: byłby się on tobie bardzo ucieszył, bo ciebie kochał, Hanuszku; ciągle się o ciebie wypytywał, czyś nie pisał i czy słychu jakiego o tobie nie mamy, a i przed samą śmiercią ciebie wspominał.	Tam do kata, panie Cyrusie! Co to wszystko ma znaczyć? Jak to, więc to nie Ayrton wrzucił butelkę do morza? Więc kto?	Kto by ciebie nie znał, ten by myślał, żeś diabeł sam, a nie szlachcic, że tak pijesz dokumentnie, ale kto cię znał dawniej i wie, że wszystko, jak to mówią Włosi, robisz con amorecon amore (wł.)	Nie znamy się jeszcze	Jesteś uodporniona na truciznę, ale nie na dużą jej ilość. Zmienią truciznę albo zwiększą dawkę.	Głupia Mada, masz kawalera i niech ci się nie śpieszy do domu.	Którzy potrafią nas pomścić, a którzy rzekli nam na odjezdnym tak: „Jeśliby nie miał spełnić wszystkich naszych rozkazów, lepiej by było, by ta dziewka umarła, jako i WitoldoweWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim	Możeż się skarżyć na mnie? Mimo wszystkich jego wybryków, wbrew królowi, z największą trudnością go doprowadziłam do najwyższego dostojeństwa.	Nie, ja bym chciała dużo umieć i dużo wiedzieć, tylko nie lubię się uczyć.	Byłem! Przyjechałem wczoraj rano, ale mając pilne interesy, w żaden sposób nie mogłem się z tobą wcześniej zobaczyć, a do tej loży, gdzie siedziałaś, nie chciałem iść. Witałem cię z daleka, ale nie dostrzegłaś mnie w tłumie.	Nie wierzysz mi pan, przypuszczam Mówię panu, że nie ma takich drugich oczu jak moje. Spojrzyj pod łóżko.	Bom już przez pół był na tamtym świecie, a teraz tak mi się widzitak mi się widzi chwytać.. I chodzi mi o dziecko... toć ja ją jedną mam. A i ty, choć wiem, że ją miłujesz...	No cóż, w takim razie chcę więc, a nawet uważam, że powinienem to zrobić, chcę wyprowadzić księdza z błędu co do tych mniemanych przyjaciół, których Edmund uważał za tak mu oddanych.	A co się z nim stało?	A jak ja bym nie wziął?	Bo nie wiem co tu zaszło. Podobno ją nastraszono, czy ona nastraszyła kogoś, wpadłszy niespodzianie, a hrabiemu Filipowi wspomnienie o tém mogło być przykre.	Lukierda nie zmarła śmiercią swoją Dlaczegóż ludzie was obwiniają? Skąd te baśnie? Co za pieśni o niej nucą?	Takiś to majster! Taki se ścichapęk, lelum polelum, a z dziedzicem zajączkami się dzieli... Cie!... Ale kulasem za tę spółkę zapłacisz...	Hm... może rzeczywiście byłaby to zła wróżba... Ale przecie nie będę jej przepraszać...	Ma się rozumieć. Jak można wpuścić do domu szczotkarza!	Nigdym nie słyszał o tém nazwisku i wątpię, czy ktokolwiek w świecie mógł o niém słyszéć, bo myślę, że musi w tém być jakaś mistyfikacya. Ale powiédz mi, mój drogi, jak możesz zaprzątać sobie głowę kobietą, którą raz tylko widziałeś i z którą ledwie kilka słów zamieniłeś?	No tak. Wy macie jednego nauczyciela, a my stu. At, co tu mówić. Ja panu tylko powiem, że wy wszyscy nic o nas nie wiecie i już.	Uprzedzasz mnie pan. Właśnie chciałem powtórzyć najtrafniejszą, jaką kiedy bądź słyszałem uwagę, która wyszła z ust mej żony. Otóż utrzymuje ona, że pan Murdstone stawia siebie za niezrównany, boski wzór do naśladowania. Uderzyła mnie trafność tego spostrzeżenia żony. Ho, ho! Nie ma bystrzejszych nad kobiety obserwatorek!	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	A cóż się z nią stało?	Ba! Kiedy mój ojciec także nie ma!	Dokonywać swoją pracę całą siłą ale wiedzieć, że chociażbyś był Bonapartem, nie dokonasz więcej niż dżdżownice.	I mnie rzucasz na pastwę! zawołała łkając.	N... n... nie	Nie ma tu Wentzla?	Nie, i zapuszczam kurtynę.	Nie.	Niech nam ojciec nie odmawia Ojciec wielką Antosiowi przykrość sprawia.	Powiedz, żem bez wstydu! Prawda, mój Honory, nic już nie mam, straciłam wszystko, ból tylko został.	Dlatego właśnie, że wiem o wyroku skazującym jedynie na więzienie, byłem przerażony pogłoskami o bliskim straceniu, jakie krążą po mieście; przypominam sobie śmierć hrabiego Palanza, którą pan tak sprytnie przemyciłeś.	A wiesz, jak dzicy robią?... kiedy niema pod ręką noża albo kamienia, rozpalają ognisko, kładą kokos w ogień i pod działaniem ciepła sam się otwiera...	Ale czemuż pan się miesza do tego?	Chętnie podjąłbym się lekcji, gdyby pani kiedyś zawitała do nas	Dzień dobry, przyjacielu! czy byś mi nie powiedział, gdzie tu jest pałac księżniczki Dulcynei?	Nie przemawiają do mnie rody książęce, com złożył przysięgę nienawidzenia tyranów!	Tak i musi być. Tedy my jedziemy w jedną stronę, a on w drugą, i teraz mila już albo dwie między nami, a za godzinę będzie pięć. Nim się po drodze o nas dowie i nawróci, będziemy w ŻółkwiŻółkiew (ukr. Żowkwa)	Więc cóż to nas obchodzi?	Pochowałam zapałki. Zresztą one do tego przyzwyczajone. Będą siedziały po ciemku aż do mego powrotu. Wczoraj Kazio tylko westchnął, żeby choć było światełko... Ja mu mówię: „Nie można, Kaziu.”	A skąd to Bóg prowadzi? Z Lublina? Czy to prawda, że Tatarzy...	Co pani mówi?	Jak go ukrywasz?	Jaką radę?	Mleczna będzie, grzbiet jak belka, kłęby wysokie... Cielna?	Skąd to wiesz?	Mówił panu, żebym wróciła do Bukowca? Może napisał list do mnie?... Proszę pana o całą prawdę.	Tak jest! Musicie z waszych Galicjów chodzić do nas w Wielkąpolskę, chcący wytchnąć. Do kogo książę?	Cicho! Tam ktoś jest, daj mi swój pistolet.	Owszem są są listy Słowackiego do mojej babki. Wskazują one ponad wszelką wątpliwość, że między wieszczem a nią był romans. Poza tym... Jest pamiętnik mego dziada...	Ten może o sobie powiedzieć: Si fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinaeSi fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinae (łac.) rzekł ksiądz Wydżga, który lubił autorów przy każdej sposobności cytować.	Z posłami Ladislausa ciągnie Bartelemo, legat Jego Świątobliwości Jana XXII i ten Gerward, biskup Kujawski, który tak gardłował w sprawie koronacyi Klein-Königa.	A Mikołaj?	A dokumenta?	A mogę!	A ty piłeś wódkę? Bo ja dwa kieliszki.	A w Rozłogach byliście?	Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo!	Czego pan sobie życzy?	Czemuż pan pyta?	Cztery	Cóż ci powiedziała?	Florek!	I ja mój głos łączę z głosem hetmana	Ino czyja?...	Ja.	Kiedy?	Kto go tego nauczył?	Ma gorączkę Będzie z nim kłopot w drodze...	Magierówkę chcę rozparcelować. Młyn sprzedam, a w Skokach i Suchocinie mam margiel	Mnie więcej chodzi o Zatybrze niż o cały Rzym	Musi siedzieć u swego wuja Mielnickiego... Pamięta pani: taki gruby pan... Sparaliżowało go po śmierci pani Latter, a Mania go pielęgnuje...	Najsumienniej.	Nigdym nieznał i dźwigam winowajcą.	On tam pojechał, ażeby wielkie rzeczy robić!	Ot, jau ir matytis Vincų Vinco jtekmėįtekmė užpakalyje jų atsiliepė  netikėtai vyriškas balsas Škeredelnikučio, neseniai sugrįžusio iš  universiteto ant vakacijų.	Panowie wypijmy zdrowie naszego kochanego Marcina, człowieka rzadkiej w dzisiejszych czasach dobroci i zasłużonego krajowi obywatela. Niech nam żyje sto lat!	Tego ona i chce podobno	Też Roch.	Ubóstwo.	Uczeń klasy maturalnej liceum Janson de Sailly.	Wyjątek musicie uczynić dla tej panienki z fraucymeru Anny, która Paryżanką i księżniczkąby być potrafiła, nietylko pięknością ale dowcipem.	Zapewne	Znacie tu kogo w Łodzi?
Choćby jeden na tysiąc śmierć zawsze równa.. Albo musiemy sami przeciwko nim iść, lub się z księciem Henrykiem łączyć, który pod Lignicą zbiera siły.. Oni tam pono Wrocławskiego grodu nie dostawszy, ciągną.	No, to ja zacznę o sobie. Nie ciekawyś, com ja tam robił za kratą prawie przez rok? Nie dziwisz się, żem się wydostał z potrzasku, jako ten mądry szczur?	Ależ, Helenko!... Pomyśl, na co się narażasz mówiąc w podobny sposób?... Całe szczęście, że nas nie słyszy nikt obcy.	Szczyci się ma rasa, że syn jej ServetServet, Miguel (1511–1553) rozszczepienie jaźni, z greckiego języka schidzein: rozłupywać. [powszechny błąd: schizofrenia nie musi wiązać się z rozszczepieniem jaźni, jest odrębną jednostką chorobową charakteryzującą się m.in. częściowym lub całkowitym zerwaniem kontaktu z rzeczywistością, któremu często towarzyszą urojenia. Jej nazwa odwołuje się do oddzielenia poszczególnych funkcji umysłowych, nie zaś od wyodrębnienia się dodatkowych osobowości; red. WL] kolekcjonerską i bohaterską przez odżywianie mózgową treścią wkrótce pokonam, że rolę w Weselu przed banalnością, czysto aktorską, zgrabnie osłonię i wiarę Orgaza w myśl twórczą, własną sprowadzę do serca twego bezboleśnie, po czym dopiero w uroczystym ślubie na twarz ją wywabię.	I czemuż to brakło mi sił wtedy, gdy sprawy przedstawiały się tak czarno? Może bym okazał większą siłę ducha, gdybym nie był odpowiedzialny za cudze pieniądze w równej mierze, jak za swoje własne. Biedny Crewe wpakował w ów projekt wszystkie pieniądze, jakie tylko posiadał. Zawierzył mi... bo był mi przyjacielem... A umarł, sądząc, że go zrujnowałem... Za jakiego łotra musiał mnie poczytywaćpoczytywać	Ja tego nie przeżyję! Słuchajcie Zbliżcie się tu obie. Mnie zimno. Co ci jest, Naściu? Mów prędko, bo mnie zabijasz...	Moiściewy, mądrzyście i wy, że szukać, miarkujecie sami, że zapis to ino przespieczność la dziewczyny. Przeciech tego grontu, póki żyjecie, nikt wama nie odmierzy i nie weźmie geometrę. się sprowadzi i już wasze, możecie se obsiewać... Miarkujecie, że to nie krzywda wasza, i te sześć morgów zapiszecie.	Dowiesz się Posłuchaj ubóstwo to nie jest dostateczna racja, aby umrzeć. Trzeba mi sekretarza, mój umarł właśnie w Barcelonie. Znajduję się w tym samym położeniu, w jakim był baron de Görtz, słynny minister Karola DwunastegoKarol XII (1682–1718) tu: dawny szwedzki parlament stanowy, Ståndsriksdagen, w którym zasiadali przedstawiciele czterech stanów królestwa: duchowieństwa, szlachty, mieszczaństwa i chłopów. narzucały Karolowi Dwunastemu, jak w roku tysiąc osiemset czternastym chciano zmusić Napoleona, aby się układał o pokój. Podstawą negocjacji był traktat zawarty między dwoma mocarstwami z przyczyny Finlandiitraktat zawarty (...) z przyczyny Finlandii	Ależ ja nic nie mam przeciw ulgom dla pospólstwa! Tylko jestem przekonany, że Ramzes nie zrobi nic dla ludu.	Co waszą książęcą mość to obchodzi? Owóż powinno obchodzić, bo on was zszyje jako wierzch z podszewką, rozumiesz, wasza książęca mość? A że kiepski majster i do cechu nie należy, łatwo będzie po nim rozpruć, rozumiesz, mości książę? Tego szycia cechowi za ważne nie uznają, a przecie nie będzie ni gwałtów, ni hałasów. Majstrowi będzie można potem łeb ukręcić, wasza książęca mość zaś sam będziesz narzekał, że było podejście, rozumiesz? Zaś przedtem: crescite et multiplicaminicrescite et multiplicamini (łac.)	Co ty wiesz, góralski chłopcze? Szatan i Bóg, nienawiść i miłość, czyż to nie dwa oblicza nieskończoności?	Czyż nie dość jeszcze jestem pokorna?	Droga Ewo dobra nowina! Za miesiąc Dawid nie będzie miał już długów!...	Dziękuję panu, dziękuję Będę szczęśliwy, jeśli zechcesz mi pan uczynić ten zaszczyt i przedstawisz mnie siostrze i szwagrowi; ale nie mogę przyjąć propozycji żadnego z panów, ponieważ mam już przygotowane mieszkanie.	Nie aż, tylko poprostu wyjaśnić, dlaczegom tak długo nie przychodził.	Nie rozumiem...	Nie, nie i proszę was bardzo, nie mówcie mi, bo widzę, jak was to boli. Ja zaraz wychodzę.	Nie.	Panie kochany Ja nikogo nie oskarżam, ja po prostu to mówię i mogę to samo powtórzyć w obecności hrabiego.	Wróciłem z próżnemi rękami Do baby mnie nie dopuszczono. Izby jej teraz straż pilnuje, wejść lada komu nie wolno.	Wszystko jedno. Wszak mnie znasz, panie Hieronimie. Co powiem, dotrzymam! Eljasman był dziś u mnie. Słyszał to samo. Pieniędzy nie zabraknie. Tymczasem bywaj pan zdrów, pilnuj tych zbójów i zostań mi, jak dotąd, przyjacielem!	Z rozporządzenia starosty wolno mi wprowadzić tu osobę przeze mnie wybraną, która przybędzie dla wybadania więźnia, w razie gdybym osobiście dopełnić tego nie mógł.	Dawnoście u nas nie byli ja już myślałam, że o nas król na wiek wieków zapomniał.	Uprzedzam panią, że musi pani mówić bezwzględną prawdę. Człowiek, o którego panią pytam, jest wysoce niebezpiecznym szpiegiem. Nic mnie nie obchodzi sprawa pani intymnych stosunków. Obowiązana jest pani natomiast z całą ścisłością odpowiadać na pytania, które pani zadam. Więc od jak dawna pani go zna?	G. 2. (przypomina sobie, że to jeszcze nie koniec).	Ja nie oznaczam dnia, to od pań zależy. Bramy głębowickie są otwarte codziennie na przyjęcie gości.	Nikt by nie słuchał, bo ludzie są szczęśliwsi przez to samo, że mogą uchodzić przed drugimi za nieszczęśliwych.	Ponieważ widzę, że pan teraz bywa w świecie, niech mi pan zrobi tę przyjemność i odwiedzi mnie kiedy. Ale to dosyć skomplikowane Rzadko bywam w domu, musiałby pan napisać do mnie. Ale wolałbym to panu wytłumaczyć spokojniej. Wychodzę za chwilę. Czy zechce pan przejść ze mną kilka kroków? Nie zatrzymam pana długo.	W takim razie nie ma nieszczęścia...	Źle nie wygląda na nowicjusza ten przyszły sądownik.	Wpierw ich powietrze wydusi. Cicho bądź, bo mi gniewno! Oni to będą mi się kłaniali i służyli. Chorągiew to gotowa na każde zawołanie.	Całą duszą jest moja, to jest, była przynajmniej dotąd i pewnie zostanie, jeżeli jej nie przekabacą.	Nie potrzeba, schowajcie pieniądze na pilniejsze potrzeby, ja i tak zaraz po świętach mszę odprawię na waszą intencję.	Nie widziałeś, proletariuszu, che-che, „jednostko z ludu”, ani dziesiątej części. Gdy zostanę jednym z królów Ameryki środkowej, na początek, dajmy na to, copperkingiemcopperking	Jest ktoś, kto się tego podjął.	Najchętniej! Jedną z najtrudniejszych w życiu kwestyj stanowi rozstrzygnięcie, kto jest całkiem normalny umysłowo, a kto napoły zbzikował. Różni rzeczoznawcy twierdzą, że dziewięć dziesiątych ludzi są w ten, czy inny sposób pomyleni, mojem zdaniem, człowiek który zbiera jakieś przedmioty i używa ich w sposób nieodpowiadający przeznaczeniu jest do pewnego stopnia warjatem.	Pantakle, sporządzane ze stopu siedmiu planetarnych metali, przepaja się przy pomocy stosownych ceremonii magicznych fluidami odpowiadających im planet; dlatego mogą one w sztuczny sposób zawiązać astralny stosunek pomiędzy tym, który je nosi, a elementami planet. sześciokąt.”.	Przydała się bardzo; widzisz, jaki wspaniały gród na niej zbudowany?	Rozumiem A potem, gdy Gedymin spadnie na polskie karki, podburzyć można mazowieckiego księcia, aby dopominał się o ziemie, które Ladislaus pod swą władzę zagarnął.	Siódma i trzydzieści pięć minut wiadomo teraz, że zegarek mój śpieszy się o pięć minut.	Tak, tak. Postąpiłem jak gracz, który ciska pieniądze w Monte-Carlo, albo jak człowiek, który się wdał w amerykański pojedynek. Wszak są ludzie, którzy majątki tracą w taki lub inny sposób. Otóż ja powinienem być poczytywany i sam się uważam za bankruta czy za złego gracza. Przegrałem mój ojcowski majątek. Oto wszystko. Ale mam córkę...	Tyś na to niełakomy, zdaje się?	Wiesz co, Nel czasem mi się zdaje, że ja jestem błędny rycerz.	Jakaś krucha i łatwo tłukąca się cywilizacja.	O! O! Jej się co chwila kto inny podoba; to nic nowego.	Tak Właściwie mówiąc, ćwierć kancelarii i ćwierć sekretarza. Dla łatwiejszego odrabiania interesów połączyliśmy się we czterech, składając na kancelarię i sekretarza. Kosztuje mnie to pół korony na tydzień.	Ech, ten stary marzyciel z Bhotiyal! Jestem w duchu trochę zły na to, że ty, Przyjaciel całego świata, upatrujesz tyle dobrego w człowieku, którego znasz tak mało.	Tylko tylko pozwól mi postawić znak zapytania przed cierpieniem winowajców! Wina ich jest niewątpliwie nieszczęściem, ale czy oni czują swe nieszczęście?	Będę robił to, co robiłem w zeszłym roku: skoro przyjdzie pora, pojadę na wieś.	Myślisz, że szernowie mogliby istotnie zwyciężyć?	Na godzinę zaś drugą zamówi pan do mnie delegatów fabrycznych.	Na, pamėgink, paskaityk iš tos knygelės!	No... że... panu będzie przykro...	Panowie, na miłość boską, bo mi sprowadzicie tymi krzykami policję	Tak jest, mości Landzie, to było jego oddychanie.	To chyba będzie córka pana Pupin	Uttersonie na miłość boską, miej litość.	Wiem. Pan jest krewny ojca.	Wygląda na dzielną i wesołą kobietę.	A dalej?	A gdyby tak było w istocie?	A jakże!	A wyście wrócili?	A... a czy za to można kupić skrzypce?	Aha! Khtai! (Chińczyk)	Albo co? Czy Józio widział coś takiego z jego strony względem Castelki?	Ale gdyś mi dał adres i gdy tu pierwszy raz do ciebie wchodziłam, wtenczas w jesieni, tak mi było dziwnie, tak dziwnie...	Chciałbym by Ursus towarzyszył jej w drodze... Byłbym spokojniejszy...	Chciałbym wyruszyć stąd zaraz po śniadaniu, aby stanąć w Londynie przed wieczorem.	Chorował ano... tak... niby... umarł!	Ciii! Słyszę coś.	Czy mógłby mi pan powiedzieć, którego on aktora najwyżej ceni?	Cóż to znów za głupstwa gadasz, chłopcze?	Dobrze nam dziękujeta za pomoc! Niech was...	Eminencjo!...	Gdzieżeś ją widział?	Hrabia Lermy	Jak to podobnych?	Jojne?	Już?	Kondycja ludzka, Zazdrość	Mamy też instrumenty muzyczne możemy coś panu zagrać.	Miskę... ciewyciewy (gw.)	Może nas psy obskoczą.	Nic.	Nu, a trzeci	O których zmarłych mówisz?	Otóż to! zaszeptała	Proszę cię, zadzwoń	Przy jej kolebce	Społecznik kończyła zdziwiona potrzebą tak wyraźnych tłumaczeń.	Ten, tam	To... co?	U naszej królewnej, niby to dla usługi, a w rzeczy przez litość pobranych, zawsze sierot i wychowanic bywało dosyć, co je utrzymywała, uczyć kazała i wyposażała. Wszak i ta Zajączkowska... ale dać jej pokój.	Waszmość podobnopodobno (daw.)	Wiesz, w czasie twej niebytności Kromicki zaproponował mi, bym z nim weszła do spółki.	Wszystko!	Wyłudził od pani?	Zatem, pani, do zobaczenia wkrótce.	Żebym ino złapał tego, co o mnie takowe oszczerstwa sieje!
Pojąć to łatwo że mniej doskonały, mniej w sobie uorganizowany twór, łatwiej się rozpładza, niż ten który życie mając w sobie skupione silnie, trudno się niem podzielić może. Trzeba było ponęty najwyższej rozkoszy, żeby zmusić zwierzę do rozłamania, do podzielenia się życiem. Różnicę płci tak wybitne w wyższych organizacjach znikają zupełnie w polypach, które jak grzyby są obupłciowe i rozmnażają się bez ustanku. Im wyżej idziemy, tem różnice indywiduów czynnego i biernego stają się dobitniejsze. Kobieta względem mężczyzny jest prawie oddzielną istotą w porównaniu do lwa i lwicy.	Z początku rzadko się zdarzało, żeby ojciec w takim stanie wracał do domu; ale potem coraz częściej to bywało, mama zaczęła więcej jeszcze kłócić się z nim; jak tylko zeszli się razem, wrzawa straszna była u nas, i nam się nieraz dostawał szturganiec... od mamy	Panie! Niejeden tu już u mnie mieszkał młodzieniec. Młody dżentelmen bywa zwykle nazbyt lub za mało sam o siebie dbały; szczotkuje swe włosy i wygładza nadto lub za mało; nosi za szerokie lub za ciasne buty, zależy to już od jego osobistych poglądów, lecz pod tymi czy owymi pozorami jest zawsze, jak trafić: panienka.	Bo też nie czytam go nigdy Co mnie obchodzi, czy on bronił Rabiriusza czy też Kluencjusza? Dość mam procesów, które sam sądzę. Bardziej już odpowiadałyby mi jego dzieła filozoficzne; ale skoro dostrzegłem, iż wątpi o wszystkim, doszedłem do wniosku, że wiem zupełnie tyle, co on i że nie trzeba mi niczyjej pomocy, aby być ignorantem.	Wzięli mnie jako Tatarzyni w niewolę, choć ja księżnej Gryzeldy wychowanka i nikt do mnie nie miał prawa. Wzięli i więżą, za morza gwałtem wywożą, na wygnanie mnie skazują, rychło patrzeć, jak kleszczami będą szarpali!... O Boże! o Boże!	A prawda nie jest dobrem?	Ale dokądże uciekniemy jestże na ziemi miejsce, gdzieby się od miecza Cezara rzymskiego skryć można? Nie hołdująż mu wszystkie ludy i ziemie wszelkie? Zważ, że jeśli dom mój naszli, ja już jestem oskarżoną, winną, potępioną, już wiedzą, żem chrześcijanką, pocóż mam oddalać triumfu mojego godzinę?	Nauczyć to nie, ale pokazać ci mogę. Poczekaj, jutro przyniosę kuriera, to ci pokażę... A ty, Józiek, to choroba wie, co z tobą zrobić.	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	Pan Ofman mówi, że Polacy są narodem skazanym na zagładę, i ma słuszność. O! to jest mądry człowiek! Ty nie wiesz, Berta, co on za kolosalny zrobił interes; kupił od jednego szlachcica hurtem las, same stare dęby zdatne na maszty i na budulec	Tak, ale nie po to tu przyszedłem.	To dla mnie nowość prawdziwa! U nas zwykle nawet zwolennicy jakiejś doktryny czy stronnictwa nie znają dokładnie swego dekalogu	Wiem, wiem najdokładniej. Zachwycony jestem i lekceważyć nie mam zamiaru. Przeczysta dziewczyna. Z obłędu zwolniona przez miłość ziemską. I dlatego właśnie musimy ratować Orgaza we dwoje. Każda godzina nader jest droga.	Nie obudzą się przed świtem A teraz słuchaj, co ci powiem. Przed wieloma, wieloma porami deszczowymi przybiegł tu z południa kozieł, ścigany przez całą zgraję wilków, a nieznający dżungli. Oszołomiony trwogą, nie zważał, co czyni, i zbiegł z urwiska w dół, a zgraja, rozżarta i oślepiona zaciekłością pościgu, pomknęła tuż za nim. Słońce stało wysoko, a Małe Plemię było nader liczne i ogarnięte ogromnym gniewem. Wiele wilków zbiegło również w dół, ale nim dotarły do wód Wajngangi, już nie żył z nich ani jeden. Ale i te, które zatrzymały się nad skalnym zrębem, wyginęły co do jednego. Natomiast kozieł uszedł cało.	W dzisiejszych czasach trudno o pomoc Zwierzęta zwyczajnie nie chcą pracować. Takie już są. No cóż... Widzę, że nie jest ci łatwo. W zasadzie byłbym skłonny wyświadczyć ci tę przysługę i zrobić, co w mojej mocy, o ile nie będę musiał myć chorych małpiszonów. Przekazałem też innym zwierzętom, że mają przyjść i pomóc. Lamparty będą tu lada chwila... O, a przy okazji, mamy w domu chore lwiątko. Nie sądzę, żeby dolegało mu coś poważnego. Ale moja żona się niepokoi. Wpadnij, żeby rzucić na nie okiem, jeśli będziesz wieczorem w okolicy, dobrze?	Powiedz Kryczyńskiemu, że mądry, bo w piśmie nie było nic, co by mnie mogło zgubić. Powiedz mu, że mądry. Niech nigdy wyraźniej nie pisuje... Oni mi teraz będą jeszcze bardziej ufali... wszyscy! Sam hetman, Bogusz, Myśliszewski, tutejsza komenda	To fakt, droga Matyldo, że wielkie uczucia są przypadkiem w życiu, ale ten przypadek zdarza się jedynie u wyższych dusz... Śmierć mego syna byłaby, w gruncie, szczęściem dla twej rodziny; otóż nędzne dusze zrozumieją to w lot. To dziecko nieszczęścia i hańby pójdzie w poniewierkę. Mam nadzieję, że w epoce, której nie chcę określać, ale którą mam odwagę przewidywać, posłuchasz mej ostatniej woli: zaślubisz margrabiego de Croisenois.	Zatem nie omieszkam się stawić. Czyń, jak jest twoim obowiązkiem: pracuj, chamie, pracuj. Ja pójdę kusić do rozkosznego grzechu porubstwa szlachetne zakonniczki z Pierdzimąki, a także innych wszawych zakutańców. Ani na chwilę nie wątpię o ich najlepszych chęciach. Do zobaczenia w dzień zbiórki.	Czarna w pąsowe kwiaty będzie w sam raz, bo nie będę musiała się krępować i myśleć o sobie przy wiosłowaniu. Czy wybierzesz się z nami, Elizo?	Czyby mnie to tam jak dziecko przyjęli i ojciec i matka? A ktoby mi dobre słowo powiedział! Na niewolębym tam chyba poszła i na poniewierkę.	Dlaczego nie?	Jabłek nie ma, ino pomarańcze.	Jeden jest tylko skuteczny sposób a polega na tym, że skoro tylko zatrąbi Dwuogoniasty, zaprzęga się dwadzieścia par wołów do wielkiego działa...	Jeno między nami nie masz zdrajców i wszyscyśmy do gardła przy jaśnie wielmożnym wojewodzie stać gotowi!	Juścijuści (gw.: już ci) tylko. kuchenkę od podwórza wolną zostawia i tam po całych dniach siedzę. Czemużeś we drzwi nie walił? Byłbym usłyszał i z tamtej strony cię wpuścił przez furtkę w parkanie. Tyle niedziel, tyle niedziel...	Lecz do tego potrzeba pewno żeby giermek nie był żonaty i żeby umiał mszę odprawić, a ja, osioł, mam żonę i nawet abecadła nie umiem. Cóż to będzie ze mną, jeśli memu panu wlezie w głowę arcybiskupem zostać?	Mało tego, uważasz gdy mu gratuluję, pan Dyzma powiada: „Terkowski to głupstwo, ale szkoda sałaty!” Uważasz, sałaty!	Na co!... Będą wam i Asyryjczykom dostarczać broni, towarów i wiadomości, a za wszystko każą sobie dziesięć razy drożej płacić... Będą obdzierali poległych i ranionych obu stron... Będą od waszych i asyryjskich żołnierzy wykupywać zrabowane przedmioty i niewolników... Czyliż tego mało?... Egipt i Asyria zrujnują się, ale Fenicja pobuduje nowe składy na bogactwa.	Nie plótłbyś, kiedy wiem, że u innych gościsz, u Keczerów i Sowki godzinami siadujesz? Córka i zięć prosili cię, ja także, i doprosić trudno. Masz co do nas??	Nie trzeba, niech pan tu zostanie i postara się, aby chory wypił resztę tej wody. Ja sam po nią pójdę.	Nie żartuję, bynajmniej.	Nie. Nic nie będzie kosztowało, bo Kasia od niego nie wzięłaby grosza.	Nie... nie, Ingeborgo wolę trzymać się rzeczy tej ziemi!	Niestety, ciężkie nowiny. Król miłuje ją i pragnie jej wesela; ale od czasu twego wygnania, ona usycha i płacze za tobą. Ach, czemuż powracasz ku niej? Żali chcesz jeszcze szukać jej i swojej śmierci? Tristanie, miej litość nad królową, ostaw ją w spokoju!	O milady de Winter, o której zbrodniach Wasza Eminencja nie wiedziałeś bezwątpienia, kiedyś ją zaszczycał swojem zaufaniem.	Och, to mi jest zupełnie obojętne.	Oczy-wiście! Oczy-wiście! Już tu przecie nieraz bywałem. Ale teraz bądźcie tak dobrzy... zaczekać chwilkę.	Oj, ty... czerwoną kredą zapisać to święto, gdziebyś się nie okaleczyła albo czego nie stłukła.	Oto są naprawdę moje góry. Tak powinno by się mieszkać, wysoko ponad światem, w oderwaniu od rozkoszy i w rozmyślaniu o sprawach bezgranicznych.	Powiedz mi, czy ja dobrze słyszałem, pani de Villeparisis powiedziała, że twój wuj jest Guermantes.	Tak naprawdę, łaskawa pani, chyba nie ośmielę się pani przyznać, dokąd idę.	To było gdzieś przed dziesięciu laty i ten człowiek przyznał się. Nie było żadnych sensacyjnych okoliczności. Fałszerstwo popełniono w Paryżu i zdaje się, że było ono jedyne w swoim rodzaju.	Toć na rozrywkach nie zbywa, na odwiedzinach też, na ludziach najmniej... Muzyka, gorgi, bilard, czytanie i tacy mądrzy towarzysze jak IMks. biskup Naruszewicz, tacy zabawni jak podkanclerzy, tacy dowcipni jak pan starosta Mielnicki...	A jak powinno było iść?	A jaka pani Warska dobra! mego Mieczka na wychowanie wzięła.	A naturalnie.	A to na co?	A zatem to już właściwa zasadzka?	Ależ trzeba, natychmiast! Nim się marszałek wybierze!... Jan tam klnie pewnie i płacze.	Będzie tak wisieć przez trzy dni.	Charłamp!	Ciotka mówiła mi o waszej wczorajszej rozmowie.	Confuse et distributive.	Czegóż ona płacze?	Czy jesteś pełnoletnimpełnoletność	Cóż myśli Wasza Ekscelencja?	Cóż to znów za książka?	Do celu wysokiego	Dobrze	Dobrze!	Dobrześ zrobił, a przy tym być w zależności od jakiegoś organiściaka. Pamiętam go dobrze jeszcze z tych czasów, kiedy do nas przynosił opłatki na Boże Narodzenie.	Dziecko mi zabrałeś! Zgubiłeś mi mędrkowaniem syna!	Dziękuję ci, dobre dziecko	Gdzie poszła?	Grzeczność Jaka ona śmieszna! traktując ją zupełnie niby jaką dystyngowaną damę.	I cóż w tym złego?	I nadziei!	I pewno! Jaka różnica?	Idę.	Ja bym chciała być dekadentką. Mieciek, czy ja mogę być dekadentką? Mieciek, ja chcę być dekadentką, bo ja się nudzę	Ja tak słyszałem: Dawno już temu, ze sto lat może, mieszkał na tej facjatce Niemiec jakiś, co umiał wielgie, bardzo wielgie sztuki, i od tego czasu niemiecki diabeł tam siedzi, tak że kto tylko dłużej w tym pokoju pomieszka, dostaje źle w głowie.	Jezu! Ratuj!	Kapitanie, oddalibyśmy swoje życie, aby przedłużyć pańskie!	Kłamiesz Beniaminie, ja ci mogę lepiej twój własny sen przypomnieć	Miałeś pan przecie o baronowej...	Mości panowie! Wracajcież! Uczyńcie jeszcze koło i złóżmy consilium bellicumconsilium bellicum (łac.)	Niedobry! Ciągle się gniewasz.	No tak Umówiliśmy się, że się spotkamy.	O, tak i usposobienia, i charaktery, i poglądy nasze są diametralnie przeciwne.	Obaczę pola i wrócę!	Otwieraj, trutniu!	Owszem, o, owszem, panie Copperfield! Na tym właśnie polega moje zwierzenie.	Po co?	Powszechnie wiadomo, że gule-gule są odporne na jad tych robaków.	Połóżcie się. Trzeba by się wam napić maciórkowego naparu! Strzęśliście się wczoraj!	Prawda Wio! Wio! Kasztan.	Przyjaźń spytała panna.	Przysięgnę!	Sumienie.	Sławny bęben za górami	Słyszałem	Słyszę.	Tak, pani. Mówię to na podstawie doświadczeń własnego życia.	Tak, ta pańska rudera to ich dom. Został, jak panu mówiłem, kochankiem pani de Nucingen, żony słynnego bankiera. Ja bawiłem się w poezję; on, sprytniejszy, trzymał się rzeczy pozytywnych.	Trzeba pamiętać, że komórki nerwowe są machinami bardzo rozmaitego typu. Jedne przykładają się do kurczenia mięśni, inne są wrażliwymi: te wyłącznie na światło, tamte wyłącznie na dźwięk, owe na ciepło, jeszcze inne na zapachy. A ponieważ komórki nerwowe odznaczają się tak wielką rozmaitością uzdolnień, można więc przypuścić, że niektóre z nich posiadają w zawiązku	Tysiąc, wszystko!	Więc co ja mam począć i dokąd iść z Nel?	Więc miałeś podejrzenia? Podejrzewałeś?	Więc na początek miałbyś sto funtów rocznie? To mało!	Ślicznie gra na fortepianie
Szukać nie ma powodu, gdyż w tym życiu zbieramy kapitał do życia przyszłego. Ale bać się!... Obawa śmierci tak skandaliczna, a tak pospolita wśród obecnego pokolenia jest chorobą wynikającą z zaniedbania higieny ducha. Zdrowie ducha wymaga, ażebyśmy równie często myśleli o Bogu i życiu wiecznym jak o jedzeniu i o rozrywkach; a że tego nie robimy, więc zamiera u nas zmysł duchowy i stajemy się gorszymi kalekami niż ślepcy. Stąd nasze życie nierówne i gorączkowe, stąd brudny egoizm, nurzanie się w drobiazgach, brak wysokich celów i osłabiona energia. Dzisiejsza cywilizacja, która zamiast Boga i duszy postawiła pierwiastki chemiczne i siły, wygląda marnie, a może skończyć bankructwem.	Byli tu dziś u mnie na polu dwa Niemce i dużo się wypytywali, alem nie zrozumiał, czego chcą	Albo „kochanką”? Nie, pani. Ja się w pani nie będę kochał, nawet się nie będę umizgał. Może (a nawet z pewnością!) napiszę jaki misterny sonet na wieczną cześć włosów pani, ust, oczu, ale stąd do miłości olbrzymi kawał drogi. Będzie to może ładne jak u Owidiusza albo Petrarki, ale zimne...	Dobrze, dobrze! Boże ci i z Krzysia błogosław, chociaż, jak mi Bóg miły, gdybym był chłopem, to bym się w Basi na zabój kochał. Mając taką żonę, nie potrzebujesz w razie wojny w domu jej ostawiać, ale możesz ją w pole wziąć i przy boku mieć. Taka ci się i pod namiotem przygodzi; a przyjdzie na nią termin, choćby w czasie bitwy, to ci jeszcze będzie bodaj z jednej ręki z rusznicy grzmieć. A zacneż to, a poczciwe! Ej, mój hajduczku kochany, nie poznali się tu na tobie i niewdzięcznością nakarmili, ale żebym miał tak o kopękopa	Oddałabym wszystko, żeby móc ci uwierzyć. To by zmazało wszystkie twoje grzechy i winy. Nawet czułabym się szczęśliwa, że byłeś taki niedobry i uciekłeś z domu, gdyby tylko było prawdą to, co mówisz. Ale jak mogę ci wierzyć, że przyszedłeś tu specjalnie, abyśmy się o was nie martwili i w końcu nic nie powiedziałeś?	Słyszałem, że nie najlepsze... ale ja tam się tymi rzeczami nie interesuję, to do mnie nie należy...	Masie nic się nie szczepi z zewnątrz. Masa myśli szczerze, tak jak musi.	Nie, Tadziu, spodziewam się, że nigdy nie będziesz palił.	Nie! Istotnie nie wierzę w to. Ale zachodzi możliwość, że dokonawszy kradzieży i przekonawszy się, iż okradziona mieszka w jednym domu z narzeczoną pańską, poszedłeś pan do niej, chcąc namową skłonić do wyjazdu. Dla własnego ratunku zamordowałeś ją pan, gdy słowa nie odniosły skutku.	Zależy, co pan przez to pytanie pojmuje. Jako towarzysz... hm... nie byłem zadowolony, wiem, że mnie nie lubi, szczególnie od chwili, kiedy po jakiejś małej sprzeczce popełniłem wielką niedorzeczność i zaproponowałem krótki postój na wyspie Monte Christo, aby tam w ciągu dziesięciu minut zakończyć w sposób ostateczny nasz spór. Głupstwo zrobiłem, żem go wyzwał, on zaś postąpił jak najsłuszniej, sprzeciwiając się temu. Jeśli natomiast pytasz pan, co sądzę o nim jako o buchalterze, myślę, że będziesz pan kontent z jego pracy, pełni swoje obowiązki nadzwyczaj gorliwie.	Nie kpij. Nie chodzi o kasę. Medana nie ma forsy. Ale żebyśmy mogli wytrzasnąć dla siebie kilkaset tysięcy. Zastanów się tylko, a sam skapujesz.	Ty się z cynizmu już nie wyleczysz!	Zaliby się im nie powiodło?	A przecie tam są tacy, którzy mu nie służą i przy ojczyźnie się oponują, są chorągwie, które posłuszeństwo wypowiedziały, jest pan Sapieha, czemuś to do nich nie przystał?...	Oczy, uszy i rozum wszędzie się przydadzą Możeby i dobrze pana Władysława ubezpieczyć, żeby się z Odoniczem nie układał, bo mu nasz pan pomoże i podeprze go, a możeby dobrze widzieć co o nim jego rycerstwo trzyma i duchowni, a jak on tam stoi...	Zdaje mi się że nie.	Niezgorzej poszlachtowani, co? I rzeźnik lepiej nie poredzi... Ale panu wójtowi przeciek wszystko wolno, nie urzędnik to, nie figura?	Tak jest. Zapowiadają, że niż znad Swinemunde postępuje dość wyraźnie ku północy. Jego główny prąd obecnie znajduje się blisko Sztokholmu, gdzie barometr opadł na jeden cal, czyli o dwadzieścia pięć milimetrów, by użyć stosowanego wśród uczonych systemu dziesiętnego, i wskazuje dwadzieścia osiem cali i sześć dziesiątych czyli siedemset dwadzieścia sześć  milimetrów. Jeżeli ciśnienie to różni się cokolwiek między Anglią i Szkocją, to tym bardziej przy Walencji, gdzie barometr obniżył się wczoraj o jedną dziesiątą, a przy Stornoway o dwie dziesiąte.	Tu zasię na dole, pojrzyjcie, usadziłem dla pamiątki wielebnego Jana Heydeka, przyjaciela mego i protektora. Gdyby nie gorące jego przemowy za mną w komitecie, kto inszy dostałby zamówienie na to dzieło.	Ach, nie! jestem tylko rozdrażniona... Za dużo spadło na mnie wrażeń	A jeśli nie spostrzegamy tego, o co mnie obwiniasz, to twoja wina, to wasza wina, że nas traktujecie jak dzieci	Nie mogę dostać. Tak jest, panie M’Turk, tam jest kurek. Przesunięto wszystkie wodociągi o piętro wyżej, aż pod sam dach, że tak powiem. To podczas ostatnich wakacji. Ale ja nie mogę dostać do kurka.	No, a godziż się to, przerwał jeden z gromady, mieszczanin z Wrocławia, ażeby po królu nieboszczyku jeden zabierał wszystko, a drugim nie dał nic? Gdzie to kto widział aby starszy brat młodszych ograbiał i wypędzał?	Jedną furę zawiozłem pod dach, ale kiedy przybył posłaniec, rzuciłem wszystko i ruszyłem w drogę, nie przebierając się nawet!	Nie, z neurastenii.	Posłuchaj Nie przybyłem do ciebie wyłącznie na wieczerzę. Mam pomówić z tobą o sprawach wielkiej wagi.	Więc waść nie Abdank?	Tak. W szerzeniu trzeźwości dopomaga mi miejscowy proboszcz. W rozpijaniu ludu widzę nędzną rękojmię kultury i zapobiegam temu. W tym celu w gorzelni, którą postawił mój ojciec, wyrabiam tylko spirytus denaturowany. Sklepy urządzam pod opieką dworu, aby uchronić służbę od oszustwa Żydów. Sprzedaje im się produkty lepsze i taniej; w tych sklepach jest wszystko. Ubogie dziewczęta sporządzają sobie w nich całe wyprawy. Włościanie z początku nieufnie patrzyli na nasze sklepy, ale już się do nich przekonali.	Na honor my Francuzi, umiemy stroić miny, jednak nie dorównujemy w tym Amerykanom.	No to idź się zapytaj. I powiedz, że złotówkę kosztuje. A wy daleko mieszkacie?	Bom z Kiszkami spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki.	No, naturalnie! Gdy pani, moje złoto, jakimiś głupimi wspomnieniami się rozmazuje...	Taki wyrostek z Muchówki. Nazywa się Antoni Suszkiewicz.	Trudniłeś się wtedy profesją krawiecką?	Bodzanta. Śliczne masz włosy, śliczne masz włosy, oczy, usteczka... Czeszesz się, widzę, jak Donna Julia...	I nie wypłaciło mu se wracac do checzy	Nie, nie wie pan, czemu król karowy jest zwolniony	Ja nie mam czasu chodzić do latryn. Polegam na tobie. A baraki sto trzydzieści dwa, sto trzydzieści trzy zostały wygazowane?	Nie, jeżeli raczyłeś zapomnieć... to jedyna rzecz, o której mi nie powiedziałeś. Chyba i to jest ci wiadome? Patrz, jestem człowiekiem starym! Błagam cię, kładąc głowę u stóp twoich, o źródło mądrości! My wiemy, że On napiął łuk. Wiemy, że strzała upadła! Wiemy, że wytrysnął strumień! Więc kędyż jest owa rzeka? We śnie słyszałem głos, że ją odnajdę. Dlatego przybyłem... jestem tu... ale gdzież jest rzeka?	Jakąś piorunującą bronią, której nie znamy.	Ależ, panie! Ja nie znam mowy, obyczajów, praw. Mnie trzeba nie rządcy, ale przyjaciela. Niech mi pan choć swą pomoc i radę przyrzecze w początku nowego życia.	Chodź ze mną, zaprowadzę cię do mojej siostry, która godna jest stać się twoją siostrą. Wsiądziemy na jakiś statek do Algieru, Anglii albo do Ameryki. Lub jeśli wolisz, schronimy się gdzieś na prowincji i przeczekamy tam do chwili, gdy nasi przyjaciele zdołają pokonać opór twojej rodziny. Wtedy wrócimy do Paryża.	Już ja bym tam i później biskupa Jakuba o dyspensę uprosiła tu: zaręczać., że nie odmówi.	Tak, miejcież pieczę! Co to ja słyszę! Król pono na zapustyzapusty	Michał nie obcy, ma takie prawo jak i wy!	Sza! słyszeliśmy wszystko, co potrzeba; wreszcie nie bronię wam słuchać, tylko sam wyjść stąd muszę.	Mówiono mi... Powzięłam wiadomość, że się tutaj leczył w zimie ranny... Szukam od trzech miesięcy... Powiedziano mi... To młody chłopiec. Brunet. Szczupły. Wysoki.	A nie służyłże twój ojciec w wojskuw wojsku	Tu się będzie kopać	Dobrodzieju mój kochany, nic nam do tego, gdzie było, a ty pilnuj gry i dawaj do koloru, atucika, atucika ostatniego, a nie mydlij nam oczu.	Ale dobry Boże, to skąd przyjdzie pomoc, na jaką liczymy, że nam ześle niebo?	Może przejedziemy się łódką?	Wolałbym się ja z tymi oto dziewczętami popróbować!	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Gdy już kupisz mi tę posiadłość, każ rozstawić dla mnie konie co dziesięć mil, na trakcie południowym i północnym.	Tak, więc to ten fuszer wchodził nam w drogę... i to nawet w proboszczowskim lesie!... Bądź co bądź było to trochę bezczelne! Hm... I wtedy zobaczył ją naprawdę?	Tylko sam Czaban. Myślałem już o tem, by zaproponować mu wykupienie tej walizki. Tylko za wielkie ryzyko i jak to zrobić?	...a na ten pomost chwiejny wjadę z moimi koń­mi dwunastoma wjedziemy razem na te deski, na wodę...	Troszkę i na furmance... Ale niedużo. Jak mię poturbowały te czapy, a Baryka obronił. W każdym razie: baczność!	Chodź, Dawidek, spodnie ci za to uszyję. Ładne, cajgowe.	Zdaje mi się, żem wygrał zakład z panią.	Ja niczoho ne znaju, pane. Kołyb ja szczo, abo szczo, abo bude szczo, to nechaj mini ja nic nie wiem, panie. Gdybym ja coś, albo co, albo cokolwiek, to niech mnie, ot co.!	Jak weźmiemy waszego do niewoli, to taki głodny jak wilk.	Poznałem to Ale w tej chwili powiadasz sobie: „Ten hiszpański kanonik wymyśla anegdoty i nakręca historię, aby mi dowieść, że byłem nadto cnotliwy...”	Przysięgajże stary gapiu! wrzasnął djabeł, a Suchy wziął książkę i czytał przysięgę, którą za nim w języku Chaldejskim powtarzał Majster drżącym głosem. Jak tylko skończył, djabeł zniknął i wiatr tylko za nim poleciał jak szalony, i dotąd niewiadomo czy go dogonił.	A jestem pewien, że w ciągu tych paru dni uległ zupełnemu przekształceniu. Jeśli dobrze pamiętam, było tu inne wejście, a dziedziniec był wybrukowany i zupełnie pusty. Dziś jest tam wspaniały trawnik otoczony drzewami, które wyglądają na sto lat.	Jak to? Sądzi pan, panie Cyrusie, że został pochłonięty bez śladu?	Och! tak tak, to wielki i delikatny człowiek...	Carramba! To ich wysłannik, piaye plemienia. Właśnie idzie w naszym kierunku	Jestem kapłanką i twoją służebnicą, a przysłał mnie pan Dagon, ażebym wypłoszyła twój gniew na niego.	Czyż to moja wina, żeś stracił siedemset tysięcy?	Biali ludzie, wracajcie do siebie!	Jeżeli jestem taki, jak pani mówi	Za trzy dni będziemy o świcie	Że jest ciasno beze mnie i wesoło beze mnie, że panie mają już asystę	A ty go znasz?	Mój drogi panie szczęśliwe ladaco z pana. Zawróciłeś dziś wieczór niejedną głowę: między innymi i główkę tej uroczej kobietki, która opuściła nas tak nagle.	Do smutnych!	Przyznaję, że rozpacz mną powodowała	Przekonam cię, że można.	Ja z nim zacząłem czy on?	Metamorfoza jest życiem w formie odmiennej i	Alboż pan widzisz jeszcze jakie trudności?	Daj mi pan spokój!	I ty myślisz, żeby cię chłopy zabiły? Strach myśleć!...	Chce pan, żeby stąd poszedł?	Ja cierpiałabym w milczeniu.	Kto?... kogo?...	Który?	Myślałam, coś mi nieprzyjazny...	Sąd, Prawo	Towarzyszysz mi, Watson?...	W tym koniu człowieczy dowcipdowcip (daw.)	Dlaczego?... skoro ją kochał?	Doskonale!	Kajżekajże (gw.) zapytał wreszcie Antek.	PieniądzKrólŚwiętokradztwo	Po pięć złotych i groszy piętnaście bierze Mateusz...	Wierzę, wierzę, wierzę...	Żelazny nos
Na świętego Goderana nie godzę się na ten wykład; to istny styl Merlina proroka: możecie podsuwać tu alegorii i znaczeń, ile wam się spodoba i mordować się nad tym z całym światem, ile zechcecie. Co do mnie, uważam iż nie ma w tym innego ukrytego sensu, jeno opis gry w piłkę w wielce zagmatwanych słowach. Owi niewolący ludzi to naczelnicy partii, którzy są zazwyczaj przyjaciółmi. A skoro dwie partie się rozegra, wychodzi z gry ten, który ją prowadził, a drugi wchodzi na jego miejsce. Rozsądza rzuty starszy, który orzeka, czy piłka przeszła nad czy pod linką. Owe wody to jest pot. Struny rakiet uczynione są z kiszek baranich albo koźlich. Machina okrągła to piłka albo pelota. Po grze wypoczywa się przy jasnym ogniu i zmienia koszulę. I biesiaduje się wesoło, ale weselej ci, którzy wygrali partię. I hulaj dusza!	Służę panu ale pod jednym warunkiem: jeżeli nie zranisz przeciwnika, będziesz się zaraz na miejscu bił ze mną.	Nie, panie, nie warto było. Gdybym się mylił w poprzedniej ocenie, to to spuszczenie sukni i zamiatanie nią błota, samo już wystarczyło, aby mnie przekonać, że to zwykła łódzka flądra. Żadna warszawska szwaczka nawet tego nie zrobi, raz, że mają ładne nogi i lubią je pokazywać, a po drugie	Dlaczego nie nadaje się?	Pójdźmy do stodoły tam, kapitanie Bluteau, usłyszy mówiących o Napoleonie, tém bożyszczu ludu, o którém stary piechur Goguelat rozgadać się umie czasem do nieskończoności. Mikołaj przystawi nam drabinę do otworu w dachu, wejdziemy tamtędy i skryjemy się w sianie na górze, tak abyśmy wszystko widziéć mogli. Pójdź pan; wierzaj mi, wieczornica ma swoję wartość. Nie pierwszy-to raz zagrzebię się w sianie, by słuchać opowieści żołnierza, lub bajki wieśniaka. Ale schowajmy się dobrze, bo ci ludzie jak tylko kogoś obcego zobaczą, są już skrępowani i pokazują się innemi aniżeli w istocie.	Wygnanie, Literat, Sława bohater Odysei Homera, opisującej jego długi i pełen przygód powrót spod Troi do wiernej żony Penelopy i syna.  i nie wracał do domowych pieleszy aż do nowego rozporządzenia. Ta odyseja o tyle mu będzie lżejsza niż Odyseuszowi, że żona jego nie jest Penelopą. Nie potrzebuję ci zresztą mówić, że postąpiono głupio. Ale tu nikt inaczej rzeczy nie bierze, jak po wierzchu. To dość licha i nudna książka, którą zaczęto namiętnie czytać dopiero wówczas, gdy autor został wygnany. Teraz słychać na wszystkie strony: „Scandala! Scandala!”scandala (łac.) ojciec. i nasze kobiety, upewniam cię, iż to wszystko bledsze niż rzeczywistość. Swoją drogą każdy szuka tam obecnie i powodzenie jej zapewnione.	Och, Dawidzie, drogi mój, jakież straszne słowo ci się wymknęło! Wydany na pastwę nędzy, Lucjan byłby zatem bezsilny wobec zła?! Myślisz o nim to, co i d’Arthez! Nie ma geniuszu bez siły, Lucjan zaś jest słaby... Anioł, którego nie trzeba kusić, cóż to jest?...	Sumienia się naprzód radzę ono starczy, a i ludzie mi nie naganią tego co uczynię.	A kogo ja tu mam zaufanego? Czyś zgłupiał! To ci powtarzam: uratuj mi po dwakroć życie, a jeszcze mi takowej przysługi nie oddasz, gdyż w męce żyję myśląc, co może się stać, i od boleści skóra na mnie potnieje.	A teraz, skoro mi się nie udało, pozostawiam państwa samych. Zabieram tylko panów	Nie, pani, nie umrze pani z cierpienia, które cię gnębi i które się odbija w twoich rysach. Gdybyś pani miała umrzeć, nie byłabyś w Saint-Lange. Giniemy nie tyle z żalu, co z zawiedzionych nadziei. Znałem dotkliwsze, straszliwsze bóle, które nie zadały śmierci.	Ale nie możecie?	Niech zginę, jeśli pani nie zarywasz już o dewocję!	To pan nie znasz całej historji? bon, opowiem.	Nie znacie jej. Strasznie jest sparta i porywcza. Skoro nie usłuchacie po dobroci. gotowa ludzi posłać i gwałtem was przed nią powiodą. Nie trzeba jej drażnić, bo wam co jeszcze na despektdespekt (daw.)	Ja, panowie, książęta! Gdyby oni rozwinęli u siebie rzemiosła i przemysł i produkowali różne towary, które sprowadzają z zagranicy, toby mogli jako tako egzystować. Ja, ale Polacy nie mają pociągu ani do handlu, ani przemysłu, więc wyręczamy ich my i Żydzi. W naszych rękach jest przemysł i w nasze też ręce przechodzi coraz więcej ziemi, a gdzie ziemia jest w naszym posiadaniu, tam my jesteśmy panami. Zdobywamy kraj bez rozlewu krwi, samą tylko cywilizacją. Za ogrodem pana Oreckiego był kawał bagna, zatruwającego powietrze: kto je zasypał i powietrze oczyścił? Niemiec. Kto umocnił brzeg i zasłonił łąkę od wylewu? Niemiec. Kto po drugiej stronie rzeki wystawił fabrykę narzędzi rolniczych i wybrzeże zawsze zabierane przez wodę zasadził drzewami? Niemiec także. Kto utrzymuje w mieście porządny hotel? Kto ma cukiernię, restaurację, browar? Wszystko Niemcy. Kto pobudował cukrownie w okolicy? Fabrykanci niemieccy.Niemiec jest wszędzie, gdzie tylko przemysł rozwinąć się może. Przychodzi do kraju jako dobroczyńca, dający towar dobry i tani: jako zbawca, dający zarobek ludności uboższej; jako apostoł cywilizacji! Gdzie Niemiec przybywa, tam zaraz za nim idzie praca, ład, porządek i gospodarność. Kto nie chce być z nami, musi nam ustąpić. Polacy tak kiedyś wyginą, jak Indianie w Ameryce.	A jeżeli ona nic nie zapisała?...	Czemuż drudzy nie pracują a nie mrą?	Nie dam.	Rabbi! My przekleństw takich więcej słuchać nie chcemy!	Nie ma już dzieci Ponieważ pan de ChateaubriandChateaubriand, François-René de (1768–1848)	Ach, pani majorowo! Proszę, nie czyń mnie bogatym! Nie obciążaj mnie obowiązkami i nie odrywaj od biedaków!	Alboto my pozwolim włóczyć ci się gdzie zechcesz?	Abo to, że jak po zbója przyjdą, wszystkie jego sprzęty i majętności do sądu oddadzą; jakożbyś im dowiódł, które rzeczy są twoje? A tak, przerzucisz przez mur, schowasz w jakim kątku, a jutro albo pojutrze zabierzesz tobołek i mnie oddasz do przechowania, póki sobie służby nie najdziesz.	Nie jesteś wrogiem, godnym mnie, niewolniku.	Nie ukrywam, że tak.	Nie, ojcze!	Lecz wy sami byliście dla nich miłosierniejszemi przed chwilą Życia im nie weźmiecie.	A to ci z panienki bogacz! Panienka może wszystko na świecie sobie kupić, co tylko zechce. Komorne za nasz domek kosztuje szylinga i trzy pensy na miesiąc, a jak trzeba płacić, to jakby ząb wyrwał. Ale przyszło mi coś do głowy	Był mnie także użytecznym i w dodatku bardzo miłym, ale że pociągnąłeś go perspektywąperspektywa tutaj: nadzieję.  karyery, to naturalne. On był moim wychowańcem, a ty prawie przyjacielem.	Co się stało?	Proszę pana, o ile ani myślę zostać dziennikarzem, o tyle całą duszą pragnę się wykoleić.	To już uczeń gimnazjum, moja pani, uczeń rzeczywisty...	Z jakiej więc przyczyny poróżnili się Danglars z Debray’em? Przecież tak dobrze ze sobą żyli	Zrzekam się, zrzekam swego głosu na rzecz towarzysza Mirosława...	Miałem przez ciebie chwilę trwogi. Sądziłem, żeś się po pijanemu zgubił bez ratunku. Pamiętaj, że igrasz ze śmiercią.	Niech poza wszystkimi twymi pięknymi przymiotami znajdzie się siła semper virenssemper virens (łac.) rzekł ksiądz, ostentacyjnie pokazując, iż umie nieco po łacinie	Potem wstaję i myślę sobie, a to ładna historia. Jak ja musiałam być zmęczona, skoro... no i mniejsza o to dość, że ostrożnie zaglądam za kotarę, patrzę, mój pan i władca śpi, a przy tym ma tak smutną minę, taką zmartwioną...	To już wrócimy do ciebie	Dobrze Jeżeli pani każe, przyznam się nawet... do zasługi. Czy w zamian wolno mi zanieść prośbę do pani?...	W sednoś waszmość utrafił, mówiąc o ich wierze bo ja sam słyszałem, jak do miesiąca wyli. Powiadali później, że to ich luterskie psalmy, ale to pewna, że takie psalmy i psi śpiewają.	Jak to! co roku zatem robisz jedno i to samo? Rozpoczniesz tedy na nowo życie z ubiegłego roku?	Pozwolisz mi, bym został i abym odtąd kochał cię jak brat? To jedyna rozsądna pokuta; nią zdołamy przebłagać gniew Najwyższego.	Ach, to Campo-Formio... Okrutną sprawił wam niespodziankę tym Campo-Formio! I to za tyle nadziei, po tylu przyrzeczeniach.	Bardzo naturalne, płacę co do grosza, co się komu należy...	Jest na to sposób... Trzeba tylko przy wejściu powtórzyć trzykrotnie, raz po raz, jednym tchem i bez najmniejszej omyłki: „A dusze wiernych zmarłych niech odpoczywają w pokoju wiecznym	Wkrótce spostrzeżono ucieczkę Melisandry. Uwiadomiony król Mersile rozkazał dzwonić na trwogę, słyszycie? zdaje się, że miasto zapadnie od ogromnego dźwięku na gwałt bijących dzwonów.	A my wierzymy! Wystarczy, że księżna Kinga to mówi! Wierzymy i będziemy tam szukać onej róży.	Ach, oczywiście. To Jemioł. Zna go pani. Były nasz pacjent. Przemiły człowiek.	Ale ją pan kocha?	Ano już lat ze dwadzieścialat ze dwadzieścia	No, to chwała Bogu. Naprawdę życzę panu jak najlepiej.	Do kogo to mówisz, Naum. Czy ty masz aby wszystkich w domu?	Jak to, sto tysięcy franków za chleb?	Któż by to mógł być?	Miałem i ja już wiadomość Wszystko w pogotowiu; niech tylko z sypaniem tych nowych wałów śpieszą.	Radbym téż ją zobaczyć bo to zawsze ciekawa rzecz, taką kobiétę widziéć, a godną jest politowania.	Jednak, ojcze, musi mieć rozum i zdolności, skoro został pułkownikiem...	Mr. Mitchel, rzadko zapominam słów czyich. Swego czasu, w podziemiu lochu bezpieczeństwa oświadczyłeś pan, że ta kobieta miała pana w mocy swojej, a teraz twierdzisz wprost przeciwnie. Jakże mam sobie wytłumaczyć te dwa sprzeczne zeznania?	„O Lydio, czemuż, powiedz, chcesz przez miłostki zgubić tego oto Sybarysa? Czemuż do Marsowego Pola wstręt powziął, tak cierpliwy niegdyś na kurzawę i upał słoneczny...”.	Com miała robić? Trzy razy byłam u naszego. Wygnał za każdym razem: dla mnie teraz, powiada, sami nowi robią	A! W. Kr. Mość możesz być zupełnie spokojnym Królowa czuwa, nic zaniedbanego niema.	Ach, mamo, chciałabym być choć w połowie tak dobra jak ty!	Ten stary Léger niepokoi mnie	Z czego? Ona przecie ma po matce dość duży kapitał w banku.	Powiedam, co wiadomo, że co dnia z nimi hańdryczysz.	Ażeby ich ztąd coprędzéj oddalić!	Co?	I nieszczęśliwym, dodaj pan jeszcze, bo niedola zawsze ściga ludzi wyższych.	Jest w sali marszałkowskiéj.	Któż zatem może dokonać takiej racjonalnej dystrybucji?	O ile mogę, sprawdzam.	Odpoczynek, mam wrażenie, gorzej wpłynął na ciebie niż praca?	Prosiłbym waszą książęcą mość aby rozkazał wyrzucić za próg tego paplę, gdyż pewny jestem, że usłyszymy tysiąc nieprzyzwoitych wyrazów i niegrzeczności.	Tak jakoś	Trudne, trudne... Robimy też, co w naszej mocy.	Vaniek? Poszedł do kancelarii pułku. zapytał. W telefonie zabrzmiało: „Ordynans 12”	Właśnie.	A inni?	A królewna?	Ależ pan zmęczony, proszę odpocząć, ja pojadę wolno	Bardzo panu współczuję.	E, rzucisz go zaraz.	Hanusiu...	I... płonepłony (daw., gw.) żołądek. kiej bez sito.	Juści, kto wymiarkuje, kiedy prawdę powie, a kiej scygani!	Małżeństwo, Matka, Córka, Mężczyzna, Mąż	Najjaśniejszy Nassur pragnie nabyć twego słonia, chłopcze!	Niech pani przeczyta i powie, czy dobrze?	Niewesołej?	O, znakomicie! Fabryka bardzo niczego sobie. Sławna firma Bogaty pan i strasznie uczony. Ile on robi eksperymentów!	Otóż Komitet Intelektualnej Więzi Ogniska Niezależnych wybierze sobie prezesa i sekretarza, którymi powinni...	Prawda! Prawda!...	Proszę!	Rembowska.	Silentium i słuchać! tupiąc rzekł Baron udający professora.	Utrapienie z chłopakiem	Wszystko razem?	Wyglądasz dziwnie imponująco, dziwnie pięknie...	Zaczekaj chwilkę
Ach, czemuż ja nieszczęsna wcześniej tam nie byłam? Ale to tak daleko z Dobrowoli! A i nie zaraz ja stąd wyjachałam, bo wieści latały sprzeczliwesprzeczliwy (daw.) koronka.?” (Bo tak ją zawdy przybierałam). Gdzie tam! I nie, i nie! Sto i tysiąc dzieweczek przepatrzyłam, żadna nie moja Marysia! Na koniec i szukać już gdzie nie było, i nadzieje zaczęły wątleć. Wszyscy mi gadali, jako pewnie poganie głodem zamorzyli to nieboże abo i zarznęli w popłochu, bo najdywano w pogoni wielką moc zarzniętych, które oni woleli zakłuć niżeli żywcem porzucić. Takowy to diabelski naród. Ach, Panno Najświętsza! Tak tedy powoli przyszło wracać doma bez Marysi jako z najcięższego pogrzebu. Po drodze jeszcze raz niby coś dobrego błysnęło; w jednej chałupie pod lasem jest jakowaś dziewczynina odbita od pogan. Tedy wchodzę tam: czysta prawda. Była tam chłopka, biedna wdowa, co poszła sama zaraz na pobojowisko dla szukania własnych dzieci i znalazła je (szczęśliwa niewiasta!) i jeszcze z litości wzięła trzecie dziecko, straszliwie porąbane bez tatarskie szable. Patrzę: nie moje, nawet nijak do Marysi niepodobne. Wszelako żal mi się zrobiło tej sierotki na słomie, z raną jedną kole ramiączka, z drugą tu, na boku. Powiedziałam sobie tak: zmiłuj ty się nad tą dzieciną, to tam i nad twoją zmiłują się jakie dobre ludzie i Pan Bóg może zmiłuje się nad tobą, i kiedyś jeszcze Marysię ci wróci. Uczyniłam tedy na tę intencję takie votumvotum (łac.) słaby. ciało wytrzyma tyle biczów? A z tym wszystkim jeszcze było za co Panu Jezusowi dziękować; synaczek rósł pięknie, a z onej sierotki miałam siłasiła (daw.) ładnie, porządnie., i chowała się na łebską dziewczynę; a jak mię sparalitykowało, takem obaczyła dopiero, jaka w niej poćciwośćpoćciwość (daw.) dziś popr.: przylgnęłam. też do niej całą duszą i Władek takoż przylgnął; nie dziwota, chowało to się razem, to i umiłowało się po gołębiemu. Co prawda, mogłam ci ja planować dla mojego jedynaka i znaczne jakie wiano, i wysokie paranteleparantela (z łac. parens, parentis: rodzic płci męskiej lub żeńskiej, przodek)	Znajdą się i skrzydła. Czy i u wacpani jest okienko takowe pod dachem?	Dlaczego? Winien tu być. Sługą jest moim.	Pan jest mojego zdania, nieprawdaż, panie inspektorze?	Masz słuszność ale nie ja ją stworzyłem. Tak rozumowali wszyscy ci, co chcieli dojść, dom austriacki, jak i dom francuski. WładzaTy nie masz nic, jesteś w położeniu Medyceuszów, Richelieugo, Napoleona w początkach ich kariery. Ci ludzie, mój chłopcze, uważali, iż przyszłość ich warta jest niewdzięczności, zdrady i najskrajniejszych sprzeczności postępowania. Trzeba wszystko ważyć, aby zdobyć wszystko. Rozumujmy. Kiedy siadasz do gry, czy spierasz się o warunki? Reguły są ustanowione, przyjmujesz je.	Opowiadał mi o tym jeden z ludzi. Teraz widzę, że nawet i Buldeo umie czasem mówić prawdę. Dobrze się spisałeś, Hathi o białym znamieniu, ale tym razem spiszesz się jeszcze lepiej, ponieważ krokami twoimi pokieruje człowiek. Czy znasz wieś, z której mnie wygnano? Jej mieszkańcy są niedołężni, bezmyślni i okrutni; zabawiają się puszczaniem pary z ust, a polują nie z potrzeby, lecz dla rozrywki. Najadłszy się do sytości, rzucają własne potomstwo do Czerwonego Kwiecia. Widziałem to na własne oczy. Oni nie powinni tu już żyć dłużej. Ja ich nienawidzę!	Była to wielka postać w bieli, z zasłoną na twarzy i z lampą w wychudłej ręce Skinęła głową, przesunąwszy się przed nim cicho po korytarzu ciemnym i zimnym jak grób. Ponure postacie w zbrojach stały z jednej i z drugiej strony wśród śmiertelnej ciszy i przy płomieniach jednej lampy, a upiór ciągle się zwracał ku niemu, ukazując blask strasznych oczu przez białą zasłonę. Doszli do zasłoniętych drzwi, za którymi brzmiała przyjemna muzyka. Skoczył naprzód, żeby wejść, lecz widmo, pchnąwszy go w tył, groźnie potrząsało...	O, że też ty miłosierdzia nie masz nade mną, człowieku! Nic, ino byś cały dzień siedział w karczmie i te wódczysko chlał!... Niedługo będziesz tak jak Ignac legiwał pod ławą na śmiech ludziom!... Upamiętaj się ty choć raz...	O odwadze wielmożnego pana, o czynach, uprzejmości i zamysłach jego, to ludzie znów różnie gadają, jak którzy Jedni powiadają: e! to głupiec, ale zabawny! drudzy znów: mężne ma serce, ale nie ma szczęścia; inni znów: grzeczny jest i uprzejmy, ale  wariat; inni znów... ale kto by ich tam spamiętał, na wołowej skórze tego nie spisać, Bóg wie czego już tam nie gadają i o wielmożnym panu i o mnie, że to już nie moja głowa, ażeby to wszystko tak powtórzyć.	Jeżeli u nas zasiekają, jak ty mówisz, na śmierć, to za zmoskwicenie się, za zaprzedanie się Moskwie, za służbę Moskwie przeciw Polsce. Jest to krwawa i podła metoda naszych wrogów, którą stosujemy z musu.	Nie godzi się, pani! Kochać nie grzech, i robak słońce kocha, ale ja nie mąż dla pani. Służyć pani będę i życie dam w potrzebie, ale skarbów waszych nie chcę, ani do Poświcia na łaskę nie pójdę, bo wtedyby ludzie nikczemnikiem mnie nazwali, i słusznie!... Dziwiła się pani, żem na pieniądze chciwy i szczęściem je zowię. Nie dla sławy i potęgi ich pożądam; rzuciłbym je w tę otchłań i dopiero równy pani, do nógbym wam padł, prosząc o szczęście i spokój! Inaczej nie mogę, nie chcę!... Wolę zmarnieć!...	Byłbym się starał wyratować A tego wówczas nie miałem na myśli, kiedy... kiedy skoczyłem Pan mi nie wierzy? Przysięgam!... Et, do diabła z tym wszystkim! Pan wyciąga mnie tu na zwierzenia, więc... Pan mi musi wierzyć! Pan przecież powiedział, że pan będzie mi wierzył.	Nie chcę Józek, potworze, ani się waż siadać na moich kolanach! Czy mam iść tańczyć z suknią pokrytą kocimi włosami? Nie, Aniu, nie chcę wyglądać jak matrona, ale bez wątpienia wyjdę za mąż.	Sławą pisarską! z tłumu trawek. Jeżeli jednak to uczyni, zdobywa to wyróżnienie nie byle z kim. Ale istotnie, skoro tak jest, po cóż on tu siedzi? Człowiek takiej miary, może istotnie rościć prawo do rzeczy większych, niż zarządzanie Krasowcami. Jeżeli nie w kraju, to zagranicą, doszedłby niezawodnie do karjery, fortuny i	Tak jest. Miał Skrzetuski, ale wyjechał i mnie zdał załogę aż do swego powrotu.	Nie wiem, moja kochana co wasani Pan Bóg albo król odpowie, ale wiem to dobrze, że gdybym był na miejscu Jego Królewskiej Mości, to bym nie przyjmował tych wszystkich skarg, jakie do niego co dzień zanoszę, bo to najstraszniejsza męka, moim zdaniem, żeby tyle ludzi słuchać i wszystkim odpowiadać, dlatego wcale bym sobie nie życzył moimi interesami przysparzać królowi kłopotu.	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Jam w istocie to dziecko ocalił i na nie rachował	Możliwe że od czasu, gdy badaliśmy krater, w głębszych warstwach zaszły jakieś zmiany. Widocznie każdy wulkan pomimo pozornego wygaśnięcia może zbudzić się na nowo.	Ano, widzicie płaszcz ocieplany futrem., lisami podbitej. nie czarną skórą się brzydzi, ino czarną duszą.	Mówili mi, że jesteś człowiekiem ponurym i milczącym. Kiedy huragany gniewnym szałem ogarniały Antyle, ty na przekór wiatrom i falom, gardząc śmiercią i niebezpieczeństwem, wychodziłeś w morze i żeglowałeś po wodach Zatoki i chroniony przez piekielne moce nieustraszenie wyzywałeś na pojedynek siły natury.	Czy sądzisz, że cię zdradzę? Daję słowo honoru, iż tego nie uczynię, zobowiązując się, w razie przeciwnym zapłacić kwotę pięciokrotnej wysokości.	Jeszcze nieskończone, nieskończone rachunki! Jeszcze żyje, jeszcze nie umarł, jeszcze przed nim i przed nami lata stoją otworem. Nażre się pychą, natka zaszczytów adwokacki syn z Ajaccio	Przepraszam pana nie zastanowiłam się, że robię panu przykrość tą rozmową. Ale pan sam rozpoczął.	Jak to nie wielkie! Dwadzieścia pistolów, jak dotąd, nie licząc doktora. Niczego on sobie nie żałuje, widać przyzwyczajony do wygód.	Co się stało?!	Masz na to moje słowo.	Nie moim, lecz piratów. Jeśli chodzi o mnie, oddałbym ci moją najlepszą łódź i moich najbardziej zaufanych marynarzy i kazałbym im odwieźć cię do najbliższego portu, ale nie mogę łamać praw ustanowionych przez Bractwo Wybrzeża.	O! bardzo dużo różnych rzeczy; muszkieterowie, jak pani wiadomo, są żołnierzami wyborowymi i potrzebują wielu przedmiotów, o których wyobrażenia nie mają tacy gwardziści naprzykład, albo straż pałacowa.	A więc ratujcie życie. Dziś nocą nikt nie wyjrzy z chałupy. Ale cóż to on tam wyrabia?	Kto się spóźni, sam sobie winę przypisze.	Dziadek mi kupi co za nie...	I nudzę się, tatku... Dlaczego tu jeszcze ciemno?	Pełski lada dzień oświadczy się o Lulę.	Takie to są te zwierzątka, panie Bondy. Your health! Piwo tu masz dobre, chłopcze. No, ale jak się ma taki dom...	Słyszałem od innych, przerwał Gaczycki, że dziecię to zostało pani podrzuconem, i że pani, przyjąwszy je niby za wnuczkę po utraconej siostrzenicy, wychowujesz je z troskliwością prawdziwej babki.	Tymczasem nic więcej od was nie potrzebuję nad to, ażebyście zapomnieli o tem, żeście mnie widzieli w Krakowie.	Czy ten, kto się boi, musi być winien?	Głupiś! co mi do ciebie! Tyle mnie obchodzisz, co ten nagi żebrak nad nami!	Jużeście to zgadli żem przybył tu nie darmo	To nie ja. Zauważyłeś kogoś?	Ale to być nie może! ja mieszkam tak daleko!	Dziękuję, Kama, bardzo dziękuję, ale pieniędzy mi nie potrzeba, mam!	Ho! ho, ciołek wam się zdarzył, dobrze go przedacie	Jak to nie chce?	A pani należałabyś?	Ale szalone i nie jeden zapragnąłby z nich korzystać,	Bo nie może inny być z Billewiczówny.	Jeszcze nie urodziła.	Nie wiem.	Nie!	Nie.	O! bogdajbyś nie był prorokiem!	Jużci nie dostojądostać (daw.) dogonić., bo te są tak właśnie ścigłeścigły (daw.)	Ale inicjatywa zerwania od pani wyszła?	Blaga! Udaje tylko! Absolutnie nie wierzę temu posępnemu Celtowi.	Rzeczywiście. Podobne próby wciągania żywiołów przejętych z kultu chrześcijańskiego w świat guseł i procederów czarnoksięskich spotykamy nierzadko w rocznikach naszego okultyzmu. Są to objawy religijnej perwersji, której szczytem cześć dla Szatana i czarna msza.	Mamy do czynienia z dowódcą zaprawionym w boju. Jak mało kto zna on wojenne rzemiosło.	Od sześćdziesięciu pięciu lat codziennie to piję przed obiadem no, jeszcze jeden.	W tym miejscu to tak samo bywały różności...	A kogo to pan szuka?	Do którego?	Ty tutaj? Chciałem właśnie pójść do ciebie.	Ależ trzeba ją leczyć... Ja mam dla tej dziewczynki pieniądze...	Chcesz czego od matusi?	Cicho bądź, bo cię kopnę, aż spuchniesz! Jakże może muł z twoją postawą i wykształceniem kompromitować w ten sposób całą baterię wobec obcych!	Dla mnie i jedno i drugie.	A jak ma wyglądać? Przecież, dzięki Bogu, mam fach w rękach.	Ale czego ten człek tam chciał?	Dalibóg, że śnieg zaczyna padać.	I owszem, niech ich pan rozdzieli Zobaczymy, czy Gillet ma rację.	Jesteś żonaty pewnie i chciałbyś jak najprędzej ujrzeć swą małżonkę?	Kochasz mnie zawsze?	Tak.	Tak... przyjechał proboszcz.	Voyons, monsieur, vous avez de la chance!Voyons, monsieur, vous avez de la chance (fr.) zawołała jedna z pań.	Z największą przyjemnością. A gdzież ten defektowydefektowy (daw.)	?	A no, Suchywilk i król	A strzałę w oko kto ci posłał?	Albo lew!	Boże nam pomóż!	Dobry!...	Dobrze	Dziękuję ci, moja droga.	Dziękuję, panie.	Długom jechał siłasiła (daw.)	Gaila man tavęs;	I moralną	Miałeś przykrości?	Możesz odpowiadać?	Mówiłaś, mówiłaś. Niełatwo być mądrym...	Nadciśnienie mam	Pan bawi stale w Berlinie?	Powinnam powinszować panu jesteś jedynym panem sytuacyi, królem Saxonii i Polski, Hennicke namiestnikiem, Los, Stammer i Globig wice-królami! nieprawdaż?	Siostruniu!...	Sześć osób: trzech kawalerów i trzy damy!	W jakim celu?	Z całą przyjemnością.	Zerwałaś z Pawłem?
Czy świat, czy społeczeństwo, czy ktokolwiek stracił co na tym, że ja miałam tak zwany stosunek z najrozmaitszymi drabami? Nie wiem, czy ktokolwiek zyskałby co na tym, gdybym była oddawała się tylko jednemu. Moje ciało należało i należy do mnie. Ponieważ rozkosz była we mnie, więc pił ją świat z moich ust, a ja piłam ją z ust świata. Marzenie o grzechu zabijało mnie po nocach, więc puściłam się. Poznałam, co to jest rozpusta. Wiem, że to jest także cudna sprawa! Ale mam jej już dosyć. Jak niegdyś rozpusty, tak teraz dusza moja zapragnęła czystości. Obrzydła mi rozpusta, stała się dla mnie tak odrażającą jak nawóz ludzki. Widzi pani że rozpusta prowadzi do cnoty pewniejszą ścieżką niż niewiadomość, niż głupotka niewiadomości. Czy nie? Bodzanta mię przywiódł tutaj za rękę, do tych ogrodów... Teraz jestem tak strasznie szczęśliwa, tak strasznie, jak nikt na ziemi!	To źle, niech się panienka nauczy. Kobiety powinny umieć maszerować; to potrzebne, jak panna za mąż idzie, bo która tego nie umie, to zamiast iść w jednym szeregu z mężem, będzie szła albo za prędko, albo za wolno, a taki fuszerski maszerunek do niczego dobrego nie doprowadzi. A jaszcze jak taka żona obejmie komendę, to niech Bóg broni! Pan pułkownik mówi tak samo. On powiada: Wojciechu, u nas kobiety źle wychowują. Jeżeli chłop idzie naprzód, to baba zostaje w tyle, a jak chłop zwolni kroku, to znowu baba leci naprzód jak opętana, ten do Sasa, ta do Lasa, i nie mogą się zgodzić. Źle, źle, Wojciechu, kobiety powinny razem z mężczyznami maszerować krok w krok, równo, ot tak, raz, dwa, raz, dwa. Rozumie panienka?	Ciężkie jest do wprawienia w ruch... czego by nikt nie odgadł, czytając pana... Nie mam w tej chwili sumy, której żądasz. Przyjdź jutro o ósmej, komornik zaczeka chyba do dziewiątej, zwłaszcza jeżeli go weźmiesz z sobą po zapłatę. Dziękuję! Zaufanie twoje ucieszyło mnie!... Och! dawno już nie czułam takiej radości...	Jak to! Zgrawszy się przez nieznajomość zasad gry, ty chcesz opuścić partię w chwili, gdy stajesz się silny, gdy zjawiasz się, mając za sobą tęgie plecy... i nawet nie okazujesz pragnienia odwetu? Jak to! Nie doświadczasz chętki, aby wsiąść na kark tym, którzy cię wygnali z Paryża?	Otóż to może najgorzej że co przypomina! Nie będziesz bowiem waszmość rozumiał, że ja mam nerwy słabe i dla nich znieść nie mogę, że kilkunastu, szlachty krzyka sobie przy kubkach i szablicami pobrzękuje; ano to mnie jest nieznośne, że dla prywaty się tu zlecieli, jako muchy do miodu, i krzyczą, a junakują tak srodze, jakby już z parę światów zburzyli w swym życiu i teraz znów szli na jeden. To mnie jest przykro i za to mnie serce boli! Prozopopejaprozopopeja (gr.)	Tylko wtedy w należyty sposób zabezpieczymy się przed wrogiem, jeśli podejrzeniami wyprzedzać będziemy jego działanie. Wszystko jest możliwe. A zatem, abyśmy sobie nie mieli nic do wyrzucenia, niech odtąd nasze posiłki stale kontroluje człowiek przez ciebie oczywiście wyznaczony, pobożny, a nade wszystko rozumiejący, co w tej sprawie znaczy milczenie.	Tego drugiego drania ja nie znam i na oczy nie widziałem. Niech on się wytłumaczy, po co się wdaje ze szpiclem? Jeżeli on i z nim do nas na prowokację z bombą przyjechały...	Niedługo już, Clarke, tej okropnej zabawy! Lada dzień Żorż zawinie ze swą „Hero’’ do Libawy i porwie cię po woli czy nie po woli do ojca. I słusznie: ja gotowam nawet dopomódz mu ze swej strony.	To syn księżnej Siurkukteni, Kubilaj. Prawda, że niepodobny do innych? Wszyscy nasi książęta mają płowe głowy i zielone oczy, on jeden ma czarne włosy i oczy. Powiadają, że kiedy przyszedł na świat, wielki Dżyngis-chan nie mógł się nadziwić wnukowi. Pewnie po matce odziedziczył włosy, a trzeba przyznać, że i urodę wziął po niej.	Może byłbym wreszcie znalazł drogę gdyby nie ten wachmistrz w tej nieszczęsnej dziurze. Nie zapytał mnie ani o nazwisko, ani o pułk, tylko od razu wszystko zaczął uważać za jakieś osobliwe zdarzenie. Powinien był odesłać mnie do Budziejowic, a w koszarach byliby już powiedzieli, czy jestem ten Szwejk, co szuka swego pułku, czy też jestem jakimś podejrzanym człowiekiem. Mogłem już od dwóch dni być w swoim pułku i pełnić swoje obowiązki wojskowe.	To niemożliwe, sonatę Vinteuila grano u pani Verdurin w długi czas po zniknięciu stamtąd Swanna Ujmę czyni pan swojej wiedzy, a nie jest pan przecie zramolizowany	Antek dba tyla o nią, co pies o piątą nogę tam jest w przygodzie ktoś drugi! zacząć. ją molestować na wszystkie świętości, ale się nie wygadała, jenojeno (daw., gw.)	Nieskończenie wdzięczny jestem i gdybym nie bał się nadużyć twej dobroci... Nie będziesz się śmiał ze mnie, Copperfieldzie?	Dawali jej kądziel prząść a ona z nią tańcowała, jak nie miała z kim lepszym! Ale waćpan wesoły człowiek, panie Nowowiejski. Baśka! Chciałbym się z panem Nowowiejskim stuknąć, bo i ja też lubię czasem krotochwile...	Ma go jeden z redaktorów, zapieczętowany, w podwójnej kopercie. Jeśli o północy nie wrócę do dziennika, każe go złożyć.	Nie, panie Adamie, Lula ma dużo dumy kobiecej, i gdyby nawet poszła za Pełskiego, to tylko przez ową dumę, przez gniew na obojętność Szwarca. Zresztą, co prawda, jej nikt prócz niego nie kocha... z wszystkich panów on jeden jej pozostał, na kogóż może liczyć.	To baczże, byś się nad drugie nie wynosił.	My to stąd dalej trochę siedzimy nie bardzo wiemy, co się u Gopła dzieje... niepokój pono między wami?..	To jest wykluczone, mistrzu Mam murowane informacje. Ta elektrownia została zbudowana tylko na oko. Prawdziwa centrala jest całkiem gdzie indziej... Jest... jest... Nie wolno mi powiedzieć gdzie. Czy mistrz zwrócił uwagę, że ciągle przebrukowują Pragę?	Panie dobrodzieju Bóg świadkiem moim, że mi się serce kraje na wspomnienie tego nieszczęścia, które was nawidziło, ale radość i smutek w tej chwili pomięszały się we mnie, że sam nie wiem, któremu się oddać najpierwej.	Tam, w tym lasku, mój chłopcze, poczekajcie na mnie. Ja przyniosę trochę kartoflanki, to się rozgrzejecie. Chałupę naszą widać stąd dobrze, zaraz za tym laskiem, trochę na prawo. Przez tę naszą wieś, niby Vraż, nie trzeba chodzić, bo tam żandarmy jak żbiki. Pójdziecie potem z tego lasku na Malczin, ominiecie Cziżovą, ale koniecznie, bo żandarmy tam hycle i łapią desenterów. Trzeba iść prosto przez las na Siedlec koło Horażdiovic. Tam jest bardzo porządny żandarm i każdego przez wieś przepuści. Macie przy sobie jakie papiery?	Nie będę taił przed wami, miłościwy królu żem z biskupem Bodzantą mówił już o tem. Znalazłem go we wzburzeniu wielkiem i próżnom go uchodzić się starał. Starzec się klątwą odgraża...	Czyś przypadkiem nie ranny?	O której godzinie, proszę pana? Żebym przecie, broń mnie Boże, nie zaspał!	Niestety! biedak się wił, jak ryba w sieci, ale nieszczęście go prześladowało. Jesteśmy, jak rozbitki, teraz na łasce Marka i jedyna nasza ucieczka w pani.	Ja nie mam już czasu, a trzeba porządnie napisać.	To niemożliwe. Widziałem nieraz, jak na niego patrzyłaś.	Ufasz w to, żem ja cię wyniańczył, twoje psoty pokrywał	Jakąż więc płacę pobiera babu, jeżeli na tyle ceni się jego głowę?	No to masz! I wypij za zdrowie Magdy, która cię uderzyła rybą.	Pięćdziesiąt! Wydaje mi się, że jesteśmy akurat poza wrębem Zielonej Rewy, na starej głębi 50–60.	W podobnych wypadkach pannie służy prawo: albo przyjąć oświadczyny, albo odwlec z odpowiedzią albo odrzucić. Czwartej kombinacji nie widzę	Rzadko, trudny... zawołał dyrektor, i pewienjestem, że gdybym z niego inaczej chciał korzystać, niż dla sceny, jejbym, sobie zaszkodził, a nikomu nie dopomógł. Jestem człowiekiem małym, muszę być ostrożny, bo losy sceny od mojego postępowania zawisły.	Do komisarza ze skargą pójdziemy.	Proszę cię, Tomek! O, znowu!	Mylisz się, Rodrygu, mylisz się! Łamać będę me ręce, szrpać będę me włosy i opowiem memu ojcu wszystko!	Aha, jeszcze jedno, byłbym zapomniał: pani Bogna prosiła byś koniecznie wstąpił do niej. Ma jakiś ważny interes.	Każdy rozumny człowiek musi mieć co do kobiet opinię Wschodu	Johannie! ja muszę go ocalić, słyszysz? Muszę! Ale trzeba koniecznie, abyś ty mi do tego dopomógł.	Ja sam mam szablę do obrony, a swoich mam czym wykupić!	No, to ta pewnikiem na Majdan. Już jako ino miejsce, to na Majdan.	Co mu jest? Vitium cordis, insufficientia mitralisVitium cordis, insufficientia mitralis (łac.) W anamnezieanamneza Terapia: digitalisdigitalis (łac.) co trzy godziny łyżka; spartenisparteni, właśc. sparteini (łac.) kroplami. Z „res sacra chory rzeczą świętą. prawda, panie doktorze?	On tu się zjawił, w naszym mieście, był pośród ludzi, co rozruchy przygotowali, aby władzę w swe ręce przejąć. On podburzał, formował grupy, dawał broń, przed frontem buntowników latał, wskazując cele karabinom. On winien śmierci tych ułanów, włas­nych kolegów, towarzyszy, których opuścił tam, nad Nidą... On	Panie hrabio, proszę stamtąd odejść, błagam! Jest pan dokładnie w tym miejscu!	Na to ich właśnie Niemcy zaprawiają u siebie, polując z nimi na Serbów	A podpisać się potrafisz?	Boisz się?	Dobrze. To ja mogę już iść. Ale niech tatuś mamę bardzo ode mnie pocałuje.	Mówię, że leda dzień się zjawią, cosik się ta przeciek z urzędu wie...	Jeśli tylko o to idzie to przecież „Nautilus” ma obszerne zbiorniki, które napełnione dostarczą nam tyle tlenu, ile będziemy potrzebowali.	Co to znaczy, księże proboszczu? Dlaczego pan każe mi odkładać wesele?...	Ile też może wydawać na rok?	Już ksiądz od Augustynów był po południu z panem Jezusem, ledwie ino zipi inom tyla mogła zrozumieć, co mówiła, żeby lecieć po panienkę, chce się widzieć koniecznie.	No, jednak niektórzy wiedzą, a nieprzyjazna nam część prasy może to wyciągnąć	Oskarżyłaś mnie jednak na sądzie rewolucyjnym!...	Tak jak stryj uchodzi za jednego z najlepszych znawców kobiet.	Byłyśmy w Saint-Etienne-du-Mont u spowiedzi; przecie mamy dziś być u pana Taillefer. Biedna moja mała drży jak listek,	Jestem Emilio z Roccanery, pan na Valpencie i Ventimiglii, choć na tych wodach znany jestem pod innym imieniem.	A to czemu?	Bo to byłoby absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.)	Będę.	Na bój!	Nas, bo i ciebie. Wyszpiegowali, żeś to ty zanosiła Kuzykowi fałszywy rozkaz partyjny!...	To drugi raz postawicie. Zmarzłem.	To, że baronowej przed kilkoma dniami zginęła lalka po nieboszczce córce i że dziś ta wariatka posądza panią Stawską...	Dla kogo ma być ta kura?	Czemu brat Jan ma tak piękny nochal?	Dobrze wam gadać, a mnie już kiszki marsza grają.	No tak. Ale jeżeli on powziął decyzję w ostatniej chwili, np. w celach rabunkowych? Powierzchowność ofiary mogła wzbudzić w mordercy pewne w tym kierunku nadzieje...	Pan mnie potrącił, panie baronie...	Pewnie zgubił go oficer, który towarzyszy gubernatorowi Widziałem, że nosił go wcześniej u pasa.	Ale teraz dajmy temu spokój, drogi Spilett, później o tym pomówimy.	No... mówili. Tu w biurze mówili.	O tu sakai: ar leisime Vincą į mokslą?	Sto dwadzieścia sążni lub sześćset stópSto dwadzieścia sążni lub sześćset stóp	Tak ludzie wróżą!	Wiem od mamy.	Zapewne, ale czysta i jasna.	Zawsze myślałem...	A gdyby Gotfryd cofnął swe wyzwanie?	A pozdrowiejesz, dziecku mojemu pomóż, poradź, obroń.	Ano, wracamy, boć nowy mistrz krzyżacki o zgodę przysyłał.	Bardzo dziękujemy.	Bywają i głodne lata	Czego chcesz?	Czy natychmiast?	Dobrze, dobrze! Zaraz panu dam fakty: Borowska, Amzelowa, Bibrychowa, bo co?	Dobrze, mówmy szczerze.	Idź!	Karmione.	Kto?	Małżeństwo westchnął profesor. słowo.!	Mańka, wyjdź.	Niech żyje cesarz!	Owszem, proszę pani, bardzo.	Pani jako przyjaciółka Joasi?... Przecież...	Przemytnik?	Sza!	Słucham.	Twoja nieboszczka matka
Proszę na mnie zapisać złotówkę, a jednocześnie po raz już nie wiem który zapytuję pannę Howard: dlaczego ona sama kar nie płaci?	Nie, moja droga, wiedz bowiem, że nigdy nie potrafię cię ujrzeć obojętnie. Oby ten, któremu cię zostawiam, któremu cię oddaję, okazał się godnym ciebie! Smith jest dzielny, dobry i uczciwy; ale mimo całego twego uczucia dla niego widzisz sama, że jeszcze mnie kochasz; gdybym bowiem chciał zostać albo cię zabrać z sobą, zgodziłabyś się.	W gruncie rzeczy, ja nie wiem, czemu pani nie chciała przyjmować jego żony byłby tu dotąd jak dawniej.	Mój waćpannie nie starczy?	Nie wykręcaj się! Chrystus zginął nawet za swoich katów... Ale między wami nie ma ducha... Duch w was gnije... Posłuchaj zaś, co mówi TyrteuszTyrteusz powtórzył pan Leon.	Drogi panie Debray proszę, niech się pan nie zamęcza, słuchając bzdur, jakie chce ci opowiedzieć moja żona, równie dobrze możesz posłuchać ich jutro. Ten wieczór należy jednak do mnie, rezerwuję go dla siebie, a poświęcę go, jeśli mi pozwolisz, na przedyskutowanie z żoną ważnych interesów.	Nie wiem, czy mogę ci na to pozwolić Lękam się, że będzie to bardzo nierozsądne.	Wypadków czy maszyn? Choć właściwie dla Ropucha to jednoznaczne Ma już siódmy samochód. Co zaś do tych poprzednich... Znasz jego wozownię? Pełno tam, dosłownie pełno aż po sam dach, szczątków samochodów, a żaden odłamek nie jest większy od twego kapelusza. To resztki sześciu aut Ropucha, jeśli ten szmelc można nazwać autami.	Tak to się stało! Niechże Panu Bogu będzie chwała za to na wieki; bo, przyznam się, że mnie to daleko więcej niepokoiło niż obawa o siebie samego. Kiedy człowiek wpadnie w jakie nieszczęście i przyjdzie mu cierpieć czy to z przypadku, czy z własnej przyczyny, to mniejsza o to! Póki sam cierpi, wszystko się jakoś przeniesie; ale chcący czy niechcący wtrącić drugich w nieszczęście i widzieć lub wiedzieć o tym, że gdyby nie ja, to oni byliby spokojni i szczęśliwi, i nienaruszeni, to by było bardzo boleśnie. Chwałaż Bogu jeszcze raz, że się tak stało, ale powiadajże dalej.	Dotąd ich nie mam, zbiéram to co wprzódy było przygotowane; jest cóś w obejściu się ze mną urzędników tajemniczego, nic dobrego i nic nam nie zwiastującego pomyślnego: chodzą, a raczéj uciekają jak poparzeni.	Nie róbże ze siebie jeża, to do niczego niepodobne. Wygładź perukę, moja Ludko, i powiedz, czy mam telegrafować do mamy, czy zrobić coś innego?	Ty nie, ale o ile się nie mylę, mówił tak Gaetano	Tego białego dzieciątka, które mi się wyśliznęło z paszczy Było wprawdzie maluchne, a jednak zapomnieć go nie mogę. Jestem już stary, ale przed śmiercią pragnąłbym zakosztować jednej jeszcze rzeczy. Wprawdzie Anglicy stąpają ciężko, hałasują, i zachowują się jak głupcy, więc polować na nich nietrudno, atoli... mam w pamięci dawne chwile, przeżyte koło Benaresu, a owo dziecię, jeżeli żyje dotychczas, pewnie też je pamięta. Być może, że przechadza się teraz po brzegu jakiejś rzeki i opowiada, jak to ongi udało mu się wyrwać ręce z zębatej paszczęki Muggera z Mugger Ghaut. Los był dla mnie zawsze nader łaskawy... jednakże we śnie nieraz mnie prześladuje myśl o tym małym, białym dzieciątku, przechylającym się przez burtę łodzi...	Ale, Janusz, ty nie możesz	Bo nie każdy tak musi harować, nie każdy!	Ciężka, ale nie dla Krzyżaka. A księcia WitoldoweWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim	Co nie mam palić?	Czemużeś nie doniósł mi zaraz?	Ja wiem, ja rozumiem! Mówię nie o zamiarze, lecz o fakcie...	Jeżeli tak, to ruszaj spać do domu, a na drugi raz radzę ci nie żartować ze sprawiedliwością.	Najgorszy złodziej z Bałut jeszcze by takiej rzeczy nie ukradł.	Nie osobę, broń Boże!	Nie trza pozwolić	Nie umarłbym z głodu.	Widzisz serce, zawołał Muszyniec, ja jak piję to już nie kieliszkiem, ale flaszką.	Więc to złodziej mówiący po angielsku? Obejrzymy te jego czarnoksięstwa. Nie, to nie jest szkaplerz Bennecie	Zejde! Powiedz ty także Kamionkerowi i Kalmanowi, żeby oni tego nie robili!	Ja jeszcze głupi, to prawda, bom się nie uczył. Ale Jasiek Grzyb przecie mądry, bo nawet pisał przy kancelarii. A co on gada? Gada, że musi być równość, a będzie wtedy, jak chłopi panom grunta zabiorą i każdy będzie miał swoje.	O, już długo! A teraz chcemy odejść i znów jej szukać. Pan widzi, że jej tu nie ma.	Mój Boże, mój Boże! Jakim cudem stryj mógł mieć cztery miliony? Czy jest ktoś we Francji, kto mógłby mieć tyle milionów? Ale co się stanie z kuzynem Karolem?	A ja mam ich dwoje, ale by ich można i papieżowi sprezentować, a szczególniej dziewuchę, którą chowam na hrabinę, jeżeli Bóg da, choć matka się temu sprzeciwi, ale niechaj sobie gada i robi, co chce, ja tam o to nie dbam.	Już teraz sama nie wiem. Część wyginęła w drodze, część się rozbiegła.	Kiedyś waszmość nie Demostenes, jak sam przyznajesz i jak to zresztą poznać nietrudno, to kto inny może waszmości posłużyć za przykład, et quidemet quidem (łac.) obecny (przy czymś)..	Nazywają się Polacy, a miny mają niczego. Po cóż mi tam ich nazwiska?... Skoro mię wwalą na tortury, przynajmniej będę miał sposobność niewydania nazwisk i słowem honoru nie będę po próżnicy wywijał.	Nie wiem jakby się to stało	Tak. Boję się go. Nie chcę być z nim sam na sam.	Tak... panno Magdaleno... bardzo przepraszam. Ale prawda, że Felunia jest nadzwyczajną kobietą?... Drugiej takiej ja przynajmniej nie spotkałam na świecie.	Czemu się pan mną interesuje? Jaką wartość przedstawia dla pana moja powolność?... Czemu dajesz mi wszystko? Jakie pan ma w tym wyrachowanie?	Za panem hetmanem pięćdziesiąt tysięcy szabel ordyńskich stanie prócz wojska, które ma w ręku.	Ach, niestety! Odpowiem panu jak Lukullus, że gdybym wiedział, że będę miał zaszczyt mieć pana u siebie, byłbym się jakoś przygotował. Cóż, stawiam wobec tego moją pustelnię do pańskiej dyspozycji w takim stanie, w jakim jest. Ali, czy podano nam już do stołu?	Już ja się postaram, żebyś w tym spokoju nie spleśniał! No, bywaj zdrów, jadę do klubu. Chciałbym się zgrać do nitki: byłby to dobry prognostykprognostyk	Jużci, nie smok! Ale że stryj Maćko powiada, że cię chce brać!...	Chcesz spotkać się któregoś wieczora z d’Arthezem u mnie?	To posłuchajcie teraz i mnie. Długo myślałam, co mi trzeba uczynić, a teraz chcę się i was o radę spytać. Drzewiejdrzewiej (daw.)	Myślisz, że ona jest złota?... Oddam mój naszyjnik, że ta puszka jest miedziana i tylko pokryta z dwu stron cienkimi blaszkami!...	Czy to Krzywonos z całą potęgą?	Czy znów Francuzi?	Przebacz wasza książęca mość... Niesłuszniem przeczyła... Do tego człowieka wszystko podobne...	Z Raszkowa, panie mój!	Słuchaj pan, panie rechnungsfeldfebel co za piękny artykulik będzie o panu w dziejach batalionu, zdaje mi się, że już pana gdzieś opisałem, ale to będzie stanowczo lepsze i bardziej przekonywające.	Taki człowiek musi być twardy dla siebie i innych. Zrazu udaje tylko, a potem zbieranie pieniędzy staje się nawykiem.	Ano... Dy już takie zaprowadzenie u Trzasków, że co rok, to prorok.	Ciemne, to jest, czasami, niebieskie są ładne.	Co masz na myśli?	Cóż się to stało?	Do pokoju, moje dziecko; lękam się wilgoci wieczornej.	E! jak ludzie zobaczą kuźnię i węgla kupę, jak jeden, drugi podróżny pochwali się okuciem konia w karczmie, a przyjdzie transport w gołoledź albo z radłami w pole...	I musi, że do kolan mają buty	Kazał zabrać depesze piśmienne lub ustne, wracać pocztą jak najśpieszniej, a skoro się dowie, czego dokazałaś, osądzi, co masz dalej robić.	Rzućmy się oboje!	Taglioni! koniecznie trzeba, żebyś pan ją widział w Natalii i w Sylfidzie! To mi dopiero taniec! Unosi się jak ptaszek i spada jak bujająca bańka mydlana!	W nocy byłeś potrzebny, to się włóczyłeś.	Widziałem, że cię to obeszło, ale wiatr był na korzyść tych des Grassins. Czyżbyś ty był głupi przy całym swoim rozumie? Pozwól im jechać na wiarę owego „zobaczymy” starego Grandet i siedź spokojnie, chłopcze: Eugenia będzie i tak twoją.	Wiem, naturalnie. Ale ja wyskoczę na pół godzinki za pół godziny w tym hotelu, co wiesz. Dobrze?	A co mam robić?	Ale skąd?	Ależ, panie dyrektorze!...	Bołtu-bołtu-bołtu!	Ci ludzie wyrzucają pieniądze przez okno.	Co tobie?	Dni twoje policzone!...	Draugas, Prisipažinimas Gerai, Onute! Aš niekam suvis nesakysiu.	Dziękuję, nieźle.	Hrabia Hohenzollern.	Jak mi Bóg miły, rarytetrarytet	Jam go zubożył.	Juści... żeby tak raz w dzień warzyć, starczyłoby ziemniaków do nowych!	Już moja zeszła na dół, niech panowie pozwolą.	Kondratkowę, z głębokiem przekonaniem powtórzyła.	Mateusz ino czeka tego!	Może.	Na jaki tydzień może.	Niestety tak Niestety, biedak umarł.	Niewiele to pomoże! Izba mała, a gości dużo!	Nikt, Agnieszko!	No, a wręcz, w pojedynkę, równie on wielki?	No, słuchaj dalej. Kiedy przyszli do nas ci wasi kapłani z końca świata, wiesz... ci dwaj, tacy chudzi...	Owszem, jest major Elliot Mieszka niedaleko, w Corriemuir, i często całe dnie spędza u nas. Stary to wprawdzie, ale dzielny żołnierz	Przy lichej grze dobra mina to wcale przyzwoite powinowactwo.	Próżniak... takiego darmozjada... To szantaż!... niewdzięcznik!...	Robak w gardle.	Ryte aš einu į drūtvietę.	Słuchaj spróbuj nam rozłożyć tę substancję: jeżeli wydobędziesz z niej jakikolwiek pierwiastek, nazywam go z góry diaboliną, próbując bowiem zgnieść ten skrawek, rozwaliliśmy dopiero co prasę hydrauliczną.	Tak i myślałem. Z których wy stron?	Tak, proszę pana.	To wbrew wszelkim zwyczajom. A po co ja mam pójść do niego?	Trafiła kosa na kamień, Najjaśniejszy Panie.	Wiązać.	Zostawiłem dom cekhauzemcekhauz (przestarz., z niem. das Zeughaus: zbrojownia)	Żrej, stara, żrej; źróbka mieć będziesz, to ci mocy trza, żrej!
Będzie i traktat z faraonem, nie bójcie się! W Tyrze wiemy na pewno, że jedzie do Egiptu z wielką świtą i darami poseł asyryjski Asyria płaci daninę faraonom. Ale naprawdę to on jedzie zawrzeć traktat o podział krajów leżących między naszym morzem a rzeką Eufratem.	On sam jak Szwab, choć i dziedzic I nosi się nie po ludzku, ino biało, albo kraciasto jakości, i jego baba ino po szwabsku szwargocze. Tylo noma z nim, co i bez niego. U innych panów to choć człowiek lekarstwo dostanie, kiej chory, dziecku czasem książkę podaruje inny, a u tego heretyka nawet zarobku nie znajdzie. Mnie nie wołają do dworu, i lepiej mi z tym, bo jeżdżę furmanką i zarabiam, a tym, co ich woła, to nie płaci...	Ja nie mogę się ztąd oddalić!	Otóż Głębocki się zgadza sprzedać komukolwiek Strugę, byle nie księciu F. Napędziłem mu strachu. Podpaliłem naftę i węgiel.	Na to właśnie znalazł się sposób sądzę, że skutecznym będzie.	Ależ nie przysłuchiwałam się wcale Cóż mnie mogło obchodzić, co oni o kim mówili? Schomberg opowiadał, że nie widziano nigdy dwóch przyjaciół pozornie tak sobie oddanych jak wy obaj, i że później, kiedyś już wyciągnął z Morrisona wszystko, o co ci chodziło i kiedy ci się porządnie znudził, wypchnąłeś go do Anglii, aby tam umarł.	Na pewno nie wybrałbym tego ostatniego Co później robić z takim człowiekiem, niech pan sam powie, doktorze? Srebro wywiezione, a ja jestem z tego zadowolony. Byłoby natychmiastową i silną pokusą. Szarpanina o ten namacalny łup przyśpieszyłaby fatalny koniec. Musiałbym go bronić. Jestem zadowolony, żeśmy je wywieźli, nawet jeżeli przepadło. Byłoby przekleństwem i niebezpieczeństwem.	Tak samo ja Prawda, Huck? To samo ci mówiłem, no nie?	On? zakochany? a czyż taki człowiek kochać co może oprócz siebie? Ktoś na niego mówił, gdy swoją religię na waszą zmieniał, iż nie wierzy aby cokolwiek mieniał, bo nic nie miał: tak samo z tą miłością, któréj nigdy nie było.	A więc chcesz się w końcu ożenić z Lindą! Jest okropna. Teraz lepiej zrozumie, odkąd powiedziałeś jej, że ją kochasz. Nie będzie tak sroga.	Panie Rockstrong chodźmy na wino pod „Małego Bachusa” a wyjaśnię panu przy szklance, dlaczego jest mi zgoła obojętną forma rządu i dlaczego nie pragnę zmieniać oprawców.	Dam sobie sam radę, nie jestem wcale śpiący Nie chcę Lizy	AntysemityzmWyprztyk: Helu, jutro na spowiedzi powiesz mi o tym wszystkim. Teraz milcz. Ja znam te konsekwencje: na dnie tego jest nienawiść do Ariów maskowana ogólnoludzkimi ideami.	Że to panna Lawinia, osoba, jak się zdaje, tak dobrze chowana, lubi zamieszkiwać taki kraj?	Więc to pańskie skrzypce tyle razy słyszałem? Bardzo oryginalny z pana muzyk! Zdaje się, że to były fantazye! Masz pan zemnie prawie codzień nader uważnego słuchacza!	Ja?... spisek?... Nie rozumiem cię, Belu...	Nie wróci do domu Jeśliby uciekła stamtąd z własnej woli, to co innego, wówczas wróciłaby.	A wy się tym cieszycie	Dobrze, bo na jutro zamówiłem majstra, za kilka dni będzie można już wziąć się do murowania.	Mój drogi i z pałacu saskiego w bawełnę mi ją obwiń, Magdalenę, a przywieź. Nuż jéj się tam co stanie. To dzieło nieoszacowane.	Nie! Jestem widocznie zbyt ograniczona, by przeniknąć motywy innych ludzi.	Śmieją się z niego, ale rutyna zawsze się śmieje z postępu	Sądzę, że pani tego jeść nie będzie, to degutujące!	I pomyśleć, że słyszeliśmy jego jęki i nie mogliśmy nadbiec mu z pomocą... Gdzież jest ten pies przeklęty? Lada chwila może wyskoczyć zza skały... A gdzie Stapleton? Pociągniemy go do odpowiedzialności!	Nic, tak tylko się pytałem.	Czemu pan tak dawno u nas nie był?	Nie	Nie, panie. Są sprawy, o których nie można otwarcie mówić	Z małą poprawką dla nas jest figurą komiczną, ale na ogół ludzie biorą go całkowicie poważnie.	Mówiąc otwarcie, jest pan jedynym człowiekiem w którego mocy jest ocalić to miasto i... wszystkich, przed niszczycielską drapieżnością ludzi, którzy...	Ale się lada dzień skończy.	Bum, nie idziesz pan do teatru?	Dlaczegóż Zosia sama nie powiedziała mi o tym?	Pan nie chodzi do spowiedzi?	Przecież nie poznał mnie?	Przepraszam, że pozwoliłam się pani nudzić tutaj.	Sen byłby cię pokrzepił po spacerze. Czy nie próbowałaś zasnąć?	Spostrzegłszy, że okazało się nieprzydatne.	Ależ temu, że dom francuski nie miał dosyć pokoleń szlacheckich, od czasu jak popełnił mezalians.	Na wiki wikiw.	Nie widzę więc innego sposobu zagłębienia „Nautilusa” w dalsze warstwy płynne, jak wypełnienie go wodą całkowicie.	To prawda No, panie Goguelat! opowiedzcie nam o Napoleonie.	Wygnali was w tyli świat, na żebry, a ciekawiście ich?	Źleś zrobił, żeś wspomniał, iż wziąłeś Anielkę bez posagu. Ciotka dotąd o to zła.	Czy może być? I jakżeś to wacpani widziała? Z ulicy?	Dlaczego mi pan to przy kim mówisz?	Dobrze. Może pan na mnie polegać.	Nie o!... ale tak!	Po to i ma szlachta krew, aby ją przelewała.	Tak. Miałbyś odtąd spokojne noce. Musisz tylko spełnić jeden warunek; przyszedłem tu właśnie po to, by ci zrobić pewną propozycję...	Przeciwnie, jestem ci wdzięczny.	Co ci jest, moje śliczne bóstwo	Wiek nasz przeznaczony jest dla szczytnych polotów ducha...	Może to dlatego, że właśnie myślałem o panu	Te bydlęta są na twe usługi, dopóki będziesz ich potrzebował.	A czemu jest taka brzydka?	A gdzie teraz jest ta pani?	Idź moim śladem! Zanieś wieść seeoneeńskim przyjaciołom moim, staremu Balu i Bagerze.	Od czegóż pan jest jakiś tam... pisarz?	Ona pewnie jest taka sztuczna, a wy ją wszyscy może tak adorujecie: artystka!	Czy wierzysz że kobuzy zawsze zjadały gołębie, kiedy je napotkały?	Doskonale! Człowiek władzy wyśpiewuje jak sam Beranger, dokąd my zmierzamy, mój Boże!	Poszedł i nawet zdał egzamin do Szkoły Głównej. No, ale co pan powiesz że zamiast wytrwać przy nauce do końca, niespełna w rok rzucił szkołę...	Och, panie prezydencie, mogę zaręczyć, że wyszedłem od pani d’Espard w chwili, gdy wniesiono herbatę; zresztą moje sumienie...	Kto przewodził tej grupie, która weszła do lasu?	No, bywajcie zdrowi, moje dzieci. Pracujcie więc i pomnażajcie świat, a Bóg niech wam dopomaga.	Powiedzże nam wasze gdzie my teraz Skrzetuskiego znajdziemy, bo znaleźć go musimy, aby zaraz z nim po dziewczynę wyruszyć.	Więc dobrze. Zapłacę panu trzysta tysięcy równe...	Da Pan Bóg doczekać... Jeszcze, jeszcze... Dopieroć zucheleczek tyli jak gniazdo skowronkowe.	Do usług pańskich Co pan rozkaże?	Mężczyznę czy kobietę?	Szaty mi daj siodłać.!	Tak bo cóż? czy waszmość tu zostaniesz?	Wiesz, Dżek, Nelly umarł ojciec.	Świętéj pamięci król zostawił tam przyjaciół i sługi wierne. Ks. biskup Lipski. Cóż mówi Brühl?	Ależ bo...	Diabli tam wiedzą...	I znowu wyleją nas z pracowni! Za maleńkie gruchanie wylał nas przecie Mason.	Po czymże księżniczkę Joasię można poznać?	Widocznie jakiś dobry duch ostrzegł cię, panie, że o tobie mówimy...	Za miesiąc powinien by już stanąć nasz folwark	A czego?	A dlaczego?	A dokumenta?	Ciekawe, bardzo ciekawe...	Ciszej! Ciszej, księże Hieronimie!	Co dalej? przestań od dziś mówić o niepodobieństwach.	Czytać!	Dyskusja zamknięta!	Gdzież są?	He, he, he! Łódki pilnuje!	Kobieta, Mąż, Sława, Żona	Mianowicie?	Pewnie NiżowiNiżowi kraina poniżej porohów Dniepru, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich.: idzie ich ze czterdziestu.	Pięćset... tysiąc... ile by zażądał.	Przekrocz tę granicę fałszu.	Słucham cioci	Tagi ar tu nieko ne patėmyji namuose?	W takim razie pan ma słuszne pierwszeństwo, tek	Żadnego.
Ojciec zdrów już, a ja chcę koniecznie zastąpić Emilkę. Mówiła mi, że jej służba nie spała także całą zeszłą noc, bo stan małej był już przed atakiem niepokojący... Trzeba, żeby teraz ktoś ciągle czuwał, więc jabym chciała tak to urządzić, żebyśmy zastępowali się kolejno.	Pan nie wie! A przed chwilą żądał pan, abym wydał broń! To wcale niezłe! A co będzie, jeśli powiedzą panu, że tak i tak, a postąpią ze mną zupełnie inaczej? Ośmielam się twierdzić, że pan ma władzę, bo inaczej, na co ta cała rozmowa? Po cóż pan tu przyszedł? Dla zabicia czasu?	A, jeżeli kuracja, to co innego. Jest to niewątpliwie bardziej higieniczne niż luksusowe. Zresztą nie je się tam wcale tak dobrze Z moją kuzynką to jest po trosze tak jak z autorami cierpiącymi na obstrukcję, którzy rodzą co piętnaście lat jednoaktówkę lub sonet. Wówczas nazywa się to „małe arcydzieło”, istny „klejnocik”, słowem, rzecz, której najbardziej nie znoszę. Kuchnia u Zenajdy nie jest zła, ale nie wydawałaby się tak wykwintna, gdyby była mniej oszczędna. Są rzeczy, które jej kucharz robi dobrze, i inne, które partoli. Trafiałam tam, jak gdzie indziej, na bardzo liche obiady, ale mniej mi zaszkodziły niż gdzie indziej, bo żołądek jest w gruncie wrażliwszy na ilość niż na jakość.	O tak To jest prawdziwa miłość. Poznaję ją. Bo i sama wówczas tak myślałam. Właśnie ta wiara, że już się nigdy nikogo nie pokocha, jest sprawdzianem wielkości uczucia, jego szczerości i głębi. I oburzam się na tych, którzy nie umieją pojąć, że człowiek, który drugi raz pokochał, mógł i pierwszy raz kochać prawdziwie.	Ale gdzie tam! zdaje ci się ino Nie jestem wcale dobry; nawet w tej chwili popełniam grzech ciekawości... przyznaj mi się, powiedz, co sobie kupisz za te pieniądze?	Poczekaj, córeczko, w zasadzie zgadzam się z tobą, ale wprowadzasz takie zamieszanie nadmiarem koncepcji, że nigdy z niego wybrnąć nie zdołamy. Za dużo chcesz powiedzieć od razu. Wiara, SzczęścieDziś chodzi o jedno tylko: abyś uwierzyła w konieczność twego nawrócenia, i to właśnie nie z pragmatycznego punktu widzenia. Musisz uwierzyć nawet wtedy, jeślibyś z tą chwilą miała, antycypowaćantycypować	Wcale nie żałuję! Gdybym mogła, jutro zrobiłabym to samo. Tylko próżna, samolubna cząstka mego „ja” narzeka i płacze tak niedorzecznie. Proszę cię, nie mów o tym, już przeszło. Myśląc, że śpisz, jęknęłam po cichu za moją jedyną ozdobą. Jakim sposobem się obudziłaś?	Cóż to jest? Mam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż. Dyplomata bez pieniędzy to to, czym ty byłeś przed chwilą: poeta bez woliMam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż...	Jeszcze słówko. Myślałam nieraz, ile jest takich, które, jeślibyś je pojął, nie omroczyłyby ci czoła i imienia spowodowanym przeze mnie, chociaż tak niewinnie, cieniem. Zaczęłam myśleć, że istotnie lepiej by mi było pozostać uczennicą twą i córką. Bałam się, czy czasem nauki twoje nie natrafiły na niewdzięczny grunt; a nie śmiałam mówić, czekając z poddaniem się woli boskiej, chwili, kiedy się to wszystko wyjaśni, kiedy pewna będę twego zaufania.	A czyby nie było dobrze, gdybyś waszmość wyjechał na południe? Często zmiana powietrza gubi chorobę. Ot, wysyłam w tych dniach zaufanego a wielce uczonego męża do Italii, by zakupił dla Akademii Krakowskiej dzieła autorów greckich i łacińskich, świeżo wydane w typografii weneckiej. Moglibyście się wybrać razem.	I cóż cię one obchodzą, przyjacielu Ned kiedy się na nich nie znasz.	Wszyscy, którzy oprą się tej próbie, to ludzie naprawdę tędzy	Chłopak ma fantazję. Nawet nie był pijany, trochę sobie może tylko podpił. Żuczka oszczeniła się według jego relacji o dziesiątej, coś niecoś pewnie pod tę okazję wypił, przypomniał nas sobie i zadzwonił, żeby się podzielić dobrą nowiną.	Stulisz pysk? Ile razy zwraca się wam na coś uwagę, zachowujecie się tak, jakbyście to wy byli prefektami...	Jednak jedna z sióstr Mitrydata miała dwa rzędy zębów w każdej szczęce. Brat mimo to uważał ją za duszę wzniosłą. Kochał ją tak czule, że ścigany przez Lukullusa, uciekając, niewolnikowi-niemowie kazał ją udusić, aby nie dostała się żywa w ręce Rzymian. Nie zawiodła czci, jaką miał dla niej brat. Przyjęła stryczek z radosnym spokojem, mówiąc: „Dzięki niech będą bratu, że wśród gnębiących go trosk nie zapomniał o mojej czci”. Widzicie z tego przykładu, że nawet z dwoma rzędami zębów można mieć duszę bohaterską.	Jesteś młody, jesteś piękny, w twoich oczach, jak w zwierciadle, odbija się czystość twojej duszy, ale wiedz, że chociaż cię bardzo kocham, więcej może nawet, niż przypuszczasz, to przecież, gdybym dostrzegł w tobie choć cień występnej myśli, jedną bodaj plamę na twojej wierze i wierności, ja pierwszy uczynię wszystko, żeby cię zniszczyć, jak się niszczy wroga. Strzeż się mnie!	Nie; upewniam pana, że to nie fantazja. Czy trwa on w swym uporze i pretensji swych nie chce się wyrzec?	Dlaczego się pani oburza? Podchwyciłem tylko ton pani.	Dobrze Jeśli panicz za pół godziny nie uśnie, to proszę mnie zawołać.	Inne sarny. Wiele spośród nich nie cierpi Jenny za to, że obcuje z nami, a może i dzięki temu, że nosi obróżkę.	Jeszcze słonko nie zaszło, dobijecie się do innéj wsi; u nas tu cyganów nie bywało i bez nich się obejdzie.	Nie pora na przekpinki	Och! Jeżeli pani mi nie ufa, po cóż jestem tutaj!...	Otóż zeszliśmy się tu oba, na téj ziemi obcéj Piotrze! Piotrze! tu cię wyzywam do walki!	Tego jednego właśnie chciałem uniknąć, miała nie dowiedzieć się o twoim przyjeździe.	Tereso, nigdy się nie zdarzyło, żebym ci nie dał tego, co przyrzekałem Wejdź do groty i ubierz się.	To przecież nie da mi zmrużyć oka.	Wasza Miłość przebaczy, staremu słudze wydaje się, że to by było niezgorzej.	Bardzo miła kobieta, trochę smutna, ale dystyngowana i ma rozległe w świecie stosunki, bardzo często przyjmuje u siebie, szczególniej latem, bo mieszkało u niej kilka kuzynek. Świerkoski się podobno stara o jej siostrzenicę, Zosię, ale to bardzo dziwny człowiek, przyznam się, że go się boję. Czy to prawda, że pani była w teatrze	Chcę powiedzieć, że to jest okropna niedelikatność, to wprost wyjmowanie pieniędzy z kieszeni.	Cieszę się, żem tego nie widziała Nie mam zwyczaju pozwalać, by moje dzieci odpędzano precz niby bandę szakalówszakalów	Co w. miłości szkodzi, że się głupi człek durzy? Byle przyjęła, byle się nim opasała, ja więcej nie chcę nic...	Nie trzymałem z nim spółki, to i płacił za niego nie będę.	Nie, jeszcze nie to, panie prokuratorze, proszę sięgnąć pamięcią wstecz.	No, mój synu, twoje proroctwo wczorajsze się sprawdziło. Otrzymaliśmy rozkaz, by jutro zawagonować się w Umballi i ruszyć na front.	Wstań! Nie, nie spodziewaj się przebaczenia. Zdradziłeś swoje powołanie, zdradziłeś ducha naszego stowarzyszenia.	Dawniej brałem, jeszcze po wojnie brałem, ale teraz od wielu lat nie biorę. Moi, je dois travaillermoi, je dois travailler  (fr.) zupełnie nieźle, ja nie., refleks mam słaby, skupić się nie potrafię.	(To dla was, Prout!	A dokąd to pójdzie, proszę pana?	A więc tak? Nie pracował pan u Brodzkiego?	Ale bałamucisz, księżuniu, odparła kasztelanowa... nie darmo przecie należałeś do najrozumniejszego zakonu w świecie... który zawsze co chciał potrafił...	Bo go Tatarzy czasu inkursji chłopskiej nie spalili, gdyż tu wojska kozackie zimowały, a Lachów tu prawie nigdy nie było.	Będzie to teatr wzorowy, dla prawdziwej sztuki!... Mam pyszny komplet towarzystwa; jedno z najlepszych miast już zakontraktowałem, biblioteka w pakach, kostyumy w połowie gotowe... zatem, jest już prawie wszystko...	Co Mszczuj tu myśli poczynać, nie wiecie?	Co? Nie ku miastu zawracają?	Darujcie, wasza miłość muszę was na krótki czas opuścić, najjaśniejszy pan mnie woła. Ostań tu i bądź na usługi pana hrabiego!	Dzieci, dzieci, uściśnijcie się! Wyście obie dobre jak anioły.	Dziennikarz musi się o wszystko pytać, bo z tego, co wie, wybiera potem wiadomości do gazety. Gazetę moją wasza królewska mość czytał codziennie. Czy źle w niej pisałopisało	I nie ma pan do mnie żalu?	Jasiu!... czyś ty nie zauważył nic w grze Majkowskiej?	Maniu, twojej modlitwy pan Jezus nie wysłuchał.	Michałowi wierz bo nie masz nad niego większego praktyka. Zły los przygnał tu tych skurczybyków.	Namyśl się jeszcze, Athosie...	Nie masz go jeszcze.	O tak, tylko nieco bledsza niż zwykle. Co profesor przypuszcza... jaki powód choroby?...	Och! każda oberża będzie dla nas dobra na ten krótki przeciąg czasukrótki przeciąg czasu	Osiemnastu kandydatów na biskupstwo w Tourcoing. W pierwszym rzędzie ksiądz Olivet, proboszcz jednej z najbogatszych parafii Paryża, kandydat kancelarii prezydenta. Następnie ksiądz Lavardin, wikariusz generalny w Grenoble. Ten jest bardzo wyraźnie popierany przez nuncjusza.	Otóż to. Dosyć ich tam bez ciebie! A jutro niedziela. Odpocznij ze swoimi.	Pozywałem różnych kilkakroć na udeptaną ziemię, a raz otoczyli mnie w bitwie	Przespałem się... usiądź jeszcze... mam ci coś powiedzieć... Kto tu jest krom ciebie?	Tak, panie profesorze. Dziwi to pana?	Tak, to już dom nasz.	Tak. Lecz na co ta wielka tajemniczość?	To tak jak ja I to nawet niedawno, od kilku tygodni jakoś inaczej patrzę...	To winszuję onejon, onego (daw.)	To zależy od żony, moje panie! A ja, znając przedmiot miłości Wacława, ręczę za nią i za niego, że oboje dotrzymają.	U nas jeszcze nie zupełnie. Zresztą, są wyjątki nawet w tym świecie, tem bardziej muszą być poza nim. Tak, u nas są inne kobiety, naprzykład panna Pławicka. Ach, co za spokój, co za bezpieczeństwo, a przytem co za wdzięk życia z taką, jak ona! Niestety	Wasza pasterska mość pewnie lepiej wiecie co począć, ale ludek pobożny, choć ślepy, poruszony bardzo trzeba dać ostygnąć zapałowi... porozchodzą się ludzie....	Widziałem twarze zmarłych i duchy przestrzeni otaczające cię. Są ci wrogie. Obraziłeś je, sahibie. Nie jesteś im posłuszny.	Właśnie chodzi o to ustawienie. Przy kompasie zwyczajnym wystarczy obrócić o pewien kąt tarczę ze stronami świata umieszczoną pod igłą, aby jej kierunek uzgodnić ze strzałką wskazującą Północ. Ale tu?... Kama jest przecież biegunem ruchomym, zmieniającym wciąż swe położenie.	Zapewniam panią moim burżuazyjnym słowem honoru, że nie przemówi pani w podobnym tonie ani jednej sylaby. Wracajmy do rzeczy. Panno Ewo!	A była ona zgodna z pańską?	A! teraz zrozumiałem!	Abyś został w jej ramionach aż do białego dnia; nadszedłbym i zaskoczyłbym was.	Ach ty pusty futerale od fletafleta	Ale ten dziennik będzie ohydnie głupi.	Chcesz zatem...	Chodzi o kapitana „Zuchwałej Zuzanny”?	Chodź pan, podwiozę pana do stacji, pomówimy obszerniej w drodze.	Czy tak?	Człowiek pokutujący! Człowiek pokutujący!	Cóż w tem intymnego?	Do Reichenhallu?	Dumont! Och, podejrzane.	Gdziem ci mówił!	Hola! Grimaud, Planchet, Mousqueton, Bazin! czyścić nam buty i sprowadzić konie ze stajni pałacowej.	Koń! koń! myślała z ciepłą jakby otuchą, gdy głowa osłabła opadała równocześnie w tył. Ciemieniem uderzywszy o bruki, słyszy tym wyraźniej rytmiczne podrywy cwału...	Któż was tu pilnuje, kto dogląda...	Macie dowód?	Murylowskim Ale i ta cię znudzi jak inne...	Mów, coś widział?	O, panie, Piętaszek bardzo mężnie walczyć! Ale dzikich dużo, cała gromada ludzi!	Oczywiście I w dodatku wzięłabyś męża!	Pewnie gdzieś tkwi w kącie. Trzeba było przejrzeć jeszcze raz karteczki.	Przerwał i patrzył uważnie w oczy ministra; ten jednak wzruszył ramionami.	Rozumiem, dlaczego pan bałamucibałamucić	Student, towarzyszu.	Widać ktoś umarł	Widziałeś swoją żo...	Zgoda; i te same stawki co kiedyś; ty księgę, ja pierścień.
Ów Hiszpan miał służącego, który towarzyszył mu w podróży do Meksyku. Służący był moim ziomkiem, przystaliśmy więc od razu do siebie, zwłaszcza, że usposobienia nasze zgadzały się najzupełniej. Nade wszystko lubiliśmy polować, on mi więc opowiadał, jak to w pampasach krajowcy polują na tygrysy i bawoły z pętlicami poprostu, które zarzucają na karki tych zwierząt. Nie mogłem z razu uwierzyć, jak można dojść do takiej wprawy, aby z odległości dwudziestu lub trzydziestu kroków, trafić końcem liny tam, gdzie się chce, lecz wobec dowodów, trzeba było dać się przekonać prawdziwości opowiadania. Przyjaciel mój stawiał z dala od siebie butelkę i za każdym zamachem chwytał ją pętlicą za szyjkę. Oddałem się więc i ja tym ćwiczeniom, a ponieważ natura nie poskąpiła mi pewnych zdolności, zarzucam dziś lasso tak dobrze, jak gdybym był człowiekiem z nowego świata. Otóż pojmuje pan?... Gospodarz nasz posiada piwnicę dobrze zaopatrzoną, a klucz od niej trzyma przy sobie, ale z tej piwnicy wychodzi okienko. Tamtędy więc zarzucam sznur, a ponieważ doszedłem, gdzie najlepszy jest kącik, z niego więc wyciągam. Pojmuje pan teraz, jaki związek mają butelki, tu rozstawione, z antypodami. Zechciej pan teraz spróbować naszego wina i powiedz nam bez uprzedzenia, co o niem myślisz?...	Niech się pani zupełnie moją osobą nie krępuje I ja zresztą nie mam dużo czasu. Ale takich rzeczy nie widuje się przecież codziennie. Gdyby pani wiedziała, ile kłopotów i trudu jest z tymi sprawami u nas! Dziecko, PtakGdy dzieci wykluwają się z jajka, nie potrafią się jeszcze wcale ruszać. Leżą w gniazdku bezradnie i potrzeba im opieki, powiadam pani, opieki, o jakiej pani oczywiście nie może mieć najmniejszego pojęcia! Ile to pracy, żeby je wykarmić, ile lęku, aby je upilnować! Proszę pani, niechże pani pomyśli, jaki to wielki wysiłek, znosić dla dzieci pożywienie, a jednocześnie uważać bacznie, żeby im się nic złego nie stało! Kiedy się nie jest przy nich, nie potrafią sobie przecież zupełnie radzić. Czy nie przyznaje mi pani racji? A jak długo trzeba czekać, aż się potrafią poruszać, jak długo trwa, aż dostaną pierze i nabiorą jako tako przyzwoitego wyglądu.	Lepiej jest zginąć w tym jarzmie i dać się jarzmu zadusić, niż je potrzaskać na kawałki i wyjść na wolnego człowieka. Cóż ja pani proponuję? Używa pani wyrazów...	Szanowna damo! osusz łzy swoje i przytłum westchnienia. Lepiej by uczyniła córka twoja, gdyby nie wierzyła tak pośpiesznie przysięgom kochanków, którzy łatwo przyrzekają, lecz z trudnością dotrzymywać zwykli. Ale gdy złe już się stało, trzeba myśleć o ratunku. Dlatego przyrzekam ci, za pozwoleniem księcia, wyszukać natychmiast uwodziciela, a jeżeli będzie tak zuchwały, że zaprze się obietnic swoich, oddam go upokorzonego w twoje ręce, bo pierwszą powinnością mojego stanu jest karać zuchwałych, a przebaczać pokornym, wspierać cierpiących, a niszczyć niesprawiedliwość.	Po takim grogu, Szwejku, będzie się nam dobrze odprawiało mszę polową myślę, że najpierw będę musiał wygłosić kilka słów pożegnania. Msza polowa to nie jest taka zabawa jak odprawianie mszy świętej w garnizonie albo wygłaszanie kazania do tych tam łobuzów. W tym wypadku musi człowiek mieć naprawdę wszystkie klepki w porządku. Ołtarz polowy mamy. Wydanie kieszonkowe, składane. Jezus Maria, Szwejku! Ale też jesteśmy idioci! Wiecie, gdzie schowałem ołtarz polowy? Do otomany, którą sprzedaliśmy.	Do chwili zdania, komu pani poleci, administracyi Poświcia, uważa się za sługę Orwidów. Może mną pani rozporządzać!	Niech pani będzie bez obawy Lucjan się nie zabije. Stawszy się przyczyną uwięzienia szwagra, potrzebował jakiejś racji, aby was opuścić, ten list to jedynie, ot, tyrada w stylu teatralnym przed zejściem ze sceny.	Gdy chodzi o dobry uczynek, rozumie się to samo przez się Odeślę powóz pani na koniec ogrodu, odjedzie próżny, następnie przejdziemy przez ogród razem, nikt nie zobaczy pani wychodzącej: będą to istne czary!	Nie-e! Przebywa tam wprawdzie jedna dziewczynka, którą się interesuję... ale ona nie jest uczennicą. Jest to mała, zasmolona i zaniedbana istotka, zupełnie niepodobna do nieboszczyka Crewe.	Traddles jest młodzieńcem przygotowującym się do adwokatury. Ta-a-k! Poczciwy chłopiec, tylko że sam sobie jest wrogiem.	Zresztą czemuż by na biegunie południowym morze nie miało być wolne od lodów, tak jak jest na północnym? Bieguny ziemi nie przypadają w tych samych punktach co bieguny zimna ani na półkuli północnej, ani na południowej; należy zatem przypuszczać, że spotkamy albo ląd, albo morze wolne od lodów; przynajmniej dopóki się nie przekonamy, że jest inaczej.	I dziadzio panią lubi, ja to widzę. Ale... i Waldy jest tych samych poglądów. Dlaczego pani go nie znosi?	Ta rzecz wydaje mi się niejasna Dlaczego Bell miałby iść na ochotnika do więzienia? Tego rodzaju szaleństwa nie mogę zrozumieć.	A cóż? zawsze jedno! Mnich ten zuchwały Baryczka, nie darmo Amadejów pokrewny... węgier też, choć ojciec z polką się ożenił, Baryczka się odgraża, że gotów z kazalnicy piorunować na króla... Nawet arcybiskupa i biskupa nie szczędzi za to, że oni was nie zmuszają z żoną żyć, a... inne niewiasty porzucić.	Zdaje mi się, że ich pan znajdziesz zupełnie przygotowanych do dzieła. Jespan Landriot wygląda cokolwiek na gadułę, a ponieważ szepnąłem mu kilka słów o celu mego przybycia, przypuszczam, że ich przy sobie nie zatrzymał.	Ew czy ty zdajesz sobie sprawę z tego, że mówisz rzeczy... ohydne?!... Czy ty wiesz, że to cuchnie?... Co się z tobą stało?!... Zachwycasz się brudem i łajdactwem. Pomyśl tylko, zastanów się chwilę.	Nie, proszę pani.	„Bardzom ci obowiązany, żeś tego nie zrobił i bądź pewien, że pewno mi się już w życiu nie zdarzy narazić cię na podobną pokusę i dlatego rozkazuję ci nigdy nie znajdować się tam, gdzie ja będę”	Dziękuję panu, drogi doktorze Doprawdy, ludzie nie wiedzą, jaki pan jest dobry. Nie daje im pan poznać tego po sobie, by mi dokuczyć, ale ja już od dawna zawierzyłam pańskiemu dobremu sercu.	Tak, tak, i wpakują nas do więzienia. Wcale mi się ten pomysł nie podoba. A zresztą, któż nas przewiezie?	Wynoś mi się z izby, ty zuchwalcu jeden! Dziewuszątko caluśkie jak w ogniu, nikogo nie poznaje, a ten będzie brewerie wyprawiał!	Jeżeli prawda, że w Szczuczynie stoi pan Wołodyjowski to pewnie jego podjazd. Nim się zakwaterują, chcą się przekonać, czyli kraj bezpieczny, bo ze Szwedami o miedzę trudno by spokojnie usiedzieć.	Nie dziwiłbym się, gdybyś nie wierzył; za krótko jesteśmy z sobą. Ale później, może... tu: rozmyślnie, wyraźnie celowo. do innego przedmiotu.	Wiedziałem z góry, że się wam mój baronet nie podoba. Ja byłem umyślnie z Paryża raz na ich kursach w New-Market i kilka dystyngowanych rodzin angielskich poznałem	Miły mój! tyś gorący, strzeż się, byś na pożar nie wołał, gdy go niema.	Obawiam się, że jesteś zajęty	Mój drogi zapamiętaj sobie na przyszłość tę oto zasadę Napoleona Wielkiego: „budźcie mnie tylko, gdy przyjdą złe wieści”. Gdybyś pozwolił mi spać, skończyłbym moją galopkę, za co byłbym ci wdzięczny do grobu... więc zapłacono już okup?	Mniejsza o to Wyślij natychmiast szybkobiegaczy do pułków, ażeby jutro z rana dowódcy zjechali się na radę wojenną. Każ zapalić sygnały alarmowe, ażeby wszystkie wojska Dolnego Egiptu od jutra maszerowały ku zachodniej granicy. Pójdź do nomarchy i zapowiedz mu, aby uwiadomił innych nomarchów o potrzebie gromadzenia żywności, odzieży i broni.	Przyszłość objawiają nam bogowie i od bogów dana nauka... są chwile w których się ona przed nami odsłania, są dnie ciemne kiedy ją dójrzeć trudno... i Sybille nie codzień wróżyły...	O nie! Było to zacne kobiecisko... świeć Panie nad jej duszą... i nie zajmowała się nijaką sztuką czarnoksięską! Ino, że czytała różne znaki i wróżby z przelotu ptaków, ze spadania gwiazd, z rójki pszczół... i innych podobnych rzeczy. I nieraz też leżała w łóżku, nie śpiąc przez noc całą... i nadsłuchując, jako mówiła, różnych nawoływań.	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Chodź, pani, zobacz, jak zdepczę tego nędznika...	O pić!... pić!... dajcie pić!... Prawda, zapomniałam, że mi się pić chce...	Bywacie zapewne często w teatrze? Prawda, że jeszcze nie sezon. Zaledwie od tygodnia wróciliśmy z wód, nie mogę się jeszcze połapać.	Co we mnie miało złe wstąpić? Cóż to, mnie już nie stać na krowę? To Grzyb swojej babie kupił wózek, a ty mi bydlęcia żałujesz!... Są przecie dwie krowy w oborze, a boli cię o nich głowa?... A miałbyś ty całą koszulę, żeby nie te stworzenia?	Bo mi się pan wydaje bardzo młody.	Czasem prawda staje się naszym	Wszystko to jest takie smutne, takie smutne, że straszno o tym myśleć. Turskiego oczekują już lada godzina...	Siedemdziesiąt Tak mi przynajmniej mówił Franz. Ale to nie wiek ją zabił, tylko smutek po śmierci markiza; podobno jego śmierć spowodowała u niej taki wstrząs, że nie odzyskała w pełni władz umysłowych.	To ino bogacze tak mówią, kapujesz? Bali się jego.	Właśnie mówiła, że o północy wasza świątobliwość obudzi się...	Od chwili, kiedy jego królewska mość łaskawie udzielił mi tego tytułu tym oto oficjalnym aktem.	Bo tak mi się podoba olbrzymi, potężny, nadludzki; przym. od Tytanów, pierwszego pokolenia bogów, starszych od bogów olimpijskich. głosem.	Nie wiedziałem o tym Cóż to za kaczki?	Co włożysz na siebie?	Nieszczęsna to istota Ciągle włóczy się po mieście, a ludzie stronią od niej jak od zarazy.	Idzie teraz o to gdzie szukać plebanii, proboszcza i łotra, co mi skradł list i nazwisko.	Fryc, ty znasz bojowców? Mów, Fryc, co ty wiesz: taka rzecz, czy ona ona lubi zimno? Czy ona lubi ciepło? Czy ona lubi mokro, czy sucho? Gdzie ją podziać, żeby ona stała spokojnie?	Ktoś gadał, tylko co.	Co takiego mam wiedzieć, Mario?	Nie nałożą! Zginiemy, zanim jarzmo nam nałożą! Niedoczekanie ich, żebyśmy na to patrzyli!	No, dobrze. Ale co to takiego? Powiedz, Mary!	Cóż robić? Bywają gorsze sytuacje. Czyśmy nie młodzi?	Nie... Były tylko objawy, mogące na tę myśl naprowadzić.	Tatuś myśli, że ja nie wiem, kto zajmuje sutereny i strychy! O, doskonale wszystkich znam, lepiej jak rządca, stróż i cyrkułcyrkuł	Chodźmy do mego mieszkania tam panu wytłumaczę.	Kawalerze Georges! dodał, prezentuję panu mego wychowańca... Jesteście prawie jednego wieku, on będzie dlań przewodnikiem i wyręczy gospodarza... Kawalerze Georges, weźże tak szczęśliwie schwytanego pana.	Nie ma!	Nie wiem.	Nie znam.	Nigdy. Nie pozwolę truć mego dziecka.	No, nie... odesłała...	On nie przeklnie tych obłąkanych zamysłów!	Osobliwy instynkt! Przecież pomimo wiatru z deszczem, jaki szalał tamtej nocy, Top przybył do Kominów całkiem suchy i niezabłocony!	Przewyższy cię! bo jednak ty, mój Nabie, gadasz, a on nie!	Durny paź? Ja wam pokażę durnego pazia! Jeszcze mnie dotąd nie znali!	Tak, ale uznałem jej stan za beznadziejny. Zastosowałem tylko zastrzyk na wzmocnienie serca.	Więc pan myśli naprawdę, że trzeba skierować śledztwo w tę stronę?	Droga przypominasz sobie, że kiedym ci przyprowadziła Liszta, Liszt powiedział, że ten portret to kopia.	Mimo to nie zrobiłbym z nim interesu	Może kapłan Patrzcie, on idzie do Domu Cudów!	Nie widzę więc innego sposobu zagłębienia „Nautilusa” w dalsze warstwy płynne, jak wypełnienie go wodą całkowicie.	Będzie takich więcej jak waćpan, choć w samej rzeczy z dobrego to gniazda dziewczyna i uczciwa. Płoche to, bo młode i gładkie.	A tak, zobaczyłem że dotknęło pana nowe nieszczęście, równie niezasłużone jak poprzednie; to mnie utwierdza w chęci uczynienia panu przysługi.	Ech, mój Boże! Któż chodzi po ulicach o tej godzinie? Chyba ci, którzy idą na bal!	Powinien mnie przeprosić i uwierzyć, kiedy zapewniam, że muszę to pokryć milczeniem.	Które mimo zimy spożywać musimy na kształt zapleśniałych sucharów!	Oto od kogo list...	A kto ma pieniądze na pantofelki	Feluś, powiedziałeś witz na sto procent	I czy zechce zabić tego drugiego chłopca?	Pan prezes ma konie w domu?	Słuchać hadkohadko (z białorus.) rzekł pan Longinus spuszczając oczy.	W jakim dzienniku pan pracuje?	Mało to ci było?	Mógłbym ci wystawić weksle z sześciomiesięcznym terminem.	Okłamałeś nas zatem? Zrobiłeś sobie igraszkę z trybunału sprawiedliwości!	Zadajcież nam dzienną robotę, Iwanie Matwieiczu.	Bo on chce być czarodziejem.	Chirurga!	Gdzieś waćpan zostawił księcia?	I książę miłościwy podpisze bez wyrzutu sumienia?..	Kto? Naturalnie ty, najdroższy, i twoja narzeczona, twoja słodka Gburcia!	Kłótnia	Małżeństwo	Odpowiada, odpowiada, my tylko odpowiadamy! Janowa, ubranie!.. Pójdę sam!..	Szóstka i dwójka	Tak, wiesz	Tutaj, ojcze.	Z radością, z uniesieniem, z wdzięcznością.
Głupiś!... Żyliśmy dotąd my, dzieci i dobytek, z łaski Bożej, nie z pańskiej, to i żyć będziemy.	Nalej sobie sam możesz to zrobić, jeżeli nie jesteś naprawdę chory.	Niech mnie diabli porwą, jeżeli ty nie jesteś zuch dziewczyna!... Od razu coś wymyślisz... raz, dwa, trzy!... To po prostu bajeczne!... Ale... do licha! Właśnie dzisiaj nie ma nikogo z parobków... tylko ten smyk Sören, któremu także pozwoliłem pójść do domu... on mógłby cię odwieźć...	To Ferao, szkarłatny dzięcioł On nie zapomniał! Teraz i ja muszę sobie przypomnieć moją śpiewkę.	To znaczy, że już nie posiada ani wdzięku, ani wielbicieli?...	Robercie von Wartburg, mówisz tak, jakobyś we własną sprawę wiary nie miał, ozwał się milczący dotąd Hochswald. Jesteśmy na to wysłani, przez Wielkiego mistrza, żeby zgody z Ladislausem niedopuścić, a ku nam ją obrócić.	O nie, nie! To tylko panowie nas obmawiają.	Prawie zawsze. Czasem wywozili mnie do różnych miejscowości nad morze, ale nie chcę tam jeździć, bo na mnie wszyscy patrzą. Zwykle nosiłem taki żelazny przyrząd, żebym się prosto trzymał, ale przyjechał do mnie pewien wielki doktor z Londynu i powiedział, że to nie ma sensu. Kazał mi zdjąć ten przyrząd i dużo przebywać na świeżym powietrzu. Nie znoszę świeżego powietrza i nie pragnę wcale wychodzić na dwór.	I... nie, to chyba nie on On by tamtą drogą nie jechał od siebie do kolei, ino tą, co my teraz jedziemy...	Pókiż to tego będzie? zapytała kasztelanowa... Bałamucisz się już tak długo, że mogłoby cię to znudzić.	Czemu przegrany? od początku do końca trzymam się tegoż samego założenia Chcę, aby ludzie żyli na chwałę Bożą i na pożytek bliźnim swoim a jak się miłość jednostkowa ma do tych wszystkich moich wymagań? to mnie bardzo mało obchodzi. Widziałem, że najlepszym na przeszkodzie staje. niechże i tak będzie ale, daruj mi śliczna Augusto, olbrzymom, Prometeuszom nie wykroję z niego promiennej nad czoło aureoli.	Schowaj je sobie na szklankę piwa! Mój Boże, co ja pocznę? Sześć dni jeszcze, to okropność. Maigrat pokazał mi wczoraj drzwi, winniśmy mu już sześćdziesiąt franków. Ha, cóż robić, pójdę do niego jeszcze raz, ale jeśli się uprze i odmówi nam kredytu?	A to, że córka ma zaręczyny to pies?	Jesteś to?	Zośka, kto to?	A to dopiero rzecz doskonała! żeby książki drukowane za przywilejem królewskim i pozwoleniem zwierzchności, czytane i rozrywane chciwie przez wszystkich, wielkich i małych, uczonych i prostaków, słowem, wszelkie stany i powołania, ażeby takie książki, powiadam, miały być tylko zbiorem kłamstw i wymysłów, kiedy w nich prawda tak jest widoczna i wszystko tak punktualnie opisane, że podają nawet imiona i przydomki ojca i matki, oznaczają kraj, wiek i krewnych rycerzy, czyny ich i miejsca, gdzie były dokonane, a to wszystko z taką dokładnością dzień po dniu, godzina po godzinie, że aż miło! Na miłość boską, zamknij gębę na zawsze i nie wymawiaj bluźnierstw takich, i wierz mi, że ci radzę jak prawdziwy przyjaciel. Zresztą czytaj sam te książki, a obaczysz, ile ci sprawią przyjemności. Przyznaj bo proszę, czyż zaprawdę może być co rozkoszniejszego, jak widzieć przed swymi oczyma, że tak powiem, niby wielkie jezioro wrzącej smoły, pełne wężów, żmij, jaszczurek, padalców i innych jadowitych i strasznych? Nagle spośrodka tych wrzących i dymiących się przepaści wychodzi głos żałosny i mówi: „O mężny rycerzu, kto bądź jesteś, co patrzysz na tę otchłań straszliwą, jeżeli pragniesz posiąść skarby niezrównane, ukryte pod tymi czarnymi odmęty, pokaż wielkość swej odwagi i wskocz w te nurty gorejące. Jeśli tego nie uczynisz, niewart będziesz oglądać nieporównanych cudów siedmiu zamków do siedmiu wieszczek należących, które na dnie tych mętnych głębin stoją!” I zaledwie głos ucichł, rycerz zagrzany męstwem, nie bacząc na śmiertelne niebezpieczeństwa, rzuca się natychmiast w płomieniste nurty, Bogu i swojej damie duszę poleciwszy, a kiedy ani wie, co się z nim dzieje i co się dalej stanie, wpływa nagle na przecudną łąkę kwiatami umajoną i tysiąckroć od pól Elizejskich piękniejszą. Powietrze tu zdaje mu się czystsze i słońce jaśniejsze; z jednej strony prześliczny lasek z milionem drzew najpiękniejszych oko mu zachwyca; po gałązkach skaczą niezliczone roje ptasząt milionem barw lśniących i słodkimi świergotami uszy mu czarują, z drugiej znów strony kryształowy strumyk płynie wężykiem, sącząc srebrzyste fale po złocistym piasku. Dalej przepyszna fontanna z jaspisu różnokolorowego, cudnie zbudowana i mnóstwem posągów strojna; dalej jeszcze druga fontanna w guście sielskim, milionami muszli świecąca, kosztownymi kamieniami sadzona, na kształt groty zamorskiej, pełnej trytonów i syren, tak cudnej roboty, że kiedy człowieka strach największy przejmuje, na widok tych potworów z jam dziko wyglądających, to znów zarazem taka nim rozkosz owłada, że wyjść nie może z tych miejsc czarownych. Opodal nagle uderzy go pałac wspaniały, cały ze złota szczerego, gzymsy z diamentów, a drzwi z hiacyntów, reszta ozdób z drogich kamieni, a tak przecudnej budowy, że rubiny, szmaragdy, karbunkuły i perły najmniejszą w nim wartość stanowią, bo misterna robota tysiąc razy więcej warta. Z tego pałacu widzi wychodzących jednymi drzwiami mnóstwo dziewic najcudniejszej urody w tak pysznych i bogatych strojach, że w tej chwili, kiedy do pana mówię, blask od nich przyciemnia mi oczy. Nigdy bym nie skończył, gdybym waćpanu chciał wszystko dokładnie opisać. Wtenczas jedna z tych bogiń piękności, która się zdaje być panią wśród innych, bierze za rękę śmiałego rycerza i słowa doń nie mówiąc, prowadzi go do złotego pałacu, gdzie dziewice z szat go rozdziewają i w wannę z wód pachnących wsadzają. Potem go namaszczają kosztownymi wonnościami, olejkami i balsamami i gdy wyszedł z łaźni, wkładają nań koszulę z lnu jak jedwab cienkiego, rozkosznymi wonności syconą. Kiedy tak już stoi, inna dziewica wkłada mu na ramiona płaszcz niezrównanej piękności, przynajmniej dwa miasta i kilka wsi warty. Tu jeszcze nie koniec, prowadzą go do innej sali, gdzie bogactwo sprzętów wszelkie pojęcie przechodzi, tam zastaje stół nakryty, dają mu do umycia miednicę złotą, rzeźbioną, diamentami wysadzoną, z wodą bursztynem i aromatycznymi ziołami przejętą; sadzają go w krześle ze słoniowej kości i wszystkie dziewice służą mu na wyścigi w uroczystym milczeniu. Któż opisze nieskończoną różność potraw, niezrównaną ich wytworność, które mu ciągle podają. Jakież wyrazy dadzą wyobrażenie o wybornej kapeli do stołu przygrywającej, a on nie widzi ani grajków, ani śpiewaków? Po skończonej wieczerzy, kiedy stoły zabrano, a kawaler wyciągnął się w krześle, dłubiąc sobie w zębach, niespodzianie wchodzi dziewica nieporównanej piękności nad wszystkie, co dotąd widział, siada obok niego i rozpowiada mu o tym pałacu, że jest w nim zaklęta, i o wielu a wielu różnych rzeczach, które zachwycają rycerza tak, jak zachwycą każdego, co je będzie czytał. Nie będę więcej rozszerzał się nad tym; myślę, żem dość już powiedział, ażeby dowieść, że najmniejszy ustęp z historii błędnych rycerzów może przejąć każdego rozkoszą i podziwem. Wierzaj mi, panie, weź się sam do czytania tych książek, a obaczysz, jak one błogo na duszę wpływają, jaką radością serce przejmują i jak złe nawet usposobienie na szlachetne przerabiają. Po sobie waćpanu mogę zaręczyć, że odkąd Bóg mnie błędnym rycerzem zrobić raczył, jestem walecznym, miłym, słodkim, szlachetnym i wspaniałym; jestem miłosierny, mężny, cierpliwy, niezmordowany i dzielnie znosić umiem tak ciałem, jak i duszą trudy, cierpienia, więzienia i czary. A chociaż mnie widzisz w tej chwili zamkniętego w tej klatce jak fiksata, nie rozpaczam przecież i cieszę się nadzieją, że za dni wiele siłą mego ramienia i łaską niebios nieograniczoną zostanę królem nad jakim wielkim państwem, gdzie będę mógł pokazać szczodrobliwość i wdzięczność moją w sercu teraz zamkniętą, bo zaprawdę, panie, ubogi choćby najlepsze miał serce, wspaniałym i uczynnym być nie może, a wdzięczność, w uczuciu tylko zawarta, jest cnotą martwą, jak wiara bez uczynku. Dlatego tylko jak najprędzej pragnąłbym zostać rycerzem, aby pokazać moim przyjaciołom, jakie mam serce; o! dopiero bym ich bogato wyposażył! a przede wszystkim tego biedaka mojego giermka, co tam stoi, poczciwe człowieczysko, do rany przyłożyć; muszę mu koniecznie dać jakie hrabstwo, dawnom mu je obiecał, chociaż się boję, czy na tym stanowisku przyzwoicie się zachowa.	Tak, to prawda! To bardzo ważne, co matka powiada. Zastanów się nad tym, Jakubie! Jak Boga kocham, zastanów się!	Owszem, nawet podziwiam go i chciałbym naśladować, ale nie potrafię! A właśnie teraz zaczyna się budzić we mnie instynkt przodków: skłonność do geszefciarstwa... O naturo! jakżebym chciał mieć z milion rubli, ażeby zrobić drugi milion, trzeci... i stać się młodszym bratem Rotszylda. Tymczasem nawet Szlangbaum wyprowadza mnie w pole... Tak długo kręciłem się w waszym świecie, żem w końcu utracił najcenniejsze przymioty mojej rasy... Ale to wielka rasa: oni świat zdobędą, i nawet nie rozumem, tylko szachrajstwem i bezczelnością...	Nie ma o czym gadać. Masz pan rację. Na śmiecie! Ja to rozumiem. I tak i tak palnąłbym sobie w łeb, czy wcześniej, czy później to już wszystko jedno. Myślałem, że przydam się w tej waszej ojczyźnie... Tak. Przykro tylko, że ot żona i dzieci zostaną, ale taki już los. I tak zmarnieją.	A waszeć mnie już nudzisz z tą łaską! wiesz, że łaska na pstrym jeździ koniku! No! nie frasuj mi się! dam i matce i waści panie Michale, wolę już to niż żebyście mieli, po tych festynach co wszystek grosz wyciągnęły z domu, u żydów pożyczać lub wioski zastawiać. Zamknij-że waść drzwi i podaj mi rękę.	O, to znaczy, że przenikasz wzrokiem deski?	„Cóż za wstyd dla mnie, jeśli dam się odprawić z kwitkiem! to wspomnienie  zatrułoby mi całe życie Ona nie napisze do mnie nigdy; Bóg wie, kiedy tu wrócę!” Wszystkie niebiańskie uczucia pierzchły z jego serca. Siedząc obok ubóstwianej kobiety, tuląc ją w ramionach, w tym pokoju,  gdzie bywał tak szczęśliwy, w głębokiej ciemności, słysząc wyraźnie jej płacz, czując po ruchu piersi jej szlochanie, nieszczęśnik stał się chłodnym politykiem, niemal tak wyrachowanym i zimnym, jak kiedy w seminarium czuł się pastwą żarcików silniejszego kolegi. Julian przeciągał opowiadanie, malował swoje nieszczęśliwe życie od czasu, jak opuścił Verrières.	Nie. Numer drugi. Pod krzyżem. Pierwszy jest niebezpieczny, za dużo ludzi się tam kręci.	Tak sądziłem... ale to oczywiście bardzo głupie...	Przyszedł, a ja wcale nie zdążyłem jeszcze obmyślić, co mam powiedzieć; więc też nie zwróciłem się w jego stronę. Księżycowa noc była jaśniejsza od niejednego dnia na morzu Północnym.	Właśnie. Czy nie zmiarkowałaś, że kobiety, któremi się właściwie w głębi duszy poniewiera, nie obdarza mężczyzna kwiatami, choćby nawet była jego kochanką.	Zaczekaj pan Daj mi skończyć, a jeżeli chcesz mi pan coś o tym powiedzieć, zrobisz to później. „Trzeci, chociaż był moim rywalem, także mnie lubił, a nazywał się Fernand; a moja narzeczona zaś nazywała się...” Ach, zapomniałem, jak miała na imię narzeczona.	Do boleścim nawykł, jaśnie wielmożny wojewodo, jeno hańby znieść nie mogę.	Nie masz go, bo w niewoli u Krzyżaków, z której jadę go wykupić.	Nie, owszem, ktoś mieszkający blisko.	Tego nie wiem.	Widzi pan, a mój mąż nigdy nie chciał w nim zamieszkać.	Może pan o tym nie wie ale jestem sekundantem pana de Monte Christo.	Maszko wyjechał do Krzemienia przede mną i nie był pewny, czy pojadę do Reichenhallu, zwłaszcza, żem mu w ostatnich dniach mówił, że zapewne zmienię projekt.	Zaświadczy pani przed Bogiem że trzeba mi firmanu, aby uzyskać tę drobną łaskę. Oto jak moja żona rozumie miłość. Doprowadziła mnie do tego sam nie wiem jakim podstępem. Miłej zabawy!	Że i anioł by się lepiej nie spisał!	A czyby nie było dobrze, gdybyś waszmość wyjechał na południe? Często zmiana powietrza gubi chorobę. Ot, wysyłam w tych dniach zaufanego a wielce uczonego męża do Italii, by zakupił dla Akademii Krakowskiej dzieła autorów greckich i łacińskich, świeżo wydane w typografii weneckiej. Moglibyście się wybrać razem.	Chyba ja w pułku jednego kamrata nie mam, jeśli ty dzisiejszego wieczora doczekasz...	Co ty, Nanon, jeszcze cię nigdy nie widziałem taką? Co tobie wlazło w głowę? Czy ty tu jesteś panią? Dostaniesz tylko sześć kawałków.	Czemuż nie kazałeś przenieść się do Paryża? Tutaj okrutnie ci nudno być musi.	Dobrze więc. Zaraz zaczynamy. Pora dobra, wieczorna; w mroku nie będziemy zwracali na siebie uwagi przechodniów. Gdy zasnę, wyprowadzisz mnie przed dom za furtkę ogrodową.	Gdyby mąż pani zgodził się na propozycje na wpół już ułożone między Cointetami a mną zechce mnie pani zawiadomić, przyszedłbym natychmiast z upoważnieniem Cachana, na mocy którego Dawid mógłby wyjść i prawdopodobnie nie wróciłby już do więzienia...	Jaki pan chciwy na pieniądze! Gotów pan duszę za nie dać!	Nie potrzeba słuchać żadnych posłów Niech książęta przyjdą sami, i co przedniejsi z niemi, topór się rozmówi, i koniec będzie!	Nie troszcz się o mnie, Henryku. Jestem rozdrażniony i nieswój. Przyjdę do ciebie jutro lub pojutrze. Wytłumacz mnie wobec lady Narborough. Ja wyjdę. Pójdę do domu. Muszę iść do domu.	Puknij się w łepetynę Nie pamiętasz może? Tutaj chodzi o gruby muesmues (gw. środ.; z jid.)	Tańcuj więc całą noc dzisiaj, upij się na frasunek, a jutro jedź i niechaj tu noga twoja więcej nie postoi w Źwierniku.	Dajcie mu się czego napić, niechże mu się język rozwiąże. Mów śmiele, nie masz tu zdrajców między nami.	Albercie Pewne okoliczności sprawiają, że trudno mi jest odpowiedzieć.	Aha, widzi pani! Przypomnienie stanie się jeszcze wyraźniejsze, kiedy zajrzymy do tekstu. W mojej księdze mam pełno wyciągów z dzieł, a raczej arcydzieł tego prawdziwego mędrca.	Ale młodym się zabawić, poruszać i poskakać i pośmiać potrzeba	Ledwie starczyło mi przytomności w upieczonym mózgu, aby zmienić kierunek łodzi Ale żeby znaleźć ratunek, pomoc, białego człowieka	Miałem się okazję przekonać, tu na tych morzach, ale i gdzie indziej, co znaczą piracki duch walki, ich odwaga i pogarda wobec śmierci	Mówiliśmy o Cerullim wytłómaczcie mi jeśli łaska, jak się teraz tego znaczenia które teraz ma, dochrapał?	Na licha mi twoje imię! Ale co robisz tutaj?	No tak. Więc wybrałem odważnych. Zepsuli mi trzydzieści metrów taśmy. Musiałem karę zapłacić.	No, czy mogłam przypuszczać, że zostanę żoną tego surowego pedagoga, który mnie dręczył algebrą...	Ale jak trzeba pisać takie podanie do ministra?	Ale ona ma pensję.	Biédny Aelius! lecz po cóż mu się zachciało udawać Cezara?	Będziesz mi pomagał, przerobić jednego starca, na młodego człowieka.	Cegła idzie w tym roku dobrze?	Co panna Marya myśli o tym marglu?	Czy wolisz zwać się Heidi, czy Adelajda?	Dlatego, że powodują gorączkę?	Idę na spoczynek, więc śmiem też zapytać, czy raczył mi sahib na nocne czuwanie urządzić jhopreejhopree	Jak się nazywa ta panna?... Ta narzeczona Czyńskiego?	O, tak... ażeby zginął między wami!...	Okazuje się, ponieważ je tu widzimy, a wątpię, iżby nasz przyjaciel d‘Artagnan dołożył co ze swoich pieniędzy.	Oświadczył się?!	Przypuszczam raczej, że owa szczególna śpiączka, w której trwa do chwili obecnej, napadła go nagle, znienacka.	Ty mówisz, że zemsta jest rzeczą brzydką i nieszlachetną A jak określisz postępek tego nikczemnika? Gdybym przynajmniej wiedział, gdzie mieszka...	Wiedziałem, że obliczają do dwu milionów ton pieniędzy pogrążonych w jego wodach.	Zresztą każdy z nas, współwłaścicieli, ma prawo domagać się zwrotu strat.	A czego chcecie?	A pan Skrzetuski pójdzie na wojnę?	A pan?	A więc, jaśnie panie, powracam właśnie od Bergeraka.	A, zaraz na grzyby...	Ba, wszyscy laudańscy z Wołodyjowskim wyszli	Będę chodził?	Chcesz...?	Czekam na ciebie, synku	Damajanti!	Jestem chora...	Kim jesteście i skąd przybywacie?	Krzysztofie jedź natychmiast do domu bryczką.	Losy wojny niepewne Największe nadzieje zawodzą. Jeżeli pokój możliwy, królu...	Musimy teraz stanowczo i nieodwołalnie przeciąć astralny sznur łączący kukłę z twoją narzeczoną. I tu właśnie grozi nam największe niebezpieczeństwo.	Najpewniej na Nowym Moście.	Nasz lud?	Naszego Kuby szukaliśta?	Nigdy?!	Odwiozę do szpitala. Może rano co powie.	Ot tu chyba spoczniemy bo nam już sił braknąć zaczyna.	Szmaja, idziesz?	Wdowa	Zaraz i szampańskiego dla panów.	Ze Staszkiem.	Zgoda dobra rzecz...
Co zaś do pieniężnego wsparcia, pozwalającego nam spuścić łódź naszą na wody oceanu przedsiębiorczości, zastanowiłem się nad tym z ekonomicznego, że tak rzec mogę, stanowiska. Wydam weksel (nie potrzebuję dodawać, że spisany zostanie z zachowaniem wszelkich przez prawo wymaganych formalności) płatny za osiemnaście miesięcy i dni trzynaście. Z początku proponowałem wprawdzie roczny termin, lecz rozmyśliłem się, że czas to może niedostateczny na to, aby się coś zmieniło. Może się nam tak od razu nie da urządzić i stawić czoło zobowiązaniom. O pracę nie musi być łatwo w odległych krainach, do których zmierzamy...	Dawaj to, szczenię podłe! nie na miejscu były takie żarciki. mówił dalej Tengier spokojnie. może nie najwyższe, ale dla przykładu wystarczą. Prawda okazuje się tylko wygodną trampolinką do skoku w wygodne łóżeczko z miękkimi piernacikami, którymi są dawno odarte ze znaczeń pojęcia. To, co było dawniej, w chwili rodzenia się, czymś wielkim, dziś zeszło na tresowane morskie świnki. Prawda, doskonała czy nie i wiara istniały dawniej z konieczności wyjątkowego oczywiście względnie tylko, na tle wstrętnej mu, zbydlęconej w sportowym zmechanizowaniu, młodzieży nie mają swoich własnych krajów, w których by obowiązywały	Nie obawiałbyś się jej?	Co będzie? a to, że mnie się zdaje, jakoby to wcale nieźle było, gdybyśmy się z sobą ułożyli, że pan mi pewną kwotę pieniędzy miesięcznie płacić będziesz, dopóki będę miał zaszczyt w usługach jego zostawać, że pan mi kwotę takową wypłacać będziesz gotówką, bo to najlepsza rzecz, człek zawsze pewny swego, to się mieni, co w kieszeni. Słowem, człek rad by już wiedzieć przecie, proszę pana, ile sobie zarabia, czy mało, czy wiele; ziarnko do ziarnka, a będzie miarka, grosz do grosza zawsze się coś uciuła; kokosz jedno tylko jaje znosi, a dobrze jej z tym; aby tylko coś kapło do kaletki, trzydzieści grosików to już i złotówka, a złotówka do złotówki będzie talar. Zresztą, co zarobił, to zarobił, a jak tylko człowiek zarabia, to już nie traci, bo czas płaci. A gdyby przyszło do tego, co daj Boże, a czego ja ani się spodziewam, ani sobie tuszę, żeby wielmożny pan miał mi dać przyobiecaną wyspę, to przecieć nie jestem taki niewdzięcznik, ani taki łapigrosz, ażebym był od tego, aby dochody z niej potrącały się w pensji. A to dobre!	Tak mi mówił, że zrobił i że będzie bogaty, jeżeli mu się uda Taki poczciwiec, przecie każdemu jak się uda, to przyjdzie bogactwo...	To dziwne, żeby ktoś z was nienawidził bogactw, które tak zręcznie umiecie wydzierać z rąk biedaków. Świat opiera się na biedakach, jak powiada stary Giorgio. Pani zawsze była dobra dla biedaków. Ale na bogactwie ciąży jakaś klątwa. Señora, czy mam pani powiedzieć, gdzie jest ten skarb? Tylko pani... Lśniący! Nieskazitelny!	Dziękuję, towarzyszu Raszewski, postaram się nie zawieść tego zaufania.	Nie. Inny początek. Było sobie raz dwoje bardzo biednych ludzi, którzy się kochali i mogli być ze sobą niesłychanie szczęśliwi, gdyby...	At! Odczep się waszmość!	Będziemy się z innych naśmiewać.	Patrzcie go jak on to mówi! Czy ja tak sądzę? Naturalnie. Mieszkałaby ze mną, swą chrzestną matką, wychowywałaby się u mnie, przepadałybyśmy jedna za drugą. Gdzieżby zresztą Betsey Trotwood mogła uciec?	Będę się starała nie być próżna i chciałabym je nosić nie tylko dlatego, że są ładne, ale żeby mi coś przypominały, jak tej dziewczynce z powieści, która nosiła bransoletkę.	A spiję się, na złość się spiję! aż. nogi zadrygały, i stało się jakoś raźniej i weselej na duszach.	Aby się odnalazł pański syn?	Niema go! Spętany siedzi w więzieniu mściwa ręka niewiasty dosięgła nieszczęśliwego. Zdradą przemierzłą wziął go niegodziwy Dobek z łoża, bezbronnego, niebroniącego się. Wszyscy oni w ciemnicy na grodzie, oskarżeni o zdradę... Splądrowano dom, zagarniają mienie.	Otóż! ja siadam na co się przytrafi	Małżonek pani nie używa tańca?	Tak! Tak! Na kamień Angary! Teraz już jestem spokojny. Duchy nie mogą się omylić.	Pan nie wie? Domy idą w górę, i adwokat wytłomaczył pani baronowej, że kamienicy pana Łęckiego nie kupi taniej niż za siedemdziesiąt tysięcy rubli. Ona wolałaby kupić ją za dziesięć tysięcy, no, ale co zrobi?...	Do licha, jest pan człowiekiem tak nadzwyczajnym, że nie ręczyłbym za to.	Do kalifa wchodzą tylko ci, których on sam chce widzieć. A jeśli gwałtem wedrzesz się do niego bez pozwolenia, wyprowadzą cię	Bagatela. Cudna kobieta! Tej nawet Ocieska nie potrafi zbrzydzić. Czy portret obstalował Goldmark?	Nie wiem! żyć mi ciężko! wolę skończyć niż dźwigać to brzemię...	Choćby nic więcej nie uczynili nad to, że za ich przyczyną dyfidencjedyfidencja (z łac. diffidentia)	A ja panu mówię, że to są nieszczęśliwe kobiety. Niewolno bezkarnie deptać prawdy. One będą wmawiały jedna w drugą różne rzeczy, ale jednej wmówić nie potrafią, to jest szacunku dla siebie; poczną sobą po cichu pogardzać	W takim razie... wszystko mi jedno, czy Pan Bóg mi przebaczy, czy nie!	Tak mi się zdaje, a i ty tak samo sądzisz.	Tak, Maksymilianie wybrałeś sobie nie najlepszą kochankę. Biedaku, na jakie życie cię narażam, a ty przecież tak zasługujesz na szczęście! Uwierz, gorzko to sobie wyrzucam.	Mela nie zapomnij, że w sobotę urodziny Endelmanowej	Trzech groszy bym nie dał...	To nie do mnie. To do mego syna.	Zapomina pani że będziecie państwo mogli sprzedać drukarnię dopiero, spłaciwszy pana Métiviera, ponieważ cały inwentarz jest dotąd zajęty.	Przyszedłem tu z zamiarem oddania pani listu oto jest.	Wielkie nieba! Masz szczęście, że na tobie nie usiadłem.	Ktokolwiek robi pani przyjemność, zasługuje na najwyższe uznanie...	Nie, ja! On mój!	Salon, gdzie nikt nie zwraca na matkę uwagi	Wdzięczna Trudem nie mogę jej nazwać.	I gdzież to pan ma zamiar ten teatr budować?	A od czasu do czasu doskonałości tej damy. Czy daleko mieszka od probostwa? A mąż, czy młody?...	Gdzie to tak?	Kiedy żebrak ten chce koniecznie z panem pomówić i utrzymuje, że pan będzie bardzo kontent z jego przybycia.	Jasiu! powiem ci szczerze: niechby cię tam byli ze skóry obdarli, bylem z Kmicicowej bęben mógł zrobić!	Dobrze, dobrze. Wiem, że jest pan człowiekiem honoru.	Bardzo dziękuję.	Co masz do czynienia w Portsmouth?...	Do wstępnej, panie.	Kopiejczasty być musi ten młodzian... wygląda na takiego!	Na Mazury, do Danuśki...	No, a teraz wróćmy do tych kronkodylów Zaciekawiłeś mnie, paniczu.	Tak książęta za chwilę skończą naradę. Przesiedziałem tam parę godzin, ale jak ze spraw śląskich przeszli do TatarówTatarzy	Z tym wszystkim dosyć nam tu popasać. Pakuj manatki, jutro wyjeżdżamy do roboty nad Wołgę.	A ona też cię kocha?	Bądź gotowa na pierwsze wezwanie.	Chodźże tu; mamy gościa.	Dlaczego jesteśmy tutaj bezpieczni?	Do wielkich indywidualności	I jakie tu zrobił wrażenie?	Ja tutaj w nocy już być?	Jadę do Poznania, kupuję w sąsiedztwie majątek i zaczynam starać według wszelkich form. W ostateczności gotówemgotówem	Miłościwy panie, wolna droga!	Mówią że chce założyć spółkę z samych szlachciców...	Oczy ma pan prześliczne...	Odprowadzili mnie tu zabliowie, którzy we dnie i w nocy pilnują mego domu, i wiem, że mają rozkaz poucinać nam wkrótce głowy.	Proszę, tylko krótko.	Przeprowadzimy wam tędy kolej żelazną.	Starszy pan wstał już?	Szwejku mieliście już tyle przygód i przypadków, tyle, jak wy mawiacie, „pomyłek” i „omyłek”, że z wszystkich tych tarapatów wyratuje was kiedyś chyba tylko solidny postronek z całą wojskową paradą i honorami w czworoboku. Rozumiecie?	Wasza córka jest w mocy braci, a pod opieką Szomberga i Markwarta	Wiem dobrze.	A jakaż?	A ona?	A ty, Nur-el-Tadhilu, opuścisz nas?	Aaa	Ale już prawie ciemno.	Będzie bieda	Chcesz pięć franków za konia?	Co mniemacie w waszym rozumieniu, iż ta zagadka ma wskazywać i oznaczać?	Gdzie jedziesz?	Generał Joubert?	Jaki Napolion?...	Kogo „nas”?	Kogo, Zosiu?...	Komu?	Macie chore nerwy.	Mam, a jakże, mam dwie komnateczki obszerne.	Metrykę urodzenia dziecka?	Miłościwy...	Naturalnie. Im prędzej, tym lepiej. Dom mamy urządzony, papiery w porządku.	Niema żadnej przesady. Przecie ona pana kocha.	No	No, klawoklawo (daw., pot.)	Oj! Daleko!	Oswaldzie!	Pańska złośliwość zaimponowała mi raz tylko w ży­ciu, w dodatku po ciężkim winie Co porabia Müller?	Prawda! jako żywo! Ale żeście dopiero z takiej okrutnej wędrówki wrócili...	Szczytne uczucia!	Wyraźnie napisano: „Nelly Rawlison i Stanisław Tarkowski.”	Z podpisem Waszej Eminencji.	Zaraz zobaczymy Macie jakie dokumenty?
Dlaczego? dlaczego? Bo jest traperem, a traper na chwilkę zejść ze swego stanowiska nie może.	Tiu-tiu-tiu-tiu!... Ofiary przyjąć nie może!... I ty, smarkata, robisz uwagi?... Jeżeli chcesz dług spłacić, to gdy usłyszysz, że mnie już umyły baby, zmów na wszelki wypadek pacierz za moją duszę... Może naprawdę jest jaka dusza?...	W myśl owego ślubu, który szanuję, a który jest wszakże nieszczęściem  mego życia, skoro nie chcesz mnie widywać we dnie muszę żyć ciągle sam, bez żadnej rozrywki poza pracą, a jeszcze i pracy mi zbywa. Wśród smutnych i długich godzin, jakie pędzę, nasunęła mi się myśl, która mnie dręczy i którą zwalczam na próżno od pół roku: syn mój nie będzie mnie kochał, nie słyszy nigdy mego imienia. Wychowany w miłym zbytku pałacu Crescenzi, zaledwie mnie zna. W rzadkich chwilach kiedy go widuję, myślę o jego matce; przypomina mi jej niebiańską piękność, na którą nie wolno mi patrzeć. Fizjonomia moja musi się wydawać bardzo poważna, co dla dziecka znaczy smutna!	Nim się zaczniesz burzyć zrozum, czego hrabia od ciebie żąda: nie chodzi tu o to, aby być biednym księdzem mniej lub więcej przykładnym i cnotliwym jak ksiądz Blanès. Przypomnij sobie, czym byli twoi stryjowie, arcybiskupi parmeńscy, odczytaj sobie ich życiorysy w dodatku do historii twego rodu. Przede wszystkim człowiek o twoim nazwisku powinien być wielkim panem, szlachcicem, hojnym, tarczą sprawiedliwości, przeznaczonym z góry na to, aby stać na czele... i przez całe życie zrobić tylko jedno łajdactwo, ale bardzo korzystne.	Brawo, panie Trestka! Jesteśmy więc skazani na długie ciemności. Ale domyślam się, mówiłeś pan pod przenośnią do oświaty i kultury naszej. Nie świecimy elektrycznie, ale i nie zapałkowo; jedynie w pewnych okolicach lud nasz poprzestaje na owym mdłym światełku.	Broń Boże! Jakżebym śmiał! Nie lubicie ludzi, a musielibyście patrzeć na mnie i rozmawiać. Przybyłem, boście mnie wzywali przed rokiem, i myślałem, że mi się należy prosić za brata.	Nie, wkładam lakierki i idę na bal!	Nie, to nie! Tylko mi wstyd dawniejszego życia... Trzeba być hardym i splunąć na to głupie mamidło, które szczęściem nazywają. Wiesz, co Nietzsche powiedział?	Prawdę mówiąc, nie bezpośrednio... nie wymieniła jej imienia... ale na pewno myślała wówczas o twojej siostrze. Wydawało się, że wprost uczepiła się tej myśli...	Raszewski ci zmył głowę? Nie bój się, nic ci się nie sta­nie, jemu na tobie zależy, potrzebuje takich oddanych przyjaciół, jak ty.	Niestety! Gdyby to umiano zbudować ci taki posąg jak posąg Memnona, który by odzywał się twoim głosem o wschodzie słońca! Morza przyległe Egiptowi roiłyby się po wiek wieków od okrętów, na których tłumy z trzech części świata wsłuchiwałyby się w pieśń twoją.	To dobrze, można z tem na koniec świata zajechać; ruszaj więc.	Na drugi raz będę wiedział, jak to pan Aleksander dotrzymuje obietnic!	Pan podwładny... Pamiętasz, Dan Troop, co ci mówiłem na pokładzie We’re Here?	Panie!... ależ to jest podstęp. Ja chcę spłacić jeden dług, a pan chce mnie zmusić do zaciągania nowych. Czy to właściwe?...	Ba! on mówił o swych córkach, których pragnie, jak człowiek wbity na pal pragnie wody...	Rozstali się na chwilę, ale połączym nazawsze.	Wicher coś poczyna na dworcu świstać i deszcz zacina. Może wypadnie dłużej popaść. Tymczasem pogawędzimy przed wieczerzą. Co tu słychać? Słyszałem, że małopolskie województwa poddały się jego szwedzkiej miłości.	Otóż to, czego spodziewałem się po tobie Słuchaj uważnie! Będziesz tedy za dwa miesiące drukarzem... ale będziesz wisiał z ceną kupna i nie wypłacisz się ani za dziesięć lat!... Będziesz pracował długo na kapitalistów i co więcej, będziesz musiał grać rolę parawana dla liberałów... Ja mam spisywać twój akt cichej spółki z panem Gannerakiem; ułożę go w taki sposób, abyś mógł kiedyś posiąść tę drukarnię na własność... Ale jeżeli założą dziennik, jeżeli ty będziesz redaktorem odpowiedzialnym, jeżeli ja będę tu podprokuratorem, porozumiesz się z Wielkim Cointetem, aby umieścić w swoim piśmie artykuły, które spowodują proces i jego zawieszenie... Cointetowie zapłacą ci sowicie tę małą przysługę... Wiem, będziesz skazany, poznasz się z więziennym wiktem, ale w zamian będziesz uchodził za człowieka ważnego, prześladowanego. Staniesz się w partii liberalnej figurą w rodzaju sierżanta Merciera, Pawłem Ludwikiem Courierem, Manuelemsierżant Mercier, Paweł Ludwik Courier, Manuel	Wyznaję, że ja grzeszny dawno już nie oglądałem tymi oczyma, pełnymi złości, człowieka, który dopiero co był u spowiedzi. Powiem nawet więcej, że nie od razu uwierzyłbym, gdyby mi mówiono o istnieniu takich ludzi w surdutach i europejskich sukniach.	Ja Upraszam pokornie waszą wielmożność, miłościwy sędzio, coby mi przyznane było prawo zakończenia sprawy z Niemcem. Gdy za moim to jednym słowem stało się, iże ów medyk znamienity legł powalon ciężką chorością, tedy niech go już do końca operuję, za czym zdrowego i wesoluchnego waszym miłościom okazać nie omieszkam.	Ja znowu lubię, żeby ludzie wiedzieli, co ja daję. Dobrze, ja dam na te kolonie sto rubli. Za sto rubli to dużo świeżego powietrza mogą mieć te dzieci! Panie Horn, może pan przyniesie z kasy, ma pan notę.	Jesteś dla mnie! Nie będę mówił inaczej... No, w tej chwili... Powiedz, co mam zrobić, żebyś mię nie opuściła. Zażądaj, czego tylko chcesz.	Nie, nie przypuszczam. Bałam się próbować, z lęku, iż pomyślałby, że traktuję to poważnie, i odszedłby. Jestem widocznie małodusznem stworzeniem, ale tak czuję. I nie potrafię tego zmienić.	Och, narobili strasznie dużo plotek, ale w gruncie rzeczy nie są tacy źli. Pani Verdurin była zawsze bardzo miła dla mnie. A przytem nie można się wiecznie gniewać ze wszystkimi. Mają wady, ale któż ich nie ma.	Jeżeli wujo nie wróci do dwunastej to zmiłuj się Boże, ale pewnie jakieś będzie nieszczęście!	Nic ale pies wściekły też mi nic nie zrobił, a ja jednak usunę mu się z drogi.	Nie tylko obiecały, ale jeszcze ucałowały ją i nawet przyrzekły wyjednać jej przebaczenie u Wokulskiego, o którym baronowa odzywa się z wielkimi pochwałami...	Nie boję się. Kogo mam się bać? Nie wolno jednak o tym mówić.	Nie, tego nie mówiłem. Któż mógł wiedzieć, że żyjecie, że się spotkamy... Po co dawać zawodne nadzieje... A poza tym...	Ty coś przede mną ukrywasz, Stefa, nie chcesz być szczera, a ja... ja może lepiej zgaduję, niż sądzisz, powody twej ucieczki. I tak mi żal! Ja już wiem, jak tu smutno bez ciebie. Żebyś wiedziała, jak tu było ponuro przez te trzy tygodnie twej nieobecności! Ach Boże, dziwię się, że nie zwariowałam.	Ale podobno miejscowość jest bardzo piękna?	Bo dziadek mój jest marzycielem, a ja przeciwnie	Mój jegomość, jak ona miała być w Kijowie, kiedy on ją pod Raszkowem ukrył i Horpynie przykazał pod gardłem, żeby jej nie puszczała, a teraz mnie piernaczpiernacz	Natychmiast nie mamy do stracenia ani chwili.	O pan nie zna księcia de Guermantes?	W niewoli nie ma kochania! serce zamknięte.	Więc siostrunia nie ma nic przeciw temu, ażebym uspokoił pannę Eufemię?	Ba! wyrażenie sięga tak głębokiej starożytności, jest zatem szlachetne	Dziedziczkę Jodłowéj? nie znam	Jakże to? nie wzywać, kiej to nasa Pani i Królowa, i wsyćko...	Nie mogłem prędzej i długo wam tutaj nie będę natrętny.	Nie... nie...	To jest choroba zwana monomanią	Robi się, co można. Maleństwo to ma nawet osobną mamkę, ale...	Ślepa, ale jeszcze trafi do Szymkowych kudłów.	No, a waćpanwaćpan (daw.) pytał pan Skrzetuski zwracając się do Litwina.	Tylko prosiątko, panie Pencroffie? Słuchając pana, sądziłem, że przyniósł pan co najmniej kuropatwę z truflami.	W istocie ulica du Temple nazywała się dawniej ulicą de la Chevalerie du Temple. I w tym przedmiocie czy pozwoli mi pan zrobić jedną uwagę, baronie?	A po co ten drugi?	Ach, co tam!	Ach, zostaw mnie! Bo ja bym w tej chwili coś złego chciała komu zrobić!	Co zamierzasz, kapitanie?	Czy po znalezieniu papierośnicy mówił coś?	Czy szukamy narzeczonych?	Czy umiesz dobrze po niemiecku?	Czy zakomunikowałaś już rodzinie o swoich zaręczynach?	Kastelli? czy poeta?	Nic spędzisz czasu dobrze Ze dwie trzy wieczorynki, podczas których wszystkie stare plotkarki będą cię w oczy i za oczyma obgadywały. Umrzesz z samotności, dziecko.	To dobrze. Mój przyjaciel i ja jesteśmy w zbrojnym pogotowiu.	To wiem. Ale teraz powiadają, że się omylili i że to inna dziewka, a najlepszy dowód, że sam Jurand jej się zaparłzaprzeć się	Wtedy jedną ręką będziemy jeść, a druga walczyć. Dla nas płaszczki, dla nich ołowiane kulki. Potem zobaczymy, kto co lepiej strawi.	Zaczekaj chwilkę! I za cóż to Króliczy Bobek zdemolował Kingowi mieszkanie?	Ztąd to właśnie przyszło jej do głowy przezwisko, które, kuzynie, dała ci wczoraj.	Ach! Taka profanacja takich arcydzieł!	Ani mnie także?	Anielko! Anielko!...	Całowałeś już kiedyś dziewczynę?	Cioteczko!	Czegóż się obawiacie?	Dawajcie tę Zosię Boską!	Drogi towar, jeśli chcesz kupić teraz.	Duot jį katram Kumtorui, kad turėtų truputį valnystosvalnysta (lenk.) tarė senis.	Dzieci!... ach Boże!... Powiedzcie mi lepiej: gdzie odbywają się wasze lekcje?	Dziwne! Niesłychane!	Dziękuję bardzo panu.	Dżemmo!	Hm, hm, śmierdzi, słowo honoru! To będzie trąd lub parchy	Ileż?	Jego obraz złudny? Ułamkowy cień tego obrazu?!	Już się znowu sprzeczacie!	Kto?!	Matce?	Moja Deto umowa była całkiem inna. Jakżeś mogła przywieźć mi tę dziewczynę?	No, to szturm będzie jako żywo. Chodźmy stąd	Panno Dartle upewniam panią...	Przecież komuś służycie	Rosyjski i włoski	Sehr gut!	Tak.	Tak. To jakiś dziwny poliglota...	To on! i znowu on!... To zły duch mój, widocznie! A ten drugi?	U nas dziś Wielkanoc, więc je się bułki.	W szpitalu byłoby pani lepiej	Was ist das, meine Herren?	Wewnątrz? poza tymi pierściennymi łańcuchami skał?	Wiadomo, że gościniec o dzień drogi i w tamtej stronie...	Wybornie i dokąd się udasz?	Właśnie dopiero w tych dniach miałem przyjemność zbliżyć się z nim.	Właśnie. A ty skąd wiesz o tym?
Ale trzeba nam wracać do towarzystwa, a ja poprosiłem dopiero o jedną z dwóch rzeczy, i to mniej ważną. Druga jest o wiele dla mnie ważniejsza, ale boję się spotkać z odmową: czy by to była wielka przykrość, gdybyśmy przeszli na „tygdybyśmy przeszli na „ty”?	Oj, moja pani Wincentowo! Kiedy człowiek doświadczy czegoś dobrego w życiu, to dłużéj je pamięta, niż złe, bo złe częściéj się zdarza. Ale dla mnie i ono przyszło wkrótce. Mój Józef umarł, aptekę musiałam sprzedać za bezcen, bieda zajrzała do nas, a z nią i potrzeba bardzo ciężkiéj pracy, boć i dziecko jedyne trzeba było wychować na ludzi. Bogate panie, co wtedy mieszkały blizko N., dawały mi wiele do szycia i do haftowania, bo, nie chwaląc się, haftowałam lepiéj, niż ich wszystkie panny służące. Potém, kiedy Lucyś był w szkołach, to jak kukawka zakukała szóstą z rana, myślę sobie: mój chłopiec wstaje! Jak dziesiątą, myślę sobie: uczy się moje dziecko! A jak dziesiątą wieczorem, myślę sobie: śpi już mój syn jedyny! I zdawało mi się, że to kukawka opowiada mi, co on tam robi daleko ode mnie. A potém, kiedy Lucyś wrócił do domu, to jak wyjdzie do chorych, kukawka mi przypomina, kiedy mu przygotować obiad albo kawę, a jak wyjedzie z miasteczka, a kukawka wybije dziesiątą wieczorną, to już słucham, czy nie wraca do domu i spać nie idę, ażeby moje dziecko pobłogosławić na noc i krzyżem świętym złe sny od niego odżegnać. Ot, widzisz, pani Wincentowo, dla czego żałość mię bierze, kiedy myślę, że zostawię tu ten zegar.... toć to towarzysz i przyjaciel całego mego żywota.	Jakbym to ja za miłosierdzie nagrody potrzebowała? zawołała. Ciężar to będzie wielki, bo cudzy w domu, to swój z nim już jakby obcym był. A Ja mam i tak na głowie dużo, do snu im śpiewać nie będę.	Ale my nie mamy tego motoru, który podnosi. Na czym się oprzesz, zaczynając? Chciałeś tego dokonać na małym skrawku i w tym celu ożeniłeś się z tą biedną Zosią. Żal mi jej, mimo że dla mnie jest to nieszczęście. Ona źle skończy z takim panem jak ty. Ale cóż to jest? Zakorkowanie życia w buteleczce na pięć gramów, kiedy na twoją samą pustkę nie wystarczyłoby dużej beczki.	Słuchajże, frater. Nie wiem, gdzie u was moda przyjmować, ale jeśli tu, na tym miejscu, to radzęć, jak tu przyjdzie brat Jerzy, odejść lepiej, ot, do tej izby przy furcie, bo my tu o nader światowych rzeczach będziemy rozmawiali.	I cóż ta biedna Nais, czy wiecie? Co do mnie, nie wierzę; ma za sobą całe życie bez skazy; jest o wiele za dumna, aby być czym innym niż protektorką pana Chardona. Ale jeżeli tak jest, żal mi jej z całego serca.	Więc, widzisz, ja sobie myślę tak: bogaty to on jest. Grosze ma. Krzywdy sobie zrobić nie damy. Co szkodzi spróbować. Może się uda. Albo drapniemy do domu, albo gdzie indziej. Wszędzie sobie zarobimy przecież. Co? Jeszcze lepiej będzie; co zarobimy, to będzie dla nas. A tu musimy starym oddać. Co?	...zwraca się do mnie, bym był rozjemcą między wami. Czy to nie łepak? Mówi, że powróci. On tylko doskonali się w swej umiejętności. Pomyśl, sahibie! Był trzy miesiące w szkole, a on jeszcze za miękki w pysku do tego wędzidła! Ja ze swej strony jestem rad: kucyk uczy się grać w polo.	Nie, ale jako znawca kryminologii, powinien powziąć jakieś podejrzenia i spostrzec, że wszystkie te śmierci w waszym domu, nie są naturalne. To twój ojciec powinien tu nad tobą czuwać. To on powinien być tu teraz na moim miejscu. To on powinien wylać truciznę ze szklanki. To on powinien zaczaić się na mordercę. Widmo oko w oko z widmem	Lepsze dolary i centy Ale o tym nie myśleliśmy wcale, jakeśmy obracali kołowrót na Miss Jim Buck, kiedy to z Fort Macon prano pociskami armatnimi w naszą rufę, a na dobitkę szarpała nami wściekła wichura. Gdzieżeś bywał wtedy, Disko?	Cięta jakaś sztuka ten wasz Kozak Tak sobie z nami poczyna, jak równy, jeśli nie jak lepszy. Hu! Co za fantazja! Musiała się jego matka na jakiego szlachcica zapatrzyć.	Prawdziwy Anglik nigdy nie żartuje, gdy idzie o rzecz tak ważną jak zakład Przyjmuję zakład o dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów z każdym, kto chce, że odbędę podróż dookoła świata w osiemdziesięciu dniach, co czyni tysiąc dziewięćset dwadzieścia godzin, czyli piętnaście tysięcy dwieście minut. Czy zgadzacie się, panowie?	Głód, Wojna mówił, przeciągając się w kulbace dawny, starożytny; tu D. lm antiquorum: starożytnych.: wielkiego Pompejusza i Cezara, ale pan Czarniecki nową modę wymyśla. Przeciw wszelkiej jest to regule trząść brzuch przez tyle dni i nocy. Z głodu już imaginacjaimaginacja (z łac.) buntować się. we mnie poczyna i ciągle mi się zdaje, że gwiazdy to kasza, a księżyc sperka. Na psa taka wojna! Jak mi Bóg miły, tak z głodu chce się własnemu koniowi uszy obgryźć!	Głupstw, kochanku? Nie. Ta skóra kurczy się za każdym moim pragnieniem... to coś przekręcone... Braman ten braman to musiał być tęgi figlarz, bo pragnienia, widzisz, powinny by rozszerzać...	Och, mój drogi Lolo, niech pan uważa, ta potworna Rampillon dostrzegła mnie, niech mnie pan schowa, niech mi pan przypomni, co się jej zdarzyło, mieszam wszystko, ożeniła córkę czy kochanka, nie wiem już sama: może oboje... i ze sobą!... A, nie, przypominam sobie, odtrącił ją jej książę... Niech pan udaje, że pan mówi do mnie, żeby mnie ta Berenice nie zaprosiła przypadkiem na obiad. Zresztą ja uciekam. To ładnie, panie Lolu, kiedy pana raz wreszcie widzę, nie chce się pan dać porwać! Zawiozłabym pana do księżnej parmeńskiej, która byłaby taka kontenta, Błażej także. Ma się tam spotkać ze mną. Gdyby się nie miało wiadomości o panu przez naszego Mémé... Niech pan pomyśli, panie Lolu, że ja pana nigdy już nie widzę!	Ale pan wróci przecież jutro do Blunderstone i może lepiej sam jej to powie.	A pozwoli ci to matka, kiejś w chałupie potrzebny do mycia garnków i macania kur!	Kargan mnie wysłał. Czekał na was, aż go wziął niepokój. Kiedy twoi ludzie przyjechali, a ciebie nie było widać, Kargan powiedział: „Słuchaj, Ragun, wróć i zobacz, co porabia ten pies, Wasynga. Czy mi nie ukradł najpiękniejszej niewolnicy?”. Więc ja pędzę, patrzę po drodze, nie ma. Lecę do obozu, nie ma. Pytam karaułów: nikt nie widział. Myślę sobie, czy Wasynga nie pojechał do rzeki? I tak znalazłem ciebie na drodze do rzeki. No, powiedz, Wasynga, czy ty nie pies, czy ty nie chciałeś uciekać z kradzioną niewolnicą?	Jakaż jest twoja fortuna? Tylko mów prawdę co do joty.	Nie kocham!... Ale tym dwom sierotom radbym nieba przychylić. Same one, jak palec, na świecie! Często tam bywam, gdy czas się znajdzie.	Ja czekać nie mogę! ja odkładać nie chcę! Ani na czas, ani na miejsce zważać nie myślę. Należy się zadośćuczynienie	Jakżeby nie! Straszna to wprawdzie była chwila dla mnie, a was wrogiem moim i zdrajcą być mniemałam... lecz dlatego właśnie przyjrzałam się dokładnie osobie waszej, by zemstę jakową straszną na was wykonać. Usiądźcie, panie, proszę, a opowiadajcie mi dużo, dużo o matusi, o siostrze, o bracie, o ciotce Rafałce, o wszystkich... pismo nawet pono macie dla mnie?	A właściwie dlaczego przywieziono wuja Misia tutaj, a nie do domu jego, do Hołowina?	Tak, nie możesz powiedzieć, że mię pokochasz. Chciałabyś sprzedać mi się za najwyższą cenę. Dobrze	Tak Williamie jadę do Londynu, stamtąd zaś pojadę do Suffolk.	Kto to sfałszował? Mów, panie Hieronimie! To nie pan pisałeś, to podrobione!	Najciekawszego nie wykrztusiła, schowała dla kogoś innego, na deser. Boże, Boże, że też wy sobie beze mnie rady nie umiecie dać! Oświadczże się jutro.	Niech pan już nie wspomina o tym przykrym nieporozumieniu. Hafida poleciłem już szukać. Jeśli listów gdzie nie zaprzepaścił, odbierzemy je. Mnie jednak wołają obowiązki i tutaj już nie mogę czekać na wynik poszukiwań... Chciałbym nawet odlecieć zaraz, jeśli panowie nie macie nic przeciw temu, aby mi towarzyszyć.	Mam go, mam Dawida, jak gdybym go widziała miejsce nazwać od gniazd i ufać, że ponieważ są gniazda, będą i ptaki. Liczyć na ptasią fantazję, to mi praktyczność!	Trzeba się zastanowić ja nie jestem taka głowa jak mój brat. Jestem sobie skromny, poczciwy człowiek, który umie tylko jedno: drukować po dwadzieścia su „Parafianina” i sprzedawać go po czterdzieści. Wynalazek, który dopiero jest w fazie doświadczeń, przedstawia mi się jako źródło ruiny. Uda się pierwsza próba, nie uda druga, próbuje się dalej, człowiek się wciąga, a kiedy raz włoży bodaj palec w tryby, wnet porwą go całego...	Wiadomo, ptak wolny, surowy, nie przyuczysz go do ostrogu	Wygląda na ochronkę lub szpital bardzo mi się podoba.	Cóż w tem dobrego, że troszeczkę ponazywam Romka po imieniu? Przecież za parę dni pojedzie sobie na koniec świata i będzie po całej znajomości naszej.	Nita? To twoja siostra?	To moi rodacy, emigranci, nieprzejednani...	To są dwory?	To wolę...	Wiesz, stary sielnie powstawał na ciebie przed księdzem.	Zresztą są jeszcze inne powody. Nie chcę ich ukrywać przed panem. Miałem tu w jesieni roku zeszłego odczyt, który jest wyrazem moich stałych i niezmiennych przekonań, a który nie podobał się ogółowi lekarzy. Nie mam nadziei, żebym kiedykolwiek mógł tutaj stworzyć sobie możność jakiejś szerszej działalności.	Ej, nie. Na reumatyzm mikstury nic nie poradzą. Potrzebny klimat, sądzę	Boję się życia. Życie jest groźne.	Wszystko jedno. Wszak mnie znasz, panie Hieronimie. Co powiem, dotrzymam! Eljasman był dziś u mnie. Słyszał to samo. Pieniędzy nie zabraknie. Tymczasem bywaj pan zdrów, pilnuj tych zbójów i zostań mi, jak dotąd, przyjacielem!	Walek! gdzie ty jedziesz? Przecież mówiłem, że jedziemy do Bukowca!	Cóż wyznam, że wolałbym, aby mnie uprzedzono, gdyby któraś z takich istot miała ze mną się spotkać.	Tak Dla nas byłoby tu za ciasno!	Żyje żyje, tylko nie wiem z kim. Grasuje za granicą. Ależ wózek. Prima sort. Dużo też zjada benzyny?	Nie, nie od kobiety pieniędzy nie przyjmuję. Zresztą można pożyczyć tylko wtedy, gdy się ma pewność, że się będzie miało z czego oddać.	Co jest Meli?	I którego dręczyłam docinkami Ach, żeby pani wiedziała, panno Lusiu, co za nieznośne dziecko było z pani.	Niech się pan zastanowi! Przecie pan nie mówi tego poważnie!	Ej! ciebie się żarty trzymają, a mnie się serce kraje! Ratuj kiedy możesz, a nie szydź z nędzy!	Czy Eli Witebski jest w domu?	Dzisiaj się pani nie bała?	No... ale też tu wertepy mają... czort ich bierz Zleźcie, chłopcy, z wozu i podpierajcie drągami; lada chwila się wywali.	Ale twoi krewni, mój ojcze wszakżeś miał podobno brata, wspominałeś mi dawniej o nim.	Chyba że tak	Niestety, nie wiem tego, mój bracie	Ostawaj w dobrym zdrowiu, panienko nie wiesz, jakom ci życzliwy!	Prawda, posłać po niego! Musi przyjść! Bez niego nie można!	Tak. Dopóki żyłem. Twoje dziecko wówczas zostałoby przy mnie... A zresztą...	No, Beauchamp, skończmy wreszcie mówić o tym, o czym zaczęliśmy. Powiedziałem, że ministrowa prosiła mnie przedwczoraj o jakieś informacje w tej kwestii. Poinformujcie mnie, a ja poinformuję ją.	Chciałem się widzieć z księdzem Murdelionem.	Jak się miewa panicz?	Nic nie wiem	O tak, pod bardziej ostrym kątem.	Pani zapewne nie z Warszawy?	Tak czego pan sobie życzy?	Uda się!	Mam nadzieję, że zobaczę cię jeszcze żywego	Jako członka? tem lepiej! Zaraz tu usłyszysz mowę... Hej tam, Augustynowicz, zaczynaj!	Pewien jestem, że cię kocha jak brata	Byłam tego pewna	Jacek mu było, znałem go dobrze!	Jako szlachcic protestuję! i prawo mnie broni!	Oddaj mi mój szyling!	Pocałuj mnie.	Prawie co dzień. Dziś będzie niezawodnie, bo jutro ślub Markhama.	Ariosto?	Bogu dzięki, pan Utterson!	Co!? Co pan powiedział?	Co?...	Dobranoc panu!	Emilka, pani Gummidge?	Hallo, stary rębajło! Gdzież ubity pies?	Hm ryby wód słodkich!	Kobieta, Pieniądz, Polityka	Kupisz?	Mendel.	Odkryliśmy skarb	Ot	Pan by odszedł? Pan by mną wzgardził?	Powiedz!	Przysięga, Wierność, Zdrada	Pójdę z panem	Służę jegomości!	Trzynaście lat temu! ileż tedy ona ma lat?	Tylko jak?	W nocy?	Znasz Zośkę „garbatej”?	Żyje ojciec?
Ja tu przyszedłem dobrowolnie, chociaż nie całkiem dobrowolnie My często tu mamy do czynienia. Zapewniam pana, to nie jest przyjemne. Lecz mam ten zwyczaj, obejrzeć sobie wpierw zdjęcia nieznanych nieboszczyków, zanim wchodzę do biura policji. To mnie pociesza, wie pan. Dodaje mi trochę otuchy. Czy przypuszczał pan, że umiera tylu ludzi, po których nawet kogut nie pieje? Na tej podstawie może pan obliczyć, ilu takich żyje i jeszcze nie umarło. Tak zataczają się wzdłuż szerokich gościńców, a za nimi śmierć... No, ale teraz czuję przypływ energii. Chce mi pan towarzyszyć do tamtego biura? Staram się o wizę.	Znowu pomyłka. Ale wróćmy do kamieni. Sądzisz pan, że są to te, które skradziono? Gdybym atoli udowodnił, że tak nie jest, czy zrzekłbyś się pan aresztowania mnie?	Panie nie uznaję systemu opartego na intrydze i gwałcie! Opozycja to bardzo zła szkoła rządzenia, a politycy rozumni, którzy przed dojściem do władzy muszą się czasem imać tych środków, starają się usilnie rządzić wedle zgoła odmiennych maksym, jak te, które głosili za opozycji. Widzieliśmy w Chinach i gdzie indziej. Skłania ich do tego ta sama konieczność, której ulegali ich poprzednicy. Do rządów wnoszą jeno jedną nowość, to znaczy swój brak doświadczenia. To mnie skłania, panie Hibou, do twierdzenia, że każdy nowy rząd będzie gorszy od dawnego, nie różniąc się odeń zasadniczo. Wszakżeśmy już tego doświadczyli.	O, przepraszam panią, bardzo przepraszam. Rzeczywiście jestem bardzo niedelikatna. To ta głupia ciekawość. Wydam się pani teraz taką mieszczaneczką. Ja wiem, że pani jest z arystokracji. Mama mówiła, że takiego wstydu pani nie wytrzyma przed swoją rodziną i że to są skutki wychodzenia za mąż za byle kogo, ale to już mówiła tak, na złość tatuśkowi. Przepraszam panią. Czy pani na mnie się gniewa?...	Nie mój dom. Nie ma co do tego dyspozycji. Nie mam poręcznej drabiny. A słup i tak latami stoi. A ile to ja, proszę łaski pana, zboża przez te lata wydał do spichlerzów państwa nawłockiego! Któż by to zliczył! Ile się to mąki przemełło w tutejszym młynie!	Do czasu puszczenia w ruch fabryki będzie pan naszym lekarzem tu, w Warszawie. Ktokolwiek z naszego domu zwróci się o poradę, jest pan obowiązany udzielić jej. Pensję ma pan tę samą i	Dobrze, wrzucę do skrzynki, tylko dajcie mi na markę, bo nic nie mam. Za pieniędzmi będę się dopiero oglądał, a podczas tego może list zginąć razem ze mną.	Tak, siostrzyczko; wrócił do normalnego stanu; zdrów i zakochany. Sprzedaje Strugę, przenosi się do folwarku, co ma po ciotce, za rzeką, z tamtej strony szosy, ekwipuje się i żeni. Co prawda, robi wyśmienity interes: mówię o sprzedaży, a nie o żonie. Przywiozłem z sobą plany, inwentarze i potrzebne dokumenty, za parę tygodni sprawa będzie skończona. Czy państwo już wracają z przechadzki? Chwała Bogu, dostaniemy herbaty.	Ależ, panie z czegóż będziemy żyli przez cały czas doświadczeń? Mąż poniósł już wstyd aresztowania, może wrócić do więzienia, nie przybędzie mu przez to ani nie ubędzie, a jakoś wreszcie spłacimy nasze długi.	Było to wówczas właśnie, gdy mama tak się troszczyła o los kuzyna Maldona. Lubiłam go też bardzo. Kochaliśmy się dziećmi jeszcze będąc i jeśliby się życie me inaczej ułożyło, wyobraziłabym sobie zapewne, że go kocham, może bym wyszła za niego i na zawsze została unieszczęśliwiona. Największym nieszczęściem w małżeństwie jest różność charakterów i usposobień.	Cóż pana tak ciągnie do kraju?	Jeno się nie troskaj! Wyrobię ja to u samego nuncjuszanuncjusz	Na pohybelby im! Trzeba żeby się i tu wcisnęli... Teraz pokoju od nich nie będzie, a Natałka...	O! to tylko chwilowa zwłoka wiesz przecie dobrze, że nie przestaję uczyć się teologji.	Z licytacji! Tak! To szkoda, nie masz więc żadnego majątku, bo ten poczciwy Jaś kochał cię szalenie i musiał tracić na ciebie wszystko, co miał. Cóż więc robisz teraz? Jak żyjesz?	Ależ przegrał! Stokrotnie przegrał! Wiecie zapewne, że parowiec „Chiny”, jedyny, którym mógł przybyć z Nowego Jorku do Liverpoolu, przypłynął wczoraj, a lista podróżnych nie zawiera jego nazwiska. Przyjmując najbardziej sprzyjające okoliczności, nasz kolega znajduje się dopiero w Ameryce. Szacuję, że spóźni się o co najmniej dwadzieścia dni, a stary lord Albermale przegra pięć tysięcy funtów.	Nie Ottmana nie wezwał, gdyż twierdził, że miał wyraźny twój zakaz, a co dotyczy wstrzymania, to trwało ono tylko jeden dzień. Teraz fabryka jest w pełnym ruchu.	Tam, miłościwy królu, istny dzień sądu! Granat pada za granatem, czerepy jako diabły koło uszu świszczą, ziemia w doły powybijana, od dymu mówić nie można! Piaskiem i darnią tak kule rzucają, że co chwila trzeba się otrząsać, żeby nie przysypało. Siłasiła (daw.)	Czy mi życie niemiłe? I czego? Na skarby się nie łakomię, i nikt ich tam nie znajdzie! Marek kiedyś, wyrostkiem będąc, łaził niecnota. Chciałem siec za to głupstwo. Nie znalazł ani złota, ani wina, o którem plotą, tylko gdzieś w załamie czaszkę ludzką i zardzewiałe toporzysko! Ledwie żyw się wydobył, tak tam duszno, i drugi raz nie chodził. Z naszych niktby się na taką wyprawę nie naraził, chyba on jeden! Niech panienka nie zagląda! Fe! Jeszcze nietoperz wyleci, ziemia może się osunąć...	To prawda! Nie dygoczże tak, smarkaczu. Gdy na mnie po raz pierwszy włożono kulbakę, stanąłem na przednich nogach i wierzgałem tak długo, aż ją zrzuciłem. Chociaż wówczas nie miałem wyobrażenia o właściwej sztuce wierzgania, mówiono jednak, że jak świat światem żaden jeszcze muł nie wierzgał tak konsekwentnie.	A ty może myślałaś, że sześćdziesiąt? Zapewne wyglądam na tyle, sama to wiem, a i wtedy już niewiele lepiej jak teraz wyglądałam. Może nie wiesz dlaczego? Ha? Czy wiesz, dlaczego?	Ja tu ani tygodnia nie wytrzymam. Ani sprzętów, ani podłogi, ani nawet okien tu nie ma. Na czym my będziemy spali?... O, gdybym przewidziała nieszczęście, jakie nas spotkało, byłabym kazała ten dom wyporządkować, przysłałabym tu parę łóżek, stół, umywalnią... O! niepoczciwie Jaś postąpił z nami, że nic mi nie wspomniał o projekcie sprzedaży... Nawet nie wiem, co my tu będziemy jedli?...	Jeśli chcesz coś powiedzieć, musisz się wyrażać przyzwoicie	Nie ma go już w Ekeby. Majorowa wzięła go w opiekę, dała mu odzież i namówiła swą teściową, by go wzięła na nauczyciela dla męża twego, młodego hrabiego Henryka.	Nie, pani ja się tak tem zajmuję, jak pan Bigiel muzyką: w wolnych chwilach i dla własnej rozrywki.	Niebo mi świadkiem, droga pani, że robiłem do ostatniej chwili wszystko, aby go odwieść od tego wyjazdu. Prezydent chciał wszelkimi siłami go zastąpić. Jeżeli mu tak zależało na tym, aby jechać, wiemy obecnie dlaczego.	Poruszaj świecą, Watson Widzisz? I tamto światło rusza się... Czy i teraz, łotrze, będziesz przeczył, że dawaliście sobie sygnały?... Chodź no tutaj. Mów, kto jest twoim wspólnikiem i jaki knujecie spisek?	Powinien być dobrym fabrykantem. On trochę chory na idealizm, ale po pierwszej plajcie, niech tylko na niej dobrze zarobi, to się wyleczy.	Uderzcie ją, wielebny panie, palcem po nosie, to was natychmiast w spokoju zostawi Srodze jest obraźliwa. Widzicie, już uciekła.	Wiesz, którędy się idzie do kościoła?	Znów się mam wynosić? Wówczas wygnano mnie od wilków dlatego, żem był człowiekiem, a dziś dlatego znów, że jestem wilkiem... Chodźmy sobie tedy stąd, Akelo!	Złodziejska melina! Jesteśmy służbowo, z policji. Dawaj tu, coś ukradł!	To dopiero szczególny zbieg okoliczności że ni stąd ni zowąd, zupełnie niechcący znalazł się pan w domu, w którym odbył się akt, przyprawiający cię o tak okropne wyrzuty sumienia.	Ty mnie przepraszasz, kochany stary?... Ja myślałem, że gniewasz się na mnie.	Jużci niewiadoma Toćże niedawno śniegi mnie przysypały, a chociaż Bóg mnie zratował, nie ma już we mnie dawnej siły...	A on nigdy ci nie mówił, że cię kocha?	A owszem, mój drogi! Bądź roztropny jak Nestor, ostrożny jak Ulisses. Nie tylko pozwalam, ale również zalecam.	Ach, panie prezesie, panie prezesie niech pan sobie wyobrazi, że tego pana Hella wypuścili z więzienia!	Co mi po tym? Mam co innego na głowie. Do widzenia.	Co tu robicie?	Czcigodny panie zagrzaliście się w waszym chomoncie, o ile widzę i miarkuję. Dobrze tedy, oto pieniądze, bierzcie.	Cóż tam słychać w domu, u ojca?	Do tatusia!	Hm... zapomniałeś o Müllerze! Przecież sam ci się ofiarował z pożyczką...	Ja mówię prawdę, a ty mnie czernisz	Jak to odłożyć? Na co? Znajdziemy innego drużbę.	Jawnych nie, ale potajemnie.	Jes-s-stem zhańbiony! Zabij mnie!	Już poskładane podług rozkazu waszej miłości; może raczycie zajrzeć do skrzynek, jak porządnie wszystko leży: bielizna po jednej stronie, a...	Może ich nędza do rozpaczy przyprowadziła?	My nie żartujemy, ekscelencjo	Mylisz się; ujechałem na nim sześć mil w półtorejgodziny niespełna, a wyglądał tak, jak gdyby tylko obiegł plac Ś-go Sulpicjusza.	Mówisz, żeś sługa Boży, a tego nie wiesz, że poratunek nie dla ziemskich, jenojeno (daw.)	Mężowie bardzo pięknych kobiet zawsze należą do klasy zbrodniarzy	Nie mówię tego o tobie, duszko ale o połowie co najmniej mieszkanek Yarmouth, a i na pięć mil dokoła. Zjadłyby ją.	Nie rozumiem.	Nie wiem nic o nim	Nie wiem, jakie są jej granice.	Nie! Nie!	Nie.	Niewinna próba skokietowania wybuchu żywiołu, który jest obcy miliarderowi	No to tylko cyrkle.	Od pana Beauchamp	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	Panna de la Mole czuje doskonale swój triumf, ale umie nad nim panować. Rzekłbyś, że boi się podobać temu, z kim rozmawia.	Postaraj się przedtem, by Havemeyer zechciał Ewaryście ciebie podarować.	Przyjacielem? A nie podał swego nazwiska?	Przyjdziesz tu jeszcze?	Tak jest; jak was we wsi zowią?	To być bardzo może	Wcale nie jestem wychowany...	Więc zostaw mnie, idź.	A co szkodzi, bat’ku, popróbować po spisach?	A tak, no, zaraz po Dorze	A!	Albo i ona Czy kto słyszał, żeby zaś taki kawał drogi ciągnąć starego jak koń?...	Ależ, moja pani! Zofia, której los tak cię wzburzył, była przede wszystkim młodszą...	Ależ, mój drogi, odźwierna byłaby nam powiedziała	Byłabym szczęśliwa gdybym mogła znać twoje imię.	Co panią zadziwia?	Co pleciesz?	Dokąd, ojcze?	Ehe, matusiu, wolne żarty...	Furt grafskie lasy.	Janiu!.. Przebacz mi te przykrości, bo widzisz...	Komu?	O, o! Jużci dopiero co przed godziną odjechał.	Ojciec, Dziecko, Obyczaje	Rozpacz	Sami jesteście?	Spośród niego wyszedłem... Mój ojciec i bracia po całych dniach czerpali wodę z Nilu i dostawali kije...	Szaleństwo!	Słowiki?	Słucham.	Tak, ale...	Tak. Trzeciej gimnazjalnej.	Trzy skoki dozwolone	Wielki mistrz zabity!	Z Knyszyna.	Z kim?... Jacy kapłani?...
To są... jak by ci rzec... duchy ludzi jeszcze nie narodzonych; nie ich miejsce w niebie, gdyż na nie zasłużyć nie miały czasu. Do czyśćca im się takoż iść nie należy, a już najmniej do piekła, gdyż nie popełniły wcale grzechu. Tych duchów smętnych a błędnych są między niebem a ziemią niezliczone roje i one to właśnie chętnie poddają się woli naszej, służą nam i wszelakie nasze rozkazy spełniają.	To co, że należą? Mnie nie wolno. My w Talmud nie wierzym, w sobotę świateł nie palim... nam nic nie wolno!	No, no, kochana, ja przecież także pijam czasem herbatę Angeliko sądzę z kilkumetrowych rachunków twojej krawcowej, że nie zbywa ci na pięknych toaletach, w których się godnie zaprezentujesz naszemu gościowi. Musicie obie z matką pomyśleć o urządzeniu jak najwspanialszego przyjęcia. Pewnie zechcecie urządzić kilka rautów i balów. Ja bo zawsze byłbym raczej za porządną królewską ucztą, ale każdy ma inny gust. Prosiłbym cię też, duszko żebyś raz już przestała nosić tę odwieczną suknię z niebieskiego aksamitu, w której od pięciu lat widuję cię na wszystkich audiencjach. Kup sobie także nowy naszyjnik, tylko niedrogi, ot tak, za jakieś sto, sto pięćdziesiąt tysięcy dukatów.	Panie Witoldzie nie traktujmy tego przedmiotu z gniewem i obrazą. Nie chodzi tu, aby pan zmarniał, ale żeby pan się podniósł. Marek panu nie żałuje chleba, ale żąda pracy i rehabilitacyi. Rozważmy seryo i spokojnie kwestyę tej pracy. Poszukajmy jej wspólnie.	Bardzo żałuję ale natychmiast ruszamy. O, już słychać dzwonek. Jestem naprawdę zmartwiony, panowie, w każdym innym razie służę wam chętnie. Nie rozumiem jednak, dlaczego nie moglibyście się pojedynkować w drodze.	Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno chleba z pajęczyną przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!	A czemu ty, Jochelu, iść mi nie pozwalasz?	Dlaczegóż to nie mam prawa?!	Nie, to jest chwila żeby jeść	O tych, którzy umarli i nie zostali pomszczeni.	Nie, i nie dbać, do czego doprowadzi, byle nie doprowadziło do nudy.	Uczyniłam to pod wpływem chwilowego wrażenia nad konsekwencjami mego czynu nie zastanawiałam się bynajmniej. Nie przypuszczałam też ani na chwilę, że kto zwróci uwagę na taki drobiazg...	Tak, niegdyś miałam i ja chwile szczęścia. Wstałam i ja z domu moich rodziców jak kwiat. Byłam człowiekiem dla samego siebie istniejącym, jak kwiat. Łukasz dostrzegł mię i ułamał, ażeby nosić przy piersi, pókim mu pachniała. Później spostrzegł, że dosyć. Wszyscy, kogo kochałam, pomarli. Rodzice, brat. Zostałam sama z nim. Gdy mię chciał rzucić na ziemię, broniłam się zapamiętale. Pani to zresztą musi wiedzieć lepiej ode mnie, bo nie byłam w stanie wszystkiego złego zapamiętać, którem, z podziwieniem ludzi, tworzyła. Dopiero później przypomniałam sobie. Musiał pani mówić, bo lubi o mnie mówić źle, jak najgorzej. A pani przecież była teraz najbliższą jego sercu... Nowym jego kwiatem...	Czekajcie, słuchajcie, cyganie, poganie, psie plemie; nas dwóch, toć was nie pojémy... A ty głupi Lachu, co masz od szczęścia uciekać, jak długi do nóg ojca razem z nią...	Nigdzie na świecie nie jadłam tak dobrych czekoladek jak w Polsce. Jeżeli chodzi o czekoladę gorzką, lepsza jest może holenderska. Wasza jednak jest wyśmienita.	Tak, ale trzeba pamiętać, że nie jesteś podzwrotnikowym ptakiem.	Abe Nie zostawiaj mnie tu!	Bo nie masz zbyt przyjemnych momentów trawienia, musisz bardzo cierpieć w tej chwili. Może chcesz do wody z cukrem parę kropel arakuarak (z ar.)	Czy chcesz jeszcze się czegoś dowiedzieć?	I nie miałeś pan kochanek?	Jużci we trzech, czy tam wielu łatwiej się obronimy.	Nie wiem. Co masz na myśli?	Nie, ale pisze bardzo dobrym stylem.	A któż jak nie ja, czuwał nad tobą od początku cudownej podróży? Czyż omieszkałemomieszkać	Ale temu może pan nie zaprzeczy, że kobieta majętna i inteligentna, samem już przebywaniem w dużem mieście i roztaczanemi wpływami towarzyskiemi i estetycznemi spełnić może ważne i dobroczynne dla społeczeństwa...	To, kochaneczko, że nie wiedząc o tym, hodowaliśmy u siebie przez lat piętnaście wielkiego pana.	Hanka, nie doprowadzajcie me do złości, bo będzie źle...	No... piękny świat, gdzie człowiek człowiekowi nie rzuca się do gardła, gdzie jest przyjaźń i litość, i wszystkie inne tego rodzaju luksusy i świecidełka...	Oj, rety! Miej litość nade mną, Beniaminie Nie mam już sił biegać za tobą. Ty, bez uroku, pędzisz jak kozica w górach, niby cap przed stadem.	Widocznie sport zabiera panu moc czasu, oddawna pan się nie odezwał?	A cóż ty myślisz? Już, już miałem się ożenić i nie moja w tym wina, jeśli małżeństwo się rozchwiało Kupiłem już naszyjnik perłowy dla Kasi Tender, mojej narzeczonej, która zresztą wyszła za innego. Owóż ten naszyjnik kosztował tylko półtora dolara, a przecież niech pan profesor mi wierzy, perły te nie przecisnęłyby się przez przetak o dwudziestu dziurkach.	Tak, wiem... to zwykła metoda... bez wątpienia dobra. Ale ja mam inną... Najpierw się zastanawiam, staram się przede wszystkim znaleźć, że się tak wyrażę, ogólny pomysł na sprawę. Potem wyobrażam sobie rozsądną i logiczną hipotezę zgodną z tą główną myślą. A potem dopiero sprawdzam, czy fakty pasują do mojej hipotezy.	Pytałam pana, czy trucizna działa z jednakową siłą na mieszkańców północy i południa, pan zaś mi odpowiedział, że ludzie północy, o zimnych, flegmatycznych naturach, mniej są podatni na działanie trucizny niż ci z południa z całą ich energią i żywotnością.	Tylko musisz mi przysiąc, że nie będziesz znowu próbował... Rewolwer zostawisz, a ja ci już sam wszystko odeślę... Ja się na wszystko zgadzam, tylko ty musisz mi dać słowo... Co?	Polazł ją szukać, rychło w czas. Klacz ma ze dwadzieścia roków, przy mnie się ulęgła... wysłużyła sobie łaskawy chleb... a przywiązana jak człowiek... Mój Boże, żeby się jej co złego nie stało!	Jimie Jimie, ja na to nie mogę pozwolić. Przejdź na tę stronę i uciekniemy stąd.	Podniesienia zdrowotności w Cisach... Pięknie. Ale przecie my tu wszyscy myślimy, jak możemy, o tej samej sprawie. Twoje uwagi są cenne, ani wątpię, ale czyżbyś kolega miał powiedzieć jeszcze coś nadto więcej, niż wiemy wszyscy, na przykład taki Chobrzański, ci panowie z komisji, których słyszałeś mówiących ze znawstwem, no, wreszcie ja?	Dobrze więc, zatem ułożę akt każda ze stron otrzyma kopię dziś wieczór; rozmyślicie to sobie przez jutrzejsze rano, następnie jutro po południu, o czwartej, po rozprawie, podpiszecie. Panowie umorzycie pretensje Métivieira. Ja wystosuję pismo do sądu, aby wstrzymano proces, i podpiszemy wzajem akty zrzeczenia.	Naturalnie. Akwizytora ogłoszeniowego wyrzuca się na ogół za drzwi, gdy zaś zjawi się „redaktor”... Rozumie pan?	W tym jeno pobłądził, że was tu odesłał. Po co nas tu w Spychowie strzec? Ustrzeże i stary Tolima, a tam Zbyszkowi byście się przydali, boście i mocni, i roztropni.	Jedna jest na lądzie, zaraz przy skałach przybrzeżnych, jakieś pięćset pięćdziesiąt jardów od nas	Ale któż radcy każe chodzić, kto tu proponuje, żebyś radca łaził na ruski teatr!	E, co tam! Chcę mieć to uczucie, że się posuwamy. Usiądź przy mnie i mów, ile mil jużeśmy ujechali... i z jaką szybkością...!	Dwie szczypty na kwartę wody, tak jak mówiłem. I pić gorące. Na czczo połowę i wieczorem połowę. Rozumiesz?	A czego się pan uśmiecha, można wiedzieć?	A dyć, Bartku, to o tym prosiaku, co to za tobą przylazł do chałupy...	A to parchów za brody powyciągam i na śnieg wyciepnę!	Byłbyś asan istotnie zmartwiony? tak nazywano zwolenników pozbawionego korony Jakuba II oraz jego syna..	Byłem między czernią Jutro na wieczór czekają nowej watahy zbójców, której dali znać o was. Jutro trzeba koniecznie stąd wyruszyć. Wszakże do Kijowa jedziecie?	Będzie nas trzynaścioro!	Co ma znaczyć, znaczy, że jesteśmy szwagrami. Ożeniłem się z pańską siostrą.	Dobrze; mamy jeszcze czas dokończyć pieczyste i wypić za zdrowie twoje, d‘Artagnanie.	Ja! wam!	Nic dziwnego; płaszcz kapłanów Marsa służył tu za wzór.	Przypomina mi to że napomykałeś coś o głodzie. Należało już wcześniej tę sprawę poruszyć. Zostaniesz oczywiście i zjesz ze mną drugie śniadanie, prawda? Moja nora jest bardzo blisko, a tu już minęła dwunasta. Czym chata bogata, tym rada!	Widzisz, mnie tak potrzebny scyzoryk, a tobie na nic.	Właśnie! Wszyscy twierdzą, że na tym interesie zarobi co najmniej dziesięć milionów!	Zleciała jak szyszka na zimę... Oj, był frasunekfrasunek (daw.)	Ale prawda, jaka Lineta interesująca panna?	Ale, naprawdę, piękna.	Gdyby pozwolili, to ja opowiedziałbym rzecz całą po niemiecku.	Ja wiem	Jakże pan łączy filozofję z interesami?	Jeśli asindziéj wiesz o takim przyjacielu hrabinéj, co mógłby dać bitych, twardych talarów pięćdziesiąt, to mu odemnie powiedz niech przyjdzie: pogadamy. Obejrzawszy się wkoło Zaklika rzekł:	Musiałam iść za prędko...	O, od was grzech by był wymagać, grzech przyjmować nowe dobrodziejstwa; wolę, żeby mama przecierpiała, żebyśmy my...	Poszłaś za mąż za Barwickiego.	Szczęście odezwała się Małgosia niecierpliwie.	Tutaj się schowamy?	W samym więzieniu lub na mieście. Stróże, raz zapłaceni, wprowadzą, kogo zechcę.	Wiem o tem należysz do tych, którzy dla nauki i zawodu swego mają zamiłowanie rzetelne...	Bardzo panu jestem obowiązany	Bo...	Byćże to może?	Cha! cha! Poznał polskich kawalerów!	Czas	Cóż dalej?...	Dokąd państwa mam odwieźć?	Ewa (ma szklany wzrok i patrzy daleko).	Klęskę...	Może kazać wnieść łóżko, co?	Możemy zacząć choćby zaraz.	Naprzód musisz to zniszczyć!	Nasze chustki!	No? Mów.	Nowe niebezpieczeństwo pewnie!	O-o-o!	Ohoho! A to dlaczego?	Otóż, mosaniemosanie rzecze pierwszy	Palę papierosy.	Pani?	Po cóż więc ryzykować?	Po przedstawieniu! Ściśnij mocno, Antek!	Prowadź.	Przecież prosił?	Rozmawiałem z Prątnickim. Już skończone	Szalenie lubię podróże! Wiecznie podróżowałabym, gdybym mogła.	Słyszysz, Madziu	Wasza Miłość jużeście i nieciekawi i zkąd jadę?	Więc co?
Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami wykręciliśmy do Dalnowa i Kroków, stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma tam żadnych chorągwi, bo wszystkie, co były, ściągnięto ku Kiejdanom, aby je mieć pod ręką.	To prawda! Widzisz, moja poduszka w ogóle nigdy nie była gruba, a teraz całkiem stwardniała i po wieloletnim leżeniu stała się płaska.	Za to, że mną się nie afiszujesz.	Miłość, PokusaWięc posłuchaj mnie... Nie wiem, co by ci zapisał lekarz, ale wiem, jak ja bym postąpił na twoim miejscu, ja. Oto zanim się tamta odnajdzie, poszukałbym w innej tego, czego mi wraz z tamtą zabrakło. Widziałem w twojej willi ciała wyborne. Nie przecz mi... Wiem, co jest miłość, i wiem, że gdy się jednej pożąda, inna jej zastąpić nie może. Ale w pięknej niewolnicy można zawsze znaleźć chociaż chwilową rozrywkę...	Chodźcie, panowie, chodźcie nie mam żadnego powodu bronić tego pana. Pierwszy raz w życiu widziałem go dzisiaj, a przyszedł po to, ażeby się  dopominać o komorne. Wszak prawda, panie Bonacieux? Odpowiadaj!	Rangitatau, matka Itobi, dogorywa. Biedna przyjaciółka moja nie je już od trzech dni i nie śpi od trzech nocy. Itobi nie chce pogodzić się z wolą bogów twoich i płaczem i postem usiłuje zatrzymać ducha umierającej. Cień chorej skraca się z dniem każdymCień chorej...	Ech! Niechże cię diabli porwą! W jakiż sposób zdołasz pojąć moje uczucia, jeżeli ci nie opowiem nieuchwytnych faktów, które oddziałały na mą duszę, wycisnęły w niej piętno lęku i utrzymały mnie długo w młodzieńczej naiwności? Zatem aż do dwudziestego pierwszego roku uginałem się pod despotyzmem tak zimnym jak despotyzm reguły klasztornej. Aby ci objaśnić smutek mego życia, wystarczy może odmalować ci mego ojca: wysoki, szczupły i suchy mężczyzna, ostry profil, blada cera, zwięzły w słowach, dokuczliwy jak stara panna, drobiazgowy jak biurokrata. Ojcostwo jego bujało nad mymi płochymi i radosnymi myślami i zamykało je niby pod słomianą kopułą. Kiedy się chciałem doń zbliżyć z miękkim i tkliwym uczuciem, przyjmował mnie jak dzieciaka, który ma powiedzieć głupstwo; lękałem się go o wiele więcej niż niegdyś lękaliśmy się naszych nauczycieli, miałem dla niego zawsze osiem lat. Mam uczucie, że widzę go jeszcze przed sobą. W swoim brązowym surducie, w którym trzymał się prosto jak świeca, podobny był do wędzonego śledzia zawiniętego w brunatną okładkę pamfletu. Mimo to kochałem ojca: w gruncie był sprawiedliwy. Być może, surowość nie działa odpychająco, kiedy usprawiedliwia ją tęgi charakter, czystość obyczajów i kiedy kojarzy się zręcznie z dobrocią. Jeżeli ojciec nie zostawiał mnie nigdy samego, jeżeli aż do dwudziestego roku nie zostawił mi nigdy do rozporządzenia dziesięciu franków, dziesięciu głupich franków starał się bodaj dostarczyć mi jakichś rozrywek. Zapowiedziawszy mi taką przyjemność na kilka miesięcy z góry, prowadził mnie do teatru, na koncert, na bal, gdzie spodziewałem się spotkać kochankę. Kochanka! To znaczyło dla mnie niezależność. Ale, nieśmiały i wstydliwy, nie posiadając jeszcze języka salonów i nie znając tam nikogo, wracałem do domu z sercem wciąż równie dziewiczym i równie wezbranym od pragnień. Potem, nazajutrz, okulbaczony przez ojca niby koń żołnierski, znów szedłem od rana do adwokata, na wykłady, do sądu. Chcieć zboczyć z jednostajnej drogi, jaką wytyczył mi ojciec, znaczyło narazić się na jego gniew; groził mi, że za pierwszym wykroczeniem wsadzi mnie jako majtka na statek płynący na Antyle. Toteż odczuwałem straszliwy lęk, kiedym się przypadkiem dał wyciągnąć na parę godzin na jakąś rozrywkę. Wystaw sobie najbardziej nieokiełzaną wyobraźnię, serce wezbrane po brzegi miłością, duszę najtkliwszą, umysł najbardziej poetycki; wciąż w obliczu człowieka w najwyższym stopniu szorstkiego, żółciowego, oziębłego; słowem skojarz młodą dziewczynę ze szkieletem, a pojmiesz istnienie, którego ciekawe sceny mogę ci tylko opowiedzieć: plany ucieczki rozwiewające się na widok ojca, rozpacze ukojone snem; dławione pragnienia, posępne melancholie rozpraszające się w muzyce. Niedole moje parowały ze mnie w melodiach. Beethoven i Mozart byli często mymi dyskretnymi powiernikami. Dziś uśmiecham się, przypominając sobie wszystkie przesądy, które niepokoiły moje sumienie w owej epoce niewinności i cnoty. Gdybym przekroczył próg restauracji, myślałbym, że jestem zrujnowany. Kawiarnia przedstawiała się mej wyobraźni jako przybytek rozpusty, gdzie ludzie tracą honor i majątek. Co się tyczy ryzykowania pieniędzy w grze, trzeba by je mieć! Och! Gdybym cię nawet miał uśpić, muszę ci opowiedzieć jedną z najstraszliwszych radości mego życia, jedną z owych radości zbrojnych szponami i zatapiających je nam w sercu, jak rozpalone żelazo wpija się w bark skazańca. Byłem na balu u księcia de Navarreins, krewniaka mego ojca. Ale, iżbyś mógł dobrze zrozumieć moje położenie, dowiedz się, że miałem wytarte ubranie, koślawe trzewiki, drelichowy krawat i znoszone rękawiczki. Zaszyłem się w kąt, aby móc swobodnie jeść lody i przyglądać się ładnym kobietom. Ojciec spostrzegł mnie. Wiedziony myślą, której nigdy nie odgadłem, tak bardzo oszołomił mnie ten akt zaufania, oddał pod moją pieczę swoją sakiewkę i klucze. O dziesięć kroków ode mnie kilku mężczyzn grało. Słyszałem brzęk złota. Miałem dwadzieścia lat; marzyłem, aby spędzić jeden cały dzień nurzając się w występkach mego wieku. Była to rozpusta ducha, której analogii nie znalazłoby się ani w kaprysach kurtyzany, ani w marzeniach młodej panny. Od roku marzyłem siebie samego w wykwintnym stroju, w powozie, z piękną kobietą przy boku, z pańską miną, na obiedzie u Very’ego, wieczorem w teatrze... Zdecydowany byłem nie wrócić do ojca aż nazajutrz, ale uzbrojony intrygą bardziej zawiłą niż samo Wesele Figara i w której niepodobna byłoby mu się rozeznać. Oszacowałem całą tę rozkosz na pięćdziesiąt talarów. Czyż nie byłem jeszcze pod naiwnym urokiem studenckich wybryków? Schroniłem się tedy do buduaru, gdzie sam, z płonącymi oczyma, z drżącymi rękami, policzyłem ojcowskie pieniądze: sto talarów! Jak gdyby wywołane tą sumą, rozkosze mojej eskapady zjawiły się przede mną tańcząc jak Makbetowe czarownice wkoło swego kotła, ale kuszące, drżące, urocze! Uczułem się zdecydowanym łajdakiem. Nie zważając ani na huczenie w uszach, ani na przyspieszone bicie mego serca, wziąłem dwie dwudziestofrankówki, które widzę jeszcze! Daty na nich były zatarte, a twarz Bonapartego krzywiła się szyderczo. Włożywszy sakiewkę z powrotem do kieszeni, podszedłem do stołu gry, trzymając dwie sztuki złota w wilgotnej dłoni, i krążyłem dokoła graczy jak jastrząb nad kurnikiem. Dręczony nieopisanym lękiem, powiodłem dokoła siebie szybkie i bystre spojrzenie. Pewien, że nikt znajomy mnie nie widzi, postawiłem za jakimś tłustym i jowialnym człowieczkiem, na którego głowie skupiłem więcej modłów i życzeń, niż się ich wznosi do nieba na morzu przez czas trzech nawałnic. Następnie ze zdumiewającym jak na mój wiek instynktem zbrodni czy machiawelizmu, stanąłem koło drzwi, patrząc w salony i nie widząc nic. Dusza moja i moje oczy bujały dokoła nieszczęsnego zielonego sukna. Od tego wieczora datuje się pierwsze fizjologiczne spostrzeżenie, któremu zawdzięczam ową przenikliwość pozwalającą mi podchwycić niektóre tajemnice naszej podwójnej natury. Stałem odwrócony plecami do stolika, gdzie się rozgrywało moje przyszłe szczęście, szczęście o tyle może głębsze, że było zbrodnicze; między dwoma graczami a mną znajdowało się kilka rzędów ludzi; szmer głosów nie pozwolił mi rozróżnić brzęku złota mieszającego się z tonami orkiestry. Mimo wszystkich tych przeszkód, siłą namiętności, która ma przywilej zniesienia czasu i przestrzeni, zrozumiałem wyraźnie słowa graczy, znałem ich punkty, widziałem, który z nich wyświęcił króla, tak jakbym patrzał w ich karty; słowem, o dziesięć kroków od gry bladłem od jej kaprysów. Naraz ojciec przeszedł koło mnie, zrozumiałem wówczas słowa Pisma: „Duch Boży przeszedł przed jego obliczem!”. Wygrałem. Poprzez rój mężczyzn krążących dokoła graczy, podbiegłem do stołu, ślizgając się ze zwinnością węgorza, który się wymyka przez przerwane oczko siatki. Nerwy moje, dotąd boleśnie napięte, zadrgały radośnie. Byłem jak skazaniec, który idąc na śmierć, spotkał króla. Przypadkowo jakiś pan w orderach zażądał czterdziestu franków, których brakło. Niespokojne oczy spoczęły na mnie podejrzliwie, zbladłem, krople potu wystąpiły mi na czoło. Zbrodnia, iż okradłem ojca wydała mi się sowicie pomszczona! Wówczas poczciwy grubasek rzekł głosem zaiste anielskim: „Wszyscy ci panowie postawili” i wypłacił czterdzieści franków. Podniosłem głowę i spojrzałem tryumfująco po graczach. Włożywszy do sakiewki ojca z powrotem złoto, które z niej wziąłem, postawiłem znowuż mój zysk za tym godnym i zacnym panem, który dalej wygrywał. Z chwilą gdy się ujrzałem posiadaczem stu sześćdziesięciu franków, zawinąłem je w chusteczkę w ten sposób, aby nie mogły ruszać się ani dzwonić w czasie powrotu do domu, i przestałem grać.	Siedem księżniczek, au, au, co za snobizm! Ale, a! czekajcie państwo, ja znam całą sztukę. To jednego z moich krajanów. Przesłał ją królowi, który nic nie zrozumiał i prosił mnie, żebym mu to wytłumaczył.	Mieliby większy zarobek. Jak zaś Hamer nie zbuduje wiatraka, to na przyszły rok z pewnością wybuduje go Gede dla swego siostrzeńca.	Nie „eee”, tylko tak! Jaśniepaństwo zabierają Anię, to i mnie naturalnie.	Odnieś to zaraz, nie potrza mi nic od niego!	Och, babo wielkanocna! Nic ci nie wybił i możesz ubierać się spokojnie!	Otwierali odmieńce zamki i więzienia. Byłem wszędy, szukałem! Aż wybuchła ta wojna obecnie miasteczko w obwodzie kaliningradzkim, 3 km od granicy z Polską. powiedział mi wójt von Heideck, że wojenne prawo inne i że glejty wydane w czasie pokoju nic nie znaczą. Pozwałem go zaraz, ale nie stanął i z zamku mnie wyżenąćwyżenąć (daw.)	Tak jest. On prowadzi księgi i korespondencyę w naszym Domu od niedawna, ale szczerześmy go pokochali, więc obaj ze wspólnikiem sami zaofiarowaliśmy mu kredyt; powiedzieliśmy tak: weź kilka tysięcy rubli na wydatki i urządzenie domu, a oddasz nam w ciągu trzech lat z tego, co ci wpłynie za książkę. Nie chciał. Powiedział nam, że ufa swojej narzeczonej, że jest pewny, iż ona zastosuje się do niego	Przyjechałem prosić pani o odwiedzenie Krosnowy. Ponieważ tam zawieszają portjery, firanki i obrazy, a ja, ani moi, niebardzo się znamy na tem, więc, jeśliby pani była łaskawa pojechać i zobaczyć i co złego pani spostrzeże, powiedzieć, to się przerobi tak, jak pani będzie chciała, dobrze?	Dość się dla niego napracowałem. Co zanadto, to niezdrowo! Broniu, jakże tam z kaligrafią?	Wszystko, coś mi powiedziała dowodzi, że masz wrodzone przeczucie piękna, nie znając jego warunków. Ale zkądże ci, moja Magdziu, przyszła myśl o śmierci i mogile?	I jakże się pani miewa, co się z wami działo? Wszak to już wiek cały upłynął od ostatniego widzenia.	A jeżeli nie będziesz ich miała? Albo jeżeli koszta utrzymania pensji będą większe niż twoje zarobki, co wtedy?...	Nie wiem.	Nie.	Albo ty w niewoli? Ty tu pani. I gdzie chcesz wracać? Kurcewiczowie wyginęli, ogień pożarł wsie i grody, kniazia w ŁubniachŁubnie członek ordy tatarskiej., i żołnierstwa. Kto cię uszanuje? Kto się ciebie użali, kto cię obroni, jeśli nie ja?	Ba, ba! Niech go, co za energia! A pamiętaj, że był wtedy pierwszy rok na uniwersytecie, bez znajomych, w obcem mieście, bez środków; ale to tak, mój kochany: bogaty może sobie radzić	No, żeby pan sam nie zginął	O, nie... owszem... ja byłam dosyć wesoła	Już ja jemu tak zrobiła... że nie będzie...	Mogę posłuchać, co tam bzdyczycie jeden po drugim utartymi na proszek do zębów frazesami, nie kontrolowani przez żaden rozum postronny. Mózg klasy robotniczej! Paradne!	Pan wie, że ja nie pozwolę!	Zaraz będzie, panie Novotny Nie przypominam sobie pewnego słowa. Czy już mieliśmy „diabelskie machinacje?”	I jest łatwe. Pozostaw to mnie. Już ja to załatwię	Tylko ani słowa. Zobaczysz dyrektor, co się zrobi. Pozornie, przy nim, ona przyjmie, aby się popisać. Halt ją zaraz weźmie na próbę i sypnie... przy wszystkich; dyrektor odbierzesz jej rolę i dasz komu ci się podoba.	Jeżeli pan zrzekłeś się prawa wydawania dziennika w Angoulême kapitaliści stojący za Cérizetem przeniosą go do Houmeau.	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	O, wspaniale! Jest tak cudownie ciepło w tych wszystkich domach, jak gdyby były ogrzewane nieskończoną miłością! Wie pan kto tam wejdzie, staje się od razu innym człowiekiem. Jest tam jak w raju. Żyjemy jak w niebie, my wszyscy. O, przyjdźcie między nas!	A to jak?	Czuję to.	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Gniewam się?	Patrz no, jak się bęben umazał!	Pewnie! Powiedziałam ci to przecież, gdy byłeś jeszcze taki mały	To i chwała Bogu, że spać chce... to i zdrów będzie	To wy jesteście tymi gagatkami? To wy chcieliście nocą zdezerterować z koszar? A wiecie przynajmniej, jaka kara was czeka?	Jeśli jest diabłem i ma rogi na głowie to tym lepiej, bo będzie miał czym Szwedów bóść.	Marjo, ty wiesz, że ja jutro jadę, ale niewiesz ani dla czego, ani o co mam cię prosić.	Przekona się pan w najbliższych dniach, Helderze Niech sobie Bell pracuje nad swoim własnym ocaleniem, a pan pracuj nad swoim.	Dzwoniła jeszcze hrabianka Czarska, ale powiedziałem, że pan prezes zajęty.	Mnie nic, ale matce Pennella ukradł pierścionek	Niech będzie. Ale dwadzieścia pięć rubli gotówką na stół...	Ale, mężu...	Ależ przecie od czasów Kopernika i Galileusza.	Panno Janino, kto jest ten pan Głogowski? Bo mężuś mówi, że bardzo rozumny...	Jest nas tylko dwoje. Na nas ciąży cały obowiązek	Wybacz pan, jestem tak strasznie przemęczona... W tej chwili idę, tylko... przyrzecz mi pan, że pan wyjedziesz	Czy ten oficer jest twoim krewnym?	Drobiazg, prawie nic... Jakieś pięć do sześciu tysięcy rubli...	Tak jest!	Tak, na razie.	A czy jej pozwala spać?	Byłem i na strychu dziury pozasłaniać.	Czy słowo uczciwości?	Ja?	Kiedyś przyjechał Moryc? Pójdziemy gdzie na kawę.	Mahdi jest miłosierny	Na tę mękę Chrystusa... przysięgam!	Otóż, przeciw lepszemu spodziewaniu, wielmożny pan jeden z niewielu zaległ w opłacie.	Owszem, bardzo pięknie	Wielki Boże w Niebiosach! Żydzi na Księżycu?!	A dajtaże jej w łeb, Janie! Co ona za was ma gadać?	A mnie potrafisz kartę napisać?	Bo cię chyba ozłoci.	Brat mój starszy.	Ci, co byli poganami są zapewne w piekle, a chrześcijanie, jeżeli dobrze żyli, są w raju, albo też w czyśćcu.	Czym?	Czyżby?	Historia, Czas ze smutkiem jakby powiedziała pani Krotyszowa.	Ho, la, la!...	Istotnie, bezpieczniej cudze powtarzać	Jaktojakto	Jestem już!	Kawę? Myślałam, że mnie	Może znaleźć.	Niema dziury	Obraz świata, Chłop bąknął Jędrek.	Panie generale, pragnę prosić o chwilę rozmowy...	Papa umarł! Papa umarł!	Prześlicznie i koniec?	Rzecz niezawodna	Rzeczywiście Walter Scott tworząc swego Waverleya i kładąc mu w usta zachwyt, myślał o pałacu Fingala.	Siedemdziesiąt dwa.	Stul gębę, chłopie!	Słyszę jednakże, że pani wciąż ziewa...	Tai gal gi nežinai?!	U was spali?	Wczoraj.	Wie pani! tam, w lesie, zdaleka tylko, niechby szła orkiestra i grała szopenowskiego marsza, tylko cicho, a przejmująco. Co za tło! śpiew chłopów, trumna, chorągiew, las uschnięty, świece zapalone Byłby cudowny efekt, cudowny! prawda?	Wszystko razem?	Wyjawisz mi w końcu, kim jesteś?	Zapewniam cię, że jesteś	Zdrowie hetmańskie!	Śmiech
Tak, pani piętnaście tysięcy franków przywiezionych przez dyliżans idący do Bordeaux, konie miały co ciągnąć, tak! Mam na dole dwóch ludzi, którzy wnoszą worki. Nadawcą jest pan Lucjan Chardon de Rubempré... Mam prócz tego dla pani mały skórzany woreczek, w którym znajduje się pięćset franków w złocie i prawdopodobnie list.	O mój Boże! Toć ulokowałem u nich dwieście tysięcy franków!	A Dessau?	A co ja miałem zrobić?	A no, to trudno.	A skąd wiesz, że się nie będziemy cieszyli po śmierci?	A te krzyki i strzały? Nie słyszysz? O, kolejne trzy!	A to dziwny człowiek! chyba z natchnienia naprędce sen jaki ułożę.	A widzisz.	A! mój Boże, albo ja wiem?... z jakimś panem przejezdnym, któremu zaproponował partję lancknechta.	Ach Cóż to pana obchodzi? Stawski sam wysunął pańską kandydaturę. Widocznie wie, co robi.	Ach, nic... nic!... Niczego nie żałuję... Choć gdybyś widziała moją podróż przez dziedziniec!... Nie miałam dziesiątki dla stróża i słyszałam, jak mruczał, że kto nie ma pieniędzy, nie powinien włóczyć się po nocach... Na dziedzińcu potknęłam się i cała suknia na nic... A jak spojrzał na mnie ten fagas!... Ale wiesz co?... To robi mi przyjemność. Czasem zdaje mi się, że chciałabym ciągle upadać w błoto i być wytykana palcami, tak... Przypominają mi się dziecinne lata. Kiedy mnie ojciec bił, ja gryzłam sobie palce i robiło mi to taką samą przyjemność jak wczorajszy powrót...	Ależ tak. Oni przyzwyczajeni do takich, którzy chodzą prędko i śmiało. Ja zaś, Boże mój!... Pan wie, co taki warszawiak, co z biura do domu i z domu do biura najwyżej... Przewodnik się do mnie nie zastosuje, powlecze mnie Bóg wie gdzie, a ja zlecę, więc...	Ależ to krzywda dla...	Bardzo przepraszam za wtrącanie się w nie swoje sprawy. Pani łaskawie mi wybaczy, ale sądziłem, że to już jest tajemnica publiczna. W całym powiecie wszyscy mówią głośno, że Wicek stara się o pani rękę.	Benedetto synem hrabiego?	Biedny Musot, toż się wynudzisz!	Bóg, Chrystus, Polska, Przywódca, Zdrada	Co to znaczy? Marjo! na Boga	Czy możesz przysiąc, że nie dla tego aby z nią wznowić stosunki chciałaś iść do Verdurinów?	Czy pan tak lubi podróżować?	Czy to co złego?	Cóż pan chce nie może przecież panu powiedzieć, że mu ucięto głowę.	Dawno już was nie widziałem, sąsiedzie.	Dlaczego nie dadzą? Aha, bo już jesteś bardzo ogromna, to ci się zabawki nie należą. Powiedz, że to dla mnie.	Do Nawłoci.	Dobre czasy już minęły!	Dobrze; a potem co?	E, nie, mój Boże! Zresztą najpierw załóżmy, że wyraz „trucizna” nie istnieje, bo w medycynie stosuje się dużo gwałtowniejsze trucizny, które przecież, jeśli używać ich we właściwy sposób, stają się lekami zbawiennymi.	Ekscelencjo! Jestem Weyhard Wrzeszczowicz, ordinarius prowiantmagisterordinarius prowiantmagister (z łac.)	Gdybyż to tak rzeczywiście było! Gdybyż to można do czegoś należeć, jak fala należy do morza! Gdybyż można uwierzyć, że jest jakiś olbrzymi lud, który czuje wraz ze mną...	Gdzie pracuje tutaj?	Gdzież list? Skąd? Z Berlina?	Głupiś... a matka mnie zechciała? Zresztą, co tu gadać, poźryjpoźreć (gw.) uśmiechnąć się. do ciebie. Każde rzemiosło dobre, byle chleb dało. Tedy wyjedziemy stąd dziś na noc, jutro popas w Księżej Wólce, a pojutrze przedstawienie w Miechowie, bo tam właśnie przypada kiermasz. Trzeba chłopca przez jutro poduczyć, coby choć na rękach pobiegał. Dasz rady?	Ha Bandzioszku, osiołku, nie prowadzisz konkluzji in modo et figura. Od czegóż mamy suppozycje et parva logicalia. Pannus pro quo supponit?	He!	Hm! Petrek! śmiała się księżna	I co? w studnię skoczył?	I więcej nie widzisz nic?	I! nie ma się czego obawiać ja na to dawno czekałem, czatowałem: wiedziałem że to nie minie i nagroda nie minie.	Ja o niczém nie wiem, tylko o tém com z ust pana konającego słyszał, rzekł na to Petrek. Panem on był i mógł tę ziemię dzielić co ją po ojcach dziedziczył, a krwią swoją utrzymał... tak jak Władysław między niego a Zbyszka.	Ja? Pracuję, jak pan widzi.	Jak to! nawet za zapłatą, za dobrą zapłatą!	Jednak nie zapomnieliśmy imienia Twego; nie zapomnijże Ty i o nas!	Juści, ze odsłużę, byłem ino zdoliłzdolić	Kochankowie ze Sztiechowic	Lubi czy nie lubi, ale rodzonego dziada pytać się o niego darmo...	Ma pani słuszność. Bo kiedy ja przed dziesięcioma laty chciałam tu otworzyć pensję...	Mają bez pracy!... Ładny porządek świata, co?	Mamy sumiennie rozstawione brygady konne aż do Błonia, do Woli i do Piaseczna. Obejść nas...	Maniu, dlaczego nie śpisz?	Mało go znam. To stary człowiek.	Moi bracia! Jesteśmy tu swoi i nie swoi, ale to nie szkodzi. Swoi niech se przypomną, że na święty Jan mamy z dziedzicem podpisać układ o las. Więc względem tego podpisywania ludzie sobie rozmaicie myślą: jedni chcą, a drudzy nie. Zatem ja przemawiam do was, moi bracia, ażebyśmy se coś zgodnie postanowili i ażeby między nami była jedność...	Mój Boże, ilu oficerków będzie się pchało do wagonu Mówię to za was; mnie to nie przeszkadza, skoro tu wysiadam.	Naturalnie, poczekajmy jeszcze Jeśli jest niewinny, wypuszczą go na wolność, jeśli zaś winny, po cóż byśmy się dla niego narażali.	Nic nie dostajemy, ale ten szyling jest nam zbyteczny, niech go wuj weźmie	Nie mam im tego za złe!	Nie mogę uwierzyć że był za naszych dni człowiek, który wdarł się do podziemiów...	Nie mogę uwierzyć. Dorian jest zbyt wrażliwy.	Nie osiedzisz się tu, wieczorem przyjdzie nas sto koni!	Nie za policjanta chyba?	Nie, ty wiesz o tym, że jesteś moim panem i władcą! Ty wiesz, że twoja moc włada nade mną i że jestem twą niewolnicą! Ach! czemuż nie rozjątrzyłam niegdyś ran schorzałego lutnisty? Czemu nie dałam zginąć pogromcy smoka w trawach bagniska? Czemu, kiedy spoczywał w kąpieli, nie spuściłam nań miecza wzniesionego już nad głową? Niestety! nie wiedziałam wówczas tego, co wiem dzisiaj!	Nie.	Niech Bóg ma w swej opiece waszą wspaniałość Dziś udało mi się naszkicować dwie piękne, a dotąd mi nie znane rzeczy.	Niech cię Nieba mają w swojej opiece	Niech pan ureguluje serwitutyserwituty	No, no, skończymy już raz	No, to dopiero kiedyś. Ale co pan dziś robisz? Pracujesz w przemyśle, w handlu czy w rolnictwie?...	O! nie, to niepodobna! Bóg niedopuściłby do podobnej zbrodni.	Odkryto nas!	Odprowadzisz mnie, bo czuję się tak niedobrze.	On starego ojca mego spod woza, który na niego przewrócił się, rękami swymi wydobył...	Pan Wickfield jest słaby i leży na reumatyczną gorączkę, lecz nie wątpię, że panna Wickfield uradowana będzie odwiedzinami najlepszych swych przyjaciół. Proszę państwa.	Pan umarł!	Pani baronowa Krzeszowska (jestem przyjacielem obojga baronostwa) pragnie zbyć klacz wyścigową. Zaraz pomyślałem, że pan przy swoich stosunkach może życzyłby sobie posiadać podobnego konia... Jest ogromna szansa wygranej, gdyż biegają prócz niej w wyścigu tylko dwa konie, znacznie słabsze...	Pani daruje... Jestem Zaleska! Musiała już pani słyszeć o nas, jesteśmy niedawno w Bukowcu. Trochę dziwnym jest mój list, ale niech mnie usprawiedliwi tak, jak mnie ośmielało bliskie sąsiedztwo.	Pięć lat obostrzonego więzienia w fortecy	Pozwolisz książę, abyśmy mówili najprzód o warunkach.	Proponuję panu coś, za co nie żądam ani nie oczekuję żadnej wdzięczności odda pan dług, kiedy panu będzie wygodnie, i...	Przekleństwo mi, Żydowi. Śmierć mi, Żydowi.	Rwij mi acan po gorącą wodę na dużej, czystej misce. Żeby mi za dwa pacierze była w tym miejscu!	Sen odrzekł Henryk	Są u was skauci?	Tak. Przyszło mi na myśl, że	To bez waszej pomocy nie mogliby przejechać?	To jest	To już po żniwach można by chycićchycić (gw.)	To tutaj, proszę pani, tutaj	Tristan.	Tylko niewolnikiem Niewolnikiem, którego żenią, rozwodzą, biją, sprzedają, niekiedy mordują, a zawsze każą mu pracować, obiecując w dodatku, że i na tamtym świecie również będzie niewolnikiem.	U mnie wręcz przeciwnie przedstawia się sprawa.	Uczyńcie obławę, bo niedźwiedzi nie brak, a jeśli myśliwskiego sprzętu chcecie, to damy.	Wiem z najlepszego źródła, że jej ojciec ma olbrzymią fabrykę towarów łokciowychtowary łokciowe (przestarz.) rzekł pogardliwie pan Tomasz Burdon.	Wszystko u nas nic potem mieszczan przerabiają na szlachtę, szlachtę mieszczanią.	Wyjechał? Pan Danglars wyjechał! A gdzie?	Wyznaję Prawo... najwznioślejsze Prawo. A więc to bogowie stworzyli Ganges? Jacyż to byli bogowie?	Właśnie! Akurat!	Żadna!... Sprowadzę tu jego wiolonczelę i nawet zatrzymam u siebie, ażeby jej drugi raz nie zastawił przed koncertem.	Żeby wszyscy hajdamakowie byli tacy, zaraz bym do nich przystał!	Żebyś pan musiał tyle forsy wytrzasnąć, też byłbyś blady.
Zachowaj pani swoje dwa tysiące Hm, pięć tysięcy!... Trzeba by wam jeszcze dziesięć tysięcy franków, aby się dobrze zagospodarować. Otóż za dwie godziny Cointetowie przyniosą wam piętnaście tysięcy.	Jeszcze coś powiem... Powiem to, co i pierwszego dnia, w którym poznałem panią, na Bielanach: zostańmy przyjaciółmi!... Niema co, ale człowiek jest bydlęciem stadowem: potrzebuje zawsze mieć kogoś niedaleko siebie, żeby mu było jakotako na świecie... Człowiek nie stoi samotnie; musi się opierać, zazębiać o drugich, musi łączyć swoje istnienie z drugiemi, iść razem i czuć razem, żeby mógł coś robić... Jużci, że najzupełniej wystarcza jedna dusza spowinowacona. Zostańmy przyjaciółmi!...	A śmieją, śmieją, aż zapłaczą. Słuchaj, Zośka, ja widzisz, znam ciebie, ja wiem, ileś ty już głodu i pracy zaznała, ja wiem, jak ty w śnieg i mróz w lekkim paltociku chodzisz i zębami dzwonisz. Ja wiem, że ty sama na świecie, ja wiem, jak wam ciężko, jak ty chcesz się uczyć, jak ty masz w duszy dużo dobrego. I ja tobie dobrze życzę, ja chcę, żeby tobie dobrze było, żebyś ty miała trochę wesela w życiu. Ja wiem, żeś ty młoda i ładna. A taki co? On od dziecka tylko żarł dobrze i spał miękko, nie naorał się, nie naziębił, nie nagłodził. A teraz wyrósł, to się bawić chce. On ciebie nie będzie szanował, jego tam wszystko mało obchodzi.	Przypływ na Oceanie Spokojnym jest słaby; masz pan zupełną słuszność, panie profesorze Ale w cieśninie Torresa trafia się jeszcze półtora metra różnicy między wysokim a niskim poziomem morza. Mamy dziś czwartego stycznia, a za pięć dni nadchodzi pełnia księżyca. Otóż byłbym bardzo zdziwiony, gdyby ten uprzejmy satelita nie podniósł dostatecznie masy wód i nie wyświadczył mi przysługi, którą jemu samemu tylko rad bym zawdzięczać.	No to już wielkie poświęcenie, ponieważ adiutant nasolony byłby stanowczo strawniejszy. Jak też ma na imię, panie rechnungsfeldfebel, ten nasz adiutant batalionowy? Ziegler? Chuderlawa bestia. Z niego nie dałoby się zrobić porcji nawet na jedną kompanię.	Juści, że na żebry! Hale! nie na słodkości, ino na żebry. Obrobiła krewniaków, wysłużyła się im bez lato, to już ją puściły na wolny dech.	Trzeba by ją na to jeszcze lepiej okroić	Znam ja cię, władzco drewnianego zamczyska, hardy ojcowicu nędznej dziedziny! Widzę na wylot twe myśli. Chodziłeś pod moją sprawą i w cieniu mego proporca na Sasy i na lutyckie sioła. Łakome twoje ręce czerpały moje mienie, a oczy zdradzieckie wypatrywały moc moją. A teraz chcesz moc moją w swojem zawrzeć zamczysku, za tynem ją przyczaić i przeciwko mojej pięści wykręcić. Wziąłem cię za gardziel tą pięścią, gdyś był w broni skórzanej, którą ci z turzej skóry ciura uszył, a kowal żelaznemi nabił gwoździami. Teraz odziany jesteś kolczugą z niemieckiej stali, którą z ramienia swego zwlokłem i tobiem z łaski dał. Ale przetnie miecz mój łuski...	A więc odpowiem pani na to.	Dwie rzeki pod Wilnem się łączą: Wilna i Wilia. W samych tedy widłach, które tworzy ujście Wilny, wznosi się góra, nazwana Turza. Na niej zbudował jeszcze kniaź GedyminGedymin a. Giedymin (1275–1341)	I na waszym wynagrodzeniu spoczęła ręka bogów Wyobraźcie więc sobie, że wam śnił się ten więzień, a będziecie czuli się bezpieczniejsi w waszej służbie i zdrowiu.	Lada dzień czekam na list od brata. Może za tydzień wyjadę...	Możesz mną rozporządzać, jak zechcesz ale powiedz mi przynajmniej, czemu skazujesz mnie na wygnanie?	Bardzo możliwe że będę musiał w jedną noc dojechać do Tréport. Dlatego chcę, aby po drodze w ośmiu miejscach czekały na mnie przygotowane konie. Zrobię wtedy pięćdziesiąt mil w dziesięć godzin.	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	Literatura neo-romantyczna literatura neo-romantyczna, zerwawszy wszystkie związki z ży­ciem, stała się alembikiem na książkach i dziennikach; poezja	Mieszka jakiś Włoch, baron Anfredi, któremu mój klient wynajął zamek na lato.	Mąż mi kazał, a ja na wyjezdnym przyrzekłam mu, że go wraz usłucham.	Nie pomylił się pan? Na pewno mówi pan „nie”?	Pani, na miłość Boga nie zarzekaj się! Możesz uporem swym sprowadzić największe nieszczęście, tak jak zwrotem tego kawałka papieru odzyskać możesz wolność... wszystko...	Pomieniajmy się, panno Anno! Weź pani Göstę i wyjdź za niego, a właścicielom Bergi daj trochę pieniędzy. Odstąpię go pani, gdyż jest mój. Niech pani sobie wyobrazi, że nie Bóg wysłał owej nocy wilki i przystanie na zamianę.	Przeglądam swoje dokumenty, stryjaszku i nie wiem, jak sobie poradzę... Nie znam się na tych rzeczach...	Żeby na ich palce zakładać pierścionki.	Ale to jeszcze nie wszystko.	Będę siedziała cicho, ale niech się to nie powtórzy albo rozpowiem po całym mieście.	Chodźmy Późno już jest, ale jemu najciężej wieczorem, bo wydrzemawszy się przez cały dzień, w nocy spać nie może.	Nie przeczę, ale muszę wyznać, brałem to za żarty.	No tak, ale nie umarła. A nawet czuje się już dużo lepiej.	No, to już lepiej ratlerka	Po stokroć panią hrabinę przepraszam, jestem najnieszczęśliwszym z szambelanów i najniezręczniejszym z ludzi. Królewicz dał mi bilet, pojechałem do jéj pałacu, odprawiono mię z niczem. Bilet królewicza a pana to zawsze rzecz pilna. Puściłem się w pogoń za W. ekscelencyą, szedłem tropem i doszedłem aż tu.	Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	Proszę pana Wszystko zapłacone. Czy zechce pan podpisać?	To i dziękuję! Przed wyjazdem będę jeszcze u pani z pożegnaniem.	To jakiś bezczelny obszarpaniec, panie profesorze. Domagał się, bym go wpuścił do pana profesora, i ośmielał się, za przeproszeniem, mówić, że jest pańskim przyjacielem.	Więc dobrze, tak, mój kochany jestem twoim lokajem. Ale ty masz być naczelnym redaktorem pisma, milczże! Bądź przyzwoity, zrób to dla mnie! Kochasz mnie?	To może się nie stosować do panny Castelli, i jeśli się nie stosuje, to tem lepiej dla Zawiłowskiego ale wogóle to jest trafne.	A te znaki porozumienia, a woda święcona? Ależ to conajmniej księżniczka krwi, owa dama z murzynkiem i pokojową!	Ale co za tupet!	Bo ja, proszę ojca, właściwie... Ojciec ma do mnie żal.	Cóż pana tak ciągnie do kraju?	Ej nie! nic dziś nie stało się nowego. Po co masz martwić się daremnie! jak wczoraj, tak dziś, tak jutro... Co było, to jest, a co jest, to będzie!... i koniec!...	I ty w to wierzysz?	Jak to?	Masz słuszność. Idylle w książkach tylko ładne i to niebardzo! Co do mnie...	Moiście... odjeżdżają już... no... zaradzi się jakoś... prawda, że i wam ciężko... i wasi mężowie z drugimi... no, mówię, że się zaradzi.	No tak ale co będzie z chłopca, który tylko spać lubi?	O! gdybym to tak mógł czuć jak pani.	Pieniądze ci oddać! Ano masz, ja mam u ludzi wiarę, chociaż jestem szpitalny syn, a ty dama i ludzie za mnie założą.	Proszę zabrać natychmiast tę wariatkę!	Sprawiedliwie mu się to należy: cała wieś mogła pogorzeć!	Wcale nie, bo mnie ta scena bawi ale powtarzam panu, my z sobą komedyi grać nie potrzebujemy.	A ja nie chcę.	A jacht?	A no, o starszej pani!	A poganiny zapowietrzone, śmiały się z pacierza.	A za paśniki mógłby dać choć po mordze łąki.	A zawdy, jaże do samej śmierci każdemu do oczu stanę i rzekę: bękart czy nie	Birara nie jest do nabycia, dostojny panie!	Chwazdrygiel: Sztuka negująca treść degraduje się do czysto zmysłowego zadowolenia.	Co się dzieje?	Czego?	Czekaj i miej oczy otwarte. Gdyby się nadarzyła mi jakaś sposobność, będziesz wiedział, gdzie masz szukać papierów.	Czemu? Chodził sobie luzem, zanim dostał się pod opiekę sahiba-pułkownika. Kiedy dorośnie do wielkiej gry, będzie musiał chadzać luzem... luzem... i z niebezpieczeństwem nad głową. A wtedy, jeżeli splunie, kichnie lub usiądzie inaczej niż ludzie, których podpatruje, ci mogą go zabić. Po cóż mu więc teraz czynić wstręty? Pamiętaj, jak mawiają Persowie: szakal, co przemieszkuje w rozłogach Mazanderanu, da się schwytać jeno ogarom z Mazanderanu.	Czy ten, kto się boi, musi być winien?	Cóż Konrad Wallenrod, hę? odmiana gruszek..	Dlaczego nie uważałeś?	Do ludzkości mówił Sołowjew poważnie.	Do widzenia, panie nauczycielu!	Duszę tę poznała naprzód prababka jego, żona Hersza, a potem poznał ją rabbi Izaak.	E, nic. A co ty tutaj porabiałeś?	Głupia.	I cóż o nim sądzisz?	JW. panie jest okoliczność ważna.	Ja nie chcę, żebyś się pan ode mnie wyprowadzał, tylko niech mnie pan nie drażni.	Ja zamożnym nie jestem, bojąc się mego Bolka, ludzi muszę trzymać dużo	Jechał tędy konny?	Kilka dni temu.	Koki! Co ty mówisz?	Miłosierdzie boże jest dla złych, nie dla dobrych	Mnie nie ma za co dziękować! Jakże cię miałem tak zostawić, żebyś dryfował dokoła Ławic? A czyś ty rybak...?	Myślisz, szlachciuro, że dam ci się zjeść w kaszy... Śni ci się, że będę tańczył, jak mi zagrasz. Wezmę ja się teraz do ciebie, Szczepanku!	Nie dam głowy, że nie	Nie. Ulatniam się!	Niezupełnie	O winie dla biednych nieboraków nigdy się nie zapomina, jeno pamięta się o tym w każdym kraju i o każdym czasie.	Odkąd zaniechałam oglądania ludzkich twarzy, nabyłam prawo nieczynienia pokłonu nigdy przed nikim...	Otóż chcę być szczery. Dla pańskiego dobra, a nie przeczę, że i dla mojego. Dziś tylko ten traci, kto jest głupi.	Panna służąca mej córki powiedziała mi o tym. Wiem ja o wszystkim, co one robią przez Teresę i Konstancję	Piękne maksymy mi pan skarbnikowicz ogłasza! Teraz się wcale temu nie dziwię, co mi ów baron niemiecki tyle o barbarzyństwie mężczyzn w Polsce nagadał i co mi pan Rychter i wszyscy ci panowie, którzy francuskie suknie noszą, zawsze powiadają.	Potrawa nie musiała być smaczna	Przeszkody nie istnieją!	Przysłał nas pan Zawisza w darze młodemu rycerzowi, abyśmy niewolnikami jego byli.	Ruszajmy więc, panie Cyrusie, prosto do zagrody! Trzeba wreszcie z nimi skończyć, bo dotychczas tylko marnowaliśmy czas!	Sojusznicy króla Padelli, idziemy zaciągnąć się pod jego chorągiew...	Szukać przyjaciela!	Tak? Uciekliście z kościoła jak oparzeni!	U nich wszystko czarne.	W jaki sposób?	Więc powiedz...	Właśnie on Świa­dek wie, kim jest ten, co znikł, rozpłynął się czy ukrył
Panie! cofać się to nie znaczy uciekać, bo oczekiwać wtedy, gdy niebezpieczeństwo przewyższa siły i doświadczenie, jest głupstwem, dlatego człowiek roztropny powinien strzec siebie z dnia na dzień, nie narażając się zupełnie od razu i wierzcie mi, panie, jakkolwiek wieśniak i głupiec jestem, zawsze miałem zdolność do dobrego rządzenia. Nie wyrzucajcie przeto sobie, że za moją pójdziecie radą, a teraz siadajcie na Rosynanta jeśli zdołacie, a jeśli nie, to pomogę wam, i oddalmy się stąd na miłość Boską. Serce mi mówi, że to nieosobliwe dla nas miejsce i że więcej nam potrzeba teraz użytku nóg, niż rąk naszych.	Zapłacę ja tym szarakom, zdrajcom, za życzliwość! Ale to stało się po pijanemu... w kompanii... jako że żołnierze pohamować się w ochocie nie umieją. A co do dziewcząt, to jam ich nie ciągał.	Masz z sobą parasol, Aron? A jak spadnie deszcz? Znowu złapiesz anginę i ja będę musiała koło ciebie skakać, a jak ty jesteś chory, to wiadomo, że ja jestem temu winna.	Powiadam wam, my we trzech idziem, a tu jak nie huknie: myślałem, że bomba z aeroplanuaeroplan (daw.)	Albo za pomocą nekromancji? Mogę ci tu zaraz wskrzesić kogoś niedawno zmarłego, jak uczynił Apoloniusz Tyjański wobec Achillesa, jak uczyniła Pytonissa w przytomności Saula, który, wskrzeszony, opowie nam wszystko najdokładniej, ni mniej ni więcej jak, na wezwanie Ericto, pewien nieboszczyk przepowiedział Pompejuszowi cały przebieg i wynik bitwy farsalskiej. Albo, jeżeli boisz się umarłych, jak to jest powszechną właściwością rogali, użyję jedynie skiomancjiskiomancja	Prędzej sowa dogoni jaskółkę aniżeli my ich, mój piękny panie PrzemocAle co wy, to nie musicie być miernikiem, tylko oficerem, może nawet z gwardii jego świątobliwości. Zaraz walicie w łeb! Znam się na tym, sam przez pięć lat byłem w wojsku. Zawsze waliłem w łeb albo w brzuch i nie najgorzej działo mi się na świecie. A jak mnie kto zwalił, zaraz rozumiałem, że musi być wielki... W naszym Egipcie (oby go nigdy nie opuszczali bogowie!) strasznie ciasno: miasto przy mieście, dom przy domu, człowiek przy człowieku. Kto chce jako tako obracać się w tej ciżbie, musi walić w łeb.	Zapominasz, wasza dostojność, że kapłana nie godzi się nazywać „nędznym” A że nie grozi żadnemu z nich niedostatek, to jest zasługą ich powściągliwego trybu życia.	Alanie nie powiem, iż jest to, według mego rozumienia, postępek zalecony przez naukę chrześcijańską, bądź co bądź, jest to postępek chwalebny. Przeto po raz drugi proszę cię o przyjęcie mej ręki.	Cóż, panie Spilett zaliczmy to do rzeczy niewytłumaczalnych i nie myślmy już o tym. Najważniejszą rzeczą było, żebyśmy zastali „Bonawenturę” na miejscu, i jest tutaj. Gdyby piraci dostali go w swoje ręce po raz drugi, moglibyśmy już go tu nie zastać.	To biedni ludzie... Siostra moja jest wdową i ma sześcioro dzieci; ja jej pomagam jak mogę, ale czy ja dużo mogę?... a dzieci rosną i coraz więcej potrzebują	Za cóż, jak nie po to, by zająć owo miejsce?	A to i lepiej. Niechże raz już się skończy to grzeszne kłamanie.	Ależ to pańska?	Bardzo mało, tylko to wiem, żem przez sen bardzo płakała i żem potem umarła.	Bo nie umiecie gospodarować Dziesięć morgów ziemi, mój człowieku, to kolosalny majątek! Za granicą na takim kawałku żyje wygodnie kilka rodzin, a u nas jednej nie wystarcza. Ale cóż, kiedy siejecie tylko żyto...	Cieszy to mnie nieskończenie, kochana ciotko	Dlaczego to mówisz, Luciu?	Od jedenastu lat Powierzono mi w Londynie kilka zleceń, gdy jego ekscelencja baron Stott-Wartenheim był jeszcze ambasadorem w Paryżu. Potem na skutek wskazówek jego ekscelencji osiedliłem się w Londynie. Jestem Anglikiem.	Oj, chciałabym to zobaczyć! Podsadź mnie w górę!	Schöneicha boją się jak złego ducha. Zna je do gruntu. A jak weźmie na fundusz, to nie zostawi suchej nitki.	Jak się im uda, dwa roki temu też tam stali, a Sosze maciorę wzięli... Nie trza się na to spuszczać! i kiej się dziewczyny rozeszły, pilnowała chłopaków, by za sobą dobrze pozamykali oborę i stajnię, zaś powracając zajrzała na ojcową stronę, czy już jest Jagusia.	Dzierżą mnicha? Na mą cześć, to im nie wyjdzie na dobre. Tedy, aby być przygotowanym na wszelki wypadek, nie cofajmy się stąd jeszcze, ale zaczekajmy spokojnie. Zdaje mi się bowiem, że już przeznałem strategię nieprzyjaciół, iż los nimi powoduje, a nie rozum.	Na cóż ci to? nie wierzysz mi?	Powinienem był. Życie pani nie jest jednak własnością osobistą, to dobro społeczne.	A wiesz, kiedy to przyjdzie? Na wszystko są znaki, ostrzeżenia.	Gdzież to jest?	Kto to mógł być?	Po śmierci starego pana... to znaczy Bodzanty?	Przecenia pan mnie, panie Franku Jestem stokroć gorsza, niż pan sądzi. Jestem zła i nie zasługuję na pańską miłość.	To byłaby dla ciebie bardzo dobra partia	To nic więcej tylko po prostu list od mego męża gubernatora i drugi od księżnej z prezentem.	Wczoraj pani Latter zawiadomiła tę... damę klasową, tę... naszą koleżankę... (ach, wstrząsa się cała moja istota!...), że od pierwszego lutego nie będzie mieć miejsca na pensji... Naturalnie, zapłaci jej za cały kwartał...	Wybacz, kochany hrabio, że nachodzę pana nawet tutaj Ale od razu pana uprzedzam, że to bynajmniej nie jest wina twoich służących, ale moje natręctwo. Byłem u pana w domu i powiedziano mi, że hrabia pojechał na spacer, ale ma wrócić o dziesiątej na śniadanie. Poszedłem na przechadzkę, by zaczekać do dziesiątej, ale przypadkiem spostrzegłem pańskie konie i powóz.	Ale nie takie. Po przyjechaniu z Paryża do Częstochowy byłem rozmarzony, a ona taka blada, z takimi smutnymi oczyma, że zaraz pomyślałem: nuż mi się uda?... i dalejże w umizgi. Tymczasem ona po pierwszych słowach odpycha mnie, a gdym upadł przed nią na kolana i przysiągłem, że ją kocham... rozbeczała się!... Ach, panie Ignacy, te łzy... Zupełnie straciłem głowę, zupełnie... Gdyby raz tego jej męża diabli wzięli albo gdybym miał pieniądze na rozwód... Panie Ignacy!... po tygodniu życia z tą kobietą albo umarłbym, albo jeździłbym wózkiem... Tak, panie... Dziś dopiero czuję, jak ją kocham.	Kupicie na wiosnę młode, mnie potrzeba podpasionych. Chcecie, to możecie brać na borgborg (daw.)	Pawle idź poprosić pana Ségauda, mego następcę!... Podczas kiedy będziemy jedli śniadanie, on pójdzie do Cointetów za kilka godzin wrócicie do Marsac, zrujnowani, ale spokojni. Za tych dziesięć tysięcy franków kupicie sobie jeszcze pięćset franków renty i w swojej ładnej posesyjce będziecie żyli szczęśliwie.	Ależ nie mam nic do roboty. I naprawdę będzie mi przyjemnie.	Wczoraj byłem u pana, bo nie wiedziałem jeszcze, z kim mam do czynienia.	Święta prawda Taki biedak jak ja dość ma czasu do rozmyślania, leżąc nieruchomo. Nieszczęsny jestem człowiek, bardzo chory!	A ich „brylancik”, Mendel, widziałeś go?	Opuszczam was, droga Paulino.	Pani na balu tym być musisz; tu nie idzie już o żadne dziecinne niebezpieczeństwo ale o głowę i fortunę, o przyszłość moją... Król kazał...	Wezwij na pomoc Boga, miłość Józefa i tej opiekunki, która cię wychowała. Może i moją, jeżeli w twym sercu tę łaskę znajdę. Nakaż milczenie swemu sercu... Czas zagoi tę ranę, którą ja ci teraz zadaję... Córeczko moja, córeczko moja miła! Najdroższa! Najdroższa!...	Ach! Ach! więc wy nie wiedzieliście o tym!... Towarzyszu, na miłość boską, jakże tak można?... Cóż wy robicie w takim razie między nami?...	O tym, co jest dla nas najlepsze, wie tylko On jeden, którego będziemy błagać, aby nas wszystkich wprowadził do swego królestwa	Wiem, kotko i dlatego mówię ci, żebyś się nie martwiła. Co tu robić? I ja chętnie przychyliłbym jej nieba, ale... niechaj Bóg radzi o swojej czeladzi!	A czy tam Pan Bóg jest?	Domyślam się, że księżniczka dała mu bukiet i otworzyła furtkę po niejakim czasie	E, na tym zimnioku było takie duże, czarne oczko	Juści jezdem jesce cięgiem głodna, ale nie tak straśnie, jak przódziej.	Każdy o dziedzinę się swoją przecie zatroska, co na łasce byle czyjej została, gdy my światami gonili, żeby w Sasa rogacinę ciskać, mieczem go w sztuki rąbać.	Nie chciałby pan, panie Cyrusie, żebym tutaj został z Ayrtonem?	No dalej! Gadasz, czy nie gadasz?	Poczekaj A ja, ja? Nie umieram raz na zawsze?	Tak jest i zaprowadzić na odwach lub wprost do ekscelencji...	Więc pan odchodzisz od nas? tyle zrozumiałem, ale nie wiem dlaczego?	Ale któż ją przyniósł?	Co się stało?	Dajże mi Boże takich oficerów jak najwięcej! Niczego tak panu Czarnieckiemu nie zazdroszczę, bo zresztą wiem, że i moje małe zasługi w pamięci ludzkiej nie przepadną.	Jakiż ma pani zamiar na wakacje?	Na jeden dzień.	Na przykład AndreAndrée, Salomon August (1854–1897)	Na, ir ką? Ar prisipažino prie savo nuodėmių?	Ojcze czcigodny, o ile mnie pamięć nie myli, don Manuel nie mówił nic podobnego.	Potrafi się z nim rozprawić Czekała nadto długo, chce wybuchnąć.	Przywitajże się ze mną, Pietrku!	Tak, ale... takem wystraszonatakem wystraszona	Tak. Najdalej za cztery.	Wszystko jedno! Dobre usługi przyjmuje się nawet od nieznajomych.	Łohoyski: Co pan tam robi, panie Tempe, jest pan pionkiem.	A mnie Piotr Michcik. Umiesz czytać?	A ty kim jesteś?	A ty ordynarny.	Ależ oni wszyscy pana znają	Chcieliśmy więc okraść hrabiego de Monte Christo?	Co?	Czekam odpowiedzi imość pani.	Dlaczegóż do Ameryki?	Do Włoch!	Doskonale! Nazwiemy go Trotwood. Syn Dawida zostanie Trotwoodem.	Honores mutant moresHonores mutant mores (łac.)	I ja! powtórzyła dama fjoletowa.	I szable!	Jeżelim winna, jeżeli spełniłam zbrodnie zarzucane ryczała milady	Kiedy ja... kiedy widzicie, moi chłopcy... kiedy widzisz, Józek...	Miskę... ciewyciewy (gw.)	Mogę zaraz do niego zadzwonić.	Niech Bóg czuwa nad naszym dziełem	Niech mi pani wierzy, że ja zawsze pamiętam o swoich obowiązkach	Niech pan mówi, niech pan mówi, doktorze, ja znajdę odwagę.	Niestety... hm, no jeżeli pan tego żąda.	Pan często bywa u Emilki?	Pani przeszkadzają suknie... Suknie!	Panią hrabinę głowa boli.	Precz, precz, precz! Pfuj, pfuj!	Strasznie, matko moja, niewypowiedzianie!	Wyznaję, że tytuł mnie zachęca i mam ochotę przeczytać resztę.	Zwyciężę!	Śpiewam, moja Zuzanno, bo mi nudno.	Żeby sprawić panu przyjemność, panie oberlejtnant.
Ja Jestem przeciwny wszystkim wnioskom, które stawia Maciuś. To jest posiedzenie królów, a Maciuś nie jest królem. Proszę zapisać do protokołu oficjalne zgłoszenie niezgody jednego z uczestników narady na coś, co inni uczestnicy uznają za właściwe..	Ja dopiero z Karlsbadu Panie! ile przystojnych kobietek! Dziś jadę do Buczynka... Widziałem już Połanieckiego i wiem, że córka zdrowa; ale on się jakoś ściągnął.	Bez przesady, towarzyszko! Powracając do rzeczy praktycznych... muszę ci z całą powagą i surowością zwrócić uwagę na jedną rzecz. Szarpałaś się tu ze mną i chciałaś wysiadać. To źle. Ale szarpałaś się ze mną, kiedy trzymałem w ręku bombę. Otóż można wariować, mówić nonsensy i tracić głowę, ale nam nie wolno nigdy w żadnej okoliczności zapominać o tym, że bomba raz tylko upada! Uderzyłem cię i nie przepraszam. Bolało?	Wcale jej nie znam, chociaż dziwi mnie, że upodobała sobie barona, który zresztą może być najzacniejszym człowiekiem.	To jakaś szczególna droga! Co ty robisz! Kluczyki wrzuciła do imbryczka... Skończenie świata dzisiaj z tą młodzieżą! Idź no, przebierz się i odpocznij! Może ci się Żdżarski oświadczył, żeś taka osowiała?	Mój Boże, nie błogosławcież mnie... przyprawiacie mnie o wyrzuty sumienia; ale sądzę, że wszystko jest dziś naprawione. Jeśli zostałem dygnitarzem, to dzięki wam, i jeśli kto powinien być wdzięczny, to ja... Bywajcie!	Na co zdadzą się więc dzieci! Przecież ja kocham żonę. Szczęśliwie, ona jest trwała kobieta. Urodzona La Bertellière.	Takeś mnie zagadł, że niczego nie mogę ci odmówić. Pójdą wszyscy do Birż. Niechże tam odpokutują u Szwedów za winy, a potem, gdy się to stanie, coś rzekł, żądaj nowej dla nich łaski.	Pan hrabia de Monte Christo pyta, czy jaśnie panowie pozwolą, by ich odwiedził po sąsiedzku jutro z rana. Ma również zaszczyt zapytać panów, o której godzinie może ich zastać.	Tak, tak, znam ja twoją zemstę; jużeś mi o niej wspominał.	Więc przypuśćmy, że dałbym im tysiąc rubli, więcej nie mógłbym, rok zamkniemy z grubą stratą, ja to czuję.	Wypada nam, panie Traddles wypróbować uczucia, z jakimi się przyjaciel pański oświadcza. Ale dotychczas nie wiemy jeszcze ostatecznie, co o nich sądzić mamy. Dla naocznego przekonania się o ich wartości, upoważniamy pana Copperfielda do bywania w domu naszym.	Pani marszałkowa ma apartament zupełnie osobny, on oddzielny; mieszkają w dwóch końcach pałacu. Każde z nich zupełnej używa swobody. Czasem po tygodniu się nie widują i w obcych tylko domach się spotykają, lub na obiedzie u siebie, a przyjdzie pan marszałek do hrabiny, w rękę ją pocałuje galancko, uśmiechnie się, pomówi... do twarzy się nie napiera, bo któż to znowu widział? I żyją, jak dwa gołębie.	Gdzie, nic łatwiejszego, ale jak, prawie niepodobna. Janka do pracowni swej nie pozwala z absolutnością niezłomną wchodzić nikomu, oprócz Krysi, którą na czas nieobecności swej uczy różnych sposobów ratowania bliźnich w wypadkach elementarnych, albo nagłych. Dla innych bywa zazwyczaj nieubłaganą.	Może i stary.	Upraszam na koniec waszą wysokość, wydziedziczona księżniczko, że jeżeli tylko przytoczony powód wstrzymuje cię od powierzenia się opiece Don Kichota z Manchy, to porzuć płonną obawę, bo nie ma przeszkód na tym świecie, których by miecz jego nie przeparł; miecz ten strąci głowy twoich nieprzyjaciół, osadzi na tronie przodków i zapewni ci spokojne panowanie. Don Kichot zamilkł, oczekując odpowiedzi księżniczki.	Powinniście znaleźć sobie bezpieczne schronienie gdzieś w pobliżu i posłać mi wieść o sobie. Jak widzisz, musisz gracko wywinąć się z tego tartasu, Alanie. Czas nagli! Nie ma co marudzić dla głupich paru gwinei. Oni niechybnie cię tu zwęszą, niechybnie będą szukali i niechybnie ciebie obciążą winą za dzisiejsze zdarzenie. Jeżeli niesława ta spadnie na ciebie, tedy spadnie i na mnie, bo jestem twoim bliskim krewniakiem i gościłem ciebie w mym domu, gdyś bawił w naszej krainie. A jeżeli spadnie na mnie... Byłaby to rzecz bolesna dla naszych przyjaciół, gdyby mnie powieszono.	Bo jakby pan Schultz wiedział, że on żyw, toby ciebie zamknął nie tu w tej komorze, ale w jakowym lochu abo jeszcze by co tchu sprowadził ministraminister (daw., z łac.: sługa, wykonawca)	Za to nigdym nie miał w życiu przykrzejszej drogi jak dzisiejszy marsz do Helgesäter. Zresztą dwie jeszcze osoby ponoszą także winę.	Bo sensu tam niema! Pojęcie sztuczne. To nic nie wyraża. Pod to da się podłożyć wszystko. Człowieczeństwo! Mieści się tu i maczuga Kaina, i krzyż Chrystusa. I spalona ręka Mucjusza Scevoli, i sztylet Brutusa. I pompka do transfuzji krwi, i bomba z trującym gazem. I sobolowe futro, i moja zawszona koszula. Wszystko to jest człowieczeństwo!	W czasie tych czterech drgnień duszy lub sposobów zachowania, które Filippo narysował, nie widzę najmniejszego powodu, aby nasz podróżnik był smutny. Faktem jest, że przyjemność jest żywa, że wymaga całej uwagi, do jakiej dusza jest zdolna. Jest poważny, ale nie smutny, to wielka różnica.	Nie, nie, pamiętam, jak głos pani drżał, pamiętam, jak pani na mnie patrzała z trwogą. Na miłość Boską, bądź ze mną szczera, miss Stapleton. Od pierwszej chwili, gdym zawitał w te strony, czuję coś złowróżbnego w powietrzu. Stąpamy jakby po owych zielonych kępach na bagnie, lada chwila możemy w nich utonąć, a nikt nie chce nam wskazać, gdzie jest niebezpieczeństwo. Powiedz mi pani, co znaczyły jej słowa, a w zamian obiecuję, że je powtórzę sir Henrykowi.	Ależ dogadzasz i nawet psujesz. Dawniej uciekałem od obiadów w domu, a teraz nawet na proszone występy nierad chodzę. A tej służby, która mi truła życie, teraz jakby nie było; ani ich słychać. W innych familijnych domach panie wiecznie narzekają na kucharki i lokajów, panowie na szalone wydatki, a u nas o tym nigdy mowy nie ma. Ty mi dom rajem zrobiłaś, ty jesteś czarodziejką.	Ale jeszcze za krótko, żeby móc coś dojrzeć wśród takiej mgły	Ale on odpowiada, on brał, partia z niego za to trzy skóry zedrze...	Ale, mój drogi Aramisie, co będziesz robił z trzema wierzchowcami? nie pojmuję nawet, jak mogłeś aż trzy kupować?	Dlaczego wchodzisz jak ordynus? Dlaczego się z ciotką nie przywitasz?	Lecz cóż się stało, mów, nie zabijaj mnie niepewnością	Mnie się też to nie wydaje słuszne, chociaż byłoby mi bardzo przyjemnie nadać całej ziemi taką nazwę Musimy przecież pamiętać o tym, że nazwa ta musi być jednakowo droga wszystkim narodom!	Na ten raz zawdzięcza więcej wzorowi obraz niż talentowi... natchnęła go ta wdzięczna twarzyczka.	Nie chcę, abyś się z nim spotykał.	Nie obawiaj się tego dla ciebie los będzie przychylniejszy.	Nie tylko pan Vinteuil ma miłych sąsiadów	Nie. Tylko spełniam, co do mnie należy.	Patrycyusz Clemens dał w swych thermach na rok cały darmo łaźnię dla ludu, a Priscus darmo też golić go i strzydz każe przez sześć miesięcy... Możeż być gdzie lepiéj jak w Rzymie?	Pięknie to świadczy o naszej starej budzie! A swoją drogą szkoda, że nie przyszedł na czas, aby uratować Porcusa. To już dziewiąty w przeciągu ostatnich trzech lat, prawda?	Przyślę ci za godzinę.	Tak więc moje dziecko, kiedy lud Izraelski stanął u stóp góry Synai, ten który go wyprowadził z niewoli Egipskiej i wiódł przez pustynię wstąpił na wierzchołek, i śród grzmotów a błyskawic ogłosił ludowi dziesięć przykazań bożych...	Więc któż u ciebie nie jest nudnym, hę?... wyspowiadaj-no się chłopaczku.	Gdyby na mnie padło, na środku drogi zdarłabym Jagnę za łeb, a wyzwała, a skleła, a kudłów naczesała, żeby całe życie pamiętała.	Nie wiem ale to pewne, że ktoś podniósł kotwicę „Bonawentury”, a potem rzucił ją ponownie. O, patrzcie! Nowy dowód! Widocznie rozwijano linę kotwiczną, bo jej osłonaosłona nie jest już w otworze kluzy	To Panu Bogu na chwałę... stuła na twój ślub, chłopaku.	Nie, nie, nie na Ionę!	Oj nie, nie; dy wolę w dzień, jeśli się nie gniewacie.	A wolę być djabłem, niż Frycem! zawołał chłopak butnie.	Ale po co?	Czego się boisz?	Cóż to za ludzie?	Gdyby to za niego, niechby! Murarz zostawał oficerem, generałem; ho, ho! widzieli to ludzie.	Głosząc republikę i obalenie monarchii, parweniusz ten pijany jest ze szczęścia, jeżeli jaki książę raczy zmienić kierunek poobiedniej przechadzki, aby odprowadzić któregoś z jego przyjaciółGłosząc (...) przyjaciół	Kobieta, UpadekTak, jesteś już zepsuta, jak wszystkie dzisiejsze kobiety, te ostatnie; potem będą tylko mechaniczne matki, spełniające funkcje społeczne mężczyzn na równi z nimi. Lubisz jeść rzeczy nieświeże	Na poszukiwanie społeczeństwa zbudowanego na zasadach komunistycznych.	Nie poznajesz mnie?...	Nie wiem, pani. A panie?	Nie wszędzie. To także przywilej pańskich dóbr	No od tych... jak się to powie... lizards.	No to ci pomogę. Mówiłeś przed chwilą o Polach Elizejskich, zacny mój opiekunie.	No, cóż ty myślisz! Objąłem ziemię, muszę się raz wreszcie jąć pracy. Wiecznie będę bąki zbijał?	O jakiejże to „sztuce” myślisz, biedaku? Czyś zapomniał, że doktor Dobrzelewski zabronił ci nawet wiele chodzić i głośno mówić?...	To tak z potrzeby, panie bo gorąco, a idę na wojnę.	Toć odezwał się Jaszko.	A co on chciał?	Ajej, ajej, ajej! Jedna była, nowiutka. Teraz mi słońce mózg przepali!	Be obedient! Sois obeissant! Sii ubbidiente!Be obedient! Gehorsam sein! Sois obeissant! Sii ubbidiente! (ang., niem., fr., wł.) Zrozumiałeś?	Bo on też zacny człowiek Jak mnie wieść o tym doszła, ażem zmartwiał i zaraz przeczuwałem coś złego.	Cicho tam, chłopak!	Co dalej? Gadajże, co dalej!	Co mniemacie w waszym rozumieniu, iż ta zagadka ma wskazywać i oznaczać?	Co takiego?	Co, mamo?	Czekałaś, kochanie, z obiadem?	Czemuż to tak? Jest to człowiek, któremu byś waszmość z dumą podał rękę.	Czy Dawid dobry był dla ciebie, moje dziecko? Czyście byli szczęśliwi?	Cóż o nich wszystkich mówi poczthalter?	Dlaczego?	Dobranoc.	Dziadaki, psiekrwie. Paśniki są nasze, w tabeli stoi kiej wół, a one cięgiem wyganiają i pedają, copedają, co	Dziesięć, Auroro! Primoprimo (łac.)	I będziecie nas bili?	Jak pani każe. Chociaż...	Jest opiekun, bracie Samie. Otóż pozwalam sobie wnioskować, że najlepszym opiekunem...	Jestem.	Józek będzie prędzej.	Nic, nic potrzeba mi tylko świeżego powietrza.	Niech ciotka włoży!	No, co takiego?	Pani kasztelanowa sandomierska!	Pani umie strzelać?	Patriotizmas, Tautybė Susimildamas, ką ponas kalbi? Ar tai mislyji, jog aš nors valandą apleidau savo apeigą kaipo lenkė tautietė? Bet ką aš galiu padaryti? Ką aš tik pasakau ir geriausia, ji klauso manęs su atsidėjimu, o iškreipia saviškai. Aš sakau: reikia mylėti savo tėvynę Lenkus; ji man atsako: tiesa, reikia man mylėti mano tėvynę Lietuvą. Aš sakau: Lenkai ir Lietuvą vis tai viena. Ji gi man atsako, jog Lietuva guli į žiemius nuo Lenkų ir užima Kauno, Suvalkų ir pusę Vilniaus rėdystės, ir pertai de facto ji skiriasi savo padėjimu; jog išskyrus tai skiriasi kalba, būdu svieto ir nešenenešenė	Pewnie, komu święta, to święta, a brzuch zawdy o głodzie pamięta! Byli z kogutkiem i u mnie... sprawny ten wasz Witek i ze ślepiów mu dobrze patrzy.	Pod ziemią, panie profesorze.	Radbym więc miéć o tém...	Rzymianinem	Skądże te wiadomości?	Spróbuj! Spróbuj, niewiasto!	Tak	Tentanda omniaTentanda omnia (łac.)	Tutaj będę spała! Ślicznie tu! Chodź, dziadku, i zobacz sam!	W jakich grotach?	Wasza łaskawość pozna zapewne pismo swoje.
Kiedy chcę bić Niemców z wami.	A ja przychodzę, bo mi tęskno. Jak ty się czujesz? Powiedz szczerze; może chciałabyś do domu?	Pewnie, że nic strasznego, ale przecie. A kiedy pan skarbnikowicz pójdzie do mamy?	Tak. Nie przepadam za większym towarzystwem. Poznałam zaledwie kilku panów i kilka pań. Ach, świetnie, że mi pani przypomniała. Muszę tu wstąpić do tej kawiarenki i przeprosić mego partnera narciarskiego za to, że nie przyszłam dziś z rana na trening. Czy wejdzie pani na chwilę ze mną? To jest bardzo miły chłopiec.	Mało mnie to obchodzi. Zresztą ja nie jestem „wszyscy” i nie mogę tego znieść. To straszne być tak uwiązanym. A żarcie samo pcha się do gęby do licha ciężkiego! O wszystko się trzeba pytać! A myślisz, że to przyjemnie tak ciągle gadać jak grzeczny chłopczyk i nie móc po swojemu ust otworzyć? Mówię ci, zwariować można! Wdowa nie pozwala mi palić, nie pozwala wrzeszczeć, ziewać, przeciągać się i drapać przy ludziach.	Nie wiem pani; ale zdawało mi się żem spała i gdym się obudziła, a zobaczyła ten śliczny pokój, kwiatki przy mojem łóżeczku, i poczuła że koło mnie tak cicho, spokojnie, byłam pewna że mię już Bozia do siebie zabrała, i że jestem w niebie... I tak mi było dobrze,	E, znowu mi nie ufasz?	Ja wiem, że mama mi dobrze życzy, ale ja też mam swój rozum...	Jedno wydaje mi się w tym wszystkim niewykonalne: jak wydobyć od niej ten dokument?	Jeszcze nie, panie	Kobieta, ZemstaKról rzekł do niego pan Zagłoba po odjeździe wojewody	Nic nie chcę, tylko ci winszuję, że na panią wyszłaś.	Niech im da czas swój tylko na początek ja więcej nie wymagam bo praca dla bliźnich, Felicjo, nie tylko jest samym wydatkiem, ona także ogromny, jedyny może przychód nasz stanowi więcej przyjmujemy, niż nam dać jest podobnym dajcie pracować Beniaminowi Sami wkrótce się przekonacie, jaki nam z niego wyrobnik przybędzie.	O, o to jeszcze najmniejsza. Jako wierny wyznawca filozofii Herberta Spencera, gotów jestem, sądzę, każdej chwili powitać śmierć, która, jak ci wiadomo, i tak jest mi przeznaczona. Ale... ale oni mogą mnie obić...	Pan śmie mi mówić: mówmy bez uniesień?!...	Prawda, że to cieplejso historyja ale nawet i ta Bastylio jakosik mnie tak rozgrzywo, kiej mi panienka o niej opowieda.	Ti... tak sobie. Nie lubię, gdy dopuszcza się smarkaczy do towarzystwa starszych. Patrzą na człowieka jak detektywi. Śledzą każdy ruch widelca, jakby liczyli ile się zje. A poza tym w ogóle są źle wychowani: szepczą sobie na ucho i uśmiechają się do siebie porozumiewawczo. Nie cierpię takich sztubaków.	To moja mamusia Nie wiem, czemu ona umarła. Czasem nienawidzę jej, że mi to zrobiła!	Widać, że wrzuciłem spory kamień do tego gniazda!	...o zwolnienie mnie z zajmowanego stanowiska	A gdzie on?	A po co mam odkładać?	A posyp mu soli na ogon, to się wróci!	A to znowu coś innego? już ci Będziewicz szkodzi?	A-le. Śpij-że z Bogiem, babulo.	A... co mam z sobą zabrać?	A... toteż to... w jej wieku!	Ale czy oni się zgodzą?	Ale pan tyle już pił.	Ależ Danielu, czy miłość nie jest wszędzie jednaka?	Ależ ja znam Tatry jak własną kieszeń.	Ależ to niemożebne!	Bardzo słusznie. Ty, to składany interes! Te kundle, mikrusy, mają bardzo luksusowe upodobania. Boga mego, to ci zrobione jak wędka! Na świętego Samiwela! Wyglądamy zupełnie jak Łowcy Pluskiew! A teraz słuchajcie, co wam powie wuj Stalky! Pójdziemy na motyle w nadbrzeżne skały. Mało kto tam chodzi. Ale to kawał nie lada. Radziłbym wam zostawić książki!	Bo jesteś obcą, bo chcesz nią być, bo nic cię my nie interesujemy, albo przynajmniej tyle, co te sprzęty.	Brat w Chrystusie a chociażbyście byli katolikiem, aryaninem, wiklefistą czy kimkolwiekbądź, byleście w Zbawiciela wierzyli i ufali Mu, pozdrowię was zawsze tym wyrazem: brat w Chrystusie.	Będzie się ona dopiero nadymała! I tak kiej ten paw chodzi a głowy zadziera.	Chmielnicki... Chan ze wszystkimi ordami.	Chętnie to uczynimy! Przyrzekam za siebie i w imieniu moich gości. A na który dzień nas za... za... zapraszacie? wg Długosza.	Co ty wygadujesz?...	Co za myśl!	Co?... Skąd?... Ty oszalałeś, kapłanie!.... Grzebiesz się w papirusach, ale ja siedem lat służę w wojsku i prawie nie ma dnia, ażebym nie odbywał musztry czy manewrów... Jakim sposobem w ciągu paru miesięcy będziesz miał półmilionową armię?...	Czy masz pan jaki sposób przeszkodzić temu spotkaniu?	Często od niej słyszałam o tobie. I powiem ci: nie masz pojęcia, jak matka pragnęła twego małżeństwa z panem Stefanem, a nie domyślasz się, jaki to był dla niej cios, gdy dowiedziała się o nieporozumieniach między wami... Wtedy... we Włoszech...	Dawno pan wyjechał z Paryża?	Dałbyś spokój, Penn Idź na tył okrętu i skończ partię szachów ze stryjem Saltersem. Powiedz tatkowi, że jeśli nie ma nic przeciwko temu, będę odbywał wachtę za Harvey’a... on się okrutnie zmachał!	Dolne marsle i bom-kliwer, kapitanie.	Dziwaczne. Człowiek myśli, że sam pojedzie w górę; nagle widzi, że nie on jedzie, ale ziemia szybko zapada mu się pod nogami. Jest to zawód tak niespodziany i przykry, że... chciałoby się wyskoczyć...	Dziękuję ci. Prawdę mówiąc, sprowadza mnie interes.	Firma Scrooge i Marley, jeżeli się nie mylę? Czy mam przyjemność mówić z panem Scrooge czy z panem Marleyem?	Gdzie?	Haj... o mlicysko się upominajom. To on takie figlasy robi!	I tamten naprawdę umarł z miłości dla mojej narzeczonej?	Ja miałam wszystkie celujące i dostałam pierwszą nagrodę...	Ja nie mam rodziców	Jak rozumnie stawiał pytania i jak stanowczo i szybko powziął decyzję, co zresztą zawsze było dla niego charakterystyczne!	Jak tu dobrze, Stasiu! Patrz, i podłoga nawet wylana jest żywicą. Będzie nam tu doskonale.	Jakie zmarłe?	Jawę, Borneo, Filipiny, Wyspy Fidżi, Wyspy Salomona, Karoliny, Samoa, damned Clipperton Island. A lot of damned islandsdamned Clipperton Island. A lot of damned islands (ang.)	Jesteśmy w komplecie?	Jeślić nie dosyć, powiedz im jeszcze, że ich za psubratów, nie za prawychprawy (daw.)	Juścić z domu.	Kiedy się Waszej Królewskiej Mości podoba; zawsze jednak szczęśliwy i dumny będę, poświęcając się dla zgody, którą utrzymać pragnę pomiędzy Waszą Królewską Mością i królową Francji.	Kogo? zrywając się podchwyciła Dobkowa...	Koło południowego naroża wyspy Mull Wysepka, na którą mnie wyrzuciły fale, nosi miano Earraid.	Któż to powiedział?	Masz jeszcze ochotę życie swoje ważyć dla mnie?	Mnie nie...	Można w niej zgubić drogę.	My Butrymi, Domaszewicze już są.	Myślę, że chyba żartujecie sobie ze mnie, dostojny rycerzu wprawdzie słyszałem ci ja na kazaniu, że trzeba kochać Pana Boga tylko dla Niego, nie myśląc ani o piekle, ani o niebie, ja też kocham Go na wszelki przypadek, nie wiedząc, co tam później nastąpi.	Mów zawołał z wysiłkiem ojciec.	Na mnie on zrobił wrażenie takie, żem się ulękła Nie jestem nawet ciekawą, bo czytam historyą biédaka z jego twarzy i stroju. Jest-to jakaś ruina, ofiara losu, temperamentu, charakteru, a może... któż wie?... nałogu... Cynizm powierzchowności przeraził mnie.	Na przykład jaka?	Najlepsze pole moje!	Najpierw, gdzie jest twoja żona?	Nie jest wykluczone, choć także nie ma żadnej pewności...	Nie pojmuję jak młoda osoba może zapominać tak dalece o skromności, która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety! wyrzekła ze słodyczą i litością w głosie pani Teresa	Nie wiem, dziadku. Jakiś urok na mnie rzuca jego wzrok ponury i jego wąs, i jego brew, i jego szabla, i buława, i jego koń, i mundur siwy... Może dlatego, żem sierota, ojca nie znam, więc szukam jego wyobra­żeń i miłość moją ofiaruję symbolom władzy i ojco­stwa.	Nie! Pro Marusiu Bohusławku!	Nie. Odbyłem już kilka podróży... jako amator.	Niech-no mama te przepowiednie zostawi na później, a teraz może dostanę co jeść, bo wyjechałam z domu przed kawą.	O tyle, o ile potrzeba, by dawać siostrzyczkom lekcje muzyki	Oj, Salo, Salo, nie wiesz sama, co pleciesz Te przeklęte Krzyżaki na wszystko łakome.	Ot, przewiduje ci się już tu cudu nie ma żadnego; odskoczyła szabla od twardej głowy i ucho minęła, a na ramię upadła.	Pan się myli, doktorze. Pańskie zeznania w pierwszej instancji  stwierdzają, że pan liczył. Upraszam Wysoki Sąd o odczytanie odnośnego ustępu zeznań świadka. Tom drugi strona trzydziesta trzecia, ustęp pierwszy.	Przecież mój ojciec nie jest litwakiem.	Rozdajże im prochy i kule.	Słucham, dziecko.	Tak Nieraz słyszę od cudzoziemców pochwały dla naszej czekolady i dla ciastek. Gdy polska ambasada w Londynie sprowadza z Warszawy ciastka, Anglicy się nimi zajadają.	Tak pan przypuszcza?	Tak, Dawidku, jedno i drugie	Takie suche jak wiór	U celu jesteśmy według życzenia. Kręcimy się w kółko.	Wcale nie ślubowałem sobie, że nie zgolę tej szczeciny, aż dopiero w dniu ślubu.	Więc wasza dostojność trudziłeś się wieczorem?... Nigdy nie śmiałabym przypuścić, że nasz władca znajduje się o kilka kroków ode mnie pod gołym niebem.	Wybacz, kochaneczku ale to, co mówisz, jest tak nieprawdopodobne...	Zdaje się, że pozostaniemy na zamku, nikt o nas nie myśli, królewna się powietrza nie obawia, a choć ono w pobliżu już jest, w mieście go nie ma dotąd. Łacniej nam tu i żyć i ludzi znaleźć i radę sobie dać, choćbyśmy tylko starostę Wolskiego mieli.	Znacznie więcej! Wynalazłem osobną metodę. Sposób uproszczonego prowadzenia domu.	– Ja to plotów nie roznoszę. Macie oczy, to wypatrzcie same.	„Wszyscy ci ludzie są w zmowie przeciw nam, to dobry uczynek pokrzyżować ich plany”
Marek. Przeciem się zdał na coś! Trzech Czertwanów? To dużo, ale jeśli wszyscy do siebie podobni, to winszuję temu krajowi. Tęgi to musi być pracownik!	Meir! zejde mój wyklęty jest... i ja wyklęta... ale miłosierdzie Pana większe jak największa góra, a sprawiedliwość Jego głębsza od najgłębszego morza. Tak stoi w Piśmie. Kiedy zejde mój to czyta, przestaje smucić się i mówi: „Przeklęty szczęśliwszym jest od przeklinającego... bo przyjdzie czas, że sprawiedliwość Pańska wejdzie w serca ludzi i błogosławić oni będą imiona przeklętych”...	Ale poczekaj pan bo to od tego się zaczęło. Zaraz. Wroński twierdzi: nie powinno się bić kobiet, szczególniej nahajką	Ach, na Helę rachujesz?... Życzę ci, abyś się na tym nie zawiódł, a ja... na tobie.	Niechby się rozprawili. Potem zostaną przyjaciółmi. I tak od dawna patrzą na siebie spode łba.	...No bo widzisz, ja na przykład co roku pierwszego sierpnia idę na Babią Górę za tych z Powstania Warszawskiego, tylko z jednego powodu	Nie ma! Dla wielu, dla bardzo wielu ludzi nie ma nic na świecie, prócz ukochanej kobiety. Ona jest im wszystkim! Jest żarem czynów, cierniem wytchnienia, gwiazdą nadziei, słońcem wiary w siebie; a przede wszystkim jest, jak cnota, sama sobie celem i źródłem najwyższej na świecie rozkoszy.	Jak? To żadna sztuka. Musisz tylko powiedzieć chłopcu, że nigdy nie chcesz kochać nikogo innego, tylko jego, na zawsze, a potem pocałować go i rzecz załatwiona. Każdy to potrafi.	Gdybyście ją obaczyli to cóż by za zasługa wasza była, że przyznalibyście prawdę, która sama za siebie mówi? Tu właśnie o to idzie, żebyście temu uwierzyli, nie widząc jej, żebyście na to przysiąc byli gotowi i twierdzenia swego z bronią w ręku przeciw każdemu a każdemu bronili. Przyznajcie mi więc to natychmiast, ludzie dumni i pyszni, albo biada wam! Chodźcie, śmiałki, jeden po drugim, jak tego prawo rycerskie wymaga, albo jeśli chcecie, chodźcie wszyscy razem, jak to gawiedź wam podobna czynić zwykła. Stoję i czekam was, ufny w prawdę, którą mam za sobą.	Chcą nas zetrzeć na miazgę?	Za przeproszeniem jakie ja życie prowadzę, to moja rzecz. Nie ty będziesz mnie uczyła. Dzięki temu memu bezmyślnemu życiu mam dziś przyjaciół w najlepszych sferach. Mam stosunki, pieniądze. Jestem wielkim panem. Każdy kelner, każdy szofer, każdy bileter w teatrze wie, kto to jest pan Malinowski. Czy to cię tak boli, że twój mąż stał się jedną z najpopularniejszych osobistości w Warszawie?... Że ludzie liczą się ze mną?... Że jestem kimś?... Nie, moja droga. Już nie ty będziesz mnie uczyła rozumu. A co dotyczy plotek, że cię zdradzam, daję ci moje słowo honoru, że to nieprawda. Chcesz, wierz	Oj nie! jeżeli mu tam na świat wybić się udało, głupi by był, żeby nazad przyszedł biedę klepać i za pługiem chodzić; chyba go gdzie złapią i przyprowadzą...	Ha, szelma! Co dzień musiał koszulę brać, tak się pocił. Jużeś waćpan i ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. powiadał, że do podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.	Człowieku, nie chcesz zarobić? To jest ostatnie słowo, Fremde? Ale dlaczego, człowieku?	A ot i nowiny mamy Wy nic widzę nie wiecie, co się na wsi i we dworze dzieje, kiedy się mnie nie pytacie nawet!	Ech, Boże, czy ty nie widzisz, że margrabina jest narzędziem tego wysokiego chudego, który nie pisnął ani słówka. Jest w nim coś z Kaina, to Kain, który szuka swojej maczugi w trybunale, gdzie, na nieszczęście, mamy kilka mieczów Samsona.	Cóż to znowu? Klaro, duszko, zapominasz się. Więcej stanowczości!	Jak chcesz ale pamiętaj, że masz co dzień przysyłać mi kilka słów: jestem zdrów, mieszkam tu a tu, i tyle...	Jak się to stało, bo nie uważałem?	Jak to, jaka? Ileż to razy, kiedy dziadunio Szyszko żył jeszcze i był sekretarzem w zarządzie miejskim, a nasz ojciec tak ciężko zachorował i w domu zrobiła się wielka bieda, babunia i doktorowi, który odwiedzał ojca, zapłaciła, i mamie naszej albo nam to i owo sprawiła... Ani mama, ani my nie zapomnieliśmy o tem...	Nie ma prawie dzikich słoni, boście je wyłowili! Wina jest wasza, albowiem nie znacie się na prowadzeniu! Nie wiem, dlaczego to ja sam mam utrzymywać porządek w całym pochodzie?	Bądź. Ale prawdy jej nie mów. Powiedz, że mnie magnat jeden wywiózł	Ale ten dziennik będzie ohydnie głupi.	Ładnie tu u pani Znać, że ma pani zamiłowania estetyczne. Cóż to pani haftowała?	Juści. Noc zaruteńko i taka ćma, że się drogi nie rozezna. Jutro się zwiezie resztę. Sielną macie kapustę!	Mówiłam panu już kilka razy, że to jest pańskie przywidzenie. Nie wyróżniam nikogo ani w łasce, ani w niełasce.	Tak... tak... strzeż się! Inaczej pójdziesz prosto do piekła.	Zawołaj sobie Chilona. Nie mam dziś żadnej ochoty do filozofowania. Na Herkulesa! Nie ja stworzyłem te czasy i nie ja za nie odpowiadam. Mówmy o Ancjum. Wiedz, że czeka cię tam wielkie niebezpieczeństwo i że lepiej by może było dla ciebie zmierzyć się z tym Ursusem, który zdławił Krotona, niż tam jechać, a jednak nie możesz nie jechać.	Dlatego, że nie wiem, co będzie od dziś za rok. Nie co roku zdarzają się wyjątkowo dobre interesa.	Powiadam ci, że stamtąd, Watson. A ty jak sądzisz? Czy to było szczekanie?... Strach, OdwagaNie jestem dzieckiem. Możesz mi prawdę powiedzieć.	Kryteria są społeczne Pęd ludzkości ku coraz większej społecznej doskonałości stwarza kryteria dla tablicy wartości w każdej epoce. Kryteria pragmatyzmu muszą być społeczne, inaczej każda bzdura mogłaby mieć pretensje do względnej chociażby prawdziwości. Po zbankrutowanej demokracji przychodzi komunizm czy syndykalizmsyndykalizm	Bójże się waćpanna tego Boga, którego wzywasz! Kto cię kleszczami będzie szarpał?	Cóż to znaczy powodować cuglami?	Któż to jest ta Emilka?	Najlepsi to właśnie ludzie, którzy spełniają swój obowiązek, panie Peggotty	Pan to chce wiedzieć? Łatwo mi dać odpowiedź. Głód. A pana?	Po cóż, Zoniu, masz się tym zajmować?	Wawrzuś... ulituj się... puść mnie!	Mój drogi, nie mów już o tym! Żaden z nas nie ma zaiste prawa karcić drugiego. Winniśmy znosić wszystko i przetrwać, mój Alanie! Och, ale mi dolega to kłucie w boku! Czy nie ma tu domu?	Akurat mu tyle potrzeba, żeby się ożenić, ha, ha, ha!	Jak się masz, Golde?	Jak się nazywa doktor, który leczy twoję mamę?	Nie kręć tak tych rękawiczek, prędzej je zniszczysz ...a, to wy, Pietrku	No tak nikt chyba nie słyszy, bym się skarżył.	W tym to rzecz, jak pan widzi, panie Copperfield	Ładny mi mąż! To zaprzęg, a nie mąż!	Żadne „nie”. Ona wyjeżdża, ponieważ we śnie z panem przegrała. Oto skończone wszelkie smycze pani Cin. Przed panem otwierają się nieskończone możliwości.	Ja nic nie poradzę, wachmistrzu! Poproście tego piegowatego, młodego Corkrana. To jest ich dowódca.	Jakkolwiek bądź jest, jeżeliby moja chęć dobra odrzuconą nie była, to ja bym chętnie sam pojechał.	śpiewać będziesz musiała, śpiewem jak fala wzburzonym, póki wszystkie nie uciszą się morza, aby twojej nadsłuchiwały tęsknicy,	Nie mówię, że nie był dowcipny, mówię, że nie był żywiołowy	Będziemy mieli zaszczyt przystąpić z wami do walki	Pan ma do mnie interes?	Wszystko jedno. Więc do Benares. Prędko! Już nadjeżdża!	Zaczadzona. Biegnę do pożaru!	Klu-Klu przysięga, że nic więcej nie powie.	Bo nie znajdę nikogo lepszego od niego.	Cóż ci dolega, co ano stękasz jak stara Wojnarka pod dominikanami?	Hmm... Raczej nie, bo oni są daleko przed nami.	A co, babulo?	Co pan mówi, señor?	Co tobie, Elżuniu? Pewnie znowu oczy cię bolą.	Ja we wszystkie urzędowe czynności moich współkolegów wglądać nie mogę...	Nie będziecie teraz mogli nikomu w oczy spojrzeć, Foxy. Mikrusy was wygwiżdżą! Pomyślcie tylko o swojej wściekłej powadze!	O, mój Boże przypomniałeś mi pan mój przestrach, czy on mnie aby nie poznał!	Ależ, proszę pana, jak można wątpić o duszy?... Ja przecież czuję, ja myślę i... no, jestem pewna życia przyszłego...	Ach, więc takie buty! Subtelnych dystynkcji rozróżniać nie umiem. Lecz jako dygnitarz branży policyjnej tym pewniej pan może wskazać mi drogę.	Ja kocham cię! powtórzyła Julja, której rękę całował Jan z zapałem i ostatni.	Jestem tak gotów jak waszeć.	Nie	Nie poznajesz?	Nie, nie napisałem mu. Proszę przeczytać list, jeżeli pan wątpi.	Nie.	Szczęśliwy! stokroć szczęśliwy! Baronowa drze starego kasztelana, a on...	Umarli nie potrzebują wierszy	Więc nie	Chwostek	Cicho!... Zgoda!...	Czemu zaś tak nastajesz, by ona wyjechała z Zamościa?	Cóż tam w Iksinowie?... spytała Madzia.	Dlaczego?	Dobrze, zgoda.	Dzieciństwo, Zabawa	Ile nabojów?...	Jakie pokrewieństwo łączy pana z Brodzkim?	Jakże, przyjaciół se kaptujekaptować	Kiedy będę mógł wstąpić?	Mieszkam w niej.	Najpokorniej dziękuję! Niespokojny o nią jestem. Źle jest z moją matką, źle...	Niezadługo już, niezadługo.	No więc niech mi pan pożyczy jeszcze dziesięć tysięcy.	No, no!	No, no, no...	O, za pozwoleniem!	Oferta spóźniona. Będzie turbunekturbunek	Pasy drzeć z łotra!	Pozwalamy O święty mężu, ci ludzie chcą tobie przynieść jadło.	Tak, niekiedy...	Tak, towarzyszu Stalin.	Więc i ty żałujesz mi tej jednej małej-czarnej...
Rozumiem to, dobrze rozumiem Nie trzeba było tu przychodzić, Kreciku. Źle zrobiłeś. Szczerze pragnąłem oszczędzić ci tego. My, mieszkańcy Wybrzeża, prawie nie zapuszczamy się samotnie w Puszczę. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, chodzimy co najmniej we dwójkę, wówczas zwykle wszystko układa się pomyślnie. A poza tym należy znać zaklęcia, których ty jeszcze nie znasz. Mam na myśli hasła, znaki i skuteczne powiedzonka, i zioła, które trzeba mieć w kieszeni, i wiersze, które trzeba powtarzać, i fortele, i sztuczki. Wszystko to są rzeczy względnie proste, ale musi się o nich wiedzieć, gdy się jest małym zwierzątkiem, inaczej wpada się w tarapaty. Oczywiście, gdybyś był Wydrą albo Borsukiem, sprawa przedstawiałaby się całkiem inaczej.	Tymczasem, wyobraź sobie, co się dzieje. Onegdaj zaczepia mnie Żaneta zapłakana i mówi: „Moja Madziu, pdobno pan Solski przy swojej cukrowni będzie miał doktora i aptekę. Spytaj się więc, czy biedny Fajkowski nie dostałby tam miejsca? To ogromnie zdolny aptekarz (mówiła Żaneta), on sam robi analizy. A jaki cichy, pracowity...”.	Jak to? Miałem im oddać dziecko? Kobieto, nie wiesz chyba, co mówisz? Czyż nie wiesz, co to byli za ludzie?	Tego, co stoi wgłębi przy krokwiach; będzie tam jeszcze dwadzieścia pięć butelek, reszta się potłukła, gdy upadłem. Przynieś mi sześć.	Zali ja mogę odgadnąć, co mnie tam czeka, gdzie jadę jakie sprawy i jakie przygody?... Wrócę kiedyś, jeśli będę mógł; zostanę tam na zawsze, jeśli będę musiał.	Brühl! te papiery co wczoraj, skończyć trzeba.	Co mu ta zrobią Chybszy on w nogach od nich i zawdy im się wymknie.	Co mówisz?	Cóż miał mamie mówić takie rzeczy? Co to kogo obchodzi, gdzie taki facet jedzie...	E! co tam! Radam, bo nasz!	I co? w studnię skoczył?	To po co wujaszek wszędzie tam jeździł?	Wystawiłem na korytarz oba buty do czyszczenia. Nazajutrz był tylko jeden. Posługacz nie wiedział, co się stało z drugim. Kupiłem te buty wczoraj i nie miałem ich wcale na nogach.	Z przyjemnością. A o co chodzi?	Tutaj po wojnie będą bardzo dobre urodzaje Nie trzeba będzie kupować żadnych mączek kostnych. Dla rolnika jest to rzeczą bardzo korzystną, gdy na polu spróchnieje cały pułk. Jednym słowem, obłowi się niejeden gospodarz, i to porządnie. Tylko o jedno się boję, a mianowicie, żeby ci rolnicy nie dali się nabrać i nie sprzedawali tych kości żołnierskich cukrowniom. W Karlińskich Koszarach był na przykład oberlejtnant Holub, taki uczony, że cała kompania uważała go za idiotę, ponieważ z powodu swej uczoności nie nauczył się wyzywać żołnierzy i nad wszystkim zastanawiał się tylko ze stanowiska naukowego. Pewnego razu żołnierze zameldowali mu, że komiśniaka, który właśnie fasowali, żreć nie podobna. Innego oficera takie zuchwalstwo rozzłościłoby, ale on nic; zachował spokój, nikogo nie nazwał świnią czy bydlakiem i nikomu nie dał w pysk. Tyle tylko, że zwołał wszystkich swoich szeregowców i rzekł do nich swoim bardzo przyjemnym głosem: „Po pierwsze, musicie sobie uświadomić, że koszary to nie żaden delikatessenhandlung, żebyście sobie mogli do woli wybierać marynowane węgorze, sardynki i sandwicze. Każdy żołnierz winien być na tyle inteligenty, żeby bez szemrania żreć wszystko, co fasuje, i ma mieć tyle dyscypliny, żeby się nie zastanawiać nad gatunkiem tego, co mu każą żreć. Wyobraźcie sobie, żołnierze, że może być wojna. Tej ziemi, w której was po bitwie pochowają, będzie wszystko jedno, jakiego komiśniaka nażarliście się przed śmiercią. Matka ziemia rozłoży was i zeżre razem z butami. Na świecie nic zginąć nie może. Z was, żołnierze, wyrośnie nowe zboże na komiśniak dla nowych żołnierzy, którzy znowu może tak samo jak wy nie będą zadowoleni z otrzymanego chleba, pójdą na skargę i natkną się na kogoś, kto każe ich wsadzić do paki, aż oko zbieleje, ponieważ będzie miał do tego prawo. Teraz wam wszystko ładnie wytłumaczyłem, moi żołnierze, i nie potrzebuję wam chyba dodawać, że kto by się w przyszłości chciał uskarżać, to miałby tylko tę jedną przyjemność, a mianowicie, wyjście z paki na wolny świat boży”. „Żeby choć trochę urągał”	Bardzo niezwykła Po twoim akcencie widzę, że już ją kochasz; złożysz jej wizytę, nim trzy dni upłyną, a jestem nadto starym paryskim wyjadaczem, aby nie wiedzieć, co z tego wyniknie. Otóż, drogi Danielu, błagam, wystrzegaj się najmniejszego splątania interesów. Kochaj księżnę, jeśli ci serce dyktuje, ale myśl o swoim mieniu. Nigdy nie wzięła ani nie żądała dwóch groszy od nikogo w świecie, zanadto jest na to d’Uxelles i Cadignan; ale, wedle tego, co wiem, poza własnym majątkiem, który był bardzo znaczny, pękło przez nią kilka milionów. Jak? Dlaczego? Jakim cudem? Nikt nie wie, ona sama nie wie. Widziałem ją, jak trzynaście lat temu połknęła w półtora roku fortunę przemiłego chłopca oraz starego rejenta.	Rozkaz, panie pułkowniku	Uciekła do Paryża! Wszystkie one takie! Trzoda! Mniejsza! Ale z nią uciekły ruble! Teść złajał i wypędził. Dzieci nie ma. Ot, i zostałem na bruku.	Żeby nie wolno było mówić na tych zebraniach o żadnych interesach handlowych. Będzie trochę muzyki, bo spodziewam się, że o tem pomyśli pan Bigiel	A któż temu winien mój drogi Kaziu, jeśli nie ty? wszakże muszę dla ciebie gospodarzyć i troskać się, bo sam się zająć interesami nie chcesz i nie umiesz. Mnie to i panu strażnikowi, co tak łaskaw że nam pomaga, winien będziesz, jeśli ci kiedyś zdam majątek i interesa uregulowane, ale to mi życie zabiera.	To znakomicie! To znak, że leniwe woły kiwają rogami i przestępują z nogi na nogę udając, że idą. Może nawet ruszą z miejsca. A lock-outlock-out nieprawdaż? Parobcy nie mają wprawdzie zorganizowanego „stronnictwa”, ale to nie dowód, żebyśmy my „szlachta” nie mieli go mieć. Należy przytrzeć chamstwu rogów!? Więc wyrzucanie wszystkich parobków w zimie. To po polsku!	A czy miała wtedy jaki pierścień na ręku? nie uważałaś pani?	Bynajmniej, przeciwnie, to mnie zajmuje mocno, a na teraz nie mam nic a nic do roboty.	Dlatego namawiałem cię, ażebyś u mnie pracował Jak widzisz, łatwo tu o wypadek... Chodźmy na górę...	Ho, ho, wiedzą to wszystko? I czemuż w takim razie nie schwytali go natychmiast?	Nie! Strzegę się być na widoku. Pragnąłbym znaleźć w bliskości plebanii jaki punkt mniej widoczny: do czynienia spostrzeżeń.	Ot, widzisz Rzeczy mają się tak: Fernand, którego masz tu przed sobą, zacny i dzielny Katalończyk, najlepszy rybak w Marsylii, zakochał się w ładnej dziewczynie imieniem Mercedes; ale niestety to ładne dziewczę kocha się nie w nim, ale podobno w zastępcy „Faraona”, a ponieważ statek ten przybył właśnie dziś do portu, pojmujesz więc...	Ursus nie mówił, że wróci, tylko że wieczorem będzie czatował z chrześcijanami na lektykę.	W pobliżu nie ma jakich chat?	Tak jest, my jesteśmy okropnie wdzięczni! Nie zapomnieliśmy tego kawałka mydła. My jesteśmy grzeczni. Dlaczego ty jesteś niegrzeczny, Rat?	Wszak on nic nie może zarzucić mojemu stanowisku społecznemu. Więc cóż ma przeciwko mojej osobie? Nie skrzywdziłem nikogo, żyłem uczciwie. A jednak nie pozwala mi dotknąć bodaj końca jej paluszków.	A niech mnie kule biją! Drogi przyjacielu, masz prawdziwe utrapienie z tym Van Gouldem. Mam nadzieję, że tym razem to mnie się poszczęści i że to ja dostanę go w swoje ręce. Otoczymy Gibraltar i odetniemy mu drogę ucieczki, na wypadek gdyby chciał umknąć morzem. Powiesimy go na maszcie twojej „Błyskawicy”, obiecuję ci to.	A! czyż już kary nie dosyć?	Admirał ją zabrał prawie przemocą na swą fregatę. Gdzieś żeglują szczęśliwie. Miałem scenę z piekła żywcem wziętą, nim jej wytłumaczyłem, żeby swe prawa przekazała ze mnie na męża. Słyszałem, że się mści na oficerach marynarki. Valevale (łac.)	Ależ pani przekonywa nas pani, że jesteśmy jeszcze w Paryżu, ukradnę pani ten kawałek, przyniesie mi dziesięć franków w jakim felietonie.	Bardzo się cieszę, bardzo... że miałam sposobność zawarcia tak miłej znajomości. Więc pan zbadał tutaj wszelkie dzieła sztuki? Zapewne, mieszkając stale w Paryżu... Jesteśmy bardzo obowiązane...	Czy jestem twoim chelą, czy nie? Czyż nie jestem podporą twych starych nóg w podróży? Daj mi pieniądze, a oddam ci je o świcie.	Mądrze mówisz Powiedz mi jednak, czy i jego świątobliwość nie miałby prawa uwolnić tych ludzi?	Nie mówiłam ci? Nauczyłam się.	Nie o to idzie Teraz mamy zasadniczą kwestię. Czy jesteśmy demoralizatorami ludu, czy jego wskrzesicielami.	Nie zawsześmy go bili!	Nie, nie wiedziałem chociaż to bardzo naturalne.	No tak, pan.	Owszem, słyszałem, ale nie znałem szczegółów. Zresztą jestem zupełnym laikiem, jeśli idzie o giełdę.	Pamiętajcież tylko że i tej straży, gdy się zawieruszy, nie możecie być pewni. Gdy Hocz górę weźmie, pierwsi viertelnicy pójdą pod jego rozkazy.	Powiem waćpanu czemu Krakowa nie lubię. Sam pojmiesz.	Przecież pan jest wydawcą „Tygodnika”, pan jest właścicielem tego pisma?	Sprzedawała resztki na Piotrkowskiej i trochę na fantyna fanty	Tak byłam tak niedorzecz­na... Kochałam!... O! Jakże byłam niedorzeczna!...	Toć on dorosły mężczyzna! a jeśli się nie mylę, on daleko od sieni nie odejdzie.	Uczyniłem to, ale odmówił. Ówczesny rezultat nie był dlań zgoła ponętny.	Więc mówi pan, że jako lekarz?...	Więc to tak?... Więc ja nie jestem samodzielnym człowiekiem, nie mam żadnych obowiązków, nie mam prawa służyć społeczeństwu, nie mogę przyczyniać się do ogólnej pomyślności, do postępu i szczęścia młodych pokoleń, do podźwignięcia kobiet z upokarzającego stanowiska?...	Za pozwoleniem, rzekł Dobek: o tem staraniu oficjalnie mowy nie było!	Ładny mi mąż! To zaprzęg, a nie mąż!	Ślub nie ślub... Cóż mi tam Barwicki! Ale słowo. Dane słowo honoru.	Żebym miała czarne perełki, tobym zrobiła i oczy; z chleba nie można; żeby dużo, dużo chleba, toby był cały człowiek albo koń	A dzieci moje?	A to jakim sposobem?	A śpi.	Ale jej dochodzim	Ano i mnie. Ważna rzecz. To tylko z początku nieprzyjemnie, a potem już wszystko jedno.	Aplikujesz w adwokaturze?	Będę pisywał miejską pocztą do biura duży pieniądz woźnemu.	Chodźmy więc je zobaczyć Pamiętam, że i ja kiedyś byłem człowiekiem.	Czyż wszyscy kochankowie mówią prawdę w wierszach?	Dlaczego pani zatrzymuje powóz?	Dobrześ powiedziała, Randi! Niechże ich Bóg oświeci, by myśli swe zwrócili do rzeczy wyższych!	I ja go miłuję.	I ja!	I... czy mam mu być oddany?	Idę!	Jak gdyby to był twój kraj! Albo jak gdyby prowadzono śledztwo tutaj, w kraju Stuartów!	Jestem	Już zgaduję, że go zaraz potem Chmielnicki wysłał do Warszawy	Kcie mam gierofadź?...	Kiedy ciemno jak w lochu.	Kto nakłamał?	Może manat.	Niech sobie idzie jeść, gdzie się jej tylko podoba	Odwołasz! Odwołasz!...	Ojciec, odpuść mu.	Przesadzasz chyba, skąd by Trawiński wziął taką!	Przyjmuję ją, mości Land.	Sądzę, że najrozsądniej będzie zabrać tę Marysię do nas.	Słyszysz mnie, Beatko?	Słyszę, słyszę. To jest grube łajdactwo, ale mądre, a, a, jakie mądre!	Tak, tak... byłem w Warszawie... Ale to już dawne rzeczy.	Tak? Gdzież jest teraz Barrymore?	To ty będziesz „wytryniarz”?	Trafiłeś?	Trzeba się spytać mamy, czy pozwoli powiedzieć	Trzy tygodnie temu, mości dobrodzieju	Ty się jej boisz? Czarny Korsarz? Chyba żartujesz?!	Widzisz, Felek, teraz jestem już prawdziwym królem. Już wszystko dobrze.	Wszystko wiem... Zaraz ci powiem... Poczekaj chwileczkę, to ci powiem... Joasiu!	Wyjdźcie, będziemy głośno mówili, to choć on Kozioł, a usłyszy!	Z domu	Zalizali (starop.) spytał.	„I zniszczony...”
Zgoda, wystarcza mi to Ale podejrzewam, że ośmielając się podnieść oczy aż tak wysoko, musiałeś mieć w tym jakieś jeszcze wyrachowanie.	Głupiś, mój Wysocki. Ja jej widywać nie potrzebuję. Byle była porządna w domu, schludna, pracowita, to niech sobie chodzi, gdzie chce. Tylko niech do niej nie chodzą. Więc rozumiesz: trzeba w pokoju odświeżyć ściany, umyć podłogę, kupić sprzęty tanie, ale nowe i dobre, znasz się na tym?...	Na nic mi niepotrzebne wasze nazwisko, ino wy sami. Ale naprzód powiadajcie, czyli wy wiary komu dotrzymacie? Wszystko u was za nic, więc nie wiem. Jak was ktoś w godzinę śmierci o co poprosi, to czy zrobicie uczciwie? Czy dotrzymacie? U nas się mówi na honor, na słowo, na uczciwość, ale jak tu z wami?	Dobrzeć to, ale taki Stanko, mistrza Wita syn...	Niewdzięczniku!... Gotów jesteś za miesiąc o mnie powiedzieć to samo... Ale ja nie dam zrobić sobie krzywdy...	Przychodziła ta pani, przychodził i pan jakiś z długiemi włosami, ale teraz to go i nie widać On zawsze płacił za kwiaty, on też kazał tu dać kratę.	Trzech więcéj nie trzeba, ale trzech, to już koniecznie trzeba.	Widać tak, to prawda ale trudno w to uwierzyć.	A ja, skoro pierwszy raz w życiu podjęłam się roli swatki chcę także, żeby się to na coś zdało. Trzeba tylko pomyśleć, co teraz wypada zrobić.	Nie mogę panu tego wytłumaczyć ale na miłość Boską, zastosuj się pan do mojej rady. Wyjedź pan stąd i nigdy tu nie wracaj.	A? nie? dlaczego? powiedzcie jéj, zapewnijcie ją, niech tylko głos szanuje. Ja ją szacuję wysoko, wysoko. E una diva! głos anielski; żadna jéj niezrówna. Jak mi będzie tęskno za jéj głosem; ale musi teraz śpiewać w kościele: niech ją choć tam usłyszę.	Jak się to stało, bo nie uważałem?	„To się naucz, a jak będziesz już umiał, przyjdź do mnie; pogadamy wtedy o teatrze!”	Ano tak to jak nie ma potrzeby ani szans, to się nie walczy, po prostu. Byliśmy okrążeni, pomocy nie można było się spodziewać znikąd, więc nie było sensu walczyć. Kiedy walka nie ma sensu, zamienia się w zwykłą rzeź, wiesz?	O patrz, właśnie przechodzi kapichrust. Nie! popatrz tylko na naszego Saint-Loupka; patrz, jak on wyrzuca nogami i spójrz na jego facjatę. Czy powiedziałby kto, że to podoficer? A monokl, ha, ha, ten sobie lata.	Widziałem, jak domy uderzały o most, zanim roznieciły się ognie. Więcej nic nie pamiętam. Jak dawno to było?	Nie, ale piratom nie wolno zabierać kobiety na pokład, zwłaszcza podczas wyprawy wojennej. To prawda, że „Błyskawica” należy do mnie, że jestem jej niekwestionowanym dowódcą i nie podlegam nikomu...	Kto? Verloc? Ach, tak. Mieszka przy sklepie. Zdaje się, że razem z nim mieszka jego teściowa.	Niech pan nie zachowa do mnie urazy i daruje to, co powiem.	Pójdę, panie! Ja się niczego nie boję. Żebym tylko matkę znalazł! Niech się pan ulituje nade mną!	Gdyby ci badający wiedzieli choć cośkolwiek, nie wypytywaliby tak gorliwie A teraz, o czem pragną oni tak się dowiedzieć? Czy niema czasami księcia de Buckingham w Paryżu i czy widział się, lub ma się widzieć z królową?	Była wprost zamorzona głodem Nieraz potem mi opowiadała, że gdy tam siedziała na zimnie, zdawało jej się, jakby jakiś wilk wydzierał z niej wnętrzności.	Co to znaczy sam? Jak rzecz powstaje sama z siebie?	Kochałem panią Bonacieux sercem, a milady głowę mi zawróciła chcę ją poznać jedynie po to, aby raz wiedzieć naprawdę, jaką rolę odgrywa u dworu.	Może w lesie a wy wiecie, że w lesie gotowi się zapomnieć i do nocy.	A kto mi da drzewa do pieca, a mąki, a masła? Mam okradać pana, aby dogadzać kuzynkowi? Poproś panienka o drzewo, o mąkę, o masło, toć to panienki ojciec, może panience dać. O, właśnie idzie, aby obejrzeć zakupy...	Bo mnie mówi serce, że to musi być asyryjski wysłaniec czyhający na zgubę jego świątobliwości...	Jak się nazywasz mój zuchu?	Jak to?	Mości panie, co się stało?	Pan Grzesikiewicz nie jest moim narzeczonym	Tak, to ta sama, bardzo dystyngowana kobieta, dzielna.	Uspokoi się Milerowa jak oddam sklep Stawskiej, a ją zrobię kasjerką.	Otóż jest! Dlatego przyjechałem, dlatego przyszedłem do stryja. Ja zmuszę ich do zapłacenia przynajmniej połowy długu, a resztę sam zapłacę. Stryja nie będzie honor mego ojca kosztował ani jednego grosza.	A pan poddał się bez żadnej próby obrony?	Boże!... Madziu, co robisz?... Ależ choćbym miała zostać przełożoną największej pensji, jeszcze nie poszłabym do niej po takich dziurach...	Czy to krewny pani Pierson?	Jest tam jaki rządca?	No, to klawo. Pójdziesz z nami?	Felu, powiedz temu człowiekowi, że z nim nie rozmawiam	O tak dobrze rozumiem, że kto raz widział takiego człowieka, nigdy go nie zapomni.	Nie. Dojedziemy tylko do Nilu, a Nilem do El-Wasta.	A cóż, Ignacy! pani nie przyjeżdża, mosanie tego, co?	A ja cię zapewniam, że już nigdy z tobą nie zatańczę.	Nie. Sympatia do pani.	Rząd powie Mahdiemu: „Oddaj nam jeńców, a my oddamy ci Fatmę...”	Taką ma styczność że równo brzmi jak herb Piotrowiczów.	Aby nigdy nie przechodzić podobnie strasznych wzruszeń	Ciocia mówi o odmowie hrabianki Lignickiemu? A więc znam tę sprawę od początku starań księcia do kosza, jaki mu ofiarowano.	Co takiego?	Co za makolągwa? Jaka pasterka?	Cóż ten człek? spytała Agnieszka.	Dokoła, nawet w domu za nikogo ręczyć nie mogę	Kiedy, tatku... Ja tatce coś powiem... Ja... mam przeczucie, że wszystko pójdzie dobrze!...	Nie wieda, czy przez cały dzień jeden koń podoła takiego nosić	Nie! Nie!	Nieprawda nie pójdziesz nigdzie. Głupie baby.	One są jak Bernard.	Ostatecznie i ja tak sądzę.	Słyszysz więcej ode mnie Ja nie umiem pochwycić słów.	Wielmożny pan tam do szkół zapewne?...	Więcej nic sobie nie przypominasz?	Zaręczyny, Kaleka, Kobieta, Mężczyzna, Dom szeptał cicho do ucha Borowieckiemu.	A rodzina?	A skąd waćpani wiesz?	A tamtego?	A teraz wiesz Chodź więc i milcz.	Ach, pani, pani...	Albo miejsce, albo	Aleć ja o kniaziównę pytam!	Ależ byłoby mi przykro, gdybym miała przeszkadzać...	Byłaby jakaś nadzieja?	Będę go lepiej podchodził!	Cóż, kupowali?	Dlaczego musi?	Dom państwa Malinowskich?	Duszko! Kochanie!	Dziesiąta minęła	Jużci.	Kobieta, Plotka	Kuzynka bardzo ceni pokrewieństwa?	Naprzód!	Nieduży statek z załogą angielską, z kapitanem, zupełnie mi oddanym, oczekuje na ciebie przy ujściu rzeki Charente, obok warowni La Pointe; rozwinie on żagle jutro przede dniem.	No	Przepraszam	Przyjdziewa, mów no matka.	Przyjechałeś... przyjechałeś...	Pójdzie sobie pracować!	Siedź doma spokojnie...	Szczęść mu Boże! Dla mnie, przeciwnie, dzień smutny. Dziś wyjeżdżam ze Strugi. Niemiec mnie wypędza z ojcowizny.	Szkoła, Nauczyciel monologował Wroński. bóg nieba i burzy, władający piorunami, najważniejszy z rzymskich bogów, odpowiednik gr. Zeusa., JunonieJunona (mit. rzym.)	Słuszne słowa waszej wielebności. Zresztą, cygańskie plemię czarów uczone, może ta stara prawdę gadała.	Takutka sama kiej księża	W interesie pańskiego chlebodawcy.	Winszuję pani świąt!	Więc Helena wyszła, bracie Sibie?	Zacznę ja cię edukować w polityce.	Ładne masz suknie?	šita šneka nieko nemaino asmuo. pereiga stoti už lenkus.	„Jestem na krawędzi obłędu”
Bądź pan cicho, widzisz przecież, że nie chce, abyś wiedział, że to od niego.	Niech pan hrabia będzie spokojny... Spieszmy się jesteśmy zapóźnieni. Słuchajcie, ojcze Léger; wiecie, że mamy górę przed sobą, ja nie jestem głodny, będę jechał wolno, to wam dobrze zrobi przejść się trochę.	Mości panowie! Nikt tu większej rzeczy nie dokazał, nikt się taką sławą nie okrył! Vivat pan Muszalski!	Czyż więc mieliśmy powiesić Fulkona? Ten był nam potrzebny do zawarcia pokoju z królem. Wiedzieliśmy, że dla uratowania swego chłopca gotów był zdradzić choćby połowę Anglii.	Chcę, żebyś był człowiekiem.	Nie chcę by zabit był	No to trudno i tak wciągnę na sucho. Ile to tygodni onuczki te same! Koszul mi, dziecko, szukaj! Jakie tam są, zabieram. Przewdzieję	Gdzież tam. Wujenka zawsze jest pierwsza ubrana. Tylko torty się trochę zepsuły i zajęta jest... ratowaniem sytuacji.	Gdybyś przeszedł przez tę nędzę, jakiej ja zaznałem, nie wymawiałbyś tego słowa. Ale widzisz, dziecko, jak na dzisiejsze czasy, obciążony jestem nieszczęściem bez ratunku: jestem synem kapelusznika, który sprzedaje jeszcze kapelusze przy ulicy du Coq. Jedynie rewolucja mogłaby mnie wynieść w górę; w braku zaś przewrotów społecznych trzeba mi mieć miliony. Nie wiem, czy z tych dwu ewentualności nie jest łatwiej o rewolucję. Gdybym nosił nazwisko twego przyjaciela, byłbym na ładnej drodze. Sza, oto dyrektor. Bądź zdrów Interes, SzantażIdę do Opery, może czeka mnie jutro pojedynek: piszę i podpisuję literą F piorunujący artykuł przeciw dwom tancerkom, protegowanym dwóch generałów. Biorę się do Opery ostro.	Nie. Wprawdzie mają zamiar kiedyś go zabrać, ale albo zapominają, jakie zrobili znaki orientacyjne, albo wcześniej umierają. A skarb leży i leży, tak długo aż ktoś wreszcie znajdzie stary, pożółkły papier, na którym narysowana jest mapa i szyfr. Nad takim papierem trzeba nieraz ślęczeć cały tydzień, zanim się go odcyfruje, bo ten szyfr najczęściej napisany jest hieroglifami.	O przesłuchaniu nie może być mowy. Ale od was wszystkich muszę mieć zeznania. Hm... Doktor Pawlicki zapowiedział, że powróci dziś wieczór i wystawi świadectwo zgonu. Myślał, że ona już wczoraj...	Posterunkowy, gdzie posterunkowy? Tutaj jakaś staruszka zasłabła, leży w przejściu i zagradza drogę.	Przepraszam. Nie twierdzę, że nie starałem się o jej względy, ale przysięgam na honor, że jest to najszlachetniejsza kobieta, jaką spotkałem w życiu. Niech pani nie obraża ten superlatywsuperlatyw	Rzecz dziwna; i mnie zajęła silnie ta sprawa od samego początku. Czy oprócz tego, co wyczytałeś z gazet, możesz mi udzielić specjalnych wiadomości? Czy zdobyłeś jakie nowe szczegóły na własną rękę?	Tak, przekuł, rzekł smutnie Bogusławski; poczciwemu księdzu nie przychodzi to łatwo, zwłaszcza gdy na coś takiego trafi, co się z sukienką jego nie godzi. Jak skoro uczucie górę bierze, a jakaż sztuka na scenie ostoi się bez niego? woła natychmiast: hola! i przerabiać chce, a w habit przebiera...	Do licha, nudzi mnie już ta mieszanina czarnych i błękitnych oczu! Powiadam ci, że nie na żart przychodzi mi często zachcianka, żeby miéć jednę tylko parę oczu, ale wyłącznie moich; jedno tylko dobre kobiece serduszko, ale wyłącznie moje; a wyobraźnią widzę już siebie szanownym patryarchą, otoczonym rodzinném gronem, palącym popołudniową fajkę i słuchającym czytania żony o sprzeczkach lorda Palmerstona z lordem Russelem i o owym nieodgadniętym Sfinksie (jak go dzienniki nazywają), cesarzu Napoleonie.	a Tata... a Tata... puci-moka, ale to Tata i pise... i musi Tata to on o i o nie o	Ależ tak, moskwicyzmu... Nie tylko w klasie, ale i w domu będą uczniowie zmuszeni do mówienia ciągle po rosyjsku. Społeczeństwo nie daje nam przecież żadnych środków ratunku...	Biedny ojciec, odezwała się, cóż poczniemy z nim? co mu powiedzieć? Że żyję. Co mu skłamać? Chyba, żem w klasztorze... Napisz, dodała, żeś mnie widział, że powracać nie mogę.. żem ci uciekła... albo, albo sama nie wiem już co... To tylko jedno rozumiem, że nie powrócę do macochy!	Co on gada?... Co on gada?	Co za pojazd, niech go licho!	Czy masz coś ciekawego?	Greggs, co to znaczy?	I to ci jeszcze dodam że choćby wszystko miało być tak, jak mówisz, choćby potęga nasza miała przez to urosnąć, choćby wojna z Turczynem została przez to odwrócona, choćby szlachta sama o to wołała, jeszcze, póki ta oto ręka szablą władnie i znak krzyża uczynić może, przenigdy! Tak mi dopomóż Bóg! Tego nie dopuszczę!	I to właśnie uczyniło cię zbyt śmiałym, Maksymilianie, i sprawiło, że jestem szczęśliwa, a zarazem nieszczęśliwa tak bardzo, że zastanawiam się często, co jest lepsze: zgryzota, którą powoduje surowość mojej macochy i jej zaślepienie względem jej syna, czy też pełne niebezpieczeństw szczęście, którego doznaję, gdy cię widzę.	Jak śmiesz mówić coś podobnego!	Już miałem zacząć ale ty swoją klątwą sprowadzasz mnie do zakończenia.	Niech nam da coś jeść.	O, takiemu człowiekowi się nie wiedzie! Bóg zapomina o nim całkiem, gdy zaś, przyciśnięty niedolą, zacznie prosić i błagać, Bóg zamiast mu pomóc, powiada: „Pierwszy uciekłeś ode mnie, róbże więc, co chcesz!”.	Odda, jak mu się odbierze. Można mu co dać za fatygę. Rzecz jest nasza, sam to złodziej przyznaje.	Także około trzystu kilometrów. Pamiętać wszelako należy, że Mahdi wojuje z całym światem, a więc i z Abisynią. Wiem to również od jeńców, że na zachodniej i południowej granicy kręcą się większe lub mniejsze hordy derwiszów, więc łatwo moglibyście wpaść w ich ręce. Abisynia jest wprawdzie państwem chrześcijańskim, ale południowe, dzikie plemiona są albo pogańskie, albo wyznają islam	Ten człowiek wyglądał na zgryzionego A jeśli Chińczyk rzeczywiście go okradł? Ten człowiek wyglądał na bardzo zgryzionego.	Ten satyr wciąż tak samo się śmieje	To co?	Zobaczymy, panie kardynale, zobaczymy zobaczymy, ale, na honor, nadto pobłażliwym jesteś, panie kardynale.	A zapowiedział, że się fortelem wydostanie.	Ależ mateczko...	Bo nie chcę i tyle!	Bo są modne i wiele ich widywałem.	Chyba nie znasz Jima?! Prędzej zabije twojego de Lappa! Och! Edie jak mogłaś przyczynić nam tyle wstydu i tyle cierpienia?	Chyba postradaliście zmysły?	Czemuż ty płaczesz, Hanusz Posłuchaj, nauczę ciebie ładnej pieśni na zabicie smutku, takiej skutecznej, że jeno chyba modlitwa nad nią skuteczniejsza. Posłuchaj:	Dałem słowo, to dotrzymam. Będę pilnował tej gospody, choćby przez cały rok. W dzień się wyśpię, a w nocy będę czuwać.	Dziwi cię to? Flamandzkie kobiety zazwyczaj same przygotowują potrawy dla swych mężów i gości.	Dėl ko?	Gdybyście być może na proces dyscyplinarny. Wy ze swych przywilejów. Istnieje pewna granica poza którą niebezpiecznie mścić się na własną rękę, bo prędzej czy później popada się z władzą wyższą, która wie dobrze proszę M’Turk a ja żyłem w Arkadii (tj. beztrosko).. W moim postępowaniu jest pewna krzycząca niesprawiedliwość do temperamentów. Koniec. Zameldujcie swemu gospodarzowi klasy, że zostaliście wychłostani przeze mnie.	Gołda!	Grabarz-poeta wizje snuje i ofiaruje swe usługi.	Ja wiem, że wiecie, pewnie niejednemu z was się przytrafiło, że mu zgasła lampa, kawał węgla spadł na głowę lub plecy, nogi się zaplątały, i pada­jąc, aż do krwi rozbił czoło. Od pewnego jednak cza­su wypadki te nie ponawiają się, a nieraz bywają one zapowiedzią zdarzeń daleko groźniejszych, mogących nawet zniszczyć całą kopalnię. A czy wiecie, dlaczego od pewnego czasu wypadki te ustały? Oto dla tego, że duchy straciły na mocy...	Jak się ociepli. No, dosyć. Ruszaj! Drzwi zamknij.	Jego ojca?	Jesteś piękna, Anno!	Jeszcze słowo...	Juści, pani pisarzowa nie lubi takich fetorów na pokojach.	Ketling! Chcesz, żebym ja jeszcze, póki czas, spytał?	Kto pani powiedział, że jestem detektywem?	Mam do pani dwie prośby. Czy zechce pani je spełnić?... Niech się pani nie lęka: obie dotyczą mojej matki.	Mam złość czy nie, nic komu do tego gdzieś. daleko. Bolesnym kłębem zwiły się w nim jeno przytajone a wiecznie czujne miłowania i zazdrościezazdroście (daw., gw.)	Mamo	Masz słuszność. Wypada nam, na wszelki wypadek, dotrzeć do samego Orleanu.	Mateczka wezwała mnie do siebie?...	Małżeństwo, Mężczyzna, Kobieta, Morderstwo, Zbrodniarz, Prawo, Dobro, Zło	Możemy jechać?	Musztardówką.	Młodzieniec:	Najpewniej	Naprzód dlatego, że ciocia Witoldowi niczego by odmówić nie potrafiła, a potem dlatego, że są to przecież dawni znajomi cioci...	Nic, przyjacielu Nedzie, będziemy czekać spokojnie na przypływ morza 9. tego miesiąca, bo zdaje się, iż księżyc będzie tak grzeczny, że nas wyniesie na wierzch fali.	Nie jestem zazdrosna. Nie lubię takich żartów.	Nie! Tak około tygodnia, mała eskapada.	Nigdy w życiu!	No! no! A cudna Ryngałła wdowa jest i może cię na służbę wezwać.	No, więc to trudno! Przebaczyć, wszystko z serca odpuścić!	O jakim?	Obiecywaliśmy płacić drożej, ja sam zapewniałem...	Obym samego Krzywonosa napotkał! Niechby mu przyszła chętka na podjazd wyjechać, zadałżebym mu pieprzu z imbierem! Nie bójcie się, waszmościowie, nauczę ja hultajów śpiewać	Oho, cóż to za koń przy drodze uwiązany?	Okaże się w swoim czasie. Zapewniam cię, że Van Gould nie dostanie mnie żywego! No już, przygotujmy się do obrony. Później pomyślimy o śniadaniu.	Oo... to rzecz bez znaczenia!	Owszem, pójdziemy na Stare związki do „Małego”.	Pierwszy z brzegu Potęga ciemności (tytuł słynnego dramatu Lwa Tołstoja)., zmuszał pokolenie swoje do myśli, do pogłębienia uczuć społecznych, do uczenia się, czuwania. Inni później, jak Adam MahrburgAdam Mahrburg (1855–1913) znikł jak cień. Gdzieś się podział. Oślepł. Więziony przez Moskali, przeszedł męki duchowe. A nie chcąc ludziom zawadzać w ich bieganinie, nie chcąc przyczyniać nikomu kłopotu swoim pogrzebem	Przyrzekamy!	Słuchaj mnie lecz nie powtarzaj nikomu.	Tak, panie.	Tak, tak, zdarza się raz tak, raz owak Wiesz przecież, moja droga, że i dawniej już miewałam dzieci.	Także to Azba zniesion?	To już wiem.	Towarzystwo kłania się panom starszyznie i prosi, żeby im wydać tego Lacha, szczob z nym poihratyszczob z nym poihraty (ukr.)	Trzynaście lat temu! ileż tedy ona ma lat?	Ty nie wiesz, ty nie wiesz, mój miły; zobaczysz potem... Miejsce niebezpieczne; wszystko od miejsca zależy; pod samo serce ugodził, rozbójnik! A ciebie, ciebie no, teraz ja ci się dam we znaki!... Do kordegardy!	Wezmę.	Wiecie? Kataryniarz ma całe pudło	Więc po cóż mówisz głupstwa!	Właśnie dlatego.	Zaraz się skończy.	Zdradziliście najjaśniejszego pana!	Zdrowszy?	Ziemniaki były już na ostatnich nogach.	Znalazłem lepsze	Życzę pani szczęścia...
Tak jest, ten Moriot był podczas rewolucji naczelnikiem sekcji. Umiał on skorzystać ze sławnego głodu i zrobił początek majątku, biorąc za mąkę dziesięć razy drożej, niż sam zapłacił. Miał jej, ile tylko zapragnął. Rządca mej babki sprzedał mu niezmierną ilość mąki. Ten Goriot musiał, jak wszyscy owi ludzie, dzielić się z Komitetem dobra publicznego. Pamiętam, iż rządca zaręczał mej babce, że może przebywać bezpiecznie w Grandvilliers, gdyż posiadany zapas zboża był dla niej doskonałą kartą ochronną. Otóż ten Loriot, który sprzedawał zboże ścinaczom głów, podlega jednej tylko namiętności. Powiadają, że ubóstwia swe córki. Dla starszej usłał gniazdo wysoko w domu de Restaud, a drugą połączył z baronem de Nucingen, bogatym bankierem, który uchodzi za rojalistę. Pojmiecie państwo, że za czasów cesarstwa obaj zięciowie znosili u siebie starego przedstawiciela dziewięćdziesiątego trzeciego roku, uchodziło to jakoś przy Bonapartem. Ale po powrocie Burbonów poczciwiec nasz zaczął krępować bardzo pana de Restaud, a bardziej jeszcze pana barona. Być może, że córki nie przestały kochać ojca, toteż chciały tak zrobić, żeby i wilk był syty i koza cała; chciały dogodzić i ojcu i mężom; przyjmowały Goriota, gdy nie było nikogo więcej, i składały to na karb czułości. „Przychodź, ojczulku, najlepiej nam będzie, gdy będziemy sami” itd. Co do mnie, moja droga, zdaje mi się, że prawdziwe uczucie umie widzieć i pojmować: musiało więc krwawić serce biednego przedstawiciela dziewięćdziesiątego trzeciego roku. Widział, że się córki rumienią za niego, że one kochają mężów, a on zięciom zawadza. Trzeba się było poświęcić. I nieborak poświęcił się, gdyż był ojcem; skazał się na dobrowolne wygnanie. Widząc zadowolenie córek, pojął, że dobrze zrobił. I ojciec i dzieci byli wspólnikami tej małej zbrodni. Wszędzie się to spotyka. Czyż taki ojciec Doriot nie wyglądałby jak plama dziegciowa w salonach swych córek? Nudziłby się i czułby, że nie jest na właściwym miejscu. To co spotkało owego ojca, może też spotkać każdą piękną kobietę ze strony najukochańszego człowieka; niech tylko znudzi go swą miłością, a porzuci ją natychmiast i gotów będzie popełnić czyn nikczemny, byle tylko uciec od niej. Wszystkie uczucia podlegają temu prawu. Serce nasze to skarbnica, wypróżnijmy je od razu i otośmy zrujnowani. Nie przebaczamy uczuciu, co się od razu wylało, jak nie przebaczamy również człowiekowi, który ani grosza nie posiada. Ojciec ów nie miał już nic do dania. Przez lat dwadzieścia nie żałował uczucia, miłości, a z majątku wyzuł się od razu . Cytryna była dostatecznie wyciśnięta i córki wyrzuciły szczątki na ulicę.	Dowiemy się o tym na pewno, kiedy przejdziemy przez palisadę	Plotek, jak Boga kocham, narobili i po całym świecie je roznieśli, a wszystko dlatego, że dwa razy w niedzielę pojechałem do domu, w którym jest ładna panna, i że raz z nią pod rękę po miasteczku się przeszedłem...	A tak! i jej powinnaś być ciekawą, jak blada i strwożona jechać będzie na te królewskie gody, które dla niej staną się męczarnią królewską!	Chcę, żeby papuś i na mnie się gniewał i ja także byłem w przekopie i w zamku, i to nawet ja namówiłem, żeby wziąć Almanzora zamiast mucki.	Przepraszam panią, rzekł wstając, ciotka dopuszcza się na mnie mistyfikacji, nie chcąc mnie pani zaprezentować, ani mi powiedzieć jej imienia. Wyrzucałbym to sobie wiekuiście, gdybym tak czarującą spotkawszy postać, nie złożył jej hołdu. Jestem rodzonym siostrzeńcem kasztelanowej... Dołożył imię, tytuł i nazwisko.	I mnie się zdaje, że należało by strzec się każdego i wszystkiego obiadu zaś tego jeść waszej wysokości nie radzę, bo niektóre potrawy przysłane w podarunku zostały, a wiecie dobrze, że diabeł często pod drzewem siada.	Jeżeli naprawdę pozwalasz się pocałować, wolałbym to odłożyć na później i dobrze wybrać moment. Ale żebyś tylko nie zapomniała wtedy, żeś mi pozwoliła. Trzeba mi dać „bon na pocałunek”.	Na ulicę wyjść nie będzie podobna Takie życie w ciągłéj obawie, ciągle na oczach tego prześladowcy, stałoby się nie do zniesienia.	Panie Porthos! wybacz, ja nie znam się na niczem... skąd wiedzieć mogę, jaki koń być powinien?... czy ja wiem, co to jest uprząż na konia?...	Rudnicki pracą i zdolnością wybił się nad tłum, z niskiego urzędnika został szefem biura Goldmarka, jego prawą ręką. Nikt mu nic zarzucić nie może, ale przecie nie wolno uznać cnoty i zasługi, pochwalić, zostawić chociażby w spokoju. Ponieważ jego opinii nie sposób było zbrudzić, zbrudzono opinię jego żony, bo przecie nie ma i być nie może kobiety uczciwej, a już piękna kobieta musi być bez czci.	Uważaj teraz na pannę młodą i na pana młodego; które z nich pierwsze się ruszy, pierwsze umrze!	A ja nazywam się Heloiza de Villefort.	Ależ, panowie! dziś mówimy o handlu tkaninami, lecz jutro i pojutrze któż zabroni nam naradzić się nad innymi kwestiami?... Proponuję więc...	Chodź ze mną, mów! Czy stało się co?	Daj spokój, Tomek! One wszystkie są takie same. Ty się lepiej poważnie zastanów. A jak się nazywa ta twoja dziewucha?	Dlatego, że nasze dziady zawdy się za krzyż biły i nieraz też za to krzyż Pański znosiły. Exemplumexemplum (łac.) tu: używał..	Dobrze, baronie, ale co się tyczy Ludwika badeńskiego nie znajduję nic. Zresztą w owej epoce sądzę, że w ogólności sztuka wojenna...	I inni książęta wszyscy za tem głosują, bo im się już tu stać naprzykrzyło.	Jakże się miewa szanowna twoja matka? Czy w dobrym zdrowiu? A czcigodny ojciec? Oświadcz im głębokie uszanowanie od dawnego gościa.	Kuźnicki bór tutaj trzeba dawać pozór; niejeden się tu już z Majstrem, czyli Hetmanem spotkał.	Matko Jargało a oto wam bogowie po tylu latach dziecko oddali...	Mogę ci jeszcze co dołożyć do tego, ale pięścią... Niech się dyrektor spyta chórów: widzieli wszyscy dobrze, komu bukiet podawano.	Nie poznał mnie. Wżdy już pół roku minęło i blizna pod okiem widno mi twarz zmieniła, bo patrzał na mnie, o piwo przy wieczerzy prosił, a nijakiej złości nie okazał.	Nie przeszkadzam panom, nie przeszkadzam. Pan Urbański się ma wprawdzie niedobrze, bo przyznam się panom, że takiej rany jeszcze nie widziałem; czym to i jak to było cięte, Bóg raczy wiedzieć.	Niektórym w zimie się nie chce. Uzbecy marzną strasznie.	Nierad on siedzi, moja duszko, cóż gdy trzeba? Ale mi dziś kabała powiedziała, że rychło wróci. Proszę malinek, niech smakują.	O, pani! wystaraj się dla mnie o taką pracę, choćby za połowę tej zapłaty, którą dają innym, a ucałuję ci ręce i nogi.	Oczywiście. Pozostawienie spraw ich własnemu biegowi byłoby szaleństwem i nie wątpię, że mój pogląd spotka się z należytym oddźwiękiem.	On mnie łbem i mój nie z ciasta!	Oszalała cóż to! brat twój?	Peer? Twój brat?	Skazany jest na dziesięć lat galer co już jest jakby śmiercią cywilną, lecz trzeba wiedzieć, że ten uczciwy człowiek jest to sławny Gines de Pasamonte, albo inaczej Ginesillo de Parapilla.	Tamby mi przystało być, jeżeli królowa zemrzeć ma. Rozporządza jeszcze znacznemi skarby, które z sobą z Węgier przywiozła. Dla kościoła i dla nas cośby się z nich dało pozyskać.	Tażeż mnie nie pchajcie na sam koniec! Cierpliwemu zawżdy krzywda! Niechajże będę choć piąty...	Też pomysł! Widział pan kiedy, żeby brat tak całował?	To Szaja tak rozpuszcza pogłoskę, bo on tyle traci. Głupi Żyd.	W Trutnowie podobno już po trzy...	Zostaw to! Po śniadaniu będzie dość czasu... weź raczej kilof, bo nie dobijemy do zwykłej liczby wózków.	Świat mnie potępi ale on mnie za to nagrodzi.	A czego pustelnik chce?	A cóż to, nie wolno mi chusteczki nałożyć?	A jak dawno był?	A siostra najstarsza, panna Wanda, której jeszcze nie znam?	A ty Moko?	A ty, czy nie opowiadasz mi swoich głupich historyjek?	A więc to barany!	Ale nie droga pani. To nic, to tak, doprawdy.	Ależ ja słyszę głos fortepianu, a nawet dwóch, i to przecudownie brzmiących.	Apeluję do pana rektora, panie profesorze.	Ba, ale cóż robić?	Bądź pani spokojna. Zaślubisz Manuela. Ja pani za to zaręczam.	Chciej pan posłuchać, a zobaczysz, czy wypada zarzucać mi sprzeczność lub obłąkanie.	Chrząka? To zły znak.	Cicho! Wychodzą!	Co to? Posyłkę dla Antoniego szykujesz?	Czego? nagle rzucił pytanie pan Paweł głosem, który wiązł mu w gardle. Wyrazu twarzy jego nie mogła dojrzeć Apolonja, bo siedział plecami zwrócony do okna.	Cóż z tego, wiedziałem o tych zamiarach.	Dobrodzieju mój kochany, ale ten Karczmarek to dziwny człowiek.	Dziękuję ci piękna Frascatello, że mnie przynajmniej nie mięszasz do nich	Eh, pieska twoja niebieska! Lekki kawałek chleba, lekki kawałek chleba. Żebyś tak zdrów był!	Ha, więc zbudujemy przybytek dla Amona-Ra	I cóż?	I tak ją w końcu skrzywdził? rzekł hetman.	Jakże długo nie wraca pan Gray! Chodźmy mu pomóc. Nie podałam mu nawet koloru swej sukni.	Jakże?...	Kochany hrabio, ludzie są wszędzie tacy sami; gdy w jakimkolwiek kraju pozna pan dokładnie jednostkę, będzie pan miał wyobrażenie o całym rodzaju.	Ktoś! Ale kto taki?...	Który wydobył rachunki sklepowe...	Którą z nich wolisz, Elizo? Tylko jednej tu potrzeba	Lepsze to niż czternaście dolarów miesięcznie i kulka w brzuch	Martwy.	Mieciek, ale ty o mnie źle nie myślisz?	Mnie Bóg zdarzył jednego Możny to rycerz i znamienity, chociaż świecki	Nie pojmuję, Barrymore, jak mogłeś przemilczeć tak ważny szczegół...	Nie szkodzi. Pan ma cierpieć. Och, biedny Piotruś. Za nas wszystkich. Zbawienne sny. Zbawienny klozet.	Nie. Nie mam ochoty.	Nina!	No, bo patronuje życiu kulturalnemu, jest jego arcykapłanką. Wie pan, że poznałam u niej masę różnych znakomitości: poetów, literatów, filozofów...	O tej li mówicie, miłościwy panie, którą wam dałem przed rokiem?	Oglądałem miasto. Ładna noc...	Papież to firma.	Pijackiej?	Prawdopodobnie wyjdę.	Przecież, peccaxi!	Sami?	Skądże teraz idziecie? skąd wracacie?	Szkoda Bronka. Niezły był chłop.	Tacyście tego pewni?	Tak, moja mała Cóż pocznę z sobą, gdy nie będzie miał kto przemawiać do mnie tak poważnie?	Tak, ten Lykon był dobry, dopóki udawał szalonego. Ale ażeby można go podstawić zamiast Ramzesa!...	Tak. A wiesz, dlaczego?	Trzy tylko,	Vieno nesuprantu tankiai Jonas su Onute kelia ginčus. Viens sako vieną, kitas kitą ir abudu knygose randa patvirtinimą savo žodžių. Kaip tai dedasi? Ak, viena teisybė?	Wawrzuś?	Wielki to jest wojennik i aż żal, że przeciw ojczyźnie wraz z innymi powstaje. Razem służyliśmy pod Chocimiem	Wojewodo wiecie dobrze, iż ja korony tej nie pragnę...	Wszystkich za lamusem pogrzebli.	Wyrównano.	Z wicehrabią Andreą Cavalcanti
Różnica między tym, czy ktoś jest poważny, czy smutny (l’esser serio i l’esser mesto) jest rozstrzygająca, gdy chodzi o rozwiązanie problemu takiego jak ten: czy Oldofredi kocha piękną Florenzę? Sądzę, że Oldofredi kocha, ponieważ zajmując się mocno Florenzą był, widziałam to, nie tylko poważny, ale smutny. Jest smutny, bo oto co mu się zdarzyło. Wyolbrzymiwszy sobie szczęście, jakie mógłby mu dać charakter malujący się w rafaelowej twarzy, pięknych ramionach, szyi, słowem, w godnych Canovy kształtach pięknej marchesiny, próbował zapewne uzyskać potwierdzenie swych nadziei. Bardzo prawdopodobnie Florenza, spłoszona myślą o pokochaniu obcego, który może opuścić Bolonię przy lada sposobności, a zarazem urażona, że on mógł powziąć tak rychłą nadzieję, odjęła mu ją z całym okrucieństwem.	Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Znana rzecz w Łodzi. Zaraz pana do ruin doprowadzę. Pięćdziesiąt tysięcy bares geldbares geld (z niem.) ale papa może się jeszcze raz spalić, to posag się skwadratujeskwadratować	Wedle rozkazu, kapitanie Przykro mi, że to moi rodacy na ciebie napadli, w przeciwnym wypadku zapewniam cię, że walczyłbym u twojego boku.	Bardzo żałuję, że nie mogę nic zrobić mojemu kochanemu sąsiadowi hrabiemu Henrykowi, bo nie mamy żadnych odpowiednich do pańskich zdolności, urodzenia, miejsc w naszej firmie. Wakuje wprawdzie posada buchaltera, jest miejsce technika, ale to wszystko nie dla pana: pensje małe i specjalności, które trzeba znać. A może by się pan zgłosił za rok, bo będziemy na przyszłą wiosnę powiększali fabrykę, to może by się jakie miejsce znalazło...	Jeszcze tych haggis (rodzaj kiełbasek), o których nasz znakomity Burns wspomina w swoich poezjach, że to pierwsza, najlepsza potrawa, prawdziwie szkockie danie.	Kiedy ojciec zachorował, pan Szwarc pilnował go w ostatnich chwilach, potem to on wynalazł panią Wizberg i... jam mu wiele winna.	Nie, panie nadinspektorze; naturalnie, że nie. I w jakim celu? Ujawnienie człowieka tego rodzaju nie pociągnęłoby za sobą dobrych skutków. Wystarczało mi, że wiem kim on jest i że posługuję się nim w sposób, który można jawnie wykorzystać.	A ma się rozumieć, że inaczej. Wasze ministry boją się własnych żon, to już i nie umieją rozkazować żadnej białogłowie.	Ja téż nie chcę, ni ciebie, ni twego pierścionka, ni domu, ani nic w świecie... Ty myślisz ty myślisz, że jabym wyżyła tam w twojéj khera (domu), w téj klatce, zamknięta jak niewolnica? O! to życie nie dla mnie: dla was pieszczochów, dzieciuchów, starców bez krwi i serca... Dosyć mi było sprobować. Bywaj zdrów panie! Aprasz! zacinaj grami (konia)!	Jaja mędrsze od kury... ja bym ino chciała, coby pana Pawełka tak za nogawice szarpało, jak mnie wczoraj zapaskę chciało urwać. A w nocy... myślałam, że ranka nie dożyję.	Mójeś ty złoty, nie plwaj na mnie! Już mi ta nie doczyniaj... Toli w ziemię rad bym się zapaść. Widzi Pan Jezus nowonarodzony, że nie łżę.	Była przekonana, że zjecie razem kolację.	Do Słodkowic? Przecież są dwie.	Doprawdy, panie Stanisławie widzę, że najlepsze stosunki... mogą zepsuć pieniądze... Czy ja mam ci za złe, żeś kupił ten dom?... Czy ja robię ci wyrzuty?... Ty zaś przemawiasz do mnie tak, jakbyś się obraził.	Głodzą go tam chudziaka, głodzą!	Ja też go nie chcę zdobywać!	Kijaszkiem się zastawię i nie ugryziecie, a ząbków szkoda, ile że ostatnie...	Przyznam się pani, że niezupełnie.	Zdaje się, że się do tego przygotowują lecz mnie się o te sprawy nie pytajcie, bo mam wstręt do nich i nie rad się mięszam.	Żeby nam pan opowiadał, kapitanie. Pan przecież musiał mieć tyle różnych przygód.	A po co tu przybył pełnomocnik królewski?	Ach, miły Boże! Gadam tu na wiatr, a pewnie nie będę miała za chwilę żadnego zajęcia. Sprzedaje wszystko, co posiadamy.	Ojcze kochany! Od czasu, jak nam trzaska mur ta kolubryna, ciągle o niej myślę, i coś mi przychodzi do głowy... Wycieczka na nic... Ale chodźmy gdzie do izby, to wam moje zamysły wyłuszczę.	Skąd? Po co?	To sobie powtarzam ciągle, to moja dewiza. Ale muszę, dziecinko. (Skąd mu się wzięło to słowo, którym dotąd tylko Zosię nazywał?) Tam zobaczę. Może wrócę jeszcze.	Wybornie, ale czemuż nie umiał się trzymać na stanowisku ten twój Bonaparte? Wszystko, co ja dziś cierpię, to jego wina.	Bez wątpienia; ale w gruncie on jest panem, która to właściwość w niecałe dwa tygodnie usuwa śmieszność. Tak więc, droga księżno, zróbmy jak w triktraku: spasujmy.	Czego on może chcieć?	Dopiero trzy tygodnie... to jakby od wczoraj.	Kiedy to naprawdę jest bezsensu.	Muszę podkręcać i przygaszać światło, bo gotów tu jeszcze wrócić.	Niech się pan o to nie kłopocze. Już mu na tym nie zależy.	Więc czytam: „P. Głogowski, młody, utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat p. t. Niezłomni. O ileśmy mogli poznać, z pośpiesznie, bo na krótko nam udzielonego rękopisu, rzecz to wspaniała, w duchu Ibseno-Maeterlinkowskim, o scenach niezmiernie wstrząsających”.	Dlatego! Dlatego ty to robisz! Jezus, Marya! Oho! Umiesz ty dobrze dokuczyć! Kiedy tylko chcesz, to i nic nie mówiąc, potrafisz dobrze matce dokuczyć! Czystość lubisz, porządek lubisz, brudów w mieszkaniu nie lubisz. To bardzo pięknie! Jezus, Marya! Każdy o tobie powie: „Jaka porządna panna!“ Bardzo pięknie... tylko oprócz porządku i serca troszkę mieć trzeba, a u ciebie serca mało, mało, mało...	Aj! aj! daruj życie dalibóg umrę ze śmiechu, kiedyto i głupi Janek ma się zdać na coś na świecie, oprócz rąbania drzew i noszenia worów z młynów po błocie!	Przyjaciele! Kiedy oświetlimy dostatecznie wnętrze tego masywu i podzielimy lewą część na pokoje mieszkalne, składy i spichrze, pozostanie nam jeszcze ta wspaniała grota, którą przeznaczymy na salę naukową i muzeum.	A kto tam? Jest co nowego?	Ależ przecie kotki po morzu pływać nie umieją!	Ani to, szanowny panie. Pragnąłbym mówić z naczelnym redaktorem.	Czemu to ona dzisiaj nie przyszła?	Czemu? bo się boję, bo z was jedna na dziesięć umie kochać, choć nie macie nic innego do roboty.	Dobrze, dobrze... Dajmy już spokój tej zabawie	Jakiegoż to?	Jakto? matka może kompromitować córkę?... można się wstydzić matki?...	Jestem kapłanką i twoją służebnicą, a przysłał mnie pan Dagon, ażebym wypłoszyła twój gniew na niego.	Jeszcze ze dwóch takich, kochana ciociu, a będzie wieczorek kostiumowy.	Mamy czas.	Na i cóż?... czy uspokoiłaś się trochę i opłacisz wolność obietnicą milczenia?... Ja jestem władcą łaskawym i choć nie lubię purytanów, oddaję im jednak sprawiedliwość, jak i purytankom, jeżeli są ładne. No, dalej przysięgnij mi na ten krzyż; więcej niczego nie żądam.	Nie może być!	Nie rozumiem, co ci się stało, taka byłaś wesoła, rozbawiona, kontentakontent (z fr. content)	Nie. Potrafi on klimkiem rzucićklimkiem rzucać (daw.)	Panie Dominiku, a co za człowiek jest ten Fok!	Tak Chamis musi trochę odpocząć, a Stasiowi pali się wprawdzie w głowie, jednakże gdy chodzi o Nel, można zawsze na niego liczyć. Zresztą posłałem mu także kartę, by nie wyjeżdżali na noc.	Tak, bo kocham sztukę! Wszystko dla niej, i wszystko w niej!... to moje hasło. Poza sztuką prawie nic nie widzę!... mówiła, zapalając się niespodzianie.	W czymże na przykład?	Wasza książęca mość miałeś paroksyzm... Sama choroba często różne jasełeczka przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić.	Zachciało się waszej partii bojówki, to niech sobie sama robi bomby...	Ścigaliby pańskich ludzi, depcząc boleśnie po piętach!	A tobie jako się dzieje?	Ależ sam mi pan Kunicki mówił...	Bardzo poetycznie!	Bom jej gdzie indziej już szukał.	Byłem.	Błagam cię, pani, powstań, przyrzekam ci wszystko, czego tylko piękność twoja domaga się ode mnie.	Cena?	Ciągnijmy losy	Czekajcie, zaśpiewam wam coś o miłości...	Czy który z nich widział je potem?	Czyżby coś podobnego było możliwym?	Dlaczego?	Do Głębowicz.	I cóż?	Ich wódz, Peta, zabity!	Jaka uczona!	Jaśnie oświecona księżna de Langeais przerywając studentowi, który zrobił ruch człowieka mocno rozdrażnionego.	Kto pan jesteś?	Które są dziesięć razy bardziej toksyczne	Któż ją wyzyskuje?	Kuran?	Muszę poduczyć się, proszę pani.	Myślałam, coś mi nieprzyjazny...	Myślałem o tym, z drugiej strony jednak, ponieważ takie sekowanie pochodzi tylko z bezmyślności...	M’rchand d’habitsM’rchand d’habits... (fr.)	Nie bój się. Nie tak łatwo pozwolę się obrazić. A zresztą będzie ze mną pan van Hobben.	Nie będę	Nie. Ukaranie. Gdy jest się skrępowanym działalnością swego poprzednika...	Nowa historia Ale cóż z tym panem Fajkowskim?	Oho! ho!... Nigdzie nie szukajcie. Sam się znajdę, gdy zatrąbią pobudkę.	Pewnie ziemianin tuteczny?	Pewnie, pewnie...	Powiedz: tak!	Przyjechał z Zajączkowskim i już się dopytywał o ciebie.	Strach? czego?	Szczególnie! Honor nie znosi obrazy i krzywdy. Jakżeż? Trzyma pani zakład?	Tak jest! Oni winni i muszą pójść precz, nie tylko z Lubicza, ale z całej okolicy.	Trzeba jeść!	Tylko ty jeden?	Wówczas jedynie mógłbym cofnąć swój rozkaz.	Zabić psa!
A pewno! A pozatem, niech pan nie myśli, że nie wiem o tem, że pan już trzy razy wyrzucił Idalkę, która pchała się do pana. Pan ma kochankę.	W powietrzu coś niedobrego czuję, Gdybyś mi kazał powiedzieć com widział i słyszał, nie umiałbym się tłumaczyć... a boję się. Plwacz ma tu jakieś związki, spiski... coś knują!	To chwała Bogu! Zalecałem też panu Longinowi, żeby się o naszą niebogę kniaziównę pilno dopytywał, jeżeli gdzie jej nie widzieli, bo tak myślę, że Rzędzian musiał się do wojsk królewskich przedostawać. Pan Longinus pewnie na odpoczynek nie pójdzie, tylko z królem tu przyciągnie. W takim razie mielibyśmy niedługo o niej wiadomość.	A zatem nie mam wyboru i muszę cię zabić. Mógłbym nawet darować ci życie, głównie ze względu na wyrzuty sumienia, które od czasu do czasu chwytają moje serce, lecz w zamian oczekiwałbym jednak, że wówczas zaprzestaniesz mnie ścigać, zaniechasz zemsty i powrócisz do Europy. Z tego jednak, co słyszę, chcesz mnie zamordować za wszelką cenę, w związku z czym nie pozostaje mi nic innego, jak cię zabić, tak jak zabiłem Czerwonego i Zielonego Korsarza.	Tak, tak. Nie wolno tracić ani minuty czasu. Nie zabiorę ze sobą żadnych rzeczy. Pojadę, jak stoję. Już wszystko mi jedno. Niech pan sprawdzi tylko, kiedy mam najbliższy pociąg.	A brody i włosów na głowie nie strzyże...	A jak spotkacie pana Jacka to mu za krowę nie dziękujcie, bo was jeszcze kijem przeleje, nie lubi dziękowań!	A mnie jeno żal, co Antek nie zdążył do żywego.	A rozumie się, że nie. To może pan zacząć od mniejszego.	Ależ dobrze, ja owszem, lecz co będzie, jeżeli on nie zechce?	Atanazy: Tak, nigdy nie będą hrabiami. Podobno nie można wytrącić z równowagi dwóch rodzajów ludzi: prawdziwego arystokraty i człowieka zajmującego się logistykąlogistyka (daw.)	Bardzo dobrze, mój przyjacielu oddaję i siebie, i moją cierpliwość pod twe rozkazy. Pamiętaj jednak, że w tym miejscu zabawimy najdłużej cztery dni, więc nie będziemy mogli trawić dwóch dni na tropienie jednego bawołu.	Chyba zapomniałeś, Carmaux, że gubernator Maracaibo to szczwany lis i że nie odpuści, byleby tylko dostać mnie w swoje ręce. Wiesz, że między nami toczy się wojna na śmierć i życie.	I... nie tyla ci tam o ten grunt idzie, widzi mi się...	Kiedy ja nie wiem, co to jest: wkrótce. Czy to jest więcej jak tydzień, czy tyle, co palców u mojej ręki?	Mówił to, co istotnie widział Czy jednak nie zastanowiło go, że żadna z matek, którym palono dzieci, nie płakała?	Nie trzeba, nie trzeba. Wesołej chcemy piosenki!	Nie znaczy to, bym miał przy nim pozostać.	Nie znam ani jednej takiej, za którą bym poświęcił paznokieć!	Nie, nie. Są ze mną.	Niech mnie pan nie gubi! Niech mnie pan nie robi nic złego!	Nowalijka, nowalijka, a jakże: będziecie, paniczkowie, zajadać na obiad. Karafioły, co najmiłościwsza pani wraz z innymi osobliwymi jarzynami ze swego kraju sprowadzić raczyła w przeszłym roku. Z warzywnego ogrodu idę, a jakże. Ale nie bałamućcie, waszmościowie, bo tu o ważniejsze sprawy idzie; więc pytam was powtórnie, Wawrzyniec, zali one kościotrupy miały kołki w piersiach wetkane?	Oj, nie wiem ja, zali próżno nie idziecie. Gadali dziś ludzie w Krakowie, jako właśnie król miał jechać na rokiroki (daw.)	Panie Nikodemie, doprawdy nie rozumiem, co to wszystko znaczy?	Rzeczywiście nic nie rozumiem. W każdym razie zachęcałaś bardzo Roya Gardnera podczas tych dwóch lat, a teraz powiadasz mi, że mu odmówiłaś. W takim razie flirtowałaś z nim tylko skandalicznie! Aniu, po tobie nigdy bym się tego nie spodziewała!	Tak! wiem o tym, ale połów jeszcze się nie skończył!	To, czego ja nie będę mógł napisać... Ale trzeba to misternie podsuwać. Niech cię Bóg broni, abyś się wydał z tym, żeś ode mnie słyszał, jakobym korony pragnął. Na to jeszcze za wcześnie... Ale mów, że tu wszystka szlachta na Żmudzi i na Litwie o tym mówi i chętnie to widzi, że sami Szwedzi głośno o tym wspominają; żeś to i przy osobie króla słyszał... Będziesz zważał, kto tam z dworzan z panem marszałkiem konfident, i podsuniesz mu taką myśl: niech Lubomirski przejdzie do Szwedów, a w nagrodę zażąda małżeństwa Herakliusza z Radziwiłłówną, a potem niech Radziwiłła na Wielkie Księstwo popiera, to Herakliusz je z czasem odziedziczy. Ambicja, PychaNie dość na tym; podsuń i to, że gdyby Herakliusz raz litewską włożył koronę, tedyby go z czasem i na polski tron powołano, a tak w dwóch rodach dwie korony na powrót by się złączyć mogły. Jeśli się tam tej myśli oburącz nie pochwycą, to pokażą się małymi ludźmi. Kto wysoko nie mierzy i wielkich zamysłów się zlęknie, ten niech się laską, buławką, kasztelanijką kontentuje, niech służy i kark zgina, przez pokojowców na łaskę zarabia, bo niczego lepszego niewart!... Mnie do czego innego Bóg stworzył i dlatego śmiem wyciągnąć rękę po wszystko, co tylko w mocy człowieczej, i dojść aż do tej granicy, jaką sam Bóg potędze ludzkiej postawił!	Tylko co wyszedł i pewnie nie wróci prędzej niż za godzinę.	W błotach się ukrywałem, w trzcinach, lasami szedłem... błądziłem... nie jadłem.	Widzisz, Jamiszowa?... Dobre to na Krzemień... Między nami, nie znoszę afektacyi, bo to zawsze trąci prowincyą. Niech Jamiszowej Pan Bóg nie pamięta, ile mnie ona namęczyła swoją afektacyą. Kobieta powinna mieć odwagę zestarzeć się	Zaiste nie.	Ach, ty idioto. A więc podpis: Oberst Schröder, bydlaku. Masz już? Powtórz.	Czy masz pan na myśli nieodpowiedzialność wobec prawa?	Inaczej też, mamo.	Masz wiele słuszności Więc jak ty sobie to wyobrażasz?	Niedługo, jeszcze czekam. Widzi pani, przeprowadzka, zainstalowanie się, pozawieranie a raczej poodnawianie znajomości zajęły nam bardzo wiele czasu. Ale teraz zaczynam już myśleć o koncercie, szykuję się... o, ja mam cierpliwość, jak pani wie, mam!..	To wasz ojciec?	Za kogóż mię wacpani masz? Dawniej, co prawda, uciekał ci ja od więzów hymenuHymen (mit. gr.) dziś: podaję., bo jak raz człowiek szczęście złapie, toby je chciał na wiek wieków do siebie przykowaćkować (daw.)	Święty to był czyn i każdy poczciwy kapłan naśladować by go potrafił, choć doprawdy szlachcicowi polskiemu najwięcej by ten akt pokory kosztował, bo za skórą księżą jest taki stara szerść szlachecka!... Ale z drugiej strony strach podawać na niepotrzebne pośmiewisko suknię kapłana, a ja mam taki nadzieję, mam przeczucie, że go nam Bóg powróci...	Żebym to ja wiedział Też mi mowa. Pożal się Boże, co to za język? Coś tam w kółko powtarza: „Bilet, biletCoś tam w kółko powtarza: „Bilet, bilet”.	A byli na starem cegielnisku.	A niech ją cholera trafi, tę Magdę. Żeby jeszcze tej nocy zdechła. Przeklęta dziewka!	A przyjdziesz?	Abejingumas, Ironija, Cinizmas Ko čia dairais? Ar ką pametei? ar nežinai, tamsta, kur mano Petriukas?	Aha, aha! Dobrześ, wuju, powiedział. Dwóch dżentelmenów! Ależ panicz urósł!	Ale co? Co w niej możecie przyganić?	Beth!	Bądź ostrożny, Athosie!	Chodziłoby także o to, żeby uzgodnić sposób, w jaki zniknął ten trzeci osobnik. Pani strzeliła z tej strzelby i z tego okna?	Co rozumiesz przez te warzywa?	Co, tatku?	Cóż jej się stało?	Cóż myślisz czynić, obłąkany!	Cóż to pan hrabia miał mi zakomunikować?	Dobrze, lubię historie, gdy mają początek i koniec. Ale proszę mi przynajmniej powiedzieć, jakeście się poznali? Kto mu panów przedstawił?	Doprawdy... ta Weychertowa jest bezczelna...	Dorosłość rzekła Małgosia, zaczynając gromić tonem starszej siostry.	Dziesięć dolarów! Co znowu! Przypatrz się, ja...	Dziwiłbym się bardzo, gdybym odzyskał zdrowie. Zresztą teraz mi wszystko jedno!	Grimaud Grimaud, zdaje mi się, mój chłopcze, że ośmielasz się rozmawiać.	Głupiś!	I panią! Ot, jestem szczery!	Indianie?	Ja zaś wolę wyobrażać sobie, że jest bezinteresowny i że właśnie dlatego zasługuje na zaufanie	Jakże, wypędzisz go! taki święty człowiek, taki dobrodziej!	Jam Kowalski, a to pani Kowalska... Idźcie do wszystkich diabłów!!	Jest chrześcijaninem, panie gdyż u Demasa pracują po większej części chrześcijanie. Są tam robotnicy nocni i dzienni, ów zaś należy do nocnych. Gdybyśmy teraz poszli, trafilibyśmy na ich wieczerzę i mógłbyś się z nim swobodnie rozmówić. Demas mieszka koło Emporium.	Jutro.	Każ-że pani sędzina znieść to wszystko do siebie, bo ot mój wózek pod samym gankiem stoi.	List datowany był z Paryża i podpisany Paweł Sorel, aby zmylić podejrzenia.	Mianowicie?...	Mieszkać we Włoszech i żyć według swoich upodobań.	Na razie jak mężczyzna.	Niech go Krzysia kocha!	Nigdy! Na człowieku tym cięży nierównie gorsza zbrodnia: jest podobny do następcy tronu...	O mój Boże! Cóż się stało?	Obowiązkiem było pracować! Dosyć tej gadaniny!...	Od bab z dala!...	Osa a.	Pięćset rubli chcą! Przeciek macie te ojcowe... weźcie je na wykup... policzym się później... byle jeno ratować...	Pleikienėle, o kaulas ar neperkirstas?	Pomódlmy się, siostro.	Stronę fachową kwestii raczy objaśnić nam łaskawie pan Wokulski, człowiek... człowiek fachowy Pamiętajmy jednak, panowie, o obowiązkach, jakie na nas wkłada troska o interesa publiczne i ten nieszczęśliwy kraj...	Tak waćpanna myślisz?	Tak!	Tak, ale zanim to nastąpi, przeminie rok albo i więcej... a tymczasem właśnie w tych ciężkich chwilach znalazłbyś w Hannie podporę.	Tak, tak	Tak, za kilka dni. Wspomniałeś pan o środkach, które przyśpieszają wahające się postanowienie. Najlepszym z tych środków i ostatecznym, gdyż używam go jedynie w wypadkach tak wyjątkowego uporu, jak ten właśnie, o którym mówimy, jest...	U nikogo.	W ciepłych krajach!	Waszą dostojność	Wczoraj i zeszłej nocy morze było trochę rozkołysane ale jeżeli to uważasz za siarczysty wiatr... Napatrzysz się jeszcze niejednego, zanim odbędziesz całą przeprawę! Ale śpiesz się! Tato czeka.	We trzech dniach zjedziem się na powrót w Jarmolińcach, a teraz każdy w swoją drogę! A ludzi proszę waszmościów oszczędzać.	Wiem, że pan zna tego młokosa Mówiono mi, że gadał z panem w hotelu Malabar ostatniej nocy.	Wiem, że to owi bezwstydnicy, owi zbóje do wszystkiego waćpana podmawiają...	Wiesz, ojcze, cud się stał! Kardynał zaniemiał... Tryumf odnieśliśmy niespodziany...	Z czegóż pan to zrobił?	Z młodzieńcem? Mamy ich tu dziesięciu Jakże się tamten nazywa?	Zapewne	Ze trzydzieści z ogonkiem
Jak Pana Boga miłuję, nie rozumiałem! Ale czekaj, niedługo już mojej głupoty. Postałem tak z godzinę, może krócej, ale mi się czas bardzo dłużył na onym czekaniu po ciemku. Wreszcie pan wyszedł z niedużym zawiniątkiem i dał mi je nieść za sobą. Ciężkie było i twarde, ledwiem dźwigał. Wróciwszy do domu, zasunął się w swojej izbie, a mnie kazał iść spać. Choćby mnie ciekawość brała wyjść na podwórze i oknem zaglądać, nic bym nie uwidział, bo dzień i noc grubą derą było zasłonione. Kilka razy powtórzyła się taka wyprawa, ma się rozumieć coraz to w inszej stronie: zawsześmy wracali szczęśliwie. Złodziej, SumienieAż jednej nocy, będzie temu ze trzy tygodnie, gdy tak stałem na straży, a deszcz ze śniegiem prószył gęsty, widzę, że się brama od ulicy otwiera, dwóch panów idzie rozmawiających głośno, za nimi pachołek. Jak ci nie gwizdnę co ino sił, umarły by usłyszał; ale stoję w miejscu i czekam na pana. Ani pół pacierza nie zeszło, leci ku mnie jak ten wicher, tłumoczek na ręce rzuca... „Biegaj do domu w te pędy!” rzekłem se w duchu i lżej mi się zrobiło. Przychodzę do domu, a pan przy drzwiach czeka na mnie. „Udało ci się? gracki chłopak; sowitą nagrodę dostaniesz”. wrzeszczę ze złością „Jak wola, jak wola a tymczasem wejdź do izby, nie musisz moknąć na deszczu”. Co miałem robić! Wszedłem. Dopiero on mi gada, żem głupi jak dwuletnie dziecko. „Idź na ratusz, idź, synku. Ładnieś zrobił, żeś mi się przyznał. Niech cały dom do góry nogami przewrócą, jednego czerwieńca nie powąchają, jednego pierścionka nie najdą. Wszystko w bezpiecznym schowaniu. Sam się w ziemię zapadnę, zje diabła, kto mnie chyci. A ciebie, złodziejskiego pomocnika, wsadzą do lochu, za czym się sprawa rozjaśni. Posiedzisz tam rok albo dziesięć, różnie się zdarza; a panowie w trybunale mają setki spraw do sądzenia, łacno i zapomną takiej drobnostki, że tam jakiś psi syn czeka zmiłowania. Hincza Bartnika nie dostaną, ale Jasiek zgnije pod ziemią.” Śmiał się, ino mu te zębce łyskały w gębie, a ja stałem i patrzyłem nań jak na samego diabła. „Nawet cię zamykać nie będę wolno ci chodzić do miasta, kiedy zechcesz, i wracać, kiej ci się podoba. Wydasz mnie, pójdę na hakWydasz mnie, pójdę na hak...	O, słusznie to, słusznie, proszę łaski pana gdy osioł zawinił, nie bij kulbaki. Ponieważ pan sam zawiniłeś, ukarz się pan sam i nie czepiaj się biednej zbroi, która tak długo wysłużywszy się, uczciwie podszarzana, ani biednego Rosynanta, któremu nie potrzeba większego zmęczenia, ani biednych nóg moich, bo i tak stąpają, jak mogą.	Święta Inkwizycja, mój synu, dostatecznie mocno wspiera się o ziemię i dobrze wie, co się na niej dzieje. Lecz któż się ośmieli twierdzić, że Królestwo Boże można zbudować bez cierpień, krzywd i ofiar? Człowiek, mój synu, jest istotą ułomną, słabą i kruchą. Łatwo ulega pokusom zła i częstokroć nawet świadomości dobra nie potrafi przeciwstawić tym swoim naturalnym skłonnościom. Niestety! Żadnemu ludzkiemu uczuciu nie podobna całkowicie zawierzyć ani żadnym myślom nie można w ostateczny sposób zaufać. Najlepsze uczucia mogą, jak dym obracany podmuchami wiatru, zmieniać kierunek. Myśl człowieka może dziś klęczeć, jutro kąsać.	Kondycja ludzka, Pogarda rzekł ojciec jasnym głosem, który od niedawna znacznie był osłabł. w krew i ciało! Głęboka, jednaka dla wszystkich pogarda prędko by usunęła twą wiarę. Ale ponieważ nie stać ciebie na to, radzę ci uprawiać ten rodzaj pogardy, który nazywa się litością. Ta pogarda jest może najłatwiejsza równie jesteś godzien litości jak wszyscy: tylko sam nigdy się tej litości nie spodziewaj.	Dlaczego nie nadaje się?	I nie tylko ty Nowiększy pan, nobogatszy mocarz, żeby się zamknął w murowanym pałacu nawet z żelaznymi okiennicami, nie ujdzie śmierci w swój czas. Tak i ze Staśkiem...	Nie powiodło się więc! Wam bo się nic nie wiedzie. Mówicie wiele, krzyczycie głośno, robicie mało!	Brak mi Sanchy przyzwyczaiłem się do jego usług i muszę wyznać waszej wysokości, że mimo całej uprzejmości, jakiej doznaję w tym domu, najpokorniej prosić ją będę, aby nikt teraz mi nie usługiwał i nie wchodził do mego pokoju.	Nie mogę. Mam robotę dla Czabana. Wystarczy, że nie będę się ludziom pokazywać.	No, ale pan nic sobie z tego nie robi. I odciął się pan znakomicie. Pan tak umie kilku słowami osadzić adwersantaadwersant	Bynajmniej. To czółno przylega szczelnie do wyższej części „Nautilusa” i zajmuje wklęsłość umyślnie tam dla niego przygotowaną. Jest ono zupełnie zamknięte i nie przepuszcza wody; przytwierdzone zaś jest mocno. Ta drabina prowadzi do otworu, którym się człowiek przeciśnie, zrobionego w szkielecie „Nautilusa”. Otwór ten odpowiada podobnemuż otworowi w boku czółna. Przez ten to podwójny otwór wchodzę do czółna. Zamykają za mną otwór w okręcie, ja zamykam otwór w czółnie za pomocą śruby naciskającej, uwalniam czółno od przytrzymujących je sztab i wypływam z nadzwyczajną szybkością na powierzchnię morza. Wtedy otwieram starannie aż dotąd zamknięty pomost, ustawiam maszt, zaciągam żagle lub biorę się do wiosła i płynę.	Mnie tak pochwalił, że nie śmiałem się odezwać	Mnie się to właśnie podoba, bo jak miała czas, to się bawiła w poezje, dlaczego nie miała się bawić, to dobrze jest widziane w polskich domach, nadaje pewien modny ton, no i nie jest tak nudne, jak chodzenie po teatrach i balach.	Bardzo chętnie; na to nie potrzebuję nawet poznawać nikogo... Wybór dawno uczyniłam... Niech mi pan zaręczy, że weźmie mnie ten jeden, wybrany, a zostanę!	Jaśnie wielmożny panie! Przed niedawnym czasem pożyczyłem dziesięć sztuk złota temu człowiekowi, z warunkiem, że mi je odda na pierwsze moje żądanie. Nie upominałem się czas jakiś, nie chcąc mu czynić przykrości, lecz widząc nareszcie niedbałość dłużnika, prosiłem go o zwrot pożyczonych pieniędzy; on zaś nie tylko, że mi ich nie chciał zwrócić, lecz oświadczył nadto, że pieniądze te już dawno mi oddał. Obydwaj nie mamy świadków; niech więc wasza wysokość rozkaże mu wykonać przed Bogiem przysięgę, a będę zadowolony.	Czy pan dopatrzył się jakiego nowego szczegółu, mogącego służyć za wskazówkę?	Tak Ale w panu zanosi się coś na dłuższą prelekcję. Czy czy w gospodarstwie nie ma przypadkiem koniaku? Zmieniają się coś obyczaje; byłeś pan, o ile wiem, anty-alkoholikiem... Alkohol, SamobójstwoKoniak jest napojem mistycznym: nalewką na sumieniach samobójców.	Nie boję się, a nie chcę.	On sam jak Szwab, choć i dziedzic I nosi się nie po ludzku, ino biało, albo kraciasto jakości, i jego baba ino po szwabsku szwargocze. Tylo noma z nim, co i bez niego. U innych panów to choć człowiek lekarstwo dostanie, kiej chory, dziecku czasem książkę podaruje inny, a u tego heretyka nawet zarobku nie znajdzie. Mnie nie wołają do dworu, i lepiej mi z tym, bo jeżdżę furmanką i zarabiam, a tym, co ich woła, to nie płaci...	Zda mi się, że mamy w historii naszej dość przykładów, jak się z Niemcami wojuje i Niemców zwycięża to by mnie już najmniej frasowało.	Ciągle się mówi o zagadkach życia Ale ja prawdziwie nie wiem, co nie jest zagadką. My, świat, żywot nasz, jego błyski i cienie	Och, prawda nim się należy do jednego człowieka, należy się do ludzkości.	Cha, cha! ten pułkownik! Widzisz, ja zaczęłam już było rapsod wojenny i uderzyłam czołem co tobie? Chodź tu do mnie, przysiądź się.	Widzi pan że do wszystkiego można przywyknąć.	Co się dzieje, mój Jezus! co się dzieje!	Co się tu stało? Pokłóciliście się państwo?	Spieszę się, muszę co prędzej!	Drogi przyjacielu, rozczulasz mnie; przysiągłem, że margrabia dostanie się pod kuratelę! Patrz, jeszcze znajduję w oku jakąś starą łzę, aby ci podziękować.	Gdzie są twoje warkocze? Czyż ty, niegodziwa dziewko, nie wiedziałaś, że one są moją własnością! Przecież to była twoja największa ozdoba. Gdzie są włosy? Powiedz, co z nimi zrobiłaś?	To prawda, panie Rockstrong! Jesteś z natury wrogiem państwa i stale je zwalczasz. Tę zatwardziałość serca powiększa jeszcze pański wybitny talent, tak że lubujesz się w ruinach i igraszką ci jest niweczenie wszystkiego.	Dobranoc pani! A ponieważ nasze poglądy różnią się aż tak... więc... od Wielkiejnocy będę miała zaszczyt usunąć się z tej pensji.	Rozbrykały się barany, a wilk jeno patrzeć, jak skoczy na stado.	I czemuż nie powiesz od razu, że przeprawił je wszystkie a wodząc tak tam i sam po kolei każdą, nie skończysz i przez miesiąc pewnie.	Adziu mam do ciebie prośbę... Nie przysyłaj po mnie co dzień...	Tak właśnie nazywa się mój towarzysz podróży. Boże! drogi gospodarzu, powiedz mi, miałożby spotkać go jakie nieszczęście?	Panie nie mam już najmniejszej wątpliwości co do tego pana. Chce uchodzić za dziwaka, który ma zamiar odbyć podróż dookoła świata w osiemdziesiąt dni.	Czy nie przychodzi ci na myśl, drogi d‘Artagnanie, że to królowa sama oznaczyła klasztor na miejsce schronienia dla pani Bonacieux?	Czyli jak zrobisz miliony, obiecujesz śmiać się z nas wszystkich.	Zapewne, lecz papiery natychmiast zostaną nam wręczone i, krótko mówiąc, prosić pana będziemy o nieopuszczanie własnego pokoju i niewidzenie się z nikim.	Ależ nic nie pomyślą; powiedziałem im, że ty jesteś bajkowy i są o wiele bardziej onieśmieleni od ciebie.	Cóż dalej? Bo po takim prologu muszę spodziewać się dramatycznego zakończenia.	Nie jesteś jednym z nas a także nie jesteś rolnikiem, ani nawet, o ile mogę sądzić, nie pochodzisz z tego kraju.	Ale ja mówię to wszystko i ani mi na myśl nie przyjdzie, jaką to panu musi sprawiać przykrość...	Miły nauczycielu, nie mam miecza.	Nie około, bo dokładnie tyle.	No! no, o tem potem, zrobisz co zechcesz teraz idzie nam o rybkę naszę, baczność, celuj pan dobrze, życzę szczęścia!	Skąd ja mam co wiedzieć! Byłeś to brat dla mnie! Pamiętam, że ciotka raz przyjechała dryndą, jak my oba na bosaka łacha1i po rynsztokach. Ciebie wzięła, boś był przystojniejszy	A jakżeby nie umiał? odparł Eljasz; u nas to przecie zaprowadzenie takie.	Niech pani nie pyta miałem pewne przeżycie. Ale to już minęło	Dlaczego nie patrzysz na mnie?	Ale ja nie chcę jéj nadużywać, wolę środki łagodności!	Prosta kobieta. Kompromituje przecież, mogłaby z czułościami nie wyjeżdżać przy ludziach!	No, to spróbujmy może matematyki; jej prawdy przynajmniej są nieporuszone, niezmienne, przepotężne.	I spamiętać trudno pierwej to było takie śmieszne, niby zapytanie, „Czy Michałek wyjechał do Ameryki?” A teraz ta jakoś o hiszpańcach. Ot, różnie.	No, przydadzą mi się niedługo. Tak, tak, rób skarpetki! Dobranoc!	A! to go uwolnić muszą!	Moi przyjaciele jesteśmy na zawsze z sobą związani. Nabyliście do mnie prawa...	Dobrze, ale jak zrekuzuje, to co będzie potem?	A! do milion kaduków!	Do widzenia	Proszę mnie zaprowadzić do komendanta	Wiesz przecież, książę, że krążą słuchy, jakoby twoja córka została uprowadzona przez piratów z Tortugi.	Wszystkie zabieram, a ciebie bym miała ostawić? Tuszę pewnie, że bezpieczno możesz jechać.	Tak? Więc aśćaść (daw.) (chciał przez to powiedzieć „Czy jesteś jakobitą?”, gdyż w razie obywatelskich niesnasek każde stronnictwo przywłaszcza sobie miano zacnego).	Czy już do snu, jenerale?	Więc zawieziesz mię tylko do Yarmouth?	A to dlaczego?	Chcecie, to wam znajdę pannę.	Głowa go boli, a musiałby jechać także!	Głód rzekła Sara. oszukać. go zmyśleniem.	Wraca to już?	Wszystko ma, czym rozporządzamy. Brak jej matki i	Sancho, mój kochany czy kijem, czy pałką, to na jedno wyjdzie.	Zbyt łaskawą jest szanowna pani, doprawdy, że dobrze mówię, iż zbyt łaskawą.	Proszę pana panience ktoś to paskudztwo „wrzucił”.	Bo ja kazałam wyładzićwyładzić (daw.) jedzenie, pokarm, prowiant. różna. Są placki i mąka, i słonina, i suszone grzyby, jest beczułeczka piwa, a druga miodu	Dla mnie tylko historyczne, a ja historię dobrze pamiętam.	Ja bym chciała mieć twoją fotografię, Will, ty dzisiaj mocno wyglądasz	O ile sobie przypominam, określiłeś już raz szerokość i długość geograficzną wyspy	Powiadam wam, wjechało kilkunastu powszednio odzianych, a na ich czele jakiś, co wyglądał raczej na pachołka.	O! przy takim somsiedzie, byle Bóg stryjkowi wrócił zdrowie	Ale w jakiż sposób, mój Boże?	Człowiek przyszłości A jednak masz słuszność, Zypciu. Jesteś straszny brutal	Długo mama pożyje, żeby tego doczekać.	Jeszcze by też!	Słusznie mówicie, panie Marcinie; wasze słowa niczym kazanie ojca Bonifacego.	Urbanie, bracie mój, masz-li czas, aby pomówić ze mną swobodnie?	Zgoda. Termin	A pójdę i niech was ta zaraza wytraci, kiejśtakiejśta (gw.)	Ależ, mamo!	Bezdzietnie!	Chodź błagać o przebaczenie jego ekscelencji!	Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka!	Niech pozwolą abym im dał jedną radę.	Pójdziemy z tobą.	Rachunek! Rachunek zdać jeszcze jestem gotów! W tej chwili... Michcik!	Schwytany?... Dlaczegóż ta tajemnica?...	Ty! Jak śmiesz! Otwieraj natychmiast!	Wracajcie!	Zaraz
Szaleńcze! Ów młodzieniaszek tyle jest znany w Paryżu, co Kapitan Czart we własnej osobie. Są oni zawsze razem, jak święty Roch ze swym psem. Gdybyśmy go zabili dzisiejszej nocy lub też w tej chwili, nie upłynąłby dzień jeden, a już Bergerac byłby o tym uświadomiony. Otóż, jest rzeczą niezbędną, aby Bergerac sądził, że jego sekretarz znajduje się wciąż w drodze; inaczej może on sam wmieszać się do sprawy i szyki nam pokrzyżować. Musimy przydybać Castillana w jakim kącie odludnym, gdzie by nie wiedziano: kto on zacz, skąd przybywa i dokąd dąży. Zrozumiano?	Uspokój się, mości książę, przebacz, że zapału mego hamować nie umiałem w twej jaśnie oświeconej obecności, lecz inny na moim miejscu byłby istotnie oszalał, wiedząc, iż trzyma w swej kieszeni rękojmię długowieczności męża tak potrzebnego krajowi i całej ludzkości. Oto, książę, moje promienie ożywczego słońca, nie pokazuję ci ich w kształcie pochodni lub lontu, lecz jak widzisz oto w płynie, zawarte w flakoniku, jedną kroplą tej cieczy wzmacniam ci puls, oswobadzam oddech, z głowy zdejmuję ciężar, z serca troski i nadaję ciału całemu sen ożywczy, po którym się uczujesz za godzin osiem o tyleż lat młodszym człowiekiem. No! Dowierzasz mi, książę?	Bardzo możliwe. O świcie tarzałam się w piasku przed bramą, a zdaje mi się, żem sobie przy tym coś nuciła pod nosem. A teraz, Braciszku, już nam nic nie pozostało do roboty. Chodź polować ze mną i z niedźwiedziem Baloo. On właśnie odkrył gdzieś jakieś ule i chce ci je pokazać, a my wszyscy bardzo pragniemy bawić się znów z tobą jak za dawnych czasów. Przestań spoglądać tym wzrokiem, który nawet mnie przejmuje trwogą. Twoja kobieta i jej mąż nie będą oddani na pastwę Czerwonego Kwiecia, a w dżungli wszystko układa się jak najlepiej. Może to nieprawda? Zapomnijmy już o ludziach... puśćmy ich w trąbę!	Hej, oszalał, oszalał! A gdzie głowa, Kozacze? Co się z tobą dzieje? Czy ty chcesz zgubić nas i siebie? To jest żołnierz Wiśniowieckiego i namiestnik, człowiek znaczny, bo od księcia do chana posłował. Niech mu włos z głowy spadnie pod naszym dachem, wiesz, co będzie? Oto wojewoda obróci oczy na Rozłogi, i jego pomści, nas wygna na cztery wiatry, a Helenę do ŁubniówŁubnie i co wówczas? Czy i z nim zadrzesz? Czy na Łubnie napadniesz? Spróbuj, jeśli chcesz pala posmakować, Kozacze zatracony!... Chyla się szlachcic do dziewczyny, nie chyla, ale jak przyjechał, pojedzie, i będzie spokój. Hamujże ty się, a nie chcesz, to ruszaj, skądeś przybył, bo nam tu nieszczęścia naprowadzisz!	Chwała Bogu! Już tydzień nie miałem roboty. Ale jeszcze pani gospodyni mówiła, że w kuchni zepsuł się zegar...	I ziemi przykupić żeby kto nawet siły do kupy wziąwszy na pieniądze i wzmógł się, dla inszej przyczyny nie możno...	Lepsze to aniżeli gra na fortepianie bez taktu albo śpiewanie, kiedy się nie ma głosu Ważniejszym od uniwersytetu jest zawiązać stosunki z kobietami wyższej cywilizacji. Dlatego proponuję, ażebyśmy wysłali kilka delegatek do różnych krajów Europy i Ameryki...	Bywaj zdrów, Zypek. Nie żegnam się, bo się niedługo zobaczymy. „Ja wybierając los mój, wybrałem szaleństwo” wszyscy podnieśli ręce do czapek rzucił o ziemię czapkę pierwszego pułku szwoleżerów, klęknął i wpatrzył się w długie, podwieczorne, szmaragdowo-błękitne cienie, które grupa miedzianych drzew rzucała na słoneczne trawniki. Zbliżył się kat szczególniej na tle tego, co ostatni raz (ach ileż dała mu zabójczej rozkoszy!) dokonał z kochanką. Już nigdy żadna chwila nie będzie wyższą od tej	Niezadługo się to pokaże Królowi ciągle śluzyśluzy a. ślozy (daw.) dziś popr.: krwi. chrześcijańskiej rozleje, i do ostatniej chwili rad by sprawiedliwy pokój zawrzeć, ale pycha krzyżacka do tego nie dopuści.	Wybaczy pan drogą pańskich wywodów zapuścilibyśmy się jednak w chaszcze najczystszej metafizyki. Sądząc z dotychczasowych danych statystycznych, byłoby niedorzecznością przypuszczać, te ktokolwiek z obecnych mieszkańców Paryża doczeka się opisywanej przez pana chwili. Wszystko zdaje się raczej wskazywać na to, że rzeczywistość, w jakiej żyjemy, jest i pozostanie naszą jedyną daną nam rzeczywistością. Dla nas, paryżan, obywateli zadżumionego miasta, granice Francji skurczyły się do obrębu rogatek Paryża. Mówić o istnieniu jakiejś Francji, jakiejś Europy, czy jakiegoś świata poza granicami tego miasta, które opuścić może pozwolić nam jedynie śmierć, równa się dla nas w danej chwili mówieniu o realności życia pozagrobowego.	Bo się żałujesz, w czem zresztą masz racyę. Nie odwracaj kwestyi. Ja wcale nie dowodzę, żeby to mogło komuś sprawić przyjemność, gdy go nazwą osłem.	Już po wszystkim, Becky. Pamiętaj, że od tej chwili nie wolno ci kochać nikogo innego, oprócz mnie i nie wolno ci wyjść za mąż za żadnego innego chłopaka, tylko za mnie. Przyrzekasz?	Panie... Jeśli, da Bóg, żaden z psubratów nie ujdzie, czybyśmy nie mogli nocą pociągnąć pod zamek, przeprawić się i zdobyć go niespodzianie?	Sądzę, że nie. Za chwilę podadzą kolację, a tutaj to trudno.	„Naturalnie, że nie”	Gdybyś mi pani nie powiedziała, domyśliłbym się, odparł Honory, bo chybaby jaka mitologiczna postać mogła jej zrównać... i musiałem najwyżej sięgać myślą, by odgadnąć co to zjawisko tutaj znaczyć może...	Nie chodźmy do szynkowni, ale do mieszkania; gospodyni kupi panu, co trzeba, ściągnie przy tym ze dwadzieścia su i będzie tym życzliwiej nastrojona.	Mama lubi, żebyśmy przebywały jak najwięcej na świeżym powietrzu, więc przynosimy tu robotę i bawimy się doskonale. Dla żartu ładujemy prace w worki, bierzemy stare kapelusze i kije do wspinania się na pagórek i odgrywamy role pielgrzymek, jak przed laty. To miejsce nazywa się „Rozkoszną Górą”, bo można daleko sięgać okiem i widzieć okolicę, gdzie się spodziewamy kiedyś mieszkać	A jeśli nie to?	Co ci to czyś szalony dados?  A tożbym ja twoją ciaj (córką) być mogła, a ty ojcem moim! Tyś stary, ja młoda, i nie mam ochoty być dają (matką) cyganów i niewolnicą mężczyzny.	Może i nie śpi, bo bokami okrutnie robi.	Może i tak było, nic mię to nie obchodzi.	Myślałem, żeś albo duch, albo sen Nie można ugryźć ani ducha, ani snu, a z krzyku nic sobie nie robią.	Nie może być?...	Nie, sam przyjdę.	No tak, ale duchy chodzą tylko w nocy, a jeśli będziemy kopali w dzień, to nic nam nie zrobią.	No... niczego mu nie udowodniono...	A co ciekawsze że na tle pośmiertnej nicości zaczęły pokazywać mi się jakieś kształty... ruch...	Miętlewicz... siedź mi tutaj!... On jej będzie pomagał szachy przynosić, słyszane rzeczy?... Ja ci kiedy wytnę taką sztukę, że od razu stracisz gust do kobiet...	Mon cheri, ty się śmiejesz ze mnie, a ja się i tak przyznaję, że lubię, aby wszystko wyglądało porządnie, nowo...	Posłuchajcie więc. Ponieważ główny wizerunek w ołtarzu przedstawia śmierć, wniebowzięcie i ukoronowanie Matki Boskiej, przeto mistrz na swoją cześć przysiągł, że poświęcenie ołtarza i pierwsze nabożeństwo odbędzie się 15 sierpnia, czyli w święto Wniebowzięcia. Już się ino złoci, poleruje, szafa gotowa; za jaki tydzień zaczniemy w kościele figury ustawiać i boczne obrazy na śrubach mocować.	A jak się tego używa?	Albowiem nie przyjdzie on na świat pod postacią człowieczą, ale spłynie jako czas, niosący ludom wszystkim poznanie, nasycenie, miłość i pokój...	Tak, były tu podstępy niewątpliwie pan o tym najlepiej możesz wiedzieć. Odniesiemy się wreszcie w tej kwestii do obecnego tu pana Micawbera.	Wielką przyjemność, Peerze. Teraz niebawem znowu będzie pełnia... a nie jest jeszcze zbyt zimno...	Nazywam się Pedro Rezio de Aguero do usług waszej wysokości. Rodziłem się w Tirteafuera między Caraquel i Almodobar del Campo, doktoryzowany zaś jestem w uniwersytecie w Osuny.	Że... że skończyło się samo.	Juści, że tak. Ty powiesz: „Niech no zobaczę ten tarkeean”. Jać na to: „Gotowała go kobieta i może to zaszkodzi twej kaście”. Ty zaś rzeczesz: „Mniejsza o kastę, gdy ktoś chce... skosztować tarkeean”. Zawahasz się na chwilę między słowami „chce” i „skosztować”. Na tym polega cała tajemnica. Mały przestanek między wyrazami.	Ba! Czyż sądzisz, że ta pani działa na własną rękę?... Jestem przekonany, że zaraz będzie zdawała swemu zwierzchnictwu sprawozdanie z rozmowy z panem Renowickim. Gdyby bowiem...	Lepiej?... e... nielepiej panienko, bo akuratnie drugie kury piały, kiej się jej zmarło.	Owszem, lecz musisz zgodzić się na ewentualną „śmierć” Kamy.	Uhm?... To i koniec. Herbert dowodzi, że koń już jego.	A zatem jak szlachcice, którzy walczą każdy pod inną chorągwią	Biegajmy do siebie i zmieńmy.	I po wszystkiem! śmiejąc się potwierdził Stefan.	Myślę, że Lusia zrobi to bez zarzutu	Rad jestem temu. Ta kobieta ma złote serce, jak sam powiadasz, ale gadulska... oj, kawał gaduły!	Tu będzie ci ciepło. Podaj ręce. No? Prawda, że ciepło?	Tę kolubrynę... ja, wykradłszy się w nocy z fortecy, prochami w drzazgi rozsadziłem!	Widział się już pan z moją matką?	Z tej strony jesteśmy już zapewnieni Jeżeli zapinki wysłane miały być do Francji, później, niż pan, tam przybędą.	Na pytanie pana prokuratora oświadczył pan, że był trzykrotnie w izbie Kosiby, w czym raz na wezwanie?	Żołnierz wszystko szlachta z naszych stron, familianci, godni ludzie, ale prawie na każdym jest kondemnatkakondemnata	A przy tym ile w nim prostoty! Wziąłbym go za zwykłego majora i tyle.	Jeżeli chcesz, abym pamiętał o tobie, zamknij buzię na kłódkę	Każdy z nas pamięta o paru takich i to właśnie sprawia przykrość, wielką przykrość...	Milczeć! Marsz na górę, powiadam.	Panie, szczęśliwy jestem ze sposobności, jaką nastręcza mi przypadek...	Prosiłem cię, żebyś ze mną pracował. Te stosy papierów zawierają nową ideę Polski.	Stempel na miejsce!	Tego mi trzeba, uprzedzę tylko matkę i jestem na pańskie rozkazy.	Wołałeś na mnie. Dwukrotnie.	A Denhoffowa!	A co to za ludzie, tatulu?	A któż panu naopowiadał tych bzdur?	A może przeszkadzam pani w ubieraniu?	A szczęśliwy kab tylko Pan Bóg we wszystkiém tak błogosławił...	Bagatela! I to wszystko jedzie kukułką?	Bóg z wami, panie gospodarzu Pewnie wy tu jesteście starszym?	Czegóż oni chcą?	Czy pochodzisz z północy?	Czy to jest konieczne, kochanie	Cóż to? Urządzacie balik?	Dzieciństwo, Przemoc rzekł urzędnik.	Głupia, nieznośna dziewczyno! Któż po to teraz pójdzie? Przecież te rzeczy leżą o pół godziny drogi! Pietrek, pobiegnij prędko i przynieś, cóż stoisz zagapiony i jakby w ziemię wrosły?	I chciałabyś, żebym cierpiała	I cóż mi odpowiesz?	I słuchałeś pieśni?	Ileż słów niepotrzebnych! Z drogi, łotry!	Istotnie, dobry młyn Zobacz tylko co ci przysyła!	Jam senator Rzeczypospolitej!	Jezus Maria! Co pan Leszek mówi! Jakże ją mogli pochować?!... Ta Marysia?... Od Szkopkowej?... Toż ona żyje!	Już dosyć dawno.	Już jest zawarte w tej sumie, panie hrabio.	Już, oto już jestem spokojna	Masz więc owce?	No to dam panu ten dowód	No więc?	O Boże! westchnęła Łucya	O, to pan znasz naszego młodego wicehrabiego?	Oddaj mi pan moje piętnaście rubli.	Pojedynek przy latarni.	Powiadali to samo Maćko	Słuchaj dobrze, milady sprawa jest wielkiego znaczenia, usiądź no i pogadajmy.	Tak	Tak, czystej krwi Paryżaninem.	To okropny człowiek	Twoje nieszczęście?	Tędy go wiedli!...	Wierzysz w to?
Są to, panie posągi do ołtarza, który w naszej parafii stawiamy. Niesiemy je na barkach, ażeby się nie potłukły, a przykrywamy, ażeby im wilgoć nie zaszkodziła.	Ach, teraz jesteś podobny do siebie, teraz jesteś podobny do siebie! Widzę, że serce twoje nie odmieniło się, chociaż duch twój jest zmącony, gdyż zawsze byłeś łagodnego usposobienia. Ale ten książę stoi między tobą a przysługującą ci godnością; kto inny, na kim nie ma skazy, musi objąć jego wysoki urząd. Uspokój się, mój książę, nie trap swej biednej główki tą sprawą.	A moim zdaniem, towarzysze, odpowiedzą i to piorunem. Żadna pogróżka nie podziała tak, jak strach przed zarazą. Zmiarkują, że nie mamy nic do stracenia. Przestraszą się. Nie zechcą ryzykować. A nuż uda nam się przebić aż do samego kordonu i zetknąć z ich wojskiem? Przecie tego boją się jak ognia. Nie zechcą dla kilkunastu wagonów prowiantu narażać na zarażenie się całej Francji. A drugą iskrówkę nie zawadzi wysłać do proletariatu francuskiego za kordonem: wymierający z głodu proletariat paryski zwraca się do proletariatu Francji i całego świata, żeby przycisnął rząd francuski i zmusił go do wysłania głodującym pomocy żywnościowej. Z tej strony dżuma, a z tamtej	Nie, nie uczynił tego na pewno, bo byśmy dostali od niego jakieś upominki.	Byłoby cudownie! Ja bez ciebie nawet się cieszyć nie potrafię. Ale przemyśl to, Ludko, zrób tak, aby się mąż nie pogniewał.	Bardzo interesująca figura, ta druga Madame kawał chłopa; żona pedeka jest zwykle mężczyzną, co ułatwia pedekowi zrobienie jej dzieci. Następnie, Madame nie mówi o zboczeniach męża, ale wciąż mówi o tem samem zboczeniu u innych, jak kobieta świadoma rzeczy i przez ten częsty narów, który sprawia, że lubimy znajdować w innych rodzinach skazy od których cierpimy w naszej, aby dowieść samym sobie, że nie ma w tem nic wyjątkowego ani hańbiącego. Mówiłem panu, że to istniało we wszystkich czasach. Jednakże nasza epoka wyróżnia się specjalnie pod tym względem. I mimo przykładów, które zapożyczyłem z XVII wieku, gdyby mój wielki praszczur Franciszek C. de La Rochefoucauld żył w naszych czasach, mógłby powiedzieć o nich z większą racją niż o swoich, no, Brichot, pomóż mi pan: „Rozpusta istniała zawsze, ale gdyby osoby które wszyscy u nas znają zrodziły się w dawnych wiekach, czy mówionoby dziś o zboczeniach Heliogabala?” Bardzo lubię to: „które wszyscy u nas znają”. Widzę, że mój roztropny krewniak znał ewidencję swoich najsławniejszych współcześników, jak ja swoich. Ale takich ludzi jest dzisiaj nietylko więcej, mają też coś odrębnego.	Nieskończenie wdzięczny jestem i gdybym nie bał się nadużyć twej dobroci... Nie będziesz się śmiał ze mnie, Copperfieldzie?	Nie kocham!... Ale tym dwom sierotom radbym nieba przychylić. Same one, jak palec, na świecie! Często tam bywam, gdy czas się znajdzie.	Felton nic nie powiedział zatem nie wszystko stracone...	Nie marudź!	Nie, był pan rozsądny. Dla nas obojga... Przecież to nie ma żadnego sensu.	Jakżeż? To jest po zaręczynach z Konopką i tamtemu ledwie głowa nie pęknie od samych jej grymasów, a teraz jej się znów baron podobał?	O! już to mój pan wcale nie jest czarnoksiężnikiem nie ma w nim ani jednej żyłki do tego nawet.	Pozostaje mi żałować że nie mogę dyskretnie ulotnić się i zostawić was samych. Darujcie moje niedołęstwo. Ma to jednak i dobre strony. Mogę odegrać rolę starego dziadunia w charakterze przyzwoitki. No, nie róbże takiego oka, moje dziecko. Powiadam ci, że wuj Krzysztof jest bardzo niedoświadczony w tych rzeczach i zbyt agresywny atak gotów go przerazić.	Potem rzecz już zwyczajna. Wziąłem trupa i wrzuciłem w stary rozwalony komin, który przypierał do bocznej galerii, a którego dół był zasypany gruzem i zarośnięty chwastami i bluszczem; ją zaś zostawiłem, aby się wypłakała. Na drugi dzień z południa za pomocą pieniędzy rozgłosiło się po Neapolu, że conteconte (wł.) rybacy, którzy się na deskach wyratowali od śmierci i szczęśliwie dobili do brzegu, zmoczeni jeszcze i śmiertelnie wybladli, dali znać o tym fatalnym wypadku żonie i zeznanie swoje potwierdzili sądownie. Żona przywdziała żałobę i za dwa tygodnie zjechała się ze mną we Florencji. Ale nudna baba, nie umiała się szanować...	Przede wszystkim to nie jest klasztor, tylko zgromadzenie, z którego nawet występują siostry Po wtóre, odpowiem ci na pytanie.	Przeczę i zaręczam, że księżniczkę znajdziemy. Za Kaźmirza stało się to królestwo czem od wieków nie było, państwem wielkiem i mocnem. Koronę jego na skroń włożyć, warto coś ważyć za to.	Czy i dlatego mój ojciec nie wie, że srebra te są w pańskim ręku?	Ach Taki robisz podział, my dearmy dear (ang.) apetyt rośnie w miarę jedzenia.. Pęcznieją te potwory, dławią się w gorączce pożerania, pławią się we własnych ekskrementach, bo przecież wszystkiego przetrawić nie mogą... Miasta...	Jeżeli śmiać się będziecie, lub wątpić, nie dowiecie się niczego.	Każdy z nas ma w sobie jakąś cząstkę ogólnego ducha ludzkości, pożyczoną na czas pewien. Wraca on potém do ogólnéj skarbnicy. Jesteśmy ułamkami wielkiéj całości, od któréj się nam oderwać niepodobna, czémś nakształ kropel wody, które się odrywają w postaci kulek na chwilę, lecz muszą się rozpłynąć późniéj, albo w parę przemienić. Wszystko w nas pożyczone od matki, z któréj łona wychodzimy. Dziécię nowonarodzone na miękkiéj tkance mózgu przynosi już wyciśnięte macierzyńskich myśli zarody, które się w niém rozwijać mają. Zowią się one instynktami. Późniéj w życiu, ucząc się, czerpiemy ze skarbnicy ogólnéj doświadczeń, które uzbiérały pokolenia... Szczęśliwy, kto temi na dzień jego pracy danemi mu narzędziami i materyałem cóś mającego wartość stworzy. Najgenialniejszy twórca pół swego geniuszu bierze z mniéjwięcéj wyposażonéj kolébki.	Moja pani, zwykliśmy nazywać przypadkiem wszelki szereg zdarzeń, których łączności dobrze nie pochwytujemy. I mnie dziwne moje życie przez długi czas wydawało się pędzone ślepą siłą; dziś jednakże, kiedy zaczynam nań spoglądać z wysokości mogiły, która już przede mną narasta, gotów jestem uznać w nim bieg Opatrznościowy...	Ona to wydaje się na oko niby melancholiczka, a to jest psisko bardzo a bardzo wietrzne i gońca pierwszej wody. I on tam, Niemen, ma ochotę i upór, ale za nią tylko poprawia. Spojrzyj no waszmość, co to za przestronne nozdrza! jakie wilgotne! Jak waści pies takim nosem wiatr weźmie, to tam już ma co trąbą podać do mózgu. A jaki za to u tego grzbiet! Bo i pieczeniasty, i długi, zważ waćpan. A za to u tej... noga. Co? Stopka podługowata, widzisz waćpan? Ona mi się jeszcze ani razu nie podbiła...	Czyliż on nie ma jakiegoś adwokata, zastępcy prawnego?...	Nie, gdzież tam... taki... drań...	A nie, nie będę mówić, bo co powiem, to albo głupstwo, albo śmieszność.	Kiedy na ganku błyśnie twoja szata, bledną gwiazdy i milkną słowiki, a w moim sercu budzi się taka cisza jak na ziemi, gdy ją powita biały świt...	Toteż nie będziesz lekarzem, tylko sekundantemsekundant	To nie był tamten To był on sam... mój syn... mój Ramzes!...	Tak, dziękuj. Bo ja nie będę znęcać się nad panem tak jak pański pierwszy szwagier. Przeniesie się pan do pałacu i będzie pan miał zupełną swobodę. Będziemy żyć razem, we trójkę, jadać razem, w gościnę jeździć i gości przyjmować...	Na cóżby ci się to zdało? Dziwny też z ciebie chłopiec!	Bo słońce, które jest po wschodniej stronie nieba, grzeje nas w plecy; to znaczy, że skręciliśmy na zachód.	Nawet serdelka nie żre.	Nie wierzę panu w ani jedno słowo.	I opłakiwać niewiernego FloryzelaFloryzel rzekł lord Henryk, śmiejąc się i wyciągając się na fotelu.	Chcę dowiedzieć się, odkąd to ukrywasz tajemnice przed przyjaciółmi, z którymi bywałeś zawsze gadatliwy jak sroka?	Mówił również, że pan de Santangel, w którego imieniu witał cię, cieszy się jak najlepszym zdrowiem. Poza tym obaj, jakkolwiek należą do starych hiszpańskich rodzin, utrzymują przyjazne stosunki z ludźmi pochodzenia żydowskiego...	Potrzykroć na moje życie nastawała, przebaczałem jej, wkońcu zabiła kobietę, którą kochałem!... Wtedy ja i moi przyjaciele pojmaliśmy ją, osądzili i ukarali.	Zakocham się w niej i zacznę układać się z wierzycielami. Przestanę, jak mówisz, „udawać”	Na wieki	Zdaje mi się że, stojąc za takim celem, bezpieczniejszym by się było przeciwko niebezpieczeństwom strzał niż niegdyś Diogenes.	Za to, że pan jest... dla mnie dobry.	Pardon! Taka to już moja paskudna nawyczka. Ale to tylko z wielkiej abominacjiabominacja (z łac.) tylko z wielkiego wstrętu do złego, a ukochania sfer seraficznych, na honor. Ale czym mogę służyć księżom dobrodziejom moim?	A jednak... zobacz, obejrzyj się...	Lepiej by się zdała jaka szklaneczka dobrego chłodnego winka.	Ja? na ciebie?	Zatem pani margrabina znała pobudki pańskiego usunięcia się od świata?	Zwyczajne dzieci! Jakże się cieszę! Jakże się cieszę! Gdy dorosnę, będę się bawić tylko ze zwyczajnymi dziećmi!	Pan się ubrał, żeby wyglądać jak ten Niemiec, jak drugi Niemiec, jak trzeci Niemiec... Ubierz się, jak chcesz	Gdzie się pan zatrzymał?	Czy chcesz wszczepić masie ludowej krew, o której wiesz, że jest zgniła?	Z widłami do gnoju, chamy! Lepiej wam to przystoi niż szabla.	Czym ja się waszej książęcej mości odpłacę? Czym ja odpłacę?...	Jakże to?	O, pamiętam to doskonale!	Jest tutaj. Pokazywałam mu pracownię.	Jestem pewien, że wkrótce zyskamy kilka milionów członków	A no, chyba że tak	Tak jest i tego my, a z nami już większa część ludów wyznaje... między którymi i bracia nasi, jednej mowy, są.	Trudno wytłumaczyć, mam królowi mówić prawdę, a tak słodką, aby ją przełykał Będę wisiał przy dworze, trochę więcej jak błaznem, a trochę mniej niż ochmistrzem...	Niech będzie! Będzie to mój ostatni numer i chciałbym, żeby wyglądał przyzwoicie. Złapię go może przed śniadaniem.	Masz pan prawo być dla nich niesprawiedliwym, to pańscy ziomkowie.	Ja do pana właśnie iść chciałem	Jest pan, widzę, religijny.	A widzę już: od samych wzdychań odligaodliga	O której pani przychodzi do pracy?	Ja z nim zacząłem czy on?	„A ja tu jestem”	Oni wkrótce zaczną nas szukać. Daj no mi tę trąbkę!	Tak dom wart ze sto dwadzieścia tysięcy...	Takie przysługi mogą go przecież poróżnić z władzami kraju, w którym uprawia podobną filantropię.	Widzisz Hans masz za swoje!	Ach, już wiesz o tym?	Ale zaraz!	Co robi?	Huck, czy potrafisz trzymać język za zębami?	No i co?	Pan Michał tak jeno mówi, by mnie skaptowaćskaptować	Wiedzą już państwo o tym aresztowaniu?	Ależ, paniczu jako przyjaciel rodziny...	Czego?	Doprawdy? Miałżebym honor być obecnym...	Powiedz nareszcie, czego żądasz?	Więc wolałem odejść ta sprawa musi być pogrzebana.	Ze względów wewnętrznopolitycznychwewnętrznopolityczny	A kto o tem mówił?	Aby okłamywał dla własnej korzyści?	Bynajmniej.	Był w PrzyłucePrzyłuka (dziś ukr.: Pryłuki)	I o stryjcu pamiętaj.	Kiedy?	Który?	Którą stanowią?	Kur nebus, vaikeli! Jei tikrai mokysies per trejus metus, tad jau pilnas derektorius būsi.	Lubię ukarane.	O mój Boże! Mój Boże!...	Przed godziną był tu ten pan, o którym mówicie?	Prześlicznie i koniec?	Taki, którego prawo rozkazować, a nasze prawo słuchać.	Zginiemy!
Nauka, Wierzenia wywodził Marek tu termin używany w geologii: to, co pozostaje po wypłukaniu łatwiejszych do usunięcia frakcji osadu, gleby albo skały. nie dające się chemicznie rozłożyć, nie wykazujące spektralnych linii, ani atomowej wagi, ani chemicznego syntetyzmu, ani prawa Mariottaprawo Mariotta, właśc. prawo Boyle’a-Mariotte’a	Dwa sprzeczne zeznania mogą być prawdziwe, pod warunkiem, że je dzielić będzie pewien okres czasu. W chwili gdy mówiłem, że jestem w mocy tej kobiety, wierzyłem w to zupełnie, a przeto powiedziałem prawdę. Gdy teraz powiadam, że nie byłem w jej mocy, mówię również prawdę, bowiem w międzyczasie poznałem lepiej charakter damy, która jest obecnie żoną moją. Wiem teraz, że cała historja Montalbon nie była zdolna podkopać jej zaufania do mnie.	Nie! Brat Danveld był człowiekiem przebiegłym. Czy pamiętasz, że postawił warunek Jurandowi, aby nie tylko sam stawił się w Szczytnie, ale by przedtem ogłosił i do księcia napisał, iż jedzie córkę od zbójów wykupywać i wie, że nie ma jej u nas.	Nie umrzesz, nie możesz umrzeć. Bez ciebie życie dla mnie byłoby gorsze od śmierci. Ale nie mówmy o tym. To już minęło, dzięki Bogu. Wiesz co? Zawołam Marysię. Już tak dawno ciebie nie widziała. Pozwól!	Ona się często pyta o tatusia. Nie wiem, co jej odpowiedzieć.	Tak, tak... nasi panowie mężowie nie lubią ciasnoty, i to im się słusznie należy. Ja dlatego wzięłam tak dużą willę, aby mój mąż miał gdzie królować, gdy przyjedzie...	Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	My tu z kniaziówną zostaniemy pod miastem, bo lepiej nam się na rynku nie pokazywać a waszeć idź, popytaj u mieszczan, czyli koni gdzie na przedaż albo na zamianę nie mają. Wieczór już, ale ruszymy na całą noc.	Nie, nie! niech się dola spełni, nie ucieknę ja od niéj.	Nie! Pan sam nie dopuściłby się czegoś podobnego. Ani pan, ani dziedzic, ani kapitan, a tym bardziej ja. Silver mi zaufał, dałem słowo, więc powrócę. Ale, mości doktorze, pan nie dał mi skończyć. Jeżeli zechcą mnie męczyć, mogę zdradzić mimo woli, gdzie znajduje się okręt. Bo zdobyłem nasz okręt, po części dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, a po części dzięki zaryzykowaniu. Statek znajduje się w Zatoce Północnej, na wybrzeżu południowym, a obecnie zalany jest przypływem. Podczas odpływu musi być widoczny na powierzchni.	Czego jej powracać? Nie powróci... Marcela, z miasta przyszedłszy, mówiła, że już jej tam niema: pewno ze swoim lokajem gdzieściś dalej powlokła się...	Na honor, jesteś pani dla mnie niebezpieczniejsza niż kiedykolwiek: zaczynam się obawiać nie na żarty.	Nie. To moich krewnych	On się panu należy podwójnie i jako dawna własność, i jako mascotte’a. Ręczę, że nie miał pan dotąd mascotte’y na swoim aero!	Proszę cię, wejdź. Wprawdzie leżę już w łóżku, ale się chyba nie zgorszysz.	Niema za co. To nie pańska wina, tylko moja. Trochę mi przykro, ale to nawet i lepiej.	Niedobre to łowy, gdy wypuszcza się zwierzynę znajdującą się tuż obok. W drogę! Tych osiem stóp obutych nie mogło zajść daleko!	Dałeś mi W. K. Mość uczuć iż nawet na dziecko własne liczyć nie można, że ja tu jestem otoczona zdrajcami i zdradą. Od kilku miesięcy zmieniłeś się widocznie, królowa Elżbieta i jej przyjaciele pozyskali sobie afekt W. K. Mości.	Do czego mu się to zdało?	He, he, poczciwy Cornoiller, zjawia się jak na obstalunek. Dobre to do jedzenia?	Przychodzę, towarzyszu dowodzący, w sprawie tejże samej żywności dla komuny. Niedopuszczalna rzecz posyłać resztki proletariatu na barykady angielskie. I żywności tam żadnej nie ma. Istne samobójstwo.	Ja też nie powiedam sam z siebie, ino tak pogadują. Ale trza mi iść	Jesteś przeczulona. Przecie doskonale wiem, że w tym nie ma żadnej twojej winy. Dajmy temu spokój. Będę musiał złożyć wizytę stryjence i będę ci wdzięczny, gdybyś mnie usprawiedliwiła, że nie zrobię tego dzisiaj.	Nie kochałabym więcej Zeusa.	Nie. Mieszkam tam, gdzie mnie zatrzymują interesy. Ostatnio w Londynie.	Oto mój punkt wyjścia i oto mój wniosek: świat nie jest bez powabu, porzucam go, zatem spełniam ofiarę; Pismo zaś twierdzi stanowczo: czyńcie ofiary Panu.	Swoich zaś doświadczeń życiowych panna Ewa nie chce ryzykownie ekspensować tylko dla mego szczęścia...	„Trąbienia żadne, oprócz stołów i wjazdów przednich panów senatorów, także i na surmach grania, osobliwie w nocy, aby nie były”.	Bo wy się nie śmiejecie szczerze, wy drwicie ze złości, że nic nie macie, a oni mają miliony.	Głupiś! Nie będziemy, wołając, recytować całej litanii!	I pani może nie wie, że ten Porzycki mieszka tu, u Obidowskiej?	Jak ci się zdaje, jakim sposobem doszedł do tego dostojeństwa?	Żeby ostatni pludrak na własnych nogach wyszedł z granic Rzeczypospolitej? Nie może być, miłościwy panie! A od czego mamy szable przy bokach?	Słać by do Czech o pomoc	Wiesz zjemy teraz podwieczorek, a potem do Wulkanu... dobrze?	Z apreturyapretura (z fr. appreter: wykańczać) poprawił go Karoł i wrócił do swego pokoju.	A tak sobie z zazdrości. Co to musi być za przyjemność być we Włoszech, „pod włoskim niebem”... Czy to tam jest naprawdę to jakieś niebo?	A może chcesz wrócić do domu?	Ani chybi, znowu tam jakieś przeklęte dziewczysko Gadaj już gadaj... niech wiem, co się święci.	Co ci to szkodzi?	Ja się pytam: co ty zarobisz?	Ja z tobą Według mego doświadczenia nieprzyjaciel triumfujący jest najsłabszy. Jeżeli więc zaraz wpadniemy do świątyni Ptah...	Ta niszczycielka nazywa się pierścienica czy widziałeś ją kiedy?	Janka! jak się masz? jak się masz Jędruś?	Pewnikiem duńskiego króla zabawka, bo oto patrzaj, harcuje wedle giermków, plecie im widno koszałki opałki, a ci aż się koniom na szyję kładą ze śmiechu.	Tak. Z fabryki Scherr i Genwajn... Niegdyś kolega szkolny stryja Wilhelma. Zastrzelił się. Czytała pewno pani w dziennikach.	Tiesa! tik reikia pridėti, jog jis meldžiasi žiūrėdamas į Onutę, o ne į altorių ir jog vietoje „Tėve mūsų” šnabžda vieną žodį „Onute”. Dėl to jeigu jis dievobaimingas, tai ir aš ne mažiau už jį, norins šįmet man da neteko nė sykį „Tėve mūsų” sukalbėti.	To kwestia jej urody i powodzenia	To prawda. Można podziwiać i z tego ruchomego pomostu.	To, to, to! A pan jakim cudem zgadł?	Źleś zrobił, żeś wspomniał, iż wziąłeś Anielkę bez posagu. Ciotka dotąd o to zła.	Czy pani życzy sobie, abym odszedł?	Mów pan, ile pan chcesz rubli za Antka i Mańkę?	No, świetnie! Jeszcze raz bardzo panu dziękuję i... może poszlibyśmy gdzieś razem na kolację?	Ooo, jest Szpiegów cywilnych, którzy za pieniądze zdradzają	A byliście sądownie karani?	A ino.	A najwyższa rada kapłanów tyryjskich?...	Ale owszem, i pachnie jak balsamy! Leży tam koło pulpitu, na ladzie.	Anusia, Anusia!	Berajterowie, trębacze i szlachta polska na pięknych koniach...	Betsey!	Bieda, Walka	Chodźmy więc je zobaczyć Pamiętam, że i ja kiedyś byłem człowiekiem.	Da Bóg, że przyjdzie	Dalej niech sobie sami radzą.	Dla kogóż?	Koniec będzie!	Kto idzie ze mną?	Kto taki?	Kto tam? Czego chcesz?	Któż tu mu jeszcze winszował tego kroku?	Kukuryku!	Masz babo placek!	Na górę?	Nasz baron jest surowy, ale sprawiedliwy. A teraz, zrobię panu przyjemność: przypomniałem sobie w tej chwili piosenkę z owej epoki, ułożoną w makaronicznej łacinie na burzę, która zaskoczyła wielkiego Kondeusza, kiedy płynął Rodanem w towarzystwie swego przyjaciela, margrabiego de la Moussaye. Kondeusz powiada:	No, czego chcesz?	O tak! Żałuję! Żałuję!	Oczywiście, chłopcze, masz słuszność Mogę go wziąć, jeśli chcesz.	Owszem będą nowe lądy stałe, nad których wzniesieniem pracują teraz miliardy miliardów żyjątek.	Pański lekarz?	Ponad wszelkie? No, proszę!...	Powiada, że te wystrzały	Przestrogi daruj mi, twéj skroni przystała korona, ludzie zawcześnie ci ją dają, jam chciała odsłonić złoty jéj wieniec i wewnątrz pokazać cierniowy...	Przez kilka lat sam gospodarował, własnoręcznie siał, orał... Wszak prawda? takeś mi wasze donosił w liście?	Pytam pana kiedy pan proch wymyśli?...	Rodzina, Śmierć Dalej, dalej, przeklęty żebraku.!	Ręka!	Tak musi być Panna Rottenmeier kazała.	Tak, tak. Że tu nocuję.	Tak.	Tak. Niech pan zadzwoni.	Tu Józef, dzień dobry, wujenko.	W jaki sposób?	Wraca król?	Wróciłam, cudem boskim wróciłam!	Wyświęcenie!... wyświęcenie!...	Zaraz przyniesą z komory, zaraz...	Znaleźć żona
Nie, panie. To, że sam przypadkowo piszę, nie kwalifikuje mnie bynajmniej do wydawania sądów, zwłaszcza takich, które by panu mogły się na coś przydać. Raczej przeciwnie... Od gadania, od nicowania bez celu i końca tego, co zostało stworzone lub choćby tylko napisane, wy jesteście: redaktorowieredaktorowie	Nic a nic nie wiém mnie moje kłopoty teatralne starczą. Być bardzo może że na was panie hrabio spiskują, ale wy przecież obawiać się tego nie potrzebujecie.	Nie śmiej się, przyjacielu, nie śmiej się ze mnie. Przysięgam na najświętsze tajemnice mojej duszy, że w tym wszystkim nie ma nic śmiesznego.	Nie pójdziemy dalej gościńcem, bo moglibyśmy podeptać święte żuki. Pentuerze, czy tym wąwozem, na prawo, można okolić szosę?	Tam do kata! Za dużo cegieł na głowę naraz! Ale jeżeli ta kobieta kocha cię szczerze i naprawdę, w takim razie wróci, skąd przybyła. Alboż kobieta z prowincji zdoła się kiedykolwiek stać paryżanką? Będziesz przez nią męki cierpiał we wszystkich ambicjach. Czy zapominasz, co to kobieta z prowincji? Będzie równie nudna w szczęściu co w nieszczęściu, rozwinie tyleż talentu w tym, aby unikać wdzięku, ile paryżanka wkłada w to, aby go wynaleźć. Słuchaj, Lousteau, to, że miłość każe ci zapomnieć, w jakich czasach żyjemy, pojmuję; ale ja, twój przyjaciel, nie mam opaski mitologicznej na oczach... No więc zastanów się nad swą pozycją. Pływasz od piętnastu lat w świecie literackim, nie jesteś już młody, wyświechtałeś się jak rękaw kancelisty! Tak, mój stary, robisz jak paryscy ulicznicy, którzy, aby ukryć dziury w pończochach, zawijają je: nosisz już łydki na pięcie! Słowem, twój dowcip ledwie dyszy, starowinka. Twoje koncepta bardziej są znane od sekretnego lekarstwa...	Czy nie zechciałby pan opuścić mię? Do brzegu nie jest tak znowu bardzo daleko. Niech pan to zrobi! Albo	Nie było tam co robić! opuściłem go!	Wojna, Żołnierz, Wróg, Morderstwo, Okrucieństwo, Chrystus, Religia buntownik. , jakośmy słyszeli, wcale nie zgorzej...	Jeszcze nie a wszak to pierwszy raz drukuję większy ustęp prozą; Hektor musiał odesłać numer do mnie, na ulicę Charlot.	To naturalne, bo pan sam nie gra i nie lubi muzyki.	O, na pewno nie, nasze interesy się pokrywają.	Pozwolę sobie tu uczynić kilka uwag Posłowie obcy, rezydujący przy dworze powinni ścisłemu podlegać nadzorowi, cóż to są bowiem, jeśli nie urzędowe państw swych szpiegi: hm? Nie wyjmuję nawet z przeproszeniem hrabiego Wallensteina, choć jest zarazem wielkim ochmistrzem dworu... A cóż dopiéro mówić o Waldburgu pruskim? o margrabim de Monti, o rezydencie Woodward, o hrabi Weissbach... i o baronie Zülich.	Do klasztoru mi nie pilno jest ci komu na chwałę Bożą w chórze zaśpiewać, a i do wszelakiéj roboty braci dosyć. Trochę się na swobodę wyrwawszy człeku raźniéj, zapomni choć, że tę czarną suknię nosi i głowę ma wygoloną.	Co ty mówisz i w jaki sposób do mnie? Mówisz o zmarnowanej karierze ty, który dotychczas nie troszczyłeś się o siebie?... A przypomnijże sobie kolegów, choćby... choćby tego Kotowskiego...	Juści, raz to mówiłam abo dwa, pysk na mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie, to ona ma gdzieś moje przykazy.	Mnie tam nic nie potrzeba. Przyjechałem i przyszedłem tu z matką do pana, bo matka mi pisała, że pan chce nam pomóc.	Och Nie odmówi jej pan tego. Była przecie dla pana tak życzliwa.	Na nic wszystko, śpi jak zabity. Tak mi zresztą pilno, że nie będę czekał.	Nie mówię, żebyś do Juranda nie jechał bo jeśli zamrze, to pogrześćpogrześć (daw.) to gdzie indziej, a tam nic, jeno strapienia ciężkie i frasunkifrasunek (daw.)	Teraz, niespodzianie spotykam ciebie. Nie odpędzaj mnie, posłuż się mną... myślmy co począć.. róbmy zgodnie.	Taki nie istnieje. Artur jest młodym chłopczykiem	Nie zdaje mi się, by ten klucz był często używany	Z takim wojskiem nigdy nie można być jutra pewnym Czasem bije się źle, czasem po bohatersku, wszystko od fantazji, a lada podmuch, to i bunt gotowy.	No, przecież tak młody liryk przetłómaczył to, co Krasiński przed nim przełożył: I tem umieram, że umrzeć nie mogę...	Więc w takim razie i nasza kopalnia jest własnością jednego z podobnych duchów. Ale nie wiem, czy doświadczyliście, że duchy są niezmiernie zazdrosne o swoje skarby, i górnikom, co kopią w nich, starają się psocić, nieraz bardzo dokuczliwie.	Wszystko, co mogę wam powiedzieć, panowie jest to, że naprawdę księżna i pani moja wysłała mnie tu z listem i podarunkami, że jest rzeczywiście gubernatorem i że na tym urzędzie, który mu książę nadał, cudów dokazuje. Jeżeli jest w tym coś czarodziejskiego, możecie się o tym przekonać sami, bo ja nic więcej nie wiem.	Dobrze wnijdź do dworu, a dostaniesz kęs strawy, choćbym nawet miał z tego powodu pozostać na czczo.	Taki agitator z ciebie, towarzyszu. Ot, uczył się, na uniwersytet chodził, a język w gębie się plącze. Cóż ja z ciebie za korzyść, z takiego, będę miał w agitacyjnym pociągu!? Przysyłają takich! Ech! Nu, pisz.	Do Rzymu daleko! zgorszenie tym czasem trwa; z takim jawnogrzesznikiem i świętokradzcą niema się co pieścić. Wziąćby go i posadzić do lochu na pokutę...	O takich jak wy? zawołała Dobkowa... i rozśmiała się. O takich jak wy! Dobrze, że choć sami o sobie niezłą opinję macie!.. A do czegoż wy jesteście zdatni?.... jeść, pić... i czasem na gitarze pobrzdąkać?..	Słońce już na dwa chłopa, a ty się jeszcze wylegujesz!	Ach! Może byłbym głupstwo powiedział. Ale, widzi pan, mnie to boli po prostu. Ona jest taka nadzwyczajna, tak dziwnie cudna na ciele i duszy, a to przecie jest człowiek...	Zostawiliśmy je daleko poza sobą, odrzekła Wanda, i wdzięczna jestem panu Gaczyckiemu, że mi to przypomniał. Ja tak lubię ciszę i piękność lasu, że gotowabym się zapomnieć tu, i długą nieobecnością nabawić o siebie niepokoju znajomych moich. Panie Gaczycki, już czas abyśmy wrócili do naszego towarzystwa.	Ale wyszywaną złotem i perłami, i płaszcz błę­kitny na niej w czerwone róże haftowany. Koronę miała...	Ekscelencja był człowiekiem o zmiennych nastrojach. Kiedy otrzymał łapówkę, wielka łagodność spłynęła na jego nieskomplikowaną duszę. Nadspodziewanie wydał głębokie westchnienie.	Leży na dziedzińcu oberży, ostatniej przed Labiryntem... Z rana będzie tam...	Na miłość boską, panie Pifke usiądź pan na moim miejscu i oddaj mi swoje...	Czy widzisz wacpanna ten potroistypotroisty to, co się nosi na sobie..	Będziesz płacić, będziesz... Po wtóre, ponieważ będziesz sama jedna nauczycielką, więc weź sobie na początek tylko pięć lub sześć panienek z miasta...	Na co tak patrzysz?	Staszku, rzekł spokojnie, na rany Chrystusowe, weź ty mi ich za plecy i grzecznie a pięknie wypchnij co najrychlej!	Czy to ja jestem aresztowana w tym pokoju?	Przyjdzie do mnie Sahib Lurgan i ja przygotujemy go do drogi.	Zakazuje się panu chcieć tego.	A udziały Piotrowicza? Jak pan sobie z tym da radę?	Cóż ty znowu gadasz?	Jest tak rzeczywiście i gdyby tu była maska...	O, panie najłaskawszy... najlepszy... wiecie wy dobrze, czego się wstydam. Toli toli (daw.)	To ich pozew, kamracie. Powiem ci, gdy przyślą. Lecz proszę cię, Jimie, czuwaj pilnie, a podzielę się z tobą po połowie; słowo honoru ci daję.	Dobrze ten za Porthosa... a ten za Aramisa zdrowie; lecz co tobie przyjacielu? masz taką minę grobową...	Doro, co ci jest! Czujesz się niezdrowa, nieszczęśliwa?	Ja, żenię się! ja... żenię się!...	Jest pan, widzę, religijny.	Swoją drogą to diabeł jest... i niebezpieczny całą gębą przeciwnik!	Tak jest.	To ona zamiotła nam wczoraj schody i sień ta księżniczka?	A ten portret kobiecy? pocóż on tutaj leży? Ach! jakże ona piękna?	A z panem co się stanie?	Ach, jeżeli to tajemnica...	Będzie tak i z Chmielnickim.	Chodźcie panowie tak, jak jesteście.	Czy pan jest detektywem Barnesem?	Ej, tam pod płotem księdza proboszcza, taki jeszcze śniég czysty i twardy, niby kamień	Ja proponuję panu przyjaźń.	Ja? W stronę Krochmalnej... A kolega?	Jak mi się podoba.	Miałam rano list i umyślnie go wzięłam, by panu pokazać.	Skąd?... pani myli się...	Słyszałam. E, stare. Jak was wykurzą z Warszawy, kupię patefon z tubą.	Tak	Tak, tak... może masz racyę.	To rozgatunkowanie pereł według ich wielkości musi być mozolne i zajmować dużo czasu	Ale i ty miałaś moment bardzo szczęśliwy.	Bardzo mi przykro lecz i mnie pilno niezmiernie, chciałem więc prosić pana o wyświadczenie mi przysługi.	Bo matusia uwarzylimatusia uwarzyli	Byłażbym tutaj?	Co pan mówi?	Dla Boga żywego!	Dokąd, ojcze?	Dyable mocne tobaccotobacco (hiszp.)	Dziękuję ci	I w sobotę wieczór Arsène Lupin zostanie ujęty.	Jakto! odmawiasz?...	Jutro?	Liczy.	Miłościwy panie unanimitateunanimitate (łac.)	Mnie?	Możemy zaraz skończyć?	Owszem	Pan Świerkoski poszedł?	Parol kawalerski.	Pielgrzymi.	Podano kawę.	Podawać karetę!	Proszę pani.	Tutaj będę?	Wy?	Zaiste, łzę.	Zgoda Zgoda!	Żeby ludzie byli aniołami.
Nie martw się, Fil, pani ci pewnie przebaczy.	No wiesz! raz mi się zdarzyło, to niczego nie dowodzi.	Ach, gdyby się to pani przynajmniej tak podobało! Ale spóźniła się pani droga tylko przez lekkomyślność: przez nieuwagę opuściła pani ostatni pociąg, zasiedziawszy się na tym przyjęciu w klubie. A nie mówiłem!...	Nie umiał się wykręcić. Musiał przejść do swego mieszkania, przebrać się i zgodnie z instrukcją pani Lali zabrać pidżamę. Ignacemu kazał poinformować Krzepickiego o wyjeździe i zszedł ze schodów.	Żal mi cię dziewczyno, boś nie stworzona na poniewierkę, O! o! jakbym ja ciebie po swojemu ubrała, a nauczyła skakać i śpiewać; panowieby szaleli za tobą, pieniądzeby się sypały gradem... Kto wié! w złocie czasem chodzą cyganki i garścią złoto rzucają.	Zdaje mi się napisze prawdopodobnie do kardynała, że jakiś potępieniec muszkieter, nazwiskiem Athos, wydarł jej przemocą list bezpieczeństwa, i poradzi mu, ażeby pozbył się jednocześnie z nim, dwóch przyjaciół jego, Porthosa i Aramisa. Kardynał przypomni sobie, że tych ludzi ciągle na swej drodze spotyka... i pewnego pięknego poranku każe aresztować d‘Artagnana, ażeby zaś nie nudził się bardzo w samotności, pośle nas dla jego towarzystwa do Bastylji.	A więc pokaż mi! Nie chcę, aby mój mąż czy też inni ludzie wyśmiewali się ze mnie.	I ja myślałem, że przy wieczerzy dzisiaj co wspomni, ale nie odzywał się; chyba już wyznaczył dyżur czy co? A z Serczykową, nie wiesz, co słychać, Nastusia dobrze się sprawia?	Bez namowy, ale nie sama przez się.	Ja bardzo lubię psy Niektórzy koledzy na froncie mają przy sobie psy i pisali nieraz, że w towarzystwie takiego dobrego i wiernego zwierzęcia wojna szybciej upływa. Znacie dobrze wszystkie rasy i mam nadzieję, że gdybym miał psa, to byście się nim dobrze opiekowali. Która rasa jest waszym zdaniem najlepsza? Mianowicie chciałbym mieć psa do towarzystwa. Niegdyś miałem pinczera, ale nie wiem...	Na świętą Agnieszkę skończyła piętnaście lat; alem jej też już blisko rok nie widział.	Owszem, nieznośny chłopcze! Wiem, że jak tu będę, to nie zapomnisz o mnie, snując wszystkie te bajki, które wypisujesz! Czy się nie zagniewasz, gdy ci powiem coś bardzo, ale to bardzo niedorzecznego?	Zwiodło go to, że stałem do niego tyłem. Nie patrzyłem na nic, ale jego słowa naprowadziły mnie na jedną myśl.	Nie nie chcę zakłócać inkognita tego widma. Zresztą wolę myśleć, że nasz doktór żartuje.	Co nie, to nie, miłościwy ojcze! Właśnie wam wziąłem rocharoch (daw.)	Chodź dziecko! niech cię uściskam! I dwoje dziewcząt rzuciły się, śmiejąc ku sobie, objęły się rękoma, a w pocałunku długim, serdecznym, urwała się rozmowa..	My nie tutejsze	Nie. Jeszcze nie.	Ona wydała się straszliwie zgłodniałą Była bardziej zgłodniała ode mnie.	Uciekać sama? ciebie zostawić? nie, nie, nigdy!	Zdaje się.	Złą ją nikt nie powiada? szepnął Wierzynek.	Bardzo mi było przyjemnie, a co do pośpiechu, nie zatrzymam pana, panie Blumkiewicz, na długo. Proszę pan wejdzie.	Wszyscy, którzy oprą się tej próbie, to ludzie naprawdę tędzy	Jeśli mówię, że nic nie mam wspólnego z tą sprawą, znaczy to, że od pani samej wyłącznie zależy, czy odnajdę klejnoty, czy nie. Załatwiam tego rodzaju sprawy dla tej linji kolejowej. O ile obrabowany nie ma pretensji, zostawiam rzecz w spokoju. Czy życzy pani sobie, bym czynił poszukiwania za skradzionemi rzeczami?	To nic nie szkodzi. Tam są takie kotki, co umieją.	A ja wolałbym pomówić o tobie, lecz widzę cię oderwanego od wszystkiego: miłość ci obrzydła; przyjaźń cieniem się stała, a świat w grób się zamienił.	Dla mnie to człowiek niepojęty je mało, pije nie wiele, człowieka na wylot prześwidruje byle na niego spojrzał, zimny jak lód, zazdrosny jak Turek, a w gruncie usłużne stworzenie.	Ten człowiek jest szkodliwy dla całej okolicy. Dużo jest domków odludnych na łące i trzęsawisku, choćby na przykład willa pana Stapletona: stoi na uboczu. W razie napaści, któż przyjdzie z pomocą?... SprawiedliwośćDopóki ten łotr tutaj grasuje, nikt nie jest pewnym życia.	Zaprawdę jakżebym nie miał widzieć tej purpury, która dowodzi, że kielich jest z najczystszego złota.	Głowę daję, że będziemy mieli śliczną awanturę! Widzisz te dwa widma czarne? Nie ma wątpliwości, że to są czarnoksiężnicy, co porwali jakąś księżniczkę i uwożą ją gwałtem w karocy. Muszę skarcić ten gwałt, choćby przyszło głową nałożyć!	Dalibóg, kawalerska w tobie fantazja! Okrutnie mi się to podoba, bo niebezpieczna rzecz z takimi ludźmi zadrzeć. Niejeden już ciężko za to zapłacił. Ale i oni znają moresmores widzisz! A czemu? Bo się mnie boją!	Ale masz pan nad nim mitrę, czego ci inni nie mają.	Cóż się stało z Tobiaszem?	Ja nie potrzebuję przysięgi ja chcę przekonania, a tego często i przysięga nie daje.	Flirt przerwała jej panna Izabela ze śmiechem. zwróciła się do Wokulskiego	Nie zdejmuj palta: przecież chwilę możesz poświęcić matce kolegi.	Z Marją? zawołał Jan, któren niewiedząc dla czego zmięszał się.	Ale! Zasię! ja tak znowu wielkiego niebezpieczeństwa nie widzę. Jest nas niewielu może na te tłumy niesworne pogańskiej hałastry, ale z naszych każdy zbrojny dobrze i stanie za kilku. Byleśmy ich w pierwszem starciu złamali.	A stracić nadzieję, kiedy się ją miało, jak ty coś Azę w ręku trzymał?	Byłby czas: dyć wszystko się rozwodzi jak te koła bez luśni.	No, z głodu niech ta będzie. Ale na tego kupca po co było?	Trzeba nogę obciąć tu, w tym miejscu Kaleką na całe życie zostaniesz i jeszcze mnie będziesz przeklinać. Jeszcze powiesz, że był sposób.	Czy mąż nie pisał do mnie?...	A jaka pani Warska dobra! mego Mieczka na wychowanie wzięła.	Muszę zatem wziąć na drogę ĆwierciakiewiczowąĆwierciakiewiczowa powiedziała wesoło Lusia.	A kto śpi tam, na kanapie?	Tyś wynalazcą, tyś odgadnął ich tajemnicę, nim zrobisz złoto... Na Boga, rób mi porcelanę! Za jeden serwis w Chinach z memi herbami zapłaciłem 50,000 talarów... Prusak mnie zdarł i wziął mi kompanią najpiękniejszych ludzi za wazy olbrzymie... a ty możesz robić porcelanę i milczysz!!	W jaki sposób?	I jakiż to plan?	Cóż, to dobrze, wszystko sobie powiedzieliśmy; wróć teraz do matki i siostry.	Aš nieko geresnio nei išmislyti negalėčiau Dėl to už darbo!	Daj mu pokój; to jest jovialisjovialis (łac. śrdw.)	Wina to siostry księcia pana...	Wszystko to bardzo pięknie. A skądże macie zamiar wydostać żywność?	Hehe! Ta podróż w czapce niewidce ma może związek z interesem, jaki robi stary Léger, dzierżawca z Moulineux?	To idź pan... góry dla wszystkich otworem.	Więc wszystko to poto, byście ze mnie pieniądze mogli ciągnąć?	Panie, twój mistrz, Seneka, ma tysiąc stołów cytrusowych. Zechciej tylko, a będę ich miał dwakroć więcej. Jestem stoikiem z potrzeby. Przybierz, o Promienisty, mój stoicyzm w wieniec z róż i postaw przed nim dzban wina, a będzie śpiewał AnakreontaAnakreont (VIw. p.n.e.)	Ten złoty, obrócony wierzchołkiem do góry, zwany stąd triangulus ascendenstriangulus ascendens (łac.) ten drugi, srebrny, obrócony wierzchołkiem w dół, jest jego ponurym odbiciem: to znak Czarnobrodego Mikroprozopa.	Głupia, co mu ta zrobi pogrozą!	Hale, jeszczech kiejś wyrzekała przed Nastką, co są zleżałe i śmierdzą...	I wówczas co?	Miałeś pojechać po pannę Jadwigę	Ale straże będą rozstawione jak zawsze	Prawdę mówicie. Ani słowa. Ino właśnie dlatego że najstarsza, musi iść precz z chałupy.	Praca idzie szybko. Opisywałem właśnie ten rzadki okaz... No! A cóż pan masz dobrego do powiedzenia?	Jaki znowu lord Ruthwen?	Nawet jeszcze dawniej	Przypomniałam sobie dzień mojej głodówki i dziewczynkę, którą wtedy widziałam.	Trzeba tam pójść, Julio	Zakała całej wsi! Już przez nią Lipce wytykają palcami!	Może on tam i dobry sobie i im, dodała stara, im takiego właśnie niemczyka czy francuzika było potrzeba	Więcej, niż mógłbym wydać, bez pokrzywdzenia ziemi i ludzi... bo mam małe długi...	A czy każdy musi mieć tę chorobę?	A przecież on stał tuż przed wami, wprost twarzą w twarz.	Bo mówi pan zagadkowo.	Czy już masz w rękach te szpargały?	Deszcz leje a ja...	Och, f mik pęzie kodofe, odparł Niemiec z powolnościąpowolność (daw.) Ruszsze zię zdąt, meinherr Murrmeinherr Murr (niem.) Do mój god, rzekł pokazując go hrabinie. Pietne sfiesze, gdóre szyje s pietnym Schmuke! Łatny, prawda?	Tak jest, panie generale.	Więc ja mam już opuścić chore dziecko siostry?...	Zatem list ten jest do waszej ekscelencji.	Długi zastaw!	Gad przemierzły!..	Już hotel.	Kondycja ludzka, Zazdrość	Mateusz, herbata!	Meskime vėlyk šitą lošimą O ką apie dievobaimingumą, tai aš jums, pons mokytojau, turiu, ot, ką pasakyti: „Tokios kalbos, kaip jūsų, nepritinka mokytojui, tiktai tokiam litvomanui, kaip Vincų Vincas”.	Myślę.	Najlepiéjbyście uczynili, nasadzając przeciwko nim duchowieństwo luterskie.	On?... Mój dependent!	Osiemset rubli	Wariat.	Wasza dostojność masz dobrą policję	Wyjść za niego...	Za młodych dni pańskich, jam tam nieraz przebywał, mam szczęście dobrze jeszcze z Włoch być znajomym pani podczaszynie.	Zapomnij „o sobie samym”.	Zawsze Zawsze z wyjątkiem winobrania. Wtedy jedziemy pomagać Nanon i mieszkamy wszyscy w opactwie Noyers.	Żal jest dwojaki: doskonały i mniej doskonały.
Takie jest przeznaczenie moje abym i sama była nieszczęśliwą i drugim przynosiła nieszczęście. Część jakaś winy spada na mnie niewinną, bom nigdy w życiu tego niedorzecznego szału hr. Filipa jedném słowem nie rozbudziła. Starałam się go nieraz prawie do niegrzeczności posuniętą oziębłością przekonać, iż nigdy nawet obojętną przyjaźnią wywdzięczyć mu się nie mogę. Dziś, po tém wszystkiém co się stało, widzę że jedynym środkiem jest uciekać ztąd.	Racz-że pan z łaski swojej napisać mu przedewszystkiem to, że czuję się wzruszonym jego przyjaźnią i dobrocią braterską, co zresztą sam parę razy mu wyrażałem. Ma on niewątpliwie serce dobre i zdolne do uczuć bardzo szlachetnych, ale nie zgadzamy się w przekonaniach, oto wszystko. Może ta niezgoda wyniknęła z różnicy natur, albo losów i wpływów, ale jest, i temu, co jest, według własnych słów Marcelego, nie należy wypowiadać wojny...	Ho! ho! dlaczegóż by nie? Alboż nie wart jestem tyle, co i drugi? Trzeba wiedzieć, że ja już miałem honor być chorążym pewnej konfraterni i wszyscy zgodzili się, że miałem postawę tak okazałą i prezencję godną najmniej skarbnika parafii! A cóż to dopiero będzie, gdy zawieszę na ramionach płaszcz książęcy, cały oszyty złotem i perłami, jak u cudzoziemskiego hrabiego. Na moją duszę! o sto mil będą przyjeżdżali oglądać mnie.	Ja się nigdy w interesach nie mylę. Grünspan ma stawiać dwa pawilony, razem około dwóch tysięcy ludzi i pomyśleć, że gdyby je musiał stawiać w innym miejscu, choćby o kilkaset kroków dalej, to koszta budowy, urządzeń i administracji podniosą mu się w dwójnasób. Pijecie jeszcze herbatę?	Nie rozumiem, Felu, jak można śmiać się w takiej chwili	Nie rozumiemy się tedy wcale!	Nuż, nie wiedząc, poczuwa się, kim jest?	Jaśnie wielmożny pan wzywa panienkę do siebie Stało się wielkie nieszczęście. Pan Fryderyk pojedynkował się i został pchnięty szpadą w czoło; doktorzy nie robią nadziei; pani zaledwie zdąży go pożegnać, bo już utracił przytomność.	Właśnie. To też powiedziałam to panu Wojdylle, ale on, zdaje się, nie uwierzył.	Można kochać nawet osoby bezwartościowe. Tatuś mówił, że pani kocha stryja Ewarysta. Nawet sam stryj to mówił. A ja mu wówczas prosto w czy:	Dobrześ powiedział, jak na ciebie dobrze wcale, ale żeby nie skłamać, wyszło mi to z pamięci. I ty powinieneś wierzyć także, że ponieważ zapomniałeś mi o tym przypomnieć, miałeś przygodę z tymi wełniarzami, ale nareszcie, co do mnie, naprawię ten błąd, bo w rycerstwie na wszystko są sposoby.	Nie dziwujcie się Salomea Bobrownicka jest pod waszą opieką. Bez waszego zezwolenia żadnego ważniejszego kroku nie uczyni.	Trudno bardzo o gotówkę obecnie, trzeba się poświęcić. Idź, nie czekając, d‘Artagnanie. Grimaud będzie ci towarzyszył wraz ze swoim muszkietem.	Bieretek aksamitnych nie trzeba będzie sprawiać, Bogu dzięki mam ich dziesięć w różnych barwach, nawet złotem i kamieńmikamieńmi	Ja... ja nie wiem. Och, puście mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.	Zupełnie zdrowe. Przedwczoraj była obawa, że nie wytrzyma. Ochrzciliśmy je wobec tego. Daliśmy mu pańskie imię. Nic pan nie ma przeciw temu?	Nie widzieliście? To popatrzcie na niego! O, o, o, ten paser!	Dosyć, dosyć! Boję się tego!	Garbata się powiesiła.	Ha... gdzież się podziać mogły moje okulary? Musiały spaść na ziemię!	Już że tam będziesz oczkiem w głowie i osobliwością wielką, to pewna! Niewiasta w stanicy rzadkość, osobliwość; dziś popr. rarytas.!...	Sól Jak tylko skończymy wieczerzę, rozpocznie się oprawianie ryb. Ty staniesz po stronie taty. Tom Platt i tato razem siadają do wieczerzy i usłyszysz, jak się będą kłócić. My jesteśmy drugą zmianą.... ty i ja, i Manuel, i Penn... sama młodość i uroda.	Tu, albo Szekspir, albo Molier jest polski. Bieda, głupstwo!... kiedy się ma zapewnioną nieśmiertelność. Leoś, pamiętaj, co ojciec mówi!	Na rany Chrystusa! to nie wiatr, to konie! Ucho mam wprawne okrutnie. Idzie moc jazdy... i blisko już są, jeno wiatr właśnie głuszył. Rata, rata!!!	O nie, nie! To tylko bardzo dobry znajomy	Co się stało? czy znów kto zachorował?	Dziękuję, żeś mnie pan uprzedził postaram się godnie stawić czoła tym wszystkim przypuszczeniom.	A!... rzeczywiście było tak przypominam sobie, jakby sen jaki, że mówiliśmy o wisielcach.	Żeby nie hrabina, toby sto dam za nimi ręczyło.	Jakbyście zgadli, towarzyszu dowodzący. Sami naładują. Plan mam, zobaczycie sami, prosty, nietrudny, tylko dopowiedzieć mi go do końca nie pozwalacie.	Jak to, więc mamy się wyrzec ujrzenia kiedyś naszej ojczyzny, naszych przyjaciół, naszych krewnych!	Muszę o tym mówić! Nie zapomnę nigdy twoich oczu, gdy przyszedłem do owej nory żydowskiej... tam w mieście, gdzieś mieszkała. Twoje oczy wówczas! Oczy patrzące z nieba. Oczy zabite. Taka miłość, jak twoja wtedy, gdym wspomniał o Niepołomskim.	Nie mogę przyrzekać za wiele mam szacunku dla przysięgi i musiałabym jej dotrzymać.	Nie. Pytałam, co mu pan ma do zarzucenia?	O tak, na takie straszne powietrze to nic dziwnego...	Och, znów proszę pana o wybaczenie. Po tych odwiedzinach muszę jeszcze do kogoś pójść, i tam również serce mi się wyrywa.	Jeszczech byś me, stary zbuku, nie przepił.	Najpierw do Paryża; tak będzie najlepiej... Wyjdź pierwsza i zobacz, czy tam kogoś nie ma.	Nie cierpię go!	Nie wie pani?	Więc już nie ma w Anglii gentlemanów!...	Powiadał Mateusz, że jak ją organisty wypędziły, przychodziła cięgiem do młyna i tam przesiadywała, ale potem Franek ją sprał i wygonił, pono z młynarzowego przykazu.	Waćpana by i rodzone dzieci więcej od nas nie miłowały	Więc dlaczego?... Dlaczego pani z taką pogardą, z taką bojaźnią, czy ja wiem, sam tego nie umiem określić, odtrąca moje uczucie?	Wyśmienity! do niego W. Kr. Mość żalu nie masz?	Dobrze, bo to i na wieś jeszcze mi potrza.	I po co to?	Ale cóż to cię ma tak żywo obchodzić? Piérwszy raz widzę cię tak zajętą, zaciekawioną.	A to jak?	Więc dobrze. Mogę panu to powiedzieć. Mówiłam o profesorze Wilczurze.	Bojaźńby szczęście zatruła, gdyby tak zawsze dręczyć nas miała Drogich chwil szkoda jej dawać na pastwę.	Ależ właściwie ja tu jestem wodzem, choć wyjechałem na pół dnia.	Ciebie jeno wysyłać, choćby do piekła, żołnierzyku! Dobrze! Wziąć ich zaraz na pytki. Sam będę indagował!	Tedy ostawić ich tutaj, a sami na koń.	Więc co pan myślisz, u diabła?... Czy masz jaką inną hipotezę?...	Co tam robisz?	Co ty mówisz, człowieku!... ależ światy odkryli, miliony rzeczy wprost dobroczynnych. Porównaj stan ludzkości przed wiekiem choćby	Dokądże on tak idzie dalej?	I co panu z tego przyjdzie?	Na, gerai, raskite!	Och, tak. O czym innym! Dobrze?	Osiedleńcy. Byłbyś na śmierć zmarzł	Rozmawia właśnie z tym idiotą księciem de Guermantes.	Tak, mogliby być zazdrośni i słusznie	Wiem. Nasza piechota maszeruje na dzień około trzynastu mil egipskichmila egipska	A ty, wuju, cóż ty wtenczas będziesz robił? Przecież ty wszystko umiesz...	Aha aha!... Więc idziesz, kochanku, do szkół, do klasy piątej?	Cóż radził?	Do egzaminu...	I słusznie, bo jesteście daleko mniej warci od kobiet.	Masz amunicję? A może i zapasy żywności?	Może z tego i wesele być bo do panny naszej jedzie.	Pobiegniesz do „Grand Journal”...	Waćpanu nic do panny Billewiczówny!	Złapaliśmy go rzekł Stalky, zmusiwszy ciekawych do ucieczki.	A ten Don Kichot miał też giermka Sancho Pansa?	A ty?	Bodzanta rozżalony, zburzony mocno... dodał Suchywilk.	Delfino! Ty jesteś...	Dlaczego niebezpiecznie?	Jakie?	Jestem książę Binotris, syn jego świątobliwości	Jeżeli wygra pan, w takim razie ja przyrzekam palnąć sobie w łeb.	Mój koń kochany! Chodzi?!	Mówi woźny z poczty. Przysłano tu dwie klatki z gołębiami.	Niczego, błotny słowiku!	Niech tam już. Wezmę.	O jakich, mianowicie, hrabia mówi?	Ognista krew, coś atawistycznego, fantazya i t. d.	Panno Janino... panno Janino... pani pamięta? ależ ja strasznie pamiętam...	Powiedziałem	Proszę.	Rarógraróg wołał namiestnik. musiał puścić.	Stary!	Szukam.	Tiesa, tiesa, ne viskas tėvų valioje. Ot, netoli einant, Vincų Vinco tėvas koks gražus žmogus, o vaikas paklydėlis, bedievis	Tę fotografię.	W interesie pana Norskiego	Wielkopopovickie.	Żeby, jak jest gdzie małe dziecko, żeby musiała być krowa.
Widzi pan jakie ładne buciki ma pański bratanek. Co za skóra, a jak to pachnie! Czym to się czyści? Czy wziąć pańskie smarowidło na jajku?	Niech Bóg broni! Jeżeli np. grupa A urządza wiec, to na pewno członkowie grupy B na ten wiec nie przyjdą, a jeżeli przyjdą, to po to, żeby hałasować, gwizdać, przeszkadzać. Panowie A wcale nie chcą dowiedzieć się, co myśli grupa B i na odwrót. Oni z góry mają siebie nawzajem za ojcobójców, trucicieli, zdrajców ojczyzny, bandytów, złodziei itd.	Ale nie droga pani. To nic, to tak, doprawdy.	A jednak jest to tylko pierwotny surowy materiał, którego opracowaniem pojęciowym jest filozofia dyskursywna.	Ale przecież to szczególne zajście musi mieć jakiś powód?	Na mnie? No, to odprowadź mnie.	No, to daj moją kartkę hrabiemu Croy-Dülmen.	Jutro przyjdziemy tu może do ciebie na kawę i wtedy kapitan opowie ci coś wojskowego, moje dziecko Widzisz pan to moja córka gdy nie pocałuję jéj w czoło, czegoś mi brak przez cały dzień.	Jutro wieczorem! Ależ to będzie za późno! Musi pan zaczekać...	To zdejm pan słuchawkę albo wyłącz pan kontakt.	Mamo, to jest jeszcze dziwniejsze, niż ci się wydaje. Bo Swannowie byli szanowaną rodziną, a ich syn, ożeniwszy się odpowiednio, przy swojej pozycji towarzyskiej mógłby dla córki czy syna znaleźć świetną partię. Ale to wszystko spaliło na panewce, kiedy wziął za żonę kokotę.	Fe, co też to asanasan a. acan (daw.) ofuknęła go pani Marta, która w przystępach złego humoru z „pana” zwykle przechodzi na „asana”	Panie Danglars Powiem ci to, co przed chwilą Mercedes Caderousse’owi	W stopniowości. Mądra natura wymyśliła niezgorszą regułę odzwyczajania istot żyjących od życia. Jakże mogła łatwiej to przeprowadzić, niż zamykając stopniowo kontakty człowieka z otaczającym go światem? Najczęściej śmierć przychodzi już wtedy, kiedy życie niewiele jest warte. Reumatyzm uczynił ręce niezgrabnymi, podagra wyeliminowała nogi, że tak powiem, z obiegu, żołądek nie przyjmuje żadnych smakowitych pokarmów i nie trawi  nic oprócz obrzydliwej kaszki, nerki nie chcą przepuszczać ani najmniejszego kieliszka wyborowej, serce nie pozwala na biegi  konkursowe, uszy nie usłyszą śpiewu słowików i szemrania strumyków, nos nie odróżnia zapachu starej fajki od zapachu konwalii, oczy nie dowidzą powabów najpiękniejszej kobiety, a gdyby i dowidziały, to i tak organizmowi nic by z tego nie przyszło, bo reszta jest już dawno na emeryturze... Wszystko to jest pięknie i logicznie skomponowane. Człowiek stopniowo staje się odizolowany od spraw tego świata. Pracuje w nim sprawnie tylko mózg, który oczywiście musi się czymś pocieszyć. Pociesza się tedy z reguły tym, że istnieje świat inny, gdzie można doskonale egzystować bez używania takich przyrządów jak kończyny, żołądek, organ powonienia i temu podobne łatwo dezelujące się instrumenty. Powiedziałbym nawet, że to jest bardzo uprzejmie ze strony natury stwarzanie tak łagodnego przejścia między życiem a śmiercią. Starość z jej wszystkimi niedomaganiami jest dobrodziejstwem człowieka.	Do widzenia, a nie zapominaj, że tutaj są zawsze życzliwi i nie potępiaj pan nas, a mnie w szczególności. Tak jak żyję, żyć muszę, bo inaczej nie umiałam. Przekona się pan sam, że to nie zbrodnia takie życie, lecz tylko obowiązek mój społeczny.	Ja to samo myślałem Muzykę taneczną, pełną rytmu, która płynie nieprzerwanie, ale są tam i słowa. Te słowa pojawiają się i nikną, rozróżniam je czasami, a potem słyszę znów muzykę taneczną, a potem już nic, tylko cichy, łagodny szept trzcin.	Na nic to! Jutro oględziny, a teraz pospołu do stołu; jeszcze tam parę gąsiorków z pełnymi brzuchami stoi.	Za dwa miesiące od daty dzisiejszej zwrócę, lecz, jak mówiłem, mam teraz wypłaty za te kamienie chłopom, którzy mi je dostawiają, i całą gotówkę już wydałem. Za dwa miesiące będę mógł wziąć zaliczkę, to zwrócę. Trzydzieści pięć róż Policzył raz jeszcze i postawił tę cyfrę obok poprzedniej. szeptał, zapisując mankiet. zapytał, pokazując kolejno brudny mankiet Orłowskiemu i Jance.	Jak? królowaby miała tak jawnie, w obec książąt i panów okazać swą niechęć, nie dając żadnego podarku? To nie może być, nadto jest mądrą.	Krzepkiś jest, tego nie przeczę, ale przecie są tężsi od ciebie. Zaliś to zabaczyłzabaczyć (daw.) (ok. 1380–ok. 1415), rycerz i dyplomata, powołany do rady wojennej przed bitwą pod Grunwaldem. dałbyś rady? a panu Paszkowi Złodziejowi z BiskupicPaszko (Paweł) z Biskupic, zwany Złodziej (zm. ok. 1414) polski rycerz niemieckiego pochodzenia. ? co? Nie pusz zbytnio i bacz, o co chodzi.	Alboż ja sama wiem co się wkoło mnie dzieje? zawołała Wanda; spotykają mię wciąż rzeczy nadzwyczajne, bolesne, upokarzające! Posłuchaj tylko! Onegdaj matka moja, jak wiesz, zawsze prawie cierpiąca, poleciła mi bym w jej imieniu oddała pani Rokowiczowej wizytę, która się jej od nas dawno należała. Poszłam więc do niej, i powiedziano mi w przedpokoju że pani Teresy niema w domu. Wychodząc z bramy jej mieszkania mimowoli podniosłam oczy, i zobaczyłam ją stojącą w oknie, i patrzącą na mnie z dziwnym uśmiechem. Nie umiem ci określić jaki był uśmiech ten! jakiś zjadliwy, okrutny, a wyraźnie zdawał się mówić do mnie: „Widzisz, byłam w domu, ale nie przyjęłam cię, bo takich osób jak ty, nie przyjmuję i nie chcę mieć z niemi żadnych stosunków”! Zdziwiłam się, ale się nie zmartwiłam wcale; przypisałam to jakiemuś dziwactwu pani Teresy, dla której zresztą nie miałam nigdy wiele sympatji. Ale gdym szła ulicą, spotkałam jadącą koczem panię Rostowiecką. Siedziała jak zwykle rozparta dumnie w powozie i wystrojona. Jako dobrej znajomej ukłoniłam się jej, i wystaw sobie moje zdziwienie, kiedy zamiast oddać mi ukłon, pani Olimpja podniosła głowę swą jeszcze wyżej, i zmrużonemi oczami rzuciła na mnie spojrzenie... Jakież spojrzenie? takie jakim był uśmiech pani Teresy: Zdawała się mówić mi oczami: „nie znam takich jak ty osób, i nie chcę mieć z niemi żadnych stosunków”! Przyszłam do domu bardzo zdziwiona; że jednak miałam co innego na sercu i myśli, zapomniałam prędko o tych dwóch wydarzeniach. Ale odtąd ciągle spotykają mię podobne... Zawczoraj spotkałam wychodząc z kościoła córki pani R., tej co to zawsze w amarantowej sukni chodzi; spojrzały na mnie swemi przymrużonemi oczkami, i nie ukłoniwszy się, odwróciły głowy... Rokowicz przeszedł obok mnie kilka razy; patrzył na mnie i ani głową nie skinął... Nawet poczciwa Ludwinia która zawsze tak mię kochała, spotkawszy mię na chodniku uścisnęła mi rękę jakby ukradkiem i oglądając się czy ją kto nie widzi, pobiegła prędko niby uciekając odemnie... Powiedz mi Stasiu, co to wszystko ma znaczyć? bo ja daremnie zapytuję sumienia swego; nie znajduję w niem nic, coby zasługiwało na tak ogólną przyganę i pogardę? Cożem złego wyrządziła tym ludziom, że mię tak wytrącają z pośród siebie, że śmią publicznie i jawnie ubliżać mi? Wszakżem się zrodziła i zhodowała pomiędzy nimi, wiedzieli więc oddawna kim i jaką jestem; dla czegoż więc wprzódy okazywali mi przyjaźń? Czemu te same kobiety, które dziś odwracają się odemnie, całowały mię i nazywały swą przyjaciołką, niedawniej jak przed miesiącem? Gdyby o tem dowiedziała się matka moja! drżę na samą tę myśl! Ona tak dumna mną, tak ślepo mię kochająca, umarłaby chyba z rozpaczy i wstydu!...	Nie inaczej. Nim zabłyśnie jutrzejszy ranek, pułkownik Everest i pan Strux nie będą już mieli powodu do kłótni, jeżeli wiatr mi dopomoże.	Dobrze, pan stracił dwadzieścia godzin. Między dwadzieścia a dwanaście jest osiem godzin różnicy. Można by je nadrobić. Czy nie chciałby pan tego spróbować?	No więc cóż z tego? Zaraz pójdę i kupię womaco to jest?? tak w tekście? bilet do Sosnowca. Siedźcież tu spokojnie i martwcie się, ile wlezie w tak mały przeciąg czasu, a ja skoczę do kasy.	Jeżeli pan sobie życzy.	Tak... pan, spodziewam się, nie odkłada spotkania przez przezorność.	Widzę! Ale on nie może nadal chadzać w towarzystwie tego starucha. Byłoby wszystko inaczej, Kimie, gdybyś nie był synem żołnierza. Powiedz mu, że pułk zaopiekuje się tobą i wykieruje cię na porządnego człowieka, jak twój... e-hm!... tak porządnego człowieka, jak tylko będzie można. Powiedz mu, że jeżeli wierzy w cuda, powinien uwierzyć, iż...	Dobrze. Może pan na mnie polegać.	Jeżeli sobie pani nie życzy... Nie chciałbym zrobić najmniejszej przykrości.	Nie, o tym dopiero dziś się dowiedziałem. Myślałem już o tym, że po powrocie do domu zaproponuje mi i ten podpisać. Jest już jeden.	Czy mi nawet tego robić nie wolno!	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	Wiem co mówię. On jeszcze z tej miłości nie zdaje sobie sprawy, ale już cię kocha.	Dla Boga! czy tylko nie polegli, żeś ich waćpanna nie widziała?	A co? nie mówiłem? Byłem tego pewny! przeklęty list!	No! przysiągłeś kiedyś jeszcze dzwonił zębami przed bramą, przysiągłeś, mówię, że mię ciągle dręczyć nie będziesz, a teraz niedotrzymujesz słowa.	Ino mnie już nie uczcie, bardzo was proszę. Dajcież tę kredę. Powiedzcie teraz, co mam uczynić? Czy kazać, by się okno w tym domu naprzeciw samo zamknęło? Czy żeby ten człek, co stoi pod drzewem, zaczął tańczyć i śpiewać, czy żeby owa przekupka pod Długoszowym domem wszystkie swoje garnki i misy na drobne okruchy potłukła?Powiedzcie teraz, co mam uczynić? [...] żeby owa przekupka pod Długoszowym domem wszystkie swoje garnki i misy na drobne okruchy potłukła?	Ach, bo pani mię zawsze nie doceniała, a ja tymczasem jestem sobie daleko więcej wart, niżby na oko sądzić można.	Czuję wielką godzinę, która dla świata wybija... ale oczy mam jakby powleczone zasłoną i nic nie widzę w ciemnościach, które mnie ogarniają.	Cóż taki porządek. Mężczyzna musi zarobić na chleb, ma swoje obowiązki polityczne, no, i rozrywka mu przecież, raz na tydzień, przy sobocie, należy się.	Wcale jej nie znam, chociaż dziwi mnie, że upodobała sobie barona, który zresztą może być najzacniejszym człowiekiem.	Dowiedziałem się, że atelier Jarzymskiego mieści się nie tam w prywatnym mieszkaniu, lecz zgoła gdzie indziej	Podstęp, Zdrada, Świętoszek ozwałem się po długim milczeniu nie chciałem jąkać się, lecz słowa grzęzły mi w gardle	Ale nie nasze.	Nic nie poradzisz, Ropuchu! Wróć lepiej i usiądź, ściągniesz tylko na siebie jakąś biedę.	Nie bądź tchórzem, Ali. Weź mnie za rękę. Chodźmy!	Nie odstępuję od swego, miłościwy panie.	Nie próbowałem nawet	Nie, weźcie ją.	Niech tak będzie Teraz i ja ci powiem, Maksymilianie: wszystko, co zrobisz, będzie dobre.	Pewnie nic nie mówił. Zresztą nie wiem.	Więc czemuż ja się mam narażać?	Ja pójdę jeszcze dalej kilka kroków.	A co nam czynić wypada?	A dużo ich będzie?	Chodźmy obejrzeć tego słonia	Czy być może!	Dwa rodzaje, należące do familii płetwonogich, rząd mięsożernych grupa pazurowatych, podgromada ssących doskonałych, gromada ssących, dział kręgowych	Eh, co tam panna Norska!...	Gdzież zatem robi się dziennik?	Jakże zatem zapatrujesz się dziś sam na swoje bohaterstwo?	Lojalność! pierwsze słyszę, żeby dla lojalności wyrzekać się kariery.	Na wygnanie ich wszystkich Pójdą za siostrą Gertrudą	Powiedzże prześladować, przekręcać, gamoniu nieznośny! rozbójniku porządnej mowy a bodaj ci się język na całe życie skręcił!	Słuchać hadko!	Widziałeś się z nimi?	Wnetki by cię tu godziły do siebie...	Wszystko się zgadza	Życzeniu pańskiemu stanie się zadość.	A juścijuści (gw.: już ci) daw. jednostka miary, ok. 60 cm; 20 łokci: ok. 12 m. od ziemi, zalizali (daw.) drwiąco wrzeszczał głos drugi.	Ach, pani, pani...	Ale jakżeś ty robiła?	Ano ta	Bo muszę uważać na ciebie	Boże drogi! Po nocy przez moczary?	Boże, jakież te kobiety zachwycające!	Będzie je czytał Felek.	Czego pani życzy sobie?	Dałem jej środek czarnoksięski. Cóż miał począć człek stary?	Hm... więc cóż powiedziała?	I nic, bez wrażenia?	Jeśli tamta zginie, Zbyszko z żałości ani na cię spojrzy.	Miałeś słuszność ciebie, jako najwierniejszego sługę, muszę zachować na ostatek! Synowiec komendanta najprzód być może użyty.	Miłościwy...	Miły, bo miły!	No gdzie? Na podwórzu	O piękna była! dodawali drudzy.	Od mego mundura szkolnego!	On? On pierwszy zbiegł z placu.	On? Szwedom? On jest przy panu Sapieże. Sam widziałem, jak po zdradzie księcia wojewody buławę mu pod nogi cisnął.	Powinna byś go zobaczyć!	Przeznaczenia swego szukać.	Północ.	Sprawiedliwości!	Sumišimas Lengvai pasakyti! Patėmyjęs savo klaidą aš šiandien bėgu, kaip sakai padaryti, bet girdžiu jau policija erža su Keidošių lauke, ties šioželkašioželka (brus.) „Tai pakišta Škeredelninkučio, ne kitaip”	Słucham, panie dyrektorze.	Uchowaj Boże Byliście dla mnie jakby rodzice drudzy, sercem zachował wdzięczne.	W gabinecie.	W samą porę! Właśnie wieje piękny wiaterek z północnego wschodu, który nam odpowiada!	Wojna, Historia, Wizja poinformował Franek.
O nim nic ci nie powiem, bo znasz go lepiej. A, mecenasowa sztuk pięknych a tanich ze swoim dworem, muszę iść do niej...	Dawidzie, ty nie masz pojęcia o handlu, idziesz do ruiny. Tak, jeśli się ożenisz z tą dziewczyną z Houmeau, ubezpieczę się wobec ciebie sądownie, pozwę cię o czynsze, nie przewiduję bowiem nic dobrego. O moje biedne prasy! Moje prasy! Ileż to trzeba było pieniędzy, aby was naoliwić, utrzymać was, puścić w ruch! Jedynie dobry rok urodzaju mógłby mnie pocieszyć po tym, co usłyszałem.	Lecz najpierw muszę panom pokazać drogę, po której doszedłem do tej pewności, i same przyczyny mordu... bez czego oskarżenie moje wydałoby się panom potworne... A ono nie jest potworne... ono wcale nie jest potworne... Istnieje pewien szczegół, którego nie zauważono, a który jednak jest ogromnie ważny, mianowicie to, że Jan Daval w chwili, w której został ugodzony, miał na sobie całe ubranie, łącznie z butami. Słowem, był ubrany tak, jak w biały dzień, w kamizelkę, kołnierzyk, krawat i szelki. Otóż zbrodnię popełniono o czwartej rano.	Byle tylko Radziwiłł zaraz nie nadszedł bo to wódz, jak drugiego nie masz w Rzeczypospolitej, a nasz pan Zagłoba dobry do prowiantowania obozu, ale nie jemu mierzyć się z takim wojennikiem.	Ach, panie nie mogę panu wybaczyć krzywdy, jaką wszystkim wyrządzasz, pozbawiając nas najprzyjemniejszego wariata w świecie. Nie uważałeś pan, że cała korzyść, jaka się da wydostać z rozumu Don Kichota, nie zdoła wyrównać przyjemności z bzików rycerza. Nie dlatego to mówię, żebym miał wątpić o skuteczności środków pańskich, choć prawie niepodobna przywrócić rozumu człowiekowi, który go zupełnie stracił, ale może się to zdarzyć i gdybym nie obawiał się grzeszyć przeciw miłości bliźniego, życzyłbym sobie, żeby Don Kichot nigdy nie wyzdrowiał, bo tracimy nie tylko jego bziki, ale i bziki Sancha, które najsmutniejszego zawsze rozśmieszą. Mimo to wszystko, obiecuję panu, że nic nie powiem, choćby tylko dla przekonania się, czy też panu Karasko udadzą się jego usiłowania.	I nie boisz się sama sepacerować o tej porze między grobami?...	Myśmy się dopiero o tem dowiedzieli, no i Biskup też wie..., rzekł przeor. Nie dadzą im tu popasać, rozpędzą.	Nie ożenisz się z Anką!	Tutaj nie ma zbójców, daję ci słowo.	Zna mnie pan niemal od dziecka i wie dobrze w jakich warunkach ułożył się projekt mego wyjścia za mąż za świętej pamięci Józefa. Uwielbiałam jego umysł, szanowałam jego charakter, prawość, uczciwość, wysokie aspiracje duchowe, ale... ale... nie kochałam go. Byłam zbyt młoda, bym rozumiała potrzebę miłości. O, niech pan nie przypuszcza, bym myślała o jakiejś egzaltowanej ekstatycznej miłości. Chodziło o zwykłe ludzkie uczucie. Chyba jasne, że w tych warunkach z wiekiem, mam już przecież prawie trzydziestkę, musiał rosnąć i ten głód.	Nie! jadę tylko z moją kochanką, a ty nie jesteś nią teraz. Dosyć walczyłem, dosyć cierpiałem, dosyć sobie zżarłem serce! Czas, aby zrobił się dzień; dość długo błądziłem w nocy. Tak albo nie; chcesz odpowiadać?	Nie wiem, po co ja z panem jadę? i tak tu mieszkać nie chcę. Ja łaski nie potrzebuję ani opieki. Jeszcze sam ojca utrzymywałem w Warszawie. Może pan sobie Mańkę zatrzymać, jeżeli jej się tu podoba.	Proszę pana ja nie tutejszy, niedawno przybyłem do wsi, gdzie służę u bogatego gospodarza; ale oto naprzeciwko tu mieszka pleban i zakrystian parafii, oni was najlepiej oświecą o tej księżniczce, bo oni mają spisanych na liście wszystkich mieszkańców Toboso. Wątpię wszakże, żeby tu była jaka księżniczka, ale może się i mylę, bo jest tu siła paniów, a każda może być księżniczką u siebie.	A! a! śmiejąc się, smutnie zawołała Żmudzka, toś głowę do góry zadarła. Ja też naprzykrzać się nie będę...	Och, tego boję się najwięcej. Stefcia bez błogosławieństwa księżnej nie zgodzi się na ślub, a ordynat jest rozdrażniony.	Oto mówiłam tej psotce nie dalej jak onegdajonegdaj (daw.) ciągnęła stara, kiwając jednocześnie głową i wachlarzem	O tym później, nie tutaj i nie teraz, na razie przyjmij do wiadomości, że ja mówię poważnie, ponieważ tu, w Jabłonnie, jesteś u siebie w sensie dosłownym, chociaż jeśli chodzi o praw­ną stronę, to dosłowność jest trochę nadpsuta. Jeszcze nie rozu­miesz? Niesłychane! A podobno mówią o tobie, że jesteś taki in­teligentny.	A jakoże możecie nam zabronić? W bitwie z Jurandem postradaliście poczet i wozy. Żyć musicie tylko z łaski Zakonu jakoże nie pozwolicie?	Co do kurcząt już ich nie ma, niestety, jastrząb pożarł mi wszystkie.	Czy pani dobrodziejka nie będzie jutro w N. na odpuście?	Kamienica przechodnia na dwie ulice, stróż spał noc całą, nikogo nie widział. Oto spis lokatorów.	Nie ma	Nie mogę, nie wypada mi opuszczać teraz Bauma, kiedy tak źle stoi i kiedy zostałem prawie sam jeden w kantorze.	Nie potrzebuje wasza dostojność rozpaczać Prawo nasze jest wyraźne... Niech więc wasza dostojność wyśle do Memfisu czterech albo sześciu naszych ludzi i zaopatrzy ich w wyroki. Reszta należyć będzie do nich...	Nie słyszałeś nic o jego żonie?	Nie, już nie przypuszczam, ale jestem pewna, ani wątpię.	Oczywiście, że nie	Sądziłabym, że nie ma ani śladu podobieństwa.	To nie zwykłe okrzyki!	Dziejże się wola Boża i pańska. Jak do Wiślicy to i do Wiślicy...	O! pewnie, blizko dziesiątkiem lat odemnie starszy, a i ja nie młody.	Ja też nie chcę z nimi zaczynać. Jeszcze by ten, co tu leży, wystawił nagle czaszkę i zagadał do nas...	A Zinzendorf, zetknęliście się z nim?	Barabasz zginął, Krzeczowski połączył się z Chmielnickim. KrzywonosKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) nad ranem.. Siła straszna. Kraj w ogniu, chłopstwo wszędy powstaje, krew się leje! Uciekaj waćpan!	Co się dzieje?	Muszę się z nim pożegnać, a jedyna pociecha, Auguście Aleksandrowiczu, to... że dla ojczyzny.	Na wszystkie warunki te zgodziła się pani hrabina.	Wszelako król mu się wyrwał i zbiegł	Jak to! Ja, rycerz, którego „Niezwyciężonym” i „Niezłomnym” zowią, mam się o tak nędzne tchórzostwo oskarżać? Ja	Czy ja wiem? pogubiłem dnie u was... zdaje się, że dwunasty...	Patrz, patrz, jak pięknie idzie!	To i czegoż chcesz? Jakoże mi między Krzyżaki cię brać?	Jeden z najgłębszych magów w Europie, niesłusznie ośmieszony przez wiedzę oficjalną. Otóż wspomniane przeze mnie dzieła tego filozofa rozróżniają cztery rodzaje widm astralnych: Stannar lub Truphat, czyli widmo minerałów, które będąc łącznikiem między ich częścią materialną a duszą, wywołuje krystalizację	Już pewnie śpią. Aaa!... No, pocałuj mnie na dobranoc.	One mnie uprzedziły o szczęściu.	Słowo honoru! Niech wasza wysokość spyta Oriany, czy ja przesadzam.	Tak i ja sądzę Podli są mężczyźni!... z wyjątkiem ludzi zajmujących bardzo skromne stanowiska	Tak oto właśnie: ja teraz o tym piękną książkę czytam.	Więc czego pan ostatecznie chcesz ode mnie?	!...	A jest nim?	A naprzykład państwo Osnowscy? Pani Aneta?	Agnieszka! Kochana moja Agnieszka! Co za miłe, w tej zwłaszcza chwili, spotkanie!	Ani myślę wychodzić za pana Krukowskiego i... za nikogo...	Ba! My tak samo zrobimy podczas jutrzejszego spaceru. A może znajdziemy lepsze?	Brat, Wróg	Co za muzyk?	Czekaliśmy umyślnie na pana z obiadem i natychmiast podadzą.	Cóż tobie? probówka. na stole laboratoryjnym.	Dajmy pokój, jestem tak zdenerwowaną, że brak mi sił nawet do kłótni.	Dosyć!	Dziesięć lat...	Gdzie jesteśmy?	Gdzieżeś był?	Hej, podle kutra Paszkowego na kocwikocwi	I co jeszcze widzisz?	Jaki kamień?	Jakow twoje miejsce jest tutaj. Wśród nas.	Jaśnie panienka wyjechała na miasto.	Jezu, a może tam jeszcze są zbóje!	Kim on jest?	Kto to wołał ratunku tak żałośliwie?	Mój syn Askaniusz, syn generała dywizji Pietranera.	Na Plantach, przy fontannie, nocą.	Na mękę Bożą przysięgnę!	Nawet Jambroż zapomniał języka w gębie!	No i cóż?	O czymże to myślisz? Od kilku dni masz tak dziwną minę? Czyżbyś wiedział dawno już to, o czym mówiły te wisusy?	O, i oszukiwanie wspólników!	Od czasu kiedyście, panie, ruszali na Almirodów.	Od twojej woli zależy...	Oho, kokia Kazė šeimininkė! Ar veizdi tiktai!	On wogóle rzadko bywa u moich znajomych a dziś miał przyjęcie u dyrektora Opery. To jest ważne dla jego karjery.	Otóż, mój chłopcze, zbudowałem tu właśnie dwa trójkąty podobne, oba prostokątne: pierwszy, mniejszy, ma jako boki pionową żerdź i linię łączącą kołek z podstawą żerdzi, a jako przeciwprostokątną także linię na osi mojego wzroku, pociągniętą od kołka do szczytu ściany, która jest przedłużeniem przeciwprostokątnej pierwszego trójkąta.	Pewnie umrę, Kama, pewnie umrę	Przedmiot to zbyt drażliwy!	Przez jakiego pątnikapątnik (daw.)	Siódma buteleczka, panie radco. Służę piorunem.	Tak.	Tam!	To był list?	To niemożliwe Co pan chce przez to powiedzieć? Członek klubu?	Ty, nieszczęśliwy?... Ciekawy jestem, co to za nieszczęście? Powiedz!...	Uhm! W Berlinie! No, dosyć o tym. Herbata podana. Pomówimy jeszcze jutro.	Wiesz, w czasie twej niebytności Kromicki zaproponował mi, bym z nim weszła do spółki.	Więc wojna?	Woydy.	Z dwoma! zawołała pani Terersa, ktoż był więcej z panną Rodowską oprócz pana Gaczyckiego?	Zaczepicie licho, gdy Chwosta ruszycie... Niemców i Pomorców na nas sprowadzi.	Ładne?
Nie musi być łatwy na codzień, ma minę strasznie nadętą Nie wie z pewnością, że we wszystkich miejscach kąpielowych, a nawet w Paryżu w klinikach, lekarze, dla których jestem oczywiście „wielkim mogołem”, uważają sobie za zaszczyt przedstawiać mnie wszelkiej arystokracji która się przydarzy i która ze mną nie dmie. To mi nawet dosyć uprzyjemnia pobyt w miejscach kąpielowych Nawet w Doncières, lekarz pułkowy, który jest domowym lekarzem pułkownika, zaprosił mnie z nim na śniadanie, upewniając, że moja sytuacja daje mi tytuły do obiadu z samym generałem. A ten generał, to był jegomość de coś tam. Nie wiem, czy jego pergaminy nie są dawniejsze od papierów tego barona. odparł półgłosem Ski i dodał coś dwuznacznego, czego nie dosłyszałem zajęty słuchaniem tego, co Brichot mówił do barona.	Czasem kwili trochę, ale nie wiem, przez sen-li czy na jawie, a nie chcę wchodzić, aby się nie przelękła.	Ale... ale... ale... czemuż to Pierwszy z Tygrysów nie żywił się nadal trawą, liśćmi i gałązkami? Przecież tylko połamał gnaty kozłu, ale go nie pożarł? Cóż to go przywiodło do żywienia się świeżym mięsem?	Żal mi cię, Borysie Nie zrozumiemy się. Mówimy różnymi językami. Nie przypuszczałem, jadąc do Paryża, że mogę cię spotkać w tutejszej emigranckiej kompanii. Pewnieś przez ten czas gości po lupanarach taksówką rozwoził albo gdzie do stołu podawał i napiwki zgarniał. Jak wszyscy. Życieś na wysługach przelokaił. Wpakować sobie „z honorem”, po oficersku, kulę w łeb, nawet na to odwagi ci nie stało. Eh, Borysie!	Chrabąszcze nie dadzą!	Nie pani, ja tylko bardzo chory byłem	Nie, panie	Nie.	Nie. Napewno nie znam	Wyborne! Dla kogoś, kto nie jest dziennikarzem, byłby to wspaniały odpowiednik sławnego węża morskiego, o którym pisali w „Constitutionnelu”. Wampir! Znakomita historia!	Że twoja Młodość nie nadaje się do druku.	Opowiedz je, dziecko drogie. Nie jestem jeszcze na tyle egoistką, abym nie miała cię słuchać! Wciąż zatem cierpimy razem, jak za naszej młodości?	To lepiej. Niteczka będzie wolała, że pan go nie znał! Bóg w miłosierdziu swojem może mu przebaczyć, pomimo, że dla mnie nie był nigdy sympatyczny, a Niteczka nie mogła go znosić. Ale mała będzie rada z pierścionka, a jak ona rada, to i ja rada.	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Nie pytałem go o to. Czy nie jest moim uczniem?	Nie... nie kłamię. A zresztą... mówmy o czym innym. Wiesz? Dostałem trzeci tom NędznikówNędznicy	Przy was to nikto z leniem się nie stowarzyszy.	Co chrzestny może wiedzieć o mojej desperacyi? Kiedy ustąpiłem, to i nie desperowałem! Nie było woli Boskiej i koniec!	Nie, wcale. Szamani potrafią robić takie sztuki. Siedział, nie wiem, czy go tam przywiązano, ale siedział. Wyglądał okropnie, twarz i ręce miał czarnosine... Jeszcze na dodatek otworzono mu oczy, białka świeciły, nie mogłam na niego patrzeć, byłam pijana ze strachu.	Niech pan nie zapomina, że mój mąż jest chirurgiem i woli pośpieszyć się z djagnozą, niż wyrzec się operacji.	Tego u nas w domu nie ma. Za kniazia Wasyla było mnich, zakonnik prawosławny. uczyli	To też nie uwierzysz pan, jak mnie ten chłopak bierze za serce... Codzień więcej	A nie mógłbyś mi pan powiedzieć tego, o czym wszyscy wiedzą?	Raczej tam nie pójdę Ale chciałbym jednak poznać szczegóły.	To nie to: chciał ci skraść flakonik z eliksirem życia i dlatego nas uwięził; a stąd wyjdziemy chyba trupami	Więc ja już nie jestem u państwa Korkowiczów?...	Mówił mi, że sklep założy w Kownie. Wódki do ust nie bierze i zrozumieć można, co gada.	Dawno, dawno temu pewien książę wyruszył się w świat, żeby szukać szczęścia, bo nic nie miał prócz miecza i tarczy. Podróżował długo, prawie dwadzieścia osiem lat, i ciężkie chwile przeżywał, aż nareszcie trafił na pałac dobrego i starego króla, który obiecał nagrodę temu, kto zdoła ujeździć jego ulubione źrebię, ładne, lecz krnąbrne. Książę zgodził się na odbycie próby i zaczął jeździć powoli, lecz śmiało. Dzielny rumak prędko pokochał swego pana, chociaż był kapryśny i dziki. Książę, dając codzienną lekcję ulubieńcowi króla, objeżdżał miasto i rozglądał się za piękną twarzą, którą widział nieraz we śnie, lecz nigdy na jawie. Pewnego dnia na jakiejś cichej ulicy w zrujnowanym zamku zobaczył w oknie te urocze rysy. Rozradowany, spytał, kto tam mieszka. Odpowiedziano, że kilka księżniczek uwięzionych czarami i że cały dzień przędą, żeby zebrać pieniądze i kupić sobie wolność. Książę gorąco zapragnął je wyzwolić, ale był ubogi i mógł tylko przejeżdżać co dzień, przyglądać się lubej twarzy i tęsknić za chwilą, kiedy ją zobaczy w blasku słonecznym. Nareszcie postanowił wejść do zamku i zapytać, w jaki sposób może im pomóc. Poszedł i zapukał... wielka brama otworzyła się na oścież i ujrzał...	A bo to jest czym palić! Któż to przyniesie suszu? Mam to siły bieżyć do lasu tyli świat i dygować na plecach, kiej tyle inszej roboty, że nie wiada, za co pierwej ręce zaczepić! Uradzę to sama wszystkiemu! Westchnęły obie na swoje sieroctwo i opuszczenie.	A nie ma chyba że taksówką pojedzie wódz albo specjalnym autem firmy PARADIS lub CONCORDIA. Ha, ha!	Prawdę mówi wasza cześć... Otóż wczoraj był bunt największy, za co jego dostojność nomarcha Sofra kazał nas dziesiątkować... Co dziesiąty brał kije, a ja dostałem najwięcej, bom duży i mam do wykarmienia trzy gęby: moją, żony i córki... Zbity, wydarłem się im, ażeby upaść na mój brzuch przed tobą, panie, i opowiedzieć nasze żale. Ty nas bij, jeżeliśmy winni, ale niech pisarze wydadzą nam, co się należy, bo z głodu pomrzemy	I pan uważa, że tego rodzaju prywatne wiadomości zgadzają się z urzędowym stanowiskiem, jakie pan zajmuje?	Mówi się, że szesnaście, ale naprawdę mam dziewiętnaście.	Co trzeba, skapujeszskapujesz trapić, prześladować. mnie cholerne widmo, gdy tylko spojrzę na izby powałę: śmierć się kormalikormalić się butny, zuchwalec. i do trupięgitrupięga kłamać., tylko to mówię, co sama widziałam.	To jest tylko przezwisko „bandyta”, a w rzeczy samej... Et, co tu gadać. Wy swoje, a inny swoje. Prosty bandyta więcej pożytku przynosi, niż taki sobie socjalista, co się cudzego boi tknąć, ani tego bogatego potrącić... Socjaliści myślą, że tak właśnie dobrze, bo tak Bóg przykazał. Przesądy! Ale już ludzie do rozumu przychodzą! Idzie nowy czas! Idzie wielka rewolucja i cały świat się zatrzęsie! Wszystko, co jest, będzie zburzone! Połowa ludzi wyginie	Ho ho, przyjacielu Jaki ty się zrobiłeś wymagający! Przed dwoma miesiącami umierałeś z głodu.	Ozyrysie!... ulituj się i okaż oblicze swoje nieszczęśliwemu ludowi...	Pytał się o mnie i o ciebie.	Tu się będzie kopać	Zatem, drogi panie, zakrętasy pierwszego sonetu zwiastują dzieło rodem z Angoulême, które z pewnością zbyt wiele cię kosztowało, abyś się go mógł wyrzec; drugi i trzeci czuć już Paryżem; ale czytaj pan jeszcze!	Cóż się stanie z portretem tej „płatnej osoby”?	Jakże się pani miewa!	Jeżeli tak jest no, to stary król przecież dowie się o tem, i temprędzej zechce pozbyć Włoszki. To na moje koło woda!	...Jedni mi prawią, że już po rewolucji, inni uważają, że przyznanie tego jest zdradą. Mnie to wszystko jedno. Jeżeli jest rewolucja, tym lepiej, jeżeli zaś osłabła tylko z upustu krwi, a ci, co wyszli cało, myślą przede wszystkim o zachowaniu swej całości	Statek był stary, za wielkie to było ryzyko	Chciałbym mieć parę podobną do pańskich Tyle, że z zielonymi szkłami. Dzięki nim słońce przestanie mnie razić podczas pracy na polu.	Jednak byłoby rzeczą ciekawą, gdyby istotnie był wielkim geniuszem i kiedyś to jeszcze udowodnił światu! Klaus Schall, ten sam, który komponował piękną muzykę do baletów Galeottego, biednym był chłopczykiem, gdy go przyjęto do szkoły dramatycznej, tam został figurantem, a dziś jest sławnym kompozytorem!	Więc miarkuj, coć rzekę: królewna co dzień chadza na nieszpór do fary i tam, po skończonym nabożeństwie, jeszcze na modlitwie długie godziny przesiaduje. Dwie ino panny bierze ze sobą; najczęściej Kachnę i oną drugą, co...	Ty czasem masz pyszne pomysły co do pytań! Skądże ja mogę wiedzieć, gdzie my jesteśmy?	Żywo do pokoju na piętrze!	A cóż powiesz o szkołach szklanych! O kościołach zakwitających na wzgórzach, według marzenia i skinienia artystów, w formach tak pięknych, iż wobec nich zagaśnie i zblednie wszystko, co dotąd było.	A hetman pisał do pana Złotnickiego przez Piotrowicza?	Hieronim, słyszysz? Wstawaj! A to sen do pozazdroszczenia! Hieronim, Rucio, to ja	Ile lat?	Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.	Przepraszam cię?	Utrafię, patrzcie!... At! Do tej czaszki, między rogi... raz, dwa!...	Co? A kimże ty jesteś, na miłość Boga?	To chyba tak u was, bo u nas, luteranów, to inaczej.	Czyżby pani jeszcze raczyła pamiętać o tej drobnostce? Ja już zapomniałem.	E, dajże spokój Jest zawoalowana, to jakaś nieznajoma dama, cudzoziemska księżna, może matka Cavalcantiego. Ale, ale, Beauchamp, mówiłeś, a raczej zaczynałeś mówić coś bardzo ciekawego.	A tak, przyczyny! Właśnie o przyczyny chodzi.	A to, widzi jegomość, było tak: Mieli oni dyferencjędyferencja (z łac. differo: odsuwam, odkładam) powiada powiada	Ach, tak. Odon to był ten, który malował?	Aha, przyjaciele, co zdradzają	Bardzo waszmości dziękuję Już to pan skarbnikowicz doskonale forytuje wszystkie sprawy, które pod swoją weźmie opiekę.	Czy dobrze sypiasz, moje dziecko?	Dziękuję ci, babciu! I jestem teraz taki szczęśliwy! Babcia zawsze pamiętać omnie będzie... Nieprawdaż? Zawsze... pamiętać będzie babcia oswoim... Ferruccio...	G. 1. (korzystając z tego, rzuca jeszcze dwie srólki).	Jak to niesprawiedliwy!	Jużci moje, czyje ma być?	Kiedy ojciec zachorował, pan Szwarc pilnował go w ostatnich chwilach, potem to on wynalazł panią Wizberg i... jam mu wiele winna.	Na imię?	Niech tak uczyni...	Przyjacielu Sancho polecam ci mego dobrego konia, miej o nim takie jak o mnie samym staranie.	Rozmaicie. U „Honoratki”, „Pod Papugą”, w taniej kuchni, jak można.	Tak jest.	Tak, księżno dziś raczej: nieznacząca, mało znacząca rodzina. pono pochodziła rodziny).	Trzeba jeszcze ściągać buty!...	A haraku?	Ależ...	Był pan Moryc?	Cicho! Są!	Ewuś!...	Golec.	Ja mu to powiem.	Jakież więc?	Jego?	Mów więc, słucham.	Mówię ci ciągle, żadnych stosunków z Majkowską!	No, żeby obejrzeć.	O czym?	Pod Ankoną, państwo byli w Loreto?	Proroctwo, Błazen dokończył wojewoda poznański.	Puść, Albinos.	To Andzia, Jasiu!	Trzy tygodnie temu.	Z Bogiem.	Zapewne pani Copperfield	Zobaczymy.
Teraz, panie hrabio przepraszam raz jeszcze i mam nadzieję, że nie zachowasz pan urazy do mnie za to, co się stało.	Nigdy nie będę ich porównywała Tu nie można robić porównań. Pan Stanisław jest dla mnie naturą stokroć wyższą od Maszki, ty zaś sądzisz go niesłusznie. Ty, Maryniu, nie masz prawa mówić: „Jeden odebrał mi Krzemień, drugi chciał mi go zwrócić”. Tak nie było. Pan Połaniecki nie odbierał ci go nigdy, a dziś, gdyby mógł, zwróciłby ci go z całego serca. To uprzedzenie mówi przez ciebie.	A co to szkodzi zawczasu o interesie pomyśleć? Ja woły już skupuję, a przy gorzelni wielmożnego pana sto wołów postawić trzeba. Sto wołów! Czy to żart! Ja takich dużych pieniędzy wydawać nie mogę, nie mając jeszcze od wielmożnego pana żadnej pewności. Jeżeli wielmożny pan pozwoli, ja jutro do dworu przyjadę i kontrakt napiszem...	Nie, tylko nie jestem do tego przyzwyczajona.	Co się stało, to się stało Jedno jest pewne, że: ludzie, którzy nie tylko trafili do podziemiów, ale nawet chodzili po nich jak po własnym domu, że ludzie ci żyć nie mogą...	Nie gadaj, tylko chodź do rozmównicy.	A więc podasz o wpół do jedenastej. Debray może będzie musiał pójść do ministerstwa... A zresztą na tęże godzinę zaprosiłem hrabiego; dwudziesty pierwszy maja o wpół do jedenastej; chociaż nie liczę bardzo na jego obietnicę, chcę jednak być akuratny. Aha, nie wiesz, czy pani hrabina już wstała?	Ale, panie, ja nigdy go na oczy nie widziałem! Ja nie miałem z radcą Gąsowskim żadnych historyj! To jest jakieś nieporozumienie!	Nie przeszkadzam panom, nie przeszkadzam. Pan Urbański się ma wprawdzie niedobrze, bo przyznam się panom, że takiej rany jeszcze nie widziałem; czym to i jak to było cięte, Bóg raczy wiedzieć.	Nic nie utrzymuję, bo sam jeszcze dobrze nie wiem. Dowiaduję się dopiero. Rzuciłem pytanie. Rzuciłem pytanie na tej podstawie, iż częstokroć Polska, rząd polski, nie tylko nie gnębi robotników jako takich, ale w zatargach robotników z burżuazją o zarobki i prawa staje po ich stronie, po stronie robotników. Twierdzenie, że w Polsce rządzi burżuazja, nie jest prawdą.	Nie, nie, Alanie Nie, nie! On zdjął ubranie... to ubranie, w którym widział go Mungo.	Idź, dziecko, na folwark i proś, by cię przenocowano. Ojciec pijany i nie można z nim dojść do ładu. Zamknął mnie na górze. Teraz zasnął, więc się wymknęłam, ale ty uchodź, bo zabije cię, jeśli wejdziesz do domu.	Co? W samym końcu? To ja kroku dalej nie idę.	Sam przecież mówiłeś, że nie uznajesz różnicy między czarnymi i białymi. Czemuż mi dokuczasz taką mową, o święty? Pozwól, że ci rozetrę drugą nogę. To mi sprawia przykrość. Ja nie jestem sahibem. Jestem twoim chelą i czuję, że głowa cięży mi na ramionach.	Ja inaczej zrobiłem Bicie mi się nie podoba, bo dostanie i zaraz zapomni. Najlepiej nie dać jeść. Jak nie dostanie śniadania albo obiadu i będzie głodny, zrozumie, że trzeba się słuchać. Mam się szamotać z chłopakiem zaraz mu wywietrzeją głupie myśli.	Kiedy ja żadnych donosów nie zamierzam robić! Ja o niczym nie wiem, nic nie widziałem i koniec.	Nie potrzeba! Ja panu wierzę na słowo, panie Corkran. w Umbalii, jeśli się nie mylę...	Och, moja droga, nie mów że Saint-Loup, którego bardzo kochamy, jest dreyfusistą. Nie powinno się lekkomyślnie opowiadać takich rzeczy	Nie straciłem?... Tak się panu zdaje. Straciłem więcej, niż wolno mi było stracić. Straciłem uczciwość!	Nieprawda Ja ciebie uznaję takim, jakim jesteś. Nie mów nigdy więcej o pieniądzach, bo cię znienawidzę.	Nie, to nie! Wolę to, że szczerze mówisz, chociaż pierwej byłem twym wujem niż Radziwiłł twoim hetmanem. A czy ty wiesz, Rochu, co to jest wuj?	A nie, bo mnie zawżdy pieścicie i całujecie, to co bym się miała bać?	A są tacy, co nie...	Nie	Nie uczyń tego przedwcześnie, przed zstąpieniem pierwszego stopnia eterycznej łaski...	Nie wymówiłeśwymówić (daw.)	No, no, babo, nie pleć, jeno pokazuj drogę! tu: inny., dodał:	To dobrze... A teraz już idź... Nie dotykaj mnie... Zarazisz się... Napraw...	Ej, rojno też tu! ej, gwarno! Człowiek już zardzewiał na wsi jak stary klucz w zamku... Tu się lepsze czasy przypomną. Szelmą jestem, jeżeli dzisiaj do jakiej dziewki-gładyszki w zaloty się nie puszczę!	A cóż to, gburze jakiś, nie poznajeszże? To ja, burmistrz Freimuth!	No, widzicie Chłopak z pewnością chorował na serce i to go, biedaka, zgubiło. Gdziekolwiek by upadł, w wodę czy na ziemię, zawsze by umarł, jeżeli w nim serce ustało... Nie my temu winni ani nasze modlitwy chrześcijańskie.	Nie na długo już...	No, przecież nie sądzisz, abym brał żonę z tych, które się bierze bez sakramentu!	O, nie może być! Zdrajcą i przedawczykiem mnie czyniłeś...	Przyznaję, że nie widzę żadnej łączności pomiędzy tymi słowami a przestrogą, zawartą w liście anonimowym.	Stary sknerzy i z ludzi zdziera, ale na niego nie żałuje.	Ja także nie rozumiem. Jest to strasznie powikłane. Ale wyobraź sobie, że naprawdę w każdej materii jest Bóg, że jest w niej w jakiś sposób zamknięty. Więc gdy materię na czysto rozbijesz, wyleci z niej niby ze szkatułki. Jest nagle wyswobodzony, uwolniony. Wydziela się z materii, jak gaz świetlny wydziela się z węgla. Spalisz jeden atom i raptem piwnica jest pełna Absolutu. Aż strach po prostu jak szybko się to rozchodzi.	Za konia zapłaciłem dwieście pistolów, za ubranie pięćdziesiąt. Dziewięćset pięćdziesiąt pistolów mam do oddania. Oto pieniądze.	Ale chciałbyś zrozumieć stopień. do piekła daj pokój tym urojeniom poznawaj i bierz.	Kobieta demoniczna zasyczał ksiądz i podniósł ciężką łapę do góry.	Wypaliłbym jak do wściekłego psa, Nabie	A jednak pójdź do mnie, tłumie, abym cię umiłował.	Zabieram Michorowskiego z tej sesji na inną, mianowicie do dam	Ale w innym wypadku? Widziałem przed chwilą, jak rzucałeś najlepszy kąsek za próg. Czy ty w to wierzysz... czy może...?	Ot, to mi figiel gracki!	Moja droga żabusiu. Tak. Jestem sam. Sam jak palec w nosie. Ale jeżeli sądzisz, że zazdroszczę innym, to się grubo mylisz.	Ale cóż to mój ojcze? jak się to odkryło?	Cóż to się dzieje?	Przyjacielu, niech ci Bóg sprzyja! Jakie nowiny powiesz mi o królowej?	Wygląda na to, przynajmniej, jeśli sądzić z pozorów. Czy on umie pisać po angielsku? Hę?	A wszystko młodzi chłopcy w strojach narodowych. To już innowacja ordynata, dawniej podobno muzykanci chodzili we frakach i byli przeważnie cudzoziemcami.	Ale kto to taki?	Co my czynimy? To grzech!	Ja bo takiej miłości, która zabić łatwo, jakiegoś tam robaczka, co to mu lada chłodek szkodzi, lada ciepło go o mdłości przyprawia	To spłatę dajcie.	Na wiosnę, to nawet jezioro w Niżpolu się pieni gdy dorosnę, zostanę marynarzem i nieraz zobaczę burzę na pełnym morzu i na oceanie.	Czegóż on, u diabła, chce ten pan Wtykała? Toć mi już całe oczy podmalował na czarno. Na Boga, da jurandi, ja cię uraczę, bratku, potrawką ze szczutków, szpikowanych solonym kuksańcem.	Juści... inom se myślała zawdy, wnuczków się doczekam na pociechę...	Toteż mówiłem sobie: znam Pélissona. I pamiętam bardzo dobrze panią Pélisson. Siedziałem przy niej w czasie obiadu w Saint-Dié, dokąd udałem się na odsłonięcie jakiegoś pomnika. Pojmuje pan?	Żądałeś widzenia mnie, młody mój przyjacielu?	Więc proszę mnie uśpić i powtórzyć na mnie sztukę z chustką.	Czymże się żywiłeś po drodze?	Jutro rano odjadę stąd na wieś.	Mam, niech mnie Bóg sądzi!	Młodzi ludzie pełni namaszczenia, którzy zbierają się w tinglutingel (z niem., daw.) rzekł Blondet.	Opowiadają, że profesor cudu dokonał, operując Rudnickiego	Piękna jesteś dziś, pani margrabino!	Skąd się ogień wziął, patrzta ino?...	Wczoraj wieczór; kiedyśmy się z panią rozstali.	Żebym tam był, pokazałbym wam, jak się gra w tennis.	A duch?	A ty co robisz?	Ale... w końcu... co ty poczniesz ze sobą?	Ależ tak, gdybyś była przyszła trochę wcześniej!	Cztery	Ei... ei... ne... ne De... de... de... deck... cke... cke	Figlikowe turnieje!	Gdzie Maciuś?	I co zrobimy?	Idź, Jantoś, idź...	Ile?	Jakiś ty mądry!	Jakże można było ją aresztować?	Jestem książę Binotris, syn jego świątobliwości	Kto? powtórzył Paweł.	Możliwe	No, dobrze. A w jaki sposób stryj ją pozna?	O tych, co ciężko pracują i nieciekawe są jedwabiów.	Oj, dobre kartofle... młode...	On napada z góry	Pijcie.	Słyszeliście.	Tak, słucham	Tak.	Uciekł dzisiaj, a wczoraj... a wczoraj...	W którą stronę jedziecie, gospodarzu?	Więc go bierz!	Wszystko ja!	Zatem Hektor weźmie wodewile	Zgoda!
Przeciwnikiem nie jestem. Owszem, arystokracja potrzebna tak samo, jak i wszystkie klasy społeczne. Tylko... powinna jechać na mniej narowistym koniu, aby nie tulił uszu na widok opłotków wieśniaczych, te bowiem gęsto zalegają kraj. Przy tym ja na naszej tarczy widzę dziury i chciałbym je załatać rozmiłowanie w zbytku, wygodach i przyjemnościach życia. i egoizm. Dbajmy choć trochę o glebę, na której stoją nasze pałace, i o tych, co nam je stawiali.	Aże coś na wnątrzu boli od takiego gadania. Nie rezonuj	Panowie, z góry porzućmy myśl, że w przyszłości utrzymamy monopol na salamandry. Niestety, według obowiązujących przepisów nie możemy ich opatentować. Naszą uprzywilejowaną pozycję w handlu salamandrami musimy, a także możemy zapewnić sobie w inny sposób. Jednak warunkiem koniecznym jest to, że weźmiemy się za nasze interesy w innym stylu i w znacznie większej mierze niż dotychczas. Tu leży, panowie, cały plik wstępnych umów. Zarząd proponuje utworzenie nowego, nadrzędnego trustu pod nazwą Salamander-Syndicate. Jego członkami oprócz naszej Kompanii byłyby duże przedsiębiorstwa i grupy silne finansowo. Na przykład pewien koncern, który będzie produkować specjalne opatentowane metalowe narzędzia dla salamander. Tak, proszę pana, mówię o MEAS. Dalej kartel chemiczny i spożywczy, który będzie produkować tanią opatentowaną karmę dla salamander. Grupa towarzystw transportowych, która opatentuje specjalne higieniczne zbiorniki do transportu salamander. Blok firm ubezpieczeniowych, które przejmą ubezpieczenie zakupionych zwierząt na wypadek urazów i śmierci, zarówno podczas transportu, jak i na miejscach pracy. Dalej inni zainteresowani z kręgów przemysłowców, eksporterów i finansistów, których z ważnych powodów nie będę na razie wymieniać. Powinno wam wystarczyć, panowie, jeśli powiem, że syndykat dysponowałby na początek kwotą czterystu milionów funtów szterlingów. Ten segregator tutaj, przyjaciele, to są same umowy, które wystarczy tylko podpisać, żeby powstała jedna z największych organizacji gospodarczych naszych czasów. Zarząd prosi was, panowie, żebyście udzielili mu pełnomocnictwa do utworzenia tego ogromnego koncernu, którego celem będzie racjonalna hodowla i eksploatacja salamander. (Oklaski i głosy protestu).	A patrzaliście kiedy, ale tak, z bacznością wielką, na te nasze skały Ojcowskie? Toć omal ani jednej nie ma, coby ino zwyczajnym głazem była, prawda? Na ten przykład ta długocka, wysoka, ze szczerbatym wierzchem... Ślepy ino nie widzi, że to panna w koronie, klęcząca ze złożonymi rękoma. A ta znowu na prawo, gdzie dwie lipki na zboczu rosną, tobyś przysiągł, że baszta od jakowegoś grodu.	Może by sam zbielał albo polakierował ją na czarno A że Melania jest śniada i nie do twarzy jej w czarnym, więc wycofała się z tego za pośrednictwem kosza.	Słuchaj, Błażeju, daj pokój; będę mu miała właśnie coś do polecenia w ciągu tego wieczora, ale nie wiem ściśle, o której godzinie. Nie ruszaj się, pamiętaj, ani na minutę	Nie. Pan będzie łaskaw natychmiast przekazać z rachunku Centrali w firmie Workets w Londynie dziesięć tysięcy funtów na konto Jack Isaakson Bank New Jersey. Telegraficznie. Rzecz bardzo pilna.	Znam go i wiem, że Pan Bóg ciężko te dzieci skarze na swoich dzieciach i dobytku, ale to ino głupie chłopy! Ale żeby taki pan, co tyla pieniędzy miał, co jego córki były kiej królewny i takie uczone, miały tak samo zrobić z ojcem, to mi się nie widzi, nie uwierzę, panienko, to jaże mnie cosik w sercu kole... Moja Anusia takby nie zrobiła! o, nie!	Nie wie pan? Brandeis jest wielkim człowiekiem jutra. Jeden z owych mężczyzn, którzy przybywają ze Wschodu i tu zdobywają szczęście. Od pół roku jest właścicielem dwunastu kwartałów kamienic przy Kurfürstendammie. Zaczyna na całej prowincji zakładać sklepy bławatne i sklepy z towarem mieszanym. Mówią, że zamierza zalać Niemcy domami towarowymi. W każdym małym mieście	Dla Boga! Czego my się frasujem? A po co nam do tego parszywego Kamieńca chodzić i w nim się zamykać? Nie lepiej ci to przy hetmanie zostać i w polu przeciw nieprzyjacielowi czynić? A w takim razie Baśka przecie się do chorągwi nie zaciągnie i musi gdzieś odjechać, ale nie do Kamieńca, jeno gdzie daleko, chociażby do Skrzetuskich. Michale! Bóg patrzy w moje serce i widzi, jaką mam przeciw poganom żądzę, ale już dla ciebie i dla Baśki to uczynię, że ją odwiozę.	Jeżeli sobie pani nie życzy... Nie chciałbym zrobić najmniejszej przykrości.	Ależ, profesorze, zjawisko to polega na kojarzeniu wyobrażeń!...	Bez obrazy boskiej się też obyć nie obędzie	Dobraliśmy się z sobą. Zaślepienie i żądza weszły w drogę zaślepieniu i żądzy, a z tego zrodził się gniew. Dla mnie, który nie jestem niczym lepszym od zbłąkanego jakajak	Literalnie nikomu Zależy nam na tym ogromnie. Nawet pańskiej przyjaciółce, pannie Dufayel.	Mylisz się, kamracie To fale roziskrzyły się na przyjęcie Czerwonego Korsarza.	Nic więcej nie robiliście Clewerowi? Turkey, wyjmij im kneble, żeby mogli odpowiedzieć.	Nie spominałem ci?	Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Nie, pani, takiego wypadku nie można by nazwać dla pani szczęśliwym, święty Piotr bowiem nie wpuściłby pani do nieba.	No panny Marji także nie dam za niego; a wreście cierpieć Darskich niemogę i spotykać ich tu niechcę.	Oho, zeskoczyła z wozu, maleńką wzięła na ręce.	Proszę się nie martwić, będę musiał się tylko spakować.	Śliczną parcelę budowlaną na Saskiej Kępie.	A czy opowiadałaś panu o dziewczynce, która nie żebrze? Czy pan wie, że ona ma nową, ładną sukienkę? Może ona też zaginęła, a teraz ją ktoś odnalazł?	Franz, mój kochany, gdy po otrzymaniu mego listu uznałeś, że potrzebujemy pomocy hrabiego poszedłeś i powiedziałeś mu: „mojemu przyjacielowi Albertowi de Morcerf grozi niebezpieczeństwo, pomóż mi pan go z tego wyciągnąć”, czyż nie?	Ja? Ale po co? I tak mam kłopot z zarządzaniem dochodami. Musiałbym oprócz intendenta przyjąć jeszcze księgowego i kasjera. Ale wracając do Hiszpanii: zdaje mi się, że sen baronowej o powrocie don Carlosa niezupełnie był snem... Czy gazety też o tym czegoś nie mówiły?	To nie może być!... Niech pan poszuka w torbie...	A! cóżeś pan zrobił na Boga! Komu! gdzie?	Jeżeli sobie nie życzysz...	Mną się nie krępujcie! King twierdzi, że ja i tak przekroczyłem już wszelkie granice!	Na Polesiu? Cóż pan tam robi?	Skąd wiesz, że ochotnie? czemu nie przypuszczasz konieczności, żelaznej konieczności, musu ohydnego!	To niemożliwe Od dwudziestu sześciu lat nie przestąpił progu tego pokoju żaden mężczyzna. Pan jesteś tu pierwszym.	Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa	Niechże pan nie pali papierosów przy bólu głowy. Może by pan wody sodowej wypił? rzekła życzliwie (...) podając mu flakon z wodą kolońską	Czy wiesz że jak na chłopa, mówisz czasem rzeczy zadziwiające, można by myśleć, że uczyłeś się kiedy.	I ja tak sądzę. Lecz gdybyśmy zdołali wyśledzić, kto jest L. L., może by to wyświetliło całą sprawę. Bądź co bądź, już o tyle zyskaliśmy, że wiemy, iż jest ktoś, kto może wyjaśnić nam przyczynę śmierci sir Karola. Jak uważasz: co nam teraz uczynić należy?	A najprzód, oto jest imci pan starościc Władysław Nałęcz, rotmistrz chorągwi pancernej, brat panny Hedwigi.	Co się mamy liczyć?... Leszki pójdą wszystkie z nami, bo to ich sprawa, pojednają się... kmieciów też dużo jest, co chcą spokojnie swoje lechylecha	A gdzie jest Zbyszko?	Cieszy mnie, że przynajmniej jednemu z was nieśpieszno, aby oberwać po buzi	Cóż to pani myślisz, że ja jaki furfant? Pani słyszałaś ode mnie, że ubodzy krewni, to plaga słyszę zewsząd	Jadę jutro z kimś do Marcelina... może z nami pojedziesz, Zielińska?	Jeślibyście kazali mi skoczyć do Bogdańca, to skoczę. Może byście radziradzi (daw.)	Kogóż pan podejrzewasz?	Może! Trza czekać!	Pan taki strasznie zmieniony!..	Pewnie tak będzie, jakom ci mówił, że jej się zechce do Zgorzelic.	Tym ci polski naród stojał	Więc był ten pan, wziął Jędrka?	Zawsze zostaje jakaś niedokończona robota ale zdaje mi się, że zawsze znajdzie się ktoś, kto ją dokończy.	A co, tatku... Kto ma słuszność?...	A czymże sznureczek zapalisz?	A jak wyglądał?	A z Rochem! Dyćdyć (gw.)	Będziesz miała pyszną zabawę z tą Julcią czarodziejską!	Ci więc staną się nieprzyjaciółmi naszymi?	Co mi tam z pańskiego światła! Gdzie było światło, kiedy błaźniska budowały awantury? Co zwyciężyło: skandal czy jakieś tam światło? Pytam! Zwyciężył, mości dobrodzieju, skandal. Owo światło częstokroć, a nawet prawie zawsze wspierało skandal. Oto co mówię od dawien dawna!...	Czemu zaś waćpan to mówisz?	Czyjej?	Cóż to za obraz? cóż to za obraz?	Do diaska!... Cóż takiego?	Droga kuzynko...	Drugi... Znowu wysunął się...	Hej! pamiętam zapomnieć. Jakem, bywało, to gdzie usłyszał, to aże mi śluzyśluzy a. ślozy (daw.)	Hroszy pożycz,	I jabym rada go zobaczyć. Tam, w domu...	I tam masz ferajny, żyjące tylko w sobie. Życie uczuć i myśli, przynajmniej u nas, winno być zgodne z praktycznem, dlatego różność pierwszego rodzi różność w drugiem.	Ja ci dam nowinę!	Ja proponuję panu przyjaźń.	Jakie?	Jakto, nieszczęsny, dotąd jeszcze w piwnicy go trzymasz?	Mała szkoda! Niech pani drzwi zamyka, bo zimno.	Mistigris!	Moje ukochane dziwadła! Oto żmudnie zebrane przeze mnie najstarsze polskie książki i pisma czarnoksięskie. Przeczytaj!	Naturalnie	Nic, nic.	No, panie inżynierze?	No, więc rozejdźmy się teraz...	Nędzniku nędzniku! coś uczynił?	O nic wielkiego Chcą nas tylko zjeść.	O! Rekuza!	On, mnie! Racja?	Paulina wyszła	Paulino, jeszcze jeden pocałunek...	Pomerpomer zawołała Jagienka.	Potraktujemy go jak jednego z nas, jak kogoś z Bractwa Wybrzeża	Prostyte, paneProstyte, pane (ukr.)	Przyjechał sędzia śledczy	Same wyśmienite rybki!	Spostrzegłem to.	Szanowny panie Rzecki.	Te należą do proroka, do „szlachetnych”szlachetni	Trochę cierpliwości Szykować się!	Umarła!	Wedle Dniestru aż do JahorlikaJahorlik	Wóz, jako mówiłem, już świeci, ale KurkiKurki	Zawsze je przebaczam	Zbrzydłam?
Felicja żyje dotąd, chociaż jakby nie żyła... stracona dla mnie i dla świata. Halluciniemu sprawiłem przyzwoity pogrzeb, jego laboratorium zaraz odnająłem dla siebie i zatarasowałem nic nie tknąwszy, w myśl że kiedyś do niego powrócę, ale dopiero kiedyś, bo w owej epoce zajęty byłem jedynie leczeniem Felicji. Z początku miałem nadzieję, że to łatwo pójdzie. Tymczasem, po kilku miesiącach, wyrok tutejszych lekarzy wypadł niepomyślnie. Zatrwożony, zacząłem ją obwozić po całej Europie, próbować wszystkich klimatów i kuracji. Nic nie pomagało, owszem stan jej ciągle się pogarszał. Dwóch przedmiotów zwłaszcza nie mogła znosić: widoku zwierciadła i mojej osoby; jedno i drugie przyprowadzało ją do najgwałtowniejszych wybuchów. Kiedy wszyscy doktorowie jednomyślnie uznali, że ten rodzaj choroby jest nie do wyleczenia, wpadłem w istotną rozpacz. Co tu dalej z nią robić? Musiałem tylko z daleka czuwać nad nią, bo na oczy jej nie mogłem się pokazać.	To i lepiej... Charłampa chciałem wczoraj wysłać do chorągwi Wołodyjowskiego, by nad nimi komendę objął, a w potrzebie do posłuszeństwa zmusił: ale to człek niezgrabny i pokazało się, że własnych ludzi nie umie utrzymać. Nic mi po nim. Jedźże naprzód po miecznika i dziewczynę, a potem do tamtych chorągwi. W ostatnim razie nie szczędź krwi, bo trzeba pokazać Szwedom, że mamy siłę i nie ulękniemy się buntu. Pułkowników zaraz pod eskortą odeszlę; spodziewam się, że Pontus de la Gardie poczyta to za dowód szczerości mojej... Mieleszko ich odprowadzi. Ciężko z początku idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy stanie przeciw mnie.	Żądaj, czego chcesz niczego ci nie odmówię, ale to nie może być. Wejdź w siebie, zapytaj ojców, jeśli nie grzeszniej będzie dotrzymać takowej obietnicy niżeli jej poniechać. Do boskiej karzącej ręki ty swojej nie przykładaj, aby się zaś i tobie nie dostało. Zawstydź się, Rzędzian. Ten człek i tak Boga o śmierć prosi, a przy tym ranny i w łykach. Czymże mu chcesz być? katem? Będziesz-li związanego hańbił albo rannego dobijał? Zaliś Tatar czy rezunrezun (ukr.)	Jaka szkoda przyglądając się obiciom, żem się za czasów tamtych nie urodził! Nie darowałbym tym rycerzom, o nie! Troja by nie zgorzała i Kartaginy by nie zburzono, bo uśmierciwszy tylko jednego Parysa, rzeczy inny by wzięły obrót.	A nie chodź do kwarantannykwarantanna kołek zatykający otwór w beczce; pić ze szpuntu: pić bezpośrednio z beczki., nie graj na balandrasiegrać na balandrasie (reg. ros.)	Tym większe, proszę księdza, że nie jest dziełem Boga; to ludzie, tylko ludzie do tego doprowadzili.	Nie martwmy się o nic Wszystko się ułoży jak najlepiej, tylko pamiętać trzeba o tym, że na sądzie nigdy nie należy mówić prawdy. Kto się da nabrać i przyzna się, to stracony. Z takiego głupca nigdy nic nie będzie. Jakem razu pewnego pracował w Morawskiej Ostrawie, to zdarzyła się tam taka rzecz: jakiś górnik sprał inżyniera w cztery oczy, tak że nikt tego nie widział. Adwokat, który tego górnika bronił, doradzał mu bezustannie, żeby się wszystkiego wypierał, to mu się nic stać nie może, a znowuż prezes sądu w kółko swoje o tym, że przyznanie się jest okolicznością łagodzącą. Ale górnik nic, tylko w kółko powtarzał swoje, że się nie ma do czego przyznawać, więc został uniewinniony, ponieważ wykazał swoje alibi. Tego samego dnia był w Brnie.	I znów wtórowali rybałci. Młody Zbyszko z Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura i zapytał:	Ja? Czy sądzisz, że nie mam nic innego do roboty?	Wybacz, panie, ale dopóki członkowie najwyższej rady nie osiądą w więzieniu za umawianie się z nieprzyjaciółmi państwa, moja obecność w pałacu przyniesie więcej szkody aniżeli dobrego...	Może pan ma rację. Ale być może także, że taka „księga widzeń” Firdussiego może posłużyć czasem za podstawę do krytycznego badania naukowego. Bo jeśli wspomniałem o zarzuceniu badań, to miałem wyłącznie osobę jego na myśli, ale nie treść jego wypowiedzeń, czy objawień...	No, widzi pan. To najwyższy czas. Gdy ja się żeniłem, miałem już za wiele. Już między mną i żoną była zbyt wielka różnica wieku. I oczywiście takie małżeństwo nie mogło być szczęśliwe.	To nie ja: tatulo... Jeśli wolicie na skórze, to niewoli nie ma.	Nie nasza głowa	Nie wiem.	Panie z oblicza twego czytam, że jesteś zwolennikiem muz, że nie należysz do synów ciemności i materyi, którzy świętokradzką nogą odpychają perły poezyi.	Naturalnie. O, to jest człowiek który nie boi się ani Boga, ani ludzi, jak mówią; gotów zboczyć z drogi nawet pięćdziesiąt mil, aby wyświadczyć przysługę jakiemuś biedakowi.	A ja panu powiadam że Karburatory będą. Teraz ja sam staję po ich stronie. Właśnie dlatego będą, że wy ich nie chcecie! Wam na złość, wasza biskupia miłości. Na złość wszystkim zabobonom. Na złość całemu Rzymowi! I ja pierwszy zawołam Niech żyje Perfect Carburator!	Ale!... kiedyście tacy dobrzy, to was jeszcze o jedną rzecz poproszę: nie ma też u was w domu niedźwiedziego sadła, bo stryjkowi na lek potrzebne, a w Bogdańcu nie mogłem dopytać?	Ale skąd się to bierze? Dlaczego on jest taki? Nie rozumiem.	Przyszłam się z tobą pożegnać, bo zaraz wychodzimy z klasą do Botanicznego Ogrodu, a później możemy się nie zobaczyć...	Ano Jędrek Wajda gnał na przełaj skroś łąk do domu, że to uwidział królewski orszak w tę stronę zmierzający.	Mówiła, że to jej syn, który poszedł do wojska. Prawda, jak to łączy z sobą obcych ludzi? Cały czas, gdy mąż obcinał włosy, zabawiała mnie uprzejmie rozmową.	Tam nie było pieniędzy.	Cóż to za człowiek, ten hrabia de Monte Christo?	Cóż to znowu za zwierzę?	A cóż nam przeszkadza puścić się w drogę, czyż piętnastu mil nie da się przebyć nocą? Droga jest prosta, równina przed nami, nie ma więc obawy zabłąkania się.	Wierz mi, twoja miłość, że tak jest, jako mówię. W sam Nowy Rok przyjeżdżał dworzanin księdza biskupa krakowskiego z pisaniem srodze niegodziwym. Pomawiają mnie o tajemne porozumiewanie się z dworem wiedeńskim i z siostrą moją Katarzyną. Ksiądz biskup ważył się przyganiać mi z tej przyczyny. Odpowiedziałam krótko, że istotnie odbieram listy od krewnych i przyjaciół, czego mi za życia najmiłościwszego rodzica mego, jako i za panowania brata, niktonikto (daw.) Wyjątek z listu Anny Jagiellonki, Przeździecki, Jagiellonki, t. IV..	Bajeczki, droga pani! No, deszcz już prawie nie pada. Dowidzenia. Na mnie czas.	Nie wolno ci zabić już nikogo więcej Przestaniesz też kraść. Musisz zrezygnować z zatapiania statków. Porzuć życie pirata!	Nie! Jestem widocznie zbyt ograniczona, by przeniknąć motywy innych ludzi.	Ty, Asarhadonie, wyglądasz jak arcykapłan, a jesteś tylko szynkarzem! Ława nie przestaje być ławą, choć ma na sobie lwią skórę.	Dziękuję panom Pójdę za waszą radą, chociaż i tak miałem zamiar opuścić Francję. Dziękuję, żeście raczyli wyświadczyć mi przysługę i być moimi świadkami. Pamięć o tej przysłudze mocno wyryła mi się w sercu i po waszych słowach będę mógł pamiętać tylko o niej.	Ona musi mieć u siebie coś, co należało dawniej do Halszki: jakiś przedmiot, może wstążkę do włosów, może coś z ubrania. Musisz to jej stanowczo odebrać, rozumiesz? Odebrać i oddać natychmiast w moje ręce.	Może pan ogłosić, że ekspertyza medyków sądowych stwierdziła niezbicie u kolekcjonera krwotoczną skazę, okrutną chorobę, która według zeznań przybocznych lekarzy Havemeyera toczyła organizm od lat szeregu i ostatecznie stała się wyłączną przyczyną śmierci.	Była to praca herkulesowa Musiał to być ładny widok, jak tak kręciliście się wkoło tego Putimia.	Co za sztywny i niemiły człowiek, wyrzekła pani Teresa po odejściu pana Edwarda i odbytych powitaniach z Kuderską.	Ne znajuNe znaju (ukr.) miasto i zamek w płd.-zach. części Ukrainy, ok. 140 km na południe od Tarnopola i Zbaraża; naturalna twierdza w zakolu rzeki Smotrycz opierała się oblężeniom tureckim i kozackim aż do 1672 r.; po panowaniu tureckim (1672–1699) pozostał w Kamieńcu muzułmański minaret przy katedrze św. Piotra i Pawła.	Pan młody kiej ściana, a młoducha niby to sukno czerwone.	Słuchaj pan oto zapinki djamentowe, po które przyjechałeś, a bądźże mi świadkiem, że wszystko spełniłem, co tylko było w mocy ludzkiej.	Gdyby jednak pan Gaczycki ożenił się z kochaną Wandziulką, czego jej życzę szczerze, bo kocham ją z całego serca, zaczęła pani Apolonja, byłaby z nich bardzo dobrana para	Niechże i tak będzie! Ha! Słyszę już ich z bliska. Bądź pewna, że to jacyś stateczni ludzie, bo łotrzykowie wypadliby znienacka z rowu.	Na moje suminie, to dobry piniądz. Ja ją mam od jednej obywatelki, co una zawsze kupuje ode mnie pomarańcz! Nu, dlaczego ma być niedobry! un się świeci!	A ten ci, niemieckie nasienie, wyleciał z kuchni i dre się: „Co tu podpatrujesz dom, złodzieju?” ja mówię. „Jeszcze nic ale pewnie ukradniesz”. I zaraz woła: „Poszedł stąd, bo ci dam w zęby!”. A jo mówię: „To spróbuj!”. A on: „Jużem spróbował”. A jo: „Może spróbujesz jeszcze raz?”. A on: „Masz jeszcze raz...”.	No tak jak ty jesteś ciągle na posiedzeniach, to się po trochu uczysz wszystkiego, a ja co...	Znów się mam wynosić? Wówczas wygnano mnie od wilków dlatego, żem był człowiekiem, a dziś dlatego znów, że jestem wilkiem... Chodźmy sobie tedy stąd, Akelo!	Wstydziłbyś się, Walery pomyślałby kto, że kochasz się w mojej córce!	Bóg nad wszystkich mocniejszy. Kto wie, jakie są jego wyroki? Kto wie? Skoro pomyślę, jak całe rycerstwo wierzy i ufa waćpanu, zaprawdę spostrzegam ze zdumieniem, że jakowaś nadzieja wstępuje mi w serce. Powiedz mi waćpan szczerze, zali niepodobieństwa istniały dla cię kiedykolwiek?	I owszem. Lubię walcować, a pan?	Kogóż to?	No i cóż co pan z sobą robisz?	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Ależ, proszę pani, jakie pobudki może mieć pan d’Espard, aby pani dawać sumy...	Diabła proś, żeby ci dopomógł, kiedyś taki podlec, że mienia mnie pozbawiasz!	Intrygujecie mnie panowie. Słucham z całą uwagą.	Przyszedłem cię prosić, oprócz zezwolenia na małżeństwo, o to, abyś mi wybudował drugie piętro i wystawił mieszkanko nad oficyną.	Przyznaję, że tak, ale w tych okolicznościach...	Rzekłeś, panie A teraz odpowiem na to, o co mnie pytałeś.	„Wszystko samo się niszczy, samo się piele”	Drogi panie, ktoś o nazwisku tak nieskazitelnym jak moje, musi być bardzo drażliwy.	I po trzykroć masz słuszność, albowiem oczy, które cię widziały, powinny raz na zawsze oschnąć z łez. Panie, broń mnie od moich nieprzyjaciół.	A wy, panie Dominiku co o tym myślicie?	Dobrze ci tu, mała?	Zjawisko zdumiewające! Zatem mag ginie w tym wypadku zatruty własnym jadem?	Dlaczego jeszcze?	Na odwieczerzu, a może i później.	Naturalnie!... O kim innym mogłabym mówić w tej chwili... Wie pani mówmy sobie: ty...	Od dawna tu mieszkasz?	Tak jest.	Tak też i czynię, i patrzę.	Tak!	Tak, sir	Więc Tyfon tak długo wieje?	Z daleka oddaj towarzystwu waletę jak gdyby nigdy nic i ruszaj. Wróć wieczorem o zmroku. Twarz na noc obłóż wodą... Adieu...	A Canalis?	A co mię tam ty obchodzisz! Ty sobie oczy wypatruj na wszelkie Amory malowane i rzeźbione, ale te oto...	Ani na chwilę!	Brawo! Wybornyś, Conseil’u!	Co tobie, Mela?	Czego wy chcecie od niej? co zawiniła?	Dalekoś postąpiłdalekoś postąpił spytałem, pragnąc zmienić rozmowę.	Don Kichot z Manchy błędny rycerz, jeden z najdzielniejszych, jakich kiedykolwiek widziano.	Enders, chemikalia?	Ha, ha!	Hanko!...	I czego jestem nawet pewny.	In saecula saeculorumin saecula saeculorum (łac.)	Koki...	Pani Frejdce Etce	Proszę panią	Rzecki.	Skarbie, jeszcze troszkę.	TęsknotaŁzy	U niej?	Vivat!	W dalekie strony!... wyszedł... Jezus Ma...	Wszystko w porządku Skrępowany należycie.	Z tamtej uliczki.	Zaczekaj. Zaraz skończę.	Zapraszała Marysia dzisiaj.
Zaraz. Nie powie pan wcale, że okręt wiezie ludzi z Paryża, ani w ogóle z Europy. Powie pan, że przyjeżdża pan okrętem z Kairu. Wszystko będzie na to wskazywać. Okręt czeka już w Hawrze. Z Hawru, aby nie zwracać niczyjej uwagi, odpłynie nocą, ze zgaszonymi ogniami. W drodze zmieni nazwę i banderę. Nie zawinie ani do Nowego Jorku, ani do Filadelfii, lecz do jakiegoś małego portu. Przybije, wysadzi pasażerów i odjedzie w nocy. Nikt nie dowie się o niczym. Wyrobi pan przez swoje stosunki tylko to, że władze miejscowe przymkną na godzinę oczy. To wszystko.	Cyrano ma dużo miłości własnej. Nie chce przyznać się do tego, że był chrzestnym ojcem oszusta, i być może osądził za rzecz najlepszą czekać w ukryciu, aż go sądy uwolnią na zawsze od nieprzynoszącego mu zaszczytu pupila.	Żadnych ale powietrze się zbliża codzień do Płocka i ja tu na nie czekać nie myślę. Muszę szukać bezpieczniejszego schronienia.	Ale może i nie być. Żyje podobno w Ameryce. List odebrałem podczas bytności pani Krasławskiej. Nie mówiłem jej nic, ale po pewnym czasie, gdy, po obejrzeniu tych oto portretów, poczęła mnie wypytywać o dalsze stosunki rodzinne, spytałem i ja ją z kolei, jak dawno jest wdową? Odpowiedziała mi na to: „Jesteśmy z córką same na świecie od dziewięciu lat, ale to są smutne dzieje, o których dziś nie chcę mówić”. Uważ że nie odpowiedziała wprost, kiedy jej mąż umarł.	Otóż to! Ale bójże się Boga: powód?! A przy tym ci towarzysze twoi? Tyżeś ich przecie wszystkich na bagnety jak na rożen nastawił, kobiet pewno nie pożałowawszy.	Widać, że nas nie biorą za rozbitków, którzy się przyczepili do szczątka statku.	Odlewaj się, smarkaczu! Czapkę mu będę znów zrzucał! Nie mam co do roboty.	W interesach? Myślisz może, że ja się dałem obedrzeć. Ale gdzie tam! Tanio kupiłem! bardzo tanio! Bigiel, który się wszystkiego boi, przyznaje jednak, że to dobry interes. Zresztą zostaję dalej w spółce... Ty się tylko, Maryś, nie bój biedy na Krzemieniu, ani dawnych kłopotów. Będzie za co gospodarować	Takiście starzy a jeszcze nie macie rozumu na to, że przecież ja z dobrej woli mojego gruntu nie sprzedam.	Pięknie się spisałem, powiadam ci, żem cię przyłapał. A co? Ale powiadam ci, jeszcze lepiej się spisałem, żem się nie dał złapać waszemu okrętowi! Jak to się stało, że wypadłeś do wody?	Nawet nie byłbym pomyślał, żeby niewinnego człowieka skazywali na dziesięć lat Że jednego niewinnego skazali na pięć lat, o tym już słyszałem, ale na dziesięć, to trochę za dużo.	Gdy się czasem zbierze gdzieś trochę ludzi, to schowajcie swoje rozumy dla siebie. Moglibyście się czasem narazić na grube nieprzyjemności. Ten kapral był od deutschmeisterów, więc mogłoby wyglądać na to, że się z tego nieszczęścia cieszycie. Ten Biegler to straszny czechożerca...	A do mojej ubogiej chatki nie raczysz to waćpani dobrodziejka nóżką wstąpić?	Dać spokój! Teraz, kiedy odchodzę stąd na zawsze! Dać spokój i już nigdy nie mieć okazji? Mówię ci jeszcze raz: gwiżdżę na jej pieniądze. Możesz je sobie wziąć. Ale jej mąż potraktował mnie jak ostatniego psa. Był sędzią pokoju i to on ciągle pakował mnie za kraty za włóczęgostwo. Ale to jeszcze nie wszystko! Kazał mnie wychłostać!! Wychłostać przed więzieniem jak Murzyna!... Publicznie, na oczach całego miasta!... Wychłostać!	Dlaczego nie pójdziesz na spacer?	No i cóż, nie zechcesz zająć się nim?	O, bardzo poważny! tylko jest to tajemnica, którą muszę zabrać z sobą do grobu... Zresztą pani jest tak rozumna, a dziś przekonałam się, że i szlachetna, dobra, kochana...	Nie? a to chodźże, chodź.	Nie, nie... Co znowu! To ten głupiec, przemytnik.	Zupełnie, ale tak bardzo, że aż chwilami boję się o to szczęście, bo nieraz czuję się wprost za szczęśliwą. Pomyśl, mam wszystko, czego pragnęłam: męża, miłość, dzieci, jaki taki majątek, spokój i zadowolenie. O tak, jestem bardzo szczęśliwa i tobie z całej duszy życzę takiego szczęścia.	No to o kurach, które się niosły w drewutni.	I oboje przyszliśmy zawcześnie. Pociąg nadejdzie dopiero za pół godziny. Tymczasem radzę pani nie stać, ale chodzić, bo ranek chłodny, choć dzień zapowiada się śliczny.	Nigdy już ona nie będzie należeć do mnie! W dzieciństwie odebrała mi ją babka, później ta nieszczęśliwa Latterowa, której niech Bóg przebaczy... a teraz major...	A ty dla obcej wszetecznicy porywasz się na nią?	Czy ci się to podoba, Doady?	Długi pacierz i duża miska, jeszcze bez to niktoj nie pomarł	Tak, ona musi nas pokwitować urzędownie. Bauer, dopilnuj tej sprawy, niech się to skończy nareszcie, bo babę jeszcze kto namówi, żeby nas zaskarżyła do sądu.	Toć was téż gadać ze mną nikt nie siłuje Rycerz wlepił w nie ciekawe oczy, widać że go zdziwiły i ze psów téż o ich panu począł inaczéj sądzić. Więc mruknął.	A bo to meme (gw.) wziął. wożenie na spółkę z organistą i ze Żydami jest za pan brat.	Mniejsza o to W każdym razie widział się z nią.	Nie było jej nie mogę odjechać bez jakiejś nadziei... Co począć?	A nie, nie będę mówić, bo co powiem, to albo głupstwo, albo śmieszność.	Mój Boże! Rzecz jest prosta: wy, którzy jesteście teraz u władzy, macie tylko te środki, które daje pieniądz; my zaś, którzy czekamy na Napoleona, mamy te środki, które biorą się z poświęcenia i oddania.	Nie róbcie tu żadnych głupstw	Nie, ja twojego jedzenia nie ruszę.	No widzisz, głupi? Przecież Kajtuś nie mówi po francusku.	Ja ojciec jestem, a nie żaden „ty”! Ja artysta je­stem, a nie kabotyn!... Bodaj ci język za te bluźnierstwa usechł.	Nie wiem, mój kochany czy i ten mój sąd nie jest pesymistyczny.	I wydziedziczasz pan wnuczkę bo zawiera małżeństwo, które panu nie odpowiada?	Pomyślałeś o jednym, pomyślże i o drugim: jeśli to wierne chłopy, wyślij ich dwóch albo trzech naprzód, aby który pierwszy obaczy Niemców, zaraz dawał nam znać, że idą.	Czemuż nie rozumiesz sprawy tak oczywistej?	Wyspałaś się, Mildrid?	Żyd odezwałem się	Przepraszam bardzo Wszystko to bardzo piękne, ale to nie jest reforma. To jest tylko to jest fundafunda	Być może ale tymczasem nie mamy ognia, a nasi towarzysze po powrocie zastaną marny posiłek.	Czy aby czegoś nie zapomniałeś?	Czy to ja jestem aresztowana w tym pokoju?	Któż mnie pielęgnował w chorobie? Czyż nie ty? Kto pamiętał o mnie, gdy wszyscy mnie opuścili? Czy nie twoja dłoń chłodziła moją skroń, słała me łoże i przyrządzała kurczę pieczone i galaretkę malinową?	Pewien byłem, że tak myślisz, matko	A tu jest mleko z koniakiem. Niech się pan napije	Gospodarski syn to...	Kiedy to? trąba morska. zagadniony gruby van der Helst.	To ja jestem ja, hrabia de Wardes.	Nałóż mi! Niech wyjdą z twej ręki, bo on mógłby powiedzieć, że ja już przedtem je widziałem.	Jak to? Skądże masz tę nowinę?	Ogarnęli się ino w kruchcie, uporządkowali w pary i ruszyli przed ołtarz, bo i ksiądz już z zakrystii wychodził.	Jestem pewna, że oni we dwóch coś knują przeciwko pani	Muszę zapytać Le Sidanera, co on myśli o Poussinie To odludek, mruk, ale ja go umiem pociągnąć za język.	To robotnicy, którzy kopią za dzwonem	Co się też tu ludzi przewinęło dziś przez gościniec Czysty jarmark albo odpust...	Gdyby ci baba albo ja podał rękę, wszedłbyś na tę górę?	Najmłodszy ze wszystkich ludzi na świecie	Tak więc ten, którego nazywasz Manuelem, jest to w rzeczywistości?	Żyjcie w pokoju, ty i dziad twój, Abel i niech nad biednym domem waszym rozpostrze się prawica Przedwiecznego, który kocha i broni tych, co cierpią...	Co to jest miłość?...	Prawda i powinieneś to był uczynić.	Tak tak, ośmielę się.	A! panie jest tu jedna dusza, która wiary pragnie, co nas u progu prawie prośbą o chrzest spotkała, która choć nie zna, przeczuwa Chrystusa	Co mi pan dajesz adresy? Mam panu przysłać partię kortu czy co?...	Oczywiście byłam i telefonowałam z Klubu Wioślarskiego, by pana też wyciągnąć, ale uroczy Stefanek wpadł jak kamień w wodę. No dość. Proszę zaraz przyjść.	Właściwie mam wyrazić panu mój zamiar, który powziąłem od pewnego czasu	Mr. Barnes, radbym pomówić z panem. Czy zechcesz pan łaskawie spożyć ze mną śniadanie?	Jak?	Jak waszmość chcecie	Ale... Ach, Najjaśniejszy Panie, przebacz mi zbytnią gorliwość, Niech mi Wasza Królewska Mość daruje.	A tobie radzę trzymać język za zębami	Bandar-logi! Czy możecie poruszyć ręką lub nogą bez woli mojej? Mówcie!	Czy pszczoły z każdego gatunku kwiatów osobno słodycz zbierają?	Co mu jest?	Judaszowa przyjaźń! On wychował żmiję, która ją zabiła.	Niech wartko idom!...	Oczywiście.	Podług rozkazu: kazałem ich powiesić.	Trzeba mu dać lanie!	Ślicznie, ale co z tego?	Ciężko tu wam bardzo?	Co?	Dobek Borowiecki...	Dzień dobry!	I czyście co widzieli?	Intrygantko!	Izoldo, co wiesz dzisiaj? Co ciebie dręczy?	Li.	Nuda, Bogactwo, Zabawa	Och, z przyjemnością.	Przepraszam panią	Płuca i serce!	Rodzic waćpana w których stronach żywie?	Taki znaczny człekczłek (daw., gw.)	Zbyteczna ciekawość.
Cztery papierki i jeszcze jeden zadatku dołoży, to u niego ostanę, a nie, to psiachmać na jarmark pójdę i służbę se znajdę, choćby i na furmana do cugowych we dworze... Znają mię, iżem robotny i na wszystkim w polu czy kiele domu się znający, że niejednemu gospodarzowi bydło paść u mnie a uczyć się... A nie, to ptaszki strzelał będę i dobrodziejowi nosił abo i Janklowi... a nie...	Posłuchaj pan, panie Moreau, mówił pan z pewnością o moich chorobach u pani Clapart i wyśmiewał się pan z nią z miłości mojej do mojej żony, gdyż mały Husson opowiadał mnóstwo szczegółów tyczących mojej kuracji podróżnym w publicznym dyliżansie dziś rano, w mojej obecności; a nie chcę powtórzyć, w jakich słowach ośmielał się spotwarzać moją żonę. Wreszcie, dowiedziałem się z własnych ust ojca Léger, który wracał z Paryża w Pietrkowym dyliżansie, o planie ułożonym przez rejenta z Beaumont, przez pana i przez niego, odnośnie do Moulineaux. Jeżeli pan był u pana Margueron, to po to, aby mu kazać udawać chorego; tak dalece nie jest chory, że oczekuję go na obiad, i przyjdzie. Panie Moreau, wybaczyłem panu, że pan masz dwieście pięćdziesiąt tysięcy majątku zarobionych w siedemnaście lat... Rozumiem to. Gdybyś mnie pan za każdym razem poprosił o to, coś brał albo co panu ofiarowywano, dałbym panu: jesteś ojcem rodziny. Był pan, mimo swoich nadużyć, lepszy od innego, jak sądzę. Ale pan, który znasz moje trudy poniesione dla ojczyzny, dla Francji, który widziałeś mnie, jak czuwałem setki nocy dla cesarza, pracując po osiemnaście godzin na dobę przez całe kwartały; który wiesz, jak bardzo kocham hrabinę, pan mogłeś paplać przy smarkaczu, zdradzić moje tajemnice, wydać moje uczucia na pośmiewisko takiej pani Husson.	A, więc to była hrabina? o tém nie wiedziałem... Teraz jest-to dla mnie zrozumialszém... Na widok wchodzącego Filipa, porwała się przestraszona, krzyknęła i padła trupem!	Jeśli się ośmielicie grać w karty po kątach, to was nie puszczę za próg w Mariampolu	Owszem, to jest życie, które się staje. Zabójstwo człowieka dorosłego jest czynem dającym się określić ze względu na swoją wartość ujemną: wiemy, co społeczeństwo czy rodzina, czy kraj tracą w owym człowieku. Ale przerywanie życia w zaczątku wyrasta do jakiegoś potwornego wdzierania się w zarządzenia losu, bo nie wiadomo nigdy, co ginie w tym życiu, jakie możliwości przyszłego rozwoju, jakiemu przeznaczeniu tama się kładzie. Pomyśl, że każdy z geniuszów ludzkości był niegdyś takiem „niczym” i tak samo matka mogła o nim powiedzieć...	No, no! Patrz waćpanna, aby się przez nią krew nie polała. Podbipiętę choć do rany przyłożyć, ale w rzeczach sentymentu żarty z nim niebezpieczne.	Gdyby to prawo było między mieszczanami, zaraz bym rumacjąrumacja (daw., z łac.) oficjalne wprowadzenie w posiadanie nieruchomości. wyrobił, ale że to rzecz między dwoma, z których żaden nie jest mieszczaninem i żaden szlachcicem, tedy to ani w grodzie, ani w sądzie ławniczym nie pójdzie i chyba tu pan starosta samborski albo urząd ekonomii królewskiej pomóc może.	Siła indywidualności Siła indywidualności Mam środki po temu, aby być śmiercionośnym, ale rozumiecie, że ten fakt sam przez się nie jest dla mnie żadną ochroną. Broni mnie tylko przekonanie tych ludzi, że swoich środków użyję. Wierzą w to. Nieodparcie. I dlatego jestem śmiercionośny.	Weź go do gwardii. Oficer, który nie lubi kapłanów, może nam się przydać.	O! nie mów pan tak, a ja mam nadzieję, że będę mogła dowieść, iż przysługa twoja nie trafiła na niewdzięczną...	Nie, nie! Daj mi spokój. Muszę się jeszcze w tem rozpatrzeć.	Kiedy nim był Teraz nigdy bym się nie ośmieliła użyć tego słowa. Wiesz dobrze, i on to już czuje, jak obraźliwą jest ta nazwa tu u nas. Cenię go od dziś jeszcze wyżej.	Nie, nie wiem zgoła! Cóż to za powody?	Miłościwy książę, przebaczcie Bogu rachunek z tego zdawać przyjdzie. Nie rad z obrotu rozmowy, książę wyzywająco popatrzał na ziemian, aż krewny Starosty Rogera, którego Leszkiem Wdałym zwano, odezwał się.	Zaprawdę jest to lew! Ale jak on podobny do sfinksa...	Patrzajcie, moi państwo! Jak żyję, tak długo z żadnym włościaninem nie rozmawiałam! A czemuż gadacie nie po chłopsku?	Nie wolno bić to boli.	No, honorarium też nie będzie małe ale mam jeszcze i inne sposoby. Żona Dobranieckiego jest kuzynką mojej żony. Jakoś to się zrobi. Musi być zrobione, bo sprawę muszę wygrać.	E, niech się jejmość nie boją, już się ano i przez kołków obejdzie; kościska spróchniałe, skrzynkę drewnianą cieśla przyniósł, ksiądz jałmużnik z polecenia najmiłościwszego pana był tutaj, pokropił święconą wodą i poszli spać na powrót pod złodziejską basztę, tam gdzie pierwej byli. Jutro msza na Skałce za ich dusze.	Robiło się, co mogło nie tyle, ile by się chciało.	Ach to ty?... Nie mogę... Zaczekaj.	Nic mu się nie stało, mam nadzieję?	Nic, nic. Tak sobie. Myślałam, że ty bardzo źle robisz, zwlekając swój wyjazd do Włoch. Mizerniejesz w oczach i kaszel nie ustaje.	Chyba nie	Nie! Właśnie pani nam mówiła, że gdyby pan redaktor prosto z kolei przyszedł, to niech poczeka w salonie, bo pani przed szperą wróci.	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	Nie jeszcze. Urodziło się przed tygodniem.	Co tu radzić?... Ty, mój Solski, nie radź się ojca ani tego drugiego niedołęgi	Nie powróci; wreszcie, powiem mu, że przyprowadziłem kobietę, i że ta kobieta u niego się znajduje.	Prawie że nic, panie oberlejtnant W całym tym kufrze było tylko lustro z naszego pokoju i żelazny wieszak z przedpokoju, tak że właściwie nie ponieśliśmy żadnej straty, ponieważ lustro i wieszak należały do gospodarza.	Na apopleksję? Trudno mi w to uwierzyć. Widziałem panią de Saint-Méran ze dwa razy w życiu, była malutka, szczuplutka i raczej nerwowa, niż sangwiniczka. Apopleksja z rozpaczy rzadko się zdarza u osób o posturze takiej, jak u pani de Saint-Méran.	Pragnę, aby były płonne, lecz w czasie podróży przysłuchując się ich uczonym dysputom, niejednokrotnie miałem sposobność przekonać się, że obydwaj mają się za nieomylnych. A na dnie tego wszystkiego widzę żałosną zazdrość.	Teraz sobie przypominam Lecz jego ciało nie zostało rzucone na pożarcie dzikim bestiom.	Czy to czcigodni państwo jadą do owego Ludwikowa?	Cóż ty mówisz, cóż ty mówisz... To my już do dom nigdy...	Ubogi jestem nic nie mam.	Aha! Widzę, że idziemy prosto na doły z gliną! Śliczna awantura! I to morze było wczoraj nikczemnąnikczemny (daw.)	Ach, Bogu niechaj będą dzięki! Teraz znów jestem szczęśliwy. Spiesz, bracie, zawołaj ją! Jeżeli ona powie, że ja nie jestem sobą	A ja się bawię wesoło	Cóż tu Wasza Miłość u nas robicie, my tu już, krom powinowatych nie wielu, mało kogo od Krakowa widujemy,	Do ciebie! Jesteś podły! najpodlejszy z ludzi, słyszysz! najpodlejszy!	Poszczęściło się jej! dokończył Sapora.	Gdyby mamusia była żyłabyła żyła skarżył się.	Zupełnie, tak sobie to wyobrażałem, i to było bardzo przygnębiające. Zacząłem się nawet zastanawiać, co robić dalej, gdy właśnie wpadł mi w oczy afisz. Zgadnij, Henryku, co grano?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że wszystko jest w porządku, tylko kot jest gałgan i zeżarł kanarka.	Nie miałam jechać, bo Stasiek chory, a Walenty przekuwaprzekuwać (konia)	Nie trzeba tego tytułu.	On jest jednak wysłannikiem wyższych potęg.	Przyszedłem właśnie po to, aby pana zaprosić.	O ho! ho! daleko idziesz! Pleć tylko tak, pleć, i królewnie się przysłużysz i sobie.	Zdaję sobie z tego sprawę Jeszcze jakimś cudem mógłbyś się wywinąć od stryczka, na który w pełni sobie zasłużyłeś.	To i ja będę w geografii?	Z kuniami się zna, co i wielmożna paninka zaświadczyć może, bo bez tyle...	Albo to wasza łąka? Przecie tatuś wzięli ją od dziedzica w arendę...	I na mnie czas	Tak jest, ostatnie.	Są prawdziwe rzeczy u tego gościa. Miał dobrego nosa. A poza tym należy wroga wpierw poznać, zanim się go zaczyna zwalczać.	Na Sicz. Jakie waszmość, mości komendancie, masz stamtąd nowiny?	Ruszać! zawołał grzmiącym głosem pan Puchała	Takie kwitły na Raszycowym wzgórzu za rzeczką	Gdzie moja baranina? Jaka to przyjemność zagłębić widelec w mięsie!	Jutro? Tak prędko! Jestże to pewne, panie Peggotty?	Od kiedy pan tu jesteś?	Zborowscy wszyscy wichrzyciele i zbóje! to wiadoma jakby jednemu łeb ucięto...	Mówisz jak półgłówek. Dodaj, że Warszawa od Wenecji piękniejsza, a będę cię miał za skończonego wariata.	I on tobie mówił, że panna pod Raszkowem?	O! ba i pewno tak czule coś zaczął, że nieprędko skończy.	Tak, mogę...	Biedne chłopię! Wstań i posłuchaj mnie Posłuchaj, może cię uleczę.	Królewskie mieszkanie, ale dla pani niema nic zbyt wspaniałego, nic, słowo honoru daję, że jestem z pani dumna.	Czy był jeszcze ktoś z tobą?	No i weź już lepiej	Co ty za czort?	Waćpan tak w fortele obfity, wymyślże co	Za co?	Cóż ja winna jestem? I ja też chciałam... Zresztą może on sobie wnet pójdzie.	Zobaczysz, czym będzie dla ciebie ta fantastyczność później. Czy ty kochasz go naprawdę?	A tego.	A! Więc posiadasz pani może świadectwo ukończe­nia którego z wyższych naukowych zakładów?	Chciałem ci tylko powiedzieć, żebyś przyszedł w niedzielę, bo Mela przyjeżdża.	Czego chcesz?	Czekajcie niespieszcie... Niżeli ja wasze usługi przyjmę, lepiej was chcę poznać.	Dobrze, dobrze	Jak każda dobra reputacja, Gladys Każde wrażenie, jakie potrafimy wywołać, stwarza nam nieprzyjaciół. Tylko miernoty bywają popularne.	Jakże można tak mówić, mając męża, dom i obowiązki?	Kochasz jeszcze mordercę swego brata?	Milord będzie je miał.	Naprawdę? A ja? Czy pani przeczyta, jaka ja jestem?	Och, proszę, bez bluźnierstw.	Więcej zrobiłem dla ciebie: ocaliłem ci życie.	Ale	Dam ci dziesięciu ludzi i idź natychmiast	I siedzieliśmy w koziesiedzieć w kozie (pot.)	Kłamstwo	Naprawdę?...	Pani?... Hm...	Tak!	W czerwcu.	Wolno pani towarzyszyć?	Żołnierzom zasłużonym!
Osobliwa rzecz, że pan feldkurat ciągle coś wygaduje o pociesze religijnej. Ja, panie feldkuracie, nie czuję się tak dalece na siłach, żebym mógł panu udzielić jakiej takiej pociechy. Ale niech pan się sam pocieszy: pan nie jest pierwszym i ostatnim feldkuratem, który dostał się za kratki. Zresztą, aby rzec prawdę, panie feldkurat, ja nie mam żadnego daru słowa, żebym mógł komukolwiek udzielać pociechy w jego ciężkim położeniu. Spróbowałem tego pewnego razu, ale nie udało mi się. Niech pan się trochę przysunie, to panu opowiem. Kiedy mieszkałem przy ulicy Opatovickiej, to miałem kolegę Faustyna, odźwiernego w hotelu. Był to człowiek bardzo zacny, sprawiedliwy i można rzec, uczynny. Znał wszystkie dziewczęta z ulicy, a wystarczyło przyjść, panie feldkurat, o jakiejkolwiek godzinie w nocy do niego do hotelu i rzec: „Panie Faustynie, potrzebna mi jest panienka”	To dobrze. Obejdę się, sądzę, do tygodnia. Oto weksel! Pan naczelnik uprzedził podobno, że możecie dawać na mój podpis.	Rozumiem, rozumiem interesy są interesami. Nie pogniewa się pan, panie Nikodemie, że przy panu będę się ubierał?	Myli się pan, kochany wicehrabio.	Otóż to, mój drogi Villefort Tak właśnie powiedziałem wczoraj marszałkowi dworu w Tuileriach, kiedy mnie spytał o ten dziwny związek syna żyrondysty z córką emigranta i oficera armii Kondeusza; i marszałek zrozumiał to doskonale. Takie mariaże zgadzają się wybornie ze sposobem rządzenia Ludwika XVIII. A król przerwał nam właśnie wtedy (choć nawet nie przypuszczaliśmy, że słuchał naszej rozmowy), mówiąc: „Villefort wysoko zajdzie. To człowiek młody, ale już dojrzały i należy do moich ludzi. Z przyjemnością dowiedziałem się, że państwo de Saint-Méran przyjmują go na zięcia i sam nawet doradziłbym im ten związek, gdyby pierwsi nie zwrócili się do mnie, prosząc o pozwolenie”.	Wczoraj o czwartej po południu na zagłębionej drodze spotkałam młodego człowieka wzrostu tego pana, ubranego jak on i z taką samą brodą... i miałam bardzo wyraźne wrażenie, że starał się ukryć.	Ach... odkryłeś pan to, widzę... podobnie jak złodzieja... na pierwszy rzut oka.	Jakaś ty niedorzeczna, moje dziecko, ma się rozumieć, że ciebie miał na myśli.	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Czy nie wystarczy ci, mamo, jeżeli powiem, że to pragnienie samodzielności?	Co pan mówisz zawołała.	Czy chodzi pan po schodach?	Wiesz kochańciu, że to pamiątka po dziadzie i pradziadzie moim, a przedstawia mojego i twojego patrona, bo nie wiem na co przechrzcili cię dla głupiej jakiejś mody na pogańskiego jakiegoś Alfiera, którego nie znałeś na chrzcie świętym... dla mnie ty zawsze będziesz Michałem.	Tym lepiej dla nas. Pewność zyskujemy, że nikt nie szpukujeszpukuje angielski teolog i duchowny, początkowo anglikański, później katolicki, od 1879 kardynał; w 2019 kanonizowany; najważniejsza i najbardziej kontrowersyjna postać religijnej historii Anglii XIX w.; autor m.in. książki o filozofii wiary pt. An Essay in Aid of a Grammar of Assent (1870, wyd. pol. Przyświadczenia wiary).? Jemu zawdzięczam, co obecnie czynię. Na tierra tampladatierra tamplada walka, bójka. szczera i wielki rwetes pod gołym niebem, bez nadprzyrodzonej łaski suflera. Massa Havemeyer! droga do Boga!...	Hale! zdrowe były, takim ścierwom nic się złego nie stanie	Pannnie Poiret, jakże tam pańskie zdrowieczkorama? Zdaje się że panie mają jakieś zmartwienie.	Pomyślcie, że jutro wasza sprawa musi się wyjaśnić; mówcie prawdę: mógłbym wam może w czym usłużyć.	Tak i mnie się widzi, że cały świat niedługo zginie	Tamże to, gdzie konkuruje pan Konopka?	O nie, braciszku! To nie starodawne! Państwo, PracaDlatego kazałem wyrysować i zawiesiłem sobie na ścianie mej izby te portrety, ażeby nieustannie mieć przed oczyma granicę między starodawnymi i nowymi laty. Oni to są dla mnie granicą i drogowskazem, czym już w tych nowoczesnych dniach naszych być nie należy.	Bo i na cóż by się to przydało?	To dużo W naszych stronach dostałbym pięć, ba, sześć sztuk za tyle pieniędzy. Bacz, aby to nie było za dużo. Znałem już niejednego, co to, nazbyt rychło chcąc się stać bogatym, upadł na wznak w ubóstwo, a nieraz sobie i kark skręcił.	A wyjść na ulicę umiałeś? Wynoś mi się... bo psa spuszczę z łańcucha!	O, to chwała Bogu! Wiedziałem też, że jej Bohun nie dostał. To już pewno weselisko niezadługo.	Przede wszystkim w powody samobójstwa mego ojca. Ale to późniejsza sprawa. Zacznę od tego, jak tu przyszedłem. Przyszedłem chyłkiem, jak złodziej. Matka sama otworzyła mi drzwi. Nie mógł mnie przecie nikt zobaczyć w tych łachmanach. Któż by wówczas miał do mnie zaufanie! Któż by powierzył mi objęcie interesów rodziny!	Bo nie mogę a za cóż i na co miałabym od was brać podarki? a coby to na to powiedzieli ludzie?	Niemożliwe, to stary obraz włoski (powtórzony w ten sposób, żarcik ten nie ma żadnego sensu; ale ponieważ p. de Charlus dał Morelowi do czytania Education sentimentale Flaubera, gdzie w przedostatnim rozdziale Fryderyk Moreau mówi te słowa, przez żart Morel nigdy nie użył słowa „niemożliwe”, aby nie dodać: „to stary obraz włoski”); kurs trwa do późna, i to już jest wielki kłopot dla profesora, który byłby oczywiście bardzo dotknięty.	Tak wam już powiem na co: mnie zachciało się wynieść gospodynię w nocy z łóżkiem na podwórze.	Ależ przyjrzyjcież się dobrze, wielmożny panie toć to nie olbrzymy, to są wiatraki, a te ręce, to śmigi, którymi wiatr obraca.	A wy to nie pójdziecie?	Będę czekał, a przez ten czas może się nauczysz mnie kochać. Czy to będzie bardzo trudna lekcja, droga moja?	Daj jej pokój, Pantalejmonie! Jak świat światem, nie było jeszcze białej foki! To niezawodnie duch Zacharowa, który zginął zeszłego roku w zamieci.	To raczej niemożliwe, panie hrabio. Córka nie przepada za towarzystwem i rzadko wychodzimy	Gdzież to się podziewacie? Już wszystko przygotowane! Papa z wujciem obliczyli mniej więcej miejsce i za chwilę ruszamy kopać. Gdzież Marta i Tom?	Nie, pięknego Herberta!... No, to on jest księciem F.	Tak. Jestem... i szczycę się tym. A ty co? Brak ci męstwa... i dlatego wymyśliłeś to oszukaństwo...	A ja, anim się po tym zimnym, milczącym jegomości spodziewała! dodała Lassy z dygiem arcy komicznym... Tak się ukrywa z talentem, jak drudzy z nim chwalą.	Co się stało?	Jeno nie próbuj mnie zdradzić! bo nie zdzierżysz, a ręka boska jedna zdoła cię wówczas wyratować!	Nie	Nie, żadnej jeszcze...	Pani Marto, troszczysz się i frasujesz o bardzo wielu!	Proszę zniżyć ton, nie znoszę wrzasków.	WspółczucieNie można żałować wszystkich. Tak nie można byłoby żyć. Trzeba żałować tych, którzy są bliżsi.	Co ty?!... Jezusie, Mario! Znowu?!... Co miesiąc się bijesz... Ach, ja nieszczęśliwa! Co to będzie, co to będzie!	A to, matko, dajcie mi pieniędzy, bo na zapowiedzie muszę zanieść. Ksiądz pedział, bych przed nieszporami przyjść na pacierze.	Teraz właśnie przechodzą do jadalni, ale ja wolę zostać z tobą, nie pójdę.	Na, kad taip, tai po šimts velnių viskas! Šiandien ir rytoj būt man šventė.	Wierzę Wystarczy spojrzeć na „Błyskawicę”.	Otóż, przyjaciele do tych wypadków dołączył teraz nowy, równie niepojęty fakt.	To jest korony kwiatu, bez korzenia i łodygi w powietrzu wiszącej...	Ależ, Jasiek, słuchaj, kiedyżem ci miał tłumaczyć? Twój Hincz Bartnik to mój Pielgrzym, to... Czarny Rafał!	Dawaj tu twojego esdeka!	Otóż to... gdy grali wyjątki z Trubadura albo „rach, ciach, ciach”!... I pani chce mieć o nich pojęcie.	Patrzaj, a to co?	Wygranej. Dwadzieścia siedem tysięcy.	...Jest flirtem dosyć nudnym i dosyć pospolitym	Boże mój! Toć ja jestem ten Kazio! Krysiu! Tyś moja Krysia!... Już teraz ja bym przysiągł, żeś ty prawdziwa Krysia!	Głupi jesteś, mój Rochu! no, idźże już sobie...	I do tego mleko	Jakże! boć w beczkach stoi zboże do siewu!	Jest	Kto jest ów człek?	Po nieszporach zmieni cię któraś z młodszych sióstr; wtedy przyjdziesz do mnie do sali kapituły.	Pokorne służby u stóp waszej królewskiej mości składam; ze mną jest bardzo źle.	Wóz, jako mówiłem, już świeci, ale KurkiKurki	A gdzież państwo ten worek trzymacie?	Atleiskite už žodį, bet aš turiu jums pasakyti, jog tai vaikiškas klausimas ir pritinkantis prastam vaikui, o ne inteligentui.	Balony?...	Boczek?	Być może, ale najpierw musisz wyznać wszystko, co wiesz o stosunkach żony twojej z panią de Chevreuse?	Byłeś w Alzacji?	Co zamierzasz?	Czy mają dobry słuch, węch, wzrok?	Dobry wieczór, wuju	Krople kapią	Króóóla a tamci tacy weseli.	Kto traci?	Macie tutaj pięć rubli i zróbcie tak, jak wam mówiłem.	Mnie dopóki żyję.	Może...	Pani de Nucingen ma trzydzieści sześć lat, mój drogi.	Po co?!	Poczęści	Podobno wczoraj rano d’Epinay zwrócił dane im słowo.	Poszedłbym natychmiast ostrzec swego dobroczyńcę	Przyniosę ją wam jutro.	Słucham jaśnie pani.	Tadziu!	Tak, tak.	Toś pewno bardzo szczęśliwy?	Trzeba go wycofać!	W toilette-clubie! W ratuszu szelmę znów ostrzygli. Cóżeś chapnął znowu?	Wietrznica?	Z twoją pomocą, panie Oliwierze!	Za co?	Zaraz zapytam Józefa	Zbyteczna fatyga!	Żadnego.	„Rozruch rewolucyjny”...
No, Janklu prowadź mię do rabina... Jeżeli i nie dowiem się nic ciekawego, zyskam przynajmniej to, że choć raz w życiu rabina waszego zobaczę...	Jak się masz i do widzenia, bo czasu nie mam.	No. Wystarczy. Myślisz, że nie dopytywał się o ciebie?	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Panie bracie jakoś w tej historii jedno z drugim mi nie kwadruje. List, który mi wczoraj pokazywałeś, jawnie tego dowodzi, że lubo panna Zuzanna przed nami obydwoma otrzymała partię Niemców, jednak nie ma ona ani niemieckiego ducha, ani niemieckiej wiedzy i że nie tylko druku nie wymyśli, ale nawet ani się pisać już nigdy nie nauczy, a tu mi znowu takie subtelne sztuki o niej powiadasz.	Dwa tygodnie szlim, aż za Krakowem, alem nie doszedł. W jednej wsi, gdzieśmy połedniowali, stawiał gospodarz chałupę, a tyle się na tym rozumiał, co koza na pieprzu, zeźliłem się, skląłem juchę, bo drzewa namarnował, i ostałem u niego, że to i prosił. Wdowa, MałżeństwoBez dwa miesiące wyrychtowałem mu dom, że na dwór patrzył, aż mnie za to chciał swatać ze swoją siostrą, wdową, co w podle na piąciu morgach siedziała.	Hale? uciekłeś wtedy na ogrodach i jużeś się nie pokazał...	Ona zaraz się łamie, jak jej nie komplimentują.	Wypowiem raz przecie, co mam na sercu Nie mieszaj się, proszę, w nie swoje sprawy! A ty, dumna matko dumnego a wiarołomnego syna, patrz na mnie, jęcz i przeklinaj dziedzictwo swe, jęcz nad swym własnym odbitym w nim zepsuciem, jęcz nad stratą jego, nad moją jęcz zgubą.	To na pewno mityng Kwestia, która się tu rozstrzyga, musi być paląca. Nie zdziwiłbym się wcale, gdyby chodziło jeszcze o sprawę „Alabamy”sprawa „Alabamy”	Ani mniej, ani więcej tylko o wysokość kwoty, jaką złożyłem u pani, a nawet... o wysokość procentu... Przyzna pani, że ta troskliwość byłaby dziwną ze strony pana Dębickiego, gdybyśmy nie mieli prawa zaliczać go do partii nam nieprzychylnej.	Głupstwo! Nie mówmy o tym. Chcę się czego napić. Niech pan każe podać koniaku.	Kapitaliści, no... i zależna od nich arystokracja. Ludzie tacy nie znoszą, aby im kto wchodził w drogę, i nie cofają się przed niczym!...	Jestem tak szczęśliwą, jak zawsze Nie troszcz się, panie mój, używaj wczasu, odpoczywaj u mnie, zapomnij trochę o ciężkiej twej koronie. Na to ja jestem sługą twą, aby ci choć godzina w słodkiem upłynęła oderwaniu od pracy.	Nie myślę tylko, że trzeba znaleźć inne słowo. To, co jest, jest i musi być zależne ode mnie. Nie może być wypowiedziane ostatnie słowo.	Zaraz ci opowiem A może siądziemy i napijemy się czego? Kumysu albo araki? Mam kumys wyborny, przy napitku lepiej się gada. Kiedy nas już znalazłeś, to po co się śpieszyć. Opowiem ci wszystko, a potem pojedziemy do Kargana	Ależ ty mistrzyni wielka i rady do stroju nie potrzebujesz... No, jedźmy...	Nie słyszałem nic, moje dziecię! Miałem wodę w uszach, a dotkliwy głód pozbawił mnie przytomności. Od czasu gdy wybudowano most kolejowy, moi wieśniacy ostygli w miłości ku mnie... aż mi się serce kraje z żalu.	Sądziłam, że nie lubisz swego brata?	Myślę, co powie książę Gilbert, który nazywa ją „pani Iéna”, jeśli się dowie, że ja byłam u niej.	Jak rozkazano Moja żona i córka krzyczały wraz z innymi: „oby żył wiecznie!”, a ja skakałem do wody i ciskałem wieńce do statku waszej dostojności, za co miano mi płacić po utenie. Zaś kiedy wasza cześć raczyłeś wjeżdżać łaskawie do miasta Atribis, mnie naznaczono, abym rzucił się pod konie i zatrzymał wóz...	Czego tak patrzysz? czy myślisz, że drugi wąż może się ukrywać w drzewie?	Pani mało warta! Niechże pani pamięta, że ja naprawdę nie pozwalam nikomu o pani źle mówić, nawet jej samej.	Chodziłem tu pod oknami, oczekując jego wyjścia. Nie robię pani żadnej sceny, ale jednak to jest potworne. Proszę o odpowiedź: tak lub nie.	A może go powstrzymała obawa wciągnięcia pani w skandal? Wiadomo, że może być aresztowany i upłynie dużo czasu zanim zdoła dowieść, że był to tylko żart. Nie chciał nazwiska pani dawać w usta gawiedzi.	A urodziliście się też w surskim powiecie?	Ej, nie. Stryj mi już wszystko opowiedział. Znam pana dzieje. Dokąd pan jedzie?	I nadziei nie ma!	Jakiś szlachcic przywiózł list z Nieświeża od księcia krajczego, ale nie śmiałem wchodzić nie przyzwany.	Nie!	Owszem, jestem! Papa nie raz opowiadał, jak kilka kilometrów niósł pana Raszewskiego na plecach nieprzytomnego.	Schował się pod schodek.	Tu nie ma ucieczki	Zuch z ciebie! Może się ustatkujesz kiedy. Możeś się zakochałmożeś się zakochał	...za zachowanie się wobec Mr. Masona, jutro, podczas wypłacania pieniędzy na drogę, całe wyższe liceum otrzyma ode mnie chłostę. Również chłostę otrzymają trzej chłopcy z pracowni, których zastałem w klasie skaczących po ławkach. Prefekci zostaną po apelu.	Zaleciłeś mi, abym była impertynentką próbuję się na tobie.	A! łotr! patrzcie zgubił mnie... znowu trzeba szukać innego! Ale cóż się z nim stało?	Co za niedarowana lekkość form i wyrażania się w kobiecie wyższej sfery!	Dowód... Dali go jego wspólnicy. Tego samego ranka jeden z nich przebrał się za woźnicę i przywiózł pana tutaj...	Rodzice moi byli bardzo srodzy. Kazali i tak być musiało. Mówiono, że jestem leniwy. Kułem ciągle. Gdzie mnie było o „sportach” myśleć... gdzie!...	Królowa chce abym go odpędził, bo jéj któś szepnął, że mi doradzał bałamuctwa...	Odpocząć kiedy dzień nadchodzi! ho! ho! dość będzie koło południa spoczywać; przyjdą do gospody ludzie, zajrzą podróżni, musisz być przecie na nogach.	Poszlemy po inny powóz ten odszedł... tymczasem zajdź do mnie.	Zrobię to dla ciebie, Nabie Ale uprzedzam cię, że jeśli ujawnisz mi swoje przepisy, to je opublikuję!	Co wam znowu przychodzi do głowy, co?	Wyście wtedy do Francji wyjechali?	Że wczas pomarła, bym se poszukał trzeciej.	Ależ trzeba ją leczyć... Ja mam dla tej dziewczynki pieniądze...	Czy tu jest tak ciepło, jak mi mówiłaś?	Dlatego, iżby pan wysiadł.	Miałam wtedy mnóstwo kwiatów, ledwo je dźwigałam. Pan nazwał to zielskiem, a mnie rusałką.	Widzisz, moje dziecko Owsicka była dziś u mnie i mówiła...	A bo to mnie dopuszczą	Ani ja	Co ty masz w tym, żeby ją stąd wyprawić?	Czy Marka zastałem?	Dzień dobry, czy zastałem panią?	Dzięki Mu za to!	I cóż, dzieciaku bądźże spokojny, bierz ludzi za to, czym są, za środki. Chcesz mieć odwet?	Na panu jeszcze długo będzie robiła efekt	Odmawia pan?	Pan był w Żegiestowie?	Patrzyłem na nią, tak jak i ona na mnie, przeciągle i znacząco.	Sam pan utrudnia oddanie przysługi. Jakiż inny cel nad chęć pomocy, mógłbym mieć?	To będzie pretensjonalnie dla utworu zaś tak błahego jak pański, pretensjonalność to śmierć.	A baron ile razy uwalniał go?	A te zwłoki?	A to pięknie! Wycieczka w niepogodną noc... Dokądże?	A zamiotła!	A zatem dziś zaraz wyruszyć możesz.	Ach, ach! oto i wyborna zuporama	Ależ... Karolino...	Chyba w formie zapobiegawczej?...	Chyba... w imieniu gospodarza	Co tam robicie?	Czemu?	Dawno?	Dla czego?	Hej! dmuchali i dmuchali w ogień, ale w końcu pyski poparzą.	I o czym jeszcze?	Jak to naciągnąć, panienko?	Jak to rozumiesz?	Jak to?	Jaką panię? spytała żona Augusta.	Jesteś asan, jak słyszę, bratem onego, Panie mu ta świeć, filozofa z Wygnanki, Olbromskiego.	Julek jest?	Lubię.	No i cóż tam, ojcze Moreau chcesz więc koniecznie ciągle pracować?	Obetrę je	Och, Tomek, one widzą w ciemności jak koty. Po cośmy tu przyszli!	Oho!	Owszem Odpowiedziałem odmownie.	Panno Joanno...	Pokoju! Niech każdy zostanie na swoim poletku.	Siewrosa ocalić!	Super!	Szelma szelmę po szelmowsku ożeni.	Słusznie Toćże oni i samego księciaJanusz I Starszy (Warszawski)	Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?	W broń palną szeregi swoje uzbroi w straszliwą broń, którą sam raził szernów uciekających przed oczyma naszymi!
Oczywiście Wwóz do Ameryki trzech tysięcy Żydów jest bezsprzecznie najmniej ponętną stroną tej propozycji. Trudno jednak wysuwać w tym względzie jakiekolwiek zastrzeżenia. Nie trzeba zapominać, że, w gruncie rzeczy, to nie my zabieramy ze sobą Żydów do Ameryki, ale oni	No, to i klawo znaczy się, że wszyscy mamy swoją przyjemność. Ot, my w starej kompanji. Tylko Kazika brak. Ale to nic. On już tam, w niebie, te... chmurki pędza, che... che... A pana nie prosił, panie Murek, żeby coś na pożegnanie nam powiedzieć?... Nie wręczył panu testamentu?	Ale moja droga, przerwała uśmiechając się kasztelanowa, to coś niepojętego! Mnie się zdaje, że dziś, gdy ateizm głośno się przyznaje a nikt mu nic nie mówi, gdy teizm jest w modzie, jakieś tam smażone kacerstwo nie podobna by karane było! Dziś! za panowania naszego króla!	Ja zaś jestem pewny, że pani mnie oczekiwała nie dla melancholii dziadka, lecz z powodu własnej tęsknoty. Czy tak?	Najprawdopodobniej jestem bardzo chory. Dolega mi strasznie, że głównej prawdy wciąż nie wiem o sobie. Hrabia napiera, bym zeznanie podał, jak papierosa wonnego, lekkiego na przedymienie, a ja nie mogę.	Nie, panie hrabio, to nie oszczerstwo. Bo i któż może lepiej znać się na czarach i czarownikach, jeśli nie trybunał paryski? A właśnie z samego Paryża otrzymałem rozkaz uwięzienia człowieka, który nadużywa uprzejmości pana hrabiego.	Już w żadnych Pani Krzeszowska zrobiła mi taką scenę za to, że musiała zapłacić sto tysięcy za kamienicę, że ja nie protegowałam jej u pana Wokulskiego, i tak dalej, że... pożegnałam ją i już tam nigdy nie pójdę. Naturalnie, wymówiła nam komorne od Nowego Roku.	Jak to co? Miss Normann zostanie natychmiast aresztowana, nie będzie mogła wypierać się tego, że uprawia szpiegowską robotę, i nikt jej nie da wiary, że cała ta historyjka o małżeństwie jest prawdziwa.	A może by nam w tę leśną dróżkę się obrócić? Tam nie ma wybojów.	Ciocia doniosła, gdy niebezpieczeństwo minęło. Zresztą, nie czuję w sobie materiału na opiekuna wdów i sierot. Szczęściem, że major zdrów i wesół, i może mnie przeżyć.	Czy są może jeszcze inne osoby, które mnie w ten sposób proszą?	I co z tego? Jak panu ta literka każe sprzedać firmom krajowym nie więcej, jak tyle a tyle, to pan resztę za psie pieniądze sprzedajesz zagranicy!	Ja niczego nie słyszałem, ale jeśli to prawda, co mówisz, ktoś się do nas zbliża.	Mów mi o tym, że kary nie ma!	Na miły Bóg, Tomie Morganie, twoje szczęście! Gdybyś się wdawał w komitywę z takim hultajem, to nie dopuściłbym, żeby twoja noga postała w moim domu... za to ci ręczę. Ale cóż on mówił do ciebie?	Wyście nie lepsi Pamiętacie zawczora jakeście to w polu za białą się uganiali podwiką...	Zbyt pewien, mój drogi, jesteś owego szacunku, na który zasługuje rzekomo ta panieneczka. Nie posądzam cię o naiwność! Ale jakże myślisz zareagować?... Jestem bardzo ciekawa. Czy idąc wzorem owego urzędnika pocztowego zamierzasz wdać się z synem rymarza w bijatykę?	Nie znam się na podobnych uczuciach. Wiem zresztą, że się pocieszyła.	Co tam podobanie. Żadna mi się nie podoba, bo ja nie do żeniaczki.	Kto sam uczciwy, ten uwierzy, zły i w kościele brudu się dopatrzy. Ale na złych nie ma co zważać. Ot, było, minęło, przeszło. Widzi pani do sadownika idę po truskawki. Nie pójdzie pani ze mną? Dobre truskawki, takie wielkie. A słodkie.	Nie teraz nie wezmę; dałem słowo temu młodemu panu: drugie pięćset pistolów należą mi się dopiero po przybyciu do Boulogne.	Pani wie na pewno, że to był cukier, a nie co innego? Może pani przez omyłkę wsypała do tej szklanki nie cukru, lecz czego innego?	Nic nie pomoże będziesz musiał, Auguście, burzyć twoje nowe oficyny! Jak już mówiłem, połowę tych kosztów biorę na siebie, ponieważ sprawy papierów i lasu i mnie na równi z tobą obchodzą.	Nie, ja to znam ze słyszenia. Ale wobec tego, że kwestia jest prawie wyczerpana, może byśmy przeszli do porządku dziennego...	Nie, powiadali ino ludzie, że tną ten przykupny las, przy Wilczych Dołach.	Przedziwny! on wie już wszystko gdyż naprawdę nie śmiem powiedzieć tego, co wiem...	Sam się obiecał, nikto go nie prosił	To już doprawdy! nie mogliście trochę zaczekać na mnie!	A jeżeli nie wakuje teraz posada nauczycielki?	A ty go nie znasz lepiej.	Głuptasku! Kto raz go zobaczy, ten nie może już żyć. Jak więc mogłem go widzieć?	Jak to, wiedziałeś i nie skorzystałeś?	Jestem tu, Gotfrydzie! Ale gdzie ty jesteś? Słyszę cię, ale cię nie widzę! Gotfrydzie! Gotfrydzie!	Nie masz nad mir godniejszej rzeczy	Nie przeczę.	Powoli, chłopcy! Ci zbóje z pewnością są niedaleko.	Stary sknerzy i z ludzi zdziera, ale na niego nie żałuje.	Ładne zajęcie dla dependenta kancelarii pana Desroches!... Nigdy nie pokonasz swojej próżności, smarkaczu?	Ha, zobaczymy Zmierzmyż najpierw podstawę w tym miejscu, tak przydatnym do tej czynności, a potem rozważmy, czy nam będzie dogodnie połączyć ją szeregiem trójkątów pomocniczych z siecią trójkątów, przez które przechodzić ma łuk południka.	Przepraszam bardzo za moją ciekawość ale... dlaczego panowie bierzecie się do tego? Czy grzebanie umarłych jest zwykłym waszym zatrudnieniem?	Źle zrobiłam, że przyszłam tutaj oto wszystko. Pożegnałam się bez powrotu ze wszystkimi korzyściami, jakie świat zapewnia kobietom umiejącym pogodzić szczęście z pozorami. Abnegacja moja jest tak zupełna, że chciałabym wszystko zwalić dokoła siebie, aby uczynić z mej miłości rozległą pustynię pełną Boga, jego i mnie... Uczyniliśmy sobie wzajem zbyt wiele poświęceń, jesteśmy zbyt zespoleni, zespoleni wstydem, jeśli pan chce, ale nierozerwalnie... Jestem szczęśliwa i tak szczęśliwa, że mogę pana kochać swobodnie, drogi przyjacielu, mogę użyczyć panu więcej zaufania niż niegdyś; dziś potrzeba mi przyjaciela...	Bo nam się tak podoba	Czy mi się podoba!	I mówisz, że pani się ożeni z kierownikiem?	Powiedz jej prawdę; mów, że się żenię z inną.	Swoim własnym kosztem i mam nadzieję zyskać tysiąc dukatów za pierwszą edycję, której każę wybijać dwa tysiące egzemplarzy po sześć realów.	Dodaj kochanku że caluteńka matematyka ogólnie wzięta, redukuje się do tej ogromnej prawdy jedynej, że	A teraz, kochany Gerardzie, zdaję się na twoją ostrożność	Byli. Ale powiadają, że tam łycary prijszli, szczo bitwa bułałycary prijszli, szczo bitwa buła (z ukr.)	Dawaj żywo! Czegoś się opóźnił?	Dziecko! Żyła swego czasu w Ekeby stara kobieta, która dzierżyła wichury niebios w garści. Teraz siedzi w więzieniu, i wichry hulają swobodnie. Czyż więc dziwne, że po całym kraju szaleją burze?	Dziękuję wam, panowie Mnie to też zupełnie wystarczy.	Jak się masz, generale? Postradałeś armię i musisz teraz gryźć rysikrysik	Milczeć! Zapominasz, że jesteś naszym sługą!	Możecież mnie posądzać?	Skąd się dowiedziałem?	Skądżeś się tu wziął?	Tak jest, mój kochany! Pomyśl zatem o zniszczeniu, jakie może wyrządzić taka masa rzucająca się na okręt z szybkością pociągu pośpiesznego.	To dziwne to dziwne... Skąd mi się wzięło to nazwisko?	W tym my jest wielka siła Ja im wykładam trygonometrię. M’Turk ma może jakieś wyobrażenie o tym przedmiocie, ale dla Beetle’a sinus i cosinus to śmierć	Ze sztuką? A kto cię tam będzie lansował? Macie u siebie porządnych dziennikarzy?... Ale przede wszystkim, co zrobisz z żoną?	Zjawia się bardzo w porę; rana w udzie zaczyna mi dolegać, a zresztą najadłem się tęgiego strachu w policji, tam, koło mostu.	A gdzież tamten?	A teraz, Patelnia, zanuć jaką piosenkę!	A to niech skoczy który z brzega!	A! towarzysze mili przybywacie w porę, siadałem właśnie do zupy, proszę was na obiad, panowie.	A! więc to coś okropnego, coś okropniejszego od śmierci.	Ale ma, gardło daję; wywieź stąd Piotrowicza.	Ale miłości waszej doręczono listy cesarskie?	Aż tutaj.	Ba!	Bo ma tak wielkie serce.	Ciociu! któż to jest ta piękność? kto to taki?	Co to, Jaśku? Płakałeś przez sen.	Do widzenia, panie Morrel, tysiąckroć dziękuję.	Dokąd ty zmierzasz?	Drugich też powyganiali, a chłopaka Walkowego tak zbił, tak zbił...	Jak to o Kubie? Co takiego?	Jak to?	Malheureuse que je suis!...	Masz paszport zagraniczny?	Mocna wid’mawid’ma (ukr.)	Mogę ci podarować tę niesforną dziewczynę, którą tak bronisz	Moryc Welt, brat mojej matki, Welt	Ni	Niosę list na pensję, do pani Latter.	Nu, patrzaj, bo jeżeli co... kijem skórę z pleców zedrę!	O tak, i bardzo piękna.	O! bardzo prosimy panów	O, to pewne. Mój ojciec widział ją kiedyś na własne oczy, gdy w jasną, księżycową noc musiał iść przez las.	Od kilku miesięcy.	Ot co jak myślicie, co wasz synek robi w Stawisku?	Pluje krwią, pije i pisze.	Przybyłem właśnie po to, aby ich jaśnie panu udzielić.	Skąd to waćpan wiesz?	To prawda ale teraz mamy prawo postępować bez litości!...	Widać, panie kapitanie!	Zapewne z Angers?	Zawsze jesteś łaskaw dla małego rozczochrańca tego, kuzynie niesforny, rozbrykany. jej synowie poplamili piaskiem i atramentem, pył okrywał stojącą pomiędzy oknami mahoniowąmahoniowy	Śmiech, Śmierć szczególne połączenie!
Naturalnie, że słyszałem, panie dyrektorze. W kawiarni słyszy się o wszystkim.	Możecie panowie być spokojni Dzięki temu, że mister Dawid i ja pracujemy od dawna w pokrewnych gałęziach przemysłu, detektyw mój starym zwyczajem nie odstępuje go ani na krok. O każdym jego posunięciu będziemy dokładnie poinformowani i w chwili właściwej zawsze będziemy mogli interweniować. Tymczasem szykujmy się do odjazdu, aby nie dać się zaskoczyć wypadkom.	Uszli oba Zdaje się, że cesarz dla tego z Pragi wyjechał już niemal konający, aby uniknąć Czechów, sprzyjających cesarzowej Barbarze...	Za pozwoleniem Czy nie myślisz pan, że mówię w ten sposób o pańskiej miłości, ażeby sama wydać się za pana?... Milczysz pan... Otóż mówmy serio. Duma, MiłośćByła chwila, żeś mi się pan podobał; była i	Nie, mój panie. Uważam jednak, że gdyby, odpukać, okazało się to prawdą, wówczas można by dokonać wymiany zakładników, oddając piratom ich dowódcę.	Ba, i wy też narobiliście piekielnej wrzawy tam na górze... Każdy by się przeraził... Nie wiedziałem, co się tam dzieje... Walą w te przeklęte deski... moja głowa... Zachowywaliście się zupełnie jak stado oszalałych głupców... w każdym razie nic mi z tego... Mógłbym równie dobrze i utonąć... Ba!	Było to wielką nieostrożnością Proszę cię, sir Henryku, nie wychodź nigdy sam, bo może cię spotkać wielkie nieszczęście. Czy znalazł się drugi but?	Przyznaję że podobieństwo jest wielkie, ale pomnąc na to, coś mi mówił o prześladowaniu czarowników, przysiąc bym nie śmiał, żeś ten sam.	Chodźcie! Na co jeszcze, do diabła, czekacie? Rozejść się!	MüllöckerMüllöcker a. Millöcker, Karl Joseph (1842–1899) zadowolił się krótkim odcięciem Bo­rowski i zanucił na poczekaniu aryjkę z Bettelstudenta.	No, tym jego salamandrom. Teraz przynajmniej będzie się je przyzwoicie traktować, kiedy będą mieć jakąś wartość. A do niczego innego te potwory się nie nadają, tylko do tego, by z ich pomocą zrealizować jakąś utopię.	Tak... Jeżeli pani sobie życzy, mogę dać małemu kilka lekcji. Czy zda... tego, rozumie się, przewidzieć niepodobna...	Całe szczęście, że mi pan akurat pokazywał mapę Przeleciał pan do mnie, a resztę diabli wzięli. To była czterdziestodwucentymetrówka... Zaraz wiedziałem, że jak miniemy rozstaje, to szosa będzie diabła warta. Po trzydziestoósemce mogła być tylko czterdziestodwucentymetrówka. Nic lepszego nie wyrabiają jak dotąd, panie generale.	Ciemno mi w oczach, tętno opada, duszę się, mdleję...	Czemu się pani gniewa?	Inni się znowu wzbogacili	Mówię ci, że tyle.	Raczy pan pozwolić, że panu zwrócę uwagę Wziął pan przez omyłkę kapelusz któregoś z gości.	Te nie udzielają się ani za jarmarczne, ani za żadne inne ceny. One, jeśli się w człowieku rodzą, w nim też i po­zostają. Dla nich nie ma wyrazu. One są milczeniem: jak Bóg, jak fatum!...	Bógby ją natchnął, żeby Maryni co zapisała. Ale przystąpmy do sprawy. Moi panowie, nie potrzebuję wam mówić, że naszym obowiązkiem jest skończyć ją, o ile można, zgodnie.	Bardzo proszę o próbkę tkanin i wyrobów Co zaś do balsamów... mniejsza o nie!... Dosyć nacieszymy się wiecznością i bogami po śmierci...	Boś miał litość dla mnie, boś mnie przygarnął i ujmował się za mną, i takimi słowysłowy	Co? a prawda! To niema znaczenia, mój panie Malinowski. Są ludzie, którym do grobowej deski, w obecności ich wnuków i prawnuków trzeba mówić „panie kawalerze”. No, Bogna, niechże się pani pokaże. To ładnie tak zapominać o starym przyjacielu?	Słyszeliście? Już jednego Niemiaszka, burmistrza z Gołańczy, a drugiego Differta z Obrzycka rozstrzelali za to, że Prusakom ludzi wydali.	Tak, Wilhelmie wydarzyło się nieszczęście... w młynie.	Teraz rozumiem kupiłeś niby dla siebie, w rzeczywistości zaś, aby pan Peggotty ciągnął z niego korzyści. Znając cię, powinienem był domyślić siępowinienem był domyślić się	Że téż wy, stary żołnierz i dyplomata z jedną kobiétą w zgodzie żyć nie umiecie.	Niezmiernie byłbym panu wdzięczny, gdyby mi pan zechciał ponowić tę propozycję innym razem; dziś pozwolono mi wierzyć, że będę miał zaszczyt być przedstawionym pani hrabinie.	Tak, tak Ale czy nie domyśla się pan, w jaki sposób ten opryszek Sotillo zdobył te informacje? Przecież nie dostał w swoje łapy żadnego z naszych cargadorów, którzy pomagali przy drezynie, prawda? Ale nie, to niepodobna! To byli wybrani ludzie, którzy od pięciu lat pełnili służbę na naszych łodziach, i każdemu z nich osobiście wręczyłem gwineę z poleceniem, by zniknął z ludzkich oczu na co najmniej dwadzieścia cztery godziny. Widziałem na własne oczy, jak razem z Włochami odchodzili na tereny kolejowe. Naczelny inżynier obiecał dostarczać im żywności tak długo, jak długo tam będą przebywali.	Ha! chcą mnie od szturmu zachować, bo wiedzą, że stary pierwszy ruszy, niech jeno trąby zagrzmią. Dobry pan, pamiętny, nie chciałbym go zmartwić, ale czy wytrzymam, nie wiem, bo jak mnie ochota zeprze, tedy o niczym nie pamiętam i prosto w dym walę... Taka już natura!... Dobry pan!... Wojna, Piekło, RajSłyszycie, już i trąbki przez munsztuk grajątrąbki przez munsztuk grają kiełzno, element uprzęży, zakładany na pysk koński i służący do kierowania szczególnie nieposłusznym wierzchowcem., by każdy na stanowisko ruszał. No! jutro! jutro... Będzie miał i święty Piotr robotę; już książki przygotowywać musi... W piekle także dla Szwedów kotły ze świeżą smołą na kąpiel nastawili... Uf! uf! jutro!...	Dokąd i o czém? Postawiłem już chatę, dość tu mojego potu na téj ziemi; żonie i nie pora i nie siła rzucać wieś, w któréj się urodziła i do któréj przywykła... Gdyby mi trochę pomocy, gdyby siaka taka kuzienka, ludzieby taki przyjść do niéj musieli: wprzód obcy, potem swoi.	Tak! tak! gdyby to była rzecz tak łatwa do wykonania jak do powiedzenia! Ale to wszystko na mnie spada! wam z tem nic, jemu to nie szkodzi, ja pokutuję za niego... na mnie rzucą kamieniem.	Nie, Jur, to tylko prawda. Niedobrze jest liczyć na cośkolwiek, choćby na mus.	Czy ja wiem? Zapewne do Warszawy. Jeszcze o tym nie myślałem.	Co znaczy, czy to prawda? Całe miasto mówi o tym!	Gdybym miał żonę zbytnicę i trzech synów utracjuszów, nie wiem, czy by mię tyle kosztowali, co ten jeden człowiek.	Po staremu jeden by z nas to krwią zapieczętował. Nie szablą, to z rusznicy bym waćpana ustrzelił i niechby mnie diabli potem wzięli.	Aha, eau de fée czy tam aureoline czy jak tam. Ale ta mała ma miękkie, jasne, długie...	Do księcia czy do księżnéj, obojętna to rzecz, mówił Niemiec	Nad Wisłą w ruinach, ale czy w Warszawie, czy może gdzieś pod Toruniem, czy pod Krakowem?	O! znam, na moje nieszczęście!	Panie majster, oni mają na wszystko sposoby. A od czego czary?	Prawda, jako Bóg na niebie.	W niedzielę przypłyńcie... dziś co? środa! Aj! Cztery dni jeszcze! No, cóż robić? Na co dobrego i poczekać dobrze. Otóż sobie na Niemnie pohulamy! A teraz bywajcie zdrowi, do widzenia, bo w nogi już strasznie zimno!	Żeby ten Prusak jako warunek pozostania w Mariampolu postawił moją rękę, poświęciłaby mnie babcia niezawodnie. Rzuciłaby wychowankę na pastwę Szwaba, odwiedziłabym i ja zbójecki zamek nad Renem.	Ach niechże Bóg broni; ja tego nie mówiłam z serca, nie zważaj na babskie gadanie. Ale jeśli Bóg mi nie pomoże, ciężki dzień będę miała dzisiaj, a wszystko przez twego figlarza!	Panie kardynale, wiesz przecie, iż nie jestem za uciechami światowemi.	W tym samym, gdzie miała wyjść za Edmunda Ot, zmieniła tylko narzeczonego.	Wylądujmy tam wylądujmy. Jedźmy, jedźmy do brzegu, nuże. Oszczędzimy zapłaty za nocleg. Jedźmy. Wygarbujemy im skórę jak należy. Lądujmy.	A ja nie czyżby już Hoyma nikt w świecie zastąpić nie był w stanie? A takibyśmy mu pyszny z mnóstwem palm i wieńców pogrzeb sprawili...	A jego prędkość?	Będziecie państwo mieszkali za granicą?	Co pani robiłaś z moim chłopcem?	Co też on powie?	Co to za papiery i skąd je masz?	Ile masz lat?	Ja i Pepek my... myśmy chcieli...	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	Kocham panią nad życie! Nie chłopiec lekkomyślny to mówi, lecz ja, Horst...	Nie było żadnej innej.	Rzymską on ma duszę, nie ma co mówić	Tak, Eminencjo.	Tak. Jutro ma być widowisko z chrześcijan ukrzyżowanych, może jednak deszcz przeszkodzi.	Za dwa miesiące.	A co dopiero będzie, kiedy pozwoleństwo od pana Nowowiejskiego otrzyma!	A pani?	A! zawołała Lorka zdziwiona nieco, więc macie narzeczoną?	Ach, więc pani ich miała...	Ale to by było przyjemnie, prawda? Potem mógłbym oczywiście żałować...	Ar matai, koks tu gudrus! Taip greit išradai sau darbą tėvynei tarnauti!	Cóż to znaczy?	Do kawałka wspaniałej wołowiny	Doktorze?...	Doskonale lecz przyszedłem zaproponować strój, w jakim ci będzie jeszcze lepiej.	Hej, człowieku!	I akurat baron ma rozmaite grzeszki, o których wie pan M. Źle bronisz swoich protegowanych, kuzynko	I jak jeszcze?	Jak to?... Teraz?	Jaka ci jestem ciotka, ty wsioku jeden!	Jutro.	Kolonia kobieca, jak zwykle, ogromna.	Maks! Wstawaj, śpiochu!	Mam, a jakże, mam dwie komnateczki obszerne.	Mniej niż innym! bo dla nich ludzie zabawkami.	Mów-no po ludzku!	O! jeśli to tylko w mej mocy! ściskając jej ręce, rzekła gospodyni.	Odebrałeś to już swoje grontagronta (gw.)	Oto i one.	Pan chce mnie uczyć wychowania dzieci?	Panicz da wiedzieć, gdzie rąbać i kiedy!	Poniechajcieponiechać (daw., gw.) wyrzekła któraś.	Proszę mówić dalej, panienko.	Przyślesz go pan do mnie...	Słucham.	Słyszałeś, mości kasztelanie?	Teraz ja znowu jestem pani porte-malheur, ostatni powiew bolszewizmu.	Toście wy żołnierze?	Ty znasz tę zacną Orianę?	Więc wojna?	Zawołać go zaraz, podłogę Janowa wytrze.
Ostatnio widzą, iż podaje się w wątpliwość ich czystość osobistą a w tydzień później niesłychane jakieś wyziewy przepełniają pański dom i znajduje się zdechłą kotkę właśnie w tym miejscu, gdzie mogła najbardziej dać się we znaki. Znowu dziwnie długie ramię zbiegu okoliczności. Summa. Oskarża ich pan o przekroczenie granic przez dłuższy czas nie ma pan do własnej pracowni dostępu. Paralelę w ostatnim wypadku już przeprowadziłem. Więc?	Wynoś się! Żebraj chleba po gościńcach. Jego złoto nie sprawi ci już radości i nie będziesz żyła w dobrach jego. Nie ma już majorowej na Ekeby! Jeśli przestąpisz kiedy mój próg, zabiję cię!	Umierająca, której przed chwilą udzieliłem Najświętszego Sakramentu, ma nadzieję, że nie odmówi pan jej prośbie. Chce przed śmiercią połączyć się z panem węzłem małżeńskim. Nie chodzi jej, rzecz zrozumiała, o siebie, lecz o przyszłość dziecka.	A cielęta się nie witają	A tak, bardzo dobrze pamiętam Zacny ten mąż, jeśli się nie mylę, był pańskim wspólnikiem.	Nie bój się!	Panie doktorze, czy ja się mam bać?	Ach, mój Boże. Napiszę w sposób najbardziej dyskretny. Jeżeli mój list dostanie się nawet w ręce jego żony, nie będzie miała powodu do podejrzewania go o niewierność. A naprawdę byłabym panu za to bardzo obowiązana.	Oho! otóż punkciki czarne i czerwone powiększają się nader widocznie; podzielam zdanie d‘Artagnana; sądzę, że nie trzeba tracić czasu.	Widzisz, podobno obok brodu, na płytkim żwirowym cyplu przy brzegu, udzieliła Grubaskowi pierwszej lekcji pływania Tam także uczyła go łowić ryby, tam mały Grubasek złapał pierwszą rybę w życiu i bardzo się tym pysznił! Malec pokochał ten bród. Wydra ma nadzieję, że jeśli będzie wracał do domu z miejsca, gdzie się obecnie znajduje (o ile w ogóle biedaczek jeszcze jest na świecie), przyjdzie może do brodu, który tak lubił. Albo może sobie o nim przypomni, jeśli tamtędy będzie przechodził, zatrzyma się i zacznie się bawić. Więc Wydra chodzi tam co noc i czuwa, na wszelki wypadek, rozumiesz, na los szczęścia.	Nie, może właśnie jeszcze wcale nie ta późno. Nie minęły jeszcze nawet całe dwadzieścia cztery godziny. Jeżeli się pospieszyć...	Ja się z panami nie witam, pan Karol nie był u nas dwa tygodnie, a pan Moryc z tysiąc lat.	Mości panowie! Nikt tu większej rzeczy nie dokazał, nikt się taką sławą nie okrył! Vivat pan Muszalski!	To wymaga bliższego określenia. Otrzymawszy list, uświadomiłem sobie, że nic nie stracę, gdy przyjmę daną osobę i posłucham jej opowiadania. Oczywiście, miałem zamiar nie płacić i dlatego nie posiadałem w domu żądanej sumy. Ale po wysłuchaniu owej kobiety, zmieniłem zapatrywanie. Na podstawie kilku papierów, jakie mi pokazała, przekonałem się, że istotnie może puścić w świat historję skandaliczną, która wywrze skutek zapowiedziany. Gdym jej jednak powiedział, iż nie posiadam przy sobie żądanej kwoty, wpadła we wściekłość, twierdząc, żem ją zwabił w pułapkę, by wydać policji i t. d. Widząc, że trzeba koniecznie rzecz doprowadzić do końca, oświadczyłem gotowość dostarczenia środków przejazdu do Europy gotówką, resztę zaś w klejnotach mogę wypłacić.	Co się stało? Wszyscy zdrowi?	Jak się nazywa ten Instytut?	Mam mówić krótko i węzłowato?... To mi się podoba... To jest w stylu pani...	O mój Boże, czyż ja wiem? czuję się chora, ot i wszystko; dajcie mi, czego chcecie, mało mnie to obchodzi.	Panie Machnicki! Zamek w niebezpieczeństwie. W tobie jednym jego nadzieja. Przybywaj, jak możesz najprędzej. Czeka cię królestwo. Tylko spiesz się. Twój sługa i przyjaciel: Stańczyk.	Jörgen i ja. Opowiadał mi, że jego ojciec widział ją kiedyś... w noc księżycową... gdy zaczaił się tu na zwierzynę... Wyglądała pono właśnie tak, jak ją opisywał dziadek Jörgena. On bowiem był obecny przy egzekucji... a od tej chwili widmo jej krąży tu... jeszcze ciągle... jak gdyby...	Ona sama rozum ma a ja jej znowu dla mojej dogodności szczęścia i losu zawiązywać nie myślę. Stryj jej dwie wsie obiecuje pono posagu, może ją dobrze wydać za mąż.	Tego nie mówię. Ale czy chcesz przyjść tu z ojcem i powtórzyć przy ojcu, że dostałeś pocztą od dziadka dolara i ojciec pozwala ci kupić, co chcesz?	Wie pan, że jak żyję, nie słyszałem, by ktoś opowiadał cokolwiek w sposób pozbawiony tak dalece inteligencji. Czy pan skończyłeś jaką szkołę?	Z trosków o dobro pańskie... cha, cha... Ośmielę się zapytać nawzajem o zdrowie... choć to od jednego rzutu oka widać, że tyjemy na niemieckim chlebie...	Ślicznąś wynalazł sobie kobietkę, co za cera zdrowa, nie ma to jak wiejskie dziewojkidziewoja	Dla niej nie ma innego wyjścia, tylko małżeństwo z tym dziadem	Może tak, ale że i w bańkach mydlanych odbija się słońce...	Proszę bardzo, nie dworuj sobie ze mnie... już kończę dziewięć lat!	A i to by nie pomogło! I to by jeszcze nie pomogło, bo i tam dojdzie światło, a w świetle nic nie ginie. Któryś z uczonych, jeżeli się nie mylę BabbageBabbage, Charles (1791–1871) fr. badacz somnambulizmu i mediumizmu, napisał Magnétisme.:	Żałuję, że z równą siłą nie powiedziałeś: tak! Przecież otrzymałeś specjalną i doskonałą instrukcję wojskową w korpusie. Ale nie uważaj z łaski swej tego, co mówię, za werbunek.	A kiedy dopiero zacznę wam, mój przyjacielu, mój kumie, serdeńko, godnie wychwalać członki wewnętrzne! Łopatki, dyszek, boczek, cynaderki, bruścik, wątróbkę, śledzionę, flaki, ozorek, pęcherz wyborny do gry w piłkę, żeberka, z których w Pygmii robią proce, aby strzelać pestkami wiśni do żurawi; głowę, z której, przy pomocy odrobiny siarki, robi się czarodziejski odwar, aby pobudzić do bejania psy cierpiące na zatwardzenie...	Nie mieliśmy żadnego dokumentu, oprócz metryk i świadectwa rodu. Kazimierz Orwid chciał właśnie wracać; nie wiedział, że go śmierć zaskoczy. Ustnie ojcu opowiedział, kim był, i nazwałnazwać (tu z ros.)	Właśnie że wcale nie. Inni może. Nie wiem, ale on nie taki.	Ani słowa, doktorze, błagam pana, ani jednego gestu... Zaszła fatalna pomyłka i dlatego musimy działać po cichu i nie ściągać niczyjej uwagi. Wróci pan, jestem pewien, przed końcem przedstawienia.	Dobrze więc, mam tutaj znakomitą maszynę do fruwania. Przypnę ją któremuś z was do ramion, a wtedy ten, który będzie mieć skrzydła, wyskoczy przez okno z pierwszego piętra. Nie macie pojęcia, jaką przyjemność sprawia fruwanie!	Na co? Idź pan już! Serce mi pęknie!	Pewnie, że nie wszyscy: tylu rycerzy poległo!	Więc zauważyłeś i ty, że nie podziękowano mi tak, jakem zasłużył?	Mam nadzieję, że to Bóg wszystko jeszcze odmieni Wojna, ŻołnierzMówią, że Szwedzi dobrzy pachołkowie, ale przecie nigdy nie mogli naszym wojskom komputowym wytrzymać. Biliśmy ich zawsze biliśmy ich nawet wtedy, gdy im przywodził największy wojownik, jakiego kiedykolwiek mieli.	Nie było okazji po temu ale za to, o ile o ciebie chodzi, batalion porozsyłał za tobą listy gończe.	Ale nie widzę sposobu w ogóle utrzymania rzeczy w tajemnicy	Aleby mnie waćpan przecie poganom nie sprzedał!	Czemużbo nie powiecie o cyganie, ta to jest czego posłuchać!	Czy w takich warunkach przy poważniejszych zabiegach może pacjentowi grozić zakażenie?	Lecę! już lecę!	Musisz waćpan odwyknąć, bo nie może tak być.	My nikogo nie oszukujemy Oszukuje każdy sam siebie, gdy nie pyta o objaśnienie uroczystości, której nie rozumie.	Nie o Litwę idzie ale wam srodze żal Krakowa!	Nie zgadnę. Powiedz sam.	Oj, co to, to nie!	To nie tata wcale	To są samiczki ze płci, a śmiertelne z urodzenia: niektóre prawice, niektóre nie.	Sądzę, że przeciwnie Zna nas i siłę naszę, to znaczy, że im głupią i nadaremną obronę z głowy wybije. Tego jestem prawie pewien. Upór pogan, zuchwalstwo ich, polegają na tym, że właśnie sił, z którymi walczą, nie znają.	Cockey, na co jest ten kurek?	Czytałem. Chodźmy tędy a cóż tamci? Wrócili na Solec?	I nam za wami!	Idź, panie hrabio, dzisiaj do fortecy wysadź prochami największą ich armatę, jak to uczynił z naszą ów Kmicic, a ręczę ci, że to większy rozszerzy postrach niż zbójeckie posłów mordowanie!...	Ja jestem powstaniec... A to na pobojowisku ściągnąłem z sołdata, bo nas z odzienia obdarli.	Na dobre?	Pewno ktoś z mojej szkoły.	Potrafię, potrafię... Do ciebie to choćby i przez piekło!	Przecież mój Łado.	Sądzę, że wystarczy jakiś drobiazg. Dziesięć tysięcy...	To siadajcie, gospodarze, z Lipiec, widzę, jesteście, to pogadamy po sąsiedzku! Johan, Fryc, ławek dla sąsiadów.	W tym samym, gdzie miała wyjść za Edmunda Ot, zmieniła tylko narzeczonego.	A cóż wolno?	A tobi szczo?	Ale dlaczego tak nagle i w tajemnicy?	Ależ to istne dzieciństwo!	Byłeś przy sekcji?	Bóg jej zapłać!	Daj spokój z twoimi specjalistami. Kazałam kupić słoninę. Przy bożej pomocy wyzdrowieje.	Do djabła! to, co mi prawisz, jest wcale niewesołe.	Gdzie jest pani Aza?	Idziemy.	Jesteś tu, malcze? To dobrze! Tobie powiem, boś pokazał, co znaczy odwaga. Otóż dziś w nocy będzie bal słoni, a ojciec twój uczyni dobrze, jeśli założy podwójne łańcuchy.	Kiej we dworze jakim. Mięso całymi michami roznosili, a co gorzałki wychlali, a co piwa, co miodu! Samych kiełbas były trzy niecki czubate.	Krople da kto inny. Pani będzie spała. Dobranoc.	Królewskie mieszkanie!.. i dla kogo?..	Kwestia gustu.	Nagłe wzruszenie ogarnęło królową i pomimo różu, którym twarz miała pokrytą, zbladła.	No i oczywiście pielęgniarka?	O, i ja też do widzenia, do jutra!	Oj, do licha... To zły znak...	Pozostaje jeszcze dorożkarz, który woził nieznajomego.	Proszę pani... Piotruś poszedł do gabinetu z jakąś bardzo ładną facetką.	Przecie ku nim waćpan idziesz więc prędzej, później musisz ich spotkać.	Rola pani?	Solski	Szkoda	Słuchajno! coby ty zrobił, żebyś znowu dostał czyraka w pachwinie?	Tak, tak! Jestem pewien. Niech pan posłucha, jaki tam rwetes.	Tochtamysz wiarę chrześcijańską by przyjął	Toście wy żołnierze?	Wicehrabia Albert, ten sam, którego w Rzymie wyswobodziłem z rąk bandytów.	Wielkie nieba!	Wierzysz w to?	Wracają!... mało to?	Względem czego?	Zabrał co?
Tak Być może. Ale czy nie uważasz, że wypada też, tańcząc z żoną, przynajmniej udawać, że nie jest to dla ciebie torturą.	Mam nadzieję, że styl jest czysty? Przypuszczam, że nie uznajesz barbarzyńskiego języka tej nowej szkoły, która wyobraża sobie, że zdziałała cuda, wynajdując na nowo Ronsarda!	Może czternaście. Lecz z ludźmi w kibucu jest nudno. Przychodzą z pola, są zmęczeni i zawsze tak samo. Zwłaszcza z chłopcami. Oni nie mają fantazji. Rano idą, kroczą wszyscy do swoich urzędów, z miną poważną, jakby coś naprawdę chcieli zrobić. I wszyscy na pozór stają się urzędnikami, sędziami, radcami, nawet sprzątaczami ulic.	Nie, skądże! A zresztą... ma pan słuszność... Proszę go kazać zanieść do jego pokoju w lewym skrzydle.	Widzisz ich?... I czy nie przychodzi ci do głowy, że ze względu na bezpieczeństwo publiczne należałoby wódkę darmo rozdawać ludowi, tak, jak chleb rozdawano plebsowi rzymskiemu? Na kartki, psia jego mać, na kartki. Każde bydlę otrzymuje gratis czterdziestkę gorzały.	To może pan feldkurat znał niejaką Różenę Gaudersównę, która zaprzeszłego roku pracowała w pewnej winiarni przy ulicy Płatnerskiej w Pradze, i niech sobie pan feldkurat wyobrazi, zaskarżyła kiedyś osiemnastu chłopa do sądu o alimenty, ponieważ porodziła bliźniaczki. Jedno z tych bliźniąt miało jedno oko niebieskie, a drugie piwne, a drugie z tych bliźniąt miało jedno oko szare, a drugie czarne, więc ona wywnioskowała z tego, że odpowiedzialność za to spoczywa na czterech panach z podobnymi oczami, jako że ci panowie do owej winiarni chodzili na wino i coś tam z nią mieli. Prócz tego to jedno z bliźniąt miało chromą nóżkę tak samo jak pewien radca magistratu, który także chodził do tej winiarni, a to drugie dziecko miało sześć palców u jednej ręki jak pewien poseł, który bywał codziennym gościem owego lokaliku. A teraz niech pan feldkurat sobie wyobrazi, że takich gości chodziło do owej instytucji osiemnastu, a te bliźnięta odziedziczyły po każdym z nich jakieś znamiączko, bo ona odwiedzała tych panów w mieszkaniu albo chodziła z nimi do hotelów. Wreszcie sąd zawyrokował, że w takim ścisku i tłoku ojciec jest nieznany, więc też ona zwaliła na koniec wszystko na właściciela winiarni, u którego pracowała, ale on dowiódł, że już od lat dwudziestu jest impotentem skutkiem operacji, której musiał się poddać z powodu jakiegoś tam ostrego zapalenia dolnych kończyn. Więc tę pannę, panie feldkurat, wyprawiono potem ciupasem do nas, do Nowego Jiczina. Z tego wynika, że kto żąda za wiele, dostanie figę. Powinna była trzymać się jednego, i nie wygadywać przed sądem, że jedno bliźniątko pochodzi od pana posła, a drugie od pana radcy magistratu, czy też od kogo innego. Każdą taką sprawę można sobie bardzo łatwo wyliczyć. Tego a tego dnia byłam z nim w hotelu i tego a tego dnia urodziło mi się dziecko. Oczywiście, panie feldkurat, jeśli rozwiązanie jest normalne. W takich speluneczkach zawsze się znajdzie za łapówkę świadek, jakiś uczynny dozorca albo pokojówka, którzy zeznają pod przysięgą, że tej a tej nocy niewiasta ta była rzeczywiście w towarzystwie tego pana i że gdy schodzili na dół po schodach, ona rzekła do niego: „A jeśli z tego coś będzie?”	Tak! Naprzód panu miecznikowi rosieńskiemu, który nie mniej od waszmościów był zdumion i uszom własnym wierzyć nie chciał, ale uwierzywszy wreszcie, z radości ledwie się posiadał, boć to dla całego domu Billewiczów splendor niemały z Radziwiłłami się połączyć; wprawdzie powiadał Paterson, że i tak koligacja jakaś jest, ale dawna i zapomniana.	A tyż i o Pawle tak samo mówiła, że on, choć cham, ale nie taki, jak wszyscy...	Ali, powściągnij swoją radość i podnieś lepiej swoje zawiniątko, które upuściłeś na ten kamień. Niku, nie powiedziałeś nam jeszcze, co jest w tej paczce?	Kto wie, czy w tym człowieku nie drzemią gorsze, stokroć mocniejsze namiętności? Kto nam zaręczy, czy na parę godzin przed zaśnięciem nie nosił się z zamiarem popełnienia zbrodni?	Nie spałam... modliłam się... O synu mój, mądrze odgadłeś, że sprawa jest ważną!... Słyszałam boski głos twego ojca...	Tak; nasza obecność jest potrzebniejsza tam, niż tutaj.	Nie wota, lecz trofea to są, mości hrabio. Każdy taki buńczyk na Tatarach zdobyty jest chlubnym świadectwem dzielności naszego rycerstwa. Zaliżby zazdrość paliła wam serce, że podobnych u siebie nie macie?	Rozkaz napiszę na tabliczce i podpiszę go, moja siostrzenica zobaczywszy to, nie będzie robiła żadnych trudności, w liście miłosnym trzeba na końcu umieścić: Twój do śmierci Rycerz Posępnego Oblicza. Rycerz, Kochanek, Kochanek romantyczny, Dama, Miłość platoniczna, Miłość romantyczna, Pozycja społeczna, Kobieta, MężczyznaNie trzeba się kłopotać, że list będzie nie moją pisany ręką, gdyż, o ile pomnę, Dulcynea ani czytać, ani pisać nie umie i w życiu nie widziała mojego pisma. Miłość nasza była tylko w idei naszej i nigdy nie przeszła jej granic; mogę przysiąc, iż w ciągu lat dwunastu kochając ją nad życie, cztery razy ją tylko widziałem, a ona, trzymana ściśle przez Lorenca Korchnelo, swego ojca, i Aldonzę Nogalez, starą krewną, być może nie zauważyła mnie wcale.	A może to Jerozolima? Ale nie. Jerozolima stoi na Syjonie, a to miasto nie wznosi się na górze. Jakoś się dowiemy Patrz, co znalazłam! Zupełnie taka sama gałązka jak ta, którą nam przyniósł pielgrzym, pamiętasz? To róża jerychońska!	A, łotry! Wsadzić go do tej nory, nad stajniami!	Ale ja pański kapitał wziąłem tylko na rok...	Bo może ty jednej rzeczy nie przypuszczasz, że, jak mnie widzisz takiego filigranowego, jak jestem, ja nic a nic nie boję się śmierci.	Bo ty masz w głowie jakiś młynek od kawy, który wszystko miele i miele, póki nie zmiele na drobny pył. Czego ty wogóle chcesz od miłości?	Być może. To jest takie nudne zastanawianie się nad każdym swoim postępkiem. Analizowanie wszystkich drobiazgów...	Co dzień obiecujesz, co dzień bicie bierzesz, końca temu nie ma!	Czy brat twój to przyjemny człowiek?	Czy widzisz mego chelę?	Czy zasługuje na swoją nazwę	Czyż urodziłem się dopiero wczoraj? Potrzeba mi trochę farby i trzy łokcie materiału do spłatania figla. Czy wiele?	Ja nie żartuję. Opatrzność różne środki wybiera i nieznane są jej drogi. Dziwi też mnie nie to, lecz fakt, że nie mogłaś wcześniej zdobyć się na decyzję postawienia sprawy po prostu. Wówczas o krok byłem od popełnienia głupstwa, jedynego bodaj w moim życiu głupstwa, jakiego nie umiałbym sobie nigdy wybaczyć.	Jak to, co się stało? Wyszła za niego za mąż. Bawi, o ile wiem, teraz na Uralu. Jest inżynierem.	Juści, juści, nie zabaczymyzabaczyć (daw.)	Miasto jest górą.	Miłuję cię tak...	Nic prostszego. Trzeba panu wiedzieć, że w niektórych chorobach trucizny są lekarstwami i właśnie do tych chorób należy paraliż. Wypróbowawszy wszystkie środki, aby przywrócić władzę nad ciałem i mowę panu Noirtier, postanowiłem trzy miesiące temu uciec się do ostatniego środka: od trzech miesięcy daję mu brucynę; ostatnim razem zapisałem mu dawkę sześciu centygramów; tych sześć centygramów, które nie działają na sparaliżowane członki pana Noirtier (zresztą przyzwyczaił się już do takich dawek, bo poprzednie dawki były stopniowo zwiększane)	Nie, pani, takiego wypadku nie można by nazwać dla pani szczęśliwym, święty Piotr bowiem nie wpuściłby pani do nieba.	Nie, rodzice nie pozwalają mi chodzić do teatru.	Och! gdyby nie ważna pobudka, która mnie sprowadza, nie odważyłabym się narazić na gniew pani hrabiny; gdyby się kiedy dowiedziała, że ja pana uprzedziłam...	Owszem, dawniej bywał. Zna go pan?	Pani nie umiem sobie wytłumaczyć, że pani nie zaczekała aż zabiorę moje meble, zanim...	Prawda? Oho, założę się, że pan to nie zawahałby się chwycić kobietę za gardło w jakim ciemnym kącie, gdzie by nikt pana nie widział.	Proszę pana, ci Jeanrenaud umieścili kapitały dane przez pana d’Espard w rencie państwowej wówczas, gdy stała na 60 czy 80. Sądzę, że ich dochód musi wynosić więcej niż sześćdziesiąt tysięcy. Syn ma zresztą bardzo ładną pensję.	Przedstaw mnie pan jutro pani de Senonches, spraw, aby rzecz weszła na pozytywne tory, słowem, dopełnij pan obietnicy albo ja sam płacę dług Sécharda i wchodzę z nim w spółkę, sprzedając kancelarię. Nie chcę się dać wystrychnąć na dudka. Pan mówiłeś ze mną po prostu i ja posługuję się tym samym językiem. Zrobiłem swoje, zrób i pan swoje. Pan masz wszystko, ja nic. Jeśli nie będę miał dowodów pańskiej szczerości, wiem, co mi trzeba uczynić.	Pójdziemy czuwać nad nim, a w razie czego rzucimy mu linę ratowniczą. Nie widziałaś nigdy, jak on zarabia na kawałek chleba	Ręczę, że Jack Maldon nie dojdzie ani do jednego, ani do drugiego	Sprzeciwiać nie pisze się przez „sz” Kiedy pan skończy przepisywanie, poszukaj w słowniku wyrazów, których nie będziesz pewny.	Słyszysz, Hedwich? Ten kawaler mi tu właśnie rozpowiada, że i on także był w tym samym kinderkowym jasyrze, co i ty, i że tam zgubił jakąś małą siostrzyczkę, i że całe życie jej szuka, i że to może ty właśnie jesteś oną siostrą?	Tak w ogóle.	Tak, ale jestem winien krawcowi, gospodyni...	Tak, byłam aktorką przez kilka miesięcy.	Tak, pani Odpływamy rano, a panicz Davy i siostra moja, jeśli zechcą, zobaczą nas raz jeszcze po południu w Graveseand.	Tego też nie rozumiem! Mówiłem staremu	Trup on już, a wstanie i powie: nie chciwym krwi, nie pragnę	Wzięli mnie jako Tatarzyni w niewolę, choć ja księżnej Gryzeldy wychowanka i nikt do mnie nie miał prawa. Wzięli i więżą, za morza gwałtem wywożą, na wygnanie mnie skazują, rychło patrzeć, jak kleszczami będą szarpali!... O Boże! o Boże!	A od jak dawna leczy pan ludzi?... W jakich stronach pan był, zanim osiedlił się w młynie pod Radoliszkami?	A ona rzekł Stalky, opierając się na ramionach obu kolegów. gotowa ich zaskoczyć. Naprzód zacznie do nich szeptać, jak gdyby im się tylko coś śniło, a potem zacznie cuchnąć! Rany Boga, co to będzie za smród! Zróbcie mi tę przyjemność i pomyślcie o tym przez dwie minuty!	A ostrzeżenie wyszło zapewne od niej?	A ten karzeł?	A zatem, mówmy o moralności	A? Ja myślałem, że to powiedział Henryk IV?	Ale co prawda, to prawda że krowa tego warta. Wydoiłam ją przed wieczorem i mówię ci, choć przyszła z drogi, dała więcej mleka niż Łysa...	Awanturnic! Wierz mi, że awanturnic tylko, istot ambitnych, pysznych i po­zbawionych moralności. Po co nam, proszę, kobiety uczone, jak wyrażają się niektórzy, niezależne? Piękność, ła­godność, skromność, uległość i pobożność oto zakres jej pracy, miłość dla męża	Chwała Bogu!	Cicho bądź Jeden ruch, a cię zastrzelę.	Cicho!	Co pan teraz robisz?	Córka Hekuby dniem przepowiadała i nocą!	Do pokoju, moje dziecko; lękam się wilgoci wieczornej.	Doman!	Dzięki Bogu! Koniec maskarady.	Idźmy dalej Może gdzieś niżej przyroda oszczędzi nam tej pracy.	Jak dawno?	Jak to?	Jakto?... Przecie pan znasz tego Malinowskiego, wiesz pan co to za człowiek, kolegowaliście przecież?	Kunicki	Miłościwy panie za parę dni już i na koń siędęsiędę	My niewinni, panie my za komendą szli. Murza nasz darował siostrę waszej miłości panu Adurowiczowi, któren ją w namiocie miał. Ja ją na Kuczunkaurach widział, jak po wodę z wiadrami chodziła, i pomagał jej dźwigać, bo ciężarna chodziła...	Niegodziwości mego postępowania?	O, panie, panie!... Tylko jeżeli ofiarujesz mi się na męża, to lepiej zostań furmanem	Papiery jego w bibliotece?	Pięć rubli, matuchno?... Na tydzień?... Przecież mateczka przeznaczyła mi sto rubli miesięcznie, a więc na tydzień...	Prawem! patrzajcie ją! Stuknął laską,	Prosimy...	Przeszkadzają? Naprawdę?	Próbujemy już od godziny nadaremnie i wreszcie zdecydowaliśmy się zbudzić pana. Chyba jeden pan dyrektor poradzi co jeszcze.	Sama?	Stosownie do rozkazu waszej dostojności umyła nogi swej nowej pani	Szlachetny panie najmędrszy z umarłych, Ulisses, zasyła przeze mnie najmędrszemu z żyjących, Petroniuszowi, pozdrowienie i prośbę, by okrył nowym płaszczem moje guzy.	Są...	Także.	To będzie dopiero ładna kokosza wojna, wedle tego, co widzę. Wielki zaszczyt i straszną chlubę osiągniemy z naszego zwycięstwa! Wolałbym, aby Wasza Dostojność była w swoim okręcie jedynie świadkiem naszego starcia, a resztę pozostawiła mnie i moim ludziom.	To ja pójdę na górę.	To prawda. Co zaś do spotkania z „Abrahamem Lincolnem”?...	Ty, Sitko! tylko bez „smarkacza”. „Balonikiem” pozwalam się nazywać, ale za „smarkacza” możesz oberwać.	U Żydów byłaś?	W takim razie trzeba płacić siedemset rubli...	W tym sęk.	Więc	Z pewnością.	Z tym wszystkim jednak, mości rycerzu proszę cię o określenie mi choć najlżejszego rysu tej nieporównanej piękności.	Zaś może z Mazowsza?	Zjawiłeś się znienacka jak wyrzut sumienia.	Złudzenia! Jam to właśnie chciał uczynić i zbawić przynajmniej najlepszych, zawiązując przed półwiekiem to bractwo; w arce z drzewa cedrowego zbawić chciałem myślących od powszechnego potopu, a widzę, że sami statek rąbiecie...	Śmiejmy się z tego!...
Powiedziała, że i tak sam wszystko robię, więc po co ma się nazywać, że jest bibliotekarką?	Więc wszystko mów!	Aby pan margrabia zechciał sam wpisać to zlecenie w regestrze; na mocy tego zlecenia otrzymam trzy tysiące franków. Zresztą cały ten system rachunkowości jest pomysłu księdza Pirard.	Drogi panie Tadeuszu! Niechże mi pan powie, jak ja mam to zrobić.	Niech Bóg zabroni! Pan dobrodziej dostanie do ręki pięć rubli, a dwadzieścia pójdzie na dług tego nieszczęśliwego Seliga Kupferman, co już przez dwa lata grosza od pana nie widział, choć ma wyrok.	Robię to dla ojca, który koniecznie chce mieć spadkobiercę swej sławy... Głównie zaś dlatego, że ty tak chcesz, panie...	To jest tylko bezmiernie trudne. Dla innych ludzi zresztą nie jest ta sprawa ani tak ważna, ani nawet, choć to głupio brzmi, pierwszorzędna. Ale dla nas, nieszczęśników z chorymi nerwami... Można zwalczyć obawę śmierci jako takiej, jej samej; ale niepodobna, dla mnie niepodobna, zdusić obawy czegoś, bojaźni niespodziewanej, dzieciątka bezsennych nocy. Ostatnimi czasy nie mogłem sypiać sam jeden. Nocował u mnie w przedpokoju pewien górnik.	Bynajmniej, panie baronie Nie roszczę sobie praw do tego.	Być może i nie byłoby to dziwnem, ale czyż jeden żyje i hula nic nie mając? Od czegoż kredyt, przyjaciele, kobiety i karty?	Chciałbym bardzo mieć ptaszka dla rozrywki; przepadam za tym; kupcie mi ptaszka od pokojówki panny Klelii.	Ciekawam, rzekła, na czem się to skończy! zabawna rzecz! Brat i siostra.. brat i siostra... Jabym przecie bratu i siostrzyczce przydać się na coś mogła, niech mi pan wierzy...	Dlaboga dokądże tak pędzisz? Czy do biura?	Jak poszedł na siabas, to pewnie Żydy nie puściły, a tak, pan Moryc, niby?	Jeżeli prawda, że w Szczuczynie stoi pan Wołodyjowski to pewnie jego podjazd. Nim się zakwaterują, chcą się przekonać, czyli kraj bezpieczny, bo ze Szwedami o miedzę trudno by spokojnie usiedzieć.	Mama tu do mnie za tobą nie przyjedzie?	Mokumie jeżeli łoskot, który słyszałeś, pochodzi od maszyny parostatku, to, aby go rozróżnić, należy zejść na dół i przyłożyć ucho do powierzchni wody. Woda przenosi dźwięki wyraźniej i szybciej niż powietrze.	Niejeden mi to już mówił. Ale do rzeczy! Gdy dhole będą cię ścigać...	No, czy pan jest O. D.?	Powinieneś być zadowolony Czy może pragniesz dodać coś od siebie? Pamiętasz tego telegrafistę z „Titanica”, który gdy statek już tonął, ciągle telegrafował na dół do zanurzającej się kuchni pytając, kiedy nareszcie będzie obiad.	Nie, powtórzył kapłan silnie ujmując go za rękę, pójdziesz ze mną do łoża konającego, przypatrzysz się śmierci w całej jej okropności, a stanąwszy u progu, powrócisz do nowego żywota.	Wyraża się pan dość... trywialnie. Ale mniejsza o to. Nie chcę, aby pan zakłócał spokój Luci i mącił pogodę jej myśli.	A co to znaczy: mendyczek?	Ani grosza. Jeździłem od miasta do miasta, od domu do domu prywatnymi ekwipażami.	Ani wątpię o tym i nie potrzeba było na to tak straszliwego zaklęcia. Pierwszy raz będzie spudłowany, a to liczy piętnaście; rano, przy wstawaniu, domęczysz ten raziczek: i tak będzie szesnaście.	Bardzo oryginalny! to mi się podoba! rozśmiała się tłuściutka jejmość. Wiesz asindziej co? nigdy nikogo nie słuchaj, rób co ci po sercu i po myśli, to najlepiej. Masz rozum... Lassy nigdy go nie miała...	Chciałyśmy to zobaczyć, co się z wami dzieje, choć to my się nie znamy... ale.	Chcieliśmy prosić łaski jaśnie pana, żeby nam wypuścił w arendę ten kawałek łąki, co jest między rzeką i moją chudobą.	Czy Comstock Bell był pańskim rówieśnikiem?	Czy wieloryby są w Morzu Czerwonym?	Dobrze, przynieś pan! Koniecznie!	Ho, ho! Zatem pani de La Baudraye jeszcze namyśla się z wyborem?	Jam tak do mojego więzienia i ciszy nawykła iż mi już nad nie nic więcéj nie było potrzeba.	Jest pan pewien, że jest on winny przestępstw, o które się go obwinia?	Jeśli się czujesz na siłach to opowiem ci coś o ojcu.	Mnie to wasza książęca mość śmiesz mówić?...	Mogę; teraz przejść się po Beaulieu! Nie powiedzą o mnie: „Wrócił w łachmanach!” Widzisz ten zegarek: daruję ci go, siostrzyczko, bo należy do mnie; podobny jest zresztą do mnie, sprężynę ma pękniętą.	Moje dziecko, pan Lucjan lubi poziomki, trzeba by się postarać!...	Nie będzie nudno, jak co dzień zajrzę, przyniosę wiadomości o Elizie, i wezmę cię na pohulankę. Stara jejmość mnie lubi i będę się starał być dla niej tak grzeczny, że nam nie będzie dokuczać, choćbyśmy nie wiedzieć co robili.	Nie śmiałam cię fatygować, bo... to wędrowni aktorzy...	Nigdy! Na człowieku tym cięży nierównie gorsza zbrodnia: jest podobny do następcy tronu...	O, bardzo prostym sposobem. Wynająłem trzy ostatnie okna w pałacu Rospolich; jeżeli otrzymam ułaskawienie, dwa narożne okna każę wybić żółtym adamaszkiem, a środkowe białym, z naszytym czerwonym krzyżem.	Oddajcie ten list, zrobimy jeszcze inaczej.	Owszem, pił, ale rzadko. Zdaje mi się, że dwa, trzy razy „wszystkiego”.	Potrafię wymusić... Myśl, odskrobana spod obywatelskiej lawy frazesów, spod pedregalepedregale pot. nazwa Quararibea funebris, rosnącego w Meksyku drzewa, którego suszonych kwiatów używa się jako ostrej przyprawy do tradycyjnego napoju czekoladowo-kukurydzianego., a wyczuloną jak noworodka z galaretki ciało... dziejową rolę.	Poznałem to Ale w tej chwili powiadasz sobie: „Ten hiszpański kanonik wymyśla anegdoty i nakręca historię, aby mi dowieść, że byłem nadto cnotliwy...”	Połóż się, a ja tylko skoczę do siebie po maszynkę do golenia. Przy mnie zapomnisz o zmęczeniu. Potem każemy podać lunch tu, na górę.	Prawda, miłościwy panie.	To i czemuż nie szła? Było iść, we własnéjbyś chacie pracowała, w kupne perkale ubierała się i codzień jajecznię ze słoniną jadła...	To i to pamiętał!	Wiem, do czego zmierzasz, Edmundzie. Ale nie mogę przyjąć nic, czego syn mógłby mi zabronić.	Wyglądasz, mój panie, na człowieka uczciwego. Twierdzisz zatem, że Cyrano uprzedzony został o tym, co się tu dzieje?	Żyd zwrócił się do Licińskiego	!!!	A jutro, no, no.	A teraz proszę mówić, słucham.	Amerykański miód na kaszel i zaziębienia!	Bardzo źle.	Bardzo.	Bo nie po was.	Bo nigdzie niema ani tyle jezior, ani tyle irysów	Brawo!	Chcemy wierzyć, chcemy! A wiesz, co się tymczasem stało z twym „Scherzem”?	Co?	Cóż zatem chcesz zrobić z tym listem? zapytał Porthos.	Doskonale	Dziękuję ci takich mężczyzn lubię. Jesteś prawdziwy szlachcic.	Gorzej niż złe, bo niewłaściwe; ja, gdybym była panną Janiną, nie zniosłabym. Zresztą trzeba nieraz udawać nieśmiałość, szacunek, zdumienie, zachwyt... trzeba... szeptała dalej tak cicho, że Janka nic nie słyszała, i wkrótce usnęła.	Głównie, że pani przypomina teatr, tamte czasy...	Ja nie wiem z jakiej. Ja tylko bardzo lubię śpiewy miłosne.	Jak?!...	Kelner! Płacić!	Kiedy zechcesz, moja złota	Konie tędy szły widać ślady na błocie.	Może z kobietami, lecz nie z mężczyznami; wiem trochę o tem...	Nie będą mi potrzebne. A płaszcz, ten twój granatowy, pożyczysz mi?	Nie domyślasz się?	Nie małpujcie, Szwejku Podług mapy z tego miejsca ruszyć musimy, jak już powiedziałem, w prawo.	Nie rozumiem bardzo się cieszę, ale myślałem... Pani źle wygląda...	Nie widzisz? Ślepy?... Ach, przecz się mam dziwować, skoro i mnie samego szatan oślepił.	Niech babcia pamięta... I uściska... mamę i... ojca... i... Ludwisię... Bądź zdrowa... Babciu!	No, dosyć komedii.	O! tylko, Tréville, pamiętaj, bocznemi schodami, tak, bocznemi; nie trzeba, aby kardynał o tem wiedział.	O, nie oszukasz mię!	Oj nie, już nie wątpię! I zrobię, co anioł rozkazał, nie ma rady.	On mówi, że pułk, który go znalazł, a zwłaszcza padre-sahib (kapelan) tego pułku.	Oto przynoszę całą szklankę	Pani ma bliższą rodzinę?	Panowie! stół gotów!	Robactwo jaże się roi na drzewach, na suszę się ma.	Rzeczywiście czasy prehistoryczne.	Sierota po żołnierzu.	Tak i mnie się zdawało myślałam jednak, że wypada panią zapytać.	Tak. Zresztą nie po raz pierwszy. A potem?	Ten patyk z suchej miotły już nie zipie!	Więc od tej chwili jestem naczelnym wodzem i najwyższą władzą w tej prowincji?	Wkrótce się o tym dowiesz. Teraz przygotuj się na przykry widok, mój Nafirze, o dziecko znane mi od tak dawna i od tak dawna ukochane. Zobaczysz twoich przyjaciół, znanych ci skądinąd, zobaczysz takich, jakimi byli, gdy ich oddano wnętrznościom padołu, na którym się rodzili.	Wolałabym się z nią tutaj nie spotkać.	Z głodu zdechniesz albo będziesz wyciągał rękę pod kościołem.	Zanim tu popadłem zanim tu popadłem, oddany byłem doczesnym zdrożnościom, których gorycz tu dopiero poczułem. Tam, na świecie, na swobodzie same panują zdrożności! Tu dopiero mieszka skrucha, cnota, a biedna matka moja dotąd na swobodzie, wśród zdrożności wszelkich pozostaje!	Łatwo zrozumieć!
Skąd pan wiedział o Wyspie Lincolna skoro nie ma jej na żadnej mapie?	Więc pan nie zrzeka się dzisiejszej przejażdżki wieczornej?	I mnie się też zdawało, że ładnie, ale professor niekoniecznie był mojego zdania; od pierwszej chwili spostrzegłem w nim przykre zdziwienie; może spodziewał się połowy? Udałem, że nie rozumiem przesadzonych wymagań, jednak ich pamięć mię korciła; zawsze to niemiło wiedzieć, że jest ktoś na świecie, co nas posądza o niewdzięczność. Postanowiłem innymi sposobami go obdarzać i tysiącem przysług dopełniać miary według niego niepełnej. W głównych stolicach bawiliśmy po roku, czasem i więcej; wszędzie co mogłem, skupowałem dla niego, dla siebie zaś prawie nic, chyba zwierciadła, o! już co tych, tom sobie nie żałował. Dzięki ich mnogości mogłem studiować różne ludy i obyczaje bez wychodzenia z gabinetu.	Pozycja społeczna, Urzędnik kiej wy na ten przykład, a do urzędu ambitu nie macie...	O, bo nie uspokoję się, dopóki się nie dowiem, że jest z nią lepiej.	Nie jesteśmy obce, tylko twoje sąsiadki, i nie myśl, żebyś nam ciążył. Same chciałyśmy cię poznać i od dawna próbowałam doprowadzić to do skutku. Wprowadziwszy się tutaj, poznałyśmy wszystkich sąsiadów prócz was.	Choćby i były, to hukniem i skoczym od razu. Nim się połapią kto i co, siędziemy im na karki.	Nie przekomarzam się ja, ale przecie w dzień każdy pozna i ją, i ciebie.	Pani starościna na gwałt potrzebuje się z panem widzieć.	To jeszcze nie dowód, że wszystkie te zjawiska są tworami szarlatanerii. Objawom wątpliwym lub podrobionym można przeciwstawić setki i tysiące obserwowanych pod ścisłą, prawdziwie naukową kontrolą, wykluczającą szalbierstwo. O tych rzeczach nie można wydawać sądu na ślepo, Melu: trzeba je widzieć na własne oczy, jak ja je widziałem. Fenomeny naprawdę zdumiewające!... Miałbym wielką ochotę zabrać cię z sobą przynajmniej raz na seans, niewierny Tomaszu.	Niegodna jest pani, by przestąpić próg tego domu. Każde pani dotknięcie jest brudem i obrazą. Na próżno pani tu przyjechała, bo brzydzę się nawet tym, że widzę panią upokorzoną. Nie zobaczy pani profesora!...	O! i ja tak myślę no! że się panu we łbie kotłuje, to już mniejsza dziwota, ale że hajduk, takie głupie chłopisko, wierzy na dobre w obiecaną sobie wyspę, to mi się nie może w głowie pomieścić.	Wszystko się zmienia albo zmieni się mam wrażenie, że dawne czasy już nie wrócą, Aniu.	O, dziękuję ci, ma brata i ojca, którzy podobno nie są zbyt dobrze wychowani... mogliby nie uszanować mojej skóry... A przy tym i ja się żenię.	Juści nie potrzebuje mi pan mówić.	Pożyczcie mi dwóch wędek, Szymonie. A śpieszcie się na miły Bóg!	Tyś się ze swoją nie bardzo drożył	Cebulą i kartoflami przede wszystkim na uszy, w których również skrzyły się brylanty zadziwiającej wielkości, brylanty lśniły się u gorsu, w agrafie spinającej stanik i połyskiwały w bransoletkach okręcających ręce obciągnięte w czarne rękawiczki. Wielkie, podłużne oczy fiołkowe niby najwspanialsze szafiry paliły się ostro. Twarz miała o gorącym tonie lekko oliwkowym, przesyconym nieco karminem krwi, czoło niskie, brwi silnie zarysowane, nos prosty i cienki i dosyć duże, pełne usta.	Za to paskudztwo ona chce jeszcze pieniądze? Weź sobie wszystko z powrotem! Nie chcę patrzyć na te okropności!	Ani odrobiny. Powiadam ci: koń i świeże powietrze wywołują cudowne skutki. Wyjeżdżając byłem zdenerwowany jak histeryczka, a dziś tak jestem spokojny, że wszystko mnie bawi. Najgłośniej śmiałbym się usłyszawszy, że panna Magdalena wychodzi za Norskiego, który po odbyciu świętej spowiedzi nawrócił się i obiecał nie grywać w karty...	Owszem, widziałem to w Paryżu, a szczególniej w Szwajcarii, w Albis, w Baden, na Righi i w innych miejscach. Jeździłem tam ze znajomym, pewnym inżynierem z górnictwa, który tułał się po takich zakładach. Wyciągnąłem go z ogródka systemu Kneippaogródek systemu Kneippa	Zostaw mi go; nie zna go tu nikt, pozostanie w miejscu, skąd się oddalę i doprowadzi cię tam, gdzie będę.	Za pół godziny się dowiemy Zresztą widać, że kapitan ma zamiar tu wylądować, jeżeli więc nie dziś, to najpóźniej jutro poznamy go z bliska.	Nie ma doktor nic dla mnie?	To nic rzekła, zwracając się do mnie	Ba! czy to nic widzieć się podziwianą, otoczoną pochlebstwem, tryumfującą nad wszystkimi kobietami, nawet najcnotliwszymi, miażdżyć je naszą pięknością, naszym bogactwem? Zresztą żyjemy więcej w jednym dniu niż poczciwa kumoszka w dziesięć lat; to rozstrzyga wszystko.	A kiedy pan sam tam wrócisz?	Anna Jagiellonka uśmiechnęła się.	Bo też ciocia pójdzie z nami na to wesele	Bo w karczmie powiedali i... bojałem się...	Byleś dobrze radził, a nie marudził, to mów, bo widzę, żeś człek obrotny.	Co? Wyjął! I ona go tam wewnątrz nie popsowałapsować, popsować (daw.)	Dlaczego nie czytasz?	Jak to zwiedzieli się? Któż im mógł powiedzieć?	Lecz cóż z mym ojcem się dzieje?..	Miniatura... A wieszże, kto ją malował?... I nicże więcej nie zostało?	Nie mogę, muszę wyjść od pana o dziesiątej.	Opowiada pan mężowi, żeś romansował z jego żoną.	Pan go znasz?	Pan hrabia?	Postaram się przyjść, Henryku	Rozumiem pańskie piętnastoletnie. Ale kobieta stara, wstrętna, doświadczona posiada moc. Nie wiem.	Ukradł pan.	Wszak „Great Eastern”, jestto okręt trwały zrobiony z całą ścisłością sztuki budowniczej, co mu pozwala opierać się falom jak gdyby był pniem pełnym i wyzywać spokojnie morze najbardziej wzburzone!	Zaczekaj na mnie, zaraz przyjdę	A cóż będzie gdy na siłę pójdzie siła!	Nie mówmy o mojej opinii. Jeżeli zła, to dlatego, żem wrogom moim pozostawił dość czasu do jej sfabrykowania. Mówmy raczej o twoim szczęściu, kochany Rolandzie, o uciechach życia rodzinnego, o twym ojcowskim zadowoleniu, margrabio. Niejedno zapewne mielibyście mi o tym do powiedzenia.	Ja zaś nie widzę powodu, czemu by ten człowiek miał jeszcze zwlekać Szczegóły możemy zbadać później... a ja dam mu ru...	Niech pan mówi, słucham.	O! jeszcze się pytasz!	Zostałeś oczywiście na kolacji?	Bynajmniej... To jest, ja się tak zapatruję, że wilgotność jest zbyt wielka w Cisach.	Tak, przysięgam ci, jak ty mnie przysięgniesz, że to okropne małżeństwo nigdy nie zostanie zawarte!	Taki był. Widno po dziadku OlgierdzieOlgierd (zm. 1377) żeby. w pole nie wyruszał. On zaś wytłumaczył to sobie, jako oną wieszczkę Turkowie posłali, by serce we wojskuwe wojsku  (gw.)	Ten gwizd nic mi nie mówi, słyszę go po raz pierwszy.	„Naturalnie, że nie”	Aha, doszliśmy wreszcie do kłębka A jakąż?	Dla pana	Patrzajcie go, jaki ciekawy! A waćpanu co do tego?	Ekscelencja jest mi dłużny jeszcze tylko cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć ludwików.	Tak jest. Za chwilę powinniśmy mieć odpowiedź.	Czy rachunek już zapłacony?	Jest milionerem... pięćset tysięcy liwrów renty.	Pani jest?	Pisanie listów jest jego żywiołem.	Wszystko, co mógł odpowiedzieć taki szlachetny człowiek.	A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami!	Co za olbrzymy? gdzie?	My koloniści, aże zza Wisły Nasi kupili tu ziemię, więc idziemy za nimi.	Tylko jak?	U państwa Mequinez! Tak, proszę pani, nosił czasem. Tam dalej, w tej samej ulicy.	Uważaj, kapitanie! Jeszcze wpadniesz w ich łapska.	Więc będę jeszcze zwięźlejszym	Zmienia koszulę trzy razy dziennie	Zupełnie ustał po ślazie!	Żeby ich morówka zdusiła!	A czyje to lasy?	A teraz prowadź mnie.	Alboż to był Bohun?	Damen und Herren, stillDamen und Herren, still (niem.)	Dopełnij, panie, mojej wagi twoją hojnością, gdyż inaczej wiatr uniesie zapłatę.	Dyćdyć (reg.)	Ja buntownik? Jakże to? Co mnie mój hetman każe, to czynię.	Jaguś, a to przysiądźmy se ździebko.	Jak dziś Litka?	Jak syconianin raczej	Już?	Konieczność taka uśmierca przyjaźń.	My?	Mój Boże!	No dalej panie kacie, czyń swoją powinność.	No, ta pani, ciocia	O, jako żywo!	Ponopono (daw., gw.) wóz pleciony z wikniny. napitków.	Służba...	Wielki Boże!	Wywleczono go przez wschody Gemonii i zwalanego błotem w Tybr rzucono...	Zatrzymaj waść bajdaki. Zostaniemy przez noc w oczeretachoczeret (ukr.)	Znasz to?	Śmierć, Pieniądz, Interes
Wykluczone Tam, gdzie wchodzi w grę mister Dawid Lingslay, nie może być mowy o pomyłce.	Zemścił się. Znał jakiś sekret, że szczury nam naprowadził. Dużej szkody nie zrobiły, bo i dziadek miał swoje sposoby. Tylko jeden został	Ani trochę Niedorzecznością jest twierdzić, że mamy mowę z natury; języki wynikły z dobrowolnego ustanowienia i umowy między ludźmi: dźwięki, jak mówią dialektycy, nie mają jakiegoś znaczenia z natury, lecz tylko dowolnie obrane. Nie mówię tego na wiatr. Bowiem Bartolo, lib. I, de Verbor. obligat., opowiada, iż za jego czasu żył w Eugubii niejaki Nello de Gabrielis, który przez jakiś przypadek ogłuchł: mimo to rozumiał każdego mówiącego po włosku, chociażby nawet najciszej mówił, jedynie widząc jego ruchy i poruszenia warg.	Nie są mi może nieznane ale to nie są słuszne racje. Zdaje mi się, że pan de Clèves uważał mnie za szczęśliwszego, niż byłem w istocie, i wyobraził sobie, że pani pochwala szaleństwa, do jakich miłość popchnęła mnie bez twej wiedzy.	Nie, proszę pana, popłynę wpław. Czółno nie przejdzie tam, gdzie się prześlizgnie człowiek.	Pozwól jednak abyśmy my, biédni, zaślepieni, wsteczni, laudatores temporis acti, tym poobalanym ideałom przeszłości łzę uronili na pożegnanie. Zgoda na to, że one były utworami wyobraźni ojców, lecz to mi je czyni drogiemi. Naród każdy w historyą swoję wprawiał klejnoty, ideały, nadając im kształty, jakie w duszy piastował; malował swych bohatérów może nie takimi, jakimi byli, ale jakimi ich pragnął miéć i widziéć. Toć przecie stanowi świadectwo postulatów ducha narodowego, może dla nas droższych, niż prostowanie dat fałszywych i odgrzebywanie jakichś prawd maluczkich, z których nic wycisnąć niepodobna. Gdy wieki pracują na wyrzeźbienie posągu, gdy kują taką świątynię w skale i głazom nadają formy, które się w ich myślach zrodziły	Pewnie, że jak sobie wspomnę albo, mimo przejeżdżając, Wodokty zobaczę, to mi jeszcze żal... Chciałem klin klinem wybić i pojechałem do pana Schyllinga, który ma córkę bardzo urodziwą. Raz ją w drodze z daleka widziałem i okrutnie mi w oko wpadła. Pojechałem tedy ojcam w domu nie zastał, a panna Kachna myślała, że to nie pan Wołodyjowski, tylko pachołek pana Wołodyjowskiego przyjechał... Takem ten afront wziął do serca, żem się tam więcej nie pokazał.	Ach nie wszystko będzie tam miłe dla biednego chłopca, ale przyszłość jego wymaga koniecznie tej podróży.	Bezemnie nie pojedziesz tatku, odezwała się Laura	Czemuż tedy przychodzicie tu ciągle? Wysiadujecie przez pół dnia, gapiąc się daremnie! Czyż to dobrze marnować tyle czasu, miastmiast	Czy Karolina jadła tutaj co u państwa albo może piła?	Nie zwracaj pan uwagi na jego mowę, ja tu jestem winowajcą Jako Weller klnę się jednak honorem, że już tego nigdy nie zrobię i odtąd poświęcać się będę sprawom tego nieśmiertelnego klubu.	Nigdy! krzyknęła Laura: niech mi tylko pozostanie obcą i nie mięsza się do mnie, o to jedno ją proszę.	Odszukałem go. Ma się rozumieć nie osobiście. Podobno sprytna sztuka.	Tak, i nie zapędzili się za uciekającymi umyślnie, bo to ich sztuka ale u nas serce gorące, ochota wielka i w boju człek pamięć traci.	To coś lepszego niż chleb, to ciasto delikatne. Czy pan tego nigdy nie jadł?	W tem jesteśmy zgodni Później zobaczymy. Naprzód ożenić go potrzeba i widzieć jak się to stadło dobierze. Władzy rozdwajać nie myślę. Nie mam jej nadto, abym się nią dzielił. Na każdym kroku opór spotykam.	Zdaje się, że po prostu odkryto jakiś bonapartystowski spisek.	Nie, ale nie chciałbym stać się nim teraz. Dotąd miałem do czynienia z martwą materią. Mogłem przebić mur i zniszczyć schody	No to proszę. Tylko ja nie zlezę, bo konie mam strachliwe, a do tegom i na nogę kulawy. Niech no pani ino sobie zada, to się i dźwignie. Nie święci garnki lepią!	Pomponię znam. Istny cyprys. Gdyby nie była żoną Aulusa, można by ją wynajmować jako płaczkę. Od śmierci Julii nie zrzuciła ciemnej stolistola złotogłów; wg mit. gr. po łąkach nim porośniętych przechadzają się cienie zmarłych w świecie podziemnym.. Jest przy tym univiraunivira (łac.) i pięciokrotnymi rozwódkami jest zarazem FeniksemFeniks (mit. gr.)	Spodziewam się, że już go tu nie ma; nie dawał znaku życia od dnia, gdy po raz ostatni zaniosłem mu żywność.	Ma pan słuszność, drogi panie Spilett ja też to zauważyłem. Ta wyspa wydaje mi się dziwna i co do kształtu, i co do przyrody. Wygląda, jakby przeplatały się tu wszelkie tereny występujące na kontynencie, i nie zdziwiłbym się, gdyby się okazało, że była kiedyś częścią kontynentu...	A Staśka się wieszała przecież.	A nigdy czy to jeszcze dłużej, niż tydzień?	Arnoldzie z Trevilu! Rycerz nie obraża słabszych. Obrażając go, uznałeś go za równego sobie. Idź tedy i walcz!	Ben-Cijon obejdzie się bez tego wina.	Boćby to był dzień stracony, rzekł jeden, gdyby wiedząc o pani w Warszawie, nie widział jej kto, gdy mu to szczęście dozwolone.	Co tam? Siłasiła (daw.)	Czy ja wiem?.. Powiedzmy poto, by zjednać sobie polski rząd okazaniem takiej lojalności...	Czy to ma przyjść?	Ech, bracie i ja byłem żonaty. Źle się ożenić biednemu; ożeń się, a i noc ci będzie krótka!	Gdzie tam! To tylko miesięczna zapłata za mieszkanie i żywność „przyjaciela” Jocka! Co cztery tygodnie będziemy otrzymywać tyleż!	Gorszy on będzie: jeszcze wy go nie poznali.	I jeszcze nie jesteś zadowolony?	Młody i miły głosik słyszę, ale nie wiem czyj....	Nie mogłem w istocie być w Grudnie. Sił mam coraz mniej...	Nie panie, zlecono mi najgłębszą tajemnicę.	Nie, ja nie myślałem Ja muszę składać, co mi panowie poślą.	Nie.	Oj! coś mi się zdaje, że pani się myli! Ja w nim widzę wielką zmianę od pewnego czasu. Bardzo to podobne do owej słabości, której brak zarzuca mu pani. Ja mam oczy przyszłego doktora i prorokuję, że z tej skazy urośnie mu śmiertelna choroba i ciężka wada serca!	Ojcze... moja jałmużna! Nie każ mi jej żebrać u obcych...	Racz, pułkowniku, wyznaczyć sposób, w jaki pragniesz dostać się do Lattaku.	Stało się, jak się rzekło, i przegrałem konia. Ale i to dobre że odegrałem czaprak.	Szczekasz kiej ten pies, zmówiłaś się z nim, dobrze, ale bacz, że niech jeno co z chałupy zginie, to jak Bóg w niebie, do sądu podam i ciebie wskażę, żeś pomagała... Zapamiętaj to sobie!...	To już chyba dotychczas z mody wyszło My teraz we wszystkim stoimy za Ameryką. Może już czas na dworzec?	Tu nasz refektarz Przy tym stole siedzą: matka wizytatorka, matka asystentka, siostra ekonomka i podekonomka. Przy tamtych dwu stołach mieszczą się siostry kornetowe, a za tym pulpitem jedna z nich w czasie obiadu czyta przypadające na dzień rozmyślania...	Twoim ojcem! Nikt mi nie mówił, że wuj ma syna! Czemu mi nie powiedzieli?	Umieści pan paczki tak, aby nie zamokły, gdyby przypadkiem zaczęło padać.	...Wszyscy, którzy są z nimi na ty ale w twoich ustach tego rodzaju... poufałość... brzmi zabawnie.	A cóż tu tak bardzo jest do roboty? Trzy konie na stajni: kucharka, lokaj, młodszamłodsza tu: rozkład, plan. wieczorem. To żarty taka robota, byle rano wstać i mieć pamięć w porządku.	A cóż! Moc boska nad ludźmi!	A jakże: pójdzie on spać.	A widzisz.	A... a jeżeli jego wygłodzona armia zechce zrabować świątynie?...	Alboż pan major chłopiec?...	Bo ten harpun nadal tkwi w jego boku...	Bóg z nim! radźmy teraz, co czynić.	Cha, cha, cha, cha!	Co to było takiego?	Dlaczego?	Dokąd?	Dość na tym idź, prawprawić (daw.)	Dworek, Praca, Własność	Dziękuję ci Dzisiaj przyjechał Krzysztof.	I myślisz, mości pułkowniku, że zmuszą mnie do odstąpienia?	I owszem jak po nieszczęściu, to bardzo dobrze. Proces twój całkiem załatwiony; możesz choćby i dziś wracać do domu.	Ja, albo kto inny W. Miłość pozostaniecie tu aż do jej rozwiązania.	Jest więc sprawiedliwość boska!	Jeśli postanowiłeś odnaleźć wroga, pomogę ci w tym. I znajdę go, bo mój honor zainteresowany jest w tej sprawie prawie tak samo jak twój.	Kiedyś i ja mogłem tak myśleć. Ale dzisiaj jestem odmiennego zdania.	Króla oczarowałaś w codziennej sukience i w koralach, które mi są droższe od całego tego sezamu	Lecimy na dół...	Ma kilka imion: społeczeństwo, ogół...	Mamrot, latawiec i jedno biedro ma grubsze.	Miła pani Sądzę, panie Copperfield, że ceni pannę Agnieszkę?	Natałka ano ją ludzie Bondarywną tylko nazywają, i na okół na dwadzieścia mil znają to cudo, gołąbka mojego kochanego.	Nieszczególne, nieszczególne	No tak, ale to są wyjątki.	O! przy takim somsiedzie, byle Bóg stryjkowi wrócił zdrowie	Obrączka ślubna!	Pani Stawska zrobi to.	Pańska legitymacja?	Pewnie, ale taki żołnierzowi przystał	Pewno jesteś głodny? Każę ci przygotować...	Piękność, pani, to królowa, którą malarze uwielbiają i która ma nad nimi wielką władzę.	Polska, Polak	Prawda, słyszałem w prefekturze że jutro w waszym mieście będzie egzekucja. Wszyscy o tym mówią.	Raczej zdruzgotał! Księżna musi ulec! Rozumiem jej stan obecny. Przejść RubikonRubikon	Sprawiedliwie mówisz... Niegodne były wasze nogi, żeby na ziemię tę wstąpiły. Bóg pewnie karze za takie czyny jak wasze na wyspie.	Słuchaj to chyba wszystko jest okropnie paskudne.	Tak I cóż wy na to, ojcze Agustinie?	Tak, tak	To jeden z tych Basków, którzy nas napadli. Zdradzi nas.	To znaczy, że...	Twoje zdrowie, Świerk, i twojego konia, i twojego psa, i twoich szwindlów, bon!	Waćpan mi dajesz nauki?	Wejdawutas!	Wilczek, trzy razy pan sfałszowałeś. Wziąłeś pan C zamiast D, potem jechałeś pan o jedną oktawę niżej	Wszak to jest dwór w majątku Niezdoły?
To jest niemożliwe, pana niepodobna uśpić. Zresztą, gdybyś był uśpiony i miał złudzenie, że chustka waży sto funtów, to znowu obudziwszy się nie pamiętałbyś pan o tym.	Nieinaczéj Jestem daleki od lekceważenia indywidualnych uczuć, wiążących nieraz tak pięknie i trwale dwoje ludzi. Ale wierzę także, że uczucie takie nie ma być alfą i omegą ludzkiego istnienia, że ugiąć się, złamać się pod niém, może tylko taki człowiek, któremu ono zastąpić musiało wszystko: czyn, ideę, sławę. W klatce niéma wyboru pożywienia; zgłodniały bierze w niéj taki pokarm, jaki spotyka; a jeżeli pokarm ten jest trucizną, żyje nią czas jakiś, a potém... umiera, i tém się kończy jedna z tragi-komedyi ludzkich na świecie.	Ależ nic. Przecież o takich rzeczach się nie pisze, bo to nieładnie. Najtrudniejsza sprawa, co zrobić z Antkiem. Antek jest posłem, więc nie można mu dać batów. Posłowie mogą się pobić między sobą, ale rząd nie ma prawa im nic robić, bo są nietykalni. Zresztą dostał już od Klu-Klu i może się uspokoi.	Co to jest?	Damy, kurko, damy. Urzędników tam jest sześciu, lokajów dwóch. Niepołomski to samo ma lokajów dwóch. No, sam. Damy radę.	Pewnikiem. W Starej Anglii nigdy się człek nie obejdzie bez aktów, dokumentów i wezwań sądowych. Ojciec królowej Bietki, jak powiadają, dostał taki akt, co mu na wszystko pozwalał, i zaczął haniebnie dawać się we znaki parafialnym kościołom, przy czym pozabijał ludzi co niemiara. Niektórzy w Anglii z nim trzymali, ale niektórzy inaczej na to patrzyli; powstały różne partyje, mordowały się one i paliły wzajemnie; kto był górą, nie oszczędzał drugiego, a okrucieństwu nie było miary. To zatrwożyło owe Czterolatki, albowiem dla nich zgoda między ludźmi jest jadłem i napojem, a nienawiść trucizną.	Wola itonguara i króla jest świętszą. Izana żyć będzie, bo ja tak chcę. Ale cóż to, wodzu? Przyjmujesz mię w progu i nie prosisz do wnętrza?	Nic to, przecie jesteś tu, ze mną Teraz możemy o tym zapomnieć, bo wszystko dobrze się skończyło.	Oczywiście, panie profesorze nie może być tu mowy o jakimś procesie karnym. Musi pan być jednak przygotowany na ewentualność, że rodzina śp. Leona Donata lub też towarzystwa asekuracyjne, w których nieboszczyk był ubezpieczony, mogą rościć sobie poważne pretensje finansowe. Radziłbym też panu profesorowi zawczasu porozumieć się co do tych spraw ze swoim adwokatem.	Wiem, że ci to dogadza znać to już po sposobie, w jaki się wystroiłeś.	Niech mi ekscelencja wybaczy żem dał na siebie czekać. Jednak spóźniłem się nie więcej niż kilka minut. Dopiero co na wieży Świętego Jana z Lateranu wybiła dziesiąta.	No, jak ja strzelę w zęby Pazura, to jemu się zaraz odechce. Akurat mu się dam... Jeszcze czego... na gółkę...	Dyplomacja przypomina mi zawsze mego poczciwego stryja, Augusta, który mnie mizeraka sposobiąc na męża stanu zabraniał mi surowo uczyć się matematyki, fizyki, chemii, twierdząc, że to czas zabiera i że powinna mi wystarczać tak zwana ogólna wiedza o tych materiach. Natomiast główny nacisk kładł na umiejętność muzyki, śpiewu, malarstwa, gry w szachy i sztukę odgadywania zagadek. To są umiejętności dyplomatyczne. Gdyby nie Sokolnicki, który po nocach, w sekrecie, wyuczał mię trygonometrii, inżynierii, matematyki... byłbym dziś wściekłym dyplomatą. Mój stryj był człowiekiem spróchniałym, aczkolwiek wyklął mię i wydziedziczył za objawiony jakobinizm z werwą i życiem, ale dyplomatyka mniej więcej pod postacią sztuki odgadywania zagadek i dziś mi się przedstawia. Toż dyplomatyzowałem... Jeżeli zostaniesz mężem stanu, zwróć uwagę na jedyną w tej dziedzinie siłę faktyczną: na politykę wojenną.	Potrzeba surowości do ostatecznych posuniętéj granic, do Koenigsteinu na całe... krzyknął minister. Niedawno Erella trzeba było przewietrzéć, oprowadzając po ulicach; ale tego jegomości bezpieczniéj zamknąć, aby się nauczył szanować ludzi.	Skądże ci się wziął ten nowy pośpiech? Ludzie mądrzy nie biegają tędy owędy jak kurczaki w słońcu. Przebyliśmy już setki i setki kos, a jak dotychczas, byłem z tobą zaledwie przez chwilkę. Jakże możesz pobierać naukę, gdy cię będą potrącały rzesze przechodniów? Jakoż ja, ogarnięty przypływem gadulstwa, będę mógł rozmyślać o Drodze zbawienia?	Nie!... pomścisz mnie, lecz sam nie umrzesz. Hrabia jest tchórzem.	Cóż miało i mogło zajść? Nie taję się, żem chciał do pięknego dziéwczęcia się poumizgać, ale Pepita dzika...	Właśnie się to w ten sposób robiło, odparł stary. Jak tylko się dowiedziałem o kapitale, na który szukano pewnej lokaty, natychmiast przez trzecie osoby poddałem myśl lokowania u Tepera... rzucając nawet wątpliwość, czy Teper przyjmie... Tymczasem ktoś inny poddał im kupienie majątku...	Ależ uprzesz, uprzesz, mówi się, kobieto, nie zaprzesz	O, nie! oburzyć się..	Że to się jeszcze śmie pokazywać na oczy!	Ii... nie!... nawet tam nie zaglądał. A gdyby i zajrzał, przekonałby się, że panna Izabela brała z sobą naiwnego inżynierka po to, ażeby w jego asystencji tęsknić za Wokulskim...	Miły mi dom dziada mego, Saula i miłe mi twarze wszystkich braci i krewnych moich... Ale ja bym chciał za ten las polecieć, ażeby wszystko widzieć i wszystko wiedzieć, i bardzo mądrym stać się, a potem tu powrócić i wszystkim tym, co w ciemnicy siedzą i w kajdanach chodzą, powiedzieć, jak oni mają zrobić, żeby z ciemnicy wyjść i kajdany swoje z siebie otrząsnąć.	A moja porcja? Nabiegałem się trochę i nabrałem apetytu.	A przebierz się waść w inne szaty, choćby i szwedzkie	Pozwólcie działać d’Artagnanowi raz jeszcze powtarzam, że to najtęższa z nas wszystkich głowa. Ja obowiązuję się słuchać go we wszystkiem. Rób, jak chcesz, d’Artagnanie.	Przyszłość się zdobędzie!	Wyobraź sobie że ten Buczynek, który oglądałem, leży o miedzę od Jaśmienia starego Zawiłowskiego; dowiedziawszy się o tem, odwiedziłem staruszka, który ma się niedobrze	Zanadto ciekawy jesteś, ale przyjdzie czas, to i dowiesz się. O to i chodzi, żeby to dla ciebie tajemnica była.	Cóż tam być może wewnątrz? czy nie bilet bankowy? Ale nie To kwit! Daj go katu! ten stary frant umie się zalecać. Idź, stary marudo nie pożałują dać ci na piwo.	A kto o tym nie wie? Każde dziecko wie o tym. Możesz zapytać, kogo chcesz. To, co rebe umie, tego nikt nie potrafi. Jeśli tylko zechce, to stoi przed nim otworem wszystkie dwanaście studni rtęci i wszystkie trzynaście ogrodów pełnych szafranu, złota, srebra, diamentów i brylantów. I tyle tego, ile piasku nad morzem. Tyle, że nawet się odechciewa.	Tak, dobrze Teraz siodłaj tamte trzy konie i ruszajmy w drogę.	Te dwa szczenięta, proszę pana, cośmy mieli na podwórku, zdechły. A ten bernardyn uciekł, jak tu robili rewizję.	Ale ba! lepiéj ja bez oczu widzę niż wy, co ich macie po dwoje na jednego. Siadajcie, ta czasu nie traćcie, stary Rataj nie zawiedzie.	Wobec tego chyba tam wszyscy byli zezowaci, bo nigdy nie umieli trafić do celu... a wiem, kto znajdzie swe buciory na wierzchołku masztu, jeżeli nie zostawi nas w spokoju. A teraz nie przeszkadzać, bo zaczynamy! Nie widzisz, że mam robotę?	...i Żydzi. Nie mówię panie, o Neumanach, bo to porządny dom, ale za dużo tego na świecie.	Nie dowierzacie mi! Niestety!	To była moja myśl bo oni do króla chcieli lecieć... Ale ja powiedziałem: A czemu to nie mamy sobie z panem Michałem starych czasów przypomnieć? Jeśli nam Bóg tak poszczęści, jak z Kozakami i Tatarami szczęścił, to niejednego Szweda wkrótce mieć będziem na sumieniu.	Wilhelm nie dlatego nie buduje wiatraka, że góry są za niskie, ale dlatego, że próżniak	Jak? wlazłam do wody i tyla! mnie nie pierwszyzna, a ciebie nie chciałam puścić, bo kto tam nie wie, jak pływać, zaraz go muł wciągnie.	A tak, pan Waldemar na Apollu.	Albo to ja idę? Wy idziecie Ja bym ta nie chodził.	By mi pomóc? To bardzo uprzejmie z pańskiej strony, ale wobec tej wielkiej przenikliwości, zechciej pan, łaskawie powiedzieć, skąd wiesz, że potrzebuję pomocy i w jakim kierunku?	Będzie w stanie udzielić mi jakichś informacji?	Gdzie są te ziemniaki?	Mówiłeś z tym posłańcem? nie przywiózł on jakiej wiadomości?	Nic ci nie zostawił?	Nie masz pan pieniędzy, ale pan masz majątek.	Nie prawda; tego pan tam nie zobaczył!...	Nie pretenduję do nich. Być w zgodzie ze swym stanem i obowiązkami, oto jedyne prawdziwe szczęście.	Nie. Jestem matematyk.	No, i trochę dla rozrywki! Teatr, koncert, a nawet jakiś tańcujący wieczorek nie zaszkodzą ci.	O talencie nie słyszałam nigdy, abyś go miała...	Oto są	Owszem, ale wkrótce je porzuci, bo nic mu tam po nich.	Słusznie. Ale, jeśli jak pan mówi rzeczywiście popełniłem ten gest niezbyt uprzejmy i położyłem pana rękę na ramieniu, może usprawiedliwi mnie trochę fakt, że Alicja Wanert była wówczas moją narzeczoną.	Tak, naczelniku i jutro o dziewiątej ojciec Rity będzie tu z okupem.	Za donżuana?... O, proszę pana. To już byłaby bardzo wysoka ranga w tej kategorii. Powiedzmy, za uwodziciela.	A co innego zrobisz?	A ja myślał, że to „złe”.	A jaka bezbożność! odszepnęła Antyfona	A któż to mówi, durniu, o zabiciu Dantèsa? Żartujemy sobie i nic więcej. Wypij jego zdrowie i daj nam spokój.	A można je jeść?	A pan?	A sens moralny tej prelekcji?	Aha! Więc mamy zabrać nasz dom z waszego gruntu?	Ale, mój panie, tysiąc dukatów dla Tepera i Szulca! ha! ha!	Aż wypadek?	Ba, ale przecież wyraźnie groziła Jackowi, że w razie aresztowania jej ktoś inny rozgłosi wiadomość o jego bigamii.	Być może.	Co tam słychać w Rzymie?	Co?...	Czegoś zły!	Czy Comstock Bell był pańskim rówieśnikiem?	Czy możemy zacząć w tej chwili?	Dlaczego ty wszystko psujesz? Obejmujesz samo życie. Obejmujesz mnie.	I co?	I ja mam być taką?...	Ja Ja... Wasza Biskupia Miłości... ja myślałem...	Jakaż racya?	Jeszcze jak!...	Którą godzinę? Dwunastą?	Milion?	Mówiliście z królową?	Nieszczęsny chłopcze! Cóżeś zrobił? Jestem pewna, że coś zbroiłeś!	O! mój Boże!... trzeba więc, abym w twoje ręce powierzyła moje życie, cześć i dobre imię!...	Oczywiście miałem je.	Od „uczonego Jewreja”. Mam liścik od Hermana Markowicza Baraca.	Oto przy tym świadku panią przepraszam, jeżelim co przeciw niej zawinił.	Owszem	Prawda, jaka to miła osoba ta panna Janina?	Przysięgam pani...	Rebe, a od kiedy to wolno stać z odkrytą głową?	Starzyśmy oboje, przerwał pan Bartłomiej	Stop!	Tak ich nazywają wszyscy...	To było to było jeszcze podczas procesu. Tego o otrucie. A co pan robił wczoraj, przedwczoraj?	W magazynie znalazłem arkebuz i trochę amunicji, a do tego starą, zardzewiałą halabardę i zbroję, kapitanie.	Ów raj był waszym, magnackim. Sam to mówisz.	Żyć...
Dobra! Gdzieś tu, nad brzegiem, szosa się rozdwaja. Jedna odnoga idzie w głąb lądu. Musieliśmy ją przegapić. Dać tylną parę! Bliżej brzegu! Tak.	Ha! To jest smutno ale na to nie ma już rady. Gdybym był tu pierwszego dnia zaraz, kiedy ciebie ujęto, to może byłbym w inny sposób poradził, ale dziś już za późno.	Jaka jest, wnet stary rozpozna i jego to rzecz, ale widzi mi się, że gospodyni będzie z niej sielna	Jestem Tristan, król ziemi lońskiej, a Marek, król Kornwalii, jest mym wujem. Dowiedziałem się, panie, że lennicy czyniąć krzywdę, i przybyłem ofiarować ci usługi.	Nic nie szkodzi. Dziewczęta, czy możecie to zrozumieć, że nasze życie redmondzkie jest prawie skończone?	Nie pytam teraz o historję waszą, rzekł wychodząc z zadumy: widzę żałobę, jest więc smutna, dowiem się jej później.	Opodal stąd w dolinie, gdzie jest nasze obozowisko	Wtedy, kiedy sędzia jest razemrazem (daw.)	Ani nad nikim innym. A co się tyczy tego lania, które nam wraz z Seftonem obiecałeś?	Jakże tu ludzie ciepli być mają, odezwał się jowjalnie mnich, krew w nich zastyga od chłodu. Gdyby choć jak bobaki zimę przesypiać mogli?	Niczego, jeżeli przelecą nad naszymi głowami; wszystkiego, jeżeli spadną na dół. Wtedy nie pozostanie jeden listek na drzewie, jedno ździebełko trawy na ziemi. A pamiętaj o tym, pułkowniku, że my żywność wieziemy z sobą, ale nasze konie, woły i muły, cóż się stanie z nimi, jeżeli pastwiska ulegną zniszczeniu?	Tak, ale ona między nimi wybór czyni. Teraz przerzuciła się nagle od świeckich do nabożnych. Dawniej wysławiała Petrarkę, dziś rozpływa się nad Franciszkiem z Asyżu.	A cóż dziwnego mój panie?	A jakże, pacholik mój przyniósł ją za mną. Wawrzuś!...	A więc przyjdź do mnie za godzinę... dobrze? Mieszkam na ulicy Królewskiej...	Ach to znaczy, że list mówi prawdę od początku do końca?	Ach, więc tak?... Więc tak. Więc osób, dla których żywimy jakieś większe uczucia, musimy planowo unikać?...	Alem ja wczoraj już żonie waszéj powiedziała, że przy chacie zostanę.	Anim sobie na nie i palca nie skaleczył. Jedziesz, Józik?	Bo że pan Podbipięta takowe rzeczy wymyśla, nie dziwię się! Zawsze miał dowcip w pięści, a od czasu jak ściął największych trzech kpów między Turkami, sam czwartym został...	Cena?	Chce pan, żeby stąd poszedł?	Ci Anglicy mają czaaasami ro...rozum, czuć to Tak więęęc, wedle Ben...Ben...Benthama, jeżeli obligi mego brata sąąą warte... nie są nic warte. Tak. Dobrze mówię, nieprawdaż? To mi się wydaje jasne... Wierzyciele byliby... Nie, nie byliby... Ro...ro...zumiem.	Co do znaczenia mój pan nikomu nie ustępuje, ale zawód jego nie pozwala mu wozić z sobą kucharza i służby. My sobie jemy bez ceremonii na łące, czasem tylko orzechy laskowe lub kasztany.	Co to wszystko znaczy?	Co za strach?... Odkryłem ja rzecz, której naprawdę będziecie się lękać... Ale o tym nie mów nikomu. Wiesz, w miesiącu Paofi (lipiec	Co?	Czy będzie potrafił cię zrozumieć, to chciałeś powiedzieć, dziaduniu?	Czy mogę mówić z panem Jackiem Piotrowiczem?	Czy można na to coś poradzić?	Czy pani napisze do Szczerbica?	Cóż Zosia na to?	Cóż to, na piechty, Macieju?	Dlaczego stanęliśmy? A, nareszcie namyśliła się pani!... Któraż z pań teraz na koziołek?	Dobrze.	Domyślamy się, że pan sam powiesz	Doskonale Układają się bez zapytania nawet, czy ja się na to zgadzam, czy życzę sobie, aby taka pani przestąpiła próg mego domu... Tego dopuszczać się mogą tylko aktorzy.	Dzieci, jeżeli widział, niech tu zaraz przy wszystkich mówi, którego zna generała? No, mów, bo ja znam wszystkich generałów.	Dziwnie się czuję wzruszonym A! aleś jéj pan śliczne gniazdko urządził.	Gadu, gadu, słońce się za ratusz schyla, a kwiaty nie powiązane. Ej, Hanka, przez wasze jankory zapóźnimy się.	I jeszcze jedno słówko.	Interesy. Właśnie poto zwracam się do pana, byście coś poradzili.	Ja również	Ja? Nic, sam mi się ofiarował	Jakby mnie, pary, wsadziły do prochowni, to bym ich spalił...	Jama, że konia by przewlókł!	Jestem zmęczony.	Julio, nie chciałabyś mieszkać tutaj?	Jutro obejmiemy służbę. Przysięgam Bogu, że oni okpiwają. W nocy słychać było najwyraźniej, że z ekspedycji wyprowadzono rower, tak, Zaleski jeździł. Dzieją się tam hece! uderzył znowu pięścią w kolano, bo straszliwie zabolały go stawy. uśmiechnął się, chwycił zębami brodę i słuchał czytania w dalszym ciągu, ale już myślą przepatrywał księgi kasowe i dzienniki, znajdował nieporządki, opuszczenia, jakie Zaleski ze Stasiem porobili, i układał surowy raport w myśli.	Kochanek, Łzy rzekł Lucjan, rzucając się jej do nóg i płacząc.	Kochany chłopcze! Życie mi ocaliłeś.	Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.	Mam nadzieję, masz moje wsparcie, przyjacielu. Wpierw wolałbym się jednak dowiedzieć, jak dobrze znasz tego Van Goulda?	Miłość niespełniona, Pożądanie	Możesz nie wierzyć, jeśli tak ci się podoba, ale ja jestem pewna; widziałam białą postać, a Bóg, jakby w obawie, że podważę świadectwo jednego tylko z moich zmysłów, sprawił, że usłyszałam, jak poruszyła się szklanka na stoliku.	Najpewniej.	Należałoby wytoczyć Herhorowi i Mefresowi proces o zdradę państwa za tajemne stosunki z Asyrią...	Naturalnie znam ich pięć i jestem przekonana, że jeżeli tylko zechcesz... Bardzo się cieszę! Naprawdę, Ew, szalenie mi będzie miło!	Nic...	Nie inaczej, dzielny mój przyjacielu, on nas wyżywi, a dokonawszy tego, spełni tylko swoją powinność.	Nie rozumiem	Nie wam, ale mnie W rezultacie, wszystko mi jedno i nawet wcale bym się nie gniewał, gdyby panowie ci nie przystępowali do spółki...	Nie, dwa i to zawsze na chwilkę, bo pamiętasz, że mama zaraz po jéj wyjeździe wyjechała z Magdzią na całe lato do ciotki Lipowskiéj.	Nie, o takiém nazwisku nigdym jeszcze nie słyszał	Nie, pani. Przyszedłem tylko dowiedzieć się, jak się ma i zaraz idę.	Niech pan idzie, to się pan dowie.	No, no, dwa słowa przywrócą ci pamięć. Co zrobiłeś z tym szlachetnym panem, któremu przed dwoma tygodniami miałeś tyle czelności zarzucić fałszowanie pieniędzy?	No, te sztoż heto, co ciebie dziś dusiło?	O!	Oddaj książkę!	Omyliłam panią dlatego, że omyliłam się na samej sobie. Panna Rudzińska była uczen­nicą zbyt daleko już dla mnie posuniętą w nauce. Sądzę przecież, iż gdyby szło o właściwe początki, zdołałabym odpowiedzieć może zadaniu. Z tą myślą przyszłam raz jeszcze do pani. Czy nie mogę otrzymać lekcji początków?	Owszem. Nie odkładam nigdy do jutra.	Pantaleon Kwiatkowski? A wiem, wiem, poeta! prosić, prosić!	Pięć lat...	Powiedz coś jeszcze Mów powoli, a ja będę wszystko spisywał. To ciekawe... arcyciekawe... A do tego zupełna nowość! Najpierw poproszę o ptasi alfabet. Tylko nie za szybko.	Powiedzieli mi, żeś zginął.	Prawdziwie, zadziwiasz mnie pan.	Przypuszczam, że nie będziesz mnie prosił, żebym cię nazwał człowiekiem litościwym więc moje uczucia mogą cię zadziwić, panie Silver. Gdybym wiedział na pewno, że majaczą (a jestem moralnie przekonany, że przynajmniej jeden z nich zapadł na febrę), opuściłbym to obozowisko i jakkolwiek naraziłbym własne życie, starałbym się im dopomóc swą umiejętnością.	Pytam ci się, dokąd poszła Nagina?	Rozkaz, wasza królewska mości.	Spostrzegłem to	Sądzę, że jednak trzeba cię przygotować. Jedziesz do miejsca bardzo dziwnego.	Słyszałeś?	Słyszę, miłościwy panie	Tak, nie był tu wcale i nigdy. Nikogo w Warszawie nie zna. Wszak prawda?	Tak. Wtedy co? Gdzie dla niej wówczas miejsce w tym weiningierowskim weiningierowski	Uchowaj Bóg, Beniaminie! Zamknęła drzwi na łańcuch. Zanim odszedłem, jeszcze raz zapukałem i zapytałem: „Zeldo, a może chcesz przekazać coś swojemu mężowi? Było nie było, może dasz mu coś na drogę, Zeldo?”. Nie odezwała się słowem. Pomyślałem, że ma chyba twardy sen i bez uroku, chrapie sobie słodko. Więc ja znowu: „Zeldo, jeżeli już śpisz, to śpij sobie na zdrowie! Bądź zdrowa, Zeldo!”	W sieni se legowisko wyszykuję... juści... a jeśli każesz... to do waju jeść przyjdę... dzieci ci za to przypilnuję... juści... Pieska ino zabierz, bok mu skaleczyło... juści... stróżować ci będzie... czujny wielce.	Winy nie oznaczono?	Wskażcie ich	Współczuję panu! Pewno pan pociągnął za mocno! Ale Puk mi doniósł, że pan opowiada Unie jakąś historię.	Wszystko przemija. I ten twój nastrój przeminie. Jesteś młoda, jesteś do ludzi podobna. Na świecie żyjesz i wśród ludzi.	Wyłazić i nie ględzić!	Z respektem! piękna głowa! rzekł stary podagryk trąc kolano... z respektem.	Zajechałem na DziekankęDziekanka znana winiarnia warszawska Karola Lesisza (Krakowskie Przedmieście 54); w ocalałych piwnicach mieści się obecnie rozlewnia win., do piwnicy... To, panie, piwnice!... żyć, nie umierać...	Zdaliśmy, ciociu!	Znajdzie się! Na to on mąż, by się odnalazł A nie będzie go	z upojnej, północnej szczęśliwości skonu, która śpiewa: świat głębin zwał, głębszych niż, jawo, myślisz, śnisz!	Śmiejesz się pan, mój kuzynie (bo sądzę, że już mogę pana tak nazywać?). Śmiejesz się, a przecież sam na uczciwej drodze zdobyłeś miliony w ciągu dwu lat?...	Żal mi twej damy: spełnię poselstwo jedynie wówczas, jeśli się dowiem, iż została ci drogą ponad wszystkie krasawice świata.
„Ej, musiał go ktoś porządnie brać do galopu! Konstancja nigdy by nie pozwoliła na coś podobnego. Wątpię, czy pobyt w Europie wywarłby na niego wpływ bardziej zbawienny”.	Ja mam zawsze dużo na sumieniu Może nawet mam na sumieniu więcej, niż raczy mieć pan, wielmożny panie.	A Napoli, gdzie na Chiaja, na via Roma wre najżywsze prestopresto (wł.)	Bieda rzekła, wzdychając, i spojrzała bardzo niechętnym wzrokiem na swą parasolkę.	Mówiła mi, że wieczność. Na podstawie herbarza przypuszczam, że dziesięć lat, ale dziesięć lat z Monmouthem to wieczność pomnożona przez doczesność. Kto będzie jeszcze?	Nie mogę sobie przypomnieć, gdzie jest Sablin. Nie wiem nawet, kto on jest. Na próżno usiłuję sobie przypomnieć go.	Pod ziemią? A „Nautilus” jest na wodzie?	Ranek był piękny, jeździłam na cmentarz.	Jakże radosne są to wieści A czy wiszą jeszcze na Mostowej Wieży ucięte głowy straconych czeskich panów?	Wariata z ciebie, dziadku, zrobią, boś jest już stary. Bądź nim zatem. Bo wariat może rządzić świa­tem, byleby głupstwo zgrał z metodą. Mówią, żeś bigot rozdaj wszystkie; na dno opadnij, gdy cię topią	Człowieku! Więc on już groził, już mieczem nad Rzecząpospolitą potrząsał, a tyś się na tym nie poznał?	Cóż to za wronie gniazdo na przodzie?	Przecież zna pan dobrze moją teorię na temat pojedynków; przedstawiłem ją panu w Rzymie, jeśli sobie pan przypomina.	Wielki czas, jeśli pan też wraca na obiad!	Żyć, zawołał Ordyński nie mam już tchu na życie, nie czuję sił w sobie, pozwól mi umrzeć!	Czemu nie? Jakby tak jeszcze podjechać trochę bliżej...	W takim razie wszystko w porządku Nie szukajmy dnia wczorajszego, to do niczego nie doprowadzi. Zresztą, czego się tu obawiać? O co? Trochę drobiazgów nikogo nie zuboży, a nieboszczyk się o nie chyba nie upomni...	O ile popełnisz pan zbrodnię, napewno udowodnię to i pokonam pana! Zatajenie, że wiem o zakładzie tej nocy, leży może w interesie moim. Ale nie mogę przyrzec tego. Muszę zachować pełną swobodę działania, stosownie do okoliczności.	Mamy teraz ważniejsze potrzeby nad trzymanie się ścisłe żurnalów. Mój stary kapelusz i moje wąskie suknie muszą mi służyć do końca.	O nie, proszę cię, hrabio! Proszę, śmiej się. Bądź szczęśliwy. Pokaż mi przez twoją obojętność, że życie tylko temu jest niemiłe, kto cierpi. Ale ty jesteś litościwy, dobry i wielki, przyjacielu, i tylko dlatego, że chcesz mi dodać siły, udajesz to szczęście przede mną.	A może to tylko naumyślnie?	Cicho! Cicho, mówię! Ty, Wasil, wybij to sobie z głowy. Nie bądź durny. Nie dla ciebie ona, a ty nie dla niej. Sam pomyślisz, to i oprzytomniejesz. A ty, Zonia, idź do niej i poproś. Niech przyjdzie. A patrz patrz, żeby zechciała przyjść. I to jeszcze ci powiem, Zonia, że źle jest tak sierotę, biedaczkę krzywdzić! Bóg za to karze.	Ciężko myślisz jak zawsze. To cóż, że z Ziemi przybył? Choćby nawet i ze Słońca! Myśmy nie mieli obowiązku wiedzieć o tym z góry. Najlepiej, abyś ty milczał zawsze, a mnie mówić pozwolił.	Jednakże raz już począwszy, chciej mnie pan wywieść z niepewności. Nie pisano mi nic... Cóż się stało w Konopnicy?	Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.	Nie, panie doktorze. Rewizja będzie przeprowadzona zaraz. Jeżeli pan chce być przy niej obecny...	O jest, masz rację i zrobimy go. Ale, jeśli w domu zastaniesz Horna, bo miał przyjść do mnie, to mu powiedz, żeby zaczekał koniecznie, bo najdalej za dwie godziny będę.	Pan Paweł wpatrzył się w pół figlarną, w pół nadąsaną, a nieskończenie dobrą twarz żony, i podniósł rękę jej do ust.	Przepraszam waszmościów że im zabawę przerywam, ale jestem obcy, a chciałbym się tu dopytać o pana Konopkę.	Tak więc pamiętajcie że się nie znamy, a razem że macie we mnie chętnego pomocnika w tem wszystkiem, co interesowi młodej królowej służyć może.	W jakim wieku? To jest dziecko. Wy jesteście straszni, wy z miasta. Przywozicie nam tu starych maleńkich, zwiędłe przedwcześnie kwiaty i mówicie: „Doktorze, coś temu dziecku jest”. Ależ u diabła	Miłosierdzie podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus, w którego wierzymy, kazał nam miłować nawet nieprzyjaciół. Więc opatrzyliśmy twoje rany i jako rzekła Ligia, będziemy modlić się, aby Bóg wrócił ci zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy. Zostań więc w spokoju i pomyśl, czyli godziłoby ci się prześladować dłużej Ligię, którą pozbawiłeś opiekunów, dachu	Pokaż mi go. Który to? Wskaż mi go. Muszę go zobaczyć!	Tak... to szczęście... Powiedz mi, skąd mogło przyjść to nieszczęście?	W imię Ojca i Syna... Iluż ludzi ma zamiar zgubić ta kobieta?... Bo, o ile wiem, a zapewne i dla pana nie jest to tajemnicą, że jeżeli Stach wpadł w nieszczęście, to tylko przez nią...	Co dziesiątemu kula w łeb. Resztę pomieszać z innymi pułkami. Pojedziesz dziś do chorągwi Mirskiego i Stankiewicza, zawieziesz im rozkaz mój, by do pochodu byli gotowi. Czynię cię regimentarzem nad tymi dwiema chorągwiami i nad trzecią Wołodyjowskiego. Namiestnicy mają ci podlegać i we wszystkim słuchać. Chciałem do tej chorągwi Charłampa naprzód posłać, ale on do niczego... Rozmyśliłem się.	A ja nawet jeśli go nawet zobaczę, to nie uwierzę.	A ja wam powiadam, że to są czarowniki... właścicielka loterii, kramarka. Wajdzina, nabierając drewnianą warząchwią gorących flaków dla jego miłości pana Prota, majstra bednarskiego.	A po prawej stronie Kujuka, ten przystojny i barczysty?	A więc daję panu trzy miesiące. Widzi pan, że daję panu czasu z okładem.	Będę się starał o jéj szczęście.	Czy mama jeszcze żyje?	I moje serce będzie tam również.	Ja? Czy sądzisz, że nie mam nic innego do roboty?	Jeździłem dziś w nocy do Angers	Jeżeli mam ci prawdę powiedzieć, Steinie to przyszedłem, by ci opisać rzadki okaz.	List odezwał się	Mówisz pan zatem, że nie wiesz, co zawiera ten list?	Naszto mnie nazad, kiedy tak dobrze!	Nie opuszczaj pan nas, biedne sieroty!	No, to żebyście sobie wiedz... A bod... Słuchaj!	No, to, że jestem takim typem?	Och, tak odda jej pan taką usługę, jak gdybyś był jej ojcem...	Przyszły do pana Ketlingowego dworcadworzec	Starościcu kochany przykrą mam misją, ale cóżeś powiedział, to obelga!	To co? Tobyś mnie pewnie pokąsała?	To zostaniemy starymi pannami	Wcale nie. Pomyślałem tylko, że prawdopodobnie jesteście w gruncie rzeczy bardzo do siebie podobne, tylko swoje niespo­żyte zasoby energii ku całkiem innym sprawom kierujecie.	Wiecie państwo, że ona jest ładna, wygląda bardzo inteligentnie; gdyby nie drobna wada w górnej wardze, byłaby poprostu czarująca. Jeżeli istnieje wicehrabia de Tours, można mu powinszować. Oriano, wiesz kogo mi przypominają te brwi i ta linia czoła? Twoją kuzynkę, Jadzię de Ligne.	Wsyp no temu malcowi kilka batów, żeby się nauczył grzeczności.	Znam jeno Lubowicze i Szeputy, bo te koło mojej majętności leżą. Samej leśnej granicy będzie mil ze dwie, a polnej i łącznej drugie tyle.	A cóż dacie za groch?	A moja złota paninko, a moja kochana!	A potem.	Aha... Noc widna?	Brawo Tengier	Bóg zapłać, weźcie Filipa, ja ta u organisty wyrabiał nie będę.	Co ci jest?	Co takiego?	Co? Gdzie? Z kim?	Co?! Zgoda z tymi wilkami?!	Czy będziemy grać dzisiaj?	Czy pan przypuszcza, że z tą moją znajomością mogłabym dostać miejscemiejsce	Głupota, Ojciec, Rodzina, Starość, Dziecko, Korzyść	Jest on podrobiony.	Kto jedzie?	Lubię.	Maksa nie było?	Mniejsza o długi.	Nie wiem W południe oznaczę położenie statku.	Nie, panie, nigdy.	Niech pan da, ja jestem biedny człowiek. Taka zawieja, błądziłem...	Nieprawdaż?	No, cóż takiego?	O nauczycielkach wolno.	O systemie?	Pewno	Płoć jeno, żadnej szczukiszczuka	Szczególniej z waćpana.	Słyszelim! Juścikjuścik a. juści (gw.) przecież. nie głusim!	Tak jest panie hetmanie dobrodzieju, rzekł w rękę go całując kuzyn i wzdychając... trzeba odpokutować za stare grzechy.	Trup, Śmierć, Miasto, Żebrak, Bieda, Głód, Warszawa wołał Henio Śledź.	Więc i pan mnie opuszcza?	Za głośno ze sobą mówimy. Chłopak gotów usłyszeć!	Zbrodniarz	Zna pan pewne przysłowie?	Zwłaszcza kiedy go pożegnamy	Zwłaszcza? Dlaczego zwłaszcza?	Ładnie wyglądasz!	Żartujesz?!
Mój drogi, Braulard ma dwadzieścia tysięcy franków renty, klientelę jego tworzą wszyscy autorowie dramatyczni bulwarów: mają u niego bieżący rachunek jak u bankiera. Bilety autorskie i inne gratisówki to towar; Braulard zajmuje się jego lokatą. Popracuj trochę w statystyce: użyteczna nauka, byle jej nie nadużywać. Licząc po pięćdziesiąt biletów na wieczór z każdego teatru, masz dwieście pięćdziesiąt dziennie; jeżeli jeden w drugi warte są po dwa franki, Braulard płaci sto dwadzieścia pięć franków dziennie autorom i kupuje widoki zarobienia tyluż. Tak więc same bilety autorskie dają mu blisko cztery tysiące na miesiąc, razem czterdzieści osiem tysięcy rocznie. Przyjmij dwadzieścia tysięcy straty, bo nie zawsze może umieścić wszystkie bilety.	Ciociu, proszę tchu nabrać! Ta tyrada grozi zapaleniem płuc. Wierzę ślepo w doskonałości panny Koop, obowiązuję się przez wdzięczność dla majora wystawić jej pomnik na rynku w Dülmen i wypisać to wszystko na marmurowej płycie.	Z jarmarku na jarmark, byle tabunku zbyć.	Ale na miłość bożą, cóż tedy? a to śmieszna awantura... rzekł marszałek siadając na łóżku.	Jaśnie wielmożny gubernatorze w krótkich słowach rzecz całą opowiem. Znajdowaliśmy się razem z tym panem w pobliskim domu gry. Tam on wygrał tysiąc realów, a chociaż widziałem, że niekiedy grał niesumiennie, zamilczałem i przed innymi stronę jego trzymałem, myśląc, że, jak to grzeczność każe, zrobi mi potem jaki podarek, lecz on, zabrawszy wygrane pieniądze, wyszedł i ani spojrzał na mnie. Dogoniłem go tedy na ulicy, prosząc, aby mi część wygranej udzielił, a on bezczelnie chciał pozbyć się mnie kilku realami. To mnie oburzyło i byłbym mu z gardła wydarł pieniądze, gdyby straż waszej wysokości nie nadeszła.	Nie, Harbercie, albo przynajmniej byli to, że się tak wyrażę, rozbitkowie chwilowi. Bardzo możliwe, że burza wyrzuciła ich na wyspę, ale nie zniszczyła im statku i gdy ustała, wypłynęli znowu na morze.	Nie, wy tego nie mówicie. Wy jesteście wieczna przeszkoda. Wy rzucacie się na naukę jak sroki na świecidełka.	Pilocie ja muszę wsiąść na amerykański statek w Jokohamie, a nie w Szanghaju czy w Nagasaki.	Rzecz wkrótce stanie się aktualna. Przedewszystkiem zaznaczam, że ja nic z tem nie mam wspólnego. Występuję tylko jako adwokat w imieniu klijenta, do którego... wolę się nie przyznawać. Dlatego też proszę pana o słowo, że nasza rozmowa zostanie w absolutnej tajemnicy. Bez względu na to, czy przyjmie pan propozycję, czy odrzuci.	Nie wiesz? To są małe drewniane osóbki wyrobione na podobieństwo Najświętszej Panienki, świętego Józefa, Dzieciątka Jezus w żłóbku; potem pasterze z darami, wół dziś popr.: przypatrywać się. jasełkom, przy czym braciszkowie nasi kolędują, a naród uczy się tych pieśni, słuchając, i potem domadoma (gw.)	Po dwóch latach pobytu w Konstantynopolu zdołał uciec z pewnym Greczynem, przebrany w suknie Arnauła; czy się ocalił, nie umiem powiedzieć, bo nie miałem sposobności zapytać o to towarzysza jego ucieczki, którego widziałem w rok po tym. Tyle tylko wiem o losie Don Pedra i mam żywą obawę, czy mu się ucieczka udała.	A co? jak źle, żeście mi nie sprzedali gruntu! Ja wiedziałem, że nie wytrzymacie z nami. Teraz będzie jeszcze gorzej, bo Fryc rozgniewał się na was.	O, co to, to nie, łaskawy panie byłoby to pięknie, aby gubernator był na polowaniu, gdy tylu ludzi sfatygowanych przybywa szukać go w nagłych interesach. Niech wasza wysokość raczy mi wierzyć, że polować powinni próżniacy, nie gubernatorowie; co do mnie, myślę tylko w niedziele i święta uroczyste bawić się, grać sobie w karty lub w pliszki, bo to, jak powiadają, dobry dłużnik zawsze ma otwarty worek, kogo Pan Bóg wspomoże, ten więcej może, ciało rusza nogi do drogi, nogi dźwigają ciało, aby postępowało. Za Boską pomocą i przy dobrych chęciach będzie się rządziło jakoś zawsze trzeźwo, nie po pijanemu, a kto mi nie wierzy, niechaj przymierzy, niech mi palec w gębę włoży, tak go ścisnę, aż się strwoży. Oho! niech tylko nabiorę wprawy, to mnie najmędrszy nie zawstydzi, kaptur nie czyni mnichem, ani łachman lichem, skoro zacznę, będzie znaczne.	A po cóż bym brał stare klaki.	Tak, pani Odpływamy rano, a panicz Davy i siostra moja, jeśli zechcą, zobaczą nas raz jeszcze po południu w Graveseand.	Przyszedłeś do nas, a właściwie do mamy z wizytą. Pamiętam, że w głowie nie mogło mi się pomieścić, w jaki sposób mama może mieć takiego niedorosłego brata. Miałam wtedy sześć lat, a Krzyś był zupełnie malutki i miał złote, kędzierzawe włoski. Ty byłeś bardzo ładnym chłopcem.	Szedłem do mego przyjaciela Eurycjusza, panie, który trzymał kram przy Wielkim Cyrku, i rozmyślałem właśnie nad nauką Chrystusa, gdy poczęto wołać: „Ogień!” Ludzie gromadzili się koło cyrku dla ratunku i przez ciekawość, ale gdy płomienie ogarnęły cały cyrk, a prócz tego poczęły się ukazywać naraz i w innych miejscach, trzeba było myśleć o własnym ocaleniu.	Czegoś ty taka mizerna? i czemu nic nie mówisz do mnie? Jeżeli chora jesteś, albo ci brak czego... możesz przecie powiedziéć mi o tém, a ja... jabym ci nieba chciał przychylić... Cóż?...	Weź pan gromadę czujących i świadomych ludzi, a przekonasz się, że łącząc ich w jakie zechcesz grupy, nie otrzymasz zbiorowego czucia ani świadomości.	Tak Nazariusz poszedł ułożyć się ze stróżami, a ja widziałem Piotra, który mi nakazał modlić się i wierzyć.	Dwieście, trzysta, może czterysta tysięcy franków! Czy nie będzie trzeba licytować i sprzedać, aby stwierdzić realną wartość? Podczas gdy, ułożywszy się...	Myślicie o swojej ojczyźnie, panowie Pracujecie dla jej pomyślności, dla jej sławy. Macie rację. Ojczyzna!... Właśnie tam trzeba wrócić!... Tak, tam się powinno umrzeć!... A ja umieram z dala od wszystkiego, co ukochałem.	Owszem, owszem Proszę mnie nie wstrzymywać, mam jeszcze jeden nabój... Jeśli się ruszy...	Powiada, że tak mu się podobało	To i dobrze. Dwa i trzy dni nic nie znaczą. Waszmość, panie czerkaski, pchnij też gońców z oznajmieniem sprawy do pana chorążego koronnegodo pana chorążego koronnego książę, koniuszy  wielki koronny i starosta łucki, jeden z najbogatszych magnatów Korony.. Ale waszmość już śpisz, jak widzę?	A jak się przejawia jego obłęd?	A maszże pan do tej misji usposobienie	A z Kozłowską co się też stało?	Ale likwidację można przeprowadzić nawet bez pomocy trybunału handlowego. Albowiem w jaki sposób oznajmia się bankructwo?	Brat mój mi mówił, że pan się zajmujesz sztuką	Bógże ci zapłać, bo mi będzie starość lżejsza. Nieraz się tam jeszcze podwikipodwika (starop.)	Bój się, człowieku, Boga	Chodź, Synnöwe! Wejdziemy do środka!	Ciszej waćpan szeptaj, bo nam się przypatrują...	Jakieś niebezpieczeństwo grozi sir Henrykowi... Byłoby najlepiej, gdyby wyjechał do Londynu.	Mnie pozwoli pani rozłożyć się obozem u jej stóp.	Oficer trzyma się ściśle rozkazu	Oho!... Od jakże to dawna prorocy zajmują się moim domem?	Panna Ewelina należy do wyjątków!...	Szczęście odezwała się Małgosia niecierpliwie.	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech... czy daleko jeszcze do Warszawy, panie mój kochany?	Wtedy dopiero będzie wiadomo, co się wykonało. Ale wtedy dopiero, gdy już będzie za późno. Wtedy dopiero nadejdzie żal, lamenty, awantury i inne opery.	Nie to, żebym nie lubił. Ale od czasu jak przekonałem się, że wielkie damy nie różnią się od pokojówek, wolę pokojówki.	Kto wam u króla łaskę i pobłażanie w tak ciężkim terminie wyprosił, jeśli nie ten, komu ninie płaszcze z krzyżakami pod nogi rzucacie? Ojciec Święty!	Głuptasku! Kto raz go zobaczy, ten nie może już żyć. Jak więc mogłem go widzieć?	Wiem, co chcesz, żebym ci powiedział Ja zawsze wiem, gdy chcesz, bym ci coś powiedział. Ciekawa jesteś, dlaczego zasłona jest odsłonięta. Teraz chcę, żeby tak zostało zawsze.	Nie, nie tak! Tyś tak różna od innych, tak dobra, łagodna, cierpliwa, rozsądna. Ty, Agnieszko, zawsze, we wszystkim masz rację.	Widziałem, ale żeby mi nie powiedzieli, że to on, to nie byłbym go poznał, tak go boleść i choroba strawiły.	Cóż ona naucza?	Im wolno, one za to płacą Nam nie.	Manuel przypomni sobie niezawodnie, że kochał ciebie i że ty nigdy go kochać nie przestałaś. Wówczas... pożenię was.	Najmodniejsze teraz pantofelki z szarego płótna ze skórzanymi deseniami...	Nie bluźnij, wasza dostojność Lekkomyślnie szperasz w najświętszych tajemnicach, a to bywało niebezpiecznym nawet dla większych od ciebie!	Nie traćmy czasu i ruszajmy w drogę Nie zapominajcie, że to jest pościg.	Nie, nie! Jeux d’esprit, jeux d’exercice	Nie. Nie złożyłem nigdy całego heksametruheksametr	Pozwól, że przerwę. Otóż według ciebie w uroczystym ślubie, czyli w pantomimie, obliczem wyrażam nic mniej i nic więcej, jak tylko wspomnienie rozkoszy miłosnej, niewymuszonej, nieopieczętowanej aktem poślubienia, pierwotnej, bezwzględnej?	Połowa z was nie zostanie.	Prosty ja pachołek, alem szlachcic i sługa wasz wierny... dajcieże mi jakowy wspominekwspominek (daw.) żniwo, tu przenośnie: wojna, walka. wojennej, a święty Jerzy mi świadkiem, że tam w poprzódku, nie zaś w ociąguw ociągu (daw.)	Pytałam o szczegóły dlatego jedynie, że, mając dużo krewnych i znajomych pomiędzy kupcami, pewna jestem, iż o sto procent taniej wszystkiego dostanę, niż ty zapłacisz, gdybyś sam kupował.	Szkoda, że cię tu mieliśmy tak mało.	Tak, to ja.	Taka bo jestem zmęczona!	A co prócz tego słychać u was?	A czy ty masz lalkę?	A jaka bezbożność! odszepnęła Antyfona	A jaka ładna!	Brat musi mieć przecież w tym nowym pałacyku i bibliotekę.	Będę u ciebie, kochany hrabio, jak Boga kocham i może jeszcze przyprowadzę ci z paru Litwinówparu Litwinów	Czy zauważyłeś, jak ona wymawia niektóre słowa? Zupełnie jak Swann. Jakbym go słyszała.	Dobry chłopak.	Doprawdy? Voyons, pan ma talent kompozytorski, jak widzę.	Dziwna roślina! Zupełnie przypomina kształtem kłącza małego człowieczka.	E, zimno	Gott behüteGott behüte (niem.)	I wydrukowali?	Ja cię też kocham, papo. Ty jeden mnie rozumiesz. Już nigdy, przysięgam.	Ja?	Jadł coś przed chwilą?	Jak myślicie?	Jak śmiesz robić mi z tego zarzut! Jak śmiesz!	Jaki korzeń, taka nać!	Kas gi bet?	Któż był więcej? zagadnął król.	Moje hasło: Saragossa i Burviedro...	Mów prędko, Subagazi, i mądrze: azaliazali (starop.)	No?	Patrz pan swego nosa!	Pojutrze panna Hejbowska wraca i wówczas właśnie...	Potrafić potrafię, ale czasu dużo zejdzie. Czasu szkoda. Świt nas przyłapie.	Proszę żadnych dywagacyj!	Rabusiu morski!...	Spotkałem pana Maigret. Tę czapkę sprzedano jakiemuś woźnicy.	Tam skrzynki z karbidem w tej wilgoci stoją cały rok. Kwas pruski, denaturat	To pozwól mi iść razem.	Wasza łaskawość pozna zapewne pismo swoje.	Wczoraj wieczorem.	Wiesz? Urządzimy teatr...	Zgrzeszyłeś pan znowu, Mr. Barnes.	Zupełnie szczerą!
A jednak zna go pani dobrze...	A my właśnie, kuzynku, serce z majowego nabożeństwa wracamy. Jak mówił ksiądz wikary, jak anioł Nincia się spłakała, a Bincia w tej chwili jest jeszcze zachwycona.	A nic. Szczęśliwa. Ale jest tam panna Ratkowska: ogromnie miła panna! Bez mała, żem się w niej nie zakochał.	A niech zdycha, nie moja strata!	A ty, co zrobił?	A zatem do interesu! Twój godny braciszek prosił cię o wstawienie się do mnieo wstawienie się do mnie	Ale czemu ty nie śpisz?	Ale nie mam na to ochoty.	Ale pani teraz mi powie. Przecież tylko o imię chodzi.	Ba! Postawcie ich o dwadzieścia kroków i o ile weźmiecie kawaleryjskie pistolety, nic sobie nie zrobią	Carramba! Mówiłem ci, caballero, żebyś się zatrzymał. Skropiono cię takimi perfumami, że będziesz je teraz czuć przez tydzień. Pozwól, że nie będę się do ciebie zbliżał.	Cała, caluteńka!... ale mów dalej...	Ciebie, ja? To niepodobna!	Czy mogę się widzieć z don Carlosem?	Czy zostawi pani te porcelanowe psy?	Cóż to? czyśmy tu przyszli na rekolekcje?	Daj pan pokój słowom. Wiadomo panu przecież, że dziecko zostało przemieszczone w pewnym celu, gdyż inaczej nie trzebaby go ukrywać tak starannie. Jeśli Miss Remsen wzięła w tem udział, to najwyraźniej poto, by panu pomóc wprowadzić w błąd detektywa, co jest karygodne. Przeto mamy prawo obserwować ją i wydobywać co się da.	Do usług waszej książęcej mości!	Do usług waszej książęcej mości.	Dzień dobry!	Dzisiejszego rana nie dostaliśmy nic do zjedzenia. Zali wytrzymamy do godziny modlitw o głodzie	Dziwaczysz	Gdzie?	Gdzież on mnie będzie przyjmował?	Hallo, tu Pogotowie Elektryczne.	I złego języka!	Ja się wcale nie gniewam	Jak to inaczej? Już tyle razy była na świecie wojna: i za Aleksandra Macedońskiego, i za Napoleona, i za innych wojowników, a przecież ciągle jest tak samo.	Jestem doprawdy skłonny panu uwierzyć To dziwne! dziś popr.: oczu.. Wtem dodał: Przesunął język po wargach, które były suche i czarne, podczas gdy czoło połyskiwało wilgocią.	Jesteś gorzej niż dzieckiem straciłaś zdolność rozumienia własnej sytuacji. Niewiele brakuje, a będziesz przekonana, że to my chcemy cię unieszczęśliwić, a ten osobnik uwielbia cię i szanuje.	Jeśli przyśle mi sztylet, będzie to znaczyć, że sułtan nie obdarzył go łaską, a wtedy mam podłożyć ogień; jeżeli przyśle pierścień, będzie to znaczyć, że sułtan przebaczył i opuszczę prochownię.	Każden nie wierzy, póki nie przymierzy; prawdę wam rzekłem.	Każdy jest jak najlepiej usposobiony do ludzkości, ale dla pojedynczego człowieka to nie. Ludzkość zbawię, ale ciebie, bracie, zabiję. A to niedobrze, wasza wielebność. Świat będzie zły, dopóki ludzie nie zaczną wierzyć w ludzi.	Król, który dotąd zapałem nam wszystkim dawał przykład, od niejakiego czasu zdaje się tęsknić do Polski. Uważaliście to?	Masz pan rację i nie masz pan racji. Świnia, gdyby rozumowała o orle dajmy na to, rozumowałaby podobnie; gdyby porównała swoje niechlujstwo, swój brudny chlew, swoją ordynarność barbarzyńską, swoją siłę głupią i brutalną, swój wstrętny, rechoczący głos, swój rozum sprowadzony tylko do najobfitszego nażerania się, gdyby to wszystko porównała z pięknościami orła, z jego żądzą swobody, z jego chęcią do podsłonecznych wzlotów, z jego dumą, miłością obszarów znienawidziłaby go i pogardzała nim.	Mogę stać	Mości panowie, proszę do tańca!	Można jej uniknąć milczeniem. Nie jestem zaczepnego charakteru.	Myślałem... Miałem ciebie na myśli przy podziale skarbu.	Myślisz tylko o nim!	Mój Bobolo miły Coś mi miał serce odjąć dla niej, toś chyba przysporzył. Dokaże ona co czy nic, nie w tem rzecz; podziwiać trzeba i męztwo i rozum i wdzięczność dla królewnej.	Na dziób, panie Morgan.	Na grodzie u miłościwego pana gotuje się uczta wielka i radość wielka... Naprzykrzyło się nam wojować i swarzyć... Kneź chce się ze swymi pojednać... Tego, co mu oczy wyłupiono, puszczą, aby sobie w świat szedł. Kto wie, a może mu oczy odrosną? Stryjów i bratanków zaprosi kneź do stołba i zgodę na wieki zapijemy!...	Niby pani nie wie!	Nic mi nie jest żadnej też pomocy nie potrzebuję, póki tą oto ręką i tą szablą ruchać mogę; ale nasz przyjaciel, najgodniejszy w Rzeczypospolitej kawaler, w srogim strapieniu, nie wiem, czyli dycha jeszcze.	Nie chcesz wyjść stamtąd!	Nie grozi wam to, jeżeli mnie ją oddacie. Wyciągnę z niej czary. Inaczej wyrządzi ona wiele szkody.	Nie jest to sprawa tylko prośba, której pewno odmówić nie zechcesz; jednak przyznam ci się, że sam nie wiem, od czego zacząć.	Nie ma on wojsk ale lew w nim mieszka trwogi nie znajęcy; jeśli choć kilkanaście tysięcy zebrał i jest tu, tedy w krwi pójdziemy do Chocimia.	Nie umiem nawet i rozumieć dlaczego?	Nie wiem Widziałem raz człowieka, który wyjmował króliki z pustego kapelusza. Mówił nam, byśmy się przyglądali uważnie, to zobaczymy, jak on to robi... Więc patrzyliśmy, patrzyliśmy...	Nie, Basiu wymiana kart była raczej manifestacją przymierza.	Nie, gdyby tylko ode mnie to zależało, bo zdawało mi się, że były pewne nieścisłości w jego rachunkach.	Nie... To jest... widzisz, każdy ma swoje zmartwienie i on ma swoje.	Nieważne! I tak ją sobie wyobrażam.	No, ale nie dla hrabiny ani nie dla Alberta. Lepiej, gdy ojciec i mąż umiera, niż gdyby miał żyć z piętnem hańby. Krew je zmywa.	No, jakimże! Tym o Turskim. To jest śmieszne. Turski nie żyje.	No, to jazda z powrotem!	O ostatniem wiem dobrze, odpowiedział August, ośmielam się nawet złożyć pani serdeczne dziękczynienie za niewypowiedzianie miłe chwile, jakiemi pani mimo swej wiedzy darzyłaś mnie nieraz przez zachwycającą w istocie grę swoją.	O, Bazyli jest najlepszym człowiekiem pod słońcem, ale wydaje mi się nieco filistremfilister (pogardl.)	Obaj przysięgliśmy tedy! Ano, trudna rada, w każdym jednak razie dobrze jest być o wszystkim poinformowanym. Dzisiaj jestem strasznie znużony rozlicznymi przygodami, przeto będę spał, nie zapomnij jednak, Bracie Szary, donosić mi o wszystkim!	Och, nie wiem, czy by on miał ochotę, nie znam go... to jest znam... tak... trochę; o, stoi tam	Oczywiście, że mam! Skądinąd każdy milioner jest tak samo szlachcicem jak bastard, to znaczy może nim być.	Okrawki na śniadanie i galareta z rybiej głowizny	Omylił się pan w przypuszczeniu, nie jestem ciekawa.	Pan Adam umarł na anewryzm serca, spowodowany prawdopodobnie nagłym przestrachem, byłem tam... Idź pan do panny Anki, bo i ona na pół żywa!	Pani Latter wróci za parę dni	Panie, co dałbyś temu, kto by oswobodził twą ziemię od olbrzyma Urgana Włochatego ściągającego z was ciężkie haracze?	Pleciuch to jestem, któremu pilno z nowinkami po kumach?...	Potrzebuje nas, to bakę świeci	Prawda! prawda! toż-że to pan Skrzetuski!	Promień wyznaczany przez młotek nakreślił koncentryczne koło, które ledwie musnęło grunt, gdyż był zbyt krótki, stąd nieudane uderzenie. Wreszcie...	Przypominam tu bladookiemu, że jest mieszczaninem, należy do stanu trzeciego, nie do nas, którzy tyle win dźwigamy na frakach i fryzurach.	Ptak pytała Jagna.	Rocheforcie, powiedz mu tylko to: w oberży pod „Czerwonym gołębnikiem” ci czterej rozmowę naszą wysłuchali; powiedz mu, że, po jego odjeździe, jeden z nich wszedł do mnie i wydarł mi przemocą list bezpieczeństwa, który od kardynała dostałam; powiedz, że kazał uprzedzić lorda de Winter o wylądowaniu mojem w Portsmouth; że ledwie nie obrócili w niwecz całej sprawy mojej, jak to uczynili ze sprawą zapinek djamentowych; powiedz, że z pomiędzy czterech dwóch tylko należy się obawiać: d‘Artagnana i Athosa; trzeci Aramis, jest kochankiem pani de Chevreuse: temu trzeba życie darować, znamy jego tajemnicę, więc może być użytecznym; co się tyczy czwartego, Porthosa, to słaba głowa, zarozumiały i głupi, nie warto się nim zajmować.	Skąd masz tę pewność?	Słuchaj, posłuchaj mnie dobrze.	Tadziu!	Taigi matote, ką jus sakote, o aš galiu jums vieną akimirką darodyti, jog jis pas jus neužsidirbo nei vieną žodį užtarimo.	Tak	Tak późno!	Tak, szósty... siódmy.	Tak. Telefonowano od niej z domu, że leży i ma gorączkę Może wziąć zastępczynię? Zresztą jeżeli to nieduży kawałek, to ja sam panu przepiszę.	Tak. Trzeba jednak wypocząć i mówiłem ci wczoraj, że postanowiłem zostać tu tydzień lub nawet dwa. Ty nie chcesz opuszczać swego słonia, a ja się boję dla ciebie pory dżdżystej, która już się rozpoczęła i w czasie której febra jest pewna. Dziś jest pogoda, widzisz jednak, że chmury gromadzą się coraz gęstsze	Teraz pozostaje... transporter un rêve dans le réel! Porucza mi rozebranie rzeczy wykonalnych z kupy marzeń. Tę bezmierną sprawę, największą sprawę od czasu krucjat. Tego się uczę ze wściekłością, dniami i nocami.	To byłoby dobrze, leżałabym w łóżku i mogłabym ciągle, ciągle myśleć o tobie.	To prawda, i przy tym hrabia patrzy w naszą sferę jak w lustro, nie uważając na ramy.	Tom siedzi na bramie	Trochę mi niania opowiadała, trochę mi się śniło, a resztę sama wymyśliłam.	Tymczasem tutaj nie czułam nigdy tego; tutaj, idąc czy lasem, czy polami, nawet w zupełnym spokoju duszy, nigdy nie mogę zapomnieć, że jestem, wszystko sprawia mi jeśli nie ból, to przykrość, a ludzie i przyroda jest zmęczona dziką, nieustanną, straszną grozą śmierci; tutaj wszystko zdaje się żyć rozpaczą, walką, obawą, gdy tymczasem tam wydało mi się życie spokojem, niezakłóconym nawet przez obawę śmierci, nawet śmierć sama musi tam nie mieć grozy, tylko jakąś melancholję gasnącego dnia i kwiatów okwitających.	Tęskniłem więc, i coraz mocniej. Nie mogłem przemóc owej tęsknoty, zwłaszcza że przybył jej w pomoc niepokój smutnego przeczucia. Urwałem liche interesa i wróciłem. Nie darmo tęskniłem, nie fałszywie przeczuwałem.	Warunki zmieniły się. My dwoje wystarczaliśmy sir Karolowi, ale jaśnie pan zechce zapewne żyć dworniej, przyjmować gości i będzie potrzebował więcej służby.	Wobec tego ja proponuję, żebyśmy poszli do mamy Yeo na ostatnią ucztę. Jesteśmy jej winni około dziesięciu szylingów, a Mary będzie beczeć, jak się dowie, że już odjeżdżamy	Wzrok Dicka wcale nie byłby mi przykry bardzo go pragnę zobaczyć.	Właściwie to nie. Zwierzyna, którą ścigam, podobniejsza jest do psa morskiegopies morski	Zaraz was zmienią. A wraży syn nie uciekł?	Zupełnie comme il fautcomme il faut (fr.) zakończyła księżna.	Śmieliżbyście twierdzić że w tym zabobonie jest prawda?	Śmierć, Morderstwo, Wina, Wyrzuty sumienia, Więzienie, Przemoc, Więzień, PiętnoNiech pan powie, za co mnie to spotkało? Czemu Pan Bóg mnie tak pokarał? Nie urodziłem się przecież na męczennika, zwykłym jestem człowiekiem, więc dlaczego tak się ze mną stało? Przysięgam, tysiące ludzi gorsze rzeczy ma na sumieniu niż ja i się przyzwyczaili, normalnie żyją, serce im nie dokucza, sen ma­ją dobry, a ja się przyzwyczaić nie mogę, dlaczego, proszę pana, za co? Ja panu wtedy, kiedy się poznaliśmy, nie powiedziałem prawdy, że w czterdziestym piątym chciałem wrócić do kraju, a nie wróciłem, bo się dowiedziałem, że wszyscy moi bliscy nie ży­ją. Prawda jest taka, że ja bym mimo to wrócił, bo ojczyzna, na­wet kiedy w niej nie ma bliskich, zawsze jest ojczyzną. Ja nie wróciłem, słowo panu daję, teraz Kolenda najszczerszą prawdę mówi, bo się bałem, że w kraju będę miał większe wyrzuty sumienia, a jak osiądę między obcymi, to się wszystko powoli zasklepi, wygładzi i ja się przyzwyczaję. I widzi pan, ojczyznę straciłem, cudzoziemską mam żonę, dzieci już francuskie, i wszystko na nic, bo ja się przyzwyczaić nie mogę, wciąż tylko myślę i myślę o jed­nym, chodzi to za mną jak złe oko, posłuchaj pan, to mnie dopad­ło pod sam koniec, kiedy mnie z Buchenwaldu przewieźli do Dachau, trzy lata lagrów już w sobie miałem, ładowaliśmy piasek na lory, była wielka kupa piasku do ładowania, ja stałem ze słońcem, ale wszystkie siły ze mnie uciekły, żadnej siły nie miałem, ledwo się na nogach mogłem utrzymać, pięć, może dziesięć łopat wysypałem, czy ja wiem?, a z drugiej strony ładował Ruski, młody silny chło­pak, wołaliśmy na niego: Wania, on ładował i ładował, jak maszy­na, kupa piasku leżała po jego stronie, chociaż ładował pod słoń­ce. Nagle z daleka widzę, idzie AufseherAufseher (niem.) dziękuję., powiedział, i dalej ładował. Po chwili nadszedł Aufseher, stanął, popatrzył, że przede mną wielka kupa piasku, a po stronie Ruskiego malutka, więc podszedł do mnie, wyjął mi z rąk łopatę i tą łopatą dwoma uderzeniami zatłukł Wanię, potem znów wrócił do mnie, łopatę oddał, poklepał po plecach, że dob­rze pracuję i poszedł dalej, a ja przez to na serce choruję, mę­czę się, nie śpię i do życia przyzwyczaić się nie mogę. Pan może myśli, że ja nie wiedziałem, że Aufseher Wanię zatłucze? Dobrze, proszę pana, wiedziałem, że to zrobi, przecież gdybym nie wie­dział, nie zamieniłbym się na miejsce.	Żydzi, stawiajcie opór. Nie dajcie się pędzić do wagonu jak bydło. Żydzi, Żydzi...
Emilka jest u mnie Źle się ma, ale zdaje się, że przynajmniej rozumie, co się do niej mówi. Jest przy niej profesor Waskowski... On tak z serca mówi... Czy pan chce koniecznie widzieć Emilkę?	Przed przybyciem do oberży owinę cię szczelnie swym płaszczem. Od tego czasu nie będzie ci wolno otwierać ust, chyba tylko dla wydania żałosnego jęku. Po przybyciu położę cię natychmiast do łóżka. Powiem gospodarzowi, żem cię znalazł na drodze, niedaleko stamtąd, umierającego i zażądam, aby sprowadzono księdza do wyprawienia cię na drogę wieczności.	A Hanka do Ameryki za nim nie pojedzie, choć sądzę, że go trochę zaczyna lubić...	A co do wieczoru... hm... właśnie przebieram się. Jeżeli pana to nie zgorszy, niech pan zajdzie po mnie...	A co miał zrobić? zawsze jedna historya wpadła mu tam w oko jakaś dziewczyna cyganka, czy ki licho, i tak za nią głowę stracił, że wszystek obowiązek porzucił. Pan przestrzegał, przestrzegał, a nareszcie wypędził. Ot co jest kumie... i tak podwaryował słyszę, że stancyę sobie najął na wsi, przed wami się wyłgiwa, a co wieczór do dziewczyny chodzi. Sam go na moje oczy widziałem wychodzącego od cyganki.	A ja przychodzę, bo mi tęskno. Jak ty się czujesz? Powiedz szczerze; może chciałabyś do domu?	Ale z tobą Na ulicy czeka wóz, którym dojedziemy do Nilu, a tam moja barka...	Ba, ba! dowiedz się, mój bracie Andrzeju, że giermkowie błędnych rycerzy mogą co dzień umrzeć z głodu i pragnienia, krom innych nie arcysmacznych kęsów, co im się obrywają, a o których się nie mówi.	Bardzo jestem wdzięczny tym wszystkim, którzy robią mi zaszczyt zaliczaniem do jakiejś uprzywilejowanej rasy Pomimo to nigdy nie uwierzę w przywileje bez pracy i zawsze będę wyżej stawiał źle urodzone zasługi od dobrze urodzonych pretensyj.	Cóż gadać? Izdebkę na prałatówce w podwórcu mam, jako ci wiadomo, do śmierci podarowaną, a dziesięć czeskich co miesiąc mi przynosi pachołek pana burmistrzowy. To i starczy na łyżkę ciepłej strawy.	Jest w tym coś, do miliona diabłów, że Neuiabi wybiera takie miejsca na swoje parady, pobudki i capstrzykicapstrzyk rzecze do siebie wielkorządca, kazawszy odejść adiutantowi i kamerdynerowi.	Nie mógłżeś więc zaczekać do mego powrotu?	Po wstąpieniu wojsk Jego Cesarskiej i Królewskiej Mości w kraj tutejszy odezwę do obywatelów feldcajgmajster de Foullon z żądaniem składania ofiary bez najmniejszej zwłoki wydał był. W styczniu zeszłego, 1796 roku przez duchownych z ambon ten cyrkularz publikowany jest, a każdy pleban udzielał go obywatelom za rewersem. Czy wielmożny pan to publicandum otrzymał?	Powiedz panu swemu, że rycerze zakonni obelgi cierpliwie dla imienia Zbawiciela znoszą, zasię do walki bez osobliwego pozwoleństwa mistrza albo wielkiego marszałka stawać nie mogą, o które to pozwoleństwo jednakże będziem do Malborga pisali. Czech znów spojrzał na trupa pana de Fourcy, albowiem do niego to głównie był posłany. Zbyszko wiedział już przecie, że zakonnicy do pojedynków nie stają, zasłyszawszy jednak, że był między nimi rycerz świecki, jego szczególniej chciał pozwać, sądząc, że tym sobie ujmie i zjedna Juranda.	Rozważałem wszystko. Do wniosku doszedłem...	Słuszną jest rzeczą, abyś szedł tam, gdzie cię woła obowiązek. Każę zaraz przygotować sto okrętów, które zawiozą ciebie i twoją rycerską drużynę (dam ci bowiem tysiąc najmężniejszych mych rycerzy) do twojej ojczyzny. Będziemy cię czekali niecierpliwie, ja i Roksana. Wracaj, jak zawsze	Tak, mój chłopcze. Przygotuj wszystko do podróży. Za dwie godziny pojedziemy.	W czerwcu, to akurat będą młode dzikie kaczki już w knotach. Wiesz, mnie się wczoraj śniło, że jechałem czółnem po naszym stawie, a ty i pan Walicki strzelaliście do kaczek wodnych. Tak było ładnie na wodzie! Potem byłem tylko sam i słyszałem najwyraźniej jak na łąkach klepali kosy. Chciałbym widzieć nasze łąki.	Wybaczcie, ale nie jestem usposobiony do żartów	A kartofle z organistowego dołu to kto?... A cięgiem cosik komuś we wsi ginie, to gąska, to kury, to sprzęt jaki	Ja wolę? Kto to mówił? Brednie! Śni ci się coś!	Mylicie się. Choćby cały Egipt krzyknął: oddajcie skarbowi fundusze Labiryntu! arcykapłani nie oddadzą...	Proszę nie odkładać słuchawki...	A Napoli, gdzie na Chiaja, na via Roma wre najżywsze prestopresto (wł.)	A jak zepsuję?	A jako znawca, ponieważ miałem podobne w domu, oceniłem go na tysiąc pistolów.	A tym lepiej dla nas będziemy mieli więcej dla siebie.	A u mnie w domu, w mojej wsi, to nie robi się na święta kutii, tylko kluski z makiem i z miodem i racuszki na oleju.	A! Czerwony książę! brawo! brawo! Pyszny jest ten Czerwony książę. Puszczę ja twój koncept w obieg, możesz być tego pewny. Jakiż ten Aramis dowcipny! Co za szkoda, żeś nie poszedł za swojem powołaniem, rozkoszny byłby z ciebie księżulek.	Ach, panie nie mogę panu wybaczyć krzywdy, jaką wszystkim wyrządzasz, pozbawiając nas najprzyjemniejszego wariata w świecie. Nie uważałeś pan, że cała korzyść, jaka się da wydostać z rozumu Don Kichota, nie zdoła wyrównać przyjemności z bzików rycerza. Nie dlatego to mówię, żebym miał wątpić o skuteczności środków pańskich, choć prawie niepodobna przywrócić rozumu człowiekowi, który go zupełnie stracił, ale może się to zdarzyć i gdybym nie obawiał się grzeszyć przeciw miłości bliźniego, życzyłbym sobie, żeby Don Kichot nigdy nie wyzdrowiał, bo tracimy nie tylko jego bziki, ale i bziki Sancha, które najsmutniejszego zawsze rozśmieszą. Mimo to wszystko, obiecuję panu, że nic nie powiem, choćby tylko dla przekonania się, czy też panu Karasko udadzą się jego usiłowania.	Ale widok przepyszny!	Ależ panie, chciéj mi powiedziéć nazwisko téj pani, bo wnet rozpocznie się akt ostatni.	Ależ to całe wojsko!	Ależ, Maciusiu...	Ależ, Stachu, nie umiesz ani się ruszać, ani mówić. Byłoby ci jeszcze nudniej w pokojach. Musiałbyś milczeć zawsze.	Ba! oni są rozbrojeni... albo tak o nich przypuszczają... gdyż w cichych kącikach ukrywa się jeszcze sporo zimnej stali. Po wtóre Colin Campbell może ściągnąć żołnierzy. Mimo to wszystko ja na miejscu jego żony nie byłbym o niego spokojny, ażbym zobaczył go z powrotem w moim domu. Podstępne to franty, te Stuarty Appińskie.	Bo mi sam gadał.	Bogdaniec i tak w połowie ZbyszkówZbyszków (daw.)	Bydlę! z wami trzeba jak z psami albo ludźmi głosem rozmawiać! Czy przybyło poselstwo?	Chodźmy, panie doktorze!	Co martwić się przyszłymi dniami, które są w ręku Boga? Przyszedłem spędzić u ciebie szabas...	Co nowego?	Co powiedziałaś, siostro? Kogo miałaś na myśli?	Co powiesz szanownej publice?	Co?... Mam już być takim przysięgłym małżonkiem?...	Czy pan ich nie doznał?	Czy pani mąż ma obligacje pożyczki hiszpańskiej?	Cóż myślisz czynić, obłąkany!	Daj Boże każdemu zachować tak jowialny humor, jako waszmość zachowałeś!	Domyślam się, o Helę... O, pan może przypuszcza, że ja zapomniałam naszej umowy!... Wtedy u państwa Korkowiczów.	Dziś wraca. Ona dlatego nie mogła zostać na wieczór	Hm!	I będziemy jeść chleb?	Jak lubieżnie, miłośnie rozchylają się biodra i podnoszą ich brzuchy za ciężarem mężów stęsknione, godzinę zapłodu czujące	Jakie szczęście, że panią tu spotykam!... Już nawet chciałem złożyć pani w jej mieszkaniu najgłębsze uszanowanie... Czy nie idzie pani przez Saski Ogród?...	Jest najcudniejszą blondynką pod słońcem.	Już z żonatym?	Kiedy?	Książka, Mężczyzna, Kobieta py­tał cierpko.	Małżeństwo wtrącił lord Henryk.	Myślałem, że on pana wprowadził w błąd...	Mężu mój drogi!	Na, tai matai, jau kitas suvis klausymas. Jono knygos rusiškos, tai jos ir linksta į rūsų pusę. Onutės lenkiškos	Naum, możliwe, że ty znasz moje kawały z zeszłego tygodnia, ale inni będą je powtarzać jeszcze w przyszłym roku, kiedy na tobie porośnie zielona trawka.	Nic. Czy znowu zajmujesz się praktyką?	Nie posądzam cię, byś mówił to szczerze.	Nie wiecie tam, ojcze, zapytał młody podróżny, co słychać o pani Petrkowéj?	Nie wiem, toć ponopono (gw.)	Nie, Stachu, doskonale mi jest, jak cię kocham. Mówiliśmy z panem Świrskim o pani Maszkowej i bawiłam się doskonale.	Nie, nie Już wolę zostać tutaj.	Niech pan posłucha, Villefort; czy ufa pan któremuś z moich kolegów, tyle co mnie?	No, trudno, ale pan mi daruje prośbę o odwiedziny i zabieranie sobie czasu.	Od razum waszmości pokochał!	Otóż Porthos nam w tem pomoże.	Otóż wróciwszy napadłem na Jadzię: „Słuchaj, dziewczyno, ratuj ukochanego, bierzcie się, ślubujcie piękne rzeczy i płaćcie długi!”. Myśli pan, co się stało?	Panie, przyszedł Antemios ze śpiewakami i pyta, czy go zechcesz słuchać dzisiaj?	Pewnie ten szaławiła, który tylko co ztąd odjechał, głowę ci zawrócił... No, przyznaj się?	Pistolet?	Poznałam je z bliska i dobrze, mój wuju...	Przysięgam pani...	Siostra zdrowa?	Spiskował bez wątpienia z wrogami Waszej Królewskiej Mości, z Hugonotami i Hiszpanami.	Tacy to z was przyjaciele, jak człowieka nieszczęście spotka, to żaden palcem nie ruszy. Trzymacie stronę majstra...	To nie jest przeszkodą Może ich przecie zażądać od pani z powrotem.	To nie uprzejmość, to prawda	To takie piękne zabawki?	To ty?	Tu siedzi jakiś Zyndram O dziecku nikt nie wie, nikt nie słyszał. A ten poczciwy służący powiada, że panią znał niegdyś.	Tym bardziej będziemy się kochać	Wiadomo waszmościom że Korona złożyła już na cele wojny pół miliona złotych; zalizali (daw.)	Więc co robić?	Więc któż królowi wskazał chatę, powiedział o Bondarywnie?	Wołają mnie	Wszyscy mężczyźni raczą nas mniej lub więcej tymi klasycznymi zwrotami Ale zdaje się, że bardzo jest trudno umrzeć u naszych stóp, bo spotykam tych umarłych wszędzie... Jest północ, niech mi pan pozwoli iść spać.	Wyjdę dziś jeszcze...	Z czego się śmiejecie?! Co jest w mojej propozycji niemożliwego? Czyż nie mamy kilofów i motyk? Czy pan Cyrus nie potrafiłby zrobić prochu, żeby wysadzić skały? Prawda, panie Cyrusie, że sporządzi pan proch, jeśli będzie nam potrzebny?	Z kim? Czy z panią Latter, która mi przysłała pieniądze przez... przez moje eks-koleżanki, czy z tą wariatką Howardówną?...	Za hrabiankę Barską, domniemaną narzeczoną ordynata.	Zatem nie wierzysz pan stanowczo?	Żądaliśmy zapłaty.
Czy to po raz pierwszy płyniesz pan na „Great Easternie”?	Pan tak mówi, że można się zasłuchać. Ale czy zawsze słońce odczuje mowę rośliny? Tyle się oczu doń podnosi, tyle uwielbień płynie... Czy zdoła biedny... zakochany powój zdobyć cieplejszy promień dla siebie?...	Ale tamten to powiedział, nie może pan zaprzeczyć!	Czy to jest konieczne, kochanie	Dobrze, a czy chcecie wiedzieć, co spowodowało tę trąbę? Właśnie to	Ożeń się pan; ale naprawdę co mnie to wszystko obchodzi?	To ja chciałabym być małą brzózką, a mamusia byłaby dużą i rosłybyśmy razem. A pan Stach chciałby także być brzozą?	Tak? Sądzi więc ksiądz proboszcz, że będę następnej zimy posyłał wątłe dziecko, bez względu na burzę i śnieg, o dwie godziny drogi, po to, by wracało samo o zmierzchu, kiedy dmie taki wicher, że nieraz silnemu mężczyźnie zagraża niebezpieczeństwo? Pamięta zapewne ksiądz proboszcz matkę Heidi, Adelajdę? Była także wątła, i w dodatku lunatyczka. Czyż ta dziewczynka ma skutkiem przemęczenia popaść w to samo? Ciekawym bardzo, kto mnie zmusi? Stanę przed każdym sądem, a zobaczymy, czy mnie któryś ukarze.	Czy chodzi o zagadnienie psychicznej natury?	Czy ta kobieta była Angielką?	Masz pan stale u siebie klucz skrytki mojej, nieprawdaż?	Prawieście odgadli myślałem czy msza którą ułożyłem dawno Sulla morte d’un eroe, przypadnie dla naszego pana. Muzyk jestem i wszystko u mnie, nawet żal w muzykę się obraca.	Nie rozumiem pana zbyt dobrze Proszę nam to jaśniej wytłumaczyć, bo nie umiem nawet panu powiedzieć, jak to, co pan mówisz, pobudziło moją ciekawość.	Mój drogi Uttersonie, to bardzo pięknie z twej strony, wprost wzruszająco; brak mi słów, by ci podziękować. Mam pełne do ciebie zaufanie, wierzę ci bardziej niż komukolwiek innemu, ba, więcej niż sobie samemu. Ale doprawdy jest tu coś innego, niż przypuszczasz; nie ma w tym nic zdrożnego i abyś był zupełnie spokojny, mogę ci powiedzieć: każdej chwili mogę się pozbyć pana Hyde. Daję ci na to słowo. Dziękuję ci raz jeszcze za twe zainteresowanie, ale powiem ci, Uttersonie, dwa słowa, których nie bierz mi za złe: to jest moja sprawa prywatna; bądź łaskaw nie wtrącać się do niej...	Wymówiłem pokój. Przy tym tłoku nie wiem, czy już ktoś nań nie czeka. Nie miałbym gdzie nocować.	Ja jestem szlachcic panie, a pańska propozycja jest niegodna. Zdechnąć z głodu Jaskulski może, ale stróżem u Szwabów być mu nie wolno	Proszę słuchać uważnie. Mówi ekspedycja paryskiej republiki radzieckiej. Dziś o godzinie dwunastej w nocy przedarliśmy się przez kordon i przyjechaliśmy tu po żywność. Proletariat Paryża zdycha z głodu. Statek nasz stoi na rzece, naprzeciwko przystani. Mówię z pokładu. Nie próbujcie telefonować o pomoc do garnizonu. Wszystkie druty telefoniczne	A nie widziałeś go już potem?	Generale, nie dam już spać ani chwili. Dnieje!	Jeżeli się nie poławia, to przynajmniej żeglarze często je widują. Jeden z moich przyjaciół, kapitan Paweł Bos z Hawru, opowiadał mi kilkakrotnie, iż spotkał takiego ogromnego potwora na Morzu Indyjskim. Ale najbardziej zadziwiające i niedozwalające wątpić o istnieniu tych olbrzymich stworzeń jest wydarzenie z 1861 r.	Mego wielkiego wikariusza, biednego del Dongo, który winien jest śmierci łotra Gilettiego tyle co ja, porwano z Bolonii, gdzie żył pod nazwiskiem Józefa Bossi; zamknięto go w waszej cytadeli; przybył p r z y k u t y do bryczki, na której go wieziono. Któryś z dozorców, nazwiskiem Barbone, ułaskawiony swego czasu po zamordowaniu brata, chciał znęcać się nad Fabrycym; ale mój młody przyjaciel nie jest człowiekiem, który by ścierpiał zniewagę. Rzucił o ziemię bezczelnika, za co wtrącono go do lochu dwadzieścia stóp pod ziemią, nałożywszy mu kajdany.	Miłościwy panie lękam się aby do nich dwu jeszcze kogoś trzeciego nie potrzeba przyłączyć do regestru nieprzyjaciół twych...	Nie wiesz, kto może być owa L. L.?	Proszę kolegi, czyliż jest choć jeden człowiek, który by nie dźwigał na plecach takiego kosza śmieszności? My sami każdemu z przechodzących wrzucamy jakąś bryłkę ciężaru. To samo czynią z nami bliźni nasi. Nic darmo...	Zaraz. Ten górnik jest wcale niegłupi, raczej mądry. Rozmawiałem z nim do upadłego, żeby się poddać jego sugestii i usnąć, ale mi się wśród frazesów walił na łóżko jak kłoda. Tyle miałem pociechy, że przy mnie chrapał. Ja przez całe noce siedziałem na tej sofie. Gdybym go tak był obudził z północka, tego z przewybornymi nerwami, tego z nerwami jak stalowe liny, i powiedział mu: Człowieku, zaraz umrzesz...	Zgoda ale to jeszcze nie odpowiedź, Pencroffie.	Że ktoś jest świnia, to ja nie muszę być pastuch od świń	Alboż nie? Niechby sobie człowiek myślał, że inna wiara jest kiepska, ale nie powinien myśleć, że ten, co ją ma, to koniecznie wredny, niegodziwy i drański człowiek. Tak jest w polityce i we wszystkim.	Już nam ani święty Boże nie pomoże; nie wpuszczą nas	Miłościwa pani, spełnię wiernie, co mi polecicie, lecz, że nie dość jestem świadomym kraju i ludzi, trzebaby się upewnić o przewodniku, abym ja za jego niezręczność nie odpowiadał, jeżeli w tem tajemnica jest potrzebna.	Obcy, Przemiana westchnęła Ania tak niepozorna, jak najmniejsza kropla w największym naczyniu. Dość już przykrym jest czuć się tak niepozorną, ale nie do zniesienia jest piastować przekonanie, że nigdy się nie będzie, nigdy nie zdoła się być czymś innym, jak istotą niepozorną, i dlatego właśnie czułam się tak, jakbym była niedostrzegalna gołym okiem, jakby ktoś z tych starszych studentów mógł na mnie nastąpić. Czułam, że zstąpiłabym do grobu nieopłakana, nieuczczona i niepożegnana śpiewem.	A, kiedy tak, to będę koniecznie. Pomodlę się i powinszuję księdzu proboszczowi, dla którego mam prawdziwy i głęboki szacunek.	Aj!... To jedno było niepotrzebne...	Ależ, panie!	Całowałeś już kiedyś dziewczynę?	Co mateczka jej słucha Przecież nie panna Howard namawia ją, ażeby jechała za granicę, tylko ona sama chce tego. Panna Howard, przeciwnie, tłomaczy jej, że kobiety powinny pracować na utrzymanie jak mężczyźni.	Co się z nim stało, panie pro...sorze?	Cześć, siemanko, panie Bondy!	Droga Ewelino! Przebacz, że skrócę tym razem powitanie moje z tobą i nie wdając się w żad­ne wstępy, zacznę rozmowę o interesie, który mi bardzo leży na sercu!	Dziękuję panu z całej duszy A jeśli wątpisz, hrabio, w szczerość moich podziękowań, zapytaj Hayde, moją najukochańszą siostrę. To ona dzięki temu, co mówiła o tobie, zdołała sprawić, że od wyjazdu z Francji czekałam cierpliwie i wytrwale na dzisiejszy dzień.	Ja się z panem nie kłócę.	Jest to myśl tak wielkiej doniosłości, iż możemy jeno najmiłościwszemu panu spełnienia onej życzyć!	Jestem lekarzem, panie Borowski.	Kiedy tak, to proszę pana o kupienie mi zegarka.	Mam miny ludzi, co się dowiadują o małżeństwie Andrzeja. Ale może to za ostro będzie tak wobec wszystkich?	Myślę sobie Widzicie oto te małe gronka, które tam wkładają właśnie do tłoczni? To szczep Dziesięcinnyszczep dziesięcinny	Naum, możliwe, że ty znasz moje kawały z zeszłego tygodnia, ale inni będą je powtarzać jeszcze w przyszłym roku, kiedy na tobie porośnie zielona trawka.	Nie śpisz?	Nie! Mam kurs do Bordeaux i płynę do Bordeaux!	Nie, przyjacielu. Dokonuje się tego za pomocą przetaków, czyli tarek z różnej wielkości dziurkami. Perły pozostające w przetaku mającym od dwudziestu do osiemdziesięciu dziurek są pierwszorzędne. Te zaś, które nie przechodzą przez przetak mający od stu do ośmiuset dziurek, są drugorzędne. Na koniec te, do których używają się przetaki z dziewięciuset do tysiąca dziurek, stanowią nasionka czyli drobne perełki.	Nie; tylko kamizelki. Bo pod brzydkim tatuażem, nic wcale istnieć nie może.	Niech Bóg czuwa nad naszym dziełem	Ostrzeżono cię? I któż taki mógłby to uczynić, skoro byłeś jak najpilniej strzeżony?	Pożycie z nienawistną, z narzuconą, ze wstrętliwą kobietą, która tu będzie szpiegiem i sługą cesarza i swego ojca, nieprzyjaciół moich i Izabelli.	Słowo! słowo honoru, jest tam to wszystko!... Dojdzie pani, ale przez tyle cierpień, przez tyle łez.. Strzeż się pani marzeń.	Tegoby z węgrzynem nie dokazał!	To ma znaczyć	To samo uradzali u Kłęba.	To ten kabotynkabotyn ryknął Rohityn, zrywając się z kolan.	Tylko to?	Tędy aż do katedry dojść można. Jest tu długi korytarz, który się kończy ganeczkiem niedaleko wielkiego ołtarza. Z onego ganeczku królestwokrólestwo	W takim razie zupełnie cię nie rozumiem.	Woda mu młyn porwała!	A teraz gotowiśmy pójść, chociażby na krater Wezuwiusza.	Alboż się gniewam?	Ależ z nas roztrzepańcy!	Cicho, szczeniaki!	Co do czego?	Czego oni chcą ode mnie? Żorż sobie wróci, jak przyjechał. Ja miłuję nadewszystko spokój.	Czegóż chcesz jeszcze?	Czymże zasłużyłem na tą łaskę?	Cóż się z nią stało?	Dać wam jedną poduszkę?	I my właśnie, najdalej za dziesięć dni, będziemy w Rzymie.	Ja się podejmuję przystawić trzystu chłopów z siekierami, motykami, rydlami do robót oblężniczych!	Ja w imieniu tej właśnie władzy!	Jako przystało, jako przystało	Jezus, Marja!	Kapitanie Fogg, jest w panu coś z Jankesa.	Kogoś wziął z jeńców?	Konflikt mówili prawią	Krew, Obcy, Żołnierz rzekł stary Nowowiejski	Lutnista!	Magda.	Mam taki zamiar	Napiję się...	Nic.	Nigdy!	No, ale książka podnosi kwestyę kobiet takich...	O kometach! niewiele! tak! ale niektórych mniej więcej o kilka miesięcy powrót zapowiedzieć możemy.	Prędzej bym wolał zamknąć się w fortecach i czekać. Jest Modlin, Głogowa, Gdańsk, Kistrzyń. W każdej z tych fortec jest garść naszego żołnierza. Możemy się bronić miesiącami.	Północ.	Są jeszcze inne osoby na pokładzie, kapitanie.	Tak, byłam aktorką przez kilka miesięcy.	Taką firmę możesz sobie kupić w każdym hotelu włoskim.	Tam do diabła!	Toś ty ich?	Trochę za wcześnie na te „hurra”	Więc czego pani chce ostatecznie?	Zaśbym tam sprzedawała, ostawiłam ino tyla, co na chowanie!
Nie, nie od kobiety pieniędzy nie przyjmuję. Zresztą można pożyczyć tylko wtedy, gdy się ma pewność, że się będzie miało z czego oddać.	Bynajmniej bynajmniej. Były to kloaki. Nieszczęśliwi żyli w nich przykuci do ściany. Ale nie byli sami, mieli towarzyszy. Mieszczanie, panowie, panie odwiedzali ich. Wizyty te były jednym z siedmiu uczynków miłosiernych. Nikt nie próbuje czynić tego dzisiaj. Zresztą regulamin nie pozwalałby na to.	Nie sądzę, bym mógł żyć Odkąd tylko pamięcią sięgnę, zawsze mówiono, że żyć nie mogę. Najpierw myśleli, żem za mały, by zrozumieć, teraz zaś myślą, że nie słyszę. Ale ja słyszę, i dobrze. Lekarz, który mnie leczy, jest stryjecznym bratem ojca. Jest on biedny, a jeśli ja umrę, to po śmierci ojca on odziedziczy Misselthwaite. Myślę, że on nie bardzo pragnie, bym żył.	Na honor! Nie mam pańskich oczu ostrowidza i nie mógłbym sprawdzić tego spostrzeżenia.	Ale to nie wszystko, mój panie. Za te piętnaście tysięcy nie wyżyjesz pan.	Dlaczego mówisz: wy? Przecież chcesz tego samego co my, tylko jeszcze nas w sobie samym nie odnalazłeś.	Ja nie sądzę mówił, biegnąc piórem prawie równo ze słowami margrabiego.	Nie kuś mię waszmość jak ten wąż... to byłby grzech, wielki grzech.	Nie powinien odpłynąć!...	Nie, panie Głogowski, wszystko, co potrzebne mi w obecnem życiu, jest i pozostanie, bo to wszystko...	Nie. Nie wołałem cię...	To nie jest prawda. Pan nie jest człowiekiem złym. Pan jest tylko nieszczęśliwy.	Więc według pana kobiety nie powinny być energiczne?...	Zatem Kondeusz, Lotaryńczyk lub książę Neyburski?... Nie masz innej rady!	Czegóż się, głupia, sromasz? Złego w tym nie ma! Wszystkie tak robią i robić będą, nie ja pierwsza wymyśliłam taki sposób! Wiadomo przeciech, że kiecką chłopa dalej zaprowadzi niźli psa sperką, bo pies rychlej się pomiarkuje! A starego łacniej niźli młodziaka, bo łakomszy i trudno mu po cudzych chałupach szkodzić! Zrób tak, a wnet mi podziękujesz! A co tam pyskują na ciebie i Antka, do serca nie bierz, żebyś jak ten młody śnieg była, sadzy się dowidzą! Na świecie jest takie urządzenie, że któren się da, to mu i kiwnąć palcem nie przepuszczą, a któren nie stoi, co o nim powiadają, mocny jest a hardy, to może robić, co mu się żywnie podoba! Nikt nawet słówkiem nie piśnie naprzeciw, a łasić się będą kiej pieski! Do krzepkich należy świat wszystek, do nieustępliwych a zawziętych! Na mnie się dosyć wygadywali, dosyć, a na twoją matkę też, że to z tym Florkiem wiadomo było...	Nie. Trzeba się tylko śpieszyć, póki się nie opamiętają. Oni teraz, po odwrocie Anglików, potracili całkiem głowy	Natarczywi i nudni pomijając już to, że są zwykle przeraźliwie płytcy. Chce pan posłuchać bajeczki? Ludzie z bajki bywają nie mniej ciekawi od ludzi z tynglu i z kawiarni... Otóż, pytał raz uczeń bramina: „Mistrzu, gdy po śmierci człowieka ciało jego przejdzie w ziemię, krew i nasienie w wodę, włosy w zioła, mowa w ogień, oddech w wiatru tchnienie, wzrok w słońce, serce na księżyc, dusza w wszechświat: rozumiem to wszystko, panie; I poszli w ustronie ciche i tam rozważali. A to, o czym mówili, zwie się czynem, a to, co wsławili, zwą ludzie dziełem.	A z Polek nie ma ani jednej?	Bogowie to złe duchy a gdzie nie ma Rzymian, tam nie ma i zwierzchnictwa.	Nie słyszałeś ani słowa z tego, co mówiłam, Jakubie a ja snułam najświetniejsze plany na twoją przyszłość. No, powiedzże coś.	Wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku staruszkowi, jakikolwiek on tam jest! Nie chciał przyjąć ode mnie tych życzeń, jednak ja mu je składam. Niech żyje wuj Scrooge!	Wodorosty te są prawdziwymi jaskiniami mątw i nie zdziwiłbym się, ujrzawszy kilka tych potworów.	A świeronek (śpichrzyk) to już ze wszystkiém zawalił się... myślę ja sobie, zkąd tu drzewa wziąć... ot i pojechał nocką do lasu... to i co? Nie dla jednego Pan Bóg las zasiał, dla wszystkich zasiał...	Chociaż to Krzyżak, więcej w nim uczciwości niż w innych i jakom wam rzekł, prędzej by on mi teraz chciał wygodzić niż mnie rozgniewać. Potęga Jagiełłowa nie śmiech... Hej! zalewali oni nam sadła za skórę, póki mogli, ale ninieninie (daw.) zorientować się., że jak jeszcze i my Mazury pomożem Jagielle, to będzie źle...	Interes rzekł pan Tomasz tonem przekonania. I dodał po chwili hipoteka: instytucja prawna zabezpieczająca prawa właściciela nieruchomości oraz roszczenia pieniężne jego ewentualnych wierzycieli. musiałem zaspakajać z własnej kieszeni. Nie dziw się, że mnie to w końcu znudziło...	Ziele dla krów! Czy to pan Jan nie poznał? Widać, że na słońce spojrzał, to w oczach pociemniało!	Bogdajbym się był o to nie kusił! Ta to mamona światowa ta to mamona przyprowadziła mię do takiego sromu i upadku.	Dlaczego od razu nie przyszedłeś do bóżnicy?	Nie dałaś mi spokoju, aż się zgodziłem przyjść tutaj! Sądziłaś, że zapomnę, co to za dzień dzisiaj? Tymczasem otrzymałem tu ostrzeżenie.	Nie sprzeciwiaj się dłużej! Wiesz sama, że ona tego chce, a my przecież żyjemy dla niej!	Poślijcie po medyka, ja zejdę na dół. Nie podobna weselić się w obliczu śmierci.	Proszę pana zamiast dawać mi satysfakcję, niech pan posłucha, co powiem. Dlaczego mój ojciec kupił pański dom? o to na dziś mniejsza. Że zaś pana nie oszukał wybuchnął	Przepraszam prawa przyrody pozostawcie panowie łaskawie nam. My się także nie wtrącamy do waszych dogmatów.	Hrabio zdaje mi się że nim cokolwiek przedsięweźmiemy, rozmówić się powinniśmy. Królewicz czule był przywiązany do ojca, to wrażenie jakiego dozna. Czyż nie należałoby go przygotować?	Cała przyjemność po mojej stronie a czy... czy mąż nie boi się zostawić tak żonę z obcym człowiekiem?	Doskonale, wiedziałem z góry, że mam do czynienia z ludźmi inteligentnymi. Nie traćmy wobec tego czasu. Dodaję wam pięć minut na sprawdzenie tego, co wam powiedziałem. Możecie przez ten czas przekonać się, że druty wasze są naprawdę przecięte i że wieś znajduje się w polu obstrzału naszego statku. Dla pewności uprzedzam was, że pierwszy konny posłaniec, czy rowerzysta, który by ukazał się na szosie, dostanie kulą w łeb. A teraz	Dobrze, dobrze; nie zapraszałbyś tak skwapliwie, gdyby co szwankowało.	Rzekłam!... Wydrzeć bym się mogła, a nikto by się nie pokwapił!... Kto ta stoi o sieroty?... Skrzywdzić to każden gotowy i sponiewierać!	Jestem chora, widzicie to sami. Będę chorą Sądzę, że wam potrzebaby innej żony... Ze mną smutek do domu weźmiecie...	Na co ona wam? Kupiłem ją sobie od śmierci i u mnie niech zostanie. To moja krew.	Panie z wielką przyjemnością poszlibyśmy za uprzejmą radą waszą, gdyby to od nas zależało; ale niestety to niemożliwe: pan de Tréville zabronił nam tego. Idźcie więc w swoją drogę, to będzie dla was najlepiej.	A teraz, panie Dick zadam ci znów pytanie, na które odpowiedzieć mi trzeba rozsądnie. Oboje wiemy, że potrafisz, gdy zechcesz, odpowiedzieć rozsądnie. Spójrz na to dziecię.	Dopiero teraz dostrzegłeś to, nieznośniku? Czyż doprawdy mogłeś przypuszczać, że ja zgodziłabym się na podróż wspólną, na wieczerzanie przy jednym stole, bez świadków, gdybyś był pierwszym lepszym i obojętnym mi człowiekiem? Boże, jacyż ci mężczyźni są ślepi!	Ależ tak, drogi hrabio. Czyżby zapomniał pan, że ten wielki człowiek, ten heros, ten półbóg jest dotknięty chorobą, która go wprost pożera, zwaną prurigo?	Gruszki na wierzbie! Mówisz pan, że jego nazwisko dużo znaczy?	Jakże! Od tego się ta cywilizacja zaczęła.	Jaś? Ano, jakby nigdy nic zabrał się do pieczystego.	Sen i położyłem na stole, koło świecy. I ty we śnie wyglądałaś tak biednie i byłaś taka kochana, że podszedłem i pocałowałem cię.	Tak, żona zrujnowała mnie na garczki, chińszczyzny.	O to właśnie chodzi Bo cóż z tego, że wiemy, że jest mały, blondyn (także koncept być blondynem, jak się jest bohaterem!), że ma szare ubranie i że kuleje? Mało to możemy spotkać takich samych?	Będzie się śmiał	Ewarysta leży wciąż nieruchoma i w próżnię wziera, gdzie się poniewiera ostatnia chimeraChimera (mit. gr.) rumienić się. zaczyna. Natomiast w głowie robi się jej bystrzej.	Jak mi się spodoba, to z wódką poślę choćby jutro.	Lecz czego się pan spodziewa? Za parę godzin zacznie dnieć, a wtedy...	Niesłychana rzecz, ażeby garstka kapłanów zużyła tyle piwa, chleba, wieńców i szat, mając własne dochody!... Ogromne dochody, które kilkaset razy przewyższają potrzeby tych świętych...	No, bo teraz pan jesteś dla mnie więcej wart.	O, teraz! Słyszałeś? Złamała się gałąź.	Och, przykrość! jakże! Ależ radość, łzy radości, nieznane szczęścieradość, łzy radości, nieznane szczęście	Przez to barwy straciły na świeżości i poczerniały, a potempotem tłumaczyła jej Trawińska po cichu, bo sama dosyć odczuwała malarstwo.	A ja czuję linję, czuję ją, jak Szopen czuł ton jak ty słowa odczuwasz.	Być może.	Będę.	Chardon.	Chcesz pan wiedzieć, co mam? oto mam dwie nogi wołowe świeżuteńkie, gotowiuteńkie z cebulą i musztardą, królewska potrawa!	Czyż tu mało piśmiennych! Zresztą jeśli chcesz, ja cię nauczę.	Gdy zaś upadła nadzieja zapisu prezesowej, Starski przestał być interesującym. Wszak prawda?...	I co zrobiłeś?	Ile masz lat?	Infantka?	Jak to! To konie pani baronowej?	Jednak, psia krew, jak satanizm kwitnie! I to nas, nas, nazywają wyrzutkami, potworami, satanistami	Już pan skończył, panie Wokulski?	Kogo? Kogoż to i ja miałem widzieć?	Może tylko lekkomyślny. Oto księgi, a oto weksle. Licz pan sam!	Młody stangret jest moim przyjacielem.	No, więc jak? załatwione?	Nu, a jakże? żegnała, każdego wieczora żegnała...	Oni grają, grają, grają.	Oni wszyscy Oni wszyscy, i chłopi, i robotnicy, i urzędnicy, i księża, i my....	Owszem, wysłałam.	Pan Franz przyjechał, aby podpisać intercyzę właśnie w chwili, gdy babunia wydała ostatnie tchnienie.	Pani jest po prostu idealna żona.	Pierwsze znam oddawna, drugich teraz poznaję i	Poczciwy był podobno?	Prawda!	Swięte twe zajęcia	Słuchaj ty, wiedźmo jakaś ja za tobą goniąc już pół dnia straciłem.	Słyszę i rozumię	Tak.	Tam, u jednego	Też człowiek.	To jest wasza zasada?	To wszyscy Żydzi zwariują.	Tu zaraz.	Tę bitwę walną albo przegramy, albo wygramy...	Usieczże mi wacpanna pijaka Holofernesa, bardzo proszę	Ułożono z tych wyjątków	Ślub, Wdowa, Wdowiec, Ojciec, Matka, Dziecko	Ślub?	Żołnierz, Honor, Pieniądz, Zdrada zawołał z radością Krzeczowski.
Ależ ja nie wiem sama, zdaje się, że to było w Lasku jednego wieczora, kiedyś ty przyszedł do nas na wyspę. Byłeś na obiedzie u księżnej des Laumes Przy sąsiednim stoliku siedziała kobieta, której nie widziałam od bardzo dawna. Rzekła do mnie: „Chodź za skałkę zobaczyć, jak księżyc się odbija w wodzie”. Ziewnęłam i odpowiedziałam: „Nie, zmęczona jestem i dobrze mi tutaj”. Zapewniła mnie, że nigdy nie było takiego księżyca. Powiedziałam: „też blaga!”, wiedziałam dobrze, dokąd ona zmierza.	Dziś właśnie taka wyśmienita sposobność się przygodzi, bo posłyszałem tylko co, że pan Rylski do króla jegomości jest wezwany. Pewnikiem jakie ważne pismo ma przysposobić; więc czy szedł będzie do króla, czy wracał, muszę go przypadkiem gdzie po drodze nadybać. A tu nie sposób wyrwać się ze szkoły, bo dziesiętnicy nie puszczają. Was bym obu zabrał jako świadków, i Szydłowieckiego, bo on sędzia.	Mam ci ja taką deskę, na której stoi pozwanie dla każdego, kto by nie przyznał, że panna Danuta Jurandówna najcnotliwsza i najgładsza dziewka na świecie. Ale wiecie... wszędy ludzie jeno ramionami ruszali i śmiali się.	Nikt nie mówi, a ja tylko sam chcę przypomnieć i sobie, i wam, moje dziatki, że wszystko, co mogłem dla was zrobić, zrobiłem. Nie krzywdziłem ja ciebie nigdy, moja gołąbko, nie opuszczałem, złego nie nauczałem, przeciwnie, lubiłem, głaskałem i dobra, rozumu uczyłem. Kiedy zamąż wychodziłaś, trzy części ogrodu swego wam oddałem, dwie krowy i dziesięć owieczek kupiłem i kilka groszy dałem... Czy prawdę ja mówię?	Jakiś ty rozumny! Nie będziesz mądrzejszy, gdy się zakochasz!	To nie jest powiedziane, że musi.	Nie wątpię I powiesisz mnie, żeby ją zakończyć!	Nie, panie Romanie.	Nie.	Brrr... Co to za szczęście, że oni tu nie dojeżdżają! Paskudna rzecz taka wojna. Dobrześ waszmość uczynił, kiedyś wybrał służbę na wodzie.	No, sądzę, że i my powinniśmy wyjechać. Zostawiłem swoje interesy na łasce Bożej... pomiędzy dwoma oceanami... teraz czas znów powiązać rozluźnione końce. Prawdę powiedziawszy, to już mi obmierzła ta robota; takich wakacji jak teraz nie miałem od dwudziestu lat.	Z obawy, abym znienacka nie ugodziła tym pana.	Otóż tedy! umarł nasz biedny ranny, umarł w nocy. Lekarze zaręczali, że wyzdrowieje!... Oh! lekarze! Oni nie wątpią nigdy! Oto już czwarty towarzysz podróży opuszcza nas od Liverpoolu, czwarty oddający dług „Great Easternowi” a podróż jeszcze nieskończona!	Więc ja pierwsza ci to mówię? Niech będzie... chociaż rzadko się zdarza, by dopiero matka miała o tym mówić swemu synowi... Oj, pięknyś ty, piękniuśki, mój synku. Jeszczem nie widziała młodzieńca tak urodziwego!	Zdaje mi się, że jestem po trosze lunatyk Twój brak zaufania do ojca zaburzył mi sen, śniło mi się, że się porozumiewałeś z diabłem, aby osiągnąć rzeczy niemożliwe.	I wasze prawa są tak okrutne, że nie pozwalają ci kochać?... Ech, to są pogróżki!... Dla mnie zrobisz wyjątek...	Zbyt mało znam Warszawę. Nie mogłabym określić. To na takiej długiej ulicy, w takim bardzo dużym sklepie.	Wybacz mi, matko. Wiem, że wspomnienie ojca sprawia ci przykrość, ale to dlatego, że tak bardzo go kochałaś. Nie bądź smutna. Taka jestem dziś szczęśliwa, jak ty przed dwudziestu laty. Ach, pozwól mi być zawsze szczęśliwą!	Nie, to nie! Tylko mi wstyd dawniejszego życia... Trzeba być hardym i splunąć na to głupie mamidło, które szczęściem nazywają. Wiesz, co Nietzsche powiedział?	O! To nie ja chcę!	Kiej mnie się zdaje że tamta ziemia, niby Gawędziny, jest lepsza od Hamerowskiej.	Nie mamy żywności	Wolę go niż twoją sołtysównę Przez całe pięć lat uczyłem się a uczył wędrując. Poszedłem naprzód do Wrocławia, gdzie piwa prawda było pod dostatkiem, ale nauczycieli brakło, potem do Lipska. Było się i w Magdeburgu i w Norymberdze i dalej nad Renem aż po całych Niemcach... A co to za osobliwy świat, a jacy ludzie!! Było na co patrzeć i czego się uczyć.	Ramzes Wielki słuchał bogów, za co we wszystkich świątyniach ma chlubne napisy. Ale Menes, pierwszy faraon Egiptu, był burzycielem porządku i tylko ojcowskiej łagodności kapłanów zawdzięcza, że jego imię jest wspominane... Chociaż nie dałbym jednego utenauten a. deben	Wcale mnie nikt nie wysyłał.	Okrutnie się króla boję...	Z próżnymi rękoma lepiej wcale nie chodź do niego Weź przynajmniej ze sobą pięć pustych pudełek.	Zaliczasz mnie tedy jeszcze do przyjaciół swoich. Cenię to bardzo i na dowód powiem ci, co masz uczynić, by zaspokoić skrupuły sumienia, nie szkodząc mi przezto.	Całej roboty nie przerobisz... po co leziesz naprzód?	Nie wolno ci zabić już nikogo więcej Przestaniesz też kraść. Musisz zrezygnować z zatapiania statków. Porzuć życie pirata!	Powiedz coś jeszcze Mów powoli, a ja będę wszystko spisywał. To ciekawe... arcyciekawe... A do tego zupełna nowość! Najpierw poproszę o ptasi alfabet. Tylko nie za szybko.	Jak wam się spodoba	To prawda, że hiszpańska flota patroluje okolicę?	Wszyscy wiecie, jak przyszło mi do głowy wypuścić się do Afryki.	Najprzód od obcych i całkiem nieznajomych nic się nieprzyjmuje, powiesz więc nam pan kto jesteś, powtóre powiesz gdzie mieszkasz, bo chcemy ten piękny sznur panu odesłać, otóż wybornie byśmy i bez niego się obeszły.	Dobrze, dobrze! Jakiż to pan może tak znać świat jak ja? Byłem w Ameryce, byłem na wojnie transwalskiej, jechałem na statku, co prawda jako palacz, z Władywostoku do Triestu. Znam Paryż, Londyn, Kalkutę i Ladysmith...	Cha, cha, cha! Toż na rekuzę do mnie przychodzisz po radę!	Nie rozbierę więcej, to darmo. Mateusz to by pewnikiem poredził.	Prawdziwy książę żądania innego postawić nie mógł. Musimy uciekać. Porwanie młodzieńca przez dziką dziewczynę. Ekscentryczna podróż przez dancingowy korytarz zaledwie.	Czy wyobrażacie sobie, co się działo w tym olbrzymim kotlisku, gdy pełno było lawy roztopionej i gdy płyn ten, do białości rozpalony, występował aż po brzegi otworu jak metal stopiony po brzegi formy?	Co się wam słusznie należało, odbijacze!	Ech, co pan mówi! Szkoda, że znikł ordynat, prosiłabym go o interwencję.	Proszę pana, panie rechnungsfeldfebel, więc pan przypuszcza, że przez tę wojnę porcje będą mniejsze?	Biedny Żorż czy bardzo się zmienił?	Jak to prawdopodobne? twierdzę, że to rzecz udowodniona.	No i co ja pocznę, nieszczęśliwy tak wszystko wybornie ułożyliśmy, nawet i ta wieczerza była jakby li dla naszej wygody umyślona, a tu jak na złość Odmiwąsowi strzeliło do głowy spędzić nas tu wszystkich co do nogi.	Gotówki teraz potrzebuję na gwałt, mam wypłaty, ale w ciągu tygodnia zapłacę.	U samego wylotu helskiego międzymorza. „Król Olaf”, okrążając przylądek, wpadł znienacka na wypływającą z przystani rybackiej naszą brandwachtębrandwachta uszkodzenie. była znaczna, groziło zatonięcie. Sprawę komplikują: mgła, która owej nocy zaciągnęła cały Wik, i wadliwa podobno sygnalizacja z wybrzeża.	Pozwolisz siostro, że ci pomogę przy pracy Doprawdy wstyd mi mego próżniactwa, gdy was widzę tak utrudzone przy drzewach.	Posłać więc po Aarona, do jutra...	Jak to!... rewizję w moich papierach... do mnie należących! Ależ to niegodne!	Chodźmy do mego mieszkania tam panu wytłumaczę.	To jedź waść teraz ze mną. Będzie nam wesoło, a za pięć miesięcy wrócim tu znowu do Ketlinga. Będzie i on wówczas, i Skrzetuscy...	Tak jak go miano już przeszło dwadzieścia razy	Czy pan już po śniadaniu?	To „prawie nic” może mieć swe znaczenie. Wyjaśnij mi je.	Co to jest grynszpan?	Syn! syn wczoraj tam gdzie ja naprowadziłem, między tymi co ich wczoraj wzięto, mój własny syn! Ja go muszę mieć, wy mi go musicie uwolnić. Panie! zedrzyjcie ze mnie skórę, wart jestem piekła i najstraszniejszych męczarni, ja własnego zgubiłem syna!!	Przecież ta wasza misjonarka ma już naturalnego opiekuna w małżonku, owym książątku	Toteż krzyczała jak najęta.	Nieciekawa to jednak służba w dziesiątym lub dwudziestym kwartale.	Co ci jest, dziecko?	Pozwólcie, towarzyszu	Tak jest	Bardzo dobrze	Panie pułkowniku ale rozkaz wodza! rozkaz wodza jest wyraźny!	Prosimy... bardzo prosimy!...	Pan jednak wie!	Ale, przepraszam, panno Lusiu, czy... czy pani musi pracować?	I co?	I zamierza pan odbyć tę podróż niebawem?	Nic! nic! fałszywy alarm!	Nic...	O... tam... takie długie, czarne...	Ojciec tu nic niewinien	Poczekaj! A praca! Czy ty wiesz, jaka cię praca tam czeka?	Wszystko.	Zastawiłabym swoje rzeczy. Zresztą, pan des Grassins byłby nam...	A Herhor?	Ale cóż ja, nieszczęśliwa!... poczęła Dobkowa.	Ale skąd wozów?	Bo ja jestem i Pieszczota	Chciałabym, żeby pan był moim wujaszkiem!	Czekają.	Darmo!	Dziesięć rubli weźmiesz?	Juści, juści	Karłowski?	Kiedyś Bohuna widział?	Niekoniecznie, bo były dobrze okryte.	Podałem warunki w szczegółowym liście...	Przygotowuje stół dla ciebie.	Przystojny facet?	Siłasiła (starop.)	Spasajtes! spasajtes! Lachy! Starszyzna ucieka!	Szkoda szkoda.	Twego mistrza?	Uczeń, Nauczyciel, Zemsta	Uprzywilejowani!	Zupełną!
A nie. Zaraz bym poleciał do domu przebrać się po wizytowemu i sztywno, równo, z bukietem w ręku, złożyć wizytę panu prezesowi, by mu podziękować. Trzeba ludziom okazywać uwagę.	Ja sam nie widział, jenom od tej liny mało żywota nie postradał, a com widział, to jako pan Schultz tę panienkę z powrotem tu wnosił, to mglała a krzyczała, jakoby ta biedna wariatka, za to, co jej zabili onego kawalira, co my po nim tak okrutnie płakali.	Ja bo się nie bawię w delikatesy, przysięgi wierności i tym podobne. Po jakie licho? Zachciało się żony, więc biorę sobie, którą upatrzyłem. Co ona pocznie z całym małżeństwem, to rzecz podrzędna. Zobaczymy później. Sprawa jest główna, aby prawo było. Kto je zechce złamać, ten musi zapłacić. Od sumy zależy, czy będę mógł przyjąć. I na tym kwita. Chodźmy pić dalej.	Jak to, ty się o to pytasz? Doprawdy, nie myślałam, że potrafisz się tak po... studencku zakochać.	Oho! Więc tak ze mną mówisz? Dlatego, że kuleję? Zresztą wcale tego nie widać. A może ci się zdaje, że i ja się ciebie boję, dlatego że Karus był takim nędznym tchórzem? Radzę ci po dobremu...	A pamiętasz? Znaleźliśmy ją w gorączce, prawie nieprzytomną, tego dnia, kiedy przymierzała ślubną suknię, po liście, jaki jej oddałem. Może to anonim! Pójdę, zobaczę: ja ten list poznam.	Po to, żeby miał nam z czego pensje podwyższać	Żołnierz rzecze Don Kichot odpowiedział. I odpowiedział bardzo dobrze, chociaż to był poganin i nie znał prawdziwego Boga; bo człowiek zacny powinien być zawsze dalekim od bojaźni śmierci. Alboż to nie wszystko jedno zginąć od kuli armatniej w pierwszej lepszej bitwie, albo od miny w powietrzu! I na łóżku śmierć znajdzie, zawsze trzeba umierać; słusznie mówi któryś ze starożytnych, że żołnierz, poległy na polu bitwy, daleko lepiej wygląda, niż żołnierz uciekający. O to zawsze idzie, żeby ściśle dopełniać swego obowiązku, nie uchylać się od posłuszeństwa i karności; i przestrzegam cię, moje dziecko, iż daleko piękniej jest, kiedy od żołnierza zalatuje proch niż wykwintne wonności i że choćbyś na starość był cały pokiereszowany i pokaleczony, będziesz miał w zysku sławę i honor, a te chlubne znamiona uchronią cię zawsze od wzgardy, jaką wzbudza nędza, i od samej nędzy nawet, bo zaczynają już pracować nad urządzeniem mieszkań i utrzymaniem dla starych i rannych żołnierzy. Śliczna to rzecz, bo nie godzi się z tymi zacnymi weteranami postępować tak, jak postępują nikczemni Maurowie, trzymając ich w służbie dopóty, póki zgrzybiałość niezdatnymi ich do niczego nie uczyni, a potem, wypędzając na Bożą wolę i w nagrodę tyłu usług głodną im śmierć gotując. Na ten raz więcej ci nie powiem, ale bardzo mi miło będzie, jeżeli zechcesz usiąść ze mną na konia i dojechać do gospody, gdzie razem zjemy wieczerzę, a jutro ruszysz w dalszą drogę, w której życzę ci tyle szczęścia, na ile zasługujesz.	To się znaczy, iż zdumieniem mnie przejmuje wiadomość, iż ktoś mógł się na śmierć zakochać w mojej narzeczonej, która jest, jak mi to kiedyś w złości dałeś do zrozumienia, zimna, sztywna i tak mechaniczna w ruchach, słowach i myślach, jakby była nakręcana kluczem. To wszystko jest zupełną prawdą i jakoś idzie! Takich małżeństw jest większość, bo większość ludzi woli chodzić po ziemi, niż wspinać się na szczyty. Często nawet insze małżeństwa są gorsze to niema widoków na porozumienie. Co do mnie, napracowałem się jak wół. Pochodząc z rodziny podupadłej, chciałem wypłynąć więc chciałem sam mieć nietylko pieniądze i dlatego biorę pannę Krasławską, która znów dlatego idzie za mnie, że, jeśli nie rzeczywiście, to pozornie jestem wielkim panem, a raczej udaję wielkiego pana, bawiącego się w adwokaturę... Partye są równe, niczyjej krzywdy niema i nikt nikogo nie oszukuje, albo, jeśli wolisz, oboje oszukujemy się w jednakiej mierze. Oto jest cała prawda, a teraz, jeśli chcesz, to mną pogardzaj.	Ale może zapisać to, co jego... jakże?... A chłop dobry i gospodarz nie bele jaki, i pobożny, i krzepki jeszcze, sam widziałem, jak se korzec żyta zadawał na plecy. Już tam by Jagnie nic nie brakowało, chyba tego ptasiego mleka... a że wasz Jędrzych na bezrok do wojska staje... to Boryna z urzędnikami się zna, wie, do kogo trafić, mógłby pomóc...	Bóg raczy wiedzieć. O herezję mię posądzają także: Tyszkowic, Tyszkiewicz, Tyskiewicz; arianin, za odmowę złożenia przysięgi na Trójcę Świętą (arianie nie uznawali dogmatu o trzech osobach boskich) oskarżony o bluźnierstwo i herezję, torturowany (ucięto mu język, dłoń i nogę), skazany na karę śmierci i stracony; do odrzucenia apelacji powołującej się na tolerancję religijną zagwarantowaną przez konfederację warszawską z 1573 r. i wykonania wyroku przyczyniła się żona Zygmunta III Wazy, królowa Konstancja. gadał. Jezuitów w tym wietrzę...	Nie pasaliśmy razem świń Na, masz tytoń! odmruknął Donkin, gryząc prymkę. Murzyn zagwizdał z cicha. „Zbiegłeś?” „Pewnie, że zbiegłem. Bo naprzód w czasie podróży do tego portu wytłukli duszę z jednego Hiszpana, a potem wzięli się do mnie. Więc dałem nura”. „Tak, bagaż i pieniądze Nie mam przy sobie nic. Ani rzeczy, ani pościeli. Jakiś tu koślawy Irlandczyk ofiarował mi kołdrzynę. Jak uważam, będę musiał przespać się dziś w żaglu”.	Przeciwnie! Ale straszna jest potęga miłości! Jak ta Safo cierpiała. Wszystkie jej krzyki, błagania, wszystkie jej boleści pamiętam, mam je w sobie jeszcze. Przeraziła mnie taka miłość, nie rozumiem jej, wątpię nawet, czy można tak bardzo czuć, tak zupełnie oddać się miłości, tak przepaść w niej.	Ach, nie śmiałaś nadużywać dobroci!... Więc w taki sposób przemawiasz do mnie?... Dajesz nam co dzień i co godzinę jałmużnę ze swej osoby, wniosłaś radość do naszego domu, a sama nie przyjmujesz najmniejszej usługi nawet dla twoich znajomych. Więc to tak?...	Wasza królewska mości, do królów przychodzi bardzo dużo różnych listów, a jakby się dowiedzieli, że je królowie czytają, toby się nagromadziły takie kupy, że nie można by sobie poradzić. I tak dziesięciu urzędników nic innego nie robi, tylko czyta listy i wybiera te, które są ważne.	Co, Kamuś, klapa? Uda się na przyszły raz. Jeszcze sobie pożyjemy. Nie martwcie się, jaśnie pani towarzyszko.	Ale obiecujesz, że nie będziesz się kąpał w morzu?	Ależ niech się pani zastanowi... Co pani chcesz, żebym zrobił? Skądże wezmę pieniędzy dla Ofmana, kiedy nie mam ani grosza.	Co tobie do Julka? trutniu ty jakiś, odpowiedziała żona. Jakie ty masz prawo pytać o dziecko o które nie dbasz?	Czarnego psa nie wymyjesz do biała. Czy to on pierwszy raz pijany?	Czy ja wiem, gdzie się podziała! Nie ma jej.	Jak to? Więc widziałaś ją! Rozmawiałaś z nią?! Wiesz, gdzie się ona znajduje?! Możesz mnie do niej zaprowadzić?!	Nie mów mi nawet, nie waż mi się wspomniéć jego imienia: ja go nienawidzę. Jeśli się ośmieli krok uczynić, zginie!	Nie. Bądź co bądź Zwycięzca walczy w naszej sprawie, a potrzeba mu pomocy, bo inaczej padnie w wojnie z szernami... Można by mu tę pomoc sprowadzić z „tamtej strony”... Wesprą go zapewne, gdy się dowiedzą...	Niech jasny pan będzie spokojny. Kapitan Czart, choćby był czartem we własnej osobie, nie wyślizgnie się nam. Pierwszy cios z mojej ręki otrzyma.	No, nie wydaje mi się, by pani Koziołek była zbyt surową strażniczką cnoty.	„Jeśli opuszczę to miejsce, nie zdołam go już odnaleźć! Tłuc się, poznają mnie: co czynić?”	Jedźcie z Bogiem daléj; do wsi dwa kroki Nocą to już do mnie nikt nie wchodzi: piesby mój pokaleczył.	Kto ja jestem? Z bandą szlamowiecką jestem stowarzyszony. Nigdy się w politykę nie wdawałem. U nas surowo pilnowano, żeby z partiami nie zadzierać. My mieli swoje interesy. Z bogatych okup my brali. Naczelnik powiatu nam płaci, naczelnik żandarmski płaci, kapitan płaci, rejent i doktór płacą. Płacą dziedzice w okolicy raz w miesiąc. Wszystkie Żydy kupcy też, i sam rabin płaci.	Panowie przejdźmy na drugą stronę, nie siądziemy do stołu, nie dobiwszy targu.	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Właśnie, towarzysze, to chciałem powiedzieć. To już, towarzysze, nasza, jak to mówią, sprawa familijna. KC w to mieszać nie trzeba, oni swojej roboty mają dosyć. A ogłoszeń drukować ani powtarzać dwa razy nie będziemy. Powiedziane i dosyć, nie?	Bardzo bierze to sobie do serca?	Bom już gotów był twojej rady posłuchać, a teraz znowu się pokrzyżowało.	Cóż ty na mnie ślepkami łypiesz? Rób, co radzę. To moje ostatnie słowo. Trzeba się wziąć w kupę, romansowa panno! Znów może gdzie wyjedziesz, zabrawszy moje pieniądze	Cóż? pod noc mnie wygnasz!	Dlatego właśnie, że jest obcy, uważam za swój obowiązek czuwać nad nim	Dy ja nie wrzeszczę. Nie robię, co potrza?	I słusznie! Cóż ty znaczysz dla mnie, żebyś mi śmiał radzić lub się mieszać w moje plany! Wojciech ci mówił, że na ciebie przyszła kolej moich łask. Możeś myślał, że tak jest istotnie?	Jak się to szczęście nazywa? Padre Guarini, czy...	Jeśli nie powiem?	Każ szoferowi zajechać bliżej. Tu, tu! Za rogiem straszny młyn i szarpanina.	Masz rację, bo nawet Kessler tam przychodzi, aby móc pokazać swoją złą duszę i aby nam wymyślać bezkarnie. Jedyna sposobność, więc jej nie traci.	Nie bardzo. Mam wykłady, mam swoją pracę... Dni całe mijają i pogadać z tobą nie mogę. A tak bym chciał, tak bardzo chciałbym czasem.	Niechże pani sobie nie przeszkadza. Czy mój stryjeczny brat prędko wróci?	No i cóż, hrabio? Słyszał pan dokładnie? Wciąż jeszcze wątpisz w rozległe me wpływy?	Pan Dorian Gray? Cóż to za jeden?	Tak, księżno dziś raczej: nieznacząca, mało znacząca rodzina. pono pochodziła rodziny).	Tego nie myślę Myślę natomiast, że bardzo taktownie podkreśla pan różnicę społeczną, jaka między panem i mną istnieje...	Wybacz nie wiedziałem...	A bo to śmię	A cóż Pełski?	A najbarzejnajbarzej (gw.)	A o panu Stachu, co pomyślą?	A teraz, kochany panie Cavalcanti, jak to było z tym nieodżałowanym synem? Mówiono mi bowiem, że pan jesteś kawalerem?	Ach tak, więc zboczenie?	Ale pan hrabia wypłaci mi te czterdzieści osiem tysięcy?	Ale, dajże spokój...	Betsey!	Byście mnie zdradzili?	Charty! charty lekkie jak upiory!	Chciałabym być pani przyjaciółką	Co to? Nieżyczliwość?	Co to?... Co ci jest, dziecko?	Co ty tu robisz?	Co? jak by zapytał Oswald).	Czczycaczczyca	Czemużeś to uczyniła?	Daj pokój naszemu przecieżeśmy to jego lennicy i bronić go powinniśmy.	Dziękuję cioci!	I kochał mnie w ten sposób?...	I to waszmościanka ranę mi opatrzyłaś?	Ja to samo!...	Ja... Franka!	Jak to!... Twoje buty?...	Jakżeś ty go wziął? spytał ponuro Władysław.	Jakżeż? To będą nocować?	Jednakże, gdybym na przykład bez powodu spalił ten papier?...	Jeżeli tylko o jego wolę chodzi carta canta! Oto jego podpis.	Kiedy indziej!	Kondycja ludzka rzekł Kandyd	Małżeństwo	Na tę mękę Chrystusa... przysięgam!	Najwyżej o jakieś piętnaście stóp	No, wierzę panu, chociaż zarówno nazwisko, jak i wygląd świadczą, że pochodzisz z gminugmin	Ona!	Pan powiedział, pomówienia? Ktoś mnie o coś oskarża?	Piję, piję, z tobą, Stasinek, zawsze piję.	Pióro, kałamarz i papier!	Pozwolę!	Stryj Alojzy wskazał mi pokoik, gdzie leżały przykryte rogożą jego zwłoki.	Szczęście powiedziała Małgosia, pamiętająca lepsze czasy.	To prawda Pełno tam pogańskich wizerunków. Ty również jesteś bałwochwalcą.	Trzeba tu będzie którego zwabić i związać; będziem mieć i zakładnika, i przewodnika.	Turiu prisipažinti, jog jūs mane pergalėjote, pana Ona. Dėl to ir pasiduodu jums ant loskosloska (lenk.) atvertė truputį pamislijęs Vincų Vincas.	Tutaj.	Widzisz, mówiłem ci, że tu jest pani...	Wyśmienicie, ależ pan widocznie bogaty jesteś, drogi panie Bonacieux?	Z Królestwa, pani hrabino.	„Mądra żona droższą jest nad złoto i perły. Przy niej serce męża spokojne”!
Za Szwedami się opowie? To ja mu się opowiem! Pruska granica niedaleko, a u mnie kilka tysięcy szabel na zawołanie; Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako mnie tu widzicie, jakom regimentarz nad tym zacnym wojskiem, tak go ogniem i mieczem nawiedzę. Nie ma wiwendy, dobrze! znajdziemy jej dość w pruskich gumnach!	Racz więc własnoręcznie mędrca zapakować. By zaś nikt nie spostrzegł i nie zmiarkował, kogo i jak mam uwieźć, racz włożyć go w pudło od majtek wonnych, chyba fularowychfularowy sypialny (wagon).. Musisz się kwapić, gdyż lada chwila po bagaż się zgłoszę.	Nie wiedziałam, czy się uda, więc robiłam starania na własną rękę.	Słuchajże, co się stało. Dziś w biurze przynoszą mi kartę Gątowskiego. Nie wiedząc, kto to jest i poszedł. Czy ty nie masz do tego klucza? Czy nie możesz powiedzieć mi, co to znaczy?	To prawda. Czasem i głupiemu przytrafi się racja. Ale co tu robić? Przecie nie mogę czekać do rana? Ja już i momentu nie mogę czekać, bo jak straże zmienią, to i po wszystkim. Żebym ja miał choć kamień, tobym cisnął i łeb mu roztrzaskał. A, już wiem! Kawał muru oberwę, to nie gorsze od kamienia.	Nie! Byłem niezręczny, słusznie poniosę konsekwencje mojej niezręczności. Zostawcie mi mały zapas sucharów, strzelbę, proch i kule, żebym mógł sobie co upolować lub obronić się w razie potrzeby, i łopatę, może sobie zbuduję jakieś schronienie, jeślibyście nie mogli przyjechać po mnie zaraz.	A to coś niesłychanego! Już przesiąkłeś cały odorem dymu i gnoju obory. Nie warto było biec tak daleko do ciebie. Zbudź się jednak, bracie, bo ci przynoszę ważne wieści!	Swój własny?... Na zdrowie. Ale nikt durnia szanować nie będzie. Z ludźmi się żyje i trzeba żyć po ludzku. Bo niech pan weźmie na ten przykład...	A nie. Pierwszy raz widzę.	Cały ten dzień okrutnie cierpiał Doktorowie o podróży radzili i nie uradzili nic.	Czyż pani nie spostrzegła?...	On wnuk Saula, ale dziadek bardzo jego nie lubi...	Szczęśliwszém? alboż pani nie jesteś szczęśliwą?	Panu może nie, panu Wysockiemu to nie wiem, ale dla mnie potrzebną jest Łódź, mnie potrzeba fabryk, wielkiego miasta i wielkiego handlu! Co ja robiłbym na wsi? co ja robiłbym z chłopami	Tak, mości mieczniku, że za waszego gołąbka oddałbym wszystkie księżniczki biponckie, razem z księstwem nie tylko Dwóch, ale i wszystkich na świecie Mostów. Jeno mi drażnić szwedzkiej bestii nie wypada, za czym udaję powolne dla ich rokowań ucho; ale niech jeno traktat podpiszą, zobaczymy!	Czy sądzi pan że jestem tak podobna do innych kobiet, że nie zdobyłabym się na nic oryginalnego?	Ona go nie opuści	Łatwo, niełatwo to inna sprawa, a Zenon to się nawet nie liczy. Co dla pani Zenon?... Napluć i tyle...	On jest innego zdania, ale dalibóg szkoda, żeś ty się nie ożenił, skoro tak dobrze rozumiesz, jak powinno być.	Ach, koń! przeklęty koń! opowiem to jutro, jeśli nie umrę w ciągu nocy.	Ba! ba! ale bo to nie lada jasełka, odparł głos jakiś tuż za jenerałem.	A! państwo tu przybyli z towarzystwem! wyrzekł August, i z wyraźnym niepokojem rozglądał się w koło, jakby się obawiał ujrzenia tuż tuż wysuwającego się z pomiędzy lasu mnóstwa ludzi.	A ty czego śmiejesz się niedźwiedziu?	Niech boli! Po co powiedział, że kłamię, i krzyczał? Ja jego nie cierpię!	Przez litość, czy nie za mało?... Niech tylko pani spojrzy na nich obu...	Ale ty, wuju, chyba nie mówisz o sobie?	Po pierwsze: nie powie pan nigdy nikomu, że przedstawiłem ją panu.	A jakżeby nie! Szła dróżką i szczypała trawę. Niekiedy podchodziła do mnie tak blisko, że mógłbym ją szturchnąć lufą strzelby.	Ma pani rybio-gęsie instynkta. Ciekawa rzecz, z czego to się rozwinęło w pani?...	Nie po to jedni gospodarze powyzdychali, żeby drugich wołać!	Smakuje jak tort od Gajewskiego Pyszne! Gdzie ty kupujesz ersatze, Chawa? Mnie jeszcze nigdy ciasto tak nie wyrosło. Dasz mi swój przepis.	Panie Don Kichocie, nie jestem widmem, ani duszą czyśćcową. Jestem Rodrigeuz, dama honorowa księżnej i przychodzę prosić cię o pomoc w ciężkim utrapieniu.	Prawda!... Nie widziałem jeszcze podobnego bydlęcia, chociaż znam dużo bydląt.	Widziałem twarze zmarłych i duchy przestrzeni otaczające cię. Są ci wrogie. Obraziłeś je, sahibie. Nie jesteś im posłuszny.	Tak... zaprawdę... jest to piękny projekt... nie można powiedzieć...	Dobrze wiedzieć Ruszajmy w pościg, ten niegodziwiec Van Gould nie zazna spokoju ani za dnia, ani w nocy. Czy ma ze sobą konie?	Coś takiego! Więc te zwierzęta umieją się same odwrócić?	Jakom żyw, gwałt mi się tu dzieje! Jam jest też szlachcic, choć sługa, a waszmość panowie w grodzie za ten postępek będziecie odpowiadali.	Mister Gibbs, mamy nowego odbiorcę. Jak się nazywasz?	Tak, ja. On, panie profesorze, ciągle wrzeszczy po polsku i bije się.	Ja myślę, panie że ten mądry Merlin i owi czarownicy, co w zaklęciu trzymają całą gromadę ludzi, o których pan rozpowiadasz, musieli panu przez czary wpakować w głowę to wszystko, coś nam opowiadał i co jeszcze masz opowiedzieć, przysiągłbym na to, że tak jest.	To się tylko tak mówi: „czytam”. Widać było po prostu, że oczy zmęczone i senne. Z twarzy człowieka dużo można „wyczytać”. Czasem nawet można wyczytać, jaki on jest.	Plotek, jak Boga kocham, narobili i po całym świecie je roznieśli, a wszystko dlatego, że dwa razy w niedzielę pojechałem do domu, w którym jest ładna panna, i że raz z nią pod rękę po miasteczku się przeszedłem...	Na długo?	Co to wszystko znaczy?	Naturalnie, siostro, naturalnie; zastosowuję je w miarę potrzeby też jako lekarstwa dla chorych w naszym szpitaliku; pełnię przecież obok obowiązków ogrodniczki też funkcje przygodnej infimerki przy klasztornej niemocnicy. Lecz może moje szczegółowe wywody i informacje nużą cię, siostro?	A co w nim? Dziupla sroga...	Co robić? i co z sobą uczynisz?	Widziałem w tej chwili Grosmara, puścili go za kaucją.	Maharanee czy to moja wina, że jakiś sahib... sahib z policji... nazwał Maharanee, której twarz...	Z największą przyjemnością. Potrzebujesz pan pomocy... przepraszam za to wyrażenie... gdyż zajmuje pana pewien przypadek, gdzie czas jest drogocenny, a pan zmarnowałeś już około sześciu tygodni, mówię o zmarnowaniu, gdyż brak panu wszelkich potrzebnych danych.	A po co on tam pojechał?	O czem właściwie rozmawiacie i co was tak żywo zajmuje!	Zapewne, chociaż zredukuję to do minimum.	Służyłeś waszmość i przeciw mnie; wiem o tym. Ale niechże będzie już zgoda między nami. Wszystko to zapomniane, nawet i to, żeś cudzą, prywatną zawiść contra mecontra me (łac.)	Ani chybi Dwór ci to jest wielgi, murowany.	Wziąłeś mnie pan w obronę mam nadzieję, że zrobisz mi tę przyjemność, aby zjeść ze mną obiad, zarówno jak nasz dowcipny Mistigris.	Ładna teoria! Czyli że kobiety uważacie jako zabawkę mniej więcej ładną lub kolącą albo za oswojone zwierzątko, które może ugryźć.	Będą tu ludziom odbierać robotę.	Jak to?	Był tu posłaniec z Nordhaug!	Cicho! milcz ojciec ci przebaczył, powrócicie we dwojgu... Do nóg staremu, do nóg!	Ja kilka obrębionych chustek do nosa	Powszechnie mówią, że najgenialniejszemu z ministrów, przeznaczono najpiękniejszą pannę z naszego dworu?	To ja.	To pozwól mi iść razem.	Waćpanu nic do panny Billewiczówny!	Bo była ona tylko marszałkowa d’Ancre, awanturnicą florencką, i nic więcej, gdy dostojna małżonka Waszej Królewskiej Mości jest Anną Austrjacką, królową Francji, czyli najpierwszą monarchinią w świecie.	Aha! Czas leci, jak depesza po drucie!	Dajże spokój jest po prostu stary i zdziwaczały.	A skąd paszy weźmiesz dla bydła?	A tamto, po drugiej stronie?	A! panie Porthosie!... a! panie Porthosie! jak widzę, wielki z pana zdobywca!	Jest.	Obowiązkiem było pracować! Dosyć tej gadaniny!...	Znajdzie inne gdy zechce	A gdzie?	Ależ, panie, ja mam bal w domu!...	Bardzo	Czekaj Sakowicza zatrzymać mogę. Prócz tego napiszę księciu, aby przysłał glejt bezimienny.	Cóż on może mi zrobić?	Cóżto? ty, widzę, dziecko?	Et ubiet ubi (łac.) rzekł Panurg.	I owszem. Dobranoc, Sulpicjuszu.	Idjota!	Ja także bardzo żałuję. Ale mam termin.	Jutro w południe.	Kochasz mnie zawsze?	Komu oddałeś list?	Milczeć!.... rzekł poważnie i zimno Tobiasz.	O czym myślisz?	Pies doprowadził.	Pnia z czerwonymi rękoma	Podziękuj waszmość księciu i powiedz, iżeś mnie zdrowym widział.	Pytałem jeszcze wczoraj w nocy Harasimowicza...	Skąd ta rzeka płynie.	W pańskie gardło, panie	Więc zbrodni musiano dokonać w sobotę.	Z Babilonu?... Kto on?...	„Pokorny sługa, James Laurence” rzekła Amelka bardzo przejęta listem.
O! niech-że ci się raz jeszcze przypatrzę Niestety! tyś już martwy, a ja cię rozgrzać nie mogę. Ach! nic-bym nie chciała, tylko módz cię pocieszyć tém zapewnieniem, że póki mi życia stanie, ty zawsze w sercu mém mieszkać będziesz, że będę szczęśliwą wspomnieniem doznanego przy tobie szczęścia, że wspomnienie twoje przetrwa tu do końca. Słuchaj mnie! mężu mój najdroższy! Przysięgam zachować twoje łoże takiém, jakiém jest teraz. Nigdym do niego bez ciebie nie weszła, niech więc pustém i zimném zostanie. Tracąc cię, tracę zaiste wszystko, co może posiadać kobieta: pana, męża, ojca, przyjaciela, towarzysza! Wszystko!	Nie, ojciec nigdy nie zaciąga długów w mieście. Każdy wierzyciel przychodzi z pożyczką do domu i w gabinecie ojca dostaje kwit albo procent. Nie znasz go pod tym względem.	Nu! Szczęśliwa dziewczyna Jej Pan Bóg prawdziwe szczęście dał! Takie podarunki! Tacy bogaci ludzie! Co to! A dlaczego on tu nie przychodzi?	W Zołotonoszy? Czekajże waćpanna. Poznałem i ja w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa.. Cóż robić?... kiedy nie ma gdzie indziej, to uciekajmy i tam. Ale trzeba będzie zjechać z gościńca, stepem i lasami przebierać sięprzebierać się (daw.)	Wiem, tak się mówi, ale rozumiesz pan, że policja nie może zadowalać się tym, co mówią ludzie.	Zawołaj sobie Chilona. Nie mam dziś żadnej ochoty do filozofowania. Na Herkulesa! Nie ja stworzyłem te czasy i nie ja za nie odpowiadam. Mówmy o Ancjum. Wiedz, że czeka cię tam wielkie niebezpieczeństwo i że lepiej by może było dla ciebie zmierzyć się z tym Ursusem, który zdławił Krotona, niż tam jechać, a jednak nie możesz nie jechać.	Mój chłopcze, czy ty nie znasz jeszcze romansów, jakie klienci opowiadają swoim adwokatom? Gdyby adwokaci mieli przedstawiać tylko prawdę, nie opędziliby kosztów kancelarii.	Kochani, mili koledzy. Czary były, są i będą. Czy to nie czar, że z dwóch gazów możemy zrobić płyn tj. wykonywać zdjęcia rentgenowskie, obrazy otrzymywane za pomocą promieni rentgenowskich przenikających przez ciało pacjenta.. A mikroskop, teleskop, łódź podwodna, aeroplan? Radio?	Sprawiedliwie gadasz, Magda nijakiego diabelstwa w tym nie ma, ino dziecko zwinne niczym kocię, to i dokazuje, jak może. Ot, żeby wiłom dać takiego, co by z niego za rok zrobili!	Tak, tańczyć już nie będę mogła.	Żadne nie może być zlekceważone i ktokolwiek kieruje przeciw drugiemu człowiekowi choćby cień zarzutu, musi sobie zdawać sprawę, iż jeszcze winy nie udowadniając, stwarza przecież prawdopodobieństwo jej istnienia.	A sztandar, na Boga! nie trzeba zostawiać swojej chorągwi, choćby ta chorągiew była jedynie serwetą.	Bardzo dobrze ale.... trochę. Tradycye szalonego pijaństwa wzięliśmy nie po dziadach, ale po Sasach, od Augusta Silnego, który sam pił i poił na śmierć. Tradycyi téj się wyrzekam.	Chodź, Franku pomyślał Povondra, płacąc trzy korony. Wewnątrz namiotu nie było niczego poza dość nieprzyjemnym zapachem i blaszaną wanną.	Czyż ja mogę wiedzieć? Odejdź w spokoju, dziewczyno, i nie grzesz więcej.	Daj spokój, August, nie próbuj, bo tobie razem z twoim panem nadłamię żeber.	Dlaczego miałbym żałować właśnie tych trzech tysięcy Żydów, a nie miliona innych mieszkańców Paryża, którzy, pozostając tu, również skazani są na zagładę?	I proszę być pewnym, panie ministrze, że w ciągu tego roku nie zaniedbałem niczego, by zdobyć jakąkolwiek posadę bodaj najdrobniejszą. Robiłem wszystkie wysiłki.	Nic nie robię, proszę księdza.	Nie	No dobrze, ale coby było, gdyby, nie daj Boże, jego zjedli?	To jeszcze nie maska. Zawsze jestem naturalna i szczera.	Ty myślisz, że ona o niczym nie wie?	Wiadomo, przedarłszy się przez kordon. Całe wojsko się nie przebije, a kilkoro chłopa prześlizgnąć się potrafi. Osobliwie wodą.	Co to? czyś nie chory Tomku? albo ci się co nie stało? Mizernie ci coś z oczu patrzy?	A, moje uszanowanie panu Lisieckiemu! Zimny dzień mamy, prawda? Która też godzina w mieście, bo mój zegarek musi się spieszyć. Jeszcze chyba nie ma kwadransa na dziewiątą?...	Daj pokój Moryc, nie wtrącaj się do nieswoich rzeczy.	Nie Szczerze wyznam, co w sercu: stary jestem i do słuchania rozkazu ciężki. Rogata dusza	Nie miałem jeszcze sposobności powinszować Waszéj Ekscelencyi	Po dawnemu, choć może i ździebko lepiej. Jambroż lekują, przychodził wczoraj i owczarz z Woli, okadził ją, maście jakieś dał i pedział, co do dziewięciu niedziel będą zdrowi, byle jeno na światło nie wychodzili.	Proszę słuchać uważnie. Mówi ekspedycja paryskiej republiki radzieckiej. Dziś o godzinie dwunastej w nocy przedarliśmy się przez kordon i przyjechaliśmy tu po żywność. Proletariat Paryża zdycha z głodu. Statek nasz stoi na rzece, naprzeciwko przystani. Mówię z pokładu. Nie próbujcie telefonować o pomoc do garnizonu. Wszystkie druty telefoniczne	Więc pani nie do niego przyszłaś?	Nigdy ci już nie wspomnę o Wiedniu.	O to Machiawel! Wartoby taką odpowiedź zapisać, bo to zarazem i pochwała, i trochę krytyki, i zaświadczenie, że tak jak jest, jest najlepiej, i że możnaby żądać jeszcze czegoś lepszego. Dajże tu sobie, człowieku, z tem radę.	Ależ skąd A więc będzie, jak chciałeś. Nawet gdyby mieli mi naubliżać, jakoś to zniosę. Robię to dla ciebie. Trochę mi nieswojo tak bez ogródek proponować pieniądze, ale z drugiej strony, niejedna bogobojna księżna z najlepszego towarzystwa za trzydzieści tysięcy franków chętnie posunęłaby się do gorszych nikczemności niż odesłanie siostrzenicy do Paryża. Zresztą, cała przyjemność po mojej stronie, i to podwójna, bo potrzebując ode mnie przysługi, musiałeś wreszcie pozwolić, bym cię odwiedził. Czy będziemy się częściej widywali, jeśli się ożenię? Chciałbym, żebyś mój dom uważał za swój własny.	Posłusznie melduję, panie lejtnant że ten pan, który tu śpi na brzuchu, to jakiś pijany oberfeldkurat. Przyłączył się do nas i sam wlazł do wagonu, a ponieważ jest on naszym przełożonym, przeto nie mogliśmy go wyrzucić, gdyż byłoby to naruszenie subordynacji. On się niezawodnie pomylił i zamiast do sztabowego wagonu wlazł do aresztanckiego.	Czarna plama! Tak sobie myślałem Ale skądeście to wyrwali taki papier? Hola! Cóż to? Patrzcie no! To niedobrze świadczy! Wycięliście to z Biblii! Jakiż to głupiec pociął Biblię?	Już i tak się wali na głowę twoję; nam wielki ojciec chatę wieczną zbudował. W drogę! w drogę! dziś jeszcze w nocy idziemy, i ty z nami! Jutro nasz obóz rozłożym o mil kilka i wszystko się zapomni.	Ja się tam urodziłam, to moja własna ziemia. Zawsze co swoje, to najmilsze.	Rozumiem, mój drogi; chcąc odnaleźć jedną kobietkę; umizgasz się do drugiej. Masz rację, kochanku, jest to droga najdłuższa, ale za to najprzyjemniejsza.	Bo to, widzisz jeśli idziesz szukać brata, mogę ci oszczędzić niepotrzebnego trudu.	Jak to dwie?	Jak to kiedy i gdzie?	O Albercie, czy zrobi tak, jak postanowił, czy też tak, jak oni chcą.	To odciągnę sukę na stronę do tego trupa z ryżymiryży	Krzyś a wiesz ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w bitwie! Słyszysz, gazda! Kule nam koło uszu gwizdały jak najprawdziwszym żołnierzom. Słyszałeś, jak gwizdały?	Co najmniej czterdzieści siedem lat Przepuklina była podwójna i wielka. Świetnie! Zaczynam wprowadzać ją przez ucisk. Chociażby się tylko bardzo lekko naciskało ją ręką, po pół godzince tej pracy ma się krzyż i ramiona jak połamane. A dopiero po pięciu godzinach i po dziesięciokrotnym powtórzeniu tego zabiegu udało mi się wprowadzić przepuklinę do wnętrza.	Coś nowego My, Rosjanie, ciągle uczymy Europę.	Czy to prawda, że zwolniłeś pijanego?	To bardzo długa historia.	To prawda młodzieniec ma słuszność.	I jak pani mówi, panna Pławicka podoba mu się przytem naprawdę a ja sobie przypominam teraz, że Pławicki także mi o tem coś wspominał.	Mów już lepiej jak organista	Trzeba dużej siły, z tą siłą można by już coś innego zrobić.	Więc doszliśmy do tego że już niema nikogo. Jeden dostał po głowie, drugi w bok, trzeci nogą bardzo grzecznie...	Właśnie zajmuję się tym... Ale w tej chwili jeszcze nic...	Owszem. Oprzytomniawszy nieco, rzekłem, że wracam z Azji, żem wybił rękę pod miastem i cierpiałem srodze, ale w chwili gdy mi przychodzi porzucić ten dom gościnny, widzę, że cierpienie w nim więcej jest warte niż gdzie indziej rozkosz intensywnie żółty; od nazwy szafranu, barwnika roślinnego. piasku. Po czym podniosła oczy, raz jeszcze spojrzała na owe skreślone znaki, raz jeszcze na mnie, jakby chcąc o coś spytać boginka drzew, nimfa, driada. przed głupowatym faunem.	Co za bydlę z tego oberżysty! po co było mu płacić?	Dlatego też zwycięski generał, nowy Bonaparte, niemożliwy jest już we Francji!	Gdzie mieszkasz?... jak się nazywasz?...	Głupstwa plecie mój brat i przyjaciel. Izana żyć będzie jeszcze długie lata i doczeka się wnuków. Jakem Czandaura, król.	Jadło jak w każdym więzieniu	Jak będzie po deszczu.	Jedźcie tylko.	Nazywasz go Janem, mamo?	O! Tu chodzi tylko o chwilę porozumienia się na punkcie miłosnym. Wtedy dzieci zostawia się w domu.	Podobno waćpan ze strachu przed panami Billewiczami do Prus chcesz uciekać?	W tej głębokiej nędzy, wśród tego oceanu cierpienia znalazłam parę ziarn piasku, na których oparłam nogę, gdzie mogłam cierpieć spokojniej. Huragan zmiótł wszystko. Oto jestem sama, bez oparcia, zbyt słaba, by stawić czoło burzom.	Wyśmienicie... rówieśnik mój! Ty, Marceli, byłeś już dla mnie powagą, tamci dwaj	A Dziady?	Ach, daj mi pokój!... Widzisz, jednostka! a tam wielka, bierna masa: nazywa się kurierek, gazeta, publiczność. Chciał czegoś, pra­gnął, kochał, cierpiał.... Patrz! Widzisz, idzie przez ulicę. Tam u nas po Nowym Świecie. A za nim tłum. Widzisz, Zo­chna	Ach, niestety! Ruszamy na pogrzeb!	Ach, ten od Lewińskiej?...	Ale co ty o tym myślisz, Albercie?	Damulka pik.	Dlaczego pan sądzi, że falsyfikat?	Hanka!	Herr Jesas!... Aber du hast noch keinen Kaffee getrunken?...Herr Jesas... Aber du hast noch keinen Kaffee getrunken?... (niem.)	I bociaków coś więcej niźli zeszłego roku.	Idźno i poszukaj Janowej.	Ir reik, mat, taip stovėti, kaip negyvoms! Kaip tik paveikslas koks!	Ja? ani odrobinę.	Ja?... Wszystko!	Jestem po śniadaniu.	Jeździł pan latem zagranicę?	Kawałek ziemi	Litujcie się wy wprzódy	No dobrze, ale teraz chcę wyjść.	Ojczulku, chodźcie jeść! Garnek stygnie	Ona!	Poza tym drut zerwano siłą	Proszę pana bardzo.	Przeproś ją, jeżeli chcesz mi zrobić przyjemność Ona jest bardziej nieszczęśliwa.	Spowiedź, Wierzenia, Walka rzekł wesoło pan Andrzej, ściskając księdza	Wasze dostojności utopicie ten interes i całą Fenicję!...	Wszelki duch chwali Pana Boga!... I zabił się?	Wyżenąwyżeną (daw., gw.)	Z największą chęcią.	Zielonych Świąt?	Żeby tego konia wilcy...
No cóż, w takim razie chcę więc, a nawet uważam, że powinienem to zrobić, chcę wyprowadzić księdza z błędu co do tych mniemanych przyjaciół, których Edmund uważał za tak mu oddanych.	Ciężko mi się to z gardła dobędzie ale kiedy trzeba, to mus. Wiemy to, Miłościwy Panie, że Was arcypasterz nasz do korony i królestwa prowadzi i że Wy jej godni jesteście, ale ludziom serca drżą obawą. Korona Wam da wielkość, a ona nieprzyjaciół i zazdrosnych ściągnie. Panuj Ty nam, jakoś jest, możnym księciem, my Cię i tak za króla sobie mamy, a nie wyzywaj złych i zawistnych.	Dziękuję ci, Bazyli Wiedziałem, że mnie zrozumiesz. Henryk jest tak cyniczny, że aż mnie przeraża. Ale oto i orkiestra. Straszna, ale gra tylko około pięciu minut. Potem podniesie się kurtyna i zobaczycie dziewczynę, której chcę oddać całe swe życie, której oddałem wszystko, co we mnie jest dobrego.	Kacprze, robisz, co ci się podoba, jesteś panem swojej woli ale wierzaj mi, lepiej nic nie mów.	Zostawcie... nie... pewno nie... Skąd ma siła być. Takie życie. A ona nie przebacza równanie (matematyczne). ci zawsze wypisze: X = 0, i śmierć. Basta cosibasta cosi (wł.) dziś popr.: Hercen, Aleksandr Iwanowicz (1812–1870), rosyjski pisarz, myśliciel i działacz społeczno-polityczny, zwolennik poglądów rewolucyjno-demokratycznych, stworzył doktrynę socjalizmu rosyjskiego, który miał powstać z pominięciem fazy kapitalizmu; popierał ruch rewolucyjny okresu Wiosny Ludów oraz powstanie styczniowe w Polsce; autor książki autobiograficznej Rzeczy minione i rozmyślania.. Zazdrościłem zawsze Herzenowi. Jaki on szczęśliwy był. Pomiędzy takimi ludźmi żył. Takich miał przyjaciół. Morze, góry, muzyka. I ludzie jak morze i jak muzyka. Nie chciałoby się umierać. Na południe pojechać i mieszkać sobie w białym, czystym domku. Śpiew żeby był. Okna otwarte na morze. I myśleć, myśleć. NaukaWy nie wiecie, co to jest matematyka! Wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra matematyka, cóż! Że mnie by łopuchyłopuch Głowa jego płonęła. Miał silną gorączkę i zaczynał bredzić. równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. Cisza... I cóż ja tam sobie, zbłąkany dyferencjałdyferencjał (daw.)	Mój stryju zmieniłeś niby przedmiot rozmowy, jednak myślisz o tem samem i ja to rozumiem bardzo dobrze. Ale mylisz się, mój stryju. Zamiłowania mego ojca miały koniec bardzo smutny dla niego i dla ciebie. Stracić nietylko swoje mienie, ale tyle cudzego, to nieoględność i niepraktyczność wielka. Ja zaś, mój stryju, poczytywany jestem przez wszystkich znajomych moich za człowieka praktycznego. Na to, co tu widzisz, starczyło mi środków bez uszczerbku dla własnej przyszłości mojej, lub kogokolwiek innego. Mam też nadzieję, że gdy poznasz mię bliżej...	Panie! jesteśmy kapitanami w piechocie, kompanie nasze stoją w Neapolu, jedziemy właśnie do Barcelony, gdzie chcemy wsiąść na okręt, bo podobno stoją w porcie cztery galery, mające odpłynąć do Sycylii. Mamy około dwóchset lub trzechset talarów, co dla nas już się wydaje bogactwem, bo jak pan wiesz zapewne, w rzemiośle naszym skarbów nie da się zebrać.	D’Artagnanie, życie mi zwracasz! Sądziłem już, że mną wzgardzono, że mnie zdradzono. Tak szczęśliwy się czułem, ujrzawszy ją znowu! Nie mogłem uwierzyć, aby narażała swoją wolność dla mnie; a jednak jaka przyczyna sprowadzić ją mogła do Paryża?	Właśnie. Zrujnowały go konie i zbytkowne budowle. Pan tego nie rozumie, jak w gospodarstwie trzeba być wyrachowanym, nie pozwalać sobie na żadne fantazje. Adam handlował końmi, zawsze ze stratą, i murował do końca: tak przyszło i do zguby. Do tego nasze nieszczęsne warunki... At, co tam opowiadać! Bieda	Ciszej, ciszej! Na miłość boską, ciszej, nie mów pan tak głośno!	No, tak Dżon i Ward też nie wzięli.	Tak. To jest mój folwark.	Tam z dołu już go nikt nie widział, ale jam jeszcze widziała. Stąd widać dziesięcioro ulic. Przyjrzyj no się jeno wacpan, a dasz wiarę.	Wiesz dobrze że wina wcale nie piję. To nie ja jestem pijany, ale ty, bratku, stchórzyłeś i usiłujesz miną nadrabiać.	Widzę, że Szkoci do bitwy dobre pachołki, ale w amorach nic po nich. Na niewiastę jako na nieprzyjaciela impet potrzebny. Veni, vidi, viciveni, vidi, vici (łac.) to była moja maksyma...	Powiedziałem ci już że propozycja twoja jest trochę dziwna i że mój osobisty interes niełatwo się z nią zgodzi: ale co więcej, widziano, jak ten list wypadł z twojej kieszeni, trudno byłoby mi kogoś przekonać, że wypadł z mojej.	Żeby się nie nudziło, każę tymczasem wydać owoce, czym chata bogata, tym rada. Zaraz na tacach będzie się dawało. Każę gońcowi skoczyć prędko po tace do sklepu z przeciwka.	Puścić! nie! wtrącił sam książę Życia mu nie wezmę, ale nie puszczę.	Tak sądzicie?	Dopóki śpię między Grekami, nie lękam się zemsty nocnych bogów... A gdy czuwam, nic mi nie zrobią dzienni...	Ależ ja się nie martwię a pieniędzy mamy dość. Powiedz, czego nam brakuje?!...	Do mnie?... tak późno?	Dobranoc, królowo miła śpij smaczno, bo ja to chyba oka nie zmrużę, o twojej gładkości rozmyślając!	I jakżeż się to stało?	Mam nadzieję, żeś mu pan nie opowiadał tych głupstw, jakie o nim snuliśmy?	Nie może to być!	No, to nie diabłaż ty wozisz ze sobą?	To być nie może... Pan zawsze żartuje...	Trudno dzieci nie demonstrować. Krzyczą, pchają się wszędzie...	Tyle ziemi możesz dostać, ile tylko zechcesz Przypominasz mi kogoś, kto też lubił ziemię i żyjące roślinki. Jak zobaczysz kawałek ziemi, który byś mieć pragnęła, weź go sobie, dziecko, i... życie wlej w niego!	Muszę iść do Szai, a przy tym powiem prawdę, że to, co słyszałem i widziałem tutaj przed chwilą, przejęło mnie głęboką odrazą do pana, panie Wilczek... Zechce mnie pan uważać, a ze mną i całe nasze towarzystwo, za zupełnie sobie obce i nieznajome	Ej, nie łżyj człowieku, ej, nie łżyj! Daleko sięga nasza partia i długo ona pamięta!	Nędza! Tysiąc talarów ocaliłoby mnie. Chciałem się ustatkować, przestać gry i aby zlikwidować interesy, puściłem się na lekki szantaż.	Ale on! on cię uwielbia... on dla ciebie gotów dać	Czy nie czuje pani w głowie gorąca... lekkich potów?	Cóż myślicie przebierzemyprzebrać się (daw.)	Cóż to takiego?	Flirt, Mężczyzna dodała wzruszając ramionami czuję, że mi czegoś brak, jak gdybym zapomniała wachlarza albo chusteczki... O, ja ich znam! tych wszystkich donżuanówdonżuan	No, dzisiaj chyba już czas do domu ale wrócę tu jutro i pojutrze, i popojutrze.	Skąd takie przypuszczenie? Ja w Orzelsku?... Jestem w komitecie organizacyjnym wystawy i w tej sprawie jeździłem do W., przy tym musiałem się zająć umieszczeniem koni, które prowadzę.	Wczoraj! co do grosza!	To i cóż z tego? Cóż kogo mogą obchodzić pańskie krzewy?	A któż u pioruna, będzie nim jechał? Bo chyba nie król Maciuś.	A! Michałowi by nie wytrzymał!	Ach, gdybym ja był królewiczem, bawilibyśmy się razem!	Czyż nie woła o pomstę?	Domowem doradcem trzeba się zahipotekować.	I co?	Jucha chłopak... we mnie się wrodził... jucha...	Nie chcę żyć darmo, na wasz koszt... Bo wy sami nie macie...	Nie wiem. Kiedyś... dawno już, marzyłem o tem.	O Grzeli już wiecie! No, nieszczęście i tyla! Ale mam lala (gw.) albo. najdalej jutro powróci Antek!	Skądże ja mogę dawać panu pozwolenie! Bywa pan tam codziennie, tylko u nas raz na miesiąc	Spółki pan nie chce?	Szwagierku, kochasiu my jesteśmy ludzie prości i nieuczeni, daruj więc gminność naszego wysłowienia; serca nasze są za to szczere i uczciwe.	Wszyscyśmy się przerazili a westalka Rubria zemdlała.	Wybacz, jaśnie panie, że wymawiam to brzydkie słowo, lecz ono właśnie służy mi za usprawiedliwienie. Władza napędziła mi strachu, a wiadomo, że mizerny oberżysta dbać winien o jej względy.	Do rzeczy! Do rzeczy!	A widzisz, a widzisz!	A zatem Cyrus Smith wpadł do morza najwyżej o tysiąc dwieście stóp od brzegu?	Ależ mój drogi, mówiłeś przecież przed chwilą, że wszystkie te idealności...	Czy pani wierzy w czary? Mam nadzieję, że pani wierzy!	I pewnie bym waćpana skonfundował, jakom pana hetmana Potockiego w obliczu króla skonfundował, któren gdy mi do wieku przytyki dawał, wyzwałem go: kto więcej kozłów od razu machniemachnąć kozła	Jesteś zgniewany i masz słuszność.	No cóż, mój przyjacielu czy twój paszport już zawizowano?	Słać by do Czech o pomoc	Wszak wiesz, panie, że Seti...	Zatem wszystko już ułożone?...	A Piotrowiczów?	A ty traw swoje artykuły. Dobranoc. Powiedzże dobranoc Nabuchodonozorowi!... Miłość! Pić! Francja... chwała i bogac... bogac...	Bracia, ratujcie!	Chciałabym na dobra wyrobić sobie kaduka...	Cokolwiek.	Czego pan sobie życzysz?	Dobrze, babulo.	Dokąd?	Ho-ho! Fiakry śpiewające!	Hur-ra Delfin!	I ja, burgrabia Steffens!	I niech go ukąsi wąż!	I trzęsie?	Interes, Sługa, Zdrada spytał znów Kmicic.	Jest już w Zbarażu i zdrowy. Przyszedł z Zaćwilichowskim od księcia Koreckiego.	Kuklinowski zabit!	Możesz na mnie liczyć.	Na Długiej.	O czym ty?...	Oho!	Pan był oczywiście na wojnie.	Pani będzie ze mną grała zamiast Sznapsi.	Panie Andrzeju	Przeciwnie, panie profesorze trzeba coś robić koniecznie.	Starość	Trzeba kogoś wyszukać we dworze!	Tu	Wiecie, znajdziemy jeszcze partyjkę u Lisieckich.	Z kim pani chciała mówić?	Za godzinę!	Znałem również weselsze sposoby wyrażania miłości	Zobaczymy, zobaczymy...
A cóż tak złego powiedziałam? Mówię to, co jest prawdą. Kto chce jeść śniadanie, niech wstaje rano, a kto lubi długo spać, musi się kontentować apetytem. Nasi państwo jadają o siódmej, a o ósmej już jest sprzątnięte ze stołu. Tu nie ma czasu dla jednej osoby dziesięć godzin dmuchać w samowar, żeby nie wystygł. Każdy ma swoją robotę.	Łacno zwalać na ojców, a samemu wylegiwać się do góry pępem! Bez to, co żadnemu z młodych nie chce się głowy niczym poturbować, to się tak dobrze we wsi dzieje.	Mój Brühl masz najzupełniejszą słuszność w tém co mówisz, ja całkowicie podzielam zdanie twoje. Wszystko to prawda. Lecz ty tu zostajesz w miejscu, a ja nie zabawię długo. Masz mi za złe że jadę, ale ja żołnierzem jestem. Król mi dał dowództwo, wojny się spodziewam, przekonałem pana, że jest nieuchronną, że Saxonia korzystać musi z położenia Austryi i upomniéć się o swe prawa. To powód, dla którego chcę wprawy rycerskiéj nabyć, jadę więc, jak widzisz, nie dla fantazyi.	Jestem kwadratowo szczęśliwy. Tak, odżywiam się doskonale, kocham w miarę potrzeby, sypiam kiedy chcę, drwię z ludzi, kiedy pragnę, nie dbam o nic i o nikogo i mogę w każdej chwili rozbić sobie czerep, jeśli mi się spodoba. Uśmiecha się pani drwiąco! nie wierzy pani, bierze mnie pani za jednego z tych nędznych blagierów, pozujących na nudę i weltszmerc. Mogę panią zaraz, natychmiast, przekonać, że to, co mówię, gotów jestem zrobić, jak ów Anglik!	Nie zgłaszał się o to do nas nieszczęśliwy Palatyn Nierozumem téż byłoby dlań, tam się chcieć ukrywać, gdzie go pewnie naprzód szukać mogli, ci co zguby jego pragną.	Ty musisz mieć, przystępując bliżej z gniewem poczęła Lassy. Jak ty mi śmiesz mówić, żeś się litowała nademną, żeś mi dawała może z łaski? Ja się poświęciłam dla ciebie... ja mam prawo do wszystkiego co wzięłaś po nim... Jakto? zapomniałaś więc tego wieczoru? Nie wiesz o niczem? niewinna istoto? A któż to mnie pchnął w tę przepaść? dla kogo ja to zrobiłam? przez kogo cierpię? Ty teraz nic, nic nie wiesz?	Hę! Śmiej się nie śmiej, to rzecz jest ułożona, ja ci powiadam; a ty wiesz, że jak ja co sobie powiem z Sabinką, to we dwoje musimy zrobić... Niech ona sobie fanaberje teraz stroi... to darmo. Pająk snuje pajęczynę, a mucha lata śpiewając... tymczasem bzyk... i siedzi w siatce! Otóż i tu tak będzie.	A potem ojciec i syn pożegnali mnie i odeszli, wymawiając się ważnymi sprawami. Oto i całe nasze odwiedziny. Ale widział przynajmniej swą córkę. Nie wiem, jak można się jej wypierać, gdyż podobna do niego, jak dwie krople wody.	Nie wiem kto i nie wiem jak się to ma zrobić ale wiem, ja tego chcę, pragnę, że wszystkom uczynić gotowa, aby się to stało i stać się musi.	Mówię to w przenośni Chciałem powiedzieć, że ktoś wszystko wypaplał. Mam przekonanie, że żaden z was, moi panowie, nie wie co się koło was święci, lecz powiem, co o tym sądzę: trzeba wybierać śmierć lub życie i nie ma czasu do stracenia.	Co tam długi! Jeżeli i są, to spłacą się kiedyś, prędzej lub później spłacą się z pewnością...	Valmont powiada, że to serce dostarcza nam największych rozkoszy. Niebezpiecznie jest atakować kobietę pograżoną w tkliwej zadumie; trzeba wtedy być sentymentalnym i nigdy, zwłaszcza sam na sam, nie obawiać się śmieszności. Przecież nie ma świadka!	Siła, Rewolucja ciągnął z ponurą pewnością siebie. słabi, niedołężni, głupi, tchórzliwi, ludzie o wątłych sercach i niewolniczym duchu. Ale przedstawiają wielką siłę. Z nich składa się tłum. Ich jest królestwo ziemiIch jest królestwo ziemi i tak dalej. Każde zepsucie, każdy występek, każdy przesąd, każda tradycja musi znaleźć swój kres.	Co? to samo, co wczoraj. Siedź spokojnie, w karty nie graj i czekaj, abym ci znać dała. W nic się nie wdawaj, bo popsujesz wszystko, rozumiesz?	Co to subiekcję!... Kto nie chce mieć subiekcji w domu, niech przychodzi do knajpy...	Dobrze, że się trochę przespałaś. Odpoczęłaś i teraz na pewno znajdziemy drogę do wyjścia.	Możesz iść sobie teraz do Kesslera, ja już córki nie mam	Zacznijcież swoje! „Chodziła czapla po czerwonej desce...” Ale ma pewno takie miejsca, gdzie się urządza, zagospodarowywazagospodarowywa wbrew woli. i kraj cały, gdzie się konsumuje, wytwarza potrzeby liczne i wyższe gałęzie zatrudnień, gdzie krąży, dzieli się, rozpada, gromadzi	Tyle, co mi się należy.	To jakiś niesłychany, fatalny zbieg okoliczności. Chcę dostać od niego chociaż sześćset tysięcy: nie zapłacił; nie dosyć na tym i miesiąc kończy się dla mnie ślicznie.	To się wie; Szydłowiecki i Gedroyć na pokojach królowej, Montwiłł nikomu nie wadzi, ino mu spanie w głowie, Jasiek z Mikołką mają iść na palcatypalcat	A, nie, nie! Jestem tej zasady, rozumie pani: kochajmy się jak bracia, a liczmy się jak Żydzi...	Poddaj się, Lupin! Poddaj się, Lupin!	Pojutrze zbiorniki będą już próżne.	Wcale, bo już odrobiłem dzisiejsze lekcje.	Nie tak blisko, jak się wydaje Gdyby można jechać prosto, wciąż przed siebie, bylibyśmy tam w dziesięć pacierzy. Ale musimy okrążyć jar, tak niebezpieczny, stromy i głęboki, że nie można go ani przejechać, ani wierzchem przeskoczyć. Trzeba jechać ostrożnie, aby na zakrętach nie zgubić głównego szlaku.	Ale bo to u nas nie ma miejsca.	Głupio naprawdę głupio! Zachowuje się jak małe dziecko... jakby nie istniało niebezpieczeństwo!	Tak, panie nadinspektorze. To jest kierunek, który musimy obrać.	Jego własna żona musiała chyba wiedzieć, gdzie się obraca Czyżby nie dostał depeszy? Jeżeli zaszła pomyłka, niech sam Barrymore wniesie skargę.	Jeśli wrócimy brzegiem aż do Przylądka Szponu to po obejściu tego przylądka przetnie nam drogę...	Bóg mnie sądzi waćpanu ani twojemu księciu nie będę się usprawiedliwiał, boście mi na sędziów nie stworzeni. A waść, zamiast marudzić, gadaj po prostu, z czymeś przyjechał i jakie książę kondycjekondycja (z łac.)	Przyjacielu mam jeszcze tylko jedno pytanie. Czy przypadkiem nie jesteś zbyt słaby i czy zwyczajnie nie chełpisz się swoim bólem?	Ułatwiłeś mi to kupno i czasem ci jestem za to wdzięczny, a czasem cię przeklinam.	No, to, że jestem takim typem?	Czekaj, czekaj i ja to samo powiedziałem, a on na to: „Pieniędzy? Nie trzeba żadnych pieniędzy”.	Jeżeli mama pani mogła przez rok mieszkać w chłopskiej chałupie, to czemuż bym ja, zdrowe i silne chłopię, nie mógł pomieszkać, ot, na tamtej górce, w tym dworeczku? O Boże!	Muszę o tym mówić! Nie zapomnę nigdy twoich oczu, gdy przyszedłem do owej nory żydowskiej... tam w mieście, gdzieś mieszkała. Twoje oczy wówczas! Oczy patrzące z nieba. Oczy zabite. Taka miłość, jak twoja wtedy, gdym wspomniał o Niepołomskim.	Prosę panienki Kiej sie obudziłam, to ta kordła jesce była na łózku. Była takusieńka, jak wtedy, kiej sie spać kładłam.	Więc na co? Po co?	A! bracie miły, wiele on ich sobie sam przysporzył ale, prawda, i ludzie mu ich przynieśli wiele.	Bohun! A ty tu co robisz?	Czy tam na dole jest ci beze mnie bardzo teraz smutno, samotnie?	Do jutra... po panu Kopowskim. A nie zapomni pan o Pajęczynie?...	Niedobra to impreza Niełacno tak wielkie plany egzekwowaćegzekwować (z łac.: exsequi) tu: chęć, ochota, zamiar. zwarzyła.	Pogłoska ta jeszcze do was nie doszła?	Tak jest, panienko... przepraszam bardzo za moją głupotę... bardzo miłe zwierzątko... czarujące!	Tak, jej warsztat, zapewne, to rzecz poważna...	To i dlatego nie ma rady.	Umiejętność kierowania, panie Krzepicki, zapamiętaj to pan sobie, polega na umiejętności szybkiej decyzji!	Zawsze inoino (gw.) sam z towarzyszem; we dwóch.. Ale jeszczem nie widział białych żołnierzy.	A co niby ma znaczyć?	A jednak, bracia, zawsze to pieniądze artielne.	Co pan Lucyan robi?	Dzięki tobie, panie puszczono nas do tego miasta, które Bóg nam teraz wydaje!...	Dziękuję panu ale ja chcę czegoś od pana Lucyana.	O! i ja je lubię Dla niej kwiatek jest czemś więcej jak dla nas wszystkich.	Nic nie szkodzi, jaśnie panie. Kiedy mam być z powrotem?	Powinien bić przed panem pokłony, czy tak? Cóż, pan Danglars, jak wiadomo, nie ma zbyt dobrego gustu i ma ochotę pobić pokłony przed kim innym...	Przestań. Ty nie masz tak prawa mówić.	A dlaczego ty nie poszłaś?	Bóg z tobą! Ależ on tego nie zrobi!	Com ja waćpanom takiego uczynił, że mnie prześladujecie?	Morze zawsze ma przyzwyczajenie wyrzucać piasek na wybrzeże.	Nawet i oni!	Nie powinnaś wychodzić za człowieka, którego nie kochasz	Nie poznaje pani?	Nie wiadomo, zobaczymy!	Nie! nie!	O, nie	Obacz no, jakiego będziesz miała sługę! Z wyjątkiem swego pana, z samego on by diabła skórę zdarł, żeby sobie kołnierz z niej uczynić.	Tak właśnie.	Ten człowiek spełniał tylko swój obowiązek. Pan pozwoli, że mu wręczę swą kartę wizytową!	Umarła. Przed czterema laty... na gruźlicę.	Wiesz, odprowadzę cię.	Wszędy są dobrzy ludzie wszędzie słonko ciepłe. Albo gdzie nie?	Za lat parę... jeszcze tego dożyję... Pan i sługa... sługa i pan!...	Zatem nie żyją?	A kto jego wie? Taki tam pewnie zbój z gór jako i ty.	Amerykanka, druga żona ojczyma panny Norskiej...	Bo tutaj przyszła... panna Rózia i czeka.	Ha!	Hrabina G***.	Idą!	Ja sam Dowódca Farragut?	Ma złe oczy.	Mości poruczniku, waszmość tu wodzem, tedy rozporządź	Może	O...	Obiad dawać! Obiad!	Obowiązek, Pozycja społeczna, Praca	Oddam	Pan pewnie lubi karty.	Po stryju	Powinno być Hieronim SavonarolaSavonarola, Girolamo (1452–1498)	Przez most.	Trzeba podnieść płytę i zobaczyć	W Egipcie?	Więc ja dziś zasłużyłem...	Wytworny substytut wiary.
Nastąp się, durniu nic. Orkiestra zagrała piekielnego kawaleryjskiego marsza, kompozycji jeszcze starego, dobrego, klasycznego Karolka Szymanowskiego [którego pomnik, dłuta czy pięt Augusta Zamoyskiego, opluła niedawno grupa muzycznych bezkręgowców pochodzących od Schönberga, i który, po przed-ostatniej fazie religijnej, wpadł (na tle popularności znowu wojny w okresie „krucjaty”) w szał wojenny i w tym szale skończył.] i dusza Genezypa, porwana wirem wojennej, czysto-kondotierskiej wzniosłości uleciała w niedosiężne kręgi wymarzonej śmierci na tak zwanym „polu bitwy”. Tak umierać niech tylko będzie wolno, przy takiej muzyczce, w oczach takiego hyperkomandora, a reszta to furda	Więc proszę nie zwlekać, bo zdaje się, że zaraz skończy obiad. Ale co w niej aż tak ciekawego?	Zatem to rzecz stwierdzona że żadną miarą nie mogą to być sahibowie. Słyszałże kto, żeby sahib Fostum czy sahib Yankling, choćby i mały sahib Peel, co zaczaja się po nocach, polując na dzikie ptactwo... kto, powiadam, słyszał, żeby który z tych sahibów przybywał w góry, nie mając przy sobie kucharza, tragarza i... i całej zgrai dobrze płatnych, rozrzutnych i dokuczliwych pachołków? Jak oni mogą nam zaszkodzić? No, i cóż w tej kilcie?	Okrucieństwo najpierw. stary komtur wypuścił. Większa była złość w tym wypuszczeniu, niż żeby mu byli po prostu gardło wzięligardło wziąć bójcieże się Boga!... Ni do domu trafić, ni o drogę alboli o chleb poprosić... Myśleli, że zamrze gdzie pod płotem z głodu albo się w jakowej wodzie utopi... Co mu ostawili?  Nic, tylko pamięć, kim był, i rozeznanie nędzy. A to przecie męka nad męki...  Może tam gdzieś pod kościołem albo przy drodze siedział, a Zbyszko przejeżdżał i nie poznał go. Może i on słyszał głos Zbyszkowy, ale zawołać na niego nie mógł... Hej!... Nie mogę od śluzśluzy, ślozy (daw.) sądzić, uważać., że i jeszcze większy uczyni, choć Go o niego niegodne i grzeszne wargi moje proszą.	A! miły książe a panie wstyd mi aż wyznać, żem się tu zabłąkał nie dla miłości waszéj, ale dla własnéj sprawy.	Boimy się przed każdą wypłatą: czy ojciec przyniesie pieniądze do domu, czy cały tydzień będziemy się głodzili. I pomyśl tylko, co to za przyjemność, kiedy pijany, nie wie, co się z nim dzieje, a jak się wyśpi, wstydzi się i głowa go boli.	Borowy? Juści, że mu się to należy, ale dworowi też	Chodźże, Jagna, chodź! to wszystko ino udanie; jeden posmarował gębę na czarno, drugi na biało, bo taki zwyczaj u nich; ale się bać nie trza, nikomu nic nie zrobią.	Dobrze zdaje mi się, że pojąłem, o co idzie. Chcesz coś oznajmić i życzysz sobie, byś mógł się widzieć z naszym dziedzicem lub doktorem, a znaleźć cię można tam, gdzie cię spotkałem. Czy to wszystko?	Eee... tam nie trzeba przesadzać. Ale pani ma rację. Przyjęcie zrobi się.	Et, głupiś, panie Rubin! Tak się na tem znasz, jak zając na ananasie. Pójdę-no na zwiady.	I teraz pan się boi?	Już proszę pana naczelnika spuścić się na mnie że człowiek będzie przydatny.	Kowal powiadał wczoraj, jako dziedzic pogodzi się z nami.	Kto mieczem wojuje, od miecza ginie, bo taka to już jest fortuny odmienność To jest szalony Kozak i tym szaleńszy, że desperat. Okrutna wrzawa podniosła się z jego powodu między nami i między hultajstwem. Myśleliśmy, że do wojny na nowo przyjdzie, bo książę pierwszy zakrzyknął, że układy złamali. Chmielnicki chciał, było, Bohuna ratować, ale chan się na niego zawziął, że to powiada: „Moje słowo i moją przysięgę na hańbę podał.” I Chmielnickiemu chan wojną zagroził, a do naszego księcia przysłał czausaczaus i z prośbą, żeby książę sprawy z tego nie czynił, a z Bohunem postąpił jak ze zbójem. Podobno też i o to chodziło chanowi, żeby Tatarzy jasyr mogli spokojnie odprowadzić, którego tyle nabrali, że za dwa hufnalehufnal	Młodzieńcze, zrujnujesz się na konsekwencję!	Nie koniec na tym... Małżeństwo, KobietaW roku 1870 wrócił do Warszawy z niewielkim fundusikiem. Przez pół roku szukał zajęcia, z daleka omijając handle korzenne, których po dziś dzień nienawidzi, aż nareszcie przy protekcji swego dzisiejszego dysponentadysponent	O, diamenty, to jego mania On ma chyba jak Potiomkin pełno diamentów w kieszeniach i rozrzuca je po drodze jak Tomcio Paluch kamyki.	Omylił się pan tedy znowu Kamienie zostały skradzione wczoraj rano, a od tego czasu nie byłem tutaj, przeto nie mogłem ich przynieść. Czy panu to wystarcza?	Skonfundowałem się okrutnie, przyznaję bo to, co waćpan mówisz, że tu tak o promocję łatwo, to nieprawda. Nieraz ja słyszałem starych żołnierzy pomawiających księcia o awarycjęawarycja (z łac.)	Tego nie obawiaj się	Ten mnie kocha naprawdę. Trudno, trzeba go tak trzymać, aby mi się nie zdążył oświadczyć przed wyjazdem.	To nieprawda jeszcze do tego daleko. Masz pan wejść w normalny stan, bez względu na to, czy nim jest normalne picie, czy normalna trzeźwość. Patrz pan przypuśćmy, że wyjdzie na jaw, że ja byłem odpowiedzialny za tę powódź falsyfikatów. Wie pan, co to znaczy? To znaczy dożywotnie, ciężkie więzienie. Teraz żyję życiem miłych ludzi, wśród miłych osób i pięknych kobiet; potem musiałbym to życie zamienić na coś gorszego od śmierci. Zatem chyba pan na chwilę nie przypuści, że byłbym w stanie poddać się takiemu wegetowaniu, pójść do więzienia w słodkiej nadziei, że wreszcie uda mi się zebrać okruszyny życia, aby dokończyć marnie lat starości w nędzy?	Wiem. Zwalczaliście się nawzajem na niejednym polu.	Wierzaj mi, Alu, że czuję się jeszcze gorzej, niż wyglądam	Więc mnie zatrzymasz? Nie wypędzisz?	Zapewnie gdyż jego aktywa liczą się na miliony.	Zostaw go A sam ruszaj z Bogiem i wracaj zdrowo. A tę siekierę, którąś rąbał drzewo, weź ze sobą, może przyda ci się na co.	Zrozumiesz po sądzie.	Złoty interes! Do bani z tym! Mów, po coś mnie tutaj przywlókł, do tej trupiarni, Elijahu!	A co, Michale?	A dokąd pójdziesz?	A kto cię nauczył, hultaju	A ot i my tu przyszli nie w porę z temi odwiedzinami i przyprowadziliśmy sąsiada, któremu nocką może niebardzo rad będziesz.	A przybysze z Księżyca?	A taż białogłowa na trzecim wozie, co ma oznaczać? Pancerzem okryta, u jej stóp skrępowany Moskwicin.	Ach, to Mimi!...	Agnieszko widzisz, jakeś mi niezbędnie potrzebna w życiu! Jesteś istotnie mym dobrym aniołem, w takim cię też zawsze widzę świetle.	Ale chyba nie Niemiec, ile że naszą mową dobrze mówisz. Jako cię wołają?	Ale to nie może nastąpić bez wiedzy panów senatorów	Bo... bo ze wstydem wyznaję, cierpiałem na morską chorobę.	Bojowcy.	Chwała Bogu!	Co ci jest, dziecko, wyglądasz tak dziwnie?	Co to jest?	Co zaś do niej, bracie Samie, jeżeli jeszcze nie zwróciła uwagi na jego niezaprzeczone przymioty, którymi obficie obdarowała go natura...	Co?	Czuję. Ale... dlatego... odejdę...	Czułam, jak wszystkich oczy na mnie były zwrócone i mnie przenikały jak mieczami, jak mogłeś, kochany przyjacielu, wystawiać mnie tak niespodzianie na podobne wzruszenie?	Czy tak, czy tak, wszystko jedno.	Czymże jest teraz?	Cóż za myśl Mam go już z dawien dawna. Okryj mi lepiej nogi pierzyną. Br... jakie zimne noce! Pójdziesz teraz najpierw do sypialni królewicza Lulejki i dobrze wygrzejesz mu łóżko szkandelą. Wrócisz potem i poprujesz moją zieloną jedwabną suknię, i jeszcze zrobisz mi na poczekaniu jaki ładny czepeczek na rano, potem zacerujesz mi pięty w pończochach... no, a potem będziesz mogła pójść spać. Tylko pamiętaj przynieść mi o piątej z rana gorącej herbaty z sucharkami!	Daj kurze grzędę, ona: wyżej siędę!...	Dlaczego nie uważałeś?	Do której prawdopodobnie powrócili	Do skał. Ojciec nie wrócili jeszcze?	Dobranoc!	Dobrze. Dam kartkę do Urbana, żeby je przywiózł. Są u niego pod strażą.	Dydy a. dyć (daw.)	I Malborka	I ja!	I tak trzech by nas tylko było, z których jeden ranny, bo to dziecko jeszcze pomimo to powiedzą, iż było nas czterech.	Ja jegomości dam biedrzeńca do oka. Wnet przejdzie!...	Jak to też? czy jeszcze ktoś panią kocha?	Jakże to być może żeb waćpan dobrodziej nie przypominał mnie sobie? Byłam naówczas na respekcie u JO. księcia kasztelana...	Jestem tego pewny i nawet przypominam sobie (co obudziło we mnie najwyższą cześć i podziw) słowa pani: „Choćbym miała sprzedać wszystkie meble własne i szkolne, zwrócę panu pięć tysięcy rubli na termin...”.	Księże, a gdzie my jesteśmy?	Kłótnia	Może	Może to być, że tam pójdziecie ale wprzód musicie Bogusława znosićznosić	Musieli go podebrać, nie sposób, aby tylatyla (gw.)	Mówię ci, że tak jest! Tak! Wy odchodzicie sobie precz, a ja, pan dżungli, muszę chodzić samopas! A jak to było w zeszłym roku, gdy przyszła mi oskoma na trzcinę rosnącą na polach ludzkiej gromady? Posłałem ciebie jako gońca do Hathiego, rozkazując mu, by przybył w oznaczoną noc i trąbą swą nazrywał dla mnie tej słodkiej trawy...	Na przykład co?	Na wilię: gęś?!	Na, ir ką? Ar prisipažino prie savo nuodėmių?	Nie cierpię wszelkich gadów!	Nie.	Nigdy.	No dobrze, ale czy to, co o nich piszemy w „Tygodniku Niezależnym”, nie jest prawdziwe?	Noga moja więcej tam nie postoi	O nie, tylko do Łazienek. Bezpieczniej mi będzie rozmawiać z panem przy świadkach i na wolnym powietrzu.	Obraz świata powiedział dziadek.	Od bab z dala!...	Ot niewinne głupstwo!	Panu Regowskiemu.	Patrz! Otworzył oczy!	Patrzcie no, koledzy! ten chorowity Francuzina sam tak oto ze swym szoferem rznie na całą bolszewicką armię.	Pijaństwo	Podam i także nie pozwolę, abyście mnie okradali...	Racja, zupełnie słusznie. Tam nie będziemy mieli trosk tego rodzaju. Ale na razie, dopóki nie dotrzemy do celu, trzeba trochę pieniędzy na strawę.	Rzekłeś... to swoją stronę ogacę, a ty marznij, kiejś wałkoń.	Skądże mogę wiedzieć?	Służę pani	Tai, vaikine, ne nuo šiandien, ne nuo vakar. Ir tai ne vienoje vietoje apie tai girdėjau, ir nuo tiek metų ta kalba nepasibaigė.	Tak, trochę.	To lepsze niż doły!	Tylko broń Boże! niech pani nie myśli o chorobie! Przeczytam pani małą rozprawkę; jest to projekt, mogący być zastosowanym do Teatrów Królewskich w Kopenhadze. Może to panią cokolwiek rozerwie!	Umiem, Irusia nauczyła...	Widzicie, włóczykije łazicie na jakieś Prądniki, Bóg raczy wiedzieć, gdzie, a tu księżniczka z dworem nie ma ćwierć godziny, jak przejeżdżała!	Wspaniały, wspaniały jest Couture! on zażąda, aby mu stawiano pomniki jako dobroczyńcy ludzkości.
Tak, oczywiście To poniekąd straszne, ale to nie twoja wina. Powiedz mi, czy po przedstawieniu byłeś za kulisami i widziałeś się z nią?	Łatwiej jak na wielkiej, gdzie tysiącami biją na kupę, jak było za króla Jana; ale u niektórych to tak: na małej się nie biją, bo mała, a na wielkiej, bo wielka. Hm, hm... Ślaski Nieczuja, Nieczuja Ślaski... pomiędzy nami jakieś powinowactwo musi być; przecie wojski krakowski, Nieczuja Jan, ten, który był poszedł z królem Janem na wojnę, a tu mu palestranci wyparowali byli żonę z dziećmi i zajechali dwór, że aż wróciwszy z wojny, zajazd musiał czynić na własną wieś... otóż ten wojski Jan, kiedym jeszcze był żakiem na Akademii Krakowskiej, kazał mnie się był tytułować wujkiem, a matka moja nieboszczka... Ba! Matka moja nieboszczka a jego żona były stryjeczne; przecie Grzymałówny obydwie... o!	To będzie za tych w czyścu ostających, a za swoich to już ja i tak się cięgiem modlę i Boga proszę, za żywych i umarłych, Jaguś, a nie przysyłali to z wódką?	Niech mi pan wierzy, że nie przez złość mówiłam to wszystko!	O świcie przyszło oświecenie. Tutaj to... Jestem człek stary... urodziłem się, wychowałem w górach... lecz nigdy już nie osiędę wśród mych gór. Trzy lata wędrowałem po Indiach, ale... czy proch ludzki może być silniejszy od Matki Ziemi? Moje lichotne ciało tęskniło tam z nizin do gór i do śniegów górskich. Mówiłem sobie, i to jest prawdą, że poszukiwania moje nie będą bezowocne. Przeto z domu Kuluanki skierowałem się w stronę gór, dawszy się namówić samemu sobie. Nie należy tu winić hakima. On, folgując mej tęsknocie, przepowiedział, że góry dodadzą mi sił. Dodały mi one sił, ale do złego, do zapomnienia o celu mych poszukiwań. Radowałem się życiem i żądzą życia. Pragnąłem wdzierać się na uciążliwe zbocza; chadzałem tędy i owędy, by je wynajdować. Mierzyłem się na siłę ciała z górami... co jest przewinieniem. Drwiłem z ciebie, gdy ci zabrakło tchu pod Dżamnotri. Żartowałem, gdy nie chciałeś przebywać śniegowisk pośród wąwozu.	A to już taktyka mojej siostry i w ogóle pań Panie odkryłyście, że najsilniejszymi okowami dla mężczyzn jest zazdrość. Prawda?...	Prawda Ostatecznie, panowie to bardzo pocieszny naród, i mam nadzieję, że pan Moreau wyskrobał sobie omastę na chlebuś.	Twój tatuś pomyśli, że to sen Oczom swoim nie będzie chciał wierzyć.	Że oni coś znają, to pewna Z niemi się zadawać niezdrowo!!	Przepraszam cię Piérwszą razą, gdy tu do nas wszedł w tym stroju dziwacznym, wydał mi się jakby zamaskowany; ale wczoraj był właśnie jakby w swoim naturalnym stanie. Co ty o nim sądzisz? mów! To nie jest artysta, nie, to człowiek z naszego świata i z naszych stron. Przezwał się... w tém jest jakaś tajemnica.	Panienko, to przecież moje dzieciątko! Hale! byłam tam we szpitalu, u starszego pana i tak się spłakałam, że jaże mnie mroczyło.	Otóż, mosanie, przyszedłszy do rozumu, wymądrowałem sobie powoli, że głupstwo jest buty chędożyć księżom, mając wieś dobrą i dwór porządny, i uciekłszy ze szkół, prosto puściłem się ku Oszmianie. Jam wtedy prawdziwym był szlachcicem oszmiańskim, ba! nawet jeszcze lepszym, jak powiada przypowieść, bo nie jedna, ale obydwie nogi były u mnie bez butów, wżdy mi nie poodpadały dlatego. I owszem, zaledwie trzy mile uszedłem od Krakowa i wstąpiwszy do jakiegoś dworku, opowiedziałem się, ktom jest i za czym idę, zaraz mnie obuto i przetrzymano dni kilka. W drugim dworku darowano mnie hajdawery i trzymano przez tydzień, bom już był frant miejski, wyszlifowany, pokorny, a umiejący śpiewać kantyczki i pieśni nabożne, a kiedy kto chciał tego, to i światowe, bo i to umieją kalafaktorykalafaktor (z łac.) lalka. strugać, bo i to potrafiłem; gdzie indziej przyodziano mnie w kontusz i nie puszczono już dalej, bo zima nadeszła. Dosyć, że tak dwa lata blisko szedłem z Krakowa do Oszmiany; przecie na koniec przyszedłem. Otóż jednego dnia nad wieczorem pokazała mi się wieś ojcowska pod lasem. Poznałem ją, bo tam był dworek drewniany jak śnieg bieluteńki, przed nim równie biały ganeczek o czterech słupach, na którego czele była przybita Matka Boska Ostrobramska, która miała łzy w oczach, a uśmiech na licu, i z tym uśmiechem patrzyła na zielony przed gankiem wyciągnięty dziedziniec, na którym we środku trzy lipy stały z darniowymi ławkami i kamiennym stolikiem pomiędzy sobą. Na dziedzińcu igrały dworskie dzieci ziarnem, którego dosyć tam było, a gołębie, siedząc trzema wieńcami na lipach, zlatywały do dzieci i pokarmiwszy się z rąk ich pszenicą, nazad podlatywały, siadając każdy na swoje miejsce, aby się wieniec który nie rozerwał. Bzy kwitły natenczas i głogi się rozwijały, przechylając się kwieciem swoim przez płoty, którymi był ogrodzony dziedziniec; trzódki wracały z pola i dzwoniły z daleka, fletnia się odzywała zza lasu, powietrze, pełne woni cudownej, rozścielało się dokoła, a słońce, chowając się za góry, ostatnie promienie swoje posyłało na lipy, na dwór i dziedziniec. O! Poznałem tę wioskę, bo tak właśnie było, kiedy mnie wysyłano na Akademię dla wyuczenia się żebraniny i chędożenia butów z wysoką cholewą... Śpisz, Nieczujo?	Ostatnia przysługa! Ostatnia przysługa! Przekonacie się, że chociaż martwy, wyświadczy nam jeszcze niejedną!	Wierzaj mi waszmość pan, że z duszy rad jestem, bo choć Szwedom służę, ale każde szczere żołnierskie serce raduje się, gdy prawy kawaler szelmę pogrąży. Trzeba wam przyznać, że jak się między wami rezolut trafi, to ze świecą takiego in universoin universo (łac.)	Wiedziałem, żeś to ty sprawił! Ty, nie kto inny! Czemuś go nie związał słowami, skoro taki wpływ na niego sobie wyrobiłeś? Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem... Ale gdzież on jest? co czyni?	To sprawa osobista, prywatna. Nie mogę powiedzieć.	Zlituj się, Henryk, i tyś w to wszystko uwierzył?!...	Dziękuję ci bardzo, moja droga, za te najmilsze dla mnie nowiny i bądź pewna, że czy mnie Pan Bóg da kiedy dopiąć mojego zamiaru, czy nie, o tobie nigdy nie zapomnę, a kiedy już tak wszystkie, i moje, i Zosine wiesz tajemnice i kiedy od tak dawna poufała jesteś z domem źwiernickim, powiedzże mnie, jak ty rozumiesz, co tu począć w tym razie? Czy podług twego rozumienia jest jaka droga, którą byśmy mogli panią stolnikową ku sobie nakłonić, czy nie? Bo ja przyznam ci się, że lubobymlubobym (daw.)	Mam wrażenie, że księżna nie może pani twojej darować, że jest tu dziś pierwsza i tak otaczana... Patrz, jak się słodko uśmiecha, ręczę, że powie jej coś nader przykrego.	O, to zły znak!... Macie balkon od ulicy... Czy nie przyszło mu do głowy ani razu stanąć pod balkonem pani z mandoliną?	Musisz chyba przypuszczać, że ja nie mam swojej damy aby mi czynić podobną propozycję, i wyobrażać sobie, że nie ma nikogo, komu bym się mógł narazić, pozwalając mniemać, że ja otrzymuję podobne listy.	Jest to ani mniej, ani więcej, jak: urzędnik do szczególnych poruczeń przy staroście paryskim!	Jeżeli istotnie ma opuścić Anglię, uwolni to kraj od utrzymywania jednego więcej łotra	Prose panienki Cy to aby jesce ta sama Bastylio... cy tez sie ona przemieniła w cosik innego?	To bardzo ładnie z pana strony, kapitanie.	Nie, nie znam. Po deszczach w Indiach wszystko jest zielone i mnie się zdaje, że tam w jedną noc wszystko wyrasta.	Nie, panie jak tylko zobaczyłem, że już napisany, wziąłem i zapomniałem tamten zaraz, pamiętam tylko o tej długiej podziemnej damie, a także i koniec: Twój do grobowej deski Rycerz Posępnego Oblicza, i wreszcie ochapia mi się coś, że w środku było ze trzysta razy o duszy, życiu, oczach i miłości.	One obie są u wójta lackiego Tomaszewicza, i dobrze, że się tam schroniły, bo w takiej fortecy nic im ten zbój nie uczyni!	„Biedna, obłąkana główka! Ciągle jeszcze trapi ją ta mania prześladowcza!”	Zdaje się, że chodzi wam o „Te szlaki kręte, koła zaklęte”?	Proszę słuchać uważnie. Mówi ekspedycja paryskiej republiki radzieckiej. Dziś o godzinie dwunastej w nocy przedarliśmy się przez kordon i przyjechaliśmy tu po żywność. Proletariat Paryża zdycha z głodu. Statek nasz stoi na rzece, naprzeciwko przystani. Mówię z pokładu. Nie próbujcie telefonować o pomoc do garnizonu. Wszystkie druty telefoniczne	Nie. Mam wrażenie, że z chwilą gdy skończymy tę miłą pogawędkę, każę wysłać depeszę, by podwyższono ceny o dwadzieścia procent.	Nie, nie! i profesor mówił nam takie poczciwe rzeczy, że tylko go do rany przyłożyć.	Stokrotnie przepraszam stokrotnie przepraszam, tylko słówko. Ponieważ nie ma wyboru, im prędzej odjadę, tym lepiej. Kuzynka moja, Annie, mówiła mi właśnie, że woli nie móc widywać swych przyjaciół, niż widzieć ich wygnanymi, a stary...	Pan teraz pomyślał pewno, że mówię o sznurku w domu powieszonego?...	Ja? szaleństwo! Na spanie jest zima, nie lato i noc księżycowa w Zakopanem! Pięć lat przyjeżdżam do Zakopanego i zawsze każdą noc księżycową markuję.	Wątpię, czy ona potrafi pisać do rymu przypuszczam raczej, że czytają na głos te piękne poezje, które podarowaliśmy im na prezent ślubny.	Tak. Wstaje po nocy, łazi po składzie i jęczy: „Ulatnia się, ulatnia. Wszystkich nas potruje... gaz, gaz...”	Ale się zgadzasz? Dobrze jest wiedzieć, z kim się będzie miało do czynienia. Żyć przecie będziesz pod jednym dachem, obcować codziennie? Brr!	Jaka pani złośliwa!... My pomiędzy sobą nie tylko się bawimy, lecz żyjemy żyjemy pełnią życia.	Nie Zaparły się te czorty wściekłe. Żołnierze trumnę wytaskaliwytaskać (gw.)	Nie wstajesz? Już po piątej.	Słusznie waćpan mówisz Dajże Boże wojnę, wojnę jak najprędzej, w której człowiek w domysłach się nie gubi, duszy w desperację nie podaje, jeno się bije.	A pan co? Pan kazałby wyrzec się wszystkiego, co może nam sprawić radość, zapełnić życie, dać szczęście. Wyrzec się: Tak?	Bardzo stosowny napój, gdy pan nasz przebywa w dzielnicy zmarłych, nad którą ciągle unosi się woń piżma i ziół balsamicznych.	Hę? w wino wasze nie wierzę wiele, ale ryby i źwierzynę szanuję.	Aha!... Oto jest mądrość, której nie uczą w najwyższych szkołach kapłańskich, ale w której ja mógłbym zostać prorokiem...	Ejże! Zalecanki do mnie? Z kimże w dyrdy? Wstydźcie się, smarkacze!	Nie ma za co.	Nie mam dokąd iść Zaczekam, kiedy ojciec wstanie, wtedy razem pójdziemy do ciotki Noemi.	Po co?	Tego już nie wiem, dziecko. Nie wiem. Bij mię, katuj mruczał ksiądz pociągając nowe hausty.	Trucizny! Przyszłaś pani do mnie po truciznę?	Wierzę ci, Karl, bo komuż ja będę wierzyć, jeśli nie tobie!	A gdzież równouprawnienie? ja dźwigać mam wszystko, a panie idą sobie swobodnie. Wszak panie obie ciągle głosicie równość płci...	A ja i nie słyszałem już później takiego ślicznego głosu, jaki był podtenczas u pani...	Nie mówił.	Zamilkli. Jelsky pisał felieton. Müller leżał na wznak i wpijał się wielkimi, gorączkowymi oczyma w zwieszające się gdzieś spod pułapu spłowiałe skrzydła wypchanego ptaka.	Muszę opowiadać od początku. Było tak: Upominali się łyczkowie z burmistrzem o asygnacje na prowianty od hetmana wielkiego albo od pana podskarbiego. „Waćpanowie (mówili żołnierzom) jesteście wolentarzami i eksakcjieksakcja (z łac.)	Przez pamięć dla brata może przez pamięć dla brata... i jakiegoż brata i człowieka!... Sierotę po nim pieściła i jak najwyżej wyniesionym widzieć pragnęła.	O tak, coś ja o tym wiem.	Coś by w tym może było, ale ty jesteś zbyt wielkim optymistą, Beetle!	Dziwak z tego profesora ale bardzo go lubię.	I ja tak myślę, ale go oskarżają...	Tak, proszę ojca Jestem Kacper Caderousse, do usług.	Ale cel waszej podróży?	Dla mnie mówił Solski.	Do licha mi tu u ciebie w tej izbie pod strychem duszno, albo ty ze mną chodź ztąd, lub ja sam na zamek muszę.	Ileż zyskałeś z tych rządów?	Ksiądz, Seks, Obyczaje, Kara rzekł Kandyd do barona	Proszę tu wejść na chwilę, mam coś powiedzieć!	Tak.	A gdzież go podział?...	A pani wróci?	A ty go skarciłaś.	A... więc w niedzielę.	Babal jest boski on wie wszystko.	Boże, bądź miłościw...	Chłopiec aptekarski, który ze mną przyszedł.	Czego, panno Lusiu?...	Czy Franciszek l’Olonnais wydał jakiś rozkaz?	Cóż, Davy chcesz być upiększony?	Dziękuję pani. Otóż i mam pamiątkę!	Gwes: grędzec i wyciągać pełne. Pojedziecie s noma?	Głodny jestem.	I cóż mi z tego przyjdzie? Jestem głodny.	Ja mam sto okrętów!...	Ja tu za robotnika służę Już szósty rok służę. Dobry młyn. A ty z fachu kim będziesz?	Kali, synu Fumby, czy chcesz zjeść kawałek M’Ruy, syna M’Kuli	Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja jestem największy poeta!	Może cytował jakie cudze słowa.	Odmawiasz?	Pijanym władzą. Mogę cię zabić!... Milczeć, ja jestem Nero! Jestem Nabuchodonozor!	Powinien pan	Religia, Zabobony, Ksiądz, Omen, Śmierć	Rok z górą?	Sam?	W biały dzień!	Wedle czego jak przeszkadza?	Żem oszalał.
Wszystko jedno... gdziekolwiek... do Częstochowy, do Piotrkowa, do Siedlec... Nie jadę na długo, na parę dni, ale... choćby przez jedną dobę nie chcę widzieć pensji i jej ludzi... Powiadam ci: gdybym została jeszcze parę godzin, zabiłabym się albo oszalałabym. A tak, wyjadę na dzień... dwa... oderwę się od tej tortury... zbiorę myśli...	Wyobraźże sobie moją rozpacz, moją wściekłość, kiedy przyjdę do szlachcica i mówię: mój panie, zamek coraz bardziej niszczeje! jak gdyby. przyświadczał, że słońce świeci, albo deszcz pada, a myślał o czym innym. Zniecierpliwiony wołam: zamek upada, powtarzam panu; trzeba go ratować wszelkimi siłami, jak najprędzej; on zaś na to: nie warto zachodu. Czasem zrobi uwagę, że będzie ładny las w tym miejscu, albo zacznie ubolewać: co za szkoda, że tyle gruzów, byłby kawał roli i kilka kop zboża.	I ty, chłopcze przytul się do mnie plecami, tak, dobrze wziął fuzję, wymierzył i ułożył mi palce na kurku i na moich dopiero swój własny położył. W czasie tych przygotowań mały punkcik na drodze z dala czerniący przybliżył się wolno, poważnie jak monarcha w granicach państwa swojego zuchwały. Ten wilk, dowiedzieliśmy się później, był sławny w okolicy. Dopiero na kilkanaście kroków od nas dał ogromnego susa. Moloch także nie mógł wytrzymać leżeć w tej chwili brat mi palec nacisnął Ale prędzej niż to wszystko mogliśmy spojrzeniem objąć, zwierz skaleczony rzucił się prosto do piersi Zitty Kiedym się zerwał równymi nogami mimo wiedzy prawie odbiły się na niej tak dokładnie Z tego obrazu na przykład widzę doskonale nie tylko mego brata, co z siodła zeskoczył nie tylko Molocha, co w kudły przeciwnika łeb zanurzył, w rozszarpane mięso tak pysk utopił, że mu go nawet już widać nie było widzę wszystkie zęby w rozwartej paszczęce i mógłbym je anatomowi wyrysować bez uchybienia żadnego.	Już nie mam nic do powiedzenia więcej chyba to tylko, że na koniec szczęśliwy los zdarzył mi spotkać rycerza Don Kichota, który, jestem pewna, powróci mnie na tron mych przodków, zwyciężając zdrajcę Pandafilanda posępnookiego. Zapomniałam wam dodać jeszcze, że król Tinacrio zostawił mi papier napisany po grecku, czy też po arabsku, którego czytać nie umiem, a w którym rozkazuje mi wyraźnie, abym, jeśli rycerz, przywróciwszy mnie na tron, zażąda mojej ręki, bez żadnej wymówki zezwoliła na to natychmiast i ofiarowała mu państwo i osobę moją.	Pochlebiam sobie, że i ja ich przynajmniej tak dobrze znam jak wy Są gwałtowni, obawiałbym się ich i ja, gdyby nie byli tak dobroduszni, tak łatwowierni, że ich zawsze na słowa zręczne wziąć można. Spytajcie biskupa Walencyi co im wmawiał i przyrzekał.	Ej, alboż to ludziom warto wierzyć? Już to, jak tylko kobieta piękna, a ludzie za nią patrzą, to zaraz i bałamutka. Rychtyk tak samo było i ze mną; dla tego że miałam twarz nieszpetną, wszyscy krzyczeli na mnie: bałamutka, bałamutka! i choć, co prawda, niejeden za mną głowę tracił, to przecież nie moja w tém była wina.	Pan mi to wcześniej przepowiedział i do śmierci będę panu za to wdzięczny. Czy pan rozumie, że omal nie unieszczęśliwiłem kobiety, którą kochałem! Co za straszna rzecz: mąż warjat!	Pozwoli pani objaśnić sobie że przy naszej fabryce już budują domy dla robotników, którzy mam nadzieję, nie będą żywili się kawą ani pakowali do łóżek nagich dzieci...	Nie zapomnę o tym! Ale dopuścił się przewiny, przeto kara ominąć go nie może. Czy masz coś na swoją obronę, Mauli?	Nie zważaj na to, co on bajdurzy! To dom rządowy i nie ma tam żadnego bałwochwalstwa, tylko sahib (Europejczyk) z siwą brodą. Chodź ze mną, to ci pokażę.	Ona nasłana?... chyba przez dobre duchy!... A wykrętne to licho jak łasica... Żebym tak był młodszy, nie wiem, do czego by przyszło, choć i tak człek jeszcze jary...	Nie, nie. Jedyna rada to zabić go przy pierwszej sposobności, a wtedy zrobi pan, co się panu spodoba Mieszkam tu od wielu lat i radzę panu jak przyjaciel.	A czekajcie i róbcie sobie, co chcecie, mnie już dosyć i jak się ozgniewam, to rzucę wieś i do miasta pójdę, tam lepiej ludzie żyją.	Ależ ja się wcale nie przejmuję, chcę tylko wiedzieć.	Nie może być! Jak to?! Co się stało? Jakim sposobem uciekł?	Puśćcie mnie wolno, bo przecie ja za waszą swobodę i za wasze dobro się biłem i takie na sobie mam rany.	Albo to młody pan Korczyński nożem po ciele ci pojedzie? Przed nim i upokorzyć się nie wstyd, bo on biedzie w oczy nie pluje, ludziom życzliwy jest i ludzkiej przyjaźni też szukający...	Prawego chrześcijanina, któremu Rocho na imię przy chrzcie świętym dano, przynosim wam, matko. Niech się zdrowo chowa na pociechę!	A choćby w odniesieniu do wina musującego: z nutą słodyczy.. Tutaj nam dali słodkie, więc trzeba spłukać...	A któż by? Ten Francuz diabelski, co po naszemu gada, Pibrac. Niby to moja wina, żem ich przydybał na gorącym uczynku.	A na czterdziesty pierwszy dzień stajesz się idiotą!	Ale co ci do tego?	Bardzo możliwe ale czy nic więcej nie wiadomo?	Ja, Nabie, muszę iść jutro do zagrody	Jestem Zawsze jestem, ponieważ wierność stanowi nieodłączny element mojej natury. Przyznasz, czcigodny ojcze, że jeśli przez tak wiele lat musiałem milczeć, to nie moja w tym wina. Teraz jednak, jak mi się wydaje, wolno mi już mówić?	Masz, Stachu, mózg przewrócony... To żaden chaos, to najjaśniejsza prawda... W tym kraju tylko Żydzi tworzą jakiś ruch przemysłowy i handlowy, a więc każde ich ekonomiczne zwycięstwo jest czystym zyskiem dla kraju... Nie mam racji?...	Moiściewy, tyla wszędy narodu próżno siedzi po chałupach i czeka roboty kiej zmiłowania. Mało to w samej Woli, mało to tych kołtunów w Rudce albo i tamtych smoluchów w Dębicy! Niech ino dziedzic krzyknie, to w jeden dzień stanie parę sto najzdatniejszego chłopa. Póki na przykupnym rąbią, niech sobie rąbią, niech się wspomogą, niewiele tam tego, a i dla naszych za daleko.	Najmiłościwszy pan rozkaże zapewne przywołać służbę i raczy się udać natychmiast na spoczynek?	Niestety, droga pani ostatnio nieszczęściem nazywam tylko sprawy, których nie da się odwrócić.	Po wszystkie czasy i we wszystkich krajach, tam zwłaszcza, gdzie ludność dzielą uczucia religijne, znajdą się fanatycy, pragnący stać się męczennikami. Otóż rzeczywiście przypominam sobie w tej chwili, że purytanie wściekli są na księcia Buckinghama, a ich kaznodzieje wskazują nań, jako na Antychrysta.	Staniesz przed sądem szkolnym! Jeśli nie chcesz, ucz się.	Słaba jest kobieta, panie kardynale a o przywiązaniu jej do mnie, o jej miłości wiem dobrze, co myśleć.	Tylko bez tych oficjalnych formalności, kolego: między nami to chyba zbędne. Mam tedy do zakomunikowania wam parę spostrzeżeń wraz z prośbą o radę. Ale „śpiewać darmo, boli gardło”. Napijecie się czego ze mną? Mam tu pod ręką niezgorszego burgunda.	Tym bardziej. Czyż nie świadczy to o pragnieniu Boga, jakie tkwi w człowieku?	Tej samej nocy poszedłem do księcia hetmana, bo i sam kazał mnie sprowadzić. Myślałem sobie: wypowiem mu służbę, złamię przysięgę, uduszę w tych oto rękach, prochami wysadzę KiejdanyKiejdany (lit. Kėdainiai) znał mnie! Widziałem to dobrze, iż palcami w puzdrze przebierał, w którym były pistolety. Nic to albo mnie chybi, albo zabije! Ale on począł mnie reflektować, począł mówić, takie perspektywy mnie, prostakowi, pokazować, za takiego zbawcę się podawać, że wiesz wasza książęca mość, co się stało?	A gdyby to było badanie?... nie tacy, jak wy, podlegali mu, panie Athosie, i musieli odpowiadać.	Aj, nie pytam o jego nazwisko. Pytam, jaka jego familia.	Cie... na jarmarku widziałam go zdrowym...	Czy jedziemy dziś razem na operę?	I nie powiesz mi prawdy?	Jak będę na mieście, to wyślę telegram, że twoja mama jest chora, i tak to ty poleżysz ze dwa dni.	Na kiedy gotowém być może?	Nie o to chodzi, żebyś jej cnót nie ujmował, jeno żebyś jej męża dodał. Ale ty Krzysię wolisz!	Nie pożyczam nigdy.	Nie, nie pomagaj To moja pierwsza ryba. Czy... czy to wieloryb?	Och, przeciwnie. Jestem zdania, że pani wynalazłaby niezwykle oryginalny schowek, ale musimy wziąć pod uwagę, że bohaterka numer 2, pragnąc ukryć tak ważny dla niej dokument, na pewno maksymalnie wysiliła swoją inteligencję i pomysłowość.	Odprowadzę mamę do łóżka. Trzeba spać.	Prawda! Szkoda o tym mówić Wracam do sprawy: czy waćpan masz jeszcze jakie listy?	Wszystko... No nie, pan Krzysztof jest czasami wesoły.	Żeby tylko lawa nie utorowała sobie nowego przejścia w kierunku żyznych części wyspy.	Bajesz! A ja się tak ucieszyłam, bo to Wolskie rozpowiadają, że Andrzej chce się już rozwodzić, że ty żebrzesz litości, żeś ostatnią jego służebnicą, że tobą pomiata! Bóg wie, co za nikczemności i kłamstwa. Kipiałam z oburzenia!	Co robisz? czem się zajmujesz?	Proszę pana Również Klarę dotyka to, co się stało. Zostaliśmy strasznie oszukani.	A więc widzisz...	Ale w jakim celu? By się z nią rozmówić?	Brucynę uzyskuje się z fałszywej chininy...	Choroba, Śmierć, Chłop, Los, Dziecko, Ojciec, Matka odezwał się parobek.	Co Londynowi wiadomo o fałszerstwach?	Dzieci! Brakowałoby tylko tego, aby mnie dobić! Mąż! Gdzież jest mężczyzna, któremu mogłabym się... Czy dobrze byłam uczesana dziś wieczór?	Frau Olowski ist ja... Sind Sie vielleicht ein sogenannter Kalwicki? Frau Olowski ist aber schön...	Jestem żywy nawet jeść mi się chce.	Krótko mówiąc panu zdaje się, że po tak zwanej śmierci następuje tak zwana nicość?	Możliwe. Więc cóż z tego?	Muszę zbadać drugą stronę domu; może tam ukrył się nieproszony gość.	Siadaj tu przy mnie i napij się miodu, bo mi tak smutno samemu.	To trochę szorstkie pytanie, ale oddając hołd prawdzie, odpowiem, że czułbym się niezmiernie szczęśliwym, mogąc pozyskać jej miłość.	W mieście mówili, że Dorosz się ruszył niespodzianie	A jak tam z Turcją?	A wam, panowie wam niech żyje kawiarnia targ próżności.” „przyjaźń” czytamy „indywidualista”, gdzie rozsądek pisze „zbłąkany filister”.	Ani chcę nawet myśleć o tym! Cóżeś ty, biedne dziecko, winne, że cię źli ludzie omamili.	Arnulfie, Wikturnianie, chodźcie prędko	Bodajbym był przeklęty!	Czego „wszystkiego”?	Czego?	Dlaczego?	Dobrze, mamusiu.	Franciszek l’Olonnais.	Kaj to Józka?	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	Miałamże dla wstydu pozwolić, by waszmości krew uszła? I tak niemałoś jej postradałniemałoś (...) postradał	Moja biedna panienka, moja nieszczęsna... moja biedna...	Nasz znany, ceniony i zasłużony ma dzisiaj stajenny humorek.	Niech żyje! Niech żyje!!!	No i jakże?	Noszę pantofle, nawet w dniu dzisiejszym mokre i podarte, ale męża... niestety...	Og, dėl ko. Lenkai turėdami savo kariuomenę pasidavė Rusijai. Lenkai  trissyk kilo prieš Rusiją, trissyk plūdo kraujas geriausių sūnų Lenkijos ir nieko nepadarė... Neužmirškite, jog turėjo tada lenkai ir daugiau ginklų, ir daugiau ištekliaus ir daugiau pagalbininkų iš šalies... kitaip ir būti negalėjo. Nemokantis kareiviško dalyko, beginkliai, išsilepinę žmonės užsimanė pergalėti mokytą kariuomenę ir šarvuotą pagal paskutinius mokslo išradimus. To mažai. Ant milijono ėjo dešimtys tūkstančių. Sakykite, ar tai sveiko proto mislis juosius vedė? Keli beginkliai raštininkai ant kareivių pulko! A! Ar tai ne bepročio darbas? Ir taip, poniute, dabar aš jums atsakysiu Mes lietuviai, ne lenkai, mes neužsiimame nedasiekiamais, beprotingais mieriais. Mes jau neieškome liuosybės nei sykiu su lenkais, nei be lenkų, nes tai negalimas jau dalykas. Mes tą savo liuosybę sudermėje su lenkais pražadėme tada, kada galėjome dar ir gintis, kada ant to turėjome ir mokytą kariuomenę ir gerai šarvuotą.	Pani jest po prostu idealna żona.	Panie Zygmuncie, mam ukłony dla pana.	Panie generale, racz mię wysłuchać.	Patrzcie, kucharz oszalał	Przez całe życie?	Przypuszczam, że smutne moje położenie wiadome było panu, że... że znane mu są warunki... w jakich...	Tak, i cóż to za wyspa?	Tak, masz pan rację, to jest to Szukaj, szukaj!	Tak.	Tak.	To prawda	To wstyd haniebny!	Trzeba przeprosić pana profesora...	Tyle tylko, że on sam z nami popłynie.
To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	Ależ nie przysłuchiwałam się wcale Cóż mnie mogło obchodzić, co oni o kim mówili? Schomberg opowiadał, że nie widziano nigdy dwóch przyjaciół pozornie tak sobie oddanych jak wy obaj, i że później, kiedyś już wyciągnął z Morrisona wszystko, o co ci chodziło i kiedy ci się porządnie znudził, wypchnąłeś go do Anglii, aby tam umarł.	Jak uważasz, rób tam sobie co chcesz z panną Teklą. Niechaj ona po nią pośle, mnie nie uchodzi; już i tak gadają. A potem zobaczymy.	Nie, nie to. Tylko gdy się napatrzy na różne wypadki na ziemi i niebie, to się przejmuje coś z wiary w Kismetkismet (tur.) „Proszę szanownej pani, nic pani nie pozostało na tym świecie jak lody śmietankowe i młodzieniec z temperamentem. Za pięć do ośmiu miesięcy jest pani trup”. A ona na to: „Co pan mówi, doktorze? Przecież ja mam męża i dwoje dzieci”. Jakby to cokolwiek miało wspólnego. Ja jej mówię:	Nie, Hannibal musi za chwilę iść. Przyjdzie pan do mnie, garderobiana pokaże panu wszystko. Tylko, moje dziecko, ja panu chętnie pożyczę co pan zechce, ale jeżeli rzeczy od Callota, od Douceta lub od Paquina da pan do roboty pokątnej krawcowej, to nie będzie nigdy to samo.	Czy łagodniejszymi środkami nie można by osiągnąć tego samego celu? Czyż sam przykład nie podziałałby na biedną księżniczkę dość skutecznie? Po co jej mówić przykre rzeczy?	Nie mogę panu tego wytłumaczyć ale na miłość Boską, zastosuj się pan do mojej rady. Wyjedź pan stąd i nigdy tu nie wracaj.	Ależ nie, panie Janie. Nie może być mowy o obowiązku tam, gdzie jest przyjemność. Ja to robię dla siebie. Sprawia mi radość fakt, że mogę się na coś przydać, że jestem naprawdę potrzebna tym ludziom, których nie stać na lekarza, na lepszego lekarza.	Wiem, że nie wytarłem. To trudno: nie jestem tak delikatny jak ty. Nie miał mnie kto uczyć porządku. Ale jeżeli nie chcesz, mogę się wyprowadzić. Jeżeli ci się znudziłem, możesz mnie wypędzić. Ty jesteś tu gospodarzem. A ja tylko z łaski.	A Hanka do Ameryki za nim nie pojedzie, choć sądzę, że go trochę zaczyna lubić...	A dał Pan Jezus zwiesnę, sprzykrzyły mi się pokoje i dworskie przypochlebstwa, zacniło mi się za chałupami i tym światem szerokim... Hej, deszczyk ci to siepie kiej czyste złoto, ciepły i rzęsisty, i rodzący, jaże świat pachnie młodą trawą... Kaj to lecita? Dzieuchy?!	A! Jesteś tu! Raczysz sobie o mnie przypomnieć, jak nie masz komu lepszemu głowy zawracać. Pewnieś się elegantował przez te dwa tygodnie. Wiem ja dobrze, co to znaczy. Zalecasz się do jakiej tam młodej gilówny i łżesz jej niestworzone rzeczy, żeś najładniejszy z gilów w Misselthwaite i okolicy, że zwyciężysz wszystkich rywali swoich, hę?	Będzie z ośm tysięcy nie licząc Kozaków, co po pałankachpałanka a. polanka komisarz Kozaków zaporoskich pozostających na służbie Rzeczypospolitej., że teraz nowe zaciągi są czynione.	Ja się tym nie zachwycam	Może ci się nie podobać, ale... ale przyjmij spokojnie, po kupiecku.	Nie mogę dziś być u pana na obiedzie	Nie obawiajcie się za mnie. Sam żądam wyświetlenia prawdy a i bez waszego upomnienia zawsze byłem, jestem i będę do dyspozycji władz partyjnych.	Oczywiście, że z podaniem wieku, ogólnie uznanego. Niczego jednak nie należy robić w pośpiechu. Chciałabym, ażeby było to tym, co „The Morning Post” nazywa właściwym związkiem i żebyście byli oboje szczęśliwi.	Owszem Niech pan to wpaja w swoich konkurentów, agentów, hurtowników, w dostawców i odbiorców. Ale chyba rozumie pan, że nadmiar sumienia, przewrażliwienie na tym punkcie, wręcz uniemożliwia życie.	Że to ja zawsze przesłyszę się. Nie, nie, zaraz... Na Smolnej, dobrze mówię, na Smolnej, po parzystej stronie. A pan też od ocznych chorób?	Panie oto przyrządy niezbędne „Nautilusowi” do żeglugi. Tu, jak i w salonie, mam je zawsze pod okiem; wskazują mi one dokładnie położenie moje i kierunek wśród oceanu. Jedne są panu znane, jak termometr, wskazujący temperaturę wewnętrzną „Nautilusa”, barometr, który wskazuje ciśnienie powietrza i przepowiada zmianę pogody, higrometr, pokazujący stopień suchości atmosfery, stormglass, którego mieszanina, rozkładając się, zapowiada nadejście burzy, busola, wedle której kieruję mą drogę, sekstant, który wedle wysokości słońca na niebie uczy mnie poznawać, pod jaką jestem szerokością, chronometry, pozwalające mi obliczyć długość geograficzną, i na koniec lunety dzienne i nocne, które mi służą do sprawdzenia wszystkich punktów widnokręgu, gdy „Nautilus” wypłynie na powierzchnię wód.	Prawda. Ale wówczas skacze z tyłu, a uderzając, zwraca w bok głowę, bo przepełniony jest lękiem. Uciekłby, gdyby zetknął się ze wzrokiem Człowieka. Atoli w swoją noc zachodzi jawnie do osiedli ludzkich, przechadza się pomiędzy domami i wtyka łeb do sieni; ludzie upadają na twarz przed nim, a on wybiera sobie spośród nich zdobycz	Przychodź pan do mnie na obiad za każdym razem, gdy mamy operę włoską. Po obiedzie będziesz mi towarzyszył do teatru.	Tak sobie... Przypomniałam sobie pewnego motyla. Był czas, kiedy byłam motylem. Czy pan uwierzy? Nie, za nic nie chcę słuchać Motyla. Tamto, panie!	Zawsze U nas nie ma zwariowanych indywidualistów, jak ty. My nie przegramy już żadnej wojny.	Przeciwnie chcę być umytym, ale w czystej wodzie. Nie można czynić tak wielkiej różnicy między mną a moim panem, aby jego woniejącą wodą, a mnie pomyjami oblewać. Zwyczaje krajów i pałaców wtenczas tylko są pożyteczne, gdy nie obrażają nikogo. Nie mam brody zabrudzonej i na życie moje przysięgam, że pierwszemu, który dotknie jednego mojego włoska, takiego dam kułaka, że mu pięść w pysku ugrzęźnie i rodzona babka się przyśni.	A cóż, musiałem ojcze, i nie mało mnie to kosztować będzie... zrujnują mnie trochę.	Ale pan wróci przecież jutro do Blunderstone i może lepiej sam jej to powie.	Czy ma pani przy sobie list Hartmanna?	Czy te noże zadają rany?	E, przecież panny de Villefort prawie nie znał. Sam tak mówiłeś	Jak nie damy pieniędzy, to za cóż postawią?	Już, tylko co się to potoczyło; cała aleja w ogniu, ludzi kilkuset z wachlami	Może na trzy miesiące?	Może też ludzie nasi wysłani się dowiedzą. Jeśli tylko książę pozwoli, wybiorę pewnych i wyślę choćby jutro.	Możesz mi waszmość pan zaufać, Don Antonio daję panu słowo moje. Ten, do którego mówisz, ma tylko oczy i uszy, ale ani kawałka języka. Skoro mi otworzysz serce, bądź pewien, że tak jakbyś pogrzebał myśl swoją w głębinach milczenia.	Mój drogi, mój drogi! Toś nie słyszał może i o Shaws?	Nie opuszczę was!	Nie przynoszę siostrze nowiny od brata.	Nie pytaj, nie chciej wiedzieć nawet.	Nie wiem, jak pani dziękować	Nie śmiałam panu mówić, a zresztą dyrektor dał mi Filipową.	Nie, nie. Mnie bynajmniej. Ale zdawało mi się, że jesteś zmęczona...	Nie.	Nie... uważałem!	Niech mnie pan nie gubi! Niech mnie pan nie robi nic złego!	On dumny nie był...	Ona mi się bardzo podoba i wcale się nie dziwię, że się nią tak ludzie zachwycają.	Ot, wojna Macie tam jeszcze co z tego koniaku. Cóż tego pociągu nie widać?	Powiadacie, jakby już Jasiek całkiem był głupi!	Studjujesz politykę. Czy będziesz kandydować, rewindykując w ten sposób prawa kobiece jako człowieka?	To już milcz!	W kwestii końskiej na pewno.	W ten sposób! Mikrusy zawsze wariują za historią naturalną. Tu masz puszkę na rośliny małego Braybrooke’a.	Zaraz okropnie! Przypuszczam, że chodzi o zwyczajne odbycie połogu. A że zapewne trafiło się jej to pierwszy raz, więc biedaczka robi wielką awanturę i wstydząc się obwoływać na rynku swój wypadek wynagradza sobie pisywaniem rozpaczliwych listów...	Zgoda na całej linii; pieczętuję to uroczystem słowem honoru! Moje warunki są takie: szczerość zupełna i bezwzględna, zaufanie nieograniczone... Amen!	„Nie podzieliła!”	A cóżeś zrobił, ojcze, z swoim dożywotnim dochodem?	Ale jest przecież głos krwi	Ależ swobodę chodzenia, patrzenia, przyglądania się nawet wszystkiemu, co się tu dzieje, tak samo jak i moi towarzysze, wyjąwszy w niektórych okolicznościach.	Bardzo!	Bierz kiesę!	Będzie jeszcze coś dowcipnego	Cichajta! Jagusia bieży!	Czego się tak trzęsiesz? Boisz się?	Ha ha ha auf Ehreauf Ehre (niem.)	Hrabia przyrzekł trzydzieści tysięcy franków słynnemu szkockiemu lekarzowi, który go leczy w tej chwili	Jeden z moich przyjaciół.	Jezusie, Maryjo... ranili was?	Księżyc, Choroba, Śmierć, Tęsknota zapytał, wskazując rozszerzonymi oczami księżyc.	Lecz jak powracać będziemy?...	Mistrz Sulpicjusz wydawał się zachwycony pięknymi oczyma Sybilli, od której usłyszeliśmy wczoraj tyle zajmujących rzeczy, i pogonił za nią z zapałem, który daleko zaprowadzić go może.	Można by wziąć Samo... Samosiłka...	Niema o to obawy jedynym potomkiem zostanie dziecię Maryi Touchet.	Niewola, Obowiązek	Och, och!	Ojciec nadszedł i zaraz go obuszkiemobuch	Paradoksy!...	Pieszo?	Plany więc nasze?	Po co?	Prawda. Pan, zdaje się, pozatem jest lekarzem?	Skonał!	Słucham panią.	Tak Mam wolę i poczucie godności, i sumienie, i chęć ulepszania się, chociaż żyję w takich warunkach, jak ty.	Tak, kto mówi?	Tak, sahib.	Tak, to zegarek mego pana.	Tak.	To i Wiszów ród zamożny a Wisz stary pierwszy życiem za wiec zwołany opłacił.	To rzecz zapomniana	Ty to sobie zawsze potrafisz poradzić	Więcej niż siebie samego	Wołają mnie	Wróci pan... słabszy.	Zapewne u siebie zjemy?	Ze trzy! Śpieszcie się!	Śpiew burknął uroczysty Trestka.	Że co?	Żeby wam ten paskudny ozór pokręciło
A więc posłuchaj Sądź o mnie, jak chcesz: powiedz, żem winowajca, niewdzięcznik, niegodziwiec, wyznać jednak muszę, że gdy ujrzę Gilbertę, gdy do niej przemówię, pierwsze moje spojrzenie będzie błyskawicą namiętności, pierwsze moje słowo będzie wyznaniem miłosnym... Upewnia mnie o tym drżenie mojej ręki, bicie mego serca. Nie, nie czuję się dość silny, aby nie zdradzić w owej chwili tajemnicy mej duszy. Jestem jeszcze istotą na wpół dziką; strój, który przywdziałem, nie mógł zmienić całkowicie mojej natury. A zatem, drogi Sawiniuszu, jeżeli nie zdołam zdusić w sobie głosu, który woła nieustannie: „Kochaj i rzuć serce swe pod stopy ukochanej”, jeżeli będę musiał być nikczemnikiem i zdradzić zaufanie swego brata, pójdę prosto do niego i powiem: „Wypędź mnie, Rolandzie, zapomnij, że istnieję, wróć mi moje łachmany i moją nędzę, ale nie żądaj ode mnie, abym się wyparł swej miłości”...	Nie gniewaj się, że będę przykry.	Ojcze czcigodny, dzięki ci, otworzyłeś mi oczy, widzę teraz, że istotnie pycha mnie oślepiła i ciężko zbłądziłem, ale na pamięć naszego wielkiego patrona, świętego Dominika, zaklinam cię, nie pogardzaj mną, wybacz tę chwilę słabości i zaćmienia.	A tom dzisiaj! a tom rano pięć kawałków płótna wyniesła na bielnik. Zachodzę po śniadaniu, aby je zmoczyć. Brakuje jednego! Szukam! Jakby pod ziemię się zapadł! Dyć kamieniami przycisnęłam, a wiatru nie było! Płótno cieniuśkie, paczesne, że kupne nie byłoby lepsze, i zginęło!	Tak, mówiłyśmy o waszej wysokości. W gruncie faktem jest, że jak powiada szwagier Palamed, istnieje pomiędzy nami a wszelką inną osobą ściana różnego języka. Uznaję zresztą, że dla nikogo nie jest to tak bardzo prawdziwe jak dla Gilberta. Jeżeli księżnę bawiłoby iść do Iénów, wasza wysokość ma za wiele rozumu, aby chcieć uzależniać swoje postępki od tego, co o nich może pomyśleć ten nieborak, który jest bardzo kochanym poczciwiną, ale który, ostatecznie, ma pojęcia z innego świata. Czuję się bliższa, jednogatunkowsza z moim stangretem, z moimi końmi niż z tym człowiekiem normującym wciąż swoje uczynki wedle tego, co by o jakiejś rzeczy pomyślano za Filipa Śmiałego lub za Ludwika Otyłego. Niech wasza wysokość pomyśli, że kiedy on się przechadza na wsi, odsuwa wieśniaków, z dobrotliwą miną, laską, mówiąc: „Precz, hultaje!”. Jestem w gruncie równie zdziwiona, kiedy on do mnie mówi, co gdyby się do mnie zwróciły któreś z owych „zwłok”  strojących dawne gotyckie grobowce. Choć ten żywy kamień jest moim kuzynem, przeraża mnie, i mam tylko jedną myśl: zostawić go w jego średniowieczu. Poza tym uznaję, że nigdy nie zamordował nikogo.	Zarozumiały! myślisz że się w tobie zakocha? o! znam ją nadto! nie łatwo miłość wnijdzie w to serce, które już biło dla kogoś i zranione zostało.	Nie przesadzajmy, mości Ned Nie mamy powodu obawiać się kapitana Nemo, ale też nie podzielam opinii Conseila. Poznaliśmy tajemnicę „Nautilusa” i nie sądzę, żeby kiedy jego dowódca zdecydował się wykryć ją całemu światu, wypuszczając nas na wolność.	Bo i po co nas tu tyle chorągwi stoi, kiedy i połowy byłoby na Tykocin dosyć Upór to pana Sapiehy, nic więcej. Nie chce mnie słuchać, żeby pokazać, jako i bez mojej rady coś potrafi, a to sami widzicie, że jak tylu ludzi jedną zamczynę oblega, to tylko sobie nawzajem przeszkadzają, bo dostępu dla wszystkich nie masz.	A tośmy się nie zrozumieli! Ha, ha!	Czy... czy nie będziesz się gniewała, gdy ci to powiem?	Mniejsza o to, bylebym nie spóźnił się.	Najdroższy panie! jeśli mogę prosić, niech mąż o tem nic nie wie. Łajał by mię, gniewał by się...	Przypuszczam, rzekł, że Anielka nie długo zostanie u pani.	Nie chcieli mojego szczęścia, niech i mnie nie mają Ale nie wiész gdzie się ona podziała?..	Moje miejsce nie tu i cóż tam, że łódź w ciemności zatonie, gdy człowiek ginie. Lecz nie, łódź nie będzie opuszczona.	Albo się jest wewnątrz a wtenczas nie jest się tu, albo, jeżeli jest się tu, nie można być tam wewnątrz.	Ale nie gniéwajże się Józku	Nie Ale przecież o to łatwo się dowiedzieć. Doktor Pawlicki prawdopodobnie ma spis lekarzy. Zresztą wiem, w którym szpitalu pracuje doktor Rusiewicz.	Nie obawiajcie się za mnie. Sam żądam wyświetlenia prawdy a i bez waszego upomnienia zawsze byłem, jestem i będę do dyspozycji władz partyjnych.	Oczywiście. Proszę się nie spieszyć. Mam czas i poczekam.	Słuchajta no, gospodarze! Powiem wam mądre słowo: jak zgody dziedzic chce, to potrza z nim tę zgodę zrobić i brać, co się da, nie czekając gruszków na wierzbie.	Byłam zmieszana, bo zauważyłam, że patrzysz na mnie. Nie lubię, gdy mnie tak śledzisz wieczyście.	A! nie wiem, nie wiem! Ostenda mnie już nudzi: elegancya bez oryginalności. Ludzie nadzwyczaj pospolici i zawsze ciż sami. Mam ochotę zobaczyć Biarritz. Może ztamtąd zrobię małą wycieczkę do Hiszpanii. Nie znam Grenady, nie widziałam Alhambry. Nie wiem... a państwo co robicie?	Bardzo dobrze, zaczynamy mówić otwarcie, podoba mi się to.	Jakom żyw, gwałt mi się tu dzieje! Jam jest też szlachcic, choć sługa, a waszmość panowie w grodzie za ten postępek będziecie odpowiadali.	Wyobraźmy sobie wyobraźmy sobie, że ona rozumie ludzką mowę i czuje się dumna z podziwu, jaki obudza.	Tak, na Harvey’a nie można powiedzieć nic złego Wieszał moje buty na grotmaszcie i czasami nie okazywał nazbyt wielkiego szacunku względem tych, którzy mają większą od niego wiedzę, zwłaszcza w dziedzinie rolnictwa; atoli najczęściej to Dan bywał dla niego tym złym duchem, co go kusił!	O, nie mówmy o tym. Oboje jesteśmy młodzi i wcale nie myślimy o... samobójstwie. No, nie lepiej pani?	Zdaje się, że trzeba doktora Rezio wtrącić do więzienia, boć ten zapewne bardziej niż inni czyhał na moją zgubę, chcąc mnie dziś głodem umorzyć.	Naturalnie robisz mi pan na lewo i prawo opinię człowieka ekscentrycznego; według pana jestem jakimś Larą, Manfredem czy lordem Ruthwenem. Gdy już się pan przyzwyczaiłeś do mojej ekscentryczności, próbuje pan zrobić ze mnie człowieka banalnego. Mam być nagle kimś pospolitym, wręcz prostakiem; a w końcu przychodzisz tu pan i żądasz wyjaśnień. No wie pan, to doprawdy jakieś żarty.	Ależ czemu pani nic nie mówi?	Co za smak zepsuty powiedz-że mi gdzieś do tej prawdy smaku nabrać mogła?	Czemuż także nie całemu wewnętrznemu ruchowi organizmu, rzekł Baron	Jakże to? Nic nie rozumiem.	Nie widziałeś go nigdy?	Nie, cały czas była sama.	Nie, to dla innego!...	No, to z tymi obowiązkami społecznymi. Dlaczego nie ma obowiązków społecznych rzeźnik, stolarz, poeta, tylko lekarz?	O! o! tu intrygantów nie ma.	To opóźnienie nie jest naturalne. „Faraon” wypłynął z Kalkuty piątego lutego, powinien był wrócić już miesiąc z górą.	Wszak nie ty, Agnieszko?	Tak, tak, przejdzie. I już nie mówmy o tem. Tyle jest na świecie rzeczy dobrych i pięknych. Mój Boże, czy pan wie, że ja codzień, codzień wystawałam tam, pod naszym daszkiem! Tak długo pana nie było!...	Pfe! Nie mów tak!	Wie pan co, profesorze, a dlaczego nie miałby pan ich odwiedzić?	Właśnie dlatego mogłem wejść do pałacu i oboje wymkniemy się najłatwiej Zabierz wszystkie kosztowności... Wnet wrócę i zabiorę cię...	Są to zapewne, kończył professor ; posłańcy z innej niedostępnej nam krainy przelatujący niebo z wieścią od króla króla ; są z ogonami i bez ogonów, z jądrem zgęszczonem i przezroczystem. Ku słońcu zbliżając się spieszą jak zwykle posłańcy, ale za oczy pańskie się dostawszy, ruszają sobie z zakładem po gospodarsku coraz powolniej...	Hm, Zakon miał słuszność wysyłając ze zgodą, bo gdy te wilki będą miały oprócz przyjaźni z ryskim biskupem, władzę nad Rusią, wały ochronne i braterstwo z polskim Ladislausem, to z marnej garści dziczy staną się wrogiem, z którym Zakon musi się pilnie rachować, rzekł Robert przypatrując się wałom.	Więc zgadzasz się?... Wybornie!... To połowa kuracji... Co znaczy jednakże silny mózg!... Po niecałych siedmiu tygodniach ciężkiej mizantropii już zaczynasz tolerować gatunek człowieczy, i to jeszcze w mojej osobie... Cha! cha! cha!... Cóż by było, gdyby wpuścić do twej klatki jakąś szykowną kobietkę...	Cóż się stało? Oj, dostaniecie w skórę!	Kuźnicki bór tutaj trzeba dawać pozór; niejeden się tu już z Majstrem, czyli Hetmanem spotkał.	Mów pan sądzę, że warunek będzie taki, jaki każdy uczciwy człowiek przyjąć może.	Pewnie, pewnie. Państwo, Patriota, Praca u podstaw, Praca organiczna, WiosnaAle tu mało się robi, żeby skasować niewolę biednych ludzi, niewolę wewnętrzną.	Posłusznie melduję, że przyniosłem sardynki, panie oberlejtnant Czy każe je pan otworzyć?	Ale ja ją lepiej rozumiem aniżeli wasze tłuszcze, fosfory i żelaza, które mi zatruły życie... A i tobie, Zdzisiu, i... wielu innym!	Jaki to jest człowiek i czego po nim można się spodziewać?	No powiedzże teraz bez żadnych wykrętów, powiedz, że mnie kochasz!	Posłyszymy po raz setny historyę niefortunnego pierścionka	„...Grozi ruina... Wszyscy potraciliśmy głowy... W tobie ratunek... Matka”. To i wszystko, panoczku.	A co? Beze mnie bylibyście w Birżach!... Justycjajustycja (z łac.)	Ale moralnie, panie marszałku?	Chcę tego, czego chce Bóg.	Daj teraz gorzałki, bo zimno.	Dojedzie, pane. Milę stąd rzeka do gościńca skręca.	Jak to? Wszystkie pieniądze, które były w banku, czy co?	Kolacja będzie podana natychmiast, ale jeśli idzie o powóz...	Mam powóz.	Nastusia czeka na ciebie, przeciek macie ponieść na zapowiedzie.	Ooo... patrzcie, dzieci, teraz idą cechy z chorągwiami! Widzisz, jak onemu wiaterek ślicznie sztandar rozwija, temu z prawego brzega?	Tak	Tak jest.	Widziałem przez okno, jak je wyprowadził, siadł i wyjechał! Chciałem łapać, ale potem złość mnie wzięła. Zabrali tyle, niech ich i ta reszta udławi!	Więc ja mam już opuścić chore dziecko siostry?...	Zgadnij co? Chciałam ci zrobić niespodziankę.	A czego wam... to jest... Czaro... Czterolatkom było potrzeba?	Choćby najdłużej! zawołano.	Ciężko pobit	Coś ty oszalał?	Damy im pieniędzy macie przecież pieniądze?	Dlaczegóż to niespodzianka?...	Dosyć	Dziękuję, panie Maksymilianie.	Hab Acht!	I pułkowników samych ratował!	Ja?	Jak dla kogo, panie	Jakie kondycje?	Juści, prawda i choćby prosię przedam, a na mszę zaniesę...	Już znam tę piosenkę. Gdy przyjdziesz, dostaniesz jabłko. I będziesz widział, jak maluję. Wystarczy.	No! wracajmy	No, z Medyceuszami Piękny portret, nieprawdaż, i doskonale zachowany	Nuże! mówcie: młody był czy stary? i jakże było: z konia czy piechtą?	O, to niesprawiedliwie!	Pani król przybywa kul swoich dział na słupach u góry probować.	Tiesa, tiesa, ne viskas tėvų valioje. Ot, netoli einant, Vincų Vinco tėvas koks gražus žmogus, o vaikas paklydėlis, bedievis	To samo mówimy my	W takim razie, niechże go pani pielęgnuje Jest to obowiązek żony uległej...	Z kim pan utrzymuje stosunki?	Z pieniędzmi!	Zazdroszczę jej siły i odwagi!	Żonaty?! Już?
Podwójniem z takiego gościa rad! Dla Boga! Tylko nie nazywaj że mi waść syna niecnotą, bo to znamienity żołnierz i godny kawaler, któren zaszczyt największy waszmości przynosi. Po panu Ruszczycu pierwszy to w całej chorągwi zagończyk; chyba waszmość nie wiesz, że to oczko w głowie hetmana! Całe komendy już mu powierzano i z każdej funkcji z niepomierną sławą się wywiązywał.	Czy często się wdajesz z jadowitym plemieniem? Ja ustępuję im z drogi. Kobry w kłach swoich noszą śmierć, a to rzecz wcale nie przyjemna... zwłaszcza że one są tak małe i dostrzec je trudno. Ale jakiż to gad z tobą rozmawiał?	W stronę przeciwną tej, którą wymieniłeś. Czy ci zresztą nie pilno dowiedzieć się czegoś o Girmaudzie, Mousquetonie i Bazinie, tak jak mnie o Athosie, Porthosie i Aramisie?	Nie wiesz. Czasem, w pewnej chwili, w nastroju jakimś przypadkowym człowiek to lub owo odczuwa. Nie trzeba tego zaraz mówić, bo słowo pozostaje i cofnąć się go nie da, i pamięta się je. A nastrój przykry może minąć, zmienić się. Na cóż go utrwalać!	Ja tylko pytam. Więc jemu wolno z nią flirtować, jej wolno kochać się. Ciocia na to pozwala, on to widzi. No i nie bądźże tu w dobrym humorze! To jest kwintesencja jego dzisiejszej przejażdżki. Pełen dobrych myśli pojechał karymi końmi, a cioci zadysponował gniade, uważając, że przyszła teściowa może mu ustąpić w takiej drobnostce.	Ja liczę jeszcze na inne facecje. Liczę na to, że nasi sąsiedzi z owych długich, „długaśnych” wsi indywidualnych, ujrzawszy nasze gospodarstwo gromadzkie, naszą doskonałą kooperatywę radną, ujrzawszy ogrom rezultatów zbożowych i kulturalnych, wreszcie swobodę naszego ustroju, gdzie człowiek żywie póki chce, a odchodzi, kiedy wola, bo nie jest przykuty do skrawka ziemi słyszy pan, co za horrenda!	Nazwałaś Hayde swoją siostrą, niechże więc rzeczywiście nią się stanie. To wszystko, co wydaje ci się, że jesteś mi dłużna, oddaj jej. Zaopiekujcie się nią, ty, pani i Morrel, ponieważ od dziś... ponieważ od dziś będzie sama na świecie.	On? Jakem go poznał, trzos miał taki wypchany, że się opasać nim nie mógł, i tak go nosił, jako wędzoną kiełbasę. Można było nim jak kijem machać, ani się zgiął. Sam mnie mówił, ile ma wsiówwsiów ale głowę), Bałtupie liście buraczane; obraźliwe określenie mieszkańców Litwy. ród, Podbipiętowie.	Niektórych kwiatów hodować nie potrzeba, same sobie radzą Dlatego i biedni mogą je mieć. Jeśli im się nikt nie sprzeciwi, to będą pracować pod ziemią bez ustanku, a coraz nowe roślinki wypuszczać. W jednym miejscu w parku tutaj to są tysiące pierwiosnków. Jak wiosna nadejdzie, to nie ma nic ładniejszego w Yorkshire. A nikt nie wie, kto pierwszego zasadził.	Dziękuję ci, Ito. To przecież mój Jojne, mój syn. Nie znasz go?	Cesarz jest fantastycznie inteligentny kocha namiętnie sztukę, ma w rzeczach sztuki smak poniekąd niezawodny, nie myli się nigdy. Jeżeli jakaś rzecz jest piękna, pozna to natychmiast i nienawidzi jej. Jeżeli jakiejś rzeczy nie cierpi, nie można mieć żadnej wątpliwości, że jest wyborna.	Dosyć lubię, jak dużo jest miejsca i wszyscy są weseli. Ale w takim salonie z pewnością przewróciłabym coś, deptałabym po nogach, albo niezawodnie przydarzyłoby mi się coś równie okropnego. Unikam więc guza i wszelkie powodzenia zostawiam Małgosi. A pan, czy nie tańczysz?	Co tam długi! Jeżeli i są, to spłacą się kiedyś, prędzej lub później spłacą się z pewnością...	O ile się nie mylę, i pan, panie ordynacie, jest ekspertem.	Ale ja ich absolutnie z majątków swych nie wyrzucam. Ich używam w pewnych dziedzinach, tylko pod ścisłym nadzorem i nie w folwarkach ani we wsiach, bo wówczas wpływają szkodliwie na lud. To biedota! Zresztą, gdybym ich wszystkich usunął, straciłby na tym ktoś inny. Ograniczam ich jedynie i mocno trzymam w ręku. Zatem nie szkodzą mi.	Nie sądzę, aby był tak szczęśliwy. Oldofredi musi mieć często okrutne wątpliwości: nie może być tak pewny, czy Florenza go kocha; nie wie, jak my, do jakiego stopnia w tego rodzaju sprawach ona mało dba o bogactwo, stanowisko, formy(...) bogactwo, stanowisko, formy	I ja tak mniemam ale słuchajcie dalej. Gdy tak między sobą na dworze deliberujem, nagle jak grom rozchodzi się, że panna przecięła wątpliwości jak szablą, bo odmówiła wprost.	Jak ona zapala się!... Bądź spokojna, Stefek nie wyrzeknie się swego dziecka...	Jak to nie chce mieszkać? Dlaczego?	Masz słuszność sam nie wiem teraz, co to być może, ale czekaj, bez wątpienia znajdziemy w tym album objaśnienie tego wypadku. Jakoż otworzywszy je, rycerz znalazł pięknie napisany sonet, który głośno czytać zaczął:	Nad wszystko. Ale nie zgłębiajmy tej tajemnicy. Patrz, ojcze, to drogie dziecko, to jeszcze on!	Istotnie, istotnie! Najlepsza to rada. Po staremu, kupą z Michałem pójdziemy. Poznasz, Stanisławie, największego żołnierza w Rzeczypospolitej i przyjaciela mego szczerego, brata. Pójdźmy teraz do Halszki powiedzieć jej, żeby się też w drogę szykowała.	To nic, nie daruję żeby świat nie powiedział, że  diabeł uszedł cało ręki mojej, nie daruję, choćby cały ród ludzki miał stanąć w jego obronie. Stójcie! cybulusycybulus	Zmarnuje się na tych głupstwach próżniak! Nie graj, nie śpiewaj, aż zostaniemy sami.	Skąd wiesz, że to on? W tym nie miałby żadnego interesu.	Ci Sagan, nieprawdaż, to szczyt fałszywej elegancji, straszne snoby?	Może tak, a może nie!	Bynajmniej przyjmij pan to cygaro, panie Aronnax, a chociaż ono nie pochodzi z Hawany, będziesz z niego zadowolony, jeśli jesteś znawcą.	Proszę pana. Powiedziałam, że nie znam pańskich możliwości. Jednak sądzę, że wiek tu nie odgrywa roli. Zacząć trzeba od uznania swoich braków... Napije się pan herbaty?	Skandal, żeby policjant państwowy tak się wyrażał na służbie do obywatela.	Żeś sam wielki niczym Wyrwidąb, to ci każdy za mały. Przecie urosłem sporo przez tych kilka rokówroki, roków (gw.)	Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.	Bo i sama kulasów nie żałuję!	Przepraszam bardzo za moją ciekawość ale... dlaczego panowie bierzecie się do tego? Czy grzebanie umarłych jest zwykłym waszym zatrudnieniem?	Pójdź twoja miłość ze mną do kościoła, rozmówimy się po mszy świętej.	Prawda jest starym żołnierz, a tyle trupa dawnom nie widział, chyba pod ChocimiemChocim (ukr. Chotyn) taktyczne zwycięstwo wojsk polsko-litewsko-kozackich nad armią turecką. przy szturmach janczarskichjanczarowie (tur.)	Ja nie myślę ja już zarabiam. Wczoraj adwokat pani baronowej Krzeszowskiej pożyczył ode mnie dziesięć tysięcy rubli do Nowego Roku i dał osiemset rubli procentu.	Czego się pan śmieje?	I chciałby się wstawić za tobą?	Może panu zrobi to kłopot?... W takim razie obejdę naokoło albo poproszę pana Miętlewicza...	Nigdym o nim nie słyszał!	Zawsze i wszędzie to przyznaję	Żadna... ach, ach, ach, żadna dotąd nie wyszła...	Jak się pani podoba	Kiej pomarł, to wam jego część przychodzi do działu.	Niech mnie Bóg broni! Żałowałbym tylko wtedy, gdyby koń nie był dobry.	No, te sztoż heto, co ciebie dziś dusiło?	Proszę pana, dla narzeczonej o! widzi pan, narzeczona się uśmiecha.	Sameś to wystroił? ze swojej głowy?	Wyśmienity! do niego W. Kr. Mość żalu nie masz?	Nawykliśmy do namiotów! ciepło one trzymają, a w nich człowiekowi rycerskiemu raźniej niż w chacie co jak stos suchy od lada iskry płonie.	Ale jak to będzie wyglądało? My sami przez całą noc. Nawet bez przyzwoitki.	Czy Wa-hima nie zabili żadnego z tych biało ubranych ludzi?	Cóż to za kat ten Wirgi...niusz?	Nie ma go na podwórzu.	Co do nudy	A teraz się schylcie i wsadźcie tego męża świętego do lektyki. Aż do waszego powrotu będę pilnowała wsi i waszych cnotliwych małżonek.	Do widzenia, dzieci Błogosławię was Wierz mi pani, życzenia uczciwego człowieka mają swoje wartość, bo idą do Boga i muszą szczęście sprowadzić.	Ale w takim razie nie będę wiedział, kto naprawdę winien?	Co mówisz?	Może i on. Ale co mu zrobisz?	Gdzie znajdzie środki do tego? Châtelet jest silnie strzeżone. Któż mu otworzy bramy więzienia?	O! a na cóż ci serce moje?	Czy mogę zatelefonować do pana oberlejtnanta, że wszystko w porządku?	Boże! ja myślałam, że już nigdy...	Bo dałam Zarębie kiedyś i musiałam potem wykupić na licytacji jego gratów.	Cóż ja mogę...	Ja mam dziecko.	Aš po teisybei tą kūdikį išgelbėjau ir daug rokavau; Darykite su juo, ką norite!	Do miasteczka! ekonomska hreczka! cha! cha!	Ja mu, ścierwie, odpłacę!	Jak każdy człowiek, towarzyszu Stalin.	Mnie rodzice Beniaminem nazwali.	Kto? Wojska idą nam od prawej ręki.	Byłem już u pana dwa razy!	Dobrze, dobrze... Dajmy już spokój tej zabawie	Proszą, żeby pani wśród swoich została na zawsze.	Więc kiedyż mam przyjść?	A artyleria wyszła?	A jeśli powie sobie	A może i czterdzieści	A więc zna jego rysopis ta zacna policja? I jakże on brzmi?	Antysemityzm mówił łagodnie.	Bodajżeś olsnąłolsnąć (daw.)	Dawno pan był w Warszawie?	Dziękuję za uprzejmość.	Księżniczka płacze też.	Kłamiecie!	O bardzo wiele	Ogromny zysk	Panie Borowski	Panna d’Oloron.	Piękna zawsze, prawda?...	Sarnie combry jadą! sarnina!	Sto talarów!	Ta pewność może być zawodna.	Więc służę pani	Wojna śpi	Zara za rzeką.	Żartujesz
Oczywiście Przejrzałem zbiorek, dałem go odczytać człowiekowi wytrawnego smaku, dobremu sędziemu, sam bowiem nie mam pretensji znać się na tym. Ja, mój przyjacielu, kupuję sławę już gotową, jak ów Anglik kupował miłość. Jest pan równie tęgim poetą, jak ślicznym chłopcem, młodzieńcze Słowo uczciwego człowieka (nie mówię: księgarza, zauważcie to!), pańskie sonety są wspaniałe, nie czuć w nich pracy, co jest naturalne, kiedy się ma natchnienie i werwę. Wreszcie umiesz pan rymować: jeden z przymiotów nowej szkoły. Pańskie Stokrocie to piękna książka, ale to nie jest interes, ja zaś mogę się zajmować jedynie szerokimi przedsięwzięciami. Sumiennie mówiąc, nie mogę wziąć pańskich sonetów, niepodobna byłoby mi pchnąć je, nie dają widoków zysku zdolnych pokryć koszty sukcesu. Zresztą, pan nie pójdziesz drogą poezji, pański tomik będzie odosobniony. Jesteś młody, młodzieńcze! Przynosisz mi wiekuisty zbiorek pierwszych wierszy, jakie wychodząc ze szkół, popełniają wszyscy literaci, na których zależy im zrazu, a z których żartują sobie później. Lousteau, pański przyjaciel, musi mieć jakiś poemat zagrzebany wśród starych skarpetek. No, powiedz, nie masz tam jakiegoś poematu, na który byłbyś przysięgał, Lousteau?	Ale!... nie tako ja głupia! Narobił pan piekła, że w całym domu było słychać, a teraz ja mam iść do pani?... Niech-no pan da i ubiera się prędzej! Loboga, już je dziesiąta, a pan łazi, kiej zyd rozbabrany przed siabasem...	O! nie! ty nie pójdziesz w Alpy! Taki człowiek jak ty, honorowy i pełen wielkich przymiotów powinien służyć krajowi, dowodzić jakiéj brygadzie, a nie ginąć marnie w pogoni za lada giemzą. Teraźniejszy twój sposób życia zaprowadzi cię prosto na galery. Szafując naraz zbytecznie siłami, musisz potém długo wypoczywać; to przyzwyczai cię z czasem do życia próżniackiego, stracisz energią, zmarnujesz swoje zdolności, a ja tego nie chcę; bo pomimo twéj woli muszę cię na dobrą drogę wprowadzić.	Zbyt pewien, mój drogi, jesteś owego szacunku, na który zasługuje rzekomo ta panieneczka. Nie posądzam cię o naiwność! Ale jakże myślisz zareagować?... Jestem bardzo ciekawa. Czy idąc wzorem owego urzędnika pocztowego zamierzasz wdać się z synem rymarza w bijatykę?	Szydłowiecki, skocz no do mojej izby, bo mi nie warto po schodach łazić, i przynieś opończę; chłodny wieczór, a mnie kaszel łacno się ima.	Tutaj zapewne, ale tam, na północy, napotyka się ich w znacznej liczbie i trudno im się wymknąć. Jeżeli ten Makololo jest szpiegiem, o czym wcale nie wątpię, to niezawodnie sprowadzi nam na kark z kilkuset rabusiów, a jeżeli to nastąpi, to nie dam złamanego szeląga za wszystkie wasze trójkąty.	Sam pewno nie wiedział, dlaczego wydał taki rozkaz. Tak mu się z rozpaczy wymówiło, żeby wyglądało, że się coś robi. Potem przez dość długą chwilę staliśmy w pogotowiu, następnie czołgaliśmy się po torze kolejowym, bo pokazał się jakiś aeroplan, a szarże wrzeszczały: „Alles decken! Decken!” Okazało się, oczywiście, że to nasz, ale już go artyleria przez pomyłkę zaczęła ostrzeliwać. Więc wstaliśmy, ale znikąd żadnego rozkazu. Aż tu wyrwał się jakiś kawalerzysta i jeszcze z daleka krzyczał: „Wo ist Bataillonskommando?” Komendant batalionu wyjechał mu na spotkanie, tamten podał mu jakieś pismo i pędził dalej na prawo. Batalionskomendant czytał sobie po drodze to pismo i raptem jakby zwariował. Wyrwał szablę i pędził ku nam. „Alles zurück! Alles zurück!”	Nie gniewaj się...	Niech mnie!... jeśli to nowe. Widziałem, stary, całowałeś woalik hrabianki... Niech mnie powieszą, jeśliś nie całował... No, lubisz całować; czekaj, mam tu parasol, może parasol będziesz całował, a jeśli parasola nie chcesz, to może zeszłoroczne moje okrycie. Podszewka poobrywała się w rękawach, zresztą dobra. Niech mnie!... Podajno fajkę... Wiem stary, co się to znaczy; ta głupia Wizbergowa nic nie wie, ale ja wiem.	Ot, ja naprzykład, pracuję niby dla tej naszej sztuki. Dwadzieścia pięć lat mażę tam i mażę tym pędzliskiem po papierze, albo po płótnie, i Bóg jeden wie, com się napiłował, nimem z siebie coś wydobył; tymczasem czuję się samotny na świecie, jak palec. A czegóż chcę? Oto żeby mi Pan Bóg za całą tę piłę dał jakie poczciwe kobieciątko, któreby mnie trochę kochało i było wdzięczne za moją miłość!	Ach, po co ta komedia... O mnie naprawdę nigdy ci nie szło. A zresztą nudzę się.	Taaak? To gdyby ci o ludzkie oko nie chodziło, partoliłbyś jedno za drugim? A dla kogo robisz? Dla Boga wszechmogącego! do kościoła na ołtarz!...	Czyliż nie widzi pani jego bukietu i jej spojrzeń?... Sapristi! takiego bukietu jeszcze nie było na naszej kolei...	Nie, panie Adamie, Lula ma dużo dumy kobiecej, i gdyby nawet poszła za Pełskiego, to tylko przez ową dumę, przez gniew na obojętność Szwarca. Zresztą, co prawda, jej nikt prócz niego nie kocha... z wszystkich panów on jeden jej pozostał, na kogóż może liczyć.	Hrabia da posadę młodemu Margueron, a pan nie masz posad do rozdania!	My do tamtych sfer nie mamy pretensji. Le jeu ne vaut pas la chandelle.Le jeu ne vaut pas la chandelle (fr.)	Panowie nie rozumiemy takowego terminu. Ale wyłóżcie nam, jeśli łaska, kogo macie na myśli, a wrazwraz (daw.)	Było to coś pomiędzy kichnięciem a kaszlem i to mi się dostało do gardła.	Minęło już tyle dni niepodobna, by do profesora nie dotarł alarm całej prasy. Dałby o sobie znać.	Szpigelman mówił że od naszej sumy nie można mieć dziesięciu tysięcy rubli procentu. Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej hipotece...	To zależy od pytań. Jeśli nie będą bezwstydne, albo jeśli za odpowiedź mógłbym zarobić więcej niż podwójną płacę, to jestem do dyspozycji.	Niech pan pamięta, że nie można równocześnie kochać mnie i Bonapartego; można, co najwyżej, brać go jako konieczne zło zesłane przez Opatrzność. Zresztą ten człowiek nie miał duszy dość wrażliwej, aby odczuwać arcydzieła sztuki.	Ale z tego nie wynika, że mamy siebie przedstawiać jako przyjaciół jego najlepszych i zaufanych, a ty tak robisz właśnie.	Chodź, nie pytaj. Drałuj z nami.	Czego nie potrzeba?	Czemu nie złapałeś?	Czemuż mnie i im dobrze i wesoło być nie ma?	I tu nie byłam ani razu. Olbrzymi korytarz! To dziwne: takie wysokie sklepienia straszą mnie. W zamku pańskim pełno tego. Dokąd ten korytarz prowadzi?	Jeśli nie przejdzie, to może przejedzie Tfu! Co za jakiś przeklęty kraj! Ale że przynajmniej na dobrej jesteśmy drodze!	Nie mogę, mistrz by strasznie swarzyli.	Nie wiadomo. Tajemnica dworu...	Nie. Powiem otwarcie, dlaczego nie przyjmuję pańskiej oferty, ani nie zostaję w firmie	Nie. To nieśmiałość. Nie śmiem...	To nie może być Jeszcze onegdaj przysięgała mi...	To nie plotki, to prawda!	Zapomniałeś o jednym. Ja mogę umrzeć. Świadectwo to zabezpiecza spokój twego brata. Jemu je doręczę. W obecnych okolicznościach nie można być zanadto ostrożnym i przewidującym.	Żydom w piecach pali, czasu nie ma, to i nie dziwota!	To dziwny przypadek Pan jest rekonwalescentem, panie kadecie. Jutro wyprawimy pana do zapasowego szpitala do Tarnowa. Pan jest siewcą bakterii cholerycznych... Wiedza posunęła się tak daleko, że wszystko już wiemy. Pan jest z 91 pułku...	Ja jestem Bucholc, panie von Borowiecki. Ja mogę bywać wszędzie, gdzie mi się podoba	Miałem słuszność, señor doctor że Sotillo nie wie wszystkiego.	Chyba z zazdrości. Nie wszyscy, ale kilku, a za nimi reszta. Wiesz: obrazek ci narysuję. Chcesz? Co ci narysować? Tak wtedy opowiadałeś o dzikich krajach. Żebyś jeszcze raz opowiedział, to bym ci narysował Maciusia na bezludnej wyspie.	Ależ chcę wiedzieć...	Czemuż więc jestem tutaj? Nanon! Konie pocztowe. Znajdę przecież jakiś powóz w tym mieście	Domyślacie się, co się stało?	Ja napiszę, a teraz wszystkim się opiekuje Michcik.	Ma mnie pani za człowieka nazbyt pospolitego, jeżeli się pani lęka czegokolwiek z mej strony	A może i Psyche. Tylko że waham się, czy wam to pokazać	A właśnie, że nie zostanie. I to jest mój wynalazek. Ale widzę, że ty mnie rozumiesz, Antku. Czy ty rozumiesz, jakie to ważne byłoby odkrycie?	Czas wlecze się jak wozy w pustyni. Może Hebron ma wiadomość od Tutmozisa?...	Więc i cóż?...	Tak przeklinam szczęście, które go wynosi wysoko, bo mnie strąca ono w przepaść. Zanim upłynie tydzień Manuel może już nawet imion naszych zapomni.	A ty tańczyłaś na ciotki weselu?	Daruj mi, proszę mówiłem z przekonaniem.	Jakieś niebezpieczeństwo grozi sir Henrykowi... Byłoby najlepiej, gdyby wyjechał do Londynu.	A!... a! to straszne!... to niegodziwe! pan darowałeś mi niby życie, a teraz mnie otrułeś!	Co oni cię kosztują, Endelman?	Jestem na rozkazy pana hrabiego.	Niechaj będzie rozszalałą burzą sypiącą gromy i błyskawice na jego głowę	Pewnikiem znów na ucztę.	Tak chcemy zeń zrobić hełmy, szyszaki, tarcze i pancerze.	Tymczasem ja rozłupię czaszkę temu, który opieka na widłach pieczeń.	Zgubiłem nożyk w szopie, jakem tu nocował, a szkoda mi, bo dwa ostrza i stal przednia, od rodzicamod rodzicam go dostał (daw.)	A może i niebardzo! wszakto pozawczoraj jeszcze nasz pan z za morza powrócił!!!	Jam zdrowa, wszystkie trudy wytrzymam. Możemy jechać choćby i zaraz.	Ale cóż znowu!	Ale gdzie tam! Toć to same papugi	Cóż? Żyjemy.	Mój panie równość płci, to znaczy, że my mamy mieć te same prawa, co wy, oraz przywileje, które miałyśmy dotychczas. Wtenczas tylko, jako słabsze fizycznie, będziemy z wami zrównane.	Skąd o tym wiesz?	Skąd wiesz, że ona?	Zawsze mówiłam, że to mała święta	A czego?	A czy mogę mu z tego zrobić zarzut?	A jej dochody?	A niechta i ona pyskuje! A niechta! Mam gdzieś te szczekania. Cóżem to takiego zrobiła? Ukradłam? Zabiłam kogo, co?	A wujenka pani?	Ale nieskończenie smutniejsze dla mnie	Amen!	Chybać wam żywot niemiły...	Dam panu pięć tysięcy rubli, no, gotowe?	Gdzie pani swoją lalkę kupiła?	Ile?	Jeden... dwa...	Krupnik	Kto dzwonił?	Kto to?	Kur aš dabar dirbsiu! Nė yra iš ko, nė nieko.	Matka, Syn, Seks, Obyczaje	Od Przasnysza.	Ohoho! A to dlaczego?	Ojcze z nieba, Boże	Pan Gorzeński najlepiej wasze wielmożności objaśni	Przybywasz z Saragossy?	Skocz i przynieś.	Słucham.	To zwykły podróżny, który przychodzi rozwiać nasze uroki, panie Sinclair	W czym właśnie celujesz	Wasze zbiorowe nauczanie wybija z ludzi pięciofrankówki W narodzie zniwelowanym przez oświatę zanikają indywidualności.	Wiary	Widzisz piramidy?
Dziecko, Obraz świata mruknął ponuro. jakże człowiek wyżyje? Depce to każdy, kto ma nogi, bije każdy, kto ma ręce, klnie na nie każdy, kto rusza żuchwami. Ja mam zostawić po sobie bachora, drugą taką skopaną, poparzoną psinę, jaką byłem sam! Po co? Mało to tego mrowia ludzkiego? Zobacz Londyn, Chicago... Przecie człowiek fiu!... i dopiero, powiada, wszystko się odbywa według prawa. Socjologia, powiada, tak, socjologia owak... Takie prawo... Dam ja ci, sobaczy synu, prawo...	Teraz próżno rwać się do drogi, moje matki Roztopy wiosenne świat zalały i nie przebrniecie przez bagniste puszcze. Poczekajcie, aż ziemia wyschnie. A tymczasem musicie sprawdzić, czy potraficie jeszcze chodzić. Bo to ważna sprawa. Zbliża się dzień Zmartwychwstania Pańskiego, chcę zaprowadzić was do Krakowa.	Słuchaj mam wieść, że Bohun stąd ku Łubniom gonił, bo mi w Wasiłówce ludzi wysiekł. Nie desperujże naprzód, bo może on jej nie dostał, gdyż po cóż by się ku ŁubniomŁubnie	I ja wiem, że szedłeś na śmierć i idziesz i pewnie, że cię tam kiedyś powieszą... Ot, widzisz, powiedziałem głupstwo. Takich rzeczy się nie mówi, ale stało się. Chciałem powiedzieć, że wszystko u was można zrozumieć, ale za nadto wy już szafujecie tą krwią, że życie że dojrzałość warunków nie dała wam jeszcze tego prawa. Mówię poważnie, nie chcą cię urazić... I powiem ci otwarcie, bo z tobą inaczej nie chcę i nie mogę. Jak widzę ciebie, jadącego w ten dziewiczy kraj z twoimi złowrogimi pakunkami, tu, gdzie jeszcze tak mało wiedzą i tak nic nie rozumieją... Ot, taka cicha wioska. Patrzaj...	A jednak to nie są razy tylko skała była bardzo kończata i każda jej spiczastość pozostawiła siniak. Zresztą prosiłbym pani o zachowanie kilku gałganków, dadzą się wkrótce użyć, bo mnie także w krzyżu nieco dolega.	Mój drogi tu nie o kaniankę chodzi, tylko o pana Andrzeja. Przecież mogło się tak zdarzyć, że ktoś nadszedł w to miejsce, gdzie siedział i musiał się ukryć gdzie indziej. A jeżeli my się natkniemy na tego innego i spytamy go, czy to on był w legio... czy to on jest właśnie tamtym, którego...	Słuchaj pan: Od dnia 22 do 28 wywieziono z Łodzi: wyrobów żelaznych 1 791 pudów, przędzy 11 614 pudów, wyrobów bawełnianych 22 852 pudów, wyrobów wełnianych 10 309 pudów. To panu nic nie mówi, to się samo zrobiło! A ja panu pokażę, co przez ten tydzień robiono w Łodzi.	Tak, do jutra. Tylko proszę nie zrobić mi już zawodu.	Ty sam szpak jesteś, mój panie nie jadę dalej, bo mi się tak podoba.	E! Dla mnie są zawsze skąpi; nie zostawią mi nigdy ani cząstki swych plonów! Oni, jak głosi przypowieść, nie zmarnują nawet połysku z rogów bawołu. Zresztą, któż by tam dogryzał resztki po Malwaju?	W przykrem jestem położeniu król wydał rozkazy, aby niektóre rzeczy i pieniądze rozdarowane, wysłać zaraz z Knyszyna. Muszę spełnić polecenie, a kto wie, jakie na mnie później spaść mogą potwarze. Nikt nie wie, że ja tu niczem nie rozporządzam, niczem.	Więc gadaj! Do ciężkiego diabła! Nie jestem usposobiony do rozwiązywania szaradszarada	Panie Rockstrong, nie mówże pan, na miłość boską, o ludziach uczciwych i łotrach, gdy idzie o politykę. Te proste pojęcia mogły starczyć dla oznaczenia zwolenników dobra i zła w czasach dawnych, kiedy to walczyli ze sobą aniołowie w niebie, przed stworzeniem świata. Pisał o tym rodak pański Milton, a dzieło jego zaleca się genialnością i odstrasza barbarzyństwem. Ale na tym naszym ziemskim globie obozy nie są nigdy rozdzielone tak dokładnie, by można rozróżnić bez przesądu czy kurtuazji zastępy błogosławionych od hordy potępieńców, a nawet powiedzieć, która strona ma słuszność, a która jej nie posiada. Toteż jedynie powodzenie rozstrzyga o słuszności danej sprawy. Gniewasz się pan, słysząc, że zwę cię rebelizantem, ponieważ zostałeś pokonany, a jednak gdyby powiodło się wam pochwycić władzę, zwalczalibyście sami rebelię.	Dobrześ powiedział, chłopcze tak się i należało, i tak róbcie; dwór się pomiarkuje, ta chrancuzka się zlęknie, a kapitan... oj! oj! sławny buben za horami!! Alboż to pan! nic z tego nie będzie...	Będzie ta i bez niego, nie bój się...	Do rozporządzenia królewskiego ich chan przysłał, tak prawie jakoby w darze, a chociaż sobie i za nich policzy, przecie król może uczynić z nimi, co zechce, i pewnie ich panu Czarnieckiemu razem z nami podeśle.	Nie chcę; dziękuję bardzo... Doprawdy, co się z panem zrobiło? Taki pan jakiś dziwny.	No, dobrze, przyjdźcie na święty Jan, to się rozmówimy. Przyjmę was do koni.	Rebe Jankele, rebe Jankele Umarł rebe Jankele o północy. Właśnie wskutek ucisku serca. To, co uciskało jego serce, nagle przesunęło się do gardła i udusiło go.	Wasza dostojność niech zechce pamiętać, że ten człowiek do desperacji przywiódł ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) wówczas kilka tysięcy szabel będzie miał na zawołanie. To ciężki człowiek i może stać się molestissimusmolestissimus (łac.)	Wręcz przeciwnie. Możliwe, że kiedy przyjdzie mi stąd odpłynąć, będzie mi żal bardziej, niż ci się wydaje. I wierz mi, że zachowam w sercu wdzięczność dla Czarnego Korsarza, a nawet może nigdy o nim nie zapomnę.	Muszę! cha! cha! choćby zgubić duszę! Tu i muszę nie poradzi! Zlepiłeś chatkę, a z czegoto zrobisz kuźnię?	Mój drogi, na konia siadam, gdy go mam, a gdy nie mam, idę piechotą.	Że o godzinie dwudziestej trzeciej widziałem onych zuchwalców śpiących w antykamerze, o piątej stawili się na zawołanie waszej królewskiej mości, lecz pozostaje nam jeszcze sześć pełnych godzin, w których mogli broić, jako im się żywnie podobało?	Wżdy nas znają, to szczekać nie będą, a po drugie, idziemy bez pałacową bramę na tamto podwórze, gdzie psów nie puszczają, coby nie szczekały pod królewskimi oknami.	A gdzież je zostawię? Przy kim? Mam to ja kogo? Rodzinę albo co?... Pani dobrze, pani ma matkę...	Ach, to dlatego się martwi wasza królewska mość.	Byłoby lepiej dla ciebie, żebyś go nigdy nie poznał. Ale silne choroby wymagają silnych leków.	Cią-ą-gnij górą! Gó-ó-rą! Liny w garść. Hej! Gó-ó-rą! Baczność. Na pra-awo! Tak. Hej, dość. Uff!	Do Palais-Royal koło Teatru Francuskiego.	Dobrze, pani, mogę pójść	Drugi numer koncertu, proszę panów do salonu!	Dziewczynki znam... Panią, zdaje mi się, raz widziałam...	Gdyby ją pan hetman widział ubraną po kobiecemu...	I że tylko pan jeden pomiędzy ludźmi, których nie uznajesz za braci jesteś doskonały.	Ja chcę być na Księżycu, dzisiaj! Za godzinę, natychmiast! Być nie we śnie, ale rzeczywiście, jak w Tatrach dziś byłem, i móc tam działać.	Ja nie powiem... Ale czy oficerowie nie będą trąbili, nie zaręczam, boś przecie książę prezentował go u swoich butów, jako chorążego orszańskiego.	Jestem pewny, że będzie ją pani miała Jestem tego pewny. Do widzenia!	Już dawno postanowiłem, mój chłopcze Zaczekam tu na ciebie. Sprowadzisz tu swoją żonę i dzieci, a ja twoich malców wychowam na nie lada zuchów!	Lepiej byś waść nie wspominał	Mama chciała, ale Wojtek powiada, że szkoda czasu i atłasu, że obejdzie się. I pewnie ma rację, boć to zawsze dużo pieniędzy kosztuje.	Może się pan czegoś napije?	Należysz odtąd do naszych.	Nie wiem, ponieważ w nocy wyjeżdżam z Łodzi.	Nie wiem. Sam mi radź. Nie wiem. Całe życie poświęciłem, żeby tę winę zatrzeć. Skąd mogłem wiedzieć? Radź mi, tyś młody.	Nie wygląda na słabowitego Chłop musi być zdrowy, jak byk.	Nie!	O tak! Taki jest obyczaj słowiański!	Odwróciła się i zatrzasnęła drzwi. Przez chwilę śnił, że już dawno rzucił się na te drzwi, że już je wywalił, wyrwał z zawias, strzaskał	Po dziewięćdziesiąt dziewięć?	Powiedz jej prawdę; mów, że się żenię z inną.	Słuchaj, Chilonie Krewny mój przeznaczył ci za odszukanie dziewczyny znaczną ilość pieniędzy, ale nie mniej znaczną ilość rózeg, jeśli go zechcesz oszukiwać. W pierwszym razie kupisz nie jednego, ale trzech skrybów, w drugim filozofia wszystkich siedmiu mędrców, z dodatkiem twojej własnej, nie stanie ci za maść gojącą.	Słyszałam dzisiaj, że zaręczyny Gilberta Blythe z Krystyną Stuart mają być ogłoszone zaraz po promocji. Czy słyszałaś też o tym?	Tak, tak. Przyjedzie. Może przyjedzie.	Tak. To mój syn, Mendel. Najmłodszy, oby zdrowy był.	To prawda, ale człowiek zawsze musi się liczyć z naturalnym biegiem wypadków. Inaczej życie byłoby niemożliwe.	W Taurogach nie masz więzienia, jest jeno dom mój, w którym waszmość będziesz jako u siebie. Wiem, że hetman chce widzieć w waszmości zakładnika, ja widzę tylko miłego gościa.	Wiesz, prosiłam was, abyście mi młodego króla zabawiali. Wiesz jak go wasze kościelne te kwestye zajmują, jak rad czyta i słucha o nich. Powinniście mu dostarczać ksiąg, starać się go rozrywać waszą rozumną rozmową...	Zdaje mi się, że czas najwyższy, abyśmy się trochę zastanowili	Zwarjował pan chyba?!... Już się pan upił, czy co?!	Ładny mi mąż! To zaprzęg, a nie mąż!	A na wszystkich Jukasów Pernańskich podwójny tygrysie zwalczony rycerzu, Don	A ty skąd wiesz że grandowie prowadzą koniuszych ze sobą?	Ależ, miłościwy panie!...	Ałła! To warte tysiąc więcej.	Boś całą kołdrę ściągnął...	Będzie doktor w niedzielę u Trawińskich?	Chodź ino!	Chętnie, owszem!	Cicho, rebe, cicho sza	Co o nim myślisz?...	Co takiego?	Co? Waćpani chcesz zostać moją żoną?	Coś bardzo podobnego bo dzicy.	Istotnie, mamo.	Ja?... od pani Latter	Jest z czego.	Jestem	Jesteś w dobrym humorze. Wszystko zatem idzie pomyślnie?	Jezus Maria! Jezus Maria! Sam jeden?	Kiedy bo...	Komu meldowaliście?	No, no, zobaczę to. Jutro wieczorem przyjdę mu krew puścić.	Ojciec przysyła panu dwa tysiące rubli, zaraz je panu dam.	Piotr Dziurdzia.	Poprzysiąż mi wiarę wieczną, miłość wieczną, a ja w zamian kuny twoje rozłamię.	Powiedz mi wszystko, czy teraz są w modzie marynowane cytryny? Dawniej była modna guma na piłki?	Prawdę rzekłeś jam Aspazją	Skądże to pytanie?	Sąd, Pokusa rzekł Torquemada.	Słodka to była panna!	Służę ci.	To? to jest pan Charłamp.	Usprawiedliwienie waszmości przed kasztelanem biorę na siebie	W nas samych i tylko w nas samych.	Zali wielka bieda?	Zazdrość	Zgoda!	Zwierzyna, pan myśli?	Żółtek! Niechrzczony! Kobyli syn!
Mój przyjacielu wielka zachodzi różnica między uczynkami, które miłość wywołuje, a tymi, co z wdzięczności pochodzą. Rycerz może przestać kochać, ale nie przestanie mieć wdzięczności. Zdaje się, że Altisidora bardzo mnie kochała, dała mi ten podarunek, co to wiesz, płakała, kiedym odjeżdżał, przeklinała mnie, obelgi miotała, bezwstydnie skarżyła się wobec wszystkich, a to przecież dowody gwałtownej miłości, bo złość kochanków kończy się zwykle przekleństwami. Z mojej strony, nie mogłem jej żadnej robić nadziei, ani żadnego skarbu nie mogłem jej ofiarować; bogactwa błędnych rycerzy są, jak te, co to nimi szatany olśniewają, fałszywe i pierzchliwe, zresztą poprzysiągłem wierność innej. Nie mogę więc jej ofiarować nic więcej, prócz kilku oznak pamięci, bez ubliżenia jednak temu, com zawsze winien Dulcynei, której robisz krzywdę, zwłócząc ciągle baty owe, którymi można ją tylko odczarować. Powiem ci prawdę, tak się obawiasz o skórę swoją, że chciałbym, iżby ją wilcy zjedli, kiedy wolisz ją zachować dla robaków, niż zrobić z niej przysługę dla tej damy.	Bo te zegarki istotnie są książkami, u nas się nie czyta oczyma, lecz uszami. Nakręć tylko każdy z tych zegarków, a wypowie ci głosem ludzkim od początku aż do końca wszystko to, co zawiera. Chcesz, żeby przestał mówić, to zakręć tą sprężynką; chcesz wrócić do poprzedniego rozdziału lub do przeczytanej myśli, to się tylko spytaj, tym indeksem posuwając go jak w telegrafie elektrycznym, o co ci idzie, a natychmiast wróci maszyneria do rozdziału lub do przeczytanej myśli i najspokojniej w świecie, nie gniewając się, powtórzy ci to samo i sto razy, jeżeli tego zażądasz.	Otóż było to tak. Od dzieciństwa wpajano we mnie poczucie hierarchii. Miałem czcić wszystkich, którzy byli nade mną, a przede wszystkim matkę, której głupotę poznałem już bardzo wcześnie, i ojca, którego despotyzm budził we mnie bunt. Powiedziałem sobie już wówczas, że jedyny sposób zrzucenia z siebie ciężaru hierarchii to znalezienie się na jej szczycie. Próbowałem drogi rewolucji. Gdy ojciec dopuścił mnie do współpracy w fabryce, każdy moment jego nieobecności starałem się wyzyskać dla zagarnięcia władzy w swoje ręce. Wówczas to nabrałem przeświadczenia, że środki, którymi się do władzy dochodzi, są zupełnie obojętne. Czułem w sobie siłę, czułem pewność, że mogę dokonać rzeczy wielkich, że do szczytu drabiny dotrę pewniej i prędzej niż inni. Ojciec był pierwszym z tych, którzy paraliżowali moją działalność, spychali mnie w dół, krępowali każdy rozmach. Znienawidziłem go. Wówczas jeszcze zdolny byłem do nienawiści. Zerwałem z ojcem. Wyjechałem z niedużym kapitalikiem, który rzucono mi jak ochłap, bym tylko nie wracał. Znalazłem się na obcym, nieznanym sobie terenie. Wspomnienie kraju było mi równoznaczne ze wspomnieniem zgrai miernot, które mi do pięt nie dorastały, miernot w guście Zdzisława, Jachimowskiego i innych, tych miernot, które z olimpu swej przeciętności odsądzały mnie od czci, od praw, nawet od zdrowego rozumu. Ogarnęła mnie żądza zdeptania ich, zgniecenia swoją wielkością, żądza silniejsza ponad głód, ponad obawę o własne życie. Czaszka pękała mi od nadmiaru pomysłów. Wokół siebie widziałem błędy popełniane przez ludzi wielkich interesów, widziałem ich niedopatrzenia, ślamazarność i tchórzostwo przed ryzykiem. Postanowiłem zacząć. Może dlatego, że zajęty wielkością swoich planów, nie zwracałem uwagi na drobne szczegóły, może dlatego, że brak mi jeszcze było doświadczenia w znajomości ludzi, a głównie dlatego, że kapitalik, którym rozporządzałem, uniemożliwiał mi wejście w sferę wielkich interesów z głosem decydującym	O co się tu gniewać? Takie rzeczy się robią, wiele to naszych ludzi spod sądu wojennego cało wyszło, a politycznych też niemało, jeno że tam nie bardzo mają czym zapłacić. Ale dziedzic z Mraczyńców nie pożałowałby i dwudziestu tysięcy. Zgubi on syna! Że mnie nie wierzy, to jest jego zaślepienie, ale on też nie wierzy, żeby sąd można było kupić? Zanadto on tych złodziejów szanuje. To mnie dziwi. Zgubi syna, jak nic...	Cicho! Jeszcze kto posłyszy.	Nie dawaj, Michałku głowy za nikogo Jużci, nie bez kozery ich aresztowano. Musieli w jakieś konszachty wchodzić, nie może inaczej być... Jak to? książę gotuje się na wojnę okrutną i każda pomoc mu miła... Kogóż więc może w takiej chwili w areszt brać, jeśli nie tych, co mu do wojny przeszkadzają?... Co jeśli tak jest, jeśli ci dwaj panowie istotnie przeszkadzali, to chwała Bogu, że ich uprzedzono. Warci w podziemiu siedzieć... Ha! szelmy!... W takiej chwili praktyki czynić, z nieprzyjacielem się znosićznosić się (daw.)	O, bardzo, bardzo nieoględny jest to temat, którego nie chciałbym z nikim innym, oprócz pana, poruszyć. Z panem nawet, panie Copperfield, zaledwie tylko dotknę. Każdy inny, na moim miejscu, w ostatnich leciech kilku miałby pana Wickfielda, och, jaki to uczciwy, zacny człowiek, w ręku. W rę-ku, powtarzam	Nie bardzo. Mam wykłady, mam swoją pracę... Dni całe mijają i pogadać z tobą nie mogę. A tak bym chciał, tak bardzo chciałbym czasem.	No, cóż tam... ja... Drugie pytanie: czy pan wówczas miał zamiar... Ech, co to zresztą warto! Minęło!	Sto razy już ci mówiłam, Fernandzie, i doprawdy sam sobie chyba źle życzysz, kiedy mnie znów o to samo pytasz.	Tylko przeczuwać go można sądzę że ani mąż, ani najbliżsi jéj nie znają, a może nawet ona sama siebie taką jaką będzie gdy okoliczności ją wyniosą. Dziś jest to kobiéta dumna, szlachetna, charakter energiczny... dowcip żywy... zdolności wielkie.	Jeden, dwa, trzy, cztery tropy Ślady czterech ludzi mających stopy obute. Szli oni nie tak szybko, jak chodzą Gondowie. Ale cóż złego mógł im wyrządzić ten mały leśny człeczyna? Przypatrz się, Bagheero! Oni tu stali w pięciu i rozmawiali przez czas jakiś, zanim jego zabito. Wracajmy, Bagheero! W brzuchu mi coś zaciążyło i coś tak we mnie skacze to w dół, to w górę, jak gniazdko wilgi na czubku gałązki.	Prawdziwie gdyby to plotką być przestało, wstydby nam było wszystkim wiele nas tu jest, żebyś też pan z tylu pięknych kobiet wyższego towarzystwa w całej Warszawie, nie umiał sobie wybrać i zszedł od razu na tancerkę! to dobre na koniec, dla Bauchera, dla podskarbiego, pan wart jesteś coś lepszego!	Szczenię Ludzkie... Władco Dżungli... synu Rakshy... mój Bracie i towarzyszu legowiska... wiedz, że chociaż... na wiosnę... trochę ci czasem skrewię... to jednak... twój ślad jest moim śladem... twój barłóg moim barłogiem... twój łów moim łowem... a twoja walka moją walką na śmierć i życie. Mówię to w imieniu moim i trzech moich braci. Ale co ty zamierzasz powiedzieć dżungli?	Ale! Nie wiem, czy ci ojciec wspominał, że Azja tu jest.	Dlaczego? „Mojej najdroższej Madzi...”. Dlaczego ta dziewczynka pana Dębickiego nie chodzi na pensję?... Moglibyśmy przykładać się do płacenia za nią...	To by nie było może pożądane, Francja musiałaby zdobyć zbyt wiele kraju	Widzę, że sprawia cioci przykrą sensację to, co mówię. Parlons d’autre choseparlons d’autre chose (fr.)	Zresztą, przystaniemy tu, póki wasze miłoście do swoich komnat nie wejdą.	Tak mówią Ja o tym nie wiedziałem. Słabe serce. Podniecenie. Wyczerpanie. Diabli wiedzą! He, he! Widocznie i on również bardzo nie chciał umierać. Czy to nie śmieszne? Niech mnie diabli porwą, jeżeli nie zgłupiał do tego stopnia, że sam był przyczyną swej śmierci! Został zbałamucony	Sielma szlachcianka ta pani synowa! W kościele kiej szła, to niby królewna wyglądała, że te drugie panie, to przy niej były niby służące! Ale bo to i Jędruś nie dziedzic? nie uczony?	Historja za pomocą której mam państwu dowieść prawdziwość słów mych uprzednich, jest dosyć długą jak na balowe posiedzenie, oczekujące może z niecierpliwością kontredansa i walca. Nie będę więc jej przedłużał żadnym wstępem ni przedmową, tembardziej, że w ogóle wszelkie przedmowy uważam za jedną z najnudniejszych rzeczy w świecie. Zacznę prosto tak jak ją zaczyna autor, z którego opowiadanie me czerpać będę.	Prosimy, rzekł powolny nauczyciel logiki; a na to niespodziane dictum, uczniowie oczy przetarli, pająki prząść przestały i mysz uczęszczająca na ciche lekcje logiki, z wielkim przestrachem w drobną dziurkę się zaszyła, poglądając co to się stało. Baron z okiem zaiskrzonem, zażywszy tabaki tak mówił:	Panie on to nic. On mówi, że nie zapłaci, no i nie płaci; ale tamci dwaj nic nie mówią i także nie płacą. To są, panie Rzecki, nadzwyczajni lokatorowie!... Oni jedni nigdy nie robią mi zawodu.	A dla was? nicże nie uczynił senat?	Ale skąd ty wiesz to wszystko?	Ba, konie ledwo nogami włóczą; nie dojdą.	Bo mnie tak niania nauczyła.	Będziesz go czcił i szanował... Bardzo słusznie. Jakże się zowie?	Będę o nie walczył.	Ciekawa jestem, dlaczegoś nie skrzeczał i nie gryzł, gdym ja weszła do twego pokoju?	Co będzie dziś w nocy?	Co pan mówi? No i co? Jakie wyniki? Sprawa jest na dobrej drodze?	Czekaj no o jakim Bogu mówisz?	Cóż na to Szymek?	Diego ty tego nie powiedziałeś, a ja tego nie słyszałem.	Dobrze tedy, mój przyjacielu a jakąż nazwę ma to miasto, gdzie nosisz na sprzedaż kapustę?	Hm... hm... to niezłe! A więc wszyscy rezydenci lub Sintram... to się równoważy. O, będę miał tłusty rok!	Jak to, i ja?	Możesz waćpan być pewien, że nie pofolguję sercu na Michałową szkodę.	Musiał pan o tym słyszeć. Kilka dni po śmierci pana de Saint-Méran przyjechała margrabina, po czym i ona zmarła.	Mój Boże ja to prawdziwie jestem nieszczęśliwa, oto już blisko sześć miesięcy siedzę tu zamknięta, bez najmniejszej rozrywki; pani przybywasz, twoja obecność i towarzystwo stałyby się przyjemnością niezrównaną, ale cóż kiedy, według wszelkiego prawdopodobieństwa, wyjdę już z klasztoru.	Mętno na duszy nie pytaj, babo. Jeżeli oczów nie masz...	Nie będę grzeczna, nie puszczę cię.	Nie jestem bardzo odważna	Nie pytaliśmy pana o nic, przyjacielu Ma pan prawo milczeć...	Nie widzę dla niej partii w Saumur zważywszy jej wiek	Nie.	Podżyrować weksle Mordechajowi-Mendlowi. Nie widzę w tym nic złego.	Pomóc nie pomoże.	Przecie ona ciebie też nie zna.	Są one u chłopców nieomylną oznaką uporu i przekory Musiałaś to zauważyć, Klaro?	Ten człowiek spełniał tylko swój obowiązek. Pan pozwoli, że mu wręczę swą kartę wizytową!	To ja! Otwórz.	To jest las Rowuma.	To podróżuj.	Więc uważasz ten środek za niemożebny, Athosie?...	Woda u nas kiepska, ale czysta, to się ino zdaje, że z naftą.	Wuj jego liczy kilkanaście lat służby w tym salonie, inaczej kazałabym go wygnać natychmiast.	Właśnie. A ja w tym czasie nie będę rozporządzał aż taką gotówką. Muszę się ułożyć z bankiem. Na życzenie ojca występowałem u nich jako plenipotentplenipotent	Zapewne. Stary prawnik mi mówił, że go ojciec prawie zmusił do objęcia zarządu. Kazał mu czekać i pracować dziesięć lat.	Świat się dziwi! Rok pływa. Jaki wielki weteran. Mój ojciec dwadzieścia lat jest marynarzem	Żal by ci ich było	A czego?	A ludzie?... domy?...	A ty?	A zatem dobrze Czy udaje się pan do Nowego Jorku?	Ależ owszem, tatku! Pantomimapantomima	Ani myślę.	Boś Ketlinga raiłraić (przestarz.)	Ciągle pozując na niewinność...	Ech, mój wuj jest wysoki, chudy, skąpy i umiarkowany w jadle.	Eunana?... A cóż inni?...	Hum! Svalgūnas! negali būt, kad tu esi Svalgūnas, nes neturi drapanų kaip Svalgūnas, nė diržo, nė...	I on także dopływa!	I szanowną	Jakie wesele?	Jakże tam, dyrektorze, przesilenie rządowe?	Jestem książę Bracciano! Kto-	Jestem szczerą.	Lubisz go?	Lucjanie! Pan Raul Natan	Ludzie we zbytku miękną.	Może Henry?	Może państwo przejdą na herbatę?...	Na czymże zatem?	No, patrzcie się! Widzę, że waść musiałeś sobie krew puszczać i ze słabości na umyśle szwankujesz. Rozumiałżeś, że będę z trupem stawał albo że leżącego już będę docinał?	Położysz się po obiedzie Zmęczony jesteś, a bal późno się skończy.	Przeciwnie, udało mu się: coś zniknęło.	Przeprowadzamy się.	Raz, dwa, trzy!	Siakrew! te niemieckie sentymentalizmy	Skąd pochodzisz?	Sprawy majątkowe.	Spóźnione wszystko, deszcze też przybiły, że nieprędko się ruszą.	Tak, bądź szczerą, piękna Krystyno zawołał Kochan.	Widzę ale...	Wyście go widzieli!	Włodku Kujawski,	słońcem żebym był samym i nieubłaganą wolą słoneczną, gotową do zniszczenia w zwycięstwie!
O Boże! ja nic nie gadam! Toć tyle jest dziwnych środków, które nam dał Pan Bóg, a może też kto inny! Ale to coście powiedzieli, przypomniało mi szwedzkiego szypra, który zeszłego lata stał tu pod naszym mostem. Mówiłam z nim o chorobie syna i jakie też na nią mogą być lekarstwa; wspomniałam o tem, co tu u nas wiedzą wszyscy, że podobno najskuteczniejsze, wyżebrać sobie garnek i w niego na rusztowaniu nazbierać krwi ściętego zbrodniarza, której się chory potem powinien napić; ale szyper zapewniał, że w Skonii wierzą to samo, tylko wierzą także, że jeśli ma pomódz dziecku, wówczas dosyć dać mu się napić zimnej wody z gołej ręki takiego człowieka, który przelał krew ludzką, a skutek nastąpi niezawodny. Radził mi także, iżbym w tym celu poszła do żołnierza, co był na wojnie, albo też do Mistrza;	Bardzo wdzięczna jestem panu Różycowi za jego uczciwe i zobowiązujące względem mnie postąpienie. Wiem jednak, że niemało namów i wpływów trzeba było na to, aby go do tego kroku nakłonić; domyślam się też, że niemało walczyć z sobą musiał, nim się na ten krok zdecydował. Zupełnie to zresztą rozumiem. Ani położenie moje, ani wychowanie, ani przyzwyczajenia i gusta nie czynią mnie odpowiednią dla niego towarzyszką życia. Na wielką panią i światową kobietę nie mam kwalifikacji żadnych ani też żadnej do takiego stanowiska pretensjipretensja	Ojca? Przypomina mi się jakowyś mężczyzna cały w srebrnych blachach, z okrutnym pierzem na głowie. To pierze najlepiej pamiętam, bo zawdy chciałem je złapać, a było za wysoko. Rycerz rzadko przesiadywał w domu, widzę go jak za mgłą; raz jeno nieco lepiej. Było jakoś dużo śniegu, on siedział na koniu i mnie całował, a matusia stała obok i strasznie płakała. Z tego wszystkiego mnie się widzi, że to był ojciec.	Wierzę wierzę na prawdę, że nasza podróż źle się zaczęła i źle się skończy.	Możecie panowie być spokojni Dzięki temu, że mister Dawid i ja pracujemy od dawna w pokrewnych gałęziach przemysłu, detektyw mój starym zwyczajem nie odstępuje go ani na krok. O każdym jego posunięciu będziemy dokładnie poinformowani i w chwili właściwej zawsze będziemy mogli interweniować. Tymczasem szykujmy się do odjazdu, aby nie dać się zaskoczyć wypadkom.	Na dowód że nie miałem nic osobiście przeciw księciu, ofiaruję się go z królem przejednać. Brzemię tych urzędów, które dźwigam, w istocie dla mnie zaciężkie.	Nie ma o czym gadać. Masz pan rację. Na śmiecie! Ja to rozumiem. I tak i tak palnąłbym sobie w łeb, czy wcześniej, czy później to już wszystko jedno. Myślałem, że przydam się w tej waszej ojczyźnie... Tak. Przykro tylko, że ot żona i dzieci zostaną, ale taki już los. I tak zmarnieją.	Może to kaczka. Lęgną się one obficie w takich czasach jak dzisiejsze. Ale nawet gdyby to było prawdą? No, przypuśćmy najgorsze, przyjmijmy, że to prawda.	Ja stanowczo trzymam twoją stronę. Ten hrabia S. jest niepoczytalny. Idalka sądzi inaczej. Ona mówi, że powinniśmy zawsze trzymać się naszej sfery i dopomagać jedni drugim, zamiast szukać obcych bogów. Po części mówi prawdę, ale w tym wypadku...	Bojałem się... jakby się dowiedziały, na zajączka wyszedłem... ustrzeliłem... i już na polu byłem... a ten kiej nie rypnie do mnie...	W takim razie będziemy mieli wyborną sposobność nauczenia się cierpliwości; postanowiłem bowiem na nich czekać, dopóki nie przybędą lub dokąd nie otrzymam pewnej wiadomości, że zaniechali przybycia.	A to się pan pięknie spisał, panie Spilett!	Jak to to się panu naprawdę zdarzyło?	Nagle z kąta rozległ się długi, skrzeczący śmiech.	O bogi!... Każę cię...	Owszem... cieszyłabym się, gdyby się to stało	To jeden interes, idę zrobić drugi, oświadczyć się.	Wziąłby, żebym się jenojeno (daw.)	A na śmierć panie i na to Ugryzła mi nogi fabryka do kostek, potem doktorzy ucięli do kolan, ale śmierć i tak szła, to mi ucięli do pasa, ale śmierć i tak idzie, panie... i przyńdzie, o co miłosiernego Pana Jezusa proszę i tej Matki Najświętszej...	Ależ w niczym. Wręcz przeciwnie, mam nadzieję, że mi to pomoże.	Nie da się jeszcze powiedzieć bo na razie nad horyzontem widać tylko maszty i żagle, ale ani kawałka kadłuba!	Ojca pańskiego bardzo kochałem Więc cóż dla syna jego uczynić mogę? Śpiesz się, bo czas mój nie do mnie należy.	Otóż nie, kapitanie. Wyciskają wprost do jeziora sok z tych roślin, a oszołomione trucizną ryby po chwili wypływają na powierzchnię, kotłując się niezdarnie, a Indianie z łatwością łapią je gołymi rękoma.	Całkiem ustało i ma się na odmianę.	Może się tedy nie żeń	Tak mi ciężko	Tak, przypominam sobie teraz! A ty odpowiedziałaś, że mając do wyboru, wybrałabyś holenderski.	Uznaję się pobitym i obiecuję na przyszłość być szczerym	Zobaczy się. Jest bufet.	Nie... To jest, widzisz, to dobre dusze, ale bez dozoru nie można ich zostawić. Musiałem wystarać się o zastępcę, który będzie tu mieszkał na mojem miejscu.	Chwilkę jeszcze Chciałbym panu tylko jednę zrobić uwagę. Nie czytałem nic o wojnach Mahometa, nie mogę więc sądzić jego militarnych zdolności; ale gdybyś pan był widział cesarza, dowodzącego podczas kampanii francuskiéj, byłbyś go wziął za bożka z pewnością. Jeżeli upadł pod Waterloo, to dlatego, że był więcéj jak człowiekiem, zanadto ciężył ziemi i ta się pod nim ugięła. Ot, co jest! Zresztą, we wszystkiém zdanie pańskie najzupełniéj podzielam i do stu kartaczów! ta, co pana urodziła, nie zmarnowała czasu.	Mój drogi zapamiętaj sobie na przyszłość tę oto zasadę Napoleona Wielkiego: „budźcie mnie tylko, gdy przyjdą złe wieści”. Gdybyś pozwolił mi spać, skończyłbym moją galopkę, za co byłbym ci wdzięczny do grobu... więc zapłacono już okup?	Głupia gęś! To samo jej powiedziałem! Jeśli tedy dobrze zrozumiałem, powiedziałeś pan, że Róża Mitchel jest córką pańską?	Ja wiem, co mi wolno.	Jeszcze mi nierychło krew zastygnie. Mam ochotę żywcem ujrzeć panią Teklę i powalcować z Polką. À proposà propos (fr.)	Tak jest	Ba! Ale jakoże mi ją przeciw ojcowej woli brać?	Co mi tam jakiś niedorzeczny regulamin, przez który zniszczyłam nowe rękawiczki.	Poszukaj mi go i znaleźznaleź (daw.)	Tak, szczęśliwi...	Więc to nie jest żart? Naprawdę przyjmiemy go na służbę?	Lecoeur ma jeszcze inne cechy osobliwe, które dla uczonego nie są bez znaczenia. Jak wielu zbrodniarzy z urodzenia, ma i on stępioną wrażliwość. Mogłem go badać i pod tym względem. Tatuowany jest na całym ciele. I doprawdy zadziwiająca jest lubieżna wyobraźnia, która wpłynęła na wybór scen i przedmiotów rysowanych na jego skórze.	A nie wiem! Nie wiem, moja kochana, i wcale mnie to nie dręczy. Przeciwnie. Jestem kontentkontent	Ach! A komuż to zawdzięczam? Czym jest dla mnie wasza polityka i wasze kopalnie, wasze srebro i wasze konstytucje, ten wasz don Carlos i don José, który...	Jak to? I nie wiesz, gdzie jest?	Król stary, to nie król ją bałamuci ale te panicze ze dworu, co chodzą jak lalki i baby postrojone; na to i pięści dosyć, kija nadto. Jakbym w skroń pocałował, ani ziewnie.	Niech mnie pan nie gubi! Niech mnie pan nie robi nic złego!	No dobrze. Więc niech będzie trudno, a ja to przecież zrobię, żeby nie wiem co.	Szczegóły? Nie rozumiem. Niech pan mówi do mnie po prostu.	Właściwie mówiąc, to mnie zależałoby na tym, żeby załatwienie sprawy przeciągnąć...	Nie, nie, nie! Muzyka dlatego przemawia do tłumów, bo mówi do ich uczuć szlachetniejszych, lepszych, bo zaspokaja pewną sumę idealniejszych pragnień i porywów, bo odrywa ich właśnie od ciężkiej i często istotnie bezmyślnej pracy, bo jest potrzebą przedewszystkiem uczucia...	Ale tam już nie było furtki do tego innego ogrodu	Ależ bo w istocie królewianko moja sami już nie wiecie czego chcecie?	Ależ nie mogę tych pożytecznych przedmiotów dziedziczyć po mężu	Co takiego?	Eviva il Re! wyroki boskie są nie zbadane.	Którą nogą wstałeś pan dzisiaj z łóżka? Jesteś wesół, jak zięba.	Ma-ma? Nie pradziadek Pantaleon Zapinalski z Cielęcej Wólki?	Nie mamy z sobą, ale możemy przynieść jutro	Owszem, dotykasz mnie, nawet ciśniesz	Pan Maks jest pana wielkim przyjacielem	Patrz, Ludko, tam jest Męka Pańska. Siądźmy pod figurą, a jak będzie ktoś przechodził, spytamy, czy jeszcze daleko?	Pojechał po pogrzebie aż na Ruś.	Zarzut krótkiej pamięci? dlaczego?	Żyć owszem; umierać, nie: zostawmy to Kiełbaskom. Owoowo	A co?	A czy mogę wiedzieć po co? Po co pani tam ma jechać?	A dalekoż tam jeszcze do pana Benassis’a?	A wszakże to romans napisany za Cesarstwa	A zatem jedźmy.	Ale...	Co, czy i ona już?...	Czego waść życzysz?	Czemu tobie niedobrze?	Czymże wy tu żyjecie?	Czyż takie miejsce istnieje?	Daj spokój tym głupim terminom technicznym!	Dla Kazia przeznaczyła tysiąc rubli	Do Dover	Dokąd bracie?	Dość tego! Zbyt długo trwają te żarty!	E?...	I piesek też?	Idź o północy, ze ślepą latarkąślepa latarka narzędzie podobne do kilofa o jednym ostrzu spiczastym i ostrym, a drugim spłaszczonym, używany głównie w górnictwie i budownictwie. żelaznym w drugiej.	Ja la boîte à rouge...	Jak to rozumiesz?	Kiedy?	Nigdy.	Pani przeczuwała Właśnie myślałem o pani.	Pięć minut upłynęło zaledwie.	Po co ci znowu szybowiec?	Precz z nim! precz!...	Przeczytam trochę, żeby ci dodać odwagi	Rozmawiacie panowie o kradzieży w pociągu?	Szczo z tobojuSzczo z toboju (ukr.)	Ten chłopak, proszę pana doktora	W jakim sposobie?	Ze stu i dwudziestu	Ze wszystkiem, czego pan chce.	Złotówkę za sześć! Ja bym za każdego dał Kubie dziesiątkę.
To źle mówiła, bo ja nic o tem nie wiem. Ojciec tobie, jak każdemu z nas, dał 5.000 rubli, Ejniki przytem i błogosławieństwo, jeśli wrócisz! Mnie kazał Poświcia pilnować i do was się nie wtrącać.	Bogactwo, dziecko moje, rzekł ojciec, dziś jest jutro go niema. Z niem jak z smaczną potrawą obchodzić się potrzeba; lepiej jej nie kosztować, żeby sobie nałogu nie zrobić; a mając nawet bogactwo, niech ci serce do niego nie przylega.	Uf! Nie wiem jeszcze, czy nie rozerwały mnie na sto małych niedźwiadków! Jestem, jak się to mówi, zbity na kwaśne jabłko! O ile mi się zdaje, poczciwy Kaa, tobie to wraz z Bagerą zawdzięczamy ocalenie życia!	A spodziewam się! Dlatego, że tam leży twoja matka, dlatego, że cię kocham, i dlatego, że ty kochałaś Krzemień. Ale swoją drogą, tyś mnie nawróciła do ziemi. Przypomniałem sobie, coś mówiła w Wenecyi, gdy Maszko chciał sprzedawać Krzemień Bukackiemu. Nie masz pojęcia, jak ja jestem pod twoim wpływem. Czasem coś powiesz, a ja na razie nic!	Nie chcę! Nie pójdę, bo się boję.	Nie wygramy w gminnym, to pójdziemy do zjazdu, zjazd nie poradzi, pójdziemy do okręgowego, do izby sądowej	Więc ja pierwsza ci to mówię? Niech będzie... chociaż rzadko się zdarza, by dopiero matka miała o tym mówić swemu synowi... Oj, pięknyś ty, piękniuśki, mój synku. Jeszczem nie widziała młodzieńca tak urodziwego!	Doskonale, wybornie! Nie wątpię, że i pani Micawber jest bardzo zajęta!	Nie mam braci pomiędzy szynkarzami!...	Nie zdążycie, ostańcie na noc.	Nie.	Nie.	Z zeznań żołnierzy nic nie można wydobyć bo przestrach przesadza wszelkie niebezpieczeństwa, są więc tacy, którzy mówią, że pan Babinicz tuż. Z tego jednak, iż książę z Sakowiczem pozostali, wnoszę, iż pościg nie może być szybki.	Cichota no a to krzyczą kiejkiej (gw.) tu: o wyznawcach judaizmu. w szabas! Chciałem jenojeno (daw., gw.) powiedzieć., czy aby w tej dziedzicowej obietnicy nie ma jakowego podejścia? Miarkujeta, co?	Do diabła z wszystkimi skunksowatymi, które chodzą po tej ziemi. Co jeszcze gorszego mogło mnie spotkać? Będzie się czym chwalić po powrocie! Nasi kamraci czekają, aż im przyniesiemy dziczyznę, a zamiast tego przyniosę ze sobą smród nie do zniesienia.	Ja w kolebce może na zatracenie byłam poświęcona. Nie chciał mnie nikt, wyparli się swoi.	Nie przeczę ci, że w Rzymie byłeś, ale wyglądasz na piwożłopa	Zginiemy, jeśli w ciągu pięciu minut pociąg się nie zatrzyma.	Gospodyni Boryna nie ma, to wszystko leci kiej przez sito.	Głupiś. Gdzieżby wóz mógł pędzić tak szybko przez nic zgoła nie ciągniony?	W imię Ojca i Syna... nie może to być.	Zaczekaj! zaczekaj! Raz tylko miałem na sobie te zapinki, a było to tydzień temu w Windsorze na balu u króla. Hrabina de Winter, z którą się poróżniłem dawniej, pogodziła się ze mną tego wieczora. Zbliżenie to było zemstą kobiety zazdrosnej. Nie widziałem jej odtąd. Ona jest agentką kardynała.	Cóż to szkodzi? Jedno nie przeszkadza drugiemu. Zbierzemy grupę uczonych, artystów, pisarzy, a nawet dyletantów chodzących dotychczas luzem i pozbawionych wpływu na życie kulturalne. Każdy z nich chętnie do nas przystanie. Nazwiemy to Zniczem Niezależnych...	Nieprawda! Coś ci dolega. Czy to nieobecność Manuela pozbawiła cię apetytu? Więc ty go naprawdę kochasz, skryta dziewczyno?	Woli mojej nikt nie śmie się sprzeciwić. Obowiązek przede wszystkim, przede wszystkim. Wyrzeknę się własnej krwi, jeśliby mi się śmiała sprzeciwiać.	On ma jedną miłość, to jest własną żonę, i jedną nienawiść, to jest własną otyłość, a raczej skłonność do niej. Zresztą najlepszy w świecie człowiek.	Wszyscy, którzy oprą się tej próbie, to ludzie naprawdę tędzy	Bo to wasza rzecz była zaczynać, a zaczęliście beze mnie	Czy mi się podoba!	Jak to?	Kupicie na wiosnę młode, mnie potrzeba podpasionych. Chcecie, to możecie brać na borgborg (daw.)	Kupiłbym może jedno. Rozumie się, jeżeli szczenięta są naprawdę ładne!	Nasz ci to patron. Witajcie, panie, w podróży.	Toż wiem o tym, rybko. Ale cóż to ma do Kucharzewskiego?	Uspokoi się Milerowa jak oddam sklep Stawskiej, a ją zrobię kasjerką.	A ja, skoro pierwszy raz w życiu podjęłam się roli swatki chcę także, żeby się to na coś zdało. Trzeba tylko pomyśleć, co teraz wypada zrobić.	Chcemy wierzyć, chcemy! A wiesz, co się tymczasem stało z twym „Scherzem”?	Ciężki my to mamy i dziwaczny żywot, mospanie, my koniuszowie rycerzy błędnych; co prawda, to prawda, w pocie czoła człek na kawałek chleba pracuje.	Co się stało?	Co to? Nieżyczliwość?	Co za głupstwo! To niemożliwe, señor!	Czy Franciszek l’Olonnais wydał jakiś rozkaz?	Cóż to za pytanie?	Jakże twój mąż ma się teraz?	Kiedyż to możemy wypuścić źrebię ze stajni?	Kobieto! Po co ty to wszystko mówisz?	Któż to jest Ingrid?	Kłótnia, Siostra zaczęła gonić po śniegach kury, bo się rozłaziły i szukały miejsc na trześniachtrześnia (gw.)	Na rany pańskie! Co się stało?!	Niewątpliwie ale co znaczą dwa karabiny przeciwko armatom brygu?	Oj kołysz się, bujaj, święta plonów huśtawko, pod nieba skłon, pod słońca kres! Im wyżej śmigniesz, im śmielszy zatoczysz krąg, tym wyżej strzelą źdźbła zboża, tym bujniej zlegnie pomiot ról. Ojtalita, Radumi! Fermagore, Wajor!	Polecam ci małego huzara! ten cywil ma ducha.	Przewróciła się ogromna bryła, cała góra lodu. Gdy lodowce topnieją od dołu pod wpływem cieplejszych warstw wody lub kruszą się tam, uderzając jedne o drugie, wówczas podnosi się ich środek ciężkości, wobec czego przechylają się i w końcu wywracają koziołka. Oto, co się teraz przytrafiło. Jedna z takich brył, wywracając się, uderzyła w „Nautilusa” płynącego pod wodą. Potem, wślizgnąwszy się pod pudło, unosząc go w górę z nieprzepartą siłą, wprowadziła na mniej zwarte pokłady, gdzie obecnie leży na prawym boku.	Skoro policzysz, poobracasz rękoma i będziesz pewny, żeś już wszystko zapamiętał, nakryję te cacka papierem, a ty musisz wyliczyć je wobec sahiba Lurgana. Ja zapiszę swoje.	To by narobiło nam dużo kłopotu i sprawa mogłaby nabrać niepożądanego rozgłosu. Lepiej zostawić go do czasu w tej kryjówce.	To panie znały Wiktora Hugo?	W takim razie wynoś się zaraz z mego domu!	Zgoda poddaję się pańskim warunkom.	Że ja się żenię.	A książę wojewoda wileński w Tykocinie oblężon?	A mężowiż co?	Baby zawdyzawdy (gw.)	Bardzoś chora?...	Chciałabym bardzo widzieć wasz dom.	Dajże mi ich dowody.	I pomyśl! Wychodzi za mąż za Turskiego!	I wszystko robi z rozmysłem.	Jakto?... czyżbyś pragnął...	Jeden z żołnierzy z gwardii przybocznej gubernatora Właścicielem tego beretu był Juan Barrero.	Jestem! do usług waszmości.	Każdy ją oceniaocenia (daw.) odrzekłem.	Kochać, zapewne!	Komu chłodno niech idzie do djabła, zawołał zniecierpliwiony nauczyciel i z zapałem począł tworzyć dalej a Tomko uważnie go słuchał.	Mascotta!...	Mocno asekurowany jesteś?	Może ropucha...	Można.	Mówi po łacinie	Najf.	Niech se ta inni dają znać.	O, jako żywo!	Pan uprawiasz cynizm zawodowo, metodycznie.	Panie	Panie i panowie możecie mu sami zadawać pytania.	Peer Vibe?!	Podobno w tym roku mają dawać po trzy kostki cukru.	Prawdy! rzekł Tomko cicho, smutnie i jakby zawstydzony.	Przechowujesz rzeczy kradzione!	Słucham!...	Toś ty sam.	Uhm! Niby że obydwaj jesteśmy zakochani. Tyle podobieństwa.	W tej chwili. Pan ma papiery dzieci przy sobie?	Według rozkazu...	Z zacnego domu, respektowarespektowa zaręczona. z Litwinem Podbipiętą, któregoście waćpanowie znali...	Za co?	Za trzy kwadranse. Ja, wielmożny panie...	Zaraz zdejmę te szmaty i zbadam go	Zdrowszy?	Śmiech rzekł Ketling	Że symptomy tężca i zatrucia czynnikami roślinnymi są takie same.
Wspaniały jest profesor Niech pan powie odrazu, że mój salon to dom schadzek! Możnaby rzec, że pan nie wie, kto to jest pani Elstir. Wolałabym raczej przyjąć ostatnią z dziewczyn publicznych! O, nie, na takie rzeczy ja nie idę. Zresztą, powiem panu, że byłoby z mojej strony tem większem głupstwem wdawać się w kompromisy z żoną, skoro mąż mnie już nie interesuje. To staromodne, to już nawet nie jest narysowane!	Więc widzi pan, nie zawiodłam się, a rzecz jest kłopotliwa. Umarł mój krewny, nie znał go pan, Józef Brzostowski. Zostawił mi w testamencie dosyć duży zapis. Obecnie dzięki Bogu wystarcza nam to, co zarabia Ewaryst. Dlatego chcę cały spadek zachować dla Danusi. Ale zna pan Ewarysta. Gdy tylko dowie się, że staliśmy się bogaci, nic go nie zdoła powstrzymać od rozrzutności, od lekceważenia pracy, od powrotu do dawnego, okropnego trybu życia. A ja na to nie mogę pozwolić. Nie wolno mi. Otóż rozmawiałam z adwokatem i ten mi poradził, bym zwróciła się do kogoś bardzo zaufanego, bym wydała mu, to znaczy panu, panie Stefanie, plenipotencję do przejęcia spadku i do zarządzania tym wszystkim. W ten sposób Ewaryst w ogóle nie dowie się, że może liczyć na coś innego, poza swoim zarobkiem. Rozumie mnie pan?... Nie chodzi mi nawet tak bardzo o zabezpieczenie majątku dla Danusi. Powiem nawet, że w ostatecznym wypadku wolałabym zrzec się zapisu, niż dopuścić do ponownego ryzyka. Kiedyś major Jagoda dał mi do zrozumienia, że w nieszczęściu Ewarysta i ja poważnie zawiniłam. Może i miał rację. Twierdził, że źle zrobiłam wychodząc za mąż za człowieka, którego przez to wciągnęłam w obce mu środowisko, gdzie rozbudziły się w nim i próżność i niezdrowa chęć użycia. Może i miał rację. W każdym razie muszę być ostrożna, bardzo ostrożna. Muszę dla Danusi zachować dom, rodzinę, ojca. Czy pomoże mi pan?...	Zdawało ci się, tatuś już poszedł spać do siebie. Śpij i ty.	To dobrze, mój jegomość, ale na ten raz to już niech jegomość swojej mocy użyje, bo zawszeć lepiej być w bezpieczności.	Gdyby to mówił tylko nam, toby nie miało znaczenia	Jakiej-że to łaski, powiedz-no?	Młynarczyk we młynie, do którego idziemy, zarabia dwanaście su dziennie; w półtora dnia może być w Parmie, zatem cztery franki na podróż, dwa franki na zużycie trzewików; gdyby chodziło o biedaka takiego jak ja, to by było sześć franków; ponieważ chodzi o służbę jaśnie pana, dałbym dwanaście franków.	Na cóż to pytanie! Przecież ja od pani nie żądam niczego...	To bardzo możliwe. Ja wszakże go nie znam.	To musi być rozkoszne w którego duszy natura na nieszczęście w tym samym stopniu zapomniała pomieścić zdolności zainteresowania się kooperatywami szwedzkimi lub techniką ról Maubanta, w jakim zapomniała obdarzyć sióstr babki owym ziarnkiem soli, które trzeba dodać samemu, aby znaleźć jakiś smak w konwersacji o życiu prywatnym Molégo albo hrabiego Paryża.	A to, ot, czort był, co przez komin wiedźmie hrosze niósł!	A zawsze ta sama skromność Tak, interes, i to niejeden...	Ale to widzisz, nie wypadałoby opuszczać go w takim stanie, jak jest dzisiaj.	Chciałam wziąć coś dla Małgosi, która nie może tu przyjść, bo jest bardzo zmęczona. Ktoś mnie potrącił i oto w jakim pięknym stanie jestem	Jak to: nie? Czemu nie?	Nie twoja głowa, panie Michale Co my uradzimy, to ty rób, a źle na tym nie wyjdziesz. Żeby twój dowcip wart był twojej szabli, to byś już hetmanem wielkim na miejscu pana Rewery PotockiegoRewera Potocki	No, to bądź zdrów, chłopcze! Do zobaczenia! Idź w spokoju.	Oj! szkoda by krasawicy! Krew to z mlekiem! Wiedział nasz bat’kobat’ko (ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. brać.	Pan jest za wielkim idealistą. To przeszkadza.	Tak, moja mała, właśnie to miejsce. Dojechaliśmy do niego nareszcie	To naród, psia ich mać! Trzeba jechać do komisariatu.	To niedobrze. Ci ludzie idą za pożądliwością i dochodzą do pustki duchowej. Ty nie powinieneś być taki.	To przejdziem Niemen?	To wszystko jedno! Richelieu to szatan!...	Zawsze tak postępować będę z moimi i twoimi, książę, wrogami, choćby najwyższe zajmowali stanowisko i choćby mi przez to groziło największe niebezpieczeństwo.	W fabryce cygar. Rozchodzą się rano, a ja muszę dzieci pilnować, strawę gotować, dom cały obrządzić. Gdzież Tomciu będzie mieszkał, niby na stałe? Tutaj czy gdzie we świecie?	Nie wezmę zastawu a dwunastu realów dać nie mogę, bo mam tylko cztery, któreś mi użyczył, Sancho, na ubogich. Dałem je więc posłance i prosiłem, ażeby oświadczyła swej pani, iż jestem niezmiernie zmartwiony jej przykrym położeniem i że dopóty się nie uspokoję, dopóki nie będę miał szczęścia widzieć się z nią i mówić, oraz, że upraszam ją o tę łaskę, gdyż wie, jaką szaloną pałam ku niej miłością. Kazałem jej nadto oświadczyć, że jak książę Mantui poprzysiągł, że dopóty chleba pożywać nie będzie, dopóki nie pomści śmierci kuzyna swego, Baldwina, tak i ja poprzysięgam nie spocząć dopóty i po wszystkich częściach świata biegać, choćby ich tysiąc było, dopóki nie znajdę sposobu na odczarowanie jej dostojności.	Cóż? Nic! Mieszkałem przy nich, wyczekując, aż mi utorują wejście w jaki zawód, tymczasem podagra doszła do żołądka, wuj umarł, wdowa wydała się za mąż za jakiegoś młodzika, a ja zostałem na lodzie.	Głupiś... czy ci kazuję bez mur? Stoi przy furtce i pyta się.	Ja? Na piechotkę. Mój dom tuż... o dwa kroki.	Mój synu, ruszaj no, pozdrów ode mnie tę księżniczkę i oświadcz, że Rycerz Lwa całuje ręce jej wielkości i poświęć ramię swoje na jej usługi, tylko pomnij, kochany Sancho, abyś, mówiąc do tak dostojnych uszu, nie mieszał ustawicznie do słów swoich niezliczonej liczby ordynarnych przysłów, które co chwila sypiesz jak z worka.	Mówże, podoba ci się miasteczko? czy pierwszy raz w niem jesteś?	Niech się strzeże, bym ja mu krwi nie upuścił!	Już wiem! Otóż i zakocham się, nawet prędko, może za tydzień lub za dwa. Ma tu przyjechać praktykant, mówił Waldy. On ma takich kilku w Głębowiczach, z dobrych rodzin. I ten, co tu przyjedzie, jest podobno z dobrej rodziny, taki, co mu nic nie płacą i on nie płaci. Będzie mieszkał w pawilonie, ale jadał z nami. Chciał tu się dostać hrabia S., lecz podobno okropny laluś, więc Waldy odmówił.	Tak, panie Te praczki, które przez cały dzień śpiewają jakieś wstrętne piosenki na dole, a wieczorem śmieją się nad moją głową u tych... studentów... Ci zbrodniarze, którzy na mnie rzucają z góry papierosy albo leją wodę... Ta nareszcie pani Stawska, o której nie wiem, czym jest: wdową czy rozwódką, ani z czego się utrzymuje... Ta pani bałamuci mężów żonom cnotliwym, a tak strasznie nieszczęśliwym...	A może, czy nie sądzi pan, byłyby lepsze spinki w formie podków?	Aha!	Brzydzę się tym, rozumiesz!	Czy mnie poznajesz?	Hale, przedzwoni i wnet się zjawi, bo Rocho mają go zastąpić.	Mam właśnie wiadomość, że z Lublina ustąpili. Cały kraj z tej strony Wisły wolny.	Mnie głowa boli i jestem zmęczona, więc myślałam, że któraś z was pójdzie	O! Tego bym nie radził waszeci, bo nużby się znalazła jej familia, toby z waści duszę wywlekła.	Oddaj mi łup! Mały człowiek schował się tutaj... Oddaj mi go zaraz!	Panie mój czemu piszesz o takiej porze? Czemu zapisujesz mi cały majątek? Czyżbyś mnie opuszczał?	Poco miałem narzucać się pani Każdy ma swoje towarzystwo.	Pomyślę o tym Choć widzę z tego, że i najczcigodniejszy Mefres, i ty, święty proroku, chcecie mnie wciągnąć w nabożeństwa, jak mego ojca.	Przebóg! Nautilus, o którym jam się tyle naśpiewał! A dajże go tu, panie konsulu, niechże mu się naprzypatrowam. Jam go zawdy był taki ciekaw, żem już nieraz chciał jachać na morza greckie albo indyjańskie, aby tę bestię obaczyć.	Tak samo jak pan! Kto z kim przestaje, takim się staje.	Tu, gdzie się ręka zgina.	A dlaczego jest słynna?	A gdzież jest mąż pani hrabiny?	A jak można nie mieć?	A jakież jest inne rozwiązanie?	A szalupy?	Ale właśnie w tej chwili pan Noirtier pragnie pomówić z panem Franzem d’Epinay o ważnych sprawach.	Ależ ona Wejdalotką nie jest i nie będzie, bo jest narzeczoną moją Gdym ją zaswatał w lesie, prowadząc, przy świadkach którzy tu są, całowałem ją w usta, więc pocałunkiem ślubowaliśmy sobie...	Bo on jest pierwszym uczniem.	Bo pan bogaty.	Będę tęskniła I błagam, niechże pan do mnie pisze.	Chce należeć do kompletu?	Cóż my wiemy o bogach?	Cóż tu u was słychać w Koborowie?	Daj mi go pan, proszę.	Dam sobie sam radę, nie jestem wcale śpiący Nie chcę Lizy	Dziękuję panu, spokojny jestem.	Hm! dlaczego by nie, gdybym waszą wielmożność miał tym zobowiązać... Jeno...	Hrabia przyrzekł trzydzieści tysięcy franków słynnemu szkockiemu lekarzowi, który go leczy w tej chwili	I on często wyjeżdża do Auteuil?	I tak, com mogła, tom wskórała bacząc, aby zaś nie było mitręgimitręga (daw.) kończyła Jagienka dogodzić. jej choć w mniejszych, przetoprzeto (daw.)	Jak daleko może być stąd do Granitowego Pałacu?	Jezus Maria!	Kiedy pójdziesz do chederu?	Kto tam jest?	Masz przecie listy arcykapłanów do Asyrii...	Minister Pradera zamordowany!	Monte Christo jest nazwą wyspy, nazwisko rodowe hrabiego jest inne.	Może spróbujemy uratować kogoś od niebezpieczeństwa	Muszę już iść.	Nas większa moc strzeże.	Nie przychodzisz pan z własnej nieprzymuszonej woli?	Nie uważaj, wasza mość, na Terkę, ona zawsze taka!	Nie, tam pojedziemy brekiem.	Nie.	O! Miałbym budzić?! Rano przyszedłem szatki wziąć...	O, sam jedzie do pana Moreau?...	Oj, proszę pana, co też mi pan proponuje? Musiałby pan użyć siły...	On On ma	Pani wczoraj przyjechała z panną Martą prawda?	Pozwól, chcę go obejrzeć dokładniej.	Przysięga, Zemsta	Szkoci idą do ataku.	Taki.	Ten napój musi szkodzić panu na zdrowiu	Więc i ciebie nawraca panna Howard i takie wykłada ci poglądy?...	Zabiore wos dzisia s sobom w bot na łowiszcze	Zapomnieliście o nas...	Zawsze?	Żyje jeszcze.	„W ideały”!?...
Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego Sądzę nawet, że byłaby z was dobrana para. On demoniczny brunet, a ty wiośniana blondynka o takiej ślicznej różowej buzi...	Więc mówię ci, nie zważaj na jej zakazy i pogadaj z ojcem otwarcie.	Pani spełniłem to, co każdy szlachcic na mojem miejscu byłby zrobił, wcale więc nie zasługuję na podziękowanie.	Byłem zmęczony. Strach jak mnie wyczerpała ta drobna utarczka. Zwierzchnik ani o włos się nie zmienił. Na tym właśnie polega wyższość wielkiego pana. Nigdy nie wyjdzie z siebie. Żaden prawdziwy pan nie wzrusza się pamięta pan	W Ekeby co roku umiera człowiek! Umiera co roku jeden z gości skrzydła rezydenckiego, jeden z wesołków, beztroskich, wiekuistych młodzieńców! Zaprawdę, takim jak my starzeć się nie wolno! Czymże jest nam życie, czymże my dla życia, kiedy drżąca ręka nie może już utrzymać szklanki, a oślepłe oko kart rozróżnić nie zdoła? Umrzeć musi zawsze jeden z trzynastu obchodzących Wigilię w kuźni ekebijskiej, ale co roku przybywa nowy, by dopełnić liczby. Bywa to zawsze człowiek doświadczony w rzemiośle uciechy, umiejący grać na skrzypkach i w karty, gdyż taki jeno może dopełnić grona. Stare motyle muszą znać sztukę umierania w pełnym słońcu! Wznoszę zdrowie trzynastego!	Było dziesięć minut do czwartej strażnicy nie zeszli jeszcze ze swego stanowiska. Usłyszał, że rozmawiam na pomoście z jednym z majtków i zawołał mnie. Ociągałem się z pójściem, to prawda, kapitanie Marlow (Pochlebiał sobie. Często dziwiłem się, jak Brierly może znieść jego sposób bycia dłużej niż przez połowę podróży). mówił dalej komendantury. On wołał zawsze: „Proszę tu podejść, panie Jones” „Proszę tu podejść, panie Jones!” Poszedłem. „Sprawdzimy pozycję” rzekł wówczas	Ja zasię trzymałem się duchownych osób; księża biskupi obaj mogą przysięgać, jako ich na jeden pacierz nie odstąpiłem.	Jednakże dobrze to mieć przyjaciela w sądzie. Ja to myślę tak jak Manuel. Model starej brudnej Kathleen, który dłubałem cały miesiąc, dałem księdzu, a on go powiesił nad ołtarzem. Lepiej dać model, który przecież wymaga jakiej takiej sztuki, aniżeli jakąś tam świecę. Świec można kupować na funty, zaś model daje świadectwo, żeś zadał sobie trudu i że jesteś Bogu wdzięczny.	Możesz Wasza Miłość spoczywać my na obcych się zdać nie chcemy, nam tu usługa należy!	Widziałem go zaledwo chwilę, bo dowiedziawszy się, że jesteście w kościele, pojechał za wami, nawet koni nie zmieniał.	Tymczasem tutaj nie czułam nigdy tego; tutaj, idąc czy lasem, czy polami, nawet w zupełnym spokoju duszy, nigdy nie mogę zapomnieć, że jestem, wszystko sprawia mi jeśli nie ból, to przykrość, a ludzie i przyroda jest zmęczona dziką, nieustanną, straszną grozą śmierci; tutaj wszystko zdaje się żyć rozpaczą, walką, obawą, gdy tymczasem tam wydało mi się życie spokojem, niezakłóconym nawet przez obawę śmierci, nawet śmierć sama musi tam nie mieć grozy, tylko jakąś melancholję gasnącego dnia i kwiatów okwitających.	Och, jestem ateuszem do szpiku kości; nie wierzę ani w Boga, ani w społeczeństwo, ani w szczęście. Przypatrz mi się dobrze, ojcze, za kilka godzin bowiem już mnie nie będzie... Oto moje ostatnie słońce!...	A! nie doczekanie twoje, gadzino!	Ale na co czekać?	Ależ za co? Moją pensję prawie w całości zabiera lichwiarka, od której pożyczyłam pieniądze. Resztę biorą rodzice. Te suknie, co mam na sobie, biorę na kredyt za poręczeniem lichwiarki Barnawskiej. A muszę się ubierać przyzwoicie, bo to należy do mego fachu.	Bo jest aktorem w tym dramacie.	Bo przypuszczam, że odgałęzienie dłuższe jako symbol silniejszej atrakcji w tym kierunku zaprowadziłoby nas wprost do Kamy. Nas obchodzi natomiast owo dyskretne, ledwo widoczne wychylenie, którego obrazem sutka krótsza.	Czy nie było tam pana de Norpois?	Dość, aby zostać twoją żoną, aby poświęcić się tobie i starać się nie sprawić ci żadnej przykrości w życiu, z początku nieco trudnym, jakie będziemy pędzić.	Ho, ho! a widziała panienka wiatr w siatce? także i tego nikt nie zobaczy! Zaraz po kolendzie za mąż sobie poszła! Chłopiec aż sczerniał z tej troski, a jam taki temu rad, jakbym derkacza ręką złapał. Lepsza jego troska, niż takie wesele! Ma się rozumieć, sprawimy jemu gody, ale inaksze!	Jak to! Nie wiesz? Wyjechał bez zamiaru powrotu?	Jakie to dziwne, Stachu! bo ja w tej chwili wołałam na ciebie, ale tylko w myśli, a tyś to jednak odczuł i przyszedłeś.	Jesteś tedy pasowany na rycerza pięknej Afry!	Juści, co zmyślna wielce, jeno że do psich figlów i gdzie by się zabawić...	Już i sam nie wiem, jak mam panu dziękować.	Miłość nie potrzebuje usprawiedliwiań się. Otrzymasz łatwo przebaczenie. Pisz zatem; ja zaczekam.	Miłémby mi było i zaszczytném nosić nazwisko kolegi szanownego pana, ale, niestety, artystą nie jestem, poetą mnie Bóg nie stworzył, a... poetae nascuntur.	Może Nie ganię wyższego wykształcenia u kobiet. Córka moja ma tytuł magistra sztuk. Umie też gotować. Ałe gotowania nauczyłam ją zanim nauczyciel uniwersytecki począł ją uczyć matematyki.	My Kozaki, matko, nie bójcie się, my nie od Lachiw.	Nic! Pan starosta nie chce gadać z Polakami, którzy waszej królewskiej mości służą. Wysłał do mnie swego trefnisiatrefniś	Nie bój się pan. Jak pozna, z kim ma do czynienia, to we wszystko najgorsze uwierzy.	Nie szpylmany my już ni goliardowiegoliard (śrdw.) odpowiedział jeden z nich, zaglądając w tymże czasie do dużej konwikonew (daw.) skiełkowane i wysuszone ziarna zbóż, jeden z surowców do produkcji piwa. i chmielu.	Nie to.	Nie. Jeno księżna ma gościa z Mazowsza.	No, więc cóż z tego?	Przyjacielu Castillanie, dziś, jeśli pozwolisz, udamy się wcześniej na spoczynek. O świcie muszę być na nogach, czeka mnie bowiem wczesna msza w kościółku. Waść jednak będziesz mógł wysypiać się choćby do południa.	Skoro słońce zachodzić będzie na jasnym zupełnie horyzoncie	To nie...	Trzeba spróbować drugiego wyjścia. Może Iłża jest jeszcze wolna? Może my tu próżno tracimy czas, który powinniśmy wykorzystać na ucieczkę? Byle dostać się w głębokie lasy, to już pół zbawienia.	Usuń się, Anno! Winny musi koniecznie być ukarany, jak na to zasługuje.	Więc tedy co robić? Bo coś trza przecie zrobić. Ja licha dziewczyna i jeszcze we więzieniu, co ja poradzę? Wacpani takoż jeno białogłowa. Tu trza nam człeka łebskiego i przywiązałegoprzywiązały (daw.)	A co się stało?	A cóż jeszcze należy wiedzieć, żeby się bać należycie?	A jak było z tą twoją ochronką? Kto radził czekać z decyzją, a kto palił się do natychmiastowego rozstrzygnięcia?	A jednak dochodzą mnie skargi.	A nim Mercedes umrze pierwej ja umrę.	A panna?	Ale cóż to za „czarna plama”, kapitanie?	Ale gdzie tam, pani aptekarzowo dobrodziejko, ozwała się panna Zuzanna	Będziesz pas miał, jeno spraw się dobrze.	Co to?	Co? Już zaczynasz za cudzymi żonami się włóczyć? za wcześnie zaczynasz. Żebyś kości całe nosił, pamiętaj.	Czy chcesz jeszcze się czegoś dowiedzieć?	Czy w istocie obraz ma to oznaczać?	Czyż mówić o czym wystarcza...?	Czyżby go wziął kardynał?...	Cóż to takiego?	Cóż, Włochy! cuda! same cuda!	Diano, będę cię kochał, za całe twoje zmarnowane życie.	Dla konkurentów my obaj niezbędni jesteśmy z osobna. Dla kolekcjonera kot, mości książę, a Yetmeyerowi potrzebny kardynał.	Dla „Anny Maćwiejówny Boryna” papier z kancelarii!	Dlaczego?	Dziękuję.	E, zimno	I co zrobiłeś?	Ile?	Jak to: w danym wypadku?	Januszowi jednakże Kmicic pomagał dobrych kawalerów wycinać.	Jeigu Vincų Vincas ir kaltas, tai kuom jo tėvai kalti? O jeigu ne kaltas?	Jeśli pani będzie żyć tak, jak żyjesz, za trzy lata staniesz się wstrętna	Kiedy panna porwana?	Milcz, potworze!	Mój wyjazd spełnił cioci chęci i pragnienia: ustatkowałem się i żenię. Dogodziłem cioci.	Niezabawna pozycja, to prawda.	No i wyszedł! Jak tylko się ściemniło i trochę sobie pojedli, on i trzydziestu Sikhów zeszło po schodach w baszcie, salutując ciało małego Everetta, oparte w pionowej pozycji o ścianę. Ostatnie słowa Stalky’ego były: Kubbadar! Tumbleinga!Kubbadar! Tumbleinga!	Nudzę się	O tej li mówicie, miłościwy panie, którą wam dałem przed rokiem?	Och, kuzynie, ty sobie żartujesz z biednej parafianki.	Oddałem	Oho! mieli me dognać, kiedym rwał jak zając.	Oto jest prawdziwy buldog angielski, żebym tak nogę złamał, proszę jaśnie panienki, urodzony z dzikiej krokodylicy...	Owszem, panie oberlejtnant, czworobok, z tak zwanego Geschlossenbataillon, składa się z czterech, czasem wyjątkowo z trzech lub pięciu kompanii. Czy pan rozkaże włożyć do rosołu trochę więcej makaronu, żeby był gęstszy?	Pasjami to lubię	Pojutrze zaczniemy już składać wizyty. Zapewne pierwsza będzie u Dąbskich.	Proszę, może pani tutaj usiądzie.	Romans?	Ruszajmy!	Rzeczywiście, wyjeżdżałem wtedy w interesach domu do Berlina i bawiłem tam długo.	Sumaišiau turbūt pundelius gazietųgazieta (lenk.)	Słucham zatem...	Słyszałem słyszałem. Podobno ten łajdak sprowadził tu pana, bo pan jesteś jakąś figurą. Uważam za swój obowiązek, jako dżentelmen, ostrzec pana przed złodziejską personąpersona (z łac.)	Taak? Spodziewałam się.	To właśnie ja powinnam opowiedzieć, bo pani kłamiesz!	To właśnie najgorzej, bo tacy mają szczęście, a w konkurencjach, ba! Może i wszędzie, lepszy łut szczęścia niż centnar rozumu. Ale zawsze próbuj, tentare licettentare licet (łac.)	Toś to ty zachodziła tam za sosny?	W śnieżki grałem z Adasiem i Tomkiem	We Wólce?... to tam niby w pałacu?...	Wiem, goniłeś Tehennę i zaskoczył was TyfonTyfon (mit. gr.) rzekła królowa.	Zapewne religijny „grosista” da im ślub	Zaraz będę budził, jeśli pan dyrektor każe, bo pan Moryc mówił wieczorem, że chce dzisiaj spać dłużej.
I mnie się też zdawało, że ładnie, ale professor niekoniecznie był mojego zdania; od pierwszej chwili spostrzegłem w nim przykre zdziwienie; może spodziewał się połowy? Udałem, że nie rozumiem przesadzonych wymagań, jednak ich pamięć mię korciła; zawsze to niemiło wiedzieć, że jest ktoś na świecie, co nas posądza o niewdzięczność. Postanowiłem innymi sposobami go obdarzać i tysiącem przysług dopełniać miary według niego niepełnej. W głównych stolicach bawiliśmy po roku, czasem i więcej; wszędzie co mogłem, skupowałem dla niego, dla siebie zaś prawie nic, chyba zwierciadła, o! już co tych, tom sobie nie żałował. Dzięki ich mnogości mogłem studiować różne ludy i obyczaje bez wychodzenia z gabinetu.	E, co tam! Chcę mieć to uczucie, że się posuwamy. Usiądź przy mnie i mów, ile mil jużeśmy ujechali... i z jaką szybkością...!	Krzywonos czy Prostonos, niechże go zaraza ukąsi! To tam nie ma po co jechać?	Z jakiej opresji?... Radziście z nowego pana, to nie gadajcie o opresji. Jakeście sobie posłali, tak śpijcie.	Bardzo go obchodzi: bo jak jego naród się dowie, to także zechce rządzić, nie będzie chciał być najgorszy, nie pozwoli mu się rozporządzać. I będzie u niego rewolucja.	Nie Nie mogę; chybabym znalazł coś takiego, co mogłoby go poruszyć. Już to panu mówiłem.	Och! Och! Zbyt pani surowa. Dla mnie Weychertowa, nadto prude, nie miałaby cechy kobiecej.	Dobrze. Myślę jednak, że jeżeli pani nieprzyjemnie go przyjmować, to można powiedzieć, że pani wyszła, albo zresztą niech mnie to pani zostawi...	Musisz jednak przyznać, mój drogi, że Bronek od kilku tygodni zmienił się na awantaż... Prawie nie wychodzi z domu i regularnie siada z nami do obiadu.	Niemiec ozwał się jakby w zamyśleniu rycerz z Taczewa. tak że lepszego na świecie nie znajdzie. Ale niech jeno poczuje za sobą moc trzymać. go za łeb i nie puszczaj, bo inaczej gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się) zaraz chciał nie tylko waszego przeproszenia, ale i waszej hańby. Ale rad jestem, że tego nie będzie.	A naturalnie, ja to odkryłem właśnie i ręczę wielmożnemu państwu, że jest ona tak odurzona czarami, jak kokosz dymem z tabacznych liści.	Czemu nie? Co by w tym było złego?	Jak wszyscy to przecież i ty z nami.	Odp.: W Anglii. Anglia nie będzie sobie wiązać rąk na lądzie. Anglia potrzebuje dziesięciu tysięcy samolotów. Odwiedźcie wybrzeże południowej Anglii.	Poza tym, widzisz, jest to przecież wielka odpowiedzialność przywiązać do siebie młodą dziewczynę w takiej sytuacji... żal mi Hanny, doprawdy.	Spotkasz ją pan w Głębowiczach, bo na polowaniach będą obecne panie. Zresztą nim to nastąpi, zmienią się może warunki, zdobędziesz pan większe prawa.	Wywiesiła na obliczu czerwoną flagę... ale matka zgromiła ją za to, wezwała Wszystkich Świętych i zapewniła mi ich ogólne poparcie w chwili straszliwego sądu. Widzisz, com wygrał!	Mój panie kupiec, ja nie jestem wielmożną, o interesie teraz i tutaj mówić nie będę, bo mam inne, ważniejsze sprawy na głowie...	O, nie, nie szukaj go pani Nie buduj pięknych złudzeń na słowach, jakie mi się niechcący wymknęły. Nie, lord Wilmore raczej nie jest człowiekiem, którego pani szukasz. Był moim przyjacielem, znałem jego tajemnice, opowiedziałby mi o tym wydarzeniu.	A czy miała wtedy jaki pierścień na ręku? nie uważałaś pani?	A skąd to pani przyszło do głowy?	Caban, Cabaniątko, zawołaj do mnie zaraz Mordarskiego.	Czy pan sądzi, że w takim razie, jako szaleniec, nie zostałby pociągnięty do odpowiedzialności?	Ja? Dużo, bardzo dużo. W ubiegłym miesiącu zarobiłam prawie czterysta złotych, oprócz pensji. Razem pięćset z górą! No, czy nie jestem dzielna? Niech pan sam powie!	Na to, aż królowa obdarzy spadkobiercą koronę francuską.	Nic nie widzę, Sancho tylko trzy chłopki na osłach.	O! Wiem dobrze, jaki jestem maluczki w porównaniu z innymi. I matka moja jest równie jak ja skromną osobą. W skromnym mieszkamy schronieniu, panie Copperfield, lecz i za to umiemy być wdzięczni. Dawne rzemiosło mego ojca też było skromniutkie, maluczkie: był grabarzem.	Tak. Mieszkam tu od roku. Więcej niż od roku, bo jakieś piętnaście miesięcy... Nazywam się... Judym. Jako lekarz studiuję tutaj pewne... To jest właściwie...	To powinno niezmiernie pochlebić królikom, którym wbija szpilki w głowę; kurom, których kości maluje na czerwono, i psom, którym wpycha fiszbiny.	A Puk już tym razem nie zdąży nas zaczarować!	Ależ czy szczęście nie płynie z duszy?	Bardzo proszę. Ja nie miałem w życiu kobiety.	Gaila man to vaikino ba tikrai žinau kad pražus. Turi būt pas motiną Pilėnuose, kur dabar eina su visa sila. Pražus nabagėlis.	Jedna zwłaszcza sprawa w najwyższym stopniu zajmuje mnie i zaciekawia w tej chwili.	Jeśli nas zaatakuje, nie będziemy mogli użyć naszych muszkietów.	Ksiądz powie im to wszystko, prawda?	Kumie, czy to wszystkie wracają?	Nie, nie Spać mi się chce.	Pan nigdy nie cofa swoich postanowień?	Przegralim dzisia, trudno, naród jeszcze nie wezwyczajonywezwyczajony (gw.)	Są to foki i morsy.	Tak ci w tym do twarzy Wyglądasz na tle tego alchemicznego pieca jak nowożytna CanidiaCanidia	Ty zawsze u mnie będziesz jedyna.	Widać moja mościa dobrodziejko, że nie po dniu wybierałaś, bo pono dla asindźki za młody... odezwała się Kossakowska... I dokądże z tą swą zdobyczą dążycie?	Ja ci też nie kazuję od rana do nocy do góry nogami uganiać, ino cię muszę nauczyć; tatuś tak przykazali.	Powrócić? Rzeczywiście, Pencroffie Wiem przecież, jak kocha pan tę wyspę. Dzięki waszym staraniom zmieniła się zupełnie i niezaprzeczalnie należy do was.	Bardzo dobrze postępuje, jak na chłopca	Ale najpierw zadzwoń, gdyż chce rozmówić się z tobą w cztery oczy. Do widzenia.	Bieliński jest w Tykocinie na zamku?	Co ci uczynił?	I dobry przykład innym by się dało! Ja mam też garść ludzi... Obaczyłbyś ich waćpan przy robocie!	I on też was miłuje. Ale już chodźmy, gdyż księstwo wraz do stołu zasiędą.	Ja również... znam!... Precz! Wiem, co robię.	Jest tam co ciekawego?	Na, matai, o kas pasidarė?	Na, tiesa!	No, a Stańczyk zamiast wyskakowaćwyskakować (daw.)	Nowowiejski wiedział, że do Rzeczypospolitej przechodzimy, i wiedział, że ty nadchodzisz, aby się z nami połączyć, więc nas uważał za swoich, jako ciebie za swego uważa.	Pani de Launay, która jak Waszej eminencji wiadomo, oddana mi jest zupełnie.	Powiedz, że później...	Proszę na ziemię!	Przyjdź, Jaguś, choćby do północka czekał będę...	Przyszliście mi na pomoc, gdym już padł. Dzięki wam.	Robią go w godzinach pozabiurowych, będzie na czas z pewnością.	Rzecz straszna! Jakaś kobieta pisała do Jacka jako do swego męża.	Taką jak Sahara?	Waszmość, jak widzę, astrologię uprawia?	Widzę ją w chwilach jasnych, gdy z człowieka staję się Bogiem...	Wiem, co robię	A te konie skąd?	Ale rozumie pan, że jeśli będzie potrzebował paru tysięcy więcej...	Ale tam dziać się muszą szkarady?	Ależ tam są dwa przylądki	Ani słówka. Wczoraj wyprawiłem drugą odezwę, gorętszą jeszcze od poprzedniej. Lecz, skoro cię widzę, najdroższy, pomówmy o tobie. Przyznaję, iż zaczynałem niepokoić się o ciebie.	Bo oni są parchy. Ale ich system jest wielki: on triumfuje, kiedy wasz bankrutuje.	Boże! jakież ono chude... Czy chore?...	Byle król był z nami, dodał ks. Łuskina, wszystko dobrze będzie...	Bywają mądrzy chłopi	Cudo mości książę.	Czego?	Dobrze młynarz płaci?	Dobrzy żołnierze	H. i N. a nad nimi korona baranowska.	Handel	Heskie dragony!	Młynarz się łasi kiebykieby (gw.)	Nasz gaskończyk pełen jest pomysłów	Niemożliwe!	Osuszać...	Paradny obraz!	Pomidor.	Powiem wszystko; przyrzekam.	Prawdu każe!	Słyszałem o tem.	Słyszałem, że szansonistki są dobrze płacone.	Teraz musisz podtrzymać rękę tam w górze.	Więc dobrze. Spytamy się, zobaczymy.	Wolno gawędzić?	Załatwi się	Śmiech rzekł Kandyd.
Mój Boże nie podzielam tego zapatrywania. Bergotte jest tym, co nazywam wirtuozem na flecie; trzeba zresztą przyznać, że gra przyjemnie, mimo iż z dużą dawką maniery, afektacji. Ale ostatecznie, to jest tylko tyle, i to jest niedużo. W jego dziełach pozbawionych muskułów nigdy nie znajdzie się tego, co można by nazwać kośćcem. Żadnej akcji (albo bardzo mało), ale zwłaszcza żadnego ciężaru gatunkowego. Jego książki grzeszą u podstaw lub raczej nie mają żadnej podstawy. W epoce takiej jak nasza, gdy rosnąca złożoność życia ledwie zostawia czas na czytanie, gdy mapa Europy doznała głębokich przeobrażeń i jest w przededniu głębszych może jeszcze, gdy tyle nowych i groźnych zagadnień nastręcza się ze wszystkich stron, przyzna pan, że mamy prawo żądać od pisarza, aby był czymś więcej niż pięknoduchem, dającym nam zapomnieć, w czczych i bizantyńskich dyskusjach nad walorami czystej formy, że nas może z dnia na dzień zalać podwójna fala barbarzyńców, z zewnątrz i od wewnątrz. Wiem, że to znaczy bluźnić przeciw Przenajświętszej Doktrynie tego, co ci panowie nazywają Sztuką dla Sztuki; ale w naszej epoce są zadania pilniejsze niż harmonijne składanie słów. Pan Bergotte robi to dość zgrabnie, nie przeczę; ale w sumie, jest to bardzo mdłe, bardzo wątłe, bardzo niemęskie. Rozumiem teraz lepiej, w związku z pańskim przesadnym podziwem dla pana Bergotte, tych parę stroniczek, któreś mi pan pokazał przed chwilą. Byłoby zresztą niewłaściwe z mojej strony nie puścić ich w niepamięć, skoro mi pan sam z całą prostotą powiedział, że to są dziecinne próby Wszelki grzech winien być odpuszczony, zwłaszcza grzech młodości. Ostatecznie, nie pan jeden masz podobne rzeczy na sumieniu i nie jesteś pan jedyny, który się w pewnych latach uważał za poetę. Ale w tym, co mi pan pokazał, widać zły wpływ Bergotte’a. Oczywiście, nie zdziwię pana, kiedy powiem, że nie ma w pańskiej próbie żadnej z jego zalet, skoro on doszedł do mistrzostwa w sztuce (zupełnie powierzchownej zresztą) pewnego stylu, którego pan, w swoim wieku, nie możesz posiadać nawet pierwszych elementów. Ale to już ta sama wada, ta maniera w szeregowaniu słów bardzo dźwięcznych, z bardzo niewielką troską o ich sens. To znaczy dbać o klatkę bardziej niż o ptaszka; nawet w książkach Bergotte’a. Wszystkie te chińszczyzny formy, wszystkie te subtelności spróchniałego mandaryna wydają mi się bardzo czcze. Ot, parę fajerwerków, przyjemnie puszczonych przez pisarza i zaraz krzyczy się: arcydzieło! Arcydzieła nie zjawiają się tak często! Bergotte nie ma w swoich aktywach, w swoim dorobku, jeżeli można tak powiedzieć, powieści wyższego lotu, nie ma ani jednej z tych książek, które się umieszcza na honorowym miejscu w swojej bibliotece. Nie widzę nic takiego w całej jego produkcji. Co nie przeszkadza, że gdy o niego chodzi, dzieło jest nieskończenie wyższe od autora. A! oto chodzący argument na poparcie aforyzmu, że nie powinno się nigdy poznawać autorów inaczej niż przez ich książki. Trudno o człowieka, który by się mniej pokrywał ze swoimi utworami; bardziej pretensjonalnego, nadętego, mniej człowieka z towarzystwa. Chwilami zupełnie pospolity, to znów rozprawia jak książka, i to nawet nie jak własna książka, ale jak książka nudna (a jego książki nie są przynajmniej nudne): oto pański Bergotte. To mózg najbardziej mętny, zmanierowany, to co nasi ojcowie nazywali „górnogłębski”; a to, co mówi, staje się jeszcze mniej smaczne przez sposób wypowiedzenia. Nie pamiętam, czy to Loménie, czy Sainte-Beuve opowiada, że Vigny miał tę samą przykrą wadę. Ale Bergotte nie napisał nigdy Cinq-Marsa, ani Czerwonej pieczęci, gdzie niektóre stronice godne są zaiste antologii.	Wiem ja to, że ty się jego nie boisz. Twoja sława kozacka, mołojecka, warta jego kniaziowej, ale ja mu bitwy dać nie mogę, bo mołojcy nie zechcą... Przypomnij, co na radzie mówili, jako się na mnie do szabel i kiścienikiścień	Jak matka chce! Ja inaczej pieniędzy nie dam!	Jak najpewniejszy. Mieszka on niedaleko stąd i nie ma innej drogi przed sobą, chyba gdyby chciał przebyć Sekwanę powyżej Luwru, co jednak trudno przypuszczać. Czy można ufać twoim ludziom, że ściśle wypełnią rozkazy?	Nic nie wiem. Mogę tylko sądzić o mężczyznach z siebie samego i wiem, że u mnie wszystkie wrażenia są bardzo porządnie poklasyfikowane jak u pani w saszetce rękawiczki. Na starość powyciągam, okurzę i karmić się nimi będę. Źle obmyśliłem? co?	I nie raz. Wczoraj, nie dawniej, święty Mefres rzekł do mnie, śmiejąc się, że tak młodego człowieka, jak ty, więcej pociąga zabawa aniżeli nabożeństwo albo kłopoty rządzenia państwem.	Jeśli o to idzie nowy historyk będzie miał oczywiste zaprzeczenie, noga moja nie postanie w Saragossie i wszyscy przekonają się, że nie jestem tym Don Kichotem, którego on opisuje.	Nie nalegam, moja droga, nie jestem swatką, to należy do pani Meliton. Zwracam tylko uwagę, że nad ojcem wisi katastrofa.	Nie nie chce chyba pani, bym ja, poważny człowiek, kompromitował się publicznie swoimi niezdarstwami początkującego danseradanser (daw.)	Hale! bogacz, a kręci się za groszem kiej piskorz za błotem, że już od chłopów pożycza i kaj ino może. Żydy go przyduszają o swoje, co na las dały, podatki winien, dworskim nie płaci, jeszczek ordynarii na Nowy Rok należnej nie dostały, wszędzie winien, a skąd to weźmie oddać, kiej boru zabronił urząd ciąć, póki się z chłopami nie ugodzi? Nie wysiedzi on długo na Woli, nie! Powiadali, co się już za kupcami ogląda...	Aha! My kobiety nie myślimy o niczym, jak tylko o dzieciach...	Ależ to nie pańska specjalność zbijanie pieniędzy!...	Co? nieprawda? Ja się napatrzył różnym rzeczom w życiu... Ale wróćmy do materyi. Masz tedy pan jaki sposób, żeby ten żbik przyjął pomoc, czy nie masz?	Czuję się dosyć dobrze wątpię jednak, czy kiedykolwiek będę jeszcze pułkownikiem, chyba że znów wybuchnie jaka wojna, a zdaje się, iż to nie nastąpi za mojego życia.	Naturalnie, że pan nie rozumie. To trzeba wiedzieć.	Nie posądzam cię, byś mówił to szczerze.	O, moja droga! tam, gdzie ja się urodziłem, nie trzymają pokojowych, damy same się ubierają. Ale, poczekaj no, zdaje mi się, że poradzimy jakkolwiek. Planchet, ruszaj do pana Aramisa, proś go niech przyjdzie coprędzej. Powiedz, że mamy coś nader ważnego.	Smutną miałbyś pan własność Nic tu nie zapowiada nieszczęścia, ale pozory kłamią, bo ja jestem w rozpaczy. Troski sen mi odbierają i czuję, że zbrzydnę niezadługo.	Tak, ale nawet nie będąc czynną, królowa może wszystko Stary król aby ją zaspokoić na wiele się zgodzi, a wielkaż to rzecz jednę dziewczynę we fraucymerze pomieścić?	Za to... że przyjść nie może	Abym po piątej nie wpuszczał już nikogo do pana hrabiego	Ale i tak z tymi swoimi milionami nie będzie miał czym zapłacić za trumnę	Ale nie nasze.	Czy komuś nie zależało na tym, abyś nie został kapitanem „Faraona”? Czy komuś nie zależało, abyś nie poślubił Mercedes? Odpowiedz najpierw na pierwsze pytanie, bo porządek jest kluczem do rozwiązania wszelkich kwestii. Czy komuś mogło zależeć, abyś nie został kapitanem „Faraona”?	Ee, co tam! Byłeś po silnym wstrząsie i nie pomyślałeś, co mówisz Zresztą oprócz mnie i ojca nikt nie widział tej całej awantury przed chwilą. Kucharza można nie brać w rachubę.	I że ktoś jest dla pana źle usposobiony, bo inaczej druga osoba nie miałaby powodu ostrzegać go o niebezpieczeństwie.	Myśmy już o kamieniu zapomnieli pogrzebaliśmy stare młoty po mogiłach i już ich prawie nie widać. Nie zdał się już teraz kamień, gdy o kruszce łatwo, a ludkowie nasi po pieczarach coraz więcej go znoszą.	Nie buczbuczeć (gw.)	Nie mówi i nie porusza się, sądzę jednak, że jeszcze słyszy. Niech mi ksiądz proboszcz wybaczy łaskawie, żem go trudził o tak późnej godzinie.	Nie mówmy o tym. Po co mamy na próżno szarpać swoje nerwy.	Nie, nie Ale uspokój się, nieszczęsny mój zamiar rozwiał się. Kiedy wszedłem, kiedy cię ujrzałem, poczułem odwagę, aby milczeć, aby umrzeć sam.	Nie. Sama ją dałam!	Niech panicze posłuchają! Panicze z całą pewnością nikomu o tym nie powiedzą, prawda? Nie było przy tym także Mr. Prouta i Mr. Kinga?	Pan mnie nie rozumie?	Spełniam mój obowiązek względem tej biednej kobiety. Czuwam, ażeby jej nie stała się żadna krzywda.	Wyglądasz nie najlepiej, nawet źle.	Za granicę już nie pojedziesz.	Za pozwoleniem, mości panie pan masz tęgą głowę na karku i dobry, iście szkocki język w gębie, by się wszystkiego dowiedzieć, ale teraz nie pozwolę waszmości na żadne wymówki: żądam, by tego chłopca zabrano z tej jamy i umieszczono na forkaszteluforkasztel	Znowu fałszywy wniosek. Po takim wysiłku, Barnes wziął napewno przedział sypialny. Wszak pamiętasz, że w chwili ostatniej zdecydowałem się wracać dziś do Nowego Jorku, a gdyśmy przybyli na dworzec, wagony sypialne były tak zatłoczone, że doczepiono ten jeszcze. O ile Barnes nie wziął biletu w ciągu dnia, jedzie napewno z nami.	Zły znak!... Pewnie mi łąki nie wypuszczą, kiedy nam drogę zastąpił ten farmazon.	Bez to i nie bez to, a źle jest.	O fe! To dziwne, że to dziecko ich się nie boi!	Wędrowiec jak i ty, ale po za tym jest to wielce rozsądny Bengalczyk z Dakki... magister medycyny. Za pomocą małej pigułki, co działała jak sam bies rozpętany, wyleczył mnie z parcia w żołądku, jakie przytrafiało mi się po jedzeniu. Teraz on jeździ po świecie, sprzedając bardzo cenne mikstury. Ma nawet papiery, drukowane po angrezyjsku (angielsku), poświadczające, jak to on się przysłużył ułomnym mężczyznom i słabowitym kobietom. Bawił tu cztery dni, ale słysząc o waszym przybyciu (na całym świecie hakimowie i kapłani żyją z sobą jak wąż z tygrysem) podobno gdzieś się schował.	A może to właśnie mąż!	A skądże to waszeć masz takie prowizje?	Szkoda Kuby, sam ksiądz, jak mi opowiadał o jego śmierci, to aż płakał z żalu.	Tak, tak, to Anglik. Ja jestem także Anglikiem. Z Malakki. To dureń. Pozostaje panu tylko go zabić, a wtedy będzie pan królem. Wszystko tu do niego należy	A podatek za strajk to bierzecie, złodziejaszki wy kochane?...	Ale dobry Boże, to skąd przyjdzie pomoc, na jaką liczymy, że nam ześle niebo?	Bądź co bądź! w żałobie! pójdę w żałobie, powtórzyła Teschen... ale pójdę... stanę przed nim jak widmo milczące...	Jakże stryj mógł sobie pozwolić na taką nieostrożność?! Przecież oni w rozmowie z nią mogą wymienić, na pewno wymienią nieraz nazwisko stryja. Wówczas ona od razu się połapie, że to nieprzypadkowo pan, którego poznała, nosi to samo nazwisko, co moje panieńskie.	Mniejsza o to mniejsza o to, aby tylko dobrze przepędzić czas naszego urlopu! Potrzebujemy ruchu. To mi życie! Miło jest zapomnieć o przeszłości, a zabijać czas obecny nowemi rzeczami, które w około siebie napotykamy! W kilka dni będziemy w New Yorku, gdzie uściskam swoją siostrę i jej dzieci, których niewidziałem od kilku lat. Później zwiedzimy wielkie jeziora, popłyniemy w dół Mississipi aż do Nowego Orleanu. Z Ameryki przeskoczymy do Afryki, gdzie lwy i słonie dały sobie rendez-vouz na uczczenie przybycia kapitana Corsican, a ztamtąd powrócimy by narzucić Sypojom wolę metropolii!	Najlepiej jutro. Wujenka na pewno ucieszy się. Jutro jest sobota, to jest taki nieoficjalny „żurek” wujenki. Niech pan koniecznie przyjdzie. O piątej!	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a gdzież to Jędrzej się podział?	To znaczy?...	Wiesz, co to znaczy?	Żeby to już prędzej tego księcia zobaczyć!	A nawet kochanków	Aha! I pięknie zasalwowała!	Ani jednego wyrazu.	Był bardzo miły.	Był na polowaniu na kaczki w błotach nad Padem, o dwie mile od Sacca. Wpadł w dziurę pokrytą gęstą trawą; był spocony i przeziębił się; przeniesiono go do jakiegoś domku, gdzie umarł po kilku godzinach. Inni twierdzą, że panowie Catena i Borone zmarli również i że cały wypadek pochodzi z miedzianych naczyń u chłopa, gdzie wstąpili, które zawierały grynszpangrynszpan	Byłem ukryty.	Co, ten łysy rozpustnik! ten karciarz przebrzydły, śmiałby dotknąć Anusi?	Czegóż ty płaczesz, chłopcze?	Czy wiesz, gdzie jest sklep z drobiem? Z bitym drobiem? O tam, na rogu drugiej ulicy.	Czyś waść rozważył, co mówisz?	Cóż tam znowu?...	Dobrze, ale proszę o pośpiech, bo za kwadrans muszę już być w dyliżansie pocztowym. Bądź pan uprzejmy wytłumaczyć mnie przed panią markizą i panną Renatą, że w takim dniu, choć z głębokim żalem, ale muszę je opuścić.	Dwóch, monsiniorze.	Jednak, panie dyrektorze, częściej się słyszy o samobójstwach ludzi młodych. Przeważnie z miłości...	Jego, Jego, Szatana...	Którna?...	Mój Włodku...	Mój syn!	Najlepszą rzecz pani robi, jaka pozostała do zrobienia.	Nazywam się Praca jam niewolnik, przyjaciel, towarzysz i wychowawca moich poprzedników. Pracą jestem, zawsze z nimi, przy nich.	Nazywamy ją „Ciemna Woda”.	Niestety! ponieważ jestem najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi!	No, zakochany jeszcze niezupełnie, ale widzisz, Lucyanie, ciekawość mię dręczy. W całém spotkaniu mojém z tą kobietą jest coś niezwykłego, coś, co zakrawa na awanturę: a możeż być rzecz bardziéj drażniąca i powabna nad awanturę i tajemnicę w naszym wieku, którego realizm ze wszystkiego uroku dawnéj romantyczności odarł towarzyskie stosunki ludzi?	O tych mogę mówić tylko z moimi wspólnikami	Owszem, wy mi jesteście najlepszym opiekunem i ojcem...	Po prostu zapomniała. Tak sądzę.	Pomyłka. Grosman jeszcze dzisiaj będzie wolny!	Prawda Ale niech pan myśli o sobie kilku młodych ludzi, którzy chcą pana wypędzić z tych wód, przyrzekło sobie wyzwać pana, zmusić go do pojedynku.	Roch! potrzymaj panu dziedzicowi konia!	Schön! Jest więc Patusan I kobieta już umarła	Skończmy! Czego żądasz w zamian za milczenie?	Spodziewałem się tego.	Stary swata?	Tak mi się zdawało. Prawda, zapomniałam, że musi mieć dosyć kłopotów z fabryką, prawda...	Tak mówią	Taki wyrostek z Muchówki. Nazywa się Antoni Suszkiewicz.	Tytulik?	Uciekł od mamy! zawołał starszy dziesięcioletni chłopak, i zaśmiał się na całe gardło, junacko ujmując się pod boki.	Uciekła?	Wiesz: Gabryś ujął... Ruda już się tuknęła i lepiej... A Leszcz także cwany.	Więc cóż by było złego, ciociu, gdyby Stefek naprawdę z nią się ożenił?	Wszystkim	Zmęczyła się pani?
W butelce pozostała resztka, która by wywietrzała. Mam szaloną odrazę do niedopitych butelek; prześladowałoby mnie to w łóżku; wystarczyłoby, abym nie mógł zmrużyć oka. Nasza gosposia jest, na honor, przednia kobieta, a jej szampańskie wyśmienite; szkoda by mu dać się ulotnić... Za chwilę znajdzie się w bezpiecznym schronieniu... o, już się nie ulotni...	Wszystko to wygląda dosyć głupio! Noże nie są chyba żadną bronią, a niemiło je poczuć w ciele. Ja wolę wspinać się po stromych ścieżynach skalnych i wdrapywać o całe setki metrów powyżej wszystkich, a potem stać na cyplu, gdzie ledwo tyle miejsca, by pomieścić wszystkie cztery kopyta. To mi uciecha. Przy tym każdy idzie sobie sam, a człowiek nie trzyma go za głowę. Stoimy spokojnie, dopóki nie zmontują dział, a potem patrzymy, jak ponad lasami i dolinami śmigają ze świstem kule podobne do ziaren maku.	Ba! to nie żart! ze wszystkiego widać, że taki na przyszłym sejmie wypadnie uchwała, aby wszystka szlachta inaczej jak po francuzku mówić się nie poważyła.	Kalwin książę jest, ale przecie wiary prawdziwej dla błędów nie porzucił, jeno się w nich urodził. Nigdy on nie zostanie ani Kromwelem, ani Radziejowskim, ani Opalińskim, choćby Kiejdany miały się w ziemię zapaść. Nie taka to krew, nie taki to ród!	Co się ma stać naszemu koledze? Któż to dybie na jego swobodę?	Nie mylisz się, Kacperku To jest nasze jedzenie.	Nieprawda. Co najwyżej to, co pan chcesz myśleć. Ale i to nieprawda. A przy tym niech się pan stara nie być śmiesznym. Komu jak komu, ale panu mówić takich rzeczy nie przystoi.	Pójdę, jeżeli będę mogła spacerować z Priscillą i Karolem. Będzie to najznośniejszy stopień milczenia. Ten twój Gilbert jest kochanym chłopcem, Aniu, ale dlaczego chodzi stale z tym Karolem o wybałuszonych oczach? Ania wyprostowała się. Niezbyt lubiła Karola Slona, ale pochodził on z Avonlea i nikomu obcemu nie wolno było śmiać się z niego.	To już moja rzecz, mamo, nie obawiaj się. A na czeku postaw datę o dwa tygodnie późniejszą. Do tego czasu znajdzie się pokrycie. No, cóż tam mówiło moje kochane rodzeństwo?	Właśnie, zanim pośpieszyłeś się ze swą krytyką, chciałem powiedzieć, że tekst musiał ulec w drukarni jakiemuś nieszczęśliemu przypadkowi i że drukarz poprawił go według własnego widzimisię. Nie! Co się tyczy Cycerona lub Horacego, to nasz Randall nie jest żadną powagą.	Łże baba! Była tam kochanką jakiegoś huzara, robiła skandale i wyrzucili ją z teatru. Czemże ona była w lwowskim teatrze?... chórzystką tylko. Ho! ho! to stare kawały... My wszyscy znamy je tu dawno... Wierz pani tylko we wszystko, co aktorzy i aktorki opowiadają, to się pani bardzo wiele dowie!...	O, nie, panie! Takich jest bardzo, bardzo niewiele! Niejedna woli prać bieliznę albo schody zamiatać, niż zgodzić się na taki los.	Radykalnie. Przekonasz się zapewne o tem, gdy przez czas jakiś u nas zabawisz. Ale tymczasem dobrej nocy ci życzę. Wolisz może lampę, niż świecę? Zaraz ci ją zapalę. Jutro zobaczymy się zaledwie około wieczora, bo bardzo wcześnie pojadę do jednego z folwarków, które budujemy, a potem na łąkę dość oddaloną...	A więc mnie kochasz! Powiedz mi: to prawda?	Jak trzeba będzie, to huknę na was! Teraz cicho, bierzcie młoty!	Tak, tak, serce, ale ja całe życie ciężko pracowałem nie na to, aby wam teraz niepotrzebnie napychać kieszenie.	Za co by się tam która miała na mnie zawzinać, skorom żadnej nigdy w życiu nie zahaczył!	Ależ to niemożliwe, bo przecież znaleziono ją tej nocy w parku. Skoro ją tam znaleziono, to musiała tam być, a więc musiała być kupiona przedtem.	A trzeba swojego człowieka, bo cudzoziemca będzie się strzegł.	Przepraszam waszmościów, nie chcę nikomu ubliżyć, bowiem, żeście cnotliwi ludzie i wielcy rycerze... Nie gniewajcie się, bo ja bym z serca chciał na przyjaźń waćpaństwa zasłużyć.	To opóźnienie nie jest naturalne. „Faraon” wypłynął z Kalkuty piątego lutego, powinien był wrócić już miesiąc z górą.	To prawda. Cyrano ma nietęgą głowę, ale złote serce. Nie można mieć do niego zbyt długo urazy. Chciałbym, żeby był na uroczystości weselnej.	Ależ ma się rozumieć	Co to? Co ci to, chłopcze? Dlaboga, nie ma desperowaćdesperować (daw.)	Czy w rzeczy samej w pustyni ukazują się potwory?	Ludwisiu jak możesz wyrażać się tak o panu Dębickim?	Ma się rozumieć! Hej! słuchajcie! Arretez-vous! Attendez! Nous sommes penant pour tabacArretez-vous (...) tabac (fr.)	Mistrz to był Bierz waść konia za uzdę, bo zacny!	Nie bluźnij, wasza dostojność Lekkomyślnie szperasz w najświętszych tajemnicach, a to bywało niebezpiecznym nawet dla większych od ciebie!	Nigdy ci nie wybaczę, jeżeli powtórzysz to Arturowi! Prawda mamo, że nie powinna powiedzieć?	No nie, naturalnie, to wszyscy wiemy. Ale też w sztuce nie idzie o odtwarzanie pospolitej rzeczywistości, lecz hipotez serca	O mnie? to zapewne aby mnie, tak jak ona umie, uczynić śmieszną, aby serce ostudzić?	Proszę nam to wytłumaczyć, Cyrusie	Rusza się wszystko, rusza.	To jutro Deibler i jego pomocnicy przyjechali pociągiem o wpół do czwartej. Zaszli do Hotelu Paryskiego. Nie chciano ich przyjąć. Stanęli w oberży Pod Błękitnym Koniem u stóp zbocza Duroc, w oberży bandytów.	To znaczy, że ksiądz wiedział?	Wiedzom? to te kuśtyki go zabili.	Zdaje mi się, iż przypisuje go powodom politycznym.	„Uhm... te obie zguby pewnie się znalazły”	Postaramy się tego uniknąć. Ma pani przecie wśród tych obcych koleżankę! Pani Tunia nam dopomoże. Państwo przyjadą do Warszawy i udamy się pod skrzydła pani Marty.	A księżna kocha cię bardzo, choć cię nie lubi, jesteście więc doskonale dobrani.	Ale jeśli zaczną straszyć Dorę, grozić jej, a ona znów będzie płakać i wspomnieć o mnie nie zechce?	Mało jest powiedzieć cierpliwym, trzeba być zrezygnowanym.	Ależ wierzę, wierzę, droga pani I może pani być spokojna, nikt pani niczego nie odbierze, zostanie pani po dawnemu w lecznicy i nie zmniejszy się moje zaufanie do pani ani odrobinę.	Ale mówiłeś pan, że nie chcecie mnie zabić?	Co włożysz na siebie?	Dobrze więc, powiedz...	Głupiś! co mi do ciebie! Tyle mnie obchodzisz, co ten nagi żebrak nad nami!	I bardzo. Wielka burza opadła fregatę admiralską koło Ziemi Ognistej.	Może dzisiaj, ale najpewniej, że aż jutro, bo czekamy na tych Niemców ze Lwowa, a jakoś ich nie widać	Na śmierć i życie	Nigdy w świecie sprosnemi obyczajami skażonego gwałtownika, nie dopuścim na stolicę, Pół kapituły protest zaniesie! Pójdziemy do Rzymu! Nie dopuścim go! Syzma będzie...	O nie! Nie, do licha! Postanowiłem zobaczyć pochód w Rzymie i zobaczę, choćbym miał chodzić na szczudłach.	Opuszczasz mnie, hrabio?	Pani znała Krukowskiego?...	Panie doktorze pańskie kwalifikacje na stanowisko naczelnika wydziału prawnego są doskonałe. Z kilkuset kandydatów wybrałem pana.	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Z Tunią? A jakże. Siedziałyśmy na jednej ławce. Może pan ją zna?	Że starzy trzymają grunta i dzieciom nie popuszczają, źle juści jest, bo krzywda	A jak nie będę miał pieniędzy, by wam płacić?	A jeżeli... a jeżeli ona powtórzył pan Stefan.	A tu.	A ty byś, mamo, nie chciała odbywać dalekich podróży okrętem?	Aha! dałem, akurat... A gdzie on ma znaki?... gdzie krew?... gdzie świadectwo felczera?...	Aha, jakieś dziwne głosy, niby w samym końcu korytarza	Ale czy ja mam?	Ani chybi do któregoś z komorników...	Chwat Siewros!	Czesławie!	Cóż za jeden?	Dzień dobry, panie Dawidzie	Gotówką.	I nie powiem, bo jeszcze nie czas.	Jak widzisz! Miałem dwie wioski, byłem majętny, hulałem, świeciłem, żyłem... i chodzę z kijem po żebraninie... A wiész Adamie, żem dziś może szczęśliwszy niż byłem, a ty przy dostatku twoim, pono biedniejszy odemnie...	Jakożbym nie pamiętała? Sercem słuchałam waszej mowy.	Jakże pan teraz inny!	Jeigu pasakytum pons, jog atvertei jį ant gero kelio, pavertęs į lenkišką tautietį, tai aš džiaugčiausi labai, o dabar.... nėra man ko džiaugtis. Aš kaipo lenkė stoju ir turiu stoti visados už lenkišką darbą ir aklai seku tokius kaip pons beveik visame. Bet širdis mano ir protas iš šito jūsų darbo nesidžiaugia.	Jemu nigdy nie zabranie żywności, wobec czego...	Jessus, co za nienasycony żarłok!	Lula zobacz czy nie ma ks. Samuela?	Marzenie	Nie lubię jeść, gdy nie wiem, co spożywam	Niechże ma choć taką	Ot, widać straże!	Pan? Pan? A cóż panu do tego? Czyż Zośka nie ma prawa rozporządzać sobą wedle własnej woli?	Pierwszy raz dzieciaka mi dali.	Pod Bombardarą, gdzie Tchórzostwo, Odwaga, HonorKról i Pan mój byłby zapewne dokazał cudów waleczności, gdyby nie ta okoliczność, że cała armia byłego króla Walorozy przeszła pod jego komendę z wyjątkiem chorągwi księcia Bulby...	Pokaż go!	Poznasz go i polubisz, zobaczysz Ciotka moja wkrótce tu przybędzie, polubisz ją pewnie.	Rzuć piątkę Rzuć, synu. Będzie policzone.	Skądże znowu?	Tak mi jakoś nieswojo i tak dziwnie...	Ty jesteś obca kobieta.	Tylko bez głupich dowcipów, młody człowieku. W takiej chwili.	Ukrył je poza pociągiem!	W kolej. U nas w domu.	Wasza książęca mość przyszedłem z prośbą.	Wiadomo W. K. Mości, iż przychodzę w sprawie młodej królowej, z polecenia rodziców!	Widziałam	Wytarłem drzwi i nogi zamknąłem
Więc wiesz co? Chodź do mnie. Każę służącemu zrobić kawy albo herbaty. I tak już wnet czas będzie na śniadanie.	Nie tylko słyszałem, lecz wszystko wiem dokładnie. Otóż Hell został zwolniony z więzienia tylko dlatego, że był na tyle sprytny, że w porę zniszczył główne dowody swej winy.	Tak jest, mój jegomość... Nikt tego dokazać nie mógł, czego jegomość dokazał, i z jegomościnej przyczyny król na ratunek poszedł.	To są wszystko podstępy, proszę pana Czyżby on mógł tak dalece wtajemniczyć Chińczyka w swoje sprawy, aby umożliwić mu kradzież? O czym jak o czym, ale przecież o tym interesie trzymałby język za zębami. Tam wchodzi w grę co innego. Ale co?	Mój kochany, kiedy zależy ci na tym, aby wiedzieć, ile kobieta ma lat, patrz na skronie i na koniec nosa. Co bądź by wyprawiały kobiety z kosmetykami, nie zdołają przekupić tych nieubłagalnych świadków ich wzruszeń. Kiedy skronie stają się miękkie, prążkowane, przywiędłe w pewien charakterystyczny sposób; kiedy na końcu nosa znajdują się owe drobne punkciki, podobne do niedostrzegalnych czarnych pyłków sypiących się w Londynie z kominów, w których pali się węglem! sługa uniżony, dama przekroczyła trzydziestkę. Będzie piękna, będzie dowcipna, będzie wszystko co zechcesz, ale minęła trzydziestkę, wkracza w okres dojrzałości. Nie ganię tych, którzy się przywiązują do kobiet w tej fazie; ale człowiek tak niepospolity jak ty nie powinien brać lutowej renety za świeże jabłuszko, które uśmiecha się z gałęzi i zaprasza, aby je ukąsić. Miłość nie radzi się metryki; nikt nie kocha kobiety dlatego, że ma tyle a tyle lat, że jest ładna lub brzydka, głupia lub sprytna; kocha się, bo się kocha.	Aha, dopiero co w portierni gadali, że za wykrycie komitetu sto rubli na stół kładł...	Czyby pan śmiał powiedzieć mi to samo, gdybym była w domu?... Nie, nie powiedziałbyś pan tego, nie kochając naprawdę, gdyż tam byłabym dla pana kobietą, a tutaj jestem tylko aktorką; bo tam wreszcie byłby za mną jakiś ojciec, matka, brat, albo jakiś konwenans, któryby zabraniał panu popełnić podłość względem młodej i może naiwnej dziewczyny... Ale tutaj nie zawahał się pan ani na chwilę, bo jakżeż!... tutaj jestem samą i aktorką, to jest taką kobietą, której można bezkarnie mówić kłamstwa, którą można bezkarnie wziąć, potem rzucić i iść dalej, nie tracąc nic ze swojej opinii człowieka uczciwego i honorowego!... O, możesz pan być pewnym, panie Kotlicki, że nie zostanę pańską kochanką, że nie zostanę niczyją, jeźli nikogo kochać nie będę... Dużo, za dużo już myślałam, żebym się dała uwodzić frazesom!	Dawniej miałem, gdy spotykałem samotne kobiety na drogach. Z powodu tego, co mi się o nich roiło. Ale teraz to skończone.	Dwóch nas czuwa bacznie nie dozwolimy odejść duszy z ciała bez pojednania z Bogiem; opatrzymy naszego miłościwego pana świętościami na ostatnią drogę. Możesz wasza miłość być spokojna. A że się chory łudzi, to ino lżej dla niego i dla nas. Łacniej zdolimy otuchę okazować.	Głupiś, bracie. Ty nie rozumiesz na czem polega sztuka robienia interesów.	Jedno ma tylko zmartwienie że, mili bracia, choć części tego świństwa nie może pognać na jarmark do Wąwolnicy albo Baranowa... Toby zbił kabzę!	Juści, kto by cię ta przemógł, mocarzu, kto? przyświadczać; poświadczać, potwierdzać. radośnie, wpatrzona w niego i czuwająca na najlżejsze skinienie.	Mój mości panie! Czemu to ja się waćpana nie wypytuję, gdzieś przebywał i coś robił?	Na nieszczęście, nie posiadam go u siebie. Obawiając się jakiej złej przygody, powierzyłem go w ręce przyjaciela. Gdybym umarł, te ręce potrafią zrobić użytek ze skarbu, który im oddano do przechowania.	No tak.	Noirtier Noirtier? Znałem jakiegoś Noirtiera na dworze królowej Etrurii, był on żyrondystą za rewolucji francuskiej. A jak się twój podprokurator nazywał?	Oczywiście Nigdy cię nie opuszczę, Szczurku. Tak będzie, jak ty postanowiłeś. Musi tak być. Choć trzeba przyznać, że projekt Ropucha wygląda bardzo... jakby to powiedzieć... bardzo zachęcająco i przyjemnie	Pozwolisz siostro, że ci pomogę przy pracy Doprawdy wstyd mi mego próżniactwa, gdy was widzę tak utrudzone przy drzewach.	Przyznam się sąsiadce że nic tak dalece pięknego, nie widzę w téj pani Warskiéj. At sobie, wystrojona lalka, nic więcéj.	Rybeńko złota, chodź. Chodź, tak trzeba.	Tak, bo o ile wiem, ona panu gotowa przebaczyć.	Umarł za wiarę Przemocą swoją nie pozwolił mu pan na to, aby mnie zjadł. Zginął za narodowy ideał ludożerstwa. W Europie od samego początku ludzie pożerali się wzajemnie za najwyższe ideały. Pan jesteś przyzwoity człowiek, panie kapitanie, ale kto wie, czy nie zeżarłby mnie pan z powodu jakiegoś zasadniczego zagadnienia żeglarskiego. Ja już nie dowierzam nawet panu.	Więc czytam: „P. Głogowski, młody, utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat p. t. Niezłomni. O ileśmy mogli poznać, z pośpiesznie, bo na krótko nam udzielonego rękopisu, rzecz to wspaniała, w duchu Ibseno-Maeterlinkowskim, o scenach niezmiernie wstrząsających”.	Zazdroszczę tego panu moi rodzice żyli z cudzej pracy, a pan nie ma na sobie tej plamy.	A czego tam uczą w tej szkole?	A dawno stąd wyszedł?	A jakże, był tu taki przed wieczorem!	A jużci! dla państwa tu jest bardzo złe powietrze...	A może byś zamiast tych angażowań wolała zostać urzędniczką w biurze. Mnie się zdaje, że bardziej by to pasowało do twej osoby niż to zajęcie dziewki publicznej.	A my byliśmy w miasteczku	A potem?	A to dlaczego?	Ale pierwej ze Szwedami koniec uczynim!	Ależ pani...	Ależ wierzymy! Mój Niku, powiedz gdzie?	Amis! chodź synku, chodź! Będziesz złotko słuchać pana, co? Synek będzie słuchał, co? Amis będzie posłuszny, co? A będziesz cicho synku, co? a zmilkniesz przyjacielu, co?	Byłem wtedy prawie dzieckiem	Chyba nieżywy.	Co za ona?	Co, dziecko?	Coooo?	Czy Aleksander Drugi patrzy kiedy w gwiazdy?	Czy uważasz, że ona posiada zdolności nadprzyrodzone?	Czyście wy o Bondarywnie królowi co szepnęli?	Dlaczego kłamiesz, Maniu, to źle. Dlaczego wstydzisz się swoich uczuć szlachetnych?	Do Juranda ze Spychowa.	Do sieni!	Domyślam się przynajmniej.	Don Kichot z Manchy błędny rycerz, jeden z najdzielniejszych, jakich kiedykolwiek widziano.	Dość tej paplaniny Wróćmy do kart.	Gadajże, jak to było. Masz duladul	Gwarzyliśmy sobie o latach minionych. To jeno umieją czynić ludzie, kiedy się zestarzeją, dzieweczko...	Hanuś, dajcie jej moją maciorkę! Zamrę pewnikiem, to Nastuś za to zmówi za mnie jaki pacierz.	Hej! żeby stryj był zdrów, zaraz bym tam pociągnął.	I to w porach kiedy Rumiański w biurze pracuje... ciągnęła Apolonja.	Ja myślę, że szczęście jest w tem, żeby wziąć kobietę pewną i jasno widzieć przyszłość.	Ja, proszę pana, o żadnych głupstwach nic nie wiem.	Jak się masz niechrzczony!	Jak to?... Pan chce zapłacić drożej o trzydzieści tysięcy rubli?...	Jakkolwiek bądź, mało miałbym zaufania do pańskiego lekarza i dobrowolnie nie prosiłbym go o poradę!	Już dziesięć mil tylko! Już dziesięć mil tylko! Byleśmy się do pierwszej chorągwi dostali, to już i do Zbaraża dojedziemy w bezpieczności.	Kto o czym baje, temu się staje!	Któż mógłby nie czuć się szczęśliwy, oglądając panią! Czy mieszkasz w tym pałacu?	Mam przecie oczy gdzie potrzapotrza (gw.)	Marankagua!	Miłość tragiczna, Młodość, Samobójstwo mówiła prezesowa szalona młodość...	Mnie to boli	Mnie?	Nie wiem o niczym	Nie, panie. Matka jest chora.	Nie. Z twojego.	Nieszczęście!	No dobrze ale do Ostępowiec jest tylko cztery godziny jazdy i wszyscy prędko wrócą.	O nie! Nigdy bym nie chciała wyjść za człowieka złego, ale pragnęłabym, aby potrafił być złym, lecz nie chciał. Ale Alfred jest beznadziejnie dobry.	Och, Paulino chciałbym być bogatym.	Opowiedz mi pan, panie Szwejk, jaką anegdotę z życia wojskowego.	Poetą, być może ale do wielkiego poety bardzo mi daleko. Lubię czytać poezję, lubię ją po trosze uprawiać, ale nic więcej, i ojciec mój, panie, mówiąc to, żartował sobie ze mnie.	Popełnił pan tedy aż dwie brzydkie rzeczy: najpierw dając słowo, a później je łamiąc.	Powiesz mi, ile ci będzie trzeba	Prawda. No jedźcie z Bogiem! A dajcież no gęby chłopaki. Panie Maks, panie Baum, a tośmy cię dobrodzieju mój kochany, polubili wszyscy, jak swojego.	Proszę mu powiedzieć, że chciałby z nim rozmawiać Captain J. van Toch z Surabaja. Yeah oto moja wizytówka.	Proszę pana, ona już od pół roku nachodzi wszystkie oddziały i kantory nasze, nie można się jej pozbyć niczym..	Pytałeś się jej?	Ratować? Z czego ratować?	Słowo. Powiedziałem mu tylko pod sekretem, że Ciepiszewski znowu się zjawił, że sprzedał ostatni folwark w łomżyńskiem i angażuje nowe towarzystwo, że nawet już z tobą traktował.	Tag zbocifam zię gietyź pydź tozyć pokady, szepy mu fykarpofać mortę, demu gausyberciegausyberta	Ty? Myślałem, że wasze stosunki są zerwane.	Tylko z widzenia.	Waldy! Ty żartujesz?	Więc powiedz.	Woda w komnacie... słyszałyście?	Wybornie! A kto doręczy od pana ułaskawienie?	Z której strony?	Zabiłam swoje dziecko...	Zaczekać... z pogrzebem...	Zagranicę? A posada?... Przecie urlop pani wypada dopiero w grudniu.	Zlitujcie się nade mną, dzieci Izraela! Nie mogę! Nie mogę, przyjaciele, nie mogę się ruszyć! Mam ważny powód. Wyjawię go tylko rabinowi.	Znacie mnie dobrze Wiecie, że rwę się do nauki, jak uzda...	Znowuj bąk ją jakiś ukąsił!	Złość! nieszczęście! zgryzota! choroba! co on plecie?
Państwo wybaczą ale to jeden z tych przypadków, w których prawnik nie może postępować nierozważnie, bo mógłby się narazić na poważną odpowiedzialność. Aby akt był prawomocny, muszę najpierw koniecznie być przekonany, żem właściwie zinterpretował wolę klienta. A w tym przypadku nie mogę być nawet pewien, czy pan Noirtier wyraża aprobatę, czy też dezaprobatę, bo przecież jest niemy! Zważywszy na jego kalectwo, nie mogę jasno stwierdzić, czego sobie życzy, a czego nie. Dlatego też moje usługi są tu zupełnie niepotrzebne, a nawet byłyby wykonywane niezgodnie z prawem.	O! ona jest bardzo wspaniała a jeżeli nie dała ci teraz żadnego diamentu, to niezawodnie da ci później. CzaryAle wiesz, co mnie dziwi, Sancho, to to, że podróż tę zrobiłeś jakby na skrzydłach, bo nie bawiąc trzech dni, przeleciałeś trzydzieści dobrych mil tam i na powrót i jestem przekonany, że mędrzec Megromam, który zajmuje się mymi interesami, wspierał cię pewnie w podróży, chociaż tego nie uważałeś, bo są tacy mądrzy, że biorą czasem rycerza uśpionego z łoża i przenoszą go o dwa lub trzy tysiące mil z miejsca na miejsce przez noc jedną; inaczej błędne rycerstwo nie mogłoby się wspierać wzajemnie, jak to czyni. Zdarza się czasem, że jeden rycerz walczy w górach Armenii z Andriagiem lub innym potworem i już ma ginąć, kiedy nagle spostrzega na chmurze lecącego w pomoc drugiego rycerza, który przybywa z Anglii ocalić mu życie; dlatego nie dziwię się, przyjacielu Sancho, że wróciłeś z takim pośpiechem, niezawodnie prowadzono cię w ten sposób.	A cóż mnie to obchodzi? Sądzę, że ona będzie dziś miała kwaśną minę po tym wszystkim, co się zdarzyło. Wczoraj nie dostała obiadu i kolacji, a dziś nie dostanie nic do jedzenia.	Czy nie jest pan czasem, tak jak ja, pasażerem z „Rangoonu”, przybyłym wczoraj?	Czy pan nie pomyślał, że mogłabym... wynalazek Jacka... użyć dla siebie samej?	Proszę powiedz mi, czy ty czasem nie jesteś impetykiem łatwo wpadającym w gniew?	Znasz mnie pani dobrze hipokrytą nie jestem, a przynajmniej nie jestem nim nigdy bez potrzeby. Jeżeli moja twarz jest surowa, to dlatego, że zachmurzyły ją liczne nieszczęścia; moje serce skamieniało, aby wytrzymać ciosy, jakie otrzymało. W młodości nie byłem taki, nie byłem taki w dzień moich zaręczyn, gdyśmy w Marsylii, przy ulicy du Cours siedzieli sobie wszyscy przy stole. Ale od tego czasu zmieniło się wiele rzadko dręczą wyrzuty sumienia, gdyż rzadko decyzja wypływa z waszej woli, wasze nieszczęścia są wam narzucone, a wasze grzechy prawie zawsze wynikają z występku innych.	Rozumie się... bez porównania lepszy Słyszałam też, że Krukowski chce grać na skrzypcach... Nie wiem, czy to wypada, ażeby akompaniowała mu jakaś tam wędrowna artystka... Byłoby stosownie, gdyby mu akompaniował ktoś z towarzystwa... Zawsze grywaliśmy oboje razem, więc ze mną poszłoby doskonale... Jeżeli jednak żenuje się prosić o akompaniament, to napomknij mu, że ja mogę się zgodzić.	Pani jest paradna! I nie radzę robić takich eksperymentów. Może pani tego jeszcze gorzko żałować. Taka młodziutka i ładna panieneczka to łakomy kąsek, zwłaszcza, gdy sama w ręce idzie, gdy wprost zaweźmie się, by facetowi wszystko ułatwić. Tak nie wolno! Jeszcze narwię się pani z filantropią na drania, a wtedy już będzie poniewczasie. Nie można ufać tak każdemu...	A jak waszmościowie myślicie, prawdęli ten jeniec powiadał czy też zgoła łgał?	Frant z ciebie ale kiedyś tak za mnie zaręczył, to go już trzymaj. Nie symulowałeś tedy nic? powiedziałeś, że ja cię przysłałem?	Ja też jestem wstrząśnięty. Dziękujemy, mistrzu. Szkoda tylko, że moja żona, nawet gdyby się jej przydarzyła podobna oka­zja, nie mogłaby nawiązać intymniejszego kontaktu z tym arcydziełem.	Pewnie, że brodów tam nie brak, a tu i owdzie trafi się i most ale co nam z nich przyjdzie, jeżeli są strzeżone?	W jaki sposób, a raczej, dlaczego tu jestem tego właśnie nie mogę w żaden sposób wytłumaczyć panu, bo sam nic a nic nie rozumiem; lecz tego tylko pewny jestem, że w niczem nie obraziłem pana kardynała, przynajmniej, o ile mi wiadomo.	Ależ ja nie wstępuję, tylko powracam do stanu duchownego. Właściwie zbiegłem z kościoła dla świata, wiesz przecie, że przymus najcięższy zadałem sobie, wdziewając kaftan muszkieterski.	Jak Boga kocham, doświadczam emocji słuchając!... Nigdym nie myślał, że tak można zabawić się przy podobnej rozmowie... Zaraz wrócę...	Już widzę, że profesor nie ma nabożeństwa do panny Norskiej.	No to przyjdź na róg mnie wykupić. Jestem winna za kawę i nie mam ani grosza.	Tak mało widuję Harvey’a... on zawsze gdzieś chodzi z tobą... w każdym razie nie jestem już tak zdenerwowana jak przedtem.	Nie chcę żadnych spółek!... Nie żądam od nikogo łaski, raczej wyświadczam ją innym. Kto mi nie ufa, niech sprawdzi cały interes... Przekona się, żem go nie mistyfikował, ale	Bo się Konopka z panem Lubienieckim założył, że waszmość nie przyjedziesz na drużbę i że Sanoczanie słowa nie dotrzymują.	A jak my sobie z matką słabą rady dawały? Biéda była, a z głoduśmy nie pomarli, biéda będzie... Taka już dola... a swoja chata takito swoja.	Biedny więzień! No, nie ma co! Odwiozę pana do Nawłoci.	Każda miłość z początku myśli że powinna być wiekuistą, i każdéj się ona przyrzeka...	Tatku... ja tu już nie otworzę pensji... Niech panna Cecylia weźmie połowę uczennic, a te, które miał nauczyciel, niech zostaną przy nim... Tatuś gniewa się?...	A dlaczegóż nie starasz się zaćmić Faustyny? podobać N. Panu, zwyciężyć ją? Starsza...	A niechby choć to nie wychodzinie wychodzi	Ale kobiety zabierają na wyspę Kobiet nie zabijają.	Była, ale nie ma	Hale, jeszcze się nie utrzyma i zleci!	I nie pomyślała także. Pewnam tego.	Moje życie całe jest jawném! tajemnic nie mam: pragnę tego sądu mości książe.	Nie chce ci się?	O, nic nie szkodzi, twoja pidżama warta jest mojej tualetytualeta	Róża jest kwiatem krwi i namiętności. Nie przystoi kapłance.	To nie ja mówię, tylko Verloc.	Trudno bardzo o gotówkę obecnie, trzeba się poświęcić. Idź, nie czekając, d‘Artagnanie. Grimaud będzie ci towarzyszył wraz ze swoim muszkietem.	Z gliny. Dalej w drogę, przyjaciele. Ażeby uniknąć niepotrzebnego transportu, urządzimy warsztat na miejscu produkcji. Nab przyniesie nasze zapasy żywności, a do ich upieczenia nie zabraknie nam ognia.	A ja nie pozwolę zrobić z siebie kryminalisty!...	Cóż u ojca słychać? Nie miałem jeszcze czasu go odwiedzić. Trawiński weksle wykupił?	Listy dane były, gdy wina jego nie została dowiedzioną Nic one nie znaczą.	Nie; mój mąż kupuje bilet.	Sam nie wiedziałem.	Tymczasem, tymczasem! A tymczasem jest to, że pieniądze są mi potrzebne do zarżnięcia!...	Uczynił to dobrowolnie dlatego, aby okazał, że jest Bogiem, aby umęczony zmartwychwstał i powrócił do nieba.	Dobrze, lecz bardziej wierzę w kącik dużego gabinetu. Noś ten pierścionek, moja droga, i postępuj, na ile będziesz mogła najlepiej. Sądzę, że ci się powiedzie, bo mając szczerą chęć doskonalenia się, w połowie zyskałaś już zwycięstwo. Muszę teraz wrócić do Elizy. Bądź mężna, moja córeczko, bo niedługo będziemy już razem w domu.	Phii... prawy, dyszlowy to całkiem jakby niedobrany! Ja już i mówił jaśnie panu, ale jaśnie pan to aby ze swojej stadniny, a już dobrze! Bo to i jakby jaśniejszy trochę, i noga zadnia prawa biała! Ja to już i nawet upatrzył w Hołowinie będzie taki trzylatek, klacz po Kasztelance, co to przecież od nas poszła do Hołowina. To tak by nam zamienić, bo jakby ulał do naszych podejdzie!	A cóż by, dał Bóg, że nic złego. Pomaluśku wszystko, pomaluśku a dookoła, kieby w tym kieracie, jak zwyczajnie w chłopskim stanie.	Jakto?... Przecie pan znasz tego Malinowskiego, wiesz pan co to za człowiek, kolegowaliście przecież?	Oczekiwałeś mnie? I z czegóż to wniosłeś, że przyjdę?	Rozmawiałem z nią. Właściwie jej los jest zupełnie tragiczny.	Tak jest, bardzo smutna, wywołała też powszechne wzburzenie. Powiadają, że zamordował go obłąkaniec...	Wiesz, Oriano, że kiedym jeździł na obiad do Chantilly, to bez entuzjazmu.	Zdaje mi się, że znam tego Johnsona Wszak to adwokat: siwy, utyka.	Dobrze ale jeżeli ten las został przez rząd skonfiskowany za udział pradziada w powstaniu, to cóż nam pomogą wszystkie dowody przynależności? Przecież, konfiskując, wiedzieli dobrze, że to własność pradziada, i właśnie dlatego skonfiskowali.	Wyłaził oknem z kościoła, złotości się rozsypały, a jak mnie uwidział, skocył z ręcami na mnie i gadał, coco (gw.)	Co ci się stało?	Dobrze, ale na dziś już dosyć.	Jak to wodą?	Myślisz, że profesor może się uprzeć i niezgodzie?	Ot! Dorsze a ja myślałem, że dorsze są płaskie jak flądry lub podeszwice.	Pyskujesz bele co, boś sie opiła złością! ale twój ciężko odpowie przed Bogiem za Jagusine nieszczęście.	Tak. I jedno mnie tylko wstrzymuje, że muszę zostawić babkę samą, a powinnam przy niej czuwać.	„Co się stało, panie Ricardo?”	Ale, ale, możesz sobie napchać kuferek bez obawy, aby ci miał trzasnąć. Ty jesteś la Bertellière, solidna, trwała kobieta. Jesteś ociupinkę żółta, ale ja lubię żółty kolor.	A jak nam każą otworzyć?	Aresztowano go przez pomyłkę przeprosili go teraz. On jest całkiem niewinny.	Dobrze by było, gdyby mężowie nasi odznaczali się drobną choćby cząstką jego uprzejmości	Ja twierdzę, że wszyscy milionerzy, wszyscy pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz	Ja zawsze wiem wszystko.	Kto to idzie?	Po co ci adwokat?	Pocieszże się, towarzyszu miły!	Przepraszam bardzo. Ja muszę już iść.	Przydałby się wobec nieprzyjaciela kalibrowy muszkiet, ze dwanaście nabojów i woreczek z prochem.	Rzeczy, które się przemyca, są bardzo kosztowne	Smarkacz, smarkacz! Nibyś ty dorosły! A pamiętasz, jakeś zmykałjakeś zmykał	Szatańskie to sprawy	Tak, do chorych.	To jeno wiatr z deszczem tętni.	Wyspałeś się?	Zatem jesteś dziennikarzem? Rozgłos twego pierwszego występu doszedł aż do Dzielnicy Łacińskiej.	Zegarek też trzeba czasami nakręcić	Zwróciła pani może na to uwagę kuzynkowi?	Aha!	Ar tai jis už pinigus dirba?	Bijcie tego zbója, bijcie, tatulu!...	CzehrynCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Dobrze więc, ja przyjdę...	Dziękuję panu	Gorszego...	Kim jesteście?	Kto by temu uwierzył? I czymże jesteś? Generałem? Pułkownikiem?	Któż taki?	Mało nas!	Pan mówił o zabiciu Maple’a I guess pan go chciał nastraszyć.	Skądże ta wiadomość?	U cudzych ludzi?	Weź, wasza mość!	Zapewne nauka poczyniła ogromne postępy dzięki jego doświadczeniom?
Ha! zabłąkałeś się tu znowu, trudno ci już usiedziéć w chacie!	Nauczyła mnie ta trocha życia, które widziałam, wiele egoizmu, rzekła Laura; któż wie? Nie bądź skąpy, nie mów nic, nie wyrywaj się.	Połowiczność tu niemożliwa! System hrabiego Barskiego doprowadziłby sam przez się do unicestwienia wystaw. Bez wytworów i udziału tych mas nasze wystawy przypominałyby karnawał, na który zjechalibyśmy się z końmi i inwentarzem dla własnego użytku. Zabaw byłoby bez liku, ale nic nadto. A nagrody? Zapewne, sypałyby się. Gdybym wystawił swoje stare palto i zdeptane kalosze, dostałbym złoty medal na pewno.	Bardzo się cieszę, że cię zastałem, Dorianie Byłem wczoraj wieczór, ale powiedziano mi, że jesteś w operze. Wiedziałem, oczywiście, że to niemożliwe. Wolałbym jednak, abyś zostawił wiadomość, gdzie naprawdę poszedłeś. Miałem straszny wieczór, byłem niemal przerażony, że za jedną tragedią może przyjść druga. Myślałem, że zadepeszujesz mi, gdy tylko się o tym dowiedziałeś. Zupełnie przypadkowo przeczytałem o tym w ostatnim wydaniu „The Globe”, które wpadło mi w ręce w klubie. Natychmiast tu przyszedłem i nie zastawszy cię, byłem zrozpaczony. Nie umiem nawet wyrazić, jak wziąłem do serca całą tę sprawę. Rozumiem, jak bardzo musisz cierpieć. Ale gdzie byłeś? Czy może u matki tej dziewczyny? Przez chwilę chciałem tam pójść za tobą. Adres podano w dzienniku. Gdzieś na Euston Road, nieprawdaż? Obawiałem się jednak narzucać się w cierpieniu, w którym nie umiałbym pocieszyć. Biedna kobieta! W jakimż musi być stanie! A przy tym to jej jedyne dziecko! Jak zniosła to wszystko?	Ale strona materjalna panu nie wystarcza Mój Boże, jak ja pana znam. I właśnie dlatego jestem pewna, że dojdzie pan do realizacji swoich zamierzeń. Ale pan chyba pracuje nie w Warszawie? Musielibyśmy się przecież spotkać.	Być może, ale to nie należy do rzeczy. Jakikolwiek bądź jego charakter, Ofman jest silnym przeciwnikiem, z którym walka będzie bezużyteczną, bo za nim stoi prawo. Dłuższe opieranie się, procesowanie na przykład, narazi państwa tylko na większe straty, a odwleczenie terminu licytacji odwlecze katastrofę, ale jej nie usunie.	Byłem... pomyliłem się w swych rachubach... gorzej niż mieszkańcy Marblehead Nie chciałem panu uchybić, panie Cheyne, sądząc że chłopiec jest trochę pomylony... ale on wygadywał takie niestworzone rzeczy o jakichś tam pieniądzach... które...	Ja też jestem wstrząśnięty. Dziękujemy, mistrzu. Szkoda tylko, że moja żona, nawet gdyby się jej przydarzyła podobna oka­zja, nie mogłaby nawiązać intymniejszego kontaktu z tym arcydziełem.	Prawdę mówisz przebacza się jej więc tymczasowo. Pokaż, co tam masz dalej.	Wówczas rodzina zmarłego, jego przedstawiciele, jego masa albo też sam kupiec, o ile jest przy życiu, albo jego przyjaciele, o ile się ukrywa, likwidują. Czy może chce pan likwidować interesy swego brata?	A jeśli się nie potrafi ani jednego, ani drugiego?	Bogowie!... Czy nie lękasz się, ojcze, myśleć o podobnych rzeczach?...	Czego się mam bać?	Da Bóg, mało się ich wymknie Ale kazałem jak najwięcej jeńców brać, a gdyby trafił się między nimi rycerz albo brat zakonny, to już koniecznie nie zabijać.	Dobrze im tak, a czemu się od Prusaków nie bronili!	Dorian Gray się zaręczył	I to być może ale cóż się stało z tymi stu talarami, pewnoście się podzielili?	Jeżeli mnie odkryją i skażą jako wspólniczkę nie chcę, aby mnie pomawiali, żem pana wciągnęła. Nakazuję panu nie starać się już mnie widzieć przed momentem naszej zemsty; nie można go zabijać wprzód, aż ja dam sygnał. Śmierć jego w tej chwili byłaby dla mnie zgubna, a nie pożyteczna. Prawdopodobnie śmierć ta będzie mogła nastąpić aż za parę miesięcy, ale nastąpi. Żądam, aby umarł od trucizny; wolałabym raczej zostawić go przy życiu, niż żeby miał paść od kuli. Dla przyczyn, których nie chcę panu tłumaczyć, żądam, abyś uszedł z życiem.	Król wierzy czasem, niekiedy się śmieje... chciałby się przekonać... a nie ma go komu czynem przeświadczyć o możliwości tej sprawy, westchnął Bogusławski.	Mam ja tu na udzie manierzynęmanierzyna rzekł zwracając się do Skrzetuskiego.	Nie krzyczy się w ten sposób na uczniów piątej klasy To bardzo nieprzyzwoicie.	No cóż, jakże ci, ojcze?	No to się zatrzymamy, Pencroffie, i rozbijemy obóz na noc.	To też się w Łodzi robi gęsto.	Wiesz, przed przyjazdem tutaj byłam u mamy pożegnać się.	Łódź motorowa Hę, jesteś zdumiony, Beautrelet... Nie rozumiesz?... Ponieważ ta woda to nic innego, jak woda morska, która za każdym przypływem wpływa do tej groty, w rezultacie mam tu małą przystań, niewidzialną i bezpieczną.	Mówiła mi coś o tym ale nie widzę, co ten list ma wspólnego ze sprawami mego wuja, i mogę pana zapewnić, że go tam nie wymieniono.	Rezultaty wykładów są dziś wątpliwe a koszt wielki. Gdybyśmy miały tylko dwie lekcje co dzień po dwa ruble godzinę, to już wyniesie około stu rubli na miesiąc. Moja pensja, lekcje muzyki i malarstwo już kosztują dziewięćdziesiąt rubli, więc razem około dwustu.	Ach, matko, matko, pozwól mi być szczęśliwą!	Ale co on właściwie czuje? Przecież nie pieczemy wołowiny.	Ale niepodobna mi było przypuścić ani na chwilę, rozmawiając z panem, że...	Bardzo panu jestem obowiązany	Bo mi tu duszno... Zupełnie jak...	Co takiego, czarodziejko moja?	Cóż cię zapewnia, że pierwszy dla którego uderzyło twoje serce, jest tym oczekiwanym kochankiem.	Jest pan w jakimś błędnym kole przypuszczeń.	No, ten, po jej prawicy.	Oczywiście. To wszystko jest bardzo proste.	Sam-li jest?	Starościna rozumieć mnie niechcesz, a więc nie obwijając w bawełnę, powiem co myślę. Wątpię żeby ten szerepetka śmiał pomyśleć o Julce.	Tylko tyle? No, a na przykład mnie co by pan powiedział?	Widziałem, ale żeby mi nie powiedzieli, że to on, to nie byłbym go poznał, tak go boleść i choroba strawiły.	Wszystko mi jedno.	A gdzie służący?	A idźcie dzisiaj za rzekę, przy kopcach, Józka pokaże wama.	A kiedy pójdziesz?	A to niedobrze No, ale chodźmy już do tych biedaczek.	Ach, mój panie!...	Ach, panie hrabio, nie warto o tym mówić To tylko zwykła strata pieniężna.	Albo to Ania jedzie z rodzicami?	Ale nudziarz z pana bierz pan kapelusz i chodźmy.	Czy wiesz pan, dlaczego umarł?	Dlaczego ja nie mam rozumu i dlaczego ty, Rabsun, nie mówisz do mnie	Dziękuję za łaskę.	Fałszywe pieniądze drukował	Gorzej nam teraz niż przedtem.	I jadł kiełbasy nie będzie, i gorzałki nie posmakuje!	I nie dawał go pan nikomu?	Inaczej, ojcze, niż ty widzę Królestwo Boże.	Jak pani może tak mówić?	Jakim sposobem?	Jakżeż nie miałam wyjechać? Musiałam!	Jużto pocałunek Maryi niezawodnie był wam przedsmakiem; dopierożeście dostali apetytu na dziewczęta!	Michałowi wierz bo nie masz nad niego większego praktyka. Zły los przygnał tu tych skurczybyków.	Mnóstwo! Śliczna to była uroczystość!	Myślałem, że sam odwieziesz.	Najwięcej kłopotu będzie ze składkami	Nie czyń tego	Nie warto już spać. Dzień	Nie zdążyłam przeczytać najpiękniejszej sceny, jak Jagna, żona Walka, spostrzega ich.	Nie żyje?... czyś ty powiedział, że ona nie żyje?	Nie, Najjaśniejszy Panie.	Nie, nie! Pani myśli, że mężczyźni zawsze kłamią!	Nie, pani mnie nie rozumie. Mimo wszystko pani jedna może mnie uratować. Gdyby pani inaczej postępowała, może bym właśnie z panią....	Owszem Byłabym cię na pewno nie cierpiała, gdybym cię była poznała przed gilem i Dickiem.	Panie baronie: spokój	Podlec!...	Przy jej kolebce	Słucham wasęwasa, wasę (gw.)	Tak	Tak, panie.	Tego już żadną miarą przeczuć nie mogę.	To pan nie znasz całej historji? bon, opowiem.	To prosty domysł, mój Brühl, to prosty domysł.	Tych oto tutaj, krewnych mego ojca.	U chłopów robił nie będę, żebym miał skapieć, nie będę!	W takim razie dlaczegóż pani nierada z figla?	Wedle rozkazu, sir	Wiele chcą odemnie! zawołał Petrek.	Wiele mnie pan Skrzetuski jeszcze w Rozłogach o panu Wołodyjowskim jako o najlepszym swym przyjacielu powiadał...	Wiem o tym, ojcze.	Więc ostatni list od mamy był taki nieprzyjemny?	Z oddziału pana de Tréville.	Zatem w ogóle nie ma o czym mówić.	Zresztą Albertyna lubiła w tym celu wyjeżdżać za miasto.	Śmieszne rzeczy Ja nie mam żadnych szkieletów w szafie.	Żartujesz	„Do czego on zmierza?”	„Fliegender literat” odleciał.	„Garrick, ten twórca dusz, taki potężny w Koryolanie!”
Żadnego, chyba ten, żeś mi złamała życie i zniweczyła przyszłość. Czytałaś nieraz książkę Benjamina Constant i studiowałaś nawet ostatni artykuł, jaki o niej napisano; ale czytałaś jedynie oczami kobiety. Mimo że posiadasz wspaniałą inteligencję, która zapewniłaby los poecie, nie odważyłaś się wznieść do męskiego punktu widzenia. Ta książka, moja droga, ma dwie płcie. Pamiętasz?... Ustaliliśmy swego czasu, że istnieją książki męskie i żeńskie, książki-brunetki i blondynki... W Adolfie kobiety widzą jedynie Eleonorę, młodzi ludzie widzą Adolfa, mężczyźni dojrzali Adolfa i Eleonorę, myśliciele widzą życie społeczne! Uwolniłaś się od trudu wchodzenia w duszę Adolfa, jak ów krytyk zresztą, który widział tylko Eleonorę. Co zabija tego chłopca, moja droga, to to, że zmarnował dla kobiety swą przyszłość; że nie będzie niczym, mogąc wprzódy być wszystkim, ani ambasadorem, ani ministrem, ani szambelanem, ani poetą, ani człowiekiem bogatym. Oddał sześć lat energii, porę, w której mężczyzna może poddać się próbom jakiegokolwiek terminu, dla spódnicy, którą uprzedził tylko na drodze niewdzięczności, kobieta bowiem, która mogła rzucić pierwszego kochanka, musiała prędzej czy później puścić kantem drugiego. Wreszcie Adolf to niemiecki blondas, który nie czuje siły do oszukania Eleonory. Istnieją Adolfowie, którzy oszczędzają swojej Eleonorze upokarzających sprzeczek, skarg; powiadają sobie: „Nie będę mówił o tym, com utracił! Egoizmowi, któremu się poddałem, nie będę wciąż pokazywał uciętej pięści”, jak czyni Ramorny w Ładnej dziewczynie z Perth; ale tych, moja droga, tych się rzuca... Adolf jest chłopcem z dobrego domu, młodym arystokratą, który chce wrócić na drogę zaszczytów i odzyskać swoje wiano społeczne, swą naruszoną reputację. Ty grasz w tej chwili obie osobistości naraz. Odczuwasz ból, jaki sprawia stracona pozycja, i czujesz się w prawie opuścić biednego kochanka, który na swoje nieszczęście uważał cię za kobietę wyższą, zdolną zrozumieć, że o ile u mężczyzny serce winno być stałe, zmysły mogą sobie pozwalać na kaprysy.	Gdzie czarna kokoszka z białym czubem?! O, moi ludzie, moi ludzie! Taką ci miałam kokosią na cały świat sławną. Jak zniosła jajko w sam święty Jan, to bez dwa miesiące ino jeden dzień spoczęła. Ady rodzone dziecko tak matce nie świadczy, jako mnie ona podchlebiała! Ano przedwczoraj znowu się nieść zaczęła, a ta niewiara przeklęta wywlokła mi ją z domu dziś rano! Zdrajco! Judasie! Bo cię uśmiercę, niech cię już moje oczy nie oglądają!	Starczyż to do życia? Jabym się bardzo tego kunsztu wystarczania sobie w samotności nauczyć chciała. Często także jestem skazaną na pustynię, bo wolę ją niż tłum uliczny, a czasem niż salonową wrzawę. Próbowałam żyć z książkami, umiłować sztukę; ale wszystko to nie zapełnia życia...	Zaswędzi nie zaswędzi, ale jak ci pan Baum wyciągnie te żołędziki, jak cię asikiem wytnie, to kichniesz. A co, syneczku, a co, a nie chwal się, a nie mów amen przed in saecula saeculorumin saecula saeculorum (łac.) śmiał się na całe gardło z miny Zajączkowskiego i tak był rad, że trzepał cybuchem po sutannie i poklepywał Maksa obok siedzącego.	Prawda, że dziwne?... a przecież tak jest. Gdyby Starski był człowiekiem przyzwoitym i nie awanturował się z młodą panią baronową, Dalski niezawodnie poparłby jego pretensje do testamentu, ba! dałby mu nawet pieniędzy na proces, gdyż zyskałaby na tym i jego żona. Ale że Starski jest cymbał, więc naraził się baronowi i... uratował zapisy. Tym sposobem nawet nie urodzone jeszcze pokolenia chłopów zasławskich powinny błogosławić Starskiego za to, że umizgał się do baronowej...	To nie wchodzi w grę, panie Wystarczy duża suma pieniędzy, żebym odzyskał córkę, gdyby rzeczywiście miało się okazać, że została uprowadzona, w co osobiście szczerze wątpię, albowiem podróżowała incognito. Gdybym puścił wolno Czarnego Korsarza, musiałbym nadal obawiać się o własne życie. Jestem wycieńczony długą walką, którą musiałem toczyć z nim i z jego ludźmi, czas zakończyć to szaleństwo. Panie hrabio, każ swoim ludziom rozwinąć żagle i obrać kurs na Gibraltar.	Nic, nic Widzisz pan, ja, od czasu moich nieszczęść, ulegam nagłym osłabieniom, a w tej chwili właśnie uczułem dreszcze. Nie zważaj pan na to i zajmij się raczej swojem szczęściem.	Nie chcę o tym słyszeć Niepodobna uchylić się od etykiety! Zrzekam się tytułu.	Nie bo nadal pływała po morzu. Nie można nawet przypuszczać, aby po tym, jak przez pewien czas leżała na brzegu, mogła zostać powtórnie uniesiona przez morze, gdyż całe południowe wybrzeże jest najeżone skałami, o które na pewno by się roztrzaskała.	Przyszedłem palić owe dokumenty Czy ci nie wstyd dać się opiętnować?	Niewszyscy go na pewno dostaną kardynał sam żyje słowem Bożem i ogniem świątyni, ale my, niegodni grzesznicy wkrótce jeżeli nie od strzał nieprzyjacielskich, to od mrozu i głodu poginiemy, Bogu na chwałę, ale komu na pożytek, nie wiem.	Posłuchaj, kochany d‘Artagnanie jeśli pozwolisz, pójdziemy teraz poszukać naszych przyjaciół, a ponieważ jestem obecnie bogaty, od dziś dnia mieć będziemy obiady wspólne, aż do chwili, kiedy z was który też się dorobi pieniędzy...	Sam też podjąłem się jechać a to z kompasjikompasja (łac.)	Nie sądzę, bo właśnie skarżył się, że jest duszno i pytał, dlaczego nie podniesiono żaluzji, skoro otwarto już okna.	To nie, ale ja sądzę, że życzliwość ludzi zyskujesię w najprostszy sposób: przez własną życzliwość dla nich	Jak kobiety zabierają się do porządków, to chłopom trza komornego szukać choćby w karczmie, by przy pieczeniu nie zwalili na nas zakalca! Droga jak po szkle i sanna sielna, ale i taki mróz, że trudno w saniach wysiedzieć! Daj, Jaguś, Pietrkowi choćby chleba, bo przemarzł na kość w tym sołdackim szynelu. Jasio na długo do domu?	Cieszę się szczerze. Dawno nie słyszałem równie dobrych wieści! Oto, to, to! Co teraz począć z tą nieszczęsną Martą?	Nic się nie boję..	Florciu komu ty to mówisz?... Więc naprawdę uważasz mnie tylko za pannę na wydaniu, która nic nie widzi i niczego nie pojmuje?... Myślisz, że nie wiem że już miesiąc, jak pieniądze na utrzymanie domu pożyczasz od Mikołaja...	Tak, zamiaru nie miałeś, ale ostatecznie psujesz mi każdą zabawę, której chyba przy tobie nie mam nazbyt wiele.	Nie podajemy à la carte, ceny są stałe. Czy dużo się je, czy mało, czy zamawia się dziesięć dań czy jedno, cena jest zawsze ta sama.	Każ zawracać jedziemy razem, dam ci ofiarę w ręce. Zemsta jest zbyt szlachetnem uczuciem, uczuciem dzieci natury, dodał śmiejąc się, bym ją miał tamować jak drudzy... Krew, tak, tylko krew zaspokoić ją może.	Poprzemy wasze pragnienie zgody i pokoju, ojciec nasz Gnieźnieński, wiem to zjedzie aby przewodniczyć naradom... Pasterze wszyscy pospieszą za nim!! Rycerstwo przedniejsze wezwać potrzeba, przynajmniej z tych ziem, których los się będzie rozstrzygać.	To może go już nie być i nigdy!	To sobie kup, mnie nie stać na inne konie!	No i ten jak skazany stoi blady i umęczony. Złota narzeczona a srebrny pan! Gdyby u nas wiedziano, że panią całą w złoto oprawią, mybyśmy też może naszego pana choć w szkarłat wystroili, a tak się on ubogo im wydał.	No, cóż czy nie słyszyszże pan de Busigny raczy przemawiać do ciebie? Opowiedz, co było tej nocy, kiedy panowie tego pragną.	Oj, niebardzo wam dobry coście się to darmo napracowali! Wszystko jedna skra wzięła, i z dymem poszło!	To być nie może...	Bo trzeba siły niezmiernej, aby się utrzymać w warstwach tak głębokich i oprzeć się ich ciśnieniu.	Cha!... cha!... cha!... Sargon... cha!... cha!... Sargon, powinowaty króla Assara, zrobił się nagle tak pobożnym, że na całe miesiące puszcza się w niewygodną podróż, byle uczcić boginią Astoreth w Pi-Bast... Ależ w Niniwie znalazłby większych bogów i uczeńszych kapłanów... Cha!... cha!... cha!...	Nie wiem. Nie mam żadnej rodziny	Niechże pani nie drwi sobie ze sługi. Spełnić wolę umierającego, wielka rzecz! I nie ma o czym gadać.	A nie brednie. Patrzałem nań z tak bliska, jako na was ninieninie (daw.)	Czemu nie powiesz mi wszystkiego?	Ja nic nie powiedziałem!	Jestem dzierżawcą z Moulineaux. A pan, pułkowniku, czego pan sobie ode mnie życzy?	Nie mnie brać na nieszpory! a jakże!...	Nie; trzeba, żeby to zachował dla Linety.	Więc powiem prawdę. Ja jej nie cierpię!	Ślicznie, panie Aronnax, to się zowie mądrze mówić.	Głośno krzykniesz, poruczniku, i pojedziesz na bystrym koniu... A mnie tu mogą powiesić... W tropy twoje przyjdzie na tę samą miedzę jużci ten nieprzyjaciel. Ja zaś nie mogę od niego uciec na bystrym koniu. Muszę, widzisz, pozostać.	A jeśli nie powróci?	Aha! Ambicja, lubowanie się w sławie i tak dalej, i tak dalej! Wiemy, wiemy!	Bądź co bądź to mój obowiązek. Z tego powodu nawet odwlekam wyprawę, choć tam może przyjaciel mój mnie potrzebuje.	Czego chcesz? czemu nie pozwalasz nam słuchać dalej.	Któż zaręczy że miasto braterstwa, którego żądacie dziś, jutro nie zapragniecie panowania?	Nie, nie! Proszę nic nikomu nie mówić!	Nie, panie.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a mnie też ta biednego nie napędzicienapędzić (gw.)	No, no... uspokój się, bo tamten był blondyn	Odgadłeś pan doskonale. Człowiek, niestety, oswaja się z wszystkiem. Wszyscy np. niemal, wobec zwłok, czują pomieszanie i grozę, podczas gdy medycy, nawykłszy do trupów, traktują je, jak rzeźnik sprzedawane przez się mięso.	No, to można to zrobić; ojciec da wam bilet wolny do Warszawy i zpowrotem. Pojedzie Janowa, zobaczy, nacieszy się córką i powróci.	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	Ach, drogi panie gospodarzu, wiesz pan co to niezmiernie wygodne rozporządzenie dla bandytów, a może też obie strony czerpią z tego zysk?	Dajże już pokój tym swoim żarcikom, Sancho kiedy chcesz, to masz aż za dobrą pamięć.	Cud jawny już Pan Bóg raz nad nią okazał Cud jawny, mówię, że mi ją pozwolił z tych rąk sobaczychsobaczy (z ukr.) jeniec, zmuszony do zeznań. powiadały, on po Pułjanie przy KrzywonosieKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) żeby go diabli sprawilisprawić (daw.) a więc przy wzięciu BaruBar	Na co nam na późniéj odkładać. My i teraz wybór zrobić możem... niechaj pan starszyna świadkiem będzie.	A to jeszcze Murzyn w dodatku Widywałem ich padających jak muchy...	Ba, a mnie Basi... No! Pracujem szczerze, ale też miłosierdzie jest nad nami. Okrutnie mi jakoś wesoło w duszy! Trzeba też będzie i jutro czegoś znacznego dokazać!	Bądź co bądź! w żałobie! pójdę w żałobie, powtórzyła Teschen... ale pójdę... stanę przed nim jak widmo milczące...	Cóż? Czy jejmości jeszcze oną dawną winę pamięta?	To prawda! A czy wiesz, dlaczego gwiazdy mrugają tak wesoło?	To chwała Bogu. Wielcy to jegomości przyjaciele... Jeno mi ksiądz mówić zakazał...	A w jaki to sposób paraduję?	Ależ, mówże już!...	Aš viską mačiau, nes kaip bet kaip jie to visko daėjo, nežinau... Jų randasi labai daug, visi priguli prie vieno Dievo. Tas tai viską jiems davė ir visko pamokino...	Chcę go uratować!	Czy mogę czymś służyć, pani matko?	Czy zbrzydłam?	Gdzie on teraz jest?	Kto są ci panowie, których znalazłam dziś u was?	No, jeszcze tylko ten raz.	Od ośmiu dni zasiada w tym uczonym gronie.	Pewnie! Straszne były z nas zwierzaki Mój Boże, ale też wtenczas byli okrutni tyrani	Skąd jesteś?	Są takie temperamenta temperamenta, które nudzi wszystko...	To dobre, to bardzo dobre tylko czemuś to dramatem nazwał?	Zacznę ja cię edukować w polityce.	Śpiewaków muzyków, poetów, astrologów, wierszokletów, geomantów, alchemików, zegarmistrzów: wszystko wasale Pani Kwinty i mają od niej piękne i obszerne listy polecające.	A jakże!	Ależ owszem. Przygotowałam panu papier i ołówki	Chyba wczoraj	Dobrze. Niech będzie!	Dziękuję panu. Do widzenia.	Dziś obowiązkowo.	Kogóż więc, mego męża?	Masz przecie dzieci podobno...	Monte Christo jest nazwą wyspy, nazwisko rodowe hrabiego jest inne.	Niech pan czyta dalej	Niezupełnie Mamy przecież balony.	No, zostaniesz narzeczonym.	O wiele.	Pani daleko mieszka?	Pramigau ir taip jau skubinuos! Gerai da, kad Petras ilgai nepareina	Trzeciego, wieczorem.	Trzysta!	W Lozannie, pani...	Wie.	Wszyscy do pomp!
Gdyby Bóg od razu wysłuchał mojej prośby, wszystko poszłoby inaczej. Wróciłabym zaraz do domu, przywiozła mało bułek i nie mogłabym jej czytać, co ją tak bardzo cieszy. Bóg obmyślił wszystko daleko piękniej. Powiedziała mi to babunia i sprawdziło się dosłownie. Jak to dobrze, że Bóg nie ustąpił, gdym tak gorąco prosiła! Teraz zacznę się znowu modlić tak, jak kazała babunia, a jeśli Bóg nie wysłucha, powiem sobie, że zapewne, jak to było we Frankfurcie, obmyśla dla mnie coś lepszego. Będziemy się teraz modlić codziennie, dziadku, nie zapominając o Bogu, aby i on o nas pamiętał.	Możeż to być? wygląda na lat nie spełna dwadzieścia!	Więc, ja nie wiem, kto pani; ale wiem, że każdy silny człowiek bierze swój krzyż na ramiona i idzie w świat, lub kładzie się gdzieś pod płotem i zdycha, jeśli mu się tak podoba.	Patrzył na mnie łagodnie i z politowaniem. A potem wziął mnie chłodną dłonią za rękę. „Dobrze robisz, że to mówisz bo przekonasz się w ten sposób, jak silna jest prawda moja. Ty wątpisz, ty się pytasz, a ja wiem... ”. Ryczałem jak bóbr i ręce sobie gryzłem, i nogim jego martwe całowałi nogim jego martwe całował	Nie gniewaj się. Ty nie wiesz. Tam masz rozkaz wojskowy na stoliku nocnym Idź już. nawet w wypadku dwóch nędznych sylab. Genezyp pogładził ją po głowie i odszedł z dziwnym uśmieszkiem. Ani się domyślał nawet, jak piękny był w tej chwili natchnionego wariata i występnego chłopczyka. Niepodobny był do siebie zupełnie. Tajemne szaleństwo, gotujące się w pieczarach ducha do wylotu, rzucało na jego rysy złowrogi cień. Nie wiedział, co się z nim dzieje	Dopiero po ślubie państwa! A czekam dosyć niecierpliwie, pomimo, że Ada chce mnie powstrzymać, jak można, najdłużej.	I dlatego pewnie tak podskakujesz. Chodź na herbatę mój panie, i zachowaj się, jak przystoi gentlemanowi.	Na imię jej Emilka i niewielka! Ale za to twarzyczka! Kobiety zjadłyby ją w kaszy, gdyby mogły.	Na wieki! Poczekaj no, ptaszku, nie śpiesz się. A czemuś to ty przede mną taił, żeś jest pacholikiem pana Skrzetuskiego?	Nie inaczej, dzielny mój przyjacielu, on nas wyżywi, a dokonawszy tego, spełni tylko swoją powinność.	Nie wygląda na słabowitego Chłop musi być zdrowy, jak byk.	Że hrabia nigdy nie dał się zaprosić do nas na obiad.	Tak, tak! wy pięknie mówicie! Ja znam! Ojciec święty był człowiek, że o mnie podłym pamiętał! Ja ciągle wybierał się wrócić i do kolan mu paść, ale czort przeszkadzał! Ale ja tam nie kradł i nie próżnował. Tyle wszystkiego, że hulał trochę. Ja nie zapomniał o was.	Panowie nie wiedzą, co się stało? Oto ten pan pożyczył przed dwoma laty od mego ojca pięćset rubli na słowo i ilekroć żądano od niego zwrotu, nigdy nie miał pieniędzy przy sobie, ale obiecywał oddać wkrótce pod słowem honoru.	Ale cóż o niej nie wspominałeś nigdy?	Ano tak!... Tylko mi to wyszło z głowy! Rozdzielała je rzeczna odnoga, która potem wyschła doszczętnie!	Boże, dzięki ci! Znam głos tego psa. To Bull pana Harbisona!	Czy uwierzysz mi więc, kapitanie jeżeli pana przekonam, że ten okręt jest w nocy nawiedzany?	Czy zdarzyło się coś ważnego, matko, że trudzisz się o tej godzinie?	Melańciu, jeśli się nie mylę, to jedzenie, które pałaszuje ten pies, przeznaczone jest dla nas, kaczek	Myślałam, że jest jeszcze na hali!	Nie chcę mieć skandalu w swoim hotelu. O to mi chodzi.	Nie stało mi czasu starego Wisza prosić, będę wam mówił o tym... Siostrę waszą chcę wziąć...	Nie wiem, pani. Dość, że jestem ciekawa.	O! to bardzo naturalne: wielka miłość nigdy się inaczéj nie kończy ale słyszałaś o Jabłonowskim?	Pan hrabia nie potrzebuje pozwolenia, bo to wyspa bezludna.	To ta! Taka młoda i już...	A jednak żyjąż tu ludzie I ot, jakie to zasoby sił wytryskują po tych śmietnikach! A ty, szelmo, wyrzuć z nozdrzy te circenses uliczne! Jak to się chrapy rozedrgały tabunowemu źrebięciu.	Bardzo wierzę, kapitanie. Byłoby też uczynkiem miłosiernym ostrzec tych akcjonariuszów. Kto wie zresztą, czy przestroga byłaby dobrze przyjęta. Zwykle gracze bardziej żałują nie tyle pieniędzy straconych, ile nadziei szalonych, które się nie ziściły. A zresztą, mniej mi żal tych spekulantów niż owych tysiąca nieszczęśliwych, którym bardzo by się przydały te bogactwa stosownie rozdzielone, gdy tymczasem teraz pozostaną nieużyteczne.	Uważaj na niego, z oka go niespuść, gdy będzie wychodził, każ Mikicie kozakowi, żeby wsiadł na konia i jechał za nim dokąd on pojedzie. Niech dotrze do miejsca, żeby mi umiał powiedzieć, gdzie mieszka.	Ale nie tam, gdzie jej idzie o panowanie Nie pożałuje na nie.	Jakto, wyrzekła się pani myśli o sztuce, nie pragnie pani sławy, oklasków, tego boskiego upojenia sztuką, tego zdenerwowania występu, tego szału, tego...	Ależ to są ludzie niewinni!...	Dalibóg a to mi ładne i ucieszne zapytanie.	Dokądże to jedziemy?	Ha, więc się zawrócimy, mości Land; a jeśli po Zatoce Perskiej „Nautilus” zechce zwiedzić morze Czerwone, cieśnina Babel-Mandeb nie omieszka otworzyć nam do niego drogi.	Jajeczny, policz swoje słowa. Mnie się zdaje, że tutaj padło o jedno za dużo.	Jak tam w porządku?	Kochan co ty mówisz na te zwłoki?? Ja przeczucia mam złe!	Latem będziesz trzcinę na jeziorze kosił!	Nie wie o niczym	Niech jednak mój pan pozwoli mi dokończyć; jeśli to zjawisko rzeczywiście się ukaże, będzie to niemały kłopot dla pana Lessepsa, który z takim mozołem przebija swoje międzymorze.	O dla Boga! co też jegomość powiada? A ciężko on, Boże broń, chory?	Pieniędzy mi nie trza, mam ich dość od rodzica. Dajcie mi ten wasz pierścień z rubinem.	Powiedzcie mi to lepiej po polsku Cóż to tam takiego? Wyście zazwyczaj spokojni, widzę poruszonym?	Proszę! rezolutny to jednak chłop!	Przeciwnie, tak myślę I mam zupełną słuszność. Wesołych świąt! Jakiż ty masz powód być wesołym? Jakiż ty możesz mieć powód do wesołości? Ty, biedak?	Tak myślisz?	To jest zwyczajne świństwo, wiesz?	To mój patent z Instytutu Puławskiego	To, co pan słyszy. Rozwodzi się i wychodzi za mnie.	To, oczywiście, jego sekret?	Tutaj, za godzinę?... o! jakaś ty dobra, jak ja ci jestem wdzięczna.	Tyś wynalazcą, tyś odgadnął ich tajemnicę, nim zrobisz złoto... Na Boga, rób mi porcelanę! Za jeden serwis w Chinach z memi herbami zapłaciłem 50,000 talarów... Prusak mnie zdarł i wziął mi kompanią najpiękniejszych ludzi za wazy olbrzymie... a ty możesz robić porcelanę i milczysz!!	Za dwie godziny wzejdzie świt i będę musiał cię opuścić.	Łaska by to była dla prostaka żołnierza niepowszednia...	Żądałaś tego?	A Fernand?	A ja pamiętam.	A jakże, pacholik mój przyniósł ją za mną. Wawrzuś!...	A kiedy moglibyśmy przystąpić do dzieła?	Ach, ekscelencjo, woda jest jeszcze większą rzadkością niż wino, jest taka susza!	Ale i profit miał będzie.	Ależ z pewnością.	Bardzo piękne.	Bywaj!	Będziemy radzili jutro; dziś trzeba pomyśleć o oddaniu ostatniej posługi przyjacielowi.	Co mi powié moja kochana mateczka?	Co ty mówisz!	Do miasteczka! ekonomska hreczka! cha! cha!	Doktór pierw wejdzie i przekona się.	Dziękuję, ale... mam jeszcze gdzieś wstąpić.	Edmund Dantès! A więc chodź!	Granich Düsseldorf pyta, jutro będzie sygnowane!	Hm! zagadkowa	I co, Franku nauczyłeś się czegoś?	Jakto? a nasza dzisiejsza ranna w ogrodzie rozmowa.	Janczi! Weź pałasz i stawaj za mną.	Jesteś zamężna?	Kto mówi?	Las, Broń	Lituję się nad tobą, panie profesorze, i nad twoim kapitanem!	Nasze szable są ostre i sieką niemiłosiernie.	Oderwijcie rudel i wetknijcie go w błoto!	Ojciec także wolny.	Oto są, pani.	Pierwszy termin minął. Zwrócili się do jakiejś wywiadowni handlowej i ta ich szczegółowo poinformowała.	Przecie ja się chcę z nią ożenić...	Serce pęka!	Siadajcie, Macieju, z nami, zjecie, co jest	Szkoda mi pań bardzo. Stracę jedyne towarzystwo!	Tai bene Stonių Vincelis?	Tek	Tylu, ilu pan Longinus.	W gabinecie przyległym do pokoju, w którym zmieniała ubranie.	Wsiadajmy, Ayrtonie.	Współczuję pani szczerze.	Wyście powiedzieli Niech się stanie wedle woli waszej.	Zara, zara!...	Zowią mnie Klementyna.
Jedyny sposób, nie dbać o nic.... słyszysz? zupełnie o nic! o zdanie, ani o uczucia niczyje, o formy, ani o zwyczaje; lecz robić tak, aby posiąść jak największą summę zadowolenia...	Ja Pity za nic bym w skarpetki nie ubrała, ale pończoszki...	Jak tylko to zobaczyłem, coś mnie tknęło i wiedziałem już wszystko. Nogi się pode mną zachwiały. To tak, jak gdybym go widział, gdy padał; mogłem powiedzieć, jak daleko pozostał. Miernik wskazywał osiemnaście mil i trzy czwarte, a z głównego masztu wyrwano cztery żelazne gwoździe. Zapewne włożył je do kieszeni, by powiększyć ciężar, ale Boże, czymże mogły być te gwoździe dla takiego człowieka jak kapitan Brierly! Może jego zaufanie w siebie samego zachwiane zostało w ostatniej chwili. To chyba był jedyny taki wypadek w jego życiu; ale mogę przysiąc za niego, że gdy się raz znalazł w morzu, nie kiwnął palcem, by się wyratować, jak również, że miałby dość odwagi, by walczyć cały dzień, gdyby wypadł z okrętu przypadkiem. Tak, panie. Nikt mu nie dorównywał, sam to mówił, słyszałem kiedyś. TestamentW nocy napisał dwa listy: jeden do Towarzystwa, drugi do mnie. Dał mi mnóstwo wskazówek co do podróży jak również niezliczone rady co do postępowania mego z naszymi ludźmi w Szanghaju, abym mógł pozostać komendantem Ossy. Pisał jak ojciec do ukochanego syna, kapitanie Marlow, a ja byłem od niego o dwadzieścia pięć lat starszy i znałem smak morskiej wody, gdy on jeszcze koszulę w zębach nosił. W liście do właściciela pisał, że zawsze spełniał swe obowiązki, aż do tej chwili myślał o mnie, o mnie, panie! Mówił im, że jeżeli przez swój ostatni czyn nie stracił zaufania, jakie mieli do niego, to ocenią moją wierną służbę i zwrócą uwagę na jego gorące polecenia, gdy pomyślą o jego następcy. I wiele jeszcze podobnych rzeczy. Oczom własnym nie wierzyłem. Zatrzęsło mną całym Czy myślisz pan, że jego skok dał sposobność nieszczęśliwemu człowiekowi do wydobycia się nareszcie na wierzch? Taka nagła śmierć wytrąciła mnie z równowagi na cały tydzień, a nadzieja, że stanę się kimś odbierała mi przytomność. Ale nie ma obawy. Na Ossę został przeniesiony kapitan Pelionu jestem waszym nowym kapitanem, panie Jones!” Tak był zlany jakimiś zapachami, że aż śmierdział, kapitanie Marlow. Śmiem twierdzić, że to spojrzenie, jakie mu rzuciłem, spowodowało, że się jąkał. Mruknął coś o moim zawodzie ale on tu nic nie zawinił. A ja mu rzekłem: „Daj pan pokój staremu Jonesowi, do diabła z nim, on przywykł do tego”. Od razu spostrzegłem, że uraziłem jego delikatne ucho i gdyśmy po raz pierwszy jedli razem śniadanie, w brzydki sposób czepiał się to tego, to owego. Takiego głosu nie słyszałem dawno. Zacisnąłem zęby, oczy wpiłem w jakiś punkt i trzymałem się, jak mogłem najdłużej; ale w końcu coś mu odpowiedziałem; a on jak nie skoczy, jak nie machnie tymi pięknymi piórkami niby walczący kogut, jak nie krzyknie! „Przekonasz się, że masz do czynienia z kim innym, nie z nieboszczykiem kapitanem Brierly!” odparłem ponuro, udając, że jestem bardzo zajęty krajaniem mięsa. „Jesteś starym łajdakiem, panie Jones! Mało tego, znany jesteś z tego wśród załogi!” odparłem ot, jak wyłazi szydło z worka! rzucony na wybrzeże sześćset mil od żony i czworga dzieci, które każdy kąsek chleba otrzymywały tylko z mojej pensji. PiesTak, panie! Wolałem to, niż słyszeć złe słowo o kapitanie Brierly. Zostawił mi te szklanki i pragnął, bym się zaopiekował psem. Oto jest.	Co?... Skąd?... Ty oszalałeś, kapłanie!.... Grzebiesz się w papirusach, ale ja siedem lat służę w wojsku i prawie nie ma dnia, ażebym nie odbywał musztry czy manewrów... Jakim sposobem w ciągu paru miesięcy będziesz miał półmilionową armię?...	Aleś mu się podobał, bo on ogromnie podziwia ludzi ze szlacheckiemi nazwiskami, którzy robią majątki. Wiem, że on sam jest własnym plenipotentem, ale się starzeje i gnębi go pedogra. Ja mu podsunąłem kilka myśli poleć mu mnie. Rozumiesz, że nie chcę dobrać się do jego kasy, chociaż jako pełnomocnik miałbym jakieś dochody, ale głównie chodzi mi o to, by się rozgłosiło, żem został pełnomocnikiem takiego milionera. Czy prawda, że on dla młodego chce zrobić ordynacyę z majątków poznańskich?	Tak, mój chłopcze, tylko tyle. Ale baczność! Rozkaz. Jeżeli macie kogo z tamtych stron w dyliżansie, nie wymieniajcie pana hrabiego, chce podróżować kognitokognito	Ale nie w tej kwestii!	Czy nie widzisz, matko czy nie widzisz, jak tym wszystkim, co pleciesz, zadowalasz Copperfielda?	Dobrze recytuje ale i tak wolę wista.	Nie to straż tylko daje mi znać, że patrol nadchodzi.	O, gdyby nie on siedział w tej łupince, kazałabym ją rozbić!...	Tak i ja wiem o tem, ale ten związek przeciwko mnie wymierzony nie jest, stoi w piśmie, które ułożyli, iż wierni mi pozostaną.	Zaraz po śniadaniu musisz się trochę przespać. Nie możemy i tak wyruszyć przed południem, ponieważ jest dużo do roboty. Trzeba połapać konie, złożyć namiot, urządzić inaczej jukijuk	Dlaczego pan to zrobił?... Czy z chęci zysku, czy dlatego, że bez tych narzędzi nie mógłby pan ratować ofiary katastrofy?	Ależ o tym panu Arystobulu Ursiclosie, który dużo lepiej by uczynił, udając się na drugą stronę Tweed, bo zdaje mi się, że nigdy Campbelle nie łączyli się z jakimiś Ursiclosami.	Chwała cudownej Panience! a czy zdrowa biedaczka? Tyle godzin strachu o głodzie i chłodzie!	Chyba nie; siedzi chmurny za stołem i parę bezbez (tu gw.)	Co tam podobanie. Żadna mi się nie podoba, bo ja nie do żeniaczki.	Czemuż to nie wolno mi otrzymywać listów od tego właśnie gentlemana?	Dlaczego z ula?... Aha!... Ale uważasz pan, to niebezpieczne porównanie.	Do wczorajszam się nie bał...	Ha! ha! byłby może sposób, ale to trudno, bardzo trudno!	Ja rzeczywiście pomyślałem, proszę pani, o kokainie, ale niech mi pani wierzy, że...	Kiejście taki majster, to sobie stawiajcie, ja z próchna nie poredzę	Ma stryj rację	Mistrzu szanowny ożenię się, nie wątpcie o tym, i to rychło. W czasie waszych uczonych wywodów ta pchełka, którą mam w uchu, łaskotała mnie bardziej niż kiedykolwiek. Proszę was na wesele. Szeroko się zabawimy, za to wam ręczę. Jeżeli macie wolą, przyprowadźcie waszą żonę, takoż krewne jej i sąsiadki, to się samo rozumie. Jak hulać to hulać.	Nasz chmiel stracił przez wojnę zagraniczny rynek zbytu. Przepadła dla chmielu Francja, Anglia, Rosja, Bałkany. Wysyłamy go jeszcze trochę do Włoch, ale obawiam się, że i Włochy wmieszają się do wojny. No, za to po zwycięskiej wojnie ceny za towar wyznaczać będziemy sami.	Nie dbam, panie kawalerze, o ciebie i twoją krócicę...	Nie jesteś dziś w humorze	Nie miałem szczęścia go widzieć, nawet w kolebce będąc	Nie wstanę, sługo!	Nie śmiej się, bo wnet zbledniesz. Pan Sezofris jest pisarzem pana Chairesa, który nosi wachlarz nad najdostojniejszym nomarchą Memfisu... A mój ojciec widział go i padał przed nim na twarz.	Niezmiernie. Pan, co obawiasz się, abym zamiast pomagać, nie „zawadzała” w kantorze; pan, co odmawiasz mi najświętszego ze wszystkich uczuć, uczucia miłości dla kraju; pan, co wyśmiewałeś mój ubiór, mój sposób układania włosów na głowie, moją chęć posiadania fotelu; pan, na koniec co mnie szyderczo nazywasz „księżniczką”	No to bierzcie wszystko, wszystko i zabijcie mnie!	Och dziennik nie może się cofać. Pan Châtelet obraził się, nie popuścimy go cały tydzień.	On idzie do mojej mamusi jak chcesz, i ty możesz iść ze mną.	Tak, mój chłopcze. Przygotuj wszystko do podróży. Za dwie godziny pojedziemy.	Tak... czy mam zabrać co z sobą?	Ten okrutny gmach, który wasze miłoście widzicie przed sobą po lewej ręce to nasze stajnie. Ubodzyśmy mnisi, a przecie ludzie mówią, że gdzie indziej i rycerze tak nie mieszkają jak u nas konie.	Trzymałem ją w ukryciu tak długo, jak tylko się dało Może pan zrozumie moje powody, zważywszy pańskie wychowanie, tradycje i tak dalej.	Zbyt jesteśmy nieufni, aby każdą złotą baśń przyjąć za prawdę, zbyt niestety mądrzy, by wierzyć, że z chwilą ostatnią skończy się zupełnie to, co tutaj w nas było i żyło.	A depesze?	A pani? Pani, tak droga i tak potrzebna panu Noirtier?	A potem wymalujemy pani śliczne dzieci w arabeskach	A ty, dziecko drogie, jakież masz pragnienie?	Ach, Maciusiu, kiedy widziałam przepiękne fajerwerki i ognisty wodospad, myślałam wtedy, coby to było za szczęście, gdyby i czarne dzieci mogły patrzeć na te wasze dziwy. Mam do ciebie, Maciusiu, wielką, wielką prośbę.	Aha! Ty to się nauczysz, tyś mądry!	Ależ, Zdzisiu właśnie uwierz w to, że musisz być zdrów, a wyzdrowiejesz...	Cieplej tak?	Co mam przyrzec?	Co pan mówi!	Co?	Czeka!	Daj pan spokój Zrobiłem dla pana dość w ostatnim czasie... za dużo nawet, mogę powiedzieć. W tym tygodniu dość strachu się nabawiłem, widząc rysopis w dziennikach.	Dopiero przed godziną zostałem zwolniony z aresztu sądu dywizyjnego.	Drogi panie Beautrelet, kazano mi polecić panu, żeby pan całą tę sprawę zachował w jak największej tajemnicy.	Dzień dobry	Dziękuję tobie za dobre słowa twoje	Et, któż inny miałby podpisywać? Ja.	Felicja zostanie ze mną	Giną ludzie i z konia!	Ja się doskonale zabawiłam, a ty?	Jaki pierścień?	Jestem pojętnym uczniem?	Już się pani zaangażowałaś! i do kogo?	Kapitan!	Kogo?	Kopiejczasty być musi ten młodzian... wygląda na takiego!	Kto?	Ką čion, vaikeli, džiaugsies, kada visą laiką širdis nerimstanti buvo.	Lecz dopiero o drugiej	Ma pan swojego agenta giełdowego, prawda?	Mój ojcze, żenię się, przychodzę prosić...	Na zdrowie!	Najlepiej zapytaj, kiejś ciekawy.	O, to coś niezwykłego! co ci się stało? konie padły, owce zdychają?	Oj, ty łobuzie!	Opiekę nad Iwonem... utracisz wtedy...	Pan chce dowody?... Ma pan dowód w ten „Kurieru”. Ja onegdaj posłałem do nich szaradę. Pan zgaduje szarady?... Posłałem taką:	Panie ordynacie!	Pod jakim.	Ponieważ!... ponieważ musi się coś wydarzyć!	Powiększacie smutek swój tą rozmową Signora Frascatello roztkliwiasz się i rozżalasz...	Prawda, że to niespodzianie w niego uderzyło. Waćpani dajesz swoje białogłowskie racje wcale do rzeczy.	Procenty płacę regularnie	Są blisko Listy z Węgier przynoszą groźne wieści. Coraz to jakiś książę rusiński zjawia się tam, błagając o ratunek albo przynajmniej o schronienie... Dwór mego ojca jest pełen takich wygnańców, którzy straszne rzeczy opowiadają...	Słyszałeś już zapewne, kolego, że ostrożność jest matką mądrości.	Ta-a-k?	Tiens, tiens! ClotildeTiens, tiens! Clotilde (fr.)	To się skul pilno... Idź na ziemię, Stasiek ma chustkę.	Ty	Uczy się to?	Więc czym skończy się wasza nienawiść?	Wyczytała to pani z mych oczu	Z grubszych A. Rychter i F. Fiszbin.	Zmogłem się wczoraj kiej bydlę, to muszę się wywczasować.	Znam ten ogród Należy do mojego przyjaciela Moralesa.	Ładnie by ta mucha wyglądała bez ciebie!	„Pójdę i ja”	„To się naucz, a jak będziesz już umiał, przyjdź do mnie; pogadamy wtedy o teatrze!”
Nie było pana pod ręką. Otóż staję na rogu i czytam afisz. Zasłania mi ktoś stojący przede mną. Poglądam przez jego ramię: Wiosenne dziwy. Pasja mnie wzięła, bo to, panie, grywają już od dziesięciu lat, a ja myślałem, że będzie co nowego...	A jednak nie mogę zgodzić się z tobą całkowicie, Wilhelmie, by wszystko działo się wedle bożej woli... Jak to, na przykład, co mnie się wydarzyło z tymi nieszczęśnikami.	Bredzi się coś poczciwemu pijaczynie. Wybaczam mu to wszelako: zdaje się, że mu się niewiele już należy. Chodźmyż ułożyć mu nadgrobek. Co zaś do odpowiedzi, jaką nam daje, to jestem z niej taki mądry, jak kiedym wisiał za pępek u matczynego żywota. Słuchaj no, Epistemonku, moja baryło. Czy nie uważasz, że on jest dość sobie zwięzły w swoich odpowiedziach? Na honor, to jakiś szczwany sofista z wyparzowym pyskiem. Założyłbym się że to Marabajczyk. Tam do kroćset, jak on się strzeże, żeby się nie dać złapać w żadnym słówku! Odpowiada samymi disiunctivami. Nie może nie mówić prawdy; bowiem do prawdy tego, co mówi, wystarczy, aby część była prawdą. O, co za filut! Czysty św. Jago z Breszyry, bodaj się tacy na kamieniu rodzili!	Byłyśmy w Saint-Etienne-du-Mont u spowiedzi; przecie mamy dziś być u pana Taillefer. Biedna moja mała drży jak listek,	Co do mnie zgodziłabym się chętnie na to bo jak się zaczytasz, to zapomnisz przynajmniej na chwilę gderać po swojemu.	Dajmy spokój frazesom. W łeb sobie nie palniesz, a co tu Ludka ma do mówienia?	Mieszka tam dalej, zupełnie sam... na pagórku... w chałupie za cmentarzem... Chce pan, żebym pana zaprowadził?	Mądrze mówili i sprawiedliwie Mieli oni i pod Wilnem rozmaite relikwie, a to tym bardziej że chcieli gości przekonać, iż z poganami wojna. No i co? Obaczyli nasi, że byle w garście splunąć, a od ucha toporem machnąć, to i hełm puszczał, i łeb puszczał. Święci pomagają ale jenojeno (daw.) tak, że będą leżeć pokotem., bo większy jest nasz naród i Pan Jezus większą moc spuścił nam w kości. A co do relikwii	Nieźle mówisz, Sancho czasy nie zawsze do siebie podobne, a Zabobony, Omento, co tłum nazywa zazwyczaj przepowiednią, ponieważ nie opiera się na żadnej naturalnej przyczynie, mądry nazwie trafem szczęśliwym. Jakiś zabobonny, wyszedłszy kiedyś z rana z domu, spotkał braciszka z zakonu św. Franciszka i jakby spostrzegł smoka, odwrócił się i prędko wrócił do domu. Drugi znów drżał, skoro sól na stół rozsypano, jakby wypadki tak małej wagi mogły być pewnymi oznakami przyszłych nieszczęść. Mędrzec i chrześcijanin nie trwoni czasu na odgadywanie tajemnic nieba, a nie troszcząc się, czy rozkazy nieba wyrażone są w przedmiotach natury, wypełnia ich następstwa pokornie i cierpliwie. Scypio przybywa do Afryki, a wysiadłszy na ląd źle stąpił i padł na ziemię. Zdziwieni jego żołnierze, biorą ten upadek za zły prognostyk, ale on otwierając ramiona, jakby całą ziemię chciał objąć, zawołał: „Mam cię, Afryko, teraz mi się nie wymkniesz”. Toteż, mój przyjacielu Sancho, napotkanie tych posągów uważam za traf szczęśliwy.	No i co... co on teraz będzie robił?	No, to słuchajcie, głuptasy, co powiem. Słuchajcie i przygotujcie się do wielkich rzeczy! Co wy rozumiecie w polityce? Wasza rzecz słuchać mądrzejszego!	Ona może panu powiedzieć, że pana ojciec nie miał nic wspólnego z klęską i śmiercią jej ojca albo przeciwnie... jeżeli przypadkiem pana ojciec...	Te same nawet co dawniej widzę kwiaty	Witam pana Kuzynka pozwoli?...	A Bartek Kozieł wypatrzył ich na zwiesnę w boru...	A gdybyś kochała, Malinko?	A ja Hanusia Pisała mi pani Niewiarowska, że dziecko jest płochliwe; tymczasem śmiele w oczy patrzy, to dobrze.	A ja Kamę kocham jeszcze więcej.	A ja przychodzę, bo mi tęskno. Jak ty się czujesz? Powiedz szczerze; może chciałabyś do domu?	A jakeś się tam dostał? Wierzą ci? Nie boisz się? Niejednego już położyli partyjni.	A może to rzeczywiście była gwiazda?	A ty trąciłeś się z nim, Henryku Trąciłeś się tak mocno... wtedy właśnie stało się to... zawsze jesteś tak niezręczny...	A wiesz że i za opiekuna i za przyjaciela mnie chciéć wybrać, to równie szczęśliwa myśl, jak łamać podkowy! Człowiecze, gdybym mógł łamać kowadła... nie skruszyłbym słomy ze strachu abym nie obudził zazdrości: pięknie się wykierowałeś..	Ale cóż poczniemy	Ale!... Widzieliśmy ich wszyscy, jak szwargotały...	Ależ nie!... O handel, a raczej o ułatwienie handlu między Rosją i zagranicą towarami, no... towarami... Miasto zaś nasze, pożądane jest, ażeby się stało centrum takowego...	Ależ prosimy, prosimy.	Czy nie podzielisz się ze mną swoimi przypuszczeniami?	Czy to było bardzo przykre?	Daj pieniądze.	Dla Boga! Kto tu o poddaniu wspomina? Albożeśmy to nie przysięgli Bogu żywemu, że jeden na drugim padniem?	Dlatego w sprawie téj akcyzy i podatków, Hennicke, tyś mi potrzebny, nieodzownie, koniecznie. Król potrzebuje pieniędzy, a kraj jest wyczerpany: stękają, jęczą, skarżą się.	Do Potkańskiej.	Do ciężkiej cholery	Dokądże? jeśli wolno	Dotąd myśmy się bez niej obchodzili	Dziękuję panu. Do widzenia.	Ehej! chcieliśtachcieliśta (gw.)	Ewa	Gotuj się, bo niedługo przyjadą posłowie, a moja córa pójdzie w lackie kraje!	Hast du davon gehört? Worüber hat der Jude gesprochenHast du davon gehört? Worüber hat der Jude gesprochen (niem.)	Honor rzekł, cedząc wyrazy przez zły uśmiech na ustach.	I byłbym może skapiałskapieć (daw.) tu: raban, hałas.. Nie wiem, czy ci o tym powiadał, bo on radrad (daw.) rada sprawująca władzę w zakonie., że rozpowie po zachodnich dworach, jak Krzyżacy z pasowanymi rycerzami postępują. Aż zlękli się i wzięli mnie do lazaretulazaret	I wy, mój człeczku, sami widzieli, jak ona panienka tamtędy wyleciała?	Idziemy odszukać twój dom, mój stary Zbieraj się i chodź, bo to niełatwa sprawa. Przyda nam się twój nos.	Idźże ostrożnie! zawołała Babetta.	Ja też nie każdemu, tylko panu ufam.	Jakaś pani... powiada, że nazywa się Tourbillon... Podobno pan doktór kazał jej przyjść rano...	Jakieś szczeliny w skale czy wyżłobienia, którymi można by się było dostać do wnętrza wyspy. Nie widzę nigdzie miejsca, na którym dałoby się postawić stopę.	Jakież były następstwa tej zwady?	Jakże się ma ten wasz chłopak, com go to we żniwa chrzcił?	Jakże! Jarszówna!	Jeszcze za wcześnie. Opuszczają swoje schronienia dopiero, kiedy ludzie i zwierzyna smacznie śpią i głośno chrapią.	Jezus Maria! Toć ja i szabli nie mam!	Juści, mówcie prawdę.	Już że tam będziesz oczkiem w głowie i osobliwością wielką, to pewna! Niewiasta w stanicy rzadkość, osobliwość; dziś popr. rarytas.!...	Mam lat dwadzieścia	Marne powody witeziów dzielą więcej, niż mogłyby ich złączyć otchłanie Mlecznych Dróg.	Marszałkowska to sprawa, nie moja! Myszkowski winę ci darował?	Mało nas!	Mianowicie?	Mocno ją kochasz?	Moja mała siostrzyczka.	Nie bój się wiem ja dobrze. Byłem w Podborzu i tam mi powiadano...	Nie robię interesu na cenie znaczka. Ale pytam cię jeszcze raz, jakiż to z ciebie biały człowiek?	Nie uczyni bo gdyby chciał, to by już uczynił. Żadnej do tego nie miał przeszkody.	Niech ksiądz powie, że nie chce mojej śmierci.	Niech się pan mocno trzyma	Nieprawda	Nigdy mnie nie opuszczały.	Nowe sitko na kołku	O tak! Przeszkód nie braknie temu, kto ich szuka!	O, Bazyli jest najlepszym człowiekiem pod słońcem, ale wydaje mi się nieco filistremfilister (pogardl.)	O, panno Magdaleno!...	Ojciec, ojciec! odezwała się cichszym i spokojniejszym głosem	Owszem W przeddzień bitwy pod Friedlandem, posłano mnie z raportem do kwatery generała Davousta. Spełniwszy polecenie, wracałem do mego biwaku, aż tu na zakręcie drogi spotykam się oko w oko z cesarzem. Napoleon patrzy na mnie:	Pani Koniecpolska siedziała już przy kierownicy dwuosobowej półwyścigówki bez drzwiczek, który to szczegół nie wydał się Dyzmie specjalnie zachęcający do podróży.	Panie Horst, panie Horst W moim domu... takie słowa...	Pewnie już nie, chybaby zaszło coś nowego...	Porzucasz mię! wiesz jednak, że tego nie lubię!	Powiedz.	Prawda? I jeżeli przypomnę ci teraz, że to ja cię namówiłem do tego, że ja cię wciągnąłem do interesów, że to dzięki mnie ty z biednego magika, czy to uczonego, zrobiłeś się bogaczem, to nie dlatego, byś mi dziękował. Ja tam podziękowania mam w nosie. Ale dlatego, byś wiedział, że jestem kontent z ciebie.	Przedstaw mu pan całą rzecz, a jeśli jest niewinny, pozwoli się zrewidować. Jeśli nie pozwoli, poradzimy sobie dalej.	Przysięgam przed Bogiem, że mówię prawdę	Rozumiem.	Rzecz całkiem prosta. Ponieważ detektyw interesuje się tak bardzo moją wygraną i przegraną, uważa mnie widocznie za fałszerza, a podejrzenie to chcę rozwiać.	Rzekłeś! Dobrze wama z Miemcami w piątki na sperce z kawą, to jeszcze lepiej będzie dzisiaj, we święto...	Samolubstwo, Społeczeństwo	Tak jest, wykonano je dla mnie i jest to niezwykła próba cięcia kamienia. Ale kamee są mniej rzadkie, niż pan sądzi, chociaż noszą je zazwyczaj kobiety. Był to istotnie kaprys pewnej damy, któremu zawdzięczają istnienie swoje. Ja sam nie byłbym nigdy...	Tak, panie bo w istocie nie ma nic niebezpieczniejszego, jak śpiewać w cierpieniu.	Tak, panie. Jesteśmy zamknięci w dość ciasnej względnie przestrzeni. Czyżby strumienie wrzącej wody wyrzucane ciągle z pomp „Nautilusa” nie podniosły temperatury tej przestrzeni i nie opóźniły zamarznięcia?	Takie imię miejscu temu nadała niegdyś Janka...	To bardzo proste skoro nieprzyjaciel zbliży się na odległość strzału, damy ognia; jeżeli zaś pomimo to dalej posuwać się będzie, damy znów ognia i strzelać tak będziemy, dopóki nabojów starczy; jeżeli zaś reszta, jaka pozostanie z oddziału, zechce szturm przypuścić, pozwolimy oblegającym dotrzeć aż do fosy, a wtedy zepchniemy im na głowy ten kawał muru, który utrzymuje się jedynie jakimś cudem w równowadze.	Tu, w Paryżu?	Uciekajmy stąd, bo inaczej za pięć minut zwali nam się na głowę całe plemię.	Więc lepiej niech umierają z głodu?	Z powodu nadciśnienia?	Zali wola boska nie mocniejsza od ojcowej? A coże Jurand rzekł?  „Jak będzie wola boska, to ją dostanie”.	Założę się, że nie	Zresztą jeżeli to nie ten, to może który z tamtych.
A wie pan co że mnie to już do głowy przychodziło. On jakoś za grzeczny dla niej i zawsze jej broni.	Coś pan taki zły dzisiaj?...	Na jakiej zasadzie przybyłeś pan tu zamącać uroczystą chwilę mego życia?	Słowo honoru! Pan Zdzisław ma doskonałą posadę pod Moskwą: dziesięć tysięcy rubli rocznie... Był trochę niezdrów, ale to już minęło...	Któż mówi o rzeczach łatwych. Chcąc cenić siebie i wzmacniać swe wartości ludzkie, trzeba się zdobywać na rzeczy trudne. Nie sztuka jest złamać słomkę, nie sztuka odwrócić się od potrawy, która nam nie smakuje. Moim zdaniem człowiek typu pana jest właśnie stworzony do pokonywania w sobie największych trudności. Pan jest dzielnym człowiekiem. Gdyby pan żył w czasach kolonizacji Ameryki, na pewno byłby pan jednym z pierwszych pionierów.	W Dengu było sporo derwiszów i Murzynów. Ale za Sobbatem weszliśmy w kraj dżungli i szliśmy całe tygodnie, aż dotarliśmy do tego wąwozu, w którym pan wie, co się stało...	Dopóki nie dowiedziesz pan, że Norski postępuje niehonorowo, nie masz prawa odmawiać mu satysfakcji.	I to coś znaczy! I gdyby ci rozbójnicy, a nazywam ich tak przez wzgląd na pana profesora, który ich zabrania nazywać kanibalami, wyobrażali sobie, że zatrzymają mnie w tej klatce zaduszonej, to grubo by się pomylili. Co myślisz, panie Aronnax, czy długo oni zamierzają nas trzymać w tym żelaznym pudle?	Tak Wielki Mistrz i Marszałek rachują na to, że gdyby zamek ów zdobywać było ciężko, wy potraficie do broniących go jako poseł przemówić. Spodziewają się tam tego młokosa.	W zimie to już pewnie będziemy w Warszawie, o ile naprawdę skończy się ta wojna, i nie takie baliki będą nam w głowie Zresztą co to można wiedzieć! Naprawdę na świecie teraz taka kasza, że niepodobna się w niej rozeznać. Na przykład jak daleko sięgną granice Polski?!	A Mickiewicz? On jeszcze wyraźniej, a jeżeli nie wyraźniej, to jeszcze głębiej niż Goethe określił tajemnicę, o której mówimy. I nie mogło być inaczej; on także należał do tych wszystkowiedzących, co pod nagłym światłem natchnienia czytają w księdze wewnętrznej. Każdy z nas nosi w duszy taką księgę wiedzy pierwotnej, ale prawie nikt nie domyśla się, że ją ma w sobie. A! gdybyśmy umieli ją otwierać, nie potrzebowalibyśmy niczego się uczyć. Cóż, kiedy najczęściej ta księga aż do śmierci bywa zamknięta na siedm pieczęci? Tylko ludzie obdarzeni geniuszem albo (co jeszcze lepsze) posłuszni wskazówkom łaski umieją czasem odchylić tam jakąś kartkę i wyczytać jakiś urywek, a potem świat się dziwi, skąd ci ludzie wiedzieli, jakim sposobem przepowiedzieli rzeczy, które w historii albo w nauce później się dopiero pojawiły? Zastanówcie się, panie, nad pysznym wierszem Adama o Twardowskim, a przyznacie, że wiedział niezaprzeczenie, co to jest zwierciadło „magiczne”.	Czego jej powracać? Nie powróci... Marcela, z miasta przyszedłszy, mówiła, że już jej tam niema: pewno ze swoim lokajem gdzieściś dalej powlokła się...	I nie minie cię, bo wiész że woli pani twéj opiérać się nie możesz, ani woli matki, ani woli pana.	A więc zarabiała dwadzieścia dwa talary w Parmie, gdy miałyśmy nieszczęście pana poznać; ja zarabiałam dwanaście, każda z nas oddawała trzecią część Gilettiemu, naszemu protektorowi. Z tego, mniej więcej co miesiąc, Giletti kupował Mariecie jakiś prezent wartości dwóch talarów.	Może naprawdę zatruł? Przecież pisały gazety, że od Pasteura ukradli probówki z dżumą!	Myślicie, że łatwiej by było wojować z nią niż z Jurandem?	Panie hrabio mam nadzieję, że żadna fałszywa plotka...	Pauvre enfant... zawsze osłabiony, pomimo że wciąż bierze pigułki żelazne.	Nie wiem, może się mylę, tyle lat się nie widziałyśmy. Przywiozłam jej adapter i kilka moich najlepszych nagrań, leża­ły tam, gdzie je położyłam, adapter też nienaruszony. A kiedyś, pamiętam, bardzo lubiła muzykę. I mój śpiew też lubiła. Jedyny człowiek, o którym mówi z ożywieniem, to profesor Wnuk.	A więc mają serca tak nielitościwe jak ludność tutejsza? Powinienem był domyślić się tego! Ani ziemia, ani woda, ani niebo nie okazują szakalowi litości. Niedawnymi czasy, po upływie pory deszczowej, widziałem namioty jakiegoś białego człowieka... i nawet udało mi się zwędzić końskie wędzidło z kawałkiem tręzli. Była nowiuśka i żółciuśka, ale rozchorowałem się, gdym ją zeżarł. Biali ludzie nie umieją porządnie wyprawiać skóry.	Cóż ty sobie myślisz, Athosie, ja nie potrzebuję nawet czwartej części tej sumy, a sprzedawszy siodło, będę już ją posiadał. A przytem, zdaje się, nie pamiętasz, że i ja mam pierścionek kosztowny.	Dlaczego nie zaczekałaś na mnie? Kto zestawił meble?	Dotąd nie Ja z nim jestem bardzo dobrze i kochamy się mocno; siostra także go lubi. Bywa u nas prawie codziennie.	O, przepraszam bardzo! To mu się tylko zdaje! Daleko ci do tego, Beetle! Wal go, Turkey!	Dosyć tego Sancho, idź ucałować rękę swego pana i rycerza i proś go o przebaczenie, a pamiętaj na drugi raz ganić i chwalić z większą roztropnością, nade wszystko zaś nie mów nic złego o tej damie z Toboso, której nie znam, ale którą kocham z całego serca, ponieważ sławny Don Kichot ją uwielbia. Zresztą zaufaj mi, a nagroda cię nie ominie.	A więc i pani syn także nie umie czytać?	Ciałem i duszą należę do jasnego pana. Słucham rozkazów.	Gdy ja jestem u steru, mojemu statkowi nic nie zagraża.	Gdy mówisz ze mną! Ale ja o nią nie jestem wcale zazdrosną, ani o twoją Apollinową piękność; tylko, tylko jéj, niecierpię i ciebie, Angelo, nienawidzę...	Mój Boże, to bardzo proste. Ladaco, któremu nieboszczyk zwierzył się z sekretem, pochwyciwszy parę słów sprzeczki z panią Cardot, odgadł pozycję pryncypała. Rejent liczy na twój honor i delikatność, wszystko już jest ułożone. Dependent, którego prowadzenie jest bez zarzutu (ba! Hultaj chodził regularnie na mszę, skończony hipokryta!) podoba się rejencinie. Cardot pragnie zostać z tobą w dobrej przyjaźni. Ma objąć dyrekturę olbrzymiego towarzystwa finansowego, będzie ci mógł oddać jaką przysługę. Ha! Budzisz się z pięknego snu.	O, to wprost nie do wiary!	Proszę pójść ze mną, panie hrabio, a może podam panu powód.	Szczególnie tobie nie mógłbym tego zrobić, bobyś od razu poznał, mając najmniej na rozkładzie.	Ja nie boję się bólu. Gdzież tam. Sam zobaczysz. Ani jęknę. I o to tylko cię proszę, ty nie zważaj na ból. Ja przetrzymam. Byle dobrze było.	Mości panowie, słyszycie, co mówią: impetu nie mogli wytrzymać!... A co?... Impet to grunt!...	Patrz, Ewo, to nasza szosa. Nasza i ją. No... i mamę... Nie masz pojęcia, jaka to rzeka kapryśnica, jaki dzikus. Na wiosnę wzbiera nagle i staje się ogromna jak huczący Rodan. To samo w końcu czerwca, na święty Jan. Zalewa całą dolinę, rwie groble, targa upusty, szarpie młyny, zrzuca za siebie wszelkie mosty. Nie znosiła do tej pory mostów, a teraz dobrodziejka musi tolerować nasz most! Przykre to, moja pani, ale cóż robić... Zła jest jak człowiek. Wszystkie jej strumienie są z naszych, czarnych jodłowych borów, wszystkie idą ze źródeł w naszej puszczy. Toteż ona ma czarną duszę. (Bo ona ma duszę... A ja ją kocham właśnie za dzikość, za wzniosłość i za grozę jej duszy. Ona ma taką duszę jak tutejsi ludzie, jak tutejsi chłopi i jak my, tutejsi chłopi, Bodzantowie.	Panie Andrzeju, ja nie żartuję... Świętą i szczerą prawdę mówię. Nie będą oni sejmikowali nad waćpanem; ale jeśli im ojcem za przykładem dziadusia będziesz, jeśli ich nie odepchniesz, pychy nie okażesz, to nie tylko ich, ale i mnie za serce ujmiesz. Będę razem z nimi waćpanu dziękowała, całe życie... całe życie, panie Andrzeju...	A teraz nauczę cię czegoś, na czym Długi Dżek się nie rozumie	A to co? Kościół dla samego króla pewnikiem, dlatego nieduzy, prawda?	Ach, droga Madziu jakżem ci wdzięczna!... Bo gdyby nie ty, nigdy bym się tu nie wpisała, nawet nigdy by mi to na myśl nie przyszło... Dziś dopiero zaczynam żyć... widzę jakiś cel... jakąś uczciwą pracę. Cóż to za zacne kobiety, z wyjątkiem paru krzykaczek...	Co się tu dzieje?	Co tu Antoni mi kładzie za wycinki?	Czymże ja mogę przysłużyć się panu?	Cóż to wyrabiasz, chłopcze! Przestańże mnie walić po bokach!	Dobrze. Nie płacz, Antosiu.	Dobrze... Nie kop dalej powiedz mi tylko, na jakiej wysokości znajduje się tunel, któryś zrobił?	I ja tak samo zrobiłem	Jakoś nie znasz swego dziedzica.	Jakżeby nie! ludzie prawią... Szczęście wielkie spotkało Baniutę.	Kiedyś tej formy dopełnił, a nie dbasz, inni mogą cię wyręczyć.	Linetka naprawdę nie lubi miasta?	Nie cygań. Wuj się z tobą rozmówi, no...	Nie wiem.	Nie! Gorąco mi tylko!	Pewnie! Straszne były z nas zwierzaki Mój Boże, ale też wtenczas byli okrutni tyrani	Pręt, z jakiego zęby do bron kują.	Pójdziemy czuwać nad nim, a w razie czego rzucimy mu linę ratowniczą. Nie widziałaś nigdy, jak on zarabia na kawałek chleba	Sarny z Łysicy idą, czy co?	Sława Bohu! A powiedz no, mołodycio, nie uciekał tu tędy jeden szlachcic, Lach przeklęty, z córką?	Tak. Chciałem rzeczywiście...	Tak. Inwalidzi musieli się skupić.	Tomek, co to?!	W doskonałym stanie, ręczę za to, panie Morrel. Ten rejs przyniesie panu zapewne 25 000 franków zysku.	Więc może spotkamy się i zjemy razem?	A szynkarz? A rodzice?	A ten pokój?	A ty, Tutmozisie?...	A wieś, jak wieś. Ani miła, ani niemiła. Po prostu Odolany. Pracy tu trzeba, och, pracy! Ludek tu dobry, poczciwy, bogobojny, zapobiegliwy, pracowity, ale pracy nad nim trzeba	Biada wam! Depczecie ziemię następcy tronu... Śmierć spadnie na was i dzieci wasze!...	Bo mi zimno	Być może.	Cantat.	Czemże miałbym nieszczęście niezadowolić Waszej Królewskiej Mości?	Często padasz w ten sposób?	Disce, puer, disceDisce, puer, disce (łac.)	Dziecińskie, nasze.	Gdzieżeś, ty, człowieku, miał rozum, żeby nas w tyli świat!... O, Jezu, Jezu...	Gotówka jest?	Ha, ha!	I ty dychasz...	Idź, już tam Marysia czeka na cię z pomietłem albo czymś gorszym...	Ja z CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) rzekł namiestnik.	Jak Stefka kocham, a o Heli	Jak mówił?	Jakto zgubił? samiście dobrowolnie głowę stracili...	Jesteście tu gościem?	Lecz sam, jak się teraz czujesz?	No, chodziło więcej o zamknięcie, niż o połapanie nas; gdyby jednak ktoś teraz przyszedł, złapaliby go niezawodnie.	O tej uwięzionej właśnie chciałem mówić Waszej wysokości.	O, to, kas man rodosi, Onute, tu benaudingai daug laiko praleidi, bedirbdama rankų darbus ir išskyrus ta, gali būti da, jog tau ir nubosta knibinėti ilgai ar siuvinius ar mezginius.	Przeciwnie, udało mu się: coś zniknęło.	Puść, Albinos.	Sąsiedzi w okolicy, nazywają się Harasimowiczowie	Tam spędzę życie z tobą!	To obraża... tedy...	To takie poletakie pole grzebać, chować. Niemców i grzebli ich w końcu psi.	W takim razie możemy iść przed siebie, strzelając we wszystkie strony na chybił trafił	Widzę białą iskierkę, która zdaje się poruszać jak pszczoła nad kwiatem...	Zanosi się u was na coś!	Znam.
Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami wykręciliśmy do Dalnowa i Kroków, stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma tam żadnych chorągwi, bo wszystkie, co były, ściągnięto ku Kiejdanom, aby je mieć pod ręką.	Coś to ty, niewolnik stryja? Nie pan sobie? Co on ci tu ma do rozkazywania?	Czy Żydzi kiedyś tak chodzili? Pokażcie mi, jeśli łaska, gdzie jest napisane w Torze, że Żydzi przed wiekami chodzili w atłasowych kapotach i aksamitnych czapkach? Czy nie ładniej i zdrowiej chodzić z obnażoną głową, bez butów i bez tych wszystkich głupich strojów?	Ani ja panu nie towarzysz, ani ja jakich partyjnych znam. Dużo tu bywało wieców, ale się już dawno, Bogu dziękować, skończyły. Tu w fabryce nikogo pan nie znajdziesz	Doszły mnie posłuchy, że koło Łukowa jakiś szlachcic Skrzetuski ma żonę cudnej urody. Daleko to!... Ale jednak posłałem ludzi, żeby mi ją porwali i przywieźli... Tymczasem, czy uwierzysz, panie Kmicic, nie znaleziono jej w domu!	A Bóg zapłać panience, niechta pan Jezus wynagrodzi na szczęściu i na zdrowiu, i na dzieciach, i na majątku, bo ja tak se pocichu kalkulowałam, że od świętego Jana, kiedy już moja Anka z państwem przyjadą do Zielonki na lato, to wróciłabym do pani, do Krosnowy, bo byłoby mi blisko do niej, ino bez pola...	Na pewno tak jest, na pewno, jak mówisz, Bracie Straszny, a jednak... Ja się do tej wysokości wznieść nie mogę. Jestem ciężki jak kłoda ściętego drzewa, jestem jak głaz na pastwisku, który tylko od własnego ciężaru w ziemię wrasta. Oto wszystko. Wzruszenie moje jest tak leniwe, tak poziome... Jeżeli coś jeszcze wzruszyć mnie jest w stanie, to wiosna. Gdy „w liściach dębu pierwsza kukułka zakuka i rozraduje ludzi na ziemskim przestworze”... moje zbutwiałe serce uderzy jeszcze. A kiedy indziej...	Co pan Azja waszmości zawinił?	Co pan tu robisz?	Dałby Bóg, żeby to były tylko przywidzenia. Kiedy pana zobaczę?	Dziki!... Bo to się czuje przecie, że ten człowiek spiął się tylko w obręcze doktryn, pracy, obowiązków. Europa na tym karku ciąży. U nas doktryner wiadomo, co znaczy: U was tylko: Europy się nałykał... Powiedz mi, Borowski, po co właściwie przyjeżdżacie do Europy?	Biedactwo niknie w oczach. Wy nie macie pojęcia, jak ona się dręczy. Oczywiście, ukrywa to starannie, nadrabia miną, ale przecie zdaje sobie sprawę ze swojej tragedji. Bądź co bądź, to straszne znaleźć się w takiej sytuacji. Rozpacz mnie ogarnia, że właściwie niczem jej pomóc nie mogę. My jej nie potępimy, my postaramy się w miarę naszej umiejętności, nagrodzić jej krzywdę współczuciem i ciepłem. Ale inni! Ale świat! Dla ludzi będzie to hańba. Zakraczą ją biedactwo, zadziobią...	Nie pytam! nie badam! przerwał, nie chcę wiedzieć co niemiłemby mu było wyznawać, ale usilnie pana proszę... spocząć u mnie...	Niechże pan idzie	Pani de La Baudraye jest zupełnie niewinna, młodzieńcowi w oczach się dwoi Stara Piédefer wydaje mi się nadto nabożna, aby zapraszać do Anzy kochanka córki. Pani de La Baudraye musiałaby oszukać matkę, męża, pokojówkę swoją i pokojówkę matki; to za wiele pracy, stanowczo.	Lauretta... pojrzyj no, kto jest ten przygarbiony człek, co się tam na ławie w słońcu wygrzewa. Głowę wsparł na ręku, nie widzę twarzy.	A jakże nie czyni on z tego tajemnicy, iż za biały grosz, który mu dał jakiś bardzo poważny pan, już nie młody, ofiarował się papiery, nikomu ich nie dając, położyć w sypialni królewnej.	Muszę zapytać Le Sidanera, co on myśli o Poussinie To odludek, mruk, ale ja go umiem pociągnąć za język.	Nie o to chodzi, ale nie jesteśmy zmuszeni robić we wszystkim tak samo. Ja mogę zrobić Gilbercie inne uprzejmości, których pani Swann nie będzie miała dla ciebie.	O! Boże! dałem! tak się to mówi! wart był z pewnością sto pięćdziesiąt luidorów, a ten kutwa nie chciał dać więcej nad ośmdziesiąt.	Teraz próżno rwać się do drogi, moje matki Roztopy wiosenne świat zalały i nie przebrniecie przez bagniste puszcze. Poczekajcie, aż ziemia wyschnie. A tymczasem musicie sprawdzić, czy potraficie jeszcze chodzić. Bo to ważna sprawa. Zbliża się dzień Zmartwychwstania Pańskiego, chcę zaprowadzić was do Krakowa.	Nie uznaję obowiązków moralnych w odniesieniu do defraudantów. I ja radziłbym pani nie pakować się w tę sprawę. Ja bo już go na oczy nie chcę widzieć i na próg nie wpuszczę. Taką krzywdę mi zrobić!	Jeżeli umie zachowywać się jak należy, to nic nie szkodzi. Nie mogę znieść kobiet koło siebie. Słabo mi się robi. To prawdziwe przekleństwo!	Szakale nie dość wam dwu ofiar, że jeszcze pożądacie nowych?... Ja to zrobiłam, nieszczęsna, ja... bo któż inny byłby tak nikczemnym, ażeby zabijać dziecko?... Małe dzieciątko, które nikomu nie szkodziło...	Mój biedny przyjacielu nie ma jeszcze nic straconego, oddalam się na rok tylko. Potem nikt mi nie może zabronić ująć znów za miecz, a nie zabraknie mi królestw do zdobycia, ani hrabstw dla ciebie.	Biedny chłopak! Dostał po prezesowej tylko dwa tysiące rubli rocznie i dziesięć tysięcy ciepłą ręką. Radzę mu, ażeby ożenił się bogato, ale on woli jechać do Wiednia, a stamtąd zapewne do Monte Carlo... Mówiłam, ażeby jechał z nami. Będzie weselej, nieprawdaż?...	Całą noc przesiedzieliśmy razem Sporo przeszło czasu, zanim ocuciłem ją, pozwoliłem wypłakać się, a potem tuląc do serca jej biedną głowę, wysłuchałem wszystkiego. Siedząc tak, wiedzieliśmy dobrze, że zaufać sobie i nawzajem na siebie liczyć możemy.	Czy sprawa już skończona?	Dziękuję pani Rzeczywiście jestem Angielką. Urodziłam się w Birmingham i w Anglii spędziłam swoje młode lata. Ale później tak jakoś się złożyło, że w ojczyźnie swej bywałam niezmiernie rzadko. Moi rodzice z jakichś powodów przyjęli obywatelstwo belgijskie.	Jak to, mój jegomość? Miałem go lepiej pchnąć?	Na co takie grube mury?	On już nigdy nie wróci...	Z cyfrą Pani mnie nie zna ale ja pamiętam panią jeszcze małą dziewczynką...	Czemu to państwo żyją jak w rozwodzie? Mąż śpi w jednym pokoju, a żona bardzo daleko w drugim pokoju? To nie pasuje.	Proch i aścine stare dłonie są jak ślimak wobec jaskółki w porównaniu z jasną stalą w ręku Alana Zanim pańskie roztrzęsione palce zdołają natrafić na cyngiel, już rękojeść mej szabli zatrzyma się na twych żebrach.	A co tam?	A od Taraszczy. Od Łebedynej Grobli.	A ty, co masz lepszego do roboty?	Ach! To dopiero oryginalne!	Ale!	Bardzo prosty. Zamierzam wyprawić sekretarza tam, dokąd dostał się już twój przyjaciel Esteban.	Bodajbyś nie ożenił się ubogo	Ciekawa rzecz, co zrobił z pieniędzmi?	Co może nam grozić jeżeli zachowamy ostrożność?	Dużo ludzi chciałoby być na jego miejscu	Dziw za dziwem! Czy pisać po hindusku?	Gilberta jest w tej chwili przy matce. Za chwilę ujrzycie ją, panowie.	Ile razy ziewnęła przed zaśnięciem?	Jak to?	Liczyli mi dwanaście skończonych.	Nie bałeś się, że pozna?	Nie jestem senny.	Nie mam ojca, nie mam nikogo. Nikt nie przyjdzie.	Nie wiem, Najjaśniejszy Panie	Nie wolno, bo jak się dziewczyna w tobie zakocha...	Nie znam.	Nie, bo nie żartuję z uczuć ani się nimi bawię.	Od czego?	Owo tedy, kiedy na ciebie przyjdzie kolej odpowiadać, owo tedy, zaśpiewasz ty cienko, owo tedy.	Pamiętaj, młody jesteś, byś nie zabył obietnicy swojej! Ta wszetecznica, która się carową nazywać śmiała, skarbów z Astrachanu, jak gmin gwarzy, uniosła mnożno. Soroków trzysta...	Skądże pani wie, że był to mężczyzna?	Tak, zawiodły, a teraz zemsta!	Tak.	To samo mu rzekłem, bo chciał bieżyć za tobą...	Wiele miesięcy czekałem na tę chwilę, mój synu.	A no, bylebyśmy żyli	A ta historia?	Bardzo trafne porównanie.	Bardzo ładna.	Bierzcie czapki. Dwu przeciw jednemu, Beetle. Musisz iść.	Brzydzę się tym, rozumiesz!	Chciałam ratować sytuację.	Daleko?	Dlaczego?	Do ciebiem umyślnie przyjechał z ekspedycją i z pieniędzmi.	Dobrze	Dobrze widocznie metoda, której użyłem względem tego chłopca, bardzo była trafna, przy sposobności będę ją nadal stosował.	Dużo zapłaciłeś za łąki?	Dziękuję ci. A ty?	Głowbicz z podjazdem!	Hilda...	Jechał kto tą drogą?	Kawaler d’Espard, brat margrabiego.	Kokietka!	Małżeństwo Kupiec galanteryjny, sprzedaje portmonetki	Mógłbym panią przestraszyć.	Nic więcej! Nic więcej!	O kim?	Około piętnastu mil	Ostatniej nocy.	Pani zapewne zna Warszawę?	Przecie mogę się zobaczyć i spotkać z hrabią choćby w karnawale.	Przejdzie	Stać! Nabożeństwo pierwsze	W czym?	W miarę jak tracę wszelki gust do wojny, zaczynam go nabierać do dyplomatyki.	W nocy?	Więc ja pojadę z tobą... Mam pieniądze...	Z całego serca Andrzeju przybyła nam jedna siostrzyczka!	Za godzinę!
Ale to wszystko dobrze! Ależ Zosia jest jeszcze takim dzieckiem, że ledwie za lat kilka by mogła... ale gdzież tam! Co panu w głowie!	Niezgorzej poszlachtowani, co? I rzeźnik lepiej nie poredzi... Ale panu wójtowi przeciek wszystko wolno, nie urzędnik to, nie figura?	No, dobrze, ja mogę jechać na to miejsce.	Ma panienka Cornoiller dał mi zająca. Panienka je tak mało, że ten pasztet starczy jej na tydzień; a przez ten mróz nie ma obawy, aby się zepsuł. Przynajmniej nie będzie panienka o suchym chlebie. Bo co to, to wcale nie jest zdrowo.	I co pan mówi na to wszystko? Co pan mówi! Widzi pan, co ja muszę cierpieć... To jest okropne.	O! z największą chęcią Jakem tedy wszedł do pałacu, Montesin poprowadził mnie do sali alabastrowej, chłodnej niezmiernie; stał tam na środku grobowiec marmurowy, na którym leżał rycerz nie z brązu, ani z marmuru, ale z kości i ciała, jak każdy inny. Prawą rękę, bardzo obrosłą i żylastą, miał wspartą koło serca; gdy mu się pilnie przypatruję, Montesinos rzecze: „Oto mój przyjaciel, Durandart, kwiat i zwierciadło dzielnych i zakochanych rycerzy swojego czasu. Merlin, ów słynny czarownik francuski, którego nazywają synem czarta, a którego ja uważam za mędrszego od samego czarta, trzyma go tu w zaklęciu razem ze mną i mnóstwem innych mężczyzn i kobiet. A dlaczego i jak nas zaczarował, tego nikt nie wie. Sam to nam ma powiedzieć kiedyś, a jak mi się zdaje, stanie się to niezadługo; najbardziej to mnie zadziwia, iż pewien jestem, że Serce, OdwagaDurandart wyzionął ducha w moich objęciach i że jak tylko skonał, ja mu własnymi rękoma serce wyprułem, które ważyło przeszło dwa funty! Jaka to musiała być odwaga jego, kiedy naturaliści powiadają, że wielkość serca jest niezawodną oznaką odwagi. Więc, jak powiadam, umarł, i jakże to być może, ażeby tu teraz często wzdychał, jak gdyby żywy?	Bogdajże cię! To widać swego nie darujesz. Jednemu Lichtensteinowi jeszcześ nie odpłacił, bo wiem, żeś nie mógł. Myśmy mu także w Krakowie ślubowali, ale z tym trzeba chyba wojny czekać, gdyż on bez pozwoleństwa mistrzowego stanąć nie może, a mistrzowi jego rozum potrzebny, dladla	Co pani każe?... Salę ozdobię... Krzesła ustawię... mogę stać przy sprzedaży biletów... Ale ten Sataniello nie ma wiolonczeli...	Dziękuję panu ale ja chcę czegoś od pana Lucyana.	Nie wiem, ojcze, o co chodzi	Podziękujesz ty mi jeszcze lepiej niezadługo i ja tobie podziękuję za to, że ty mnie mołodycięmołodycia (daw. ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. przywiódł. Tam ja ją znalazł, a teraz ot! na wesele by ciebie prosił, ale to nie dziś i nie jutro	Co to jest sumienie? Muszę to wiedzieć.	Cóż to? Co to za hałas?	Ja tylko pytam. Więc jemu wolno z nią flirtować, jej wolno kochać się. Ciocia na to pozwala, on to widzi. No i nie bądźże tu w dobrym humorze! To jest kwintesencja jego dzisiejszej przejażdżki. Pełen dobrych myśli pojechał karymi końmi, a cioci zadysponował gniade, uważając, że przyszła teściowa może mu ustąpić w takiej drobnostce.	A! Cóż chcecie, królewna Anna szalenie w nim zakochana. To wiadomo.	Ależ pan jesteś chyba zupełnym dzieckiem, mój drogi Skompromitowałeś mnie. Panie d’Espard i de Bargeton, pani de Montcornet, które ręczyły za pana, muszą być wściekłe. Książę wyładował swój gniew na margrabinie, a margrabina musiała połajać kuzynkę. Nie chodź pan tam! Zaczekaj.	Bądź co bądź, pani d’Aiglemont nigdy nie jest sama	Co nowego? co nowego?	Co ty za czort?	Dobrze pan robił, żeś się wychowywał prywatnie, uniwersytet to nazbyt uniwersalne. Ale pan wynagrodzisz swojego księżynę?	Gdyby był konającym to mi go tu przyprowadź niech obowiązek spełnia, potém skona kiedy chce.	I powiedz jeszcze teraz, że ja coś przed tobą kryję!	I ustępują kiej przed czym poczciwym.	Jak ja je zabiorę?	Jak to, idźmy dalej? Ależ wcale nie. Wiemy już, że człowiek w Żelaznej Masce został uwięziony, ponieważ znał i chciał rozpowszechnić tajemnicę francuskiego domu królewskiego. Lecz w jaki sposób ją poznał? I czemu chciał ją rozpowszechnić? Czy to był przyrodni brat Ludwika Czternastego, jak twierdził Voltaire, czy też włoski minister MattioliMattioli, Ercole Antonio (1640–1694)	Kiedy się to stało?	Kolbuszewskiemu, Blumkiewiczowi... Nikt nie wiedział, gdzie jesteś, co się z tobą dzieje. Kolbuszewski był w rozpaczy, a Blumkiewicz obawiał się... On otrzymał wiadomość od jakiegoś twego agenta z Londynu, że z twoimi interesami jest bardzo źle, i w związku z tym twoje zniknięcie...	Kwoczka jeszcze niesna, to ją nieprzyniewoli siedzieć!	Mój drogi przyjacielu, jakżebym śmiał! Przejdźmy do salonu. Nie, za sherry dziękuję panu, panie Chapman. Dorianie, miałeś jakąś nieprzyjemność. Powiedz mi, jaką. Nie poznaję cię dziś.	Nie chciałbyś to wozić? poruszając. miechem.	Nie jest to kwestia tygodni, ale dni... niemal godzin Oczekiwałem tego od dłuższego czasu, lecz to jest potwierdzeniem mych domysłów. Czy i Grogan jest tu dziś na kolacji?	Nie wporę, widzę, przyszedłem ale proszęż mi powiedziéć otwarcie. Pan tu nie sam mieszkasz, a ja o tém nie wiedziałem. Prosić będę tylko o szklankę limonady i ruszam daléj.	Nie. Panie pojadą z naszą ciotką, a ja połączę się z nimi dopiero około Nowego Roku w Rzymie.	Odszukiwanie każdej rzeki w Pendżabie niełatwym jest przedsięwzięciem Mnie wystarczy strumień, który zostawia mulny osad na mych gruntach, i dziękuję za to Bhumii, bóstwu pieleszy domowych.	Patrzcie, jak pitagorejczycy, z racji liczb i imion, doszli, iż Patroklus musiał być zabity przez Hektora, Hektor przez Achillesa, Achilles przez Parysa, Parys przez Filokteta. W głowie mi się mąci po prostu, kiedy myślę o cudownym wynalazku Pitagorasa, który przez liczbę parzystą albo nieparzystą zgłosek każdego imienia własnego rozpoznawał, z której strony był jaki człowiek kulawy, ślepy, podagryczny, paralityczny, pleurytyczny lub dotknięty innymi takimi ułomnościami natury: a mianowicie oznaczając ilością par lewą stronę ciała, zaś ilością impar prawą.	Po ślubie, będziesz pan jedynym mężczyzną w rodzinie, to też wpływ pański zaważy napewno. Czy poparłbyś pan zabiegi moje o rękę Miss Dory?	Powiedziałem, że nie umiem się bawić! Mówię wam tak, jak jest. Ja nie kłamię nigdy.	Przepraszam N. Panie żyję z wielą w najlepszéj, ale z temi co się za boginie i królowe mają, nie umiem w istocie. Ta kobiéta rujnuje kraj! ma fantazye dziwaczne... i żadnéj zasługi uszanować nie umié.	Prątnickiego!... Dlaczego pytasz o to?	Sądzę, że to zupełnie wystarczy Proszę odprowadzić tego oskarżonego na dawne miejsce.	To dowód młodości.	Widać stąd, przez to okno, wielki dziedziniec i bramę. Tamtędy... Tamtędy wdarł, się motłoch. Pijane kobiety, mężczyźni uzbrojeni w noże. Maria Antonina widziała z tego okna! Doznałam tak dziwnego wrażenia... Cały ten straszny tłum krzyczał: „Śmierć Austriaczce!” I tędy, tymi drzwiami uciekła, tędy uciekła...	Wycieruchy, obieżyświaty, brakło u Żydów palenia w piecach, to przyleciały!	Zawdy lećcie bo ja z moją nogą nie nadążę, a tam cosik jest...	A cóż pan wiesz?	A jednak skafander, jakiego używasz pan do zanurzania się w wodzie, wyświadczałby wielkie usługi w tej operacji.	A różni mówili w kościele! Kozłowa zbiera się iść prosić dziedzica...	A sklepienie niebieskie, a ów sufit starożytny, który jest tylko dowodem ograniczoności naszego wzroku?...	A tak, lecz i inni...	A więc zna ksiądz wiele języków?	A wy napadacie nas na schodach i robicie nam awantury w sprawach które w zupełności do was należą. Wiecie chyba, że my prefektami nie jesteśmy.	Albo pić.	Ale, gdy ją zobaczysz...	Ayrtona nie było z nimi	Ba, jedynie w tym wypadku, jeżeli rząd zacznie magazynować zboże.	Chmielnicki zdrajca!	Cicho, rebe, cicho sza	Ciekawe rzeczy opowiadasz. Każ przyrządzić nargile.	Cóżbyś pan powiedział na ten oto dowód?...	Doprawdy?... Jakież pani ma zamiary?	Dwa miliony?	Dzwon!	Francuzkami, droga pani. Chce się absolutnie ożenić z paryżanką.	Halo! Halo! Więc teraz przeczytaj wszystko i nie zawracaj głowy.	I ty dajesz biednym?	I uważa pan nieodwołalny odjazd okrętu za konieczny?	Interes, Korzyść, Podstęp	Jadę prosto od Zaleskiej.	Jestli on przy księciu?	Jeśli ci powiem od razu, nie będzie zagadki. Do dzieła, pomyśl	Jeżeli pani była kiedy dobra w życiu, błagam, niech mi pani powie, jak ona się nazywa?	Kto wie: gęsta mgła stłumiła zapewne huk rewolweru, a zresztą przestrzeń dość znaczna; mógł nie słyszeć.	Mamyte, aš nenoriu tos Pleikienės! Nė ji išmano ką, nė nieko! Iš kur ji gal ką mokėti? Prasta boba, nė ji skaityti moka, nė ji žino, kaip reikia gydyti. Verčiau nueik pas panelę ir paprašyk vaistų. Ji duos gerų, tuojau pagysiu. Nueik, mamyte!	Mamże czekać, aż ona mnie rzuci?	Mój Boże, jak ty możesz tak się uprzedzać do biednego chłopca pełnego przymiotów, anielskiej słodyczy, niezdolnego uczynić nikomu nic złego?	Na, žinomas dalykas, jog lenkai, bet tai vis tiek...	Nie mam dziś jeszcze dużo roboty. Muszę rozpatrzyć się w księgach, w rachunkach...	Nie męcz mnie jestem zmęczony.	Nie obiecywałam wcale.	Nie pod schodek wcale. Nieuważnie słuchałeś. Owszem, był schodek z kuchni do sieni. Dziadek odwalił ten schodek siekierą, ale szczura nie ma. No, przypomnij sobie, Antosiu.	Nie wiesz czasem.	Nie! Diabli cię biorą, dobrze!... I na twarzy się mienisz... Nie przychodź jeno za blisko, bo chociaż ludzi mi wstyd wołać... ale patrz tu! Zbytniś rezolut!	Nie, nie... Tym osłabilibyśmy się tylko... Niech raczej jeden z nas pójdzie na zwiady.	O świcie upolował dzika, a napił się także. Wszakże ten żarłok nie może się powstrzymać nawet wówczas, gdy idzie o zemstę.	Owszem będę korzystał z waszych usług, nawet od tej chwili, zaraz...	Owszem, owszem... Maszko dziś prosił na śniadanie mnie i kilka innych osób. Z początku odmówiłem, nie chcąc zostawić Maryni samej... Ale nasiedziałem się dla niej tyle na wsi, że istotnie należy mi się trochę rozrywki. A ty nie jesteś proszony?	Poczekam na Anasza. Wedle tego, coś mówił, powinien by dzisiaj przywieść posiłki...	Szczerze! Siostra twoja, Betsey Trotwood, powiedziałaby mi bez wahania każdą myśl swoją. Bądź, o ile się da, do niej podobnym i otwartym.	Szkoda tylko, że chorągwi nie ma	Ta dawno z domu uciekła...	Tak, proszę pana. Byłem z...	Tak.	Toteż grać bardzo ładnie.	Tutaj	Wa-hima	Więc i oni cię pokochają.	Więc jesteśmy nie tylko kolegami uniwersyteckimi, ale nawet z tego samego kursu. Pogodziłem się ze stratą tych dwóch lat, które pożarła szarańcza	Więc ostatecznie ciągle idziemy naprzód?	Właśnie widzę. Ale czy czasem nie połamano czegoś?	Ósemka tylko?...
Już zapóźno na rozmyślenie się! Pan mi wczoraj o tem powiedział przez telefon, ale ja nie wziąłem pod uwagę. Czy pan jest dziecko, czy co? To tak załatwia się interesy?...	Niech się pan nie tłumaczy od dawna już panu to przebaczyłam bez pańskich wyjaśnień. Ale, skoro się pan dowiedział ode mnie samej tego, co zamierzałam ukrywać panu całe życie, wyznaję, że zbudził pan we mnie uczucia, których nie znałam przed ujrzeniem pana i o których nawet tak mało miałam pojęcia, iż przejęły mnie zrazu zdumieniem, potęgującym jeszcze zamęt mej duszy. Robię panu to wyznanie z mniejszym wstydem, ponieważ czynię je w dobie, gdy mogę je uczynić bez zbrodni, i skoro się pan przekonał, że uczucia moje nie kierowały mymi postępkami.	A nie wybiera się pan do nich w odwiedziny?	Ale przez ten czas siłasiła (daw.) rzekł pan Wołodyjowski.	Cóż N. Pan powie na to?	Domyśla się pan, z czym przychodzę? Panie Wokulski, czy mam przeprosić pana za mimowolną krzywdę?...	Komturkomtur Arabowie, muzułmanie, przen. poganie; w czasie opisywanym w powieści w Hiszpanii trwała rekonkwista, to jest odbijanie ziem zajętych przez Saracenów., z którymi wojna nie ustaje. Książę, jako ludzki pan, wnet mnie na granicę posłał, abym ich bezpiecznie wśród zamków przeprowadził.	Przeciem ci mówił, że pan hetman tak nakazuje. Wypadnie mi Kmicica odwiedzić, jako kawalerski jest zwyczaj, a mając list będę miał lepsze jeszcze zamówienie. Czy mu list oddam, to inna rzecz; namyślę się, bo to woli mojej zostawiono.	A! broń Boże! Zostawimy go łaskawym względom księdza proboszcza, a pan mnie przeprowadzi. Wszak może pan już odejść? Sąd skończony?	Aha, prawda... Niech no ją pan pokaże!...	Jestem panna Dorota von Eschenbach, ciotka Wentzla Pan ma interes do niego? Może dzierżawca? Jest pan Sperling.	Masz pan dobrą matkę	Zapewne Przekonany jestem, że nigdy nie dojdzie do pięciuset, na przykład, funtów szterlingów. Był mi polecony przez pewnego kolegę. O, tak, posiada pewne zdolności, dobrze przepisuje akty, wcale kaligraficznie, toteż znajdzie się tam coś dla niego z czasem.	Istotnie, ani się na to silę	Ja nie dogryzam, jeno sama się gryzę dla wacpaństwa, bo co wczora mogło pójść jak po maśle, to dziś już niełacno.	No, a godziż się to, przerwał jeden z gromady, mieszczanin z Wrocławia, ażeby po królu nieboszczyku jeden zabierał wszystko, a drugim nie dał nic? Gdzie to kto widział aby starszy brat młodszych ograbiał i wypędzał?	Rzeźba spółczesna w epoce, która nie znosi symbolów i alegoryj, ma zadanie niesłychanie trudne. Musi zstąpić na ziemię, musi do pewnego stopnia stać się realistyczną, a nie trywialną, jednak taki Apollo belwederski, ubóstwienie młodzieńczéj siły i piękności, poczucia w sobie nieśmiertelności i bóstwa, nie mógłby się już dziś zrodzić. Wenus, uosabiająca siłę żywotną i miłosną natury, nie starczy nam... Poszliśmy daléj myślami i ideę jednę rozłamaliśmy na wiele różnobarwnych promieni.	Widzę, ale pomimo to musisz pójść ze mną. Zbierz siły! Nie miałeś siły znieść sromu, on silniejszy od ciebie. Trzeba go zdjąć, bo cię złamie. I tak za długo leżał ci na duszy. Spóźniłem się o parę godzin. Chodź, chłopcze!	Nie traćmy czasu Ty, Harbercie, zajmij się zbieraniem nasion, bo znasz się na nich lepiej od nas. Tymczasem ja z panem Spiletem zapolujemy na świnie i chociaż nie ma Topa, mam nadzieję, że uda nam się schwytać kilka sztuk.	Czyż to leży w zwyczajach oficerów marynarki angielskiej poświęcać się na usługi swych współrodaczek, gdy przybywają do portów Wielkiej Brytanji, i posuwać galanterję do tego stopnia, aby je aż na ląd wysadzać?	Może i spotkał ja. Coś mi się tak mignęło w krzakach, że ja nawet i wołał, ale potem to mi się widział jakby zając.	Est modus in rebusEst modus in rebus (łac.) rzecze na to Zagłoba tytuł władcy Wołoszczyzny, państwa położonego na terenie dzisiejszej płd. Rumunii, zależnego od Imperium Osmańskiego., po którym jak waściom wiadomo, chcieli mnie Wołosi na hospodarstwo posadzić, ale sułtan, który woli, by hospodarowie nie mieli potomstwa, postawił mi kondycjękondycja (łac.)	Wolałbym nie mieć jeszcze trzynastu lat! Uczyłbym się w domu i siedzielibyśmy jak dawniej cały rok w Niżpolu Głupi byłem, ciesząc się z tej szkoły, wielka pociecha być dorosłym i siedzieć całą wiosnę w mieście. A teraz w dodatku spóźnię się na łacinę Zresztą nic mnie to nie obchodzi, chciałbym, ażeby mnie wyrzucili! Przynajmniej wrócilibyśmy zaraz do Niżpola.	A teraz wszyscy jesteśmy bez dachu nad głową... nie wiem wcale, gdzie rozproszyli się inni... Ja przybyłam tutaj... ale takiego drzewa prędko nie znajdę...	A to zakuta pałka! Przez całe życie będziesz fuszerować. Pokazałaś się Mitchelowi w wagonie kolei nadziemnej i oto są skutki twej rzekomej chytrości.	At! plotą, że ojciec umierający zakazał im dawać tę dziewczynę za cygana, że się jéj wyprą: głupstwa plotą. My zrobimy jak pani każesz...	Bo to ckni mi się córuchno, zagadnąć do kogo nima, Jędruś z dziewkami przestawać nie da, z ojcem niema co, bo zaraz kłótnia i obraza boska, z Jędrusiem niema kiej, z tobą nie śmiem, no, bo co ja taka prosta kobieta mówiła będę?... to sie i człowiekowi i życie przykrzy i tak markotność rozbierze, że sie chodzi z kąta w kąt i ino szuka do czego się przyczepić.	Dobrze, ale skąd się wziął u was?	Dosyć. Nie zgadzam się i basta. Ja jestem królem	Jestem zmęczona, gorzej jeszcze, jestem zniechęcona. Jestem zmęczona, ponieważ przez cały dzień pakowałam swoją walizkę i szyłam. Jestem zniechęcona, ponieważ sześć kobiet złożyło mi dzisiaj pożegnalne wizyty, a każda z nich starała się powiedzieć mi coś takiego, co odbierało życiu jasne barwy i pozostawiało je tak szarym, posępnym i bezradosnym, jak ranek listopadowy.	Jeszcze by tego potrzeba, żebyśmy się jednego dnia pożenili.	Jeśli możesz przytoczyć coś na swoją obronę, mów!	Jeśli to jest „Duncan” to Ayrton pozna go od razu, bo przez pewien czas pływał na nim.	Myśmy się do nich za policjantów nie zgadzali!	Na bunt mam sposób	Nie wiem... owładnęła mną ta myśl. Nie przejmuj się tym... To oczywiście głupstwo.	Oczywiście! Druga, nawet nie wiedząc o tym, diablo prędko leci na szczyty, pierwsza zaś... à bas le roi!à bas le roi (fr.)	Od jutra, mój przyjacielu, należysz do mnie. Rano kąpiel po lekkiej gimnastyce. Śniadanie: mleko, bułka, owoce.	Ojcze Okularników! Dobierz sobie któregoś z młodszych a co tęższych i roztropniejszych plemieńców i we dwójkę pilnie strzeżcie królewskiego skarbca, by żaden człowiek nie wydostał się stąd żywcem.	Patrzyłam na morze, matko dzisiejszy zachód był tak piękny i tak dziwnie smutny.	Po cóż więc przychodzi do ciebie ten śmierdzący... nie	Pójdzie ona na koniec świata za tobą, Athosie, jeżeli cię tylko pozna; pozwól, przyjacielu, niech ja jeden będę ofiarą zemsty tej strasznej kobiety.	Stalową masz rękę ale na wszystkich bogów piekielnych przysięgam ci, że jeśliś mnie zdradził, wepchnę ci nóż w gardło, choćby w pokojach cezara.	Stało się, minęło, i co się mnie tyczy, to zapewniam was, miłościwy panie, że minęło bez śladu. Wynagrodzon jestem nad zasługę, że mi danym było synaczków królewskiej waszej miłości preceptorempreceptor (z łac.) potrzeba..	Tego tylko... to dosyć! Ale minęło to już, nie czuję się w garści stracha, tylko, raz ci jeszcze powtórzę, Dawidzie, żałuję, że nie zostaję pod kierunkiem uczciwego, surowego ojca.	Więc może spotkamy się i zjemy razem?	Zapewne, zapewne Napije się wuj?	?...	A jeśli jest...?	Amen	Cicho, gapiu!	Cichoj, Jaguś, dyćdyć (gw.)	Co wiem, to wiem. Ten Niemiec zrobił dobry interes. Dawałem mu odstępnego, nie chciał mi, łotr, zwrócić majątku. On wie, co robi.	Czy... to tylko kaprys?...	Czém-że to?	Damy sobie i z nim radę!	Gazety o tem pisały.	I powiedziałem panu prawdę	Jak Boga kocham, anim myślał!...	Jak to rozumiesz?	Jak tylko można najwięcej.	Jaką?	Jam w sercu moim chrześcijanka i katoliczka, bo ja z Beliny jestem, a tam nie greckiej religii ludzie, ale katolicy zawsze mieszkali. Ja ze sławnej bogumilskiejbogumilski a. bogomilski	Jasne, że w dzień.	Komu popadnie.	Mam rodziców, panie, i mam także babkę, z której sobie nic nie robię i mam jeszcze dwie siostry, Anię i Elżunię, bliźnięta.	Mokre... powiedziałam...	Mówi prawdę dostojny Samentu I bodaj że już za daleko posuwamy przezorność wobec arcykapłańskich gadzin.	Nie jestem wcale uparta i nie rozumiem zastosowania tej wady w stosunku moim do pana.	Nie ma tu nigdy nikogo przed czwartą.	Nie trzeba, nie trzeba, nie trzeba! oto jest! oto jest powód, zarazek, prima causa, narzędzie obrazy, symbol. Hi hi hi! weź panie kochany tę pryzmę jak Boga kocham, drzewa w tęczy, trawa jak u naszego wibrysty malarza kochanego Kaktunia; kucharka z pomyjami idąca właśnie, wygląda jak Boga te niby balerina z zaklętym świetlanym kubłem pod emanacją ręki	Nigdy, nigdy!	No. Wszystko, co niby dawniej z grzeszkami...	Och! W 1827	Powodzenia? Tak, tak. PoetaCóż z tymi poezjami? Który z was jest poetą?	Pozostawię tutaj swoje marzenia i rojenia, aby pobłogosławić następnego mieszkańca	Prawdziwie byłby to dobry, miłosierny uczynek, gdyby jej kto podczaszyca schwycił! i figiel nieoceniony.	Prawdziwie typowy sen!	Przepraszam, ja wcale nie jestem zaślepiona.	Są przecie w pobliżu zamki krzyżackie. Gdyby choć ze dwa zdobyć, znaleźlibyśmy może Jurandównę albo wiadomość o jej śmierci.	Słucham cię.	Tak dawno? Ależ to było w noc zeszłą! Ja... to jest my... śpiewaliśmy nowe pieśni wśród kniei, boć to przecie Czas Nowej Gwary! Czyżeś zapomniał?	Tak, chodźmy już, chodźmy	Teraz właśnie przechodzą do jadalni, ale ja wolę zostać z tobą, nie pójdę.	Tojbo!	W sumieniu i wierze ty, komturze!	Wiem.	Więc cóż! Piękne niewiasty są wszędzie, a nad Wisłą więcej ich niż nad lagunami.	Wszystko nam pokazywali niby z gościnności, a w rzeczyw rzeczy (daw.)	Wychodzę	Z całego serca włożę was, mój miły panie; co tam, wracajmy już do wsi naszej, wracajmy: ci panowie nas odprowadzą, to wszystko przyjaciele wasi, tam sobie ułożymy lepszą wyprawę, która nam więcej sławy i pożytku przyniesie.	Zaiste lubię, mój kardynale, w pobliżu twego spoczywać portretu.	Zapewne! Powinien być przepych, aby odpowiadał szczęściu i podrażnił arystokrację.	Zaraz!	Zbroje nasze pewnie coś warte, ale liczba też znaczy! Liczba nie jest bez wagi. Nie zmogą nas, jeden przeciw drugiemu stojąc, ale zasypią i zduszą...	Zdradzam.	Zobaczymy.	Średnio sto trzydzieści ponad absolutne zero	Żebym ja sam wiedział	Żebyś pani tak zdrowa była!
Dziecko ma młodą krew i dobrą kołdrę, księże proboszczu. Poza tym wiem ja dobrze, gdzie jest drzewo i kiedy je gromadzić. Proszę zajrzeć do mojej szopy, jest pełna. W izbie pali się przez całą zimę nieustannie. Ale o tych przenosinach nie ma mowy. Ludzie mną gardzą, a ja nimi, lepiej dla mnie i dla nich, że się nie stykamy.	Pan Maszko się żeni?	Brata nie potrzebuję się obawiać. Jest on daleko stąd. Zresztą, cóż brat mógłby postawić przeciw temu świadectwu oraz przeciw memu osobistemu zeznaniu? Dotąd niegodna uczciwego serca nadzieja powstrzymywała mnie od tego zeznania. Teraz postanowiłam wszystko powiedzieć.	Masz pan zupełną słuszność, odparła pani Starowolska. Odrzucając, jak mówisz, prawidła ekonomji, rządzisz się pan tym razem zasadami elementarnego, niemniej jednak chrześcjańskiego miłosierdzia.	Mój drogi wybacz, ale to są tak osobiste sprawy, że ja... Zresztą nie mam w tych rzeczach wprawy, nie znam się... I... żenuje mnie ten temat.	Można tam przynieść duszę swą i ciało z wiarą w skuteczność boju. Wtedy się jest potrzebnym. Kto by szedł po to, żeby patrzeć, jak inni umierają...	Matka twoja jest za rozsądna i jestem pewny, że się nie da nabrać, mój piękny!... Co ty tak strzelasz oczami za tą kremową, hę?...	Mama zdrowa, a ojciec także zdrów, o zdrów! Nie zabieram panu czasu. Może pan zechce zanieść pannie Janinie pozdrowienie ode mnie, dobrze?	Pewnie, że tak! Ale wiecie co, chłopcy, to chyba nie student. On miał taką minę, jak gdyby mu się na płacz zbierało.	Musiałby pan w takim razie o cały świat być zazdrosnym, bo wszyscy wielbią panią Zośkę	Do wpływania na przemysł samochodowy trzeba będzie stworzyć bank. Zarys jego konstrukcji mam gotowy. Co powiedziałbyś o wydzierżawianiu w różnych krajach podatku drogowego i utrzymania dróg w połączeniu z koncesją na wyłączne prawo handlu samochodami?... To nie jest zła myśl, zważywszy iż od jakości nawierzchni zależy zużycie opon. Kwestia konsumpcji zwiększanej lub zmniejszanej w razie potrzeby. Otóż bank ten będzie miał i inne, znacznie szersze zadania. Weź pod uwagę chociażby to, że drobny kapitał, który nie ma zaufania do obligacji państw narażonych na ewentualną wojnę, obligacje takiego banku rozchwyta bez najmniejszej obawy. A teraz uwzględnij różnicę oprocentowania! Minimum pięć procent czystego zysku bez żadnego ryzyka i bez wkładania własnych kapitałów! A do tego jeszcze dodać należy liczne rodzaje koncesji, jakie za udzielenie pożyczki da chętnie, byle po cichu, każdy rząd.	Uciec? O! Tym się nie łudź, bo stąd nie uciekniesz. Jakżeż? Kraty potrójne w oknie, mury grube, drzwi żelazne, odwach pod nosem, szyldwachy naokoło, to niepodobna!	Wiecie co? Nie mówcie o tym nikomu. Kiedyś, jak będą wszyscy razem, podejdę do was i zapytam: „Joe, masz jakąś fajkę? Zapaliłbym sobie”. A ty na to, tak sobie od niechcenia, jakby nigdy nic, odpowiesz: „Tak, mam swoją starą fajkę, ale tytoń jest dość kiepski”. A ja na to: „Wszystko jedno, żeby tylko był mocny”. Wtedy wyjmiesz z kieszeni fajkę i zapalimy sobie spokojnie. Kurczę, oczy im na wierzch wyjdą!	Ach, czym!... Egoizmem, ubóstwieniem własnego ja, przed którym cały świat korzyć się powinien... W jej oczach każdy człowiek jest prochem... Satysfakcja posiąść taką kobietę!...	Nie jestem wcale biedna! Jestem, jak pan widzi, tylko nisko podejrzliwa i bardzo podła!	Sylwio, śpiesz, najdroższa, sprowadź doktora Ach! panie Rastignac, biegnijże pan prędko do pana Bianchon; może Sylwia nie znajdzie naszego lekarza pana Grimprel.	„Huuu” i tyle, a znasz bas Ulanickiego! Nie macie pojęcia, co za konsternacjakonsternacja nagle. pospuszczali głowy. Aż ktoś nie wytrzymał i wybuchnął śmiechem. Tego tylko brakowało! Od razu cały stół zatrząsł się. Jak Boga kocham, nigdy w życiu nie widziałem jeszcze, by ludzie tak się śmiać mogli.	Ale zostaniesz pan bez światła!	Na wyspach Iles des Pins misjonarze wywołali gwałtowny protest, żądając, ażeby dziewczęta przywdziały opaski. Polinezyjki, które usiłowano jako tako przyodziać, rozbierały się dla najbłahszych powodów. Uczucia wstydliwości nie zna wcale całe królestwo zwierzęce i ani jedno ze społeczeństw pierwotnych ludzkich.	Widzi pan ten krzyżyk?... A ten?...	Ale słuchajcie! Mój odjazd to tajemnica. Rektor nikomu o nim nie wspominał. Wiem o tym, bo Prout powiedział mi dzisiaj, że jeśli zmądrzeję mógłbym w następnym kursie zostać prefektem. Widać, trudno mu już o prefektów.	A kostium! Najczystszy strój grecki Rozumiecie, jestem cały w ogniu. Biorę na spytki mego Czyściela, powiada mi, że ta sąsiadka nazywa się Zena. Zmieniam bieliznę. Aby zaślubić Zenę, mąż, stary bezecnik, dał trzysta tysięcy franków rodzicom, tak sławna była piękność tej dziewczyny, w istocie najpiękniejszej w całej Dalmacji, Ilirii, Adriatyku, etc. W tym kraju kupuje się żonę i to na niewidziane...	Nie bardzo komu przeszłoby przez gardło takie słówko To, co powiem, mówię tylko pani, bo niech ręka boska zachowa...	Albo jeżeli się którego z nas za połę nie ułapisz!	Czybyś nie zgodził się pracować w górach Satpury, mój mały?	Mnie zawczasu zatrzymasz izbę w oficynie, abym się miał gdzie przespać po balu	Ręce mu drżą, w mowie czasem się miesza, wzrok miewa błędny. Zauważyłem to od dawna, a i to także, że im mniej bywa sobą, tym częściej, w takim stanie, obarczany bywa interesami.	A to, coś mnie wspominała, że mówią? O tym pewnie nie było wzmianki.	Dobrze! Zbliżcie się teraz trochę do mnie!	Ee... nic; król jegomość się tam pewnikiem niecierpliwi, co was tak długo nie widać.	Insza to jest taka pewna, że nią można ciskać po bruku, jak kamieniem, i ani piśnie. Taka ci najpewniejsza.	Jak powiem, to się zdziwicie.	Nie chodzę dlatego, że ja, chłopiec, który w gimnazjum spowiadał się, modlił, bywał w stanie łaski i w stanie grzechu jaźń	Sądzę, że panna Marianna zakochała się we mnie!	To byśmy go wyrzucili za drzwi Chciałaś, to ci powiedziałem, możesz teraz płakać do woli, tylko pamiętaj, że zawsze po płaczu bardzo brzydko wyglądasz, oczy ci puchną i nos się czerwieni.	Postanawiacie więc przypomnieć im ich obowiązki, skłonić do dotrzymania słowa? Otóż myślę, że musimy pójść do kopalni i obecnością naszą powstrzymać tamtych od zjeżdżania. Będzie to zarazem dla Kompanii dowodem, że panuje pośród nas jedność i że raczej umrzeć gotowiśmy, niż poddać się.	Nie podajemy à la carte, ceny są stałe. Czy dużo się je, czy mało, czy zamawia się dziesięć dań czy jedno, cena jest zawsze ta sama.	Co, ty! Ty, stara babo, do wojska nie idziesz! Ale ja nie chciałbym, żeby mnie wylano	Jakaś ty zabawna! Czy myślisz, że i ja nie przypuszczam tego?... Nauka mówi mi, że mam suchoty płucne, gardlane, nawet kiszkowe... Ale nadzieja niekiedy ostrzega, że mogę się mylić i że istnieje jakaś tysiączna część prawdopodobieństwa, iż nie tylko odzyskam zdrowie, ale nawet będę mógł pracować...	Jeżeli wasza dostojność przeznaczysz tym synogarlicom ładny posag, znajdą się dla nich mężowie.	Najmniej przyjemnym miesiącem w roku jest listopad	Co robił? Dzikich ludzi uczyć, by się stali dobrzy, łagodni, dzikim ludziom mówić o Bogu i Jezusie Chrystusie, a oni by słuchali wszyscy jak Piętaszek.	Więc my mamy zadawalać się wiedzą, że dżdżownice nieustannie tworzą czarnoziem.	Ale ja ich na to zawartych trzymać nie mogę! odparł ks. Suchywilk... Zarzucają mi ludzie, żem mu w wielu sprawach pobłażał... cóż powiedzą, jeżeli teraz zmilczę?	Ba, Cesia nawet nie wie. No tej młodej pani życia nie zazdroszczę, jeżeli będzie kochała.	At! Stary opój, co się przy naszym atamanie w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	I cóż, co się stało z tą kobietą?...	To cichy człowiek. Muszę do niego wstąpić, napisał list do mnie, więc chcę mu dać odpowiedź osobiście.	Prowadziłbyś go do knajp, na hulanki, no i tak dalej. Fryc mi nieraz z obrzydzeniem opowiadał o waszym kawalerskim życiu.	Jak to! bywa u was Sainclair, sławny liberał; kiż licho on tutaj robi? Muszę podejść do niego, zagadnąć go, pociągnąć za język; powiadają, że dowcipny.	Sancho ma rację lecz niech będzie spokojny o swego osła, równie jak o nim, tak i o jego ośle będą mieli staraniemieć staranie o kimś	A mnie mama powiedziała, że wy, Żydzi, dodajecie do macy krew.	Czy to będzie zgodne z prawem, jeśli wypuszczę was jutro z kozy?	Jak wiele nam trzeba na to czasu?	A ja myślałam, że to dosyć napisać rzecz dobrą, aby ją natychmiast grali.	Czy nie mogłabym...	I dlaczegóż nie chciał pana przypuścić do sekretu?	To już chyba święty Antoni sprawił!...	Wezwie mnie, kiedy mu wyznaczą miejsce kuracji.	A ty, smyku, dlaczego jeszcze nie śpisz?	Ale za to ja go widziałem!	Cóż to znowu?	Dowody! mam ich dziesięć!	Nazwiska jego nie znasz	Nie puszczajcie go! Z tego gotowe wyniknąć nieszczęście!	Nie, prawdziwym...	No i cóż? pewniebyś i ty chętnie poskakał sobie z niemi?	To znaczy, parę razy mówiliśmy o tym z Morcerfem, ale pani de Morcerf i Albert...	Tak, zajrzę na próbę, a potem wyjdę trochę na miasto.	Chciałbym przyjść pomówić z panią o ProuścieProust, Marcel (1871–1922) francuski poeta i eseista, uprawiający poezję refleksyjną, intelektualną. i tak dalej...	A od Taraszczy. Od Łebedynej Grobli.	Dlaczego byłeś, drogi książę, tak srogi dla królewicza Bulby?	Do jutra!	Królowo, wiedz tedy, że żyje i że przywiedziemy ci ją zdrową i całą.	Liczyłeś tak ściśle?	Niech wama Bóg zapłaci!	Ostajta z Bogiem i niech wama plonuje, ludzie kochane!	Pani wygląda dzisiaj nieco cierpiąco?	Słyszycie, jak Dewajtis szumi?	Więc żegnajcie!	Aaaa! Toż memu rok i dwanaście niedziel, a jakie!	Ależ proszę.	Cielsko obmierzłe!	Czyjeż by	Dlaczego dzwonisz?	Dobranoc ci mój kochany, dobranoc	Dziękuję pani za poparcie	Ilu czterech?	Jadę z tym oto rycerzem, aby go z ich rąk wyrwać.	Laudeturlaudetur (łac.)	Poczciwa Anusia... My z twoją matką najbardziej zawsze z całego rodzeństwa pałaliśmy ku sobie afektem braterskim. Trudno o lepszą siostrę. Ech, Boże miłosierny...	Powiedz... przebaczysz mi wszystko?	Reikia tenai keliaut, ir čielai sugrįžt! tai štuka. Nueisi, išneši žmonėm išmintį ir dėl manęs parnešt.	Tandem cóż tedy?	Usiądź	Widzę.	Zawołamy ludzi i...	Zbyt wczesna godzina...	Zostań! Masz dobre serce, chłopcze!	Zwariowałeś, durniu!
Tak, ale to nie wszystko jeszcze: czy sądzisz, że list który otrzymałaś, pisała pani de Chevreuse....	Zosia: On mnie nie zauważał przez kilka lat. Nie wiem, co mu się stało teraz. Boję się pani, jest pani zbyt piękna.	To nie ja...	Poszło, to poszło. Nic nie powiem.	Tak, ale nie myśl sobie za dużo, nie jest zbyt przystępny.	Zrób ojcze tak aby matka moja powstała z tego zimnego, brzydkiego grobu, w który ją włożono, i niech potém przypłynie po nas z góry gwiazda złota i zabierze ją, ciebie, mnie i Jodłową całą tam pod błękitne niebo, gdzie nikt nie umiéra i nikomu za umarłymi nie tęskno.	To, o czym zapomniałem, ma ogromne znaczenie. Jest wprost niezbędne do życia. Oby tylko to skończyło się pomyślnie! Jeśli jednak, bo diabeł nie śpi, spotka nas ta przygoda, wtedy dopiero będziemy w stanie ocenić wartość tego, o czym zapomniałem. Zapomniałem mianowicie wychodząc z domu wypowiedzieć odpowiednie zaklęcie z pewnej księgi opartej na starym rękopisie. Należy je wygłosić przed wyprawą w pobliżu rogatek. Daje ono absolutną gwarancję i pewne zabezpieczenie przed wszelkim niebezpieczeństwem. Chroni przed złymi spotkaniami. Teraz już wiesz.	Myślałem o tym Ale, o ile orzeźwiam niekiedy mą duszę myślą o zbrodni, gwałcie lub morderstwie i obu razem, czuję się niezdolny do tego w rzeczywistości. Hrabina jest to uroczy potwór, który błagałby zmiłowania, a nie każdemu dano jest być Otellem.	Tak mu się na wiarę zdać ja nie chcę. Wezmie mnie, potrzyma, potem rzuci.	Najmiłościwsza pani krzywdzi mnie takowym posądkiem; gdzieżbym ja się ważyła czynić coś wbrew jej poleceniom! Tedy wykrój będzie głęboki, za to giezłeczkogiezłeczko, giezło (daw.)	Muszę się pogodzić z sobą. Nie dzwoń do mnie i nie pisz, póki się nie odezwę sama...	Narodowi głodowanie nie pierwszyzna!	No, to jakże... czegóż czekamy? Idziemy na tę górę czy nie?	Ale u nas nikt nie marzy...	Teraz nie wy, ale my	Ciociu, ja bynajmniej nie gniewam się, niechże ciocia mówi.	Miałam taki zamiar, ale wujenka zażądała stanowczo, by ślub dziś się odbył. Nie chciała słyszeć o przełożeniu terminu...	Otrzymałem wszystko, co potrzeba... Muszę to oddać, com wziął. Ten dług przeklęty... Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt nie był, nikt mię nie trzymał!	Nie, przyjacielu. To przenosiny i po części ty jesteś ich sprawcą. Obrzydziłeś mi miasto...	Nie ożenię się z nią nigdy! O tym nie może być mowy!	Strzał zaiste osobliwy... prawie prostopadły... ale pewny! Cel wyraźny jak chałupa. Najlepiej będzie trzasnąć go poniżej głowy. Cóż to za ogromna bestia! Wieśniacy wściekną się, gdy go zabijemy. Jest to przecie deota (bóstwo opiekuńcze) okolicy!	I nie powiem, bo jeszcze nie czas.	Jeśli nawet tak jest to nie pojmuję, jak mogą panowie akademicy kompromitować swą dobrą sławę wyborem tego rodzaju, jak ostatni?	Jak to te barbarzyńskie zwyczaje istnieją jeszcze w Indiach i Anglia nie zniosła ich dotąd?	Chodziłem raz bez celu po Rzymie Niebo było przeczyste, a księżyc oblewał kolumny i mury bladym, tajemniczym światłem. Towarzysze moi poszli kędyś za dziewczętami, mnie tęsknota za domem i miłość popędziły w świat. Wreszcie poczęło mnie palić pragnienie, wstąpiłem tedy do pierwszego z brzegu domu podmiejskiego, by poprosić o szklankę wina lub mleka. Ukazał się w progu izby starzec i pewnie w pierwszej chwili wziął mnie za podejrzanego włóczęgę. Powiedziałem mu, o co proszę, a gdy się dowiedział, że jestem cudzoziemcem i Niemcem z narodowości, zaprosił mnie gościnnie do izby i przyniósł flaszkę wina. Poprosił mnie, bym usiadł, i spytał, czym się trudnię. W izbie pełno było książek i starożytnych zabytków. Zawiązała się długa rozmowa. Opowiadał o dawnych czasach, o malarzach, rzeźbiarzach i poetach starożytnych. Dotąd nie słyszałem nikogo, co by tak mówił, zdawało mi się, jakobym przybił do nieznanego lądu i wysiadł na obcą mi ziemię. Pokazywał mi pieczęcie i inne stare wyroby, potem czytał z zapałem prześliczne poezje, tak że czas minął szybko. Dziś jeszcze radość serce me przejmuje, gdy wspomnę na różnobarwny zamęt myśli dziwnych i uczuć, jakich w onw on wieczór góry Harz; góry harceńskie., czułem się szczęśliwy i wesoły, jakbym szedł na wesele. Nie zatrzymywałem się w drodze, dążyłem ciągle polami, przez równierównia	Hale, tyle warta co ten trep rozłupany! Jużeśwa nawet myśleli, czy w tej dobroci nie ma jakiego podejścia, jaże Weronka dobrodzieja się redziła. Skrzyczał ją, że głupia.	Woda u nas kiepska, ale czysta, to się ino zdaje, że z naftą.	Co?... Nie kazałeś pan przyjmować Wokulskiego?...	I Werony pewno nie wiesz, co jest?	I nie mogę się przedtem zobaczyć z panną Valentine?	Przypuszczacie więc, że pana porucznika nie ma w koszarach?	Ba! Jeszcze nim nie jest.	Jeśli to jest człowiek bogobojny i zdolny poświęcić się za braci, poznaj mnie z nim	Domyślam się To dla pana de Rastignac. Ach, zatrzymaj się, biedna Delfino! Spójrz, dokąd to mnie zaprowadziło.	Ja nie potrafię? Tylko spróbuj! Dwa razy wyżej cię podciągnę od wróbla.	Z jakiego znowu komitetu?... I jaki ja dla pani towarzysz?	Nie do wiary... Nie do wiary...	Obydwaj nie należymy do tchórzów.	Och, nie, proszę cię	A to co? Więc gdzież ja jestem? u siebie, czy u tych ludzi?	Lepiej by to było oddać w ręce Mahbuba Alego niż w ręce Bengalczyka	Więc dobrze, przysięgam, że ucieknę stąd w dniu, w którym pani Sanseverina rozkaże, co bądź by się mogło zdarzyć do tej pory.	Mógł przecie ten cały Czaban zbujać, mógł nie mieć jej wcale w domu, albo ją zabrać, bo przecie w gazetach było, że wyjechał za interesami.	Nie chcę też cię zmuszać, a swoje zmartwienie idę ofiarować tam, gdzie każda łza starego będzie policzoną.	Tak jak nic niéma! Kropelkę z siebie puści i żeby ją zabić więcéj już nie da! Dziecku, jak rozkrzyczy się, niéma czego w gębę wlać...	Ty zawsze tak mówisz, jak gdyby Polska już była niepodległa A przecież siedzą jeszcze Niemcy w Warszawie i poradź tu sobie z nimi bez wojska, bez armat i bez pieniędzy. To tylko teraz wiadomo, że na wszystkich frontach Polacy się biją i wszędzie nadaremno!	Ja wprawdzie jadłem obiad u téj wyśmienitéj Ahaswery i syt jestem, a wino było doskonałe; pozwolicie mi jednak towarzyszyć sobie, abyśmy się bliżéj poznali. Czuję w was duszę bratnią.	Możeż to być?	To była największa ciemność, jaka kiedykolwiek zalegała zatokę	Nie pytajcie, tylko chodźcie! W kuchni zaczął im podawać suchary, ser, dzbany, co tylko mógł pochwycić.	Tomek, ja też chcę wracać. Tu się zrobiło tak smutno, a teraz będzie jeszcze gorzej. Chodźmy, Tomku!	W rzeczywistości jest trochę inaczej. Zabijają się dla różnych czerwonych i błękitnych kamyczków Pamiętaj, że kiedyś przebywałam w królewskim zwierzyńcu w Udajpurze.	Mogli, bo byli. Był pan Podbipięta. Litwin, wielki familiant, który w Zbarażu poległ... Panie świeć nad jego duszą!... człek tak olbrzymiej siły, że mu się niepodobna było zastawić, bo mógł przeciąć zastawę i przeciwnika. Potem był jeszcze i Skrzetuski, przyjaciel mój serdeczny i konfident, o którym waść musiałeś słyszeć.	Jakąż większą im może kto dać nad Teperowski bank zawołał elegant z dumą i szyderskiem podziwieniem, iż ktoś na świecie mógł tę prawdę nad słońce jaśniejszą podać w wątpliwość. Ale, mój panie	Mówiłem to od samego początku! Czyż do złego, dzikiego i strasznego dziadka wracałoby dziecko, któremu dawano jedzenie, doskonały napitek i otaczano dobrobytem?	Tak jest i zaprowadzić na odwach lub wprost do ekscelencji...	Do diabła, jak pan, taki wytrawny lis, mogłeś się dać tak złapać!	Dosyć! Czego pan sobie życzył ode mnie, przybywając tutaj?	Opowiedzieć ci mogę dzień po dniu od czasu, gdyś się zaciągnęła w służbę kardynała	Aha, pan Kurowski? Ja bym za pana dał Madę, albo i za Borowieckiego, wy jesteście porządne fabrykanty.	Cóż pan chcesz robić?	Tatusiu... widzi mi się, że... źle z nami.	Tak jest; a ta, jedenasta z porządku.	Na małej wodzie	Sam go zabiorą, bo tam z panem Babińskim idziemy wieczorem. Panie Stanisławie, prędko pan będzie gotów?	W każdym razie usiłował mnie nastraszyć	Wa-hima paść na twarz przed Kalim.	Musi tam być jakaś śpiąca królewna Trzeba by ją ocalić. A może tam skarby zakopane? Złoto, srebro, kamienie?	Siak, czy tak a szkoda mi jej, oj! szkoda! Mam odesłać moję karetę, czy prosić do niej pana podczaszyca?	Chcę pomówić z twoimi towarzyszami, którzy są na polanie Rocca Bianca.	Skłamałeś, skłamałeś, jeszcze się wykręcasz!	Phi, jest ich cała masa. Mógłbym mieć tysiące, gdybym chciał.	Ani wie, dziecinka, co za splendor niezasłużony ją spotyka Królewska chrześnica! Wyście za kumę, niewiasto?	Ach, tak?	A co więcej? Co więcej? Powiadaj!	Co takiego? Co takiego mieć będzie?	Księże proboszczu Czy byłoby grzechem pozostać w małżeństwie w stanie dziewiczym?	Mój Boże I Elżunia zamiast Jasia musi piastować takie straszydło.	Tam mieszkał mój brat chory...	Moja zasada wyklucza wprost istnienie kucharki!	A jak zginiesz?	Czego?	Daj mi tę szynkę!	Gdzie mieszkał?	Jak ojciec straci cierpliwość?	Od dawna tu mieszkasz?	Wierzę bardzo	A teraz już minął?	Alkohol, Żałoba	Bartosz powrócił.	Bądź zdrów!	Dwa lata temu.	Dzień dobry, stryjaszku	I nabieranie	Rycerz, SiłaBroń	Sto dwadzieścia sążni lub sześćset stópSto dwadzieścia sążni lub sześćset stóp	Tyś oszalała!...	Zdrowie podkomorzego Billewicza!	Zostanę zostanę: będę pilnować chaty i ciebie wyglądać...	Ça n’ira pas plus haut.Ça n’ira pas plus haut (fr.)
To samo powiedziałem księżnie. Ale w duszy rad jestem, iże się pokazuje, jako i nas krzywdzić jest nieprzezpiecznanieprzezpieczny (daw.) rękojeść od topora a. siekiery. chycićchycić w rzeczywistości, naprawdę. to nikt dobrze nie wie... Tego Juranda też mi żal, bo i za życia się boleści o dziewczynę najadł, i jeżeli zginął, to ciężką śmiercią.	Chętnie je pani daję. O Boże! Ale też oczy ma pani zupełnie jak matka! Jej oczy tak samo były wymowne. Ojciec pani był niezmiernie miły. Zdaje mi się, że słyszałam od ludzi, kiedy się ta para pobrała, iż nigdy nie było małżeństwa bardziej w sobie zakochanego. Biedne stworzenia, niedługo się tym szczęściem cieszyły! Ale póki żyli, byli bardzo szczęśliwi, a i to wiele znaczy.	Jak to! nie wie pan, że u mnie był jej pierwszy występ, z czego zresztą nie mam powodu się pysznić No, trzeba mi się zabierać	Anno Mario, istoto, z którą mam zaszczyt być w bliskim pokrewieństwie Anno Mario, czy nie uważasz, iż po męczącym polowaniu na pumy, jaguary i bizony należy nam się wypoczynek w cieniu białych namiotów?	Tam do licha tedy znajdujemy się ustawicznie o dwa cale w sąsiedztwie śmierci. Czy to jest może jedna z dziewięciu rozkoszy małżeństwadziewięć rozkoszy małżeństwa Wilhelm drugi angielski (1060–1100).. Odwagi, tylko odwagi. Nie mówię odwagi jagnięcia, ale odwagi wilka, serca z kamienia. I nie obawiam się niczego oprócz niebezpieczeństwa.	Kupię dwadzieścia hoteli takich jak ten i wszystkich tych błaznów, co się tam żywią... Więcej niż dwadzieścia! Ten chłopiec mi jest potrzebny.	Być może nic. Nadmiar inteligencji rozproszyłby się zapewne na głupstwa. Trzeba nieszczęścia, aby dokopać się w ludzkim umyśle do tych tajemniczych, przebogatych skarbów; aby mogły być wydobyte na światło dzienne, najpierw trzeba wysadzić skałę, która tamuje do nich dostęp. Więzienie spowodowało, że moje wszystkie umiejętności skupiły się w jednym punkcie; zamknięte w ciasnej przestrzeni zderzyły się ze sobą, a wiesz, że ze zderzenia chmur bierze się elektryczność, z elektryczności błyskawica, z błyskawicy światło.	Jużże ty się uspokój, mileńki. Ja tego Zagłobę znam. Pił on ze mną i zapożyczał się u mnie. O pieniądze on nie dba ani o swoje, ani o cudze. Swoje ma, to straci	Owszem podobała mu się od razu i coraz więcej się podoba. Elle a de la chance, cette... cette... cette... rien du toutElle a de la chance... (fr.)	Już to, co się tyczy cyrulika, spuść się pan na mnie niech wasza wielmożność stara się czym prędzej zostać królem, a mnie hrabią zrobi, to potem wszystko się znajdzie.	Prawda nie jestem sztukmistrzem. W takim razie uraczymy się jajami na twardo, mój chłopcze, a ja podejmuję się sprzątnąć najtwardsze!	Cni nam się i tyle. Kazali czekać, to czekamy...	Dziękuję, sir Ethelredzie. Dziś także nauczyłem się czegoś i to w ciągu ostatniej godziny. Cała ta sprawa różni się wybitnie od zwykłego anarchistycznego zamachu; to uderza, jeśli głębiej w nią wejrzeć. Dlatego właśnie tu jestem.	Kniaź Jamont nauczył się już rycerskich obyczajów	Tajna rada się zbierze natychmiast...	Zwalą się ściany i jeszcze was przygniecie!	Niemiec ozwał się jakby w zamyśleniu rycerz z Taczewa. tak że lepszego na świecie nie znajdzie. Ale niech jeno poczuje za sobą moc trzymać. go za łeb i nie puszczaj, bo inaczej gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się) zaraz chciał nie tylko waszego przeproszenia, ale i waszej hańby. Ale rad jestem, że tego nie będzie.	Nie spodziewałam się, że kogo spotkam	Brakuje Francji wielkiego świętego poematu Wierzaj mi, chwała i fortuna staną się udziałem człowieka z talentem, który zechce pracować dla religii...	Jak to się odbyło? Nic mówiłeś mi nic o tym.	Jednemu ni dwom się nie dam.	Wystarczy Już, dosyć. Widzicie go, ludzie, jak się rozgadał? I rozwiązał Bóg usta oślicy tej. A, żeby ci tak pypeć na języku wyrósł i odebrał mowę, amen.	Wściekłeś się czy co? Do mnie gość jedzie?	Przyznaj pan, że układasz całą historję, aby wyciągnąć mnie na słówka, i tego Aramisa wymyśliłeś po prostu.	Złego? On przeszedł więcej setek mil, aniżeli ma włosów na brodzie, a częściej sypiał na mokrych wrzosach niż w suchych piernatach. Złego, ona powiada!... Zdaje mi się, że aż nadto było tego złego!... Juści, że złego!	Co za nieszczęście, że ta biedna Guermantes (wicehrabina de Guermantes, matka pani de Grouchy) nie mogła znaleźć mężów dla swoich córek.	Mówią tak: „Niewiasto, nie pytam cię o to, co do tej pory robiłaś w miejscach, które odwiedziłaś, i rozgrzeszam cię ze wszystkiego, ale od dziś będziesz mi zdawać sprawozdanie z tego, co zrobisz”, po czym uderzają w kolbę muszkietu i ślubują: „Mój muszkiet nie zawiedzie i pomści mnie, jeśli mnie oszukasz”.	Że się długo nie utrzyma piękna pogoda i że niebo zmieni wkrótce wiatr na południowo-zachodni, przynosząc nam wyziewy z północnego Atlantyku.	Że się nie interesuję teatrem, tak, że nie czytam pism, tak	A jednak zna go pani dobrze...	Czy kobieta wyzuta z cnoty nie jest wstrętna?	Jest smutniejsza niż sądzisz kochany dziadzie, przerwała Laura, ale Bóg w was mi zesłał pociechę.	Ten pan właśnie jest pełnomocnikiem.	Dziękuję panu, dziękuję Będę szczęśliwy, jeśli zechcesz mi pan uczynić ten zaszczyt i przedstawisz mnie siostrze i szwagrowi; ale nie mogę przyjąć propozycji żadnego z panów, ponieważ mam już przygotowane mieszkanie.	Pani tu sama?	Po moich towarzyszy i po mnie?	Proszę pani, ja gdybym nawet chciał, nikogo nie lubić nie potrafię.	Za to osobliwością jest to, co przechodzi przez most, ciągnąc za sobą wozy, nakryte dachami	Ej! To jeszcze tak do nieba nie pójdziesz, musisz i tego poprobować.	Nie codzień wolno zaglądać do sanctissimum! Tożeś mi pozwoliła zajrzeć!	A ty czego za nią stanął? Myślał, że ja ją zjem, co?	Ależ Boże broń! Jak żyję, nie mieszkałem.	Eryk z Falli podarował nam ten kawałek gruntu, na którym stoi dom i nikt nam go odebrać nie może!	Któż mi mógł powiedzieć jak wygląda, kiedy prócz ciebie z nikim dotychczas nie rozmawiałem na Księżycu?	No, to i wuja chyba wezmą za to, że wuj handluje?	Pewna jestem że miałabyś więcej jeszcze litości, gdyby ci rycerze dla ciebie cierpieli, i nie pozwoliłabyś im pewnie długo płakać.	Tak oni plotą wszyscy... obałamuceni przez swoich czarnoksiężników... Leljuszu chcesz dwa dni do namysłu... to ci je daję... tak dobrze umiałeś klaskać, żal mi ciebie...	Teraz wszystko mi to już jedno Rinaldo nie żyje.	Żebym nawet tak chciał, jak nie chcę, to nie mam fenianie mam fenia	Albo to ja raz siedziałam na pensji...	Bieda ale mam na to radę.	Cisza, idźcie za mną!	Co nie mają być zdrowi? Dziadzio co dzień mnie pyta, czy od pana profesora wiadomości nie ma o powrocie.	Ej, chyba urzekła! Niechby mnie pierwsza kula nie minęła, niechbym na palu sobaczesobaczy (z ukr.)	I na cóż to? Przecież tam nic nie ma	I owszem	Mam dobrą pamięć.	Nie bądź no zbytnio złośliwy!	Nie jeszcze, panie, ale wkrótce przybędzie...	Nie oszalał, ale został chrześcijaninem	Nie.	Nie.	Ojcze wiekuisty! co ty mówisz, Sancho? czyż to prawda, mój przyjacielu? nie zwódź mnie, błagam cię, fałszywą pociechą mnie nie łudź!	Panna Jadwiga ją do reszty na mnie zbuntuje.	Plotka, Zabawa, Miasto przerwała mu Trawińska, aby skrócić zbyt długą tyradę.	Słyszę, panie dyrektorze, słyszę, aha, niby pan Moryc	A tam masz tę z brzózkami, kolorowaną.	A „artykuły marszałkowskie”?	Ach, ten ojciec, zasłonił ją!	Aha! Heat? Osioł, co?	Bracia! bracia! powtórzył książe obojętnie.	Bóg światem rządzi!	Cicheńka taka bądź, jak ta rybka na dnie wody, żeby ludzie i zapomnieli o tobie.	Ciekawa rzecz, jakie to może być uczucie mówił Stalky, kiedy brnęli przez kałuże na ścieżce.	Co chcecie z nim zrobić?	Co?	Co? Tam na dół?... tam... gdzie... on?	Iterum, bracie!	Jaki będzie ten jutrzejszy dzień? Dziwny dzień, już beze mnie...	Jakież to będą? Powiedz wasza miłość spiesznie, schnę z ciekawości.	Kto taki? Chyba Hassling?	Mercedes	Mówcie od początku.	Niech czeka! jestem na konferencji.	Nieprawdaż?	No, słowo honoru daję...	No?	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	Och, tak, to bardzo głupie	Ogryzek sobaczy, oto kto ty jesteś.	Ojca Pawła	Powinnaś to wiedzieć.	Płacze	Tak, tak, to on	Tak.	Takiego małego?	Trzewikiem.	Umarł tak prędko...	Uprzejmie proszę!	Wanda o tej porze jeździ konno z panem plenipotentem.
Nie, nie jestem chora, tylko jakaś nieswoja. Nic mnie nie boli, sama nie wiem, co mi jest... Po co przyszłaś, moja droga? Ja bym się przecież do ciebie wybrała... No, a tak, jeszcze Kałga gotów cię ukarać za to, że przerwałaś robotę.	Wynoście mi się zaraz i nie próbujcie po raz drugi żarcików!	Nie, nie... Przyszłam... przyszłam, bo... mi bardzo źle... na świecie...	A wiecie, czemu mi tak uczty nie w smak? Bo i Janusz Radziwiłł miał ten zwyczaj, że je co wieczora wyprawiał. Imainujcieimainować sobie (daw., z łac.)	Bom i tak już dosyć dla ciebie bejówbej (z tur.) urzędnik, posłaniec. pod Żółtą Wodą i pod Kursuniem wytracił; po cóż mam jeszcze tracić? Jarema to wielki wojownik! Ruszę na niego, gdy i ty ruszysz, ale sam nie. Nie głupim w jednej bitwie wszystko, com dotąd zyskał, utracić; lepiej mi czambuły po łup i jasyr wysyłać. Dosyć ja już dla was, psów niewiernych, uczynił. I sam nie pójdę, i chanowi będę odradzał. Rzekłem.	Dlaczegóżby nie? Aby się przekonać... To jest w ogóle straszna niesprawiedliwość, że wy mężczyźni używacie wszystkiego i wszystko znacie, a nam niczego nie wolno.	Prawdziwie, wielce mnie pan zaciekawiasz Czy nie ma tam jakiej małej luki, przez którą możnaby się przypatrzeć wszystkiemu, a nie być samej widzianą?	Przyznaję że to potwór najstraszniejszy, jakiego w życiu kiedy widziałem, i gdybym nie był tym, czym jestem, przeląkłbym się go, ale ja się i szatana nie boję i pokazać mu jestem gotów, z kim ma do czynienia. No, chodź, Sancho, podsadzę cię na drzewo i ruszę zaraz na tego rycerza, pokazać mu, czym prawdziwy Don Kichot.	To dziecię wahało się, czy się narodzić, czy nie. Nigdy nie zgodziłoby się na to, gdyby było obdarzone rozumem i zdolnością przewidywania i wiedziało o losie człowieka na ziemi, a w szczególności w naszym mieście.	A ja nie przestanę utrzymywać, że to jest tchórzostwo! Bo po co tu jesteśmy?! Po co?! Żeby ich wychować na nowych, lepszych ludzi! Więc jeśli się ma taki cel, to nie wolno, jak Piotr, powiedzieć sobie, że wobec rozpętania nienawiści wszystkie wysiłki są próżne i porzucić towarzyszy! Nie wolno pisać, że ludzie to bydlęta, więc... Jak to tam jest w tym jego liście Joasiu?	Dlaczegóżby mu się śpieszyło na ten głupi bazar, kiedy nigdzie nie wyjeżdżał od pół roku?	Ja sama dobrze nie wiem! To zapewne taniec!	Mając wydać opinię o tej młodej dziewczynie, muszę na wstępie zwrócić uwagę czcigodnego pana na tę okoliczność, iż chociaż z jednej strony niedostateczny stan rozwoju, wywołany zaniedbanym wychowaniem, czyli lepiej powiedzmy, spóźnionym kształceniem i odosobnieniem, które, jakkolwiekbyśmy je sądzili, podkreśla raczej zalety dziecka, to jednak zbyt długi pobyt w Alpach, bardzo skuteczny, o ile nie przekracza pewnego określonego czasu...	We wczorajszym dzienniku znajduje się... ale proszę niech pan sam czyta.	Zapewne zdaje mi się, według tego jak jest urządzony, że dwunastu ludzi powinno mu wystarczyć.	Jeszcze my żadnego chłopa nie ukrzywdzili. Gdzie indziej, gdzie są ludzie głupie, zastępują na gościńcu chłopom, jak z jarmarku wracają. Taki długo nie pożyje. Chłop jest zawzięty. Ale my tylko bierzem od bogatych	E! panie wydajesz mi się większym, niż ja, szpakiem, bo wyglądasz, jakbyś zapomniał, że mamy z sobą na pieńku.	Gorzej. Nie dochowała wiary. Wyszła za jednego z tych, którzy byli sprawcami nieszczęścia jej narzeczonego. Widzisz sam, że ten człowiek był i w tej kwestii nieszczęśliwszy od ciebie.	Król zrażony, zniechęcony boję się o jego zdrowie. Miron powiada, że nie wyżyje ani w tym klimacie, w tej atmosferze, ani między temi ludźmi. Władzy niema żadnej. Senatorowie burczą, szlachta się odgraża, nie szanują go.	Mgła nie jest ciałem fizycznym	No to szczęśliwy z pana człowiek bo inny nigdy niczego nie ma dosyć.	O, oświadczy się napewno Musi mu pani dać czas.	On już nie zapoluje nigdy w życiu Ale i Akela jakoś zamilknął już od dłuższego czasu.	Opowie mi ją pan innym razem.	Prosiłem i otrzymałem, ale ten nieszczęśliwy nie przyjął łaski ode mnie. Podobało mu się w Magdeburgu widocznie. Może co jeszcze o mnie mówił major?	Władza ta nie jest moją, ale Bożą	Zatem, łaskawa pani mam ochotę wysłać zaufanego posłańca do Brunona i kazać mu, aby dotarł do Bolonii; może to tam porwano naszego młodego przyjaciela. Jaką datę ma jego ostatni list?	Znalazłszy się z córką, zapewne nie miała jej nic do powiedzenia	A cóż pan tam robić będzie? Toż pan ledwie chodzi, pióra w ręku nie utrzyma.	Ależ ja nic nie mówię, nic nie mówię, kochanie. Zresztą zaraz was uwolnimy od naszego towarzystwa; bo muszę panu Nikodemowi pokazać Koborowo. Powiadam panu...	Ależ oczywiście, proszę pani.	Ależ prędzej do rzeczy, mój przyjacielu nie skończysz nigdy, kołując podobnie.	Dalej? Ano nic. Tak schodzi mi noc. Czasem męczy mnie ta zmora godzinami.	Ja, nie jestem go pewny.	Może i okradną, ale niech Boga proszą, żeby na mnie twardy sen spuścił.	Nie rozumiem jaką scenę?	Nie rozumiem?... Pomimo co?	Nie ze mną, ale z moją siostrą Ludką. Ja skończę siedemnaście lat w sierpniu	Słyszę panie hrabio, ale nie rozumiem	To też obyczaj nasz smoleński: do niewiast czy w ogień śmiało iść. Musisz, królowo, do tego przywyknąć, bo tak zawsze będzie.	Wcale nie najgorsi i niegłupi.	Więc mówże na litość boską, bo ja tu nic nie widzę!	Wróbel mi mówił, że owady tępić trzeba jako szkodliwe rolnictwu, a panna nazywasz je bożą czeladką. Któreż z was mówi prawdę?	A jakże! czy-to tak Pietrusia przywitać się ze mną powinna?	Zważaj na słowa, mości panie! Mój ojciec przyjaźni się z gubernatorem. Możesz drogo zapłacić za to, jak mnie traktujesz. W Maracaibo broni i żołnierzy jest pod dostatkiem.	Co mu ta zrobią Chybszy on w nogach od nich i zawdy im się wymknie.	Nic... nic... Czekaj waść... pozwól... To pan Kmicic zabity?...	On jest młody	Ale któż by na to wszystko zwracał uwagę, panie konsyliarzu, któż by przykładał swoje cierpienia do tego, co znosi nieszczęśliwa ludzkość.	A ty wszystko, co on robi, widzisz?	Bogactwo hej! okrutnie już temu dawno, pokazał pewien cesarz niemiecki naszemu posłowi, który zwał się SkarbekSkarbek dziś popr: bardziej. w żelezie się kochamy...” Niemieci wiecie, wasze czeście, co potem było? psie pole....	Bóg ci zapłać, chłopcze. Złote twoje serce. Ale przecież sam chyba też ożenisz się i własne dzieci będziesz miał.	Cesarz zapewne kogoś nam przyszle od siebie abyśmy się porozumieć lepiej mogli.	Czy i Aramis winien tak samo, jak ja uczynić?	Do tego handlu płazami. Do tego Nowego Wieku. Prawdę mówiąc, to właśnie ja nadałem temu bieg.	Dobrze, więc co to za zdechły kot?	Ech!... urodziłeś się na adwokata	No, a jak się panu powiodło w Krakowie?	Tak, jak ja. Słusznie! Noc jest przyjacielem człowieka. Jednym daje sen po pracy, drugim właśnie pracę najlepszą. Pracu­jecie?	Ten na czole swym nosić będzie krwawą kresę...	Teraz przemówiła przez ciebie Anna... Czy palisz fajkę?	To prawda a wyznać muszę Waszej Królewskiej Mości, iż mąż mój...	Tych ta panów z Warszawy, trzech, pana administratora i pana rządcę ze dwora.	Wzięła mnie taka ciekawość, gdym usłyszał gwałtowne kołatanie do głównej bramy, żem chyłkiem podsunął się do furty.	Zadłużona jesteś, Amelko? Co to znaczy?	A dla jakiej przyczyny?	A do pana dobrodzieja?...	A któż?	Ale waszej mości całkowita względem Mellechowicza przysługuje inkwizycjainkwizycja (z łac.)	Ależ hrabio, ja przedstawiam republikę dzisiejszym strojem.	Bo zwycięskie	Ciechanów niedaleko.	Coś wartościowego?	Czemu?	Głupstwo!	Hę?	I ja także! i ja!	I koniec!	Ja mieszkam w tym momencie w ziemi sanockiej, gdzie trzymam wieś Bóbrkę od jw. wojewody wołyńskiego prawem zastawu.	Jakże zwariowałem? Dydy a. ady (daw.)	Jestem.	Mamy nieszpetny, dobrze uzbrojony poczet. Trzeba mu dać rozkazy	My jednakże możemy uniknąć błędów, dyktując jeszcze raz tekst.	Niebieski ptak?	Niema takiego na świecie wiem o tem doskonale: weźcie zatem Grimauda.	No	Oni wciąż zasypują!... Biada wam, psubraty!	Piękny i... był w kryminale... Ładnie bym jutro wyglądała!... Przecież taki człowiek musi być zdeterminowany na wszystko.	Pięćdziesiąt kroków od tej, cegła z białym brzegiem, naprzeciw dębu	Przekleństwo, które wyrzekłeś, rabbi, zmiękczyło serce niejednego i ślepotę zdjęło z ócz wielu! Usta złośliwe rozdmuchały w sercach naszych gniew przeciw niewinnemu, ale dziś z oczów naszych płyną nad nim łzy, bo ty, rabbi, klątwą swoją zadałeś śmierć młodości!...	Rany Chrystusowe! dlaczego ma być?...	Skąd mogę wiedzieć	Tak!	Tak, drugiego... Dwaj bracia zgładzeni na przeklętej szubienicy!	Tak.	Tatko.	Więc kochasz?	Zrobimy spółkę.	Zuch baba, co?...	Żonaty?! Już?
To nie o takie rządy chodzi, jakie pan ma na myśli. W pewnej czci i uległości, jaką wy nam niby okazujecie, jest największa obelga. Patrzycie na czas ciągle z obrzydliwie... fizjologicznego stanowiska, jak na kochanki albo matki, gdy my przede wszystkim ludźmi jesteśmy.	Na honor Gdybym nie wiedział, że to wariat, uwierzyłbym, że mówi prawdę, tyle w jego głosie przekonania.	Mój Boże nie podzielam tego zapatrywania. Bergotte jest tym, co nazywam wirtuozem na flecie; trzeba zresztą przyznać, że gra przyjemnie, mimo iż z dużą dawką maniery, afektacji. Ale ostatecznie, to jest tylko tyle, i to jest niedużo. W jego dziełach pozbawionych muskułów nigdy nie znajdzie się tego, co można by nazwać kośćcem. Żadnej akcji (albo bardzo mało), ale zwłaszcza żadnego ciężaru gatunkowego. Jego książki grzeszą u podstaw lub raczej nie mają żadnej podstawy. W epoce takiej jak nasza, gdy rosnąca złożoność życia ledwie zostawia czas na czytanie, gdy mapa Europy doznała głębokich przeobrażeń i jest w przededniu głębszych może jeszcze, gdy tyle nowych i groźnych zagadnień nastręcza się ze wszystkich stron, przyzna pan, że mamy prawo żądać od pisarza, aby był czymś więcej niż pięknoduchem, dającym nam zapomnieć, w czczych i bizantyńskich dyskusjach nad walorami czystej formy, że nas może z dnia na dzień zalać podwójna fala barbarzyńców, z zewnątrz i od wewnątrz. Wiem, że to znaczy bluźnić przeciw Przenajświętszej Doktrynie tego, co ci panowie nazywają Sztuką dla Sztuki; ale w naszej epoce są zadania pilniejsze niż harmonijne składanie słów. Pan Bergotte robi to dość zgrabnie, nie przeczę; ale w sumie, jest to bardzo mdłe, bardzo wątłe, bardzo niemęskie. Rozumiem teraz lepiej, w związku z pańskim przesadnym podziwem dla pana Bergotte, tych parę stroniczek, któreś mi pan pokazał przed chwilą. Byłoby zresztą niewłaściwe z mojej strony nie puścić ich w niepamięć, skoro mi pan sam z całą prostotą powiedział, że to są dziecinne próby Wszelki grzech winien być odpuszczony, zwłaszcza grzech młodości. Ostatecznie, nie pan jeden masz podobne rzeczy na sumieniu i nie jesteś pan jedyny, który się w pewnych latach uważał za poetę. Ale w tym, co mi pan pokazał, widać zły wpływ Bergotte’a. Oczywiście, nie zdziwię pana, kiedy powiem, że nie ma w pańskiej próbie żadnej z jego zalet, skoro on doszedł do mistrzostwa w sztuce (zupełnie powierzchownej zresztą) pewnego stylu, którego pan, w swoim wieku, nie możesz posiadać nawet pierwszych elementów. Ale to już ta sama wada, ta maniera w szeregowaniu słów bardzo dźwięcznych, z bardzo niewielką troską o ich sens. To znaczy dbać o klatkę bardziej niż o ptaszka; nawet w książkach Bergotte’a. Wszystkie te chińszczyzny formy, wszystkie te subtelności spróchniałego mandaryna wydają mi się bardzo czcze. Ot, parę fajerwerków, przyjemnie puszczonych przez pisarza i zaraz krzyczy się: arcydzieło! Arcydzieła nie zjawiają się tak często! Bergotte nie ma w swoich aktywach, w swoim dorobku, jeżeli można tak powiedzieć, powieści wyższego lotu, nie ma ani jednej z tych książek, które się umieszcza na honorowym miejscu w swojej bibliotece. Nie widzę nic takiego w całej jego produkcji. Co nie przeszkadza, że gdy o niego chodzi, dzieło jest nieskończenie wyższe od autora. A! oto chodzący argument na poparcie aforyzmu, że nie powinno się nigdy poznawać autorów inaczej niż przez ich książki. Trudno o człowieka, który by się mniej pokrywał ze swoimi utworami; bardziej pretensjonalnego, nadętego, mniej człowieka z towarzystwa. Chwilami zupełnie pospolity, to znów rozprawia jak książka, i to nawet nie jak własna książka, ale jak książka nudna (a jego książki nie są przynajmniej nudne): oto pański Bergotte. To mózg najbardziej mętny, zmanierowany, to co nasi ojcowie nazywali „górnogłębski”; a to, co mówi, staje się jeszcze mniej smaczne przez sposób wypowiedzenia. Nie pamiętam, czy to Loménie, czy Sainte-Beuve opowiada, że Vigny miał tę samą przykrą wadę. Ale Bergotte nie napisał nigdy Cinq-Marsa, ani Czerwonej pieczęci, gdzie niektóre stronice godne są zaiste antologii.	Tak tak, pełno tu zdrajców dokoła; lecz przysięgam na święte imię Marji Dziewicy, że nikt nie jest tak oddany Waszej Królewskiej Mości, jak ja. Zapinki te, o które dopomina się król, dałaś pani księciu de Buckingham, nieprawdaż? Były one w owej szkatułce z różanego drzewa, którą niósł w ręku? Może się mylę? może nie o to chodzi?...	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Dla Boga! Czas! Czas! Nic tu już nie wskóram! Miłujeszże mnie choć na obwinięcie palca?	Właśnie. Świadczy to o ich twórczej inwencji. Ja, co prawda, w swojej powieści, gdybym miał podobną sytuację, nigdy nie uciekałbym się do tego sposobu. Wygląda mi na efekciarstwo. Raczej proste rzeczy przemawiają do czytelnika i wydają mu się wiarygodne.	Na cóż by? Chyba przez swoje głupstwo.	Na statku zwykł pan grywać w wista?	Na sławę i szczęście!	Na, cit, motin, Dabar galėsi susiraminti. Onutei laikas pradėti pratintis prie darbo, tai ji tolydžio bus dabar po tavo akių. Tik ar tu žinai, vienas dalykas pradeda man rūpėti, tvirtas, stiprus..	W takim razie zdaj pan na mnie ten interes. Już ja dam radę Adamowi.	Wynagradzając sobie na innych drogach	A, to doskonale! Natychmiast piszę do Wiszniowca; niech przyjdzie Zbąski i niech na całą noc kozaka wyprawi, aby mi Plerscha zaraz przywieźli. Posadzę go tu u siebie, sprowadzimy dziewczynę, odmaluje ją prędko, a ja królowi obraz w komnacie postawię. Posłać po Zbąskiego, natychmiast!	Dlatego, że wpakujemy się prosto na wyspę Rion.	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	Co zaś do mnie powiedziałem od razu i stanowczo „za granicą”, biorąc na siebie całą za to odpowiedzialność.	Zrozumże chociaż to. Myśmy przepadli, ale wszak świat pozostał; ocaleli inni i ich dzieła. Dzieła ludzkie są jedyną trwałą wartością na świecie. Pisał ci o tym i twój ojciec.	Ha! tak jest, ojcze Nie chciałam mówić o tym, żeby ci oszczędzić zmartwienia, żeś mnie wydał za takiego człowieka! Obyczaje i sumienie, ciało i dusza, wszystko się w nim zgadza! To coś okropnego: czuję dla niego pogardę i nienawiść. Tak jest, po tym, co mi ten podły Nucingen powiedział, nie mogę mieć dla niego najmniejszego szacunku. Człowiek, który mógł wdać się w takie spekulacje handlowe, o jakich on mi dziś mówił, nie ma żadnego poczucia delikatności. Obawy moje pochodzą stąd, żem jasno zobaczyła głąb jego duszy. On, mąż mój, powiedział otwarcie, że daje mi zupełną swobodę, wiesz ojcze, co to znaczy? Ale za to ja mam być w razie nieszczęścia narzędziem w jego ręku, mam go zasłonić swoim imieniem.	W takim razie nie miałby powodu ukrywać się przed nami i śmiało wszedłby tutaj. Musimy to zaraz wyjaśnić. Pozwoli pani, że wyjdę do sieni	Takie czapki nie nazywają się kiepy, lecz kepi. Tamte różniły się od dzisiejszych tym, że były miękkie i dawały się najrozmaiciej na głowie układać. Przywdziewał je też każdy inaczej	Dobrze, to siedź; powiem ci jeno, że to nawet i niepolitycznie pannie na drabinie siedzieć, bo ucieszny może dać światu prospektprospekt	Hę Źle by się dla mnie skończyć mogło to spotkanie, gdyby nie Birara! Jak myślisz, mały?	Tak, to mnie także niepokoi Ropuch, jak wszyscy wiemy, jest bogaty, ale milionerem nie jest. Prowadzi samochód fatalnie, a poza tym zupełnie się nie stosuje do przepisów drogowych. Trup lub bankrut, oto co z niego będzie, wcześniej czy później. Jesteśmy przyjaciółmi Ropucha, Borsuku, czy nie powinniśmy jakoś temu zaradzić?	W takim razie muszę odszukać mego pana, któremu to wcale nie będzie się podobać, gdyż nie lubi się trudzić.	Będziemy wiedzieli, czego się trzymać dopiero wtedy, kiedy wdrapiemy się na tamtą górę i stamtąd się rozejrzymy.	Juści, któren zza płota postękuje, za węgłami się czai, a kiej kiecka zachrzęści, drygają mu kulasy cielę., nie chłop, za takiego nie dałbym i tego grosza	Pewnieś za dużo wypił mocnej wody! Bądź ostrożnym, Czeklesie! nie opowiadaj nikomu o takich snach, bo mogliby podsłuchać cię ludzie, którymby się one wcale nie podobały. Zresztą jest też o czem śnić młodemu chłopcu! Tobie śnić o ładnych dziewczętach!	Nie spodziewałem się...	To i dobrze ale czemu to? zali kto nie zachorzał?	A tenże blady pan taki strojny. Nie wiesz, kto jest?	Kłamiesz. Ludzie nie chcą terroru.	Nie mogę dzisiaj pannie dać łodzi bo już noc, a po rzece pływają kawały drzewa; mogłyby w łódkę uderzyć i przewrócić.	Nie wywiozą nie tylko Lubicza, ale i skóry własnej. Nie poznaję jednak Kmicica, który jest żołnierz doświadczony. Ani jednej straży!	Nie; dla pięknych oczu i zgrabnej figurki.	O nie, ciotko!	Wybacz, najdostojniejszy panie, ale... czyliż mógłbym rządzić nomesem, gdybym tego nie rozumiał?	W części puste, a tu zaraz oto są stare groby panów Dobków, to się ciągną wskroś i pod tą basztą, rzekł Eljasz.	Chciałem właśnie zapytać pana, czy nie ma jakiej o nich wiadomości?	Czy oboje nie żyją?	Dlaczego ty zawsze mówisz: moje dziecko? Czy ja do siebie ani trochę nie należę, tylko do ciebie?	Widzisz, już mogę nawet potrząsać swoją mózgownicą, i nie odczuwam bólu.	Bronić zamku? A kto nas będzie bronił w drodze? To szaleństwo. Ilu masz ludzi? Trzydziestu? Cóż to znaczy przeciw Tatarom. Niech wezmą te mury, niech je zniszczą, spalą, byle wszyscy się uratowali.	Zastanawiałem się Zastanawiałem się, jak to zrobić, żeby Koziołkowa mnie wymeldowała. Taka nieobecność, może zwrócić uwagę policji.	A czy to można do zakrystii boso, co?	Prawieście odgadli myślałem czy msza którą ułożyłem dawno Sulla morte d’un eroe, przypadnie dla naszego pana. Muzyk jestem i wszystko u mnie, nawet żal w muzykę się obraca.	Kiedy ja ją zobaczę! kiedy się dowiem, co się z nią, z matką i Kaźmirzem dzieje?	Co to masz w zawiniątku?	Czy Eliza to ta różowa, która dużo siedzi w domu, a czasem wychodzi z koszyczkiem w ręku?	To mój giermek jest tu w Płocku? a co on tu robi?	Wierzę! Muszę wierzyć. Powiedz mi jednak, dlaczego duchy włóczą się po świecie? Dlaczego przychodzą mnie męczyć?	A może i coś więcej oprócz nich się znajdzie, i biskupów kilka par, i hetmanów kilku, i kasztelanów z pół tuzina, i książąt dobra garstka, kilku posłów i czego tam niema!!	A to cud doprawdy!	A wy, ojciec Benedyktus, może wolicie, po naszemu, napić się ze mną piwka?	Ach, wy kundle!... To wy mnie uważacie za złodzieja?... I za to, że wam darmo pracuję?...	Cóż się tu dzieje?...	Jak to? Wszystkich?	Jakto bilety? Czyby i pani miała z nim jechać?	Miałżebyś zaś odmawiać boskości cezarowi i jego rodzinie?	Może to mój rodak Darias?	No tak. Ale to mógł zauważyć byle kto.	Podobno spędza tam urlop jakiś kapitan Vantoch. Ponoć urodził się w tym Jevíčku.	To prawda, lecz ty jesteś w mym domu zawsze mile widzianym gościem.	Zobaczysz... to rzecz postanowiona!	Żydzi, kto to strzela?	Kto tam? co wy za jedni, czy należycie do smutnych, czy do wesołych?	Co rozumiesz o dzisiejszej imprezie?	Czy myślisz, że chciałby, żeby on umarł?	Leniwo idzie. Popłyną! Ta woda prawie stoi.	Niech pan spać idzie...	Upadam do nóg, proszę łaski pana.	A Majkowska?	Aby do dziesięciu dobić? prawda?	Ach, żeby pan był mężczyzną, żeby pan był mężczyzną...	Albo ja!	Brawo, mały Lombardczyku!...	Czegóż więc sobie życzysz?	Do Remsenów? Cóż w tem jest znowu?	Dokąd, jeśli wolno zapytać?	Dowodu? Jakiż tu można dać dowód?	Gdzie są te ziemniaki?	Gdzie, panie?	Jak wy lubicie, wy nieśmiertelni, coś gdzieś erbowaćerbować dziś poza znaczeniem matematycznym: zróżnicowany. w wielką nieskończoność, zrównaniem schodów nędzoty-głupoty z kilkoma szczytami skał intelektu. Wielkie ciśnienie atmosferyczne wyniosłych rozumów tępotę nizin podnieca do ruchu, wywołuje burze, wiosnę daje, zimę... Życie... arcydzieło ruchu bez zmiany i zmian bez odruchu...	Kto?	Kłaniam uniżenie, a dusza bez ciała?	Moje dziecko, bądź zdrowe. W sypialni księdza przygotowałam ci bieliznę i odzienie. Dobrodzieje moi, nakarmijcienakarmijcie	Może babunia woli po francusku?	O Jehowo!...	O, mój mężu! Tak mi błogo i tak smutno!	Pewnie Lichtenstein! nikt inny, jeno Lichtenstein	Pewno, że zyskałby.	Powiedzcie mnie...	Prawda jest! Mówił mi o tym pan Zagłoba	Przecież Maciuś umarł.	Przyszedł mnie aresztować?	Razem trzy a ze mną i z Harbertem	Tak, tak, ale wróćmy do spisku.	Właśnie najśliczniéj że niewiemy kto	Z powrotem do zwałów lodowych i rozpadlin skalnych.	Zwykła konwalia.
I cóż ta biedna Nais, czy wiecie? Co do mnie, nie wierzę; ma za sobą całe życie bez skazy; jest o wiele za dumna, aby być czym innym niż protektorką pana Chardona. Ale jeżeli tak jest, żal mi jej z całego serca.	Biedaku, widać po tobie, że miałeś nie najlepszą noc. Ale przygotowaliśmy łóżko dla ciebie. Zaraz po śniadaniu położysz się spać. A co do tamtych, niestety, żyją jeszcze i bardzo mnie to martwi. Dzięki tobie wiedzieliśmy dokładnie, gdzie ich szukać. Skradaliśmy się po ciemku i już byliśmy niedaleko nich, gdy zaczęło mnie kręcić w nosie. A szedłem pierwszy, z pistoletem już gotowym do strzału. No i pech! Myślałem, że wytrzymam, ale nie dałem rady. Kichnąłem! Spłoszeni bandyci rzucili się w zarośla. Zawołałem do moich chłopców: „Ognia!” i sam wypaliłem z pistoletu tam, skąd dochodził szelest krzaków. Chłopcy również wystrzelili w krzaki. Ale tamci zwiali błyskawicznie. Goniliśmy ich potem przez las. Odpowiedzieli nam strzałami, na szczęście nikomu z nas nic się nie stało. Zdaje się, że ci dranie też nic nie oberwali. W końcu straciliśmy ich ślad i zaprzestaliśmy pogoni. Popędziliśmy na dół i zawiadomiliśmy policję. Cały oddział wyruszył zaraz nad rzekę, żeby obstawić oba brzegi. Kiedy zrobi się jasno, szeryf ze swoimi ludźmi przeszukają las. Moi chłopcy też pójdą z szeryfem. Dobrze by było mieć jakiś rysopis tych drani, to by bardzo ułatwiło poszukiwania. Ale ty ich pewnie nie widziałeś, bo było ciemno, co?	Albo o ile mnie to obchodzi! Moje gwiazdy nie mają nic wspólnego z twoim bydłem.	Grajku miły, nie wiesz to, dlaczego we wszystkich wioskach ruch taki dziwny panuje i jak gdyby przygotowania świąteczne?	Rzeczywiście „Pierwszy z nich jest tak ułożony zemścić się na królu...” Cóż to ma znaczyć?	To jest tak samo twoja wina bo tyś mi uszyła kostium.	Śpię?... czy Set rzucił na mnie przekleństwo?... Ty, kapłanka, która pilnujesz ognia przy ołtarzu Astoreth i pod grozą śmierci musisz być dziewicą, ty wychodzisz za mąż?... Zaprawdę, fenickie kłamstwo gorsze jest, aniżeli opowiadają o nim ludzie!...	Ale nie, już nie warto, to z pewnością panna Pupin. Moja dobra Franciszko, przykro mi, żem cię odrywała na darmo.	Lecz, wielmożny panie nie martw się tak bardzo, nie zabili ci jej, to najważniejsza.	Proszę spojrzeć, miss Campbell, na przykład w tej chwili! Jest teraz bezwarunkowo spokojne. Czyż nie jest to oblicze człowieka zadowolonego z siebie? Nie ma ani jednej zmarszczki na sobie, jest młodzieńcze, piękne! Jest to prawdziwe zwierciadło, w którym się przegląda sam Bóg!	Ale po cóż dobrowolnie nakładać drogi, gdy stara tak prosta i znajoma rzekł poważnie ksiądz Sycyna.	Cicho, Zośka, cicho. Nie rób już wymówek. Zmęczony dziś byłem strasznie i rozstrojony. Miałem takie dziwne zdarzenie...	Dziękuję ci, Zillo. Zrozumiałaś mnie. Jeśli umrę, nic sobie nie wyrzucaj. Oskarżaj jedynie przeznaczenie. I jeśli Manuel wróci do ciebie, bądź szczęśliwa. Wspomnij mu niekiedy o mnie. O zmarłą nie będziesz przecie zazdrosna.	Hej, Janek, twoje zdrowie! Jać tam gadać nie umiem, ale jako najstarszy wnoszę ex officio i ex amore a więc ex officio wnoszę zdrowie tego, tego... no, jakby to powiedzieć... Dajcie mi tylko chwilkę czasu...	Nie żartuj, proroku Prędzej uwierzyłbym, że woda płonie, a powietrze gasi, aniżeli w to, że Ramzes dopuszcza się bluźnierstw...	Wiem Pan jest znachorem. Przecie tu wszyscy pana znają. Ale pan chyba nie z tych stron pochodzi, bo pan ma inny sposób mówienia, inny akcent.	Dobrze, żeś przemówił. Coraz lepiej! Otóż jutro może nadejść kres, mogą się zacząć objawy masowego upodlenia i wówczas runie wszystko, co pozostało, a zostało jeszcze ogromnie dużo.RewolucjaOcalało najcenniejsze: bunt! To należy podtrzymać za wszelką cenę. To moje jedyne na dziś zadanie. Dusza tłumu domaga się odwetu. Socjolog to nazwie naiwnym śmiech powiedzieć damy im bodaj cień zemsty! To znowu niby naiwne, ale mój cel jest trzeźwy, obliczony, niezawodny. Mój cel jest mały, jest raczej środkiem do czegoś tym małym, możliwym środeczkiem...	A ty nie widzisz żadnego wyjścia?	A z jakiego powodu należy besztać Beniamina? Mnie się wydaje, że Beniamin kroczy drogą mogącą przynieść Żydom zbawienie.	Dałbym ci pchnięcie szpadą w to zaokularzone ucho i ubiłbym cię, jak tryka.	Dokądże to „wyjechał”?	Dzięki Bogu nie, ale mój swojakswojak	Dziękuj Bogu i za to!	Mniejsza o to	Na razie, ponieważ drogi nasze przez czas jakiś idą razem, sądzę, że nie odstąpimy od naszych poszukiwań, jeżelibyśmy jej nawet towarzyszyli... przynajmniej do... zapomniałem nazwy tego miasta.	Nie dam!	Nie mam pojęcia, jak byśmy dały sobie radę bez niego	Nie obronisz jej, Tubingas oddaje ją Perkunowi.	Nie przyjdzie.	Nie wiem.	Nie wszyscy mężowie mają jego delikatność	Nie, nie! Zawołam doktora.	Nie... ani mówił mi o tem, ani pisał przezemnie	No to mów że waść, mów!	Opuszczę go dziś jeszcze wieczorem, mości Cadignanie Teraz myślę, że dość już się dowiedziałeś. Możesz odejść, aby postawić swą armię na stopie wojennej i... zawczasu przygotować swe plecy.	Panie prezydencie ministrów, prawo zabrania na oficjalnych posiedzeniach odzywać się w ten sposób o królu. Prywatnie może pan mówić, co się panu podoba, ale narada nasza jest oficjalna. I wolno panu tylko mówić.	Rybą, powiadasz? Pękam ze śmiechu... opowiedz, jak to było!	Sprawa nie da się załatwić drogą korespondencji	Tak musi być Panna Rottenmeier kazała.	Tak. Może pamiętasz jakiś obraz, zdarzenie, czyjąś twarz?	Tedy musielibyście się wpierw ze mną potykać, bo pókim żyw, nie będzie z tego nic.	To pan! A to sługa!	Uważa, że jest taka zła?	Wcale nie zapominam.	Za tymi rycerzami, co ano trójkami jadą. Nie widzisz? Dwóch razem, konie pod nimi piękne, rzędy złociste.	Zgubiłeś ołówek, a teraz nie mam czym rysować i nauczycielka będzie się gniewała	A Pan Bóg?	A gdzie idziesz?	A ten młody, co jej towarzyszył, także Chrząstkowski?	A! Będę wiózł pana hrabiego de Sérisy	Ależ całkiem serio. Zobaczysz, zostaniesz jeszcze ministrem, albo milionerem.	Anieli ją ustrzegą!	Być może, moja pani.	Cavalcanti?	Cieszę się. Chciałbym zrobić dobre przedstawienie.	Co Londynowi wiadomo o fałszerstwach?	Czego pan chcesz? spytała.	Czekać cię będę o ósmej	Do Jarzębowa?	Do rodziców Stefci, prosić o jej rękę.	Dobrego zdrowia!	Dobrze, w takim razie chodź ze mną.	Dokonywałem tych badań i mogę zaręczyć za ich nieomylność.	Gorączkuje się pani	Gotowa jestem, kochana Jane Do widzenia, Davy. Odjazd ten wyjdzie ci na dobre. Do widzenia, moje dziecię! Wrócisz do nas na wakacje, wrócisz lepszy, prawda?	Ja, do Berlina	Jedź do domu.	Krzysztofie jedź natychmiast do domu bryczką.	Kupiłem i zaraz sprzedałem za gotówkę.	Mistyfikować?...	Może by pani rzeczywiście się położyła na chwilę?	Może by zaraz...?!	Może byśmy pojechali zaraz z cmentarza na kolej, co?	Można nawet powiedzieć	Na szczęście ja je mam.	Nadchodzi w ciszy.	Naprawianiem butów.	No jak? Bierze się ołówek albo kredę i pisze się.	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	Och, te niemądre kobiety!	Oooo!...	Podróż dookoła świata w osiemdziesiąt dni?	Potworne.	Powietrze Europy dziwnie na ciebie działa, Iry! Tam, u nas, byłaś zawsze silna, zdrowa i spokojna! O! jakież oryginalne meble!	Przyszedłem po dawnej znajomości dowiedzieć się o zdrowiu waćpanny i spytać się, czyli się waćpannie pobyt w Taurogach podobał?	Raczej zapytaj pan, gdzie się podziewają fury zgniłych liści z kanału. Idą w tej chwili do stawu, żeby wydzielać ze siebie „powietrze”, za które pan każesz płacić ludziom z daleka przyjeżdżającym.	Rozumiem. Pojutrze będziesz ją miał.	Skądże ty o tym wiesz?	Wawrzuś... straż miejska pod murami... prosto ku nam...	Wiem o tym	Wierzę, że zostaniesz ministrem sprawiedliwości.	Wy, siestrica, jedziecie jutro?	Wyjechałem natychmiast	Z Pawłem?	Z moich stu pistolów? Najpierw pięćdziesiąt z nich dałem tobie.	Z pewnością tu się gdzieś ukryli i siedzą po kątach	Zawsze za późno, zawsze za późno!	Zwiedzają Wysoki Zamek i kościół Komtur zamkowy sam ich oprowadza, a potem pójdą do wielkiego refektarzarefektarz	Złotych.	Śpi? Chwała Bogu!
Więc, widzisz, ja sobie myślę tak: bogaty to on jest. Grosze ma. Krzywdy sobie zrobić nie damy. Co szkodzi spróbować. Może się uda. Albo drapniemy do domu, albo gdzie indziej. Wszędzie sobie zarobimy przecież. Co? Jeszcze lepiej będzie; co zarobimy, to będzie dla nas. A tu musimy starym oddać. Co?	Niech ojciec słucha! on tak ciągle mówi. Co to jest? do czego to podobne? To jest handel! to jest kupiec! to jest fabrykant porządny, co mówi: „Winienem, to zapłacę”. Tak może mówić głupi chłop, co nie rozumie żadnych interesów!	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Tak, to wszystko, co miałeś usłyszeć, mój synku	Ty już przychodzisz do zdrowia, mój przyjacielu! Jeżeli kto, to ty porządnie oberwałeś; łeb twardy jak żelazo! No, George, jak ci się powodzi! Ładną masz cerę, nie ma co mówić. Ho, ho! wątroba nie w porządku. Czy zażywałeś lekarstwo? Ludzie, czy on zażywał to lekarstwo?	A co mi tam u mnie kosowica! jakoś to będzie i bez nas.	A ty może myślisz, że jakbym była co dobrego, tobym za znajdę wyszła?	Bez zarzutu, ostatnie słowo doskonałości Co za porządek, praktyczność, oszczędność, pracowitość. Taka przy tym zawsze wesoła!	Co mówisz?...	Co się stało?	Co tam fortele! szabla grunt!	Czy ja to wiem? Na co ja mam dużo gadać! Te konie stoją w stajni.	Pieczęć moja. Co w piśmie stoi?	Po co te przypomnienia stary, no to stary, ale jary! i kwita! i kwita! Alem się jak wmość co drzemiesz ciągle nie wyżył i nie zszarzał. A wdówka! prawda	To i dobrze! to i chłopca już nie ma! Co to za natręt był i jaki wścibski	A skądże się biorą te jednostki? Spadają z księżyca z gotowymi już tablicami praw, postępu, odkryć, wynalazków, co? Czy też są produktem tej szarej masy konserwatorów, tego tła społecznego. Tak? A jeśli tak, to skończyłem	Mój drogi, dziennikarz jest akrobatą, musisz się przyzwyczaić do trudności zawodu. Ot, jestem dobry kolega: podam ci sposób postępowania w podobnych okolicznościach. Uwaga, malcze! Zaczniesz od tego, iż pochwalisz piękności książki; wówczas możesz sobie zrobić przyjemność i napisać, co o niej myślisz. Publiczność powie: „To przynajmniej krytyk wolny od zazdrości, z pewnością będzie bezstronny”. Od tej chwili publiczność uważa twoją krytykę za sumienną. Zdobywszy zaufanie czytelnika, zaczniesz ubolewać, iż musisz potępić drogę, na jaką podobne książki wiodą nasze piśmiennictwo. „Czyliż Francja, powiesz, nie panuje nad inteligencją całego świata? Dotąd z wieku na wiek pisarze francuscy przodowali Europie na drodze analizy, filozoficznego badania za pomocą potęgi stylu i oryginalnej formy, jaką dawali myślom”. Tutaj wsuniesz dla zbudowania kołtuna pochwałę Woltera, Russa, Diderota, Monteskiusza, Buffona. Wytłumaczysz, jak we Francji język jest nieubłagany, udowodnisz, że jest on jak gdyby pokostem powlekającym myśl. Wyrzucisz z siebie parę aksjomatów, jak np.: „Wielki pisarz we Francji jest zawsze wielkim człowiekiem, język zniewala go do ustawicznego myślenia; nie tak w innych krajach” et caeteraet caetera (łac.) niemiecki satyryk i publicysta okresu oświecenia., satyryka-moralistę niemieckiego, z La Bruyère’emLa Bruyère, Jean de (1645–1696) niemiecki filozof oświeceniowy, twórca rewolucyjnej doktryny filozofii krytycznej, czołowa postać nowożytnej filozofii. jest piedestałem CousinaCousin, Victor (1792–1867) powieściopisarz i dramaturg francuski, zasłynął jako autor powieści Diabeł kulawy oraz Przypadki Idziego Blasa. tak treściwe, tak głębokie, przeciwstawiasz powieści nowożytnej, gdzie wszystko wyraża się obrazami i którą Walter Scott zbyt mocno udramatyzował. W takim rodzaju jest miejsce tylko dla wynalazcy. „Romans à laà la (fr.) Étienne Gosse (1773–1834): francuski dramaturg i dziennikarz; Alexandre Vincent Pineux Duval (1767–1842): francuski dramaturg, librecista i aktor, członek Akademii Francuskiej; Pierre Baour-Lormian (1770–1854): francuski poeta i pisarz, tłumacz Pieśni Osjana i Jerozolimy wyzwolonej, członek Akademii Francuskiej., Villemain, koryfeuszówkoryfeusz głupiec., którzy stanowią jej awangardę. Powiesz, że zdoławszy rozprzedać jedno wydanie, księgarz bardzo jest zuchwały, puszczając się na drugie; bolejesz, że tak sprytny wydawca tak mało rozumie ducha swego kraju. Oto główne linie. Posól to trochę konceptem, zapraw odrobiną octu, a Dauriat jest gotów. Ale nie zapomnij, mówiąc o Natanie, ubolewać nad omyłką człowieka, któremu, jeżeli opuści tę drogę, literatura współczesna zawdzięczać będzie piękne dzieła.	Mniejsza o to. Ja jestem odmiennego zdania. Ale to już nie jest ważne.	A od kiedyż to jest on księciem i lordem protektorem?	A widzi pan!... Jest w nich coś nadziemskiego...	Ależ tak, kochany hrabio, nie wezmą cię gwałtem do ołtarza! A mówiąc poważnie naprawdę masz ochotę zerwać?	I panna przy rodach tak nie kwiczy!	Mąż jéj, który, jeśli pani pamięta, był leśnikiem u pana M., stracił miejsce i teraz w biédzie oboje, a już i dziecko jest.	Nic! Ale czyż pani nie zdaje sobie sprawy, że jest Anglikiem?	Prawda! Prawda! Ale słuchaj, zrobisz mi nieskończoną przysługę, jeżeli się dowiesz, czy jest tu rzeczywiście, czy mi się tylko zdawało, że ją widziałem, bo	Tak, panie margrabio.	Ulica du Petit-Banquier Jest w więzieniu	Wolę nie brać żadnych zobowiązań, nie chcę też wchodzić tam niewzywany. Ale i tak ja niewidzialny to zebranie będę widział. Gdzie ma się odbyć zebranie	Zrób tak, przyjacielu, nic się złego nie stanie. Sędzia sam żałował tego biednego chłopca, nie ukarze więc surowo tego, kto mu ułatwił ucieczkę.	A jeżeli tam nie ma nic potem? przeoczenie autora: postać historycznego Sołowjowa występuje w powieści pod nazwiskiem Worobjewa; takie samo przeoczenie w komentarzu narracyjnym do następnej wypowiedzi tej postaci..	A rozumie się, że nie. To może pan zacząć od mniejszego.	A ty ile czasu uczyłaś się każdego języka?	Ale czyjej? wymówił pan Paweł w zamyśleniu.	Ar įrašė, kiek bulbių gavome?	Ba, rozum! Człowiek ma rozum wtedy, kiedy ma szczęście, ale jak nieszczęście, to i największy rozum cudzych rad łaknie. Słuchaj, ty masz także rozum, jak widzę, i wiesz pewno niejedną rzecz; czy nie można by czego dokazać przez Zuzię?	Biedna! Zbyt surowo, jak na twoje siły, bo o mało nie zemdlałaś, a jednak... zbierz pani całą odwagę, bo to jeszcze nie koniec.	Brzydzisz się mną?	Być kochaną...	Cierpieniem zmożony i upokorzony ogromną przegraną.	Ciotula z sanek powoli wyłazi	Cnota braci, sprawiedliwość ich i pobożność.	Czego?	Czy pan Rafael w domu?	Czyż ty nie wiesz jak było, toć nie z tchórzostwa pierzchnęli my	Daleko! daleko!... Kali nie wie gdzie.	Dlaczego Szmul taki niespokojny?... Chodźcie no do mnie, Szmulu! przysuńcie się...	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Dziękuję mamusi, ja wolę siedzieć.	Gdy powrócę do madrissah, będę musiał go oddać. Tam nie pozwalają mieć rewolwerów. Czy mi go przechowasz?	Gniewa cię to?	Głupie oślisko! nikto cię za ogon nie ciąga... a siedź se choćby do jutra!	I wyjedziesz za granicę.	Ile to czyni razem?	Jakow, przecież to dobry profesor, on zna się na wszystkich przedmiotach i mógłby uczyć nawet na uniwersytecie.	Kiedyż to?	Korzecki?	Który?	Ludzie mi dali talent i sławę?	Mam kapitalistów zagranicznych, to raz! Żydów krajowych to dwa! Tereny książąt Zasławskich to trzy!	Może panna Jadwiga i zgadła!	Młokos jeszcze był z ciebie!	Nic nie szkodzi.	Nie mogę, muszę wyjść od pana o dziesiątej.	Nie odchodźcie jeszcze na którą godzinę obstalowaliście karetę?	Nie wiedziałem wcale o tym,	Nie wiem! ktoś! ładny chłop, młody, bogaty... Ej! nie idź na Kupałę...	Nie wiem, nie chcę.	Nie, cały czas była sama.	Niech zwołują: przeciek nie uchwalim!	Niezgorzej, widzę, podrosłeś!	No i cóż?	O, z pewnością. Ale pomijając to, przepraszam z góry za uwagę, jaką zrobię, dzisiejsza uroczystość, niezbyt raduje panią, panno Anno.	Och! poznaję.	Oj... oj...	Piaye? Czyli kto?	Pilnuj, żeby nie pryskali do bramy przed rogiem, bo żandarmi urządzą jatki. Stań tu. Tu będziesz widział.	Pozwól mi przejść, hrabio	Proszę! Pan odróżnia rasę?	Przez dwa ostatnie lata czytywałam tylko dramaty i marzyłam o scenie	Rabbi Izaak Todros!	Rzeczywiście A musimy zawieść tam dokument powiadamiający o położeniu geograficznym Wyspy Lincolna i o nowym miejscu pobytu Ayrtona, na wypadek gdyby przybył po niego szkocki jacht.	Skoro jesteś orientalistą może przeczytasz tę sentencję.	Słyszałem o tym! Stary mi opowiadał.	Tego towaru nigdy nam nie zabraknie.	Tezy, hipotezy, literatura, naukowe sztuczki. Ja nadsłuchuję, czy wynurzenie o Ewaryście jakie nie padnie.	To osobne księstwo, ale jeden naród jednaka ich bezecność i jednaka przeciw Zakonowi zawziętość. Bóg daj, aby niemiecki miecz całe to plemię wygubił!	To zasługa sukni, moja droga, piękne piórka.	Usprawiedliwienie waszmości przed kasztelanem biorę na siebie	Widzicie... A i cóż to rodzice nie mogli odesłać kuniamy, nie żeby zaś piechotą rypać tyli świat? Przecie od nas do Pyrzogłowów będzie pewnie osiem mil z ogunem. Cóż ta za rodzic, i taki musi być bez honoru, żeby zaś...	Wierawiera (daw.) zawołał Zbyszko.	Więc nie mogę rachować na pieniądze ze skarbu?	Więc w berka?	Z kim?	Z przyjemnością!	Za późno? Jesteś miłość wasza w sile wieku!	Zaniosę cię! mierzący 20 stóp; stopa: jednostka miary długości, wynosząca ok. 30,5 cm. długości. Kaa leżał spokojnie, sycząc z cichego zadowolenia. Potem rozpoczęli zwykłą zabawę wieczorną. Stanęli przeciw sobie aż w końcu ta piękna, do posągu podobna grupa zmieniała się w kłębowisko czarnożółtych zwojów oraz szamoczących się ramion i odnóży, to tarzających się po ziemi, to znów podnoszących się w górę.	Zatem zadaniem tego tygodnika ma być...	Zostaniesz tutaj, a cały ten kram będzie usunięty!	Że chcę prawdy i sprawiedliwości lala (gw.) ozwał się uroczyście.	„Słucham pana”.
Po co się oszukiwać? Czy tak nisko spadłem w twoim szacunku, że mogłabyś udawać przede mną? Czy uważasz się za skazaną na tę smutną i nieszczęsną podróż? Czy jestem tyranem, samowładcą? Katem, który cię wlecze na stracenie? Czegóż się lękasz z mej strony, aby się chwytać podobnych wykrętów? jakiż postrach każe ci tak kłamać?	Przemiana, Matka, Małżeństwo, Dziecko rzekła, rozwiązując drżącą ręką wstążki kapelusza, po czym jednym tchem dorzuciła	Zośka, niczego w siebie nie wmówiłem, a męczę się więcej, niźli ty to przypuścić możesz... I mam... mam prośbę do ciebie.	A ciepło tam było?	A czyje to były pieniądze?	A dla was? nicże nie uczynił senat?	A ja nie wezmę!	A może wolisz go powiesić na jednej z gałęzi tego tam olbrzymiego drzewa.	A tak, wiem, o czym pan mówi. Chodzi o kolej, na którą podobno już uzyskał koncesję?	A wróć mi tylko W. K. Mość wiernym i stałym!	Akuratnie i zapomniałam dać mu po połedniu...	Ale	Ale dziedzic to wamawama (gw.) dorzucił poważnie Kłąb.	Ale to sroga machina i ciężka być musi okrutnie	Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił	Był to sam Maximus, nasz wódz naczelny! Głównodowodzący wojsk rzymskich w Brytanii! Ten sam, który był prawą ręką Teodozjusza podczas wojny z Piktami! Nie dość, że wręczył mi osobiście laskę centuriońską, ale od razu awansował mnie o trzy stopnie... i to w tak słynnym legionie! Nowo zaciężny zazwyczaj rozpoczyna od służby w dziesiątej, odwodowej kohorcie... i musi ciężko dorabiać się każdego stopnia!	Chyba, że prawdę gadacie, Marcinie; jeden jest przemądrzały w mowie, drugiego rozum uwidzisz przy robocie. Niech ta już będę stratny; a za pokutę, żeście mnie obśmiali dzisiaj, proszę was pięknie wszystkich jakoście tu są zebrani, do mojej chałupy jutro na łososia. Wczorajem go ułowił, oćwiara niczem cielak.	Co mi dasz?	Co nam po groźbie, kiedy nam z nimi zgody potrzeba, inaczej Gedymin się wzmoże i lada dzień spadnie nam na kark i poodbiera ziemie na pruskiej Litwie! A wtedy hańba imieniowi Krzyżaków!	Co?	Co?... Tęsknota	Czy widzisz ten jasny promień słońca?	Czyliż podobna zwyciężyć taką boleść!... O niemiłosierni bogowie!...	Człowieku, przecie tu nie teatr, a wy ryczycie jak śpiewak operowy Nie o to was pytam. Chciałem się tylko dowiedzieć, czy zauważyliście, że te książki, o których mi mówiliście, były utworami Ganghofera. Mówcie mi zaraz, co się stało z tymi książkami?	Cóż, nie ma żadnego miejsca?	Dla komisji rewizyjnej	Do aeroplanówaeroplan (daw.)	Do wrót wiedzy? No chyba! A ten dzień, kiedyśmy razem jedli placki nad rzeką koło Nucklao? Oho! Wiele razy chodziłeś dla mnie po prośbie, ale w ów dzień ja żebrałem dla ciebie.	Doprawdy, panie Beetle jesteśmy panu serdecznie zobowiązani za pańską diagnozę, która nie mniejszy zaszczyt przynosi pańskiej chorobliwej fantazji, jak też i opłakanej ignorancji, z jaką pan tak wymownie rozprawia o tych chorobach. Teraz zaś wystawimy pańską wiedzę na próbę na innym polu.	Dziękuję, dziękuję	Grzech panuje, to złość rządzi, a to są kumy złego!	Hi, hi, hi! Lgocki.	Honorowy	Horpyna	Hrabia przysłał mi do więzienia dwie butelki wina. Człowiek, który mi je przyniósł, oświadczył, że osoba przesyłająca pragnie pozostać nieznana i że jedyną pobudką jej działania jest litość nad biednym więźniem. To fałszywe współczucie zwiodło mnie na chwilę. Gdybym nie został w porę ostrzeżony, nie miałbyś pan dziś kłopotu z przesłuchiwaniem mnie: nie żyłbym już bowiem.	I to sobie przypominam	I to też prawda a waszeć mi się wydajesz człowiekiem bardzo przenikliwym.	Ile jest dzieci w obozie?	Ja ciebie i posła każę na pal wbić!	Ja rozumiem, dlaczego ona to robi. Oto za ratunek Zawiłowskiego chce wyprosić u Pana Boga miłosierdzie dla tamtego.	Ja. Wiadomo ci dobrze, nieprawdaż, że Manuel, że Ludwik raczej jest twoim bratem. Na co tu grać komedię? Nikt nas nie słyszy.	Jacuś? Wychowam go sam, jeżeli już tak musi być.	Jak się nazywa?	Jak się pani powodzi, pani Clapart?	Jako żywo! I to jeszcze wspominała, jakeś waćpan przez fosę dla niej skakał, wtedy gdyś to w wodę wpadł.	Jakże on miewa się?	Jambroży ino cyganią, aż się kurzy, i myślą, że mu kto wierzy...	Jezus Maria, Szwejku! Co też wygadujecie?!	Kamieni	Kiedy tak to dajcie wina, wypiję zdrowie Edmunda i pięknej Mercedes!	Kłamiesz! hroszy ty majesz pod dostatkiem, tyle majesz, ile ich twoja dusza zażąda.	Lat?	Ma się wiedzieć. Cóż pan myślisz, że mi na całą dobę wystarczy widok waszych galanterii i pańskiej siwizny?	Maciusiu, czy pozwolisz mi tu usiąść?	Mają własną odzież, wasze wysokobłagorodie	Masz u mnie diotędiota odrzekł Grek.	Miał rację Naprawdę marzysz o tej sukni tak gorąco, jak mówisz?	Musisz waćpan jechać do Krakowa; nie może być inaczej... Zresztą powiem szczerze: rad bym w onej wyprawie po kniaziównę mieć takie pięście, jako są waścine, za plecami, ale w czym innym, toś się waść na nic nie zdał. Tam trzeba będzie symulować, a najpewniej przebrać się w świty kozackie, chłopów udawać Prócz tego waćpan i mowy ich wybornie nie umiesz. Nie, nie! Jedź waść do Krakowa, a my sami damy sobie jakoś radę.	Mój stryj wygląda go też niecierpliwie!	Najjaśniejszy Panie pan d’Artagnan, jak rzekłem, jest jeszcze prawie dzieckiem, a nie mając zaszczytu być muszkieterem, ubrany był po mieszczańsku; gwardziści pana kardynała, widząc młodość jego, a co więcej, iż nie należy do zgromadzenia, zażądali, aby się usunął, zanim uderzą na naszych.	Naprawdę, ciociu. Jestem całkiem pewny.	Nie powiem nic na swą obronę Niegodna jestem, stracona! Nie ma dla mnie nadziei. Lecz błagam cię, panie, powiedz mi, żem się nie przyczyniła niczym do tego nieszczęścia.	Nie trza było tyle kłaść na jednego konia!	Niejaki Wojdyłło, jak się później dowiedziałem, właśnie sprawca katastrofy.	Niemiłe przechodziłeś chwile w tej łodzi	Niestety! Wołają mnie do chorego, a ów chory, jeśli mam wierzyć temu, co mi powiedziano, jest bliski śmierci. To ciężki przypadek i pacjent może skończyć na rusztowaniu.	No, tak. Jeżeli panna Marychna będzie dla mnie dobra i miła, to o chłodzie nie ma mowy. Ale jak można w takim lekkim paletku... Trzeba będzie coś na to zaradzić... Zjemy kolację w „Bristolu”Hotel Bristol	O rany boskie! a to prawdziwy czarownik! Goły, bestia, jak jego patron Belzebub!	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Oczywiście! Masz pan zupełną rację, zostając. Życzę państwu szczęścia, które oby potrwało jak najdłużej! Żegnam!	Oho! Zaczyna się.	Oj, nudzi pan	On też to był. Ale nie na zbaraskich żołnierzówżołnierzów	Oni to oboje w tajemnicy przed opatem czynili, a nie wiem, co było, gdy się dowiedział, bom wcześniej wyjechał. Opat jako opat! i powiada jej: „na!”	Otóż to... gdy grali wyjątki z Trubadura albo „rach, ciach, ciach”!... I pani chce mieć o nich pojęcie.	Pan mię nie namawiał, ale dobroć pana mię namówiła.	Piękna rzecz. Musi być stara.	Pogodzą się!	Prawdziwej łodzi, niewątpliwie ale nam nie potrzeba łodzi, która by wytrzymała podróż morską, ja zaś zobowiązuję się najdalej w ciągu pięciu dni zbudować czółno wystarczające do żeglugi po Rzece Dziękczynienia.	Prawdę rzekł i mądrze powiedział!	Sam sprowadziłem taksówkę i walizki znosiłem. Dwie walizki...	Sederynowi nie zazdroszczę Bądź co bądź, panowanie to Francuzów kiedyś się skończy, a nie będzie długie, widzi mi się, tymczasem on cały się im oddał.	Skąd ją wziąć?... A... mam!... Znasz ty Kamę, kapłankę Astoreth?...	Spodziewam się żeś pan nie stracił zamiłowania w nowo obranej karierze. Sam jestem, jak pan wiesz, prawnikiem.	Sługa, Pan, Niemiec, Wierność, Pies rzekł Jan Skrzetuski	Tak samo.	Tak, piłki, dłuta... Corpo di Bacco! Toć miałem właśnie wypożyczyć na czas nieograniczony skarby Braccianich.	Tak.	To jakże tak?... O! Tak nie można. Chłop musi swoje zjeść.	To nie moja wina Nie moja wina, że ci, z którymi łączą mnie stosunki, domagają się, ażebym sklep sprzedał. Prawda, że społeczność straci, ale też i społeczność chce tego.	To zupełnie zrozumiałe. Widok tego człowieka budził obrzydzenie. Mimochodem muszę panu powiedzieć: pan mnie zapewne uważał za głupca, sądząc, że nie wiem, iż ten dom to tylne wejście do domu doktora Jekylla...	Tobie tę plotkę podszepnięto w Warszawie?	Tylko zmiana form życia wytwarza nowe dusze.	W fiumuarze.	W którym szpitalu?	Wiem. Ale przecież nie kto inny tylko my chcemy ich uwolnić od cierpień. Chcemy, żeby nie było żadnych cierpień i sprzeczności.	Wybór łodzi zależy wyłącznie od pań.	Zaczynam być zdania, że na Wyspie Lincolna dzieją się dziwne rzeczy!	Zazdrość, ZemstaKobieta, Flirt pozyskać, zjednać., co my, zrozumiawszy zaraz, poczęliśmy jeden na drugiego spoglądać i mrugać, słusznie mniemając, że się potrzask na innocencjęinnocencja (z łac.)	„Stryj” sunie za „mamką”
Nie, nie masz tych praw. Tu fizjologia rozstrzyga. Ale na razie mniejsza o to. Jest jednak jeszcze i ta różnica, że ja... nie mówię o tym, zwłaszcza w tak niewłaściwej chwili, jak ty teraz.	Ja z tobą na słowa walczyć nie potrafię, pobijesz mnie niemi nie potępiaj!	Zastanów się, książę. Czy w twoim życiu był okres równy co do szczęścia owym czterem miesiącom, które upłynęły? Twoja chwała jako monarchy i twoje szczęście jako uroczego mężczyzny nigdy nie wzniosły się na tę wyżynę. Oto układ, jaki proponuję, książę: jeśli raczysz się zgodzić, nie będę twoją kochanką na znikomą chwilę i na mocy przyrzeczenia wymuszonego strachem, ale wszystkie chwile życia poświęcę pracy dla twego szczęścia, będę zawsze tym, czym byłam od czterech miesięcy, a może miłość z czasem uwieńczy tę przyjaźń. Nie przysięgłabym, że tak nie będzie.	Ehę, już umykasz, byle się nie uczyć, w mojej dziesiątce jesteś i jak nie będziesz umiał, to na mnie spadnie!	Już jestem i będzie jeszcze gorzej. Kobiety jedne nie mogą mi darować, żem zrobiła świetną partię! Świetną! Drugie, że bronię obmawianych i prostuję fakta. Mężczyźni, znając moje domowe stosunki, pewni, że nikt się za mną nie ujmie, pozwalają sobie tymczasem pochlebiać i zaczepiać, potem będą się mścić za porażkę. Przygotowanam na wszystko, nawet na utratę opinii, na śmieszność, na wszelkie oszczerstwa. Ale wśród tych ludzi mnie nie pomieszczą ani ta zaraza mnie nie ogarnie! Obcą tu byłam i obcą zostanę.	Żeby myśl była swobodniejsza, chętnie bym posłuchał, tak samo jak rad słucham jejmości dobrodziejki, waszmościnej małżonki, która także ma zwyczaj dokumentnie opowiadać, nie odkładając genealogii na stronę; ale mi to w głowie utkwiło, co waść o przyjaźni i zawziętości rzekł. Niech Bóg broni, niech Bóg broni, by i teraz tak być miało!	Wiadoma rzecz, żeście dobry człowiek i zawszeście tacy byli ale widzicie, mam-li umrzeć przez tę juchę zadziorę, co mi pod ziobrem siedzi, to wolę na własnych śmieciach. Przy tym w domu, choć ta człek i chory, to o niejedno się rozpyta, niejednego dopatrzy i niejedno zładziładzić (daw.) no, to nie ma rady! Czy przy większym starunku, czy przy mniejszym	Co to znaczy? Nic nie rozumiem.	Dobrze, mój kochany, ale tymczasem upada interes do życia. Myślisz, że mnie to obchodzi dzisiaj, tak jak dawniej, czy będę zdrów, czy chory, bogaty lub goły? Czczo mi się robi na samą myśl o przyszłości. Ty jesteś ustalony i związany z życiem, ale co ja? Ot, był widok, i już go niema. Przecie to ogromnie zniechęca!	Jeszcze my żadnego chłopa nie ukrzywdzili. Gdzie indziej, gdzie są ludzie głupie, zastępują na gościńcu chłopom, jak z jarmarku wracają. Taki długo nie pożyje. Chłop jest zawzięty. Ale my tylko bierzem od bogatych	Dlaczego ja nie mam rozumu i dlaczego ty, Rabsun, nie mówisz do mnie	Nie wiem, jak mu na imię... ale tak, owszem, przypominam sobie, że go tu nazywano Aimé. Biegnij prędko, to pilne.	Nie podejrzenia. Po prostu każdy z nas ma w wieku młodzieńczym pewną dozę romantyzmu, którą musi w sobie przepalić, jeżeli nie chce do siwego włosa zostać wariatem. Jedni wyładowują to w grafomanii, drudzy w awanturach miłosnych, inni włócząc się po egzotycznych krajach lub służąc w wojsku i polując na laury bohaterów... Tak... No, Krzyś ma chyba za słabe zdrowie na żołnierza. Czy on służył w wojsku?	Proszę pani, ja gdybym nawet chciał, nikogo nie lubić nie potrafię.	No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	Tego ja waćpanu czynić nie radzę, bo to jest rzecz niebezpieczna... Jego choćby do rany przyłożyć, ale w takowym terminie pewnie by stracił cierpliwość.	Mówisz prezesie, jakby Julka i Marja nie od siebie i nie odemnie, ale od ciebie tylko zależały. Przecież tu jeszcze ani mowy o niczem niema; ale gdyby co było, jać mam większe prawo rozporządzać wnuczką.	Wczoraj wieczorem. Byłabym tu zaraz przyszła, bo to już z tydzień nie dowiadywałam się o Szwarca, ale Malinka tak była zmartwiona i zapłakana, że nie mogłam jej opuszczać. Odjechała Lula, odjechała!	Obrażony na ekspertów, którzy za jego krowięta i wolęta nie obdarzyli go złotym medalem	Oczywiście. Chyba że pan byłby tak łaskaw zaszczycić swoją obecnością małe przyjęcie, jakie urządzam u siebie na wsi jutro wieczorem?... Nie lubię niczego odkładać na później. Dlatego byłbym panu obowiązany za tę uprzejmość.	Nie draź dziecka	Nie jestem ubrany.	Nieprawda! Pan Nikodem nie jest chamem. Dość miałam dowodów jego subtelności. Jeżeli zaś jest brusquebrusque (fr.) prostota, zwł. nadmierna. natury...	Ale bo też miłosierdzia nie masz! zawołał stary: ja o kuli, sam jeden w tej pustce, gospodarstwo wiosenne djabli biorą... a ty jak pojechałeś tam do tych nieszczęsnych Borowiec, takeś ugrzązł. A Lorka?	Złodziej, moja Dobryś! O mało co nie wyrwał mi torby z zakupami. Szczęście, że się spostrzegłam.	Czy dawno pani widziałaś się z Wandzią Rodowską? od wieków jej nie widziałam, i tęskno mi za nią. Dla czego jej tu dziś niema? czyżby nie była zaproszona przez panią Rostowieckę?	Tak to się sprawiasz, panie adiutancie? Po szałasach tej babskiej piechoty muszę cię szukać! Co za czapkę masz na głowie?	Nie chcę niczego, czuję tylko, że mi się straszna niesprawiedliwość dzieje. Nawet w miłości... Miałeś w życiu dość kochanek i dziś, gdybym ja ci się usunęła, możesz mieć kochankę i nikt ci tego nawet za złe nie weźmie. A ja znam w całym życiu tylko ciebie jednego i ciebie tylko będę znać	O, masz tu, synuś, ciasteczko. Masz, synuś, czystą chusteczkę do nosa. Nie wychylaj się, dzidziuś, przez okno, bo wylecisz; nie biegaj, aniołku... Masz tu, synku, wykształcenie. Masz, kochanku, dyplom... O, masz, złotko pozycję w świecie, kochasiu. Widzisz, jacy my dobrzy: wszystko ci dajemy, o wszystkim pamiętamy. A kochasz ty nas daj buzi... A teraz, synuś, masz żonkę i teraz sam już będziesz robił dzieci nie ma rady. A czy potrafisz?	Masz, Mecenas. Bez kiełbasy chleb swego ślizgu nie ma.	Niech pan o tym więcej nie mówi! Cóż u licha podsunęło panu ten pomysł?	Chwilowo nie może opuścić Londynu; ważniejsze sprawy pochłaniają jego czas i uwagę.	Trzeba wybrać: albo się jest wilkiem, albo baranem. Najsilniejszego barana wilki w końcu zjedzą. Czyż nie mam racji?	Znalazł kogo pytać Tam nie będzie mógł chodzić do chederu.	Abo to chwaci czasu; o pożar na Podlesiu i o wasz podkop będą penetrowali...	Ja na jego miejscu byłbym!	Milczeć! Nie waż się mówić do mnie! Ty	Zrozumiesz, gdy ci dodam że Brzeska namawia mnie, ażebym najpierwej pogodziła się ze Stefkiem, a po wtóre wyszła za niego... Słyszysz: tak mi radzi Brzeska, przed którą oni prawie nie mają sekretów...	Co to za figura, Błażeju?	Ale za to ja go widziałem!	Doński jest w miłości szczęśliwy panna prezesówna zagięła na niego parol, chociaż jest wdowcem i ma dorosłą córkę.	Prawda, mój syn Walek ma na dziesiąty rok, mów matka dokumentnie	Także to o mnie mówił?	A to byś jegomość grał po ludzku. A te twoje przyśpiewki to tylko rozpusta żołnierska i nic więcej dobrodzieju mój kochany. Jasiek, a daj no ogieńka, bo mi fajeczka zgasła.	To cóż, skoro decyzja już powzięta, trzeba natychmiast przystąpić do jej wykonania. Chcesz iść do pana Danglarsa? To chodźmy.	Gdyby przyszedł ktoś z abonamentem, odbierzcie pieniądze i zapiszcie nazwisko, pani Chollet. ciągnął, zwracając się do idącego za nim Lucjana. jedna z najbardziej znanych armii francuskich okresu Rewolucji, sformowana 29 czerwca 1794 roku z Armii Ardenów wzmocnionej lewym skrzydłem Armii Mozeli i prawym skrzydłem Armii Północy; walczyła przeciwko koalicji antyfrancuskiej na północy., a pięć lat był fechmistrzem w pierwszym pułku huzarów armii italskiejarmia italska dodał, niby fechtując się w powietrzu. chłopak., mamy wśród dziennikarzy dwa różne ciała: dziennikarz, który pisze i bierze lafęlafa (daw.)	Co? On? Ten Szwab z procederemproceder (daw.)	Ja! Zadaję łżazadawać łża	Jakiś ty kochany! Jeżeli się zrobię inteligentna, to dzięki tobie.	Lub którego z moich przyjaciół, mniejsza o to.	No, no! jak ono tam jest, to jest, a wy sobie ruszajcie z Bogiem daléj.	Czego to się dowiaduję Przepędzę tego niecnotę.	Dobrze Jeżeli mam wybierać, oświadczam, że mam prawo przekonać się, co i jak się to stało, skądeście wy tu się wzięli i gdzie są moi przyjaciele.	Woli mojej nikt nie śmie się sprzeciwić. Obowiązek przede wszystkim, przede wszystkim. Wyrzeknę się własnej krwi, jeśliby mi się śmiała sprzeciwiać.	Nic więcej bowiem Pij, jest to słowo panomfeicznepanomfeiczne	Proszę pani, ja się bardzo spieszę.	Tylko co?	Owszem, zdaje mi się, że wiem coś więcej.	Słyszysz mnie, Beatko?	Chcesz, abych ci kości połomiłpołomić zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.	Kiedyż mieszkanie będzie gotowe? Jak widzę, dziś trzeba będzie się rozstać.	Ma się rozumieć!	Niezadługo będę miał własne stado i będę go wiódł po nadziemnych gościńcach wedle woli.	No, naturalnie! Gdy pani, moje złoto, jakimiś głupimi wspomnieniami się rozmazuje...	Panie hetmanie pewien jestem, że Bogusław chce całe Podlasie zagarnąć, by je w udzielne władanie albo w lenno przy układach dostać... Dlatego niezawodnie nadszedł z taką potęgą, jaką tylko mógł zebrać.	Po czem-że pani poznaje?...	„Długo błądziłem po szerokim świecie”	A więc poszukam jakiejś jaskini w tych skałach i pewnie uda mi się znaleźć dziurę, w której się wszyscy pomieścimy.	Coś tam widział?	I cóż?	I im należy się życzliwa opieka...	Ile łyżeczek cukru pani wpuściła do szklanki?	Kto go gotował?	Lady Narborough Ubóstwia go.	Muszę odejść, a jutro pożegnam się z panią i panią Broniczową.	No, idź do swego pokoju A pan proszę za mną.	W takim razie wezmę pana do pewnej roboty i zapłacę podwójnie.	A mąż?	A pieniądze oddała?	A ćmy w ogniu płoną	Czy pan wiész o awanturze?	Doprawdy?	Dyrektorze!	Hę! czyżby ropuchy mówiły tutaj?	Jak wyglądał?	Jakto? wy bylibyście?	Juści, bo Wojtkowi jeno gorzałkagorzałka	Kiedyż waść myślisz z Czehryna ruszyć?	Kto?	Kłopot?	Mam troje dzieci, posłusznie melduję, panie oberlejtnant.	Ne znaju, pane.	Och, w takim razie dyrektor Gymnase jest najbardziej przewidującym i najprzenikliwszym ze spekulantów	Padpalili was?	Spełnić obowiązek	Ta zajęta... tańczy ze mną.	Tak, późno.	W stojącej postaci wolelibyśmy.	Wiem, ojcze.	Znajdę jaką robotę
To ja ją znam Cepami robi jak najpotężniejszy chłop z naszej wioski, do kata! to mi to dziewka! prosta, grubopłaska i tęgo zbudowana! i na moją duszę! mogłaby zmierzyć się z każdym błędnym rycerzem, który by ją wziął za kochankę, pfu! a jaka mocna, jakiej kompleksji i jaki ma głos! Pewnego dnia, będąc na wierzchu dzwonnicy w naszej wiosce, wołała na sługi swojego ojca, które o pół mili znajdowały się, i patrzcie, usłyszały, jak gdyby pod dzwonnicą stały! A co najlepsze, że wcale nie wybredna, igra ze wszystkimi i żartuje ze wszystkich. Oho! prawdziwie teraz, panie Rycerzu Posępnego Oblicza, możecie bezpiecznie robić dla niej wszystkie szaleństwa. Wolno wam desperować i powiesić się nawet, nikt nie powie, żeście źle uczynili, choćby was wszyscy diabli porwali. Aldonza Lorenco, dobry Boże! drżę na myśl spotkania się z nią, bo od dawna już jej nie widziałem, musiała bardzo zmienić się w tym czasie; słońce, powietrze i praca co dzień w polu bardzo psują twarze kobietom. Muszę wam wyznać jedną rzecz, panie Don Kichot, że dotąd żyłem w wielkiej niewiadomości; byłbym przysiągł, że pani Dulcynea jest jaką wielką księżniczką, w której zakochani jesteście, albo jakąś znaczną damą, godną bogatych prezentów, które jej posyłałeś, jak np. Biskajczyka, galernika i tylu innych, stosownie do rozmaitych zwycięstw, które odnieśliście w czasie, kiedy nie miałem honoru być waszym giermkiem jeszcze, lecz poznawszy, że tą damą jest Aldonza Lorenco, czyli dama Dulcynea z Tobosy, przed którą ci, których zwyciężyliście, musieli zginać kolana, a myślę właśnie, że to przypaść mogło w czasie, gdy czesała konopie, albo gdy młóciła zboże na klepisku, to ci ludziska musieli czuć wielki wstyd, klękając przed istotą tak nieochędożnąochędożny	Od tego jesteśmy żołnierzami na to nas matki urodziły, żeby z nas był umundurowany kanonenfutter. Ale to przecież frajda nasza, ponieważ wiemy, że kości nasze nie będą próchniały nadaremnie. Polegniemy za najjaśniejszego pana i jego rodzinę, dla której wywalczyliśmy Hercegowinę. Z kości naszych będzie wyrabiane spodium dla cukrowni, o czym już przed laty mówił nam pan lejtnant Zimmer. „Ej, wy świńskie łobuzy wy nieokrzesane byki, wy niepotrzebne, nieruchawe małpy, wleczecie za sobą te swoje giczoły, jakby one nie miały żadnej wartości. Gdybyście kiedyś polegli na wojnie, to z każdego waszego kulasa zrobią pół kilograma spodium, z całego chłopa przeszło dwa kilogramy i przez wasze gnaty filtrować będą w cukrowniach cukier, wy durnie. Nawet pojęcia nie macie, jak dalece nawet po śmierci będziecie pożyteczni swoim potomkom. Wasze smyki będą piły kawę słodzoną cukrem, który się filtrował przez wasze kości, wy bałwany”. Ja się wtedy zamyśliłem, a ten do mnie, o czym myślę. „Posłusznie melduję, mówię, że spodium z panów oficerów będzie pewno znacznie droższe niż z prostych żołnierzy”. Dostałem za to trzy dni pojedynki.	I cieszy mnie to jeszcze więcej niż ciebie, możesz mi wierzyć ale ostatecznie czemuż ten okrutny dzieciak nie poprosił mnie o paszport na jakieś przyzwoite nazwisko, skoro miał ochotę puścić się do Lombardii? Na pierwszą wieść o jego uwięzieniu pojechałbym do Mediolanu, a przyjaciele, których mam w tym kraju, godziliby się zamknąć oczy i uznać, że żandarmi przytrzymali poddanego księcia Parmy. Opowiadanie o twojej wycieczce jest miłe, zabawne, godzę się na to chętnie twój wypad z lasu na gościniec jest dosyć w moim guście, ale mówiąc między nami, skoro ten lokaj miał twoje życie w rękach, miałeś wszelkie prawo wydrzeć mu jego życie. Gotujemy tu Waszej Ekscelencji świetną karierę, przynajmniej ta oto zacna pani tak mi nakazała, nie sądzę zaś, aby największy wróg mnie oskarżył, że kiedykolwiek byłem nieposłuszny jej rozkazom. Cóż za śmiertelna zgryzota dla niej i dla mnie, gdybyś się był potknął w tym wyścigu! Lepiej by ci już było abyś był z tego konia od razu kark skręcił.	Przecież on sam powiedział wyraźnie, czego chce. Widocznie, skoro dowiedział się, że chłopak jest z rasy białej, zaraz uzgodnił z tym swe rozporządzenia. Oddałbym gażę miesięczną, by słyszeć, jak on to wszystko wyjaśnił w świątyni Tirthankerów w Benares. Wiesz co, padre, nie chwalę się wielkim zasobem wiadomości o krajowcach, ale jeżeli taki powie, że zapłaci, to zapłaci... za życia czy po śmierci. Chcę przez to powiedzieć, że spadkobiercy wezmą na siebie ten dług. Radzę księdzu wysłać Kima do Lucknow. Jeżeli wasz kapelan anglikański sądzi, żeś go ksiądz ubiegł....	Niedługo może mama nie mieć nawet tego. Jutro już podobno ma być ogłoszona ogólna mobilizacja. Wojska generała Cuxhavena cofają się w popłochu na nasze linie. Moskwa formalnie wyrżnięta. Chińczycy organizują ich w zupełnie nowy sposób. Chodzi o wyssanie białej rasy. Nie liczą się zupełnie z siłami, uważając nas za miazgę. A wszystko w imię najszczytniejszych idei: podniesienia nas do ich poziomu. A przy ich pojęciu o pracy i standardzie tejże i w dodatku dysproporcji w stosunku do nas w tym względzie, rzecz to bardzo niemiła. O ile nie zginiemy, możemy być skazani na zapracowanie się na śmierć. Ciekawy jestem wtedy sprawdzenia tego, czy ideologia, dla której się ginie powoli, nie nagle, nie jest naprawdę obojętna. Przeciwieństwem tego trzymali bolszewicy Rosję w ryzach tyle czasu. Ale to dobre dla robociarzy, przed którymi nie ma nic. Czym my możemy usprawiedliwić nasze istnienie w takim wypadku	Ja ich sobie dobrze zapamiętałem i gdyby mi który z tych drabów wszedł w drogę, to ja bym się z nim policzył. My, saperzy, jak się porządnie rozzłościmy, to jesteśmy dranie. Nie tak jak te „żelazne muchy”, ta landwera. Gdyśmy byli na froncie pod Przemyślem, to był u nas kapitan Jetzbacher, świnia, jakiej drugiej nie ma pod słońcem. Szykanował nas ten kapitan tak bezustannie, że jakiś Bitterlich z naszej kompanii, Niemiec, ale porządny człowiek, zastrzelił się z tego powodu. Więc powiedzieliśmy sobie tylko tyle, że jak się od strony rosyjskiej zacznie awantura, to i kapitana Jetzbachera jaka kula musi trafić. Tak też się stało: jak tylko Moskale zaczęli strzelać, posłaliśmy mu pięć kulek. Twarde miał gałgan życie jak kot i trzeba go było dobić jeszcze dwoma strzałami, żeby nam nie narobił jakiego bigosu; tylko zamruczał, ale tak jakoś wesoło, szpasownie.	Nie, prose jaśnie pani Nie  podsłuchiwałam... ino se myślałam, że będę mogła się wymknąć, zeby jaśnie pani mnie nie uźrzała... ale mi sie to nie udało, więcem tu ostała... Ja nie podsłuchiwałam, prose jaśnie pani... kajzebym śmiała... ale cóz na to poradze, zem ta cosik i słysała?...	Czasem znowuż zrobi się człowiekowi i w gefechcie słabo z obrzydzenia. Opowiadał nam w Pradze na Pohorzelcu pewien chory rekonwalescent spod Przemyśla, że tam pod fortecą doszło do walki na bagnety i że przeciwko niemu rozpędził się Moskal z bagnetem, chłop jak góra, ale z nosa spływała mu spora kropla, jak to się czasem trafia. Jak ten człowiek spojrzał na ten zasmarkany nos, to mu się zrobiło tak słabo, że zaraz musiał lecieć na Hilfsplatz, gdzie uznali, że to jest człowiek chory na cholerę, i wyprawili go do szpitala cholerycznego w Peszcie; tam rzeczywiście rozchorował się na cholerę.	To trudno: on dba o swój kraj tak, jak my dbamy o nasz kraj. My chcemy być pierwsi i oni chcą. Gniewać się nie ma potrzeby, trzeba tylko pilnować się i wszystkiemu w porę zaradzić.	To prawda Żeby jednak rozwieść się, trzeba najpierw być żonatym. To jest przedstawić sądowi świadectwo małżeństwa. A ja takiego świadectwa nie posiadałem. Zabrała je Betty.	Wiesz co, jedź i ty z nią! Zaczekasz w karecie. Jeśli jej się misja uda, to cię zawoła, a nie, no to...	Nie, nie mam zamiaru stawać między ojcem i synem. Zostawię was samych, panie majorze. Ale proszę się nie martwić, gdyby głos krwi zamilkł na chwilę, nie pomyli się pan. Wejdzie tymi drzwiami. To piękny blondyn, może trochę zanadto jasny, o ujmujących manierach, zobaczy pan.	Czy to nie za słodkie, jak na wino?	Wszyscy jesteście tchórze i niedołędzy! Przecież nie możemy tego tak zostawić i pójść zajadać gruszki w sadzie albo bawić się w ciuciubabkę. Nie zasługujecie wcale na to, co was spotyka i od dziś wcale z wami nie mówię.	No więc... on czeka na ciebie Słuchaj, Adolfie, czy to nie jest któryś z tych ludzi z ambasady, co to przyczynili ci ostatnio tyle kłopotu?	Nikt by pana o to nie był posądził. Z kimże?	Tak, ale to nie jest powód, aby mnie obrażał. A ty jesteś wszystkiemu winien!	Tej nocy na statku wszystkie światła mają być wygaszone. To rozkaz Franciszka l’Olonnais. Hiszpanie nie mogą nas dostrzec, inaczej mieszkańcy uciekną z miasta wraz ze wszystkimi kosztownościami.	Całkiem słusznie Jest to zagadnienie niewolnictwa, a my staramy się rozwiązać je, zabawiając niewolników.	No to lećcie na jednej nodze i wracajcie czwałemczwał rzekł Ostroróg	Nie mów mi nawet, nie waż mi się wspomniéć jego imienia: ja go nienawidzę. Jeśli się ośmieli krok uczynić, zginie!	Co znowu! nic mi nigdy o tym nie mówiłeś. Cóż to za jeden? Krewny?	Myślałbym, że to bardzo dobrze! Miałabyś konia, własny wózek. Droga by cię nie kosztowała i przyjeżdżałabyś częściej odwiedzać mię.	Chociażbym rad coś o tem powiedzieć nie wiem nic cale. Zdaje się że Biskup go chce mieć przy sobie.	Ja nie Medycyny chciałabym, nie wiem, czy zdążę, choć higieny trochę, akuszerii. Zapóźniłam się aż strach. Teraz pędzić będzie trzeba.	Bo on tam mieszka i tam się z jajka wykluł. Jeżeli sobie poszuka żony, to tylko tam, między młodymi pannami gilskimi, które mieszkają w starych krzakach róż.	Nie pamiętam, bo tym się zajmuje mój sekretarz	Cóż To hiszpańscy przemytnicy i dwóch korsykańskich bandytów.	Sieroctwo moje Nie miałam ojca i matki, bo ta zmarła w mojem dzieciństwie, a ojciec zginął w jednej z wypraw krzyżowych. Wychowywała mnie przez miłosierdzie siostra tej księżnej, która teraz przez pamięć dla królowej Agnieszki z Meranu, zażądała mnie wziąć do siebie... Nazywam się Bianka, miej, szlachetny mężu, litość nademną.	Chcecie go wypędzić? Chcecie go wypędzić? ale czy myślicie, że, wyszedłszy z uniwersytetu, nie będzie nam robił wstydu? Co z sobą zrobi? gdzie się podzieje? Jaki znajdzie sposób do życia? z czego się utrzyma? A co do niego samego, czy wiecie dlaczego upadł? prawą, czy lewą	Chodzi ci pewnie o to, czy nie za bardzo utrudniłem so­bie życie, tak? Cóż ci powiedzieć, miła moja? Oczywiście, w pew­nym sensie rzeczywiście życie sobie utrudniłem, ale dobrowolnie i świadomie. Jednak w rozrachunku ostatecznym, kto wie, czy żyć tutaj w sposób trudny nie znaczy żyć lżej i łatwiej, przynaj­mniej dla pewnego gatunku ludzi.	W imię Ojca!... Czyś ty, Józek, zwariował?... Kto ci to powiedział?...	Małą mam ochotę do śmiechu Ale na to wszystko potrzeba pieniędzy, mości panie.	Nie wiem, czy to tak ładnie z pańskiej strony, skoro pan sam jest złodziejem.	Utinam! Uczyniono co było można, ale nie łudźmy się, powtarzam. Stanęliśmy do walki, jeden Bóg wie przy kim będzie zwycięztwo.	Jak to? Czyżbym odgrywała jaką rolę w pańskiej nominacji?	Czekałaś na mnie, Honorato?	Święta prawda. Przeto, by się upewnić, zaopiekowałem się tym szczeniątkiem, gdy psy miały inne jakieś zajęcie...	Z Krakowa. Strudzonym srodze, od świtu idę, nie przenocowalibyście mnie?	Pospiech wszystko zgubić może Uwolnić was z więzienia znajdą się sposoby inne... Dla wyzwolonego schronienie się znajdzie...	Jeśli się będziesz tak drożyć, możesz się załapać.	Ach, tak... jestem coś winien panom... Ileż to wynosi?	Tak i to bardzo dotkliwe!	Król nie żyje!	Nie, bat’kubat’ku (ukr.)	Nie, nie napisałem mu. Proszę przeczytać list, jeżeli pan wątpi.	I pewne to jest z tym nadaniem?	Czy był kiedy taki żak jak ja? Obdarto by cię do kości już o dziesięć mil od miasta Lahory, gdybym nie czuwał nad tobą.	Ale tak. Mnie pani nie oszuka. Kto, tak jak ja, tyle w życiu płakał, od razu wyczuje zmartwienie i innych.	Tylko chłopów okolicznych, którzy nic nie wiedzą.	Drudzy? Ba! Niech sobie radzą. Wolę śmiać się z ich cierpień niż musieć płakać nad moimi. Wzywam mężczyzn, niech spróbują mi zrobić najmniejszą przykrość.	Dwie szczypty na kwartę wody, tak jak mówiłem. I pić gorące. Na czczo połowę i wieczorem połowę. Rozumiesz?	Wezwany na sędziego, wyrazić muszę zdanie, że pani popełniła zbrodnię	A no, z Bohom, niech tak zostanie i poszła siąść na swe krzesło, którego miejsce na podłodze kredą było oznaczone. Twarz jej pochmurniała, spuściła głowę na rękę.	Co ty, Nanon, jeszcze cię nigdy nie widziałem taką? Co tobie wlazło w głowę? Czy ty tu jesteś panią? Dostaniesz tylko sześć kawałków.	Zanim tu popadłem zanim tu popadłem, oddany byłem doczesnym zdrożnościom, których gorycz tu dopiero poczułem. Tam, na świecie, na swobodzie same panują zdrożności! Tu dopiero mieszka skrucha, cnota, a biedna matka moja dotąd na swobodzie, wśród zdrożności wszelkich pozostaje!	Odeta de Crécy? Ależ tak, powiadałem sobie: te smutne oczy... Ale wie pan, że ona nie musi być już pierwszej młodości! Przypominam sobie, żem z nią coś miał w dniu dymisji Mac-Mahona.	Ten człowiek spełniał tylko swój obowiązek. Pan pozwoli, że mu wręczę swą kartę wizytową!	Więc mów prawdę! Czy już tak samo, jak z nim	A takie. Nasza już będzie rzecz wyłamać drzwi do biura i oporządzić kasy.	Ależ sam mi pan Kunicki mówił...	Tak jak wszystkie samice...	Cóż by go mogło przestraszyć?	Do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Tak, tak, Konstancjo, jesteśmy już razem!...	Istotnie, najbezpiecznejsze dla Mandersa młodszego w tej chwili miejsce	Ani.... wogóle. Pan prezydent jest teraz bardzo zapracowany.	Bo ja wiem...	Czego kpita? Przecie sam Pan Bóg nakazuje smutnego pocieszyć, nagiego przyodziać i umarłego pogrzebać.	Dzień dobry, droga córko.	Gdzie jest?	Natychmiast, jeśli łaska.	Osiągniesz, co chciałeś. Jeszcze przed weselem posiądziesz dziewczynę.	Strącę tego kocura jednym ciosem	Tak czy inaczej jesteśmy przyjaciółmi, prawda?	Twoja biedna nauczycielka jest bardzo, bardzo chora.	A kiedy mamusia przyjedzie?	A pamiętasz, coś czytał?	Albo i Grudziądza!	Bądź waść pewien!	Cicho! Trza zaradzić jakoś	Czy ja wiem?	Dobrze znasz Morze Śródziemne?	Elektryczna!	I cóż dalej?	Jaki wyznaczasz pan termin?	Jużci.	Kobieta, Uroda, Zdrowie, Młodość, Starość, Pokusa, Miłość	Król Czandaura niech żyje!	Laudetur Jesus Christus.Laudetur Jesus Christus. (łac.)	Miasto krzyknął Wawrzuś i rozkrzyżował rączki.	Może!	Niech pani ten wywiad zapisze w dzienniku. Niesłychane!	Pan ma seraj?	Pewnoś głodny? migiem przystroję wieczerzę.	Przynieś nam, Madziu, szachy	Szprich, szprich! (mów! mów!)	Zna pani Hamleta?	Zobaczysz je jeszcze.	Życie Ginesa z Pasamontu
Wybacz, dostojny panie Zdrajców, gdy będą ci potrzebni, znajdziesz za złoto i klejnoty nawet między kapłanami. Ale ja nie chcę należeć do nich. Bo pomyśl: czy zdradzając bogów dawałbym ci pewność, że i z tobą tak nie postąpię?	A to co ci mój mąż dał? spytała kręcąc głową Dobkowa.	Niechże cię nie znam z taką nowiną!	Nie proszę cię o tę łaskę, nic mi na niej nie zależy.	No, no!... przyznaj się, kogo to potężnego zbałamuciłaś?... Jaka szkoda że twój przyszły musi być wielkim i potężnym!... Gdyby był tylko rozumnym i szlachetnym, myślałabym, że ci Stefek przeznaczony...	Baśka?! Skądeś się tu wzięła? I taka zdyszana? Wilki cię gonią po mieście czy co?	Oho! Czemuż pana o to zapytałem! Wolałbym, żeby to było kłamstwo, co mi pan powiedział. Nie podoba mi się wcale, że kobieta wplątana jest w tę sprawę. Jak ona wygląda? Czy to właśnie ta dziewczyna, która...	Prawda. Zaraz ci przeczytam.	Przyjacielem, nie przyjaciółką? To chyba dlatego, że ma wąsy! Przyjacielem jestem ci ja, przyjacielem Skrzetuski i Ketling. Tobie nie przyjaciela potrzeba, ale przyjaciółki. Powiedz to sobie jasno i klimkiem w oczy nie rzucaj. Strzeż się, Michale, przyjaciela płci białogłowskiej, chociażby miał wąsiki, bo albo ty jego zdradzisz, albo on ciebie zdradzi. Diabeł nie śpi i rad między takimi przyjaciółmi siada, a egzemplum Adam i Ewa, którzy jak się zaczęli przyjaźnić, tak aż Adamowi kością w gardle owa amicycjaamicycja (z łac.)	W rzeczy samej, on to był. Ale to jeszcze nie wszystko. Okazało się, że on przeżył trzy lata w klasztorze w Bec koło Rouen, w tym samym klasztorze w którym i ja przebywałem, póki mnie nie wydalił opat Herluin.	A po kiego licha? Gdyby chłopczyna żył jeszcze i przyszedł do mnie, żeby się wreszcie dowiedzieć, kto jest jego przyjacielem, a kto wrogiem, to co innego. Ale teraz przysypali go ziemią, jak ksiądz mówi, nie może już czuć nienawiści ani się mścić, puśćmy to w niepamięć.	Nie. Nie chcę.	Dziękuję za dobrą radę, na myślby mi to nie przyszło!	Że maszyny i kultywatory nasze robią olbrzymie postępy. Wprawdzie nie doścignęły jeszcze zagranicy, ale to wada nieustalonego systemu, brak intensywności w wykonaniu. Wina ta ciąży i na obywatelach, odbiorcach. Zanadto wierzymy w zagranicę: co zagraniczne, zyskuje uznanie, a co nasze, najczęściej ironiczny śmiech. Ale śmiać się łatwo, trudniej działać.	A, widzą państwo, to tak! Panowie Noirtier i d’Epinay musieli się gdzieś spotkać na polu walki politycznej. Czy pan d’Epinay, chociaż służył pod Napoleonem, nie zachował na dnie serca uczuć rojalistowskich? Czy to aby nie on został zamordowany pewnego wieczora, gdy wychodził z klubu bonapartystowskiego, do którego zwabili go, sądząc, że jest im bratem?	Bo choć słonko na ziemi przygrzewa, Więzieniew podziemiu zawsze zimno i wilgoć tam jest okrutna z takowej przyczyny, że tu naokół zamku wody. Myślałem, że do szczętuo szczętu (daw.) ta, wiesz... co to mi w Bogdańcu dopiero po bobrowym sadle szczebrzuchszczebrzuch	Bo jej obiecał... że to dziewce wstyd po nocy do boru chodzić. Mnie zaraz powiedziała, jako było. Inne rade zmyślają, ale ona prawdy nie ukryje. Szczerze rzekłszy, nie byłem rad, bo kto ta wie... Chciałem ją skrzyczeć, ona zasie powiedziała tak: „Jak ja sama wianka nie upilnuje, to i wy, tatulu, nie upilnujecie, ale nie bójcie się. Zbyszko też wie, co rycerska cześć”.	Narzeczona to nie weksel, to zwyczajny rewers, który można nie zapłacić w terminie, za to nie ogłoszą bankructwa. Ja bardzo lubię Borowieckiego, ja go tak lubię, że gdyby on był nasz, to ja dałbym mu moją Mery, ale...	A tak! a tak! jakbyś wiedział, i musi to być, bo inaczej rozerwą mnie te płomienie, jak granat. Dla Boga, co się ze mną dzieje... Ożenię się czy co, u wszystkich ziemskich i piekielnych diabłów?	Co mówisz?... O, ta Fenicjanka!... Wiedziałam, że nas zgubi... Ale Grek?... Ja nie znam żadnego Greka... Cóż wreszcie mógłby zawinić Grekom mój syn...	Czy gabinety doktorskie nie posiadają statystyki ścisłej, że pani mówi: może?	Czy to czasem nie nazywa się duszą	Dobrze. Nie będę się z nim widział, ale to zrobię. Obmyślę.	Jam Ambubaja Syryjska dzieckiem mnie tu okręt przywiózł sprzedaną na to, czém dzisiaj widzisz... Jam sierota, i bardzo biedna.	To chwała Bogu! Niech no tylko pan jeszcze nie wychodzi, bo słaby, a zimno. Ja zrobię, co potrzeba.	To nie może być!... Niech pan poszuka w torbie...	W porządku, ty też odpowiedz miauczeniem, jeżeli będziesz mógł. Ostatnim razem miauczałem tak długo, aż stary Hays rzucił we mnie kamieniem i krzyknął; „Przeklęte kocisko!”. Wtedy ja wrzuciłem mu cegłę przez okno. Ale nie mów o tym nikomu.	Jestem u siebie. Proszę... Daruje pan, że nie mogę go przyjąć w gabinecie, mam tam kilka osób, a nie chciałem narażać pana na zbyt długie oczekiwanie. Pomówimy tutaj.	Starość, Żołnierz odparł przedrzeźniając stary szlachcic. narzędzie do sadzenia drzewek, por. kostur. i mogę się do czego innego przydać. Po stołku na konia już siadam zgadzam się.! Ale gdy raz siądę, tak dobrze na nieprzyjaciela skoczę jak każdy młodzik! Jeszczeć się ni piasek, ni trociny, chwalić Boga, ze mnie nie sypią. Na proceder z Tatary już nie wyjdę, w Dzikich Polach wietrzył nie będę, bom też i nie gończy, natomiast w generalnym ataku trzymaj się przy mnie, jeśli potrafisz, a pięknych rzeczy się napatrzysz.	Ja w to tylko wierzę, co widzę, a skoro nigdy nie widziałem duchów, nie wierzę w nie.	Yorkshire to najsłoneczniejsze miejsce na świecie, jak słońce świeci. Zaraz mówiłam, że tylko poczekać trochę, to już panienka stepy polubi. A niech tylko panienka poczeka, aż zakwitnie janowiec i żarnowiec żółty, a wrzosy czerwone, a niech no motylki zaczną latać, a pszczółki brzęczeć, a skowronki śpiewać! To panienka o wschodzie słońca będzie chciała w step polecieć i dzień cały po nim biegać jak Dick!	A zresztą on i tak nie będzie miał o czym gadać!	Agnieszka! moja Agnieszka! Czemu jej pan nie nazywasz po imieniu?	Co wam o tém mówić odpowiedziała Marysia, a rodzice, a wasi? a nuż się dowiedzą? Jutro was zaślą daleko, a mnie ludzie osromocą i zginąć przyjdzie marnie.	Dlaczego? Czy możesz o to pytać?	I w tym, i w czym innym, bom w Kurlandii, na samej granicy żmudzkiej, na człeka takiego samego nazwiska, jako jest moje, natrafił, któren mnie adoptował, do herbu przyjął i fortuną obdarzył. Mieszka on w Świętej, w Kurlandii, ale i z tej strony ma majętność Szkudy, którą mnie puścił.	I wiecie, że król polski już przejechał?	Jakże wdzięczny panu będzie mój mąż! Przecież zawdzięcza panu życie nas obojga, ocaliłeś mu żonę i syna, gdyby nie pański szlachetny sługa, bylibyśmy zginęli.	Jednakże oto tu obecny p. d’Esgrignon, szlachcic z Perche, doszczętnie zrujnował się dla niej przed dwunastu laty i z jej powodu omal nie dostał się na rusztowanie.	Kto to jest?	Ma się rozumieć, że Ludkę.	Mnie tam wszystko jedno. Pan będzie łaskaw bilet do kontroli.	Mylisz się, Miszutka. Tu nie starszeństwo decyduje.	Nie jestem już księżniczką, mości panie. Dawno już przeminęły tamte czasy...	Nie ma tu Wentzla?	Nie mendź, Sen, Ucieczkamnie na niczym nie zależy, ja bym się najchęt­niej położył jak dolina i spał.	Nie umrzemy! Nie umrzemy! Babskie gadanie. Z tej pensyjki? Otóż zastanawiałem się nad tym. I tego... wicedyrektor Żejmor przechodzi z powrotem do wojska. Ale skąd ja mogę wiedzieć, czy ten pani Malinowski da sobie radę na tym stanowisku... Oto kwestia!	Nie wiemy jednak, czy płacą w pismach?	Nie śmiałem bez permisjipermisja (z łac.) rzekł krótko wachmistrz.	Niech mi pani powie, kto pani lepszy: on czy ja?	Niech nie będzie uparty.	No, ty mi wyglądasz na małego grymaśnika.	Odpoczynek... samą siebie... bom dziś nie swoja! bom dziś bardzo nieszczęśliwa.	Otóż jestem, drodzy przyjaciele!... nietylko wolny, lecz nawet w łaskach...	Panno Janino, wszystko się wygładzi, wszystko, zobaczy pani. Może pani pójdzie do nas, to pomówimy obszerniej, zobaczy pani swoją dawną uczennicę.	Wiem o tym, ale nie mogę pozbyć się tego uczucia. Ach, oto księżna. Wygląda pani jak ArtemidaArtemida (mit. gr.)	Więc wuj nie jest wcale biedny?	Źli ludzie obgadują biedaczkę! Nie kąsa ona! Matki broni i ula do śmierci! Kto ją lubi i szanuje, tego nie tyka. Ot, trzy roje osadziłam i nie mam żadnej krzywdy!	A ja drugi!	Aha!	Ale w takim razie poco?	Aron!	Cały dach u świętego Wojciecha dzieci jak wróble obsiadły!	Chyba za kogutów, kotku chyba za kogutów wyjśćby mogły!	Cicho Żydy!	Czego?	Człowieku	Cóż tam moja Teklusiu?	Cóż w tem intymnego?	Dlatego tylko je zaprowadzasz?	Dobrze. Teraz jest... zamarznięty i tylko trzeba go odrąbywać.	Gdzie?...	I będziecie na moje rozkazy, kiedy tego zażądam?	I odtąd go pani pokochała?	Ja, biję się o teologję	Jak lukrecjęlukrecja wtrącił dość cicho Profesor z niewzruszonym wyrazem twarzy.	Jak się pani miewa?	Jakto?	Jakób!	Jest taki chudy. Do tego szewc...	Jestem Pyzdraj. „Pod Słońcem” na Pańskiej grałem.	Jestem redaktor Valenta.	Kiedy, widzi mecenas, ja... tego... Mam dziś bardzo ważne posiedzenie...	Kilka dni temu zdarzył się niezwykły wypadek pod Tebami Jakiś chłop zamordował żonę i troje dzieci i sam utopił się w poświęconej sadzawce.	Ma pani wdzięk osoby, która dużo cierpiała w życiu	Natura, Ojczyzna przerwał Wokulski.	Niech jenojeno (daw., gw.) rzekł stary Płoszka.	O tej li mówicie, miłościwy panie, którą wam dałem przed rokiem?	Odgryź ładunek!	Onegdaj.	Pan się nazywasz Boczek?	Pierwszy termin minął. Zwrócili się do jakiejś wywiadowni handlowej i ta ich szczegółowo poinformowała.	Prawda!	Pędzę za tobą przez połowę równiny. Ten kabulczyk ma dobry chód. Na sprzedaż, jak sądzę?	Szlachcic, Żyd rzekł Lisiecki. dodał	W literaturze, bo...	W ostatniej chwili? Ktoż jest tym posłańcem?	Westalicznie	Z przyjemnością pomogę proszę zatem powiedzieć, jakiej kwoty panu potrzeba?	Zobaczymy się jutro.
Wówczas mój chłop wziął się do roboty... Przynajął się za parobka, sługiwał w różnych miejscach, uprawiał rolę, aż w końcu, że to mój chłop był człek silny i nie ułomek, dorobiliśmy się kawałka własnego gruntu. Nie taki to jest znów dostatek, jaki był w dawnej naszej wiosce, ale co tam wiele potrzeba... na nas dwoje!...	Wiem iż nie ma kantonu, gdzie-by się od czasu do czasu jakie nadużycia nie popełniały; ale u nas stają się one co-raz rzadszemi. Jeżeli zaś który z naszych wieśniaków orząc, zagarnie sąsiadowi jednę brózdę gruntu lub ułamie cudzą gałązkę, gdy mu tego potrzeba, są-to jeszcze błahostki w porównaniu z grzechami, jakich się mieszkańcy miast dopuszczają. To téż tutejszy lud bardzo jest religijny!	Ale rozumie się, tak, to potwór	Bo, proszę ja, dlaczego dawne króle żadnego cła po nas nie wyciągały? Ale to literalnie żadnego. Dopiero jak te nieznośne Szpiryngi, przybłędy zza morza, przyszły, tak zara król ich nam na kark nasadził i teraz rachuj się, płać i zawdy płać.	I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już za nią cni... Jeszcze ździebko, na frasunek! Wiecie, pójdziem wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej na wąglikach wyczekuje.	Segnor, no libentissymnie bowiem, skoro tylko zailluceskuje jakiś minutulny okrawek dnia, demigruję do którego z tak nadobnie architektyzowanych templów: i tam, irrygując się lustralną wodą, mamroczę coś niecoś z jakiejś missywnej prekacji naszych sakryfikulów. I submirmilując swoje prekulne horaria, eluuję i absterguję duszę z jej nokturnicznych inikwamentów. Reweruję olympikolów. Weneruję patrialnie supernalnego astripotensa. Diliguję i redamuję swoich proksymów. Strzegę dekalogicznych preskryptów i wedle fakultatywnej wirylności swojej nie disceduję od nich ani na ungwikulną latytudę. Werekundia przyznać każe, iż, jako że Mammon nie supergurgituje zgoła w moich lokulach, jestem nieco opieszały i skąpy w supererogowaniu elemosynów egenom kwerytującym hostiatywnie swoich styptów.	Kiedy tak, to i ja się mogę przyznać że on na mnie także robi wrażenie dawnéj jakiéjś znajomości. Myślałam że to przywidzenie...	Ale to nie dość, nie dość. To właśnie dlatego, żeś ty taki dobry, a ja na to nie zasługuję. Szczęśliwiej byłoby dla ciebie, jeślibyś kochał inną, lepszą ode mnie dziewczynę, przywiązaną do ciebie i nie tak jak ja próżną i zmienną.	To tedy bądź waszmość zdrów... Daj Bóg, abyśmy się w lepszych czasach spotkali.	Proszę ciebie jeżeliś mi przyjacielem, to nie będziesz już nic gadał o diabłach; są to rzeczy tak bezrozumne w sobie, że już w cywilizowanej Europie nikt nawet o nich nie myśli; tylko jeszcze w kochanej Polonii najpoczciwsza pod słońcem szlachta nie tylko że rozmowę taką za specjał sobie uważa, ale nawet wiarę w diabły i duchy ma sobie za jakiś artykuł religijny.	To prawda ale jeżeli kto na świecie nic do robienia nie ma?...	Mąż mój parę dni temu został wypuszczony na wolność; nie miałam jeszcze czasu go odwiedzić. Jest to poczciwe człowieczysko, nie żywiący dla nikogo ani nienawiści, ani miłości. Wszystko, czego zażądam, uczyni; na mój rozkaz pójdzie, i odda list Waszej Królewskiej Mości, według wskazanego adresu, nie wiedząc nawet, co mieści.	Boję się iść dalej, zanim nie wzejdzie słońce	Komuż wolno czynić, co chce, jeśli nie królowi? Polećcie podkomorzemu płaszcz w opiekę, a sami... toć to kilkanaście kroków, zaraz na rogu... ino rynkiem na przełaj.	Już od tygodnia obawiam się a teraz nie mogę już więcej się opanować...	Oriano, to bardzo ładne, co powiada jej wysokość; mówi, że to jest dobrze zredagowane.	Jaki ci dwaj młodzi ludzie mają szczególny wyraz twarzy. Niech pani spojrzy na tę ciekawą pasję do gry, margrabino To muszą być jacyś synowie Wschodu, mają pewne charakterystyczne rysy, może to są Turcy	A jak się nazywał ten twój pierwszy nauczyciel, którego tak mile wspominasz?	Nie, nie, señor Hirsch Jeżeli pan istotnie spotkał capataza de cargadores, a to nie ulega wątpliwości, to był pan najzupełniej bezpieczny.	Lepiej się trochę jedzie niż przed piętnastu laty ojcze Léger, co?	Wymkniemy się wcześniej do cekhauzu, a o napitkach pomyślę.	To prawda! tatku, odparła Laura, ale ja... ja jestem przekonana, że są kwiaty, co nas nie lubią, jak my ich.... że są zwierzęta, co nas kochają, i że miłość jest zawsze wzajemna... A że ja tej kobiety... nienawidzę, więc i ona musi mieć wstręt do mnie... Po cóż ci szukać ludzi, co twego dziecka kochać nie mogą?	Tak jest, przyjechał jaśnie pan z drugim panem z kolei, co już tu ma być na stałe.	A choćby cię i w drugą pocałował za to, coś przywiozła nie byłoby nadto.	A toś się o drzwi omylił!	Najjaśniejszy Panie, w południe stawimy się w Luwrze.	Rozważ, a przekonasz się.	Zaraz się ochłodzimy, już zamówiłem piwo...	Jak się nauczysz tyle, co ja, to będziesz wiedział, skąd ja wiem.	No, to o dziewiątej na rogu Skolimowskiej za pół godziny. A tu masz maskę.	A nade wszystko doskonały marynarz, zestarzał się, patrząc tylko na niebo i morze, jak przystoi człowiekowi, w którego ręce złożone były interesy tak znakomitej firmy, jak Dom Handlowy Morrel i Syn	Znam również Don Diega de Liana jest to bardzo bogaty i znakomitego rodu człowiek, ma syna i córkę, lecz od czasu, jak owdowiał, nikt dotąd córki jego nie widział nigdy, choć odgłos powszechny niesie, że jest ona nadzwyczaj piękna.	Gdyby tu byli, musieliby przyznać musieliby przyznać ci wszyscy rewolucjoniści, co nas wygnali, a którym my teraz pozwalamy knuć spiski w naszych własnych pałacach kupionych w czasie terroryzmu za wydarty kawałek chleba, że daliśmy przykład prawdziwego poświęcenia, trzymając stronę upadającej monarchii, podczas gdy oni witali wschodzące słońce i robili majątek, gdy my traciliśmy nasze fortuny. Przyznaliby, powtarzam, że nasz król Ludwik XVIII jest nam rzeczywiście miłościwie panującym władcą, zaś ich uzurpator był dla nich tylko Napoleonem złowrogim, czyż nie tak, panie de Villefort?	Nie będzie zgody, bo nie mam czasu na zabawę.	A więc tak pan, człowiek religijny, którego zowią sprawiedliwym, pan pragniesz tylko jednej rzeczy: nie odpowiadać za śmierć moją.	Nie narzekał na nic.	A to jaka?	Chłosta raz na tydzień zrobiłaby wam znakomicie! A jak to sami mówicie, słuszność, mimo wszystko, była po waszej stronie.	Gdybym miał środki również skuteczne a tańsze, to bym użył.	Pani to mówi nadzwyczaj śmiało	Igiełko! a gdzieżby się ten hultaj podział? Jest birbant, nic dobrego. Dni całe śpi, a w nocy harcuje. Z natury nieprzystojny. Ho, ho! uczę go bezustanku, ale uparte, w zdrożnościach zakamieniałe! Skończy źle, jak każdy nicpoń!	Nie miejcie do nas żalu, towarzyszu Garbaty. Sami rozumiecie, że partja musi takie rzeczy dokładnie zbadać. Wasze nieszczęście, że niektóre okoliczności przemawiają przeciw wam. Inne znowuż świadczą za wami. Ale pewności jeszcze niema.	Taki honor... Proszę mi wierzyć, szanowny panie delegacie, że... A czy Jego Królewska Mość będzie wiedział, że to ja...	O, tak, ale są oni niebezpieczni lub cierpią na pomieszanie zmysłów, tych trzymamy w lochach.	Myślę sobie Widzicie oto te małe gronka, które tam wkładają właśnie do tłoczni? To szczep Dziesięcinnyszczep dziesięcinny	Kiedyż się spotkał po raz pierwszy?	Zgoda. Dziś jeszcze z nim się zobaczę	Mieciek, ale ty o mnie źle nie myślisz?	Nie czas już pytać i odpowiadać.	Stoimy tu z godzinę a nijaki chłopak nie przechodził.	Tak	Tak by pana niewiele kosztowało wrócić wszystkim szczęście	Tak, szczotkarz.	Tak.	Tak.	Tak. Mandolinista. Nazywają mnie Pyzdraj.	Jak to? Myślisz, że pan Danglars...	Szyję mu urezać! Kto to taki?	Także to o mnie mówił?	Ba! Kiedy mój ojciec także nie ma!	Ja nie mogę wyjść za mąż.	Ja myślałem, że to Andrzej Barton ci pomagał...	I! Co waćpan gadasz! Nienawidzi on króla, jak diabeł święconej wody, i jeszcze by był na waści zawziętszy, gdyby wiedział, żeś królowi konfidentkonfident (z łac., przestarz.) odpowiedział Stankiewicz.	Nie. Ja mam tylko myśl!	Prawda ja nigdy nie kochałem.	Wie pani, u kogo w tej chwili byłam i dlaczego? Jestem pewna, że nigdy pani nie zgadnie. Byłam... u Joasi...	A com ja ci mówił, nie trzeba było kota w worku kupować.	Kmicic! ten sam Kmicic, sławny z ostatniej wojny, który Chowańskiego podchodził, a później na własną rękę niezgorzej sobie radził?... Toż ja siła o waćpanu słyszałem!	Co on tobie mówił?	Kochany panie Marcinie, mamy tu do ciebie prośbę jedną.	Od niedzieli do niedzieli.	Niech ci Zbawiciel będzie miłościw.	Bóg najwyższy wie, kto tu buntownik: czy ty, czy oni?	Pan Muszalski jest!	Pogada i z ojcem niech tylko sobie trochę mowy przypomni i dostanie posadę.	A widziałem ci! Jakożjakoż (daw.) widać, widocznie. jakieś uparte katoliki po staremu święciły swój sakrament.	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	A jak wasza miłość sądzisz: sprawią nasze listy jaki skutek?	Cóż mnie obchodzi kto winien, gdym ja ranny!	Dyć jutro ślub po nieszporach	Ona wygląda jak królowa, jak sama Maria... Maria Magdalena.	Parę razy.	A jutro?	A książę Janusz i księżna AnnaAnna Danuta zapytał Zbyszko.	Biedna lady Brandon! Ostro ją sądzisz, Henryku!	Bynajmniej... Chcę tylko, byś mnie znała.	Głupi, stary osioł!	I o Joasi, i o różnych innych rzeczach. A ty?...	Jaki? właśc. brunszwicki..	Konie panience zaprzęgać?	Mnie?	Nigdy! nigdy!...	Od Krzyżaków, która przywoziła balsam hercyńskihercyński	Peer? Twój brat?	Piiii... wielkie rzeczy!	Podjąłeś decyzję?	Susimildamas, tu man pasakyk kokiu būdu viskas tau žinoma?	Vinceli! o kodėl Gediminas šaudyklės nesinešė į karą? Būtų galėjęs iš tolo nušauti neprietelius!	Wszystko	Zgodnie z twoją wolą, kapitanie.
No, czy ja wiem może nie sekundantów, ale po prostu pociągnąć ich do odpowiedzialności sądowej.	Ależ bynajmniej! Przypominasz sobie to filozoficzne dzieło, które czytaliśmy razem w Balbec: bogactwo świata możliwości w stosunku do świata rzeczywistego. Otóż tak samo jest w sztuce wojennej. W danej sytuacji nastręczą się na przyklad cztery plany, między którymi wódz mógł wybierać, tak jak choroba może mieć rozmaite ewentualności, na które lekarz musi być przygotowany. I tu jeszcze słabość i wielkość ludzka stają się nowym źródłem niepewności. Bo przypuśćmy, że wśród tych czterech planów przypadkowe racje (jako to: uboczne cele do osiągnięcia albo konieczność pośpiechu, albo braki aprowizacji) każą wodzowi wybrać plan pierwszy, mniej doskonały, ale w wykonaniu mniej kosztowny, szybszy i mający za teren okolicę sposobniejszą do wyżywienia armii. Może, zacząwszy od tego pierwszego planu (który nieprzyjaciel, zrazu niepewny, odcyfruje niebawem) nie móc go wykonać z powodu zbyt wielkich przeszkód (ja to nazywam: ryzyko zrodzone ze słabości ludzkiej); wówczas może go porzucić i próbować drugiego albo trzeciego, albo czwartego. Ale może się także zdarzyć, że próbował pierwszego jedynie przez fintę, aby związać przeciwnika i zaskoczyć go tam, gdzie się wróg nie spodziewał ataku. W ten sposób pod Ulm, Mack, który oczekiwał nieprzyjaciela od zachodu, został otoczony od północy, gdzie się czuł bardzo bezpieczny. Mój przykład nie jest zresztą bardzo dobry. A Ulm jest raczej typem bitwy przez otoczenie, który powtórzy się w przyszłości. Jest nie tylko klasycznym przykładem, który generałowie będą naśladowali, ale formą poniekąd konieczną (konieczną między innymi, co pozostawia wybór, rozmaitość) jako typ krystalizacji. Ale wszystko to nie znaczy nic, bo rama jest bądź co bądź sztuczna. Wracam do naszego filozoficznego dzieła; to jest tak, jak zasady racjonalne albo prawa naukowe; rzeczywistość pokrywa się z tym mniej więcej, ale przypomnij sobie wielkiego matematyka Poincarego: on nie jest pewny, czy matematyka jest ściśle dokładna. Co się tyczy samych reguł, o których ci mówiłem, mają one ostatecznie drugorzędne znaczenie; zresztą zmienia się je od czasu do czasu. I tak na przykład, my, konnica żyjemy Służbą w polu z roku 1895, o której można powiedzieć że jest przestarzała, skoro opiera się na starej i zużytej teorii, uważającej, iż walka kawalerii ma wyłącznie prawie działanie moralne, siłą przestrachu, jaki atak budzi w nieprzyjacielu. Otóż najinteligentniejsi z naszych nauczycieli (co tylko może być najlepszego w kawalerii, a zwłaszcza ów major, o którym ci mówiłem), sądzą przeciwnie, że rozstrzygać będzie szczera bitwa, gdzie będzie się machało szablą i lancą i gdzie najtęższy będzie zwycięzcą nie tylko moralnie i siłą przestrachu, ale fizycznie.	Nie twój kłopot. Wracaj do żony! Nam, wolnym, daj żyć! Twoje minęło.	W środku jest nieszczęśliwy mężczyzna. Płacze. Uważa, żeby nie szlochać i nie pociągać nosem, bo nie chce, żebyśmy go usłyszeli. Ale ja i tak wiem, co się dzieje. Wyraźnie słyszałam, jak łza pada mu na rękaw koszuli.	Kochan wszak prawda, wstydu sobie uczynić nie damy w Pradze! Potrzeba wystąpić tak świetnie jak na króla polskiego przystało, ty mi pilnuj! Ja głowę tracę z tej niecierpliwej miłości dla kobiety, której nie widziałem w życiu. Najlepsze konie, najwspanialsze opony, najkosztowniejsze suknie, zbroje...	Dziwy to są, takie dziwy, że w głowie się nie chcą pomieścić bo już pominąwszy, że to tak wielcy dygnitarze, aresztowano ich bez sądu, bez sejmu, bez woli Rzeczypospolitej całej, czego i sam król nie ma prawa czynić.	Stop! Stop! Nie rozpędzaj się, Trzewik, bo nosem w ścianę uderzysz. Popierwsze, nie mieszaj tu urzędników. Urzędnicy, to	Jezusie!... Nie mów tak, Lizo! Strach słuchać... zwłaszcza w ciemności.	Tak ci było Bolesław mniszkę zaślubił, nie wyklęli go.	To nie nasza zasługa. Zostaliśmy uprzedzeni.	Nie to. Tylko... Wiara we własną wartość... Pojęcie wartości jest wielostronne i bardziej skomplikowane, niż się tego pragnie. Ale dajmy temu spokój. Późno już. Zabierajmy się do jedzenia. Pani cały dzień pracowała, a ja, próżniak, odbieram pani drugi kawałek nocy.	Tak... To jest krzyku ich. Zlękłam się, sama nie wiem, czegoś takiego...	Tak! Tak! Pani o tem nie wie? To tajemnica poliszynela. Jeszcze przed kilku laty...	Nie mam Jestem kawalerem.	Niestety, nie! Bagheera musi obejrzeć tę moją zdobycz. Szczęśliwych łowów!	Aha! Prawda! panna na niedźwiedziu jedzie. Słowo daję. Żeń się nareszcie! Już ja zebrałem wieści o tej z Jurgiszek. Słyszę, potulna i cicha, gawędą cię nie zmęczy i rodziny nie ma.	Dobrze by to było gdyby wasza dostojność mógł się tak w siodle prosto trzymać, jak on, ale to wielka różnica, kiedy człowiek siedzi na koniu jak należy, a kiedy go rozciągną na poprzek jak torbę z sieczką; a ja myślę, że wasza dostojność inaczej nie będzie mógł dojechać.	Nie inaczej. W końcu zetknąłem się z jakimś Białym Kapturem, który zaczął opowiadać o różnych, nieznanych mi wpierw dziwach i pokazał wiele rzeczy, jakich nigdy przedtem nie miałem sposobności oglądać.	Zapamiętaj sobie raz na zawsze, że tylko dlatego mamy wątpliwości co do ciągłości naszej jaźni, że jest ona właśnie ciągła. Pytanie takie byłoby niemożliwym bez tego. Jest ona, ta jedność osobowości dana w swej ciągłości bezpośrednio nie ma trwań nieskończenie krótkich...	Och! jakie pani robi oczy! Pani w to nie wierzy? Dokoła aż się roi w taką księżycową noc od flirtów... A to wszystko sans conséquences... pour passer le temps	Co mnie do niéj? tu nie ma co kłamać: ot, ja za nią oszaleję!	Ja nic nie wiem	Mój nowy chela poszedł sobie precz ode mnie i nie wiem, gdzie się obraca.	Nie tknąłem kart już od jakich lat dwudziestu	Nie znam go wcale.	Prawie zawsze... nie	Nie kończ pan głupstwa. Zjadać tylko masło z chleba, a potem marzyć przy suchym chlebie, że się było jednak dosyć naiwnym!	Ona jest inna, niż była, ale daj Boże najpiękniejszym tak wyglądać. Co to za wyraz! Czysty Botticeli! daję słowo! Czy pan pamięta ten jego obraz, w willi Borghese? Madonna col Bambino e angeli? Tam jest jedna głowa anioła, trochę pochylona, ubrana w lilie: zupełnie pani, zupełnie ten sam wyraz! Wczoraj mnie to od razu uderzyło	Na łzy i smutek, panie Michale! Nie masz już dla mnie pocieszenia.	O ty barania głowo! Mój ojciec nie potrzebuje koni. Gdy chce się przejechać, bierze wagon.	Pożegnałam go i wytłómaczyłam się listem; zresztą, mówiła Laura, dziękuję mu jeszcze przez usta pańskie, dziękuję panu za jego troskliwość i zaklinam, jeśli nie chcesz mi uczynić przykrości... wracaj.	Pójdź do mnie z filozofią, a ja ci dam tylko jedno uderzenie głową w brzuch i zobaczymy, kto wygra.	To nic rzekła, zwracając się do mnie	Cóż mi tam przynosicie? bo czuję i widzę, żeście nie przyszli z próżnemi rękami.	Za przyczyną WitoldowąWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim w dawnej polszczyźnie wyraz ”książę” miał rodzaj nijaki. u Krzyżaków i co roku wyprawy na Litwę pod Wilno czynili. Szedł z nimi różny naród: Niemcy, Francuzy, Angielczykowie do łuków najprzedniejsinajprzedniejszy (daw.) mieszkaniec Burgundii, regionu w centralnej Francji.. Lasy przesiekli, zamki po drodze stawiali i w końcu okrutnie Litwę ogniem i mieczem pognębili, tak że cały naród, który tę ziemię zamieszkuje, chciał już ją porzucić i szukać innej, choćby na kraju świata, choćby między dziećmi Belialadzieci Beliala bożek pogański wspominany w Starym Testamencie., byle od Niemców daleko.	A czy znałeś jego nazwisko?	Do Brucku, melduję posłusznie.	Haftki srebrne przyszywam do hazuki waszej królewskiej miłości.	Panie Horn, ja pana ostrzegam, bo ja za wiele cierpliwości nie mam, ja panu...	Nie ma co gadać, on ją pocałował! Na samym środku ulicy. W czapce mundurowej na głowie.	Przecież nie mogę! Przecież muszę się patrzeć, jak się z mydła bańki robią na miednicy!	Jakże! Muszę tam być, bo mam list z instrukcjami do Harasimowicza, podstarościego w Zabłudowie.	Uczyniłbym to chętnie ale to już dobrze późno.	Dość już, przestań na chwilę! Co to znaczy, Tulke?	I koniec? Dajże mi pani rękę na to, że na tym już będzie koniec.	Jezus kochany! Wszystko! To i ta ziemia, i te kamienie!	Tak.	Tak.	To ta młodość szelmowska, widzisz pani. Krew takiego kłuje cięgiem: idź, idź... Mierzi go, widzisz pani, miejsce...	Żeby to człowiek był bogaty!	Cóż ci to jest, mój miły, żeś taki rozradowany?	Może byście nas podwieźli krzynę? Od Krakowa piechotą idziemy, tak nogi bolą...	Tak Rozmowa, Telepatia, TajemnicaPowinien pan zachodzić czasem między nas.	To jest, abym przez całe życie poczytywał cię za innego, aniżeli jesteś.	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	Ooo, prosił. Ja wtedy długo, długo, długo na niego patrzałem.	Co też ty pleciesz alboż na stałym lądzie znajdują się wyspy?	Ja, bom ci przyjaciel.	Jak sobie życzysz. Możesz go zaprosić.	Kardynał dotknął mojej ręki! ja dotknąłem ręki wielkiego człowieka! przyjacielem swoim mnie nazwał!	Pragnę tylko, aby mój syn był szczęśliwy.	Proch i aścine stare dłonie są jak ślimak wobec jaskółki w porównaniu z jasną stalą w ręku Alana Zanim pańskie roztrzęsione palce zdołają natrafić na cyngiel, już rękojeść mej szabli zatrzyma się na twych żebrach.	A co tam słychać na wsi?	A tam... naprzeciwko nas... po drugiej stronie...	Osoba bardzo wysoko postawiona posyła cię, a druga również dostojna oczekuje na ciebie. Nagroda przewyższy twoje żądania, oto wszystko, co ci mogę przyobiecać.	Zgadza się, ale proszę, wyjaw mi, kim jest ten człowiek.	A silny organizm?... a tęgi mózg?... No, ale zagadałem się... Bywaj mi pan zdrów...	Cóż tam będziesz robiła?	Pod opieką pobożnego brata SzombergaSzomberg odrzekła, krzyżując ręce na piersiach i schylając się pokornie.	Tu jest wspaniale, co?	Zrobię wszystko, co mi pan każe.	A przypatrywaliście się dobrze królowej? zapytał.	Aby się odnalazł pański syn?	Albo jakie portki po Macieju ochfiaruje!	Cóż ci ludzie robili?	Gdzież się podziejesz w takim razie?	Jest	Któż ona jest?	Niestety już od wielu dni.	No i cóż z tego?	Ona, ta moja Rachela, oby długo żyła, także lubi pokrzepić się szklaneczką likieru.	Po mnie?	Pracę naukową przy jakim szpitalu i możliwą praktykę.	A my potrzebować będziemy szesnastu...	A waszmość pewien jesteś swoich żołnierzy?	Chcecie coś przegryźć?	Chwała Bogu!	Czekajże więc!	I ukryli cię w jednej z kajut?	Jego ojciec!	Każcie przeciw nim dowieść tego	Kto łże, ten wszystkim łże.	Mały, odpowiedział Stefan, jednak dziesięć razy przynajmniej większy od posiadłości naszych chłopów.	No?	Oczywiście I w dodatku wzięłabyś męża!	Od kogo?	Przysięgam, bracie, ratuj życie. Toż sam widzę czarne plamy. Gangrena.	Smarkacz	Uparta dziewka!	Zapewne
Służyłem ale na polach prestońskich przeszedłem do prawego obozu... i to mnie nieco pociesza.	Będzie chodził tam i z powrotem po całym kraju, jak to czynił przez te trzy lata. Szuka jakiejś rzeki zbawienia. Klątwa boża niech spadnie na wszyst... Ilekroć powróci z włóczęgi, modli się w świątyni Tirthankerów lub w Buddh Gaya. Potem idzie do madrissah, by odwiedzić chłopca, o czym zresztą wiadomo, gdyż chłopca karano za to kilkakrotnie. Jest to skończony wariat, ale człek spokojny. Spotykałem się z nim. Babu też miewał z nim do czynienia. Mieliśmy go na oku przez trzy lata. Czerwonych Lamów nie ma znów tak wielu w Indiach, by można było zgubić ich ślad.	Mógłby rzec ten, który powiada o sobie: ja jestem rozum, ja jestem konieczność, nie czas mi bratem, ale siostrą wieczność... Za rymy przepraszam; zwykłem przemawiać do młodzieży, muszę tedy cytować wieszczów: inaczej nie jestem dosyć przekonywający.	Taki żeś skrupulat? Ale mniejsza z tym! Powiedziałem ci, że jeśli chcesz stąd jechać, to funkcję dla ciebie mam i bardzo zacną. Ganchof mi o nią w oczy lezie i przymawia się każdego dnia. Już myślałem, żeby mu ją dać... Wszelako nie może to być, gdyż trzeba mi tam kogoś znacznego, z nie lada jakim nazwiskiem i nie obcym, ale polskim, które by samo przez się świadczyło, że nie wszyscy mnie opuścili i że są jeszcze możni obywatele, którzy ze mną trzymają... Tyś mi wraz do tego, ile że i fantazję masz dobrą, i wolisz, żeby się tobie kłaniano, niż żebyś sam się miał kłaniać.	A mało to jeszcze wysmakowała dobrego! tylko. na drugi sposób niby, jak. jakie dziedzice. Co dnia jadły mięso! Wójtowa pół garczkagarczek (gw.) sobie. do kawy, a czysty harakharak (gw.)	To Kali pójść znów nad wielką wodę, do pana wielkiego i bibi.	Ja już nie zachwycam się Heleną jak dawniej... pamiętasz?... Nie chcę rywalizować ze Stefkiem... Ale rada bym, ażeby się pobrali, i wiesz dlaczego?... Byłyby w domu dzieci piękne dzieci... A ja tak lubię dzieci, nawet brzydkie...	Ależ wcale nie tak bardzo, myli się pan całkowicie To jest sprawa źle zaczęta, i bardzo żałuję, żem się w nią wpakował. Nie miałem tam nic do roboty. Gdyby to można było odrobić, trzymałbym się całkiem z boku. Ja jestem żołnierz, i przedewszystkiem jestem za armją.	Dziękuję Nie wiem, czy znajdę to miejsce, ale dziękuję panu stokrotnie.	No to głową do ziemi! Chodź, Beniaminie Czas odpocząć! Okropnie wyglądasz, policzek ci płonie. A niech tę bezczelną babę szlag trafi. Wytrzyj twarz. Ta przekupka wysmarowała ci ją żółtkiem.	To moja rzecz, ale ojciec tak się upił, że nie wiem, jak się ojciec śmie pokazywać; są przecież obcy ludzie, to wstyd doprawdy.	Powiesz pan jej, że wam obojgu grozi aresztowanie i że musicie wiać. Tylko dla bezpieczeństwa nie razem. Razem odrazuby was nakryli. Więc pan uciekasz przez Niemcy i Francję, a ona przez Gdańsk. Ona w Gdańsku wsiądzie na okręt z Heniem a pan na ten sam okręt będzie miał wsiąść w Hawrze. Otóż w Hawrze Heniek wyjdzie niby po pana na ląd i wróci z listem od pana w kieszeni. W liście tym pan napiszesz, że aresztowali pana w Berlinie, w drodze i że przez przekupionego dozorcę pan ten list wysyłasz, że błagasz pan ją, by jechała spokojnie z Heńkiem do Argentyny i zdała się na jego opiekę, bo to pański przyjaciel. A pan masz nadzieję, za tydzień czy dwa wykręcić się i najbliższym okrętem przyjechać do Buenos Aires. List ten będzie naprawdę wysłany z Berlina, my już to urządzimy. I dziewczyna nie może mieć żadnych wątpliwości, ani podejrzewać żadnej machlojki. Pańskie aresztowanie w Niemczech wyda się jej też zupełnie prawdopodobne, bo po pierwsze mogą być za wami listy gończe, a po drugie, kto jedzie za fałszywym paszportem, ten zawsze narażony jest na takie drobne nieprzyjemności. Jasne?	Tyś ślepcem, tyś ślepcem! a znać i z mego pokolenia! wrogi ci wydarli oczy, jako i mnie, teraz mogę już spokojnie odejść, gdy bogowie wezwą mnie do siebie, ty ślepiec ślepca przed świętym dębem a ogniem zastąpisz. I położył dłoń na głowie leżącego u stóp jego jeńca, rozkazując rozcinać więzy.	Tylko musisz mi przysiąc, że nie będziesz znowu próbował... Rewolwer zostawisz, a ja ci już sam wszystko odeślę... Ja się na wszystko zgadzam, tylko ty musisz mi dać słowo... Co?	Ale bez kawałów!	Włocha w łeb i do Wisły, a Wieżę podpalić, by Jurach drapnął!	I czemuż pan do nas nie przyszedł?	Hę! hę! noc bo już jest, a nocą się włóczyć nie dobra rzecz, legnę tu chyba spać. Gorzéj jak w mojéj celi nie będzie, bo tam nasz opat na gołych deskach spać każe i nocą mu się na dzwonek co godziny do chóru zrywać potrzeba.	One się nie zdarzają ale są prawidłem, niejako prawem, od lat przeszło dwóch przez pannę Zdrojowską ustanowionem. Jeden dzień w tygodniu wyznaczyła na widzenie się z każdym, kto tylko widzieć się z nią chce i potrzebuje.	Bo nie stałaby mama teraz nade mną jak straszny kat. Straszny, bezlitosny kat! Mama to wygnała stąd Łukasza pod pozorem troski o mnie, dla mego szczęścia. Mama to może wymówić słowo, mamie to może przejść przez usta, zmieści się w piersiach, mamie!	To najlepsza pielęgniarka, jaką znam Jak tylko ona jest gdzie przy chorym, to z góry wiem, że mój pacjent wyzdrowieje.	A to, proszę pana że moja pani nie kocha pana ani odrobinki...	Słuchać nie mogę tej bezczelności. Ja mówię o panach, o restauracji...	Teraz już nigdy nie zmartwychwstanie	Nie kłopocz się tym, bo gdyby nawet szlachcicem miał być Montmorency, a dyplomatą Metternich, siadamy do śniadania nie później jak o jedenastej. A tymczasem skosztuj, jak Lucjan, xeresu i biszkoptów.	No, nie płacz! Nie możemy cię zabrać. Trzeba wrócić do ojca.	Nie chcę, żeby ktokolwiek bądź wiedział, dokąd się udajemy Chodzę tam, gdzie mi się podoba. Wszyscy otrzymali rozkaz, żeby mi w drogę nie wchodzili. Nie chcę, żeby mi się przyglądali. Dobrze pan o tym wie!	Czekaj, Aziu, przede wszystkim ustalić trzeba stan faktyczny Czy papa wolałby, abym już nie żyła?	Kpicie czy co?... Przecie ten grunt już nie wasz...	Ależ ja zaledwie przyjechałem...	Gdzież to było?	I po co to?	Ja? Czyś ty stracił rozum?	Prawda! Tak, to prawda!	Takie to nasze pasożytów i szamanów rozkosze	Więc oni, widzicie, chcą zobaczyć, czy to prawda.	Nawet nie dawniej jak dziś rano. Dlatego oddaję pani ten amulet. Odtąd, oprócz pani, już nie mam innego szczęścia na świecie; została mi pani albo śmierć.	Niech śpią! Mój stary, tobie bo się śni niebezpieczeństwo... Chcącemu się go dopatrzeć, zawsze się coś przywidzieć może...	Przede wszystkim nie szeptał Może wiedział, że nie cierpię szeptów. Słyszałem, jak głośno powiedział: „Chłopiec będzie żył, tylko trzeba nań odpowiednio wpływać. Rozweselajcie go”. Zdawało mi się, że był oburzony.	Wcale tak nie myślę. Wiem, że nam wiele rzeczy każe robić etykieta, a wiele	Dla czegoż nie? odparł Opat. Ta suknia mnie obroni, pojadę choćby w paszczę potwory, nie zlęknę się stanąć ze słowem prawdy!	Nie wiem, sądzę że tak. Dałem znać jednemu z nich że zostanę tu dziś wieczór i że mu dam instrukcje.	Bardzo pijany?	Co? Czyś oszalał? Pokaż mnie, ty pewnie i czytać zapomniałeś, mazgaju.	Conajmniej pięćdziesięcioletnia i wcale nie piękna, jak mówił mi Pathaud.	I mnie!	Jest tak pochlebna dla pana że nawet z trudem przychodzi mi ją wyznać.	Juści, że są, ino niewiada, kaj ich szukać.	Masz rację, jak zawsze, kochany Athosie. Żaden z was zatem nie dawał zlecenia oberżyście Godeau?	Mówię zresztą z własnego doświadczenia ponieważ sam jestem zaręczony z młodą osobą, jedną z dziesięciu sióstr w Devonshire, i na razie nie wiem jeszcze, kiedy miłość ma uwieńczona zostanie...	Mężu błagam, nie wierz pozorom!	Nie wezmę! tak mi dopomóż Bóg!	No bo o moim istnieniu nie raczysz pamiętać.	No, nie powtórzyłaby tego przy wszystkich	Tego, czego myszy nie jedzą.	W ostatnich czasach coś ją szczególnie musiało zaniepokoić. Wyjeżdżała parę razy z Londynu, nie mówiąc mi dokąd, parę razy wychodziła wczesnym porankiem, a późnym wieczorem dopiero wracała. Wczoraj jeszcze, i pomimo projektowanej na dziś jazdy, wróciła o północy. Znasz ją i wiesz, jak jest wytrwała. Nie mówi mi ani słowa o swych kłopotach.	Zdaje mi się, że Wang roześmiał się wówczas Zabulgotał jak indor.	A jakoże ma być? smutno. Zbyszko. szybko. i cicho sprawićsprawić się (daw.)	A o poświęceniu Sary mówiono ci, panie?	A onże sam?	A więc od jutra	Bez najmniejszej wątpliwości, panie kapitanie.	Biedny! Biedny! Biedny!	Bo chce zostać Siostrą miłosierdzia.	Była.	Co? żeśmy młode i ciekawe.	Daj pan pokój, jestem zupełnie zdrów i przytomny.	Dobry wieczór. A gdzież pan zgubił Bubę?	E, znam ich dosyć.	Gdzież jest ten doktór Węglichowski?	Jaki piękny zachód słońca! Spójrz, Aniu!	Jakież wrażenie zrobiła na tobie Ada?	Jakto! nawet twojego króla, gdy będzie śliczny taki paradował na koniu.	Jakto?	Joł hair olsun!	Kwiat lilji mały, czerwony, trochę zatarty, jakby od przykładania maści?	Marszałek wam życie daruje!	Masz latarkę?	Może wstała?	Naczelnego.	Napiszę wszystko.	Nic	Niedaleko widać dużo zebr, a dalej pasą się antylopy.	Nieporuszony.	Niestety! Zaledwie osiem dni temu piraci odkryli go w małej zatoczce, wypłynęli nim na morze i...	No i cóż?	O, aż dowód?	Ojciec-świętoszek Havemeyerowi swojego Boga odstąpił czy sprzedał?	Panie majster, oni mają na wszystko sposoby. A od czego czary?	Pracujesz, droga Agnieszko?	Proszę cię uprzejmie, mości Horst proszę cię, zamknij no buzię.	Przyjmij więc te dwa weneckie cekiny i ofiaruj je narzeczonej	Przytułku u was prosić przychodzę Będę Nii ognia pilnować święcie... Od młodu ślubowałam bogom!	Skąd pochodzisz?	W Châtelet.	W przyszłym tygodniu.	Więc go kupuję.	Wyrobienie w Petersburgu pozwolenia na wyjazd biorę na siebie, jak tylko zdobędziemy mu papiery	Zawsze byłem punktualny.	Zbyt wczesna godzina...
Pamiętajcie tylko gdyście poznali młodego pana, że korona, którąbyście krwią zmazali lub gwałtem dla niego zdobyli, na jego czystej skroni nie spocznie. Mieliście zręczność zrozumieć go wy sami; my powiedzieć możemy, że teraz go dopiero poznajemy bliżej i lepiej, bo w oczach naszych jak kwiat się rozwinął; jest to natura bohaterska, piękna, szlachetna, brzydząca się gwałtem wszelkim i przeniewierstwem. Banowi Garze daliście listy żelazne, zaręczające mu bezpieczeństwo; raczej Władysław zrzecze się korony waszej, niż dozwoli ażeby mu tu włos spadł z głowy.	Byłem tak zdziwiony, że mogłem stracić przytomność, prawda? I gdyby ten rewolwer był nabity, zabiłbym kogoś: jednego, dwóch, a może trzech i byłoby już po mnie. Ale nie był nabity.	Otóż to właśnie To źle. Król musi się szanować, i w tej sprawie właśnie urzędowo przyjechałem z misją ratyfikacjiratyfikacja (z łac.) projekt, będący odpowiedzią na jakąś wcześniejszą propozycję.. Moje ultimatumultimatum (z łac. ultimus: ostatni) nazwisko wymyślone przez Felka; fon to polski zapis niem. przyimka von (pol. z), stanowiącego element wyróżniający nazwiska niem. szlachty; niem. der Rauch oznacza dym, a czasownik rauchen określa palenie papierosów.. Mój sejm nie jest sejmem dzieci, a progres-parlamentem, w skróceniu propar. Dalej, raz trzeba skończyć z tym Maciusiem. Wasza królewska mość ma już dwanaście lat, powinien się uroczyście koronować i nazwać Cezarem Mateuszem Pierwszym. Inaczej wszystkie reformy pójdą do luftu.	Porównałbym chętnie cesarza do starego archeologa którego mamy w Berlinie. Przed zabytkami asyryjskimi stary arszeolog płacze. Ale jeżeli to jest falsyfikat, jeżeli nie jest naprawdę starożytne: nie płacze. Zatem jeżeli się chce wiedzieć, czy jakiś arszeologiczny kawałek jest naprawdę stary, niesie się go do starego arszeologa. Jeżeli płacze, kupuje się tę rzecz do muzeum. Jeżeli oczy arszeologa pozostaną suche, odsyła się przedmiot kupcowi i  skarży się o fałszerstwo. Otóż za każdym razem, kiedy jestem na obiedzie w Poczdamie, ilekroć cesarz mówi mi: „Trzeba, żebyś to, książę, zobaczył, to genialne”, notuję sobie w pamięci, żeby się wystrzegać obejrzenia tego; a kiedy słyszę, że piorunuje na jakąś wystawę, pędzę tam co prędzej.	Walka powiada nam oficer broń palna, podobna do pistoletu, ładowana od przodu, z zamkiem skałkowym, pistolet podróżny., chybił. Roch go za łeb, bo mu kapelusz spadł. Już miecz wznosił, już Szwedzi mdleli z przerażenia, bo nie czas było iść na ratunek, gdy Bogusław jakoby spod ziemi wyrósł i w samo ucho Kowalskiemu wystrzelił, że mu głowę wraz z hełmem rozniosło.	Jeżeli ja pierwszy dziś u was kupuję, to powinien być dobry dla was początek, bo zrobiłem dziś wyborny interes! Tylko nie bądź tak zamyśloną, Maryo! Bóg wie, kiedy znów razem będziemy na jarmarku i czy wtenczas tak piękne będzie słońce na dworze, a tyle pieniędzy w kieszeni! Widzisz, Maryo, ile mąż twój jest wart! Tylko nie płacz, bo jak słone krople ściekną na pieniądze, to przy nich nie będzie szczęścia i błogosławieństwa. Już zostałem podoficerem, toć pierwszy krok na oficera; widzisz, tak niedaleko już tobie do wielkiego państwa.	Bazaine!... Nie zachował przepisów o twierdzach, był chwiejny w dowodzeniu, w obliczu wroga zaczynał knuć jakieś zamiary. A w obliczu nieprzyjaciela nie należy mieć tajnych, ukrytych myśli... Poddał się w otwartym polu... Zasłużył na swój los. Zresztą, potrzebny był kozioł ofiarny.	Miss Campbell powtarzam pani, że to nie warte zachodu. Usiłowałem odmalować wełnistość fal morskich, a kula, jakby jakiś malarz starożytności, jakby jakaś wróżka z umoczoną gąbką, przyszła i zrobiła to, na co nie mogła zdobyć się moja fantazja.	Zgoda, zgoda. Możemy i tak to człowieczeństwo definjować. Stoję na wskazanej przez ciebie płaszczyźnie. Więc pięknie, ale widzisz, ja mam gdzieś całe to swoje człowieczeństwo. Kpię z niego! Jeżeli je kiedyś miałem, to zostawiłem je na przechowaniu w więzieniu Mokotowskiem przed czternastu laty, gdy tam mi wyznaczono mieszkanie. Człowieczeństwa, jak i żadnych rzeczy prywatnych, nie można zabierać do celi...	To samo mu powiedziałam, a w dodatku jeszcze i to, że na Głuchów byłabym pożyczyła pieniędzy. „Mogłeś (mówię) przed sprzedażą napisać słowo do Anielki, żeby ze mną o tem pomówiła, a Bóg widzi, czybym się była chwilę wahała... Ale to twój system, żeby nikt nic nie wiedział. Wszyscy wierzyliśmy w twoje miliony i dlatego tylko nie ofiarowałam pomocy.” On się począł śmiać ironicznie. „Anielka jest za wielka pani i za idealna istota, żeby się miała zniżać do takich marności, jak są sprawy pieniężne, albo też przemówienie w interesie męża. Dwakroć teraz ją prosiłem, by z ciotką pomówiła w kwestyi spólki i dwukrotnie odmówiła mi stanowczo. Co do ratunku Głuchowa, łatwo teraz mówić, gdy sposobność pomocy minęła. Wnosząc z odmowy, jaka mnie dziś spotyka, mam prawo wątpić, czyby i z ratunkiem Głuchowa nie było tak samo.”	Powtórzyłaś znowu, Ewelino, jeden z krążących po świecie komunałów. Obawiacie się, aby praca wspólnie z mężczyznami podejmowana nie nadwerężyła cnoty i ho­noru kobiety, a nie obawiacie się, aby tego samego nie uczyniła bieda. Protegowana moja, jak nazywasz osobę, o jakiej mowa, przed trzema miesiącami utraciła męża, ma dziecię, które kocha, smutna jest, poważna, cała zajęta wyszukaniem dla siebie środków zarobkowania i, jak o tym przekonałam się sama, bardzo uczciwa. Czyliż mo­żesz przypuścić, aby kobieta w takim zostająca położeniu, z takimi uczuciami, wspomnieniami, z taką trwogą o ju­tro, mogła najlżejszą zwrócić uwagę na twoich wyelegantowanych pomocników? Zaręczam ci, że żadna myśl pło­cha nie powstałaby w jej głowie.	Ale ty się wyrażasz: „o ile to dziecko jest tym, którego szukamy”. To „o ile” świadczy, że nie mamy zupełnej pewności. Zresztą w nazwisku była jakaś różnica.	Ba, mam jeszcze interes na mieście.	Choćbym i nie odmienił, trudno oczów nie mieć i nie dziwować się.	Cicho! ależ własnego głosu nie słyszę Mój drogi, widzę, że ty najlepiej się bawisz, bo najgłośniej krzyczysz.	Ciotka, widzisz nawet w razie przegranej, będzie miała jedną wielką pociechę. Moje zbiory za jakie kilka tygodni będą już w Warszawie, a to było jej marzenie od lat kilkunastu. Jeszcze ojca namawiała na przeniesienie ich do kraju bardzo usilnie. Już wszystkie gazety rozpisują się o tem to trudno wypowiedzieć.	Czy każe mi pan jeszcze coś podpisać? Czy może mam przyjść dopiero jutro rano?	Dobry znak Dowodzi, że nie zamarł w panu zmysł duchowy.	Dobrze przez ten czas poznacie się bliżej ze Stachem Połanieckim. Mówię ci, wykapana Anna! Ale tyś jej nigdy nie widziała. Pamiętaj też Maryniu, że on jutro, jeśli zechce, będzie naszym wierzycielem, ale dziś, to tylko krewny i gość.	Dziwić się należy skąd dzierżawcy wynajdują pieniądze, gdyż życie ich to istna głodówka. Aść nie nosisz przy sobie takiej rzeczy, jak tabaka, panie Balfour? Nie? No, to mogę się bez niej obyć. Ale ci dzierżawcy (jakom powiadał) są bez wątpienia poniekąd zniewalani do tego. Jakub Stuart w Duror (ów, którego zwą Jakubem z Wąwozów) jest przyrodnim bratem Ardshiela, naczelnika klanu; ten zaś jest człekiem bardzo poważanym i sprawuje surowe rządy. Ponadto jest też człek, zwany Alan Breck...	Dziękuję Uprzedzę cię o tym tydzień wcześniej.	I na cóż oni dźgają tym ościeniem w głowy słoni?	Jeszcze nie jestem kupcem	Ma pan zapewne na myśli coś w rodzaju windy?	Mam więcej niż to w portmonetce Pani Morrison dała mi pięć szylingów, a pani Medlock dała mi też pieniędzy od pana Craven.	Mówił w istocie. Czy jednak nie dał wam jakich objaśnień o...?	Na drzewie?... dziś w nocy?...	Nie darowywamNie darowywam (daw.) przerwał ostro starzec.	Nie może to być, rycerzu, abyś waćpan dopiero mnie ujrzawszy, tak wielką miał do onej służby ochotę.	Nie potrzebuje wasza dostojność rozpaczać Prawo nasze jest wyraźne... Niech więc wasza dostojność wyśle do Memfisu czterech albo sześciu naszych ludzi i zaopatrzy ich w wyroki. Reszta należyć będzie do nich...	Nie. Pan z panienką właśnie przy śniadaniu.	Obrońca zapowietrzony! nie ciep się tak, bo obertelek zgubisz.	Oczywiście Wwóz do Ameryki trzech tysięcy Żydów jest bezsprzecznie najmniej ponętną stroną tej propozycji. Trudno jednak wysuwać w tym względzie jakiekolwiek zastrzeżenia. Nie trzeba zapominać, że, w gruncie rzeczy, to nie my zabieramy ze sobą Żydów do Ameryki, ale oni	Prawda, moja Elżuniu, tak będzie. Złe się sprawdziło, to i dobre się sprawdzi. Tylko nie wolno nam zgubić drogi. Żeby tak dostać się między narody chrześcijańskie! Ale wydaje mi się, że coś tam się czerni daleko... Chyba mury...	Proszę pana, kolega z prawej zniecierpliwił się, powtarza sygnał.	Schowaj swój głupi pomysł dla siebie! Teraz kolej na Dorę	Słyszałam coś lepszego w Auneau koło Chartres Przyszło tam na świat dziecko o gęsich nogach i głowie węża. Akuszerka obecna przy porodzie tak się przeraziła, że rzuciła potworka w ogień.	To źle, kiej nic nie wiemy Zniosła kura dwa jajka naraz? Czy co ważniejszego jeszcze się stało?	Widzisz przecie, mój panie, iż nie jestem przy szpadzie czy chcesz udawać mężnego z człowiekiem bezbronnym?	Za dzieło tak wielkiego kunsztu podziękuje wam potomność ja zasię ino za to wdzięczen jestem, żeście przysporzyli blasku memu panowaniu. Kto wspomni imię mistrza Wita, chyba i o Kazimierzu nie zabaczy. Bóg wam zapłać.	Za się! nie!	Zrozumiesz później wiele rzeczy. Pisze on raporty pewnemu pułkownikowi. Ma wielkie poważanie tylko w Simli, a rzecz szczególna, że nie posiada nazwiska, tylko liczbę i literę... taki to u nas zwyczaj.	Żdżeżdże moje dety pęcie subełne Fityfalem fas pofiem dylgo na Bolach Elisejsgich, gietyżdzie bżejesztszały bofosem, parco szatgo!	A Jasiek taki zmyślny do lementarza, aż się panienka dziwuje.	A krewnych masz?	A no zobaczym, da się to widzieć, rzekł naczelnik.	A racja. I mówisz, że w testamencie jest...	A skądże ja przybywam, jeśli łaska?	A tyle odsiedział w ciężkich robotach, juści, co karwaskarwas (gw.)	Ach, cóż to za pedanteria!... Kiedy we mnie serce zamiera z trwogi, że potępiłem niewinną, on wykłada logikę!... Bywaj zdrów, profesorze... Twoja mądrość robi wrażenie piły, która piłuje żywego człowieka.	Bo mi ten twój pokój mocno pachnie celą zakonnika.	Bo tak chciał	Chce pan herbaty czy kawy?	Co to, Jaśku? Płakałeś przez sen.	Cóż za sprawa tak nagła?	Dla całego świata!	Dobre winko	Dobry człowiek jestem, zgodliwy, wszyscy o tym wiedzą, ale jak mnie kto chlaśnie batem, gotówem oddać kłonicą.	Dżemmo!	Et, bredzisz! Pan Adam takiż wariat jak i ty.	Grać będziesz?	Hanka, stul pysk, bo ci go przymknę!	Hej! Kochan! Niech mi podadzą konia!	Ho, ho!	I cóż?	I to wszystko przepadło?	Ja?	Jak się zowie?	Jak to?	Jestem... jestem tak wdzięczny	Kiedy Czesław odjechać musi?	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Ma pan rację. Właśnie złości się... Czy ma pan wolny czas?	Miłościwa królewna raczy porachować, ile ubiegło lat od narodzenia Pańskiego.	Mordechaj-Mendel? A kto to taki, ten Mordechaj-Mendel?	Niczego	No, mój drogi, przyznaj się do winy! Po co się dąsać? Przecie ja cię kocham właśnie takim, jak jesteś! Widzę cię równie szczupłym jak w dniu ślubu... Może jeszcze szczuplejszym.	No, nas przewiózł, więc wiadomo.	No, wiem.	O cóż cię prosiłem?	O, bardzo zakurzone	O, to niesprawiedliwie, niesprawiedliwie!	Odkrył pan tu gdzie spiżarnię? Cudza własność	Ot dziś rano jak gradem sypnęli mi rachunkami dostarczający kupcy, zwąchawszy o jakimś pojedynku.	Pani odjechała z panienką	Pani! Wyrzutkom obcym dobrej doli zdrowie zwykło służyć.	Panie inżynierze to już jest moja sprawa. Zechce pan teraz uważnie wysłuchać, o co mi chodzi. Postawimy niewielką fabryczkę. W jednej części budynku zainstalujemy aparaturę do wyrobu kauczuku tego lepszego...	Powinieneś już to odgadnąć: jesteśmy piratami z Tortugi. Broń się albo zginiesz.	Ratuj!	Słuuucham.	Tai neprisiimki manęs už sūnų; aš su tavim nenoriu eiti; liksiu čia; prapulsiu kaip šuo, o neisu. Moteriškė, norint motina, man neprivalo prisakinėt.	Tak, gdyby serce, gdyby głowa!	Tak, wujenko.	Tak, ze strony Ladislausa przybywają posłowie...	Taka sobie. Lepsza ta, niż żadna.	Trzy tygodnie temu.	Widzi mi się: śmierć to pewna, bo przecie całe pułki janczarskie ich strzegą! Ha! Popróbujmy!	Więc gdzie pan go chce ulokować, Pencroffie?	Zmarły król zostanie za kilka dni pochowany w Windsorze, szesnastego tego miesiąca, zaś dwudziestego odbędzie się w Westminsterze koronacja nowego króla.	Żywot z niej wyparłeś? Ach, szkoda, szkoda!... A źrebak?
Właśnie że teraz będę mówił. Cała ta wasza polityka to jest farsa. Jeden Kocmołuchowicz coś jest wart, o ile pokaże, co umie Jest farsą jeszcze od czasów rewolucji francuskiej, która na nieszczęście do nas nie dotarła. Były tam próby, ale co to. Wtedy był czas jeszcze stanąć na czele ludzkości i my bylibyśmy to potrafili, gdybyśmy zaczęli się rżnąć porządnie wtedy, gdyby był człowiek, który by miał odwagę to zacząć i to na wielką skalę. Refleksem tych niedorobionych rzeczy były mesjaniczne brednie ach! Wolę już Żydów po stokroć i wolałbym żeby ta Polska żydowska nawet była, niż taka ślachcicka.	Przyjdą wtedy, gdy zechcą przyjść Stójcie w pogotowiu i nie zasypiajcie s-ssprawy!... Co zaś-ś się tyczy „twojego” Człowieczątka, od którego nie wahałeś-ś się wziąć s-słowa, narażając go tym samym na pewną śmierć... co się tyczy, powtarzam, „twego” Człowieczątka, to jes-s-st ono teraz pod moją opieką... a jeżeli dotychczas-s nie uświerkło nędznie, nie jest to bynajmniej twoją zasługą, ty stara osiwiała sobako! Warujcież tu s-sobie, pieski i suczęta, czekając s-s-spotkania z rudzielcami, i czujcie się szczęśliwi, że Ludzkie Szczenię i ja s-s-stoimy po waszej s-s-stronie.	Co ty tak stoisz ponury? Co tobie? Nie wstyd ci mieć strach w sercu, a łzy w oczach? Nie każdemu dano siedzieć w chacie i spoczywać, różne losy, różne dole. Dobrej myśli bądź! Czasem ja widzę, widzę daleko, widzę jasno, czasem ja jutro odgadnę... Nie smuć się, Sambor. Złego ci się nic nie stanie.	Wiara, powiedziała, we mnie, w matuchnę wa­szą i w to, że tobie się zjawiłam. Niech uwierzą, mówi, że spośród wszystkich ludzi świata, ciebie wy­brałam na mojej łaski pośrednika. Chociażeś biedny dziad krakowski, chociażeś pijus jest i drań.	Prosto z fajki. Człowiek tak się zwiąże, tak się zrośnie z jedną myślą, a potem przyjdzie lada przeszkoda i ot, z tych pałaców tyle się zostanie, co z tego dymu, który puszczam w tej chwili.	Jambroży puszczali krew i nic... i wosk topiony lali jej w gardziel i nic... i sól... i nic... pewnie paskudnik... Witek pedał, co borowy wygnał ich z zagajów i co granula zara się pokładała i stękała, jaże ją i przygnał...	Widziałem ją naprzód przy fontannie, a potem spotkałem ją dwukrotnie. Pamiętaj, że podczas pobytu w domu Aulusów mieszkałem w bocznej willi, przeznaczonej dla gości, i mając wybitą rękę nie mogłem zasiadać do wspólnego stołu. Dopiero w wigilię dnia, na który zapowiedziałem swój odjazd, spotkałem Ligię przy wieczerzy zbiornik, rezerwuar cieczy. ze świeżo wyrwaną trzciną w ręku, którą zanurzała kiścią w wodzie i skrapiała rosnące wokoło irysy. MłodośćSpójrz na moje kolana. Na tarczę Herakla, mówię ci, że nie drżały, gdy na nasze maniplemanipuł (z łac.) medalion z amuletem, noszony przez chłopców rzymskich. na szyi, oczyma tylko żebrałem litości, długo nie mogąc słowa przemówić.	Co się wam słusznie należało, odbijacze!	Czemu? bo się boję, bo z was jedna na dziesięć umie kochać, choć nie macie nic innego do roboty.	Drogi kolego to, o czym teraz mówić będę, wykaże panu z całą możliwą dokładnością, że nikt nie jest wolny od pomyłek i błędów! Jestem przekonany, że i wy, panowie, którzy gracie w „salonowca”, przerwiecie tę piękną grę, bo to, co mam do opowiedzenia, będzie interesujące i dlatego między innymi, iż wielu fachowych wyrażeń wcale nie zrozumiecie. Opowiem wam rzeczy ciekawe o „Świecie Zwierząt”, abyśmy zapomnieli o troskach i kłopotach wojny.	Głos publiczny na całym dworze, domaga się przykładnej kary...	O! Wróci, jak Bóg na niebie, tak wróci!	Powiedziałem zatem powiedziałem, że nic nie może zdarzyć się panu hrabiemu pomyślnego, co by nas nie uradowało, i nic niepomyślnego, co by nas nie zasmuciło. Otóż dowiedzieliśmy się z najlepszego źródła, że pan hrabia... że u pana hrabiego... że...	Tylko na naszych polach ani znaku jeszcze owsów i jęczmionów.	Umyślnie tu czekałem. Nasi już są na dworcu; za godzinę ładują. Prędzej.	To jest właśnie coś irytującego! Pozwala się badać i patrzy na nas z takim pobłażliwym uśmiechem... Gdy się go o co spytać, odpowiada z gotowością, ale nie podobna oprzeć się wrażeniu, że pytania nasze uważa właściwie za zbyteczne i pozbawione zgoła sensu. Raz wprost nam powiedział: „Panowie, badając mnie, nie rozwiążecie zagadki ani dla siebie, ani dla mnie. Czy przez badanie człowieka zrozumieliście panowie kiedykolwiek, jak najprostsza myśl jego do skutku dochodzi”. Nie mogliśmy mu odmówić słuszności.	A te sześćset rubli, co pani chciała?	Co mi tam bzdurzysz, mały! Brooks jesteś, Brooks z Sheffield, znam cię przecie!	Ej, nie, owszem, bywałem nieraz na wsi i za granicą w miejscowościach sławnych z piękności. Ale jakoś nie mam już tego zmysłu. Wzgórek, trawka i źródełko: oto dla mnie i cała natura. Większe, mniejsze, ale zawsze to samo: wzgórek, trawka i źródełko...	Niech będzie co chce, byle ojciec kochał mnie dalej!	Odpocznę trochę i zaczekam na nią.	Pan dyrektor nie będzie czekał na powrót auta?	Po trzecie, że może zapisać majątek na cele publiczne...	Poczekaj A ja, ja? Nie umieram raz na zawsze?	Prędko teraz Maćko wyzdrowieje, bo na rany nie masz nad niedźwiedzie sadło do środka, a bobrowy skrom na wierzch. Za jakie dwie niedzieleniedziela (daw.)	Cztery... pięć... do dziesięciu tysięcy rubli... Pan Stefan Solski na żądanie panny Ady Solskiej taką sumę zostawił do dyspozycji pani Latter, gdyby kiedy znalazła się w kłopotach finansowych... No, ale ja, jak się pani domyśla, o jej położeniu nie mogłem wiedzieć.	Chciałabym sprawić przyjemność Arturowi. Pana Brooke’a się nie boję, bo on taki dobry, ale z innymi nie chcę się bawić ani rozmawiać, ani śpiewać. Znajdę sobie zajęcie, żeby nikogo sobą nie kłopotać, a ty, Ludko, się mną zaopiekujesz. Wtedy wybiorę się z wami.	Bo moje oczy nie są do tego, żebym ja nimi patrzyła, tylko żebyś ty w nie patrzył	Tak, nasze poszukiwanie jest niezawodne. Pozbyłem się wielkiej pokusy.	Wątpię, aby on, w dzisiejszym stanie swoim, miał jakąkolwiek wolą w tym względzie. Sądzę, że tymczasem najlepiéj będzie do Wilna...	Mnia, mnia, mnia jeśli skosztujesz kropelkę, niech diabeł mnie pokosztuje. Słyszysz ty, kuśko diabelska? W wasze ręce, sterniku; pełną czarkę z tego najlepszego. Hej tam, przynieś no szklanice, Gymnaście, i tę wielką ogromność pasztetu szynecznego albo szynkowego, wszystko mi jedno tak czy tak. Uważaj, żebyś się nie potknął.	O, nie, panowie sędziowie, nie ponosi mnie fantazja! Nie szukam oratorskich efektów. I bynajmniej nie sięgam do niepodobieństw. Jeżeli zaś niepodobieństwem  byłoby dzisiaj nagrodzenie znachora doktoratem, to jedynie z tej racji, że nasze ustawodawstwo popełniło tu przeoczenie. Że różną miarę do równie odpowiedzialnych zastosowało zawodów. Wysoki Sądzie! Nie możemy zgodzić się, by życie ludzkie zostało powierzone lekarzowi, którego wiedzy i umiejętności nie gwarantuje ukończona medycyna. Ale powierzamy je bez wahania inżynierowi, budującemu maszyny czy mosty. A przecież tytuł inżyniera i wszystkie związane z nim prawa może otrzymać każdy, chociażby nie przechodził studiów w politechnice, jeżeli wykaże swoją pracą, że posiada dość wiedzy i dość umiejętności dla swego zawodu. Czyż mam tu wymienić ogólnie znane nazwiska tych uczonych, którzy w politechnikach polskich obdzielają tysiące słuchaczy swą wiedzą, a sami nawet świadectwem szkółki powszechnej poszczycić się nie mogą?	A nic. Szczęśliwa. Ale jest tam panna Ratkowska: ogromnie miła panna! Bez mała, żem się w niej nie zakochał.	A odwróć się pan teraz, bo będę się przebierała.	Ale czasem... mogą przyprawić nawet o szaleństwo... nawet o życie! zawołał hrabia.	Ale przyjaźń nie powinna mieć tak cudownych ramion, ani być tak piękną.	Bardzo mało, tylko to wiem, żem przez sen bardzo płakała i żem potem umarła.	Bodajbym się mylił! Bodaj o mojego hajduczka chodziło! Michał, dobranoc ci! Bierz hajduczka! Hajduczek jeszcze gładszy! Bierz hajduczka, bierz hajduczka!...	Którem miał przy sobie... W pasie były zatknięte; gdzie pas?	Ludzie ubierają się, jak mogą.	Miłość! nauczyłem się innego prawa we wszechświecie mego świadomego lub nieświadomego wroga.	Nie, żeby się okazać uprzejmiejszymi niż jesteśmy.	Podobno tak	Pospiech wszystko zgubić może Uwolnić was z więzienia znajdą się sposoby inne... Dla wyzwolonego schronienie się znajdzie...	Powiedzmy otwarcie, bez żadnych upiększeń, że pani szanowna kocha się w umarłych?	Proszę się uspokoić Zobaczy pani, wróci wesoły, uśmiechnięty i szczęśliwy.	Spodziewam się wiele po pani Lyons i mam nadzieję, że jutro pozyskamy choć jeden dowód.	Słyszałem, że pani wszystkiem się tu zajmuje: czy pani lubi gospodarstwo?	Tak jest, panie. Garść została.	Tak pan sądzi?	Tak.	Trzeba wiele i żarliwie rozmyślać o śmierci. Wówczas dopiero rozświetla się wszystko. Wielkość życia maleje i nędzne sprawy tutejsze staje się jak proch. Gdyby milioner amerykański był w stanie zajrzeć we wnętrze własnej swej trumny we trzy tygodnie po pompie pogrzebowej	W istocie, to zdaje się możliwa kombinacja	A może Rzędzian nawróci jeszcze do Zbaraża?	A może i nie moda maskotka..	A my potrzebować będziemy szesnastu...	A więc!	A zatem?...	Ale to jeszcze nie koniec, jeszcze mam coś do powiedzenia waszej miłości Oby mię serce wasze zrozumiało.	Ba!...	Bardzo.	Bo to, widzisz jeśli idziesz szukać brata, mogę ci oszczędzić niepotrzebnego trudu.	Bo wlałem ci w serce uczucie, które tam nigdy jeszcze nie gościło: żądzę zemsty.	Będę bardzo wdzięczny, a jak szczęśliwy, tego nawet nie próbuję wyrazić.	Czy cię okpił?	Czy ja ją kochałem? To mało, ja żyć bez niej nie mogę	Czy to nie trochę za daleko?	Gotowy.	I może pani to robić?	Ja bym tu i przenocował, gdyby była izba jaka po temu.	Jak Boga mego kocham! prawda.	Jako dopełnienie tylu uprzejmości poproszę jeszcze o zachowanie sekretu.	Kobieta, Kochanek, Mąż, Mężczyzna, Żona mówiła przyciszonym głosem panna Izabela.	Kocham cię także, dla ciebie samego jedynie	Mam, ale nie dam!	Methoda synthetyczna, którą także zgadującą zowią, panującą była od najdawniejszych czasów do XVII wieku. Bakonowi przeznaczonem było uzyskać nieśmiertelną sławę twórcy Analyzy i zakładcy nowego gmachu...	Mów dalej, Ropuchu	Nie, panie hrabio To była vendetta, połączona z odebraniem należności.	Nie.	No więc dobrze. A teraz... W imię Ojca i Syna... w drogę!	Oczywiście. Piknik jest dla mnie. Mogą przyjść wszyscy, których zaproszę, a ja chcę, żebyś ty przyszła.	Odrzucam.	Odszedłbym stąd...	Pana mieszkanie stoi pustkami	Panie Andrzeju!	Pilnuj teraz wyjścia.	Poeta!	Praktycznie i energicznie...	Proszę	Przepraszam bo to kapuśniak.	Skończmy więc ten temat. Do widzenia.	Skądże ty te wyrazy...	Trzymam i o tobie swoje, jeno ci nie powiem	Uchowaj Boże, mości dobrodzieju! I owszem, słucham z wielką atencją.	Widzę, że pamiętasz wszystkie szczegóły.	Więc tambowskim.	Wstawaj! Aresztuję cię!	Zaraz mieli wyjeżdżać.	Śmiało! Naprzód! To przecież nasz kucharz!	Żono, jeść, bom głodny kiej wilk
Nie wiem. Być może, że znajduje się ich w okolicy więcej. Ale jeśli nie, to bez wody muszą zginąć.	Nie śmiej się. Jestem zdenerwowana i gubię się w sprzecznościach. Ale któż się w nich dziś nie gubi? Widzisz: tam z Zachodu będziemy mieli tajną pomoc. To, że upadła Biała Rosja, niczego nie dowodzi. Tam nie było ludzi, takich właśnie, jak Kocmołuchowicz. Tam, na Zachodzie, młode bolszewizmy, jeszcze z lekka od spodu podnacjonalizowane i używające tajnie faszystowskich metod, pod pozorami tego, że czas jeszcze nie przyszedł drżą, powiadam ci, przed możliwością chińskiego gniotu, niwelującego wszelkie subtelniejsze różnice. Dlatego muszą nam pomagać, nie tylko w utrzymaniu status quo, czyli obecnego marazmu, ale muszą nas czynnie pchać w ideowo przeciwną im stronę, ze względów technicznych. W głowie się mąci, gdy się pomyśli do czego doszła komplikacja życia. Finanse z Zachodu za to kolory skóry nawet stają się obojętne. Właśnie przychodzi pan Cylindrion Piętalski, baron papieski i szambelan, były dowódca kulomiotów gwardii Jego Świątobliwości. gdyby można czasem całego siebie wyrzygać prosto w nicość, nie przestając przy tym istnieć! Cóż to byłaby za frajda!	Myślę, iż wielka szkoda, mości panie, żeśmy stracili tę drugą łódź! Prochu i kul nam jeszcze wystarczy. Ale zapasy żywności są szczupłe, bardzo szczupłe. Tak szczupłe, panie doktorze, że kto wie, czy to nie dobrze, iż mamy do wyżywienia o jedną gębę mniej.	Mahdi wysyła was do Faszody w tej myśli, że tam pomrzecie. W ten sposób zemści się na was za twój, chłopcze, opór, który go dotknął głęboko, a nie straci sławy „miłosiernego”. Taki on zawsze... Ale kto wie komu pierwej śmierć przeznaczona! Abdullahi poddał mu myśl, żeby tym psom, którzy was porwali, kazał jechać z wami. Marnie ich wynagrodził, a teraz boi się, żeby się to nie rozgłosiło. Obaj z prorokiem wolą przy tym, by ci ludzie nie opowiadali, że w Egipcie są jeszcze wojska, armaty, pieniądze i Anglicy... Ciężka to będzie droga i daleka. Pojedziecie krajem pustym i niezdrowym, więc pilnujcie jak oka w głowie tych proszków, które wam dałem.	Naturalnie; ale czy znasz pan człowieka w jakiemkolwiek położeniu, któremuby z żadnej strony niczego nie brakowało?	Ach, plotka!... Moja droga, nie mamy prawa więzić cię, ale... musisz chyba pogadać jeszcze ze Stefanem...	Cóż poczniesz z sobą? chciałbym staremu powinowatemu zadość uczynić, ale mam moich ubogich i sam nie jestem bogaty.	Nie powiem. A może kiedy, jeśli zobaczę, że my się naprawdę pokochali ze sobą...	Nie przesadzajmy, mości Ned Nie mamy powodu obawiać się kapitana Nemo, ale też nie podzielam opinii Conseila. Poznaliśmy tajemnicę „Nautilusa” i nie sądzę, żeby kiedy jego dowódca zdecydował się wykryć ją całemu światu, wypuszczając nas na wolność.	Boto teraz ranki chłodne moja Tekluniu. Ale, ale, jakże się tam ma ta poczciwa ekonomowa?	Nie, panie Harbercie ale jednak ta przystań nie bardzo mi się podoba. Jakoś nieprzyjemnie wygląda.	Trupem! Czyż nie zgodziłaś się przychylić do jego ostatniej prośby i wrócić mu wolność pod warunkiem, że...	Może napiszę.	Pamiętam o tém ale... nieczas o tém mówić, Hennicke. Jesteś więc zemną?	Ale pan tak myślisz w głębi ducha.	Dobrodzieju mój kochany, ale ten Karczmarek to dziwny człowiek.	Po trzecie powinno znajdować się tu naczynie z wodą do picia. I o tym także pan nie pomyślał. A propos! Czy wiesz pan, na której stacji rozdawany będzie menaż? Nie wiesz pan? Naturalnie, wiedziałem, że pan się nie poinformował.	Słowem, panie Bergerin Pan jest człowiek honoru, nieprawdaż? Zdaję się na pana; niech pan odwiedza żonę tyle razy, ile pan uzna za stosowne. Niech mi pan zachowa moją dobrą żoneczkę, kocham ją bardzo, widzi pan, choć tego nie znać; bo u mnie wszystko odbywa się wewnątrz, w głębi duszy. Gryzie mnie to. Zgryzota weszła w mój dom ze śmiercią mego brata, dla którego wydaję w Paryżu istne sumy... ostatnią żyłę z siebie wypruwam i nie ma temu końca. Do widzenia panu, jeśli da się ocalić moją żonę, niech ją pan ocali, gdyby nawet trzeba było wydać na to sto albo dwieście franków.	Ach, to pan, widzę, nie słyszał, że Castellowie pochodzą od Marino Falieri...	Ach, pogodzę pana z moją ciotką. Jest dla pana bardzo życzliwa i nie sądzę, aby to zapomnienie panu zaszkodziło. Słuchacze i tak zapewne myśleli, że był to duet, gdyż ciotka Agata sama jedna wali w fortepian za dwoje.	Nic jednak to wszystko nie pomoże trzeba będzie się przyznać, bo najpierw do wszystkiego zawsze przyznawać się mamie trzeba, po wtóre zaś ubranie wygląda jak psu z gardła wyjęte, więc nie uda się ukryć.	Dobrze więc, naprawiłem je. Montfleury jest na sprzedaż; stracę, jeśli trzeba, pięćdziesiąt tysięcy, ale rad jestem, żem się wyrwał z tego piekła obłudy i szykan. Poszukam samotności i sielskiego spokoju w jedynym miejscu, gdzie one istnieją we Francji, gdzieś na czwartym  pięterku, wychodzącym na Pola Elizejskie w Paryżu. I jeszcze zastanawiam się, czy nie rozpocznę kariery politycznej w mej dzielnicy, składając jaki grosik na rzecz parafii.	Jest to folwark w tych górach. Był sobie od wieków folwark w górach nazwiskiem Majdan. Należał do dziedzica, jak przystało na folwark. Nie dawał zbyt wielkich dochodów, boć to góry, drogi ciężkie. Wziął tedy dziedzic, jaśnie pan Bodzanta, i przekształcił folwark na dziwaczne ogrody. Kazał wyciąć część lasu i otoczył parkanem jedno miejsce. O wiorstę dalej	Nie mówię tego panu bynajmniej dla wywołania sprzeczki Dzięki Bogu, zabijaką nie jestem, i będąc tymczasowym tylko muszkieterem, biję się jedynie, skoro do tego jestem zmuszony, a zawsze z niemałą odrazą; tym razem jednak sprawa zbyt jest ważna, bo przez pana skompromitowaną została kobieta.	Tak dokładnej, że karczmy nie można wcale znaleźć.	A ja sądzę że pan Smith jeszcze lepiej będzie mógł pana słuchać, gdy najpierw skosztuje tego sosu z preriokurów, bo to są preriokury, panie Cyrusie	Czy nie mógłbyś znieść, gdyby... gdyby chłopiec jaki na ciebie patrzał?	Mówi, że nam nie da lania. Czy wyobrażasz sobie, że masz jakie pojęcie o torturach?	Dla mnie ma znaczenie tylko to jedno, że pana kocham, że pana uwielbiam, że wprost nie wyobrażam sobie, jak mogłabym żyć z dala od pana...	Co wziąłem, gdziem się obłowił, com ojcu ukradł? Daje mi ojciec chociaż grosz na pensję? Ile razy ojciec naciągał mnie na pożyczki? kiedy rachunków nie składałem? co?.. a odnawiam pałac, to ojciec dobrze wie, że za oszczędności, za konie, które mi wolno chować, mam to w kontrakcie. To zato, że robię i za pana i za parobka, że cały dzień, jak pies z wywieszonym ozorem, latam przy gospodarstwie; to zato, że zaprowadziłem gospodarstwo leśne, że zaprowadziłem płodozmian, że podniosłem dochód w dwójnasób, że pracuję jak wół	Nie, nie, uspokójcie się! tylko na przypadek gdybyśmy nie wszystko zastali w porządku	Garść nieliczną, o której nie warto i wspominać! I jeśli Wasza Wysokość zechce przyjąć mą radę...	Nie chciałem ci się wcale pokazywać na oczy!	Nie grajmy w chowankę. Wobec mnie to niepotrzebne. Przecież ja wiem.	Nie wiem i bardzo mnie to dziwi... zazwyczaj kręci się tutaj zawsze wieczorem, jak gdyby sam czart go popędzał.	Nie! gdyż zanim ukaże się słońce, ja również wystąpię do walki i wszystko wyjawię.	Nigdy nie widziałem go wesołego, nawet na Tortudze. Ani cienia uśmiechu.	Ostrygi wyborne! Nie skosztuje pan?	Piotruś?! Pan Piotruś nigdy już tutaj nie przyjdzie!	Powiedzcie mnie, kto wy taka, i jakie wasze życie od urodzenia było? Czy to wy... nu... co to wy takiego o tej zapłacie...	Pod żadnym względem rywalizować z ordynatem nie mam pretensji.	Już bym do tego czasu psa i kota wyuczyła posługi, a ta stoi na środku izby jak pień! Masz!	Na świętego Damiana zatem jasne jest, że i on przejdzie.	Bo mi się tak chce, Jędrusiu! bo mi się tak podoba, synku! jak Boga tego kocham.	A czy ozdrowiejesz zaraz, gdy się ogrzeje na świecie?	Czemuż to ma nastąpić zmiana, babko?	Czyż zawsze mam być sama jedna w tym wielkim i ponurym pokoju?...	Jak to co się stało? Już ja go wam wnet oporządzę.	Król! N. Pan! król przybywa jutro, to jest dziś rano tu będzie.	Moja ty droga, dobra!... jak ja się cieszę, że zobaczyłem ciebie! Ile ja tobie do powiedzenia mieć będę.	No, Salomonku, tego natrętaśmy zbyli, trzeba przystąpić raz do uczynienia tu porządku...	Owszem. Mnie w rezultacie wszystko jedno. Wreszcie ten pan miał za sobą prawo...	Skąd pan to wie?	To pan mnie potrzebujesz?...	Zaśbym tam darował swoje! I komu jeszcze, dworowi, co ma tyle lasów i ziemi!...	I ty, o poczciwy Sancho Pansa, najlepszy giermku najlepszego z rycerzy, ciesz się, że masz najlepszą żonę w świecie, twoja Teresa w tej chwili przędzie tak pracowicie, że obok niej stoi garnek u góry otłuczony z dwoma kwartami wina dla orzeźwienia się przy pracy.	A widzi pan!	Co?... No, dziesięć okrętów	Do gry!	Dziwnie gładko to u was idzie!	I cóż? Zdaje się, że musiał się dobrze tłumaczyć z postoju w Portoferraio?	I dlaczego raptem dwa złote? Zgodziłam się na czterdzieści groszy.	Jakim to prawem chcecie mnie sądzić i egzekwować?	Kto jemu pozwolił? Toż to jest niepodobieństwo!...	Liga? A kto na nią będzie zważał?	Mam ja tu, rzekł książę, swoich młodzieniaszków, pewnoć znana Zakonowi ich siła, podołają oni choćby największym ciężarom, a waszym pachołkom oszczędzą strachu przed mojemi sługi, dodał, wskazując na leżące niedźwiedzie.	Miniatura stryja z roku 1828, malowana na kości słoniowej.	Musiał słyszeć od panny Eufemii...	Na Wyspę Lincolna!	Na ten, którym Radziwiłła zwiążą.	O! Przypominam go sobie doskonale To był wariat.	O, jeżeli panu na tym zależy, wymówię mu natychmiast.	Późno pani powróciła od państwa Endelmanów?	Serio tak myślisz?	Tak	Tak!	Zgorszenie samo krzyczy; co tu dodawać?	Zupełnie Stosownie do instrukcji nadesłanej mi przez pana Airy, przed miesiącem wyjechałem z Capetown do Lattaku. Przybywszy tam, zgromadziłem wszystkie przedmioty niezbędne do odbycia dłuższej podróży w głąb lądu: wozy, konie, żywność i przewodników. Eskorta złożona ze stu uzbrojonych ludzi oczekuje panów w Lattaku, a jej dowódcą jest doświadczony myśliwiec, Buszmen Mokum, którego pozwoli sobie pułkownik przedstawić.	A kto tam w rowie?	A rzeczywiście...	Bardzo dobrze...	Elisabeth Normann?	Gdybym ci mogła wierzyć...	Gdzie?	In saecula saeculorum	Ja, poczerniony? gdzie?	Jak sobie życzysz, synu.	Jucha, Scypion Afrykański Młodszy...	Mów dalej.	Nagrodzi się ten despekt waszmości.	Pyszne exordium!	Pójdź tu, Eunice, obejmij mnie ramionami i daj mi usta twoje... Kochasz ty mnie?	Sam ją rozpoczął, podając wbrew przysięgom pomoc buntownikom.	Są nieszczęśliwi, moje dziecko	Toć ludzie zobaczą!	Wawrzuś?	Weźmiesz go?	Wieści o księciu Bogusławie powinny wkrótce nadejść.	Znasz go pani zatem?...	Żal mi tylko porzucać Dołęgę.
Nie śmiałbym zakłócać pańskiego spoczynku, gdybym nie był przekonany, że ktoś, co wynalazł sposób przebycia w tak krótkim czasie tak długiej drogi, może również mieć sposób niemęczenia się nigdy. Wiesz też pan, że nasi ludzie koniecznie utrzymują, żeś pan czarnoksiężnik. Rzeczywiście obrót, który pan przypisujesz Ziemi, jest dość dowcipną zagadką, tym bardziej, że przypuściwszy nawet, iżeś wczoraj wyjechał z Paryża, to jeszcze Ziemia nie potrzebowałaby wcale obracać się, abyś się tu pan dostał. Słońce za pośrednictwem pańskich flaszeczek podniosło pana w górę, musiało cię więc spuścić na to miejsce, gdyż według Ptolomeusza i nowszych filozofów Słońce obraca się w tym ukośnym kierunku, jaki ty chcesz nadać Ziemi. A zresztą cóż mamy za powód utrzymywać, że Słońce jest nieruchome, kiedy widzimy, jak bieżybieżyć (daw.)	Więc to pan jesteś komendantem Genestasem A! panie kochany! tak jak to niedawno utrzymywałeś, byliśmy przyjaciołmi nie znając się jeszcze. Pragnąłem gorąco poznać pana, po tém, co mi o tobie pan Gravier opowiadał. Nazywał cię mężem, godnym zająć miejsce w wizerunkach Plutarcha.	Chodzimy czasem do Opery, czasem w dnie abonamentu księżnej Parmy, to wypada co tydzień; zdaje się, że to bardzo szykowne, co tam pokazują: sztuczki, opera, wszystko. Nasza księżna nie wzięła abonamentu, ale bywamy i tak, raz u jednej przyjaciółki naszej pani, inszy raz u drugiej, często na parterze w loży księżnej Marii, też Guermantes, zamężnej za kuzynem naszego księcia. To jest siostra księcia Bawarskiego... Więc pani wraca do siebie Pani Franciszka ma dobre zdrowie.	To właśnie jest najciekawsze, jak to pan hrabia wykonał...	Jakże się to stało? Niech mi pan opowie, bo pasjami lubię takie historie. To wygląda jak w romansie.	Jegomość to się nic nie zmienił czegóż by to pan Kmicic miał więcej jegomości od mego pana albo od pana Wołodyjowskiego admirować?	Ale to się znów zaczyna, czy pan nie słyszy?	Rzecz niesłychana, moja droga rzecz dająca się wytłumaczyć, ale niewytłumaczona! Ludzie najwpływowsi należą do jej przyjaciół, a czemu? Nikt nie śmie zgłębiać tej tajemnicy. Więc ten pan to lew angulemski?	Ech... Pan kupiec sobie kpi. Kto by nie znał dziedzica? To przecież Mendel, czarny Mendel!	A jednak muszę ci powiedzieć. Jest to moja konieczność, jest to ten zbytek, luksus, na który chcę sobie pozwolić. Nie jest to moment słabości, lecz potrzeba momentu słabości... Otóż...	A co to za nieszczęście dla Femci... Bo gdyby nie przyjazd tej... panny Magdaleny, Krukowski niezawodnie ożeniłby się podsędkówną. Byli tak dobrze... a dziś!...	Panie Wokulski W tej chwili dowiaduję się... Jestem Krzeszowski... Dowiaduję się, że ten biedny Mraczewski z mojej winy otrzymał dymisję. Ależ, panie Wokulski, ja wczoraj bynajmniej nie miałem pretensji do pana... Ja szanuję dyskrecję, jaką okazał pan w sprawie mojej i mojej żony... Ja wiem, że pan jej odpowiedział, jak przystało na dżentelmena...	A mnie to po co?	Nadbieży czas, że prawda na wierzch wyjdzie ale pierwej musi się pan nasz miłościwy sam przekonać... On też da mi później świadectwo!	Jeżeli będą cię ścigały zajadle i na oślep, wpatrując się tylko w twe plecy, wszystkie te, które nie wymrą tu w górze, będą się przeprawiać albo tu, albo nieco poniżej, bo Małe Plemię spadnie na nich całą chmarą. Otóż Wajnganga jest rzeką zachłanną... a żaden Kaa nie przyjdzie im z pomocą... więc wszystkie dhole, jakie przy życiu zostaną, będą musiały podążyć aż do brodów koło leż seeoneeńskich. Tam zaś powinna czatować twoja szajka i złapać ich za gardło.	A to dlaczego? czyżby obrazek miał być un peu... indiscret?	A, Czaruś mu na imię? Właśnie chciałem zapytać, bo to bez tego nieporęcznie.	Ach, to ty, Lizo Ho, ho... na wózku!... To coś nowego! Czy to koń młynarza?	Kiedy... to... zaszło?...	Nieźle to brzmi w ustach dyrektora, którego uczniowie uprowadzili niewinnym wyborcom z Northam siedem sztuk bydła!	Pan wolałbyś knajpę na Zapiecku, bo tam brudno	Taka to subordynacja!	Bo to miała być niespodzianka! Gdyby, otworzywszy kufer, znaleźli mnie nagle pośród stosu sukien, w moim wspaniałym kostiumie, na pewno by oniemieli ze zdumienia. Zawołałbym wtedy: „Oto znowu razem, znowu razem, drodzy przyjaciele!” Tymczasem wszystko się nie udało, a tatuś ma się ze mną rozmówić.	Przedwieczny prześladować nie każe. Rabbi Huna powiedział: „Jeżeli prześladujący sprawiedliwym nawet jest, a prześladowany złoczyńcą, Przedwieczny ujmuje się za prześladowanym”.	I nie nudno wam to na odludziu?	Ja?... a cóżby to było za zuchwalstwo!	Nie, Jakubie! Niepotrzebnie dręczysz się takimi urojeniami! Hanna nie jest bynajmniej podobna do większości dziewcząt, które marzą o rozkoszach... Nie, nie! Pojmuje ona dobrze, jakie czeka ją tutaj zadanie. Zaufaj jej tylko, a z pewnością nie przeliczysz się, ręczę ci za to.	Jest pewna niewspółmierność w zestawieniu pani z nim. I dlatego... dlatego myślę, że z tym faktem pogodzić się nie potrafię... Nie, wyraziłem się źle. Z tym faktem nie da się pogodzić moja przyjaźń dla pani, nasz dotychczasowy stosunek...	Nie. (Wiedział, że to nieprawda).	Pan wiesz, że nam pozostała tylko jedna Dąbrowa.	Poznajcie się moje panie, rzekł Tyszko. Panna Dobkówna chciała u mnie zasięgnąć rady, jest tu sama z ojcem w Warszawie, tyś także tak jak sama na całe miasto, a mnie się widzi, że się powinnyście zbliżyć i pokochać.	A moim zdaniem, towarzysze, odpowiedzą i to piorunem. Żadna pogróżka nie podziała tak, jak strach przed zarazą. Zmiarkują, że nie mamy nic do stracenia. Przestraszą się. Nie zechcą ryzykować. A nuż uda nam się przebić aż do samego kordonu i zetknąć z ich wojskiem? Przecie tego boją się jak ognia. Nie zechcą dla kilkunastu wagonów prowiantu narażać na zarażenie się całej Francji. A drugą iskrówkę nie zawadzi wysłać do proletariatu francuskiego za kordonem: wymierający z głodu proletariat paryski zwraca się do proletariatu Francji i całego świata, żeby przycisnął rząd francuski i zmusił go do wysłania głodującym pomocy żywnościowej. Z tej strony dżuma, a z tamtej	Od połowy maja ustawicznie walczę. Niesłychane panuje tego roku przepełnienie na wybrzeżu, a jeszcze widziałem z jakichś co najmniej sto fok z Lukanonu, rozbijających się o pomieszczenie. Nie pojmuję, doprawdy, po co pchają się tutaj, mogąc siedzieć spokojnie w domu?	Czy to moja wina, jeżeli katolicyzm pakuje w końcu milion bogów do worka z mąką, jeżeli republika kończy się zawsze jakimś Napoleonem, jeżeli królestwo mieści się między zamordowaniem Henryka IV a straceniem Ludwika XVI, jeżeli liberalizm staje się Lafayetem?	To prawda, że dziwna jakaś igraszka losu tego byka gwiazdą przezwała! No! świeć-że nam rad nie rad Asterze!	Co się stało?	Toteż jej przebaczyłem a najlepszy dowód masz w tym, żem się z rycerzem z Taczewa chciał o jej piękność i cnotę potykać.	Bodajby nie odkryto jej nigdy! Doprawdy, nasze panny nie mają teraz powodzenia. To niesprawiedliwe.	Co powiem mężowi, jeśli służący zaraportuje mu, że znalazł drabinę? Och, umrzeć tak!	Daj spokój łatwo teraz popadam w drżenie. Nie czuję się już tak mocno na swoim miejscu.	Nie damy! Pobarujemy się! niech dziedzic zobaczy, kto mocniejszy, on czy cały naród? niech zobaczy!	Powiesz jej pani, że robotnica, która miała nieszczę­ście spotkać na dziedzińcu tym owego młodego i świato­wego kawalera, odeszła stąd sama i dobrowolnie.	Winien wam jestem wiele Okazaliście się dobrzy dla obcego. Ale widzę, żeście rewidowali mój worek?	A o tym imieniu.	Ale niebo nie będzie zawsze takie jak kościół	Czyniłbym panu ten zarzut, gdyby ten młodzieniec rzeczywiście potrzebował pańskiej protekcji. Na szczęście dla mnie, może się bez tego obejść.	Czyżby wiosna belgijska pod tym względem ustępowała naszej?	Cóż na jutro się zapowiada?	Ha. Może właśnie dlatego, że zbyt pochopnie rzeczy niektóre przyjmujemy za pewnik.	Jakto? bałażbyś się	Radźcie się ludzi!	Tak mi się zdaje	Widocznie wszyscy Michorowscy trzymali się tego systemu.	Ano, pon przecytali i tak powiedzieli: „psiokrew”... a potem mnie powiedzieli, że dobrze.	Czy wiesz czy wiesz, że tu na dnie leży kolumna?	O, jak matkę kocham. A nie mogłeś więcej wziąć?	Procent od dwudziestu tysięcy wynosi tylko tysiąc dwieście, licząc po sześć od staod sta (daw.)	Gdy chodziłeś po nią do Luwru, czy wracała prosto do domu?	A więc mamy czas. Znacie kogoś w Maracaibo?	A, naturalnie, majątek po mojej matce, Leonorze Corsinari.	Chcę, oczywiście, odzyskać klejnoty moje, bardzo wartościowe, nie wiem jednak, czy powinnam oddać sprawę w ręce detektywa.	Cóż, tego jeszcze nie wiemy, panie Smith	Dlaczego nie miałbym jej przeklinać? Przecież uderzyła mnie w twarz rybą.	Dobrze, bardzo dobrze!	Dokąd? Czy do Szwajcarji, którą tak lubisz?	Franti! Precz ze szkoły!	I owszem. Żeby wiedzieli, jak mi zbrzydły portrety i słuchanie bredni i komunałówkomunał	Ja cyganię! A dyć tej Najświętszej Panienki uproszę, żeby was pierun bez świętej spowiedzi nie trzasnął!	Jak morze	Jeśli głosować mamy, a zdania podzielone mówmy wprzód otwarcie...	Już w marcu pułk nasz przelazł przez Pirenejskie Góry. Z Francji wyprzedziłem go dyliżansem...	Karabina niezwyczajny i jeszcze, widzisz go, sam!	Nie, teraz!	On mnie łbem i mój nie z ciasta!	Stój! stój! dam ci pieniędzy, ile sam zapragniesz.	Toż widzisz chyba swój stan, że zabiłbym cię od jednego sztychu.	Ty, Kaziu, masz być dzierżawcą małego folwarku, ty, taki dawniej ambitny i wysoko patrzący.	A może i czterdzieści	A złodzieje podrzucili zatrutą kiełbasę	A... dzieci zdrowe?	Ależ ja zaledwie przyjechałem...	Ani źdźbła	Ba! ba! a jutroby jakiego konia niestało!	Bardzo chwalebna	Chyba na Ukrainę.	Czy mogę wielmożnemu panu wszystko wyjawić?	Czy żyje?	Dlaczego mnie kochasz?	Ho, ho! przybywasz z Wenecji ocalonej!	Może ty potrafisz być stalsza!...	No i cóż doktorze kiedyż jedziemy?	Och! Mam swoje pióro!...	Od pół doby! I dlaczegóż?...	Paklausyk	Przecież ty mieszkasz we „Florydzie”...	Talizman?	Wapnem, wapnem! No i dobra, niech będzie wapnem. Przyjadą na miejsce same wapniaki.	Wiąż!	Zapewne.	Świadczymy
Pan nie zna kobiet. Wszystkieśmy jednakie. Chcemy jak najpełniej użyć młodości. A co do męża i dzieci?... Owszem. Bardzo chętnie. Nawet w najgorszą biedę. Ale na to trzeba się zakochać. Albo już znudzić się ostatecznie i zapragnąć spokoju. Albo zbrzydnąć i w ten sposób zapewnić sobie roboczego wołu, któryby tyrał na rodzinę do śmierci. Nic pan nie wie o kobietach.	Nie sądzę, Albertynko; nie znam natyle jego życia. Pewne jest, że, jak wszyscy, i on poznał grzech, w tej czy w innej formie, a prawdopodobnie w formie wzbronionej przez prawo. W tym sensie musiał być trochę zbrodniarzem, jak jego bohaterowie, którzy nie są zresztą całkowicie zbrodniarzami, mają prawo do okoliczności łagodzących. A nawet nie było może konieczne, aby on był zbrodniarzem. Nie jestem powieściopisarzem; możebne jest, iż twórców pociągają pewne formy życia, których nie doświadczyli osobiście. Jeśli z tobą pojadę do Wersalu, jakeśmy się umówili, pokażę ci portret najzacniejszego człowieka, najlepszego męża, Choderlos de Laclos, który napisał najokropniejszą, najprzewrotniejszą książkęChoderlos de Laclos, który napisał najokropniejszą, najprzewrotniejszą książkę	A dobrze, napiję się gorącej herbaty. Panowie gracie coraz lepiej ten kawałek, co to podobny do tego, jakby kto bardzo płakał, to mi zrobił takie wrażenie, że siedzieć nie mogłem. Śliczny koncert.	Stało się więc tedy tak że gdy ów wyrobnik zaproszony miał siadać do stołu ze szlachcicem, jakbym patrzył na nich w tej chwili, miły Boże! a to już tyle czasu przeszło od owej godziny...	A pocóż owszém, gdy jeden pada, drugi powinien zostać i twardo stać, aby go podnieść. Gdy się przyjdzie do góry piąć, to razem.	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	Niech to diabli wezmą! Człowiek nigdy nie może być dość ostrożny. Ładnie byśmy się wpakowali, nie ma co mówić!	Pani już miałem zaszczyt oświadczyć pani, że mój ojciec, jak sądzę, wyrzekł się błędów przeszłości i że jest dziś gorliwym sługą religii i porządku, lepszym może ode mnie rojalistą, gdyż powoduje nim skrucha, a mną tylko umiłowanie zasad.	To może jest intuicja, ale wyobrażam sobie, że ona wysiaduje w muzeach. To byłoby interesujące do ustalenia	Z pewnością. Co zaś do rozwagi, to czy ty byłeś rozważny w jego wieku?	Cichojcież chłopak już duży, nie  krzyczałby, jakby nie miał o co. Trzęsie się ano jak listeczek. Cóż ci to, synku? Powiedz, nie bój się.	Matko cudowna! a ty ją gdzie wynalazłeś? I po co my się tyle nagryźli?...	Nie może być ja się jeden biję, i na tym koniec. Położy mnie, to jego szczęście	Tak mi się zdaje	Z drogiej duszy, paniczu od tego zajazd, aby podróżni mieli wygodę. Ino jak na złość wszystkie izby pełne, a w stajni jeszcze gorzej: strach boski, że się koniska pokopią na śmierć.	A ino, pojechała i ona. Zapłakała se, chudziątko, jak przyszło włazić na furę. Jeszcze mi złotówkę wetknęła, żem, widać, sterczała jako się patrzy przy bramie.	Ależ bo je spotkałem... Jeździłem z nimi do Wersalu.	Cała srebrna, ale jej tu nie ma. Powieźli ją do Krakowa.	Do Aquae SulisAquae Sulis	Do widzenia...	Gdyby miał rodzinę do wyżywienia, wychowania! Ja mam żonę i dzieci!	I nie ma się czemu dziwić W domu, z którego od tylu lat komorne pobierają wierzyciele, najuczciwszy lokator musi się znarowićznarowić się	Ja? Ja chciałem zaproponować pani, by nie... by przestała na mnie gniewać się...	Kroćset fur beczek! Zastanowimy się nad tym, Cruchot.	Nie, nie, nie pieniędzy! Pójdę po nie do miasta! Po­siedź pani tymczasem przy moim chorym dziecku!	Nie. My stali w Kalenkach, a teraz dostali rozkaz, jak i wszystko wojsko, żeby do Łubniów ściągać, skąd książę całą potęgą wyruszy. A wy dokąd idziecie?	Widzieliście! On nigdy nie wsiadał do pociągu. Patrzajcie, ludzie!	Wstydać się nie trzeba, ino kłamać nie wolno.	Ja wiem, a jednak straszliwej trzeba siły, aby tego dokonać. Tylko gnębi mnie to wszystko wobec problemu wielkości. Nie dokonałem nic. A może potem...	Jak to co? Pan dobra sprzedaje Niemcowi, a on zapowiedział, że mnie wygna zaraz z pachtu, a za rok z karczmy...	Ale co ja mam na to poradzić, kapitanie? Może przypadkiem chciałbyś, abym uprzedził prokuratora królewskiego?	Ależ nie trzeba w ogóle prosić dość po prostu powiedzieć, przecież między nami, tak bliskimi sobie...	Czyż warto? Niechże pan patrzy, jaki świat piękny poza całą wiedzą naszą!	A teraz co oni z tobą uczynią? Ja, bądź co bądź, zdobywając sobie zasługi, mogę zmazać przeszłe zło.	Ejże! Pan sobie kpi ze mnie! Niech pan skończy tę zabawę!	A czy ci, ci, dla których sprzedajesz sklep, ocenią cię lepiej?...	A nieprawda! Weźmie pan pieniądze?	A, tak	A, tak we własnym domu?	Ach, wyobraź sobie, byłam oburzona. Ludwika wystąpiła z podejrzeniami.	Ale spójrz na tych gondolierów czyż nie śpiewają bez ustanku?	Ani jej pani odbieram ani jej za mego życia grosza nie dam. Jest młoda, więc niech pracuje... Ale niechże mi nikt nie gada, że dziewczyna nie ma zabezpieczonej przyszłości!...	Bogu wiadomo! I tak by nie przepłacił, choćby ci dodał jeszcze połowę płacy. Ale on był zawsze sknerą.	Czy ostra?	Fiesole, Fiesole Czy pamięta pani ten krużganek na górze pod franciszkańskim klasztorem i ową ławkę kamienną, z której widać Florencję, całą w złotej śreżodześreżoga	Jaki pan dobry!	Jakoś dziś jesteś bardzo łagodny Nie zawsze taki byłeś, przyjacielu, mówiłeś kiedyś całkiem inaczej, tego dnia, kiedy to chciałeś zatłuc dozorcę.	Może, odpowiedział August.	Nie mam zamiaru wyłącznie i zawsze korzystać z tego urządzenia.	Nie potrzebuję sądzić. To jasne jest dla każdego, kto tylko widział cię w interesach.	Nie rozumiem nie tylko mądrości, ale nawet jednego słowa.	Nie ręczyłbym za to.	Nie szukam tutaj nikogo, tylko własnych wspomnień...	Oj, co nie, to nie!... zaprotestował gorąco Cabiński.	Pan Kmicic ranny	Tak To wszystko moje, a chcę już odejść.	Tak ale muszę też uprzedzić pana d’Epinay, że póki żyję, nie pozwolę na obalenie testamentu. Moje stanowisko nie pozwala nawet na cień skandalu.	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	Tego?	To może i z królemWładysław II Jagiełło	Za kogo?	A jakiejże granicy panu potrzeba?	A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?	A to dlaczego?	Ale skąd?	Apolla nie, ale cztery muzy miałam dziś w ręku	Bardzo nie bardzo	Bo jej tu codzień więcej, a nas tu starych coraz mniej. Jak my wymrzemy cale nie stanie i języka i pamięci. Niemcy posiądą wszystko.	Brat, Wróg	Ciekawość jest pani cechą bardzo ważną.	Ciekawy, bardzo ciekawy człowiek!	Czytaliśmy, a jakże, że nas taki zaszczyt spotkał.	Dlaczego, panie bracie?...	Dziękuję waszej książęcej mości	Ej! nie! cały żywot i wszystkie nadzieje!	Galar! Jest galar! Są dwa, trzy, cztery galary! Jest i przystań!	Jak to podobno?	Jakto? nikogo?	Lekarz, Okrucieństwo, Fałsz	Ma Franciszek szczęście, że ja mam dzisiaj dobry humor, bo inaczej, to ja bym Franciszkowi zbił ładny kawałek pyska. Rozumie Franciszek? Zdjąć kalosze!	Milczeć! czterdziestoletnia naiwności.	Na wsi mieszkał...	Nareszcie i Porthos podał myśl dobrą.	Natychmiast, hrabio. Gdzież on jest?	Nie brałam.	Nie da nam samych pigułek, mam nadzieję	Nie, właśnie rzeczy przykre należy łykać jak lekarstwo, jednym haustem. Więc?...	O, nie! Natychmiast wyjechali! Wyjechali na Nową Zelandię. Będzie temu ze dwa miesiące... z górą jakoś. Będą tam pono prowadzić studia antropologiczne w dzikich archipelagach, gdzie to pani wie?	Pożycie z nienawistną, z narzuconą, ze wstrętliwą kobietą, która tu będzie szpiegiem i sługą cesarza i swego ojca, nieprzyjaciół moich i Izabelli.	Przyjacielem? A nie podał swego nazwiska?	Szukam cię po całym mieście	Słuchaj, ty nie grałeś już oddawna?	To jest właśnie ów znakomity pielgrzym babiloński, dostojny Sargon.	W Żwirblach, rekrucie!	Więc jej racz oznajmić, mój ministrze, gdzieś mnie zaprowadził i zostawił.	Więc ty jeszcze nie wierzysz?	Więc węgla zabrakło, bo kolej nie przewidziała, że ma być zapas dla tylu pociągów.	Zatem dobrze. Z największą radością.	Śnię.	Że umarł.
Jedź pan, jedź. Byłem niedawno w Hiszpanii. No, ja umiem tanio podróżować, pan by już dzisiaj tak nie potrafił, ale to ostatecznie obojętne. Cudowny kraj! Jakby z jakiegoś nieprawdziwego zdarzenia. Zwłaszcza tam na południu, w okolicach Sewilli, Granady...	O! Tak, dzielny! Odważny jak lew i nie wyobrazisz pan sobie, jaki przy tym otwarty i szczery.	Tak jest. Waćpan człowiek przemyślny i pełen fortelów; myślałem, że chętnie podejmiesz się tej imprezy, ale jeśli nie, to czwarty oddział weźmie Kosmacz, wachmistrz.	Jutro. Ale przedtem zatelefonuj pan do mnie. No, a teraz zmiataj pan tędy, przez kuchnię, bo tam już czekają na mnie. Zaraz. Przeprowadziłeś się pan do „Bristolu”?	Jak to, więc biedna dziewczyna ma zostać sama jedna, bez opieki, bez grosza, odepchnięta przez krewnych i znajomych, w takiej chwili, kiedy najbardziej i najsłuszniej należy jej się pomoc od całego społeczeństwa?... Więc kiedy uwodziciel rzuca się w objęcia coraz nowych kochanek, ona nie ma nawet lekarza i służącej?... Kiedy on trwoni setki rubli przez miesiąc, ona nie ma talerza rosołu i szklanki herbaty?... Zdaje mi się, panno Magdaleno, że w pani nie tylko nie rozbudziła się znajomość świata, ale nawet śpi uczucie sprawiedliwości...	Nie mieszaj się w nie swoje rzeczy, mój drogi Mam najmocniejsze przekonanie, kochany panie Copperfield, że tylko w operacjach tego rodzaju, zwłaszcza w operacjach bankowych na wielką skalę, zdolności mego męża znaleźć mogą odpowiednie sobie ujście. Maniery męża predestynują go do kariery przedstawiciela wielkich firm! Taki prokurent rozszerzyłby do nieskończoności kredyt każdego bankierskiego domu. Lecz po cóż zastanawiać się nad tym dłużej, skoro przedstawiciele wyżej wymienionych bankierskich domów nie chcą korzystać z czynionych im przez mego męża propozycji. Gdyby niektórzy członkowie rodziny mojej chcieli tylko powierzyć kapitały swe mężowi memu... Cóż! Nie chcą, więc i o tym nie ma co mówić, i jak widzę, niewieleśmy się posunęliniewieleśmy się posunęli	Tak? Czemuż to wy, panowie Lachy, nie możecie tego uczynić?	Ach, wiem, wiem, nic strasznego Myślę jednak, że teraz tam nie pójdziemy, nie w tej chwili. To daleko i w każdym razie Borsuk nie przyjąłby nas o tej porze roku. Zjawi się na pewno któregoś dnia, poczekaj, bądź cierpliwy.	Ludzie o mnie tu prędko zapomną. Zaledwie znają, nie powrócę nigdy. Może ostatnią wiosnę wiejską widzę... Wszystko się zmienia i mnie trzeba się zmienić. Przez te parę tygodni w mieście dusiłam się wśród murów, tęskniłam ogromnie do pól. Ja nie wiem, jak tam wyżyję. A to już i tęsknić nie będzie wolno	E, toś był ino na samym ich skraju! Tam dalej jest się czemu przypatrować: dzwonnice stoją obok kościołów, baby-znachorki nie siedzą w chałupach, ino przed progiem, morze se szumi ponad lądem, a dzikie kaczki gnieżdżą się po rowach. Całe Żuławy są pokratkowane rowami i śluzami, groblami i ściekami... Kiej nadchodzi przypływ, wszystko to zaczyna bełtać się i bulgotać, a potem słychać, jak morze na prawo i lewo wzbiera wzdłuż wielkiej tamy. A czy widziałeś, jaka to tam równia jest na Żuławach? Zdawałoby się, że nic łatwiejszego, jak przejść ją całą z jednego końca na drugi. Bogać tam! Te wszyćkie rowy i kanaliki tak się tam wiją i plączą jak kądziel na kołowrotku czarownicy, że i w biały dzień nietrudno tam zabłądzić.	A czemuż mnie nie gadać tak samo, jak wy... kiedy umiem?	Rozumiem to, że póki z czasem afekt nie ostygnie, to choć się samemu nie chce, przecie parzy myśl, że inny weźmie. Ale bądź o to spokojny, bo nikogo tu nie dopuszczę, a wyjechać stąd, nie wyjadą. Wkrótce wszędy pełno będzie obcego żołnierza i niebezpieczno!... Najlepiej ją do Taurogów wyprawię, pod Tylżę, gdzie księżna bawi... Bądź spokojny, Jędrek!... Idź, gotuj się do drogi, a przychodź do mnie na obiad...	Kirsanowowi rosyjski chłop jest głównie na to potrzebny, aby mi dowieść, że ja go nie znam. Marks mu jest potrzebny, aby dowieść, że Michajłowski jest zacofaniec. Wszystko, co bierze do ręki, staje mu się tylko kamieniem do gromienia każdego, kto mu na odcisk ambicji nastąpi. Gdy on spotyka człowieka powieść hiszp. autora Miguela de Cervantesa (1547–1616) o losach szlachcica, który pod wpływem romansów o czynach rycerskich postanawia ruszyć w świat i wcielać w życie średniowieczny ideał rycerski. w oryginale, on go czytał też, choć nic nie rozumie. Cytuje TacytaTacyt, właśc. Publius Cornelius Tacitus (ok. 55–120)	Tak, słuchamy!...	Tak?!	Nie oddalając się od granicy, boć przyczyna ważna...	Słów się nie tworzy, powstają one same	O, pannom nigdy się nie spieszy. Trzeba w ich imieniu powziąć postanowienie, przeciw któremu nigdy one prawie nie zakładają opozycji. Za dwa tygodnie, jeśli pozwolisz, panie margrabio, mogę zostać pańskim zięciem.	Wiesz bracie zaszedłem tu do ciebie, bo przyszło mi na myśl, czy nie wybrałbyś się do cyrku, dziś przyjechał, wiesz, ten Tracco, najsilniejszy człowiek świata, będzie walczył z naszym mistrzem Wielagą.	Przy was to nikto z leniem się nie stowarzyszy.	On? on nic nie będzie wiedział, nic nie usłyszy i nic nie zrozumie. On się nie pyta, z kim i dla kogo liczy, byle tylko liczył. Jemu wszystko jedno czy Hiszpan, czy Chińczyk; nie ma żadnej narodowości i jest kosmopolitą. Ot i wszystko.	Ani wiarołomstwa... Wyspowiadałeś się przede mną jak przed ojcem, a jam ci nie tylko jak ojciec przebaczył, alem cię pokochał jak syna, którego Bóg mi nie dał i dlatego ciężko mi nieraz na świecie. Bądźże mi przyjacielem!	Zabawne zwierzęta! ani za całomiesięczną gażę nie podjąłbym się żadnego z nich zabić! Toć one szczęście przynoszą, gdzie sobie budują gniazdo; dlatego też dostały się żydowi.	Och, nie, nie! Czyż już nie przepadło i nie poszło w niepamięć? Czyż i bez niego nie ma dość skarbów, żeby wszyscy na świecie byli nieszczęśliwi?	Jużeś mnie wynagrodził, mówiąc tak	Tak, to on.	I co jeszcze? G...a do równa Dość już mielenia ozorem. Sprzedaj, jeśli masz wolę, a jeśli nie masz, nie kręć mu głowy.	Winszuję! Jeśli już teraz tak myślisz, co będzie potem?	A kto nadto waży szyje, długo nie pożyje, odrzekł Salomonowi Marchołt.	Dobrze nie wiedział, ale słyszał, że coś tam gadali o Ragnecie, który zamek niedaleko od litewskiej, czyli też żmujdzkiej granicy leży.	Gdy mówię o chamie nie będę dobierał salonowych słówek. Dla wszelkiego tałałajstwa moja metoda jest najlepsza. Inaczej wleźliby człowiekowi na łeb... chciałem powiedzieć na głowę.	Jeno mnie nie wyręczaj i ludziom przykaż, aby mnie nikt nie wyręczał bez potrzeby.	A kiej to będzie Żydowica prawdziwa, nie żadna kumedyantka.	Chcieliśmy koniecznie jechać razem z panem i nie zostawiać pana samego w tym kąciku. To wielka przyjemność dla nas	Czcigodny ojciec nie może zasnąć, pragnąłby posłuchać pobożnego śpiewu.	Nie mam. Kup sobie z tamtych!	Od zasiewów do żniw nie każdy będzie żyw!	W takim razie, gdzie jest? Skoro wiesz, czemu nic nie mówisz?	Wy się słyszę jutro wybieracie w drogę?	Co znowu! Teraz właśnie zaczynają się zjeżdżać wszyscy.	On mówi prawdę, mówi prawdę! Ale też ona trzyma się swego pana!	Panie starosto! odwołuję się do pańskiej sprawiedliwości.	Takie rzeczy wyrabia co wieczór i w ogóle zachowuje się bardzo nieinteligentnie.	Być to może, być może! Ruszajże w swoją drogę, gdzie się podoba, bo ja mam dość o swojej skórze myśleć.	Cóż znowu?... Tylko widać przyszedł mu na myśl jego stosunek z Heleną i zasępił go. Ale to minie	No, wiem, wiem. Dwa palce ci na polowaniu urwało i jeszcze ci mało.	On dybie na ciebie. Widzę znowu. Czekaj! Jest i kniaziówna! Jest, w wianku rucianym, w białej sukni, nad nią jastrząb.	Argi jau visai nebuvo kas apginąs?! Aš jam būčiau parodęs, tam bjaurybei Jogailai! Bučiau jį užmušęs, būčiau jį patį pasmaugęs!	Gdzie tam Żyd? Czy pozwalają Żydowi występować w Teatrze Wielkim?	Na duszę Izraela spadł dziś wielki grzech!	Oddaj mi moje pieniądze i moją walizkę	Wacek!... przyszlij mi karminu, piwa i butersznyt!...	Nic, pani Trzy miliony, które był dłużny mój ojciec, spłacono wczoraj.	Ale to będzie wielka wojna... wojna ośmiu tysięcy ludzi!	Ale to niebezpieczne.	Znam to chcieli ją do własnej nagiąć miary. Nieszczęsna.	A jak ją nazwiemy?	A ten gruby, kto to taki?	A teraz zasiądźcie spokojnie i posłuchajcie	Boże drogi! A jest już przytomna?	Dobrze. Dziękuję pani.	Jutro rano będą wieźli srebro do portu, plon półrocznej pracy!	Kiedyż pani jedzie?	Mam ranę w boku.	No, to i w porządku.	O! o czym myślisz?	Pani Wando jeszcze jedna prośba...	Powiedział to!	Tem lepiej! wyswataj-że jej kogo!	Więc stan jest... niedobry?	Wyobrażam sobie! Ręczę, że Dąbski drapnął aż pod Radom!	A słuchaj, Maksym	A ty żądałeś, żeby Maciusia ogłosić królem.	Aron, Aron!	Chciałeś mówić ze mną...	Choroba z tymi babami	Cóż z tego	Ewa idzie... z tobą?	Huck, one są w pieczarach!!	Jakoże przejedziem?	Jesteś zazdrosny o Tolleda?	Jeszcze wyżej.	Ksiądz, Podróż, Żebrak, Bieda	Laudetur Jesus Christus.	N. Panie! Radzca Pauli.. radzca Pauli...	Najzupełniej stanowczy.	Niech cię diabli!	Niewątpliwie dotrze i powróci, wierne zwierzę.	O kaip apsidaręs! Nei pažinti negalima, jog tai tas pats žmogus!	On sam czy jakie w Warszawie miał?	On także!	Podstęp odparł kapitan	Polak, Niemiec, Polityka odparł Wołodyjowski.	Przyjął nazwisko matki	Rozumiem.	Silentiumsilentium (łac.) Jelsky chce powiedzieć speech.	Tym bardziej połyskiwać wam kiedyś będą srebrne.	W jakim dniu?...	Zarozumiałość światowa!	Zum Teufelzum Teufel (niem.)
Doprawdy? Nie gdzieś za górami, za lasami, nie w Anglii, Ameryce albo Francji, lecz na wschód od nas, na przykład na Żmudzi, parobek pobiera o 15 rubli pensji rocznej i o 20 pudów ordynarii więcej niż parobek w pięknej ziemi lubelskiej. Nadto na tejże Żmudzi parobek pracuje przecięciowo (biorąc pod uwagę dzień zimowy i letni) około dziewięciu godzin. Mieszkania tam są zupełnie porządne, „posyłki” żadnej, lekarz, apteka, ochrony dla dzieci. A proszę teraz wejść do mieszkania parobczańskiego w Lubelskiem, Kieleckiem, Radomskiem i zobaczyć, co to tam jest. Osiemnaście rubli rocznej pensji, praca we żniwa od trzeciej rano do dziewiątej wieczorem. Na pograniczu pruskim parobek ma już dwie izby, zegar o horror!	Panie Micawber jegomość ten wygląda istotnie tak, jak gdyby był przyparty do muru. Postąp pan z nim, jak na to zasłużył.	Daj mi parol kawalerski, że odpowiesz prawdę na moje pytanie.	Ha Wówczas byłbym narażony na wielkie przykrości. Przede wszystkim zarząd hotelu, później policja... Musiałbym się gęsto tłumaczyć.	KsiądzKsiądz skinął i obrócił się na szerokich obcasach swych tępo zakończonych trzewików, opatrzonych wielkimi, stalowymi sprzączkami. Założywszy znów ręce w tył, zaczął się przechadzać, stawiając mocno nogi. Kiedy się obracał, poły jego sutanny zawijały się lekko od nagłości jego ruchów.	Ciiicho! Stanęli. Szukają czegoś. Nie mogą znaleźć. Znowu idą. Rany, idą prosto na nas! Wiesz co, Huck, ja znam głos tego drugiego: to pół-Indianin Joe.	Darujcie mi uwagę, ale gdybym był wami, nie zaglądałbym do Malinowskiego, on ma minę wściekłego psa na łańcuchu.	Jednego! a jakże jeden wystarczyłby na cały świat i ziemię...	O Boże! Tak, na tym się skończyło.	Panie majorze czy według rozkazu pułku pojedziemy do Gödöllö, jak przewiduje marszruta? Szeregowcy mają dostać po 15 deka sera szwajcarskiego. Na stacji poprzedniej mieli dostać po 15 deka węgierskiego salami. Ale nic nie dostali.	Waćpanna mu dasz sto czerwonych złotych na drogę, ani grosza więcej, to powinno wystarczyć.	Ja mu się wcale nie dziwię. Ja bym tak samo na jego miejscu bardzo mało spał... Ale ja tak tylko grzecznie żartuję. Przepraszam... bez urazy...	No to do widzenia... do widzenia. Podoba mi się pan i może pocałowałabym pana na pożegnanie, gdyby pan nie był taki nieśmiały.	Naturalnie. Portret wypełnił lukę w moich poszukiwaniach. Trzymamy go. Watson! gotów jestem założyć się, że jutro wpadnie w moje sieci tak, jak motyle, za którymi sam się ugania. Wezmę go na szpilkę i dołączę do mojej kolekcji zbrodniarzy.	A dopieroż Conseil des anciens w robach i tokach fioletowych, w białych płaszczach i pantoflach! Nie miałem szczęścia ujrzeć żadnego z członków du Directoire exécutif w wielkim kostiumie, ale może to i lepiej, bo zapewne nie byłbym w stanie znieść słabymi oczyma piękności tego stroju. Z pewnością przewróciłbym się ze strachu. Są oni przecie plus puissants que les Monarques. Raz tylko, gdy wystawiono w teatrze Horatiusa Coclesa, był w loży le Directeur Barras, ale ten, aczkolwiek najgłówniejszy, nie sprawił na mnie wrażenia czegoś potężniejszego od monarchy. Owszem, wygląda na to, czym zapewne był i jest z przyrodzenia i woli Bożej: jak tłusty siepacz, szlachetnie udrapowany i odpowiednio rozdęty przez imaginację. Ale czy nie sprawiam ci przykrości mówiąc w ten sposób?	Ależ owszem!... o jego wzrok. Muszę teraz wracać, pani Odeto, ale najbliższego dnia zapukam do pani wrót. À propos wzroku, czy wiecie, że pałacyk, który świeżo kupiła pani Verdurin, będzie oświetlony elektrycznością? Wiem to nie przez moją osobistą policję, ale inną drogą: powiedział mi to sam Mildé, elektrotechnik. Widzicie panie, że cytuję źródła. Nawet w sypialniach będą lampy elektryczne z abażurami dla stonowania światła. To przemiły zbytek, prawda? Zresztą dzisiejsze pokolenie żąda wciąż czegoś nowego, jedna nowość goni drugą. Bratowa jednej z moich przyjaciółek dała u siebie założyć telefon. Może robić sprawunki, nie wychodząc z domu! Przyznaję, że dopuściłam się płaskich intryg, aby na jeden raz uzyskać dostęp do tego aparatu. Bardzo mnie to kusi, ale raczej u przyjaciółki niż u siebie. Zdaje mi się, że nie lubiłabym mieć telefonu w domu. Skoro minie pierwsza zabawa, to musi być prawdziwe urwanie głowy. No, pani Odeto, uciekam, nie zatrzymuj już pani Bontemps, skoro ofiaruje mi gościnę w swoim wehikule; trzeba mi się wyrwać stąd siłą, ładne rzeczy ze mną wyprawiasz, wrócę do domu po mężu!	Po tak długiej rozłące, cóż to za radość, że możemy się znów spotkać!	Z kobietami nie można mówić poważnie. Czy zastanowiła się pani, co ja tu bez pani pocznę?... Nie. Czy rozważyła pani socjalne podstawy małżeństwa?... Nie!... Do licha! Jakże nie wierzyć w dziedziczność, skoro wdowa po Jezierskim musi popełniać wariactwa. To jasne. Zrobił tylko dwie rzeczy godne wspomnienia i obie najgłupsze w świecie: najpierw ożenił się z panią, a później umarł. Żeby go chociaż stać było na tyle pomysłowości, żeby zrobić to w odwrotnym porządku. Zawsze brakowało mu klepki, a kto nie uznaje teorii dziedziczności niech się przyjrzy pani.	Ale że to człowiek dostatni i bardzo dobry, więc pozwolił mi sprowadzić dzieci do siebie. Wypłacił mi nawet pensją za kwartał, aby im kupić, co potrzeba...	Niestety!... Bogactwo, Dama, Kobieta, PracaWyobraź pan sobie klasę ludzi majętnych lub zamożnych, którzy dobrze jedzą, a niewiele robią. Człowiek musi w jakiś sposób zużywać siły; więc jeżeli nie pracuje, musi wpaść w rozpustę, a przynajmniej drażnić nerwy... I do rozpusty zaś, i do drażnienia nerwów potrzebne są kobiety piękne, eleganckie, dowcipne, świetnie wychowane, a raczej wytresowane w tym właśnie kierunku... Toż to ich jedyna kariera...	Tak jak nic niéma! Kropelkę z siebie puści i żeby ją zabić więcéj już nie da! Dziecku, jak rozkrzyczy się, niéma czego w gębę wlać...	Za co go tak katowali!	Czyż nie jesteś uczciwym człowiekiem, który przyjął konia z powrotem za tą samą cenę, za jaką go sprzedałeś?	Ach, mój ojcze! postanowiłeś upomnieć się o moją fortunę, lecz daj Boże, żeby nie było za późno i żebyś zdołał jeszcze ochronić mnie od ruiny! Czy mogę mówić?	Ach, nie, panie profesorze. Był to dla mnie prawdziwy odpoczynek.	Ale stało się to samo przez się, nie zaś przez ich sprawność, bo pospolicie musztry oni nijakiej nie robią. To była gwardia sułtańska i ci się jeszcze jako tako ćwiczą, prócz nich zaś są i janczarowie nieregularni, znacznie gorsi.	Asindźka jej naprzód wytłómaczysz, kto i co za jeden jestem, bo gotowa i tego nie wiedzieć; potem ja będę z wizytą i przyniosę z uwielbieniem, bukiet... lub wieniec opleciony złotym łańcuchem... hę?	Cóż ci się to dzisiaj stało, Tybergu? Wszystko co powiem, bierzesz z najgorszej strony!	Mnie się zdaje, że młyn do spania to zły wynalazek nie można się umyć ani uczesać.	No, to nie jedź, hrabio, do Adama.	Poszła, by się konie nie odstały Teraz spokojnie!	Słuchajcie zatem, panie i panowie! Tę małpę nieporównaną, ten skarb i ten cud, pokażę wam najzupełniej darmo, złamanego grosza od nikogo nie biorąc, tak samo jak pokazywałem ją wczoraj i jak jutro pokazywać będę.	To czarujący chłopak. No i naprawdę piękny. Nie znajduje pani?	Waldy! Waldy! Że on ma więcej barw w ustach niż w głowie, to o tym nawet wrony kraczą. Nie ma się czym przejmować.	Żydówka bodaj, aby w zapasie nie została	Bardzom wdzięczny nieskończeniem wdzięczny! Darowanemu koniowi nie patrzy się w zęby, nie wypada, gdyż w przeciwnym razie jestem pewien, że kuzynka moja umiałaby to inaczej jakoś ułożyć i gdyby tylko Annie pisnęła staremu...	Hm! Nie mam nic przeciw nauczaniu się musztry, ale nie chce mi się paradować jak dziki osioł po okolicy z pukawką do zabawy. Perowne, cóż zrobimy? Hogan się zapisuje.	O, nie ma obawy! Zaręba dał się ostatecznie namówić. Aż do mego przyjazdu on wszystko będzie miał w ręku. Lepszego kierownika sobie wymarzyć nie mogę. Lepszy jest w każdym razie ode mnie.	Tak, tak jestem ciekawy, jak to sze wymiśli?	To być nie może chybaby wstydu nie miała. Ten Gorajski jest synem naturalnym księcia Piotra, człek bez urodzenia, bez imienia, bez rodziny, słowem wyrzutek...	Niezgorzej poszlachtowani, co? I rzeźnik lepiej nie poredzi... Ale panu wójtowi przeciek wszystko wolno, nie urzędnik to, nie figura?	Mój dobry książę nie mówmy w tych uroczystych chwilach przyjacielskiego uniesienia o żadnych nagrodach, którymi monarchowie wynagradzają zasługi uczonych. Moja prawdziwa, najlepsza nagroda jest tutaj w sumieniu, tutaj w sercu, tej mi nie jest w stanie ani nadać, ani wyrwać żaden monarcha. Racz się zatem, o wielkorządco, jeszcze wstrzymać z obkładaniem mnie orderami jaszczurki, węża i Prometeusza i nie budź śpiącej jeszcze a straszliwej zawiści synów Eskulapa, niecierpiącej wszystkiego, co zanadto świeci. Używaj, książę, w spokojności rozkoszy powracającego ci zdrowia. Ależ mnie dziwi niezmiernie, dostojny mój przyjacielu, że tu nie ma książęcia Neuiabi, że syn nie cieszy się widokiem ojca, co tak nagle wrócił do sił i zdrowia.	A ja mówi chłopię. nawiązanie do utworu A. Asnyka Przodownikom: „Wy możecie zstępować bez trwogi,/ Gdzie noc, groza i zwątpienie mieszka,/ I piekielne nie zwiodą was bogi,/ Bo do światła wiedzie wasza ścieżka”..	A jak nie urodzi, też mniej płacą. Zawdyzawdy (gw.)	A kiedy będę mogła zobaczyć to dziecko?	A pan ma dzieci?	Alboż to był Bohun?	Doskonale! To i o tym była rozmowa.	Jakże, nie pozwala mu być człowiekiem własna nawet żona i rodzina. Regina mnie wprost przeraża swoim handlarstwem	Kobieta, która z rąk do rąk przechodzi, nie może stać się dramatem dla człowieka.	Może to i być!	Nie chcesz dać przykładu pierwsza?	Nie sądzę Aligatory występują tylko w krajach o niższej szerokości geograficznej.	Nie!...	Opowiem wam historię o Matce Boskiej, to wnet szczezną przewidzenia	Papusiu, znaleźliśmy skarb i... i... i... ale ja już chcę do domu!	Postaramy się oddalić go w chwili stanowczej. Połóż się i bądź cicho.	Wypędziłaś go znowu	Zostańmy bandytami, to musi być takie zabawne.	Łohoyski: Co pan tam robi, panie Tempe, jest pan pionkiem.	Święcie ci to przyrzekam, że mu będę jako rodzone dziecko...	A ja czasem. Zresztą żyję w mieście.	A z kobiet?	Ach przyczyny finalne! He, he!...	Bardzo wam będę obowiązany i daj Boże odwdzięczyć.	Chciałybyście, ażebym do grobu wstąpiła, a tatko ożenił się z guwernantką!...	Chcę, chcę...	Chmurno, czy jasno odpowiedział Połaniecki.	Co on mi powie?	Do jutra!	Gdzież się oni wszyscy podzieli?	Istotnie cudowny kraj! znalazłam tam więcej, niźli myślałam, że znajdę.	Jak ten wół w jarzmie?	Jaka miłość?	Jestem Nazariusz, syn Miriam; idę z więzienia i przynoszę ci wiadomość o Ligii.	Jestem emblematem tych wszystkich „kadłubków”, których ta zabawa ma wesprzeć. Proszę o kieliszek...	Jeżelibyś czego potrzebował, pokój mój znajduje się naprzeciw twojego...	Ma się wiedzieć. Dość mam tej Warszawy. Powyżej uszu.	Mam dobrą pamięć.	My z tobą!	Myje się, ścierwo.	Nazwy tych dwóch waszych rotmistrzów: Łuszczykiełbasa i Siekajkicha zwiastują nam w tej potrzebie dobrą otuchę, zwycięstwo i powodzenie, gdyby przypadkiem te kiełbaski chciały nas zaczepić.	Niania mi poradziła	Nic szczególnego. Chciałbym tylko porozmawiać.	No, ostrygi można i homary.	O proszę! Zupełnie jak Lucjanowi! A przecież kiedy rząd się smuci, opozycja powinna się radować!	O! i ja także!	Ot co myślę, myślę tu zostać i zostanę!	Otrzymuję...	Pijmy, lepiej zrobimy.	Plotka, Kłótnia zapytał Rocho.	Pojadę po córki twoje, dobry ojcze Goriot, i przywiozę je tutaj.	Powtarzam tylko co dokoła słyszę!	Pożegnać się z waszą królewską mością.	Skąd pani wraca?	W końcu tygodnia.	W tej chwili mi zlazujzlazuj (gw.) żart. pokazowałpokazować (gw.)	Widzi pani	Wyjaśnienie?... Czy można czemś objaśnić miłość, analizować uczucie?...	Znów się mam wynosić? Wówczas wygnano mnie od wilków dlatego, żem był człowiekiem, a dziś dlatego znów, że jestem wilkiem... Chodźmy sobie tedy stąd, Akelo!
Nic nie szkodzi. Niech pan Jan zejdzie: napije się pan Jan wódki i ja coś zjem, bo stara chciała dać herbatę, ale się spieszyłam.	Tak ale do dziś dnia, tak dobrze panuje Bona młodemu jak staremu, synowi jak ojcu. Marsupin widzi w tem czary! W istocie trudno pojąć jak młody pan, tak wielkiego umysłu, tak szlachetnego serca, w tak ciężką i sromotną popaść mógł niewolę.	Nie lękajcie się, dobry panie, nie powiem nic takiego, co by mogło razić uszy ich wysokości, umiem jeszcze na pamięć całą lekcję, którą przed chwilą usłyszałem od pana względem tego, co mam mówić wobec dostojnych osób.	Bo tam w chórze białogłowy nie śpiewają, jeno mężczyźni i młode chłopcy: jedni grubymi głosami, jak żaden tur nie zaryczy; inni cienko, że i na skrzypcach cieniej nie można. Słyszałem ich wielekroć, gdyśmy z naszym wielkim i nieodżałowanym wojewodą ruskim na elekcję teraźniejszego pana naszego miłościwego przyjechali. Cuda to prawdziwe, aż dusza z człowieka ucieka! Siła tam muzykantów: jest Forster, sławny subtelnymi gorgami, i Kapuła, i Dżan Batysta, i Elert, przedni do lutni, i Marek, i Milczewski grzecznie komponujący. Ci wszyscy, kiedy to razem w kościele hukną, to jakobyś chóry serafińskie na jawie słyszał.	Dlatego że... ale pozwól łaskawie, że przede wszystkim zabezpieczę się, aby nam nie przeszkadzano. Przyjacielu Sulpicjuszu, zamknij drzwi i schowaj klucz do kieszeni.	Magduś... przebacz mi mój egoizm... Ja taka samotna... mnie tak smutno... Już od dawna chciałam cię błagać, ażebyś zamieszkała u mnie, lecz znając twoją drażliwość nie śmiałam... No, ale twoja dobroć wobec pani Korkowiczowej nawet mnie uzuchwaliła. Ty nie gniewasz się, Magduś, prawda?... Przypomnij sobie, jak nam było pod jednym dachem... Czyliż nie warto choćby na kilka miesięcy odnowić takich wspomnień?...	Nie był ci to mój pomysł tym razem Powinieneś był sam wziąć się do tego. Mnie to tatulo nauczał harapem.	Mówmy po francusku, mój ojcze Pan d’Artagnan więcej zasmakuje w naszych słowach.	To i pan przyszedł oglądać bal?	Tu jestem! Siedzę na lawecie koło mego pana. Ty, głupi wielbłądzie, zburzyłeś nam namiot. Mój pan zły jest bardzo na ciebie!	Nie mogę odpowiedzieć, jako żem nigdy takiego pana Cedra na oczy nie uświarczył.	A czy pan wiesz przez kogo? O! jeżeli wiesz, powiedz mi, proszę.	Dziecku samemu ani na krok nie dam stąpić	Nie stało się chyba nic złego?	Nie wydaje mi się to miejsce stosownym dla dzieci, nawet tymczasowo	Rok i dziewięć niedzielniedziela (daw.) mówił prędki (tu: do bójki)., nie słuchał tego mile, ale zaraz, chwyciwszy go za gębę, wszystkie włosy mu z niej wydarł	Starczy i na to trzosik pana Longina, a jak nie starczy, to Rzędzianowi Burłajowy odbierzemy	Be, be, bu, bu boję się, czy to nie jest ta k...a Helena.	Co? co, ja sam nie wiem. Pójdę do nich i powiem, żeby szli daléj.	Orkiestra może nie jest najlepsza pod względem muzycznym, ale do tańca przecież sam rytm wystarcza. I niektórzy z tych panów naprawdę świetnie tańczą.	Po co? My nie idziemy do wojska. Prócz tego ja musztrę umiem doskonale, wyjąwszy, oczywiście, chwyty karabinowe. Ciekawe, co oni tam w sali robią?	Bagatela! Nie z takimi miał ordynat do czynienia i nie myślał o żadnych zobowiązaniach. Miałby się zastanawiać nad panną Rudecką? Jest ładna, wytworna, to tym lepiej, jest z temperamentem, to podnieca mocniej, a że jest cnotliwa	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	Ale to nie może być?	Antoś, nie rób tego.	Córkę? jam ci jej nie odebrał!	Mnie nie chodzi o opisy miejscowości, które mniej więcej znam, ale o ciebie... Zresztą pisuj, kiedy chcesz i jak chcesz.	Może to nie on! nadawać cechy angielskie, zgodne z angielską modą, zwyczajami. twarzą i złotymi zębami.	Nie wiedziałem.	No nie ma co mówić, mężnie waść stawałeś; jeno to powiem, żeś lepszy rębacz niż wódz.	Twoim ojcem! Nikt mi nie mówił, że wuj ma syna! Czemu mi nie powiedzieli?	Do Prochorówki, bo tam chłopstwo się przeprawia.	Marianna myśli, że się na nią gniewa.	Nie chcę tego płynu	Nie wiem. Wyjrzyj przez otwór, prędko!	Na Jesion, Głóg i Dąb! Mnie też jest z wami nader miło! ZabobonySypnij no, Danie, dużo soli na ten sucharek, to przyłączę się do waszej wieczerzy! Będziecie mogli z tego wysnuć pewne wnioski co do mnie. Bo to niektórzy z nas niektórzy z nas czują wstręt do soli, do podków przybitych nad drzwiami, do jagód jarzębiny, do płynącej wody, do zimnego żelaza czy wreszcie do dźwięku dzwonów kościelnych. Ale co Puk, to Puk! A ja jestem Puk!	Jeszcze słowo Czy pana co zmusza do takiego pośpiechu?	Słuchaj no!... Wiesz, co ci się chcę spytać?	Czy daleko stąd do hotelu?	Jak się nazywał twój ojciec?... Powiedz!	Kiedyżeśmy się to widzieli?	Mój ojciec nazywał się Stefan.	Mówią że się to pokłóciło przy kartach.	Na zamek!	Z daleka oddaj towarzystwu waletę jak gdyby nigdy nic i ruszaj. Wróć wieczorem o zmroku. Twarz na noc obłóż wodą... Adieu...	Ależ pani jeżeli łaska, niech pani wytłumaczy się jaśniej, skoro już pani raczyła przyjść tutaj...	Aha. Po cóż ją starą zowiecie? Dy młodsza ode mnie o jakie pięć roków.	Ale takie klęczenie może pani Teresie zaszkodzić	Bardzo ciekawa, ten co wyszedł, mordował mnie przez godzinę, a w końcu, korzystając z pańskiego wejścia, zapomniał mi zapłacić.	Bardzo ładna	Bardzo.	Czy rozumiesz, pani rozumiesz pani?	Jesteś bardzo rozumna i bardzo dla mnie dobra	Jeszcze go raz!	Powiedziałem panu, że list jest podłym fałszem	Sąsiedzie, serdeńko nadstaw no trochę drugie ucho.	Tak. Wiem, jakie wyznaje zasady.	Zobaczysz jeszcze, zobaczysz...	A właśnie, że mądrze!	A, już wiesz o tym!	Ach! gdyby jaki wybuch wulkaniczny wysunął znów te rogatki ponad fale!	Aha...	Ależ król! król!	Ależ naturalnie!	Boska prawda płynie z ust twoich, panie Istotnie lud wygląda, jakby był zmęczony, co jednak pochodzi ze strasznych upałów...	Boże! Tak późno!	Będzie tedy nieszczęśliwa?	Chory jestem. Boli!	Czy syn doktora, twój przyjaciel, Jacku, wrócił?	Cóż skrobiesz tym kozikiem?	Cóż to za rzeczy?	Dobrze, a potem?	Dobrze, czekam popołudniu	Dobrze, dobrze wuj Cardot...	Dość już Hej, dzieci, gotowiście ruszyć za mną?	G. 1.	Ha, ha hi, hi, mój przyjacielu, prawdopodobnie byłeś w stanie grzechu śmiertelnego.	Hej, człowieku!	Jak zwykle	Jaki Nagan?	Jestem najzwyklejszym duchownym w świecie; a Mr. Hartopp też.	List! od kogo?...	Lubię Pilatusa	Ma mama Józi dzieci.	Nadchodzą już, mój Boże!	Niepotrzeba!	No, dobrze. Ale co to takiego? Powiedz, Mary!	O co panom idzie?	Obmierzły Pedrito, panie, uciekł z kraju Pewien kapitan jednego z naszych statków opowiadał mi niedawno, iż widział Pedrita guerrillera. Przystrojony w purpurowe pantofle i aksamitną czapeczkę ze złotym chwastemchwast a. chwost (daw.)	Padnie.	Pewnie, ale taki żołnierzowi przystał	Przypuśćmy tedy, że my oboje...	Rzeczywiście i naprawdę podróżuję	Schom	Sewerko! jakże można! Któż okazuje, że wie o takich rzeczach! Boże! Boże! co ta dziewczyna wyrabia!	Siadaj waćpanna.	Słuchaj mnie Czas mój prawie już upłynął.	To co z tego? Czym taka stara?	Turi mokėt išprašit, ak tai tavo darbas.... O kaip tu buri?	Więc zgody niema z niemi!
Widzę, że spotkanie ze mną nie jest wcale przyjemne dla pani i przykro mi, że panią na tę nieprzyjemność narażam, ale chcę panią prosić o chwilę rozmowy.	Nie, to martwa maszyna. Koni chcę żywych! Doskonałych koni i wygodnego powozu!	Nie wspominaj o tym Peggotty, gniewałaby się. Ja sama gniewam się na tych wietrzników. Nie trzeba, aby Peggotty wiedziała o tym.	Nie ma czasu; zresztą, szukaliby w naszej izbie i wykryłoby się, a na nogach może i wyschną. Skóra ciemna, nie będzie znać, że mokra, chyba pomacawszy; a da Bóg, Strasz nie padnie na to, coby macać. Nu, tak wracajmy! Szydłowiecki z okna wychylił się... biedneńki on, chciałżeby z nami być!	A teraz a teraz nie dam się wyprzedzić, nie pozwolę buntować mej Agnieszki, znajdę sposób przykrócenia tej przyjaźni. Nie na rękę mi ona. Uchylę wszelkie niepotrzebne wpływy, nie dam się wysadzić!	A cóż jest trwałego na świecie? zapytał hrabia. Zużywa się wszystko, nudzi... przejada! to całe nieszczęście ziemi, lecz razem to szczęście całe, bobyśmy się nie ruszali... a ruszać się koniecznie potrzeba.	E! bo ten Władysław, niemiecki ma język, prawda, ale serce miał polskie. Dobry człek, a z dobrocią do kądzieli nie na koń.	Eee... Pismo takie powinno robić pieniądze nie na tym, co wydrukuje, lecz na tym, czego nie wydrukuje.	Jesteś paradna. Mobilizujesz całą Warszawę. Dzwonisz do wszystkich moich znajomych, podnosisz alarm, narażasz mnie na śmieszność. I wtedy, kiedy ja nie mogę pokazać się we własnem mieszkaniu, bo zależy mi na tem, by myślano, że jeszcze nie wróciłem z Wiednia...	Nic nie poradzisz, Ropuchu! Wróć lepiej i usiądź, ściągniesz tylko na siebie jakąś biedę.	On nie napadnie na żaden dom. Ręczę panu za to słowem honoru. Zresztą za kilka dni opuści te strony. Poczyniliśmy już przygotowania, aby go wyprawić do Ameryki Południowej. Na miłość Boską, błagam panów, nie wydawajcie go w ręce policji!	Tak jest Nie powinniśmy być obojętnymi widzami. Siewierow ma słuszność. Stawiam wniosek potępiający, jako bezcelowe i szkodliwe, wszelkie zamachy na życie cara.	Zapewne... musiałem... A nie spotkaliście śladów ludzkich istot na tym wybrzeżu?	A gdzież są wasze rzeczy? Czemu za wami nie przynieśli?	A jednak owca ta była naprawdę szczęśliwa. Napewno szczęśliwsza od wilka, jeżeli wilk był przeświadczony, że żyje złem, jeżeli obżerając się owczem mięsem, pomimo to wiedział, że będzie czuł wieczny głód, że nie zazna ani spokoju, ani radości.	A! dobrze żeś mi poddał co mam z sobą począć muszę pójść do babuni! ona już pewnie wstała, napiję się u niej kawy. I tak wczoraj z wieczora być u niej nie miałem czasu, a pewnie biedaczka ciekawa i niespokojna.	Ach, mamo, wiedziałam, że będziesz po jego stronie, dlatego że się okazał dobry dla ojca! Nie odepchniesz go, pozwolisz ożenić się z Małgosią, jeżeli ona zechce. To brzydko, był usłużny dla papy, starał się przypodobać mamie, żebyście go musieli polubić	Dziękuję pani. Tym słówkiem dała mi pani poznać, że w jej przekonaniu nie stoję niżej od panów Starskich, marszałków i im podobnych... Rozumiem, że nawet w tych warunkach mogę jeszcze nie zyskać sympatii pani... Do tego bardzo daleko... Ale wiem przynajmniej, że już mam ludzkie prawa i że pani będzie od tej pory sądzić moje czyny, nie tytuły, których nie posiadam.	Dziś, jak sądzę, nie mogłabym już gniewać się nań za rzecz, którą przyjmowałam z pobłażaniem.	Hm! a przy kolei nie miałeś zarobków?	Jak to?... więc oni nie zginęli?...	Mówił w istocie. Czy jednak nie dał wam jakich objaśnień o...?	Nie, nie. To nawet bardzo dobrze, że pan tam pójdzie. Pozna pan wiele interesujących osób.	O, nie trzeba! przyjadę tylko ja i panowie Sieliccy, moi krewni... Waszmościowie też, sperospero (łac.)	Przypuśćmy. Ale on mają szatański dar odgadywania w człowieku jego słabych stron. Co się mnie tyczy, to wyznaję, że wolę zejść czasem z drogi pracowni Nr 5. Niech się to nazywa słabością, ale dzięki temu, zdaje się, jestem tu jedynym człowiekiem, którego oni nie doprowadzili do szału swymi swymi względami.	Taj czego gadać, póki nie czas? Swoim porządkiem ja chciał co niebądźco niebądź (daw.)	U nas jadła nie braknie	Po kolei? Po kolei to było tak. Budzi mnie Mordarski w sobotę o czwartej rano jak psa i mówi, że ma do mnie interes. Otwieram oko i już wiem, po co je otworzyłem, bo znam go od piętnastu lat. Co mówi Mordarski? Mordarski mówi to, co zawsze mówi. Skok na pewniaka. Mam po Jajecznego lecieć i tylko nas dwóch dopuszcza do interesu. Co mam robić, jak już otworzyłem jedno oko? Otwieram drugie oko. I patrzę na ulicę. Szarówka, deszcz, mokro, moja sobota i Mordarski na karku z otwartym portfelem. Czy ja go nie znam? I za każdym razem to samo. No, idziemy. Ja ze starą kołdrą, Jajeczny z drabiną, Mordarski po drodze się zmył. Ma się rozumieć. Kładę kołdrę, okrywam szkło, wchodzę na mur i widzę po tamtej stronie sitwę Pioruna w komplecie. Kogo nie przyprowadził! Z Kercelaka, z Wroniej, pętaków pozbieranych z całej Syberii. Z workami, rozstawieni, czekają. Żeleźniak z furą za rogiem. A Felek sam w bramie. Nawet nie rozejrzał się dobrze. Łubudu, pierwszy worek. Odbieram, spuszczam, Jajeczny dygujedygować (gw. środ.) policjant. galopkiem. Oj, gorąco i praojciec Jakub nie spocił się tak na drabinie jak ja, licząc szczeble do nieba. Felek Piorun woła do swoich: „Odjazd, archanioł kikuje!” Dopiero, jak cieć ściągnął mi na łeb polikiera. A ja tego archanioła widziałem z góry cały czas, jak się kręcił między nimi. Tylu ich było... Jedną nogą na murze, drabina pode mną trzeszczy, metrowy worek trzymam, a kawał szkła przebił kołdrę i drasnął kolano. Ani zejść, ani zostać. Co robić, nie wiem. Trąbię: „Stać!” Sitwasitwa (gw. środ.) tu: pistolet. macha. Piorun tropnął siętropnąć się (gw. środ.) patrol policyjny., tylko jeden niewinny frajer z niebieską dupą napatoczył się na ciecia, który mu drogę pokazał złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz., kociumiarzekociumiarz (gw. środ.) złodziej. bojdekowibojdekowy (z jid.) tu: przyjąć kulę; zostać ranionym kulą z broni palnej., wszystkich nie zatacha do kwaczukwacz (gw. środ.) stać na czatach; stać na straży. i kikuj!” No i poszedł.	A to dobrze, w takim razie na statek, mój chłopcze.	A cóż? Na takich, na jakich pracują wszystkie te panie, czterdzieści groszy na dzień. Dziesięć godzin roboty.	Bez wątpienia książę chciałby mieć w ręku wyrok śmierci na pana del Dongo, ale ma, jak panu wiadomo, jedynie dwadzieścia lat kajdanków, zmienionych przezeń nazajutrz po wyroku na dwanaście lat twierdzy, z postem o chlebie i wodzie co piątek i innymi praktykami religijnymi.	Mejerin! Mądrześ rzekł. Mejerin to zrobi. Ona wszystko zrobić może. Jak na toż z mieszczanami się pokumała; w Rynku kamienicę kupuje. Tak, tak, Mejerin rękę ci poda. Dziś jeszcze z nią o tym pomówię...	Nawet mój mały, biedny Jip!	Tak, aż do rozkazu. Ten sam człowiek, don José, wywiedzie i mnie. Ma on już dla nas obudwu przygotowane paszporty generałów hiszpańskich, Villacampy i Barsoncourta, na przejście do Tortozy. Zwierzyłem mu się z całej duszy swojej. Pojął mię jak brat rodzony.	To lepiej, na starość moja piękna, znowu ci jej podadzą, tymczasem bierz czem karmią kobiety i koronowane głowy.	Trzeba spróbować drugiego wyjścia. Może Iłża jest jeszcze wolna? Może my tu próżno tracimy czas, który powinniśmy wykorzystać na ucieczkę? Byle dostać się w głębokie lasy, to już pół zbawienia.	Tymczasem ja rozłupię czaszkę temu, który opieka na widłach pieczeń.	A cóżeście u Krzyżaków robili?	A teraz gdzie?	A to się pan pięknie spisał, panie Spilett!	A więc śpieszmy, bo już blisko siedemnasta godzina.	A znasz może sir Humphreya Marlowa?	Adamek śpi?	Ale ja, ja tu sam... Mnie koniecznie trzeba!	Ale już słyszałem u pana muzykę, w czasie śniadania.	Ale ta odpychająca brzydota, wuju?	Ależ ja pytam o nią	Bah!...	Bet!	Chętnie przystaję	Ci więc staną się nieprzyjaciółmi naszymi?	Co więc wspólnego ma Hayde z Alim Tebelinem?	Co, pokłóciła się pani z panną Kasią?	Coś harny dzisiaj! Dziadak jucha! Dobra nasza! Wiesz, Magduś, dziedzic szuka zgody ze wsią. Namawia, cobym mu pomagał. Juści, co musi się nam dobrze okroić. Jeno ani mru-mru, kobieto, o wielgiewielgi (gw.)	Czego?	Czy ja ją znam bliżej? ha, ha, ha, ja ją znam bardzo bliżej! Poznaj mnie z Borowieckim.	Dowody! mam ich dziesięć!	Duszę tę poznała naprzód prababka jego, żona Hersza, a potem poznał ją rabbi Izaak.	Duży?	Dziś rano sama ją tu zniosłam, kiedy oznajmiono przybycie pana Massiban.	Gdzie to ona Sobota?	Ha?	I ja za tym jestem	I milionerem	Idź, zostaw nas, aniołku	Ir tai mes jau su Jonu tarstomės važiuoti, o dabar, kada atsirado ir kompanija, tai ir atliktas dalykas. Tik kodėl jūs be sesers?	Ja myślę, panie Maurycy, bo te wszystkie nasze, to bidło, parchy, oni tylko patrzą, żeby dzisiaj zrobić geszeft, a w sobotę zjeść dobrą kolację i wyspać się pod pierzyną! Co pan zrobisz?	Jak poselstwo z posiłkami przybędzie zapalicie osadę...	Kali bać się, ale Kali pójść	Kogo to waszmość przywiozłeś w dom pana Fredra?	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Mamy też instrumenty muzyczne możemy coś panu zagrać.	No, no, już milczę Niech jednak pan Kuszkowski dowie się, kto tu naprawdę jest zuch, a kto tylko swym zuchostwem ludziom oczy mydli...	No, to i co?	Nė man reikia tų tavo žinių, nė nieko! Aš sau į Ameriką nuvažiuosiu, ir ganai ąia nebebūsiu, kaip tik užaugsiu tuojau šmakšt ir išmausiu! Ar aš kvailas čia būti? Ten užsidirbsiu daug pinigų, dėvėsiu sau, kaip ponas, juodai, skėčiu pasirėmęs vaikščiosiu... Nė grįžti atgal čionai nebegrįšiu!	Opowiadał mi pewien szakal z nizin (a wiadomość tę zawdzięczał swojemu bratu), że w owej Kalkucie wszystkie szakale spasły się jak wydry w czasie deszczów	Panna Rita ma się z kim przekomarzać o konie i to ją bawi	Pilnuj swego języka, braciszku, widzisz jaki on niebezpieczny!	Po sprawiedliwości tak i było	Pojmuję.	Polowanie!	Pójdziemy pieszo	Siłą godną opanowania przez księdza? O, jakżeż ty się potwornie dajesz nabierać, ojcze Hieronimie!	Skądeście, ludzie, i coście za jedni?	Stała tu rzeczywiście do niedawna lecz kazałam przestawić tam, koło pianina.	Tak ci on mówi, ale czy to prawda?	Takeście jakoś zmiękli, że ani was tera poznać.	To będzie moje arcydzieło	To są zbyt poważne sprawy, ażebym mógł żartować...	To tak pan myślisz o swojej przyszłej połowicy?	Vivat Wiśniowiecki! Vivant regimentarze! Żyć i umierać razem chcemy!	W jakiż sposób uważacie wobec tego, że można przepłynąć?	W „samych siebie”	Wasza mość chcesz, żebym śpiewała, a potem sobie ze mnie dworujesz i wyśmiewasz	Weź stajennego.	Widzi pan tę wyspę?	Wierzysz w to wierzysz naprawdę?	Wtorek. Dwa dni był pan nieprzytomny.	Zostaniesz tu, dadzą ci pomieszczenie i strawę Naprzód ci się wyspać potrzeba, nim ja z tobą mówić będę.	Łatwo powiedzieć, Gedali. Już ledwo się czołgam od piątku do piątku.
Tak jest, nie chcesz się pani dać poznać. Poznanie następuje tylko przez zbliżenie się ludzi do siebie, przez wymianę myśli, pomagającą do ocenienia wzajemnej wartości.	Jeno ukłony. Pan Ruszczyc też hen, ku Jahorlikowi ruszył, bo mu dali znać, że na śniegu siła śladów końskich. Pisanie waszej mości mój komendant odebrał i zaraz do ordy posłał, do swoich rodzonych i pobratymców, żeby tam szukali i pytali, ale sam nie odpisuje, bo powiada, że ma rękę za ciężką i eksperiencji w tej sztuce żadnej.	Że mnie Bóg pobłogosławił, to cóż złego? Ja przecie nie kradnę, a że mnie jegomość dał trzosik na drogę do Rozłogów, to oto jest! Moje prawo oddać, bom też do Rozłogów nie dojechał.	A o tym skąd pan wie?... Do czasów Gilberta sądzono, że elektryczność istnieje tylko w bursztynie, dziś wiemy, że może istnieć w całym wszechświecie. Zwyczajni ludzie sądzą, że w tym miejscu, gdzie marznie woda, a jeszcze bardziej jest ciepło. Stąd wniosek, że aczkolwiek duszę dzisiaj upatrujemy tylko w mózgu, nasi następcy mogą dojrzeć ją w roślinie, w kamieniu, nawet w tym, co nazywa się	Milcz! Czy doprawdy jesteś tak ślepy i głuchy, iż nie zdajesz sobie sprawy, co odrzucasz, wybierając pozory chwały i blasku? Cóż jest twoim pragnieniem? Włożyć na głowę arcybiskupią infułę, mieć dwór, pałac, bogactwa, zasiadać w odświętnych szatach na tronie? Ty, dominikanin, tego najbardziej pragniesz? To jest twój cel umiłowany? Coś ze sobą zrobił, w jakie sieci się zaplątałeś? WładzaMyślałem przed chwilą, złudzony pozorami twego umysłu, że wyniosę cię do najwyższych godności walczącego Kościoła, mianując cię jednym z inkwizytorów Królestwa. A ty marzysz, żeby zostać arcybiskupem Toledo!	Ot, bajczysz. Jakie tam wojsko! Ze czterdziestu rycerzy, uzbrojenie na śmiech, prawie do weselnych godów. Czy nie widzisz, co za strojne pancerze, srebrną i złotą blachą zdobione, a na szyszakach co za pęki piór? Przyłbice mają podniesione, same młode, ładne chłopy, mało co chyba starsi ode mnie. Każdy koń ma srebrny bukiet u czoła, a na łbie pióropusz.	Służyłem dworsko przy cesarzu Zygmuncie a teraz liczę się już tylko do orszaku króla Albrechta, chociaż żadnych nie pełnię obowiązków.	A kto by ci miał za złe, miły towarzyszu, żeś po tylu leciech rozłąki najpierw do kolan rodzicielskich przypadł! Co innego, gdyby o służbę chodziło, ale pewnie polecenia żadnego od Ruszczyca nie masz?	Ba! Ty jesteś dziewczyną, więc mnie to tylko bawi, ale żadnemu mężczyźnie na to nie pozwolę.	Mnie, przeciwnie, bardzo się podoba; po pierwsze, ma cudowne oczy, do tego umie patrzeć na kobiety; czuć, że je musi kochać.	Więc ostatni list od mamy był taki nieprzyjemny?	Poczekaj. Jakaż to klasa? Tylko co mówiłeś, że nie zaliczasz się do jednej klasy ze mną. Mieszasz się w zeznaniach. Jestem przecie hrabią...	A jeśli ci do nóg przyprowadzę księcia Andrzeja, który całą sprawę poprowadzi, weźmie na siebie i wróci wam spokojność!	Przywiedziecie nas w końcu do ruiny	Więc bierze... Jakże on stoi?	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Przyznaję że druga, czwarta i szósta księga Eneidy są wyborne; ale co się tyczy nabożnego Eneasza i silnego Kloanta, i przyjaciela Achata, i małego Askaniusza, i niedołężnego króla Latyna, i mieszczki Amaty i nudnej Lawinii, nie wyobrażam sobie, aby mogło istnieć coś bardziej zimnego i niesmacznego. Wolę raczej Tassa albo owe klituś bajduś Ariosta.	To tylko, panno Trotwood żem przybył tu po Dawida, aby go zabrać z sobą i postąpić z nim, jak to sam uznam za stosowne. Sprawy z tego nie będę zdawał przed nikim, żadnych nie przyjmę warunków, żadnymi się nie zwiążę obietnicami. Pani go podżegasz w jego krnąbrności, widzę to jasno z postępowania i słów pani i muszę również jej oświadczyć, że jeśli mu chcesz udzielać schronienia, to już chyba na zawsze; jeśli masz stawać między mną a nim, to go musisz wziąć raz na zawsze, na swą odpowiedzialność. Żartów nie lubię i stroić takowych z siebie nie pozwolę. Przybyłem tu po raz pierwszy i ostatni, aby go zabrać. Czy gotów do drogi? Jeśli nie, jak to pani, Trotwood, utrzymujesz, drzwi moje zamykają się przed nim raz na zawsze i odchodzę w przekonaniu, że mu chyba otworzysz na oścież swoje.	Och, nie jestem pańskiego zdania mnie się wydaje król Edward uroczy, taki prosty, a o wiele sprytniejszy, niż się mniema. A królowa jest jeszcze teraz najpiękniejszym stworzeniem, jakie znam.	Podstęp, Śmiech mówił pan Wołodyjowski uratować się.. Gdzie męstwem i siłą nie poradzi, tam się fortelem wykręci. Inni tracą fantazję, gdy im śmierć nad szyją zawiśnie, albo polecają się Bogu czekając, co się stanie; a on zaraz poczyna głową pracować i zawsze coś wymyśli. Mężny on w potrzebie bywa jako AchillesAchilles Odyseusz, bohater Iliady i Odysei Homera, znany ze sprytu. iść śladem.	Ależ ten dąb zwalony jest wybornym mostem dla królików pomiędzy trzema polami i naszą łąką Hobden powiada, że tam najlepiej zastawiać sidła na króliki... właśnie dziś dwa złapał. Hobden nigdy nie pozwoli wykopać tego dębu!	Co się mam witać? Wczoraj przecież tam byłem.	Dlatego że, przy każdym zdaniu swojej oracji, ów Pazdur, mamrocząc swoje „owo tedy”, roztwierał aksamitną sakwę i potrząsał nią nabożnie. Stąd nabrałem przekonania, że możemy się prosto i czysto uwolnić z ich łap, rzucając przygarstkę nadobnych dukacików. Bowiem sakwa aksamitna to nie jest relikwiarz na chowanie szelągów, ani też lichej monety; to jest receptaculumreceptaculum (łac.)	Jest w pobliżu Miedzianej Rzeki, w odległości około stu mil od jej ujścia. Znajdziesz go tam żywego. Ale dziewczyna musi tu zostać. Dobrze będzie, jeżeli sam potrafisz wydostać się z tej matni, w jaką wpadłeś.	Nie może to być a najlepszy dowód, że na poddanie się i na hołd kwarcianych czeka, którzy pod panem Potockim zostają.	Nie wiem, czy się to uda, bo właśnie zdążam na radę wojenną.	Tej sztuki nawet ty byś nie dokazał.	Tylko za własny skarb cło się opłaca!	Jest jedno miejsce w Hamlecie, gdzie ten utrapiony mówi: „Tabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotremTabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotrem meet it is I set it down” z aktu I, sc. 5 Hamleta Shakespeare’a w tłum. Józefa Paszkowskiego.!”. My tables rzecze Jaśniach, nie podnosząc głowy ani powiek.	Jesteś pan bystry. W samej rzeczy mam powody, rodzinne, by dbać, żeby rzecz nie stała się publiczną. Wynagrodzę hojnie trud pański, jeśli się uda odzyskać klejnoty dyskretnie.	Nie, Tadziu, spodziewam się, że nigdy nie będziesz palił.	Nie, to się nigdy nie zdarza razem z takim atakiem. MuzykaWięc szef leżał jak długi na macie, a obszarpany, bosy chłopiec, którego znalazł na ulicy, siedział w patio między dwoma oleandrami blisko otwartych drzwi pokoju i brzdąkał na gitarze, śpiewając mu tristestristes (hiszp.) twang, twang, twang, au, hu! Chru, yah!	Właśnie. Diabelnie mnie kręciło, by mu wygarnąć prawdę. W ogóle męczy mnie ta tajemnica. Najchętniej roztrąbiłbym wszystkim o naszych zaręczynach. Ale jeszcze nie wolno mi. Nie wolno. Pośpiech mocno pokrzyżowałby moje plany.	Mus, braciszku, nie zawiedzie, mus ma żelazne nerwy i muskuły. Niespodzianek tu być nie może. Tu, braciszku, nie kaprys, nie natchnienie. Tu już nie od tego zależy, czy Achilles, to jest, przepraszam, Grzegorz Goldenberg, chce zdobyć Troję lub nie. Wolę zależeć od musu niż od Achillesa. Sam wiesz, jakie trudności wynikły, kiedy Achillesowi amory były w głowie i grymasić raczył z powodu spódniczki. Lepiej mus. Po co już ja mam całe życie myśleć: to dlatego, że dziadek Goldenberga kawy nie pije. Mój dziadek może także czegoś tam nie pija. Twój także	Bo co? Zawsze wyrażała się o tobie z uznaniem.	Bóg zapłać za ugoszczenie, ale dobrze całkiem nie było.	Chybabyśmy oszaleli wszyscy jesteśmy tu jednego zdania: nie rozumiem, co to za mnichy, o których mówisz.	Co on tam przeskrobał?	Czy mogę przywitać się z dawnymi uczennicami?...	Dlategom rzekł: „nie dziwota”	Gdyby matka karmić nie chciała, choć im mamkę wziąć dodał książe	Juścić nie, skoro nie powierzyłem mu ani mego żołądka ani apetytu.	Nic nie stało na przeszkodzie	Nie mieliśmy wyboru	Nie puszczę.	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Nie, na cmentarz. Umarła wczoraj w południe, ale wypiła wszystko wino...	Nikogo nie potrzebuję, to chwilowy zawrót głowy i nic więcej. Myśl pan raczej o sobie, nie o mnie	On zdrajca! Takiego godzi się bić.	Pamiętam, wiem, że na jedno słowo otworzyłby mi kasę na rozcież... ale... tego słowa powiedzieć nie mogę... niestety nie mogę...	Prus już też przecież nie ma.	Spotkałem Taine’a, który mi mówił, że się księżniczka pogniewała na niego	Teraz trzeba się krzątać i pracować podwójnie, żebyśmy jutro mogły się swobodnie bawić	Ty mi nie wyjeżdżaj z temi... z warszawskiego!...	Żonaty wyraźnie nie jestem ale gorzej, bo mnie blizcy obsiedli.	A brat?	A kapitan?	A która cię teraz opuściła, czy tak?	A ten drugi?	Ale Lawinio, tutaj, w obłokach?...	Ba! Czy to można być za dobrym?	Bardzo być może, ale już ja wolę bez takiej Polski. Pewnie byłbyś ty, Figiszewski, u nas za gubernatora?	Bardzo duża.	Byli	Coś w ten deseń	Czekać pierwszej sposobności i tego gagatka wyprawić.	Cóż to za drobiazg który tak przede mną ucieka?	Dobrze mi świadczy o panu ta szczerość, z jaką wyznaje przede mną chorobę.	Dobrze, ale tylko dla siebie.	Drzwi na oścież!	Idziesz, serce, idziesz?	Istnienie testamentu.	Jagusiu, co ty wyrabiasz, co	James, straciłeś doskonałe bydlę	Jest	Jezus Maria!	Jezus, Maryja... był złodziej!	Juści, bo Wojtkowi jeno gorzałkagorzałka	Kto ci to powiedział?	Kto powiada, że późno?	Może pan pozwoli jeszcze herbaty?	Na pohybel tobie! Warteś, by cię na szablach roznieść.	Naprzeciw! po mojemu Polaki... naprzeciw!	No to ta służąca z Genui wyjechała razem z państwem. Wiem o tym na pewno.	Ot, i wyskok Grogeota przyniósł gminie trzydzieści franków	Powinien byś za to wisieć!	Skąd pan przybywa?	Stokowskiego zdrowie!	Sumienie, Wychowanie szepnął.	Tak jest.	Teraz pod nami jest Mars	Tęsknotę swą sycić wspomnieniem	W porządku, wszystko w porządku	Widziałabyś go jako na dłoni, jeno drzewa zasłaniają.	Wierzę	Wprzódy bywało i więcéj jak garniec dadzą...	Wszystkie pokoje	Z Bogiem!	Z więzienia? A... tak, prawda. Ale to już dawne dla mnie czasy. Właściwie przybywam z Włoch, to jest z Rzeczypospolitej Transpadańskiej.	Zwariował
A ja ani tak, ani nie. Bawiłem się w nirwanę, tak jak w inne rzeczy. Wiesz, żeby nie poczucie tej winy, tobym był spokojniejszy. Nie miałem pojęcia, że to tak może dokuczać. Mam wrażenie, że jestem pszczołą, która ograbiła swój ul, i że to jest rzecz podła. Ale przynajmniej po mnie zostanie majątek. Co? prawda? Trochę straciłem, ale bardzo niewiele prawda? Ach, jakbym ja chciał teraz jeszcze żyć, choćby z rok, choćby tyle, by nie umrzeć tu...	A po co on tu przyjeżdża?	Był, kto żyw: i Hanka nawet, choć jej matka nie puszczała, i Sawgard z parobkami, i chłopi ze Skomontów. Było komu ratować, i woda o krok, cóż, kiedy zbrodniarz podpalił w czterech miejscach, a tu co? słoma i smolne drzewo! Cztery godziny czasu i po wszystkiem!	Nie pod tym względem, panie Rzecki Że on jest w niebie, to wiem, bo gdzieżby mógł być taki spokojny człowiek? Ale jak patrzę na niebo i na ścianę tej kamienicy, zaraz przychodzi mi na myśl szczęśliwy dzień naszego ślubu... Klemens nieboszczyk miał wtedy na sobie szafirowy frak i żółte nankinowe spodnie, zupełnie tego koloru co nasza kamienica...	W jak najkrótszym więc czasie muszę odjechać do pułku, a tam, po tamtej stronie morza, będziemy za miesiąc, kto wie, może w Paryżu za drugi...	Dla mnie niech pani sobie nie zadaje tego trudu.	Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło Teraz przynajmniej wiedzą, że jesteśmy uzbrojeni, więc będą się mieli na baczności. Naprzód, moje wilki morskie!	Tak! Tu ją znalazłem i ona jest boginią ponad wszystkim żyjącym stworzeniem. Gdy zacznie grać, zapomnicie o otoczeniu. Ci prości, szorstcy ludzie, o twarzach pospolitych i ruchach brutalnych, stają się inni, gdy ona jest na scenie. Siedzą spokojnie, wpatrzeni w nią. Płaczą i śmieją się, gdy ona zechce. Wydobywa z nich tony jak ze skrzypiec. Uduchawia ich i wówczas czuje się, że oni są z tej samej krwi i kości co my.	Więc po coś leciał na ulicę, kiedy było wymówione?	A co było?	Ale to dziecko, co się stało z tym dzieckiem?	Będę się starał biec co sił!	Jadę Te łotry zapomniały, że armia angielska Wolseleya śpiesząca na pomoc Gordonowi jest już w drodze i że odetnie ich od Mahdiego. Nie umkną. Nie mogą umknąć. Wysyłam w tej chwili depeszę do naszego ministra, a potem jadę. Co ty zamierzasz?	Jambroży puszczali krew i nic... i wosk topiony lali jej w gardziel i nic... i sól... i nic... pewnie paskudnik... Witek pedał, co borowy wygnał ich z zagajów i co granula zara się pokładała i stękała, jaże ją i przygnał...	Jeżeli nie wszczynaliśmy akcji widomej, to dlatego, że warunki były tego rodzaju, iż uniemożliwiały wszelki społeczny czyn. Lecz w stanie potencjalnym wszystko to leżało w naszych intencjach. Sprawa autonomii bezpośrednio wiąże się z rozstrzygnięciem tej zawikłanej sprawy parobczańskiej, rolnej i w ogóle robotniczej.	No i co? Kości masz całe, wyrosłeś jak chabina, sztuki pięknie pokazujesz, krzywda ci?	O nie, tego pani nie wiesz. A taką mam przynajmniej nadzieję. No to ja pani powiem. Zostałem pojmany i wtrącony do więzienia, ponieważ w altance karczmy Pamfila, w przeddzień naszego ślubu, pewien człowiek o nazwisku Danglars napisał ten oto list, a rybak Fernand podjął się zanieść go na pocztę.	Panie Jerzy co zależy na rodzaju choroby? Nomenklatura obojętna. Przeszło, minęło	Przyznam się pani, że nawet nie uważałem, jak on gra.	Skaranie boskie... Jeśli mnie wytrynią bez lania, to znowu ojciec będzie na mnie używał, co się zmieści, póki paska starczy. Ja to, wiesz, zawsze mam pecha... Choćby i z tą Franią. Chodzę ci za kozą cztery miesiące, odprowadzam ci ją do samych drzwi tej ich pensji i na galówce w kościele przez całe nabożeństwo patrzała na niego...	To prawda!... U nas wcale tych rzeczy nie znają. Co robić? W powieściach do podważania takich kamieni używają zawsze oskardów. Niepodobna brać ze sobą łopaty. To byłaby śmieszność zabijająca.	Jesteś dziecko więc nie rozumiesz, że w życiu kobiety mogą być rzeczy ważniejsze aniżeli jakieś tam uniesienia sercowe. Przekonasz się, kiedy zaczniesz myśleć o cudzych interesach i znajdziesz się w konieczności ratowania kogoś...	Kiedy mi nie wolno powiedzieć mój, muszę mówić nasz.	Może pan zechce sprawdzić stan rzeczy przy pomocy ślepej latarki? Tylko ostrożnie! Proszę uważać, by światło nie padło mu na oczy.	Nie przywykłem zabierać łupów zwyciężonym i nie jest też godnym rycerza pieszo puścić zwyciężonego przeciwnika, chyba w razie, jeżeli zwycięzca utraci swojego konia w potyczce, wtedy może wziąć konia przeciwnikowi jako prawą zdobycz w równej walce; tak więc, Sancho, rozkazuję ci zostawić tu tego konia lub osła, jak go zowiesz, właściciel nie omieszka powrócić poń, skoro się tylko stąd oddalimy.	Zobaczymy; zresztą ona nie zechce. Nie umiem ci powiedzieć, jak ci dziękuję.	A więc wyruszamy w drogę?	Gotuj się, bo niedługo przyjadą posłowie, a moja córa pójdzie w lackie kraje!	O! Tego wcale nie powiedziałem! Niech wielmożny pan robi, jak mu się podoba. Nie chciałbym w podobnych okolicznościach udzielać żadnych rad.	Owszem, jest! Jest niebezpieczeństwo, bo ja się zabiję!	W tej chwili niczego. Ubierz się w swoje szaty, ale siedź cicho, bo w przeciwnym razie spełnimy groźbę.	Więc zdaniem twojem?...	A czy trzeba leżeć potem?	A potem?	A szedł ty do pańskiego lasu drzewo kraść, kiedy świronek budować zapotrzebował, ha?	Aj, do diabła!...	Ale cel waszej podróży?	Ale czy umiesz śpiewać, stojąc na głowie, mając na stopie jednej wirującego bąka, a na drugiej szablę stojącą na ostrzu?	Ale powiedz mi gdybyś został kapitanem statku, zatrzymałbyś chętnie Danglarsa?	Ależ to dobry uczynek kochać tę kobietę!	Ano dobrze! Ale dotrzymaj słowa!	Byłem w laboratorium jeszcze o czwartej, a od tego czasu... przeżyłem osiem dni takich... takich, jakich dotąd nie przeżyła żadna istota ludzka! Jestem diabelnie znużony, lecz na pewno nie zasnę, dopóki nie opowiem wam wszystkiego. Wtedy dopiero pójdę do łóżka. Ale nie przerywajcie!	Capiscocapisco (wł.) szepnął pater Joszt.	Chodź tu, Tulke!	Czy zatrzymamy to w tajemnicy?	Czytaj!	Czyś cierpiąca?	Dalej, wynoś się!	Dla księżnej gotów jestem każdemu innemu zrobić zawód	Dlaczegóż to, ojcze?...	Faraon, jako bóg ziemski, wie o wszystkim; ale jest zanadto potężny, aby miał zważać na pijackie okrzyki żołnierstwa albo na szepty chłopów. On rozumie, że każdy Egipcjanin odda za niego życie, a ty najpierwej.	Gdybyśmy na kuropatwy lub zające polowali, nie przyszedłbym do takiego stanu, a teraz mogę zawołać razem z Fabillą: „Będziesz pożarty przez niedźwiedzie”.	Herhor jest moim wiernym sługą, a twoim przyjacielem. Jego to wymowa sprawiła, że jesteś następcą tronu. To ja	I cóż z tego?	I temu, kto to mówi!	Ja już nie mogę.	Jak Boga kocham, nasz Feliks się kocha!	Jak interes, to ja jestem prawie trzeźwy. Chodźmy.	Jakiż to urząd rzuciłeś?	Jednak?...	Jestem tego samego zdania! Widocznie mamy wspólne upodobania!	Kto tam zgadnie, czy on się jeszcze za Szwedami nie opowie?	Ku młodzikowi się zabiera! odparł Holsza.	Macie go! Znów pobudki! Jak gdyby nie były one widoczne jak na dłoni. Idzie mi o dobro dziecka.	My do was	My też możemy przyłączyć się do łowów! Ale czemuż mamy sobie teraz zaprzątać głowy człowiekiem, Akelo?	Mów.	Mówić nie mówił, ale ja wiem...	Najmiłościwszy pan rozkaże zapewne przywołać służbę i raczy się udać natychmiast na spoczynek?	Nic... nic... przecież ty żenisz się, Olesiu!	Nie wierzę	Nie ślicznam! Kokoszka gdzie?!	Nie, ja to obserwuję, to moja specjalność, uważa pan dobrodziej?	Nie, młodszy, Crandall-Dereń	Nie. Jak piękną rzeźbę, którą się z przyjemnością ogląda w muzeum.	O, mój panie mówisz tak, jakbyś był prokuratorem sądu ostatecznego. Ja także odpowiem jak pan Wokulski: czy wiesz, dlaczegom to zrobiła?...	Obejrzmy kościół!	Od chwili, gdym je opuścił, objechałem świat dokoła a nie widziałem nigdzie nic podobnego.	Oj, oj, cóż za potwarz. Przepraszam panią, jeślim ją obraził, ale ja dopełniłem porównania zrobionego przez panią. Możemy ten sam temat omówić efektowniej. Kobieta, MężczyznaWięc: kobieta jest istotą, o którą mężczyzna walczy, a im ona ma większe pazurki, tym walczy o nią wytrwałej. Nie każda walka prowadzi do wyników pożądanych, lecz prawie każda zwycięża, gdy mężczyzna weźmie na kieł, naturalnie, o ile potrafi. To już jest odrębna zdolność. Ten sam Nietzsche powiedział: „Idziesz do kobiet	Otocki?	Pod willą fenickiej kapłanki, nazwiskiem Kamy	Przecież pan wie, że można go kupić.	Robotę ma?	Rycerz, Dama, Sługa, Chłop rzecze Don Kichot	Samam strzygła, to juści, wiem!	Sami prawi mieszczanie.	Słusznie. Huczne oklaski widzów zwyrodniałych uznają twą rację. Mam jedną obawę: ażeby nadto nie znudził się bramin.	Tak, proszę pana	To jest coś zupełnie innego, i w ogóle to nic nie jest!	Toby należało skorzystać z czasu i do sadu skoczyć; mówił mi Kuba, że tam dziś lubaszkilubaszka	Trzeba im wierzyć, kiedy tak twierdzą ale prawdziwie ten salon może zadziwić nawet takiego jak ja Flamandczyka.	W tym wypadku zgadza się z prawdą Zdradziłem Willettsa i nie zrobiłem tego bez poważnych powodów.	Widocznie zależało mi na tem! No, teraz musi pan koniecznie iść ze mną.	Wielki Boże!	Wiem o tym dobrze. Ja...	Wszakże W. ekscelencja samiście go o to prosili?	Wątpię, aby ktokolwiek z was czuł się tak upoważniony do wykonania dzieła.	Zaraz go poznam.	Znam ja się na tych pokusach. Posada! Znam i te posady.	Żadna z nich nie będzie taka jak ty... dobra, szlachetna...
Och! nie, nie i w istocie mnie tak najlepiej było. Czułem, że niby fale ciepła, jasności i życia uderzały o pierś moją, a pierś wzbierała nimi powoli, lecz bezprzestanniebezprzestannie Sama wzmianka o jakiej bądź zmianie miejsca przejmowała mnie niepojętą trwogą. Ach! gdyby ona była raczej o moim domku wspomniała kto wie? może to była chwila stanowcza? i ukochaniem moim na całą naszą wspólną przyszłość zaczarować! powstydziłem się ubóstwa mojego nie śmiałem żądać, aby ona w moją stronę poszła i gdy mi się zdało, że mię przez litość odstąpić nie zechce, nie może	Że jest takim, jak jest. Że nie łączy mnie z nim nic. Ani przekonania, ani upodobania, ani usposobienie. Sądziłem, że pani to wyczuje... Ale widocznie... widocznie mnie pani nie chce, nie umie, nie może wyczuć.	Mój drogi towarzyszu, nie mówię tego zupełnie poważnie. Ale nie mogę się powstrzymać od nienawiści do mych krewnych. Pochodzi to zapewne stąd, że nikt z nas nie znosi widoku osób mających te same wady. TłumRazem z demokracją angielską podzielam nienawiść do tego wszystkiego, co nazywają występkami wyższych sfer. Tłum rozumie doskonale, że pijaństwo, głupota i rozpusta są jego własnością, więc jeśli ktoś z nas, robiąc z siebie osła, przywłaszczy sobie jedną z tych przywar, wygląda jak kłusownik polujący na cudzym polu. Gdy ów biedny Southwark stanął przed sądem rozwodowym, wspaniałe było oburzenie tłumu. Jestem zaś przeświadczony, że dziesięć procent proletariatu nie prowadzi się należycie.	Polubił?! To tak, jakbym miał polubić rozżarzony piec, na którym kazano by mi siedzieć! Nie, Tomku, nie chcę być bogaty i nie chcę mieszkać w tych cholernych, dusznych domach. Kocham lasy, rzekę, beczki i tu pozostanę. Do diabła! Właśnie kiedy zdobyliśmy strzelby, jaskinię i kiedy mamy wszystko, czego potrzebuje prawdziwy zbójca, musiała się zdarzyć ta przeklęta historia z pieniędzmi i wszystko popsuć!	Zapewne. Nie byłoby w tym nic dziwnego. Ale ja się nią nie interesuję. Nie jestem stworzony do żadnych flirtów. I sama najlepiej wiesz, dlaczego.	Nie, jeszczem się nie wściekł nie zaręczam jednak żeby do tego nie przyszło.	Ha, pani de Montmorency ma więcej szczęścia. Był pan z nią w Wenecji i Vicenzy. Powiedziała mi, że z panem widzi się to, czego by się nigdy nie widziało inaczej, o czym nikt nigdy nie mówił; że pan jej pokazał nawet wśród rzeczy znanych rzeczy niesłychane; że mogła w ten sposób zrozumieć szczegóły, koło których bez pana przeszłaby dwadzieścia razy, nie zauważywszy ich. Stanowczo, większe ma u pana łaski od nas... Weźmiesz tę ogromną kopertę z fotografii pana Swann i złożysz ją, zagiętą, w moim imieniu, dziś o wpół do jedenastej wieczorem u pani hrabiny Molé.	Nic nie zrobi a tymczasem porządny sklep diabli wezmą. Na dostawach bogacą się tylko Żydzi i Niemcy; nasi do tego nie mają głowy.	O! pani, najszczęśliwszym z ludzi mnie czynisz. Nie zapomnij wieczoru dzisiejszego, nie zapomnij swojej obietnicy.	Ot, widzisz, i jest dobrze! Nie wiem, po co zaprowadzili ludzie między sobą tyle podziałów: ten młody, tamten stary, ów ma zbyt małą posadę... Skutkiem czego wszyscy nie lubią się, a panny nie wychodzą za mąż...	Każdego boli to samo Nie ma już lepszych, gorszych. Równość w nieszczęściu, koniec. Kij spada równo na każdy grzbiet i nie wybiera.	Nie gniewajcie się, panie. Nie każecie mi ze sobą jechać, to pojadę za wami o stajaniestaje, stajanie	Ba, jensza z człekiem, choćby Krzyżakiem, a jensza ze ścianą. Nie odpowie, a stoi nietknięta	Głupiś! Sami wezmą, a nie dasz z dobrej woli, to ci ostatnią krowę sprzedadzą i jeszcze do kozy pójdziesz za opór! Rozumiesz! To nie z dziedzicem sprawa z naczelnikiem nie ma żartów. Mówię wam, róbcie, co każą, i dziękujcie Bogu, że nie jest gorzej.	I nigdy już nie będziesz taki niedobry?	Istnieje w każdym razie co najmniej jedna, której podawać w wątpliwość nikt nie może! Musiałby być złym katolikiem i złym Francuzem ten, kto by powątpiewał w cudowne działanie świętej ampułki z Reims, której krzyżmo namaszcza królów naszych na przedstawicieli Pana Naszego Jezusa Chrystusa w państwie francuskim. Oto niewzruszalny fundament monarchii i nic nim zachwiać nie może.	Nie sądzę.	Nie wróci, jeżeli wypowiesz odpowiednie zaklęcie	O talencie nie słyszałam nigdy, abyś go miała...	Za kozaczka. Włosy jej szablą musiałem, niebodze mojej, obcinać, aby jej nie poznano. Wiem miejsce, gdziem je pod drzewem razem z szablą pochował.	Weź, Jaguś, weź, la ciebie kupiłem, a jak ta któren parobek będzie przepijał do ciebie, nie odpijaj, na co sie spieszyć... mnie już czas iść.	Za późno przyszło ostrzeżenie. Zło stało się już. Nie mogłeś pan telegrafować?	A ja tobie mówię, Pentuerze, że za dużo myślisz o rzeczach niebezpiecznych. Nie można bezkarnie chodzić po urwiskach gór wschodnich, bo lada chwilę spadniesz; ani błądzić po zachodniej pustyni, gdzie krążą lwy zgłodniałe i zrywa się wściekły chamsinchamsin	Ba, blisko było, a to przecie okrutny pęd. Obaczcie: nie tylko żeleźce, ale i brzechwabrzechwa	Co?.. ładne?.. aha!.. mówiłem sam, że się to pani będzie podobać, latem to tylko ptaszysków bywało za dużo, darły się całe noce, że nie można było spać, ale jak je Jędruś przestrzelał, to ich teraz mniej.	Czy w takim razie, Pencroffie, nie zaryzykowałby pan takiej wyprawy?	Lekarz z zawodu swego głuchy być musi i ślepy na wszystko, co nie wchodzi w zakres medycyny, lecz w danym wypadku przyznać muszę, że oboje są nader surowi, odnośnie doczesnego i przyszłego życia.	O, moja kobieto ażebym tylko nie był taki kontent, to bym się jeszcze bardziej radował.	Pij, moje złoto! Przecież z tym bydłem nawet hipopotam na trzeźwo by nie wytrzymał.	Podstęp, Porwanie czy. Jurand nie może zachorzećzachorzeć (daw.) Ba! sprawcie, by Jurand zachorzał i dziewkę wezwał...	Tak, panie hrabio, i to przez protekcję, i zrobi pan wielką przyjemność księgarzowi, nie biorąc książki po tej cenie.	Jest i złe, ale dobrego więcej, a przecież umówiłyśmy się już, że zacznę od dobrych nowin... Ale, o kim pani chcesz, abym pierwej powiedziała: o rodzonych braciach, czy o nie rodzonych?	O... i jak często! One mają temperament, nie liczą się ze światem i mają coś żywiołowego w sobie, gdy kochają się w nas, aktorach. Kłócimy się strasznie, ale i strasznie kochamy... Jedno za drugie zginie, naturalnie na razie.	Cóż? Co kraj to obyczaj. A u nas znowu to chodzą kolędnicy. Ale nie takie jak we Lwowie z papierową szopką, ale poprzebierane. Jeden za Heroda, a inni znowu za diabła, śmierć, trzech króli, rycerzy. A z nimi chodzi taki jeden przebrany niby za Żyda z workiem i wszystko, co im dadzą, do tego worka ładuje.	Niemożliwe! Oto wielkie słowo, proszę pana! Niestety widzę, że wielkie słowa bywają jak wielcy ludzie, dobrze poznałem jedno i drugie. Naprawdę było to niemożliwe dla ministra, który ma w swoim ręku cały aparat administracyjny, biura, agentów, szpicli i szpiegów, i półtora miliona tajnego funduszu, dowiedzieć się, co się dzieje o sześćdziesiąt mil od brzegu Francji? A więc patrz pan: oto człowiek, który nie miał do dyspozycji żadnego z tych środków, oto prosty sądownik, który więcej wiedział niż pan z całą swoją policją, i który, gdyby tak jak pan miał pod swoją władzą telegraf, byłby ocalił moją koronę.	A znowu dziś, inom wybiegł z rana przed wrota, patrzę ku Modlącej Królewnie, moi ludzie... a to co nowego? Ktoś stoi na szczycie. Z takiej dalekości nie mogłem nic rozeznać, więc biegnę w te pędy ku skałom, bo odkądeście mi powiedzieli o tych wielkich rzeczach, wciąż ino się trapię i wszystkim się niepokoję. Łaska boska, że mam oczy bystre, poznałem rycerza ze Żlebu, zanim on mię dojrzał. Rękoma się od jasności zasłonił i rozpatrował się pilno a długo na wsze strony. Tedy pomyślałem, że was muszę prosić, abyście mnie ze sobą brali, ilekroć idziecie do jaskini.	Przyczyną, dla której myślimy tak dobrze o drugich, jest to, iż obawiamy się sami o siebie. Podstawą optymizmu jest zwykły strach. Uważamy się za szlachetnych, gdyż przyznajemy naszym sąsiadom cnoty, które mogą być pożyteczne dla nas. Chwalimy bankiera, chcąc podnieść u niego swój własny kredyt, i znajdujemy dobre strony u złodzieja w nadziei, że będzie oszczędzał naszą kieszeń. Wierzę we wszystko to, co powiedziałem. Najbardziej nienawidzę optymizmu. Co zaś do zmarnowanego życia, to żadne nie jest zmarnowane prócz tego, którego rozwój został powstrzymany. Jeśli chcesz wypaczyć charakter, zajmij się udoskonalaniem go. Co się tyczy małżeństwa, byłoby oczywiście niedorzecznością, ale między mężczyzną i kobietą istnieją bardziej zajmujące związki. Będę je na pewno popierał. Mają ten urok, że są modne. Ale otóż i Dorian. Powie ci więcej niż ja.	Cóż mam odpowiedzieć? Jestem dopiero chłopcem. Niech pan zaczeka, aż będę duży. Ale zdaje mi się, że za parę dni zarobiłbym sto rupii.	A teraz mam prośbę: niech pan tu poczeka pół godziny. Valentine przyjdzie do salonu. Poślę po notariusza pana Deschamps, odczytamy i podpiszemy natychmiast intercyzę, wieczorem pani de Villefort zawiezie Valentine do Saint-Méran, a za tydzień i my tam pojedziemy.	Głos twój przeraża mnie dziwnie jest zmieniony... Co tobie? Co się tobie dzieje? Gdzie cię boli? Tobie niedobrze! Lekarza! Jonatas, na pomoc!	Wiem. Dość spojrzeć na te gałgany, w których się ślasz po ulicach. Ty Horście! Ty Horście! Słuchaj, pójdę z tobą, ale mi naprzód pokaż, gdzie ojciec siaduje, w której knajpie.	O, tak... bardzo dobre! Spędziliśmy parę miłych wieczorów w moim zaciszu... ale sądzę, że byłoby marnotrawstwem wypuszczać go z Hurreem na badania etnologiczne.	To było do przewidzenia. Ale rzucił ją w stanie... Ona spodziewa się dziecka.	Smorski: Ale i to się skończy kiedyś. Widzę to po sobie. Niewykonalne i niezrozumiałe zupełnie staną się koncepcje zadawalniające artystów. Ja, wiecie, czasem byka za rogi, a tu nagle rogi z galarety...	A co ty Tojba na to?	Ach, jaka szkoda. Przepraszam was. Muszę się przebrać.	Bo ja mogę wyjść. Mnie wszystko jedno.	Bo w całem tem otoczeniu, ty jednak marnie żyjesz.	Chodźcie na drugą stronę, mam z wami pogadać!	Cierpliwości, jaśnie panie, zaraz skończę. Stała się więc rzecz panu wiadoma Przyjaciel pana bronił się rozpaczliwie. Pachołek jego, który nieszczęściem nieprzewidzianem zaczepił wysłańców władzy, bo to oni przebrani byli za chłopców stajennych...	Co wam się stało, matko? Jakie was spotkało nieszczęście? Niezbyt wesoło wyglądacie.	Do mnie?	Ha! Co pani chce!... On revient toujours à ses premiers amours...	Ja wolę już... uciec, ukryć się, bo ja wiem!...	Jakże ci się wydaje nowy nabytek?	My pragnęlibyśmy dostać się do artylerii	Na Boga żywego!	Namyślcie się Zapłacę wam siedemdziesiąt pięć rubli za morgę.	No! niech zdechnę! niech zdechnę teraz, kiedy oczy moje widziały panią w zdrowiu	O, proszę! Faktem jest, że my w naszym towarzystwie rolniczym podnieśliśmy płacę parobczańską ile się dało, skasowaliśmy rozmaite ograniczenia, uznaliśmy „posyłkę” za szkodliwą, dajemy w zasadzie izbę każdej rodzinie...	Och! Powiedziałam już: drobnostka! Szkoda tylko, że pan to zrobił, tak mi dobrze było z panem.	Pan stanowczo chcesz dostać bzika	Podobają się panu te rumaki?	Tak. Szukałam na wszystkie strony, zjeździłam wszystkie pola bitew, zajazdy, dwory, wsie, rozpytywałam wszystkich ludzi. Nareszcie...	Wszakże pan... wrócił.	A kto widział tę scenę?	Ach! Tak, tak Mercedes.	Ależ, panie jeszcze jedno słowo...	Brat.	Cicho! Jezus, Marya! z temi dziećmi!... Przycisz-że je Pepa.	Co?	Czekam, żeby ktoś z tych co czuwają koło rzeczy wziął mój paltot i dał mi numer.	Czyżby był chory?	Cóż Jeśli biedaczysko jest nieszczęśliwy, lepiej chodźmy zobaczyć, co mu dolega. Przynieście siekierę, zaraz roztrzaskam drzwi.	Cóż tu sądzić?	Dalipan oszalał, oszalał! Nauka przewróciła mu głowę! Co mi prawi o prawdzie! Alboż to niewiesz trutniu jakiś, że prawdą jest	Do widzenia, panie nauczycielu!	Doskonała łódzka kanalia.	I co zrobimy?	I tu, i tu.	Ja? ja będę najłatwiejszym!	Jakiś ty głupi! Byle dziewka...	Jest odważniejszy od innych	Jesteś zadowolony?	Katia!	Każże Tatarom łuki spuścić, bo do nas mierzą!	Mam dobrą pamięć.	Oddaj go!	Panie miły, jesteś posłańcem Tristana?	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że trzymam głowę według pańskiego rozkazu „w lewo patrz!”	Pójdziesz z nami, generale!	Sznapsia?	Tak.	Uprowadzenia.	Witam was WillkomenWillkomen (niem.) witajcie..	Wysoka, dobrze zbudowana. Brak jej zęba bocznego z lewej strony?	Właśnie, i dlatego też one są miarą wartości człowieka.	Zamilknij, ty głupia!	Zapominania obowiązków dla marnych przyjemności.	Zarobić w ciągu kwadransa pięćdziesiąt kilka tysięcy franków
Ależ owszem!... o jego wzrok. Muszę teraz wracać, pani Odeto, ale najbliższego dnia zapukam do pani wrót. À propos wzroku, czy wiecie, że pałacyk, który świeżo kupiła pani Verdurin, będzie oświetlony elektrycznością? Wiem to nie przez moją osobistą policję, ale inną drogą: powiedział mi to sam Mildé, elektrotechnik. Widzicie panie, że cytuję źródła. Nawet w sypialniach będą lampy elektryczne z abażurami dla stonowania światła. To przemiły zbytek, prawda? Zresztą dzisiejsze pokolenie żąda wciąż czegoś nowego, jedna nowość goni drugą. Bratowa jednej z moich przyjaciółek dała u siebie założyć telefon. Może robić sprawunki, nie wychodząc z domu! Przyznaję, że dopuściłam się płaskich intryg, aby na jeden raz uzyskać dostęp do tego aparatu. Bardzo mnie to kusi, ale raczej u przyjaciółki niż u siebie. Zdaje mi się, że nie lubiłabym mieć telefonu w domu. Skoro minie pierwsza zabawa, to musi być prawdziwe urwanie głowy. No, pani Odeto, uciekam, nie zatrzymuj już pani Bontemps, skoro ofiaruje mi gościnę w swoim wehikule; trzeba mi się wyrwać stąd siłą, ładne rzeczy ze mną wyprawiasz, wrócę do domu po mężu!	Mam przyjemność znać panią z widzenia i ze słyszenia. Czym mogę pani służyć?	Śmieje się pani ze mnie	Komisarzowi policji? I cóż mu pani powie?	Nie śmieję się, wydaje się pani	Niechże pani siada. Nasz kochany mecenas, opatrzność dobra teatru	Pani Latter wyjechała...	A jak się to stało, że piraci leżą martwi, tu, wewnątrz ogrodzenia?	Co mnie do tego, moja droga. Znasz mnie i wiesz, że jestem dyskretny!	Co? A ten tu skąd się wziął?	Czy to wasz giermek, rycerzu?	Cóż, kiedy nie swoje to było dziecko, jeno znajdek. A w takich okrutnych imprezachimpreza (daw.) tu: naoczny świadek., a ten zawdy prawdę mawiał. Owóż tedy prawili tak we dwoje, co Tatarowie, rozlatawszy się po kraju, nie łapali prawie nijakiego niewolnika, jeno samych dzieciówsamych dzieciów	Jak nas tu żywych widzisz.	Jakiś ty dziwny! Przecież tu już nie wrócisz.	Karnet. Tak, czy nie?	Kiedy ci tak dobrze szło, toś pewnie ode mnie bogatszy, ale już trzymaj i ten trzosik.	Miałem mały interes do pana...	Mnie?	My tutaj z Watsonem stwierdziliśmy tylko jeden fakt: szczekanie psa na bagnie. Słyszeliśmy je wyraźnie, więc to nie legenda ani przesądy. Gdybyś pan zdołał schwytać tego psa, byłbyś najpierwszym detektywem na świecie.	Mógłby być ładny, gdyby go dobrze utrzymywano, ale służba jest leniwa, a ja nie umiem zmuszać jej do porządku, zresztą męczy mnie to.	Niedaleczko tylko ja naprzód przyszedłem się dowiedzieć, czy będzie je gdzie pomieścić.	Niezupełnie. Bo i mnie to nie w smak.	Nikomu nie ufam Bo jaką mi dać kto może rękojmię?... Przysięgę czy słowo honoru?... Za stary jestem, aby wierzyć w przysięgi... Tylko wspólny interes jako tako zabezpiecza od najpodlejszej zdrady, a i to nie zawsze...	Otóż Foxy, jeśli się nie ma za wielkiego cwaniaka, jest bardzo dobry chłop.	Pięćset cekinów! Jak myślisz, Bronek: czy połakomi się kto z towarzyszów Rinalda na tę nagrodę?	Proszę pana, pan Plotczynych dzieci nie ukrzywdzi? Prawda? Ręka?	Tak Zdradzasz. Gdy zatelefonowałem, by się  dowiedzieć, dlaczego się spóźniasz do mnie, służąca oświadczyła mi, że jesteś w domu.	Tak jest. Pyszny ma głos, zacznie karierę od śpiewania w chórach. Osiedlenie się nasze w diecezjalnym mieście, stosunki, jakie tam nawiążemy, ułatwią mu to znakomicie.	Także wam się to dziwne zdaje? Czwarty rok dobiega, jak się tu uczę. Co bym za matoł był, gdybym do tej pory ino do zamiatania wiórów był dobry.	To nic, na mnie w dzień i w nocy czeka zaprzężony powóz.	Tu obok, za ścianą...	Urzekł ją ten wisielec czy co? Do cna zgłupiała.	Wicher coś poczyna na dworcu świstać i deszcz zacina. Może wypadnie dłużej popaść. Tymczasem pogawędzimy przed wieczerzą. Co tu słychać? Słyszałem, że małopolskie województwa poddały się jego szwedzkiej miłości.	Więc żebyście mi byli na miejscu, jak was zawołam. Przypomnijcie jeszcze raz Vańkowi, żeby dla mnie wyszukał nowego pucybuta. Halo, Szwejku, gdzie jesteście?	A cóż to za jeden, ten drugi, który ośmielił się ubrać w granatowy frak z zielonym haftem?	A jakby jasnowidzem	A jeźli to jaki bałamut, któremu się ubzdrzy	A somsiadsomsiad	A są u was ładne kobiety?	A to co jest?	A! a! opowiem babuni, gdy wrócimy, zawołała Julja z pospiechem nie jestże to oznajmienie? nie jestli to jakby coś przez los obrachowanego? Mówiąc to Julja się uśmiechała; ale łatwo poznać było, że choć żartem niby zwierzała się myśli, myśl ta już nad nią panowała.	A! panie, balsam pociechy wlewasz mi w serce! Dużo już dotąd daliśmy naprzód, a jeszcze dzisiaj felczer nam oznajmił, że ponieważ pan Porthos nie płaci, na nas będzie poszukiwał należności, bo to ja po niego posyłałem.	Białe? To niech będą białe.	Bij go! Łapaj!	Bo i jest nim	Bo ja wiem, przecież razem chodziliście i to długo.	Bo on choć i Żyd, to żyć musi, i jego Pan Bóg stworzył.	Czegóż to?	Dhole!... Dhole!... krwiożercze rude psy dekańskie! Nadciągnęły w nasze północne strony, głosząc, że Dekan opustoszał i że zabrakło w nim zwierzyny. Gdy ten oto księżyc był jeszcze na nowiu, miałem przy sobie czworo istot najbliższych: samicę i troje małych. Ona zaprawiała dziatwę do łowów na trawiastym stepie, czając się na kozła, jak to jest w zwyczaju u nas, mieszkańców nieosłoniętej przestrzeni. O północy słyszałem, jak wyły pospołu, oznajmującoznajmując	Do Warszawy?	Do wszystkiego ciekawy	Dobrze ale rzekę można przepłynąć.	Dzień dobry, ojczulku Znam księdza doskonale ze słyszenia. Już przedtem wypadało mi przyjść z wizytą. Jestem Creighton.	Dzisiaj trochę szalałam, ale wie pan, że to jest nudne.	Gdyby mi wolno było dać panu radę radziłbym porzucić wiersze, a wziąć się do prozy. Nie chcą już wierszy w antykwarni.	Hm... Nie mówię o tym nikomu, ale tobie jako przyjacielowi mogę. Żenię się z Bogną.	I nieśmiertelne?	I tam dalej tylko że wszystkie, oprócz afrykańskiej, nad którą niech afrykanie łamią sobie głowy, mają jedne źródło, bez którego żadnej z nich niema. Trzeba coś kochać, poczuwać się względem czegoś do obowiązku i wiedzieć, że nie świat jest naszym sługą i podnóżkiem, ale my jesteśmy sługami cierpień ludzkich i idej boskich.. Trzeba umieć kochać i służyć, chociażby służba była ciężką. To jest warunkiem wszelkiej cnoty i bez tego niema żadnej. Kto chce być dobrym synem, ojcem, obywatelem i t. d., musi zacząć od stania się dobrym człowiekiem. Inaczej nic z tego nie będzie...	Ja?...	Jak to co? No przecież pisanie źle o różnych ludziach. To jasne.	Jedno słowo Ayrtona wyjaśniło im wszystko.	Jeszczeż będziemy tańcować?	Już mię to dzisiaj nie boli. Już to nie wpływa na mój spokój ani na sposób mówienia o nim. I tego spokoju nie wyrzeknę się już za nic!	Już się warzy; właśnie sama przyprawiłam na jeden krok z domu niesposób się ruszyć, wiecznie jakichś darmozjadów naprowadzasz, ino ja za progiem.	Kobieto! nie powtarzaj słów takich, one zabijają, zabijają!...	Któż to? A... Łęcki...	Marjo droga, alboż my tego potrzebujemy? mój Boże I przyznam ci się, patrzałam na niego z całej siły, a jeśli go to wejrzenie nie zapali, nie rozmarzy, nie pociągnie, o! gotowam jak ty wstąpić do klasztoru.	Masz ich, masz, panie Porthosie przyjdź jutro do nas. Jesteś synem mojej ciotki, a zatem bratem ciotecznym; przybywasz z Noyou w Pikardji, masz kilka spraw w Paryżu, a nie znasz żadnego adwokata. Będziesz pamiętał?	Mała awanturka! Wykryliśmy złodzieja i ukarzemy go stosownie do obyczaju górniczego.	Może ale się wszystko znudzi..	Mularzemmularz (daw.)	My, miłościwy panie my, przy Bogu i ołtarzu stojemy.	Mój drogi	Na nowo głosować! oszukali!	Najbliższa zginęła od bolszewików.	Nie brakuje niczego ojcu?	Nie będzie tego roku wielkich frachtówfracht (z niem.)	Nie mówię, żebyś do Juranda nie jechał bo jeśli zamrze, to pogrześćpogrześć (daw.) to gdzie indziej, a tam nic, jeno strapienia ciężkie i frasunkifrasunek (daw.)	Nie wymkniesz mi się	No cóż, zdobyliśmy już wszyscy tę „ziemię obiecaną”	No?	O, naprawdę za wiele	Ojciec mało zarabia, tak mało, że ledwie wystarcza na dom... Prawda, że Zdzisław już nic od nas nie potrzebuje, ale Zosia jest jeszcze na pensji. Mniejsza o nią... Kobiety emancypowane mogą nie troszczyć się o młodsze rodzeństwo, bo co tam rodzina!... Ale siostrze Krukowskiego jesteśmy winni kilkaset rubli, które natychmiast trzeba zwrócić...	Oni oszelmowalioszelmować	Pan nie ma prawa do krytyki.	Powiedzcie, kim jesteście naprawdę?	Prawego chrześcijanina, któremu Rocho na imię przy chrzcie świętym dano, przynosim wam, matko. Niech się zdrowo chowa na pociechę!	Przedemną wy mówić możecie, wiecie że my wszyscy Petrkowi jesteśmy słudzy, z księciem Władysławem nie trzymaliśmy nigdy i	Przysięgam w jego imieniu.	Siłą, mocą	Skromność mi nie pozwala powtórzyć	Spojrzyj no, jak wygląda twoja ładna, nowa bluza!	To wszyscy Żydzi zwariują.	Ty pokazałeś mu parlament.	Uskarża! Nie znasz pan naszego kochanego Maldona, jeśli możesz przypuszczać coś podobnego. Uskarża się! Wcale nie, mój panie! Mógłbyś wbić go na pal i nie słyszeć z ust jego najlżejszej skargi.	Więc po co?	Wreszcie nic mi do majątku waszej matki. Ale chodzi o to, ażeby zwrócić cztery tysiące rubli Mielnickiemu. Szoruj więc pan do mego adwokata, załatw formalności prawne z Mielnickim, a cztery tysiące rubli i procent od kwietnia ja zapłacę.	Wszystko mi jedno.	Wątpię, zanadto był zmieszany owego czasu.	Zwłaszcza kiedy zimno, odparł raźnie Styrpejko, bo czemżeby się człowiek rozgrzewał jeśli nie dobrą myślą? I cześnik pokręcił ogromnego obmarzłego wąsa.
Nieprawda! nieprawda! co giermkowie mają wspólnego z awanturami swoich panów? Panowie zabierają sobie całą chwałę, nam zostawiając zgryzoty. Gdyby choć historyk pisząc, powiedział: „Ten lub ów rycerz dokonał tej lub owej awantury, lecz z pomocą tego a owego giermka, bez którego nic by nie uczynił”, to co innego! Ale oni sobie piszą prościuteńko: „Don Paralipomenon o trzech gwiazdach pokonał sześć pokus, tyleż straszydeł” i nic nie wspominają o giermku, jakby go wcale na świecie nie było. Dlatego niech mój pan sam sobie pojedzie. Winszuję mu bardzo! Nie jestem zazdrosny i zostanę tu w towarzystwie księżnej pani. Być może, że za powrotem zastanie interes pani Dulcynei na dobrej drodze, bo jak tylko nie będę miał nic lepszego do roboty, obetnę sobie należycie skórę.	Lecz nigdy mi nie powiedziałaś także, że nie kochasz mnie pani wcale i doprawdy wyrzec takie słowa za wielką byłoby niewdzięcznością ze strony Waszej królewskiej mości. Bo powiedz mi, gdzie znajdziesz miłość podobną do mojej, miłość, której ani czas, ani oddalenie, ani rozpacz nie mogą ugasić; miłość, która się zadowala wstążką zgubioną, wejrzeniem przelotnem, słówkiem nieobliczonem. Trzy lata temu, pani, po raz pierwszy cię ujrzałem i odtąd w ten sposób cię kocham. Czy chcesz, abym ci powiedział, jak byłaś ubrana, gdym po raz pierwszy cię ujrzał? Chcesz, abym opisał szczegółowo każdą ozdobę twojego ubioru? Racz słuchać, królowo, widzę cię jeszcze: siedziałaś na ziemi, według obyczaju hiszpańskiego, miałaś suknię z zielonego atłasu, złotem i srebrem haftowaną, rękawy rozwarte i djamentami podpięte na pięknych ramionach, na tych ramionach cudownych; pod szyją kryzę miałaś, maleńki birecik na głowie tegoż koloru, co suknia, a na nim wspaniałe pióro czaple. O! słuchaj, zamykam oczy i widzę cię taką, jaką byłaś wtenczas; otwieram je i widzę cię taką, jaką jesteś teraz, czyli stokroć piękniejszą jeszcze!	Czy tylko nie myli się pani?	Za godzinę położy się pani i zaraz zaśnie. Sześć do ośmiu godzin będzie pani spała nieprzerwanym snem. Powiedzmy ośm... Jutro będzie się pani czuła silna i wypoczęta. A teraz, dobranoc.	Nie opuszczać rąk, jak długo się da. To tylko jest ważne A bohaterów niech pan nie szuka na naszej ulicy, Baum! Oni mają pełny brzuch i chodzą z gnatem w ręku.	Taki to już u nas obyczaj, aby winę zawsze na wodza składać. Nie ja będę brał podkurki za złe, bo im dzień dłuższy, tym podkurek potrzebniejszy. Pan Czarniecki wielki wojennik, tę wszelako, wedle mojej głowy, ma przywarę, że wojsku na śniadanie, na obiad i na wieczerzę samą tylko szwedzinę daje. Lepszy on wódz niż kuchta, ale źle czyni, bo od takiej strawy wprędce wojna najlepszym kawalerom może zbrzydnąć.	A więc to prawda, co mówią o nas nasi wrogowie: nic nie nauczyć się, to i nic nie zapomnieć! Pocieszyłbym się jeszcze, gdybym został zdradzony, tak jak on. Ale być otoczonym przez ludzi, których sam wyniosłem na ich stanowiska, którzy powinni strzec mnie jak źrenicy w oku, bo mój los stanowi o ich losie, i zginąć marnie przez ich brak umiejętności, przez ich głupotę! O, tak, masz pan rację, to fatum.	Cichoj, Magduś, cichoj! Idę, idę... idę... a to fort lezie za mną i chrząka! A że to był rychtyk miesiączek wylazł se na niebo, to patrzę, a to ino prosiak, nie złe. Ozgniewałem się, bo co se ten głupi myśli	Co mi pomoże że sobie to powiem, kiedy nie idzie! nie idzie! Idzie przeciw myśli... A że mi jest głupio, niema i na to rady. Jakże? Naprzód sam to wszystko zrobiłem, a teraz chciałbym odrobić? Ja całe życie wiedziałem, czegom chciał, a w tym razie działałem, jakbym nie wiedział.	Mówisz pan zatem, że nie wiesz, co zawiera ten list?	Wyśmienicie, Jimie! Zobacz no, jak to pomyślnie się składa, że właśnie mam słabość do sera. Widziałeś moją tabakierkę? Z pewnością. Ale nigdy nie widziałeś, żebym zażywał tabakę. Rzecz w tym, że w tabakierze noszę zawsze kawałek parmezanu, sera wyrabianego we Włoszech, bardzo pożywnego. Ofiaruję go Benowi Gunnowi!	Wiesz co, kuzynie? zdaje mi się, że byłbyś daleko szczęśliwszy, gdybyś się takim bogatym nie urodził.	Wiesz pan co, panie Binder to może by pan na jutro zrobił dla mnie taką kapustę po morawsku. Ja spróbuję.	Do końca i jeszcze dalej. Nauka, Filozof, Wiedza, BłądzenieNaukowiec, moi mistrzowie, to taki facet, który z oczami przewiązanymi ciemną przepaską szuka w ciemnym pokoju czarnego psa. Filozof też jest w ciemnym poko­ju, także ma oczy przewiązane i również szuka czarnego psa, tyle tylko, że psa nie ma. A marksista, jak filozof: jest w ciemnym pokoju, oczy ma przewiązane, szuka czarnego psa, którego nie ma, ale od czasu do czasu wykrzykuje: „mam go! mam go!”. Dlaczego się nie śmiejecie?	Oby nie było wtedy za późno!... Ale jeżeli tak chcesz koniecznie, posłuchaj przynajmniej jednej rady mojej. Byłem arcykapłanem i rządziłem dłużej, niż ty żyjesz na świecie. Gdy przybędziesz do miasta przy Ciepłych Stawach, stań się panem od razu. Nim zaczniesz działać cokolwiek, naucz ludzi, aby cię czcili i bali się ciebie. Wyniszcz nieprzyjaciół swoich, otwartych i skrytych, a nawet takich, którzy mogliby nimi zostać w przyszłości; tych nawet zniszcz, którzy ci może sprzyjają, lecz oczy tłumu mogliby ku sobie obrócić. Zrób mnie więźniem, abym tej wyspy nie mógł opuścić, każ ściąć natychmiast Elema albo zagrzeb go w piasku, nie zwłóczączwłóczyć	Ludzie są jak rośliny. Nie wolno ich bezkarnie przenosić z jednego klimatu do drugiego. Czasami wprawdzie taki eksperyment się uda, częściej jednak roślina pomimo największych wysiłków ginie, lub degeneruje się, przestaje dawać owoce, lub zaczyna dawać trujące, jadowite, złe owoce. Karłowacieje, więdnie i gnije, albo staje się pasorzytem, niepożytecznym chwastem. Nie umie, nie może znieść nowego klimatu bez względu na to, czy klimat ten będzie łagodniejszy, czy surowy, bez względu na to, czy gleba będzie żyźniejsza, czy jałowa. Wystarczy, że klimat będzie inny, że gleba będzie inna. Widziałem wielu emigrantów z inteligencji rosyjskiej, wielu i Polaków, których rodzice potracili majątki. Ci ludzie nie umieją żyć w klimacie proletarjatu. Nie umieją pracować, ani kontentować się skromnemi warunkami, do jakich zmusza ich życie. I cóż się z nimi dzieje?... Pełno ich w domach noclegowych, w barakach, w więzieniach. A przecież, zdawałoby się, że przechodząc z wyższych, z bardziej skomplikowanych form bytowania do prostych, powinni dać sobie radę. Zdawałoby się powinni zachować i te ideały i te moralne wytyczne, które odziedziczyli po ojcach i dziadach. Tymczasem	A, mam cię! Że też od razu nie pomyślałam o spiżarni! Coś tam robił?	Będziesz pan się z nim widział?	Cóż w tym tak okropnego? To się ożenisz! Będzie was dwoje, potem troje...	I nie ma pan do mnie żalu?	Ja godności tej pannie ujmować nie chcę, elle est même bien tenueelle est même bien tenue (fr.)	Koniec końców jeżeli już niepotrzebny tu jestem, wypraw mnie gdziekolwiek, strasznie nudny jest ten twój pan Bonacieux.	Mój Starżów leży obok majątków kuzyna; jest to złote jabłko, ale... że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa... Pan wie, jaką konkurencję robi nam Ameryka?... Muszę wtrącić, że Starżów był w posiadaniu naszym lat czterysta.	Na honor! panowie oto mi zakład, co się nazywa!...	Nic się nie martw	Panie poruczniku niższe stopnie obowiązane są oddawać cześć wyższym. To nie jest zniesione. A po drugie: od kiedy to panowie oficerowie przyzwyczaili się chodzić na spacer z kradzionymi psami? Tak jest: z kradzionymi. Pies, który jest własnością kogoś innego, jest psem kradzionym.	Tak. I może byś się wykąpał? Sama przygotuję ci łazienkę.	Alboż to Mośkowa nie ma tutaj krewnych? Markus to jej szwagier przecie i pewnie nie byłby jej opuścił. Żydzi się trzymają między sobą.	Ano, spotkałem go wczoraj, pokłoniłem się i czekam, żali mię o co zapyta. Pojrzał spodełba, jak ten wilk, machnął ręką, i poszedł, ani się odezwał.	Nie Od wczoraj się nie zjawił. Czyżby wsiadł na „Carnatic” bez nas?	Nie wierz jej, Zdzisiu sąsiadów tam prawie nie ma, okolica jest pustą...	Nigdzie nie chciałam iść Nie zeszłam nawet sama, tylko nagle znalazłam się w bramie i ujrzałam obu panów.	Ty tego nie rób, nie godzi się... Księdzu na spowiedzi powiedziéć trzeba, że takie pokuszenie miał...	Do niczego brać się nie możesz, Fernandzie, bo jesteś żołnierzem; jesteś teraz w domu dlatego, że nie ma wojny; bądź, jak byłeś, rybakiem, nie przypuszczaj do siebie marzeń, które uczynią ci rzeczywistość jeszcze bardziej okrutną, poprzestań na mojej przyjaźni, bo nie jestem w stanie ofiarować ci nic innego.	Niektórych kwiatów hodować nie potrzeba, same sobie radzą Dlatego i biedni mogą je mieć. Jeśli im się nikt nie sprzeciwi, to będą pracować pod ziemią bez ustanku, a coraz nowe roślinki wypuszczać. W jednym miejscu w parku tutaj to są tysiące pierwiosnków. Jak wiosna nadejdzie, to nie ma nic ładniejszego w Yorkshire. A nikt nie wie, kto pierwszego zasadził.	A co słychać w Kiejdanch? Jakże zdrowie pana hetmana?	Ach, ojczusiu! To takie przykre! Po co wspominać?	Chcę żyć i chcę zginąć!	Dawaj tu. Tuśmy mleko już dość osłodzili! Nigdy niepotrzebnie nie bijcie swych psów.	Dlaczego tym lepiej?	I nie tak zbili, ino mnie wzięli za łeb i kopnęli parę razy nogą.	Jest w gaiku...	Karolu, nie drwij ze mnie.	Nie	Nie zdrapuj, to przejdzie ci bez znaku, jak Nastusi.	Nie łowy (pieniądze) prędko wychodzą, tylko je zaczepić! Drugi raz już ich nie dostaniemy, a tu na warsztat, na trast (żelazo) i na wszystko wiele potrzeba. Zakopiemy je w chałupie, i musim czekać do wiosny. Wiosna niedaleko.	Nie! Nie znoszę wina. Koniak tylko...	Niech i tak będzie	Niech zdechnę, ale idź, słodki bracie, do dyabła!	O, dużo jest do roboty. Pokażę psy, kury, gołębie, maliny, ule, mój własny zagonek. Całe gospodarstwo.	Owszem. Na to się zgadzam.	Przecie waćpanu nawet i tego jednego nie wypalili?	Prócz tego mam na Krzemieniu margiel. Pamiętasz, żeś sam mi o tem mówił. Pławicki obliczał to na miliony ale w rękach sprytnych ludzi to naprawdę może być niezły interes. Pomyślcie i o tem z Bigielem; ja przyjąłbym was do spółki.	Spodziewam się że z Węgier gościńca przywiozę pięknego. Ludzie głoszą, że tam się drogie kamienie po gościńcach walają!!	Tak... czasem... Tak mówią, gdy się pilnie uczę!	Ty jednak nie potrzebujesz nabijać sobie głowy złymi słowami, Tadziu	Wiem, że pustelnik Pludrian kazał wam pościć cztery dni: owóż teraz, na odwrót, musicie przetrwać cztery dni, nie ustając w jedzeniu i piciu.	Zmarło mu się... już przed rokiem...	Złośliwy! Do pańskiej stajni jeszcze nie dorosłam.	A cóż	A dlaczego jedziemy do Brucku?	A jakże trzebaż wiedzieć kiedy iść na bal, kiedy z wizytą...	A tak, a tak	A te konie czyje, a te warsztaty, o których mówisz?	A, tak?	Ale czymże mogła zawinić panna Wiktoryna?	Ależ w imię...	Baśka! Baśka!	Bo...	Dla dwu przyczyn Naprzód baron, potrzebując pieniędzy na pokrycie długu honorowegodług honorowy	Dlatego też pozwalam sprzedać naszą kamienicę; wprawdzie długi pochłoną ze sześćdziesiąt tysięcy rubli, ale zawsze zostanie mi jeszcze czterdzieści.	Dodaj tam, Maksie, taki nawias, kto z nas najpierw zechce okpić drugich.	Dzień dobry, bociany! Dokąd to lecicie?	Gdzie ten dom?	Gdzie was napadnięto?	Gdzież to jesteśmy? Czy w muzeum w Quebecku?	Ich sei, gewährt mir die Bitte, In eurem Bunde die dritteIch sei, gewährt mir die Bitte, In eurem Bunde die dritte (niem.) rzekła Kazia.	Ile masz lat?	Józka, bydło czas obrządzać!	Kpię sobie z plotek!	Książka przerwie licencjat	Kto?	Na własne oczy.	No, to i ja muszę z nienawiścią patrzeć na niego.	Przyrzekłem...	Raz!	Serdecznie dziękuję wujence	Smolarz pojedzie, to człek roztropny i bywały.	Słuchaj ty, psie las od Bukowej.	Tak, ojcze.	Telefonogram, panie oberlejtnant.	To wielkie nietoperze o podłużnych i smukłych pyskach, mają wielkie uszy, miękką sierść, czerwono-czarną na grzbiecie i żółto-czarną na brzuchu, a ich skrzydła mają rozpiętość piętnastu cali.	U mnie masz wiarę!	Udusisz mnie, Rozalko	Usatysfakcjonowana.	W jasełkach? zapytał podczaszyc.	Więc kto?	Więcej natomiast mógłbym ci powiedzieć o śmierci jej męża.	Wszyscy razem?	Żartujesz, kuzynie a jednak, bliższym jesteś prawdy, niż przypuszczasz.
Nie wiem i jest mi to obojętne Cała jego choroba to histeria i humory.	A, tak, to doskonale: jeżeli w twojej sypialni, mam nadzieję nie ujrzeć tego nigdy	To źle robi Niemiec, który nawet piwa nie pije, cóż to może być za Niemiec. Was i z piwem znieść trudno, a bez piwa...	Dlaczego ofiarowuje nam pan cztery miliony za coś, co jest warte pięć? To wyzysk, panie bankierze, no, chyba że się nie znam.	Albo mnichem zostanie; sam mnie to mówił.	Jak się to stało? jak się to stać mogło? spytał łamiąc ręce stary Sieniński.	Ach, wy idioto, Szwejk, z wami nie podobna dojść do ładu. Mówcie, co za treść tego telefonogramu, bo jak nie, to wpadnę do was i dam po łbie tak, że... Więc co?	Gdzie to jest? Na prowincji? We Włoszech?	Właśnie. Malaga, której kochanek jest młodym, osiemnastoletnim muzykusem, nie może wedle sumienia żenić go w tym wieku, nie ma jeszcze żadnej racji życzyć mu czegoś podobnego. Zresztą Cardot chce człowieka co najmniej trzydziestoletniego. Temu rejentowi, jak sądzę, bardzo będzie pochlebiało mieć za zięcia Sławę. Zatem puknij się w głowę, Stefanku? Płacisz długi, stajesz się panem dwunastu tysięcy renty i nie masz przykrości fabrykowania samemu dziecka; chyba dość korzyści! Ostatecznie poślubiasz wdowę, która nie będzie zapewne niepocieszona, starzy mają pięćdziesiąt tysięcy renty poza kancelarią; pewnego dnia czeka cię zatem co najmniej piętnaście tysięcy franków renty i wchodzisz w rodzinę, która pod względem politycznym znajduje się w bardzo ładnej pozycji. Cardot jest szwagrem starego Camusot, posła, który tak długo żył z Fanny Beaupré.	Czy to już połedniepołednie (gw.)	Jakiej-że to łaski, powiedz-no?	Mam tyle lat, ile mam. Ważne jest to, że mama pana zaprasza.	No co, Lejzorze Jeśli Mordechaj-Mendel doszedł do takiego majątku bez grosza w kieszeni, to chyba dokonał wielkiej rzeczy?	Lecz wracajmy do życia Otóż stoję na stanowisku, że zmuszona przez los do rezygnacyj ze szczęścia, mam prawo trzeźwo rozważyć czego od życia oczekuję. A rozsądek wskazał mi pana. Jest pan sam niewolnikiem rozsądku, jest pan człowiekiem kulturalnym, wykształconym, pozatem względy materjalne przemawiają za panem, a nadto lubię pana, chociaż widzę wiele jego wad. To mi wystarcza.	Jakże taki pan mógłby przyjeżdżać do pomiernej szlachty jak my? My sobie panowie na kilkunastu włókach, a to magnat. I z jakiej racji?...	Jako, przepraszam bardzo, kto? To znaczy: w ja­kim charakterze? Co mianowicie robił świadek w szwa­dronie jazdy?	Dobrze, wrzucę do skrzynki, tylko dajcie mi na markę, bo nic nie mam. Za pieniędzmi będę się dopiero oglądał, a podczas tego może list zginąć razem ze mną.	Dla tego, że ludzie jak on, nadto może kochają wszystkie kobiety, by mogli kochać jedną. Takim mi się wydał przez te kilka dni w Emilopolu i w rozmowach ze mną, dopóki nie domyślił się kto jestem...	Dziękuję, ja idę spać Ani się pokazuję, nim ty jej nie przygotujesz. Ślicznych bym rzeczy się nasłuchał z pierwszego impetu!	Mylisz się; ujechałem na nim sześć mil w półtorejgodziny niespełna, a wyglądał tak, jak gdyby tylko obiegł plac Ś-go Sulpicjusza.	Trzymaj się pan tej zaśmiał się Waldemar.	Pamiętasz pan wyraz oczu Hama, gdy, patrząc na morze, mówił: „wszystko ma swój koniec”.	Gadasz waszmość faramuszki. Ani Juraś tu nie wejdzie przed powrotem pana Balcera, ani też odwrót waszmości nie będzie tak prędkim, jak mniemasz.	Aha! Więc ten Wroni Bór, gdzie nigdy żadnej nie było wrony, nie jest dziedzictwem tego chłopca?	Dla przyszłości; król nie jest nieśmiertelny...	Rosoły na święconej wodzie nie pasą! który. jażejaże (gw.)	I to jakie! Zostaje pani osobistą sekretarką dyrektora Krzysztofa Dalcza. Niech pani powie Józefowi, żeby przeniósł pani maszynę do gabinetu dyrekcji technicznej.	Żeby on tak zdrów był. Paser, nie kupiec.	Panie Dick musiałeś nieraz słyszeć, jak mówiłam o Dawidzie Copperfieldzie. Nie udawaj, proszę, że nie pamiętasz, oboje wiemy, jak doskonałą masz pamięć!	Ale nie powietrze, którym oddychacie?	Bo wasi ludzie poginęli, ale jej między nimi nie znaleźli. Czemuście ją ostawili w Spychowie?	Dwóch, morejne... trzech... dziesięciu... nie wiem!	Hetmańskim, nie dworskim, jestem pułkownikiem, a w dodatku księcia wojewody krewnym.	Nie będzie piękniejsza od ciebie.	Nie ja!	Obudź się	Pradziadka?... Nie!...	Prawdę przynoszę zawsze; przekona się mama jeszcze o tem	Rozumie się	Zapewne! Toteż nikomu tu z nas nie brak wesołości	Ojcowie inaczéj pamiętali dawniéj się różno trafiało, z laty gorsze nastało. Panów się moc namnożyła wielka i żupanów i urzędników i duchownych i księdzów tych i owych. Kmieciowi coraz ciężéj.	Dobrze, lubię historie, gdy mają początek i koniec. Ale proszę mi przynajmniej powiedzieć, jakeście się poznali? Kto mu panów przedstawił?	Niech pan więc idzie. I do wieczora, czekam o piątej. Będziemy na miejscu o północy, najpóźniej o wpół do pierwszej.	A jak nie będę miał pieniędzy, by wam płacić?	A pan bywa u niego codzień!	A księżna kocha cię bardzo, choć cię nie lubi, jesteście więc doskonale dobrani.	Czego wrzeszczysz? Chcesz zbiegowisko zrobić! Drzwi nie możesz zamknąć?!	Dalibóg, jak wszystko mądrze obmyślił!	Najdłużej za dwa tygodnie będzie pani wiedzieć wszystko, natychmiast piszę w tej sprawie do znajomych.	Czy my także będziemy kiedyś na siebie tacy źli?	Ach, tak.	Dziękuję. Jeślim nieszczęśliwy... czy wyglądam na nieszczęśliwego?	Mówię ci, głupiś! ja wiem, co mówić!	O, bardzo mi przykro. Namówiłam pana na ten bal, kochany profesorze. Jaka ze mnie egoistka...	Zawsze staję po stronie słuszności. Podniesienie płac parobków i robotników rolnych zwiększy (co daj Boże!) ich potrzeby.	A ja co mam robić?	A o Nastusi wspominała co niebądź?	A wy tu co robicie?	Co do małżeństwa	Cóż słychać? co myśli?	Na pistolety?	Niż co?	Prawda jest	Tem lepiej, bo ja użyłem swego na wynajęcie barki.	Każdy człowiek jest kowalem swego losu	Miłościwy panie za parę dni już i na koń siędęsiędę	Potrzeba ukarać głupca, co tej wrzawy narobił!	A, moja pani, radzę pani iść gdzie indziej, bo widzi pani, jeszcze dwóch panów tutaj czeka, a mam tylko jeden gabinet, wszystkie inne są w reparacji.	A jak tam z Turcją?	Ani przez chwilę. Więc Starski, Szastalski...	Dziękuję pięknie! Dam sobie radę!	Proszę pani rolę... Zaczynamy zaraz	Przeciekprzeciek (gw.) sobie. o tym którego dnia.	A kiedy będziemy mieli znów zaszczyt ujrzeć pana hrabiego?	Ba! Ciekawe są	Czymś bardzo niedorzecznym i bardzo ohydnym	Do czego prowadzisz?	Dzień dobry, panie Castillan!	Gdzie oni są?	Ho, ho, sprytni oni są tam w nuncjaturze!	Kto by pojechał?	Naturalnie! Jemu chodzi o posag.	A ja, mili moi, jam brat ich, ojciec, syn i przyjaciel jam wódz ich i niewolnik. Lenistwem jestem, do usług.	A jakże.	A komu, miłość Wasza każecie z sobą?	A od kogo?	Ale cóż pilnego?	Bóg spuści wiktorię!	Che-che!	Guzik za szybką?	Jaka? Może republikarepublika... wybitny polityk francuski; należał do umiarkowanego skrzydła partii republikańskiej; proklamował w r. 1870 republikę.?... Może Bismarck?...	Kto mówił o niej?	Kto podpisał?	Mamy już, chwała Bogu, synowę.	Marzenie	Masz spluwę?	Moich dłużników...	Przyniosłem je.	Ta dawno z domu uciekła...	W łeb Petrka! krzyknął Helmut.
Eh, chromaki, czy rumaki, to wszystko jedno koniec końców mówię panu, że jak żyję nie widziałem dam takich przecudnych, szczególniej też takiej, jak nasza pani Dulcynea; niech zginę, jeżeli by głowy nie zawróciła samemu Mahometowi.	Była sobie raz jedna wrona i leciała nad szerokim, szerokim śnieżnym polem. Leciała dzień i noc, i znowu dzień, i nie wiedziała, jak jeszcze daleko do końca. I spotkała lisa, który biegł również przez to pole i zapytała go: Mój lisie, czy ty nie wiesz, jak to daleko do końca? A lis przystanął i zdziwił się: Do końca? Ja nie wiem, czy jest koniec. Ja biegnę, biegnę, biegnę, biegnę... Więc wrona leciała znowu dzień i noc, i jeszcze dzień...	Polityka, PrzywódcaZ Witoldem wszystko jest do wiary podobne, gdyż to człek całkiem od innych różny i pewnie ze wszystkich panów krześcijańskich najchytrzejszy. Gdy mu trzeba ku Rusi swe panowanie rozszerzyć, to pokój z Niemcami czyni, a jak tam dokaże tego, co przed się zamierzył, znów Niemców za łeb! Nie mogą sobie oni dać rady ani z nim, ani z tą nieszczęsną ŻmujdziąŻmudź i nie tylko oddaje, ale sam im ją pomaga pognębić. Są tacy między nami, ba i na Litwie, którzy mu to za złe mają, że on ze krwią tego nieszczęsnego plemienia tak igra... I ja bym, szczerze mówiąc, za hańbę mu to miał, żeby to nie był Witold... Bo wżdy tak sobie czasem myślę: a nuże on ode mnie mądrzejszy i wie, co robi? Jakoż słyszałem od samego Skirwoiłły, że on z tej krainy wrzód wiecznie ciekący w krzyżackim ciele uczynił, aby zaś nigdy do zdrowia nie przyszło... Matki na Żmujdzi zawdyzawdy a.  zawżdy (daw.)	Hm! Nie każdy brat kochany bywa i nie każde kochanie... Ależ, Copperfieldzie, nie pijesz, jak widzę! Wychylmy kieliszek na cześć pierwiosnków, w twoje ręce! A drugi na cześć lilii, co nie sieją i nie przędą, w moje!	No właśnie Jak się te potwory zaczną bronić, będzie źle. Zrobiły to po raz pierwszy... Psiakrew, to mi się nie podoba! Nie wiem, ale... chyba jednak nie powinienem był wpuszczać tego kapitana do pana Bondego!	Nikt o tym nie wie, stryju, oprócz ciebie i Blumkiewicza. Przyznaję zresztą, że w ten sposób chciałem stryja postawić przed faktem dokonanym. Chodziło mi o osiągnięcie celu, a nie o uznanie stryja. Ludzie chętniej godzą się z czymś, co już istnieje. A ja nie przypuszczałem, że stryj jest tak trzeźwym i uczciwym człowiekiem, że jednak żywi uczucia braterskie dla mego nieboszczyka ojca. Niech mi stryj tych wątpliwości za złe nie bierze, ale prawie nie znaliśmy się.	Nie wiem Tego człowiek nie może wiedzieć. To wie tylko Bóg.	Takich jak Mazowiecki, więcejby być powinno a wielkorządców mniej. Ci władzy całej nie mają, a przez to niewiele uczynić mogą.	Nie, pani; wychowałam się w domu.	Nie po to nas Bóg z rąk Bohunowych ocalił, abyśmy zginąć mieli. Ufaj waćpan.	Nie słyszał o niczem.	Stachu utonę na Nalewkach, jeżeli mnie nie przygarniesz.	Tak, panie Cyrusie Wie pan tak samo dobrze jak ja, że w cieśninie nie ma żadnych skał.	Jest to nie lada cnotą utrzymać w każdej rzeczy rozeznanie O tym przekonał się Steyning, gdy posłał Counahana jako szypra na statku Marilla D. Kuhn, zamiast Capa; Newton czuł rwanie w kościach i nie mógł płynąć. A myśmy go przezywali „Counahan Żeglarz”.	Niebezpieczna to droga i nią nam wojować nie można mają to być tacy, jakim był ich pierwowzór biskupi w tym kraju, św. Stanislaus, który się królowi porąbać pozwolił, a nie ustąpił.	Pan marszałek nie wyskoczy bo dnia i godziny nie będzie wiedział, a choćby wiedział, to mogą w drodze zwłoki zajść, jako zwyczajnie, trudno wszystko przewidzieć...	Strój, Mąż, Żona dodała ciągnąc dalej i zwracając się do panny Józefiny. elegancki ubiór, kreacja.. Nie ma mężczyzny ze stoma tysiącami franków rocznego dochodu, i którego sam wistwist powiadam sobie. Miałam w tym moją małą ambicję kochającej kobiety: nie chciałam mu mówić o tej tualecie, chciałam mu zrobić niespodziankę, biedne cielątko! O, jak wy nam wydzieracie naszą świętą naiwność!	Przede wszystkim pojedziemy do Tarnowa. Tam się przedzierzgniesz w eleganta pierwszej wody. Chodzi tylko o to, żeby służba nic nie wiedziała. Co zaś do ojca, to wierz mi, że przyjmie cię jak rodzonego syna. Wszakże jesteśmy w kuzynostwie. A zresztą... Rafałku, błagam cię...	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	To nie plotki, to prawda!	Bądź zdrów, już nie wrócę...	Do bankiera? A jego bankierem nie jest Danglars?	Linetka naprawdę nie lubi miasta?	Nie ma kółka! Kto mógł odkręcić kółko?	Nie znać tego.	Zabawna! słyszysz ją? Ty mi nie wierzysz?	Oczywiście ja! Już-ż-ż dawno nie zdarzyło mi się s-s-spotkać człowieka... i to jeszcze człowieka, co by się wys-s-sławiał naszą mową!	To je od siebie odbierzcie z powrotem. Cóż wy sobie myślicie, że ja jestem dudek, który zakłada pismo dla zabawy? Który... A zresztą nie będziemy teraz o tym mówić. Co napiszecie do następnego numeru?	Jakto, proszę pana! więc za poemat tak drogo płacą? To pan możesz stać się równym panu de Voiture i panu Benserade. Dumny jestem z mego pana. Poeta, to prawie ksiądz. O! panie Aramisie, zostań jedynie poetą, błagam cię!	Cóż zdaje mi się, że piratów nie ma w zagrodzie.	Dawniej wdziałem togę, niż myślisz i zanim nadbiegł mały Aulus, patrzyłem pilnie na te znaki. Wszakże wiem, że i w Grecji, i w Rzymie nieraz dziewczęta kreślą na piasku wyznania, których nie chcą wymówić ich usta... Ale zgadnij, co nakreśliła?	Ba! to gotowi nie podpisać, gdy się dowiedzą, żeś się wasza książęca mość ożenił?	Jeżeli tutaj będziesz budowała na pozorach często możesz się omylić: to co się wydaje, nie jest prawie nigdy prawdą.	Niech mi pan powie, co pana tak martwi, proszę o to. Czy to służba?	Musiałaby pani przebyć poprzednio wszystkie siedem sfer O-Sir-Isa: mądrość, miłość, sprawiedliwość, piękność, wspaniałość, wiedzę, nieśmiertelność	Przysięgam pani...	Tak, a i to niespełna, jak już miałem zaszczyt panom powiedzieć.	W żadnym razie. Wielki pisarz już dziś musiałby wstrzymać wypłaty, gdybym mu nie dała czterdziestu talentów, które mi Tyr przysłał.	Ja, czytając dużo powieści francuskich, wiem, co znaczy miłość, lecz na sobie nigdy jej nie doświadczyłam. Kiedyś zapytałam Waldemara, co się wówczas czuje	Ale zaraz się okaże, że to żarty. Niech pan patrzy!	Tymczasem usiądźcie se na schodku, a jak się nabożeństwo rozpocznie, to wstaniecie i wszystko ujrzycie jak przez okno: całe święte obrzędy, królewica Fryderyka, co choć niewiela starszy ode mnie, już biskupem jest krakowskim; i samego pana miłościwego, i królowę, no, jednym słowem, napatrzycie się za wszystkie czasy i na resztę cichego żywota w Porębie.	Ciszej, ciszej, najdroższy Czarna Wróżka mówi to tylko z życzliwości dla ciebie. Wiesz przecież, jak nas kocha i ile zrobiła dla nas.	Niech mi pani daruje ten list.	Mój drogi! Wiem, czym to pachnie. Historyk musi umieć na pamięć wszystkie daty historyczne, opisy wojen i królów, i jeszcze gorsze rzeczy.	Ja sądzę, że badania tego rodzaju mają bezcenną wartość. Ale mniejsza o to... Zwróćmy oczy na przeszłość choćby tych samych ludów, które zaległy ziemię i są teraz wessane przez silwasy, pampasy, lianosy, na Etiopów, Malajów, Czerwonoskórych... Spojrzyjmy w noc historii. Czasami tylko stos kości w polu, czasami tylko ciemne smugi próchnicy w glinie powiedzą badaczowi, że jakiś lud wyginął, potargany przez łby katapult albo czerepy granatów. Zdarzyło mi się jedną noc przemarzyć nad omurowanymi fosami Mantui. Czerwona, zgniła, stojąca woda i bujne platany!... Ludzie rozstrzelani, których Goya pochwycił w szpony swego geniuszu!... Ach, raz	Tak, zaprawdę... jakżeś pięknie przed chwilą złączył w swych myślach cnotę z religią. Wszystko, co obejmuje doświadczenie i ziemską działalność, stanowi zakres świadomości łączącej ten świat ze światem wyższym. Zmysłom wyższym dostępna jest religia i wtedy to, co przedtem wydawało się ciemną, naszą istotą władającą koniecznością, prawem kosmicznym bez określonej treści, przedstawia się jako cudowny, znany, nieskończenie różnorodny i zadowalający serce świat, jako niepojęcie ścisłe obcowanie wszystkich błogosławionych w Bogu, jako zrozumiałą, napełniającą bóstwem obecność istoty najbardziej osobistej, jej woli i jej miłości, we wnętrzu naszego własnego ja.	A jak ona krowę wydoiła, było na co patrzeć.	Chce pan tedy zrujnować Sécharda?	Jak odpowiedział oskarżony na upomnienia pana doktora?	Mais nonmais non (fr.) ekonomia. takich, jak par exemplepar exemple (fr.)	Masz tedy zamiar przyjąć to zaproszenie?...	O, jakież to piękne!	Trzeba to wciągnąć do środka	Miło mi pana poznać. Słyszałem o panu nieraz. Pozwoli mi pan, panie Holmes, zbadać swoją czaszkę. Od pierwszego rzutu oka spostrzegłem, że jest niezwykła: zdradza zdolności, rzekłbym nawet	Pan jest dziś patetyczny	To samo, tylko zamiast sarny kotlet wołowy	Wiem to, paniczu! Istotnie chcę jej coś powiedzieć lub napisać.	I to już zobaczył mój braciszek! ostrożnie, Andrzeju, ostrożnie, bo się w niej zakochasz.	Hrabio, przedłużasz tylko moją agonię, to wszystko.	Ja jeszcze bardziej lubię stronę doliny niż stronę morza	Bo mnie po drodze mówili że tu dobrzy ludzie mieszkają, co dziada przygarną, nakarmią, napoją, przenocują i hroszi daduthroszi dadut (ukr.) lutnia basowa, duży strunowy instrument muzyczny, podobny do bandury. chodzę, pieśni śpiewam i żyję jak ptaki, tym co z rąk dobrych ludzi spadnie.	Tak, ja!... Angoulême i Houmeau zaczęły się spierać o pierwszeństwo; zebrałem młodych ludzi, kolegów z ławy szkolnej, i zorganizowałem wczorajszą serenadę; następnie, raz wpłynąwszy na fale entuzjazmu, puściliśmy subskrypcję na obiad. „Jeżeli Dawid musi się kryć, niech przynajmniej Lucjan będzie uwieńczony!” podjął Petit-Claud	Spokoju, i jeszcze raz spokoju! odpoczynku; dużo przecierpiał i odbolał, siły wyniszczone, czas wytchnąć...	Znam człowieka, który trudniejszej jeszcze rzeczy podjął się dla mnie.	No, widzicie go! Patrzcie się na niego! To lepiej każ sobie od razu głowę uciąć i z armaty na tabor wystrzelić, bo w ten tylko sposób mógłbyś się między nimi przecisnąć.	Bogać tam późno... jeszcze na prymarięprymaria	Tak, późno.	Bądź co bądź dla mnie on nowy, ojciec mój spędził życie na pustyni. Oboje przychodzimy tu bezbronni, a mamy nieprzyjaciół; potrzebuję kogoś, coby mi wskazał przynajmniej gdzie	Zdaje mi się, że ją dziś wieczorem spotkałem, tam, na wybrzeżu.	Człowiek ten był w Pi-Bast przy świątyni Astoreth. Znał go tyryjski książę Hiram i na własne oczy widział go nasz namiestnik. Owszem, niezbyt dawno wydał mi rozkaz schwytania go i nawet obiecał wysoką nagrodę.	Ja, i zaraz powiem, dlaczego przeszedłem do służby Seta. Wyprawiono mnie na półwysep Synaj, aby tam wybudować małą kaplicę dla górników. Budowa ciągnęła się sześć lat, ja zaś, mając dużo wolnego czasu, włóczyłem się między górami i zwiedzałem tamtejsze pieczary.	Owóż tedy pomnę panią matkę, że była cieniuchna...	No i cóż my, panie, będziemy tam z nimi robili?	Wczoraj został wyrzucony z narzędziowni ślusarz Feliksiak, pijak i awanturnik. Już dwa razy był wyrzucany, lecz zawsze po kilku tygodniach przyjmowano go z powrotem na skutek żądania pana prezesa. Obecnie pozwolił sobie za wiele: pobił majstra...	A co? Taki silny?... Szemrany facet czy zielony?	A cóż Pepita?	Bo widzisz, zastanawiałem się też i nad odwrotną sytuacją.	Syn mój chory?	W Paryżu... jest praczką przy ulicy de la Goutte d’Or.	Właśnie, właśnie.	Śmieją się z ciebie?	A smycz?	Biegajmy do siebie i zmieńmy.	Będę! będę!	Czy był tu Wierusz?	Czy zapisałeś sobie, kto ci zwrócił?	Jakto? Miałaś jechać w tym tygodniu?	Jau jeigu senis Katilius išsidūrė, tai man ir Dievas liepė	Konie siodłać!	Ludzie we zbytku miękną.	Miałżeby kardynał mieć agentów we wszystkich stronach świata!	Na usługi pana łeficerzałeficerz	No.	Oczywiście	Oto nadszedł dzień sądu i śmierci!...	Oświadczyny, Serce rzekł	Pieniądz	Religia?	Weszła w długi?	Wziął ją bez grosza posagu
To nie to. Niedawno zajaśniałaś tak pewnego wieczora, chociaż nosiłaś tylko niebieską bluzkę flanelową, którą uszyła ci pani Linde. Gdyby Roy nie stracił już dla ciebie głowy i serca, stałoby się to na pewno dzisiejszego wieczora. Ale nie lubię, jak nosisz orchidee, Aniu. Nie, to nie zazdrość. Orchidee nie wydają mi się odpowiednie dla ciebie. Są zbyt egzotyczne, zbyt tropikalne, zbyt wyzywające. Nie wsadzaj ich do włosów.	Przy wszystkich bramach kazałem czuwać moim niewolnikom, dawszy im dokładny opis dziewczyny i tego olbrzyma, który ją u cezara wyniósł z uczty, nie ma bowiem wątpliwości, że to on ją odbił. Słuchaj mnie! Być może, że Aulusowie zechcą ją ukryć w której ze swych wiejskich posiadłości, a w takim razie będziemy wiedzieli, w którą stronę ją uprowadzą. Jeśli zaś przy bramach jej nie dostrzegą, to będzie dowód, że została w mieście, i dziś jeszcze w mieście rozpoczniemy poszukiwania.	Senderl my obaj stanowimy parę przez samo niebo skojarzoną. Stanowimy jedność, jak ciało i dusza. Gdy ty troszczysz się o sprawy materialne, o jedzenie i picie, ja dbam o sprawy duchowe. Ponawiam pytanie: czy wiesz, dlaczego odmawiam z przyśpiewem hymny? Mam ku temu poważny powód. Troszczę się o to, abym w momencie, gdy Bóg, niech imię Jego będzie błogosławione, pozwoli mi dotrzeć do synów Mojżesza, mógł się z nimi rozmówić i nie zapomnieć języka w gębie. Język, którym się posługują, to aramejski. W aramejszczyźnie zostały napisane te hymny. Moim zdaniem ułożył je Eldod Hadani, który przybył do nas z ich kraju. A więc uważaj, Senderl. Zaczynam mówić ich językiem. Tu, za granicą, wystarczy nam nasz języknasz język rodem z Niemiec	A bo to prawda! Dawno po nim miejsce zastygło... Już będzie godzina, jak pojechał.	A mnie to jest obojętne. Rozumiesz?! O-bo-jęt-ne! Proszę cię tylko o jedno, byś nie wtrącała się w sprawy, których nie rozumiesz.	A my z jego wojny z nieprzyjacielem chrześcijaństwa korzystać będziemy? Cóż na to powie cesarz i Paleolog, i państwa chrześcijańskie?	A to się tam Skarżyńskiego pytaj...	Będzie sposób? A wiesz, że to będzie sposób...	Dlaczego to cię tak zajmuje?	I nic więcej... To stary repertuar...	Nie mówić! mam o tem nie mówić! Złość hańba, zgryzota! I dlaczegóż to matce gębę zamykać każesz? Jezus, Marya, czy dlatego, aby mi pokazać, że jestem...	To okropne!	To są ropuchy.	To wiemy. Do rzeczy, panie, nagli czas.	Więc jak to? Nie zamierzacie reagować na te oszczerstwa?	Różnie się może zdarzyć. Zaśniesz sobie przy pięknej pogodzie i zanim się spostrzeżesz, już cię może pięknie wpół przeciąć liniowiec, a siedemnastu oficerów (wszystko wielkie pany z grosiwem w kieszeni) gotowi będą poręczyć słowem, ze twoje światło zgasło i że była gęsta mgła! Wiesz, Harve, polubiłem cię bardzo, ale jeżeli jeszcze raz mi się kiwniesz, to zdzielę cię pletnią.	A może Tatarów cale nie masz może to jeno strachy? Pójdę ja z lasu i obaczę.	Chcesz zabawić się jego kosztem? przerazisz go Dam ci sposób udowodnienia mu, że twój szwagier du Tillet wodzi go za nos jak dziecko. Ten nędznik chce go wtrącić do więzienia, aby usunąć go jako konkurenta w okręgu wyborczym, z którego wyszedł Nucingen. Wiem od przyjaciela Floryny cyfrę, jaką uzyskała ze sprzedaży ruchomości i dała na założenie dziennika; wiem, ile mu przesłała ze żniwa, na jakie się wybrała w tym roku na prowincję i do Belgii, które to pieniądze wyszły ostatecznie na korzyść du Tilleta, Nucingena i Massola. Wszyscy trzej z góry już sprzedali dziennik rządowi, tak są pewni, że uprzątną tego wielkiego człowieka.	Jaki pan musi być dobry i łatwy. Pozna pan tam swoją kuzynkę, pannę Helenę. Tylko niech się pan nie zakocha, bo to także bardzo dystyngowana panienka.	Naprawdę? Co ty mówisz? Więc po to była ta cała komedia, bo chciałeś wykręcić się od szkoły i iść na ryby? Ach, Tomku, Tomku, ja cię tak kocham, a ty do grobu chcesz mnie wpędzić swoimi wybrykami.	To jest dawna kraina Goshen, którą faraon oddał Józefowi dla jego braci Izraelitów. Niegdyś, i jeszcze w starożytności, szedł tu kanał wody słodkiej, tak że ten nowy jest tylko przeróbką dawnego. Ale później poszedł w ruinę i kraj stał się pustynią. Teraz ziemia poczyna być znów żyzna.	To pchnijcie do księcia gońca z odpowiedzią i radą Ja muszę jechać, bom tam posłan i decyzji książęcej zmieniać nie mogę.	A ja panu mówię, że tu jest zabójca! To już czwarta ofiara w ciągu czterech miesięcy! Przed czterema dniami ktoś już raz spróbował otruć Valentine i tylko cud oraz przezorność pana Noirtier uchroniły ją od śmierci! Albo dawka trucizny została podwojona, albo zmieniono jej rodzaj i dlatego tym razem poskutkowało! Jestem pewien, że równie dobrze, jak ja, zdajesz pan sobie z tego sprawę, ponieważ ten pan, który tu stoi, już pana o tym uprzedzał	Ma pani dziecko, które pani kocha...	Ale pani Cin kupiła mnie na szuku, zresztą nie umiem chodzić.	A o czym pani mówi?	A więc niech pani sama powie, jakiego chce lekarstwa.	Ba! Czyż sądzisz, że ta pani działa na własną rękę?... Jestem przekonany, że zaraz będzie zdawała swemu zwierzchnictwu sprawozdanie z rozmowy z panem Renowickim. Gdyby bowiem...	Jak się nazywa ten jegomość, którego mi przedstawiła pani de Villeparisis?	Więc dlaczego pani nie wysiadła?	A dyć i w oborze, i przy koniach spałbym, byle u ciebie, Hanuś, byle już nie wracać! Byle... Zabrała mi pierzynę, bo powiada, że dzieci nie mają pod czym spać... juści... marzły, żem sam je brał do siebie... ale kożuszysko się wytarło i nic mę nie grzeje... i łóżko mi wziena... a po mojej stronie zimno... ani tej szczapy drzewa nie pozwoli... i każdą łyżkę strawy wypomina... na żebry wygania... a kiej mocy nie mam, do ciebiem się ledwie zwlókł...	A księżna kocha cię bardzo, choć cię nie lubi, jesteście więc doskonale dobrani.	A, nie znam! Oddawać się całe życie obmierzłemu człowiekowi, wychowywać dzieci, które nas opuszczą i mówić im „Dziękuję”, kiedy nas godzą w serce: oto cnoty, jakie nakładacie kobiecie; i jeszcze aby ją nagrodzić za jej wyrzeczenie, narzucacie jej męczarnie, starając się ją uwieść; jeżeli się oprze, kompromitujecie ją. Ładne życie! Lepiej już zostać wolną, kochać tych, którzy nam się podobają i umrzeć młodo.	Broni! ale ona wyraźnie mówi, że wiekuistych chce ślubów...	Była ona zawsze wątła i delikatna tak, że zdawało się, iż lada wietrzyk ją zmiecie, ale miała wielkie serce!	Co? Więc ona była wczoraj bardzo piękna?	I z waszych, i nie z waszych a tobie wiedzieć na co? Ja Pańko jestem; tak mnie ochrzczono; Pańko mnie wołaj.	Ja mam gości! ja muszę wyjść!	Jeno eksperiencjąeksperiencja (z łac.) zachować swoją młodość., tego mi już niejeden zazdrościł. Pozwól mnie, wasza dostojność, przyjąć deputację lubelską, a ja jej przyrzeknę, że zaraz idziemy w pomoc, niech się nieborakowie pocieszą, nim nieboraczki pocieszymy.	Podatki wpływają bardzo opieszale Od trzech miesięcy dostajemy zaledwie czwartą część tego, co nam się należy...	Sam nie wiem doprawdy dlaczego, kochanie! Ale tak jest.	Siadaj pan, rzekła, bardzom rada, że pana widzę... Jak się ma Munia? nie zaszkodziło jej, jak mnie wczorajsze spotkanie? A panu?	Tak. Ja podałam	Tedy, mój kumie muszą mieć dużo szczepów?	Uradzali! Ale nie zrobią, bo kto pójdzie za nimi?	Znam takich, co robią rzeczy złe. Ale szkodziłbym sobie, gdybym o tym mówił.	A jakże. Niech pan doktór pozwoli do salonu. Zaraz zamelduję.	A nie pamiętasz, jak wysoko podnosi się woda?	A więc bez przyzwolenia!	A zatém?	A, sądzisz waść, sądzisz, że źle robią? Masz rozumek, masz! Księżulkowie pójdą na otręby	A, tak...	A-a! A oto przeszłego roku o hrabinie LavalliereLa Vallière, Louise de (1644–1710)	Ależ źle państwo robicie, ręczę wam Nie zjedliby was. No i co, zrobimy małego bezika?	Angelique! ouvre la porte à cette pauvre bête!... jego krzyk rozdziera mi serce... Czytam coś lepszego aniżeli Dumania odparła chora.	Bandar-logi! Czy możecie poruszyć ręką lub nogą bez woli mojej? Mówcie!	Biedaczysko! westchnęła babka	Bo se po cichu miarkuje, że chłopakowi gospodarkę trza szykować i dzieuchę.	Będziemy więc musieli pościć dzisiaj	Chłopcy pan ochmistrz woła!	Czyż nie jestem żoną twoją? Czy nie mam prawa żądać, byś z troską swoją przyszedł do mnie? W ostatnich dwóch dniach wiele strachu o ciebie wycierpiałam.	Dopomóż majorowej!	Gdzie?...	Hę?	I odlot ludzi...	I tak, com mogła, tom wskórała bacząc, aby zaś nie było mitręgimitręga (daw.) kończyła Jagienka dogodzić. jej choć w mniejszych, przetoprzeto (daw.)	Jałmużna?	Jęczeliśmy, cierpiąc niewypowiedzianie pod jarzmem okrutnych ciemiężców.	Mała domowa knajpa? jak w przeszłym roku, co?	Miałeś nam opowiedzieć, jak doszedłeś do tego majątku. Słuchamy.	Mordcheles, słyszysz mnie? Szukam Jureczka Mordchelesa, mojego przyjaciela z lat dziecinnych. Podać dalej! Czy nikt nie wie, gdzie się zapodział Mordcheles? Ten z Twardej?	Może téż we wsi choć prząść mię kto weźmie	Nic mu się nie stanie, Grosman uczciwy człowiek.	Nie mogę.	Nie mów o nim. Tak mi zawsze nieprzyjemnie, kiedy go widzę. Mów mi o sobie.	Nie. Jakiś taniec tak się nazywa i panny dają kawalerom.	Nigdy! Sceptycyzm jest początkiem wiary.	No, przed ojcem. Powiedz mu cokolwiek o stanie twoich finansów.	Od 28 lutego 1815 roku.	On nie przeklnie tych obłąkanych zamysłów!	Owszem; pożyczyłem jej nawet tysiąc dwieście rubli.	Przemoc, Rodzina wykrzyknął raz do Jagustynki.	Puść go! Mówię ci po dobroci; obiadowaćobiadować (daw.)	Rad się o Wielkopolskę wypytywał, ciągnął dalej przybyły	Sama.	Siódemka czerwień Każdy stawia piątkę, a karty rozdaje się po cztery. Ruszajcie się i nie marudźcie.	Snać nie mógł.	Szolem alejchem! (pokój tobie)	Ta sprawa dotyczy mojego całego życia Gdybyśmy go zostawili w spokoju, można by go jeszcze ocalić?	Tak. Co zrobiliście z nimi?	Tak... tak!...	W matki zarządzie.	Wedlewedle (daw.)	Widziałeś swoją żo...	Widzę, że jesteś prawdziwie pobożnym Egipcjaninem, choć rysy masz hetyckie	Wiele, ojcze, widziałem. Widziałem najpotworniejsze gwałty zadawane ludziom, widziałem upodlenie człowieka...	Z Tysiąca i jednej nocy.	Z rozporządzenia starosty wolno mi wprowadzić tu osobę przeze mnie wybraną, która przybędzie dla wybadania więźnia, w razie gdybym osobiście dopełnić tego nie mógł.	Śpieszmy się więc, przyjacielu Sancho	Żyd nie jest rolnikiem i wreszcie on niechrzczony.
Złą obraliście sobie drogę do wytrzeźwienia się z tej namiętności, którą nie wiem jak obudzić w was mogłam Sądziłam, że z gorączki leczyć się należy nie winem, co ją powiększa, ale wodą, co ją gasi, więc z szałów podobnych nie rozrywkami ale chłodną rozwagą. Wyście tak dawniej zdrowo sądzili o tem społeczeństwie zepsutem, a dziś jużeście się w nie wcielili! Czemu w nauce i myśleniu nie szukacie otrzeźwienia?	Mylicie się! Nie stąd on czerpie głównie swoje zyski. Co to dla niego! Życie tak wystawne wymaga sum niemałych. Ja nie chcę rozgłaszać, ale mam wiadomości. To człowiek pracy, zasługi, obowiązku. Ma ukryty browar, tylko jeszcze nie wiem gdzie, na Kłopockiem, czy gdzieś w okolicy Wareckiego. Wyrabia szlacheckie piwo, jako że i sam jest szlachcic z prapradziada. Rankiem, kiedy my wszyscy bezbożnie śpimy, rozwozi je po Żydach, przebrany za fornala. Tak ten człowiek pracuje!	Nie ten rodzaj mam na myśli Ostatnio myślałam o tym, ale nie miałam odwagi spróbować, bo gdyby mi się nie powiodło, byłoby to dla mnie zbyt upokarzające.	Dopiero tydzień, jak nie mam gorączki	Nie	Teraz to chyba rodzona matka nie poznałaby was, mia donna. Jakże ja będę was nazywał?	Żaden za największą pensję nie przyjąłby funkcji obdzierania nędzarzy.	Nie mogę, panie hrabio, ja i mój brat (wskazała chorążyca), wyjeżdżamy na wieś... Przybyliśmy pożegnać tylko panią kasztelanową... a ponieważ szczęśliwym trafem pana tu widzę, dodała chwytając go za rękę i wlepiając w niego śmiało niebieskie swe oczy, pozwól panie hrabio, bym się twej poleciła pamięci. Jestem w położeniu przykrem, z którego tłómaczyć się nie mogę; jestem zagrożona boleścią tem większą, że nie mnie, ale najdroższego mi ojca dotyka; będę potrzebowała protekcji, pomocy, opieki,	„To przecie tylko mały kwiat uwiędły”. Gdzie mój Horacy? Ale wiecie co? Nie rozumiem, co ona myśli przez to, że podkadza naprzód sypialnię Rattraya? Myśmy ją przecie wsunęli pod sypialnię White’a, no nie?	I oto ten sam pan Micawber nie zajmuje dotąd odpowiedniego sobie i talentom swym stanowiska. Czyja wina? Czyja, pytam, wina? Naturalnie, że społeczeństwa. Smutno to przyznać, ale tak jest, nie inaczej. Musimy powołać społeczeństwo do wymiaru sprawiedliwości. Cóż mamy przedsięwziąć? Sądzę... sądzę, kochany panie Copperfield, że jedno pozostaje memu mężowi: rzucić społeczeństwu rękawicę i zawołać: „Kto ją podejmie? Oto jestem!”.	Tym się tłumaczy, dlaczego wasza książęca mość pijesz tyle wina a choć wino nie zastąpi przyrodzonego dowcipu, pomaga ci za to do wesołego strawienia nawet hańby. Lecz mniejsza o to! Wiem dobrze, iż w fortecy jest partia, która od dawna poddać się pragnie, i tylko nasza niemoc z jednej, a nadludzki upór przeora z drugiej strony utrzymuje ją w karbach. Nowy postrach doda jej nowych sił, dlatego należy nam okazać, że nic sobie nie robimy ze straty działa, i szturmować tym usilniej.	Ależ nie, panie Janie. Nie może być mowy o obowiązku tam, gdzie jest przyjemność. Ja to robię dla siebie. Sprawia mi radość fakt, że mogę się na coś przydać, że jestem naprawdę potrzebna tym ludziom, których nie stać na lekarza, na lepszego lekarza.	Komuż to mówisz, znam tę Cosel! A czemuż się król Teschen nie trzymał?	Uszom mym nie wierzę! Czy wolno zapytać, co znaczy rozstanie z tym okularnikiem?	Hm. Nie wydaje mi się to tak pewne.	Nie wiem, ale tak będzie.	Byłbym to uczynił gdybym listu nie umiał na pamięć, podyktowałem go jakiemuś zakrystianowi, który przepisawszy go, niezmiernie się nad pięknością stylu unosił i przysięgał, iż w życiu swoim nic podobnego nie czytał, chociaż odebrał najmniej z tysiąc ogłoszeń o pogrzebach i różnych ekskomunikach.	Przebaczono wam obu, moi wujowie ale niech się więcej nic podobnego nie wydarzy.	Nie chcę. Widzisz go, bankier.	Więc Narwi nie przepłynąłeś?	To cóż?... siedzi tam więcej takiej hołoty. Widzi pani... tylko ten jasny blondyn jest literatem naprawdę i krytykiem teatralnym, a reszta... to takie sobie ptaki letnie: Bóg wie, co za jedni, co robią... a że żyją ze wszystkimi, dużo gadają, mają skądciś pieniądze, są wszędzie na pierwszych miejscach, to się nikt nawet nie pyta, co oni za jedni...	I trzeba cię dopiero mocno za język pociągnąć, żebyś powiedział o tym. Nasz także poszedł przed chwilą. Coś się na pewno szykuje. Z taborem nie rozmawiałeś?	To by się dopiero przydało nam, Afrykańczykom, bo nie zawsze mamy co jeść, a rzadko kiedy co pić	Nie lepiej, powiada wasza miłość? Byłem tego pewny... za słabe dozy przepisałem, za delikatne kombinacje. A jednak powinny były leki choć nieco poskutkować; widziałem, przechodząc, że z ordynowanych sześciu flaszek sporo ubyło. Czy waszmość co godzina zażywałeś?	Tego sobie waćpan nie myśl. O żałobie myślałam i modlitwie, więcej o niczym...	On jest jeszcze. Zapomniałam poznajomić z nim pana. Najważniejszy to dzisiaj szczegół odrzykońskich zwalisk. SzaleniecMachnicki jest, mówiąc krótko, wariat. O przyczynach jego obłąkania rozmaicie powiadają. Najpodobniejsza do prawdy powieść, że będąc urzędnikiem cesarskim, oddał się zbytnie pracy swojego urzędu i tym sposobem stracił jedną klepkę. Po tym przypadku naturalnie został bez domu; a że miał zawsze szczególny pociąg do zamczyska, tam więc zamieszkał dwa pozostałe pokoje, i był ich mieszkańcem, dopóki nie runęły. Nadto potrzeba panu wiedzieć, że się nazywa Królem Odrzykońskim i uważa się za samowładnego pana owych ruin, a stąd mamy nieraz pełno scen pociesznych.	Żądam ukarania Gerbera! trzeba przykładu przeciwko zuchwalstwu które nic, nawet korony poszanować nie umie. Rzuciła się na kolana przed panem.	Cicho, nianiu ja nie zważam na mowę tej pani; słyszę ino, że jej królewska mość matka najmiłościwsza prosi do siebie, więc chętnie idę.	Chce pan iść do wychodka? Czy nie ma pan jakich innych zamiarów?	Powiedział... zdaje mi się... powiedział, że pewnie jest mi lepiej tam, gdzie jestem teraz, ale gdybym przedtem był grzeczniejszy...	Wybornie! Na jutro będziemy mieli akcik, a za tydzień... dziesięć dni, kamienicę. Bodajbyś pan tylko nie stracił na niej z kilkunastu tysięcy rubli, szanowny panie Stanisławie.	Rzecz jest ciężka do zniesienia przyznaję to najzupełniej. Pomiędzy szlachetnie urodzonym hrabią a ubogim postrzygaczem baranów leży przepaść. Kończę jednak. W pięć lat po przybyciu fałszywego syna hrabina, tym razem zadając rzeczywiście kłam przewidywaniom lekarskim, uczuła się w stanie błogosławionym i dała życie Ludwikowi... lub Manuelowi, jeśli cię to imię mniej niepokoi. Łatwo odgadnąć wynikłe stąd zamieszanie: żal twego ojca, wyrzuty sumienia, obustronne wymówki. Cofnąć się jednak było już niepodobieństwem. Trzeba było wypić piwo, którego się nawarzyło. Hrabia pozwalał wyrastać obok siebie obu chłopcom, zamyślając z czasem zaznaczyć między nimi różnicę. Ciąg dalszy jest ci znany. Ludwik został porwany przez bandę Cyganów i zrozpaczony hrabia, zwątpiwszy, aby go mógł kiedykolwiek odnaleźć, miał przed śmiercią tę przynajmniej pociechę, że w przysposobionym synu pozostawił następcę. Jednakże wszystko przewidując i chcąc zabezpieczyć los prawego syna na wypadek, gdyby się zjawił, napisał własnoręcznie wyznanie, o którym ci mówiłem i mnie powierzył drogocenny ten dokument, w którym mieści się także rozporządzenie dotyczące ostatniej woli.	Otóż wyobraź pan sobie, że ów śliczny kasztan i ten maleńki dżokej w różowej kurtce od pierwszej chwili obudzili we mnie tak żywą sympatię, że modliłam się, by wygrali tak, jakbym postawiła na nich pół majątku; a więc gdy zobaczyłam, jak dobiegają do mety, wyprzedzając inne konie o trzy długości, tak się uradowałam, że zaczęłam klaskać w ręce jak szalona. Wystawcie sobie, panowie, moje zdumienie, gdy wróciwszy do domu spotkałam na schodach tego małego różowego dżokeja. Pomyślałam, że zwycięzca wyścigu mieszka także w tym domu; ale gdy otwarłam drzwi do salonu, ujrzałam złoty puchar	Masz ładny akcent i z czasem czytałabyś dobrze. Radzę ci się uczyć, gdyż język niemiecki cennym jest nabytkiem dla nauczycieli, ale muszę się obejrzeć za Gracją, bo okropnie dokazuje.	Co ty! Na ojca będziesz powstawał? na rodzonego ojca! A jeśli zdzierał, to dla kogo? Przecież nie dla siebie, a tylko dla was, dla ciebie, na twoją naukę	Że pani jest taką, jaką pani jest. To musi przecież zmęczyć.	Ale powiédzże mi choć co się z nią stało.	Ale pani wierzy, że kocham?	Więc to tak?... Więc mama zamierza nadal zaopatrywać się u tego rymarza?	A Józef jest tutaj?	Ale masz mądrość starca!	Jasiu, co to jest?	No, poczekaj, to jest exordium	Myślę, że księciu się tego odechce, gdy lepiéj sprawę rozważy,	Gdybym był poetą, tobym się powiesił	Wiesz co, że to jednak jest ładny wyrób.	A ot tak linia kolejowa Warszawa Koluszki Częstochowa miasto powiatowe i węzeł kolejowy, 66 km na południowy zachód od Warszawy. przenieśli pod Częstochowę. W Skierniewicach ma trzy morgimórg ok. 55 arów. i żył jak bogacz, a dzisiaj i on kiepski, i grunt wynędznieje bez dozoru.	Mikołka, chodź ze mną do Krabatiusa; wczoraj mu już wszelakie niemoce dolegały, godzi się odwiedzić biedaka.	W pień nas wycięto, może kilku ostało, których w łyka, jak nas, wzięto. Są tacy, którzy mówią, że i pułkownik uszedł; ale że ranny, to sam widziałem. My z niewoli uciekli.	Na ulicę du Helder. Mam rozkaz oddać to do własnych rąk pani hrabiny.	Więc o kradzież Czy przyznaje się pan, panie Kosiba?...	I chwała go otacza, i w niej jako w słońcu chodzi Tymczasem cóż mnie spotyka? O! dobrze mówisz: niech Bóg sądzi intencje i niech da choć grobowiec spokojny tym, którzy za życia cierpią nad miarę...	Adyć się już pali...	Odgadłam również że jesteś jednym z tych wynalazców, którym potrzeba, jak memu biednemu ojcu, kobiety zdolnej opiekować się nimi.	Ej, gdybyś chciał tobyś potrafił, bo jak uważam, sam praktyk jesteś w tych rzeczach, może nawet, gdybyś mi tylko powiedział twojego życia historię, już byś mi podał niejedną doskonałą naukę.	Jak myślisz, co się stało z Bazylim?	Siła ludzi znaleźliście przy księciu Radziwille?	To się wynoś.	Może poczekacie na mnie, jeśli łaska. Może Orwidowie wrócą prędzej, niż spodziewani? Czy ja wiem? Ojciec kazał	Obaczcie sami: leżą tam! Gulbasiak też widział, jeno co ze strachu w las pognał do komornic, które susz zbierały. Nieżywe leżą.	Więc gdy kto chce użyć czółna, to musi powrócić na powierzchnię morza?	To cóż, skoro decyzja już powzięta, trzeba natychmiast przystąpić do jej wykonania. Chcesz iść do pana Danglarsa? To chodźmy.	A co niby ma znaczyć?	A! dosyć na nas dwie, na czas długi! pośpiesznie rzekła Laura.	Bardzo proszę Macie tu panowie wolny stolik... Ja opuszczę was na chwilę...	Byłem już tam.	Cudownie! A ja będę Mammonem. Będę pożyczał pieniądze na procent. B. O. P.Boy’s Own Paper wystarczy, aby wstrząsnąć słabym umysłem Kopycińsia. Ty, Turkey, możesz być Lucyferem.	Daleko jeszcze do końca?	Małżeństwo	Może	Muszę jechać dzisiaj!	Mój syn?	Uczyniłem to bezpośrednio przed odjazdem!	Wielkie święto, że my liście urwali! Masz mama o co piekło robić...	A Vicus Patricius?	A czym będzie konie pasł, śniegiem?	A dlaczego tylko jedną?	Atsimeni sveikas, kaip man rašiai, kad aš paminkštinčiau Oną Keidošių prieš tamstos parvažiavimą? Kaip matai paminkštino ir sveiką... Ka! Ka! Ka!	Brzmi to łatwo	Co to za kpiny!	Dlaczego po cichu?	Dlaczegóż, Ned, dlaczego?	Dosyć będzie, psia wasza mać!	Gdzieżeście znów takiego wygrzebali?	Jedzenie, Uczta w sosie z rozmaitych jarzyn i korzeni (Gołembiowski).... Najjaśniejszy panie?	Lud	Mów arcyfioł	Nasz japoński	No to ja będę spał w zielonym tylko mi masz, Antoni, zostawić okno otwarte i włożysz siatkę. Rozumiesz?	No! wracajmy	O tej porze...	O, niegrzeczne dziecko! Demande pardon à mademoiselle Valentine!	Oto są. Proszę wyrzucić.	Południowiec!	Przez śp. samego pana stolnika.	Rząd.	Serczykową.	Szyć umiem nieźle	To bierzcie! Pojadę i ja z wami.	Wasza miłość pozwoli jeszcze powiedzieć, co myślę?
Tak jest, skrzypce są moje, ale w żadne fantazye póki życia nigdy nie wdawałem się. To pan hrabia słyszałeś tego oto chłopca! żadnego kawałka dobrze nie umie, więc grywa zwykle piąte przez dziesiąte. Ja mu zawsze mówię, że to bigos, same resztki z niedojedzonych obiadów.	Ja się łatwo wytłumaczę: pan Adam jest to mój rodak i znajomy. Jestem nieufna i ostrożna z natury. Ale dlaczego babcia woli hrabiego niż mnie i Jasia, tego pewnie nie wytłumaczy.	To w samej rzeczy bardzo trudna sprawa Zdaje mi się jednak, iż rzecz tę rozstrzygnąć można w krótkich słowach; wszakże ów człowiek przysiągł, że przybywa umrzeć na tej szubienicy, jeżeli umrze, powiedział prawdę. Otóż, mówiąc prawdę ze względu na prawo, powinien przejść wolno za most; jeżeli go zaś nie powieszą, to kłamał i jako kłamca, wisieć powinien; wszakże tak?	Nic nie przesadzam, jeśli dodam jeszcze, że piękna i dystyngowana; a skąd Trawińskiego stać na taką żonę, to nie zapominaj Maks, że Trawiński jest zupełnie przystojny i bardzo wykształcony człowiek. Szlachcic, Polak, InteresNie patrz na niego jako na fabrykanta, któremu się nic nie wiedzie, ale jako na człowieka. Otóż on jako człowiek jest wyjątkowym okazem, wysubtelnionym przez dawną w rodzinie kulturę. Opowiadał mi, że ojciec jego, bardzo bogaty obywatel z Wołynia, zmusił go niejako do założenia fabryki. Staremu przewrócił w głowie wielki przemysł i wydaje mu się to obowiązkiem narodowym, aby szlachta szła współzawodniczyć z podlejszą nacją w pracy około podźwignięcia tego przemysłu. Widzi nawet odrodzenie tej kasty w przemyśle. Trawiński zaś tak się do tego nadaje, jak ty na przykład do zatańczenia mazura, ale ojca usłuchał, no i powoli stapia w swojej przędzalni ojcowskie kapitały, wyprzędza mu lasy i ziemię. Widzi sam i czuje to doskonale, że ta nasza łódzka „ziemia obiecana”, musi się stać dla niego ziemią przeklętą, ale pomimo to walczy uparcie z niepowodzeniem i brakiem szczęścia. Uparł się i chce przemóc.	Nie rozumiem znaczy, że pan hrabia jest szwagrem pana Kunickiego.	Dżungla pochłonęła obszar żyznej ziemi tak znaczny, iż trzeba by dwóch nocy, bym mógł go przebyć od wschodu na zachód, a trzech nocy, bym mógł przejść z północy na południe. Pięć wsi stało się pastwą dżungli... a w tych wsiach i w przyległych włościach, zarówno na niwach, jak pastwiskach, nie ma dziś ani jednego człowieka, który by z ziemi ciągnął pożywienie. W taki to sposób ja i trzej moi synowie dokonaliśmy Spustoszenia Pól w Bhurtporze. Teraz zaś zapytam ciebie, o Dziecię Człowiecze, jaką drogą dotarła do ciebie wieść o tym?	Tak; pragnę ostatecznie się zapewnić. Mów pan wreszcie za mnie jednego, w moim imieniu tylko, jeżeli pan zechcesz.	To być bardzo może chociaż co do powieści, to jestem pewny, że ta zawsze się przerwie, gdy zabraknie liczby kóz.	Jednego tylko nie rozumiem dlaczego pan trwa w celibacie? Powinien pan się ożenić. Tego nie należy przeciągać. Wiem o tym z własnego doświadczenia.	No tak, możemy go chyba wziąć, to nie ulega kwestii	Tak, sir, mam robić to, co się jemu podoba	Zgoda, wystarcza mi to Ale podejrzewam, że ośmielając się podnieść oczy aż tak wysoko, musiałeś mieć w tym jakieś jeszcze wyrachowanie.	Tak, dziecko Krzywisz się? Czy źle wyjdziesz na tym? Czy pan minister nie potrafi, lepiej od dziennikarza, uzyskać dla królowej sceny lepszego engagement? Czy nie będziesz miała ról i urlopów?	A to co jest?...	Ach, koń! przeklęty koń! opowiem to jutro, jeśli nie umrę w ciągu nocy.	Cóż ja mamie zrobiłam złego? Że nie dałam bić Bartka! On robił tylko to, co ja kazałam.	Któż więc im będzie służył?... Bo ja, choć jestem Żyd, także nie wdzieję liberii tych parchów. Zresztą skądże panu takie myśli przychodzą? Jeżeli sklep zostanie sprzedany, pan będziesz miał świetną posadę przy spółce handlu z cesarstwem...	Niech pan zostanie ja jutro rano jadę do miasta, więc zabierzemy się razem.	Poprzemy wasze pragnienie zgody i pokoju, ojciec nasz Gnieźnieński, wiem to zjedzie aby przewodniczyć naradom... Pasterze wszyscy pospieszą za nim!! Rycerstwo przedniejsze wezwać potrzeba, przynajmniej z tych ziem, których los się będzie rozstrzygać.	Dla czego? przerwała kasztelanowa, to ciekaw jesteś bajecznego świata, a nie ciekaw prawdziwego? a wszakże on tak dalipan zabawny jak komponowany... Młody... i nie szukasz świata. Ileż masz lat? dodała.	Przepraszam, że nie wstaję ale pedogra, nie żarty.. Ha, cóż robić! Spuścizna! Zdaje się, że to już będzie po wiek wieków przywiązane do nazwiska. A ty, miewasz czasem łupania w wielkim palcu?	Żeby tak waściom prawdę powiedzieć, to sam nie wiem, bom jeszcze o tym nie pomyślał	A jak pan wyobraża sobie unikanie podobnych „nieściągalnych” pożyczek?	Co pan mówi, jak można?!	Czy to tylko pewne?...	Jakto, pan przypuszczasz...	No, mówię, i wszyscy to samo potwierdzą. O tym wie caluteńka okolica.	Prawdali to?	Przesadza pan.	To fraszka wysyłasz wasza królewska mość poselstwo do Moskali i wystawią ci w jednej chwili czterysta pięćdziesiąt tysięcy przedniego żołnierza. O, gdybyś mnie, miłościwy panie, zrobił hetmanem, zadałbym ja im bobu z cebulą! Pędzę, lecę, rąbię, kłuję, zabijam bez pardonu.	To straszne!	Zobacz no, Harbercie, co to takiego?	Mościa pani! Ja się nie mam za żadnego mędrca nadzwyczajnego, ale nigdy jeszcze nie dostrzegłem tego na sobie, iżbym rzeczy proste pojmował inaczej, jak je pojmuje świat cały. Konkurencja moja, lubo przez niezwyczajne przechodzi koleje, jest rzeczą prostą i tak, jak ja ją rozumiem, rozumieją wszyscy; ale postępowania waszmość pani ze mną i sam Salomon, gdyby wstał z grobu, wytłumaczyć by nie potrafił!	Aha o to chodzi... Nie... nie	Tak, tak, ja wiem, że pan ma pieniądze	Ależ ty jesteś skończony błazen ze swoim: Ach! No, gadaj: czy jaka choroba duszy lub ciała zmusza cię co rano ściągać skurczem twoich mięśni konie, które wieczór mają cię rozszarpać, jak niegdyś Damiensa? Czy zjadłeś własnego psa na surowo, bez soli, na swoim poddaszu? Czy twoje dziecko mówiło ci kiedy: „Jestem głodne”? Czy sprzedałeś włosy kochanki, aby iść grać? Czy spieszyłeś kiedy do fałszywego mieszkania płacić fałszywy weksel wystawiony na nazwisko fałszywego wuja, z obawą, że przybędziesz za późno? Gadaj, słucham! Jeżeliś się chciał rzucić w wodę dla kobiety, dla protestowanego weksla lub z nudów, wyrzekam się ciebie. Wyspowiadaj się, nie kłam; nie żądam od ciebie pamiętników historycznych. Bądź zwłaszcza tak zwięzły, jak tylko pozwoli ci twoje pijaństwo; jestem wymagający jak czytelnik, a skłonny do senności jak kobieta na nieszporach.	A pocoby mnie życie, gdybym je miał związany w kącie pędzić! Mnichem nie jestem, mnie trzeba swobody... ja muszę wszystkiego pokosztować i nacieszyć się życiem... Na pokutę i na gnicie dość będzie czasu.	Kiedy ON odrywa od siebie swoją rękę wtedy wybucha ogień i rozlega się huk jak grzmot. ON jest wewnątrz cały z ognia.	Mój rozkaz nie sprzeciwia się temu	Na pewno nie był dumny!	Tak, ale tutaj mieszkać nie będę	Toż dopiero siódmy raz, jak z sobą razem pływamy Dobry ładunek zawsze jest dobrym ładunkiem, a może być zły lub dobry sposób ładowania choćby nawet takiego balastu. Gdybyś tak kiedy widział czterysta ton żelaza naładowanych na...	Strój, Mąż, Żona dodała ciągnąc dalej i zwracając się do panny Józefiny. elegancki ubiór, kreacja.. Nie ma mężczyzny ze stoma tysiącami franków rocznego dochodu, i którego sam wistwist powiadam sobie. Miałam w tym moją małą ambicję kochającej kobiety: nie chciałam mu mówić o tej tualecie, chciałam mu zrobić niespodziankę, biedne cielątko! O, jak wy nam wydzieracie naszą świętą naiwność!	Uciszcie się, posłuchajcie. Na moje życie przysięgam, że wam włos z głowy nie spadnie, ino mnie puśćcie! Zapomnę o wszystkim. Daruję i tobie, Jaśku, i tobie, co nawet miana twego nie znam. Skończone rachunki, ani was palcem tknę!	Nie ma czasu, nie ma czasu. Ochrzczą dziecko, wyjdą z kościoła, a my się nie nagadamy.	A kiedy mogli zauważyć, że nas nie ma?	A! mój Boże! nic już nie usłyszymy.	Dla czegożby fałsz miał exystować obok prawdy i na równych z nią bytu prawach? Hm? powiedz mi, po co jest fałsz?	Ew właśnie dlatego wyrządziło mu się krzywdę.	Ja się tu zostanę, Mareczku; jeślim ci niepotrzebna, z niebogą tą posiedzę. Tyle tu roboty i troski, a ona jedna!	Jak się zwykle żenią kierownicy teatrów. Z jedną z moich artystek.	Jakto? Przypuść, że zakochałaby się w nim i wzięła za męża...	Mój gość śpi jeszcze Skorzystałem z  tego, aby przynieść ci ranny posiłek, mości... Jakże mam pana nazywać?	Nie	Nie będę ci taił że droga, która wiedzie do Valmontone i do Ciampi...	Nie mamy z sobą, ale możemy przynieść jutro	Praw, praw, coż dalej? ja będę słuchać cierpliwie, niech się wszystko z ciebie wyleje, co się w tobie nazbierało.	Pucunio? Krzywdy? Nigdy w świecie, proszę pani. Pucek, przywitaj się z panią!	Tak, niekiedy...	Tak. Trzeciej gimnazjalnej.	Teodorku, bądźże rozsądny, zaniechaj tego, a ja cię wytłumaczę, jak będę mogła najlepiej. Nie możesz tu zostać, więc po co odgrywać komedię?	W ognisku tych potęg nie widzę prawdziwego natchnienia mającego źródło swoje w wiecznej prawdzie	Więc pana lubią te tysiące ludzi, którzy pracują w pana kopalniach, biurach i fabrykach?	Właśnie się umyją	Ze palce igły utrzymać nie mogły... co?	A Niemen lubisz?	Ale forsy! Fiu, fiu	Ale, stryjaszku...	Co może nam grozić jeżeli zachowamy ostrożność?	Czy twoje niania była... była też Rzymianką?	Do widzenia, drogi Edmundzie, wszystkiego dobrego!	Hallo, tu Pogotowie Elektryczne.	Hmm!	I w ten sposób chciał mniej więcej oznaczyć datę. Masz słuszność! A zatem ten latawiec mógł być puszczony niezbyt dawno.	Ile ma?	Jak myślisz? Kto teraz przejmie nasz dług?	Jakto?	Jeszcze żyję.	Kupili ją la księdza do Jerzowa. Matka poszła z organistami, bo chcą zgodzić parobka.	Matusiu, jak myślicie, co z nami będzie?	Na, macie; dawajcie chyżochyżo (daw.)	No, ale listy własnoręczne, jakieś pamiętniki, jakieś dedykacje, czy ja wiem.	No, przecież nasza luneta na tę odległość wystarczy.	O jakim ty skarbie mówisz?	O, pozwalają.	Ostryga!	Owszem i wkrótce. Mam kilka spraw do zakończenia.	Paradne! Mam więc równocześnie pisać recenzję ze sztuki i robić słodkie oczy do pierwszej naiwnej, niech będzie!	Podziwiam stałość twą i cierpliwość	Przemiana , Szaleństwo mówił Eprius Marcellus.	Stanko, Stanko! Widzisz twego dziadusia, jak poważnie kroczy? Co za opończa kunami bramowanaopończa kunami bramowana	Szczęście, Bogactwo Tu słuchaczki spojrzały na siebie spod oka, po czym zaczęły pilnie szyć.	Słyszałem ja o jakimś Wołodyjowskim, sławnym żołnierzu... Ale oto Wodokty już widać.	W „Journal de Rouen”.	Wracasz z sesji?	Zamkniesz ty raz gębę?	Zasię ci do moich lat, złamana bohaterko.	Zresztą alboż wiem jeszcze jakie ztąd wrażenie wywiozę, czekam i patrzę, patrzę i czekam dotąd.	Złodzieje, wszarze! Batami ich! W postronki, do kryminału!	Żeby rząd magazynował?
Troszeczkę. Tyle co i we dnie. I spotkała znowu wilka, co biegł przez to pole, w inną stronę, od dawna już. Więc wrona woła: Wilku, mój wilku, zatrzymaj się i powiedz, jak to daleko do końca? A wilk stanął i zdziwił się: Jak daleko? Ja nie wiem, czy jest jaki koniec. Ja biegnę, biegnę, biegnę... Więc wrona leciała znowu, leciała...	Owo tedy kusiu nabożny i buczący, cóż ty na to powiesz? Czy to nie jest heretyk?	Własne twoje sumienie mówi ci, że byłeś zupełnie inny Co do mnie, wcale się nie zmieniłam. To, co nam obiecywało szczęście, gdyśmy jednako czuli i myśleli, teraz jest dla nas źródłem cierpienia i męki. Jak często i z jaką boleścią o tym myślałam, nie jestem w stanie wypowiedzieć. Dość, że mogłam o tym myśleć. Teraz: zwracam ci słowo.	Jest to zły i niedorzeczny sposób ogłaszać za wariata człowieka przytomnego Bo gdy lud zmiarkuje kłamstwo, przestanie nam wierzyć we wszystkim, a wówczas nic nie powstrzyma buntu.	Może najwięksi ludzie mogli sobie na to pozwolić, ale jeśli zaczniemy to robić my, jakieś marne wyrzutki ginącego świata, to na pewno nie staniemy się przez to największymi ludźmi dzisiejszych czasów.	Uważ, stary człowieku, co powiem Winienem ci wdzięczność i wydajesz się dobrym i uczciwym człowiekiem, ale nie mówisz mi tego, co masz na dnie duszy. Ty się obawiasz, bym nie wezwał moich niewolników i nie kazał im zabrać Ligii? Zali tak nie jest?	To nie jest żadna wyrozumiałość, mój drogi, lecz po prostu niewiara w to, że byłeś niezadowolony.	Zawołaj zaraz kucharza. Ale poco mi to wszystko? dlaczego nie mogłam żyć wolna i niezależna! A teraz co?	Aza? Któż to jest?	Kapitanie Nemo jest to broń doskonała i łatwa w użyciu. Rad bym co żywo ją wypróbować. Lecz jakże dostaniemy się na dno morza?	O mój Boże! wcale nie chciałaś mnie widzieć i przyjechałaś do Anglji. Dowiaduję się o życzeniu, a właściwie domyślam się i, aby ci oszczędzić przykrości, towarzyszących nocnemu przybyciu do portu, i fatygi wylądowania, wysyłam jednego z moich podkomendnych na twoje spotkanie; daję mu powóz, a on przywozi cię do zamku, którego jestem gubernatorem, gdzie codzień bywam i gdzie, aby dogodzić wspólnemu pragnieniu widywania się, przygotowuję pokój dla ciebie. Cóż w tem więcej jest zadziwiającego nad to, co ty mi opowiadasz?	Pochlebstwo to rzecz gorsza od pustej puszki blaszanej, połkniętej niebacznie! Atoli to, co usłyszeliśmy przed chwilą, było głosem prawdziwej mądrości	To wielkie pytanie! chytrze odparł Michał, duszkiem dla zagrzania się wychylając kieliszek.	Znak Boży Ha! to już mimo łez naszego króla nic widać z pokoju nie będzie.	Ten list chowam dotychczas jako najdroższą pamiątkę nowego mojego życia. Jest to niejako dyplomdyplom	Były tam były, gdyśmy podnosili kotwicę, lecz w chwili obecnej wzięła wszystko moja stara baba. Karczmę „Pod Lunetą” już sprzedałem razem z dzierżawą, klientelą i sprzętami, a moja stara już wyprawiła się w drogę, w to miejsce, gdzie ma mnie spotkać. Powiedziałbym ci, gdzie to nastąpi, bo mam do ciebie zaufanie, ale między marynarzami mogłoby to wzbudzić zazdrość.	Pan Konopka? Pan Konopka się cale nie żeni; on się dopiero stara o pannę ze Źwiernika, ale to jeszcze daleko.	Nie, pani, nie umrze pani z cierpienia, które cię gnębi i które się odbija w twoich rysach. Gdybyś pani miała umrzeć, nie byłabyś w Saint-Lange. Giniemy nie tyle z żalu, co z zawiedzionych nadziei. Znałem dotkliwsze, straszliwsze bóle, które nie zadały śmierci.	Nic to! Wszyscy mieli w głowie! Uważałeś, jako owemu Nawiraghowi i Anardratom spiczaste czapki w końcu na bakier zjechały?	Cztery lata ją morzyli głodem, ubierali w łachmany, chodziła boso, a co tamte dzieci stłukły, na nią zrzucały. A co ona im się napracowała! Czy nie tak, mała?	Jak to! Ależ to za darmo, to darowane! Powiedziano mi trzy razy tyle.	Owszem. Jeżeli ktoś jest ładnym, mogę mu to powiedzieć.	Właściwie nie. Nie; oni mówili o tobie; ale ja tego nie wiedziałam.	Nie mogłam więc wam służyć wczorajszego wieczoru, bo mnie szpiegowano... Jestem dotąd pod wrażeniem gniewu Pobożanina, który gdy zechce, jutro mnie odprawić może, wmówiwszy hetmanowi, że się tu na nic nie zdałam.	Naturalnie! niech zabierze z sobą choć to jedno, co może przypomnieć jego córki.	Ma się rozumieć, że to dla Belli. Jerzy zawsze jej przysyła, ale te są szczególnie ładne!	Będziem cię uczyć szabelką robić, kiedy masz taki animusz. Ja już trochę przyciężki, ale Michał to także mistrz.	Teraz wiem, teraz rozumiem... I... i smutno ci było... że ja nie żyję?...	Nie móc ofiarować geniuszowi Zła głowy w zamian za tę głowę! Oddałbym moją własną!	Nie rozumiem, panie dyrektorze.	Nie, proszę pana.	Wiera, nie odnajdzie! Jako ćwiekaćwiek	Utinam sis vates, dodał Stanisław August, ale ten król nie wiele wam pomoże. WPan mości księże Łuskina, lepiej wiesz jak na obrady patrzy opinia, co też tam słuchać o ostatnich ustawach? Co one wywołały!	Mówiłem, ale raz, że ja z tobą nie flirtuję, a po drugie, że ty właśnie nie masz w sobie nic a nic żydowskiego. Słowo honoru daję!	Proszę. Czy to opieka nad nim, czy nademną?	Mądrze mówisz, Prokopie. Tak mądrze, że i zrozumieć mi trudno. Toż przyjechałem i niczego tu nie brak. Powiedz wyraźniej, co masz na myśli.	W taki sposób nie dogadamy się ze sobą, mój Szwejku Znacie Ganghofera?	Nie wiem.	Myślę, że jest przeciwnie, dlatego, że zdrowy, nic nie pisze.	Najmocniej przepraszam wszedłem tu naprawdę przypadkowo, no i zostałem, bo nie chciałem swoim wyjściem przerywać pańskiej mowy... pańskiej pięknej mowy... Ale teraz śpieszę się bardzo, pan prezes mnie oczekuje...	To fakt, że niepodobna zostać tak z mieczem, wiekuiście wiszącym nad głową i trzeba koniecznie, w jakikolwiek bądź sposób, wyjść z tego położenia.	Lecz cóż to za osobliwsza chmura?	Takiego człowieka, coby ją pokochać umiał i ocenić jak ona warta, nie znajdzie. Zapóźno! zapóźno.	A skąd jej wezmę? W sobie ci jej nie znajdę, a pożyczyć mi jej	A nie zdradzisz mnie pan?	Agnieszka! moja Agnieszka! Czemu jej pan nie nazywasz po imieniu?	Ja? W Dewajte? Wychowałem się tutaj! Każdy krzak mam w pamięci! Nad rzekę pani chce zejść?	Bądź już spokojna. Jest trzecia.	Jedziemy, znaczy się, do Białej Cerkwi!	Ale dziś znowu smak jej się odmienił. Cały ranek molestowała ciotkę o Tomasza à Kempis...	Doprawdy? A może jakim kuzynem męża pani jest doktór Judym, pan Tomasz Judym?	Nie po raz pierwszy czytać je będę	Że ja go kocham? ależ ja go nienawidzę!... Głupi młokos!... miał w ręku życie lorda Winter i nie zabił go... pozbawił mnie szlachetnością niedorzeczną trzystu tysięcy liwrów dochodu rocznego!	Rzeczywiście tak jest dobrze?	Albo co?	Co takiego?	Ale Lucia sama. Może mnie potrzebować.	Pan długo jeszcze zabawi w Cisach?	A ty tu znowu, Brühl?	Wierzę, że dzisiaj tak myślisz! ale jutro	Muszę zajrzeć do niej.	Niema czasu. Trzeba większe ratować. Do Kowna jadę...	Do widzenia! Niech panie pamiętają o przyjacielu.	A proszę mi obiecać, że stryjcio spełni, gdy o coś poproszę.	Ale są większe	Powoli, powoli, Długi Johnie! Któż ci staje okoniem?	A tobie już będzie osiem lat?	No pewnie. Bez dwóch zdań opłaca je Ameryka. Dlatego te żółtki chciałyby wsadzić tam własne Płazy. Aaa, patrzcie, patrzcie!	Ojciec twój był zdania, że powinniśmy wszystkie sprawy załatwiać wspólnie.	Ależ, kimże pan jesteś?	Podania?! Ależ niech pana Bóg broni! Iść osobiście.	A jakże będzie on brzmiał, Giorgio?	I pan, człowiek nauki, wierzy w takie baśnie?	Mojsze, gdzie jesteś, Mojsze? Zaczekaj.	Mówię przecież panu.	No?	Przeczucie, Sen, Śmiech ciągnie pan Tomasz	Sam?	Z Goldmarkiem! Toć on ma tabestabes I ręką machnął pogardliwie.	Zlynczować go!	Ah, par exemple!Ah, par exemple! (fr.) rzekła z urazą w głosie.	Ar tai jis už pinigus dirba?	Byłem w okolicach Wilna.	Będziecie Jestem pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię z wami rachunki w moim kantorze.	Chłop, Pozycja społeczna, Walka klas w dworskie wnet utkniesz; konia wypuścisz	Czekam na ciebie z herbatą.	Doskonałe grunta!	Kad žinotumėte, vaikai, ką tėvelis parsiuntė! Gana, gana!	Mamo!	Myślisz?	O!	Ode mnie?	Po waszemu!	Podobno.	Psy wściekłe!	Rozumiem, wasza miłość.	Seks	Za godzinę	Za zdrowie króla jegomości!	Zawdyzawdy (daw.) mruknął Wojciech.
Ja sobie myślałem: z nahajką już koniec i na pohybel tym zaporożcom żółtym, zielonym, czy nawet czerwonym, co wszyscy jednako w Mińsku i w Moskwie czy w Archangielsku mordują Żydków. A tu tymczasem tylko nowa moda, a stara jest srogość! Bicz tylko się zmienił, a została bójka. Co ja mam z tego, że żelazna miotła ma być wymieniona na zaczepnych spojrzeń snop strasznie bolesny i że nie pręt tępy na plecy mi gruchnie, lecz do wnętrza wpadnie promień zadzierżysty na samym końcu z wyostrzoną myślą?	Nie wiem, czy łże. Zdaje mi się, że nie. Drażni mnie to jednak, aby być w ten sposób na usługach nieznanej sobie siły.	Mniemam i ja, że już nie żyje Ale nazwisko owo przypomina mi naszą stratę niczym nie wynagrodzoną. Było to największe działo w całej artylerii jego królewskiej mości. Nie ukrywam panom, że wszystkie nadzieje moje na nim polegały. Wyłom już był uczyniony, strach w twierdzy szerzył się. Jeszcze parę dni, a bylibyśmy ruszyli do szturmu. Teraz za nic cała praca, za nic wszystkie wysilenia. Mur jednego dnia naprawią. A te działa, którymi jeszcze rozporządzamy, nie lepsze od fortecznych, i łatwo porozbijane być mogą. Większych nie ma skąd wziąć, bo ich i pan marszałek Wittenberg nie posiada. Mości panowie! Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym klęska wydaje mi się straszniejszą!... I pomyśleć, że jeden człowiek ją zadał!... Jeden pies! Jeden szatan!... Oszaleć przyjdzie! do wszystkich rogatych diabłów!...	Jeździłeś po ten order Nie chcę, abyś porzucał czarny frak, przywykłem zaś do lżejszego tonu, który przybrałem z człowiekiem we fraku niebieskim. Aż do nowej instrukcji przyjm do wiadomości: ilekroć ujrzę ten krzyż, będziesz młodszym synem mego przyjaciela księcia de Chaulnes, człowiekiem, który, sam o tym nie wiedząc, jest od pół roku w dyplomacji. Zauważ że ja cię nie chcę wyrwać z twego stanu. Jest to zawsze błąd i nieszczęście, tak dla protektora jak dla protegowanego. Kiedy moje procesy cię znudzą lub kiedy przestaniesz mi być po myśli, wystaram ci się o dobre probostwo, jak dla naszego przyjaciela, księdza Pirard; nic więcej	To znaczy że służąca może rozporządzać swoim czasem, jak chce; wolno jej iść na spacer, na wizytę, do teatru, gdzie jej się podoba, i nie wracać aż wieczorem. Gdyby zaś wolała zostać w domu, nie ma żadnego obowiązku usługiwać; może sobie przyjmować gości lub spać, jeżeli ma ochotę. Każda służąca bywa wolna co drugą niedzielę.	Powiedz panu swemu, że rycerze zakonni obelgi cierpliwie dla imienia Zbawiciela znoszą, zasię do walki bez osobliwego pozwoleństwa mistrza albo wielkiego marszałka stawać nie mogą, o które to pozwoleństwo jednakże będziem do Malborga pisali. Czech znów spojrzał na trupa pana de Fourcy, albowiem do niego to głównie był posłany. Zbyszko wiedział już przecie, że zakonnicy do pojedynków nie stają, zasłyszawszy jednak, że był między nimi rycerz świecki, jego szczególniej chciał pozwać, sądząc, że tym sobie ujmie i zjedna Juranda.	A więc to pana obersta piesek? Szkoda, że mój oberlejtnant psów nie znosi, bo ja bardzo psy lubię. Psy są wybredne, nie każdy pies żre wszystko, co mu dają.	Zmiłuj-że się jeżeli tak ma być wistocie, to mnie skazujesz na wiekuistą niedolę, bo mi właśnie w życiu brak celu.	Taak O nic więcej mi nie idzie. Kulturalny umysł był zawsze arbitrem wyrafinowanych zmysłów. On to wymaga mistrzostwa i roz­daje sławę. ad usumad usum (łac.) rzetelniej na nią pracowali.	Tak, lecz żeby wydobyć te pieniądze, trzeba by ponosić wydatki większe od spodziewanych korzyści. Tu, przeciwnie, dość mi jest tylko podnieść to, co ludzie zgubili, i nie tylko w zatoce Vigo, ale i w tysiącach miejsc, które były widownią rozbicia okrętów i na mojej mapie podmorskiej są starannie zanotowane. Teraz zapewne pan pojmuje, dlaczego jestem niezmiernie bogaty?	Ale cóż myślisz? jak i gdzie się obrócisz? pytała Francuzka... Tu, jeśli chcesz pozostać, dobrze ci będzie, lecz nie jesteś bezpieczną... przyjaźń tego zepsutego, młodego trzpiota Georges’a, który domyśliwszy się twej tajemnicy, może chcieć z niej korzystać, postawi cię w położeniu przykrem. Dwór to, jak go widzisz, na pozór niby się raikiem ziemskim wydaje, ale pod wieńcami z kwiatów pełzają węże, i kryją się gady, i krwawią blizny. Hetman jest dobry i słodki, dopóki nie znienawidzi i nie zapragnie zemsty; naówczas z hypokryzją niepoścignioną, uśmiechając się mści najokrutniej. Ten dwór, co go otacza tak zgodny i przyjazny, to gladjatorowie, z których każdy radby drugiego obalić i zamordować. Ale to wszystko odbywa się z taką dystynkcją, tak przybrane i w dobrym tonie, te trucizny podają się w takich nektarach i ambrozji, iż trzeba zaboleć, aby w nie uwierzyć. Tu wyroki śmierci układają się w madrygałach, a sztylety robią z cukierków...	Znowu!... Znowu!... Powtarzam wam, że niedługo umrę, słyszycie! Ale przed śmiercią chcę się spotkać z przyszłym mężem Valentine; chcę wymóc na nim przysięgę, że uczyni moją wnuczkę szczęśliwą; chcę w jego oczach wyczytać, czy spełni przysięgę; wreszcie chcę go po prostu poznać! Bo ja wstanę z grobu i policzę się z nim, jeśli nie będzie taki, jakim być powinien.	Możesz pan sprawdzić. Nie jestem oszustem. Włożyłem tam nawet kartkę wizytową.	Nieźle, nieźle... jak na pasażera Tato przyznał, że twardo zetniesz się z morzem, zanim pozwolisz się utopić. Jak na ojca, to duża pochwała. Nauczę cię więcej na najbliższej naszej warcie.	A czyjaż wina, jeśli nie tych buntowników? Wolałbym i ja ich pod Wilno poprowadzić, i tak miałem uczynić... Oni zaś woleli przeciw zwierzchności się porwać. Co się stało, to się nie odstanie. Trzeba było i trzeba będzie dać przykład.	A dlaczego wasz król szykuje nowe wojska i buduje nowe fortece? Jeżeli ktoś nie chce wojny prowadzić, to nie buduje nowych fortec.	Rycerz, Honor ogrodzenie placu turniejowego, przen. sam turniej. potyka, potykał ci się i ze Zbyszkiem, bo było siła gości rycerskich w Malborgu i mistrz gonitwy wyprawił. Pękł Ulrykowi poprągpopręg łatwo. go mógł Zbyszko z konia zbić, ale on to ujrzawszy, prasnął  glewięglewia	Czasem to jednak i tak bywa że właśnie największa przyjaźń w największą zawziętość się przeradza. Tak w moich stronach pan Deyma usiekł pana Ubysza, z którym dwadzieścia lat w największej żył konkordiikonkordia (z łac.)	Myślę, że źle tak wpływa na niego nałóg, który od przybycia mego tutaj powiększał się stopniowo. Ojciec twój jest bardzo często, tak mi się zdaje, zdenerwowany.	A! a! cóż dziwnego? jabym się już w starej pomywaczce zakochał z nudów, siedząc tu na tym nie partykularzu, ale istnej pustyni. Król jest rzeczywiście godzien politowania, wiele mu przebaczyć należy, a przytem	Nie wiem czemu, straszno mi się robi gdy ich widzę Nie zwykłem się ja bać niczego, ani krwi, ani jęku, ale z ludźmi co się nie skarżą a modlą...	Juści nie stary i młody tak nie jest. Twarzy nie widziałem dobrze, a no, silny, zdrów. Zakradł się, gdy szambelanowa po ogrodzie chodziła, aż na mur i oczy wytrzeszczył na nią; dopiero gdym ja się ruszył, zniknął.	Czemu byśmy nie mieli skończyć tak, jak należało zacząć: ukryć oczom wszystkich naszą miłość i widywać się potajemnie?	Kto tam zgadnie, czy on się jeszcze za Szwedami nie opowie?	No, dobrze, moja ty szlachcianko, grafinio, dobrze! ale powiedz jaśnie panu na Ługach Głębińskiemu, że już tydzień czekam na ratę dzierżawną.	Z czym się bronić? Armat nie mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre do pukania w czasie uczt.	Panie, my niewinne. Możemy stracić posady. W kryminale, w nocy! Co pomyślą sąsiedzi, stróż? Na noc nie wróciły do domu! Nie piłyśmy herbaty.	Pan nie masz rozumu! Pan nie masz delikatności! Pan mi umyślnie robisz szykany, przywożąc podobne niedorzeczności! Co! nie czytałeś pan?	Ani moja, ani druga, ani ciężka, ani lekka Czy to ja żenię się z panną Dulcyneą z Toboso? Niech jego wielmożność, Don Kichot, który ją nazywa swoją duszą i rozkoszą, oćwiczy sobie skórę za jej uwolnienie. Za cóż ja mam być biczowany bez żadnej korzyści?	Eh, byleby tylko rozpatrzeć się, to się ta obaj przeciśniemy, a jak po za murem to i jakoś pójdzie, odparł chłopak zwany piskorzem.	Mam wszelkie dane żeby przypuszczać, że mój ojciec jest uwięziony wraz z innymi ofiarami w zamku Iglica. Proszę więc, żeby mi pan zechciał powiedzieć, co pan wie o swym najemcy, baronie Anfredim.	Masz większe ręce od moich, to mi ją strasznie rozciągniesz	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Otóż Anglik z towarzyszem są tutaj jeszcze. Zauważyłem, że żal im bardzo uprzęży. Tobie widocznie zależy na koniu. Na twojem miejscu, stawiłbym uprząż o niego.	To właśnie było brutalne	Ho, ho! tyle roków się człek telepie po tej świętej ziemi, to się i wie różnie.	A dlaczegóżby nie? Pocóż Jędruś miałby cyganić przede mną?	A ropucha, bo żeby nie ropucha, toby wiedźma na ogień przyszła... nie ty!...	Ależ pomnij, okrutny człowiecze, że i mój dom pójdzie w perzynęperzyna owoce. zbiorę z mojej abnegacjiabnegacja (z łac.)	Ależ proszę. To jest bardzo frapujące.	Dlaczego nie?	Dlaczegóż pani baronowa sama nie puszcza tej klaczy?	Jest to rzecz wielkiej wagi...	Mizernieję, bo nie sypiam... Nie mogę spać...	Nie dowierzam...	Nie jestem pułkownikiem	Nie wolno, bo niezdrowo.	Niestety, jestem na to za mało punktualny! Sierżant wybiera co najlepszych.	Oj, to prawda.	Szwedzkich oddziałów po drodze nie masz?	Więc przyjeżdża jutro? Proszę, proszę, dlaczegóż by to jednak miało wpłynąć na mój humor?!	Za służbą idąc, nie mogę być rozkazom jego mości pana powolny.	Do Liverpoolu? Dlaczego nie do Chin?	Tak, niezawodnie tak, zapewne, muszą być jakieś wiersze, które się do tego stosują.	Cóż się to wajuwaju (gw.) przytrafić się, przydarzyć się.?	Co ja przepowiem, musi się sprawdzić. Może mi pan tymczasem pokażę rękę?	O, oni mają cudowne życie! Zdobywają okręty, palą je, a pieniądze zabierają i zakopują na swojej wyspie, w specjalnych strasznych miejscach, gdzie strzegą je duchy i różne takie, a na okręcie wszystkich zabijają i wrzucają ich potem do morza.	Zgoda!! tak! trzeba, żebyście ją sobie ulepili. Róbcie jak ja: glina się rozpada, a wody domieszawszy, garnek się z niej ulepi. Poszukajcie tej wody.	A coście zrobili z Petrkiem? odezwał się.	A zawdy w niedzielę zajeżdżajcie do nas kiej do krewniaków!	Aha! Pójdź jeszcze do gospodyni i każ, ażeby nakarmiła Żyda. Niech mu da jasną lampę, jeżeli zechce robić w nocy.	I jak on cudem ocalał	Kogo? Mnie? Co ty jej prawisz, Żabba?	Neurastenik. Porządny chłop, ale neurastenik. Wszyscy oni tacy.	Posłyszałam, jak synowie moi śpiewają w lesie, i poszłam w ślad za tym, którego miłuję nad życie. Chciałabym bardzo, Żabusiu, zobaczyć tę kobietę, która karmiła cię mlekiem	Rzeczywiście, po drodze do Valognes.	Spojrzyj na te zgrabne podstawki do lichtarzylichtarz (z niem.) dodała Małgosia i otworzywszy fortepian, wskazała jego ozdoby.	Tak	Tak jest; jak was we wsi zowią?	Twoja wola, ale drudzy muszą tutaj ostać i jakoś sobie radzić.	Wstąpiłbym chętnie do Loreto	A cóż będzie gdy na siłę pójdzie siła!	A potem zapomnienia w Grecji.	A w tym środeczku	A zatem chyba zemsta?	Bracie!	Co powiadacie?	Czém mogę służyć Waszéj Ekscelencyi?	Dlaczego?	Dlaczego?	Głupi, stary osioł!	I co robisz?	Igły?	Jeigu ponia lieps man pasakyti apie Jūsų norą slūginei, tai aš pasakysiu, o gal ir patys....	Jensen!	Kunicki	Muszę jechać	Mów!	Niech pani pojedzie z nami na Bielany, dobrze?...	Niezawodnie; a kiedy nastąpi?	No, i cóż?	O, ona dotychczas bardzo anemiczna. Przeszłą zimę spędzała w Pau.	Panie Wilczek, stary Grünspan chce z panem pomówić choćby zaraz.	Pietrusia!	Proszę pani może ja w czym pomogę?...	Rzekliście!...	Sza!	Te drzwi były na klucz zamknięte, gdy wychodziłem z domu.	Trawa porosła	Życie kobiety
Ujdzie od biedy! ujdzie!... Kilka dni temu przyniósł mi gbur rachunek, ale go razem z nim za drzwi wyrzuciłem, w ten sposób jestem tu, jakby na prawach zwycięzcy, albo zdobywcy. Widzisz też, że bojąc się zostać wyparty ze stanowiska, trzymam się ciągle pod bronią.	Tak, samiście już to powiedzieli między sobą Zdaje mi się, że będziecie wszyscy wisieć. Któryż to kiep miał Biblię?	I dlatego uciekł przed aresztowaniem! To się nie trzyma kupy. Zresztą, nawet gdyby to było prawdopodobne, koncept wydaje mi się idjotyczny. Jeżeli to się panu wydaje dowcipne!	To wolę waszej miłości zaraz się pokłonić i o dobre słowo na drogę poprosić...	Bo popierwsze matka nie zgodziłaby się na to. A gdyby nawet! Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego co będzie, gdy dziewczynka dorośnie? Jak ułoży się jej stosunek do rodzeństwa, jej, kulturalnej i wykształconej panny do zwykłych posługaczek i parobków? Pocóż dobrowolnie układać dramat, który kiedyś może zepsuć jej życie?	Mylisz się, Fernandzie, to nie prawo, ale zwyczaj tylko, nic więcej; i radzę ci utrzymuję się niemal z żebrania! Twierdzisz wprawdzie czasem, że ci jestem pomocna, jedynie dlatego, abyś mógł ze mną dzielić połów. Nie odmawiam ci, bo jesteś moim kuzynem, bośmy się razem wychowali, a przede wszystkim dlatego, że wiem, jak by ci było przykro, gdybym odmówiła. Czuję przecież dobrze, że te ryby, które sprzedaję, i konopie, które kupuję za uzyskane w ten sposób pieniądze i przędę potem, czuję, powtarzam ci, Fernandzie, że to tylko jałmużna.	Ależ, dziecko, i mnie ciężko... oj! jak ciężko! Rozweseliłam się, bo tak ładnie na świecie. Czy myślisz, że mi wesoło was porzucać? Oj, Lucia, Lucia!...	Ha, cóż robić, co robić? Trzeba się rujnować dla tego huncwotahuncwot (z niem.) to w domu się wypcha, pościel przyślę w tych dniach.	Mam wydębić od ciebie jakiś dokumencik, zobowiązanie mego zacnego ojca czy coś podobnego. Okazałeś się nieczuły na jego prośby, na wzdychanie mamy, więc należy mieć nadzieję, że wzruszy cię moja boska piękność, że złakomisz się na moje uściski, no i że zapłacisz mi tym dokumentem.	Kochany panie Nikodemie! Ależ to genialna myśl! Genialna! Obowiązkiem rządu jest ratowanie rolnictwa, przecie, na miły Bóg, cały dobrobyt kraju opiera się na rolnictwie. Do diabła, u nas jest po prostu jakaś mania przerabiania struktury gospodarczej kraju! Przecie Polska liczy siedemdziesiąt procent rolników! Siedemdziesiąt procent! Nie przemysł, nie kopalnie, nie handel, lecz właśnie rolnictwo, produkty rolne, zwierzęce i drzewne i fabrykanta, i kupca, i robotnika! Panie Dyzma, powinien pan, to pański święty obowiązek wobec ojczyzny, wyzyskać wszystkie swoje wpływy w rządzie, żeby przeforsować ten genialny projekt! Żeby rząd skupił całą nadwyżkę! Boże! Samo Koborowo z folwarkami...	A więc boję się wyrzutów sumienia, a obciążyłbym je bardzo, gdybym do tej walki stanął. Oświadczam przeto, że się uznaję za zwyciężonego i gotów jestem żenić się z tą damą natychmiast.	Ależ im się zdaje, żem ja zrujnowany, a ja mam jeszcze tysiąc trzysta liwrów dochodu. Mój Boże! biedna mała, czemuż nie przyszła do mnie? byłbym sprzedał dochody, byłbym kapitał naruszył, a pozostała suma wystarczyłaby mi na dożywocie. Dlaczegóż, dobry sąsiedzie, nie przyszedłeś powiedzieć mi o swym kłopocie? Jak miałeś serce stawić na kartę owe nędzne sto franków? Na myśl o tym serce mi pęka. Oto jacy bywają zięciowie! O! Zdusiłbym ich, gdyby wpadli teraz w moje ręce. Mój Boże, trzebaż to było płakać! Czyż ona płakała!	To prawda a jednak ja głosuję za tém, abyśmy nie uciekali przed groźbą. Czekajmy, zobaczymy co pocznie, a to nam wskaże, jak bronić się mamy.	Teraz widzicie, co znaczą tak zwani „pierwsi celujący” Robi się ich prefektami, zanim jeszcze mogą nauczyć się taktu, a potem mszczą się na wszystkich, którzy naprawdę mogliby dopomóc im w podtrzymaniu honoru klasy.	Jeżeli tu nocujecie, to jutro po dniu obejrzę, może i ja co wybiorę. A tymczasem pozwólcie, mopankowie, przysiąść się do stołu.	Ja to samo myślałem Muzykę taneczną, pełną rytmu, która płynie nieprzerwanie, ale są tam i słowa. Te słowa pojawiają się i nikną, rozróżniam je czasami, a potem słyszę znów muzykę taneczną, a potem już nic, tylko cichy, łagodny szept trzcin.	Gdybym wiedziała, jak to zrobić, napisałabym teraz poemat o tym czarownym zachodzie słońca Tak tu jest cudownie! Ta wielka cisza i te ciemne drzewa, które wydają się zawsze jak pogrążone w zadumie!	To prawda Mówiłem, że tajemnica nie moja i że nie mam prawa jej zdradzić. Ale teraz sir Henryk przekonał się, że to nie był spisek przeciw niemu...	Jeszcze nie czas, owoc nie dojrzał Królowi staremu nie dosyć dokuczyła kochanka, mało się o nią troszczy. Trzeba czekać aż poczuje, że mu zawadza i młodej królowej serce męża odbiera.	Jutro odchodzi statek na Korsykę o godzinie piątej. Tak się dobrze składa. Jechałoby się jak przez Kocytus pod przewodem cudnego widzenia. Niech pani przyjedzie do nicejskiego portu. Pojedziemy do miasta Ajaccio. Ja swoim dworem, pani swoim. Mamy wspólne pieniądze.	A no, co słychać?... Sodoma i Gomora! Nie poznałaby pani ojca: zrobił się już podobno niemożliwym pedantem na służbie, a poza służbą chodzi na polowania, jeździ do sąsiadów, pogwizduje... ale tak schudł, tak zmizerniał, że go poznać nie można. Gryzie go zmartwienie, jak robak.	Panie! jesteśmy kapitanami w piechocie, kompanie nasze stoją w Neapolu, jedziemy właśnie do Barcelony, gdzie chcemy wsiąść na okręt, bo podobno stoją w porcie cztery galery, mające odpłynąć do Sycylii. Mamy około dwóchset lub trzechset talarów, co dla nas już się wydaje bogactwem, bo jak pan wiesz zapewne, w rzemiośle naszym skarbów nie da się zebrać.	Cała Łódź jest u nas dzisiaj! Prawda, że się dobrze bawią?	Koniecznie długi Wicia. Dawano mu tak mało, że utrzymać się nie mógł w Rydze.	Ty myślisz, że on to już tak jak ja!	A czy się zgodzą?	Dobry i stary, i młody. Dobrali się w korcu maku! Stary zwaryowałzwaryował	I cóż się z nią stało?	Który się ożenił z córką markiza de Saint-Méran? I który w środowisku adwokatów ma opinię najuczciwszego, najsurowszego i najbardziej nieugiętego prokuratora?	Możnaby... i właśnie chcę o tem pomówić z panią po koleżeńsku, bo panią my już liczymy za naszą. Dam pani dobrą gażę i role dublowane z Melą, bo wiem, że pani grać może... Ma pani wygląd, głos i temperament; to akurat tyle, nie licząc już inteligencyi, ile potrzeba na doskonałą aktorkę.	Północ już przeszła, a pana miłościwego doczekać się nie było można.	Za jedną noc życie moje! Tak, czarująca sylfidosylfida weź głowę Popowa, który śmiał tu, w śnieżnych HiperborejówHiperborejczycy (mit. gr.) rosyjski poeta, dramaturg i prozaik, najwybitniejszy przedstawiciel romantyzmu rosyjskiego.: w Rzymie byłby Brutusem, w Grecji Peryklesem, a u nas nie oficerem huzarskimw Rzymie byłby Brutusem, w Grecji Peryklesem, a u nas nie oficerem huzarskim najniższa ranga w hierarchii urzędniczej w carskiej Rosji., człowiekiem nikczemnego wyglądu we fraku, jak wyrazić się raczył Mikołaj PawłowiczMikołaj Pawłowicz rzym. bracia Tyberiusz Semproniusz Grakchus (ok. 162–133 p.n.e.) i Gajusz Semproniusz Grakchus (ok. 152–121 p.n.e.), trybuni ludowi, którzy przeprowadzili reformy prawa rolnego na rzecz ubogich obywateli; prześladowani przez przeciwników polit., obaj zginęli tragicznie podczas zamieszek., a obnażywszy swoje łono, powiedz: Cezar tu spał i jego losyCezar tu spał i jego losy	Zdaje się nawet	Jadę Te łotry zapomniały, że armia angielska Wolseleya śpiesząca na pomoc Gordonowi jest już w drodze i że odetnie ich od Mahdiego. Nie umkną. Nie mogą umknąć. Wysyłam w tej chwili depeszę do naszego ministra, a potem jadę. Co ty zamierzasz?	Jak w podróżach Sindbada żeglarza Widać, mój Nedzie Landzie, że lubisz historyjki o nadzwyczajnościach. Co to musiały być za olbrzymie potwale! Nie przypuszczam, abyś temu wierzył.	Nie wie pani, co mu jest? Może się zaziębił?	Przeciw temu nie powstawaj w oczy, a przychwalaj i mów, że dobrze robi, i zapis, miał wolę, to zrobił... niech ino resztę nam przyobieca dodał chytrze.	To ty proś bogów, ażeby cię zasłonili!...	Nie trudno jej rolę odgadnąć z tego, coś mi powiedział. To jakiś wysłaniec kardynała; kobieta niebezpieczna, wciągnie cię w zasadzkę, gdzie conajmniej głową przypłacisz.	Chodzi ci pewnie o to, czy nie za bardzo utrudniłem so­bie życie, tak? Cóż ci powiedzieć, miła moja? Oczywiście, w pew­nym sensie rzeczywiście życie sobie utrudniłem, ale dobrowolnie i świadomie. Jednak w rozrachunku ostatecznym, kto wie, czy żyć tutaj w sposób trudny nie znaczy żyć lżej i łatwiej, przynaj­mniej dla pewnego gatunku ludzi.	Tere-fere! Głupstwo, moje złoto. Powiedziałbym ci tylko bajkę o tym, jak pewne centra nerwowe zostają czasowo porażone, inne zaś podniecone, ale co z tego wynika? Dlaczego ja jestem wesoły? Do kroćstu piorunów, dlaczego jestem wesoły?	A to gdzie?	Ale wyobrażam sobie, jak Jonathan Forster i jego koledzy musieli zgłupieć, gdy następnego dnia rano zobaczyli, że plac jest pusty, a latająca machina poszła na cztery wiatry!	Nie cieszy mnie to bynajmniej to był bardzo łagodny więzień, bawił nas swoim bzikiem, a i łatwo go było strzec.	Nie nabiją. Zrobisz to sprytnie, jak gdyby nigdy nic. Niby to będziesz książki niszczyć. Skrzyneczki nie bierz, bo pomyślą, żeś znalazł pieniądze.	Proszę bardzo, ale ostrzegam was, ze za drzwiami kazałem umieścić beczkę pełną prochu, i przy pierwszej próbie ich forsowania podpalę lont i wysadzę w powietrze dom razem z notariuszem, panem Conviexem, jego sługą i hrabią z Lermy. Jeśli nie brak wam odwagi, to śmiało!	Tak! W jednym miejscu jest tam wgłębienie w ziemi. Pień nakrywa to wgłębienie. I tam on jest.	Zapewniam panią, że jest mniej biednym aniżeli panna Izabela.	Ja? na ciebie?	Daję panu słowo że o niczym nie wiedziałem.	Pozwólże mi mówić, Grandet.	Ja nie mogę iść dalej, bo złamałem nogę.	Wszyscy głosy za tym dadzą	Wyspa Cejlon sławna jest z połowu pereł. Czy nie zechciałbyś, panie Aronnax, poznać jedno z miejsc tego połowu?	Ale ona, ona nie zechce!	Ależ tak!	Czy tylko nie sprawię pani dygresji?	Dajże spokój, Widzę, do czego zmierzasz. Nie mam żadnej kobity...	Do widzenia paniom, chodź Moryc, pan Horn zostanie przy paniach.	I po wszystkiem! żartobliwie, lecz z rozdrażnieniem, do ukrycia nie podobnem, rzucił Roman.	I złodziejstwo też musi być Gdyby wszyscy ludzie życzyli sobie nawzajem dobrze, toby sobie niedługo łby pourywali.	Każdy faraon jest arcykapłanem	No, żebyś tylko drugi raz nie komenderował...	Pan jest złotnikiem, panie JossePan jest złotnikiem, panie Josse? rzekł Finot.	Tak, Tuanie, wiem, wrota dobrze są strzeżone. Będziemy musieli stoczyć walkę.	Takie mycie nic nie jest warte. Weź szczotkę i mydło i wyszoruj ręce jak należy	Tym bardziej mała bint będzie potrzebowała pomocy.	Więc wolę sam gospodarować...	A dyć jeszcze słychać brzękadła!	A jak zasłabniesz?	A więc mów.	A więc oblubieńcem pani musi być Bismarck	Akbar Allach! a jednakże zostali zwyciężeni!	Ani żadnemu koledze, nikomu a nikomu?	Chodźmy, ojcze!	Czy mam odejść?	Dwa lata.	Ee, nie, stał z karabinem.	Hale, ciarach jeden, ciołekciołak a. ciołek (gw.)	Jak tam idzie sztuka?...	Kapitanie, posiekaj teraz te rośliny	Miał słuszność.	Mimowolnie	Modestiamodestia (łac.)	Nie, nie. Są ze mną.	No i?	No, sąsiedzie, bo pan Baum rozdaje karty.	Od Żyda.	Panie! Zatopię go	Pewnego dnia Duncan komenderował eskortą konwojującą kasę	Ptak pytała Jagna.	Pójdę	Robotnicy...?	Rodzinie?	Stać! stać!	Szlachcic, Praca, Miasto	W sobotę.	Wiem	Żeby wszędzie królami były dzieci.	„O, szczęsne dziecię tyś wybawicielką naszą!”.
A to bez nią myśwa się spaliły. Bo było tak, że zawżdy, jak to po somsiedzku się przytrafia, gąsiaki moje, już takie w knotach, co bym nijak nie mogła sprzedać po pięćdziesiąt kopiejek, przeszły na jej pole, ale nie było i pacierza, ino co dziopami chwyciły chila tyla trawkę, a ta suka zapowietrzona poszczuła je. Ażebyś Boga przy skonaniu nie oglądała, ażebyś! Zaraz mi zdechnęło pięcioro tych gąsków, bo je tak pies pogryz. Com się wypłakała, to jaże trudno wypowiedzieć. Stary przyjechał, ja mu mówię, a on mi rzekł: inszej rady nima na taką, ino sprać tak, coby gnaty poczuła.	Och, tym lepiej; zwłaszcza że pan wie, matka jego jest bardzo przeciw. Mówiono mi, że on jest za, ale nie byłem pewny. To mnie bardzo cieszy. Nie dziwi mnie to, on jest bardzo inteligentny. To jest dużo.	Częściowo. Człowiek musiał strasznie chlać, żeby tam w ogóle wytrzymać, a wiesz, że na to kapitan jest czuły. Ile było szumu, kiedy niby jednego z tych potworów kopnąłem. No, kopnąłem i to z niezłym skutkiem, człowieku, aż mu grzbiet przetrąciłem. Żebyś widział, jak stary szalał. Zsiniał, złapał mnie za kark i byłby mnie wrzucił do wody, gdyby nie mat Gregory. Znasz go?	O, nic przeciwko temu nie mogę powiedzieć. Janka jest bardzo miłą dziewczyna. Ale nie nadaje się ona do klasy milionerów, a przekonasz się, że człowiek ten niewiele ma zalet prócz swoich pieniędzy. O to właśnie idzie! Pani Andrews powiada, że jest Anglikiem, który zrobił moc pieniędzy w kopalniach. Ja sądzę jednak, iż okaże się, że jest Jankesem. Oczywiście musi mieć pieniądze, gdyż zasypał Jankę klejnotami. Jej pierścionek zaręczynowy to kupa brylantów tak wielka, że wygląda jak plaster na tłustej łapce Janki.	Och, ja chciałem tylko wiedzieć, czy to od czasu jak się znamy. Ale to byłoby takie naturalne... Czy to się działo tutaj? Czy nie możesz mi określić danego wieczoru, abym sobie wyobraził, com robił tego właśnie wieczora; rozumiesz przecie, że nie jest możebne, abyś sobie nie przypomniała z kim, Odeto, kochanie moje.	To prawda, masz słuszność, mój ojcze. Istotnie, odgłosy tego świata nie powinny w tej szczególnej chwili zamącać jego umysłu. Jeśli jednak wspomniałeś o spokoju, to rozumiejąc jego głębszy, a istotny sens, nie podobna wyobrazić sobie, aby ktokolwiek z nas mógł w obliczu śmierci posiadać spokój doskonalszy od tego, na który zasłużył sobie czcigodny ojciec. Doprawdy, mało komu danym jest opuszczać ten doczesny świat ze świadomością spełnienia dzieła równie doskonałego i trwałego. Ty zresztą, wielebny ojcze, tyle lat spędziwszy u jego boku, najlepiej możesz ogarnąć i pojąć to, co nam, dalej stojącym od jego osoby, tylko w niedokładnych kształtach się zarysowuje. Z prawdziwym wzruszeniem patrzę na ciebie, mój ojcze, niegdyś mój synu. Kiedy sięgam pamięcią do dni, gdy obok siebie żyliśmy we wspólnocie, wydaje mi się, jakby od tych chwil cały wiek upłynął.	No, to ci dopiero gęsta mgła. Słychać jak na łodziach rybackich, to z tej, to z tamtej strony, wrzeszczą przerażeni ludzie. Czyż nie byłaby to wspaniała heca, gdybyśmy tak przejechali jedną z nich?	Tak - ale z rodu ich pozostał Miłosz, z synem, a co gorzej, dwaj synowie, których matka do dziada na Niemce posłała... dorośli są, przyjdą i upomną się o swe dziedzictwo... Wojna to nie miesiąca jednego, ale lat może wielu; wojna nie z jednym Chwostkiem, ale z Niemcy, którzy w ich obronie staną...	Roksana... Roksana... To prawda. Zapomniałem o niej! Roksana odwróci się ode mnie ze wzgardą jak od nędznego tchórza! Wiwiano! Wiwiano! Nie mogę tego czynić! Wolałbym stokroć umrzeć, niż ją utracić!	W ostatnich czasach myślałam bardzo dużo o moich grzechach i największym z nich jest samolubstwo, więc chcę dołożyć wszelkich starań, żeby się z niego wyleczyć. Eliza nie jest samolubna, dlatego wszyscy ją kochają i boją się ją stracić. Gdybym ja była chora, nikt by się bardzo nie martwił i nie zasługiwałabym na to. Chciałabym jednak, żeby mnie kochano i żałowano, więc będę usiłowała stać się podobna do Elizy. Wprawdzie łatwo zapominam o moich postanowieniach, ale mając ciągle przy sobie przedmiot, który by mi je przypominał, zdaje mi się, że postępowałabym lepiej. Czy mogę wypróbować ten sposób?	To moja krewna i służebnica, Ester Mieszka u mnie już miesiąc, ale boi się was, panie, więc zawsze ucieka. Może być, że kiedy przypatrywała się wam spomiędzy krzaków.	Ach, wiem Jest to jego sekretarka i nazywa się Jarszówna, czy coś w tym rodzaju. Nie doceniasz, wuju, plotkarskich zamiłowań mego ojca. Wyjeżdżali we dwójkę za granicę i w drodze powrotnej wuj Krzysztof ugrzązł podobno w Wiedniu. A co ty o nim powiesz?	Za dużo wiesz ale nie wszystko. Już od dwu tygodni, może od dziesięciu dni widzę, że ojciec miewa po kilkanaście rubli...	W swoim czasie... momentalnie Gdzie Albinos? Idziemy Jak to, nie pamiętasz? Wrócił. I był u mnie.	Właśnie, mój drogi, pan tego nie rozumie, że Lusia za żadne skarby nie będzie się starała dzielić, chociażby ze mną, swoimi zmartwieniami. Owszem, przyznała, że doznała pewnych rozczarowań, ale nie wątpi, iż wkrótce zdoła się pogodzić z istniejącym stanem rzeczy.	Owszem, ręce do góry, Johnie Silverze Nieczyste sumienie każe ci się mnie obawiać! Ale na miłość boską, powiedz mi, co to było.	A moim zdaniem, towarzysze, odpowiedzą i to piorunem. Żadna pogróżka nie podziała tak, jak strach przed zarazą. Zmiarkują, że nie mamy nic do stracenia. Przestraszą się. Nie zechcą ryzykować. A nuż uda nam się przebić aż do samego kordonu i zetknąć z ich wojskiem? Przecie tego boją się jak ognia. Nie zechcą dla kilkunastu wagonów prowiantu narażać na zarażenie się całej Francji. A drugą iskrówkę nie zawadzi wysłać do proletariatu francuskiego za kordonem: wymierający z głodu proletariat paryski zwraca się do proletariatu Francji i całego świata, żeby przycisnął rząd francuski i zmusił go do wysłania głodującym pomocy żywnościowej. Z tej strony dżuma, a z tamtej	A, to cielę! Nie ma jej już. Pojechała podobno występować gdzieś w Buenos Aires. Szczęśliwej drogi!	O kurczę, rzeczywiście! A myśmy się tu pocili jak dwa barany! Niech to diabli! Nie ma co, musimy tu przyjść w nocy. Taki kawał drogi. Będziesz mógł wyjść z domu?	A, cudownie! Zresztą widział pan, podobny talent zasługuje chyba na to. Hoyos był zachwycony; nie mogłem mówić z ambasadorową, czy była kontenta? Ale któż-by nie był, z wyjątkiem tych, co mają uszy do nie słyszenia, co nic nie szkodzi zresztą, z chwilą gdy mają języki do gadania.	Słuchajże! w tym miejscu, na którym jest teraz twoje kolano, zakopałem to, co mego ojca zawiodło w jasyr, co Mordacha wydało na moją zemstę, co już przedtem i mnogiej krwi, i mnogiego nieszczęścia było przyczyną. Tego Persa, co to przyniósł był aż z indyjskiej ziemi, struł jeden Ormianin, tego Ormianina udusili trzej Greczyni w Białogrodzie, tych Greczynów utopić kazał basza jędropolski, tego baszę zabił ataman Łoboda, Łobodę rozsiekali mołojcy, aż się to dostało memu ojcu, a ojciec usycha teraz w pogańskich łykach... Kiedybyś chciał wziąć, com zakopał, to i ciebie spotka nieszczęście i zguba!	Ot i dziś jeszcze wątpliwości z serca nie wygnałem... dzwon odlany jest wprawdzie bez błędu ni skazy, przyjął wszystkie ozdoby najdokładniej, na pozór w niczym nie chybia, a jednak... jeszcze to nieme stworzenie... dopiero odetchnę swobodnie, gdy przemówi.	A kto ci to powiedział?	Ach! Kasia... to kobieta...	Ano, to rzeknij krótko.	To nieprawda	Cóż to znaczy: tak jakoś?	Toć nic, grzech ten zmazał, a wierzaj mi, trudniej jest z grzechu powstać niż w cnocie trwać... Najdroższą owieczkę co się od trzody zbłąkała, sam Chrystus bierze na ramiona. Henryk dał się uwieść namowom Marka to anielska...	Jestto siérota, która postradała rodziców, familii prawie żadnéj; nasza, to jest żony mojéj, krewna bardzo daleka. Chcielibyśmy się zająć jéj losem. Przy łaskawéj protekcyi W. K. Mości, łatwobyśmy tu jéj męża znaleźli na dworze, a widzę, że się jéj tu wszystko wielce podobało, że radaby pozostać.	Tak pięknego dnia nie miałem jeszcze od czasu, jakeście za mąż powychodziły Niech Bóg zsyła na mnie wszystkie cierpienia, byle tylko nie kazał mi cierpieć przez was, a ja sobie powiem: w lutym tego roku doznałem w jednej chwili tyle szczęścia, ile ludzie przez całe życie doznać nie mogą. Spójrz na mnie, Delfinko! Jaka ona piękna, nieprawdaż? Proszę mi powiedzieć, czy wiele jest kobiet na świecie, co by miały takie prześliczne kolory i takie dołeczki w policzkach? Nie, prawda? I ta pieszczotka jest moim dzieckiem! Teraz, gdy będzie szczęśliwa przy tobie, stanie się jeszcze tysiąc razy piękniejsza. Ja mogę iść do piekła, kochany sąsiedzie ustąpię ci moje miejsce w raju, jeżeli ci go potrzeba. Jedzmy, jedzmy	Ciebie nie obchodzi, panie, ale mnie obchodzi zupełnie tyle, ile własna moja skóra. Ponieważ zaś chcę, by nauka moja mnie przeżyła, wolę się wyrzec nagrody, jaką mi obiecałeś, niż narażać życie dla marnej mamony, bez której, jako prawdziwy filozof, żyć i szukać boskiej prawdy potrafię.	Nie zrobiłbym na tym w Łodzi żadnego interesu. Wczoraj dopiero spotkałem pierwszą ładną kobietę w Łodzi, ma się wie, że musi być nietutejsza do tego.	Ale lepiej też było nie wyrzucać do wody wszystkich moich statków, jak patentowany żółtodziób A tamtemu dobrze tak, sam poszedł za nimi na dno	Cóż mi panna Zuzanna od dni kilku posmutniała widocznie i cóż to temu za przyczyna? Kto jest ten niegodziwy, kto zuchwalec taki, który się stał tego powodem?	Ty tak ale pan Dyzma nie.	Powiedz mi! Zdaje mi się, że mogłabyś mnie wziąć ze sobą! Eliza bawi się lalkami, a ja nie mam co robić i taka jestem samotna.	Badam okoliczności, towarzyszące śmierci sir Karola Baskerville’a Mój przyjaciel, doktor Watson, uwiadomił mnie o treści swojej rozmowy z panią, wiem także to, coś pani zamilczała...	Było to przy ulicy czterdziestej drugiej?	Nie kuś Opatrzności! Dziękuj Bogu, że żyjesz. A mnie słuchaj, bo nieszczęścia napytasz!	Niech pani się nie szpeci tem pudłem	Cóż zrobić? Nie tylko znoszę, ale mam słabość do tej jedynej kobiety. Była mi na starość jak kwiatek zimą	Nie tak powiedziałam, moja droga. Powtarzaj moje słowa dokładnie. Powiedziałam, że rada bym była, gdybym mogła uwierzyć, że zdołałabym je złamać. Chciałabym wiedzieć, że posiadam siłę po temu.	I możesz być najpewniejszy że gdybyś ty sam lub kto z twoich ludzi dotknął palcem nawet poły mego płaszcza, posiekam was tak doskonale, że skóra pasami będzie się z was zwieszać. Sługa pański, mości Cadignan.	Co do mnie pieniędzy nie potrzebuję, sławy nie zyskam, a nogi w tych chałupach odmrożę. Co za szkoda, żeśmy do Prus nie poszli; kraj bogaty, wesoły, jedno miasto lepsze od drugiego.	Tak, zabiorę cię w szczęśliwy kraj Żywych. Czas zbliża się; czy nie wypiliśmy już całej nędzy i całej radości? Czas zbliża się; skoro dopełni się ze wszystkim, jeśli cię zawołam, Izoldo, czy przyjdziesz?	A jak, z przeproszeniem, nic jaśnie panu nie zapisze?...	Wola boska; nie ma kącika, gdzie by nie było krzyżyka...	Och niech mi wasza wysokość pozwoli nie podzielać w tym całkowicie jej zdania. Nie każdy lubi być opłakiwany w ten sam sposób; każdy ma swoje predylekcje.	Co tam u Pławickich? Nie byłem dotąd u nich, a tęskno mi do mojej złotej Maryni...	Nie.	Zapewne inaczej msza nie byłaby ważna.	Znam czy nie znam a tym mi tym w oczy nie parz. A takie ojcowiteojcowite Ja, głupi, siedzę, a ona sobie z łapaczem łapacz (gw.)	Ale ty mi dopomożesz generale, i pokierujesz wszystkiem, światłej twej rady mi nie skąpiąc, dokończyła Dobkowa z nader obiecującym uśmieszkiem, trącając o jego kieliszek	Lica kłamią pod czas jak i usta Zmęczony człek wydaje się zatroskanym, znużony smutnym...	Nie zimno ci, może cię przykryć?	Nie uważam pana Swojskiego za mydłka a wyjeżdżając, w dodatku na czas nieograniczony, muszę komuś, do kogo mam kompletne zaufanie, zostawić plenipotencję.	Cierpienie, Praca, Prawda niech pan posłucha tych słów przedziwnie mądrych: „Przez ofiarę ducha rozumiem czyn człowieka, który otrzymawszy prawdę, utożsamiwszy się z nią, roznosi ją, objawia, służy jej za organ, za twierdzę i za wojsko, nie zważając na spojrzenia, na głosy i rysy nieprzyjaciela”„Przez ofiarę ducha...”	Dzielnie się spisał.	Kochana, zastanów się dobrze.	Lecz gdy miłościwy pan odejmie z jego posiadania ono księstwo Zakonowi dane gdzie się obróci i czym będzie?	A jaki z ciebie ciekawiec! kiwając głową rzekła staruszka Sięgnęła za dzwonek i w tejże chwili prawie Wojciech się ukazał.	Czyż doszedł do tego, iż nauczył się wątpić o nas?	Turnieje i zabawy potrwają jeszcze dni kilka Czas mamy. Stary król zdaje się bawić niemi.	O niej wypowiedziałem moje zdanie w Rzymie i, o ile pamiętam, rozpuściłem język, jak bicz.	Jenerale co mówisz? jaką gwiazdę?	Tak jest, panie dobrodzieju sam Marcin i syn Marcina, skarbnika zakroczymskiego.	Doprawdy? Czy wróciłem kogo do życia?	Czuwaliśmy do rana, panie pułkowniku, zasnęliśmy dopiero o dniu białym.	Czy już do snu, jenerale?	Mieszkam w tym hotelu od kilku dni. Wypadkiemwypadkiem	No gdzie? Na podwórzu	Odprowadzę panią! bo od roznaturzenia i zachwytów na łonie wilgotnej przyrody do kataru i przeziębienia niedaleko.	A do miasta.	Czy można odsunąć osłony okien?	Do usług pańskich, panie Castillan.	Naszą nałożnicą lub matką naszych dzieci.Naszą nałożnicą lub matką naszych dzieci	Pani dobrodziejka do biura informacyjnego zapew­ne?	Pokraka jedna, do skrobania ziemniaków sposobny!	Reb Nochim! Reb Nochim! Przez oczy twoje patrzy dusza twego pradziada, który wszystkich Żydów zatopił w wielkich ciemnościach!	Są nietylko piękne, lecz wprost cudowne! Nauka i przemysł dokonały w tym dziale cudu prawdziwego...	Ziemia jest tego, kto za nią płaci!	A któż jest ta dama?	A sakiewka?	Ciekawym?...	Ciociu!	Dans le véritable amour c’est l’âme, qui enveloppe le corpsDans le véritable amour c’est l’âme, qui enveloppe le corps (fr.)	Dawajże twój tytoń!...	Dobrze. Naturalnie...	Dokąd?	Dziś o półdniu...	Jakie masz plany?	Jedna ona zazulazazula (z ukr.)	Ksiądz	Miód jest smaczny a serdelki też są niezbędne.	Mnie! mnie on obchodzi! mnie! Słyszysz Raj Adamie dam życie, dam siebie, tylko go każ ratować!	Ojciec aktorkami zaczyna handlować?	Osiemdziesiąt osiem i sto rubli	Słyszałem.	Uszczypnij go... ukłuj... nawet sparz...	Więc bywała u kasztelanowej?
Patrzcie go jak on to mówi! Czy ja tak sądzę? Naturalnie. Mieszkałaby ze mną, swą chrzestną matką, wychowywałaby się u mnie, przepadałybyśmy jedna za drugą. Gdzieżby zresztą Betsey Trotwood mogła uciec?	Proszę o urlop pana de Tréville pod jakimkolwiek pozorem, który wy już wymyślicie: ja nie bardzo jestem sprytny do wynajdywania pozorów, przyznaję... Milady nie zna mnie wcale, zbliżam się do niej, ona mi zaufa, a jak dostanę w ręce piękną panią, to ją uduszę.	Żem sierotą przygarniętym przez litość czy z wielkiego żalu po stracie prawdziwego syna, gdy dziadek z bólu rozum stracił. A mówił także innym razem, że mama wcale nie umarła, ale w zamknięciu jakimś żyje za karę, chora czy ze wstydu. A prawda to, że Bolko, wuj, nie zginął wcale, ale w niewolę wzięty błądzi po świecie i stąd ta złość, z jaką dziadek pamiątki po nim spalić kazał i syna przybrał w jego miejsce, tam­temu na złość i rodzinie? A prawda jeszcze to, żem ja, syn przybrany, z pozoru tylko jest sierotą od józefitów z naprzeciwka do domu dziadkowego wziętą, a naprawdę jestem synem dziadka z innej babki	...bo żeby to była naprawdę siła, ale naprawdę, tak zupełnie naprawdę, to jest de-zor-ga-ni-za-cja. Polska zawsze nierządem stała i stoi. A ponieważ tam naokoło wzrastanie automagnetyzmu masy odbywa się w postępie geometrycznym w stosunku do natężania się w sobie naszego syndykatu, więc musimy ulec rozumiesz, Macieju? oto jest prawda. I zobaczy jeszcze ziemia faraonów, tylko w lepszym stylu niż dawni, nie zachwaszczonych totemistycznymi przesądami, jasnych jak prawdziwi synowie Słońca ostatecznej wiedzy. pomyślał ze znużeniem Scampi). gdybyśmy bolszewizm, nie komunizm nasz, tylko rosyjski bolszewizm, gdybyśmy, powtarzam, mieli poza sobą, ha to się opłaci na pewno: długo się nie utrzymają, a uodpornią nas na jakie 200 lat...	Król trzymać.. Ba! król nie chce rozlewu krwi chrześcijańskiej, ale panowie rada, którzy rozum mają bystry, czując większą moc polską przypierają Niemców do ściany tylko. rzekę, że gdyby nie było Drezdenka, to by się znalazło co innego.	No, to chodź tutaj!	Pokusa! Tymczasem dwie godziny czasu do wyjazdu. Ciekawym, gdzie to Urban...	Rad by Zołtareńko pohałasował z nami, ale mu nijak do nas, bo tu już szwedzka protekcja, a my też na niego bez Szwedów nie możemy... Graf Magnus okrutnie wolno się posuwa i wiadomo dlaczego! Dlatego, że mi nie ufa. Ale także ci to źle w Kiejdanach przy naszym boku?	Chcę mieć Ligię. Chcę, by te moje ramiona, które obejmują teraz tylko powietrze, mogły objąć ją i przycisnąć do piersi. Chcę oddychać jej tchnieniem. Gdyby była niewolnicą, dałbym za nią Aulusowi sto dziewcząt z nogami pobielonymi wapnem na znak, że je pierwszy raz wystawiono na sprzedaż. Chcę ją mieć w domu moim dopóty, dopóki głowa moja nie będzie tak biała, jak szczyt SoracteSorakte	Jest dowód, i to nie jeden. A nasamprzód dziecko miało szatki niebieskie ze złotą forbotką, samem je oglądał. Widzę ja, co waszmość pani chcesz powiedzieć, że to nie żadna racja, bo niejedną dzieweczkę mogły rodzice tak przybrać. Ale jest jenszy dowód, jasny jak słońce. Panienka miała na szyi szkaplirz...	To prawda chcę, aby pan wiedział i słodko mi jest zwierzyć to panu. Nie wiem nawet, czy nie mówię panu tego bardziej przez miłość samej siebie niż przez miłość do pana. Bo, ostatecznie, wyznanie to nie będzie miało następstw, pójdę drogą surowych zasad, jakie mi nakłada obowiązek.	Zrób łaskę, panienko. Weź. Tobie sukienka i te tam błyskotki przydadzą się, a dla mnie to wielka radość. Ot, jakbym ci kawałek serca dawał. Nie wolno odepchnąć. To z wdzięczności. Z wdzięczności za to, że odkąd tu do panienki przychodzę, lżej mi jakoś.	A gdzie to jedziemy?	A ja ci nie wybaczam, że spóźniłeś się na obiad Chodź, siadaj, a zobaczymy, co umie tutejszy nowy kucharz. Później nam wszystko opowiesz.	A wiesz, że za to kula w łeb?	Aha, hrabia! I on czym innym zajęty. On mi drużbą, a ja mu swatem. Mamy z sobą wiele jeszcze do mówienia. Strzeżcie się, Polki! Prusak porwie z was jedną. Niech no się zdecydujemy na którą, przepadła. Ty nam pomożesz, Jadziuniu.	Być może; nie będę się sprzeczała. Trzymam ją na folwarku, bo biedna i musi zarobić na chleb codzienny a pracuje wybornie. Lecz oto jesteśmy już na miejscu. Proszę: oto moje „biuro” i „kancelaria” folwarczna; rozgośćcie się jak u siebie.	Chodźmy już do domu.	Cóż w tem złego? Nie sklep właściwie, ale kantor zbożowy. Być uczciwym handlarzem równie zaszczytnie, jak rolnikiem lub urzędnikiem. Praca to, jak każda inna.	Dan wypisał cyfry kredą na tablicy i zawieszono ją na linie głównego masztu. Z trójmasztowca rozbrzmiało chórem wielokrotne: Mercimerci (fr.)	E, widzisz, ale ja mam znowu to, czego wielu nie zna nawet, powiedzmy, po łebkach.	Ja osobiście nie mam nic przeciwko Sułkowskiemu, ale że łaska pańska która mnie pokorniejszym czyni, jego w pychę wzbija, to pewna, że może się czasem chwalił że on robi co chce, nietylko w sprawach państwa, ale nawet z Najjaśniejszym Panem: to być może.	Jakiż to diabeł siedzi w tej dzwonnicy? Sądząc z głosu, jest to chyba któryś z Hobdenów.	Jedźcie sobie sami do Witolda, bo ja nie pojadę.	Komu chłodno niech idzie do djabła, zawołał zniecierpliwiony nauczyciel i z zapałem począł tworzyć dalej a Tomko uważnie go słuchał.	Moiście, a czymże to wama za komorne zapłacę!	Na prawo, w pierwszym kółku, to Matka Boska, święty Jan, Pan Jezus, a w drugim kółku... widzicie... żłób, drabinę, bydlątka... Dzieciątko Jezus na sianie, święty Józef, Matka Boska, a tu klęczą trzej królowie...	Nasz lud jest bardzo dobry i miły. Że tam czasem ktoś komuś coś ukradnie albo że się ludzie poczubią, to jest bez znaczenia. Jestem tu już lat piętnaście i gdyby wszystko dokładnie obliczyć, co się tu stało, to na rok wypadnie akurat trzy ćwierci morderstwa.	Nic nie chcę, tymczasem go zatrzymaj panie marszałku, oddasz mi jak się, da Bóg, zobaczym. Pierścień ten z rannym żołnierzem podawany z rąk do rąk, zakończył niewesołą wieczerzę, a choć wzmianka złowroga była całkiem przypadkową, kilka czoł pochmurniało, N... westchnął.	Nic nie szkodzi. Z przyzwyczajenia tyloletniego nie sypia po nocach, odrabiając to we dnie. Ucieszy się, gdy cię zobaczy. Takie biedne stworzenie...	Nie pamiętam dokładnie, ale mój gość widział i zapamiętał. Stanęliśmy opodal i czekaliśmy półtorej godziny. Potem ci gentlemanowie przeszli mimo nas, mój pan kazał mi jechać powoli przez Baker-Street a potem przez Regent Street, do połowy. Wtedy gentleman spuścił okienko i krzyknął, żebym jechał prosto na dworzec Waterloo, co koń wyskoczy. Zaciąłem szkapę i dojechaliśmy w dziesięć minut. Wysiadając, odwrócił się do mnie i rzekł:	Nie wstydzę się, bo słusznie mówię; wasza miłość był zdrów jak rydz, wesół, silny, nic mu nie brakowało, w jednej godzinie przyszła niemoc, a spomnijcie ino, czym się objawiała? Chodź, Montwiłł, gadaj, co się dzieje urzeczonemu?	Oho ho, czy to aby nie za wiele?	Oni już raz cię wypędzili, lżąc plugawymi słowy. Rozcięli ci usta kamieniem. Wysłali Buldea, żeby cię zgładził. Chcieli wtrącić cię do Czerwonego Kwiecia. Ty, a nie ja, mówiłeś, że oni są źli i głupi. Ty, a nie ja (boć ja mam na głowie własne, plemienne sprawy), podbechtałeś przeciw nim całą dżunglę. Ty, a nie ja, ułożyłeś przeciw nim pieśń zjadliwszą niż nasze pieśni o rudych psach.	Opowiedz mi jednak choć trochę, jak to wygląda. Czy to duże mieszkanie?	Takie to rzeczy...	To cóż?	To jest właśnie największe nieszczęście, że ani przyczyny zrozumieć, ani symptomatów poznać dotąd nie mogłem. ChorobaJak piorun to na mnie nagle spadło... wczoraj w południe zdawało mi się, że ja jestem zdrów jak jedna ryba.	To więc tak było tylko?...	Wiem, to zrobił Herhor!...	Wierzę w to wszystko, ale ja także mam kogo innego na myśli	Żebyście mi nie matką byli, to bym was ubił za takie gadanie! Jak wy się Boga nie boicie tak poniewierać uczciwymi ludźmi!	A idźcie sobie na zdrowie. Niech będzie oddzielnie. Dla mnie i tak wszystko jedno	A jak mój wypadek?	A kto ma się zajmować?	A nie.	A skądże mam być?	A więc trzeba się pogodzić z losem.	A, zawołał nagle, jakiż śliczny pierścionek! Co za brylant przepyszny! Jeszczem go u ciebie nie widział! Zkądżeś go wzięła, moje życie?	Ach, wyobraź sobie, byłam oburzona. Ludwika wystąpiła z podejrzeniami.	Ale boś ty mi jedyny! Strach mi o ciebie. Przy moim boku bezpieczniejszym byś był.	Ale nie gniéwajże się Józku	Bóg widzi wszystkie rzeczy	Chcesz, żeby była twoją.	Cóżem ja temu winien, takim grzesznym mnie Pan Bóg stworzył, że niewieściego, młodego wzroku strzymać nie mogę, żeby we mnie niepoczciwa krew nie zakipiała. Matka Gaudencja choćby na mnie patrzała dzień cały	Daj Boże szczęście! odparł Borkowicz	Daję słowo honoru!	Dla Boga! Bluźnił?	Dobrze Posuwaj teraz świecą po dnie. Jak się zdaje, jest dość równo, co?	Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!	Droga jest zatarasowana od południa?	Gdybym się też zrzekł funkcji deputata?	I masz pan list?	I znowuż chodzisz?	Ja powiedziałbym: mgnienie oka! Trwała godzinę.	Jam zawsze wesół, gdy robię dobre interesy.	Jeden z nas przecie ustąpić z tąd musi.	Kochana Heleno, jeżeli pragniesz tego koniecznie.	Kogo?	Lepiej by wy z naszym kniaziem na pogan poszli, niż przeciw zwierzchności rękę podnosili.	Marychno!	Można.	My oboje będziemy mieli po dwadzieścia sześć lat, Arturze. Eliza dwadzieścia cztery, a Amelka dwadzieścia dwa! Jakie szanowne grono!	Nic nie wiem o Cyranie.	Nic. Co ma się dziać?	Nie był pan u pp. Flobhouse, Brougham?	Nie pójdziesz... sama tu nie zostanę.	Nie, skąd! Zupełnie się na tym nie znam. Przychodzę w innej sprawie.	Niech mnie kule biją!	No... i pomówiliście?	Obym samego Krzywonosa napotkał! Niechby mu przyszła chętka na podjazd wyjechać, zadałżebym mu pieprzu z imbierem! Nie bójcie się, waszmościowie, nauczę ja hultajów śpiewać	Otóż musi! Co jest godne przekleństwa, musi być przeklęte!	Owszem, przynajmniej tak mi się zdaje, ale któż wie, co się może stać w ciągu trzech lat?	Pokaż mi rany! No, a teraz, brachu, opowiedz migiem wszystko, a ja tu nad tobą będę mruczał zaklęcia.	Przyjdzie jeszcze dzień, gdy będziesz miała więcej rozumu	Skądże mam wiedzieć	Słyszałem	Tak, jakby od zadraśnięcia kulą.	Tak, panie.	Tak.	Tam na dole, zaraz przy jeziorze.	Ucieszył mnie pan, panie Józefie.	Umarła, jak moja matka	Więc były i fakta?...	Więc dobrze. Spytamy się, zobaczymy.	Wobec tego może wstrzymać dalsze popieranie rozwodu?	Wszystko swój koniec ma!	Z całego serca!	Zabobony, Żart tu rozciągnęła wszystkie fałdy naraz	Zamieniam się w słuch!
W istocie, panie sędzio, odparł margrabia zmienionym głosem, stawia mnie pan w szczególnie trudnym położeniu. Pobudki mego postępowania miały umrzeć wraz ze mną... Aby o nich mówić, musiałbym panu odsłonić tajemne rany, wydać panu honor mojej rodziny, i mówić o sobie. Mam nadzieję, panie sędzio, że to wszystko zostanie między nami. Potrafi pan znaleźć w formach sądowych sposób, który by pozwolił wydać wyrok bez poruszania moich zeznań...	Mówi pan tak, bo jestem Żydówką. I mówi pan to dopiero teraz, dlatego że chwilowo nasycił pan swoje głupie fantazje na temat zdrady i miłości i nasycił się pan mną. Jeszcze przed chwilą byłam dla pana Żydówką ze znakiem plus, dlatego podobałam się panu...	Co można poradzić na to, baronie?... Kłopoty rodzinne. Mogłyby one przygnieść i zabić biedaka, dla którego dziecko jest jedynym skarbem, milioner jakoś sobie z tym poradzi. Filozofowie mogą mówić, co chcą, ale ludzie praktyczni dobrze wiedzą, że pieniądz w wielu przypadkach przynosi dużą pociechę. Dlatego też, jeśli uznajesz pan moc tego wspaniałego balsamu, szybko się pan pocieszysz, pan, król finansów, szara eminencja władzy.	Bo między wami jest żulik, a ja z żulikami zadawać się nie będę.	Czy istnieje na świecie człowiek dość naiwny, aby wierzyć w te baśnie? Czy pan nie wie że zabobony Wschodu uświęciły mistyczną formę oraz kłamliwe znamiona tego godła przedstawiającego bajeczną władzę? Nie sądzę, abym w danej okoliczności bardziej zasługiwał na pośmiewisko, niż gdybym mówił o sfinksach lub gryfach, których istnienie jest poniekąd mitologicznie przyjęte.	Jak powiedziałeś? Nie chcesz, poczciwcze? No, to jak tam sobie wolisz, jestem za tym, żeby każdy robił, co mu się podoba, chodźmy, Danglars, a jegomość niech sobie idzie do swojej osady, kiedy tak sobie życzy.	Jest stary pan i dwóch paniczów, i dwóch czeladzi.	Komoda, na której stoi ta roślina, jest także wspaniała, to empire, o ile mi się zdaje	Nie dziwi mnie wobec tego, że przywiązujesz pan doń wielką wartość. Tem większą jest dla mnie zagadką prezent pański dla Miss Remsen.	Niechże pani pozwoli, rzekł grzecznie czapkę zdejmując ten co jasełka pokazywał, przecie i sami popatrzycie się i zabawicie, a nam jaki grosz dacie zarobić	Panie Utterson tam coś nie jest w porządku.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że wszystko, co mówię, jest najświętszą prawdą. Jego dziadek poszedł na wędrowanie...	Przeprowadziła się do mieszkania, aż za więzieniem.	Niegdyś okręt ten nazywał się „Marsylianin”. Miał siedemdziesiąt cztery działa i spuszczony był na morze w 1762 r. W roku 1778, 13 sierpnia, dowodzony przez La Poype-Vertrieux’go, walczył mężnie z „Prestonem”. W roku 1779, dnia 4 lipca, znajdował się w eskadrze admirała d’Estaing przy wzięciu Grenady. W roku 1781, 5 września, uczestniczył w bitwie hrabiego de Grasse w zatoce Chesapeak. W r. 1794 rzeczpospolita francuska zmieniła mu nazwę. Szesnastego kwietnia tegoż roku połączył się w Brest z eskadrą Villaret Joyeuse, przeznaczoną do konwojowania zboża wiezionego z Ameryki pod dowództwem admirała Van Stabel. W dniach 11 i 12 prairiala II roku rzeczypospolitej eskadra ta spotkała okręty angielskie. Panie, mamy dziś 13 prairiala, 1 czerwca 1868 r. Siedemdziesiąt cztery lata temu, w tym samym dniu, w tym samym miejscu, pod 47° 24’ szerokości i 17° 23’ długości okręt ten po bohaterskiej walce, straciwszy trzy maszty, zalany na spodzie wodą, gdy trzecia część załogi jego poległa lub stała się niezdolna do boju, wolał pogrążyć się w morzu wraz z trzystu pięćdziesięciu sześcioma swymi marynarzami niż poddać się	Dla nas, co latamy po powietrzu od brzegu do miasta jest dziesięć jodżan (kilometrów). Te wózki są dla naszych dzieci, dla chorych, dla przewozu rzeczy itd., w ogóle gdy latanie jest niemożliwe. Dzieci nasze latać nie umieją. Podjeżdżamy teraz pod samą górę.	Jak jeno do Kalisza przyjdziewa, zaraz idę do szefa i wykładam. Tam i oni w tym Kaliszu mieli mieć swoje dépôt. Dopóki my instruktorami śmiech! Ja bym im pokazał wyborową kompanią, toby się w mysie dziury zmieścili ze wstydu. Niechże ich ta uczy, kto umie. A ja nie dyrektor. My są rycerze. Ja bez wojaczki	Róża się nudzi, a w Meli zakochał się jakiś włoski książę i ma za nią przyjechać do Łodzi.	Ale cóż właściwie jest prawdą w tych wszystkich opowiadaniach?	Ależ nie kryję się! Spałem.	Co zaś do tego, aby pozycja uprzywilejowanego, jaką tu zajmujesz dawała ci prawo obrażać dżentelmena...	Czas o tym najlepiej waćpannę przekona, a szczerości choćby zaraz nie tylko w słowach, ale i w obliczu dopatrzyć się możesz.	Darmo albo i nie darmo Kumie! dacie sześć złotych za korzec, to wam coś takiego powiem, że aż podskoczycie do góry!	Dlaczego ty nie pytałeś się go o rzeczy rozumne?	Inflacja i wojna zrujnowały wiele rodzin. Niejeden został nagle zepchnięty do trzeciego stanu. Często mieliśmy sposobność patrzeć na smutną walkę inteligencji.	Kiej ksiądz pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.	My? Czyż ona jest na górze?	Na polowaniu. Jawił mu się w postaci odyńca, jego samego poranił, psiarczyka mu rozdarł na dwoje, a potem wylazł ze świni, przybrał własną swą postać, pokłonił się, zaśmiał się, aż cały las zadrżał, i smołą się rozlał na miejscu. Sam to Urbański powiada, dodając, że tamtemu właśnie tak oczy latały, jak temu; zresztą, śmiech ów kilka wsi okolicznych słyszało, a smołę na tym miejscu wszyscy widzieli, którzy na tym polowaniu byli. Ot! Pytaj Osuchowskiego.	Nie może być! Jak to?! Co się stało? Jakim sposobem uciekł?	Nie pokazali się już ponownie?	Nie, nie, ojciec idzie schowaj się Marto, schowaj się!	O! nie tylko z namysłami, ale z okropną pracą, z oporem, czasem nieledwie z niechęcią. Nieraz szczuplutką ręką w stół uderzył albo syknął jak osoba, co nie może rozwikłać nieznośnego supła. Często wstawał, chodził po pokoju z założonymi w tył rękami, objaśniał świece (notabene łojowe), popijał z kufelka coś żółtego, może swój ulubiony ponczyk, a może już jakie ziółka? Raz weszła do niego młoda kobieta, bardzo ładna, pewnie jego żona, przyniosła mu świeżą szklanicę napoju, pogadali, uściskała go i poszła, a mój Schiller znów do roboty. Nad jedną stronnicąstronnica	Rozgniewała się!	Ręce Świętego Trybunału są dłuższe od najgłębszej szczurzej nory. Poza tym szczury się boją i strach je zdradza.	Taki smutny wieniec, proszę pani	Tego nikt nie wie. Pewno się tak zgadali wszyscy, wszyscy, z papieżem i z Żydami. To byli ci... ci... Kalburaci! Już ja bym im w oczy powiedział co i jak! Czy kto potrzebował jakiego nowego Pana Boga? Nam tu na wsi dobrze i z tym dawnym. Starczyło nam akurat. I dobry był, taki poczciwy i porządny. I nikomu się nie pokazywał i mieliśmy przynajmniej spokój.	To nic nie szkodzi. Proszę zaraz tu do mnie.	To się zwie ofiarą!	To znaczy, że chciałbym zadać kilka pytań, jeśli mi pan da czas na to.	Ułatwię panu.	Więc nie traćmy czasu. Do widzenia!	A co porabia mój Karburator?	A cóż myślicie?	A inni, cioteczko?	A no, już dość, niech i tak będzie.	A więc, droga Klementyno, jutro o piątej przyjdę cię odwiedzić.	Aaa... coś ważnego! A no, to słucham, mów prędko.	Ach, więc szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie? Minęły te czasy, a w rzeczywistości nigdy nie istniały.	Bo to mój kochany Wojtku	Być może, choć ja osobiście wątpię, żeby to był Indianin. Ooo! Słyszeliście?	Będzie z czasem zapewne lepiej...	Cicho Waluś, matka idą.	Co myślisz o przygodzie Eunany?	Czekolada.	Czy jesteś w nim wolny?	Czy to już to miejsce, tatusiu?	Dalej, nie trać czasu, przyjacielu Sancho mniejsza o to, podwajam chętnie.	Gdzie tam! uciekli po pierwszej bitwie wygranej nad Tatary i czernią, po bitwie, w której nawet pospolite ruszeniepospolite ruszenie	Głupstwo! Ja wdzięczności twojej nie potrzebuję, bom ja obydwiema nogami już w grobie. Jak zechcesz, to pacierz odmówisz na moim grobie, ale i to niekoniecznie, bo co tam ważą przed Bogiem chłystków pacierze?	Hm... Widziałeś tę hecę na własne oczy?	Interes, Cnota	Ja nie posądzam. Ja widzę.	Ja u księcia w jego nadwornym wojsku nie służę jeno w elektorskim pułku, który pod jego komendę został oddany.	Ja?	Jakież były następstwa tej zwady?	Jakubie	Jeden z wariatów...	Jeszcze trochę...	Już trzeci raz nie wrócą.	Kochane chłopcy... poczciwe dzieci... posłucham waszej dobrej rady.	Możesz nie mówić. Co mi przyjdzie z tych byłych twoich splendorów	Mężna byłaś, mamo, dla swego dziecka	Nawet bardzo; dzisiejsi kupcy umieją robić śmiałe projekta.	Niby nie widziałaś	Nie myślałam aby można było tak znienawidzić jakiegoś człowieka i jego zbytku...	Nie spałaś, moje dziecię, aleś była w gorączce, przerwała jej Wanda.	Nie wiem	Nie.	No, no... Hiramie!...	No?	O Boże!	Okrutne tortury. Ale we dwoje obronimy pana.	On niewinny, brat wydał.	Pamiętam że mogłem cię nożem pchnąć	Pozwól mu mówić i czekaj	Przypominam.	Przyślę po niego Walka.	Siostrzeniec starej Chanlivault.	Swoje powtarzam: myślowe rozprawy nie powinny nigdy ludzkiej ofiary pociągać za sobą. Uśmiercić człowieka tylko dla pomysłu	Tak myślisz? A jeśli ja nie mam kołdry?	Tak, tak zwana smocza	To prawda Masz słuszność. Nie będę temu przeczył, Duchu. Boże broń, żebym miał temu przeczyć!	To z pewnością twoi przyjaciele!	Turki? Będę miał dwóch Turków w poczcie. Widzieliście kiedy Turków?	Umarł, umarł... Głowę sobie dam uciąć, że już nie żyje...	Waldy będzie zmartwiony	Weźcie Mosquetona.	Wiem! Jak wasza książęca mość mogłeś tak ze mną postąpić? Szlachcicowi prostemu wstyd słowo łamać, a cóż dopiero księciu i wodzowi.	Właśnie miałam ciebie o to zapytać	Ze starych roczników „Przyjaciela Ludu”. Ale ten artykuł wstępny, wasza wielebności!	Zemsta
Czy wie pani? Szesnaście osób przyjechało, licząc z Waldym. Jest i ciocia Ćwilecka z córką Michalą, bo Pauli nie ma w domu, i księżna Podhorecka, babka Waldemara, i młodzi księstwo Podhoreccy, i Żyżemscy, i hrabia Trestka, i dużo, dużo gości.	Że nagle, to nagle. Mieszkała u pani Marcinowej Zamoyskiej, która naonczas z mężem w Częstochowie bawiła. Wołodyjowski cały dzień u niej przesiadywał, trochę na mitręgę narzekał i mówił, że chyba za rok do Krakowa dojadą, bo ich wszyscy po drodze zatrzymują. I nie dziwota! Takiego żołnierza jak pan Wołodyjowski każdy rad ugościć, a kto złapie, to trzyma. Mnie też do panny prowadzał i groził śmiejąc się, że usiecze, gdybym ją rozamorował... Ale ona za nim świata nie widziała. Mnie też istotnie ckliwo się czasem czyniło, że to człek na starość jako ćwiek w ścianie. Nic to! Aż pewnej nocy wpada do mnie Wołodyjowski w konfuzjikonfuzja (z łac.) „Co się stało?” dziś popr.: zgliszczy. niż ludzi. Wynalazłem wreszcie felczera, a i to nie chciał iść! Musiałem go obuszkiem przygnać na samo miejsce. Ale tam już był ksiądz potrzebniejszy niż felczer; jakoż zastaliśmy godnego paulina, któren modlitwą ją do przytomności przyprowadził, tak że mogła sakramenta przyjąć i z panem Michałem czule się pożegnać. Na drugi dzień z południa już było po niej! CzaryFelczer mówił, że jej kto musiał coś zadać, luboć to niepodobna, bo w Częstochowie czary się nie chwytają. Cierpienie, Pobożność, PrzekleństwoAle co się z panem Wołodyjowskim działo, co wygadywał, tego ufam, że mu Pan Jezus nie zakarbujezakarbować tu pan Charłamp zniżył głos	Myślę, iż wielka szkoda, mości panie, żeśmy stracili tę drugą łódź! Prochu i kul nam jeszcze wystarczy. Ale zapasy żywności są szczupłe, bardzo szczupłe. Tak szczupłe, panie doktorze, że kto wie, czy to nie dobrze, iż mamy do wyżywienia o jedną gębę mniej.	Byłem raz w Nowym Jorku... okrętem. Nie mam przekonania do kolei... tak samo i Dan. Słona woda, Troopom to graj! Bywałem ja wszędy... ma się rozumieć, drogą całkiem przyrodzoną.	A tak. Jest nieskończony. I w tym cała bieda. Każdy sobie z niego odmierzy parę metrów i zdaje się mu, że to już cały Bóg. Przyswoi sobie taką małą zaderkę czy drzazeczkę i zdaje mu się, że ma całego Boga. Co?	Doktorze Doktorze, ileż razy sprawiedliwość ludzką zmyliły te okropne słowa! Nie wiem, nie wiem, ale zdaje mi się, że ta zbrodnia...	Ma pan rację. Można się w nie wpatrywać godzinami. Czytałem kiedyś nowelę o storczyku, od którego, kto raz spojrzał, oczu oderwać nie umiał i ginął z głodu. Te ręce są szczytem uduchowienia, do jakiego może dojść ludzkie ciało. Mogą służyć jako dowód nieistnienia granicy między materią i metafizyką.	Nie mogę, ciotuszka, gołąbko, nie mogę, przysięgam! My sierść z wierbluda będziemy kupować, łój topić, ruble zbierać. Jak wrócę, to będę bogaty, jak Rotszyld, i wam dam, ile zechcecie, w podarku!	Ja jestem „dobrym europejczykiem” Może to pojęcie zabłądzi do Polski za lat 200. W afektach das überschaumend Temperamentdas überschaumend Temperament (niem.) cholerna sentymentalność: Polactwo (neol. Polakische).... Co się waszą gazetę do rąk weźmie, to ckliwo się robi. Nee! To już nie dla mnie.	Jej wciąż zdaje się, że jest na pensji Muszę jednak przyznać że psychiczna strona myślenia nie przedstawia mi się jasno... Jakich zmian chemicznych potrzeba, ażeby w komórce obudziło się czucie? Czy każdy proces chemiczny jest czuciem, czy przywilej ten posiadają tylko komórki mózgowe?... nie umiałbym odpowiedzieć.	Może masz pan rację, ale mnie jakoś się to nie wydaje	Naprawdę? Nigdy mi o tym nie mówiłeś, ojczulku.	Nie brakuje mi nic, ale obuwie mam takie, że co stąpnę, to noga idzie naprzód, a but, psiakość, zostaje na drodze.	Zdaje mi się, że zbudził mnie pies... już dawno... Lecz teraz nie szczeka. Która też może być godzina?	Byłem pewny, że tak będzie, ale nie sądziłem, że tak prędko...	Ano podejdź bliżej. Nie wstydź się. Popatrzcie, jak się wstydzi. Cha, cha, cha!	Boże wielki! To przecież okropna masa pieniędzy! To przecież ta pani, na którą ty i Diana wpadłyście, gdyście skoczyły do łóżka w pokoju gościnnym, prawda?ta pani, na którą ty i Diana wpadłyście, gdyście skoczyły do łóżka w pokoju gościnnym	Ciekawa rzecz nie wiem jednak dokładnie, do jakiego rzędu należą te kwiaty. Czy mogę je wziąć?	Coś się pan nie opalił od słońca?	Jakże nie pracować? Co pan mówi? A żona, a dzieci?... a długi? a raty?...	Jakżeby nie!	Mówimy o umarłej! bo gdyby jeszcze ta ambicja żyła we mnie, to nie szłabym tą drogą z pewnością.	Nie Lejbku, ni, ni. Wyn czerwony Żydki, pytaje, tamoczka, jakby to powiedzieć, no tamoczka, koło pagórka Gisbon.	Nie bój się! nie zbóje!	Nie wierzę w lekarstwa.	Nie żałować mu! Jak tylko herbatę wypije, to proszę przyprowadzić go do mnie.	Nie!... a jednak to niby od nas była ta przesyłka?	Nie. Panie pojadą z naszą ciotką, a ja połączę się z nimi dopiero około Nowego Roku w Rzymie.	Skąd? że kiedy pan z nim rozmawiał, ja się przypatrywałem, nie podsłuchując, broń Boże; o! panie, twarz mu się mieniła okropnie...	To chodychody (ukr.) rzekł Burłaj. Rzędzian nie dał sobie tego dwa razy powtarzać i zniknął wraz ze starym pułkownikiem za drzwiami, a gdy po chwili ukazał się znowu, radość biła mu z pucołowatego oblicza i siny żupan odymał mu się jakoś na brzuchu.	Wie pan, że nie. To także ciężka praca...	Więc język jej nie przykrócił się z latami?	Wróciłeś pan? no i cóż u licha nie przychodzisz pan do mnie?	Jeżeli ty, Dagon, masz wpływ na następcę, to bardzo dobrze Bo jeżeli następca zechce mieć traktat z Asyrią, to będzie traktat, i w dodatku napisany naszą krwią, na naszych skórach. Ale jeżeli następca zechce wojny z Asyrią, to on zrobi wojnę, choćby kapłani przeciw niemu wezwali do pomocy wszystkich bogów.	Choćbyś pan rzeczywiście z Ziemi przybył, to i tak ja miałbym słuszność. Ale to jest wykluczone. Posłuchaj pan tylko. Ziemia, znacznie większa od Księżyca, jest też cięższa od niego i przeto przedmioty ważą tam więcej...	Ależ gdyby uważał, że dla jego kariery korzystne jest wtrącić Fabrycego do więzienia, już by chłopiec tam był; uciekać znaczy okazywać mu obrażającą nieufność.	Bardzo mu z tym do twarzy, jak mi się zdaje.	Czegożeś się waść tak stropił? Jeśli on tam jest, to Bóg podał go w nasze ręce. Uspokój się waść. Jestżeś pewny, że to on?	Dobrze! Już niosę kawę.	Tak Dobrze pan powiedziałeś: to niepojęte.	A no jak zwykle, zarobimy na tym piętnaście procent.	A! jest, nareszcie!	Ale za co? Za co, Nikodem?	Dobrze by było, gdyby mężowie nasi odznaczali się drobną choćby cząstką jego uprzejmości	Dobrze, aniele Ty uważaj, aby się skryć pod łóżko w razie, gdyby w mej nieobecności Eliza weszła tutaj.	Mokro! Są w lesie kołki, są; czekacie jeno, by wam kto nagrabił i do chałupy przyniósł. Dyć odparzy sobie kłęby w tym gnoju, zgnije! Tyla bab w chałupie, a porządku ani za grosz!	Niestety jest to niemożliwe.	Ojcze jużciż szatan jest prostym wymysłem?	Wszystko się urodzi, obaczysz, co i pszenicę miała będziesz na placki.	Znam go, znam, bo go co dzień widuję. Pracowity człowiek! Od rana do wieczora w polu. Dziwna rzecz, że syn jego jest próżniakiem!	A więc	Aha! Ty to się nauczysz, tyś mądry!	Ależ toż on za młodu był jednym z najtęższych graczy w pojedynku. Ojciec często mi opowiadał o sprawkach Bargetona.	Ba, śpi, jakby był królem całego świata	Bo, wie pan, wydawało mi się, że to wariat.	Bok jeno piecze. Nic to!	Byłoby ciekawe móc się przekonać, kto bardziej drapieżny, kto został lepiej wytresowany i kto kogo pożre: „Excelsior” tygrysa czy kot bibułę...	Chłopie! Czyja to smolarnia?	Co zrobisz z tymi dziesięcioma dolarami, Aniu? Może pójdziemy wszyscy do miasta i upijemy się?	Czemu?!!	Daj Bóg, żeby bat’kobat’ko (ukr.)	Daniel przed swymi sędziamiDaniel przed swymi sędziami	Doprawdy?	Dziś rano	Ej, Magdziu, Magdziu!	Frumet, córki Dawida Frojki.	Idźmy i zobaczmy...	Jak babunię kocham, to stara przysięga.	Jakim sposobem?...	Jestem d‘Artagnan, szlachcic gaskoński, gwardzista z oddziału pana Desessarts. A pan?...	Mamy wstąpić do zakrystii	Maryśka!	Moglibyśmy pokazać jakiegokolwiek węża w tej oto flaszy po nalewce wiśniowej	Moja wina jedź dalej.	Mojaś ty śliczna...	Może się pan czegoś napije?	Niech pan ruszy.	Osiem trefli, bez atu	Ołobok!	Pan studiuje w Genewie?	Polskie plemię popadło między dwa młyńskie koła zagłady	Prawda! Czekaj, niech pomyślę. Ha! A numer pokoju w gospodzie, co?	Prawda! prawda! Ledwie na nogach stoję!	Przenieś ciało mojego brata na pokład „Błyskawicy”. Dasz radę to zrobić? Odnajdziesz naszą szalupę na plaży i bezpiecznie odpłyniesz z Van Stillerem.	Przyznałeś się pan jednak do tej znajomości.	Puść mię!	Pyśmopyśmo (ukr.) wołał stary Kozak.	Ratunku!	Rzeko! O! Rzeko!	Takie nieszczęście	To może zapomniałeś, że się nienawidzimy?	To wesele, co jechało, to do was jechało?	Toteż po ciebie umyślnie zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego traktu.	Ty, zuchwalcze? ty miałbyś tę bezczelność, aby zaślubić mą siostrę, która liczy siedemdziesiąt i dwa pokoleń! Zaiste, wielki to bezwstyd z twej strony, mówić mi o podobnym zamiarze!	W tynglu, w teatrze, w sztuce	Wodą	Wolę takie wesołe kawały, niż pańskie mądre sztuki	Wybornie! Będziemy czytali razem. A potem pójdziemy do teatru oglądać dzieło wielkiego starca. Właśnie komunikaty zapowiadają wznowienie całego cyklu.	Za jakie dwa, trzy miesiące.	Zarząd kasyna powinien by mu wzbronić wstępu do salonu.
Więc powiadam panu, że to był osioł. Tak, drogi panie, osioł, a mam prawo tak twierdzić, gdyż był moim najserdeczniejszym przyjacielem. Drugiego podobnego durnia nie doczeka się świat w ciągu najbliższych stuleci. Dlatego też szkoda, że umarł. Jeżeli zaś teraz nas słyszy, niech cymbał wie, co o nim sądzę, gdyż spóźniłem się na pogrzeb i nie miałem możności powiedzieć mu tego w oczy.	Cóż tam być może wewnątrz? czy nie bilet bankowy? Ale nie To kwit! Daj go katu! ten stary frant umie się zalecać. Idź, stary marudo nie pożałują dać ci na piwo.	Jesteś trzeźwy, pachnący, w dobrym humorze. Nigdy nie domyślisz się, gdzie ja byłem.	Co zaś waćpan mówisz!... Kto się Bogu polecił przed jedzeniem, temu się nic nie stanie; u nas w Wielkopolsce lutrów i kalwinów co niemiara, ale nie słyszałem o tym, żeby mieli jadło czarować.	Ależ, Oriano, to nie ma sensu, wszyscy twoi ludzie są w domu; prócz tego będziesz miała o północy krawcową i kostiumera na tę redutę. On nie zda się tu na nic, a ponieważ on jeden jest w przyjaźni z lokajem biednego Mama, tysiąc razy wolę wyprawić go daleko.	Niech mi pan pozwoli.  Mnie lżej, gdy mówię... Była taka śliczna córeczka... Naturalnie nie byłam zamężna. Zresztą on mi nic nie przyrzekał, więc też nie miałam mu tego za złe, żem sama została, ale...	Co do Maszki wie przytem, że się żenisz z panną, która uchodzi za zamożną; wie, żeście się polubili ze starym panem Zawiłowskim, i może chciałby za pańską protekcyą zbliżyć się z nim. Maszko musi myśleć o przyszłości, bo mówiono mi, że sprawa o zwalenie testamentu, od której zależy jego los, nie stoi zbyt pomyślnie.	No! no! bylebyś się cygana pozbyła, choćby poszedł do licha, byłaby może jaka rada;... ale z cyganem my nigdy nie będziemy miéć drużby, to darmo! Ojciec przykazał, gromada postanowiła, pan prosił i naglił, a nie ustąpiliśmy, to i nie ustąpimy!	To co innego. Można być podbitym i nie być pantoflem. Nie przeszkadzajcie mi państwo chwalić Maryni. Trafiłem tak, że lepiej nie mogłem, i właśnie dlatego, że ona zadawalnia się takiem uczuciem, jakie dla niej mam i szczerze mu za to dziękuję, bo takiejbym nie zniósł. Prędzej rozumiem, że to wszystko można dać z dobrej woli, a mianowicie wówczas, gdy to nie jest wymaganiem.	Nie, nam tam trzeba być pierwej ale najpierwej odprowadzić chorągwie, by mieć wolne ręce. Spodziewam się też, że książę będzie z nas contentuscontentus (łac.)	Warto się nad tym naradzić, co nam czynić przystoi i musimy bezzwłocznie do rady przystąpić. Jeno pierwej niech mi wolno będzie złożyć jegomości panu Zagłobie w imieniu wszystkich podziękę, że nas nie zapomniał i in rebus angustisin rebus angustis (łac.)	A ono mu na co? odparł Bodzanta. Nadziei potomka pozbył dawno. Bóg sprawiedliwy karze go za śmierć mojego świątobliwego Baryczki. Wie sam, że z nałożnic synów mieć będzie, ale z żony mu nie da ich Bóg...	Ja przyszłam ciocię przeprosić: rozmyśliłam się i nie chcę mamy samej zostawiać. Jedźcie państwo, a ja poczekam z herbatą.	Nie zabijaj, ojcze wielebny! nie zabijaj.	Nie, proszę księdza dobrodzieja...	Nie.	A mnie odwiedzić nie myślisz, niecnoto?	Nie przyjdzie to łatwo Siedzi on mocno, panowie biskupi wszyscy za nim, rady mu nie dacie...	Owe trzy miliony rubli stanowią mój osobisty kredyt i przynoszą mi bardzo mały procent jako pośrednikowi Oświadczam jednak, że o ile w miejsce kredytu podstawiłoby się gotówkę, zysk z niej wynosiłby piętnaście do dwudziestu procentów, a może więcej. Otóż ten punkt sprawy obchodzi panów, którzy składacie pieniądze w bankach na niski procent. Pieniędzmi tymi obracają inni i zyski ciągną dla siebie. Ja zaś ofiaruję panom sposobność użycia ich bezpośredniego i powiększenia własnych dochodów. Skończyłem.	Ale nawet gdybyśmy się spotkali, wątpię, czy mój kochany ojciec by mnie poznał. Troszeczkę się zmieniłem od czasu, gdy widzieliśmy się po raz ostatni.	On? Co znowu? Ciekawa banda w czasie podróży do Chin miałem bunt, prawdziwy bunt panie Baker. I ludzi miałem nie takich, jak ci. Wiedziałem, do czego zmierzają; chcieli napocząć ładunek i dostać się do likierów. Po prostu... Ganialiśmy ich przez dwa dni, a kiedy już mieli dosyć, spokornieli jak baranki. Dobra załoga. I odbyłem przejażdżkę aż miło.	Mam wydębić od ciebie jakiś dokumencik, zobowiązanie mego zacnego ojca czy coś podobnego. Okazałeś się nieczuły na jego prośby, na wzdychanie mamy, więc należy mieć nadzieję, że wzruszy cię moja boska piękność, że złakomisz się na moje uściski, no i że zapłacisz mi tym dokumentem.	Ja mężem Lawinii!? Uszom moim nie wierzę! Ach! Powtórz mi to tysiąc razy.	Nie lubię, jak mówisz o sobie w ten sposób.	To niech mi tatuś... opowie bajkę! Albo nie! Niech tatuś powie, co mamusia teraz robi?	Czy to prawda, proszę pana, że pan się tutaj urodził?	Zaraz wam to wyłożę jasno! Wytłumaczcież mi, dlaczego na przykład nie lubicie... tego?	Aniele czystości, to nasza tajemnica, nieprawdaż?... Pieniądz nie będzie nigdy dla nas niczym. Uczucie, które robi z niego coś, będzie odtąd wszystkim.	I kanapka! Fornir sykomora, gięty dąb. Wtedy sykomora była bardzo, bardzo w modzie. Widzę jak dziś. Obicia, czerwony brokat ze złotą krepinką! Nieczęsto taka robota się trafia. A potem...	Jak się spało pannie Zofii tej nocy?	Jam téż tułając się po świecie odwykł był od swéj ziemi i nieba, marznę téż i ja	Miłość nie zna, co to stany	Nie jest martwy. Będzie żył.	Nie znajduję tutaj dość szerokiego pola dla rozwinięcia swej artystycznej indywidualności. Zaraz po ślubie wyjedziemy za granicę. Może tam...	To nie żaden feler, bo z tego urośnie wielka Łódź.	Tak, wiesz o tym; jeśli ujrzę pierścień z zielonego jaspisu, ani wieża, ani zamek warowny, ani zakaz króla nie przeszkodzą mi spełnić woli przyjaciela, będzieli to rozsądek czy szaleństwo!	Tego u nas w domu nie ma. Za kniazia Wasyla było mnich, zakonnik prawosławny. uczyli	Ani dowcipu; ale zgryziony i zgryźliwy jest i więcéj o sobie mniema, niż się godzi. Biédny człek!	Jest i druga sprawa. Ludzie zaangażowali się w te place w śródmieściu majątkami całymi, a o ulicy ani słychać. („Zresztą i pułkownik maszZresztą i pułkownik masz przecie swój dział Et caetera i tam dalej!	Pomyśl tam tak zimno, ludno i zara­zem pusto. Tłumy cię zadepcą, pustka cię pochłonie... Wróć się...	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Tak, ile mi się zdaje, posag i piękność.	To się z nią ożenię	Musi mnie pani kiedy odwiedzić wraz z mężem...	No dobrze jak mus, to mus. Sześćdziesiąt gwinei i kwita. Masz waszmość na to mą prawicę.	Ten Francuz, którego przypadek rzucił na mój pokład szesnaście lat temu?	O? Serjo? To wielka szkoda Podróż lotnicza to bardzo przyjemna rzecz. Daje dużo emocji, no i widoki, co za widoki! Pozatem szybkość i czystość takiej podróży. Ani odrobiny kurzu. Bo i skądby. Taki pęd powietrza wszystko wydmucha.	Był pan Mirski ale go szlag po drodze trafił, a jest pan Oskierko, pan Kowalski, dwóch panów Skrzetuskich...	Ej! ciotuniu! a przeszłego roku na przednowku kto nas ratował?	Jak to?...	Za ostro pan sądzi Bourgeta	Bo mi ją wydzierał, chciał gwałtem zabrać. Teraz żałuję, miałbym świadka. Ale ona sama opowie, przysięgnie, jeśli trzeba.	Czy mógłbym powiedzieć pani słów kilka?	Jak widzę, pamiętasz, Wilson, drobną przysługę, którą miałem sposobność ci wyświadczyć	Mówiliśmy o pani brylantach.	Nawet widziałem dostojne zwłoki rozbite o ścianę i zatrzymałem naszą panią, która krzycząc wybiegła na ogród.	Oddają mi moją maleńką na gosposię i uczennicę	Oddam pani przecież!...	Spojrzyj jeno na tych ludzi	Zameldować chyba czy jak?	Coś by w tym może było, ale ty jesteś zbyt wielkim optymistą, Beetle!	A jakież jest inne rozwiązanie?	Długo mama pożyje, żeby tego doczekać.	Napisz, Nelly, ty tak ładnie piszesz.	Tak ma być, Krotonie	Takie bitwy to aż miło!	Wentzel! Wentzel! za nim mignęły obnażone ramiona dwóch dam.	Wyjeżdżam dziś wieczorem do Ameryki	Z przeproszeniem mojego pana ta rafa jest prawdziwym międzymorzem łączącym Europę z Afryką.	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.	A furtka?	Bo zwycięskie	Co?	Czy pamiętasz Seraj Kaszmirski?	Dobrze.	Franti! Precz ze szkoły!	Julja pękała od śmiechu.	Kiedy?	Królowo niebieska!	Macte!	Mianowicie?	Miałem wiele przygód.	Miłość, Obyczaje, Szlachcic	Najf.	Niema o czem gadać, towarzyszu Garbaty	O wa, wózkiem.	Och!	Och, wiem!	Odjechał Chciałam, abyś go zobaczył.	Przebóg! jakież one są, powiedz mi? Według naszych podań, Adam opuścił raj dla Ewy; a przecie on był chyba największym królem najpiękniejszego królestwa...	Rozkaz, kapitanie.	Ts! ts!...	U Ben Joela.	Ugi, ir jis atvažiavo.	W jakim miesiącu?	Wiem, wiem! jam też sierota!	Wyręczę was, idźcie, Jambroży	Z tej	Ze strachu.	Żałoba
Cicho już. Proszę zasnąć trochę, my odejdziemy. Niech pani w siebie nie wmawia, że pani tylko we dnie spać potrafi. Noc jest właściwie do spania.	Ej, niech pani nie ręczy!	Niedługo może mama nie mieć nawet tego. Jutro już podobno ma być ogłoszona ogólna mobilizacja. Wojska generała Cuxhavena cofają się w popłochu na nasze linie. Moskwa formalnie wyrżnięta. Chińczycy organizują ich w zupełnie nowy sposób. Chodzi o wyssanie białej rasy. Nie liczą się zupełnie z siłami, uważając nas za miazgę. A wszystko w imię najszczytniejszych idei: podniesienia nas do ich poziomu. A przy ich pojęciu o pracy i standardzie tejże i w dodatku dysproporcji w stosunku do nas w tym względzie, rzecz to bardzo niemiła. O ile nie zginiemy, możemy być skazani na zapracowanie się na śmierć. Ciekawy jestem wtedy sprawdzenia tego, czy ideologia, dla której się ginie powoli, nie nagle, nie jest naprawdę obojętna. Przeciwieństwem tego trzymali bolszewicy Rosję w ryzach tyle czasu. Ale to dobre dla robociarzy, przed którymi nie ma nic. Czym my możemy usprawiedliwić nasze istnienie w takim wypadku	Już ja ci tego nie powiem, bo wiem że się domyślisz. Ale słuchaj no, dziś ci to płazem nie pójdzie, żeś tu wlazł. Wybieraj więc, czy wolisz dwadzieścia kijów, czy żebym ci smołą na czole napisał coś za jeden.	Ach, mój ojcze! postanowiłeś upomnieć się o moją fortunę, lecz daj Boże, żeby nie było za późno i żebyś zdołał jeszcze ochronić mnie od ruiny! Czy mogę mówić?	A jakże, pani. Ciotka moja, Owsicka, w wielkiéj przyjaźni żyje z panią Dolewską, a ja, nim dostałam się do pani, mieszkałam u ciotki.	Ja nic nie mam do ukrywania. Sumienie moje jest czyste, a całe życie jak na dłoni. Dlaczego mi poprostu nie powiecie, o co mnie posądzacie?	Nie, korzystam tylko z pańskiej szlachetności, ot i wszystko. Wierzaj mi jednak szczerze, iż są ludzie, u których nic się nigdy nie traci.	To prawda! Jestem długi, oo... porządnie długi. Ale mimo to dzisiejsze drzewa są marne, wierzajcie mi. Niedawno omal nie spadłem na ziemię. Niewiele brakowało. Nie objąłem dobrze pnia ogonem i ześlizgując się zbudziłem ze snu bandę bandar-logów, które obsypały mnie wyzwiskami i przekleństwami.	Mnie zaś nie wydaje się to niezwykłym u osobnika tego pokroju. Przeciwnie	Valentine czekałem tam od wpół do dziewiątej; nie przyszłaś, zaczął mnie dręczyć niepokój, przeskoczyłem mur, dostałem się do ogrodu i podsłuchałem, jak ktoś rozmawiał o tym okropnym wypadku...	Zdenerwowania? Prędzej oni by się zdenerwowali, gdyby któryś spróbował na mnie swoich sztuczek! A teraz, Kreciku, bądź tak dobry i przysmaż mi parę kawałków szynki. Jestem straszliwie głodna, a mam moc do opowiedzenia Szczurowi, wieki już go nie widziałam!	Zabić? A kto mówi o zabiciu? Zabiłbym jego, gdyby żył, ale nie ją. Jeśli się mścisz na kobiecie, to jej nie zabijasz, durniu! Trzeba ją oszpecić. Obciąć nos i ponacinać uszy	Ja? To rzecz bardzo trudna. Jakże znalazłbym signorę Elisabetę? Czy to jedna Elisabeta jest między brankami? A gdybym się pomylił, inną wykupił i skarby wasze zmarnował? No, przypuśćmy nawet, że ją znajdę i wykupię, oczywiście bez wiedzy stryja, który mnie okropnie pilnuje, co potem? Gdzie ja ją odwiozę, gdzie was odnajdę, signora? Szukać po dalekich krajach, jeździć przez miesiące, a może i lata, dla mnie to znaczy tyle, co stracić łaskę stryja i zniszczyć całą przyszłość, którą muszę sobie ciężką pracą budować.	Ale przed wieczorem wrócą. Po nocy diabeł najgorszy, a wstydzić się dziewce nie potrzeba, bo ciemno.	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Nie wiedziałam, że pan już jedzie...	Podziękować mi? Dlaczego? Zrobiłam  to nie tylko wyjątkowo dla niego, wszyscy na moim miejscu postąpiliby podobnie względem innych.	Postaram się zasłużyć na cenną przyjaźń pani	Tam nie ma bogów. Zbadałem ich naturę. Ja wybieram się po raz piąty do Prayag (Allahabad)... szukając drogi oświecenia. Jakiejże ty jesteś wiary?	Zaiste, temu kto by go zwyciężył pozwoliłbym wybrać wśród moich bogactw to, co by uznał za najbardziej cenne; ale nikt nie odważy się porwać na olbrzyma.	A kiej proszę jaśnie pani, starszy dziedzic zlał me kijem i kazał zdjąć luberję.	Ja nie należę do drugich.	Księżna chciała ją oddać, nie Jurand, jeno przeciw woli Jurandowej nie mogła. Chciała ją oddać jednemu rycerzowi w Krakowie, który dziewce ślubował i którego ona miłuje.	LiteratPan z tego szewca tak sobie ułożył? Tak, panie Janie, to tak jest, jak pan tu napisał. To by nawet można było i do gazety dać, żeby pan jeszcze wszystko dalej skończył. żeby to oni wiedzieli chociaż trochę, co to się u nas w Warszawie dzieje ile by to można było dla ludzi dobrego zrobić.	Nadal tego chcesz, choć już nie musisz wyjść za mąż?...	Nie chcę!	Nie widzieliście Tumrego?	Nie, nigdy, choćby to był brat mój rodzony!	Owszem, ale na noc pani wróci?	Sameś pedant, Zerbina! Nie, ależ on ma fioła	Jaka zmowa? co pan gadasz, to tylko obrona! Żeby to był kto inny, nie Borowiecki, toby się jego przydeptało nieznacznie i zdechłby prędko, ale pan wiesz, jak on podparł Bucholca, pan wiesz, co to jest za kolorysta! no i to pan wiesz, że w niego wierzą, że on ma stosunki, że on jest znany na rynkach.	Bijcie się tedy, kiedy nie może być inaczej Gdyby ci się też poszczęściło, mości watażko, z tym oto kawalerem	Do jakiegoż rzemiosła damy tego tu obecnego, pana króla, iżby już był wyćwiczony w swej sztuce, kiedy dostanie się do wszystkich diabłów?	Doskonale, panie Pitcher O ile wiem, czego chcą ode mnie, z pewnością to wykonam.	Lo Boga świętego, Stasiek, co tobie jest? Boisz się czy co?...	Mamy przeczucie, że to jutro będzie szczęśliwsze...	Mój panie: ja się z panem ideowo zgadzam, ale pańska metodologia jest mi obca również stawianiem znaczków, tylko na pięcioliniach. I dopiero według tego jakieś kretyny dmące w rury mosiężne i piłujące baranie kiszki końskimi ogonami...	Nazywam się Pieszczota. A mieszkam... Ech, po co mam mówić. Jeszcze nieprędko przyjdziesz do mnie.	Spróbuj, mój chłopcze a zobaczymy, czy oprócz tego, że nadwyrężysz ręce, dojdziesz do jakiegoś rezultatu.	Tak mi się zdawało. Prawda, zapomniałam, że musi mieć dosyć kłopotów z fabryką, prawda...	Walka z przesądem jest trudna więc uważam za najwyższy triumf dla siebie, jeżeli czytelnicy choćby tylko zastanawiają się nad mymi artykułami.	Aaa... owszem. Panie Józefie kochany! I po co panu to wszystko? Pan jest młody i daruj pan staremu, ale niedoświadczony. Pluń pan na ten cały tygodnik.	Ano... jeżeli jaki taki warsztat urządzić i lokal wynająć, to trzeba będzie z dziesięć tysięcy, a jeżeli odkupić, to może starczy i siedem.	Bóg zapłać tobie i twojemu rodzicowi. Jak się zagospodarujem, to oddamy.	Frączek? to tylko powiedzieć może, co ja mu pozwolę! Ani się go boję, ani się przed nim kryć myślę... Wie on dobrze, żeśmy przyjaciołmi byli i musi was za mego przyjaciela przyjąć!	Jeśli chcesz coś powiedzieć, musisz się wyrażać przyzwoicie	Ludzie tutejsi, jaśnie panie, jacyś tacy...	Mówił strażnik więzienny. Klu-Klu mają odesłać do ojca, tego jak go tam zwrócił się nagle i ostro do Maciusia.	No, to mi się któregokolwiek dnia sprowadzi do mieszkania!	Od kiedy się znamy.	Owszem! Gdy zobaczysz, jak tańczą słonie, przyjdź prędko do mnie, a dam ci pozwolenie spacerowania po wszystkich keddach w górach Garo.	Przyda się przeciwko Indianom.	Tymczasem, odparła Laura, choć u Anglików i Francuzów zapożyczyćbyśmy się mogli, nim swojego coś stworzymy!	A cóż? spytał, a co?	Ach, zbadałeś to pan, widzę!	Alboż to ja jestem znawca i paryżanin? Ja jestem pospolity chirurg...	Ale na Boga wielkiego	Ależ dajcie mi przynajmniej czas do namysłu.	Ano... bo tam straszy.	Bierz.	Bo tatuś w niewoli!	Boli cię! Dlaczego? Jak dawno?	Byłem u kasztelanakasztelan potraktować łagodniej..	Co mam odpowiedzieć mojemu królowi? Jeżeli połowa złota za mało, możemy dać więcej. Proszę o odpowiedź.	Co takiego?	Duok tai Dieve!	Dwór miał dochody z płynących podatków, a czyliż podarunki mogły wyczerpać skarbiec mojego ojca?...	Honorata Willerman, księżniczka Weltrendrem.	I zostawiłabyś Niżpol na pastwę?	Ja do pana właściwie w interesie, a raczej z prośbą.	Ja także poznam pismo chłopca, który zostawił zeszyt czarny, idąc na wojnę i na zgubę duszy i głowy.	Jaką historię?	Jedziemy do Róży?	Jup, rosołu!	Ludzie lubią o dawać to, czego najwięcej potrzebują sami. Nazywam to przepaścią dobrodziejstwa.	Mylisz cię proszę cię, ani słowa więcej.	Najtańszego.	Otóż więc napiszcie teraz z drugiej strony rozkaz wydania mi oślątek i podpiszcie go pięknie, ażeby poznano waszą rękę.	Pan Dyrektor Litwinek.	Panno Klaro?...	Pisz!	Poddajcie ją sami...	Podli! frymarczą więc nami jak niewolnicami... a my...	Proszę wejść	Przyjechał sędzia śledczy	Tak może było za Burbonów, ale teraz...	Tak!... tak!... wątpiłem jeszcze, lecz teraz wierzę.	Tak, ekscelencjo Jesteśmy prawie na miejscu.	Tak, zaginął na zawsze.	To i ja widzę. Ale co to za chałupa?	Uważaj na ogon, tam z tyłu pryskają.	Wie pan krzyżując je na piersiach (ulubiony gest Napoleona I).	Wierność odpowiem	Więc ty wiesz?	Współczuję ci serdecznie	Wyleli pana?	Zaczekaj... Która godzina?	Zaćwiczę!	Zdrowszy?
Ależ, Pawle! Nie znałeś ojca czy co? Przecie ten despotadespota	Byle królowa za nim się ujęła, włos mu z głowy nie spadnie bo król ją i za świątobliwość, i za wiano czci wielce, a szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności. Ale jest przecie w Krakowie umiłowana siostra królewska księżna ZiemowitowaAleksandra Olgierdówna do niej się udajcie. Ja też uczynię, co będę mogła, ale ona mu rodzona, a ja stryjeczna.	Słuchaj no, o kiełbasie nie zabaczzabaczyć (daw.)	No nie! Ale przyznasz pan chyba, że nie można znać w ten sam sposób tej osoby, jak się zna słynną artystkę.	Więc zamordowałem Sybillę Vane zamordowałem ją równie niewątpliwie, jak gdybym był poderżnął nożem jej drobne gardło. Róże nie są bynajmniej mniej piękne niż przedtem. Ptaki w mym ogrodzie śpiewają równie szczęśliwie. Dziś zaś wieczorem będę jadł z tobą obiad, później pójdę do Opery, a następnie, tak przypuszczam, będę gdzieś jadł kolację. Jakżeż życie jest nadzwyczajnie dramatyczne! Gdybym to wszystko czytał w książce, Henryku, zapewne płakałbym nad nią. Obecnie, gdy to zdarzyło się, i to mnie, wydaje mi się zbyt wzniosłe dla łez. Oto mój pierwszy namiętny list miłosny, jaki kiedykolwiek w mym życiu napisałem. Dziwne, że mój pierwszy namiętny list miłosny pisałem do zmarłej dziewczyny. Czy oni czują, owi biali, cisi ludzie, których nazywamy zmarłymi? Sybillo! Czy ona czuje, rozumie, słyszy? Ach, Henryku, jakżeż ją kochałem! Wydaje mi się, że to już lata minęły. Była mi wszystkim. Wtem przyszła ta straszna noc gdy grała tak źle i złamało się moje serce. Wyjaśniła mi wszystko. Było to strasznie patetyczne. Nie wzruszyło mnie to wcale. Uważałem ją za płytką. Nagle stało się coś, co mnie przestraszyło. Nie mogę ci powiedzieć co, ale było to okropne. Miałem wrócić do niej. Poczułem, że byłem niesprawiedliwy. A teraz ona nie żyje. Mój Boże! Mój Boże! Henryku, co mam robić? Ty nie znasz grożącego mi niebezpieczeństwa, przed którym nie ma żadnej ucieczki. Ona byłaby mnie ocaliła. Nie miała prawa się zabijać. To było samolubne.	Panowie generałowie-sędziowie Człowiek ten odpowiada za trzy zbrodnie: jego pierwsza zbrodnia, że ukradł rządowe pieniądze. Druga, że jest szpiegiem. A trzecia, że chciał, żeby była wojna, w której znów zginęłoby tylu niewinnych. Żądam dla niego kary śmierci zgodnie z paragrafem 174. Oskarżony nie jest wojskowy, więc nie ma potrzeby go rozstrzelać, a wystarczy zwyczajnie powiesić. Co się tyczy sekretarza stanu, on też odpowiada za swojego pomocnika. Ja sam lubię chodzić do cyrku, ale na takie ważne posiedzenie powinien był sam przyjść, a nie przysyłać szpiega. To jest duże zaniedbanie i za to należy mu się pół roku więzienia.	A ja o mało nie złamałem parasola Beetle’a, wpychając kicię tam, gdzie ma dojrzeć!	A ty... czyś nie zapomniał niczego?	A! Mam pana! Więc pan tak jednym zamachem pakuje mnie pomiędzy miliony kobiet, a sam martwi się, że nie jest Napoleonem?! To ładnie!	Ale przecież nie mamy żadnych tajemnic	Ale, pani doktorowo, czyż w zamku nie ma chirurga?	Był przyjacielem Potkańskiego, ale to jeszcze mało, kochał ją podobno, nim została jego żoną, trzymał się jednak zdaleka, teraz już się z tem nie kryje.	Chodzi do gimnazjum, nie ma czasu. Uczy się.	Co robić?	Co? Na tamtą stronę?	Gdy mówię o chamie nie będę dobierał salonowych słówek. Dla wszelkiego tałałajstwa moja metoda jest najlepsza. Inaczej wleźliby człowiekowi na łeb... chciałem powiedzieć na głowę.	I owszem, mój panie bardzo wiele. A twojemu stryjowi (by nie zapuszczać się zbyt daleko) byłoby dziesięćkroć lepiej, gdybyś zadyndał przyzwoicie na haku.	Jak to w domu? Tu nie ma obozu. Przez całą noc jesteśmy w polu!	Jeśli mnie nie posłuchasz, gorzko pożałujesz!	Lordowie, pasze, sufity po trzydzieści tysięcy franków! Bagatela! Toż ja dziś wiozę samych monarchów? Co za napiwki!	Nie patrzcie na człowieka, jeno na jego uczynki.	Nie potrzebują czego ode mnie?	Nie przerywaj, kiedy ja mówię!	Nie warto, bo już się stała, zakończyła i dla waszmości przepadła.	Nie wiem, wiem tylko, że nie trzeba nic mówić, nic	Nie, chłopcze! Mówiąc szczerze niema tu żadnego niebezpieczeństwa! Gdzież ono tkwi?	Nie, nic mnie już nie dziwi. I słyszysz pan, że nawet to słowo „uwolnienie” wymawiam głosem spokojnym, bo wiem, że w ustach pańskich jest ono przynętą, którą się rzuca do sideł.	Nie. Panie pojadą z naszą ciotką, a ja połączę się z nimi dopiero około Nowego Roku w Rzymie.	Niech ci będzie wspaniałe, jeżeli chcesz ale ja nadal nie wiem, jak się dostaniemy do domu!	Niech cierpi: cierpienie hartuje duszę i wyrabia charakter. Niech własnym doświadczeniem pozna, że życie nie jest bezcelową przechadzką po kwiecistym kobiercu, ale szkołą, w której się człowiek uczy rozumu i znosić musi różne ciężary.	One śpią... Hathi nie zszedłby z drogi Pręgowatemu, atoli i Hathi, i Pręgowaty, gdyby się tu nawet znaleźli we dwójkę, musieliby zejść z drogi rudym psom... O nich zasię powiadają, że jakoby nie ustępują nikomu. Ale chciałbym wiedzieć, przed kim cofnęłoby się małe Plemię Skalne!... Władco dżungli, powiedz mi teraz: kto jest władcą dżungli?...	Przeciek z rozmysłu nie głodzi, sama nieczęsto naje się do syta, to skąd i la dzieci weźmie...	Słucham pana, rzekł August, i wiem z góry, że co tylko zaproponujesz mi, dobrem będzie.	Tak pleciesz, Macieju, że wytrzymać już nie można.	To ja wiem że do śmiechu o towarzysza nie trudno, ale kiedy płakać przychodzi, to już zawsze człowiek sam tylko musi.	Trot, kochanku nie trzeba.	Trudno bardzo o gotówkę obecnie, trzeba się poświęcić. Idź, nie czekając, d‘Artagnanie. Grimaud będzie ci towarzyszył wraz ze swoim muszkietem.	Trzeba go wysuszyć na słońcu, to błoto się wykruszy i nie będzie znaku!	Witam pana. Nie ma dzisiaj Hermana, dlaczego?	Wszyscy obywatele Devonshire dzielą pańskie zdanie Nauka, ZabobonyŻadna okolica nie wzbudza tak wielkiego przywiązania w swoich mieszkańcach, jak ta właśnie.	Wymagasz pani przysięgi! na wszystkie bóstwa Olympu przysiądz jestem gotowy... Tak pięknéj kobiéty nie widziałem w życiu i zdumiewam się nielitości losu, który takiego anioła oddał w ręce mojéj akcyzy.	Z rozplecionymi włosami nie poletę...	Znowu? No dobrze, dobrze, ale tylko na krótką chwilę...	A ja wam powiem tak: pójdźcie w gościnę do mnie. Bratanek wasz mógłby z dworzanyz dworzany dobrze wam u mnie będzie i przezpiecznieprzezpiecznie	A nic czasem podobniejszego do potwarzy nad prawdę	A pisarz ze swoją fluksją?	A właściciel „Henrietty”?	Ale śliczna! nieprawda?	Biedne diabły! Jakże mi ich żal! A Katalończyk?	Biegnę, lecę kontraktować pszenicę! Ciężkie czasy, panowie! Opłaty rządowe, procenta kredytorom, a i domowe potrzeby są! Przerobienie gorzelni djable mię kosztuje w tym roku! oj! te interesa! te przeklęte interesa!	Bo nigdzie niema ani tyle jezior, ani tyle irysów	Będę nieskończenie panu profesorowi wdzięczną za tę istotną łaskę... Czy mogłabym od razu teraz uiścić się z należności za te lekcje? Zapewne wypadnie mi w tych dniach odjechać i dlatego tylko trudzę pana...	Ceśka, słyszałaś?	Chcielibyście fruwać?	Chory jesteś? Wyglądasz bardzo mizernie.	Czy przekonałem panią?	Do kroćset! Winszuję panu. Mam bardzo podobny a kosztował mnie trzy tysiące franków.	Dziś już nikomu niepotrzebny mój zakład i mój dom. Bezczynnie w stajniach konie stoją butwieją w szopach karawany, a ślubny atłas mole gryzą.	I będziesz wolny za chwilę	Ja dopiero z Karlsbadu Panie! ile przystojnych kobietek! Dziś jadę do Buczynka... Widziałem już Połanieckiego i wiem, że córka zdrowa; ale on się jakoś ściągnął.	Jacy to ludzie?	Jagusia chora jeszcze? Powiadały, jako się jej cosikcosik (gw.)	Jak pani się miewa?	Jakie kłosy? Skąd tutaj kłosy?	Kochana pani Ramel, jak powodzi się siostrzeńcowi pani w Nantes? Czy zadowolony?	Kupuję go za czterysta franków	Mat, abiedvi akyvos pažiūrėti, kaip gyvena studentai...	Ministra mogła też usunąć ze świata silna, skoncentrowana wola jednostki.	Mutus, nomen, dedit...	Na rozkazy waszej królewskiej mości!	Na łowach.	Nudzisz mię pan śmiertelnie	O! któż to widział, Sancho trzeba zawsze szanować wiek sędziwy, zwłaszcza w rycerzach zaczarowanych.	O, Trot tak młody byłeś, kochający, ufny! O Trot! Czyż mogę zapomnieć?	Oczarowania. Widzisz, wuju, sam sobie jesteś winien. Sprowokowałeś moje najście.	Owszem, jedno tylko ale które dla mnie wszystko zastąpi. Za miesiąc panna Gilberta będzie moją żoną.	Pani tak lubi sałatę?	Powie się im jak ChampcenetzChampcenetz, Louis René Quentin de Richebourg de, zwany kawalerem de Champcenetz (1760–1794) rzekł Blondet.	Prawda! Jeśli ten młody pan pozwoli, będzie można nakryć panu dobrodziejowi obok niego.	Proszę pana, to jest taka rzecz...	Przebaczasz mi pan?	Przeproś!	Rachunki tego pana ze mną, szanowna pani, gdyby je miał, należą tylko do niego i do mnie	Re-nifer.	Rysuje karykatury ze znajomych, którzy się dowiadują o twym małżeństwie.	Słuchaj, może byśmy...	Tak	Teraz jeszcze ujdzie! Dopiero za jakieś osiem dni, kiedy księżyc się wypełni, rozpoczną się naprawdę kłusownicze noce.	Tobie coś jest.	Trud rzekł pan March, patrząc z ojcowskim zadowoleniem na ich cztery młode twarzyczki.	Trzeba raz zerwać z tym kramarstwem Interes żaden, a wymagania ogromne.	Twarz każdego człowieka honoru jest jednaka.	W czym?	Wiem kto jest.	Wystrzały te pochodzą ze szczytu Skorcewa. Czy widzisz pan błyski ukazujące się na nim? Tam się biją. Niezawodnie Makololowie uderzyli na Europejczyków.	Zabiorę się z nimi	Zawołałem cię.	Zdawało mi się, że prócz paczki kapitan wręczył mu list.	Żaden grajdoł. Leży przy samej szosie. Do miasteczka raptem cztery czy pięć wiorst.	„Kim pan jest?”
A czy ty nie jesteś gościem? Sądziłem, że spodoba się Brooke’owi, ale on cały czas rozmawia z Małgosią, a Kasia właśnie wpatruje się w nich przez te swoje śmieszne szkła. Pójdę, ale przestań prawić morały o przyzwoitości, bo nie powinnaś.	Zaraz i to pani wytłumaczę. Otóż Tonnor, a raczej Vallo, ma jeszcze nadzieję, że nie zdołaliśmy wytropić jego sejfu. Jeżeli jeszcze jest w Warszawie, nie chciał wszakże narażać się na aresztowanie. Postanowił posłużyć się panią. Mógłby wprawdzie użyć do tego kogoś ze swoich wspólników, ale mając do wyboru ryzyko przyłapania tegoż wspólnika i pani, wolał wybrać panią.	Samą mnie puścić do maneżu! Czyż to jest jaki powód? Czyż nie mogę tam chodzić z panią de Fischtaminel? Pani de Fischtaminel uczy się jeździć konno i nic o tym nie wiem, żeby pan de Fischtaminel jej asystował.	A z iloma była pierwej?... Nie wierzę w to, co mi pani mówi o Joasi, lecz jeżeli byłoby to prawdą, mój syn nie miałby prawa jej wierzyć. Bo ta dziewczyna oszukiwała mnie mówiąc, że idzie do krewnych, kiedy szła na schadzkę; któż więc zaręczy, że nie oszukiwała mego syna i wszystkich swoich kochanków, jeżeli on był jednym z nich?	Kochany profesorze znasz się na formułach jak nikt inny, ale pozwól, że ja wolały pójść za błaznem, który nie zdobędzie się nawet na tytuł kryminalisty... Natura stawia pełno zasadzek na człowieka, a jedną z nich jest kobieta; w chwili kiedy zdaje ci się, żeś znalazł lepszą połowę własnej duszy, spada ci zasłona i widzisz	Nie narzekaj, nie marudź, bo nie masz o co jeżeli cały dwór się ścieśnia, jeżeli nawet królewskie osoby niewygody cierpieć muszą, to chyba nam, paziom, milczeć przystoi.	Cóż to, Heidi? Co mówisz? Dlaczego się nie modlisz, dziecko?	Nie wiem, jak się to robi?	No to popatrzcie na mapę a przekonacie się, że naprawdę istnieje ziemia naszego najmiłościwszego monarchy Franciszka Józefa. Według statystyki jest tam wyłącznie lód, ale rozwożą go po świecie łamacze lodów, należące do praskich lodowni. Ten przemysł lodowy cieszy się na całym świecie wielkim szacunkiem, ponieważ przedsiębiorstwo to jest bardzo korzystne, aczkolwiek trochę niebezpieczne. Największe niebezpieczeństwa trzeba pokonywać przy transporcie lodu z Ziemi Franciszka Józefa przez koło polarne. Nietrudno to sobie wyobrazić.	Może ci się nie podobać, ale... ale przyjmij spokojnie, po kupiecku.	Nie podzielam tego zdania. Mogę śmiało powiedzieć, że przeciwstawiam się mu całkowicie i z najgłębszym przekonaniem.	Molitaire był istotnie mężem zamordowanej. Przed laty już poróżnili się, ona zaś pojechała do Nowego Orleanu, gdzie założyła jaskinię gry. Podczas spotkania w Paryżu poznała go, gdy zaś ten ptaszek powziął zamiar jechać za klejnotami, było mu na rękę udawać zgodliwego, by użyć byłej żony za narzędzie. Po dokonanem morderstwie, miał interes w zatajeniu nazwiska Montalbon przez wycięcie znaków z bielizny i sukien.	Co ty tak stoisz ponury? Co tobie? Nie wstyd ci mieć strach w sercu, a łzy w oczach? Nie każdemu dano siedzieć w chacie i spoczywać, różne losy, różne dole. Dobrej myśli bądź! Czasem ja widzę, widzę daleko, widzę jasno, czasem ja jutro odgadnę... Nie smuć się, Sambor. Złego ci się nic nie stanie.	A jeśli się nie zgodzą?	Moja droga pani! Wobec Boga wszyscy jesteśmy pośledni i wszystkim jednako potrzeba jego opieki. A teraz żegnamy się, ale do powrotu, bo gdy zjedziemy na przyszły rok na halę, dobra babka nie zostanie zapomniana.	W tym cała trudność że już od pokoleń nędzni rybacy z tej wsi są uważani za osobistych niewolników radży i tamtemu łotrowi nie chce się pomieścić w głowie, że...	Zostańcie z Bogiem, może się jeszcze zobaczymy! jak. ten ociec rodzony, ale że Antek przynaglał, to pobłogosławiwszy jeszcze dzieciom i domowi przeżegnał się i ruszył do przełazu pod bróg.	Masz pan słuszność. Ruiny, Polska, NaródOkolica prześliczna, ale to tylko ciało; cóż gdybyś pan duszę zobaczył! Jaka olbrzymia, jaka wzniosła! Geniusz ożywiłby nią dwadzieścia milionów. Tylko że to jest tajemnica, wielka, zaklęta tajemnica. Krocie ludzi rodzą się i umierają pod bokiem tych gruzów, a żaden ani się domyśli ich prawdziwej wartości. Gruzy i gruzy! powiadają oni; stare, okazałe, to prawda, ale nic więcej, tylko gruzy jakiegoś zamku. A ja panu powiadam, że te gruzy większe są od tebańskich, babilońskich, rzymskich, większe od gruzów niejednego narodu. Gdyby mi wolno było podnieść ich zasłonę, świat z boleści wziąłby się za włosy; zobaczyłby pod nimi przestrzeń pustyni większej jak Sahara, w każdym kamieniu trupa, w każdej warstwie muru pokolenia wymordowane, zobaczyłby rzeki z łez i krwi; ich wysokość myślą jedynie musiałby zgadywać, wieża SennaruWieża Sennaru	Co to jest nieporozumienie?... Ten rozbójnik okradł mnie, zniszczył, zrujnował... Kiedy ja posłałem moje statki, za innymi tyryjskimi, na zachód po srebro, sternicy łotra Hirama rzucali na nie ogień, chcieli je zepchnąć na mieliznę... No, i moje okręty wróciły z niczym, opalone i potrzaskane... Żeby jego spalił ogień niebieski!...	Śpij, Sancho, śpij, tyś się urodził na to, ażeby spać ja zaś na to, ażeby czuwać. ŚpiewBędę myślał o nieszczęściach moich i popróbuję dla pociechy wyśpiewać wiersze, które ubiegłej nocy zrobiłem, chociaż ci o tym nie wspomniałem.	Strzała tak prędko nie dobiega celu, jak moja prośba doleci do boskich pięt jego świątobliwości Tak obmierzła mi służba u ogolonych łbów, taką goryczą kapłani napełnili moje serce, że	Widzieliście wy, moi ludzie... Jeszcze toto do sztuby nie weszło, a już taki rezon. A cóż to będzie potem? Ojcem swym, rodzicem gardzisz?	Nie tylko dla siebie wzięłam gałęzie ze sterty! Mam i dla panów kilka. Proszę, oto są! Mój ojciec nie był jedynym człowiekiem, który sprowadził hańbę i niedolę na okolicę.	Po cóż doszukiwać się jakichś uczuć w tym, co jest zwykłą przysługą?... Pozwala mi pan korzystać ze swego doskonale zbudowanego ciała, przyjemnej w dotyku skóry i wystarczającego temperamentu. Ja panu rewanżuję się w miarę posiadanych możliwości. Mamy oboje zagwarantowaną higienę i zaspokojenie aktualnych potrzeb organizmu.	To, że nie ja na nie zarabiam.	Czemu ty nie siądziesz? To drzewo podpory nie potrzebuje. Czy tam koło Jadzi nie ma miejsca?	Może i ożenię się No, ciociu, tutaj dam trochę na tymczasowe wydatki, a gdy ten... Jakże mu tam?	Wystarczy Już, dosyć. Widzicie go, ludzie, jak się rozgadał? I rozwiązał Bóg usta oślicy tej. A, żeby ci tak pypeć na języku wyrósł i odebrał mowę, amen.	Nie, tam jest trup, biały człowiek nie żyje	Nie bajdurz! Rochu, za brógbróg gdzie; gdzieś. w bruździe, póki was nie zawołam. A chybkochybko (gw.) żeby. nie nadeszli...	Natychmiast. Czeka na mnie parowiec, za godzinę już będę daleko. Odprowadzisz mnie do portu?	Bądź. Ale prawdy jej nie mów. Powiedz, że mnie magnat jeden wywiózł	Niech pan sobie zapamięta moje nazwisko! Nazywam się Oskar Husson i za dziesięć lat będę sławny.	Super! A Johnny Miller? Chciałbym widzieć, jak on się do tego zabiera!	Dwie godziny nie minęły. Nie może mnie pan ani zabić, ani wydać, nie tracąc szacunku własnego i	No, i podoba ci się w tych górach?	Ostatecznie mówią o tym, czy nie mówią?	To prawda! Grzech byłoby przeczyć! Zdatny jesteś i nie szkoduję sobie. Ale tu chodzi o mojego syna. Rozumiesz przecie. O ostatniego, jaki mi został.	Zostaniesz, zostaniesz Wracać czas będzie zawsze... Tu nie na jeden rok i nie na dziesięć będzie praca.	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Czemu nie pójdziesz sam drogą zbawienia, by w ten sposób towarzyszyć chłopcu?	Ha! Bóg nam nie sprzyja.	I nie brak jej tych tajemniczych komplikacji, które pan tak ceni.	Nie	Nie mogę	Nie paktować! Bić! Bić, bić!	Nie pójdę, nie pójdę!	O, złość sięga głęboko do serca ludzkiego, głębiej niż dobroć Boga. Czyś pani zauważyła, jak ten człowiek patrzył, gdy nam to opowiadał?	Pan się myli	Boże miłosierny... I pani to mówi?... Ależ to kłamstwo... potwarz!... Oni oboje, Ada i pan Stefan, obiecali mi dać szkołę przy swojej cukrowni... Moje stanowisko jest tam nieskończenie mniejsze aniżeli Mani Lewińskiej... Boże mój, co wy ze mną robicie!... Boże mój...	Czy to służy do tego, co twój wianek z pachnących drewnianych kulek, który wieszasz nad lustrem?	Oho! To już pewnie gdzieś w konkur; dajże Boże szczęście!	A zkąd to moje serce? spytał razem prawie p. Darski i Kasper.	Chodzi teraz o to, aby wiedzieć, co on porabia.	Ja też zaraz powiedziałam Jędrkowi, że albo szczeka, albo jest w tym jakieś szachrajstwo. Kto by zaś oddawał za sto dwadzieścia rubli taką rzecz, co warta ze dwieście?	Jadziu, przywiozłem ci z Berlina piękny prezent za trudy poniesione w moim zastępstwie przy gospodarce. Cóż zdziałałaś, siostrzyczko?	Nauczono mnie, że moja religja jest prawdziwa	Bosman Sowa wraz z matem Więciorkiem i marynarzem Owregą pozostaną tu na pokładzie do jutra rana. Zawiesić natychmiast na masztach właściwe światła; ponadto ze względu na mgłę co trzy minuty wysyłać syreną sygnały dźwiękowe. Nad ranem wpłyniecie do portu wewnętrznego.	A! co ci to dziecko moje! co ci to jest?	Oto one, a tu kolejne dwieście. Sprzedałem zegarek za sto franków, a breloczki za trzysta. Ale traf! Breloczki były warte trzy razy więcej od zegarka! Jesteśmy więc bogaci: zamiast stu czternastu franków na podróż dla ciebie, kochana mamo, masz dwieście pięćdziesiąt.	A może to co drugiego, może to z wójtem sprawa	Co on tam będzie robił?	Czy i pan pojedzie?	I niech ją tam Pan Jezus sądzi	No, powiedzmy sto dwadzieścia Prawda, mamo, jaki jestem hojny?	No?	Tam?... Tam zostało tylko futro. A sumienie mam tu ze sobą! Trzeba było taką sztukę wymyślić, by zostawić sumienie...	To prawda Mam wspaniałego opiekuna.	To... niemożliwe.	Ty wiesz, za co	Uczyń to waćpanna! uczyń!	A ile chcecie?	Czyż? Jedną malutką czarną kawę tylko. Z koniakiem? Niech będzie, więc bez koniaku. Ale pipperminthpipperminth a. peppermint wł. frappe, kawa z lodem....	Dukatów? dukatów? zawołał rękę jego chwytając wojewoda.	Dwa lata.	Dwudziestu.	Hmm...	Jakim?	Jakże ten pan Sherlock Holmes wyglądał?	Jakże, panie...	Kto o Maćka pyta?	Lucyanie, co tobie jest?	Ludzie i wypadki są niczym w polityce i filozofii istnieją jedynie zasady i idee.	Miałeś prawo, wasza świątobliwość	Może ranny!	Numerek! Pilnujcie tego przybłędy, gospodarze. Cicha woda brzegi rwie.	Oby ich ziemia pochłonęła!	Oj, Kaziu, Kaziu!...	Piłeś znowuż, Właduś?	Poślemy przyjaciołom *** w sukurs wojska i amunicję. Bolszewików wytępimy.	Przyrzekamy	Przyślę kiedyś rachunek, a dziś wieczorem dam ci coś takiego, co lepiej rozgrzeje skorupę twego serca niż kwarta wina	Sacrébleu!	Szkoda, was tak mało; trzeba było jeszcze z dziesięć osób sprowadzić	Słucham jaśnie pana.	Tak.	W jednym z miast Zatoki.	Waść sobie najwięcej zaszkodziłeś tym spaleniem Wołmontowicz i ostatnim raptemrapt (z łac.)	Wsadź se ją w nos! Głupi, stojęstać o coś a. kogoś (daw., gw.)	„Ależ broń Boże! broń Boże”
Ale, proszęż ciebie już zostaw to mnie, do czego ja się mam brać, a do czego nie. Nie wiesz, o co idzie, i gadasz! Osądźże ty, Nieczuja; rzecz była taka.	Sodoma tutaj będzie, mój Jezu! Sodoma! Dobrze stary robi, że się żeni, dobrze! A to by mu dały taki wycug dzieci jak mnie! Całe dziesięć morgów pola jak złoto dałam, i co?... Na wyrobki chodzę, na komornicę zeszłam!...	Oj będzie to coś gorsza historia niż z wiatrakami, widzi mi się Przypatrzcież im się lepiej, wielmożny panie, toć to są benedyktyni, a karoca musi należeć do tych podróżnych. Nie róbże pan głupstwa i nie daj się kusić szatanowi na żadne wybryki.	Kto sam uczciwy, ten uwierzy, zły i w kościele brudu się dopatrzy. Ale na złych nie ma co zważać. Ot, było, minęło, przeszło. Widzi pani do sadownika idę po truskawki. Nie pójdzie pani ze mną? Dobre truskawki, takie wielkie. A słodkie.	A czy wisielec znajdował się w przestrzeni objętej kruchtą? Jest to punkt, który należy ściśle określić. Wasza Eminencja odczuwa całą jego doniosłość.	Co też to tych precjozówprecjoza (z łac. pretiosa: rzeczy cenne) mówił, oglądając się dokoła. jak żyję., jeszczem nigdy tego cudownego electrumelectrum (łac.)	Tak, Tomku, muszę przyznać, że żart udał ci się nadzwyczajnie. My tu wszyscy przez cały tydzień zadręczaliśmy się ze zmartwienia, a wyście się tam wesoło bawili. To bardzo smutne, że mogłeś być taki okrutny i pozwoliłeś mi się tak długo męczyć. Jeśli mogłeś przypłynąć na pniu na własny pogrzeb, to mogłeś i przedtem zjawić się tutaj i dać jakiś znak, że żyjesz i nic ci się nie stało.	Jestem. To, zdaje mi się, gracz!... Wolę go mieć za sobą niż przeciw sobie... To jest	Rzeczywiście, przyjaciele, nie ma co ukrywać, że zaszły poważne zmiany. Produkty wulkaniczne są już nie tylko w stanie wrzenia, ale zajęły się ogniem i z całą pewnością grozi nam bliski wybuch.	Ano, to się utopisz.	To wszystko chrześcijańscy niewolnicy, którzy się z jurt powymykali, by zobaczyć świątobliwych posłów i choć słówko usłyszeć z rodzinnych okolic	Cha, cha, cha! Szlachcic, Głupiec, BogactwoTo Jędruś starościc. Otóż ci powiem, że ten Jędruś stara się o drugą córkę pani stolnikowej; panna piękna i młoda, ale nadto delikatna i szczupła.	Co Pana to już chyba nikt na Maga upozować nie może!	Juści, niezaprzeczenie to kara Boża ale i to kara, gdy herezja nowa wyrasta... Nową sobie wiarę chcą tworzyć! kto? szaleńcy jacyś... Już lat bodaj trzy temu, gdy Ojciec święty potępił ich.	Było już raz Było wczoraj w kawiarni. Że też ty zawsze do jednego wracasz!... Ma się niemal wrażenie, że w tych ogólnikach opowiadasz coś ze swego życia.	Aha! widzi pan, złapałem pana pokazuje się tedy, że sława tych, co wskrzeszają umarłych, przywracają wzrok ślepym, nogi chromym i na których grobach zbierają się pobożni, a duchowni na kolanach czczą ich relikwie, że sława takich ludzi jest daleko większa na tym i na tamtym świecie, niż sława tych wszystkich wojaków, tych mocarzów i błędnych rycerzy, jacy tylko byli pod słońcem.	Cóż słyszeć miałem? nie wiem nic czy, uchowaj Boże, mogło się tam co stać?	Przepraszam pana nie zastanowiłam się, że robię panu przykrość tą rozmową. Ale pan sam rozpoczął.	Więc niechże pani mówi, zaklinam panią. To, co ujawniają, ma wyjątkowe znaczenie. Niech pani mówi, błagam panią; stracone minuty nie wracają. Wydrążona Iglica...	Prawda że dajesz mi niejakie pozory, z których byłbym rad, gdybym czuł coś poza tym; ale przystojność nie tylko pani nie powściąga, lecz przeciwnie ona to jedynie każe ci czynić to, co czynisz dla mnie. Nie budzę ani twojej skłonności ani twego serca; obecność moja nie sprawia ci ani przyjemności, ani cię nie wzrusza.	Chciałabym, żeby się pokazało, iż i ja równa. Nie spodziewam się, ale chciałabym!	Ojoj... nie warto z wami gadać, jak Boga kocham! Pierwsze, nie oszalałem; drugie, trudniejsze rzeczy już człek w Kołtuniszkach dokazował, taj udało się; trzecie, baba śpi jak niedźwiedź na zimę, skórę z niej zedrzesz, nie zbudzi się.	Albo nie jest równy? Mój Zajączkowski, mój dobrodzieju kochany, a czymże to lepsi jesteśmy od niego?	Będziem cię uczyć szabelką robić, kiedy masz taki animusz. Ja już trochę przyciężki, ale Michał to także mistrz.	Co to jest, Heidi?	Dobra rada! A potem ty nas będziesz cucił, bo po takiej zmianie rozchorowałabym się na pewno.	Ale, ale... Mówił mi jeszcze Maruszewicz, iż po mieście kursuje, że Stasiek wziął na utrzymanie tę... tę... Stawską... Czy to prawda, panie Rzecki?...	Ale Krzemień, to twarda rzecz połamie sobie na nim zęby, choć młody.	Ja pewnie też. Ale pomimo to chciałbym go jeszcze raz zobaczyć i pójść za nim do „numeru drugiego”.	Mężu, słyszysz, zaprosiłam tego młodego człowieka na obiad. Będziesz musiał poprosić państwa de Larsonnière i państwa du Hautoy wraz z piękną panną du Hautoy oczywiście; byle się tego dnia ładnie ubrała. Przez zazdrość matka ubiera ją tak źle. Mam nadzieję, panowie, że zrobicie nam ten zaszczyt i przyjdziecie	Niobe? Zdaje mi się, że chciałeś pan Kupidyna z Wenerą?	Kto to może wiedzieć? Między nami mówiąc, same kobiety upoważniają takich aktorów do tego. U nas... w Krakowie, pani wie... ach! słyszała pani chyba o tej doktorowej... nie?... no... nie wierzy pani?... One same do nich listy piszą	Nie takać ona zła ale też i nie taka dobra, jakby mi się zdała	Bardzo się pan nudzi u nas?	Daruj pan moją furia francese: cały zmieniam się w słuch	Doskonale. A gdzie się ten dom znajduje?	Ja wiem, to mi aż nadto wystarcza	Jak się wasza królewska mość czuje?	Jakim tonem to mówisz!	Modlą się za nas	Pożyczyłaś szalki u pana medyka Czeszera, co tak ważysz każde słówko? Spróbuj położyć na jednej swoje latka, a na drugiej którejkolwiek z nas, wielebna przeoryszowielebna przeoryszo postać z biblijnej Księgi Rodzaju, dziadek Noego. Wg Biblii żył 969 lat.? Dwadzieścia i dwa minęło ci w świętą Katarzynę... hi, hi, hi!	Stary kawalarz! I namyślisz się pan zapłacić za półtora roku, wekslami z rocznym terminem?	Obojeśmy wśród ludzi obcy, oboje przybłędy, gołąbko! I nie martw się, oczu nie wypłakuj. Nie dam ja tobie krzywdy zrobić. Stary jestem, ale sił mi starczy... Póki ja głodu ani biedy nie zaznam, póty i ty, gołąbko, wszystko będziesz miała. Cicho, cicho, panieneczko ty moja, kochanie ty moje, cicho... Gdy ludzie ci dokuczą zanadto, przyjdziesz do mnie, do młyna. Nieładnie tam u mnie i niebogato, ale głodu ni zimna nie zaznasz, ani braku serca... Las tam wielki, łąki szerokie, będziemy zioła zbierali, będziesz mi, gołąbko, pomagała ludzi leczyć... Zły język cię nie tknie, złe słowo nie obrazi... Dobrze nam będzie razem, przybłędom... Cicho, gołąbko, cicho...	Czy pan jest pewny, że ją znam?	O co panu chodzi, panie hrabio?... Żaden adwokat nie podbije panu ceny domu... Od tego ja jezdem... Desz pan hrabia dwadzieścia rubli na koszta i jeden procent od każdego tysiąca nad sześćdziesiąt tysięcy...	Przecie pan ma trzydzieści kilka lat, a nic pan życia nie użył. Nic przez te przesądy, przez tę głupią moralność, której każdy ma pełną gębę dla innych. A won z taką moralnością!	Och, te bażanty! Takie to duże, a takie krzykliwe, takie pstrokate i głupie! Zupełnie jak niektórzy Rzymianie!	Co będziemy robili? Będziemy ratować tych, co pomocy naszej zapotrzebują. Wróg, ReligiaAle trzeba, żebyś wiedział, o co rzecz idzie. Armią z lewej strony dowodzi wielki cesarz Alifanfaron, pan wyspy Taprobanu, a ta, co zdąża z prawej strony, jest armią nieprzyjaciela jego, króla Garamantów, Pentapolina z obnażonym ramieniem, dlatego tak go nazywają, że walczy z gołym ramieniem.	A są tacy, co nie...	Ale po co?	Boże ci dopomóż. Nie trać ducha!	Czy Brenneisen jest u ciebie?	Daj Jasiowi trlombkę, dziadziu, Jasio dziadzia kocha, Wandzia jest głupia, nie kocha dziadzi. Dziadziu, daj Jasiowi trlombkę!	Hale, nie ma tu żadnego Pietra, a jenojeno (daw., gw.) odburknął wyniośle.	Niech pani tego nie robi Każde ograniczenie jest zgubne. Umiarkowanie jest równie złe, jak posiłek. Nadmiar jest tak dobry, jak uczta.	A co! Zdjęli, widzisz, pełno trosk z tamtej głowy, przygniatając nimi moją.	Cicho!... nie mówmy o tym	Czemuś nigdy nie mówiła?	Czy mógłbyś zadzwonić na niego? Dziękuję. A chciałbym też zmienić pięciofuntowy banknot.	Jest bardzo młody	Już idę, proszę pani.	Któraż ci tak dogodziła?	Mamo Ja tu nie mogę.	Mniej miłości, niż polityki a co pan przypuszczasz?	Nie zaprzeczam.	Nie.	Pan ma swoją pannę, panie Kubusiu?	Tak jest De Bergowowie wielkie piastowali dostojeństwa w Zakonie.	Turski? Z kim?!	Wszystko jest jasne Ona kocha innego...	A jak żadnego?	A książe?	A oni czego ode mnie chcieli?	Broń Boże!	Cicho!...	Cóż będzie z towarzystwem?	Gotów byłem	Hej, miły druhu, jakież mi nowiny przynosisz?	Idźmy dalej	Jestem zaproszony przez panią d’Espard	Kiedyście siedli do kolacji; stał nawet w tych drzwiach.	Kościół jasnogórski!	Myśliwi jesteście!	Najf.	Najzupełniej. O dziesiątej zapukam do twoich drzwi.	Niech pani mówi dalej.	Pan dyrektor przychodzi o dziewiątej	Panie Oliwierze!	Pisałaś pani do niej o warunkach, jakie położyłam?	Pobożny brat Ulryk von JungingenUlrich von Jungingen tu: wstyd, hańba. jeno Zakonowi przynoszą”.	Posiadasz pan dziewięćset tysięcy franków?	Proszę pani o naparsteczek muślinu!	Szaleniec przerwał Wokulski.	Tajemnicą? Jaką?	Tak, ja.	Widocznie Maszko widzi w tobie jedyną deskę ratunku.	Wybaczy książę, dla desperata intelektualnego...	Wyrobię panu.	Z taką pilnością szukając, znajdziemy go niezawodnie	Żebrak zapytał tłustej kobiety, klęczącej przy kołysce i karmiącej dziecko.
Pan Blake lęka się zapytać cię, czy chcesz wyjść za niego, Filo, jest ubogi i nie może ci zaofiarować domu, jaki miałaś zawsze. Wiesz, że to jest jedyny powód, dla którego się nie odzywa.	No, no! nie spodziewałem się po Zagłobie tego animuszu, by on z tak bitnym mężem, jako jest Bohun, zadrzeć się ośmielił. Prawda, że panu Skrzetuskiemu bardzo był życzliwy za ów trójniak łubniański, któryśmy razem w Czehrynie pili, i nieraz mnie o tym mówił, i zacnym kawalerem go nazywał... No, no! aż mnie się w głowie nie mieści, bo i za Bohunowe pieniądze wypił on przecie niemało. Ale by Bohuna miał związać, a pannę porwać	Zamek to potężny, żadnej inwazji się nie boi. Ona w opiece jest u pani Sławoszewskiej i u mniszek.	Daj mu spokój bo to człowiek porządny i dostał się tu za to, że nie chciał służyć w wojsku. On jest przeciwnikiem wojny i należy do jakiejś sekty, a do paki dostał się za to, że się trzyma przykazania bożego i nikogo nie chce zabić. Pokażą mu oni przykazanie boże! Przed wojną był na Morawach niejaki Nemrava, który nawet flinty na ramię wziąć nie chciał, bo jak mówił, było to przeciwko jego zasadzie noszenia flinty na ramieniu. Wsadzili go do paki i potrzymali na chudym wikcie, a potem znowuż poprowadzili go do przysięgi. A on na to, że przysięgać nie będzie, bo przysięgi też nie uznaje. I wytrzymał wszystkie szykany.	Zrobisz sobie jak zechcesz, bo mnie słuchać nie masz zwyczaju, odezwała się Lassy, lecz od pierwszej kasztelanowej wątpię, byś się wykręcić mogła. Wpadłaś jej w oko. Najmilsza z niewiast... ale lubi młode towarzystwo, a byłaś takim ładnym chłopcem, że się jej gustowi nie dziwię.	Jestem niska, głupia, będziesz miał rację, jeżeli mnie potępisz, ale nie umiałabym obejść się bez zbytku, bez atmosfery bogactwa. Wstydzę się tego... Gdybyś ty był bogaty!	Tempe: Zaszczyt to tylko dla mnie. Ale to tak za darmo i od razu nie można. To daleka i trudna droga do szczęścia. A najprzód wszelkie dotychczasowe twory kultury muszą być w najwyższych swych stopniach zużytkowane: intelekt, panie hrabio, intelekt przede wszystkim. A pan bardzo zaniedbał swoje półkule mózgowe na rzecz innych, i to cudzych, zdaje się. Ja dawno zeszedłem z tej drogi.	Dziwne mi to było, że on, tak młody, ma taki mir u Tatarów. Ale teraz rozumiem: przecie i Kozacy, ci nawet, którzy wierni Matce zostali, Chmielnickiego za jakowąś świętość uważają i nim się szczycą.	A nie ukryli się przypadkiem w mieście?	Baum jest wół, jemu trzeba dać się wyspać i wygadać, a potem dać robotę, będzie robił jak wół, a zresztą on wcale nie jest głupi. Ty mógłbyś nam dużo pomóc i sam dużo byś zarobił. Nam już dawał oferty Krongold.	Nie jestem ciekawy napatrzę mu się i tak dosyć! Aż zanadto!	Słuchajcie no nie mam drobnych. Pożyczcie mi dwie korony. Macie tu za fatygę. Jak się nazywacie?	Czym byłem, tym będę urodziłem się błędnym rycerzem i błędnym rycerzem umrę, niechaj Turczyn floty wysyła i chmurami dzicz sypie, to wszystko żarty, raz jeszcze powtarzam: Ty Boże, wiesz, co mówię.	Popatrzcie jej w oczy, to się dowiecie! No, idę do hrabiny Aurory z wizytą. Będę pocieszał.	W młodocianym wieku osierocony przez rodziców, wzięty byłem przez opiekuna całej mojej puścizny, krajczego Olchowskiego ze szkół, gdziem się tyle że wałkonił i po wagarach chodził. Na dworze jego, w Sieprawicach, młodość strawiłem. Siostrę moją, matkę tego oto młodzieńca, wychowała nieboszczka krajczyna. Pan Olchowski, jako sam człek ongi rycerski, bo z królem Janem bywał, widząc we mnie ochotę do szabli, udzielił mi błogosławieństwa w imieniu rodziców, a na znak i zakład posłuszeństwa antiquo more kazał rozciągnąć na kobiercu i własną swą senatorską ręką wyliczył mi pięćdziesiąt batogów. Zaraz też sto obrączkowych wsypał do trzosika, dał dwu pocztowych, dwa konie wierzchowe jak diabły, ryngraf na piersi, i sam odwiózł do chorągwi pancernej, co się wówczas uwijała koło Miechowa. Wtedy oto pierwszy raz widziałem Kraków. A ostatni raz, ostatni... I niech go tam jasne pioruny spalą, cały wasz Kraków! Więcej tego wszystkiego kosztować nie myślę...	Oni też to samo mówili... Ho! Szlachcic, Pozycja społecznaHarde jakieś szaraki!... Chciałem im dać nagrodę za fatygę, to jeszcze się na mnie żachnęli i nuż przymawiać, że to może orszańska szlachta munsztułukimunsztułuk (daw.)	Może ma słuszność Stało się, a majak skarbu może się przydać równie dobrze jak sam skarb. Niech mi będzie wolno służyć pani całym zasobem mojej kiepskiej reputacji. Wybieram się teraz, by omamić Sotilla i zatrzymać go poza miastem.	Ani myślę. Ale wskutek ogólnej wzrastającej gorączki życia w naszych czasach, a specjalnie po wojnie, wiek szaleństwa dla mężczyzn, dotychczasowa czterdziestka, został przesunięty na kilka lat wcześniej. To jest szaleństwo z pana wewnętrzną strukturą niedoszłego artysty wpakowywać się teraz w małżeństwo. A przy tym resztki sumienia, raczej sumieńka, które ma pan jeszcze. Zwariuje pan na pewno.	A tak, moje złoto. Zupełnie jak Tourbillonce. Widocznie zacznę się już wkrótce starzeć. Całkiem głupia rzecz. Przecież mam dopiero mało co ponad pięćdziesiątkę.	A wam to nie była w głowie wojna? Właśnie, żem sobie już całkiem wymiarkowałwymiarkować (daw.) i pierwsza rzecz gródek z dębiny mocnej zbudujem, a rowem każemy okopać na porządekna porządek (daw.)	Co się stało?	Ma pani słuszność, spotkanie mogłoby wszystko popsuć. Zwycięzca czy zwyciężony, pan Fogg się spóźni i...	Pewnie że tak. Twój tato jest milionerem. Teraz to nawet nie wyglądasz na milionera. Ale łódka i statek, i oporządzenie kosztują masę pieniędzy. Czy myślisz, że twój tato dałby ci taką łódź dla... dla twojej zabawy?	Straszna jest ta nieustanna walka i ten lęk, och, najgorszy ten lęk przed czemś, co nadchodzi, ogarnia, staje się coraz bliższe, nieuniknione...	Słusznie mówisz, Sancho roztropność każe unikać fatalnego gwiazd wpływu i strzec się złej godziny.	Więc cóż, może się pan postarać o stałe engagement dla Floryny?	A... podoba ci się tak bardzo? Masz ją!	Niech i tak będzie, ale pozwól, abym był trochę rycerzem Konrada. Niepodobna mu jest poświęcać się kształceniu młodych panów Zwirkiewiczów, ponieważ musi na wiosnę wyjechać zagranicę.	Filozof mówił Jumart przebierając palcami po stole ci, o których wiem, skąd biorą, ale nie wiem na co wydają. Numer trzeci ma znane wydatki, choć nieznane dochody, a numer czwarty noszą ci, których nie znam ani źródła dochodów, ani wydatków. O panu Escabeau wiem, że ma dochody z fabryki trykotaży, a wydaje pieniądze na zbudowanie jakiejś piekielnej broni, więc szanuję go... Zaś o pani baronowej... nie wiem, ani skąd bierze pieniądze, ani na co je wydaje, i dlatego jej nie ufam.	Dokuczliwe zimna na Wyspie Lincolna dałyby się zatem wytłumaczyć obecnością pól i ławic lodowychpola i ławice lodowe	Przekonał się, że panna Łęcka ma kochanka...	Więc mówią, że od nowego sezonu teatr wuja będzie się nazy­wać Teatr KaKa.	Taki list nie może iść na pocztę. Trzaby samemu oddać, ale tu w Warszawie, do jakiego partyjnego człowieka, albo najpierw nie wiem gdzie, a po wtóre ja bym wam nie zawierzył...	Tak, siadajmy do wagonu. Ale nikt mi nie zabroni pomyśleć, że byłoby rozsądniej przejść most pieszo i poprowadzić pociąg za nami.	Ja cię nie skazuję na wygnanie, ale ty wiesz dlaczego...	Nie chcę, by pan mnie źle zrozumiał. Przyszłam do pana, by mu wyjaśnić pewne rzeczy.	Odciągnęli ku Wadowicom. To był niemiecki oddział najemny. Ot, zresztą jest tu jeden, sam go, miłościwy panie, wybadaj!	Osobliwy instynkt! Przecież pomimo wiatru z deszczem, jaki szalał tamtej nocy, Top przybył do Kominów całkiem suchy i niezabłocony!	Tak ale żył inaczej. Jam może przeszedł go siłą, bom łamał podkowy w rękach i gniótł puhary srebrne, ale dziś już i spruchniałego kija bym nie skruszył.	Zrobiłam to, bo tak powinnam była zrobić.	Chwilę temu nie dałbym nawet złamanego grosza za marynarzy z tamtego statku	Diament! Co to znaczy?	Mam to szczęście...	Milady, ta kobieta, ten potwór, ten szatan, ma szwagra, jakeś mi to mówił, d‘Artagnanie.	Nie mam czasu.	Nie, nie	Nie, proszę pani, panna Hejbowska. Znam ją od dziecka, bo nasze rodziny były zaprzyjaźnione.	Od was? Abyście siedzieli cicho... i panować nam nie chcieli	To był szrapnel	To ładnie widzieć dwóch braci w takich czułościach	Bardzo prosty i wyraźny. Wskutek włączenia w organizm tej woskowej figurki włosów i paznokci rywalki nawiązała Kama między nią a jej sobowtórem-kukłą astralny stosunek sympatii i wzajemności. Mając w swej mocy tak spreparowaną lalkę, uzyskała tym samym władzę niemal absolutną nad ciałem Halszki.	Nas wezwali, a tobyśmy nieodmiennie byli na swoim miejscu... A do mnie onegdaj wszystkie wasze przychodziły.	Złóż ręce na krzyż: tak, dobrze.	A jak sądzicie, gdzie mógłby być?	A zawracać do Birż, kondle!	Cicho, staruchu, jeśli ci życie miłe	Dla kogo ten ładny koszyczek? Na jakąś loterię dobroczynną?	Jak mi Bóg miły Pentapolin bardzo mądrze postępuje i pomogę mu z całego serca w czym tylko będę mógł.	Którędy tu wszedłeś, rycerzu?! Uciekaj! Uciekaj stąd natychmiast, jeśli ci życie miłe! Za chwilę nadejdzie czarnoksiężnik, a wówczas będzie za późno!	Liga? A kto na nią będzie zważał?	Mieszkasz w tej okolicy?	Mój honor? Jestem Marcin Nieczuja Ślaski, skarbnikowicz zakroczymski, szlachcic ziemi sanockiej.	Na scenie zyskałaby może oklaski; w świecie znajdzie drzwi i serca zamknięte...	Strasznie ciężka, zresztą, czy ja wiem? Dość, że leży!	Żebym mógł iść do loży Müllerów, tobym wyszedł.	A co robicie, gdy on śpi?	A gdzie ten krupnik?	A jakże pan myślał? Oddano mi je zresztą niezamknięte, w starym pudełku od kapelusza obwiązanym zaledwie tasiemką. Pełniuteńkie pudło...	A mianowicie?	Andrea! Andrea!	Chce pani wiedzieć?	Chodźmy!	Co ma być? W banku siedzi.	Co pani?...	Cóż będzie z folwarkiem?	Dużoś winien?	Głowbicz z podjazdem!	Głowy najgorsze!	Jakie dziecko?	Jam jest.	Ma caluteńkie plecy poszarpane, jakby ją kto przez cztery dni z rzędu prał ekonomskim batem...	Ma on swobodę słowa dziś popr.: idea. oraz metody, aby go zwalczyć należycie.	Masz tobie a nuż i tam trafią!	Mówiono mi wszakże iż król jéj przyrzekł ożenienie?	No?	No?	O czym pan myśli? czas wędrować dalej.	Od jakiego południka	Ostatecznie, droga pani, prawo musi chronić wierzyciela. Otrzymaliście państwo trzy tysiące franków, trzebaż je oddać...	Pan jednak wie!	Pięćset pistolów.	Potrafię A dalej?	Rozumiem.	Skończyłem trzydzieści sześć.	Tam byliśmy szczęśliwi...	W tych żelazach siedzi?	Wiecie, gdzie jesteśmy?	Wszyscy reszta zostali.	Zalizali (starop.) pytał Litwin.	Łokietka?
Widzicie, stary, niby się robiło, jak to w rewolucji. Zapowiedziałem sobie tak: wyrzucili mnie z partii, skrzywdzili, opublikowali, a ja pokażę, że i samemu można dużo dobrego zrobić. Ale mnie ciągło i do samego zabijania. Lubiłem wygarnąć po nocy. Potem mi obrzydło i com robił, to z tego musu. Zeszkapiałem na szczęt w poniewierce i czasami wydaje mi się, że jakby wstały z grobu i odżyły te wszystkie carskie sługi, te alfonsy, te wszystkie nieznajome ludzie, pobite moją ręką, tobym był strasznie rad i wesół. Też głupstwo...	Jakem poczciw i ja także nie dbam o wasze możecie mnie wybić i zabić, jak wam się podoba, a ja zawsze to będę mówił, bo trzeba, ażebyście się poprawili! Bo, proszę pana, tylko bez gniewu, po czymże to poznaliście panią Dulcyneę? coście jej mówili i co ona wam odpowiedziała?	Owszem, usiłuje; ale ona nie kocha tyle Elizę i nie będzie tęsknić tak jak ja. Eliza jest moim sumieniem i nie mogę jej się wyrzec, nie mogę, nie mogę!	No! matki i ojca nie masz, już słyszałem o tém. Z dziatkiem dziś się poznałaś i zdaje się, że nie wielką będziesz miała z niego pociechę. Stary, będzie na ciebie pewno gdérał. Ale zawsze... czemuś nie była szczęśliwą? Czy źle obchodzili się z tobą?	Sprowadź tu swego wspólnika, sprowadź jakiego specyalistę, oszacujemy mój margiel i zrobimy we trzech współkę. Twój... jak się tam nazywa? Bigiel? spłaci mi tyle, ile na niego wypadnie, ty albo coś dopłacisz, albo nie	Wyborny jesteś! Zapominasz, że pomimo wszystko nie zaliczam się do zwierząt pociągowych, na które zwala się ciężary i wzrusza się ramionami, jeżeli pod nimi zdychają. Owszem, dodźwigam do końca, ale chyba mam prawo wymagać ludzkiego do siebie stosunku. Mniejsza o motywy, dla których wziąłem je na siebie. Pozostaje faktem, że uwolniłem od nich właśnie stryja i ciebie.	Pewno, że o kanapie. Toż w sklepie lada wąska, no i twarda. We dwójkę, zwłaszcza z panem Czyńskim, trudno się na niej wygodnie ułożyć.	Oto, przyjaciele, mały skrawek ziemi, na który rzuciła nas ręka Wszechmocnego. Tu mamy żyć, i może długo żyć. A może też przybędzie nam jakaś niespodziewana pomoc, gdyby jakiś statek przypadkiem... Powiadam „przypadkiem”, gdyż wyspa jest mało znacząca, nie ma nawet przystani, do której mogłaby przybić statki; obawiam się, że leży zbyt daleko od uczęszczanych szlaków, to znaczy albo zanadto na południe od szlaku, którym pływają statki odwiedzające archipelagi Pacyfiku, albo też zbytnio na północ od szlaku, którym udają się statki w drodze do Australii, okrążając przylądek Hornprzylądek Horn	Oto... wcale go nie było, wtem zjawił się, zaszeptał coś, a wtedy ona odwróciła się i zemdlała. Stałem i patrzyłem na niego, dopóki nie odszedł. W tym rzecz, że się odtąd gdzieś przechowuje. Gdzie? Może w ziemi, w krzakach może.	Cóż, dla Foxy’ego to tylko wesoły sport! Kopyciarski, to prawdziwy szpicel! I nie dziwię się, jeśli myśli, żeśmy się wstawili...	Milordzie, wybacz!... mówię, jak mogę; i staram się panować nad sobą. Jednak, milordzie, pomyśl dobrze nad tem, co uczynić zamierzasz i strzeż się, abyś miary nie przebrał.	Wstydziłbyś się, Walery pomyślałby kto, że kochasz się w mojej córce!	Zapewne, co ja na strzelca i rodziłem się; a co do Julusi, to się pana ojca patrzy, nie mnie. Albo ja wiem czemu jej nie oddaje? niechajby oddał.	A potem? Czy myślisz, że potem ożeniłby się ze mną?	A toż to przecie także chyba lud... Trzeba, żeby się pan wzbił na wysokość uniesienia.	Ojcze! ta suknia mnie pali, duszę się w niej.	Pięćset rubli chcą! Przeciek macie te ojcowe... weźcie je na wykup... policzym się później... byle jeno ratować...	Skąd on się wziął tutaj? Jakim sposobem mogłem nie spostrzec go na stole?...	Stanowczo pożyczka mi się nie opłaci, bo wolałbym te pieniądze puścić w ruch, obróciłbym w tym samym czasie kilka razy. Przyjmujesz?	Tak, proszę pana.	Zdaje mi się, że znam nieźle muzykę	Zdaje się, że widziałem.	A tak, Polka, to uosobione głupoty, fałszu, kaprysów, złych instynktów, to...	Boisz się o swój statek?	Cóż mówi o skarbach Petrkowych? odezwała się pani.	Jaśnie pani położyła się... Głowa boli jaśnie panią...	No, widzi pan. Czy to tak ładnie? Nie słucha pan, daje pan odpowiedzi ni przypiął, ni przyłatał. I w ogóle tak, jakby mi pan łaskę robił.	Tak jest.	To ci się należało	Na tym to motocyklu rozbili się. Pień ktościś na drodze zostawił, a oni o ten pień, i wiadomo...	Drogi Mr. Barnes, nic sobie nie robię z wszelkich podejrzeń, jak długo mi nie można niczego dowieść. Jeśli pan sądzisz, że znalazłeś dowody przeciw mnie, proszę o nie, a spróbuję obalić je.	O! Wiele ma jeszcze siły, a jeszcze więcej złości. Długie przeżyje lata! Jeśli chcesz, kwiatku ty mój, mieć psa, który by biegał z nim na wyścigi, kupię ci.	Zatrzymaj go pan. Gdy Miss Remsen zamawiała te guziki, dała polecenie, by na każdym, we włosach danej postaci wycięto maleńką literkę, a mianowicie: R. na włosach Romea, albowiem zwała mnie: „Roy”, zaś K. na włosach Julji, gdyż zwałem ją „królową”. Z pozoru liter tych nie widać, ale spojrzawszy przez szkło powiększające, łatwo je potem dostrzeże każdy gołem okiem. Weź pan, proszę, to szkło i obejrzyj swój guzik w miejscu, gdzie zaczynają się włosy na karku. No i cóż pan widzisz?	Ja cię pojmuję ale jak ją chcesz ratować?	Jak to za miłość i za nic więcej? a toć jeżeli zakochanych na galery posyłać mają, to i ja tam powinienem już od dawna siedzieć.	Nie będzie już o tym nikt mówił na tym świecie! Jedno słowo z ust ludzkich już o tym nie wyjdzie! Przysięgam pani! Teraz pomówmy, czemu pani przyjęła miejsce kasjerki?	Tego mordercę, który zabił tę kobietę.	To dziw tylko, że jeszcze żyje.	A jeszcze tam w Teheranie chodzili pięcioletni chłopcy z tacą na głowie. Na tacy pomarańcze, złote rybki w akwarium, kura gotowana, suszone owoce, jedno na drugim. Tam właśnie w burdelu.	A pani może myśli, że nie uważam?	Będzie jak najlepiej. Jak sama zechcesz.	Co tobie do tego, co ja z tym pocznę! Kiedy pieniądze mam, to mi kupić wolno, co chcę! A jak mi z tym nie pójdzie w ład, to sprzedam Kombornię i wszystkie tamte ziemie, a całe góry tutaj zakupię, to może wtedy pójdzie w ład! A choćby i nie poszło, to sobie lada komu w oczy ćwikać nie dam, żem więcej wziął, jak co jest warte!	Co ty tu robisz?	Dobra jest piechota zaporoska, szczególniej do obrony zza okopu ale ci jej wytrzymają, bo wyćwiczeńsi.	Idż mi z oczu! Nienawidzę cię.	Nie rozumiem do czegoby cię pojedynek doprowadził? coby ci on pomógł	No, nie zawsze, ale	Objaśnienie poetyckie, kapitanie Nemo nie mogę jednak na nim poprzestać. Rad bym poznać twoją osobistą opinię.	Ostatecznie to obojętne...	Pewnie sobie roiła panka. Wojewodzica czy kto ją wie kogo... A i to pewna, że choć mąż chłopak ładny i nieubogi i rodzina poczciwa, ledwie nieledwie ją matka skłoniła...	Szukałem Wszystkie kąty przeszukałem. Nie ma! Prawdę wam mówię, towarzyszu: nie ma!	Słucham cię, kapitanie.	To jego krewny ale ten nasz nie ma złamanego szeląga.	Więc gdy kto chce użyć czółna, to musi powrócić na powierzchnię morza?	Więc tę suknię zdarłeś z przywódcy Tatarów?	Za to wy na ludziach zarabiacie nawięcynawięcy (gw.)	Zaręczyny, Kaleka, Kobieta, Mężczyzna, Dom szeptał cicho do ucha Borowieckiemu.	A o, takim...	A potem.	A te dwa, co byli u nas w polu: stary i z brodą. Nic do mnie nie gadają, czego chcą, ino mnie depczą.	A zatem, Natan?...	A... ale co mówili o tobie...	Ach panie, pańskie dowodzenia fizyczne...	Aha! co... Z wdówką? z wdówką	Ależ to bardzo pochlebne być podobną do królowej	Ależby to kto wziął za kawałek chleba ot i ja jedynoki i żona słaba.	Co wiozłeś?	Co? Cóż jeśli nie upadek i odbudowanie prawdy bożej.	Czy potrafiłby pan obliczyć przekrój kuli ziemskiej?	Czy słyszałeś przedtem?	Czyżby dwieście rubli!	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Daleko	Doskonały!... krawiec i zegarmistrz.	Dziękuję, babciu.	Jest chory. Lecz dopóki nie skończymy z Libijczykami, wasza dostojność nie powinieneś o tym myśleć...	Jestem najniższym sługą pani Teresy Pansa, dozwólże mi, zacna damo, ucałować wasze ręce, jako prawej małżonki jego wysokości Don Sancho Pansy, najwyższego gubernatora wyspy Barataria.	Kłamcie sobie przed królem co chcecie ja wam nawet w tem dopomagać jestem gotów, ale dla siebie chcę prawdę wiedzieć.	Mam ja przyjaciela, dworzanina królewskiego, pana Tyzenhauza, który mi jeszcze o jednym najznamienitszym powiadał. Nie wiesz nic o tym arcyłotrze?...	Marankagua!	Miły Boże co tam teraz mój porabia!	Morgen...	Nic to teraz nie przynosi. Ale cudzego mi nie trzeba.	Nie daruję sobie nigdy, żem go zostawił samego...	Nie lubiąc „zieleniny”, jakże możesz lubić wieś?	Nie widzę w tych wszystkich szmermelach, które nam puszczasz, nic, co by miało związek z początkami fortuny Rastignaka. Bierzesz nas za Matifatów pomnożonych przez sześć butelek szampana	Nie zauważyłem tej wady u ciebie!	O ile go pan zna?	Obiecał mi zwrócić twoje listy.	Oj, prawda	Otóż, zamiast ubolewać nademną, pomóż mi lepiej do zemsty nad swoją panią...	Teraz, kochany Athosie bądź łaskaw powiedzieć mi dokąd idziemy?...	To scena mitologiczna, panie Grosglick.	Umyślnie jeździł po nie do Warszawy	W jaki sposób?	W tej chwili nie wiem... Trzeba będzie znaleźć kogo między egipskimi albo greckimi kupcami... W ostateczności	Więc co?	Więc gdzie?	Zgoda, panie wójcie!	Zrobiono rewizyą u Watzdorfa, przetrzęsiono papiery; pełno paszkwilów
Ja, nędzny robak, dam ci radę. Cała choroba tej dziewczyny pochodzi z wielkiej żałości za krajem, za krewnymi, za wszystkim, co przepadło. Gdyby mogła zapomnieć, na pewno by wyzdrowiała. Mnie w Samarkandzie pewna stara wiedźma nauczyła, jak się robi napój, po którym człowiek zapomina o wszystkim, co się stało w przeszłości. Jak ta dziewczyna się napije, a potem pół dnia prześpi, to wszystko zapomni, wstanie zdrowiuteńka i pojedzie.	Stwierdzam gwałt, na osobie wolnego obywatela popełniony, ulegam przemocy i zostaję. Powiem jedno, czego szanowny pan dobrodziej za złe mi wziąć nie zechce, bo o pannę Janinę jestem spokojny: otóż jeść mi się chce tak cacanie, że...	Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź cosik po naszemu. Tak mi się już przejadło to miesckiemiesckie (gw.) że. ochotnieochotnie (daw., gw.) śmiał się wesoło. dla. Rocha zgotuj co inszego.	Chodź, siadaj. Tu blisko. Ładny jesteś i tak dzisiaj młodo wyglądasz... Tęskniłam za tobą. Tam w Monte Carlo może nie, ale dziś, tutaj...	Nie tak wiele. Do mnie należy dostarczanie funduszów obrotowych i zawiązywanie stosunków z nabywcami i odbiorcami. Rodzajem zaś towaru i oceną jego wartości zajmuje się administracja sklepu.	A wiedział przedtem, że Fernand to imię chrzestne mojego ojca, a Mondego to jego nazwisko rodowe?	Jaki z ciebie Anglik, Bazyli! Po raz wtóry już robisz mi tę uwagę. Jeżeli ktoś prawdziwemu Anglikowi powie swoją myśl, co zawsze jest rzeczą bardzo śmiałą, on nigdy nie patrzy na to, czy sama przez się jest dobra albo zła. Obchodzi go bardziej to, w co ktoś wierzy albo nie wierzy. Tymczasem wartość myśli jest zupełnie niezależna od wygłaszającego ją człowieka. Jest całkiem prawdopodobne, że wartość myśli jest tym większa, im człowiek jest mniej szczery, tym bardziej bowiem będzie zabarwiona jego potrzebami, pragnieniami lub przesądami. Nie chcę jednak rozprawiać z tobą o polityce, socjologii lub metafizyce. Bardziej niż zasady podobają mi się ludzie, a ludzie bez zasad bardziej od wszystkich innych. Opowiedz mi lepiej coś o panu Dorianie Grayu. Czy często go widujesz?	No, nie groziło mi właściwie niebezpieczeństwo. W owym momencie nazbyt zajmowali się sami sobą, aby zwrócić na mnie uwagę! Zresztą zachowywali się strasznie przyzwoicie i uroczyście. Dziewczyna mówiła o Bogu i o grzeszności ludzkiej woli... niby proboszcz z kazalnicy... a on odpowiadał „tak” i „amen”... niby zakrystian. Prosił ją także, aby po powrocie do domu zagrała mu znowu ten piękny psalm, który przygrywała mu już poprzednio... tak, tak... po prostu nabożeństwo, bardzo budujące dla mnie, ponieważ tak rzadko chodzę do kościoła.	Ach! Pan mnie chyba dobrze rozumie! Mam na myśli owe znane, żyjące w wysokich sferach górskich, czyste postacie, płynące w dal jak wiew ideału...	Ach, daj spokój. WojnaNa samą myśl o wojnie dostaję drgawek obrzydliwej nudy. Małość tego, dla czego by można zginąć, przeraża mnie.	Chcieliśmy koniecznie jechać razem z panem i nie zostawiać pana samego w tym kąciku. To wielka przyjemność dla nas	Dobrze, to już dogłębnie przerobiłem i nie mam zamiaru pozwolić komukolwiek leźć mi z tym do oczu	Jakiż to był okropny dzień	Kroćset diabłów, jakaś ty wyszczekana dzisiaj! Ta ta ta ta, ty sobie kpisz ze mnie, tak mi się widzi. Zmówiłyście się z sobą.	Nie potrafiłem ukryć swojej miłości. Pani przepełniała mi duszę. Ośmielę się twierdzić, że musiała pani wyczytać to z moich oczu. Ale nie byłem tego pewien. Pani wydawała mi się zawsze taka nieprzystępna...	Niewiele ma się z tego, to prawda	Pomóż mi, wielki Boże! Oświeć mnie, bym z nim mówił, jak trzeba! Naucz jak przytrzymać jego rozsądek, który ulata!	Skąd pan to?... Czy jest taka czarna księga, coby mnie potępionemu rozgrzeszenie dała?	Tak, panie! Zrazu opierała się, wybuchały gwałtowne sprzeczki, sceny, teraz: cień kobiety. Odkąd bratu, powiem to panu w zaufaniu, siostra przybyła w pomoc, zgięli ją, ogłupili do ostateczności.	Tak. I to jest ostatnia przysługa, jaką chciał nam wyświadczyć przed śmiercią.	To co innego. Został mi polecony przez bardzo zacnego księdza, ale przecież i on może się mylić. Niech go pan sam zaprosi, proszę bardzo, ale niech mi pan nie każe go do was wprowadzać. Gdyby później ożenił się z panną Danglars, mógłbyś mnie pan oskarżyć o jakąś intrygę i doszłoby do rozlewu krwi... Zresztą sam nie wiem, czy przyjdę...	Więc to, że gdyby kuzynka Irena pojechała z baronową, mogłaby być szczęśliwszą niż jest teraz...	Zwichnęłam sobie kostkę. Ten głupi obcas wykręcił się i okropnie cierpię. Tak boli, że trudno mi stać, i nie wiem, jak wrócę do domu	...uległa jedynie prośbom i namowom moim Ja to błagałem ją o tajemnicę, czego obecnie wybaczyć sobie nie mogę.	A co ja za to dostanę?	A jak pojedziesz, czy napiszesz kiedy do mnie? Czy kiedy przyślesz mi jaką książkę?	A! co ci to dziecko moje! co ci to jest?	Bardzo ładne kwiaty!	Biedaku tak ciebie pokrzywdzono.	Bo to widzicie matka nam ją przed samą śmiercią poleciła; ale cóż wam do niéj?	Chcę wiedzieć: co tu robisz i jakimi sposobami rządzisz, gdyż jestem młody i dopiero zaczynam rządy...	Czy Comstock Bell był pańskim rówieśnikiem?	Czy mnie kochasz, najdroższa?...	Czyż to możliwe?	Jeden tylko miałem pogląd ciasny, wyłączny pogląd, a teraz błagam cię i zaklinam, przyjacielu najdroższy, abyś to wziął pod uwagę, gdy nie mogę uniknąć...	Jesteś bez winy, Wilhelmie, bez zarzutu!	Jeszcze jedną. Być może, że na biegunie południowym istnieje morze całkiem zamarzłe; w takim razie nie będziemy mogli wydobyć się na powierzchnię.	Kto to dzwonił?	Kto to? Czy to Podmore?	Nie jest to naprawdę wasza flota, tylko fenicka Gdy więc zabraknie wam tyryjskich i sydońskich statków, zaczniecie budować własne i ćwiczyć Egipcjan w sztuce żeglarskiej. Jeżeli będziecie mieli rozum i dzielny charakter, wydrzecie Fenicjanom handel na całym zachodzie...	Nie krzycz tak głośno. Siła, Postęp, RewolucjaMa plan, człowieku, na pewno... Zabiera się do rzeczy z diabelską przebiegłością. Powiedz, Marku, co jest największą potęgą świata?	Nie ma tu żadnej zniewagi, w tym właśnie się mylisz; omyłka żołnierzy jest zupełnie naturalna	Nie waham się wcale, lecz żałuję szczerze hrabiego de Wardes, odkąd wiem, że kochać go przestałaś... zdaje mi się, iż utrata miłości twojej jest karą dość okrutną, i nie potrzeba mu innej obmyślać...	Nie, nie to, mniejsza tam o drobiazgi. Ale ja w ogóle nie zrozumiałem.	Nie, to nie to; jest coś, czego nie umiem sobie wytłumaczyć	Niech Jędrusiowa weźmie. Przyda się. No i dobrze. W porządku.	O tym dopiero kongres religijny przekonać mnie zdoła, który w początku przyszłego miesiąca tutaj się zbiera pod opieką rządu.	Oczywiście pytanie, czy przerzucą nas na Południe, do Włoch. Mnie także nie podobałoby się łażenie po kopcach i lodowcach z rozkazami. No i żarcie tam mają psiakrewskie: nic tylko polenta i oliwa	Państwo? A cóż mi to państwo daje?...	Przecież Willetts nie żyje W jakim celu uczyniłeś to szaleństwo?	Tak jest, ekscelencjo!	Tak, o zmierzchu	To za duży szemat.	Wiedźcie mnie jako się wam podoba; spocznę gdziekolwiek, droga nas nie znużyła i gotowiśmy do pracy.	Wstrzymaj się, panie! na imię Boże, co robisz, to prawdziwy bakałarz Karasko, twój przyjaciel, a ja mu służyłem za giermka.	Zapewne, ale ja ciągle jeszcze przypuszczam, że się rozmyślisz.	Zrobiłeś tak?...	A Waszmości co do tego, odpowiedział opryskliwy Wojewodzic.	A jak zasłabniesz?	A, kiedy mowa o wilku, rozumiem Saint-Loup.	Ale duma ich skruszać nie dopuszcza.	Ale mamusia przyjedzie za nami?	Bawiła się pani lepiej niż dziś?	Biłem się	Czy doktor odwiedza waszą chorą siostrę?	Czy się pani już uspokoiła?	Dwa tygodnie i dwa dni.	Gniew odrzekła Ludka i przygryzła wargi, zapalczywie spoglądając na Freda spod wielkiego kapelusza.	Gębę ma, jakby się pod Słomnikami rodził...	I nie umierają od tego?	I sam mam wątpliwości	Jak siekiera	Jednego dnia, przypominam sobie, przechodząc koło tych powojów, zerwałaś kwiatek, de Luz wziął ci go z ręki i ty mu go zostawiłaś. Stałem tuż za tobą.	Jeszcze by też!	Kobiéta, proszę pana! Położenie, którego się domyślać łatwo mimowolnie obudzać musi współczucie.	Mój nieoszacowany, kochany chłopaku! Za tę przyjemność, zrobioną starej, spotka cię wielkie szczęście. Zobaczysz!	Na co?	Najzupełniej!	Nic, odparł kuzyn. Mówiłem tylko, żem dostał dziś rano list z Combray, gdzie jest straszliwy czas, a tutaj zanadto przypieka.	Nie Miał być we dwie godzin po południu.	Nie cofam mej prośby. Pomóż mi zapuścić się w te posępne dziedziny.	Nie omieszkam z rady skorzystać. Czekam pana sekundantów, bo wojować obelgami nie zwykłem. Chodźmy, panowie!	Nie, Ludwik XVIII.	Nie, boję się tam iść. Bardzo się boję.	Nie, tylko nie jestem do tego przyzwyczajona.	Nie... pan Norski Syn nieboszczki pani Latter...	No, no!	Od kiedy się znamy.	Ot, bieda! ot, bieda! Nie poczuwam się do niczego. Ja dobry mołojecmołojec (ukr.)	Owszem	Poznaj, czylim miał jakowe niecnotliwe intencje...Pozycja społeczna, Szlachcic	Sahibie: konstrukcja!	Słuchaj powtórzył mocniej Suchy jeżeli mię słuchać nie będziesz, zginiesz nieomylnie.	Taka sobie. Lepsza ta, niż żadna.	Truchta! Jaki macie paszport?	W mojej willi.	Z przyjemnością!	Zaraz otworzę wstępną klasę... Mam przecież pieniądze... wezmę pokój w starej oberży... stolarz zrobi mi ławki i tablicę...	Znam takich, co robią rzeczy złe. Ale szkodziłbym sobie, gdybym o tym mówił.	„Lepszy jest pokarm z jarzyny, gdzie jest miłość, niżeli z karmnego wołu, gdzie jest nienawiść”.
A! to cała historya Nie ma ona już ani ojca, ani matki, ani nikogo z krewnych. Gabrynia urodziła się w miasteczku. Ojciec jéj, wyrobnik z Saint-Laurent du Pont, nazywał się Grabiec zapewne przez odmianę grabarza, bo od niepamiętnych czasów smutny obowiązek chowania umarłych dziedzicznym był w jego rodzinie. Wyrobnik ten ożenił się z miłości z pokojówką, nie wiem już jakiéj hrabiny, któréj posiadłość o kilka mil od miasteczka leży. Tutaj, jak wszędzie po wsiach, uczucie przy zawieraniu małżeństw gra bardzo podrzędną rolę. Zazwyczaj wieśniak żeni się dlatego, aby miéć dzieci i gospodynię w domu, która-by mu gotowała obiad, nosiła go w pole, przędła i naprawiała odzież. Oddawna téż podobny wypadek nie zdarzył się tutaj, gdzie często młodzieniec porzuca swoję narzeczoną dla drugiéj bogatszéj od niéj o jakie parę morgów gruntu. Los Grabca i jego żony nie był tak szczęśliwym, by mógł odzwyczaić naszych Delfińczyków od wyrachowania w żenieniu się. Grabcowa, która była bardzo piękną, umarła przy urodzeniu córki. Mąż tak się zmartwił tą stratą, że tegoż samego roku w grób się położył nie zostawiając swemu dziecku nic zgoła prócz życia, a i to bardzo wątłe i niepewne było. Jakaś litościwa sąsiadka zajęła się biedną Gabrynią i chowała ją do lat dziesięciu. Gdy jednak coraz trudniéj przychodziło jéj żywić podrastającą dziecinę, wysłała ją żebrać na drodze, bo właśnie była-to pora, kiedy najwięcéj podróżnych snuje się w tych stronach. Pewnego dnia, sierotka poszła prosić o kawałek chleba do pałacu hrabiny, gdzie ją przez pamięć matki zatrzymano. Tam przez długi czas biedna mała, mająca zostać pokojówką córki pani domu, która w pięć lat potém za mąż wyszła, była ofiarą fantazyi magnatów. Dobroczynność tych ludzi po większéj części żadnéj rękojmi nie przedstawia; zmienną jest i kapryśną jak oni, którzy naprzemian miłosierni, przyjacielscy, despotyczni i wymagający pogorszają i tak opłakane położenie nieszczęśliwych dzieci, łasce ich powierzonych, i bawią się z ich życiem, sercem i przyszłością uważając je za rzecz małéj wagi. Gabrynia stała się z początku prawie towarzyszką młodéj dziedziczki; nauczono ją czytać, pisać, a przyszła pani nieraz dla zabawy uczyła ją grać na fortepianie. I tak naprzemiany będąc pokojówką i panną do towarzystwa stała się jakąś niekompletną, do życia nieurobioną istotą. Nabrała upodobania w zbytku, w strojach, przyzwyczaiła się do warunków, zupełnie z jéj rzeczywistém położeniem niezgodnych. Wprawdzie, późniejsze nieszczęścia przekształciły ją w ostréj swojéj szkole, ale nie zdołały zatrzéć w niéj nieokreślonego poczucia, że jest do lepszéj stworzona doli. Wreszcie, pewnego dnia, dnia bardzo smutnéj pamięci dla biednéj dziewczyny, młoda hrabina zastała Gabrynię, która już wtedy tylko jéj pokojówką była, jak ustrojona w jéj balową suknię tańczyła przed lustrem. Biedna sierota, podówczas szesnastoletnia, została wydaloną bez litości, a nie umiejąc sobie poradzić, cierpiała nędzę, błąkała się po gościńcach, żebrała i pracowała naprzemiany, jak to już panu mówiłem. Często chciała się rzucić do wody, lub oddać pierwszemu lepszemu; zazwyczaj kładła się na słońcu pod murem i leżała tak nieruchoma, milcząca z głową ukrytą w trawie; wtedy podróżni rzucali jéj trochę drobnéj monety być może dlatego, że ich o to nie prosiła. Rok cały przeleżała w szpitalu Annecy, odchorowawszy ciężko żniwa, podczas których pracowała w nadziei, że sobie tém śmierć przyśpieszy. Potrzeba słyszéć, jak ona sama opowiada swoje uczucia i myśli w téj epoce życia; naiwne jéj zwierzenia wiele mają w sobie wdzięku i żywe budzą zajęcie. Wróciła do miasteczka właśnie wtedy, gdy zamierzałem się w niém osiedlić. Pragnąłem poznać moralną stronę mojéj gminy, Gabrynia była jéj dzieckiem, zacząłem więc badać jéj charakter, który mnie niepospolitością swą uderzył, a przekonawszy się o wadliwości jéj fizycznego ustroju, postanowiłem wziąć w opiekę to biedne stworzenie. Być może, iż z czasem przyzwyczai się do jakiéj pracy, choćby do szycia; ale w każdym razie los jéj już jest zapewniony.	Ależ ja nie jestem kobietą! Jesteś w błędzie! Władysław może być nie dobrym; ale niech sobie kocha kobiety, toć i ja robię tak samo! Nikt swojej młodości lepiej nie pragnie użyć odemnie! a muszę ci nawet powiedzieć, że miewam niemało szczęścia.	Co? ty mnie o to pytasz? Czy zadajesz mi to pytanie, aby mi urągać w żywe oczy? czy aby mnie przywieść do ostateczności i pozbyć się mnie? Tak, to pewna: nie wyzywaj mojej obrażonej dumy; aż nazbyt łatwo może wybuchnąć. Gdybym się wytłumaczył jasno, miałabyś na swoje usługi całą kobiecą obłudę; czekasz mego oskarżenia, aby mi odpowiedzieć, iż kobieta taka jak ty nie zniża się do usprawiedliwień. W jakież spojrzenia wzgardliwej dumy umieją się zawijać nawet najbardziej winne i najbardziej przewrotne! Twoją siłą jest milczenie; wiem o tym nie od dzisiaj. Chcesz wyciągnąć mnie na zniewagi; milczysz, aż do tego nie przyjdzie; nie, nie: walcz z moim sercem, znajdziesz je tam, gdzie bije twoje; ale nie próbuj walczyć z moją głową, twardsza jest niż żelazo i nie gorzej od ciebie zna się na tej szermierce!	Mogli, bo byli. Był pan Podbipięta. Litwin, wielki familiant, który w Zbarażu poległ... Panie świeć nad jego duszą!... człek tak olbrzymiej siły, że mu się niepodobna było zastawić, bo mógł przeciąć zastawę i przeciwnika. Potem był jeszcze i Skrzetuski, przyjaciel mój serdeczny i konfident, o którym waść musiałeś słyszeć.	Panie kapral argumentowanie gównami jest zawsze i wszędzie bardzo przekonywające, ale człowiek inteligentny nie powinien używać takich słów, gdy jest zdenerwowany lub gdy chce kogo szykanować. I na co zdały się pańskie śmieszne pogróżki, że mógł nam pan narobić kramu? Dlaczego, do wszystkich diabłów, nie narobił pan nam tego kramu, skoro była okazja? Czy dlatego, że jest pan taki wielkoduszny i tak niezwykle delikatny?	Tak że pani nic innego nie robiła, tylko przeniosła tacę z kuchni do tego saloniku i tu pani na stole tacę postawiła?	Tak. Musimy pomówić ze sobą o rzeczach wielkiej wagi.	Tak. Przyjaciel to stryjków, a i Zawiślakom przychylny.	Wreszcie kiedy tak chcesz, doktorze... Wkrótce się przekonamy. Nie boisz się pan grzmotów przynajmniej?	...Który wypuszcza węże ogniste *	A co odpowiedział lekarz?	A co się stało?	A kopę, kopę dobrze pani sędzina mówisz o kopie, bo właśnie moja jéjmość przysłała pani kopę jaj od swoich czubatych, a ja przyjechałem na ośmince kartofli, ho, ho, ho!...	A pewnie, że się podoba. A co mi to szkodzi, że się powłóczy. U nas każda ma takiego, śmieją się z nich.	A rozpaczał przede mną, że dramat ten absolutnie nic niewart	A to i w djabła WMość także nie wierzysz? wyrwał się inny głos z tyłu.	A! Bohomolec może! ale na co ci to pytanie? mów mi otwarcie, bo zdaje się, że krętą ścieszką dokądś dążysz.	Ach, prawda, w porę przypomniałam sobie! Czy pan już wysłał na pocztę?	Acha! Dobrze! Baśka! Baśka! A na czyjej głowie były konie przez całą drogę?	Ah, ca!...Ah, ca!... (fr.)	Ale i on nie gorszy, nie bój się! Żeby ci się taki zdarzył, poszłabyś i do Orszy, choć to podobno na końcu świata.	Ależ bynajmniej nikt mi nic nie mówił.	Ar gali būti?	Biedny człowiek! Spodziewa się, iż czeka go przyjemna noc.	Bić się z tobą nie będę. Mam ważniejsze cele przed sobą. Nie potrzebuję wstydzić się ani żałować tego, com powiedział. Oparłem słowa swe na dowodach. A wreszcie, gdybyśmy bili się z tobą, zabiłbym cię: a to byłaby dla ciebie wygrana!	Bo pańscy mieszkańcy Wschodu są rozsądni i patrzą tylko na to, co jest warte uwagi; ale niech mi pan wierzy, Ali cieszy się taką popularnością tylko dlatego, że należy do pana, a pan, hrabio, jest tu teraz bardzo w modzie.	Bogać tam! Krzątają się wprawdzie, jak mogą. Wy­prawili kolację „w kraju i dla kraju”, naspędzali posażnych panien do „zaczarowanego lasu”, pokazali społeczeństwu łydki w „turnieju rycerskim”... Ale indyferentyzm ogółu!... Zresztą, u nas mało kto nosi szatę godną wykwintnego pędzla artysty.	Boże! A Zosia?	Cały dach u świętego Wojciecha dzieci jak wróble obsiadły!	Chodź-że mecenas, bo teraz, to już naprawdę jesteś nudny! Ale, ale!... czy pani będzie mogła przyjść do mnie po próbie?	Chrabąszcze nie dadzą!	Chrzciny, po starym zwyczaju, niebawem?	Coś zupełnie nowego. Wiesz, nasz jacht by, dajmy na to, zatonął i tylko ja bym ocalała i dotarła na tę wyspę. I żyłabym tam jak Robinsonka.	Czy bezpieczną tu będę, panie Don Kichot? bo widząc pana stojącego w podobnym ubraniu, nie wiem, co mam myśleć o tym.	Czy się panu ta robota nie przykrzy? Jeżeli cię nikt nie pilnuje, to mógłbyś sobie często odpoczywać.	Dlaczego oddawna ich tam nie zamknięto?	Dlaczegóż, Ned, dlaczego?	Do domu! do matki! Nie szukajcie winnego, ja sam winienem, to przypadek.	Dobranoc pani.	Dobrze. Ale milicja ani chybi cię zamknie.	Dosyć, żono mamy już tylko jedną córkę!	E! e! Motruno kochanie! coś ty mi się nie poprawiasz, nic z ciebie nie będzie! Jaka z ciebie gospodyni drzémać pod piecem. I wieczerzy nie jadła, i obiadu gotować nie myśli. Ja za ciebie wszystkiego zrobić nie mogę; rusz się i sama!	Głupstwo! Kocha się także, ponieważ się kochało. Oto sekret: zasada ogólna, nie żeń się nigdy sierżantem, kiedy możesz zostać księciem Gdańska i marszałkiem Francji. Toteż widzicie, jaką partię zrobił du Tillet. Ożenił się z córką hrabiego de Granvilledu Tillet ożenił się z córką hrabiego de Granville	Herr Meister, co to jest?	Huniady!	I jakże się stało, że chcesz żenić się z nią?	Ile czasu?	Ja pochodzę z Warszawy, z samej Warszawy. I z bardzo byle jakich Judymów...	Ja tutaj w nocy już być?	Jak sądzisz?	Jeszczeby też!.. za samo odnowienie wezmą te skurczybyki...	Kiedy go zastawiła, to trzeba było ją w zastaw brać!	Kiedy?	Ku rogatce? Nie.	Kurara jest niewątpliwa. Paraliżuje mowę, oczywiście... krzyk... Paraliżuje nerw błędny. Również ruchy. Nie zostawia absolutnie żadnego śladu. Ani kropli krwi. Przypadek... Niech się pani uspokoi... Zaraz skończy...	Lampa z wolna przygasała. Wuj Gedali:	Litości! Co za ignorancjaignorancja sapnęła Tu-Tu.	Małoż to płynów znieczulających? Jakikolwiek.	Mnie macie ojcze na myśli! Niestety, o mnie nie pomyślicie nigdy...	Moryc, ty jesteś podły żydziak!	Mój Madziuś po co mamy udawać... Wiesz, jak cię kochał Stefek... a ja dodam, że kocha cię do dziś dnia, może nawet bardziej... Gdybyście się pogodzili... gdybyś wyszła za niego, on pod wpływem radości przebaczyłby mi moje przywiązanie do Kazimierza...	Mów mi to. Chcę słyszeć. Chcę, żeby mi się zdawało.	Na rozkaz podprokuratora królewskiego?	Na zasadzie prawa i sprawiedliwości. A miałeś mnie pan za umarłego i zdawało ci się, żeś już zupełnie bezpieczny? Sądziłeś, że Sekwana trupa mego nie wyrzuci! Wysyłałeś służbę swą na zwiady, a w domu, gdzie mieszkam, mówiono ci, żem przepadł bez wieści. „Wybornie nie mam już potrzeby obawiać się swego przeciwnika”. Ale podczas gdy winszowałeś sam sobie łatwego triumfu, przyjaciele moi czuwali, a oczy ich, bystrzejsze od oczów miejskich pachołków,  spostrzegły mnie spoczywającego bez przytomności na mieliźnie, na którą cisnąłeś mnie w zbytnim pośpiechu. Dzięki temu dzielnemu młodzieńcowi i tej odważnej dzieweczce wydobyty zostałem z tego błota, gdzie inaczej marnie bym dni swoje zakończył. Jeśli ukrywałem się aż do tej chwili, jeżeli rozmyślnie kazałem rozgłaszać wieści o swym zniknięciu, czyniłem to w tym celu, aby cię przydybać i ugodzić w samej chwili twego triumfu. W takiż sam sposób i ty chciałeś kiedyś zgubić Manuela.	Naraz, mężczyzna wysoki, brunet, gładkiego obejścia... wiesz co? zupełnie w rodzaju twojego, d’Artagnanie.	Nie będzie tego roku wielkich frachtówfracht (z niem.)	Nie pleć, babo nie wspominaj!	Nie pragnie pani wrócić na scenę?	Nie, Jur, to tylko prawda. Niedobrze jest liczyć na cośkolwiek, choćby na mus.	Nie, łaskawy panie, ale ja się nie dam oszukiwać!	Niewątpliwie Coś słyszałem, jakoby siostrzeniec i ciocia... byli ze sobą... hm! Co mnie jednak zastanawia to to, że właśnie pani Hennebeau rzuca się na szyję Cecylce.	No, cóż pan sądzi o stanie mojej żony?	No, mój Szwejku, dajmy już spokój temu gadaniu	No, na świętego Akcjonariusza opowiadajże raz.	O czym?...	Ot, ir lietuviška besiedabesieda atsiliepė Kurpiūnas besigerėdamas svečiais.	Pani nosisz żałobę po matce może lub po ojcu...	Pochowałam zapałki. Zresztą one do tego przyzwyczajone. Będą siedziały po ciemku aż do mego powrotu. Wczoraj Kazio tylko westchnął, żeby choć było światełko... Ja mu mówię: „Nie można, Kaziu.”	Polityką się nie zajmuję.	Polowanie nasze nieskończone jeszcze, bo się nawet nie zaczęło. Cierpliwości! Przecież spotkamy jakie zwierzę w pierzu lub sierści; nie w tym miejscu, to w innym.	Postanowiłem życie moje poświęcić poszukiwaniu prawdy.	Przepraszam śliczną koleżankę za moją nieobecność	Ranny.	Robi się, co można. Maleństwo to ma nawet osobną mamkę, ale...	Sztuka jest dla wszystkich, którzy jej chcą Artystką jestem; to, co mam w sobie, muszę przed ludźmi wyrzucić ruchem, głosem. Tworząc, nie pytam się wcale...	Słyszycie dzwony?	To dobrze. Ale chcesz mi pan o czymś powiedzieć?	To takim jesteś mężem, takim ojcem!... takim dyrektorem?!... Pozwalasz mi ubliżać takiej... ulicznicy i nic nie mówisz?... znieważa twoje dzieci, i nic nie mówisz? zrywają spektakle, i nic nie mówisz?!...	To, naturalnie, powiedziała mi w braku czegoś innego, więc niech się pan zbytnio nie cieszy. Trzeba było o czemś powiedzieć słów kilka, a że nie mamy nic wspólnego...	Trudno, doprawdy, uwierzyć. Masz ciepłą rękę. Brygido, czy naprawdę sam Halny Dziadek przywiózł dziecko?	Tylko do czego?	Tą drogą koło gryki, a potem tą miedzą, co to taka cała błękitna od cykorji.	Uczyń to waćpanna! uczyń!	Voyons, a to nowa rzecz! Już po panu nie spodziewałem się takiej antytezy.	Waćpan nigdy chyba nie spotkałeś jej oczu! począł chłopak z zapałem, takiego wejrzenia żadne męzkie nie mają oczy!! A to unikanie, by wzrok zdradzający ją, nie spotkał się z memi oczyma... Pobożanin na honor! klnę ci się, to była kobieta, dziewczę cudowne! coś nadziemskiego... Ja...	Wciąż mówisz o przyszłości. Królestwo Boże!	Widzieliście wy, moi ludzie... Jeszcze toto do sztuby nie weszło, a już taki rezon. A cóż to będzie potem? Ojcem swym, rodzicem gardzisz?	Właśnie że poskarżę ojcu. Niechby gdzie, broń Boże, iskierka padła, tyle lat ciężkiej pracy ludzkiej, tyle kunsztownych dzieł poszłoby z dymem. Gadaj, po coś tu przylazł?	Znajdą. Chyba ty mnie schowasz między beczkami w bazarze? Ty mój krewniak!	Żyw będziesz i wraz się zakochasz, byle jeno nie w księżniczce Barbarze, bo ci ją drugi wojewodzic sprzed nosa sprzątnie.
Tu nie ma żadnych gazów trujących Jest coś tysiąc razy gorszego. Uważaj, Bondy, co ci teraz powiem: przechodzi to ludzki rozum, ale szwindlu nie ma w tym ani za grosz. No więc ten mój Karburator spala materię naprawdę, tak doszczętnie, że nie pozostaje z niej ani pyłek... Albo ściśle rozbija ją, rozprasza, rozkłada na elektrony, spożywa, miele, nie wiem po prostu, jak to nazwać. Jednym słowem zużywa całkowicie. Nawet pojęcia nie masz, jaka olbrzymia siła tkwi w atomach. Pół korca węgla wystarczy ci na to, aby opłynąć wielkim statkiem świat dokoła, oświetlać całą Pragę, pędzić największą fabrykę, w ogóle co chcesz. Orzeszkiem węgla będziesz ogrzewał całe mieszkanie i będziesz gotował dla całej rodziny. A wreszcie nie potrzeba ci nawet węgla: zapalimy sobie pierwszy lepszy kamyczek albo garstkę ziemi, po którą sięgniemy przed sienią domu. Każdy kawałek materii zawiera więcej energii niż olbrzymi kocioł parowy. Chodzi tylko o to, żeby ją wyżąć! Żeby umieć materię spalić dokładnie! I wiesz, Bondy, ja to umiem. Mój Karburator to umie. Zgodzisz się ze mną chyba, że taka rzecz warta jest dwudziestu lat pracy.	Rozumiem, aż nadto dobrze rozumiem, i tak przejrzałem do głębi twych myśli, że wiem dobrze, do czego zmierzają te wszystkie twoje przysłowia i kadencje. Mój ty biedaku, ja bym ci był dawno już z całego serca wyznaczył pensję, gdybym tylko mógł był gdzie  bądź się doczytać w jakiej historii, ile rycerze błędni płacili swoim koniuszym na rok lub na miesiąc, ale w całej historii ani wzmianki o tym, ani jeden rycerz pensji nie płacił koniuszemu, koniuszowie służyli zawsze tak i nagrody tylko otrzymywali, jak Pan Bóg poszczęścił ich panom, dostawali wyspę jaką, albo tytuł świetny przynajmniej i wychodzili na panów. Jeżeli pod takimi warunkami chcesz wrócić do mnie w służbę, to i owszem, jeżeli nie, kłaniam uniżenie, boć rozumiesz przecie, mój przyjacielu, że dla twoich pięknych oczu nie mogę porzucać starych tradycji błędnego rycerstwa. Róbże więc sobie, jak ci się podoba, wracaj do domu i naradź się z Juaną. Jeżeli ona zgodzi się na to, żebyś służył u mnie w nadziei pięknej nagrody, to dobrze, biorę cię z chęcią, a jeśli jej się to nie podoba, ani tobie, no, to drugie dobrze, a my sobie dlatego dobrymi przyjaciółmi zostaniemy, bo ja się wcale gniewać nie będę; póki ziarno w gołębniku, nie zbraknie gołębi. Przestrzegam cię jednak, mój synu, że nadzieja czegoś dobrego warta często więcej, niż lada lichota w ręku, szkoda naboju na kota, kiedy sarnę masz pod nosem. Widzisz, mój Sancho, że i ja sobie z przysłowiami umiem także dać radę, ale ja mówię po prostu z mostu, szczerze i otwarcie, i powiadam ci bez żadnych andrybów, że jeżeli nie masz ochoty dzielić losów ze mną, to niechże cię Pan Bóg błogosławi, to się i obejdzie. Nie zbraknie mi koniuszych, kopami prosić się będą, i posłuszniejsi, pilniejsi, a nade wszystko lepiej język za zębami trzymać umiejący, i nie z taką wyprawną gębą jak ty, rozumiesz?	Nie pytaj! Ja widocznie nie umiem żyć inaczej, jak tylko w bajce. Może to nawet całe nieszczęście, że ty tego nie rozumiesz. Nie powinnam była wcale wychodzić za mąż. Spodobałeś mi się, więc trzeba mi było spędzić z tobą rok czy pół roku, a potem iść sobie.	O, niektóre ustępy są w niej bardzo ładne! Na przykład to opowiadanie o Józefie jest cudowne! Ale gdybym ja był Józefem, nie przebaczyłbym braciom. O nie, moi panowie! Wszystkim poucinałbym głowy. Pani Linde była strasznie wściekła, gdy jej to powiedziałem, zamknęła biblię i powiedziała, że nigdy mi już jej czytać nie będzie, jeżeli będę tak mówił. Więc nie mówię nic, gdy czyta w niedzielę po obiedzie. Myślę sobie tylko rozmaite rzeczy i nazajutrz opowiadam o tym w szkole Emilkowi Boulterowi.	Niech mi pan wierzy jeszczem się nigdy nie czuł tak wzruszony.	Tak, i nie ruszą się z miejsca, dopóki nie wzejdzie księżyc.	Zabić Dantèsa? Kto tu mówi o zabiciu Dantèsa? Ja na to nie pozwolę, to mój przyjaciel; on dziś rano chciał się podzielić ze mną pieniędzmi, jak ja się z nim podzieliłem. Nie chcę, żeby go zabijano!...	O ile mnie rachuby nie mylą, tak.	To się stanie, jeśli się ich nie pozbędziesz zawczasu, wołała księżna. Nie chcę cię znać, nie chcę się zwać twoją żoną, jeśli nie masz panem być, a na łasce panów braci siedzieć udziałowém książątkiem. Poszłam tu sądząc że królować będę nie słuchać! Wstyd mi! srom mi!	Nie ma powodu, panie, abyśmy mówili o tym, co jest w najzupełniejszym porządku.	Chodziłam sama w puste ciemniki tęsknic, żebyś raz jeszcze spróbował napaść tak samo i żebym cię mogła zabić od jednego ciosu, ale nie rzemiennego pręta, nie! Żebym cię mogła zabić od jednego ciosu sztyletem w huczące serce. Miałam go zawsze w pogotowiu...	Mój mości panie! czyli się waćpanu w oczach tylko nie pomieszało lub czyś częściowej porażki za ogólną klęskę nie poczytał, bo to, co powiadasz, całkiem imaginację przechodzi.	Słuchaj-no pan, profesorze, czy pan nie raczy być grzeczny? Ja nie przyjmuję tutaj ladacznic	Król nie jest obłąkany, przyjacielu... nie troszcz się o sprawy, które cię nie obchodzą; twoje buntownicze słowa mogłyby cię przyprawić o nieszczęście.	Kto ja jestem? Z bandą szlamowiecką jestem stowarzyszony. Nigdy się w politykę nie wdawałem. U nas surowo pilnowano, żeby z partiami nie zadzierać. My mieli swoje interesy. Z bogatych okup my brali. Naczelnik powiatu nam płaci, naczelnik żandarmski płaci, kapitan płaci, rejent i doktór płacą. Płacą dziedzice w okolicy raz w miesiąc. Wszystkie Żydy kupcy też, i sam rabin płaci.	Nie śmiałem... Bałem się, żeby nie mówili o mnie, że Żyd musi się wszędzie wkręcić. I dziś nie przyszedłbym, gdyby nie troska o dzieci.	Ale to tak jest, jako Zyndram z Maszkowic powiadał: Drezdenko to jeno kamień, przez który się ślepy przewalił.	Ech, czy pan nie widzi, że Brichot jest śmiertelnie zakochany w pani de Cambremer?	Nie wiem, czy cię radzi zobaczą.	Niech cię Bóg błogosławi, boś młody, uczciwy i wiem, że nie miałeś złej intencji. Ale to, co ty mówisz, mówi twój książę, za nim wojsko, szlachta, sejmy, pół Rzeczypospolitej	To dziwna istota Nie mogłem się wywiedzieć, jak to było, dość, że ona pierwsza go znalazła, ona pierwsza dała mu ratunek, ona pierwsza wezwała całą czeredę doktorów	Nie przyjmuje jeszcze? Ależ ja nie jestem obcy...	Tak, na własne oczy; tak wyraźnie, jak teraz widzę pana.	Nie, Wasyl. Nie mogę zostać twoją żoną. Twój ojciec nigdy się na to nie zgodzi.	Czy nie mógłby mi pan powiedzieć, gdzie tu mieszka pan Mequinez?	I powiadacie, że nie warto o tym gadać?	Jakoż to? Onym oczkiem? Nie może być.	Nie dobroczynność przy dźwiękach trąb wydaje mi się zbyt afektowana.	No, no Widzę, że nic się nie zmieniłeś, panie morderco.	On chce mnie zjeść, tak jak pradziad jego zjadł mego pradziada.	Tak jest, dla czegoż to ją zadziwia?	To babcia nic nie ma przeciw zerwaniu słowa?	To nie może być! Niech Benedykt przyjdzie do kredensukredens (daw.)	Zatem przychodzisz, ale to nie wszystko. Pan de Rubempré zostaje jednym z naszych, popieraj go zatem w swoim dzienniku; przedstaw go jako chwata zdolnego uprawiać wielką literaturę, aby mógł umieścić przynajmniej dwa artykuły na miesiąc.	Ale myśmy tak zrozumieli, panie.	Ceny nie naznaczam.	I słuchaj go na zdrowie. Nikt ci tego nie zazdrości.	Jeśli go uchroni, to pewnikiem habit wdzieje, bo powiadam waćpaństwu, że takiej żałości, jakom żyw, nie widziałem... A szkoda żołnierza! Szkoda!	Właśnie tak	Jużto moja Tekluniu ja się tego zawsze spodziewałam, że takie poczciwe kobiecisko musi prędzej później do niego przywiązać. On, to także poczciwy z kościami.	O ty potworze! Rozumiem cię: więc ty się dąsasz, aby mnie przekonać o tym, że mnie kochasz!	Ależ zastanów się tu chodzi o kobietę, o kobietę porwaną, której bez wątpienia grożą, torturują zapewne, za to jedynie, że wierną jest swej pani!	Co ci jest?	Dziecko, Przyjaźń odpowiedział. członek najniższej kasty w Indiach; przen. wyrzutek.; ale pomimo to jest w tym dziecku coś takiego, jakby płynęła w nim krew książęca!	Może mi pan powiedzieć, co się stało z Łęckim?...	Rycerz, Honor ogrodzenie placu turniejowego, przen. sam turniej. potyka, potykał ci się i ze Zbyszkiem, bo było siła gości rycerskich w Malborgu i mistrz gonitwy wyprawił. Pękł Ulrykowi poprągpopręg łatwo. go mógł Zbyszko z konia zbić, ale on to ujrzawszy, prasnął  glewięglewia	To jest niespodzianka, bo Mela chce być na imieninach u pani Trawińskiej.	Zejdźmy na dół do umywalni i zobaczymy, jak to wygląda. Jeden może trzymać lustro, a inni będą się oglądali.	Zgadzam się najzupełniej ze zdaniem pani	Podoba mi się ta rezolucja Kiedy się jest skazaną na takie niedole, trzeba mieć ten spryt, aby je przekształcić na cnoty.	A cóż to za niespodzianka! a toż jakie śliczne dziecię w pańskim domku? czy córka?	Ależ na Boga, Edyto, przecież to ja sam jestem!	Brata odnalazłam, widywałam go przy twojej pomocy, przyniosłam mu otuchę, a choćem jeno dziewką, mogę być swoim użyteczna	Chciałeś się ode mnie odczepić.	Czy będziemy dziś ob-jadowali? moje żołądeczko opadło usque ad talones.	Czy pan przypuszcza, że z tą moją znajomością mogłabym dostać miejscemiejsce	I co najważniejsze zdobędziemy dowód, według mnie, całkiem dostateczny, na to, że zamek należy do tej niewiasty.	Ja wziąłbym sto pistolów.	Jest tu... Nira.	Jeśli Van Gould sądzi, że Indianie są w stanie nas powstrzymać, to srogo się myli. Będziemy szli dalej wbrew wszelkim przeszkodom.	Jutrzejszy dzień rozstrzygnie Zwycięztwo pewne... Ono podźwignie wojsko i sił mu doda...	Odpowiem, panie przewodniczący, podobnie jak i na inne, ale każde w swoim czasie.	Rachuję, że musiał kaj w chałupie schować... jak uważacie?	Serio? Musisz koniecznie być u rodziców?	Tam do licha, zdaje mi się, że pod każdym rządem parowie Francji jeżdżą Pietrkową budą. Biorę miejsce w środku	Z tej strony jesteśmy już zapewnieni Jeżeli zapinki wysłane miały być do Francji, później, niż pan, tam przybędą.	Zgoda. Dziś jeszcze z nim się zobaczę	A już, od lasu granicęśmy minęligranicęśmy minęli	A więc?	A żona twoja, a dziecko?	Chwedko: I dostawi, jakem Czapliński.	Czego?	Dlaczego?	Dobrze!	Dobrze. Niech ten człowiek czeka jutro w moim domu na przybycie trybuna, którego jutro poprosisz w moim imieniu, by rano mnie odwiedził.	Gdzie pan zechce i kiedy pan zechce! Wybór broni również do pana należy.	He, he! Przykazanie drugie brzmi trochę inaczej.	I któż tam był?	Kiedy wasz ślub?	Kogóżby? Ferdynanda oczywiście	Kondratkowej, wtrącił Roman.	Morze, Tajemnica zagadnął nareszcie	Mówmy, ale o czém inném.	Nasz ci to patron. Witajcie, panie, w podróży.	Niepodobna?	Nita? To twoja siostra?	O dla Boga! Pan Podbipięta zginął? Taki hojny pan i cnotliwy!... Aż mi dech zaparło... Zali oni takiemu mocarzowi mogli dać rady...	Och, mój Boże, poprostu chciałam mieć towarzystwo przy kolacji.	Okropność!	Oszalał poczciwiec!	Pani przypisujesz mi duszę bardzo niską, jeżeli sądzisz mnie zdolnym frymarczeniafrymarczyć (pogardl.)	Prawdu każe!	Przysięgasz mi?	Sądzę, że obrażona miłość własna zniewoliła pana do odegrania niecnej komedii, której ofiarą padłem. Z tego powodu budzisz pan we mnie więcej współczucia niż nienawiści. Namiętność bywa szaleństwem, doprowadzić ona może do wszystkiego, nawet do pożądania zguby rywala.	Słuchaj! Doradziliśmy Proutowi, aby was odesłał z powrotem do pracowni.	W których, przepraszam?	Widział pan?	Wszyscy (doskakują do niego)	Za pracą. W Czumce robiłem w tartaku. Tartak zamknęli. Ludzie mówili, że tu, w Chotymowie, dostanę zajęcie i zarobek.	Złamiesz mu serce i zrujnujesz przyszłość
A dziecko?	Nie wiesz jednak może, że zanim Emilka uciekła z domu, była miłosierna dla niej, pomagała jej wraz z Hamem. A i to dodać muszę, że wówczas wieczorem, gdyśmy rozmawiali w oberży, podsłuchiwała u drzwi naszą rozmowę.	Pewnie, że On nad wszystkimi. Ale to byłoby tak, jakoby mi, nie przymierzając, twój ojciec chłopa pobił, a ja bym do Krakowa do króla na skargę jechał. Co by mi ta król powiedział? Powiedziałby tak: „Ja nad całym Królestwem gospodarz, a ty do mnie z twoim chłopem przychodzisz! A to nie masz urzędów? nie możesz iść do grodu, do mojego kasztelanakasztelan dziś popr.: pośrednik.?” Pan Jezus jest gospodarzem nad całym światem a od mniejszych spraw ma świętych.	Sumy nie byłyby od razu tak wielkie. W pierwszej transzytransza	Tak. Bardzo przykre wiadomości. Wie pan kto telefonował? mój wspólnik, pan Czaban.	Twój list? Ach, tak, przypominam sobie. Nie czytałem go jeszcze, Henryku. Obawiałem się, że znajdę w nim coś, co by mi się nie podobało. Szarpiesz życie na strzępy swymi epigramatamiepigramat a. epigram (lit.)	Ty znałaś Woydę? Prawda! Przypomi... Przecież ja wszystko rozumiem. I wiem nawet wszystko. I o jego strasznym końcu przez tamtą! I tę rzecz jeszcze straszniejszą wiem teraz że wszystko lepsze w tęsknotach tych ludzi, a co oni tak zamącili... Ja na źródło tego wszystkiego trafiam teraz ślepa! Jak to oni powiadali? „Prawdziwość uczuć?” Tyś ją tylko dawała życiem całym, uczuć cichością i jeszcze większą ciszą tego, coś czyniła, więzieniem twoim, krwią z ust plutą. I wszystkim, czego ja nie wiem. I wszystkim, co będzie. Jak oni to nazywali to drugie? „Sumienie ruchu?” Powiedz!... Ty niema. Rozumie się. Ty na śmierć nawet nie miałabyś słowa przerażeń, tylko uśmiech może smutny. A oni wszyscy są z kłamstwa słów! I kłamstwa wyobraźni, która się rodzi... O, z niesytości dosytów chyba! By płodzić w myślach rozkosze większe od zaznawanych. Och, ja pamiętam każde słowo z tego, co Lena wtedy opowiadała. I rozumiem teraz dopiero. On miał słuszność.	W hełmie i w opończy pana komendanta; żołnierze go nie poznali, noc była ciemna.	Wie pani! w Warszawie jesień nie jest tak straszną. Ciekawam, czy też noszą jeszcze figara?	Więc w niedzielę? odezwała się pani Noskowa... W niedzielę! Tak, mój księżuniu... zapowiedzi sobie później wyjdą.	„Rybak”? A tak, podobny, istotnie,..	A którędy jechać?	A ten drugi wysoki i ponury, który wydaje się zatopiony w swoich wyrachowaniach?	A to co? Byłem pewny, że uczycie się walczyć za ojczyznę.	A tymczasowo dokąd się jéj N. Pan udać każe?	A wy?	Ach, czy ja wiem... Byłem na pół obłąkany... Prawda, że reflektował mnie profesor, tłomaczył zachowanie się panny Magdaleny względem nas... Już zacząłem uspakajać się, gdy spadła plotka o tym urzędniku i o zapisie majora...	Ależ oni im nie odpowiedzą?	Allan, uspokój się	Bo obracał dziesięcioma milionami rubli więc nawet zrobił mniej, niżby mógł...	Będzie dobrze płacił?	Chętnie przystaję	Co mu jest? Wściekły!	Co takiego?	Czułe, strzałą przeszyte serca!...	Czy ja wiem? Może i ja zdecydowałabym się na jakie szaleństwo...	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	Doprawdy, zrobiłbyś to?	Dzień dobry, signoresignore (wł.) rzekła Bona uprzejmie	Gdzież, do jakiego konsystorza podasz prośbę? przecieżeś się tu nie żenił!	Głupie oślisko! nikto cię za ogon nie ciąga... a siedź se choćby do jutra!	I gorzej jeszcze. Pasożyt tylko się karmi na koszt swego gospodarza, a ja się jeszcze ubieram, jeżdżę za granicę i szukam rozrywek...	I nic więcej wam nie powiedział?	I pobłogosławi	Ja miałbym cię zabić? Ja? Nie... nie... zabić ciebie? Nie zrobię tego! Nie mógłbym. Spójrz!	Ja nie grałem. Rozpoczniemy na nowo	Jak waćpan możesz suponowaćsuponować (z łac.)	Jest nas milion, rachując lekko nie sto tysięcy; ale to zresztą prawda: szlachta wszystka do siebie podobna, bo inaczej nie byliby zakonem takim, jakim są i jakim im Pan Bóg być przykazał; ale zawsze pomiędzy człowiekiem a człowiekiem jest pewna różnica.	Jest w dawnej polszczyźnie płazami nazywano zimnokrwiste zwierzęta pełzające, a więc także węże; potem słowo to stało się naukową nazwą gromady Amphibia (obejmującej żaby, salamandry itp.); dziś o wężu mówimy: gad. za złą wróżbę i za zapowiedź, że ucieczka im się nie uda.	Juści, co krzywdę dobrze pamiętamy.	Krótko mówiąc, może by mi pan zechciał przedstawić swe świadectwa. Mam tu kolegę, przyjaciela, młodego Krafta.	Kto ona jest?... Jak się nazywa?...	Ktoś idzie z dołu...	Któż tam mieszka?	Marzenie	Między starszymi naszej kongregacji utrzymuje się wiara, że głos tego dzwonu zapowiada rychłą śmierć ksieni lub zdradza ciężki grzech jednej z nas. Jak długo jestem tu wieżniczką, nigdy jeszcze ręka moja nie wprawiła w ruch jego serca. Przeklęty to intruz.	Mnie one żywiej obchodzą, bom z nauką i książkami zerwał, i stałem się próżniakiem, a bądź co bądź, zięć Zygmunta jest moim panem. Albrecht jest mężem szlachetnym, mielibyście w nim dobrego sprzymierzeńca, a robicie go sobie wrogiem. Jest to człowiek silnej woli, wytrwały i czynny, niełatwo go spożyjecie, a Czech się on nie wyrzecze...	Może Niepołomski jest w kraju. Przecież powinien pani szukać	Nic nie powiedziałam. Daj spokój!	Nie brałbyś mi tego wcale za złe. A dziś z powodu śmiesznych uprzedzeń, które kobiecie narzucono...	Nie domyślam się.	Nie przyjechał? Pan Szymon mówi, że nie przyjechał!... To te chłopcy znów mnie zwiedli. Przybiegli i krzyczą: „Przyjechał!” Ale czy na pewno nie przyjechał?	Nie! Księżyc świeci i niedaleko. Pójdę piechotą...	Nie, proszę pani; pan Dolewski wrócił z uniwersytetu przed trzema laty, a ja szósty rok jestem u pani. Ale i wtedy, bywało, przyjeżdżał na wakacje, więc często widywałam i jego, i matkę.	Niestety... hm, no jeżeli pan tego żąda.	Niezwłocznie. Nie jesteśmy stronnictwem politycznym I nie chcielibyśmy stwarzać pozorów, które by upoważniały nowych naszych władców do zaczepienia kolei. Pan nic nie ma przeciwko temu, panie Gould?	No przecież bank, dowiedziawszy się o samobójstwie...	No, więc, co to jest, jeżeli nie naiwność?	O czym ten chłop gada?	O nie! Nie!	O nie, Peggotty! Wiem przecież, co to cierpienie, i gdyby to był tylko żal taki, nic bym nie mówił, ale to co innego, co innego...	O, a żona da panu urlop?...	O, ja bym chciała stu różnych rzeczy! A nawet, gdyby wszystkie spełniły się razem i wtedy nie byłabym jeszcze szczęśliwa!	On u Mieleszki w dragonach chorągiew nosi, do czego rozumu nie potrzeba. A zrobili go oficerem, bo się księciu z pięści podobał, gdyż podkowy łamie i z chowanymi niedźwiedziami wpół się bierze, a takiego jeszcze nie znalazł, którego by nie rozciągnął.	On?... Mój dependent!	Otóż ja nie chciałam iść zamąż, bo chciałam się poświęcić sztuce Zresztą mnie tutaj duszno i ciasno, nienawidzę przymusu, kłamstwa, konwenansów, pruderji, jakie panuję na prowincji.	Owę to sławną Anusię, o której przed niejakiem czasem tyle mówiono?	Pamiętam Przyznam się panu, że sama byłam bardzo zaintrygowana wówczas. Wiem tylko jedno: że stryjenka przed ślubem uchodziła za jedną z najpiękniejszych panien w Sandomierzu i że cieszyła się dużym powodzeniem.	Pan hetman mnie przełożonym nad artylerią kamieniecką uczynił więc przyjechaliśmy z żoną do Kamieńca. Tam dowiedziawszy się o terminach, które was spotkały, wybraliśmy się bez zwłoki do Chreptiowa. Chwała Bogu, mój Michale, że się wszystko szczęśliwie zakończyło. Jechaliśmy w strapieniu wielkim i w niepewności, bośmy jeszcze nic nie wiedzieli, czy tu na radość, czy na smutki przyjeżdżamy.	PardonPardon (fr.)	Piękna wierność!...	Pochwalony Jezus Chrystus!	Poczciwy z kościami człowiek, mosanie tego	Podobała ci się? Hę?... Czy to nie ty podałeś mi wtedy czapkę?...	Prawda, że ona ta otwartej ręki la ludzi nie miała, wynosiła się nad drugie, jak wszystkie Boryny, ale szkoda kobiety, szkoda!	Prócz tego mam słowo i obietnicę jenerała Wittenberga, daną w imieniu jego królewskiej mości, iż jeśli cały kraj pójdzie za naszym zbawiennym przykładem, wojska szwedzkie wnet ruszą na Litwę i Ukrainę i nie wprzód ustaną wojować, aż wszystkie ziemie i wszystkie zamki będą Rzeczypospolitej powrócone. Vivat Carolus Gustavus rex!	Pyszny jesteś... Zamiast wydać obiad na znak radości, to ten się boi... A cóż ty myślisz, że wówczas byłeś zdrów, kiedyś wariował za jedną kobietą? Dziś jesteś zdrów, kiedy ci się wszystkie podobają, i nie masz nic pilniejszego jak postarać się o względy tej, która ci najlepiej przypadnie do gustu.	Rozmaite rzeczy. Zaraz po obiedzie muszę być u profesora Waskowskiego.	Róża, nie chodź, ja ci dokończę kawał.	Strzały aż tu słychać, tam bitwa! Boże, zmiłuj się nad nami!	Stąd chyba, skąd i słabość bierze początek: jest przyrodzoną	Sztuki, patrzcie panie, sztuki!	Słuchaj, Taboureau, oddaj mu jęczmień jak najprędzéj, albo nie licz już więcéj na szacunek ludzi. Wygrywając nawet uchodziłbyś za człowieka bez czci, bez wiary, bez uczciwości...	To do ciebie, lub do mnie.	To nie strych, ino piętro. Strych jest jeszcze wyżej, pod dachem, jak u nas.	To pani powie, że ja jestem pani guwerner.	To rozpaczliwe ale jest rada.	Tysiąc czterechsetny siedemdziesiąty dziewiąty.	Tyś jego matką żaden opiekun nie zastąpi mu ciebie, dozwól mi iść, lub uciekajmy razem...	W jakim sposobie?	W takim razie, ta siła nieczysta może pastwić się nad Baskervillem równie dobrze w Londynie, jak i w Devonshire. Szatan, którego działanie byłoby umiejscowione, nie byłby groźny.	Walek.	Wedle rozkazu!	Widziałem to ale radzić nie umiem, jeżeli wy nie potraficie, jeżeli ks. biskup Krasiński, marszałek Radziwiłł, nie mocni są temu się oprzeć. Krajczy i podczaszy jeszcze dosyć mają zachowania i łaski, aby nam wszystkim usta pozamykali.	Wiem, że panie zawsze umieją role, ale mężczyźni...	Wyćwierywyćwiery	Zara! Byłem tam, to na wybrzeżu.	Ładnie pani haftuje.	Ścierwy, ukrzywdziciele!	Święty Antoni! Oto nas na durniów wystrychnięto.
Hm! Ty milczysz i ani myślisz mi odpowiedzieć na moje pytanie. Ja się temu nie dziwię i zdaje mi się, że cię rozumiem zupełnie. Położenie twoje, lubo dziś jest szczęśliwe, bo posiadasz wzajemność Zosi, która jest szczęściem dla ciebie, jednak nie jest godne zazdrości. Człowiek głupi byłby najszczęśliwszy na twoim miejscu, ale ty masz rozum i widzisz aż nadto jasno, że dobra fantazja i poczciwość twoja, z którymi się wybrałeś i przez połowę już przeszedłeś tę drogę, powinny cię były zawieść całkiem gdzie indziej, niż cię zawiodły. Pomijam już wcale twoje utarczki z tym diabelskim człowiekiem, które, jeżeli Bóg łaskaw na ciebie, całkiem już się skończyły; pomijam różne przykre i fatalne terminy, przez które brnąć musiałeś w tej drodze; pomijam to na koniec, że cię los zagnał do takiej rodziny, nad którą zdają się wisieć jakieś same nieszczęścia i niezwyczajności; pomijam to wszystko, chociaż wiem, że cię to mało dojmuje i Bóg nie wie czego nie dałbyś za to, gdyby być mogło inaczej; jednakże tego pominąć nie mogę, że stolnikowa sama jest po prostu dla ciebie trucizną. Ja i to wiem dobrze, że ty, jeżeli dzisiaj na twojej drodze nie postępujesz dalej, czynisz to dlatego, żeś już utracił zupełnie ufność i cześć, i szacunek dla pani Strzegockiej i podczas kiedy z wielką przykrością tylko otwierałbyś po raz drugi przed nią twe serce, obawiasz się jeszcze daleko większej przykrości, bo odpowiedzi odmownej, a przeto niemałego na teraz dla ciebie nieszczęścia. Ale, mój Marcinie! Bądź jak bądź jest, tak dłużej pozostać nie może. Kto chce być mężem takim, jakimi bywali ojcowie nasi, nie dość dla niego, jeżeli jest trwały w przedsięwzięciu, ale musi mieć także odwagę zawodom i cierpieniom serca zaglądnąć w oczy i znieść je mężnie, kiedy tego potrzeba; zaskorupianie się w teraźniejszości przed niepewną przyszłością, to przymiot niewieściuchów i niedołęgów. Tymi słowami nie chcę bynajmniej tobie przymawiać, bo znam cię innym, ale dążę do tego i niewzruszenie stać będę na tym, ażebyś zaraz się decydował i powtórną deklarację uczynił. To jest, coś powinien, co musisz zrobić najdalej do dni kilku. Nie taję tego przed tobą, iż twoja Zosia podobała mi się dosyć z wejrzenia; przypomina ona Jadwisię w owej chwili, kiedym się starał o nią, przechodząc także niemałe duszy i serca tortury, i mam w Bogu nadzieję, iż pożycie z nią nagrodziłoby ci dostatecznie wczorajsze i dzisiejsze frasunki, ale i tego nie taję, iż tak rozumiem, że jesteśmy w wigilii drugiej dla ciebie rekuzy. Wszakże tak czy owak koniec raz zrobić potrzeba.	Tak. Wciąż milczy. Widocznie krępuje się matki. Pani Symieniecka musi je ostro trzymać. Bardzo eleganckie panny. Co to jednak znaczy urodzenie i pieniądze. Moja droga, nie martw się. Jeszcze i ja się dorobię. Życie przed nami. Nie martw się.	Bucholc mówi, cicho! Ja jestem punktualny, jak mi raz powiedzieli, że brać pigułki co godzina, to biorę co godzina.	Tak, to ja, Hiszpan z lasu we własnej osobie Nie chciałeś mnie powiesić, a więc żyję.	Juści prawo prawem Ba! chciałem potem pozywać wszystkich, którzy byli w Szczytnie, ale powiadali ludzie, że Jurand narznął ich tam jak wołów, i nie wiedziałem, który żyw, a który zabit... Bo, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż, jako ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!	A jeżeli ja moje chce tylko pić i za dziewczętami biegać...	On się zmarnuje na całe życie, rozpoczynając od takiego tarabanienia się po okręcie Daj mu sposobność poznania paru zasadniczych prawideł. Żeglarstwo to sztuka prawdziwa, Harvey’u... ej, pokazałbym ci wszystko jak należy, gdybym cię miał przy sobie na...	Tak jest, panie bo w tym samym czasie, gdy pytałem was, ile kóz zostało przeprawionych, i jak odpowiedzieliście mi na to, że nie wiecie ile, w tej samej chwili zapomniałem wszystko, co miałem jeszcze do opowiedzenia, a prawdziwie szkoda wielka! bo reszta była najciekawsza.	Bracia nie będziemy się spierali o słowo. Zdarzenia, o których padły tu pożałowania godne wyrazy, są tego rodzaju, że zasługują na zastanowienie, rozważanie, a nawet na uwagę. Ja nie przeczę, że uczestniczyłem w pobożnych zebraniach, na których spoczęła specjalna łaska boża. Mam nadzieję, że to nie jest w niezgodzie z karnością Wolnego Mularza.	Czy mogę jej o tym powiedzieć? Chociaż nie! Zanadto zmartwiłaby się panna Helena usłyszawszy, że jej mściwy cios tak mały zrobił efekt...	Nie jestem tak szalony jak wy, ale za to więcej rozgniewany, lecz dajmy temu pokój, powiedzcie raczej, panie, co jeść będziecie dopóki nie wrócę? udacież się na drogę, jak Kardenio, wydzierać chleb biednym pasterzom?	Posłusznie melduję że stanowczo o nic innego chodzić nie może, jeno o pomyłkę. Kiedym otrzymał pański rozkaz, żeby panu zbębnić coś dobrego do zjedzenia, tom się zaczął zastanawiać, co jest najlepsze. Koło stacji nie było nic, tylko końskie salami i jakieś suszone ośle mięso. Więc posłusznie melduję, panie oberlejtnant, wszystko sobie dobrze rozważyłem. Na wojnie trzeba się odżywiać dobrze i pożywnie, żeby można było znosić wszystkie wysiłki marszów. Więc chciałem panu zrobić wielką uciechę i postanowiłem, panie oberlejtnant, ugotować panu rosół z kury.	Rozumie się, że ci to podaruję Podaruję ci wszystko, co tu się znajduje... póki stąd nie odejdziesz.	Darmo bo to już milczeć buchnęło to słyszę po całem mieście jak z armaty, a wierszyki nawet chodzą już po rękach. Ci co je stworzyli sami roznieśli.	Moją łaskę masz, a Danuśka ci dotrzyma. Wczoraj jeszcze mówię jej: Danuśka, a dotrzymasz-li ty Zbyszkowi? A ona powiada tak: „Będem Zbyszkowa albo niczyja”. Zielona to jeszcze jagoda, ale jak co powie, to i dotrzyma, boć to szlacheckie dziecko, nie żadna powsinoga. I matka jej była taka sama.	Bardzo! Bardzo! Chcę tak bardzo, że już więcej nie można.	Był to jeden z najtęższych w okolicy „szczurów wodnych”.	Czém-że to?	Jeden? Zatem dobry, skoro nie ma innych! A co to za sposób?	Nawet Syndykat Narodowego Zbawienia stałby się fikcyjną projekcją zbiorowego stanu psychicznego pewnej grupy społecznych zaprzańców Ale jeśli ktoś jeden ma odwagę być konsekwentnym psychologistą, tak, jak Kocmołuchowicz to wtedy, na stanowisku generalnego kwatermistrza nawet, można dokonać rzeczy cudnych w swej potworności.	Nie. Ona myśli, że już śpię. Nie ruszaj się.	No, jeżeli przyjdzie jeszcze do siebie to będzie dowód, że siedzi w nim diablo rogata dusza!	Słuchaj, Pew! tu już był ktoś przed nami! Ktoś przetrząsnął cały kufer i przewrócił w nim wszystko do góry nogami.	To Anusia Borzobohata-Krasieńska Wszyscyśmy się w niej swego czasu kochali i Michał także. Bóg raczy wiedzieć, co się z nią teraz dzieje.	Że ty, moje dziecko, kochasz się w pani Warskiéj.	Żebyś ty wiedział; jakiś ty śmieszmy.	Tego by jeszcze brakowało! To wyznawca idei, po prostu święty A oni trzymali go pod kluczem przez dwadzieścia lat. Człowiek otrząsa się na taką głupotę. A teraz, kiedy jest wolny, wszyscy jego bliscy wyprowadzili się gdzieś albo poumierali. Rodzice mu umarli; dziewczyna, z którą miał się żenić, umarła podczas jego pobytu w więzieniu; utracił sprawność potrzebną do wykonywania swego rzemiosła. Opowiedział mi to wszystko z największą słodyczą i oświadczył, że za to miał dużo czasu do rozmyślań nad różnymi rzeczami. Ładna rekompensata! Jeśli tak wyglądają rewolucjoniści, niektórzy z nas powinni zbliżać się do nich na kolanach Oczywiście nieborak nie będzie w stanie na siebie zarobić. Ktoś musi trochę się nim zająć.	A co ci się podoba?	A niech to! Ani chwili wytchnienia.	Bardzo dobrze!... to była chłopka prawdziwa! Masz pani temperament i głos, dwie pierwszorzędne rzeczy!	Chciałam pana o coś prosić Czy nie mógłby mi pan dać nazwiska i adresu tego swego kolegi?	Czy może to być?	Dobrze! dobrze! odkryj ją, jeśli potrafisz. Bonne chance, a teraz dobranoc, bo jestem zmęczona.	Ej, jeszcze go ona w karby weźmie. Herkules był mocniejszy, a przecie białogłowa go usidliła.	I ty patrząc na nich o niczym więcej nie myślisz?	Na co takie grube mury?	Nie mogę, proszę pani, bo się bardzo spieszę.	Oczywiście. Żałuję bardzo, że nie ma tu z nami mego starego druha z Londynu, dr. Stirrupa, zapalonego folklorysty i etnologa. Ten by tu używał po uszy.	Prawdę mówicie, ale Pietrkowi wójtostwo do grdyki nie wraca, nie; grontu już dokupił i stodółkę dostawił, i konie ma kiej te hamany!...	Rozumiem. Już więcej ci się nie będę nastręczał ze swą figurą.	Są one u chłopców nieomylną oznaką uporu i przekory Musiałaś to zauważyć, Klaro?	To prawda To wszystko jest zachwycające.	To wampiry oszalałej myśli!	Ucho, ucho, łatwo to mówić...	Zaczniemy od odwiedzenia dwóch umarłych Chociaż to doktorzy rzadko kiedy chcą się wobec swych jakoby ofiar znajdować, a jednak zaprowadzę pana do dwóch domów, gdzie będziesz mógł dość ciekawe spostrzeżenia nad naturą ludzką porobić. Zobaczysz pan tam dwa obrazy, które panu pokażą, jak dalece mieszkańcy gór różnią się od mieszkańców dolin w objawach uczuć swoich. W części wyższéj naszego kantonu przechowały się piętnem starożytności nacechowane obyczaje, przypominające niejako sceny biblijne. Wśród gór naszych istnieje jakaś ręką natury nakreślona niewidzialna linia, po-za którą wszystko inaczéj się przedstawia. Na wyżynach siła, w dolinach zręczność, tam uczucia pełne, głębokie, tu bezustanna pamięć na materyalne sprawy życia. Z wyjątkiem doliny Ajou, któréj północna część zaludniona jest idyotami, a południowa ludźmi umysłowo rozwiniętemi, w któréj te dwie ludności, przedzielone tylko strumieniem, różnią się między sobą we wszystkiém: w obyczajach, zajęciach, powierzchowności, nawet w chodzie i postawie;	A depesze?	A nic czasem podobniejszego do potwarzy nad prawdę	A w nocy?	A zatem pan wraca?...	Bywacie w Krakowie?	Bóg zapłać. Doszedłbym, ale jak powiadają, zawżdy milej duszy, kiej ją wóz ruszy	Będzie romansik!	Ciekawam.	Czy i ona należy do mego domu?...	Czy ten pan Morrel żyje jeszcze?	Czyś go kiedy widział?	Da się ona rozpuścić w wodzie nie pozostawiając żadnego śladu i sprowadzi śmierć szybką, bez cierpień i bez konania.	Dabar, pana Ona, sunku atminti, bet palaukime toliaus. Ak, ne už kalnų ir vakacijos.	Dlaczego? Zabawa, LudGmin ma również swe zabawy, zbliżone do naszych.	Do jesieni daleko. Może pan uporządkuje swoje sprawy. Zresztą na troski najlepsza praca.	Dobrze czyli będziesz sobie żyć szczęśliwie?	Dziękuję panu. Tu głównie chodzi o Lucię.	Dziś ma czterdzieści tysięcy franków rentyrenta odparł Finot.	Gadaj, psiakrew, prawdę!	Gdzie? U kogo?	Jeden facet dojadł mi do żywego.	Jedzie ktoś!	Może Niepołomski jest w kraju. Przecież powinien pani szukać	Może kalinowego stołu? może cisowego progu do chaty?	Możeś i sama w zmowie!...	Można nawet powiedzieć	Na wachcie spać nie wolno. Wstań i przypatrz się, czy świeci światło na kotwicy. Teraz twoja kolej, Harve.	Najzupełniej.	Nie lubię Auteuil	Nie miał nigdy procesów, nie ma adwokata; może ujść	Nie szkodzi. Ten proszek dobry, wszyscy go kupują. Pokaż, ile masz pieniędzy.	Nie widzieliście Tumrego?	Nie zechcę.	Niewiadomo kto się tego dopuścił?	Pan postępuje ze mną nie tak, jak powinien.	Pana Podbipięty?... Bójże się waćpan ran boskich! Przecie on czystość ślubował? A prócz tego, przy takiej między nimi proporcji chybaby ją za kołnierzem nosił! Na wąsach mogłaby mu siadać jak mucha	Panie wielki, oto tam wieś murzyńska, a tu kobiety pracują przy manioku. Czy mam podjechać ku nim?	Po Szubercie wszystkiego można się spodziewać a nuż cofnie się? Należało zaraz mi powiedzieć.	Proboszcz ma rację	Proszę kolegi...	Proszę się nie ruszać, bo głowa rozboli i mdłości powrócą. Snu, który się zbliża, nie wolno odpędzać.	Strach? czego?	Słowo, Czyn rzecze Don Kichot	Tak wypadło. Dokuczyło mi piekło z ojcem i kawalerski bezład w domu! Teraz mam spokój!	Tak, Janka poradziła sobie bardzo dobrze rzekła pani Andrews, unosząc dumnie głowę.	Tak, eminencjo, ten sam.	Wygnali was w tyli świat, na żebry, a ciekawiście ich?	Wznosimy się?	Z jakim?	Z kim?	Z odrobiną cynobru?	Znowu zbrodnia!	Ów krewny, kawaler bardzo bogaty, bardzo rozumny i poczciwy, miał kilku synowcówsynowiec (daw.)	Łaskę u wojskowego sądu wyprosi	Żenił się z nią przecie
Młynarz przynosił na nią całe tysiąc złotych, ale ja wzbroniłam, bo jak temu wilkowi wpadnie co w pazury, to mu już sam zły nie wyrwie. A może się jeszcze trafi kto drugi z pieniędzmi?	Oho, Merry! Znów stajesz się samozwańczym kapitanem! Chwacki z ciebie młodzian, nie ma co mówić!	Racja! Otóż mówię krótko. Jest tu jeden bogaty, ale bardzo skąpy Litwin (Litwini są bardzo skąpi!), który prosił mnie, ażebym mu nastręczył do nabycia jaką kamienicę. Mam ich z piętnaście, ale przez szacunek do pana, panie Wokulski, bo wiem, co pan robisz dla kraju, nastręczyłem mu pańską, tę po Łęckim, i po dwutygodniowej pracy nad nim tylem zrobił, że gotów dać... Zgadnijcie panowie: ile?... Osiemdziesiąt tysięcy rubli!... Co? Kokosowy interes. Nieprawdaż?...	Roy! Jest to może zarozumiałość, ale powiem co myślę. Miłość słabsza od mojej powiedziałaby: Wierzę ci, lecz nie wahaj się wtajemniczyć mnie.	Chociaż mi nawet żal, rzekła, tej starej nudziarki, ale Pan Bóg wie co robi. Jeśli acan nie skorzystasz z tego dla Laury, to powiem, że jej kochać nie umiesz. Właśnie pora dać jej kogo rozsądnego a z charakterem, coby jejmościankę trochę lepiej poprowadził niż dotąd...	Nu, co on robił?	O Boże! Boże! A depesza przyszła, że wiedeński! Małom nie umarła. O Boże, co za szczęście! Chwała Bogu! chwała Bogu!	Zwalić go z urzędu, to jedyna rada, zaraz mu trąba zmięknie! Posadzilim go na wójtostwie, to mocnim i zesadzić! To, co dzisiaj zrobił, wstyd la całej wsi, aleć gorsze robił, z dziedzicem zawdy trzymał na szkodę gromady, szkołę chce w Lipcach stawiać, Miemców na Podlesie to on pono dziedzicowi naraił. A hula cięgiem, pije, stodołę sobie postawił, konia przykupił, mięso co tydzień jada i herbatę pija	Nie, Hannibal musi za chwilę iść. Przyjdzie pan do mnie, garderobiana pokaże panu wszystko. Tylko, moje dziecko, ja panu chętnie pożyczę co pan zechce, ale jeżeli rzeczy od Callota, od Douceta lub od Paquina da pan do roboty pokątnej krawcowej, to nie będzie nigdy to samo.	Do wypróbowania twojej stałości Chcę żebyś ją poznał, zbliżył się do niej, żebyś wytrzymał zimny, nieporuszony, stały najstraszniejszą może z prób, na które cię narażam.	Czemuż by nie? Owszem... i to jeszcze Greczynkę! Chodziła w długiej sukni, którą podwijała w zabawny sposób, uganiając za nami pośród kęp janowca. Śmialiśmy się z niej do rozpuku, a ona nam groziła chłostą... jednakże zbyt dobre serce miała poczciwina, by spełnić swą groźbę! A trzeba wiedzieć, że nasza Aglaja przy całej swej uczoności była kobietą zręczną i krzepką.	Nie, teraz już nie Zmieniło się położenie.	Tylko zechce pan zauważyć, że moja łaskawość polega przede wszystkim na posłuszeństwie wobec pańskich rozkazów. Groźba, którą mi pan przesłał w tym liście, była tym bardziej rozstrzygająca, że nie odnosiła się do mnie, tylko godziła w mego ojca.	Zastosuję się do tych rad. Wszystko to napełnia mnie niepokojem i widzę, że jest tu niezbędna jak największa ostrożność.	Nie chcę chirurga! Przychodź do mnie, a jeśli Bóg zechce mnie powołać do siebie, umrę szczęśliwa w twoich ramionach.	A nade wszystko doskonały marynarz, zestarzał się, patrząc tylko na niebo i morze, jak przystoi człowiekowi, w którego ręce złożone były interesy tak znakomitej firmy, jak Dom Handlowy Morrel i Syn	A nasz książę obiecał chanowi, że go za brodę do ogona swemu koniowi przywiąże.	A pilnuj się z Bogusławem! pilnuj się, bo z nim niełatwo!	A! Zdaje mi się jednak, że moje współczucie raczej ubodło sąsiada...	Ach! nie szczęśliwszeż życie spokojne? nie lepiej-że by wam było przysiądz u ołtarza takiemu, coby wam przysięgi dotrzymał i nie kryć się z niczem, i nie wstydzić niczego?!	Bo mi się dosyć podobał.	Czy dlatego, że wszystkie słowa wyświechtują się?	Czy ja na nic przydać się nie mogę?	Czy to mi przyrzekałeś, Lucjanie? Nie obciążaj tak słodkiej teraźniejszości zgryzotą, która później zatrułaby mi życie. Nie psuj przyszłości i, powtarzam to z dumą, nie psuj teraźniejszości! Czy nie posiadasz całego mego serca? Czegóż ci trzeba? Czyżby twoja miłość dała się powodować zmysłom, podczas gdy najpiękniejszym przywilejem kochanej kobiety jest nakazać im milczenie? Za kogo mnie bierzesz? Czy już nie jestem twoją Beatrycze? Jeżeli nie jestem dla ciebie czymś więcej niż kobietą, jestem mniej niż kobietą!	Do Mantui, Wenecji i Ferrary.	Dwa razy strzelałeś pan do bezbronnego; może i o tym znajdziesz jakie przysłowie.	I rozumie się, że będziesz w domu państwa Korkowiczów traktowana jak starsza córka...	I tobie nie brak zmysłu do geszeftówgeszeft (z niem.)	Mieliśmy ją odstawić do pałacu na Placu królewskim	Musimy więc poprzestać na oddaniu panu hrabiemu tych małych przysług, jakie są w naszej mocy. Jako dziennikarz ofiarowuję panu wejście do wszystkich teatrów paryskich.	Na przedostanie się na statek, żeby rozpoznać, ile ma załogi.	Nie. To nudne. Nie dość po włosku rozumiem. Zresztą chciałabym dzisiaj być bardzo wesoła, zrobić coś takiego, czego się zwykle nie robi. Czy tu niema jakich nocnych lokalów z tańcami? Przecież ty musisz wiedzieć.	O waścinych instrukcjach pomówimy później. Mój panie Sakowicz! Gonimy za wami blisko trzydzieści mil jako ogary za zającem... Czyś waść słyszał kiedy, by zając poddanie się ogarom proponował?	Odebrałem rozkazy bym prędzej kończył lub odstąpił i szedł do Prus.	Prawda, żeś go przycisnął, wolałbym jednak, żeby się to nie przygodziło.	Przed obserwatorium rzeczywistego radcy zdrowia Gerwida, gdzie się od tygodnia zwykle odbywa, czasami nawet dwa razy	Pójdziesz z nami do Miemców?	Sny, głupie Możesz że ty przypuścić, aby się oni po wtóry raz na interdykt i klątwę narażali?	Słyszę, jak do nich mówi: „ojcze”, „bracie”.	Tak, tak! Nie ma takiej istoty, która by była szczęśliwa od dzioba aż do ogona! I czegóż to jeszcze brak wielkiemu Muggerowi?	To poratuj starca i rzuć piątkę do czapki, bo nie mogę stać za długo w słońcu z odkrytą głową.	Widziałem, zbawco. Pałaszowali, aż uszy się trzęsły. Byli bardzo głodni, boś ich wypościł.	Wodorosty te są prawdziwymi jaskiniami mątw i nie zdziwiłbym się, ujrzawszy kilka tych potworów.	Wtem go odwołano do Millera, a tymczasem przyszło trzech szlachty, niejakich Kiemliczów, jego żołnierzy, którzy wpierw u mnie służyli. Ci pobili strażników i odwiązali mnie od belki.	Zobaczy się. Jest bufet.	Zrobi się i jedno, i drugie.	A mnie dacie zamorzyć na tym zamku przeklętym aby oczy moje zemsty nie oglądały.	A może zaczekam, panie dyrektorze?... Taka zamieć...	A spalili go na stosie.	Ale nie przypuszczałam, że panna Brzeska jest tak gorącą apostołką emancypacji	Ale przecie mówiłeś, że Kopowski jest narzeczonym panny Castelli?	Bez głupich żartów, panie Tempe	Bliżej niż pani sądzi	Był to Farncuz z Anguille.	Czy wolno mi prosić o przykład?	Dawno oczekuję odwiedzin waszej przewielebności	Dlatego właśnie spróbuję dziś wieczorem ustalić szerokość geograficzną Wyspy Lincolna, a jutro w południe spróbuję obliczyć długość.	Dobranoc, paniczu.	Dopiero trzecia?	Dwadzieścia.	Gdy był przejazdem w Anglii, uwiódł żonę mojego przyjaciela.	I moje!	Ja ciebie proszę tylko.	Ja... zły... Boże... mój... Ja... tutaj...	Jak to nie chce?	Jak to prawdopodobnie? Śmiesz o mojej matce mówić podobny frazes!	Jam w sercu moim chrześcijanka i katoliczka, bo ja z Beliny jestem, a tam nie greckiej religii ludzie, ale katolicy zawsze mieszkali. Ja ze sławnej bogumilskiejbogumilski a. bogomilski	Jeśli jest łotr pod słońcem z którym za wiele już mówiłem, to najpewniej Heep!	Kiedy rozpoczniesz poszukiwania?	Kłamiesz. Nie złamałem, lecz zwichnąłem.	Ludzie mówią: dziedzica ze Spychowa.	Masz, diable, fartuszek! Taka historia!	My tu panie przyszli za Bartoszem Młyńskim.	Młynarz... wróci?	Na Belzebuba, mego stróża! To nie poznajecie już przyjaciół?	Nie było pieniędzy.	Nie, nie; nie chodzi o pieniądze, ale o pańską Eugenię. Całe miasto mówi o niej i o panu.	Niech diabli porwą doktorów! Mam ich dosyć... Już opukali mnie i wysłuchali ze wszystkich stron...	Ojciec chodzi na nocną robotę?	Oto jest również młodość, mój synu ale młodość trzeźwa i rozważna.	Panie Michale?	Panie! Niejeden tu już u mnie mieszkał młodzieniec. Młody dżentelmen bywa zwykle nazbyt lub za mało sam o siebie dbały; szczotkuje swe włosy i wygładza nadto lub za mało; nosi za szerokie lub za ciasne buty, zależy to już od jego osobistych poglądów, lecz pod tymi czy owymi pozorami jest zawsze, jak trafić: panienka.	Planchet!...	Powiem ci prawdę, jakbyś była Tamarą, żoną moją, która, choć rodowita córka Sydonu, choć wniosła mi duży posag, jest już stara i niewarta zdejmować ci sandałów...	Sezonową miłością?	Siakrew! te niemieckie sentymentalizmy	Szkoda!	Tak czekałaś na mnie?	Tak!	Tak, ale ty zabijesz każde szkaradne zwierzę.	Tak, grzmi, burza nadciąga. Może lepiej, abyś wstała.	Tak, właśnie przy samym oknie. A ty musisz zawsze gdzieś stać i wypatrywać.	Tak? Z takiego kamerdunuz takiego kamerdunu (gwar.)	To ci źle powiadano.	Toteż że nie mogliśmy czekać, straciliśmy, a Wokulski zyska, gdyż może czekać.	Twojej mamie...	Wcale nie.	Więc powiedz mi pani! o! powiedz wszystko!...	Wszystko i dlatego właśnie...	Zanim opuścimy na dobre las, mam nadzieję, że nie pogardzicie filiżanką mleka.
Owszem. Źle się wyraziłam. Chodziło mi o to, że wydajesz mi się jakoś zamknięty, zamurowany. Zapewne, jesteś szczery, ale nigdy nie bywasz otwarty.	A wyszedłem zmówić pacierze i przypilnować konisków, bo Walek poleciał do dworu. Ale takie znarowione szkodniki, że niech Bóg broni, rady nie mogę sobie dać z nimi. Patrz, jak się Kłębowi wysypało koniczyny, jak bór! Z mojego nasienia... Za to moją tak wymroziło, że został się tylko rumianek i osty! Siadajże, to sobie pogadamy! śliczna pora! Za jakie trzy tygodnie zadzwonią kosy! No, mówię ci!...	I brat MarkwartMarkwart von Salzbach rzekła znów niewiasta. tu: staranny. to opieka i nie stanie się panience krzywda.	My obaczym ale ty łacno możesz już nie obaczyć! Bo kiedy ty nam jutrem grozisz, złej matki synu, to my to sprawić możem, że jutra ty już nie doczekasz! Jest nas tu więcej i my strzelać możemy! Kiedybyśmy imać ciebie chcieli, ty durna głowo gorzałczana, tobyśmy tu wszyscy przyszli zbrojno i całe chłopstwo za sobą przywiedli. Nie ostałbyś ty się w twoim kurniku i chwili; żywcem byśmy w nim ciebie spalili! Nie szczekaj ty na nas jako pies z budy, ale milcz i słuchaj, póki czas! Nas tu trzech tylko jest; spokojnie z tobą gadać chcemy, a ty sromocisz, przegrażasz się, hadiugo! Na twoją głowę to pęknie, jeśli z nami grzecznie mówić nie będziesz!	Podoba ci się? Wszystko to są rzeczy z mojego starego kuferka. Radziłam się czarodzieja, a on mi polecił, żebym tam zajrzała.	Świątynie i Labirynt muszą być zajęte przez wojska dwudziestego trzeciego Paofi Lud zatem zarówno w Memfis, jak i w Fayum może zbierać się już osiemnastego, z początku małymi garściami, potem coraz liczniej. Gdyby więc około dwudziestego zaczęły się drobne rozruchy, już nie należy im przeszkadzać. Szturmować jednak do świątyń mogą dopiero w dniach dwudziestym drugim i dwudziestym trzecim. A gdy wojsko zajmie te punkta, wszystko musi uspokoić się.	Naturalnie. Żeśmy z sobą zerwali, nie idzie za tym, ażebyśmy się mieli nienawidzić. U nas w teatrze inaczej niż na świecie. Kochamy się, rozchodzimy, ale pozostajemy przyjaciółmi. Czy nie lepiej?	Nie, stryjciu Antoni! Nie to! Tylko przez tę całą awanturę nieszczęście się stało.	Ale niéma się czém trapić! niéma sobie czém psuć humoru i zdrowia. N. Panie Faustyna dziś śpiewa razem z Albuzzi, są w najczulszéj zgodzie, kochają się jak dwie gołąbki.	Czemu? Chodził sobie luzem, zanim dostał się pod opiekę sahiba-pułkownika. Kiedy dorośnie do wielkiej gry, będzie musiał chadzać luzem... luzem... i z niebezpieczeństwem nad głową. A wtedy, jeżeli splunie, kichnie lub usiądzie inaczej niż ludzie, których podpatruje, ci mogą go zabić. Po cóż mu więc teraz czynić wstręty? Pamiętaj, jak mawiają Persowie: szakal, co przemieszkuje w rozłogach Mazanderanu, da się schwytać jeno ogarom z Mazanderanu.	Nie rób tego na drugi raz W koszyku jest coś dla ciebie Upiekłam placek, bo ojciec wybiera się do miasta.	Ani się téż lękam, lecz chciałbym tirer au clairtirer au clair (franc.)	Biłem się z nim już trzy razy. Pierwszy raz na pistolety, drugi raz na szpady i trzeci na szable.	Im się lepiej jeszcze dostało!	Któż was zna lub znać będzie na scenie? weźmiecie imię przybrane... pod niem królowi się przypomnicie. On pamięta Paulinę. Naówczas będziecie mieli prawo przemówić doń, prosić.	Podoba mi się pan. Przepadam za nieśmiałymi mężczyznami.	Przynajmniej z góry zapowiada, czego się mamy od niej spodziewać.	„Płyniesz po niebie pochodem majestatycznym. Gwiazdy inne nikną wobec ciebie na horyzoncie. Księżyc zimny i blady ukrywa się przed tobą na zachodzie. Poruszasz się samo, o słońce!”	Kazano mi je przywieźć do Faszody więc je przywiozłem i mógłbym się o nie więcej nie troszczyć. Ale polecił mi je przyjaciel mój, Grek Kaliopuli, dlatego nie chciałbym, by pomarły.	Cóż to, wraca pan z dalekich krajów? I to pan, dziennikarz ożeniony z plotką nic o tym nie wiesz! Cały Paryż o niczym innym nie mówi.	Nie dam i żenić ci się nie przyzwolę!	Jak się miewasz, Michałku? Dobrze, żeś przyjechał!	O panie, a tożem was złapał teraz jakże mogliście sprzeczać się z wariatem? A gdyby przypadkiem ów kamień trafił was w głowę zamiast w brzuch, ślicznie byśmy wyszli na obronie tej damy, niech ją Pan Bóg sekundujesekundować (z łac. secundare)	To ja nie mogę.	To widać niewielka fantazja w tej Europie, bo ja waszą książęcą mość porwałem, trzymam i nie puszczę.	A tak. Jest u nas śmieciarka. Jak jej się powie „panna Zosia”	Doprawdy, jeśli je, to tak mało, że nie warto o tym mówić.	To tylko chwilowa konieczność, to tylko stan rzeczy przejściowy, będący wynikiem wielkiego prawa ewolucji powszechnej. Owszem, ja w tej „nierówności” widzę najwyższą sprawiedliwość. Bo słuszną jest rzeczą, by duchy silniejsze, wyżej na drabinie Jakubowej rozwoju stojące brały w obronę braci słabszych pod względem duchowym i pomagały im w pielgrzymowaniu ku bramom wieczystej Jeruzalem.	Nie, ja muszę z doktorem mówić osobiście i to dzisiaj koniecznie. Czy pani nie wie, gdzie bym go teraz mógł znaleźć?	I to wszystko?	Jakież to myśli takie znów fenomenalne?	Panie komendancie, ogrzejem psubratom podeszwy, to będą mówić!	Tak, nicponiu, wyznaj to głośno bo ja to głównie padłem ofiarą twojej nieuczciwości.	Tak, to był pies Szczekał bardzo daleko, w stronie Grimpen-Mire...	Wolno mi... pomyśleć... że... to kara... na mnie?	Co to tak zgrzypi czy jęczy?	Jest tu osiemnaście pokojów. Jedne duże, drugie małe. W tej liczbie trzy salony. Jeden, największy, przez całą szerokość dworu w tamtej, murowanej części, co na końcu. I na to wszystko	Mamy czas. Zapasy wypełniają dopiero drugą część widowiska. Pierwsze to zwyczajne produkcje szansonistek i tanecznic.	Najwyższa mądrość mówi przez twoje usta, erpatre Kazano mi znaleźć najwinniejszych, więc wybrałem tych, jakich znalazłem. Ale nie w mojej mocy jest powrócić im wolność.	Ponieważ miłość tryumfująca wznosi się ponad nami jak gwiazda, jak światło wśród nocy, i ona, chroniąc od zbłądzenia na bezdrożach, wskazuje właściwe drogi. Któż jednak śpieszący do celu niesie w dłoniach gwiazdę lub żywy ogień pochodni? Ich żar oślepiłby nas i w popiół obrócił. Tylko odblask miłości nam służy.	Nie, wychowanie moje, mimo iż staranne, było czysto handlowe; ale mam tak głębokie i delikatne poczucie sztuki, że pan Schinner prosił mnie zawsze, ile razy skończył jakiś kawałek, abym przyszła powiedzieć mu moje zdanie.	Tak. Umiałem dosyć dobrze, ale przez cztery lata w domu nie miałem w ustach jednego wyrazu.	Że to jest dziecko skradzione!	Właśnie, że pracy nie. Zwolnili mnie. Chodziłem do pana naczelnego dyrektora i ten kazał, żeby mi wypłacać tygodniówkę bez żadnej pracy, a ja tak za darmo nie chcę.	Ekscelencjo!... życie moje do ciebie należy, rozporządzaj niem podług woli... nie zasłużyłem na łaskę, jaką mi wyświadczasz: posiadam trzech przyjaciół zasłużeńszych, godniejszych...	Nic dziwnego, jesteś jeszcze malutki. Tym śmie­lej wyznaj wszystko, gdyż winy w tobie nie ma żad­nej. Śpisz w nocy?	Nie dostrzegłam tego	Oczywiście, że tak, przecież nie jestem niemądra	Ba! ale chceta, ażebym z własnej kieszeni spłacił Grochowskiego i Josela	Bo po pętelce nie mogę poznać szarży.	Dziękuję panu ale ja chcę czegoś od pana Lucyana.	I jeszcze go pan nie wymyśliłeś?	Jeśli pan nie wiesz, z jakiegoż powodu zawarty został wczoraj jeszcze ślub cywilny?	Mimo wszystko lubię Penna... i wszyscy go lubimy Powinniśmy byli poholować go za sobą... ale chciałem ci najpierw wszystko opowiedzieć.	Nie ucieknę tak bardzo prędko pomówimy o tém jeszcze.	Nie.	Panicz harcuje, ale panienka bardzo chora...	Prawda, nie wiedli za sobą ani jednej.	Moja towarzyszka, która z przyjaźni chciała mnie uchronić od prześladowania; ta sama która wzięła was za straż kardynalską i właśnie tylko co uciekła...	Najzupełniej podobne najzupełniej, po mnie wziąć je musieli, są tego samego co i moje koloru, dziwnie podobne!	Znany jest jak zły szezlongznany jest jak zły szezlong (żart.) dodał Mistigris.	Żal mi tylko matki, bo wyrzucić ją musiano pewnie na ulicę! Dawniej posyłałem jej od czasu do czasu po pięć franków... teraz... skądże bym wziął!	A ty co tu robisz? byłem pewny że już gdzieś od dwudziestu lat gnijesz w ziemi.	Czy Urban wrócił?	Czy mogę wejść?	Lepiej u Maguliny, co pod Długoszowym domem z garnkami siedzi; prosto od niej skoczymy na górę i jużeśmy w domu.	Na pana spada krew tego człowieka	Na szczęście za krótka jest o sześć stóp.	No cóż, mój przyjacielu czy twój paszport już zawizowano?	A kto jedzie?	A reszta? Tamci pierwsi i Jeret?	Ba, cóż z nią uczynicie?	Biedaczka. Powiedz mister Taftowi	Bo chciałam... bo myślałam, że po ścianie pluskwa chodzi.	Choćby na szubienicę.	Chętnie.	Dlaczego nieśmiały?... Pan taki swobodny zawsze na scenie!	Dobrze, rozumiem.	Duderhoff?!	Dwie. Jedna ze Stawki, druga z dywizji.	Hum!... Hum!...	Już leży i jęczy tak, że serce człowiekowi pęka. Biedna Linka...	Krzywoprzysięzco!	Muszę ci jedno przypomnieć, ja jestem Żydówka!	Najpewniej i myślę...	Nieszczęście!	Pan wie, że żyje?	Powiedziałem, że ma racyę i gdyby kto inny proponował, rzeczby może przeszła.	Różnie: jazda pociągiem, lot ślizgowy, klucze, patyki i kieszenie.	Sny ciągle sny.	Słuchaj mnie Czas mój prawie już upłynął.	Wiadomo, że zatruł!	Wiemy, panie miłościwy, że ino dla dobra ojczyzny pracujecie!	Więc byłaś w Krakowie. Kiedy?	Więc niech pan spojrzy!	Więc niech pani rzuci pensję!...	Woroba świadom!	Wybawiłaś nas, jedyna, z wielkiego kłopotu! Może Ameryka zrobi cokolwiek z tej lalki, bo Europie on stracony	Za dwie godziny będzie już po nim.	Zgryzę i twardsze rzeczy, panie dziedzicu
Ale oni was widzieli	I wiem dlaczego. Bo król szwedzki woli za mną pod Zamość walić niż jego po Powiślu szukać. Przywódca, Szlachcic, Żołnierz, GrzecznośćNie neguję ja Czarnieckiemu, że dobry żołnierz, ale kiedy pocznie brodę kręcić, a swym żbiczym wzrokiem patrzyć, tedy towarzyszowi spod najgórniejszej chorągwi wydaje się, że jest dragonem... Nic on na godność nie uważa, czego i samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za to tylko, że z podjazdem nie dotarł tam, gdzie miał rozkaz. Ze szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku... Powiesz mu: „Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź”, rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy, to ci dalej pójdzie niż dragon, który dla lafylafa (daw.)	No, no, znajdziesz ją jeszcze Trzeba poszukać tych poczciwych Rosjan; pani Pascal miała wrażenie, że oni byli rodem z Moskwy. Nie ma co! Pojadę do Moskwy!	A dziewczyna?	A ja, że pan wzdycha...	A jaka nieskromna!	A jednak to, co mówię, jest zupełnie proste. Ben Joel utrzymywał, że Manuel nie jest bratem hrabiego, pomimo że poprzednio mówił do mnie o tym wręcz przeciwnie. Ben Joel zaprzeczył istnieniu rozstrzygającego dowodu, pomimo że poprzednio upewniał mnie, że go ma w ręku. Cóż sądzić o takim postępowaniu? Znaczy ono po prostu, że brat twój oddał sumienie na usługi cudzych interesów i że poświęca Manuela dla jakichś zysków nieczystych.	A no! to się zaraz dowiecie, ale chodźcie bo sprawa ważna i o waszą skórę idzie.	A o Tuhaj-bejowym synu słyszeli?	A zatem, rzekł, nie pytając więcej, witam was i proszę do chaty.	Aby tańczyła nago.	Ale cóż znowu, mój Waldy! Tylko widzisz, ja nie lubię nerwów, a ona je posiada w wysokim stopniu. Gdy je podrażnisz, mamy takie obiady jak dzisiejszy, co miłe nie jest.	Bodaj go Bóg skarał!	Boże ci błogosław, panie Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna dzierlatka całe stadko... nie bój się. Uf!	Bóg ci zapłać, Matysku do śmierci tego ci nie zapomnę! A nim zostaniesz organistą, zawsze ci moja chata rozwarta będzie, jako i przedtem bywała: ostatnim kawałkiem chleba podzielimy się z tobą. Ale, Matysku, czyś ty mojej kobiecie znać dał, że dekret królewski przyszedł?	Co się miałem bać! Już mię teraz nie zabijesz. Bo i za co?	Co to pomoże! Ty, tate, każ go lepiej wybić!	Co znaczy noctu?	Co? Co mówisz?	Czy chcecie z nami pracować?	Czy to po raz pierwszy płyniesz pan na „Great Easternie”?	Czy wasza królewska mość przyznaje się, że wydał odezwę do dzieci całego świata?	Cóż tam takiego, mój staruszku? mówcie, choć nie wiele pomogę, to z serca się użalę...	Do... doprawdy?	Dobra i psu mucha, kiej głodny	Dobry wieczór waćpanu	Doprawdy? No, ja bym był jego zajadłym przeciwnikiem.	Doprawdy?... A to coś zupełnie nowego... Dobrze, niech pan nie pije.	Doskonale!	Droga pani wie, że jej każde wzruszenie szkodzi	Dziesięć kłosów. A wie pan, ile ziarnek jest w kłosie?	Głos publiczny na całym dworze, domaga się przykładnej kary...	Ha! na desperacją ci się widzę kochanku zebrało. Ależ rozsądny człowiek póki ma grosz, zdrowie i dobry żołądek, nigdy desperować nie powienien, bo to wielkie, wielkie głupstwo!	Ho! ho! wysoko patrzy bosonogi!	Ho, ho! Mospanie! Waszmość ani wyobrażenia nie masz, jaką my kurtę wykroimy temu diabłu weneckiemu! Ja sam mam więcej trzydziestu ludzi zebranych z sąsiedzkiego zaścianku i czekam jeno na wtorek. Ale to nic jeszcze! Przyjedź no, waszmość, na wtorek do Oszmiany, mamy tam sędziów obierać, ale kat ich będzie obierał! Od pana Żaby przyjdzie tam sześć beczek miodu, od pana Zembrzuskiego pięć, od Jokity trzy miodu, a jedna gorzałki, jegomość pan cześnik dobrodziej ma już cały wóz z jadłem i napojami nagotowany, ba, i ode mnie pójdzie furka z wędliną, kołdunami i beczką wina, co mi mama podarowała. Otóż, kiedy to wszystko zajedzie, a kiedy to stanie, ot! pan Gintowt dobrodziej, pan Magnuski orator, Demostenes z Zalasówki, i Seneka Giembutowicz z gębami, a Jur z Borowiczek i my za nim.	Ja bardzo szanuję, panno Klaro, zdolności pani... Podziwiam wiedzę pani, pracę, sumienność.	Ja nie mam do nich żalu	Ja się lękam jednego: że nie zechce się ze mną bić.	Ja tu dzwonię od państwa Szczerkowskich. Czy nie mógłby pan doktor natychmiast przyjść?	Jesteś taki pewny, Jakow Że nic mu nie będzie.	Jowan na prawo nam droga.	Lepiej wy znacie wszyćkowszyćko (gw.) wyrzekła z przekąsem, rozlewając kawę w garnuszki. zawołała na drugą stronę, kajkaj (gw.)	Moje zdanie jest takie: zebrać wszystkie siły co do nogi w hufiec, przejść Wisłę i forsownym marszem dążyć przez Śląsk Cieszyński do Saksonii. Złączyć się z Cesarzem i czynić, co rozkaże. Oto wszystko...	Może.	Myślisz, że to takie proste! Poinformowano mnie, że nie ma jej w domu. Ale do rzeczy. Jeśli chodzi o te pieniądze, nie wiem, jak ci to powiedzieć: ta kobieta wydała mi się tak delikatna, że bałem się ją urazić. Kiedy napomknąłem o pieniądzach, ani drgnęła. A chwilę później powiedziała mi, że jest głęboko wzruszona tym, że tak dobrze się rozumiemy. Ale wszystko, co potem jeszcze dodała, było tak subtelne, tak wzniosłe, że uznałem za rzecz niemożliwą, by owo zdanie: „Tak dobrze się rozumiemy”, odnosiło się do pieniędzy. Bo przecież, proponując je, zachowałem się po grubiańsku.	Nasze popelinowe suknie wyglądają jak jedwabne i jak dla nas są wystarczająco ładne. Twoja jest jak nowa; ale zapomniałam, że moja przypalona i rozdarta! Cóż ja pocznę? Przypalenie okropnie widoczne, a nie mogę nic wyjąć.	Nie chcę. Szlachcic pewnie waszym obyczajem wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść nie mogę.	Nie pragnąć niczego! Święte i wielkie słowo, aż nazbyt często i świętokradzko nadużywane, byt wszechogarniający, niezmienny, pełny, istotny, błogostan ostateczny, pierścienia przemian zamknięcie: Nirwana. Bóg jest otchłanią, otchłań jest Bogiem, i my do Boga wrócimy!	Nie psuj kwiatków, to je boli	Nie tak się to łatwo przebiera Syryjskich tanecznic. Cezarze... oto już trzecia czy czwarta tańcuje tam Rzymianom, pojąc ich winem i wzrokiem...	Nie zapominajmy zresztą i o tym, że mamy teraz wśród nas jednego marynarza więcej	Nie znam się na statkach.	Nie; znaleziono go o pięćdziesiąt łokci od niej.	Niech mama nie krzyczy	No, to doskonale. Doskonale. Ja mam do pana zaufanie. Odrazu wprawdzie niepodobna, ale jestem przekonana, że wkrótce rzecz będzie załatwiona.	No, wyście ta już wszystko wiedzieli jeszcze za bydłem... a bo to nie baczę, coście wyprawiali na pastwiskach...	Nudzisz się, margrabio?	O, nie ja pierwszy. Przede mną robiono w tym kierunku wiele prób...	Obyś tak gadał w malignie! Ty idioto! Czy tak się grzeje nogi?	Obyż tak się stało! Pragnę tego z całego serca!	Och, ja nie mam tajemnic	Odbiegliśmy od przedmiotu...	Ostrzegam też waćpanią, abyś się na baczności miała, gdyż lada chwila przyjdzie do porachunku kilkasetletniego z tą rodziną. Utajony arjanizm wiadomo co ciągnie za sobą...	Ot, co, tak i gadajcie, do Warny! Znaju, znaju! To nie tam od Zaporoża, gdzie nasz Dniepr, ani tam od Wołoszy, gdzie wasz Dniestr do morza wpada, to na dole, na dole...	Panowie, chyba rozumiem Wczoraj po południu odebrałem list od pana de Morcerf, abym przyszedł do Opery.	Patrzę, czy nie spleśniały, czy aby zda się do siewu...	Po cóż doszukiwać się jakichś uczuć w tym, co jest zwykłą przysługą?... Pozwala mi pan korzystać ze swego doskonale zbudowanego ciała, przyjemnej w dotyku skóry i wystarczającego temperamentu. Ja panu rewanżuję się w miarę posiadanych możliwości. Mamy oboje zagwarantowaną higienę i zaspokojenie aktualnych potrzeb organizmu.	Pognaj ich szybciej. Widzisz, że Niemiaszki się już denerwują i zaraz będzie niewąska chryja.	Proszę pana, czy są fermy w tym kraju? Jak tam stoi uprawa?	Rochu, ten list oddacie na pierwszy towarowy, idący do Kielc. Macie tu rubla, dacie go z listem pakmajstrowi i poprosicie, żeby ze stacji natychmiast wyprawił. Co to wam jest?	Skądże mogę wiedzieć?	Stój! Witam, witam!	Szkoda, że ta młoda nauczycielka wyjeżdża od mych braterstwa. To niezwykle miła i porządna panienka. Wprost niezastąpiona towarzyszka Naty. A jaka gospodarna! Świetnie szyje i ceruje, sam widziałem!	Słuchaj Kiedy zdradziłeś przyjaciela, Bóg nie zaczął cię jeszcze karać, ale zaczął cię ostrzegać; poznałeś co to nędza i głód; dopadła cię zazdrość i żal, że zmarnotrawiłeś połowę życia. Już wtedy obmyślałeś zbrodnię, tłumacząc ją koniecznością. Bóg jednak uczynił dla ciebie cud	Słyszałem trochę o pani nędzy!	Tai ir namie, mamule, tegu nors mane mokytų!	Tak jest, panie bo w tym samym czasie, gdy pytałem was, ile kóz zostało przeprawionych, i jak odpowiedzieliście mi na to, że nie wiecie ile, w tej samej chwili zapomniałem wszystko, co miałem jeszcze do opowiedzenia, a prawdziwie szkoda wielka! bo reszta była najciekawsza.	Tak, lecz ty nie posiadasz prawa żądania jej.	Tak, nie kłopocz się, już zrobione, rzekł kuzyn, którego policzki ocienione zbyt silnym zarostem, uśmiechnęły się nieznacznie z zadowolenia że o tem pomyślał.	Tak.	Tedy, mój kumie muszą mieć dużo szczepów?	Teraz mi wstyd.	To rzeczywiście jedyna rozumna polityka wyczekiwanie, a jak najmniéj się mięszać do rzeczy i stać sobie na boku.	To też się w Łodzi robi gęsto.	Trzeba było wezwać kolejowego doktora, przecież wam pomoc lekarska się należy.	Trzeba się tedy umówić z moją gosposią	Trzymajże się pan dobrze!	Tylko kogo, proszę szanownego pana? Tylko kogo?	Tę samą białą suknię, jeżeli ją tak naprawię, żeby uszła, bo ją wczoraj bardzo podarłam	W ostatnich czasach mówiłeś czasem przez sen, Adolfie.	Wielki Boże! co słyszę!...	Wiem o tym, że jesteście dobroczynnymi, należy­cie do wszystkich składek i filantropijnych projektów, i zakładów, ale czyż tu o jałmużnę tylko idzie, o filantro­pię? Jesteście ludźmi zamożnymi, pod pewnym wzglę­dem wpływowymi, powinniście brać inicjatywę we wszystkim, co ma na celu poprawienie złych zwyczajów, prostowanie błędów społecznych!	Współczuję ci serdecznie	Z jednego zdarzenia sądzić nie można Kto wie, czy ci ludzie nie są od dawna pozbawieni świeżego mięsa; a w takim razie trzy zdrowe i dobrze zbudowane indywidua jak pan profesor, jego służący i ja...	Zajrzyjcie do moich Pryczków abo i do Filipki... zajrzyjcie!...	Zapisano w niej imię oraz różne inne okoliczności towarzyszące jego znalezieniu.	Zgadnij prędko i dobrze bo jeżeli omylisz się, zginą dwa twoje pułki...	Zgubiony? Dlaczego?	czekaj pan, na pana spoglądam, panie Euzebiuszu	„Coś zaszło”
Owszem. Wspomnę tylko o tym drobnym szczególe, że mąż pani mnie nie lubi. Jest to drobiazg, który w obecnych okolicznościach nabiera wprost śmiesznego znaczenia. Śmiesznego i ogromnego, gdyż mój plan, rzecz jasna, wymaga pieniędzy. A tu mamy do czynienia z dwoma sentymentalnymi ludźmi.	Mamie i ojczusiowi nie powiem, boby się zmartwili ale do pana Waldemara napiszę, jak jeszcze raz zobaczę, że beczysz. Poczekaj, on ci da dobrą burę. Cóż to, będziesz mi tu wyprawiała beki, mając takiego narzeczonego? Taki dzielny i dobry, a ona jeszcze nierada? Niewdzięcznica jedna! Żebyś za tego Trestkę szła za mąż, to i ja bym beczał razem z tobą, bo mu ciągle binokle z nosa lecą, a on podnosi i takie brzydkie miny robi. Ale za ordynata?	Nie chcę. Nie mogę. Władku, nie pytaj mnie o wszystko, bo o wszystkim trudno mi mówić, ale to wiedz, że ja w tym dziecku widzę ostatni ratunek dla siebie, dla nas obojga. Zbyt daleko odeszliśmy od siebie, może nas to znów połączy...	Wiele tu tego złego jest, panie bracie, więcej nawet niżeli, jak uważam, sam sobie liczysz. Bo i konkurencję taką trzeba prawie na równi kłaść z nieszczęściem, i lekkość umysłu twego nie brać za szczęście; o procesie tarnowskim to już nie ma co i powiadać. Chwała Bogu, żeś osobę twoją przynajmniej zeń wyratował, ale przyszłość twoja i fortuna uwięzła przy nim na długo, kto wie, może i na wieki.	Naturalnie, bo ty w tej chwili pamiętasz wciąż o tym, że to mówię ja, twoja żona. Ale pomyśl: przecież ja jestem piękna. No powiedz, co? Jestem piękna?	Widzicie panowie, ja sobie od razu pomyślałem, że jeśli tak, to ja mógłbym to przedstawić spokojnie panu rektorowi, jak mnie o to będzie pytał. Mam mu dzisiaj wieczorem zanieść oskarżenie	Co do mnie, kochany panie Copperfieldzie mam nadzieję, że niektórzy członkowie rodziny mojej wrócą do dawnej ojczyzny. Nie marszcz się tak, mężu, nie mówię tego o nas samych, lecz o dzieciach dzieci naszych. Pomimo całej żywotności nowych flanców, przeszczepionych na świeży grunt, nie podobnanie podobna (daw.)	I to, i wiele innych rzeczy. Ja i jego i Połanieckiego ciągle namawiam, by czytali życie św. Franciszka z Assyżu. Nie chcą i śmieją się ze mnie. A jednak, to był największy człowiek i największy święty średnich wieków, który odrodził świat. Gdyby się teraz znalazł podobny, odrodzenie w Chrystusie nastąpiłoby jeszcze szersze i jeszcze zupełniejsze.	Jakże to ów przejezdny pan mógł dać waćpanu list, skoro na Podlasie nie jedziesz?	Któż to może wiedzieć! Bóg jeden wié! ruszył ramionami książę. Wy macie krośna i igły a ja łowy moje. Sprawiedliwa rzecz. Ja bez nich nie mogę żyć	Mam wino, ale oni nie mają wychowania, żeby tak pić, pić, jakby to nic nie kosztowało.	To dziwne Przysiągłbym, że kiedyś nazywała się inaczej. I że spotykałem ją stosunkowo często.	Aha, a Błażej gadali, że mi się śniło. To pewnikiem owi kupcowiekupcowie	Jak widzę, przyjacielu, ci podli ludzie to nie są rycerze, ale nikczemne ciury i chamy; możesz przeto pójść mi w pomoc na pomszczenie krzywdy rumakowi memu wyrządzonej.	O, nie przypuszczam, aby ekscelencja chciał się mieszać z całym tym pospólstwem, które obsiądzie wzgórze, bo to dla nich jakby naturalny amfiteatr.	Przyszłość rozwiąże, tylko że drogo trzeba jej za to płacić. A jednak żal mi tych ludzi, wielki żal.	To rzecz pewna! Przekonacie się niebawem, imć panie Leonardzie, że ławników wybierać będą sami gospodnicy i czeladnicy.	Przecie to... to nie wypada!	To i cóż z tego? Na to przecie nie będziesz płakał.	Ależ to jest cza-ru-jące. Trzebaby do tego wydobyć parę butelek Château-Margaux, Château-Laffite, Porto.	Jakby przyszedł, panie prezesie, to ja mogę zrzucić ze schodów	Nie widzę w tych wszystkich szmermelach, które nam puszczasz, nic, co by miało związek z początkami fortuny Rastignaka. Bierzesz nas za Matifatów pomnożonych przez sześć butelek szampana	Tak jest o to właśnie prosimy panią...	Czy ten biedak był żonaty? Czy miał rodzinę na utrzymaniu? Jeżeli tak, to nie chcę, aby pozostawali w nędzy i poślę im każdą kwotę, jaką uznacie za potrzebną.	Nie, wyspę. Kilka kamieni na dno jako balast, na przodzie maszt i kawałek żagla, który pan Smith kiedyś nam zrobi, a zajedziemy daleko! No cóż, panie Cyrusie, panie Spilett, i ty Harbercie, i ty Nabie, nie macie ochoty wypróbować nowego statku? Tam do diabła, trzeba się przekonać, czy uniesie nas wszystkich!	Do licha! Wsadziłem sobie igłę pod paznokieć... Ale to nic to się zawsze zdarza przy szyciu... Ach, jak dobrze będzie nam w domu, malcze, przyrzekam ci to! A kiedy się skończy twoja nędza, opuści cię i szaleństwo...	Zostawiając drugą dla znanych i nieznanych wielbicieli?... Nie, pani, już mam dosyć tych wyścigów, w których byłem bity przez panów Starskich, Szastalskich i licho nie wie jakich jeszcze!... Nie mogę odgrywać roli eunucha przy moim ideale i upatrywać w każdym mężczyźnie szczęśliwego rywala czy niepożądanego kuzyna...	A przecie wtedy mówiłeś, że wrócisz.	Ależ trzeba go uprzedzić, żeby nie pozwolił synowi...	Cobym nie miał iść?	Lecherenne, nie zadawał sobie nawet pracy ukrywania swych uczuć dla was; przyjmowaliście zakochanego w méj niebytności, codziennie, siadywał wieczory całe, widywano go...	Nie	Nie mógłbym jeść nadto jestem wzruszony: prosto stąd mam iść do seminarium.	Nie rozumiemy... Nie chcemy...	Nie strzelał. Tłum, milcząc, poskramiał.	Nie, żadnej.	Panna także ramion nie odmówi.	To dobrze! Trzeba nam będzie sił nabrać.	To dobrze! W pierwszej okazji będziesz Szwedów prał!	Więc to ten płyn ma porozsadzać skały?	Inaczej nie byłby sobą. Elssler tańczyła w Diable kulawym; księżniczka grecka była zachwycona. Gdy skończyła tańczyć cachuchę, hrabia włożył przepiękny pierścień w bukiet i rzucił czarującej tancerce, a ta, by uczcić hrabiego, ukazała się w trzecim akcie z pierścieniem na palcu. Czy ta księżniczka grecka też będzie u państwa?	A jak się ten interes nie uda	Musi, miemiecka to moda, bo jak Lipce Lipcami, zawdy się ziemniaki krajało na tyla, chylą oczków miały	Pozytywnej cyfry jednak nie wiesz?	Ludzie by krzyczeli, a trawa przecie nic nie mówi, jak ją ścinać	Pisał mi z Petersburga kuzyn mego męża (pracuje w Ministerium Sprawiedliwości), że pan Zedzisław ma świetną karierę przed sobą. Wynalazł jakąś maszynę...	Tak To też sąd ją potępił.	Tak. To kawał czasu.	Zawrzej gembe bo bez tyle roków człowiek się wzwyczaił do kunisków, to mu tera przez nich nijak.	Tak więc, panie profesorze pańscy towarzysze i pan zwiedzicie ławicę Manaar, a jeśli przypadkiem jaki przedwczesny nurek już się tam znajdzie, to przypatrzymy się jego łowom.	Albo co?	Ależ, Krzychu, ja wcale... ani tym bardziej on...	Jam jest, we własnej osobie!	Przecież dzisiaj sobota A ty gdzie pływałeś?	Przeciwnie, zanadto słucham Powiem ci później, dlaczego zależy mi na tym, aby mieć pewność tego wszystkiego.	Słyszałeś? Ja każę	Zastosowana do geografii niezmiennie kosmicznej. Ja również zachowam te przekazania, które potężniapotężnia zeszyć lada jako. w kształty pojmowania obowiązującego po dziś dzień mą rasę. Prawego Jankesa nazwisko dźwigam wprawdzie bez odrazy, ale Metys jestem pod każdym względem i na każdym kroku. Ojciec haciendadohaciendado miasto w płd. Meksyku, w stanie Oaxaca, w powiecie Tehuantepec. stanie prym ongi wiodła między dziewicami, przeznaczonymi na eksport do wiosek sztucznych w Lunaparku pod miastem Hamburgiem, gdzie mieszkańcami na rozpłód i pokaz mogą dzikusy być sami wyłącznie.	Tak, należy do poprawienia który się już nudzić poczynał	Najjaśniejszy Panie, czy tak nagradzasz człowieka, który przybywa z tak daleka i z takim poświęceniem, aby ci przekazać pożyteczną informację? Racz go, Najjaśniejszy Panie, przyjąć, choćby przez wzgląd na pana de Salvieux, który mi go polecił.	Bo ma pilniejsze do opatrzenia a te kletki, jak je widzicie, niepozorne, woda i ziemia broni dobrze i lepiej niż drugie mury...	Cóż pan major sądzi o nowym kaprysie Madzi?... Sprzykrzyła jej się pensja i chce wyjechać do Warszawy.	Dzisiaj jestem tu, jutro tam. Oj, cieszmy się.	Krótko mówiąc, czy chce pan poznać moją opinię, drogi panie Spilett?	Owszem, panie hrabio, znam dobrze mitologię.	Ty się chwiejesz na nogach...!	Zmiłuj się! Zmiłuj! Zmiłuj!	A jakież oddasz tym korzyści, jakie osiągniesz zaszczyty, Gösto?	A nożem.	A patrz.	A znasz dobrze Pillnitz, ludzi i drogi?	Ach! Flint był chlubą swej załogi!	Ale jakże, oczywiście.	Bądź mężczyzną	Cholera brodzka! Zmyło mnie galantnie w kluzękluzę machina sterowa..	Ciekawe rzeczy opowiadasz. Każ przyrządzić nargile.	Czytaj!	Człowieku! Ależ hałasowałeś tam na potęgę	Do celu: gdzie?	Heleno moja ty musisz mi usłużyć, ty jedna możesz...	Hę?	I jesteś z niego zadowolony?	I zjesz mnie uroczyście w rocznicę nawrócenia?	Którąż z nas być byś chciała?	Któż był więcej? zagadnął król.	Może! Trza czekać!	Najchętniej, amigoamigo	No, a on?	O Justysię.	On trzyma, a ty zrzuciłeś.	Pan żartuje.	Pochwalony Jezus Chrystus!	Prawda... prawda!...	Przyszło mi na myśl szczególne skojarzenie ze znaną historią z Nowego Testamentu o demonach wypędzonych z ciała opętanego w świnie.	Reńskiego w srebrze	Sto dwadzieścia do stu osiemdziesięciu rubli rocznie.	Właśnie, dziadziu, spytać chciałem...	Z panem Karbowskim?	Za chwilę Tylko wezmę stare kapcie.	Zawrzyjcie gębę, bo chociem ślepa, ale jeszczech zmacam drogę do waszych kudłów	Zdrów! Cudownie wygląda! Ciągle o nas mówi.
Twoja prawda, twoja, sam to przytwierdzam i nie ze strachu, a po dobrości... Aleś mnie przyrychtował, no, żywą krew oddawałem, ziobra mi popękały, do ciebie piję, Antek, co tam, poniechaj złości, ja ci już nie pamiętam, choć mnie jeszcze plecy bolą... aleś ty chyba krzepciejszykrzepciejszy (gw.)	Dlaczego nie pozostajesz już przy mnie?	Wcale nie karnawałowej treści Aż mnie ochota odchodzi wyłuszczać go. Może pan już zapomniał o Mariampolu!	Pani hrabino jéj postępowanie budzi we mnie litość, wierz jéj lub nie, ja więcéj nad nią dać nie mogę. Na Boga, zważ pani na co się narażasz. Nie śmiałbym słowa jednego wyrzec przeciw królowi. Król jest jak najlepszym, najszlachetniejszym, ale w sobie musi bronić godności królewskiéj, za którą przed monarchami i ludami odpowiada. Tam gdzie idzie o sprawy stanu, niéma środków jakichby nie wolno było użyć. Niech pani przypomni los ludzi wielu, wielu. Niebezpiecznie jest sprzeciwiać się królowi, gdy nim owładnie namiętność.	Mnie nie o to chodzi, ażeby on wysypiał się w domu ale żeby choć parę razy dziennie zajrzał do fabryki i sprawdził, co robią...	Czekaj! Chcę czegoś od ciebie, pewny będąc, że mnie zabijesz. Zrób mi łaskę ostatnią i wyrwij dziecko moje ze szponów tego szatana w ludzkiej postaci.	Pilnuj lepiej dyrektorowa swoich facetów i swoich dzieci... ode mnie ci zasię!...	To jest co innego Ja ci przysięgam nie na kędziory Bakcha, ale na duszę ojca mego, że nigdy za dawnych czasów nie doznałem nawet przedsmaku takiego szczęścia, jakim oddycham dzisiaj. TęsknotaPrzeczucieAle tęsknię niezmiernie i co dziwniejsza, gdy jestem od Ligii daleko, zdaje mi się, że wisi nad nią jakieś niebezpieczeństwo. Nie wiem jakie i nie wiem, skąd by przyjść mogło, ale przeczuwam je tak, jak się przeczuwa burzę.	Gdybym ja jej nie słuchał, to ty byś, panie, nie żył.	Jak nie przyjdzie, to znajdę odwieziesz do gminy. Ale ja nie chcę w izbie takiego dziecka, nawet na jedną noc	Moja wola, ty się w to nie wtrącaj, ale ciebie mi żal, boś dzieciuch, a chociażeś frantfrant miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej., a potem do Łubniów.	Chory na serce?... On naprawdę chory?... Ależ ja o tym nie wiedziałam...	A, przepraszam. Nie bywam u ministrów, zostawiam ten zaszczyt książętom.	Aha... jasne, że nikomu nic nie mówiłem.	Czemuż pan nie zapytał, czy ser lubię?.. i tem możnaby zacząć rozmowę	Czyż nie przyrzekłeś mi tego, Jakubie? Czemuż tam jedziesz z pożegnaniem? Czy dlatego, że chcesz poślubić Lizę? Przyrzekłeś mi przecie, że nie uczynisz tego! Dwukrotnie chcesz złamać słowo, które dałeś umierającej żonie.	Dlaczego więc nie poszedłeś?	Mów, mów... Dlaczego nie powinnam?...	Nic pani z Jimem rozłączyć nie zdoła	Nie chcę. Muszę jeszcze mówić z tobą. Taki ból straszny... tu w piersi...	Nie może i dlatego dołożymy wszelkich starań, aby odszukać ową zakopaną skrzynkę.	Nie przeszukane, obywatelu kapitanie.	Nie.	Myślę przecie, że nie powinna się skarżyć byleby tylko ludziom bogatym. Może myślała, że ci, nie potrzebując podarków cioci Leonii, nie mogą być podejrzani o to, że ją kochają interesownie. Zresztą podarki czynione osobom bardzo zamożnym osobom „tej samej klasy” co ciocia Leonia i które „dobrze pasowały razem”, były dla niej cząstką obyczajów owego dawnego i świetnego życia bogaczy, którzy polują, wyprawiają bale, składają sobie wizyty i których podziwiała z uśmiechem. Ale inna sprawa, jeżeli korzystający z hojności cioci byli z tych, których Franciszka nazywała „ludzie tacy jak ja, ludzie, którzy nie są nic lepszego niż ja” i którymi gardziła najbardziej, chyba że ją nazywali „panią Franciszką” i uważali się za „coś gorszego od niej”. I kiedy ujrzała, że mimo jej rad, ciocia rządzi się swoim zdaniem i że wyrzuca pieniądze dla osób niegodnych, podarki, które ciocia robiła jej samej, zaczęła uważać za nikłe, w porównaniu z urojonymi sumami dawanymi Eulalii. Nie było w okolicach Combray tak znacznego folwarku, którego by, zdaniem Franciszki, Eulalia nie mogła sobie z łatwością kupić za wszystko, co jej przynoszą te wizyty. Prawda, że Eulalia w ten sam sposób szacowała niezmierzone i ukryte bogactwa Franciszki. Zazwyczaj, kiedy Eulalia już poszła, Franciszka opatrywała jej osobę mocno krytycznym komentarzem. Nienawidziła Eulalii, ale się jej bała i uważała za konieczne w oczy okazywać jej „przychylną twarz”. Odbijała to sobie po odejściu Eulalii, nie wymieniając jej co prawda, ale wygłaszając sybilińskie wyrocznie albo zdania o charakterze ogólnym jak u Eklezjasty, których znaczenie nie mogło mieć dla cioci tajemnic. Sprawdziwszy spoza firanki, czy Eulalia zamknęła drzwi: „Podchlebcy umieją wkraść się w łaski i zgarniać majątki; ale cierpliwości, pan Bóg wszystkich ich kiedyś pokarze”	Mało znasz wieś Zobaczysz ją z najbliższej strony, bo i pora urocza, i Górów, dwór Tomkowskiej, to jest Szpanowskich, jest jednym z najlepszych gospodarstw w kraju. Tam już nie sielanka i nie dyletantyzmdyletantyzm	Przypuśćmy! Po zerwaniu jest jeszcze jakaś rada, świat nic nie wie; ale z człowiekiem mniej lub więcej sławnym, publiczność przejrzała wszystko. Ot, właśnie... jaki przykład ma pani tu, przed oczami! Siedzi pani tuż obok hrabiny de Vandenesse, która omal nie popełniła ostatnich szaleństw dla człowieka dawniejszego niż Lousteau, dla NatanaNatan	Żebym tak nieszczęścia doczekała, nie mogę Niech delikatna pani sama powie, czy nie warte po półtora złotego?... Kaczki, z przeproszeniem, jak barany... trzeba chłopa do noszenia ich...	Nie tylko w tym samym hotelu, ale nawet na tym samym piętrze.	Bóg wam zapłać za gościnność! Powiedzcie waszemu, że był Jacek z Woli. Przypomni mnie sobie, zajrzę tu jeszcze do was kiedy, teraz mi pilno, bo noc nadchodzi; zostajcie z Bogiem.	Modlitwom waszym, ojcze poruczam ojczyznę, wojsko i siebie, bo wiem, że straszna to impreza, ale już nie mogę pozwolić, aby książę wojewoda zgorzał w tym nieszczęsnym okopie z takim rycerstwem, jak owo ten towarzysz, który tu jest przed nami.	Tak, jesteś żebraczką! Okazuje się, że nie masz rodziny ani krewnych i nie ma kto zaopiekować się tobą.	Widzi matuchna moje znajomości w Berlinie czy w Wiedniu nie będą studenckie, lecz salonowe... Rozumie się, że zyskam na tym więcej, ale... muszę zaprezentować się jak człowiek salonowy.	Pośpieszajcie, bo nie dogonicie waszego Jagiełły.	Nie, panie, jestem inspektorem generalnym, powołanym do rozesłania korespondentów i agentów po całej Francji. Operuję sam jedynie w oczekiwaniu, aż sobie dobierzemy agentów, bo znaleźć uczciwych agentów to rzecz równie trudna jak delikatna...	Tak! Pozyskać współmieszkańca kontynentu do naszej gry, to także nie fraszka. Wprawdzie to ryzyko, ale ci ludzie... ba! To rzecz aż nadto łatwa.	I po cóż ma ci się ten chór plątać po scenie? Francuzi mają ten nowoczesny chór takiego rezonera, który wszędzie się wkręci, wchodzi na scenę i wychodzi, nie wiadomo po co i na co?	Zresztą ona wcale nie żebrała Bałam się, że się rozgniewa na ciebie. Wiesz chyba, że ludzie gniewają się za to, jeżeli ktoś ich niesłusznie uważa za żebraków.	Odłóżcie kpiny na potem, ale ja dzisiaj muszę się widzieć z kimś z „wydziału”.	Powiedzieliście wszelako, wielebny ojcze, że położy ręce na głowie córki. Zaliby mu prawica odrosła? bo wiem, żeście o to Pana Jezusa prosili.	Wyjeżdża pani? Powiedz mi pani... ale powiedz szczerze: czy naprawdę gniewasz się na Adę Solską?...	Podnieśliście wszyscy na Franka wzrok, bo zdawało się, że docierał do jakiegoś szczególnego obszaru, a on zauważył to i widać było, że bardzo go to ucieszyło. Mówił do was wszystkich, ale zarazem każdy czuł się wywołany do tablicy z osobna, bo używał wyłącznie liczby pojedynczej drugiej osoby.	Jedźmy na łowy	Panie doktorze pańskie kwalifikacje na stanowisko naczelnika wydziału prawnego są doskonałe. Z kilkuset kandydatów wybrałem pana.	Bo to niepoczciwe amory; ale są i zacne, od których chwała boża się przymnaża.	Myślałem że pogardzam złodziejstwami pisarzy, obłudą nomarchów, że nienawidzę chytrych i ambitnych kapłanów... Miałem wstręt do Żydów i lękałem się Fenicjan... Ale dziś przekonywamprzekonywam się	Ale cóż to mój ojcze? jak się to odkryło?	Chyba zabrać się, chatę i gospodarstwo rzucić i w świat iść...	No wiesz co! Przecież gdyby to się wydało, w ciągu dwóch dni byłoby już po nas!	Tak się zawsze robiło.	Wiem to. Wszystko, co ci dziś mówiłem, to dla twego dobra. Wszak wiesz, że byłem ci zawsze wiernym przyjacielem.	A tak. Ponieważ zaś znam tylko jednego Sindbada Żeglarza, tego z Tysiąca i jednej nocy...	Boję się	Czemu pan tak zabawnie mówi: szanowna mamusia!?	Do niego, z pewnością, do niego Kardynale, ja muszę mieć jej listy.	Jak Wasza Wysokość każe. Ale...	Mój książę skąd wziął się tu ten jakiś Wokulski?	Nieszczęśnik Musieli go napaść znienacka, a ponieważ niewątpliwie się bronił, więc go zabili.	No, no! A za cóż wy do tej Ameryki pojedziecie? Macie gdzie pieniądze schowane?	Widać, że Skrzetuski jest dobrej myśli Bóg go doświadczył, ale go pocieszy. A wyście, Zachar, dawno wyjechali z Kijowa?	Więc ubieraj się. Gdzie twój drugi rewolwer?... Niema poco zwlekać. Musimy natychmiast wyjechać z Warszawy.	Wstrętne! Gdzie oni się nauczyli tego bezwstydnego wycia! Koniecznie potrzebują dobrej nauczki.	Właściwie nic! Jest jak wszyscy, tylko bardziej cyniczny Byłam z nim szczera i swobodna: źle to pojął, posunął się za daleko, musiałam go z błędu wyprowadzić, no i zemścił się obmową!	Z powrotem do zwałów lodowych i rozpadlin skalnych.	A Atacynus? A Kroto?	A cóżeś pan sobie pomyślał o tem, co mówiliśmy?	Ależ wasza wielmożność oddaje mi majątek!	Apostoł, Paweł z Tarsu.	Chcę z panią pogadać o mojej matce, panno Magdaleno...	Chodzi o to, aby otruć mordercę Fabrycego.	Coto u licha Jasiowi?	Czy to wasz giermek, rycerzu?	Czyżby śmiał i dzisiaj?	Herszu! Ja pójdę, zobaczę dzieci nasze i zakołyszę najmłodsze, które zapłakało. Rozdam robotę sługom naszym i zgasić każę ognisko, potem przyjdę tu pomagać tobie w robocie twojej.	I będę... będę chodzić?...	Jakaż ta rola Maryi?...	Jakże pan konsyliarz znajduje stan mego zdrowia?	Jeszcze trochę...	Kim jesteś? Szukam notariusza.	Kto ci to mówił?	Kuzynko! Czy to prawda... czy prawda, że odmówiłaś Różycowi, a wychodzisz za jakiegoś... jakiegoś... que sais-je? Zagonowca... chłopa?	Kłamiesz!	Laudetur Jesus Christuslaudetur Jesus Christus (łac.)	Może pójdę.	Mów, nocy	Niech żyje! Niech żyje!	No, wychodź, wychodź waść!	Obowiązek, Niebezpieczeństwo	Ojcze, czy słyszałeś o pewnym klubie bonapartystowskim, który ma siedzibę przy ulicy Saint-Jacques?	Okrucieństwo, Dziecko, Zwierzęta, Opieka	Panie profesorze, mamy nowego ucznia.	Piechota zaporoska.	Rozumiem, panie prezesie.	Sam pójdę!...	Silver! Patelnia kapitanem! Patelnia kapitanem!	Ten Baal Dower?	Ten, który tam stoi	To jest niemożliwe, Belciu.	To moje! to moje! ja znalazłem!	Widocznie statki omijają te niegościnne strony.	Zośka!...
Mogłam to nie myśleć, kiej mi cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem, że już rady nijakiej dać sobie nie mogę. Prawda to, żeś o mnie pobił Mateusza?	O tak, chcą jadać, muszą chodzić w bucikach, mieć suknię, potrzebują czasami jakiej przyjemności, chcą żyć po ludzku; szelmy te panny, czego im się zachciewa!... a przytem nie lubią, aby je bić, jak psa albo chłopów...	Tak jest miłościwy panie...	Do pioruna! Nie sądziłem, że to się tak wesoło skończy. Znaleźliśmy się w krzyżowym ogniu, ryzykowaliśmy stryczek. Przez myśl by mi nie przeszło, że spędzę noc w towarzystwie tych wybornych butelek.	Rzeczywiście mało ją znam. Zamało. Złożyło się na to wiele przeszkód. Nieuniknionych. Widzi pani, ja sam przed nią musiałem zataić moje bezrobocie, bezdomność i nędzę. Może było to z mojej strony tchórzostwo. Nie chciałem jej tem przerazić, jej, która napewno wogóle nie wyobraża sobie, by można było żyć tak nędznie.	Ależ do licha, zamierzam zapewnić ci byt niezależny na dziś i na jutro; zamierzam tak urządzić twoje interesainteresa	Jutro będzie znowu tak samo! Wstawaj! Czas nam wracać.	Tak, lecz cofać się!...	Tak. Z tobą.	Tak?... Zastrzelił się?... A to oryginał!	Nie wierzysz mi, piękna Julciu, a jednak Bóg mi świadkiem, żem kochał się przez dzień cały nie tylko na­prawdę, ale szalenie, bez pamięci! Wystaw bo sobie taką boską istotę! Wysoka jak topola, oczy wielkie, czarne, płeć jak alabaster, włosy jak krucze pióra, olbrzymie i nie sztu­czne, powiadam, że nie sztuczne, ale własne, już ja się na tym znam... Smutna, blada, nieszczęśliwa... o, bogini! Ale to wszystko jeszcze nic, podobała mi się od razu co praw­da, powiedziałem przecie sercu mojemu: „Milcz!”, bo wiedziałem, że siostra moja nie żartem ją polubiła i strzec ją ode mnie postanowiła jak od ognia... Wtedy jednak, kiedy przyszła do mojej siostry i tym swoim cudownym, lubym, słowiczym głosikiem powiedziała: „Nie mogę uczyć córki pani...”. Ale ja tobie, piękna pani... Julciu, opowiadałem już tę historię... Otóż wtedy to właśnie zakochałem się w niej naprawdę. Przez cały dzień potem chodziłem jak odurzony, po wszystkich ulicach szukając mojej bo­gini...	To prawda, że masz prawo do nagrody. Ale powiedz mi, czy ten odgłos nie jest podobny do tego, jaki wydają wieloryby, wyrzucając wodę przez nozdrza?	Jak to! Gotowa jest pani zaślubić margrabiego Crescenzi, skoro mnie tu już nie będzie?	Nie ma niebezpieczeństwa, Zuzanno, tam jest twój ojciec.	Nieprawda! Sam to sobie wymyśliłem. A zresztą odmyśliłem się: nie pójdę w ogóle do kościoła! Pójdę się bawić z Cottonami. Powiedzieli mi wczoraj, że nie pójdą dzisiaj do kościoła, bo matki ich nie ma, więc ich nikt nie zmusi. Chodź, Tolu, zabawimy się dobrze.	O... widzisz, jaki to z niego chłop!... Ino spojrzał na szwabskie nasienie, a zara mu serce odjęło. Zabiorą ci łąkę, no, to i co? Będzie się im wpędzać bydło w szkodę, dopóki jej na powrót nie sprzedadzą.	Okręt, nie zdaje mi się, choć opowiadają, że w 1820 roku właśnie na tych samych morzach południowych, na których jesteśmy, wieloryb rzucił się na okręt „Essex” i odepchnął go z taką gwałtownością, że statek ten odskoczył z szybkością czterech metrów na sekundę. Woda dostała się do niego od tyłu i okręt zatonął prawie zaraz.	Oni nie mówili, że to ten sam człowiek Powiedzieli mi tylko: zbadaj, czy to on, ponieważ pokrzyżowano nasze zamysły.	Pani mi pozwoli nie wierzyć w obojętność.	Przykład nader trafny, mój Jerzy. Chrystus, wyzwalający nieszczęśliwego opętańca w ten dziwny sposób, dokonał dzieła świadczącego o Jego wysokiej sile magicznej; było to potężne przerwanie prądu magnetycznego, zakażonego przez złą wolę. Znamienną przy tym jest rzeczą, że czarne siły, które opanowały ciało nieszczęśliwego, musiały przejść w inny, lubo niższy organizm. Wyparty z człowieka wir astralny wszedł w zwierzęta, które z kolei opętane przez demony, rzuciły się w morze i potonęły.	Z początku, póki nie wytłumaczyłem co i jak, to pewno, że niełatwo. Ale później, jak się zwiedzieli, że ten i ów już się zgodził, ten obiecał to, a inny tamto, to i więcej się znalazło. Jak zaczniem roboty, na pewno zgłosi się jeszcze niejeden.	Mogę ci się i z tego wywieść: bo mnie na podjazd wysłali, bym obaczył, czy podejrzanych ludzi w okolicy nie masz. Jakoż widzi mi się, że są, którzy nie chcą powiedzieć, dokąd jadą!	Nie, na to dać nie można.	Prosić, prosić! Nie mogliście waszmościowie nic lepszego uczynić, jak to, że mnie nawiedzić przychodzicie. I nie dziwota duchowne osoby miewają natchnienia, aniołowie im doradzają; wy zaś, panie hetmanie, sercem czujecie, kiedy mi ciężko i kiedy tęskniąc wyglądam przyjaciela.	A ten... ten Bakura jest między nimi?	Ale luter jest?	Co się stało?	Co też i uczynię. Te kobiety jak owce! Za jedną skoczy tysiąc.	Co?	Czy bardzo? Nie wiem, czy bardzo. Nie mam żadnych porównań. Kocham tylko ją i nigdy nikogo poza nią nie kochałem... I nigdy nie pokocham.	Dobrze ale czy postawicie mi baryłkę bretońskiego, jeśli was w kozi róg zapędzę w tej materii?	Ja im nie wierzę!	Ja nie potrafię? Tylko spróbuj! Dwa razy wyżej cię podciągnę od wróbla.	Ja, nie podpiszę?... a to dlaczego?...	Jacy wy ślepi jesteście, jak wy tylko patrzycie oczami zmysłów, jak wy nie dbacie o jutro, o własne przyszłe dzieci, o przyszłe całe pokolenia	Kaprysu natury, nie zaś nieświadomości ludzi. Ani jeden błąd nie został popełniony w naszych obrotach. Zresztą trudno przeszkodzić skutkom prawa równowagi. Można walczyć z prawami ludzkimi, lecz nie opierać się prawom przyrodzonym.	Kto wie? Może w tym wulkanie znajduje się jakaś cenna i pożyteczna substancja, którą będzie łaskaw wyrzucić, a my z niej skorzystamy.	Masz tobie! A mówił mi Staś, że pan się we wszystkich kocha.	Nie czyńże tego, luty rycerzu, lepiej od razu mnie zetnij.	Nie mam się czego spieszyć bom z niczém dobrém nie przybył.	Nie powinieneś pić!	Nie warto. Najlepiej niech pan komisarz poradzi jej, żeby dała spokój.	Nie wolno, bo niezdrowo.	Nie złoty, a złocony. Z drzewa. Pozłacany. Rzeźbiony.	Nie, ale źle go sądzisz.	Nie.	Pan Baker zobaczy, że ciebie nie ma i znów będzie dogryzał.	Prawdopodobnie za to samo, za co i ona mnie. Czy ja wiem, za co? Mniejsza o to. Muszę jechać, konia dawno oprowadzają. W nocy zajadę do Głębowicz. Za tydzień przyjeżdżam z praktykantem, ku wielkiemu zadowoleniu cioci.	Rezultaty wykładów są dziś wątpliwe a koszt wielki. Gdybyśmy miały tylko dwie lekcje co dzień po dwa ruble godzinę, to już wyniesie około stu rubli na miesiąc. Moja pensja, lekcje muzyki i malarstwo już kosztują dziewięćdziesiąt rubli, więc razem około dwustu.	Są blisko Listy z Węgier przynoszą groźne wieści. Coraz to jakiś książę rusiński zjawia się tam, błagając o ratunek albo przynajmniej o schronienie... Dwór mego ojca jest pełen takich wygnańców, którzy straszne rzeczy opowiadają...	Widzisz, Prokopie, u was to co innego. U was to się bierze żonę, żeby mieć gospodynię. A u nas to z miłości, z kochania.	Wielmożny panie, pochlebia mi, że zasłużyłem na pańskie zadowolenie, ale przyszedłem tu w innej sprawie.	Zacny pan Deschars (człowiek unicestwiony przez swoją żonę) nie usłyszał przeto końca tego zdania, z którego byłby się dowiedział, że można trwonić swoje mienie w towarzystwie kobiet lekkiego życia.	„Dziesięć lat to strasznie dawno”	A Wasyl?	A mnie wydaje się bardzo dobrym pomysłem.	A przybysze z Księżyca?	A tejże nocy cóż pani się śniło?	A! idźmy kiedy chcesz.	Ach, Petroniuszu! Łatwiej na świecie o filozofię niż o dobrą radę.	Chcę mieć z niej wielką wyrękę jeszcze zanim ona dorośnie!	Chwała Bogu!	Czegóż chcesz odemnie?	Czy długo?	Czy to może być?	Cóż to znaczy, dlaczego?	E, dużo tam komu przyjdzie z takiej wiadomości! Choć żyję od niedawna na świecie, tom przecie widywał, jak rzeka zmieniała koryto!	Hola, panie doktorze hola, panie z dyplomem!	Jak to być może?	Kadłub i maszyny. Czy zgoda?	Księże, cynizm pański napełnia mnie obrzydzeniem!	Ktoś, jak słyszałam, wyjechał.	Matifat Floryny?	Mogęż odejść i pokojowych przysłać?	Moja siostra tylko czeka, żeby panią uścisnąć. Mój ojciec będzie uszczęśliwiony. A czyż mam mówić o mej matce? Nasze matki będą jak dwie siostry. W przyszłym tygodniu statek pocztowy odpływa na południe. Jedźmy! Ten Moraga to głupiec! Człowieka takiego jak Montero można było przekupić. To zwyczaj tego kraju. To jego tradycja polityczna. Niechaj pani zajrzy do Pięćdziesięciu lat nierządu.	Może mama chora, albo wuj który?	Mylisz się, najdroższa! Wytrwałość i silna wola pozwalają nam znosić o wiele gorsze rzeczy.	Na cóż to panu rzeczywiste nazwisko?	Na moje pragnienie muszę przeczytać: bowiem bardzo często słyszę, jak go nam przytaczacie.	O Jezu...	O! To zły casus...	Polipypolipy odpowiedział Cyrus Smith. daw. nazwa atolu Reao (Natupe) w należącym do Polinezji Francuskiej archipelagu Tuamotu na Oceanie Spokojnym., atole i niezliczone wyspy koralowe rozrzucone po Pacyfiku. Na jeden grangran (z ang. grain: ziarno)	Posłaliście za nimi?	Powiedz ino, kiedy potrza, a przyjdę, Józia, przyjdę...	Przemka pytałeś?	Przepraszam jegomości ale ja proszę, żeby cukier był osobno.	Przez cały czas przy ojcu byłeś?	Szumi młodość!	Są jednak okoliczności, w których uczciwość nakazuje...	Słucham pana dyrektora.	Tai ne gali būti,	Tylko... proszę panią o sekret. To gruba gra.	Wiem, wiem, pamiętasz Józku, u państwa Łyczkowskich też były takie dwie figurki?	Więc i oni cię pokochają.	Więc ta dama ma męża gotowanego na miękko!	Więc?... więc jakim sposobem rząd mógł zabrać lasy na Hajwie? I to w dodatku tylko las ni stąd ni zowąd?	Z tem wszystkiem, panowie zapominamy zupełnie o królowej. Trzeba pomyśleć też o bezpieczeństwie ukochanego jej Buckinghama. Winniśmy to naszej królowej.	Zostałem wydawcą „Tygodnika Niezależnego”. Wziąłem siedemdziesiąt pięć procent udziałów i będę nadto współpracował z kolegą Jackiem w redagowaniu.	Zostań pan, proszę! Po obiedzie uraczysz nas kilkoma rozdziałami swojej ostatniej pracy.	Żadnego. Żyć będzie, ale skończone z nim. Jak tylko można będzie, przewiozę go do szpitala.
Nigdzie na świecie nie jadłam tak dobrych czekoladek jak w Polsce. Jeżeli chodzi o czekoladę gorzką, lepsza jest może holenderska. Wasza jednak jest wyśmienita.	Nonsensom sprzyjać to znaczy tyle, co sensy hodować. Sens niczym innym nigdy być nie może, jak zorganizowaną, uspołecznioną gromadą nonsensów. Myśl ludzka głównie zabiega o to, by wirujące w chaosie nonsensy zgrabnie wyłowić i przez tresurę praktycznym sensom udatnie przyswoić.	Chodźcie prędzej, zobaczycie. Szedłem spać do obory i ledwiem wlazł na podwórze, Łapa skoczył do mnie, szczekał, skamlał, za kapotę mnie zębami darł i ciągał, nie mogłem pojąć, czego chce... a on wybiegał naprzód, siadał w progu stajni i skowyczał. Podszedłem, patrzę, Kuba leży przewieszony przez próg, z głową w stajni! Myślałem zrazu, że chciał wyjść na powietrze i omdlał! Przeniosłem go na wyrko i zapaliłem latarkę, żeby wody poszukać, a on cały we krwi, blady jak ściana i z nogi krew bucha. Prędzej, żeby nie puścił ostatniej pary...	Ależ im się zdaje, żem ja zrujnowany, a ja mam jeszcze tysiąc trzysta liwrów dochodu. Mój Boże! biedna mała, czemuż nie przyszła do mnie? byłbym sprzedał dochody, byłbym kapitał naruszył, a pozostała suma wystarczyłaby mi na dożywocie. Dlaczegóż, dobry sąsiedzie, nie przyszedłeś powiedzieć mi o swym kłopocie? Jak miałeś serce stawić na kartę owe nędzne sto franków? Na myśl o tym serce mi pęka. Oto jacy bywają zięciowie! O! Zdusiłbym ich, gdyby wpadli teraz w moje ręce. Mój Boże, trzebaż to było płakać! Czyż ona płakała!	Panie nie uznaję systemu opartego na intrydze i gwałcie! Opozycja to bardzo zła szkoła rządzenia, a politycy rozumni, którzy przed dojściem do władzy muszą się czasem imać tych środków, starają się usilnie rządzić wedle zgoła odmiennych maksym, jak te, które głosili za opozycji. Widzieliśmy w Chinach i gdzie indziej. Skłania ich do tego ta sama konieczność, której ulegali ich poprzednicy. Do rządów wnoszą jeno jedną nowość, to znaczy swój brak doświadczenia. To mnie skłania, panie Hibou, do twierdzenia, że każdy nowy rząd będzie gorszy od dawnego, nie różniąc się odeń zasadniczo. Wszakżeśmy już tego doświadczyli.	Dochody są znaczne, a maksymalnej cyfry swojej jeszcze nie dosięgają właścicielka zaś ma wydatki osobiste tak małe, że można ich prawie nie brać w rachunek. Zresztą, jak pan wie, nie poczytuje się nawet za właścicielkę i to do tego stopnia, że wszystko się tu robi w imię jej zmarłego brata. On tu, za jej tylko pośrednictwem, daje, pożycza, uczy, leczy, doradza. Wprowadza to w błąd ludzi, mniej świadomych stosunków i wydarzeń, którzy mniemają, że Adaś Zdrojowski żyje, tylko kędyś daleko i dysponuje siostrze, to co ona czyni. Są tacy, którzy z płaczem i modlitwą błogosławią jego imię i sercem przyrastają do wszystkiego, do czego on był przywiązanym więcej niż do życia.	Ale w ogóle kochałeś się także, nim mnie poznałeś? No, powiedz! Przecież ja wiem.	Cóż wam się na tym afiszu tak dalece nie podoba?	Jeżeli jesteście tak potężni, czemu ich nie podbijecie?	O tym wiem. Ale widzisz, panie Stanisławie, gdybym tak potrzebował jakiejś części mego kapitału... Nie darmo, pojmujesz... Chętnie zapłacę procent...	To ja będę udawała, że ty nie płaczesz. Że jesteś taki, jak ja chcę.	Wtedy byś się napił wody jeszcze dwa razy... a może trzy... Zdaje mi się, że nie więcej jak trzy razy!...	A więc nie obiecujesz, że już nigdy nie dotkniesz samochodu?	Patrz, jak ten koń strzyże uszami! Skoro znajdzie się tam, ta chabeta weźmie na kieł, puści się galopa i Bóg wie dokąd cię zaniesie. Chcesz dobrej rady? Skoro dojdziesz tam, gdzie się biją, podnieś jaką fuzję i ładownicę, stań w szeregu z żołnierzami i rób wszystko jak oni. Ale, Boże drogi, idę o zakład, że ty nie potrafisz nawet odgryźć ładunku.	Nie zerwę w żadnym razie, bo nic na tem nie zyskam. Jeśli moje małżeństwo nie przyjdzie do skutku, zbankrutuję i tak. Ale powiem wówczas jasno, jakie jest moje położenie finansowe i przypuszczam, że panna Krasławska ze mną zerwie.	A gdybym, panie oberlejtnant, odpowiedzi nie otrzymał, to co mam robić?	Chcesz powiedzieć: jak będzie się mścił.	Cichaj! To zamiast o własnej głowie myśleć, będzie tu jeszcze zwady szukał! Wolejwolej (daw.) idź sobie., gdzie chcesz, bo tu takich nie trzeba...	Eeee... nie może być!	Ja przecież nie wiedziałem! Byłem tylko nieostrożny! Ani mi przez myśl przeszło, że taki drobiazg może mieć swoją nazwę w kodeksie. O, nieba, a ja myślałem, że to mój oryginalny pomysł!	Jak jedziesz, chamie?	Jak sobie ekscelencja życzy. Powiedzmy kurczę, dobrze?	Kogo?	Kogo? Ligię?	Kto ci zbił pysk? Wyglądasz jak świnia.	Lepiej pensyjkę dla panienek z lepszych domów... Zbierze ich się sporo... I nawet powiem ci: od jutra zacznijmy szukać lokalu... Będziemy mieszkały przy pensji, bo ja nie wytrzymam w domu.	Mam plan!... Zaraz napiszę do Warszawy, ażeby wystarali mi się o miejsce nauczycielki od wakacyj. Nie będę miała pensji	Nie czytałem.	Nie ja zostanę, ale serce zostanie, a jedno dulcis recordatiodulcis recordatio (łac.) ustami. mogę złapać.	Nie rób nam tej krzywdy, mości gubernatorze zapiszę ci receptę taką, że natychmiast boleści twoje ukoi i odtąd pozwolę jeść wszystkie potrawy bez żadnego wyjątku.	Nie spodziewam się, żeby mi ono odebrało serce wasze Henryku panna cię nie kocha, ona ci jest obojętną... żenisz się pono więcéj dla królewiczowéj, dla staréj Kolowratowéj i dla stosunków, niż dla siebie; ja to wiem i dlatego jestem spokojną.	Nie wyznaję, że poniechałem go dla wieczoru o dość odmiennym charakterze. Byłem na obiedzie u kobiety, o której pan może słyszał: u pięknej pani Swann.	Nie zawsze w człowieku brak jest tego, czego nie wyraża lub czego nie umie wyrazić. Nie każdy potrafi słowami skonkretyzować swoje myśli, swoje uczucia czy odczucia...	Nie. Został w Częstochowie i pojutrze wraca.	Pani musiałaś być właśnie dzieckiem obowiązku z pewną nieznaczną domieszką krwi. Ale życie zatarło wszystko i dziś pani dzieci są już czystymi dziećmi obowiązku. Dlatego są takie skryte, nieufne, milczące, obowiązkowe i grzeczne. Pani tego nie czuje? co?	Panie Baryka proszę mi przypomnieć, jak to tam było...Taniec	Rzeźba spółczesna w epoce, która nie znosi symbolów i alegoryj, ma zadanie niesłychanie trudne. Musi zstąpić na ziemię, musi do pewnego stopnia stać się realistyczną, a nie trywialną, jednak taki Apollo belwederski, ubóstwienie młodzieńczéj siły i piękności, poczucia w sobie nieśmiertelności i bóstwa, nie mógłby się już dziś zrodzić. Wenus, uosabiająca siłę żywotną i miłosną natury, nie starczy nam... Poszliśmy daléj myślami i ideę jednę rozłamaliśmy na wiele różnobarwnych promieni.	Tak.	Więc to nie był Ramzes?... I ja, nędzna, pozwoliłam, ażeby obcy człowiek wywlókł syna mego z kolebki... Cha!... cha!... cha!...	A co ważniejsza wieśniaków gotowych poprzeć cię powagą swych pięści. Widziałem tę hołotę stłoczoną na dziedzińcu zamkowym.	A puszczą nas?	A toś mi z nieba spadł i ów szlachcic także! A siłażsiła (daw.)	Ach, drogi generale	Bo w naszym powozie są dwa miejsca...	Brata odnalazłam, widywałam go przy twojej pomocy, przyniosłam mu otuchę, a choćem jeno dziewką, mogę być swoim użyteczna	Były tu i poważne... bardzo poważne kłopoty finansowe	Co pan powiada?	Czy ci się to podoba, Doady?	Dwa razy na tydzień chodzę tam napróżno.	Dyabla sprawa! to potrzebuje namysłu.	Dziękuję, ale ogromny mi żal stracić pana.	Gdyby to byli ludzie... lub konie poszłoby mi lepiej. To granie szczypcami, nożami i nożyczkami jest rzeczą zbyt błahą.	Gdzie?	Gorączkę ma, ale, da Pan Bóg, zdrów będzie.	Grzesikiewicz?	Ha, to hańba!	Hm! Oto co mówią gwiazdy: w ciągu trzech dni przyjdą dwaj ludzie, by przygotować wszystko. Za nimi przyjdzie Byk, ale znak ponad nim jest znakiem wojny i ludzi zbrojnych.	I honorem ręczysz swoim?	I ty powiadasz, że to dobry kapłan i chrzest od niego dobry, niefałszywy?	Idę z Sowińską, a pan przecie w przeciwnej stronie mieszka...	Jakiego księdza?	Jaśnie panienka wyjechała na miasto.	Jesteś? Zwątpiłem o tobie.	Kiedy przyszedł do szpitala?	Lutek! Miej rozum.	Masz brankę?	Mimo to widzę ją	Na Perkuna, ubijem!	No to poszukaj, gdzie przy piecu dziurka.	O, to mocne!	Ojoj... to ci się muszę w pas kłaniać i „wasza miłość” gadać?	On też miał ten sen; tylko że on ciągle śpi, a pan się obudziłeś. Kto wie, który z was jest bardziej uprzywilejowany?	Pachołek, ruszaj przodem!	Pan Przybycki opuści X.! wyrzekła po chwili panna	Panie prezesie i wy, moje panie... przepraszam, chciałem powiedzieć: moi panowie... pozwólcie, abym się przedstawił jako Sam Weller, pokorny sługa klubu.	Pilno dawać baczność. Źle wróży ten spokój.	Po co?	Pomiłujcie! powiem wszystko, na co patrzyły oczy moje...	Prawda, prawda! Okrutnie mi chłopa żal. Obyczaje, Żołnierz, GrzecznośćPanie Andrzeju, a poszwargocz no onym psim językiem do tych pludraków i rozpytaj, co się z nim stało?	Przecież i on porzucił swoje pokolenie!	Póde przyrychtowrac karzne.	Rodzina! Sfera! Tradycja! Ja!	Serce bije mu równo	Słońce już zaszło.	Tamby mi przystało być, jeżeli królowa zemrzeć ma. Rozporządza jeszcze znacznemi skarby, które z sobą z Węgier przywiozła. Dla kościoła i dla nas cośby się z nich dało pozyskać.	Tautiškumas, Mokslas Mes norime įgyti apšvietimą ir tapti dalininkais tų naudų iš apšvietimo, kurias turi ir kitos tautos pasaulio, neatsižiūrint ant to, ar jos liuosos, ar pavergtos. Mes norime įgyti apšvietimą ir naudotis iš jo, kol Dievas laikys mus ant svieto. O tai mes galime geriaus dasiekti be patarnaujančių mums lenkų.	To co, że zimno?	To mój klucz!	To prawda	To właśnie głupstwo...	To znaczy, z wywróceniem	Umarł.	W Auteuil! A, prawda, żona mówiła mi, że masz pan dom w Auteuil, bo przecież przeniósł ją pan do niego po wypadku. A gdzie dokładnie?	W jaki sposób?	Wiemy co znaczy słowo: dwoje	Więc służę paniom.	Wszystko już zapłacone sowicie. W drogę, mój panie, i niech cię Bóg prowadzi!	Zaśpiewam panom piosenkę o Ropuchu piosenkę własnej kompozycji (długotrwałe oklaski).	Zmierzam naprzód do tego, aby ci, ma chére maman, powiedzieć, że za wszystko, co wyliczyłem, jestem ci gorąco, niewypowiedzianie wdzięczny...	Łaskawa z ciebie pocieszycielka, droga lady serce moje skłania się dlatego do ciebie i ważę się to wypowiedzieć.
Panie kapral argumentowanie gównami jest zawsze i wszędzie bardzo przekonywające, ale człowiek inteligentny nie powinien używać takich słów, gdy jest zdenerwowany lub gdy chce kogo szykanować. I na co zdały się pańskie śmieszne pogróżki, że mógł nam pan narobić kramu? Dlaczego, do wszystkich diabłów, nie narobił pan nam tego kramu, skoro była okazja? Czy dlatego, że jest pan taki wielkoduszny i tak niezwykle delikatny?	Yeah, right. Jak rażony gromem. Tak mi to chodziło po głowie, że zostałem tam jeszcze jeden dzień. I wieczorem znowu popłynąłem do tej Devil Bay i znów patrzyłem, jak te sharks pożerają moje jaszczury. Tej nocy poprzysiągłem sobie, że tego tak nie zostawię. Im też dałem słowo honoru, panie Bondy. „Tapa-boys, Captain J. van Toch obiecuje wam pod tymi strasznymi gwiazdami, że wam pomoże”.	Och, każda rzecz staje się rozkoszą, gdy zbyt często do niej wracamy To jedna z najważniejszych tajemnic życia. Wydaje mi się jednak, że morderstwo bywa zawsze omyłką. Nie powinno się nigdy czynić nic takiego, o czym nie można swobodnie rozmawiać po obiedzie. Pozostawmy jednak w spokoju biednego Bazylego. Chciałbym uwierzyć, że mógł naprawdę skończyć tak romantycznie, jak to przypuszczasz, ale nie mogę. Przypuszczałbym raczej, że spadł z omnibusu do Sekwany, a konduktor przemilczał to z obawy o skandal. Tak, wyobrażam sobie, że taki mógł być jego koniec. Niemal go widzę leżącego na wznak w brudnozielonej wodzie, ponad nim suną obładowane barki, a długie wodorosty czepiają się włosów. Wiesz, że nie wierzę, aby mógł był stworzyć jeszcze coś dobrego. W ostatnich dziesięciu latach jego twórczość bardzo podupadła.	On tak opowiada. Nie mogę się w tym wszystkim połapać. Oni chyba wszyscy poszaleli... Nie wiem, co Messua i jej mąż mają wspólnego ze mną, że ich wtrącono do pułapki... i czemu to oni tyle bają o Czerwonym Kwieciu. Muszę przyjrzeć się temu osobiście. Cokolwiek zamierzają uczynić z Messuą, nie uczynią tego, póki Buldeo nie wróci. A więc...	Tak już miało być, to i tak się stało! Tyla się nachorzał, jakże, toć więcej niźli kwartał! A komu nie do zdrowia, to lepsza prędka śmierć. Trza Panu Bogu dziękować, co się już nie morduje	Byłby wstyd, gdybyś jej pan nie umiał, panie Corkran! A mimo to nie jest to bynajmniej tak łatwa rzecz, jak się zdaje.	Tak, Pawle, tak, Boże mój... Nie rozumiem tylko, dlaczego postępowałeś w ten sposób?... Czy... czy... z chciwości?...	W tem jest właśnie mądrość. Nie żądać nic dla siebie, nie dbać o nic i być obojętnym, do tego się powinno dążyć.	Pozory, Obrzędy, Bóg, Ofiara nie dziwota, bo trudno najeść się do syta, łykając jeno obrzydliwy swąd palonego włosa! Gorzej niżli na herbatce dla lalek!... W każdym razie postanowiłem do czasu nie pisnąć ani słowa (byłoby nieładnie z mej strony, gdybym mu dokuczał!), więc zaszedłem ponownie do Andover dopiero po upływie kilku stuleci. Nie zastałem tu już ani Welanda, ani jego świątyni; na jej miejscu stał kościół chrześcijański, rezydencja biskupa. Żaden z Ludków Górskich nie umiał mi opowiedzieć, co stało się z Welandem; przeto przypuszczałem, że opuścił Anglię.	A wrócić do pracy w Warsztatach Kolejowych też nie mogę, bo Piekutowski i reszta wiedzą, że tam mnie można szukać. A że będą szukać, to pewne.	Biedne zwierzątko: jak ono mówi! któż by się nie wzruszył?	Bądź spokojna. Kobiety zwyciężają zawsze. Nie potrzeba na to cyrku ani sceny... Tu byłoby może trudniej. Patrz tylko!	Czy pani wie, że ja już tu byłem? Przysłałem potem te chryzantemy. Po wczorajszym liście pani powiedziałem sobie: to po prostu anioł i trzeba nie mieć ani serca, ani piątej klepki, żeby dłużej zwlekać.	Czyżby? Niepokojące? Zapewniam panią, iż sam bynajmniej nie czuję się zaniepokojony. Przepadł gdzieś wachlarz, no i chciałbym go odszukać. Ale nie wydaje się mi, żeby tu był. Po prostu szukam wachlarza. Nie pojmuję, jak Antonia mogła... Mniejsza o to! Czy znalazłeś go, amigoamigo (hiszp.)	Ja, w rezultacie, nie mam nic przeciw temu Cokolwiek nastąpi, oczywiście zgadzam się z wolą boską, jeżeli zyskują na tym ubodzy... Ciągle zyskują... Moja ochrona będzie niedługo pierwszą w mieście, i tylko dlatego, że ten pan ma słabość do Belci...	Nu, daleko czy niedaleko, ja nie wiem! U niego dobra kasa swoja jest	Priscillo jak sądzisz, czy to możliwe, abyśmy wynajęły „Ustronie Patty”?	Wszystko sen! Pij, orzeźwij się i bądź pozdrowiony z powrotem pod szatrę naszą! Sprobowałeś życia gadziów, serca ich, szczęścia: powiedz, czy ci lepiéj było z niemi jak z nami?	Kirsanowowi rosyjski chłop jest głównie na to potrzebny, aby mi dowieść, że ja go nie znam. Marks mu jest potrzebny, aby dowieść, że Michajłowski jest zacofaniec. Wszystko, co bierze do ręki, staje mu się tylko kamieniem do gromienia każdego, kto mu na odcisk ambicji nastąpi. Gdy on spotyka człowieka powieść hiszp. autora Miguela de Cervantesa (1547–1616) o losach szlachcica, który pod wpływem romansów o czynach rycerskich postanawia ruszyć w świat i wcielać w życie średniowieczny ideał rycerski. w oryginale, on go czytał też, choć nic nie rozumie. Cytuje TacytaTacyt, właśc. Publius Cornelius Tacitus (ok. 55–120)	Mój Boże A czy koniecznie musi to pan załatwić? Czy pańskie biuro nie może tam wysłać kogoś innego?	Nie ma tam nic Więc dlaczego pan stamtąd do nas przyjechał? On mówi o panu zbyt często. Ja się pana boję. Czy pan, czy pan go potrzebuje?	Powiedz mi, przewodniku imć pana kata, naczelniku WDOWY (jest to imię pełne straszliwej poezji, które galernicy nadają gilotynie), bądź dobrym dzieckiem, powiedz, czy to Fil-de-Soie mnie zaprzedał! Nie chciałbym, żeby on pokutował za drugiego, to byłoby niesprawiedliwie.	Że i szczersza być nie może. Niegdyś, za czasów jeszcze mojej młodości, była to strona ludna. Jechało się z chutoru do chutoru, z wsi do wsi, z miasteczka do miasteczka. Znałem, bywałem! Pamiętam, gdy Uszyca była walnym grodem co się zowie! Pan Koniecpolski ojciec na starostwo mnie tu promował. Ale potem nastała inkursjainkursja (daw.)	Ale téż nie czas jeszcze przystąpić do układów.	Beetle, jak cię kocham, nie mogę. Ja i Turkey będziemy cię sekować. Rozumie się, im głośniej będziesz ryczał, tym lepiej. Turkey, idź, poszukaj gdzie palestry od palanta i sznura. Zwiążemy go tu na wabia	Do Paryża? A to wybornie się składa.	Doprawdy! Ze znajomością wcale się nie spieszyłeś. Czy mam obecną twoją bytność uważać za wypełnienie wezwania?	No to przekonajmy się, czy pani umie. Pani pozwoli?	O, nie tak wielkiej ofiary żądać od ciebie będę, ko­chana Ewelino! Poznałam niedawno pewną biedną kobietę, któ­ra wzbudziła we mnie bardzo żywe zajęcie...	Och, to świetne! jak on robi samego siebie!	Sydor, milcz! milcz. A nuż kto, choćby Natałka, choćby Maksym, albo krywonoga dosłyszał, co pomyślą? Zapomniałeś, że tyś już nowy człowiek i że z tamtego, co było, nic nie pozostało, utopione wszystko.	Tak, i cóż to za wyspa?	To ja, tak, drodzy przy...	A co nam tam cyganie! przyszli, to i pójdą przenocowawszy!	A jednak ten duch wyśpiewywał pod twoimi oknami...	A nic chyba nie słyszała o niém...	Ach, plotka!... Moja droga, nie mamy prawa więzić cię, ale... musisz chyba pogadać jeszcze ze Stefanem...	Bardzo prosty i wyraźny. Wskutek włączenia w organizm tej woskowej figurki włosów i paznokci rywalki nawiązała Kama między nią a jej sobowtórem-kukłą astralny stosunek sympatii i wzajemności. Mając w swej mocy tak spreparowaną lalkę, uzyskała tym samym władzę niemal absolutną nad ciałem Halszki.	Co to jest! Dopiero mi się przypomniały owe kitajki i suche razy, o których mi w lecie powiadał był pan Urbański i trochę dreszczdreszcz mnie przeszła chciałem uderzyć i siekać. Ale w tymże okamgnieniu wysunął się Stojowski ze sieni (jeden z dwóch braci starościców, którzy na Grudnej siedzieli, a potem się na Dąbrowę, od książąt Lubomirskich nabytą, przenieśli) chłop duży, o wielkich sumiastych wąsach i minę pana mający i wziąwszy mnie z krwią zimną pod ramię, rzecze na stronie:	Dość tego Prawprawić (daw.)	Dziwak z pana, ale wybaczam to... Więc jakaż jest konkluzja naszej rozmowy?	I ja także byle tylko dał słowo rycerskie, że się bardzo nie oddali.	Jeżeli kardynał Cesarini towarzyszyć się wam nie waha, jakżebym ja, jałmużnik i spowiednik wasz, miał pana swego opuścić??	Nie łżyj tylko, rozumiesz?	Nie. Marynia zabrała tackę ze szklanką, umyła ją i jużeśmy w niej piły kawę z ciocią. Albo ciocia, albo ja piłyśmy kawę z tej szklanki.	Nie. Nie myślałem dużo o tym. Nudziłem się.	Niemożliwe!... To jest, przepraszam was, chciałem powiedzieć, zdumiewające!	No, wróciłem z dalekiej podróży. Nie cieszycie się?	Och, na odwadze nie zbywa jej nigdy, mój drogi. A jakiż jest Ferrol? Nie znam go.	Pani daruje, żem tak wpadł i żonę porywam. Cudzy kłopot, gorzej czasem własnegogorzej (...) własnego	Przecież nie macie zamiaru wysadzić ich w powietrze	Rzekliście mądre słowo, Macieju; jutro po kościele mają się gospodarze zabrać u mnie, by cosik postanowiła gromada, tośwa przyszli wajuwaju (gw.)	Skończyło się tedy na ostrej wymianie słów. Nie chcąc pana Piotrowicza zrażać, poleciłem adwokatowi zaproponować mu zastępstwo naczelnego redaktora. Oczywiście, nie przyjął. Co ciekawsze, nie przyjął też trzymiesięcznego odszkodowania.	Tak jest, ostatnie.	Tak więc dajesz nam pan po prostu wybór pomiędzy życiem a śmiercią!	Tak, panie.	Teraz już i mama wstała, pójdziemy strzelać do celu.	To bardzo prawdopodobne A cóż pan o tym myśli, panie Holmes?	W każdym razie chcę go zachować Nigdy nie miałem nic wspólnego z niczyją krzywdą, ani żadnym moralnym przestępstwem, a nie jestem jakąś tam hetką-pętelką, bym miał chęć przypodobania się dzikiemu góralowi.	Właśnie. Eugenja Montijo zgubiła Francję tem, że nie chciała poprzestać na sławie wynalezienia krynoliny, ale miała ambicję nadawania tonu polityce Europy.	Ślub nie ślub... Cóż mi tam Barwicki! Ale słowo. Dane słowo honoru.	Święta prawda! Co posiał, to i zebrał. Święta prawda.	A ja miłego snu. Klucze zostawię w przedpokoju.	A nadto prześliczne siodła	Ale, babulo.	Aš jam dantis išmušiu kaip pasiutusiai šauniai.	Była wczoraj	Była zamężna?	Chce pan je kupić?	Co? Dlaczego? Zmieniliście o nim zdanie?	Co?!	Czego zaczynasz?	Dalej, dalej dosyć już tych grzeczności, pomyślcie, że czekamy na naszą kolej.	Dziękuję panu bardzo.	Głupiś! Droga tamtędy wiodła, i basta!	Hę? co? zapytał Bartłomiej nierozumiejąc poczwary	I nieco budulcu na chałupy!	Iš tikrųjų! Ponia turėjo reikalą į šitą miestą, na, tai matote, mes visi ir susitarėme važiuoti: aš, Kurpiūnas, Onutė ir ponia.	Ja jeszcze bardziej lubię stronę doliny niż stronę morza	Ja!	Jeszcze się przeziębisz i rozchorujesz.	Konie gotowe!	Mam cię nareszcie! dasz mi swą władzę, lub życie.	Moich braci...	Myślisz tylko o nim!	Naturalnie, że jego ofiara.	No i...?	O aš jau nenorėčiau mokytis! Sėdėk, sėdėk, galvą sau tik suk, daugiau nieko! Ar nelinksmiau pabėgioti, ar pasičiužinėti!	Pocoś pani złamała tę gałązkę?	Proszę mamy! Proszę mamy! Prędzej! I niech mama weźmie sole trzeźwiące!	Przygotuj broń!...	Różne. Co miesiąc inne. Ktoby je tam spamiętał.	Sam król.	Straszne!	Tłum, Sztuka, Władza, Artysta, Narkotyki	W Bogu nadzieja i w Najświętszej Pannie.	Waćpan znałeś pana... Andrzeja Kmicica...	Wdzięcznie przyjmie Akademia wspaniały dar waszej miłości Cieszyć was będzie, małżonko miła gdy spomnicie, że w godne ręce dostaną się one księgi uczone; toć przeszło od wieka szkoła krakowska wydaje mężeszkoła krakowska wydaje męże mądrością sławne	Widzę...	Źle się czuję. Upadek sił.
Nie oglądałem go z bliska i nie wiem, czy ma jakie znaki diabelskie na sobie, czy nie, ale jechałem z nim na jednym wozie i nic takiego mi w oczy nie wpadło. Zresztą, to mogę waszmościom powiedzieć... byłlibyłli Rzeknę tedy do Bala:	Będzie ze dwustu. Nie wiadomo, panie, co począć, bo leżą w wąwozie, przez który droga nam wypada. Ognie palą, jeno blasku nie widać, bo w dole. Straży nijakich nie mają: można do nich podejść na strzelenie z łuku.	To nie wina dzieci Dozorcy poszli do szkoły, a nic nie powiedzieli dzieciom, które ich miały zastąpić, że klatki otwierają się na mechaniczne rygle. Więc one nie wiedziały i otworzyły.	Dotąd, dotąd, ale już nie będzie, już na wylocie... Zdarza się mu jakieś miejsce doskonałe z wielką pensją, rządcy dóbr jakichś ogromnych, nad morzem Białem.. Zalesie w dzierżawę wypuszcza i wyjeżdża...	To prawda Mówiłem, że tajemnica nie moja i że nie mam prawa jej zdradzić. Ale teraz sir Henryk przekonał się, że to nie był spisek przeciw niemu...	A szpieg moskiewski chyba, ino co inszego Pojmaliśmy go, jak się przemykał po ciemku między wozami, hasła nie zna, tłumaczyć się nie umie. Podpatrzyć co chciał abo podsłuchać, a może i uśmiercić kogo... znacznego, bo w tę stronę się kierował.	Nie, drogi, ale ty tego nie chcesz zrozumieć.	Nie, uczciwego człowieka Przecież nie przez zazdrość się go ztąd pozbyto... Ja do niéj dotąd prawa nie mam.	Nic mi o tym nie mówił i ja też o nic go nie pytałem.	Nie miałbym nic przeciwko temu żebyśmy spędzili w tej zatoce nie tylko noc, ale i cały jutrzejszy dzień, gdyż warto ją starannie zbadać.	Pani ostrożność jaką rozwija trybunał w tego rodzaju sprawach, zesłałaby pani w każdym innym sędzi krytyka może mniej pobłażliwego ode mnie. Zresztą, czy pani przypuszcza, że adwokat pana d’Espard wdzieje rękawiczki? Czy nie potrafi zatruć intencji, które mogą być czyste i bezinteresowne? Pani życie będzie należało do niego, będzie w nim szperał, w swoich dociekaniach nie zachowując pełnych szacunku względów, jakie ja mam dla pani.	Mniejsza z tym dość, że mi dostarczył do przepisywania prawne akta i wyroki. Poszło to jakoś. Zacząłem robić wyciągi, pisać sprawozdania, streszczać i tym podobnie. Pracowity jestem, jak wiesz, i nauczyłem się dokładnie wszystkich tych manipulacji. Przyszło mi na myśl samemu zostać aplikantem. Yawler polecił mnie tu i ówdzie, między innymi panu Waterbrook. Posypały się zarobki. Miałem przy tym szczęście poznać pewnego publicystę zajmującego się wydaniem nowej encyklopedii znalazła się i tu dla mnie robota. Wiesz kompilacja, do wynalazków i kompozycji nie mam sprytu! Wątpię, czy pod słońcem jest drugi równie mało jak ja w tym względzie uzdolniony.	Chyba jesteś w błędzie, pani. Mogę walczyć z Hiszpanami, ale nie mam powodów, by ich nienawidzić. Dowodem na moje słowa niech będzie to, co uczyniłem z ocalałymi z rzezi marynarzami. Czy widzisz w oddali, na horyzoncie, czarny punkt, jakby zawieszony w przestrzeni? To łódź z dziewiętnastoma hiszpańskimi marynarzami na pokładzie, których puściłem wolno, choć zgodnie z prawem wojennym mogłem ich zabić albo uwięzić.	Nie chciałam pana obrazić.	Nie chcę służyć w piechocie.	Nie. Pokazywał tylko książeczkę wojskową...	Rzeczywiście, nie dałoby się wytłumaczyć	Tak pleciesz, Macieju, że wytrzymać już nie można.	Tylko nie zaczynajcie się bałwanić, mój Szwejku. Czy przyszedł skąd jaki meldunek?	Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.	Nie wierzę ja w to żeby jeden taki Palatyn mógł coś ważyć i znaczyć, ale Dobek nań ząb ma, i zemstą płonie, a skarby jego nęcą.	Nie uderzy. Owszem, niech go pani pieści Niech mu pani da rękę do pocałowania.	Ot, mam, czegom chciał. Dalibóg, oni mnie tu głodem zamorzą. O, to w gorącej wodzie kąpani. Przychodzę o pomoc, myślę, że po wielkich molestacjachmolestacja (z łac.) rzemień, który mocuje strzemię do siodła. mi nogę przetarło, co mi je zdrajca pachołek źle przypiął, w brzuchu mi kruczy... niechże ich kaduk porwie! Machnówka Machnówką, a brzuch brzuchem! Jam też stary żołnierz, więcej jam może od nich wojny zażywał tylko się biją. Jak mi Bóg miły, tak oni nigdy nie jedzą. Widziałeś, panie Krzysztofie, tych pułkowników zjawy., co?	Prawda, że to ja byłam jej i jestem jako matka i z mojej też ręki Jurand dostał żonę. Prawda! A jakby raz ślub był złościć się., ale przecie i on księciu jako panu swojemu powinien. Wreszcie można by mu zrazu nie mówić, dopiero gdyby dziewczynę chciał innemu dać albo mniszką uczynić... Jeśli zaś śluby jakowe uczynił	Śmiej się zdrów! Nie są to śmieszne rzeczy.	Och cóż za śmiertelna nuda! jak on bystro roztrząsa rzeczy wszystkim wiadome! jak ciężko rozprawia o tym, co nie jest warte ani wzmianki! jak bez cienia dowcipu przywłaszcza sobie dowcip drugich! jak psuje wszystko, co łupi z innych! Cóż za obrzydliwość! ale nie złapie mnie już więcej; wystarczy przeczytać parę stronic tego miłego archidiakona.	Podniecają mnie. Najnieznośniejsze na statku są panie: aby trochę wichru, zaraz spazmy, płacze, histerie! Ciekawy jestem, jak by się pani zachowała w takim wypadku?	Tak, na honor! Wahałem się jak i ty, ale mnie przekonał pan hrabia.	Zostaw mnie na chwilę sam na sam ze starym. Ja go wyspowiadam, on mi wszystko powie.	A jednak wasze poszukiwania musiały spełznąć na niczym skoro wracacie we trzech, tak jak wypływaliście?	No i co ja pocznę, nieszczęśliwy tak wszystko wybornie ułożyliśmy, nawet i ta wieczerza była jakby li dla naszej wygody umyślona, a tu jak na złość Odmiwąsowi strzeliło do głowy spędzić nas tu wszystkich co do nogi.	Sprawozdanie z nich podano w diecezjalnym tygodniku kościelnym. Wzruszony jestem zainteresowaniem, jakim Jego Eminencja zaszczyca moje prace apostolskie. Och! Już od dawna przemawiam z ambony. W 1880 odstępowałem kazania, gdy miewałem ich za dużo, księdzu Roquette, teraz wyniesionemu na tron biskupi.	A jakże, a jakże pytał się o panicza czy daleko mieszka Cóż to przesiada na dziedzictwie? odpowiedziałem. I musi być bogaty? pyta znów to tak daleko.	Akelo! Zostań na nowo wodzem naszym! I ty młody człowieku, wspomagaj nas radą, gdyż inaczej, żyjąc bez praw, zmarniejemy zupełnie! Musimy znowu podlegać prawu i stać się przez to wolnym ludem.	Bardzo słuszna uwaga. Wyjaśnienie żądane zaraz otrzymasz. Brat twój musi być natychmiast wypuszczony na wolność...	Chory jestem. Niewiasta, którą chciałem porwać i sobie zachować, wyrwała się z rąk moich, głownią od pistoletu mnie zraniwszy. Komendanta Wołodyjowskiego to była żona... oby zaraza spadła na niego i cały jego ród!...	Na rycerską cześć i na klejnot?	Tu wypadkiem trafiłem na wnijście, i spuściłem się za wami w ciemne otchłanie.	Wszyscy tak czynią chceszże od innych być lepszym i nad wiek swój wyższym? Próżnaby to była zarozumiałość. »Patrz na grubego DamasippaDamasipp	Zapewniam cię, że z całkowitą wzajemnością. Znam pewną blondynkę, która może na to przysiąc.	Taniec: myśl zaprawdę wyśmienita! Ale jakże tańczyć będziesz w tej powłóczystej sukni, która czyni cię podobną do mniszki?	Wybacz mi moją ciekawość ale mnie chodzi o moją sumę, a teraz o Pławickich: czy ty wiesz napewno, że te panie mają pieniądze?	A teraz przejdziesz się po mieście?	I cóż z tego?	I poszłaś sama do tego domu?	Jak zadepeszować?	Marta! co ty mówisz! Marta! to są moje dzieci!	Pewnie, ale gdzież się podziejemy? Sam wybrałeś to miejsce, a ja... ja... ja chciałem dziś po południu czytać.	Pokonał go więcej mózgiem niż mięśniami, chociaż i te ma nadzwyczajne! Sztuka jego jest po prostu zdumiewająca, a przy tym nader szlachetna.	A co się stało takiego?	A jej matka w ciągu czterech lat dała swemu mężowi czterech chłopaków... wszystko, zdaje się, chłopaki...	A powonieniem?	A to komiczne, Bouteloup zapewniał, że zupa gotowa.	A więc!	Aha.	Bryczka.	Burłaja pan Zagłoba usiekł	Byłeś pan u króla, no cóż? mów; król...	Chyba jakaś osada białych znajduje się w pobliżu lub jakaś misja?...	Co pan robi w Kurowie?	Czegoście się panie wstydziły i czego bały?	Cóż myśli Wasza Ekscelencja?	Dobrze! Leć do Kryczyńskiego natychmiast i każ im, by zajmowali Raszków.	Dziecko, Grzeczność Mówiąc to Marysia popchnęła małą do kolan królewny.	Dzień dobry, panno Rosiczko.	Gdzież on?	Hm	Jest ona zaopatrzona Mówiłem to już panu dawniej.	Kiedyż pani pierwszy raz wystąpi?	Kochałaś tamtego?	Kondycja ludzka	Kto więcéj?	Ma pan dobrą mamę	Maks!	Michale, jeśli mnie kochasz, uczyń to dla mnie i pocałuj psa w nos, razem ze swoim „memento”. Repetorepeto (łac.)	Najzupełniej.	Nieważne i tak po niego pójdę.	Niewielka, bo przepija z miejsca, a potem dzieciska z głodu mrą.	No?	O, definicja byłaby zbyt trudna.	O, to nowina, bo ja właśnie idę do Grünszpana.	Pani sama pomniejsza się w moich oczach, mówiąc tak do mnie...	Pies szepnął do niego.	Po naszym wyjeździe, w marcu...	Pozwól ty powiedzieć sobie, że więcej niż dziwne jest z twej strony, iż pozwoliłaś temu panu w swojej obecności znieważać moją dobrą sławę i szarpać moje nieskazitelne imię.	Przeciwnie, przeciwnie.	Przyczyną upadku i śmierci księcia wojewody pani jesteś.	Skąpiec odpowiedział mu pierwszy tajemniczym szeptem do ucha.	Tak, ojcze.	Tak, tak to kiedyś było!	To się ożeńcie i będziecie mieli uczucie rodziców do dzieci.	To znaczy że według pani mężczyzna powinien być gburem...	Ty Boga kochasz? ty Boga kochasz? A święte kielichy kto pokradł Panu Jezusowi?	W 91 pułku piechoty, panie generale. Zostałem przeniesiony...	W jakich grotach?	W jęczmieniu to by klucz chowali? co?	Wanda o tej porze jeździ konno z panem plenipotentem.	Właśnie.	Źle Widziałeś waść: zwierz z legowisk ze snu się zrywa i nocą pomyka.	Żądałeś widzenia mnie, młody mój przyjacielu?
Owszem, jesteś ten sam. Chciałbym wiedzieć, jak upłynie ci reszta życia. Nie psuj go wyrzeczeniem. Obecnie jesteś doskonały. Nie rób się niedoskonałym. Jesteś teraz bez błędu. Nie musisz kręcić głową, sam o tym wiesz. Nie łudź się jednak, Dorianie. Kondycja ludzkaŻycie nie da się ująć w karby woli i zamiarów. Życie jest sprawą nerwów i włókien, i powoli urabianych komórek, gdzie ukrywa się myśl, gdzie drzemie namiętność. Możesz wyobrażać sobie, że jesteś bezpieczny, i czuć się silnym. Lecz przypadkowy odcień barwy pokoju lub porannego nieba, jakiś szczególny zapach, kiedyś przez ciebie lubiany i niosący nikłe wspomnienia, wiersz zapomnianego poematu, który ongi czytałeś, urywek dawno niegranej melodii angielski poeta i dramatopisarz., ale możemy sobie to wyobrazić naszymi zmysłami. Są chwile, kiedy nagle przenika mnie zapach białego bzu, a wtedy przeżywam na nowo najdziwniejszy miesiąc mego życia. Pragnąłbym się z tobą zamienić, Dorianie. Świat przeklina nas obu, ale ciebie zawsze ubóstwiał. I zawsze będzie cię ubóstwiał. Jesteś istotą, której poszukiwał nasz wiek i jest przestraszony, że ją znalazł. Tak jestem rad, że nigdy nic nie zrobiłeś, nie wyrzeźbiłeś posągu, nie namalowałeś obrazu, nigdy nie objawiłeś się poza sobą! Twoją sztuką było życie. Cały ułożyłeś się do muzyki. Twe dni były twymi sonetami.	Niestety, szlachetny rycerzu jeśli im powiesz, z jakiej przyczyny nie zerwałeś tego kwiatu, będę musiała umrzeć, jak gdybyś go zerwał. Trzeba bowiem wiedzieć, że jeśli znajdzie się rycerz, któremu uda się przejść przez wieniec ogni, kwiat ametystu chroniący, nie wolno mi go prosić o łaskę i gdyby wróżka Merlina, królowa wszystkich wróżek, dowiedziała się, że to uczyniłam, musiałabym zginąć. Poświęcenie twe, Gotfrydzie, musi pozostać dla wszystkich tajemnicą. Powiedz królowi i Roksanie, żeś powrócił z niczym, gdyż wieniec ogni straszliwych ujrzawszy nie odważyłeś się w nie wstąpić.	Zawsze to przeklęte stemplowanie! Czyż tysiąc razy nie ostrzegałem, że może przyjść do ofiar w ludziach. A te osły mówią zaraz o strajku, gdy się ich nagania, by lepiej stemplowali. Najpiękniejsze w tym wszystkim to, że Kompania musi teraz płacić za potłuczone garnki. Ucieszy się pan Hennebeau, nie ma co mówić!	Adyć ode wczoraj ani krzynki panienka nie zjadła jeszcze. A kto to słyszał tak się morzyć głodem. Adyć i ja, panienko, niezdrowa, o nie!... w dołku mnie cosik tak ściska, że jaże mnie mroczy. I na to bolenie żadnego leku niema, a możeby się to lekarstwo zdało, co panienka używa?	Tak, z Brindisi, które opuścił w sobotę o piątej wieczorem. Niech się pan uzbroi w cierpliwość, statek nie może się spóźnić. Lecz nie rozumiem, jak pan zdoła poznać człowieka, którego pan poszukuje, mając tylko ogólny opis?	Nie Mam go za nicponia. Pst... proszę nic nie mówić i dać mi skończyć. Dopóki pan Fogg znajdował się w posiadłościach angielskich, było w moim interesie zatrzymać go; robiłem w tym celu wszystko, co było można. To ja zbuntowałem kapłanów w Bombaju, to ja spoiłem pana w Hongkongu, by odłączyć od pana Fogga, który przez to spóźnił się na statek do Jokohamy.	Słuchaj, Filip, nie gniewasz się, że ciebie biłem?	O tak, tak ale nie wiem doprawdy, co w tem jest śmiesznego, że pan kpisz, bo przecież, że pan się tak nie chowałeś, to cóż ja temu winien, zresztą taka nierówność jest konieczna, bo...	No więc! Elita się bawi, taka gadka pójdzie na Polskę, a jak elita się bawi, znaczy szasta forsą, a jak szasta forsą, znaczy łatwo jej forsa przychodzi i łatwo leci, a to nie może zrobić dobrego wrażenia i słusznie nie zrobi dobrego wrażenia, zwłaszcza teraz, zastanów się, stary, dwudziestopięciolecie, wybory do sejmu, trudności ekonomiczne i w ogóle cała złożona sytuacja międzynarodowa, w naszym obozie też, co ci zresztą bę­dę mówić, sam chyba wiesz.	Tylko się nie denerwuj...	Na to ja nie poradzę. Jak również i na to, ażebyś ty jej nie rzucił, gdy ci się sprzykrzy.	Jak nie będziesz mógł, to się odpasz... Piękny pas! Wy też na Litwie musieliście wziąć łup godny?	Nic prostszego, drogi panie. Znam słynnego Vampę od ponad dziesięciu lat. Kiedy jeszcze był pasterzem, w młodości, dałem mu pewnego razu sztukę złota za wskazanie mi drogi. A on, żeby mi nic nie zawdzięczać, dał za to sztylet z rękojeścią, którą sam wyrzeźbił. Musiałeś go pan widzieć w mojej kolekcji broni. Po pewnym czasie, czy zapomniał o tej wymianie podarunków, która powinna była ustanowić przyjaźń między nami, czy też mnie nie poznał, w każdym razie spróbował zasadzić się na mnie. Ale to ja go schwytałem razem z dwunastu jego ludźmi. Mogłem go oddać w ręce sprawiedliwości rzymskiej, która wydaje wyroki błyskawicznie, a z Vampą jeszcze bardziej by się pospieszyła, alem tego nie zrobił. Puściłem go wolno wraz z innymi.	Nie, nie! To wcale nie jest taka bajka, jaką się dzieciom do snu opowiada. Ja chcę takiej bajki w której przyjeżdża rycerz nieznany, na ślicznym, czarnym koniu... Młody rycerz, piękny i zakochany, i wyzwala królewnę, która dotąd była kopciuszkiem...	Na to właśnie znalazł się sposób sądzę, że skutecznym będzie.	Tak, ale przyczynił się pan do mojego małżeństwa...	Ależ proszę pana któż by się nie litował nad biednym chłopczyną, który śpi jak zabity, nie znając swego losu?	Chciałem tylko powiedzieć że na jedną złą reputację mylną, przypadają setki dobrych reputacji równie nieuzasadnionych. Oczywiście, liczba tych, którzy na tę reputację nie zasługują, zmienia się wedle tego, czy się pan kierujesz zeznaniami podobnych im czy innych. I faktem jest, że jeżeli złośliwość tych drugich hamowana jest zbytnią trudnością, z jaką przyszłoby im uwierzyć w przywarę równie dla nich okropną jak kradzież lub morderstwo uprawiane przez ludzi, których delikatność i serce znają, nieżyczliwość pierwszych osobliwie podniecona jest potrzebą wierzenia... jak mam powiedzieć... w przystępność ludzi, którzy się im podobają, informacjami tych których zmyliło podobne pragnienie, dystansem wreszcie na jaki są zazwyczaj trzymani. Byłem świadkiem, jak ktoś, dość źle widziany z powodu tych skłonności, pomawiał pewnego człowieka z towarzystwa o podobne gusty. A jedyną racją był fakt, że ów człowiek z towarzystwa był dlań uprzejmy! Wszystko to są źródła optymizmu	Dzielny jesteś chłopak... Pfe, ty paskudny Pilatusie, wstydź się!	Eh! słuchaj poruczniku! co tam bałamucisz, mów bo mi otwarcie, jak masz mi dać dobrą radę, to nie dróżże się z nią.	Imć pan Nieczuja? A to chwała Bogu. Właśnie ksiądz misjonarz, dowiedziawszy się, że waszmość jesteś na zamku, żądał, aby tu zaprosić waszmości.	Tak, panie; o! nie ma rzeczy, którejbym nie uczynił, by panu dowieść mego przywiązania.	Jak powiem, to się zdziwicie.	Nie omieszkam, nie omieszkam A co w tych pakach?	No, nie, nie! Nie mówił tego. To mój wymysł. Doprawdy niegrzecznie odmawiać Żdżarskim. Wyglądać to będzie na demonstrację.	Owszem, zrobi się. Ty masz tylko przyjść pod dom ciotki i zamiauczeć. Gdybym spał, rzuć w okno garść żwiru	Przyznał się! Ach, to niepodobna!... Pozwólcie mnie samej pomówić z nim trochę!	Powtarzam: nie wiem, o co idzie. Spostrzegam w tobie jakąś powściągliwość, prawie że niechęć wobec mnie...	W takim razie wszystko to nie doprowadzi panienki do niczego.	Tedy powiadam, że z podziwienia pary z gęby puścić nie mogłem.	Nie wie o niczym	Ale téż nie czas jeszcze przystąpić do układów.	No, panowie, dajcie no pokój tym szeptom. Spać trzeba, nie szeptać...	Widzi pani, jakie to proste. Zbił ją, ona siedzi na murku, on pali fajkę, za chwilę zaczną się godzić i nim słońce znów zaświta, la commedia è finita...	A prawda, że mnie stamtąd wzięto, że mamy nie mam, a tyś sam jest moim ojcem przy... jak?	Co mnie dziwi? No to, co widziałam, być może dla pani jest to rzecz naturalna, ale dla mnie zupełnie nowa i zdumiewająca.	A jakiejże ty chcesz innej? Najlepiej nie dręcz już mnie i siebie i idź spać.	Bardzo możliwe ale czy nic więcej nie wiadomo?	Lecz nie rozstrzygająco?	O, panie Wokulski, to... bardzo słuszne, co pan mówi, ale i bardzo gorzkie... bardzo okrutne... Mniejsza jednak... Rozumiem, pański żal do nas, ależ... są jakieś obowiązki względem ogółu...	Była zupełnie jak staruszek któremu się czasem dziwnych rzeczy zachciwa, poty, póki mu ich niedadzą.	Pleć, kiej ci ciepło, pleć, bych cię jeno matka nie posłyszeli!	Rzuciłbym się w morze i wpław dostał do jednej z wysp otaczających zamek If, do Daume albo Tibouleau, a nawet do lądu stałego i już byłbym ocalony.	Bardzo cię przepraszam... To ja ją rzuciłam...	Albo już była, albo wcale nie przyjdzie.	Ponieważ nie mają długich uszu, a ich kształty są zgrabniejsze.	Mówię ci, że to jest zamek, któremu moc czarnoksięska kształt młyna nadała.	Tak ma być, Krotonie	Tyle tylko że musimy zaczekać do wieczora.	A co byś chciała? Żebym codziennie biegał siedem mil?	Hale, sam to pewnie postawisz!	I co?	No, a co będzie z Zillą?	Oszczędność to największa cnota!	Pozwól, dziadku, niechaj każdy, co chce, powie.	To dobrze. Poproszę mamę, by wypisała mi czek na okaziciela na cztery tysiące złotych.	A z waścią to jak z liszkąliszka rzecze pan Longinus	A zdrów teraz Bogusław? bo go to febra długo trzęsła i osłabić go musiała...	To zupełnie sielankowa niewinność	Będą tyle dodawać, ile kto już ma. Ja na ten przykład mam dwadzieścia i pięć morgów, to dostanę dwadzieścia pięć. Wy ile macie?	Można być w eleganckim kostiumie i żyć w rzędzie ludu, a można być w strzępach, gałganach, boso i z gołą czupryną, a należeć do „burżuazji”.	Chcę prosić, by mi wolno było samemu przeznaczać miejsca dla moich najmiłościwszych gości.	Wiesz gdzie jest?	Czujesz, jak jestem zgorączkowana?	Dyplom! Dyplom, Jocku! Mogę leczyć, odkąd zechcę! Doskonale poszło! Ale przede wszystkim chcę go pokazać Edie.	I teraz jeszcze.	Ależ piękna! ależ piękna!	Dzień dobry, Mela!	Dziękuję ci.	I obrazek znowuż jakiś! Byle głupstwo niewymyślne służy za haczyk...	W takim razie dobrej nocy. Proszę pamiętać o mojej prośbie.	A czuwacie?	A dziadzio?	A kogo zaangażował mój pan?	A w wichurze jakoby jęki i płacz ludzki słychać.	A! już ja wiem gdzie mieszka, przerwał żyd myśląc. Koń siwy... klacz?	Ach, jego ekscelencja minister policji generalnej państwa...	Ale czy ja mogę?...	Cantat.	Cezar.	Chyba szatanem jesteś?...	Czemuż, na Boga! idziesz piechotą?	Daję	Ja?... od pani Latter	Językiem wojować łatwo...	Kupiłaś ją?	Nasz, żydowski...	No przecie! Pan żartuje... Żeby źle tańczyła bogini tańca!	O Jezu... Jasiek, Jędrek, na pomoc!	Oczywiście.	Pan powie?	Panie, litości, litości!...	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Skąd?	Skądże mogę wiedzieć?	Sztuka rzekła panna Podborska.	W górę, w górę!	W jaki sposób?	Zbrodnia odrzekł Nero	Znowu? Ej, Wroński, Wroński, źle będzie.
Hm! To źle bo to, widzi jespan, człowiek dziś, jutro, a, Panie Boże mnie skarz, jeżeli przy skonaniu mi jaki inny grzech na sumieniu zacięży prócz tego. A za grzech sobie to mam, żem za mało oka miała na Hanię, chociaż Panem Bogiem się świadczę, że i sto ócz byłoby nie pomogło. Bo przecież potem porwał ją z domu rodzicielskiego, wywiózł na swój zamek, ojcu tyle tym zadał frasunku, że myślałam, że umrze stary od samych łez i żałości... Ba! I odbili ją nazad, i poszła za mąż, i mąż ją odumarł, a kiedy jej potem za jakiegoś kaduka przebrany pojawił się pan Ignacy, to tak na nowo wariować poczęła, że aż ją stary wywieźć musiał na Mazury. Więc co by tam było moje pilnowanie pomogło?... Ale stary tego nie wiedział i wierzyć temu nie chciał, kiedym mu to powiadała, i całą winę złożył był na mnie. Nie wiemże, jak teraz? Toć to i to wykradzenie teraźniejsze... Hm! Nie chcę zresztą sądzić... ale... Hm! Wina, Grzech, Gniew, BógA nie mógłby jespan tak z daleka dowiedzieć się od pana Wita?...	W czarnej; na wojnę w czarną się ona ubiera. Mroczyło się. Przybliża się żołnierz: „Werdowerdo a. werda (daw., z niem. wer da: kto tu) pyta patrzy: kościotrup. „A ty tu czego?” powiada Żołnierz pomiarkował, że źle. „Czemu to dopiero za tydzień? To ci prędzej nie wolno?” Żołnierz myśli sobie: „Trudno! ale kiedy ona mi teraz nic zrobić nie może, to niechże jej choć za swoje odpłacę.” Kiedy nie owinie ją w płachtę, kiedy nie zacznie o kamienie gnatami walić! Ona w krzyk i nuż się prosić: „Przyjdę za dwa tygodnie.” „Przyjdę za trzy, za cztery, za dziesięć po oblężeniu, za rok, za dwa, za piętnaście!” „Przyjdę za pięćdziesiąt lat!” dość!” Puścił ją. A sam zdrowy i żyw do tej pory; do bitwy chodzi jak w taniec, bo co mu tam!	Mój panie kolego Nie tylko brudne rzeczy trzeba ukrywać. Zresztą nie jest pan aż tak naiwny, by chciał się tem interesować. Pozatem powtarzam, że o niczem nie wiem. Jeżeli pan chce, proszę wprost zwrócić się do Stawskiego.	Bóg wie wszystko. Ja nie mam prawa nic wiedzieć. Nic mię to nie obchodzi i nic też nie chcę wiedzieć.	Była to namiastka szczęścia dla nas obojga, bo i Betty gryzła się wewnętrznie również. Przecie i ona musiała dla mnie zerwać z rodziną. Nie mówiliśmy ze sobą o tym nigdy, ale pomimo nadrabiania minami oboje wiedzieliśmy już, że popełniliśmy szaleństwo. Na usprawiedliwienie mieliśmy tylko to, że byliśmy bardzo młodzi, a ślub wzięliśmy, co tu obwijać w bawełnę, po pijanemu.	Doprawdy, panie Holmes, to przechodzi wszelkie pojęcie Nie dość, że pan poznałeś od razu, iż słowa zostały wycięte z dziennika, ale domyśliłeś się, z którego. Powiedzże nam, jakim sposobem?	Dobra by i to była i wierzę, że ksiądz Innocenty sposobniejszy jest do tej funkcji niżeli Murdelio, ale nie potrzebuję powiadać jegomości, że nie zawsze to lekarstwo zbawia, które wedle reguł odpowiada chorobie, ano to prędzej, które odpowiada naturze chorego. Owóż więc może niesłusznie, ale już tak jest, że mam największe zaufanie do Murdeliona i o niego proszę koniecznie, choćby i później cokolwiek. W tej też nadziei, że jegomość będziesz łaskaw po jego powrocie zaordynować go do mnie, ofiaruję piękną jałmużnę ze zbóż, wiktuałów, a może i bydląt cokolwiek na wasz klasztor i odeszlę ją wraz z powracającym Murdelionem. Nazywam się Marcin Nieczuja i mieszkam w Bóbrce za Leskiem.	Czekajno! czekaj! nieraz ja o podobnych rzeczach słyszałam! Motruna była charakternica; zawsze miała słyszę mleko, choć krowy nie było; mąż jéj był charakternik, to wszyscy wiedzą, że zły mu pomagał nocami do budowania chaty... Oni pewnie upiorami być muszą i do swojéj Doni wracają, żeby na nią naglądać, odziewać ją i karmić. Już mi wierzcie, to nie może być inaczéj.	Nie spieszy się panu zbytnio?	Nic się nie stało, nie bój się! Gdy mnie objął ramieniem i chciał pocałować, nagle ogarnął mnie taki niepojęty wstręt...	Czemu to pytanie? czy powiedziałam, iż odmieniłam zamiar? Jestem cierpiąca i nie mogę jechać w tym stanie; ale skoro będę zdrowa lub przynajmniej zdolna się podnieść, jedziemy do Genewy, jak postanowione.	I tak dostała bardzo dobre miejsce towarzyszki u jakiejś starszej damy i rzuciła je. Potem dostała się tu do nas na trzyletnią naukę. Po dwóch już latach nic jej nie brakuje. Prawda, Minnie?	Nie, dziecko! Nie! Kto by tam o tym myślał teraz. Zapomniałam już o wszystkim, drogie dziecko moje. Moje ukochanie!	A nie wychodzi?...	Dlaczego nie możesz?	Nie ma go!	Nie wiem, dlaczego...	Nie, nie bardzo.	Na honor, nie wiem; byłem ofiarą, a nie wspólnikiem.	Postaraj się pan tylko, abym nie czekał, bo o kwadrans na pierwszą uszy ci obetnę po drodze.	A zapowiedział, że się fortelem wydostanie.	Nic to, przecie jesteś tu, ze mną Teraz możemy o tym zapomnieć, bo wszystko dobrze się skończyło.	Nie ma, ale wkrótce zobaczysz się z nim.	Właściwie, zagadnął, o cóż to chodzi? ja dobrze nie rozumiem...	Teraz nadarza się sposobność jakiej nie znajdziesz co dzień. Zgłasza się do służby dziewczyna, z której będziesz zadowolony.	W takim razie, jeśli złodziej znajduje się na tym statku, wysiądzie zapewne w Suezie, żeby się inną drogą przedostać się do kolonii holenderskich lub francuskich w Azji. Wie zapewne, że trudno mu się będzie schronić w Indiach, które należą do Anglii.	Bóg zapłać! W ręce twoje, a wytrząśnij do dna w gębę... Jeszcze się Zagłoba nie ze wszystkim zestarzał! Mości panowie! abyśmy co prędzej tego jaźwcajaźwiec	A nie, bo nawet... muszę powiedzieć...	Bagatelka! Jeszcze jedno pytanie: czy Lula, odrzucając pańską rękę, nie postąpiła szlachetnie?	Wieprzu sprośny! Nie będziesz teraz już zapładniał naszych dziewcząt!	I także pan czuł, że była gorzka?	Na flaki rekina! Będziemy kuśtykać po przejściu przez ten oset! Leśni czarodzieje powinni byli umieścić przy wejściu do lasu tabliczkę z napisem: „Przejścia nie ma!”.	Oni nie, ale ja pójdę do samego dziedzica.	Bóg, mój synu szczególną miłością obdarza żarliwe dusze. Nieczęsto dana jest ludziom żarliwość. Jeśli jednak jesteś tak bardzo bogato obdarowany, tym więcej, mój synu, musisz się zastanawiać, czemu ma służyć twoja żarliwość.	Naprzód musiałbym ten koniec zobaczyć Ale z pewnością jeszcze nie jutro nastąpi.	Alboż faraon nie jest mężem wszystkich kobiet w Egipcie? Grzechy wreszcie należą do sądu bogów, a nas obchodzi tylko państwo...	Aha! dobrze się znamy. Pamiętam ci ja, pamiętam. Z ośm rokówroków (gw.)	Biją się!	Podobno kradnie Ty musisz chyba wiedzieć o tym, skąd on bierze tyle wina.	Szczęśliwy! powtórzył August ze śmiertelnem zwątpieniem w głosie, i powiódł ręką po oczach przed któremi przedmioty mięszały się, ćmiły i drżały.	Czy to już ksiądz przyszedł? O, jakże się boję!... Dlaczego tu tak ciemno?... Jak tu ciemno!...	Ty! Wit... musicie ją znaleść! Posłać ludzi Jedna taka nędznica, żeby mi się urągała i groziła.	Kto jest podpisany pod tym artykułem, panie poruczniku?	Kiedy na ganku błyśnie twoja szata, bledną gwiazdy i milkną słowiki, a w moim sercu budzi się taka cisza jak na ziemi, gdy ją powita biały świt...	Czeka ją jeszcze niejedno... Jagna w chałupie, i skoro Antek wróci, cudeńka się tu zaczną i breweryje, będzie czego słuchać...	I tak jest Hrabia jest człowiekiem osobliwym i z niepokojem myślę o tym waszym spotkaniu w Paryżu.	A to byś na to przyzwolił?	Ależ wy to skończycie przed niedzielą Dzielne z was robotnice.	Hm, to pójdę piechotą.	Jesteś naiwny! Dorsze są płaskie tylko w sklepie korzennym, gdyż widzisz je rozpłatane i wysuszone. Ale w wodzie są to ryby wrzecionowate jak mulety i kształt ich czyni je zdolnymi do wielkiej chyżości.	Ciociu, naprawdę tak było! Słowo daję! Mogę nawet przysiąc!	Panowie, jestem na wasze rozkazy Spełnię co rozkażecie.	A, to co innego.	Dlaczego właściwie jesteś nieżyczliwie usposobiona do Kara? To przecież całkiem porządny pies.	Pani żywiła twą żonę, gdyś ty siedział w ciupie za rozbicie łba lichwiarzowi. Kto śmie wygadywać coś na nią? tzn. w nowiu.. i pognał przed sobą za wrota całą gromadę podwładnych.	Pójdę, zajrzę, kto to jest. Żydzie, a dawno ten pan stoi?	Tak. Jutro ma być widowisko z chrześcijan ukrzyżowanych, może jednak deszcz przeszkodzi.	A toż znowu co? chce żebym go zbeszcześcił publicznie? Jakąż może mieć racją? Wczoraj sam prawie mnie wyzywał.	Gdzieżeście tak pomęczyli konie? Jak z wody wyjęte.	Jestem nim	Mam jedną.	Swoi! tak! swoi!	Tak	Ty rozbójniku!...	Zostawić rzeczy własnemu biegowi, na pewien...	Otóż szczęście mnie przekształciło zupełnie, wyznanie pewne mi cięży.	Są one w pokoju moim i Broni. Pójdę tam zaraz.	Wszystko mi jedno, dokąd ojciec zechce, tam pojadę.	Chce pani zejść do ogrodu?	Co? Co pan mówi?	Do usług	Jakże, panie? Teje Żydki owże dali tuteczka za bilety	Lama, lama, kochany księże dobrodzieju; niektórzy z nich są prawdziwymi panami w swym kraju.	Ma słuszność, chrzestny synaczku, ma słuszność. Ale zacznijmy od śniadania, butelka nam coś podszepnie.	Mój dobry Schmuke idzie w tej sprawie o śmierć i o życie, każda minuta oszczędza krew i osusza łzy.	No, pewno.	O co chodzi?	Ojcze jużciż szatan jest prostym wymysłem?	Proszę pani, Allan przeszkadza.	Riki! Czyżbyś chciał zjeść te jaja?	Wszyscy, począwszy od gospodarza, który każe mi płacić siedemset rubli...	Za taką błahostkę do samego króla!	Zranił człowieka? Dawaj no tłuczek!	A ot, i moja chata...	Amerykaninem?	Dobrze	Ino prawdę	Kto?	Moje... moje włosy!	Musisz zostać chociaż kilka dni.	Panie proszą	Panowie wypijmy zdrowie naszego kochanego Marcina, człowieka rzadkiej w dzisiejszych czasach dobroci i zasłużonego krajowi obywatela. Niech nam żyje sto lat!	Piątek!	Potem nadejdą może inne czasy.	Przepraszam cię...	Rośnij powoli...	Rūstybė, Piktumas, Griežtumas Nesipriešink valiai dievų,	Takie nieszczęście	Z Andegawii	Z domu.
Nie ma w tym nic nieprawdopodobnego chociaż, mówiąc prawdę, masz jeszcze dosyć na to czasu, mój drogi. Lecz jeżeli kiedykolwiek przyjdzie nam się rozstać z sobą, jestem przekonany, że żaden z nas nie zapomni Małego Tima. Prawda, że wszyscy będziemy zawsze pamiętali to pierwsze rozstanie?	Co do pana, to tak, i gdyby były medale za mistrzostwo w tej specjalności, sądzę, że należałby się panu	Pewnie mama odebrała anonim. Ja co parę dni odbieram anonimy, w których nawet nazywają mnie kochanką Wokulskiego, no i cóż?... Domyślam się, że to sprawka pani Krzeszowskiej, i rzucam listy do pieca.	Pan jest idealistą. Myśmy myśleli, że z pana człowiek praktyczny. Pan skazuje się na śmierć dlatego, że boi się pan, że się zarazi kilku Amerykanów. Nie bierze pan pod uwagę, że jednocześnie uratuje pan paruset innych godnych Amerykanów z kapitałami, uwięzionych tu, w Paryżu, których gotowi jesteśmy zabrać z sobą do Ameryki na naszym okręcie. Zresztą, jeżeli z pana już taki humanitarysta, to dlaczego pan nie pożałuje tych trzech tysięcy Żydów, którzy, jeżeli nie wyjadą, to też zarażą się i wymrą.	Jak to?!	Słyszałem, że doktór z Lesserami wszedł w spółkę. Niech pan uważa. To spryciarze.	E nie powiem, jak mi na imię. Po co, na co to panu? Z jakiej racji? Jeszcze pan komu obcemu powtórzy, narobi pan plotek...	Jadę i zaraz powracam tylko niech się pan uspokoi, bo widzę, że pan ma serce okropnie ściśnione. No, odwagi, odwagi panie, śmiałym fortuna sprzyja; nie trzeba się nigdy trwożyć, chyba by przyszło głowę u nóg położyć. Nie znalazłem pałacu pani Dulcynei po nocy, to go znajdę teraz po dniu, a jak go znajdę, to spuść się już pan na mniespuścić się na kogoś	Dobrze... matkę biorę na siebie, już ja ją uprzedzę o wszystkiem, no, mówię, że uprzedzę, że wszystko będzie dobrze.	A któż mu to poniesie brzucho! Sam go nie udźwignie bez tylachnytylachny (gw.) kawał. drogi. Obiecuje, jak zawdy.	Na imię boskie! panowie spodziewam się, że to, co usłyszę, warte jest zachodu, w przeciwnym razie uprzedzam, nie daruję wam tego; kazać mi przychodzić, zamiast zostawić w spokoju po nocy, spędzonej na szturmie do bastjonu, zdobyciu go i następnie zburzeniu... O! czemuż was tam nie było, panowie, gorącą mieliśmy rozprawę.	To Gazin, aresztant. On tu handluje wódką. Jak tylko nazbiera pieniędzy, natychmiast przepija. Zły jest i dziki; zresztą w trzeźwym stanie spokojny, ale gdy się upije, cały na wierzchu; na ludzi z nożem się rzuca. Wtedy go już uśmierzają.	Doucement! doucement!... wiesz przecie, że nie można mną trząść, bo ja jestem osłabiony!	To zdanie mądrego Holbacha, człowieka silnej rasy, tej rasy, co to potrafiła ruszyć z posad bryłę świata. Nie na naszą miarę to słowa.	Ciebie, ja? To niepodobna!	Tak, Jakubie! Wiem także, że Bóg naznaczył mi tutaj zadanie do wypełnienia, i z Jego pomocą wypełnię je.	Masie nic się nie szczepi z zewnątrz. Masa myśli szczerze, tak jak musi.	Widziałem tych żołnierzów, kiedyśmy przez majdan przejeżdżali i tak myślę, że więcej między nimi kpów niż dobrych pachołków. Bazarnikami im być, nie naszymi komilitonami, którzy się w sławie kochamy, więcej ją od zdrowia ceniąc.	Coraz mniej rozumiem cię Żydzi są wielcy i Żydzi są szelmy... Szlangbauma trzeba wyrzucić ze spółki i trzeba go znowu przyjąć... Raz Żydzi na tym zyskują, to znowu kraj zyska... Kompletny chaos!...	Dlaczego? Tak dawno nie jeździliśmy nigdzie, tyle lat już siedzimy kamieniem w domu, że powinien!	I zwycięży Chwilę jeszcze, mój synu. Nie zapomnij zaznaczyć w swoim zeznaniu, że pan de Hojeda pochwalał zbrodnię dokonaną na osobie wielebnego Pedra d’Arbuez.	Och, ręczę ci, że pan Bloch nie czekał na więcej, wziął nogi za pas.	Źle wróżą jakby to na granicy silniejszych a bliższych Ślązkich nie było... co już Niemcami są i siłę mają a rozum nasz...	Tak, panie Te praczki, które przez cały dzień śpiewają jakieś wstrętne piosenki na dole, a wieczorem śmieją się nad moją głową u tych... studentów... Ci zbrodniarze, którzy na mnie rzucają z góry papierosy albo leją wodę... Ta nareszcie pani Stawska, o której nie wiem, czym jest: wdową czy rozwódką, ani z czego się utrzymuje... Ta pani bałamuci mężów żonom cnotliwym, a tak strasznie nieszczęśliwym...	Urwisie gdybyś był niewdzięczny wobec mnie, byłbyś wówczas człowiekiem silnym i pokłoniłbym się przed tobą; ale jeszcze nie zaszedłeś tak daleko; z prostego ucznia chciałeś zbyt rychło stać się mistrzem. To wada Francuzów w waszej epoce. Popsuł ich przykład Napoleona. Wnosisz dymisję, ponieważ nie możesz otrzymać epoletów, których pragniesz... Ale czyś skupił całą swą wolą, wszystkie czyny w jednej myśli?...	Takeśmy ułożyli, król cię z Rybińskimi semotis arbitris pojedna, a potem pokażesz się na dworze, publicznie, i rzecz skończona. Sam słyszałem jak N. Pan dowiedziawszy się o śmierci pani podczaszynej, powiedział: Jam teraz jego opiekunem.	Oczywiście Ale niech mi pani wybaczy, że nie jestem teraz zdolna prowadzić rozmowy. Mam bardzo dużo roboty... a poza tym czuję się jeszcze trochę osłabiona.	Wszystko to dobrze, panie Nedzie Landzie lecz dotychczas nic jeszcze nam nie grozi. Po cóż mówić o rzeczach przypuszczalnych? Powtarzam, że wypada czekać, więc czekajmy; a nie róbmy nic, dopóki nie ma co robić.	I pan myśli, że one wszystkie zapomniały?	Myślę że człowiek ten, jako zabójca, powinien być wydany sądowi.	Pito!... co to znaczy?	Po czem-że pani poznaje?...	To niech jegomość kogo innego wyszlewyszle (daw. dial.)	To zwłoki księcia, jej męża udzielnego radży Bundelkundu.	Że co?	Właściwie to nie. Zwierzyna, którą ścigam, podobniejsza jest do psa morskiegopies morski	A to amazonkaAmazonki (mit. gr.) ozwało się kilka głosów.	Ależ my nic nie wiemy! Kalambur Oriany? To musi być coś uroczego. Och, niech kuzyn powie.	I... nie... nie... skądbym wziął pieniędzy, dostałem od familji; jakiś stary grat, którego przewóz kosztuje mnie tyle, że jestem zły, iż go wziąłem.	To właśnie będzie interesować się takim, który ją lekceważy.	Wyjdziesz to do mnie, Jaguś, co?	Żaden to sekret W początkach lata oświadczył się o pannę Izabelę marszałek...	Gdybyś nad nim nie czuwała, kto wie, co by się stało, toć przecie nie miał lat ośmiu, kiedy nam go zabrano. Coś ty użyła, jakich fortelów, by nie zapomniał mowy, a udawał, że jej zapomniał i Niemcom się zaprzedał. Coś ty użyła, wiesz tylko ty i sam Bóg na niebie	Chciałabym ci towarzyszyć, ale wiesz gdzie muszę być za godzinę. Jeżeli pojadę z tobą na tę wędrówkę, która pewnie będzie długą, mogę się spóźnić.	Tak i wdzięczny panu jestem bardzo, choć tego zgoła nie rozumiem. Kto pan jesteś?	Trzy doby jazdy, kolejami żelaznemi... można zajechać na koniec świata. Podróż ciekawa, miejsce interesujące, posada piękna, winszuję, winszuję... O dobrych życzeniach moich wątpić nie możesz, starzyśmy druhowie. Jednak szkoda, może...	A cóż poczną nieszczęśliwi kopiści, którzy nic innego nad naśladowanie cudzych myśli nie mogą wydać na świat?	Ja mówię prawdę, a ty mnie czernisz	Nie trza było tyle kłaść na jednego konia!	Byłaś na poczcie? Ach, Boże, powiedziałaś Miętlewiczowi o tapetach...	Małożem go wabił i głaskał? ty i ja?	Musiały go prochy na miejscu rozerwać!	Na wieki!	Ależ człowieku, nie można. Trudno i darmo. Te rzeczy, zamknięte i opieczętowane, znajdują się w Urzędzie Morskim zmarł nikogo z rodziny jego zarobek musi pozostać w depozycie Urzędu”.	Poszukać autora listu, wsadzić go do więzienia za fałsz i nikomu o tym nie mówić, ani słowa. Mogę panu pomóc w poszukiwaniach, bo przecież i mnie ta sprawa zahacza.	Nie, nie!... spensjonowanoby mnie jako reakcjonistę Ale pan też bywa w Féterne	Było mnie też po co wysyłać!...	Błogosławiona!... Teraz cały świat nie odbierze nam pani...	Nie. Poza tym jestem kupiony.	Wstanę; zdrowszy dziś jestem; wołaj Wincka, pomóżcie mi się odziać... lektyka!	A co się stało?	A, wszystko jedno! Co więc mówił?	Boję się	Nie, opowiedz mi pan o nich.	Poznajesz mnie pan?	Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać kiejkiej (gw.) szepnął z politowaniem i wartkowartko tu: orientować się. sobie po słońcu, jakojako (daw., gw.) koło. podwieczorka.	Proszę panów zupa podana, wszyscy już siedli do stołu.	Skądeś ty się tu wzięła?...	Trochę pomagałem staremu, a zresztą siedziałem. Niegłupim chodzić po mieście, kiedy jest taka piwnica.	W rzeczy samej, wasza wysokość ma słuszność niech więc jeszcze i te zające zdejmą ze stołu, pieczeń cielęca mogłaby ujść jeszcze, gdyby inaczej była przyprawiona.	Więc jedziemy.	Za wysoko mnie panienka taksujetaksować	A inni, cioteczko?	A któż?	Co za okrągłości!	Dlaczego pani taka rozdrażniona?	Do Czehryna, a stamtąd dalej.	Gospodyni, Mąż, Pieniądz, Żona zachęcony i do żartobliwego humoru swego powracając zawołał Kirło.	Jaką?	Już jedzie!	Mamy przecie kamienicę.	Niech pan sobie przypomni siedem krów tłustych i siedem chudych.	Nikogo.	O Misiu.	Oczywiście	Partagezpartagez	Pauli!	Pewnie, bo skądże by dzwonienia były?	Przeciekprzeciek (gw.) odburknął Antek.	Pst! Nim nadejdzie południe, przytaszczymy tu jego czaszkę!	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Skądże wziął?	Szkoda was, bo zginiecie Trochę cierpliwości, a stary coś wyduma...	Słuchaj no, kucharzu ludzi tam zabija zimno.	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie	Tym lepiej możesz ją smagać.	Wzięli go dziś do sądu.	Zali tę odpowiedź waszej królewskiej mości odnieść mam księciu Albrechtowi?	Zobaczymy, zobaczymy...	Łukasz kradł?
O to się waćpanna nie bój. Nieraz ja knoty u świec po pijanemu obcinałem, samej świecy nie zaciąwszy. Nie uczynię i waćpannie krzywdy, chociaż takowa prezentacja dla mnie pierwsza.	Nie mówmy już o tem? tak sądzisz? Nie mówmy! o! ty djablo szybko załatwiasz się ze wszystkiem! Jakto? Kardynał każe szpiegować szlachcica, przejmować korespondencję jego przez zdrajcę, rozbójnika, wisielca, przez tego szpiega; i dla owej korespondencji ścinają głowę panu de Chalais, pod głupim pozorem, że chciał zabić króla, i brata królewskiego ożenić z królową?... Dotąd... nikt ani trochę nie rozumiał tej zagadki, tyś ją odkrył nam wczoraj, z wielkiem dla nas wszystkich zadowoleniem, a kiedy jeszcze nie możemy opamiętać się ze zdziwienia, dzisiaj powiadasz: nie mówmy już o tem!...	Biedny stary na jego miejscu zrobiłbym to samo; nie masz już naszego ojca. Wiesz pan co, rezygnacya tego człowieka dziwnym mnie smutkiem napełnia; on nie wie, jak dalece los jego mnie obchodzi, i będzie myślał, że jestem z tych udekorowanych i uzłoconych łajdaków, nieczułych na nędzę żołnierza.	Nigdyśmy się nie kłócili. Ludzie o tym mówili, my nigdy! Naszych spraw rodzinnych nie powierzamy nikomu. Mówiłem ci, że może na uczucie nasze przyjść czas próby! Przyszedł a ty?	Nie To panna Łucja niezbyt dobrze się czuje. Chciałaby trochę odpocząć.	Pani położyła się o trzeciej rano, nikt nie może wejść do niej, aż zadzwoni	No to już skończone, nie mówmy o tym... Nie pytam cię o to, jak to się stało... Powiesz mi tylko wszystko, co może mi się przydać... Czy coś zauważyłaś, dosłyszałaś choć jedno słowo tych ludzi? Jak go zabrali?	Nie byłby mnie może długo kochał Republikanie są jeszcze bardziej absolutni w swoich ideach niż my absolutyści, którzy grzeszymy pobłażaniem. Marzył pewnie o mnie jako o istocie doskonałej, byłby doznał okrutnych rozczarowań. Nas, kobiety, ściga tyleż oszczerstw, ile wy ich musicie znieść w życiu literackim, a my nie możemy się bronić ani sławą, ani dziełami. Stajemy się dla ludzi nie tym, czym jesteśmy, ale czym świat nas zrobi. Nieznana kobieta, która jest we mnie, zginęłaby niebawem jego oczom pod fałszywym portretem kobiety urojonej, która jest prawdziwą dla świata. Uznałby mnie niegodną szlachetnych uczuć, jakie miał dla mnie, niezdolną go zrozumieć.	Nie! Powziąłem zgoła inną myśl. Ludzkie stado nie powinno wiedzieć, że maczam palce w tej całej sprawie. Poluj na własną rękę. Ja nie pragnę ich oglądać!	Mój mości dobrodzieju, oderwał się Radwan, który był człek otyły, poważny i szanowany dla nader pięknej prezencji i pysznej łysiny: niech pan się nie oddaje rozpaczy, nie pomoże to nic... Wszystko się to, da Bóg, naprawi.	Długu, który zaciągnąłeś jako dziecko, mógłbyś potem nie zechcieć zapłacić; i prawo przyznałoby ci rację.	Ludzie tak, ale ja mówiłam o duchownych, moja droga Nie powinnaś też tak flirtować z panem Blake, rzeczywiście nie powinnaś.	Nie widywał nikogo, lecz użyto pośrednika.	Nie! Nie tylko za niego, za nikogo nie pójdę! Nie pójdę wcale za mąż, nie chcę!...	O, nie mów tak, książę!	Przybyłeś przez Meung, gdzie cię spokała jakaś nieprzyjemność; nie wiem, co takiego, lecz zawsze coś tam było.	W ogień za waćpanem pójdę, bodajem przepadł! Wychodź, kto nie wierzy!	Co się stało, to się stało Jedno jest pewne, że: ludzie, którzy nie tylko trafili do podziemiów, ale nawet chodzili po nich jak po własnym domu, że ludzie ci żyć nie mogą...	A nie chceszli wyspowiadać się przed drogą?	Nie inaczej. Moja to była noc i mój przywilej. Wiesz przecież o tym, Hathi.	Panie dyrektorze! ale ja za tydzień już żyć nie będę miała z czego... Nie mówiłam dotychczas nic, bo miałam pieniądze jeszcze z domu.	W takim razie będzie mi za to chyba wdzięczny. Liczę na to, że nie okaże się sknerą wobec mnie.	To mnie przecie diabeł nie niósł pod pachą ponad ziemię! Panu Bogu niech będzie chwała! A gdzież tamten pan jest? Śpi jeszcze?	Czy to nie ten Elstir, którego... Tak, z pewnością to ten Elstir, którego podziwiałem na górze. Tutaj te rysunki prezentują się bez porównania lepiej. A skoro mowa o Elstirze, wspomniałem o nim w moim wczorajszym artykule w „Le Figaro”. Czytali go państwo?	Che, che, che szanowny pan żartuje sobie. Tylko odrobina dobrej woli, tylko odrobina... O, nie, proszę pana, ja sobie doskonale zdaję sprawę, że to panu zajmuje i pański cenny czas, i tego... no i koszty, ale przy takich stosunkach, ho... ho!	Ja też chciałbym to widzieć Mogę przysiąc, że nie da rady. Tylko powącha i już będzie miał dość.	Rzuć pensję od wakacyj!... Córkę wydamy za mąż; wynajdziemy jej takiego jak Kotowski, co to pcha się, bestia, naprzód, nie pytając... Syn weźmie się do roboty, to mu zaraz wywietrzeje z głowy elegancja... A więc raz, dwa, trzy... i	Dobrze, nie będziesz mnie już odsyłał do łóżka?	Nie lubi nas syn?	No tak, rozumie pan, żeby nie było skandalu...	O Boska Opatrzności! Stwórco potężny wszystkich rzeczy! Teraz już niczego nie brakuje na naszej wyspie!...	Nie widzę tego Czy w tym celu wyrzucił pan Kubę, aby mi to właśnie powiedzieć? Sam jest pan podświadomym snobem...	A niech mnie kule biją! Drogi przyjacielu, masz prawdziwe utrapienie z tym Van Gouldem. Mam nadzieję, że tym razem to mnie się poszczęści i że to ja dostanę go w swoje ręce. Otoczymy Gibraltar i odetniemy mu drogę ucieczki, na wypadek gdyby chciał umknąć morzem. Powiesimy go na maszcie twojej „Błyskawicy”, obiecuję ci to.	No, zapomniałaś już o mnie, moja pani Owsicka zdejmże futro i kaptur, napijesz się z nami herbaty.	To mi i dziwno że Walgierz Wdały, o którym zakonnicy prawili, może się w Tyńcu pokazować, gdzie siedem razy na dzień dzwony bijągdzie siedem razy na dzień dzwony biją	Przysięgam być posłuszny księżnej i uciec w dniu, w którym ona zechce i jak zechce. I cóż się ze mną stanie z dala od pani?	Ta ładna to Małgosia, a ta w loczkach to Amelka, o ile mi się zdaje.	Tak, prawdziwa rodząca jabłoń, tutaj, pomiędzy sosnami i bukami, o milę od najbliższego sadu. Byłem tu pewnego dnia wiosną i zastałem ją ubieloną od kwiecia. Postanowiłem więc powrócić jesienią, aby się przekonać, czy będzie miała jabłka. Patrz, ugina się pod owocem. I jabłka wydają się nawet dobre, rumiane, z ciemnymi policzkami. Większość dzikich płodów bywa zielona i nieapetyczna.	Ja tam bywam! Jego żona jest z Danii, o ile mi wiadomo, ale umysł ma prawdziwie francuzki, dama wielkiego świata, nader miła i zajmująca. Na dzisiejszy wieczór proszony jestem do loży markiza w wielkiej operze. Jeżeli pan pozwolisz, to i pana tam wprowadzę?	Jest nim! Kiedyż to w dziejach wiara i prawda oparte zostały o fundamenty równie mocne, jak za naszych czasów i na naszych oczach? Niemałe cię, mój ojcze, spotkało szczęście, że w tym dziele zostało ci dane brać udział tak bezpośredni i ważny. Pamiętasz ów dzień, gdy ja byłem tym, który pierwszy przyszedł oznajmić ci wielką nowinę?	Kto chce się widzieć?	Miewam czasem migrenę, więc wiem, jakie to nieznośne. Zresztą chory przestaje mi być antypatyczny. Oto ma pan limoniadęlimoniada (daw.)	Mówią, że się kmiecie burzą?	O cóż to idzie?	Otóż to właśnie.	A jakież to?	A załóżmy się! Tylko rodzaj zawodów ja sam oznaczę.	Co pani?	Co? nieprawda? zawsze to samo myślałem!	Czemuż to?...	E, to nędzna pocztowa szkapa.	Jak to? Doprawdy?	Kto to jest?	Oh! To będzie drobnostka! Trochę zboczymy z drogi, nic więcej! Pojedziemy na fregacie „Abraham Lincoln”.	A ty?	Gołda!... Czy ty byś mogła, jak piękna Rachela, czekać czternaście lat...	Jak że żyję.	Miał pan jakąś przykrość?	Niech żyje panna March! Słynna amerykańska autorka!	No wiesz, kapitalny brak piątej klepki. Jak mogłeś zapomnieć o ciepłych swetrach?	Pan Bóg!... prędzej djabeł!...	Radość was ogarnęła, że pokój...	Słowo daję, niema i tutaj obawy, pomimo, że droga wąska.	Tak, Eminencjo; lecz właśnie w tej niefortunnej sprawie w Meung...	A August?	A co będę miała z niego?	A gdzież pana barona?...	A i owszem. Ciekawam ja, coś waszmość wykoncypował.	A kto ją jeszcze malować musi i w oczy jej po całych dniach patrzyć	A pieniądze?	Ani jutro?	Anton Budrak?	Boli was co?	Czy cię okpił?	Czy tatuś dobrze zrobił zadanie?	Cóż on chce zostać organistą, jak mu ziemię zabiorą?	Do jutra!	Dziękuję, Błażeju	Gdzie? jak? co?	Ja mam wszędzie pieniądze. Wezmę sobie byle gdzie. We sklepie, na drodze...	Ja...	Jaki tamten?	Kas tian? (kto tam?).	Kobieta?	Konflikt	Które odprowadzasz mu z powrotem?	Leciutki ślad na szkle. Oddycha...	Lud	Najpewniejszy.	Naturalnie. A więc?	Och! Matko, jaki on cudnie piękny!	O’Tamorowi towarzyszyło trzech mężczyzn i jedna kobieta...	Stoi, stoi! Mów waść!	Taigi matote, ką jus sakote, o aš galiu jums vieną akimirką darodyti, jog jis pas jus neužsidirbo nei vieną žodį užtarimo.	Więcej znaczy odważny rozum aniżeli siła Słoń jest pięćdziesiąt razy mocniejszym od człowieka, a jednak ulega mu lub ginie z jego ręki...	Wszakże samolotem w parę godzin...	Z chaty czy ze wsi?	Zaraz po śniadaniu ruszymy.	Życzę ci powodzenia Bardzo dobra myśl. A wstąpże do mnie przed wyjazdem i... uciekaj, uciekaj stąd jak najdalej!...	Żyje jeszcze.
Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Czemu mówicie będzie? alboż już nie jestem? A kto mi w domu gospodarzy, kiedy nie ja sama?	Głupiś, bracie. Ty nie rozumiesz na czem polega sztuka robienia interesów.	Dziecko ma młodą krew i dobrą kołdrę, księże proboszczu. Poza tym wiem ja dobrze, gdzie jest drzewo i kiedy je gromadzić. Proszę zajrzeć do mojej szopy, jest pełna. W izbie pali się przez całą zimę nieustannie. Ale o tych przenosinach nie ma mowy. Ludzie mną gardzą, a ja nimi, lepiej dla mnie i dla nich, że się nie stykamy.	Czemuż by nie?	Dotknął pan właśnie sprawy, o której rozmyślam od wczoraj, ale o której nic jeszcze panu powiedzieć nie potrafię. Pan Peggotty nie nadmienił nic a nic; mnie też delikatność mówić o tym wzbraniała. Pewien jednak jestem, znając go, że nie zapomni o niej.	Nie zapomnisz?	Nie, ich też zjemy.	Powiedz mi czy ten szlachcic nie miał czasem blizny nieznacznej na policzku?	A czemu to nikt nie wychodzi, gdy zajeżdżam?	Tego już nie wiem.	Tak samo jak mój. Nie wiesz, kiedy pojedziemy? Czy nie rozmawiałeś z kancelarią pułkową?	Nie poznajesz meme (gw.) szepnął gorąco, próbując przejść do niej na drugą stronę. Ale rzeka w tym miejscu była głęboka, choć wąska zaledwie na jakieś parę kroków.	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	Toś roztropnie wykalkulował bo lepiej, żeby ten, co zawiezie list, nie wiedział, od kogo wiezie. A czy prędko wyjedziem z lasów?	Widzisz ojcze, westchnąłeś, żal ci go, a poratować nie chcesz?	A co, Sancho, cóż ty na to? a co? czy wytrzymają czarownicy przeciw waleczności? mogą mi odjąć zwycięstwo, ale cała ich potęga nie odejmie mi odwagi.	Ciężka sprawa! Boję się czy pan Wiktor, który się zapiéra tego, nie zbałamucił jéj wprzódy. Z nim jest za pan brat, a mnie nawet palca dotknąć nie pozwala.	Ben Weatherstaff powiedział, że jestem podobna do niego Mówi, że mamy zupełnie równie nieprzyjemne charaktery. Mnie się znów zdaje, że i ty jesteś do niego podobny. Wszyscy troje równi sobie jesteśmy: ty i ja, i Ben Weatherstaff. On mi wtenczas powiedział, że taki mamy nieprzyjemny wyraz twarzy, jak i charakter i dlatego aż przykro na nas spojrzeć. Ale ja na przykład wcale nie czuję się taka nieprzyjemna, odkąd poznałam gila i Dicka.	Wybornie Tylko się porozumieć? Czcigodny konsystorz postanowił, że ze względu na interesy kościoła zgodziłby się ewentualnie na przejęcie patronatu nad tym waszym... ehm... hmm... Absolutem, który manifestowałby się nieco łagodniej, nie tak burzliwie i powiedzmy, tylko sporadycznie, mniej więcej tak jak w Lourdes. Inaczej angażować się nie możemy.	Jakto?.. co pan mówi?.. nic nie rozumiem...	Jeszcze... jeszcze się nie zdecydowałam	Kto nie chce, może sobie odejść.	Zbyt nisko dziś cenią cnotę i mądrość, by nawet filozof nie był zmuszony szukać innych do życia sposobów.	Zaraz to panu wyjaśnię. Otóż, o ile orientuję się w sprawie, ta dama poznała pana przed ośmiu laty i była wówczas w towarzystwie człowieka, którego przedstawiała jako swego ojca. Ponieważ jednak w innym czasie tenże człowiek mieszkał z nią w Biarritz i tam uchodził za jej męża, mamy prawo przypuszczać, że po prostu był również szpiegiem. Stąd zaś wynika, że i rzekoma miss Normann już wówczas zajmowała się szpiegostwem. Teraz, gdy pana poznałem, nie wątpię, że mogła żywić dla pana sympatię. Głównym jednak motywem jej działania były rozkazy wywiadu, w którym pracowała. Ponieważ zaś pan spełniał już wówczas pewne funkcje dyplomatyczne, zależało jej na tak bliskim kontakcie z panem, jak małżeństwo. Żaden szpieg jednak nie lubi zostawiać po sobie śladów. Toteż byłoby z jej strony wielką nieostrożnością zawierać małżeństwo w urzędzie stanu cywilnego. Po pierwsze, musiała przewidywać, że wcześniej czy później pan będzie się starał o unieważnienie tego małżeństwa. Że będzie pan jej poszukiwał ogłoszeniami itd., itd. Że może nawet opublikuje pan jej fotografię. Pan czy pańscy adwokaci.	A cóż, myślisz, że nie potrafię złożyć maszyny? Żebyś ją widział, jaka głupia!	Może nie za groźnego rewolucjonistę.	Więc widzisz, że taki układ nie może istnieć	I nic mi pan nie ma do powiedzenia?	Zaraz! Otóż przekonałem się, że nie pojedyncze jednostki są satanistyczne, ale to gros, die compacte Majorität. Nietzsche bardzo się myli, jeżeli mu się zdaje, że odmienił i przenicował wszystkie wartości. Ta publiczność, ten przez nas pogardzony motłoch dawno już tego dokonał.	A bo i prawda! Żołądek źle wychodzi na medytacjach i kontemplacjach.	To musi być rozkoszne w którego duszy natura na nieszczęście w tym samym stopniu zapomniała pomieścić zdolności zainteresowania się kooperatywami szwedzkimi lub techniką ról Maubanta, w jakim zapomniała obdarzyć sióstr babki owym ziarnkiem soli, które trzeba dodać samemu, aby znaleźć jakiś smak w konwersacji o życiu prywatnym Molégo albo hrabiego Paryża.	Co masz na myśli?	Na pohybel LachomNa pohybel Lachom (daw. ukr.)	Zostałeś sam przecie wspólnikiem, to wystarczy! Jakże ci się powodzi?	A to ci diabeł dopiero!	Ano, to już wiem, który...	Jakże, więc jaśnie pani musi iść do folwarku piechotą?	Mówiła pani że garnizon z Janiny znużony długą służbą...	Nigdy! Złoty na miesiąc może płacić każda kobieta, a przecież jesteśmy towarzystwem demokratycznym...	Ogłasza się konkurs na młodzieńca z bujnym poszyciem!	Wasza świątobliwość raczył zapomnieć, że kapłani wspierają dziesiątki tysięcy ubogich, leczą tyluż chorych i utrzymują kilkanaście pułków na koszt świątyń.	Słuchaj, to jest delikatna rzecz, ale mnie ktoś mówił, że ty się od dawna morfinizujesz.	Patrzaj to moja zwykła bajka o blondynce, a kiedy ją opowiadam, jestem pijany, jak bela.	To Kajdan, główny wódz, także wnuk Dżyngis-chana. Podobno bardzo srogi.	To chodźmy podziękować sąsiadowi za jego uprzejmość.	Co to jest votum separatum, aklamacja, dyskusja?	Ja tak kocham!	Jak będziesz w Warszawie wstąp do mnie... Ale ani słowa o tym, co się tu stało...	Mówisz to naprawdę?...	To mój syn!	Widzisz, ja wiem!	Znam ja was A lubisz mleko?	Czego się pan mnie czepia?	O, bardzo ważne!... Chciałam prosić pana dyrektora o przyjęcie mnie do teatru.	Czy dowiedziałeś się pan nazwiska tej dziewczyny?	Oczywiście. Cóż za dziw? Dobranoc.	Pan Prątnicki... karą czwórką... do miasta?	Widział się pan z hrabią de Monte Christo?	A czy macie statek gotowy do wypłynięcia?	A kiedy przychodzi do bitwy?	Do kogo?...	Dobry pies, ładny pies, mądry pies	Gdzie się pali, panie Rychter?	Gdzież pan?	Gotuj zwrot! Słyszycie tam? zagrzmiał naraz bosman. Głos jego zdawał się zdzierać jakiś śmiertelny czar. Ludzie poruszyli się i jęli pełzać.	Lekarz, Jedzenie ozwie się człowiek z pręcikiem	Miałeś mi opowiedzieć jego historię.	Może poprosić pannę Jadwigę?	Napijesz się szklankę wina?	Naturalnie! A teraz patrz no, trzpiocie...	No więc? Pewno za sprytny?	Tędy go wiedli!...	Więc musi pan codziennie przechodzić Leśną?	A co masz lepszego?	A panna?	A tyżeś żoną cygana?	Ale jakiż koniec?	Ale tam.	Bynajmniej.	I mój frak przepadł!	I z Baumem, znasz Maksa?	Kiedy pana aresztowali?	Kpię sobie z plotek!	Kto wie!	Masz kogo, coby przy tobie siedział?	Mężczyźni są okropni	Niedorzeczne proroctwa! podchwycił Arcybiskup	O czymże mowa?	Od osoby.	Pisałem, studiowałem.	Przede wszystkim trzeba tajemnicy! Kiedy datowany jest wyrok?	Przyjemny chłód jest w pańskim domu	Rabbi Izaak Todros!	Rodzaj balistów, rodzina kolczasto-pancernych, rząd zrosłoszczękich	Tak	Trzydzieści minęło.	W kierunku Maracaibo.	Widząc pana, oczekujemy rzeczy wprost potwornych	Zdrów jestem! Zdrów!
Panie mecenasie czy zechce pan w moim imieniu stanąć do licytacji tego domu?	Tak, tylko podnieś budę. Zatem, niech się pan zastanowi nad moimi propozycjami daję panu kilka dni do namysłu, niech pan do mnie napisze. Powtarzam, będę pana musiał widywać co dzień i uzyskać od pana rękojmię lojalności, dyskrecji, które zresztą, muszę to przyznać, zdajesz się przedstawiać. Ale w ciągu mego życia tak często zwiodły mnie pozory, że nie chcę się już na nie spuszczać. Do kroćset, to chyba najmniej, czego można żądać: zanim się powierzy skarb, wiedzieć, w jakie ręce się go oddaje! Słowem, niech pan pamięta, co ja panu ofiaruję. Jest pan jak Herkules, którego, nieszczęściem dla pana, nie zdajesz się mieć tęgiej muskulatury: Herkules na rozstaju dwóch dróg. Staraj się pan nie musieć żałować całe życie, żeś nie obrał tej, która wiedzie do cnoty. Cóż to jeszcześ nie podniósł budy? Ja sam podniosę. Zdaje mi się zresztą, że i powozić będę musiał sam, zważywszy stan, w jakim się znajdujesz.	Niewątpliwie musiał zaglądać do starych pergaminów (mam na myśli listy beneficjów i probostw w każdej djecezji), co mogło mu dostarczyć nazwisk świeckich patronów oraz duchownych kolatorów. Ale są i inne źródła. Jeden z moich najuczeńszych przyjaciół czerpał w nich. Odkrył, że to samo miejsce nazywano Pont-à-Quileuvre. Ta dziwaczna nazwa kazała mu sięgnąć jeszcze dalej do łacińskiego tekstu, gdzie most, który pani przyjaciel uważa za utrapiony żmijami, nazwany jest: Pons cuit aperi. Most zamknięty, który otwierał się tylko za przyzwoitą opłatą.	Niech się panu to dziwno nie zdaje, że nam rozum nakazuje taką ostrożność, ale nim w ten dom wstąpimy, musimy się pana zapytać, czy osoby nasze tu będą bezpieczne? Nie idzie tu o mnie, bo ja jestem kawaler i żołnierz i ani na skryte postępowanie przeciwko sobie zasługuję, ani tak bardzo się boję; ale tamci panowie piórowi nie są usposobieni do bójki; nadto jeszcze, wyprawę tę lubo przedsięwziąłem z wyższego rozkazu, jednakże drogę obróciłem tędy już na moją własną odpowiedzialność i przyznam się panu, że mi się to cale inaczej wydawało, kiedy siedziałem w pokoju i wyprawę tę wytykałem na mapie. Gość, Obyczaje, Gospodarz, Polak, NiemiecNie dziw się pan więc, że tak jestem ostrożnym, a to o tyle bardziej, ile że panu wiadomo być musi, jaki wypadek stał się niedawno z dwoma kolegami naszymi w Sanockiem.	Daj pokój tym głupstwom i zachowuj się spokojnie. Przebranie moje nie jest tak doskonałe, żebyś miał własnego ojca nie poznać!	Hayde, jesteś godną córą Epiru, nosisz w sobie wdzięk i poezję; widać, że pochodzisz z rodu bogiń, które wydała twoja kraina. Bądź więc spokojna, córko moja, postaram się, aby twoja młodość nie poszła na marne; jeśli ty mnie kochasz jak ojca, ja kocham cię jak dziecko.	O, mateczko! byłem bardzo złym synem, toteż Bóg mnie ukarał i zesłał mi sen straszny. Śniło mi się, żem was wszystkich utracił, że wróżka mnie zaczarowała w muchę. O mateczko, co ja wycierpiałem! Jak tęskniłem do ciebie! Przebacz mi po raz ostatni! Będę się uczył, będę pracował, zobaczysz! Ale ty za to, mateczko kochana, nie będziesz już płakać tam, na cmentarzu... czy dobrze?	To tylko pan rektor wychłostał nas, prosz pampsora, i my się obmywamy z krwi. Pan rektor kazał nam zameldować się u pampsora. Właśnie chcieliśmy iść do pracowni pampsora. (Sotto vocesotto voce (łac.)	Ale pamiętaj, że ubranka nasze to my dajemy. Wymogłam ten wyjątek na ordynacie.	To niech sobie idzie na cztery wiatry!	Wierzę! Po takiej nocy! Ręce, chwała Bogu, masz zimne. Ach! co to była za noc! Oczywiście, że ci się chce spać. I mnie także. Ale czy nie czujesz się chora?	Wiesz chyba że i ja mam brata... ciężko chorego... Lada dzień wezwie mnie i pojadę za granicę... a do końca życia muszę go pielęgnować...	A to, że znowu u Horsta ta sama dziewka, ta, co to malowana na gniadona gniado	Jak będziesz czytał, zwróć uwagę na ucztę Trymalchiona. Co do wierszy, zbrzydły mi od czasu, jak Nero pisze epos. Witeliusz, widzisz, chcąc sobie ulżyć, używa pałeczki z kości słoniowej, którą zasuwa sobie w gardło; inni posługują się piórami flamingów maczanymi w oliwie lub w odwarze macierzanki i skutek jest natychmiastowy. Mogę je potem chwalić, jeśli nie z czystym sumieniem, to z czystym żołądkiem.	A! jakże chcecie? dziś był najcięższy dzień ze wszystkich; dzięki Bogu, że po stole stary król dał nam i sobie spoczynek.	Gdzie miałem być? W pracy, u dyrektora Czabana. Zresztą gotów jestem pójść z wami do tej kawiarni. Przecież jeżeli tam chodziłem, to mnie poznają.	Gówno co on tu szczeka, ten błazen? Zdaje się, że on nam tu kuje jakowąś diabelską gwarę i chce nas tu urzec swymi zamawianiami.	Jak pan rozumie to natchnienie?	Jezu, co się marnuje narodu, Jezu! A kajże to Szymek?	Mam powóz, to pojedziemy. Jechałam właśnie do pani.	Tylko raz jeden. Było to wówczas, gdy ofiarował do kościoła świętego Barnaby grające dzwony. (O, teraz już nie było takiej rzeczy, której by Collinsowie, Hayowie, Fowlowie czy Fennery nie uczynili dla przyozdobienia kościoła! „Proś, a otrzymasz!”	W twoje ręce, Rafał! Nasamprzód za tamtego, za Piotra. Niech sobie odpoczywa w pokoju wiecznym!	Wprawdzie, mówiła pani Starowolska, słyszałam ja o niej i wprzódy to i owo	Zwariowałeś? Zmysły postradałeś? Czy wiesz, co oznacza powrót do domu? Po tylu trudach, po tylu milach już przebytych? Jak to wrócić? A świat? Co świat na to powie?	Na czem? Pewnego wieczoru, kiedym tam widział Pełskiego, słyszę, a on się pyta: co to za Szwarc? z jakich to Szwarców? A ona: „Nie wiem, doprawdy”. Widzisz! a kiedym powiedział, żeś syn kowala, ona stanęła w płomieniach i o mało się nie rozpłakała ze złości na mnie. Ot, masz!	Nie. Przypuszczam, że nawet nie domyślał się jego istnienia. Młodzieńca o takim wyglądzie nie widział nikt ze służby w Alei Bzów. Jednak jestem przekonany, że odnalezienie tej pary da nam odpowiedź na pytanie, co się stało z profesorem.	Otóż to. Pan de Charlus przekazał go siostrzenicy Jupiena, kiedy ją adoptował. To ona ma poślubić małego Cambremera.	To, co mi tu opowiadasz, to jakieś niedorzeczności i doprawdy nie wiem, czemu mieszasz do tej sprawy pana Debray’a.	Tylko jeszcze pieczone kartofle...! Herr Je! cóż za kartofle!... Tylko w Polsce, to jest w Zachodniej Galicji, ta amerykańska sierotka... Niemcy, jeśli w ogóle jedzą...	A no, chyba że tak	A w inwentarzu macie jaką stratę? co? W inwentarzu, mówię!	Aby żart był naprawdę udany, kobieta powinna wziąć za cel nie lada ofiarę, jakąś sławę, człowieka na świeczniku, i doprowadzić do tego, by kąsał palce z wściekłości. Chcesz, bym ci dał na pastwę Natana? Mogę, przez kogoś, kto zna Florynę, mieć sekrety zdolne przywieść go do szaleństwa.	Aha więc i ty sądzisz, że jestem genialnym ekonomistą?	Biada mojej głowie!... Nie naczelnikiem, ale odźwiernym tego gmachu powinienem być... Ostrzegano nas, że ktoś zakrada się do Labiryntu, i nie zapobiegłem temu... A teraz znowu wypuściłem dwu najniebezpieczniejszych, którzy sprowadzą tu, kogo im się podoba... O biada!...	Byłaby to wielka hańba!	Co by zaś, uważam ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...	Co ci jest, kochany?	Co, 3000? Czy on wariat?	Czy tylko nie sprawię pani dygresji?	Cóż to wyrabiasz, chłopcze! Przestańże mnie walić po bokach!	Cóż to, Broniu, gdzieżeś napytała tej biedy?	Daj spokój, Ludko, to przystoi chłopcu.	I zgadza się? Słodkie musi mieć życie w domu!	Ja pojadę pojadę. Raniła ona mnie i krew moją przelała, ale gdym potem ranny i chory przypłynął, ratowała mnie i pielęgnowała.	Jak to? Nie masz wina? Jak to, nie ma ani kropli? Czy ci zabrakło pieniędzy?	Moja kobieta opowiadała mi to kilkadziesiąt razy. Czasami, bywało, jużem pod koniec prawie zaczynał wierzyć.	Nic tu po tobie, wałkoniu i zabijaku, jak błogosławić będą ci, co cię teraz przeklinają, każę cię wpuścić do stajni.	Nie myszkujemy, tylko mi palto gdzieś przewiesili.	Nie wiem. To nie zależy ode mnie.	Nie. Nigdy. To ból podobno straszliwy. Kurcz mięśnie wykręca i łamie kości... Ale...	No i porwał mu ją, okupił, zapłacił czy odmówił! rzekł król trochę niecierpliwie, cóż to osobliwego!	O, jakież to śliczne panięta! Przypatrz się ino, Hanuś, to są paziowie. Lajbiki szkarłatne, pasy ze złotej taśmy, nogawice czarne, berety i ciżmy żółte.	Pan jest bardzo dowcipny Czy i ten pan będzie dzisiaj, Stefanie?	Powinieneś wiedzieć. Musisz więcej uważać w kościele. O czym kazał pan Harvey?	Skąd wziąłem, to wziąłem. Nie przeciw ojczyźnie ich zaciągnąłem, ale by prywaty swojej dochodzić.	Tomku! Tylko, proszę cię, nie kłam! Nie kłam!	Tydzień temu byłbym się wściekle rozchorował, ale teraz nie bardzo to mnie przeraża.	Umarła! Ach! ja nieszczęśliwa!	Za co?	A juści, pewnoś takiego jak życie nie widział.	Ach, wtedy!	Ale ty nie żałujesz?	Ano, widzi pani, nie kochał mnie	Bandl?	Bronisław	Czemu pani nie kończysz od razu? Miałabyś trzysta franków dożywotniego dochodu	Czemu? bo się boję, bo z was jedna na dziesięć umie kochać, choć nie macie nic innego do roboty.	Czujesz mnie?	Cóż takiego, matko?	Do mnie!	Dobranoc!	Dziś już ją pewnie złapię.	Hm! kur ne gąsdins, gąsdino.	Jak gospodarze chcą...	Jakie zamiary ma twój mistrz? Czy idzie piechotą, pokutując za dawne grzechy? Dyćdyć (gw.)	Jedno suponujęsuponować (daw., z łac.) rzekł Drohojowski	Kończy się w najlepszy sposób, jaki można wymyślić.	Kto chce zabrać głos?	Mamo! zawołała z desperacją pani Stawska.	Mnie się zdaje żeśmy bardzo odbiegli od piérwszego założenia. Księżna przyniosła nam wcale inne zagadnienie do rozwiązania.	Modlą się za nas	Mości książe mówmy jak starzy towarzysze...	Może ten przyjaciel nie miał zamiaru skrzywdzić twojego tatusia Może zaszła tu jakaś omyłka?	Najzupełniej	Nie imponująimponować komuś stwierdził Dżip.	Nie wiem, czym widział kiedy krokodyla	No, czego chcesz?	O! ty lisie stary! Odrowążowski sługo, ty byś rad i twoi żeby mnie zamiast stołka pieniek czekał!!	Pani się zaangażowałaś do nas?	Podły tchórzu! Tak bardzo zatem lękasz się o swą skórę? Uspokój się, możesz ją jeszcze ocalić.	Precz z księżmi!	Tak.	W ojczyźnie poezji i pieśni!	Woda wrząca.	Wybornie	Z przyjemnością.	Zapewne słyszała i o tym.	Zastano go u pana, i za pana go wzięto.	Zdarza się wyśmienita dla pana okazja. Mianowicie zaraz jutro podać się do dymisji.	Znowuj pistolce do łba będą przystawiać.
Niechby sobie była umarła, z czego by tylko chciała aby mnie tylko dała pokój, bo ja przecie nie obudzałem w niej miłości, ani nią nie pogardzałem. Nie wiem zresztą, co uzdrowienie jakiejś tam wariatki może mieć za wspólność z męczarnią Sancha Pansy. Przekonywam się aż nadto dobrze, że są na tym świecie zaczarowania i czarnoksiężnicy, niechaj mnie Bóg od nich uchroni! Ale pozwól mi pan spać, proszę pana, jeśli nie chcesz, żebym przez okno wyskoczył.	Eh, toćem nie ułomek! Ale tak się mnie czepiły na wszystkie strony jak pijawki, a gadają tak, że nic zrozumieć nie można.	Właśnie! Przytoczę jeden przykład. Dawno, bardzo dawno, w roku 1891, obchodziliśmy tutaj po raz pierwszy od powstania styczniowego rocznicę Konstytucji Trzeciego Majarocznica Konstytucji Trzeciego Maja 26 kwietnia 1891. i o tej samej godzinie dostali „po pysku”. A ten oto Marian Bohusz napisał tego dnia genialny felietongenialny felieton cenzura prewencyjna: zapobiegawcza, przeprowadzona przed oddaniem rękopisu do druku. nie zrozumiał, podczas gdy rozumieli go wszyscy. Opowiedziano w tym felietonie anegdotkę o kimś, kto się wybierał w podróż do dalekiej Ameryki i umieścił w pismach ogłoszenie, iż poszukuje towarzysza podróży. Otóż późno w nocy na skutek owego ogłoszenia zgłasza się do podróżnika jegomość i z hałasem oświadcza, że on do dalekiej Ameryki nie pojedzie i jemu, ogłoszeniodawcy, jechać nie radzi, a nawet zabrania. Ten felieton wart był więcej niż batalion tęgiej piechoty. On stworzył ze zwyczajnych zjadaczów chleba, z łobuzów i głuptasów	Nie! Hveen leży nieco wyżej! Czy pozwoli pan, żebym ja był waszym sternikiem? Zresztą, nie można tak galopować, bo teraz o małą szparę na drodze niezbyt trudno!	Mało który pustelnik nie ma teraz zapasów bo to ci dzisiejsi nie tacy, jak owi w Tebaidzie, co się liśćmi palmowymi okrywali, a żyli korzonkami tylko. Nie mówię, ażeby i ci nie byli dobrymi chrześcijanami, jak tamci, ale teraz nie odprawiają tak surowych pokut, jak dawniej. Słowem, wszyscy oni są dobrzy, a chociażby i nie byli, to samotne ich życie każe o nich dobrze sądzić, bo hipokryta, który chce udawać człowieka dobrego, często nie tyle jest winnym, co jawnogrzesznik, chlubiący się ze swoich występków.	Panie mówiąc między nami, jest to za wiele i za mało. Naprawdę teraz nie wiem, co pana skłoniło do tego, żeby opuścić warownię i dać mi tę mapę? A jednak z zamkniętymi oczyma wykonałem pańskie polecenie i nie otrzymałem ani słowa nadziei! Ale nie, to zanadto! Jeżeli pan nie chce powiedzieć otwarcie i wyraźnie, co pan ma na myśli, niech pan od razu tak powie, a dam za wygraną.	Dziękuję, pani Józefowo, dziękuję, pewnie, że się napiję, nie można odmawiać darów Bożych. Panu Lucyanowi moje uszanowanie! Ciemno w pokoju, to i nie zobaczyłam pana staremi oczyma, panie mój kochany!	Równiuśko oprzędę, na kółku, Bóg zapłać pani za wspomożenie, ale widzi mi się, co nie udźwignę sama wełny.	Bądź spokojnym. Wszak dałeś już dowód, że jesteś uczciwym człowiekiem. Mów śmiało, nie obawiaj się tak brzydkiego posądzenia.	W każdym razie rozumie się, że jeśli w ten czy w inny sposób opuścimy Wyspę Lincolna, to nie dlatego, że nam tu źle.	Mam litość, tylko mnie nie stać na filantropię. Szkoda, że pani wszystkich nie kazała znieść do mieszkania naszego.	Nie dziwię się niczemu i co najwyżej zazdroszczę	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Powiem ci coś Prezesowa bardzo lubi Wokulskiego, zdaje mi się, że go bardzo dobrze zna, choć nie wiem skąd, i często rozmawiała ze mną o nim. I wiesz, co mi raz powiedziała?...	Nic do ukrywania nie mam. Proszę bardzo. A pana nie posądzam, tylko tak wyszło z rozmowy.	A więc przyjm inną rolę, bądź czymś więcej jeszcze, panuj wraz nade mną i nad moim państwem, bądź moim pierwszym ministrem; ofiaruję ci małżeństwo takie, jakiego mi dozwalają smutne więzy mego stanowiska. Mamy przykład tego niedaleko: król Neapolu  zaślubił właśnie księżnę Partana. Ofiaruję ci wszystko, co mogę  uczynić: małżeństwo morganatyczne. Dodam jeszcze jedno, aby ci dowieść, że nie jestem już dzieckiem i że zastanawiam się nad wszystkim. Nie chcę sobie poczytywać za zasługę warunku, jaki sobie nakładam, że będę ostatnim z rodu, ani przykrości, z jaką będę patrzał, iż wielkie mocarstwa będą za mego życia rozrządzały moim dziedzictwem: błogosławię te przykrości bardzo istotne, skoro mi dają jeden sposób więcej dowiedzenia ci mego szacunku i miłości.	Nie zgadłabyś tak dobrze gdybyś nie czuła...	Głupia babo, czego się złościsz? Kto ci mówi, że nasz Mendel nie jest udanym dzieckiem? Co się tyczy śpiewania, to jest to dar od Boga.	Sam mi powiedział. Przed chwilą był u mnie, za szyję mnie objął, pocałował i oświadczył, że martwić się o niego nie potrzebuję, bo tam jest mu zupełnie dobrze...	Sądzisz, że nie jestem dobry dla niego, co?	Jaki pan chciwy na pieniądze! Gotów pan duszę za nie dać!	Czyż nie mówiłeś, żem nieprzyjemna?	Jakub! Nie słyszałeś, co nowy mistrz rozkazał?	Na to właśnie znalazł się sposób sądzę, że skutecznym będzie.	Nie Chciałbym mieć lat piętnaście albo dwadzieścia.	Nie kupię, bo i w domu nie mam grosika, a jej miłości nie będę przecież nudziła dla twoich zachcianek.	Nie mam innej	Noelu, błagam cię! biegnij do pokoju Elizy i przynieś szpilkę do kapelusza Ani palca, ani laski nie zmieścimy w tej szparze.	On nie da	Rzeczywiście uważajmy, żeby do niego nie wpaść.	Tak i przytem nic nie straciła wdzięku. Szpeciły ją dawniej czerwone oczy, a teraz jej to przeszło	W takim razie nie ma nieszczęścia...	Kochany, kochany panie Nikodemie! Nareszcie, nareszcie! Serdeczne gratulacje. Czy otrzymał pan moją depeszę? I jakże? Organizuje pan ten bank z rozmachem! Prasa pisze o panu z najwyższym uznaniem! Serdecznie winszuję. Sam pan najlepiej wie, że mu życzę wszystkich pomyślności.	Czy pan chce dostać trzeciego harbuza?	Nie zatrzymuję, przepraszam bardzo	To nie zmienia sprawy. Mimo wszystko Kama pozostaje z nią ciągle w astralnym kontakcie i przez nią może w dalszym ciągu szkodzić Halszce.	Że taki groszowy wywieszacz koszów rządzi Indiami, jutro dałbym się naturalizować jako Moskal. Jestem une femme incomprise. Ta historia mnie zdruzgotała. Żeby przyjść do siebie, potrzebuję jakie pół roku urlopu i polowania w Indiach. Mogę dostać ten urlop, Kiciu?	To się wie, a jak by ta... jak się nazywa, panna Antka przyszła?	Ja? Ja? powiem, że mogłoby to być, ale naszej królewnej odgadnąć trudno... Smutek na człowieku jest jak piasek na mogile, kogo on przysypie, niełatwo odkopać... a pani nasza wiele na sobie smutków dźwiga...	Niech się niania dowie w sklepach, co to wszystko będzie kosztowało i powie mi, to dam pieniędzy... a tutaj ma niania na śniadanie.	A jak się obchodzi z podróżnymi?	A niech wam tak Bóg fortunę podwoi oraz w tym i przyszłym życiu nagrodzi, amen! Jak pan może w ten sposób!	Amen! amen! odzywali się biskupi.	Będę tej nocy śniła o „Ustroniu Patty” Mam wrażenie, jakbym należała do niego. Ciekawam, czy przypadek jaki pozwoli nam kiedyś ujrzeć jego wnętrze.	Może przyczynimy się do tego, aby zajął właściwe dla siebie miejsce, bo ksiądz Frayssinous bywa często u nas w domu.	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Frajerze, gdzie idziesz? Tam odbierają pieniądze i dają kopa w zadek, a potem pędzą prosto razem ze wszystkimi na UmschlagplatzUmschlagplatz (niem.)	Może być teoretycznie i praktycznie, a ja będę z panią tańczył do upadłego. Przecie ta jego zazdrość musi się o coś zaczepić... Niechże wie, o co ma być zazdrosny!	Wie pan co można zrobić ze szprotką?	Ale pan jest, o ile wiem od Copperfielda, doskonałym kaligrafem.	Bo jak się urodziłeś, wtedy to drzwi ogrodu zostały zamknięte, a klucz zagrzebany. I dziesięć lat był ogród zamknięty.	Pani go nie znała? Jest dosyć przyjemny, oryginalny jest, ma coś z  epoki (byłaby w wielkim kłopocie, gdyby jej przyszło powiedzieć z której) odparła pani Verdurin z zadowolonym uśmiechem amatorki, sędziego i gospodyni domu.	To trudno. To ci też nie wolno.	Udam się na drugie, powracając z pierwszego jedno jest na siódmą, drugie na ósmą; będzie czas na wszystko.	Ależ pan sam, mój panie ależ pan także proszę, daj mi dowód, iż masz prawo mnie wypytywać?	Naszto mnie nazad, kiedy tak dobrze!	Przeczytał, to juści, że pewne! Chwała ci, Panie, powrócą chudziaki, powrócą gospodarze!	Pan wiesz kto ja jestem?	Stara jędza jak świat obrzydła kuglarka. Ale z tym królem...	Tak, dziś jeszcze.	A któżby mi miał nosić i na co, kiedy sama zdużam?	A tak...	Ale, broń Boże!	Ależ ojcze, pan może potrzebować czego	Dobra nowina Dobra nowina, żeby on tak zdrów był.	Kto teraz wyjdzie na nasze spotkanie?	Liczysz na mój powrót.	Naturalnie, że pojechałem postanowiłem bowiem dać im nauczkę!	Owszem, myślę szczerze nająć wam jakie ładne mieszkanko na Lung-Arno.	Pan łaskawy ma pisać recenzję może pan wtrącić cudowny ustęp o naszej drogiej Koralii.	Więc co? Chce pan, żeby nas niedźwiedzie pożarły?	Tiens, ja ją bardzo lubię Ona ma w sobie coś takiego, co mimo woli bierze. ŻartMiałam dziś prawdziwy kłopot, co jej ofiarować, no i wybrałam sześć tomów HeinegoHeine, Heinrich (1797–1856) w luksusowym wydaniu.. Chyba dosyć, prawda?	A cóżeście za szczęśliwiec taki! I pana miłościwego znał, królewskiej osobie posługowałposługować	Co pani może wiedzieć?	Może-by kowalicha i pożyczyła...	Pi, to ci dopiero, no!	Stańczyk, miłościwy panie.	To czubek pyska kajmana żakare	A co wy rozumiecie?	A od kogo?	Chodźcie za mną	Ciebie... Ciebie Laura.	Droga...	Gospodarz, Gość odrzekł pachoł.	I cóż mi z tego	Jaka ona?	No, cóż tam jest?...	Obrączka ślubna	Oj, do licha, Kielce! Tylko w Kielcach (no sala sądowa.... Kielce! Jak mi Bóg miły...	Okultyzm	Oo!...	Po co ta kurtka? Przecież mam kurtkę	Proś! proś!	Przecież mój ojcze, bywały sny wieszcze!	Pójdę i poproszę o klucz	Tego, co nas czeka	Tylko bez poufałości! Po ślubie będzie poufałość, teraz... Ma przyjść do Mincla jutro z bielizną i odzieniem... Nieszczęsny Napoleonie!...	W porządku a tamci?	Więc chcesz ją wysłać do Warszawy, Feliksie?...	Więzienie rzekła
Kocha się we mnie Ach, Boże! To takie beznadziejne... Lubię go bardzo, ale przecież nie mogę... Dzieciak taki.	A! doprawdy, toby był prawdziwie miłosierny uczynek. Ta młoda nadewszystko, to bardzo dobre dziecko, a tak opuszczona zwalać się może.	Jestem pewna SzlachcicNiech pani wreszcie spojrzy na niego. Maniery bardzo złe, ale cóż to za fizjognomia, jaka duma!... Szlachetnej rasy nie ukryje się nawet pod łachmanami.	Moiściewy, a to kiej żywy się rucha, choć z drewna. Pokaż go dzieuchom!... dopiero to będą wydziwiać!... Pokaż, Witek!	I kto ją uwiózł, i jak i dokąd i dlaczego, wszystko wiem Może to się połata ty stary powracaj do domu, a my ci trochę poczekawszy przywieziemy córkę.	Tak, i to go wprawiło w największe zdumienie.	To bardzo odważny szlachcic. Nie szkoda ci go?	To prawda, proszę pana Przepraszam najpokorniej tego człowieka, który był zawsze dla mnie dobry... ale cóż chcieć! Byłem wtedy szalony, wpadłem w szał.	Wszystko to jest godne podziwu ale przyznam się, że największe wrażenie robi na mnie prędkość, z jaką jest pan obsługiwany. Przecież kupił pan hrabia ten dom zaledwie pięć czy sześciu dni temu?	To razem stanowi „wydrążona iglica”. Do kroćset! Przypuszczam, że pańskie rozwiązanie jest słuszne, a przypuszczam tak, bo inaczej być nie może, ale w czym nas to posuwa naprzód?	Właśnie, towarzysze, to chciałem powiedzieć. To już, towarzysze, nasza, jak to mówią, sprawa familijna. KC w to mieszać nie trzeba, oni swojej roboty mają dosyć. A ogłoszeń drukować ani powtarzać dwa razy nie będziemy. Powiedziane i dosyć, nie?	I to wiele, mieć jeden dzień w roku, w którym można zapomnieć o interesach całego świata, o wszystkich kłopotach życia i czuć się otoczonym przez rodzinne szczęście.	No, tak. To rzeczywiście nieprzyjemne A czy nie żąda od ciebie pieniędzy?	Przyjaciele może ten statek chce tylko poznać wybrzeża wyspy? Może jego załoga wcale nie wyląduje? To możliwe. W każdym razie powinniśmy starać się ukryć naszą obecność. Wiatrak postawiony na Płaskowyżu Pięknego Widoku najbardziej zwraca na siebie uwagę. Niech Ayrton z Nabem pozdejmują z niego skrzydła. Zamaskujmy gęstymi gałęziami okna Granitowego Pałacu. Wszystkie ognie trzeba pogasić. Niech nic nie zdradza obecności ludzi na wyspie.	Widzicie go! Ledwie to chodzi, dwie piędzipiędź	Miło patrzeć, jak on się do tego bierze! Założę się o mój part i moją płacę, że to dla niego w połowie zabawa... a on sobie myśli, że jest tęgim marynarzem. Przyjrzyj no mu się teraz.	Hanko, Hanko moja! Tyżeś to, Hanko, tyżeś to naprawdę?	Henryku, to ostatnie!... Na miłość tego, coś kochał w życiu!...	I ty naprawdę mieszkasz na jej wybrzeżu? Jakie to musi być rozkoszne życie!	Myślę, żem to już powiedział. Poprostu nie chcę, byś załatwiła ów mały sprawunek.	Natałka ano ją ludzie Bondarywną tylko nazywają, i na okół na dwadzieścia mil znają to cudo, gołąbka mojego kochanego.	Nie idzie mi o to zupełnie.	Niestety, to z pewnością przypadek...	No, naturalnie. Kazałem ją zatrzymać. Myślałem początkowo, że jest pijana, ale nie. Ona nie wie, że pan jest prezesem Banku Zbożowego. I chociaż jej to powiedziałem, nie chce cofnąć zeznania. Musi mieć do pana prezesa jakąś złość. Czy pan prezes rzeczywiście mieszkał kiedyś na Łuckiej?	Powiadają, że to wielki specjalista.	Ropuszy Dwór jest to wspaniała pańska rezydencja, wprost nieporównana. Niektóre jej części pochodzą z czternastego wieku, lecz ma wszelkie nowoczesne urządzenia: wodociągi, kanalizację. Leży o pięć minut drogi od kościoła, poczty i pól golfowych i jest zupełnie odpowiednia...	Z czegóż to suponujeszsuponować (z łac.)	Ziezio (urażony): Mogę zaręczyć pani, że skazany na śmierć w torturach, zawsze byłbym taki sam.	Nie dałby mi wiary gdybym to mu jedynie powiedział. Nieobecni zawsze sprawę przegrywają, zwłaszcza gdy są braćmi i gdy przybywają po piętnastu latach, zbrojni w niezaprzeczone prawa i upominają się o należne sobie miejsce. Nawet to prawo pisane, którym ludzie się rządzą, oświadczyłoby się przeciw nam, mimo wszystkiego, co mógłbym powiedzieć... mimo wszystkiego, co wiem	Ech! Niechże cię diabli porwą! W jakiż sposób zdołasz pojąć moje uczucia, jeżeli ci nie opowiem nieuchwytnych faktów, które oddziałały na mą duszę, wycisnęły w niej piętno lęku i utrzymały mnie długo w młodzieńczej naiwności? Zatem aż do dwudziestego pierwszego roku uginałem się pod despotyzmem tak zimnym jak despotyzm reguły klasztornej. Aby ci objaśnić smutek mego życia, wystarczy może odmalować ci mego ojca: wysoki, szczupły i suchy mężczyzna, ostry profil, blada cera, zwięzły w słowach, dokuczliwy jak stara panna, drobiazgowy jak biurokrata. Ojcostwo jego bujało nad mymi płochymi i radosnymi myślami i zamykało je niby pod słomianą kopułą. Kiedy się chciałem doń zbliżyć z miękkim i tkliwym uczuciem, przyjmował mnie jak dzieciaka, który ma powiedzieć głupstwo; lękałem się go o wiele więcej niż niegdyś lękaliśmy się naszych nauczycieli, miałem dla niego zawsze osiem lat. Mam uczucie, że widzę go jeszcze przed sobą. W swoim brązowym surducie, w którym trzymał się prosto jak świeca, podobny był do wędzonego śledzia zawiniętego w brunatną okładkę pamfletu. Mimo to kochałem ojca: w gruncie był sprawiedliwy. Być może, surowość nie działa odpychająco, kiedy usprawiedliwia ją tęgi charakter, czystość obyczajów i kiedy kojarzy się zręcznie z dobrocią. Jeżeli ojciec nie zostawiał mnie nigdy samego, jeżeli aż do dwudziestego roku nie zostawił mi nigdy do rozporządzenia dziesięciu franków, dziesięciu głupich franków starał się bodaj dostarczyć mi jakichś rozrywek. Zapowiedziawszy mi taką przyjemność na kilka miesięcy z góry, prowadził mnie do teatru, na koncert, na bal, gdzie spodziewałem się spotkać kochankę. Kochanka! To znaczyło dla mnie niezależność. Ale, nieśmiały i wstydliwy, nie posiadając jeszcze języka salonów i nie znając tam nikogo, wracałem do domu z sercem wciąż równie dziewiczym i równie wezbranym od pragnień. Potem, nazajutrz, okulbaczony przez ojca niby koń żołnierski, znów szedłem od rana do adwokata, na wykłady, do sądu. Chcieć zboczyć z jednostajnej drogi, jaką wytyczył mi ojciec, znaczyło narazić się na jego gniew; groził mi, że za pierwszym wykroczeniem wsadzi mnie jako majtka na statek płynący na Antyle. Toteż odczuwałem straszliwy lęk, kiedym się przypadkiem dał wyciągnąć na parę godzin na jakąś rozrywkę. Wystaw sobie najbardziej nieokiełzaną wyobraźnię, serce wezbrane po brzegi miłością, duszę najtkliwszą, umysł najbardziej poetycki; wciąż w obliczu człowieka w najwyższym stopniu szorstkiego, żółciowego, oziębłego; słowem skojarz młodą dziewczynę ze szkieletem, a pojmiesz istnienie, którego ciekawe sceny mogę ci tylko opowiedzieć: plany ucieczki rozwiewające się na widok ojca, rozpacze ukojone snem; dławione pragnienia, posępne melancholie rozpraszające się w muzyce. Niedole moje parowały ze mnie w melodiach. Beethoven i Mozart byli często mymi dyskretnymi powiernikami. Dziś uśmiecham się, przypominając sobie wszystkie przesądy, które niepokoiły moje sumienie w owej epoce niewinności i cnoty. Gdybym przekroczył próg restauracji, myślałbym, że jestem zrujnowany. Kawiarnia przedstawiała się mej wyobraźni jako przybytek rozpusty, gdzie ludzie tracą honor i majątek. Co się tyczy ryzykowania pieniędzy w grze, trzeba by je mieć! Och! Gdybym cię nawet miał uśpić, muszę ci opowiedzieć jedną z najstraszliwszych radości mego życia, jedną z owych radości zbrojnych szponami i zatapiających je nam w sercu, jak rozpalone żelazo wpija się w bark skazańca. Byłem na balu u księcia de Navarreins, krewniaka mego ojca. Ale, iżbyś mógł dobrze zrozumieć moje położenie, dowiedz się, że miałem wytarte ubranie, koślawe trzewiki, drelichowy krawat i znoszone rękawiczki. Zaszyłem się w kąt, aby móc swobodnie jeść lody i przyglądać się ładnym kobietom. Ojciec spostrzegł mnie. Wiedziony myślą, której nigdy nie odgadłem, tak bardzo oszołomił mnie ten akt zaufania, oddał pod moją pieczę swoją sakiewkę i klucze. O dziesięć kroków ode mnie kilku mężczyzn grało. Słyszałem brzęk złota. Miałem dwadzieścia lat; marzyłem, aby spędzić jeden cały dzień nurzając się w występkach mego wieku. Była to rozpusta ducha, której analogii nie znalazłoby się ani w kaprysach kurtyzany, ani w marzeniach młodej panny. Od roku marzyłem siebie samego w wykwintnym stroju, w powozie, z piękną kobietą przy boku, z pańską miną, na obiedzie u Very’ego, wieczorem w teatrze... Zdecydowany byłem nie wrócić do ojca aż nazajutrz, ale uzbrojony intrygą bardziej zawiłą niż samo Wesele Figara i w której niepodobna byłoby mu się rozeznać. Oszacowałem całą tę rozkosz na pięćdziesiąt talarów. Czyż nie byłem jeszcze pod naiwnym urokiem studenckich wybryków? Schroniłem się tedy do buduaru, gdzie sam, z płonącymi oczyma, z drżącymi rękami, policzyłem ojcowskie pieniądze: sto talarów! Jak gdyby wywołane tą sumą, rozkosze mojej eskapady zjawiły się przede mną tańcząc jak Makbetowe czarownice wkoło swego kotła, ale kuszące, drżące, urocze! Uczułem się zdecydowanym łajdakiem. Nie zważając ani na huczenie w uszach, ani na przyspieszone bicie mego serca, wziąłem dwie dwudziestofrankówki, które widzę jeszcze! Daty na nich były zatarte, a twarz Bonapartego krzywiła się szyderczo. Włożywszy sakiewkę z powrotem do kieszeni, podszedłem do stołu gry, trzymając dwie sztuki złota w wilgotnej dłoni, i krążyłem dokoła graczy jak jastrząb nad kurnikiem. Dręczony nieopisanym lękiem, powiodłem dokoła siebie szybkie i bystre spojrzenie. Pewien, że nikt znajomy mnie nie widzi, postawiłem za jakimś tłustym i jowialnym człowieczkiem, na którego głowie skupiłem więcej modłów i życzeń, niż się ich wznosi do nieba na morzu przez czas trzech nawałnic. Następnie ze zdumiewającym jak na mój wiek instynktem zbrodni czy machiawelizmu, stanąłem koło drzwi, patrząc w salony i nie widząc nic. Dusza moja i moje oczy bujały dokoła nieszczęsnego zielonego sukna. Od tego wieczora datuje się pierwsze fizjologiczne spostrzeżenie, któremu zawdzięczam ową przenikliwość pozwalającą mi podchwycić niektóre tajemnice naszej podwójnej natury. Stałem odwrócony plecami do stolika, gdzie się rozgrywało moje przyszłe szczęście, szczęście o tyle może głębsze, że było zbrodnicze; między dwoma graczami a mną znajdowało się kilka rzędów ludzi; szmer głosów nie pozwolił mi rozróżnić brzęku złota mieszającego się z tonami orkiestry. Mimo wszystkich tych przeszkód, siłą namiętności, która ma przywilej zniesienia czasu i przestrzeni, zrozumiałem wyraźnie słowa graczy, znałem ich punkty, widziałem, który z nich wyświęcił króla, tak jakbym patrzał w ich karty; słowem, o dziesięć kroków od gry bladłem od jej kaprysów. Naraz ojciec przeszedł koło mnie, zrozumiałem wówczas słowa Pisma: „Duch Boży przeszedł przed jego obliczem!”. Wygrałem. Poprzez rój mężczyzn krążących dokoła graczy, podbiegłem do stołu, ślizgając się ze zwinnością węgorza, który się wymyka przez przerwane oczko siatki. Nerwy moje, dotąd boleśnie napięte, zadrgały radośnie. Byłem jak skazaniec, który idąc na śmierć, spotkał króla. Przypadkowo jakiś pan w orderach zażądał czterdziestu franków, których brakło. Niespokojne oczy spoczęły na mnie podejrzliwie, zbladłem, krople potu wystąpiły mi na czoło. Zbrodnia, iż okradłem ojca wydała mi się sowicie pomszczona! Wówczas poczciwy grubasek rzekł głosem zaiste anielskim: „Wszyscy ci panowie postawili” i wypłacił czterdzieści franków. Podniosłem głowę i spojrzałem tryumfująco po graczach. Włożywszy do sakiewki ojca z powrotem złoto, które z niej wziąłem, postawiłem znowuż mój zysk za tym godnym i zacnym panem, który dalej wygrywał. Z chwilą gdy się ujrzałem posiadaczem stu sześćdziesięciu franków, zawinąłem je w chusteczkę w ten sposób, aby nie mogły ruszać się ani dzwonić w czasie powrotu do domu, i przestałem grać.	Piękny? Więc niech pójdzie na utrzymanie, jeżeli taki piękny.	To niespodzianka! Jakże się pani miewa, nigdybym się nie spodziewała spotkać z panią!	...przybyć tu raczej osobiście pomimo dość trudnej podróży. Nieszczęsny ten chłopiec, który zbiegł od przyjaciół i zajęć...	Ale nie dla mnie!	Gadacie, krzyczycie i hałasujecie, i oto prawie wszystko, co umiecie! Po co? Klasa Kinga będzie się tylko śmiała z tego, że was tak zbujała, i King także was wyśmieje. Oprócz tego ta rezolucja Orrina jest pełna błędów gramatycznych i King miałby jeszcze jeden powód do śmiechu.	Mój ojciec przede wszystkim był jakobinem Toga senatorska, którą Napoleon zarzucił mu na ramiona, nie zmieniła mu serca. Ojciec spiskował nie w sprawie cesarza, ale przeciwko Burbonom; ponieważ ojciec był tym groźniejszy, że nigdy nie walczył dla niemożliwych utopii, ale dla rzeczy możliwych. A żeby je zrealizować, stosował się do straszliwych teorii jakobinów, którzy nie cofali się przed żadnymi środkami.	Psiakrew, papieżu, muszę ci się przyznać, że koniec czuję i że z tym uczuciem jest mi nieco głupio. Bo pomyśl tylko: dokładnie rozumiem, że za chwilę skonam. Kto jest obciążony darem autoskopiiautoskopia	Wiesz... naprawdę... wyrażasz się jak...	A może rozkażesz mi, wizerunku księżyca, teraz zbadać wąwozy? Proszę cię, rozkazuj mi, bo gdziekolwiek jestem, serce moje goni za tobą, aby odgadnąć twoją wolę i spełnić ją.	Ale uprzedzam, że stracisz pan bardzo ciekawy spektakl	Bożą i ludzką pomocą, panowie, tak, tak!	Cicho... nie krzycz... może on tu gdzie stoi niedaleko...	Dziś ja synowi twemu, a mnie jutro kto?	Dziś rano. Tak mi powiedział kapelusznik.	Ej nie, tylko myślę, że nie będę już miał czasu zasnąć trochę przed pójściem do biura.	Idzie do Wielkopolski, aby tamtym niebożętom dopomóc, stamtąd zaś przeciw Szteinbokowi ciągnie i do Prus, spodziewając się dostać od Gdańska armat i piechoty.	Ja, ale pan prezes upoważnił mnie do tego	Jest się czym chwalić Nie ma pan czasu! A cóż pan robi, ciekawam?...	Już jestem w pogoni za mojem szczęściem, nijak mi zatrzymać marzeń zapędzonych...	Moją częścią jest dziewiętnastu więźniów, którzy musieliby zapłacić okup, by wykupić się z niewoli na Tortudze.	Może i bardzo ciężki...	Możesz sobie rzygać, jak chcesz, ja nie muszę. No więc cóż robimy, Turkey?	Nie, panie Aronnax, kołysze się na falach, ale się nie porusza.	Od Ślimaka?... Aha! od tego, co się spalił.	Pan tu jest dowódcą. Do pana należy omawianie planu	Po chwili do tych odgłosów dołączył ostry zapach związków chemicznych, a wyziewy siarki chwyciły za gardło inżyniera i jego towarzysza.	Pod dobry humor królowi traficie co teraz rzadko się zdarza.	Przyjechała ta pani z Sancerre, jest matką, będziemy żyć razem szczęśliwi przez resztę naszych dni... Dowiedziałbyś się o tym jutro, na jedno wyjdzie powiedzieć ci dziś.	Tak gorsze są niż my.	Tak!	Tak. Wyjdę w tej chwili...	Tu idzie o sprawę Zakonu rzecz jest zagadkowa a groźna. Mają sposób robić niepostrzeżone na nas wycieczki. Potrzeba lepiej zbadać całą miejscowość.	Uczyniłbym tak, ale nie chcę cię pozbawiać widoku igrzysk.	Zresztą, jeżeli tchórzysz, panie Planchecie obejdę się bez ciebie; wolę podróżować sam, aniżeli mieć towarzysza, który trzęsie się ze strachu.	Żebyć jak najwięcej, musi w końcu zabraknąć	A Napoli, gdzie na Chiaja, na via Roma wre najżywsze prestopresto (wł.)	A nie wziął pan zapasowego kółka?	A toż czemu? owszem, śliczna-by z nich dwojga była para.	Ale czy umiesz śpiewać, stojąc na głowie, mając na stopie jednej wirującego bąka, a na drugiej szablę stojącą na ostrzu?	Biedaczysko los jego może wzruszyć najtwardsze serce. A córka tyle o nim myślała, co o Wielkim Mogole.	Blumkiewicz?	Bywaj zdrów	Chrobaczku najmilejszy, jakoż mię bronił będziesz?	Co wasza mość mówi?	Dlaczego?... Facet, co ma dobre chęci i jeszcze lepsze pieniądze... gaża pewna...	Dobranoc, Nanon.	Eisiu, eisiu, mamele!	Idziesz czy nie, łobuzie jeden z drugim!	Jakie wesele?	Jam jest.	Jest na bryczce. Może mi i z jedną kurzynę sprzedacie.	Joasiu!	Na targu i do kościoła czasem jeżdżę Nie ciekawym...	Nie	Nie o tym. Ale jestem przekonany, że umyślnie chciał mi dać do zrozumienia, bym nie tracił nadziei zdobycia ciebie.	No i cóż, jestem z powrotem Nie ma polowania. Idę spać.	No, mówię, mówię, że nie jesteś Modrzejewską	Och!... och! Och! Ja... nie mam... ma-mu-si!	Oj, ty łobuzie!	Poznaję, wasza książęca mość!	Przepraszam.	Siedm krów chudych pożarło siedm krów tłustych!... Siedm krów tłustych pożarło siedm krów chudych!... Siedm krów chudych!... Siedm krów tłustych!...	Skrzetuski został u księcia Koreckiego w Korcu, dokąd z Kijowa przyjechał, i leży chory, o świecie bożym nie wiedząc	Skąd wy?	Słyszycie? Słyszycie?	Te same włosy?	Trzeba, jako żywo trzeba!	Tylko do widzenia, panie Wokulski, wszak prawda?... Dużo będziemy mieli interesów ze sobą.	Więc pani masz wrogów?	Zostawię panów
Więc niechże idzie do... krawca i zamówi sobie nowe ubranie. Każ Mrukiozie wpisać jego rachunek na koszt państwa. A niechże go Bóg skarze... to jest, chcę powiedzieć: niech go Pan Bóg kocha, tego lubego Lulejkę! Niech mu tam zresztą Mrukiozo dołoży parę dukatów na drobne wydatki. A jak pojedziesz po naszyjnik, wybierz sobie przy tej okazji i parę bransolet, moja Jejmość Pani Walorozo!	O Boże, jakoż ja mam pamiętać, kiedy ze mnie było niemowlę? Aniby ja wiedziała o tej mojej niewoli, żeby pani Dorota i starszy pan Schultz nie byli mi o niej gadali. Kiedym ja słuchała, to jakby gadali nie o mnie, ale o inszejinszy (daw., gw.) osoba..	Drogi aniele, nie będę już kazał przed nikim; czyniłem to jedynie w nadziei ujrzenia któregoś dnia ciebie.	Nie bardzo, bo skąd taki komendant ma wiedzieć, czy to prawdziwy rozkaz władz partyjnych?	Nie, nie, dosyć! Nie chcę nic więcej widzieć! To nad moje siły!...	Panie! cofać się to nie znaczy uciekać, bo oczekiwać wtedy, gdy niebezpieczeństwo przewyższa siły i doświadczenie, jest głupstwem, dlatego człowiek roztropny powinien strzec siebie z dnia na dzień, nie narażając się zupełnie od razu i wierzcie mi, panie, jakkolwiek wieśniak i głupiec jestem, zawsze miałem zdolność do dobrego rządzenia. Nie wyrzucajcie przeto sobie, że za moją pójdziecie radą, a teraz siadajcie na Rosynanta jeśli zdołacie, a jeśli nie, to pomogę wam, i oddalmy się stąd na miłość Boską. Serce mi mówi, że to nieosobliwe dla nas miejsce i że więcej nam potrzeba teraz użytku nóg, niż rąk naszych.	Czy masz jakie czary, by odmienić mą postać!? Inaczej zginę. Pięć... dziesięć minut sam na sam... i gdybym nie był tak przynaglony koniecznością... może bym...	Czy się to zda na co? nie wiem; lecz że gorliwie będę popierała...	Jagna się ta osławy nie boja, jutro gotowa to samo robić.	Na szczęście, mamy go już w ręku i będziesz z nim skonfrontowany.	Nikogo tu nie było?	Oj, gdyby ojciec Szymon żył, toby poświadczył za mną. Zresztą, jak nie wierzycie, to zapytajcie samego mistrza.	Tak jest. Zniósł on już regiment Jaremy w Wasiłówce, jeno go poszczerbili w tej potrzebie i leży teraz w CzerkasachCzerkasy przywódca antypolskiego i antyszlacheckiego powstania kozackiego (1637), pokonany przez polskie wojska pod wodzą hetmana Mikołaja Potockiego i ścięty; akt kapitulacji podpisał Bohdan Chmielnicki jako pisarz wojska zaporoskiego., NalewajkiNalewajko, Semen (zm. w 1597) ataman kozacki, drugi przywódca powstania Nalewajki 1595–1596. i OstraniceOstranica własc. Jakiw Ostrianyn (zm. 1641)	Urzędowe czynności ale to nic jest, Ekscellencyi prywatne ich czynności częstokroć nie równie więcéj znaczą...	Wcale nie jeżeli uważasz Alę za najdroższą siostrę, możesz to szczerze pisać!	Albercie, gdybyś był cudzoziemcem, nieznajomym albo jakimś tam lordem, jak ten Anglik, który żądał ode mnie satysfakcji przed kilkoma miesiącami, a którego zabiłem dla pozbycia się kłopotu, rozumiesz chyba, że nie zadałbym sobie takiego trudu. Wydało mi się jednak, że tobie należy się z mojej strony ten dowód szacunku i przyjaźni.	Ot, takim, jakimi naprzykład my jesteśmy... takim sobie, co tu robić, lichym grzybem, siedzącym wiecznie na tem miejscu, na którem Bóg go posiał... Ty, co tu robić, lecisz sobie jak liść od drzewa oderwany, wolny, lekki... to daleko przyjemniej i ładniej...	Ciernista droga grzechu, wy głupcy jedni, jest walką z występkiem. Jesteście synami marnotrawnymi, którzy wolą raczej wylegiwać się w separatkach niż nawrócić się do Ojca Niebieskiego. Wznieście tylko wasz wzrok, wy ulicznicy, dalej i wyżej, aż pod niebiosa, a zwyciężycie i w duszach waszych zagości pokój. Wypraszam sobie, aby tam z tyłu ktoś parskał. Nie jest koniem i nie stoi w stajni, ale jest w świątyni Pańskiej Kapelan zaczął czkać. powtarzał uparcie	Ciężka nasza dola! W tobie cała nadzieja, że nas za wrota, sierot biednych, nie wygonisz.	Co nie mam pamiętać!	Czy nie wyszła za mąż?	Do Lubicza ją porwał. Przeszli bagnami, by przez Wołmontowicze nie przechodzić.	Musimy dziś podpić, nie może być inaczej!	Napis jego umieszczono na skłonie i przejściu czapki w szyję; piękna jest podwójna wstęga ornamentu: symetrycznie ułożone czworolistki wśród skrętów łodyg i pąków. Sama inskrypcja wykonana w majuskułach renesansowych zdradza dużo artyzmu i oryginalności w doborze początnikówpoczątniki znaczki ozdobne rozdzielające litery napisu.; jakie pomysłowe znaki! Lecz jakoś nie mogę odczytać samej sentencji; jest trochę zatarta.	Nazwij go Rajmond Fitzosborn	Nie znajduję tutaj dość szerokiego pola dla rozwinięcia swej artystycznej indywidualności. Zaraz po ślubie wyjedziemy za granicę. Może tam...	Nie, panie.	No, nie ma na co czekać, jedziemy do Urzędu Śledczego.	A taki pan Czarniecki koncept Carolusowi w końcu powariuje! Byłem też na niejednej wojnie i mówić o tym mogę.	Co pan chcesz przez to powiedzieć?	Będzie kilkadziesiąt osób a wśród nich spotka pan wielu znajomych, bo bywa u mnie i pan generał Różanowski, i minister Jaszuński, i prezes Grodzicki, i wiceminister Ulanicki...	A dokąd to pójdzie, proszę pana?	Aha, pan Kurowski? Ja bym za pana dał Madę, albo i za Borowieckiego, wy jesteście porządne fabrykanty.	Ależ to po prostu ślimak, zwany oliwką porfirowaną.	Antoś śpi jeszcze, ale zaraz tu przyjdzie do ciebie. Ubierz się, Maniu. Czy chcesz, żebym stąd wyszła?	Ba! I ten płyn wschodni musi drogo kosztować!	Budujecie gmach nowy?	Dlatego, że wszedłem tu uśmiechnięty? Miałem panią przerażać swoją karawaniarską miną?	I dlaczegóż to?	I za co? Za to, że suplikowała?	Jacka? Jacek to mój kolega gimnazjalny.	Już dość długo gnębił mnie jeden tyran Niech mnie powieszą, jeżeli ty masz mnie jeszcze gnębić, Johnie Silverze.	Już o tym pomyślałem.	Młody przyjacielu cóż dzisiejsze pokolenie wie o wojnie! My starzy moglibyśmy powiedzieć niejedno. Aha, oto i pan starosta.	Nadrzucę, nadrzucę, ino niech się to stanie. Teraz spać, jutro w drogę.	O, wie pani... zawsze się snuje jakieś przypuszczenia w podobnych przypadkach.	Prawdopodobnie są to ludzie Trelawneya czyli ci, których dobrał sobie sam, zanim spuścił się naspuścić się na kogoś (daw.)	Prowadźcie mnie do niego natychmiast. Przecież został uprzedzony, że dziś miały się odbyć moje zaślubiny z panną Carmen di Vasconsellos. Do czego to doszło, że muszę osobiście przychodzić, żeby tego...	Tak! Trestka bajecznie zna swoje obowiązki	To co innego Penn niezupełnie jest przy zmysłach, a ja za jedyny swój obowiązek uważam czuwanie nad nim.	To i chwała Bogu, choć koniska mam zmizerowane okrutnie.	To prawda że rasa marnieje.	To wyście żubra zabili?	Więc można wykupić panią Elżbietę?	Więc znowu jesteśmy akurat tam, gdzie byliśmy przed wojną	Wszyscy, co zamieszkują cały ten kraj wielki i piękny! Następnie chciałbym zobaczyć się znów z lamą. Wreszcie, potrzeba mi pieniędzy.	Właśnie za to.	A czy powtórzyłeś tę odpowiedź swemu gościowi?	A ja mam!	Aaa... zdumieli się wszyscy.	Ano! stary Zych miłuje ją też jak oko w głowie.	Bóg wam zapłać, sołtysie, żeście zaszli do nas w gościnę	Czy mogę przywitać się z dawnymi uczennicami?...	Czy wiesz, panie co zdarzyło się może przed godziną. Jego dostojność Sargona jacyś młodzieńcy napadli i obili kijami...	Cóż za łajdaki!	Dlaczego?	Dlaczego?	Do usług waszej wielmożności, w komórce na prawo od Krabatiusowego alkierza stoją przy ścianie cztery sienniki zbytnie, coby na przypadek jakowych gości lub innej potrzeby pod ręką były. Z jednego słomę wyjąć i kukły poczynić.	Dobrze zapisując numer pułku.	Doprawdy? Komuż jeszcze?	I Czuwajowi także?	I ja także dam się wziąć w pułapkę, ale biada kotom, które się o taką myszkę obetrą.	Ile jest sześć razy siedem?	Jakoż?	Jakże można tak mówić o cudzoziemce? Pojedzie na Majdan	Jechać!	Jestem tego pewny stał na schodach tuż pod drzwiami.	Jezus Maryja! Co panu jest?	Miałem do pana mały interes	Myłeś ręce?	Najzupełniej Doskonale dziś pozowałeś. Jestem ci niezmiernie wdzięczny.	Niebezpiecznie dla sługi twego iść między lud	Niewiele... drobiazg... parę tysięcy rubli...	O panie! Biada! Źle! Strasznie źle!	O, ja wrócę tam i założę choć dwie klasy: wstępną i pierwszą	Obrażasz mnie?	Osadnicy zapragną tutaj pobudować domy i założyć rodziny... Czyś i ty?...	Owszem, lecz musisz zgodzić się na ewentualną „śmierć” Kamy.	Owszem. Musieli przecież chorować.	Paulino, jeszcze jeden pocałunek...	Powiedzcie.	Przemocą?... żartujesz chyba!... hola, Patrycy...	Rannymi winny opiekować się obie strony.	Serce mężne uzbrój w sobie.	Słyszę.	Tak wysadzenie w powietrze pierwszego południka powinno wywołać ryk nienawiści.	Tak, ekscelencjo, kiedy te ciemięgi uczciwi ludzie śpią, my wówczas czuwamy...	Zwyczajna żołnierska służba! Na Ruś jadę, ku Dzikim Polom...	Ślub, Grzech	„Jak on mnie zrozumiał!...”
To co innego. Myślałam o takiem... poniewieraniu się z ulicznicami... Wiem, że tego nie robi. Na to jest zbyt wybredny. A co do tak zwanych romansów... mój Boże! Czyż ja mogę powiedzieć na pewno, że on ich nie miał albo nie ma? Cóż mnie to obchodzi.	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	Idziecie gdzieś z Arturem, wiem dobrze. Szeptaliście ze sobą i śmieliście się na sofie wczoraj wieczorem, ale umilkliście, gdy weszłam. Może nie idziecie z nim?	Juści ta musieli jakim diabelskim ogniem przyświecać, bom widziała. Ten wielki trzymał głowę w rękach i bębnił nią w szyby, omal nie potłukł, a to małe, co gadał ogrodnik, że siostra alboli żona onego, trzęsło głowisią na wszystkie strony, klekotało zioberkami, a oblizywało się, widno mu srodze ludzka krew pachniała.	A ja ci mówię, chłopcze, że nie wie. I ty lepiej nie kupuj tego wszystkiego, tylko pieniądze ojcu oddaj, a różnych głupstw nie kupuj. Tak, mój synu, przyznaj się ojcu, może ci przebaczy; a jak cię nawet ukarze, to nic. Mówi się: trudno. Bo najgorzej zacząć. Zaczyna się zawsze od tego, że kolega namówi.	No, nie! Tylko to, co lubię, za daleko, za wysoko, a dogadzać sobie nie mam możności. Jestem biedny i sierota. Co mnie cieszyło, straciłem. Boję się teraz do czego przywiązywać, by nie cierpieć.	Wtem znów przylatują od brzegu, że szum okrutny. Nic to! Wojewoda pazia w ucho: „Będziesz mi tu lazł!” Tańcowaliśmy do świtania, spaliśmy do południa. O południu patrzym, aż już szańce srogie stoją, a na nich ciężkie działa, kartaunykartauna (z niem.)	Zarozumiały! myślisz że się w tobie zakocha? o! znam ją nadto! nie łatwo miłość wnijdzie w to serce, które już biło dla kogoś i zranione zostało.	Cóż to, kpiny będziecie robić ze mnie? Jazda, pójdziecie ze mną do Sir Jamesa. Kazał mi przyprowadzić pierwszą partię włóczęgów i złodziejaszków.	O!... Może i sama w nim zakochałaś się?... Zmizerniałaś. Od miłości podobno się chudnie. Tak zapewniają fachowcy... Nic nie mówisz?	Przede wszystkim, żem ci przeszkodził w spełnieniu śmiertelnego grzechu, jakim jest łakomstwo i pijaństwo: po wtóre, żem cię uwolnił od konwi, za którą oglądają się w podwórcu, a za którą zostałbyś przez Bibera wtrącony do ciemnicy co najmniej na cały dzień o suchej gębie.	Tak dalece moja, że gdyby mi to powiedział kto inny, nie ty, tobym mu pierwszy to przypomniał. Mogę ci jednak ręczyć, że gdybym powziął taki zamiar, o czem wątpię, to nie zażądałbym ręki panny Pławickiej, jako procentu od mojej sumy. Jak skoro mogę sobie sumiennie powiedzieć, że kupiłbym sumę w każdym razie, to ją tem samem i mam prawo kupić. Przedewszystkiem, jak dziś rzeczy stoją, chcę kupić Krzemień, bo mi to potrzebne	Ach! Gdybym ja tak grać mogła jak pani! Ale nie mogę...	Ale pamiętaj, że ubranka nasze to my dajemy. Wymogłam ten wyjątek na ordynacie.	Mówiliśmy o Carquethuit Zrobiłem mały szkic, gdzie lepiej widzi się podkowę plaży. Obraz jest niezły, ale to co innego. Jeżeli pan pozwoli, na pamiątkę naszej przyjaźni ofiaruję panu mój szkic	Straszne czasy! Wiem z pewnością, że faraon chce podburzyć motłoch do napadu na świątynie...	Tak mówisz, panie Michale? Chwała Bogu! Jakobyś mi plaster przyłożył! Ale powiedz mnie, jak to być może, by on był na wolności, skoro jego Rzędzian w ręce komendanta włodawskiego wydał?	W Roseneath, jak również i z naszej wieży ujrzymy tylko horyzont rozciągający się nad brzegami Clyde. Tymczasem należy czynić obserwacje i badać słońce zachodzące na horyzoncie nad brzegami morza. Otóż należy do was, moi wujowie, abyście w jak najkrótszym czasie ukazali mi błękit owego horyzontu.	Widzisz widzisz to maleńkie brzydactwo o starej głowie na grubym kadłubku i króciutkich nóżkach? Jedzie na szkapce też takiej niewyrośniętej, jako i on sam. Obmierzła potwora! Skąd się to wzięło między państwem?	Figur nie stawia się na czterech polach, tylko na jednym!	Jeszcze jedną żałość? A widzi panienka, że panienka pana de Lembrat nie kocha. Panienka go nie kocha, a jednak wychodzi za niego.	Więc jednak pan sobie przypomniał! rzeczywiście nie przyszłam, ale to nie z mojej winy, mieliśmy właśnie z mężem duże kłopoty, Stefan musiał się ukrywać, musieliśmy zmienić mieszkanie.	Ależ... ja nie rozumiem...	Jak to? na prawdę?	Panie Marcinie! Nie spodziewałem się tego!	Spać nie mogę. Trzeba skończyć to.	Tate, nie czepiaj się	To jest... właściwie mówiąc... pewności nie mam żadnej.	A! miłość nie przychodzi tak prędko... królowie nawykli, aby im służyło wszystko, a uczciwa niewiasta o takiej miłości słuchać nie powinna.	Grimaud Grimaud, zdaje mi się, mój chłopcze, że ośmielasz się rozmawiać.	Książę nic nie winien. Ale nie zapominaj, pani, że Żydzi niejeden taki skarb wynieśli z naszego Egiptu. Dlatego między wszystkimi narodami ziemi traktujemy ich jak świętokradców.	Nic. Przez sen zdawało mi się... że ten... że złodziej...	A wczoraj, przedwczoraj nic nie czułeś?	A z Kozłowską co się też stało?	A! to bieda! A tu bydełku paszy potrzeba. Ale coś ty moja droga masz minkę skłopotaną.	Ale lubisz przecież płakać nad opowiadaniami!	Błazen, powiedz... Jak on śmie przemawiać do mnie w podobny sposób?...	Co powie świat na tę spółkę?	Co to jest?	Człowiek musi przezwyciężyć przeszłość swoją, jeżeli nie chce zginąć.	Cóż to, panie bracie?	Do Zamościa, do Skrzetuskiego.	Do widzenia! Niech panie pamiętają o przyjacielu.	Dzień dobry... To jest właściwie: dobry wieczór...	Dziwak jest. Zdziwaczał do reszty. Śmieszny chłop.	Dziś w nocy jadę do Paryża	I tyś to widział tam? Takie wsie? Tata!	I zeszli się w istocie?	Jak się nazywa?	Jak to, więc ciągnąłeś go sześć tysięcy mil w celu kupienia taniego statku?	Kajkaj (gw.) tu: włóczyć się.? Cięgiemcięgiem (gw.) pracowity.! Wygarniaj z pieca, a żywożywo (daw., gw.)	Mela, ty prosto do domu potrzebujesz jechać?	Między barbarzyńcami trzeba nieraz użyć podstępu: przebrać się, kryć, szpiegować	Mnie się synek urodził.	Moiście, przeciek dzisiejsi ludzie nie głupsi wczorajszych...	Mój ojciec... szuka zawsze posady. Jest to moje jedyne, kochane, najmilsze, niewinne, bezradne dziecko. Stary malec... Jeżeli go i teraz rzucę, to już z kretesem zginie. Och	Mąż mój przyjeżdża jutro, może pan o nas nie zapomni! Przyjdź!	Na rozkazy	Nie wypatrzył, bo i nie o patrzenie mu chodzi. Swoje jakieś sprawy miał.	Nie, ale go lubię.	Niech pani zawsze siada koło Eugenii, a nie będzie pani potrzebowała zbytnio obrzydzać temu młodemu człowiekowi jego kuzynki; sam z siebie zrobi porównanie, które...	Odwiedzić kogo abo do księdza może?	Oj, droga Hudl ząb... biedaczysko... strasznie go boli. Nie wiem, czy w domu mamy spirytus. Może ty, Hudl, masz trochę spirytusu?	Paź jestem!	Tak jest. Stara babina, bardzo uczynna, kochany panie, bardzo... Matrona...	To już czas!	Wiecie, Szwejku, na co zasługuje taki żołnierz, który w czasie wojny łupi spokojnych mieszkańców?	Wtem go odwołano do Millera, a tymczasem przyszło trzech szlachty, niejakich Kiemliczów, jego żołnierzy, którzy wpierw u mnie służyli. Ci pobili strażników i odwiązali mnie od belki.	Wuj Felcio to samo mówił, chociaż i ci Grzesikiewiczowie to zupełne prostactwo.	11 kompania marszowa.	A drugim?	A jak odmówi! Wstyd będzie i zgryzota.	Ale mi pomagać będziesz, przerwał książę wsuwając jej w dłoń jakiś pakiecik, który Lassy prędko skryła pod płaszczykiem	Ałłach!	Biedaczysko wącha teraz siarkę, co pewnie nos jego znosi bez wielkiej przyjemności. Zeszłego lata padł w jakiejś bijatyce.	Braciszku, trochę jesteś niezgrabny i z wyraźnym niezadowoleniem patrzył mi w oczy	Będziesz uciekać? Będziesz? będziesz? będziesz?	Co oni będą wiprawiać w salonie?	Co pani mówi? Naprawdę?	Czyli, mówiąc po prostu, trzeba zwyrodnieć, aby módz zostać artystą	Disce, puer, disceDisce, puer, disce (łac.)	Dziewczęta naprawdę dziczeją	I tam... tam pani poznała swego narzeczonego?	Jedź prędzej, choćby konie paść miały!	Już dosyć dawno.	Masz więc owce?	Michał Chrestien był aniołem	Nauka tylko rozpuszcza dzieci, od roboty odciąga.	Nu! kto, swój! A jest pan Bartłomiej?	Ostatnie słowo?	Oto, hrabino, dzieło moje skończone! Teraz pójdzie w świat i narobi niemało hałasu.	Parę tygodni.	Rozumiem, stryjaszku.	Rrru!...	Spółkę proponujesz i zamknięcie sporu?	W toilette-clubie! W ratuszu szelmę znów ostrzygli. Cóżeś chapnął znowu?	Zamknij pysk, bo ci facjatę zamaluję. Zapomnisz swego imienia i nazwiska.	Zapłacę	Żadnéj	Żartujesz, stary człowieku?... Któż taką pracę wykona i kto chciałby narazić Egipt?... Przecie morze zalałoby nas...
Gruntownie się mylisz. To nie tylko sprawa czasu, lecz i rozwoju indywiduum w tym czasie. Kwestia osiągnięć wewnętrznych i zewnętrznych. Kwestia dojrzałości duchowej i umysłowej. Kwestia pozycji w społeczeństwie. Przechodząc od abstrakcji do rzeczywistości, weźmy przykład. Przykład możliwości bliski i oczywisty. Weźmy mnie. Bynajmniej nie czuję się zgrzybiały i sądzę, że o wiele bardziej mógłbym być przydatny, gdyby nie to uszkodzenie ręki, gdyby nie to kalectwo. A po wtóre, mylisz się sądząc, że człowieka trzeba odzwyczaić od życia, przerywając mu stopniowo z nim kontakty. Tu stan psychiczny decyduje mocniej i dobitniej niż mankamenty fizyczne. Jakieś stosunkowo drobne niepowodzenia wywołują czasem zupełne zniechęcenie do życia i zobojętnienie na śmierć. Ba, trzydniowe bóle żołądka u człowieka młodego i całkiem zdrowego mogą mu tak obrzydzić życie, że bliski jest samobójstwa. A miałem i takich pacjentów, którzy po amputacji obu rąk i nóg nie przestawali jak najżywiej interesować się wszystkim, co ich otacza.	Im nie, ale nam bardzo! To musi być zerwane! Niech pan wpłynie na niego!	Co? Już? Ach, to muszę iść do pawilonu, bo mi później kolacji nie dadzą. Żegnam. Szkoda, chciałem jeszcze panu wiele rzeczy opowiedzieć. Niech pan jutro przyjdzie tu o tej porze. Przyjdzie pan?	Przecie mówisz, że „prawie wszystkie”, to się znaczy, że nie co do jednej. Na miły Bóg, chcesz-li ode mnie co mieć, to sobie przypomnij.	Idź pan wracaj do swego pałacu bez obawy, ja nie jestem już w stanie wydrzeć ci narzeczonej! Ale i ty również siliłbyś się daremnie wydrzeć mi z serca tę miłość, tak jak wydarłeś już nazwisko. Kocham Gilbertę i zemstą moją jest myśl, że dusza tej czystej dzieweczki, na zawsze przed tobą zamknięta, stanęła raz przede mną otworem i ukazała mi skarby swej niezmiernej czułości.	Takich nie sieją... mało się to tego tłucze po naszych czyśćcach?	To pana do niczego nie obowiązuje. Proszę tylko mnie wysłuchać. Zechce pan usiąść	Nie sądzę, Albertynko; nie znam natyle jego życia. Pewne jest, że, jak wszyscy, i on poznał grzech, w tej czy w innej formie, a prawdopodobnie w formie wzbronionej przez prawo. W tym sensie musiał być trochę zbrodniarzem, jak jego bohaterowie, którzy nie są zresztą całkowicie zbrodniarzami, mają prawo do okoliczności łagodzących. A nawet nie było może konieczne, aby on był zbrodniarzem. Nie jestem powieściopisarzem; możebne jest, iż twórców pociągają pewne formy życia, których nie doświadczyli osobiście. Jeśli z tobą pojadę do Wersalu, jakeśmy się umówili, pokażę ci portret najzacniejszego człowieka, najlepszego męża, Choderlos de Laclos, który napisał najokropniejszą, najprzewrotniejszą książkęChoderlos de Laclos, który napisał najokropniejszą, najprzewrotniejszą książkę	I tak, i nie. Bronię się usilnie od nazwy posła, bo wiem, że oni biorą każde poselstwo za dowód lennictwa i za obietnicę haraczu. Zresztą szczerze mówiąc, byłem wysłany nie do chana Mangu, lecz do Batego.	Nie ma pani? To dziwne! Może pani zapomniała? Pewnie leży w toalecie!	Yeah, to co innego Sorry. Ale w takim razie nie wiem, panowie, po co do mnie przyszliście.	To jedź jutro. Nie możesz sam jechać. Dam ci trzystu Wierszułłowych Tatarów, abyś zaś ją bezpiecznie odprowadził. Z nimi najprędzej dojedziesz, a potrzebni ci będą, bo tam kupy hultajstwa się włóczą. Dam ci i list do pana Jędrzeja Potockiego, ale nim go napiszę, nim Tatarzy przyjdą, nim się wreszcie ty wybierzesz, do jutra wieczór zejdzie.	Sam mnie przyzwał, tom poszła, sam mnie opatrzył, tom wzięła, z głodu mrzeć nie będę ni dzieciom nie dam, kiej ty o to nie stoisz!	Oho! co do wielkości, to prawda wyższa jest ode mnie o pół stopy.	I była, i nie była. Krótko mówiąc, dajcie mi spokój, bo nie mogę gadać!	Obawiam się, że ma pan rację Ja sam miałem ambicje literackie, ale od dawna pożegnałem się z nimi. A teraz, mój drogi przyjacielu, jeśli pozwolisz, że cię tak nazwę, powiedz, czy naprawdę wierzysz sam w to, coś nam opowiadał przy śniadaniu.	Wierzę, że go poznałeś i że potrafisz skorzystać z tej znajomości, aleś mu pieniędzy nie dał. Nie dałeś mu ani asa, rozumiesz mnie! Nie dałeś nic!	Ba! Ale czy nas nie za mało? Dwóch i Kuszel trzeci? Będzie się on bronił jak wściekły, a ludzi też ma kilku.	Kiedy tak to możecie się zbliżyć, a znajdziecie tu także smutek i żałość.	Owszem, ale nie mogę mówić przez telefon. Możesz się ze mną zobaczyć?	Pytał się to o chałupę, o dzieci, o... mnie... o wszystkich?...	To niech zaprzysięże na rycerską cześć, że stawi się na wszelki sąd.	Ta jędza Nuna drwi ze mnie, że biegam do każdego telefonu, że nasłuchuję dzwonków. Pewnie, że jestem głupia... Pan też uważa mnie za głupią, za bardzo głupią, brzydką, wstrętną, narzucającą się?...	Moiściewy, a to kiej żywy się rucha, choć z drewna. Pokaż go dzieuchom!... dopiero to będą wydziwiać!... Pokaż, Witek!	To wiadomo, ale czybyśta się podpisali na to, żeby za trzy morgi...	A dlaczego ty mi dawniej tego nie powiedziałaś?	Ale posłuchaj, tatku! Wuj Wilhelm sądzi, że to brat Lizy strzelał.	Co to?	Czy to prawda, że dziewczyna, która służy u pana jest jego siostrą?	Gdyby się zamknęło niepotrzebnie, to moi hajducy wam drzwi wyłamią, odparł wojewoda, jam człek uparty.	Gdzież jest on... ten człowiek, co to grzebał w brudnej ziemi w ową noc pełną trwogi?	Myślałby kto, że ciocia mówi o swej pannie służącej. Panna Stefania nie jest z tych, które można zbałamucić	Nie?... W takim razie bez ujmy dla mojej godności mogę z wami pozostać.	No, mówże! co ty na to? psie jakiś!	No, to tak samo w Ewanelię nożyce wbić...	To ci dam weksel w sobotę.	To co?... to co, tatusiu?...	To jest bezsprzecznie pismo doktora Jekylla Co pan sądzi?	Usposobienia są wszystkie pod tym względem jednakowe. Tylko, czasem... Chodź no tu bliżej i nie udawaj panienki. Otóż widzisz, niekiedy dość czasu upłynie, zanim się spotka mężczyznę, który...	Dobrze się złożyło! Teraz on poszedł, by wysłać wiadomość o liście, który ukryłem. Opowiadano mi, że znajduje się w Peshawar. Mogłem był już się przekonać, że ma on w sobie coś z krokodyla... przebywa coraz to na innej mieliźnie. On mnie wybawił z obecnego kłopotu, ale tobie zawdzięczam życie.	Nie rzucałbyś się tak gdybyś zamiast na niefortunnych doświadczeniach oparł się na faktach ogólnych. Wariatki i wariaci, kokietki i donżuanowie, handlarki wdzięków i handlarze honoru prawo...	A pozatem szereg innych obowiązków. Wobec państwa, wobec społeczeństwa, wobec narodu. Nie uwierzę, byś przynajmniej w podświadomości nie czuł tych obowiązków.	Czy nie ma pan jeszcze jakichś życzeń?	Długoż to potrwać może?	Proszę pana o to, Pencroffie	To i cóż będzie?	„Nie trzeba go drażnić”	Dziękuję. Wszystko się dobrze stało, tak jak się stało; widocznie musiało tak być.	Tak! ładny, lecz... lecz zbyt wie może o tem, że piękny jest... Zdaje się aż wstydzić tego, tak o tem przekonany.	Dobrze, ale niech ksiądz mnie pyta, bo w rzeczy samej ksiądz lepiej potrafi się wyrozumieć w moim życiu niż ja sam.	A ja się dam zabić, że dawno już uszedł z Krakowa. Tydzień by tu siedział u wroga w paszczy?	Ależ powiedziałeś pan podczas przesłuchania, że nazywasz się Benedetto, żeś sierota i że wychowałeś się na Korsyce!	Boże, jaka ty jesteś w tej chwili podobna do Krzysia!	Jego zapytaj, a powie ci, że byłem zesłany mu z gwiazd, abym pokazał mu kres pielgrzymki.	Woźnico czy szatanie! musisz mi tu natychmiast wyznać kto jesteś, gdzie dążysz i kogo wieziesz na tym wozie, podobniejszym do łodzi Charona, niż do wozu zwyczajnego.	Ależ pani de Restaud jest, zdaje mi się, uczennicą pana de Trailles	Co gadać, życie sobacze.	Do tej przypuszczalnej prawdy szybko pan zmierza, młody człowieku! A może ma pan już gotowe swoje małe rozwiązanie zagadki?	Dąbki się nazywamy. Czterech braci tatusiowych gospodarzami jest w Ojcowie.	Kto? gdzie? dokąd? jak?	Niechże i tak będzie	Oczywiście że ty!	Opowiem wam, jak zaczynałem	Pan dąży do oderwania?	Panie prezesie, czy naprawdę...	Tak będzie! W sednoś waćpan ugodził!	Widzisz zawsze mnie sądzisz gorzej niż należy.	Więc po wódeczce mogę służyć ostrygami. Cały tuzin?...	Więc „pan” utrzymuje, że Polska może zastąpić świadomą i celową akcję proletariatu zorganizowanego i czynnego?	Za co skrzyczała?	Zatrzymaliśmy się w New-Haven i Bridgeporcie? Ile osób opuściło pociąg?	Ślicznie przegrywam, będziemy grali do połowy, prawda?	A pan Jaś długo będzie jeszcze w klasach?	A przecie ja owe lasy przeszedłem	Boże! Boże!	Cicho słyszę nadchodzących.	Cześć!	Czy są wszyscy?	Dobrej nocy.	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	Gorzej, pani Ciężko obraziłem panią bez powodu...	Halo! Słucham.	Jest Katalończykiem.	Jim przebaczy mi wszystko.	Kobieta demoniczna mówił głosem stłumionym	Leno!	Matka, Syn, Seks, Obyczaje	Milordzie fortuna sprzyja waszej wielmożności: oto nosorożec.	Miłościwy ojcze...	Naści wojaczkę, jeden z drugim!	No, ale rozmawialiśmy z kasjerem.	Przez miłość dla ziemi, przez miłość dla nas, dajcie wolność tamtemu. On razem z Siewrosem niewolę podzielał, razem z nim uciekł.	Przywiozłam	Prędzej, chłopcy! Laboga, żeby jeno zdążyć, nim nadjedzie.	Szepnął coś tylko na ucho hersztowi i byłem wolny.	Te dają mnóstwo praw, potwierdził Stefan, a przedewszystkiem jedno, najważniejsze prawo, rozróżniania zła i dobra.	Toż widzę, durniu!	Uha!...	Więc waćpanna pozwalasz?	Zza morza przyszła. Też zapytał!
Nam się tak zdaje nam się tak zdaje. Ale w gruncie rzeczy nie jest tak źle. Jestem pewien, że prezes, który się na sprawach ekonomicznych lepiej od nas rozumie, nie widzi jeszcze tak wielkiego niebezpieczeństwa, by osobiście musiał śpieszyć na ratunek.	Zupełnie zwyczajnie i po prostu, tak jak mówię. Przecież każdy człowiek ma pewne pragnienia i w fantazji przedstawia sobie spełnienie tych pragnień, jako coś bardzo pięknego i jasnego. A potem przychodzi życie i dzieje się wszystko na odwrót. Pokazuje się, że to wszystko jest w rzeczywistości wstrętne, ohydne, obrzydliwe!	Już bo lat kilka wydały mi się wiekiem prawie. Choć z kraju Gallów jestem rodem, żyłem wprzódy na Monte Cassino, w italskiéj ziemi, gdzie dobre wino rośnie. Nie po dobréj woli się w te wasze puszcze zabłąkałem, posłali mnie ojcowie pod obedjencyą. Jeszczeż lato jak lato, jesień pół biedy, ale zima pół roku i duszę ze człeka wymraża!	Tak... ożenić się!... Spętać dobrą i niewinną istotę, wyzyskiwać najszlachetniejsze uczucia, a myślą być gdzie indziej... I może jeszcze za rok lub dwa wymawiać, że dla niej porzuciłem wielkie zamiary...	Nogi mi tak ociężały, że już i ruszyć się nie mogę.	Już wiem, proszę pani, dlaczego pan tak koniecznie chce mnie oddalić: pan ufa tylko Benedyktowi, a Benedykt kryje się przede mną...	Dlaczego nie moja? Nie każdy może być poetą albo bohaterem, ale każdy potrzebuje pieniędzy Pieniądz jest spiżarnią najszlachetniejszej siły w naturze, bo ludzkiej pracy. On jest sezamemsezam cudowna lampa z baśni arabskich Tysiąca i jednej nocy, za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie., za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie. Czarodziejskie ogrody, bogate pałace, piękne królewny, wierna służba i gotowi do ofiar przyjaciele, wszystko to ma się za pieniądze...	Ale, ba! dzieje się wiele dziwniejszych rzeczy	Doprawdy? Pewnie ci naopowiadała okropności o nas! Witold lubi z nią się drażnić, a ja czasem dam jaką robotę...	Jest się zmuszonym.	Więcej? Więcej? Gdyby się nam usta otworzyły i wszystko przez nie poszło, co w nas siedzi, na długo by stało. A kto tu na tym grodzie naszą brać popoił, odurzył, że się pozarzynali, i trupy ich jak psów do jeziora kazał rzucać? A mało u ciebie naszych w lochu pod wieżą gnije i zgniło?	Zacny panie, wołają mnie Tristan, nauczyłem się zaś tych obyczajów w Lonii, ojczyźnie mojej.	A co on warjatce zrobi Jejto licho nie weźmie. A ja, jak Boga kocham, że ja niewinna, pieniędzy nie brałam, zawsze ją przestrzegałam. A co ja mogłam poradzić? Jak sobie posłali tak niech się wyśpią. Ja ją raz wraz przestrzegałam: Ale to młode, a panicz taki i gwałtownik straszny... i głowa się dziecku zawróciła, i zwarjowało to. Ale Bartosz i słuchać nie zechce, ja go znam. Ej! jeśli Boga kochacie, przytulcie mnie który, przytulcie!	Będziesz pani miała od jutra kobietę do usług, która stawi się na każde zawołanie.	Nie wiem co... Skąd mogę wiedzieć... Wszystko mi się podoba.	Albo ja wiem? Jak mi się podoba.	Ba! i niebezpieczna choć to głowa nie tęga, ale żadnym nieprzyjacielem gardzić się niegodzi.	Dla panów, którzy się liczycie do wybranego zastępu artystów dla panów powinno to być pociechą wielką wbijać was w dumę, że z całéj umarłéj przeszłości co pozostało żywém, co przetrwało wszystkie zniszczenia, co dziś mówi i świadczy o niéj	Jak szpiclowskie dziecko! Oni już teraz chodzą z dziećmi, dla większej swobody i dla pozoru! Takiego nikt nie posądzi. Pani pierwsza się śmieje: szpicel z dzieckiem! A w tym jest wielki spryt!	Jakże! Od tego się ta cywilizacja zaczęła.	Kara boska! kara boska! Ludziom języki pokazywała, w święto, zamiast na służbę bożą iść, z kawalerami mile chwile spędzała, i ot ma teraz za to! Pan Bóg długo cierpliwy, ale jak rozgniewa się, to i ukarze!	To na szczęście tłucze się szkło	Wcale się nie zakochałam...	Wiesz, prosiłam was, abyście mi młodego króla zabawiali. Wiesz jak go wasze kościelne te kwestye zajmują, jak rad czyta i słucha o nich. Powinniście mu dostarczać ksiąg, starać się go rozrywać waszą rozumną rozmową...	Niech go księżna nie słucha, on nie jest szczery, ona jest głupia jak gęś Ale to najlepsza kobieta pod słońcem. I nie wiem nawet, czy głupota w tym stopniu może się jeszcze nazywać głupotą. Nie sądzę, abym kiedy widziała coś podobnego: to casus lekarski, coś patologicznego, rodzaj idiotki, kretynki, niedorozwiniętej, jak w melodramach albo jak w Arlésienne. Kiedy ona jest tutaj, pytam się zawsze, czy nadeszła chwila, w której jej inteligencja się zbudzi, co zawsze przeraża trochę.	Krokiem się nie ruszyć niewielka sztuka wcale ci nie przeczę, ale łatwo by też zdarzyć się mogło, że już byś i nogą nie ruszył z tego miejsca, na którym stałeś, to jest, że nie umiejąc reguł, nieuctwo przypłaciłbyś życiem.	Jakżeż ja cię kochać nie miałem kiedyś ty umarła, a ja się trupa twojego nie lękam.	Ach tak!	Odbiją sobie część kosztów pogrzebowych. Muszę to samo polecić testamentowo swoim spadkobiercom. Cóż Myszkowski tak dumacie?	Tak	Tak, panie. Tamci poszli.	Tak, tak, tak, natychmiast, błagam!	Gdyśmy z Barabaszem czasu swego u króla miłościwego byli i gdyśmy na krzywdy i uciski nasze płakali, pan nasz rzekł: „A to nie macie samopałówsamopał	A więc... darujcie mi waszą Hanusię! Nie służebną, nie panną dworską, ale siostrzyczką umiłowaną mi będzie. Niech mam wspominek żywy z Krakowa, niech mowę polską co dzień słyszę, dajcie mi waszą Hanusię!	Chłopiec, nie chłopiec!... Trzeba mnie było widzieć kiedym był podporucznikiem... Nie takie smarkate, jak ty, wariowały za mną. Ale dość tych głupstw. Czego chciałaś ode mnie?...	A czy prawda jest, co mówił Hiram o ludach mieszkających na dalekim wschodzie?	A jakże, słusznie; ino co masz po ludziach chodzić, nie mogłeś lepiej trafić jak do nas, my właśnie zaraz jutro jedziemy do Poręby.	Ani trochę	Chciałbym być godnym ciebie, kochana ciotko. Z tym już będzie mi bardzo dobrze.	Co takiego? to już chyba przyszła ostatnia moja godzina? Biedna moja głowa nie wytrzyma podwójnego nieszczęścia.	Czy nie zdumiewa on innych oficerów?	Do kata! Na nieszczęście za wiele akcji, mam je na sprzedaż.	Jezu Chryste! czyście byli na wojnie? czyście zabili człowieka?	Kocham morze, poza tym, siedząc tu bezczynnie, nie dorwę nigdy mojego śmiertelnego wroga.	Nie mogę...	Nie wiem.	Nie.	No, no, zobaczę to. Jutro wieczorem przyjdę mu krew puścić.	O której godzinie pójdziesz ją spotkać na stację dyliżansów?	O! pewnie, blizko dziesiątkiem lat odemnie starszy, a i ja nie młody.	Pani mi przebaczy, ale ta cudna woń wiosny, radbym nią tu odetchnąć.	Panie Sadowski, daj mi twą rękę. Pan jesteś szlachcic i uczciwy człowiek!	Widzę, Saro, że wodzisz oczyma po klasie, zamiast patrzeć w książkę. Szkoda, że nie okazujesz zapału do języka francuskiego.	Zawsze „opieka”, zawsze „filantrop” Nie jest moim zamiarem żądać, ażeby lekarz szukał miejsca dla swych uzdrowionych pacjentów. Stan lekarski ma obowiązek, ma nawet prawo zakazać w imieniu umiejętności, ażeby chory wracał do źródła zguby swego zdrowia.	A co to?	A co?	A diabeł go ta rozezna, co on za jeden! Książę Hieronim, powiedział, i tyla wiem. Pewnie cesarski abo brat, abo zgoła szwagier.	A jakże zdrowie waszmościne?	Ale sprawiedliwie.	Ale temu wariatowi zetną głowę.	Biedaczka. Powiedz mister Taftowi	Biedne dziecię! wyrzekła po chwili, więc ani przewidywałaś, że burza oddawna już wre wkoło ciebie, że złe języki opasały cię siecią tysiącznych plotek i obmów, że te same kobiety, które okazywały ci najżywszą przyjaźń i sympatję, najzażarciej szarpały twoją dobrą sławę?	Bóg sam obroni gdy zechce...	Bądź co bądź, zsiądźmy.	Co ja mam ferować? Gadajże waszmość prędzej, bo i mnie już strach bierze.	Co pan powiada?	Co też jegomość mówi? Zalizali (starop.)	Czy cię boli?	Cóż pana to obchodzi?...	Dali.	Dlaczego?	Dziękuję panu za szczerość. Wiem teraz już dobrze, że wszystko, co robię, jest śmieszne, małostkowe, parafialne i niemądre, że to wszystko godne jest ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo to mnie tylko boleć może, a pana cieszy nieprawdaż?	Gdzie zaś krowy, gdzie zaś psy, matusiu! Pójdzie Stanko, pójdzie Jasiek Zaklika, pójdzie Przemko z Chrobrza i Maciek ze Służewa...	Gotów jest, i tyle Robi pod siebie i muszą go karmić jak małe dziecko. Niedawno opowiadał w szynku jeden pan, że ma dwie mamki i że trzy razy dziennie dają cesarzowi ssać.	Hilstówna jest przyjaciółką królowej rumuńskiej i co rok spędza u niej po kilka tygodni. Jeśli dla kogo będzie zaszczyt, to dla nas.	I kochał ją pan?	Idę dalej.	Ja też Przecież to nic trudnego.	Jak wolisz.	Jakiegoż znowu faceta?	Już go prawie sprzedałem	Lepiej powiedz, mój synu, że są to skutki bezbożności i zdzierstwa Fenicjan	Mamule, leisk ir mokytis!	Mogęż być u niej.	Może popłyniemy do tego lasku?	Możeż to być?	Niestety.	No przecie to proste. Cóż ty myślisz, że pani Nina zechce przestawaćprzestawać (daw.)	O, ja to czuję.	Obyczaje zapytał Dan przezornie.	Pieszo!	Podobno sprzedaliście plac Grünszpanowi?	Poszedł z raportem, poszedł donieść, że wszystkie ptaszki są obecnie razem w klatce.	Rychtykrychtyk (gw.)	Wasza królewska mość, najmiłościwszy panie?	Więc co pan myślisz, u diabła?... Czy masz jaką inną hipotezę?...	Więc tedy, jakeście szli z przednią strażą pod Magentę?...	Zostań! Masz dobre serce, chłopcze!	Żyje, panie namiestniku, ale charcze; arkanarkan	„Uczucie”?!
Dla uruchomienia Centrali Eksportowej potrzebne mi są jeszcze dość znaczne kapitały. Pragnąłbym się jak najbardziej uniezależnić od rządu. Dlatego zaciągnąłem większą pożyczkę za granicą. To jednak nie wystarcza. W bankach warszawskich mogę otrzymać jeszcze trzy miliony złotych, lecz pożyczkę tę mogę zagwarantować tylko na naszych Zakładach Przemysłowych. Czy zgodzisz się na to?	Musisz mi to pożyczyć, Bazyli Muszę się tego nauczyć. Jest wprost czarujące.	A więc boisz się Van Goulda... Trudno ci się dziwić, to człowiek dumny i porywczy, który nie zna litości, wie, jak wzbudzić strach. Ale nie wszyscy się go boją! Pewnego dnia on będzie się bał! Gdy ten dzień nadejdzie, zapłaci życiem za śmierć moich braci!	Quis munditiis? Słowo daję, że to bycze! Czy ten znak zapytania nie fajno tu wygląda? Heu quoties fidem! To brzmi tak, jakby ten chłop czegoś się pietrał i nie wiedział, co z sobą począć. Cui flavam religas in rosa Mutatosque Deos flebit in antro.	Nie gadaj, kiedy dobrze nie wiesz Tam jest cała ściana ze szkła, bo to oranżeria. Tam są wszystkie kwiaty, jakie ino świat widział, i kwitną se nawet w zimie, kiedy na polu śnieg leży po kolana.	Tak jest, święci ojcowie To są ręce ukrytych między nami Fenicjan. Obdzierają oni króla i pisarzy, a chłopów zabierają w niewolę, gdyż im już nic wydrzeć nie można...	Zamiast wzdychać, proszę zajrzeć do listu majora. O żeniaczce nie warto myśleć, bo ja się pojedynkuję za parę godzin... i może być... caputcaput (łac. caput: głowa)	Aby plamy na imię, które nosi jeszcze nie ściągnąć... Lecz wygnać ją z tamtąd, lecz wydrzeć jej to, co nieprawie posiada, wy macie obowiązek i prawo... dodała Laura. Do tego wzywam chorążego i ciebie, zrzekając się nawet praw do spadku...	Bo się z tym kryje nawet przed nami. Zdaje mi się, że odziedziczyłam po nim podobne skłonności.	Wchodźcież, wchodźcie do pokoju, bo zimno. A gdzieżeście się to zdybali? To dobrze, że przybywasz, panie Rafale... Cieszę się podwójnie, boć jesteśmy w kuzynostwie, aczkolwiek dalekim. Ojca pańskiego pamiętam jeszcze z roku... czekajcież...	Ciociu, wiem, że to było nie w porządku, ale nie zrobiłem tego naumyślnie. Słowo daję. A wtedy, w nocy, wcale nie przyszedłem tutaj, żeby się z was śmiać.	Zdaje mi się, że jestem po trosze lunatyk Twój brak zaufania do ojca zaburzył mi sen, śniło mi się, że się porozumiewałeś z diabłem, aby osiągnąć rzeczy niemożliwe.	Choćby i tak odpowiedział, będziemy się bić. To musi być odwołane... Mój ojciec, taki szlachetny żołnierz, taka świetna kariera wojskowa...	Za godzinę zluzować mi i tamtych.	Zaczekaj, dostaniesz osobny numer z kaftanem i pompą osobną, nie minie cię to.	A pan Maruszewicz jest pewny, że to ta sama lalka, która była u pani Krzeszowskiej?	Pani jesteś krowienta świeża, to pani nic nie wiesz	Niech pan zobaczy tylko, jak żyją nasi państwo marszałkowstwo, a na świecie nie ma przykładniejszego i więcej się kochającego małżeństwa.	Panu? Juljo! i ty mnie pytasz o to? po takiem przywitaniu! po takiej boleści!	A ja nie jestem panem Laurence, tylko Arturem. Na pierwsze imię dano mi Teodor, ale go nie lubię, bo koledzy nazywali mnie Dora; postanowiłem więc, żeby mi mówili Arturze.	Co za muzyk?	Dlaczego? Takie pierścionki to tylko do rasowych rąk. A ty masz bardzo rasową. Spróbuj.	Owszem, wszystko to wliczając	To mała dziewczynka, która kiedyś będzie właścicielką Solbakken.	To, grzybki? Ja myślałem... A prawda, daję słowo, to grzyby...	To? Rajtar!	Za pana Różyca	Spodziewam się, że nie na kupiecki sposób!...	Nie byłam. Nie chciałam, aby się wczorajszy koncert odbył.	Zaczął mówić, tak jakby nic, ale to absolutnie nic ważnego nie zaszło:	Ani się im śni Prawda jest jenojeno (daw.)	I to prawda że księży daleko więcej na świecie niż rycerzów.	Przezprzez (tu gw.) zapewnił Zygmunt dziś: erudyta., by ustnie dopowiedział i wyłuszczył, czego by się w piśmie nie dało wyrazić.	Tu jest Siedlisko Śmierci! Po cóżeśmy tu przybyli?	Wolałby pan zapewne, żeby ten mnich wybaczył dobremu Bogu nieszczęście, które zdarzyło się przypadkowo na źle strzeżonym odcinku stworzenia, żeby Wszechmocnemu po katastrofie nadał smutną, skromną, skruszoną minę prefekta policji.	Pani się mnie nie czepiaj... Z krowiętami będę się ubierać razem, co?	Wasza wielebność zechce pomówić z jego książęcą miłością; od północy nic w ustach nie miał; serce milknie, duszność go dławi, głosu prawie dobyć nie może... niechby choć małmazjimałmazja	Cóż tu nowego słychać? Nie mogłem być na obiedzie, bo jeździłem do Piotrkowa, przepraszam, że nie zawiadomiłem, nie było już czasu, bo jechałem niespodziewanie. Była tu pani Trawińska?	Kupiłem dla pana oberlejtnanta Chciałem mu ugotować rosół z kury, ale on tej kury już nie chce, więc podarował ją mnie.	O! Znam tylko dwa uczucia, które odbierają apetyt; cierpienie i miłość. Sądząc z tego, coś mi powiedział o swoim sercu, mogę przypuszczać...	Właśnie mogłeś tak zrobić. Ale jestem pewna, że zrobiłbyś tak, gdybyś tylko o tym pomyślał.	A panienki nie ma?	Czy zdecydowałeś się nareszcie przyznać do winy?	Do pioruna! Ten wstęp jest bardzo groźny. Ale mów dalej, kochanie; zaczynasz mnie zaciekawiać.	Miłość bliźniego Człowiecze, ja szalałem z samej miłości bliźnich. Nigdy nie byłbym przypuszczał, że czegoś podobnego można doznawać.	Nie, sam wziąłem je z maszyny i wysłałem je.	Tym bardziej że bez cyrulika i inna cnota chrześcijańska wejść tu może w praktykę...	Wiedziałem ja z góry, iż z niemcami sprawa nie będzie łatwa. Tylko głodem ich wziąć możemy.	Więc już nie ma w Anglii gentlemanów!...	O rany! Chciałem tylko powiedzieć, że jest ich tam cała masa, rozumiesz? I że w ogóle mógłbyś ich zobaczyć; na przykład takiego starego garbatego Ryszarda...	A nie mógłbyś zaprosić go na obiad czy coś takiego?	A widzisz, nie mówiłam ci? Odmówił.	Bom łzy ludzkie widziała z powodu waćpana wylewane... Bom groby widziała, jeszcze trawą nie porosłe...	Dlaczegóż być nie miał, skoro go zaproszono	Dwanaście mil po drugiej stronie rzeki.	Jakie rendez-vous! co ci w głowie! zeszliśmy się przypadkiem w ulicy, przemówiłem słów kilka.	Jestem pani Verdurin. Wasza Królewska Mość mnie nie poznaje.	Nie rozumiem...	Nie, matko wielebna.	Pan się kocha w swych koniach, prawda?	Pobiegnę po nich.	Stryju, ja nie mogę dłużej, mnie słabo!	Słowo, nie omyliły mnie moje domysły.	W biurze, babciu, a w którem, wolę nie mówić, póki nie otrzymam oficjalnego zawiadomienia.	Już mam tego dosyć! Jednego i drugiego mogę zaprowadzić do kryminału.	Naprawiam sobie suknię, bom ją wczoraj rozdarła	Albo jak ludzie są głupi	Czego pan sobie życzy?	Który ich nakrył?	Może właśnie dlatego, że głupszy	A cóż tam wyrabiano?	A tobi szczo?	A! z moich lasów.	Ano tak.	Bardzo przepraszam...	Berajterowie, trębacze i szlachta polska na pięknych koniach...	Co babunia i Jadzia zechcą	Czegóż beczysz?...	Czyżby ludzie z karczmy?	Cóż chcesz zatem, abym zrobiła?	Dobrze chcesz wiedzieć, powiem wszystko: wychodzę z zamku, gdzieśmy z Fürstembergiem rozmawiali.	Długo pani jeszcze zabawi na wsi?	Ja zjem na ostatku, z dziećmi. Maćku weźże se miskę.	Jedzenie słodka masa z migdałów i cukru, symbol luksusu. i z uszanowaniem spogląda na chleb razowy...	Jutro, właśnie przyszedłem pożegnać pana.	Ki diabeł w nich wlazł?	Masz moją odpowiedź! Interesy załatwiam w kantorze...	Mnie?	Na pociechę wypił kieliszek.	No cóż, moja Magdeczko czy pan Lucyan i dziś był „jakiś inny”?	Panów Cedry i Olbromskiego...	Pies	Sztywna	Tak, właśnie	Tuhaj-bejowym jestem synem!	Więc odmawiasz?	Wojskowi czy cywile?	Wrócę około czwartej, proszę pana	Zaśbym tam ocyganiał cię!	Zkąd pan? z Pirny może?
Słuchajno, już ci Siewros zapowiedział, że tu nie ma Hansa ino Jaśko, a jak mi raz jeszcze tak się ozwiesz, to cię to samo co Hexa spotka.	Po prostu dlatego, że nie mogłam się na to zdecydować. Zawsze mi jest trudno powziąć jakąś decyzję. Wadą moją jest niezdecydowanie. Gdy postanawiam coś uczynić, czuję zarazem, że inna droga postępowania byłaby właściwsza. Jest to wielkie nieszczęście, ale taką się urodziłam i nie ma sensu ganić mnie za to, jak to niektórzy czynią. Dlatego nie mogłam się zdecydować podejść do was i rozmawiać z wami, choć tego bardzo pragnęłam.	To nie ja mówiła, to duchy. Ale się może zmieniło. Jutro ci powróżę na wodzie w kole młyńskim. Na wodzie wszystko dobrze widać, jeno trzeba długo patrzyć. Sam zobaczysz. Ale ty wściekły pies: powiedzieć ci prawdę, to się sierdzisz i za obuch łapiesz...	Oj, oj, oj! Ufajmy w miłosierdziu bożym, że teraz tak nie będzie, ale jeśli się zdarzy, to w takim razie Ketling trup!	Tak, i nie zapędzili się za uciekającymi umyślnie, bo to ich sztuka ale u nas serce gorące, ochota wielka i w boju człek pamięć traci.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że tak: Ja wiedziałem, że koty nie lubią kanarków i że je krzywdzą, więc chciałem tych dwoje zapoznać ze sobą i gdyby ta bestia kot chciał coś przedsięwziąć, to byłbym mu przetrzepał skórę, żeby do samej śmierci nie zapomniał, jak się ma obchodzić z kanarkami. Bo ja bardzo lubię zwierzęta. W naszym domu jest kapelusznik, który tak wyuczył kota, że chociaż mu ten kot zjadł trzy kanarki, to teraz nie zje ani jednego, choćby kanarek na nim usiadł. Więc chciałem też spróbować, czy się nie uda. Wyjąłem kanarka z klatki i podsunąłem mu go pod nos, żeby powąchał, a on, podlec, zanim, się spostrzegłem, odgryzł mu głowę. Doprawdy, nie spodziewałem się takiego gałgaństwa ze strony tego kota. Gdyby to był, proszę pana oberlejtnanta, wróbel, to bym nic nie mówił, ale taki ładny kanarek, i jeszcze harceński. I jak chciwie go żarł! Nawet pierza nie zostawił i mruczał, bestia, z wielkiej uciechy. Podobno koty nie mają słuchu muzykalnego i nie znoszą śpiewu kanarka, bo się na tym śpiewaniu te bestie nie znają. Wyzwałem tego kota, jak się patrzy, ale, broń Boże, złego mu nic nie zrobiłem. Czekałem na rozkaz pana oberlejtnanta, co trzeba będzie zrobić temu parszywcowi za jego gałgański postępek.	Jeszcze żeby choć co dobrego dawali! wielkie mi dziwy, jakieś nędzne sto sous. Goriot na przykład już od dwóch dni sam czyści swoje obuwie. Ten obdartus Poiret obchodzi się wcale bez szuwaksu, a gdyby go miał, to wypiłby go pewnie, nie oczyściwszy swoich pantofli. Albo ten smyk student. Cóż on mi daje? czterdzieści sous, to mnie i szczotki więcej kosztują, a stare odzienie sprzedaje i nie wie sam, co za nie wypraszać.	Mnie to nie obchodzi. Rząd to jest rząd. Tutaj w szufladzie kwity trzymam na wszystko, co mi woj­sko wzięło.	No pewno, że to do księżnej należy się zamek w Guermantes. I to ona jest tam wójcina. To jest coś.	Słuchaj no, Stalky! nie mamy zamiaru robić ci żadnych scen, sprawa jest na to zbyt poważna, ale wiedz sobie, że jesteś na indeksie. Pokazało się, że jesteś skończonym osłem.	Nie może to być. Ale to jest dziwna rzecz. Czy waszmość wie, że są listy hetmańskie przykazujące Chmielnickiego łapać i in fundoin fundo	Ja nie pijany, ani mnie kto pobił. Poszedłem po piwo dla panów, a w szynku były kolegi od Francuzów i postawiły bier. dobra nasza; postawiłem i ja. Ony dobre Polaki, to i ja dobry Polak, ony stawiały dobra nasza, to i ja stawiał. Alem nie pijany prze... pana dyrektora, jak Pana Boga kocham takim trzeźwy, co jak pan dyrektor chce	Ja na takie dziwactwa zgodzić się nie mogę... Bardzo mi smutno, Widziu, że odmówić ci muszę, ale matką jestem i prowadzenie Leoni jest moim świętym obowiązkiem... Kiedy złożycie mnie do mogiły, będziecie z nią postępować, jak się wam będzie podobało, ale dopóki ja żyję, moja córka nie będzie bywać w niewłaściwych dla siebie towarzystwach, psuć sobie układu i patrzeć na rzeczy, których nigdy widzieć nie powinna.	Podziękujesz ty mi jeszcze lepiej niezadługo i ja tobie podziękuję za to, że ty mnie mołodycięmołodycia (daw. ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. przywiódł. Tam ja ją znalazł, a teraz ot! na wesele by ciebie prosił, ale to nie dziś i nie jutro	Mój panie, ani ja pana ciągnąłem za nos, ani namawiałem. Interes był dobry i jest dobry. Jak pan klientom stęka, to uciekają od pana. Dzieciaki włóczą się po sklepie, wszędzie paluchy brudne wsadzą. Gość tego nie lubi. Pan, zamiast pilnować interesu, łazisz tylko za mną jak cielę za krową, jęczysz pan, mnie pan obszczekuje na prawo i lewo...	Trzy ruble! Ale pan chodzisz na koniec miasta, siedzisz pan w chałupie, no i rozmawiasz pan z Müllerem, a to cham; co to za przyjemność mieć do czynenia z takimi ludźmi. A u mnie pan będziesz siedział w pałacu.	A przez kogo, jeżeli nie przez nią, wylał ojciec szefa kalkulacji? Ten bąknął jej coś o jej najdroższym i w godzinę nie było go już w fabryce. To pewne. Nawet wywołuje oburzenie, bo wcale się nie ukrywa ze swymi amorami. Traktuje ją demonstracyjnie jak wielką damę.	Och, tak, to bardzo głupie	A on teraz liczy sam, że ma ze sto tysięcy długów, a to skromny człowiek.	Aha, to do miasta idziecie?	Co to jest?	Czekałeś to meme (gw.) Antoś., czekałeś?	Do kroćset diabłów! To naprawdę statek!	Masz moje słowo, Huck! A teraz chodźmy do wdowy. Poproszę ją, żeby na początku dała ci trochę więcej swobody, zanim się nie przyzwyczaisz.	Ach... pan Yetmeyer! Uniżony służka. A ja myślałem, że to Cynamon, ten pierdzigryczkapierdzigryczka rosyjski baron, generał armii Imperium Rosyjskiego, uczestnik wojny z Japonią i pierwszej wojny światowej, jeden z najznakomitszych dowódców „białych” podczas wojny domowej w Rosji.. Prusak natomiast z namaszczeniem bada, z mętnym wyrazem bławatkowych ślepiów, nikomu nieznaną konstrukcję nurka, głęboko, wzdycha, gryzie kiełbasę i popija piwem. Kucharz na łodzi chwalebnie się spisał z menu bankietowym. Już odstawiłem popa na pokład, wraz z diakiem głuchym. Dla wszelkiej pewności w pancernej wieży przyskrzyniłem obu.	Z tymem i śpieszył do wsi. Niechrzczony jeden powiedział mi w sekrecie, co Lipczaki dzisiaj wracają z kreminału! Wczoraj mi rzekł, myślę sobie, jutro do dnia skoczę i pierwszy dam znać. Jakże, szukać takiej wsi jak Lipce! A które to w podle drepcą?	Nie rozumiem tego. Przecież to nic nie jest jeszcze.	Nie powinien! I cóż! Ten nagus hasa sobie, gdzie mu się podoba, płata małpie psoty tym, którzy niegdyś byli tęgimi myśliwcami i pozwala sobie dla płochej zabawy targać najlepszych z nas za wąsy!	Nie spodziewałem się...	Puknij się w łepetynę Nie pamiętasz może? Tutaj chodzi o gruby muesmues (gw. środ.; z jid.)	Sąd zbyt subiektywny. Zdaje mi się, narzucasz tym dziwotworom z odległej epoki wrażenia i stany uczuciowe, jakie budzą w tobie, człowieku dzisiejszym.	Tak, a ty się już starzejesz i jesteś wygodny	Do licha! Na ten raz masz rację, mości Albercie: to naprawdę szczęśliwy pomysł!	Mógłbym panom zaofiarować przeproszenie ze strony pana Gątowskiego, ale całkiem w innych wyrazach; widzę jednak, że tracilibyśmy tylko czas, więc mówmy po prostu o zadośćuczynieniu z bronią w ręku. Za chwilę przyjdzie tu pan Wilkowski, drugi świadek Gątowskiego, i jeśli możecie poczekać, to ułożymy zaraz warunki.	Daję słowo, gdybym was spotkał obie na balu Opery i gdybyś nie była moją żoną, namyślałbym się nad wyborem...	A tak, specjalny prąd elektryczny Prąd ten łączy się z gwiazdkami na kołnierzu i gwiazdki te wybuchają, ponieważ są z celuloidu. Dopieroż będzie ofiar!	Jak karafka „frapowanej” wody. Na taki gorący dzień to przyjemność. Zresztą grzeczni ludzie.	Dziś wieczór margrabiostwo de Cambremer! rzekł zwracając się do mnie I, powtórzywszy parę razy te nazwiska, upajając się ich melodją, doktór dodał:	Przy swoich maglach mój stary zajdzie dalej niż wasi ze swoimi cackami z żelaza, spod których się sypią same książki do modlenia! On szuka tajemnicy, która zapędzi w kozi róg wszystkie drukarnie Francji i Nawarry!	Rozumie się Kiedy nieprzyjaciel w sąsiedztwie...	Nie będę już nikomu przysięgała. Wszystko, co by mnie z tobą łączyło, byłoby jednostronne. Tylko tak: moja dobra wola i moja zła wola. Chcesz?	Jak się nazywasz?	Jeżeli chodzi o doręczenie listu Jej Królewskiej Mości ja się tego podejmę; znam w Tours pewną osobę, bardzo zręczną...	Kiedy ON odrywa od siebie swoją rękę wtedy wybucha ogień i rozlega się huk jak grzmot. ON jest wewnątrz cały z ognia.	Po sieheniach stoją: jedni w Udrzyjskim Stepie, inni dalej. Ciężko im się ze sobą porozumieć, bo daleko. Mają rozkaz na wiosnę do Adrianopola wszyscy ruszać i żywności co najwięcej ze sobą brać.	Nie, jeżeli pan mi obieca, że nie zaziębi Niry...	Ale ja nie spałam Czuwałam.	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Na cóż mam ci pozwolić?	Teraz pan sobie przypomniał, że mi pan położył rękę na ramieniu?	Wasza książęca mość obmyśliłeś wszystko jak należy, zaś tam pilniej trzeba w sprawy wejrzeć, a zatem Bogu waszą książęcą mość polecam.	Nie śmiałem, panie. Koń odszedł, wóz u Żyda, kubrak na mnie jak na dziadzie... Z czymże było przyjść i jeszcze ludziom głowę zaprzątać?...	Do kroćset, pewnie że nie!	I doskonałemu mleku Białuszki! Nie wyobrażasz sobie, babuniu, ile mogę teraz wypić koziego mleka!	My nie naciągamy oto nasza konstytucja.	Nie będę.	Nie mam innej.	Nie wszystkie.	O czym myślę? myślę o wilkołaku... o owych czasach... i zaczynam powoli w nie wierzyć, choć wcale nie jestem zabobonnym... wcale nie...	Och, cóż za niepospolity człowiek cóż za geniusz ten Prokurant! nic nie może mu trafić do smaku!	Tak jest, krajowcy czworonożni z czarnymi grzywami, którzy nam pożarli jednego konia.	Istotnie, brakło materialnego dowodu. Otóż w pokoju Davala odkryłem na jednej z kartek bloczka, na którym pisał, ten adres, który zresztą znajduje się tam jeszcze, odbity w negatywie na bibułce: „Pan A. L. N., urząd pocztowy 45, Paryż”. W poniedziałek wykryto, że telegram wysłany z Saint-Nicolas przez rzekomego woźnicę miał ten sam adres: „A. L. N., urząd pocztowy 45”. Dowód materialny istniał, Jan Daval korespondował z bandą, która zorganizowała kradzież obrazów.	Ach, gdybyś ty wiedziała, jaki on szlachetny, jak mnie kocha...	Ach, miły Boże! Przestań wreszcie rezonowaćrezonować	Albo i ona Czy kto słyszał, żeby zaś taki kawał drogi ciągnąć starego jak koń?...	Ale jaki?	Bosman Sowa wraz z matem Więciorkiem i marynarzem Owregą pozostaną tu na pokładzie do jutra rana. Zawiesić natychmiast na masztach właściwe światła; ponadto ze względu na mgłę co trzy minuty wysyłać syreną sygnały dźwiękowe. Nad ranem wpłyniecie do portu wewnętrznego.	Czekać na drabinę!	Mer-amen-Ramzesie, co widzisz?	Niechby stracił! Uszy bym mu obciął jak panu Duńczewskiemu.	Piotrowicz! Jak mnie Bóg miły, Piotrowicz!	Po co! Brat przyjął mnie jak najgościnniej; wszystkie potrzeby moje opatrzył, czegóż więcej mam od niego wymagać.	Prawdziwa złodziejska okazja! Na gwałt potrzebuje forsy. Samo złoto w zegarku warte chyba sto rubli.	Ta starsza wyglądała na kapłankę.	Byli.	Będzie pani dużo tańczyć?	Cha, cha, cha!	Chciałabym, żeby był.	Chodźmy	Cicho bądź	Czy decyzja pana prezesa jest ostateczna?	Czy podobna?	Dlatego przebaczę mu	Hallo, stary rębajło! Gdzież ubity pies?	Ja zniszczyłem listy pani, niech pani również zniszczy moje! Teraz, tu, przy mnie!	Milczę, papo, gdyż jem i jestem wzorem kochających synów... A czy są i kartofle ze skwarkami?	Obiecuję, że ocalisz życie.	Odpowiem pytaniem: Czy dokonałeś pan tej kradzieży?	On paść może! a bez niego i my słabi będziemy.	Oo!...	Pan otrzymał wczoraj mój list?	Pij i opowiadaj.	Pozer	Przecież rycerze niejeden raz porywali nawet z klasztorów niewiasty ja o tem słyszałam będąc jeszcze małą. Śpiewano o tem pieśni...	Sześćdziesiąt łóżek.	Te są słowa najwyższej rady wszystkich arcykapłanów...	Termin będzie ściśle dotrzymany	Thank you very muchthank you very much (ang.)	Wiesz o tym	Zejde! Mów dalej!
To ad primum. A teraz co do homagium. Pan baron von Lipowski, pierwszy cesarski komisarz kieleckiego krajzamtu, żebym wyraził wielmożnemu panu niezadowolenie z powodu jego absentowania się w tej tak ważnej sprawie, polecił mi był.	Co mi po tych wiadomościach! Wszystko przepadło... Chyba że...	Nic to ja też mam ich za sobą. O! tak! prawdą jest! bez nich nic, z niemi trzymać trzeba chceszli być cały i panować... Ja to wiem, ja ich obsypuję, ja im daję co chcą, niech sądzą, niech rządzą, niech monetę biją, niech z swoimi poddanymi czynią co się im podoba.	Albertynko, nie spotkajmy się już nigdy w życiu. Toby mi było zbyt przykro. Bo ja naprawdę bardzo cię lubiłem, wiesz. Pamiętam, kiedym ci powiedział kiedyś, że chcę widzieć tamtą osobę, o której mówiliśmy w Balbec, myślałaś że to się stało. Ale nie, zaręczam ci że mi to było obojętne. Jesteś pewna, że ja oddawna zamierzałem cię rzucić, że czułość moja była komedją.	A to ci cudaczny ten młody kos! Włóczy się jako pachołek żółtogłowego capa-bramina, mając na szyi metryki wydane przez lożę jego ojcu, i bajdurzy, Bóg wie co, o jakimciś czerwonym byku. Ten cap-bramin ulatnia się bez opowiedzenia, a chłopak siada z założonymi nogami na łóżku kapelana, prorokując wszem wobec krwawą wojnę. Te Indyje, to diabelski kraj stworzony na zgubę bogobojnego człeka, Przywiążę mu zaraz nogę do kołka namiotu, na wypadek, gdyby chciał uciekać. Co tam mówiłeś o wojnie?	Nie ma sobie zeń co robić! Widziałem się z Tabakim o wschodzie słońca i powiedziałem mu parę słów, a on teraz rozmawia z sępami. Nimeśmy się rozstali, zagrożony połamaniem kości, wyznał mi, że Shere Khan zamierza czatować na ciebie dziś wieczorem przy samej palisadzie wsi, a tymczasem odpoczywa, śpiąc w wielkim wąwozie, pozostałym po dawnym łożysku Wajgungi.	Aha, miałem ci klęczeć i rozpinać torebkę, za powrotem znowu padać na kolana przed starą sową i chować klucz na swoje miejsce? Toć by ślepa i głucha być musiała, żeby nie zmiarkowała, co się święci.	Co to subiekcję!... Kto nie chce mieć subiekcji w domu, niech przychodzi do knajpy...	O tym Hiszpanie. Ach! Powraca mi to wciąż na myśl, ilekroć...	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że ja już do aresztanckiego wagonu nie należę. Miałem być w areszcie tylko do jedenastej, ponieważ dzisiaj kończy się moja kara. Skazany byłem na trzy dni, a teraz już mi się należy miejsce w wagonie bydlęcym. Już dawno po jedenastej, więc proszę pana lejtnanta, aby rozkazał mi wysiąść na tor albo przejść do wagonu bydlęcego, gdzie mam prawo przebywać, albo też abym został przekazany porucznikowi Lukaszowi.	To co? Tobyś mnie pewnie pokąsała?	A nie mógłbyś mi pan powiedzieć tego, o czym wszyscy wiedzą?	Chariclésa wprawdzie wyśmiewa Cezar, nie wierzy w lekarzy, ma ich za oszustów i trucizników, ale go teraz boleść złamała, tamten już mu nadto zobojętniał, tyś nowy i świeżém okiem łatwiéj postrzeżesz co czynić można. Kto wie, może sobie zjednasz zaufanie jego? Bądź więc na zawołanie, gdy rozkażę...	Jakichże synów cnotliwych wychowała ona zazdrości godna Kornelia, Grakchusów matka, co wskazując z dumą na swe dziatki, klejnotami je swymi zwała!	Jesteś pan naprawdę cudotwórcą! Jeszcze trochę, a prześcignie pan nie tylko koleje żelazne, co we Francji nie będzie szczególnie trudne, ale nawet telegraf!	Nie chcę doktora Jekylla więcej widzieć ani o nim słyszeć Zerwałem z tym człowiekiem; proszę cię, zaoszczędź mi wszelkiego przypominania osoby, która dla mnie już nie istnieje.	Nie. Tylko reumatyzm zostawiła mi wojna na pamiątkę.	Niech pan sobie wyobrazi jaka ta pani Krzeszowska, mimo swoich dziwactw, jest zacna kobieta. Spostrzegła, że mi smutno bez Heluni, i prosiła mnie raz na zawsze, ażebym brała Helunię ze sobą do niej na te parę godzin...	No, no, no... żarty, żarty!... A o małym Napoleonku co słychać?	O, ja jej wcale tracić nie zamierzam i potem. Wolę sprawę co rychlej załatwić.	Oglądacie, jakby co ubyło!	Pan Grindot wspomniał mi pańskie nazwisko ale...	Zmartwiony jestem, bo mama napisała mi taki list...	Ach, właśnie! Właśnie dlatego, że doktor Delattre twierdzi, nie należy temu wierzyć. Jak to! Doktor Delattre podał o całej swej przygodzie tylko niejasne ogólniki! Nie chciał powiedzieć nic takiego, co mogłoby zagrozić bezpieczeństwu jego pacjenta... I oto nagle ściągałby uwagę na jakąś karczmę? Ależ niech pan będzie pewny, że jeśli wymienił wyraz „karczma”, to dlatego, że mu go narzucono. Niech pan będzie pewny, że cała ta historyjka, którą nas uraczył, została mu podyktowana pod groźbą strasznego odwetu. Doktor ma żonę. Doktor ma córkę. I zbyt je kocha, żeby nie słuchać ludzi, których potęgi doświadczył osobiście. Dlatego też dostarczył pańskim wysiłkom najdokładniejszej wskazówki.	Rozumiem. Jeno to mi dziwno, żeście pierwszy list stracili, bo skoro Jurand ułapił tych, którzy was napadli, to list powinien był być przy nich.	Tak, tak, grunt posiany dobrze nie ma obawy, aby część tego ziarna padła na skałę, i aby, co zostanie, ptaki niebieskie wybrały, aves coelitcomederunt illam.	Nie bzdycz się, panie Michale, bo prawdę powiada! Sam przy niej nogami przebierasz jako młody kurek i oczy ci bielmem zachodzą, a że bałamutna, wszyscy wiemy i ty mało sto razy to mówiłeś.	Pani markiza de Saint-Méran przyjechała do Paryża z wiadomością, że pan de Saint-Méran umarł na pierwszej stacji, jak tylko wyjechali z Marsylii. Pani de Villefort była tak wesoła, że nie chciała ani tego przyjąć do wiadomości, ani w to uwierzyć. Ale panna Valentine domyśliła się wszystkiego po pierwszych słowach ojca, zemdlała jak rażona gromem.	Idźcież w pokoju, dzieci moje a tak jak się dziś trzymacie za ręce, tak się zawsze dzierżcie miłością braterską, w miłości pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.	Nie ma rzeczy tak drobnych, nad którymi nie byłoby warto się zastanowić	Nie. Ci kawalerowie trafem się w Korcu o wszystkim dowiedzieli, dokąd przyjechali z posiłkami od wojewody wileńskiego, i tu ze mną przyszli, bo i do naszego księcia od wojewody listy mieli. Wojna jest pewna, a z komisji już nic nie będzie.	Tak ciemno, tak ciemno! A oni się od czasu waszej nocnej wycieczki strzegą. Może na cały szereg wpaść, ani się obejrzy...	Więc pragnęlibyście się pomścić! O, hańbo! o, wstydzie! ty, mężczyzna, użyłbyś pogróżek i strachu, aby wymóc na kobiecie, czego przymioty twoje uzyskać u niej nie mogły! Jestże to godnem tych rycerzy rzymskich, od których ród swój wywodzisz!	Głupia! A wydaje się taką rozsądną, nawet rozumną! Zostać starą panną dlatego, że jakiś tam narzeczony, Bóg wie, tam kiedy umarł! Chodząż to jeszcze po świecie takie sentymenty i romanse! Ale czyż to naprawdę przyczyna rzeczywista? a? powiedz prawdę?	Przyjaciele, czuję się w obowiązku zwrócić waszą uwagę na pewne wydarzenia, które zaszły na naszej wyspie i o których chciałbym zasięgnąć waszego zdania. Wydarzenia te są, że się tak wyrażę, nadprzyrodzone...	A to nie ma godziny, jak dziedzic sprzedał porębę na Wilczych Dolach!	Ale pani się nie wygrzebiesz...	Ale... jeśli nasz Pan poszedł na północ, tedy może to być jedna z tych rzeczułek, któreśmy przebyli.	Ja najwięcej liczę na starego króla. Szczególną bowiem w nim zawsze upatrywałem miłość dla tej narzeczonej syna, a tak blizkiej powinowatej.	Jestem swobodniejsza, nikt na mnie zważać nie będzie... Dawniej, dodała, nie miałam wprawy, chodziłam źle, obracałam się niezgrabnie; teraz ręczę, że mnie nikt nie pozna.	Jeśli ci czego potrzeba, piśnij tylko słówko.	Mama jest łatwowierna, mamie wszystko wmówić można, i gdyby Jędruś powiedział, że Orłowska pojechała na księżyc, to mamaby uwierzyła.	Niechże się pani nie gniewa... Cóż w tem może być złego?...	No więc przez to zamordowanie pana arcyksięcia Ferdynanda będą mnie badali lekarze sądowi.	Patrzcie no! Od Brackiej ulicy idzie na przełaj Kuba z Radzimina. Mignę na niego, niech się tu do nas wkradnie, dobrze?	Polityka to kamień u szyi literackiego dzieła; musi je zatopić w pół roku. Polityka wśród gry wyobraźni, to niby wystrzał z pistoletu na koncercie: hałas brutalny, a pozbawiony siły. Nie harmonizuje z żadnym instrumentem. Ta polityka urazi śmiertelnie połowę czytelników, a znudzi drugą połowę, która ma ją w formie o wiele energiczniejszej w porannym dzienniku...	Poradzę sobie z pasiastym kuternogą, ale ten śmierdzący Tabaki to przebiegła kanalia!	Stój, agaszi boi się ciebie, drży, płacze; odstąp się ku drzwiom.	To chcę tamtą w kwiatki.	To niby...	To potwarz, nikczemne oszczerstwo! Jego nikt nie uwiózł! Kłamał nędznie, kto to waćpanu opowiadał! Porwany! Tego nigdy nie było!	To znaczy, że jest królem, który zmienia prawa. Jak król powie: „chcę wydać prawo takie i takie”, to powiem: „nie wolno, bo już jest inne prawo”. A jak król powie: „chcę wprowadzić taką a taką reformę”, powiem: „dobrze”.	To źle trzeba Toma słuchać i kochać go, bo ty jesteś jego...	Więc pan dobrodziej nawet przy zapaleniu płuc nie stawiasz baniek?... A to coś nowego słyszę!	Wyjmij, mój złoty, mój jedyny. Widzisz będę się czuć bezpieczniejszą. Nie dałbyś mnie, prawda?	Źle słychać, źle! Ale nie pora o tym powiadać. Teraz do stołów zasiądziemy. Waszmościowie zostaniecie tu na noc; chodźcież do mnie po uczcie na nocleg, między moich Tatarów. Szałas mam wygodny, to sobie przy kielichach pogawędzim do rana.	A Szyller?...	A cóż Zbyszko więcej powiadał? Dokąd jechał?	Ale tylko po dwoje.	Ale władza stworzy ustawy karne już je gotuje.	Ani słowa o tym wszystkim, Nanon	Assez! assez! Je ne veux pas écouter cela!... Znowu interesa i pieniądze! Ach, nie zasnę dziś...	Ażeby tobie Bóg dał zdrowie i szczęście!...	Bierz	Czasami	Damajanti!	Dom, Gość	Droga pani. Są dwa rodzaje butelek: pełne i puste. A ja umiem porównywać. I upewniam panią, że przez pełną świat zupełnie inaczej wygląda niż przez pustą.	Dziecko, Chłop, Pan, Pozycja społeczna mówił Ślimak.	Gdzież on jest teraz?	I ja po dziadowskku z teorbanemteorban doświadczenie., a że mnie teorban z ostatkiem obrzydł, więc wezmę dudy.	I jeszcze groziliście nam laniem!	I zapas piorunów rozda między wojowników! Zdobędziemy bogactwa szernów i wytracimy ich do nogi!	Ja tam mam swojego oberlejtnanta.	Jak nas tu żywych widzisz.	Jakie brednie pletliśmy! Przy wprawie można by stworzyć coś dobrego. Czy znacie „prawdę”?	Kiej takie zakurki, żem ino konie rozeznał.	Myśli pan, że Chartres jest za Dreyfusem?	Mądre ludzie powiadają: rachuj kaszę, kiej ją sypiesz do garnka, paliców przy robocie nie oglądaj, ale kieliszków przy poczęstunku nie licz...	Na wodzie pomnik postawimy Pośrodku rzeki, w pustce.	Niby jaką okazję?	Nie mam już oczu na te powaby.	Nie, ja go znam i jestem tego pewna, że zapłaci.	No, sąsiedzie, bo pan Baum rozdaje karty.	No?...	Od wczorajszego wieczoru	Oho, oho...	Piękne macie powietrze w tej Warszawie Jestem pewna, że za dwa dni będę miała czarne płuca... Ach, Boże, jak wy tu żyć możecie?...	Po jednej bitwie?...	Przed Bogiem jest już za życia, a gdy zemrze, będą mieli ludzie w niebiesiechw niebiesiech	Rozumiem.	Słońce stało wówczas w zenicie?	Słyszeliście, że wychodzi za Malinowskiego?	Wybijemy jej z głowy fanaberje	Wypiję. Mamy jeszcze czas.	Wzieni Wachników...	Z wiecu wracacie?	Zbiłbym ją!	Zło...	Życie moje jest w tobie! Nie umiem sobie już nawet wyobrazić, jak mógłbym istnieć, oddychać bez ciebie.
Śmierć, Morderstwo, Wina, Wyrzuty sumienia, Więzienie, Przemoc, Więzień, PiętnoNiech pan powie, za co mnie to spotkało? Czemu Pan Bóg mnie tak pokarał? Nie urodziłem się przecież na męczennika, zwykłym jestem człowiekiem, więc dlaczego tak się ze mną stało? Przysięgam, tysiące ludzi gorsze rzeczy ma na sumieniu niż ja i się przyzwyczaili, normalnie żyją, serce im nie dokucza, sen ma­ją dobry, a ja się przyzwyczaić nie mogę, dlaczego, proszę pana, za co? Ja panu wtedy, kiedy się poznaliśmy, nie powiedziałem prawdy, że w czterdziestym piątym chciałem wrócić do kraju, a nie wróciłem, bo się dowiedziałem, że wszyscy moi bliscy nie ży­ją. Prawda jest taka, że ja bym mimo to wrócił, bo ojczyzna, na­wet kiedy w niej nie ma bliskich, zawsze jest ojczyzną. Ja nie wróciłem, słowo panu daję, teraz Kolenda najszczerszą prawdę mówi, bo się bałem, że w kraju będę miał większe wyrzuty sumienia, a jak osiądę między obcymi, to się wszystko powoli zasklepi, wygładzi i ja się przyzwyczaję. I widzi pan, ojczyznę straciłem, cudzoziemską mam żonę, dzieci już francuskie, i wszystko na nic, bo ja się przyzwyczaić nie mogę, wciąż tylko myślę i myślę o jed­nym, chodzi to za mną jak złe oko, posłuchaj pan, to mnie dopad­ło pod sam koniec, kiedy mnie z Buchenwaldu przewieźli do Dachau, trzy lata lagrów już w sobie miałem, ładowaliśmy piasek na lory, była wielka kupa piasku do ładowania, ja stałem ze słońcem, ale wszystkie siły ze mnie uciekły, żadnej siły nie miałem, ledwo się na nogach mogłem utrzymać, pięć, może dziesięć łopat wysypałem, czy ja wiem?, a z drugiej strony ładował Ruski, młody silny chło­pak, wołaliśmy na niego: Wania, on ładował i ładował, jak maszy­na, kupa piasku leżała po jego stronie, chociaż ładował pod słoń­ce. Nagle z daleka widzę, idzie AufseherAufseher (niem.) dziękuję., powiedział, i dalej ładował. Po chwili nadszedł Aufseher, stanął, popatrzył, że przede mną wielka kupa piasku, a po stronie Ruskiego malutka, więc podszedł do mnie, wyjął mi z rąk łopatę i tą łopatą dwoma uderzeniami zatłukł Wanię, potem znów wrócił do mnie, łopatę oddał, poklepał po plecach, że dob­rze pracuję i poszedł dalej, a ja przez to na serce choruję, mę­czę się, nie śpię i do życia przyzwyczaić się nie mogę. Pan może myśli, że ja nie wiedziałem, że Aufseher Wanię zatłucze? Dobrze, proszę pana, wiedziałem, że to zrobi, przecież gdybym nie wie­dział, nie zamieniłbym się na miejsce.	Zabit, a jeżeli nie zabit, to nie wiemy, gdzie jest...	A to nie mów	Nie opuszczajcież mnie Ty, Kmita, Opaliński, na was rachuję. Opaliński teraz wiele może. Stanie na straży młodej królowej, krokiem od niej nie powinien odstąpić... ani Augusta, ani jej nie spuszczać z oka.	Nie, jeśli o to chodzi i chcesz znać moje zdanie, ona nie wierzy w to ani trochę. Sama powiedziała mi, że wspominałeś jej siostrzenicy o rozstaniu. Wątpię nawet, czy bierze na serio twoje obecne małżeńskie zamiary.	Nie boli mnie też to ale nieprzyjemnie swędzi. Czy nie bezpieczniéjby było miéć we mnie przyjaciela?	Nie rozumiem pana.	Nie.	Niech pani o tym nie mówi	Widzi wasza wielmożność... dziecko chyba nie kłamie!	Jużci, że tak Jeżeli on rodzonej żonie nic nie gada, tylo ze Szwabami rajcuje, to już źle. Szwabska go okpią i choćby chciał się zrzucić ze sprzedaży, to mu nie dadzą.	Nie potrza nam takiej szkoły! Nie chcemy! Dosyć już mamy podatków! Nie!	Ale był przecie ten Wierzba, który powiedział, że nie będzie robił, póki mu nie dadzą takich butów, jakie mu się spodobały...	A widać, widać to zaraz, kotku, że nikt nie mieszka	Wybierzcie, zdaniem waszym, najwinniejszych i wypytajcie ich w mojej obecności. Nie chcę jednak, ażeby mnie poznali.	Porównanie, jako porównanie nie jest złe, tylko nie bardzo można je zastosować do nas wszystkich, pracujących u pana.	Padałem im do nóg, pełzałem po ziemi, płakałem, nic nie pomogło! Żona leży jak martwa pod cytadelą, sam nie wiem co począć; jak nic nie poradzę, to w łeb sobie strzelę.	Gilberto! czyż nie możesz zdobyć się na uprzejmiejsze podziękowanie!	Nie, wielki sąd nie zasiądzie już dziś w bet-kahole, bo kiedy słońce zajdzie i zmrok wieczoru spadnie na ziemię, zuchwały wnuk bogatego Saula przyjdzie do bet-midraszu, aby w obecności ludu całego upokorzyć się przed wielkim rabinem, grzechy swe wyznać i tych, których obraził, rozgniewał lub zgorszył, o przebaczenie prosić.	W każdym razie, dwadzieścia pięć rubli nie zmarnują się!... Ach, te pieniądze... Dlaczego ja nie jestem wielką panią?...	A no, jeno rycerstwa swe musi oszczędzać, ziemianów nie drażnić, bo on panuje, a oni go trzymają. Za ziemiany i rycerstwem kmiecia nie widać. On stoi na końcu, ostatni.	Dziecko jesteś Jesteś marynarzem i znakomicie pływasz, zdajesz więc sobie doskonale sprawę z tego, że człowiek z takim ciężarem nie potrafiłby przepłynąć i pięćdziesięciu sążni. Nie oszukuj siebie na próżno tymi chimerami, bo i tak przeczysz im w głębi serca, choć jesteś najlepszy z ludzi. Zostanę tutaj, aż wybije ostatnia godzina mej niewoli, a będzie nią już tylko godzina śmierci. A ty uciekaj, uciekaj stąd! Jesteś młody, zręczny i silny, nie troszcz się o mnie, zwracam ci słowo.	Ach, wiem Jest to jego sekretarka i nazywa się Jarszówna, czy coś w tym rodzaju. Nie doceniasz, wuju, plotkarskich zamiłowań mego ojca. Wyjeżdżali we dwójkę za granicę i w drodze powrotnej wuj Krzysztof ugrzązł podobno w Wiedniu. A co ty o nim powiesz?	O jakiej Nastusi? Aha, o tej, co się jej nijaka przygoda nie ima?	Z nikim, darling, nie spałem. Ale przyznaję, dużo kobiet, a także mężczyzn miało na mnie ochotę. Twój Aimo cieszył się wiel­kim powodzeniem.	Prawda, że wiele jeszcze uczyć się musisz, ale nie tylko z książek... od życia i od ludzi także, i najwięcej... Ludzi kochaj, ludzi badaj, z ludźmi żyj...	Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.	A czy wiesz także, czy doświadczałaś kiedy, jak to bywa, gdy się na przykład do myśli pewny wyraz przyplącze albo imię, którego się pozbyć nie możesz, choćbyś po tysiąc razy spędzała je sprzed siebie	Nie wiem prawdziwie, kupiono ją dla mnie.	A pan coś strasznie rozmowny?... Nie wyglądał...	To nie jest rzeczywisty świat To jest wielka scena życia. Scena, którą kosztem krwi i niezliczonych wysiłków utrzymują narody, a potem kiedy tam wszystko błyszczy, pachnie, mieni się i skrzy od barw i przepychu, biedny KalibanKaliban	Pozwól, moja droga, ale nie rozumiem, o czym ty mówisz.	Więc nie możesz zrobić tego widocznie! Snadź mądrość twoja cała i potęga polegają jedynie na robieniu figlów i sprowadzaniu omamień.	Tak. Raz dostałem sztych w piersi, ale nie było w tym winy Dicka.	Więc nie pojedziesz ze mną do Ameryki?	Ja wejdę na wieżę, a ty musisz tu zaczekać, inaczej nie trafię do domu	Proszę cię, pani, podziękuj mi dobrze i powtórz mi jeszcze raz, jeszcze wiele razy, że uczyniłem cię szczęśliwą. Nawet nie wiesz, jak bardzo potrzebuję tej pewności.	Głupia! A wydaje się taką rozsądną, nawet rozumną! Zostać starą panną dlatego, że jakiś tam narzeczony, Bóg wie, tam kiedy umarł! Chodząż to jeszcze po świecie takie sentymenty i romanse! Ale czyż to naprawdę przyczyna rzeczywista? a? powiedz prawdę?	Bo to pańska wina! Tylko pańska wina! Pan wszystkim wierzysz! A ludzie są dranie, ostatnie, zimne dranie! Dobrze panu tak! Bardzo się cieszę! Należało się panu.	Co to takiego?	To ona!	Himmelherrgott. Co to znowu za jakieś ja?	Mógłbyś być niepokojonym za to wszystko, co zaszło.	To samo mówił i Kaa, który jest mędrszy od nas wszystkich.	Co do pana, to Mela decyduje...	Bo co mnie tam obchodzi, czy „woda” jest rzeczownik czy podmiot? Ja wiem, że woda jest do picia i już.	Nad Augustą zawisła kara Boża ale czemu mi to mówisz?	Jak to, czterdzieści franków!	To łazi pan do obcych kobiet?	Bodajbym się mylił! Bodaj o mojego hajduczka chodziło! Michał, dobranoc ci! Bierz hajduczka! Hajduczek jeszcze gładszy! Bierz hajduczka, bierz hajduczka!...	Na co?... komu?...	Bardzo dobrze; ta szczerość będzie ci policzona. Opowiedz teraz tym panom z tą samą otwartością, z jaką czyniłeś wyznanie przede mną: co cię skłoniło do przedstawienia tego Manuela za młodego Ludwika de Lembrat?	Tak będę mówił zawsze. Worek na plecy i popiół na głowę.	Przyjdźcie koniecznie, zobaczycie masę osobliwości, będziemy wspólnie kpić z bratowej. Szykuje się niespodzianka dla łaskawych gości: koncert, nowy obraz i ta tajemnicza Trawińska.	Ja sam tylko! Winien jestem! Ja to go namówiłem, Rafała, ja wymyśliłem...	Ach, ogląda mnie pan, jak człowieka pierwszy raz widzianego.	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Nic... nic... Czekaj waść... pozwól... To pan Kmicic zabity?...	Jeżelibyś czego potrzebował, pokój mój znajduje się naprzeciw twojego...	Na Antyle?...	Zrób szóste i ożeń się.	Jest jeszcze trochę	Panie generale (mon général): jest mi niezmiernie przyjemnie, że mogę w panu powitać... (je suis énormément flatté de pouvoir saluer en votre personne...).	Rad bym ja z duszy serca, ale co z listami będzie? Jeden wiozę od starosty wałeckiego do króla jegomości, drugi do księcia, a trzeci właśnie od pana Skrzetuskiego, takoż do księcia, z prośbą o permisję.	Nigdy Ach! on taki szlachetny, taki prawy! czyż mógłby kłamać?	Przecie myślę, że ona musi być w Łubniach	OświadczynyMałżeństwo mówił dalej Hassling Anna Maria Radziwiłłówna (1640–1667), od 1665 r. żona Bogusława Radziwiłła., byle do lat doszła. Lecz on o wszystkim już zapomniał, tak miał przeszyte serce. Księżna Januszowa, wpadłszy w pasję, pojechała z córkąksiężna Januszowa (...) z córką	Ii, poleci jak zefir, tylko niech pan powie, w którą stronę.	A Muszalski ze swoimi jest już?	Masz ty tą klatkę, którą dała ci Sara wówczas, kiedyśmy witali jego świątobliwość?	Tak jest, droga pani!	Czas. Jak powiedział biskup z Leon, jeżeli wolność jest dawna, królewskość jest wieczna: wszelki naród zdrowy duchem, wróci do niej pod taką czy inną formą.	I za dwie godziny wykrzyknie pani: Mój Boże!	Któż więc jest narzeczoną?	O, mamuńciu ot, on idzie do szopy...	Pan hrabia właśnie wyszedł, jakieś pół godziny temu	Słyszałem o tym. Ale też nieznośne zimno dziś mamy...	Ale czegóż? czegóż?	Ale gdzież szukać takiej dziewczyny, o jakiej pan mówisz?	Ależ wspaniale mieszkacie, po książęcemu...	Może i tak!	Do szkoły.	Jestem, o panie wielki.	Która część miasta w ogniu?	W literaturze, bo...	Zaraz tu będą Indianie	Żeby wszyscy hajdamakowie byli tacy, zaraz bym do nich przystał!	„Ależ broń Boże! broń Boże”	A! tém lepiéj! tém lepiéj! pani będziesz wolną...	Chybać wam żywot niemiły...	Czasami zdejmuje.	Et, dałbyś waćpan pokój!	Ha, może.	Liścik od Baraca? Pokaż pan.	Musiałem	Niestety!	Porzućbo ten przedmiot utrzymujesz dziwaczne założenie! Sensu w tem niema!	Wiktor Hugo umarł wczoraj	Wykopał	Zły?!
To byłoby znacznie trudniejsze i wymagałoby dłuższych zabiegów. Nie mam zresztą ze sobą odpowiedniego aparaciku, skonstruowanego na zasadzie peryskopu. Uważam jednak, że świetnie się bez tego obejdziemy, gdy podzielimy role. W wypadku, gdy będzie nam zależało na stwierdzeniu, kto jest u tej pani, pani może słuchać tutaj, a ja zejdę o piętro niżej i zobaczę, kto od niej wychodzi.	Długo nie mogłem kroku jednego naprzód postawić. Skoro wiatr przepędził cokolwiek kurzawę, wbiegłem wewnątrz zamku; kilka pokojów zniknęło pod gruzami. Zapłakałem, ale nie byłem winien. Tylko co zacząłem panować. Od tego to czasu jestem królem. Sam teraz osądź, czy mam do tego prawo, czy jestem przywłaszczycielem, królem z przywidzenia, wariatem.	E, to pewnie jakiś nowy gatunek wołu! Pewnego dnia ta bestia nie będzie umiała wygramolić się na most i spadnie, jak spadali ludzie. A stary Mugger nie omieszka wtedy znaleźć się w pogotowiu.	Co mnie tu robić? żeby mnie jednemu nieszczęście robiła, niechajby już... ale tamtych szkoda! Zaco oni od niej łajania i szkody znoszą? Może pieniędzy jej dać, wszystko oddać i z chaty wyprawić? Jużbym, zdaje się, teraz tak i zrobił, już zdaje się i nie lubię ja jej teraz... a jednakowoż żal mnie ją na ostatnie zatracenie w świat wypędzać. I grzech na duszę wezmę, kiedy wypędzę. Przed świętym ołtarzem przysiągłem, że nie opuszczę aż do śmierci? ha? I tak źle, i tak jeszcze gorzej! co mnie tu robić?	Tak, tak, to ci radzę bądź dobrym, choć potajemnym katolikiem. Po naszym teraźniejszym królu nie możemy ani wymagać, ani się spodziewać wielkiéj gorliwości. Dobrze iż takim choć jest jakim się stał, ale młody będzie inny; święta nasza pani Józefa nie da mu znijść z drogi prawéj. Pobożny jest, małżonek wierny, katolik gorliwy. Za jego panowania i nasze się począć powinno. Nie rozpaczamy, zjedliby nas protestanci gdyby mogli, ale twardzi jesteśmy i paszcza ich za mała... chi va piano va sano... qui va sano, va lontano!	Nie wiem czuję tylko, że spokojną być nie powinnam i nie mogę. Posądzam go że się domyślał, iż ja mu ujdę i ustąpię; wolał więc może sam pozornie zniknąć, niż szukać mnie i moich po świecie. Panu Wiktorowi, równie jak mnie i Ferdynandowi, bezpieczniéj gdzieś innego szukać kątka...	Pójdź do niej wieczorem, ona czekać cię będzie. Ten bałwan Alzatczyk ma być na wieczerzy u swojej tancerki. Aha! Zgłupiał jegomość, gdy adwokat mój wypowiedział mu całą prawdę bez ogródek. On twierdzi, że ubóstwia mą córkę! Niech no spróbuje dotknąć się do niej, to go zabiję. Na samą myśl, że moja Delfina... byłbym zdolny zbrodnię popełnić; nie byłoby to nawet mężobójstwem zabić tę istotę, co ma głowę wołu, a kadłub wieprza. Zabierzesz mnie z sobą, nieprawdaż?	Za Szwedami się opowie? To ja mu się opowiem! Pruska granica niedaleko, a u mnie kilka tysięcy szabel na zawołanie; Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako mnie tu widzicie, jakom regimentarz nad tym zacnym wojskiem, tak go ogniem i mieczem nawiedzę. Nie ma wiwendy, dobrze! znajdziemy jej dość w pruskich gumnach!	Dlaczego on popełnił to szaleństwo, jak pan to sobie wyobraża, kapitanie? Dlaczego? To niepojęte! Dlaczego? Gdyby był biedny i stary, i zadłużony, gdyby mu się nie powiodło w życiu albo gdyby był zwariował! Ale on nie należał do tych, co wariują	Nie chciałem czynić właśnie skandalu. Nie przepadam za metodami wojowania i rekwizycji. Liczyłem na to, że konie z Suchołustka lada chwila mogą nadejść. Wolałem cierpliwie poczekać. I oto, jak pani widzi, los mię za me cnoty szczodrze nagrodził.	Wspaniały jest profesor Niech pan powie odrazu, że mój salon to dom schadzek! Możnaby rzec, że pan nie wie, kto to jest pani Elstir. Wolałabym raczej przyjąć ostatnią z dziewczyn publicznych! O, nie, na takie rzeczy ja nie idę. Zresztą, powiem panu, że byłoby z mojej strony tem większem głupstwem wdawać się w kompromisy z żoną, skoro mąż mnie już nie interesuje. To staromodne, to już nawet nie jest narysowane!	Co ma myśleć, nic nie myśli.	Dobrze, dobrze Szczęście, że się nie strzela, bo samo powietrze łeb by ci urwało.	Już nie pamiętam, co mówiłem Czy coś złego?	No, to dawaj jakowe chusty i zrób, jak zdolisz najlepiej, bo my cale nie znamy takiej roboty.	Ale, wyborna była, panie, dopiero w sądzie, występując jako świadek. Postawili ją, pamiętam, na krześle. Ten, broniąc się w Southampton, uderzył ją, zranił, nic nie pomagało! Uczepiła się go, mówię panu, jak ćma i nie puściła, dopóki go nie pojmano. Uczepiła się go, wpiła się po prostu w niego, policjanci zaledwie oderwać ją zdołali. A świadczyła! Wszyscy pokładali się od śmiechu! Upewniała, że jeśli byłby nawet Samsonem, jeszcze by go pojmać zdołała. Cha, cha! Nie wątpię o tym.	Co? O mieszkańcach Puszczy? Nic nie słyszałem! Cóż oni zrobili?	Nie obawiałbyś się jej?	Radziłbym wam szerzej otwierać oczy. Kiedy mały chłopaczek beczy ciągle w kącie, chodzi w ubraniu podartym na strzępy, nie uczy się zupełnie i cieszy się opinią najbrudniejszej „warty korytarzowej”, z pewnością musi być coś nie w porządku.	Niestety!... starałam się zrobić jak najlepiej... Jeden z klijentów naszych jest handlarzem koni; zadłużył się on bardzo w kancelarji męża i nie chciał w żaden sposób zapłacić. Wzięłam w długu konia i muła; przyrzekł mi niegodziwiec dostarczyć wierzchowców królewskich...	Bardzo chętnie, nie śmieliśmy panu proponować, teraz kiedy pan podejmuje margrabiny!	Ja zaś chciałbym cię widzieć w ręku Kmicica, twojego miłego krewniaka. Twarz masz inną, ale z postawy jesteście do siebie podobni i nogi macie jednej miary, i do jednej dziewki wzdychacie, tylko że ona, nie doświadczywszy, zgaduje, że tamten zdrowszy i że żołnierz lepszy.	Na miłość Bożą widzicie że ja nic złego nie myślę.	Nie gadaj.	Nie jestem chora i niczego mi nie brak	Nie wiem	Nie, nie znam	Nie; sam do nas stamtąd przyszedł. Wszak napis wyraźnie mówi: „Profundis exii”. Tak też było w rzeczywistości. Historia Mnicha Morskiego niedługa, choć dziwna. Wiek dzwonu stosunkowo młody, bo liczy on zaledwie 200 lat.	Niechże pan z łaski swej zaświadczyć tu raczy, żem o tym nigdy przedtem nie słyszał.	Sakowicz mnie nie złowi, bo mnie pan Babinicz obroni.	StarośćOsamotnienie jest właściwością starości ja zresztą nie znoszę towarzystwa. Ludzie nie zapełniają życia, wnoszą w nie tylko chaos.	Tak! tak! nikt tego nie słyszał!	Domyślam się A ja jestem taka nerwowa, tak łatwo mdleję... przydałby mi się taki doktor Adelmonte, by mi wynaleźć środek, dzięki któremu mogłabym swobodnie oddychać i nie bać się już, że pewnego dnia się uduszę. A tymczasem, skoro nie można tego eliksiru dostać we Francji, a pański ksiądz zapewne niezbyt miałby ochotę przejechać się dla mnie do Paryża, poprzestanę na środkach pana Planche; mięta i krople Hoffmana grają u mnie na co dzień olbrzymią rolę. O, proszę spojrzeć, to pastylki, które sobie robię na zamówienie, w podwójnej dawce.	Co... to ma znaczyć? On musi jechać do Benares. On musi jechać ze mną. To mój chela. Jeżeli trzeba zapłacić...	Dosyć już ja o to przed Bogiem na kolana padałam i dosyć przez to nocy przepłakałam! Nietylko od szycia mię bolą, ale i od płakania. Gdybym mogła cała roztopić się we łzy i ze świata zniknąć, niech mama będzie pewna, że zrobiłabym to natychmiast, tak mi na świecie dobrze!	Czy zrozumie, co powiem?	On mi się tylko czepiał, drań, ja wiem. Bo co mu do mnie! Mogię na mieście w święto papierowy kołpak włożyć na łeb i chodzić w tym po alejach, to i tak mu nic do tego, chałujowi. Wzienem, zrugałem raz i drugi	A któż by? Ten Francuz diabelski, co po naszemu gada, Pibrac. Niby to moja wina, żem ich przydybał na gorącym uczynku.	Cudzie mój najsłodszy Widzisz jak się trochę wyspałaś, dziś masz czarujący humorek.	Czekam, co mi pani powiedzieć może.	Czy być może?	Po co te wyścigi! „Bohater” niezawodnie wyprzedzi, a w końcu z zabawy może być awantura i nieszczęście.	Tak, bo spodziewam się, że i w duszy szlachectwo nosisz jak wszyscy Darscy, bez czego kiep szlachcic	Da Bóg, wieczór ten nadejdzie, może i pan oczekujesz go z równą niecierpliwością. Może pani Bonacieux ma odwiedzić gniazdo małżeńskie?	Więc czy była z domu Pett, czy Whitgift?	Ale to i radziwiłłowscy dawni klienci?	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Gdzież to wczoraj byleś?	Hallo! Trafiony! Zaczerwieniłeś się, Ansell! Ruszyłeś się!	Jeżeli będziesz potrzebował czegokolwiek zajrzyj do tej torebki, którą ci daję w upominku, i wspomnij wtedy życzliwie...	Król Maciuś Reformator ma głos	My się zatrzymujemy w Weronie.	No, no, piszcie dalej, Szwejku. Czemu się tak kręcicie? Coście napisali?	O! mój Boże!... trzeba więc, abym w twoje ręce powierzyła moje życie, cześć i dobre imię!...	Ponieważ tam idziesz, kuzynie, powierzam tę małą opiece twojej, a sama powracam do domu. Dziś tygodniowe pieczywo chleba i rozdział jego pomiędzy czeladzią, przy którym muszę być obecną.	Potrzeba nam króla wojownika, toteż jeśli Bóg pozwoli, byśmy dali nasze kreski na elekcji, damy je za królewiczem KarolemKarol Ferdynand Waza (1613–1655) król Polski w latach 1648–1668, syn króla Zygmunta III Wazy (1566–1632). ma wojennego animuszu.	Skończy się pół roku.	Skądże uwalił się i śpi.	Także powód! I cóż będę robiła? Mam może i dla twej fantazji wstąpić do klasztoru? Śmieszny jesteś!	Wcale Muszę się przyznać, że słowa królewskie są powodem mojej radości.	Wiwat książę podskarbi! huknął ktoś z tłumu za całą odpowiedź, i w tem ludzie z pochodniami, cymbalista, bębenek, panowie i powozy idące za niemi, wszystko wstrzymane, zwaliło się na kupę prąc i naciskając.	Więc po co iść?	Więc szczyt znajduje się...	Wracaj do zabawek, młody panie. To nieładnie męczyć tak starego.	Wyłaniają się powoli tajemnicze związki.	Znam takich, co robią rzeczy złe. Ale szkodziłbym sobie, gdybym o tym mówił.	Żaliżali, zali a. azali (daw.) damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej. miłościwej królewny to jasyrjasyr zuchwale odburknęła Baśka.	Żołnierze i oficerowie są rozżaleni. Najbardziej ich boli to, że muszą chodzić do szkół cywilnych. Kiedy już otrzymałem dymisję...	Bentham, Anglik.	Ce que la femme veut...	Dalej.	Daruje pan, lecz myśmy chcieli coś zupełnie innego	Dlaczego drwisz?	Dobrze ale postawię jeden warunek.	Głupiś kiejkiej (gw.)	I jeszcze słyszeliśmy, że z tego powodu wasza dostojność kazałeś odliczyć pewnemu oficerowi pięćset kijów, a przewodnika powiesić.	I miał słuszność, dalibóg!	I na jego grobie przedsiębiorca pogrzebowy wyryje: Przechodniu, użycz łzy jego pamięci!... Och! dałbym chętnie pięć franków matematykowi, który by mi algebraicznie dowiódł istnienia piekła.	Ja z nią walczę. Raz ja zwyciężam, kiedy indziej ona. Wówczas mam pavor nocturnuspavor nocturnus (łac.)	Jakże wygląda?	Jeśli pani zezwoli. Wszakże musi pani pamiętać, że otrzymałem przyrzeczenie odpowiedzi po ślubie siostry.	Jeżeli oni wydają sześćdziesiąt tysięcy franków ileż wydaje pani?	Już pewnie śpią. Aaa!... No, pocałuj mnie na dobranoc.	Kim był na statku?	Możesz i zaraz, pójdę z tobą.	Niestety, musiałem ojcu pani odmówić.	No i po żebrach dostał niepotrzebnie A niewiele brakowało, ażeby prześwidrował mózgownicę Starskiemu!... Kule zawsze ślepe. Mówię panu, żem przechorował ten wypadek.	Pani pozwoli, że przedstawię... Pan Niepołomski, nasz nowy lokator, pani Barnawska.	Podsłuchiwałeś, szpiegu?	Powiedz teraz	Powraca pan z Zakopanego?	Pozywałem różnych kilkakroć na udeptaną ziemię, a raz otoczyli mnie w bitwie	Przeczprzecz (daw.)	Sam baron!	Spał?	Wszystko pan zrozumiałeś?	Zaczekajmy więc do zimy!	Zgoda!	Zobaczymy!	„Kim pan jest?”
Taki zaszczyt!.. czyżbym mógł na serjo marzyć, aby ja, urzędniczyna, mógł gościć dziedzica dobrodzieja; nie, nie śmiałbym prosić, nie godnym takiego zaszczytu...	A cóż? Mam przynajmniej tę pociechę, że dawniej do pracy swojej dopłacałem, teraz inni mi za nią płacą.  Są zapewne niejakie trudności... Doświadczone i praktyczne oko mojego... pryncypała nie zawsze pozwala się rozwinąć moim snadź przewrotnym artystycznym fantazjom, ale przyznać muszę poza tym, że dba o mnie bardzo i abym się nie przeciążył pracą, daje mi same drobne, nic nieznaczące sztuki do wyreżyserowania...	Nie mam dość swobodnej myśli teraz Żeby nawet Bismarck był w mojej skórze, nie dałby sobie rady, a tym mniej poselskim obowiązkom.	A starszyzna pewno się przyjdzie pytać, czy go usunąć, czy nie?	Dobrze tobie i Winicjuszowi nie umiałbym niczego odmówić.	Dużo z tego! Żebyście wy, tatulu, ubrali się w surdut i nogawice wyciągnęli na buty, to by z was był także pan. Ale gruntu tyle, co on, nie macie.	Dziecko, ale nie takie jak wasze, co to się matczynéj trzyma spódnicy i za próg samo nie wylezie; daj mu i miskę i łyżkę a jeszcze gębę trzeba otworzyć, żeby jadło.	Jest to jeden z mych warunków Jeżeli nie będę go widywał i jeżeli mi go zabiorą, to pójdę sobie precz z tej madrissah w Nucklao... a gdy raz odejdę, kto potrafi mnie odszukać?	Jest to tak modna dzisiaj „podróż w nieznane”. Oryginalnością mojej jest fakt, że czynnikiem regulującym staje się naprawdę przypadek, to jest ten moment, gdy konduktorowi uda się stwierdzić, że nie posiadam biletu. Konduktorzy mają przesąd, że pociągami jeździć mogą ludzie zaopatrzeni w bilety. Zawsze podczas letnich wakacji usiłuję ich przekonać, że jest inaczej. Niestety, są to ludzie niezdolni do absorbowania nowych pojęć i dlatego nader często muszę wysiadać na najbardziej nieprawdopodobnych stacjach. Ma to wprawdzie ten plus, że stopniowo poznaję drogą ojczyznę, ale i ma wady. Mianowicie niektóre jej rejony stają się wręcz niedostępne.	Kupą, kupą, do mnie, nie dawać się!	Nie brakuje, bo nie nosiłem go nigdy, ba, i kontusz brałem na siebie tylko w nadzwyczajnych okolicznościach, toteż jakoś mi w nim nie na rękę. Nie masz jakiej sukni francuskiej?	Nie całkiem łatwo. Trzeba tylko mieć trochę do myślenia...	Nie idzie tu o jej zdrowie Poniosła znaczną pieniężną stratę, sądzę nawet, że jej pozostało bardzo mało.	Nie wierzę, nie wierzę	Nie, pani, na maszynie nie szyłam nigdy.	Och! czemuż on sam nie miałby mi ich oddać na mą prośbę?	Od chwili gdy dowiedziałem się o ich materjalnej i moralnej nędzy, mówił dalej Gaczycki, nie schodzą mi one z myśli. Pochodzi to zapewne ztąd, że wzrost i wychowanie młodego pokolenia uważam za główną dźwignię naszego społeczeństwa; za pracę, która powinna być najważniejszą naszą troską a cała usilność moja skierowana jest na wyszukiwanie tych, którymbym mógł dostarczyć dobrodziejstwa oświaty. Dla tego także w całym potwornym fakcie zdarzonym z rodziną Kuderskich, najsmutniej uderzyło mię moralne zaniedbanie ich dzieci, i bądź co bądź postanowiłem je z niego podźwignąć, a ku dopełnieniu tego przyszedłem dziś szanowna pani wezwać twej pomocy...	Ona nasłana?... chyba przez dobre duchy!... A wykrętne to licho jak łasica... Żebym tak był młodszy, nie wiem, do czego by przyszło, choć i tak człek jeszcze jary...	Wilki! prawda! dzisiejszej nocy bardzo wyły. To często się zdarza... wiadomo, takie lasy i taka wielka puszcza. Ale my czasem tego wycia wcale nawet nie słyszymy. Przyzwyczajenie!	Więc choćby nam Krzyżakom wolno było coś więcej, to nie wam którzy jeszcze niemi nie jesteście...	Wybierajcie ostrożnie, abyście za soczewicę praw swych nie pozbyli. Jest ich dosyć co sięgną po koronę naszą.	Wyborny pan jesteś!... A któraż kobieta twierdzi czy zapewnia was, że nie miała kochanków?...	Łżesz jak pies nie poruszając wargami.	„Jeśli opuszczę to miejsce, nie zdołam go już odnaleźć! Tłuc się, poznają mnie: co czynić?”	A! mąż jej nie lubi, bo uważał, że jej towarzystwo przynosiło mi szkodę, ale on jest zaślepiony na tym punkcie.	Ja ojciec jestem, a nie żaden „ty”! Ja artysta je­stem, a nie kabotyn!... Bodaj ci język za te bluźnierstwa usechł.	Ja wam powiadam, iż ten cud ujrzy ziemia, a pocznie się odrodzenie nie na tronach i w pałacach, ale w ziemi i grobach, od tych, któremi świat pogardził, któremi pomiata... I od początku do końca jednym cudem się stanie.	Jestem tak szczęśliwą, jak zawsze Nie troszcz się, panie mój, używaj wczasu, odpoczywaj u mnie, zapomnij trochę o ciężkiej twej koronie. Na to ja jestem sługą twą, aby ci choć godzina w słodkiem upłynęła oderwaniu od pracy.	Ależ, mocny Boże, toście wy dwaj razem przepędzili noc w tym lasku?	Niech pani będzie łaskawa usiąść: wyciąg będzie gotowy za pół godziny. Powinien go robić sekretarz hipoteczny, ale daleko prędzej będzie, jeżeli ja napiszę, a on podpisze tylko. Pani sobie życzy, żeby to było zrobione formalnie?	Trudno to ocenić, a zresztą wkrótce się o tym dowiemy!	Umarł Słyszeliśmy coś o tym w sądzie.	A dlaczegóż tak postąpili?	Ale gdzież go mam przynieść?	Ale tam dziać się muszą szkarady?	Ależ całkiem serio. Zobaczysz, zostaniesz jeszcze ministrem, albo milionerem.	Ależ to niemożliwe, bo przecież znaleziono ją tej nocy w parku. Skoro ją tam znaleziono, to musiała tam być, a więc musiała być kupiona przedtem.	Bogactwo naszych lasów da podwójne zyski, gdy osiągniemy dostęp do morza.	Będę pytać. Przecie często się zdarza, że zajeżdża tu kto, co do Wilna się wybiera.	Chodź no tu, mój ty bufonie mały, pismaku jeden, wyłaź spoza tego instrumentu muzycznego. Jak się domyślam, jesteś dostawcą wierszydeł dla tej biesiady duchowej. Uważasz się, oczywiście, iż tak rzekęrzekę (daw.)	Co dać mogę Zubożałam, wiesz przecie. Czegóż jeszcze tu stoisz i narzucasz się moim oczom?	Co? chcesz pani wiedzieć? o to w tej dziewczynie szpetnie się zakochałem!	Coś ty, chłopcze, taki ładny raptem się zrobił?	Coście za jedni? odpowiadajcie, albo pożałujecie ciężko nieposłuszeństwa.	Czego wy tu, sikory?...	Czy jest co pomiędzy żywopłotem a aleją?	Dama, Obyczaje, Grzeczność, Przebranie, Kobieta, Mężczyzna, Ksiądz odparł brat Jan La Guerche, małe miasteczko w Turenii..	Dick jest milszy i grzeczniejszy od wszystkich innych chłopców! To jest... to jest anioł! Może... może będzie śmieszne to, co powiedziałam... a, mniejsza o to!	Do czorta z twoim bratem!	Dzień dobry, ojcze	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Hale, będą ci się pytali, głupi!	Hoym! dosyć tych obelg, idź... jedź... rób co chcesz... zostaw mnie w pokoju. Sama się obronić potrafię... Dość tego, powiadam ci, dosyć mi tego.	Isaj Fomicz.	Jakiś ty głupi, mój poczciwy malcze! Ale bardzo milusi!	Jutro na noc.	Już pan zaczyna?	Kiedy w oknach stoi, że darmo.	Kiedyś cię znałem ale któż za was zaręczy i powié co jutro będzie?	Kochany hrabio, ludzie są wszędzie tacy sami; gdy w jakimkolwiek kraju pozna pan dokładnie jednostkę, będzie pan miał wyobrażenie o całym rodzaju.	Kto ci gadał?	Kto ty?	Masz oto czek na dziesięć tysięcy dolarów, wart tego jesteś. Racz przyjąć tę drobnostkę jako podstawę, utrwalającą naszą obustronną obojętność, a równocześnie zasilającą twoją miłość własną.	Miłość	Musi być bardzo inteligentna	Mój Boże, chciałabym wiedzieć, jak się skończył wczorajszy dzień? Oskar miał być na śniadaniu w Rocher-du-Cancale, a wieczór u pewnej margrabiny...	Mój panie skórę podrzesz na sobie, jeżeli o muszkieterów tak się będziesz ocierał.	Na jutro powinszowanie! Teraz czas na służbę bożą spieszyć, nowonarodzone dzieciąteczko witać! Biegnę, lecę, a pannie Jadwidze wesołej zabawy życzę! Moje uszanowanie!	Nazywam się Brzeska, jestem znajomą matki Apolonii	Niema żadnej przesady. Przecie ona pana kocha.	No a dokądże?	No nareszcie, nareszcie myślałem, że już zacznę poszukiwać pana przez prywatnych detektywów.	O czym?	O tak, i ciągle panią wspomina.	Oto tymczasem dwieście funtów... Panie jeśli chce pan skorzystać?...	Panią de Chevreuse?	Panu Bogu oddajem!	Powiedziałem już, Pencroffie, że zdajemy się całkowicie na pana	Prawda jest Ale wielki król jest bardzo dobry i łaskaw: zasięzasię (daw.)	Prawdziwie...	Prezentuję się panu dobrodziejowi: Stefan Zgierski, przyjaciel naszej drogiej pani...	Przyrzekam	Przytułów Osnowskich o trzy mile od Warszawy	Rzeczcie lepiéj iż strasznym i silnym mógłby być	Siła ich jest?	Stój!	Szczęście, Bogactwo Tu słuchaczki spojrzały na siebie spod oka, po czym zaczęły pilnie szyć.	Tak (Mignął się jej w wyobraźni jakiś wspaniały dwór i ona jako kochanka młodego króla	Tak dobre że potrzeba tylko, abyś pan  Rosynanta ku dolinie skierował i wyjechał naprzeciw pani Dulcynei, która tu do pana z dwiema swymi pannami przyjeżdża.	Tak...	To i Wiszów ród zamożny a Wisz stary pierwszy życiem za wiec zwołany opłacił.	To leżą ci, co ich to w boru pobili... juści... i moje pany tam leżą... i matka moja... juści...	To może być Ribera	W takim razie czym jest to, co się odzywa zza krzaków u Boulterów?	Widzisz, to jest właśnie to moje zmartwienie. Tak się boję...	Wiemy, wiemy Widziałyśmy ich kiedyś. Bracia, ale niepodobni do siebie, jakby dzień i noc.	Więc Sotillo wie...	Więc jeżeli ta osoba przebacza krzywdę, tedy wasze ręce są czyste. Co więcej, zdobędziecie sobie zasługę przez posłuszeństwo.	Zaraz pani będę służył!	Śmigaj, Antek!...
A jednak fakt Ostatni anonim pisał Barski: jego styl, jego wyrażenia. W innych mniej więcej to samo, tylko pismo podrabiane umiejętnie. Cisnąć mu w twarz nie można: za bezczelny, nawet by się nie zarumienił.	Ach, to cudowne! Nigdy przedtem o tym nie słyszałam.	Ale co znowu... co znowu... Ja się wcale nie wykręcam... ale dziś jest już przecież i tak za późno.	Bo w karczmie powiedali i... bojałem się...	Boję się, ażeby młodemu panu naszemu triumf nie za mocno uderzył do głowy. Czy nie sądzisz, że byłoby roztropnym przerwać w jaki sposób uroczystość?...	Boże, cóż się to dzieje!... Ależ Cynadrowski...	Cicho! Już się zaczyna...	Hm! Nieźle by to było być w Krakowie przy tej okazji, nieźle by i zabawić się tutaj. Może tedy tak będzie. Ale powiedz no mi, panie bracie, jaki to jest ten szlachcic, który się tak wciąż śmieje i woła „Niecuja”?	Jam się wynosić chciał już ano domisko mnie przykuwa. Toć to tu dziadek i ojciec, żyli i umarli, chciałoby się kości złożyć przy ich grobach...	Jeżeli pan jesteś moim prawdziwym przyjacielem, jeżeli drogi jest panu mój spokój, nie będziesz się temu sprzeciwiał...	Ma pani rację: byłby winien, gdyby spostrzegłszy się nie postąpił jak baron i nie zerwał ze swoim ogłupieniem i hańbą...	Myślał pan, że to mój mąż. To tylko jego żona. Musi pan przedstawić mi się sam. Znam pana dobrze z fotografii. Zdaje mi się, że mąż mój ma ich coś ze siedemnaście.	Mógł się przecie obudzić	Nam chodzi o to że od rana jedziemy i aniśmy koni nigdzie nie popasali, ani sami się pokarmili. Wstępowaliśmy już do kilku karczem, ale nigdzie nam nic nie dano, a do tego jeszcze we wszystkich tak brudno, że gdyby i co było w nich do jedzenia, tobyśmy się nie mogli odważyć wziąć w usta.	Odzyska, gdy tylko hrabia nie będzie potrzebował obawiać się go jako rywala. Wiem ja o tym więcej, niż ty domyślać się możesz. Pozwól mi więc działać.	Podpisz imię i nazwisko. Tylko nie pomyl się. Musisz napisać to samo, co w twojej fałszowanej metryce.	Skąd się tu wziąłeś, Vasignio?	Tak pan rzekł? odezwał się Roger chłodno, łaskawszy więc jest na mnie niż zasługuję, bo ja komu raz druhem a sługą był temu do zgonu druhem a sługą być nie przestanę. Co jego spotka mnie téż. Szczęścia bez niego nie chcę. Wolę pójść żebrać z Petrkiem niż od księcia wziąć najwyższe dostojeństwa.	Tak, jakoś nigdy przedtem nie mogłem się wybrać.	Teraz mogą Słodkowce wylecieć w powietrze, a ta para nie przestanie debatować o stajni. Jak się tych dwoje sportsmenów spotka, już o niczym innym nie mówią i zawsze się kłócą, tak jak pani ze mną.	To przynajmniej, jeśli ja odgadnę, powiedz mi: „tak!” a ja ci powiem tylko jedno słowo.	To wszystko dlatego, że gdy ktoś wedrze się do czyjegoś serca, jak ty wdarłaś się do mojego, wtedy otwiera się droga dla wszystkich słabości a także idiotycznego śmiechu. Ciekaw jestem, jak sobie ten śmiech tłumaczysz?	Tu usiadł. A tam na sali grano właśnie kwartet jakiś jemu na rozmarzenie, więc mu się głowa tak oto w tył pochyliła w zasłuchaniu, otwierały się oczy. Tak. A z salonu wymknęła się tymczasem piękna pani i przysiadła się do niego marząca.	Ty wiesz, że nie zależy mi wcale na tym, abyś afiszował swoją przyjaźń dla mnie, bo nie jestem ani trochę próżny. Toteż żałuję, żeś mówił o mnie tak pochlebne rzeczy swoim przyjaciołom (do których przejdziemy za chwilę). Ale co się tyczy pani de Guermantes, gdybyś mógł jej zakomunikować, nawet z pewną przesadą, co o mnie myślisz, zrobiłbyś mi wielką przyjemność.	Więc ci się podoba?	Zmogłem się wczoraj kiej bydlę, to muszę się wywczasować.	A bez kogo to padła moja graniasta?	A co będziemy jeść?	A czemuż to?	A ja?	A on, powiedz, całował cię?	A powiedz to jedno, wyznaj przed moją duszą czy całowałaś jego usta, czy jego usta?	A skąd ja mogę wiedzieć?	A wie pan doktor o tym, że znachor Kosiba przeprowadził operację i uratował pacjentkę?	Ale dokąd ten prąd niesie?	Asindźka jej naprzód wytłómaczysz, kto i co za jeden jestem, bo gotowa i tego nie wiedzieć; potem ja będę z wizytą i przyniosę z uwielbieniem, bukiet... lub wieniec opleciony złotym łańcuchem... hę?	Brał pięćdziesiąt sztuk białego towaru.	Będzie tedy nieszczęśliwa?	Co to jest znowu takiego pani de Saint-Ferréol?	Coś mi wpadło w oko.	Czego chcecie?	Czy zauważył pan, że pani de La Baudraye, która wyjechała w sukni organtynowej, wróciła w aksamitach!	Dam, dam, z wyskokiem, ino w całym domeczku jednego łóżeczka nie uświadczy. My tu po chamsku na piecu sypiamy.	Gdyby pani mogła przyjść o godzinie dwunastej w południe na wystawę obrazów. Dobrze?	Ha! nie mogę mieć ci za złe, żeś uległ prośbom żony. Wracajcie oboje do waszego pokoju. Pomówimy o tym jutro.	I ja również	I oczy zamknąć trudno.	Idź z Bogiem.	Ja Basi nie ujmuję!	Jaśnie panie, on sam wyszedł!	Już my tego próbowali	Kakoj tiebie kociałkakoj tiebie kociał (ros.) tu: Rosjanin; Rosjanie.. Ja jadłem na mieście.	Kawałek za Saharunpore, pośród sadów	Król Maciuś?	Kupiłem energię do młynów popędu za oceanem, gdzie zawsze taniej. Na falach radiowych przerzucę tę siłę do Europy, sieć młynów zbuduję i kontynentu aprowizację chwycę w moje ręce, przez co żołądków cywilizowanych blokady dokonam, aby były czułe na moje nakazy i rozporządzenia twórczo-kosmiczne.	Kłamiesz, szelmo! Kłamiesz najpodlej w świecie!	Ma talent!... niech mnie kaczusie zdziobią, ale Majkowska ma ogromny talent. Ze wszystkich kobiet na prowincyi, tylko ona ma talent i najlepsze warunki.	Mój drogi Bazyli! Myślałeś zapewne, że był to zwykły wypadek? Oczywiście, że odebrała sobie życie.	Mówisz jak dziecko, Jerzy, o rzeczach, których istoty nie zgłębiłeś. Heksagram Salomona stanowi jedną z najpotężniejszych broni w ręku Wtajemniczonego. To symbol dylematu dobra i zła, to syntetyczny skrót równowagi magicznej. I w tym znaku zwyciężę czarne moce, które ktoś rozpętał wkoło mnie i ciebie. Dziś nie wiem jeszcze, kim jest ta kobieta i skąd przybywa powtórzył z mocą	Na czwartą będą, ale mi je odeślij przed teatrem.	Na wszelki wypadek powiesz mu, że żałuję, że go tu dziś z nami nie było. Spotkałby dawnego szkolnego towarzysza.	Na żebrę ino nam iść, we świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak te woły harowalim i dnie... i noce... za parobków... a teraz co?... A Pan Bóg was pokarze za krzywdę naszą!... Pokarze... Całe sześć morgów zapisali... a te szmaty po matce... te paciorki... to wszystko... i la kogo to? La kogo?... La takiej świni! A żebyś pode płotem zdechła za krzywdę naszą, a żeby cię robaki roztoczyły, ty wywłoko, ty lakudro jedna, ty!...	Nalegam na pośpiech Potrzeba ażeby Litwa Polskę wyprzedziła i dała jej dobry przykład, od tego wszystko zależy. Pierwsza ona, okrzyknąwszy Ernesta, pozyska większe prawa do jego serca i wdzięczności. Młody jest i przez matkę świątobliwą wychowany, więc Kościołowi będzie podporą i wam opieką przeciw tym, coby rozdwoić chcieli pod pozorem wiary, gdy ona najlepszą i jedyną trwałą jest spójnią narodu.	Nasz zacny Ropuch? Ropuch nie pokazałby tu swego pyszczka nawet za cenę czapki pełnej złotych monet.	Nasza parafia.	Nie szkodzi, panie feldkurat ja i to także mogę odstawić.	Nie! Wierzę. Chcę wierzyć... Daj mi pióro... Prędko! Dopóki mogę...	Nąjniezawodnjej, potwierdził baron, a szczupak w wodzie żyjący jest niezawodnie też królem stworzenia.	O!... mój drogi!... co mnie obchodzi, że będzie godziła na moje życie czy sądzisz, że mi tak bardzo chodzi o to marne istnienie?	Od razu sobie tak pomyślałam! Mój ojciec był mrukliwy i bardzo nieśmiały. Z nikim w lesie nie obcował.	Oni wiedzą, że to szacherka!	Pamiętaj! Nie uchroniło cię przed moją ręką twoje księstwo, twoje wojska, twoje szermierstwo... I wiedz, że ilekroć mi wejdziesz w drogę albo nie dotrzymaszli słowa, nic cię nie uchroni, choćby cię cesarzem niemieckim kreowano... Poznajże mnie! Raz cię już miałem w ręku, teraz mi pod nogami leżysz!	Pan Rzecki	Pan sobie, widać, wyobraża, że on jest tak oto teoretycznie zazdrosny...	Porucznik księcia wojewody ruskiego?	Prawda! Prawda! Był to człowiek jakich mało!	Proponowałem Tyburn czemuż nie chciałaś?	Przecie bez palta nie przyszedłem.	Przyjemność?	Przyznam sędziemu, że to sensacja, która niestety nic nie wyjaśnia, lecz jeszcze bardziej uniedostępnia dancingowy skandal.	Siadajcie, Bóg zapłać, żeście przyszli choć słowo przemówić; wy nie wiecie, jak to ciężko być saméj!	Siedem pik, bez atu!	Synu Odkupicielu świata, Boże	Słoma jeszcze ździebko zielona, ale ziarno już kiejkiej (gw.)	Tai ir namie, mamule, tegu nors mane mokytų!	Tak jest dziwna historia! Człeczek ten robił wrażenie wyrzutka społeczeństwa, a osobistość, która czek wystawiła, była najprzyzwoitsza, jaką sobie tylko wyobrazić można, powszechnie znana i szanowana... Przypuszczam, że wchodzi tu w grę wymuszenie jakieś; zacny obywatel, który płaci za jakąś przygodę młodzieńczą... A jednak i to nie wyjaśnia mi wszystkiego...	Tak, łaskawa pani.	Tak... ale widzisz, hm... on jest, jakby tu powiedzieć... układny.	Tam do licha! wino trąci korkiem. Weź to dla siebie, Krzysztofie, a dla nas pójdź przynieś więcej; znajdziesz tam na prawo, wiesz? Jest nas osób szesnaście, sprowadź więc osiem butelek.	To pan nigdzie nie bywa dla własnej przyjemności?	To straszne! To straszne! Ja po prostu oszaleję!	Twoja?	Tym ci lepiej. Saniami pojedziemy. Słomy nie żałuj, siedzenie wymość szerokie. Jedziemy oba z Wojciechem, ty nas powieziesz.	Tym, co Krzyżaki przyślą, psa lepiej posmaruj, nie zaś rycerzyka, którego miłujesz. Ale ja dam ci co innego.	Uszczęśliwienie jednego z synów społeczeństwa...	W tej chwili już zapewne w rękach Manuela, któremu poleciłem go oddać.	Widziałem na moje oczy króla wychodzącego furtą na Kaźmierz ze Souvrayem i drugim Francuzem	Wątpię, bo pożywienie ci służy Nabierać zaczynasz ciała i cerę masz zdrowszą.	Zapomniałam, że w Ameryce panienki częściej pobierają naukę w szkołach niż u nas. Papa mówi, że tu są bardzo dobre. Zapewne chodzisz do prywatnej?	Zaraz by cię tam zjadły siafu.
Cóż za głupstwo! Vendôme, Villars, książę Eugeniusz, książę Conti, a gdybym panu powiedział o tych wszystkich bohaterach Tonkinu, Maroko zdumiałbym pana. Haha! miałbym sporo do opowiedzenia ludziom, robiącym ankiety o nowej generacji, która odrzuciła czcze wyrafinowania swoich poprzedników jak powiada pan Bourget! Mam młodego przyjaciela, o którym się dużo mówi, który dokonał tam wspaniałych rzeczy... Ale, ostatecznie, nie chcę być złośliwy; wróćmy do XVII wieku; wie pan, że Saint-Simon powiada o marszałku d’Huxelles rosłych młodych lokajów, i to bez osłonek, w armji i w Strassburgu”. Czytałeś pan zapewne listy Madame; mężczyźni nie nazywali go inaczej niż „kurwą”. Madame mówi o tem dość wyraźnie.	Mój drogi chłopcze, żadna kobieta nie jest genialna. Kobiety są dla ozdoby. Nie mają nigdy nic do powiedzenia, ale to nic mówią czarująco. Kobieta oznacza triumf ciała nad umysłem, jak mężczyzna triumf umysłu nad obyczajami.	Albożeś nie wykopał?	Nie zdradzi nas?	Nie, dziękuję.	O, nie warto mówić Przeceniasz pan wielkość pomocy.	Smutno jest i ciemno w zamku moim Dawno już w nim świąt żadnych nie święcimy	Proszę księdza Tak dokumentnie mnie spili, żem niemal całkiem stracił przytomność. Wszystko widziałem jak przez mgłę. Próbowałem im coś powiedzieć, sprzeciwić się, ale człowiek w takim stanie nic nie może zrobić... A oni mi powiedzieli, że to tylko niewinny żart, który nie pociągnie za sobą żadnych skutków.	Nie powiadajże mi jeżeli nie chcesz albo nie możesz	Bóg łaskaw na sługi swoje... nie widział się z tą czarownicą.	Gdzie oczy poniosą, dopóki nie dowiem się prawdy.	Ja się pod opieką laudańskich ojców zostanę. Teraz tu spokojnie, nie byle czego też się ulęknę. Bez woli bożej włos mi nie spadnie... A tam pan Michał ratunku może potrzebuje...	Pogłoski podobne słyszałem na mieście, ale nie zwracałem na to uwagi.	Za godzinę nastanie świt. Nie sądzicie chyba, że ścigani przez nas Hiszpanie, przeprawiając się przez mokradła, nie napotkali przeszkód?	Zdaje mi się, że trzeba jeszcze jedną rzecz powiedzieć. Kto wie, czy nieświadomie nie po to właśnie przyjechałem tam z daleka... Cokolwiek jest, cokolwiek by się jeszcze stało, pani była jedyną, jasną pięknością w moim życiu. Mówię o tym wszystkim, bo to już umarło. Tęskniłem za panią długie lata do obłędu, do szału, zwidywały mi się pocałunki pani w chwilach... nie! Po co już o tym mówić!	Dziękuję uprzejmie szanownemu panu, ale nie spieszy mi się.	Ach, tak zrobisz mądre przygotowania i, jak zawsze, do niczego cię one nie doprowadzą.	Czy nie było wówczas mowy o wypadku z „Patną”?	Dlaczego pan nie możesz?	Nie wiem, coś około miliona.	Otóż, zacznę od tego, że nie znam nikogo, do kogo mógłbym mieć większe zaufanie niż do pana.	No. Wystarczy. Myślisz, że nie dopytywał się o ciebie?	Sam o tym wiem. Nie myśl, że ty pierwszy zrobiłeś to odkrycie.	Czy pamiętam, drogi Mémé, a stary wazon chiński, który ci przywiózł Hervey de Saint-Denis, widzę go jeszcze! Groziłeś nam, że się wyniesiesz na stałe do Chin, taki byłeś zachwycony tym krajem; już wówczas lubiłeś dalekie włóczęgi. Och, ty byłeś specjalny typ; można powiedzieć, że w niczem nie miałeś gustów takich jak inni...	Nie szkodzi W Warszawie tak się ludzie prowadzą.	Dlaczegoż by? Za tę ranną historię? Nigdy w życiu! Ty się nie będziesz mścić za to. Przebaczyłaś mi przecież. Ocaliłaś mnie! I wzięłaś nade mną górę. Zresztą coby ci z tego przyszło?	Jeszcze nie mam, ale Mouquette obiecała mi pożyczyć dziesięć sous.	Pokazuje się z tego że ci historycy nie żeglowali na pokładzie „Nautilusa”.	I ponieważ nie jest dowiedzione, iż sługa działał zgodnie z wolą pana i ponieważ ten ostatni musi być odpowiedzialny za czyny i postępki utrzymywanego przez siebie sługi, przeto Phileas Fogg skazany zostaje na tydzień więzienia i sto pięćdziesiąt funtów kary. Niech woźny wprowadzi następnych podsądnych.	Niech się zdarza komu chce, ale nie mnie. Ja jestem człowiekiem i mam swoje ludzkie prawa. Jak może... jak się może coś dziać bez mojej woli!	Jeśli to szaleństwo, chcę je popełnić... Bądź zdrów!	Istotnie Musimy oszczędzać rząd, który zwalcza socjalistów, pod którym idee religijne i konserwatywne zrobiły niezaprzeczone postępy. Prefekt nasz, pan Worms-Clavelin, choć Żyd i mason, okazuje żywą troskliwość o interesy duchowieństwa. Pani Worms-Clavelin kazała ochrzcić swą córkę i umieściła ją w klasztorze w Paryżu, gdzie odbiera ona doskonałe wychowanie. Wiem o tym z pewnością, bo panna Janina Clavelin jest w jednej klasie z moimi siostrzenicami, pannami d’Ansey. Pani Worms-Clavelin jest opiekunką kilku naszych instytucji filantropijnych i mimo swego pochodzenia i stanowiska nie tai sympatii arystokratycznych i religijnych.	Muszę być zatem naprawdę dobrze przebrany, skoro mnie nawet jaśnie pan nie poznał.	Jest to folwark w tych górach. Był sobie od wieków folwark w górach nazwiskiem Majdan. Należał do dziedzica, jak przystało na folwark. Nie dawał zbyt wielkich dochodów, boć to góry, drogi ciężkie. Wziął tedy dziedzic, jaśnie pan Bodzanta, i przekształcił folwark na dziwaczne ogrody. Kazał wyciąć część lasu i otoczył parkanem jedno miejsce. O wiorstę dalej	Lecz słuchaj, czego się chcę dowiedzieć, Patelnio: Dokądże to się będziemy włóczyć tędy i owędy jak kiepski statek prowiantowy? Już mam po uszy tego kapitana Smolleta; już mi on dawno obmierzł, do pioruna! Chciałbym iść do tej kajuty! Chciałbym skosztować ich sałatek i wina!	Pozwólcie, waszmościowie, niech się wysapię okno przymknę, bo te juchy słowiki tak się drą w krzakach, że i do słowa przyiść nie można.	Rycerz Maćko, wysłuchawszy tego, powiedział mi nazajutrz dzień: „Jeśli tak, to ją może i znajdziem, a mnie co duchaco ducha (daw.) schwytać, jak psa łańcuchowego., tak jak Juranda przywiedli. Niech rzekną mu, że ją oddadzą, byle sam po nią przyjechał, to i przyjedzie, a wówczas dopiero stary Zygfryd pomstę za Rotgiera na nim wywrze, jakiej oko ludzkie nie widziało”.	Dobrze, wuju Jerzy, powiem jej to, ale wątpię, czy na coś się  przyda. Filantropi są pozbawieni humanitaryzmu. Jest to wyróżniającą cechą ich charakterystyki.	No, dobrze. Zatem, jeżeli ja każę przyprowadzić tu pannę Mary, to dlaczego Medlock ma cię wydalić, gdyby się o tym dowiedziała?	Dowiedźcie się więc teraz, gdy ja to mówię wam, skargę zanoszę i winnych ukarania się domagam.	Ile tylko zażądasz. Ale wpierw ukończyć musimy swą rozmowę. Księga, w której zapisano dowód tożsamości Ludwika, znajduje się w twoich rękach, przyznaj.	Jak pojecie, to się ogarnijcie przystojnie i czym prędzej do dworu.	Jak to? Skrzydła? Kaptur się obraca. W tym tkwi cały koncept.	Czytaj głośno, to my się zabawimy, a ty się powstrzymasz od figlów	Moja praca dwa razy uciążliwsza od twojej; jakby ci było, gdybyś siedziała godzinami zamknięta z nerwową, kapryśną, starą jejmością, która się tobą posługuje, ze wszystkiego jest niezadowolona i tak cię męczy, że wyskoczyłabyś chętnie oknem albo dałabyś jej policzek.	Ależ, kochanie, wiesz dobrze to siostra pana de Vermandois; to ona ci dała ten ładny bilardzik, który tak lubiłeś.	Więc książę zmyślił? Dlaczego? po co?	No, więc będziecie mieli proces... a teraz... wynoście się... prędzej!	Tak bo to ja zorganizowałem panu Korkowiczowi sprzedaż jego piwa na całej naszej kolei, zatem...	A co to ty w chacie?	Niemiły mi widok tchórzów, którzy z założonymi rękami przypatrują się, jak my narażamy życie.	Takoż. Ale oni osobno chodzą, bo wielkie są między nimi emulacjeemulacja (z łac.)	To co innego.	Ale tylko wtedy, kiedy będę pewny, że jest nieprawdziwa.	Boś me skrzywdziła!... Śmiałem to? Jaguś...	Czy to źle?	Daję pani na to słowo.	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.	Dobry wieczór Co tak wcześnie dziś do domu?	Prawie zaczynam wierzyć, że Ziemia jest niezamieszkana... Dziwno mi jeno wobec tego, skąd ja przybyłem doprawdy!	Tak ci powiedziała?	A my śpieszyli, śpieszyli, bat’kubat’ko (ukr.) co z tobą.?	Co do słowa.	Dajcie no koniom wody.	Dlaczego „biednego”?	Dobrodziejowi by parę zanieść!	Dokądże on tak idzie dalej?	Możesz być pewien, że go między nieprzyjaciółmi ojczyzny znajdziesz!	Niech mi pani daruje ten list.	O patrzcie na tego! Ma trzy cale nóg, a potem zaraz tyłek.	O! Proszę, niech mi kto powie, myślę o tym dzień cały i chciałabym wiedzieć...	O, naprawdę z wiatrem nawet z tej strony diablo ostry powiew.	Piętnaście lat temu. Już całe piętnaście lat!	Wypędzona przez męża	A gdzie uciekli jeźdźcy?	A kto znamienity może zaświadczyć, że cię widział?	A mnie znosisz?	A pan może dawać na fortepianie?	Aha.	Anetko!	Ano, chodźmy!	Byłby niewątpliwie mąż, bracie Sibie... ponieważ puściłby korzenie w tym samym gruncie...	Doprawdy? A czego tam?	Doskonale!	I poproszę o kwit.	Kiedy?	Koniecznością! Mam tedy kochać na receptę?	Leżałem tutaj i spałem sobie! Zbudziłeś mnie wrzeszcząc i bijąc bez pamięci biedne zwierzę.	Lude, spasajtesLude, spasajtes (z ukr.)	Masz pan słuszność	Norėtumėt mūsų nusikabint kuo greičiausiai gal, ar ne?	On chce mieć obraz natychmiast... za pieniądze.	Panowie, musimy bronić ojczyzny, musimy bronić naszego honoru.	Pojadę do kraju, będę w Warszawie, poszukam... Może był u mnie, może tam w mieście... u Żydka...	Szkodzi nic. Dziękuję bardzo. A ja już przy sposobności będę pamiętał o panu, panie komisarzu.	Trudno we własnym domu...	Tylko jedno słowo!...	Tysiąc dwieście głów, stu pięćdziesięciu huzarów, dwanaście armat, wszystkie swoje trzy bataliony zebrali w kupę i uszli...	Zadanie haniebne! bezbożne!...	Zwodzisz mnie pani: byłaś jego kochanką.
Panicza znosi się w krześle za każdym razem, gdy wychodzi A on gniewa się na służącego Jana, że go nie wiezie dosyć uważnie. Taki się niby robi bezsilny, o ile tylko może, a głowy nigdy nie podnosi, dopiero jak już sami zupełnie jesteśmy. A piszczy, a narzeka, gdy go w tym fotelu sadowią! I panicz, i panna Mary tak się bawią; a jak on narzeka i skarży się, to panienka mówi: „Biedny Colin! Czy cię tak bardzo boli? Mój Boże! Takiś strasznie słaby? Biedny Colin!”, tylko w tym bieda, że się czasem ledwo wstrzymać mogę, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Jak już potem bezpieczni jesteśmy w ogrodzie, to się aż duszę ze śmiechu. Nieraz muszą głowy chować w poduszki panicza, żeby ich ogrodnicy nie usłyszeli, jeżeli przypadkiem są w ogrodzie.	Szalenie cię kocha... Ty nawet nie domyślasz się...	Ach, mój Boże. Napiszę w sposób najbardziej dyskretny. Jeżeli mój list dostanie się nawet w ręce jego żony, nie będzie miała powodu do podejrzewania go o niewierność. A naprawdę byłabym panu za to bardzo obowiązana.	I nikt się nigdy o niego nie upominał?	Dyć się nie skarżę, nie narzekam, ino... ino...	O, nie! nie dopuszczę do tego; długi honorowe płaci się natychmiast.	Za daleko posuwasz się pan w obawach. Nie jestem dzieckiem, mój panie, i umiem się bronić!	Do majątku, proszę pani. Postanowiłem sobie, że będę milionerem. Urodzony i wychowany w nędzy, wyobraziłem sobie, że najwyższe szczęście daje pieniądz. Niech pani nie sądzi, bym był kiedykolwiek tak płytki, bym o pieniądzu myślał jako o samym bezpłodnym bogactwie. Nie traktowałem go również jako środka umożliwiającego beztroskie i luksusowe życie. Myślałem o nim jako o potędze, którą daje posiadaczowi. Marzyłem, a raczej źle mówię, bo marzyć nigdy nie umiałem, układałem sobie plany, że będę zakładał fabryki i przedsiębiorstwa, że stanę się duszą zorganizowanych rzesz ludzkich, którym wpajać będę moje pojmowanie świata, moje ideały i tak dalej.	Jeśli mam słuszność, to mu dam i wody, aby sam nie latał do Nilu i nie pokazywał się w wioskach.	Tu się ukrywa, lecz z obawy macochy nie może się ukazać nigdzie.	Kiedyś wszyscy dorastamy, starzejemy się. Nikt nie jest dzieckiem przez całe życie, od kolebki do starości. I mama niegdyś była dzieckiem... i ja już nie jestem dziesięcioletnim dzieckiem...	A w niedzielę nie baczyłeś na to, inoś się pchał tam, gdzie najpierwsze...	Nie kłopocz się o to. Czyż zapomniałeś, że mam ze sobą swój kostium teatralny? Skocz no tylko do mego pokoju po tamburyno; ja tymczasem rozleję wino w kieliszki.	Przede wszystkim sam się muszę wyuczyć, nie lepszym od ciebie, droga moja, jestem gospodarzem.	Trestka zapewne? O, dziękuję! Znarowiłby mi konia. Zresztą... nie chciałam. A Wiluś uparł się. Nauczyłam go tylko, jak ma postępować z Buckinghamem.	Nie obawiajcie się za mnie. Sam żądam wyświetlenia prawdy a i bez waszego upomnienia zawsze byłem, jestem i będę do dyspozycji władz partyjnych.	Uleczże mnie z mojego szaleństwa? zawołał Dobek, ulecz, wyrwij mi to z serca co się w nie wpiło jak kleszcz...	Większym nieszczęściem jest zuchwalstwo kapłanów. Wpuszczeni przez mego wiecznie żyjącego ojca do pałacu, myślą dziś, że zostali jego właścicielami... Ależ, na bogi, czymże ja w końcu zostanę wobec ich wszechmocy!... I czy nie wolno mi upomnieć się o moje królewskie prawa?...	Nie wiem, Ludko, nie śmiem nawet zgadywać. Ale przypuszczam, że jest to przepowiednia czy też przestroga. Zwyczajny sen nie zostawia takiego wrażenia.	Północek psia dusza za pasem, a ty się uganiaj po dziurach, łap włóczykijów...	Sst, sst... Czy nie mógłbym czego tu zrobić? Jesteśmy trzej starzy przyjaciele... W tym życiu nie pozyskamy nowych...	Nie, ale to nic nie szkodzi.	Ciocia widzi jego zabiegi około Luci? Tak czy nie?	Guzik! Stary nie wylewa nigdy, chyba tylko za jakieś świństwo albo za kradzież. Ale zapomniałem wam powiedzieć: ty i Stalky jesteście złodzieje	Ha, ha! wiatr się podnosi, dopłyniemy. Musimy, bo Paryżanin byłby bez miłosierdzia.	Komuś niewybrednemu podoba się każda.	Och, on! On tego nie zrobi nigdy, nigdy!	Podpisał abdykację za siebie i za syna. Panowie! Co się dzieje!?...	Wprost nie poznaję.	Zmuszają cię ofiarujesz ręką nie duchem.	Nie pytaj, Marychno. Chciałem tylko poznać twoje zdanie z... innych powodów. Jeżeli lubisz mnie, jeżeli mnie chociaż odrobinę kochasz... nie wracaj do tego tematu. Przyjdzie czas, że sam powiem ci wszystko... Dobrze, kochanie?	Ale w sercu pewnie nie pustki?	Czy nie miał odpłynąć wczoraj?	Dziękujem ciągle są tu okazje, bo umyślnych się posyła.	Najzupełniej się z tym zgadzam, pani.	Piękny zawód Z miejsca bym się z panem zamienił, kapitanie. Musi mi pan o sobie opowiedzieć.	Spać mi się chce.	Czy mi się podoba!	I znalazł ksiądz jakiś sposób, aby się stąd wydostać, prawda?	Ja go uprosiłam! Widzisz, mój drogi, oprócz ciebie, jam tu samymi otoczona nieprzyjaciołmi. Słaba kobieta rady sobiebym nie dała...	Jeszczech ociec mówili, co na tym skończyć się musi.	Mówię ci, odnieś abo sam mu odniesę i w gardziel wrażę, niech się udusi swoją dobrością, słyszysz, bo za drzwi wszystko wyciepnę!	Najgorszy złodziej z Bałut jeszcze by takiej rzeczy nie ukradł.	Nie jesteś zdrów co ci dolega?	Znajdzie się czas na wszystko	Tak! uwolni! Tu prawo grunt! Uwolni! ba! Ja odpowiadam za niego przed gubernatorem! Wam się zdaje, że ja tu pan sam sobą, i że mogę co chcę.	Kiedy? A może na święty nigdy! Tak mi już wieś mierznie, że chebacheba (gw.) trzasnąć, rzucić. wszystko o ziemo ziem (daw., gw.) gdzie. mnie oczy poniesąponiesą (gw.) zakrzyczał gniewnie i poleciał.	Dziękuję panu, rzekła. Miałam prawdziwą radość z widzenia starej mojej przyjaciółki... Nie męcz jej pan, szanuj... ona jak ja, była niegdyś kochana i pieszczona, surowe obejście bolesne jej będzie, ona, jak ja jest dziś wśród obcych...	Och! toś ty jeszcze bardzo szczęśliwa!	A jak ty kochasz, jak ty kochasz, kobieto Aspazjo?	A... tak	Jeżeli tak możesz pan być spokojny. To mój przyjaciel.	Tak, panie hrabio	Tak... dobrze Każcie samolot wtoczyć z powrotem do hangaru; pojadę później.	Gösto Powiadają, że przeżyłeś sam jeden więcej poematów, niźli ich napisali wszyscy poeci nasi. Ale sądzę, że najlepiej będzie, jeśli poprzestaniesz na dawnym sposobie. Ten wiersz to przecież nocna robota, od razu poznać.	O, chętnie! Powiedziałeś mi pan, panie Andrzeju, wiele prawd gorzkich, a choć uczyniłeś to może w sposób nazbyt szorstki, miałeś słuszność...	Bądź spokojny, przyrzekam ci raz jeszcze, jestem szlachcicem, słowo szlacheckie nad wszystko waży, a ja ci je daję.	To już powinno być zostawione pomysłowości wykonawcy. Beletrystyka rozporządza w tej dziedzinie niezliczoną kolekcją chwytów, zaczynając od wytrychów i podrobionych kluczy, a kończąc na przekupieniu służby. Wszystko zależy od warunków lokalnych i od tego, kto ma dokonać ekspropriacjiekspropriacja (z łac.)	Ale ufajcie w miłosierdzie boskie; wróci Danuśka, jeno im de Bergowa oddajcie.	Chudziaszek, na pole jaże uciekał przed kostuchą!	Chwała Bogu, że już koniec	Kufry są, mościa dobrodziejko, ale puste...	Może jest gdzieś tutaj.	Mój przyjacielu jednę rzecz tylko mogę ci zalecić: a mianowicie, abyś, stanąwszy przed wyrocznią, słuchał jej jeno jednym uchem.	Nawzajem, nawzajem ale venite, apotemusvenite, apotemus (łac.)	Siostrzan królewski i zięć na samym końcu? Obraza!	Spytałem. Miała na imię Klara Fina GulleborgaKlara Fina Gulleborga	Wróbelek, ale spętany!	Wszystko mi jedno chciałbym jednakże zrozumieć...	A czym jest jej ojciec?	A krasnoludki?	Ależ ciociu, dziękuję za tę łaskę!	Ależ uchowaj Boże!	Bo u pani musi być robactwo...	Chwileczkę tylko zabiorę szanownemu panu Chwileczkę.	Co, Właduchna?	Hej!	Heta! wio!	Hrabina znów nawiązała do Byrona, co mocno uderzyło Franza; gdyby zresztą ktoś miałby go kiedykolwiek przekonać o istnieniu wampirów, byłby to właśnie ten człowiek.	I posiadamy około trzydziestu złotych miesięcznie...	Jakiego konika?	Jestem gotowa Jestem twoim więźniem i muszę słuchać rozkazów.	No i cóż?	No, zostaniesz narzeczonym.	Nostalgia?	Nożem.	Oblubieńców! czyż podobna? chyba żartujesz, Kakambo; jakże temu dać wiarę?	Panie Kunicki	Panie Zgierski... panie Stefanie, mów pan po prostu!...	Porzucić	Powtórzyć!	Przyjaciel Ned jest niebezpieczny	Sześćdziesiąt od dziewięćdziesięciu... posag panny Izabeli... Aha!...	Wasza miłość...	Więc co? Powiedz! No, Karolino, Linko, co będziesz robić?...	Więc uciekajmy ztąd?	Więc zapewne chodzi o pieniądze?	Z całej reszty świata z wyjątkiem paru krajów północnej okolicy, które od niejakiego czasu zaczęły mącić bajorko patykiemz wyjątkiem paru krajów północnej okolicy, które od niejakiego czasu zaczęły mącić bajorko patykiem	Z pewnością... z całą pewnością!	Za późno, panno Celino! Jużeśmy nawet po spowiedzi i spadła pani trzy razy z ambonyspadła pani trzy razy z ambony
Myśli pan, że on pisze poemat? To musi być wielka niewola. Ale widzi pan, ja w to nie wierzę. Powtarzał mi często, że on chce żyć wagetacyjnie, wagetować. Nie dalej niż wczoraj, panie Porriquet, patrzał na tulipan i mówił, ubierając się:	Zrób łaskę, panienko. Weź. Tobie sukienka i te tam błyskotki przydadzą się, a dla mnie to wielka radość. Ot, jakbym ci kawałek serca dawał. Nie wolno odepchnąć. To z wdzięczności. Z wdzięczności za to, że odkąd tu do panienki przychodzę, lżej mi jakoś.	Jak ci się nie podoba, to zabierz z powrotem rynny i ruszaj pókiś cały.	To pewnie nic tam nie było, tylko tak ci się wydało!	Czy doprawdy? No tak. Dajmy na to... Tak. Odzyskałem wiarę w samego siebie a jednak chciałbym czasami... Nie! Będę się trzymał tego, co zdobyłem. Nie mogę się niczego więcej spodziewać. A w każdym razie nie stamtąd. Tu jest moja granica, bo czymś mniejszym już się nie zadowolę.	Niech się pan nie krępuje, mój wygląd też nie lepszy, paniom i tak się nie pokażemy. Załatwimy sprawę w gabinecie. Musimy przecie obliczyć, co tam jest w tej walizce, ile to warte i ile się panu należy.	Miłościwy panie wiemy to od Rusinów i od naszych niedobitków, że u nich w liczbie cała siła. Pędzą też nawet przodem niewolników kupami, aby na nich pierwsze strzały nieprzyjacielskie padały. Jeżeli w natarciu gwałtownem nie zwyciężą, uchodzą, ale gonić za niemi zdradna rzecz, bo na zasadzki wiodą i do koła opasują.	A gdzież to odbędzie się obiad? Na Polach Elizejskich?	Dla ciebie to jest głupstwo, dla mnie nie.	Mojego, do licha! Sądzicie, że mnie nie można wybawić równie dobrze, jak kogo innego i że tylko Arabowie ścinają głowy? Śniadanie nasze jest na cześć filantropii i spodziewam się, że będziemy mieli u stołu przynajmniej dwóch dobroczyńców ludzkości.	Widzi mi się: śmierć to pewna, bo przecie całe pułki janczarskie ich strzegą! Ha! Popróbujmy!	Cóż robić, mamo? Nic nie pomoże wyrzekać na to, przeciw czemu rady niema.	Nie wiem. Raczej z pobożności. Taki obrzęd, rozumie pan? Coś religijnego. To wybucha u nich od czasu do czasu.	Wielkie to szczęście! bo inaczej na oczy bym waćpana widzieć nie mogła.	Wiozę pana do pewnej chorej dziewczyny w żydowskiej karczmie. Nikt o to nie może mieć do lekarza pretensji, że jedzie do chorego.	Prawdopodobnie, panie Aronnax, gdyż od roku 1866 osiem wysepek z lawy ukazało się naprzeciw portu Świętego Mikołaja przy Palea-Kammeni. Jest to oczywiste, że w przyszłości niedalekiej Nea i Palea się połączą. Na Oceanie Spokojnym wymoczki tworzą lądy, tu zaś dokonywają tego zjawiska wulkaniczne. Patrz pan, czy widzisz, jak się ta robota dokonuje pod falami?	Ha!... bo się przechwalał, że nadzieje na rożen tego jegomościa, z którym go pan w kłótni zostawił, a pomimo całej jego junakierji, jegomość ów od razu go z nóg zwalił. Pan Porthos więc, człowiek pełen pychy, tylko swoją księżnę chciał rozczulić opowieścią o przygodzie, ale przed nikim nie chce się przyznać, że został pokłuty rapierem.	Wypraszam sobie Jasne, że możliwe. Mówię ci, że po drugiej stronie drzwi jest ktoś, kto wkłada sobie dłoń do kieszeni. Niemal każdy ruch wydaje jakiś dźwięk... jeśli tylko ma się wystarczająco czuły słuch, żeby go wychwycić. Nietoperze słyszą nawet ruchy kreta, ryjącego głęboko pod ziemią. Dlatego są bardzo dumne ze swoich uszu. Ale my, sowy, potrafimy stwierdzić, jakiego koloru jest futro siedzącego w ciemności kociaka. Starczy, że jednym uchem usłyszymy, jak mruży oczy!	Ee, ten to nie był moim bratem ani swatem; nie znałem go, jak mogłem coś od niego wypraszać?	Hej-mej! Wobec tego nikt nie powie, żem jej odebrała jakiekolwiek prawa macierzyńskie, jeżeli... gdy ruszysz znów w podróż, a ten dom będzie tylko jednym z tysiąca domów, w których gościłeś, by później puścić je w niepamięć, rzuciwszy im naprędce błogosławieństwo. Ale to fraszka. Mnie nie potrzeba błogosławieństwa, tylko... tylko... Odnieś te tace do mieszkania! Na cóż ty trzymasz w pokoju zatęchłe jedzenie, ty złowieszcza babo!	Pan bo się musisz wdawać, i musisz robić jak ja każę zawróć tych ludzi i staraj się ich ująć łagodnością, datkiem, pieniędzmi, czém chcesz, ależ przecież nie kijem!	Tak! jestem Don Kichot ten sam, którego obowiązkiem jest wspierać żywych i umarłych, ty raczej powiedz mi, kto jesteś, i jeżeli zowiesz się Sancho, mój giermek, jeżeli umarłeś, a w mocy szatana nie jesteś, lecz ręką litościwego Boga do czyśćca wtrącony zostałeś, powiedz mi, kościół nasz ma środki wybawić cię z podobnej niedoli.	Bo tu tylko z żydami trudno, a zresztą konkurencya łatwa. Ale i z żydami, byle nie wydawać manifestów antysemickich i spokojnie swoje robić, można trafić też do ładu. Co do pani Emilii jednak, ona się tyle zna na interesach, ile jej mała Litka.	Czyż to możliwe, moja kochana, kochana Hanno?!	Nic zupełnie. O, Boże! Pani Bogno, niechże się pani nie denerwuje.	No, to poleżę; i, co Bóg da! co Bóg da! Matka zawsze mówiła, że Bóg nad sierotą!	Panie, co zechcesz tylko to uczynisz!	To emploi starego repertuaru, styl kapitana Fracasse, tak jakby ktoś powiedział Waligóra, Pedant.	Ale gdzie tam! Pan wie, że ona wcale nie nazywa się Giry?	Cóż zdaje mi się, że piratów nie ma w zagrodzie.	Daruje pani mecenasowa, jest mi naprawdę niezmiernie przykro, ale panna Rosiczka obraziła się na mnie i wyraziła życzenie niewidywania mnie więcej. Wobec tego...	Gdybym wątpił o twojej miłości, nigdybym się nie ośmielił; lecz ty mnie kochasz, moja najpiękniejsza? kochasz, powtórz mi raz jeszcze?	Nikt się nie sprzedaje pierwszemu lepszemu dlatego tylko, że ten ma na utrzymanie!	Nie wiem; pani Pierson jest cierpiąca i nie wstaje od trzech dni.	Ja? Człowiek jestem! Jużem wam to mówił.	Nie widziałam go w istocie czułam się niedobrze i kazałam go przeprosić.	W Tykocinie jest załoga szwedzka. A przy osobie księcia wojewody tylko się pono trochę dworzan co wierniejszych zostało.	Gdzie ona tedy jest? Gdzie jest? Jeśliś się i tego waść dowiedział, toś z nieba spadł.	Siewros, mano Wajks! krzyczała dziko kobieta, a uchwyciwszy leżącego młodzieńca, z tą samą zręcznością, z jaką na stos wskoczyła, zbiegła po palących się belkach, niosąc związane chłopię na rękach tak, jak się niesie dziecię maleńkie. Lud ze czcią rozstępował się idącej, sam Tubingas z wzniesioną dłonią odwrócił się za nią, jakby zagasłemi oczami chciał przypatrzeć się temu dziwnemu zjawisku. Ona tymczasem złożyła zdobycz swoją na trawie, a śmiejąc się i płacząc rozwiązywała krępujące ją węzły, całując poranione ciało wydartej kapłanom ofiary. Nikt nie śmiał się ruszyć z miejsca, wszyscy patrzyli z podziwem. Ci co byli dalej a nie widzieli co się stało, słysząc tylko dzikie okrzyki i zamieszanie powtarzali z pewnem poszanowaniem i grozą.	Niech pan zaczeka Przywołam choć ze dwóch ludzi. Zdarza się, że więźniowie mając dość takiego życia i pragnąc, aby ich skazano na śmierć, dokonują absurdalnych czynów rozpaczy. Mógłbyś pan stać się ofiarą takiego czynu.	Aha, Wyszedł! Uczony Lipsius poszedł się przewietrzyć. Jego Królewska Wysokość poszła się trochę okadzić!	Och, nie! Lubię cudowne rzeczy, ale cudownych ludzi nie znoszę.	Tak. Myśleli, że poproszę ich o pomoc. Sama Joasia chętnie zrobiłaby mnie swoim plenipotentem. Ja natomiast podziękowałem im za emeryturę i zbliżyłem się do mieszczaństwa. Zyskałem u tych ludzi powagę, która zaczyna trwożyć nasze sfery. Myśleli, że zejdę na drugi plan, a widzą, że mogę wysunąć się na pierwszy.	Ale w każdej epoce inny gatunek ludzi jest na twórczych stanowiskach w kościołach, państwach i we wszystkich innych sferach kompletnie inna warstwa, rozumie ojciec? W ten sposób nieznacznienieznacznie banialuka, dyrdymała, niedorzeczność....	Ja zaś przysiągłbym, że jutro, skoro powróci Jim Horscroft, na pewno nie będzie panu tak wesoło!	Nic nie gadam, ino słucham.	Nie może być faworytem.	A mówi się, że trzeba współczuć sierotom! Ładne biedactwa!	Bogać ta, bogać... przydałoby się i srebro, a choćby i grosze miedziane.	Gdybyś nie kochał ludzi dzisiaj, nie mógłbyś nimi pogardzać jutro	Handel, Niewola zapytała pani Wąsowska blednąc i rumieniąc się.	Hm zdaje mi się, że imię makarelimakarela	Jam temu nie winna...	Nie chcę jej, sam sobie zrobię sprawiedliwość i uderzę na Litwę.	Nie mam szczęścia!	Nie znam was.	No, moment nie był najlepszy. Czechosłowacja, Zjazd Par­tii...	Pan Babinicz z Witebskiego... Waćpaństwo o nim nie słyszeli?	Poczekaj: na mój rozum, jeszcze nie skończone. Jeszcze Maciuś wróci.	Powedziałem, że mianem twem jest piękność.	Smakuje mi lepiej. Chodź, napijemy się. Muszę się napić.	Szwejk wlazł ostrożnie do swego wagonu i układając się na swoim płaszczu i tobołku, rzekł do sierżanta rachuby i do pozostałych:	W Radoliszkach biją się, mordują się przez naszego pana Leszka. Kierownik agencji pocztowej gitarę na nim połamał i turlali się po całym rynku. Nos mu rozbił! Zęby wybił...	Jeżeli są winni, Najjaśniejszy Panie, oddani będą w ręce Waszej Królewskiej Mości i postąpisz z nimi, jak uznasz za właściwe. Czy Wasza Królewska Mość ma jeszcze co mi rozkazać? Słucham i spełnić jestem gotów.	Za panem hetmanem pięćdziesiąt tysięcy szabel ordyńskich stanie prócz wojska, które ma w ręku.	A co ma być dalej?	Ja, z pewnością...	Wiem, pewnie masz czarne piwo sydońskie?...	Wyjadę, mamo, powrócę do was, ale	A teraz obyśmy mieli tylko dobry wiatr, a zmielemy ślicznie nasz pierwszy plon!	Albo... tylko ich usług	Ależ, panie, on kosztował mnie sto tysięcy...	Bezwątpienia, że pusta	Co pan robił w chwili, kiedy cię aresztowano?	Doskonale! Świetnie!	Dziękuję pani! Odniosę go zaraz chrzestnemu	I dobrze go pilnujesz! odpowiedziała kobieta	I moje!	Jakto poznałbym?	Jedziesz do Paryża?	Miłościwy bracie...	Panie hetmanie pewien jestem, że Bogusław chce całe Podlasie zagarnąć, by je w udzielne władanie albo w lenno przy układach dostać... Dlatego niezawodnie nadszedł z taką potęgą, jaką tylko mógł zebrać.	Piękne zwycięstwo, doktorze	Plotka, Zabawa, Miasto przerwała mu Trawińska, aby skrócić zbyt długą tyradę.	Prawda, ojcze! Mógłby kto myśleć, że jej co ujmuję.	Proszę sobie dobrze przypomnieć.	Przeciwnie miałem przyjemność poznać pana Machnickiego.	Przyjechaliśmy pod wieczór wraz z księżną... i tam dalej automobilem, który Rohityn kupił przed trzema dniami całkiem rzeczywiście.	Są również obłąkani, co biją głową o mur.	Słucham, panie kapitanie.	Słyszałem.	Ty jeszcze chcesz mi coś powiedzieć	Ufam twemu słowu, przyjacielu Sancho pewny jestem, że go dotrzymasz.	Wyjdziesz?	Za parę dni właśnie jadę w tej sprawie. Na wystawę prowadzę dziesięć zarodowych klaczy.	Zapewne o samodzielności kobiet?	Zatém los wiedział, dlaczego ich brał na tortury	Zobaczysz...	Zwycięstwem w niebie! Na ziemi była śmiercią, czyli klęską.	Zyskam jako przyjaciółka.
Nie bój się: to ma związek jedno z drugiem. Bo, widzisz, są trzy światy w Europie: romański, germański i słowiański. Tamte już spełniły, co miały spełnić. Przyszłość	Sam nie rzucam się jeszcze na grubego zwierza nie mam sił po temu, ale potrafię napędzać jelenie na łowców, którzy umieją sobie z nimi dać radę. Zawezwij mnie tylko, Kaa, gdy będziesz głodny, a przekonasz się, że to co mówię, jest prawdą. Dzięki temu posiadam pewną zręczność i gdybyś kiedy dostał się w sidła, postaram się odpłacić ci tę przysługę, jaką mi oddałeś, podobnie jak chętnie uczynię to Bagerze i Balu. A teraz życzę wam powodzenia i dobrych łowów, moi mistrzowie i opiekunowie!	Gdzieżby był, jak nie na hulance w mieście? Kto tam zważa na szczura w żabim bajorze? Idź stąd. To nie nasz człowiek.	Nie dziwno mi to. Myślałem, że zgoła anioł, i odpatrzyć się nie mogę. Jakże ją wołają?	To nie z powodu herbaty Oni źli są na pana, żeś szlachcic i do nich niepodobny. Wielu z nich chciałoby się przyczepić do pana, obrazić czymś, poniżyć. Jeszcze pan tu dozna wielu nieprzyjemności. Nam tu wszystkim niezmiernie ciężko, daleko ciężej pod każdym względem aniżeli innym. Potrzeba dużo zimnej krwi, ażeby się z tym oswoić. Wiele jeszcze spotka pana nieprzyjemności i za herbatę, i za oddzielną żywność, pomimo że tu bardzo wielu i bardzo często spożywa swoje potrawy, a niektórzy stale piją herbatę. Im wolno, a panu się nie godzi.	Ba! Możemy wyciągnąć go na rozmowę, wziąć go z dwóch stron pomiędzy siebie i zakłuć dwoma kordelasami, albo jeżeli to się nie uda, mości panie, możemy wpaść z obu stron przez dźwierzedźwierze (daw.) łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. pałasza.	To jest bilet okrętowy do Brazylii. Na kwadrans przed odpłynięciem okrętu musiałem zabrać z pokładu moje kufry i zamiast do Brazylii przyjechałem do Ludwikowa. Nie mogłem, wprost nie mogłem! A później była to największa męczarnia! Starałem się dotrzymać danego sobie słowa, ale nie mogłem wyrzec się przyjazdów do Radoliszek. Nie wolno mi było szukać spotkania z panią, lecz mogło się zdarzyć przypadkowo. Prawda?... Wówczas nie złamałbym słowa.	Nogi wołowe zatrzymuję dla mnie, niech nikt nie waży się ich dotknąć, zapłacę drożej, do diaska! toć to moje najulubieńsze jadło!	Niewiele... ile wiem; ale gdyby od czasu do czasu nie zabijano złych ludzi, niedobrze byłoby na tej ziemi bezbronnym marzycielom. Nie wyssałem tego z palca, bom ci widział kraj od Delhi na południe zalany krwią.	Właśnie, że pracy nie. Zwolnili mnie. Chodziłem do pana naczelnego dyrektora i ten kazał, żeby mi wypłacać tygodniówkę bez żadnej pracy, a ja tak za darmo nie chcę.	Jeżeli nie czujesz, ile jest prawdziwej miłości w moim sposobie myślenia, nigdy nie będziesz mnie godny.	Potem mi to pani wszystko opowie, teraz niech pani słucha: ja ją tak kocham, że jeżeli to dłużej potrwa, nie wiem, co się ze mną stanie. To jest ta piekielna wielka miłość, która zdarza się raz na tysiące lat na jednej planecie.	A nie pogniewa się pan prezes?	A nie wiesz, co się dzieje z tą drugą Mary?	Ależ nie. Jestem zemocjonowana tym wszystkim.	Co? Chyba nie mówisz tego poważnie.	Dobrze wychowani mężowie nie indagują żon a ty masz pretensje uchodzić za szlachcica.	Gdyż na mękę patrzeć nie mogłem.	Kumie Rinaldo! nie trzeba pomijać najdrobniejszych szczegółów. Radzę zwrócić poszukiwania w stronę tych tam ludzi...	N... nie... Ale jeżeli widziałeś gdzie kulę...	Nie ma wątpliwości i mój koniuszy, nie czekając rozkazów, ofiaruje swe siodło jego rewerencji; jest on nadto grzeczny, ażeby patrzył obojętnie na duchownego, idącego pieszo, gdy temu zapobiec może.	Nie widziałam go w istocie czułam się niedobrze i kazałam go przeprosić.	Nie! nie! Za nic, Doady!	Pana prezesa nie ma w domu.	Panie Dantès nie masz pan przypadkiem jakich wrogów?	Panie redaktorze, dałem komunikat, nic ponadto nie wiem.	Owszem, najlepiej jest żartować, aby rzeczy nie brać zbyt tragicznie! I pomyśl! Namawiałaś mnie na romans ze swoim mężem! Ładna by była historia, gdyby to tak mnie było spotkało!	A widzicie, samiście mieli dość rozsądku, żeście nie jeździli po tego znachora, tylko po mnie.	I owszem dlaczego nie. Ja się mogę dołożyć do tych lodów...	Ja do waćpana nie chowam urazy...	O co ci chodzi? Spodziewam się, że nie o mnie. Jestem dziś znużony sobą. Chciałbym być kimś innym.	Pańska, mój dobry panie, jest nie wiem gdzie; moja jest zapisana w górze. Każdy ocenia zniewagę i dobrodziejstwo na swój sposób: być może że zresztą zmienia się nasz sąd o tym w różnych chwilach życia.	To ślicznie! O prześlicznie, panie O’Haro! Tyś... Ha, ha, ha!... tyś mi dychnął cały wór różnych szachrajstw... wszystkie ich materiały i tajniki... wszystko, jak się patrzy! Zwierzali mi się, że ośmiomiesięczna robota poszła na marne! Na Jowisza, jak mnie oni tłukli!... Patrz, oto list od radży Hilàs! Mości radża sahib już wdepnął w pułapkę. Będzie musiał się tłumaczyć, czemu to, u kroćset diabłów, pisuje listy miłosne do cara. A tu jakie doskonałe mapy... a oto kilku ministrów z tych krajów też dało się uwikłać w tę korespondencję. Na Boga, sar! Rząd angielski zmieni prawo następstwa tronu w Hilàs i Bunàr i zamianuje nowych dziedziców korony. „Co robisz zdra-dziecko, to najbardziej niepraweCo robisz zdradziecko, to najbardziej nieprawe	Wiem! No! to warto na Litwę iść. Ja swego czasu chciałem, alem się bojałbojać się	Wszyscy doktorzy to partacze, a ten wasz doktor, skąd może się znać na chorobach marynarzy? hę? Bywałem ci w krajach gorących jak smoła, gdzie wiara-kamraci zapadali na żółtą febrę, gdzie biesowska ziemia chybotała się jak morze tu posypał się stek przekleństw. Po chwili kapitan ciągnął błagalnym tonem:	Daj mi tam waszeć święty pokój z temi widokami, moje oczy dosyć ich już widziały na świecie, wkrótce da miłosierny Bóg jaśniejszą nad te wszystkie światłości oglądać. Co mi tam mój Sienińsiu wasze fajerwerki i illuminacje, głupstwo to kochanku.	Jak to rozumiesz?	Królu zdaje mi się że z trochą rozpaczliwéj odwagi obeszlibyśmy się bez archaniołów. Szwedów rozsianych po całéj Saksonii jest dwadzieścia kilka tysięcy, garść to tylko, którą jeden śmiałek straszną czyni.	Nieprawdaż, panie że to budzi śmiech i litość.	Niewiele z tego przyjdzie panu dyrektorowi, gdyż obie strony, to jest nabywca i sprzedający, zastrzegły sobie zupełną dyskrecję. Tedy... sam pan widzi...	O tak... Słuchaj, Valentine, pan Noirtier może mieć rację: wydaje mi się, że od dwóch tygodni coś ci dolega, i to coraz bardziej.	Powiedział mi to samo.	Prawdę mówi Maciek Borkowicz o! święte to słowa... Ta nas jedność zgubiła...	To są świdry i rurki do zabezpieczenia ścianek otworu.	Zapomnijcież jeść, spać, oddychać! Zapomnijcie, że słońce na niebie świeci, to 1ja Baśki zapomnę!	A jednak masz do mnie żal z tego powodu. Zdaje ci się, że ja ci ją zabrałem.	A więc ja istotnie	Ani się obejrzymy, jak wróci do Maracaibo, bracie. Szykuje atak na miasto. I dlatego wypytywał mnie szczegółowo o wyspę	Bom się bała, że mnie odpędzisz.	Dla mnie one wszystkie są jednakowe.	Dla mnie?	Tak, mam wiadomość pewną, że do klasztoru.	Zaskrzetuszczy wojsko z kretesem, już ja go znam!	A cóż waszmościom, u Boga Ojca, do moich chłopów?	A mówcie! A pyskujcie! zarówno mi jedno! jak. pożar, już była gotowa na wszystko, nawet na najgorsze.	A więc co teraz?	A! Boże mój! Boże!... teraz już po wszystkiem!...	Ach, jakie z nas niezdary!	Aha, jest i Chińczyk	Bandl?	Chodźta prędzej!	Ciekawość, Jadziuniu, jest znakiem roztropności.	Ciszej dzieciaku... usłyszeć mogą... Któż się tak przyznaje głośno do miłości...	Co słychać w mieście? Co słychać w wielkim, warownym mieście... w mieście stu słoniówsłoniów	Czy pańskim zdaniem będzie żył, panie profesorze?	Cóż stąd?...	Diabli się żenią	Dlaczego?	Dobra. Więc zaczynajcie wy dwaj!	Dziękuję	I brata jéj.	I niech go ukąsi wąż!	Jaśnie wielmożny pan Norski...	Jeśli pozwolisz...	Kiej muszę... wścieknę się abo co!	Kto nam przyjaciel, temu pod nami dobrze, a kto nieprzyjaciel, na tego mamy dwa sposoby.	Może ci się jeść chce, dziecko?	Mój ojcze, całując go w rękę odezwał się Honory, pojedziemy po nią razem...	Mów, choćbyś zmyślała!	Naprawdę?	Nic, nic! Siłasiła (daw.)	Niebezpieczeństwo	Nieprawdaż?	Nieźle, panie Stuart ale okazujesz mało pomysłowości w świergoleniu.	No, teraz stoimy na gruncie realnym. Ile mi wyznaczacie za zajęcie się tym interesem?	O czem?	O! ty ją kochasz zawsze!	Podpalono dwór w Borowcach i zniszczał zupełnie.	Powiedzcież mi czyj chłopiec jest?	Powód? Ależ była nim po prostu tylko kradzież.	Prawda, Maćku, że tak by właśnie wypadało?	Proszę objąć mię za szyję	Przygotowałem sobie paczkę z tortem, szynką, chlebem, masłem i cukierkami, ale w końcu zapomniałem zabrać. Miałem scyzoryk. Część ubrania zdjąłem, jak wam wiadomo, a resztę zostawiłem na sobie pod kostiumem, gdyż obawiałem się przeziębienia. Cichaczem wszedłem do pokoju cioci Alberta, wyrzuciłem trochę ubrań, potem umieściłem się wewnątrz, trzymając bardzo zręcznie przedziałkę z kapeluszami, którą następnie umieściłem nad sobą. Czy któryś z was potrafiłby tak?	Samiusieńki, panie baronie. Przyjechał rano, był na obiedzie, a teraz jest w teatrze na rewii.	Tak, jadę do Krosnowy, namawiać chłopów do wożenia kamieni.	Ten młody człowiek jest zdumiewający	Trzysta pistolów.	Walka się rozgrywa, czy świat już zatrzymać w dychawicznym biegu, czy jeszcze podwędzić?	Więc cóż z tego?	Za sobą samym idź, lordzie! Byłeś niegdyś władcą, od wieków najpotężniejszym: zechciej nim stać się jeszcze i teraz...
Tego też po was spodziewali się pobożni zakonnicy ale to jeszcze nie wszystko, co mi kazano powiedzieć. Waszą córkę, panie, porwali jacyś ludzie, zapewne zbóje i zapewne dlatego, aby wziąć od was okup bogaty... Bóg pozwolił braciom, że ją odbili o którą bracia dbać muszą, i przeto kładą ten jeszcze tylko warunek, abyście sami i księciu tej krainy, i wszystkiemu srogiemu rycerstwu oświadczyli że nie bracia krzyżowi, jeno zbóje waszą córkę porwali i że od zbójów musieliście ją wykupywać.	A bo widzi panna... przyjechał ten Witowski, i zabrał go ze sobą. Ja się go zawsze tak boję, że uciekam, bo to wygląda kiej czysty antychryst, więc i starego nie zatrzymałam. A to ten djabeł podobno...	Podróż zaczął Szczur Morski jeden z głównych kanałów Wenecji, o dł. ok. 4 km i szer. 30–60 m, przepływając przez środek Wenecji dzieli ją na dwie części; wzdłuż jego brzegów powstały w XIII–XVIII w. liczne, znane budowle.. Pełno tam pieśni w powietrzu, a na niebie pełno gwiazd. Światła błyszczą i migocą, odbijając się w gładkich stalowych dziobach rozkołysanych gondoli, a tych gondoli takie mnóstwo, że można by po nich przejść z końca w koniec kanału. I co za jedzenie! Czy lubisz skorupiaki? Ale nie będziemy się teraz nad tym zastanawiali.	Bolał! zawołał ojciec śmiejąc się... a tyś Bogu powinien był dziękować, że ci ją wziął, gdyś jeszcze kochał... gdy z tego miodu serdecznego nie wyrodził się ocet! Głupi człowiecze! głupi! Pamiętaj na mnie! mówię ci raz jeszcze, pamiętaj na mnie... Patrz na pokutę moją. Za co? Za to, żem ja pan i głowa domu i najwyższy sędzia w rodzinie mej, osądził i ukarał... Ty słaby, ani sędzią, ani mścicielem być nie potrafisz... będziesz ofiarą, a za sobą powleczesz dziecko, i ród, i mnie.	Ale pan mówiłeś, że jesteś szczęśliwy, powinieneś więc tańcować?	Oto jego list Oto co kochany chłopiec pisze do samego doktora. Gdzież to? Aha: „Przykro mi, że muszę coś nadmienić o mym zdrowiu. Jedynej nadziei polepszenia zmuszony będę szukać w powrocie do kraju”. A co, wyraźnie, prawda! Ale do Annie pisze jeszcze wyraźniej. Gdzie list do ciebie pisany, kochanie? Pokaż mi go.	Potem opowiadają różne historyje o tym parostatku. Mówią, że jednego z pasażerów, co zbłądził w jego głębokościach, jak pijonier w lasach Ameryki, nie można było nigdy wynaleść.	Jak się nauczysz tyle, co ja, to będziesz wiedział, skąd ja wiem.	A już to prawda ja i nie wiem, jak wy tu wytrzymujecie; tak tu straszno i cicho być u was musi.	A! łotr! patrzcie zgubił mnie... znowu trzeba szukać innego! Ale cóż się z nim stało?	Dzień dobry panu. Widzę z przyjemnością, że pan nie potrzebował czekać na mnie z obiadem.	Rocho me zastępuje w zakrystii, Wałek księży zakalikuje organiście, a Magda kościół podmiecie. Narychtowałem wszystko, by ino wama zawodu nie zrobić! Księża dopiero po śniadaniu wezmą się do spowiedzi. Ale też ziąb dzisiaj, jaże kości truchleją!	Zapewne w takim razie, jeżeli on zechce poczekać? Ale byłby to cud prawdziwy, po nim czegoś podobnego spodziewać się nie można.	Do licha! W Rzymie wydał pan pięćdziesiąt tysięcy piastrów, by sobie umeblować apartament, ale raczej nie sądzę, by pan chciał ponawiać wciąż takie wydatki.	Mój papa dość go proteguje, a ja... Co pan o nim sądzi?	Z tego wszystkiego, co od pani słyszę, jestem bardzo ciekawy poznać Machnickiego. Szkoda, że opuścił zwaliska, miałbym powód jeden więcej do ich zwiedzenia.	Czy jesteś zupełnie pewny, panie, że dziewica nakreśliła ci rybę na piasku?	Czyś zauważył, że odźwierny tu bez łańcuchów?	Ja jestem synem adwokata.	Mospanie! Bardzo to niepięknie dla ciebie, że kłamiesz.	No, tak, ale...	Hola bracie! odparł Suchy, nie spiesz się tak do swoich szkatułek musim gotować miksturę dla naszego pacienta. To mówiąc przystawił kociołek i wiatr zerwał się szalony. O mało krzyż się nie zwalił, deszcz lunął jak z wiadra, ale w kole deszczu nie było, chociaż lał strumieniami o trzy kroki; piorun bił po piorunie a Bartłomiej mało nie omdlewał ze strachu.	Miałżebyś nie znać wszystkiego, co się stanie?	Nie ma tu mowy o pewności, przypuszcza się tylko. Zrozumiecie państwo zaraz, o co idzie. Jakub Collin, przezwany Trompe-la-Mort, posiada zaufanie trzech galer, które zrobiły go swym agentem i bankierem. Zyskuje on wiele na prowadzeniu takich spraw, do których potrzeba człowieka znacznego.	Po co? Popiją mi się w gospodzie i tyla.	Nie, nie jadę z niechęcią; mylisz się; kocham cię, Oktawie, przestań mnie dręczyć.	Choćby się i ożenił... toż mi wszystko jedno!...	Ech, to tam głupstwo, co ty im powiesz!	Gdyby tak mnie konia wyprowadzili, a złapałbym, to bym ubił na miejscu jak psa wściekłego!	Idź sobie! Nie chcę! Wstydzę się!	Muszę się dowiedzieć, kto to jest	Tak, i będę niedługo w Paryżu. Przygotowuję się wielostronnie.	Nie rekuzuj mię tak zaraz Namyśl się, nim zabijesz. A toż to druga taka cudowna okazja póki życia nam się już nie przydarzy. Tylko pomyśl: starego tu nie ma, tego piekielnika Ollendra nie ma o, patrz, tylko tu skręcimy w tę przecznicę, tam zaraz moja gospoda, nim kto zweryfikujeweryfikować (daw., z łac.)	A jakże. Będzie się słuchał.	A to zakuta pałka! Przez całe życie będziesz fuszerować. Pokazałaś się Mitchelowi w wagonie kolei nadziemnej i oto są skutki twej rzekomej chytrości.	A więc i my przyłożyłyśmy rękę do świętego dzieła!	Co to za jedna?	Czego nie powiesiłeś, tego nie masz	Czy nie w brzuszek?... za pozwoleniem pani	Czyż on nie ma prawa być z nami? Był z nami na morzu.	Litujcie się wy wprzódy	Mają oczy a nie będą widzieli; mają uszy, a nie będą słyszeli!	Mało to dziewczyn! A dyć w każden czwartek ino wypatrują po wsi, czy swaty od was nie idą do której...	Mnia, mnia, mnia A cóż za paskuda ten wyjec za...any. Hej, chłopiec, do stu par diabłów, podeprzyj tę belkę. Skaleczyłeś się? Do kroćset, przywiąż tu wyżej: tu, do kroćset diabłów, hej, tak, moje dziecko.	Nic, nie, moja droga, lękliwość nie należy do licznych wad czy zalet Filipy Gordon	Nie... sam odszedł	No, no Już tam nie bez tego, żeby pan sobie przy tych magistrackich interesach czego nie uciułał.	Ojej, chcieliby oni, żeby im kto uprzątnął, a oni do gotowego.	Pan Daval też tam jest...	Po co ty tu?	Rzadko u nas ludzie w tej sprawie, która jest sprawą najważniejszą ze wszystkich i zanim powiedziałeś, już ta druga istota wszystko wie o tobie. Dlatego u nas ludzie chętnie milczą, bo milczenie to najmędrsza mowa.	Tylko za własny skarb cło się opłaca!	Umierając, będę myślał: kują myśl w podziemiu, naszą myśl. Jerzy, bądź kowalem żelaznej myśli rosyjskiego ludu. Tobie zostawiamy pamięć naszą jak młot. Stalową moc myśli wykuj w głębi dusz niewolniczych. Niepowstrzymaną jak te siły, które powołał człowiek, by mu służyły. Kuj myśl niezłomną, myśl rządzącą sobą, myśl nieblednącą.	Zacna z wacpani białogłowa, co praktykuje święte przykazania: „Więźniewięźnie pokrzepiać, pocieszać.”.	Zaprowadź więc mnie, moje dziecko, do matki, gdyż mam jej oddać list i podarunek od twego ojca.	Zeznania kilku pewnych ludzi, których obowiązuję się dostarczyć?	Żadnej nie podał racji jeno w gniewie burknął coś parę słów o kołaczach. Nie wiem, czy kto nie wyrządził jakiej krzywdy jego piekarzom.	A więc wróciłaś? Pójdziesz ze mną jutro na pastwisko?	A, to dobrze!	Chora?	Czy chcecie przez to powiedzieć ojcze, żeście go znalazł?	Czy słyszysz?... ktoś nadchodzi, podsłuchano nas!... już po wszystkiem, jesteśmy zgubieni!	Dobrze	Dobrze! Jakie masz do tego środki?	Dziaduniu, ty już lubisz pana Maksymiliana, prawda?	Jaką niespodziankę?	Jakże tam idzie? Jak z musztrą?	Jestem	Już? Jak my to już blisko!...	Konie moje i stajnie do rządowej dyspozycji dla naczelnego wodza!	Mileńki	Miłość romantyczna rzekła Ludka, wyraźnie wystraszona tą myślą.	Mogę zaraz do niego zadzwonić.	Mundury były zielone	Mój panie małżeństwo... niemożliwe...	Młodzieńcze dam ci jedną radę.	Nad czy pan myśli?	O dla Boga! Czego to jegomość tak krzyczy? Zaś tam jaki duch! Żyw jestem i zdrowy.	Oddam mu natychmiast. Taką biedę tam miałaś?	Oficer, nazwiskiem Sułkowski.	Oh! oh! toć w trzcinie szumiało, a krzyki były!	Owszem, pójdziemy na Stare związki do „Małego”.	Panie Kossowski, to straszne przecież.	Pojadę z wami na Bielany, to ci opowiem.	Przyjdzie pan?	Smitha.	Spojrzyjcie w górę! Chil... Chil... mówi Chil... Podnieś łeb, stary Balu ze stada wilków seeoneeńskich!	Szalony!	Słuchajże, musisz nas wypuścić na dwie godziny koniecznie.	Słuchamy was mile, mości stolniku	Tak.	Ten podkop miał zapewne posłużyć do ucieczki?	To całkiem niezłe. Chyba nawet lepsze niż życie pirata.	Wcale interesujący	Windę pan dyrektor każe?	Więzienie spytał Wokulski.	Wojtek.	Wykupi	Występny chwast, stworzony przez jakiegoś demona...	Zabił, zabił!
Cóż ty chcesz żebym ja na to poradził? Czym ja temu co winien? Nie było mnie tutaj, kiedy ten kraj tak przezywali.	Tak, panie ministrze, ale ja jestem doktorem praw. Nie! Niech pan minister nie sądzi, że ma do czynienia z obłąkanym. Mój wygląd to skutek wielu miesięcy najcięższej nędzy. Nazywam się Franciszek Murek. Mam oto wszystkie dokumenty...	A choćby! A choćby! Chytrzyć nie będę. Czym ja gorsza od tamtej?... Że nie taka młoda?... To i co? Zastanów się sam, Antoni, po co ci taka młoda?... A to jeszcze miasteczkowa! Z fanaberiami. Kapeluszowa. Grzech na duszę weźmiesz!	Od razu powiedziałem ci, że to nie będzie rzeczą łatwą. Z zebranych dotychczas przeze mnie wiadomości wynika, że dama ta nie widuje się z nikim, nie telefonuje prawie wcale. Oczywiście są to informacje służby hotelowej. Oczywiście poza hotelem może mieć znajomych, z którymi się spotyka. Dla poznania jej będę się tedy musiał uciec do jakiegoś triku, do jakiejś sztuczki.	Drogi panie Skoro już nie jesteśmy na ty; jeżeli przyszedł pan tu żądać ode mnie satysfakcji, trzeba było od tego zacząć, a nie mówić mi o przyjaźni i innych tym podobnych rzeczach, których wysłuchuję cierpliwie już od pół godziny. Jeśli się nie mylę, na taki grunt i ton teraz przechodzimy, czy tak?	To ja wam podaruję tysiąc dwieście rubli. Zagospodarujcie się na nowo i żyjcie spokojnie w chałupie.	Ja to pierwszy powinienem żądać przebaczenia, że bez wiedzy króla śmiałem wejść w jego państwo	Ja, nic a nic Najjaśn. Panie, pospieszył Ordyński.	Ja... Franka!	Pan Michał pierwszy, ja drugi	Tak jestem twardy, gdy czuję, że słuszność jest po mojej stronie, i gdy czynię, jak powinienem. Ale widzę, że go pani żal... Czy pani jesteś pewna, że on by chleba kupił za twoje pieniądze? Najpewniej przepiłby je w karczmie. Jeżeli pani koniecznie chcesz mu okazać miłosierdzie, to wesprzyj lepiej jego biedną żonę, o którą on się wcale nie troszczy. Jest to kobieta chora i obarczona dziećmi. Ale już chwilę z sobą rozmawiamy, a nie powiedzieliśmy jeszcze sobie dzień dobry. Dlaczego pani wstała tak wcześnie? Jeszcze nie ma szóstej.	I któż zaprzeczy, że nie ma racji? i za nim obrażą się nie tylko żony Witeziów, kapłanki i kanoniczki narodowych świątyń, które to żony ciebie w wulkanie Piekielnika rade utopić	Ba, to prawda Dianie się z nią nie mierzyć, ta Endymionów sobie nie żałuje.	Sederynowi nie zazdroszczę Bądź co bądź, panowanie to Francuzów kiedyś się skończy, a nie będzie długie, widzi mi się, tymczasem on cały się im oddał.	Lampridiusz ów nie posiadający sam dużo sprytu, posługiwał się zapewne kobietami celem rozgłaszania baśni tego rodzaju, bo były one w sam raz dla kumoszek. Pan jednak, drogi Wisienko, jesteś chyba zbyt mądry, by z tego mętnego źródła wysnuwać obyczaj katolickich czerwonych pisanek czasu Wielkiej Nocy.	Zgodziłem się na pół procentu... Najgorsza rzecz, dodał po cichu elegant, iż już pono całych trzechkroć nie oddadzą... Chcą dobra kupować.	Czemuż nie otworzysz ust, Janie? Czyż nie słyszysz, że Lars chce od nas sto bitych talarów?	Nie był już w stanie nic pisać, ale... Ach, dobrze, że nie zapomniałem. Chciałem prosić pana o dwa tygodnie urlopu.	He, he... nie można się skarżyć Wydarza się to i owo.	Dwóch nas czuwa bacznie nie dozwolimy odejść duszy z ciała bez pojednania z Bogiem; opatrzymy naszego miłościwego pana świętościami na ostatnią drogę. Możesz wasza miłość być spokojna. A że się chory łudzi, to ino lżej dla niego i dla nas. Łacniej zdolimy otuchę okazować.	A czemuż nie byłoby mi wolno kochać go?	Jej przecie upiory nic nie uczyniły?	Niby Jagusia to wybierek, a nie najlepsza we wsi!	Nie mogę Bilitis tam jest i nie spocznie, póki mego rozkazu nie wypełni.	Schultzów i nie Schultzów. Wszystko jedno. Głównie, aby był ruch. Czy nie wszystko jedno, czym podpalam stóg, hubką, zapałką, świeczką czy łachmanem umoczonym w nafcie. Byle ogień był.	Bates-sahib, ale przecie sam jeden całemu wyższemu liceum w skórę pan nie da?	Bo nie chce.	Daruj, czemu było nie powiedzieć wcześniej... jesteś pełnoletni... i ona także Ładnie ci każe odpokutować swoje szczęście...	Dlaczegóż koniecznie mają być ci, a nie inni?	I nie oddam, bo ty musisz być moja	Jedyny sposób, nie dbać o nic.... słyszysz? zupełnie o nic! o zdanie, ani o uczucia niczyje, o formy, ani o zwyczaje; lecz robić tak, aby posiąść jak największą summę zadowolenia...	Nie Beniaminie, wtedy pożałowałam tylko piękności twojej; obrazka mojego	Opatrzność Boża, która nie daje zbrodni bezkarnie ujść nigdy, wybrała za narzędzie starca, który o wszystkiem wiedząc, tając do tego czasu, ruszony sumieniem, poszedł to podać sądowi, pod przysięgą dobrowolną.	Stójcie! Zwariował! Ani kroku dalej. Żądam odpowiedzi. Szaleństwo twoje kosztować mnie może pół miliona funtów!	Tak wygląda to, co twemu ojcu nie daje spokojnie spać. Czy chcesz przeczytać?	Pani musiałaś być właśnie dzieckiem obowiązku z pewną nieznaczną domieszką krwi. Ale życie zatarło wszystko i dziś pani dzieci są już czystymi dziećmi obowiązku. Dlatego są takie skryte, nieufne, milczące, obowiązkowe i grzeczne. Pani tego nie czuje? co?	To się jeszcze okaże Jesteśmy wciąż wolni, a poza tym mamy czym się bronić	O tak, chodźmy stąd, chodźmy, bo zdaje mi się, że umrę, jeśli będę dłużej na niego patrzeć.	Chciałabym wiedzieć, gdzie się podzieją te wszystkie ładne rzeczy, gdy ciotka March umrze?	W krótkich słowach rzecz przedstawię Zabawa, ObyczajePojutrze na cześć nowożeńców i ku chlubnemu przypomnieniu tylokrotnych zwycięstw miłościwego pana nad Moskwą odbędą się piękne przedstawienia i zabawne igrzyska na rynku krakowskim. Młodsi z rycerstwa, pochopni do uciesznych pomysłów, ułożyliśmy, by własnym sumptem, własnymi dworzany, a nawet z osobistym udziałem poczynić orszaki wojenne, alegoryczne wizerunki, takoż pogańskie bożyszcza nadobnie wyobrażone przez żywe osobyorszaki wojenne, alegoryczne wizerunki, takoż pogańskie bożyszcza nadobnie wyobrażone przez żywe osoby dla, w celu. przypatrywania się igrzyskom.	Po co więc tracicie czas na lawirowanie, zamiast zwrócić się ostrzej na wiatr?	Jakże się miewa twoja matka?	Obżarł się mięsem, to krzykaniem ulgę sprawia kałdunowi	Ojciec. Więc pogodziliście się?	Tak. Wszystkie już czekają. Proszę przebrać się w habit.	Więc, kawalerze, sądzisz, gdybym się pojawił...	Wolałbym, żebyś się ze mną osobno przywitała	Ażeby kierować statkiem na lewo, na prawo, słowem, aby robić obroty po płaszczyźnie poziomej, używam zwykłego steru o szerokim grzebieniu, przytwierdzonego do tylnego zaokrąglenia statku, a poruszanego za pomocą koła, bloków i lin. Ale mogę również kierować „Nautilusem” z dołu do góry i z góry na dół po płaszczyźnie pionowej za pomocą dwóch płaszczyzn nachylonych, przytwierdzonych zewnątrzprzytwierdzonych zewnątrz	A kto za nim pójdzie?	Ale gdzież znowu! Czarniusieńkie jak wiszące dwa pióra od kruka.	Dobrze to ale czego żeście szukali w onym Sebastianie?	Jak widzicie, panie i panowie to zwierzę żyje w wodzie, dlatego jest wyposażone w skrzela i płuca, żeby mogło oddychać, gdy wychodzi na brzeg. Na tylnych nogach ma po pięć palców, a na przednich po cztery, którymi potrafi chwytać różne przedmioty. Na!	Może będziecie wieczorem w kawiarni na Zamku? Gra muzyka. Przyjdę.	No wiem. Bo co?	Podziwiaj zatem, przyjacielu, i oglądaj, bo dla tak zdolnego klasyfikatora jest tu co do roboty.	Posłuchaj zostawiam ci jeszcze tę noc i dzień jutrzejszy	Tak, prawa i ustawy pisali mężczyźni.	Tak, tak, ale po co to wszystko?	Właśnie ojciec mówili, że w tym tygodniu dadzą na mszę, cobycoby (gw.)	A co cię obchodzi.	A któż cię to tak potraktował niegrzecznie? Masz siną pręgę na twarzy.	Ale coś pyskował przed chłopami, to nieprawda?	Bo chce.	Co pani?	Krzyknę na niego!	Na karym.	W izbie czeladnej na stole, u wieczerzy go położyli	Wierzę, bo jestem Szkotką.	A była taka?	A rodzina?	A! wszystko zapomniane tyś mój, jam służebniczka twoja.	Ależ gotów jestem wyszukać!	Biedna moja Naściu jam zawiniła, uściśnij mię...	Biorę pana pod swoją opiekę Razem będziemy chrapali. E, to sobie zachrapiemy!	Byle prędzej!	Chodźmy	Czy było ich tylu?	Czy to prawda, że jest szlachcicem?	Dowódca gwardji jego eminencji?	Dziękuję waszej miłości.	I czemu?	Jakto? pan go znasz? wielkie robiąc oczy spytała Julja.	Już ją dojadamy, bośmy przedać musieli.	Kaj strażniki?	O ile dopisze pogoda.	O!... zachowaj że pan ten drogi skarb Czy o te papiery panu chodzi?	Odbiegasz od przedmiotu.	Oleńko! Wstawaj!	Ością on mi już stoi we grdyce, ością...	Pewnie, pan pisze książki, to panu wszystko uchodzi	Plotka przerwała jej któraś.	Spostrzegłem to	Tak jest	Tak jest właśnie.	To ty chcesz buntować ludzi przeciw wielkiemu rabinowi i kahalnym, a sam ustępujesz?...	W Upicie? Jako Salomon!	Wuj Dan	Zagłoba wraz z Heleną wyszli z ukrycia.	Śpij spokojnie, zuzulo ty moja, śpij...	Żałujesz pan tych pieniędzy?
Tak. Mieszka w pawilonie, w parku, z sanitariuszem. Nie widuje go pan dlatego, że lekarze zalecili mu jak najrzadsze obcowanie z ludźmi, gdyż to pogarsza jego stan. Ale czy ja wiem, może ujrzenie pana, kolegi z dawnych lat, nie zaszkodziłoby mu. Czy lubiliście się wzajemnie?	Nie. To będzie jedyna rzecz mądra, w każdym razie. Ale ty jednak myśl o sobie, Maszko, a trochę o mnie i o Pławickich. Wiesz, że ja nie mam zwyczaju w tych rzeczach folgować, a terminy się zbliżają.	Będzie żyć Zamówiłem śmierć. Ale śmierć jest silna. Ona i największego zamówienia nie posłucha. Jak już gdzie uparła się, to bez zdobyczy, z pustymi rękami nie odejdzie. Dlatego wybierzcie kurę i o samej północy tu, pod oknem, zarżnijcie. Czy ta chora to panienka, czyli też mężatka?	Oto mi były flaczusie, paluszki lizać. To z tego byczka z czarną strzałką. Jak mi Bóg miły, weźmy go na postronek: wstyd wracać z próżnymi rękami do domu. Wróble nie jedzą aż wtedy, gdy je kto głaszcze po ogonie. Ja piję jeno wtedy, gdy mnie kto grzecznie prosi. po baskijsku: w twoje ręce, towarzyszu.! Pijcież kumie! Nie ma zakątka w moim ciele, gdzie by to winko nie wytropiło pragnienia. Całkiem je ze mnie przepędzi.	Ale dajcież mi pokój! Ja nawet nie wiem co wy sobie myślicie. Broń Boże by ojciec posłyszał!	Cóż gadać? Izdebkę na prałatówce w podwórcu mam, jako ci wiadomo, do śmierci podarowaną, a dziesięć czeskich co miesiąc mi przynosi pachołek pana burmistrzowy. To i starczy na łyżkę ciepłej strawy.	Weź więc to w podarunku Masz nie lada zdolności, nie dajże im zmarnieć u św. Ksawerego. Jest tam wielu chłopców, co gardzą czarnymi.	No! nie boję się. Stary ja, ale lepiej mi pod pięść nie włazić. I wszystkim Gradom też!... Zbyszka już przecie spróbowali.	O, po co ty to mówisz...	Wiecie, a to do was, Antoni, walą żandarmy! Już są nad stawem...	Zaczekajże... Zaraz Marianna wyniesie się z kuchni, to ty tam...	Za talent można mieć dwadzieścia złotych łańcuchów albo sześćdziesiąt pięknych krów dojnych, albo dziesięciu niewolników do roboty, albo jednego niewolnika, który potrafi czy to grać na flecie, czy malować, a może nawet leczyć. Talent to straszny majątek!...	Być może, żem mądry ale żem głuchy, to pewna... W przeciwnym bowiem razie dosłyszałbym pheeal niechybnie. Teraz już się wcale nie dziwię, że trawożercy czują się tak nieswojo... Jaka może być liczba tych rudych psów?	Usiądź i odpoczywaj, póki nie zdejmę tych rzeczy, a potem poradzę się ciebie w jednej bardzo ważnej kwestii Ten ptak jest udręką mego życia Wczoraj, kiedy ciotka usnęła, chciałam się zachować cicho jak myszka, tymczasem Polly zaczęła krzyczeć i szamotać się w klatce, więc poszłam ją wypuścić i znalazłam dużego pająka. Gdy go stamtąd wyjęłam, poleciał zaraz pod szafę z książkami. Polly poszła za nim, nachyliła się, zajrzała i krzyknęła z triumfem: „Wyjdź i przespaceruj się, mój drogi.” Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, więc Polly ze złości zaczęła wrzeszczeć, a ciotka March obudziła się i wyłajała nas obie.	A środki pieniężne na wyjazd i osiedlenie się w inném miejscu, czy macie?	Ale i nie jest twoim bełkotem... Laska! ludzie dajcież mi laskę!	Co to może być?...	Czyżbyś i ty znajdowała się w otchłani, mój aniele?	Doskonale! Ale jeżeli się panu nie uda, my będziemy w pogotowiu.	Hej, mój Boże, to ja cię małego ostatni raz widział, teraz zasie choć i po ciemku miarkuję, żeś chłop jak tur. A zaraz gotów był z kuszy dziać!... Widać, że na wojnie bywałeś.	Jednąbym rzecz doradził tylko, jeśli możliwa, żebyś waćpani przez dobrą politykę choć spróbowała zbliżyć się do córki nieboszczyka...	Już ją kochasz? Janie! Janie! nie profanuj tego słowa, lada miłostek nim nie zwać, bo na święte uczucie potem wyrazu ci nie stanie. gdy ci rozkażę, porzucisz. W żadnym innym razie nie rozkazywałbym ci nigdy	Józieczku, Jesssusss, Maryja! Jakże można tak do matki mówić!	Mącisz tylko głowę ojcu, mnie i sobie Raz zakładasz pensję, potem wahasz się, znowu masz ochotę, znowu nie masz ochoty, słowem, co godzinę	Nie bardzo i uprzedzam cię, że musisz się z nim bezwarunkowo naprzód porozumieć. Bez tego nie ma nawet o czym myśleć.	Pan Natan nie jest jeszcze Molierem; ale...	Wielki to będzie dla mej matki zaszczyt Czułaby się dumną, gdyby duma nie była grzechem.	Zaśpiewaj więc teraz, kuzynko, dla tego, który nie żartował... bo wiesz dobrze, że nieżartowałem...	Znowu tak samo? a to wy się zarzniecie	Źle się więc z tobą obszedł? groził ci?...	Czy tamten wypaplał, czy co?	A cóż pan wiesz?	A gdybym puścił cię wolno, co byś wtedy zrobił?	A jak to było z orką po tych żniwach?	A mnie to nie, żem to łoni len suszyła za stodołą?	A ty?	A! więc?	Ach, nie, nie Jacy to szczęśliwi ludzie.	Ale nieuzasadniona Niczym nieuzasadniona.	Bardzo legalnie. Ale nie oto idzie.	Chwała Bogu! zbliża się ku nam znaczna kompania jezdnych, jeżeli się tu zatrzymają, napędzą trochę grosza.	Czy dla mnie pan przynajmniej był łaskaw?	Do Wiednia! Trzeba jechać!	Gdzie ona jest?	Jak to może być?...	Jakże ci się zegarek podoba? Dobry ma gust, prawda?	Jestem tak wspaniałomyślny, że nie będę go wyzywał na pojedynek. Nie chcę pani kompromitować.	Nie mogę uwierzyć, ażebyś naprawdę był ciężko chory Skąd ci to przyszło?...	Nie! Przypatrz się, one śpią. Wszystko tak, jak było... jak było wówczas, gdym jeszcze ledwie dosięgał długości twojego ramienia.	Nie, dopiero od półtora roku. Przebywa on w Nowym Jorku niespełna dwa lata.	Nigdy ci na to nie pozwolę. To byłoby szaleństwo. Taka gęsta mgła i prawie zupełnie ciemno.	No, kiedy tak, to usiądźmy! Moje drewienko narowiste, stać nie lubi. Masz tytuń?	Panie Roux, niech pan namówi mego męża, by oszczędzał ludzi, którzy mogą mu być użyteczni. Pustka robi się dokoła nas.	Panie, pomówmy nareszcie poważnie.	Sami widzicie! Podążał tą drogą gubernator wraz ze swoim kapitanem i siedmioma żołnierzami, z których jeden poruszał się pieszo, gdyż jego koń w chwili ucieczki upadł i złamał nogę.	To dowodzi, że mu nic nie brakowało w czasie twojej nieobecności.	Wiem, mają!	Woda idzie zawsze do rzeki, stary szedł do swoich talarów.	Zdaje mi się, że zbudził mnie pies... już dawno... Lecz teraz nie szczeka. Która też może być godzina?	Śmierdziała Ale jak nie miała śmierdzieć? Przecie chyba już żadnego prawdziwego tytuniu na świecie nie ma. Ostatnią paczuszkę tytuniu posłał mi syn, niby profesor, w czterdziestym dziewiątym chyba... Nie?	A jego zbrodnia?	A masz waćpan nadzieję? spytała kasztelanowa.	A tobie już będzie osiem lat?	Absolutnie!	Ano, chodźże!	Byle mi za wcześnie nagrody nie obmyślił!	Byleś wasza książęca mość był z nas rad i z naszych pułków.	Byłem takim	Chyba waść masz deliriumdelirium (łac.)	Czyż tak?	Dlaczego nie miałbym patrzeć? Na piękną kobietę warto popatrzeć...	Dobrze, dobrze musimy zrewidować całą łódź.	Dziedzic siedzą u młynarza w izbie ode drogi, a konie stoją w podwórzu.	Gdzie ciocia?	Jakim sposobem?	Jakto, picia?	Jaką linię radzisz mi pan zbadać?	Jednakże słońce...	Jesteśmy zamknięci?	Kto rządził dotychczas?	Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej, a dziś pana Wołodyjowskiego.	Lubi pani ciepło	Mam tam syna w Katerinosławiu.	Marta...	Matko najśliczniejsza... wie wszystko...	Może mi pani pozwoli jaką pobożną książkę...	Mówi po łacinie	Nie mam.	Nikt! nikt! nie pytaj! nie chcę uszu twoich walać opowiadaniem	No nie... Dobrze: odnalazłem ojca.	O tak. Lubią go wszyscy.	Pan mnie zna?	Pewność ręki?... Przede wszystkim trafne cięcia.	Pogrzebta no, chłopaki, może najdzieta tam jeszcze jakie portki!...	Precz!	Proszę pani, każdy głupieje podobno z miłości.	Wcale tak nie pomyślałem.	Za rok takich nudów oddałbym życie.	Zabawa mówił nieustraszony Kunicki	Śledztwo? Jakie śledztwo?
Owo trzęsienie ziemi, to nie żadna nowość miasto Lima w Ameryce uległo w zeszłym roku takiemuż wstrząśnieniu; te same przyczyny, ten sam skutek; niezawodnie musi się ciągnąć żyła siarki pod ziemią od Limy do Lizbony.	I tego, tego osiadła forma życiowa parzydełkowców, morskich jamochłonów; przytwierdzone do jednego miejsca polipy bezustannie poruszają długimi parzydełkami i chwytają nimi drobne żyjątka, które pochłaniają. zaczajony na przepływające drobne stworzonka morskie, tak on czatował, krwawy i niesyty, na myśli, krążące wokół niego jak komary dokoła płonącej świecy, by potem, obojętny i sflaczały, odrzucić całego człowieka jak niepotrzebny dodatek. I im się zdawało, że są w tym jakieś wyższe wartości, mogące usprawiedliwić zwykłą, ordynarną zbrodnię! A może mieli rację? Może to tylko punkt widzenia zmieniał się? Ale co zostawało stałym w tym wszystkim? Dlaczego musieli razem dopiero?... Bo sami dla siebie pozostawali zawsze dwiema pustkami, których nic zapełnić nie mogło. Ten cynizm, włóczony w największe napięcie uczuć potęgował złowrogi urok płciowej rzeczywistości aż do niemożności wytrzymania. „Ale czemu na dnie musiało być to właśnie. Może tylko u takich typów jak on, które poza tym już nie mają więcej nic, dla których to, jak dla kobiet, jest jedyną treścią życia. Czemu musiała być ta przeklęta druga strona z genitaliami, ustami, nogami, z całym tym aparatem brudnych (nawet u najczystszych ludzi) cielesnych wyrostków, ochłapów, bebechów, czemu nie można zdobyć tego poza życiem, tym właśnie wstrętnym życiem, o którym mówią prostytutki, znawcy ludzkiego świństwa, bubki na dancingach i naturalistyczni aktorzy i wszyscy artyści, czyż nie byli tylko pewnym gatunkiem życiowych kastratów o »zastępczych czynnościach«, czyż oni właśnie nie brali wszystkiego przez gumowe rękawiczki, metafizyczne prezerwatywy, a nawet żelazne zbroje z materacami, którymi oddzielali się w sposób konieczny od rzeczywistości? Tak: możliwe, że to ja właśnie z nią, ten kontemplacyjny improduktyw, a nie artysta (o kobietach w ogóle nie myślę: istnieje tylko jedna ONA, która coś rozumie) wysysam najistotniejszą esencję bezpośredniego przeżywania”.	Krzyś a wiesz ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w bitwie! Słyszysz, gazda! Kule nam koło uszu gwizdały jak najprawdziwszym żołnierzom. Słyszałeś, jak gwizdały?	Musi się zgodzić, ale co mnie to będzie kosztowało! A potem znowu ta cała historia.	A ja się spodziewam, że ciotka March nie będzie gderać. Do twarzy ci z tymi włosami, wyglądasz jak chłopiec, i bardzo ci ładnie	Ale zdaje mi się, że bardzo czysto mówią po francusku	Gryjut, według mnie za ostry. Cieszę się, że przynajmniej ojcu smakował. A z napojów, czym mogę wam służyć? Kumysu nawet nie proponuję, bo pewno nie będziecie chcieli...	Przyznaję że para niejako wygnała uczucie wdzięczności z serca marynarzy. Ale, kapitanie, zdaje się, żeś szczególniej studiował to morze; czy więc nie mógłbyś mnie objaśnić, skąd powstała jego nazwa?	Da Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki on ci przyjaciel, że we wszystkim możesz się na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...	Proszę siadać i zaczekać łaskawie. To już kawaler dorosły! Mój Boże, jak ten czas leci! A niedawno jeszcze ot takim chłopaczkiem był!... No, to jakże, z takiej okazji na pewno jaśnie pan raczy przyjąć, tylko nie wiem czy teraz, bo właśnie jedzie na audiencję do Zamku, do samego generał-gubernatora!	Uspokój się przyjacielu, uspokój się Nie unoś się przedwcześnie. Jeszcze przecież nie jesteśmy na rożnie.	Ależ nie... ona jest bardzo chora Mój mąż to istny bawół, inaczej dobierałby lepiej wyrazów. Powiedz mi, czy ona się wyliże?	Daruje pan, ale to już mnie nie obchodzi.	Domyślałem się, że taki będzie koniec!	Jakto? chybaby zaszło coś niespodziewanego. Miałem wczoraj depeszę i posłałem wiadomość panu Pławickiemu, w tej myśli, że pani ucieszy się z nowiny.	Nie wolno ci tego uczynić, Gösto! Teraz, mając żonę i dziecko, musisz stać się rozsądnym człowiekiem!	O! jużeście się z tego nawracania pogan i przerabiania ich na chrześcijan powinni byli uleczyć, bracie Bernardzie. Bić ich i rzezać! nie ma innej rady.	Prawo stowarzyszenia się myśli (associatio dearum) opierano na ich współtrwaniu (coexistentia), pokrewieństwie (affinitas), zawisłości (causalitas).	Uwziąłeś się na damy dworskie, przyjacielu, Sancho i bardziej mi dokuczasz niż aptekarz z Toledo. To niesprawiedliwie z twojej strony.	Więc czemu tego nie robisz? Ciągle tylko gadasz! Po prostu się boisz!	Żądam więc, aby śledztwo rozpoczęło się jak najprędzej, ja zaś dostarczę Wysokiej Izbie wszystkie dowody do tego potrzebne.	Będę się pilnował	Dziękuję. Racz pan usiąść. Zdaniem pańskiem, jak myślę, ta pora dnia nie nadaje się wcale do ubierania, ale wczoraj wróciłem późno.	Jedźmy tam, panie bracie, może co wybierzemy, a mamy wózek próżny pana Załęskiego, toby było gdzie wziąć.	Poczekaj, nie spiesz się.	Stul pysk! odezwały się z różnych stron rozjątrzone głosy, drżące z chłodu.	Twoja miłość dla niej obudziła się, gdyś jej podnosił chusteczkę: otóż pozwalam, abyś mi podniósł podwiązkę.	Widzisz pan, już matka przez nią mówi	Znają się właściwie bardzo niewiele.	Nie, panie Janie: ja siebie znam. Ja nie jestem taki jak inni. Ja może znajda, ja może chamski syn, a moja żona i moja córka Ja nie będę rozbijał jak inni. Już ja wolę sobie trochę wyjść na powietrze.	I z tym wszystkim on ma dobre strony pamięta o przyjaciołach, pierwszym jego postępkiem było wziąć na pierwszego dependenta Godeschala, brata Mariety.	Jaja mędrsze od kury... ja bym ino chciała, coby pana Pawełka tak za nogawice szarpało, jak mnie wczoraj zapaskę chciało urwać. A w nocy... myślałam, że ranka nie dożyję.	Może też dlatego panna przyjęła go, a przynajmniej nie odrzuciła. Więc stary zebrał manatki po dwu swoich żonach i przyjechał na wieś do hrabiny... do ciotki panny Izabeli, u której mieszkała wraz z ojcem...	Nie wiem. Obym tak nie wiedziała, co to jest ból. Może Nochema Gisia będzie wiedziała. Co to za zbiegowisko, kochanie?	Ba! Żebym to wiedział, że ona od ran!	Cóż na to sahiba?	Masz ty tą klatkę, którą dała ci Sara wówczas, kiedyśmy witali jego świątobliwość?	Muszę teraz o tym mówić...	Nie teraz. Może za miesiąc będę miał dwa dni urlopu. Czego chcesz? Chcesz pracować z nami jako inteligent?	Och, Sid, przestań, nie szarp mnie...	To prawda Autorzy to kapryśna zgraja. Nigdy nie można przewidzieć, co im wpadnie do głowy. Ania może skopiować którąś z nas.	Więc pan przypuszcza... że lud, który pan osadził na rolach, mógłby wygnać pannę Martę?...	Lepsze dolary i centy Ale o tym nie myśleliśmy wcale, jakeśmy obracali kołowrót na Miss Jim Buck, kiedy to z Fort Macon prano pociskami armatnimi w naszą rufę, a na dobitkę szarpała nami wściekła wichura. Gdzieżeś bywał wtedy, Disko?	Nie, swój majątek. Jest to znakomity człowiek. O każdej godzinie wie, ile posiada, prawie do centyma. Jest on majętny. Jeden cyrkuł New Yorku jest zbudowany na jego gruntach. Przed kwadransem miał milion sześćset dwadzieścia pięć tysięcy, trzysta sześćdziesiąt siedem dollarów i pół; w tej chwili ma tylko milion sześćset dwadzieścia pięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt siedem dolarów i ćwierć.	Jest Wilhelm Müller, przyjechał umyślnie z Berlina po cichu przed ojcem. Jest Oskar baron Meyer, jest Martin, znasz go? wesołe francuskie bydlę. Jest kilku jeszcze naszych z Łodzi i Berlina. No i jest część niespodzianek...	A na zatratę Niemcom!	Co pani powiada?!	Co też pan mówi!... Madzia od babki dostała trzy, nie cztery tysiące rubli, a dzisiaj nie ma z tego i połowy...	Czy teraz istnieje jeszcze jakiś książę des Laumes?	Drugim jest oczywiście jego bratanica.	I pan mówi, że on tam mieszka sam jeden?	Jeśliś nie zebrał dotąd nawet na cały płaszcz, zasługi twe nie muszą być znakomite.	Moja droga! Moja miła! Moja jedyna! Przedstaw mię jej, gdy tu wejdzie! Powiedz: oto jest brat mój, wzór wszystkich przymiotów i doskonałości, chłopak poczciwy...	N-nie A ty?	Niby pod jakim względem? Co cię tak dziwi?	Nie jest wolą mojego ojca, ażeby nomarchowie rządzili samowolnie w swoich stolicach, a etiopskietiopski namiestnik	Nie trać pani do niego zbyt wcześnie serca. Posłowie nasi donoszą, że lud izraelski zaczyna pragnąć króla. Zanim więc dziecko urośnie, żądania ich dojrzeją, a wtedy... my im damy władcę i zaprawdę pięknej krwi!...	Oczywiście, że tak, przecież nie jestem niemądra	Pójdźmy i my wszyscy na spoczynek; kto wie, czy następnej nocy będziemy spali!	Sst, sst... Czy nie mógłbym czego tu zrobić? Jesteśmy trzej starzy przyjaciele... W tym życiu nie pozyskamy nowych...	Tajemnicza! Jak to? Ja jestem tajemnicza, doprawdy?	Tak, moje niemowlę prasy. Będziesz mnie bawił, będziesz mi wypędzał muchy z nosa. Przyjaciel nieszczęśliwego ma prawo być przyjacielem potentata. Dam ci też... cy... gar... ha.. wań...	Tedy oni mogą pójść zbrojno na KiejdanyKiejdany (lit. Kėdainiai)	Tego nie wiem ale tak myślę, że byle tylko był dobry człowiek, to każdemu pomoże.	Ten człowiek sam podniósł rękę na siebie.	Widziałam zdala że was tu ten stary zabawiał. Nie przystało wam, tak z mężczyznami obcować, bo są wszyscy, i starzy nawet, zwodnicy złośliwi... Czemuście go nie odprawili?	Włochy zachowają ścisłą neutralność To jest...	A pańskie recenzje?	Ba! To nie takie proste.	Chętnie.	Czy to prawda, panie Gray?	Czyś go widział?	Dobrze skombinowane?	Dokąd idziesz?	Doskonale. Dyrektor Franciszek Murek i doktór praw. Czego więcej trzeba? Praca dla naszego ukochanego ludu? Nie?... Pod takim szyldem można działać bezpiecznie.	Gösto! Życie takie nie odpowiada zdolnościom twoim. Dam ci Ekeby!	Jeżeli go więc złapią, to niech go pan zostawi w więzieniu, choć jak słyszałam więzienia są przepełnione.	Kobieta demoniczna	Kto?	Kto?!	Lewin dopiero otworzył środkową szufladę. Została jeszcze dziura pod posadzką, noga od fotela i zakitowana cegła w murze.	Musiałeś wykraść Sperlingowi żonę przecież to ona cię uczyła.	Naprawdę?	Od dziesięciu lat, pięć stażu, to razem piętnaście.	Owszem, byłam.	Panie, przyszedł Antemios ze śpiewakami i pyta, czy go zechcesz słuchać dzisiaj?	Pewnie, uhonorują go workiem.	Rety... wrzasnął Krystek.	Sprząta pan sam?	Sza!	Są dwie Zostawiam pani pięć tysięcy rubli do połowy lipca i... mogę dostarczyć jeszcze cztery tysiące rubli, ale...	Tak, widziałam! Dużo mówiłeś dzisiaj z Sämundem.	Tak, znalazłam!	To daremne	To dobrze.	Trzy lata. Kułakkułak (z ros. кулак: pięść)	W najmniejszym stopniu nie chcę! Ta jej właśnie prostota, naturalność...	Więc nie potrzebuję panu tłumaczyć, o jaką posługę chodzi?	Wrony krzyknęły...	Zapewne, zapewne! ale Kazio mógłby osiąść w swym majątku. Długów nie miał i Marek odstąpiłby mu z dzierżawy.
Przepraszam Może istnieć jeszcze i druga ewentualność, mianowicie ta, że na dnie mego projektu ukryte jest jakieś oszustwo?... O, niech pan mi pozwoli dokończyć, panie ministrze. Wiem dobrze, że wyklucza tę ewentualność pańskie przeświadczenie o mojej uczciwości, lecz tu wchodzi w grę z jednej strony interes polskiego świata gospodarczego, a z drugiej interes państwa. W danej chwili my tylko reprezentujemy te obie strony. Pan z urzędu, a ja z osobistego zainteresowania. Dlatego kwestia osób i zaufania do nich nie jest tu wystarczająca, ale przecie nie kto inny, jak właśnie rząd będzie miał nieustanną kontrolę nad całym przedsięwzięciem.	Czemużby nie? Więc sądził pan, że mnie pan zna definitywnie, ponieważ mnie pan widział jako pastora i jako Massibana? Niestety! Skoro się obrało pozycję społeczną, którą zajmuję, trzeba korzystać ze swych drobnych zdolności. Gdyby Lupin nie mógł w miarę potrzeby być pastorem i członkiem Akademii Inskrypcji i Literatury Pięknej, ciężko byłoby być Lupinem. Otóż prawdziwy Lupin jest tu, panie Beautrelet! Niech mu się pan dobrze przypatrzy.	I nie trzeba. Chcesz dobrej rady posłuchać, szczerej rady, to  posłuchasz i nie będziesz wdawać się z nim w gawędy. To i przestanie cię nachodzić. Nie zechcesz, to już na to nic nie poradzę.	E! e! Motruno kochanie! coś ty mi się nie poprawiasz, nic z ciebie nie będzie! Jaka z ciebie gospodyni drzémać pod piecem. I wieczerzy nie jadła, i obiadu gotować nie myśli. Ja za ciebie wszystkiego zrobić nie mogę; rusz się i sama!	Komissja? pokopała, poorała, popsuła co mogła, a nie znalazłszy nic, pojechała zkąd przybyła, mówił Aron... Najedli się, napili, nabrali co wlazło... a czego nie wzięli, zostawili jejmości... Ona tam z Będziewiczem i rotmistrzem króluje.	A któż ci powiedział, że teraz nie patrzę wysoko?	Ach, Paulino, twoje proroctwo sprawdziło się. Fedora mnie zabija, chcę umrzeć, życie jest mi nie do zniesienia.	I nie przykrzy się waszmości siedzieć na takim bezludziu?	To pomyłka Mogę zapewnić pana, że nie ma w tym źdźbła prawdy.	Więc jeszcze kiedyś zrozumiesz, że zaręczyny nie obowiązują do miłości, ani miłość do zaręczyn.	Bo widzi pani gdyby to chodziło o mnie, mogłaby pani być pewna, że ugrzęznę gdzieś po drodze z racji odkrycia jakiejś wyjątkowo tentującej knajpy. Natomiast on nie hołduje Bachusowi. A trzeba pani wiedzieć, że oprócz Bachusa tylko Wenus rządzi światem. No, dodajmy jeszcze do tego Merkurego. Więc niechże pani sama osądzi, któremu z nich dwojga, Merkuremu czy Wenerze, mamy zawdzięczać płochą eskapadkę naszego przyjaciela.	Jeszcze jedną. Być może, że na biegunie południowym istnieje morze całkiem zamarzłe; w takim razie nie będziemy mogli wydobyć się na powierzchnię.	Nie omylę się, duszko. Bo to ja kiedy inaczej w myślach ciebie nazywałam? Ale przyuczyłam się już.	To znaczy, Mercedes, że jesteś tak nieugięta i tak okrutna wobec mnie tylko dlatego, że czekasz tu na kogoś, kto właśnie taki nosi strój. A może ten, na którego czekasz, okazał się niestałym; a nawet jeśli byłoby inaczej, to przecież morze jest kapryśne wobec żeglarzy.	Ale Kubuś nie spał poza domem, przynajmniej nie tej nocy, jestem tego pewny.	Chwilkę cierpliwości! Nie zmusisz dębu, by wyrósł w rok jeden... a przecie Stara Anglia więcej sobie lat liczy, niżby ich mieć mogło dwadzieścia pokoleń dębów. Usiądźmy znowu i podumajmy trochę. Co do mnie, to nie potrafię objąć myślą więcej jak jedno stulecie naraz.	Franciszko, nie słyszałaś tego dzwonienia od którego o mało głowa mi nie pękła?	A mego nie wypijesz?	A może nie zabił	Chyba nie; siedzi chmurny za stołem i parę bezbez (tu gw.)	Król? a w Krakowie ani znać jej nie chciał!	Nie Kocha ją.	Nie nasza głowa	No, jakimże! Tym o Turskim. To jest śmieszne. Turski nie żyje.	O pokoju? Nic nie wiem. Zkądże ta wiadomość?	Prawda, posłać po niego! Musi przyjść! Bez niego nie można!	Skończ panna rozdział i nie bądź zuchwała.	Szczególniej dla tych, którzy dawno chleba nie jedli	Tam jest zakonotowana cała parantela śp. mojego męża; było to kiedyś coś, było ale od króla Jana nie ma już na co patrzeć. Upadliśmy, panie skarbnikowiczu, bardzo upadli!	To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!	Świetnie. Nie ma pan pojęcia, jak dalece ci wielcy ludzie nie znoszą małych rozczarowań.	Ale nie jesteś głodny?	Ale to ona sama Niema wątpliwości! Posądziłam biedną Żalińskę, że się jej to przywidziało.	Źle wróżą jakby to na granicy silniejszych a bliższych Ślązkich nie było... co już Niemcami są i siłę mają a rozum nasz...	Ale z tą aktorką nie zerwał	Chory na serce?... On naprawdę chory?... Ależ ja o tym nie wiedziałam...	Nie wspominaj mi o tej Żydówce Wszak chyba wiesz, co zrobiła z moim synem?	Postanowiliśmy to już sto lat temu! King będzie wam zawracał głowę, nie my!	Waść całemu towarzystwu uwłaczasz, którego nie jesteś godzien.	Widzicie... A i cóż to rodzice nie mogli odesłać kuniamy, nie żeby zaś piechotą rypać tyli świat? Przecie od nas do Pyrzogłowów będzie pewnie osiem mil z ogunem. Cóż ta za rodzic, i taki musi być bez honoru, żeby zaś...	Mamo, uśmiechnął się młody człowiek, zdaje mi się że się nieco uprzedzasz? Ja go znalazłem pełnym najpiękniejszych uczuć.	Wnosząc z twarzy zdaje się, że choroba z każdym dniem się staje groźniejszą. Pomimo starań lekarzy, wychudł strasznie, gorączka go trawi. Paré powiada przed temi, którym ufa, iż w tym wieku w jakim król jest, choroba groźniejsza niż w starości.	Ty jesteś na mojej odpowiedzialności... ty... Nie będę miał na tym świecie spokojnego snu, jeżeli...	Ale owszem, owszem, tylko pozwól niech się na	Ehm... panie hrabio, zastanowiłem się i stanowczo dziękuję panu za uprzejmość. Chętnie przyjmę miejsce w pańskim powozie, miejsce w oknie pałacu Rospolich, ale rezygnuję z miejsca w oknie na placu del Popolo.	Jeżeli tak jest no, to stary król przecież dowie się o tem, i temprędzej zechce pozbyć Włoszki. To na moje koło woda!	MyszkowskiMyszkowski Zygmunt (1562–1615) ciągnął smętnie jezuita, kaznodzieja, zajmował się nawracaniem wyznawców prawosławia na katolicyzm; sprawował liczne funkcje kościelne; autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza (uznanie Matki Boskiej za Królową Polski 1.04.1656 r.). z nimi... Pono już i do Mejerin trafili...	Bardzo mu z tym do twarzy, jak mi się zdaje.	Już odjechała! A pani tutaj burzę przebyła? Czy się godziło? Zmoknąć, zziębnnąć i po co?	Pan de Sérisy zamieszka tedy w Presles, skoro umeblowano i odrestaurowano pałac? Czy to prawda, że już tam wpakowano dwieście tysięcy franków?	A ba, nudziłabym się	A pan Firlej jeszcze gorszy przymknął oczy, jakby nierad widział, co się dzieje.	Czy zechcesz na mnie polegać? Jeśli chcesz, jutro już będziemy mieli w rękach list Bergeraka.	Powinienbyś się zgodzić, żebym ci urządził skrzydło w Guermantes	Dam wam, co chcecie, kumie, ale mi powiedzcie, co wiecie o nim i gdzie jest.	No, to dasz pan pokwitowanie na całą sumę, kiedy już dostaniesz pozostałe czterdzieści tysięcy. Pomiędzy ludźmi uczciwymi niepotrzebne są takie środki ostrożności.	Słowo honoru daję, ale pan mnie obraża...	Więc i ja będę szczęśliwa, tak jak tylko potrafię.	A jutro będzie tak samo? Prawda?	Bóg zapłać za dobre słowa, ale co krzywda, to krzywda!	Chcę zobaczyć oskarżonych o napad na mój dom	Co?... chcesz otworzyć dom?	Jak wszyscy to przecież i ty z nami.	Kto?... kogo?...	Pamiętaj wrócić do pałacu przed świtem; będę czekała na ciebie.	Panie! Ty umiesz czytać w ludzkich sercach, ty dobrze czytałeś w moim! Ty sądź, ty rozstrzygaj!	Prócz tego na podstawie rozporządzenia z dnia dwudziestego pierwszego listopada roku tysiąc osiemset siedemdziesiątego dziewiątego, przy transportowaniu aresztantów pociągami należy zachowywać przepisy następujące:	Tak.	Umarła. Przed czterema laty... na gruźlicę.	Winszuję. Ja bym na pana miejscu wolała być szukaną niż szukać.	A Goethe?...	A to jakim sposobem?	Chorągiew wzięta!... Trupa moc!	Czy jest?	Cóż ojcu powiem?...	Cóż to za gryzmoły?	Dokąd pan zmierza?	Dziękuję.	Ja? A to dlaczego?	Kiedy?	Kiedy?	Niestety!	No, prawda, jacy obrzydliwi? Jak zbóje!	Oto jest relacja wojewody witebskiego	Pamiętam	Pani napisze do nich?	Pewnie zagraniczna!	Rivus ziemia, mensa marynarz	Tego tylko potrzeba a teraz powróćmy do mego projektu.	To jego ojciec, Matiasz Kulis	To potrzebaby je zabrać do dworu.	Uwięziony?... Athos?... za co?	W lamusielamus (z niem.) szepnęła panna Nowowiejska.	Wiesz o Juljanie?	Wojownik musi być śmiały. Oto widzi pani, jaki jestem śmiały.	Z niepokojem... o tym spotkaniu?! Coś takiego! Chybaś zwariował, mój drogi!	Za tydzień wyjeżdżamy razem.	Zapomniałam o papierosach	Zatrzymaj karawanę.	Święty Jakub ma być zburzony?
Tak, pani ale to zupełnie tak, jak gdybym chciała gwiazdę zdjąć z nieba, albo na szumie lasu do raju zaleciéć, albo zamienić się sama w kwiatek biały. Wszak wszystko to jest niemożebne, nieprawdaż, pani najdroższa? Otóż tak samo i to, co czuję, musi zostać nazawsze w mojém sercu, niepowiedziane, nieokazane nikomu, jak gwiazda zostanie na niebie.	A jakże! A o mnie czy panna Seweryna pani opowiadała?	I pani Michelet dostała się tu tak łatwo?	Czemu przegrany? od początku do końca trzymam się tegoż samego założenia Chcę, aby ludzie żyli na chwałę Bożą i na pożytek bliźnim swoim a jak się miłość jednostkowa ma do tych wszystkich moich wymagań? to mnie bardzo mało obchodzi. Widziałem, że najlepszym na przeszkodzie staje. niechże i tak będzie ale, daruj mi śliczna Augusto, olbrzymom, Prometeuszom nie wykroję z niego promiennej nad czoło aureoli.	A jednak pani surowo sądzi innych.	Albo oni mają czas, jaśnie pani? Starszy ciągle w domu potrzebny...	Czegóż się pani dręczysz jakimże ją sposobem uspokoić mogę... Owszem, pozwól niech Cosel przyjedzie, odniesiesz tryumf nad nią.	Przypuśćmy! Po zerwaniu jest jeszcze jakaś rada, świat nic nie wie; ale z człowiekiem mniej lub więcej sławnym, publiczność przejrzała wszystko. Ot, właśnie... jaki przykład ma pani tu, przed oczami! Siedzi pani tuż obok hrabiny de Vandenesse, która omal nie popełniła ostatnich szaleństw dla człowieka dawniejszego niż Lousteau, dla NatanaNatan	A czy wiesz waść, że to okrutnie niebezpieczna wyprawa? Tu już lud tak wzburzony, że osiedzieć się trudno. Gdyby nie bliskość koronnego wojska, czerń rzuciłaby się na nas. A cóż dopiero tam! Leziesz jakoby smokowi w gardło.	Bardzo dziękuję pani. Nie będę pił.	Na zawsze. Dziś jesteś mi druhem; jutro cieniem tylko będziesz dla mnie, a nawet przestaniesz istnieć zupełnie. Świat to grób, nic więcej.	Co się mnie tyczy, nie mam do was nienawiści, bowiem, jak to Bóg nakazuje, miłuję wszystkich ludzi.	No to przyjdź na róg mnie wykupić. Jestem winna za kawę i nie mam ani grosza.	Tak stary, że widzisz waćpan i to, czego nie ma.	Śmiech, jak mi Bóg miły, żeby do serca tak brać konfuzję! Nie tobie, łasico utrapiona, ale Kmicicowi, któren za mistrza nad mistrze uchodził, Wołodyjowski to samo uczynił	Allach Kerim! O, jak to dobrze, że babu był w pobliżu! Czy bardzo się zamoczyłeś?	Ależ to zwycięstwo, zwycięstwo zupełne	Czterdzieści groszy dziennie! Dla dwóch osób! Ależ to nędza!	Jak to! więc i wy pracujecie, wy, najnędzniejsze, najwięcej upośledzone od natury stworzenia, wy, kaleki, ślepce i bez nóg?...	Nic innego, tylko źle trawić musisz trzeba ci się kogoś poradzić, na to są doskonałe pastylki, a tymczasem spróbój się napić wina.	To właśnie jest węzłem pomiędzy nami Jesteśmy już u kresu pielgrzymki.	Wolę to, bo nie będzie krwi Każ niewolnikowi podać mi krater do ust. Chcę pić, a rozlewam wino, bo mi ręka lata ze starości...	Ze mną to nie z Ordyńskim dajmy sobie pokój, znamy się dosyć.	To, co pan zrobił, to szaleństwo, a opieka, której mi pan udzielił, jest raczej zniewagą.	W mieście, to tam pannów nigdy nie zbraknie	Nie dlatego abym przywiązywała do tego wagę albo wierzyła w te żarty; ale, jeżeli czujesz coś dla mnie, zdaje mi się, że zbytecznym jest powiadamiać osoby trzecie, iż uczucie twoje podlega kaprysom.	No, proszę cię, tylko mi jutro tak wyglądaj, a przekonasz się, że w sercu Kazia odnowią się zabliźnione rany... Choć szkoda, żeś go wtedy odrzuciła!... Mielibyście dziś ze sto albo sto pięćdziesiąt tysięcy rubli więcej... Wyobrażam sobie, że ten biedny chłopak z rozpaczy musiał bardzo wydawać pieniądze. Ale, ale... czy prawda, że chcecie jechać z ojcem do Paryża?...	Ach, jakoż nie mam nosić? Mnie na chrzcie świętym dano FloraFlora (mit. rzym.)	Gorzej dla mnie, bo dla mnie się pan zmienił.	Skoro nie może być inaczej, to jedź wasza książęca mość choć wolałbym, żebyś został, bo nie wiadomo, co się stać może.	To wcale nie może być nie może.	Nie, tylko tak mi komiczną wydawała się myśl połknięcia lampy.	Czy cała twoja klasa była dzisiaj w kościele?	Pocałowałeś mnie, Tomku?	Rozumiem. Czy zaraz wyruszamy, mistrzu?	O co panu chodzi, panie hrabio?... Żaden adwokat nie podbije panu ceny domu... Od tego ja jezdem... Desz pan hrabia dwadzieścia rubli na koszta i jeden procent od każdego tysiąca nad sześćdziesiąt tysięcy...	Właściwie nie. Nie; oni mówili o tobie; ale ja tego nie wiedziałam.	Ale przed wynalezieniem balonów, jeżeli pominiemy wymagające wysiłku podskoki oraz nierówności gruntu, człowiek nie mógł swobodnie poruszać się w kierunku pionowym.	Co pan mówi?	Mówią, że pan de Buckingham jest we Francji	Nie, zbyt mało ją znałem w Mediolanie, a powiadają, że wy, podróżnicy angielscy, podlegacie nieco utracie pamięci, skoro przebędziecie z powrotem La Manche.	Unia jest wprawdzie zawartą ale Litwa nie jest nią zaspokojoną. Oderwano nam należne ziemie... W przymierzu z Polską chcemy trwać, ale jej podlegać i przez nią pochłonięci być nie powinniśmy.	Wstrętu nie mam do pana, boś mi najzupełniéj obojętny	Z szyderstwem, kuzynie, nie ma rozprawy! przodkowie jego i hrabiego; tylko że hrabia zapierał się ich. Czyżby istniała w nim jaka przymieszka krwi?...	Na wszystko zdobyć się trzeba. Nie sądź tylko, że nie zaparzamy herbaty. Mamy wprawdzie posrebrzane łyżeczki...	A przynajmniej innych poglądów	Ale ona ma nogi! Wiesz co, Chaval, wystarczyłoby dla dwu!	Chyba... że oskarżenie swe odwołasz...	Co prezes mówi?!	Czyste wariactwo! Przypomnij sobie, jak nieliczne i kiepskie są studnie w piaszczyskach. Nawet tysiąc ludzi nękanych pragnieniem nie doszłoby tutaj.	Kto pan?	Miły mi dom dziada mego, Saula i miłe mi twarze wszystkich braci i krewnych moich... Ale ja bym chciał za ten las polecieć, ażeby wszystko widzieć i wszystko wiedzieć, i bardzo mądrym stać się, a potem tu powrócić i wszystkim tym, co w ciemnicy siedzą i w kajdanach chodzą, powiedzieć, jak oni mają zrobić, żeby z ciemnicy wyjść i kajdany swoje z siebie otrząsnąć.	Nie chcę!...	Nie możemy biec jesteśmy strasznie zmęczeni! Och Tom, przez litość, przestań krzyczeć!	Nie przeszkadzaj dyrektor. Niech czekają... Dycha, oczko... sypać!	Nie.	Niewiele jest już do powiedzenia. Zamknąłem wszystkie zmysły, aby mi pozór świata zewnętrznego nie przeszkadzał, i zapragnąłem znaleźć się tutaj. Gdym oczy otworzył, zobaczyłem drut przyrządu twego przed sobą: przeciąłem go.	Przez prostą ciekawość rad bym się dowiedzieć, co by pan powiedział, gdybym za cenę wtajemniczenia najpotulniejszego i podpisania cudackiej umowy, pannę Ewarystę zażądał dla siebie?	Sam o nie pytaj Lelli Maryi, ona ci odpowie, ona ci je lepiej, niż ja, da poznać.	Zwraca, ale dlaczego? Jakimi motywami się kieruje?	„I moi rodzice myślą, że mi dali wychowanie”	A będzie, paniczu, z pół godziny.	A gdzież?	A ile kosztuje bilet?	A tu.	Ach, co ja bym dała, żebym się mogła zakochać, co ja bym dała.	Ależ bynajmniej, panie prezesie zmieszać się, stracić pewność siebie. minister.	Ależ dziennikarzem dobrze pracującym i, co za tym idzie, dobrze płatnym!	Bagatela! Dmą mi wprost na twarz dwie skwaśniałe piwnice i jeszcze się będzie pytała, skąd wiem...	Braciszku, trochę jesteś niezgrabny i z wyraźnym niezadowoleniem patrzył mi w oczy	Choroby organicznej w żadnym organie nigdzie, a we wszystkich osłabienie, brak siły żywotnej; roztworzenie górę bierze nad tworzeniem, oto cała rzecz.	Ciekawam, czego?	Co do opinii...	Cóż będzie z towarzystwem?	Daj mi lubczyku! Dam, co chcesz!	Diabeł	Dobrze; przepraszam panią	Ilu ich jest?	Jeno co?	Kali do nich powrócić.	Kto?...	Kur nebus, vaikeli! Jei tikrai mokysies per trejus metus, tad jau pilnas derektorius būsi.	Możesz, wasza książęca mość.	Niech żyje nasz król! Nasz hetman nad hetmany!	Nieszczęśliwym więźniem	No, chłopcy, trza go wiązać!	No, jużci jakbym leżał pod gankiem...	No, no, uspokój się, bo już widzę jej adwokata	Polka.	Pracować?... Teraz!... Co za pomysł?!	Trzatrza (gw.)	U nas przed klasztorem był szeroki chodnik kamienny. Zostawiłem na nim ślady moich stóp... chodząc tam i na powrót... z tym oto...	W Kominach na przykład	We Warsiawie siedzi od wczoraj, po dzieci pojechała do szpitala, ma dwoje przywieźć na odchowanie, niby z tych podrzutków...	Wont, cholero!!!	Wreszcie, Stefanie, aniele mój, jestem twoją na całe życie!	Wszyscy jednacy Każdy z was zapiera się, śmieje się z jej brzydoty, spluwa, a gdy mu tylko ta krowa wpakuje się do łóżka... jazda! Zapomina o wszystkiem. Samcy!	Z przyjacielem, mości odźwierny!	Zalizali (daw.) zakrzyknął król.	„A światłość wiekuista niechaj mu świeci!”
Panie hrabio, to nic więcej, tylko fatalność, jestem tego pewien. Najpierw kupiłeś pan dom, akurat w Auteuil, akurat ten dom, gdzie popełniłem morderstwo; schodzisz pan do ogrodu właśnie po tych schodach, po których on schodził; stajesz pan właśnie w miejscu, gdzie dostał śmiertelny cios; dwa kroki dalej, pod platanem, był grób, w którym pochował dziecko... To wszystko nie jest dziełem przypadku, o nie! Bo w takim razie przypadek zbyt przypominałby Opatrzność.	Pozostaw mi to, Jane. Otóż mówiłem ci, Dawidzie, że młodość wymaga życia czynnego, nie zaś mazgajstwa i próżniactwa! Zwłaszcza dla chłopca o takim jak ty usposobieniu największym dobrodziejstwem jest skierowanie go na drogę pracy, wykorzenienie w nim zgubnych skłonności.	StarośćPosłuchaj, mój ojciec jest stary i chory. Gdy się budzi, ma palce sklejone. W końcu wstaje z trudem, nie jest się w stanie ubrać, nie potrafi zapinać guzików, rozporek ma wiecznie otwarty. Przypuszczam, że świat zewnętrzny rysuje mu się jak przez gęstą mgłę, że świat wewnętrzny jest mglisty, zaspany, leniwy już, czy ja wiem, może całkiem nieruchomy. Mimo to ma odruchy, tak, tylko odruchy, do świata. Te odruchy są całkiem dostrzegalne, tymi odruchami pisze swoje szirim. Czołga się do klozetu. Drży cały. Ma szusy w bok, szusy w tył. I najgorsze, gdy krzyczy: „Więdną mi łydki. Więdną! I on sam, potężny, więdnie mi, biada mi, o biada”. Ale tego nie pisze w swoich szirim. Dostrzega tylko przez szpary w swoim zaspaniu. Tak, to jest mój ojciec. Ja nigdy...	Nie potrafię powiedzieć... Nie wiem, lecz on jest tutaj, przysięgam panu. Jestem tego tak pewien, jak gdybym go widział, jak gdybym go dotykał. On jest tu.	Tak jest, Clewer. Uczę go francuskiego. To jego pierwszy kurs, a on już jest tak ogłupiały, jak ty byłeś kiedyś, Beetle. On z natury nie jest bardzo inteligentny, ale jak go tu zaczęto tłuc, stał się prawie skończonym matołkiem.	Hej-mej! Czy ja wiem, co to wy nazywacie błogosławieństwem? Nie jestem ani bożkiem, ani bratem tego malca.... a przy tym... O matko, matko!... Jakże mi ciężko na sercu...	Jestem stara żyłam pod wielu już tyranami i zrobiłam spostrzeżenie, że po złym nastawał jeszcze gorszy. Ty jesteś największym potworem, jakiego widziałam, a więc twój następca byłby czymś tak przeraźnym, że trudno sobie wyobrazić, i chyba świat by się musiał skończyć pod jego rządami. Dlatego to właśnie proszę bogów, by nastał jak najpóźniej.	Nie wiem, pani. Dość, że jestem ciekawa.	Tak!! widzę żeś na drodze do czubków! Trzeba ostatniego warjata żeby to zrobić! Chybaby mu gęba zarosła żeby już pić i jeść nie mógł!! Wierz mi, życie takie warte swoje trzy grosze, a pistolet najgłupszym jest instrumentem.	Otóż Bec po normandzku znaczy strumień: istnieje opactwo Bec, Mobec czyli strumień na bagnie (Mor albo Mer znaczyło marais, bagno, jak w Morville, albo w Bricquemar, Alvimare, Cambremer). Bricquebec, strumień z wyżyn, pochodzi od Briga, miejsce warowne, jak w Briqueville, Bricquebosc, Brie, Briand, lub od brice, most, to samo co bruck po niemiecku (Innsbruck), a w angielskim bridge, które kończy nazwy tylu miejscowości (Cambridge itd.). Ma pan w Normandji jeszcze wiele innych bec: Caudebec, Bolbec, Robec, Bec-Hellouin, Becquerel. To jest normandzka forma germańskiego Bach, Offenbach, Ansbach. Varaguebec, od starego słowa varaigne, równoważnego z garenne, lasy, stawy chronione. Co się tyczy Dal to jest forma thal, vallée, dolina: Darnetal, Rosendal, a nawet Becdal. Rzeka, która dała nazwę miejscowości Dalbec, jest zresztą urocza. Widziana ze skał nadbrzeżnych (falaise, po niemiecku fels: ma pan nawet niedaleko stąd na wyżynie ładne miasteczko Falaise), sąsiaduje niemal z iglicami wież kościoła i robi wrażenie że je odbija.	Pierwsza rzecz, odparł kapucyn, to plunąwszy porzucić te próżniacze życie. Albom to ja was takich paniczów i fircyków nie napatrzył się? co robicie? oto od rana do wieczora bawicie się, używacie	Przepraszam panią, co to znaczy to „według was”?	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	Bo nie lubiłam pani.	I dlaczegóż morderstwo, czyn tak naturalny i pospolity, miałoby wywołać skutki niezwykłe i dziwne? Zabijać jest to dla zwierząt, a szczególnie dla człowieka rzecz zwykła. Wojna, HonorMorderstwo długo uważano w społecznościach ludzkich za przejaw siły i dzielności i dotąd jeszcze istnieją w naszych obyczajach i instytucjach ślady tego starożytnego poglądu.	Jak to, ten obwieś jeszcze tutaj?	Maryśka! Maryśka! Jak ci nie wstyd! Obrażasz mnie! Jak możesz tak nie wierzyć w moje siły?...	Morgan przybędzie z odsieczą, jestem tego pewien. Idź już, oddział jest tuż-tuż.	My nigdy nie będziemy tyle mieć.	O, jaka żeś ty głupia! co to za gadanie, w rok albo w dwa lata tak by się do państwa przyzwyczaiła, że obaczyłabyś, iż byłaby, jak drugie.	Smorski: A więc nie dlatego irlandzki dramatopisarz i krytyk, laureat literackiej Nagrody Nobla (1925); autor ironiczno-humorystycznych, pozostających w nurcie realizmu sztuk obnażających konwencjonalność epoki. i Schönbergu, tej marmeladzie bez konstrukcji. My jesteśmy potomkami dawnych arystokratów. Robię abstrakcję od mego pochodzenia, mimo że (tu ukłonił się Jędrkowi) mam zaszczyt rodzić się z Łohoyskiej z tych gorszych. Drogo to kosztowało moją matkę, bo umarła przy tym to nie do przetrzymania. (Zaśmiał się idiotycznie).	Strzeż się, pani, bo nie w ten sposób czci się Boga. On chce, byśmy starali się go zrozumieć i uczyli się jego potęgi. Dlatego dał nam wolną wolę.	Zabicie wroga a to zupełnie co innego.	A z tym, co dziedzic musi dać za las, to po jakie półwłóczku wypadnie na każdego, troje was jeno! Mój Boże, bogatym to i cudza śmierć na profit się obraca	Tak! Tu ją znalazłem i ona jest boginią ponad wszystkim żyjącym stworzeniem. Gdy zacznie grać, zapomnicie o otoczeniu. Ci prości, szorstcy ludzie, o twarzach pospolitych i ruchach brutalnych, stają się inni, gdy ona jest na scenie. Siedzą spokojnie, wpatrzeni w nią. Płaczą i śmieją się, gdy ona zechce. Wydobywa z nich tony jak ze skrzypiec. Uduchawia ich i wówczas czuje się, że oni są z tej samej krwi i kości co my.	A bogdaj się takie dziewki na kamieniu rodziły! I ku oczom to miłe, i gospodarne, i roztropne, i ludziom życzliwe! Hej! żebym tak był młody, zaraz bym cię brał!...	A co tobie do tego? co mi jest. Może umierać chcę, albo co; może się chcę na tym dębie obwiesić. Kto mnie ma rozkazywać? Sumować mi wolno.	A co? Czy się pali? Jestem!	A jednak powinno to pana interesować.	A to będzie przednie!	A to pan!	A Żelabow myśli z gniewem jak ten Bóg może istnieć.	Ano tak trudno panią do tego zmuszać. Jaką pani ma pensję?	Co mam się przeciwiać? Żal mi tylko okrutnie rodu, który by razem z tobą zaginął, ale i na to może znajdzie się rada.	Człowiek chory umysłowo podlega fatalnej sile, która, rzecz prosta, do góry nogami wywraca jego myśli i uczucia, która... Ale, panie, jaki to zły przykład!	Dobrze... i poproś też o trochę likierów, gdyż moja piwniczka już niezbyt pełna. Powiedz pani hrabinie, że będę miał zaszczyt być u niej o godzinie trzeciej i że pytam, czy zgodzi się, abym przedstawił jej kogoś.	Ehm, panie Morrel, koledzy mówią, że na ten raz to im wystarczy po pięćdziesiąt franków, a na resztę poczekają.	Jakież to straszne!	Jedna starościna i to po cichu	Mogiła! Znowu mogiła! Już druga dziś osoba wyprawia mię na mogiłę! Ależ ja za mogiły bardzo dziękuję... przede mną życie, sława...	Może pani ma rację, bo i jedni i drudzy bywają nudni.	Muszę, łaskawa pani, przyszedłem tylko przypomnieć o zaproszeniu na sobotę.	Muzyka, to archanielskie skrzydła duszy! To szybowanie w przestworzach szczęścia...	Mój Szwejku, jakże to było wtedy z tymi książkami?	Nie umiem mówić pięknie, ale każde moje słowo ma wagę.	Niechże jej Bóg da zdrowie, onej najmilszej! Tak że to mię wdzięcznie wspomina?	O, nie w moim, nie w moim, niestety. Gdzie tam.	O, pani! wystaraj się dla mnie o taką pracę, choćby za połowę tej zapłaty, którą dają innym, a ucałuję ci ręce i nogi.	Oprócz piękności. Prawda! Nieszczęśliwe to było wyjście za mąż, za tego włóczęgę. Cóż chcesz, oślepiły ją otaczające go blaski. Ha! Teraz wzięliśmy ją do siebie, staramy się pozbyć łotra i rozweselać biedaczkę.	Posądzał mnie pan o to?	Proszę cię, nie udawaj! Infantka?	Siądź!... i... przysięgnij, że nikomu nie powtórzysz tego, co ci powiem...	Słuchaj, a gdybym ja z wami pojechała, oczywiście w przebraniu. To by rzecz ułatwiło. Ja ją niezawodnie znajdę! Proszę tylko, byś targ z Tatarami przeprowadził, bo na to trzeba kupca, mężczyzny. Mnie przy dłuższych rozmowach zaraz rozpoznają, choćby po samym głosie. A kiedy już wszystko będzie załatwione, odprowadzisz nas do granicy chrześcijańskiej, tylko do granicy. Za trud i stratę czasu wybierzesz sobie z klejnotów, co ci się żywnie podoba...	Ta nasza nowa czwórka kasztanów to będzie najładniejsza na całą okolicę?	To będzie pierwszy nasz eksponat, panie Ottman.	To cóż ty masz za oczy! Chyba się upiłeś? Patrz, z początku trochę wąsko, ale dalej dróżka szeroka, że niedźwiedź mógłby się na niej wytarzać. No, prędzej	To się rozumie, zacóżbyśmy pracowali w pocie czoła.	To z wojny wracacie? Zdrowiście aby?	W umysłach, które wyszły z masy żydowskiej, ale wzbiły się do szczytów cywilizacji. Weź pan HeinegoHeine Henryk (1797–1856) wybitny demokratyczny poeta i krytyk niemiecki., LassalaLassalle Ferdynand (1825–1864) mąż zaufania Bismarcka; wpływowy bankier berliński, jeden z największych w Europie., a poznasz nowe drogi świata. To Żydzi je utorowali: ci pogardzani, prześladowani, ale cierpliwi i genialni.	Wasza miłość nie byłeś w Amsterdamie?	Wiadomo mi raczej, że nie lubisz pan mówić naszym językiem	Więc chodźmy, to wcale nietrudno Chodźmy!...	Z dziś na jutro niemożliwémby było rok, może dwa, może więcéj pracować będziemy musieli, poruszyć wszystkie sprężyny; ale zwycięztwo tak pewne, przy łasce Bożéj, jak tylko w ludzkich sprawach rachuba pewną być może.	Zatem przyznajesz, że nie można oddać dziecka na pensję przed ukończeniem lat siedmiu? przesadna emocjonalność.. (Jeszcze logika!!)	Żeby tylko konfiskować nie chciano?	Życie twoje, młodzieńcze, jest zbyt krótkie, aby mogło się w nim wydarzyć coś ważnego.	A gromadzkie słowo? a Lepiuk?	A teraz wybierzesz się do Reichenhallu?	A więc przypomnicie się królowi... na teatrze! rzekł Bogusławski.	Ach Boże! jabym się miał gniewać, i jeszcze na taką pannę Linetę! Czy ona może kogo obrazić?	Aha! I gdzież ten dokument?	Bardzo. Przypomina mi niemieckie dziewczęta, bo ma taką świeżą cerę, spokojne rysy i tańczy z dystynkcjądystynkcja	Biedna Lizo! Jesteś zapewne bardzo śpiąca.	Coś z nim mówił?	Czeka nas, wedle wyrażenia mistrza Alkofrybasamistrz Alkofrybas rzekł do Rafaela, wskazując skrzynie z kwiatami napełniające schody zapachem i zielenią.	Czwarta.	Czy możemy iść wypić szklankę kawy?	Dlaczego po cichu?	Domyślam się.	E, wielkie słowa...	Et, ty sobie kpisz z nas	Hale, w karczmie tylko! Hale!...	I bez pożegnania waść wyjechałeś?	I pewniebyś krasawico całe życie pragnęła zostać nad jego brzegami?	Kazem miał być? Chi! chi! chi!... ja se ta we swoim domu siedzę; ale wy, panicku, cegoj tu chcecie?	Marjo! droga Marjo! co mówisz.	Milady	Musiałam coś robić, a przy tym ta praca daje mi tak wiele zadowolenia, że staram się o pozwolenie na otwarcie drugiej.	Mówcie! co wam kazano.	Nieprawda!	Panie ja... szukałem, szukam ja czekam, ja	Popowa pilnujcie w Moskwie	Pędzę do Luwru, wywołuję panią Bonacieux, powiem jej, że się namyśliłem, dostaję list i lecę z nim do kardynała.	Szafa gra. Komoda tańczy.	Tak sobie	W istocie	Widziałeś się z hrabią?	Wyróbcież mi posłuchanie u Zygmunta	Zaraz, moi panowie. Muszę zrobić jakąś reformę: niech jutro każdy uczeń dostanie w szkole funtfunt	Zdaje się, że gra.
Może być prawda, może być nieprawda. W każdym razie, gdy będziemy wracać, trzeba poszukać. Kto zlatuje, ten się zabija, a kto się zabił, ten już nie potrzebuje pieniędzy, które mógł mieć przy sobie. Szkoda by była, gdyby to zabrał jaki zły człowiek.	Kondycja ludzka, Bieda do wiosny. przetrzymać, to już łacniej będzie, lekciej. Żona, KobietaA nie zechce Antek robić, to i tak po proszonym nie pójdę, do przędzenia się wezmę, do tkania, do czego bądź, byle ino pazury zaczepić i biedzie się nie dać... prawda, dyć Weronka a tkaniem zarabia tyle, że jeszcze i ten grosz zapasny mają...	Dlaczego pan tak się o to troszczy, doktorze?	I jednak podjął się pan zrobić operację mojej żonie. Czy to pan ze stanowiska lekarskiego uważa za konieczne?	Nie takie dziwne, jak ci się zdaje, panie mój. Znam go, to jego zwykły sposób postępowania. Od maleństwa był nicponiem.	Za pana Stefana. Małej to wartości człowiek i idzie mu pewnie o posag tylko, bo panna brzydka i dosyć ograniczona, ale cóż, kiedy się zakochała na zabój.	Aa... to bardzo dobrze; musisz ćwiczyć się co dzień, abyś nie zapomniała. Wypoczniesz dziś z drogi, moja Marysiu; panna Leszczyńska wskaże ci izdebkę, gdzie sypiać będziesz i gdzie swoje skrzynki z rzeczami ustawisz. Ma się rozumieć, ta malutka dostanie łóżeczko wedle twego, coby jej nie było markotno. Jakże ci na imię, dziecinko?	Ano słuchajcie, co się dalej działo. Więc mnie uczy bakałarz, jako mam przewielebnemu profesorowi niziutko się pokłonić, całą przygodę pod Warną i ono ślubowanie uczciwie, przez wykrętów opowiedzieć i o radę prosić. „Coć rozkaże tak uczynisz; mąż to świątobliwy a wielkiej mądrości, pewnikiem zdoli rozwiązać ten węzeł i twoje sumienie uspokoić”.	Dobrze, panie Fix, chciałbym już widzieć oblicze tego nicponia. Lecz jeśli to jest rzeczywiście osobnik, którego pan poszukuje, to nie zgłosi się do mojego biura. Złodziej nie zwykł pozostawiać po sobie śladów; tym bardziej, że formalność wizowania paszportów nie jest wcale obowiązkowa.	No, cicho! Nie ma o czym gadać! Służba to służba! Dałem hetmanowi parol, że się zaciągnę, a czy prędzej, czy później, to wszystko jedno...	Ha! cóż robić!... Boję się, panie, niewdzięcznego serca; jak Boga kocham, tak się boję! Znajdź mi pan taką drugą, jak pani Połaniecka, to nie będę się i dnia namyślał. Ale!... Czego mam życzyć? syna czy córki?	A jakiejże odpowiedzi mógł się pan spodziewać od Polki, narzeczonej innego? Postaw się pan w roli pana Głębockiego. Za kogo byś mnie pan uważał, gdybym, słowem związana, litowała się nad kimś, kto dla mnie szaleje? Takich szaleńców znalazłaby się spora ilość, a ja bym musiała się nad każdym litować.	Ale nie dawajcież się zrazić i odbić bo ją wam pochwyci kto inny.	Bardzo dziękuję gdzieżbym się ośmielił... Jak ja się odwdzięczę...	Bredzę! A więc niech poświadczy pan d’Avrigny. Proszę go spytać, czy pamięta, co mówił w pańskim ogrodzie, w noc, gdy umarła pani de Saint-Méran. Przekonani, że jesteście zupełnie sami, rozmawialiście panowie o tej okropnej śmierci. Los, o którym pan wspomniał, i Bóg, którego niesprawiedliwie pan oskarża jest winien tylko temu, że pozwolił narodzić się mordercy Valentine!	Bójże się waćpanna tego Boga, którego wzywasz! Kto cię kleszczami będzie szarpał?	Chciałam powiedzieć, że nie boję się o siebie.	Chybaś waść z daleka przyjechał, że nie wiesz, kto to jest?	Dlaczego pani o to pyta?	Jak nie mam, to z jelit sobie nie wypruję.	Jeżeli zabity zostanę, jeden z was go weźmie i dalej pojedzie; gdy padnie ten drugi, przyjdzie kolej na innego, i tak następnie; chodzi przecie o to, aby choć jeden dotarł do miejsca.	Lordzie Henryku, wcale się nie dziwię, że świat uważa cię za nadzwyczajnie złośliwego.	Mojego syna za karakozowski wystrzał wzięli, nauczyłam się od tego czasu rozróżniać.	Muszę się z nim rozmówić, bo widzę, że z waćpana nic nie dobędę...	Nie ma rady, musiał się do mnie uciec. Zwykły szuwaks dobry był tam w Rosji, ale nie tu. Takiego zardzewiałego księcia nie widzieliście jeszcze nigdy. Stara szpada.	O, my by to zawsze robili, ale czy to pan dziedzic od nas przyjmie?	O, wa, wielka tajemnica. Toć pan sam Mańce opowiadał.	Po prostu bałam się.	Pojechalibyśmy do Bristolu. Tam teraz zbiera się najlepsze towarzystwo.	Pozwolę sobie w to wątpić	Rozumując w ten sposób, nie zaczęłoby się żadnego interesu.	Teatr! Oglądać aktorów, komediantów? Ależ proszę pana, czy pan nie wie, że to śmiertelny grzech!	To musiały być ładne mundury?...	To robota całej wsi. Byłem zbyt bogaty... miałem za wiele bydła... Przeto uznano nas za czarowników, żeśmy cię przytulili w chałupie.	To samo dotyczy przeszłości.	To spis majątków, które oddałabym jako równowartość dwustu tysięcy piastrów, w razie gdyby nie chciano gotowizny; przelanie tytułów własności można by trzymać w ukryciu długi czas; na przykład Colonnowie mogliby wytoczyć proces, który bym przegrała.	Urzędnik szepnął ciszej, bo właśnie wójt wchodził do izby i witał się ze wszystkimi; snadź wiedział, o co się kłócą, bo również jął bronić starego i usprawiedliwiać.	Wrogi? i obejrzał się na miecz wiszący nad jego łożem.	Wynocha! Usuńcie się! Czyż mamy jeść na widoku wszystkich jak psy?	Za godzinę nastanie świt. Nie sądzicie chyba, że ścigani przez nas Hiszpanie, przeprawiając się przez mokradła, nie napotkali przeszkód?	Zbawco!... Widzisz przed sobą kobietę skrzywdzoną i osamotnioną, której mienie, honor i spokój...	A dobrze. Dlaczegóż tak dzisiaj cicho idzie fabryka?	A kiedy ja nie Demostenes.	A! bałamucisz mój panie Borowiecki... nie wyglądasz na tyle. I cóż myślisz robić w Warszawie?	Ach! Co ty mówisz! Ona pewno umarła teraz z tęsknoty za mną. Ja byłem jej ukochanym synem. Kochała mnie więcej niż moją siostrę, więcej niż wszystkich... Dziś do mnie w nocy przychodziła i płakała nade mną.	Ależ co mówisz, Tutmozisie?... Gdzie kto słyszał, ażeby wojsko egipskie...	Ależ, proszę pani pani zrobi, co zechce, a ja powiem, czego uczy medycyna... Brat pani, jeżeli ma przyjść do siebie, musi zmienić otoczenie i tryb życia, koniecznie... Dlatego najlepiej będzie wysłać go w podróż...	Bieliński jest w Tykocinie na zamku?	Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo!	Chciałby, ale nie wie, czy będzie mógł; dlatego kolebę srebrną przez księży i bojarzynówbojarzyn a. bojar	Co ty chciałeś powiedzieć?	Co ty wygadujesz?!	Czy ciężko?	Czy i pani tak myśli?	Czy masz między swymi ludźmi kogo, co by znał tego olbrzymiego Liga?	Czytaj waść dalej.	Davy! O, Davy!	Do diabła	Gdzie z wody?... Z rzyki?...	Historia, Cnota wtrąciła nieśmiało Helenka.	Jego własne gardło w tym	Już tysiąc razy słyszałem tę historię	Ka! ka! ka! Kas man pritinka, tai jau aš pats gerai ir žinau ir prašau apie mane nesirūpinti. O ką į litvomanus aš niekados neprigulėsiu. Da tie durniai nedaaugo iki manęs.	Kilku mieszczan i kupców do pana Kaspra przychodzą.	Licz aż do dwudziestu...	Ma pan jeszcze dwadzieścia franków	Mam już wiele wskazówek, resztę	Mam nadzieję, że nie uprzedził pan Montera, co zamierza pan zrobić?	Martwi?!	Milordzie, milordzie, na obronę swoją wywołujesz rzeczy, które cię potępiają tylko, wszystkie dowody miłości, jakie dać mi zamyślasz, są nieledwie zbrodnią.	Myślałam, że ty przyniesiesz jedną gazetę i Teodor jedną, bylibyśmy już mieli dwie.	Mówi pani jak nieprzytomna.	Naturalnie.	Nic, kochanie, sądzę, że jesteś już ukarany.	Nie kochał królowej!... Kochał tylko księdza de Vermont.	Nie, nic dotąd nie mam	Nie, pieniądze skradzione należały do wszystkich, a tym samym nie należą wyłącznie do nikogo Ale czasu już za mało. Słyszę, że Vauquerowa nadchodzi.	Nie. Już nie potrzeba.	Niech mnie diabli wezmą, jeśli wiem, o co panu chodzi	Niedoczekanie!	Niezupełnie, panie dyrektorze.	No już dobrze. A tu co powiesz?	O! Tak, dzielny! Odważny jak lew i nie wyobrazisz pan sobie, jaki przy tym otwarty i szczery.	Od hrabiego!	One wszystkie widocznie Jadwigi.	Panie magister...	Pewnie Wicek Płynie na tamten brzeg, bo dziś łowią ryby.	Prosty ja pachołek, alem szlachcic i sługa wasz wierny... dajcieże mi jakowy wspominekwspominek (daw.) żniwo, tu przenośnie: wojna, walka. wojennej, a święty Jerzy mi świadkiem, że tam w poprzódku, nie zaś w ociąguw ociągu (daw.)	Skoro mi cię Pan Jezus oddał, nikt mi cię nie odbierze, ale mi żal, że wyjeżdżasz, jagódko moja najmilsza.	Tak! Wyznając Chrystusa nie mogę być nieszczęśliwą.	Ty wiesz jak kocham ciebie, jakem słaba gdy o ciebie chodzi, nie proś mnie o nic strasznego!	Tylko ten jeden raz, moja kochana. Przecież już wiem i tak. Przecieprzecie (daw.)	Ucieczką? dokąd? któż kiedy uciekł od swoich przeznaczeń, Juljuszu?	Was czekają jutro na Sadowej Już postanowienie.	Wiadra? jakim sposobem?	Widzę, że będzie sporo ludzi	Więc tam, blisko szosy, stoi nieprzyjaciel?...	Wszystko chcą tylko dla siebie	Z czego? No, przecież trzyma panią gorzej, niż na uwięzi, a pani drży na myśl jego gniewu. A już trzeba mieć kogoś w garści, by go pchnąć na taką... na taką zabłoconą drogę, na jaką on pchnął panią.	Średnio kiedyś grałem nieźle.
Zbliża się czas próby a co do nieprzyjaciół, nie wiesz-li to, że pan Gosiewski, pan Judycki i pan wojewoda witebski radzi by mnie na dno przepaści pogrążyć? Tak jest! Wzmaga się nieprzyjaciel domu mego, szerzy się zdrada i grożą klęski publiczne. Dlatego mówię: zbliża się czas próby...	No i w porządeczku I cóż ojciec zrobi z tym idiotą Zdzichem? Aha, znowu mi przysłała Halina jakiegoś cymbała. Oczywiście wyrzuciłem go za drzwi. Do pioruna, co ona sobie wyobraża, że będę rozdawał posady w fabryce wszystkim jej absztyfikantomabsztyfikant (pot.) dziś raczej: żigolak: płatny partner do tańca w lokalu rozrywkowym a. młody mężczyzna czerpiący korzyści materialne z dotrzymywania towarzystwa lub ze stosunków z zamożnymi kobietami.? Doprawdy ojciec mógłby trochę utemperować swoją córeczkę. Zdzich napycha nam jakieś wyranżerowanewyranżerowany (rzad.) kochanek., nie dość kochanej rodzinki, jeszcze mamy stać się przytułkiem emerytalnym... Istny dom wariatów... Co to jeszcze? Aha! Biuro kalkulacji trzeba wziąć za pysk. Oni nas zarżną cenami robocizny! Liczą na przykład siedemnaście godzin na imadełko „F” do tych dużych frezarekfrezarka	Było trochę prawdy. Wydostałem się jakoś. Co tu u was słychać?	Musiałbym się znajdować w szczęśliwszym położeniu, aby pani śmieć na to odpowiedzieć niestety, mój los zbyt mało ma podobieństwa z tym, co bym powiedział. Wszystko, co mogę rzec, to iż byłbym gorąco pragnął, aby pani nie była wyznała panu de Clèves tego, co mi skrywałaś, i abyś mu skrywała to, co byś mi okazała.	Co dziś takiego dzieje się w Houmeau?	Przestańże raz młócić! Chcę ci opowiedzieć, co mi się dziś o tobie śniło.	Sam sobą się brzydzę a! pozwól mi płakać! Odkąd nas burza, wleczonych na wygnanie do Turris Libissonis, rzuciła z okrętem ku téj wyspie, odkądeśmy tu troje uciekli i schronili się za twoją poradą, Juda, co nieszczęść na nas spadło, a gdzie najmniejsza wyzwolenia nadzieja?	Co za ale? Nie ma żadnego ale! Jest na świecie jedna tylko logika i ta mówi, co następuje: Kiedy my z waćpanem wstępowaliśmy na drogę życia, nikt nam nie bronił patrzeć na własne znaki narodowe, nikt nam nie rozkazywał pojmować tamtego języka. A dziś co? Na własne moje stare oczy widziałem w tamtym pokoju gramatykę języka polskiego napisaną po rosyjsku, w ręce żaka z pierwszej klasy, który się w mojej obecności uczył tej gramatyki polskiej po rosyjsku, tu, w tym domu, w mieście Klerykowie, o którym kronikarz Mateusz, herbu CholewaMateusz, herbu Cholewa (zm. 1166) dziś popr. forma N.lp: bogactwami. słynący, na płaszczyźnie pochyłej jest rozłożony”... Któż to sprawił, że na taki szary koniec przyszło onemu grodowi polskiemu, rozłożonemu na płaszczyźnie pochyłej? Sprawiła to owa mania demokratyczna, owo pożądanie fraka, owa ambicja hołoty, domaganie się praw bez żadnych zasług...	Z czegóż to Marysia tak się cieszy?	Czy nie znajduje pan, że język francuski niezbyt nadaje się do poezji? Proza Cycerona jest dla mnie tysiąc razy poetyczniejsza.	No, nie wiem doprawdy ale nam na tém dosyć że my się cieszymy z upadku tego prokonsulaprokonsul (z łac. proconsul) rodzina. , i nie potrzebujemy się kłaniać pysznemu panu.	Panie poruczniku poddajemy się w imię ludzkości. Niepotrzebny rozlew krwi. Jedź pan zawiadomić mój legion przyboczny.	Trzeba się wpierw dowiedzieć, w którym jest klasztorze.	Um neun Uhr. Unterschrift. Wiesz, co to jest Unterschrift, ty małpo? To jest podpis.	Ale wnosząc z tego, coś mi mówił, twój mistrz znajdować się musi w tej chwili w Paryżu.	Co mi ta! Cłeku! Powim. Za cóz byk miał siedzieć, kiek dezenterował!	Mówże, podoba ci się miasteczko? czy pierwszy raz w niem jesteś?	Nic... nic... Proszę cię, mów co do mnie...	Możebne ale nie będzie pan nigdy ambasadorem Kiedy się chce rozmawiać w dyliżansie, trzeba, jak ja, gadać o niczym.	To się znaczy z billewiczowskich, które w posagu z góry sam sobie wypłaciłeś.	Toś ty z tamtej chałupy, co za wodą?	O... będę Go prosił... będę Go prosił... Nie mam nic przeciwko temu, żeby Go prosić. Drogi Boże, żal mi bardzo, że byłem dzisiaj taki niegrzeczny, i będę się starał być zawsze w niedzielę dobrym, i proszę, wybacz mi! No, Aniu?	Jeśli tę ziemię stanowią miliony, to tak. Wy idziecie do nich, Moryc będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie zrobi, jeśli mu ich Wilczek nie wydrze.	Jest ona dla mnie jedyną kobietą. Gdyby nie była mi droga nad wszystko, nie walczyłbym o nią tak uparcie	Głodu nie cierpiała, ale z wiosną spotkało ją nieszczęście. Zakochała się w szalonym proboszczu, Göście Berlingu. Nie znała lepszego. Bóg jej odjął rozum.	Kunonie Lichtenstein miecza na bezbronnego nie wzniosę. Ale to ci powiadam, że jeśli mi walki odmówisz, tedy cię każę jak psa na powrozie powiesić.	Niepodobieństwo, milordzie, ja mogę je tylko wykonać tak, iż nie będzie różnicy między nowemi a dawniejszemi.	No, po prostu... nie będziesz chory.	Ale to, proszę pana, skoro pan jest tak uprzejmy...?	Dobrze mu tak!	I ja myślę tak samo.	O tak, diament jest naprawdę piękny	Pani, ja nie mówiłem o stu milionach. Pokusa byłaby może ponad siły nas obojga. Jedynie sądzę, że uczciwa kobieta może sobie pozwolić, bez złej intencji, na małe niewinne kokieterie, które stanowią cząstkę obowiązków towarzyskich i które...	Tak jest.	Tak, Maciuś...	Tak, ale straciłem fuzję.	Tak.	Ja nie jestem Szwedem, ale gdy sami Polacy nie boleją, nie poczuwam się i ja do tego	Niech mnie Bóg zachowa ażebym potrzebowała mieć innego pana aniżeli ten mój, który jest. Ale skądże to, zacny Dagonie, przyszła ci ochota nawiedzić dzisiaj służebnicę pańską?	Cygana! Tumrego! Oj! oj! widziałem go pozawczoraj, wczoraj, a nawet... (począł sobie przypominać) ot nawetem go dziś widział!	Jeżeli pan jesteś bogatym, zapłacisz mi dobrze w przeciwnym razie nie chcę nic.	Na zawsze! dopóki twoje dla mnie bić będzie, piękna Dżemmo!	Nic dziwnego, rzadko mnie słyszysz.	O to mi zuch dziewka! naucz szlachcica rozumu... Jemu w głowie szlachectwo, ta może i ojcowskie grosze, i liczko gładkie, że sobie z niemi będzie broił bezkarnie; ale ty masz rozum!	O! Czemuż nie było cię w szkole, mogłeś przecież zjechać?	Puść mnie pan bo zawołam na służbę...	„...ze wszystkimi utensyliami, kadziami na farbę, szczotkami, ławami etc.etc. (łac.) rzekł Dawid Séchard, upuszczając z rąk inwentarz w oryginale: écu, w XIX w. potoczna nazwa srebrnej monety pięciofrankowej. i którymi trzeba w piecu zapalić.	A u mnie są zapisane jako płatne dzisiaj, rozumiesz mnie asindziej? hę? pretenduję, żeby mi były wypłacone, stantepede.	A! Trompe-la Mort! musi być bardzo szczęśliwym, kiedy zasłużył na takie imię.	Czekajcie, zaśpiewam wam coś o miłości...	Czy mało?	Dlaczego nie podniosłeś ręki?	Do samego księcia wice lamy Snogrodzkiego, zasłabł na cholerę, która tam prawie ciągle panuje	Dobić nie można. Człek to znaczny między swymi i byłby krzyk okrutny Niepodobnaniepodobna (daw.)	Dziwniejsza jeszcze, w jaki sposób potrafił uciec! z oczu mi znikł, jakby wpadł w ziemię	Kobieta, którą kocham, nie jest wolna	Kto ci to dał?	Leży na dziedzińcu oberży, ostatniej przed Labiryntem... Z rana będzie tam...	Mizernieję, bo nie sypiam... Nie mogę spać...	Mówi prawdę dostojny Samentu I bodaj że już za daleko posuwamy przezorność wobec arcykapłańskich gadzin.	Naprawdę? To bardzo mnie cieszy.	Nie do pani mówię.	Nie wiem ale przecież świat jest dość obszerny.	Nie wiesz czasem Mezyzamezyza właśc. mezuza (z hebr. dosł: odrzwia)	No, idź do swego pokoju A pan proszę za mną.	On błaga cię, panie, ażebyś przyjął go w namiocie, wśród wojskowego obozu, i twierdzi, że mury pałaców lubią podsłuchiwać...	Staś będzie o tym pamiętał i Dinah także.	To dziwne. Kosiba leczył w bezpośrednim sąsiedztwie Radoliszek, leczył w fatalnych warunkach higienicznych, używał najprymitywniejszych narzędzi do operacji i pomimo to nie słyszał pan doktor o żadnym wypadku śmierci z jego winy?... A może pan słyszał?	Wlałem mu dzbaniec grzanego wina w gębę i poty na niego przyszły.	Z tego wynika że komu pierwsza chwałka, temu pierwsza pałka. Niedawno wydano w Wiedniu Pamiętnik jednorocznego ochotnika, a w tym pamiętniku są takie ładne wiersze:	Żeby był równy rachunek, akurat tuzin. Łatwiej to zliczyć, no i na tuziny wszystko jest tańsze	A cóż! sądzą go i odsądzą od wszystkiego.	Ale do jakiego należy pan obozu?	Ale skąd?	Aż nadto!	Bosy!	Chwacki to jakiś pachołek, ale i ona siarczysta Jurandowa krew!	Dalej, chodźmy	Gazety o tem pisały.	Jakie życie, taka śmierć!	Jakim tapa-boys?	Jakże? To to już zaraz będzie?	Miałem i inne powody	Nadzwyczajny dodatek! Rewolucja u młodego króla!	No dobrze, to jest... Mój teść pisze o panu bardzo pochlebnie... Ale w takiej chwili...	Oby szczęście dopisało. Jakiś porządny człowiek z tego narzeczonego?	Pamiętasz więc, jakie są własności dwóch trójkątów podobnych?	Pan był we fraku, wszyscy panowie studenci byli we frakach albo smokingach. Bal Politechniki.	Patrz tu, rabierab (daw.)	Podobno pani jest adiutantem Ramszycowej?	Przez kogo? Jak? Ja go zabiję!	Rozkazujęć rozwiązać!	Słyszysz, Madziu?	Twoja mama to gojka.	Wiedziałem wpierw, niż wszyscy.	Wiem.	Wzruszony i zmęczony	Zamierzacie wysadzić dom?	Zrozumiano; gość będzie obsłużony!	Łukasz Niepołomski.
Śpi sobie biedactwo. Raz tylko otworzyła oczy na chwilę, ale wlałam jej w usta dwie łyżki reńskiego wina i jak zasnęła, śpi ciągle, a tak mocno, że nie słyszała, chociaż chodziłam koło niej, paliłam w piecu, gotowałam zupę... Wiesz ty, August, że to jest córka pana Oreckiego, cośmy mu zawsze wozili zboże? Poznałam ją od razu. Ona przychodziła do nas z ojcem oglądać nasz statek, pamiętasz? A taka była ciekawa! W każdy kąt musiała zajrzeć i dziwiła się, że w takiej małej kajucie znajduje się wszystko, co potrzeba. Ale co się to z nią zrobiło? Jezus! Jezus! Taka była świeżutka wtenczas jak pączek róży, a teraz jest taka bledziutka... Jak Franz ją z łodzi wynosił, to przelewała mu się w rękach jak umarła.	Najzacniejsi w całej flotylli rybackiej. Spytaj się w Gloucester Ale Disko wciąż jeszcze przypuszcza, iż wyleczył mnie z szaleństwa. Dan jest jedynym, któremu opowiedziałem o tobie, o twoich prywatnych wagonach i tak dalej, a nawet co do niego nie jestem zupełnie pewny, czy mi uwierzył. Chcę więc jutro wprawić ich w osłupienie. Powiedz mi, czy można by jutro wysłać „Konstancję” do Gloucester? Mama nie wygląda na to, żeby miała ochotę wyruszyć w drogę, a my mamy jutro ukończyć wyładunek. Wouverman zabiera nasze ryby. Widzi tatuś, myśmy w tym sezonie pierwsi przypłynęli z Ławic, toteż możemy sprzedać cetnarcetnar	Wyjeżdżać to już nie; ale z bratem, który mnie do Krakowa odwiózł, wieczór przepędzę i z nim w gospodzie zanocuję. Daleko mieszka, kto wie, jak rychło się znowu zobaczymy. Dobranoc!	A mieszka, na górze. Człowiek nie ma serca go wypędzić, boć to temu biedactwu już niedługo na świecie, a przy tym nie taki on straszny, jak mówią. Z początku nam się bali sąsiedzi, teraz już przywykli.	Gdzież tam! Już dawniej pan Władysław miał ataki duszności, a teraz się to uwidoczniło, gdy go lekarze podczas superrewizjisuperrewizja	Nic, panie chyba to jedno, że już mówił panu o tym spacerze.	Przepróżniaczyłeś nieomal całą podróż, a teraz chcesz się wykpić byle czym. Myślisz sobie, że stolik do wypłaty już blisko. Zalatuje cię zapach wybrzeża, hę?	Nie gniewaj się, kochana ciotko! Uspokoi cię może wiadomość, że Agnieszka nie jest nieszczęśliwa w swej miłości i posiada wzajemność tego, którego kocha.	No, wujaszku, chociażby po to aby dojść do jądra prawdy w tej historii, zgódź się na moją prośbę. Przyjdziesz jako sędzia śledczy, skoro rzecz nie wydaje ci się jasna. Do kata! przesłuchanie margrabiny jest nie mniej potrzebne niż przesłuchanie męża.	Byłbym ich... Ale nie może to być! Przecie tu jest kilkanaście zaścianków... Wszyscyż to oni nad waćpanną sejmują? Zali i nade mną będą sejmikować, czym po ich myśli, czy nie?... Ej! Nie żartuj no waćpanna, bo się we mnie krew burzy!	Chora?... O, nieszczęście!... Cóż jej jest?...	Idą już i nasi, idą!	Nauczyciele mają tam nie mniej ciężkie życie, wiem o tym na nieszczęście. Najlepszym miejscem dla pracowników jest Ameryka, miss Małgorzato!	Słuchaj, Tutmozis słuchaj, Tutmozis... Trzeba, ażeby tu przyjechali... Muszę przecie zobaczyć mego syna... Nareszcie już nikt nie będzie miał prawa uważać się za lepszego ode mnie...	Tak jest.	Tak pani, i jako wierny sługa jego, nie pozwolę, abyś mieszała się do spisków przeciw rządowi i abyś służyła intrygom kobiety, która nie jest francuzką, a serce ma hiszpańskie. Na szczęście, jest wielki kardynał, a jego czujne oko strzeże i przenika aż do głębi serca.	Zapomniałem już o tym szczególe, gdy przed paru tygodniami moja żona, porządkując w gabinecie sir Karola otóż moja żona znalazła w popiele z kominka niedopalony szczątek listu; były na nim wypisane słowa: „Proszę i zaklinam pana, abyś ten list spalił i przyszedł do furtki o dziesiątej.” Pod spodem były litery L. L.	Świadczy o tym ich tempo. O tej porze powinniśmy ich już dogonić.	Mam wrażenie, że znam to wnętrze od dawna, że byłem tu już kiedyś, że poznaję te sprzęty, meble, wszystko... Jakbym wracał po latach do własnego domu...	Dlatego że się nie zna na malarstwie? Ale to dobra kobieta, nieprawdaż?	Mój chłopcze, czy ty nie znasz jeszcze romansów, jakie klienci opowiadają swoim adwokatom? Gdyby adwokaci mieli przedstawiać tylko prawdę, nie opędziliby kosztów kancelarii.	Tak tak, słusznie cię tutaj mają za największego bohatera ze wszystkich, jacy kiedykolwiek żyli na Księżycu... Posłowie poprzedni opowiadali, że to ty właściwie sprawiasz szeregi i ty właściwie odnosisz zwycięstwa.	W kim?... Może w Wokulskim?... Cha! cha!... Kto w tym mruku może się kochać?... Kobiecie potrzeba okazywać uczucie, namiętność, mówić jej o miłości, ściskać za ręce, a jeżeli można, to i... A czy ten głaz potrafiłby coś podobnego?... Wystawał do panny Izabeli jak wyżeł do kaczki, bo mu się zdawało, że wejdzie w stosunki z arystokracją i że panna ma posag. Ale gdy poznał stan rzeczy, uciekł ze Skierniewic. O panie, z kobietami tak nie można...	Chcę poprawić byt ludu egipskiego. Ale ponieważ w podobnych sprawach zbyt szybkie działanie może tylko przynieść szkody, więc na początek ofiaruję im rzecz drobną: po sześciu dniach pracy	Cóż chcecie?... skrzat to jeszcze, dzieciuch...	Pewnie, że nie inaczej. Gdzieżeś to się dowiedział, żem z królem do Lwowa przybył?	Przynajmniej nie dziś i nie tu pora do rozmowy Idź pan swoją drogą, a nie, to ja będę musiała.	Widzisz widzisz to maleńkie brzydactwo o starej głowie na grubym kadłubku i króciutkich nóżkach? Jedzie na szkapce też takiej niewyrośniętej, jako i on sam. Obmierzła potwora! Skąd się to wzięło między państwem?	Zobaczysz pan; kosztuje mnie całe sto sześćdziesiąt tysięcy rubli, ale wszystko nowe. Ja nie kupuję starych gratów, jak Endelmanowie, mnie stać na nowe.	Czarna plama! Tak sobie myślałem Ale skądeście to wyrwali taki papier? Hola! Cóż to? Patrzcie no! To niedobrze świadczy! Wycięliście to z Biblii! Jakiż to głupiec pociął Biblię?	A, no to jemu się należy bukiet.	Ach, panie Cyrusie chyba nie zamierza pan twierdzić, że „Speedy” po prostu zatonął jak statek, który wpadł na skałę?	Ach, panie prezesie, panie prezesie niech pan sobie wyobrazi, że tego pana Hella wypuścili z więzienia!	Chciałbym, z urzędu, oddać w pańskie ręce bardzo zagadkowy przypadek! Wczoraj wieczór wsiadła w Bostonie pewna dama z biletem do South Norwolk. Powiadomiona przez konduktora, że zbliżamy się do tej stacji, wstała. Za chwilę zawezwano mnie nagle, a dama łkając rozpacznie oświadczyła, że ją okradziono. Znikła torebka, z klejnotami, wartości 100 000 dolarów.	Co do tego, że interesa pani Latter idą źle?	Czy zaszło co nowego, przyjacielu?	Cóż pana to obchodzi?...	Dobrze mówisz, frycu Ale do jakiej klasy dziennikarzy chcesz się dostać?	Dobrze? to dzięki Bogu!	Gdybym nie miał rodziny i gdyby rodzina moja nie chorowała na ospę, nie wziąłbym i trzech groszy. Gdybym nie miał starego ojca i młodej siostry, nie wziąłbym i grosza, a gdybym był dobrze opłacany i karmiony, zamiast brać, sam jeszcze coś bym mógł ofiarować, lecz jadam czarny chleb i sypiam na węglach.	He, he, poczciwy Cornoiller, zjawia się jak na obstalunek. Dobre to do jedzenia?	I że nie będziecie niepokoili podróżnego...	Jutro przed dziewiątą Dama, Pojedynek, Rycerz, ŚmierćFatalna historia Między naszymi wspólnikami popłoch, bo Krzeszowski strzela doskonałe... Gdyby zaś ten człowiek zginął, wszystkie moje rachuby na nic. Straciłbym w nim prawą rękę... jedynego możliwego wykonawcę moich planów... Jemu jednemu powierzyłbym kapitały i jestem pewny, że miałbym co najmniej osiem tysięcy rubli rocznie... Los prześladuje mnie nie na żarty!...	Któż wie? rozśmiała się Laura, pierwszy raz zjechaliśmy się na gościńcu, na gościńcu żegnamy, możemy znowu po latach wielu znaleźć się wśród jakiej drogi	List ten i urlop znaczą, Athosie, że potrzeba jechać ze mną.	Lucette, nie próbuj krzyczeć, inaczej byłbym zmuszony zakneblować cię, a byłoby to niewygodne na przeciąg dwu godzin.	Nie czekajcie aż mnie zawoła, powiedzcie mu pierwsi, iż wyjechałem na zwiady, ponieważ ze słów gospodarza zmiarkowałem, że drogi nie są bezpieczne; powiem też słów parę giermkowi kardynała; reszta do mnie należy, bądźcie spokojni.	Nie idzie tu o jej zdrowie Poniosła znaczną pieniężną stratę, sądzę nawet, że jej pozostało bardzo mało.	Panie Michale nie pora rozprawiać. Lepiej Bogu dziękujmy, że nam dwom tak wielką dziś spuścił wiktorię, o której pamięć nieprędko między ludźmi zaginie.	To go chyba zabito i zagrzebano a czemuż go nie szukano pod ziemią? Panie Dominiku, raczcież mi powiedzieć, jako to było?	To nic. Zapuszczę firanki, rozpalę ogień na kominku. To takie dobre, poczciwe mieszkanie w starej kamienicy, co ma głębokie wnęki u okna i kominki w ścianie.	To szkoda, bo ja pana znakomicie rozumiem.	To taki jakiś niezwykły dom.	Wcale nie zanadto. Ty jesteś całkowicie zrobiony z jednego materiału. Jeżeli były w tobie jakieś domieszki, postarałeś się je usunąć.	Zosiu! Nadroższa nad wszystko na świecie!... Jakiegoż to potrzeba było nieszczęścia, abyśmy się znów widzieć mogli!	A porządny.	A w Warszawie mości książę?	Ach, panie! Jakże pan mało zna kobiety! Dziś się rozwodzimy, nienawidzimy, gotowe jesteśmy wynająć zbira, któryby zakłuł takiego pana na rogu ulicy... Na drugi dzień, co mówię	Ależ on ma osiemnaście lat	Ciotula!	Co ci do głowy przystąpiło,	Cynikucynik	Cóżeś znów waćpan uczynił?	Do tego: twoja ręka zgubiła go, twoja ręka winna go ocalić. Napisz do niego; wyraź w liście żal i skruchę, przyrzeknij mu wolność. Znajdę człowieka, który doręczy mu twój list i dopomoże do ucieczki. Trzeba, żeby pokładał on w tym człowieku nieograniczone zaufanie. Nie zapomnij napisać mu o tym.	Dobra radziwiłłowskie zajechać! Spiżarnie i piwnice mu wypłukać!	Dzięki, dzięki!	Fu, pan takie świństwa mówi	Gdy wtem wręczono jej chusteczkę, przyniesioną przez dozorczynię bielizny...	Gospodarz, Honor, Mąż zawołał mąż	I cóż?	I gram	I ja także!	I ja też myślę o niej, ciotko, a i o tym, co ci zawdzięczam	I jednego kulasa przez mus nie dostaniecie.	I na krzyż także?	I żeby nam jaśnie pan choć ze trzy ruble opuścił	Idę z panią.	Książę zaś przez zemstę taką na niego potwarz wymyślił, od której dusza się wzdryga.	Kto idzie?	Kto nie chodzi? Pan?	Lubi wspaniałość?	Morowe cygarko!	Może Żyd być aptekarzem w Rosji?	Na zawsze	Nie dziwujcież się, trwożną mnie widząc Dziś wszyscy zastraszeni koroną, swoi i obcy, czyhają na niego.	Niemce!	Nigdy!	No, Łukasz Kuźmicz; czart cię bierz, niech i tak będzie.	Obejrzmy kościół!	Patrzę, jaśnie panie.	Schnell, Leuteschnell, Leute	Tak było, wielebny ojcze	Tak nie umrzeć z głodu... oto najwyższe dobro, o jakim marzyć, jakie osiągnąć wolno ubogiej kobiecie!	Takąż samą dobrą?	Także przesąd!	Więc pan, oprócz szału i interesu, innych pobudek nie uznaje?	Wszystko swój koniec ma!	Zachował więc swoją piekielną pychę!	Zapnij mi pan rękawiczki.	Żeby wymienić chociaż jednego!
Ach, jakież to nierozsądne Zależy panu na uniknięciu skandalu, na osłonięciu opinii swojej obecnej żony, nieprawdaż? I cóż pan zyska przez samobójstwo? Nie, mój drogi. Niech pan nie będzie dzieckiem. Zna mnie pan przecież o tyle, że nie zawahałabym się do skandalu, wywołanego przez pańskie samobójstwo, dorzucić paru informacji, wyjaśniających podłoże tego kroku. Nie, przyjacielu. To nie jest żadne wyjście.	I dlaczegóż morderstwo, czyn tak naturalny i pospolity, miałoby wywołać skutki niezwykłe i dziwne? Zabijać jest to dla zwierząt, a szczególnie dla człowieka rzecz zwykła. Wojna, HonorMorderstwo długo uważano w społecznościach ludzkich za przejaw siły i dzielności i dotąd jeszcze istnieją w naszych obyczajach i instytucjach ślady tego starożytnego poglądu.	Jestem o niego zupełnie spokojny Mam powód tak sądzić; nie mogę jednak tego powodu wymienić... Ale przecież w pewnej sprawie potrzebuję twojej porady. Otrzymałem list i nie wiem, czy mam go przedłożyć policji. Chciałbym list ten tobie oddać, będziesz już sam wiedział, jaki zeń zrobić użytek. Mam do ciebie tyle zaufania...	Kostki sprawiedliwości Alea iudiciorum, o których napisane jest w Doct. 26 quaest. 2, cap. sort. l. nec emptio. ff. de contrahend. empt. quod debetur ff. de pecul. et ibi Bartol.; i którymi to kośćmi wy, dostojni panowie, posługujecie się zwyczajnie w waszym najwyższym trybunale. Tak samo czynią i wszyscy sędziowie przy rozstrzyganiu procesów, wedle tego, co o tym podaje D. Hen. Ferrandat, et not. gl. in c. fin. de sortil. et l. sed cum ambo ff. de iud. Ubi doct. stwierdzając, że los jest bardzo dobry, godziwy, potrzebny i użyteczny w rozstrzyganiu i osądzaniu procesów. Jeszcze wyraźniej o tym powiadają Bald. Bartol, et Alex. C. communia de leg. l. si duo.	Miłość, PokusaWięc posłuchaj mnie... Nie wiem, co by ci zapisał lekarz, ale wiem, jak ja bym postąpił na twoim miejscu, ja. Oto zanim się tamta odnajdzie, poszukałbym w innej tego, czego mi wraz z tamtą zabrakło. Widziałem w twojej willi ciała wyborne. Nie przecz mi... Wiem, co jest miłość, i wiem, że gdy się jednej pożąda, inna jej zastąpić nie może. Ale w pięknej niewolnicy można zawsze znaleźć chociaż chwilową rozrywkę...	Ooo, patrz, jakie ładne cyrkle! Widzisz, to do wkładania, jak się chce duże koło zrobić. A to do tuszu. Jak ci się zdaje: ile takie cyrkle mogą kosztować? Chciałbyś mieć? Patrz, złoty atrament. Patrz, jaki mały kałamarzyk: do podróży. Muszę kupić pędzelek, ale nie tu. Frankowski kupił na rogu i ma już miesiąc, a w moim od razu włosy powyłaziły. Złodziejstwo takie. Żeby ci pozwolili, co byś wybrał z wystawy? Żeby jedną rzecz pozwolili? Ja bym wziął cyrkle i tego Murzynka.	Proste! być może dla ciebie, bo nikt inny by tego nie zrobił.	Spróbowałam „zostać” jednego roku Przywiązałam się tak serdecznie do tego miejsca, że kiedy nadeszła pora, ociągałam się i pozwoliłam innym odlecieć beze mnie. Przez kilka tygodni było mi jako tako, ale później! Te męczące, długie noce i zimne, bezsłoneczne dni! To powietrze chłodne, przenikliwe, całkowicie pozbawione owadów! Nie, okazało się, że to na nic. Opuściła mnie odwaga i pewnej zimnej, burzliwej nocy odfrunęłam, starając się lecieć środkiem lądu ze względu na wschodnie wiatry. Gęsty śnieg sypał, gdy znalazłam się nad przełęczami wysokich gór, i musiałam ogromnie się namęczyć, nim zdołałam przedostać się na drugą stronę. Ale nie zapomnę nigdy rozkosznego uczucia, kiedy gorące słońce grzało mi plecy, a ja zlatywałam ku jeziorom, które spoczywały pode mną niebieskie i spokojne. A jak mi smakował pierwszy tłusty owad! Przeszłość wydała mi się złym snem. Przyszłość wyglądała jak szczęśliwe wakacje. Leciałam na południe przez długie, długie dni, leniwie ociągając się, jak najdłużej, lecz zawsze miałam na myśli zew! Nie, po tym ostrzeżeniu nieposłuszeństwo nie przyszło mi już więcej do głowy.	A co oni tobie wadzą?	A czy pańska małżonka może prowadzić interes w czasie pańskiej nieobecności?	A cóż się stało?	A ja redaktor Golombek.	A ona nim, jak się zdaje	A tak...	A taki się boisz, żeby nie dostać po mordzie!...	A to doskonale Ale wolałbym, żeby pani przyjechała mnie odwiedzić, kiedy już się tam zadomowię, kiedy wszystko urządzę. Ha, pokażę pani tam wszystko. Zobaczy pani, jak tam pięknie i jak miło...	A ty nie chcesz?	A wtedy?...	A zresztą kto wie, może tak oberwał, że sam się już nie pozbierał, co, Huck?	A świat śmieje się z podłości i udział w niej przyjmuje! Czyż nie wiesz, że pani de Beauséant życiem to przypłaci?	A! ale gdzie jest teraz?	Ale będziemy tam bywali?	Ale gdzie... zabaczyliście, matusiu, co Pietrek na nóżkę słaby, a ten prościuśki jak świeczka	Ależ można, babciu Będę tam trzymał stado; tyle łąk, mówił pan Jan. Parękroć mniej lub więcej kapitału, co mi tam! Ich kauf’s, GrossmutterIch kauf’s, Grossmutter (niem.)	Amelia Pradera zginęła miesiąc temu śmiercią samobójczą. Ponieważ okoliczności, które poprzedziły zgon tej niezwykłej kobiety, złączone są ściśle z moimi osobistymi przeżyciami i mimo woli przyczyniłem się do straszliwego jej końca, muszę cię zaznajomić z pewnymi szczegółami. Wolałbym milczeć, gdyby nie głębokie przekonanie, że przebieg i tragiczne zakończenie mojej z nią przyjaźni związane są podziemnymi węzłami ze śmiercią jej męża. Sądzę, że znajomość pewnych momentów z ostatnich miesięcy życia Amelii może ułatwić ci zadanie. Naturalnie liczę na pełną dyskrecję.	Bardzo	Byłżebyś żonaty? Och! Nie ustąpię cię żadnej kobiecie.	Będzie miał pan za to wspaniałe brzoskwinie i inne rzeczy.	Będzie... z tydzień. Tak	Chcemy! Chcemy! Strasznie chcemy!	Chcesz stracić dwa tysiące?	Corpo di BaccoCorpo di Bacco! (wł.) zawołał znowu pan Fredro, przypatrując się z bliska Murdelionowi, który zaraz rzekł:	Czemu mam wyjść? Ostawcie mnie w spokoju	Czy pójdziesz ze mną, jeśli cię pokonam?	Dukatów? Dziękuję ci, Karolku.	Dużo ludzi chciałoby być na jego miejscu	Dzięki zapewne żonie pańskiej Jakże się miewa?	Eheu, Srebrnołuki, mój dowcip nie jest z ołowiu.	Ileż dni czekam ja na niego.	Ilu książę możesz wysłuchać dziennie bez zmęczenia?	Ja, ja Wilhelm nie lubi książek, on jest dobry burszbursz (z niem. Bursche)	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	Jam stary i ślepy, nie widzę nic boję się wszystkiego. nie wiódłby na zgubę.	Już są.	Kaip sau išmanai! Ryžkis... Man vistiek!	Kmicic swawolnik był i okrutnik, ale nie parrycydaparrycyda (z łac. parricida)	Kto by się spodział, takie to zawżdy potulne...	Kto tu buntownik? Wojsko czy hetman, który się przeciwko własnemu panu zbuntował?	Moda!	Młodość, Starość, Ojciec, Syn, Konflikt pokoleń, Lud, Dwór dać komuś nauczkę.. Łbem muru nie przebijesz, a tych ludzi gdybyś i miodem smarował, będą oni zawsze leniwi, niedbali i nieżyczliwi...	Na to, Senderl, znajdzie się sposób. Powiedz mi, kochany, czy wiesz coś o Czerwonych Żydach?	Nie ma tu mowy o pewności, przypuszcza się tylko. Zrozumiecie państwo zaraz, o co idzie. Jakub Collin, przezwany Trompe-la-Mort, posiada zaufanie trzech galer, które zrobiły go swym agentem i bankierem. Zyskuje on wiele na prowadzeniu takich spraw, do których potrzeba człowieka znacznego.	Nie mam dostępu do pana hrabiego Odda mu go jego lokaj.	Nie masz pan Anglika?	Nie masz za co dziękować i płacić. Wszystko jest twoje i nie ja ci w czymkolwiek się sprzeciwię, bo przecie czujemy jedno za drugie. Któż jest tedy ona?	Nie znałem, alem trochę słyszał, o czym gadali z panią. Niewielem rozumiał, bo to po francusku...	Nie! zawołał Jędrzyk, jam dla niej za mały ale jej losu psować nie dam.	Nie, pani. Przyszedłem tylko dowiedzieć się, jak się ma i zaraz idę.	Nie, tylko napisać: „Otrzymano za sumę 10 tysięcy franków” na każdym z tych papierów	Niechże ja chociaż mam oczy, kiedy ich nie ma ojciec, ani mama, bo o Andrzeju już nie mówię. Zobaczy ojciec, że jak ta jaśnie pani tu przyjdzie, to w parę lat zostaną strzępy z Krosnowy...	Nigdy!	No, mówię, że się zaradzi... Dam wam swoich koni, choćby na cały dzień, jeno mi ich nie zgońcie... młynarza też uproszę, wójta, Boryny, może dadzą...	No? a ty?	O, nie! Nic o tym nie wiem... ale chyba on znalazł pisarza, który umie dobrze pisać po angielsku, i tak napisał. Myślę, żeście mnie zrozumieli?	Obcy, Słowo westchnął książę.	Oczywiście	Odgryź ładunek!	Ogromna strata czasu	Okrutnie się tam pan hetman o konie dla ciebie troszczy	Owdowiałem, pani.	Owszem... bardzo miłej... Ale... ale, co ja mam się wdawać w dyplomację!...	Pan tutaj? Nie wiedziałam, że pan popiera sztuki piękne...	Panie jenerale! jedyne moje dziecko.	Pijesz bez cukru?	Pięciu, panie komendancie.	Powiedziałem i po raz trzeci powtarzam, iż dom ten zamieszkany jest przez mego przyjaciela, a jest nim Aramis.	Prosimy.	Przeciwnie, bo w oddziale białym będą robić wieczorem.	Roda, kiedy wyruszamy do Kraju Biegunowego?	Same wyśmienite rybki!	Serio? Musisz koniecznie być u rodziców?	Sądzę, Pencroffie, że przyjdzie na to pora po ukończeniu naszej wyprawy w głąb wyspy. Możliwe przecież, że ten nieznajomy, jeżeli uda się go znaleźć, wie coś więcej zarówno o Wyspie Lincolna, jak i o wyspie Tabor. Nie zapominajmy, że jest niewątpliwym autorem znalezionego przez nas dokumentu i być może wie, co sądzić o powrocie jachtu.	Tak, ja! Rzucasz się na mnie, odwracasz ode mnie, który ci byłem prawdziwym przyjacielem, ale powtarzam: dla zwady potrzeba dwóch wrogów, a ja twym wrogiem nie będę i pomimo wszystko, pomimo twej woli pozostanę przyjacielem. Wiesz teraz, czego się masz spodziewać.	Tak. W godzinę po tym, kiedy się zastrzelił. Leżał tutaj, o, około okna, właśnie w tym miejscu, gdzie ty klęczysz.	Ten odda pani zapewne córce. Mówią w świecie o jej małżeństwie z panem de Rastignac.	Thanks. Są tam rekiny?	To nic nie szkodzi; mówcie ino!	To nic rzekła, zwracając się do mnie	To, com widział w ową noc, gdyśmy obaj z lamą nocowali koło twej izby w Seraju Kaszmirskim. Drzwi pozostawiono niezaryglowane, co, jak mi się zdaje, nie jest twoim obyczajem, Mahbubie. Ten człowiek wszedł do środka, jakby upewniony, że nierychło powrócisz. Przytknąłem oko do dziury w przepierzeniu, pozostałej po wypadłym sęku. Przybysz jakby czegoś szukał... nie derki, nie strzemienia, nie wędzidła, nie garnka mosiężnego... szło mu o jakąś rzecz drobną i starannie ukrytą. Gdyby było inaczej, to czemuż by rozpruwał żelazem podeszwy twych pantofli?	Trudno, będę więc musiał powiesić też jego.	Tylko się żywo odziewaj, bo Kicki umyślnie z tem przyjeżdżał do mnie żebym cię przyprowadził na zamek i to eo instante.	Uśmiechasz się do niej... nadskakujesz... poufale rozmawiasz...	W każdym razie... z umiarkowaniem Nie chcę... nie chcę, ażeby do jego świątobliwości doszło, że bez potrzeby dręczę chłopów... Za buntownicze gawędy trzeba bić i ściągać kary pieniężne, ale gdy nie ma powodu, można okazać się wspaniałomyślnym.	W kuźni.	Wcale nie jest daleko Taki spacer tam i z powrotem.	Wie	Wierzę.	Wracaj, psiakrew!	Wątpię. W dużych hotelach zbyt wielki panuje ruch. I zbyt ufają swoim lokatorom. Zresztą, jeżeli zrobi to pani zaraz w pierwszych dniach po swoim przybyciu na miejsce, nie będą jeszcze dobrze pamiętali pani wyglądu.	Śmieliżbyście twierdzić że w tym zabobonie jest prawda?
Dziękuję, drogi kolego, sam sobie powtarzałem to wszystko ale wdzięczny ci jestem, iż okazujesz mi tyle przezorności i troski... Nie o mnie chodzi w tym przedsięwzięciu. Mnie tysiąc dwieście franków rocznie starczyłoby w zupełności, ojciec zaś zostawi mi kiedyś co najmniej trzy razy tyle... Żyję miłością i myślą! Boskie życie... Chodzi o Lucjana i o żonę, dla nich pracuję...	Ja nie chcę, mamo, ani dywanów, ani albumów z pocztówkami, ani batystowych chusteczek do nosa, ani pralinowych torcików.	Niech się pan nie martwi, kochany Maksymilianie, już oni się na tym znają.	Prawa rzymskiego, niemieckiego i tych praw pisanych, które nasz pan, pełen mądrości, we Wiślicy przed piętnastu laty nadał. Już teraz nie będziemy w Bolonii nauki szukali, mamy swoją szkołę. Teraz do Polski z inszych krajów zjeżdżać się zaczną naszych profesorów słuchać. Ten wysoki w aksamitnym birecie, ze złotym krzyżem na piersiach, to rektor.	Tak jak nic niéma! Kropelkę z siebie puści i żeby ją zabić więcéj już nie da! Dziecku, jak rozkrzyczy się, niéma czego w gębę wlać...	Tak jest, wtedy... Ale wtedy była to prawdziwa krew.	Ale przecież ja... ja nie dlatego pana kocham, że Słowacki był pańskim przodkiem, tylko kocham pana dla niego samego.	Owszem, lubię go bardzo, ale przekonałam się, że to nie jest człowiek mnie wart. Za mąż za niego nie wyjdę...	Ach, Puku, Puku! Jakże mogłeś tak z nami postąpić! Przecież ja od razu cię poznałam, ledwo zacząłeś mówić o soli!	Bo tak mówiąc pomiędzy nami, po przyjacielsku panie Maurycy, po co panu spółki z Borowieckim? Czy pan nie możesz sam otworzyć fabryki?	Czy tak? Przeciwnie, mój strzelcze, strzał się liczy. Przegrałem funta, ale trzymam dalej: dwa funty lub kwita.	Ideałem nie, ale dzielnym człowiekiem.	Jeszczek za wcześnie; dobrze, by na połednie zdążyli gospodarze, bo chłopaki to może i do wieczora nie ściągną...	Już nie będę... bo rozgniewasz się znowu...	Nie nowina!... Ta pani to samo mi powiedziała, tylko, że z dodatkiem rubla.	Pańska, mój dobry panie, jest nie wiem gdzie; moja jest zapisana w górze. Każdy ocenia zniewagę i dobrodziejstwo na swój sposób: być może że zresztą zmienia się nasz sąd o tym w różnych chwilach życia.	Prawdy względnej, bezwzględnej czekamy jeszcze ale i to z czasem przyjdzie.	To ci powiem, że jeśliś ty się za Jagienkę bił i ludziom przez nią łby rozwalał, toś ty naprawdę jej rycerz, nie czyj inny, i musisz ją brać.	Mateusz też niewinowaty, nie wiecie to, że jak suczka nie da, to i piesek nie weźmie!	Gdybym był pani przyjacielem... a raczej, gdyby pani chciała mnie uważać za swego przyjaciela, radziłbym pani, żebyś się nauczyła co najprędzej rachować. Rachunek jest podstawą wszelkiego porządku społecznego, a więc i szczęścia w rodzinie. Jeżeli sympatia rodzi się z przekonan a o wzajemnej wartości ludzi, to i miłość nie jest czym innym, jak tylko rachowaniem wzajemnym dwojga ludzi na siebie, popartym wiarą, że żadne nie popełniło pomyłki.	Masz mnie pani za człowieka bardzo twardego skoro przypuszczasz, że łzy będące dowodem siły uczucia, wezmę za słabość... Nie, panno Heleno, nie potrzebujesz przede mną wstydzić się łez twoich; rozumiem je. Wypłacz pani swój żal swobodnie, ja odejdę; a gdy pierwsza gorycz bólu spłynie ci z serca i odzyskasz spokój, pomówimy o tej sprawie.	O mój jegomość! Od radości mówić nie mogę, że też jegomościne ciało jeszcze w zdrowiu oglądam... O dla Boga!... Ino jegomość tak wrzasnął, że ażem pancerz upuścił... Rzemieniska się pokurczyły... widać nijakiej posługi jegomość nie miał... Chwałaż ci, Boże, chwała... o moje panisko kochane!	Śmierć nie przemieszkiwa u nikogo, mój poczciwy Gasnier; nie ma na to czasu. Bądźcie dobréj myśli.	A ja! Sanki tu macie?	A, nie, nie, ojcze!	Absolutnie. Aha, jednak nakładam mały, malutki waruneczek. Rozumie pan, że nie mogę wypuścić na wolność człowieka, który podaje środki odurzające, wymyka się przez okna, a potem zostaje przyłapany na włóczeniu się po terenie prywatnym, że takiego człowieka nie mogę wypuścić na wolność bez jakieś rekompensaty.	Ach, jak to dobrze... jaki pan szlachetny... jaki pan kochany...	Ale Lucia sama. Może mnie potrzebować.	Ale ta Żydówka!...	Być może iż łatwiéj jest stłumić walkę narodu z narodem, gdy idzie o interes materyalny; podczas gdy wojny prowadzone w imię dogmatów, które nigdy ściśle określonego celu nie mają, muszą się téż do nieskończoności przeciągać.	Co to?	Dwie nieduże i kuchenkę. Ciasne, ale niczego.	Idź jedz i zajmij się tam wszystkim w moim imieniu. Zwłaszcza nie zaniechaj spoić dobrze tego... cymbała!...	Lub zginął na wojnie! A nie żal-że by ci było i matki i ojca i nas wszystkich!!! porzucić na długie lata! może na zawsze!...	Nic, nic, to przejdzie Coś mi ściska czoło, to pewnie migrena. Biedna Naścia, co za przyszłość!	Nie jutro rano, lecz natychmiast, jeżeli łaska.	Nie wiem. W każdym razie nie nazwę miłością czegoś, co jest zupełnie abstrakcyjne, czegoś, co nie dąży do realizacji. Unikasz mnie. Unikałeś stale.	Nie zdaje mi się, proszę pana. Berlinkaberlinka	Nie zna pani Wilanowa?	Niech ksiądz powie, że nie chce mojej śmierci.	Niechże cię Najświętsza Panna w cudownym miejscu ratuje, wierny przyjacielu! któryś mi tyle wyświadczył, że i brat nie uczyniłby więcej!	Nikt! Ja i ty.	Po cóżeś tu przyszedł? idź im łapy liż... na grodzie... tu ciebie nam nie trzeba!	Tak! Tak! Bardzo być może.	Teisybė Jis kunigas, pons Vincentai, ir jis turi ant savo sąžinės ypatingą atsakymą, dėl to reikia jam duoti ir ypatingą tiesą. Jis atsako už dvasišką padėjimą ganomos parakvijosparakvija	To było przecie dziewiętnastego, nieprawda?	To zależy od tego, dokąd pan idzie; jeżeli na łąkę i bagno, pójdę z panem.	Trestka zapewne? O, dziękuję! Znarowiłby mi konia. Zresztą... nie chciałam. A Wiluś uparł się. Nauczyłam go tylko, jak ma postępować z Buckinghamem.	W tym rzecz, droga moja pani	Wedle tego, co Hassling powiada, a nie miał potrzeby łgać, teraz z bratem królewskim i Duglasem stoją w warownym obozie u Narwi i Buga, gdzie Bogusław całą jazdą dowodzi	Wie pan jakiego doznałam uczucia na widok pana? Oto żalu. Przypomniałam sobie, że mieliśmy we troje jechać do Paryża: ja, ojciec i pan, i że z naszej trójki los był dobry tylko dla pana. Bawił się pan przynajmniej?... Za nas troje?... Musi mi pan odstąpić trzecią część doznanych wrażeń.	Wie, wie, bo przy niej najpierwej Stanisław opowiadał. Cała we łzach, nieboga... Ale gdym jej rzekł, że trzeba iść, zaraz mi powiedziała: „Idź!”	Z księciem Bordeaux to sprawa zupełnie inna...	Zgadza się może i drewna na szubienice nie brakuje, lecz na naszych statkach jest wystarczająco dużo kul, by Maracaibo obrócić w gruzy. Pewnego dnia jeszcze o mnie usłyszycie!	Zgoda. Kelner! Rachunek!... Pozwólcie, że ja zapłacę.	Że wasza świątobliwość jesteś obłąkany, że nie masz święceń arcykapłańskich ani nawet królewskich i że... można złożyć was z tronu...	A masz?	A na obiad pan wróci?	A wasza miłość dokąd się chcesz udać?	A Żmudź?	Ależ panie Cruchot, co trzeba mi uczynić?	Ba!... W powieści należałoby jeszcze spiętrzyć wiele trudności, by podrażnić wyobraźnię czytelnika i trzymać jego uwagę w napięciu. Natomiast powiem pani w sekrecie, że życie w swoich rozwiązaniach bywa znacznie prostsze.	Bardzo mi dobrze, ojczusiu! Lucia miła dziewczynka, kochamy się z sobą.	Bardzo się z tego cieszę	Bez bata nic i tyś brał bicie do krwi nieraz.	Biorę za... wizytę	Byłem i na strychu dziury pozasłaniać.	Bądźże jej matką, odezwał się Honory.	Chcieli uciekać od tej przyjemności.	Choćby z krzywdą własną, lecz dla dobra drugich...	Cicho!	Co ty robisz, mój kochany?...	Co „królewskiej”?	Czyś ty oszalał! a gdzież ci starczy siły?	Do oranżerii, którą widać tam, na końcu alei.	Dostał obiad?	Jakie polecenie?	Kołatanie ozwało się z podwójną siłą, rzekłbyś: drzwi wyskoczą z zawias. Tymczasem między zgromadzone niewiasty wpadł pacholik Kostek.	Makowiecki...	Mamo, jeść.	Matka moja i siostry chciałyby cię odwiedzić	Musiałem! odparł Jaksa, was ztąd wyciągnąć mi kazano.	Mów!	Niekiedy zdaje mi się, że pani ma słuszność...	Pan Adam	Pan Maszko się żeni?	Parol kawalerski.	Przyznam się nawet pani, że na ten raz więcej w nadziei, iż tu panie zastanę, niż w innej jakiej myśli jechałem.	Pójdą! Namówię szewców, cholewkarzy i pośród krawców wpływy mam	Skórę ze mnie drzesz, niewiaro jedna! Teraz się wynoś, mam ważną sprawę do załatwienia.	Skąd ten niedźwiedź?	Szanowny pan od niedawna widać obcuje z księgarzami, inaczej wcisnąłby pan rzeczony rękopis w najustronniejszy kącik swego domostwa.	Uuuuu!	W trzecim oddziale.	Więc ile?	Wojna, proszę pani, wojna!	Właśnie przed chwilą, panie prezesie...	Zachwycający robak!	Zapewne, lecz są objawy głębsze i bardziej zagadkowe. Czy widziałaś kiedy fenomen materializacji?	Zobaczysz, czy żartuję.
No i cóż teraz będzie? Szef unika kobiet. W tym meksykańskim miasteczku, gdzie osiedliśmy na mieliźnie, że się tak wyrażę kawaler. mieszkający w posada to przebrany mnich Najświętsza Matka (Maryja)., że nie przemówi nigdy do kobiety Może pan sobie wyobrazić, co takie dziewczyny wygadują, kiedy rozpuszczą jęzory; a to mnie złościło. Tak, szef unika zetknięcia z kobietami.	Ja nawet wynalazłem na to sposób. Gdy mi coś tak jak w wodę wpadnie, siadam, uśmiecham się i mówię głośno: „Pasyami lubię tak coś zgubić; człowiek szuka, ożywia się, rusza, zapełnia czas	Tak	Tak. Pani Barbara prowadzi salon literacko-naukowy.	Na honor, nie wiem tak bardzo... w ramię mnie uraził; a ty Porthosie?	Bo wy bohatery, żupany wy niewiastami teracie, u was jest ich zawsze dosyć! E? wszakże to ciebie Wiszowa córka była tak ukłuła? A ona ci teraz ziele nosi!	Mnie Stalky mówił, że Macnamara był dla niego po prostu błogosławieństwem Bożym Widywałem go często w namiocie Maca, przysłuchującego się jego grze na skrzypcach; po każdym kawałku bujał Maca tak, że ten zasypywał go po prostu oskardami, łopatami i nabojami dynamitowymi. To było ostatni raz, kiedyśmy Stalky’ego widzieli. Mniej więcej w tydzień później śnieg przełęcze zasypał i Stalky nie byłby bynajmniej zachwycony, gdyby go tam wówczas znaleziono.	Naprawdę? Co ty mówisz? Więc po to była ta cała komedia, bo chciałeś wykręcić się od szkoły i iść na ryby? Ach, Tomku, Tomku, ja cię tak kocham, a ty do grobu chcesz mnie wpędzić swoimi wybrykami.	Ale! Nie widzicie to, że koronę ma złotą na hełmie i zbroicę takoż wyzłacaną? Król jest, ino czarny.	Tak, ale pan Klejn ma z nimi jakieś konszachty, namówił ich, ażeby znowu sprowadzili się do kamienicy, bywa u nich, przyjmuje ich u siebie.	Żąda abyś dozwolił na rozwód z żoną, za co ci łaskę i wdzięczność swą przyrzeka, W przeciwnym razie, mój kochany Hoym, bardzo mi cię żal, ale muszę ci oznajmić, iż się narażasz na najgroźniejsze następstwa. Masz wybór, z królem do walki stanąć nie możesz. Najmniejsza przykrość wyrządzona hrabinie, uważaną będzie za obrazę majestatu.	Obojeśmy wśród ludzi obcy, oboje przybłędy, gołąbko! I nie martw się, oczu nie wypłakuj. Nie dam ja tobie krzywdy zrobić. Stary jestem, ale sił mi starczy... Póki ja głodu ani biedy nie zaznam, póty i ty, gołąbko, wszystko będziesz miała. Cicho, cicho, panieneczko ty moja, kochanie ty moje, cicho... Gdy ludzie ci dokuczą zanadto, przyjdziesz do mnie, do młyna. Nieładnie tam u mnie i niebogato, ale głodu ni zimna nie zaznasz, ani braku serca... Las tam wielki, łąki szerokie, będziemy zioła zbierali, będziesz mi, gołąbko, pomagała ludzi leczyć... Zły język cię nie tknie, złe słowo nie obrazi... Dobrze nam będzie razem, przybłędom... Cicho, gołąbko, cicho...	Ach, gdyby się to pani przynajmniej tak podobało! Ale spóźniła się pani droga tylko przez lekkomyślność: przez nieuwagę opuściła pani ostatni pociąg, zasiedziawszy się na tym przyjęciu w klubie. A nie mówiłem!...	Tak jest Ksiądz Benignus jest piąty do działu, bo 800 dukatów ma być odłożonych na wykupienie naszych polskich chrześcijan, którzy nędznie marnieją w niewoli tatarskiej i tureckiej.	Nie. Siedziałam na tym samym pniu i byłam jakaś smutna... Czegoś mi brakło... I co mi się bardzo rzadko zdarza, myślałam: co też będzie za rok?...	A kto opowiadał, że nie żywie, jeżeli nie ty? Trzeba było trzymać język za zębami. Ja zaś zabrałem ją, bo się bała Cztana i Wilka.	A więc mnie kochasz! Powiedz mi: to prawda?	Czekaj, czekaj to nie jest zła myśl.	Wcale w to nie wierzę	Źle się wyraziłem. Mniejsza o to! Właściwie chciałem powiedzieć co innego, i to o postulatach. Gdyby wszystkie postulaty miały doprowadzać do celu, musiałbym dostać złoty medal za swoją oborę, a tymczasem przeczuwam, że czeka mnie najwyżej list pochwalny, i to wątpię.	Nie. Pomyślałbym o wielkości Boga i rzekłbym: nie wiem, co ze mną zrobisz, Panie, ale cokolwiek zrobisz, będzie lepszym od moich teoryj.	Co do liczby owych błędów, to pozwoli pani, ażebym miał własną opinię; a co do niewinności... Boże miłosierny! w jak nędznym jestem położeniu, skoro nawet nie mam pojęcia, dokąd sięgała ich niewinność.	Ja wiem, ty nie jesteś mój bliźni, bo ty jesteś z gwiazd dalekich, jak wiem, ale pozwól mi...	Pragnąłbym usłyszeć coś o tej waszej madrissah. Ale wpierw opowiedz mi dokładnie i szczerze, jakim sposobem drapnąłeś? Albowiem, o Przyjacielu całego świata zdaje mi się, że nieczęsto się zdarza, by sahib i syn sahiba dawał stamtąd drapaka.	Nie czynił najmniejszych trudności... Ciekawym, co ona powie... Jakoś go nie widać!	Czyli liczysz na to, że przyspieszę bieg rzeczy i przypomnę o wszystkim dziadkowi?	Myślisz, że to grzech?	Przepraszam pana, panie Rzecki, ale pan może myśli, że ja co ukradłem?... Niech mnie pan zrewiduje...	Ja ci mówię, że wy go nie zjecie, on ma za sobą...	Kiej dziedzicowy syn! Jak się to wybrał! Dobrze baczębaczyć (daw., gw.) tu: gonić, biec. za krowimi ogonami.	Och, mamo Jutro powiem ojcu, że to ja.	Za trzecią kobietą się oglądają, to co im ta znaczą dzieci	Zapewniam cię, że z całkowitą wzajemnością. Znam pewną blondynkę, która może na to przysiąc.	Słuchajże, co ma być: dwunastu pastuszków, starszych i młodszych, Przenajświętsza Rodzina, trzej królowie, wół, osioł, podarunki dla Dzieciątka, i co ci się zdawać będzie ku ozdobie; czy jakie drzewko, czy zwierzę, jednym słowem, piękne jasełka. Pomyśl, rozważ, obrachuj, a w niedzielę przyjdziesz mi powiedzieć, jakiej zapłaty żądasz za tę robotę.	Ty, Meir, dobry jesteś, rozumny i piękny. Imię twoje znaczy „światłość” i mnie przed oczami robiło się światło, ile razy ja zobaczyłam ciebie. Ja dawno chciałam ciebie znaleźć i porozmawiać z tobą, i powiedzieć, że ja chcę przez całe życie moje do ostatniego dnia o tobie myśleć... Ja tobie chciałam powiedzieć, że choć ty wnuk bogatego kupca, a ja wnuczka biednego karaima, co koszyki plecie, my jednacy w oczach Pana Przedwiecznego i mnie wolno na ciebie oczy podnieść i na twoją światłość patrząc, być szczęśliwą!...	A, to pański przyjaciel Franz zmienił zdanie na mój temat?	Aha... Rety! Tyle narodu! O, Panie Jezusie! Tyleś to stworzył?	Ależ to według mnie czarujący młody człowiek!	Człowiek musi przezwyciężyć przeszłość swoją, jeżeli nie chce zginąć.	Mój Jezus! I nie przemarzła!	Nie.	Och, komu ich nie trzeba?	Panie mój czemu piszesz o takiej porze? Czemu zapisujesz mi cały majątek? Czyżbyś mnie opuszczał?	To pan mówi nieprawdę	E, gdzie byśmy się ta o byle co przemawiali! Nie latami człek się starzeje, inoino (daw.) zmartwienie.. Ja bym was zaprowadził do mojej chałupy z dziurawą strzechą, co deszczówka jak bezbez (gw.) sito z dużymi otworami. dzieciom prosto do łóżka leci. Ja bym wam kazał słuchać, jak te siedem Chrobaków jeść wołają abo ze zimna zębami klekocą. Ja bym wam...	Powiedziałaś raz: Jeszcze nie teraz!	Dopieroś to się, chudziaku, namorzył głodem.	Nawet teraz nie chcesz mię oceniać.	Mój złoty, trzymaj mnie aby!... Ja umiem dzisiaj naprawdę, ale mogę się miejscami zaciąć...	Mnie się zdaje, iż rzecz nadzwyczaj łatwa... najtrudniej byłoby to bałamuctwo trwałem uczynić, odezwała się ciotka.	Niech się pan nie martwi, kochany Maksymilianie, już oni się na tym znają.	Myślę tedy, z przeproszeniem pańskim, że dobrym rokiem byłby rok, który by nam pozwolił wszystko zobaczyć.	Po co?	Ze strachu gdy widzi że go wykląć możemy, bo wyklniemy jak Bóg Bogiem.	Ależ ja was zrujnowałem Zrujnowałem was, powtarzam, przekonacie się z czasem; ale ja was znam, wolicie ruinę niż majątek, który może przyszedłby za późno.	I co?	Jakie siły stawia pan w tej walce naprzeciw siebie? Z jednej strony społeczeństwo całe, zorganizowane doskonale, zadowolone z tego, co jest, i gotowe przeto bronić istniejącego stanu wszelkimi siłami, a z drugiej?	Twierdzi, że mnie kocha.	A ja nazywam się Heloiza de Villefort.	Głupiec Littimer szuka mnie, dopytuje się o mnie Jeśliś potrafił go zrozumieć, mądra z ciebie sztuka.	I chciałby się wstawić za tobą?	Uśmiechasz się do niej... nadskakujesz... poufale rozmawiasz...	Widzisz, teraz ty się zadumałaś. Płaczesz?	Ach, prawda zamierzałem jeszcze pogadać ze starym Ole.	Bawią cię dobrze?	Czy już koniec?	Czy widzisz ten jasny promień słońca?	Cóż, żonie nielepiej?	Do pana de Wardes?	Do szaleństwa!	Do wszystkiego ciekawy	Dość, Piotrusiu!... Zawsze jesteś niezręczny... Gdyby z tobą pojechał Zgierski...	Może być	No, chodziło więcej o zamknięcie, niż o połapanie nas; gdyby jednak ktoś teraz przyszedł, złapaliby go niezawodnie.	Odtąd często w myśli mojej zjawiałaś się, jak w owej chwili, z podniesioną w górę ręką. Wyżej, zawsze wyżej! Tyś mnie wiodła wyżej.	On coś wie o tobie Coś podejrzewa...	Pewno pani do pomocy księdzu rektorowi zaprosi księży Feliksa i Gabriela?	Prawdę mówię i już nawet rozpuszczono cztery libijskie pułki...	Pójdziemy po bobra zaraz jutro.	Tyle rzeczy chodzi człowiekowi po głowie! Ludzie coś za dużo o mnie plotkują!	W jaki sposób mogłeś naraz zgłupieć do tego stopnia, żeby mu odpowiadać!	Właściwie ty ją dziś prowadzisz.	Zmieniłeś się istotnie, kochanie!	Dałbym dziesięć rubli, żeby Wokulski wygrał... Utarłby nosa hrabiom...	Dlaczego?	Egoizm?	Hrabia de Wardes...	Jakiejże religji pani jesteś?	Kołtuniarze, przezprzez (gw.)	Lecz jak zrobimy z napisaniem listu?	Na Szulcu.	Na tamtą.	Panie!	Podał nazwisko?	Prawdę mówię.	Sama!?	Stoi!	W Czechach zainteresowanie mierne. Trzy nowe zapytania.	Więc niech mu dadzą	Za pół roku.
Wiesz, że dla mnie rzeczywiście nie było. Zacząłem naprawdę żyć dopiero, kiedy ciebie poznałem. Ale i jutro ja nie chcę innej. Naprawdę ty jesteś pierwszą kobietą, którą kocham i która... która... jest moja.	Oczywiście; czyż nie jest wszystko gotowe od miesiąca? Widzisz przecie, że trzeba było jedynie przytroczyć walizy; z chwilą gdy stanęło na tym, że nie zostajemy tutaj, czyż nie lepiej jechać jak najprędzej? Uważam, że trzeba wszystko robić w ten sposób i niczego nie odkładać do nazajutrz. Jesteś dziś wieczór w wenie do podróży: chwytam tedy w lot sposobność. Po co czekać i odwlekać bez końca? Nie mógłbym znieść tego życia. Chcesz jechać, nieprawdaż? jedźmy tedy; zależy tylko od ciebie.	Ratuj mnie! Tonę! nikt mnie nie szanuje! toż ja sama szanować się nie mogę! Ratuj mnie Jędrzeju! Rzetelnie podzieliłam się z tobą mojemi pieniędzmi! mam jeszcze czterdzieści talarów! Żeń się zemną! Wyrwij mnie z tej nędzy, zaprowadź w takie miejsce, gdzieby mnie nikt nie znał, gdzie nie będziesz miał zemnie wstydu! Będę pracowała dla ciebie, że aż krew tryskać będzie z paznokci! O! bierz mnie z sobą! za rok już może być za późno!	Oto więc, czym jest wiedza! Moje uleczenie buja pomiędzy różańcem a półtuzinem pijawek, między nożem Dupuytriena a modlitwą księcia Hohenlohe! Na linii, która dzieli fakt od słowa, materię od ducha, znajduje się Maugredie ze swoim sceptycyzmem. Ludzkie tak i nie prześladuje mnie wszędzie. Wciąż Karymary, Karymara Rabelais’ego; jestem chory duchowo, Karymary! Albo chory fizycznie, Karymara! Czy będę żył? Nie wiedzą. Planchette przynajmniej był szczery, mówiąc: „Nie wiem”.	Przysięgam na Boga, że nic nie rozumiem; ale tak mówisz pani do mnie, że wolałbym, ażeby mi nóż w serce wbili i jeszcze świdrowali nim... Do licha, przecie zbrodni nie popełniłaś?... Mówże, pani!...	Nie sądzę, żeby to także dla mnie być miało bo więcej niż czterystu Maurów wprawiało się na mojej skórze w sposób tak wrażliwy, że w porównaniu z nim, wczorajsze uderzenie kłonicą to rozkoszne łechtanie. Ale proszę pana, zwróćże pań uwagę na położenie, w którym się obecnie znajdujemy, czy godzi się to nazwać przygodą piękną? Jeszcze pan, co miałeś przyjemność trzymać tę nadzwyczajną piękność w objęciu, to pociecha dla pana, ale ja nic nie miałem, oprócz kułaków najsroższych, jakie w życiu zapamiętam. Niech mnie diabli porwą i tych, co na świat mnie wydali! Nie jestem rycerzem, ani myślę nim zostać, a w każdym spotkaniu zawsze najtęższą część dostaję.	Ach, gdyby telegraf jeszcze funkcjonował, moglibyśmy go uprzedzić. Ale teraz to niemożliwe! A nie możemy też zostawić tutaj samego Pencroffa z Harbertem... Ha!... Więc pójdę do Granitowego Pałacu sam.	Co nie mam palić?	Czegóż ta Czarna Wróżka chce dziś właściwie ode mnie? Czyż myśli, że bez jej przestróg nie potrafię dotrzymać raz danego słowa? Czy sądzi, że nie potrafię stać na straży swego honoru? Ta kobieta zaczyna sobie za dużo pozwalać!	I czegoś więcej także. Najpierw stryjka Balcera nie spodziewać się rychlej jak za dwie, trzy niedziele. Po wtóre... po wtóre...	Ja wogóle nie rozumiem, jakim sposobem nie masz do czynienia wyłącznie z prokuratoryą?	Mitrę mógł mieć... Ale księstwa nie.	Na początek coś ci znajdziemy, głowy o to nie łam.	Nie bój się	Nie chcę tu tego zuchwalca. Dosyć od niego cierpiałam. Nie dopuszczę go. Nie pozwolę.	Nie mogłeś, dobrodzieju, zaczynać od tego, ale z księdza wieczna przekora.	Nie potrzebuje wasza dostojność rozpaczać Prawo nasze jest wyraźne... Niech więc wasza dostojność wyśle do Memfisu czterech albo sześciu naszych ludzi i zaopatrzy ich w wyroki. Reszta należyć będzie do nich...	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	No dobrze! opowiem wam wesołą historyjkę, której nie słyszeliście jeszcze!	Radabym ci ją nie słuchając nawet uskuteczniła	Tego nie wiem, ale wierzę pani na słowo. Natomiast zdziwił mnie Kosiba swoją inteligencją. Mówi jak zupełnie wykształcony człowiek, co jakoś nie pasuje mi ani do jego wyglądu, ani do nieukończonej szkółki ludowej, ani do zawodu parobka młynarskiego czy znachora.	Uważa pan, szanowny panie Wokulski, ja czasami myślę, nie z własnego doświadczenia, bo moja narzeczona jest najszlachetniejszą kobietą... ale czasami myślę, że kobiety to nas niekiedy zwodzą...	Wprost nie mogę przekonać siebie, że to nie sen, że to rzeczywistość. I... doprawdy... boję się...	Zielony promień godzien jest tego poświęcenia i nie oddalę się z Oban dopóty, dopóki go nie ujrzę.	Tak, dawniej tak. Teraz jak tylko jest źle, walę znowu i znowu jestem tam, gdzie nic mnie dosięgnąć nie może, chyba brak tego świństwa. Ale w tym masz rację, a może nie ty: bezpłodny narkotyk, nic w tym stanie nie stworzysz. Nawet myśli...	A tak się nie czeka? Starsi wydzierają sobie gazety!	A! Jakie wy śliczne włosy macie! Nie dziw, że wasz stary głowę dla takiej piękności traci, któż by nie oszalał dla niej!	Ach, niechże pan nie robi z głupstwa tragedii! Przecież to rzecz taka zwykła i dzisiaj niemal codzienna... Niech pan zapyta lekarza.	Bo widzisz, stary Jones przygotował dla zebranych pewną niespodziankę, ale ja podsłuchałem, jak mówił dziś o tym z ciocią. He, he, teraz to już nie jest żadna tajemnica. Wszyscy już wiedzą	Pewnie, że tak, mój Boże, pewnie. To samo wczoraj mówił Jambroży, a nawet radził, żeby już nie czekać i trumnę obstalować.	Tym razem pan Fabrycy nie wyjdzie już z cytadeli.	Tak, panie jest we własnej osobie i nazywamy go Anarchem, królem Dipsodów, co oznacza, jakby ktoś powiedział, ludzi spragnionych; nie widzieliście bowiem pewnie jeszcze ludzi tak spragnionych ani pijących tak chętnie. I jego namiot jest pod strażą tych olbrzymów.	Nic, to moje wspomnienia. E, ze mną bywało inaczej, szalałem parę razy jak waryat. Raz nawet, mimo biedy, próbowałem być porządnym człowiekiem, trudno było, ale próbowałem.	Dlatego: było nas trzech braci...	Dzielny z ciebie chłopak, Bianchon! Ale, słuchaj jeszcze, gdybyś kochał kobietę tak, że gotów byś duszę za nią oddać i gdybyś potrzebował pieniędzy, masę pieniędzy, na stroje dla niej, na powóz, wreszcie na wszystkie jej zachcianki?	Na korzyść Żydów dla wzbogacenia salonów pana prefekta Worms-Clavelin, Izraelity i masona. Pani Worms-Clavelin kocha się w antykach. Za pośrednictwem księdza Guitrel nabyła kapy od trzech wieków przechowywane w zakrystii kościoła w Lusancy i, jak mi mówiono, pokryła nimi stołki, tak zwane pufy.	Ale obiecują przecież w odezwie...	Che, che! albo to ty na takie rzeczy uważasz? U ciebie jeszcze fiu! fiu! w głowie! Słyszałem dziś, jak Kirło mówił Benedyktowej, że ten Różyc w tobie... te... a i Zygmuś znowu dojeżdżać zaczyna... dawne dzieje... przypominają się może? a? choć już żonaty... ale serce to te... sługa... wiem ja to sam... pamiętam.	I że znowu rozstali się z sobą	Ja się dawniej bałem. Och, bardzo, strasznie! Śnił mi się po nocach ze swoim czerwonym językiem. Po Bożym Narodzeniu przyszedł raz do nas, do Tarnin. Byłem wtedy chory, a w dodatku mały smarkacz. Drzwi się otwarły i wsunął się łeb... Wie pani, taki okropny, bez oczu...	Tak	Tak jest, przyrzekliście, gdy ostatnią kartę napiszecie, dać mi to dzieło do czytania. Niecierpliwie oczekuję.	Tak myślicie?... A był kto z was tam na miejscu, na owym zakręcie?	Tak, Dawidku, jedno i drugie	Tak, i ciągle mi jeszcze uciekają na staw. Tasiuchny! taś, taś, taś, taś! kasza jaglana..	Tak, na chwilę przed przyjściem pana.	W czerwcu będę druhną Fili, gdy wyjdzie za pana Blake, a potem dość. Bo znasz przecież przysłowie: „Trzy razy druhna rzekła Ania.	Wchodźcie! wchodźcie! Dobrze to być uprzejmym dla ubogich	Ze zdumieniem słucham słów waszej książęcej mości!	A mnie Piotr Michcik. Umiesz czytać?	A niech się pani przeżegna przed wejściem.	A w końcu?	Ach!	Aha! toć poszczę już od wilii św. Jana.	Albo toporem barć ściąć! rycerz, uczestnik bitwy pod Grunwaldem..	Ale pan minister mógłby dać mi posadę. I z tą prośbą właśnie przyszedłem.	Ale powtarzam panu, sam mi powiedział, że jest za Dreyfusem	Ale tu potrzeba kobiety!	Bieda	Bo miał znowu atak febry. Widziałem kogoś z Zawrocia, kto mi mówił, że Bohdana znowu febra zaatakowała, bardzo zjadliwa podobno i uparta.	Będę.	Chętniebym was pod dach mojego brata zaprosił lecz gdybym z obcemi do niego przybył, zaprawdęby mi to przystęp utrudniło... Zostańcie tu, a gdy ja zdobędę gród i uścisnę brata, może go skłonię aby i wam dał gościnę.	Cicho, Mikołka! Pan ochmistrz zauważył nasze gadanie, marszczy brwi, umilknąć trzeba.	Co ona sama?	Co pan teraz robi?	Co się stało? co ci się stało, milordzie?	Co włożysz na siebie?	Czy pan uważa, że będzie z nich dobrana para?	Czy po znalezieniu papierośnicy przez „gościa” oskarżony mówił coś?	Cóż to takiego? Co to za nasienie?	Cóż to za gryzmoły?	Dziesięć!	Egzotyczne?	Gilberta jest energiczna i stała w postanowieniach.	Jadwiga Szyszkówna... sąsiadka... na tym samym dziedzińcu...	Jeżeliś widziała, to czego pytasz? Łżesz, waltornio!	Klasztor?	Królowo, od dziś za dwa dni dwór ma opuścić Tyntagiel, aby się udać na Białą Równię: Tristan powiadamia cię, iż będzie czekał ukryty przy drodze, w krzaku głogów. Błaga, abyś się ulitowała nad nim.	Może...	My do was	No i cóż tam? spytał ojciec	No, a teraz, mój chłopcze, czas już doprawdy, abyśmy wyruszyli w drogę.	No, odeszło?	O Justysię.	Oczy wyłupić!	Parolparol (daw., z fr.)	Pewno, że radzę A powiedzże mi ty, czy jesteś zadowolony z przyszłej synowej?	Proboszcz tutejszy.	Przestań kłócić się z bratem, Broniu, i idź do naszego pokoju, gdzie i ja zaraz przyjdę, aby ci lekcję zadać...	Przygotowany?	Przyjadę jutro.	Teraz rozumiem Zapewne przez wzgląd na naszego przyjaciela, Alberta?	To szczęście, bo gdybym była zgnębiona i smutna jak ty, w ładnym byłybyśmy stanie. Dzięki Bogu, zawsze upatrzę coś zabawnego, co mnie wprawia w dobry humor. Przestań narzekać i wróć wesoło do domu, to będzie najlepiej.	Wiem, przestrzegał mnie pan Świrski	Wiesz, w środę w nocy śniło mi się, że siedziałaś tu przy łóżku, Sid koło skrzyni, a Mary obok niego.	Więc na co? Po co?	Z całą przyjemnością. Maks Baum dużo mi o nim opowiadał.	Zeznania świadków.	Znów jakieś piekielne spiski, znów jakaś zmowa pomiędzy hrabią i tobą! Ben Joelu, kiedy ty się opamiętasz?	Zwymyślał mnie brzydko, łypiąc groźnie oczyma, więc odszedłem w głąb lądu, by obudzić śpiącą ludność i przestrzec ją przed niebezpieczeństwem. Mimo wszystko jednak korsarze zdobyli kraj
Jak się im uda, dwa roki temu też tam stali, a Sosze maciorę wzięli... Nie trza się na to spuszczać! i kiej się dziewczyny rozeszły, pilnowała chłopaków, by za sobą dobrze pozamykali oborę i stajnię, zaś powracając zajrzała na ojcową stronę, czy już jest Jagusia.	Cichaj! Nie wtrącaj się! Toć miasto całe w radości wielkiej żyje, że Elżusia pomorskaElżusia pomorska, właśc. Elżbieta pomorska (ok. 1346–1393) córka. a naszego miłościwego pana wnuczka, onej pięknej zgody stanie się koroną, poślubiając cesarza Karola. Przypominam sobie jak to przed ośmiu laty ojciec ją do Krakowa na wychowanie przywiózł, gdy go małżonka odumarła. Wiedział, że sierocie lepiej będzie u dziadka, więc mu też pod opiekę skarb swój oddał. Rosło to w naszych oczach jak na drożdżach, a nikomu, ba, nawet królowi miłościwemu nie postało w głowie, że cesarzową niemiecką hoduje.	Wcale się nie zbajałem Zbajali się ci, dla których ciałem jest to tylko, co ich boli, gdy dostaną bicie i którzy nie wiedzą, co jest ciało fizyczne.	W istocie, stara się być piękną za wszelką cenę. Patrz, patrz na ten luby uśmiech, z jakim tańczy w kontredansie swoje solo. Na honor, to nieopłacone!	Prawda to, ale ono zawsze niepięknie. A jak, mówisz, ów komendant się nazywał, co?	Nim się zaczniesz burzyć zrozum, czego hrabia od ciebie żąda: nie chodzi tu o to, aby być biednym księdzem mniej lub więcej przykładnym i cnotliwym jak ksiądz Blanès. Przypomnij sobie, czym byli twoi stryjowie, arcybiskupi parmeńscy, odczytaj sobie ich życiorysy w dodatku do historii twego rodu. Przede wszystkim człowiek o twoim nazwisku powinien być wielkim panem, szlachcicem, hojnym, tarczą sprawiedliwości, przeznaczonym z góry na to, aby stać na czele... i przez całe życie zrobić tylko jedno łajdactwo, ale bardzo korzystne.	Ja? ja? Ani mi to było w głowie! Rodzice mnie w leciech dwunastu oddali Benedyktynom, musiałem iść, bo oni tak ślubowali nimem się urodził, że mnie panu Bogu na ręce synów ojca Benedykta oddadzą! Ochoty do kaptura anim miał, anim nabrał. Na koniu bym wolał hasać i wesołą żonkę mieć, niż to życie nędzne prowadzić!	Tak, masz pan rację, to jest to Szukaj, szukaj!	Bynajmniej. Niech ksiądz się nie myli co do tego. Lama przysłał nam pieniądze w określonym celu; nie możemy, ot, tak sobie ich odesłać. Powinniśmy zrobić tak, jak on poleca. A zatem sprawa ubita, czy tak? Powiedzmy, w najbliższy wtorek... to znaczy za trzy dni... ksiądz przyprowadzi mi go do nocnego pociągu jadącego na południe... zgoda? Tylko trzy dni. Przez te trzy dni chłopak nie potrafi wiele nabroić.	Mam nadzieję, że to Bóg wszystko jeszcze odmieni Wojna, ŻołnierzMówią, że Szwedzi dobrzy pachołkowie, ale przecie nigdy nie mogli naszym wojskom komputowym wytrzymać. Biliśmy ich zawsze biliśmy ich nawet wtedy, gdy im przywodził największy wojownik, jakiego kiedykolwiek mieli.	Mecenas masz to samo zdanie o kobietach co i pan Feliks?	To i dobrze. Marszałkowej szkoda, i zły, i dobry na nią się oglądał i rachował!	Gorsze to, niż sobie wyobrażasz. Po prostu rozpaczliwe. Słyszysz? On jest już wszędzie. Sądzę, że ma jakiś określony plan.	Jest to pełen mądrości młodzian, który bez wahania wykona wolę ojca i najwyższej rady kapłańskiej	Sancho tak przeciw szalonym, jak przeciw mędrcom, każdy rycerz błędny powinien bronić honoru dam w ogólności, a cóż dopiero, gdy idzie o królową Madasimę, dla której mam osobliwsze uwielbienie, gdyż nie tylko piękną była, ale nadto pełną mądrości i cierpliwości w nieszczęściach, które ją prześladowały; wtedy to właśnie potrzebowała mądrych rad majstra Elisabeth, który wspierał ją w jej cierpieniach, a złośliwi prostacy sądzili, że oni poufale żyją z sobą, lecz skłamali niegodnie i kłamią teraz ci wszyscy, którym myśl podobna do głowy przychodzi.	Nie widzę w tych wszystkich szmermelach, które nam puszczasz, nic, co by miało związek z początkami fortuny Rastignaka. Bierzesz nas za Matifatów pomnożonych przez sześć butelek szampana	Aaa... pan Zgierski? Ależ to kłamstwo, które mnie naraża wobec państwa Solskich i ich rodziny... Mieszkam u Ady... rzadko widuję pana Stefana... mam być nauczycielką w ich szkole... O Boże, co wy mi robicie!... Nigdy o niczym podobnym mowy między nami nie było i nie będzie...	A to, proszę księdza prefekta, oni mówią, że Dawid uciął głowę Goliatowi.	Gdybyśmy mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.	I mój brat także! widzę to jasno byle bratowa rozum miała...	Przyrzekamy ci to, mamo.	To prawda	Wiesz co? Przed chwilą myślałem właśnie o tobie. I akurat zjawiłeś się.	Zawsze mówiłem, że d’Artagnan to najtęższa głowa z nas wszystkich	Uchowaj Boże o to tylko chodzi, abyś pan hrabiemu de Cerulli wrócił activitatem, a tamtego o strzał nie prosekwował, boś go sobie sam naprowadził krwią gorącą.	Czegoż chcesz! ile! mów! skończmy to, nie zamęczaj mnie! krzyknęła starościna.	Ja przecież nie wiedziałem! Byłem tylko nieostrożny! Ani mi przez myśl przeszło, że taki drobiazg może mieć swoją nazwę w kodeksie. O, nieba, a ja myślałem, że to mój oryginalny pomysł!	Panna Zuzanna zostaje z panią Strzemeską na gospodarstwie w Źwierniku. Nie bardzo tego potrzeba, bo któż wie, kiedy powrócimy, ja pewno już nigdy, ale kiedy jechać nie chce, to cóż jej zrobię?	To wcale nie przyjdę.	Więc czytam: „P. Głogowski, młody, utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat p. t. Niezłomni. O ileśmy mogli poznać, z pośpiesznie, bo na krótko nam udzielonego rękopisu, rzecz to wspaniała, w duchu Ibseno-Maeterlinkowskim, o scenach niezmiernie wstrząsających”.	Zaraz po co? Tak sobie. Śnił mi się dziś Sen nocy letniej. Muszę go sobie przypomnieć.	Czy nie jest pan czasem, tak jak ja, pasażerem z „Rangoonu”, przybyłym wczoraj?	O! nie lękaj się pani niczego oddana ci jestem duszą i ciałem, Najjaśniejsza Pani, i jakkolwiek daleka i tak nisko postawiona przy Waszej Królewskiej Mości, sądzę, iż znalazłam sposób wybawienia jej z kłopotu.	Przyjacielu Ned, wiem, że zabijasz ryby i łowisz je bardzo zręcznie. Złowiłeś mnóstwo tych zajmujących zwierząt. Ale założyłbym się, że nie wiesz, jak je klasyfikować należy.	A cemze są tero te wsyćkie rzeczy, prose panienki? Tak mi się widzi, kiejby były zrobione z gliny... ale wiem, ze są z cegosik innego.	Czy nie mogliby przyjść wszyscy ci goście razem, tak żebym się z nimi mógł prędzej załatwić?	Ech, bo widzisz, mój drogi, sam nie wiesz, co mi grozi. Dziś przed południem mam słuchać w Izbie Deputowanych między innymi pana Danglarsa, wieczorem zaś u jego żony czeka nas tragedia, którą napisał par Francji. Niech diabli wezmą rząd konstytucyjny! Czemu wybraliśmy taki, skoro, jak powiadają, wybór od nas zależał?	Już miałem zacząć ale ty swoją klątwą sprowadzasz mnie do zakończenia.	W domu ci będzie wygodniej A jakże się miewa miss Normann?	Jak państwo ślicznie wyglądają oboje!.. Ja także chciałam, abyśmy ze Stasiem, z mężem, pojechali za granicę po ślubie, ale... ale... jakże? Włochy bardzo piękne?	A przynajmniej niewiele jest tortur, których bym nie obejrzał	Niechby się skromnie trzymała na swym miejscu i nie dawała powodu do plotek.	Tego nie obawiaj się	Widzisz go, bratan Piotrowicz, jak się przystroił!	Widzisz więc, że niemożliwe jest uciec z twojej celi.	Więc niech się cofną od spółki ja ich nie wabię...	Czyż Cyrus Smith nie jest z nami? Czy nasz inżynier nie żyje? Już on znajdzie jakiś sposób, żeby rozpalić ognień!	Ja boję się pana Zresztą... nie, ja nie jestem pijany!	Czy się zbytnio beze mnie kochacie?	Nab jest bezpieczny.	Żegnam was, panowie, spotkamy się oko w oko u Barbinaspotkamy się (...) u Barbina rzekł Finot, śmiejąc się.	Gadasz waszmość faramuszki. Ani Juraś tu nie wejdzie przed powrotem pana Balcera, ani też odwrót waszmości nie będzie tak prędkim, jak mniemasz.	A tu nic nie będzie!	Nic jeszcze nie wiem.	Przysięgnij! złóż palce na krzyż i przed tym krzyżem przysięgnij, że grzech porzucisz, poczciwą będziesz, djabłu do siebie przystępku nie dasz.	A potem już jakby mu gębę zamalował, jak ten powiada,	Ale cóż nagli?	Cóż teraz będzie?	Hetmańskim, nie dworskim, jestem pułkownikiem, a w dodatku księcia wojewody krewnym.	Nie przypuszczam ale do tego idzie.	Żeby go nam tylko nie odmówił.	A będzie, paniczu, z pół godziny.	A cóż tam wyrabiano?	Dzieci nie macie?	Jakże?	My go, i nie widziawszy, kochamy!... A koronę zali zawsze ma na głowie?	Nie rozumiem	Nie tylko pan Vinteuil ma miłych sąsiadów	Pozostaje jeszcze dorożkarz, który woził nieznajomego.	Tak.	Ze sześć Teraz śpi jak zabita z tej jazdy. Odgadywałem i spełniałem rzetelnie jej życzenia.	A czy można wiedzieć, pocoś telefonował do Anny?	Ano: ręka.	Bądźcie zdrowe!	Chutliwa. Daje mi w kość.	Cicho!	Czy są kwiatki, które mają kształt dzwonków?	Dobrze. Kurowskiego prosiłeś?	Dębowy waćpan jesteś?	Jaką?	Kochana babunieczko	Komedyantka!	Komuż zaś sprzedają ogrody?	Kto taki?	Musiano go zaniepokoić	Na Mogiłę	Najlepiej bądź sobą. Najlepsza rzecz pod słońcem.	Niech Jej Wysokość wraca do domu!	Niezupełnie	No, jedzą tam taką kapustę. Łyżkami.	Panie majster, oni mają na wszystko sposoby. A od czego czary?	Pietrek, chodź tu!	Po wtóre?...	Prawda! aha! W najcięższych terminach jenom ręką machał i pogwizdywał, a teraz czuję, jakoby mi kto ostrogi w boki wpierał.	Przysięgnij pan!	Szczurku! Stój! Wracaj! Jesteś mi potrzebny! Wracaj natychmiast!	W jaki sposób?	Wielki szlem	Wszystko jedno dokąd. W stronę jakiejś granicy.	Śpiewasz?
No, to z tymi obowiązkami społecznymi. Dlaczego nie ma obowiązków społecznych rzeźnik, stolarz, poeta, tylko lekarz?	Mój Boże, ministrowie, mój drogi panie!... Nikt wówczas nie chciał przyjmować ministrów. Choć byłam jeszcze bardzo mała, przypominam sobie, jak król prosił mojego dziadka, aby zaprosił pana Decaze na redutę, gdzie ojciec miał tańczyć z księżną de Berry. „Zrobisz mi przyjemność, Florymondzie”, mówił król. Dziadek, który był trochę głuchy, usłyszawszy „de Castries”, uważał prośbę za zupełnie naturalną. Kiedy zrozumiał, że chodzi o pana Decaze, miał chwilę buntu, ale skłonił się i napisał tegoż samego wieczora do pana Decaze, błagając, aby mu uczynił tę łaskę i zaszczyt i przyszedł do niego na bal w przyszłym tygodniu. Bo ludzie byli grzeczni, drogi panie, w owym czasie; a pani domu nie poprzestałaby na tym, aby przesłać komu bilet wizytowy, dopisując ręcznie: „filiżanka herbaty” albo „herbata tańcująca”, albo „herbata z muzyką”. Ale, o ile znano grzeczność, znano i impertynencję. Pan Decaze przyjął zaproszenie, ale w wilię zawiadomiono wszystkich, że dziadek, czując się cierpiący, odwołał redutę. Był posłuszny królowi, ale nie oglądał u siebie na balu pana Decaze... Tak, proszę pana, przypominam sobie bardzo dobrze pana Mole; był to człowiek wielkiego dowcipu (dał tego dowód, przyjmując pana de Vigny w Akademii), ale był bardzo uroczysty; widzę go jeszcze, jak schodzi na obiad u siebie w domu z cylindrem w ręce.	Cieszę się, żeś przemówił. Ale nie idzie mi o żaden honor. Ja nie pisuję dramatów krwią ludzką. Jest to tylko „zabawienie” wroga wszystko powróci do dawnego spania, liżąc rany, przeklinając cały ruch i płaszcząc się przed wrogiem. A teraz jeszcze żyje wola i nienawiść. Już nie ma wiary w zwycięstwo, ale jeszcze żyje żądza zemsty. Jeszcze nie pogodziła się podła dusza tłumu ze starym batem, jeszcze hardym jest zbuntowany, zbity i okuty niewolnik. Ale co będzie jutro?	Bardzo cierpisz... bardzo? Ale pomyśl... inaczej nie moglibyśmy pomówić, nie przyszłoby do tego wyjaśnienia. Kiedy uderzyłeś Knuta, w tej chwili wszystko zrozumiałam.	Jedz, synku, z Panem Jezusem, a niczego się nie bój; ci dwaj w kącie to ludzie, tacy jako i my; ino sztuki będą pokazowaćpokazować (gw.) uroczysta msza., to się musieli przebrać i gęby se usmarowali. Jak się potem umyją, to zobaczysz, że wcale nie straszni.	Mnie też podróż nie pachnie, wszystko się jakoś składa na złą wróżbę. Peregrynowi z Weissenburga co jest przy księciu baba wyprorokowała że z drogi nie powróci	Ani myślę. Naprzód, nie zerwę z nimi, choćbym się ochrzcił, a jestem znowu taki fenomenalny Żydziak, że nie lubię blagować. Po wtóre	Bo pan Kolski powiada, że niedowład ręki profesora nie jest nieprzezwyciężoną przeszkodą. Że przy pomocy asystentów profesor mógłby dokonać operacji jedną ręką...	Bynajmniej, tylko znam siebie i moje otoczenie... Sam nie mam zasad, ty ich nie masz.	Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!	Czort nie czort, a sposobu nie ma Żeby ty, sokole, na całym świecie schowania dla swojej kniaziówny szukał, to by ty lepszego nie znalazł. Już i tędy nikt po północku nie przejdzie, chyba ze mną, a w jarze jeszcze żywy człowiek nogi nie postawił. Chce kto wróżby, to przed jarem stoi i czeka, póki nie wyjdę. Nie bój ty się. Nie przyjdą tam ani Lachy, ani Tatary, ani nikt, nikt. Czortowy Jar straszny, sam zobaczysz.	Dobrze. Jakkolwiek jest chrześcijanką, może się okaże, iż jest rozsądniejsza od ciebie, a okaże się to z pewnością, jeśli nie chce twojej zguby.	Intencji nie było, ale na jedno to wychodzi!	Jazda tylko w gołym polu potrzebna, a zresztą, skoro Czarniecki, jako się pokazało, nie rozbit, to mógł jedną i drugą chorągiew do posług wrzucić.	Jać Michała kocham całym sercem. Trudno!... Kiedy trzeba, to rychło trzeba, bo tu każda godzina znaczy! Zaraz do stajen idę... Przez Bóg żywy, czy już nie ma innej rady? Licho tamtych nadało w Kaliskie jechać! Toć mi nie o siebie chodzi, ale o ciebie, krociu najmilszy! Wolałbym majętności stracić niż bez ciebie jeden dzień dychać. Kto by mi powiedział, że nie dla służby publicznej ciebie odjadę, to bym mu rękojeść po krzyżyk w gębę wsadził. Obowiązek	Nic, nic nie o to mi chodzi.	Niczego... Ale jeden z nich powiedział: „Nie ma czasu do stracenia... jutro rano o ósmej przywódca tam do nas zatelefonuje...”	Nie może być, bo to byłoby, jakobym przyjaciela przedawał. Mało sto razy mnie ten koń z największego ukropu wyniósł, gdyż i tę ma cnotę, że w bitwie kąsa nieprzyjaciół okrutnie.	Nie mylisz się pani	Nie, ale zrobi to.	Nie.	Niech się pan nie troszczy o ten obiad. To nie ma żadnego znaczenia!	O, pani Nie pozwól, aby zawładnęły tobą takie ponure myśli. Będzie mama mieszkać z nami, będzie mama jeszcze długo szczęśliwa, kochana, czczona i przy nas zapomnisz...	Ojcze drogi, ty jesteś prawdziwym ojcem! Nie, drugiego takiego ojca nie ma pod słońcem. Eugeniusz kochał cię już przedtem, a cóż to teraz będzie?	Otóż... jakby to powiedzieć... odnoszę wrażenie, że od pewnego czasu jesteś przygnębiona, że... zdaje się, nie odpowiadam twoim życzeniom...	Pan przecież nie wierzy w stałość tamtej harmonii.	Próżno pójdziecie, bo do szpitala nie pójdę...	Skąd! Przecieśma Polaki, a nie Niemcy czy to jakie drugie.	To prawda sprawy publiczne źle są prowadzone i mnóstwo złodziei grasuje. Durnie i ludzie złej woli podzielili się władzą i może z czasem napiszę książeczkę w tej materii w rodzaju Apokolokyntosu filozofa Seneki lub naszej Menippei, bowiem gustuję w tym typie. Lekkość i żartobliwość stosowniejsza jest w takim razie od ponurej oschłości Tacyta lub męczącej powagi takiego de Thou. Będą to niewielkie broszurki kieszonkowe, łatwe do skrycia pod płaszczem, i pragnę je przepoić filozoficzną pogardą ludzkości. Osoby stojące u steru wpadną we wściekłość, ręczę za to, ale znajdą się i tacy, którym ta lektura sprawi tajemne zadowolenie, gdy się przekonają, iż okryłem ich niesławą. Kobieta ”upadła”, SławaTak mniemam, opierając się na tym, com usłyszał od pewnej damy wysokiego rodu w Séez, w czasie kiedy byłem tam bibliotekarzem biskupa. Trzeba wiedzieć, że dama ta przez lat dwadzieścia była najlepiej noszącą klaczą w całej Normandii i kto chciał i nie chciał mógł się na niej przejechać truchta czy galopa, wedle gustu. Otóż spytałem pewnego razu, jaki rodzaj rozkoszy sprawił jej największą przyjemność w życiu?	Widziałem, jak domy uderzały o most, zanim roznieciły się ognie. Więcej nic nie pamiętam. Jak dawno to było?	Widzieliście! On nigdy nie wsiadał do pociągu. Patrzajcie, ludzie!	Wszystkie jesteście głupie! a najgłupsza Howardówna... Apostołka samodzielności kobiet, cha! cha!... Ta kobieta ma chorągiewkę w głowie: niedawno mnie uwielbiała, potem zaczęła kopać dołki pode mną, a teraz udaje, że mnie nie zna...	Wszystko to do mnie nie należy. Chciałabym tylko usłyszeć na koniec: czy przyjmujesz pani panią Świcką do zakładu swego, czy nie?	Ekonomicznego? Ależ ja się na tym nie znam.	Siadajcież do mojej karety, pomieścimy się wszyscy, bo po złamaniu wczorajszej, pożyczyłem sobie u Dangla poczwórną tymczasem, póki mojej nie naprawią. Pojadę z wami na śniadańko, jużby też i przekąsić czas, bom się nalatał i nagniewał, co apetytu dodaje.	Więc mogę przemówić do niej, jeśli ją spotkam, podzielić z nią własne, jeśli takowe będę miała, schronienie i nic jej nie mówiąc, ostrzec was, wskazać, gdzie się znajduje?	Wnoszę że oba razem wzięte posiadają znaczenie głębsze od zwykłej korespondencji państwa Micawberów, nie domyślam się jednak, o co idzie. Oba listy zdają się mi pisane w dobrej wierze. Biedaczka! Trzeba jej w każdym razie odpisać, uspokoić ją, upewnić, że się zobaczymy z jej mężem.	Dlaczego pan myślał, że panna Stefania wychowana w klasztorze?	O tak. Domyślasz się pan zapewne, że to bale w pełnym znaczeniu tego słowa; ci, którzy zostają w Paryżu w lipcu, to sami najprawdziwsi Paryżanie. Zaprosi pan w naszym imieniu panów Cavalcanti?	Łaj mnie więc pozwalam i nawet proszę. Ale cóż ja temu winien jestem, że panna Justyna bardzo mi się podoba?	Co?! Co? Poszli piechotą?... Do leśniczówki?... Ale moja kochana... to przecie... to przecie prawie mila drogi... a teraz takie błota, trzeba ostrożnie chodzić brzegiem... Mój Boże, człowiek się zmęczy, gdy idzie tylko przez kwadrans... No, ale leśniczy odwiezie ich chyba do domu.	Do zobaczenia więc, mój zdrajco.	Mogę mówić śmiele?	Mówię ci przecie, że możesz odejść, słyszysz?	Teraz oni obsiedli wokoło Buldea, który im opowiada niestworzone historie. Gdy się skończą te koszałki-opałki, ludzie, jakom słyszał, przyjdą tu z Czerwonym Kwieciem... chciałem powiedzieć z ogniem... i spalą was oboje. A więc...	Więc jakże się to stało?	Zrozumiałem ja bardzo dobrze, wielmożny panie wszystko, coś mówił; ale chciałbym, żebyś mi raczył wytłumaczyć jedną rzecz, która mnie mocno frasuje i właśnie mi w głowę zajechała.	Zupełnie obcy i przytem syn... kamizelki w kolorowe kwiatki.	Zupełnie serio. Każdy może popełnić błąd.	A dlatego, że życie to nieustanna przemiana, mój ty Tarkwiniuszu.	A jak cię czeka los jego matki?	A sztuka?	A ty gdzie chcesz?	A zresztą...	Ani mi się waż!	Braschon.	Bóg wie	Chemicy albo osoby interesujące się chemią	Chodźmy tedy na pogorzelisko, panie Czertwan! Mamy, dzięki Bogu, lasy pełne drzewa! Odbuduje pan rychło!	Coście za jedni?	Czy jest chrześcijaninem?	Czyliż on mógł szukać mieszkania na parę dni!...	Cóż to? Astma?	Da nuo manęs, Onutė, neslėpė nieko ką nereiks tėvams žinoti, tai jie ir nežinos. O jau jeigu reikia tave kur nor užstoti, tai ne kas bitas užstos, kaip tik aš.	Dla wszystkich	Gdzież mam cię szukać w razie potrzeby?	I zawsze dom mój zastaniesz pan otwartym dla siebie Zresztą zresztą...	Jeśli Bóg pozwoli	Kiedy będzie wolno odwiedzić ciebie, moja ukochana?	Kto taki?	Modlitwa, Pieniądz, Pobożność szepnęła Jagna wtykając jej pieniądz.	Może państwo przejdą na herbatę?...	Niech pan je stamtąd ściągnie.	Niech pani spróbuje!	No i cóż jeszcze?	No, chyba tak.	O, z pewnością!... Z całą pewnością!	Panie jesteśmy niezmiernie zmartwieni tym wypadkiem.	Panie prezesie!	Parce que les Frères Maçons qui s’étoient unis pour la conquête de la Terre Sainte avoient choisi Saint-Jean pour patron...	Piraci z Tortugi! Za mną!	Piękne masz oczy i moc przekonania, gdy nimi przemawiasz. Z wyłuszczeń twoich chętnie korzystam, choć nic mi po tym.	Poczekaj pani Omyliłem się, mówiąc, że odwiedzali więźnia tylko starosta i szlachcic...	Posłyszysz... za kilka dni.	Pracy? Pracy? Przecie sami mówicie, że pracujecie. Wynosicie śmiecie.	Prosta szlachcianka...	Prowadź! Prowadź! Bez żołdu służyć będziem!	Przetrzymałam już tyle, przetrzymam i więcej.	Ratunku! Mordują! Ratunku!... Litości!...	Spełniłam wszystko, czego chciałeś.	Staryście kiej świat, a pstro wama jeszcze we łbie	Szlachta stryczkowa	Służę waszej książęcej mości.	Ten list lepiej ode mnie waćpana objaśni	To bardzo proste skoro nieprzyjaciel zbliży się na odległość strzału, damy ognia; jeżeli zaś pomimo to dalej posuwać się będzie, damy znów ognia i strzelać tak będziemy, dopóki nabojów starczy; jeżeli zaś reszta, jaka pozostanie z oddziału, zechce szturm przypuścić, pozwolimy oblegającym dotrzeć aż do fosy, a wtedy zepchniemy im na głowy ten kawał muru, który utrzymuje się jedynie jakimś cudem w równowadze.	To tedy waszmość na Sicz jedziesz?	Wolałabym	Z kim?	Zapewne szpieg.	Śpij.
Bo to widzisz... pochudłaś... Hm!... Być może, że ty jeszcze... Jać nie nalegam na nic, jeno rad bym wiedzieć, co się tam w tobie dzieje... Zalizali (daw.)	A ja ci powiadam, że nie podniesiesz na żadne z nich korbacza. Jeśli to uczynisz, za każde uderzenie oddam ci dziesięć.	Jedni i drudzy. Dobrze wiedzieć, co się uda, ale też dobrze wiedzieć, co zagraża.	Nie, panie! Za co? Mam to, na co zasłużyłam.	O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	O co się tu gniewać? Takie rzeczy się robią, wiele to naszych ludzi spod sądu wojennego cało wyszło, a politycznych też niemało, jeno że tam nie bardzo mają czym zapłacić. Ale dziedzic z Mraczyńców nie pożałowałby i dwudziestu tysięcy. Zgubi on syna! Że mnie nie wierzy, to jest jego zaślepienie, ale on też nie wierzy, żeby sąd można było kupić? Zanadto on tych złodziejów szanuje. To mnie dziwi. Zgubi syna, jak nic...	To dobrze One są bardzo dobre i mądre, te tapa-boys. Kiedy człowiek coś do nich mówi, uważają jak pies słuchający swego pana. A najbardziej rozczulają mnie te ich dziecinne rączki. Wiesz, chłopcze, jestem stary chłop i żadnej rodziny nie mam... Yeah, stary człowiek jest bardzo samotny Strasznie miłe są te jaszczury, nie ma co mówić. Żeby tylko te rekiny ich tak nie pożerały! Gdy rzucałem w nie, znaczy się w te sharks, kamieniami, tapa-boys też zaczęły rzucać. Nie dasz temu wiary, panie Bondy. Co prawda, daleko nie dorzuciły, bo mają bardzo krótkie łapki. Ale to dziwne, człowieku. „Skoro takie jesteście sprytne spróbujcie moim nożem otworzyć jakąś muszlę”. I położyłem nóż na ziemi. One się chwilę zbierały na odwagę, a potem jeden z nich spróbował, wciskając ostrze noża między skorupy. „Musisz podważyć podważyć, see? Obrócić nożem w ten sposób i gotowe”. I on wciąż próbował, aż w końcu trzasnęło i muszla się otworzyła. „No widzisz To wcale nie takie trudne. Skoro potrafi to taki poganin Batak albo Syngalez, to tapa-boy by nie umiał?”. Ja przecież tym jaszczurkom nie będę mówić, że to fantastyczny marvel i cud, kiedy takie zwierzę potrafi to zrobić. Ale teraz mogę to powiedzieć. Byłem... byłem... no, kompletnie thunderstruck.	Dziś musiałeś się zajmować gośćmi... Jesteś bardzo dobry, ale zaręczam ci, że mi nic nie jest.	O! długobym pani tłumaczyć się musiał. Taniec według mnie powinien być nie nakazaną i zapowiedzianą rzeczą, ale wynikłością wesela, szału młodości	Po sobie nie pokaże, ale zaręczam ci, że kiedy się dowie, że Monika nie będzie jego partnerką, w głębi ducha będzie zado­wolony, on dobrze wie, jaka z niej aktorka. Ale uwaga, o wilku mowa...	Przyznaję, ale powtarzam ci, że to zjawisko się nie ukaże. Gwałtowna potęga sił podziemnych nieustannie się zmniejsza. Wulkany, tak liczne w pierwszych dniach świata, z wolna gasną; cieplik wewnętrzny słabnie, temperatura dolnych warstw kuli ziemskiej zniża się znacznie w ciągu wieków, a zniża ze szkodą naszego globu, gdyż ten cieplik to jego życie.	Służę waszej książęcej mości!... Tam oto dziewczyna siedzi pod opieką pani Wojniłłowiczowej, naszej krewnej. Jeno błagam o przebaczenie, jeśli się skonfunduje, bom też jeszcze nie miał czasu jej ostrzec.	Bo to nie bogacze?... Grontu to ma więcej od Boryny i na precenta pieniądze daje, i na mieleniu to nie okpiwa, co?	Żyjemy w epoce, pani, gdzie nic nie jest pewne Trony wznoszą się i padają we Francji z przerażającą łatwością. Piętnaście lat to okres czasu zdolny uporać się z wielkim cesarstwem, monarchią, a także rewolucją. Nikt nie odważyłby się ręczyć za przyszłość. Zna pani moje przywiązanie do prawej monarchii. Te słowa nie mogą dziwić w moich ustach. Niech pani przypuści katastrofę: czy nie byłabyś rada mieć przyjaciela w stronnictwie, przy którym zostałoby zwycięstwo?	A co się stało?	A dla swata nie masz polecenia?	A my to nie wyjdziemy kiedy nocą na Szwedów?	A widzisz! a jakżeś ty tego uniknął?	Ależ bynajmniej. Nie mam nic przeciw nim.	Ależ ja wcale nie drwię. Dość, że zwróciła się do jednego z czarnych: „Jak się masz, czarny!”.	Bazyli przyszedłeś za późno. Wczoraj, gdy dowiedziałem się, że Sybilla Vane odebrała sobie życie...	Bądź zdrów, Rinaldo. Będę miał w pamięci twoje poświęcenie i we właściwej chwili nie zaniedbam go wynagrodzić.	Co znowu?	Czyż nie był z wami?	Czyż w tym jest co dziwnego?	Cóż to za dramat zdarzył mu się... zapewne w Iksinowie?	Cóż za sprawa tak nagła?	Dlaczego? Przecie nie zaprzeczy pan, że oczarowały pana te dzieci?	Im wszędzie raj. Tu katorga, a oni kołacze jedzą i prosięta kupują. Ty przecież swoje własne jesz, po cóż tu leziesz?	Mówcie panowie co chcecie Ja krytykę we wszystkiém, a w dziejach najwyżéj cenię. Ona trzebi i wymiata.	Mówię panu z całkowitym przekonaniem, proszę mi wierzyć, to wszystko razem nie może potrwać nawet dwóch tygodni, no, powiedzmy, z górą miesiąc.	Na co każesz!	Nie lubisz arystokracji?	Nie mam do pana żadnej urazy	Nie rozumiem.	Nie z mojem szczęściem czego się doczekać!	Nikt nie jest w zupełności doskonały Chybaj teraz do matusi, mój mały!	No to zapnij spodnie jak się patrzy i stań na baczność. Ponieważ ostatnie słowo generał wymówił nieco głośniej, najbliżsi żołnierze zaczęli stawać nad latryną. Ale generał jak najuprzejmiej skinął im ręką i tonem ojcowskiej życzliwości mówił:	Owszem, masz. Nie możesz jej ukryć, więc wyznaj, bo inaczej nic nie powiem.	Panie starosto, panie starosto, nie może być!	Po prostu rozbił ją pan rektor! Czy nie byłoby możliwe zostawić nas w kupie do końca kursu?	Poczciwy człowiek, wody nikomu nie zamąci	Podczaszycu matka mi waćpana poleciła w opiekę; pięknie jej jesteś posłuszny, wszak od jej wyjazdu ani razu nie byłeś u mnie.	Prosiłem ojca, żeby nie sprzedawać, znowu ojciec oszukał kogo.	Tylko mu się przypatrzcie! Takiemu to wiadomo, co w trawie piszczy perorował od czasu do czasu, wymachując ręką twardą i kościstą jak łapa bekasa. Jimmy leżał na wznak, uśmiechając się z pobłażaniem i powściągając się od najmniejszego poruszenia. Udawał ostatnie wyczerpanie z sił, chcąc nam udowodnić, że zwłoka w wydobyciu go z owej strasznej kryjówki i potem cała noc spędzona na rufie pośród nas że go to wszystko całkiem „połamało”. Lubił rozpowiadać o tym i, rzecz prosta, zawsze potrafił nas zająć. Mówił kurczowo, gorączkowymi napadami, po których następowały długie pauzy; podobne to było do chodu pijaka.	Wszelkie wątpliwości rozprasza fakt, że słowa zostały wycięte w całości, nie zaś pojedynczymi literami, a nawet widzimy dwa słowa wycięte razem: dbasz o...	Wypoczniesz. Nie będę ci długo czasu zabierał. Każ tylko służącemu przynieść kilka szczap suchych.	Zgoda! Proszę mi jeszcze przyrzec, że nie będziesz pan wyciągał przedwczesnych wniosków i tropił człowieka, którego wymienię.	Zgoda; wolno Tomkowi także się zabić i, co gorsze, wyrzucać pieniądze oknem.	A gdybym stąd odpłynęła?	A gdzie usiądzie?	A mnie się ino tak wyrwało	A tak. Nawet przypomina kolej żelazną.	Chce parę słów zamienić. Ładna kobita. Niech pan prezes poprosi dyrektora departamentu Marczewskiego, by pana zastąpił, i niech pan wyjdzie.	Chcę się umyć	Cieszę się, że to mówisz bo widzisz... bo...	Cisza, pod nami kręci się dwóch Indian.	Czego pan sobie życzy?	Czy dyrektor Olszewski bez powodów szykanuje tartaki pani Kunickiej.	Czysta prawda Wyglądała na czterolatkę i już wcale dobrze gadała.	Dokąd pan zmierza?	I użycia.	Ja do pana właśnie iść chciałem	Jakże to może być?	Jam jest, do usług waszej książęcej mości	Już ja wolę mój oszczep	Kochałaś tamtego?	Mam!	Milcz!... Jesteś głupi jak pies, który szczeka przez sen...	Możliwe, możliwe i nawet konieczne.	Niechże tu przyjdzie	Niewiela dzisiaj gospodyń w polu ni na ogrodach.	No, i chyba do nich przyzwyczajona?...	O, moiściewy! Toli właśnie dlatego rade by serce moje, coby nad cały ród ludzki był wywyższony, bez żadnej skazy!	Osiem dni, milordzie.	Owszem, ludzie się dziwią, że ja ją tak kocham...	Owszem, tak mi mówiono, Robinie. Sam BramanteBramante, Donato di Angelo del Pasciuccio (1444–1514)	Owszem, widzę.	Panu pewno gorąco. Niech pan zdejmie ten szlafrok. Bez krępacji. Ciepły dzień. Ja i sam z przyjemnością marynarkę zdejmę.	Pierwej musisz gruntownie poznać język francuski i niemiecki.	Po cóż ten pośpiech, wujenko?...	Pocieszą się!	Powtarzam swoje: w gęboście mocni!	Radzisz mi więc, żebym przyjął zaproszenie?	Szkoda, że już.	Słucham księcia pana.	Tak coż, jeśliby z małą? A?	Tak, naturalnie!	To dobrze, dziękuję ci... Przyroda nieożywionaMyślę, że mu przyjemniej będzie spoczywać pod kamieniem, który słyszał nasze rozmowy i patrzył na łzy. Ach, jak ciężko wspominać... A napis, wieszże jaki?... Kiedyśmy się rozłączali, zostawił mi parę strofek z Mickiewicza. Pewnie czytałeś je kiedy.	Toż robię!	Utknął pan na dziesiątce	Waćpan tam już wiesz.	Widać chcą prosić o pokój.	Wiem	Wnetki by cię tu godziły do siebie...	Wszystko?... a cały zad to gdzie?...	Zaczekamy tu na niego.	Zaraz my to zobaczymy	Zdaje mi się, że jej zazdrościsz	Że też w głowie tej kobiety mógł narodzić się tak przewrotny plan! O Boże, Boże!
A! a! cóż to za niespodziany gość u mnie! musi ci być gorąco podkomorzuniu (zwała wszystkich bez ceremonji, spieszczając tylko tytuł lub imię) kiedyś się aż sam do mnie pofatygował.	To mam za karę, żem się zlitowała nad dzieciakiem? Czy mnie pan puści nareszcie?	Nie męcz mnie, Kasiu, wiesz, jak bardzo cię lubię. Ale mówię ci... uważam za swój obowiązek powiedzieć, chcę być uczciwa... Przysięgłam jemu i sobie, że nigdy do ciebie nie wrócę...	Oj ty... ty!... Nie darmo doszły nawet do nas pogłoski, że jesteś emancypantką. Co za szczególne masz znajomości! Naturalnie, że musimy zaopiekować się tą nieszczęśliwą i owocem jej grzechu, ale cóż to za kobieta!... Pewnie Bóg wie od kiedy nie spowiadała się. A ty, zamiast pomyśleć o jej duszy, zaniosłaś wino nie pytając nawet lekarza o zdanie.	Patrz, co za ogrom. Piętnastu ludzi wziąwszy się za ręce nie objęłoby tego drzewa, które pamięta może czasy faraonów. Ale pień w dolnej części jest spróchniały i pusty. „Widzisz ten otwór, przez który łatwo się dostać do środka. Można by tam urządzić jakby wielką izbę, w której wszyscy moglibyśmy zamieszkać. Przyszło mi to do głowy, gdym zobaczył Meę między gałęziami, a potem podchodząc zebry ciągle już o tym myślałem.	O, to bardzo ładnie. Jesteś już szczęśliwa. A o mnie mniejsza! Co?... Ja mogę nadal być nieszczęśliwy, bo tobie ubzdurało się, że możesz stać się jakąś tam kulą u nogi! Wstydziłabyś się! Żeby taka inteligentna i taka rozsądna panna mówiła podobne nonsensy! I w ogóle kto cię upoważnił do decydowania o moim losie?... Ona nie ma prawa narażać mnie! Ale chyba ja mam prawo?... A ja chcę, ja muszę, i koniec! Czy sądzisz; że jestem takim niedołęgą, że muszę już koniecznie być uzależniony od rodziców? Czy świat nie jest dość wielki, byśmy się mogli na nim pomieścić? Czy myślisz, że w razie wojny z domem, gdy nam już ta wojna obrzydnie, nie będziemy mogli wyjechać gdzie indziej?... Nie obawiaj się! Jeszcze mnie nie znasz dostatecznie. Nie należę do tych, którym można w kaszę dmuchać. Zobaczysz! A zresztą nie ma o czym mówić. Postanowienie zapadło i basta!	Ty tego nie zrobisz, Franiu, jeżeli mnie choć trochę kochasz!...	Nieprędko wam o koniu myśleć krew by się znowu puściła, a jakby mnie nie było do zamówienia...	Pytała raz Maitrei męża, co będzie z nami po śmierci. Za wiele żądasz o tym i bo­gowie nie wiedzą.	Tedy... więc... mówił dalej, panna Wanda kompromituje się nietylko z jednym panem Gaczyckim... Widziałem sam wczoraj... tedy... i słyszałem... bo to tak było... wyszedłem wieczorem na przechadzkę... Terenia została w domu, bo była niezdrowa... więc... poszedłem za miasto... (P. Feliks miał zwyczaj rozpoczynać opowiadania swe od potopu). Poszedłem więc za miasto i tedy myślę sobie: krótko będę bawił, bo Terenia w domu została...	Mało tego, że tam się cisnął ale kiedy ja tu siedziałam sama, sama jedna, bo tu teraz do mnie i stróż nawet nie zajrzał,	To słowa bardzo roztropne. Jeśli na plebanii znajduje się wypadkiem  jaka stara szpadzina, otrzyj ją, ojcze, ze rdzy i miej pod ręką; jeśli, co lepiej jeszcze, jest tam para pistoletów, wpakuj w nie dwie porządne kule i nasyp uczciwą porcję prochu. Wszystko to, prędzej lub później, bardzo przydać się może. A teraz spełniwszy, com miał do spełnienia, oddalam się i pozostawiam księdzu proboszczowi odpowiedzialność przed mistrzem mym za wszystko, co teraz nastąpi.	Brr! To miejsce przesiąkło wonią Człowieka, ale barłóg jest taki sam, na jakim wylegiwałam się w królewskim zwierzyńcu udajpurskim. Trzeba się trochę wyciągnąć! Na Wyłamaną Kratę, dzięki której odzyskałam wolność! Ludzie gotowi pomyśleć, że schwytali zdobycz nie lada! Chodź tu i usiądź przy mnie, Braciszku! Zaśpiewamy im we dwójkę nasze hasło: „Pomyślnych łowów!”.	Ależ, pani dobrodziejko! Pan Rzecki był za granicą przed trzydziestu laty, a zięć pani wyjechał dopiero przed czterema...	Mnie wszystko jedno Niech pan mi się wystara o pieska, a ja jutro wieczorem o siódmej przyjdę po niego. Będzie?	Dowody twojej cnoty są tak oczywiste, że i ślepy by im zaprzeczyć nie mógł Prowadź dalej dzieło z Kryczyńskim. Żadnej przeszkody mieć w tym nie będziesz, chyba pomoc, na co ci moją rękę, jako zacnemu kawalerowi, daję. Przyjdźże dziś do mnie na wieczerzę.	Bo nie brał u ciebie lekcyi. Mój drogi, nikt nas nie słyszy, więc powiem ci, że ty przecie całe życie nic innego nie robisz.	Chcę z panem omówić warunki, aby pana nie wykiwał nasz Stefanek Pieniądz, InteresBędzie pan brał po trzy franki od kolumny wszelkiego tekstu, włącznie ze sprawozdaniami z teatrów.	Równocześnie zrobiłaś, Mela, dwa interesy, mnie dałaś szczutkaszczutek	No, no! Nie bierz sobie tego tak bardzo do serca. Wszystko jedno. Przestań płakać. Co było, to było. Musisz rozpocząć nowe życie. Ale Kret mówił prawdę, Łasice pilnują każdej pozycji, a to najlepsza straż na świecie. Nie ma co myśleć o ataku na dwór. Oni są zbyt silni.	A za pana doktora...	Ano tam już mnie pewnie wywołali i na gardło skazali!	O nie, wcale nie! Tylko... tylko... nie bardzo wiem, gdzie się znajduje to jakieś Ak... Ak...	Jest! Chwała Bogu, już nie uciekną! Podkurz, Jasiu, od spodu, bo się rozłażą! bał., chociaż obsiadły mu głowę i łaziły po twarzy, jenojeno (daw., gw.)	Takiś-to, synku!... jak mu rogi wyrosły! a dobrze Józia mówiła, jak Boga tego kocham, że jak ojciec zapisze, to wezmą ojca za łeb. Takiś-to, synku.	Tak. Pan kardynał widocznie śledzi ją i prześladuje więcej, niż kiedykolwiek. Nie może jej przebaczyć historji z sarabandą. Pan zna tę historję?	Ale bratankowi ja nie dam zmarnieć W rodzie naszym, krom Zuły co się biedaczysko roztył, choć dawniéj dobry wojak był	Czy z sercem? Nie warto...	Dzisiaj już nie. Mamy bojki pilne, mamy jeszcze pilniejsze do drukowania te letnie kortykort	I tak po całych dniach sami jesteście? dopytywała się dalej pani Rumiańska, i nie uczycie się niczego? i nikt was nie dogląda?	Ja, pani? Nie, nigdy!	Nareszcie, nic jeszcze nie stracone.	Nawet nie widząc wcale.	Nie śmiem o tym marzyć.	Widzisz, Kamo mówiłem, że poufałość tego łotra do ciebie może sprowadzić wielkie nieszczęście... A oto masz!... Nawet nie czekaliśmy długo.	Widzę, że nie nazbyt podobają ci się nasze czasy?	Bezwątpienia, moja matko! Dziwię się, że go jeszcze przy życiu po tém ździebełku zastałem. Nie zapomnijcież robić tak wszystko, jak wam zaleciłem.	O czemuż bym nie miał spodziewać się rzeczy cudnych. Mowa wasza jest już sama śpiewem, a postać wasza cała zwiastuje muzykę niebiańską.	Tak, że nie ma wątpliwości?	Cyprian jest ten, co powiedział, co mi pokazał, że ty mię kochać będziesz...	Otóż rozejrzawszy się dobrze we wszystkim i rozwikławszy cały ten kłębek, doszedłem do przekonania, że pan Wickfield jest w stanie godnie i bez obaw stawić czoło położeniu.	I ty dasz, i ty weźmiesz Taki jest mój sąd i tak być musi! A teraz się rozpłaćcie.	Proszę pana, dla narzeczonej o! widzi pan, narzeczona się uśmiecha.	To jest tyle mniej więcej, co nasze opactwo.	Zaszedłem do nich wczoraj z wieczora, to me psami wyszczuli. Heretyki ścierwy, psie nasienia. Pono Lipczaki tak im dopiekali, że musiały uciekać! Ze skóry bym takich obłupiał, do żywego mięsa	Dziwna rzecz Bismarck jest artystą, ponieważ należał do tych, co budowali państwo niemieckie; ale organizator fabryki nie jest artystą, ponieważ tworzy tylko złapać wieloryba aniżeli	Biedne dziecko! Dla ciebie jednej żal mi mojej przyszłości! Och! Mój Boże, i cóż to jest życie?	Gdzie?... Gdzie?... Czy ją odprawiono?... Czy miss Minchin wie o tym?... Czy o to był ten hałas?... Co napisała?... Opowiadaj! Opowiadaj!	Któż to jest?	Przyjeżdża tylko po to, aby wydziwiać na wszystko, a potem zamieści artykuł w liberalnych dziennikach.	Wolałbym, żeby się pan był udał do kogo innego.	Bo to, widzisz jeśli idziesz szukać brata, mogę ci oszczędzić niepotrzebnego trudu.	I tyś to widział tam? Takie wsie? Tata!	O, miło mieć taki kredyt. No tak, podobne rzeczy zdarzają się tylko we Francji. Pięć nędznych świstków wartych pięć milionów! Żeby w to uwierzyć, trzeba to zobaczyć.	Po cóż to, panie bracie?	Przecież to jasne Ona pociesza w niedoli i podtrzymuje moralność.	Taka to subordynacja!	Więc onej zimy matusia pomarli.	Zaczekaj! zobaczymy po ślubie, jak odejdą od ołtarza, zaczekaj...	I ja miałem przez chwilę chętkę, aby ożenić się z jego córką! Boże, dobrze biedaczka zrobiła, że umarła.	U coraz niższych zwierząt jak polypy, gangliony nerwowe rozsypane są, tak właśnie jak nasienie w grzybach, po całem ciele. Im bardziej duch zwierzęcy, anima animalis, skupia się, jednoczy w ognisko jedno, tem zwierzę doskonalsze. Człowiek z tego stanowiska uważany, li jako zwierzę, jest szczytem organizmu.	Z przystojnego, lecz ze szpetną brodawką na nosie staruszka zrobił	Hilda, powiem ci tajemnicę moją.	I co z tego?	No, mam dziś co się zowie dobry wieczór! Napijmy się z tej racji czegoś musującego!	Nędznicy ci byli pijani a, widząc, że do oberży przybyła wieczorem kobieta, pragnęli drzwi wywalić i dostać się do niej.	A cóż zdaniem pani należało z nim zrobić?	A tobie jako się dzieje?	Aha... schował się pewnikiem do kąta i dał się zamknąć.	Ale ojczyźnie się przysłużę!	Ależ Alanie toż wyjdziemy w sam raz w drogę żołnierzom.	Ależ, panie dyrektorze... Ja doprawdy... Może panna Jarszówna... Poplamiłbym panu cały wóz.	Bardzo chętnie a przy sposobności spytam ich: kiedy Asyria zapłaci nam zaległe daniny?	Biłem się pod wojewodą ruskim.	Chodźmy trzeba królowi jegomości zdać sprawę.	Co znowu? Jak przypuszczasz, gdzie one się znajdują?	Czego chcesz?	Długo chorował?	Gut Abend! Karaite!	Henryka?	Ja ci znajdę, duszko...	Jak kurczak?	Musiała zajść w ostatniej chwili poważna przeszkoda Możemy poczekać choćby z godzinę.	Mówię panu, kochany panie Nikodemie, dziś jeszcze wypędzę ją z domu.	Niech wama Bóg zapłaci!	Nieprawda!	Ożeniłbyś się?	Pański zegarek się spóźnia.	Pašėriau, pa! Nebijok!	Powariowali!	Przekonam się dopiero. Bywajcie mi zdrowi.	Rozkazuj, Najjaśniejszy Panie masz prawo ułaskawiania.	Szaty prędzej daj!	Szpigelman?... Ach, prawda!... Zapomniałam o nim. Powiedz mu, niech przyjdzie później... Czy papo wstał?	Tak, tak wy, mężczyźni, miewacie czasem strasznie brutalne dusze...	Tu mi żyć i umierać!	W pień ich!... Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej zginiemy wszyscy!	Wkrótce się dowiesz.	Zaś co do ostatniego słowa możliwe są dwie kombinacje: „iglica” lub „izbica”. Odrzucam „izbica” jako niewiążące się z przymiotnikiem wydrążenia i zostaje mi „iglica”.	Żenicie się może z Mendelsohnówną?
Ach, więc oświadczyłeś się Madzi i zostałeś przyjęty?... Także mi mów... Ale żeń się, żeń... niech w domu nareszcie zobaczę młodą twarz, bo z wami można oszaleć... To żona dla ciebie... ta potrafi mnie pielęgnować... Co za dobroć, jaki brak egoizmu, jakie delikatne dotknięcie... Nikt tak lekko nie podnosi mnie jak ona... Nikt z prowadzących mnie pod rękę tak nie uważa, czy nie ma kamienia na drodze, ażebym się nie uraziła...	To trzeba było deklarować „durcha” i nie robić cymbalstwa Tak samo było kiedyś „U Valszów”, na dole w restauracji. Też jeden taki fujara miał „durcha”, ale zamiast go ogłosić, odrzucał po jednej swoje słabe karty i każdemu dał wygrać. A co za karty miał! Ze wszystkich kolorów najwyższe. Tak samo jak i teraz nic bym z tego nie miał, gdyby pan zamiast żołędnego waleta rzucił ósemkę. Wtedy ja nie wytrzymałem i mówię: „Panie Herold, graj pan »durcha« i nie bałwań się pan!” A ten na mnie z pyskiem, że może grać, co mu się podoba, bo był na uniwersytecie. Ale nie opłaciło mu się stawiać. Restaurator był dobry znajomy, z kelnerkami byliśmy w zażyłej przyjaźni, więc gdy tamten wołał policję, tośmy policjantowi wszystko akuratnie wytłumaczyli, że się nic nie stało, tylko ten pan zgoła ordynarnie zakłóca ciszę nocną wołaniem policji, bo się przed restauracją sam pośliznął i upadł niezgrabnie, że nosem worał się w trotuar, więc ma nos potłuczony. A myśmy go nawet palcem nie tknęli, chociaż oszukiwał w mariaszu. Dopiero gdyśmy jego fałszowanie dostrzegli, to tak szybko wybiegł z restauracji, aż się przewrócił. Restaurator i kelnerki przyświadczyli bardzo chętnie, że zachowywaliśmy się wobec tego pana bardzo po dżentelmeńsku. Ale dobrze mu tak, bo na nic lepszego nie zasłużył. Siedzi sobie taki od siódmej wieczór aż do północy przy jednym piwku i sodowej wodzie, puszy się niby wielki pan, bo jest profesorem uniwersytetu, a na mariaszu zna się jak kura na pieprzu. Kto teraz rozdaje?	Do widzenia! do widzenia jak najprędzej! Pan także jest artystą! Można nie grać, nie pisać, nie malować, a w duszy być artystą. Ja to od pierwszej chwili poznania pana dostrzegłam	Ja to samo mówiłem Naturalnie, nic im się nie stanie, ale zawsze niemiła historia. Ten osioł Maruszewicz sam przestraszony... Wpadł do mnie, przysięgał, że on temu nie winien... Nie mogłem już wytrzymać i odpowiedziałem mu: „Żeś pan nie winien, jestem pewny; ale i to pewne, że w naszych czasach Pan Bóg opiekuje się hultajami... Bo naprawdę, to pan powinieneś siedzieć dziś pod kluczem za fałszowanie podpisów, ale nie te lekkoduchy...” Aż rozpłakał się. Przysiągł, że odtąd wejdzie na dobrą drogę i że jeżeli dotychczas nie wszedł na nią, to tylko z twojej winy.	Nie mówmy już o tem? tak sądzisz? Nie mówmy! o! ty djablo szybko załatwiasz się ze wszystkiem! Jakto? Kardynał każe szpiegować szlachcica, przejmować korespondencję jego przez zdrajcę, rozbójnika, wisielca, przez tego szpiega; i dla owej korespondencji ścinają głowę panu de Chalais, pod głupim pozorem, że chciał zabić króla, i brata królewskiego ożenić z królową?... Dotąd... nikt ani trochę nie rozumiał tej zagadki, tyś ją odkrył nam wczoraj, z wielkiem dla nas wszystkich zadowoleniem, a kiedy jeszcze nie możemy opamiętać się ze zdziwienia, dzisiaj powiadasz: nie mówmy już o tem!...	Drobiazg otóż ja też widzę wady i śmiesznostki Malinowskiego. Pewno, że to nie orzeł. Ale takim właśnie lepiej na świecie, lepiej wśród ludzi. On się wśród nich czuje swojsko, oni go uważają za swojego. Znają się lepiej, lepiej się porozumiewają. Na brylantach trzeba się znać, żeby je od szkła odróżnić i ocenić, trzeba mieć przy czym je nosić, a pieniądz obiegowy zawsze ma swoje znaczenie dla każdego.	To zależy od pytań. Jeśli nie będą bezwstydne, albo jeśli za odpowiedź mógłbym zarobić więcej niż podwójną płacę, to jestem do dyspozycji.	Dawno cię już nie widziałem, moja droga, kochana Maryniu! Dwa lata nie byłem w domu... Jak ty od tego czasu urosłaś...	Nie dziwię się. Tu już mnie pochowano za życia. Służba w domu mojej matki, gdy kazałem zameldować siebie jako jej syna, nie chciała mnie wpuścić. Podejrzewali mnie widocznie o mistyfikację, gdyż nigdy ani słowa nie słyszeli o istnieniu Pawła Dalcza. Wykreśliliście mnie z liczby żyjących.	Do trzech nie umie liczyć, a tu pierwszy się sunie... W gorącej wodzie kąpany!	Już nie będę nigdy Zobaczysz, żoneczko.	Nietylko że nie mogę mieć go za złe, ale błogosławię tę piękność, która miała szczęście choć chwilę rozjaśnić oblicze mojego króla kochanego.	No, śmiać się jeszcze przynajmniej pozwól. To naturze ludzkiej nie wadzi... Cóż u licha! Il n’y a si misérable qui ne puisse se consoler dans ses malheurs... Kiedy wstecz patrzę, czy wiesz, czego najbardziej żałuję? Oto tego, żem przez czas tak długi śmiał się tak mało, żem tak długotrwale był sensatem!	Obyczaje, Szlachcic no i puścił go we dwa lata, ale to co do gronia. Bywał w Monte Carlo, w Monaco, w Paryżu, gdzie kto chce. Gra w karcięta, ale to nie tak po naszemu, tylko z premedytacją. W tym sęk!...	Och, nie, ciociu. Wiktor kocha mnie do szaleństwa, a ja go ubóstwiam, on taki dobry!	Tego mnie się słuchać nie godzi. Hetman ma swoją zwierzchność, a ja mam swoją, właśnie hetmańską, i Bóg by mnie skarał, gdybym się jej przeciwił. Niesłychana to rzecz!	Widzi pani, my dajemy kostyumy, ale że wszystkie wolą mieć swoje własne, bo nasze nie mogą być przecież tak wykwintne, więc te leżą... pożyczę pani tymczasem.	Nie dla fantazji mojej, ale dla miłości. Moją żoną zostaniesz!	Zdaje się, że mu dotychczas starczyło. Bo teraz, zda się, nic już nie ma. Jeżeli zabiera na Majdan z fabryki suchotnika, to go zabiera z żoną i dziećmi. Osadza chorego w sanatorium, a dzieci i żonę w domku, których kolonia utworzyła się na tamtym zboczu. Dzieci idą do szkoły freblowskiej i do szkół początkowych, a żony i dzieci dorastające otrzymują możność zarobkowania w tutejszych warsztatach. Stworzył bowiem specjalne rzemiosła: wyrób mebli, zabawek, lasek, fajek, cygarniczek, ozdób z jałowcu, którym pokryte są góry, założył introligatornię, fabrykę słomkowych kapeluszy, wyplatania ozdobnych koszyków i tak dalej. Pracują w tych zakładach i chorzy, o ile im lekarz pozwoli.	A po dworach i miastach nie obcinają!	Ale ręce macie i męztwa wam nie brak więcej nie potrzeba. W pole iść, na to żołnierz, a w zamku się bronić nawet baby potrafiłyby, gdyby serce miały.	Dosyć, kochanie sama chyba nie wierzysz w to, co mówisz.	Elle est d’un autre monde, śmiejąc się odpowiedziała ciotka kalamburem, z cale innego świata niż się spodziewasz, lecz nie pytaj	Ja nie mogę wyjechać.	Jak to? I nie wiesz, gdzie jest?	Jak to? Już wracasz ze szkoły? Od lat popołudnie nie zeszło mi tak prędko. Dobry wieczór, Pietruniu. Jakże tam z czytaniem?	Magda! toście tak żreć dawali, co? Połowa kartofli na ziemi, nie w korycie.	Nie dzieckoż ona! Piastunki jej nie trzeba!	Nie rozumiem	Oj, był i wziął dwadzieścia pięć rubli dał staremu. Oj, stary wziął i kupił sobie zegarek. Oj, nie wariat to, zegarek sobie kupować?	Si... si... signora! to naturalne!.. Człowiek taki, jak ja, w nędznej budzie, jak Bukowiec, nie mógł być na właściwem miejscu, nie mógł czuć się sobą. Doprawdy, dzisiaj dziwię się, że tam mogłem tak długo wytrwać	Tak; nie widzę jednak...	To go rzuć. Jednej godziny ci u niego nie być.	Ach, to cała historia Pana Fajkowskiego poznałam w Iksinowie, gdzie był w aptece. To jest, poznałam o tyle, że on kłaniał mi się, a ja jemu... Kłaniałam się, bo był dobry dla tej biednej Stelli, kiedy do nas przyjechała z koncertem, pamiętasz Ada?... (Ach, Boże, co się z nią dzieje... Pewnie biedaczka umarła...).	Słuchaj no, mój stary Giroudeau, wypada mi jedenaście kolumn, które po pięć za sztukę czynią pięćdziesiąt pięć franków; dostałem czterdzieści; winien mi jesteś jeszcze piętnaście franków, jak ci mówiłem...	Kiedy dopłynęliśmy do Palestyny w Akrze rozeszła się wiadomość, że książę Sartak, syn Batego, został chrześcijaninem. Nasz przezacny król Ludwik ucieszył się z całego serca, bo byłby to wypadek niesłychanej wagi, z jednej strony ochrona od okrucieństwa Mongołów, z drugiej gotowy sprzymierzeniec przeciw Saracenom. Król napisał bardzo mądre listy do Batego i do Sartaka i mnie z nimi posłał. A Batu zamiast wprost odpowiedzieć, wysłał mnie tutaj, do wielkiego chana. Nie wiem po co. Czy chciał się poradzić, jaką ma przesłać odpowiedź?	Ino cię do młyna odprowadzę, Jaguś, bo tam w drodze woda wyrwę zrobiła.	Jest tu może jaka piwnica, drwalnia albo strych, gdzie bym się mógł położyć pod dachem. Ale i okryć czymś, jakimś suknem, bo mi bardzo zimno...	No i cóż to za skarb?	Ty jesteś dobry chłop, Moryc, ale czuć cię na milę szachrajem.	Dla dzieci naszych szkoły pobudują i z Izraela uczynią cedr libański miastomiasto (daw.)	Dlaczego to cię tak zajmuje?	Dość daleko. Za krajami niemieckimi, na północ, tam, gdzie Wisła płynie.	Moja operacja o pierwszej?... Proszę dopilnować, by zawiadomiono doktora Biernackiego. Dziękuję pani.	Poczciwa dusza! Cóż więcej?	W takim razie przeprowadzą śledztwo i dowiodą niewinności Sofry. Po czym ty, panie, będziesz zawstydzony, a wszyscy nomarchowie, ich krewni i służba zostaną twoimi wrogami.	Widzę, już widzę! Nasz dziaduś! Boga mi! Niejeden król pozazdrościć może urody i pańskiej postawy naszemu dziadkowi.	Więc pijemy za zdrowie komika	Za późno. Sprzedałem je Przyzna pan, że mówiłem z panem jeszcze raz przed moim wyjazdem.	Za wielkie zbrodnie. Chciałem dać dzieciom prawa i dlatego wielu ludzi zabili.	A ja bym go słuchał i słuchał	A kto ci to powiedział?	A państwo gdzie jedziecie?	A teraz co robić?	A! mój Boże! ciągle się śmiejąc i bijąc w ręce, odezwała się Babetta, ja guwernantką! ja guwernantką!... a! to trzeba umierać ze śmiechu...	Ale lekarze utrzymują, że będzie żył?	Ale pan pił?	Ale przecież musisz pan coś przekąsić!	Ależ to chłopi, to zupełnie co innego.	Aresztowanie bandy szpiegów! Tajemniczy samochód!	Bójcie się Boga! No i co? A próbowaliście niedźwiedziego sadła się napić?	Co ci się stało?	Co jej jest?	Czego?	Czegoż jeszcze czekasz?	Daj Boże najprędzej!...	Dręczą mnie myśli niedobre.	Emma! Emma!	Hrabia jest nadto łaskaw	I dalej jeszcze, Sabino byłem w ogrodzie na Apijskiej drodze, u studni, przy której znikliście mi z oczów, i gdzie okrwawione tylko znalazłem wasze sudarium.	I to nastąpi. Tymczasem zawarli układ kapłani.	Jakim prawem?	Już mi czas!	Kochany de Cerulli, mówię ci że mi pilno.	Masz, mój kochany zjedz sobie na śniadanie te szumowiny, nim się obiadu doczekasz.	Musiała cię urzec ta Laszka	Mój Nieczujo! Rób, jak możesz. Niech cię Bóg prowadzi, mój synu!	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus	Niech cię Nieba mają w swojej opiece	Niech książę raczy wierzyć, że jeżeli tylko cokolwiek będzie w mojej mocy...	Niech pan weźmie tę sakiewkę.	Niech się tak stanie!...	Niezmordowany!...	O! o! właścicielem tego domu?	Obaczymy, obaczymy! A zresztą i owszem, rad bym uwierzyć w tę sławną drogę diabelskiego kapitana, i dałyby nieba, żeby nas w rzeczy samej poprowadziła na Morze Śródziemne.	Pochwalasz więc mój projekt? Zatem rzecz postanowiona.	Postrzygł się, został mnichem Cystersem a Henrychów dał na swój klasztór.	Pracuję w dobrach książąt Zasławskich.	Przemytnicze	Przyjaźń, Siostra, Miłość mówiłem	Schudłeś	Tak jako i wy? A wy, komu? odparł młody.	Ten człowiek sam sobie winien...	To wszyscy powinni tak kończyć, wszyscy!	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem! Kto je wymyślił? Na pewno Żyd, klecąc szałas.	Ucz się, ucz się! mieszkanie opuścił.	W całym świecie te hycle mnichy są takie zażarte na jadło, a potem powiadają, że mają tylko swój żywotżywot (daw.)	Z jakiego względu historyczny?	Zejdźmy i poszukajmy.	Zobaczym! rzekł Rupert ruszając ramionami, a dziewczyna wzięła z kąta ogromną leżącą tam księgę i wyszła.
Czemu wy mi o tym opowiadacie!	O ile mi się zdaje, jest to dosyć mierny skrzypek.	Przypuszczam. Jeżeli więc dziś drasnęłam pana moimi żartami, to tylko przez życzliwość dla pana. KobietaImponuje mi pańskie szaleństwo, chciałabym, ażebyś był szczęśliwy, i dlatego mówię: wyrzuć pan z siebie średniowiecznego trubadura, bo już mamy wiek dziewiętnasty, w którym kobiety są inne, niż pan je sobie wyobraża, o czym wiedzą nawet dwudziestoletni chłopcy.	Wszystko mi jedno. Jeśli w pantomimie stanąć mam jak rycerz myślowo dzielny i świętobliwy, to zapowiadam, że oblubienica i tanecznica skobiecić sięskobiecić się dosł.: powiedziałem, rzekłem; słowo używane często na zakończenie dłuższej przemowy wyjaśniającej stanowisko mówcy.	A chwaliłaś się waćpanna swoją siłą! Ale cicho no! cicho! Jak mi Bóg miły, tak słyszę szczekanie psów. Tak jest, to psipsi	Ale zechce pan wybaczyć, nie ośmieliłbym się prosić o wyjaśnienie. Zresztą to nie dotyczy interesującej nas sprawy. Otóż w zasadzie przyjmuję pańską propozycję. Przykro mi, że obecna sytuacja wyklucza możność natychmiastowej realizacji wynalazku. Sam pan to przyzna. Lecz różnica kilku miesięcy wyjdzie sprawie na lepsze. Jestem przeciwnikiem amerykańskiej gorączkowości w tych rzeczach. Jakie pańskim zdaniem kapitały potrzebne są na to przedsięwzięcie?	Nie, mój dzielny chłopcze, ja umrę z pewnością, a ty mnie przykryjesz dobrze kamieniami, żeby hieny nie mogły mnie wygrzebać. Umarłemu to może wszystko jedno, ale za życia niemiło o tym myśleć... Ciężko umierać tak daleko od swoich...	Pojedzie za granicę... pieniędzy nie ma... ta, ta, ta!... No a jak nie pozwolę wyjść Mani za pana?	Tak nie trzeba mówić, ciociu, no, ja nie chcę!	Moje dziecko wprawdzie człowiek raniony w pojedynku jest jak samobójca... No, ale za to Pan Bóg będzie go sądził... Otóż nie śmiałybyśmy odmówić państwu Korkowiczom podobnej usługi, gdyby nie brak sióstr. Mamy ich tak mało, że nie możemy delegować do osób prywatnych bez uszczerbku dla szpitali. Niech tego przewiozą do szpitala. Ale ty źle wyglądasz?...	A tak, z córką Danglarsa! Czy o to ci chodzi, że nie powiedziałem „z córką barona Danglarsa”? To prawie jakbym powiedział „hrabia Benedetto”... Przecież Danglars to mój były przyjaciel, i gdyby tylko nie popsuła mu się pamięć, zaprosiłby mnie na twoje wesele... Bo musisz wiedzieć, że on był na moim... Tak, tak, był na moim! Do kroćset! Nie był wtedy taki nadęty i nie zadzierał tak nosa; był sobie po prostu zwykłym subiektem u poczciwego pana Morrela. Nie raz jadałem obiady z nim i z hrabią de Morcerf... a tak! Widzisz, jakie mam znajomości i gdybym tylko zechciał je podtrzymać, bywalibyśmy teraz razem w tych samych salonach.	Ale ja go tak rzadko spotykam. Unika mnie nawet.	Ależ teraz wyglądasz zupełnie jak Chińczyk! Czy ten człowiek nie był to przypadkiem Chińczyk?	Bardzo nawet dużo, ale niewiele drukuję, bo...	Bardzo ładna albo raczej bardzo piękna Ale ja nie mogę się poznać na tej jej urodzie. Nie jestem jej godzien!	Chcesz się dostać bezzwłocznie na Księżyc za przyjacielem swoim na skutek posłyszanych wieści. Dopomogłem ci już raz myślą tam być i patrzeć duszy oczyma na czyny twego przyjaciela, ale ciebie to nie zadowala. Chciałbyś tam być tym kształtem marnym owinięty, który nazywasz swym ciałem, z możnością udzielania się innym, wykonywania pewnych ruchów, słowem: działania, tak jak ty jeszcze działanie w tej chwili rozumiesz. Nie sądzę, aby to było potrzebne i duszy twojej pomogło, a przecież o co innego zgoła nie chodzi.	Czyż na to aby co dwadzieścia stron przeczytać jakiś aforyzm lub w ogóle takie powiedzonko o życiu, które bym przyparty do muru i sam mógł wykombinować, czyż na to muszę przestawać z tą całą bandą snobistycznych durniów i słuchać nadmiernie detalicznych opisów ich nieciekawych stanów i myśli, podanych w formie równie nieciekawej? Te zdania na pół stronicy, to wałkowanie i różniczkowanieróżniczkowanie z tym się zgadzam pomaga im w tym tradycja, a dane mają na to te same, co wszyscy. Procent ludzi wyjątkowych rozmieścił się teraz równomierniej. Ten cały Proust dobry jest dla snobów, niemogących się wcisnąć na pańskie pokoje, a nade wszystko dla ludzi, mających nadmiar czasu. Ja czasu nie mam...	I cóż z tego? Wuj Szczerkowski oddał w dzierżawę, ale to przynosi grosze. Sam Pan wie: zabudowań nie ma, wszystko zryte okopami i pociskami. Dzierżawca, niejaki Olszewicz, postawił sobie prowizoryczne budynki z desek i sam klepie biedę.	Moja droga wspominałem ci, że byłem z raportem u ministra. Otóż wyobraź sobie, teraz minister żąda, bym mu złożył memoriał o reorganizacji Funduszu Budowlanego.	Myśmy też nie jedli, odezwał się Tyszko, ale moja Basia pana wojewody na obiad nie chce...	Nie piękna, ale wielce jej wdzięczna za dobroć, za niezasłużone dowody życzliwości, nieszczęśliwa kobieta, przychodzę z prośbą!... Dowiesz się pani o smutnych naszych tajemnicach dopomożesz!	Olbrzymie, panie sędzio, niech pan powie, na to zgodzę się chętnie; ale co do pobudek, nie mam prawa ich zdradzić.	Przyszliście, Miszuk to dobrze... dziękuję...	To osobne księstwo, ale jeden naród jednaka ich bezecność i jednaka przeciw Zakonowi zawziętość. Bóg daj, aby niemiecki miecz całe to plemię wygubił!	Zmartwiłaś mnie tym okropnie. To pech, że nie mam tu w pokoju telefonu. Moglibyśmy chociaż telefonicznie pomówić. Ale może byś wieczorkiem, tak po ósmej, znalazła czas?	Że umierającemu bardziej przyda się wino niż pojednanie z Bogiem Te panie z waszego obozu wiele mówią o prawach kobiet, ale całkiem zapomniały o prawach boskich. Potem dzieci oddają do szpitala, a same umierają w domach kobiet wątpliwej wartości.	A czy zastałam profesora Wilczura? Za dwie godziny najpóźniej musimy wyjechać, by zdążyć na samolot.	A jakże pan może bronić takiego wiarołomnego zbója?	A jakże.	A którymi pan dziś przyjechał? Nigdy nie mogę ich dokładnie rozpoznać. Wszystkie są czarne jak aksamit lyoński.	Ależ doprawdy, hrabio poczynasz sobie po królewsku. Twoja wspaniałomyślność wzrusza mnie głęboko.	Bardzo rzadkie.	Cie... Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba!	Co to?	Czemu to?	Czy pani zawdzięczam zaproszenie, dzięki któremu będę miał zaszczyt obiadować pojutrze w prefekturze?	Czy sądzi pani, że moja żona namawiać mnie będzie do zdrady? Jeżeli tak pani myśli, równie grubo pani się myli, jak i wtedy, gdy zdawało się pani, że ja jestem zdolny do podobnej podłości. Uprzedzam panią, że wprost stąd jadę złożyć przeciw pani oskarżenie. Nie zdąży pani uciec.	Czy sądzisz, że zdołasz przez całe życie unikać niemiłych rzeczy, Filo?	Czy to pan, panie Moreau?	Czy zrobił się z niego jeszcze większy dziwak?	Dobił się sam przecie nie dożyje wschodu słońca.	Dotąd nie miałem na to czasu ani sposobności.	Drugi... Znowu wysunął się...	Dziesięć dolarów na miesiąc?	Dziękuję ci, Bóg zapłać, pozwólcie wy raczej, abym przełamał z wami mój chleb biały i sér zawiędły.	Facecje! Zbadano równą ilość pożywienia z żołądka psa który leżał spokojnie i z żołądka psa który biegał; u pierwszego trawienie było dalej posunięte.	Haj... o mlicysko się upominajom. To on takie figlasy robi!	Herbatniki waniliowe.	I oni mogą być gdzieś w tych stronach?	I to pieniądz niezły	I w godzinę później usłyszeliście pukanie w okno, właśnie w chwili, kiedy konała w moich ramionach... tego nie można rozmaicie tłumaczyć.	Jest jeden sposób: wnieś pan podanie do ministra sprawiedliwości.	Jest to nasz dawny znajomy.	Jeszcze nie wiem. Może zabierzemy się do tego starego, uschniętego drzewa na wzgórzu, po drugiej stronie potoku Cichego Domu?	Juści, Szymkowi już kupiłam.	Już widzę nieprzyjaciela, ze wstydem z tych ziem uchodzącego!	Kochany Copperfieldzie! Człek pracujący pod naciskiem pieniężnych zobowiązań bywa zwykle ofiarą pewnych niedogodności. Konieczność ubiegania się o zaliczkę niedogodności tych nie umniejsza bynajmniejbynajmniej	Krótko! młodzieńcze, nie umitygujesz swojej imahinacji, zmarniejesz.	Lewki! kochane lewki! a to właśnie dla mnie, aha, muszę ja tym panom, co je przysyłają, pokazać, że ja nie taki człowiek, żebym się lwów bał! Zejdź zaraz, człowieku, a kiedy jesteś gubernatorem od tych lwów, otwórz klatki i wypuść je, żebym im tu na polu pokazał, na złość czarownikom, co na mnie je nasyłają, czym jest Don Kichot z Manchy!	Martwisz się o mnie, Ludko?	Miłościwy panie wiedzcie, że rad bym, by w tym ubogim moim domostwie każdy brat szlachcic czynił, co mu sprawia przyjemność. Jeżeli twój przyjaciel zechce stawać na głowie, to i owszem. Jeżeli zaś bądź on, bądź waćpan, bądź kto inny nie będzie całkowicie zadowolony, będę dumny iż mogę dać mu pole.	Moja siostra Eliza ma dużo dowcipu, jak jej przyjdzie humor	Może byśwa poszli do niej na pocieszenie?	Może nawet zanurzyć się do takiej głębokości, w której temperatura wód morskich wszędzie jest jednakowa; będziemy sobie żartowali z trzydziestu lub czterdziestu stopni zimna na powierzchni.	Mój Boże, to bardzo proste. Ladaco, któremu nieboszczyk zwierzył się z sekretem, pochwyciwszy parę słów sprzeczki z panią Cardot, odgadł pozycję pryncypała. Rejent liczy na twój honor i delikatność, wszystko już jest ułożone. Dependent, którego prowadzenie jest bez zarzutu (ba! Hultaj chodził regularnie na mszę, skończony hipokryta!) podoba się rejencinie. Cardot pragnie zostać z tobą w dobrej przyjaźni. Ma objąć dyrekturę olbrzymiego towarzystwa finansowego, będzie ci mógł oddać jaką przysługę. Ha! Budzisz się z pięknego snu.	Na żywot pani Dulcynei, a ty zdrajco, łakomco, to ty mnie świeże sery będziesz w szyszak składał?	Najdokładniej, nie zbraknie ani słówka.	Nie może tak być Fabrykę musimy mieć. Ja już z ojcem nie wytrzymam dłużej, a zresztą, czy mój fater długo pociągnie? Jeszcze rok, jeszcze dwa, a zjedzą go zięciowie, dogryzie go Zuker, on przecież zaczął już nas jeść, bo naśladuje nasze kapy na łóżka i nasze kołdry kolorowe i sprzedaje o 50% taniej; on nas żywcem zjada. A ja nie urodziłem się na parobka w cudzym interesie. Mam już trzydzieści lat, potrzebuję zacząć na siebie.	Nie wiem.	Nie wyjdziesz stąd.	O, przepraszam nie tylko dla ogółu. Czyż prywatnym ludziom nie należy pomagać? Che, che! Na pewno w komitecie ekonomicznym bierze udział i minister komunikacji. Będzie pan miał możność pomówić z nim przy sposobności i o podkładach kolejowych. Co?	Och, więcej niż dobra, bo jest piękna Dorian mówi, że jest piękna, a on rzadko myli się tego rodzaju w sprawach. Portret przez ciebie zrobiony szybko rozwinął w nim wrażliwość na powierzchowność innych osób. Między innymi był to zbawienny wpływ. Zobaczymy ją dziś wieczór, jeśli nasz chłopiec nie zapomni o umowie.	Od projektu do wykonania ogromnie daleko Choćby jeddnakże nawet tak było, nic mnie to nie obchodzi. Nad myślami pana Wokulskiego nie panuję, a o Belcię jestem spokojny.	Oho!... to już pewnie ten osioł Cynadrowski...	Osiemdziesiąt	Pani pracuje w biurze?	Panienki się gżą... Po ósmej i jeszcze żadna nie ubrana!	Pewnie, że nic, bom już i za stary. KrólOstatni raz... Czekajcie, waszmościowie... kiedyż to było?... Aha! Ostatni raz w czasie elekcji dziś nam miłościwie panującego Jana Kazimierza...	Po co?	Poniechajcie go, płacą mu za to, by poganiał!	Potem z nim razem naradzimy się, co zrobić, abyście wy nie byli narażeni w razie czego.	Powiedz i tak, ojczulku	Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!	Prawdziwa przyczyna, panie kapitanie? Nie zna jej nawet ten młody człowiek, porusza się po omacku. Prawdziwą przyczynę zna tylko Bóg i ja; mogę jednak dać panu słowo honoru, że Bóg, który zna tę przyczynę, będzie z nami.	Proszę	Siostra też przyjdzie	Synu mój na cień ojca... na nasze bogi zaklinam cię, wstrzymaj się parę dni z tym ogłoszeniem... Z darami Fenicjan trzeba być bardzo ostrożnym...	Słabowita i bardzo delikatna. Babki ślepej dogląda.	Sława, Słowo, Plotka rzecze Don Kichot	Słuchaj pójdź przynieś ode mnie butelkę Bordeaux.	Tak jest! tak jest, miłościwy panie! Ojca mojego znasz Miłość Wasza, on mnie z polecenia pana wysłał.	To było zmyślenie jedynie ciekawość zobaczenia miasta skłoniła mnie do tej nieszczęsnej wycieczki.	To jeszcze niepewne, figlarko!	To złośliwy człowiek Jest śliczna, żywa, sprytna	Tu ich oczekuję.	W takim razie wynoś się zaraz z mego domu!	Wariatka.	Wtedy...	Założę się, drogi panie że jada pan obiady po czterdzieści su u Urbana w Palais-Royal.	Zaświecić oba reflektory! Tuż nad brzegiem powinna być szosa.
Jutro. Cieszę się, że przyjeżdża. Ale zajdzie jeszcze jedna zmiana. Maryla i ja wyprzątnęłyśmy wszystko z gościnnego pokoju. Przyznam się, że robiłam to z niechęcią. Rzeczywiście, to było głupio, ale miałam wrażenie, jakbyśmy popełniały profanację. Przemijanie, Świętokradztwo, DzieciństwoTen poczciwy pokój gościnny wydawał mi się zawsze ołtarzem. Jako dziecko uważałam go za najpiękniejszą komnatę na świecie. Przypominasz sobie, jakie mnie trawiło pragnienie, aby spać kiedy w łóżku takiego pokoju, ale nie w pokoju gościnnym Zielonego Wzgórza. O nie, nigdy tam! Toby było zbyt przejmujące... nie potrafiłabym zmrużyć oka. Kiedy Maryla posyłała mnie po coś, nigdy nie przechodziłam przez ten pokój... Nie, rzeczywiście, przemykałam się na palcach z powstrzymanym tchem, jakbym się znajdowała w kościele i odczuwałam ulgę, gdy go opuściłam. Wisiały tam portrety Jerzego WhitefieldaJerzy Whitefield, właśc. George Whitefield (1714–1770) tytuł ten otrzymał w 1814 r. za zasługi wojenne Arthur Wellesley (1769–1852), a po nim dziedziczyli go jego potomkowie., po obu stronach lustra, i przez cały czas spoglądały na mnie tak surowo, zwłaszcza, jeśli się odważyłam zajrzeć do lustra, jedynego w domu, które mojej twarzy nie zniekształcało. Zawsze się dziwiłam, jak Maryla może sprzątać ten pokój. A teraz nie tylko jest sprzątnięty, ale zupełnie opróżniony. Jerzy Whitefield i książę Wellington są na strychu. Tak mija chwała świata niemiła to rzecz, gdy dawne nasze ołtarze są sprofanowane, nawet wtedy, gdyśmy je przerośli.	Zaczekaj no, braciszku! Czy wcale się nie znasz na żartach? Czy może chcesz, by mnie obito? Przyniosłem list od starego Heasyoasy do pana Belflowera I to ci jeszcze powiem, brachu, że głodny jestem piekielnie.	No, co prawda to prawda! Nie chcę uchodzić za lepszego, aniżelim jest w istocie; ale i to nie kłamię, że kiedym pierwszy raz w obcym kraju uścisnął dziewczynę i dostał od niéj pocałunek, nagle Marya przyszła mi na myśl, a nawet w dziwny sposób! Bo zdawało mi się w tej chwili, jakby patrzyła na mnie i uczułem, że się rumienię aż po same uszy! Nigdy też, choćby ztąd najdalej, nie czułem się w obcym kraju obcym, a częstokroć, kiedym w jakiem mieście przebył kilka tygodni, zdawało mi się, że już dawniej i ciągle tam mieszkałem, żem za­wsze znał tych samych wesołych towarzyszy i z niemi śpiewał piosneczki niemieckie. Tylko jeżelim coś takiego zobaczył, co mnie przejmowało do wnętrza, jak np. stary kościół Św. Szczepana w Wiedniu, albo wysokie góry, z obłokami naokoło, a u stóp swych z żyznemi polami, jakby najobfitszym sadem warzywnym, wtenczas stawał mi na myśli Faaborg ze wszystkiemi dawnemi znajomemi; a gdy oczy zachodziły mi łzami nad pięknością tego świata, mimowolnie wspomniałem w duchu wieżę w Faaborg, z wymalowaną galeryą strażniczą i wymalowanych również strażaków, którzy byli świadkami mojego pożegnania z Maryą, i zdawało mi się, jakoby tu dla mnie mogło być jeszcze piękniej, gdyby tylko stała stara wieża, a pod nią Marya w spancerku w kwiaty i z zieloną spodnicą. Alem sobie prędko zaśpiewał piosenkę, a wnet wracała wesołość, i z kamratami znowu wybieraliśmy się na wędrówkę.	W przyszłym miesiącu. Oczywiście ślub będzie zupełnie cichy. Ludzie będą mnie pewnie okropnie obgadywali. Powiedzą, że pośpieszyłam się, żeby złapać Jana, gdy tylko matka jego zeszła nam z drogi. Jan chciał im wyjawić prawdę, ale ja powiedziałam: „Nie, Janie, mimo wszystko była ona twoją matką! Zachowajmy tę tajemnicę między nami, aby nie rzucić ani cienia na jej wspomnienie! Nic mnie nie obchodzi, co ludzie powiedzą, teraz, gdy sama znam prawdę. To wszystko nic. Niechaj wszystko zostanie wraz ze zmarłą pogrzebane!”, powiedziałam mu. Nalegałam na niego póty, aż się ze mną zgodził.	Czy on zły, gołąbeczko?... Nie wiem, czy zły. Twardy jest. A za twardość nikogo winić nie można. Charakter już taki. Może jemu nikt serca nie okazał, to i jego stwardniało. A i to jeszcze pamiętaj, że jemu ciężko pogodzić się z myślą o tym, że on już na ciebie machnął ręką, a ja przy pomocy boskiej odratowałem cię, gołąbeczko. Umyślnie nie mówiłem ci dotychczas, jak było już z tobą kiepsko. Chorym nie trzeba mówić takich rzeczy, bo przejmują się, a to przeszkadza w powrocie do zdrowia.	Będą mieli dużo do roboty i aż nadto widać, że są optymistami. Są nimi w dużym stopniu i to usposobienie ich umysłu zadziwia mnie. Trudno jest pojąć, by ludzie rozumni i myślący, jak oni, żywili nadzieję, że kiedyś można będzie uczynić znośnym pobyt na tej maleńkiej kuli, która, niezręcznie wirując około żółtego, już na wpół ściemniałego słońca, dźwiga nas jak robactwo na spleśniałej swej powierzchni. Wielki fetysz nie wydaje mi się wcale godny uwielbienia.	Aj waj! co to wielmożny pan doktor gada my za pana doktora co Sobota modlim się w szkole, za to, że od tego czasu, jak pan doktor przyjechał, połowa ludzi choruje co dawniéj. Daj Boże panu sto lat życia!	To niegodnie ze strony pana wykorzystywać to, że jestem biedną dziewczyną i muszę służyć... Do tamtej panny nie zbliżałby się pan w taki sposób... Tamtą chciałby pan poślubić... ale ze mną można sobie przecie na wszystko pozwolić... nie jestem nic więcej warta, zdaniem pana!... Tak, to jest pańskie przekonanie i przekonanie innych ludzi, a szwagier pana powiedział mi to prosto w oczy...	Przewłóczą mnie to tam, to sam; w lutym koniecznie żądali, bym jechała do Krasnegostawu albo do Łęczycy; oparłam się, ledwie mi dali spokój. Ale za to, gdym się rwała do Tykocina po śmierci Zygmunta, by uczcić modlitwą najdroższego brata zwłoki, to mię nie dopuszczonogdym się rwała do Tykocina po śmierci Zygmunta, by uczcić modlitwą najdroższego brata zwłoki, to mię nie dopuszczono	Chronię się jak mogę najczęściej w mym pokoiku nie zawsze jednak udaje mi się uniknąć pani Heep. Nieraz, gdy wolałabym być sama, zmuszona jestem dotrzymywać jej towarzystwa. Zresztą nie mogę się na nią uskarżać. Jeśli zanudza mnie ustawicznym hymnem pochwalnym na cześć swego syna, wybaczyć to trzeba jej matczynej słabości, tym bardziej że Uriah jest istotnie dobrym synem.	Namówisz się, serce moje, zrobisz to dla mnie.	Za pozwoleniem to się zaraz wyjaśni czuje urazę do pana starościca o lekkie słowo w żalu rzucone, gdyś się go zdał pomawiać o grę nieuczciwą. To dało powód do nieszczęsnej zemsty objętego wyrzutem podczaszyca Ordyńskiego. Tak lekko ludzi szacować nie godzi się, i to właśnie do poprawienia zostaje.	Ale i dla nich nastały ciężkie dni Pewnego dnia Zielony Korsarz wraz ze swoją załogą wypłynął z Tortugi i pożeglował w nieznanym kierunku. Na nieszczęście natknął się na hiszpańską flotę. Po bohaterskiej walce został pojmany i przewieziony do Maracaibo, gdzie powiesił go właśnie Van Gould.	Na to się nie zanosi, jestem zdrów po prostu uporczywie i nieprzyzwoicie jak na dzisiejsze czasy!	Ale przecież pan się ruszać nie może.	Będę bardzo zadowolona, jeżeli spełni się pańskie proroctwo; może już wrócimy do tamtych państwa?...	Do teatru, zapomniał pan czego.	Myślałam nad tym, Trotwood i zdaje mi się, nawet wbrew zdaniu przyjaciela, któremu tak wiele zawdzięczam, że to nie powinno nastąpić.	Oznajmij jemu i jego trzem synom, że mają przyjść do mnie!	Przywidziało się wam aż do dziś dnia durniów tu nie widziano.	Tedy wypowiem wszystko, co mam na myśli. Jako wielu szlachty, młodszych synów, tak i ja musiałem fortuny poza granicami kraju szukać, przybyłem więc tutaj, gdzie i naród jest mojemu pokrewny, i cudzoziemców chętnie do służby zażywają.	Wczoraj wieczór byłeś zachwycający. Młoda księżna jest tobą wprost oczarowana. Mówiła mi, że wybiera się do Selby.	Aż się trochę uspokoi i będzie już można podpłynąć łódką ku troli. Może jeszcze dziś w nocy... może za dwa dni to się skończy. Tobie się to nie podoba? Co-o?	Na pieniądze! w to mi graj! to najlepiej, zapłacę mu co zechce, niech mi ją odstąpi. Myślisz że ją sprzeda?	To jest sprawa, która obchodzi tylko Francuzów, tylko ich, nieprawdaż?	W istocie... można by Moglibyśmy zdać się na los, zawsze jednak wolałbym podróżować w okolicy jeziora Ngami w jasny dzień. Lecz nasi ludzie pragną dostać się tam jak najprędzej, a więc, pułkowniku, ruszajmy.	A co to za interes?	A jakże. Będzie nawet sprzedawał bilety, on i proboszcz, bo jakąś cząstkę z dochodu oddamy na kościół Rozumiesz, że dla ciebie i pana Ludwika będzie nawet poręczniej występować na cel dobroczynny.	A jeżeli to czary?	A trzeci pan gdzie?	Ciągle udawać i za to nic.	Do ślubów młodzież nie chce karet, autami jeździ elegancki świat.	Et, nie trzeba. Ja i tak nie dopuszczę do tego nieszczęścia. Zabronię i basta! Albom jej nie matkaalbom jej nie matka	Gotowiście na śmierć?	Ja to sobie zapisałem, panie oberlejtnant: „Przyjmijcie telefonogram. Kto jest przy telefonie? Masz już? Czytaj, czy tak jakoś”.	Jest mnóstwo dorożek na stacji	Możliwe, ale niech mnie diabli porwą, jeżeli sobie przypominam...	Nie pytaliśmy pana o nic, przyjacielu Ma pan prawo milczeć...	Nie wiedział pan w ogóle, że przyjechałem?	No więc niech będzie, że były tam anemony na wiosnę, a nasturcje w lecie. Dość, że jednego razu był straszny deszcz, ale po prostu straszny... potop!	No, już nie! Do widzenia! Oto żądany dziennik. Zaraz obiad.	No, tak. Trzeba księciu panu wiedzieć, że w tym caluteńkim domu nie ma nikogo, tylko stary kucharz, Szczepan, głuchy, jak pień wierzbowy no i ja, także „Salcze”.	O dużo... muszą być płachty długie srodze, niechby się nawet po ziemi wlokły, a pozeszywać choć we trzy półki, żeby starczyło owinąć się sowicie.	Oh no! Będę tylko obserwował.	Oho! pokazuje się, iż mamy znów coś nowego.	Słyszałem, że król hojnie nagradza rycerzy, którzy z wojny litewskiej wracają. Mówcie, którzy stąd jesteście: prawda-li to?	To historja długa, mój drogi. Opowiem ci ją przy końcu dnia, bo teraz... Oto co teraz, słyszysz?	To nie jego pismo!... ja sam, przed wyjazdem, załatwiałem z nim nasze wspólne rachunki.	To wstyd haniebny!	Trochę WalkaPrzychodzi mi do głowy dziwne pytanie czy ja też potrafiłabym walczyć?...	W oddziale maszyn rolniczych pięć tysięcy zamówień. W oddziale małych motorów do napędu dwadzieścia dwa tysiące. Sto pięćdziesiąt atomowych czerpaków. Trzy atomowe prasy. Dwanaście atomowych pieców hutniczych. Siedemdziesiąt pięć atomowych stacji radiotelegraficznych. Sto dziesięć atomowych lokomotyw, wszystkie do Rosji. Założyliśmy generalne agentury w czterdziestu wielkich miastach. Amerykański Steel-Trust, berlińska AEG, włoski Fiat, Mannesman, Greuzot i szwedzkie stalownie proponują fuzję. Koncern Kruppa kupuje nasze akcje po każdej cenie.	Wdzięczenbym był pani hrabinie, gdyby mnie raczyła uwolnić od użycia nader nieprzyjemnego	Wiecie, co to będzie?	Wszystko uczynię... wszystko, co rozkażecie, miłościwa królowo! Wstyd mi ino, żem śmiał się wam przeciwić.	A Mercedes Mówiono mi, że zniknęła.	A mam.	A obiad je pani w szpitalu?	Ani myślę ustępować. Panno Stefanio, jazda!...	Artysta, Sława wołał głos pierwszy.	At, szkoda dziecka! Niechby zostało!	Ba! Myślałem już o tym.	Bardzo trudno... Ja sam temu nie wydołam...	Bądź waść pewien!	Będziemy jeść chleb.	Chcesz, żeby była twoją.	Cygani jak ten pies	Czy już masz w rękach te szpargały?	Depesze o zaginięciu profesora podała cała prasa zagraniczna no, i radio.	Dwanaście	Dzień dobry, Benedetto	Dżemmo!	Gdy zostanę twoją żoną.	Hm!	Koń ten może przybyć tej nocy jeszcze. Tak mi czarnoksiężnik obiecał.	Kto tu, u diabła, zamierza wyrządzać mu krzywdę! Nie ja przecież, ani Fernand	Któż was zratował?	Milcz, potworze!	Mości panie książę mianował waści namiestnikiem.	Nie dość zasłużona byłaby nagroda.	Nie, że... przyjechał.	Nie. Zostaniesz. Póki ja zechcę!	No, a z tego im co?	O czym?	On!...	Ooo, jest Szpiegów cywilnych, którzy za pieniądze zdradzają	Panno Janino... bądź pani moją żoną... Kocham panią!...	Prawda ależ co dzień wpływają podatki...	S... s... se... hr... hr gu... gu... tt Ei... ei... ne De... deck... cke.	Szukam tu kogoś...	Tak, tak!	Tak. Ten dla konceptu wszystko sprzeda.	Tak?!... dobrze!... Zapomniał jeno, że jego koczotka jest w moich rękach...	Už tai gerai o kada dažinos, kad gyvas?	W Warszawie	Widziałam...	Widzisz, już mogę nawet potrząsać swoją mózgownicą, i nie odczuwam bólu.	Z daleka, pani.	Za całe siedem franków...	Za zdrowie twoje, szlachetny panie: jak godność pańska, jeżeli wolno zapytać?	Zniżyć żagiel, chłopcze! Zniżyć!
Nikogo do kogo bym... No, nie biorę ci tego za złe Dopiero co tu przybyłeś i oczywiście o niczym nie masz pojęcia. Wybrzeże jest teraz tak zaludnione, że wiele osób się stąd wyprowadza. To już nie to, co dawniej. Wydry, zimorodki, nury, kurki wodne, to wszystko włóczy się po całych dniach, a zawsze chcą, żeby coś dla nich zrobić, jakby każdy z nas nie miał własnej pracy, którą musi się zająć.	To okropne, a zarazem godne podziwu Przyznam się panu, że uważałam wszystkie te historie za wynalazki średniowiecza.	A to jezuitka! ja wiem, że jej ołtarz pachnie, ale to nie ze mną będzie miała taką paradę. Niech sobie szuka innych frajerów, ja tam do żeniaczki nieskory...	Pewno tam butelki lepiej przedziurawią, niż tarczę! Gdzież tam najbezpieczniej stanąć? Mnie się zdaje, że tuż pod samą tarczą, bo jakby gdzie zdaleka, toby się człowiek wszystkim kulom może i nie obronił! Ale powiedzże mi pani co o chłopcu! Spodziewam się, że się dobrze prowadzi?	Wiem. Mówił mi. Mówił mi również, że perspektywa pozostania tutaj tak pana przeraziła, że aż się pan bronił rękami i nogami.	Nie turbuj się waszmość, Pan Bóg czasem słabej białogłowie da wiktorię tam, gdzie kawalerskie miecze się zwijały, jak to widzimy z onej nabożnej JudytJudyt (z łac. Iudith)	Mówię, że jesteś nędznikiem! A!... więc ty się zajmujesz polityką, ty! i do tego kardynalistowską. A! sprzedajesz się czartowi za pieniądze, z duszą i ciałem?...	Quien sabe? Kto wie? Ramirez podszedł do mnie na wybrzeżu. Słaniał się na nogach, wyraz twarzy miał obłąkany. Chwytał się za głowę rękami. Musiał się z kimś porozmawiać, po prostu musiał. Mimo swych obłąkanych oczu, poznał mnie. Ludzie mnie tu dobrze znają. Za długo żyłem wśród nich, żebym nie miał zostać doktorem o złym oku, który leczy wszystkie niedomagania cielesne i rzuca zły urok spojrzeniem. Podszedł do mnie. Usiłował zachować spokój. Starał się dać do zrozumienia, iż chce tylko ostrzec mnie przed Nostromem. Widocznie kapitan Fidanza wymienił mnie na jakimś tajnym zebraniu jako najzacieklej gardzącego wszystkimi biedakami syknął mi Ramirez w twarz. A potem wybuchnął: „Ten człowiek rzucił urok na obie dziewczyny!”. O sobie powiedział aż za wiele. Musi teraz uciec, uciec i ukryć się gdziekolwiek. Wyrażał się czule o Gizeli, a potem obrzucał ją wyzwiskami, których niepodobna powtórzyć. Gdyby wiedział, że da się ją skłonić, aby go pokochała, porwałby ją z wyspy. Daleko w lasy! Ale nic z tego... Odszedł, wymachując rękami nad głową. Dostrzegłem wtedy starego Murzyna, który łowił ryby, siedząc za stosem skrzyń. Zwinął nagle wędkę i natychmiast czmychnął. Ale musiał coś podsłuchać i zapewne z tym się wygadał, gdyż, jak mi się zdaje, kilku starych przyjaciół Garibaldina ostrzegło go przed Ramirezem. W każdym razie ojciec został ostrzeżony. Lecz Ramirez znikł z miasta.	Dobrze. Jakkolwiek jest chrześcijanką, może się okaże, iż jest rozsądniejsza od ciebie, a okaże się to z pewnością, jeśli nie chce twojej zguby.	O, proszę rozpowszechniać tę opinię to mi się przyda wobec dam.	To jest strasznie interesujące Wiesz sam, że w fizyce byłem zawsze słaby. Ale ty, Marku, wyglądasz nietęgo! W jaki sposób doszedłeś właściwie do tej zabaweczki, to jest, właściwie, do tej fabryki?	Panie Ursiclos jestem bardzo uradowany, że miałem sposobność uwolnić pana z tak przykrego położenia.	Wiesz, czemu spaść mogłem? Bom po ostatni ko­rzeń zła nie sięgnął, siedem zaledwie dróg przebyłem. Pozo­stał jeszcze jeden stopień, z którego spaść już nie można. Pozostało to, co kształt i imię dla mnie tworzy: ciała mego indywidualność.	A ja nie chcę żadnej innej Albo ty, albo żadna. Mam już swoje lata, nie jestem niedorostkiem i sam mam prawo wybrać sobie taką żonę, jaką chcę. Ot i wszystko. A jak ojcu się nie podoba, to jego łaski nie potrzebuję. Jestem zdrowy, silny, na chleb zarobię sam. Bo to mały świat?...	Słusznie! tak, cóż mam robić? dobrze powiedziałeś. Och! Desgenais! jak mnie to wszystko męczy! Czy ciebie nigdy nie znużyło życie, jakie prowadzisz?	Ona mnie się także z niczym nie zwierza.	Widzę, widzę, że ty nic nie wiesz. Jeżeliś ty nie czytał nawet Moliera... No i co, skoro, obok innych braków, nie umiesz rozkazywać, poproś poprostu o gruszki, które rodzą się właśnie w tych stronach: Louise-Bonne d’Avranches...	Co to ma znaczyć?	Ja się bynajmniej nie śmieję. Ja tylko podziwiam zjawiska ducha	O, nie, panie de Lembrat. Byłaby to zbyt wielka niedorzeczność! W dniu, w którym Manuel odzyska swe prawa i majątek, mógłbyś kazać go zamordować. Muszę mieć w ręku uzdę, która cię poskromi.	Lecz czyż pan się może lękać?	Miałaś gorączkę i kryłaś się przede mną?	Mości panowie jest tu stóg niedaleko za brzeziną, pójdźmy do stoga, wywczasujemy się jako susły, a jutro w drogę... Nie wrócimy tu już, chyba z panem Sapiehą na Radziwiłła.	Ożenię się.	Wstań, to zobaczysz.	Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Tak Tak, jeżeli nikt tego człowieka nie ostrzegł, ale on wie o wszystkim i zmieni natychmiast twarz i ubiór.	Tak jak teraz z panem. Nie tylko, że rozmawiałem, ale też grałem w karty, w preferansa. A w karty Grigorij Isakowicz lubi grać. Jeszcze jak lubi. To znaczy nie hazardowo. Karciarzem bynajmniej nie jest, ale pograć sobie w preferansika lubi. Dlaczegóż by nie? Lubi, ojej, jak lubi!	Ależ po co i na co nas zmuszać do spania, kiedy my, zadowoleni z rzeczywistości, używamy jej skromnie i spokojnie?	I to nie przez wzgląd na siebie, bo mężczyzna jest ponad tymi drobiazgami.	PogardaMam w nosie całą popularność! Pluję na to bydło! Ojciec nie rozumie tego, bo nie ma w sobie krwi wielkich panów, którzy kazali nahajaminahaj posłuszeństwo, rygor. czerńczerń (daw., pogardl.)	Człowieku, a co mnie do tego? Stuknij się w głowę. Co mnie twoja gorączka obchodzi?	Kampanię trzydziestego roku odbył jako oficer. Majorstwa dosłużył się na Węgrzech pod Bemem.	Za wagonem z końmi dwaj ludzie czekają twego przybycia. Chcą cię zastrzelić, gdy będziesz spał, ponieważ nałożono cenę na twoją głowę. Słyszałem to, drzemiąc w pobliżu.	Przybyłem tutaj, aby panią uwolnić, oswobodzić, i jakoś dostałem się aż do pani z pomocą Bożą. Nie doznajesz pani trwogi?	Trudno odpowiedzieć. Zależy to od tego, jakim byłby mąż mój... nieprawdaż?	Ale po cóż dobrowolnie nakładać drogi, gdy stara tak prosta i znajoma rzekł poważnie ksiądz Sycyna.	Przecież mówiła pani, że zawsze chodzi sama i nigdy nie odczuwa obawy?	Nie wis? To sie lepiej ani nie pytaj...	Jak to?	Powróci komunizm pierwotny, bez form, wstanie nowy świat i wszystko zacznie się od początku.	Tak.	Ani centa więcej... dopóki nie zasłużysz na podwyżkę... a przez kilka lat i tego nie tkniesz.	Po tom tu szła, żeby tyle od ciebie usłyszeć!	Did’ko mocniejszy, ale upiór zawziętszy. Did’ka jak potrafisz zażyć, to ci będzie służył, a upiory do niczego, tylko za krwią wietrzą. Ale zawsze did’ko nad nimi ataman.	Tak, ale twoi rodzice zechcą dla ciebie żony z posagiem...	Ja nie wiem czy takie protokółowanie będzie na miejscu, czy będzie zgodne z duchem praw.	Aha! Cherchez la femmecherchez la femme (fr.) raczył przerwać pan Władimir, trochę przystępniejszy, lecz bynajmniej nie uprzejmy; wręcz przeciwnie, jego łaskawość miała w sobie coś okrutnego.	Tedy pójdę z innymi, polegnę i każdemu radzę polec, bo potem przyjdą takie czasy, na które lepiej nie patrzeć...	A nie ostrzeże ich?	I nie przybędziesz odwiedzić matki, siostry, braci?	Jaki stosunek? Nie rozumiem!	Nie uwierzą.	Nie.	O kogo?... co ty mówisz?...	Panowie, nie budźcie pazurów, które śpią!	W lecie byłam u żniw, a teraz nikt mnie przyjąć nie chce z dzieckiem. Samą prędzej by przygarnęli.	Wielki Boże!... więc ona chciała zabić swego szwagra?	Dobre sobie. A dlaczego ty nie powiedziałeś?...	Dobrze, rybeńko ale ty nam powiadaj o Bohunie, nie o gruszkach.	Nie potrzebuję zdradzać jego i mojéj tajemnicy... dosyć żem szczera i oznajmuję mu o tém.	Ale gdybym wyjechała na miesiące... na lata... na...	Cóż ja mogę usłyszeć?	Na pewno?	Bo ja wiem?	Był tu Wokulski i dosyć nagle wyszedł.	O, nawet ważną rzecz chcę ci powiedzieć	Od Jojny i od Abramka.	Panie dawno mieszkają w tym domu?	Ten człowiek ma rację, doktorze.	Wszystko kłamstwo!...	A ja będę piętnastoletnim kapitanemPiętnastoletni kapitan zawołała Ala.	Ach, te schody psują mi nieco efekt pałacu sławnego Fingala.	Anael, Sachiel...	Ani ja!	Czasem i w powszedni dzień wieczorem.	Czy mam zaraz połamać mu kości?	Czy pan słyszał, panie majstrze?!	Do wód w Forges?	Dzień dobry, panie Dawidzie	Ha, w takim razie...!	Ha, widocznie potrzeba pani kogoś, coby za mną zaręczył.	I mogą postrzelić twoich komunistów.	Inne zasady aniżeli gdzie?...	Jeden Kozak mnie nauczył	Kto mówił o niej?	Mistrz Albrecht hołd mi już złożył.	Mnie nalej	Niema żadnego ratunku?	Nieposłuszna!	Polskiej kobiety godnością...	RagnetęRagneta	Rechnungsfeldfebel Vaniek, Herr Oberleutnant.	Stanęło wojsko w dwuszeregu i „w kozły broń”	Szkoda!	Słucham, najmiłościwszy panie!	Słyszysz szept wodotrysków? Fontanny dżdżą cicho, fontanny...	Tu rzeczywiście pachnie milionami	W jakim bloku?	Zła, które pan czynił
Nie moja w tym wina! Lars nie zalicza się do ludzi, z którymi się bratam, ale przez wzgląd na ciebie byłem we Falli i zaprosiłem go.	Zdaje mi się przecież że pan grałeś w tej sprawie rolę na tyle ważną, że wiesz równie dobrze jak ja, co się wówczas stało.	Niezdarnie mówię, gdy mam coś na sobie. Do czystej myśli przynależy ciało czyste i gołe. Mam taką manierę. Niebawem mnie ujrzysz w przebraniu pilota. Wówczas zauważysz, że elokwencja moja będzie znowu szczelnie zapięta i osłoniona pospolitości kostiumem szarym. Przed chwilą twierdziłem, że tylko konstrukcja na wskroś niepraktyczna wytrwa nieskalana, niezapomniana, że wrazi się w serce milionów półludzi, że będzie zjawą w okrężnym biegu zdyszanych stuleci, myślą uwielbianą, zawsze poczynaną, niewykonaną, za mało uchwytną, za nadto śmiałą. Najtrwalszą konstrukcja przecudna, przemądra, jak cacka dla dzieci, które się boją, by nie było prawdą, czym bajka grozi, do czego się modlą, za czym wzdychają, czym bawić się nie śmią za żadną kanapką, pod żadnym stołem.	Dobry antyczny i autentyczny: to jest sny. Bowiem, będąc pogrążona we śnie, w warunkach, jakie opisują Hipokrates, lib. Peri enypnion, Platon, Plotyn, Jamblik, Synezjusz, Arystoteles, Ksenofon, Galen, Plutarch, Artemidorus Daldianus, Herofilus, Quintus Kalaber, Teokryt, Pliniusz, Ateneusz i inni, dusza nieraz odgaduje rzeczy przyszłe. Nie ma potrzeby długo ci tego udowadniać. Zrozumiesz to na pospolitym przykładzie: toć widzisz przecie nieraz, że kiedy dzieci, dobrze ochędożone, nakarmione i syte, usną głęboko, wówczas piastunki ich idą sobie zażywać chwili swobody, bowiem ich obecność przy kołysce zdaje się niepotrzebna. W podobny sposób i w nas, kiedy ciało śpi i kiedy trawienie jest zupełnie ukończone i nic ciału nie jest potrzeba aż do jego obudzenia, dusza buja sobie swobodno i odwiedza swoją ojczyznę, to jest niebo. Tam doznaje pełnego wcielenia w swoje pierwotne i boskie pochodzenie i, w kontemplacji tej nieskończonej i uduchowionej sfery, której środek jest w każdym miejscu wszechświata, a zaś obwód nikędy (oto Bóg, wedle nauki Hermesa Trismegistosa), w której nic się nie zdarza, nic nie mija, nic się nie spełnia, gdzie wszystkie czasy są obecne, zważa nie tylko rzeczy przeszłe i już urzeczywistnione w ruchu, ale także i przyszłe: otóż, gdy dusza taka wróci do swego ciała i przez jego zmysły i organa udzieli tych nowin przyjaciołom, wówczas mienią ją być jakoby widzącą jasno i prorokinią.	Co to znaczy, że mój chłopiec nic a nic się nie nauczył jeszcze?	Właśnie. Omyliłem się co do ciebie fatalnie.	Zdaje mi się, że nie wytrzymam tutaj, ale spróbuję	Właśnie powinniście się postarać, by nie dowiedział się, by zostawiono wam jak najwięcej czasu do szukania ratunku.	A ja mu powiedziałem: To i wszystko w porządku, durniu jeden. A cóż ty myślałeś, że młoda kobieta życia nie potrzebuje? Że wciąż na ciebie, starego grzyba, będzie się patrzeć i za tobą świata nie widzieć? Chciałeś się żenić, trzeba się było żenić z babą starą jak ty. A nie z młodą dziewuchą. Prawo takie jest na świecie, że młody do młodego ciągnie. Więc jak byłeś durniem, to teraz cierp... Tak mu powiedziałem. Cha... cha... cha...	Ale to sen! to sen chyba! Prawda! Janek mi wczoraj prawił o cyganach; cały wieczór rwałem się aby pójść ich zobaczyć, alem się spać układł w chacie: jakaż mię tu siła przyniesła?	Tak to ludzie okłamują bogów. O panie, ja sam widziałem, jak żebra Krotona łamały się w rękach Ursusa, który następnie powalił i Winicjusza. Byłby go zabił, gdyby nie Ligia. Winicjusz długo potem chorował, lecz oni pielęgnowali go mając nadzieję, że z miłości stanie się chrześcijaninem. Jakoż stał się chrześcijaninem.	Otóż postanowiłem powrócić na dawne stanowisko. Wymówiono mi pracę pod pozorem redukcji. Okazało się jednak, że przyczyną istotną były te oskarżenia, które miał rzucić na mnie Gąsowski. Oskarżenia od początku do końca, nieuzasadnione. Postanowiłem tedy obalić je. Lecz niepodobna walczyć z wiatrakami, gorzej, z próżnią. Właściwie nie mam pojęcia, co mi zarzucają. I dlatego przyszedłem do pana prosić o możliwie szczegółową relację z owego bankieciku, a następnie o radę, w jaki sposób wystąpić o rehabilitację.	Już ja się, tatku, poprawię... Już się ożenię z Orzechowszczanką i osiądę na gospodarce...	Założyłbym się, że ani tej ławy nie zaczarujesz, coby się sama pod drugą ścianę przesunęła.	Zechciej się pan przekonać, zdaje mi się, że zegar nie zwodzi.	Nie bój się... Wszystkie te, co czyścowe męki cierpią... wszystkie. Pan Jezus odpuszcza je na ten dzień na ziemię, żeby swoich nawiedziły...	A ówże zimownik jak się zwie?	Powiedz mu waćpan nowinę, niech się strachu naje, a ja tymczasem pojadę przy kniaziównie	Tak, za kilka dni. Wspomniałeś pan o środkach, które przyśpieszają wahające się postanowienie. Najlepszym z tych środków i ostatecznym, gdyż używam go jedynie w wypadkach tak wyjątkowego uporu, jak ten właśnie, o którym mówimy, jest...	Wie pani, że podczas pobytu w Wilnie nawiązałem znajomość z doktorem Jóźwińskim, który wykłada na tamtejszym uniwersytecie. Bardzo światły i miły człowiek. Wiedział już o naszej lecznicy i bardzo się nią zainteresował. Opowiadałem mu wiele o tutejszej pracy, a teraz napisał do mnie list. Chcę go pani pokazać.	Znajdzie się jeszcze la was, siadajcie, przegryziecie coniebądź...	Chyba jednak jeszcze się nie położę Jestem zbyt podekscytowany. Chcę wrócić na pokład i zobaczyć, jak odpływamy od brzegu.	Czemuż więc o nóż ten nie dopominał się człowiek z Eastport, któregośmy tam widzieliktóregośmy tam widzieli	Posłuchaj, mamo, ale nie denerwuj się za bardzo. Mamo, nie wyobrażasz sobie nawet, jaka jesteś śliczna Jesteś najpiękniejszą, najszlachetniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem.	No! to się waści chwali, żeś jak widzę brata przyjął!	No, pozbyłem się nareszcie tego bandyty. Skoro jednak lwy nie chcą pożreć tej białogłowy...	Przecież ja nie wiem nawet, jak pan się nazywa	Uważaj! Trzymaj się ściany! Żeby cię Katarzyna nie dostrzegła.	Bardzo mi przykro. Chciałam obojgu złożyć moje spóźnione życzenia. Okoliczności nie pozwoliły mi być na ślubie... Bardzo mi to było przykre...	Miłościwy panie wiemy to od Rusinów i od naszych niedobitków, że u nich w liczbie cała siła. Pędzą też nawet przodem niewolników kupami, aby na nich pierwsze strzały nieprzyjacielskie padały. Jeżeli w natarciu gwałtownem nie zwyciężą, uchodzą, ale gonić za niemi zdradna rzecz, bo na zasadzki wiodą i do koła opasują.	Widzę ja to, widzę. Ale skoro to ludojad, przecie są tłustsi ode mnie: dlaczegóż na mnie, nie na innych zęby ostrzy?	Ale chciałbyś zrozumieć stopień. do piekła daj pokój tym urojeniom poznawaj i bierz.	Kapłan?... wysłannik zmarłego Samentu?... To prawda, gdzie on być może?...	W Dreźnie ale w Warszawie i gdy jéj nie ma!	Choćby co miesiąc. Co pan chce to miłość wieku pary i elektryczności.	A więc co to było?	Ale gdzież tam. Już zdechłe... i że tak powiem... to jest... nieżywe... spłaszczone... i solone; w komorze leży sto okseftówokseft	Bądź co bądź ja nie odejdę zrozpaczony	Co to ciocia haftuje tak zawzięcie? Oczy trzeba stracić nad taką dłubaniną.	Wiesz, stanowczo zrywam z tobą! Nie chcę być jedną z wielu.	Próbowałem, ale nie powiodło się, niestety. Mr. Van Rawlston, proszę nie zapominać, że nie jestem wszystkowiedzącym. Podejrzewałem kradzież, nie mogłem jednak wiedzieć, jak wykonaną zostanie. W każdym razie byłem świadkiem czynu.	Nie teraz syknęła dawnym rozkazującym tonem. Ale dziś ton ten, mimo „dobrego dnia”, nie działał. Odtrącił ją brutalnie, rozlewając lepki płyn na frak swój i dywan.	A czemuż ją bronisz tak zawzięcie, co?	Co ciocia nazywa całym światem? Hrabinę Aurorę?	Zawsze zostanę taki sam, słaby jestem jak dziecko; przy tym ten kawaler nie wiem kogo by nie przywiódł do złamania przysięgi. No dobrze, zadzwoń pan, zobaczę czy Fourgeot jest w domu... Ale nie, nie dzwoń, Fourgeot zaprowadziłby was do Mervala.	Istnieje między nami nieporozumienie, panie sędzio śledczy, a raczej nieporozumienie między panem a istotą faktów, i to od samego początku. Morderca i ten, co uciekł, to dwie różne osoby.	A, nie! To nie doprowadziłoby do niczego.	Ach, właściwie nie jest to wcale takie niebezpieczne To byli nasi wielcy krewni... tak... są oni wielcy i bardzo wytworni... jeszcze bardziej wytworni niż my...	Cyganie musieli pewnie do Węgier pociągnąć, to i ona i on za niemi poszli	Cóż teraz zrobić z tym trupem? Niepodobna zostawić go tutaj na pastwę dzikiego ptactwa.	Mam, dlaczego miałbym ich nie mieć?	Nie na kontemptkontempt (z łac.)	Od strony śródmieścia; jest tylko jedna. Potem zaś wrócimy do sahiba Creightona. Ocaliłem cię od cięgów.	To naturalne, bo pan sam nie gra i nie lubi muzyki.	A dosyć, może pan mnie przedstawi?	A po czym rozpoznam krowę morską?	Ach, to Mimi!...	Czemuż nie wybiła?	Dlaczego? Broń Boże, nie chcę przecież pani skrzywdzić, pani Belusiu?	Idę na ciemno	Nie Kocha ją.	Nie powinna bym mówić z panem!...	Niestety, o tej dziwnej rzece nic nie wiem, mój bracie! Takie rzeczy nie każdemu dano poznać...	Opowiedz nam o swoich adoratorach, cioteczko! Musiałaś ich mieć szalenie dużo.	Panie Heliaszu, kto jest ten człowiek, który was pozdrowił?	Pozwolisz, boski, że wpierw wyprawię ucztę weselną, na którą ciebie przed innymi zaproszę.	Tak, lecz czyniąc to, była z nim sama tutaj i dlatego musi umrzeć w piasku zakopana. Takie jest prawo.	Tik dėl ko nepridėjote, ar tai taip daug bus karalysčių po šimtui metų, ar taip mažai užsiliks lietuvių	Twoja tajemnica, to twój kapitał. Mnie jednak dziwi jedno.	W innych naszych szkołach kierownikami są przeważnie duchowni!	Więc ludzie zastawiają pułapki i na ludzi?	Śmiałżebyś podnieść rękę na swoją królową?	A Michałko.	A jednak dochodzą mnie skargi.	Bardzo ją kochasz?	Bóg, Ksiądz, Przedmurze chrześcijaństwa, Walka, Żołnierz odparł Charłamp	Idę Kozaków z waszych okowów uwolnić.	Jak w raju	Jak wszystkie histeryczki Straciła córeczkę, mąż ją porzucił... Same awantury!...	Jesteś zgniewany i masz słuszność.	Jeszcze kark pan skręcisz!	Jeżeli w bramach pilnują trzeba pewnych ostrożności przy wjeździe.	Jutro?	Kochanek, Zazdrość, Słowo	Kto ona dla ciebie jest ta panienka? Krewna czy dobra znajoma?...	Mahbub Ali miał splądrować dom sahiby? Zwariowałeś, babu!	Mój Boże! Pośrednik był doprawdy prozaiczny	Posłusznie melduję, że bolą.	Proszę pani, idą!... Idą!...	Schwytana	Spróbujcie! Tknij meme (gw.) wrzeszczała wyzywająco.	Tak! tak! otwarcie!	Twego imiennika.	Twój duch jada ogórki	W te pędy! Migiem!... Ogienek aż huczy, polanka trzaskają, będzie wnet. Dawaj wasza miłość ino piwko, twarożek i śmietanę, a za jeden pacierz poleweczka gotowa.	Wszak pan zna tu wszystkich?	Znałem jeszcze pańskiego ojca i znałem go za jego świetnych czasów. Wziąłem z jego sąsiedztwa żonę. Pamiętam, miał wtedy Zwichów, Brzęczącą, Mocarze i Rozwady w Lubelskiem. Piękna fortuna! Dziadek pański był jednym z większych właścicieli w tamtych stronach	Znów metafizyka!	Śpi? Chwała Bogu!	Świadkiem trędowata wojewodzicowa, która by była dała folwark chętnie dożywociem za pana podczaszyca
A dlaczego ty mi dawniej tego nie powiedziałaś?	A pan jest złośliwy ale policzę to na karb Warszawy, nie Rossiego... Doprawdy, wstydzę się za nasze miasto!... Ja gdybym była publicznością (ale publicznością rodzaju męskiego!), zasypałabym go wieńcami, a ręce spuchłyby mi od oklasków... Tu zaś oklaski są dość skąpe, a o wieńcach nikt nie myśli... My istotnie jesteśmy jeszcze barbarzyńcami...	Adolfie czy chcesz mi zrobić przyjemność?	Alboż ja wiem? Dość mi już szczęścia, żem połączony z panią węzłem pokrewieństwa, ginącym w dalekiej pomroce. Zmieszałaś mnie pani i nie wiem już sam, co miałem powiedzieć. W całym Paryżu znam jedne tylko osobę, a tą osobą ty jesteś pani. Ach! chciałem zasięgnąć rady pani i prosić, byś mnie przyjęła, jak biedne dziecię, które pragnie uczepić się twej sukni i potrafiłoby umrzeć dla ciebie, pani.	Będę ja przy niej od wypadku Widzisz, w bitwie cała trudność w tym, że trzeba o wszystkim pamiętać: o koniu swoim i nieprzyjacielu, o cuglach, o szabli, o cięciu i sztychu smarkacz., byle był praktyk, bieglejszego od się nowicjusza z konia zsadzi... Dlatego to będę ci przy boku.	Czy ty mi wybaczyłaś, Aniu?	Linia angielskich okrętów wojennych musiałaby trzymać się na pełnym morzu Jednakże przy brzegu dosyć jest głęboko, żeby czterdziestodziałowa fregata mogła się zbliżyć na odległość strzału. Na żaglowe łodzie spuścić tyralierów, umieścić ich za łańcuchem tych piaszczystych wzgórz, wesprzeć nowym posiłkiem, potem innym jeszcze, a z fregat, ponad ich głowami, niechaj się posypie deszcz kartaczy. Tak stać by się mogło, tak stałoby się z pewnością!	Powiedz mi jednak, co mówią?	Wasza miłość niepożyte swoją znajomością kraju i ludzi oddajesz jego królewskiej mości usługi, które nie mogą być bez równie znamienitej nagrody. Z tego, co od waszej miłości słyszę, wnioskuję, że mogę tę ziemię jako naszą uważać.	A kapitał? Kapitał?	A kiedy musisz!	Aha! My kobiety nie myślimy o niczym, jak tylko o dzieciach...	Ale kto to mógł zrobić?...	Ależ w takim razie... ostatecznie, ja się na tym nic nie rozumiem; nie moją rzeczą rozstrzygać, czyj jest ten knot. Ale ty, miłośnik, mistrz w tej materii, komu go przypisujesz?	Ależ, papusiu, syn będzie twoją chlubą, ujrzysz go pewnego dnia bogatym, bogatym własną pracą, z wstążeczką Legii HonorowejLegia Honorowa	Ameryka bogaty kraj, wolny, każdy robi, co chce...	Angelique! as-tu offensé mademoiselle Valentine?	Babiński, a uważaj pani	Baryka! Cudnie tańczy kozaka Baryka. Czaruś, bracie, stawaj! Najcudniejsza Kozaczka z dzikich póldzikie pola	Boże wielki! co tu ostrożności dla studjowania teologji!...	Byka bierz za rogi, a nie popuszczaj, jaże się zwali...	Będzie ci dobrze u mnie.	Całą stolicę podbiłaś swym występem na teatrzyku w Powązkach!	Cecylka, czekajcie, czekajcie: Le faux chignon...	Chętnie.	Ciastek owocowych!	Cicho	Czy pan jest O. D.?	Czyżby Indianie?	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Dlaczego sądzisz, generale, że nie przyjdzie do tego?	Dlaczego?	Do dnia, a niedługo już świtać pocznie.	Dobrze zrobił Ma szlachetne serce. Zrozumiał, że każdy mężczyzna winien spłacić dług wobec swej ojczyzny, jedni talenty, inni znów siłę, ci czuwają w nocy, tamci oddają krew. Gdyby z tobą został, pani, strawiłby tylko swą młodość, a na twoją boleść nie mógłby patrzeć spokojnie. Z czasem własna niemoc stałaby się dla niego nieznośna, a tak stanie się silny i wielki, walcząc z przeciwnościami, które sam zmieni w powodzenie. Proszę mu pozwolić na nowo zbudować przyszłość dla niego samego i dla ciebie, pani. Śmiem twierdzić, że jest ona teraz w dobrych rękach.	Dzień dobry, Tereniu wyszukana grzeczność w obejściu, szczególnie w stosunku do kobiet. i pocałował ją w rękę.	E! co tam, twoje plecy zwyczajne takiego smarowidła ale moje, co nigdy go nie znały, długo go pamiętać będą; i żeby nie myśl i nie to przekonanie, że wszelkie utrapienia muszą być nierozłączne z powołaniem błędnego rycerza, to bym tu już umarł z samej niecierpliwości i zgryzoty.	Gdybym was powiesił i biskup by mnie wyklął i głowy bym nie ocalił nam się obu trzeba ratować. Precz z niemi wnet, precz jeszcze tej nocy i zżedz do licha tę budę... aby po nich ślad nie został...	Gdzież to jest?	Ha! Temu wulkanisku zbiera się na figle! Niech no tylko spróbuje! Znajdzie się ktoś, kto mu na to nie pozwoli!...	Hm a dlaczego pustka taka we dnie i w nocy, w domu, w polu? Dlaczego dzieci nie malujesz, dziadunia, siebie i zwierzątek?	Hrabia Artur? pochwycił Francuz. Wyprawiono go na kilka miesięcy za granicę.	I był to, powiada ksiądz diament o ogromnej wartości?	I nie śpi także!	Inne zasady aniżeli gdzie?...	Ja panią tam zaprowadzę	Jak ci na imię?	Jak długo potrzebujesz pan namyślać się?	Jak gródek stanie, dopieroż na dwór książęcy do Warszawy albo do Ciechanowa pojadę.	Jeigu serga, tai pasveiks!	Ju kraujas at įgaivina dešimtoje pakaleinioje	Kapitan Nemo!...	Moja jejmość, to u was na wsi takie obyczaje u nas inaczej, mało nie codzień malują pięknych i brzydkich, aby po nich na świecie pamiątka została. Żadnego w tem grzechu nie ma. Najrzałam tylko waszą córkę przez okno, warta tego przecież, żeby z niej malarz zdjął obrazek.	Muszę ci wszystko powiedzieć, co mam na sercu!	Mógłbyś pomóc nam się wydostać z miasta tak, aby Hiszpanie nas nie zaskoczyli, i zaprowadzić w bezpieczne miejsce?	Na Boga! tam na górze aż szyby drżą, a waćpanowie ani wiecie, jakeście się nie w porę z waszymi okrzykami wybrali. Jakże to możecie posłom zniewagi czynić, przykład niekarności dawać! Kto was do tego pobudził?	Nie dogonią! Krzyżacy już są za rzeką	Nie jestem tyle zarozumiałym, abym sobie stanowisko tak wysokie przyznawał Być może owszem, iż spadłem niżéj, niż ci co wielbić i nienawidziéć umieją.	Nie mam sił żadnych...	Nie mogę dostać. Tak jest, panie M’Turk, tam jest kurek. Przesunięto wszystkie wodociągi o piętro wyżej, aż pod sam dach, że tak powiem. To podczas ostatnich wakacji. Ale ja nie mogę dostać do kurka.	Nie można. Za daleko. Ja teraz nie mam czasu.	Nie staraj się. Cały płonę, mój aniele; czegóż żądasz jeszcze więcej?	Nie słyszałem jeszcze o tym ale czy jest, czy nie jest, ja nie mam chleba.	Nie! Pojadę lepiej sam... Charłamp zresztą ranny.	Nie, nie!	Nie, to mała wysepka, położona samotnie na Pacyfiku, której może nikt jeszcze dotąd nie odwiedził.	Nie?... W takim razie bez ujmy dla mojej godności mogę z wami pozostać.	Niechże pani pozwoli mówić margrabiemu! Kiedy ładny koń wysadzi kogo ze strzemion, zaraz doszukuje się w nim wad i sprzedaje go.	No, cicho, cicho!	No... no, to winszuję Jazda!	O tak! lepiej mu, że umarł. Zdaje się, że nieborak miał w swym życiu wiele nieprzyjemności.	O, boję się powiedzieć ci tego! Nigdy mnie już nie będziesz kochała, Aniu... Nie mogłem się dzisiaj modlić. Nie mogłem powiedzieć Panu Bogu, co uczyniłem. Wstydziłem się, że On będzie to wiedział.	Och, jakiż z pana nudziarz. Nie pamiętam	Odchodzę, panie hrabio, ale od swych praw ani na krok nie odstępuję. Pragnąłem uniknąć skandalu. Pan hrabia go chce; będzie go miał. Dopóki ten jegomość będzie pod dachem pana hrabiego, uszanuję dom pański; gdy opuści zamek...	Oj Władek, myśmy zaprzepaścili przyjaźń wzaje­mną.	On tak był w żonie zakochany, że mógł nawet oszaleć, lub ją zabić Co za nieszczęście dla człowieka!	Opowiadają, że gdy dobry Amerykanin umrze, udaje się do Paryża	Pan ma na myśli mateczkę, panie Copperfield!	Pani tak radzi? Ha, może pani usłucham i w tym wypadku...	Podwieźcie chorą cyganichę do chaty pod cmentarzem jéj się już nie wiele należy, do domu się już sama nie dowlecze.	Pomówimy o tem z dyrektorem i dostaniesz.	Powoli... powoli... uspokój się, kochany panie Stanisławie Więc nie cofasz się od kupna?...	Prawda, że niewielu takich głupich, jak ty, ale ja ci dam radę. Jeszcześ się nie stał niegodnym tej łaski, którą Bóg miał zawsze dla twego rodu. Wierz, jak oni wierzyli, a kupiec będzie na święty Marcinświęty Marcin	Rozumie się, że wymyślono.	Sześć tysięcy mołojcówmołojec (ukr.)	Sława!	Słuchaj teraz Czy ty naprawdę wierzysz, że nie można być uczciwym człowiekiem?	Tak, ale ty jesteś Czaroludkiem!	Tak.	To ci po przyjeździe odpowiem.	To ci się tylko wydaje, drogie dziecko. Ale wyobraź sobie na chwilę, że musiałabyś teraz chociażby powiedzieć ot, przypuśćmy, panu Józefowi, co o nim myślisz?	Trzeba było sprowadzić cieślę.	Ty tak zrobisz? A jak ty to zrobisz? Ja domyśliłem się, że ty rabinowi o tym mówić chcesz, i szukałem ciebie, żeby ostrzec cię i nieszczęście od głowy twojej odwrócić. Ty myślałeś sobie, że jak ty rabinowi cały interes rozpowiesz, on zaraz zerwie się i krzyknie, aby nikt brzydkiej rzeczy takiej robić nie śmiał. Jeżeliby on tak zrobił, wszyscy byliby mu posłuszni, to jest prawda, ale on tego nie zrobi...	Uczciwość, Pieniądz rzekła Sara	W chmurach kryją się doprawdy dziwne, tajemnicze rzeczy To pewne, że pewnego rodzaju zachmurzenie często na nas wywiera wpływ niezwykły. Pociągają nas ku sobie, jakby chciały nas w cień swój chłodny wessać i ponieść kędyś. Ich postacie są barwne i cudne jak wyszeptany sen otchłani duszy, jaśń ich i wspaniała światłość ścielące się po ziemi to zwiastuny owej nieznanej, niewysłowionej, zaziemskiej wspaniałości. Ale są inne chmury, ponure, zamyślone, przerażające, z których wyzierają straszydła przedświatowejprzedświatowy	Więc dlaczegóż?	Więcej tego chłopca. Znałem go. Zdolny, pełen życia i tężyzny.	Wrzuć!	Właśnie się umyją	Zabawia drugich i najbardziej pyskuje, a Jambroży także.	Śpij, nie gadaj.
To musi być chyba ludożerca, bo już ojciec na mnie za to napadł. Stało się to jednak bardzo naturalnie. Czytałam w gabinecie, on wszedł, nie uciekłam, nie przeczuwając niebezpieczeństwa, no i rozmawialiśmy. Uczynił na mnie zrazu wrażenie wariata, oglądałam się za dzwonkiem na służbę. Potem się uspokoiłam, że to tylko próżniak chorujący na oryginała i koniec.	I na to jest przyczyna, rzekł, żony nie miałem, dzieci nie mam, sam do tego chleba nawykłem	Tak, to mnie także niepokoi Ropuch, jak wszyscy wiemy, jest bogaty, ale milionerem nie jest. Prowadzi samochód fatalnie, a poza tym zupełnie się nie stosuje do przepisów drogowych. Trup lub bankrut, oto co z niego będzie, wcześniej czy później. Jesteśmy przyjaciółmi Ropucha, Borsuku, czy nie powinniśmy jakoś temu zaradzić?	Nie, jeżeli raczyłeś zapomnieć... to jedyna rzecz, o której mi nie powiedziałeś. Chyba i to jest ci wiadome? Patrz, jestem człowiekiem starym! Błagam cię, kładąc głowę u stóp twoich, o źródło mądrości! My wiemy, że On napiął łuk. Wiemy, że strzała upadła! Wiemy, że wytrysnął strumień! Więc kędyż jest owa rzeka? We śnie słyszałem głos, że ją odnajdę. Dlatego przybyłem... jestem tu... ale gdzież jest rzeka?	Prawdąż to jest? Nicże jej tam nie grozi w domu cezara?	Niech pani nie wyobraża sobie, że dla mężczyzn to jest równoznaczne z nienawiścią do reszty kobiet.	Powiedziałam mu, żeś wyjechał na krótko, Ale ja nie wiem, ani dokąd, ani poco, bo jestem służącą, a ty nigdy w domu się nie opowiadasz. Czytałeś gazety?	Dość mi na tym, cudowna głowo, widzę, że nic dla ciebie nie ma skrytego.	Och! to było boskie. To są rozkosze, których się nie zapomina. À propos tego genialnego skrzypka czy pan zna skrzypka, który kiedyś grał cudownie sonatę Faure, nazywa się Frank...	Na tym piętrze nie ma innych pokojów.	Kiej nie wiem, ilu ich jest	Kto nie ma wiary... temu jej nakazać nie można, odparła Babetta, a bez niej i miłość jest niepodobna.	No widzicie. Mnie ta na złotych pieniądzach nie zależy; do tej pory podarunek od królewicza nietknięty w kaleciekaleta (daw.)	Przepraszam! wybuchnął znowu pan Rokowicz, póki pan Gaczycki chodził z panną Wandą... tedy... sam na sam... więc... byłato nieprzyzwoitość... ale kiedy więc... pan August, więc człowiek żonaty słucha codzień przy otwaretm oknie na dole... tedy... jak młoda panna gra przy otwartem oknie na pierwszem piętrze... a potem tedy spotyka ją w lesie i więc... całuje ją w rękę... tedy to skandal który obraża... bo więc pan August jest żonaty człowiek... przepraszam!	Mogła go poprawić. Mężczyznę można poprawić. Ale ryby w galarecie oczywiście zmienić nie można. Opowiadanie twoje nie jest złe	Poczekajmy trochę chłopak nigdy nie rzuca słów na wiatr... Może zapłaci... a wtedy będziemy mieli nowe pole, pług, a słoń zostanie tu, u nas...	Teraz Birara jest zdrowszy i silniejszy, mogę odwiedzić rodziców. Jutro pojadę do Suratu, bo czekają tam na mnie od dawna...	Wszystko to dobrze jeno bym ja rad wiedział, jakowym to sposobem Hedwich zwąchała się z tą swoją nową familią? Gdzie znalazła takowego mądrego ambasadoraambasadora (daw.)	A to dlaczego, Planchetku?...	Ja nie pracuję dla historji życie mi wystarcza; jest dostatecznie interesujące, jak powiadał biedny Swann.	Jakież to znaczenie posiada jaszczur w niedostępnym lochu zazdrośnie ukryty?	Na dobre?	To moja rzecz. A czy znalazłbym u pana nieco opieki?	Noga jej nie przestąpi nigdy progu tego pokoju, słyszysz, Johnie nie wolno jej pisać do nikogo; mówić do ciebie będzie jedynie, jeżeli uczynisz jej ten zaszczyt i odezwiesz się do niej.	Właśnie. Ale ona wie, co robi. Jest już niemłoda. Lecz ty! ty!... Właśnie teraz, gdy powinieneś bardzo się przygotować i obliczyć z siłami! Scena lwowska jest wymagająca	Tak, bo skoro tylko stąd wyjdę, opowiem wszystko, opowiem, jakiego gwałtu użyłeś nade mną, jak mnie więziłeś. Ogłoszę o tym pałacu, przeznaczonym dla rozpusty; wysokie zajmujesz stanowisko, milordzie, lecz drżyj! Ponad tobą jest król, ponad królem jest Bóg!	Mnie? nic a nic! Zły tylko byłem na siebie, żem do statku przybiegł, gdy był o kilkaset kroków od przystani.	Boli mnie że W. K. Mość mnie już dziś jakby nieprzyjacielem swym a nie dzieckiem liczysz, gdy nic nie uczyniłem.	Przecież, co myślisz na przyszłość dla nich?	Może być, że to i wojna...	Ale gdzież tam! To tylko w krakowskim dialekcie tak wygląda; powinno brzmieć właściwie: sechs Biersechs Bier	Do rodziny Mac Donald Daje jej trzysta franków rocznie dochodu, ale sądzę, że nie ustąpiliby Staffy za żadne pieniądze.	Jak to?! Przypuszcza pan, że Ayrton, odnalazłszy swoich dawnych kamratów, zapomniał o wszystkim, co nam zawdzięcza?...	Co za nieszczęście! Że ja tych papierów nie wziąłem!	Ja nic nie powiem!	Jest przecież wyjście	Jutro zostaniesz pomszczona, albo ja żyć nie będę.	Nie	O, nie!	Przykład, przykład z waćpana innym brać! Dajże mi rękę, Bóg mi pozwoli czym dobrym się waszmości wypłacić, boś mnie na śmierć i życie zobowiązał.	Zmęczona nie, ale znudzona. Niech ojciec zgadnie, ile razy mnie zapytano, jak mi się podoba Warszawa?	Z tym się już nie zgodzę Wszak bryła może istnieć? Wszystkie ciała materialne...	At, przywidzioło ci sę Cos se zbiero na dmę	Fontannę na noc zamykają i światła gaszą miej­skie draby dla oszczędności. A tam coś bia­łego...	Nie ma jej! Uciekła! znikła!	To było już postanowione.	O! Wiem, lecz nie chcę słuchać o tym chlebie. Jip musi mieć przecie co dzień o południu kawał pieczonej baraniny. Zdechłby, biedaczek.	Ach tak! Jakub był zawsze nieco bojaźliwy, wiemy to wszyscy	Tak jakem przeczuwał, granica Białej góry nieopodal już, ale przystępu nie dają.	Jakże! A kto by Wierzynka nie znał!	A co się stało z różami?	Z własnej woli lub wskutek tego, że jakaś inna monadamonada (gr.)	Bardzo się cieszę...	Przysięgam, że je zajmiesz!...	Trzy lata? Człowieku, opamiętaj się! A ojciec, a fabryka? a rodzina?	Wyobraźnia odezwała się tonem pewnej wyższości Lawinia.	Ale mama do nas zaraz napisze?	Bum-Bum, zaśpiewaj majufes, bo się Żydy kłócą.	Czeszę się jak Cléo de Mérode.	O, Boże drogi, jakże ja mam dziękować! Takie pieniądze!	Oo... teraz niełatwo się wykręcić.	Zobaczymy się jeszcze?	Panie ministrze wojny, co pan wie? Krótko, bez wstępów. Bo i ja wiem wiele.	Tak, Norską Zna pani jej stosunek do naszego Stefana?...	Co ja za jeden?	Cóż może być?	Sławnym może, ale bardzo nieszczęśliwym z pewnością.	A ten Chińczyk gdzie poszedł?	Ale czy oddaje przynajmniej?	Czy... czy pan Kazimierz Norski należy... czy należy do pańskiej cukrowni?...	Jedziesz do Krupiewa?	Tak, tak. Straż ogniowa będzie mieć robotę.	No tak! dawna, krótka forma przymiotnika w r.m.: wesoły.	Zdrów jestem, nawet zupełnie zdrowy jestem, tak... tak...	Proszę pani, apetyt?	Zali i panna Aleksandra tak mnie sądziła?	A gdzie nasz młody Edmund?	A rzeczywiście...	Ar matai, Monikėle vieną mintį turėjova. Aš buvau bemananti, kaip tat gerai būtų, kad ateitų Monika mūsų į bažnyčią išleisti! Vincukas turi tau daugiausia dėkoti, kad atėjai. Taip jau trokšta į bažnyčią eiti, o kad nebūtumei atėjusi, turėtų namie pasilikti. Vaikai, mat, bijo vieni būti troboje nakties metu.	Ayrtonie! Ayrtonie!	Chłop, Kara, Szlachcic, Własność, Zwierzęta	Czy chcecie z nami pracować?	Doktora, ojcze Każ wezwać doktora.	Gdzie więzień?	Ja? ja Jestem po prostu Roman Turski.	Jagienka?	Mości pułkowniku jenerał Miller życzy sobie natychmiast widzieć waszą miłość!	Najpewniej.	Nasi wracają	Ne! Verčiau važiuosiu anksti rytą, o pagrįžęs nubėgsiu į dvarą. Vieną vežimą netruksiu parvežti	Niby czego?	Okropne Słuchaj pan, potrzebuję waszych pokoi.	Państwo, Pozycja społeczna, Szlachcic, Żołnierz, Władza	Przelotna sełabostka	Przeszkodzę panu!	Siedemnaście grubo i trzy w wiolinie.	Szanowny panie O’Haro...	Słowo honoru?	Zaczadzenie?	Zatem milcz, sceptyku.
Skoro jesteś tak poczciwa, że godzisz się zostać trochę aby mnie pocieszyć, powinnabyś zdjąć suknię; to za gorące, za sztywne, nie śmiem zbliżyć się do ciebie, aby nie zmiąć tej pięknej materji, przytem są między nami te symboliczne ptaki... Rozbierz się, kochanie.	Ależ, rozumie się, mów...	Jeżeli chodzi o doręczenie listu Jej Królewskiej Mości ja się tego podejmę; znam w Tours pewną osobę, bardzo zręczną...	Nazywam się Praca jam niewolnik, przyjaciel, towarzysz i wychowawca moich poprzedników. Pracą jestem, zawsze z nimi, przy nich.	Sądzę że obowiązkiem twym jest zwrócić się wprost do pań, co ją wzięły pod swą opiekę. Tajemniczość nieszlachetnie wygląda w podobnych wypadkach. Tak mi się zdaje.	Bardzo cieszę się, że się tak stało, że pan nic nie straci, gdyż... dopiero teraz mogę panu podziękować z całego serca Rozumiem doniosłość pańskiej usługi. Mój ojciec miał być skrzywdzony, po prostu obdarty przez baronowę, a pan uratował go od ruiny, może od śmierci... Takich rzeczy nie zapomina się...	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Pan nie wiesz, co się stało? Vautrin był galernikiem i policja ujęła go przed chwilą, a młody Taillefer już nie żyje.	Tam, gdzie nie potrzeba będzie spotykać się z panem Ursiclosem. Należy zatem miejsce naszego przyszłego pobytu zachować w najściślejszej tajemnicy.	Et, głupiś, panie Rubin! Tak się na tem znasz, jak zając na ananasie. Pójdę-no na zwiady.	Uleczże mnie z mojego szaleństwa? zawołał Dobek, ulecz, wyrwij mi to z serca co się w nie wpiło jak kleszcz...	Wszystko to się znajdzie, powiedz mi tylko, jak dom miałaś urządzony za pierwszego męża, a choć jestem szwagrem twoim jedynie, tak samo go ci urządzę.	Sam rzekłeś, jak powiada Racine... To co, mam mu się rzucić na szyję i przycisnąć do piersi, wołając: „Ojcze mój! Ojcze!”, jak pisuje pan Pixérécourt?	Znajdziesz drugą Ambubaję, i dziesięć co mnie zastąpią... Epicharis mi zazdrości... ją weźcie.	A co mi dasz?	Alem przysięgała wam, to dosyć nie pozyskałeś serca, ale masz słowo. Takie kobiety jak ja nie łamią przysięgi...	Ależ ja ci nie odmawiam, moja najdroższa, pośpiesznie przerwał pan Jan; jabym ci chciał nieba przychylić, brylantami cię osypać, ale sama wiesz, w jakim stanie jest nasz majątek, i jak ciężkie przebywamy teraz czasy... Rządowe opłaty nie czekają, a mam ich po uszy; wierzyciele dokuczają także; na gospodarstwo trzeba pieniędzy...	Cicho no! coś tu po liściach szeleszcze.	Jak pan ten wyraz po hiszpańsku oddałeś?	Słusznie, sam po babę polecę. Ino teraz rzeknijcie mi, gdzie ojciec?	To prawda, Hadżi, ale widzę, co w kim cenić; a do niego ciągnie mnie serce.	Zresztą może przyczyna tkwi w tym, że krzesło nie budzi w tobie zapału.	Jak śmiesz robić mi z tego zarzut! Jak śmiesz!	Królu mój! I ty doprawdy tak myślisz, jak mówisz? Ty nie z litości nad starą krewną, nie z grzeczności tak mówisz?	Zapomina pan, capatazie, że nie byłem w porcie. I że nie pochwalałem tego przedsięwzięcia. Niech mi pan nie wymawia. Mówię panu, że niewiele mieliśmy czasu myśleć o zmarłych. Śmierć czyhała na nas wszystkich. Pana nie było.	A potem odwiedzimy Kryptę Dakkara... Chciałbym zobaczyć... Zresztą przyjdę po pana za dwie godziny.	Ach, więc wszystko jedno, jak to nazwiesz. Powiedzmy: liaisonliaison (fr.)	Czyli wynika z tego, że pani jest bezpośrednią przyczyną ciągłych procesów pana Trestki	Doktor Mortimer wyjaśnił to w ten sposób, że sir Karol szedł potem na palcach.	Ekscelencjo mogłem szukać zabawy w tym, aby zmistyfikować towarzyszów podróży, ale...	I czuwał pan nade mną? Ale jak? Nie widziałam pana nigdzie.	Ja i wierzę i nie wierzę, żeby mnie Bóg wszechmogący takie wielkie szczęście dał...	Ja nie wiem, ale Irusia nie byłaby tam szczęśliwą.	Jak do gustu, mój panie Nafirze, wysoka, wysmukła, blondynka, z szafirowymi oczyma i długimi, złocistymi włosami. Ale któż ci opowiadał o jej piękności?	Jak to za matkę?	Każdego dnia na mnie śmierć czekała i żyję. Łatwo teraz o śmierć w mieście Łodzi, a żyję. I dziś będę żył. Też komedie...	Może... Ale wróćmy do tego, co mówił Beauchamp.	Na ulicach Memfisu stronnictwo kapłańskie ogłasza, że...	Nie, mój kochany, ja nigdy nie będę i nie chcę być szczęśliwa. Za wiele wiem, za wiele już cierpiałam. Ja mogę być tylko dobra.	O raju, raju... Jak też to Kasper wszystkiego świadomy!	Pamiętam to dlatego, że śmierci księdza towarzyszył pewien szczególny wypadek.	Przysyłali z Wodoktów, pókiśmy nie powiedzieli, że wasza miłość zdrów będzie.	Stara historia... Apollo, chcąc objąć DaphneDaphne, pol. Dafne (mit. gr.) objął krzew laurowy. Ze mną jest tak samo. Ja, mówiąc o życiu, obejmuję teorię życia.	Sądzi więc ksiądz, że odgadł sens tych nieczytelnych zdań?	Tam mieszkał mój brat chory...	Trot! Nie potrzebujesz odchodzić, Barkis nie jesteś tu zbyteczna. Otóż, Trot, jak sądzisz, czy jesteś mężny i odważny?	Zaraz po nieszporach, u Zbawiciela.	Zatem wystaw mnie pani na próbę.	Zatem zaczekaj na mnie na mostku, ale wpierw każ szykować szalupę.	„U boku Zofii. Niezadługo zakwitnie ich ogród i pachnąć poczną złote owoce. Chodzą teraz po ziemi i podnoszą omdlałe z pragnienia rośliny”.	A córkę mu tu na rękach przyniesiem!	A matkę ma?	A teraz odejdź! Przyjdź znowu jutro rano.	A zdrowi, chwała Bogu!	A! prawda! jakiż ja głupi!	Ach, zauważyłeś to?	Aha! To znaczy, jeszcze raz powtórzył ten sam kawał. Stalky jest niezrównany.	Alboż ja wiém?	Ależ tu gruszki obrane!	Biedacy! Gdy jeden osioł ryknie, inne mu zawsze wtórują...	Będzie i muzyka?	Cóżeś znalazł?	Dlaczego?	Do Liverpoolu? Dlaczego nie do Chin?	Dobrze. Teraz więc słuchaj. Jeżeli sapieżanki są wyborne, może nawet od innych wyborniejsze, to czy te wszystkie inne, a więc: małgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesymałgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesy	Fenicja największy występek zapomni temu, kto posiądzie łaskę pana naszego, Ramzesa	Gdy księżyce naprzykład świecą złaski starszych sąsiadów. Według przypuszczenia Huyghens’a są może jeszcze takie gwiazdy stałe, których światło do nas, od stworzenia świata dojść nie miało czasu; a przecież nie idzie powoli i nie popasa w drodze	I pan Grodzicki nie omieszka posiłków posłać!	Jaka?	Kogo to waszmość przywiozłeś w dom pana Fredra?	Mój ojciec... szuka zawsze posady. Jest to moje jedyne, kochane, najmilsze, niewinne, bezradne dziecko. Stary malec... Jeżeli go i teraz rzucę, to już z kretesem zginie. Och	Na pewno nie był to Batak?	Naturalnie	Nie był to ci żaden synod, jeno congressuscongressus (łac.) odparł ksiądz Kaleb	Nie wiem.	Nie! to nie jest głupie.	Niepodobna! A ten paraliż?	O jakiej bestii!?	O! byłem tego pewny.	Od kiedy? Przez kogo? Pod licznym nadzorem, zresztą nieszkodliwe, są dzikie bestyje!	Odjąć go Tatarom! Niech go Rzeczpospolita sądzi, ale nie dajmy poniewierać krwi zacnej poganom!	Oj, do licha... To zły znak...	Owszem	Piastowałapiastować (daw.)	Piękna zawsze, prawda?...	Pozostaną w hotelu.	Prawą, lewą?	Przyjechałem w tej chwili i szedłem do domu, ale jeśli idziecie na kawę, pójdę z wami.	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	Stawska?... Stawska?...	Słucham, mości książę, słucham uważnie.	Wcale.	Wiemy, jakie to będą układy!	Więc może to było rozmarzenie, do którego usposabia nasz kościołek? Dusze piękne wszędzie umieją marzyć...	Więc „Conqueror” zatonął wczoraj?	Wróżek, wróżbitów, jednym słowem ludzi przepowiadających przyszłość.	Zabawne	Znam go.	Znasz-li go?	Żegnam, siostro! Bądź zdrów, Emanuelu.
Na to ci odpowiem krótko: jest u nas pewna grupa, która do tego dąży, ale narzucić paru milionom ludzi nasz tryb egzystencji i naraz my byśmy ich mieli tego wszystkiego pozbawić. Ależ całe ich życie straciłoby swoją podstawę logiczną: powstałby chaos. Telury uważają, że ich urządzenia są najdoskonalsze, a Kalibany zapewniają, że jak oni się wezmą do reform to znaczy narazić świat na jakieś niesłychane nieszczęście: bo nic by ich nie powstrzymało od nadużycia i zbrodni.	Pan pozwoli, panie majorze czy mógłby mi pan objaśnić, jak to jest, że pan nic nie wie o rozkazie dotyczącym 15 deka sera szwajcarskiego dla pułków z Czech?	Ale, mój Nieczuja, nie gadajże takich rzeczy, bo to nieprawda. Ja się założę z tobą, że czy któren z was od Oszmiany, czy od Żuław, czy od Kudaku, kubek w kubek jednaki. Są pewne rzeczy, które każdy z was zrobi, są inne, których żaden nie zrobi.	Za co? Że pan mi zrobił najwyższą przyjemność, wypełnił moje marzenie? To ja panu tego nigdy nie zapomnę. Brata mego kochałam nade wszystko. Był mi pierwowzorem, mistrzem, zastępował nam ojca. Człowieka takiego hartu i nieskalanych zasad trudno znaleźć. Gdy go wzięto do wojska, płakaliśmy jak skazańcy, a on, biedny, żegnał nas, prosząc o modły. Nie dla niego była ta służba. Po manifeście wojennym nie miał już czasu odwiedzić nas, ruszyły pierwsze pułki polskie, wszędzie pierwsze. Parę listów odebraliśmy smutnych. W dzienniku w liście zabitych znaleźliśmy biedaka... Wielbiono odwagę i zapał. Po trupie jego szli Niemcy do zwycięstwa, a jemu grali, grali, jak na urągowisko... Biedny rozbitek!	Dlaczegóż nie odpowiadasz? Jezus, Marya! Ja półgodziny do niej mówię, a ona ani piśnie! Złość, męka, choroba, zgryzota! Czy to już matka rozmawiać z tobą nie godna? Czy może w języczek muszka jaka ukąsiła? Odezwiesz się ty dziś do mnie, czy nie? Śmierć, utrapienie...	Czy jest aby jeden, na którego zgodziliby się wszyscy? Gdzie jest taki, który by od razu tak przypadł rycerstwu do serca, by nikt nie śmiał przeciw wyborowi jego szemrać?... Był jeden taki, największy, najzasłużeńszy, twój, zacny rycerzu, przyjaciel, ten, który w sławie jak w słońcu chodził... Był taki...	Hayde, jesteś godną córą Epiru, nosisz w sobie wdzięk i poezję; widać, że pochodzisz z rodu bogiń, które wydała twoja kraina. Bądź więc spokojna, córko moja, postaram się, aby twoja młodość nie poszła na marne; jeśli ty mnie kochasz jak ojca, ja kocham cię jak dziecko.	A że bezbożnik wygnany być musi! okrzyknął Roger wielkim głosem, to tak pewne jest jak że Bóg na niebie! Jam na jedno okamgnienie ani zwątpił ni się uląkł! W powrozach ich, w więzieniu, pod groźbami śmierci, śmiałem się i radowałem zwycięztwu! Jak ono przyjdzie? zkąd? Spadnieli z niebios, wyrośnie z ziemi, nie wiem; ale wierzę w nie jak w Boga wierzę.	Słuchaj, Adolfie czy wolałbyś, aby moja córka była zawsze wspaniale ubrana, aby wszystko szło w domu jak z płatka i aby cię to nie kosztowało ani grosza?	Wyjrzyj na ulicę i zobacz, że to zajęcie dla żebraków. Modlą się ci, co nie mogą inaczej zarobić na kawałek chleba. Wszyscy inni pracują albo kradną. Albo kradną i pracują. Amen. Takie czasy, a Pana Boga zostaw, nie szarp za kapotę, bo i tak założył ręce. Nie śni mu się nawet mieszać do tego całego bałaganu. Jakow, ty się doczekasz, że zostanę goła i bosa. I ty, i on. Wszy uciekną nam z grzbietu razem z koszulą.	Najpierw to surowo na mnie patrzał i mówił: „Przyszedłem przeprosić za zachowanie się mego Zenona. To głupi i zły chłopiec. Należała się mu kara, wałkoniowi, a co od pana Sobka dostał, to jeszcze mało. Rozumiem, powiada, że nie miał prawa pani, to znaczy mnie, obrazić. Nie jego interes, co pani robi. Pani Szkopkowa opiekuje się panią, jej prawo, a nie tego darmozjada. I gdyby pani przyszła poskarżyć się mnie, to dostałby za swoje. Ale, powiada, pani poskarżyła się młodemu dziedzicowi z Ludwikowa i teraz mnie, starego, nieszczęście całkiem niewinnie spotkało, bo mi zamówienia cofnęli, a to więcej jak połowa mojego zarobku”.	Co mi to obce, dziedzic tu jezdem i pan, a komu się to nie widzi, to pszoł! jak Boga tego kocham. ryknął, grzmocąc pięścią w stół, ale matki nie było, stała tylko Janka, dygocąca ze złości.	Cóż to za żelazna głowa u tego człowieka? zawołał Eugeniusz, rzucając worek na stół. Usiadł na ławce i pogrążył się w bezwładnym jakimś rozmyślaniu.	Płacz... płacz... przez wdzięczność dla Boga, że otworzył nam oczy w chwili, która bywa przykrą... Wiem coś o tym!... Przemordowałem się kilka tygodni, ale to już minęło. Jeżeli między gwiazdami jest inny świat, ach, to jest on niepojętej piękności... Ja tak kochałem naturę, tak rwałem się do krajobrazów, które znam tylko z czytania.	A ja Hanusia Pisała mi pani Niewiarowska, że dziecko jest płochliwe; tymczasem śmiele w oczy patrzy, to dobrze.	Ach, co ja wycierpiałam nie widząc cię tak dawno... Szłam tu z biciem serca...	Ja, nie z własnéj woli ztąd idę, odezwał się Zaklika cicho. Kazano mi wracać do pułku	Nie, kochanko, ja tylko radzę pomyśleć o środkach i	Za pana d’Epinay... czy małżeństwo nie doszło do skutku?	Ja! ale co się straci dzisiaj, tego już i najlepszy sezon nie powróci. U Bucholca nie zmniejszają dnia?	My nie mamy nic do stracenia prócz honoru, a przecież tym towarem w Łodzi się nie operuje	Zaiste i na tę myśl rozdziera się serce: co czynić nam dalej przystoi? Oto, mości panowie, słysząc o klęsce ojczyzny, przyszliśmy tu przez płonące lasy i nieprzebyte błota, nie śpiąc, nie jedząc, ostatnich sił dobywając, by tę matkę naszą od zagłady i hańby ratować. Ręce mdleją nam od pracy, głód skręca kiszki, rany bolą cóż nam donoszą? Oto, że panowie w Warszawie, a pan Kisiel w Huszczy kontentację dla tego nieprzyjaciela obmyślają(...) a pan Kisiel w Huszczy kontentację dla tego nieprzyjaciela obmyślają (...)	Chciałabym, żeby to teraz była wiosna Pragnę widzieć wszystko, co rośnie w Anglii.	Czemuż tedy nie idziesz na policję, by sobie ulżyć?	Nie wiem, ale prędko... mówił Sapora... te łajdaki Tepery zbankrutowali, wszyscy na nich potracili bez wyjątku, każdy dziś grosza żądny, trzeba z chwili korzystać.	Nie, ja! On mój!	To, co już panu pisałem, nic więcej	Tygellinie, ciebie to nazwałem komediantem, albowiem jesteś nim nawet i teraz.	Nie wsadzą, nie wsadzą!... A jakby i wsadzili, to co? Korona mi z głowy nie spadnie.	Bo kobieta wychowuje dzieci, a dzieci są takie, jakimi je wychowa. Nie brak w Polsce kobiet zacnych, pracowitych i poświęcających się, ale brak jasno pojmujących swoje obowiązki i rozumnych. Za wiele myślą o rzeczach błahych, o rozrywkach i gałgankach	Co się ze mną stanie za godzinę? Nikt tego nie wie! Nikt żywy...	Ostrzegam też waćpanią, abyś się na baczności miała, gdyż lada chwila przyjdzie do porachunku kilkasetletniego z tą rodziną. Utajony arjanizm wiadomo co ciągnie za sobą...	Rozpytywałem się go też o owe majętności, pannie Borzobohatej zapisane. Powiada, że to fortuna niemal radziwiłłowskiej równa.	Wcale nie żartuję. Wytaczam proces potwarcom i wycofuję się z „Tygodnika”.	Zresztą, myślałem, że pan, będąc mi dłużny za trzymiesięczne komorne, o które się nie upominałem...	Co to jest? co to się stało?	Cicho! Tak, słychać coraz lepiej... to pan Zagłoba.	Do widzenia za miesiąc? Przecie ty jedziesz do Berlina, nie do Rzymu...	Dziś już ośmielam się prosić panią o pierwszy kontredans, na pierwszej zabawie tańcującej, w której będę miał zaszczyt brać udział razem z panią....	Kiedyż to się stało?	Moja Kokoszko, zapowiadam tobie, a ty powtórz jeszcze raz innym, że tu musicie się przystojnie zachować, a niech który sobie w czymkolwiek pofolguje, jak mi Bóg miły, na sieczkę potnę.	Nie widziałem go od wielu lat...	Odczyni się wedle przepisanego obrządku, w jednej chwili złe sczeźnie, a pan magister wstanie z łoża, jakby nie chorowawszy.	Statek był stary, za wielkie to było ryzyko	Tak mi jest na imię...	W pewnym sensie tak bo jeśli przyjemne, to bez możliwości powtórzenia.	Zapewne i z pewnością też o wiele szczęśliwiej byłoby dla mego brata, gdyby się nie wiązał tym małżeństwem. Zawsze byłam tego zdania.	A jak my sobie z matką słabą rady dawały? Biéda była, a z głoduśmy nie pomarli, biéda będzie... Taka już dola... a swoja chata takito swoja.	I jakiż to plan?	Jak to przez cały czas?	Jeno mnie nie wyręczaj i ludziom przykaż, aby mnie nikt nie wyręczał bez potrzeby.	Jest cierpiący Jest to nasz sublokator i zresztą bardzo rzadko mieszka z nami.	Masz waszmość słuszność, to dobra rada!	Nie, drogi panie, nie Ma pan talent, niech mnie czarci porwą, i rad jestem niezmiernie, że pana poznaję.	Niech mię Bóg broni i strzeże od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu, tembardziej tej ślicznej i dobrej Wandziulce, którą na własnem ręku nosiłam	No! no! daruj staremu Rzymianin szukał matrony, coby domowego strzegła ogniska; skromnej, pracowitej domatorki, którejby mógł napisać na grobowcu Lecz gdy chodziło o rozkosz bydlęcą, przyprawioną solą attycką, dowcipkiem, czarującą gracją;	Ojcze czcigodny, stale przebywałem nie opodal czuwających, często nawet przez nich nie zauważony, nie słyszałem jednak, aby z czyichkolwiek ust padły słowa niegodne chrześcijanina.	Wielki Boże! gdzież jest ona? Albożem także jej nie szukał i nie pytał o nią!... Wszyscy szukają i pytają...	Wypadł z pokoju na werandę i gwizdnął przeraźliwie na Pedra. Usłyszawszy w odpowiedzi wycie bestii, wbiegł z powrotem do pokoju.	Pożal się Boże! Czterdziestu ludzi! Ledwie jest komu fortalicji ustrzec, i gdyby się ci tylko Tatarzy ruszyli, którzy tu w Mohilowie mieszkają, nie wiem, jako bym się obronił.	Tak jest Ażeby zaś oszczędzić sobie trudu nieustannego tworzenia małych celików, odrazu sobie założyć musi niedościgniony.	Tak się zdaje.	Chciałbym widzieć się z komendantem.	Gdzież tam! W partii, mówię, zawsze kasza, czasem trochę kartofli... Tylko że tamtą poparzyłem sobie wczoraj usta.	Jutro jest wesele mojej siostry; muszę jechać, bo się obrazi.	Sto śtyrdzieściśtyrdzieści (gw.) ozwał się Długi Dżek.	Tak. I co?	Więc przyjechał	„Przypatruję się czemuś, co wygląda jak łódź odpowiedziałem bardzo wolno.	A co mam robić?	A mąż twój?	Bardziej niż kiedykolwiek.	Czas pokaże.	Cztery razy po osiem stóp	Dosyć tego było, więcej nawet, niźli człowiek unieść może.	Dziecko, Opieka spytała mnie łagodnie.	Dziękuję pani!	Hanka!	Hm... najmocniej panią przepraszam ale...	I cóż? Jest?	Idzie, co?	Jakże tam Mateuszowe boki, lepiej ?	Juści, zmarlaka by postawiły takie leki!...	Krwi jego!	Mów do mnie po prostu: Koźle!	Nebus nieko Veseilės nebuvo... O ji Vaideliotka turi būt.	No... taka wycieczka.	No: mężowie, bracia, kochankowie...	Ojciec ziemi chce	Ojciec, Mąż	Ojcze mój, zawołał Jaksa	Panna tu zostanie a ludzie w jasyr do szlachty pójdą.	Przez litość.	Sacrébleu!	Słyszałaś?	U! zdrów numer, ta nowa!	Ucałuj chłopców!...	Z fałszywą brodą?	Zapewne zajęty jest hipnotyzowaniem swoich węży.	Zwierzęta i dzikusy.
No, kochany panie Dyzma, nie mogę wprawdzie nazwać pana złotoustym mówcą, ale głowę to pan ma na karku. Zatem świetnie. Na razie będzie pan łaskaw zachować ścisłą tajemnicę. Do czasu. Bowiem jest jeszcze wiele rzeczy do zrobienia. Jaś przygotuje projekt ustawy, pójdzie to na komitet ekonomiczny Rady Ministrów, ja zaś jutro rozmówię się z premierem. Jedynym szkopułem, jaki widzę w pańskim znakomitym projekcie, jest kwestia magazynów. O budowaniu nowych mowy być nie może, nie dostaniem kredytów. Zresztą jest to trudność uboczna. W każdym razie, panie Nikodemie, realizacja pańskiego projektu nie odbędzie się bez pana, nie może obyć się bez pana.	W moich stosunkach z tym człowiekiem nie ma nic urzędowego Zaszedłem raz wieczorem do jego sklepu, powiedziałem, kim jestem, i przypomniałem mu o naszym pierwszym spotkaniu. Ani mrugnął. Powiedział, że się ożenił i ustatkował, a teraz pragnie tylko, żeby mu nie przeszkadzać w prowadzeniu niewielkiego interesu. Obiecałem na swoją odpowiedzialność, że o ile nie popełni czegoś rażącego, policja zostawi go w spokoju. To było dla niego bardzo ważne, bo wystarczało mi szepnąć słówko w urzędzie celnym i zaraz by otworzyli w DoverDover	Nie jestem! I jeżeli upinanie włosów czyni mnie doroślejszą, to będę nosiła warkocze do dwudziestu lat! Nie cierpię tej myśli, że dorosnę, zostanę panną March, będę nosić długie suknie i wyglądać tak sztywno jak aster chiński. SmutekWystarczy, że jestem dziewczyną, kiedy lubię męskie zabawy, zajęcia i sposób życia. Nie mogę się uspokoić z żalu, żem nie chłopiec, a teraz gorzej mi niż kiedykolwiek, bo umieram z chęci walczenia przy boku papy, a muszę siedzieć w domu z robotą na drutach, jak zniedołężniała baba. instrument muzyczny składający się z pary drewnianych płytek w kształcie muszelek, czasem przymocowanych do drewnianej rękojeści; uderzane o siebie wydają „stukający” dźwięk., a kłębek upadł na ziemię.	Toś tam nie był?	Bo ja mam charakter; proboszcz przekonał się o tym. Nie ma co owijać w bawełnę, jesteśmy tu otoczeni liberałami. Wszyscy ci fabrykanci perkalików zazdroszczą mi, wiem; paru z nich zbiło ładny majątek; dobrze tedy! Niech widzą synów pana de Rênal, idących na przechadzkę z preceptorem. To imponuje. Dziadek opowiadał nam często, że w młodości miał preceptora. Będzie mnie to kosztowało sto talarów, ale można je wciągnąć w rubrykę wydatków reprezentacyjnych.	Niech no który skoczy do dworu po ryby, mieli rano jeszcze przysłać, a jakoś nie przysyłają! Tylko prędzej!	Prowadź mnie wprost do niego, a gdy mnie spostrzeże, zawołaj: „Oto twój przyjaciel, Billu!” Jeżeli tego nie uczynisz, zrobię ci tak	Tak i inne graty!... A nie wolno ci podnosić głosu, młokosie!	Tak, niestety, i nigdy tego nie odżałuję.	Biskupa się nie bójcie. Zabronił on, jako słyszałam, księżom mieczów, kusz i różnej swawoli, ale dobrze czynić nie zabronił.	A jeżeli to nie epilepsja?	Dzieciństwo, Ojciec, Kara jeszcze, już; w wielu gwarach polskich występuje zjawisko mazurzenia, tj. wymowy głosek „cz”, „ż”, „sz”, „dż” jako „c”, „z”, „s”, „dz” (mazurzeniu nie podlega „rz”). nigdy, a nigdy, a nigdy nie będę!	I nie znalazłeś jej pan?	Nie powie mi pan?...	Nie ustąpię, aż mi pani powie, o co proszę: gniewa się pani na mnie?	W koszarach żołnierze nigdy nie widują swoich oficerów.	Wyznam ci prawdę, nie myślałem o tym.	Zamordować starca! Więc pan nigdy nie widziałeś rodziny?	Ech! Nie obawiam się sprawiedliwości w mym kraju.	Jak to?... Więc ja nie byłabym dla niego świetną partią?	Jaksów dosyć, a przyjacioły się znajdą Odonicz ze Światopełkiem silni są, tutejszy pan bronić brata nie będzie.	Nie czyń tego waszmość, ja sama go przepędzę.	Ponadto nie potrafię już niczego się dopatrzeć. Za trzy dni, chłopcze, byk przyjdzie do ciebie.	Za to, żeście niesłusznie Juranda ze Spychowa oskarżyli z ujmą dla jego rycerskiej czci, pan mój każe wam powiedzieć, iżeście nie jako prawi rycerze czynili, ale jako psi szczekali; a któren by był krzywkrzyw (daw.) kaszel, u Sienkiewicza konsekwentnie: choroba. go popuści.	Zabiéram księżnie naszego poetę, któregom sobie uprosiła za towarzysza, aby mi droga do domu przez puste ulice nie tak się smutną wydała. Poczciwy, dobry wieszcz nasz ofiaruje się chwilkę ponudzić ze mną.	Nie wiem. Jesteś przecież sama w tej Warszawie.	Daję wam do wyboru Wysadźcie mnie na suchy ląd bądź w Appin, bądź w Morven, bądź w Arisaig, bądź w Movar, bądź też, krótko mówiąc, gdzie wam się podoba, byle w odległości trzydziestu mil od mych stron ojczystych... z wyjątkiem opola Campbellów. Macie więc bardzo szeroką przestrzeń do wylądowania. Jeżeli nam to się nie uda, to musicie być takimi samymi niezgułami w żegludze, jakimiście się okazali w walce ze mną. Ba, moi biedni wieśniacy przeprawiają się od wyspy do wyspy w swych kusych czółenkach i to nie dbając o pogodę, a nawet bywa że nocą.	Dowiedzieliśmy się i my o tym, ale dopiero później. Wszakoż było tam jeszcze jedno dziwo. CzaryÓw żółty człowiek, którego miano było KitajKitaj	A w starożytnych dziejach cóż czytamy o Aleksandrze Macedońskim maluczkim dzieckiem był, gdy dosiadł nieposkromionego Bucefała; a wstępując na tron w dwudziestym pierwszym roku życia między najoświeceńsze męże swoich czasów może być policzon.	Właśnie, że tak. Poczekaj no tylko, jak ci wpakuję nóż w bok, Dan. Gdy obejmę rządy, mam zamiar dać się we znaki całej starej linii.	Z miłą chęcią uciekłabym się pod pańską opiekę, gdyby ten, który się sprzecza ze mną, nie był moim bratem.	Wrogowie już pomarli na puszczy z pragnienia. Teraz szukamy miasta o dwunastu wieżach i złotej bramie...	Ja na Fila? Za co?	Niewątpliwie Coś słyszałem, jakoby siostrzeniec i ciocia... byli ze sobą... hm! Co mnie jednak zastanawia to to, że właśnie pani Hennebeau rzuca się na szyję Cecylce.	Słuchajcie no ja się kąpałem... To jest, mnie kąpali... Potrzebna mi kołdra... Mnie zimno...	Tak mężusiowi radzą, ale to jeszcze niewiadomo, bo...	Rozmową... i uśmiałyśmy się serdecznie. Opowiadał nam, że jego znajomy, pan Wyż, który podobno jest wielkim heraldykiem, zaręczał mu zupełnie poważnie, że jedna rodzina w Polsce jest herbu „Stołowe nogi.”	Dziedzictwo moje krewnemu, Fulkonowi de Lorche, ustąpiłem, który mi je spłacił. Pięć roków temu byłem w Geldrii i dostatki wielkie stamtąd przywiozłem, za którem się na Mazowszu okupił.	Pozycja społeczna, Ambicja, Interes, Strój zagadnął Maks, aby odwrócić rozmowę z interesów, bo Karol niechętnie spoglądał na Wilczka i milczał uparcie.	Tak, mogliby być zazdrośni i słusznie	Ten pan nazywa się Wawrek Dobek Borowiecki... szlachta to majętna na Polesiu...	Zaśby ta kto śmiał, dyć bym go przepędziła na cztery wiatry! czerwienić się a. pięknieć. kiebykieby (gw.)	O! ja go kocham, ja to czuję! ale kochając drżę i boję się. Muszę nim mu powiem to, co mi z ust się napiera, być pewną, że i on kocha mnie całą duszą, całem sercem, że mi wszystko poświęci.	A możeby to i na chléb i na kuźnię starczyło	Mniej więcej na jednej trzeciej gdyż zeszliśmy na głębokość jakichś stu stóp od wylotu, więc bardzo możliwe, że sto stóp poniżej...	Na ten najczulszy nerw w kobiecie: nerw ciekawości.	Namiętność wymawia wszystko! miłość jest ślepą!	Och, to mi jest zupełnie obojętne.	Sztuka więc jest jak piwo owsiane	To może inny?	Tak mi mówił, że zrobił i że będzie bogaty, jeżeli mu się uda Taki poczciwiec, przecie każdemu jak się uda, to przyjdzie bogactwo...	I o tym wiem, co czujesz, bom przeżyła życie i także byłam zakochaną dziewczyną.	Jakże to?... Co zaś prawisz?... Cóż się stało?	Jakto?... Przecie pan znasz tego Malinowskiego, wiesz pan co to za człowiek, kolegowaliście przecież?	Owszem, zaprosiłem, ale Albert odrzucił zaproszenie. Wyjeżdżał do Dieppe z panią de Morcerf, której lekarz zalecił morskie powietrze.	Co do mnie z przyjemnością wypiję za powodzenie waszej podróży.	Jak się masz, tato?	O, jakiś ty mądry! Ojciec pojechał w sprawach urzędowych. Powinieneś się był domyślić.	Po drodze wyrozumiałem coś niecoś, domyślam się, że popełniono tu kradzież. Zalizali (daw.)	Szkoda! Piękny sklep, duży majątek, ale	Zaraziłem się od innych cyganerią.	A jednak są to ludożercy, mój kochany.	A ty?...	A wy chłystki, szaraki, sługusy! Mości panowie, do szabel!	Ach, prawda! W Cisach.	Awantura!	Baczę, jakeś to me łoni przyjmowała.	Chce pan, żeby stąd poszedł?	Cicho, ty kraju podbity!	Czemu go drażnicie?	Czterdzieści trzy	Czy podobna ażeby to ciebie mieli czarownicy przemienić w lokaja, chcąc mnie koniecznie wydrzeć sławę tej walki?	Dobrze Czy potrzebujesz wskazówek?	Dziś w nocy umrze Sintram!	I tu mieszkają?	Jak to! do więzienia?	Jak to? Bardzo rzadko mieszka? Gdzież on siedzi w dzień?	Jak to? Więc i on w niewoli?	Jegomość? a cóż pan potrzebuje?	Jeszcze ci mało, głodomorze?	Komedyantka! Komedyantka, słowo honoru daję	Nabożna?	Natychmiast jadę do Kowna.	Ne znajuNe znaju (ukr.)	O jakiej chałupie prawisz?	O kim pani mówi?	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	Od panny Magdaleny Brzeskiej...	Oto ostatnie arkusze	Peppino! Podaj mi pochodnię!	Polak, Anioł, Oświadczyny	Powiesz mu pan?...	Powąchaj, jak tu pięknie. Ile setek wesołych zapachów i głosów. Zapach igieł sosnowych, liści dębowych, kory drzew, traw i żywicy. Grają w nosie jak muzyka, jak śpiew. Wystarczy unieść głowę, zwrócić w prawo, w lewo	Stenię?	Słu-uucham	To znaczy, że wracam z Janiny.	Wasi rodzice i moja mama	Wiedziałem.	Wzięliśta Marcin, to czegój pyskujeta!	Zdrowie wasze!
Nie miałam tego od razu na myśli, ale idąc, zastanawiałam się, co by zrobić, i pomyślałam, żeby wpaść do któregoś z bogatych sklepów i sobie poradzić. W oknie u fryzjera zobaczyłam warkocze z przypiętą ceną. Jeden z nich czarny, dłuższy od mego, ale nie tak gruby, miał napis: „czterdzieści dolarów”. Nagle przyszło mi do głowy, że mam rzecz, za którą mogę wziąć pieniądze, i bez namysłu weszłam, by zapytać, czy kupiono by włosy i ile dano by za moje.	Jest pan Wokulski? Pewno nie ma, spodziewam się... Wszak mówię z panem Rzeckim? Zaraz to zgadłam... Co za piękna neseserka!... Drzewo oliwkowe, znam się na tym. Niech pan powie panu Wokulskiemu, ażeby mi to przysłał, on wie mój adres, i	Ale, ale, Wawrzuś, wielką uciechę ci sprawię. Do domu nie mam po co iść teraz; ojcowieojcowie (daw.)	Nawet o tym nie myśl! Mój projekt jest taki: trzeba utworzyć związek w tym rodzaju, co dawni „poszukiwacze skarbu”, rozumiecie mnie? A teraz milczenie! Trzymajmy przez pięć minut język (nie brudnymi palcami, kochany H. O.) za zębami, a potem będziemy po starszeństwie mówili o naszych zamiarach na przyszłość.	Nie bój się niczego, moje dziecko, ja cię choćby z rąk filistyńskich wyrwę całego. Ale powiedz prawdę, co? widziałeś kiedy pod słońcem dzielniejszego nade mnie, rycerza? Czytałeś kiedy, żeby kto silniej nacierał, wytrwałej razy wytrzymywał, szybciej je zadawał i gwałtowniej przeciwnika o ziemię powalał?	Nie ma tu rządcy, tylko ekonom Gruboszewski, który wszystko, co trzeba, pisze sam, jak kura pazurem, i według statutów bardzo dawnych.	No, wie pan co że jesteś pan jedyny do rady... Czarno to czarno, biało to biało... Cóż z pana za mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być stanowczy, a przynajmniej wiedzieć, czego chce. Cóż, odniósł mi pan list Beli?	To wszystko złośliwe psoty czarnoksięskie ci nikczemnicy wiedzieli dobrze, że wyjdę zwycięsko z tej walki i umyślnie przemienili owego rycerza w przyjaciela bakałarza, ażeby go zasłonić od słusznej wściekłości mojej i żebym darował życie temu, co tak podstępnie godził na moje. Mój przyjacielu, czyż trzeba lepszego dowodu złości i potęgi czarowników nad tę, jakieśmy mieli niedawno w przeistoczeniu Dulcynei? Po takim cudzie czymże jest ta bagatela? Ale ta mi została pociecha, że prawica moja silniejsza od tych czarów i że pomimo zawiści i całej potęgi cudownej sztuka, odwaga moja zapewniła mi zwycięstwo!	Ja dla pana tu jestem. Cały dzień mi pan z głowy wyjść nie chce. „Pójdę i powiem mu, co mam na myśli. Stary ja człowiek, rodak	Tak jest, Harbercie A gdy zmierzymy te dwie pierwsze odległości, to znając wysokość żerdzi, będziemy potrzebowali tylko rozwiązać prostą proporcję, by otrzymać wysokość ściany, co nam oszczędzi kłopotów z bezpośrednim jej mierzeniem.	To po co pytać?	To, co pan powiadasz, zmniejsza znaczenie geniuszu W ten sposób pojęty, nie byłby twórczym, byłby tylko tłumaczem.	Za co? Takie to piękne, dobre, inteligentne!	Rozumiem dobrze, sprawa nader ciężka, szkoda, że nie ma starego Balu, ale uczynię, co się da! Gdy tylko obłok zasłoni księżyc, skoczę na taras i przerąbię się przez tłum, który, jak mi się zdaje, odbywa jakąś naradę nad losem mego chłopca.	13 kompania marszowa. Halo, która godzina u ciebie? Nie mogę się dodzwonić do centrali. Jakoś nie przychodzą.	Eh, przestań!... Ożeń się z nią, a zaraz inaczej spojrzysz...	Ten wysoki chudy pan to uczony; odkrył w okolicach Rzymu gatunek jaszczurki, która podobno ma o jeden krąg więcej w kręgosłupie niż inne; zaraz po powrocie zdał raport o tym odkryciu w Instytucie; długo podawano pod wątpliwość to odkrycie: ale szala przeważyła się na stronę chuderlaka. Kręgosłup narobił wielkiego hałasu w sferach naukowych, a nasz chuderlak awansował z kawalera Legii Honorowej na jej oficera.	Dobrze, dobrze zgadzam się chętnie na Bazina, lecz proszę o uznanie i dlaPlancheta: milady kazała go niegdyś za drzwi wyrzucić, kazała go obić okrutnie; Planchet ma dobrą pamięć i ręczę, że gdy mu się trafi sposobność zemsty, prędzej da się zamęczyć, niż się jej wyrzeknie. Nie mieszam się wcale do twoich interesów w Tours, Aramisie, lecz w Londynie jest moja sprawa osobista. Proszę zatem, aby Planchet tam się udał; był on już tam ze mną i potrafi bardzo poprawnie wypowiedzieć: London, sir, if yot please, a także: my master lord d‘Artagnan; widzicie więc, że da sobie radę i tam i z powrotem.	Ej, obejdzie się. Już ja przywykłem tłuc się po nocach. Mam pachołka z Poniewieża, który powinien drogę znać. A tam mnie Kokosiński z kompanami czeka... Wielcy to familianci u nas Kokosińscy, którzy się Pypką pieczętują... Tego niewinnie bezecnym ogłoszono za to, że panu Orpiszewskiemu dom spalił i dziewkę porwał, a ludzi wyciął... Godny towarzysz!... Dajże jeszcze rączyny. Czas, widzę, jechać!	A jakże. Ani chybi! Ale to mniejsza. On się mnie wyrzekł w godzinę chrztu. Odtąd prześladuje niezmordowanie, jakby spełniał obowiązek najświętszy.	A to doskonałe... a to przedziwne! Sądzisz ksiądz dobrodziej, że ten minister czerpał swoją siłę rządzenia jeno z chmur i metafizycznych urojeń i z tego tworzył rzeczy realne i istotne, które mu zjednały ogólny poklask? Stronnictwo jego, powiada ksiądz, był to wytwór okoliczności i fortelów. Ale czegóż, na miły Bóg, potrzeba bardziej dla wsławienia się w kierowaniu sprawami ludzkimi, jak nie umiejętności chwytania sposobnej chwili i posługiwania się użytecznymi fortelami? Tego właśnie dokonał, a raczej byłby dokonał, gdyby małoduszność i zmienność jego zwolenników oraz perfidne zuchwalstwo wrogów były mu umożliwiły przeprowadzenie zamierzeń. Niestety, stargał siły w daremnych wysiłkach okiełznięcia tych drugich, a skonsolidowania pierwszych. Zabrakło mu czasu i ludzi, owych koniecznych środków dla zaprowadzenia dobroczynnego despotyzmu. Naszkicował przynajmniej niezrównany plan polityki wewnętrznej, a nie wolno zapominać o tym, że na zewnątrz wyposażył ojczyznę w rozległe, urodzajne terytoria. Winniśmy mu za to tym większą jeszcze wdzięczność, że dokonał tych szczęśliwych operacji sam jeden, i to wbrew parlamentowi, od którego był zawisły.	Ależ gdzież tam... Tylko tak raptownie się oziębiło. I ta ciemność.	I dałeś się jak mucha odegnać?	Ja panu nie bronię, powoli zaczęła ironicznie Laura; lecz szanowny kawalerze, choćbym o tem nawet najmocniej przekonana była, czy pan sądzisz, że to wemnie obudzi coś więcej prócz politowania nad nim?	Może być, ale to moja osobista rzecz. To żaden interes.	Na zawsze, moja słodka istoto Będziesz moją żoną, moim dobrym duchem. Twoja obecność zawsze rozpraszała moje zgryzoty i orzeźwiała mi duszę; w tej chwili twój anielski uśmiech oczyścił mnie niejako. Mam uczucie, że zaczynam nowe życie. Okrutna przeszłość, moje smutne szaleństwa zdają mi się już tylko złym snem. Jestem czysty, blisko ciebie. Czuję wiew szczęścia. Och! Bądź tutaj zawsze	Nie zdaje mi się A nawet jestem pewien, że nie. Dużo masz braci, Duchu?	No to nie żeń się z nią!	Ot, i jest strach! Ho, ho! A mnie, jakem posłyszał, to aż coś rwało do tańca. Drewienko skakać chciało. Będzie wesele, panno Aneto, ma się rozumieć. Ho. ho!	To byłyby ukradzione pieniądze Wykażę panu w dwóch słowach istnienie machiny, która nawet samego Boga zmiażdżyłaby jak muchę. Sprowadziłaby człowieka do stanu bibułki, człowieka w butach, z ostrogami, krawatem, kapeluszem, złotem, klejnotami, wszystkim...	Uważam, że pani pójdzie, pani Comstock Bell Nie mam ochoty spotkać się z pani małżonkiem w więzieniu chelmsfordzkim.	Więc upewniam cię, że tak. Ufaj memu doświadczeniu. Oczywiście, szok fizyczny i psychiczny musi mieć swoiste następstwa. Ale to przejdzie. Przejdzie tym prędzej, im rozumniej ustosunkujesz się do swego obecnego usposobienia. Uświadomienie sobie powodów depresji jest najskuteczniejszym środkiem jej zwalczania.	A do licha!... Taki był dobry gospodarz z tego Wokulskiego (PS. Stach nie widział od nich ani grosza za lokal) i sprzedał dom... Więc Krzeszowska może nas wylać z chałupy?	A to dlaczego?	A wy nawzajem?	A! porzuciłabyś kumo! Hde Rim! hde Krim! hde Babińska korczma!	Aha! jutro!	Albo nie pójdzie.	Ależ nie, Oleńka! Przeciwnie, wiadomości można uznać za dobre.	Bo też nie miałam go na myśli.	Budujecie gmach nowy?	Byłam trochę.	Całkiem nowe. Cajgowecajgowy (z niem. Zeug: tkanina)	Cesarz już podpisał wyrok	Ciekawymciekawym	Czekaj!	Czy wy wiecie, jak ja umiem skakać?	Cóż znowu za psisko!	Dam gotówkę.	Do wielebnego Jakuba Szablistego, proboszcza w Saint-Sernin.	Doszliście już do takich wynalazków, że rumieniec wstydu młodej dziewczyny jest... wynalazkiem.	I powiem waćpanu, dlaczego... Oto, ile razy pan Babinicz o księciu Bogusławie wspomniał, to aż mu twarz bielała, a zębami tak skrzypiał jak drzwiami.	I prosił pana, aby pan... wpłynął na mnie?	I wzajemnie!	Ile?	Ja do pana Tolewskiego	Ja sam nie chciałem.	Jak to?... Więc ja nie byłabym dla niego świetną partią?	Jak żyję, nie widziałam tak pięknego mężczyzny	Jesteś przesądny, panie?	Kłamstwo	Miałem i inne powody	Miłościwa królewna raczy porachować, ile ubiegło lat od narodzenia Pańskiego.	Może nie?	Myślisz pan, że go zaproszą?	Na razie nic nie wiem oprócz tego, com w liście pańskim, do Wiednia wysłanym, wyczytał. Gdy zajdzie potrzeba, skorzystam z pańskiej pomocy. Wszak pozwoli mi pan przyjść tutaj wieczorem?	Naturalnie, i to bardzo pilno. Stryj potrzebuje go do pomocy w sprawie jakiegoś kościelnego gruntu za rzeką, który mu dzierżawca-Żyd chce odebrać. Prosi go bardzo do siebie na plebanię.	Nie radzę ci. Wsadzą do kozy.	Nie rozumiem	Nie wstajesz? Już po piątej.	Nie żyje!	Nie, nie... tam jej niema. Tam jest moja żona!	Nie, sprytem mężów naszych.	Niech mi pani pomoże pakować rzeczy. Pierwszym pociągiem odjadę...	Niechże wasza miłość nie zaprzecza, bo tu ślepy dojrzy, jako są bezecnebezecny szepnął ze złością do kolegów	No... mom.	O tak, zwłaszcza jeśli pokażecie mi celę tego biednego księdza.	Och! żartujesz	Odwiedzi pani mamę?	Oszalałeś	Pan inżynier Mequinez	Panie jeden z pańskich oficjalistów, który mieszka w domu baronowej Krzeszowskiej, po prostu kompromituje mnie...	Piraci z Tortugi! Za mną!	Piękne zwycięstwo, doktorze	Powiedz pani że przychodzimy pogadać o lokalu...	Rozumiem, Najjaśniejszy Panie	Sami tego chcieliście! Hej, Carmaux, migiem podpal lont pod beczką!	Tak jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.	Tak?...	To całkiem naturalne, księżno, skoro to są meble ich dziadków.	To niemożliwe Jeśli pani chce jechać, proszę wsiadać do wagonu.	Vivat! vivat!	W Baku, proszę pani.	Wojciecha Skowronka? Juścijuści (gw.: już ci)	Zabrany, zabrany. Była jego stara i wachman w drodze wyjątku pozwolił zabrać jeszcze ciepłego z ulicy.	Zaspokoimy głód piraniami.	Zawsze ta sama i tym razem również z groźbami wyjeżdżasz.	Złota maksyma, jak Boga kocham Pani mnie coraz mocniej za serce chwytasz	Śmiech rzekł Kandyd.	Żegnam, siostro! Bądź zdrów, Emanuelu.
Żeby ją tak odszukać a pocieszyć! Jakeście ją wspomnieli, aż mi się ciepło koło serca uczyniło. Najzacniejsza to była dziewka. Bóg by mi dał ją spotkać!... Ej, dobre to były dawne łubniańskie czasy, ale się już nigdy nie wrócą. Nie będzie też już chyba nigdy takiego wodza, jak był nasz książę Jeremi. Człowiek wiedział, że po każdym spotkaniu wiktoria nastąpi. Radziwiłł wielki wojownik, ale nie taki, i już nie z tym sercem mu się służy, bo on i tego ojcowskiego afektu dla żołnierzy nie ma, i do konfidencjikonfidencja (z łac.)	Tak, tylko że z jednej strony się do mnie garną, a z drugiej widzą we mnie groźnego upiora.	Nic łatwiejszego, jak go poznać, nawet w zamczysku, bo choć tam więcej nie mieszka, to pracuje ciągle, wałęsa się po nim; co dzień go pan spotkasz. Ale byłby to trud niepotrzebny. Zobaczysz go pan w naszym domu. Pojutrze imieniny mojego męża; Machnicki tego dnia nigdy nie opuści: zaszczyca nas co rok swoim powinszowaniem, bo trzeba panu wiedzieć, że Machnicki jest także poeta, a wiersze jego wcale niezłe. Często obdarza nimi sąsiedztwo z powodu rozmaitych okoliczności. Najdziwniejsza rzecz w takim wariacie, że ma bardzo wiele dowcipu, ale dowcipu tak złośliwego, że nieraz można myśleć, czy nie udaje głupiego, aby mógł tym bezpieczniej kąsać. Niektórzy szczerze gniewają się za jego przycinki; my, co go lepiej znamy, serdecznie się śmiejemy, bo czyż można gniewać się na biednego wariata? A że takim jest, sam pan przyznasz, jak go tylko ujrzysz.	Ach, mój Boże! Czy to nie wszystko jedno? Chodzi w ogóle o kobietę, o jakąkolwiek kobietę. Stał się pan, jak widzę, prawdziwym kobieciarzem.	Ależ owszem, lepiej rozmawia się przy stole Przy tym, przyjmując pani śniadanie, zyskam prawo zaproszenia jej na obiad wraz z moim przyjacielem Lucjanem, powinniśmy bowiem być teraz przyjaciółmi, niby dłoń i rękawiczka.	I jutro z rana powiesz mi, czy nowa sługa nie jest krnąbrną...	Mówił również, że pan de Santangel, w którego imieniu witał cię, cieszy się jak najlepszym zdrowiem. Poza tym obaj, jakkolwiek należą do starych hiszpańskich rodzin, utrzymują przyjazne stosunki z ludźmi pochodzenia żydowskiego...	Nadchodzi zmiana pory roku! Życie dżungli posuwa się naprzód. Czas Nowej Gwary jest już blisko. Ten liść to wyczuwa. Wszystko to cieszy mnie niezmiernie.	Pani odgadła, że dziś przybędę. Czy to przeczucie?	Sądziłam, że uważasz się za równie młodą, jak któraś z nas, cioteczko	Tak ale nie okazywaliśmy mu żadnej niechęci, a on znowu nie pytał, czy nam robi przykrość...	To Jimmy On tu dawniej służył. Myślałem, że on już jest zupełnie obłaskawiony.	To nic. Mimo to włada pani berłem. Ale ja nie mam szansy. Szczególnie ta palmiarnia... Ciągle mi się pani kryje.	Więc się bawimy czy nie?	Oczywiście. Jesteś przecież bogata i wolna, jak napisał pan Danglars. Według mnie, musisz opuścić Paryż, szczególnie po tym skandalu z małżeństwem Eugenii i po wyjeździe barona. Ludzie muszą koniecznie pomyśleć, że jesteś pani opuszczona i biedna. Nikt nie wybaczy żonie bankruta, która żyje w bogactwie i prowadzi otwarty dom. Trzeba tylko, abyś została jeszcze dwa tygodnie w Paryżu, powtarzając, że opuścił cię mąż i opowiadając przyjaciółkom, w jakich okolicznościach. Później wyprowadzisz się z pałacu, zostawisz tam całą swoją biżuterię, i zrzekniesz się dożywocia. Wtedy wszyscy będą głosić peany o twojej bezinteresowności. Wszyscy będą wiedzieli, że jesteś porzucona, i sądzili, żeś biedna	A do Karmelitanek... Czemu jej przyjąć nie miały? Swego czasu może mieć z miljon posagu, a czy suknie oblecze czy nie, zawsze za schronienie się klasztorowi wywdzięczy... Nota bene jeśli macocha nie przeszasta onych skarbów...	Cóż się to dzieje tej młodej królowej, że takiej opieki potrzebuje Widzisz ją przecie, zdrowa, wesoła, krzywda się jej żadna nie dzieje!	Dziwna to jest rzecz ze mną on przecie konfident i ufa mojej głowie więcej jak swojej, a nie tylko mi nic o owym afekcie nie wyznał, ale rzekł mi nawet kiedyś, że to jest amicycja, nic więcej.	Lecz jakkolwiek szpetny czyn stał się nie z mojej i mego dworu winy, jednak czuję się w obowiązku osłabić twój żal do miasta, w którym cię tak niegodnie przyjęto. Dlatego osobiście nawiedziłem twoją sypialnię, dlatego otwieram ci mój dom o każdej porze, ile razy zechcesz mnie odwiedzić. Dlatego... proszę cię, abyś przyjął ode mnie ten mały dar...	Przepraszam. Nie twierdzę, że nie starałem się o jej względy, ale przysięgam na honor, że jest to najszlachetniejsza kobieta, jaką spotkałem w życiu. Niech pani nie obraża ten superlatywsuperlatyw	Tak oni plotą wszyscy... obałamuceni przez swoich czarnoksiężników... Leljuszu chcesz dwa dni do namysłu... to ci je daję... tak dobrze umiałeś klaskać, żal mi ciebie...	Ale ja ja, czy potrafię kochać cię jak brata? Czy jest w mej mocy kochać cię jak brata?	Ale to nie ma nic tak pilnego! szepnął Dobek.	Bądź pan cicho, widzisz przecież, że nie chce, abyś wiedział, że to od niego.	Chcąc pani dać radę praktyczną, musiałbym mieć dokładną świadomość wszystkich okoliczności i szczegółów sprawy dotyczących a świadomości tej nie mam i pani zdajesz się nie mieć także, bo matka donosi pani tylko o fakcie mającym się spełnić w krótkim czasie.	Cisza. Nie trwońcie energii na gadulstwo! Naprzód, moje dzielne wilki morskie! Prawie już go mamy.	Co prawda, za kim to ludzie szaleją. Żadna piękność, tyle że zagraniczna!	Co się tam dzieje pod wodą?	Dajcież mi choć kogo jednego!...	Do nauki... Do czego pan chce... Nic mnie to nie obchodzi... Ale da mi pan spokój, żądam spokoju.	Jeżeli pan z tym się zgadza, ostrzeżenie jest zbyteczne.	Kawę? Myślałam, że mnie	Myli się pan Dano ją Bogu w ofierze. Ale to była ofiara bezkrwawa.	Mówię, że pani ma ogromnie swojski typ: o to, o! naprzykład (tu pociągnął sobie wielkim palcem przez nos, usta i brodę). I jaka przytem czystość linii!	Nie Nie po to ja tam jadę, by ich pozywać, chybaby się samo zdarzyło, a ty wcale nie pojedziesz, jeno w domu, w Spychowie, zostaniesz.	Nie! nigdy! bo gdyby potém uśmiechnęła się tylko innemu, tobym ją jak psa zabił!	Niech ja się tylko zbliżę do niego na cztery długości harpuna a musi mnie słuchać!	Niechbyś nie była, to bym się nożem pchnął!	Papciu, mój papciu, proszę sprowadzić lustra i konsole, bo doprawdy, mnie aż wstyd, że u nas takie nagie ściany...	Później mi podziękujesz. Zapewne jesteś głodna?	Sielna trawa jak kożuch, niejeden dobrze się zapoci	Spójrz na mnie, chcę popatrzeć w twoje oczy, by sprawdzić, czy bardzo go kochasz.	Słyszałem, że ciocia odpaliła przyjaciółkę Roberta Sądzę, ciociu, że nie masz czego żałować; to istna ohyda, nie ma za grosz talentu, a przy tym jest po prostu śmieszna.	Ta Lili spod trzeciego ma wcale ładnego kochanka. Taka zdzira, jak jej się wszystko udaje.	Tak sami są swymi katami!	Tak, ja wiem... ty zaraz uciekasz. To najwygodniej.	Tak, moja kochana.	Tak.	To twój tatuś przysyła ci książki w prezencie na urodziny? On chyba jest tak niedobry, jak mój tatuś! Nie otwieraj tego pudełka, Saro!	To waćpan zakochał się w kniaziównie?	Uspokójcie się, barbarzyńcy To przecie nie sfinks, tylko lew, i nic wam nie zrobi, gdyż zajęty jest jedzeniem.	Wszak rzekłeś przed chwilą, że nic nie gadają o niej w okolicy?	Wżdy raczcie wyjrzeć, dostojny panie, i król miłościwy niech okiem rzuci, jako przekupka pod Długoszowym domem siedzi wśród potłuczonych przez się garnków, aż ją ludzie otoczyli i dziwują się.	Złamałaś mi życie	A co, jest ptaszek?	A coś ty odpowiedziała?	A ja wam zwiastuję pokój i skruszenie więzów i braterstwo wszystkich	A może to panią męczy?	A to w spencerku chodzić nie może?... to darł bedziesz takie ubranie poczciwe, co kosztuje całe dwadzieścia pięć rubli.	Chciałem prosić o parę drobnych ulg dla uwięzionych.	Co mówił?	Czemu płaczesz, Serafinie?	Czémże ja wam szkodzę?	Cóż, do stu diabłów, dla twojej przyjemności mam lecieć samolotem?	Daje pan dobre oświetlenie swej tezie; nie przeczę, ale...	Dawajcie jej mleko i rosół co trzy kwadranse	Do teatru, zapomniał pan czego.	Dziękuję panu. Do widzenia.	Dziękuję, ale... mam jeszcze gdzieś wstąpić.	G. 1. (do Ewy)	Hm, może z kancelarii pana de Saint-Florentin.	I co ten trzeci ma zrobić?	I cóż z tego? Wuj Szczerkowski oddał w dzierżawę, ale to przynosi grosze. Sam Pan wie: zabudowań nie ma, wszystko zryte okopami i pociskami. Dzierżawca, niejaki Olszewicz, postawił sobie prowizoryczne budynki z desek i sam klepie biedę.	Jakto przez pana?	Jaką nosisz odznakę?	Jutro, dziadku! Dzisiaj nie mogę.	Którą najbardziej kochasz?	Mam cię! To więc ty jesteś!	Może pani ma rację, bo i jedni i drudzy bywają nudni.	My bardzo przepraszamy, panie doktorze	Mówię panu, iż wypadek uczynił mię panem tajemnicy...	Nie ma miejsca dla nas. Jaskinie i pieczary, w których oni żywot, wierzę, iż rajski, prowadzą, szczupłe są niewątpliwie w stosunku do zaludnienia...	Nie możnaby pożyczyć?...	Nie! ja tego nie zrobię!	Nie, nigdy w życiu.	Nieprawda!	O będę miał, zaręczam od tej chwili sobie postanawiam.	O zdrowie moje? o mnie?	O! bardzo dużo różnych rzeczy; muszkieterowie, jak pani wiadomo, są żołnierzami wyborowymi i potrzebują wielu przedmiotów, o których wyobrażenia nie mają tacy gwardziści naprzykład, albo straż pałacowa.	O! nieszczęsna!...	Panna de Saint-Véran, na pewno!	Panowie	Papa tych panów chce przyjmować?...	Skąd, u diabła, bierze pan takie konie? Chyba robią je panu na zamówienie?	To pan mnie potrzebujesz?...	Trotwood Przypuszczam, żeś musiałażeś musiała	W gruncie rzeczy, ja nie wiem, czemu pani nie chciała przyjmować jego żony byłby tu dotąd jak dawniej.	Wybornie Dziękuję panu.	Z jazdy pod naczelnikiem Langiewiczem.	Zabiłem go.
A ja myślę inaczej! Słuchaj. Jeżeli to on pocałował jest cynicznym, niemoralnym rozpustnikiem, a jego postępowanie musi się nazwać jawną nieprzyzwoitością. Confer orationes Regis furiosissimi, jak mnie złapał na czytaniu „Don Juana”.	Dotąd jest to plotka nic więcej, uśmiechając się odpowiedział Ordyński, ale za dalej nie ręczę...	Przerzucił się. Mówi, że woli. No i łatwiej mu będzie... te... Ale to Tomciu winien, nie kto inny...	Z moich pałaców jest przejście skryte aż do pieczary Mithry... idzie ono głębiami góry, wnętrznościami skał, i nie wiem po co kończy się, znać w dawnych wiekach wyrobionym otworem w ścianie, przez który, z za posągu bóstwa, obejrzycie całą uroczystość lepiéj może niż ci, których na nią Cezar zaprosi... Ale tam spójrzenie życiem przypłacić można!	Nie podoba mi się, wyznam panu. Nie przeczę, że jest to dobry marynarz, lecz jest zanadto poufały z załogą, ażeby być dobrym oficerem. Starsi marynarze powinni trzymać się razem, a nie pospolitować się pijaństwem z ciurami okrętowymi.	A co, panie Kmicic?... Mówiłem, że dwóch jest pułkowników w Rzeczypospolitej, dwóch tylko: ja i ty! A tyś się właśnie do kompanijki z Kuklinowskim nie chciał przyznać i kopnąłeś go?... Dobrze, robaczku, miałeś słuszność! Nie dla ciebie kompanijka Kuklinowskiego, bo Kuklinowski lepszy. Ejże, sławny pułkowniczek pan Kmicic, a Kuklinowski ma go w ręku i Kuklinowski mu boczków przypiecze...	Cieszę się, żeś przemówił. Ale nie idzie mi o żaden honor. Ja nie pisuję dramatów krwią ludzką. Jest to tylko „zabawienie” wroga wszystko powróci do dawnego spania, liżąc rany, przeklinając cały ruch i płaszcząc się przed wrogiem. A teraz jeszcze żyje wola i nienawiść. Już nie ma wiary w zwycięstwo, ale jeszcze żyje żądza zemsty. Jeszcze nie pogodziła się podła dusza tłumu ze starym batem, jeszcze hardym jest zbuntowany, zbity i okuty niewolnik. Ale co będzie jutro?	A co by ja tu był u was robił, gdybym ojca ratować nie chciał! A po co mnie było wybierać się tu, aż pod Sambor? Ja Kozak wolny, nieposłuszny, nigdym ja panom nie sługiwał, a tak przecie wziąłem służbę u pana Samuela Koniecpolskiego, dlatego że to Koniecpolski, bom sobie tak dumał, że on mi ojca wykupi z rąk pogańskich, bo go także zna i wie o nim; od swego krewniaka wie i od innych panów rotmistrzów wie. Ale to już nie taki pan, jak Stanisław, i nie taki żołnierz, choć z jednego rodu i z jednej krwi. Ot, jak to powiadają: z jednego drzewa krzyż i łopata! Czekałem na niego i doczekać się go nie mogłem: byłbym przecie czekał jeszcze dłużej	Albo jezioro powstrzyma potok lawy i wówczas część wyspy ocaleje przed całkowitym zniszczeniem, albo lawa zaleje Lasy Dalekiego Zachodu i wtedy na powierzchni ziemi nie pozostanie ani jedno drzewo, ani jedna roślina. Wówczas naszą jedyną perspektywą na tych nagich skałach będzie śmierć, a nie będziemy na nią czekać zbyt długo, bo wyspa wyleci w powietrze.	Albo nie! nie! pojadę sam z niemi lepiej.	Ależ dom jest w tym samym stylu co Trianon a Maria Antonina założyła tam przecie ogród angielski?	Ani ja ciebie... I dlatego nie powiem ci: rób, co chcesz... Zrobisz zawsze tylko to, co powinna zrobić kobieta twego dostojeństwa.	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	Byłam bardzo szczęśliwa a ponieważ myślę, że do tego jest tylko jedna droga, więc chciałabym, żeby moi blizcy nią poszli.	Co robić zatem? Czy nie ma już ratunku?	Dobrze jest mieć taki samochód	Dobrze wysiadaj pan i... powieś się! Bo po takim skandalu nie masz po co wracać do Warszawy.	Doskonale!... A czy wierzy pan w dalszym ciągu, że dusza nasza, czyli rozwinięte czucie, jest	I nie napada was to już?	Jaśnie pan będzie łaskaw darować, ale to mnie się jakoś, sam nie wiem, przydarzyło pierwszy raz...	Jest kurier?	Jesteś za sprytny Moryc, możesz się nie dochować.	Kiedy ojciec mój leżał na łożu śmierci, przywołał Eryka i podziękował mu za to, że zawsze był dlań dobry, chociaż z braku sił przez kilka lat ostatnich na nic się przydać nie mógł w gospodarstwie. „Nie myślcie o tym, ojcze Rad bym, byście jak najdłużej pozostał pośród nas!” Tak powiedział i takie miał przekonanie!	Lepiej, bym go zbił całego na kwaśne jabłko ja, który go kocham, niżby skutkiem nieuctwa spotkać go miało nieszczęście w kniei. Właśnie teraz uczę go zaklęć, które go ochronią przed napaścią ptaków, ludu węży oraz wszystkich czworonogów, oczywiście z wyjątkiem jego własnego ludu. Gdy sobie je przyswoi, będzie w stanie przywołać na pomoc w potrzebie całą dżunglę. Czyż dla pozyskania takich korzyści nie warto poddać się lekkiej karze?	Ma pan rację Za dużo sobie taki redaktor jeden z drugim pozwala. Tylko ludzi buntują. Zaprzeszłego roku, gdy byłem dopiero frajtrem, to miałem pod sobą też jednego redaktora, który nie nazywał mnie inaczej, tylko zakałą armii, ale kiedym go uczył gelenksübungów, aż się pocił, to zawsze mawiał do mnie: „Proszę szanować we mnie człowieka”. No, pokazałem ja mu, jak się tego człowieka szanuje w kałużach i błocie. Po komendzie: „Padnij!”	Mamy nie ma, synku. To ci się śniło tylko.	Nasze życie. Oni nie śmią mnie więzić.	Naturalnie. Gdyby mu się nie było zachciało żenić z nią...	Nawet szaleństwo powinno miéć pewną logikę Ja jéj nie widzę w tém, gdy kto za winy swoje karać chce drugich.	Nie ma ojca! Ja nie chcę wracać!	Nie sądzę.	Nie wzywali... a juści, nie wzywali, ale myśleliśwa, że samo przejdzie, a potem tośwa widzieli, że już i wielmożny dochtór nie poradzi	Nie śmiałbym siąść na grzbiecie takiej poczwary!	Nie, panie policjancie, my takich znajomości nie mamy.	Niech mi pani powie, kto pani lepszy: on czy ja?	No to już wielkie poświęcenie, ponieważ adiutant nasolony byłby stanowczo strawniejszy. Jak też ma na imię, panie rechnungsfeldfebel, ten nasz adiutant batalionowy? Ziegler? Chuderlawa bestia. Z niego nie dałoby się zrobić porcji nawet na jedną kompanię.	O, przez litość, nie żartuj tak pani.	Oj, gdyby ojciec Szymon żył, toby poświadczył za mną. Zresztą, jak nie wierzycie, to zapytajcie samego mistrza.	Po to my tu i przyjechali, żeby od boku księcia wojewody nie odstępować	Pocałuj mnie, mój książę No... czego się boisz? Czyż nie jestem twoim kochającym ojcem?	Pomoże, niewątpliwie pomoże, wyobrażasz sobie więcej, niż jest. Jak na imię tej dziewczynie?	Tak! Ja pani tego lepiej nie objaśnię; nie umiem, nie potrafię. Wiem tylko, że dla mnie skończyła się już ta walka podła i bez chwały, którą wiodłem. Z głodu przymieram, upadam ze znużenia, szczuty jestem jak zwierz w kniei, niepewny dnia ani godziny, a przecież serce w piersi mojej z radości się śmieje! Parłem się niegdyś w górę i kopano mnie, zeszedłem teraz w dół i podnoszę się! Byłem między ludźmi „cywilizowanymi” i nie rozumieli mnie, anim ja ich nie rozumiał, dzisiaj z „dziczą” przestaję i czuję każde drgnienie ich serc, ku światłu się rwących, przez pożar i gruz, ale ku światłu, i wiem, że oni głosu mego słuchają! I wie pani, że teraz dopiero rodzi się w duszy mojej wielka, wielka pieśń! Jeśli przeżyję te dni, co oto nadchodzą, zahuczę nią ponad zniszczeniem jak wicher, zagrzmię takim hymnem tryumfu ponad skowytem ludzkiej nędzy, że serca człowiecze będą pękać z nadmiaru życia, z obłędu rozkoszy!	Tegoście waszmościowie nie powinni mówić, bo miłosierdzie boskie większe od ludzkiej złości, a Jego ręka wszechmocna może nas z toni wyrwać właśnie wtedy, kiedy się najmniej będziem spodziewali.	Wasza wielebność zechce pomówić z jego książęcą miłością; od północy nic w ustach nie miał; serce milknie, duszność go dławi, głosu prawie dobyć nie może... niechby choć małmazjimałmazja	Właśnie, że go nie znoszę.	A jak panowie tłumaczą sobie śmierć tego łotra?	A jakże i owszem, pani	A teraz, mój chłopcze, zaprowadź mnie do kapitana.	A to kleszcze dopiero! No, dawaj bransoletę SamsonowiSamson	A żebyście wiedzieli, że wadzi, nawet bardzo; dzień w dzień jakowaś szkoda albo kłopot z jego przyczyny. Cud boski, jak wszystkie krowy przyżenieprzyżenąć (daw.) dziupla w pniu drzewa z gniazdem pszczół., patrzę, ten niedojda siedzi na górce pod brzozami, wiecie, tam wedle Maciejowego jęczmienia. Dłubie kozikiem biały klocek, aż drzewo zgrzypi. Podszedłem do niego tuż, zaglądam, krówka jak żywa. Ślepie, rogi, uszy, ogon krzynę w bok odrzucony, że się to niby przed muchami ogania. Powiadam wam, ażem zgłupiał. Ale za to Krasa i Gwiazdula hań, hań, aże nad rzeką, a Wiśniochę diabli wzięli. Pół dnia zbiegałem po lesie, zanimem ją odszukał.	Ale może uda się nam dostać wóz?	Był pan przy agonii, prawda?	Co pani się stało?	Cóż to za znajomość?	Daleko jeszcze do końca?	Dlaczego?	Do licha!	Do szpitala pójdzie	Hm, mogłaby mi choć powiedzieć dziękuję!	I nieprzyjaciele rodu ludzkiego.	Idź do diabła!	Ile wynoszą?	Iloma to dziewczynkami ty byłaś, ciotko Jakubino?	Ja się ciepło ubiorę.	Jak to, z nikim innym?	Juścić z domu.	Kobiety zawsze to lubią! Żebyś pan był widział naprzykład, co taka Osnowska wyrabiała, żeby naszego Zawiłowskiego ożenić z panną Castelli! A i Marynia jej pomagała	Mogłamżemogłamże łagodnie odrzekła córka	Może woli czekać na bogatego, młodego fabrykanta.	Musiałbym pana w każdym razie przeprosić Moja Marynia dziś po raz pierwszy wychodzi i idziemy do Bigielów na obiad. W tej chwili musi być już ubrana, ale mam jeszcze ze dwadzieścia minut czasu.	Mój mąż przyjeżdża w maju; na niego to zdam; ale tak myślę, że jak Basia zechce, tak będzie.	Na miłość Boską, majorze, zabierz mnie pan z sobą! Z ochotą poniosę karabin, jeśli pan mnie poprowadzi na spotkanie tego... potępieńca!	Niech pan powie, co pan chce z nami zrobić?	Niechże mecenas siada, proszę! Naniu, dajno krzesełko panu!	Nikogo?	No to chodźmy! Szybko!	Numer telefonu?	Oczywiście. Mów dalej.	Od trzech tygodni umiem je na pamięć, od trzech tygodni.	Oh! To będzie drobnostka! Trochę zboczymy z drogi, nic więcej! Pojedziemy na fregacie „Abraham Lincoln”.	Oj, Hanuś, Hanuś!	Osioł	Proszę go stąd obserwować.	Przywódca, Duch, Naród, Ojciec, Syn, Błądzenie	Rozłam w PZLA!	Słowo honoru! Szczęście tego łajdaka, by byłbym go ubił na miejscu.	Tak	Tak Trzeba zamknąć czaszkę.	Tak sądzę, ciotko.	Toteż i ogarnął, i dał mi sposobność wprawy, bom spotkała pana Głębockiego.	Tyle ziemi możesz dostać, ile tylko zechcesz Przypominasz mi kogoś, kto też lubił ziemię i żyjące roślinki. Jak zobaczysz kawałek ziemi, który byś mieć pragnęła, weź go sobie, dziecko, i... życie wlej w niego!	Tylko do pewnego stopnia, moja droga jeszcze dziś napiszę do Stefy, by podziękować jej za łaskawe wtrącanie się do moich spraw.	Tylko schowaj dobrze.	Wolnego, mój drogi Czy to naprawdę aż tak wielkie zło? Nawet gdyby istotnie tak było, jak powiadasz... czy to znowu tak wielkie nieszczęście?	Z daleka to tak idziesz, panie wojskowy?	Zamilknij, ty głupia!	Zgnieciona! Zgnieciona dzięki malutkiej maszynce, którą ja bohatersko z narażeniem własnego życia uniosłem z domu tego Jacka przeklętego.	Zrobię, jak pan uzna za właściwe, panie Smith	Zwierzęta oporządzone, panie Smith	Ćwierć dolara wystarczy aż nadto i zostanie jeszcze kilka centów na poczęstowanie ciebie. Czy lubisz cytrynki?
Co, ja nie utrzymam się na nogach? Załóżmy się, że wyjdę sam na dzwonnicę, i to bez żadnej pomocy i nawet się nie zachwieję!	Jak się panu podoba. Co się tyczy mieszkania, nie będę mógł ofiarować panu nic lepszego nad mały, skromny pokoiczek, który jednak posiada główny warunek, wymagany przez pana, znajduje się bowiem tuż nad mieszkaniem pana de Bergerac. Będziesz pan mógł od siebie słyszeć go wygłaszającego swe wiersze, gdyż lubi to czynić, organ zaś głosu ma potężny. Czy się to panu podoba?	W wielkiej tajemnicy, panie kapitanie komunikuję panu tajny telegram waszej dywizji. Dowódca waszej brygady oszalał. Został wywieziony do Wiednia, gdy rozesłał z brygady kilka tuzinów podobnych depesz na wszystkie strony. W Budapeszcie na pewno otrzyma pan nową depeszę. Oczywiście, że wszystkie jego depesze trzeba unieważnić, ale co do tego nie otrzymaliśmy jaszcze żadnej wskazówki. Mam, jak już powiedziałem, jedynie rozkaz z dywizji, żeby na telegramy nieszyfrowane nie zwracać uwagi. Muszę je doręczać, ponieważ pod tym względem nie otrzymałem od swoich władz odpowiednich rozkazów. Za pośrednictwem swoich władz informowałem się w dowództwie korpusu i za to oddany zostałem pod śledztwo... Jestem oficerem czynnej służby w korpusie inżynierii pracowałem przy budowie naszej strategicznej kolei w Galicji.	Tak jest. To była... tak, to była jedyna kobieta, którą w życiu kochałem i to jest matka Iwonka. Jeżeli już nie ze względu na siebie, to ze względu na dziecko muszę za wszelką cenę uniknąć tego, co by pamięć jej sponiewierało... do reszty i dało wszystkim wiedzieć... Spodziewam się, że po usunięciu Borzyckiego proces się nie odbędzie wobec braku winowajcy.	W biurze nie zdążyliśmy się dziś nagadać. Jakże tam w Zakopanem?	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie wierzyć nigdy nikomu nie trzeba. Mówił mi to jeden bardzo rozumny człowiek, że z przyjaciółmi zawsze obchodzić się należy tak jakby jutro naszemi wrogami być mieli.	Ja tam takiej pracy nie chcę. Ja nic nie mówię: może pan chce dla mnie bardzo dobrze, ale ja, proszę pana, nie mogę tu być i już. Może pan chce nas na własność, może panu własne dzieci umarły. Bo to była jedna dziewucha u nas, to ją jakaś pani wzięła do siebie, i teraz ciągle jeździ z tą panią jak jaka pani. Niech sobie pan zatrzyma Mańkę, a jak panu potrzebny chłopak, to ja panu stu nastręczę, ale ja tu być nie mogę. Jest tam u stróża jeden zdechlak, jak raz na pańskie dziecko, bo to i nad książką ciągle siedzi, mało mu matka uszów za to nie poobrywa, i takie to jakoś całkiem głupie, rychtygrychtyg (gw., z niem. richtig) spryciarz., proszę pana, tak!... Z panem mogę mówić po ludzku, bo się domyślam, że pan albo jest dobry jaki człowiek, albo panu klepki brak w głowie.	Ot tak! chrześcijańską duszę zaprzedawać nie godzi się...	Tak się stanie, na Herkulesa! Jutro moglibyśmy jej nie znaleźć wypadkiem w domu, gdybyśmy zaś rzucili między nich popłoch, uprowadziliby ją niechybnie.	No, no, nie trzeba się skarżyć. Jestem jeszcze zdrów i silny. Niejeden, co ma jak ja czterdzieści dwa lata, ruszać już nie może nogami.	Myślę sobie! Każdy by się spietrał. Cóż za przyjemność ni stąd, ni zowąd umierać, jakby nigdy nic, na dyfteryt...	A! natura! natura! Natura, kochany poeto, jest to ogólnik, którego znaczenie bliżéjby okréślić należało. Potrzeba do tak zwanéj natury powracać, odżywiać się nią	Taki skrzat! A ma to ona już lata? Widzi mi się, że jeszcze łoni krowy pasała!...	Łohoyski: Wiesz, Zieziu, że trochę jednak przesadzasz w dowcipach na rachunek twego obłędu. To jest bzdura. Artyści mają wartość sami przez się	I oto ten sam pan Micawber nie zajmuje dotąd odpowiedniego sobie i talentom swym stanowiska. Czyja wina? Czyja, pytam, wina? Naturalnie, że społeczeństwa. Smutno to przyznać, ale tak jest, nie inaczej. Musimy powołać społeczeństwo do wymiaru sprawiedliwości. Cóż mamy przedsięwziąć? Sądzę... sądzę, kochany panie Copperfield, że jedno pozostaje memu mężowi: rzucić społeczeństwu rękawicę i zawołać: „Kto ją podejmie? Oto jestem!”.	Masz rację!... to jest tak, niewątpliwie. Tak i ja myślałem. Człowiek tak samo przywiązuje się, musi się przywiązać do prostego kilimka jak do gobelinu, do zydla jak do otomany, do światłodruku wystrzyżonego z czasopisma jak do cennego obrazu.	U nas to we zwyczaju na Litwie a gdy się człek z dzieciństwa wprawia, to i do biegłości dojdzie.	Ale nie, ja chciałbym być grzeczny, oni są tacy mili dla mnie; zresztą doprawdy to nic tak ważnego.	Tak, na pewno mi podał kilka szczegółów, ale to było przeszło siedem czy osiem lat temu; już nic nie pamiętam.	Miłe słoneczko, boska córeczko! Gdzież się tak długo błąkało? Czemuś ty nas porzuciło? kto cię zatrzymał w gościnie?	O! Sancho ma jeszcze w sobie nieco za wiele ognia młodzieńczego ale z czasem nabędzie doświadczenia i stanie się odpowiedniejszym do rządów, które mu przeznaczyłem, niż był dotąd.	Ale gdzie to jest? Ja nie wiem...	Ją zabił nie Paolo Zabiła ją krzywda, która zatruła serce Paola; ona i Paolo, i ta inna biedna dziewczyna, której ciało znaleziono w porcie, to wszystko ofiary jednej i tej samej zbrodni. A tą zbrodnią oddychamy my wszyscy, my wszyscy popełniamy ją nieustannie. My zabiliśmy Paola, Amelię i Jolantę.	Mówię ciągle o tej samej sprawie... O przedmieściach wielkich stolic, o ludziach w walcowniach i tkalniach. Zniweczenie i wytępienie jednych na korzyść innych, byleby stało się zadość widzeniu, jak „jedni drugie będą zabijali”... A nad tym wszystkim, co było i jest, hymn: Te Deum laudamusTe Deum laudamus (łac.)	Nie wiem co w obyczaju lecz kiedy was to szczęście spotkało, że wam dano przyrodnię cesarską	Tak jest ale bronić się od napaści godzi.	Tak, zgadzam się z panią, ale jednak prawdziwe.	Gdzieś go podział?	Nic wam nie będę przysięgał, a listu ja nieciekawy.	Nie jestem z daleka.	Nie ma jej w jadalnym pokoju.	Panno Cecylio... niechże pani coś powie!... Przecież pani ma prawo nie zwolnić Madzi z danego słowa...	Jeśli ma tyle talentu, co urody, nie poniesie pan zbytniego ryzyka uznawany za wybitnego mówcę generał napoleoński Maximilien Sebastien Foy (1775–1825), jeden z przywódców opozycji w okresie Restauracji., rozmawiający z redaktorem „Constitutionnela” i dyrektorem „Minerwy”.	Ale my jesteśmy w swoim towarzystwie i nie mamy zamiaru zawierać w tej chwili znajomości	Chrzczą ci oni ich mieczem i krwią, nie wodą zbawienia. Czytaj jeno tę kartę, a wrazwraz syn starosty. piekielnym przeciw wierze i miłości chrześcijańskiej służysz.	Co nie?	Dlaczego? Przyjdź zaraz, czekam, a nie zwlekaj, bo wieczorem mam posiedzenie.	Pamiętam, wcale przyzwoity człowiek i podobno nie bez talentu... Żona jego ładna, mała blondynka... Cóż więc?	Posłusznie melduję, panie generale, że nie byłem.	Tak jest! Czy odgadujesz, co to znaczy?	Bo, widzi mamusia, ja jeszcze w Reichenhallu, pamięta mama? w Thumsee, słyszałam, że pan Stach kocha pannę Marynię, i teraz wiem, że on musi być nieszczęśliwy, chociaż nigdy o tem nie mówi.	A to, matko, dajcie mi pieniędzy, bo na zapowiedzie muszę zanieść. Ksiądz pedział, bych przed nieszporami przyjść na pacierze.	Co mnie wreszcie osadziło to milczenie, zupełne, śmiertelne milczenie niewyraźnej postaci z oddali, która jak gdyby osłabła, przewieszona przez poręcz w dziwacznym bezruchu.	Skoro wychodzi, to widać, że zdrowa.	To było przed Balbec?	Która téż to godzina, panie mój kochany?	Któż to? A... Łęcki...	Musielibyście to uczynić.	Prawda, to Hertenstein!...	To szczególne!	W takiej to ryzie, hetmanie, utrzymujesz swoich pułkowników?	Gdyż strzegą nas wszystkie krzaki, gdyż gałęzie na krzewach trzeszczą, gdyż suchy chrust na ziemi chrzęści i ostrzega nas, gdyż zwiędłe listowie zeszłoroczne leży na ziemi i szeleści, aby dać nam znak... gdyż jest kraskakraska	Przede wszystkim czy wierzysz, że twoja cukrownia będzie istotą żyjącą, ultraorganizmem?...	Wierz mi, że bym wolała.	Ach, ten więzień jest zupełnie inny, jego szaleństwo jest mniej przygnębiające niż zdrowy rozum jego sąsiada.	Tak chcę i tak być musi Jeżeli brama stawi nam opór, podpalimy dom!	Panie Weinberg, pan jesteś... no już pan wiesz i my wiemy, co pan jesteś, ha, ha, ha.	A może jednak wezwać doktora Pompera?	Aby cię kochały	Co mamy jutro?	Da Bóg, poszukam i znajdę!	Jak zobaczyłem grzyb, krzyknąłem: „oooo i pokazałem palcem. A ty dopiero doleciałaś.	Już po niego posłałem.	Mało co profesor! I mało co z Krakowa!	Na szczęście tak.	Niech mi pani daruje ten list.	Niewola znoszona biernie jest trucizną i wytwarza sofistówsofista	Pan masz rozkaz z podpisem kardynała?	A od czasu do czasu doskonałości tej damy. Czy daleko mieszka od probostwa? A mąż, czy młody?...	A ty, Olimpio!	Ach, niestety! Ruszamy na pogrzeb!	Antoś, do kancelarii, do pana kierownika.	Bo jo wiem?	Chociażby na koniec świata.	Chwała Bogu!	Cicho!	Dla panny Małgorzaty March list i rękawiczka	Et	Fok!	I w tym celu potrzebujecie państwo pięknej kobiety?	Ja?	Każdy gotów.	Kogóż oni zdradzać mają?	Lepiej byś zrobił, gdybyś pożyczył temu chłopakowi spodnie i bluzę, jeśli masz drugą parę.	Macuna?!	Moi ludzie gotowi	Musiała powędrować w przeszłość, jeżeli w ogóle dokądkolwiek poszła	My są strzelcy z pierwszego legionu generała Kniaziewicza. Dwie nas kompanie drugiego batalionu pod szefem Forestier.	Mówił sam? A widzi pani!	Na uciechę, na uciechę!	Nazwę tę mąż mój wybrał jako odpowiednią.	No i...	No, i Hiszpanów niemało!	O... tam... takie długie, czarne...	Pewnie rowerem?	Poszedł!...	W grocie	Za godzinę... w katedrze!	Zaraz pani będę służył!	Świadkujecie?
Tak, panie margrabio Ale, jeżeli pan nie chce widzieć ładnych kobiet, co pan z sobą pocznie na operze?... Angielska rodzina wracająca do Londynu ustąpiła mi resztę swego abonamentu, będzie pan miał dobrą lożę... och! Wspaniałą lożę na pierwszym piętrze.	Doprawdy?... Co za szkoda!... Bo ten pokoik (z meblami) będzie wolny tylko do sierpnia...	Ha! to nie ma innej rady, jeno trza będzie w boru poszukać.	Pomóż nam, panie Teofilu. Pójdziemy panu też na rękę, gdy będzie trzeba zezwolenia na pogrzybek jaki...	I czy to dobrze, czy to dobrze namawiać tego samotnego człowieka do wydatków tak wielkich? On jest wprawdzie zamożny, ale nie milioner, nawet nie krociowy pan. Co zarobi, to rozda. Jeszcze tak być może, że na stare lata nie będzie miał gdzie głowy położyć.	Dom to nie jest wasz i niéma tu ani jednéj rzeczy któraby do niéj należała; jestto pałac króla pana mego, a ja bez jego rozkazu nie wyjdę	Tak, tak, moi drodzy, czwarta przeprowadzka w ciągu tego roku. Jak to wszystko człowiek wytrzymuje, nie wiem.	Zacnie to było ze strony waćpana tak myśleć	Bo pijąc z nimi, dla Rzeczypospolitej ich kaptuję i do wierności namawiam. Jeśli król nie da mnie za to starostwa, to wierzaj waćpan, nie ma justycjijustycja (z łac.) nagroda, zadośćuczynienie. dla zasług i lepiej pono kury sadzać niż głowę pro publico bonopro publico bono (łac.)	Jużto jeżeli mam prawdę powiedzieć, odezwała się po jego wyjściu sama pani: nie zaszkodziłoby, ażebyś jegomość trochę służbę odświeżył. Wszystko to stare graty i niewiele warte, a za ręce się trzymają, aby was okradać. Człowiek ten wygląda na bardzo uczciwego, a wojskowy, to do porządku nawykły. Moja rada, żeby go choć na próbę przyjąć.	Na Herkulesa! Dobrze, panie, żeś się dziś do mnie zgłosił, albowiem jutro udaję się do Benewentu, dokąd wezwał mnie szlachetny Watyniusz, abym się tam wobec cezara próbował z niejakim Syfaksem, najsilniejszym Negrem, jakiego wydała kiedykolwiek Afryka. Czy wyobrażasz sobie, panie, jak jego kość pacierzowa chrupnie w moich ramionach, ale prócz tego strzaskam mu pięścią jego czarną szczękę.	Pewnie, że byłby on szczęśliwy, gdyby nie sprawy publiczne, gdyby nie wojny niefortunne, które Rzeczpospolitą gnębią za grzechy i niezgodę naszą. Wszystko to na barkach królewskich i wymówki mu jeszcze za nasze winy na sejmach czynią. A co on winien, że go słuchać nie chcą?... Ciężkie czasy nadeszły na ojczyznę i tak ciężkie, jakich jeszcze nie bywało. Najlichszy nieprzyjaciel już nas lekceważy, nas, którzyśmy z cesarzem tureckim szczęśliwie do niedawna wojowali. Tak to Bóg pychę karze. Chwałaż Mu, że mi już ręka chodzi dobrze w zawiasiech... bo czas, wielki czas, za miłą ojczyznę się upomnieć i w pole ruszyć. Grzech w takich terminach próżnować.	To rzeczywiście bardzo szczęśliwe odkrycie Jeśli to prawda, co powiadają, że każda ostryga znosi rocznie pięćdziesiąt do sześćdziesięciu tysięcy jaj, to będziemy mieli niewyczerpane zapasy.	Panna Celina jest ślicznym, uroczym stworzeniem i, jak wszystkie Polki, kryje niespodziankę w sobie. Z pozoru trzpiot i swawolnica, myślałby kto, bańka mydlana lub wesoły śpiewający ptaszek. No i złapałem się na pozór jak fryc. W polce mówię jej żartem: „Jak można się gniewać na Jasia? Taki ładny, wesoły chłopiec, trzeba go kochać”. Oburzyła się okropnie: „Pan myśli, że go trzeba kochać tylko, że ładny i wesoły? Jego trzeba kochać, choćby był straszydło, bo on dobry, zacny, prawy i wierny! Pan mnie ma za lalkę!”. Zuch dziewczyna! I ją za to samo ubóstwiać trzeba. Żebym miał wolne serce, tobym zazdrościł Janowi takiej kochanki.	Ależ to nie pan d’Artagnan!	Bez wątpienia. Jest on w twoim zajeździe przyczyną awantury z ludźmi przyzwoitymi. Wracaj do siebie, przygotuj rachunek i uprzedź mojego służącego.	Bynajmniej Przecież to niewielki strumień, możemy go przebyć wpław.	Byłbym bardzo niepocieszony, gdyby to oni go zabili.	Bóg nam zesłał tego żołnierzyka! Salomon lepiej by nie poradził! Całkiem votum za tym zdaniem daję i nie ma inaczej być! Będą króla między dragonami łapać, a król im pod nosem przejedzie. Dla Boga, nie może być nic lepszego!	Co do mnie słuchałem cierpliwie, aż wreszcie zdecydowałem się sam zobaczyć. Bez osobistego przekonania się nie chciałem...	Co przez to rozumiesz, wujku Wilhelmie?	Dlaczego nie trzeba?	Dlaczego nie? Można. Jeżeli pan każe, skoczę tu do Pawlaka, on migiem zaprzęgnie.	I tyś przyszedł na nasze podwórko... juści... galantyś, widzę... Bóg ci zapłać... zaraz cię Mateusz do ostrego kantu wyrychtuje... na przyciesie zdatnyś... sucho miał będziesz, nie bój się...	Jestem stary, niedługo umrę, nie mogąc nic zostawić Heidi, a krewnych nie mam, prócz jednej osoby, która by ją zresztą tylko wykorzystywała. Odda mi pan hojnie wszystko, co mogłem zrobić dla jego córki, jeśli przyrzeknie, że Heidi nie pójdzie do obcych pracować na codzienny chleb.	Kradną pieniądze z kieszeni Żydów i tymi pieniędzmi kupują sobie łaski Niemców! Władzy im się zachciało? Ustanowili „radę”, ustanowili „policję”. Otworzyli własne więzienia i własne urzędy podatkowe. Niemcy nawet nie muszą przykładać ręki do tej śruby, sama się obraca i dociska do żywego mięsa.	Mamy z nim umowę, która zobowiązuje go do współpracownictwa w dzienniczku Stefana; wyciśniemy zeń artykuły tym łatwiej, że jest bez grosza. Skoro kanclerzowi jaki artykulik wyda się zbyt dowcipny i skoro mu się dowiedzie, że Lucjan jest autorem, uzna go za człowieka niegodnego łaski królewskiej. Aby zamącić do reszty w głowie wielkiemu człowiekowi z prowincji, przygotowaliśmy upadek Koralii; ujrzy swą kochankę wygwizdaną i bez ról. Z chwilą gdy raz dekret zawieszą na czas nieograniczony, wyśmieją naszą ofiarę za jej arystokratyczne pretensje; roztrąbimy matkę akuszerkę i ojca aptekarza. Lucjan ma energię jedynie na pozór, ulegnie, wyprawimy go tam, skąd przyszedł. Natan sprzedał mi przez Florynę szóstą część tygodnika, którą posiadał Matifat, udało mi się odkupić udział fabrykanta papieru, jestem sam z Dauriatem; możemy się porozumieć, pan i ja, aby oddać dziennik na usługi dworu. Popierałem Natana i Florynę jedynie pod warunkiem zwrotu mojej szóstej części, sprzedali mi ją, muszę im iść na rękę, ale przedtem chciałem zbadać widoki Lucjana...	Mości panie pacierz mów, zamiast nas o prawo pytać... A jeśli masz co powiedzieć na swoją obronę, to mów prędko, bo żywej jednej duszy nie znajdziesz, która by się za tobą ujęła. Raz cię już, słyszałem, ta panna tu obecna wyprosiła z rąk pana Wołodyjowskiego, ale po tym, coś teraz uczynił, pewnie i ona nie ujmie się za tobą.	Napiszę więc poprostu: „Milordzie, czy przypominasz sobie łąkę, gdzie ci życie darowano?”	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Nigdy, nigdy, jak długo będziemy w stanie śledzić trop. Gdy będziesz już człowiekiem, przychodź czasem do stóp pierwszego wzgórza, a pogawędzimy. My także będziemy zachodzili na uprawne pola, by pobaraszkować z tobą w nocy.	O, co to, to tak	Owa, wielka sztuka. Żebym to ja był dziewczyną, tobym jeszcze więcej zarobił!	Przeciwnie, w kuchni na dole wszystko to się znajduje. Lecz skoro panu ten szaleniec zawadza...	To jest taka prawda, jakby kto mówił o bankructwie Szai.	To już takie Paczesiowe nasienie, a Dominikowa nie insza była, nie.	To racja! Musiałem znać jej rysy twarzy. Ale w ten sam sposób znam przecież rysy i nazwisko Liljan Russell, artystki dramatycznej. Gdybym np. rozpoznał jej zwłoki, czy świadczyłoby to o znajomości osobistej?	Widzi mi się, moi ludzie, że dziedzic coś kręci, kiej nawet żonie nie powiedział nic o tym, że grunta sprzedaje. A to przecie jej wiano i jak najstarsi ludzie mogą zapamiętać, nie jego, ale onej ojcowie tu siedzieli...	Wiedza współczesna twierdzi, że materia, to jest atomy, składają się z ogromnej masy jednostek energii, atom to właściwie skupisko elektronów, czyli najmniejszych elektrycznych cząstek...	Więc ci później dopłacili tylko siedem centów?	Żartujecie ze mnie!...	A cóż chcesz, bydlę, ażeby ci powiedziano? zapytał Don Kichot.	A mnie?	A prawda! Kto tu tak chrapie obok? Umarłego by rozbudził.	A tam, na górze, popijemy i pośmiejemy się jeszcze raz, mój dobry Rafaelu. A, ba mam nadzieję, że będziemy górą i że przespacerujemy się po tych wszystkich głowach.	A widzieliście się z dziedzicem?	A... mamy. Długi!	Ach, ach, dzień dobry, mamo Vauquer	Ale czy godzi się nie brać ich pod uwagę?...	Ale ma szczęście	Ale skąd wozów?	Ano właściwie muszę.	Bog jest wielkim	Chamis albo nie złapał pociągu w El-Wasta albo też po nocnej podróży zaspał i przyjadą dopiero jutro.	Chciałam właśnie spytać, czy pan nie miał	Co pan mówi?	Czy masz na myśli...	Czy mogę powiedzieć, co o tym myślę?	Dlaczego? Czyżby Czarnemu Korsarzowi śpieszyło się z powrotem na morze? Dopiero co wrócił z jednej wyprawy i już pragnie kolejnej? Nie wiesz, że na morzu może cię spotkać śmierć?	Dobrze. Jak się wy macie.	Dom, Rodzina powiedziała pani March stanowczym tonem.	Dopókiśmy żywi Charakterem życia wszelkiego jest nieustanne rodzenie sprzeczności, jednanie ich i tworzenie nowych.	Fatalne przypomnienie!	I nie nerwowych.	Ja się nie łudzę...	Jak lew... ale z „duszami” i „umarlakami”. O! Wynik walki z nimi byłby zupełnie inny!	Jezu Chryste! bądź mu miłościwy Panie Boże Panie Boże! bądź mu miłościwy!	Jutro po radzie wojennej.	Moreau? Ależ jest posłem z departamentu Oise.	Myślałem już o tym. Dziecko będę adoptowałbędę adoptował dziś konstrukcja „napotkać na (coś)” uważana jest za błędną. Poprawnie: napotkać (coś) lub natrafić (na coś). .	Mój drogi ot i skazałeś mnie sądem doraźnym, nie wysłuchawszy. Czyś ty się zastanawiał nad tem, co znaczy wyrażenie: „mąż sprawiedliwy?”	Młynarz... wróci?	Na samym sobie Mój Perfect Carburator tym właśnie, że dokładnie spala materię, wyrabia produkt uboczny: czysty, wolny Absolut, bóstwo w stanie chemicznie czystym. Można by rzec, że z jednej strony wydziela mechaniczną energię, z drugiej istotę bóstwa. Zupełnie tak samo, jak gdy rozkładasz wodę na wodór i tlen, tylko że w mierze ogromnie większej.	Nawet aparat fotograficzny!	Nic nie szkodzi. Oni chyba nigdy nie rachują na ludzką miłość.	Nie mam prawa nabywać tajemnic	Nie mogliśmy wcześniej przyjechać, bo Józia była.	Nie rozumiem	Nie wróci	Nie.	No?	Numerek pięć i pół	O kogo?... co ty mówisz?...	O! znów zaczyna się rozprawa	Ogród	Pani! Serce ciągnie ku domowi pani, ale rozum odradza.	Pojechać łatwo, ale wrócić byłoby potem trudniej.	Powiedział przed chwilą pryncypałowi, że on jest księciem	Prawdę! W głównym urzędzie powiedzieli mi, że Antka mogą przed sprawą puścić na wolę, jeśli kto poręczy za nim, co nie ucieknie, albo da w zastaw sądowi pięćset rubli.	Przenosiliśmy się z obszerniejszych wałów w coraz ciaśniejsze.	Religia, Wojna, Zaświaty mówił	Sługa rycerz, zwłaszcza niemajętny względnie bez pełni praw stanowych., a ja dałam ci mu zbroiczkę godną i posłałam go Zbyszkowi, aby mu służył i strzegł go w przygodzieprzygoda	Ty także, margrabino.	U babci Boguckiej.	W lamusielamus (z niem.) szepnęła panna Nowowiejska.	Widzisz, panie Michale, nie można tu nic lekceważyć... waszewasze odpowiedział Zagłoba wysoki urzędnik turecki; pan. granicznym koło ChocimiaChocim (ukr. Chotyn) kto ich wie! Tedy na obcych ludzi, a zwłaszcza dopytujących o drogi, baczne będą mieć oko. Ja ich znam. Zdradzić się łatwo, a potem co?	Wyrzuty sumienia mruknął ponuro.	Zbliż się pan Zbliż się pan i wyjaśnij panu Dandré, że można było jednak dowiedzieć się o tym, o czym on nie wiedział.	Zdrów jest Zawziętość tam jest na „króla” Witolda i na tych, którzy pomagają Żmujdzinom, wielka rada sprawująca władzę w zakonie. o moją głowę, którą gdyby poświęcili, zawrzałoby przeciw nim rycerstwo i we FlandriiFlandria prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren., i w BurgundiiBurgundia	Zginąć!
Zaraz po śmierci królowej, do Malborga. Byłem tedy u kasztelana, ale on powiedział tak: Prawo„Nie dlatego waszemu bratankowi głowę utnę, aby się Lichtensteinowi pochlebić, jeno że taki jest wyrok, a czy Lichtenstein tu jest, czy go nie ma, to wszystko jedno. Choćby też Krzyżak i umarł, nic to nie zmieni, bo prawo jest wedle sprawiedliwości dziś popr.: który. możesz do góry podszewką przewrócić. Król może łaskę okazać, ale nikt inny”.	Tak jest. Ta sama.	Kresowski opowiada, że Osnowski umówił się kiedyś z jakimiś Anglikami, że pojedzie z nimi do Blackenberga na strzelanie delfinów. Tymczasem spóźnił się na kolej, czy też na tramwaj. Mając przed sobą godzinę czasu, wrócił do domu i zastał u siebie Kopowskiego. Wyobraźcie sobie, co musiał zobaczyć, skoro człowiek tak łagodny uniósł się i stracił głowę do tego stopnia, że, bez pamięci na skandal, wygrzmocił Kopowskiego tak, że Kopowski leży.	Domyślałem się, widząc pana tak dobrym, że wiele cierpiéć musiałeś	Tak Lokaj, który tu był, dał mi właśnie znak, że już przybył.	Tak, zerobił jakąś farbę, która zjednała mu renomę w Petersburgu. Pisał kuzyn męża, że nadzwyczajna przyszłość czeka tego młodzieńca, lecz że zanadto jest zamknięty w sobie pan Zedzisław, że nie udziela się towarzystwu...	Tak. Obejrzała głowę, jak pan wie strzałem roztrzaskaną, i dostała ataku histerycznego śmiechu, który się zakończył spazmami.. Przypominam sobie dokładnie, bo ją musiano przemocą usuwać.	Zanim próbowałem uciec i zanim potem dostałem się tutaj między was, byłem pod numerem dwunastym. Tam siedzą ci niby lżejsi. Pewnego razu przyprowadzono tam do nas jakiegoś człowieka z prowincji. Dostał ten zacny człowiek dwa tygodnie, ponieważ nocował u siebie żołnierzy. Najpierw myślano, że to jakieś sprzysiężenie, ale potem się pokazało, że robił to dla pieniędzy. Areszt miał odsiadywać między najlżejszymi, ale ponieważ tam było przepełnienie, więc dostał się do nas. Czego ten człowiek nie przyniósł sobie z domu i czego mu jeszcze nie naprzysyłali! Bo mu pozwolili mieć własny prowiant i dożywiać się. Nawet palić miał prawo. Miał dwie szynki, olbrzymie dwa bochenki chleba, jajka, masło, papierosy, tytoń, słowem wszystko, czego dusza zapragnie, można było znaleźć w jego obydwu tobołach. I jeszcze mu się zdawało, że wszystko to musi zeżreć sam. Poprosiliśmy go o kawałek tego czy owego, ale mu nawet do głowy nie przyszło, że powinien dzielić się z nami, jak się dzielili inni, gdy coś dostali. Ten chciwy drab myślał tylko o sobie i wywodził, że przez dwa tygodnie będzie pod kluczem i że nie będzie jadł z nami zgniłych kartofli i kapusty, które nam dają na obiad, bo popsułby sobie żołądek. Może nam, powiada, oddać cały swój obiad i porcję chleba, na tym mu nie zależy, możemy się tym obdzielić albo brać sobie po kolei za niego, jak chcemy. Powiem wam, że to był taki elegancki człowiek, iż nawet na kiblu siadać nie chciał, ale czekał zawsze do następnego dnia i podczas spaceru załatwiał się w latrynie. Był taki rozpieszczony, że przywiózł sobie nawet zapas papieru klozetowego. Powiedzieliśmy mu, że gwiżdżemy na jego porcje, i cierpieliśmy dzień jeden, drugi, trzeci. Chłop żarł szynkę, smarował chleb masłem, obierał jajka. Jednym słowem, używał. Palił papierosy, ale nikomu nie dał nawet się zaciągnąć. „Nam, powiada, palić nie wolno, więc gdyby dozorca widział, że nam daje papierosa, toby go ukarał”. Jak powiedziałem, cierpieliśmy przez trzy dni. Czwartego dnia w nocy zrobiliśmy, co należało. Chłopisko budzi się rano i... Zapomniałem wam powiedzieć, że zawsze z rana, w południe i wieczorem, zanim zaczął żreć, modlił się długo i gruntownie. Więc modli się i wyciąga spod pryczy toboły. Toboły juścić były, ale płaskie, pomarszczone jak suszona śliwka. Zaczął krzyczeć, że został okradziony, że mu złodzieje zostawili tylko papier klozetowy. Potem przez jakieś pięć minut myślał jeszcze, że zrobiliśmy tylko taki kawał i że te jego prowianty gdzieś pochowaliśmy. Więc mówi do nas tak sobie, na wesoło: „Ja wiem, że to tylko tak, dla kawału. Schowaliście, ale oddacie. Udało wam się”. Był tam między nami jakiś jeden z Libni i tak powiada: „Wiesz pan, co? Przykryj się pan kocem i licz do dziesięciu, a potem zajrzyj do tobołów”. Przykrył się jak posłuszny chłopaczek i liczy: „Raz, dwa, trzy”. A ten Libniak znowuż swoje: „Tak prędko nie można, trzeba liczyć pomalutku”. Więc tamten liczy pomalutku, z przerwami: „Raz trzy...” Kiedy naliczył do dziesięciu i wylazł spod koca, żeby zajrzeć do swoich tobołów, zaczął krzyczeć: „Jezus Maria, ludzie kochane, toboły puste jak przedtem!” A twarz jego miała wyraz taki głupi, że mało nie popękaliśmy od śmiechu. „Spróbuj pan jeszcze raz”	Tak! tak żeby gdzie wpadli na książęce lasy i straże, albo na jakie ostępy biskupie lub opacie i kłopotu nam naciągnęli.	Tak, jakem Rutowski, woziłem kamień taczkami, aż miło! cóż było robić? Ho! ho! nietylko takie roboty były!	Tak, nie mam sił.	Tak.	Czy wie pan, że bryg jest pięć o milę i ćwierć od brzegu?	To prawda! Ty masz zawsze racyę, Olesiu. Widać zaraz, że Jadzia nie jest lalą! a jak Boga kocham, nic na świecie niema dla mnie obrzydliwszego nad lalę, choćby najładniejszą.	Tak to właśnie też należy do twych obowiązków. Skoro nabijesz pistolety, musisz wygramolić się na tamto łóżko, gdzie możesz ręką oprzeć się na oknie, a jeżeli który z nich dobierać się będzie do drzwi, masz strzelać. Ale na tym nie koniec. Pozwól, że zrobię z ciebie choć kawał wojaka, Dawidzie. Czego masz jeszcze pilnować?	Nie mówiłam że ci, że najbezpieczniej jest szukać jej w wierze i w sercu?	To by jeszcze nie było tak straszne! Ale żonaci nauczyciele nie zajmują się swymi klasami, lecz wszystko zwalają na prefektów. Jeden kolega opowiadał mi, że w jego szkole dom oddzielony był od mieszkania gospodarza wielkimi drzwiami, obitymi materacem i korytarzem prawie na milę długim. Rozumie się, że chłopcy mogli robić, co się im podobało.	Wiem, towarzysze, bez chleba nie wyżyje, ale i z jedną pajdą też daleko nie zajedzie. I szukać tej pajdy musimy gdzie indziej, tam, gdzie wiemy na pewniaka, że jest, a nie tam, gdzie z góry wiemy, że jej nie ma. Szukać jej, towarzysze, musimy za kordonem.	Zapytałem go, czy naprawdę przypuszcza, że zgodzę się pracować wspólnie z notorycznym kłusownikiem, i to jeszcze z takim, o którym mówią, że był obecny przy zamordowaniu mojego poprzednika! Zapytałem, czy to jest sprawiedliwe dawać chleb złoczyńcy, a odbierać go uczciwym ludziom, którzy go szukają! Zapytałem, czy ze związku ze złym człowiekiem może wyniknąć coś dobrego! „Uczyń pan, jak uważasz za stosowne ale nie mieszaj pan w to Wilhelma Christensena”.	A może i Psyche. Tylko że waham się, czy wam to pokazać	Musi się podobać. Pan jest za mało pewny siebie.	Przyznam się pani, że o tem zakochaniu mojem nie wiem jeszcze.	Zaraz spalę kadzidło bogom! bom już myślał, że od czasu gdy jesteś namiestnikiem, wasza dostojność, zapomniałeś o swoich wiernych sługach...	Bo też nie jest to bynajmniej zwierzyna. To... to... to... ja sam nie wiem, co to takiego.	Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	Pani jest fenomenalnie...	Przysiągłbym, że to nie skarabeusze, ale duchy moich fenickich lichwiarzy Nie mogąc z powodu śmierci odebrać pieniędzy, zmuszają mnie, abym za karę szedł przez pustynię!...	To rzecz ojca. On wie, jaki jestem i że ustępstwa żadnego od honoru nie uczynię.	Lubię konie. Zresztą jeśli tu jestem, to po to, żeby się przypatrywać widowisku.	Będą się i do ciebie śpieszyły, Józia, będą...	Czemu? bo się boję, bo z was jedna na dziesięć umie kochać, choć nie macie nic innego do roboty.	Czy ciebie, kotku, nie męczy ta rozmowa?	Jestem już wolny jak ptak. Gdy nadejdzie czas po temu, obejmę posadę rządową jako pisarz...	Kiedyż się tam Kozłowa wybiera?	Uszom się nie chce wierzyć. Mówże! mów, na Boga żywego!... Regimentarze?...	Widziałem właśnie jak od pani wychodził ojciec Goriot, najbliższy mój sąsiad, z którym mieszkam w jednym domu.	Wszystko jedno, Mania mi nie ucieknie, a ja skorzystam z czasu, ażeby po trochu wyrobić sobie, mościa dobrodziejko, interes. Ani twoje grymasy, ani mędrkowania, ani zagadywania nie pomogą, bo prędzej czy później ja sprawę wyłuszczę bez ogródek, nóżki na stół, mościa dobrodziejko, a pani	Ani słowa, doktorze, błagam pana, ani jednego gestu... Zaszła fatalna pomyłka i dlatego musimy działać po cichu i nie ściągać niczyjej uwagi. Wróci pan, jestem pewien, przed końcem przedstawienia.	Bo jak się urodziłeś, wtedy to drzwi ogrodu zostały zamknięte, a klucz zagrzebany. I dziesięć lat był ogród zamknięty.	Byłem w Rosji.	Co panowie o tym sądzicie? Co do mnie, przyznaję Balonikowi słuszność.	Do widzenia	Dwie rzeczy nadzwyczaj do siebie podobne!	Hm pewno się zestarzał. Nawet Nostromo się postarzał, chociaż się nie zmienił. Skoro o nim mówimy, chciałbym pani coś powiedzieć...	I cóż! jak się miewa szaleniec?	Idźże waszmość do licha!	Jak pan chce.	Kniaź Jamont nauczył się już rycerskich obyczajów	Mówił, co gotów choćby jutro. Zgodzimy się na jedno, to zaraz odpisze, zaś potem omentraomentra (gw.)	Nie myślę, żeby on grywał z byle kanalią w karty. W ruletę to grywał.	Starałem się przeszkodzić, dotąd napróżno zjeżdżały komissye, były badania: Zinzendorf będzie wygnanym...	Tedy i Żyda Mordacha widzieć musiałeś, a może już i wiesz, po co tu przyjechał?	W siedem dni później powróciliśmy z naszych dworów... z dworów, które drzewiej do nas należały...	Wciągnie się w nią pani i wówczas staniesz się podwójnie naszą przeciwniczką.	Zgadzam się z góry.	Ślepa, ale jeszcze trafi do Szymkowych kudłów.	Żaden to sekret W początkach lata oświadczył się o pannę Izabelę marszałek...	A panowie coście przez ten czas porabiali, panie Porthosie?	Ani żony?	Ano dobrze. Ja pojadę na łowy.	Będę.	Cicho, towarzysze! Bez awantur!	Cudaczek! Co ty robisz, licho zatracone?	Czekałaś to na mnie?	Cóż takiego?	Dawno już takiej muzyki nie słyszałam	Dla Boga! Król ozłoci waszmości! Z samego klasztoru, powiadasz, jedziesz?... Jakże cię to Szwedzi puścili?	Dozna wrażenia, jakby mu teatr leciał na głowę. Une belle chance!Une belle chance  (fr.) dorzucił Trestka.	Dzisiaj.	Dziwne?	Dziękuję! Nie głodnam!	Hale, a któż to da radę takiemu bogaczowi, kto?	He, he, dziewięćdziesiąt dziewięć!	Hilda, powiem ci tajemnicę moją.	Hę! hę! hę!... Któż by inaczej robił, szanowny panie Wokulski?	I nie nerwowych.	Ja chcę, ja chcę.	Ja też to chciałem powiedzieć.	Ja? Ja nic nie potrzebuję!	Jakie znów cielęta?	Jedno i drugie monstrualne	Kilka godzin. Au! Nie ruszaj mnie, Sid. Umieram...	Koń od owych wystrzałów jeden postrzelon i zbója wzięliśmy żywcem	Mnie duszno, mamo.	Może ciocia spocznie tu na kanapce	Mówisz, jakbyś był heretykiem.	Naprawdę, Tomku, naprawdę? Za to przebaczam ci wszystko!	Nie patrzysz, Kaziu?	Nie taka sobie dosyć miła mucha!	Nira Horzeńska. Przyjechała przedwczoraj...	Och, chłopcze, muszę ja ciebie ukarać.	Od jakiegoś czasu.	Paź jestem!	Suplikęsuplika (z łac.) rzekł jeden głośniej.	Służył w moim dawnym pułku	Toćżeś starszy ode mnie!	W tej łodzi! Znowu	Z kim?	Żałuję, ale poznasz go innym razem Wpadł dosłownie na sekundę. Ma istny nawał interesów. Nie miałam serca zatrzymywać go dzisiaj.	„To wszystko za dwadzieścia franków”
Dość mam najmocniejsze postanowienie rozstać się z wami: to się już zmienić nie może. Ani wam, ani rodzinie waszéj, ani nikomu nic się złego nie stanie... bądź spokojny, ale idź, idź, idź!!	Na pewno nie wybrałbym tego ostatniego Co później robić z takim człowiekiem, niech pan sam powie, doktorze? Srebro wywiezione, a ja jestem z tego zadowolony. Byłoby natychmiastową i silną pokusą. Szarpanina o ten namacalny łup przyśpieszyłaby fatalny koniec. Musiałbym go bronić. Jestem zadowolony, żeśmy je wywieźli, nawet jeżeli przepadło. Byłoby przekleństwem i niebezpieczeństwem.	Pięćdziesiąt pięć tysięcy funtów Jeśli mi pan zechce dopomóc, otrzyma pan pięćset funtów.	A juści, droga ciężka i koń ledwie już kulasami rucha.	A! masz tobie, zapomniałam No, no, uspokójcie się, sąsiadko. Otóż i pan Benassis.	Dokądże on pojechał? Nie wie pan?	Gromadka nie wielka, sądzę ale nic jeszcze nie oznaczono. Koni może nam Larchant dostarczyć.	Hm... hm... o włos, to stałoby się! Radziłbym panu jednak nie wskakiwać zbyt często do jadących już pociągów.	Już też i ckno tak siedzieć.	O Jezu, dzięki Ci... Już!	Pan daruje... Zdaje się, że pomyliliśmy się oboje.	Pan, pan, bo tylko panu jednemu mogę zaufać. Panie Nikodemie kochany, królu złoty, niechże mi pan nie odmawia!	Panie Franciszku jeśli pan chce, poszukamy sposobu dotarcia do Allahabadu.	Słuchajże! w tym miejscu, na którym jest teraz twoje kolano, zakopałem to, co mego ojca zawiodło w jasyr, co Mordacha wydało na moją zemstę, co już przedtem i mnogiej krwi, i mnogiego nieszczęścia było przyczyną. Tego Persa, co to przyniósł był aż z indyjskiej ziemi, struł jeden Ormianin, tego Ormianina udusili trzej Greczyni w Białogrodzie, tych Greczynów utopić kazał basza jędropolski, tego baszę zabił ataman Łoboda, Łobodę rozsiekali mołojcy, aż się to dostało memu ojcu, a ojciec usycha teraz w pogańskich łykach... Kiedybyś chciał wziąć, com zakopał, to i ciebie spotka nieszczęście i zguba!	Tak, tak, pamiętam go dobrze. Ale jakże pan mógł nakazać Nubijczykowi, i to niememu, aby kupił panu i umeblował dom? Przecież biedak wszystko musiał zrobić na opak.	Ten Boleś Wygrycz, kotku, to syn tego lekarza, co to może pamiętasz...	To już o tym mówią! Ależ to kompromitujące!	Zapewniam cię, że z całkowitą wzajemnością. Znam pewną blondynkę, która może na to przysiąc.	A dlaczego nie wykonano go dotychczas?	A gdybym była prostą chłopką? spytała żartobliwie ciągle Laura.	A jak?	A taki poczciwy, taki zmyślny i taki robotny, że chyba drugiego takiego nie ma na świecie	Ach, pani wie. Czemu go pani tak dręczy? W jakim celu trzyma go pani przy sobie?	Ach, więc to samobójstwo?	Ale jakże będziemy tańczyli, kiedy stół pośrodku pokoju?	Ale skądże, panie komisarzu!	Ale?	Ależ proszę.	Ależ, dziadziu! Czyż jestem dzieciak, żebym się miał bać nocy?	Bet ir ta Marelė tokia graži, kaip tiktai tikroji Birutė!	Bóg ich uratował, a więc prawdopodobnie.	Chciałeś powiedzieć:	Co ja mogę?...	Co się wam słusznie należało, odbijacze!	Coś ty mi masz minę jakbyś... jakbyś nieposłuszne dziecko... rzekł, pozwoliła sama sobie? hę?	Cóż się z nią stało?	Dawniej...	Dobrze	Druga jest schowana pod kamieniem, do którego byłem przykuty. Proszę posłać kogo do mojej celi, aby przyniósł tę butelkę. Będzie ona, jak sądzę, wystarczającym dowodem.	Echo!	Ej! ciebie się żarty trzymają, a mnie się serce kraje! Ratuj kiedy możesz, a nie szydź z nędzy!	Ganz und gar nichts. Kleinigkeit. Über Max Reger Stücke für OrgelGanz und gar nichts. Kleinigkeit. Über Max Reger Stücke für Orgel (niem.)	Gdzież ten bilet?	Ho, ho! W górach owies skacze, a na dołach pszenica leży albo ją pławią do Warszawy, aby za nią piwa nazwozić.	I cóż, kiedy mnie się zawsze więcej śni o wojnie! O! żebym mógł zostać żołnierzem! żebym mógł zaprezentować broń przed cesarzem Franciszkiem, naszym starym cesarzem Franciszkiem! Toć zdjął przedemną kapelusz, kiedym ja odkrył głowę; zdjął wyłącznie przedemną, bo nikt inny właśnie tamtędy nie przechodził: mnie więc jednemu ukłonił się. Zresztą sen mój, co prawda, był sobie wcale zabawny! Kościół ś. Szczepana ze swoim śpiczastym kapeluszem, był głównodowodzącym; miał on szerokie plecy i siłę ogromną; kolumna ś. Trójcy am Graben była jego buławą marszałkowską. Statua Cesarza Józefa na miedzianym swym koniu pędziła przez Kohlmarkt i ulicę Karyncką, zwołując wszystkie obrazy ze znaków sklepowychwszystkie obrazy ze znaków sklepowych Tezeusz Kanowy. stanął na czele posągów z marmuru z przed kościoła księży Kapucynów, które weszły na wały i na dach zamku cesarskiego, zkąd przypatrywały się coraz bliżej nadciągającym przedmieściom. Dwie nawet wsie sąsiednie przyłączyły się, a była ciżba, daleko gorsza niż w Praterze w jaką publiczną uroczystość.	I mam wrażenie, że nigdy nie będą	I powiedzcie mi, po kiego licha on to wszystko robi? Na co się to przyda?	I to dla niej?	Ja bym mu sam oddał córkę. Człowiek, słyszę, porządny, bogaty, posagu nie strwoni...	Ja nic nie wiem, a pani zaraz na mnie.	Ja sama nie wiem! Brat kazał w Skomontach zoatać, ale mnie tutaj nie potrzebują. Jeśli twoja łaska...	Jak ty życie kochasz! Jak ty życie ubóstwiasz! Bój się, człowieku, Boga, czym ty się będziesz w życiu oszukiwał? Talenciku nie masz, nie masz, nie masz!	Jaka tam wspaniała. No, wypijem za nasze kawalerskie!	Jeśli będzie w humorze słuchania cię, mości Landzie	Jutro. Inaczej przepadnie mi łąka. A cóż ja bym począł bez niej, nieszczęśliwy?...	Kosztuje dwanaście rubli.	Kto to wie?	Któreż to wasze pole?	Ludzie, czego tu chcecie!	Mam tyle lat, ile mam. Ważne jest to, że mama pana zaprasza.	Mam wrażenie, że słyszę tego starego bandytę Nucingena!	Miał się napić za co	Muzykę!	Mylisz się. Ale kochać mogę tylko prawdziwego mężczyznę. Prawdziwego, to znaczy walczącego, zwycięskiego, takiego, który nie zna granic ofiarności dla swojej kobiety.	Myślę o kapitanie twoich domowników, ojcze.	Nam by to nawet na myśl nie przyszło	Nauka, Filozof spytała Hela z perfidną minką.	Nie gaś światła Chcę się widzieć z señorą.	Nie żal mi niczego.	Nie, „Saint-Johnem”, parostatkiem znakomitym, drugim światem, „Great Easternem” na rzece, jedną, z tych cudownych machin do przenoszenia, które skaczą z dobrej woli. Wolałbym panu pokazać Hudson w dzień, lecz Saint-John pływa tylko w nocy. Jutro o 5-ej z rana będziemy w Albany. O 6-tej weźmiemy New York Central Rail-roadNew York Central Rail-road	Niech pani pomówi z Karolem	Niech pani wierzy, iż ta nasza ekskursja sprawia mnie samemu żywą przyjemność, z pełną grzeczności lubo chłodną galanterją, odrzekł mężczyzna.	Niestety, najdroższy, muszę przyznać, że ta nienawiść jest właściwie zupełnie naturalna. Macocha ubóstwia swojego syna, mojego brata, Edwardka.	No tak. To nie jest nic złego. Ale w ustach Halskiego urasta to do rozmiarów wielkiej złośliwości. Według niego kobiety, obdarzone temperamentem, jedynie są godne uwagi i liczą się na świecie.	No to czemu mówisz, że ganiają?	No, więc?	Ny, ny, jak się odzywa do starego ojca.	O, aniołeczku	Ooo, jest Szpiegów cywilnych, którzy za pieniądze zdradzają	Osobowy teraz nie idzie do Kielc.	Patrzcie no mój mały Bambi! Czy życzysz sobie czegoś ode mnie?	Pokój temu domowi!	Przebrałam się bez powodu. Ot, tak sobie. Dawno tej sukni nie nosiłam.	Przeciw przestawaniu z tobą. Jedź z nami, przyjacielu, i zostań.	Prędzej!	Ręka Stwórcy ciąży nad nim i nie uniknie kary zasłużonej.	Tak.	Tak.	Tak.	Tak? To znakomicie.	To się ociec wróć i obacz!	Tyle dzieci!...	Wasza dostojność ukrywasz coś przede mną Chcę, ażebyś mi wytłumaczył: jaka to bieda grozi Fenicji czy Egiptowi...	Wezmę panią pod rękę, to będzie wygodniej...	Widzisz, smyku, mówiłeś, że z tego małżeństwa nic nie będzie	Wierzysz w to Maks?	Więc jednak umarła wreszcie	Z kim mam honor?	Zjechali z gościńca i jeździli w kółko wedlewedle (daw.) zawieja, zamieć. i zadymki łatwo się taka rzecz przygodzi. Jeździli i jeździli, póki konie nie ustały.	„Saro, moja droga, musisz iść do salonu i opowiedzieć pani Musgrave o Indiach” „Saro, moja droga, porozmawiaj z panią Pittkin po francusku. Ona ma tak wyborny akcent”. W każdym razie nie jest zasługą naszej pensji, że Sara tak dobrze mówi po francusku. Nie jest to nawet zasługa jej samej. Sama przecież się przyznaje, że jej nie uczono tego języka, tylko przyswoiła go sobie ot tak niechcący, bo jej ojciec często nim się posługiwał. Co się zaś tyczy jej ojca, to też niewielka zasługa być oficerem w Indiach.
I to mi się bardzo podoba tak nie odzywa się półgłówek... tylko człowiek mężnego serca mówić tak tak potrafi. Przepadam za ludźmi takiego usposobienia, jak pańskie, i jeżeli nie pozabijamy się teraz, prawdziwą będę miał przyjemność rozmawiać z panem później. Zaczekajmy na panów tych, proszę, nie brak mi czasu, a przynajmniej wszystko odbędzie się prawidłowo. A! otóż i jeden z nich.	Przez Boga żywego! panie Rycerzu Posępnego Oblicza nie mogę ścierpieć mowy takiej, bo wnoszę z niej, że wszystko, co mi bajecie o rycerskości, o zdobyciu królestw i cesarstw, o darze wysp i innych nagród, wedle zwyczaju błędnych rycerzy, że to wszystko jest zupełnym kłamstwem, bo jakżeż u diabła! (Boże, przebacz!) można słuchać mówiącego, że miednica golibrody jest szyszakiem Mambryna i widzieć, że ktoś nie wychodzi z błędu przez cztery lub pięć dni, trzebaż go już mieć za wariata koniecznie! Mam ci ja miednicę w swoim tłumoku, cała pogięta, pokrzywiona, każę ją naprawić, aby służyła do golenia brody, jeżeli Bóg pozwoli mi kiedykolwiek powrócić do żony i dzieci.	Spotykałam już wielu dziadów, a i świątków też niemało, aliści takiego yogi ani takiego żaka jeszcze nie zdarzyło mi się widzieć!	Słyszę, nie potrzebuje mi mama powtarzać.	Tak, faktycznie, widziałem kilka razy, że psy nie mówią mu nic, ale idą do niego i łaszą się.	W ogóle. Na tym polega gra. Jeżeli w poniedziałek jestem dla kilku milionów odbiorców telewizji Tartuffem, tego samego dnia w iluś tam kinach oglądają mnie ludzie w pontyfikalnych sza­tach papieskich, a nazajutrz w teatrze jestem Jagonem albo Edypem... rozumie pan, nie umiem tego wyrazić inaczej, bo to jest właśnie tak: nie można mnie dopaść i przychwycić.	A tak. Wiecie, kiedyśmy już umowę podpisali, kiedy pieniądze miałem w kieszeni, ten parch psiakrew wyciąga do mnie rękę, dziękuje mi za dobre serce i powiada, że jestem bardzo mądry, ale tylko do wysokości czterdziestu tysięcy rubli!... Zaczął się śmiać i powiada, że on był już zdecydowany dać pięćdziesiąt tysięcy, bo plac jest mu koniecznie potrzebny! Pomyślcie tylko, jak się dałem głupio złapać, a teraz śmieją się ze mnie!	Co to, to grubo się mylisz! Ja powiedziałem zupełnie co innego i powiedziałem tylko prawdę. Pytał mi się, czy w jego klasie dużo pożycza się na lichwę; odpowiedziałem, że nie wiem.	Ciesz się do woli tą pewnością! Cha-cha! Niewarte jednego wiersza Dantego... Wiem to nie z książki, nie z mądrości cudzej, lecz ze siebie, ze swego własnego przejrzenia, że wszelkie słowo w istocie swej jest czcze i próżne. Nawet słowo najgenialniejszych poetów. Nawet spisane natchnienie proroka. Oblectamenta et solacia servitutis... Wielkimi są tylko czyny. One jedne równają się siłom przyrody, niweczą ich wszechmoc i wszechmoc naszej, ludzkiej śmierci. Toteż życie bez wielkiego czynu jest nędzą i głupstwem. Takież życie przepędza kuna, pies, motyl. A zresztą... Oto zbudziły się w nas ambicje Antoniusza, i już ich mowa ludzka nie zażegna. Przechadzamy się po lądzie ziemskim dyktując mu nowe, wysokie prawa. Idziemy z kolei obaczyć, jak wojują lotne, bezdomne ludy Masagetów, Parsów i Numidów. Wyzywamy na rękę potomka Masynissy, pogromcę, co w spalonym od słońca stepie dopada, ujarzmia miedzianą pięścią i osiada lędźwiami z żelaza dzikiego konia Arabii. Pieni się już nasze dalekie, dzikie, ciemnobarwne morze. Tłucze się z gniewem o czerwone skały Korsyki, o żółtą Kapreję, o błękitną Elbę, o granitowy brzeg Malty. Przez wieki na nas czekało. Idziemy, żeby wziąć we władanie jego bałwany aż po zdradzieckie mielizny Syrtów, po żółte piany Suezu. Wiatrom, nieznającym nad sobą przemocy, każemy ryczeć w nasze białe żagle. Niechaj dźwigają wielkie korwety bojowe.	Słowo Słowo to jest zawsze coś mniej lub coś więcej. Słów wielkich nie lubię. Zawsze mnie zmora dziwna prześladuje, że wyrzuciwszy z siebie powiedzenie znaczne i ważkie, już potem nie można odnaleźć w życiu właściwego miejsca, z którego poród tych słów się wywodził.	Nie lękam się niczego, tylko chciałbym jak najprędzej zacząć. W Kaniówce nic wcale do czynienia nie mam, a robotnik bez zajęcia, to materjał na szubienicę. Warsztatu potrzebuję.	Bardzo słusznie. I nie obawiasz się scen zazdrości?	Cher ami! wiesz co mi się trafiło? zapytał.	Dlaczego nie w Parpaillot?	Dlatego tylko, iż małe są, liche, a uszu miłości waszej nie warte	Horna nie było jeszcze?	I pewno, i pewno! A czyby nie można do niego pod znak?A czy by nie można do niego pod znak?	Jeno ten Cyppelmann nie ze wszystkim wasz.	Kilka godzin. Au! Nie ruszaj mnie, Sid. Umieram...	Ludzie bo, spokojnie żyć nigdy nie mogą.	My, zakonnicy, nie podnosim oczu na niewiasty. Było w leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek niemało, ale która była między nimi Jurandówna, nikt z nas nie wiedział.	Nic! Pan starosta nie chce gadać z Polakami, którzy waszej królewskiej mości służą. Wysłał do mnie swego trefnisiatrefniś	Nie, dziecko, cała armia defiluje.	Niech inni mówią, jakem dokazywał! mnie nie wypada!	Niech sobie myśli zdrów! My, sikhowie loodhiańscy nie zaprzątamy sobie głowy mądrościami. My walczymy!	Oj! Dużo może! Dla siebie może nie wszystko, ale dla innych u pani stolnikowej wszystko.	Szczegóły? Nie rozumiem. Niech pan mówi do mnie po prostu.	Twoja kuzynka czyta telegram, martwi się, po czym natychmiast, nie tracąc przytomności umysłu i powiadając sobie, że nie potrzeba zbytecznych szyków dla faceta bez znaczenia jak ja, odwołuje lokaja: „Powiedz kucharzowi, żeby wstrzymał kurczęta”, krzyczy. A wieczorem słyszałem, jak pytała kamerdynera: „No i co, a resztki wczorajszej wołowiny? Nie podajecie ich?”.	Uciekła? Dokąd, nie wiecie?	W takim razie nie przyrzekam pani początkowych lekcji rysunku	Więcej srać nie będziesz?	Myślisz że się strwożeni poddadzą! przerwała Agnieszka. Choćby się nawet ukorzyli na dzielnicach ich zostawić nie można. Co dziś zażegnamy jutro się wznowi, trzeba raz skończyć! Musisz być sam!	To idzie od was... od rodziców, z góry. Czemu wy się nie kochacie?	Jak to przepadł? Przecież to musiał być znaczny człowiek, a o takich zawsze się wie i słyszy. Jakżeby na przykład przepaść mógł bez śladu pan Jarosz albo pan Heliasz? Przecież tu we Lwowie Tatarów nie ma?	Dawniej nienawidziłem jej, bo mnie przez nią nie kochał. Gdyby ojciec pokochał mnie, to bym mu może opowiedział o czarach. Może by to sprawiło, że by był trochę mniej smutny.	Kochasz mnie tedy! Och, powiedz bez obawy mnie, który w imieniu twoim widziałem symbol twojej miłości. Ewa była jedyną kobietą istniejącą na świecie i to, co było materialnie prawdą dla Adama, moralnie stało się nią dla mnie. Mój Boże! Kochasz mnie!	Aha, Aquae Sulis! Jest to miejscowość kąpielowa, z której przywożą wam obwarzanki. Niech no ten bohater opowiada swoje dzieje!	Ależ wspólniczką moją pani będzie... Ja u pani będę nauczycielką Ach, jak się to dobrze stało... Co za szczęśliwy wypadek!...	Wybacz wasza dostojność! Młode to, więc płoche! Ale quod attinetquod attinet (łac.)	Że to jest dziecko skradzione!	Ach... to pan...	Ależ to całe wojsko!	Bo jak się urodziłeś, wtedy to drzwi ogrodu zostały zamknięte, a klucz zagrzebany. I dziesięć lat był ogród zamknięty.	Bo jeśli ci o tę truchełkę chodzi, to my ci ją zawieziem do Krześni...	Czy wiesz, o czym myślałem patrząc na tych chłopców, bawiących się razem?	Dobrze	Jakąż to niedorzeczność?	Krewny jestem pana Seweryna bliski. Mojego ojca przecież brat.	Kto to?	Obawiam się wejść; mniemałem, że po takich trudach dawno spoczywacie, miłościwy panie. Dopiero ujrzawszy światło, ważyłem się wstąpić.	Ostrożność to matka mądrości Dzisiejsze czasy są takie, że zmuszają człowieka do ostrożności.	Pójdzie mosanie Głusza! pójdzie Głusza! na damuzelki i asy! a! gdyby nasza stara pani z grobu wstała, drugi by raz umarła z boleści, a wszystko to przez tych urwipołciów francuzów!	To ja, Doktor Dolittle	To mało, duże mało! Więcej to warto!	Zabrałbym pana z sobą, rozumie się	Zatem, jak już powiedziałem, panie d‘Artagnan, zobaczymy się po skończonej kampanji; będę cię miał na oku, bo i ja się tam udaję a po powrocie porachujemy się!...	A skądże na nim cyfrowane portki zbójnickie, cucha i pas?	A toaleta? a?	A widzisz! a jakżeś ty tego uniknął?	Bóg zapisuje każdy miłosierny uczynek, ale czy mam i od was spodziewać się zapłaty?	Bóg zapłać!	Co?	Czego pan żałuje?	Czytałem i domyśliłem się, żeście powierzyli mu piątkę.	Dawaj, co masz, naboje, żywo!	Do baletu z takim słuchem i głosem!	Doktor Dobrzelewski mówił o tym u moich rodziców.	Durny szczeniak! Po co? Złaź teraz do glinianki po buty i portki.	I jakże tam?	I list poszedł?	I pan sądzi, że ludzie o tym zapomną?...	I roztropnie uczyni	I was tylko dwoje w jarze?	Ile łaska panów.	Jak kopać w podłodze?	Jakoby w grudniu.	Któż wie co Palatyn uczynił z sobą?	Mało tu byłem, dla tego nietylko nikt mnie tu niezna, ale że żyję, nikt niewie prócz poczciwych dawnych naszych włościan. Dawniej młodym bardzo, służyłem wojskowo, potem podróżowałem, teraz	Mojaż ty mileńka, a cóż ty jemu takiego zrobiła?...	Moje biedactwo! Oni tam musieli się strasznie znęcać nad tobą.	Może który z kapłanów...	No cóż stało się, czegoś się obawiała? dziś wieczorem lub jutro kardynał przyśle po ciebie?	Obudź go, jeśli możesz, i zabierz go	Och! Boże!	Ojciec jej, Rafał, daje za nią sześć tysięcy rubli!	Opowiedział wam brat Eliasz przygody moje? spytał Salomon.	Oprócz ogona, względnie jęzora, samego diabła i oprócz bezwzględnie świętego ogona aligatora, Wilna się domagam do naszego Kowna i do Kłajpedy!	Paulatim summa petuntur.	Pociechy? w czem?	Powiadam wam, wjechało kilkunastu powszednio odzianych, a na ich czele jakiś, co wyglądał raczej na pachołka.	Sama się upoważniłam.	Takie tam i zajęcie ot, zarabiam po parę złotych dziennie.	Tam, skąd pochodzę, wciąż mam zamki i liczne ziemie.	Teraz jednemu się tylko dziwię: że ksiądz potrafił tyle zrobić, pracując tylko za dnia.	Ukarz zuchwalca!	Wierzysz w zwycięstwo? Rozumiesz, rychłe, przez nas dokonane zwycięstwo?	Wypowiesz mu swój dom!	Z dalekich, dalekich stron	Zkądże ci ta uwaga przyszła do głowy?	Ładny gość, co błoci podłogę i atrament wylewa.
Daj mi go! Na Lizę i tak zdać się nie można! Wszystko, wszystko muszę sama robić!	Bo jej dać nie może. Nie obudzę profesora i nawet mu nie wspomnę o tym, że pani była. Nie chcę mu zakłócać spokoju. Och, wy, z waszą chciwością i zazdrością, nawet nie rozumiecie tych szlachetnych wyżyn, tego  bezmiaru dobroci, tego poświęcenia, których pełna jest dusza skrzywdzonego przez was człowieka. Poznaję panią już w tym, że pani tu przyjechała. Bo oczywiście nie uwierzyła pani słowom mojej depeszy. Sądziła pani, że to jest tylko wymysł. Co?... Prawda? Myślała pani, że to kłamstwo. Że profesor Wilczur chciał przez to dać do zrozumienia, że nie odmówiłby pomocy, pomimo doznanych krzywd, gdyby tylko mógł? Otóż myli się pani. Wobec pani nie jestem zobowiązana do żadnych wyjaśnień, ale powiem pani. Niedawno  wściekły pies pogryzł rękę profesora i od tego czasu, chociaż  przeprowadzono potrzebną kurację, lewa ręka znajduje się w nieustannym  drżeniu. Czy teraz rozumie pani, że profesor naprawdę nie może podjąć się operacji?	Bardzo biegłą w rysunku nie jestem Nie zdaje mi się też, aby talent mój do rysowania był wielkim, ukształcenie zaś, jakie w nim posiadłam, nie może wcale nazwać się wysokim. Znam przecież rysunek o tyle, abym początkowych prawideł jego nauczać mogła.	A gdy tak jak Iwo teraz z Jackiem będzie kiedyś Jacek z młodszym bratem swoim w tym pokoju się bawił?...	Zresztą, sądzę, że chyba tym nie będziemy się krępowali.	Jak mi Bóg miły, panie nie zełżę ani słowa. Te juchy Turki nadziały mnie na rożen, całego naszpikowanego jak królika, byłem bowiem tak wyschnięty, iż inaczej mięso moje byłoby bardzo niesmaczne; następnie zaczęli mnie piec żywcem na pieczyste. Owo gdy mnie tak pitrasili, polecałem się tymczasem łasce Bożej, mając w pamięci dobrego św. Wawrzyńca, i ciągle miałem nadzieję w Bogu, iż ocali mnie z tej męczarni, co też ziściło się w sposób bardzo osobliwy. Gdy bowiem polecałem się z szczerego serca Bogu, krzycząc: „Panie Boże, dopomóż mi! Panie Boże, ocal mnie! Panie Boże, wybaw mnie z tej męczarni, którą te psy niewierne nękają mnie za to, iż chcę przestrzegać twego zakonu”, stało się, iż ów smażyciel pośpił się, za wolą Boga, albo owego poczciwego Merkura, który uśpił podstępnie Argusa, mimo jego setki oczu.	Przyznam się, że bardzo byłbym rad temu, odpowiedział podczaszyc, bo zdaje mi się, że sobie pozwala jakichś ze mnie żarcików.	Pozwólcie waćpaństwo radźmy, co nam czynić przystoi. Owóż słuchajcie: mam wiadomość z Kamieńca, że za dwie niedziele najdalej przyjedzie tu Piotrowicz z licznym pocztem. Jedzie on do Krymu za wykupnem kilku kupców ormiańskich z Kamieńca, którzy przy zmianie chana zostali złupieni i w jasyr wzięci. Ot! Przygodziło się to i Seferowiczowi, bratu Pretora. Wszystko to ludzie wielce możni; pieniędzy nie pożałują i Piotrowicz pojedzie dobrze opatrzon. Przygoda nie grozi mu żadna, bo naprzód, zima blisko i nie pora na czambuły, a po wtóre, jedzie z nim Nawiragh, delegat patriarchy uzmiadzińskiego, i dwóch Anardratów z Kaffy, którzy glejtyglejt tu Wołodyjowski skłonił się żonie	Że w nim jest zło z dobrym pomięszane jak plewy z ziarnem, to pewna ale żeby w tej radzie, jaką nam teraz daje, była jakowa zdrada, temu wprost neguję. Nie wiem, dokąd jedzie, dlaczego się w przebraniu przemyka, i próżno bym głowę nad tym łamał, bo to jakowaś tajemnica... Ale radzi dobrze, ostrzega szczerze, na to przysięgnę, jak również i na to, że jedyny to dla nas ratunek tej rady usłuchać. Kto wie, czy mu znów zdrowia i życia nie zawdzięczamy.	- Wszystkom wam powiedziała toć gdyby nie ja, jechalibyście na Głubie i wpadlibyście w ich ręce. Siedzą tam już trzy dni... jest ich dużo. Są zbrojni, a milczą tak, że ich o trzy kroki nie słychać...	A tego mi pan nie wytłomaczył, czemu dziś wszystko stało się takie inne i dziwne.	Ani mi się ważcie tykać beczki!	Duchem lecę, a ledwiem zgoniła. A to chciałam pokornie się przypomnieć, co jakby panienka chciała mnie wziąć do Krosnowy...	Jak mi Bóg miły, otoć siarczysty brat Buksa: słyszeliście, jaki on jest stanowczy, treściwy i zwięzły w odpowiedziach? Nie można z niego wydobyć więcej ponad jednę sylabę. Myślę, że takiemu poziomka starczyłaby na trzy kąski.	Neseserki?... Nie. Nasz doktór nie przyjąłby nawet szpilki. Zacny człowiek... Prawda, panie Rzecki, że już jest wpół do dziesiątej? Stanął mi zegarek.	No, nie wydaje mi się, by pani Koziołek była zbyt surową strażniczką cnoty.	A co ona mnie obchodzi? Takich jak ona, to sobie sto znajdę. Co Mańka? Głupia i już. Jak sobie chce, to niech zostaje; ja jej nie bronię. I tak przez nią to wszystko.	Policzmy? Masz dziesięć tysięcy franków i bierzesz dziesięć akcji, każda po tysiąc, w dziesięciu rozmaitych przedsiębiorstwach. Okradają cię dziewięć razy... (Tak nie jest! publiczność jest sprytniejsza niż ktokolwiek w świecie! Ale przypuśćmy) ...jeden jedyny interes udaje się! (Przypadkiem! Ktoś musiał się pomylić!	Zostaniesz pewnie u nas na obiedzie, wuju nie uwiniesz się tak szybko, jeżeli zechcesz się tknąć interesów tych ludzi. Mąż odwiezie cię kucykiem.	Nad tego kawalera, który kolubrynę wysadził i ze szwedzkich rąk się wydostał, nikt nie ma prawa się wynosić, choćby ojciec jego w zaścianku mieszkał, co jak widzę, nie jest, bo ptaka z pierza, a krew z uczynków poznać łatwo. Zaniechajcie do siebie urazy. (Tu król zwrócił się do Tyzenhauza.) Ty chcesz, to przy osobie naszej zostań. Tego nam ci odmówić się nie godzi. Dragonów Wolf albo Denhoff poprowadzi. Ale i Babinicz zostanie, i za jego radą pójdziemy, bo nam do serca przypadła.	A... a!.. to... nie, nie, nie mogę spać	Ale i on nie gorszy, nie bój się! Żeby ci się taki zdarzył, poszłabyś i do Orszy, choć to podobno na końcu świata.	Boże, Boże! i mnież to przyszło takiego końca doczekać! A takie to było dobre, i wesołe, i rozumne! Takeśmy ją wszyscy pokochali, a ona do nas przywykła, jakbyśmy razem wiek przeżyli! I ot na co? Na zgubę tej pieszczotce naszej, tej nadziei?	Chwała Bogu, mamy więc przykład nieużytecznego instynktu. Jeżeli bocian albo skowronek pod jesień odlatuje na południe, wiemy, że znajdzie tam kraj ciepły i zasobny; ale gdy człowiek tęskni do wieczności, wówczas mówimy, że jego nadzieje są urojeniami. Wyborny jest taki pozytywizm.	Ci światowcy są bądź co bądź przerażający! Woleć Racine’a od Wiktora to jednak jest monstrualne!	Cóż za błazen! cóż za błazen ośmiela się mnie nękać?	Cóż żal nada, żal mi was wszystkich a pójdę dla tego.	Dobrze, Szwejku, względem dam musimy zawsze zachowywać się z wielkim taktem	Hela (z ironią): Napawamy się głębią waszych koncepcji. Jak się z boku słucha waszych rozmów, to można nabrać obrzydzenia do mówienia w ogóle. Czy nasze rozmowy, ojcze Hieronimie, także są takie wstrętne?	I wy strzeżcie się!...	Jedni mówią, że siedmnaście tysięcy, drudzy, że więcej.	Maharadżo! ojciec mi umarł... matka mi umarła... w żołądku mam pustkę...	Moje prawo znam i nie potrzebujesz mi go waćpan przypominać.	Może kapłan Patrzcie, on idzie do Domu Cudów!	No to już doprawdy nie wiem kto Doprawdy nie wiem kto. Nikogo tu więcej takiego nie ma. To może ktoś dalej mieszkający?	No, dobrze. Zatem, jeżeli ja każę przyprowadzić tu pannę Mary, to dlaczego Medlock ma cię wydalić, gdyby się o tym dowiedziała?	O! to bardzo naturalne: wielka miłość nigdy się inaczéj nie kończy ale słyszałaś o Jabłonowskim?	O!... gdzie jest trybunał, co wydał wyrok nikczemny, gdzie człowiek, który go wykonał?... nie znajdziecie jednego ani drugiego!	Pani mi przypomina, żem niegrzeczny i niedyskretny ale służba królewska.	Powiadam, że cztery Rubensy na tej ścianie są fałszywe.	Prawda. To prawda, Mahbubie Ali. Jeżeli więc temu basałykowi nie zdarzy się nic złego, to nie wiem, czego nadto mam sobie życzyć. Ale z jego strony jest to wielka bezczelność.	Przybyłam ze wsi, gdzie się nie słyszy nic prawie o artystach, tylko o teatrze samym	Przypuśćmy że bomba rozszarpała kogoś na kawałki. Przy którym z nich mieści pani swoją adorację?	To swoją drogą O mnie zresztą mniejsza, ale ona tu do niczego nie dojdzie, chyba do jakiéj ostateczności, do rozpaczy.	To zupełnie tak samo, jak u nas	Wciągnie się w nią pani i wówczas staniesz się podwójnie naszą przeciwniczką.	Zatem uważasz pan, że ten Malinowski jest porządnym człowiekiem i że pani Jezierska dobrze robi.	A pozatem szereg innych obowiązków. Wobec państwa, wobec społeczeństwa, wobec narodu. Nie uwierzę, byś przynajmniej w podświadomości nie czuł tych obowiązków.	A ty?	Ależ to pańska?	Bliżej, chłopcze	Byłeś i jesteś jeden. Będziesz zawsze.	Będziesz.	Chrabąszcze nie dadzą!	Chwileczkę tylko zabiorę szanownemu panu Chwileczkę.	Cichajta! W szeregach nie mamrotać!	CincinnatusLucjusz Kwinktus Cincinnatus (V w. p.n.e.) rzekł sentencjonalnie wojewoda	Coś lepszego. Dobranoc.	Czy ci ta wiadomość potrzebna do statystyki?	Cóż cię obchodzi jakiś Szmurski?	Cóż za łajdactwo! dom, za który ja dałbym osiemset franków na moją fabrykę i jeszcze zrobiłbym interes.	Dawno pan prezes prowadzi tę arszenikową kurację?	Dlaczego oczywiście?	Dlaczego właściwie nazwano dzwon Mnichem Morskim?	Dlaczego?	Dopiero dochodzi szósta.	Dziękuję i za to. Dobrze! Do widzenia, profesorze!	Gadaj z sensem! Skąd wziąłbyś potrzebne drewno i gwoździe? Poza tym, z czego będziemy żyli? Kiedy wrócimy, zaczniemy klepać biedę jak jeszcze nigdy dotąd! Czi-Czi ma absolutną rację: musisz wziąć ze sobą tego cudaka!	Gdzie my pisania tego szukać będziem?	Gdzież będę spał?	Głód rzekła Sara. oszukać. go zmyśleniem.	I cóż, będzie żył?	I głupie pogróżki także!	I ja nie wiem.	Ja nie chcę wracać do domu	Jutro powieziesz na Bazawłuk	Mańka jest twoją siostrą?	Mela, jesteś brzydka dzisiaj! Kobiety płaksiwe są podobne do zmoczonych parasoli, zamknąć je czy rozpiąć	Milczeć! Nic tam po was! Nie potrzeba tam siekaniny!... Siadać wszyscy w dwoje sani, mnie jedne zostawić i jechać do Lubicza! Tam czekać, chybabym przysłał po sukurssukurs (z łac.)	Nie wątpisz o mej szczerości i przywiązaniu do ciebie?	Nie.	Niech ci będzie, zaufam ci.	Niech pan psor sam zobaczy... O... o... o...	Niezwykłe wypadki w Łazienkach! Dodatek drugi!	No, przecież nasza luneta na tę odległość wystarczy.	No?	O nie! Zbierają z takich, jakie po kolei napotykają, ale miód nabiera tego lub owego smaku od tego, jakich więcej kwiatów bywa kwitnących w tej lub owej porze. Któregoż chciałbyś skosztować?	Około piętnastu mil	Oznaczyłaś schadzkę hrabiemu de Wardes zaszłego czwartku w tym samym pokoju, nieprawdaż?	Podobny jesteś do matki. Czy miała głos taki słodki jak ty?	Pojadę zatem, skoro taka twoja wola, panie mój i królu	Proszę pana, proszę pana	Przelotna sełabostka	Przewożąc walizkę.	Pójdziesz pani spać natychmiast! o ojcu ja pamiętam	Roboty mam siła	To nieszczęśliwa kobieta Straciła córkę.	Wiem, wiem i współczuję z panem. Usługi, jakie pan oddał Kościołowi i swemu zakonowi nie będą zapomniane. Wybrańcy Pańscy byli we wszech czasach wystawieni na prześladowania: umieli je ścierpieć; trzeba naśladować ich męstwo. Licz pan na łaskę i poparcie króla. Ach, mnichy! mnichy! jadłem ich chleb i wiem z doświadczenia, do czego są zdolni.	Zimno ci?	Zkądżeś tu znowu?
Że hrabia gniewać się będzie. On i tak tyle ma ze mną kłopotów. I bałem się, że on... że mnie odeśle znów do domu. A ja nie mogę już do nich wrócić. Ale chciałbym ich jeszcze chociaż jeden raz... zobaczyć. Bo ja tak bardzo ich kocham.	Prawda! Bicie serca nie lada! Czy się to zdarza często?	Widząc taką skromność jeszcze wyższego o panu nabieram rozumienia, bo rzadko o poetę, który by nie był zarozumiały i nie miał się za najpierwszego w swojej sztuce; ale powiedz mi pan, proszę, co to za wiersze przysłano ci do wykładu, o których mi ojciec mówił, że ci nieco trudności sprawiają. Jeżeli to glosa, to ja się znam na tym trochę i rad bym usłyszeć owe wiersze, jeżeli mi je przeczytać raczysz.	Jakto nie ma? a cóż z niemi się stało?	Nie przypominam sobie ale w Bosko czarnoksiężniku musiało być także, jak się robi ordery. Bo tam wszystko było. A matka zaraz: „Oczy sobie wypalisz, oślepniesz, spalisz dom, do więzienia przez ciebie pójdę”. No, patrz tylko: tu trochę sparzone od poniedziałku, rozumiesz?	Nie zmarnowałem czasu Nic się takiego nie stało. Może... może rzeczywiście biegłem trochę za prędko. Więc rozmowa trwała długo?	Tak, to prawda ale kto chce psa uderzyć, to kij znajdzie, a z pełnej spiżarni i ludzie, i szczury się żywią, to ma znaczyć, że nie potrzebuję żadnych przestróg. Bogu dzięki, człowiek wszystko umie po trosze.	Nie gadać dużo, a brać się do roboty!	Odchowane, nie bój się, Jaguś, odchowane.	Po tysiąc razy dziękuje ci szanowny panie, zawołała stara kobieta wyciągając rękę do gościa swego; tegom się spodziewała po tobie! Czyjeż ucho godniejsze jest posłyszeć ważną tajemnicę, i czyjeż nazwisko wiarogodniej stwierdzi przed światem treść tej tajemnicy jeśli nie samego pana Gaczyckiego.	Dopiero za piątym strzałem dopiero za piątym strzałem zapadłem się w wodę, a wypłynąwszy po chwili, posłyszałem, jak jeden z wioślarzy zapewniał białe kobiety, że zginąłem już niechybnie. Jedna z kul utkwiła mi pod pancerzem na karku. Nie wiem, czy ona tam jeszcze się znajduje; wiecie bowiem, że nie potrafię odwrócić głowy. Chodź no, zobacz, moje dziecko. Przekonasz się o prawdziwości mego opowiadania!	On nie wygada się z niczym... jeżeli pan się tego właśnie boi, pułkowniku Creigthon.	Wasza prawda, jak zawsze wasza prawda. Nie będę się bał. Już teraz mogę sobie drwić z Italczyków i Tatarów	Co tam sumienie! pragnę zemsty i nie widzę przed sobą nad nią nic więcéj. Drogi innéj nie ma	Nie radzę pisać bo jeżeli tej posady nie dostanę, to i tak wyjadę. Tylko, że będę musiała poszukać innych środków utrzymania.	Sądzę że obowiązkiem twym jest zwrócić się wprost do pań, co ją wzięły pod swą opiekę. Tajemniczość nieszlachetnie wygląda w podobnych wypadkach. Tak mi się zdaje.	Nie pytam! nie badam! przerwał, nie chcę wiedzieć co niemiłemby mu było wyznawać, ale usilnie pana proszę... spocząć u mnie...	Wracam właśnie z wakacji z powrotem na studia. Mamy jechać w kilka osób. Jedna z koleżanek poświęciła się specjalnie antropologii. Pracowała już dawniej pod kierunkiem pana Niepołomskiego. Właśnie ta koleżanka, która została jeszcze na wsi, poleciła mi dowiedzieć się, gdzie obecnie znajduje się pan Niepołomski. Miał i on obecnie jechać do Paryża... Szukałam adresu tego pana na wszystkie strony i nie mogłam dowiedzieć się nigdzie. Nareszcie poradzono mi, żeby się udać do szanownego pana redaktora, trzymającego dłoń na pulsie naszego naukowego życia...	Bo i na cóż by się to przydało?	I tak nie bardzo jest możliwe.	Nie mów tak. Sam dobrze wiesz, co ci zarzuca.	Tak mówisz?... Więc dobrze, samca, samca... Czyż nie jestem samicą?!	Waszmość się mnie boisz? Mnie, lichej dziewczyny? Jakoż to być może?	Wszystko jedno, mości książę, boć to kardynalny fundament Rzeczypospolitej... A cóż jest ojczyzna, jeżeli nie zbiór praw, przywilejów i wolności, stanowi szlacheckiemu przysługujących?... Pana i pod obcym panowaniem znaleźć można.	Tak! O dziesiątej wieczorem kazał odwieźć się na rogatkę Charenton; tam przesiadł się do pocztowej berlinki i ruszył dalej, z jednym tylko służącym. Powiedział stangretowi, że jedzie do Fontainebleau.	Miło patrzeć, jak on się do tego bierze! Założę się o mój part i moją płacę, że to dla niego w połowie zabawa... a on sobie myśli, że jest tęgim marynarzem. Przyjrzyj no mu się teraz.	Poczekajże pan Aha... to był marynarz, prawda? Miał się żenić z Katalonką? Tak, tak, przypominam sobie teraz: to była poważna sprawa.	A co potem się stało?	A karnawał! Zanudzi się pan u nas.	Długi pacierz i duża miska, jeszcze bez to niktoj nie pomarł	I więcej nic nie mówił?	Kiej przykazujecie, to i pary nie puszczę.	Może i ma pan słuszność Zastosuję się do pańskiej rady.	Nie to złoto.	Tak, masz słuszność Cierpiałem w tym sklepie okrutniej, niż się spodziewałem wedle twego programu.	Tędy, tędy kochany Albercie Cóż cię tu u diabła sprowadza? Zgubiłeś się jak Tomcio Paluch w lesie, czy też przychodzisz zaprosić mnie po prostu na śniadanie?	Bo go wcale nie miał.	Dobrze pani zrobiła. Nie mogę z panią dłużej rozmawiać, bo mi pilno zobaczyć dziadka; już wstał podobno. Do widzenia.	Ja nie chcę, nie chcę	Ja w te rachunki już nie wierzę. Rząd mi dość winien.	Na Boga tu nie czas grozić i wymówki robić, potrzeba go ratować.	Powinieneś się pan czym prędzej wyleczyć z tego świerzbu społecznego. Zostaw pan tłuczenie o mur twardszym głowom, a bity komunałami trakt idei pospolitszym owcom! Me-me! Jak źle jest na świecie.	Psiakrew! Pozwoli pan, panie Kunicki, że dowiem się, kto tam czego chce.	W każdym razie nie był bardziej dumny niż inni książęta z jego gatunku.	Wdzięczenem ci, mości hetmanie zaporoski, luboć nie ukrywam, że wolałbym komu innemu za wolność dziękować.	Po co wy przyjeżdżacie do nas? Niedawno ja widział chodzikichodziki najemni robotnicy rolni ze Śląska (przede wszystkim z Górnego Śląska), Poznania, Prus i Pomorza, którzy latem podejmowali pracę na zachodzie, głównie na polach buraczanych w Saksonii (niem. Sachsen).. Wszystko! Jeden jak drugi! (Jelsky machnął ręką). To Europa daje. chciał widocznie powiedzieć	A prawda przecie to nasz Borowicz... Marcinek...	O Astoreth!... piętnaście talentów?... To jest tak wielki ciężar, że ja musiałbym usiąść, ażeby o nim dobrze pomyśleć.	Zmień to wszystko na gotówkę. Czy to można? I jedźmy jutro, pojutrze... Dobrze?	A tobie w to graj! Teraz choćbyś dziesięć razy na dzień strzelił, to powiesz, że to młody z Gawronek tak proch psuje.	A więc podziwiam pana, hrabio O tak, jeśli jest pan istotnie silny, wybitny, święty lub nieprzenikniony, masz pan prawo być pysznym	A za co ma mnie kochać?	Co? Ano spróbuj! Zobaczymy, kto komu zamaluje.	Czy można? Mam nadzieję, że dym już mnie należycie oczyścił.	Cóż on w Łodzi robi?	I nas!	I o cóż mnie podejrzewasz?	Ja do Warszawy? Chyba pan żartuje? Cóż ja tam będę?... Zresztą, jakżebym mogła tam jechać... toż tam czeka na mnie...	Jak to?	Jeszcze niezupełnie. Te baby, to... są trzy kandydatki na Nitouche.	Może przeszkadzam?	No i co?	Och! to dobrze! och! to dobrze!	Tak niepocześnieniepocześnie (daw.)	To chodźmy wszyscy!	To lord Ruthwen z krwi i kości.	Wasza królewska mość, wiosło znalazłem, ale jedno, tam w krzakach	Widzą państwo, że to wszystko było zupełnie niepotrzebne. Mój ojciec jest niespełna rozumu	Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...	A będziesz miał papier glansowany do obłożenia kajetów?	A hycel, psie krótki! Sprzedał, naszą porębę sprzedał!	A na buntowników.	A wam, panowie wam niech żyje kawiarnia targ próżności.” „przyjaźń” czytamy „indywidualista”, gdzie rozsądek pisze „zbłąkany filister”.	A zamiotła!	Boże miłosierny!	Boże, bądź mu miłościw!	Będę mówił prawdę.	Całą noc zażywałem kokainę z Łohoyskim. Pierwszy i ostatni raz.	Doprawdy?	Idę natychmiast.	Kawał czasu! dodał książę, i jak mnie pani teraz znajdujesz?	Kiedy chcę bić Niemców z wami.	Komediant	Mamli zawierzyć?	Nasze okręty ze wszystkich krańców świata ściągają do ojczyzny, ażeby na pierwsze hasło przewieźć ludność i skarby gdzieś... za morze... na zachód...	Niezgorzej a pańskie?	Ogon ptasi!	Owo zgoła.	Pamiętam, pamiętam w miasteczku tu gdzieś mieszkał, do Darnówki przyjeżdżał...	Paniczu! chodźwa se oba... Z was będzie rycerz. Przeciem widział waszą jazdę i złożenie. Od maleńkości woma noga stawała w strzemię. Zmarnują waju te guwernery.	Panie kapitanie niech pan przyprowadzi całą szkołę jednorocznych ochotników.	Panie! Widzisz przed sobą człowieka, który postanowił...	Planchet!...	Prawdziwie ja sam jestem pobożny, lecz...	Smain jest w Faszodzie	Stary Człowieku, powiedz, czy dobrze jest, aby brat zaprzęgał młodszego do pracy dlatego, że jest słabszy?	Tym gorzej.	Widziałem rycerza bez głowy	Więc podwyższę mu o dwieście... o trzysta rubli pensję	Zapomnisz, zapomnisz. Ja was dobrze Żydów znam.
Powiedzże, Szablon, tylko szczerze, zwyczajnie, czy to słyszana rzecz, żeby ludzie dorośli, starzy przyjaciele, szanujący się nawzajem... Nie, to jest tak bajecznie głupie, że nawet o tym zacząć nie można! Jakeśmy się powitali? Jak my rozmawiamy? Do wszystkich diabłów!	Nade wszystko nie należy nic mówić rodzicom, unikać wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby w żalu wyobrazić sobie...	Być może, ale to nie należy do rzeczy. Jakikolwiek bądź jego charakter, Ofman jest silnym przeciwnikiem, z którym walka będzie bezużyteczną, bo za nim stoi prawo. Dłuższe opieranie się, procesowanie na przykład, narazi państwa tylko na większe straty, a odwleczenie terminu licytacji odwlecze katastrofę, ale jej nie usunie.	Bo ja mam charakter; proboszcz przekonał się o tym. Nie ma co owijać w bawełnę, jesteśmy tu otoczeni liberałami. Wszyscy ci fabrykanci perkalików zazdroszczą mi, wiem; paru z nich zbiło ładny majątek; dobrze tedy! Niech widzą synów pana de Rênal, idących na przechadzkę z preceptorem. To imponuje. Dziadek opowiadał nam często, że w młodości miał preceptora. Będzie mnie to kosztowało sto talarów, ale można je wciągnąć w rubrykę wydatków reprezentacyjnych.	Gdyby pan uderzył?... O, mój Boże... Nie, ja uduszę się ze śmiechu!... O, zapewniam pana, że nie sprawiłoby to mi żadnej przyjemności. I on już przepraszał... Ratunku!	Naturalnie! Takie pytanie nawet do głowy ci nie przyszło. Przecież ja jestem na to, abym, gdy ty zechcesz, wydawała twoje potomstwo na świat!	Może masz słuszność. Więc do widzenia, Dorianie. Byłeś jedyną osobą w mym życiu, która wywarła wpływ na moją sztukę. Cokolwiek zrobiłem dobrego, zawdzięczam tobie. Ach, ty nawet nie wiesz, ile mnie kosztuje, żem ci opowiedział to wszystko.	Więc kiedy pani także za tym jesteś, czemu w głębi mojego serca wierzę, toż i aby czemu podobnemu nadal zapobiec, i aby się już dłużej tym nudnym oczekiwaniem nie męczyć, nie odwlekaj już pani nadal dnia połączenia się naszego i racz go teraz w łasce swojej oznaczyć.	Wójta bym się bojała!... Figura zapowietrzona!... Tyle mi znaczy, co ta kukła do strachania wróbli!... Nie pamięta o tym, że chłopy go wybrały, to i one mogą z tego urzędu zesadzić...	Nie wiem. Nie znam się na tym.	Na to się nie odważy.	O, nie daj Boże! A, proszę pani, czy pani rozumie wszystko to, co pani hm, w ludziach no... widzi?	Daruj mi, widzisz, nie mogłam wytrzymać, nie mogłam... Tyle dni czekałam na ciebie, tyle dni myślałam o tej chwili spotkania się z tobą, tak się cieszyłam... bo mnie jest źle, Karl, mnie jest bardzo źle w domu... Zabierz mnie stamtąd, zabij mnie jeśli chcesz, a nie pozwól mi wracać do nich!	Nie słuchaj dziada! jemu jedno: ty, czy inny, byle zdrów i młody! Niech szuka rąk i pomocy, ale nie męża dla mnie! Trzeba ci iść, och, Boże mój! Strach pomyśleć! Ale czy wrócisz za rok, czy za dwa, czy za sto, ja, póki życia	Białe niedźwiedzie nie żyją w lesie, tylko na lodach	Dziwna z pani dziewczyna. Ja takich obaw nie mam, chociaż...	Ha! porwała się, nie mogąc wytrzymać księżna,	Ja Basi nie ujmuję!	Nie idzie o wypadki. Idzie o to, że każdy dzień trwania naszej, tak zwanej wiary jest czynnikiem nieustającej demoralizacji ludowej.	Ot, bajczysz. Jakie tam wojsko! Ze czterdziestu rycerzy, uzbrojenie na śmiech, prawie do weselnych godów. Czy nie widzisz, co za strojne pancerze, srebrną i złotą blachą zdobione, a na szyszakach co za pęki piór? Przyłbice mają podniesione, same młode, ładne chłopy, mało co chyba starsi ode mnie. Każdy koń ma srebrny bukiet u czoła, a na łbie pióropusz.	Stało się Wsadzim pannę w kolaskę, bo uciekać waćpaństwo musicie, gdyż zemsta radziwiłłowska nikogo nie oszczędza.	Tak waszą pociechą Chrystus, ale ja tego nie rozumiem.	Zawsze taki był wątły, zupełnie nie wiem, jak on zniesie tę podróż.	Jeśli prędko zamrzecie, to po waszej śmierci, ale wprzódwprzód, wprzódy (daw.) (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii). obiecała, że tam pas rycerski od księcia dostanę. Inaczej nie chciałby się ze mną Lichtenstein potykać.	Nie! Przypatrz się, one śpią. Wszystko tak, jak było... jak było wówczas, gdym jeszcze ledwie dosięgał długości twojego ramienia.	To prawda, panie profesorze. „Nautilus” jest światem dla siebie Tym samym są dla ziemi planety towarzyszące jej w biegu naokoło słońca: i nigdy praca uczonych na Saturnie lub Jowiszu nie będzie znana uczonym na ziemi. Ale ponieważ przypadek zetknął moje istnienie z pańskim, to panu udzielę wyników mych badań.	Dosyć! Już wiem wszystko! Nie macie prawa mnie wypędzać! Nie macie prawa mnie żałować!	Ledwie że zaczął dychać; mowy nie odzyskał.	Nie dałaś mi skończyć. Bardzo ładny i miły. Odbitka dobra, przy nieznacznym retuszu, dokonanym twoją subtelną rączką, odbitka nabierze reliefu w jednych miejscach, a straci zbędne wypukłości w innych.	Nie, nie! nie rób tego nigdy! Znienawidziłbyś mnie potem.	Nie.	Nie... nie...	Oj, panno Anno! siłasiła (starop.) i nie wszyscy.	Ramzes XIII nie jest „świątobliwością” gdyż nie otrzymał koron z rąk bogów.	Niech się pan nie gniewa i niech raczy cierpliwie posłuchać Rozpowszechniło się wśród ludzi mniemanie, że Słońce tkwi w samym środku naszej sfery, wszystkie bowiem ciała w przyrodzie potrzebują niezbędnie jego światła i ciepła.	Dlaczego? Pragnąłeś pan może własnymi oczami upewnić się, czy jestem dobrze strzeżony.	Owszem, to się nazywa kodycylem.	W takim razie ja z tobą jadę!...	Ja pozostanę tutaj; będę oczekiwał twego powrotu tu w tym fotelu! Umieścisz mnie w nim, gdy zasnę.	Jedziecie pono z Krakowa! tamci to ja w szkole bywałem, młodość spędziłem i miło mi go wspominać	Oczywiście! ale zjawisko jest typowe. Jestem jak najdalszy od niedoceniania filmu, ale mimo wszystko teatr pozostanie teatrem, teatr daje artyście inne możliwości, przede wszystkim bezpośredni kontakt z widzem, a to z punktu widzenia psychologii twórczej...	To ci się chwali, żeś go aegrotum et inarmemaegrotum et inarmem (łac.)	Juści, abo to im matka da się żenić... abo to im popuści...	A bom się wyrwał z matczynego stojaka.	A na cóż im więcej sukien? Przecież człowiek ma tylko jedno ciało.	Bo mi się przyśniło, że jakowyś Turczyn pana Michała strzałą przeszył. Jezu Chryste! Sen mara! Ale aż mnie febra trzęsie. Zmówmy litanię, by Bóg nieszczęście odwrócił!	Błogosławieństwo boskie, że królowa jejmość żelaznym zdrowiem się cieszy i dla zwyczaju ino medyka nadwornego utrzymuje, bo...	Do licha sytuacja zaczyna się komplikować. Jeśli my pójdziemy tędy, oni umkną tamtędy.	Dobrze! Zbliżcie się teraz trochę do mnie!	Domyśliłem się tego. Zechcesz zwołać posiedzenie Zarządu?	Jest to przenośnia, właśnie stylistyczna jest to pars pro totopars pro toto (łac.)	Jeżeli mnie o to ładnie poprosisz...	Kuźnicki bór tutaj trzeba dawać pozór; niejeden się tu już z Majstrem, czyli Hetmanem spotkał.	Lecz może królowa odmówi posłuszeństwa.	Modlimy się	Może byśmy wrócili	Może mi pana zarekomendujesz, Alfonsie?	Powiedz mi, doktorze, ale szczerze, co myślisz o Stachu?... Bo on mnie niepokoi. Widzę, że od roku rzuca się na jakieś po prostu awantury... Ten wyjazd do Bułgarii, a dziś ten magazyn... spółka... powóz... Jest dziwna zmiana w jego charakterze...	Przyznam się generałowi, przerwała jejmość, iż na te wpływy jego rachować się ośmieliłam... Nieszczęśliwa wdowa i sierota... mam prawo do twego współczucia.	To, że ciebie kocham!	Wiesz, teraz sobie przypomniałam. Zdjął dzwonek z budzika, takiego dużego, kuchennego budzika i uwiązał u części, która się odkręca przy dzwonieniu, sznurek. Drugi jego koniec przymocował do kurka gazowego. Obstawił budzik tomami Encyklopedii Brockhausa, nastawił na dzwonienie, wziął trzy tabletki weronalu i położył się spać. A budzik już sam otworzył kurek od gazu.	A co chcesz za tę usługę?	A mówiła pani organiścina jeszcze w moje wesele, że pan Jasio na księdza idzie...	A no, chyba że tak	Abo co?	Bo widzi pan, on gotówby mnie zabić!	Boga biorę na świadka!	Bogaty nieskończenie, profesorze, i mógłbym bez uszczerbku zapłacić dwanaście miliardów długów ciążących na Francji.	Chciałabym z całej duszy i wrócę, jeśli taka będzie wola Boga.	Czytaj!	Do cna miętkimiętki (daw., gw.) objaśniał z cicha Mateusz.	Do czego potrzebne?	Do... Głębowicz	I przyszedłeś pan do przekonania, że między treścią a formą jest wielki przedział?	Jaguś, poszłabyś ze mną we świat?	Jaki świat, taki cezar!	Jest już Albuzzi?	Jesteś wszakże z nim w stosunkach przyjacielskich.	Jeżeli zbiera tysiąc czterysta beczek wina...	Maniu, a gdzie pan Władysław?	Naturalnie! Jemu chodzi o posag.	Niech mnie niech mnie żarłacz ludojad połknie! Przeklęty strażnik! Ten człowiek gotów zepsuć nam cały plan.	No, urodę.	O co pytasz?	O, hań tam mają prosięta Kłęby, a i Szymek Dominików stoi przy wieprzku.	O, mam już dosyć doświadczenia, dosyć...	Och, och!	Ona, jakoby ją malował!	Pięć tysięcy franków na miesiąc.	Powiedziała.	Pytałeś mnie o Sułkowskiego?	Płukanie żołądka i chinina! Kovarzik?!	Trzeba było sprowadzić cieślę.	Umarła!...	W górach, za Novi; rabowałem mulników wracających z Mediolanu, gdzie sprzedali oliwę.	Walek.	Widziałem i słyszałem. Widziałem w teatrze Valle, słyszałem razu jednego, gdym był na śniadaniu u hrabiego.	Zapewne	Znam.	Šalin traukis!
Ja nie wiem, co znaczy cywile.	Wiem to od moich ludzi, tychże Kiemliczów! U Zbrożka i Kalińskiego wszyscy głośno o tym mówili, nic na Millera i Szwedów nie uważając. Kiemlicze owi nie byli zamknięci, mieli ze światem relacje, z żołnierzami i szlachtą... Tych mogę przed obliczem majestatu i waszych dostojności postawić, aby sami opowiedzieli, jako w całym kraju wre jak w garnku. Hetmani z musu tylko do Szweda przystali, bo zły duch wojsko opętał, a teraz samo owo wojsko chce na powrót do powinności wrócić. Szlachtę i duchownych Szwedzi biją, rabują, przeciw wolności dawnej bluźnią, toż i dziwu nie ma, że każdy jeno pięści ściska i na szablę łakomie spogląda.	Ja wiem... wiem... wiem...	Hm... Nie wiem, czy sobie przypomnę	Znam ci i ja go ale jeślibym wiedział, że przyjdzie mi robić go kiedykolwiek, a nade wszystko skosztować choć odrobinę, to wolałbym pęknąć na dwoje w tej chwili. Nie myślę też, ażebym kiedykolwiek znalazł się w potrzebie użycia tego balsamu, użyję pomocy wszystkich pięciu zmysłów, które mi dała natura, aby się ustrzec od sposobności nawet obmywania ran; zadawać ich też nie myślę. Co do owego podrzucania, to może przytrafić mi się powtórnie, za podobne zdarzenia ręczyć niepodobna i gdybym kiedykolwiek znalazł się w tym samym położeniu, nie miałbym innego środka, jak znów ścisnąć zęby, stulić łopatki i zamknąwszy oczy, pozwolić rzucać sobą do woli.	Doprawdy, że sam nie wiem To nie ma żadnego sensu	To dobrze to nigdy nie zawadzi, chociaż doraźnie nie staje się koniecznością. Oczywiście, o wyjeździe do Paryża mowy być nie może. Przynajmniej w najbliższych kilku lub kilkunastu miesiącach.	Ach, tak, pamiętam to don Pépé nazwał ten wąwóz rajem węży. Z pewnością dokuczyliśmy niejednemu z nich. Pomyśl jednak, kochanie, że nie jest on już tym, czym był, gdy malowałaś swój szkic. Przestał być rajem węży. Wprowadziliśmy do niego ludzi, więc nie możemy go porzucić i zaczynać nowego życia gdzie indziej.	Nie zważaj na niego, Dorianie Rozumiem, co myślisz, i wierzę w tę dziewczynę. Czarujący musi być ten, kogo kochasz, a dziewczyna mogąca działać tak, jak opowiadasz, musi być piękna i szlachetna. Uduchowić swych bliźnich to warte trudu. Jeśli ta dziewczyna podoła tchnąć dusze w tych, co żyli bez duszy, jeśli budzi zmysł piękna w tych, których życie było brudne i szkaradne, jeśli wyrywa ich z egoizmu i wzrusza do łez nad cierpieniem, co nie jest ich cierpieniem, to godna jest twego ubóstwienia, godna jest ubóstwienia całego świata. Małżeństwo to jest w zupełnym porządku. Z początku tak nie myślałem, ale teraz przyznaję. Bogowie stworzyli Sybillę Vane dla ciebie. Bez niej byłbyś niedoskonały.	O! To mi wiek! Królu złoty, nie odmawiajże mi. Będzie pan miał wygodne mieszkanie, albo z nami w pałacu, albo w osobnym pawilonie, jak pan zechce. Konie do dyspozycji, samochód do dyspozycji. Kuchnia dobra, do miasta niedaleko, a jak pan zechce w Warszawie swoich przyjaciół odwiedzić	Bardzo się boję Bo trzeba ci wiedzieć, że z własnymi pieniędzmi może każdy robić, co chce, i liczyć je albo nie liczyć. To jego rzecz. Z cudzymi pieniędzmi trzeba być niesłychanie ostrożnym. Kontrola musi być najściślejsza. Trzeba prowadzić książkę wpływów i wydatków; każdy wydatek musi być stwierdzony rachunkiem.	Co prawda, tom cię nie szukał, ale dziękuję za dobre słowo.	Dajcie mnie trochę czasu może ja sobie do jutrzejszego wieczora ratunek jaki znajdę.	Ja bym i tak do śmierci domieszkał, ale Zbyszkowi kasztelkasztel (daw.)	Jak to nic?... Mamy trzydzieści tysięcy rubli, a od nich dziesięć tysięcy rubli procentu... Zacny ten Wokulski!... Nie miałem pojęcia o podobnej szlachetności... A gdybyś wiedziała, jak on mnie dziś pielęgnował...	Jeżeli wasza przewielebność raczy zezwolić to zreasumujęzreasumować (z łac.) Tedy mam pilnie oczekiwać in aulain aula (łac.) bardzo gościnnie. i stante pedestante pede (łac.) sprawdzić., zalizali (daw.) czy też. nie. Następnie de noviterde noviter (łac.) cierpliwość. upraszać a dyskursemdyskurs (z łac.) grzeczny, uprzejmy, wyszukany, elegancki. zabawiać. Konkludujękonkludować (z łac.) zapomnieć. ani słówka.	Nie, proszę pana, to nic nie znaczy Upewniam pana, że to przypadkowe.	Nie, to człowiek mniej więcej mego wzrostu.	No, ale co to za zwierzęta?	Może. Z nim byle po dobrej woli, to jeszcze ze swego dołoży. Rycerski to opat, któremu nie nowina hełmem głowę nakryć. A przy tym pobożny i bardzo pięknie odprawia nabożeństwo. Musicie przecie pamiętać... Jak ci huknie przy mszy, to aż jaskółki pod pułapem z gniazd wylatują. No, i chwała Boża rośnie.	Usiądźmy w cieniu Parker przyniósł właśnie napoje, a jeśli dłużej będzie pan stał na tym skwarze, zepsuje pan sobie cerę i Bazyli nie będzie chciał pana malować. Istotnie, nie powinien się pan opalać. Byłoby z tym panu nie do twarzy.	A nie wysyłali jakich podjazdów na tę stronę rzeki?	A ta pokraka! Z oczu mu kapie woskowina, z której by można narobić świec do dziesięciu kościołów!	A więc dzięki dwóm znakom upewni się pan, że mój dziadek jest w pełni władz umysłowych. Dziadek nie może mówić ani się poruszać, ale gdy chce powiedzieć „tak”, zamyka oczy, a gdy chce powiedzieć „nie”	A więc to postscriptum...	Bogdaj wcale nie wróci, bo z wozami wyjechała i z tobołami. Z tego miarkuję, że daleko i na długo.	Byle was nie zamroczyło	Byłaby to przedwczesna kapitulacja.	Do Czehryna, a stamtąd dalej.	Dobrze a czerń rozeszła się już?	Dobrze.	I ja jeszcze muszę czekać?	Jakiego roku?	Jakiego tam dobra	Jednemu tobie wierzę! w tobie jednym ludzka dusza mieszkała. Nie zdradź mnie ty ostatni!	Jest tak, jak ja mówię.	Już pan wstał? Obudzili pana, prawda? Niech pan idzie do mego pokoju, tam przygotowane jest dla pana śniadanie.	Mamo, przecież ja mam trzy tysiące rubli po babci... Weźcie z tej sumy, ile wam potrzeba na długi i na Zosię... Weźcie wszystko!...	Mówi, że ma piętnaście do dwudziestu milionów	Mężu Czy trochę nie przesadzasz?	Nie obawiaj się niczego. Człowiek pokutujący jest zupełnie bezpieczny w całym zwierzęcym świecie: idzie o jego poprawę i naukę, nikt mu więc nie szkodzi, ale każdy otacza go pomocą i opieką. Choćbyś był nawet mniejszy od mrówki, nikt się nie targnie na twoje życie.	Nie powinien odpłynąć!...	Nie syn króla.	Nie zabijaj, ojcze wielebny! nie zabijaj.	Nie! Jeszcze, jeszcze!	Nie. Po co? Żeby poniósł karę?... Po prostu szkoda zachodu. Nie wierzę w pedagogiczne znaczenie kary. Ani w jej moralną wartość.	O dla Boga! Mój jegomość, to my już chyba na morzu jesteśmy...	Och, ojcze, naprawdę dajesz mi to?	Odczep się pan od mojego parasola i mnie daj święty spokój. Czy nie widzi pan, że mży i zaraz zacznie znowu padać?	On myśli, że ja taki głupi, podzielił się z Tuszyńskim, stare kawały.	Panie! panie, przecież pan nie odmówi!	Pod warunkiem, że ja będę zabezpieczona od dowodów pańskiej tkliwości. Felu, usiądź na moim miejscu	Proszę jaśnie pana, nie mogę, on nie sypia tutaj.	Słuchaj, Pew! tu już był ktoś przed nami! Ktoś przetrząsnął cały kufer i przewrócił w nim wszystko do góry nogami.	Teraz, kiedy Elżbieta nie słyszy, chcę poznać prawdę Rozstał się z matką tak dawno, że na pewno już jej nie pamięta. Czas robi swoje...	To by było cudowne, gdyby tak kobieta zręcznością zwyciężyła takiego męskiego potwora jak ten Niemiec.	Ty już jesteś taką i dlatego radzę ci: szukaj towarzystwa z takimi. Dwa razy poruszyłaś Iksinów: urządziwszy koncert i pobudziwszy ludzi, ażeby tutaj utworzyli szkołę. Co z tego masz?... Nic, trochę zawiści i plotek... Ale wędrowni aktorzy mieli dochód, panna Cecylia będzie miała kilka uczennic, a nauczyciel dostanie lepszą pensję, bo zwróciłaś uwagę miasta na jego niedostatek. No, uściskaj ojca i... żadnych łez! Za rok... półtora.... zobaczymy się...	Uspokój się, panie, nikt tego nie widział	Wezwij na pomoc Boga, miłość Józefa i tej opiekunki, która cię wychowała. Może i moją, jeżeli w twym sercu tę łaskę znajdę. Nakaż milczenie swemu sercu... Czas zagoi tę ranę, którą ja ci teraz zadaję... Córeczko moja, córeczko moja miła! Najdroższa! Najdroższa!...	Więc istotnie istotnie nie miałaś nigdy kochanka?	A jakoż wygląda? Hej! Jędruś! Bardzo gładka? Czy taka jak sobie imaginowałeś? Jest-li druga taka w Orszańskiem?	A niech jeno popróbuje! O wa! Dałem parolparol (z fr.)	A nieprawda! po ojców wyszlim	A tak, i bez egzaltacyiegzaltacja	A! te linie... tak, znam te linie! Miłość... zawód... walka... Zwycięstwo lub śmierć!	Bądźcie panowie spokojni będziemy w La Chapelle przed południem.	Chcesz mi powiedzieć, dokąd?	Co? z drogi! ty sam trutniu z drogi! krzyknęli wszyscy unanimiter, i kilka szabel nawet błysnęły z pochew na prędce, szczęknęły uderzając się w powietrzu.	Czy ci źle było, Iry, w naszym domu?	Czyś pan całkiem pewny?	Deputaci cofali się przerażeni	Dżemmo!	I Ducha Świę...	Jestem wolny, kochanie moje.	Jeść mu dajcie!	Kłopot?	List dla pani.	Może	Mylisz się, Morrelu Rzeczywiście byłem szczęśliwy.	Mówi, że go boli. Masz już dość?	Mówiono nawet, że żony na naszym dworze miał szukać	Na wieś wyjedziesz, kuzynie, zapewne w maju zaledwie lub w czerwcu.	Narkotyki	Nasz gospodarz jest dziś raczej nieuprzejmy Wydaje mi się, iż sądzi, że Monmouth ożenił się ze mną ze względów czysto naukowych, jako z najlepszym okazem współczesnego motyla, jaki umiał znaleźć.	Naturalnie o pieniądzach musimy mówić jak finansiści.	Niech panu służy na szczęście!	Obraz świata, Religia	Oho Zdaje mi się, że on sam tu przyjdzie. Proszę, spostrzegł panią i kłania się właśnie.	Oto gdyby się wszystkie jajka wykluwały, dość byłoby czterech dorszów na zaopatrzenie Anglii, Ameryki i Norwegii.	Panie! Co pan... ze mnie... robi! Co pan ze mnie!...	Przyznaję najzupełniejszą słuszność żonie pańskiej.	Ratujcie mnie, wszyscy święci!	Raz słyszałem płacz.	Słucham cię.	Trzymaj! łapaj!	Więc, proszę cię, jak?	Wysiadaj	Z baronową?	Zabity... z jego rozkazu!	Zacny z ciebie człowiek, Rafale.
Nicbym przeciwko temu do zarzucenia nie miała ale pozwól sobie powiedziéć, iż nie widzę przyczyny, dla któréjbyś męczennicą zostać miała. Hoym jest nie miły, zużyty, rozpustnik, który ci wiary nie dotrzymuje; kochać go niepodobieństwo: prędzéj czy późniéj odezwie się serce.	Niech to diabli wezmą! Człowiek nigdy nie może być dość ostrożny. Ładnie byśmy się wpakowali, nie ma co mówić!	Och, nie, proszę pani, mój czas nie jest taki drogi; ten, który go stworzył, nie sprzedał go nam. Popatrzę tylko, czy ogień w kuchni nie wygasł.	Owszem, bo ja nie czuję w sobie sił ani zdrowia na tyle, nie potrafię, nie zniosę, nie chcę!	Bądźcież spokojni; nie zna jej ani słowa! Nic podobnego mu do głowy przyjść nie mogło. Coś innego chorobę sprowadzić musiało. Co? Któż to zbada? Ciało gnębi duszę w człowieku, dusza czasem łamie ciało	Ach Lottie! Przestańże już raz! Nie płacz, nie płacz, proszę!	Nie omieszkam z rady skorzystać. Czekam pana sekundantów, bo wojować obelgami nie zwykłem. Chodźmy, panowie!	Nie żyje!	O! mój Boże, ona mi nie wierzy! z boleścią zawołał Jan, lecz jakiegoż chcesz dowodu	Przysługi prostej i dla pana osobiście nietrudnej. Chodzi mianowicie o to, że osiedlić taką ilość Żydów gdzieś w pobliżu, w Europie, nie ściągając tym niczyjej uwagi, byłoby niemożliwe. Zresztą dżuma wcześniej czy później przerzuci się z pewnością za kordon i zaleje resztę kontynentu. Nie po to Żydzi uciekają z Paryża i wydają na tę ucieczkę grube miliony, aby czekać na dżumę gdzie indziej. Żydzi muszą dostać się w miejsce zupełnie bezpieczne: muszą dostać się do Ameryki.	To Dwuogoniasty! Nie cierpię go, zwłaszcza gdy mówi. Mieć ogony z przodu i z tyłu, to stanowczo za dużo na porządne zwierzę.	Nie burcz ponuro, pleców nie pokazuj i nie zaprzeczaj. Pragnę być Orgazem...	Niechże pan nie udaje Babcia pisała, że tatuś zrobił panu brutalną scenę, a zaraz po liście babci przyszedł ten anonim o tatusiu i jego... złotowłosej amantce. Muszę panu przyznać, że to było szatańsko zręczne posunięcie. Nie podejrzewałam pana o tyle dyplomatycznych zdolności: jednym zamachem zemścić się na tatusiu, zdyskredytować go i zmusić matkę, a zatem i mnie do powrotu.	Nie mam najmniejszej obawy o twoje prowadzenie więcej masz siły i cnoty, niż sama myślisz. Nie obawa też o przyszłość mnie nęka. Gryzie mnie jedynie to, że masz dla kogo innego uczucia, których nie mogłem w tobie obudzić.	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	Może zaczniemy teraz mówić o kobietach, czy to nie właściwy temat dla panów?	Ja do niego przychodzę jak do człowieka, jak do kupca mówię: Sprzedaj mi swój plac. A ten pastuch... ten... tfu! żeby jemu się tak wiodło, jak ja mu życzę z całego serca, śmieje się i każe mi oglądać swój śmietnik i powiada, że to jest złota ziemia, że to jest rajska ziemia, której nie sprzeda taniej niż za czterdzieści tysięcy rubli... Żeby ciebie... żeby ciebie prędka choroba wzięła za taki paskudny pysk! Mela! daj dziecko jakich kropli, bo mnie jest bardzo niedobrze, bo ja się boję, żeby mnie nie było jeszcze gorzej!	Nie wiem. Przyszedł. Nie mogłam go przecież za drzwi wyrzucić...	A! zmiłujcież się, przynajmniej sami nie odchodźcie pod noc. Jakbyście wy byli tu, nie tylebym się bała i o siebie i o nią. Ot! zostańcie.	Nie dziwacz, jesteś zirytowany na ludzi, a chcesz się odbijać na mnie. Zostań. Chciałbym, żeby nikt więcej dzisiaj nie przyszedł	Nie możemy iść! Ja ledwo mogę chodzić	Bóg zapłać, mili, że nie odpędzacie od swego proga żebraka wędrownego. Ale, jeśli wola wasza, odprawcie dalej służbę, aby nie rozpowiedziała, że od was łaski takiej doświadczam. Niedobrze by to dla was być mogło. A i dla mnie...	Nie siedzi ona nigdy z mężem razem bo w Trzebnicy jej lepiej jest, w murach zakonnych...	Chyba w Ameryce Ale nie mówię, że się ożenił. Powiedziałem tylko, że zaręczył się. To duża różnica. Doskonale pamiętam, że jestem żonaty, a zgoła nie przypominam sobie, czy byłem zaręczony. Skłaniałbym się raczej do tego, że nigdy nie byłem narzeczonym.	Niby nie, ale całkiem jesteś jakiś zgoła inakszy.	Tylko nigdy już niech pan mnie nie całuje, niech pan pamięta niejasno pomyślał Genezyp. Pozorna dowolność po-maturycznej wizji przyszłości z przed-maturycznych czasów skurczyła się w nieuniknioną tożsamość wszystkiego ze samym sobą. Konały już nie byłe nigdy dnie i pełne oczekiwań i wypadków przyszłe wieczory w antycypacji przeznaczeniowej bezwyjściowości życia, charakteru i niezrozumiałej młodej śmierci o jakże inaczej!	Ale nie ma w niej miejsca na współczucie i litość panny Magdaleny	Czy nie jesteś głodny?	Nie uważasz, że stanowią one większe niebezpieczeństwo niż krwawa walka?	Nie wiem	Prorocy! Dopóki czyta proroków, nic mu nie będzie!	Gdyby się oświadczył, odpowiedziałabyś mu tylko łzami i rumieńcem albo spełniłabyś jego życzenie, zamiast śmiało i stanowczo odrzec: „Nie”.	E, Boże kochany, nie gorączkuj się tak, mój mały. A przecież powinieneś wiedzieć, co to jest nieszczęście. Człowiek nieszczęśliwy staje się zazdrosny. Myślałem, że jesteś w Piemoncie albo w Toskanii, pracujesz jako tragarz albo przewodnik, i żal mi cię było z całego serca, jak własnego dziecka. Wiesz przecie, że cię zawsze nazywałem moim dzieckiem. Aż tu nagle widzę, jak przejeżdżasz przez rogatkę Bons-Hommes, w tilbury, z groomem, w ubranku jak spod igły. Coś takiego! Odkryłeś kopalnię złota, kupiłeś stanowisko agenta giełdowego czy co?	Upewniłabyś się jeszcze więcej, gdybyś go widziała i mówiła z nim tak, jak ja Wcale bym się nie dziwił (uważajcie, co powiem!), gdyby Piotr przy jego poparciu otrzymał lepsze miejsce.	Spalim czy nie dobrze, zagroziemy im spaleniem.	Tylko tego nie mogłam zrobić, żeby sobie ksiądz nową sutannę kupił.	I to oni ci powiedzieli coś takiego, że się tak zdenerwowałeś? Co to mogło być? Mam ich zapytać, o co chodzi, abym się mogła przed tobą usprawiedliwić?	To jednak straszno tak przysięgać!	Jakaż to klauzula?	Zimna, a któż ci to powiedział?	I wy pozwalacie na to demoralizowanie pułków?...	Czy tylko damom wolno mieć upodobania?... Jeżeli moją siostrę po paru tygodniach znudziły sesje, dlaczego mnie po tylu miesiącach nie miałaby znudzić cukrownia? Upewniam że na waszych sesjach macie, panie, więcej rozmaitości.	Otóż, zacznę od tego, że nie znam nikogo, do kogo mógłbym mieć większe zaufanie niż do pana.	Wsypcie no mi z garniec w woreczek, to wam oddam, jak będę tu drugi raz.	Czy możesz wyjąć człowiekowi jego mózg i włożyć na to miejsce inny?	A! to wy!... dumałem właśnie nad znikomością dóbr tego świata, a koń mój angielski, oddalający się i niknący w obłoku pyłu, był mi żywym obrazem nietrwałości rzeczy ziemskich. Życie samo da się streścić w tych trzech słowach: Erat, est, fuit.	Cóż to czy tu sobie żartują ze mnie? Niech go zawloką natychmiast do kozy, a jeżeli dozorca wypuści go, zapłaci dwa tysiące dukatów kary.	Jak to, z nikim innym?	Jako żywo, może to być! Bóg cię pocieszy.	Tak, ale jest przy tym mieszkanie, jak pan widzisz.	Dziwy, dziwy... Miłowanie wasze takie srogie, jakoż inaczej nienawiść gadać będzie? Takli to odwdzięczacie dobremu panu, co go senatory „królem chłopów” przezwały?	Proszę sobie wyobrazić, jaka to będzie dla mnie przyjemność, jaki zzzaszczyt, móc powiedzieć, że pana znam.	Słusznie to waszmość czyni: ale co inszego chciałem rzec: powiadam, co okna są od północy.	Mówię panu, bo pewny tego jestem Kiedy mu oznajmiłem, że wasza dostojność jest protegowanym pana de Tréville i że nawet posiadasz list do tego znakomitego męża, wielce się zaniepokoił, pytając, gdzie może list ten się znajdować, poczem niezwłocznie udał się do kuchni, gdzie leżał pański kaftan.	Wasza córka jest w mocy braci, a pod opieką Szomberga i Markwarta	Przecież jest w naszych rękach!	Gdy po latach, Ramzesie, wstąpisz na tron spełnisz ten święty obowiązek względem państwa i bogów...	Czy jest?	Hej! po co wam się było spieszyć?	Będzie tu pojutrze albo ty u niej na folwarku, z tamtej strony rzeki.	Otóż słuchaj w pieczarze były skarby tak wielkie...	Przecież telegrafowałaś do panny Malinowskiej i ona mnie tu przysyła w zastępstwie...	Święte moje prawo. Po chrześnicy kumoter najważniejsza osoba!	I ja także!	Oho! pokazuje się, iż mamy znów coś nowego.	Pewnie, że nic strasznego, ale przecie. A kiedy pan skarbnikowicz pójdzie do mamy?	Zmizerowałaś się, Hanuś!	Oto wszystko, co mam od niego	A jak się mają córeczki pana?	A po co?	Że się spotkamy?	Najzupełniej. Teraz, jak sądzę, dojdziemy do porozumienia. Czy powiesz, ojcze, Ben Joelowi, com doradzał powiedzieć?	Ach, przybywa do mnie szczęście! Lecz skąd panu przyszło do głowy...	Dlatego, abym jeśli mi kiedyś Tygellin powie: „Scewinus był u ciebie”, mógł mu odpowiedzieć: „Tego samego dnia był także i u ciebie.”	Ty wiesz najlepiej dokąd, do śmierci chyba.	Co pan rozkaże?	Co pani myśli?	Dziękuję, do widzenia! W sobotę opowiem państwu o wrażeniach.	Owszem, proszę. Dziękuję, że ksiądz o mnie pomyślał.	Więc czego pan chce ode mnie?	Uprzednia kwestia? czy człowiek inteligentny może i czy powinien być zakochany?	A jednak rano posądziłeś mnie o dumę	A więc jedzie z nią!	Czy śpiewa?	Dwa dni tylko	Jak o rodzonym ojcu	A bo musisz zapomnieć!	Cholera!...	Choroba zawołał Cyrus Smith.	Dowodów?	Gdzie Stefek?	Jesteś pan bogaty?	Może siostruni podać cukier?...	Najzupełniej.	Nieciekawym gdzie! Ile chcesz pieniędzy?	Potrzeba ci czego?	Przyrodnia siostra.	Widziałeś go?	Widzieli ojce nasi pod Płowcamibitwa pod Płowcami odpowiedział Zyndram.	Żadne uczucie?
O! Konopka już dawno zrezygnował!... Ale słuchajże dalej. Więc ów Holmfels, człek światowy i grzeczny, a tobie bardzo życzliwy, pogadawszy ze mną jaką godzinę, także mnie doradził, żebym sam szedł do prefekta. Więc poszedłem. Prefekt przyjął mnie uprzejmie, prosił siedzieć, nagadał mi dużo ładnych rzeczy, ale co się tyczy ciebie, powiedział mi te słowa: „Kiedy pan Nieczuja zemknął, to dobrze dla niego, ale na żaden sposób nie może być koniec na tym, bo my go musimy poszukać sądownie, a kiedy go dostaniemy, to proces pójdzie swoją drogą. Miło by mnie było, gdybym mógł panu o tej sprawie inną dać wiadomość, ale na nieszczęście, nic ja tu sam nie decyduję, tylko litera prawa”. Kiedym to powiedział Holmfelsowi, rzekł tenże: „Wszystko to być może, jednak ja nie radzę powracać. Co się zaś tyczy łaski, to fałsz jest, co mówi prefekt. Prawda, że cesarzowa-królowa nie może przebaczyć, nie wiedząc, co ma przebaczyć; ale może wydać rozkaz do urzędu, ażeby rzecz ta była puszczoną w zapomnienie. Tu już coś przyszło z Wiednia względem tej sprawy; dzisiaj mi o tym powiadano, ale nie mogłem się jeszcze dowiedzieć, co właściwie. Słuchaj, waszmość: jedź teraz do Bóbrki i opatrz tam gospodarstwo pana Marcina; ja tu tymczasem się dowiem o wszystkich szczegółach tego procesu, a kiedy wrócisz, podamy prośbę do tronu, a ja wskażę drogę do skutecznych instancyj. A choćby ci przyszło i samemu pojechać do Wiednia, to i to niewielka już rzecz. Już my to jakoś zrobimy”. i oto go masz.	Boś podły! Samolubny! Zły! Zły! Chcesz mnie zniszczyć, zabić, życie moje zmarnować! A ty, triumfator, będziesz się cieszył „licznym potomstwem”, bo to przecie chluba wasza!	Pytałem o to panny Heleny i panny Ratkowskiej: powiedziały mi, że nigdy. Sam przesiaduję także przy nim godzinami i nie słyszałem nigdy nic. To jest dziwna rzecz: on jest przytomny, wie że jest ranny, wie że chory, ale zdaje się przytem nic nie pamiętać rzeczy przeszłych, tak jakby przeszłość wcale nie istniała. Lekarze mówią, że rany w głowę powodują różne takie najszczególniejsze objawy. Zresztą poznaje każdego, kto się do niego zbliży; okazuje ogromną wdzięczność pannie Helenie i pannie Ratkowskiej. Szczególniej lubi pannę Ratkowską i widocznie tęskni za nią, gdy na chwilę od niego odejdzie. Ale też one obie słów na to niema	Ale jeżeli nie wiecie, kim jest Harvey Cheyne, to jeszcze mało wiecie... i basta. Teraz zawróćcie swój statek i ruszajcie co tchu.	To źle, powinieneś się rozruszać i korzystać ze wszystkich zaprosin, wówczas namnożą ci się znajomości. Nie martw się tym, że jesteś nieśmiały, bo jak zaczniesz widywać ludzi, to ci przejdzie.	Co? ciekawość!! Panicz często z polowania pod naszą chatę zbacza, a jak ciebie zastanie na podwórku, to i zagada i zbliży się i pożartuje. A taki się robi słodki, miły, jakby go kto miodem posmarował. Oj! oj! gdybyś ty miała rozum, gdyby to tak ze mną, wiedziałabym ja co robić.	A jakże! Alboś to nie widział Węgrzynów, albo to pan hetman nie pociągnął z wojskiem na opornych. Nie wiadomo jeszcze, co się stanie. Toż i naszych dragonów kupa się za Węgrzynami ujęła, których ponoć wszystkich rozstrzelają.	Żyd, Religia, InteresNie, ojciec twój, którego przywiązanie do jego wiary niezmiernie cenię, w głębi duszy zrozpaczony jest z powodu twego zamiaru. Ale inna rzecz, że i on przyjąć chrzest musi. Nie śmiał ci tego zaproponować, abyś pokryła ten jego czyn wobec drugich maską twego pozornego czy rzeczywistego despotyzmu. I mimo całej rozpaczy z radością uchwycił jednak tę sposobność. Zemści się to na nim w ten sposób, że będzie najgorliwszym katolikiem za rok lub dwa. A jednak już teraz jest finansowo szczęśliwy, gdyż jako Żyd nie mógłby wejść w pewien krąg międzynarodowych interesów. Teraz dopiero stanie się prawdziwą siłą.	Ale trzeba to zrobić w wielkiej tajemnicy bo inaczej zaczną się wieszać wszyscy chłopi, a nam, ich panom, żaden Fenicjanin nie pożyczy miedzianego utena.	Może jest odwrotnie... Może to pani się zmieniła i dlatego wydaje się pani...	Ni, jutro pójdziemy po dyngusie, to obaczą. Jeszcze sztachetków brak kiele niego, żeby nie sfrunął.	Panie Sierpiński, to nie sprawa z ratajemrataj	Dziwnem zrządzeniem trafu w jednym przeciągu czasu, i bez udziału w tem mej woli, zbiegają się w mem ręku nici kilku tajemnic, a tajemnic dziwnie zręcznie ukrywanych przez osoby których są własnością. Nikt mniej odemnie nie zajmuje się sprawami swych bliźnich, a mimo to los zda się obrał mię za narzędzie, abym jeśli uznam to za potrzebne, mógł odkryć trzy obłudy, trzy cnoty zrzucić z piedestału, i pokazać ich nicość a kłamstwo. I czy uwierzy pani, że klejnoty któreś mi pani przed kilku tygodniami powierzyć raczyła, stanowią jednę z tych tajemniczych nici, na których drga wielka nędza moralna, przykrywająca się płaszczykiem dumnej i wyniosłej cnoty!	Nie trzeba go podpisywać tylko go podcyfruję, a to wystarczy nawet na 300 osłów.	To niepotrzebne sądzę bowiem, że jeżeli nam zapłaci, to bardzo dobrze będziemy wynagrodzeni.	A skąd wy tutaj, piękna damo? A to spotkanie! A to gość!	Ależ mój ojcze, przecież ojciec u siebie, to mu wszystko, wszystko wolno.	Aritmetikoje tiesa melo nėra, bet jau apie geografiją, aš to pasakyti negaliu. Ji mat, lipsto lenkus. Vienok matote, ne apie geografiją ir aritmetiką eina tolidiniai ginčiai ir ne apie šituosius mokslus klausia Keidošius.	Czy to twoje pismo, Lulejko?	Głuptasku, to wszystko betka. Wiem nawet, jak się robi z piasku złoto. Jak ze skorupek można zrobić diamenty i brylanty.	Mam rozkaz związać waszej mości ręce i wyprowadzić za Janów. Na czas to wiązanie, później odjedziesz wasza mość wolno... Dlatego proszę waszej mości nie stawiać oporu...	Powtórz to jeszcze raz, Tomku!	A dlaczego mielibyśmy to wtedy zrobić? Przecież nie znaliśmy jeszcze wówczas historii Ayrtona, nie wiedzieliśmy o tym, że kiedyś po niego przypłyną. Gdy się o tym dowiedzieliśmy, pora roku była już zbyt późna, żebyśmy mogli powtórnie popłynąć na wyspę Tabor.	No, panie Kosiba zaznajomiłem się już z pańską sprawą. Widziałem się z kolegą Makłajem, przejrzałem dokładnie akta. Proces w pierwszej instancji nie był przeprowadzony zachwycająco i jestem zdania, że wiele mamy tu do zrobienia. Jeżeli nie wygramy sprawy całkowicie, w co wierzę, to wyrok zmniejszymy do paru miesięcy. Czyniłem nawet starania, by pana już wypuszczono...	Nie, to nie było czarodziejstwo. Chciałem tylko zobaczyć, czy nie ma... skazy w pewnym kamieniu. Czasem bardzo piękne kamienie rozlecą się w kawałki, gdy weźmie je w rękę człowiek, co zna się na tym. Dlatego też trzeba być ostrożnym, zanim się je oprawi. Powiedz mi, czyś widział kształt tego naczynia?	Zgubił się. Wiem. Kazałem szukać Malahudy, a gdy go zobaczę, dowiem się od niego o wszystkim i postanowię... Z tego, co mówił, witając mnie, sądzę, że to najrozumniejszy wśród was człowiek.	Co to, Goldberg się spalił?	Gasną też gwiazdy życiodajne, wyczerpawszy moc swą na ogrzanie bezpłodnej przestrzeni. To snadźsnadź (daw.)	Kiedy to ma nastąpić?	Kto ma dosyć, to chciałby jeszczek więcej	To co?...	Ach, ty niedobra!... Dlaczegożeś mnie nic nie powiedziała o tej pannie Cecylii?	Otóż to uczeni, co zapominają, czego się uczyli Więc siadaj pan a ja opowiem ci bardzo ciekawy ustęp z tych dziejów.	To dla pani martwe, tak! do mnie zaś mówią wyraźnie, ot ta cyfra, którą tutaj wyciągnąłem z ilości kwiatów, mówi mi, żebym poszukał tegoż numeru w jakiejkolwiek loterji, bo wygra z pewnością los główny. Dziękuję panu serdecznie za pożyczkę Bardzo przepraszam, ale iść już muszę; przypomniał mi się bardzo pilny interes.	Tylko się żywo odziewaj, bo Kicki umyślnie z tem przyjeżdżał do mnie żebym cię przyprowadził na zamek i to eo instante.	Pewnie, co gotowa to zrobić, pewnie zmagać się, siłować się. z dygotem trwogi, na darmo klął siebie i wszystkie kobiety i na darmo chciał całą sprawę obrócić w przekpinki, bo strach o Tereskę rozrastał się w nim coraz barzej i dręczył już nie do wytrzymania. Już parę razy się podnosił, aby iść kajś na wieś między ludzi, ale ostawał wyczekując nie wiadanie wiada (gw.)	Co ty gadasz?!	Za nic nie chcę! Nie chcę! Mówiłam Szmigielsi, że na nijaką skromność nie zezwolę.	Książę Gilbert jest uroczy, ale w istocie jest bardzo przywiązany do spraw urodzenia i etykiety Spędziłam u niego dwa dni na wsi, w czasie gdy na nieszczęście Maria była chora. Była ze mną Maleńka Książę czekał na mnie przed gankiem, ofiarował  mi ramię, udając, że nie widzi Maleńkiej. Zaszliśmy na pierwsze piętro aż pod drzwi salonu; wówczas, usuwając się, aby mnie przepuścić, rzekł: „A, dzień dobry, pani d’Hunolstein” (zawsze ją tylko tak nazywa od czasu jej separacji), udając, że dopiero wówczas spostrzegł Maleńką, aby okazać, że nie schodziłby dla jej przywitania na dół.	Przysięgam, wodzu, że nie wiem Od godziny już nie słyszałem, żeby się tam coś poruszyło.	Jeszcze nic nie mówmy, gdyż jeszcze sprawa niezałatwiona. Wisła tu nie szeroka, ale jej nie przeskoczy tak łatwo.	A mnie tam nie było!	Dobrzyż do bitwy? Bo mi się widzi, że mógłbym po trzech w każdą garść wziąć i póty łbami stukać, póki bym się nie zmachał!	Mądrość płynie z ust twoich, erpatre Nigdy nie potrafię udzielać panu memu rady, która powagę władzy naraziłaby na szwank...	Nie mogę odpowiedzieć z całkowitą pewnością Mam albo 183, albo 182 lata. Ale wiem, że kiedy przyleciałam tutaj z Afryki, król Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębukról Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębu	Ona nic nie wie.	W takim razie nie pojmuję, w jaki sposób mogę się przyczynić do odkrycia prawdy, gdybym nawet zgodziła się podjąć tej sprawy za dwa tysiące franków.	A właśnie dziś jest pięć tygodni, jak oświadczyłem się i zostałem przyjęty.	Ależ ja nie domagałem się satysfakcji!	Dlatego też zwycięski generał, nowy Bonaparte, niemożliwy jest już we Francji!	Ja ci nie chciałem dokuczyć Tak mi się tylko wymknęło.	Nie chcę tej sukienki! Chcę niebieską.	Nie gniewaj się...	Nie mam sił żadnych...	Nie powiesz nikomu?	Nie wolno!	Tak, teraz już tylko ciągle w łóżku. Już mama nie może chodzić.	Zresztą nie lubię ja wcale tego człowieka. Musi zawsze powiedzieć mi coś nieprzyjemnego.	Mogła wyjść zamąż, nie chce; urządziła połowę pałacu zupełnie na sposób klasztorny i, niby mniszka, spędza dnie całe na modlitwie; założyła ochronę dla zwierząt, he! he! he! bardzo ładna menażerja!	Ba, wiecie: jednemu da on za dużo, drugiemu nic.	Doprawdy? Takie pieniądze mogą wywołać pożądliwość i doprowadzić do zbrodni. Jeszcze jedno pytanie, doktorze Mortimer. Przypuściwszy, że jakie nieszczęście spotka naszego przyjaciela kto wówczas odziedziczy majątek?	Koniecznie ci potrza na głos wszystkie nazwiska wykrzykowaćwykrzykować (daw.)	Na strych	Niech stoi. Wszyscy stawiają pałace i ja kazałem postawić, mają salony i ja mam salony, mają powozy i konie i ja mam powozy i konie. Kosztuje drogo, niech kosztuje i niech sobie stoi, niech ludzie wiedzą, że Müller może mieć pałace, a woli mieszkać w starym domu.	No, tak!... Ale dlaczego profesor rozumując o atomach zastępuje ich ludźmi, o których wiemy z góry, że mają czucie i świadomość?	Synek księżnej Heleny... Boję się, że umiera. Profesor Cukrzycki, który go zawsze leczy, wyjechał z Krakowa...	What? Co?	?...	A cóż pan wiesz?	A dlaczego pan tak przypuszcza?	A dzieci?	A jak Oleś i Alfons przyjęli twój wyjazd?	A kto tam?	A twoi bracia?	Adresowany do Jakuba?	Ano, podjedziemy ku tym gruzom i zwiedzimy je...	Bardzo proszę!	Byłeś?	Ciekawy jestem twojego planu Musi być interesujący.	Ja? twojej krwi!	Ja?...	Jestem tego pewny!	Jeszcze raz. Scena sto dziesiąta.	Matce, żonie wielebnegowielebny	Naprawdę?	Niech sczeźniesczeznąć	No więc?	No, anarchiści...	Obłudny zatem?	Rochu, bywaj! siostrzeniec. przy sobie.	Ronqueorolles i de Marsay; a, i mały d’Esgrignon. Siedzieli, jeden wczoraj, drugi dziś popołudniu, blisko dwie godziny. Była także, o ile pomnę, pani Firmiani i siostra pańska, pani de Listomère.	Skądże znowu? Krata gruba.	Straszne nieszczęście!	Słyszałeś, mości kasztelanie?	Tak. Po tej stronie było całkiem spokojnie. Pani Gould zabrała ze sobą obie dziewczynki.	Teorię woli.	Tysiąc rubli pan da?	Wracaj pan rychło!	Z całą przyjemnością.	Żeby nam wolno było późno chodzić spać.
Z kilku obrazów zawartych w Fauście, w tej przepaścistej księdze, o której sam Goethe mówił, że ludzie będą musieli dużo się namordować, nim odgadną wszystkie sekretasekreta wieczna kobiecość., co go kiedyś ma zbawić. A jednak w jaskini oprócz ohydnej czarownicy nie ma żadnej innej kobiety; jest to więc odbicie istoty, co dawniej się w nim przejrzała, Małgorzaty czy Heleny, w każdym razie odbicie przechowane. I uważajcie, panie, że kiedy autor do innych scen magicznych używa tylu zaklęć, formuł i ceremonii, tu wszystko odbywa się po prostu, bez żadnych wywoływań ani dziwactw; ta to właśnie cudowna prostota dowodzi, że Goethe uważał widzenia w zwierciadłach za zjawisko czysto naukowe. Albo w drugiej części Fausta, czy nie jeszcze wyraźniejszy dowód? Karawana bożków morskich, Trytonów i Nereid, wyprawia się na zdobycie Kabirów, tych bóstw tajemniczych, o których jeszcze Homer mówi jako o największym z misteriów, bóstw niepojętych dla samych nawet bogów, a których ludzkie oko nigdy nie oglądało. I oto wracają z wyprawy, i wiozą tryumfalnie, ale co? Nie samych Kabirów, bo tych nigdy nikt nie zdobędzie, wiozą tylko zwierciadło z płyty szylkretowej, w której Kabiry się przejrzały, wiozą odbicie ich postaci, jedyny sposób, w jaki ludzie i niższe duchy mogą widzieć tych niewidzialnych. A co? Więc Goethe wiedział, że przedmiot, raz odbity w zwierciedle, nie ginie, ale w nim zostaje.	Dziwna to jest, bo jeśli ta dziewka umyślnie waszej książęcej mości co zadała, to nie dlatego, żeby potem miała uciekać, a przecież z tego, coś mi wasza książęca mość mówił, pokazuje się, że oni oboje chcieli się po cichu wynieść.	Istotnie, tak sądzę. Mówiłem już od dawna, że pracujesz ponad siły; nie minął jeszcze tydzień od owej chwili, kiedy zasnęłaś wskutek przemęczenia na moim łóżku w jasny dzień. Wtedy to wspomniałaś także, że zapewne się ożenię i że ci się to nie podoba.	Nie, Maszko, ja nie mam żadnych zamiarów względem panny Pławickiej. Możesz się z nią żenić, albo nie! Powiem ci jednak otwarcie: jest jedna rzecz, która mi się w tem nie podoba, chociaż dla mnie korzystna: oto, że ty kupujesz tę sumę. Wierzę, że nie masz jeszcze gotowego zamiaru, ale na wypadek, jeśli go poweźmiesz? To jakoś będzie dziwnie wyglądało... Na jakiś nacisk, na jakąś sieć... To zresztą twoja rzecz...	Szczęście, że nie zginęli ale myślałem, żeś lepszy pachołek. Zali godziło ci się opuszczać ich w takiej opresji?	Coś w tem jest!... awantura, miłostka, ul... licz do dwudziestu! Ale co ja się będę zajmował taką zieloną małpą, hę? nie prawda?...	Rocho byłby najlepszy, to wiem... i moich chłopaków wyuczył... ale nie można. Urząd musiał już coś przewąchać i ma na niego oko... Starszy me spotkał w kancelarii i sielnie wypytywał o niego... Nie rzekłem mu wiela, że zeźlił się na mnie i jął wpierać, jako on dobrze wie, co Rocho dzieci naucza i książki polskie a gazety rozdaje ludziom... Trza go ostrzec, by się miał na baczności.	Spróbujmy, Zośka, spróbujmy jeszcze być szczęśliwi, a może nam się uda! Nie kładź między nas tej krwawej rany, o której, wiem, że nigdy nie będę mógł zapomnieć. Ja cię naprawdę kocham tak bardzo. Nie zabijaj tego we mnie. Zobaczysz, jak ci będę wdzięczny i dobry. Co ci szkodzi zrobić próbę?	Zośka, a czy tobie nie przychodziło na myśl, że to jest moje dziecko? Moje?	Wleźcie we dwóch z bratankiem, już was tam jakoś udźwignę... Nieraz żałowałem pana Michała, że taki misterny, a teraz żałuję, że jeszcze nie misterniejszy, bo mógłby się jako serpensserpens, serpentis (łac.)	Co to jest! Waćpan się zapominasz, mospanie Nieczujo! Ja waćpana miałem za uczciwego człowieka i spuściłemspuścić się (daw.)	Bo co się odezwie, to tak jakby twój koń ogonem ruszył; a ciągnie każde słowo jak szewc skórę. Wszystko u niego w siłę poszło, nie w głowę. Jak kogo weźmie w ramiona, to mu żebra przez skórę powyciska, nie masz zaś takowego dziecka w Rzeczypospolitej, które by go najsnadniejsnadnie (daw.) przechytrzyć, oszukać. nie mogło. Słychanaż to rzecz, żeby człek takiej fortuny taki był hebeshebes (łac.)	Pięć po ósmej To nie jest jeszcze wielkie spóźnienie, panie kapitanie.	To zależy od okoliczności. Powiadasz pan że tę kobietę zamordowano. To zmienia w znacznym stopniu mój stosunek do rzeczy. Miałem ważne, dla mnie przynajmniej ważne powody, by nie mówić o niej z panem, ale skoro nie żyje, powody te ustają.	Więc, widzisz, ja sobie myślę tak: bogaty to on jest. Grosze ma. Krzywdy sobie zrobić nie damy. Co szkodzi spróbować. Może się uda. Albo drapniemy do domu, albo gdzie indziej. Wszędzie sobie zarobimy przecież. Co? Jeszcze lepiej będzie; co zarobimy, to będzie dla nas. A tu musimy starym oddać. Co?	Ach, matko mego syna, możemy zrobić im miejsce Podnieś dziecko. Czy nie widzisz, że to człowiek święty.	Że jest licha, nędzna, że jej nie ma wcale? Mówże pan!	U coraz niższych zwierząt jak polypy, gangliony nerwowe rozsypane są, tak właśnie jak nasienie w grzybach, po całem ciele. Im bardziej duch zwierzęcy, anima animalis, skupia się, jednoczy w ognisko jedno, tem zwierzę doskonalsze. Człowiek z tego stanowiska uważany, li jako zwierzę, jest szczytem organizmu.	To może względem posady? Jeżeli tak, to za późno, bo mój siostrzeniec posadę już znalazł. Do września jest zajęty. A jeżeli pan chce, to proszę zostawić adres, to we wrześniu on się zgłosi.	Co? Pamiętacie i tę czapkę, Janie? Otóż powiem wam, że ojciec mój, leżąc na łożu śmierci, kazał przynieść czapkę i laskę i dał Erykowi jedno i drugie. „Mógłbym ci dać coś innego co ma większą wartość pieniężną, ale daję ci to, o czym każdy wie, żem używał sam, albowiem będzie ci to zaszczytem i da świadectwo wobec wszystkich, żeś był dla mnie dobry!”	Temu, że jest dobrze nadłupana.	Cóż on tam robił? odezwała się pani...	Mamo! Światło się zepsuło.	Pewnie, że nie letka. A może mleka zgotować na rozgrzewkę?	Tu niebo wisi nad głową jak groźba, tam jarzy się uśmiechem...	Z młodzieńcem? Mamy ich tu dziesięciu Jakże się tamten nazywa?	Dałbym głowę, że nie tylko czytał, lecz i rozumiał	Wszystko się urodzi, obaczysz, co i pszenicę miała będziesz na placki.	Tak! lecz stracę to, co mi jest droższe, niż życie, stracę honor, Feltonie; i to ty! ty odpowiesz przed Bogiem i ludźmi za mój wstyd i niesławę.	Ale w tym Sarajewie stała się rzecz paskudna, prawda, panie gospodarzu?	Wiesz co? Przed chwilą myślałem właśnie o tobie. I akurat zjawiłeś się.	Kwestja czy ta reszta wziąć się da, odparła po cichu pierwsza...	Jak to... szczęście? Nie spadł nam przecież z nieba!	Ba, i ja bym go wolała, zwłaszcza sądząc po skutkach, jakie widziałam; ale to na pewno tajemnica, a nie będę na tyle niedyskretna, aby poprosić pana o przepis.	Czego wrzeszczysz? Chcesz zbiegowisko zrobić! Drzwi nie możesz zamknąć?!	Nie jestem głodna.	Nie pamiętam...	Nie wiem	Nie wolno wyjechać bez pożegnania.	Powiadają, jako i Antek nie skąpi	Ja? Porzucono mnie dla spadku! A wszakże trawiłam noce i dnie na pracy, aby wyżywić mego kochanka! Nie dam się już złapać na żaden uśmiech, na żadną obietnicę, chcę zrobić z mego życia jedynie długi karnawał.	Czyż buty mogą jeść? Bo mnie się chce jeść.	Czy wie pan, że on ma jeszcze inne nazwisko oprócz Monte Christo?	Nie kłam, stary człowieku, albowiem dziś byłeś z Winicjuszem na Ostrianum i pod naszą bramą.	Oto jest	Przepowiedziano mi, że zejdę bez potomka!	Pani zapewne nie z Warszawy?	Rzeczywiście coś jest. Wygląda jak szczątki rozbitego statku zagrzebane do połowy w piasku.	Z naszym profesorem gryząca ironia doskonałego sceptyka nigdy nie traci swoich praw	Wątpię Czy wiesz, że w drodze spotkaliśmy powieszonego chłopa...	Milordzie, miałżebyś je zgubić, a może przypuszczasz, że ci je skradziono?	O czym? Mam wrażenie, że tam przede mną czeluść piekielna.	Jak to! do więzienia?	Choćby mi też na pokojach królewskich miejsce dano, to bym tu wolał. Więcej ja stąd świata widzę niżeli król ze swego okna w Warszawie.	Bez względu na to, jaki?	Kiedyż to było?	To fałsz!...	To wy, Owczarzu?	Załóż pan, to moi robotnicy będą mieli gdzie odpoczywać w święto...	Z góry obiecuję spełnić wszystko co do joty.	Ale ja pański kapitał wziąłem tylko na rok...	I nic więcej... To stary repertuar...	A co tam będziecie robili?	Mnie tam wszystko jedno. Pan będzie łaskaw bilet do kontroli.	A tak, są i listy od Maldona	Jako pani do swego służebnika.	Koniecznością! Mam tedy kochać na receptę?	Niedaleko zajedziecie na kradzionej broni.	Tak sam powiadał.	Tak? Pan?	Trochę muzyki, przy tym mały balecik.	Wozy jakieś przejechały tak prędko...	Właśnie! Akurat!	Z jakiego znowu komitetu?... I jaki ja dla pani towarzysz?	A przecież ty jesteś winien temu, jak zawsze	Ach, więc chodziło ci o pieniądze!	Dobrze; ile materacy ma pani w łóżku?	I któż tam był?	Ja bym cię wszędzie doprowadził, gdybyś zechciała!	Jaki koniecznie chcesz widzieć	Przy panu Sapieże został, bo spuchł całkiem z płaczu i z desperacji po Rochu Kowalskim...	Wiadomo sami podmówili siępodmówić	Więc cóż myślisz?	A niech tam Tomek weźmie sobie morelę z wazy!	Ach, Henryku, twoje poglądy mnie przerażają.	Bardzo gruby, sepleni i nosi okulary.	Bogu dzięki, pan Utterson!	Dobrze powiadają, pijcie drugi...	Dobrze, z chętną uległością odpowiedziała i znowu drobną rękę wsunęła mu pod ramię. Po chwilowem milczeniu, Roman z niejakiem wahaniem w głosie zaczął.	Dziękuję pani! Odniosę go zaraz chrzestnemu	Gdzie ona teraz pokazuje?	I tamten naprawdę umarł z miłości dla mojej narzeczonej?	Jak wyglądał ten marynarz?	Kmicic!	KudakKudak (nazwa z tur.)	Listy masz? Cóż pisze?	Masz pan z pewnością jakichś korespondentów w Grecji?	Ot i poszła!...	Ot, bajecie, i tyle	Skończone!
He! Kie ja z wojska! Kęs casu, bracie. Wzieni me w halak. Kiecki nam koło usy pozaplatowali, portecki cyrwone dali i hybaj! Do pandurów. Poślimy we Węgry, het! ku morzu, w takie straśne równie, pustacie, co nie daj Boze. Wytrzymalek bez jeden rok, bez drugi, alek ni móg dockać końca, kraju... Telo me docliwiło, cok wzion i zdezenterował. We dnie jek się krył, a na mroku leciał ku halom. Ale się w jednym mieścisku, na węgierskiej stronie, do mnie przyznali. Wzieni łapać. Dopadli me w takiej wąskiej ulicce, zaparłek sie do muru plecami wzionek skalami prać, byłbyk to poprał na kupę, nie daliby rady. Ale me śtukom wzieni. Zaśli me ze zadku, postronek na syje zarucili i łapili. Toz to w seści me bez miasto wlekli. Musiałek bez takom ulice biegać, co me z dwok stron bili. Cosi pięćset kijów wsypali. Dobrze! Juści odesłali me z wartownike do Préśburku, do regimenta. Ale w drodze useptaliśmy się z jednym wojakiem, co me wiód, co był z Luptowa, juści zdezenterowalimy oba. Kaz było iść? He, bracie! Co ino raz wiater nas obleciał, wiedzielimy ka! Dopadlimy do hal, uzdobierali się, Luptak był za harnasia, i pośli na zbój. He, to było życie honorne! Ślimy w Polskom, cy ta na Węgry, na Śląsk, na Morawę, sedy nas było pełno, ale po kómorak ludzkich pusto...	A co nie mam mówić, bo to nie mnie kosztuje wszystko, co? A poco to trzymać kucharza, co? Abo to Magda, abo i ta stara krowa, Janowa, ugotować nie mogą, jak Boga tego kocham, co? A to płacić takiego byka, co se tylko jucha cygarusy ćmi, kiej jaki dziedzic, co?	Chorrroba! To znaczy, że knuje jakieś niesłychane łajdactwo! Ostatni raz mi to powiedział, jak mi dał trzysta wierszy do przepisania za tańczenie kaczuczy w sypialni nr 10. Loco parentis, jak Boga mego! Ale co nas obchodzą te głupstwa, dopóki jesteśmy szczęśliwi. Nic nam zarzucić nie można.	Niezbyt długo, jak na to, com zdziałał. Posłuchaj pan. Przybyłem na miejsce, wdałem się w bójkę, poruszyłem całą wieś przeciw sobie, wzięto mnie za opryszka i złodzieja, zaprowadzono do sędziego, przeszedłem podwójne śledztwo, omal nie wysłałem dwóch ludzi na szubienicę, przyprawiłem lokaja o wygnanie z domu, pokojówkę o utratę miejsca, przekonano mnie, iż spędziłem noc w łóżku osoby, której nigdy nie widziałem, a której mimo wszystko zapłaciłem za to; i jestem z powrotem.	Jednakże dziw, jak to jest zawzięty pan! Bo przecie, nie wymawiając, ja mu życie tak jeszcze niedawno na współkę z Ganchofem ratowałem.	Jak to! miłość, to rozkoszne uczucie, które zaczyna się tak pięknie...	Nawiedzany! Jak to! Więc w to się mieszają duchy? I pan temu wierzysz?	Jednak źle robisz, Waldy, że ją drażnisz. Miłe to i bardzo dobre dziecko. Jest z dobrej rodziny i wiesz przecie, w jakich warunkach została nauczycielką. Pracuje pilnie, choć to nie jej fach właściwy. Trzeba to cenić. Po co jej robić przykrości?	Nie, pani, to szatan tak nienawidzi.	Przypuszczam, że nie tracicie majątku przez to, że chodzą wcześnie spać	To pan nie znasz całej historji? bon, opowiem.	Bo i na myśl mu nie przyjdzie, że możesz wybrać sobie taką biedną jak ja. A co do pytania, to lepiej nie pytaj.	A cóż to za szkaradny brudas! Kto cię tu śmiał wpuścić do ogrodu, obdartusie paskudny?	A to łotr bezecny... kogóż znowu pokąsał?	Ach, od Szumana. Ale do czego to wszystko prowadzi?...	Ale, Mamo, to z jakiegoś romansu!	Co to piszesz, Stefanie?	Które należały do innych epok, do innego, umarłego świata, były owocem ich pojęć, potrzeb, życia Są to arcydzieła, ale potrzeba wyjść z siebie i stać się innym, starym człowiekiem, aby je ocenić i zrozumiéć.	Panie hrabio musimy naradzić się i zdecydować, co robimy dalej. Toż to miesiące, miesiące upłynęły! Trzeba jechać nareszcie. Kiedyż my pojedziemy?	Sam też podjąłem się jechać a to z kompasjikompasja (łac.)	Tak jest. W pierwszej to pan Korf, wojewoda wendeński.	Ten Gątowski, to też podobno jakiś powinowaty wuja?	To właśnie jest ów piątoklasista. Macie go we własnej osobie.	Wyleczyłbym ją z tego, byłaby to wielka przysługa dla jej przyszłego zięcia.	I o tym pomyślałem Jest rzeczą zrozumiałą, że od czasu do czasu winienem zdobywać sobie zasługę (o ile przedtem nie znajdę mej rzeki), upewniając się, czy stopy twoje ugruntowane są na fundamencie mądrości. Nie wiem, czego cię tu będą uczyć, ale ksiądz pisał mi, że żaden syn sahiba w całych Indiach nie otrzyma lepszego wykształcenia jak ty. Przeto od czasu do czasu będę tu wracał. Może będziesz takim sahibem, jak ten, co dał mi te okulary w Domu Cudów w Lahorze. W tym cała moja nadzieja, bo on był źródłem mądrości... mądrzejszy był od wielu znanych mi przeorów... Ale też być może, że zapomnisz o mnie i o naszych spotkaniach...	Nie wierzaj mi pani, potwarze to są... Cóżem winien że nigdy nie trafiłem na serce, na umysł, na piękność coby mnie stale przywiązać mogły. Nie ja niewiernym jestem... mnie zdradzają. Codzień spada z tych bogiń jedna zasłona... codzień gaśnie urok jeden... cud staje się powszedniém zjawiskiem, anioł traci skrzydła... a w sercu zamiast miłości znajduję zalotność i chłody... Cóżem winien...?	Ech! panie kochany nieraz i ja téż udawałem śpiącego, by lepiéj słuchać, co prawią biwakujący żołnierze; na honor nigdy się tak nie uśmiałem na teatrach paryzkich, jak raz przy opowiadaniu starego wachmistrza, który nowozaciężnym, bojącym się wojny, nabajał raz niestworzonych rzeczy o odwrocie z Moskwy. Mówił, że umarli zatrzymywali się w drodze, że zamiast zgrzebłem zębami chędożyliśmy konie, że lubiący się ślizgać używali téj przyjemności do syta, a lubownicy zmarzłego mięsa raczyli się niém aż miło, że kobiety były wogóle zimne i że jedyną rzeczywiście przykrą rzeczą był brak wody ciepłéj do golenia. Jedném słowem, wygadywał tak cudackie historye, że nawet stary palacz z odmrożonym nosem śmiał się z nich do rozpuku.	Przyszedłeś do nas, a właściwie do mamy z wizytą. Pamiętam, że w głowie nie mogło mi się pomieścić, w jaki sposób mama może mieć takiego niedorosłego brata. Miałam wtedy sześć lat, a Krzyś był zupełnie malutki i miał złote, kędzierzawe włoski. Ty byłeś bardzo ładnym chłopcem.	Wiem dosyć, wiem wszystko, co chciałam wiedzieć. Tak, ty mi opowiadasz, że widziałeś się z adwokatami, notariuszami, bankierami: nie widziałeś się z nikim podobnym. Gdybym jutro zaszła z wizytą do pani de Fischtaminel, czy wiesz, co by mi powiedziała?	Chcę wykopać piwniczkę a nie mam łopaty. Bez piwnicy bardzo mi jest niewygodnie, bo jak upoluję zwierzynę, nie mam jej gdzie położyć.	Ejże, proszę uważać: tylko co nauczył mnie pan, jak uniknąć zaprosin, które są dla nas nieprzyjemne. Muszę mieć jakiś dowód. Nie jestem na szczęście bankierem, jak pan Danglars, ale jestem takim samym podejrzliwcem.	A gdybym ja nie był przyjechał?	A nie wie pan, w jakim celu przybył do Francji?	A! i ona i cały świat i wszyscy o tém tylko mówią, że nareszcie masz rozum i biednéj kobiecie za kratami więdnąć nie dasz.	Ależ go znamy i nie młody.	Czy sądzisz, że nie miałem racji?	Dobrze, zapowiem służącemu. A moimi słowami niechaj się pani nie gorszy, idziemy zawsze w kierunku musu, a nie w kierunku chęci i woli	Królowie, nie podpisujcie tego papieru. Nie można porównywać Maciusia ani z Napoleonem, ani z żadnym królem dorosłym. Chociaż nie mam dzieci, odgaduję dziecko sercem macierzyńskim. Maciuś jest nerwowy. On ma dobre serce.	Nie boję się niczego!	Nie krzycz tak głośno. Siła, Postęp, RewolucjaMa plan, człowieku, na pewno... Zabiera się do rzeczy z diabelską przebiegłością. Powiedz, Marku, co jest największą potęgą świata?	Nie wypada córkom dygnitarzy podróżować w ten sposób w karecie, w lektyce i z przyzwoitym orszakiem możecie odwiedzić swojego ojca.	Nie, nie, już tym razem i karę daruję.	No, są wielkości fok, ale gdy drepczą na tylnych łapach, są tej wysokości Nie powiem, żeby były ładne. Nie mają na sobie żadnych łupek.	Owszem, piłam szampana, dokazywałam, mizdrzyłam się, jednym słowem byłam ohydna	Pewnie, jak komu mus...	Pewnieś za dużo wypił mocnej wody! Bądź ostrożnym, Czeklesie! nie opowiadaj nikomu o takich snach, bo mogliby podsłuchać cię ludzie, którymby się one wcale nie podobały. Zresztą jest też o czem śnić młodemu chłopcu! Tobie śnić o ładnych dziewczętach!	Pragnę widzieć się z panem Aramisem: czy takie jest pańskie nazwisko?...	Więzy te do niczego mnie dotąd nie zobowiązały, a nie śpieszno mi wcale zadzierzgnąć nowe	Za Fenicjan ręczę, że nie tkną Kamy i będą ścigali Greka. Ale co zrobić z innymi wyznawcami Astoreth?...	Zauważcie też że nie otrzymaliśmy żadnej wiadomości od naszego kolegi, a przecież drutów telegraficznych po drodze nie brakowało.	A czym wobec tego śmierć nasza być może, śmierć, którą dokładnie już chyba rozumiesz, skoro ją czujesz?	A gdyby cezar kazał?	A ja owszem I wiesz, o co prosić będę? O... o... odwiezienie wuja Misia wraz z mamą do Helsingforsu.	A skądże mamy wiedzieć	Bardzo wiele!... jeśli pani tylko zechcesz...	Bo mi się zdaje, że słyszę automobil	Bo on mnie tak ciężko obraził.	Bo też ma śliczne.	Być może.	Chory jestem	Cieszę się, że cię widzę żywego, piracie.	Ciotka Anna jutro przyjedzie. Oporządzim jej rano stancyjkę od podwórza!	Czekać ukryta w tych stronach i w ten sposób przekonać się, co za jedni przybędą tu upominać się o ciebie.	Cóż chcecie zrobić z dziecka?	Daję kanarkowi sałatę	I ciebie kocham.	I jest pan towarzyszem podróży hrabiego?	Idź więc i poszukaj pana don Carlosa. Każ go zbudzić, jeśli śpi. Powiedz, że chcę go widzieć.	Ja muszę mapę rysować.	Ja za ciebie mówiłem i działałem. Mogłeś milczeć.	Jaki?	Kogo?	Kto by tu mógł co ugryźć, którędy lądować?	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	Mamusiu, ja coś powiem.	Nawet wszystkim dziedzicowym ziemiom byśmy poradzili.	Niema go w Warszawie.	No, panie Spilett oto odkrycie zapewniające panu dozgonną wdzięczność Pencroffa!...	O mój Boże! mała rzecz pewna właścicielka składu bielizny, śliczna dziewczyna, którą kochałem serdecznie, którą prosiłem o napisanie kilku słów do mnie na pamiątkę.	Panie Ursiclos, trzeba przede wszystkim wygrać	Porucznik księcia wojewody ruskiego?	Powstaniec	Proroctwo świętej Brygidy: „Pokażę ci wprzód pięciu królów i państwa ich: Gustaw, syn Eryka, osieł leniwy, ponieważ zaniedbawszy prawe nabożeństwo, przeszedł na fałszywe. Porzuciwszy apostolską wiarę, wprowadził do królestwa augsburskie wyznanie, kładąc skazę za sławę sobie. Patrz Eklezjastę, gdzie o Salomonie powiada, że skaził sławę swoją przez bałwochwalstwo...”	Rezolutka!	Sama!?	Skądże ja...	Sądzę, że zabrawszy się do dzieła zaraz jutro...	Sława, Grób rzecze Sancho	Tak, na razie.	Tak, spełnij!... Uwolnij twój lud od niewiernych!...	Tak, wierzę, że ma dużo odwagi jest mi wierny...	U mnie trzynaście... taj jeszcze i dwoje w kołyskach...	Uczyniłaś dla mnie poświęcenie, dopełnij go.	W swoim i jej imieniu dziękuję zacnemu państwu	Więc we środę jedziesz pan z siostrą?	Wszelako przespać się będzie nam wolno?	Wątpię, czy pielgrzymi nieznanym rozrywkom nosów odmrożenie, zupełnie pewne, poświęcić zechcą...	Zdrowie i życie moje należy do pana naszego Ramzesa... Oby żył wiecznie!	Zobaczymy!	Ślicznie panna mówi
Pan nie zna kobiet. Wszystkieśmy jednakie. Chcemy jak najpełniej użyć młodości. A co do męża i dzieci?... Owszem. Bardzo chętnie. Nawet w najgorszą biedę. Ale na to trzeba się zakochać. Albo już znudzić się ostatecznie i zapragnąć spokoju. Albo zbrzydnąć i w ten sposób zapewnić sobie roboczego wołu, któryby tyrał na rodzinę do śmierci. Nic pan nie wie o kobietach.	Nie pod domem, chmurno odparł Dobek: pod zamkiem i dziedzińcem są groby; ale o tem dość, to do pani nie należy.	A cóż to? Prawdę mówię, goście... nie powiadam, że swaty.	Albo nie jest równy? Mój Zajączkowski, mój dobrodzieju kochany, a czymże to lepsi jesteśmy od niego?	Niemożliwość! Hieronim Białopiotrowicz, wasz sługa, nie wie, co to za facecjafacecja (daw.)	Rzeczywiście, mój przyjacielu wierzę temu, bo więcej mi w tej chwili dałeś dowodu dowcipu, niż tamten Sancho Pansa przez cały czas, com go widział; widać w nim było żarłoka i głupca, a nie dowcipnisia, i przekonywam się, że czarownicy, prześladujący prawdziwego Don Kichota, i na mnie się usadzić musieli, każąc mi dręczyć się tak długo z fałszywym Don Kichotem i tym cymbałem giermkiem jego. Ale po Bogu a prawdzie nie wiem, co powiedzieć, bo istotnie na własne oczy moje widziałem tamtego Don Kichota w szpitalu wariatów, a tu spostrzegam zupełnie innego, który tamtego nie zna wcale.	Wcale nie zmyślam, ani też rozmarzony nie jestem Proszę mnie spytać o te kozy, nie pomylę się pewno.	Księżna, wracając, wstępowała do mnie Ona jest wistocie zajęta mocno nieznajomą, ale u niéj nie jest to prosta ciekawość. Złote serce ma w tém udział wielki; wyobraźnia tworzy już sobie na tém tle cały dramat, aby w nim odegrać mogła rolę anioła-stróża.	Maxymie! na miłość Bożą, godziż się tak siostrę przyjąć! Odpędź, nie przyjm, ale nie łaj tak boleśnie! Co wam zrobił mój mąż? co ja wam winna?!	Mowy być nie może o tego rodzaju obrażaniu gości moich. Nie zezwolę w domu swym na rewizję. Wolę raczej zapłacić za rubin.	Bum, nie idziesz pan do teatru?	Czy nie zdaje ci się?	Gdzie jest? Nie trzymają oni jej pewnie na pograniczu, ze strachu, bym jej nie odbił, jeno gdzieś ją na dalekie mierzejemierzeja	Nie masz Szwedów! nie masz!	Nie mogą się nawet utrzymać na nogach.	Nie opuszczę cię nigdy, nigdy!	Nie wiadomo, co ty nazywasz: nieodpowiednio.	Nie zawracaj gitaryzawracać gitarę (pot.)	Rzecz nie nadaje się do rozmowy telefonicznej. Prosiłbym panią o wyznaczenie mi godziny i miejsca spotkania.	Więc albo do domu nie pojadę i ukryję się u was, lub muszę pieszo tam wnijść niepostrzeżony.	Więc nie ma?	Ej! poczekajcieno, jam go wykurowała przeszłéj niedzieli z takiego czyraka pod pachą, że waryował, a nawet mi nie miał za co kieliszka wódki kupić; dam ja sobie z nim radę.	Ej, nie! nogi skostniały, i do domu lecieć trzeba samowar nastawić, bo jak obudzą się, a samowara na stole nie będzie, krechtać, jak sroki, zaczną. Do widzenia. Dziękuję.	Prezes i Darski zeszli się w domu ubogiego człowieka, o którego córkę obadwa się starali. Prezes naówczas nie był jeszcze tak bogaty jak dzisiaj, a był młody i szalenie zakochany.	Mnie więcej dziwią ci, co nie są jak ja.	A to co? Więc gdzież ja jestem? u siebie, czy u tych ludzi?	A to byś jegomość grał po ludzku. A te twoje przyśpiewki to tylko rozpusta żołnierska i nic więcej dobrodzieju mój kochany. Jasiek, a daj no ogieńka, bo mi fajeczka zgasła.	A wiem, wiem. To ojczyzna ratafii.	Aaa... coś ważnego! A no, to słucham, mów prędko.	Co prawda, to prawda: zapłaćcie za żyto, a dam wam w dodatku takiego gościńca...	Cóż to znaczy? Przecież chorowała... zapalenie mózgu.	Dlatego, że to sprawiłoby przykrość	Jakże to? Łatwo się wam dali? Czy musieliście się zapocić? Dobrze się biją?	Po wtóre musisz być przygotowany do zwrócenia wszystkiego, coś nieprawnie zagarnął, wszystkiego, do ostatniego pensa. Po trzecie, księgi, akta, dokumenty, waluty: wszystko to w naszych pozostanie rękach.	Tak! tak! stanowczo odparł stary: oprócz lochów i co w nich jest... to familijne nasze pamiątki.	To chyba później, teraz czuję się tak jakoś zdenerwowaną.	To więc życie prawdziwe, jedyne? spytał Tomko, takiem chciał mieć je Bóg?	To znaczy, że wracam z Janiny.	Wielcy szamani wyleczą, ale nim to zrobią, wiele dni upłynie, a każdy dzień leczenia opóźni dzień zapłaty.	Żeby to już prędzej tego księcia zobaczyć!	Istotnie, jak ty wiesz wszystko, jak ty wszystko widzisz dokładnie! Wszystko to pokocham, bo będzie pochodziło od ciebie, z rąk twoich czystych. Te przedmioty staną się częścią mojej osoby, tak jak ręka, noga, może jak sama głowa, jak samo serce. I gdyby przyszło to wszystko porzucić, odtrącić jednym zamachem...	A tak, ja o pani dużo mówiłam cioci i księżnej	Chodź, ja cię zaprowadzę	Gdybyście być może na proces dyscyplinarny. Wy ze swych przywilejów. Istnieje pewna granica poza którą niebezpiecznie mścić się na własną rękę, bo prędzej czy później popada się z władzą wyższą, która wie dobrze proszę M’Turk a ja żyłem w Arkadii (tj. beztrosko).. W moim postępowaniu jest pewna krzycząca niesprawiedliwość do temperamentów. Koniec. Zameldujcie swemu gospodarzowi klasy, że zostaliście wychłostani przeze mnie.	Idę do Klerykowa. Skończyłem cztery klasy w Pyrzogłowach, a teraz chcę się dostać jako do piątej...	Ja?	Muszę... muszę powiedzieć złe słowo, Aniu Słyszałem, jak w zeszłym tygodniu powiedział je chłopiec, którego przyjął pan Harrison, i od tego czasu korci mnie ciągle, żeby je powiedzieć	Panie, panie żona mi się jutro schowa ze strachu, jak nadejdzie chwila posiedzenia.	Tego łotra! Otrzymałem właśnie list...	A KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) rzekł król	A cel jej wyjazdu?	A chciałbyś?...	A co?	A z czyjejże? Bo mówił pan, że pański ojciec życzy sobie tego małżeństwa.	Aha! Zamierzacie mimo wszystko położyć ręce na naszym domu?	Bardzo elegancki pałacyk, duży ogród.	Bóg miłosierny!	Bój się Boga! Więc po cóż do mnie przychodzisz?	Będzie pan tam bezpieczniejszy. Niech pan wejdzie, capatazie!	Chodź pani ze mną, będzie mi trochę lżej, dobrze?	Chłopcy, szkoła!	Ciekawe na co?	Ciekawym, o czym rozmawiali?	Co zaczyna?	Czy jesteśmy maszynami?	Czy pan zawsze ma tak... przyjemny humor?	Czy się kiedykolwiek „gniewałam”, gdy mi coś mówiłeś, Tadziu?	Daj mi lepiej tę różę... miętosisz ją cały wieczór, zwiędnie.	Dajecie?... Naprawdę la mnie? Jezus, jakie śliczności! Hale, ino tak przekpiwacie se ze mnie, za cóż by mnie?... Kosztuje tyla pieniędzy... a chustka czysto jedwabna...	Dla kogo Łukasz, a dla ciebie Łukasz Kuźmicz	Dokąd tate pojechał?	Dostałeś przecież wieczorem à conto.	Dziękuję.	Gdzieście byli na spacerze?	Hieronim Białopiotrowicz.	I wiesz, gdzie się skryli?	Jeigu serga, tai pasveiks!	Kto? Ty sam, ty! Dopiero co mówiłeś, że daję zły przykład. O! Porównać mnie z nim!	Mam nadzieję, panie.	Mamusia sobie tam cicho-sza popłakuje	Miałbym prawie ochotę życzyć wam wszystkim śmierci	Moja kochana tu mówią o Heli i o panu Stefanie, że są zaręczeni?...	No, panie Andersen! Jakże się odbyły ostatnie zawody strażackie? Jakaż była stawka nagrody?	Owszem, może w przyszłym tygodniu.	Pan Wokulski?...	Poddajesz się więc, Padello?	Słyszałeś, że z Sandomierszczyzny	Tak, rzeczywiście Wspominał coś pokrótce i zdaje się, że nawet zachował bardzo przyjemne wrażenia z owego doświadczenia.	Ty na pewno wiesz, co prawda, a co nieprawda w tej całej ludzkiej gadaninie. Opowiedz mi więc trochę, co wiesz i czy ten stary był zawsze takim postrachem wszystkich ludzi?	W ostatnich czasach była bardzo rozdrażniona	W restauracyi!	Wróci	Wyjechać...	Wyjechałabym przed wszystkiem, żeby uniknąć hecy. Pojechałabym do Warszawy...	Zabierz ten talerz...	Zalizali (daw.)	Zapewne.	Zdanie wojskowego jest pozbawione znaczenia i wierzaj mi, że możesz polegać w zupełności na wiedzy tych panów.	Zkądże ci ta uwaga przyszła do głowy?	Że co?... mów śmiało
Oczywiście Przejrzałem zbiorek, dałem go odczytać człowiekowi wytrawnego smaku, dobremu sędziemu, sam bowiem nie mam pretensji znać się na tym. Ja, mój przyjacielu, kupuję sławę już gotową, jak ów Anglik kupował miłość. Jest pan równie tęgim poetą, jak ślicznym chłopcem, młodzieńcze Słowo uczciwego człowieka (nie mówię: księgarza, zauważcie to!), pańskie sonety są wspaniałe, nie czuć w nich pracy, co jest naturalne, kiedy się ma natchnienie i werwę. Wreszcie umiesz pan rymować: jeden z przymiotów nowej szkoły. Pańskie Stokrocie to piękna książka, ale to nie jest interes, ja zaś mogę się zajmować jedynie szerokimi przedsięwzięciami. Sumiennie mówiąc, nie mogę wziąć pańskich sonetów, niepodobna byłoby mi pchnąć je, nie dają widoków zysku zdolnych pokryć koszty sukcesu. Zresztą, pan nie pójdziesz drogą poezji, pański tomik będzie odosobniony. Jesteś młody, młodzieńcze! Przynosisz mi wiekuisty zbiorek pierwszych wierszy, jakie wychodząc ze szkół, popełniają wszyscy literaci, na których zależy im zrazu, a z których żartują sobie później. Lousteau, pański przyjaciel, musi mieć jakiś poemat zagrzebany wśród starych skarpetek. No, powiedz, nie masz tam jakiegoś poematu, na który byłbyś przysięgał, Lousteau?	Ja miałabym wydać lada komediantowi miłości ostatnie, najdroższe skarby swego serca? Miałabym splamić swoje życie dla chwili wątpliwej rozkoszy? Nie, duszę moją strawi czysty ogień. Księże, wszyscy mężczyźni mają zmysły; ale takiego, który by miał duszę i zdolny był zaspokoić wszystkie nasze tęsknoty, grające harmonią jedynie pod dotknięciem uczucia, takiego człowieka nie spotyka się dwa razy. Moja przyszłość jest okropna, wiem. Kobieta jest niczym bez miłości; piękność niczym bez rozkoszy; ale czyż świat nie potępiłby mego szczęścia, gdybym je jeszcze spotkała? Winnam dać córce matkę, którą szanują. Ach, rzuciłam się w żelazny krąg, z którego niepodobna wyjść bez hańby. Obowiązki rodzinne pełnione bez nagrody znudzą mnie; będę przeklinała życie, ale córka moja będzie miała bodaj piękny cień matki. Dam jej skarby cnoty, aby jej zastąpić skarby uczucia, z których ją okradam. Nie pragnę nawet żyć, aby kosztować słodyczy, jaką jest dla matek szczęście ich dzieci. Nie wierzę w szczęście. Jaki będzie los Helenki? Zapewne ten co mój. Jaki sposób posiada matka, aby zaręczyć córce, że mąż, któremu ją wydaje, będzie mężem wedle jej serca? Obrzucacie wzgardą biedne istoty, które się sprzedają przechodniom za kilka talarów: głód i potrzeba rozgrzeszają te przelotne związki; podczas gdy społeczeństwo toleruje i uświęca doraźny związek młodej i czystej dziewczyny z mężczyzną, którego nie zna ani od trzech miesięcy; sprzedaje się ją na całe życie. Prawda, że cena jest wysoka! Gdybyście, nie przyzwalając jej żadnego odszkodowania za jej męki, gdybyście ją szanowali bodaj; ale nie, świat spotwarza najcnotliwsze! Oto nasz los, dwie jego fizjonomie: prostytucja publiczna i hańba, prostytucja tajemna i nieszczęście. Co się tyczy biednych dziewcząt bez posagu, te wpadają w obłęd, umierają, dla tych żadnej litości! Piękność, cnota nie mają ceny w naszym targowisku ludzkim; i wy nazywacie społeczeństwem tę jaskinię egoizmu! Ależ wydziedziczcie kobiety! W ten sposób spełnicie bodaj prawo natury, wybierając swoje towarzyszki, zaślubiając je wedle serca.	Czy dawno pani widziałaś się z Wandzią Rodowską? od wieków jej nie widziałam, i tęskno mi za nią. Dla czego jej tu dziś niema? czyżby nie była zaproszona przez panią Rostowieckę?	Ale będzie wściekły! Tato nie lubi mylić się w swych sądach. Ach, Harvey’u, tylko się nie wygadaj, bo zepsujesz mi cały figiel.	Och! Osobiście! Ja zaś upewnić mogę pana, że jest w tym coś. Nie! Nie ma nadziei, życzenie pańskie nie może być spełnione, co zaś do mnie, mam... mam ważny, niecierpiący zwłoki interes...	Nie przyznaję sobie, bym jej zapas miała, rozśmiała się Kossakowska; lecz nie zaszkodziłaby sól na te czasy, gdy tyle kwasu wszędzie..	Podoba mi się bardzo, ale... widzi pan, nie rozumiem, jak mogła panna z naszej sfery wstąpić do teatru. Grzesikiewicz miał się z nią żenić, stary ma pieniądze, nic nie rozumiem.	Czy ja sama podałam? Zaraz! Sama pobiegłam do kuchni, jak panna Karusia objawiła swą wolę, że napiłaby się wody żeby zaniosła tackę do pokoju i żeby podała pannie Karusi, bo sama poszłam zamknąć spiżarkę. Nieraz się tak zostawi spiżarkę na dwie minuty, a potem tego brak, tamtego nie ma. Kto wziął, kto ruszał nie wiadomo.	I nie masz już nadziei na przyszłość?	Nie strzelajcie w moją stronę!	Przecie nie uczesany nie pójdzie pan tańczować...	Nic, co by groziło już teraz Proszę się nie niepokoić. Naprawdę, niech pani się nie niepokoi.	Nabij i stań za tym drzewem, a zwłaszcza nie strzelaj, nim dam rozkaz... Kroćset fur beczek! nie umie nawet nabić!... Pomógł Fabrycemu, ciągnąc dalej:	Jesteś niepoprawny, Henryku, ale to nie szkodzi. Na ciebie nie można się gniewać. Gdy zobaczysz Sybillę Vane, poznasz sam, że mężczyzna, który by mógł wyrządzić jej krzywdę, musiałby być zwierzęciem, zwierzęciem bez serca. Nie pojmuję, jak można hańbić coś, co się kocha. Kocham Sybillę Vane. Chcę ją postawić na złotym piedestale i patrzeć, jak świat będzie podziwiał kobietę, która jest moja. Czym jest małżeństwo? Nieodwołalnym zobowiązaniem. Dlatego z niego szydzisz. Ach, przestań szydzić. Ono jest nieodwołalnym ślubem, który chcę złożyć. Jej zaufanie czyni mnie wiernym, jej wiara czyni mnie dobrym. Gdy jestem z nią, zapominam o wszystkim, czegoś mnie nauczył. Staję się innym, niż mnie dotychczas znałeś. Jestem przeistoczony, a samo dotknięcie ręki Sybilli Vane pozwala mi zapomnieć o wszystkich twych fałszywych, czarujących, trujących, rozkosznych teoriach.	Moja ty, nie gniewaj się na mnie, że się śmieję, ale doprawdy nie mogę już wytrzymać. Żeby cię tak kto zobaczył i posłyszał! Moja Zochno, jesteś taka okropnie zabawna, że ludzkie wyobrażenie przechodzi!	Jeszczem dziś kruszyny chleba nie miał w gębie... takie coś czarne lata mi przed oczyma...	Nie pleć mi tu...	Głupiutkie to jeszcze, a przy tym służba uczy nie wiedzieć jakich zbytków. No, pobaw się, Zosiu!	Hi... hi... zmogły dziedzica... Mój Jezu, a pożywiłyby się chłopy niezgorzej... Juści... druga wieś by stanęła, rąk nie zbraknie ni głodnych na ziemie... juści...	Wszakto i słabość ekonomowej nie bez przyczyny, ona się biedaczka zmartwiła i zlękła o męża.	No, nie zapieraj się... coś o tym wiemy!... Tylko załatw się prędko, bo chcę pomówić ze Stefkiem w tych dniach.	Ja tam byłem od wczesnego rana, a teraz przyszedłem, aby cię zapytać, co będzie z temi cegłami, bo jeżeli ich wkrótce nie dostaniemy...	Juljuszu miłość ta daremną jest; ja ciebie kochać nie mogę.	Tak, bo nam pan nie ucieknie.	Teść mój i mąż nie bronią mi tego zajęcia i stosunku	Nie wiem, kto się tu szarpie, my czy wy, którzy wtrącacie się do sprawy prywatnej między mną a Beetle’em, załatwionej już przez Prouta.	Czy naprawdę zechcesz wyjść za mnie, jeśli nie zginę?	Kiej świni tłuszcz ci ślepie zalewa, toś nie dojrzała!...	Nie opuszczałam ani jednej! a premjery w Rozmaitościach? a koncerty latem w Dolinie Szwajcarskiej! a tysiąc przyjemności, jakie tylko miasto dać może; ta atmosfera artystyczna, którą się oddycha, to życie inne! Boże, Boże! gdzie to wszystko się podziało, gdzie te czasy.	O tym nie wątpię Ale co wasza dostojność	Życie byłoby niesłychanie nudne gdybym na nie patrzyła twoimi oczami.	Nic mi nie mówiła. Mnie brak gospodyni, to ją poprosiłem.	O, na pewno, proszę pana, chyba że będzie pracował, bo wtedy to tak samo, jakby go nie było.	Co mówisz?... O, ta Fenicjanka!... Wiedziałam, że nas zgubi... Ale Grek?... Ja nie znam żadnego Greka... Cóż wreszcie mógłby zawinić Grekom mój syn...	Bardzo pani nie do twarzy z zanadto ukręconymi włosami W dużych gładkich puklach o wiele lepiej.	Możecie torturować mnie aż do pozbawienia życia nie wymusicie ani jednego słowa niezgodnego z prawdą.	No cóż, widział pan i słyszał wszystko Nic już więcej nie potrzebuję panu tłumaczyć.	Zły duch cię opętał. Nikt w tej dolinie nie śmiałby przemawiać w taki sposób do mnie...	Autor? wziął się z całą usilnością do ukończenia swojej historii i do ogłoszenia jej drukiem, jak tylko znajdzie; ale to już czysto dla zysku, o resztę głowa go nie boli.	Dolarów, oczywiście. Przypuszczam zaś, że całość nie przekroczy sześćdziesięciu. A mówiąc między nami, udziały warte są dwieście z ładnym ogonkiem.	Jest to nasza sprawa Nasza sprawa... odpowiedziałem, że dobrze; będzie tutaj jutro na obiedzie, no i rozmówicie się...	Pieniędzy! Pożyczki tylko: zwrócę z podziękowaniem, jak wypłynę! Bo mam nadzieję, że to fatum mnie opuści! Trzeba tylko do Paryża się dostać, tę babę odzyskać koniecznie.	Tegoż samego. To jest syn, a zarazem adiutant księcia wielkorządcy. Niezawodnie się do nas zbliży, skoro tylko nas zobaczy. O ile ojciec jest surowym i po prostu powiedziawszy, starym żołnierzem, o tyle syn jest okrzesanym, a nawet estetykiem: doskonały muzyk, dobry malarz, wyborny tancerz, wszystko co tylko chcesz, a przy tym najmilszy człowiek ze strony charakteru	Należy się złotówka	Ośmielam się	Zapewne! zapewne! zobaczymy! Darski! mruczał niewyraźnie stukając kijem i wstrząsając się cały mówił prezes:	Jaśnie pani kazała panu powiedzieć, że wybiła godzina jedenasta, a posiedzenie ma się rozpocząć o dwunastej.	Cha, cha, cha, własnemu biegowi! A czy wiesz, na czym ten własny bieg będzie polegać?... Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego, że przy ogłoszeniu bankructwa tych setek moich firm wyjdzie na jaw fikcyjność ich kapitałów, fałsze bilansowe, bezwartościowość wielu portfeli, fałszerstwo wielu depozytów? Czy myślisz, że na pokrycie pasywów aktywa wystarczą bodaj w czwartej części, zwłaszcza teraz, gdy większość moich papierów utraciła trzy czwarte wartości?... I ja mam odpocząć!	Jak on się swobodnie zachowuje!	Twój powrót tutaj pobudził naszą miłość własną, wzięliśmy na ambit, zebraliśmy składkę i gotujemy dla ciebie wspaniały bankiet. Dyrektor kolegium i profesorowie będą również; jak się rzeczy zapowiadają, będziemy mieli z pewnością i władze.	Rozbierz się do gatek i pójdziesz do szesnastki	Tak, Silvera! tak się nazywał!	Dać mi rękę!	W pień ich!... Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej zginiemy wszyscy!	A ja pójdę do Falli! To ważniejsze od wszystkiego. Do widzenia niedługo.	Bałamuci ci ideał, mój biedny doktorze, wtenczas kiedy ty pracujesz tak mozolnie nad przywróceniem jego ojcu zdrowia? To niegodnie! Każę go natychmiast aresztować na czele pułku i w oczach pięknej panny Lawinii.	Sześćdziesiąt osiem skończył na wiosnę Teraz kupił sobie psa, i jazda, panie gazda. Pies siedzi na wozie i pilnuje. Akurat taki pies jak ten, co goni wróble. Ładny piesek, bardzo ładny.	Ten może o sobie powiedzieć: Si fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinaeSi fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinae (łac.) rzekł ksiądz Wydżga, który lubił autorów przy każdej sposobności cytować.	A cóż byśmy innego mieli do roboty? I rozdasz, miłościwy panie, ziemie ich i dziedziny tym, którzy ci wiernie służyli.	Ach, ty psie podły! to więc po to przychodzicie, łajdaki, aby zatrudniać mnie, kiedy głodny jestem.	Aha, a wiesz, co to znaczy? Pamiętaj po wiek wieka, że polskiemu królowi wszystko zawdzięczasz. SigismundusSigismundus (łac.)	O, już to samo, że tu jesteś, bardzo ją uraduje. Leżąc, wspomina ciągle o tobie.	A tak właśnie.	Byłby już wyszedł ale dodałem jeden wiersz	Co? Co? Myślał pan o mnie?	Gdzież ona przebywa?	Jak to przekupiłeś je?	Jeszeli baronofa saprasza pana to upefniam, że bandziesz pan u nas gościem posządanym.	Masz u mnie diotędiota odrzekł Grek.	Niechta... ale chłopiec?	Tak, powiedziałeś, abym zdjął maskę. I proszę bardzo, zdjąłem! Zadowolony?	Tak.	Teraz, dziecko moje	Toć ludzie zobaczą!	W czym?... Choćby w walce z nami. Wy jesteście pogromczyniami rodu męskiego i przedstawiacie niebezpieczeństwo poważne, choć ukryte... takie pazurki w aksamitnej rękawiczce.	Wpuśćcie mnie bym nań poczekał pod portykiem.	Wyeksplikujżeeksplikować (daw., z łac.) królik.. Skądże mu potem, ni stąd ni zowąd, ona pasja?	Wyjechałabym przed wszystkiem, żeby uniknąć hecy. Pojechałabym do Warszawy...	Że co?	A no, żeby złożyć hołd chanowi.	A panienka wstała?	Aš nesuprantu, kaip tokia dyka mislis gali išsitekti j9sū galvoje	Barabasz, dodał ks. Łuskina po cichu.	Ciasnym w ramionach i wytartym na łokciach! Dobre to były czasy, co?	Czekaj dlaczego ausgerechnetausgerechnet (niem.)	I co może być za przyjemność... Brudno tam, obmierźle, zakopcone. Umyślnie przecież chodziłam.	Jestem Colin Craven. Kto ty jesteś?	Kolega dał.	Mieszkam w tym hotelu od kilku dni. Wypadkiemwypadkiem	Mūsų...	Pan Solski?	Przyjaciele! Franciszek l’Olonnais szturmuje miasto. Naprzód, moje dzielne wilki morskie!	Przypuśćmy. Więc?	Sama jesteś nieznośna	Skąd?	Tańce w kuchni, a przyjęcie w bokówkach.	Tchórzę.	To Andzia, Jasiu!	To Kleopatra	Więc podobne.
I ja ciekawy jestem ale nie ma po co głowy sobie łamać, dowiemy się wszystkiego, opowiedzą nam jak z pytla wszyściusieńko siostrzenica z gospodynią, alboż to one nie kobiety, nie darują i źdźbła jednego, wszystko nam wypaplą.	Każda jest wyjątkową, dopóki nam karku nie nadkręci. Prawda, że nie znam tej”tej” rozstrzelonym drukiem, ale znam inne. Ażeby nad kobietami odnosić wielkie zwycięstwa, trzeba być w miarę impertynentem i w miarę bezczelnym: dwie zalety, których ty nie posiadasz. I dlatego ostrzegam cię: niedużo ryzykuj, bo zostaniesz zdystansowany, jeżeli już nie zostałeś. Nigdym do ciebie o tych rzeczach nie mówił, prawda? nawet nie wyglądam na podobną filozofię... Ale czuję, że grozi ci niebezpieczeństwo, więc powtarzam: strzeż się! i w podłej zabawie nie angażuj serca, bo ci je w asystencji lada chłystka oplują. A w tym wypadku, mówię ci, człowiek doznaje tak przykrych wrażeń, że... Bodajbyś ich lepiej nie... doczekał!...	Tak, i żaden człowiek chyba nie zagrzebał głębiej swojej żony; sam Bóg jej nie odnajdzie na Sądzie Ostatecznym. Ożenił się podczas rewolucji i pani „czysto moralne” przypomina mi jedno jego powiedzenie, które muszę pani przytoczyć. Napoleon powierzył Lustracowi ważny posterunek w jednym z podbitych krajów: pani de Lustrac, zaniedbana dla zajęć administracyjnych, wzięła, jakkolwiek było to czysto moralne, dla swoich spraw osobistych prywatnego sekretarza; jednakże popełniła ten błąd, iż nie uprzedziła o tym swojego męża. Lustrac zastał owego sekretarza, o godzinie nader porannej i bardzo wzruszonego, gdyż było to w chwili nader ożywionej rozmowy, w pokoju swojej żony. Miasto schwyciło pożądaną sposobność, aby sobie podrwiwać ze swego namiestnika i sprawa stała się tak głośną, że Lustrac sam przedstawił  cesarzowicesarz pytano go w przedsionku Teatru Cesarzowej odparł z miną zadowoloną z siebie „O jej niewinności? Zatem wszystko jest w porządku”. „Nie, nabrałem pewności, że to było czysto fizyczne”.	A czemuż to i twój nie przyszedł?...	Nie lubię i nigdy bym na to wyznanie nie przeszedł. Ja jestem człowiek, który kocha i potrzebuje pięknych rzeczy. Jak ja się narobię cały tydzień, to potem w szabas, czy w niedzielę potrzebuję odpocząć, potrzebuję iść do ładnej sali, gdzie bym miał ładne obrazy, ładne rzeźby, ładną architekturę, ładne ceremonie i ładny kawałek koncertu. Ja bardzo lubię te ceremonie wasze, w nich jest i piękny kolor, i ładny zapach, i dzwonienie, i światła, i śpiewy. A przy tym jak ja już muszę słuchać kazania, to niech ono będzie nie nudne, niech ja słucham delikatnego mówienia o wyższych rzeczach, to jest bardzo nobl i to dodaje człowiekowi humoru i ochoty do życia! A w kirchekirche (z niem.) cóż to za firma protestantyzm?!	Niegłupio mówisz, moja siostrzenico, i miałbym ochotę oświecić cię moją nauką we względzie rodów, ale nie będę nic o tym mówił, żeby nie mieszać rzeczy poważnych z fraszkami! Posłuchajcie tylko obydwie tego, co wam powiem, i niechaj moja nauka nie pójdzie w las. Szlachcic, Pozycja społecznaWszystkie rodowitości w świecie dadzą się sprowadzić do czterech następujących, które wam wymienię: Jedni idą z urodzenia niskiego, a powoli stopniami wznieśli się do najświetniejszej wielkości; inni urodzili się świetnie i blask swojego imienia utrzymali i zachowali po dziś dzień; trzeci znów, z wielkiego pochodząc rodu, nieznacznie zniżyli się do nicości, jak piramidy, co z wielkiej i wysokiej wznosząc się podstawy, zwężają się stopniami, aż w punkt przejdą maleńki; ostatni nareszcie, których liczba największa, zawsze byli maleńcy i takimi zostaną na wieki, jak lud pospolity. Co do pierwszych, mamy przykład w plemieniu ottomańskim, które ród wiodąc od nędznego pasterza, wzniosło swą władzę do najwyższego szczytu wielkości. Mnóstwo książąt, dzierżących kraje swe dziedziczne i utrzymujących w pokoju władzę swą nad nimi, w tym samym zawsze rozmiarze mogą służyć za przykład drugiej kategorii. Co do trzecich, co się kończą jak piramidy, mamy ich bez liku, jak na przykład faraonowie i Ptolemeusze w Egipcie, cezarowie w Rzymie i nieprzeliczone prawie roje władców i książąt medyjskich, asyryjskich, perskich, greckich i barbarzyńskich, po których ledwo imiona pozostały. O ludzie pospolitym nie mam co mówić, on zwiększa tylko liczbę żyjących, żadnego nie biorąc udziału w sławie ludzi wielkich i nie wiedząc nawet, co to jest zasługa. Z tego, co wam powiedziałem, moje robaczki, widzicie jasno, że wielka jest między rodami różnica i że te tylko są znakomite i świetne, w których zawsze przechowywały się bogactwa, wspaniałość i cnoty; powtarzam: bogactwa, wspaniałość i cnoty, bo pan wielki bez cnót występniejszym jest od każdego innego, a bogacz bez wspaniałości gorszy od nędznika. Nie bogactwa to czynią ludzi szczęśliwymi, ale dobre ich użycie. Rycerz biedny nie ma innego środka na zachowanie prawej rycerskości, jak tylko swe cnoty; powinien być grzeczny, uczciwy, uprzejmy, wspaniały i mężny, a nie znać dumy i złości. Takie praktykując cnoty, wspanialszym i szczobrobliwszym on będzie, niż ci, co się z takowych przymiotów nadymają; każdy go wtedy uzna za człowieka świetnego rodu, każdy go szanować i chwalić będzie, bo cnota zawsze nagrodzona być musi. Winienem wam jeszcze powiedzieć, że ludzie mają dwie drogi dla dojścia do bogactw i znamienitości, a tymi są: nauki i oręż. Co do mnie, czuję w sobie więcej skłonności do oręża, widać dlatego, żem się pod Marsem urodził, idąc więc za wpływem sił wyższych, tajemnych i za własnym popędem, pójdę moim torem, choćby wbrew światu całemu; próżne więc tedy wasze mozoły, żeby mnie skłonić do opierania się rozkazom nieba, do sprzeciwiania się losowi i rozumowi, a nade wszystko własnym moim życzeniom i popędom. Wiadomo mi aż nadto dobrze, że powołaniu błędnego rycerza towarzyszą trudy nieskończone, ale wiem równie dobrze, że znaleźć w nim można nieskończenie wiele błogości. Wiem, że cnota wąziuchną wiedzie nas ścieżką, a występku gościniec szeroki i gładki. Wiem jak różne te drogi; występek wśród tysiąca uroków i powabów prowadzi nas do śmierci, a cnota wśród cierni i trudów wiedzie nas do prawdziwego życia, do życia bez końca. Pięknie to wyraża nasz poeta hiszpański:	A! nie on swobodny, ja także; czy może być co milszego w małżeństwie? Nie mamy czasu się sobą przesycić, i dlatego bardzo jesteśmy szczęśliwi.	Nie jestem głodna.	No więc nie? Weźmy CarnavaletCarnavalet	Ty?... Ej, nie żartuj!...	Zdaje mi się że powinieneś się zadowolić mą szczerością; nie żądaj więcej i nie każ mi żałować tego, co uczyniłam. Poprzestań na zapewnieniu, które ci daję raz jeszcze, że żaden czyn nie zdradził moich uczuć i że nie usłyszałam nic, co by mnie mogło obrazić.	Ślubu z nim nie biorę	Cóż poredzić, kiej trzeba! Sam Maciek stłoczy, ale sam nie wyskoczy! Te dłuższe nieś stryjnie najpierw, zbójem na mnie patrzy, pyskuje, ale nie ma rady; to ci z miseczkom wójtom, łajdus on, ale z Maciejem żyli w przyjacielstwie i może być w czym pomocny; cała kiszka, kiełbasa i kawał boczku la Magdy, la kowali, niech nie szczekają, że sami zjadamy ojcowego świniaka, juści, całkiem im tym pyska nie zatka, ale przyczepkę będą miały mniejszą... Pryczkowej tę tu kiełbasę, harda, wynośliwa, pyskata, ale z przyjacielstwem szła pierwsza... Kłębowej ten ostatni...	Zamilcz nie mów o tym, czego nie znasz.	Przytem jest i druga okoliczność. Tyś musiał o tem słyszeć, że było jakieś biedaczysko, doktorzyna.... który kochał się na śmierć w twojej narzeczonej. Wolno jej było nie być wzajemną i nikt jej z tego powodu nie może robić zarzutu, ale tamten swoją drogą pojechał gdzieś, gdzie pieprz rośnie, i licho go wzięło... rozumiesz? rozumiesz?... W tych warunkach drużbować innemu	Dawidzie jesteś człowiekiem małej pomysłowości i małej wiary. Ale niech no ja tylko wyostrzę sobie dowcip, zobaczysz, że o ile nie potrafię wyprosić, pożyczyć lub chociażby ukraść łodzi, to ją sam zrobię!	Aha!... nie podobało się pani małżeństwo... No to poczekajcie... Bronek... jutro wyprowadzisz się z domu do fabryki... jest tam pokój... Zapędzę ja cię, kochanku, do roboty... dam ci dobry przykład... będziesz i ty stawał jak cietrzew, ale do kadzi...	Odchodzicie już? No dobrze, rozumiem, że niewielka to dla was przyjemność rozmawiać z taką starą kobietą jak ja. Szkoda, że młodych nie ma w domu.	Co to za chłop Zbyszko! to takiego drugiego na świecie nie ma. A mężne to, a wartkiewartki (daw.) średniowieczny urzędnik, odpowiedzialny za ściąganie podatków, obronę i sądownictwo na terenie kasztelanii, to jest jednostki administracyjnej średniego szczebla. córki, o różnych cudnych mieszczkach nie wspominając.	Co się wam żywnie podoba, Foxy. My nie jesteśmy przestępcami.	Och, to pewne, że nie zostanę w tym mieście...	Choćby i tak albo to mu nie rozweselim samotności, wszakże to coś warto?	Ach, proszę pana... Widocznie bardzo się panu nie podoba w Warszawie. Chce pan z niej jak najprędzej uciec. Cóż dla pana znaczy prośba jednej z jakichś dalekich i przelotnych klientek...	Choćbym nie chciał, muszę... Wcale żądze dziś ode mnie odpadły.	Nie wiem. Pani przecie usługuje Józef.	Jak dotąd nie widzę...	Proszę nie wdawać się w dyskusję, tylko sprzątnąć.	Jest pan człowiekiem o niewyczerpanej pomysłowości Przyznaję. Ale miasto trzęsie się od plotek o panu, a ci nieliczni cargadorzy, którzy nie ukryli się razem z kolejarzami, wykrzykiwali przez cały dzień na plaza: „Viva Montero!”	Jak to dobrze, że nam nikt niczego nie zabrania! jak tylko mam drobne, jeżdżę konno na ośle. Raz nawet popędziłem galopem!	Tak, nie możesz powiedzieć, że mię pokochasz. Chciałabyś sprzedać mi się za najwyższą cenę. Dobrze	Kopalnie diamentów częściej przynoszą ruinę niż bogactwo Gdy ktoś nie ma głowy do interesów, a zetknie się z ukochanym i szczerym koleżką, niechże go Bóg uchowa od wszelkich kopalń złota, diamentów i innych skarbów, w których ów koleżka pragnie ulokować swe kapitały. Nieboszczyk kapitan...	Ale dzieci nie są do was podobne: raczej do nas.	Hale! zdrowe były, takim ścierwom nic się złego nie stanie	Świętoszek odrzekł nieznajomy pękate naczynie z wąską szyjką. z winem, to daj mi dwa lub trzy łyki, a ja ci miesiąc czyśćca odpuszczę.	Moim rzemiosłem jest wszystko brać serio mowa tu o powstaniu ludowym w Genui w 1746 r. [które zmusiło Austriaków do opuszczenia zajętego przez nich miasta (wojna o sukcesję austriacką); Red.]., która wypędziła Austriaków z Genui. Ta policja mediolańska, tak wsławiona później przygodami panów PellicoSilvio Pellico (1789–1854) fr. karbonariusz, za swą działalność więziony w Szpilbergu, autor Pamiętników więźnia stanu., nie była właściwie okrutna; wykonywała tylko racjonalnie i bez litości surowe prawa. Cesarz Franciszek II chciał przejąć grozą zuchwałe włoskie wyobraźnie.	Przyznaj bo mi się do licha co ci jest? jeśliś chory, niema się czem martwić, zawiozę cię zaraz do Beklera, może to na razie ubije...	Pozwól, Blondet, słóweczko Po pierwsze, Nucingen ośmielił się powiedzieć, że istnieją jedynie pozory uczciwych ludzi; po wtóre, aby go dobrze znać, trzeba być samemu w interesach. Jego bank to mały departament: są tam dostawy dla rządu, wino, wełna, indygo, słowem wszystko, co nastręcza jakikolwiek zysk. Geniusz jego obejmuje wszystko. Ten słoń finansowy sprzedałby posłów rządowi, a Greków Turkom. Dla niego handel to, powiedziałby Cousin, zespół rozmaitości, harmonia specjalności. W ten sposób pojęty bank staje się całą polityką, wymaga potężnej głowy i zmusza wówczas tęgiego chwata do tego, aby się postawił ponad prawa uczciwości, w których mu jest zbyt ciasno.	Sądzę, że to wszystko jest mocno śmieszne W każdym razie będzie się w tym ładnie prezentowała na czele szeregu, gdy w niedzielę zaprowadzimy dziewczynki do kościoła. Zaopatrzono ją we wszystko, jak małą księżniczkę.	Jak to? Do więzienia?	Jeśli zrobił to nieumyślnie i przyzna się do tego, trzeba dać mu spokój.	Łatwo uwierzyć w to wieczorem ale poczekajmy do rana. Poczekajmy na trzeźwy osąd poranku.	My i bez przysiąg na to gotowi! Pójdziem, gdzie nas nasz hetman książę poprowadzi; zajedziem, gdzie potrzeba.	Wszystko jest tu takie piękne, że wydaje mi się, iż to wszystko sen, z którego się obudzimy	A pałacyk! Ach, mamciu, pałacyk! To najmilsze ze wszystkiego	A to ty stary!	Co takiego? Kiedyż to było?	Gasną też gwiazdy życiodajne, wyczerpawszy moc swą na ogrzanie bezpłodnej przestrzeni. To snadźsnadź (daw.)	No, to i jesteśmy!	O, to w pewnych granicach. Ruletka wymaga zimnej krwi.	To prawda.	O jest, masz rację i zrobimy go. Ale, jeśli w domu zastaniesz Horna, bo miał przyjść do mnie, to mu powiedz, żeby zaczekał koniecznie, bo najdalej za dwie godziny będę.	Tak, mój kochany, to muszla lewa.	Małżeństwo, Wdowa syn cesarza Franciszka Józefa I, ówczesny austriacki następca tronu. i ten sam sposób uwodzenia kobiet. Jego spojrzenia, półsłówka, tajemniczość znam tak dobrze jak krój jego żakietu. Zawsze tak samo unika panien bez posagu, jest cynicznym z mężatkami, a wzdychającym przy pannach, które mają wyjść za mąż. Mój Boże, ilu ja podobnych spotkałam w życiu!... Dziś trzeba mi czegoś nowego...	Panie Cyrusie ponieważ mówi pan o zwierzynie, to powiem panu, że gdybym był tak samo pewny, że po powrocie będę ją mógł upiec przy ogniu, jak jestem pewny, że ją dostarczę...	Z największą przyjemnością. Dantès mógł być wtedy winnym, ale dziś jest niewinny; moim zatem obowiązkiem jest zwrócić mu wolność, tak jak przedtem powinienem był go zamknąć w więzieniu.	A on? Czy kochał cię także prawdziwie? Co uczynił wtedy, gdy ci matka jego z domu swego wyjść rozkazała na biedę, samotność i tułaczkę?...	Mogę tedy pisać do pani według obecnego adresu?	On... myśmy widzieli jednego z nich, jak przepływał koło nas	Piękna ta gwiazda jest piekłem lodu i ognia. Wiem o tym od samego Kamila Flammariona, który co miesiąc we wspaniałych artykułach poucza mnie o wszystkich nowościach na niebie. Wenus ciągle zwraca ku słońcu tę samą stronę swej tarczy, podobnie jak Księżyc ku ziemi. Tak zapewnia astronom z góry Hamiltona. Jeśli mu wierzyć, jedna z półkul Wenus jest rozpaloną pustynią, druga pustkowiem lodów i ciemności. I piękna ta pochodnia naszych ranków i wieczorów jest pełna ciszy i martwoty.	Ofiara tym większa że dziewczyna, którą traci, jest naprawdę śliczna. Do stu tysięcy diabłów, co za szczęściarz, ten nasz przyszły kapitan! Chciałbym choć przez dwanaście godzin być na jego miejscu.	Musi tu być gdzieś szczelina lub otwór, przez który woda odpływała do morza	Teraz widzę, że się omyliłem Ach, jestem taki jeszcze słaby, złamany, zniszczony!	Czekam do piątej, a wiesz, że słowa dotrzymam. Do widzenia.	Piechotę zostawić musiał, która się przebiera co najgęstszymi lasami, by się od Tatarów uchronić.	A jednak obiecaliście mi...	Idź! Zanim zdecyduję, czy cię zabrać ze sobą, chcę się przekonać, ile jesteś wart.	Jak wszystkie histeryczki Straciła córeczkę, mąż ją porzucił... Same awantury!...	Tak, miłościwy panie ale w układach, które przywiózł biskup z Segedynu, stoi ten wypadek przewidziany, a wyście przyjęli warunki!	Tu jest pięć tysięcy rubli jako procent do połowy stycznia. Niech pan z łaski swojej policzy. A tu jest kwit.	Ambitną, być może! bo mam tylko jeden cel w teatrze: sztukę.	I szampańskiego dla panów.	Jak chcesz	Kimże więc byłeś? Jak na ducha, jesteś bardzo drobiazgowy.	Nagle z kąta rozległ się długi, skrzeczący śmiech.	Owszem: talerze, kurze, zazdrość wobec dziewczynek posiadających ładne fortepiany i lękanie się ludzi.	Znajdujesz pani że tu jest wszystko udaniem?	Mała szkoda! Niech pani drzwi zamyka, bo zimno.	A mnie znosisz?	Ach, tak?	Ciekaw jestem, co pan zrobi za pół godziny?	Pan Gosiewski, hetman polny, w niewoli u Radziwiłła.	Pasztetem od Felixa?	Tak.	A co on tam robił?	A czy można?	A czy z mojej kochanej rodzinki był kto na pogrzebie?	A on?	A!	Aha, teraz wiesz o nim? Czego łgałeś pierwej?	Dawid!	I ma bibliotekę?	Masz, słyszysz?	Naturalnie. A więc?	Oziminy dobrze idą	Przestań gęgać! Oto Jego Wysokość! Boże, co za morda!	Pójdę wszędzie z tobą.	Także dobrze pamiętam	Wszelki duch Pana Boga chwali! wrzasnął zakrywając oczy rękoma przelękniony hajduk	Z Kieleckiego.	Ósma godzina.
Liczcie ile czasu potrzeba aby się na Węgry dostać, ludzi tam zawsze do boju gotowych znaleźć i zebrać, a z niemi powrócić. Odsiecz wam przywiodę, chyba bym nie był żyw, a żyw spodziewam się być, bo bić się jeszcze ochotę mam srogą!	Ależ ty stawiasz pytanie, które spotyka każdego człowieka na progu życia, i chcesz mieczem przeciąć węzeł gordyjski. Na to, mój kochany, trzeba być Aleksandrem, inaczej za taki postępek można się oprzeć na galerach. Co do mnie, zadowalam się skromną egzystencją, która mnie czeka na prowincji, gdzie zajmę po prostu miejsce mego ojca. Pragnienia ludzkie zadowalają się równie dobrze w najciaśniejszym kółku, jak i w najszerszej przestrzeni. Napoleon nie jadał dwóch obiadów dziennie, a kochanek nie mógł mieć więcej od pierwszego lepszego studenta. Szczęście ludzkie, mój drogi, musi się zawsze pomieścić między podeszwą a wierzchołkiem głowy; raz płaci się za nie milion, drugi raz sto luidorów, ale wartość jego wewnętrzna jest zawsze jednaka. Moim więc zdaniem nie warto godzić na życie twego Chińczyka.	Ojciec zdrów już, a ja chcę koniecznie zastąpić Emilkę. Mówiła mi, że jej służba nie spała także całą zeszłą noc, bo stan małej był już przed atakiem niepokojący... Trzeba, żeby teraz ktoś ciągle czuwał, więc jabym chciała tak to urządzić, żebyśmy zastępowali się kolejno.	Ach, wiem Jest to jego sekretarka i nazywa się Jarszówna, czy coś w tym rodzaju. Nie doceniasz, wuju, plotkarskich zamiłowań mego ojca. Wyjeżdżali we dwójkę za granicę i w drodze powrotnej wuj Krzysztof ugrzązł podobno w Wiedniu. A co ty o nim powiesz?	Co mi tam! Ja się nikogo nie boję. Panna Anna mnie obroni	Co?... co to?... A, to pani?... Właśnie myślałam... Czegóż kochana pani dowiedziała się o Solskich?...	Ho, ho, ho! Jaka z siostry gorączka! Załatwi się z nim hrabia bez naszej pomocy! Po co kłaść palce między drzwi? Nieprawda, kawalerze?	Jak się macie dobrze zrobiliście, żeście przyjechali. Roboty huk. W Zakopanem ładnie?	Nie możemy jechać. Musimy naprawić, jeżeli to w ogóle da się naprawić, nasze zapomnienie o profesorze Szubercie.	O każdej porze dziejowej, czy podczas martwego spokoju, czy to podczas burzy rewolucyjnej, czy podczas mściwej reakcji, my nie tracimy i nie utracimy ani naszego celu, ani naszej energii. A wasza wola, wasz cały tak zwany pepeesowski rozpęd spalą się i zgasną tak samo, jak te wasze czyny bojowe, fajerwerkowe i na chwilę nawet piękne. My się też nie zarzekamy krwawej walki i wszelkich jej konsekwencji...	Pan przecież się o przyszłość bardzo troszczy.	Po co ukrywać to, co musi się wydać.	Tak, miss Campbell, i jestem pewny że pojawiłby się na nasze błagalne wezwanie.	Wiechcie, jucha, z butów powytrzącha! A wali kulasami kiej cepem: jeszcze mu się rozlecą!	Złaź albo zginiesz... Załóż munsztuk karemu i oddal się z tamtymi dwoma... Strzelam, jeśli się ważysz...	Kroćset diabłów! Stara wiedźmo, zostaw mnie, daj mi żyć, jak mi się podoba albo stąd zmykam! Już dość, że mi kopiesz dół co rano, przynajmniej nie kop mi go wieczór...	Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno chleba z pajęczyną przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!	No tak, zgadza się. Musi zapłacić okup.	Tak, tak, śliczny ogród, tylko że ja wogóle nie posiadam daru zachwycania się... zieleniną!	Na film. To by była kapitalna sprawa, Abe. Wyobraź sobie, że bym się kąpała na brzegu morza...	Panie Witoldzie nie traktujmy tego przedmiotu z gniewem i obrazą. Nie chodzi tu, aby pan zmarniał, ale żeby pan się podniósł. Marek panu nie żałuje chleba, ale żąda pracy i rehabilitacyi. Rozważmy seryo i spokojnie kwestyę tej pracy. Poszukajmy jej wspólnie.	Na co wam rozpowiadanie grzechów, moja pani? U nas to rzecz nie używana. My mamy lepszy sposób, oto na przykład te święte chlebki. Są tak sławne, że sam wielki chan czasem je od nas bierze i spożywa.	Co pani mówi! Ale też pani wyrosła! Niech pani wejdzie, chcę panią obejrzeć. Teraz widzę podobieństwo! Ma pani cerę tatusia. Włosy też miał rude. Ale oczy i usta ma pani zupełnie po mamusi. Była to śliczna kobietka. Córka moja chodziła do jej szkoły i traciła dla niej głowę. Pochowano ich w jednym grobie, a grono nauczycielskie wystawiło im pomnik w uznaniu za ich wierną pracę. Niechże pani wejdzie!	Ja myślałem, że pani przynajmniej z jakim anglikiem wystąpi? Co tam same życzenia!	To może i mnie kapkę koniaku. Ale dosłownie kapkę. Nie uważasz, że mój polski jest dosyć dobry?	Ja w kościele ochrzczona! Mnie codzień na noc krzyżem świętym żegnali! ja grzechem śmiertelnym nijakim duszy swojéj nie zgubiła.	A ja mówiłem, że to kobieta!	Jak to? więc sądzisz pan, że habit...	Jeśli nie zdrajcy, to od Kozaków pobici. Chutornik leży wedle chaty. Ale mniejsza z tym. Mówże waść: czy Bohun żyw? Uciekł?	Nie mam tu nic do rozkazywania. Każdy gospodarzem we własnej chałupie. Ino nie zwalajcie winy na kumotra, bo to człek rzetelny w słowie, znam go dobrze. Lada chwila nadbiegnie.	Nie wiem... Od baby nic dobrego na świecie.	Niech pan nie zachowa do mnie urazy i daruje to, co powiem.	Niech pani wybaczy memu przyjacielowi jest zawsze lekarzem, miłość jest dlań tylko kwestią higieny. Ale nie jest samolubny, chodzi mu widocznie tylko o panią, skoro sam odjeżdża za godzinę.	Niemożliwe, gdyż ryzykowałby, że osiądzie na mieliźnie, a to byłoby dla niego zgubą.	Ja jego nieczystych pieniędzy znać nie chcę! Niech mi odda, co zagarnął, i idzie sobie na cztery wiatry! Ja go nauczę uczciwości i akuratności!	Ale czy oddaje przynajmniej?	Co do opinii...	Co? O mnie?	Czego wy chcecie ode mnie?	Czy dostaliście co od niego?	Cóż go tak opóźnić mogło?	Doprawdy, że nie mogę. Wolę pozostać. Mam dużo roboty.	Durny szczeniak! Po co? Złaź teraz do glinianki po buty i portki.	Jeżeli nie rzucono na nas uroku stracił humor.	Kopie! cały ogród skopała. I wszystko robi: gotuje, krowę doi, szmaty pierze... chleb piecze... już tak jej jest przykazane.	Na to trzeba czekać pełnoletności Hanki. I owszem. Mamy czas.	Nie chcesz mnie zrozumieć, Haneczko.	Nie zależymy od swoich upodobań.	Niech pan uważa, panie Cyrusie! Jeśli tam jest jeszcze któryś z tych nicponi...	Prześmiewacie, a samej jaże łysty do nich drygają!	Szkoda fatygi Ale zechciej tylko pani wyjść za mąż, a wyswatam cię, i to dobrze...	Sądzę zatem, że nabrawszy tu wprawy, sam zostaniesz prawnikiem	Słyszałem, że ptactwo teraz bardzo płochliwe	Tak, pani. Pani umie rachować?	Tak.	Taki chłopak roztropny i doskonale wyuczony gospodarstwa będzie mi tam bardzo użytecznym...	A Jelsky?	A jakże	A on poznał waćpana?	A w lasach kwiaty kwitną	Aha, jakieś dziwne głosy, niby w samym końcu korytarza	Chciej pan posłuchać, a zobaczysz, czy wypada zarzucać mi sprzeczność lub obłąkanie.	Chcę wiedzieć, jaką drogą otrzymujesz te kursa literatury?	Choćby to był król, choćby to był papież, słyszysz, Jakubie? Król lub papież: odprawisz go z kwitkiem.	Ciekawym, czy oni już są narzeczeni?	Ciszej, prędzej!	Co to! Muzyka?	Co waćpanu jest?	Co? takie temperamentowe wybuchy? Przeciwnie, to ożywia jak dzbanek wody.	C’est le mot! Vous avez trouve juste, dzika, oui, c’est le mot.	Daj mi sodowej	Dlaczego nikt inny nie dostrzegł tych śladów?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dobrze	Gedroyć!	I z Myszkowskim!	Jak to?	Kogo?	Mauli, zwany też żabką, człowiek-wilk, ze stada Akeli... Pilnuj mego śla...	Musieliśmy z kimś pomówić	Mów!...	Naprawdę?	Nie, panie wicehrabio.	No dobrze, idź już.	No, i co będzie?	Ojoj, a ci dwaj, w kierejach bławatnych, sobolami podbitych?	Pan Brandeis nie będzie chyba zazdrosny?	Proszę, proszę, mój braciszku...	Skąd on jest?	Widzisz pan!... I to jest bycze, potężne z tym Müllerem! Wielka dusza!	Wody! Wody!	Z wiatrem, Pencroffie, z wiatrem!	Zapewne.	Zaraz będę z dziesięciu szeregowcami w magazynie!	Zobaczymy...	Zwiększa ono jeszcze ciemności, otaczające nas zewsząd.	Zwyczajne, powiadasz? Nie, to czarodziejski bukiet.	Złamanym ramieniem?	„Przychodź, przychodź!... Zamieciesz mi, przyniesiesz wody. A umiesz ty po chińsku?...”
Po miastach to wszędzie papierów żądali i nie chcieli tak przyjąć. A po wsiach to nie każdy na to zważa. Ot, nazwą jakkolwiek, jak komu wygodnie, i już. Tu, w tutejszym tartaku też podałem nazwisko, jakim mnie w Czumce przezwali: Józef Broda. Ale panu posterunkowemu sam powiedziałem, że to przezwisko. Ja nic złego nie zrobiłem i sumienie mam czyste.	No, no, nie szkodzi. Nie unoś się zbytnio. Jesteś niezwykle przystojny mężczyzna. Mógłbyś od biedy Orgaza zastąpić, kiedyś w przyszłości, o czym dość poważnie sam ze sobą myślę. Czujesz, że suniemy już po murawie? Słychać najwyraźniej, jak powitalna dla nas orkiestra na marimbachmarimba	Powiem ci coś, synku Mam już sposób, jakby mu pomóc. Gdy rano do nich pójdziesz, to im zaniesiesz koneweczkę świeżego, dobrego mleka i upiekę im chleba wiejskiego albo bułeczek z porzeczkami, takich jak to wy lubicie. Nic nie jest takie dobre jak świeże mleko i chleb. Potem zaspokoić będą mogli swój apetyt w ogrodzie, a to, co zjedzą w domu, to już będzie takim dodatkiem.	Zaraz wam to wytłumaczę Słyszeliście pewnie, że gdy ja skocznie a do ucha wygrywać zacznę, to nikt i nic w miejscu ustać nie może i na nikogo nie zważając, póki tchu stanie, wyskakuje. Toteż, gdybym między wami stanął, tobyście mnie ciągle potrącali, grać mi przeszkadzając. A przy tym chciałbym i ja na wasze pląsy popatrzeć, a z pagórka łatwiej mi to będzie uczynić, niż gdybym stał w ścisku, wśród gromady.	Wołaliście mnie, panie? Pójdziemy do komnat, zimno tu, a jam się nie przyodziała. Biegnę przodem, a wy mię gońcie, dobrze?	A Bóg zapłać panience, niechta pan Jezus wynagrodzi na szczęściu i na zdrowiu, i na dzieciach, i na majątku, bo ja tak se pocichu kalkulowałam, że od świętego Jana, kiedy już moja Anka z państwem przyjadą do Zielonki na lato, to wróciłabym do pani, do Krosnowy, bo byłoby mi blisko do niej, ino bez pola...	Cenię cię za to, ale czy ty jednak, moje złoto, nie tragizujesz zanadto i nie robisz grande chosegrande chose (fr.)	Opuściłeś szczudła, nie dotknąwszy ziemi. Słucham deklaracji jako wyrazu zakłopotania właściwego wszystkim, którzy mimo wieku już dojrzałego nie zdołali jeszcze przyswoić sobie równowagi chodu. Każda zmiana rytmu w kroczeniu po świecie, często nieodzowna, jest trudna i żmudna.	Biedny więzień! No, nie ma co! Odwiozę pana do Nawłoci.	Po górach nie łaziliście? Co?... Już ja was znam!	Ale nie wyśniło się pani, że to miejsce kto inny zabierze?	Szkoda, że nie ma z nami Polinezji Ona na pewno coś by wymyśliła. Pamiętacie, jak uwolniła nas z więzienia? I to dwa razy! Ależ z niej było łebskiełebski (pot.)	Przykre sprawy opowiadasz mi, panie Henderland Jeżeli obie strony jedynie wywierają postrach, to już nie chcę słuchać o tym wszystkim.	Mam nogę na tego polskiego psa, jeśli warknie, to go rozgniotę. Daję wam słowo, że nie warknie, on chce tylko dobrego odszkodowania za córkę. Nie pierwszy raz załatwiam podobne sprawy	Nie, nie to będzie za powrotem. Stamtąd zagarniemy Kandię, Cypr, Rodus, Cyklady i wylądujemy w Morei. Mamy ją. Hurra! Niech Bóg ma w swej opiece Jerozolimę, sułtan bowiem nie może się równać z twoją potęgą.	Musimy, nie wolno. Więc proszę fabrykę spalić, ale fortecy tymczasem nie ruszać.	Nie, nie, już tym razem i karę daruję.	Do Neapolu, jak sądzę. Pozostaje mi już tylko pożegnać Waszą Najdostojniejszą Wysokość i podziękować bardzo pokornie za jego minioną dobroć.	Aha, aha! teraz już wątpić nie można, rycerzowi czegoś w głowie brakuje.	Ale co będzie, Braciszku, jeżeli ludzie nie zechcą zostawić cię w spokoju?	Panienka nie wie, jakie to dobre. Trzeba posypać trochę cukrem.	Ja w te rachunki już nie wierzę. Rząd mi dość winien.	O, panią Wąsowską rekomenduję panu Brylant, nie kobieta, a jaka oryginalna!... Ani myśli iść drugi raz za mąż, choć lubi pasjami, ażeby ją otaczano. Trudno jej, panie, nie uwielbiać, a uwielbiać rzecz niebezpieczna. Starskiemu płaci dzisiaj za wszystkie jego bałamuctwa. Pan zna Starskiego?	Tak mogli ukraść, jak mogli przynieść z sobą, wójt to wama mówi, a kowala w chałupie nie ma, co zaś robić, moja to sprawa z sołtysem!	Sama nie wiem... coś mi się tak... gdyby mu się w drodze coś przytrafiło...	Widzisz, Nikodem, ty pewno nie wiesz, że ja bardzo za tobą tęskniłam, bo wiesz, że nawet kochanka nie mam, wciąż czekam na ciebie. Szukałam cię, ciągle myślałam, że jednak wrócisz, że nie zapomniałeś.	Ja bym może nie potrafił jej być wiernym, ale bywam w niej rozkochany co rok. Co lato miewam głód przestrzeni i rozkoszuję się na letnich wycieczkach. Tam się inaczej żyje, czuje, myśli, nawet kocha. Ale myślę ze zgrozą, jak ludzie mogą spędzić na wsi listopad lub marzec! Wściekłbym się! Czy pani nawet te miesiące lubi tam?	Ho, ho... Bardzo piękny truizm. Tylko, że to nic nie znaczy. Ty, Trzewik, lubisz podpuszczać takie okrągłe słówka. Bardzo patetyczne, o wyszlifowanej łupince, a w środku g...!	...i WenerzeWenera a. Wenus (mit. rzym.) dokończył pan Kazimierz. wyraz służę z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć. ja tej bogini z ferworemferwor przym. dzierżawczy od skróconej formy grzecznościowej wasze, waszeć, czyli waszmość; należący do waszmości. sztuciec jeszcze dzisia, cóż, kiedy w sepeciksepecik (daw.)	Jeżeli mówię o koksie to z tego powodu, że znalazłem murowane źródło. Że niefałszowany, dam głowę, a ekspedycja i transport do nich należy.	A gdybym ja nie był przyjechał?	Do pałacu!	Jeszcze słówko W przedsięwzięciu tak poważnym nigdy nie bywa się zanadto ostrożnym. Gdyby kiedykolwiek zjawił się kto, żądając w twoim imieniu zwrotu depozytu, jak mam postąpić?	Kiedy bo nie chcę.	Nie rozumiem.	Może być... Twarz waćpańska pewno mi nieobca, chociażeś wtedy tej kresy nie miał. Patrz jednak waćpan, jako memoria fragilis estmemoria fragilis est (łac.)	Nie sądzisz pan że jednak należałoby temu zapobiec?...	O, aż do Paryża? Pierwszy raz tam pan będziesz?	Wiesz, Dauriat, że Lucjan należy do dziennika?	Wszak wiesz, że nie możemy dostać powozu?	Ależ człowieku, nie można. Trudno i darmo. Te rzeczy, zamknięte i opieczętowane, znajdują się w Urzędzie Morskim zmarł nikogo z rodziny jego zarobek musi pozostać w depozycie Urzędu”.	Czemuż by tak miało być? Przecież proboszcz przychodził i dawniej do mamy.	Katastrofa pańska jest sztuczna. A jednak zmienił pan front. Jacy wy podli jesteście, gojegoj (hebr. dosł.: naród) dodała ze wstrętem i pogardą. dziś popr.: getto, dzielnica żydowska. i to, co jest teraz. Kobieta demonicznaJa sama dla siebie jestem niezrozumiała	Kupa ziemi porytej jeno zostanie! Nie może inaczej być! Tyzenhauz, wiesz, kto tam siedzi?	Nie martw się, nie martw się.	A jak stanę, to niech i pani stanie.	Kto to jest ten gruby pan, co go widuję co dzień rano na schodach? Mieszka nad nami.	Pewnie, żem jeszcze jaryjary (daw.) bo to chłopaka ręce swędzą na miecze alibo na topory...	Tak, mój kochany, to muszla lewa.	To Beauchamp cię tu przysyła?	Uwińta się rychło, to se ździebko popatrzycie na jarmark.	Wiele mnie pan Skrzetuski jeszcze w Rozłogach o panu Wołodyjowskim jako o najlepszym swym przyjacielu powiadał...	Chcecie mnie zrujnować?	Czy mogłabym popatrzeć na nią przez chwilę? To marzenie mojego życia.	Jakże to?	To jakieś chłopy bo białe.	Cierpliwości Ale si tu non vis dare, presta, quaesumussi tu non vis dare, presta, quaesumus (łac.)	Albożem narobił ich tak wiele!...	Lepiej, że miastomiasto (tu daw.) rzekł Biber, zapychając usta jagodami.	Zawsze, jednak...	Dobrze, Silverze wobec tego posunę się o krok dalej: wystrzegaj się krzyków, kiedy go znajdziesz.	Ano, czyń, jak chcesz. Może masz rację. Więc tedy trzysta rubli miesięcznie na kuchnię w twoje ręce będę składał.	Ciepło mi, zupełnie ciepło	Czy każe mi pan zejść z trotuaru?	Henryku, jak możesz?	Ofiaruję się na niegodnego zastępcę.	Żeby wam ten paskudny ozór pokręciło	A co cię obchodzi.	A gdyby odmówił?	A wy kto?	Ach, proszę!	Ależ, Doro! Pozwól, niech ci wytłumaczę...	Au, au, au!	Co wnioskuję, mój panie? Spis ten znalazłem w sukni Róży Mitchel.	Cóż myślisz?	Cóż pan czujesz? spytała nielitościwa dziewczyna.	Dajże pokój!	Gdzie?	Gramotnyj	I czytała ją pani?	Jaguar?	Jedna minuta!	Jezus Maria!	Kobieta, Praca, Przemijanie, Starość zapytał.	Lemoniady	Macie taką smutną twarz.	Można, i owszem, proszę wnijść, ja waszmość zawiodę.	Na Marsie? Na Księżycu?... Na jakiej planecie?	Na scenie zyskałaby może oklaski; w świecie znajdzie drzwi i serca zamknięte...	Nauczyciel, Uczeń, Strój słyszysz?	No, żebyś miał później z czego żyć.	O przyszłość zadbaj dzieci, wnuków.	On sam żaden krewny; pierwsza jego żona była krewną i przyjaciółką mojej matki	Osa! Zaczynaj od siebie.	Tajemnicza mowa; jakoż ją mam tłumaczyć?	Właśnie. Ça ira...	Za dni kilka.	Zdechłego kota.	Zejdź pan i wy zejdźcie.	Łżeszłgać
Jakoż mam gadać? Do naszego domu przecie. Wszyscy tak mówią. Niania zbudziła mnie w nocy, zawiniątko na plecy, mnie na ręce i uciekła. Gadała, że czarny pan to gorszy od diabła.	Nie wyłączając pana. Bo co do tej pańskiej apologii czynu, wierzyć się nie chce,... żeby to było szczere... Na pana dość spojrzeć, żeby odgadnąć, iż pan najlepiej czuć się musi właśnie wśród tych najrozmaitszych wykolejeńców z kawiarni. Wszelka twarda konsekwentna działalność w życiu stałaby się dla pana czymś brutalnym. Ludzie czynu bywają najczęściej mniej barwni i ciekawi, natomiast...	Panowie prezes przywołuje nas do porządku. Pani Couture i panna Wiktoryna nie zgorszą się waszymi swobodnymi żarcikami; ale umiejcież uszanować niewinność ojca Goriot. Proponuję państwu buteleczkoramę wina Bordeaux, któremu imię Lafitte dodaje jeszcze więcej sławy (mówię to bez żadnej aluzji politycznej). zawołał zwracając się do Krzysztofa, który nie ruszył się z miejsca.	A dlaczego to była zła modlitwa?	A pan hetman tak mile przyjmowałeś ją w Emilopolu? zagadnął Georges.	A urlopy gdzie pan spędza?	Ale nie powiem. Idź pan do Żura, on jest od informacji. A pamiętaj pan, że idziemy wpadnę po pana o szóstej.	Bo go Anna piekła... Ach, nijak przywyknąć nie mogę, że ona już w klasztorze... Chciałam rzec	Bo ja wolę trzymać ze swoimi, biedy się użyje, jak i wszystkie, ale jakoś z pomocą boską żyć można... Ale gdzie przychodzą Niemcy, to już tam nie tylko biedny Żydek się nie pożywi, tam pies nie ma co jeść... Niech one zdechną, niech ich ta... tfy... choroba wytłucze!...	Co to znaczy?	Eh! Żyjesz pan złudzeniami. Świętej pamięci wasza matka nie mogła pożyczać innym, bo oprócz długów nic nie miała.	Jak to: za późno? Co to znaczy?	Ma to wydrukowane na bilecie.	Miodu, panie Michale!... Trzecie pismo wyśle się do ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) paraliż; do paralusa: do cholery, do diabła., a nie, to go ze wszystkich miast i zamków wykurzymy. Stojąćstojąć rozbijać, pokonywać..	Mnie się zdaje że powinniśmy go raczej uważać za cieplarnią, która w zimowej porze wieków średnich prawdziwem była błogosławieństwem! Pod jej to opieką rozwijają się rośliny, żeby doszły do czasu, w którym lato pozwoli im już zostawać na otwartym świecie. Otóż to lato nadeszło: duchowi i swobodzie przyświeca już teraz ciepłe słońce, wiec też wszystko puszcza i zielenieje wcale inaczej, aniżeli dawniej w cieplarni mistycyzmu. Czujemy wprawdzie, że to ciepło było sztuczne, a zieloność chorobliwa, ale zawsze, gdyby nie ona, byłoby wszystko poszło marnie.	Muszę zapytać Le Sidanera, co on myśli o Poussinie To odludek, mruk, ale ja go umiem pociągnąć za język.	Nie chce się w to wierzyć, abyśmy mieli być na gardle skazani. Żeby za każde słowo w prędkości i po pijanemu wymówione szyję ucinać, tedyby ani jeden szlachcic w tej Rzeczypospolitej z głową nie chodził. A neminem captivabimus? Czy to furda?	Nie ma co mówić! Zmorzyło mnie. Ale bo to: kochanie, płakanie, wzdychanie! A ja jeszcze jeden rym wynalazłem, a mianowicie: „drzemanie...”, i ponoć najlepszy, bo godzina późna. Dobranoc całej kompanii i dajcie mi już z amorami spokój... Boże, Boże! póty kot miauczy, póki sperki nie zje, a potem się oblizuje... I ja byłem w swoim czasie kubek w kubek do Ketlinga podobny, a kochałem się tak zapamiętale, że mógł mnie baran przez godzinę z tyłu trykać, nimem się spostrzegł. Wszelako pod starość wolę się wywczasować dobrze, zwłaszcza gdy polityczny gospodarz nie tylko odprowadzi, ale przepija do poduszki.	Nie wiesz pan? A jednak cuda opowiadają o pańskim majątku. Mówią, że masz pan ze sześćdziesiąt tysięcy rocznie...	No, a to po prawej stronie?	Och, mój drogi nic nie dowodzi, aby to była prawda. Mówią tyle rzeczy. Zresztą Norpois to człowiek niezmiernie miły, ale on nie zawsze jest życzliwy, zwłaszcza dla ludzi, którzy nie są z jego koterii.	Och, tak, to bardzo głupie	Pokażesz mi synku, gdzie był Pan?	Tak. Dowiedziałem się z gazet; nazywa się baron de Castro. Ale skąd u diabła pan się domyślił tego, że nie wiedziałem, kogo morduję? Bo Bóg mi świadkiem że wtedy nie wiedziałem.	Te chamy piją szampańskie, jakby to było MünchenbierMünchenbier (niem.) szepnął do Bernarda.	To dobrze.	To nawet z dobrocią nic do czynienia. Ja po prostu ze swego stanowiska uznaję najzupełniej prawo kobiety do rozporządzania życiem, które daje. Zwłaszcza dopóki ono w niej samej się chowa i nie zostało oddane na własność społeczeństwa. Bo wtedy naturalnie postać rzeczy się zmienia. Wtenczas człowiek staje się wykładnikiem pewnej wartości ogólnej i tylko społeczeństwo jedno ma do niego prawo...	To niech się mszczą! Honoru mi nie wezmą, czci mi nie odbiorą, więcej o nic nie dbam! Ty mi nie wspominaj tych ludzi. Dzień cały trują mnie zgryzotą! Daj spocząć w domu przynajmniej!	To pewna że żałuję tego co się stało, ale cóż miałem począć?	Więc... to prawda?	Wszystko to nie byłoby możliwe za Bonapartego!	Z czeskiej strony? proszę...	A co?	A sam był?	A są tacy, co nie...	A ty się skąd tutaj wziąłeś, Lulejko? Bój się Boga, jak ty wyglądasz! Co za ubranie włożyłeś na siebie! Wracaj natychmiast na górę i przebierz się!	A, Panie Jezu Chryste, co ten ksiądz wygaduje. Tomek, huncwocie jeden, a zakładaj konie	Ale po co?	Bez was stanowić nie możem...	Biedaczysko!	Blisko połowa jeszcze nam w drodze od fatygi padła.	Bo żona pańska również mnie kocha.	Będzie mi bardzo miło. Ale czy nie spóźnisz się na pociąg?	Cała flota z Norfolk może za nami ruszyć w pościg i nie dopędzi!	Co najbardziej lubisz?	Co od wakacyj? Od wakacyj możemy nie mieć żadnej uczennicy ani pensjonarki...	Czegóż się obawiacie?	Czy mówiłeś o machinie Blankowi, Dashowi i Josemu?	Czy sir Karol otrzymywał poprzednie listy, pisane takim charakterem?	Cóż ważyć będziemy my? Światopełk na siebie weźmie wszystko. Nie uda mu się, my cali zostaniemy...	Daj waćpan spokój! pierw go dostań, potem będziesz wydziwiał, teraz zasię daj temu kawalerowi mówić.	Dlaczego wasze duchy robią wszystko po ciemku? Dlaczego nie mówią wyraźnie jak my, gdy chcemy coś powiedzieć albo pokazać?	Dlaczegóż niechcący?	Dużo ich wydał i ordynat, pochłonęła Halla, Bonn i pięć lat bąblerki po całym świecie. Napęczniały nimi wszelkie kluby i jedwabne sakiewki de beautés européennesbeautés européennes (fr.) kabaret w Paryżu, słynny jako miejsce narodzin skandalizującego tańca, kankana..	Jak im tego dowiedziono?	Jak się masz, stary? Jesteś chory Miałeś kiedyś początki gruźlicy. Hm, nie wiedziałem. (W swoim resorcie sam „władca” wydawał pozwolenia swoim urzędnikom). Jedź.	Jeno że kraju nie zna...	Jutro?	Juści, byka mają kupować.	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Kto wie? tak, kto wie...	Kunige prabaščiau! ar ne pastatyti stalelį po liepa ir ar nepaieškoti kortų?	Mam nadzieję	Mam nadzieję, że postępowałeś bardzo ostrożnie, Krecie	Możliwe. Wampir. Emanacja nadkobiecości, fluorescencja intelektualna. Łyka serca jak indyk gałki.	Niby... niby... Właśnie mówię o tych feblikach...	Nie dam i żenić ci się nie przyzwolę!	Nie jestem zazdrosny!	Nie mów mi tego, o czem wiedzieć nie powinnam Wiem, że kochałeś mnie taką miłością, jakiej świat wasz ciebie nauczył; nasza całkiem jest inną. I ja, Juljuszu, kochałam ciebie i kocham, bo naszem prawem jest miłość, ale my wszystkich zarówno kochać obowiązani jesteśmy...	Nie oczekuję od ciebie przebaczenia. Niczem nie zasłużyłam na nie.	Nie pójdę.	Nie wszystko, panie	No bo co? Jestem.	O czym myślisz?	Och! bez wyrzutów Aby mieć prawo mi je czynić, kobieta musiałaby przejść nudę mdłego i bezbarwnego życia, wyjść zeń, aby wstąpić w raj miłości; musiałaby poznać szczęście, jakiego doznajemy czując całe swoje życie w drugiej istocie, poślubiając nieskończone wzruszenia duszy poety, żyjąc zdwojonym życiem: towarzysząc mu w jego lotach w przestworza, w świat ambicji; cierpiąc jego cierpieniem, siadając na skrzydła jego potężnych upojeń, stąpając po szerokiej scenie, a równocześnie, w oczach śledzącego ją świata, zostając chłodną, spokojną, pogodną. Tak, droga, często trzeba nam zamykać cały ocean w sercu, siedząc, jak my oto, u siebie, przy kominku, na kozetce. Cóż za szczęście wszelako posiadać, w każdej minucie, potężne zainteresowanie, które mnoży fibryfibry (z łac.)	Oczywiście, bardzo.	Ojciec spytała Eliza drżącym nieco głosem.	Panie Józku	Plenipotencję można cofnąć.	Po co? By pokłonić się publiczności za tę wielką łaskę, że mnie raczy oklaskiwać? Oni mnie się powinni pokłonić, że ja im tę łaskę robię i rzucam ochłap mego serca przed ich nogi.	Posiwiałeś... Jakże się masz?	Powędrujemy, jeśli nam każą; widzisz zresztą, że nie sami płyniemy.	Płaćcie nam tylko takie gaże, a zobaczycie, czem jesteśmy!	Rozkaz zaniosłem, panie hetmanie...	Sam.	Siedziała ci ona i w ciupieciupa (pot.)	Stachu! jak się masz, co? Dobrze, żeś przyszedł, dobrze...	Stefku! Jakże się cieszę, że cię tu spotykam! Witaj.	Są panowie na miejscu	Tak Ale wyznam, że nie zrozumiałem dobrze jego treści.	Taki z pana znawca i paryżanin	Teraz rozumiem. Chciałbyś skupić akcje.	Toć jedno Na św. Marcin.	Turskiego?	W drogę.	W dzień?...	W każdym razie wina Sary nie jest tak wielką	Wrócili. I nie wiedzą co się z tobą stało. Posądzają cię, żeś odebrał temu gościowi walizkę i zwiał.	Z tym właśnie przyszedłem, towarzyszu dowodzący. Ja jej dostarczę	Zabranie rannego, dalibóg!
Pan powie to że wieloryby trzymają się pewnych miejsc, a gatunki ich żyją tylko w pewnych właściwych im morzach, których nigdy nie opuszczają. Jeśli jeden z nich dostał się z Cieśniny Beringa do Cieśniny Davisa, to dlatego, że jest przejście północne między tymi dwoma morzami, czy to od strony Ameryki czy od strony Azji.	Panno! Nie ukrywaj go!... To człek przeklęty!	A cóż to, moja katana nie piękna? Cała, czysta. Co jej brakuje? Tedy idźmy, skoro mamy iść. Baśka, pilnuj, coby krupnik nie wystygł.	Nie mogę, nie mogę to jest potworne! Nie rozumiem tego, nie chcę rozumieć!	Dziwnie. Płacze i wzdycha. Czasem przed obrazami się modli, to znów na belwederku siada i nic nie mówiąc w niebo tylko patrzy a patrzy... Najczęstsze u niej przecie: lutnia i ksiąg włoskich czytanie...	Ale nie zakazano ci powiedzieć mi tego, o czym za dziesięć minut sam będę wiedział, za pół godziny może, za godzinę najdalej. Oszczędziłbyś mi tylko wieków niepewności i obawy. Proszę cię o to jak przyjaciela, patrz, nie mam zamiaru buntować się ani uciekać, zresztą to niemożliwe. Gdzież więc płyniemy?	Ależ to piekielny koszt, panie dyrektorze, bo chyba nie zamierza pan po trzech miesiącach wszystkiego zmieniać?	Czyń ofiarę chętną Serce mam trwożne! Na jawie i we śnie widzę czyhających na tego dobrego pana, który nic nie widzi, gdy co ujrzy niepomiernie się trwoży, a jest w duchu czysty i serca anielskiego... Niechby oczy moje nie patrzały na to co serce przeczuwa! Czyńmy co w ludzkiej mocy, by od niego nieszczęście odwrócić...	Albo człowieka sumienie ruszyć nie może? Dopóki miał własne dzieci, nie dbał o synowicę, teraz gdy mu je Pan Bóg odebrał...	A więc Harvey nie był wariatem	Cobym nie miał chcieć.	Cóż to zowiesz dobremi warunkami??	Nie inaczej, a ty?	Nie poniżaj się, Doro rozmową z takim człowiekiem. Idziemy do domu.	Nie znałem go, nigdym go w życiu nie widział.	Powiedziała to ciocia?	A ja! Ja, panie! Ja przez dwa lata to robiłam o temi wypielęgnowanemi rączkami, proszę pana! I drżałam na myśl, że mogą ten cuchnący kawałek chleba odebrać, mnie i mojej matce. A przyszłam do szaletu publicznego, trzeba panu wiedzieć, nie z suteryny, lecz z pięknego pałacu, tak, z pałacu, gdzie była pensja, na której się uczyłam, jak się wytwornie dyga i wykwintnie obiera owoce, gdzie w parku biły fontanny i stały posągi.	Widzi pan, co to za diabeł czubaty, choć już dopomina się o długą suknię...	Sam nie wiem dobrze, a może to przesąd tylko. Tworzymy sobie często zbyt pospiesznie zdanie o danym człowieku, a jemu od pierwszej zaraz chwili niedowierzałem.	Wiesz kasztelanowo, przerwała tłuściuchna, kawaler nie mając dotąd innej passji, a może broniąc się innym, do sceny i teatru zawziął wielką miłość.	Wilhelm nie dlatego nie buduje wiatraka, że góry są za niskie, ale dlatego, że próżniak	Krowa? Konie tyle rozumu co krowa nie mają. Ona żyje liśćmi i gałązkami, zwyczajnie budniczka.	A to nasz majster pan Pufke powiedział, że od pierwszego kwietnia będzie nas piętnastu ludzi mniej robiło	Czyż nie jest?...	Owszem, uznaję to. Ale w takim razie dlaczego prosiłeś mnie do tańca?	Wujenka uczy mnie kłamstwa! Co pan na to, panie Józku!?	Wyraził chęć udziału w wyprawie, a ja wyraziłem zgodę. Wiesz, że to doświadczony najemnik, wiele stoczył wojen jeszcze w Europie, może oddać nam znaczne usługi. I do tego jest bogaty.	Niech panienka idzie; ja pani sam powiem... Wreszcie, to jakiś ważny gość; nim on wyjdzie, można ze trzy razy powrócić.	Cóż z tego, kiedy by cię to niewątpliwie uratowało.	Wybierz spośród darów, które mi złożono, wybierz kilka najpiękniejszych naczyń, sprzętów, tkanin, a nade wszystko bransolet i łańcuchów, i zawieź to Sarze...	Możesz być zupełnie spokojny. W każdym tu będę czasie, dniem i nocą, zimą i latem. Nie nazbyt jestem piśmienna, ale od czasu do czasu będę do ciebie pisywać, przesyłając listy do pana Davy. A może czasem napiszesz do mnie słówko, Danielu? Niepokoić się będę o tę samotną długą twą podróż.	Mówić tyle! Żeby to!... Morowe powietrze... z tymi pannami!	To nieprawda! Ja go kochałam!	Winienem to przypadkowi, a raczej mojemu wzorowi, który sam znalazł tę pozę.	Chyba nie tak jak my	Ja nigdy jej nie kładłam żadnego szkaplirza.	Sumienie nie pozwala królowej winienem wiele, a ona mnie tam widzieć chce... Czuję sam, iż niedoświadczonemu panu będę pomocą... iść więc muszę!!	To tam, w Warszawie... my... sami...	Odgadłam również że jesteś jednym z tych wynalazców, którym potrzeba, jak memu biednemu ojcu, kobiety zdolnej opiekować się nimi.	Prędzej, Senderl, szybciej! Szkoda czasu! Im śpieszniej wyrwiemy się stąd, tym lepiej. Ruszaj się, Senderl! Wytęż siły. Gdy dotrzemy na miejsce, będziemy mogli rozprostować kości. Wtedy pooddychasz pełną piersią. Będziesz wówczas niczym wielki pan.	Do pewnej tylko głębokości. Od pięćdziesięciu metrów napotyka się już grunt twardy, skalisty.	Ja mu się wcale nie dziwię. Ja bym tak samo na jego miejscu bardzo mało spał... Ale ja tak tylko grzecznie żartuję. Przepraszam... bez urazy...	Co pan masz przeciw twarzy liliowej?	Czy pan jeszcze ma jakie żądanie?	Pewnie bić się będą	Wy się nazywacie Socha?	Ja? Zapisałem wszystko, co do grosza, podsumowałem z kasjerem księgi, dochód i rozchód.	Zaziębiła się panna Magdalena na tym spacerze	Zakład przyjmuję. Żal mi daremnej pana fatygi, ale trochę upokorzenia zarozumiałości pójdzie panu na zdrowie. Zatem, do wiedzenia!	Czytano list królewski... pan Wołodyjowski przywiózł... laudańscy...	Do widzenia, zapominajko moja.	Od dawna zna pan radcę Gąsowskiego?	Odkąd sam starosta upoważnił ich do tego!	Frajerze! Ale my się zgodzimy, bo elektrownia będzie naszą własnością!	Rodzaj korsarza rzecznego, uważa pan, gatunek rabusia-pirata, który operuje na słodkich wodach.	Tak, mam często różne kaprysy. Powiem tylko, że czasem, gdy wstaję od obiadu, w środku nocy, chwyta mnie chęć, by pojechać gdzieś, wszystko jedno gdzie i wyruszam natychmiast.	Tak mi się wydaje.	Pan podczaszyc będzie dziś zapewne w zamku? spytał książę jenerał obojętnie.	Poczytujesz pan zatem autora za wielkiego winowajcę?	A ten, ten tam twój przyjaciel. Co mu do tego wszystkiego? Głupi być musi, prawda?	Bóg daj zdrowie panu de Lorche i ja z nim pojadę do Malborga.	Kuntentność mam taką w sobie, że laboga!	Dla Boga! Co powiadasz?	Ach, jakże często miałem ją na kolanach. Człowiek ten był jej ojcem. Podszedł jedną z najsłodszych dziewcząt, jakie żyły na świecie!	Co nastąpi teraz?	Patrzcie, państwo, Baloun ma w ręku różaniec	Tak jest, Zbilut Strzemieńczyk z Sanoka, Szukam brata zgubionego... Ten słyszę tu opływa w dostatkach a krew jego wszy jedzą. Taka sprawiedliwość na świecie...	Maks, po co masz psuć jej złudzenia	Ale przed kim?	Mieszka jakiś Włoch, baron Anfredi, któremu mój klient wynajął zamek na lato.	Mamy tu jeden pokoik z osobnym wchodem, a także z usługą i całodziennym utrzymaniem za 33 ruble na miesiąc.	Mój powóz zawiezie panią na miejsce	No... mogą być, czy ja wiem, jakie tam bywają?	Kiedy pana aresztowali?	No, Sylwio, chodźże mnie ubrać. Włożę wysoki gorset.	Gdzie bądź. Dawać koncerty wraz z tobą.	Ha... ja zaryzykuję... rosołu parę łyżeczki.	A po cóż ty żyjesz z Melą?... Przecież ci z nią także niezbyt dobrze...	Giną ludzie i z konia!	Tak.	Żywie syn jego, ta sama krew!	A skąd wie twoja narzeczona?	Ano Zbyszek jawnym zdrajcą był!	Byle pierwsza ponowa! i w las! w las! prawda Holsza?	Chmielnicki, Tatarzy.	Coście zamierzali uczynić z tą nieszczęśliwą?	Czemże służyć mogę? spytał po chwili.	Jakowy?	Kto przyjmie złodziejskiego parobka!	Mów.	O bratanek... Gruba ryba. Idealista, Wicek-socjalik. Znam tego kpa i wątpię...	Pieniądz	Plotka wykrzyknęła radośnie księżniczka.	Poczekaj jeszcze	Prezent?	Próbowałeś u Bucholca, on wczoraj podparł Wolkmana.	Robią!	Sam?	Widziałeś go?	Zobaczymy!
Nie, prawdopodobnie ma pan tylko jedno drzewo, bo o ile Saint-Martin-du-Chêne jest oczywiście Sanctus Martinus juxte quercum, w zamian za to słowo if to może być poprostu źródłosłów, ave, eve, co znaczy „wilgotny”, jak w Aveyron, Lodève, i co się przechowało w słowie évier, zlew. To woda, l’eau, która po bretońsku zwie się Ster, Stermaria, Sterlaer, Sterbouest, Ster-en-Dreuchen.	To prawda ale kobiety są niepojęte; im więcej je poznaję, tym czuję się szczęśliwszy, że mam ciebie, tak iż nie mogę dość nadziwić się memu szczęściu.	Wówczas mój chłop wziął się do roboty... Przynajął się za parobka, sługiwał w różnych miejscach, uprawiał rolę, aż w końcu, że to mój chłop był człek silny i nie ułomek, dorobiliśmy się kawałka własnego gruntu. Nie taki to jest znów dostatek, jaki był w dawnej naszej wiosce, ale co tam wiele potrzeba... na nas dwoje!...	Czy to ty, Błażeju?	Bardzo dobrze. Za to teraz my zabawimy się z wami, ponieważ tak się nam podoba. Będziemy tak samo sprawiedliwi wobec was, jak wy byliście wobec Clewera. On nie mógł nic zrobić wam, wy nie możecie nic zrobić nam. A to ci heca, co?	Cieszy mnie to że czerpiesz siłę w mojej odwadze, zapewniam cię, że tej nie zbraknie mi nigdy, pójdź więc powoli za mną i oglądaj się dobrze na wszystkie strony, przetrząśniemy całą górę, a spotkamy niezawodnie właściciela walizy.	I owszem ma je, lecz jest skąpy okrutnie i to jedyna jego wada. Wszelako niechaj Wasza Królewska Mość nie troszczy się, znajdziemy sposób...	Słońce ku stepom się spuszcza, ale mniejsza o to: Astrachan moim dziś będzie W oprac. Hertza rozdzielone (nielogicznie) na dwa akapity: pierwszy narracyjny aż do „ale mniejsza o to”, zakończony kropką, drugi dialogowy (od „Astrachan moim”), stanowiący wypowiedź Zaruckiego..	Dla ciebie siostra, a dla mnie córuchna. Od tych trosków chyba mi broda do reszty zbieleje, a serce od żalu pęknie. Co kogo pokochasz i już go nie ma, a ty siedź, troskaj się, martw, gryź, rozmyślaj, mając w dodatku brzuch pusty i dziury w czapczynie, przez które jak przez złą strzechę woda na łysinę leci. Psom teraz w Rzeczypospolitej lepiej niż szlachcie, a nam czterem to już ze wszystkich najgorzej. Czas by już chyba do lepszego świata się wybrać, panie Michale, albo co?	Jak pani śmiała siąść do stołu razem z państwem?.. to koniec świata, to zgroza!.. że oni proszą, powinni prosić, bo tylko prostacy nie proszą, ale że pani nie rozumie tego, że za grzeczność pańską trzeba grzecznością odpłacić. Ślicznie pani postępuje, ani słowa!	Mój Boże! a jednak dawniej, choć i wśród rozterkówrozterków miasto i twierdza nad Dniestrem, wówczas na granicy z podporządkowaną Turkom Mołdawią, dziś w płd.-zach. części Ukrainy; bitwa pod Chocimiem (1621) piechota turecka., to mołojcymołojec (ukr.) hetman i wybitny wódz kozacki, walczył po stronie Rzeczypospolitej w wojnie polsko-rosyjskiej 1609–1618, organizował kozackie wyprawy łupieżcze do Stambułu, dowodził Kozakami w bitwie pod Chocimiem.: „Puskaj, bat’ku, z Lachami umiratyPuskaj, bat’ku, z Lachami umiraty (ukr.) kraina poniżej porohów Dniepru, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich., który winien być przedmurzem chrześcijaństwa, puszcza Tatarów w granice Rzeczypospolitej, by się na nich rzucić dopiero wtedy, gdy z łupem będą wracali. Dziś gorzej: bo oto Chmielnicki łączy się wprost z Tataryz Tatary	I tak trzask prask, tak jej wygarnęła w żywe oczy, bez ceremonii. I nie uprzedziła mnie o niczym, szelmutka, ona jest sprytna, istna małpka. Pani jest szczęśliwa, że się pani umie powstrzymać; zazdroszczę ludziom, którzy umieją skrywać to, co myślą.	A to wybornie! Widać, że poznali narwala i do narwala strzelają.	Ach, któż to widział!	Co to nowego? Jaki książę?	Co to pomoże! Ty, tate, każ go lepiej wybić!	Co to za szczęście, że panią spotkałam! To wielkie szczęście dla nas obu!	Czekaj, Turkey, to bardzo ważna rzecz! No więc?	Cóż to znaczy?	Do licha! Gdybym to wiedział podczas procesu! Zastrzeliłbym prokuratora i sędziów! Wyobraża pan sobie taki efekt?!...	Ja... jak to, proszę pana?	Jeśliby z ich przybycia miała jaka szkoda dla świętego miejsca wyniknąć, to niech moją reputację lepiej psi zjedzą!	O! ten wart, aby o nim powiedzieć słów parę. On jest sprawcą nieszczęść naszej rodziny. To właśnie krwawy Hugon, który wypuścił sforę psów na tę nieszczęśliwą dziewczynę...	To ja!	Zaczekaj chwilkę! I za cóż to Króliczy Bobek zdemolował Kingowi mieszkanie?	Ależ przecież to nie przeszkadza żebyśmy zasiedli do śniadania... Château-Renaud opowie nam wszystko przy stole.	Nieładnie to z naszej strony tak się bawić cudzym kosztem Biedna dziewczyna! Nie powinniśmy się jej dziwić, że nie jest podobna do nas i że ma inne, niż my, potrzeby. My jesteśmy wszystkie silne, zdrowe, zahartowane, ona wątła, delikatna i rozpieszczona. Nie ona temu winna, że ją tak wychowano. Ja jej żałuję.	Druga? To ta, że ksiądz opowiedział mi swoje życie, a nic nie wie jeszcze o moim.	Widzi pan... A przecież między tym wielkim myślicielem i panem jest olbrzymia niezgoda, bo pan mówi o jedności naszego ja, które nie może składać się z atomów, podczas gdy Taine dowodzi, że nasze ja właśnie składa się jakby z atomów, bo z nieskończenie małych wrażeń, które stoją tak blisko siebie, że zdają się tworzyć jedną istotę. Naprawdę więc nasze jednolite ja jest złudzeniem.	Jam nic o tym nie wiedział i dlatego nierozważnie znalazłem się między nimi. Potrafiłem jednak porozumieć się z mężem i widziałem, że żona będzie mnie znosić przez czas pewien; ale przyszło mi do głowy przyznać się, że znam pewnego jegomości, który w moich oczach wyszedł z ich domu tajemnymi schodami, ucałowawszy poprzednio hrabinę w głębi ciemnego korytarza.	Każ zawracać jedziemy razem, dam ci ofiarę w ręce. Zemsta jest zbyt szlachetnem uczuciem, uczuciem dzieci natury, dodał śmiejąc się, bym ją miał tamować jak drudzy... Krew, tak, tylko krew zaspokoić ją może.	O tak!... Czyli... właściwie... zda mi się... że... nie bardzo.	Tak mi go zachwalałeś, że nie mogłam się oprzeć pokusie.	Cicho, cicho!... Zabijamy!... Nie my, sama się zgubiła... Jezus Maria, mając takie dochody przez kilkanaście lat można było coś odłożyć... A tu wszystko wydało się na dom, na szyk, na dzieci... Taki pan Kazimierz sam kosztował z piętnaście tysięcy rubli!... Zjadł	Straszliwe, bezlitośne prześladowanie wytępienie zupełne; gotuje się na nich edykt proskrypcji, rozkazują chwytać, więzić tych, coby się nie chcieli wyrzec zabobonu swojego, oddawać na pożarcie dzikim zwierzętom, pod miecz katowski.	Bynajmniej... Chcę tylko, byś mnie znała.	Nic nie chcę, tymczasem go zatrzymaj panie marszałku, oddasz mi jak się, da Bóg, zobaczym. Pierścień ten z rannym żołnierzem podawany z rąk do rąk, zakończył niewesołą wieczerzę, a choć wzmianka złowroga była całkiem przypadkową, kilka czoł pochmurniało, N... westchnął.	Sekret. Z olbrzymiej masy płynnej wyciąga gotowe belki, tafle, kliny, zwornikizwornik oddaje nabywcy gotowe. WieśW domach tego typu, wiejskich, czyli, jak się dawniej mówiło, chłopskich, nie ma pieców. Gorąca woda w zimie idzie dokoła ścian, wewnątrz belek, obiegając każdy pokój. Pod sufitem pracują szklane wentylatory normujące pożądane ciepło i wprowadzające do wnętrza zawsze świeże powietrze.	Termin w istocie minął, hm! ale pan wojewoda pozwoli uczynić uwagę, iż nieodebrane na terminie pieniądze... zwykliśmy uważać za przedłużone na rok następujący i, do tego się regulujemy... Więc te pięć tysięcy zapisane są u nas jako płatne na przyszły Ś-ty Jerzy.	Wyspa Cejlon sławna jest z połowu pereł. Czy nie zechciałbyś, panie Aronnax, poznać jedno z miejsc tego połowu?	Aha, już mam! „Rozpoznawszy stanowiska nieprzyjaciół, Rinaldo dał znak i ruszył w lewo. Zaledwie sto kroków uszli, spostrzegli jakiś papier na ziemi. Podniósł go Altaverde i oddał Rinaldiniemu. Ten zaczął czytać: W imię rządu, daje się przebaczenie każdemu z Rinaldiniego bandy, który opuści wodza swojego i do wojska przejdzie. Który zaś głowę Rinaldiniego przyniesie, ten oprócz wolności, otrzyma jeszcze pięćset cekinówcekin	Ale co pan profesor mówi! Widzę pana, dzięki Bogu, zdrowym, czerstwym! Nie trzeba tak mówić!	Chcę wiedzieć, o czym ci się śniło?...	Czy... pani jest zwolenniczką mistycyzmu?	Dziwnie się zmieniłeś	Dziękuję. Widzi pan... i ja znalazłam swój cel w życiu. Tomek, jak każdy wielki artysta, jest jak dziecko. Trzeba się nim opiekować, dbać o niego, pielęgnować...	Niegłupi się pokazywać!	Otóż panna Łucja wyjedzie razem z panem... Wiem, że się kochacie, i szczerze życzę wam najlepszego szczęścia...	Wedle tego, co zrozumiałam, chcesz brać się do polityki zamiast do teatru	Wszystko dokoła zieleni się pierwiosnki, przylaszczki, fiołki, bratki i stokrocie kwitną, wierzby pokryły się gęsto drobnymi listkami i powypuszczały baźki; wiązy, leszczyna, olsze i brzozy kwitną także, brzoskwinie rumienią się różowym kwieciem i gwarzą rojami pszczółek, co się koło nich uwijają; na innych drzewach owocowych pękają już pączki...	Zarzucają ci, żeś korespondował z wrogami ojczyzny, podchwyciłeś tajemnice stanu, że starałeś się pokrzyżować plany dowódcy.	Tak, i znajduję słusznem a naturalnem Dał już dowody, że do ofiar jest gotów, ale jako król polski ma obowiązki, których zaniedbywać nie może. Wiąże go tam przysięga...	Nie, nie, o ile wiem. Myślę raczej, że przegrał coś na giełdzie i sam nie wie, na kim się wyładować.	Ale cóż pan ma w tym za interes jeżeli kocha prokuratora... Aha! Przypuszczasz, młodzieńcze, że go nie będzie kochała długo, i masz nadzieję zostać jego następcą...	Szaleńcze! Niech pan nie żartuje tak głośno, Hayde mogłaby usłyszeć.	Ano tak, wstąpiłem tam wieczorem.	Bardzo mało, kilka słów tylko	Dziękuję, nic mi na razie nie dokucza.	Gdzie? jak? co?... Nic nie słychać!...	Nie, proszę pana; mówiłem już, że był na strychu.	No tak. I właśnie dlatego umarli państwo de Saint-Méran: abyś odziedziczyła ich majątek. Dlatego też w dniu, gdy zostałaś spadkobierczynią pana Noirtier, wyrok zapadł także na niego; dlatego też i ty miałaś teraz umrzeć. Twój ojciec dziedziczyłby po tobie, a Edwardek, jego jedyny syn, odziedziczyłby wszystko po nim.	Tak, niekiedy...	Tu zapewne nie znają naszego shake-hand!	A Denhoffowa!	A jeden z moich kleryków słyszał, że ma na nas nastąpićnastąpić na kogoś (daw.)	A pan skąd?	A te znaki tu, na obwodzie koła?	A, zły patrjota	Ależ jako gospodarz jestem do tego obowiązany Spełnię swój obowiązek. A zatém mogę liczyć?	Ależ, panie prezydencie, gdyby pan znał sprawę	Do działów! Chcielibyście! Co dostała we wianiewiano podnosiła głos coraz silniej.	Gadajcie, czego chcecie, do stu diabłów! Po coście do naszej chaty wleźli?	Gotowe	Głupstwa wam czytał i same cygaństwa!	Ile masz lat?	Ja... a naturalnie! Jak widzę, nabierasz gustu do tych spacerów, panie Land.	Jak myślisz, zarobisz na tym?	Jaki świat, taki cezar!	Kiedy wasza książęca mość rozkaże ruszyć?	Księżniczki i książęta	Kto? a gdyby ja?	Któż jeździł?	Lecz...	Może jednak...	Nieodzowne. Inaczej moglibyśmy mieć nieprzyjemności... licho wie co.	No a cóż Chamis?	Nuda, Bogactwo, Zabawa	Oto najlepsze hasło!	Pewno.	Pourquoi employez-vous ce terme de „pervertir”?Pourquoi employez-vous ce terme de „pervertir”? (fr.)	Powiada, że mu dobrze!	Przynajmniej Oskar jest teraz w Presles; będzie mu dobrze w tej pięknej siedzibie, w tym ślicznym parku....	Sto dwadzieścia do stu osiemdziesięciu rubli rocznie.	Szafa gra. Śledź już podchodzi do lady.	Słucham waszej wielmożności.	Taigi!	Vivat! Vivat Joannes Casimirus rexVivat Joannes Casimirus rex (łac.) grzmiały okrzyki.	Wpierw musicie wydobrzećwydobrzeć	Wybiorą kogoś i inaczej go nazwą.	Z Konradem?
Ano! jako się od Rotgiera słyszało, to z tych czterech jeden tylko stary Zygfryd żywie, a innych Bóg już pokarał albo twoją, albo Jurandową ręką. Co do Zygfryda, mniejszy od tamtych szelma, ale okrutnik może największy. Źle, że Jurand i Danuśka w jego ręku, i trzeba ich prędko ratować. Aby zaś i ciebie zła przygoda nie spotkała, dam ci do mistrza list. Słuchaj jeno dobrze i rozumiej, że nie jedziesz jako poseł, jeno jako wysłannik, a ja mistrzowi piszę tak: Skoro się swego czasu na naszą osobę, potomka ich dobrodziejów, targnęli, to rzecz podobna jest, że Jurandównę chwycili, zwłaszcza mając złość do Juranda. Proszę tedytedy (daw.)	O, prawdziwe ma zupełnie inny smak, ale my nie lubimy kwaśnego wina, więc dodaliśmy osiem kawałów cukru. Tak bym chciała, żeby pan obstalował kilka butelek!	A zaprawdę, to się tak skończyć nie może trzeba rzeczy robić porządnie, a ja będę sędzią w kwestii tak długo rozbieranej, a dotąd nie rozstrzygniętej.	A, broń Panie Boże! bestyi nie było, ale taki sam pałac, taki sam ogród i po tym ogrodzie tak samiuteńko pan konsyliarz chodził pod rączkę z panią Warską. A pani Warska to taka była dziś piękna, niby to anioł, w białéj sukni i z różowym kwiatuszkiem we włosach.	Może bym się była pokłoniła jegomości od kogo, ale kiedy jegomość tak pusty, to widać już i zapomniał, co się działo niedawno.	Tak zniesion, że nie wiem, czy dwudziestu piąciudwudziestu piąciu	Tak! To on nam rzucił drabinę!	Tak, nicponiu, wyznaj to głośno bo ja to głównie padłem ofiarą twojej nieuczciwości.	Tak, wiem.	Cicho tam, Żydu, jeszcze ci źle, że masz skórę całą i z bułką chleba do domu wracasz?	Masz więc sprawy, które taisz przedemną?	Więc chyba będziesz musiał czekać, aż się znów obaczysz ze swym tatą, ażeby mnie wynagrodzić?	Wrócę więc do sprawy klubu przy ulicy Saint-Jacques.	Znieważyłeś mnie, nasyłając twego służalca Janasza, aby kopię moją wyrwał, ja ci tego nie mogę darować.	A Lucyś Dolewski.	A gdybym poprosiła za tym młodym człowiekiem?...	A jakże! Ale policja ma długie ramię, a granica daleko. Gdyby to było w Peshawar!	A może pan mieć wielką Bywając na pensji zrozumie pan, czy stan jest rzeczywiście groźny i co dałoby się uratować: pensję pani Latter czy tylko	A ona była moją żoną i na koronacji króla Henryka byliśmy społem.	A pan pułkownik tu z wami?	A to, ot, czort był, co przez komin wiedźmie hrosze niósł!	A tą drogą jest?	A! pan nasze miejsce zająłeś! zawołała pierwsza śmiejąc się prawie wesoło, głosem jednak, w którym przymus znać było Teraz myśmy go przestraszyły.	A, ba! natychmiast pijawki!	Ale chyba dzisiaj panowie nie będą grali?... Mamy naradzać się...	Bo i na co trzysta tysięcy rubli tobie, któremu wystarczało tysiąc na rok?...	Byćże to może!	Będą oni tańcowali, niech jeno pan marszałek LubomirskiLubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża  (1616–1667)	Chodźmy do mego mieszkania tam panu wytłumaczę.	Chodźmy do niego!	Chętnie skorzystam z uprzejmości pana.	Co pan mówi!	Co to? Co to?	Czy mogę czymś służyć, pani matko?	Deputaci cofali się przerażeni	Dlaczego on popełnił to szaleństwo, jak pan to sobie wyobraża, kapitanie? Dlaczego? To niepojęte! Dlaczego? Gdyby był biedny i stary, i zadłużony, gdyby mu się nie powiodło w życiu albo gdyby był zwariował! Ale on nie należał do tych, co wariują	Dlatego że dworactwo to niewola, że paziostwo to służba i chociaż szanuję pana naszego, miléj mi sercem i duszą poświęcać się czci i służbie Pana na niebiosach, Pana nad pany, a miłością zatapiać w Jezusie Chrystusie Zbawicielu. Właśnie pan znalazł tu nas na cichéj modlitwie, gdyśmy myślami usiłowali zjednoczyć się z Panem naszym, który nas krwią swą odkupił.	Dobrze by było, żebyśmy zjedli też kolację Mamy jeszcze żółwia, piranie i jednego pemecru.	Dobrze. Mówmy o obrazach, czy to nie właściwy temat dla pani?	Dopierom go widział przed szynkwasem!	Dzięki Bogu, że nareszcie stąd wyjedziemy Czy już wszyscy porozchodzili się?	Ej, na to ja znajdę lekarstwo mam dwa wory parciane równej wielkości, waszeć weźmiesz jeden, a ja drugi i będziemy nimi  wojowali, okładając się nawzajem co wlezie.	Gdyby nią było wypłać Estherze z żup ratę, dopóki nie przyzna ją za swoją, ja oczy zamykam.	Gdzie jada?... Nie wiem nawet, czy w ogóle jada. A gdzie mieszka?... Nigdzie.	Hrabina jesteś zachwycającą!	I cóż tu robi z siostrą?	I nieprzyjacioły téż ma, bo kto mocen, bogaty, silny, wielki, ten ich musi mieć.	I to nie	Jest o czym gadać! Ja cię widzę na wylot! Oddaj się w ręce sprawiedliwości!...	Jest około południa; lepiej wyprawę odłożyć do jutra będziemy mieć cały dzień przed sobą...	Jest, babciu, i nawet dwie. Jest H i jest T.	Już oczyszczony!	Już pan skończył? Pan jest...	Kaip eina širdingieji darbai?	Milcz, Naściu!	Mnie co do tego! Kneź przykazał.	Może! Ja wiele znamznać śmiała się stara	My jednak, ludzie, którzy jesteśmy wierzchołkiem ziemi, powinniśmy wybierać moc najwyższą	Myślę, że się to da pogodzić!	Na Boga, wymień je!	Netikiu kiba ji padūkus meilę tenai galėtų nunešt. Nežinau, ar laikais neliko per žvėris sudraskytas.	Nie chcę! Przez całe me życie nienawidziłem trunku; mnie trzeba do wzniecenia czegoś innego, czegoś mniej materialnego, czegoś estetyczniejszego, uroczego, a co miłe uczucia wzbudza.	Nie ma nikogo, kto by jej zaniósł te nowiny Nie jest to w niczyim interesie. Co więcej, tutejsza ludność drży przed Hernandezem, jakby był istnym diabłem. To nawet kłopotliwe, bo nie znalazłby pan posłańca, gdyby trzeba było porozumieć się z uchodźcami. Gdy Hernandez obozował o sto mil stąd, ludność w Sulaco już truchlała, bo chodziły pogłoski, że piecze swych jeńców żywcem.	Nie teraz, nie teraz! Muszę przez kilka dni wypoczywać.	Nie, nie nic mu się nie stało, ale wasz postępek...	Nie, nie, ja się nie zapominam! Ani trochę! Ja mówię o samej rzeczy, kiedy panowie tego chcecie. Wpuśćmy tu Niemca, i patrzmy, co by on zrobił. Co wpierw urządzi: wspaniały salon do tańca czy szlamowanie stawu?	Nie, pani!	Nie. Jaskólski zrobi wszystko, by do tego nie doszło.	Nie. Już nie potrzeba.	Niechże pani zaczeka. Wiem, że stało się to bez pani wiedzy. Mam nawet na to dość zabawny dowód.	No, a psa policyjnego nie życzyłby pan sobie? Takiego mianowicie, który natychmiast wszystko wytropi i naprowadzi na ślad zbrodni? Ma takiego psa jeden rzeźnik we Vrszovicach, a ten pies ciągnie wózek, bo jak to się mówi, minął się ze swoim powołaniem.	O kilka mil od X. proszę pani; we wsi L.	O!... O!... Widzi pan? To on.	O, to moja plaga.	Oczywiście, z przyjemnością.	Pana Bukackiego. Bo Józio Osnowski mówił mi, że pan Świrski przywiózł jego ciało.	Pięknie to waszmość mówisz, panie bracie, ale nie dadzą mnie rady te słowa. Widziało się już bowiem i piękne rączki, i zgrabne nóżki, i oczek strzelistych niemało; ale zaprawdę powiadam tobie, że mąż, który się urodził w tych strasznych czasach i ma serce czujące i duszę, temu nie będą w głowie marne domowego szczęścia rozrywki ani go zwabią pięknych dziewcząt oczęta, ni kochającej żony co dzień jednakowe umizgi, ani wrzaskliwych dziatek pieszczoty... Ale co mi tam na tym!	Po dniu białym, niestety, inaczéjbym się wydała, ani mi łaska W. K. M. zawrócić może biedną głowę, bo się jéj czuję nie godną.	Polega on na badaniu fizycznym w pewnych warunkach, jakich nie ma w Helensburgh.	Pomoże	Potrafię. Nie święci garnki lepią!	Prawdę gadam. Niejeden komornik albo łowczy, albo krajczy, to i Żyda zdoli ocyganić, a jakże. Kaletę nabija, o swoje dobro dba, nie o pańskie.	Smutne.	Sprawiedliwie wacpanna prawisz. Niełacna to rzecz będzie. Wacpanna nic nie pamiętasz? Nic nam nie przycytujesz?	Sprzedawała resztki na Piotrkowskiej i trochę na fantyna fanty	Słowo daję, pan powinien byś pozować na Herkulesa-Trefnisia!	Teraz już wiem! Robin obiecał, że dopóki będzie trwać w świecie krew Whitgiftów, zawsze w tej rodzinie będzie jeden taki, którego nie dotknie żadna zgryzota, do którego nie będzie wzdychała żadna dziewczyna, którego żadna noc nie przejmie lękiem, żadna trwoga nie ukrzywdzi, żadna krzywda nie powiedzie do grzechu i żadna kobieta nie wystrychnie na dudka.	To jest mój brat, panie pułkowniku, on nie uciekał, on łapał gościa, co nie zapłacił i uciekał. To nie on uciekał, to gość uciekał, a on gonił!	To niemożliwe.	To we świat iść muszą!	Toście wydali tysiąc dwieście rubli na wychowanie syna?	Uważałem to za mój obowiązek... etyczny...	W każdym razie ta nazwa ze złośliwością nie licuje	Według rozkazu!	Wydajesz mi się dzisiaj jakaś smutna, Rumi. Czy masz jakie zmartwienia?	Wśród nich są także silne indywidualności	Zalizali (daw.) pytała spuszczając oczy Jagienka.	Zatrzymaj się!	Zobaczymy ale ja wam tylko to z góry zapowiadam, że kto mi do Włoszki pomoże, temu ja służyć będę.	Śliczny dzień
Drogi panie Bóg jeden wie, co jest memu panu. Widzi pan, nie ma w Paryżu ani dwóch domów podobnych do naszego. Słyszy pan? Dwóch domów. Pan margrabia kupił ten pałac, który należał poprzednio do pewnego księcia. Wydał trzysta tysięcy franków na umeblowanie. Rozumie pan, to jest suma, trzysta tysięcy franków! Ale też każdy pokój w naszym domu to prawdziwy cud. „Brawo, powiedziałem sobie, widząc te wspaniałości, to jak u nieboszczyka jego dziadka: młody pan margrabia będzie prowadził otwarty dom”. Gdzie tam! Ani chciał kogo widzieć na oczy. Mój pan prowadzi dziwne życie, panie Porriquet, rozumie pan? Życie niewzruszone. Wstaje co dzień o tej samej godzinie. Jedynie ja, ja sam, widzi pan, mogę wejść do jego pokoju. Wchodzę o siódmej, latem czy zimą. Tak już postanowiono. Wszedłszy, powiadam:	Niektóry rewolwer, pani Müllerowo, nie wystrzeli, choćby się człek skręcił. Takich systemów jest dużo. Ale na pana arcyksięcia kupili sobie z pewnością taki z tych lepszych. No i założyłbym się z panią, pani Müllerowo, że ten człowiek, co mu to zrobił, był odświętnie ubrany. Miarkuje pani sama, że strzelanie do arcyksięcia to robota bardzo trudna, to nie to samo, jak kłusownik strzela do gajowego. Tutaj chodzi o to, jak się do niego dobrać; na takiego pana nie można się wybierać w jakichś szmatach. Musisz, bratku, iść w cylindrze, żeby cię przedtem nie capnął policjant.	Nie, Ned, nie myśl jeszcze o tym Sam widzisz, że „Nautilus” zbliża się do lądów zamieszkanych, że zawraca ku Europie i do niej nas wiezie. Gdy już wpłyniemy na nasze morza, wtedy obaczymy, co roztropnie da się przedsięwziąć. Zresztą nie sądzę, by kapitan Nemo pozwolił nam tak polować na brzegach Malabaru lub Koromandelu, jak w lasach Nowej Gwinei.	Jak to: co jej do tego? Prosiłam ją. Tak samo jak ciebie.	Idź spać Hersylijo! zawołał Majster spać, spać pilnuj, żeby nas nie okradli, zamknij dom na rygle i niepuszczaj nikogo, choćby się Bóg wie jak dobijał.	Ja zaś znajduję że lepiéj wcale nie marzyć o tém co niedoścignione, a ograniczyć się na...	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	Następnie za owoce tej finansowej operacji zaopatrzysz się w rzeczy, które ci przed chwilą wymieniłem, i tu powrócisz. Przed wyruszeniem w drogę musisz otrzymać ode mnie dokładną i jak najbardziej szczegółową informację. Teraz idź. Czekam na ciebie wieczorem.	Okpił, okpił! Sprzedałem za czterdzieści tysięcy, zarobiłem na tym trzydzieści osiem i pół, ale mnie okpił! Nie daruję mu tego do śmierci!	Widzisz więc sam, że mam słuszność, Gotfrydzie. Nie wahaj się dłużej. Weź za ten kwiat pierścień księżniczki i bądź szczęśliwy! Ja sama zerwę go dla ciebie.	Ale bójże się Boga, pani Pawłowa a jakże wam to nieszczęśliwe, i tego, z pozwoleniem, nie mówiąc złego słowa, głupca Macieja zostawić tak samych. Toćto nie do kogo należy. Oniż tak zostać sami nie mogą.	Cicho, Józia!.. ożeni się Jędrek, sprowadzi żonę, zobaczymy, co będzie. Nie bój się, już ona Jędrka nie będzie za nos tak wodzić, jak ty swojego Głębika.	Plaskę jużem wyprawił z powrotem. Okrutnie był zdziwiony, nie wiedząc, po co go przywieźli i po co każą precz. Chciał coś za fatygę, że to, powiada, „w handlu mam straty”, alem mu rzekł: w nagrodę skórę całą wywozisz!... Zali to naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie?	Dorianie! Co za nadzwyczajne szczęście! Mniej więcej od dziewiątej czekałem na ciebie w twej bibliotece. Wreszcie zdjęła mnie litość nad twym znużonym służącym i gdy wypuszczał mnie, powiedziałem mu, aby poszedł spać. Pociągiem o północny wyjeżdżam do Paryża i bardzo mi zależało, aby cię przedtem zobaczyć. Poznałem cię, gdyś mnie mijał, a raczej twoje futro. Nie byłem jednak zupełnie pewny. A ty mnie nie poznałeś?	Nie gniewaj się, Julisiu musiałam zdradzić swoje nazwisko temu panu, który brał mnie za jakąś gryzetkę z Paryża, zakochaną w pięknym Julianie... (To jego wyrażenia). Przysięgłam mu, że jestem twoją żoną i będę miała pozwolenie widywania się co dzień.	To wyjaśnienie mnie nie przekonuje Jestem wszakże, Henryku, zadowolony, że nie uważasz mnie za samoluba. Nie jestem nim. Wiem o tym. Muszę jednak wyznać, że to zdarzenie nie wzrusza mnie tak, jak powinno. Wydaje mi się podobne raczej do wspaniałego zakończenia wspaniałej sztuki. Ma w sobie całe straszliwe piękno greckiej tragedii, tragedii, w której odegrałem główną rolę, ale wyszedłem z niej bez rany.	Bartek, ty zapowietrzony, a nie mogłeś to se niezdaro bucisków obmyć w wodzie, co? to do pokojów będziesz chodzić w takich gnojach, co? Drugi raz to cię przetrącę.	I ja nie wierzę ale inna to rzecz pisać poezje, a inna znów pisać historię; poeta nie potrzebuje być tak ściśle wiernym, i dość, kiedy wystawi rzeczy, jak być powinny, a historyk musi je malować koniecznie, jak były, na krok nie odstępując prawdy dla żadnej a żadnej przyczyny.	Czarownika? O bogi! I któż on taki? Wymień tego przestępcę, natychmiast ci go wydam. Ale strzeż się, żebyś nie powiedział oszczerstwa.	Spodziewam się żeś tego nie zrobił.	To nie twoja sprawa, hrabio. A zatem poddasz się?	Wy?... wy!... Cha! cha! cha!... Wy wciąż myślicie, że ten młodzik nawet nie przeczuwa naszego traktatu... A ja... a ja... cha!... cha!... cha!... ja pozwolę się obedrzeć ze skóry i wbić na pal, że on już wszystko wie.	A ja myślałem, że artystycznie wybitne. Cóż, wy się le­piej na poezji znacie aniżeli ja. Ja mogę tylko powiedzieć, że z punktu widzenia oceny ideowej wiersze Żylina były błędne, obce narodowi radzieckiemu, szkodliwe, antypartyjne, oszczercze.	Czego się waćpan, u diabła, tak wijesz jak piskorz, gdy go w garnek kładą! i o nieszczęściu mówisz, jakbyś był z niego rad?	Gadaj: co będziesz robił, jak dostaniesz patent?	Jednak na tej błękitnej kwitną komplementy	Naprawdę panu pożyczę Mój złoty panie, mój drogi, mój kochany niech pan pożyczy ode mnie. To są moje własne pieniądze, ja sobie uskładałam na kostium letni, ale to mi pan jeszcze na czas odda, no!	Pan poseł siwiejesz nie na żarty...	Piękne macie powietrze w tej Warszawie Jestem pewna, że za dwa dni będę miała czarne płuca... Ach, Boże, jak wy tu żyć możecie?...	Poczekajcie, powiem nauczycielce, że nie dajecie spokojnie przejść przez ulicę.	Podobno jest synem cieśli z naszych stron, ale raczej bym przypuszczał, że jest naturalnym dzieckiem jakiegoś bogatego człowieka. Widziałem, jak otrzymał list anonimowy lub pseudonimowy z przekazem na pięćset franków.	Posłuchaj mnie i nie zabieraj dzisiaj Mendla do ciotki Noemi.	Tak z nim gadałem jak z waćpanną. Po beresteckiej potrzebie za głowę mię ścisnął. Mężny to pan i tak miłościwy, że kto go raz ujrzał, musi go pokochać.	Więc zamiast żalu powinna pani zapłacić mi wdzięcznością i to podwójną.	Słuchaj, Krzychu wiesz, na czym mi zależy, wiesz, że nie zamierzam stawać ci na drodze, że wkrótce zostawię ci całe przedsiębiorstwo. Powiedz zatem, dlaczego zajmujesz wobec mnie pozycję jakby obronną?	Ale nie moja.	Ależ zaręczam, księżno!... Zresztą nie mogę puścić szofera samego... W taką noc...	Ano, coś tak trzy czy cztery... Wszak prawda, pani matko?	Czy pan już po śniadaniu? Chce pan nam dotrzymać towarzystwa?	Czy ufasz mi pani?	Cóż chcesz to bardzo dobry znak widzieć anioła.	Ej, niech pani nie ręczy!	Jak pan może coś podobnego mówić, doktorze Monygham?	Jakaż to nitka?	Jakaż to rada?	Jakże to może być?	Którenktóren (gw.) zrozumiał w mig i znacznie się uspokoił.	Małgorzatę, z tobą do chóru. Chcesz?...	Mniejsza o to, skąd je czerpię. Ale to pewnato pewna (daw.)	Na Madagaskar!	Najjaśniejszy Panie przeciwnie, przychodzę jej domagać się od ciebie.	Należy wprzódy ad infinitum widzieć i pojmować realność, w niej utworzyć ojczyznę, przyjąć warunki piachów, nędzy galicyjskiej, analfabetyzm w Królestwie, płodzenie bez błogosławieństwa kościelnego, małostkowości rusińskie, zwyrodnienie socjalistów, ograniczoność modernistyczną umysłu ludzkiego, lub choćby jak Serbia, Afganistan i Papuasia	Nie giń.	Nie stójcie w tym ponurym, wilgotnym korytarzu, dobry panie Krabatius!	Nie wiem, spróbuję, pogadam, namówię, nie wspominając od kogo wychodzi propozycja.	Nie zabijaj! Syneczku! Nie zabijaj!	Nie.	Nie. Mnie nic nie pomoże.	No, ten biédny wieszcz podobno i teraz jeszcze potrafił się w niéj rozmiłować	Panie! Co za szczęście! Nasza pani wróciła!	Przy regimentsraporcie odechce się panu żartować	Pytasz się, Azo?	Tak, to prawda	To nieprawda!...	Trochę porządniej, z łaski nauk babci. Zmieniłem cały zarząd: tonąłem w rachunkach i sprawozdaniach, ledwiem wybrnął. Ciężko próżniakowi pojąć pracę. Tylko w Strudze porządnie. No, ale teraz, jeśli babcia zechce urządzić egzamin, wiem, ile obrotu, obszaru, dochodu i kosztu mam w swym posiadaniu. Powiem nawet, na ile mnie okradano corocznie.	Wielkie pieśni, wielkie dzieła kunsztu rodzą się z boleści wielkich.	Zachowajcie ostrożność Mogą się czaić w okolicy.	Zapominasz, że śmierdzą ci nogi. Jak kozioł śmierdzisz.	Zupełnie się spiłem	Życie ściera się w takich wzruszeniach...	A inni?	A ja powtarzam, że ty jesteś najgorszy zdrajca!...	Ach, mniejsza o kastę, gdy człek chce... zakosztować tarkeean W czyjej jesteś służbie?	Ale u was i groszku i stokłosu pełno?	Chcę, żeby wszystko było jasne, i proszę mnie wysłuchać.	Czego ten znów chce?	Czternaście lat!...	Cóż z tym pocznę?	Daleko	Dyskusja zamknięta!	Gdzie jest ta lemoniada?	Gdzie oni są? ile ich jest?	I jeszcze kazała mama prosić...	I tak już jestem trupem.	Jako Piotrowin wyglądasz!	Jesteś żonaty?	Kto taki?	Niestety!... panie, szkoda miłości pańskiej...	No, wiesz!...	O ja go tak strzegłem i tylu sposobów użyłem, aby go ukryć!	O panu Fajkowskim...	Pierwszy numer po Towarzystwie KredytowymTowarzystwo Kredytowe Ziemskie, założone w 1825 r., udzielało pożyczek długoterminowych większej i średniej własności ziemskiej. Pierwszy numer po Towarzystwie Kredytowym	Po czym rzeczowo stwierdzi:	Poznaję go od razu	Tak.	Tiesa,	Trzech!? Zatem poproście pana Marwitza.	Tylko mnie?	Zabił pan kogo?	Żebym wiedział, kto mi tę babę przylepił!
Z przeproszeniem jegomości, nie cyganiłem, bom też szlachcic do równości się z każdym poczuwający, nie Cygan, chociaż dzierżawami chodzę, póki Bóg nie da osiąść na swoim. A ten pierścień dał mi pan Kmicic na znak, że to, co mówił, to prawda, a ja zaraz waszmościom słowa jego wiernie powtórzę, bo widzi mi się, że tu o skóry nasze chodzi.	Jeśli będzie mógł, to sam ze mną pojedzie, a jeśli nie, to nas odprowadzi Azja w jakie dwieście albo więcej koni, bo słyszałam i tak, że on ma być do Raszkowa komenderowany.	Cośbym i ja o tem powiedzieć umiał wczoraj bowiem młody król przez dworzanina mnie swego prosić kazał, abym nie wyjawiając, że to z jego naprawy poszło, Włoszce Dżemmie coś radził, gdyż chorą być ma.	Po co? Cóż nas obchodzi to wszystko, co było czy mogło być? Czyż nie tak?	No tak. Matka jego miała zwyczaj wstawać podczas zebrań religijnych i oświadczać, że wszystkie jej dzieci są niedorajdami, prosząc, aby się za nie modlono. Naturalnie doprowadzało ich to do wściekłości.	Ale wam nie pozwalam i basta! Będziesz mi tu dowcipkował?   Proszę tańczyć i wstydu mi nie robić! Niech hrabia raczy zapomnieć, że jest Niemcem i nie afiszuje się z hrabiną... przy tym nie zadymiajcie domu.	Dalibóg, gdybym to wiedział z góry, nie brałbym cię do sanek! Bądź pewna! Wcale bym po ciebie nie zajechał.	Prosi pan hetman aby Mellechowicz żadnej tu przeszkody w swojej robocie nie miał; ile razy zechce do Raszkowa pojechać, tyle razy niech jedzie. Prosi też pan hetman, żeby onemu we wszystkim ufać, gdyż pewien jest jego dla nas miłości. Wielki to żołnierz i wiele dobrego może sprawić.	I jakże śmiesz myśleć, że ja mylę się, ty nędzny niedowiarku, co wątpisz o wszystkim czyliż nie widzisz tego rycerza, co na siwo-jabłkowitym koniu prosto ku nam zmierza? czy nie postrzegasz złotego hełmu na jego głowie?	Gadasz głupstwa Po pierwsze wszystkie ich udziały nie starczą na to, a po drugie termin za dwa miesiące. W tym czasie niepodobna sprzedać udziałów inaczej, jak za psie pieniądze. Zresztą na pewno nie zechcą. Znam ich dość dobrze.	Broń Boże! moje dziecko; ja téż nie dla tego to mówię. Ale widzisz, ludzie gadają...	Wie Pan Bóg, co lepiej. Kunona, jeśli mistrzem zostanie, to już nie dostaniecie, chybaby w jakowej wielkiej bitwie.	Ech! nie to miałam na myśli... Rzec chciałam po prostu, że do pieśni nabożnych najlepsza łacina, a do pieśni... świeckich język włoski. Cudne tworzył rymy Kochanowski	No, to zajrzyjcie do żony, ale nocujcie w kuchni. Chorej dopilnuje Augustowa, a wy musicie wyspać się, bo jutro przed świtem jedziemy.	Pragmatyczny! On śmie używać wobec mnie takich wyrazów. Z pewnością nie wiesz nawet, co to jest.	Już wiem... czy widzi Romek psa?... ja widzę! To Swój! O, biegnie już do nas! Kiedy jest Swój, to jest i pan Rosnowski. On nigdy nie rozstaje się ze Swoim i ciągle z nim rozmawia.	A pewnie! Gdy są „zawszawione”, to znak, że szły tysięczną gromadą, a gdy biorą przynętę jak teraz, to muszą być głodne. Przynęta może być byle jaka... będą kąsały i sam hak.	Mam wrażenie, że księżna nie może pani twojej darować, że jest tu dziś pierwsza i tak otaczana... Patrz, jak się słodko uśmiecha, ręczę, że powie jej coś nader przykrego.	Żeby pani Verdurin kazała komuś przegrać dla mnie utwory muzyka, którego dzieła zna bardzo dobrze. Ja także znam jeden, ale zdaje się, że są inne; chciałbym wiedzieć, czy to jest wydane, czy to się różni od pierwszych opusów.	Milcz, chłopcze, nie bluźnij! Nie takie my klęski z twoim ojcem przeżyliśmy, a wytrwali! Poczekaj ranka, opamiętaj się!	A co, nie pasuje mi?	Ale nie moja.	Gościem byłem i książęcy chleb jadłem, póki mi nie obrzydł po zdradzie.	Kąpałabym się i... tak dalej A przy tym zakochałyby się we mnie te morskie trytony... i przynosiłyby mi perły. Wiesz, tak jak było naprawdę. Mógłby to być film przyrodniczy i edukacyjny, nie sądzisz? Coś takiego jak Trader HornTrader Horn (ang.)	Nie wierzysz mi?	Nie!	Ty mi nie wyjeżdżaj z temi... z warszawskiego!...	Że jej nie ma.	Niemałe usługi oddaliśmy Egiptowi. My wskazujemy główne kierunki, według których wznoszą się budowle i kopią kanały. Bez pomocy naszej nauki okręty pływające po morzu nie mogłyby oddalać się od brzegów. My wreszcie układamy kalendarz i obrachowujemy przyszłe zjawiska na niebie. Ot, i teraz niedługo będziemy mieli zaćmienie...	A może jest w tym jedynie interes papy? Może ja osłaniam tylko sobą jaką brudną czysto żydowską machinację? Może to wasza sugestia wspólna...?	He, he... nie można się skarżyć Wydarza się to i owo.	Wezmę je, jak też te ołówki i biały zeszyt jako znak przyjaźni dwóch kapłanów... a teraz... To na pamiątkę ode mnie... ten piórnik. Jest on nieco stary, jak i ja sam.	Ja mam mnóstwo życzeń, ale najmilsze, to żeby pojechać do Rzymu, robić piękne obrazy i być najlepszą artystką na całym świecie	A teraz się nie boicie?	Dowiesz się pan jutro.	Nie odzywaj się	Powiedziałem, że to niezmiernie interesujące.	Tak sądzę Tak się domyślam, zresztą nic nie wiem jeszcze... Ale chłopię mieć będzie z białego marmuru grobowiec...	Wasza Ekscelencja może mówić swobodnie wobec niej, to z kościami dobra kobieta	Otóż, łaskawi państwo, tak musi wyglądać dwór w Terkaczach i taki będzie przynajmniej ja tam innego nie wybuduję.	Źle nie źle, a ja chcę, proszę pana, wrócić i już. Tam, w Warszawie, mam robotę...	Jeżeli chcesz wiedzieć, to tak... Mam kilkakroć sto tysięcy rubli. Trudno mi zliczyć dokładnie, bo mi bracia przekażą na banki. Dowiem się dokładnie w naszym banku.	Od dwudziestu lat czekamy na nich! Czy to pan, syn Kazimierza?	Widzę, że pan jest już trochę zmęczony, należy się przecie wypoczynek po podróży. Zatem jeżeli pan pozwoli, wszystkie te materiały odeślę do pańskiego pokoju, a pan może je wieczorem przejrzy. Dobrze?	A jeżeli to czary?	Jak to, z kim?	To bardzo słuszne, ale któż jest twoim ojcem?	To dobrze. Winszuję wam. A teraz?	To z wojny wracacie? Zdrowiście aby?	To zrób lepsze.	Niech pan wstąpi na herbatę, bo ciocia będzie się gniewać, że puściłam pana	Ach! te niesnaski rodzinne są zwykle najboleśniejsze, bo sączą w duszę rozdrażnienie i złość, niby z czary pękniętej, kropla po kropli i ani się spostrzeże człowiek, jak znienawidził ten swój dom, przystań jedyną... jak przeklina; a to wszystko z powodu braku pobłażliwości, wyrozumienia.	Cóż to za pytanie?	Nie, na honor, tylko do Puław, do Włostowic, do Pożoga, do Końskowoli, Celejowa... cha, cha!...	Prędzej bym się spodziewał, że Gajda podpali dwór, aniżeli że wszystkim życie uratuje! Jaśnie pan powinien mu bardzo podziękować.	Ojcze, jeżeli twój nóż naruszy bodaj cząsteczkę tego złota, ja się przebiję tym oto nożem. Już doprowadziłeś matkę do śmiertelnej choroby, zabijesz i córkę. Więc dobrze, rana za ranę, rób swoje.	Wnioskujesz pan, że pojechali za kamieniami?	Czemu się pan mną interesuje? Jaką wartość przedstawia dla pana moja powolność?... Czemu dajesz mi wszystko? Jakie pan ma w tym wyrachowanie?	Może i Michałek pójdzie?	Na kim?	Na naukę!	Widać pan jest przeznaczony do wyższego jakiegoś celu.	A jak ja będę odejść?	A ty co myślisz o chłopie, który się powiesił?	Boisz się schodów? Zjeżdżasz po poręczy? Jaki kolor lubisz, a który ciało twoje gęsią skórką mar­szczy? Wymień zapach, w którym marzyć zwykłeś o rzeczach zdrożnych	Od kiedy pan tu jesteś?	Pańskie życzenie już się spełniło.	Właśnie zajmowałem się odmianą nieregularnego czasownika być Ten czasownik jest w istocie nieregularny we wszystkich językach.	Tak, odnoszące się do śmierci Samy’ego, dziecka, które przybyło równocześnie do nas z Manuelem.	A do pana dobrodzieja?...	Ach, tak?... Więc już wie pani wszystko!...	Czy wiész, kto winien śmierci tego człowieka, który skonał wczoraj?	Damy im radę, słono nam zapłacą za tę zasadzkę	Kto tu jest najlepszym strzelcem?	Mówiłeś, buldog...	O ósmej rano. Później jedzie do chorych...	W zasadzie tak. Zaproponowałem mu przejazd do Głębowicz.	A pani?	A toś zuch, mój chłopcze!	Ach, ty tak, panie tak! Ty własne NameName (niem.)	Bo tamto robimy dla Żydów, my, Żydzi. Tu gra rolę miłość.	Córka odparł Michel.	Dobrze?	Fiu!... A z czego żyłeś?	Halo! Tutaj kancelaria 11 kompanii marszowej.	Hoża niewiasta jeno musi być okrutnieokrutnie (daw.)	I którego wszyscy kochamy	Jaki znowu lord Ruthwen?	Kazimierz z Adą Solską...	Kurgi užmirši?	Ludka	O tej kobiecie?	Och, Méséglise!	Panie jenerale! jedyne moje dziecko.	Służę przygnębiać, zniechęcać. rodzeństwo.	Towarzysze z bojówki?	Wróci pan... słabszy.	Wtedy, gdy tu jechałeś?	Zabił, zabił!	Zostań pan, proszę! Po obiedzie uraczysz nas kilkoma rozdziałami swojej ostatniej pracy.
Mnóstwo ich już malowano a sztychowano więcéj jeszcze. Zdaje mi się że i u Piranesich są patetyczne parafrazy tych ruin.	Wszystko rozważam. Przecież mówię ci, że mam swój własny folwark. Tam mieszkam i robię, co mi się żywnie podoba, wróciwszy z Wiednia.	Nigdy bym nie przypuszczała, że nadejdzie dzień, gdy będę rada ujrzeć jakiegoś Slona Ale w tej chwili z zachwytem powitałabym wybałuszane oczy Karola. Byłyby to przynajmniej znajome oczy.	A co do raptu waćpanu o tym nikt nie mógł powiedzieć, że ona ocaliła mi wprawdzie życie, gdy mnie szlachta ścigała, ale potem kazała iść precz i nie pokazywać się na oczy. Co mi wówczas pozostało?	Ach, jaki z pana cynik! Musi pan niebawem znowu przyjść do mnie na obiad. Doskonały z pana środek pokrzepiający, dużo lepszy od tego, jaki mi przepisał sir Andrew. Musi mi pan powiedzieć, jakie mam zaprosić towarzystwo. Postaram się o najlepszy dobór.	Albo raczej że będziesz mógł bezpieczniej przyglądać się walce byków.	Daj mi spokój, już ci przecież powiedziałem, że nas dopędzą w porę.	I to trzeba wiedzieć, że panna Michonneau, która nawarzyła pani tej kaszy, będzie miała, jak mówią, tysiąc talarów rocznego dochodu	Istotnie! A jednak, chociaż zwykłym tylko byłem przeorem, nie powinienem się był dać zwieść. Musisz mi wybaczyć, mój ojcze, tę dawną omyłkę.	Jak się niby chcesz bronić, kiedy cała załoga tej karaweli przypuści szturm?	O! jużto powiem ci szczerze kochana Tekluniu, ci goście mnie męczą. Ledwie mogę zobaczyć Jasia. Zbieram mu się nawet kiedyś powiedzieć, że nadto do siebie figur przypuszcza, i Bóg tam wie wreszcie jakich! Ale to serce złote! przez dobroć to robi. Jakże moja Teklusiu, spał dobrze?	Odkryciem dla mnie, co słyszę w tej chwili. Gdy Yetmeyer jednak swą stratę zmiarkuje, będzie rozjuszony i zapała zemstą.	Tak. Wyjdę w tej chwili...	To imię i tę straszną postać dobrze wyryłam w pamięci i chyba już nie uda mi się zapomnieć...	Więc już odchodzisz po dziesięciodniowej nieobecności? Tyle mam z tobą do pomówienia... Chciałabym koniecznie w lipcu albo w sierpniu pojechać do Chałubińskiego, gdyż przeczuwam, że on jeden...	Przebacz, przyjacielu mój Wiem, ile jesteś wart. Opowiedziałeś mi całe swoje życie, jest szlachetne, piękne, wzniosłe, godne twego imienia; może nawzajem ja winna ci jestem moje? Ale lękam się zbyt wiele stracić  w twych oczach, opowiadając tajemnice, które należą nie tylko do mnie. Może nie uwierzy pan, pan, człowiek samotności i poezji, w ohydy świata. Ach! Kiedy tworzysz swoje dramaty, nie wiesz, jak dalece przewyższa je to, co się rozgrywa w łonie rodzin, na pozór najbardziej zgodnych. Nie znasz rozmiarów pewnych złoconych niedoli!...	Zaswędzi nie zaswędzi, ale jak ci pan Baum wyciągnie te żołędziki, jak cię asikiem wytnie, to kichniesz. A co, syneczku, a co, a nie chwal się, a nie mów amen przed in saecula saeculorumin saecula saeculorum (łac.) śmiał się na całe gardło z miny Zajączkowskiego i tak był rad, że trzepał cybuchem po sutannie i poklepywał Maksa obok siedzącego.	A i po cóż my, tylośny świat! Jak się wielmożny pan dowie...	Ale pani nie gniewa się na mnie?	Ależ nie, przeciwnie, jeszcze nie kwitną, nie będą kwitły wcześniej niż za dwa, może trzy tygodnie	Bowiem wedle wszelkiego podobieństwa zbliżasz się do rozwiązania twoich amorów.	Fernandzie kobieta łatwo może zostać kiepską gospodynią, kiedy nie kocha męża, ale innego mężczyznę i trudno też zatem odpowiadać za jej wierność. Poprzestań na mojej przyjaźni, bo tylko tyle mogę ci ofiarować, a przyrzekam tylko to, czego jestem pewna, że potrafię dotrzymać.	Hale... szkodujecie się...	Kim jestem? Słuchaj: jestem jedynym człowiekiem na ziemi, który ma ci prawo powiedzieć: „Maksymilianie! Nie chcę, aby syn twojego ojca dziś zginął”.	Mówiła, że ma prośbę do mnie. Ostatnią prośbę.	Nab ma dziś szczęśliwy dzień!	Nic nie zginęło.	Nie, bo wiedzą, jak się pan świetnie fechtujesz.	No, będzie się musiała bardzo zmienić A nie można powiedzieć, by w Misselthwaite były dobre lub jakiekolwiek wpływy na dzieci!	O panie mój! Och, majestacie mój królewski! Więc naprawdę zbliża się ta cudowna chwila...	O, rozumie się	Pani daruje, ale nie wierzę. Jestem pewny, że pani Tunia czytała	Tak i wczoraj byli ci i innych wielu, dla tego, aby pokryć swą zdradę, a dziś nie ma ani jednego. Uszli wszyscy.	To ci się chwali, żeś go aegrotum et inarmemaegrotum et inarmem (łac.)	W nędzy i w dzieciństwie miałam ją ciągle za chleb powszedni dziś już nie kosztuję jej oddawna.	Z Nim trudna sprawa Zaskoczy cię w twej własnej duszy i koniec z tobą. Gdy nie przekona się drogą rozumowania, ześle na ciebie cudowne oświecenie. Wiesz, co zrobił Szawłowi.	Za grubo, dyć ino na pół, przeciek u młynarza co drobniejsze ziemniaki całe sadzą. Rocho powiedział, że takie są dwa razy plenniejsze.	Zaiste, są mi jako miecze w piersi te pytania, albowiem posąd w nich tkwi i podejrzenie. Ale ja, ufny w sprawiedliwość Bożą i w moc prawdy, pytam waszą książęcą mość: zalizali (daw.)	Zaraz się skończy.	A jam jest Ługowski, dworski królewski!... Proszę, to waćpan aż z Litwy, spod Witebska jedziesz?	A miał dzwonić?	A tak. Taka, jakie widziała mama w Miechowie, co to jeździły na koniach i przewracały koziołki; pamięta mama, te w koszulach tylko.	A teraz?	A więc ty nie kochasz ciotki?	A za kim ty masz tu tęsknić?	Ba, jedynie w tym wypadku, jeżeli rząd zacznie magazynować zboże.	Byłem. Pomazałem mu rany dziegciemdziegieć	Bóg nam pomoże! Dosyć tego zwlekania!	Chciałbyś, żeby matka znakomitego pisarza była starą, eme­rytowaną aktorzycą?	Chcę pomówić z panem de Lembrat	Chwilowo nie może opuścić Londynu; ważniejsze sprawy pochłaniają jego czas i uwagę.	Ciężka to praca.	Co takiego?	Co takiego?	Co tam?	Co tobie do tego?	Co? I pani go potrzebuje?	Czemuś nigdy nie mówiła?	Czy jesteś tego pewien?	Cóż słychać w dżungli? Czy wszyscy zdrowi?	Dałbym ci więcej, gdybym rano nie zapłacił dużego okupu.	Dobrze idzie interesik, co?	Dobrze, chodźmy Niech oni tu sobie radzą, jak mogą.	E, panie hrabio proszę, niech pan jej tak nie nazywa.	Franciszków Michał, a nie ja!	I bardzo, kapitanie.	Ja nie potrzebuję tych pieniędzy.	Ja pana Płażyńskiego w teatrze swym nie potrzebuję	Jak to?	Johnie z ciebie walny chłop!	Kocha mnie!	Któż śmiał popełnić takie straszliwe okrucieństwo?	Musi tak być albo pierwej zginiem!	Na pistolety?	Naturalnie!	Nie chce pan być świadkiem naszej radości, naszego święta!	Nie ma nadziei.	Nie, ja byłam u niej, tam pod dachem.	Nie, wujenko	No to i nie trzeba oddawać.	No, no, no...	O cóż więc panu chodzi, panie Józku?	Och dziecko moje!	Panie mieczniku dobrodzieju, słyszałeś już zapewne waszmość, jakie nieszczęście mnie spotyka...	Powinni być radzi. Policja płaci dobrze za wiadomości o zbiegach. Można zarobić kilka funtów.	Przecież zna pan dobrze moją teorię na temat pojedynków; przedstawiłem ją panu w Rzymie, jeśli sobie pan przypomina.	Przyszłam zobaczyć, może co dostanę z dzisiejszego przedstawienia.	Słowo mogę dać	Tak tu piszą.	Tak.	Tak... Ludzie wrócili do roboty	Te, chłopak. Czego tu szukasz?	To złożymy kwiatki w chłodzie... skropimy wodą... i... będziemy czekać.	Troje dzieci, cztery morgi, dwa krowie ogony i stary kożuch po nieboszczyku.	Tyś mu oddał kartkę, Stalky? Zegarek zastawiłeś? Ty podłe bydlę! A zeszłego miesiąca toście mój wraz z Beetle’em sprzedali! Ani nawet nie powąchałem żadnej kartki!	Za godzinę... w katedrze!	Zabrał go jakiś człowiek. Oto ślad tego człowieka.	Zdrowa jestem, nie mogłam tylko wcale spać.	twój wielki wyzwoliciel, o duszo ma, ów bezimienny któremu przyszłe pieśni imię dopiero nadadzą! I zaprawdę, już oddech twój niesie woń przyszłych pieśni,	Śniegu?... Już chyba od miesiąca niema śniegu.
Sztuka, ArtystaMalowałeś! Dziecinne bzdury! Nie masz prawa tak mówić. Ja też piszę tego samego rzędu poetyckie brednie. To nie jest szczyt tego, co wyraża w sztuce, w charakterze jej formy, naszą epokę. To samo robią dzieci tu: urojenie, coś nierealnego, ułuda.. Czy myślisz, że taki Ziezio Smorski nie dałby dużo, aby teraz być tylko zblazowanym bubkiem i niczym więcej? Mówił mi o tym po pijanemu. Te słowa jego umiem na pamięć: „Poświęciłem życie i rozum dla chimery, dla czegoś, co się kończy. Miałem powodzenie i sławę, i wszystko, co jest z nią związane. Ale dałbym wszystko to za to, aby żyć zwyczajnie, nie zwariować, a zwariować muszę, bo teraz się już nie zatrzymam”. Oto jest prawdziwy artysta dzisiejszy. Tamci dawni umieli być sobą, nie wariując ekstatyczne święta na cześć Bachusa, rzym. boga wina. kłamstwa	Nie pocieszajcie mnie Wy nie wiecie nic jak ja, jesteśmy na łasce losu, a co on pocznie z nami, któż zgadnie? Serce moje czuje, iż wszystko skończone... żyć mi się nie chce... Co było nie wróci!	Czy to nie byłoby zabawne gdybym się bił o utwór, którego nigdy nie widziałem ani nie czytałem?	Robota nie gęś, ona się nie wytopi. Siądź pan, ja panu co powiem. Czy oni bardzo czekają na gratyfikację?	Słuszna to była uwaga, Dawidzie Święta prawda, że słowa nie wyrządzą mu żadnej szkody... szkoda ich więcej tracić! I z wyjątkiem tego, co powiedziałeś o chrześcijaństwie (co do czego mam zgoła inne pojęcia, albo niech nie będę chrześcijaninem), skłaniam się bardzo do twego zdania.	Jedź, swego nie daruj! Wcale grzeczna kwota ci się należy.	Sir Williamie Herbert! Proszę posłuchać, jaki dziwny sen miałem tej nocy... Sir Williamie! Czy nie słyszycie? Wyobraźcie sobie, iż śniło mi się, że byłem żebrakiem i... Hej tam! Straż! Sir Williamie! Co? Nie ma nikogo ze służby w mojej sypialni? Czekajcie! To będzie surowo ukarane...	Wasza książęca mość rady wojennej byś przy takim oblężeniu nie potrzebował, niechże się i bez mojej opinii obejdzie	Spodziewam się, że w domu nie brak ci szpady, mój panie A na wszelki przypadek, ja mam ich dwie i, jeżeli zechcesz, użyczę ci jednej.	A panna Stefcia nie chce?	Ba! Tu go przynajmniej głos jego dobrodziejki nie przebudza; przecież znane są córki naszego najjaśniejszego lamy	Eh!... porządek... Porządne panny nie mają zegarków wysadzanych brylantami...	Jestem pewna, że moja mama nie miałaby mi tego za złe. Ona wie, że każdy ma prawo przysłuchiwać się powiastkom.	Nie pleć!...	Owszem. Zamieszkaliśmy w małej wiosce w pobliżu Kadyksu, gdzie nie mogliśmy spotkać nikogo znajomego...	Nie chcę.	Nie wiem ja myślę czasem o szczęściu takim, którego by żadne najprzeciwniejsze wiatry rozwiać nie mogły, i innego	Po co dręczysz dziecko! Jak śmiesz! Zerwała kwiat. Niech rwie. To wszystko do niej należy! Ona tu pani. Biedna Zosieńko... no, nie płacz... nie... rwij kwiatki. Zrób sobie bukiecik. Wolno dziecku, wolno!	A jeśliby się trafili wśród nas szpiedzy to niech wiedzą, że mają się mieć na baczności. Znamy ich! Widzę tu robotników z Vandame, którzy nie porzucili pracy!	Panie dyrektorze! ale ja za tydzień już żyć nie będę miała z czego... Nie mówiłam dotychczas nic, bo miałam pieniądze jeszcze z domu.	Ach! Strona moralna! Dobrze tobie mówić, gdy ciebie nic nie czeka. Zresztą po co próżno słowa tracić? Zgodziłeś się już i sprawa załatwiona.	Nie odmawiam. Poza przyjemnością, jaką mam z pańskiego towarzystwa, lubię pański dom, bo jest spokojny, cichy, jasny i znać, że jest dobrze ludziom, którzy w nim mieszkają. Jeślibym kiedy w życiu popełnił to, epidemicznie zresztą grasujące, szaleństwo i ożenił się, to chciałbym trafić tak jak pan i znaleźć kobietę do pańskiej żony podobną.	Nie mam ja tam poco chodzić do was Myślałem z początku że to co poczciwego ten twój cygan, a to taki szelma jak i drudzy... Żebym był tobą porzuciłbym do licha niewiarę, niechby sobie wędrował ze swojemi, albobym poszedł i niewrócił, bo nie ma po co...	No, jest taki. Ja niby to bełkocę ułamkami wszystkich języków, ale na grandę rozmówić się nie umiem po prawdzie żadnym. A tymczasem interesa wymagają szczegółów. Czasem to nawet warszawskiego kłapania, do licha, zapominam. Teraz ciebie zrobię swoją prawą ręką. Bo, rozumiesz, będziesz moją żoną.	Albo do siebie gadał albo se rozmawiał z trawą i z ptakami. Sam nieraz słyszałem i mówiłem: już ty się, nieboże, nie uchowasz!... Między panami wyszedłbyś na dziwowisko, ale między chłopami	Bal maskowy nowego klubu hokejowego, nie wie pan? Chce pan zaproszenie? Proszę, ma pan pióro? Wpiszę zaraz pańskie nazwisko. Doktor Paweł Bernheim, prawda?	Nie. Ale odgadłem, coś chciał uczynić.	No, no, nie ma o czym gadać księżniczka postanowiła jutro wyruszyć w drogę, myślmy więc o spoczynku, a jutro wszyscy towarzyszyć będziemy rycerzowi Don Kichotowi, aby być świadkami jego zadziwiających czynów.	Niechże on sobie będzie, jaki chce, dość, że kniaziównę z rąk rozbójnickich wydostał A że, jak widać, na fortelach mu nie zbywa, więc pewnikiem tak z nią umknie, by od nieprzyjaciół był bezpieczny.	Rzeczywiście, że to po polsku! Tak robił stary Czarniecki: Ty, Rakoczeńku, do mnie, na moje śmiecie, to ja, Rakoczeńku, do ciebie! A tu jeszcze nie na cudze, mospanku, tylko na swoje własne.	Ach, eksploatuję swoje prawnicze wykształcenie. Pozatem biorę się do handlu.	Adyć się już pali...	I dlatego z nią się żenisz?	Nazywał się Edwiger	Pomódlmy się, siostro.	A kiedy by się chciał bronić, to co?	Jakaż to noc ciemna i zawieja coraz większa Ej, panie Janie! cośmy za chwile dziś przeżyli... myślałem, że sąd ostateczny blisko. Czerń prawie nam nóż na gardle trzymała. Bryszowskiemu ręce ustawały. Jużeśmy się żegnać zaczynali.	Jemu się chce teraz bajki opowiadać!... Jużeś mi jedną mówił i dobrzem wyszła, usłuchawszy jej...	Kiedyż się to skończy?	Po co ukrywać to, co musi się wydać.	Tak, ojcze. Postaraj się zasnąć. O świcie będziemy w Avila.	Udzielające się na detal za jarmarczne ceny powodzenia.	Jakże to było? jak się to stało? Każ pani przynieść wody trzeba próbować trzeźwić go, nim proboszcz przyjdzie. Ale na miłość Boga, panie Dembowski, jakże to było?	Poszedł se ścierwa, poszedł, wyłuskał on mi dobrze torbeczki... Miałem coś grosza od ludzi ochfiarnych, com go niósł na wotywy do Częstochowskiej Panienki, to mi jucha podebrał i poszedł we świat! Cichoj, Burek! bo to pewnikiem wójt!	Dlaczego?	Marek chyba jeszcze czeka, bo jest bez forsy, a ja też na zero.	Co to ma znaczyć?	I tak mi okrutnie wesoło, że aż strach.	Margrabina ubóstwia dowcip a mój znakomity krajan ma go na sprzedaż.	Mistrz jest, ale precz z nim, precz z nim.	A czyż to prawda?	A pan jaki ma interes do niego?	A z czyjejże? Bo mówił pan, że pański ojciec życzy sobie tego małżeństwa.	Ach, przyjdzie ta kopalnia kawałów? To wybornie!	Acha! A możesz pan dowieść, że tak jest?	Ale pierwej cię pochwycą, mękami zmorzą i śmierć okrutną zadadzą. Człeku, czyś rozum stracił?	Boże jej błogosław! Za to ją kocham!	Co to panu?...	Cóż to było takiego?	Dobrze	Dobrze, co mu Pan Jezus dał lekką śmierć!	I o cóż mnie podejrzewasz?	Jestem trochę znużona przechadzką. Usiądźmy na chwilkę tutaj, na mchu.	Na honor! wyznaję, iż czuję wstręt do celowania w tych nędznych mieszczan.	Och, panie Gray, robi to zawsze moja służąca, gdy jej dokuczę.	Tak	To lepiej	To on, niewątpliwie	To wspaniałe, szczególnie, jeśli ta suma płatna jest w gotówce.	Waść sobie najwięcej zaszkodziłeś tym spaleniem Wołmontowicz i ostatnim raptemrapt (z łac.)	Zobaczymy, jak to wyjdzie, zobaczymy!	A choćby ona ciotka...	A potém?	Bardzo ładne	Czyli wynika z tego, że pani jest bezpośrednią przyczyną ciągłych procesów pana Trestki	Cóż on tam robi?	Dokończymy rozmowę potem	Eh! zawołał żołnierz.	Fenomenalna, nadzwyczajna, boska! Księżna cynizmu współczesnego! Pani ostrych zgrzytów!... Wiecie, jej cynizm pada podobno, bryzga, chlapie wprost w gęby słuchaczów i widzów jak sztuka. Cela veut dire quelque chosecela veut dire quelque chose (fr.) co?... Rękawice nosi aż po pachy	Gdzie, tatku?	Hersz wstał.	I odszedł?...	Idź z Bogiem.	Jaką?	Jedź dalej	Józiu! naprawdę, pochodź sobie, będziesz zdrowszy...	My byśmy sto razy więcej ryzykowali, gdybyśmy wyszli, a po co?	Mów, nocy	Nic.	No trudno.	Od dnia wczorajszego.	Piotruś!... Tego już za wiele...	Potrzebuję natychmiast co najmniej 2000 dolarów!	Ty byłeś tam, tata?	Tyle co ty!	Za godzinę. Przez ten czas kupię żywność i przygotuję statek do podróży.	Za pierwszym razem przyniosłem ci, panie, nadzieję, obecnie przynoszę pewność, że dziewica zostanie odnaleziona.	Zazdrość	Zobacz no, co kot zrobił!	Żadnych w lekarstwach... życie jego we własnéj mocy.
Jak to pan de Nemours nie chce, aby jego pani szła na bal? Rozumiałam, że mężowie mogą pragnąć, aby żony nie chodziły na bal; ale, co się tyczy miłośników, nie byłabym nigdy myślała, że mogą dzielić to uczucie.	Bo też jestem zakochany najzupełniej. Przynajmniej teraz tak mi się wydaje, a wogóle muszę powiedzieć, że mi się to wydaje coraz częściej. Chcesz, Bigiel, herbaty?	Gdzież tam! Pan prezes wyciągnął wszystko, co się tylko dało wyciągnąć, do tego stopnia, że w najmniejszych banczkach brał bodaj po kilkanaście tysięcy. Jeżeli rzeczywiście coś niedobrego się stało, no, to jeszcze takiego krachu Polska nie widziała!...	Co to za pociąg się rozbił?	Nie, nie zwariowałam, dziecko moje, wiem, co robię, i mówię ci, że muszę się z nim rozmówić. Zawołaj dorożkę.	Szanowna pani jest zbyt łaskawa istotnie trudno jest odmówić prawa istnienia czemuś, co już istnieje. Prąd ten jest jeszcze bardzo młody i niepodobna przewidzieć, którędy pójdą jego drogi rozwoju. Dlatego wolałbym w tym wypadku powstrzymać się od wypowiadania sądów krańcowych.	Wiem o tym, że sama, i dlatego na śmierć się gotuję. Giermku, nie przeszkadzaj myślom moim, bo długi wątek życia muszę okręcić wkoło chwil tych kilku, co mi jeszcze pozostały, a potem rozkazy cara wypełnisz!	Nie mówmy już o tem? tak sądzisz? Nie mówmy! o! ty djablo szybko załatwiasz się ze wszystkiem! Jakto? Kardynał każe szpiegować szlachcica, przejmować korespondencję jego przez zdrajcę, rozbójnika, wisielca, przez tego szpiega; i dla owej korespondencji ścinają głowę panu de Chalais, pod głupim pozorem, że chciał zabić króla, i brata królewskiego ożenić z królową?... Dotąd... nikt ani trochę nie rozumiał tej zagadki, tyś ją odkrył nam wczoraj, z wielkiem dla nas wszystkich zadowoleniem, a kiedy jeszcze nie możemy opamiętać się ze zdziwienia, dzisiaj powiadasz: nie mówmy już o tem!...	Biedactwo! albowiem gospoda należy do niej, czyli właściwie do jej ojca, ten jednak poszedł na cały dzień do Pittencrieff. Nie czekaliśmy powtórnego zaproszenia, gdyż chleb i ser to tylko zimna strawa, a pierożki pachniały bardzo ponętnie; a gdyśmy tak siedzieli, zajadając, ona zajęła takież miejsce za najbliższym stołem, przyglądając się nam, coś tam rozmyślając i ważąc sobie w duchu, bo raz wraz marszczyła brew i zabawiała się troczkami fartuszka.	Jakież to niedorzeczne istoty, że nasuwają mi takie myśli! Nie będę na to zważać i nie zmienię się wcale	O noć to nie, rzekł Maciéj, ale ta Moskiewszczyzna to się ona przybiera na różne figle, a szpiegi tak udają dobrych Polaków, że licho ich tam pozna!	Po hebrajsku? Przyjdzie panu, panie młody, jeszcze trochę poczekać, zanim mój krewniak nauczy się czytać listy po hebrajsku. Obawiam się, że to potrwa bardzo, bardzo długo...	Prawdę mówię Od zimy, kiej go tak raz zaziębiło, co aż tydzień leżał, Stasiek był chory. Przeleciał, bywało, ze sto kroków, to się męczył i zara gadał: „Maćku, dusi me!...”. A jak raz tej wiosny wbiegł pod górę, kiedym tam orał, to go nawet zamroczyło. Musiałem do rzyki schodzić po wodę i cucić go.	Przeszedłem to wszystko Jestem znów zupełnie szczęśliwy. Wiem teraz, co to jest sumienie. To nie jest to, co mi o nim mówiłeś. To rzecz najbardziej w nas boska. Nie drwij z niego więcej, Henryku, przynajmniej wobec mnie. Chcę być dobry. Nie mogę znieść myśli, że moja dusza jest brzydka.	A co to jest pamięć?... Pamięć jest to X czy alfa, a wyobraźnia jest to Y czy beta... Czego mnie te wyrazy uczą?... Niczego. W całej naturze znajdujemy ślady pamięci. Na drzewach znać ślady siekier, na polu ślady deszczów, w skorupie ziemskiej ślady epok geologicznych. Może być, że i w mózgu są tego rodzaju ślady, ale one nie są pamięcią, czyli współczesnym czuciem wrażeń o całe lata oddalonych od siebie.	Czego pan krzyczy, panie prezesie, co pan myśli, że mi pan język zawiąże? Teraz pańskie na wierzchu, ale zobaczymy jeszcze. Idę... Do widzenia...	Czemu się pani wtrąca do nie swoich rzeczy?	Drzewiej było inace. Tera nie fce, zeby mnie jesce zadźgali jak tego gazdę pod Rzętami. Jak się taka bezdera z chłopem spiknie, to mogom cłowieka na nic utłamsić.	Nie dla wieczerzy przychodzimy, dość nam soli attyckiej, którą gospodyni obdziela! odezwał się drugi.	Nie wątpię, Tomku, że takich jak ty, znalazłoby się więcej. Ale nic z tego. Pomyśleliśmy o tym i nikt już nie zbłądzi w pieczarach.	No i co, widzi pan, drogi panie, nasza pani umiera!	Pibrak, proszę cię ty coś tyle razy umysły zburzone umiał ukołysać i tyle kłamstw ich przełknąć zmusiłeś bez zaksztuszenia się, weź to na siebie.	Przy uczeniu się, jeżeli pani zechce, mógłbym podsuflować.	Psiakrew! Pozwoli pan, panie Kunicki, że dowiem się, kto tam czego chce.	Tak, pierwszy raz nie mam prawa pokazywać się z podniesioną głową! Twardo mi to dano odczuć wczoraj...	To znaczy, że go płoszą.	Zbawcy? Pijawki w epoletach udają mi tu zbawców narodu. Widziałeś, jak chodzą, jak się noszą? Te sztylpy, te opaski z pieczątką, te pałki, widziałeś? Machają nimi przed nosem zniedołężniałym staruszkom. Tego jeszcze mało? Na Lesznie mają już swój lokal, gdzie prowadzą nocne życie. Tam jest na co popatrzeć.	Tam na łące... kiedy cię zawołam... nie wolno ci się gapić ani rozpytywać... musisz pędzić natychmiast za mną jak wicher! Zapamiętaj to sobie. Bez namysłu, bez ociągania się... natychmiast kiedy ja zacznę biec, musisz i ty pobiec z miejsca i nie zatrzymywać się wcześniej, aż będziemy znowu tutaj w lesie. Czy nie zapomnisz o tym?	A więc słowo?	Ach, baron Anfredi, człowiek młody jeszcze, taki sztywny...	Ano, to wracajmy jak niepyszni.	Ano, wola wasza; mam czas, to przyjdę i w niedzielę.	Chciałabym zobaczyć się z matką Apolonią.	Czemuż to?	Dlaczego byłeś, drogi książę, tak srogi dla królewicza Bulby?	Dość tego trajlowania Pytam się, jak z nami będzie, panie Murek?	Głuchyś czy co?	I także pan czuł, że była gorzka?	Jakże mogłem zapomnieć! Wszakże to w jego sprawie drogę tę odbyłem.	Jeżeli jest jak ogniotrwała kasa, to powinien wytrzymać pożar oczu Stefci	Któż to taki?	Mam nadzieję, że nas już tu wtedy nie będzie.	Mam nadzieję, że przynajmniej pod tym względem Najjaśniejszy Pan będzie zadowolony.	Nie pierwszy raz tu jestem.	Nie, kto pisania tego dotknie się, temu wkoło serca okręcają się jadowite węże...	Niebezpieczny!... niebezpieczny!... Nie ma żadnej wątpliwości, że pospólstwo jest już rozzuchwalone i lada chwilę podniesie bunt. A wówczas żaden arcykapłan ani nomarcha nie będzie pewny nie tylko władzy i majątku, ale nawet życia...	Niech pan zamknie ten parasol, bo mi pan oko wykłuje! Już nie miał co zabrać w drogę. Też coś!	Oho! niebagatelne macie wymagania. Musiałby chyba przyjść sam chan szamanów. On jeden zna się ze wszystkimi duchami.	Potrafię z pewnością Małe dziewczynki pamiętają, co im opowiadam. I ty pewno pamiętasz, co opowiadałam ci o RobespierzeRobespierre, Maximilien Marie Isidore de (1758–1794)	Proszę panienki, to młody del Dongo wyciął policzek bezczelnikowi Barbone.	Przypatrzcie się a dyćdyć (gw.)	Słucham; co masz mi do powiedzenia?	Wiedza jest panią despotyczną: nie ma względów ani litości	Wieko się uchyla?	Wojna to wojna, a walka samowtórsamowtór (daw.)	Zamelduj zatem, mój synu, jutro z samego rana swemu dowódcy, że zasnąłeś na służbie.	Że jak konie zbędęzbyć	„Cóż znaczy nazwisko?”, tłumaczył nam kiedyś „Wyobraźcie sobie państwo księcia de Bouillon, gdyby go oznajmiono po raz pierwszy: trzeba jedynie, aby publiczność oswoiła się trochę...”	A czy wam byłoby miło, gdyby was nazywano ustawicznie „śmiertelnikami” lub „istotami ludzkimi”? Gdyby na ciebie wołano „córo Ewy”, a na niego „synu Adama”?	A jakżeż nie szukano, kto go wiózł, z kim jechał i u kogo we Lwowie stanął?	A my nie ustąpim. Sprawiedliwości chcemy.	Ale gdy z lewej nie ma nic...	Bo papo zawołał mię i kazał, żebym ja z którymkolwiek z chłopców natychmiast schowała pana Andrzeja do przekopu i kazała mu tam siedzieć cicho, i ażebyśmy wrócili powoli i spokojnie, nic nikomu nie mówiąc o tym.	Cyceron by tego ozdobniej nie umiał wyrazić!	Czy nie rozpoznajecie już przyjaciela waszego pana?	Dlaczego mam nie pytać?	Doskonale! a dobry?	Doskonale. O której pojedziemy?	Dożyjemy takich czasów i takiej hańby, jakiej świat i ta korona dotąd nie widziała!	Fred	Ja i szczęście dać umiem. O! Jeszcze jakie szczęście!	Jaguś, jutro u nas obieranie, przyjdziesz?	Janiu!	Jeśli chodzi o dowody będziemy je mieli.	Kogo?	Księżniczka albo książka z poezjami Księżniczkę sam znajdę sobie i dopiero po ślubie przedstawię ją wam.	Lecz w jaki sposób skorzystasz ze wskazówki? Naczynie cię chyba samo nie weźmie za rękę i nie zaprowadzi?	Mogę służyć pięcioma	Moja Zosiu, już my od takich nie będziemy żądać pomocy	Może już ozdrowiał.	Na strychu, na samym strychu.	Następnie... Czy macie tu gdzie dobry areszt?	Nigdy!...	Oczywiście głębiny morza.	Ofiara, Obyczaje odpowiedział generał	Powiem wszystko; przyrzekam.	Pozwólmy sobie Pięćkroć sto tysięcy.	Przecie ja go nie pozwałem, jenojeno (daw.)	Rzeczywiście...	Skazano ją i stracono w Tours ale żal jej i pobożność zyskały jej powszechne współczucie, mimo potworności zbrodni.	Słyszał. Być wielka wojna, bardzo wielka: Fumby z Samburu.	Tak jest!... zawołała Laura.	Ty go zabiłaś...	Tych samych dziesięć przykazań, babuniu, które ja codzień przy pacierzu powtarzam? przerwało dziecię.	Tylko w jaki sposób?	W pracy	Waldy...	Wlałem mu dzbaniec grzanego wina w gębę i poty na niego przyszły.	Zara za rzeką.	Zdrowie wasze!
Taki to będzie mój młyn, jak wasz las! Aj! głupie ludzie, co wyśta sobie narobili...	Cała moja nadzieja w tym że Herkules lub Tezeusz trudniejszych jeszcze dokonywali czynów, czymże zaś jest mój osobisty, najbliższy przyjaciel, Kroto, jeśli nie Herkulesem? SługaCiebie zaś, dostojny panie, nie nazwę półbogiem, albowiem jesteś całym bogiem, i nadal nie zapomnisz o słudze ubogim a wiernym, którego potrzeby trzeba od czasu do czasu opatrywać, albowiem sam on, gdy raz zagłębi się w księgi, nie dba o nic zupełnie... Jakieś kilka stajstaja (przestarz.) wódz trojański; wyniósł z płonącego miasta syna i domowe penaty, by dać początek nowemu narodowi., a w końcu zjednałby sobie wszystkich uczciwych bogów w takim stopniu, że o wynik przedsięwzięcia byłbym zupełnie spokojny.	Ach, to jest taka rzecz... Stanowisko panny, gdy się nie jest już tak najzupełniej młodą, jest trochę śmieszne i krępujące. Wymyśliłam sobie więc tego męża, który nigdy nie istniał. Hela wie o tym, ale ona umie milczeć, gdy chce. Jej można każdą tajemnicę śmiało powierzyć. Nie sądzi pan?	Pamiętaj, Karolu, że państwo stanowczo sobie życzą, by drzwi od ich części mieszkania do mojej były stale zamknięte.	Prócz tego wszystkie lisy z całej okolicy właziły mu do gęby, szukając za kurami; i byłby zginął lada chwila, gdyby go nie był ocalił pewien kuty szarlatan, który właśnie w chwili paroksyzmu obdzierał ze skóry lisa jako przeciwtrutkę i antydot. Następnie poradził się u jeszcze mędrszych i teraz pomaga sobie za pomocą lewatywy z odwaru ziarn zboża i prosa, do którego zbiegają się kuny: a takoż z wątróbek gęsich, do których zbiegają się lisy. Także skuteczne są pigułki, jakie zażywa przez usta, uczynione z chartów i jamników. Oto nasze nieszczęście.	I ja tak myślę; sądzę tylko, że nikt lepiej jak pani nie spełni posłannictwa przedstawienia tej kobiecie, aby przynajmniej w tym razie spełniła obowiązek matki, i zgodziła się na nasze żądanie.	Jam spokojny, tylko widzę, że niczego się nie dokołaczę... Poczekam ranka i pójdę do pracy. Ciocia mówi, że to ostatnia troska? oj, nie! Słyszałem w Kownie, że mnie Witold pozwał na sąd obywatelski. Wręczył mi papier. Za tydzień mam się stawić na plebanii. Macocha zebrała swoją familię; wiem ja, jak osądzą!	A no! dobry teraz, pewnie, gdy się spasł I wilk gdy niegłodny, krowie się ogonem kłania. Miałbym ja to co on, takżebym dobrym był.	Co to znaczy? Ja ci powiem hultaju! Oto ukradłeś konie i kradzione przeprowadzasz.	Idź pani sama do kasztelanowej, ja dziś być nie mogę, przeproś ją... jutro... Idź...	Jak co w niego wstąpi Ale fantazją to zawdy mają pańską. Tak psiekrwie waliły saniami z nowyższynowyższy (gw.)	Nie, to znaczy, że myślę o czem innem, a także, że coraz więcej kocham swoją Marynię, tak, że gdy skończy się: zawcześnie, będzie: zapóźno	To mąż pani Przełęskiej nie żyje?	Ba, i trzechbym takich wyciągnął, odrzekł Jaśko, a nie utrzymam, to i sam za tobą wskoczę. Jak ginąć, to już lepiej odrazu, niż gnić w tej krzyżackiej jamie!	O, nie mogę powiedzieć wszystkiego co wiem o pani, ciągnął dalej, wzrokiem pełnym pogardy patrząc na Apolonją; są pewne względy, które wstrzymują mię od powiedzenia pani wszystkiego co wiem o niej... Powiem tylko że jesteś obłudną, nieuczciwą kobietą; pokrywasz się nabożeństwem jak płaszczem, aby ludzie nie ujrzeli twego serca złego... Szarpiesz sławę bliźniego wymawiając wciąż imię Pana Boga, a najświętsze zaniedbujesz obowiązki...	To i dobrze, takich mi jak najwięcej! A teraz, stary towarzyszu, przypomnijmy te czasy, kiedyśmy to w ruskich stepach pod namiotami do uczty siadali. Dobrze mi między wami! Dalej, gospodarzu, dalej!	A ja...?	A z których Jareszów? Z tych z Krcza koło Protivina czy z Rażic?	Ach żeby tylko przyprowadzili ze sobą pana Smitha, żeby go odszukali. O, to byśmy Bogu za to podziękowali!...	Ach! To ten! Toteż mów tak od razu!	Ale... jeśli nasz Pan poszedł na północ, tedy może to być jedna z tych rzeczułek, któreśmy przebyli.	Brawo! Cieszę się, słysząc, że pan tak mówi, to dobra wróżba dla losu Dantèsa.	Bóg z wami trzeba tylko umieć pogodzić zło i dobro, to najważniejsze w życiu. Joram doskonałe, wyborne robi interesy.	Domyśliłem się Lubiła dręczyć cię w najróżniejszy sposób. Ale to dziwne doprawdy, że hotelarz mówił do Zangiacoma o Morrisonie. O ile pamiętam, Morrison rzadko bywał w jego hotelu. Schomberg znał daleko lepiej wielu innych ludzi.	Gdzie pani była ostatnimi czasy?	Hale! bogacz, a kręci się za groszem kiej piskorz za błotem, że już od chłopów pożycza i kaj ino może. Żydy go przyduszają o swoje, co na las dały, podatki winien, dworskim nie płaci, jeszczek ordynarii na Nowy Rok należnej nie dostały, wszędzie winien, a skąd to weźmie oddać, kiej boru zabronił urząd ciąć, póki się z chłopami nie ugodzi? Nie wysiedzi on długo na Woli, nie! Powiadali, co się już za kupcami ogląda...	Ja?	Nie to, że służą, ale że oni was samych mogą okraść, takie chłopy.	Niech pani jedzie do domu	Niejeden raz Choć parę lat starszy, kneź Lech jak rówieśnik obok brata wygląda. Oba silni i zdrowi... Ciskają włóczniami jak nikt... strzelają z łuków do ptasząt... najdziksze dosiadają konie...	Nigdy dotąd nie widziałeś, jak podnoszą kotwicę?	No i wielka rzecz, zwali się wtedy wszystko na złą koniunkturę i kryzys ogólnoświatowy. Mało to gabinetów upadło?	No... pewnie, że lubię. Tylko jeżeli na długo, to mama będzie niespokojna.	Pan? Pan? A cóż panu do tego? Czyż Zośka nie ma prawa rozporządzać sobą wedle własnej woli?	Podejdź do niego Jak tylko będą przenosili tacę, nalegaj, by się poczęstował.	Tak, bo spodziewam się, że i w duszy szlachectwo nosisz jak wszyscy Darscy, bez czego kiep szlachcic	To są szalone hipotezy!	Toć ojcowie Jezuici najlepiej wiedzą ile tobie umieć potrzeba, dość ci na ślachcica, tego co masz; bodaj czy nie więcej tam liznąłeś odemnie, com tylko z łaciną się trochę poborukał i rachunku skosztował, a Gradus ad Parnassum znam tylko z widzenia.	W sobotę w nocy, a raczej bardzo wcześnie w niedzielę, to jest jutro.	Wybacz mi pani, tutaj król tylko rozkazuje.	Zamydliłem im nieco oczy bo chociażby gnał bez wytchnienia, to nie będzie tu wcześniej niż jutro rano. Ale osiągnąłem swój cel. Zapewniłem kilka godzin spokoju pokonanemu stronnictwu. Nie wspomniałem im jednak ani słówkiem o Sotillu z obawy, żeby znowu nie zachciało się im opanować portu, co mogliby uczynić bądź to żeby go powitać, bądź też żeby mu się opierać	A co jest najgorsze?	A co mam robić?	A czyś je zapomniał?	A nic! Nie chce wracać do domu.	A pan Adam? przecieżto twój kochanek!	A widzisz. I tu musi być tak samo!...	Ach, boginie z OlimpuOlimp	Ależ posiadanych, nie zrobionych! Posiadanych bezprawnie.	Barona? kiego djabła? jakiego barona? hę? spytał gruby, którego hajduk prowadził do kanapy.	Bądź spokojny, kochany przyjacielu, znajdą się same, kiedy wyznaczymy odpowiednią sumę.	C-moll.	Caballero, nie ciebie się boję, tylko że sam przesiąknę tymi perfumami.	Chciałem cię prosić do siebie na dzisiejszy wieczór, będzie parę osób.	Chociaż z drugiej strony te błota i rudawiska nie są do pogardzenia. Idą tak długim pasem i tak znakomicie nas bronią od osaczenia. Żaden szaniec nie oddałby tylu usług...	Co takie światło na pokojach?	Co tam słychać nad Lövenem?	Czytałem.	Cóż by w tym było nagannego? Herhor bardzo prędko zostanie arcykapłanem w Tebach, a jego córka ma dopiero lat czternaście.	Cóż może być bardziej uroczyste od życzenia tylu gorliwych chrześcijan, którzy imię twe wymawiają z jednomyślnością przypominającą starożytne okrzyki ludowe na powitanie Medardów i Remigiuszów.	Dlaczego miałabym przestać? W imię czego? Czyżbyś była zazdrosna?	Hiero... co?	Hrabia...	I on chce mię widzieć? Łukasz Niepołomski?	I toć prawda. Panna Hedwiga nie byłaby odszukałanie byłaby odszukała mieszanina rozmaitych rzeczy. odnalazła się i nasza Krysia.	I ziemi przykupić żeby kto nawet siły do kupy wziąwszy na pieniądze i wzmógł się, dla inszej przyczyny nie możno...	Jaki Latter?...	Jakto o ratowaniu?	Jednak... dobry on był i miłosierny...	Jeżeli jesteście tak potężni, czemu ich nie podbijecie?	Każę waszej książęcej mości związać w tył ręce, tak będzie wygodniej.	Kochany panie praca jest modlitwą. A wprowadzenie w czyn zasad religijnych, które ożywiają społeczeństwo, więcéj znaczy niż sama ich znajomość.	Libijczycy zbuntowali się i zaczynają zbierać bandy z zamiarem napadu na Egipt.	Mało co nie czekałam na waju!...	Na! Juk taip,	Nie można tego wiedzieć co ona lubi, co się jej podoba a co nie. Raz przepada za czemś, potem gotowa za okno wyrzucić...	Nie stójcie w tym ponurym, wilgotnym korytarzu, dobry panie Krabatius!	Nie łudź się straszność nie jest cechą zdarzeń, lecz skutkiem ich kolejności.	Nie.	Niech ją tylko w ręce dostaniemy, a szelmą jestem, jeżeli nam ją kto odbierze.	No, no, nie dziękujcie; człowiek powinien pomagać drugiemu. Wełna już gręplowana, a będzie jej ze sto funtów.	O jego matkę!	One śpią... Hathi nie zszedłby z drogi Pręgowatemu, atoli i Hathi, i Pręgowaty, gdyby się tu nawet znaleźli we dwójkę, musieliby zejść z drogi rudym psom... O nich zasię powiadają, że jakoby nie ustępują nikomu. Ale chciałbym wiedzieć, przed kim cofnęłoby się małe Plemię Skalne!... Władco dżungli, powiedz mi teraz: kto jest władcą dżungli?...	Panie... panie mój!... Wiem, że mnie już nie kochasz, ale przynajmniej siebie nie narażaj...	Pewny jesteś?	Pić się paniuńci chce?...	Przeczytam trochę, żeby ci dodać odwagi	Pójdę z nimi, tatulu	Siła	Skończ, skończ. Nie strasz Ruskim, bo Herr Wachtmeister razem z polikierem zemdleją z wrażenia i nie będzie komu za mur nas odstawić.	Skąd ty masz ciągły humor?...	Tak jest	Tak wiele mam się jeszcze przedtem nauczyć, że nie wydaje mi się odległy	W każdym razie chcę go zachować Nigdy nie miałem nic wspólnego z niczyją krzywdą, ani żadnym moralnym przestępstwem, a nie jestem jakąś tam hetką-pętelką, bym miał chęć przypodobania się dzikiemu góralowi.	Więc nie ma pan jeszcze dokładnego obliczenia?	Za trzy ruble?	Zgoda więc dodaję pięćset. Będą okrągłe trzy tysiące.	Zobaczymy!	Zostałeś oczywiście na kolacji?	Żeby nie tracić i nie cierpieć
Tak, to prawda; lecz chociaż sam jesteś, dokonałeś już wiele i dokażesz więcej, nie wątpię o tem... Jednakże sądzę, że potrzebujesz przewodnika w karjerze awanturniczej, jaką sobie obrałeś, bo, jeżeli się nie mylę, przybyłeś do Paryża, powodowany zuchwałą myślą zrobienia majątku?	Chwała Bogu! Już tydzień nie miałem roboty. Ale jeszcze pani gospodyni mówiła, że w kuchni zepsuł się zegar...	Aha! Ja jestem bardzo nieszczęśliwa, moja panienko. Nie mogę na siebie zarobić, bo już mało co widzę. Dawniej brałam pranie do domu, a córka mi pomagała; ale od dwóch lat, jak ją sparaliżowało, leży mi ciągle jak drewno, a ja jeszcze bardziej oślepłam i pewnikiem dawno byśmy zmarniały, gdyby nie dobra pani, niech jej Bóg najwyższy da zdrowie, co nas ratuje od głodu i płaci za nas komorne. We wtorek przychodzę tu zawsze po ten chleb, we czwartek dostaję mąki albo kaszy, a w sobotę trochę pieniędzy na mięso.	Wasza Wysokość doskonale zrozumiała położenie. Grozi nam obu, pani i mnie, największe niebezpieczeństwo. Wyrok na Fabrycego nie jest odwołany; w tym samym dniu, w którym zechcą się mnie pozbyć, a panią znieważyć, wtrącą go z powrotem do więzienia. Nasze położenie gorsze jest niż kiedykolwiek. Co się tyczy mnie osobiście, wychodzę za hrabiego! Osiedlimy się w Neapolu lub w Parmie. Ostatnia niewdzięczność, jakiej hrabia padł ofiarą, w zupełności zbrzydziła mu politykę; ja zaś nie radziłabym mu tkwić w tym bagnie, chyba żeby mu książę dał ogromną sumę. Pieniądz, Kradzież, Polityka, DwórPoproszę Waszej Wysokości o pozwolenie wytłumaczenia jej, że hrabia, który miał sto trzydzieści tysięcy, obejmując urzędowanie, posiada dziś zaledwie dwadzieścia  tysięcy renty. Próżno nalegałam nań od dawna, aby myślał o sobie. Podczas mojej nieobecności wytoczył sprawę generalnym dzierżawcom księcia, którzy byli złodziejami; hrabia zastąpił ich innymi złodziejami, którzy mu dali osiemset tysięcy franków.	Powinno cię to obchodzić! Jeśli nie ma się zaufania do człowieka, to najlepiej od razu uciec. Robi tak wiele koni i rozumiem doskonale ich postępek. Powtarzam tedy, że nie było w tym winy Dicka. Człowiek leżał na ziemi, więc dałem susa, by go nie stratować, on zaś dał pchnięcie od spodu. Zapamiętałem to sobie i gdy mi teraz zdarzy się przejść przez obalonego człowieka, stratuję go kopytami na miazgę.	Nie. Widział pańską matkę. Pani Valmérasowa zaskoczyła go, gdy wychodził.	Najjaśniejszy Panie pan d’Artagnan, jak rzekłem, jest jeszcze prawie dzieckiem, a nie mając zaszczytu być muszkieterem, ubrany był po mieszczańsku; gwardziści pana kardynała, widząc młodość jego, a co więcej, iż nie należy do zgromadzenia, zażądali, aby się usunął, zanim uderzą na naszych.	Pozwoli mi pani woleć Le Sidanera Elstir był utalentowany, należał niemal do awangardy, ale nie wiem czemu przestał trzymać krok, zmarnował życie.	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Nie wiem, nie widujemy się.	Utinam! Uczyniono co było można, ale nie łudźmy się, powtarzam. Stanęliśmy do walki, jeden Bóg wie przy kim będzie zwycięztwo.	Wściekły pies jest niepoczytalny, a mimo tego w łeb mu się strzela. Widzisz, że mówię chłodno, więc słuchaj, co ci powiem: spotkała mnie katastrofa, z pod której się nie podniosę.	Jak zechcę, nie będę się ciebie pytał o pozwolenie.	Nie był jeszcze dzisiaj u nas, ale jak się dowie, zabolą go odciski; jest czuły na straty.	Otóż postanowiłem powrócić na dawne stanowisko. Wymówiono mi pracę pod pozorem redukcji. Okazało się jednak, że przyczyną istotną były te oskarżenia, które miał rzucić na mnie Gąsowski. Oskarżenia od początku do końca, nieuzasadnione. Postanowiłem tedy obalić je. Lecz niepodobna walczyć z wiatrakami, gorzej, z próżnią. Właściwie nie mam pojęcia, co mi zarzucają. I dlatego przyszedłem do pana prosić o możliwie szczegółową relację z owego bankieciku, a następnie o radę, w jaki sposób wystąpić o rehabilitację.	Mszczuju jużeś się powinien był pokrzepić, a rany twoje jeźli się nie zabliźniły to przyschły, ja ciebie potrzebuję; Leszek chce cię mieć przy sobie, musisz iść na dwór, i trwać tam...	Naturalnie. Mnie samej nikt by nie zaprosił. A z tego, co zarabiam w budzie, nie mogłabym sobie kupić kolacji.	Hej! Pewnie, że jakoś nieskładno by jej było zostawać w Spychowie, gdy Danuśka przyjedzie. Pewnie, że trzeba jej teraz do Zgorzelic. Żal mi sieroteńki, szczerze żal, ale skoro nie było woli boskiej, to i trudno! Jeno jakoże to urządzić? Poczekaj... Powiadasz, że kazała ci wracać przed nami z nowiną, a potem odwieźć się do Zgorzelic?	Bo nic jej nie zdoła podważyć	Dobrze pomyślane, kapitanie. Jako właściciele nie będziemy musieli za nic płacić.	Ehe! Myślisz, że tym wszystko naprawisz Zdaje ci się, że ci się nikt oprzeć nie może, prawda?	Ludzie czasem źle postępują, choć nie są wiele gorsi od innych	Na honor, nie mam pojęcia zapytaj d’Artagnana.	Na żołnierskim my chlebie, nie na dworskim chowani	Nie ma po co odkładać. Jutro już zaczną kamienie zwozić na fundamenty, więc i kopanie jutro zaczniemy.	Ależ ja... ależ my nie mamy z nimi żadnych zatargów... a wszak potrzeba niemałego bólu, niezmiernej wprost wściekłości, byśmy wyruszyli pustoszyć ludzkie siedziby	Nie głowa mnie boli.	Nie masz już swojego złota!	Nie żyliby oni na świecie albo ja!	Jakoś Szwedów nie widać, panie kawalerze, a jak nie nadejdą, to reputację waćpanową psi zjedzą.	Ale i nie jest twoim bełkotem... Laska! ludzie dajcież mi laskę!	Na koniec sędziowie, wybadawszy rzecz należycie i widząc królewnę trwającą w swoich zeznaniach, oddali ją Claviowi za żonę. Królowa Maguncja, tak dalece zmartwiona była tym wyrokiem, że w trzy dni po ogłoszeniu małżeństwa już ją pochowano.	O, co mnie to obchodzi! Wolę zupę z trawy z wami razem, niż pieczonego wołu sama. Nie sądźcie, że idzie mi tylko o żołądek. Gotowa jestem żyć o chlebie i wodzie jeżeli pozwolicie mi być z wami.	A my ani draśnięcia?... O! co to jest! co ci w rękę, d‘Artagnanie? krew, jeśli się nie mylę.	Co? O mieszkańcach Puszczy? Nic nie słyszałem! Cóż oni zrobili?	I niech panna Hanka dopatrzy, jak Karolcia prasuje różową sukienkę Lusi, żeby plisek nie zaprasowała.	Niech będzie! Nie szkodzi!	To lepiej zupełnie nie leczyć!	Nie, tego akurat jestem pewien.	Ale co byście ta o śmierci gadali. Zeprzyjcie się na mnie, stańcie ino, zaraz będzie lepiej. No, spróbujcie, mój sąsiedzie kochany!	Dobrze poszło wszystko ale na nieszczęście sprowadziliśmy za sobą gromadę dwunogich istot, których bliskość wydaje mi się niepokojąca.	Na wiosnę... w maju... Powiem ci nawet dokładnie: było to owego wieczoru, kiedy młynarka umarła. Myślałem właśnie wówczas, że już niedługo pociągnie; dlatego zapamiętałem to, kiedy dowiedziałem się następnego dnia, że wyzionęła ducha.	Opowiadał mi pewien szakal z nizin (a wiadomość tę zawdzięczał swojemu bratu), że w owej Kalkucie wszystkie szakale spasły się jak wydry w czasie deszczów	Powiedz mi, kto ich nauczył kowania żelaza i tych wszystkich sztuk przeklętych, którymi oni nas zwyciężają? Budują, słyszę, grody z kamienia i umieją głazy zmusić, aby się zrastały z sobą? Skąd mają bogactwa?	Widział się już pan z moją matką?	Spóźniłem się dziś!	Uznaję się zwyciężoną.	Więc napij się	A jak Marcinowa myśli, co się stało?	A, tak. Kiedy będziemy mieli ten zaszczyt?	Ja książęciu Władysławowi panu naszemu.	O tak! W ostatnią środę pan Fogg wbrew swemu przyzwyczajeniu wrócił z klubu o ósmej i w trzy kwadranse potem ruszyliśmy w drogę.	Tak to następstwo wojny.	Z czegóż się pan śmieje?	Masz pan słuszność. Właściciel, który pracuje nad wykorzenieniem pomyłki w eksploatacyi swojéj posiadłości, oddaje krajowi takie same usługi, jak najlepszy lekarz; i jeśli ten uśmierza cierpienia pojedyńczych ludzi, tamten goi rany ojczyzny. Ale, wyznaję, iż mnie pan szczególnie zaciekawiłeś. Czy mogę ci być w czém użytecznym?	Myślałem, że cię to obchodzi.	Ale?	Cudownie deklamowałeś, mówię ci... Idź więc tam, potem wróć, a ja tymczasem zrobię obiad...	Gdzie mnie chcesz wieźć?	Pokornie panu profesorowi dziękuję.	Ba, co tu teraz robić?	Jak to to pan jest jednym z największych poetów epoki, sławnym Ferrante Palla?	Jestem starym wilkiem morskim wystarcza mi kabina kapitana.	Proszę. Więc niech pan siada.	Teraz muszę wstąpić tam dodał.	W którą stronę pan idzie? Mogę pana podprowadzić.	A cóż to jadł będzie?	A z Pasterzem z Fildy co zrobić?	Bardzo proszę!	Bardzo przystojny i elegancki młody człowiek	Co ci one mówią?	Co, ładne, prawda?	Doprawdy?	Jesteś tego pewny?	Kiedyż to będzie?	Może pan liczyć.	O jakich? Usiądź i opowiedz mi.	Południe? Cóż znowu, jest dopiero dziewiąta pięćdziesiąt dwie.	Proszę mi go ukazać!	Tylko co odszedł odemnie!	A ty?	Ar neturėjai, ką gert ir ką valgyt? Ar nebuvo name viso pilna? Ar neturėjai tarnų į valias? Dėl ko numirei? Dėl ko numirei?	Boże...	Disce, puer, disceDisce, puer, disce (łac.)	Dobrze, babulo, dobrze	Dobrze.	G. 2. (wraca i zabiera srólki).	I my będziem wiedzieć Zalizali (daw.)	Lecz pańską fizyczną fizjognomięfizjognomia (daw.)	Oczywiście Nic łatwiejszego, jak w tej chacie, w której mieszkał kapitan Grant, a później Ayrton, zostawić wskazówkę o położeniu geograficznym naszej wyspy. Lord Glenarvan i jego ludzie na pewno ją znajdą.	Ozorya...	Patryotyzm obudza uczucie przelotne, które dopiéro religia utrwalić może. Patryotyzm	Rozkaz, wasza królewska mość.	Skąd ten młody człowiek?	Szalupa gotowa?	Szlachcic, Sługa zawołał, wskazując na Rzędziana.	Wiem.	Więc wyznaczcie sześciu z naszej milicji...	Za późno	Ładnie siedzę! Uciekam.
Bardzo, bardzo przepraszam ale jakże? To przecie Józef jest biednym chłopcem. Jeszcze póki mój brat żyje, ale, Boże kochany, niech oczy zamknie, to żyć nie będziemy mieli z czego. Pewno, że to bardzo pięknie być literatą, ale te mizeraki do gęby, za przeproszeniem, nie mają co włożyć. Jakże to...	To słuszne! Ja sam, co prawda, nie zawsze mogę to uczynić, gdyż jestem, jak wiadomo, ni pies, ni wydra, ale Billy powiedział prawdę. Słuchaj człowieka, kroczącego obok ciebie i pełń jego rozkazy, inaczej bowiem zatrzymasz całą baterię i dostaniesz lanie!	Nie pozwolę ja na to, abyś waćpan sam dźwigał, a co będzie trzeba, to i ja też poniosę.	Oni mnie także nie cierpią, a co gorsze, poniewierają mną niby z tej racji, że służę Setowi. Tymczasem co mi to za bogowie, którym za pomocą sznurków trzeba poruszać głowę i ręce?... Albo co mi to za kapłani, którzy udając pobożnych i powściągliwych mają po dziesięć kobiet, wydatkują po kilkanaście talentów rocznie, kradną ofiary składane na ołtarzach i są mało co mędrsi od uczniów wyższej szkoły?	A toć to chyba nie była dysydentka dysydent	Dziękuję za informacje. Widzę, że to kto inny. Nie znam tej pani...	Odegrałem już twoją uprząż, potem konia twego, następnie mojego i znowu przegrałem. Potem znowu odbiłem twoją uprząż i moją. Na tem stanęliśmy. Pysznie się udało; to też nie puszczałem się dalej.	To pewna, że zaszedł zwrot w całej sprawie A nie można zaprzeczyć, że teraz znacznie mu lepiej.	A choćby i dziś, cha, cha, cha... Z pani to wesoła kobita! No, ale nie zawracajmy sobie głowy bajkami. Więc co z tym misterium?	Córka oszalała; dwór pomaga, ale to nie na długo: potem przyjdzie golizna i nędza.	Cóż za głupstwo! Kto to jest ten pan	Drugi zjawi się następnej nocy, o tej samej godzinie. Trzeci znów następnej nocy, gdy zegar wybije dwunastą. Nie spodziewaj się widzieć mnie więcej. Radzę ci, żebyś dla swego własnego dobra zapamiętał to wszystko, coś dzisiaj ode mnie usłyszał.	Bardzo niepewna bo za mało w niej Żydów, a za wielu magnatów. Ale pana i to nie obchodzi, bo... Tylko nie wydaj mnie z sekretu... Otóż pana to nic nie obchodzi, co się stanie ze sklepem i spółką, gdyż Wokulski zapisał panu dwadzieścia tysięcy rubli...	Ależ to po prostu ślimak, zwany oliwką porfirowaną.	Cieszy mnie animusz waszmościów! Przyjdzie na to pora niedługo, bogdajże i bardzo prędko. Wypocznijcie teraz przed wyprawą. Pora na gorzałkę i przekąskę! Źle się bić o pustym brzuchu.	Dopiero teraz dostrzegłeś to, nieznośniku? Czyż doprawdy mogłeś przypuszczać, że ja zgodziłabym się na podróż wspólną, na wieczerzanie przy jednym stole, bez świadków, gdybyś był pierwszym lepszym i obojętnym mi człowiekiem? Boże, jacyż ci mężczyźni są ślepi!	Jak to? U małego dziecka zgryzota? To budujące!	Któż to taki?	Przecie to oczywiste. Jużem był wówczas wyszedł z kołyski na szerszy horyzont, a nawet stawiałem pierwsze pas na niełatwej wcale posadzce umizgów, gdy obecny tutaj bladooki zapisywał się na ratuszu warszawskim w poczet mieszczan, do cechu cnotliwych szewców czy nawet do grona arcywymownych krawców.	Siadaj, to wszystko opowiem.	To pójdzie precz!... Zresztą darmo u nas nie je chleba. A kiedy przytrę jej rogów, może być niezłą guwernantką.	To, to! Razem ze mną!	Rząd egipski nie zabrał tam nikomu wolności ale ją setkom tysięcy, a może i milionom ludzi przywrócił. W Kordofanie, w Darfurze i w Sudanie nie było w ostatnich czasach żadnych państw niezależnych. Zaledwie tu i ówdzie jakiś mały władca rościł prawo do niektórych ziem i zagarniał je wbrew woli ich mieszkańców, przemocą. Przeważnie jednak były one zamieszkałe przez niezawisłe pokolenia Arabo-Murzynów, to jest przez ludzi mających w sobie krew obu tych ras. Pokolenia te żyły w ustawicznej wojnie. Napadły na siebie wzajem i zabierały sobie konie, wielbłądy, bydło rogate i przede wszystkim niewolników. Popełniano przy tym wiele okrucieństw. Ale najgorsi byli kupcy polujący na kość słoniową i niewolników. Utworzyli oni jakby osobną klasę ludzi, do której należeli wszyscy niemal naczelnicy pokoleń i zamożniejsi kupcy. NiewolaCi czynili zbrojne wyprawy daleko w głąb Afryki, grabiąc wszędy kły słoniowe i chwytając tysiące ludzi: mężczyzn, kobiet i dzieci. Niszczyli przy tym wsie i osady, pustoszyli pola, przelewali rzeki krwi i zabijali bez litości wszystkich opornych. Południowe strony Sudanu, Darfuru i Kordofanu oraz kraje nad górnym Nilem aż po jeziora	Moje życie było szeregiem prześladowań ze strony męża, którego nienawidzę. Prawo jest po jego stronie, Lyons każdej chwili może zażądać, abym z nim żyła. Przed napisaniem owego listu do sir Karola dowiedziałam się właśnie, że jest sposób odzyskania wolności, lecz że wymaga to znacznych kosztów. Byłoby to dla mnie spokojem, szczęściem, wszystkim na świecie. Znałam hojność sir Karola i sądziłam, że gdy usłyszy te smutne dzieje z moich własnych ust, dopomoże mi niewątpliwie.	Nie zajmuję się szpiegostwem. Ponieważ jednak jestem obywatelem rumuńskim i wobec państwa polskiego do żadnych sentymentów się nie poczuwam, a nastręcza mi się okazja zarobienia poważnej sumy, wymyśliłem pretekst, by namówić dyrektora Medany, do zetknięcia mnie z panem. Zapewniłem go, że chcę skorzystać z wizyty pana w Medanie, dokąd umyślnie przyjechałem, i prosić pana o interwencję w sprawie aresztowanej przez waszą policję mojej kuzynki. To był jednak tylko pretekst.	Ja? To moja rzecz. Mam ja na każdego człowieka swój sposób.	To rzecz zapomniana	Ja nie żartuję. Opatrzność różne środki wybiera i nieznane są jej drogi. Dziwi też mnie nie to, lecz fakt, że nie mogłaś wcześniej zdobyć się na decyzję postawienia sprawy po prostu. Wówczas o krok byłem od popełnienia głupstwa, jedynego bodaj w moim życiu głupstwa, jakiego nie umiałbym sobie nigdy wybaczyć.	„A, B, C, chleba chce” ale ja taki, jako i ty, ani dachu, ani chleba własnego nie mam, a przecież się uczę. Pan Heliasz mi pomaga i inni dobrzy ludzie we Lwowie, bom ja mendyczek.	Rzecz bardzo interesująca, trzeba zobaczyć! Widzi pan, nie proszę wcale, byś mi pan dał do ręki te papiery. Mógłbyś pan sądzić, że je chcę zniszczyć.	Czego? Ot, tak sobie! Już ja nigdzie długo wybyć nie mogę. Żeby nie wiem jaka dobra służba była, na jednem miejscu znudzę się zawsze i adie! Na Berdyczów drobnemi literami do mnie pisujcie! Taka już moja natura! Ale ja bardzo wiedziećbym chciała, kto wy taki?	Może nie początkowo potem, gdy się wszyscy przekonają, jak smaczne i pożywne jest wino, zarabiać będziemy znacznie więcej.	Czeremis pod skałami kukurydzę sadzi, wino sadzi i ptaki w sidła łapie. Z tym, co ty przywiózł, nie będzie jej niczego brakowało, chyba ptasiego mleka. Nie bój się, już ona z jaru nie wyjdzie i nikt się o niej nie dowie, byle twoi ludzie nie rozgadali, że ona tu jest.	Bądź cicho. Wszyscy mężczyźni są nikczemni. Bardzo się cieszę, że teraz mogę już nie tylko brzydzić się nimi, ale też nimi pogardzać.	Lepiej niech pan rewolwer schowa.	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi.	Śmieszny pan jest. Doprawdy, że człowiek w pańskim wieku i na pańskim stanowisku...	A czy nie tak było, panie Grygier? ironia; tu: ironiczna mina..	A ja się też chwalić i korzyści z niej dla siebie ciągnąć nie myślę Byle naszej pani usłużyć, zapłaty, ani chwalby z tego nie szukam.	Ależ, droga moja, zastanów się, czego żądasz ode mnie; Londyn bardzo daleko od Paryża, a kto wie, czy ze zleceniem, jakie mi powierzasz, nie łączy się niebezpieczeństwo!	Boli mnie jeszcze, lecz nie przeszkodzi do ucieczki.	Czemuś go nie przywiózł?	Czyż my nie jak babci rodzone?	Daj mu derkę. Nie możemy palić ognia, żeby sahibowie nas nie spostrzegli.	Dobrze, nauczycielu, nie lękam się już niczego prócz Boga.	Ja nie mam zaproszenia	Mylisz się on rządzi naprawdę. On ma władzę, on ma wolę, a ja... tylko wiadomości... Mnie wreszcie nie biją ani ciebie, jak owego chłopa...	Mój Flemming, jak mnie kochasz wiész jak ja w mojém gospodarstwie nie cierpię waśni, przebłagaj piękną hrabinę i podajcie sobie ręce.	Nic mi nie będzie jak coś zacznę robić, nie lubię sobie przerywać.	Nie możesz teraz jechać?	Nie wiadomo. Nie były wcale zgrzane wyglądały tak, zwyczajnie. Lejce były porwane wprawdzie. Cały dom się poruszył, wybiegli szukać... Znaleźli o milę...	Nie!... tylko umie do każdego przemawiać językiem odpowiednim	Nie, Planchecie, bo ty już jesteś na miejscu.	Nie, w ciągu roku.	Owszem. Tam, gdzie jedziemy, nikt nikogo nie obmawia.	Pan jesteś d’Artagnan?	Czas może także przynieść zmiany.	En-Sof mściwy jest i nieubłagany!	Jej, widać, jest bardzo przykro, że rozstała się ze swymi uczennicami	A ty skąd wiesz?	A zatem pojutrze wizyty? Zaczniemy od wujostwa Dąbrowskich. Brat mojej matki i jego żona, dwoje bezdzietnych smakoszów. Druga wizyta gorsza, u Wolskich człowiek niezaradny, pozbawiony energii, fajtłapa., pięć córek starzejących się w panieństwie i matka zła za sześć! Tam z góry nienawidzą pani.	Cieszę się niewymownie, że cię widzę	Co chcesz za niego?	Czy chcecie, aby serce Kalego było sercem M’Ruy, a serce M’Ruy sercem Kalego?	Czy mam zejść?	Czy pamiętam o burzach?	Dolej mleka Będzie słodsza.	Dziewięć i sześć miesięcy.	Gdybyś hrabia kazał mi sobie pomódz?	Gdzie tam! Teraz zacznie znowu Prusak.	I miasto zgubisz?	Ja dam parę ładnych rękawiczek	Jak wygląda?	Jaki?	Jakich?...	Jakow Icchak.	Jeśli się zdoła poznać na tym, co mu dasz.	Jutro, pojutrze. Kiedy się pani podoba.	Małżeństwo, KsiądzNie powiadajcie! Jakiego księcia Henryka? Było jedno książę mazowieckieksiążę mazowieckie	Mikołka, chodź ze mną do Krabatiusa; wczoraj mu już wszelakie niemoce dolegały, godzi się odwiedzić biedaka.	Na dwadzieścia.	Naprawdę zrozumiałaś?	No więc?	O cóż mamy się sprzeczać?	O... panie ministrze...	Oczywiście.	Panie!	Po drodze wyrozumiałem coś niecoś, domyślam się, że popełniono tu kradzież. Zalizali (daw.)	Potrzebuję do tej sprawy trzech lub czterech ochotników, dowodzonych przez człowieka pewnego.	Składam na was odpowiedzialność Ten człowiek umiera. Składam na was...	Stójcie!	Słuchamy z uwagą	Teraz, kiedy mamy nową wojnę kiedy mamy o jednego wroga więcej i nowy front, będziemy musieli oszczędzać amunicji. „Im więcej dzieci w rodzinie, tym więcej zużywa się rózeg”	Tracili przez wojnę i na wojnie	Urządzę tylko rzewne pożegnanie wśród swoich, jak człek, który godnie spełnia obowiązki społeczne. Przedtem jednak wiedzieć rad bym, gdzie senor Dawid zamieszka?	W praktyce także, panie Stuart.	Walkę? O co?	Weź pióro i pergamin	Więc któż Ziemię zamieszkuje?	„Tak więc po roku rozłąki, gdy ja zapomniałam o  nim, on bez wszelkiego znaku mej pamięci myślał jedynie o szczęśliwych dniach w Vergy!” Szlochania jej wzmogły się. Julian uczuł, że trzeba spróbować ostatecznego ciosu: przeszedł nagle do listu, który otrzymał z Paryża.
Wuj pani, wikariusz generalnywikariusz generalny objaśnił Decoud. osoba wznosząca się ponad powszechne, utarte poglądy i wierzenia religijne; otwarta głowa; wolnomyśliciel., ten nasz Barrios. Spodziewałem się, iż wuj pani ciśnie lada chwila klątwą w to przysłonięte czarnym płatkiem oko, które wyzierało z okna po drugiej stronie plaza. Ale nie. W końcu wojsko odmaszerowało. Barrios raczył wreszcie zejść na dół z kilkoma oficerami i rozmawiając, stał na skraju chodnika w porozpinanym mundurze. Nagle u drzwi katedry ukazał się wuj pani, już nie w skrzących szatach, lecz w czerni. Jak zwykle, wyglądał groźnie, niby jakiś duch pomsty. Spojrzał, podszedł wielkimi krokami ku oficerom i uprowadził generała, wziąwszy go pod ramię. Wodził go jakiś kwadrans w cieniu kościoła. Ani na chwilę nie puszczał go od siebie, mówiąc bez przerwy gorączkowo i gestykulując swym długim, czarnym ramieniem. Było to ciekawe widowisko. Oficerowie jakby osłupieli ze zdumienia. Niezwykły człowiek, ten pani wuj misjonarz. Nienawidzi bardziej heretyka niż bezbożnika, a stokroć woli poganina od bezbożnika. Czy pani wie, iż raczy niekiedy nazywać mnie poganinem?	Jest to rzecz ogromnie ważna, mój Szwejku Ostrożność nigdy nie zawadzi i dlatego, jak widzicie, na kopercie nie ma adresu. Okazuję wam pełne zaufanie i oczekuję od was, że list wręczycie, jak się należy. Zanotujcie sobie jeszcze, że ta dama nazywa się Etelka, no więc zapiszcie sobie: pani Etelka Kakonyi. Jeszcze raz powtarzam wam, że list musicie wręczyć za wszelką cenę, oczywiście bardzo dyskretnie i musicie poczekać na odpowiedź, o tym już jest mowa w liście. Czego jeszcze chcecie?	Mój drogi, uprzedzasz się. Samo to, że przyjechała do nas, mówi o niej zupełnie co innego. Dla mnie jest ona sympatyczna: piękna, dystyngowana, delikatna i wygląda na dobrą.	Niczego nie szkoda Pan jest naszym największym dobroczyńcą. Przez całe życie nie zdołamy wywdzięczyć się panu. I niech pan wierzy, że na głowie stanę, a odzyska pan wolność, panie Kosiba.	O! Toś w sedno utrafił! widać, że ci się tam na świeżych trawach i dowcip odpasł, bo dawniej nie był taki rączy. Ochota to grunt! I nie masz lepszej na melankolięmelankolia (daw.) roślina lecznicza, tu przen lekarstwo..	Nic nie uczynię aby się narazić na niebezpieczeństwo, ale nie pocznę też nic, by się od niego ukryć i uchować, gdy drudzy cierpieć będą. Jeżeli w jakikolwiek sposób pociągnioną zostanę do wyparcia się wiary mojej, stracić wolę życie, niż fałszem skalać usta.	Myślałem, że oni tam, na skałach, przekroczyli granice. A tymczasem pokazało się, że nie, proszę pana rektora. Widziałem, jak wchodzili w krzaki na gruntach pułkownika Dabneya i... przyszedł Mr. King z Mr. Proutem... i... fakt jest, że służba pułkownika Dabneya wzięła nas przez omyłkę za kłusowników pan pułkownik Dabney jest bardzo surowy. Wtedy chłopcy oświadczyli, że wolą odwołać się wprost do pana rektora	Pyszny jesteś... Zamiast wydać obiad na znak radości, to ten się boi... A cóż ty myślisz, że wówczas byłeś zdrów, kiedyś wariował za jedną kobietą? Dziś jesteś zdrów, kiedy ci się wszystkie podobają, i nie masz nic pilniejszego jak postarać się o względy tej, która ci najlepiej przypadnie do gustu.	Święte słowa!... Należy zapisać je na pomnikach Bunt odrywa ludzi od pracy i zasmuca serce jego świątobliwości... Nie godzi się, ażeby robotnicy po dwa miesiące nie odbierali żołdu...	Napisałaby pani do tego Szczerbica list, wzywający go, żeby do pani przyjechał do Wiednia. Niech wszystko, co ma, spienięży, albo tak ułoży, żeby można zaciągnąć na to wielkie długi. Niech pożyczy tam na miejscu na swe posiadłości nieruchome, jeśli nie ma gotówki. Bo gotówka być musi. Wyłoży mu pani, że pojedziecie do Ameryki robić pieniądze w Klondyke. Tu można będzie Nycza na niego napuścić, żeby mu rozdął imaginację w kierunku potrzeby wielkości, że to dla Polski... Pani napisze entuzjastycznie avec passion, avec tendresseavec passion, avec tendresse (fr.)	A, pan robił rewolucję lipcową To mnie nie dziwi, bo ja nigdy nie chciałem uwierzyć, jak mi mówiono, że ona się zrobiła sama.	Nie mendź, Sen, Ucieczkamnie na niczym nie zależy, ja bym się najchęt­niej położył jak dolina i spał.	Miasto nie będzie rabowane, mieszkańcom życie i mienie zapewnione. Każden, kto nie zechce zostać, ma prawo wyjść i udać się, gdzie mu się będzie podobało.	Smutno mi bardzo smutno widzieć w ta­kim położeniu żonę człowieka, którego znałem i poważa­łem. Zdaje mi się, że będę mógł jeszcze coś dla pani uczy­nić... chociaż będzie to tylko nowa próba. Znajomi moi, państwo Rzętkowscy, potrzebują teraz właśnie kogoś... kogoś do... pokojowej usługi... jeżelibyś pani miejsca ta­kiego życzyła sobie.	Na Boga, nie Jeżeli mnie coś dziwi, raczej właśnie to, że nie mówi, bo właściwie tylko tego mu brakuje.	Ej, siłasiła (starop.) zmęczony., w gardle mi zaschło od śpiewania chamom. Nie masz waszmość czego się napić?	Może to i lepiej dla niej że biedna ta dzieweczka, matka twoja, nie żyje. Gotowa byłaby, widząc cię teraz, stracić do reszty głowę, jak gdyby niebodze pozostawało jeszcze co do stracenia.	O nie, nie opuścisz go. Mówiłaś, że pan Noirtier jakby okazywał mi sympatię. A więc, nim uciekniesz z domu, powiesz mu wszystko, zgoda dziadka będzie cię tłumaczyć przed Bogiem; a potem, gdy się pobierzemy, zamieszka u nas i zamiast jednego wnuka, będzie nas miał dwoje. O, przysięgam ci, że nie rozpacz nas czeka, ale szczęście!	Alebyśmy się z chęcią na nie zgodzili, Jużto tam w środku ma być pięknie i pełno kwiatów: jakieś rzadkie rośliny, których nie znajdzie w żadnym innym ogrodzie w Swendborgu: w lecie wieczorem, jak wiatr zawieje w tę stronę, czuć nawet woń jaśminów. Nieraz już miałem ochotę przystawić schody do dachu, wleźć ztamtąd w gniazdo bocianie i zajrzeć do ogrodu. Widzisz Maryo, te śliczne topole, które poza dach sam sięgają, dziwne myśli naprowadzają mi do głowy. W lecie, kiedy pełnia na niebie, tak ciemno odbijają od modrego powietrza, zupełnie tak samo, jak ogromne cyprysy we Włoszech. Ile razy, kiedyś ty spała, ja wstawałem i otwierałem okno; otóż jeśli wtenczas dochodził mnie łagodny wietrzyk i wonie jaśminu, wyobrażałem sobie, żem daleko, gdzieś między górami pięknej Italii.	Kawalarz ten czerwonoskóry A co! Nie mówiłem? Ja się z tym nie kryję, ubóstwiam cesarza...	Ach, stryju, to naprawdę sprawa poważna. I jeżeli stryj mi nie pomoże... Ja dosłownie nie wiem, co mam począć! Opowiem wszystko po kolei. Więc Jacek przez roztargnienie zostawił na biurku otwarty list...	Tego w Piśmie nie ma. Tam jest tylko mowa o Adamie, to niby Piotr, i o...	Nie mów tak, Elżuniu. Przecież musisz się upomnieć o swoje prawa! A może on wie więcej niż Wincenty?	Nie to szlachta, która z końmi na jarmarki jedzie.	Nie ma czego jest to prawdopodobnie przedostatni dokument, jaki podpisałem.	Ano, co dalej, mówcie! Iść na Wiśniowieckiego? To on siłę naszą i tatarską całą na sobie zadzierży, a przez ten czas wojska się zbiorą i z głębi Rzeczypospolitej w pomoc mu ruszą. Wybierajcie...	Jeżeli się nam wymknie to z twojej winy jedynie...	My i nie chcemy go znać. Starzy u nas mówią, że który Kozak jego na oczy dojrzy, temu już śmierć pisana.	No, tu go nie ma, bo jest we świecie. Wojuje.	Wczoraj pisałam do niego zapraszając sama, tego uczynić nie mogę; powodu nie dał.	Ani się domyśleć	Mobilia, chętnie rzekł bankier kłaniając się, je sors d’en prendre!	Nie żałujesz?...	No nie, nie chciało go kupić.	Pewno jakiś nowy sport, nie?	W istocie nie wiem w istocie nie wiem, taki wstręt budzi we mnie Parma.	Jak to dobrze, że ja jutro wyjeżdżam Już bym tu nie zasnęła.	Postaram się będę się uczyć szczerości od... chociażby od Jamesa.	Ale zemsta nie prowadzi	Jakie? jakie?... Przede wszystkim zamknąć tych wszystkich kacykówkacyk nieformalna grupa osób wspierających się wzajemnie w dążeniu do stanowisk i kariery. kapitalistów	Wybornie, uczony Conseilu. Owóż między tymi skorupiakami uszka morskie, trydakny, muszle włókniste i wszystkie inne, wydzielające perłową masę, to jest ową materię niebieską, fioletową lub białą, która zdobi wnętrze ich skorupy, mogą wydawać perły.	Zdarzył się dziwny wypadek. Dostojny Sofra kazał go zamknąć w pustej piwnicy swego pałacu. Otóż ten hultaj, bardzo silny człowiek, wyłamał drzwi do drugiego lochu, gdzie stało wino, przewrócił kilka dzbanów bardzo kosztownych, a sam tak się spił, że...	Przygotowuje stół dla ciebie.	Schowajże dla siebie!	A nie, on wie, co ja o nim myślę.	Nie śpi, proszę jaśnie pana, czyta w swoim pokoju.	Powrócę do Ameryki, żeby go odnaleźć Obywatela angielskiego nie wolno bezkarnie tak traktować.	Wszystko rozważam. Przecież mówię ci, że mam swój własny folwark. Tam mieszkam i robię, co mi się żywnie podoba, wróciwszy z Wiednia.	Chcę przez to wyrazić iż trudno mi wierzyć, aby kiedykolwiek bądź byli na świecie, a tym bardziej teraz, rycerze tak doskonali.	No, czy ja wiem może nie sekundantów, ale po prostu pociągnąć ich do odpowiedzialności sądowej.	Czcza deklamacja! Gdyby tak z was który spróbował to przechodzić, co kobieta musi znieść... A zresztą czego pan chce ode mnie? Niech to pan wszystko powie swojej żonie.	Ale po co on chodzi do kapłanek?... Przysiągłbym, że to wybieg i że gbur chetyjskichetyjski	Słusznie. Jesteśmy na ścieżce. Schronisko jak na dłoni.	A gdzie jest ten młody kapłan?...	A pani mężulek odwiedzi panią w Zakopanem?	A to ciekawe! Cóż ten pan odpowiedział?	Bo wyprawę na Tatarów gotujegotuje (daw.)	Dzieci, zdecydowaliśmy z ojcem, że pojutrze jedziemy do Niżpola. Olek skończy kurs w domu. Jest wiosna...	Ja siałem jeszcze na Palmową, a dopiero kły puszcza.	Ma pani wdzięk osoby, która dużo cierpiała w życiu	Są stare i nowe. Krzyżak zawsze Krzyżakiem. Chociaż wie, żeś mocniejszy i że z tobą źle zadrzeć, będzie ci na twoje dybałdybać (daw.)	Ja myślę, że pani była bardzo nieszczęśliwym dzieckiem.	Wszystko!... I o starej Mahuchet i o twoich wyprawach, aby zabrać małego na obiad wówczas, gdy ma wolną niedzielę.	Ale pan tutaj u nas zostanie? W naszej okolicy?	Czymże wy tu żyjecie?	Z całej duszy życzę panu szczęścia we... wszystkim... a chyba... pan... wierzy... że mu szczerze... życzę...	Musi dać! Po zlicytowaniu zaś elektrowni upada i kontrakt z nią zawarty przez nas. Zatem nowy właściciel będzie mógł dyktować za prąd takie ceny, jakie zechce.	O, proszę tylko	Skądże by! Czyż można być smutnym w tak miłym towarzystwie?	A jak pan sobie je wyobraża?	A no tak	A tak: i Ducha Świętego.	A	A co z końmi robią?	Amen	Ani ojcu.	Antek?... A poszedł szukać roboty!	Ciekawym usłyszeć ten twój plan pierworodny!	Co? Dlaczego? Zmieniliście o nim zdanie?	Czy mamy dosyć pary?	Czy wchodziłeś z nią do nich?	Cóż, Włochy! cuda! same cuda!	Hale... dzieci nas wyklinać będą...	Jakato z ciebie będzie gospodyni!	Krzywoprzysiężca!... Bogu najwyższemu ślubował i wiarę złamał	My pana zrzucimy.	Najzupełniej pewien.	Nigdy!	Panie, szczęśliwy jestem ze sposobności, jaką nastręcza mi przypadek...	Panienko! ona ma tu!	Przyrzekasz mi?	Pytanie!	Ratunku, bo mnie tratują!	Trzeba napisać, że ojciec był nieobecny. A dzieciak ślubny?	Wawrzuś!	Wybornie.	Wziąłeś go?...	Z Sochaczewa.	Zrób jedną rzecz...	Złodzieje, wszarze! Batami ich! W postronki, do kryminału!
To inna sprawa. Patrząc nieco głębiej, jeśli ona, kochając tego Anglika, pozostała jednak wierną mężowi, to może jest więcej warta, niż myślimy. Co do twego bojara, może on być człowiekiem podłym, ale pytam, co w podobnym wypadku ma robić kupiec, do którego ktoś przychodzi i powiada mu tak: „Pan jesteś bankrut podwójny, bo masz długi, których nie możesz zapłacić i żonę, która cię nie kocha; ale rozwiedź się z tą kobietą, a ja 1-o zapewnię jej dostatek i możliwe szczęście, a powtóre zapłacę pańskie długi”. Bo to się mówi: sprzedaż! sprzedaż! i od nędzy tych wszystkich, którzy mu zawierzyli...	Pani Wando! To się stać nie może!	Michaś! leć po doktora! Pani Szyszkowa zachorowała, słyszę jak długa na ziemi leży!... Michaś, czy słyszysz?	Tych pieniędzy, które ma w banku, a nade wszystko u Szlangbauma... Przecież to razem wyniesie ze dwakroć sto tysięcy rubli... Kto więc taką sumę zostawia bez dyspozycji, po prostu rzuca ją w błoto, ten jest albo wariat, albo... zmajstrował coś takiego, że już nie czeka na wypłatę... W całym mieście rozlega się tylko jeden głos oburzenia przeciw temu... temu... że go nie nazwę właściwym imieniem...	Wolno. Zresztą, to można zobaczyć w etacie. A tak. Rubli srebrem pięćdziesiąt miesięcznie, tak, panie. Początkowo było 26 rubli i kopiejek 10, a teraz pięćdziesiąt. Słyszy pan? Jeśli zaś robić dziennie trzy normy, co jest rzecz arcyniemiła, to można zarobić jeszcze 30 rubli. Wynosi to jednak dwanaście godzin pracy dziennej, czyli wbrew wszelkim zasadom proletariackim. Odchodzę. Do widzenia...	A już wtedy jakeś to pan u nas mieszkał, już wtedy puszczałam się tęgo. Nie umiałeś się do mnie zabrać.	Schowaj je sobie na szklankę piwa! Mój Boże, co ja pocznę? Sześć dni jeszcze, to okropność. Maigrat pokazał mi wczoraj drzwi, winniśmy mu już sześćdziesiąt franków. Ha, cóż robić, pójdę do niego jeszcze raz, ale jeśli się uprze i odmówi nam kredytu?	Do obronym za słaby, to się wie. Ale stać u wejścia i powiadomić was, gdyby się co złego święciło, na to się wam srodze przydam.	Zważ waćpan i to, że choćbyś w czasie rebelii swoje trzy głowy znalazł, to nie wiadomo, czy od ślubu wolnym będziesz, boć co innego Krzyżacy lub Turcy, a co innego swoi tej samej matki..	Niechże jaśnie pani nie robi skandalu przy służbie!... Wszystkie te rzeczy jaśnie pan powinien mieć w domu...	A nie Co mi tam! te wasze bladoróżowe miłostki wykwitające z każdą wiosną, opadające za każdą zimą, to funta kłaków nie warte.	Niewiele na początek. Ale sza. Chcę rozegrać tę partię tak, aby nikt nic nie wiedział. Dobije pan za mnie targu pod koniec miesiąca, ale niech pan nic nie mówi panom Cruchot, to by ich bolało. Skoro pan jedzie do Paryża, rozejrzymy się równocześnie w interesach mego biednego bratanka, zobaczymy, co w trawie piszczy.	Niepotrzebnie, kochanie, uprzedzamy wyroki Opatrzności. Jeśli mam przywdziać perukę, to istotnie, fizycznie mówiąc, przygotowany jestem do tego należycie. Nie opłakuję też zbytecznie utraconych kędziorów. Przyroda najlepiej wie, co robi. Przejdźmy do innego przedmiotu. Syna mego, kochany Copperfieldzie, przeznaczam do stanu duchownego. Wyznam, że marzę dla niego o purpurze lub fioletach.	To ciekawe zagadnienie nadzwyczaj ciekawe zagadnienie. Theatrum mundiWyobrażam sobie, że prawdziwe wyjaśnienie wygląda tak: zdarza się często, iż istotne tragedie życiowe ukazują się w tak nieartystycznym kształcie, że dotykają nas swą surową gwałtownością, bezwzględnością nieładu, niedorzecznością myśli, zupełnym brakiem stylu. Działają na nas tak, jak działa chamstwo. Robią na nas wrażenie nagiej, brutalnej siły, przeciw czemu buntujemy się. Zdarza się niekiedy, że w życie nasze wkroczy tragedia posiadająca artystyczne pierwiastki piękna. Jeśli te pierwiastki piękna są istotne, wówczas całość działa wprost na nasz zmysł dramatycznego poczucia. Odczuwamy nagle, że nie jesteśmy aktorami w grze, lecz jej widzami. Albo raczej obojgiem. Spoglądamy na siebie samych i ulegamy urokowi widowiska. A cóż zdarzyło się naprawdę w obecnym wypadku? Ktoś zabił się z miłości do ciebie. Chciałbym kiedyś sam doznać podobnego przeżycia. Na resztę mego życia zakochałbym się w miłości. Kobiety, które mnie uwielbiały pozostawały zawsze przy życiu, choć dawno przestałem się troszczyć o nie, tak jak one o mnie. Stały się tłuste i nudne, a jeśli je napotkam, natychmiast przywołują wspomnienia. Okropna jest ta kobieca pamięć! To coś strasznego! Dowodzi zupełnego zastoju duchowego! PamięćNależy wchłaniać barwę życia, ale nigdy nie pamiętać o jego szczegółach. Szczegóły są zawsze pospolite.	To Jimmy On tu dawniej służył. Myślałem, że on już jest zupełnie obłaskawiony.	Wymówkami? O, mój ty drogi, jedyny! To nie wymówki, tyś na nie nigdy, niczym nie zasłużył, i tak cię kocham, że nie wymawiałabym ci nic, nigdy. Nigdy ci ostrego nie powiedziałam słówka? Prawda, Doady? To, i to, że ładną byłam lub że ci się ładną zdawałam, jest całą mą zasługą... Doady! Czy tam na dole beze mnie bardzo, ale to bardzo samotnie?	Och, nie rozumiesz mnie... Mówię o zbrodniach politycznych. Od dziś dnia zazdroszczę tylko jednego życia: życia spiskowców. Jutro nie wiem, czy mój kaprys przetrwa jeszcze; ale dziś wieczór mdłe życie naszej cywilizacji, jednostajne jak szyny kolei żelaznej, przyprawia mnie o nudności! Jestem rozkochany w niedolach odwrotu spod Moskwy, we wzruszeniach Czerwonego Korsarza i w życiu przemytników. Skoro nie ma już kartuzów we Francji, pragnąłbym co najmniej Botany-Bay, coś w rodzaju infirmerii przeznaczonej dla lordzików Byronów, którzy zmiąwszy życie niby serwetę po obiedzie, nie mają przed sobą nic, jak tylko podpalić własny kraj, strzelić sobie w łeb, spiskować przeciw republice lub domagać się wojny...	Ale gdybyś chciała złapać męża, jak byś to zrobiła? Muszę to wiedzieć	Ależ pani żądała...	Bardzo. Latem wre i kipi praca, pochłania czas i myśli. Miejskie wakacje to dla wieśniaka ciężka kampania, znojny i troskliwy okres. Jakże mile się wita długie jesienne wieczory! Wtedy się czyta, kształci, uczy i wypoczywa.	Brat mój służy w pułku Jatów Dograsy to dobrzy ludzie.	Dopiero po ślubie państwa! A czekam dosyć niecierpliwie, pomimo, że Ada chce mnie powstrzymać, jak można, najdłużej.	Jakże to „pozostawię”? I dlaczego koniecznie jemu?	No, to się bój! Przecie wrócą nad ranem! Ryfka!	To jest taka mała, mała operacja.	To prawda Gdzie on się podział?	Wszystko to jest takie smutne, takie smutne, że straszno o tym myśleć. Turskiego oczekują już lada godzina...	Czyż to leży w zwyczajach oficerów marynarki angielskiej poświęcać się na usługi swych współrodaczek, gdy przybywają do portów Wielkiej Brytanji, i posuwać galanterję do tego stopnia, aby je aż na ląd wysadzać?	O życie dziecka które może być jeszcze uratowaném przy ciągłych i troskliwych staraniach. Ale gdzież znaléźć lekarza, zdolnego poświęcić się wyłącznie jednemu tylko pacyentowi? Ma się rozumiéć, że nie w mieście! Słyszałem o panu, jako o nieocenionym człowieku, ale lękałem się wszelako, aby te pochwały nie były przesadzone i bym się na ich lep wziąć nie dał. Postanowiłem tedy, sam zbadać tego pana Benassisa, o którym mi tyle pięknych rzeczy prawiono, zanim mu mego malca powierzę. Teraz...	Powiedz jej że mam serce zawsze pełne łaski dla niej. Powiedz, że chcę, aby pilnowała swego zdrowia i dbała o dziecko, które ma przyjść na świat. Gdy zaś zbliży się czas rozwiązania, a ja spełnię rozkazy ojca mego, powiedz Sarze, że przyjedzie do mnie i osiądzie w mym domu. Nie mogę ścierpieć, ażeby matka mojego dziecka tęskniła w samotności... Jedź, uczyń, com rzekł, i wracaj z dobrymi wiadomościami.	A dlaczegóż pan się żeni z Anką? Czemu pan sobie nie wybrał żony z pośród łódzkich Żydówek lub Niemek, co?	Więc dodam panu jeszcze, że jest pan człowiekiem wykształconym. Skończył pan uniwersytet. Chyba prawo. Co?	Wy, panowie spotykacie w Paryżu tyle rozmaitych kobiet, ile jest dni w roku. Ale w Sancerre, gdzie nie ma ich ani sześciu i gdzie z tych sześciu pięć ma dzikie pretensje do cnoty, skoro najpiękniejsza z nich trzyma człowieka swymi wzgardliwymi spojrzeniami na taki dystans, jakby była księżniczką krwi, wolno jest młodemu człowiekowi starać się odgadnąć sekrety tej kobiety, wówczas będzie zmuszona się z nim liczyć.	Ale co mam ci powiedzieć?	Co było do przewidzenia	Czy, nim wstąpił do marynarki handlowej, nie służył przypadkiem w marynarce wojennej?	Ja nie wiem, co jest afekt? Od czasu jak szablę począłem nosić, zawsze byłem zakochany... Prawda, że się subiectumsubiectum (łac.)	Poddają się konieczności Gdybyś pan gdzie spotkał którego z nich, czybyś go nie przebił bez namysłu?	Więc dobrze! Nie chcę ci rzeczy malować w czarnych kolorach, ale jest bardzo prawdopodobne, że każde dziecko będzie cię kosztować jeden ząb. Ja przy każdym dziecku straciłam jeden ząb.	Nie tyle jednak co mnie, nie tyle	Nie, nie, ja nie z chorości gadam, ino prawdę, świętą prawdę! Matusiu, usłuchajcie mnie! Zespólcie się ze mną, padnijmy oboje razem do nóg tatusiowi i nie wstańmy potąd, póki go nie uprosimy.	A może zapali stryjcio papierosa?... Ja zrobię.	Ale ją zna cała Warszawa. Rokicki jest szefem biura u Goldmarka. Pyszną ma synekuręsynekura (z łac. sine cura: bez troski) kiepska, nieudolna malarka., jak Ocieska.	Ależ owszem, rżnij dalej, nic nie szkodzi, że zaczekają.	Będzie z piętnaście mil stąd Na brzegu Saladilli, w tym miejscu, gdzie budują wielką cukrownię i osadę przy niej. Tam teraz mieszka pan inżynier, wszyscy wiedzą o tym, a byleś tęgo nogi zbierał, będziesz tam w kilka godzin.	Co się stało?	Co za życie!	Czy możesz przysiąc, że go nie znasz, Alanie?	Do jutra	Do której prawdopodobnie powrócili	Do lata trzeba wytrzymać	Ja wcale za mąż nie wyszłam.	Kto tutaj chodzi?	Masz słuszność, bratku	Mówi się nie gębę, tylko: tramwaj.	Nie mogłeś, dobrodzieju, zaczynać od tego, ale z księdza wieczna przekora.	Nie zniosę tego! Nie zniosę!	Nie, nie dlatego, tylko że nie bywał grzecznym względem swoich pachciarzypachciarz (daw.)	Nie. W ogóle nie trzeba budować.	Nie? Nawet Klarze?	Obawiam się, że jednak naprawdę ja winien nie jestem.	Otóż widzisz, że mają dać, bo ten Jędruś bogaty, rachują go do miliona, familia jego piękna i zresztą bardzo poczciwe z niego chłopczysko.	Proszęż mi pozwolić swoją faworytę zobaczyć, odezwał się wesoło,	Pytam przez prostą ciekawość. A przy tym: czy nie można by teraz dopełnić otwarcia tego dokumentu?	Udajesz, że nie wiesz.	W Głuszy? zapytał drżącym głosem, nie mogąc się pozbyć strachu i wstydząc się razem, a lękając, żeby go kto nie spostrzegł.	A że on się z tobą ożeni.	Aha. Masz forsę?	Ale ja pański kapitał wziąłem tylko na rok...	Ale praktycznie...	Bardzo drogi!...	Biedny jak JobJob a. Hiob (bibl.) odparł Lucjan.	Bo byś tu obudził Kubusia, swego przyjaciela.	Idźże ostrożnie! zawołała Babetta.	Jak komu. Jedna krzywda na całym świecie.	Jaką robotę wykonujecie w ogrodzie?	Jasne, że będę wiedział.	Jest chory?	Jestem dziewicą i kapłanką wielkiej bogini Astoreth... Musiałbyś bardzo kochać i czcić moją opiekunkę, zanim byłoby ci wolno pocałować mnie.	Jesteś tego pewna, Heidi?	Jezu miłosierny... strawę onemuon, onemu (daw.) pomyślał Waluś. Upuścił nożyk i tyczkę na ziemię, rozchylił chruściany płot i wymknął się z zagrody.	Miałem piętnaście, gdym zabił człeka i spłodził człowieka, sahibie.	Można, wszystko można.	O hycel!... Gdzie on?...	O! tak, panie	Od Krakowa	Siedziałem trzy godziny...	Swój lepiej zrobi, wygodniej pościele!	Ta poprawa już się spełniła	Tak	Tak i koniecznie pojedziesz.	Tak, starca	Tyle panu powiedziała nauka i nic więcej?	Uważaj na ogon, tam z tyłu pryskają.	Widzisz tę wykałaczkę?	Wracam z Krymu	Zapewne, zapewne	Zatem pozostaje ino...	Zdaje się, wczoraj.	Ładnie byśmy tu wyglądali mając tylko te okna na Wschód otwarte i te wierzeje w groby przeszłości. Czym byśmy tu byli bez tego sąsiedztwa sprawności cywilizacyjnej o miedzę na Zachód?... Boją się Niemców? Pah! wybuchnął suchym śmiechem i coś w rodzaju rumieńców ożywiło nagle twarz sztywną.
Proszę! nawet nie olejne!... I ten także?... Ha! to może i mój krewniak dorobi się na wierszach... Niech pisze, niech pisze! Ja mu tego nie będę brał za złe... Pan Zygmunt był szlachcic i pisywał a głośno o nim	Wszystko to dobrze, ale co ja zyskuję na tej spółce? Jeśli ciebie złapią, z jakiejże racji ja mam odpowiadać za twoje łotrostwa?	Czy byłabyś pragnęła abym był świadkiem nocy, które spędziłaś z panem de Nemours? Ha! pani, czy ja o tobie mówię, kiedy mówię o kobiecie która; spędzała noce z mężczyzną?	Więc wy rząd państwa ukrywacie przede mną... I ja nie będę mógł spełnić rozkazów mego ojca...	Ależ, pani jednak gdyby książę Walii był sobie prywatnym człowiekiem, nie ma klubu, z którego by go nie wyrzucono, i nikt nie chciałby mu podawać ręki. Królowa jest czarująca, niezmiernie słodka i ograniczona. Ale ostatecznie jest coś rażącego w tej parze królewskiej, która jest dosłownie na utrzymaniu swoich poddanych, każe grubym żydowskim finansistom opłacać wszystkie wydatki, do jakich jest zobowiązana, i robi ich w zamian baronetami. To tak jak książę Bułgarii...	Bo tym sposobem jestem wolny od wszelkiej odpowiedzialności. Jestem po prostu machiną i niczym więcej; bylebym funkcjonował, to nic mi nikt nie powie.	Bądź pewny ja cię pomszczę! pomszczę okrutnie.	Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja jestem największy poeta!	Królowo ma! królowo! a ja zostanę tu sierotą! Tyś mi była siostrą, matką, nauczycielką, przykładem, pociechą i tarczą! Cóż pocznę bez ciebie?	Pfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglichPfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglich (niem.)	Nie, Saint-Frichoux, to sanctus Fructuosus, tak jak Sanctus Ferreolus wydał Saint-Fargeau, ale to wcale nie jest normandzkie.	Och, kilka dzienników. Nie wydaje mi się to prawdopodobne. Wiem, że w Paryżu istnieją okropne nory, ale Bazyli nie należał do ludzi, którzy tam uczęszczają. Nie był wcale ciekawy. To było jego główną wadą.	Dobrze spełnię to wszystko. A jakże myślisz stąd się wydostać? Boć sam jeden nie wyjdziesz, a oddział, ile wiem, musi tu jeszcze długo wartować, aż do rozkazu.	Boże! że to i dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem coś nowego!...	Bynajmniéj Naród pojedynczy każdy powinien być w związku z całym światem; ale to, co od niego bierze, na własne soki i krew przerabiać musi. Zamknięty w samym sobie, oddzielony od ludzkości, niedostępny prądom ducha, zostawiony siłom własnym, nieodżywiany soki nowemi, wprędce karleje i ginie. Jesteśmy, jak to ktoś powiedział bardzo trafnie, głosami w chórze ludzkości: każdy śpiéwa partyą swoję, a ze wszystkich tych części składa się wielka pieśń dziejów.	Doskonale! Tylko jakże to uczynić nie tykając ludzi, tych właśnie zdzierców i tyranów?	Jak to? zamierzasz... pani zamierza wyjechać?	To nie komplement niech pan wysłucha do końca! Chociaż jest mniej przystojny, jednakże ma w sobie coś bardzo męskiego.	I ja jestem lekarzem i długo praktykowałem, nim przeszedłem do muzeum.	Aj! Aj! Co to za oczki, jakie liczko! Ratujcież mnie, wszyscy święci, bo nie usiedzę!	Piękne jej ręce zrobiły z niej najsmaczniejszy chleb zapewne, ale o to mniejsza; kiedy oddałeś jej list, czy nie ucałowała go i nie włożyła go sobie na głowę w radości niezmiernej? Cóż uczyniła wreszcie?	Nie będzie spania w noc dzisiejszą! Od dziś dnia ta wasza ociężała konnica będzie pilnować rubieży ugorzysk, tak iż z Appinu żywa dusza nie wyjdzie, co najwyżej skrzydlate ptactwo. Przedostaliśmy się przez nich w samą porę; mamyż teraz narażać na szwank to, cośmy zyskali? Nie, nie! Z nastaniem dnia powinniśmy się obaj znaleźć w bezpiecznej kryjówce na Ben Alder.	Jestem tego pewny. Książę ani przez chwilę nie szalał za nią, jak się to trafia naszym paniczom, którym jedna zręczna intrygantka może odebrać majątek, zdrowie, a nawet zaprowadzić ich do sali sądowej. Książę bawi się nią jak dojrzały człowiek niewolnicą. Że zaś Sara jest brzemienna...	Jak to może być?	To my w radę, co robić, a ten na kolana pada, po rękach całuje. Ratujcie, powiada, wieźcie do doktora do miasteczka, bądźcie, powiada, chrześcijanami...	To się skul pilno... Idź na ziemię, Stasiek ma chustkę.	Toby było prawdziwie szaleństwo z mej strony... wykrzyknął po chwili wstając, lecz pani Sabina nie ruszyła się z ławy i zmusiła go usiąść napowrót.	Łżesz, jak zawsze. Pisnąłbyś słowo, to pogrążyłbyś mnie, ale i siebie jeszcze lepiej.	Jak to jaki? Mówiłem już: wysoki, szczupły...	Może stałoby się to wówczas dla twojego dobra.	Nie widziałem nic prócz wampirów, panie.	Nie. Przetnę ją z tyłu i każę dorobić zapięcie.	Sen mnie tak morzy że aż mi oczy pod wierzch głowy uciekają, a spać nie wolno. Ciekawym, kiedy będzie wolno? Czy strzelają, czy nie strzelają, ty stój pod bronią i kiwaj się od fatygi, jak Żyd na szabasie. Psia służba! Sam nie wiem, co mnie tak rozbiera: czy gorzałka, czy ranna irytacja za ów impet, któreśmy niesłusznie obaj z księdzem Żabkowskim wytrzymać musieli?	Nie, ten nas dorznie trzymajmy się już wina i... zdrowie gospodarskie!	Bez trudu sobie poradzimy Jeśli ci dwaj się nie obudzą, wypłyniemy w morze i dopłyniemy do ujścia rzeki Catatumbo.	Wszystko mówi samo to, że tu jestem, odezwał się hrabia; missja moja niefortunna skończona, powracam i siedzę w Warszawie... myśląc cioci służyć, bawić się i okrutnie bałamucić.	A Jula, siostra? Słyszałem coś. Wyszła za bolszewika. Pewnie sama też bolszewiczka. Podłe z was nasienie, nie ma co.	Czasem tak można, a czasem nie!	Niestety nie widzę, gdzie postawić nogę pomiędzy geometrią niedowiarka a Pater noster papieża. Ba! Pijmy. Pij! taka jest, o ile mi się zdaje, wyrocznia boskiej flaszy i służy za konkluzję Pantagruelowi.	Och, ręczę ci, że pan Bloch nie czekał na więcej, wziął nogi za pas.	Oho! Cóż za kolebkakolebka na pasach wrzasnęła piskliwie Jagna, zapominając o obecności królewny. Ewa szturchnęła ją w bok.	Koncepcja waszej królewskiej mości może być kodyfikowanaKoncepcja waszej królewskiej mości może być kodyfikowana w swej prymitywnej formie powiedział Felek wstrzymanie, zawieszenie. Felek stara się używać jak najwięcej trudnych słów prawniczych, nie zawsze trafnie.; jednakże co się tyczy mojej osoby urzędowej, pragnę być baronem fon Rauch, ministrem proparu.	Dopiero tydzień, jak nie mam gorączki	Nie będę prawić kazania i ogromnie ciekawa jestem nowiny.	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie, lecz te słowa mogą być skreślone przez kogoś, kto wierzy w nadprzyrodzoną siłę, rządzącą tą sprawą.	Pani Emilia.	Słuchaj, Antoni, a przysięgniesz mi, że chłopiec nie umrze?	Trzeba jednak wybadać Kopowskiego, co do Stefci. Wie Józio co? Oto dziś zaraz pojadę z nim konno ku Leśniczówce i pomówię trochę seryo... Wy sobie jedźcie w inną stronę.	Gotów jeszcze rzucić czary na naszą wioskę!	I wasza niezgorsza, a już co korpielekorpiel	Idźcie wprzód na górę, zapukajcie do pana i przekonajcie się, czy jest u siebie.	Wynoś się, idjoto! Wytrzyj konia i okryj go na noc derką.	A nieprawda! któren tak szczeka, łże jak pies!	Ale zostań... rozkazuję ci...	Drwale już skończyli robotę, panie Cyrusie a jeżeli potrzeba panu będzie murarzy....	Ej, owszem Są tam piękne i roskoszliwe hypokrycinie, eremitki, pustelniczki, białegłowy wielkiej pobożności. Jest także i obfitość małych hipokryciątek, eremiciątek, pustelnicząt...	Jak się nazywała?	Jakto, hultaju więc i ty chciałeś napić się mojego wina?	Kłaniają się sobie ze Żninem i są zadowoleni.	No, dobrze Dziękujemy Michalesi za informacje. Zajmę się tą sprawą.	Panie kapitanie, zbliża się patrol!	Szkoła Szammaja mówi: Błogosławić trzeba wino...	Twoja mama posła na zawse?	Wszystko się zdarza	Wy! wy! mogliście upaść tak straszliwie, tak nisko?	A także Bogu, halnemu powietrzu i słońcu!	A ówże straszny rycerz jeno za młodą małżonkę pomsty szuka, zabitą przez was czasu pokoju?	Ach, Boże!	Artyleryjski ogień celem pokrycia odwrotu piechoty ...kawalerii, chciałem powiedzieć, bowiem szambelan przyjechał konno... ha, ha, ha!	Bodaj cię!	Dwanaście	Dziękuję, dobrze	Ech, ech, jesteś wielki tylko w medycynie; doprawdy, przykrość mi sprawiasz.	I z właściwym mu talentem raczył oświetlać kwestie	Ilu ich jest?	Jak dawno?	Jaka dobra, serdeczna!	Jaki oberżysta?...	Kiedyż ślub?	Kogo?	Los mnie ściga	Milcz! Mówię	Można?...	No, opowiadaj!	No?...	Prawda... prawda! Kapłan w Umballi mówił, że twój znak jest znakiem wojny.	Przebaczeniam prosić przyszedł, Serenissimeserenissime (łac.) z pokorą wyrzekł.	Przed pięciu laty!	Sam mi je dał	Strach, Śmierć, Wierzenia zapytała Ania spokojnie.	Szalona!	Szaty mi daj siodłać.!	Tęgiś, Żydzie. A jakże cię tytułować?	Wiem doskonale, choć dziwi mnie niezmiernie, że i pan wiesz o tem?	Wiemy, panie miłościwy, że ino dla dobra ojczyzny pracujecie!	Więc czego chce? Pieniędzy?	Więc most budują naprzeciw Góry?	Właśnie z tą prośbą przyszedłem...	Zaraz Czy wyloty korytarzy są otwarte?
Mnie? Ej, nie! ze mnie już żadnej pomocy nikomu nie będzie. Lata sił ujmują i ubiegłej wody nie wrócisz. Ale to jest prawda, że kiedy pan w Korczynie osiędziesz, trudno będzie, trudno... uskuteczniać dobre zamiary. Mnie, w moim zaciszku siedzącemu, zdaje się podczas, że jakieś wielkie lody świat ten pokryły i zrobiło się na nim nadmiar już zimno. Z nieba na nas leje się pochmurność, a my w tej pochmurności tak jak prawie groch rozsypany, którego każde ziarnko toczy się po osobno i po osobno gnije... plonu nie wydając. Kiedyś to były między ludźmi insze myślenia i insze zamiary, ale wszystkie czasy mają swój czas i każda rzecz przed oczami człowieka jak woda ubiega, jak liść zwiędnięty żółknie...	Naturalnie pożegnałam go na zawsze. A gdy wieczorem, jak zwykle, oświadczył mi się pan Bronisław, przyjęłam go. Myślałam, że biedny chłopak oszaleje!... Zbladł, skamieniał... potem upadł mi do nóg jak długi i szlochając wyznał, że gdybym nie wyszła za niego, odebrałby sobie życie... Siedział u nas do drugiej po północy, a choć pani Arnoldowa kilka razy przypominała mu, że czas powiedzieć nam dobranoc, nie ruszył się z miejsca, do znudzenia patrząc mi w oczy. Nie miał odwagi odejść; lękał się, ażeby jaki czarnoksiężnik nie wykradł mu jego skarbu... Ach, ci mężczyźni!	A za cóż się ludzi zatłukuje? Każdy może się łatwo domyślić, za to, że miała pieniądze. Miała baba pięć książeczek oszczędnościowych i akurat przesłali jej procenty, kiedym do niej przyszedł głodny i obdarty. Prócz niej nie miałem żywego ducha na całym bożym świecie. Przyszedłem do niej i proszę, żeby się nade mną zlitowała, a ta, ścierwo, posyła mnie do roboty, że, powiada, taki młody, krzepki i zdrowy człowiek. Powiedzieliśmy sobie parą słów, a ja tak tylko trąciłem ją parą razy pogrzebaczem w głowę i fizjonomię, tak jej jakoś obrobiłem tę gębę, że potem nie wiedziałem, czy to ciocia, czy nie ciocia. Siedziałem koło niej na ziemi i ciągle medytowałem: „Czy to ciocia, czy nie ciocia?” Nazajutrz znaleźli mnie koło cioci sąsiedzi. Potem siedziałem u wariatów na Slupach, a gdy przed wojną badała nas w Bohnicach komisja, zostałem uznany za wyleczonego i zaraz musiałem pójść do wojska i odsługiwać swoje zaległości.	Jesteśmy w krainach podzwrotnikowych i można się obawiać, że z naszej dzisiejszej pracy nic nie będzie.	W każdym razie nie ścierpię dłużej, żeby pani Linde nadal mnie dręczyła Ania i Maryla mają do tego prawo, ale ona nie. Będę teraz robił wszystko, czego mi ona nie pozwala, uważaj.	Nie inaczej i ja myślałem Wiem ci to dobrze, że nie zbywa Chwostkowi na druhach i że między naszymi też znajdują się z nim pobratani; ale i to wiem, Domanie, że własny jego ród Leszy niecały z nim będzie. Stryjów zgnębił i w kmiecie obrócił, synowcom powyłupiał oczy, drudzy ze strachu wychylić się z grodzisk nie śmieją. Ci z nami trzymać będą.	Panie Smith moim zdaniem powinniśmy zrobić wszystko, co możliwe, żeby odnaleźć tego nieznanego dobroczyńcę. Kto wie, może jest samotny? Może cierpi? Może życie jego potrzebuje odrodzenia? Ja także, jak sam pan wspomniał, zaciągnąłem względem niego dług wdzięczności. Przecież to on, nikt inny, przybył na wyspę Tabor, znalazł tam nieszczęśnika, jakim byłem, gdyście mnie poznali, i dał wam znać, że jest tam nieszczęsna istota potrzebująca ratunku. To dzięki niemu znowu stałem się człowiekiem. O nie, nigdy tego nie zapomnę!	Nie? Doprawdy? Dlaczego? Mebli nigdy nie łamałem, a biegać „w konie” nie miałem z kim.	Czemużeś nie opamiętał się wprzódy, gdyś młodszym był?	Czy chcesz żebym wstała i zamknęła ci oczy? ale już się odtąd malec na żadne nie odważył pytanie.	Dziękuję za ufność... Ale wasza książęca mość mylisz się... Nie jestem sługą Radziwiłłów.	Nie! stanowczo nie! Bo wtenczas nie byłoby powiedziane: „W miejscu, gdzie o samym południu słońce pada na krzyż”, a tylko „pod krzyżem” albo za krzyżem i już! To nie może być mowa o takim zwyczajnym, małym krzyżu!	A kiedy ich doma nie szacują	Nie mam innej.	Nie uronię też ani listeczka.	Nie zaczynajcie, Szwaby, bo z chłopami nie zdzierżyta.	Nie żyje....	Nie, panie hrabio, ale opuścić Paryż...	Tej sztuki nawet ty byś nie dokazał.	Więc dlaczegóż od razu nie weźmiecie złego kundla?	Mój drogi Józiu! Obawiam się, że dzwonek do Malceraka zepsuł się. Czybyś nie poszedł sprawdzić?	Niechby mi nie wierzył... Nikodem wzruszył ramionami.	Uważałem, że wczoraj już w wieczór nie było bardzo dobrze... ale cóż takiego? może po doktora?	Ależ oczywiście To Bozon, nie wiem już który numer, de Guermantes. Ale takie rzeczy ja mam gdzieś. Wiesz, że ja nie jestem taki feudał jak mój kuzyn. Słyszałem, jak padały przed tym portretem takie słowa, jak: Rigaub, Mignard, nawet Velasquez Zresztą powiedz sam, bez pochlebstw. Czy sądzisz, że to jest jeden z tych wielkich mogołów, których wymieniłem?	A! na miłość Boga i jego, i mnie i siebie zgubisz! Maxym gdy się dowié, pokoju mu nieda i zagryzie; a za dobre serce odpłacim mu biédą! Ja na to nie pozwolę!	Tak; rozumiesz, teraz wszystko jest jasne. Nie może tak od razu się do tego przyznać, ale podstawił pana Cavalcantiego, żeby mnie uznał za syna i wypłaca mu za to pięćdziesiąt tysięcy franków.	I spałyśmy od granicy, jak zabite, a zbudziwszy się, miałyśmy czas ubrać się i umyć. W każdym razie musimy wypić herbatę, więc nam nic nie przeszkodzisz.	Nie rozczulam się i ja nad nim. Niech tak będzie.	Mina pod bramą jest albo będzie, ale też już i wał przed bramą grzeczny się wznosi, i hakownice kazałem na niego pozaciągać. Bracia kochani, bójcie się ran boskich; pomyślcie, że poddając się trzeba będzie kościoły w ręce pogan oddać, którzy je na meczety pozamieniają, aby w nich sprośności odprawować! Jakże to z tak lekkim sercem o poddaniu mówicie? Jakim sumieniem chcecie otworzyć furtę srogiemu nieprzyjacielowi do serca ojczyzny? Jać w zamku siedzę i min się nie boję, a wy się ich w mieście, opodal, boicie? Na miły Bóg! Nie dajmy się, pókiśmy żywi! Niech pamięć tej obrony między potomnymi zostanie, jako zbaraska została!	Był u mnie rozum, kiedy ja za ciebie iść nie chciałam... dobrego-bym męża miała...	Jestem Miłość kocham ludzi: kocham tych, którzy godni miłości, współczuję z tymi, których kochać nie mogę. Miłością jestem, dzieci.	Ja tu komendant i nie wpuszczę żadnego wojska.	Tylko... proszę tego nie powtarzać nikomu...	Bo ja wiem, co za jeden? Byli tu u mnie już dwa razy, jakiś stary i jakiś brodaty, a łakomią się na tę oto górę. Mówią, że będą na niej wiatrak stawiać.	Ja myślę, panie że ten mądry Merlin i owi czarownicy, co w zaklęciu trzymają całą gromadę ludzi, o których pan rozpowiadasz, musieli panu przez czary wpakować w głowę to wszystko, coś nam opowiadał i co jeszcze masz opowiedzieć, przysiągłbym na to, że tak jest.	Co to szkodzi? Pan jest na drodze skarbów i pewnie dosięgnie, czego żąda. Czy pan kiedy w życiu odstąpił od swych pragnień? Chyba nigdy!	Nie prosiłam cię o to ale to było takie w twoim stylu.	A pozwolenie ma pan na rewolwery?	Panie, przestań pan... Te przemowy są zbyteczne	A, pan zna Siedem księżniczek? Moje gratulacje! Ja znam tylko jedną, ale to mi odjęło ochotę do znajomości z sześcioma innymi. Jeżeli wszystkie są podobne do tej, którą widziałam!	Z przeproszeniem jaśnie pana jaśnie pan jest Szymon Vidal.	Owszem jest tango, ale to dopiero zaczyna się około północy. Teraz, gdybyś chciała, moglibyśmy  chyba iść do Variete, odbywa się Lotta libera pel campionato del mondoLotta libera pel campionato del mondo (wł.)	Lecz, żeby mi się to powiodło, raz jeszcze powtarzam, trzeba mi spokoju. Dlatego to składam broń i dlatego przynoszę swym wrogom gałązkę oliwną	Przysięgaliście sobie fałszywie miłość. Za to albo ty w nim, albo on w tobie rozkocha się bez wzajemności! To będzie pokuta! A kto winniejszy, ten ją odcierpi.	A jak oni się z żoną kochają! Aj, aj! Aż oczy bolą patrzyć!	A skądże on się tu wziął?	A wiesz ty, że chrześcijanie wszyscy umrzeć muszą?	Cóż myślicie przebierzemyprzebrać się (daw.)	I cóż, namyśliłeś się?	Wolskie rozpowiadają, że ma jakieś mediummedium	Tak, to ja. Bawiłam się procą Dana...	Weselej? Miało mi być wesoło, gdy żołnierze kohorty, którą miałem dowodzić, bez hełmów przyszli z walki kogutów, niosąc ptaki pod pachą, i pytali mnie, ktom zaczktom zacz (daw.) to mówiąc wyciągnął ręce ponad obnażonymi kolanami	Więc mnie przywołała k’sobie, proszę miłościwej pani.	A co, że wezmę siekierę i zakatrupię ją kiejkiej (gw.)	Myślał, że zostanę kaleką na całe życie. „Odtąd”, powiedział, Ja będę na ciebie pracował!”	W takim razie zawiadomcie kolegium w Babilonie o postanowieniu, a oni sprawią, że król Assarkról Assar rozmyślało nad nim nasze kolegium kapłańskie.	To będzie dopiero ładna kokosza wojna, wedle tego, co widzę. Wielki zaszczyt i straszną chlubę osiągniemy z naszego zwycięstwa! Wolałbym, aby Wasza Dostojność była w swoim okręcie jedynie świadkiem naszego starcia, a resztę pozostawiła mnie i moim ludziom.	To zależy od tego, jak mi będziesz dziś pozował, Dorianie.	Więc to prawda, co mi powiedziała dobra przełożona, iż jesteś także ofiarą tego złośliwego klechy?	Ojciec bardzo musi być chory i wzywa mnie do siebie	O, tak! o tak! I to była tem większa strata, że to była ostatnia nadzieja! Mój mąż był człowiek w wieku tylko opiekunem.	Ach, ty bydlę, łotrze, łobuzie! Co ty robisz? Dlaczego przerywasz rozmowę?	Cóż powiem, proszę księdza? Zrobiłam, jak mi pani kazała	Bo proszę cię, cher ami! mnie to tak animuje i bawi!... ta tajemnica! ta ucieczka... ta twarz... coś tak w naszym kraju i pod nasze czasy niesłychanego. Prawdziwe szczęście...	Niech tu trupem padnę, jeśli to nieprawda, co mówię!	Wyganiasz mnie z mego domu?	Zamknęła mi drzwi swoje.	A dziś Azbowych grasantów jak golił! Co waść prawisz!	Byłby to bardzo zabawny zbieg okoliczności	Co panu jest?... Znowu spleen?	Drwisz ze wszystkiego. A przecież właśnie kobieta może nadać ton sprawom najniższej wagi.	A gdzieś to podział, coś wykopał?	A nasze chłopy co robią?	Ależ panie Spilett....	Daj pokój, Athosie, mój drogi!... masz, doprawdy, dziwne uprzedzenia...	Doskonale! Bierz ten numer, zamawiaj! Tylko prędko! Ja tu cierpliwie poczekam.	Dziękuję, kapitanie. Na zawsze zapamiętam wspaniałomyślność tego, którego zwą Czarnym Korsarzem.	Ha... żeby tylko co dnia był kawałek chleba	Rozporządzajcie mną, jasna pani. Co mam, wszystko na wasze usługi.	Tamci stu dziewięćdziesięciu trzej to baranki bieluchne naprzeciw was; Boner jeden obstoi za czterdziestu.	To jeno wiatr z deszczem tętni.	Aleś ty mu zagroził dziennikiem?	Bardzo tu ładnie i miło.	Bardzo.	Czego?	Czy błagał pana doktora o ratowanie rannej dziewczyny?	Dziękuję. Ale pamiętaj! Podstępnie gościnności twej...	Feliks, ośle.	Kto ci o tem powiedział?	Któż może panu zabronić chodzić i przesiadywać gdzie zechcesz?	Marszałek dworuMarszałek dworu nazwisko rosyjskie „Suzin” wymówione tak, jakby było wyrazem francuskim.... Bardzo zdolny człowiek i duże mógłby panu oddać usługi, gdyby był pewny tak... z tysiąc franków gratyfikacji...	No, więc dobrze... Decydujemy!	Pani wyjechała samochodem na stację i wróci dopiero na obiad.	Panie Stefanie mamy wprawdzie chablis...	Tak, spełnij!... Uwolnij twój lud od niewiernych!...	Tak. Gdy Wasza Przecudność będzie szła na obiad, z biura...	Też.	Wracasz z golfa, Oktawie? Czy dobrze poszło, jesteś w dobrej formie?	Zostawiliśmy dla was. Słowo daję.	„Ochfiarną krwią i trudem trza posiewać człowieczą szczęśliwość, a któren posiał, wzejdzie mu i czas żniwny miał będzie.”
Przeklęty bądź stokroć ty, co pozbawiłeś mnie rozkoszy rozkulbaczenia mego osła i mnie by nie zabrakło przekleństw dla niego, ni słów pięknych na jego chwałę. Lecz z tym wszystkim, chociażby i był tu biedny osiołek, po cóż miałbym mu zdejmować siodełko, cóż on ma mieć wspólnego z wariacją zakochanych i desperatów, kiedy ja, pan jego, nie byłem ani jednym, ani drugim? Lecz powiedzcie mi, panie, czy moja podróż i wasze obłąkanie są już prawdziwe, a jeśli tak, to by było nieźle osiodłać tego Rosynanta znów, ażeby zastąpiwszy osła, ułatwił mi podróż i przyśpieszył powrót w tę stronę, gdyż jeśli przyjdzie mi iść piechotą, nie wiem, kiedy przybędę i kiedy powrócę, bo po prawdzie lichy ze mnie piechur.	A czy ty wiész, Lucysiu, co ludzie jeszcze mówią?	A dyć i w oborze, i przy koniach spałbym, byle u ciebie, Hanuś, byle już nie wracać! Byle... Zabrała mi pierzynę, bo powiada, że dzieci nie mają pod czym spać... juści... marzły, żem sam je brał do siebie... ale kożuszysko się wytarło i nic mę nie grzeje... i łóżko mi wziena... a po mojej stronie zimno... ani tej szczapy drzewa nie pozwoli... i każdą łyżkę strawy wypomina... na żebry wygania... a kiej mocy nie mam, do ciebiem się ledwie zwlókł...	Ależ tak, bardzo dobrze słychać, panie dyrektorze. Czy Monika już wie?	Będzie mi miło, proszę pana Do widzenia, sir Charlesie. Do widzenia, profesorze.	Czy chciałbyś, żeby cię kochał?	Czy pijany?... Nie, panie Wojdyłło, ja nie trunkowy. Trzeźwy ja zupełnie. Nie tak jak pan, co po rynsztokach nocujesz. Co nieprzyzwoite napaści na młode panienki robisz. Tylko pijana świnia, za przeproszeniem, może niewinną i bezbronną dziewczynę na publicznej ulicy parszywymi słowami obrzucać. Ot, co.	Et, niech Dawid radzi sobie, jak umie; ja myślę tylko o dziecku a matka przyzna mi słuszność. Dawid jest tak uczony, że powinien wiedzieć, jak zapłacić długi.	Jakto... mój bracie!... czy potrzeba, żebym ci go nazwała, nie odgadłeś sam dotąd.	Jakże, proszę pana. Byli. Siostry pańskie przychodziły i brat specjalnie przyjechał, jeszcze wtedy, kiedy nie wiadomo było, czy pan z tego wyjdzie. Bo z początku to niby żadnej nadziei nie było. Mogę teraz mówić, bo już pan na pewno wyzdrowieje, ale z początku to tylko pański kuzyn w to wierzył. Toteż gdy zeszli się, szanownego pana znaczy się rodzina, to nikogo ani krokiem do sypialni nie wpuścił. To tam nie moja sprawa, ale słyszałam, bo bardzo głośno rozmawiali. To taki wysoki, łysy pan, pewno szwagier pana, a i brat domagali się, żeby im klucze wydać, bo pan pewno nie wyżyje, a jak nie daj Boże umrze, to oni tu mają prawo. A pański kuzyn to nawet gabinet im przed nosem zamknął i powiedział, że on doskonale wie, o co im chodzi, i że póki pan żyje, to za wcześnie na krukówza wcześnie na kruków	Kosz kwiatów od pani markizy.	Mamusia Sary wie o wszystkim Tak samo i moja mamusia... ta druga... bo w naszej szkole moją mamusią jest Sara. Tam koło niej są świecące gościńce i całe łany lilii i każdy może je zbierać. Sara mi o tym opowiada, kiedy mnie kładzie do łóżka.	Myślę jednak, czy nie lepiej byłoby gdybyśmy wyznali ten smutny fakt panu Epinay, aby sam zwrócił nam słowo?	Nie pytałem go o to. Czy nie jest moim uczniem?	Nie... nie... niech mu pani to powie.	Rozkazy?... O, biada mi, poznaję ten głos! Mów	Tak właśnie nazywa się mój towarzysz podróży. Boże! drogi gospodarzu, powiedz mi, miałożby spotkać go jakie nieszczęście?	Tak. Mikoła powiada, że się jak nic przewróci. I mówił jeszcze, że jego syn, Gryszka, widział wczoraj cztery łosie przy brodzie humińskim. Szły jeden za drugim.	To pani musi bardzo kochać swoich spadkobierców?	Widzi pani, jak akuratny jestem! Ale co mnie za to? Co mnie będzie za to?	Wątpię czy u władzy moje nazwisko będzie dobrze widziane, ze względu na te oszczerstwa...	Zdaje mi się, że są.	A gospodyni?	A jakże: nasz! twój i mój Tamto wszystko, aż do muru to niemieckie, z drugiej strony żydowskie. Wszystko to jest bardzo nasze.	A skąd wiecie, że zaraz chciałby was całować?	A teraz pełzaj powoli ku schodkom... płachtę odepnij... cicho... któreś się rusza.	A to czemu?	Ach! Nowięcynowięcy (gw.)	Ale gdzież się podział Borowiecki?	Ale jak przyszła ta zmiana? Jakim sposobem tak nagle?	Bardzo chcę. Ale kto mnie nauczy?	Bosy!	Być może, ale najpierw musisz wyznać wszystko, co wiesz o stosunkach żony twojej z panią de Chevreuse?	Byłem w niewoli u Tatarów. Z początku dostawałem okruchy od niewolników. Jak wszyscy odjechali, tak i ten ostatni ratunek przepadł. Dzień jeden i drugi jeszcze się wlokłem za nimi. Co się który Tatar obejrzał, to mnie biczem okładał i krzyczał: „A ty tu po co? Wracaj do domu”. Jak tu wracać? Wszędzie pustkowie jak na cmentarzu. No, szedł ja, szedł, ale już dalej nie mogę...	Chyba tak.	Co czynić, wasza książęca mość, choć człowiekowi i markotno!	Czyż i za cenę krwi nic zrobić nie można? Poświęcę się dla tego, kto ciebie, Naściu, wybawi; gdy każe, człowieka dla niego zabiję. Zrobię jak Vautrin, pójdę na galery! Ja...	Czyżbyście chcieli odmówić, towarzyszu?	Czémże ja wam szkodzę?	Cóż słyszałem?	Dlatego miłościwy panie, tobie szczęścia poskąpiono ażebyś je dał drugim Człowiek nie żyje dla siebie	Do dyrekcji!	Dobrze, drogi mój ojcze.	Dokądże to panowie dążą?	E?...	Gdzie są kobiety?	Głupstwo pieniądze! Ale kawałeczek serca swego zgubić może po drodze. Do widzenia, Maryniu... kłaniaj się ode mnie czarnookiej bogini...	Hrabia mnie chcesz wypędzić? Bardzom ci się naprzykrzyła?	I ty masz już dosyć?	Ja też chcę o coś zapytać	Ja? Co ci w głowie?	Jednak pan będzie łaskaw odpowiedzieć na moje pytanie.	Kijami!	Król Maciuś... Niech powie...	Kumotrzekmotr, kumotr rzekł drugi kupiec.	Mało przeszło cztérdzieści	Miałżebymiałżeby	Miłość miłość, co słońce wesela winna zapalać nad głową, rzuca takim ludziom tylko cień goryczy, obrzydzenia i wstrętu na jałową codzien­ność. echo z dolin ludzkich przyniosłoby jej wołanie: „jałowość, nuda, gorycz!”. Gdyby Prometeusz skruszył górę i grzmotem obwieścił ziemi: „Bracia, zerwałem kajdany, po nowy idę dla was ogień”	Muszę pilnować...	Mówiłem kilku osobom, bo przecież tak było...	Na tamten świat? Nie jesteś więc ateuszem.	Nic łatwiejszego.	Nie!	Nie, ja nie tutejszy.	Nie, nie Najpilniejsza. Gdyby nie to, że na recepisie nadawczym trzeba podać nazwisko wysyłającego, przekazałbym ci te pieniądze pocztą do Hołdowa.	Nie, nie. Coś, co ma pewne formalne podobieństwo do sonaty, ale nie jest sonatą. Pierwsza część to wrażenie miasta, które milknie i z wolna usypia. Rozumiesz, wielka cisza przesycona łagodnymi szmerami, które robią skrzypce, a na tym tle flet zaczyna przejmującą pieśń, jakby jęk drzew marznących, ludzi bezdomnych, maszyn spracowanych, zwierząt, które jutro będą zabite.	Nigdy nie jesteśmy skwitowani wobec tych, którzy nam wyświadczają przysługę, bo jeśli nawet przestaliśmy być im dłużni pieniądze, należy im się jeszcze wdzięczność.	Nudno tutaj, prawda?	O Jezu! O Jezu!	Och	Och, drogi panie, siadaj z nami; nie tylko wyrównamy za ciebie rachunek, ale nie ścierpimy, aby człowiekowi takiemu jak pan miało kiedykolwiek braknąć pieniędzy; toć pierwszym obowiązkiem ludzi jest pomagać sobie wzajem.	Och, to urocza nowela Znam ogródek, gdzie Diana de Cadignan przechadzała się z panem d’Espard. To ogród jednej z moich kuzynek.	On wszędzie występuje Toć przed samym carem śpiewał.	Owszem.	Pamiętam i tam z każdym rokiem gorzej. Brat brata tak nie przyjmie jako mnie tam przyjmowali, gdy żaden Krzyżak nie poglądał. Mają ich tam wszyscy dosyć.	Pan sobie ze mnie żartuje...	Panie stolniku! W ręce twoje.	Panna Rudecka może zostać Michorowską, ale nie ordynatową i bez praw do ordynacji.	Patrzcie! Trestka w roli niańki! Nic dziwnego, przyszły szwagierek...	Pewnie rowerem?	Proszę, o co idzie?	Przestań, idiotko!	Przez dwa lata widzieć się nie będziemy, ale gdy się już znowu zobaczym, wówczas pojedziesz zemną do Paryża i Londynu, do ruchliwego, przepysznego Londynu!	Spostrzegłem to od razu, gdyś pan wszedł do pokoju	Stanie się, jak Wasza Wysokość każe.	Tak dopóki się stamtąd nie wymknie.	To Delfina!	To znaczy, że dramat nic nie wart!	Ty jej nie rozumiesz, Henryku. Uważała mnie po prostu za jakąś postać z dramatu. Wcale nie zna życia. Mieszka u matki, zwiędłej, znużonej kobiety, która pierwszego wieczora grała panią Kapulet w czymś żółtym w rodzaju peniuaru, a wygląda, jakby pamiętała lepsze czasy.	Udusisz mnie, Rozalko	Uspokój się w akcie tym, po szczegółach wyjaśniających twoje stanowisko, powiedziano, że gdyby odnalazł się Ludwik, będziesz obowiązany oddać mu połowę majątku rodzinnego. Twój ojciec był człowiekiem sprawiedliwym; nie chciał on uczynić cię niewinną ofiarą podejścia, do którego wmieszany zostałeś nieświadomie.	W wiosce Louvetot.	Waść wdowiec?	Więc pan chce przez to powiedzieć pan chce powiedzieć, że pan rzucił spokojną, dobrze płatną posadę dla takiego życia?	Więc po co o to pytasz, panie mój?	Wżdy raczcie wyjrzeć, dostojny panie, i król miłościwy niech okiem rzuci, jako przekupka pod Długoszowym domem siedzi wśród potłuczonych przez się garnków, aż ją ludzie otoczyli i dziwują się.	Z Japonii dziewięćset zamówień.	Zabierz-no to, Taffy, hyclu jeden!	Zajrzałbyś do dzieci kiedy.	Zum Kuckuck zum Kuckuck (niem.)
Kiedy ją pani czytała, czy brakowało tych dwóch kartek? Niech sobie pani dobrze przypomni, te dwie kartki, które następowały po tej tabliczce z cyframi i punktami?	Idzie pan z nami do pani d’Orsonval?	Przyznaj jednak pani że robimy co tylko możemy, by się z naszego barbarzyństwa otrząsnąć.	Głupstwo, panie Rochu! My jedni możem cię ratować Znasz, żeśmy z hetmanem gotowi byli iść na kraniec świata i zginąć. Więcej mieliśmy zasług, większą szarżę od ciebie. Wylewaliśmy nieraz krew za ojczyznę i zawsze chętnie ją wylejem; ale hetman zdradził ojczyznę, wydał ten kraj w ręce nieprzyjaciół, sprzymierzył się z nimi przeciw miłościwemu panu naszemu, któremuśmy wierność zaprzysięgli. Zali to myślisz, że żołnierzom jak my łatwo przyszło wypowiedzieć obediencję zwierzchności, postąpić przeciw dyscyplinie, hetmanowi własnemu się oponować? Ale kto dziś z hetmanem, ten przeciw ojczyźnie! Kto dziś z hetmanem, ten przeciw majestatowi! Kto dziś z hetmanem, ten zdrajca króla i Rzeczypospolitej!... Dlatego to rzuciliśmy buławy pod nogi hetmańskie, bo cnota i obowiązek, i wiara, i honor tak nakazywały. I któż to uczynił? warchoły!... A ty czemu nie idziesz śladem lepszych od ciebie i mądrzejszych, i starszych? Chcesz hańbę ściągnąć na własne imię? Zdrajcą być ogłoszony?... Wejdź w siebie, zapytaj sumienia, co ci czynić należy: czy przy Radziwille zdrajcy	To może już będziemy mieli dosyć	Ty jemu taki swat czy brat, jak i ja. Co masz za niego dziękować. On sam podziękuje, jak wróci. I za to, i za to, że tu koło jego dobytku będę chodziła, że mu tu wszystkiego dopilnuję, żeby nie zmarniało.	Ty mi nie masz nic do powiedzenia ale miej trochę, odrobinę... litości. Ja ci, Franku, muszę wiele powiedzieć i tylko po to wróciłam.	A jednak są to ludożercy, mój kochany.	A wreszcie, jeśli się panu zdaje, że tak wiele od tego zależy!... Nie powiem jej o niczym, może pan być spokojnym Przecież ona i tak na swoim postawi.	Byłem tego pewien! krzyknął hrabia. Cóż to? kto to? zkąd?	Gdzież masz to rendez-vous?	Hm... To źle! Bo tutaj Joasia proponowała inną kombinację.	Hrabia August pokaże, iż jeszcze wie, co to jest dobre wychowanie! Masz moje słowo.	W Ostrianum? Wszak to za bramami miasta. Bracia i wszystkie siostry? W nocy? Za bramami w Ostrianum?	Ale to obraza mojego majestatu, przerwała wnuczka. Jakże! podobno się nawet nie obejrzał.	Et, czytam właśnie, że prezydent republiki mianował młodego uczonego, prywatnego docenta dra Blahouša, profesorem nadzwyczajnym. Wie ksiądz kanonik, to ten sam Blahouš, co pisał wtedy o panu Kuzendzie.	Kiedy mnie kiprem zowiesz, to ci dam takiego wina, które jeszcze robi!	Ten, co to uciekł do HamerykiHameryka (gw.)	Trepella? Śmieszne jakieś nazwanie; co to jest?	Ty to jesteś rozbrajający. Rząd nie ma na tyle pieniędzy.	Posłusznie melduję że stanowczo o nic innego chodzić nie może, jeno o pomyłkę. Kiedym otrzymał pański rozkaz, żeby panu zbębnić coś dobrego do zjedzenia, tom się zaczął zastanawiać, co jest najlepsze. Koło stacji nie było nic, tylko końskie salami i jakieś suszone ośle mięso. Więc posłusznie melduję, panie oberlejtnant, wszystko sobie dobrze rozważyłem. Na wojnie trzeba się odżywiać dobrze i pożywnie, żeby można było znosić wszystkie wysiłki marszów. Więc chciałem panu zrobić wielką uciechę i postanowiłem, panie oberlejtnant, ugotować panu rosół z kury.	Proboszczowibym nie powiedział tego, co czuję, jeśli grzechu w tem niema! Nędzę człowieczą i udręczenie powinien tylko znać Bóg, bo on jeden pomoc dać może!	Nie uważaj na mnie, tak mi tu dobrze jak świerszczowi	Nie wiemy wcale, jakimi oczyma zaglądali w ślepie śmierci tamci ludzie. Może w nich był tylko namiętny wybuch ambicji, może wcale nie było spokoju, może była tylko żądza sławy	Do kroćset diabłów! Prędzej sam bym tu został, żeby jej pilnować, a jakemjakem	Lecz nie chcę w błąd cię wprowadzać i z góry wyznaję, iż więcej w tem jest egoizmu, niż przypuszczasz: jedynie te zakłady mają powodzenie, w których goście są dobrze przyjmowani, w hotelach, gdzie wszystko bezładnie idzie, podróżny pada ofiarą wad i niedostatków gospodarza. Ja, co dużo podróżuję, szczególnie tą drogą, chciałbym, ażeby wszyscy oberżyści robili majątki.	Może kiedykolwiek zapotrzebuje ich jakie muzeum...	Na noc? do Wiszowego dworu? nie moimi nogami Nogi stare i starte. Dybię nimi powoli... jak ślimak się wlokę... A co ujdę kawał drogi, siąść i spocząć każą nogi. A do Wisza, do starego, daleko... daleko...	Pragnęłam tego rzeczywiście. Mogłam tak postąpić. Chodźcie, usiądźmy na tym kamieniu nagrobnym i zapoznajmy się. Nietrudno nam będzie. Wiem, że się serdecznie polubimy wzajemnie. Wiedziałam o tym, gdy tylko ujrzałam was dzisiaj rano w Redmondzie. Taką miałam ochotę, podbiec do was wprost i wyściskać was!	Zaklika nie mieszaj się do niczego, bądź głuchym. Ze starym komendantem graj jak najdłużéj. Jeśliby wypadkiem alarm powstał, staraj się go zatrzymać tylko.	Frejda Michał Senior pisania swego schować nie mógł w ziemi, bo on wiedział, że gdyby je schował w ziemi, robaki by go zjedli albo zamieniłoby się ono w proch. Czy te pisanie jest w ziemi?	Nie! Diabli cię biorą, dobrze!... I na twarzy się mienisz... Nie przychodź jeno za blisko, bo chociaż ludzi mi wstyd wołać... ale patrz tu! Zbytniś rezolut!	Niezmiernie. Pan, co obawiasz się, abym zamiast pomagać, nie „zawadzała” w kantorze; pan, co odmawiasz mi najświętszego ze wszystkich uczuć, uczucia miłości dla kraju; pan, co wyśmiewałeś mój ubiór, mój sposób układania włosów na głowie, moją chęć posiadania fotelu; pan, na koniec co mnie szyderczo nazywasz „księżniczką”	Co ci jest?... głowa?	Dramat jest łatanym kostiumem w rekwizytorni! Wtedy coś wart, gdy się dobry aktor w niego ubierze. U nas, bywało, w teatrze, na dramatach smażyliśmy sobie befsztyki!	Jest tutaj kilka rzeczy nieoszacowanych, za które można by nie tylko jedną, ale dziesięć branek wykupić	Nie co znowu, broń Boże...	Nie krzyczcieże, do choroby!...	Niechże wasza miłość nie zaprzecza, bo tu ślepy dojrzy, jako są bezecnebezecny szepnął ze złością do kolegów	O!... tak się panu zdaje.	Panowie jesteśmy świadkami faktu poważnego, niepojętego, niesłychanego, w istocie zdumiewającego. Czy nie podziwiacie szybkości, z jaką nasz przyjaciel zmienił się z prowincjała w dziennikarza?	O nie idę do królestwa pszczół i zabłądziłem. Czy pan nie mógłby mi wskazać drogi?	Rety! Pan Michał zabije Ketlinga! Przeze mnie krew się poleje, a Krzysia umrze, wszystko przeze mnie!	Rozbierz się do gatek i pójdziesz do szesnastki	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Bo co? Bo pstro. Zapomniałeś, że Herszko buduje po tamtej stronie stajnię?	Dobrze.	Dotąd nigdy. Dziś mi raz pierwszy coś podobnego się zdarza. Prawda, żem na czczo.	I... co ty znajdziesz, durniu?	Modlę się.	Moja droga, nie mów: nie będzie!	Nie wstanę, sługo!	No, wynoście się, dzieci.	Och! pójdźcie sami zobaczyć, jakiś młody człowiek, prześliczny i pięknie ubrany, który prócz tego i inne przywiózł nam prezenty.	Oficerowie moi pierwsi mi tę myśl podali wiem że ją podziela gorąco Flemming, jak ja utrzymując, że przeciw zdradzieckiemu najezdzcy wszystkie środki są dozwolone.	Otóż w razie niebezpieczeństwa, naprzykład rewizji w pociągu, macie dotknąć żarzącym się papierosem lontu, który będzie z paczki wystawał, i wyrzucić ją przez okno. Paczka spłonie w ciągu jednej minuty doszczętnie, gdyż papiery będą specjalnie nasycone.	Panie poruczniku ona nie śpi...	Panie Świerkoski, przysięgam Bogu, ale oszczędź mię pan, nie chcę słuchać więcej.	Panu się podoba tutaj, w Polsce?	Piętaszku, czy rad byś wrócić do swego kraju rodzinnego i swego ludu?	Przypatrz się!	Rozumiem. Spracowałeś się waćpan?	Tak: ty lub ja...	Uff!... Pencroffie! Nich pan udzieli cząstki swojej wdzięczności Harbertowi, który rozpoznał tę roślinę, Cyrusowi, który ją przyrządził, i Nabowi, któremu tak trudno było utrzymać całą tę sprawę w tajemnicy...	Więc nie ma u was dziewuchy?	A panna młoda ładna?	A, znosi?	Aha, żeglowałeś po admiralskim morzu!	Autentyczny książę!	Bądźcie zdrowe!	Czy wiesz pan, dlaczego umarł?	Dopiero zachorował; wczoraj miałam list z Wiszniowca... leży w gorączce.	I w jaki sposób?...	Ja przecież mam matkę.	Jadę z tobą.	Jaki mianowicie?	Jakie niebezpieczeństwo?	Naumyślnie zmienionym, prawda?	Ne znaju, pane! Odin każeOdin każe (z ukr.) Lachy; drugi każe	Nic.	No, z tymi pieniędzmi.	O, proszę tylko	Obrzędy, Interes wybuchnął Marek.	Pan lekarz d’Avrigny	Poczthalterpoczthalter (z niem.) prawdziwy Prusak.!	Przysięgam na imię Boga naszego... Czyś zadowolony?...	Psy!... szakale!...	Radziśmy waćpanu! Proszę!... Pan Snitko... znałem!... Znałem!... Herbu Miesiąc Zatajony! Proszę! Godny klejnot... Ale ten Tatar, jakże mu tam na przezwisko?	Ratunku! Na pomoc!	Rzecz nawyknienianawyknienie	Rzeczywiście A ponieważ ten strumień zasila jezioro, zapewne więc od strony morza istnieje odpływ, przez który uchodzi nadmiar wody. Zobaczymy, gdy będziemy wracać.	Skąd macie te monety?	Stary komunardzie	Więc teraz ja panu powiem. Wszyscy jesteście podli...	Wszystko, panie hrabio, bo całość godna uwagi.	Zawołajcie go więc, chcę z nim pomówić.	Zielińska! twój redaktor przyszedł.	Znowu poezja!	Żaden poddany...	Żeby ja był Lach! Żeby ja był Lach!
Posłusznie melduję, że mogę to objaśnić bardzo prostym przykładem. Na naszej ulicy jest węglarz, a ten węglarz miał całkiem niewinnego dwuletniego chłopczyka, a ten chłopczyk poszedł sobie razu pewnego z Vinohrad piechotą aż do Libni, gdzie go policjant znalazł siedzącego na chodniku. Tego chłopczyka zaprowadził potem do komisariatu i tam zamknęli to dwuletnie niewinne dziecko. Jak pan widzi, ten dwuletni chłopczyk był zupełnie niewinny, a jednak został aresztowany. Gdyby umiał mówić i gdyby ktoś go zapytał, za co dostał się do aresztu, to też by nie wiedział. Mnie przytrafiło się coś podobnego. Ja jestem taki sam podrzutek.	Widzę to, Józku. Tylko nie kochasz mnie tak, jak bym może pragnęła. Nie umiem tego wyrazić jaśniej, ale wiem, że czułabym się szczęśliwa, gdybyś był bardziej... stanowczy, gdybyś miał więcej własnego zdania, gdybyś bardziej był... czy ja wiem... panem naszego domu.	To i tobie go nie odda, jeszcze na twoje gardło nastąpi.	Jak to! co cię do mnie sprowadza? Czyż to nie pragnienie ujrzenia męża, z którym rozłączona byłaś od tygodnia przeszło?	Chciałabym, żebyś sobie szczególnie zapamiętała jego nazwę Patrz, białymi literami wypisane jest na łuku bramy: „Ustronie Patty”. Czy to nie piękne? Zwłaszcza na tej ulicy, gdzie mieszkają ludzie o szumnych nazwiskach? „Ustronie Patty”, zapamiętaj sobie! Jestem tym zachwycona!	Ale nie, upewniam cię, to lepiej dla ciebie.	Jak to? Nie chcesz nic za swą pracę? Od kiedyż to stałeś się tak wspaniałomyślny?	Nie, złociutki, nie mieszajmy pojęć. My go tylko przenosimy z jednej strony granicy na drugą	A to nie byliście w Malborgu?	Nie lubisz go?	Wcale się nie gniewam Widzisz, zaniepokoiliśmy się obaj z dziadkiem i zdawało nam się, że Anna przekracza swe prawa i że matka powinna wiedzieć co się dzieje. Nigdy by nam nie wybaczyła, gdyby Eliza... gdyby się stało... rozumiesz. Powiedziałem zatem dziadkowi, że już najwyższy czas, byśmy coś przedsięwzięli, i wczoraj pobiegłem do biura telegraficznego, bo doktor miał ponurą minę. Anna odebrała mi do reszty otuchę, gdy zaproponowałem wysłanie depeszy, utwierdziła mnie w tym zamiarze. Mama przyjedzie z pewnością ostatnim pociągiem, który przychodzi o drugiej. Pojadę po nią, ale musisz poskramiać radość i utrzymać Elizę w spokoju, dopóki ta błogosławiona pani nie przybędzie.	Nie, pani. Przyszedłem tylko dowiedzieć się, jak się ma i zaraz idę.	Powinien bić przed panem pokłony, czy tak? Cóż, pan Danglars, jak wiadomo, nie ma zbyt dobrego gustu i ma ochotę pobić pokłony przed kim innym...	Mój Boże, bywa czasem u Hawełki, czasem w kawiarni lub na jakim posiedzeniu... Zdarza się także, że go z miasta niespodziewanie do chorej wzywają.	O jakim niebezpieczeństwie pani mówi? Nie należę do ludzi zbyt strachliwych.	Och, jacy oni żywi!... Wie pani, że powagą nic z nimi nie zrobi, a pogodą wszystko. Oni mi się nieraz przyznawali, gdy który z nich co chapnął.	W takich warunkach ja także byłabym zdrowa, wesoła, zadowolona, mogłabym tańczyć, nie tylko chodzić, pełną piersią oddychać, słowem, żyć! Prawda, Tereniu?	Ach! Dalibóg prawda! Czuję się w istocie bardzo pokrzepiony; jakoś mi się weselej i milej robi na sercu. Bogu dzięki! Bo to, co mam do opowiedzenia, to diabelnie smutne. Ha! Miłość! Rozpacz!	Ach, to Campo-Formio... Okrutną sprawił wam niespodziankę tym Campo-Formio! I to za tyle nadziei, po tylu przyrzeczeniach.	Nie usiądę! Noga moja tutaj więcej nie postoi, gdzie mnie obrażają.	Ale pies panny Papacody to coś wcale przedniejszego niż jakiś tam durny paź	Czy kobieta wyzuta z cnoty nie jest wstrętna?	Gdzieżby on mógł! I przy tym, Bogu dzięki, on nie jest duchownym!	Jak to? Wszakże słyszałem...	Kto wie, że nie ma króla?	Nie Widzi pan, przewidziałem, że będzie heca, i dlatego ustąpiłem temu wszystkiemu z drogi. Sądziłem, że tu będzie trochę więcej spokoju.	Tak, piłem, ale już więcej nie tknę tego obrzydlistwa.	Tym większa twoja zasługa, żeś się potem iść ważył. Miarkuję po twojej nędzy, że straszna to musiała być droga. Bóg wejrzał na twą ofiarę, na twą cnotę, na twoją młodość i przeprowadził cię.	A dlaczego tego nie uczyniłaś?	A na kogoż nie gadają!	A to co jest?	A to dlaczego? Żeby tak zaniedbywać liceum! Myśmy myśleli, że on jest w Londynie!	Ciągnie... Rady sobie dać nie umiem.	Co Mszczuj tu myśli poczynać, nie wiecie?	Nie mam przeciwko wam nic zgoła, mój przyjacielu a właściwie mam dla was pół suwerena, jeżeli potraficie odpowiedzieć jasno i dokładnie na moje pytania.	Nie rozumiem cię, Bazyli Nie rozumiem, czego chcesz. Czego chcesz?	Och, widzę, że twoja misja nie sprawiła ci przykrości...	On chce, ażeby nie zasypywano tego rowu	To się rozumie	To są szalone hipotezy!	We drzwi nie wlezie!	Wybaczy łaskawa pani formę i treść życzenia. Lecz w transie wolno medium nie liczyć się ze względami towarzyskimi. Obecność łaskawej pani w łańcuchu widocznie mu przeszkadza; prawdopodobnie płyną od niej prądy, które utrudniają wywiązanie się jego teleplazmy.	Chcę poprawić byt ludu egipskiego. Ale ponieważ w podobnych sprawach zbyt szybkie działanie może tylko przynieść szkody, więc na początek ofiaruję im rzecz drobną: po sześciu dniach pracy	Oj, z daleka, z daleka! Ale pozwólcie spocząć, bo widzę, pod kuźnią jest ława. Siadaj i ty, niebożę My aż znad Ladawy, dobrzy ludzie. Ale z domu dawno, dawno wyszli, a teraz z Browarków, z odpustu idziemy.	A ja bym jeszcze spał.	Powiedz matce, że jutro rano stawię się niezawodnie. Pieniądze mam, niech będą spokojni, a do księdza proboszcza wstąpię po południu.	Trzeba żeby mi Reverdil kiedy drugą przeczytał, dodał król, do której słyszę wprowadzono Dekerta, znam ją tylko z treści. A w mieście co tam słychać? odwrócił rozmowę, jakby umyślnie unikając polityki.	A może jeszcze zapytasz, kiedy? Owszem, mniej więcej od południa do szóstego dzwonka.	Ale bądźże dobrze z Cosel!	Bismillach! Niechaj tak będzie, jak mówisz	Czy sama?	Czy zamierza odwiedzić naszą okolicę?	Do broni!	Emilka, która także pana bardzo lubi, pisała mi kiedyś, że pan doskonale prowadzi swoje interesa.	Nic osobliwego Krwawe demonstracje w Rzymie. W Ulsterze się tłuką. Wiesz pan, irlandzcy katolicy... St. Kilda została zdemolowana. W Budapeszcie pogromy. We Francji schizma. Pojawili się tam znowu waldensowie, a w Monasterze nowochrzczeńcy. W Bolonii wybrano antypapę, niejakiego patera Marcina z braci bosychbracia bosi	Niech pan pije, drogi panie Cavalcanti Aż dławi pana wzruszenie.	Och, jak mogłeś...?! Jak mogłeś tak źle o mnie myśleć?!	Pan Welt był u was wieczorem?	Po co?	Przepraszam czy może być w tym temat na felieton?	Przyjechała do MentonyMentona	Są kawałki po francuzku...	Ta, ta, ten upiór, co mi się ukazał w salce przed kilku miesiącami! A! wiem teraz dla czego wydała mi się tak straszną...	Teraz dziecię moję jesteśmy dzięki Bogu na dobrej drodze, naradźmyż się co masz czynić byś szacunek swój, świata, a co największa, łaskę Bożą odzyskał.	Winszuję! Jeśli już teraz tak myślisz, co będzie potem?	Żeby tak moi wrogowie byli szczęśliwi, jak Mordechaj-Mendel jest porządnym człowiekiem!	A Jėzau, tu Marijelaite! Kame, parodyk! Eik, gulkis į lovą!	A czym by?	Ależ, Stachu, oszalałeś?	Berenice! Ostryg, cytryny, masła i szampańskie	Chociaż jest płatny w Rzymie?	Co?	Czytaj	Dobrze im kto znamienitszy, tym lepiej...	Dziękuję za twą troskę.	Jaka rada, jaka moc?	Jestem na twe rozkazy, Mokumie	Jeść!	Mieszkał... Miał własną wioskę... Był u Kraftów.	Mów!	Niech mnie panie probują.	Niezrównany jest widok tej fosy i mostu.	O Zośkę?	On śpiewa?...	Prawda. Mogę mieć od niego informacje. Siła on między szlachtą znaczy. A ty za kim myślisz dać kreskę?	Przypuśćmy, że tak; lecz na co zdadzą ci się miliony na pokładzie „Nautilusa”?	Rozgadali się!	Słyszałem o nim	Ty, ojcze?	Uf!	Wina powiada	Więc chcesz pozwolić jej, by nadal została tu?	Więc ma ich kilka?	Więc takiemu zgromadzeniu oddalibyście skarby?	Wojna pytała panna Aleksandra.	Wolę humanistów, przepraszam, wolę ich typ umysłowości. Intelekty ukonstytuowane na apodyktycznościach przyrodoznawstwa z konieczności ulegają ograniczeniu.	Właśnie z tobą. Gdzież ona znajdzie lepsze towarzystwo i przyjaciółkę?	Z tem najtrudniej, rzekł Leszek,	Z tobą, z wami, ze wszystkiem co było naszem, a pozostało waszem...	„Psia morda” się nazywają.
A myślisz, stara, że oni to uczynili dla ciebie?	Cóż ty na mnie ślepkami łypiesz? Rób, co radzę. To moje ostatnie słowo. Trzeba się wziąć w kupę, romansowa panno! Znów może gdzie wyjedziesz, zabrawszy moje pieniądze	Śpieszy ci się! i dlatego potrącasz mnie, mówiąc: „Przepraszam” i myślisz, że to mi wystarcza? O! nie tak bardzo, mój młokosie. Czy sądzisz, że skoro słyszałeś dzisiaj pana de Tréville, ostro do nas przemawiającego, to możesz już traktować nas, jak on się do nas odzywa? Mylisz się, mój kochany, bo ty nie jesteś panem de Tréville!... o, co nie, to nie!	Z ciebie i z twojej nieśmiertelnej trzeźwości. A śmieję się dlatego tylko, że nie mogę nad nią zapłakać. To zgroza! Zaiste, w tych naszych szybko mijających czasach okropnością jest to wasze rozumne, ostrożne czekanie.	Żem nie jest szelmą, to się także zaraz pokaże. AniołKreowałem się Millerowi posłem jeszcze i dlatego, by wam nowin udzielić, które są tak pomyślne, że chciałbym je wszystkie, mój dobry panie, jednym tchem wypowiedzieć... Dziękujcie Bogu i Najświętszej Jego Rodzicielce, że was obrała za narzędzia do odwrócenia serc ludzkich! Waszym to przykładem, waszą obroną kraj nauczony poczyna zrzucać z siebie jarzmo szwedzkie. Co tu gadać! Biją Szwedów w Wielkopolsce i na Mazurach, znoszą mniejsze oddziały, zalegają dragi i pasy. W kilku już miejscach srogiego dali im łupnia. Szlachta siada na koń, chłopi, mój dobry panie, w kupy się zbierają, a jak złapią jakiego Szweda, to pasy z niego drą. Wióry lecą, kłaki lecą! Ot, co jest! Ot, do czego przyszło! A kto to sprawił? Wy!	Głuptasku czy to nie ciekawe?	Masz słuszność zapytam o to męża!	Właściwie to mnie powiedziano: „Jesteś panem d’Artagnan?” Odpowiedziałem: „Czy tak?” Stróże wasi zakrzyczeli mnie, że są tego pewni. Nie chciałem im przeczyć. Zresztą mogłem się mylić.	To Trocadero sterczące na wzgórzu przypomniało mi także reprodukcję Mantegny, która jest u ciebie; zdaje się, że to Saint-Sébastien, gdzie w głębi jest amfiteatralnie wnoszące się miasto i gdzie możnaby przysiąc, że znajduje się Trocadero.	Tym, że Włochy chcą powiększyć wyspę Lampeduzę. To jest szalenie ważna strategiczna pozycja, wiesz? Włosi mogliby z Lampeduzy zagrażać Tunisowi. Tutaj „Petit Parisien” pisze, że Włosi chcieliby z tej Lampeduzy uczynić morską twierdzę pierwszej klasy. Ponoć mają tam sześćdziesiąt tysięcy uzbrojonych Płazów. Tego nie można lekceważyć. Sześćdziesiąt tysięcy to są dwie dywizje, mamuśko. Mówię ci, że na Morzu Śródziemnym kiedyś jeszcze do czegoś dojdzie. Pokaż, wytnę to sobie.	Nie przeszkadzam panom, nie przeszkadzam. Pan Urbański się ma wprawdzie niedobrze, bo przyznam się panom, że takiej rany jeszcze nie widziałem; czym to i jak to było cięte, Bóg raczy wiedzieć.	A co mnie to obchodzi?	Albo to w mieście może kto być samotny, jemu spokój potrzebniejszy moje dziecko	Byli to od Michała Wojtkowego z wódką u ciebie, Jaguś, co?...	I to obecne szczęście nie ułagodziło panu myśli?	Nie to, panie dyrektorze ale dawniej wypłacano w wysokości miesięcznej pensji...	Wiem, to zrobił Herhor!...	Właśnie. To jest nie osoby jego, ale księgi. Wiesz waść O pogardzeniu światem. albo inaczej: De imitatione ChristiDe imitatione Christi (łac.)	Powiedzie się To pan pchnąłeś mnie w błoto, możesz mi tedy dać tych parę banknotów, żebym się miał czym obetrzeć... Ale, drogi panie jeżeli mnie pan zwiódł, jeśli nie kupisz mi drukarni w ciągu tygodnia... przygotuj się, że zostawisz młodą wdowę	Tak wiem, że to się panu wydaje dziwne. O nazwisko tej drugiej osoby tylko dlatego nie pytam, ponieważ je już znam. Widzi pan, mój Ryszardzie, pańska historia dostała się pod właściwy adres. Proszę pana: jeśli pan jakiegoś szczegółu nie podał całkiem ściśle, niech pan, proszę, od razu sprostuje.	A co to, ona wczoraj zachorowała?	A no! dobry teraz, pewnie, gdy się spasł I wilk gdy niegłodny, krowie się ogonem kłania. Miałbym ja to co on, takżebym dobrym był.	Ale to niebezpieczne.	To prawda ale mój giermek bardzo je ceni z powodu osoby, która mu je podarowała.	Żołnierze też mówią między sobą, że to musi być kłamstwo	Ale zgodzić się musi! We dworze pełno Żydów, każden o swoje krzyczy! Powiadał mi borowy, co już krowy zajęte za podatek. Skądże to weźmie zapłacić? Wszystko na pniu przedane! Lasu przeciek teraz, dopóki z nami w procesie, ciąć mu nie pozwolą. Nie poredzi sobie inaczej i przedać musi choćby za bele co	Tego nikt nie przewidzi. Ojciec ma takie dni, co starczą za miesiące, w rękach mu się pali robota; zasię przychodzą tygodnie, gdzie go niechęć ogarnia, zda mu się, że nic nie zdoli, wtedy chce wszystko rzucić i uciekać na koniec świata. Trza wtedy pilno nań zważać i kogoś mądrego upraszać, coby mu te smutki pędził z głowy, a otuchą krzepił. Jego wielmożność pan Kallimach i jego wielebność ksiądz Heydek najlepiej to umieją. Wiesz co, uciekajmy; już późno, dostalibyśmy oba po uszach, gdyby nas ojciec zastał.	Wszystko za tym mówi, że się zgodzą. Kto by nie chciał pozbyć się tak straszliwego bądź co bądź niebezpieczeństwa za cenę kilkunastu tysięcy talarów, zwłaszcza że mnisi światowych ambicyj i żołnierskich honorów nie mają, a przynajmniej mieć nie powinni. Boję się tylko, czy jenerał za wiele nie zażądał.	Czekaj. Więc, panie Murek! Dobrze. Niech sobie będzie, jak pan mówisz. Zgoda. Ale my jesteśmy pomięszane, nam w głowie siedzi, że tak, czy owak, należy się nam od pana te trzysta tysięcy. Dasz, czy nie?	Nie, Joaśka, ty nie jesteś brzydka. Ja naumyślnie powiedziałem, żeby cię rozgniewać.	Złego dobrością nie przeprzesz, a ino jeszcze większą złością! Za dziewkę cię ma, a ty nic; szmaty ci pono w skrzyni pozamykał, na każdym kroku pilnuje, dobrego słowa nie da A najpierwsze odstaw go kiej tego ciołkaciołak a. ciołek (gw.)	A któż ty jesteś?	A potem nic mu pan nie powiesz, dopóki nie namyślę się w tym względzie.	A że wszystkich nas było trzydzieści, więc któraś uczestniczka rzuciła dwa głosy zamiast jednego	Ależ, Pencroffie nie udawaj takiego bezwzględnego człowieka. Gdyby jeden z tych nieszczęśników stał tu przed tobą, w zasięgu strzelby, na pewno nie strzeliłbyś do niego...	Bo nie chcę.	Czego od pani chcą, mościa dobrodziejko? Oto jedynie tego, aby on miał spokój zupełny i aby nie widział tego, czego widzieć nie pragnie.	Cóż ty będziesz we flanelę obwijał? „Ruszyła w świat”	Drobiazg, o którym nie mają potrzeby mówić wasze święte usta. Za piętnaście talentów da książę pięć talentów na rok, a w ciągu trzech lat ja wszystko odbiorę sam, tak że wasza dostojność nawet nie będzie wiedzieć...	I... gada się, byle ozór nie skiełczał.	Ja! ale co się straci dzisiaj, tego już i najlepszy sezon nie powróci. U Bucholca nie zmniejszają dnia?	Kiedy pętla zaciskała się na jego szyi, wykrzesał z siebie resztkę sił, by splunąć gubernatorowi w twarz.	Kto nie ma chęci, ten wie, jak wykręci!	Mogłabym panu pokazać bardzo pięknego Halsa najpiękniejszego, jak twierdzą niektórzy. Odziedziczyłam go po kuzynie z Niemiec. Na nieszczęście, przywiązany jest prawem lenna do zamku; nie zna pan tego wyrażenia, ja także nie Cieszę się, że pan widział moje Elstiry, ale byłabym jeszcze bardziej rada, gdybym mogła pana uczcić swoim Halsem, tym właśnie obrazem „lennym”.	Może rzeczywiście posiadał jakieś skarby	Może właśnie ojciec chce tego...	Myślałam, że dzisiaj już nie przyjdziesz? dziś: zielonkawej. zapadłej twarzy i wielkich czarnych oczach.	Nic mi nie jest, panie nic... ino sobie umieram po ździebku	Nie do chorego?	Nie o tym mówię. Ale moralna strona...	Nie wytrącajcie, panoczku, bo z czegóż ja z dziećmi żyć będę...	Odsłaniasz przede mną nowe światy; piękne są i straszne zarazem jak marzenia obłąkańca.	Różnie bywa. Mierna, przeplatana lżejszą dolą, ożywiona nadzieją i młodością, pobudza do czynu. Są inne, które demoralizują, te dopiero przyjdą na ciebie.	Smutny masz światopogląd.	Spodziewasz się jakichś wpływów, czy jesteś ich pewny?...	Ty... ty umiesz mówić?	Zrzuciwszy skórę, nie możemy w nią wleźć z powrotem. Tak głosi Prawo.	A Królewiec?	Ale ta Żydówka!...	Ale, na przykład, ja tu siedzę w waszej pracowni i z pewnością niemało was krępuję, prawda?	Anim draśnięty. Chodźmy stąd. Udamy się z tymi ludźmi do Shamlegh, co leży pod śniegami.	Bóg zapłać!	Co pan wiesz? Dziś robisz majątek, ale jak go zrobisz? I w tem jest przyszłość. Połanieccy byli rolnikami a wróci nietylko z kapitałem, ale z nową energią i z tą znajomością ścisłej administracyi, jaką specyalne zawody wyrabiają	Cóż ci powiem, Murdelio, mnich, kwestarz.	Cóż więc się stało?	Daj mi więc tylko bilet, że pozwalasz.	Dlatego, że w nich jesteśmy.	Dębowy waćpan jesteś?	Gdyby ci baba albo ja podał rękę, wszedłbyś na tę górę?	Gdzie?	Gusła i zabobony, kapitanie.	Głosujemy jeszcze raz! Kto sobie przypomni, że idzie o naszego Artura, ten powie „tak”	Hrabia de La Fère!...	I teraz i w ogóle!	Ja zapłacę.	Ja?	Jesteś nieocenionym towarzyszem moj drogi, wesołością nieprzebraną podnosisz z upadkuumysł, pogrążony w rozpaczy. Dobrze, zastawmy ten pierścień, lecz pod jednym warunkiem.	Jeździliście do znachorów, co?	Jeżelim winna, jeżeli spełniłam zbrodnie zarzucane ryczała milady	Księżna de Guermantes wydaje się bardzo inteligentna. Mówiliśmy przed chwilą o możliwości wojny. Zdaje się, że ona ma specjalne wiadomości w tej mierze.	Na przykład co?	O obrazę honoru.	O tyle, o ile tylko nadarzyła się ku temu sposobność. Zwiedziłem nieco Morze Śródziemne poczynając od Gibraltaru aż do portów azjatyckich Lewantu, część Oceanu Atlantyckiego aż do północnej Ameryki, dalej morza północnej Europy i znam prawie wszystkie większe lub mniejsze obszary wód wokół Anglii i Szkocji.	Obowiązek, Niebezpieczeństwo	Oczywiście Nic łatwiejszego, jak w tej chacie, w której mieszkał kapitan Grant, a później Ayrton, zostawić wskazówkę o położeniu geograficznym naszej wyspy. Lord Glenarvan i jego ludzie na pewno ją znajdą.	Posła Rybińskiego.	Posługuje się nim jak przynętą.	Powiedzcie.	Siadaj waćpan.	Sumienie, Kara	Traktory?	Warte są dzisiaj pięćdziesiąt.	Wasan jesteś syn Bartosza?	Wszystko w porządku Jak gdyby pani wczoraj wyjechała.	Wykraść stolnikową i zabrać do siebie.	Zaczekaj Zaczekaj, aż usłyszysz, co ci mam do powiedzenia.	Zapłacisz mi za te obelgi, Bergeraku!	Zbilut!	Zdążyłby pan prezes jeszcze do teatru. Dopiero dziewiąta.	Zważam wszystkim rozumem, wasza miłość.
Bez wątpienia, panie Pencroff ale to tylko od pana zależy! Niech się pan wystara o żelazo na lufy, stal na zamki, saletrę, węgiel i siarkę na proch, rtęć i kwas azotowy na spłonki i wreszcie ołów na kule, a Cyrus zrobi nam pierwszorzędne strzelby.	Tak, lecz posuwając się w głąb nieco, spostrzeżesz pan to osobliwsze zjawisko. Przypominam sobie, żem widział Zatokę Tor zupełnie czerwoną jak krwawe jezioro.	Zapewne ale jak to raz rzuci się w te niższe klasy towarzystwa, któżby potem chciał po tancerkach zbierać niedogryzki?	Słuchaj, moja miła wszyscy rycerze nie mogą być dworakami, ani też wszyscy dworacy nie mogą i nie powinni być rycerzami błędnymi, na świecie muszą być ludzie wszelkiego gatunku, ale chociaż my jesteśmy wszyscy rycerzami, wielka przecież zachodzi różnica między jednymi a drugimi. Dworacy nie oddalając się z domu i krokiem od dworu się nie ruszając, podróżują po całym świecie, rozumie się, na mapie, i ani trudu, ani pieniędzy na to łożyć nie potrzebują. Ale my, prawdziwi rycerze błędni, my nie siedzimy, ale naprawdę przebiegamy całą ziemię, wystawieni na niewygody, czy to w zimna, czy w upały, czy dniem, czy w nocy, pieszo, czy konno. Nie malowanym to rycerzom patrzymy w oczy, potykamy ich uzbrojonych o każdej chwili i porze, w każdym spotkaniu, nie bawiąc się w jakieś tam prawa pojedynkowe, nie bacząc, czy kopia lub miecz nierówne, czy nasz przeciwnik nie ma na sobie uroku, albo czegoś innego, co by mu dało przewagę, nie ustawiając się równo do światła, ani zważając na inne reguły w pojedynkach przestrzegane; ale ty się na tym nie znasz, ja to co innego. Trzeba, ażebyś wasani wiedziała jeszcze, że każdy błędny rycerz, nie lękając się spotkania z dziesięciu olbrzymami, których głowy pod obłoki sięgają, którzy miasto nóg zdają się mieć ogromne wieżyce, a miasto rąk okrętowe maszty, oczy jak koła młyńskie, pałające jak żar w hucie, nie lękając się, mówię, powinien stawić śmiałe czoło i z wesołym obliczem natrzeć, zgnębić, popłatać na sztuki lub rozproszyć, chociażby byli uzbrojeni łuską tych ryb, co ma być twardszą niż diament, i zamiast mieczów mieli bułaty z najlepszej damasceńskiej stali, jaką tylko w życiu widziałem. Powiedziałem ci to, moja duszko żebyś poznała, jaka jest różnica między rycerzem a rycerzem i życzyć by należało, żeby wszyscy monarchowie zrozumieli nieco lepiej wartość i ważność rycerzy błędnych, w których historii czytamy, że znalazł się niejeden taki, co nie tylko jedno państwo, ale kilka ich od niechybnego wybawił upadku.	A o cóż by, jak nie o gront. Wadzili się już z pół roku, aż się i dzisiaj w połednie porachowali.	Alebyśmy się z chęcią na nie zgodzili, Jużto tam w środku ma być pięknie i pełno kwiatów: jakieś rzadkie rośliny, których nie znajdzie w żadnym innym ogrodzie w Swendborgu: w lecie wieczorem, jak wiatr zawieje w tę stronę, czuć nawet woń jaśminów. Nieraz już miałem ochotę przystawić schody do dachu, wleźć ztamtąd w gniazdo bocianie i zajrzeć do ogrodu. Widzisz Maryo, te śliczne topole, które poza dach sam sięgają, dziwne myśli naprowadzają mi do głowy. W lecie, kiedy pełnia na niebie, tak ciemno odbijają od modrego powietrza, zupełnie tak samo, jak ogromne cyprysy we Włoszech. Ile razy, kiedyś ty spała, ja wstawałem i otwierałem okno; otóż jeśli wtenczas dochodził mnie łagodny wietrzyk i wonie jaśminu, wyobrażałem sobie, żem daleko, gdzieś między górami pięknej Italii.	Jak ci się podoba, Stary Człowieku. Oni będą bardzo smutni, ale... jak ci się podoba, tak zrobisz. Gdy wrócą sami, zapytają ich ci, co pozostali w domach: „A gdzie jest Stary Człowiek, na którego patrzyliśmy od dziecka?”. Oni zaś spuszczą tylko głowy i odpowiedzą: „Opuścił nas”. Ale jak ci się podoba. Ostatecznie wiedzą, że jesteś gościem wśród nich i że przyjdzie czas, kiedy się będą musieli rządzić sami.	A jeżeli Roland tak wyglądał to się wcale nie dziwię, że Angelika wolała Medora niż jego, bo tamten był młody, ładny, miły itd.	Ależ wszystko to jedno; gdybyś i złapała kogo z robotą, mąż twój teraz przyjąćby jej nie mógł.	Bardzo to ładnie, że modliliście się za nią	Ciasno, nieciasno! Szlachecki dom ciasny, a miejsca w nim do tańca, dla braci, nie brakło, jak świat światem. Jakoś się rozsuniemy...	Czego waćpan żądasz, to nie obchodzi nikogo, co najwyżej samego ciebie ale ja powiem waćpanu, jak będzie. On pozostanie tu, gdzie jest.	Dwa grzyby w barszcz, mospanie Nieczujo cóż poczniesz wtedy, kiedy się z sobą pobiją?	Jesteś nadzwyczajny, Stefanie... Skądże ci to wszystko przyszło?...	Murza sam pewnie nie wie. Wyszło rozkazanie od padyszacha, by w obozie nie było niewiast. Sprzedawali wszyscy na bazarze, to i murza przedał.	Podpisuję! Jak to! przebaczasz mi! czy podobna!	Przyszedł wieczór. Wojska stały w gotowości, ale z pierwszą gwiazdą znowu była uczta. Tymczasem rano Szwedzi już przeszli przez ów drugi most, który poniżej zbudowali, i zaraz nastąpili. Stała od krańca chorągiew pana Koszyca, żołnierza dobrego. Ten w nich! Skoczą mu w pomoc pospolitacy, którzy byli najbliżej, ale kiedy to pluną do nich z armat	Sza... sza... dzieci, dosyć! Wszystko będzie dobrze... Trochę się straci, ale zawsze cały geszeftgeszeft (z niem. Geschäft)	To bardzo jasne. Jak może istnieć człowiek niemający własnego zdania, własnych wyrobionych poglądów?	To znaczy, że ksiądz biskup namyśli się dobrze, zanim po raz drugi złoży wizytę Göście Berlingowi!	Ej, obejdzie się. Już ja przywykłem tłuc się po nocach. Mam pachołka z Poniewieża, który powinien drogę znać. A tam mnie Kokosiński z kompanami czeka... Wielcy to familianci u nas Kokosińscy, którzy się Pypką pieczętują... Tego niewinnie bezecnym ogłoszono za to, że panu Orpiszewskiemu dom spalił i dziewkę porwał, a ludzi wyciął... Godny towarzysz!... Dajże jeszcze rączyny. Czas, widzę, jechać!	Moi panowie, to jest nieprzyzwoicie. Gdy się kogo wyprawia, to należy grzeczniej postępować. Myśmy zapłacili i zostajemy	Mówię, umiłowanie społeczne nie mieści się dziś w marnych, skarlałych sercach. Zaledwie wciśnie się w nie doktryna. I oni, oni to właśnie każą nam wierzyć w ideały.	Odjechał w swoim czasie do miasta, do szkół... Chłopak zdolny i z sercem dobrem, ale... rozwijać się w nim zaczęła od niedawna niezmierna skłonność do elegancyi, komfortu, wszelkiego rodzaju popisywania się z swoją osobą...	Tak, wiem... to zwykła metoda... bez wątpienia dobra. Ale ja mam inną... Najpierw się zastanawiam, staram się przede wszystkim znaleźć, że się tak wyrażę, ogólny pomysł na sprawę. Potem wyobrażam sobie rozsądną i logiczną hipotezę zgodną z tą główną myślą. A potem dopiero sprawdzam, czy fakty pasują do mojej hipotezy.	A więc niech się wasza dostojność uspokoi, znalazłem sposób przyznania słuszności obydwu uczonym.	Co waść pleciesz mości cześniku! Wmości bo zawsze żarty się trzymają!!	Dziękuję pani bardzo, uważam to już za zaproszenie, można?	Gdzie się włóczysz!	Hale, to by jażejaże (gw.) tak licznie. przyjeżdżały, co? Musi być co drugiego.	I nie męczyło to pana?	I słusznie, i słusznie. Roch spłodził Rocha... To jest wedle przykazania. Powinieneś swego syna także Rochem nazwać, aby każdy dudek miał swój czubek. Żołnierz, ŻonaA żonaty jesteś?	Jakże to, nic nie rozumiem, więc pan zamieścił artykuł w „Le Figaro”? Dajże spokój, Błażeju, poczytasz sobie później.	Ma twoją przyjaźń i ma to, że kocha Litkę...	Na jak długo?	Nie, nie był taki jak inni	Niech pan zgadnie, co to jest?	Niestety już od wielu dni.	No, co tam obaj nie przekonamy się... Ale, ale... Mam tu urzędowe papiery o śmierci Ludwika Stawskiego.	No, ożenił się. Bzik minął. Zresztą nie wiem.	Powiedziałem już że nie wiem co o tem sądzić, ale któż to rozstrzygnie?	Proszęż mi pozwolić swoją faworytę zobaczyć, odezwał się wesoło,	Rada bym, ale nie może to być, bo ja w Kamieńcu przy mężu zostanę i żadną miarą go nie odstąpię.	To co?	Użyczę ci go, córko, jeśli posiadasz pewną i niezłomną wiarę, że podołasz nowym, szczytnym zadaniom, że potrafisz żyć, jak na ofiarę poświęconą św. Sakramentowi przystało.	W takim razie zaczynamy... Ręka pańska przedstawia dość rzadki typ mieszany: jest to ręka artysty i myśliciela.	Wy znajdować się na terytorium należącym do plemienia Arawaków. Kto białym dać prawo, by biali naruszać granice naszego lasu?	Właśnie. Ale to właśnie budzi we mnie nadzieję.	Zeby się ino twój naczelnik przy tej obronie sam nogami nie nakrył... Powiem ci prawdę, czemu cię puścili. Dziś u nich wielkie święto, takiego największego patrona, tego dnia nakazane u nich każdemu przebaczyć.	Znajduje się pan wśród przyjaciół...	Święte słowa Auto, panie, to jest fabryczny but na jeden sezon, a co ręka to ręka.	A gdyby?	A gdzie pan Podbipięta?	A gdzie ty mieszkasz?	A jeżeli mężczyźni nie robią nic i jeszcze nie wystarcza im sto rubli na miesiąc?...	Ant ko gi jūs pažįstate jo dievobaimingumą?	Bardzo dobrze. Na drogę dwadzieścia czerwonych złotych. Kiedy pan wyjedzie?	Bo ojciec nie miał pałacu, ani matka nie wnosiła trzydziestu tysięcy posagu.	Broń Boże.	Bóg ich pokarze	Co?!	Czyż nie woła o pomstę?	Dnia dobrego waszej miłości z serca życzę	Gdzież pan wojewoda?	Gdzieżeś był?	Hej, kurniawakurniawa rzekł zdyszanym głosem Czech	Ile ma lat ten pies?	Ja uważam, że nie ma nad czym. Ale skoro pan, panie Józku, jest zdania, że możemy sobie wybudować dom właśnie taki, jaki chce pan Wiązaga...	Jeszcze nie. Właśnie na miskę miałam wlewać, jakeś wszedł.	Kochasz mnie?	Kpisz czy o drogę pytasz? Do łóżka bym znowu nie trafił! Dobre sobie! Już je widzę, o, już je mam. Łóżeczko kochane...	Książę pan wstępuje do wojska?	Miłościwy książę	Mój doktorze gdyby każdy żołnierz myślał o skórze swego sąsiada, a może nawet i nieprzyjaciela, pięknie wyglądałaby armia!... Niech każdy dba o siebie...	Nie chodźcie jeszcze.	Nie czas już! zapóźno! Ślązko przepadło!!	Nie ma jeszcze.	Nie podziwno starom i schorzało; ślepia me bielą zachodzą.	Nie przeczę...	O, wspaniały, o, mądry! O, dobrotliwy nasz panie! Dzięki ci!	Oczywiście, nie wierzę w cuda	Pan de Saint-Méran mówił mi zawsze, że gdyby umarł poza Paryżem, chciałby być pochowany w grobie rodzinnym. Kazałam więc włożyć go do ołowianej trumny, a sama wyprzedziłam karawan.	Po czemu chcecie?	Polska, Pozycja społeczna, Historia, Przemiana, Mężczyzna, Kobieta, Zazdrość	Położyliśmy ich mostem.	Przestań	Pójdziesz ze mną w ogród zamkowy.	Pójdźmy ku Wodoktom tam będziem między swymi. Choćby też były spalone, są Mitruny i wszystkie zaścianki okoliczne. Niepodobna, by cały kraj tamtejszy w pustynię miał być zmieniony. Lauda w razie niebezpieczeństwa będzie nas bronić.	Ta jedna, bo z tyłu stawy i bagna.	Tak jest	Tak, ojcze.	Trochę jest głuchy	Trza go brać na ramię, tylego konia!...	Wiem, że jestem dziwaczna toteż musicie pojechać, bo inaczej nie będę wam wierzyć i płakać będę.	Więc przyznajesz że miałem szczęście być przez ciebie poznany?	Wyjdę na dwór i otworzę całą okiennicę, a wówczas chyba zobaczysz światło, babko!	Wyśmienicie! Widzę, że mam przeciwnika godnego szpady mojej... Tedy pozostawmy te dwa pytania bez odpowiedzi.	Z klasztorum niedawno na świat wychynął, a tam nie o światowych rzeczach myślą. Wiem tylko, co mi pan Zagłoba powiadał.	Zapomnij, przyjacielu, o tem, co nigdy już, przenigdy nie wróci.	Znaczy zwyciężyć?
Ha, ha, ha! Nie byłem jeszcze nigdy w takiej śmiesznej sytuacji To ty, Marcinie, wciągnąłeś mnie w to wszystko. Ale i moja w tym wina. Powinienem był	Nie, bo on mi okropne chwile przypomina: widziałam go po raz pierwszy na dzień przed śmiercią Cypriana, a potem widziałam znowu, gdy Bazyli rzeczy twoje odwiózł i gdzie ty byłeś? słowa powiedzieć nam nie umiał.	E, to sprytna i wyrachowana Francuzica! Jej tylko w to graj, że tak łatwym sposobem pozbyła się dziewczynki, pozostawionej bez żadnych środków do życia po śmierci ojca. Kobiety tego rodzaju nie troszczą się losem dzieci, które mogłyby im być ciężarem. Przybrani rodzice prawdopodobnie wyjechali nagle, nie zostawiając śladów za sobą.	Nie rób takiej wystraszonej minki Przecież takie dziecko jak ty nie może szkody zrobić! Możesz robić, co tylko zechcesz.	Powiedz mi co ty robisz ze swoją sławą?	Tak jest dziwna historia! Człeczek ten robił wrażenie wyrzutka społeczeństwa, a osobistość, która czek wystawiła, była najprzyzwoitsza, jaką sobie tylko wyobrazić można, powszechnie znana i szanowana... Przypuszczam, że wchodzi tu w grę wymuszenie jakieś; zacny obywatel, który płaci za jakąś przygodę młodzieńczą... A jednak i to nie wyjaśnia mi wszystkiego...	Co to za wyrafinowany człowiek! Zachowuje się tak, jakby nie o niego chodziło. A sam wie przecie, że będzie rozstrzelany. Takiego człowieka trzeba szanować, chociaż to i nieprzyjaciel. Bo przecie taki idzie na pewną śmierć. Nie wiem, czy zdobylibyśmy się na coś podobnego. Moglibyśmy się zachwiać, pofolgować sobie. A ten siedzi spokojnie i nic. „Cieplutko tu u was, powiada, i czy wam piec nie dymi”. Są na świecie, panie frajter, i takie charaktery. Na to potrzebne są nerwy stalowe, samozaparcie, hart i zapał. Gdyby w Austrii był taki zapał... ale lepiej o tym nie mówmy. Chociaż i u nas trafiają się tacy zapaleńcy. Czytał pan w gazecie „Narodni Politika” o tym oberlejtnancie Bergerze z artylerii, co to wlazł na wysoką sosnę i zrobił sobie tam na gałęzi beobachtungspunkt? Gdy nasi ustąpili, nie mógł już zleźć na dół, bo byłby się dostał do niewoli. Czekał więc tak długo, aż nasi znowuż nieprzyjaciela przepędzą i musiał czekać całe dwa tygodnie, nim się ich wreszcie doczekał. Czternaście dni siedział na sośnie, poogryzał cały wierzchołek drzewa i żywił się igliwiem i gałązkami, żeby nie umrzeć z głodu. A gdy nasi wrócili, to był taki osłabiony, że już nie mógł się na drzewie utrzymać, spadł i zabił się. Po śmierci został nagrodzony złotym krzyżem zasługi za dzielność.	Dziękuję panu Miło mi, że się zgadzamy i jednakowo zapatrujemy na tę kwestię, bo, gdy ocalimy honor ojca, cóż mi więcej pozostanie do życzenia! Pragnieniem mym było wyrwać go spod zgubnego wpływu i poświęcić się pielęgnowaniu jego starości. Jedynym to mym życzeniem, szczytem marzeń. Wziąć zaś na własną odpowiedzialność jego przyszłość będzie dla mnie szczęściem równającym się niemal szczęściu, jakie mi sprawia ocalenie jego honoru i uwolnienie z tak zabójczej odpowiedzialności.	Tak, tak, mój synu, często tak jest, że człowiek chce jedno, a wyjdzie całkiem inaczej. I ja byłem kiedyś małym chłopakiem, chodziłem do szkoły, mówiłem pacierz, a ojciec, jak z roboty wrócił, przynosił cukierki. Nikt się nie rodzi w kajdanach. Dopiero ludzie nałożą na ciebie żelaza.	Tak, dziwne, że on też będzie. Myślałam, że pojechał w góry. Otóż i Salusia! Cieszę się, że wróciła na czas. Czy się dobrze ubrałam?	To nic nie znaczy. Tym gorzej raczej. Kto wie, ptaszku, czy ty nie jesteś wspólnikiem...	A! a!... to zmienia postać rzeczy zupełnie. Na honor! zważywszy wszystko, bardzo ci tu dobrze, niczego ci nie braknie, a jeżeli umrzesz z głodu, to będzie twoją winą jedynie.	Nie nazywaj mnie tak!... bo mi to nieszczęście przyniesie...	To są ci ludzie Wszystkie ich książki są w wielkiej kilcie z czerwoną przykrywką... są tam książki, raporty i mapy... a widziałem też list królewski pisany albo przez radżę Bunàr, albo radżę Hilàs. Pilnują tego bardzo starannie. Nie odesłali nic ani z Hilàs, ani z Leh, to pewna.	Wiem, wiem. Nie twoja wina. Ten gruby szlachcic jest w obozie. On mi wszystko opowiadał tak właśnie, jak było. A też i pannę Bohunowi wykradł, która w dobrym zdrowiu w Barze żywie.	Myślisz, że to, co nazywasz przesądami, to garderoba, którą w każdej chwili zmienić można? To wgryzło się w krew i dlatego taka ciężka z nim walka, a ciężka i dlatego, że jeszcze nie zupełnie jestem przekonany o bezużyteczności tych przesądów, a czasami myślę... ale mniejsza z tym.	Wcale też to nie będzie zabawa, ale robota, może najpożyteczniejsza ze wszystkich. Nie myśl też, te skończy się na jednym latawcu, bo musisz ich przygotować z pięćdziesiąt albo i więcej.	Wystarczy po prostu, aby kobieta nie mieszała się do niczego, uważała się w domu za pierwszą służącą lub za niewolnicę żywioną przez swego pana, nie miała żadnej woli, nie czyniła najmniejszej uwagi: wówczas wszystko idzie idealnie.	A pani Osnowska ma męża, który kocha za dwoje, więc się nie potrzebuje fatygować. Tak przynajmniej utrzymuje Świrski. Przytem ma chińskie oczy, ma imię Aneta, plombę w górnych ząbkach, którą widać, jak się bardzo śmieje i wogóle jest jak synogarliczka: kręci się w kółko i woła: „Cukru! cukru!”	Ależ ja się wcale nie gniewam. Niechże pan siada. Tyle czasu! Mój Boże. Może herbaty?...	Bo nie człowieczeństwa szukałeś w swoich kochankach tylko apetytu.	Brzmi to dobrze ale zmienić czarnego człowieka w białego to nie lada sztuka. Mówisz, jakby chodziło o barwienie sukienki. A to skomplikowana sprawa. Coś jakby tygrys miał mieć cętki zamiast pasów...	Mam przyjaciół wszędzie, gdzie są kępy zranionych, ale niezwyciężonych drzew, skupiających się, aby z patetycznym uporem błagać wspólnie niełaskawego nieba, które nie ma nad nimi litości.	Mości pułkowniku! Poleć mnie łasce księcia Bogusława... Wielki to kawaler, jakiego drugiego nie masz w całej Rzeczypospolitej. Jak tam przyjedziesz, to jakobyś do Francji przyjechał. Inna mowa, inny obyczaj, a każdy dworności tam się może nauczyć snadniej jeszcze aniżeli na królewskim dworze.	Otóż to Nie jest taki głupi, jak udaje, i zaczyna się bardzo ładnie plątać.	Traddles jest młodzieńcem przygotowującym się do adwokatury. Ta-a-k! Poczciwy chłopiec, tylko że sam sobie jest wrogiem.	Wiadomo nam o tym równie dobrze, jak panu. Dlatego przychodzimy właśnie do pana. Pan przez swoje olbrzymie stosunki wyrobi, że Ameryka wpuści jeden okręt.	Zatem, wybacz, jesteś wprost ślepa i głucha. Przecie to okropny typ! Jaki poziom! I co za maniery! Już abstrahując od jego skandalicznego sposobu postępowania z tobą, abstrahując od tych pijatyk i afiszowania się z kobietami wątpliwych obyczajów, jak mogłaś znosić przy sobie podobnie trywialną figurę. Pojąć nie umiem.	Ani myślę, to nie mój interes. Wystarcza, jeżeli człowiek zna i rozumie swój własny interes i nie miesza się do cudzego. Mój pochłania mnie całkowicie. Zatem: mam honor pożegnać szanownych panów.	Nie, nie dostaniesz się nigdy.	A dlaczego pan nie nazywasz mnie	A to niech sobie panienka wie! Nie moja wina, jeśli panienka...	A widzisz, nie mówiłam ci? Odmówił.	Ach! gdyby jaki wybuch wulkaniczny wysunął znów te rogatki ponad fale!	Alanie dobrych chęci mi nie braknie: brak mi jeno siły. Gdybym potrafił, nic bym nie miał przeciwko temu; jednakże, jako mię tu widzisz, nie potrafię.	Być może, jeśli pani chce tego.	Będą mieli fryce w okopach duży wybór futer. Weszkom zrobi się cieplej w rejonie Kurska, o co ciebie głowa boli?	Czegóż panna Zofia posmutniała tak nagle?	Dalsze moje przygody bardzo były podobne do twoich Zapoznałam się z tymi i owymi owadami, trochę błądziłam w drodze, aż nareszcie dwie pszczoły, przysłane przez wróżkę, wzięły mnie między siebie i przyłączyłyśmy się wszystkie do roju zawieszonego na drzewie.	Dobrze panie prezesie.	Dobrze.	Ja nie chcę! Ja nie chcę!	Jak to, to już się i zdeklarował?!	Może z kobietami, lecz nie z mężczyznami; wiem trochę o tem...	Mój ojciec też nie żyje.	Mój plan musi się udać!	Naprawdę będzie noc?	Nie kłamię nigdy	Nie ma tam człowieka... z jedną... nogą?	Nie wiem!	Nie. Niech ją szlag trafi. Wypiję za zdrowie pana krawca. Zdrowie!	Nie... ja bym nie wstąpiła.	Niechże się pan napije. Zaraz przyrządzę. To chwileczkę potrwa. Na dworze deszcz?	Niejednokrotnie gdyśmy włóczyli się po Francji, widywałem przyprowadzane do obozowiska dzieci, które skradziono lub też kupiono. Za każdym razem przybysza takiego okazywano Joelowi, który pytał go o imię, zapisywał do księgi i mówił:	No	No, mój panie, wolę być trochę szpakowatym aniżeli łysym	O nie	Od Niemców weźmiemy dla naszego celu lokomocję lepszą, o wiele sprawniejszą. Yetmeyer zakupił w warsztatach Gamzkopfa (pod Duesseldorfem stała ich siedziba) niezwykłej konstrukcji lotniczy aparat, który bez wytchnienia szybuje w powietrzu pełne trzy doby, udźwignąć zdoła dziesięcioro osób i mknie z chyżością: tysiąc kilometrów w jednej godzinie. Miano latawca brzmi „Olw”, czyli „Uhu”. Tym samolotem puszcza się Chińczyk zaufany zbawcy i kilku wiernych z kliki Yetmeyera. Ja się wynająłem u nich za pilota. Zabieram ze sobą jeden z ogrzewaczy starczącystarczący tobie i nam wszystkim! Odjeżdżam o ósmej. Czas mi się przebierać. Pana mego żegnam.	Owszem. W tym wypadku chodziło mi bardziej o trafne odnalezienie prawdy niż w tysiącu innych. Zależało mi na tym, a omyliłem się kompromitująco.	Pono tak i wszędzie na świecie.	Prawda, że to Szczepana...	Przepraszam pana, ale czy ja nie dostanę obiadu?	W każdym razie weźmiesz cięgi... No, a więc?...	A cóż powiedział doktor?	A widzisz, kochasz ją.	Ach!	Asceta mówi półgłosem.	Cicho!	Co mówisz?...	Co to jest? Dlaczego jeszcze?...	Czujesz zapach?	Czy byłeś w Be... w Anglii?	Czyżby pan Ventimiglii miał porachunki z władzami Maracaibo?	Diena giliuko, o paskui... smertis!! Margeris lipo žemyn ir pasitiko su Šventu.	Dlaczego?	Do szkoły.	Dusza	Głupia, mogła ją dostać u siebie w buduarze.	Hm! Ja raz gdzieś o podobnym wypadku słyszałem, ale to był doktor. Zrobił to dla kobiety.	Ho, ho! przybywasz z Wenecji ocalonej!	Hurra! Niech żyje Bob Harvey!	Ja powiedziałbym: mgnienie oka! Trwała godzinę.	Jak możesz nawet pytać?	Jak to, po pańskiej śmierci?	Jest na to sposób, ściślej mówiąc, pan ma na to sposób.	Karłowski.	Kondycja ludzka, Zabawa spytał pan Nowowiejski.	Na razie jedziemy do Jerozolimy. Ta Sarah podała mi adres.	Nic, ojcze...	Niema o czem gadać, towarzyszu Garbaty	Ostatecznie bez dziesięciu tysięcy rubli paść muszę	Oswald Bastabel	Robię „normy”.	Skonał!	To rzecz naturalna	W dębowej szafie za łóżkiem.	W jaki sposób?	Woroba umarł	Z Lecherennem!	Za co siedzisz?
Między wzgórzem Janikulskim a Watykanem, za ogrodami Agrypiny, są podziemia, z których wybierano kamienie i piasek pod budowę cyrku Nerona. Posłuchaj mnie, panie! W ostatnich czasach Żydzi, których, jak wiesz, mnóstwo jest na Zatybrzu, poczęli okrutnie prześladować chrześcijan. Pamiętasz, że już za boskiego Klaudiusza takie tam były rozruchy, iż cezar zmuszony był wygnać ich z Rzymu. Dziś, gdy wrócili i gdy dzięki opiece Augusty czują się bezpieczni, tym zuchwalej pomiatają chrześcijanami. Ja to wiem! Jam widział. Żaden edykt przeciw chrześcijanom nie został wydany, ale Żydzi oskarżają ich przed prefektem miasta, iż mordują dzieci, czczą osła i opowiadają naukę nie uznaną przez senat, a sami biją ich i napadają na domy modlitwy tak zawzięcie, że chrześcijanie kryć się przed nimi muszą.	A! Nie jesteś zły, a chcesz, żebym sczezła marnie, zginęła, byleś ty tylko postawił na swoim i byleś się cieszył... licznym potomstwem! I otóż ci się nie udało! Znaleźli się na szczęście ludzie lepsi dla mnie od ciebie, obcy ludzie, którzy mi dopomogli: Wanda i ten lekarz młody, co mi w tej chwili więcej okazał współczucia niż ty przez całe życie.	Więcej niż kiedykolwiek, a raczej zawsze jednakowo. Niema na świecie bardziej zużytego wyrazu, jak miłość, dlatego aż przykro go powtarzać, ale tobie, we cztery oczy, powiem: miłość w znaczeniu ogólnem, miłość w znaczeniu szczegółowem i niech mnie licho porwie, jeśli się z tego powodu uważam za głupszego od innych. Z tem, życie jest coś warte; bez tego, nie warte torby sieczki.	Nic już nie pamiętam, jeno taki strach, jak gdybym w niezmierną studnię zlatywał, w jakąś głębię bezdenną. Co za strach!... powiadam ci, co za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi na głowie... I nie sam strach, ale... Jakby powiedzieć... i czczość, i nuda niezmierna, i umęczenie niepojęte... Szczęściem, moce niebieskie były ze mną, inaczej już bym dziś z tobą nie rozmawiał.	Powiem wam, co zrobić niech każda podaruje jej coś na kolędę, a sobie za to nic już nie kupujmy.	Tristanie, zostaw mi Łapaja, swego psa. Nigdy najcenniejszy ogar nie zażywał większej czci i pieczy. Ilekroć go ujrzę, przypomnę sobie ciebie i będę mniej smutna. Przyjacielu mój, mam pierścień z zielonego jaspisu, weź go przez miłość dla mnie, noś na palcu; jeśli kiedykolwiek poseł będzie twierdził, iż przybywa od ciebie, co bądź by czynił lub mówił, nie uwierzę mu póty, póki nie pokaże tego pierścienia. Ale skoro go zobaczę, żadna powaga, żaden zakaz króla nie przeszkodzą mi uczynić tego, co zlecisz, będzieli to rozsądek czy szaleństwo.	A! niech się jegomość nie gniewa, że ja jego po imieniu nazywam. To wszyscy przecie wiedzą.	Deklamujesz puste frazesy, Iry! ja ten ustęp opowiem. U nas w domu, panie Czertwan, brakło córki. Ojciec nie miał z kim się pieścić i żartować, ja nie miałem z kim swawolić. Poweselał nasz smutny dom, gdy ona przybyła.	Ja nie żartuję	Ja się boję... to się tak gładko nie skończy. Ojciec taki gwałtowny... Ja nie wiem, jak tam pani może znosić tyle... Gdybym była na miejscu pani, to wiem, cobym zrobiła... i to zaraz, dziś, natychmiast!	Ja tego nie powiadam już całkiem na pewno, jeno tak suponujęsuponować (z łac.)	O tych dobrze pamiętam! na Ś-ty Jerzy! Czemuż pan wojewoda nie kazał ich sobie zapłacić?	Obowiązki to głupstwo. A grunt żebyś była zdrowa, żebyś szczęśliwie urodziła. Za tydzień wyjeżdżamy.	Nie bój się. Prosta ja dziewczyna, nie żaden smok.	No, patrzcieże waszmościowie na tego Litwina! Nie mam ja dworować z niego, kiedy on ludzkiej mowy nie zna! Cóżeś waszmość chciał powiedzieć? Kołujesz, kołujesz jako zając wedle kotliny, a w sedno nie możesz utrafić.	Pan dobrze wie, proszę nie udawać, że pan nie wie. Jest pan teraz w posiadaniu tajemnicy, do której przywiązuję ogromną wagę. Tajemnicę tę miał pan prawo odgadnąć, ale nie ma pan żadnego prawa ogłaszać jej publicznie.	Jak to? Nieznajomy, i nie chce podać nazwiska? Czego ode mnie chce?	Miasto, Wojna, Zima mówił mały rycerz wrzesień. ci to przy tym za pasem: za dwa miesiące poczną się słoty i zimna, niezbyt to wytrzymałe wojska; niech raz dobrze przemarzną, to i odejdą.	Wygnanie, Literat, Sława bohater Odysei Homera, opisującej jego długi i pełen przygód powrót spod Troi do wiernej żony Penelopy i syna.  i nie wracał do domowych pieleszy aż do nowego rozporządzenia. Ta odyseja o tyle mu będzie lżejsza niż Odyseuszowi, że żona jego nie jest Penelopą. Nie potrzebuję ci zresztą mówić, że postąpiono głupio. Ale tu nikt inaczej rzeczy nie bierze, jak po wierzchu. To dość licha i nudna książka, którą zaczęto namiętnie czytać dopiero wówczas, gdy autor został wygnany. Teraz słychać na wszystkie strony: „Scandala! Scandala!”scandala (łac.) ojciec. i nasze kobiety, upewniam cię, iż to wszystko bledsze niż rzeczywistość. Swoją drogą każdy szuka tam obecnie i powodzenie jej zapewnione.	A to dopraszam się łaski jaśnie pani, niech mnie zwolnią od luberji i od tego lokajstwa, bo jo już docna zgłupiałem, a po drugie, na ty harbacie toby się człowiek zamorzył na śmierć. Dopraszam się łaski jaśnie pani	To ty myślisz tu zostać? sama jedna, ot tak jak palec! No!...	Moja mościa dobrodziejko, rzekł na wstępie, pan Bogusławski mi po trosze powiedział, do czego jestem powołany. Na siłach się nie czuję... ale na ochocie nie zbywa. Sukienka mi po trosze zawadza... i pióraby też ku temu lepiej zatemperowanego potrzeba...	A czy ja także jestem wielki poeta?	Ale stało się to samo przez się, nie zaś przez ich sprawność, bo pospolicie musztry oni nijakiej nie robią. To była gwardia sułtańska i ci się jeszcze jako tako ćwiczą, prócz nich zaś są i janczarowie nieregularni, znacznie gorsi.	Jednakże gdyby... nie zmieniż czas tego serca, które mnie taką napawa rozkoszą?	Pewnie, że nie jestem niedowiarkiem.	No, no, niech pan nie udaje. Podobno są sygnały, które możemy odbierać uczuciami na dalekie odległości: otóż w Tréport dostałem taki elektryczny sygnał. Albo zrobiłeś coś dla mnie, albo przynajmniej o mnie myślałeś.	Azja! Azja! Jam ciebie zawsze...	Bodajbyś nie ożenił się ubogo	Cóż ja ci mam kupić?...	Listy dane były, gdy wina jego nie została dowiedzioną Nic one nie znaczą.	My nie potrzebujemy go wstrzymywać nawet jego natura powściągnie go od jawnego zgorszenia, ale nie od okiełznania namiętności. Będą one skryte, nałogowe, niewidoczne, a uparte. Musimy wiele znieść i na wiele zamknąć oczy, aby go przy wierze utrzymać.	Nie boi się pan?	Nie wiem, czyli nad urodą, bo jakoś mizernie wyglądam. Ciąglem niezdrów i boję się, żeby ona wczorajsza zdrętwiałość znów nie przyszła.	Niech zdycha, a nie przeszkadza ludziom jeść! Byłem na odwieczerzy u niego i mówiłem jusze, aby się do szpitala szykował, nogę by mu urżnęli i wnet by wyzdrowiał!...	Smarkacz, smarkacz! Nibyś ty dorosły! A pamiętasz, jakeś zmykałjakeś zmykał	Toś ty zmiarkował, co oni gadają?	O! Któż z nas mógł przypuszczać ja sam mniej niż kto bądź. Pamiętam, własnymi ustami wyznawałem pokorę moją. Wiem, jak niskie jest moje pochodzenie, jak małe zasługi!	Dla mnie będzie nowa. Byłam w życiu trzy razy na operze.	A przeszłego roku, kto to zjadł panny, he?	Ach! Jakże to?...	Aha! I piramidy obstalowane! No, wobec tego jadę do Dąbskich.	Ale skąd to wziąłeś?	Bracie mój wszak to księcia Buckinghama widziałam na wybrzeżu wieczorem?	Czy tak jak po pigułce, którą pan bierze co niedziela, jak panu zaleciłem?	Gdzie ów żołnierz, który widział, że Kuklinowski był w stodółce? Dawajcie go! to musi być wspólnik!	Jaki ochotny, a pozwoli ci to matka?	Mądre dziecko, zdaje się Dlaczego jest ci to już niepotrzebne?	No, prawda, to ten sam!... A sprzedajesz nam twój grunt z górą pod wiatrak?	O, on mnie zna lepiej!	Och, ojcze!	Orgaz to misterium. Kto o tym zapomni, narazi niebacznie swego bohatera na okrutne męki.	Patrzcie, tutaj jest piekło przeznaczone dla skąpstwa i chciwości. Po jego bokach z jednej strony pożądliwość, z drugiej zaś przesycenie.	Przyjaciele przyjaciół naszych nabierają przez to już samo prawa do naszej przyjaźni.	Staram się, jak mogę.	Tak to następstwo wojny.	Wywąchałby Sam go o to zapytaj.	A dlaczego wierzysz pan, że zjawisko zwane światłem polega na czterystu do ośmiuset trylionów drgań na sekundę? Kto widział te drgania?	A jednak obiecaliście mi...	Ach, tego, co kupił brylanty aktorce?	Ale ojcze kochany...	Ależ ojcze, pan może potrzebować czego	Amen!	Będzie nas trzynaścioro!	Czuję, że zadnicezadnice	Czy wszystkie pszczoły na świecie mieszkają w takich zamkach z kolorowymi dachami i ścianami obitymi słomą?	Dlaczego? Pani Sarnicka twierdzi, że mógłby ją zawojować w przeciągu kilku tygodni.	Dlaczego? Pogoda śliczna.	Ech, jeżeli będziemy jechali w ten sposób, zrobimy czternaście mil w dwa tygodnie!	I oby ostatni!	Ilu tam już było?...	Jejmość sobie na parę dni pojedziesz do Smołochowa	Lekarz	Może owa dama zapłaciła dług Klary Gulli?	Muszę teraz iść do dziadka, ale jutro wrócę. Dobranoc, babko!	Myślę, że nigdy.	Na pewno	Najmiecie mi ją?	Nasz.	Niech mu będzie tort na imię	Nikt.	Oddal Żydówkę i poproś kapłanów... Może ci pożyczą.	Paszport mam przy sobie, a walizki już spakowane	Pewnie tak jest	Pokój wam	Proszę pana oni mają rację. Przecie mówię z panem i stwierdzam, że formułuje pan swoje myśli zupełnie jasno, logicznie, zachowuje się pan też normalnie...	Przepraszam pana prezesa, przerwał młody pan Kazimierz krewniak podkomorzynej, poprawując kamizelki, którą miał na balu powiatowym,	Regina ma rację!	Rozumiem pana kobiety lubią klejnoty, a więc dużo dzieci rodziłoby się z szafirami, szmaragdami i rubinami na palcach, ze złotymi bransoletami na rękach, sznury pereł i brylantów pokrywałyby im szyje i piersi. Dzieci takie mogłyby służyć przynajmniej na pokaz.	Stary gadał dopiero co.	Suche, mości książę!	Tak, ale co na nich?	Tak, tak... bardzo dobrego!	Tchórzę.	Ten pański włoski książę?	Widziałam już bryka, cztery konie, parobek...	Wychowanie, Słowo	Z grodu idziecie, księże kanoniku?	Zabijcie nas, katy!	Zaczekaj Przed chwilą powiedziałem ci, że powinieneś żądać wyjaśnień od hrabiego de Monte Christo, tak?
Wyleli, ale przyjmą mnie, jak tu przed panem stoję. Nie taki ja jestem, żebym każdemu dał sobą przewodzić. Mogę i sam wpaść, ale i wielki pan Dalcz pójdzie do kryminału...	Wszystko to jedno z drugiego wypływa Gdyby merowie utrzymywali w dobrym stanie gościńce, nie byłoby tyle ścieżek i dróżek ubocznych. Gdyby znów rada municypalna posiadała więcéj wykształcenia, stanęłaby po stronie właściciela i mera, kiedy-by ci opierali się ustanowieniu niesłusznych serwitutów, a wszyscy staraliby się wpoić w nieoświecony lud to przeświadczenie, że, czy pałac, czy chata, czy pole, czy drzewo, są-to rzeczy, których naruszać nie wolno, i że prawo nie traci i nie nabiera mocy względnie do mniejszéj lub większéj ceny własności. Ale podobne ulepszenia nie mogą iść prędko, bo polegają głównie na moralném udoskonaleniu mas, a tego bez współudziału proboszczów zupełnie osiągnąć nie możemy. To się nie stosuje do was, księże proboszczu!	Dobrze, dobrze, nikt nie wątpi Założę się, ale jutro, na dziś już dosyć, no, weź mnie pod rękę i chodźmy.	Zmiłuj się, zaczekaj chwilę. Czekaj! mój kochany; ja nie mam gorączki	Obrażać, no, proszę no, proszę! A pan, panie tam jakiś, czy nie zapominasz czasem o należnym mnie, słyszysz, mnie uszanowaniu, ośmielając się nadmieniać o przywilejach! Zapominasz chyba, że jestem tu pierwszą osobą, twoim chlebodawcą.	To co? Czy mnie nie wolno tworzyć nowych słów, jak każdemu innemu?	Nie podobał! Jedno z arcydzieł naszej epoki, równe księżnej de Châteauroux Nattiera, zresztą kuszące się o utrwalenie nie mniej majestatycznej i zabójczej piękności. Och, ten błękitny kołnierzyk! Można powiedzieć, że nigdy Ver Meer nie namalował materji bardziej po mistrzowsku. Nie mówmy tego zbyt głośno, aby Swann nie napadł na nas, chcąc pomścić swego ulubionego malarza, mistrza z Delft.	Milcz! Nic nie ma pięknego ani wesołego. Kłamiesz.	Ale był przecie ten Wierzba, który powiedział, że nie będzie robił, póki mu nie dadzą takich butów, jakie mu się spodobały...	Nie, panie Stefanie. Tak nie można. I to nieprawda.	A więc był nieszczęśliwszy od ciebie, bo nie mógł nawet znaleźć grobu ojca.	Racja, zupełnie słusznie. Tam nie będziemy mieli trosk tego rodzaju. Ale na razie, dopóki nie dotrzemy do celu, trzeba trochę pieniędzy na strawę.	Poradźcie się księdza, obaczycie, co wama przytwierdzi moje słowa. Poznacie, żem prawy i ze szczerego serca namawiam, nie la swojej wygody. Jeno przed nikim ani pary z gęby, bych się strażnicy nie zmiarkowali, zaś wtedy i za tysiące go nie puszczą, a jeszcze w kajdany zakują	A o Rossim nie zapomni pan?	Czyż nie jesteśmy małżeństwem? Mam twoje słowo, przyjmij ty moje.	My nie polujemy My... ochraniamy bażanty. Czy ty je widywałeś?	Nie wiem	Nie!	Tak, tak, przejdzie. I już nie mówmy o tem. Tyle jest na świecie rzeczy dobrych i pięknych. Mój Boże, czy pan wie, że ja codzień, codzień wystawałam tam, pod naszym daszkiem! Tak długo pana nie było!...	Ale mieści już w sobie wielkie nieszczęście a jest to nieszczęście, na które nie zasłużyłem; i chciałbym móc je przypisać ludziom, aby nie bluźnić już Bogu, jak mi się to zdarzało.	Nie mylisz się pani	Nie pora spać teraz! czymś bezcielesnym i podniosłym	Więc pamiętaj złapać, udusić, ale na śmierć; niech już raz mam życie spokojne. Jakbyś nie miał pewności, to nożem popraw.	Wolałabym się z nią tutaj nie spotkać.	Twoja rozmowa z tą damą rzuciła właśnie światło na ten punkt ciemny. Nie wiedziałem, że pani Lyons chce się rozwodzić. Widocznie ma nadzieję wyjść za Stapletona.	Ale odwrót też przecież nie wchodzi w rachubę, biorąc pod uwagę, że Franciszek l’Olonnais zaczyna już oblegać główną twierdzę. Poza tym poczytano by nam to za tchórzostwo.	Ma pani rację, i gdyby do talentu miała jeszcze piękność i nie mordowała znajomych czytaniem swoich utworów, byłaby z niej idealna kobieta.	Panie Borowiecki, żebym ja mieszkał w pałacu, to by się ze mnie tak śmieli, jak się śmieją z Meyera i z Endelmana. Po co mi to, kiedy mi wygodniej w starej chałupie.	Wczoraj wieczorem byliście świadkiem wielkiego wydarzenia, moja babo. Być może, że wasz głupi rozum tego pojąć nie zdoła. Ten żołnierz to wywiadowca, szpieg. Rozumiecie?	Ja?... a no, nic!... Odwróciłem się do nich plecami, a ponieważ mam pyszny plan nowej sztuki, zabieram się zaraz do roboty. Dostałem korepetycye w Radomskiem i wyjadę tam na całe pół roku. Czekam właśnie ostatecznego zawiadomienia.	I ja	Mnie was żal okrutny	Paskudna rzecz. Przyjeżdżaj zaraz! Ja tu głowę tracę.	Pozostań z nami Miło mi, że cię mam tu. Będziesz nam obojgu dotrzymywał towarzystwa, dobrze się to składa i dla mnie, i dla Agnieszki, i dla nas wszystkich, być może.	A czy wyobrażałaś sobie, jak umierał twój ojciec, samotny, bez ciebie? Ty nie widziałaś, konając na dnie lochu, jak ukochana oddaje rękę rywalowi!	Kiedy się ma zaszczyt być uczonym, jak my, nie wystawia się na...	Powieszę go, pani A potem wyrżnę wszystkich, którzy noszą jego nazwisko. Zniszczył moją rodzinę, więc ja zniszczę jego. Przysiągłem to w noc, gdy Czerwony Korsarz spoczął na dnie morza, i dotrzymam słowa.	Przejdę się więc trochę po Polach Elizejskich i na godzinę dziesiątą będę tu; jeżeli pan hrabia wróci przede mną, poproś go, aby na mnie zaczekał.	Jak się masz! Każno dać jeść Mieciowi, bo nam się chce jeść.	A co do twojej roli to jest jedno wyjście: usunąć się zupełnie, zostawić rzeczy ich biegowi i powiedzieć sobie, że wszystko idzie po twojej myśli.	Muszę cię o coś zapytać	Będę inżynierem albo marynarzem, albo jeśli w Polsce będzie wojna, to pojadę się bić jak mój ojciec.	Co chcesz kochanku! Przecież w ostatku en bons confrères powiedzieliśmy sobie to, co w Moljerze mówią dwaj lekarze	Naturalnie. Cóż więcej można powiedzieć! Są tylko takie pewne drobne rzeczy: W pewnych chwilach skurcz tęczówki i zupełna niewrażliwość źrenicy na światło, pewna, występująca czasem jakby kataleptyczna automatyczność ruchów, z zupełnym wykluczeniem w tych chwilach odruchów nerwowych... Poza tym, co najdziwniejsza, człowiek całkowicie na wpływy tak zwanej hipnozy odporny i niepoddający się sugestii w żadnej formie...	Z pewnością, że tak. Przede wszystkim był on faraonem wojennym, a dzisiejszy Egipt brzydzi się wojownikami. Woli złotą bransoletę aniżeli miecz, choćby stalowy; woli dobrego śpiewaka lub tanecznika aniżeli nieustraszonego żołnierza; woli zysk i mądrość niż wojnę.	Należymy do szlachty, wasza królewska mość. Ojciec mój jest baronetem Hendon ma na myśli klasę baronetów, barones minores, w przeciwieństwie do mianowanych przez parlament baronów nazywa się sir Ryszard Hendon z Hendon Hall, w pobliżu Monk Holm w hrabstwie Kent.	A palcami przebiera po stole... widzicie? O... jak jej to sprawnie biegają one cienkie, suche patyczki!	Jeszcze się przeziębisz i rozchorujesz.	Pan Kuzenda gotuje kawę Siadajcie, o, patrzcie, ktoś do nas płynie. To wy, piekarzu?	Żeście to pośpieszyli tak rychło!	Tak!... To szakale!... Przekleństwo im!... Wygnać nędzników!... Oni to najwięcej szkód wyrządzają państwu...	A szczęśliwy kab tylko Pan Bóg we wszystkiém tak błogosławił...	Być może, ale irlandzka msza jest lepsza. U nas są, człowieku, diabelskie klechy, które potrafią czynić czary. Całkiem jak fakirzy albo poganie.	Czy pan, jak deszcz ustanie, też idzie na Żolibórz?	Człek to przebiegły i śmiały, rzekł, może tylko języka szuka.	Ha! Może my, Davy, moglibyśmy pokazać jedną z ciała i kości. Jak sądzisz, Davy?	Ha, więc zbudujemy przybytek dla Amona-Ra	Imię, Słowo żachnął się Puk.	Jakaś ty dobra, że nareszcie jesteś!...	Jestem w gruncie rzeczy człowiekiem uczciwym.	Niby z czym? Mogłeś mi to samo i w Lipcach powiedzieć.	O, to źle...	Odkąd sam starosta upoważnił ich do tego!	Podaj mi kaftanik i ruszaj śpiesznie zająć się śniadaniem. Przybierz kartoflami pozostałą baraninę i podaj gruszki gotowane, tylko te, co kosztują po dwa liardy sztuka.	Przecież pan wie, że można go kupić.	Pójdę do łodzi, wodę wyleję	Tak jest, świeżo upieczone i polukrowane stadło.	Tak, tak! Wszystko, co było w banku. Mam wszystko.	Tak.	To on; to on bez najmniejszej wątpliwości.	Wspaniały, wzruszający widok Poezja ruchu! Prawdziwy sposób podróżowania! Jedyny sposób podróżowania! Dziś tu, a jutro już, rzekłbyś... za tydzień! Przeskakuje się wsie, osady i miasta. Ma się zawsze przed sobą nowy widnokrąg! O szczęście! O poop-poop! O rety! Rety!	A pan Wołodyjowski i pan Zagłoba?	Bitwa poczęta!	Będę ostrożny.	Cicho bądź! czego buczysz!	Cichoj, ludzie ano posłyszą i roznieść gotowi.	Ciszej!	I?	Jakiż tam stan majątku?	Jeszczem widziała oborę od strony twojego pałacu i pałac od strony twojej obory.	Jezus Maria!...	Kocioł zostawi pan bez dozoru?	Na pewno, panie generale.	Na, kaip laivas?	Ona!	Otrzymał pan jaką złą wiadomość?	Proszę, proszę bardzo	Przedstawiam babci winowajcę! Ten pan zapala pochodnię hymenu.	Przewodnik.	Prędzej, prędzej, ojcze Słyszę bębny.	Rzecki.	Skręć nazad!	Taka młodziutka!	Uroki.	Usieczże mi wacpanna pijaka Holofernesa, bardzo proszę	W drodze?	Wezmę innych, zażądam konsylium!	Wolałbym drwa rąbać.	Za szczęśliwą podróż!	Zna pan Szormińskiego?
A żebyś ty mi chciała wytłumaczyć, co to znaczy! Gdybyś mi tylko zechciała powiedzieć prawdę. Ja bym ci wszystko wytłumaczył...	Któż ty jesteś?	Nie, już wiem co pan myśli, to złocone chevreau, znaleźliśmy to w Londynie, robiąc sprawunki z Consuelo de Manchester. To nadzwyczajne. Nigdy nie mogłem zrozumieć jak to jest złocone; możnaby rzec złota skóra, nic więcej, i djamencik w środku. Biedna księżna de Manchester nie żyje, ale jeżeli to pana bawi, napiszę do pani de Warwick albo do pani Malborough, żeby mi znalazła podobne. Myślę nawet, czy ja nie mam jeszcze tej skóry. Dałoby się może zrobić to tutaj. Poszukam dziś wieczór, dam panu znać.	Za co by się tam która miała na mnie zawzinać, skorom żadnej nigdy w życiu nie zahaczył!	A tak właściwie, co to za nazwisko, Monte Christo? Czy to nazwisko rodowe, pochodzące od majątku, czy po prostu przydomek?	Dlaczego ja mam leżeć na moim brzuchu przed tym chłystkiem?	Potraficież zniszczyć co w życiu z natury jego jest znikomego, zmiennego, uległego stratom podlegającego wypadkom?	A to łotr ja w lasach budowałem domy dla dzieci, żeby mogły na lato wyjechać na wieś. A on robił w lesie kule i armaty, żeby napaść na moje państwo i zniszczyć, co ja zbuduję.	Och, nie, nie! Ja cię kocham, jak cię kochałem. Tylko wielkie nieszczęścia zmieniają ludzi, tak samo, jak wielkie szczęście...	Chcę zobaczyć, co jest tam w środku, w chacie	Co on gada?... Co on gada?	Co to jest prochownia?	Do licha, pewnie! Mówiłem więc, że są kandydaci prezydenta i nuncjatury. Jest jeszcze kandydat naszego arcybiskupa. Z początku głoszono i ja sam myślałem, że to ksiądz... Myliliśmy się, mój drogi przyjacielu, założę się, że nie zgadnie ksiądz nigdy, kto jest protegowanym Jego Eminencji kardynała Charlot.	Hej, dobrzem ja wiedział, dlaczegoście chcieli mnie na nich napuścić, ale to wam zgoła chybiło.	Ja już się przymawiałam ale bałam się naprzykrzać.	Jakie Niemcy? przecie to z Tatary była wojna? Wiem ci ja to, bom się niemało tatula naprosiła, żeby mnie z sobą wziął.	Jasiu, opowiedz nam o tej, co to miała jedno oko niebieskie, a drugie czarne. Dalej-że.	Masz to czynić, co ci pan Wołodyjowski każe.	Niby pan nie wie? Jak pan nie wie, to mogę panu powiedzieć, tylko nie będziemy tu z panem dyrektorem na korytarzu gadać.	Nie chcę! za nic nie chcę! Tu, gdzie mnie wszyscy znają? Nie zostanę, wolę Sybir!	Nie wiem, jakim sposobem mogło być czterdzieści pięć. To ja mam czterdzieści pięć! Kiepsko liczysz, Penn!	Niechże pani pozwoli, rzekł grzecznie czapkę zdejmując ten co jasełka pokazywał, przecie i sami popatrzycie się i zabawicie, a nam jaki grosz dacie zarobić	O tym, co masz przed sobą, prawda?	Pan Wołodyjowski, a jest z nim i pan Mirski, i pan Oskierko, i dwóch panów Skrzetuskich: jeden ów zbarażczyk, którego żonę chciałeś wasza książęca mość w Tykocinie oblegać. Wszystko się to przeciw księciu wojewodzie pobuntowało, a szkoda, bo tędzy żołnierze. Pozory, PolitykaCóż robić! Są jeszcze tacy głupi ludzie w tej Rzeczypospolitej, którzy nie chcą za czerwone sukno wraz z Kozakami i Szwedami ciągnąć.	Panowie tak bardzo nie wtrącałem się do tej sprawy, że moje stosunki zarówno z teściem, jak i z tym młodym człowiekiem nieco się ochłodziły. Chyba tylko panna Eugenia, której najwidoczniej wcale nie spieszy się do małżeństwa, zachowała dla mnie trochę przyjaznych uczuć, bo zobaczyła, że nie mam zamiaru nastawać na jej ukochaną wolność.	Przecież i ten jej narzeczony mógł się dorobić. Mój ojciec jak się żenił, nie miał ani talara, a teraz przecież jest bogaty.	Tak, i z teatru, i z za kulis, i z domu	Tak, w takim razie musi się pan pośpieszyć, panie majstrze... Ja dziś wieczorem nie pójdę już do młyna.	Teraz już wiem, co mam robić Nim minie tydzień, będę wiedział, kim jest pan de Monte Christo, skąd się wziął, jakie ma zamiary, i dlaczego mówi przed nami o dzieciach wykopywanych w jego ogrodzie.	To nieszczęście, żem ja nie wziął rusznicyrusznica przygotowywać; o broni: celować..	Wedle czego jak przeszkadza?	Więc po co się przebrałaś?	Wszak inaczéj być nie może! ta chatynka, to ojcowizna moja, to mój domek, a jakbym ja go porzuciła, alboby się to rozsypało, alboby dwór kogo innego osadził.	Że ja go kocham? ależ ja go nienawidzę!... Głupi młokos!... miał w ręku życie lorda Winter i nie zabił go... pozbawił mnie szlachetnością niedorzeczną trzystu tysięcy liwrów dochodu rocznego!	A o ile grubszą z tego, czego nie wiedzą	A przecie się nie ożenił: drzwi pokazali; znaczy, biedny. Jaki z niego pan młody? Wstał z ławy i wszystko z nim. Na Wielkanoc wszystko puścił w karty, Fiedka powiadał.	A więc czy pożyczysz mi, zacny Dagonie, piętnaście talentów?	A! jeśli masz coby uspokoić potrafiło?	Ach!... Stary ma pomieszane klepki, ale chłopak zdatny. Nazywa się Stanisław Wokulski. Bystra bestia!...	Ach, prawda!	Bo oni mają same niziny. Najżyźniejszy to grunt ze wszystkich kolonii i mądrze go wybrali ale wiatraka na nim nie postawi...	Chodź, nie pytaj. Drałuj z nami.	Choćby cię królowa tu przysłała... to ci powiem jeszcze raz: idź do djabła!	Czapkę zrzuciłeś.	Czy nie wiesz, gdzie się schował Hieronim?	Draugas, Prisipažinimas Gerai, Onute! Aš niekam suvis nesakysiu.	Duszko! Kochanie!	Dużo pani ryzykuje...	Dzieciństwo, Zabawa	I jakże dostała się Halluciniemu?	I niechże mi pani wobec tego wyjaśni, po kiego licha zaprosiła mnie pani do siebie.	I raki na ścierwo łowił!	I w dodatku to on sam dał mi tę książkę!	Ino nas kazał wołać? Nikogo więcej?	Jacy są ci szernowie? czy podobni do ludzi?	Jaka Mańka?	Jaśnie wielmożny wojewodo! Bóg mi świadek, żem jeno o czasiecho czasiech	Jednak!...	Jeśli Wasza Dostojność pozwoli, przyniosę infułę.	Juści, pani pisarzowa nie lubi takich fetorów na pokojach.	Kto taki niewierzący, niech nie słucha!	Która ci się najszczęśliwiéj udała... Dla Diany piérwszy serwis zrobi Böttiger i złoży u jéj stóp.	Któż im o mnie powiedział?	Leżałeś w kałuży krwi... Człowiek, każdy człowiek leżący w kałuży krwi...	Mam nadzieję, że dobrze?	Na całym świecie. Ożeniłeś się?	Nie słyszałeś?	Nie turbuj się: weźmie on i kacze.	Niech pan wstąpi na herbatę, bo ciocia będzie się gniewać, że puściłam pana	Niechże się pani nie gniewa... Cóż w tem może być złego?...	No, dobrze, dziękuję wam, przyjdźcie we wtorek.	Pamiętam.	Patrzaj no, Jędruś czego oni wszyscy tak zafrasowali się? Kniaź Ostrogski wąsy przygryza, jako zawżdy w złości zwykł czynić, aż niemiło pojrzeć.	Proszę nie żartować!	Pryncypał ma rację... nie można drwić z wyznania, bo wyznanie to święta rzecz!... Gdzież wolność sumienia?... gdzie postęp?... cywilizacja?... emancypacjaemancypacja	Pójdziemy na kolację do „Europy”.	Rewolucja	Robicie z niego mazgaja.	Samych chłopców	Skoro się doszło do kolana, niewiele już drogi pozostaje do reszty.	Szczęśliwą?	Tak jest, ekscelencjo!	Tak więc, drogi Ludwiku jesteś zadowolony z brata?	Tak.	To lepiej zupełnie nie leczyć!	To mi się podoba! Weź, przyjacielu. Kiuni jest poczciwym i mężnym zwierzęciem.	To prawda Mam wspaniałego opiekuna.	Tylko spróbuj!	Tym lepiej! ale choćbym go i w kościele znalazł...	Uprzedzam cię, że już nie wrócę.	Wenus...	Weź mnie i ją, rzekł Dobek cicho; ale czy zechcesz nas teraz?...	Widocznie tak	Wiem o tem ale odemnie, który jej nie znam wcale, niepodobna wymagać wczesnego afektu.	Wsparłszy głowę na mojej kamizelce	Właśnie zajmuję się tym... Ale w tej chwili jeszcze nic...	Z którychże to?	Zginęli ci, którzy ją zdobyli. Chwała im wieczna! Oni to mię wciągnęli...	Łabędź pewnie...	Żeś mnie sponiewierał, żeś mnie zniszczył, że mnie chcesz dobić...!
Już nigdy nie będziemy spuszczać firanki i pozwalam ci patrzeć, ile tylko zechcesz, ale wolałabym, żebyś do nas przyszedł, zamiast się przyglądać przez okno. Mama jest taka dobra, że będzie ci z nią doskonale. Eliza zaśpiewa, jak ją poproszę, Amelka zatańczy, a ja z Małgosią rozśmieszymy cię scenicznym występem i zabawimy się wybornie. Czy dziadek by nie pozwolił?	Hm? Sztuka, Artysta, Samotność, SławaWstąpić do klasztoru, zostać rzemieślnikiem!... Wcale niezły ratunek dla Pawluka i jemu podobnych chłopców z kawiarni Jedno i drugie może z nich uczynić mistrzów, o ile nie stali się już beznadziejnymi „artystami”. W przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak oddać się pod opiekę literatów. Mistrzami to ich nie uczyni, może wszakże zrobić sła­wnymi.	Przecież on sam powiedział wyraźnie, czego chce. Widocznie, skoro dowiedział się, że chłopak jest z rasy białej, zaraz uzgodnił z tym swe rozporządzenia. Oddałbym gażę miesięczną, by słyszeć, jak on to wszystko wyjaśnił w świątyni Tirthankerów w Benares. Wiesz co, padre, nie chwalę się wielkim zasobem wiadomości o krajowcach, ale jeżeli taki powie, że zapłaci, to zapłaci... za życia czy po śmierci. Chcę przez to powiedzieć, że spadkobiercy wezmą na siebie ten dług. Radzę księdzu wysłać Kima do Lucknow. Jeżeli wasz kapelan anglikański sądzi, żeś go ksiądz ubiegł....	Dla Boga! Twarz wydała mi się znajomą, ale strój całkiem waćpana odmienił, bom cię dawniej w kolecie rajtarskim widywał. To już i po polsku chodzisz?	Nic Czasami trzeba być poważnym. Do widzenia, matko, przyjdę o piątej na obiad. Oprócz koszul wszystko mam spakowane, nie potrzebujesz się więc niepokoić.	Są takie kobiety, które w najgorszych warunkach, nawet w nędzy nawet narażone na szykany otoczenia, zdolne są jednak zdecydować się na urodzenie nieślubnego dziecka. I w tem dziecku widzą swoją radość i cel, i szczęście. Ale to są dziewczęta proste, z ludu, zdrowe moralnie, których twarda skóra nie przyjmuje zarazków z burżujskiego, gnijącego świata.	Tak, wszystko musimy dziś przepłacać. Gotów jestem uwierzyć w to, że prawdziwa tragedia ubogich polega na tym, iż na nic sobie nie mogą pozwolić prócz wyrzeczenia. Piękne grzechy, podobnie jak wszystko, co piękne, są przywilejem bogatych.	Nie ma prawie dzikich słoni, boście je wyłowili! Wina jest wasza, albowiem nie znacie się na prowadzeniu! Nie wiem, dlaczego to ja sam mam utrzymywać porządek w całym pochodzie?	To ci Turcy tak ją przestraszyli ale kiedy żąda, ażebym odszedł, nie będę jej natrętnym. Wrócę tu jeszcze nie raz, jeżeli na to pozwolicie, zbierać sałatę dla mego pana, bo stąd mu najlepiej smakuje.	A jakże. I wszystko dobrze udało się. Strasznie ty je miałeś połamane, a ten doktor to jeszcze tobie szkody narobił. Teraz musisz leżeć spokojnie. Powinno wszystko zrosnąć się.	Nie znajduje pani?... Zresztą dla pani mogę nie być poważny. Specjalnie dla pani. Widocznie jest to u nas rodzinne...	Nic nie rozumiesz, dziecko. Ja ciebie już wychowywać dalej nie potrafię. Nie chcę, abyś niszczył stosunki z ludźmi tak sobie życzliwymi jak Irina Wsiewołodowna. Mówiła mi, że była u ciebie w szkole i że byłeś niegrzeczny. Dlaczego? Nie trzeba zniechęcać do siebie ludzi chętnych... (Wiedział, co to za chętki. Czy ta mama zgłupiała, czy spodlała tak z tym „panem Józefem”?)	Będę mężna. Skoro przyszedł jawnie, czegóż mogę się obawiać? Ale gdyby nie ty, widząc go tak zmienionym, od pierwszej chwili padłabym do jego stóp.	Czy Zofia jest zawsze twym sekretarzem? W takim razie nie wiem, jak może podołać.	He! he!.. a Bartek! To panienka nie wiedzą? a przecież wszyscy wiedzą!	Jak to niedotrzymuję? rzekł Rupert, czyliż mowa o złocie, tak ci jest nie miła? Ale	Jak to? Przecież latem słońce świeci tak jaskrawo, potem zaś żegna się na noc z górami, które oblewa czerwonym blaskiem, a żółte kwiatki połyskują. Wtedy chyba widzisz jasność, babko?	Kiedy on nie zna się na tym.	LosNie wierzę we wpływ przypadku na życie ludzi niezwykłych. Obserwacja wieloletnia przekonała mnie, że sfera jego działania jest znacznie węższa, niż się zwyczajnie przypuszcza. Pradera był indywidualnością zbyt silną, by o losie jego mógł rozstrzygać czynnik tak kapryśny. Przypadek kieruje przeważnie życiem ludzi słabych, którzy nie posiadają własnej osi.	Nie wolno bić to boli.	Rebe! Rebe! On zasłonił się dzieckiem! Dziecko to bardzo go kocha!	Zawstydzasz mnie pan mówmy o czem innem, proszę, jeżeli ci się podoba. A! do licha, toś mi bólu narobił, aż pali mię to ramię.	Czyny wasze niech świadczą za was, a nie czcze słowa i przechwałki Zamiast pogańskiej pychy miejmy Chrystusową pokorę... trwajmy na modlitwie i czekajmy. Spytają was, nie zapierajcie się prawdy, ale nie chlubcie się siłą waszą, aby ona wam wydartą nie została; bo komu pilno do bitwy, ten często pierwszy z niej ucieka. Naówczas gdy przywiodą was przed ołtarze fałszywych bogów, a każą składać ofiarę, klęknijcie i módlcie się, szyję pod miecz oddając... ale nie wzywajcie śmierci.	Wasz? Ot, ja głupi, to ja myślał, że wy wdowa, a gdzież wasz?	Ależ ja nie mam wytrwałości ani silnej woli Jip! Ty wiesz, że nie! Pocałuj Jipa i nie mówmy już o tym.	Nie dziwię się. Tu już mnie pochowano za życia. Służba w domu mojej matki, gdy kazałem zameldować siebie jako jej syna, nie chciała mnie wpuścić. Podejrzewali mnie widocznie o mistyfikację, gdyż nigdy ani słowa nie słyszeli o istnieniu Pawła Dalcza. Wykreśliliście mnie z liczby żyjących.	Prawda! ha! to nicość, to zniszczenie, to spokój bez życia, to zagłada, to śmierć może.	A doktor, jak się miewa doktor? Co słychać w Canterbury?	A raczej do swego banku. Chcę mówić o oceanie, w którym bogactwa kapitana są bezpieczniejsze, niżby były w kasie państwa.	Aha... Rety! Tyle narodu! O, Panie Jezusie! Tyleś to stworzył?	Ależ, Pawle! Nie znałeś ojca czy co? Przecie ten despotadespota	Ano, to i cóż?	Bardzo ja szczęśliw, że wacpanna jesteś takowej rezolucjirezolucja (daw., z łac. resolutio: rozwiązanie)	Czy nie lubisz tańczyć, Ludko?	Czyż pan nie znasz hasła naszego?	E, nie. O dokonanych, tylko że przez lat piętnaście badaliśmy tu zaledwie jedenaście morderstw. Rabunkowych było pięć, a sześć takich zwyczajnych, niewartych gadania.	Ino co? Nie kłam! Ty coś wiesz o nim!	Ja siebie znam, mój ojcze, postanowienie moje jest nieodwołalne.	Jak to panów?	Jednak możesz nim być.	Jesteś może głodna, co?	Jutro, przyjacielu Myślałem, że się ksiądz zgodził, abyśmy rozmowę o tym odłożyli do jutra.	Każdy, kto się zbliża do mnie, psuje mnie pochlebstwami i rozpieszcza	Macie, ojcze, miarkę gorzałki, a mówcie, coście na świecie słyszeli. Wiemy i my, że dziady wszędy bywają i wszystko znajutznajut (ukr.) i mówili, że na panów. przyjdzie od Chmiela czarna godzina. No, tak my kosy i spisy kazali sobie robić, aby nie byli ostatni, ale teraz nie wiemy, zaczynać  li już czy pisma od Chmiela czekać.	Może jakieś nieszczęście z Waciem!	Nie, muszę z panem pomówić w poważnej sprawie.	Nie, nie napisałem mu. Proszę przeczytać list, jeżeli pan wątpi.	Nie... Czy potrzebni są tu ci panowie przy panu Stefanie	No, moment nie był najlepszy. Czechosłowacja, Zjazd Par­tii...	No, mój kochany hrabio widzę, że źle pana poinformowano, bo ja wiem z całą pewnością, że tam teraz pogoda najpiękniejsza pod słońcem.	Otóż to właśnie. Zaraz powiem. Tę wyspę odkrył w roku 1750 podróżny Don Pedro. Burza połamała mu żagle, z trudem tam wylądował i przez lat dwadzieścia mieszkał. Aż przypadkiem znalazł go okręt korsarski. Don Pedro udawał, że chce zostać rozbójnikiem, a że obrośnięty naprawdę wyglądał jak zbój pewien jestem	Prawieście odgadli myślałem czy msza którą ułożyłem dawno Sulla morte d’un eroe, przypadnie dla naszego pana. Muzyk jestem i wszystko u mnie, nawet żal w muzykę się obraca.	Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu. Baczciebaczyć (daw.) tylko.: koń ArnoldówArnoldów (daw.) łatwo. wymiarkować, że cwałując w ucieczce, mocniej nogami bił w ziemię niż idąc powoli w tamtą stronę, a przeto i większe powybijał doły. Patrz, którenktóren wytropić. psubratów godniegodnie (daw.)	To mi do tego, że na cześć rycerską mógłbym tylko rycerzom przysięgać.	To mi przynajmniej fakt!	To tedy waszmość na Sicz jedziesz?	Właściwie to mnie rujnują komornicy...	Zaczynasz mi się uśmiechać z tępym uporem fana­tyka. Tak jest, dzieła!	A do tego jestem ci bogaty	A spod jakiej chorągwi?	Ale poco?	Ależ pozwól doktorze Czy pan rzeczywiście wierzysz w umarłych, którzy powracają na pokład statków?	Cicho bądź, Porthosie! nieznośny jesteś.	Czegoś ty taka mizerna?...	Czeladnika se przybrał, a sam cięgiem jeździ, pono z Żydami spółkę trzyma w lesie i razem ludzi oszukują.	Członek Czerwińska postawiła wniosek o otworzeniu domu schronienia dla starych i chorych nauczycielek motywując go, że w tej chwili są trzy nauczycielki potrzebujące przytułku. Zgromadzone jednomyślnie uchwaliły nagłość wniosku, a członek-założycielka Howard zaleciła agitację między nauczycielkami w celu zebrania funduszów, rachując, że gdyby każda płaciła tylko po rublu miesięcznie, towarzystwo posiadałoby co najmniej sześć tysięcy rubli rocznie.	Dam, komu trzeba, dziesięć tysięcy piastrów; odłożą egzekucję Peppina do przyszłego roku; potem w ciągu roku dam kolejny tysiąc drugiej osobie, dzięki której Peppino ucieknie z więzienia.	Dobre warunki?	Gdzież on?	I skierować na nas w ten sposób uwagę Indian.	Jezus Maria! Szwedzi następują!	Już go prawie sprzedałem	Kapitanie, zdrowie twoje i twej damy	Kto?	Mam, kochane dziecko, on wierzy, że dla jego dobra życiebym dała!	Mieszczanin, Pozycja społeczna	Miłość niespełniona, Pożądanie	Nareszcie!	Niech pan, proszę łaski pana, kupi bukiet.	Niedawno dawaliście sto...	Nieważne, Żyd.	Oby pana Bóg wysłuchał!...	Oby wszystkie błogosławieństwa nieba spadły na pana, lecz prawdą a Bogiem, że ten list...	Od pana Sapiehy?	Odkomenderowany do armat Hupeta kapitana...	Odzew?	Ojca masz?	Panie podporuczniku, panie podporuczniku!...	Po co ty tak robisz, Helenko?... Po co zwłóczysz i drażnisz człowieka, którego twoja matka bardzo... bardzo pragnęła dla ciebie...	Przecież jest w naszych rękach!	Przychodzę, aby wstąpić do dziennika i przysięgam panu, że jestem pełen szacunku dla kapitana gwardii cesarskiej, jednego z owych ludzi z brązu...	Próbowałem; wówczas prosiłem o wysłanie mnie do Languedoc.	Pójdę za nimi!	Rób, co chcesz.	Tak, już wszystko w porządku Powiedzże mi teraz, gdzie chciałaś iść?	Tobie, najjaśniejszy panie winien jestem wszystko, co mam. Ty swoimi dobrodziejstwy bez miary wzbogaciłeś mnie gościa w swoim królestwie. Tobie też pierwsze miejsce u mojego stołu!	Ts! ts!...	Wielka awantura!	Zapach czułeś pewnie?	Ziemianin?...
Postaaa...aramy się ułożyć wszystko między sobą w odpowiednich proooporcjach, nie zobowiązuuując się do rzeczy, których nie chciaaaałbym się po...podjąć Bo widzi pan, pan prezydent żądał ode mnie oczywiście zwrotu kosztów podróży.	Ja nie odmawiam mu talentu malarza, nikt by się nie ośmielił, księżno. Umie władać rylcem lub akwafortą, o ile nie umie nakreślić, jak pan Cherbuliez, wielkiej kompozycji. Ale zdaje mi się, że nasza epoka dopuszcza się pomieszania rodzajów i że zadaniem powieściopisarza jest raczej być narratorem i krzepić serca niż dłubać winietki i ornamenty. Mam spotkać pańskiego ojca w niedzielę u tego zacnego A.J.	To nie jest łgarstwo, mówiłem. Jesteśmy w takim położeniu, w jakim mogą być tylko jego najszczersi przyjaciele. Przyjechaliśmy na Ziemię w jego wozie i prosto od niego, a więc niejako w jego poselstwie. A stąd wniosek, że musieliśmy być jego przyjaciółmi. Czasem skutki wyrokują o przyczynach. Nie krzyw się, ja mówię poważnie. Być może, że sami nie wiedzieliśmy wprzód o tej przyjaźni.	Ależ do czego byłoby to podobne! My w ogóle mało rozmawiamy, bo nie ma czasu. A tu, widzisz, jest kapliczka do odprawiania modlitw wieczornych...	Bo takich nie ma! Zupełnie nie ma! Są albo samice głupie, albo płaczliwe sentymentalne gęsi; człowieka, zupełnego człowieka pomiędzy nimi nie znalazłem.	Czy chcesz powiedzieć że ta słomianka nic ci nie mówi?	Dlaczegóż to nie mam prawa?!	Jeszcze nie	Kiedyś powiedziałem, że niepotrzebnie jesteś taka nieprzystępna, bo nie jesteś jeszcze młynarką. Ty uśmiechnęłaś się... jak to ty umiesz... bardzo podstępnie i odpowiedziałaś: „Właśnie dlatego”.	Młoda jeszcze jesteś, siostro, młoda i niedoświadczona; i my nie jesteśmy bezpieczne przed atakami sił nieczystych.	Nie można. Nie pozwalam. Jutro.	Nie nie wolno mi go nienawidzić, bo jestem chrześcijanką.	Nie trzeba nic więcej, tylko żeby ten potwór, brat twój, zleciał z konia	Nnnie... ni... nigdym go nie wi... widział...	Pewności to tu jeszcze nie ma.	To przez te dwadzieścia lat poznał pan kawał świata, nie?	Tylko nie rozumiem, dlaczego odbywali tę rozmowę w numerze, a nie w hallu czy w restauracji.	Umarła? Nie, ona żyje.	Wcale nieźle widzę z tego, że coś wart jestem; sto luidorów!... to majątek dla takich nędzników; nie dziwię się też, że przystałeś i przebaczam, lecz pod jednym warunkiem!	Zrobi się. Czy z moich ludzi nikt się do pana w tej materii nie zgłaszał?	Niechże wam Bóg sekunduje! Z czego ta szlachta nasza porobione ma serca, dalibóg, nikt nie odgadnie. Dosyć się nadeptałem po cudzych krajach i ziemiach, i grodach, i miastach i zawsze to sobie powiadam, że nasza cara patriacara patria	Kupiec!... kupiec!... Wokulscy są tak dobrą szlachtą jak Starscy, a nawet Zasławscy... A co się tyczy kupiectwa... Moja Belu, Wokulski nie sprzedawał tego, co dziadek twojej ciotki... Możesz jej to powiedzieć przy okazji. Wolę uczciwego kupca aniżeli dziesięciu austriackich hrabiówaustriaccy hrabiowie	No nie, tylko tego by brakowało, aby dała panu kosza Jeżeli się pan chce żenić...	Puścić go bezkarnie? nie może być. Poniesie za granicę potwarze i szerzyć je będzie, kto wié jakie? Może na ś. p. ojca W. Królewskiéj Mości...	Uszom się nie chce wierzyć. Mówże! mów, na Boga żywego!... Regimentarze?...	Wróciłeś pan? no i cóż u licha nie przychodzisz pan do mnie?	Bardzo waszmości dziękuję, żeś mnie zastąpił w tym przykrym razie; rozumiem to, że gościnności nie można odmawiać nikomu, ale zawsze milej by mi było, gdyby już sobie odjechali.	Cosel mi się skarży na ciebie, stary powinieneś jéj uledz, wiele rzeczy nie słyszéć a przebaczyć drugie tyle. Znasz kobiétę... przecież ja umiém znosić od niéj...	Ja nie zwracałam uwagi pani. Broń Boże. Mam takie zasady, jakie głoszę, a głoszę wolność indywidualną zupełną. Niech każdy robi, jak mu wygodniej i przyjemniej „Obowiązki! Dajcie mi spokój! Rozkosz jest moim obowiązkiem, upojenie, przyjemność, to co chcę, czego pożądam, czego mi potrzeba”. zaraz zaczął gorąco prosić Janki o zagranie.	Pan kochasz oddawna i zapamiętale Moszyńską: o tém wié zdaje mi się ona, mąż i cały świat, a chcesz pan, żebym ja, żyjąc na dworze, nie wiedziała o tém?	Żyć nietylko dla siebie, ale także i dla innych, krócej mówiąc: być dobrym i pożytecznym dla innych. Oto wszystko. W tem znaczeniu, pastuch, który zasadza drzewo, mające dawać cień i owoce wtedy, gdy jego na ziemi już nie będzie, jest wyżej ucywilizowanym od księcia, który dla zwiększenia sumy swoich przyjemności wycina lasy.	Tak, tak tak to bywa z młodością i latami. Ale na tym nie koniec, bo oto miał on i tego rodzaju usposobienie, które zdawało się wróżyć mu wielką przyszłość. W roku 1715 cóż lepszego mogło mu przyjść do głowy, jak nie drapnąć do powstańców? Aścin ojciec go gonił, znalazł go gdzieś w rowie i przyprowadził go z powrotem, multum gementem, ku uciesze całej okolicy. Tak czy owak, maiora canamus... obaj młodzieńcy zakochali się i to w tej samej pannie. Pan Ebenezer, którego powszechnie podziwiano, lubiono i psuto nad miarę, był, oczywista, wielce pewny swego zwycięstwa; kiedy zaś obaczył, iż się zawiódł i omylił, dalej drzeć się, jak paw, wniebogłosy. Poszedł stąd huczek na całą okolicę; ów młodzian to leżał w domu chory, a jego rodzina o gołębich sercach stała dokoła łoża, zalewając się łzami; to znów jeździł od gospody do gospody i pierwszym z brzega wywnętrzał się ze swych strapień. Twój ojciec, panie Dawidzie, był zacności człowiekiem, ale był przy tym aż do żałości czuły i ustępliwy; toteż wszystkie te wybryki brał całkiem poważnie, aż nareszcie dnia jednego zrzekł się ręki swej panny. Ona jednakże nie była tak narwana (po niej to chyba waćpan odziedziczyłeś swój trafny i zdrowy rozsądek), toteż sprzeciwiła się temu, by miano sobie grać odbijanego jej osobą. Obaj padli przed nią na kolana, ale wynikiem tych zabiegów było na razie to, że pokazała drzwi jednemu i drugiemu. Było to w sierpniu... mój Boże! W tym samym roku, kiedy ja ukończyłem akademię. Scena ta musiała być wielce komiczna.	Tak się dziwnie składa... Czyż ja wówczas mogłam była pomyśleć, że będę tu kiedy z tobą, przy tobie... Nie znałam cię nawet jeszcze. Ale to szczególne, że ty właśnie to mieszkanie wynająłeś.	Widzi pani, papuś robi tak... Jak papuś jest zły na mamę, to jej samej nic nie powie, tylko gniewa się na nią przed nami. A jak Bronek co zmaluje, to papuś znowu nic nie mówi jemu, tylko wygraża się na niego przed nami albo przed mamą...	Nic by w tym nie było dziwnego, mój przyjacielu ale to nieprawda, bo ja wszystko na własne oczy widziałem i słyszałem na własne uszy; a co na to powiesz, Sancho, że pomiędzy tysiącem rzeczy, które mi pokazywał Montesinos, a które później opowiem, pokazał mi także trzy chłopki tańczące i wyskakujące na trawie, a ja w nich poznałem Dulcyneę i trzy jej towarzyszki, z którymi wtedy rozmawialiśmy. Pytałem się go, czy je zna, powiedział, że nie, bo tu tak pełno rozmaitych księżniczek od wieku siedzi w zaklęciu i coraz nowe przybywają, że ich znać wszystkich niepodobna.	Policję? Policja jest tak dobrze na nas, jak i na pana. Pan o nas wiesz dużo, ale i my o panu dosyć. Więc policją pan nas nie strasz. Tacy ludzie jak my z panem, musimy nasze sprawy załatwiać bez policji. Bądź pan rozsądny.	Ba! widziałem kilku doktorów; starsi, co już patrzyli na powietrze, twierdzą, iż na trupach znaki jego widzieli: sine plamy i wrzody. Nie szerzy się ono jeszcze zbyt gwałtownie, lecz że przyszło, to pewna.	Jeszcze jak mam rację! Sprawa jasna jak słońce. Brakuje mi tylko trochę pieniędzy. Przyszedłem właśnie po to, żeby mi Lejzor podżyrował. Ben-Cijon już mi podżyrował. Uczynił to bez słowa.	Przecie przysłaliście po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!	Tak, tak. Postąpiłem jak gracz, który ciska pieniądze w Monte-Carlo, albo jak człowiek, który się wdał w amerykański pojedynek. Wszak są ludzie, którzy majątki tracą w taki lub inny sposób. Otóż ja powinienem być poczytywany i sam się uważam za bankruta czy za złego gracza. Przegrałem mój ojcowski majątek. Oto wszystko. Ale mam córkę...	Drogi aniele poświęciliśmy sobie nawzajem swoją przyszłość, ofiara za ofiarę. Podczas, gdy serce moje było w Sancerre, żeniono mnie tutaj, ale opierałem się i... wierzaj! Byłem bardzo nieszczęśliwy.	No, miałeś coś zrobić! Na co czekasz?	O, biedna! Powinna była pomyśleć o tym, zanim spowodowała tyle smutku i boleści. Biedna! Ucałuj mnie, chłopcze! Ciebie to żałuję, żeś zbyt wcześnie narażony został na tak gorzkie rozczarowanie.	Zaraz będę wiedział, ale ja chcę naprzód wiedzieć, co pan jej dajesz?	A bo widzi pani, odpowiedziała Tekla, już ja od wielu osób słyszałam, że ta pani Kuderska tak jest dobra, że jak się tylko dowie o kim chorym, smutnym czy nieszczęśliwym, zaraz przybywa aby pocieszyć, rozerwać lub dopomódz. Mówiła mi nawet że odkąd się dowiedziała że pani ciągle jest cierpiącą i najczęściej samą, bardzo zapragnęła poznać panią, i u pani bywać. Prosiła mię dziś właśnie abym się pani spytała czy może odwiedzić panią jutro.	A coś ty widziała „na oczy”, Karolino, dziewczę z pałacu białego na Ukrainie?	Aha. Więc zawroty głowy są. Dobrze. To wystarczy.	Ale są przecież znaki, które odnoszą się wprost do pana?	Bo ja jestem teraz wolny... Ewentualnie...	Co tylko pani rozkaże.	Czemu przypisać, że zastałem panią, stojącą na fotelu?	Ile ci trzeba, Stefanie? Jesteśmy w tej chwili jak dwaj starzy koledzy, mów do mnie tak, jakbyś mówił... do... do... Bixiou.	Któż by lepiej od pani mógł temu młodemu panu robić honory Saumur.	No	No i co?	Oddasz? no!...	Rzecz dziwna wchodziliśmy przez jakąś plugawą sień w jednym z nadrzecznych domów, wychodzimy zaś tą piwnicą o parę kilometrów na wschód, w czystym polu!	Tak pan sądzi?	Wiesz, Tomek ciocia czekała na ciebie całe popołudnie. Mary przygotowała twoje odświętne ubranie i wszyscy o ciebie pytali. Czy to coś na twoim ubraniu, to glina i świeca?	Zaczekajmy na filanca	Zaklinamy waszą miłość, wpuśćcie nas do miasta! Sprawa tak wielkiej wagi...	A kiedy ślub?	A macie jaką swoją fotografję z tą brodą?	A od kogóż?	A to dlaczego?	Ach, jak to dobrze!...	Ależ to jest cza-ru-jące. Trzebaby do tego wydobyć parę butelek Château-Margaux, Château-Laffite, Porto.	Bogowie obronią nas i swoje przybytki...	Chrystusowa matko! Ten dziad szpetny... to ma być pan młody?...	Co ci jest?	Co?	Dajże raz temu spokój!	Do czego?	Dużo pan znajdziesz chętnych! Justement!	Ej! Nic, dzieciństwo	Gdzie ojciec?	Jak tylko można najwięcej.	Jedna rzecz będzie pociechą a przyznaję się że ta mi niepospolicie się uśmiecha	Kiedy naprawdę, wuju, to koszmarnie głupie.	Konieczność taka uśmierca przyjaźń.	Kronika sądowa, wyścigi konne, piłka nożna...	Możesz odejść	Muszę, skoro pan prawi im impertynencje.	Mów, jak to było? Czyś usłyszała, jak się zbliżał?	Nic.	Nieznośny! Wiem o tym.	O kogo? O co?	Prędko wybieraj, a w druhny me proś, Mateusz	Rety! Ratujcie! Pan Michał pojechał zabić Ketlinga! Kto w Boga wierzy, niech leci za nim hamować! Rety! Rety!...	Stare dzieje	To być może. W tem coś jest!	To wiatr, który jęczy w zaroślach. Dla mnie to dosyć dzikie i samotne miejsce, choć mnóstwo ludzi je lubi, zwłaszcza gdy wrzosy kwitną.	Toście się i wy zmęczyli?	W biały dzień!	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	Wiesz przecież. Młynarz będzie moim mężem.	Wszakże tu jest pełne morze!	Z czego pan to wnosi?	Z tego, co i ty. Głupio....	Zgoda!
I o tym pomyślałem Jest rzeczą zrozumiałą, że od czasu do czasu winienem zdobywać sobie zasługę (o ile przedtem nie znajdę mej rzeki), upewniając się, czy stopy twoje ugruntowane są na fundamencie mądrości. Nie wiem, czego cię tu będą uczyć, ale ksiądz pisał mi, że żaden syn sahiba w całych Indiach nie otrzyma lepszego wykształcenia jak ty. Przeto od czasu do czasu będę tu wracał. Może będziesz takim sahibem, jak ten, co dał mi te okulary w Domu Cudów w Lahorze. W tym cała moja nadzieja, bo on był źródłem mądrości... mądrzejszy był od wielu znanych mi przeorów... Ale też być może, że zapomnisz o mnie i o naszych spotkaniach...	A widzisz! A małoś to mnie nałajała za to, że i pana starostę chciałam pogrążyć, choć ja o niczym nie wiedziałam, jak księżnę Gryzeldę kocham, tylko to jakoś tak samo z siebie przyszło. A teraz zważałli by on na mój opór, gdyby nie był pogrążon? A co?	Co więcej, że jeżeli uczynisz mi zaszczyt pozostania dłużej w domu moim, nigdy na przyszłość ani słówka o tem nie pisnę.	Ale ja ci wówczas nie chciałam powiedzieć i przyznać się, że płakałam ze szczęścia nad tymi kwiatami, bo wiedziałam, żeś mnie naprawdę pokochał. Gdy wstanę, Doady, i będę mogła chodzić, jak dawniej, pójdziemy, prawda, obejrzeć wszystkie te stare, kochane kąty? Będziemy przechadzać się po tamtych ścieżkach. I o biednym ojczulku nie zapomnimy. Prawda?	Rozumiem że, mówiąc słownikiem mistrza Rabelego, chce pan rzec, że jestem sorbonistą, sorbonitrąbą i sorbonosłem. Jednakże, tak samo jak inni tu obecni, lubię aby mi książka dawała wrażenie szczerości i życia, nie jestem z gatunku tych klerków...	A nawet naprawdę, to tam nie byłam Przejeżdżałam tylko przez step w ciemnościach i wydał mi się obrzydliwy. Marta mi najpierw o nim zaczęła opowiadać, potem Dick. Jak Dick zacznie mówić, to może się zdawać, że się widzi i słyszy to wszystko, jakby się tam stało wśród wrzosów i jakby słońce świeciło, i czuje się woń janowca i przytulii, co jak miód pachnie, a wszystko to pełne pszczółek i motyli.	Nic nie mam do nadmienienia, ponieważ taki był kontrakt. Nie traktowałem też tego nigdy jako interesu.	Już to co do nauki to diablo trudno pójdzie. Nie umiem ani a, ani b nawet, ale znam za to dobrze pacierz, a to jest dosyć, aby stać się dobrym gubernatorem. Co się tycze oręża, będę walczył takim, jaki mi podadzą, za Boską pomocą. A nieźle też pięściami i kułakami bronić się potrafię.	Pijaczyna? Jak tam sobie chcesz, tym gorzej dla tych, co się boją wina, bo widać, że mają w sercu jakieś złe myśli i lękają się, aby wino ich nie wyspowiadało.	Przekonany jesteś, że nie ma tam nikogo?	Miss Dora jest urocza, ale nie czyni mnie to jeszcze szczęśliwym konkurentem. Cóż znaczy atoli, że jest bogatsza?	Widzisz dobrze, przyjacielu Sancho, jak długa oczekuje nas droga. Różne przygody opóźnić mogą nasz powrót, dlatego czy nie byłbyś łaskaw przed wyjazdem jeszcze oddalić się pod jakimkolwiek pozorem do mego pokoju i dać sobie z pięćset rózeg, bo wiedz dobrze o tym, że rzecz energicznie wzięta, dobrze się kończy.	Teraz ja mam głos, Dick! Zrobił mnóstwo rzeczy, których nie miał prawa robić, i skutkiem tego angażował rząd w coraz to nowe przedsięwzięcia.	Taki tęgi pan!... Nie byłem ci ja już pod Bolesławcem ułomek, a on i jednego pacierza ze mną się nie zabawił i w niewolę mię wziął. Ale taka to była niewola, żebym jej był i za wolę nie pomieniał... Dobry, zacny pan! Dajże mu Boże światłość wiekuistą. Hej, żal, żal! ale największy panienki, niebogi.	Nie, boby się im był obronił alem ja go zbłąkanego na drodze chwycił. Nie znając kraju, w którym mało bywał, chowając się u obcych, w puszczach się obłąkał. Dopiero gdy szatny przybędzie z Miechowa, stawić się z nim mieliśmy wam i należny oddać pokłon.	Okno, nie zdziwiłbym się... wiatr wionie i zamknie; człek tamten może być pijany i zatańczy... to nie czary. Lecz gdybyś mocą magii zmusił tę niewiastę do potłuczenia swego towaru, to zaiste... chybabym uwierzył, żeś posiadł wiedzę czarnoksięską. Ale wszystkie garnki?	Wolno panu Ja zaś, jeżeli mnie gwałtem nie zmuszą, nie włożę tego za nic w świecie.	O! o! ja was znam! wszyscyście wy łajdaki, ale ci przysięgam, że drugi raz wylecę sama na ulicę i takiego ci wstydu narobię, a tę gałganicę tak po pyskach wytrzepię, że mi oboje popamiętacie.	Bo jakimżeś waść sposobem pierwszy po klęsce w Wołoczyskach stanął? Przecież nie chcę przypuścić, żebyś pierwszy dał draładać drała odpowiedź.!	Byleby mu się co nie stało!	Gdy się psa układa, to go się w podziemiach nie zamyka, bo węch stracić może.	Gdzieżeście to znaleźli? pytała Michasia strojąc poważną i surową minkę, choć i sama nie mogła oderwać zgłodniałych oczu od smacznego jadła, które trzymała w ręku.	Nie całkiem.	Nie wiem dokładnie, mój panie!	Wybierzcie, zdaniem waszym, najwinniejszych i wypytajcie ich w mojej obecności. Nie chcę jednak, ażeby mnie poznali.	Otóż to twoje pięćdziesiąt i sto coś je raz wraz powtarzał, tego licha narobiło Tybyś mu nie dał i pięciu, a na języku tylko waszeci batogi a batogi.	Źle jest i będzie, i tak już pozostanie. Na to nic nie poradzisz	Od dziesięciu lat rządzimy państwem i przez ten czas nikomu z was nie stała się krzywda, a każdej obietnicy dotrzymaliśmy. Bądźcież więc cierpliwi i wierni jeszcze przez kilka dni, aby zobaczyć moc bogów i otrzymać nagrodę.	To prawda, mój bracie... ale gdy ludzie jak muchy i osy brzęczą, latają i przeszkadzają, nawet tego szczęścia napić się, uczuć nie można... Gdy tam powrócisz do Konopnicy... przypomnij sobie piękny ten poranek i nas... i smutne Borowce... i mnie!.. Pamiętaj!	Jakże to? nie masz jeszcze nikogo?	No tak, rozumie pan, żeby nie było skandalu...	Przyjdzie taki czas, że mi zapłacicie!	W każdym razie nie zamieniać naszego domu na szpital dla włóczęgów.	Żeby tylko nie przez tych posłańców...	Dokąd? jużci do Kaniowa! A tak, i przyznam się, że panu zazdroszczę	Bardzo pięknie Rzecki wspominał mi coś o twoim wyleczeniu.	Bóg zapłać! Wielce mi tym waszmość wygodzisz, bo będę miał kogo pod naszą jazdę po wiadomości wysyłać, ale możeszże zostawić?	Jeżeli panowie zechcecie zawiesić na chwilę wyrok śmierci, opowiem swoje przygody.	No, to ja spróbuję, inom jeszcze słaba. Musi mnie Pietrek prowadzić, bo się ano trzęsę cała.	Panie byłem na korytarzu i słyszałem, jak pana wylewali.	Służę panu	To musi i tak będzie upadam do nóg pańskich. Słońce już idzie w górę, muszę się spieszyć.	Zgoda, przyjmuję zakład! Napiszę na kartce przypuszczenie moje, a jeślibyś pan odgadł, winien jestem dobrą kolację.	Pojechał na wieś do... do znajomego.	Bodajbym się udusił!... bodaj ryby jadły ciało moje na dnie Nilu!... Przecie ty cały folwark zmarnujesz swoimi skargami... kobieto...	Chętnie służyłbym. O cóż to chodziło?	Ja? he, he	Ja?... Kto to powiedział?...	Jeszcze w Warszawie? Czy ma drugi odczyt?	Król nagrodził ale król królów więcej obmyślił.	Maiestas infracta malisMaiestas infracta malis (łac.) rzekł, spoglądając na nią z uwielbieniem, ksiądz Wydżga.	Na lewo, na lewo czy ty mnie tu będziesz drogi uczył?	Ogona mu tylko braknie.	Pan masz talmudyczną filozofię, panie Dawidzie.	Pfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglichPfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglich (niem.)	To źle Ona jest dużo warta, mimo wszystko. Gdyby pan zechciał przekonać się...	A Stromboli?	A de Marsay?	A dlaczego?	A gdzież sekundant?	A więc te projekty są nadal aktualne?	Co ty za czort?	Czekajta ino, kumo! Jak mój Józik przyjedzie ze szkoły, to on wam wyłoży dokumentnie, lepiej niż pisarz. Bo to chłopak ho! ho!...	Czyżby ludzie?	Cóż słychać u państwa?	Dlaczego?	Dobranoc, Peerze.	Dokąd?	Duszą! no! no! zaczynajciesz robotę.	Dużoby mówić jakie mnie tu wiatry przyniosły	He!	I ostateczną...	I pomarli?!	Ile?	Jakby my wprzódy za dziadów naszych	Jakże!... przyjęła, juści.	Jest jastrząb przybity nad szopą.	Jestem.	Jesteś tedy ksiądz zwolennikiem nadużyć i bezprawia?	Lenkai kalti tuomi, jog jie visokiais būdais siekėsi atitraukti apšviestuosius lietuvius nuo jų pareigos	Może...	Można spytać, kiedy ślub?	Mój jegomość jeślibym zełgał jakie przezwisko, to też musiałbyś się jegomość kontentować.	Niech będzie jeden raz	Nigdy.	No i gadaj tu z takim ćwokiem!	Oczywiście...	Pani się zamęcza z tymi chłopakami...	Pilnuje pałacu.	Tak	Tak tak, ośmielę się.	Tam! Słyszysz teraz?	To nic, to nic! Wszystko będzie dobrze...	W Rozłogach.	Watzdorfa? Watzdorfa?? Czy jest nań jakie podejrzenie?	Wie dobrze?	Wysoka, dobrze zbudowana. Brak jej zęba bocznego z lewej strony?	Z rozkoszą	Zboże podrożeje.	„Wisła” informował młody Huszcza półszeptem narzeczoną
Pan Jost Fok jest niemieckiego pochodzenia, ale nie z takich cnotliwych Niemców, z jakich pan Melchior Szolc albo pan Jan Alembek idzie, bo mówią jedni, że ojciec jego był katem w Głogowie na Śląsku, inni, że jest synem Żyda, co się pod szubienicą wychrzcił dla uratowania życia, a znowu inni, że się on Fok nie nazywa, tylko się tak sam przyznał, bo tych prawdziwych Foków rodzina jest i znaczna, i uczciwa. Ale dzisiaj ma już prawo miejskie i posiadłość znaczną, i w łaskach jest u pana rajcy Haydera, który go za swego faktora przy handlach rozmaitych wziął, bo też ma to być człek bardzo sprytny i przebiegły. I jeno co nie widać, że go do Czterdziestu MężówCzterdziestu Mężów	Skąd pan wiedział, że ten pan mnie znalazł? Do czego to panu potrzebne?	Czekajże! Nie mogę opowiedzieć wszystkiego naraz! Tobiasz uczył się rzemiosła w Mels, potem zaś wrócił do osiedla, poślubił moją siostrę, Adelajdę, i żyli z sobą dobrze, gdyż kochali się od dawna. Pewnego dnia belka budującego się domu spadła na głowę Tobiasza, tak że zginął na miejscu. Zaniesiono go do domu, a żona z przerażenia i żalu dostała silnej gorączki, z której się nie wyleczyła. Już jako dziewczyna nie miała sił i zapadała czasem w jakiś dziwny stan pomiędzy snem a jawą. Po kilku tygodniach po Tobiaszu pogrzebano także i Adelajdę. Ludzie gadali szeroko o smutnym losie tej pary, a zdaniem ogółu była to kara, na jaką sobie Dziadek zasłużył swoim bezbożnym życiem. Powiedziano to jemu samemu, proboszcz roztrząsał mu sumienie, nakłaniając do pokuty. On jednak się uparł, zamknął się w sobie, a odtąd każdy schodził mu z drogi. Naraz rozeszła się wieść, że Dziadek wywędrował na halę, niemal wcale stamtąd nie schodzi i żyje w niezgodzie z Bogiem i ludźmi. Małą, roczną dopiero córeczkę Adelajdy wzięłyśmy, wraz z matką, do siebie. Po śmierci matki dostałam miejsce w zakładzie kąpielowym, zaś dziewczynkę umieściłam u starej Urszuli w Pfäffersdorfie. Nawet po sezonie, zimą, przebywałam w zakładzie. Było zawsze sporo roboty, a ponieważ umiem szyć i łatać, więc nigdy nie zaznałam biedy. Wcześnie z wiosną przyjechali państwo z Frankfurtu, których obsługiwałam zeszłego roku, i oto zabierają mnie na dobre. Odjeżdżamy pojutrze, a ta służba jest dobra, zaręczam ci.	Pan Regowski. Mówili, że mu na imię Jakub.	Nie może być mowy o narzucaniu się, skoro pana proszę I cóż, przyjmujesz pan?	No, tego nie będzie. Ale zwrócił mi pan uwagę, że przed śmiercią mogę zwariować, i to... otrzeźwiło mnie. Nie dziwcie mi się Od kilku tygodni jestem sam, wciąż oblegany przez myśl o śmierci... Tymczasem człowiek jest zwierzęciem towarzyskim, no	Zasnął... zasnął twardo... jak małe dzieciątko Ma się rozumieć, nie ma tu mowy o nijakim jedzeniu, póki on się nie obudzi. Czy widzieliście kiedy taką siłę modlitwy? Wierzę, że on zawdy wypatrywał młodego Olley’a za oceanem. Jazon był strasznie dumny ze swego chłopaka, a mnie się zdaje, że wszystko, co się zdarzyło, to kara za czcze bałwochwalstwo.	To moja tajemnica, zbyt długo skrywana, bym ją miał powierzać obcemu. Musiałbyś pan przytoczyć ważne powody, chcąc się dowiedzieć tego.	Ciotuniu, prawda, że dziewce to strasznie źle na świecie?	Różnie mnie uwodzili, że zbiegła nocą, drudzy, że po drodze głodem się morząc, zmarła.	Wejdźmy po prostu i poradźmy im, żeby dali temu spokój! Nie miałem z nimi nigdy do czynienia, ale głowę daję, że Campbell jest tchórz.	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	Tym bardziej zdobądź się na odwagę. Nie okazuj ani śladu niepokoju. Noś w sobie ten ból, jak chmura nosząca w sobie zniszczenie do chwili, kiedy wybucha burza. Dalej, przyjacielu, oszczędzaj siły na moment, kiedy burza wybuchnie.	Rodzice moi byli bardzo srodzy. Kazali i tak być musiało. Mówiono, że jestem leniwy. Kułem ciągle. Gdzie mnie było o „sportach” myśleć... gdzie!...	To u was taki zwyczaj, że baby chłopów ciągną?	A dajże chłopczynie spokój Zgadza mu się wszystko; co się tam ma nie zgadzać. Pierwszy raz w życiu widzę takie genialne dziecko. Albo porozmawiaj z Mary. Jak ona wszystko wie. Wie, gdzie mieszka, wie, ile ma lat. Można z nią mówić jak z dorosłą osobą. Weź, Mary, jeszcze pierniczek. Może ci jajko ugotować, to i Williamek dla towarzystwa zje. Prawda? I jaki to mały grubas. Chodź, Mary, zobaczysz fotografię dzidziusia.	Czy sądzisz, że możemy włożyć te kostiumy bez pytania?	Ja ci ją znajdę i rzeczy się ułożą	Bóg zapłać państwu To w samę porę, bo już nic kartofli nie mam, a w tym roku taka drożyzna. W Wólce to bywało nieboszczyk mąż takie łany kartofli sadził, że jak okiem zajrzéć, a teraz...	Proszę jaśnie pani, rzekł: ja wczoraj przystałem na jej usługi, ale dziś, bodaj żebym o abszyt prosić nie był zmuszony.	Tak dobry, że dawno już powinien by wisieć	Prosił o trochę tytoniu, siedzi na odwachu i jest taki zadowolony, jakby siedział u siebie w domu. „Macie tu, powiada, cieplutko, aż miło. A piec nie dymi? Bardzo tu u was przyjemnie. Gdyby piec dymił, to najlepiej kazać go kominiarzowi przeciągnąć. Ale dopiero po obiedzie, nie wtedy, jak słońce stoi nad kominem”.	Sława, jakiej nie dosięgnął jeszcze żaden człowiek To moja żona, to moja kobieta... Bądź pan zdrów, muszę iść...	A tymczasem może nam przyjdzie z Tymurem KulawymTimur Chromy ozwał się Powała. (1352–1419) dowódca tatarski, podwładny Timura, potem chan Złotej Ordy.	Bo mi go żal, bo szczerze żal, z praktycznego filozofa jakim już być poczynał, łatwo go tam przerobią na pospolitego bigota.	Boję się życia. Życie jest groźne.	Gotowe, proszę pana	A bo Witka ociec wzięli takim skrzatem, co jeszcze koszulę w zębach nosił, i w chałupie się odgryzł. Tak samo było i z tamtym.	Pan po mnie przysyłał?	Namawiał, aby dać tamtym po mendlu jajek z chałupy albo po kurze, to poniechają i drugie wsie do szarwarku wygonią.	Jak to? Jak to: całą ją zajęli?	Tfu! to nie ma co gadać; znalazłoby się co lepszego, nie taka robota.	Rodzina, księże, alboż ona istnieje? Nie uznaję rodziny w społeczeństwie, które po śmierci ojca lub matki dzieli majątek i powiada każdemu, aby szedł w swoją stronę. Rodzina to jest czasowa spółka, którą śmierć rozwiązuje. Nasze prawa zniweczyły ród, dziedzictwo, ciągłość przykładów i tradycji. Widzę dokoła same gruzy.	Ja się razem z Krystkiem uczepiłem krzeseł panien de Macris i de Opulo i wyprawialiśmy krotofilekrotofila a. krotochfila (daw.)	Ja! alboż mogę? A! nigdy już! nigdy! pomiędzy tamtych ludzi, na śmiech, wzgardę, na przekleństwo!	A pana de Nemours nie widziałaś, czy zapomniałaś o tym?	Nie ma żadnej dziury na naszych polach	Owszem, proszę pani, słucham i myślę.	Gadaj natychmiast, gdzieś się upił i kto cię pobił?	Nazywam się Julian Sorel nie mam tu nikogo.	Tak. Dziękuję panu. Źle się stało.	Już między nami, znaczy, nie ma tamtego, co było w rowach.	Powiedzże, Sitko, co myślisz zrobić ze sobą po skończeniu szkoły?	Tak to rozumiem, to wyraźne! A ja inaczej, ja nie mogę znieść!	Co to za miecznik?	Czyż pani da sobie radę z załatwieniem takiej sprawy? Przyszlę pani człowieka, który wszystko...	I nie pomoże to nic	Dlaczegóż dorożki miałyby mi być wzbronione?	Hm, to już jego osobista kwestia	Kobiety też czasem to robią	Może ja panu opowiem i nowsze bajdy...	No, to dobrze. Dowidzenia. Jutro o siódmej.	Także to waść wysoko Szwedów nad swoich wynosisz?	To chorowała?	To niemożliwe!	A jakże. Każdy bogaty Tatar ma przynajmniej kilka żon. To dowód bogactwa. One mają osobne namioty, trzodę i służbę. Toktysz ma jedenaście żon.	Tak, jeśli nie zabraniają tego przepisy.	Co waćpan tak przy oknie rozpamiętywasz zamiast spać iść?	Nie bucz, głupia, zawżdy z tego osiem morgów nasze...	Z czego? Ona przecie ma po matce dość duży kapitał w banku.	A Jaś co?	Co mamy myśléć? myślimy umrzéć.	Co słychać?	Co tam fortele! szabla grunt!	Gdyby matka karmić nie chciała, choć im mamkę wziąć dodał książe	Gdybyś mi powiedziała przynajmniej, co ja tam będę robić w Londynie	Hej, hej, cóż wy tam robicie, ojcze Séchard?	Liście nie ludzie	Mości książę, i mnie przy sobie umierać pozwól!	Nie	Nie panie, niezbyt długo.	Nie pójdę.	Nie zawracaj gitaryzawracać gitarę (pot.)	Nie.	Panie kawalerze, rozumiesz po niemiecku?	Tak, tak wy, mężczyźni, miewacie czasem strasznie brutalne dusze...	W teczce. Nie w teczce, a w kieszeni.	Zacna z wacpani białogłowa, co praktykuje święte przykazania: „Więźniewięźnie pokrzepiać, pocieszać.”.	A... dla księdza-stryjka.	Aha! Arletka	Bez nadziei.	Chciałem prosić... panią sekretarkę	Dlaczego?...	Doman!	Dowidzenia	Dużo zarabia?	Dziwna mania	Jaką?	Moje także.	Nadciąga huragan	Należałoby opanować skarbiec Labiryntu	Nędzniku nędzniku! coś uczynił?	Połowa żołnierzy padnie...	Przeczuwam!...	Płacze	Skąd?	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie	Toś waść gracz pierwszej wody! Niech waści kule biją!	Więc czekam.	Zaiste, łzę.
Ach Boże! Trzeba mi było wyraźnie napisać. Byłbym pani powiedział po prostu, że bez wyraźnej zgody pańskiej nie wolno mi niczego zrobić... Teraz to już pan sam chyba z żoną pomówi, bo mnie trudno się cofnąć, gdy obiecałem. Ale, widzi pan, to tak się stało... nie mogłem przecież przypuszczać, że żona pańska wbrew woli pana, że tam między państwem jest jakieś nieporozumienie.	Nie martw się, mój złoty Felku, zobaczysz, że będzie dobrze. Jeżeli mogę rozdać pięciu milionom dzieci czekoladę, to przecież mogę i dla ciebie dużo dobrego zrobić. Tylko to musi być prawnie zrobione. Ty wcale nie wiesz, jak ja teraz długo wieczorem nie mogę zasnąć w łóżku. Leżę i leżę mają pieniądze, to sobie sami kupią. Wódkę dam i co będą mieli.	Stój, stój, wielmożny panie... zaczekaj chwileczkę... sędzia! Zrozumże, człowiecze, że on nie ma najmniejszego zmysłu do żartów, tyle się na tym zna co umarły! Załatwmy lepiej tę sprawę między sobą. Do licha! Zdaje się, że się wplątałem w brzydką historię z powodu tego niewinnego żartu. Jestem ojcem rodziny... mam żonę i dzieci... Zastanówże się, panie; czego żądacie od mnie?	Darmo albo i nie darmo Kumie! dacie sześć złotych za korzec, to wam coś takiego powiem, że aż podskoczycie do góry!	No, to naprawdę cud, zrobić ze starego domu zupełnie nowy Bo dom był naprawdę stary, a do tego bardzo ponury. Matka przysłała mnie tutaj parę lat temu, abym go obejrzał, gdy pan de Saint-Méran wystawił go na sprzedaż.	A jednak proszę cię, Nino, byś pohamowała swoją akcję. Wilczur doskonale się orientuje, komu może zależeć na psuciu jego opinii. W jego zachowaniu się w stosunku do mnie w ostatnich dniach dostrzegam coraz więcej rezerwy i chłodu. Gdy zostanie wyprowadzony z równowagi, może mi bardzo zaszkodzić.	I pan uważa, że tego rodzaju prywatne wiadomości zgadzają się z urzędowym stanowiskiem, jakie pan zajmuje?	Patrzajcie! wydrwigrosz! Już mnie teraz nie złapiecie; syn w domu, prawda że coś niedomaga; ale to młode, to się wychoruje i diabli go nie wezmą.	Oczywiście móóój braaat nazyyyy...ywał się Graaa...andet tak jak ja. Tooo jest peeee...ewne, wiadooo...me. Nieee zaaa...rzekam się. A taaaka likwidaaa...cja mogłaby w każdym raaaa...zie być, pod wszee...lkim względem, baaaa...rdzo kooo...rzystna dla meee...go braaa...tanka, którego kooo...cham. Ale trzeba się rozpatrzyć. Ja nieee znam tych fiii...lutów paryskich. Ja mieszkam widziiii...cie paaa...anowie w Saumur. Mam swoje wiiii...no, swoje łąąki, swoje iiiinteresy. Nigdy nie podpisywałem weee...eksli. Co to jest weksel? Braaa...łem ich duuuu..żo, ale nigdy ich nie wyyy...stawiałem. Bierze się to... daje sięęę dooo eee...eskontu. To wszyyyy...ystko, co wiem. Słyyyy...yszałem, że mooo...oża odkupić weksle...	Chętniebym was pod dach mojego brata zaprosił lecz gdybym z obcemi do niego przybył, zaprawdęby mi to przystęp utrudniło... Zostańcie tu, a gdy ja zdobędę gród i uścisnę brata, może go skłonię aby i wam dał gościnę.	Doprawdy?... I może zrobiłby mnie pan swoją niewolnicą?...	W takim razie nie ma milionów A w takim znowu wypadku po co zadziera nosa!... czego pnie się do arystokracji?	Że jutro ucieczka ztąd postanowiona Ja nie mam się czego śpieszyć, nie mogę uciekać, wy musicie. Ulp swą łodzią przewieźć was obiecuje, podzielę z wami co mam, a Bóg nie opuści biédnych.	Nie potrzeba Nie ruszaj się pan i nie odzywaj, ja tu rozkazuję, nie pan.	Ja? Ja? jak W. Król. Mości wiadomem być musi, wcale dotąd mej woli nie mam. Panowie senatorowie panują daleko despotyczniej nademną.	Jużże się waćpan nie martw, bo choć do Zbaraża razem z kniaziówną nie przyjedziemy, ale gorzej by było, gdyby wpadła w pogańskie ręce...	Może pojadę, jeżeli zaproszą, A o braciach moich... rodzonych... (znowu uśmiecha się), co pan Bolesław słyszał? Może nawet którego z nich widział?	Wasza miłość nie znała mnie dotąd... Raszków już niedaleko... Ja chciał hetmanem tatarskim być i Rzeczypospolitej służyć, ale pan Sobieski nie dozwolił... Nie być mi dłużej Lipkiem, nie służyć pod niczyją komendą, jeno samemu wielkie czambuły wodzić, na Dorosza albo na Rzeczpospolitą, jak wasza miłość chcesz, jak wasza miłość rozkażesz!...	Nauczyłyśmy się prawdy, o której profesor Woodleigh mówił na ostatnim zebraniu w towarzystwie filomackim. Powiedział on: „Humor jest najwspanialszą zaprawą życia. Śmiej się ze swoich błędów, ale czerp z nich naukę, kpij ze swoich trosk, ale zdobywaj z nich siłę. Obracaj swoje trudności w żart, ale przemagaj je”. Czy nie warto się tego nauczyć, ciotko Jakubino?	Trzeba się było mnie spytać. Nie mogłeś wiedzieć, boś nie sanitarnyboś nie sanitarny	A choćby i jutro! Nie, w sobotę na zapowiedzi damy i zaraz pojedziemy do miasta. Co tam, raz kozie śmierć!	A więc obie moje nici zerwane Nic mnie tak nie podnieca, jak niepowodzenie. Musimy szukać innej drogi.	Ale gdybyśmy nie mogli uciec, belka przygniotłaby nas tam do ściany	Klu-Klu przysięga, że nic więcej nie powie.	Mój mistrz nie naprzykrza się gwiazdom dla zysku. Przynieśliśmy wieści, to je sprawdzaj; myśmy przynieśli wieść, a teraz idziemy dalej!	Nie pokazuj jej się bardzo. Biedactwo! każda nowa twarz sprawia zawód, wciąż szuka męża.	On uderzył świętego męża... a myśmy to widzieli! Nasze bydło wychudnie i zjałowieje... nasze kobiety przestaną rodzić! Śniegi zwalą się na nas, gdy będziemy iść do domu... I to jeszcze na domiar wszystkich okrucieństw, jakicheśmy doznali!	Pan nie słyszał?	Powracaj pan, u nas się bardzo dobrze bawią.	Sam czytałeś w przewodniku, że w lipcu Bałtyk jest spokojny i gładki jak staw za to na wiosnę zobaczyłbyś dopiero!	Więc usunąć Piotrowicza, a powierzyć kierownictwo redakcji komuś, do kogo ma pan zaufanie.	I cóż ja mogę zrobić? Jestem już naprawdę bezsilnym w tym względzie. Życie bym gotów dać, gdybym wiedział, że to co pomoże. I ja bym wtedy był szczęśliwy.	Panie Arronax niech się tu zbiegną wszyscy krajowcy Papuazji! „Nautilus” się ich nie obawia.	Tak więc nie tylko nie będzie się sprzeciwiać mojej podróży, ale pochwali ją z całego serca, bo w ten sposób będę mógł spełnić jej zalecenie, które powtarza mi co dzień.	Tak?... Nie gram z takimi, którzy mówią, że nie ma duszy.	Tu nie chodzi o twojego konia, ale o twoje dziecko, które umiera z głodu: już siedem godzin, jak nic nie miało w ustach. Popędźże twego konia! Doprawdy, można by myśleć, że więcej dbasz o swoją szkapę niż o dziecko.	A bez nich jesteście niczym Nie pozwolą wam...	A nie plótłbyś, dawaj kiedy ci mówię.	A stary znów mnie zbije.	A ty go nie znasz lepiej.	Aha! Pewno te, do których zmuszali go Tatarzy...	Bronię pani przed sobą.	Co pan teraz robi?	Dać bal, na przykład; wiesz przecie, Najjaśniejszy Panie, jak królowa lubi taniec; zaręczam ci, iż uraza jej nie wytrzyma tej próby.	Gdzież ten list, marudo?	Hm może on jednak ma słuszność?	Kaci go wiedzą, mówił zjadając gałkę od laski prezes, zkąd mu to wszystko? Tać to szerepetka, a minę ma pańską i tak pewny siebie ten intrus, jakby łaskę robił, że tu przyjechał. A przyjechało to pewnie na chłopskich sankach, w siwych barankach.	Kto nam przyjaciel, temu pod nami dobrze, a kto nieprzyjaciel, na tego mamy dwa sposoby.	Najdostojniejszy Herhor... najdostojniejszy Mefres... Mówili, że tak trzeba, bo twój syn musi zostać pierwszym królem żydowskim...	Nie jestem dziś Małgosią, tylko „lalką”, która robi różne szaleństwa. Jutro odrzucę moją „pretensjonalność” i będę znowu rozpaczliwie cnotliwa	Nie obiecałeś? Niku, jak możesz tak kłamać!	Nie rozumiem...	Nie wiem. Ma swój majątek, z musu tu pracował.	Nieszczęśliwy? Hm... Ale czemuż nie poszedłeś na swoją premierę?	Nigdy jeszcze nie plotłeś takich głupstw...	Pewnie uciekła To bardzo w jej stylu! Czmychnęła do dżungli, kiedy tylko jej przyjaciele wpadli w tarapaty.	Potępiony będę, gdy tej przysięgi nie dotrzymam; potępiony będę, gdy jej dotrzymam! Wszystko mi jedno!	Wiem, że śmiercią swoją oddałabym ci największą przysługę.	Zabit, a jeżeli nie zabit, to nie wiemy, gdzie jest...	Zatrzymaj pan powóz.	A co tam mruczycie, ojcze?	A hrabia co na to?	A innym razem, to miesiąc i dwa i trzy ani spojrzy i tak samo inne dziewczęta zaczepia...	A po co?	A więc, cóż teraz zamyślasz?	Ale jaki?	Ależ, droga panno Łucjo...	Ależ... ależ, mój drogi, czyliż dlatego potrzeba siedzieć w ciemnym kącie i światło swoje chować pod korcem?	Anielko! Anielko!...	Benedico vos, in nomine Patris et Filii, et Spiritus sanctiBenedico vos, in nomine Patris et Filii, et Spiritus sancti (łac.)	Co to jest?	Czar mu rzuciła ta bezecna dziewka! bodaj ją spalił ten ogień, którego ma pilnować.	Czy są odważne, czy tchórzliwe?	Czy ty wiesz o Colinie?	Czytałem.	Cóż ty na to?	Cóżeś tak uciekał?	Dobrze, ty wole. Kto przyjął telefonogram?	Dziś rano	Gdzieś na ostatecznych, wschodnich krańcach Polinezji, na odosobnionej, od świata i towarzyszek odciętej wyspie Oceanu Spokojnego, w samym sercu pustkowia wodnego, na wysokości środka Republiki Chilijskiej.	Huk broni ognistej	I wszy!	Jakie pieniądze? Jaki Krym?	Jakto! chcesz być z nami	Kmicic!	Mam wielką ochotę.	Mój kochany Łado, poczęła starościna, kto też to obcy jakiś, już podobno drugi raz, w naszym lesie i pod samym prawie dworem w dąbrowie poluje? moje panienki już go tam drugi raz spotykają.	Nieźle, panie Stuart ale okazujesz mało pomysłowości w świergoleniu.	O Jergutėliau, ką tas šneka! Mamele, ar girdi?! Juk visi matome, kad saulė atsikelia, eina per dangų, leidžiasi vis žemyn ir paskui užeina už žemės! O tu sakai, kad ne! Neapgausi mūsų, ne!	Ot, babski rozum!	Prawda, trzeba by zajść Mówiłeś z nią o sklepie?	Prawda.	Przyszedłem spłacić swój dług.	Takiego małego?	Trudno wytłumaczyć, mam królowi mówić prawdę, a tak słodką, aby ją przełykał Będę wisiał przy dworze, trochę więcej jak błaznem, a trochę mniej niż ochmistrzem...	Wiesz równie dobrze, jak ona i my wszyscy, kto najprędzej otrzyma ową palmę.	Więc jeszcze jedno pytanie: czyś został już chrześcijaninem?	Znasz okolice Maracaibo?	Żeby was święta ziemia pochłonęła. Żydowskie dziecko.	Żegnaj, chłopczyno!
Tak, bo nie chciałem tej wojny.	A ten, ten... To ziółko... Od jednej mojej znajomej magazynierki bierze za tysiąc rubli sto pięćdziesiąt rocznie, a drugiej, także mojej znajomej, co ma sklep wiejski, pożyczył pięćset rubli i bierze sto na rok... Jezusek! takie sobie wymyślił zarobki, że pożycza tylko kobietom, które mają proceder, bo kobiety są najpewniejsze. I prawda! Kobieta nie dośpi, nie doje, ale procent zapłaci, i jeszcze można się do niej umizgać albo do jej panien... Szelmy mężczyźni, ma rację panna Howard...	Lauretto i ty Lukrecjo, wiem, że wam serce słabnie od strachu zesiądźciezesiąść (daw.) dziś popr.: przypatrywać się. się można. Tak wysoko niedźwiedź nie wyskoczy, chybaby upodobał sobie którą z was na śniadanie.	Psy same nie mogą sobie farbować włosów, jak to robią damy; o takie rzeczy musi się kłopotać ten, kto je sprzedaje. Gdy pies jest na przykład taki stary, że jest cały siwy, a pan go chce sprzedać jako jednoroczne szczenię albo nawet chce takiego dziadka przemienić w dziewięciomiesięczne dzieciątko, to kupuje się „piorunku” rtęci, rozpuszcza się i farbuje psa na czarno, że wygląda jak młodziutki. Żeby okrzepł, trzeba mu dawać, jak koniowi, strychninę, a zęby wyczyścić szmerglem, takim samym, jakim czyści się zardzewiałe noże. A zanim zaprowadzi się go do klienta, który chce go nabyć, trzeba mu nalać w pysk trochę śliwowicy, żeby się psina schlała, to zaraz jest wesoła, ruchliwa, szczeka uciesznie i zaprzyjaźnia się z każdym jak pijany radny miejski. Ale najważniejsza rzecz, panie oberlejtnant, to gadanie. Trzeba do ludzi gadać i gadać, aż z takiego gadania zbaranieją. Jeśli ktoś chce kupić sobie ratlerka, a pan nie ma w domu innych psów prócz myśliwskich, to trzeba umieć przekonać tego klienta, żeby sobie zamiast ratlerka kupił psa myśliwskiego. Albo jeśli ktoś chce złego niemieckiego doga do pilnowania domu, a pan ma tylko malutkiego ratlerka, to trzeba tego kupującego tak ogłupić, żeby sobie poszedł do domu z tym ratlerkiem w kieszeni zamiast z dogiem. Kiedym jeszcze dawniej handlował zwierzętami, przyszła do mnie jakaś dama i powiada, że jej papuga wyleciała do ogrodu, a ponieważ bawiły się tam jakieś dzieciaki w Indian, więc powyrywały papudze wszystkie pióra z ogona i przystroiły się nimi, jako policjanci. Papuga rozchorowała się ze wstydu, że nie miała ogona, a weterynarz dobił ją jakimiś proszkami. Chciała więc ta pani kupić nową papugę, ale przyzwoitą, nie taką, która umie tylko pyskować. Cóż było robić, kiedy w domu papugi nie miałem i o żadnej nie wiedziałem! Miałem w domu tylko buldoga, złego i ślepego. Więc musiałem, proszę pana oberlejtnanta, przemawiać do tej pani od czwartej po południu do siódmej wieczorem, dopóki zamiast papugi nie kupiła tego buldoga. Była to sprawa gorsza od intrygi dyplomatycznej, ale kiedy już odchodziła, mogłem rzec do niej: „Teraz niech jemu chłopcy spróbują wyrwać ogon!” Więcej z tą panią nie rozmawiałem, bo musiała wyprowadzić się z Pragi przez tegoż buldoga, który pogryzł cały dom. Czy pan oberlejtnant uwierzy, jak trudno znaleźć porządne zwierzę?	Otóż Zuzia że nie jest ładna, idzie za pana Konopkę, nic w tym osobliwego, ale i pan Konopka jest potomkiem dobrego i starożytnego rodu, przy tym kawaler piękny, mający zachowanie i posesjonat. Ale Zosia! Czyż Zosia i dzisiaj niegodna jest i najpierwszej w kraju partii? Czyż nie mogę na to liczyć na pewno, że kiedy przyjdzie do lat swych i pokaże się światu, to będzie miała pomiędzy kim wybrać przynajmniej? Zresztą, krótko mówiąc, pan starościc Lgocki...	Tłumaczenie ze św. Bonawentury, przez Baltazara Opecia. Mam i ja to dzieło; ino że pierwsze wydanie w tak niedługim czasie rozchwytano, zapóźniłemzapóźnić się (daw.)	Bo każdy z nas może wyścig przegrać, a kto koni nie posiada, ten ma zawsze szanse wygrania przez to samo, że nie będzie grał.	Dziękuję panu za dobre słowa. Znamy nasze położenie, znamy i nie skarżymy się na nic.	Jestże to stałe postanowienie? Jabym się ośmielił miłości waszej uczynić uwagę, że panów senatorów drażnić i zniechęcać nie należałoby.	Nie odmawiasz jej samotnie, Tadziu, Bóg jest zawsze z tobą i słucha ciebie.	Znaczy to tyle, co chodzić z obłaskawionym Piktem na wyprawy łowieckie w głąb kraju piktyjskiego. Póki jesteś gościem tego Pikta i nosisz gałązkę wrzosu na widocznym miejscu, póty możesz czuć się tam całkiem bezpiecznie. Jeżelibyś wyprawił się tam samopas, zabito by cię z pewnością, o ile byś przedtem sam nie utopił się w bagnach. Prócz Piktów nikt nie zna drogi przez owe ciemne i zdradzieckie trzęsawiska. Stary Allo, jednooki, cherlawy Pikt, od którego kupowaliśmy koniki, był naszym zażyłym przyjacielem. Początkowo wyprawialiśmy się tam jedynie po to, by uciec od owego straszliwego miasta i pogawędzić o naszych rodzinnych sprawach. Potem Allo nauczył nas polować na wilki i na wielkie jelenie o rogach podobnych do żydowskich świeczników. Rodowici rzymscy oficerowie patrzyli na nas z pewną pogardą, ale myśmy woleli wrzosowiska niźli ich zabawy. Wierzaj mi że chłopak rychło pozbędzie się wszelkich zmartwień i kłopotów, gdy jedzie oklep na koniu lub ściga zwierzynę. Czy przypominasz sobie, mój Faunie ten mały ołtarz, który wzniosłem ku czci Pana SylwanaPan Sylwan, Silvanus (mit. gr. i rzym.)	Lubię go, ale za niego nie wyszłabym, to nie mój typ.	Nie Henryku, popełniłem w życiu zbyt wiele okropności. To się już nie powtórzy. Wczoraj rozpocząłem moje dobre czyny.	Nie wiem, gdzie jest cała służba Dzwoniłem na Karola już trzy razy, nie przyszedł. I ty jesteś bez panny służącej? Zadzwoń na nią, chciałbym, aby mi dała drugą kołdrę.	Co za cudowną ma pani rezydencyę jakie kwiaty, szpalery! Jak to starannie utrzymane! Nic tu nie brak, ażeby pobyt uczynić przyjemnym!... Jaka pani szczęśliwa, posiadając to wszystko!	Dobrze Jeśli panicz za pół godziny nie uśnie, to proszę mnie zawołać.	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Nie pytasz się, cośmy mówili?	Pani wiem, że pani ceni pannę Niteczkę, ale jednak i pani nie myśli o niej tyle dobrego, ile ja.	To znaczy, że jest królem, który zmienia prawa. Jak król powie: „chcę wydać prawo takie i takie”, to powiem: „nie wolno, bo już jest inne prawo”. A jak król powie: „chcę wprowadzić taką a taką reformę”, powiem: „dobrze”.	Co ci się uwidziało? Ani za godzinę nie będziemy gotowi, Rylski nam się wymknie i czekajże dopiero Bóg wie pokąd, zanim go ściągniesz w to miejsce, gdzie potrzeba.	Za pacierz będzie odchodził od drogi boczny parów na lewo. Tam je ścieżka pod górę, aż do ciasnego miejsca, gdzie dwie skały przypierają do siebie. Trza to pominąć i od razu na prawo, popod ścianą, popod ścianą, aż będzie trochę równiejsze miejsce, jakby łączka. Na tej łączce jest zgórek niewielki, obsadzony dębami was., ale nie ma kogo przy koniach i rzeczach zostawić...	A dla wieprzów? Oddam nie drogo.	A to piękna rzecz, kiedy chłopiec tak eroicznieeroicznie zauważyła z wysokim zajęciemwysokie zajęcie	Był tu jakieś dwa tygodnie temu. Tak, jakieś dwa tygodnie temu... Ale wpadł tylko na chwilę. A pani co studiuje, jeśli wolno zapytać?	Co dziesiątemu kula w łeb. Resztę pomieszać z innymi pułkami. Pojedziesz dziś do chorągwi Mirskiego i Stankiewicza, zawieziesz im rozkaz mój, by do pochodu byli gotowi. Czynię cię regimentarzem nad tymi dwiema chorągwiami i nad trzecią Wołodyjowskiego. Namiestnicy mają ci podlegać i we wszystkim słuchać. Chciałem do tej chorągwi Charłampa naprzód posłać, ale on do niczego... Rozmyśliłem się.	Jak to? Nic więcej nie powiedziała? Sama nie przyjdzie?	Miesięcy pięć, dni siedemnaście, godzin trzy i minut czterdzieści dwie w najlepszym razie, gdyby coś nadzwyczajnego, nieprzewidzianego nie zaszło	Mnie zabawa nie bawi.	Nie sądzę.	Nie, owszem, ktoś mieszkający blisko.	O tak! Będzie temu ze cztery... lata... Ciociu, jak to dawno poznałyśmy pana Zawiłowskiego?	Pan dobrodziej był na węgierskie wojne i pan nie ma dukatów?...	Piotruś?! Pan Piotruś nigdy już tutaj nie przyjdzie!	Sąd ci panowie, nie znając ich, rozstrzygną o tym zakładzie.	Tak Wróciła po piętnastominutowej nieobecności.	Tak zawiadomiono was?	Tak, więc to ten fuszer wchodził nam w drogę... i to nawet w proboszczowskim lesie!... Bądź co bądź było to trochę bezczelne! Hm... I wtedy zobaczył ją naprawdę?	Towarzysz Sławomir wręczy wam paczkę z niesłychanie ważnemi dokumentami, które dla partji przedstawiają wręcz nieocenioną wartość. Paczka będzie zalakowana i nie wolno wam jej otworzyć pod żadnym pozorem i w żadnym wypadku. Czy palicie papierosy lub fajkę?	W każdym razie nie kobiety.	Dlaczego? Dlatego, że jestem niewygodny, że moje wielkopańskie maniery rażą tego parweniuszaparweniusz dziecko urodzone poza związkiem małżeńskim. maglarki, dlatego, że ja tu powinienem być panem, nie ten łajdacki przybłęda, dlatego, że znieść nie może, iż ja, prawy dziedzic Koborowa, ja, potomek rodu, w naszym odwiecznym gnieździe rodowym muszę być panem!	Na Boga! dość będzie miała czasu się tem uradować, gdy ją po ślubie, o nim uwiadomiemy Sprzeciwiać się przecież nie mogą?	To jeszcze rozumiem że szpieg mógłby się złudzić postawą, lecz twarz...	Odpowiedział, że rzeczywiście siedział w jakimś mamertyńskim kryminale. Wyznał nawet, za co. Oto za kradzież jakichś dokumentów w Rzymie. Czy jeszcze plotkować?	Otóż i dotarliśmy do interesu publicznego!... Kwestia zarysowuje się tak: czy projekta szanownego pana Wokulskiego są objawem pomyślnym dla kraju?... Panie mecenasiemecenas zwrócił się książę do adwokata, czując potrzebę wyręczenia się nim w kłopotliwej nieco sytuacji.	Lekarz takim znużony, że się trochę prześpię...	Panna Fourmont, która całą zimę była najpiękniejsza czuje, że zeszła na drugi plan: popatrz, jaką ma minę.	Będzie mi wolno? Proszę, niech mi pani pozwoli! Wiem, że potrafię je nauczyć! Ja je lubię i one mnie lubią!	Owszem, panie hrabio; ale jeżeli pyta mnie pan o to, abym się wystarał o okno, to bierze się pan do tego za późno.	Tam się coś stało? spytał po cichu regent; powiedz mi bracie co wiesz, abym się zawczasu przygotował... Szukano!	A przez ten czas pan ciągle będziesz w N.?	Cały mój majątek ulokowałem w obligacjach, będzie tego około sześćset, może siedemset tysięcy franków.	Czy zechce pan mi podać swoją dłoń?	Dobrze, Dorianie. A zatem oczekuję cię jutro w porze podwieczorku. Będzie księżna.	Ej, tam pod płotem księdza proboszcza, taki jeszcze śniég czysty i twardy, niby kamień	Jakem chrześcijanin boję się ojca!...	Któż przy tobie jasnym się wyda! cóż ja biedny?	Możesz iść do Meli i rozmówić się.	Niech mi panicz wybaczy pewnie panu przeszkadzam, ale muszę pogadać z paniczem.	Owszem, lecz musisz zgodzić się na ewentualną „śmierć” Kamy.	Powiadam wam, że ino o Kubę pytał i o te strzyżki!	Przecież że na tartanie.	Pytałem się ich, z jakiego są pułku i dokąd jadą.	To źle. W inkryminowanych predyspozycjach cerebralnych kryją się nieraz eufemistyczne namiastki kompleksów psychicznych, ekwiwalenty fantasmagorycznych efemeryd sensualnej ambiwalencji!	Wy tu na długo? a wolno wiedzieć za czem?	Zatem to znaczy, że liczba czterdzieści cztery...	Zawiodłeś się na mnie, ojcze	Znajdzie się a może nawet tędy będzie wracał.	Amen!	Byłem rzeczywiście jak małe dziecko	Chcę tego, czego chce Bóg.	Chociażby i spokojne wegetowanie.	Co znowu!... Broń Boże!... Bynajmniej!...	Co?!	Czy on sam o tym opowiadał waćpanu?	Cóż ludzie gadają?	Cóż tam dobrego w Marsylii?	Dobrze, Vasiliki	I... zawżdy ta nowa mocniejsza.	Ja, Bogu dzięki, jestem już wolna od tego; a pani?	Jedna, ale straszna!	Jesteście pewno zmęczone, jechałyście całą noc.	Może i okradną, ale niech Boga proszą, żeby na mnie twardy sen spuścił.	No, pewno.	O la Boga! la Boga!...	Opuść to i dalej czytaj.	Po ojcu prawdopodobnie!	Pragnąłbym żebyście tu osiedli na „Sykstusie”, notabene z czysto egoistycznych pobudek.	Prawda, jako Bóg na niebie.	Przebaczam mu	Rozkaz panie komisarzu.	Tam	To już coś	To przepraszam.	W imieniu króla, bez urazy Waszej Wysokości, przychodzę odbyć szczegółową rewizję w papierach pani.	Wiem, przestrzegał mnie pan Świrski	Wolno zaraz przeczytać?	Wyżenąwyżeną (daw., gw.)	Z czemże? z czem?	Zaczekać na podwórzu!
Przecież słyszałaś tysiąc razy, jak mówiła, że pragnie oszczędzić mi kłopotów i pracy, będącej, jak sądzi, nad moje siły. Może i ma słuszność... wstaje wcześnie, kładzie się późno, dzień cały biega tu i ówdzie, pełno jej w spiżarni, w kuchni, wszędzie... Niełatwa to rzecz i wcale nie przyjemna. A ty mówisz, że to nie jest poświęcenie. Co? Może nie mam racji?	A nie zabrał cię na przechadzkę w ruiny Koloseum, aby ci trochę krwi wyssać?	Niech się ten żegna, co idzie na śmierć, a ja pójdę na służbę... Gadali, żeście tera bogacz... Myślałam, że potrzebujecie dziewki, i wstąpiłam tu... Nie potrzebujecie, to nie, to pójdę dalej...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że już poszedł Powiedział, że pan oberlejtnant będzie bardzo zadowolony, że panu oberlejtnantowi wszyscy będą zazdrościli. Poszedł w okolice dworca i powiedział, że tutaj wszystko dobrze zna aż do Rokosz Palaty. A gdyby pociąg odszedł bez niego, to się przyłączy do kolumny automobilowej i na najbliższej stacji dogoni nas. Powiada, że nie trzeba się o niego kłopotać, bo on zna swoje obowiązki. Dopędzi nas, choćby mu wypadło gonić nas w dorożce na własny koszt aż do Galicji. Zgadza się, aby mu to potem potrącać z żołdu. W ogóle niech się pan o niego nie martwi, panie oberlejtnant.	Dla naszej firmy nie, bo pomyśl pan, kto pada my, Szaja i paru innych. Ta parszywa, żydowska, tandetna konkurencja zdechła w połowie, albo zaraz zdechnie, struli się sami. Na jakiś czas będzie nam luźniej. Będziemy robili parę nowych gatunków, które oni robili, no, i będziemy o tyle więcej sprzedawali. Ale to jest bagatelka, kręcą karki, niech kręcą; palą się, niech się palą; oszukują, niech oszukują; my zawsze zostaniemy. To zresztą mało ważne rzeczy, są znacznie ważniejsze, zobaczysz pan niedługo, że połowa fabryk bawełnianych stanie, niedługo, niedługo.	Chcesz mego nieszczęścia? Oczywiście, przyglądał ci się, może cię nawet zagadnie. Powiedziałam mu, że jesteś krewny mojej matki i że przybywasz z Genlis. On jest z Franche-Comté i nigdy nie wyściubił nosa poza Dôle; możesz mówić, co ci się podoba, nie lękaj się o nic.	Jakże, nie wiecie? drzewo go tak przygnietło, że pewnie już nic z chłopa nie będzie...	O, daję słowo honoru, że nie więcej niż inni, jestem tego pewien. Dobrze zajmuje się moimi sprawami, nie ma dlań nic niemożliwego, więc go trzymam.	Hej, oszalał, oszalał! A gdzie głowa, Kozacze? Co się z tobą dzieje? Czy ty chcesz zgubić nas i siebie? To jest żołnierz Wiśniowieckiego i namiestnik, człowiek znaczny, bo od księcia do chana posłował. Niech mu włos z głowy spadnie pod naszym dachem, wiesz, co będzie? Oto wojewoda obróci oczy na Rozłogi, i jego pomści, nas wygna na cztery wiatry, a Helenę do ŁubniówŁubnie i co wówczas? Czy i z nim zadrzesz? Czy na Łubnie napadniesz? Spróbuj, jeśli chcesz pala posmakować, Kozacze zatracony!... Chyla się szlachcic do dziewczyny, nie chyla, ale jak przyjechał, pojedzie, i będzie spokój. Hamujże ty się, a nie chcesz, to ruszaj, skądeś przybył, bo nam tu nieszczęścia naprowadzisz!	A toć to chyba nie była dysydentka dysydent	A więc pewnego pięknego dnia to, co pozostało z dawnego kontynentu, może także zniknąć pod wodą i nic już nie zostanie pomiędzy Ameryką i Azją?	Bracie! bracie! nie bluźnij Niemiecki dwór to prawda, ależ ludzie pobożni, w sercach ich Bóg mieszka, niewiasta święta, mąż jej godzien...	Najprawdziwszą; nie zostaje nam nic, jak tylko sobie powinszować wzajemnie, iż w jednym i tym samym czasie zgasło w nas kruche i zwodnicze uczucie, jakie nas łączyło.	Nie zgodziłabym się z panem; bywają dni, w których czytanie dzienników wydaje mi się bardzo przyjemne...	Nie, kuzynko. Wiedziałem tylko o nieszczęśliwych sporach i procesach, różniących od lat kilkunastu nasze rodziny. Sporom tym jako małoletni, a potem nieobecny, zawsze byłem obcy i, jeżeli mam wyznać, przyjazd mój teraźniejszy miał być tylko próbą zbliżenia.	O nie! Gdzież tam. Przychodzimy tylko na kolację. Ojciec do późna z administracją konferuje, ja u siebie czytam.	Oho! Ona już teraz może i nie dba o to!	A ja ci powiadam, że może. Szkoda, że to nie pora ci opowiedzieć, jako ja sam, jak mnie widzisz, zdybałem się z nim i na własne oczy jego widziałem; ale, ot, właśnie Urbański powiada, że to już drugi raz w życiu z nim się spotyka.	A nieprawda! Nie zapomnę, choćbym i dziesięć takich jak wasza Jagna obaczył.	Alboż i takich nie oszukują?	Czego jej powracać? Nie powróci... Marcela, z miasta przyszedłszy, mówiła, że już jej tam niema: pewno ze swoim lokajem gdzieściś dalej powlokła się...	Dlaczego płakałaś? Row (płacz) nie przychodzi bez przyczyny!	Eh! Mój przyjacielu, byłoby ich daleko więcej, gdyby nie ich wrogowie: raszki i ludzie... Wiesz ty, ile naliczono jajek z jednej samicy?	Et... nie marudziłbyś. Cożeś zaczął o Szczepanowej?	Nie wiem. Przyszedł. Nie mogłam go przecież za drzwi wyrzucić...	Niechaj zaczeka. Zaśpiewa nam przy obiedzie hymn do Apollina. Wokół jeszcze zgliszcza i popioły, a my będziem słuchali hymnu do Apollina! Na gaje Pafijskie! Gdy cię widzę w tej Coa vestis, zdaje mi się, że Afrodyta przesłoniła się rąbkiem nieba i stoi przede mną.	Pani mało warta! Niechże pani pamięta, że ja naprawdę nie pozwalam nikomu o pani źle mówić, nawet jej samej.	Powiecie, że wy badać króla w prawie się nie czujecie, rzekł Wierzynek.	Przed domem nie działo się nic nadzwyczajnego.	Słowo honoru daję, że po raz pierwszy widzę takie dziwne ręce... Nie wiem doprawdy, czy...	O, panie, panie!... Tylko jeżeli ofiarujesz mi się na męża, to lepiej zostań furmanem	A to ten gbur każe mi odprowadzić swego osła do stajni, dowodząc, że niegdyś wielkie damy siodłały konia jakiemuś Lancelotowi, a w dodatku nazywa mnie starą.	Czekaj! Chcę czegoś od ciebie, pewny będąc, że mnie zabijesz. Zrób mi łaskę ostatnią i wyrwij dziecko moje ze szponów tego szatana w ludzkiej postaci.	Serce moje przybyłam z wielą kłopotami na głowie, sądzę że mi w nich będziesz pomocą.	Słuchaj, zaklinam cię! Skoro tylko wyjedziemy, siadaj na bryczkę i leć do Olszyny zawiadomić ojca.	Na nieszczęście dali nam tylko to, co zwykle jadają na statku.	...za zachowanie się wobec Mr. Masona, jutro, podczas wypłacania pieniędzy na drogę, całe wyższe liceum otrzyma ode mnie chłostę. Również chłostę otrzymają trzej chłopcy z pracowni, których zastałem w klasie skaczących po ławkach. Prefekci zostaną po apelu.	Czy mogę pani w tym dopomóc?	Cóż ci ludzie robili?	Jest to lęk przed statyką wieków. Te menhiry	Miła perspektywa! Mieć tłum kobiet to zbytek, a stos	Mężusiu! Henieczku! Kto to ten pan Głogowski?	Na pohybelże im!	O jakiejże to drodze mówicie?	Tak jest!	Tak pani, chodzi zapewne o dalszy pani pobyt w Anglii.	Tak, mnie zostawując, żebym się tu jadł myślami, rzekł Dobek.	To bardzo smutne	Wiem, chciałby pan, abyśmy obie... Dosyć, tu jest miejsce święte. Czekam was na śniadanie o pół do drugiej.	Więc to ów Bonacieux?	Za to ja pytać będę. Skąd pani wiedziała, że dzisiaj przyjdę?	Zastrzelił się? Przecież to był już stary człowiek	A Janek!	A dlaczego?	A oczy ma takie okrągłe Choć kolor mają ładny.	A po co pan tu przyjechał?	A sam go pan uprawiasz	A, pana hrabiego powitać!	Bogata i dość ładna, ale dzika!	Bóg łaskaw! zło mija! Bóg łaskaw!	Będzie ze dwa ruble.	Cyprianie choćby się nawet miała ziścić twoja przepowiednia	Czego chcesz?	Daj pan spokój gestom. Tacy jak pan płakali w Wersalu nad błędami ludu, a Thiers ocierał im oczy z łez fałszywymi biuletynami o przestępstwach Komuny.	Ja dowodzę. O co idzie?	Ja, babuniu Przyprowadzam wedle pozwolenia, hrabiego Croy-Dülmen.	Ja?	Jaszko uszedł! mówicie że uszedł?? Jesteście tego pewni?	Kiedyż mniej więcej można odwiedzić pana?	Którem miał przy sobie... W pasie były zatknięte; gdzie pas?	Liczy.	Lipsze. Tylko moje ryby. Oj, oj!	Mogę skreślić.	Musiała jednak dużo między nimi przerzucić... Jest podobno wymagająca...	Musiałby. Wie, że mógłbym zrobić doniesienie karne i wsadzić go do kryminału.	No, no... dobrze!...	O! d’Artagnanie, d’Artagnanie! zabijasz mnie!...	Ola czy ja ciebie krzywdzę?	Otóż te zielone konfitury są ni mniej, ni więcej tylko ową ambrozją, którą Hebe podawała przy stole Jowiszowym.	Patrz tam jest Głownia, w tych wielkich drzwiach. Bieleje pałac	Póde przyrychtowrac karzne.	Rozumie się, że wymyślono.	Stanisław, gdzie jest Róża?	Szczęśliwych łowów!	Sądzę, że raczej buntownicy!	Służę... Ach, rozsypałem!... Pokłócimy się.	Tam potrzeba ludzi Podsiadły będzie już poinformowany o was.	Trzatrza (gw.) przerwała Hanka.	U pani Zaleskiej będzie pani w niedzielę?	W pańskim nowym bloku domów	Wiem	Wiwat!	Więc chcesz pozwolić jej, by nadal została tu?	Więc pan wraca jutro?	Więc, Czema, ad actaad acta (łac.)	Wszelka szersza idea, wszelkie większe uczucie, ale pod jednym warunkiem, by były poczęte w Chrystusie. Gdyby Bukacki po chrześcijańsku kochał sztukę, dałaby mu pogodę, której mimowoli szuka.	Wyjechał.	Właśnie chcę wybrać coś z przędzalni.	Z tych opowiadań. Fila powiedziałaby, że są zabójcze, ale w podwójnym sensie, gdyż wszyscy w nich umierają. Co za olśniewające, cudowne miałyśmy bohaterki! I jak je stroiłyśmy! W jedwabie, atłasy, aksamity, klejnoty, koronki	Zdrowie księcia pana!
To słowa bardzo roztropne. Jeśli na plebanii znajduje się wypadkiem  jaka stara szpadzina, otrzyj ją, ojcze, ze rdzy i miej pod ręką; jeśli, co lepiej jeszcze, jest tam para pistoletów, wpakuj w nie dwie porządne kule i nasyp uczciwą porcję prochu. Wszystko to, prędzej lub później, bardzo przydać się może. A teraz spełniwszy, com miał do spełnienia, oddalam się i pozostawiam księdzu proboszczowi odpowiedzialność przed mistrzem mym za wszystko, co teraz nastąpi.	Mój drogi ten dziennik należy do Cointetów; oni wyłącznie rozstrzygają o treści; zniewolić może ich pod tym względem jedynie prefektura albo konsystorz. Czy przypuszczasz, że twój dawny rywal, dzisiejszy prefekt, jest dość wspaniałomyślny, aby śpiewać twoje pochwały? Czy zapominasz, że Cointetowie ścigają nas pod nazwiskiem Métiviera i chcą z pewnością doprowadzić Dawida do tego, aby im oddał w ręce zyski swego odkrycia?... Z którejkolwiek strony pochodzi ten artykuł, wydaje mi się niepokojący. Budziłeś tutaj jedynie nienawiści, zazdrości; spotwarzano cię na mocy przysłowia: „Nikt nie jest prorokiem we własnym kraju”, i oto wszystko zmienia się w mgnieniu oka.	Nie znasz się, Nineczko, na polityce. Ją zrobiłem tak, jak trzeba. A po drugie, zanadto kocham ciebie i chcę być przy tobie w Koborowie. Masz o to żal do mnie?	Ależ tak Te kobiety umieją być genialnie niegrzeczne. Mniejsza o to, ja będę jednak na balu. Siostra moja wybiera się również wiem, że przygotowuje strój przepyszny. Eugeniuszu Anastazja będzie na balu, żeby rozproszyć straszne podejrzenia. Nie wiesz, jakie pogłoski o niej krążą! Nucingen mówił mi z rana, że wczoraj rozmawiano o tym w klubie bez żadnej ceremonii. Mój Boże! Na czym to spoczywa cześć kobiet i rodzin! Ja sama czuję się podrażniona, dotknięta w osobie biednej mej siostry. Powiadają niektórzy, że pan de Trailles podpisał weksli na sto tysięcy franków, że termin upłynął i kredytorzy mieli go prześladować. Otóż, w takiej ostateczności, siostra moja miała sprzedać jakiemuś Żydowi swoje brylanty, te piękne brylanty, które musiałeś u niej widzieć, a które dostały się jej po matce hrabiego de Restaud. Od paru dni wszyscy o tym mówią, nic więc dziwnego, że Anastazja kazała sobie robić suknię ze złotogłowu, żeby zwrócić na siebie powszechną uwagę, ukazując się na balu u wicehrabiny w całym bogactwie swych brylantów. Ale i ja nie chcę być gorsza od niej. Ona starała się zawsze upokorzyć mnie i nigdy dla mnie dobra nie była, a jam tysiące usług jej wyświadczała, jam zawsze miała dla niej pieniądze, gdy ona była w potrzebie. Lecz dajmy pokój światu; dzisiaj chcę być zupełnie szczęśliwa.	To światły umysł i zacny człowiek Brak mu oczywiście oryginalności i smaku, ma zato straszliwą pamięć. Mówiono o „przodkach” osób, które mieliśmy dziś na obiedzie, o emigrantach, że „niczego nie zapomnieli”. Ale oni mieli przynajmniej tę wymówkę że się niczego nie nauczyli. Podczas gdy Brichot wie wszystko i ciska nam na głowę przy obiedzie całą mądrość dykcjonarzy. Sądzę, że nazwa żadnego miasta ani wioski nie ma już dla pana tajemnic.	Prezes tak dalece był przywiązany do tej panny, że wcale się potem nie ożenił, i na całe życie została mu w sercu nienawiść przeciw Darskim. Ludzie nawet mówili, że się przyczynił wielce do zrujnowania ich majątku, i gdyby nie prześladował starego, ten mógłby był wyjść z interesów.	Juści nie stary i młody tak nie jest. Twarzy nie widziałem dobrze, a no, silny, zdrów. Zakradł się, gdy szambelanowa po ogrodzie chodziła, aż na mur i oczy wytrzeszczył na nią; dopiero gdym ja się ruszył, zniknął.	Widzisz moja Stasiu, rzekł, gdy znajduję się między ludźmi, najczęściej milczę, i rzadko odzywam się z mojem zdaniem, bo jakaś dziwna ogarnia mię nieśmiałość. Ale za to przypatruję się i przysłuchuję wszystkiemu daleko więcej, jak ci którzy wiele mówią. Ludzie też powiadają o mnie, że mało mam rozumu; może i mają słuszność	Źle robisz. Zamiast biedę klepać, umizgnąłbyśumizgać się a. umizgiwać się dać nogę, uciec., jak ja! Przewietrzyłem mu sporo dukatów! Nie rozumiem twego amatorstwa nędzy! Użyłbyś życia i nie łamałbyś głowy dla kilkudziesięciu rubli. Złóż pychę z serca i szepnij staremu słodkie słówko. To wystarczy, on cię lubi.	Nie opłaci się może przenosić tego, co i tak nie zostanie waszą własnością!	Czy Ofman ani razu nie dopominał się u Teckiego o swoje pieniądze?	Już mu muchy szkodzą! jaki przebierny! nie strujesz się!	Panie, nie mamy szans stawić czoło setkom tysięcy przeszkód, które czają się w tej puszczy, a...	Z przepustką! Nie mógł sobie wybrać innej pory? Oj, ludzie, kiedy oni zmądrzeją... Rojzełe, powiedz mu, już idę... Fremde, podobno w gazecie stało, że mamy się rachu-ciachu pakować i jechać na Madagaskar.	Nie! nie! nie! zawołał żywo uczeń. Mówicie niema na to, czego niepojmujecie, czego nie możecie pojąć; mówicie niema duszy aby jej nie tłumaczyć, nie chwytać, abyście nie byli zmuszeni wyznać bezsilności waszej. Ja czuję duszę moją wlaną w ciało jak wodę w naczynie, czuję że ją to ciało więzi i pęta, że ją krępuje, że nią rzuca; ale niemniej czuję że to co we mnie żyje znikomym prochem być niemoże. No toż by dana mi była myśl sięgająca jak Tytan pod niebiosa, by ze mną zgniła i zamarła? Nad wszelkie rozumowania silniejsze we mnie jest to uczucie duszy, bez którego żyćbym nie mógł! Wszystko ciałem! wszystko materją? Z kądże życie?	I ja tak myślę; sądzę tylko, że nikt lepiej jak pani nie spełni posłannictwa przedstawienia tej kobiecie, aby przynajmniej w tym razie spełniła obowiązek matki, i zgodziła się na nasze żądanie.	No dobrze, nie odkładaj tego za długo Prędko się zestarzejesz	A bo to nie grzech! Parobki pod wąsem, Szymek ma już dobrze na trzydzieści i żenić mu się nie da, z domu nie popuści i o bele co piekłuje.	Taka jazda, jak tatarska, by i największymi gąszczami iść umie. Nie spodziewam się już ujrzeć tej piechoty. Ale niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.	Obawiałem się, że nie zdążę na czas. Teraz pozostaje mi tylko zemsta. Rozstrzelali go?	Nie... Dostaniemy gotowe. Proszę zostawić to mnie, a jutro, gdy się panowie obudzą, znajdą taką kolekcję kapeluszy, kaftanów i spodni, że na pewno to panów zadowoli.	Jesteś erpatrem, rób, jak chcesz... Ale ostrzegam cię, że musisz dać duży zastaw, a Fenicjanin, gdy raz stanie się twoim wierzycielem, już cię nie puści. Oni są podstępniejsi od Żydów.	Pan nie wie, do kogo pan mówi Gdybym teraz położył na panu rękę, byłbym tyleż wart, co i pan.	Prawda trzeba jednak coś zaryzykować. Wolność warta jest narażenia się na trochę niebezpieczeństwa. Zresztą łódź jest mocna, a kilka mil przy popychającym nas wietrze, to fraszka. A kto wie, może jutro będziemy o sto mil na otwartym morzu? Jeśli nam okoliczności posłużą, między dziesiątą i jedenastą w nocy dostaniemy się na ląd stały lub zginiemy. Więc, przy bożej pomocy, dziś wieczorem.	I otrułbyś się, bo to trucizna. Poczekaj: zaraz się przekonasz.	My, zakonnicy, nie podnosim oczu na niewiasty. Było w leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek niemało, ale która była między nimi Jurandówna, nikt z nas nie wiedział.	Oczywiście, przystanę do ich obozu w charakterze nadliczbowego członka wyprawy... może jako tłumacz, może jako jakiś półgłówek lub głodomór, czy jeszcze co innego. A wtedy, przypuszczam, muszę wydostać ich tajemnice, co się zrobić da bez wielkiego trudu. Jest to dla mnie rzecz tak łatwa, jak udawanie pana doktora wobec starej jejmości. Tylko... tylko... widzisz, panie O’Hara, jestem na nieszczęście Azjatą, co w pewnych względach jest poważną ułomnością. A co więcej, jestem Bengalczykiem... człowiekiem lękliwym.	Czyli jak zrobisz miliony, obiecujesz śmiać się z nas wszystkich.	Głupstwo. Przecie nie żyje.	Inaczej po cóż by przeprowadzała się z Zielonki	Mieliśmy nie mówić o przeszłości.	Nie. Nic nie powiedziałem.	Piwa? Dobrze! Pijmy i weselmy się, bo jesteśmy silni, a jutro umrzemy.	Trudno, bracie, służba nie żarty: patrolowy kabotażkabotaż	Ech! na cóż mi było pozwolenia w tym akcie sprawiedliwego rozdziału dóbr? Dokonałem małego i najwłaściwszego w świecie obrotu, przenosząc książki z miejsca, gdzie stały daremnie, w inne, w którym miały posłużyć do dobrego użytku...	Ach! To pan No i cóż? Powiodło się polowanie, nazbieraliście roślin?	Ano, co dalej, mówcie! Iść na Wiśniowieckiego? To on siłę naszą i tatarską całą na sobie zadzierży, a przez ten czas wojska się zbiorą i z głębi Rzeczypospolitej w pomoc mu ruszą. Wybierajcie...	Oczywiście płaszcz jest tu. Tylko daleko ode mnie wisi i nie mogę poń sięgnąć.	Widzi pan, co to za diabeł czubaty, choć już dopomina się o długą suknię...	A czy pan by się tego spietrał?	Ale nie ci, co pochodzą z zacnej krwi RadżputówRadżputowie	Co?! nie słuchasz moich rozkazów! Czy wiesz, jestem generał hrabia B..., komendant waszej dywizji itd., itd.	Ja nic nie robię skrycie	On jeszcze wciąż się trzyma	To się wie!	Po co? pieniędzy mi jeszcze nie potrzeba, ani kredyt jeszcze niewyczerpany zupełnie, mogę poczekać! Chłopiec, daj no te szóste lody!	Wszystko mi jedno: lekarzem, adwokatem, urzędnikiem... Głównie chodzi mi o to żeby jak najwięcej umieć, wiedzieć!	Krzywdził ich pan i wyzyskiwał swe położenie. Wedle podanych mi tu do przejrzenia rachunków, stracił pan podczas zarządu Skomontami dziesięć tysięcy rubli ze wspólnego funduszu, jeszcze za życia nieodżałowanej pamięci ojca pańskiego.	Biali ludzie, wracajcie do siebie!	A do nocy przejdziecie?	Do czego zmierzasz?	Zobaczymy wkrótce, co to być może	Co ty mówisz, człowieku!... ależ światy odkryli, miliony rzeczy wprost dobroczynnych. Porównaj stan ludzkości przed wiekiem choćby	Czy to co złego?	Powiadali nam ludzie iże popręgpopręg dziś popr.: siodle., co ty widzęcywidzęcy (daw.)	Jako żywo! I to jeszcze wspominała, jakeś waćpan przez fosę dla niej skakał, wtedy gdyś to w wodę wpadł.	To chyba tak u was, bo u nas, luteranów, to inaczej.	A czemuś ją tak nagle porzucił?	Czy pan Stach bardzoby mnie żałował?	Jesteś teraz, hrabio, wolny jak ptak	Może Nab?	Możny i znamienitego rodu to rycerz Sutosuto	Na środę, na czwartą po południu. Wtedy, kiedy ty ze Stanisławem.	Proszę pana to jest skóra osła.	Rzecz w tym... Rozumiem praktyczną, że tak powiem, stronę kwestii.	Skoro dziś imieniny Eugenii, zapalmy na kominku. To będzie dobra wróżba.	Tak, panie, wiem.	To on ma siostry...	To są moje dawne marzenia, dotychczas, niestety, niespełnione.	Więc jakże inaczej być może?	Że tak w hotelu wypili we dwoje jakiś tam kwas...	A Agata?	A cóż on mówił?	A która godzina?	A któż ci broni? Jesteś pełnoletni oddawna.	A takitaki (reg.)	A, widzę, że pani kocha sztukę	Ale i z premią?	Ale moje meble?	Był.	Błąd... albo zbrodnię	Czwartą i piątą poświęcimy rozważaniu ogólnej ekonomicznej sytuacji...	Daj Panie Boże!	Dalipan ten pan jak adwokat osądził	Dobrze. Dziękuję pani.	Dość daleko Spędzicie zapewne dwanaście dni na morzu.	Gdzież pan?	Hananias syn Daniela tu mieszka?	Jeśli ci na tym zależy.	Kogo?	Man spricht davon. Es fällt mir schwer das zu glaubenMan spricht davon. Es fällt mir schwer das zu glauben (niem.)	Mówiłeś więc, panie profesorze?	Nic... Choć wiesz, Adziu, że będę musiała tam pójść	O tym my wiemy	Owszem	Parol!	Sam.	Skąd ten niedźwiedź?	Tomek CantyCanty (ang.)	Tu podobno Niemców okropnie nienawidzą.
Właśnie teraz, kiedyś ty u mnie, cepaki ratuszowe, których pan wójt wysłał, szukają ciebie u pana Spytka. Gdybym cię był nie spotkał i nie ukrył u siebie, już by cię wzięli na ratusz, już byś, niebożę, siedział teraz w Dorotce.	Mam sześćdziesiąt lat blisko i wiem, że nie zdołam zmienić już nic w moim życiu. Gdybym był zdolny do płodnej, twórczej pracy naukowej, byłoby się to już objawiło w ciągu przeżytego życia. Nie mogę więc się co do tego łudzić. Kocham matematykę tak, jak mógłby kochać królową swą młody paź. Jest to miłość beznadziejna, platoniczna. Gdy moja pani uśmiecha się do innych, widzę ten uśmiech jej, wystarcza mi to, musi mi wystarczyć za wszystko. Muszę czekać, aż ktoś szczęśliwy dobędzie nowego wyrazu, nowego tonu	To samo mu powiedziałam, a w dodatku jeszcze i to, że na Głuchów byłabym pożyczyła pieniędzy. „Mogłeś (mówię) przed sprzedażą napisać słowo do Anielki, żeby ze mną o tem pomówiła, a Bóg widzi, czybym się była chwilę wahała... Ale to twój system, żeby nikt nic nie wiedział. Wszyscy wierzyliśmy w twoje miliony i dlatego tylko nie ofiarowałam pomocy.” On się począł śmiać ironicznie. „Anielka jest za wielka pani i za idealna istota, żeby się miała zniżać do takich marności, jak są sprawy pieniężne, albo też przemówienie w interesie męża. Dwakroć teraz ją prosiłem, by z ciotką pomówiła w kwestyi spólki i dwukrotnie odmówiła mi stanowczo. Co do ratunku Głuchowa, łatwo teraz mówić, gdy sposobność pomocy minęła. Wnosząc z odmowy, jaka mnie dziś spotyka, mam prawo wątpić, czyby i z ratunkiem Głuchowa nie było tak samo.”	O!... wszystko to trwało zaledwie chwilę, może mi pan wierzyć. Stanęli naprzeciw siebie. Nieznajomy szybko się zwinął i natarł tak niespodzianie, że zanim pan Porthos odbić zdołał, żelazo przeciwnika utkwiło mu w piersi na trzy cale. Upadł na wznak. Korzystając z tego, nieznajomy oparł mu na gardle koniec rapiera; pan Porthos, widząc się na łasce przeciwnika, uznał się za pokonanego. Wtedy nieznajomy spytał go o nazwisko, a dowiedziawszy się, że ma z Porthosem, a nie z d’Artagnanem do czynienia, pomógł mu dźwignąć się, odprowadził do oberży, sam wsiadł na konia i odjechał.	Bo tatulo, jadąc na wojnę, powiedzieli im tak: „Jeśli się pobijecie, to żadnego na oczy nie chcę widzieć”. To i cóż mieli robić? Jak są w Zgorzelicach, to na się sapią, ale potem piją razem w gospodzie w Krześni, póki pod ławy nie pozlatują.	Przeciwnie, to wygląda bardzo kusząco U pani, pani Odeto, nigdy nie grozi śmierć głodowa. Nie potrzebuję pytać o markę fabryczną, wiem, że pani wszystko bierze od Rebatteta. Muszę wyznać, że jestem bardziej eklektyczna. W kwestii ptifurów i w ogóle wszelkich łakoci często zwracam się do Bourbonneux. Ale uznaję, że oni tam nie mają pojęcia, co to są dobre lody. We wszystkim, co tyczy lodów, kremów czy sorbetu, Rebattet to Sztuka przez wielkie „S”. To, jakby powiedział mój mąż, nec plus ultra.	Całkiem mi dobrze, paniczku. A mało to świata dojrzę sese (gw.) gdzieś. zagada, kto i zajrzy, kto nawet rzuci to poczciwe słowo, że jakbym se po wsi wędrowała. A pójdą wszystkie do roboty, to kokoszki pogrzebią w śmieciach, gadzinagadzina (daw., gw.) trochę. poświeci przed zachodem, a niekiejniekiej (gw.) rzucić. pecyną i dzionek zleci, ani się człowiek spodzieje. A nocami też do mnie przychodzą, juści... a niejedne...	Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Każdy może tak mówić, dopóki go nie ma. Mnie on wystarcza. Jestem z niego zupełnie zadowolony.	Mój Leszku! Doszło do naszej wiadomości, że lekkomyślność swoją posuwasz do granic, które przekraczają nie tylko dobre obyczaje, ale i pojęcie o godności osobistej, jakie staraliśmy się oboje z matką w ciebie wpoić.	Mój panie profesorze chyba nie po to odwiedził mnie pan, ażeby mówić o upałach?... Domyślam się niemiłej wiadomości i chcę usłyszeć jak najprędzej...	No, bo już panu się zdawało, że kwiaty przeznaczam dla niego. Pewno często dostaje pan kwiaty od kobiet?	Bóg to raczy wiedzieć! Nie znalazłszy cię na przewozie, wszedłem tu, a że nie było nikogo, wpadłem w zamyślenie, z któregoś mnie zbudził.	Cóż mi z tego? Ty pójdziesz sobie precz, a oni odeślą mnie do tych pustych izb, gdzie nie ma porządnego miejsca do spania i gdzie chłopcy mnie biją.	Dzieła sztuki, a raczéj dzieła ducha Ale niewielu natchnionym daném było podnieść się do takiéj wysokości, by dzieła ich ocenione zostały przez współczesnych i przeszły na spuściznę przyszłości. Tak jest, zaprzeczyć temu niepodobna, że gdy pisarz, artysta, poeta w życiu i w społeczeństwie jest niemal pogardzoną, a przynajmniéj lekceważoną istotą, gdy ludzie, wśród których żyje, spychają go na stanowisko bardzo podrzędne	Widzę, że zaczynamy się rozumieć, panie profesorze Pan nie przypuszczasz możności takiego przedsięwzięcia: ja mam pewność, że się powiedzie. Łatwe jest dla „Nautilusa”, co dla innego okrętu jest niepodobne. Jeśli przy biegunie jest ląd, statek mój zatrzyma się przy nim, ale jeśli tam jest morze wolne, to dotrze do samego bieguna.	A nie mówiłem ci, że wasza policja to banda durniów?	Do tego ja waści nie namawiam, jeno to utrzymuję, że dzieci eiusdem matriseiusdem matris (łac.)	Pogoń i tak nas doścignie, więc nie potrzebuję tego czynić.	To ty się w to niepotrzebnie mieszasz, kobieto Ksiądz żąda ode mnie pewnych wiadomości, a grzeczność nakazuje, abym mu ich udzielił.	W aucie nie został, proszę pani profesorowej. Na pewno. Po przyjeździe do garażu oporządziłem wóz i byłbym znalazł. A wczoraj pani profesorowa była tylko u fryzjera i w Konstancinie...	Wiem, że jestem dziwaczna toteż musicie pojechać, bo inaczej nie będę wam wierzyć i płakać będę.	Nie u nas nikt się tak nie nazywa!	Nie, nie Niech się bawi. To mnie odrywa od smutnych myśli.	Tak. To jest program bardzo samolubny. Trzeba być przynajmniej tak bogatym i tak szczodrym, by się z kimś drugim podzielić sobą, by komuś drugiemu dać bodaj cząstkę swoich uczuć, swoich przeżyć...	A! uskarżaj się, radzę ci!	Czego hałasujecie tak? Nie możecie wejść spokojnie.	Eliezer! Jak to tam wielkie wozy bez koni po świecie chodzą i kto je tak mądrze wymyślił?	Ja oszczędzę Gymnastowi jego trudu. Przy tym obecność jego może wam tu być potrzebna.	Jezu Chryste! Gdzież on poszedł? Spali się na nic z dzieckiem; pewno zapomniał wziąć pieniądze!	Możliwe, że miss Campbell wcale tam nie ma	Potykaliście się kiedy w szrankachszranki (daw.)	Proszę mi darować, panie Morrel, ale choć to dla mnie ogromny zaszczyt, muszę najpierw powitać ojca.	Tak pusto tu będzie, gdy odjedziesz I pomyśleć, że odjeżdżasz już w przyszłym tygodniu!	Tego nie znajduję, niestety!	Ten pan nazywa się Wawrek Dobek Borowiecki... szlachta to majętna na Polesiu...	Wołałam stróżów, ale żaden się nie odezwał. Śpią próżniaki.	Zabierają nas znów na praktykę. Nie wiem, co myśli Rucio.	Mój chela jest dla mnie tym, czym jest syn dla człowieka nieoświeconego.	Zdaje mi się, że redareda wywiadywał się kapitan.	A pamiętasz pani co z tego?	Ach, znam ja te twoje obietnice i twój sposób postępowania ze mną. Z byłe błahego powodu nadokuczasz mi, zwymyślasz mnie ostatnimi słowami, dasz mi uczuć rzekomą wyższość swoją...	Ale lutni jego lubi słuchać... Ale przed serenadą do alkierza nie ucieka...	Czekaj trochę, Izoldo miła, iżbyśmy wysłuchali tych błazeństw do końca. Błaźnie, jakie rzemiosło potrafisz?	Cóż się stało?	Dobranoc ci mój kochany, dobranoc	Lub jakeście się zeszli?	Mamy przecież trochę pieniędzy, które nam wczoraj przysłał wujaszek. Możemy więc pojechać do Francji na żaglówce, tam kupimy baryłkę albo worek czegokolwiek i wrócimy.	Mnie nalej	Może, ale mi to z głowy wyszło.	Nie chcę!...	Nie mam broni.	Nie rozumiem cię.	Niech ojciec nie próbuje	No co, złodzieje, jak wam się powodziło przez ten miesiąc?	Panie! Wszakże panowie ci są pańskimi pomocnikami?	Pogrzeb pyta sędziwy klucznik Chrystusowy, ze smacznego snu się zrywając.	Tak autora tych anonimów.	Tylu? Gdybym miał dziesiątą część tego, gdybym miał...	We śnieli czy na jawie?	Zapomniałam, że w Ameryce panienki częściej pobierają naukę w szkołach niż u nas. Papa mówi, że tu są bardzo dobre. Zapewne chodzisz do prywatnej?	A i ona zakochana w nim szalenie.	Ale co możemy począć z dwudziestoma ludwikami?	Bardzoście łaskawi! Tymczasem my was wyręczamy w tym, a zresztą i w wielu innych sprawach.	Bez zwołania sejmu?	Będę ta kopał! Nic ino toto noś, dźwigaj, obsługuj, brudy jeich wynoś. Tera znowu kop!	Czego?	Czy co?	Czy oddacie list z pewnością?	Cóż to za ląd?	Dajże mi spokój i odejdź...	Dalibóg panie pański kapitan Nemo, niech go diabli porwą, zrobił nam w tej chwili bardzo miłą propozycję!	Długo?	Ewo, czemu o tym teraz chcesz mówić?	I cóż?	Ja chcę dziś.	Książę Witold jest już zapewne w drodze od wschodu	Księżniczka...	Mam otworzyć sekretarzyk?	Miłość szepnął cicho.	Muszę ciągle myśleć o tym, jak też wygląda	No więc w jaki?	O Amerykanki idą dzisiaj zakłady.	O święty, twoje góry są uczynniejsze od naszych nizin! Toć to iście królewskie łoże... siedlisko zaszczytu i wygody. A zawdzięczamy to...	Odda mi pani! On mi odda, ten Niepołomski!	Proszę, proszę... Witam!	Sama?	To znaczy, pieniądze?	Trzatrza (gw.) zatrudnić. parobka...	Trzecie piętro...	Trzydzieści dwie morgi, a paśniki, a las, a budynki, a lewentarzelewentarz (gw.) westchnęła, ogarniając z lubością szerokie pola i ten cały świat boży.	Tylėk, motin!... Netauškėk niekų žmoną. atskubės.  namo, kai paragaus bado ar dūmų pauostys... Su jaunais dažnai taip esti...	Wiwat pan Korczyński! Wiwat pośrednik nasz i orędownik!	Więc go bierz!	Woda	Wojna!	Wygrają to?	Władza, Serce, Nauka odpowie Sancho	Za płotki!	Zobaczyć mą duszę!
I mnie także bardzo się spodobało, ale nie bądź gniewna, bo wiesz, że to, co Bob mówi, jest prawem. Czujesz przed nim strach taki, jak... powiedzmy... inni mężczyźni przed tobą! Ale chciałam ci powiedzieć, że Bob zabierze mnie do teatru, gdy pójdziecie tam znowu razem. Cóż ty na to?	Pani możesz niejedno uratować swoją energią i przytomnością umysłu. Nie mogę pani uczyć, jak powinnaś postąpić, bo to okaże się dopiero, gdy pani będziesz tam na miejscu i zbadasz położenie. Zrobisz pani wtedy, co uznasz za właściwe i potrzebne, co pani podszepnie miłość dla rodziców, sumienie i poczucie sprawiedliwości. Musisz pani szukać do ratunku środków sama w sobie, bo ich gdzie indziej nie znajdziesz. Kto wie, może pani przyjdzie jaka myśl szczęśliwa, której przyjścia jeszcze w tej chwili nie dopuszczamy. Ale do tego potrzeba koniecznie zimnej krwi i spokoju, bo spokój tylko pozwala wznieść się do pewnej wysokości, z której można jednym rzutem oka ogarnąć położenie. Spokój tylko przynosi szczęśliwe pomysły, daje przytomność umysłu, szybkość decyzji i energię do działania. Ze wzburzonego umysłu nic dobrego wydobyć się nie da. Spokoju więc i męstwa, panno Heleno. Jedź pani, ale jeżeli chcesz tam być użyteczna, to bądź odważna i patrz śmiało niebezpieczeństwu w oczy.	Na wsi się pani chowała, więc musi pani znać lasy... Otóż, proszę, niech sobie pani przypomni dobrze drwali: czy nie mają oni w sobie coś z tego lasu, który ciągle rąbią, bywają sztywni tak samo, robią się mocni, ponurzy i obojętni. Po paru latach przebywania w lesie, mają już nietylko w konturach, ale i w spojrzeniu tę twardość drzewa i cichą melancholię wegetacyi... A rzeźnik?... człowiek, który ciągle zabija, ciągle oddycha świeżem mięsem i krwią dymiącą, nie ma później tych samych cech, co i pomordowane przez niego bydlęta?... ma, i powiem, że jest sam bydlęciem. A chłopi?... zna pani dobrze wieś?...	Myślał, że znajdujesz się w szkole we Francji Różne mylne poszlaki ustawicznie wprowadzały go w błąd. Szukał cię wszędzie, gdzie tylko mógł. Gdy widział, jak przechodziłaś taka zaniedbana i smutna, nawet przez myśl mu nie przeszło, że możesz być córką jego przyjaciela. Ponieważ jednak widział w tobie małą biedną dziewczynkę, przeto współczuł ci bardzo i pragnął przyjść ci z pomocą. Namówił więc Ram Dassa, żeby wchodził cichaczem do twego pokoiku na poddaszu i starał się zapewnić ci jak największe wygody.	Jeśli mnie nie posłuchasz, gorzko pożałujesz!	Ano darmo; stało się. Sam przecie rozumiesz, że ołtarza nie odhaczę od muru i nie zwołam stu ludzi, coby go odsuwali, a twego trzewika szukali.	Adam, wyrodne dziecko zakazuję ci. Ty nie myśl, żeś maturzysta. Ja, ojciec, ci mówię, że jeśli nie przeprosisz szanownego pana i gościa w tej chwili, to ja, ojciec, ciebie własnoręcznie, słyszysz, staropolskim zwyczajem. Ja człowiek starej daty i nie będę zważał na lata.	Nauczę cię tak czy owak, czy będziemy grać Hamleta czy nie, bo to bardzo zabawne i znakomicie wzmacnia siły. Ale nie sądzę, żebyś tylko z tego powodu powiedziała w tak stanowczy sposób: „Cieszy mnie to”. Przyznaj, nie miałaś innego?	One obie są u wójta lackiego Tomaszewicza, i dobrze, że się tam schroniły, bo w takiej fortecy nic im ten zbój nie uczyni!	Bardzo wielki... Naprzód tego djabła Włocha, który w niej słyszę zakochany po uszy, a zelant szkaradny, nie dobrze zaczepiać; powtóre odgrzewana to potrawa, którą się nie jeden przejadł do syta.	Nie prawo nasze kazało tak i obyczaj... Nie z miłości dla was uczyniłem to, bo nie miłuję was... ale dla rozkazu bogów. Idźcie w pokoju... Kto wie, gdzie się spotkamy...	Ciotka mówiła, że za kamienicę nikt nie da więcej nad sześćdziesiąt...	Nie terminować, ale uczyć się idę	Rozumiem. Nikogo z obecnych nie usunę, chyba się przekonam o istotnej złej woli i nieudolności.	Słyszałem iż jacyś ludzie tłumaczą chłopom, że za panowania waszej świątobliwości mogą nie płacić podatków...	Kiej mnie się zdaje że tamta ziemia, niby Gawędziny, jest lepsza od Hamerowskiej.	Dać mu do zrozumienia wprędce, żeby sobie jechał. Mamy Dobków dosyć... nie trzeba nam więcej! rozśmiał się rotmistrz.	Widzisz, co to rozum! Nie gadałżem tego samego? Przepowiadałem jako żywo, że przyjdzie nam iść do Witolda...	A to nie pojedziesz do Bogdańca? Zych tam jest.	A tyż i o Pawle tak samo mówiła, że on, choć cham, ale nie taki, jak wszyscy...	Absolutnie, panie dyrektorze, ale to do niczego nie jest potrzebne...	Anusia Moffat ma niebieskie i różowe kokardy przy nocnych czepeczkach, czy nie przypięłabyś mi także jakichś, Ludko?	Dlaczego nie mają pozwolić?	Jeśli się boicie ryzyka, to ja wam dam radę, a raczej powiem, że istotnie to jest ryzyko. A jeżeli o tym interesie wie cała bawełna łódzka? Jeżeli ja ich w Hamburgu zastanę wszystkich? A jeżeli przez wielkie i gwałtowne zapotrzebowanie bawełna pójdzie w górę za bardzo. A w Łodzi nie będziemy mieli komu jej sprzedać, to co?	Mądrze mówisz Powiedz mi jednak, czy i jego świątobliwość nie miałby prawa uwolnić tych ludzi?	Nie tędy, Julku!... tylko nie tędy!	Nie, cały czas była sama.	Nie.	Pan Babinicz z Witebskiego... Waćpaństwo o nim nie słyszeli?	Przecież on temu nie winien, prawda? Kiedy kładłem go do łóżka, nie był cięższy od pustej baryłki po mięsie	Tak, ale po co się wtrącasz w nie swoje sprawy?	Źle byłoby z nami, gdybym nie pamiętał o nadzmysłowych naszych przeznaczeniach.	Co tobie do tego, co ja z tym pocznę! Kiedy pieniądze mam, to mi kupić wolno, co chcę! A jak mi z tym nie pójdzie w ład, to sprzedam Kombornię i wszystkie tamte ziemie, a całe góry tutaj zakupię, to może wtedy pójdzie w ład! A choćby i nie poszło, to sobie lada komu w oczy ćwikać nie dam, żem więcej wziął, jak co jest warte!	Dreszcze po mnie przechodzą gdy was słucham. Myślałem, idąc tu, że pociechę jaką wyniosę, a wyście mi jakby całunem świat cały oblekli.	Ja tu, nie kto, jestem starszą do usług waszych!	Nie wiem sam. Ale wiesz, ja co innego chciałem powiedzieć.	Ja to się nazwać mogę tym szczęśliwym bo nigdym się nie spodziewał przyszedłszy tu napawać się wonią rozkwitłych jabłoni, iż mi los pomyślny zdarzy spotkać pod jabłoniami Waszą Ekscelencyę. Jeśli się nie mylę to owoc jabłoni zwie się podobno zakazanym owocem?	Ja nigdy nie biorę kart do ręki.	Nic i ja przeciw niemu nie powiem, jeno to, żem za stary na taką służbę, jakiej on od żołnierza wygląda, a zwłaszcza na owe kąpiele, jakie wojsku wyprawujewyprawuje	Wola boska! W tym ja najgorszy jestem między naszymi chłopami, że mam gruntu niedużo; ale w tym lepszy od samego pana, że z mojej chudoby ziemia zlatuje na jego łąki i majątku mu przysparza.	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Lecz ostatecznie co cię sprowadza? czego chcesz ode mnie? Wiesz zatem, co robiłam?	Biedak cudem chyba może być zbawiony. Uderzenie na mózg już nastąpiło. Przyłożyłem mu synapizmy, szczęściem odczuwa je, to znak, że działają.	Jak on go sądzić będzie? Jaki wyrok spadnie na głowę jego? Co z nim stanie się?	Zreflektowałem się w porę. Wprawdzie ja chciałbym mieć pani towarzystwo tego wieczora, ale pani na pewno znalazłaby milsze i weselsze, i bardziej odpowiadające pani wiekowi...	Podoba mi się ta rezolucja Kiedy się jest skazaną na takie niedole, trzeba mieć ten spryt, aby je przekształcić na cnoty.	Pan, drogi panie... Przecież ja wiem, że pan ślicznie gra... cudownie... wszyscy będą płakali...	Przypuszczasz pan tedy, że te sfery istnieją, że owe wyjątkowe i niewidzialne istoty są między nami?	Chętnie ci wierzę, Romku. Chociaż ta pani w nieco inny sposób mówiła o tobie.	Co ci zleciła powiedzieć?	Co za łotry Za mną, przyjaciele, zobaczymy, czy Van Gould wywinął się z objęć śmierci, czy też dosięgła go za jego przewiny surowa ręka sprawiedliwości.	I bardzo ci było żal maciory?	Pokora Padła koło łóżeczka, gwałtownie płacząc, i ze skruchą opisywała całe zdarzenie. Gorzko oskarżała swoje twarde serce i z łkaniem wyrażała wdzięczność, że oszczędzono jej tak ciężkiej i zasłużonej kary.	Czy się całowali?	Hallo, Stettson! Można się już do ciebie zbliżyć?	Rozumie się.	A te gałgany budniki, to konie kradli. Dziś pan Pomocnik złapał ojca co prowadził je, a oto synalek, za którym nas posłali; sam w ręce wpadł.	Jeszcze by też!	Słyszy ojciec, co ta głupia mówi?	Tak ale położę pierw Tadzia do łóżka. On tego koniecznie chce.	Zośka, ja błagam! Zrób łaskę...	Jak ja sobą gardzę! Jakam ja wstrętna, podła, marna ciebie kochać!	Albo co?	Bardzo dobrze, pisz:	Co tam?	Co to jest? gdzie jesteśmy? gdzie wódz?	Co...	Ja w NIEGO zawsze wierzyłam	Prawda, bo tak ludzie mówią, odkąd żyję.	Tak będzie najlepiej.	Tak waćpanna myślisz?	Taki suchy, śniady brunet, opalony jak cegła?	Więc pijmy!	A to, proszę pana inspektora, „ktoś” nawpuszczał do klasy chrabąszczów.	A twoje dzieci?	Ale kim jest ten nieszczęśnik?	Czerń wydusiła dymem w celi dwanaście panien i kilkanaście czernicczernica dodał kniaź Jur.	Dokąd? do Krześni?	Hanka!	Hm A gdzie masz dowód?	I to wszystko dla białego ogiera!	Już telefonowałyśmy. Zaraz przyjdą dwaj. Boże, mój Boże.	Konie panience zaprzęgać?	Księżna Siurkukteni jest chrześcijanką. Duch Święty daje jej mądrość.	Możesz mi ułatwić wizytę?	Od ojca	Pan dobrze jeździ konno?	Poszedłeś późno spać?	Potrzebuję broni.	Proboszcz z Rochem przejechali.	Proszę kawalera Zlecono mi tu spotkać kawalera.	Przyniosłem.	Rozumiem, wielmożny panie!... A nasz pan czeka w pokoju sypialnym	Taak. Zobaczą, dokuczać będą.	To mi oddał jakiś ulicznik.	Ty chcesz jechać? zapytał Dobek.	Uczynię to, choćby tylko dla twojej miłości	Wczoraj także przychodził.	Widzisz tedy	Wyjawisz mi w końcu, kim jesteś?
Gniewać się, to mało. Ja nienawidzę pani i nigdy już... Zamknęła mu twarz, wszechwiedzącą nagą ręką Nie chcę Kłamał bezczelnie nie wiadomo po co w istocie było to prawdą, w tej chwili prawdą się stało nikt tego nie pojmie jak jest, a tym bardziej jak było, nawet ci, którzy i tak dalej... brzydzę się sobą, jak o pani myślę... baba była silna.	Och, rozdrażnić mnie przeciw tym obłudnikom nic już więcej nie może A jakkolwiek boleję nad wyrządzonymi całemu narodowi krzywdami, owo zajęcie zboża i posądzanie, że dostarczamy potajemnie broń, uważamy za uczynioną nam osobiście obrazę Teraz żaden już ich wykręt nie odwiedzie nas od podjęcia walki, wszelkie przysyłanie memoriałów z ich strony nic nie pomoże! Gdybyśmy wojny nie podjęli, zohydziliby nas jeszcze więcej przed zachodnimi państwami, a przed papieżem oczernialiby dalej, że sprzyjamy pogaństwu, nie pozwalając na rozszerzanie wiary świętej na Żmudzi	Wróbel pociągnie mój szybowiec pod chmury, a ty na pewno nie potrafisz.	Jak ty życie kochasz! Jak ty życie ubóstwiasz! Bój się, człowieku, Boga, czym ty się będziesz w życiu oszukiwał? Talenciku nie masz, nie masz, nie masz!	Miłościwy panie! wysłuchaj próśb twych poddanych! Jeżeli żadną miarą nie chcesz do cesarskich krajów się nakłonić, to nawróćmy przynajmniej z tego miejsca i ku granicy węgierskiej się skierujmy albo przejdźmy nazad ów wąwóz, aby nam powrotu nie przecięto. Tam czekać będziem. W razie nadejścia nieprzyjaciela w koniach ratunek zostanie, ale przynajmniej nas jako w pułapce nie zamkną.	Aha! to nic... Na to ty dziewka, żeby do ciebie kawaliry udawali się. Ale galonu od nich nie brałaś, ani paciórek, ani hroszy, ani nic? Nie brałaś	A ja ci mówię, mój panie, że wcale nie jest tak, jak ci się zdaje. Tej nocy miałam koszmarne sny; zdawało mi się, jakby moja dusza unosiła się nad śpiącym ciałem; chciałam otworzyć oczy, ale mimo woli zamykały się; wszystko to, jestem pewna, wydaje się wam nieprawdopodobne	Kłąb! Tomasz! Nie powiedajcie, bo mnie nie do śmiechu!	Miły panie Nie wiem, czy to szczęście daje... Potomka nie ma.	Nie ma potrzeby ucierania zadka, chyba że jest zapaskudzony. Zapaskudzony być nie może, chyba że się bejało: wprzód zatem przystoi bejać, a potem podcierać zadek.	Gołąbek, nie dziecko!	Jak to, nie wiesz? Przecież to niepojęte! W chwili, kiedym zamykał pracownię, przed dwoma dniami, wiem na pewno, że nikogo w niej nie było...	Karol... nie można... wejdzie kto...	Na miłość Bożą widzicie że ja nic złego nie myślę.	Nie powiesz?	Nie wiem, dla jakich tam przyczyn umykałeś, ale wiem, żeś umykał	O innych wojskowych ulepszeniach nie mówię, gdyż was, ludzi świętych, rzeczy te nie obchodzą...	Twój zastaw nic nie wart.	Waćpan nie wiesz jakich słów od uroku?	Żałuję, że nie mam aparatu. Zdjąłbymzdjąć	Gdym się przekonał że żadne nie pomogą poszukiwania, udałem się do mego pana, gdyż miałem jego adres i oznajmiłem mu, co zaszło. Uniósł się tak dalece, żem się widział zmuszony podziękować mu za służbę. Wiele znieść mogłem, ale są granice wszelkiej obrazie. Uderzył mnie po prostu. Wiedząc o istniejących pomiędzy nim i matką jego nieporozumieniach, postanowiłem wrócić do Anglii i opowiedzieć...	Dla mnie najmilsze wody Adriatyku i Oceanu WielkiegoOcean Wielki dwa kontrasty, jak baletnica w błękitnych gazach obok siłacza. Na Adriatyku lubiłem pływać łodzią żaglową samotnie lub tylko w towarzystwie sternika. Ale na ocean wolałem się uzbroić w potężny statek, który kpi sobie z groźnych fal. Nie była to jedynie ostrożność wywołana obawą, lecz i chęć zaimponowania temu kolosowi siłą rozumu ludzkiego. Przetrwałem na oceanie dwie burze i straszliwy tyfontyfon (daw., z gr.)	Jensi, takiego grzechu bym na swe sumienie nie wziął. Ale poczekaj, żebyś mi wierzył, dam ci na tych dwanaście franków skrypt dłużny. Chcesz?	Nieszczególnie. Eee... nigdy ze mnie nie będzie gospodyni. Widzisz, zapowiedziałam, że obejmuję dziś rolę pani domu, ale co to znaczy brak wprawy. Na śmierć zapomniałam o łóżku... Będzie ci niewygodnie. Gdybyś... gdybyś pozwolił, poprawiłabym chociaż prześcieradło...	Wszystkiego, wierzaj mi. Kardynał nie jest człowiekiem, któryby zapomniał, że wywiedziono go w pole i nie omieszka załatwić rachunków z winowajcą, a zdaje mi się, że jest nim pewiem znajomy mój, gaskończyk.	Cóż wam poradzę?... nie wystarczyło dla wszystkich... i tak całe dwa dni poczciwie pomagali... no, mówię...	Leon, Leon, w kuchni na taborecie stał budzik! Wziąłeś ten budzik? Nie? To jak ja wstanę?	Nie myślałam aby można było tak znienawidzić jakiegoś człowieka i jego zbytku...	Nie takim ja głupi Królowa i młody pan będą ją pieścili, bo im potrzebna, ale stary król także też coś znaczy; ks. Samuel, hetman, podskarbi, także ręce mają... Oni pewnie się zechcą pozbyć Włoszki... hę?	Ale to posłuży nieprzyjaciołom, na których pani nie zbywa do nowego spiknięcia się na jéj zgubę, to da im oręż w ręce!	Ilu ich jest? Oto pytanie Jeśli nie więcej niż tuzin, zdołamy ich odeprzeć, lecz jeśli ich jest czterdziestu, pięćdziesięciu, a może więcej...	A ty Moko?	A ty?	To była moja koleżanka... przyszła w interesie. Zawiadomiła mnie, że Lwów potrzebuje tego rodzaju aktora jak ja i że gotowi są dać mi doskonałe warunki...	Ty co?	Chcesz być księżną? Chwycił cię obłęd tytułów, zaszczytów? Więc pozwól mi tylko kochać cię, pozwól mojemu pióru mówić, memu głosowi rozbrzmiewać jedynie dla ciebie, bądź tajemną sprężyną mego życia, bądź moją gwiazdą! Potem przyjm mnie za męża jedynie jako ministra, para Francji, księcia... Stanę się dla ciebie wszystkim, czym zapragniesz!	Głupstwa pan mówi, ale chociażby miał pan słuszność, to i tak w interesie samej sprawiedliwości...	Jam to jest Wiślimierzowa rodzona siostrzyca. Imię me Zdrada.	Odebrałeś to już swoje grontagronta (gw.)	Panie boleść uczyniła mnie niesprawiedliwą. Będziesz mi pan bratem?	Powiedz mi też co mówią o mojem postąpieniu z Augustynowiczem?	Tak i to zaciekle ujada nasz poczciwy pies.	To fraszka wysyłasz wasza królewska mość poselstwo do Moskali i wystawią ci w jednej chwili czterysta pięćdziesiąt tysięcy przedniego żołnierza. O, gdybyś mnie, miłościwy panie, zrobił hetmanem, zadałbym ja im bobu z cebulą! Pędzę, lecę, rąbię, kłuję, zabijam bez pardonu.	To jest dobra myśl, to jest przednia myśl! Słyszałem o jakimś zapisie...	Brzydzę się tym, jak wszystkim, co jest nieczyste i obrzydliwe, ale poza tym...	Co masz gadać, to gadaj Ani ci bieda, ani ci głód; kożuch masz pański, buty nowe i gębę czerwoną. Kto ci kazujekazować (gw.) dziś popr. forma 3.os. lp cz.ter.: każe. kraść?	A, tak we własnym domu?	Chodź pani... może ja coś znajdę dla pani...	Doskonale, kochany panie Albercie, będzie to dla niej najprzyjemniejsza rozmowa.	I zguba, i ocalenie w twych są rękach. Będziesz mógł wkrótce wybrać to lub tamto. Tymczasem podnieś z ziemi worek. Szkoda szlachetnego kruszcu, aby w prochu się tarzał. Przyda się on nam obu...	Kamienie dobrze idą, zarobię dosyć. Wygram choćby jedną główną, ożenię się z Orłowską, zsumujmy razem. Piękna cyfra. Hipciu, postaw na niej. Tak, ona może wygrać.	Nieszczęsna to istota Ciągle włóczy się po mieście, a ludzie stronią od niej jak od zarazy.	Praca idzie szybko. Opisywałem właśnie ten rzadki okaz... No! A cóż pan masz dobrego do powiedzenia?	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie, raporcik każdego dnia, regularnie. Tak: pisany, ustny?	Tedy słuchajże mnie, panie Kuklinowski (tu Kmicic nachylił się i spojrzał w same oczy zabijaki), jesteś szelma, zdrajca, łotr, rakarzrakarz	To okropne! Najjaśniejszy, blaskiem równy słońcu, najpotężniejszy władco, synu boskiego Tasfina...	Zatem to musi być z żołądka.	Znam go, znam, bo go co dzień widuję. Pracowity człowiek! Od rana do wieczora w polu. Dziwna rzecz, że syn jego jest próżniakiem!	A czy wszystkie ich pieniądze potrafią otworzyć nam drzwi do raju, które otworzy jedno błogosławieństwo Mahdiego?	A nasze chłopy co robią?	A no...	A teraz co robić?	A zatem, jeśli uzyska pan ułaskawienie?	A! prawda! jakiż ja głupi!	Ależ proces?	Artysta, Pozycja społeczna z niezwykłym ożywieniem ukochanego siostrzeńca żony bronił Darzecki.	Bóg cię nagrodzi, żeś cnoty bronił!	Będę się pilnował	Co się tu dzieje?... Dlaczego trąbicie alarm zamiast maszerować?...	Dali.	Dlaczego wraz z wiosną?	Dobrze	Fix.	Gdzie?	Ha! dobrze te dwie rzeczy nieźle chodzą w parze.	I ja, i pan hetman... ale pani? gdzież pani?	Jadło jak w każdym więzieniu	Jak Bóg Bogiem...	Jesteś pan wymagający.	Kochałaś tamtego?	Litości, wspaniały szlachcicu!	Mam jechać z panem hrabią?	Może z berłem w szponach, z berłem szczęścia, które wydrę światu...	My też tylko platonicznie wzdychamy.	Nasibu, jesteś?	Nazwisko?	Niech mu pan da wody kolońskiej.	No i jakże?	O jakich, mianowicie, hrabia mówi?	Od cumowiska za szperkiem.	Pani umie strzelać?	Panie przerobiony! rzekł obracając się do młodego, gdzież obiecana zapłata?	Popatrz, portret!	Utrafiła ci też w serce... Staraj się także ją utrafić.	Wiara wiarą, a rozumieć trzeba przede wszystkim.	Widziałeś księcia kiedy wchodził w nocy do domu twej pani?	Wielki lekarz uśmiecha się, kłania i wsuwa w kieszonkę sztukę dwudziestofrankową, zostawiając Adolfa w rękach jego żony, która obejmuje go i mówi:	Więc ile możesz mieć wszystkiego?	Zajmujesz się pan zbiorami?	Śmiejesz się? rzekłem.
Sprawiedliwy gniew krzywdzi ślepo, ale niesprawiedliwy gniew krzywdzi umyślnie. Świętym nie zostaniesz Patrzyłem na ciebie od małego i mówię, że nigdy na to się nie zanosiło. Jakow, nie ciebie moje oko wybrało. Nie ciebie moje serce umiłowało. Owszem, tapicerem... Wiedziałem, że będziesz znośnym, ale więcej nic. Dlatego ty sobie nie wyrzucaj. Pies z nim tańcował, z tym przechrztą.	Nie prawda! dla czego kłamiesz? Byłem u ciebie wczoraj i zastałem brudy, jak zwykle. Matka twoja z tego właśnie powodu gorzéj się ma i coraz będzie gorzéj, jeżeli nie uczynisz tego, co ci zalecam. Ileż razy mówię wam o tém, że czystość potrzebna jest koniecznie do zdrowia i że właśnie dla tego tak często chorujecie i umieracie, że nie chcecie jéj utrzymywać w waszych domach.	Najzacniejsi w całej flotylli rybackiej. Spytaj się w Gloucester Ale Disko wciąż jeszcze przypuszcza, iż wyleczył mnie z szaleństwa. Dan jest jedynym, któremu opowiedziałem o tobie, o twoich prywatnych wagonach i tak dalej, a nawet co do niego nie jestem zupełnie pewny, czy mi uwierzył. Chcę więc jutro wprawić ich w osłupienie. Powiedz mi, czy można by jutro wysłać „Konstancję” do Gloucester? Mama nie wygląda na to, żeby miała ochotę wyruszyć w drogę, a my mamy jutro ukończyć wyładunek. Wouverman zabiera nasze ryby. Widzi tatuś, myśmy w tym sezonie pierwsi przypłynęli z Ławic, toteż możemy sprzedać cetnarcetnar	Nie sądzę, żeby umarła. Taka jest dobra, i wszyscy ją tak bardzo kochamy, że jeszcze jej Bóg nie zabierze.	Tak go usiekli że innego dawno by już kruki dziobały, ale w naszym atamanie dusza rogata i wyzdrowiał, chociaż do Włodawy ledwie się dowlókł, i tam by też pewno rady sobie nie dał, żeby nie my. My jego na Wołyń wyprawili, gdzie nasi górą, a samych tu po dziewczynę wysłał.	Że mężowi się nie podobała, no to może nie w jego guście, ale ty powinnaś się była przekonać. Bartek!	A!... myślicie, żem się upił? Nie lękajcie się... Dziś cały Egipt jest tak oszalały czy głupi, że jeszcze w pijakach najwięcej zostało rozsądku...	Kłamstwo, Prawda źle, tego ja, na przykład, który tu z panem siedzę w jednym pokoju, wcale nie jestem pewny. Częstokroć mówienie, a nawet wyznawanie kłamstwa jest najwyższą cnotą, zasługą i bohaterstwem. Jest ono zupełnie takie samo jak mówienie prawdy. Pozostawiam człowiekowi zupełną swobodę mówienia prawdy albo kłamania. Co jeden człowiek może wiedzieć o prawdzie albo fałszu duszy drugiego człowieka? W sercu ludzkim są takie oceany, pustynie, góry i wędrujące lodowce... Chrystus powiedział: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Oto wszystko. A co do tych dzieciobójstw, niewolnictw, to dialektycznie pan mię pobije, bo z takich pytań wywinąć się nie zdołam. Nie mam wyjścia. Istotnie, wszyscy wiemy na pewno, że wypoliczkowanie paralityka to jest zła czynność. I kto by to uczynił, powinien być skrępowany. To jest sylogizm w istocie, w rzeczywistości. jest to rzecz święta, której krzywdzić nikomu nie wolno. Wyjąwszy krzywdy bliźniego, wolno każdemu czynić, co chce.	To już nie wiem a tyle tylko rozumiem, iż się ja do tej sprawy mięszać nie będę.	Za to tylko ręczyć mogę, że człek nie z gminu, dowcipny bardzo i w ostre zbrojny słówka, głowa nie lada, wiersz gładki.	Doręcz mu to, a zamkniesz mu tym gębę. On nie mógł jeszcze zajść daleko.	Góry, góry! Powierzchownie, mój synu, pojmujesz naukę Chrystusa. Nie zgłębiłeś jeszcze całej jej prawdy. Cóż wiesz o drogach, którymi należy prowadzić ludzkość ku zbawieniu? Co wiesz o powolnym poprzez wieki budowaniu Królestwa Bożego? Ty ze swoim doświadczeniem niklejszym od garsteczki piasku. Co widziałeś, co przeżyłeś?	Inaczej: zaprosiłem pana na obiad dziś, ot tak, po prostu, a pan mi z całą szczerością odparł, że nie możesz, bo się wybierasz do Treport.	Czy się gniewam?... Nigdy nie będziemy razem! Zawsze tamten człowiek będzie z tobą! Powiedz, czy to nie jest rozpacz!	O to niech już wielmożne panie głowa nie boli! Od tego jest Żydek, Aron, on przyprowadzi w takie miejsce, gdzie nie ma ani patrol, ani straż. Gdzie jest sam Pan Bóg i las	No, naturalnie, ale każdą rzecz można różnie interpretować. Che, che, che... Już jeżeli prokurator otrzyma odpowiednią instrukcję z góry, to da sobie radę. Wiemy następnie, że Kunik przed dziewięciu laty uzyskał dowody osobiste, w których zmieniono mu nazwisko na „Kunicki” i dodano imię ojca. To już jawny kryminał. Następnie znamy wszyscy proces jego o dostawę podkładów kolejowych. Wówczas, niestety, nie zostało wyświetlone, nie dało się udowodnić, że podkłady w ogóle nie istniały. Kunicki wykazał się autentycznymi dokumentami, stwierdzającymi jego niewinność, ale nie ulega wątpliwości, że dokumenty te uzyskał w nieuczciwy sposób. Przecie ten urzędnik kolejowy, który je wystawił, uciekł i przepadł jak kamfora. Wszystko to można odgrzebać i powtórnie wyciągnąć przed kratki sądowe. Jak państwo sądzą?	A jeżeli nie wystarczy? Jeżeli ten facet złakomi się?	Aha, aha! teraz już wątpić nie można, rycerzowi czegoś w głowie brakuje.	Ale chyba dzisiaj panowie nie będą grali?... Mamy naradzać się...	Daj już pokój, ja tylko wtedy trzeźwy, kiedy pijany. A myśli, bracie, to już mam teraz całkiem jasne. Wam się, panowie, mieszać w tę sprawę nie należy. Przydacie się jeszcze, a ja już i tak stracony.	Dlaczego nie mają pozwolić?	Dobrze, dobrze. Już nie będę pytał	Gdybyś nie kochał ludzi dzisiaj, nie mógłbyś nimi pogardzać jutro	Ja też wcale nie żałuję, konstatuję tylko fakta, a oczekuję cierpliwie, godziny nieszczęścia.	My tego nie możem uczynić!	Nie, Bartolomea, jego ojca.	Po cóż zwracać na nie uwagę Cóż one mogą zrobić?	Prawda ale czyż odpychanie ich od wszelkiej pracy dobrym jest lekarstwem na płochość? Raz jeszcze powtarzam ci, Ewelino, że kobieta, o której mówię, nie jest teraz ani płocha, ani nieuczciwa... Jeżeli jednak że­brząc pracy, jak jałmużny, od wielu drzwi odejdzie tak, jak od twoich za chwilę odejść jej przyjdzie, nie ręczę wcale, jaka stanie się w przyszłości.	Ratuj mnie, pani! Ścigają mnie! Litości! Łaski! Nie wydawajcie mnie!	Wiem, wiem! zgadzał się pytający choć nie domyślał o co chodziło.	Żegnam, żegnam, z typami w pańskim rodzaju nie chcę w ogóle mieć do czynienia.	Był, kto żyw: i Hanka nawet, choć jej matka nie puszczała, i Sawgard z parobkami, i chłopi ze Skomontów. Było komu ratować, i woda o krok, cóż, kiedy zbrodniarz podpalił w czterech miejscach, a tu co? słoma i smolne drzewo! Cztery godziny czasu i po wszystkiem!	Co prawda, to i ja. Staś przy swoich rozmaitych wadach ma prawy charakter i nigdy nie kłamie, albowiem jest odważny, a kłamią tylko tchórze. Energii też mu nie brak i jeśli z czasem zdobędzie się na spokojną rozwagę, to myślę, że da sobie radę na świecie.	Jagna się ta osławy nie boja, jutro gotowa to samo robić.	Nie to ona po prostu złości się na mnie.	Och, nie!... wreszcie to przejdzie...	Właściwie to nie! Ale oczywiście zmienię ubranie.	Ja też na Zbyszka nic nie powiadam: kuszę ci bez pokrętkipokrętka	Tak, tragedią dla ciebie było tylko to, co jest naturalnym i zwykłym porządkiem rzeczy. O, ty zwierzę, zwierzę!	Dlaczego? Bo się nudzę, bo mi zbrzydła tyrania praw, obyczajów, stosunków, instytucji, bo mi zbrzydła ta stara łajdaczka Europa, obmierzły fałsze, obmierzły wszelkie przepisy, które mną rządziły i nie pozwalały nigdy być sobą	Tak jest, ty widzisz! Na pewno! Przysięgam, że widzisz!	Taką to byłaś wierną małżonką, Małgorzato Samzelius, a major przyjął ową darowiznę, i jakby nie wiedział o niczym, oddał ci zarząd. To sprawa diabelska! Ale teraz nadszedł dzień rozprawy, przyszedł twój koniec!	Tak, lubiłem go bardzo, chociaż wyrzucam sobie do dziś, żem dawniej zazdrościł mu jego szczęścia. Ale niech mi ksiądz wierzy, klnę się na duszę, że nieraz płakałem nad jego nieszczęsnym losem.	Otóż i dotarliśmy do interesu publicznego!... Kwestia zarysowuje się tak: czy projekta szanownego pana Wokulskiego są objawem pomyślnym dla kraju?... Panie mecenasiemecenas zwrócił się książę do adwokata, czując potrzebę wyręczenia się nim w kłopotliwej nieco sytuacji.	No to ja ci to wszystko na powrót na dawne miejsce poukładam, tak jak było, zaprószę, zaśmiecę mówiła Ola, uwierzywszy mu.	Ach, pan bawił dłuższy czas w Krakowie... Poznał pan tak zwaną Młodą PolskęMłoda Polska	O ślicznym, modrookim chłopczyku, który przed chwilą, gdy wchodziłam w próg, bawił się w tym pokoju „w konika”.	Słuchaj jenerale, ale ty jutro roztrąbisz po całem mieście co ci powiem?	Tak tocznotoczno (ros.)	Tak... czasem... Tak mówią, gdy się pilnie uczę!	Właśnie tak myślałem: ciężką, za ciężką...!	Blaga. Pogardliwie nazywasz to ewolucjonizmem, które to pojęcie w tej twojej sferze ma właśnie zastosowanie, bo twoje pojęcia rozwijają się też. Według ciebie samego logika stała w miejscu od czasów Arystotelesa i poszła naprzód od Russella.	Ale... ale... siądę na ziemi. Byłoby to wbrew regule, gdybym usiadł na ławce Zresztą nogi mi cierpną.	Może pan dobrodziej ma jakie kosztowności?... Pierścionków, zygarków, branzeletów?... Jak zdrowia pragnę, ja rzetelnie zapłacę, bo to dla mojej córki...	Panie, panie żona mi się jutro schowa ze strachu, jak nadejdzie chwila posiedzenia.	To był mój debiut życiowy	Chwała Bogu, mamy więc przykład nieużytecznego instynktu. Jeżeli bocian albo skowronek pod jesień odlatuje na południe, wiemy, że znajdzie tam kraj ciepły i zasobny; ale gdy człowiek tęskni do wieczności, wówczas mówimy, że jego nadzieje są urojeniami. Wyborny jest taki pozytywizm.	Co to ma znaczyć?	Coraz gorsze prognostyki. Już Adam ma bzika, do idiotyzmu krok pozostał. Będzie chodził jak dziadunio po polach i jęczał: moje domino, moje domino! Uważasz, Jadziu!	Dajże mi ich dowody.	Minie i to...	Najczcigodniejsza królowa Nikotris godzinę temu rozkazała mi prosić waszą świątobliwość o posłuchanie...	Po kim się mam czego spodziewać?	Prawda, prawda... ale bez co ona poszła do komedjantów?	Prawda, że fałszerz, ale mi żal było tego Gilberta. Bądź co bądź, był on na swój sposób odważny	To się załóż.	A jakiż język, do licha, rozumieć oni mogą?	A listy dzieci?	Ale czym?	Ależ upewniam panią, że żadnych. Wyświadczyłem mu kilka grzeczności, kolegowaliśmy, oto wszystko.	Chcesz się bronić, czy sam masz jakieś złe za­miary?	Co za prawdę?	Czekam!	Daj ci Matko Najświętsza pociechę!	Dawno już	Dobrego? hę? rzekł nieznajomy. Wszystko dobre poszło dawno spać i obudzić się niemoże, niezgorsze drzymie, a złe chodzi po szerokim świecie. Dobrego dawno w oczy niewidziałem.	Gadali ludzie, co pod Krakowem...	I o tobie.	Ja? A juścićjuścić	Jestem skromnym notariuszem, panie.	Kakoj tiebie kociałkakoj tiebie kociał (ros.) tu: Rosjanin; Rosjanie.. Ja jadłem na mieście.	Kwadransik Rabelego	Litościwy Amon zostawił mu ją na pociechę	Martwisz się o mnie, Ludko?	Myślałam że mieszkałeś stale w tych stronach	Na wieki.	O cóż chodzi?	Od strony śródmieścia; jest tylko jedna. Potem zaś wrócimy do sahiba Creightona. Ocaliłem cię od cięgów.	On myśli, że jest jedynym mężczyzną w Moskwie...	Owszem, powiedział coś.	Ośmiu lub dziesięciu.	Palisz egipskie papierosy, co?	Przeciw filokserzefiloksera winiec (Phylloxera vastatrix) potakiwał poseł, nadymając się dumnie.	Przed godziną.	Przeproś się, przeproś, proszę cię Dlaczego ziewasz, gdy ja się męczę?	Widać teraz jeździ z ambasadorami...	Widzisz, Czaruś, te światła?	Wszystko jedno jakie.	Założę się, że zataiłaś przede mną coś, co się w tych dniach stało.	Znowu swoje Zawsze ten sam!
Kiedy tak to nie przelewki, poznała cię że z tobą zrobi co zechce, potrzeba się ratować, bierz paszport i uciekaj gdzie pieprz rośnie.	Nie tak bardzo dawno.	No tak. Proszę sobie wziąć cygaro.	Tak jest, służący podał jego rysopis: ma to być mężczyzna lat od pięćdziesięciu do pięćdziesięciu dwóch, brunet o czarnych oczach, z gęstymi brwiami i wąsaty. Ubrany był w granatowy surdut, w klapie miał wstążeczkę oficerskiego krzyża Legii Honorowej. Wczoraj właśnie śledzono takiego osobnika, podobnego jak kropla wody do tego rysopisu, ale straciliśmy jego ślad na rogu ulicy la Jussienne i Coq-Héron.	Tak, wiem o tym.	Tak.	Żyje, chwała Bogu, ale ja z nią tak jak prawie nigdy nie byłem...	A kiedyż miał się nauczyć? Przebywając w kopalni po dwanaście godzin dziennie, po powrocie do domu tak się czuje zmęczonym, że zaraz idzie na spoczynek. Nie ma już siły do innej pracy, nawet umysłowej. Spoczywa więc, potem idzie spać i rankiem znowu biegnie do kopalni. Oj, smutna jest dola górników! Cóż jednak mamy robić? Nie każdemu na świecie przeznaczono być bogaczem. W kopalni dzieci przez kilka godzin wolne są od pracy; przez ten czas wypoczynku figlują tylko, mocują się z sobą i nieraz jaki taki wraca do domu z potężnym guzem na czole. Czas ten wprawdzie możnaby obrócić na naukę, ale gdzież można znaleźć nauczyciela, któryby chciał w kopalni uczyć dzieci górników.	Nie irrytuj się, nie irrytuj tak, kochany, zacny panie Pawle, wymówiła najsłodszym głosem Antyfona; chcę tylko ostrzedz cię dla własnego twego dobra... a to co powiem niech zostanie między nami najświętszą tajemnicą.	Nie mogę tak myśleć, bo mi to mama już wiele razy powtarzała...	Tak jest. Z panem Turskim. A gdyby on się tutaj zasiedział, to nawet sam.	To czegóż chcesz? Powiadaj prawdę tak jej, jak wszystkim.	Chcesz się dostać bezzwłocznie na Księżyc za przyjacielem swoim na skutek posłyszanych wieści. Dopomogłem ci już raz myślą tam być i patrzeć duszy oczyma na czyny twego przyjaciela, ale ciebie to nie zadowala. Chciałbyś tam być tym kształtem marnym owinięty, który nazywasz swym ciałem, z możnością udzielania się innym, wykonywania pewnych ruchów, słowem: działania, tak jak ty jeszcze działanie w tej chwili rozumiesz. Nie sądzę, aby to było potrzebne i duszy twojej pomogło, a przecież o co innego zgoła nie chodzi.	Zawołał na mnie o wpół do dziesiątej na Trafalgar-Square. Powiedział od razu, że jest detektywem i ofiarował mi dwie gwinee, jeżeli przez cały dzień będę spełniał jego rozkazy i o nic pytał nie będę. Zgodziłem się chętnie. Naprzód pojechaliśmy pod hotel Northumberland i czekaliśmy tam, aż dwóch gentlemanów wyszło. Wsiedli do dorożki. Jechaliśmy za nimi; wysiedli gdzieś tutaj w pobliżu.	Nie chce książę zaufać mi, dobrze. Ja, na wasz rozkaz, mogę opuścić folwarki w Ses... Nie jest książę jeszcze pewny mego serca?... No, więc ja jeszcze ustąpię Sebt-Het... Ale po co tu dozorca? On księcia będzie uczył mądrości?... O Astoreth! ja bym stracił sen i apetyt, gdyby jaki dozorca, poddany i niewolnik, śmiał poprawiać mojego miłościwego pana. Tu potrzebny tylko pisarz, który napisze, że wy, najdostojniejszy panie, oddajecie mi w dzierżawę na trzy lata folwarki w tym, tym i tym nomesie. I potrzeba szesnastu świadków, że mnie spotkał taki honor od księcia. Ale po co służba ma wiedzieć, że ich pan pożycza ode mnie pieniądze?...	To lepiej. Niteczka będzie wolała, że pan go nie znał! Bóg w miłosierdziu swojem może mu przebaczyć, pomimo, że dla mnie nie był nigdy sympatyczny, a Niteczka nie mogła go znosić. Ale mała będzie rada z pierścionka, a jak ona rada, to i ja rada.	A co dziwnego mój ojcze że pobałamucił takie, które tylko wyglądały, żeby kto na nie palcem kiwnął.	Nie chciałbym, żeby to był sen	Nie wiem, nie wiem. Ale można by się było wtedy spokojnie zastanowić. Może bym nawet była zdołała pogodzić się z tą straszną dla mnie rzeczą. Widzisz, niepotrzebnie knułeś jakieś intrygi, niepotrzebnie mnie zwodziłeś, obiecując niby pomoc, a w istocie pragnąc zgoła czego innego.	Sądami mi wygrażasz, co? Sądami! Zamknij ty gębę, pókim dobry, bo pożałujesz!	Sęk mi w głowę wbijasz. Powiadasz, że może błogosławieństwa umknąć? Tego się boję!	Tego by tylko brakowało, żebyś to Idalce powiedział.	Dobrze to waćpannie przy jej dwudziestu leciech, ale nie mnie przy mojej cyrkumferencjicyrkumferencja (starop. z łac.) dziś popr. forma M. lm: psy. tylko chodzą na piechotę. Czysta desperacja, jak mnie Bóg miły. Jużci, nie będziem tu siedzieć, tylko pójdziemy, ale kiedy zajdziemy do onej Zołotonoszy? wysokie siodło. musimy zostawić, a co do gęby włożyć, to na własnym karku dźwigać.	Więc ty, Aramisie, stanowczo wstępujesz do stanu duchownego? Co powiedzą przyjaciele nasi, co pan de Tréville na to powie? Osądzą cię i mieć będą za zbiega, uprzedzam cię.	Możliwe Jednak jak to wytłumaczyć, że Kuzyk w szpitalu powtórzył kilka razy: „To robota Garbatego”? To przecie nie może nic nie znaczyć?	A czekajże! Toć ja poniekąd w tej sprawie przyjechałem. Co ty o Kmicicu myślisz?	A mówiłeś raz w pustyni, że postąpiłam jak osoba trzynastoletnia? Aha!	A twoje maszyny takie stare, że nic robić nie można.	A, dobrą mi asińdźka dałaś radę! tożem na hecy tę małpę znalazł!	Ale gdzież to jest?	Co innego sądzę. Uzbrój się w cierpliwość, moje dziecko. Nie każdy Pathan jest niewierny... chyba, co się tyczy koniny...	I mam wrażenie, że nigdy nie będą	Jak mnie kochasz, to tego nie zrobisz! Wzywać kogo?... Może jeszcze się rozmyśli, zapomni; czekajmy.	Jak się masz, Donko? To ja.	Nie miałabym nic przeciw temu ale doktor nie pozwala. Mówi, że firanki w sypialniach tamują przepływ powietrza.	Nie zrozumiałam jednego: jakiego rodzaju posadę pan mi proponuje?	No, idźmyż, kuzynie Ale weź mój koszyk i sam zbieraj rydze, bo mnie to, przyznam się, nie bawi.	No, to do widzenia! Już lecę.	Och, on jest ożywiony jak najlepszymi zamiarami! Robi wszystko dla naszego dobra! Pod pewnym względem rura, a w lewym bucie ma zawsze pełno tkliwych wyznań, co się jednak tyczy honoru domu	Pamiętam doskonale Peruzę, i hotel pocztowy, i ten dzień uroczysty ale wstydzę się za mój brak pamięci, nie mogę sobie w ogóle przypomnieć, że miałam przyjemność spotkać tam pana.	Pozwoli pani, że przede wszystkim zapytam: czy prawda, że pani nie chce przyjąć na pensję Mani Lewińskiej?	Proszę mi jeża pokazać!	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	Więc mówicie, że Dżjafirka nigdy nie będzie szczęśliwa?	Zamknij buzię, Salters Znów się w tobie żółć porusza. Zostań tu, gdzie jesteś, Harvey.	A jednak wrócę!	A potem nieludzkie zawycia w targaniu się szamoczącym, łoskot rzucanego po schodach ciała, wrzask chrypły pod razy głucho spadające; wreszcie jęk tylko, wyciągnięty w skowyt długi.	A! idźmy kiedy chcesz.	Ach, pani gdybyż pani mogła mnie zrozumieć!	Ani wam	Ano! Wysiedzieliście już pokutę, czas by wam do domu... Młoda żonka na was czeka! Ojciec mnie tu posyła. Chcecie na swobodę? Z niewoli darmo nie puszcza nikt!	Ano, Pilatus nie godził się zapewne z nową służącą, a młyn znał na wylot z dawniejszych czasów, kiedy jeszcze łowił tam myszy.	Asady ady!	Bóg nam dał syna! A teraz znowu...	Będę tej nocy śniła o „Ustroniu Patty” Mam wrażenie, jakbym należała do niego. Ciekawam, czy przypadek jaki pozwoli nam kiedyś ujrzeć jego wnętrze.	Czy może się wedrzeć tutaj do nas?	Czy pan już po śniadaniu? Chce pan nam dotrzymać towarzystwa?	Do sierót pójdziesz, a tam spać nauczą ciebie jak należy!	Dorianie!	Dotrzymam go święcie! żywo rzekł hrabia, mimo znaków, jakie mu bojaźliwa dawała kasztelanowa.	Dzień dobry stryjaszkowi. Dostałem urlop na kilka dni. Byłem zaniepokojony brakiem listów.	Dziękuję panu prawie suchy!	Ho, ho! Oto odcisk pieczęci, którą mieszkańcy Wschodu nazywają pieczęcią Salomona.	Ja idę się przebrać do panny Markowskiej.	Ja nie Medycyny chciałabym, nie wiem, czy zdążę, choć higieny trochę, akuszerii. Zapóźniłam się aż strach. Teraz pędzić będzie trzeba.	Jest tylko jedna osoba na świecie, która może wyświetlić tę wiadomość Musimy ją odnaleźć.	Mogła go poprawić. Mężczyznę można poprawić. Ale ryby w galarecie oczywiście zmienić nie można. Opowiadanie twoje nie jest złe	Musowo, wyżyjemy!	Na stole. Po zapłaceniu wszystkiego, cośmy byli winni, pozostało jeszcze trzysta sześćdziesiąt kilka franków. Pokwitowanie z lombardu leży pod pieniędzmi.	Na wieczny czas!	Nic. Ja nic nie wiem	Nie chcę się panu, oczywiście, narzucać, ale jeśli będziesz pan zmuszony jutro rano wzywać policji, proszę samemu sobie przypisać winę. Złodzieje zyskają na czasie i z pościgu nie będzie nic. Ostrzegłem, a teraz żegnam szanownego pana uprzejmie.	Nie ja	Nie rozumiem, panie prezesie?	Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy.	Nie.	Niedoczekanie twoje, parchu jeden!	Niestety, panie Horn, my zaczynamy już produkować sukna i perkaliki, ale na milionowe córki musimy poczekać z lat dwadzieścia. Zachwycaj się pan tymczasem pięknością Polek	Nigdy, nigdy! Ojcze! Ojcze!	Ona sama!	PLATON:	Pan Borowiecki, ho, ho, ho! On zna Łódź, on wie, kto czego potrzebuje.	Pani! Wyrzutkom obcym dobrej doli zdrowie zwykło służyć.	Pewnie wiejskie, z czosnkiem i z pieprzem, aż w brzuchu zawierci. Gryziątko, bądź dobre, daj jedną! Przepadam za wiejską suchą kiełbasą.	Po kupiecku, chciała pani powiedzieć, czy zgadłem?	Poddać się, uratować życie!	Podobno.	Ponieważ Oban jest położone na brzegu morza.	Postrzępilibyśmy sobie tylko ubrania w tych ciernistych zaroślach, ale twoja odwaga jest godna podziwu.	Przypatrz no się Czerwona mgła gniewu przywiodła go do grubiańskich słów. Gdy ta ćma zdarła się z jego oczu, staje się człowiekiem grzecznym i łagodnego serca. Błogosławione niech będą jego pola! Pamiętaj, gospodarzu, nie sądź ludzi zbyt pośpiesznie.	Rybakiem z Ławic... Rewakiem całą gębą!	Rybko ty moja jak ci na imię? Zapytała grubym swym zwykłym głosem, który starała się napróżno łagodniejszym uczynić.	Smutna perspektywa. Babka stęka, a wnuczka coraz posępniejsza i chudsza. Czy pani nie ma innej pociechy?	Spałam z Jareckim.	Słuchać hadkohadko (z białorus.)	Tadziu!	Też dobrze, powinszować. A kto cię nauczał, synu bogobojny?	Widział pan Ewarysta?	Wilkołak, proszę pani.	Żałuję, żem poszła
Ale posłuchaj do końca. W ręku miał wielką czarną rózgę. Podniósł ją i zaczął cię bić, od stóp do głów, ale tak straszliwie, że cała się zamieniłaś w jedną ranę. Bił cię i pędził przed sobą, a ty jęczałaś okropnie i szłaś, oglądając się na mnie. Proroctwo, CierpienieJa chciałam krzyczeć, ale nie mogłam z piersi wydobyć głosu, wiesz, jak to we śnie bywa. Chciałam biec za tobą, ale nogi odmawiały mi posłuszeństwa, więc tylko złożyłam ręce i szepnęłam zdławionym głosem: „Aniele, święty aniele, czemu ty ją tak bijesz?” On spojrzał na mnie dość surowo i pokazując Kraków, powiedział: „Bo chcę, żeby tam doszła”. Wtedy odzyskałam głos, wyciągnęłam ręce i prosiłam: „Ach, to już i mnie uderz, bo i ja chcę tam iść”. Kiwnął głową mówiąc: „Jeśli chcesz, to dobrze”. Zawrócił i mnie uderzył. Powiadam ci, to było straszne. Zerwałam się i biegłam do ciebie. Uciekałam przed rózgą, która jednak ciągle mnie siekła. Rany krwawiły. Krew zaczęła tryskać na przydrożne kamienie. Widząc, że anioł jeszcze się zamierza, powiedziałam trochę zniecierpliwiona: „Po co? Po co nas tak pędzisz? Przecież z dobrej woli tam pójdziemy”. Anioł uśmiechnął się, ale ten uśmiech był jakiś dziwny, tajemniczy. Opuścił rózgę i powiedział: „Spróbujcie”. Próbujemy, a tu nie sposób. Wyraźnie wrastamy w ziemię, nie możemy ruszyć ani ręką, ani nogą, zupełnie jakbyśmy skamieniały. Wtedy zaczęłyśmy go błagać: „Bij nas, jak długo zechcesz, bylebyśmy tam doszły”. Nie dał się długo prosić i znów nas pędził. My jednak, dziwna rzecz, nie czułyśmy już bólu. Radość przepełniała nasze serca, bo powolutku zbliżałyśmy się do Krakowa. Nagle anioł zniknął, znalazłyśmy się pod Wawelem, padłyśmy na twarz, całowałyśmy ziemię jak jakieś relikwie. Obudziłam się szczęśliwa, ale i przerażona. Do tej pory się trzęsę, jak sobie przypomnę tę okropną drogę.	Hm, doktór Podkiecki...	Niedobry z ciebie chrześcianin, Sancho bo nie zapominasz urazy. Dowiedz się, że wspaniałe serca nie zajmują się tak drobnymi sprawami, zresztą, czyliż skaleczono ci nogę, złamano żebro lub głowę rozbito? nie, wszak prawda? i na koniec cała ta rzecz była prostym żarcikiem tylko, bo gdybym innego był przekonania, to wierzaj mi, że byłbym się wrócił i krwawszą wywarłbym zemstę, niż Grecy na Troi za Heleny porwanie, która przecież nie miałaby tyle chwały z urody swojej, gdyby dziś istniała, lub gdyby moja Dulcynea za jej czasów żyła.	A jakby zbrakło paszy, to się dokupi.	Boże! Jaka ja jestem szczęśliwa! Niku, powiedz, czym ja na to szczęście, czym na ciebie zasłużyłam?	Dałem ci słowo, że cię nie zabiję, choć mógłbym powiesić cię na pierwszej lepszej gałęzi. Musisz mi odpowiedzieć na pytanie: Czy dam radę zakraść się niepostrzeżenie do pałacu gubernatora?	Diabeł rzekł sieć rybacka w formie stożkowatego worka ze skrzydłami do zagarniania ryb. znaleźli: trzymał szczupaka w pysku, ale jak go głos dzwonów doszedł, zaraz omdlał, oni zasie kijami go tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura tęga jest, ale to z Pana Jezusowego pozwoleństwa, któren widać chce, żeby jutrzejszy dzień był tym radośniejszy.	Doprawdy. Jeden z nich napisał do mnie: „Jeśli Beautrelet oświadczy, że coś wie, trzeba mu wierzyć, a to, co powie, proszę o tym nie wątpić, będzie najistotniejszą prawdą”. Panie Izydorze Beautrelet, oto teraz ma pan sposobność usprawiedliwić zaufanie swoich kolegów. Zaklinam pana, niech nam pan powie najistotniejszą prawdę.	E tam, to niemożliwe.	Gdym po bitwie i naszej wiktorii widział w Tuhajowej kwaterze w łyczkach mego pana i dobrodzieja J. W.J. W. Mikołaj Potocki, zwany Niedźwiedzia Łapa, herbu Pilawa (ok. 1593–1651), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny w latach 1646–1651)., zaraz on mnie niewdzięcznikiem i Judaszem mianować raczył. A ja mu na to: „J. W. wojewodo! nie jestem ja niewdzięcznikiem, bo gdy już w twoich zamkach i dobrach zasiędęzasiędę przyrzecz mi jeno, że się nie będziesz napijał i dlatego ich szczędzi dziś popr. forma M. lm: Tatarzy. już w ordynku. Gdzie tedy życzysz jechać?	Grozi mi to, że będę musiał mocno zmartwić księżnę.	Ja niewiele wiem o nim Jest to rzeczą kapłanów znać Go lepiej. Widać, że siłę ma, kiedy ją im daje. Tyle Mu już krajów zawojowali.	Jakiém prawem! ale ja ją kocham! wybąknął Georges, odkądże to miłość potrzebuje innego prawa nad te, które sama nadaje?	Każdy gość jest gościem. A ten pisarz to nawet zezowaty.	Kiedyż się to skończy?	Mości panowie, słyszycie, co mówią: impetu nie mogli wytrzymać!... A co?... Impet to grunt!...	Nie uczyni bo gdyby chciał, to by już uczynił. Żadnej do tego nie miał przeszkody.	Nie wiem aby to ocenić, trzeba by mieszkać w waszych sercach.	Pan jesteś skończone bydlę, ja panu to mówię! Jedź pan natychmiast do Piórkowa i przywieź mi pan paszport napisany po ludzku. Ja się nie pytam, co to będzie kosztować, mówię tylko, żebym go miał jutro w południe, bo jutro kurierem wyjeżdżam. Ruszaj pan natychmiast! No, moi panowie, czy nie uważacie tego faktu za oburzający, za śmieszny, wprost za nikczemny: abym ja, doktor filozofii i chemii, ja Stanisław Mendelsohn wołał wzburzony do urzędników. Szmul Szajewicz Mendelsohn z żoną Ruchlą, onaże Regina!	Skąd ja mam co wiedzieć! Byłeś to brat dla mnie! Pamiętam, że ciotka raz przyjechała dryndą, jak my oba na bosaka łacha1i po rynsztokach. Ciebie wzięła, boś był przystojniejszy	To chyba tak u was, bo u nas, luteranów, to inaczej.	To się ich w ten sposób nie załatwia	Toć to kulig, nie pogrzeb. Waćpan jedziesz na swym koniu za naszymi saniami jak za trumną.	W tym właśnie największe miłosierdzie okazało się nade mną, że ino ze znużenia i z głodu przytomność mięmię przez. to, iżem leżał na kupie trupów krwią ociekający, to mnie już insze psubraty nie tykały i wypocząłem se godnie.	Wasza Wysokość ma niewątpliwie słuszność i wydaje zawsze mądre rozkazy, ale spełnić je w tym wypadku było trudno, zwłaszcza że Wasza Wysokość nie dozwoliła Chomy aresztować...	Wcale nie! To są tylko miraże pustynnej fata morganapustynnej fata morgana	Zbyt żywo się wraziło w pamięć to... co tu spotkałem... nieśmiało odpowiedział Honory. Wy o to mieć nie możecie obawy, bym ja zapomniał o was... ale ja?	„Petit Parisien” pisze, że Francuzi nie będą tym zachwyceni. To prawda. Ja też bym nie był zachwycony.	...Ziemniaki do połednia zwieziemy, a pod wieczór do lasu, po ściółkę	A gdzie uciekli jeźdźcy?	A jak jutro cię pozna i nawalinawalić (tu pot.)	A może znacie pana Mielnickiego?	A nasz statek?	A skąd odbijem?	A spytała pani, czy ja sobie życzę?	A ty po co?	Ach! Cicho! De Lapp, mówię, czy de Lissac, jeśli ten szatan nie ma jeszcze innego nazwiska On, on	Ach, z tym „Węglichem”...	Ależ myśmy ją przeszukali.	Bawię się.	Był tu parę razy wypił piwo albo dwa, pytał, kto tu bywa, i przysłuchiwał się, jak goście rozmawiają o footballu. Oni, jak go tylko widzą, zawsze rozmawiają o footballu. A jego podrzucało, jakby go miało pokręcić, jakby miał dostać ataku furii. Przez ten cały czas nabrał tylko jednego tapicera z ulicy Poprzecznej.	Chętnie spełnię żądanie państwa, odpowiedział Gaczycki, ale sami państwo będziecie winni, jeżeli nadużyję waszej cierpliwości, bo będę zmuszony mówić długo.	Co wom do tego? Pilnujcie woszych karzni i korczakówkorczak	Czarny Korsarz.	Czego chcesz?	Cóż robicie na obiad?	Cóżbym miał za zasługę z myśli, gdybym jéj między ludzi nie rzucał... A zatém dobréj i najlepszéj nocy państwu!	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	I wzór prawdziwej skromności!	Istotnie, Klaro! nie możesz być bezstronnym sędzią w pewnych kwestiach.	Ja narzekam mniej od innych, a teraz będę jeszcze ostrożniejsza, bo mnie tego nauczyło upokorzenie Ludki	Jakiej awantury, prosz pampsora? My przecież dopiero teraz wracamy z klasy pampsora Kinga Proszę pampsora, co ja mam zrobić z preparacją? Wyłamano pulpit w tej ławce, którą mi pan profesor wyznaczył, a cała ławka po prostu pływa w atramencie.	Kocham jeszcze bohaterskie wspomnienia, które pogodą napełniają duszę mego ślepego dziadunia, moją kochaną nianię Bohusię, taką sobie prostą kobietę, która przecież, gdy byłam okropnie zrozpaczoną i nieszczęśliwą...	Milczeć! Marsz na górę, powiadam.	My z całym światem jesteśmy krewni	Mój mąż pojechał!	Mów mi jeszcze o Karolu Jestże on w istocie tak źle?	Na jego żonę, która go pochowa Hrabina jest jeszcze wcale wcale, jak na kobietę pięćdziesięcioczteroletnią, jest zawsze bardzo wykwintna i na odległość robi jeszcze efekt...	Naturalnie Do oderwania całej Zachodniej Prowincji od reszty niespokojnego państwa. Ale moim prawdziwym dążeniem, jedynym, na którym mi zależy, jest uniknąć rozłąki z Antonią.	Niby sam się znał na tym! No!	Nic nie udaję przed nikim i także się nudzę.	Nic łatwiejszego za godzinę tam być możemy. Dziś niedziela, pewnie będzie u siebie.	Nie gniewaj się na mnie! W tej chwili nie gniewaj się na mnie! Tą chwilą będę żyła... długie miesiące, długie miesiące... Nie odbieraj mi tej chwili!	Nie, drogi Piętaszku! Pojedziesz sam, ja zaś pozostanę tu do końca życia mego.	Oczekują na księdza proboszcza przy konfesjonale.	Oni mogą mnie zmusić!... Nie mogę się przecież opierać, bo się nikt za mną nie ujmie... Muszę...	Opieka odezwałam się z rodzajem trwogi.	Oto i on	Peractum est!peractum est! (łac.) mruknął stojący obok Epriusz Marcellus powtarzając okrzyk, jaki wydawał lud, gdy gladiator w arenie ugodzony został od razu tak, że nie potrzebował dobicia.	Pierwsze słyszę!	Powiedziałbym wam, ale się boję, żebyście mnie znowu nie nazwali kłamcą, lub może inaczej...	Przygotowałem sobie paczkę z tortem, szynką, chlebem, masłem i cukierkami, ale w końcu zapomniałem zabrać. Miałem scyzoryk. Część ubrania zdjąłem, jak wam wiadomo, a resztę zostawiłem na sobie pod kostiumem, gdyż obawiałem się przeziębienia. Cichaczem wszedłem do pokoju cioci Alberta, wyrzuciłem trochę ubrań, potem umieściłem się wewnątrz, trzymając bardzo zręcznie przedziałkę z kapeluszami, którą następnie umieściłem nad sobą. Czy któryś z was potrafiłby tak?	Przyjacielowi? O mój Boże, dreszcz mnie przebiega, gdy tak mówisz. Przyjacielowi? Kim jest ten przyjaciel?	Raczcież nas łaskawie oświecić...	Smakuje mi lepiej. Chodź, napijemy się. Muszę się napić.	Stary potworze! Czyż nie masz klucza, aby wchodzić do mnie o każdej porze i o każdej chwili? Bal skończył się o wpół do szóstej, a ty masz okrucieństwo budzić mnie o jedenastej!...	Subagazi! krew jest na twojej twarzy.	Tajemnica, Zwierzęta, Szlachcic, Chłop, Własność	Tak tak, Barkis gotów.	Tak, bo tego portretu przecież nie ma.	Tak, i w tej samej sali. My nawet na koncercie nie będziemy. Przyjeżdżamy wprost na bal.	Tak, tak	Tak. W śniegu.	Tego nie można powiedzieć!	Toś pan chyba wczoraj wrócił z zagranicy? Straciłem tam syna...	Tu, pod Memfisem?...	Tych samych, droga moja. Potem gdy Chrystus zstąpił na ten świat, i ogłosił na ziemi swoją świętą naukę, do przykazań tych przybyło jeszcze jedno, a obejmujące je wszystkie razem: Miłuj bliźniego twego jak siebie samego.	Tą drogą nie idzie się do wiernej, siostrzanej przyjaźni!	W takim razie muszę chyba ja...	Waldy, dokąd zmierzasz? Panie już są i śniadanie dymi w pawilonie. Głodny jestem jak ten wilk, co go zabiłem.	Wiesz pan pewnie, że kiedy wyszedł ode mnie z przesłuchania, został zaprowadzony do więzienia obok sądu.	Wolejwolej (daw.)	Wynajęliście mi mieszkanie mówiąc, że tu jest spokój i cicho.	Zaraz i szampańskiego dla panów.	Zatem, pogadajmy trochę	Zdaje mi się, że widzę coś pąsowego	Zdrowie, Choroba, Bijatyka	Żadnego nie mam wykształcenia.	Żart odpowiedział Skuratow, zupełnie nie zwracając uwagi na ostatnie słowa.	„Jestem tylko Zofii córką chrzestną. Pozwól, by Turmalin, ogrodnik i Złoto poszli ze mną. Zebrać muszę popioły mej opiekunki, wstać musi stary filar, by ziemia na nim zawisła, a nie leżała na chaosie”.
Też pytanie! W sklepiku wszystko się wie. Ale że też ty nic nie wiesz...	A ja my-y-yślałam że to jakiś człowiek nieznajomy-y-y!	Byłem zanadto prawdomówny! I to największa moja słabość! Padre-sahib, on już był pod wrażeniem i teraz ja znów mam wrażenie, że mogłem na to jego wrażenie jakoś wpłynąć. Ale z drugiej strony	Co za szczęście że sobie zamówiłem nowy frak, pantalony, kamizelkę, buty, i że kochana mama sporządziła mi całą wyprawkę z powodu mojej promocji! Dostałem dwanaście koszul, z tych sześć z żabotami i z cienkiego płótna!... Pokażemy się! A, ba! Gdyby który z nas mógł zdmuchnąć tę margrabinę Jerzemu...	Nie wiem, czy to koniecznie, abyś ty szedł ze mną	Prawda!... Widzę, że się i twój dowcip na coś przyda.	Te żółtobrzuchy miejskie doprowadzą nas do tego że my nad niemi sami sobie sprawiedliwość uczyniemy, gdy nam jej nie dadzą ci, co ją dać powinni.	A teraz myślę, że najlepiej zrobimy, jeżeli będziemy spały	Tak jest, ty widzisz! Na pewno! Przysięgam, że widzisz!	Tak, powiesz mi dla wymówki że one biegają za tobą.	Wolskie rozpowiadają, że ma jakieś mediummedium	Zatem sądzisz pan, że jakiś pies ścigał sir Karola i że biedak zmarł skutkiem strachu?	O to samo i ja się modlę. Dlatego, mój synu, chętnie się przychylam do twoich uwag. Istotnie, nie wolno mi zaniedbać żadnych środków zapewniających bezpieczeństwo.	Ale mi się nic złego nie stało i jestem zdrów i cały. No... ale jakże będzie z Kuźnicami?	Jest to dla nas bardzo złym znakiem żeśmy się tak w sztuce pokochali. Miłość dla niéj prowadzi zawsze prawie do upadku i jest jego zwiastunem. Przypomnijcie sobie państwo rozprawę Klaczki. Ja trzymam z nim.	Stało się nieszczęście, a przynajmniej to, co ludzie nazywają nieszczęściem.	Zauważywszy stratę, dama ta postanowiła jechać do Nowego Jorku. Inni pasażerowie posiadają aż tam bilety, z wyjątkiem jednego, który wysiada w Stamford i ubiera się właśnie. Wysiadłszy, gotów zabrać klejnoty, ale cóż na to poradzę?	Proszę posłuchać, co chciałem powiedzieć: nasz wielki Nostromo przez kilka lat nie troszczył się zbytnio o starca i dzieci. Co prawda, z dwunastu miesięcy spędzał wtedy dziesięć na podróżach wzdłuż wybrzeża. Robił pieniądze, jak kiedyś powiedział kapitanowi Mitchellowi. Jak się zdaje, powiodło mu się nadzwyczaj dobrze. Naturalnie należało się tego spodziewać. Jest człowiekiem pomysłowym, pełnym wiary w siebie, gotowym do skorzystania z każdej okazji i zmierzenia się ze wszelkim ryzykiem. Pamiętam, iż pewnego dnia byłem właśnie w biurze Mitchella, gdy wszedł tam z właściwą sobie, spokojną powagą, którą okazuje wszędzie. Patrząc swoim zwyczajem ponad naszymi głowami na ścianę, opowiadał, że handlował w Zatoce Kalifornijskiej, i ucieszył się, gdy po powrocie zobaczył, że buduje się latarnię morską na urwisku Wielkiej Izabeli. „Bardzo się ucieszyłem”	Ale jeżeli będzie się bawić dłużej w chorobę, gotowa jest się w końcu naprawdę rozchorować: jestem zanadto twoim przyjacielem, aby spekulować na to, gdyż będąc lekarzem, pragnę pozostać uczciwym człowiekiem.	I jakoś będzie trzeba się przedostać przez te grzęzawiska, które się przed nami rozciągają. Coś mi się zdaje, że jedynym wyjściem będzie wybudować kładkę i po niej przejść.	A była, była dziesięć lat temu, ale teraz nie ma	A dyć ojcowie nasi tam siedzą. Sołtys poszedł w kumy z Balcerkową, bo pono stary Boryna się pogniewał i nie chciał	Ale w takim razie postanowiła nie zabijać już mojego dziadka?	Chodź, kiedy ci mówię, nie bój się Pamiętasz, gdy miałem ci płacić, położyłem na stole sakiewkę.	Co mam oddawać moje pieniądze? Przecie oni za to, co zjedzą, osobliwie zapłacą i jeszcze za inne rzeczy, co wezmą!... Nawet pytali się, czy w chałupie są kurczęta i masło...	Co robisz w mojej sypialni? Jak śmiałeś uciec z więzienia? Gdzie jesteś? Nie widzę cię.	Ile pożyczycie mi na mego pucybuta? Ogromny idiota, ale interesująca postać. Coś non plus ultra. Jeszcze nikt i nigdy nie miał takiego służącego.	Ja tu, nie kto, jestem starszą do usług waszych!	Jak to nikomu dziś wierzyć nie można	Kiedy tak na nic się nie przyda walczyć dłużej; lepiej sobie w łeb palnąć odrazu.	Nieprędko wam o koniu myśleć krew by się znowu puściła, a jakby mnie nie było do zamówienia...	No, nie bardzo starasz mu się pan pochlebić.	Właśnie proszę cię, Wil, byś go pomału i w to wprowadził, oswoił z warunkami, z otoczeniem, no i osobiście wdrożył w pracę.	A nie Co mi tam! te wasze bladoróżowe miłostki wykwitające z każdą wiosną, opadające za każdą zimą, to funta kłaków nie warte.	Tego nikt nie potrafi żaden złodziej nie jest tak głupi, ażeby się dał okraść.	A ino, pojechała i ona. Zapłakała se, chudziątko, jak przyszło włazić na furę. Jeszcze mi złotówkę wetknęła, żem, widać, sterczała jako się patrzy przy bramie.	A twoje zeznanie czymże będzie, jeśli nie prawdą?	Belka się załamie.	Bom jest przez ciebie pojman. Powiedziałem w Malborgu tak: „Weźmiecie gardło staremu rycerzowi z Bogdańca, to młody weźmie moje...”	Chwilkę tylko jeszcze nie wezmiesz mi pan za złe tego, co większa część jego rówieśników potępiłaby we mnie?	Czyż nie ma ludzi bez winy i żalu?	Cóż to powiecie? Aha... Kuba Borynowy.	Dlaczego nie?	Hale... szkodujecie się...	Jakże, więc mamy cię opuścić?...	Jestem straszliwie udręczona dramatem, jaki rozgrywa się u siostry	Ksiądz z zapałem głosił ksiądz Nastek. najpierw jeść, potem filozofować; żartobliwa przeróbka starożytnej maksymy: Primum vivere, deinde philosophari zwrócił się do Baryki.	Na korzyść Żydów dla wzbogacenia salonów pana prefekta Worms-Clavelin, Izraelity i masona. Pani Worms-Clavelin kocha się w antykach. Za pośrednictwem księdza Guitrel nabyła kapy od trzech wieków przechowywane w zakrystii kościoła w Lusancy i, jak mi mówiono, pokryła nimi stołki, tak zwane pufy.	Nie biadajcież tak, mości chorąży! bo już chyba ślozyślozy (starop.)	Nie mogłeś zapobiec?	Nie potrzebuję od ciebie nic.	Nikt, kochana ciotko, kto jej nie widział, nie może nawet wyobrazić sobie, jaka ona jest.	Odludek z ciebie popatrzylibyśmy na występy, zobaczylibyśmy sporo ludzi. No i samemu trzeba przecie od czasu do czasu pokazać się. Co?	Po cośmy przybyli? Tak... Widzisz, chcieliśmy wiedzieć, jak to jest na Księżycu.	Pomyślnie, wcale pomyślnie pomaleńku zbliżamy się do końca.	Róbcie, co chcecie i jak się podoba. Jedno wam skażuskażu (z ukr.)	Skorzystałam z chwili, w której pozostawiono mnie samą, a ponieważ od razu wiedziałam, co mam myśleć o mojem porwaniu, z pomocą prześcieradeł zsunęłam się z okna; wtenczas, w przekonaniu, iż zastanę tu męża, podążyłam do  niego.	Spójrz, czy nie są słodkie? Rok jest książką, prawda, Marylo? Stronice wiosenne zapisane są konwalią i fiołkami, letnie różami, jesienne czerwonymi liśćmi klonowymi, a zimowe jodłą i świerkami.	Tak. I zaraz się trochę uspokoję.	To pan Kunic... pan Kunik wziął Koborowo w posagu za siostrą pana hrabiego?	Tooo wieeee...lka róóóó...żnica, jeżeli toooo nie kooo...sztuje drożej	Wiem, co zrobię...	Z tą kartą w ręce dostaniesz się pan bez trudności do celi Manuela. Zapewni też ona wolny wstęp do więzienia osobie, którą wskażesz odźwiernemu.	A Atacynus? A Kroto?	A co mam robić?	A dlaczego dlaczego dramatyczny?	A można z nich robić udźce i kotlety?	A tak, pan Waldemar na Apollu.	A wy?... a mężczyźni?... co wyrabiacie przed ślubem i po ślubie?... Więc kobieta...	A! Pan hrabia!	Bet!	Byłam tam.	Czemuż ją tak przykuwacie?	Dziękujemy, panie komendancie!	Dziękuję waszej książęcej mości	Dziękuję.	Gdzie jest?	I książę miłościwy podpisze bez wyrzutu sumienia?..	IštolIštol elgetaudama. atsikrausčiau...	Jakim cudem ten zatracony hultaj zdołał wywąchać tę sprawę?	Kostiumy zaraz jutro z Madrytu...	Mnie! mnie! Mnie?	O! kocham go! z uczuciem zawołała Julja, kocham go! czuję	Pam, tań, olumiś?	Pan Wokulski ma rację	Patrz na jej skręty.	Pewno już słyszałeś?...	Pozostaną w hotelu.	Przy szturmach łatwiej ich ciąć niż w polu	Siedem miesięcy.	Tak jest, łaskawy panie. W obecnej chwili... Pomimo nader licznych i najsolenniejszych przyrzeczeń, pomimo bardzo wpływowych protekcji... Taka trudność, taki zastój, takie przepakowanie ludźmi!...	Trochę są za wielkie i za łagodne rzekła Fila okrutnie.	Trudno temu zaprzeczyć.	Uroda	W terminie jesteś?	Wieczerza wielmożnego pana już gotowa	Zato pani jest zanadto rozmowna Czy pani tak z każdym spotkanym obdartusem zaczyna gadanie?	Zaśby tam, panie majstrze! Wszystko szczyra prawda.	Zostaniesz przy tej prawdzie długo?	Zrobiono rewizyą u Watzdorfa, przetrzęsiono papiery; pełno paszkwilów
O nie, mój piękny, nie tutaj przynajmniej. Czyż nie widzisz, że stoimy przed pałacem d’Aiguillon, pełnym zauszników kardynalskich. Kto mi zaręczy, że to nie eminencja polecił ci, abyś mu dostarczył mojej głowy? Wiedz, że dbam o nią aż do śmieszności, bo, jak mi się zdaje, bardzo dobrze pasuje mi ona do ramiona. Z przyjemnością zabiję cię, bądź spokojny, lecz zabiję cię pomalutku, w miejscu ustronnem i zamkniętem, tam, gdzie przed nikim nie będziesz mógł się ze śmiercią swoją pochwalić.	Pustynia! ludzi... Bąka słuchać, gdyby się głosu ludzkiego chciało, to bieda i tęsknica; w chacie się dusić, kiedy drudzy białe domy mają...	Gdzie bądź, w jakiś najciemniejszy kąt, z dala od lu­dzi. Widzisz, i tu nawet nie mogę. Samotnik, Strach, Kondycja ludzka, Kobieta, Mężczyzna, ZbawienieCzłowiek, stworzenie, sprzęt każdy ma dla mnie jakiś grymas niepewności i lęku, trwogi czy złej wróżby. Niepokoi mnie wszystko, na co spojrzę, i wydaje mi się, że wszystkiemu, na co popatrzę, ten niepokój udzielać się musi. Kunicki powiada, że to od picia. Ja przesycam wprost atmosferę tym przenerwieniem, w krótkim czasie potrafię zatruć nim każde miejsce, gdziekolwiek spokoju szukam. Po prostu wierzę, że to się nawet martwym przedmiotom udziela. Gdy sam w pokoju jestem, gotówem przysiącgotówem przysiąc	Ale jak bym chciała być!... Teraz to nawet nie lubię jeździć na święta, bo kiedy przyjdzie wracać do Warszawy, zdaje mi się, że umrę z żalu... Choć mi tu bardzo dobrze.	Niech się Janowa wódki napije, to zaraz przejdzie choroba.	Przecież to on! Niech ten łajdak tylko się tu pojawi. Zobaczymy, komu będzie sprzyjało szczęście i czy fortuna go uchroni od mojego arkebuza.	To być bardzo może bo uważałem, że Rosynant leciał jak cygański osioł, zdawało się, że ma żywe srebro w uszach.	A teraz nauczę cię czegoś, na czym Długi Dżek się nie rozumie	A z kimże on ma się żenić tutaj? czy nie z panną Dembowską którą, albo z panną Jęczmionkowską?	A... bo czego tamten krzyczał głupstwa, jak nie był swego pewny? I podział się gdzieś abo cicho siedzi, bo go wstyd.	Ale któż by się wygadał, że pan hrabia był na Monte Christo?	Anioły moje zdejmujecie zasłonę, która mi spadła na oczy, wasz głos mnie ożywia. Uściskajcie się jeszcze. No cóż, Naściu? Czy cię ten weksel poratuje?	Ano, gdy się rada u króla skończyła, wyszliśmy wszyscy z komnaty na wał rozprostować kości i pojrzeć ku Wiśle, zalizali (daw.) 15; kopa	Brałem pod uwagę szereg szczegółów hipotetycznych. Więc przede wszystkim wiek. Skoro Jacek zaręczył się z tobą plus minus przed pięcioma laty, na pewno już wówczas był przekonany, że dawna żona nie będzie go szukała, że porzuciła go na zawsze. By utwierdzić się w tym przekonaniu, musiał wziąć pod uwagę czas od dwóch do trzech lat. Więc mamy minimum jakieś osiem lat. Zostać jego żoną mogła mając najmniej lat osiemnaście. Osiemnaście plus osiem i mamy cyfrę dwadzieścia sześć, czyli dolną granicę jej wieku. Musimy jednak ustalić i górną. Tu sprawa będzie trudniejsza. Przed ośmiu laty Jacek miał dwadzieścia cztery. Takim młodzieńcom często podobają się kobiety znacznie od nich starsze. Na przykład czterdziestoletnie. Ale mamy tu jedną wskazówkę, którą musimy wziąć pod uwagę. Otóż owa dama wkrótce po ślubie porzuciła Jacka. A sama się o tym przekonasz, gdy będziesz się starzała, że starzejąca się kobieta nie tak znów łatwo i nie tak chętnie porzuca mężczyznę w ogóle, a szczególniej mężczyznę znacznie od siebie młodszego.	Cha! cha! odezwał się Suchy śmiechem więcej do kaszlu, jak do śmiechu podobnym a zapewne zdaje się powolną i łagodną jak baranek, kiedy ludzie na nią patrzą? cha! cha!	Czego się Luzer tak dopytywał o Lejbke?	Czy po szlachecku, czy po chłopsku, czy na kulbace, czy piechotą, wszystko jedno, byle się przedostać!	I cni wam się bardzo bez roboty?...	Istotnie? Nigdy bym się tego nie domyślił; w jaki sposób zasłynęli? Bo wie pan, można zasłynąć w bardzo wielu dziedzinach.	Mr. Sefton, informacje pańskie mogą być dla mnie cenne i w takim razie nie poniesiesz pan szkody. Zbadam rzecz, a jeśli nie obdarzam fragment rozpoczynający się od tych słów w egzemplarzu źródłowym jest nieczytelny	Mój drogi, cały wieczór czułam się okropnie.	Nie mam z panem nic prywatnego. Może pan być tak prywatny, jak tylko się panu podoba, po drugiej stronie tej bramy; i	Nie zgadzam się z tym Dzień w dzień rozbijam w puch naszego znakomitego Beetle’a dla jego dobra, a i tamtych dwu wraz z nim.	Podobają mi się tu świetne obrazy	Są logiczni Cameristus czuje, Brisset bada, Maugredie wątpi. Czyż człowiek nie ma ciała, duszy i rozumu? Jedna z tych trzech zasadniczych przyczyn działa w nas mniej lub więcej silnie; zawsze będzie człowiek we wszelkiej wiedzy ludzkiej! Wierz mi, Rafaelu, my nie leczymy, my pomagamy wyzdrowieć. Pomiędzy medycyną Brisseta a Cameristusa istnieje jeszcze medycyna wyczekująca; ale aby ją uprawiać z powodzeniem, trzeba znać chorego od dziesięciu lat. Na dnie medycyny tkwi, jak we wszystkich naukach, negacja. Staraj się tedy żyć rozsądnie, spróbuj podróży do Sabaudii; najlepiej jest i będzie zawsze zawierzyć się naturze.	Trudno bardzo o gotówkę obecnie, trzeba się poświęcić. Idź, nie czekając, d‘Artagnanie. Grimaud będzie ci towarzyszył wraz ze swoim muszkietem.	Tu o przebiciu się i mowy nie ma! Wiesz waszmość, że mnie tchórzem nie podszyto i uderzę, na kogo chcesz, choćby na samego diabła... Ale hetmanowi nie zdzierżę, bo nie mnie się z nim równać!... Sameś rzekł, iż my okonie, a on szczuka. Uczynię, co w mojej mocy, aby się wymknąć, ale jeśli do bitwy przyjdzie, tedy mówię otwarcie, że on nas pobije.	Wciągnie się w nią pani i wówczas staniesz się podwójnie naszą przeciwniczką.	To rzecz umowy. Sądzę, że... kilkaset złotych. W każdym razie nie będzie pan miał wiele roboty. Głównie chodzi o firmę, o nazwisko, o brzmieniu, że tak powiem, swojskiem, o to, że pan jest Polakiem i katolikiem, no, i posiadaczem tytułu naukowego. I za to się płaci. Co do zajęć, zdaje się, będą kontenci, gdy pan ograniczy je do minimum. Te żydy mają różne interesy i nie lubią, by w nich szperać.	Bo to bo to rachunek ciągnie się od tak dawna, że i cierpliwości już nie stajenie stawać (daw.) dodał, głos podnosząc i zaglądając do mieszkania.	A jak przyjechała, to i ostała potem w Krakowie?	Oddałem je na strawę dla mojej żony i dzieci i za nie to biedne kobiecisko potem przez szpary patrzyło na moje włóczęgi za jaśnie panem Don Kichotem	Ach, pani, tak, wieczorem Dziesięć mil koleją, a potem trzy mile karetą. Jedyną dla mnie pociechą w podróży będzie to, że moje dzieci zostaną pod opieką pani. Cóż to za dystyngowana osoba panna Howard i co za pensja!...	Faramuszki, moje złoto! Przecież ty wiesz równie dobrze jak ja, że to nieprawda. Pani była może bardzo zdenerwowana, ale to zwykły objaw. Po pewnym czasie nastąpiłby spokój. Ja sam początkowo z tego tragedii nie robiłem, ale teraz mi cię żal, gdy patrzę na ciebie. Wskazane! Wskazane! Znam ja Podkieckiego. Bardzo szlachetny i uczynny człowiek. Ma zasady. Pomaga kobietom i to bezinteresownie. Nikt mu nic zarzucić nie może. Człowiek uczynny i szlachetny. Wiem, jak to urządza: wszystko otwarcie i „legalnie”!	A uważajcie! Jakby Majstra, albo mnie aresztowali, z jakiegokolwiek powodu, to i wasz koniec!	A, pan myśli, że to może interesować pana de Charlus?	Czy cię to gniewa, Mela?	Czy nie lepiej by było, aby sam mąż twój pomówił z kolegami z uniwersytetu?	Gana bus to. eiki ir daryki, ką liepiau, o žiūrėk gerai klausyk, ką pasakys ta boba, ba ji yra motina.	Gdyby był na to inny sposób, uważałbym to za bardziej prawdopodobne.	He, he! Mosanie, daleko to jeszcze tobie do tego, żeby ci aż zębów zabrakło.	Przyjedźcie, tylko z pewnością, będzie to prawdziwe święto dla nas, moja droga panno Janino!..	Póki zostaniemy nad rzeką. Porę dżdżystą trzeba tu przeczekać, gdyż te ciągłe ulewy napędziłyby ci z pewnością febry. Pamiętaj jednak, że potem ruszamy w dalszą drogę i możemy trafić na pustynię.	Ratujcież mnie choć teraz jeźli nie czém inném, to chleba kawałkiem, bo i tego nie mam...	Skądże pan to wiesz?	Sądzisz, Emanuelu, że naprawdę mam iść na to spotkanie?	Tak jest! Czy odgadujesz, co to znaczy?	To być może boć nawet mówią, że sam diabeł w nim siedzi, ale ja bo i diabłu stanę głowa na głowę! A wiesz waszmość, dlaczego?	To cud przez jaką godzinę tyle orzechów zebrać! Dokonaliśmy go z Bronią!	To nie był kapłan To musiał być sam bóg NumNum, właśc. Chnum	To wyjdź, będzie zaraz więcej miejsca.	W czym to winowata? Wyście ostawili ją samą i poszli pić do alkierzaalkierz (daw.)	Widziała pani jeden narożnik głębowicki, ale czy pani nie zmęczona? Bo jak na pierwszy spacer, to trochę za daleko.	A jak z artylerią?	A jam sobie słowo dała	A widzisz! Nie mówiłam:	Ach, Boże!	Ale czy można być pewnym, że przed wyjazdem nie wyrządzi krzywdy nikomu?	Ależ, Maciusiu...	Boże drogi! z największą gotowością, z całym, proszę wierzyć, zapałem... Czy Niepołomski pojedzie do Paryża? Nie wiem tego, ale można by napisać. Był tu niedawno, lecz nic o tym nie wspominał.	Boże, jaka ty jesteś w tej chwili podobna do Krzysia!	Byłaś, moje dziecko, byłaś!... Taki duch czasu, że wszyscy młodzi mężczyźni są pozytywistami, a kobiety emancypantkami...	Chciałem prosić cię, kuzynko, o trochę dzienników, których, jak mi stryj mówił, jesteś strażniczką i rozdawczynią.	Co... co ja mówiłem? Co ty wiesz?	Co? Znowu Pevensey? Czy tam, gdzie wylądował Weland?	Czarownica rzekł Shoesmith.	Czarująco piękna, Dorianie ale nie ma pojęcia o grze. Chodźmy.	Czemuż do izby was nie przeniosą?	Czy nie wiesz, po co cię prowadzimy do kapelana?	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Cóż będzie dalej?	Do kogóż należy?	Doprawdy?	I cóż, panno Heleno?...	Już dwa tygodnie nie byłem w swej... ech...	Mam na myśli: czy śpiewa tam dużo srok? chanter: śpiewać, pie: sroka..	Mów Julko Ja cię tak kocham.	Nie masz czegoś łatwiejszego?...	Nie zabijaj, ojcze wielebny! nie zabijaj.	Nie zapominam nigdy.	Nie zupełną masz rację. Zresztą tylko w pierwszej chwili odniosłam takie wrażenie, a pana Murka widziałam tylko raz.	Nie! Tego, tego...	Nie, skoro są obojętne na formę niewybredność jest dużym udogodnieniem życia.	Nie. Nie wyłączę.	No więc... mówmy prywatnie, jeśli pan woli... jak długo był pan w prywatnym kontakcie z tym szpiegiem ambasady?	No, przeszłość, myślę.	Od Wołkowyska. Mówią, że ogarnęli Wołodyjowskiego i tamten drugi podjazd, który niedawno posłałem.	Pamiętaj, że ta pukawka kopie tęgo. Podwójna czwórka! Z takim kalibrem nie ma żartów!	Pójdziesz, czy nie?	Rozkoszna wiedźma, przewrotna, wykrętna.	Tym brakiem szczerości utrudnia mi pan obronę.	Tyś szalony...	Ustąpimy, ale niech wyjdzie do nas Żydówka, abyśmy jej przedstawili nasze krzywdy...	Wasza miłość...	Widzę.	Wielki kardynał!...	Witaj nam, witaj, panie życia, miłości i śmierci!	Witaj, Mistrzu życia!	Wszystko jedno kto. Ktoś rozgadał	Z Żydami nie może być porządny...
Niech pan się nie rzuca, gdy nic nie rozumie. Miałam Manuela. Tęsknota go żarła, by mógł być rycerzem. Poszukiwał walki, zręczność przeciwstawiał wszelakiej sile, mścił rozliczne gwałty. Żądzą nieskromną do niego pałałam, bo był niemądry, a ja durna byłam. Kochanek mój spotkał, jako toreador, cudnego byka, dzielnego Corcito. Manuel niezdarnie skłuł harde zwierzę, po czym sam pchnął siebie. Ja zabiłam byka z miłości do obu. Tuliłam do serca oba martwe cielska. Wskrzesić ich chciałam. Rzucałam rozpaczy najczulsze zaklęcia. Gorącym łonem wygasłe ich tętna ocucić pragnęłam. Wówczas poznałam tę rozkosz grzęzawą, tę lubież zachłanną, gdy ciało zastygłe w ramiona opada, w zaszklonych ślepiach kotłuje się próżnia, ręce bezwładne, rozkapryszone, spopielałe czoło, na ustach wrzaski boleści zamarzłej, a w nas żądza bełczy, pragnienie dudni, myśl chrobra się śmieje, by nazad do żywych umrzyka powołać, krew pognać po żyłach, język uruchomić i umotylić zwapniałe powieki, a potem całować, pieścić się i ślinić, po ziemi się tarzać z cudem swoim własnym!.. Prawicie często aż nadto wiele o czystej twórczości. Czy z was kto rozumie, co znaczy posiadać moc nadzwyczajną wskrzeszania skołczałych? Kto poznał tę radość, kto zmartwychpowstania weselisko zbadał i wzgardę zwątpień od marzeń oddalił, od marzeń dzieci o sercach olbrzymów? I komu z żyjących można ofiarować bezgraniczną miłość tak śmiało, niezdarnie, jak cichym i skromnym, zastygłym truposzom?	Nie mogę, stryju, muszę się śpieszyć do rodziców, oni tam sami i bardzo, bardzo znękani.	Prowadzę rejestr ludzi, których okradam, i jeśli kiedy będę miał coś, zwrócę im. Oceniam, że trybun taki jak ja spełnia pracę, która z racji swego niebezpieczeństwa warta jest z pewnością sto franków na miesiąc; toteż nie biorę nigdy więcej niż tysiąc dwieście franków rocznie. To jest, mylę się: kradnę jeszcze jakąś sumkę ponadto, pokrywam bowiem tym sposobem koszt druku moich dzieł.	Tak, bo spodziewam się, że i w duszy szlachectwo nosisz jak wszyscy Darscy, bez czego kiep szlachcic	To doskonały pomysł pamiętający o czymś, mający na uwadze coś. na pochodzenie i gust cudzoziemca, pamiętał, aby wziąć długą bułkę francuską, kiełbasę czosnkową, ser, który niemal już chodził, i oplataną butelkę o długiej szyjce, zawierającą słońce zlane w butelkę i przechowane na dalekim Południu. Tak obładowany, wrócił jak tylko mógł najprędzej i zarumienił się z radości, słysząc słowa uznania, jakich stary wilk morski nie szczędził jego smakowi i znawstwu, gdy razem rozpakowali kosz i rozłożyli jego zawartość na przydrożnej trawie.	Ach ty psie jeden będziesz mi jeszcze takie rzeczy gadał, ty! I tupiąc nogami, machając rękoma jak do uderzenia, począł wrzeszczeć z całej siły pan Pomocnik:	Ależ tak, kochany hrabio, nie wezmą cię gwałtem do ołtarza! A mówiąc poważnie naprawdę masz ochotę zerwać?	Chcesz, niechcesz, jak ci się podoba.	Chwileczkę, hrabio. Przyszła mi do głowy wspaniała myśl na temat Pastor quum traheret, niech tylko skończę, a będziesz pan mówił dalej.	Czy wchodziłam?! naturalnie, że wchodziłam i jak sądzicie, panno Trotwood, panie Dawidzie, na co natrafiłam? Poczciwiec ten sporządzał testament.	Dzieciaki jesteście Duże, niemądre dzieci. Kto widział tak się kłócić! Jacku ty wiesz, ile mam do ciebie przywiązania...	Jak ci na imię?	Musi! Jak gromada uchwali, to się urzędów o przyzwoleństwo pytała nie będzie! Zechcemy, to i on musi!	Nie bójcie się, to nic strasznego. Każdy z nas napisze jakieś małe wypracowanie i z tym pojedziemy do Sir Tomasza	Tak, ale na to nie ma żadnej rady.	Tylko tyle, to niewiele tak, to niewiele, bo mogłem się urządzić lepiej, a nie zrobiłem tego, to handel, mój kochany.	Dobrze, tylko jestem strasznie osłabiona. Tak się cieszę, że się to już odbyło i to tak od razu.	Wstąpię na kilka tygodni do Winternitzu, potem w góry... potem do morza... Jedź ze mną, Ada, bo i tobie dobrze zrobi hydropatia...	Nie umarł? Ale umrze! Powoli zatruwacie ich organizmy. To jest zbrodnia! Rozumiecie? Zbrodnia! I ja do tego nie dopuszczę! Nie mam prawa tego tolerować. W takim brudzie, w takim smrodzie! Na samych waszych rękach jest więcej zarazków niż w szpitalu zakaźnym!	A jam ci tu czekał jak kto głupi! Chytra z ciebie dziewka.	Ba! to zwykła ciekawostka, nie przedstawiająca zbyt wielkiego interesu, wchodzi nawet w zakres fizyki, ale dziecięcej.	Czemuś nie dochodził swej części dobytku? Jak żebraka cię wyprawili! Jest prawo przecie!	Czyż nie jesteśmy po to, żeby nas się bano?	Dał ci co?	Historia ta skończyła się Nie zobaczymy więcej tego Hyde’a...	Jak się miewa pan Bernajoux, krewny koniuszego pańskiego?	Nie mów tak, Wasza Wielmożność, jestem tylko biedną służącą	O! Co pan Konopka, to moze ale ja juz się stąd ani rusę.	Pocieszny z ciebie hultaj. Połóż się pomiędzy doboszami i luli!... Ci dwaj chłopcy koło ciebie będą czuwać nad twym snem.	Tak, słyszeliśmy o tym przybyciu wojska idąc do pałacu...	W górę ich! Tęgie chłopy co się zowie!	Gadam mu, żeby się ożenił z moją siostrą, z Gawędziną, a on mi się przekomarza	I wszystko! Nawet patent na wódkępatent na wódkę (daw.)	Mam nadzieję, że to nie pański wyjazd jest przedmiotem tego spisku Pan wie, jeżeli Saint-Loup dostanie urlop, nic się nie powinno zmienić, my jesteśmy tutaj. To będzie może dla pana mniej zabawne, ale dołożymy z naszej strony wszelkiego trudu, aby panu dać zapomnieć o nieobecności Roberta.	Ależ on nie był taki młody w czasie kiedy Elstir i Swann bywali u pani Verdurin, Dechambre był już paryską sławą i rzecz zadziwiająca, nie przywiózł swego sukcesu z zagranicy. Tak, ten Dechambre nie był wyznawcą Ewangelji wedle świętego Barnuma.	Komenda do niego należy Cnotliwie to ze strony pana Mikołaja Potockiego, że woli tu być niż gdzie indziej, ale po staremu, wolałbym, żeby go tu nie było. Ha! Przeciwny był hetmanowi i on! W wojnę nie wierzył, a teraz kto wie, czy nie przyjdzie mu głową nałożyć!	Nie do ciebie, szczęście moje! To były listy pożegnalne. Do rodziców, do przyjaciół. Przyjechałem wczoraj, dziś rano je napisałem. A wieczorem...	A Mercedes Mówiono mi, że zniknęła.	A ileż ci trzeba?	A może i na palcach? Skąd wiesz?	Ale czy tyle, co pięciu?	Ale tak; jestem pewna, że zastąpię.	Ale żeś ty tragiczny dziś wieczór!	Bo wszystko się oblicza.	Byłem na folwarku Orlin, wracam, ale tęczę już widzę dawno.	Che, kokoszko, nie takie ja sprawy odstawiał!	Czy nie Jan?	Cóżeś tak uciekał?	Dlaczegóż nie teraz? Ja tylko parę słów...	Do Szczytna!	Ja przynajmniej nie myślę.	Jakto?... O święta naiwności!... Przecie oni nic o tym nie wiedzą!	Masz na myśli nasze okręty?	Mówcie! co wam kazano.	Nie	Nie ucieknę i przed trzecim! Zawdy pijam jeden za pierwszą żonę, a dwa za drugą.	Nie zgubiliśmy tego Amerykanina.	Odpowiadaj bez łgarstwa, jeśli potrafisz, hyclu jeden: skąd znasz panią de Rênal? Kiedyś z nią mówił?	Prawda. No jedźcie z Bogiem! A dajcież no gęby chłopaki. Panie Maks, panie Baum, a tośmy cię dobrodzieju mój kochany, polubili wszyscy, jak swojego.	Przyszedł mnie aresztować?	Rzeką Oranje, a następnie uchodzącym do niej Kurumanem, nad którym leży Lattaku.	Spodziewam się! Coś, za coś! Mam opinię zupełnie zepsutą. Niechże wiem dlaczego!...	Słuchaj dobrze, milady sprawa jest wielkiego znaczenia, usiądź no i pogadajmy.	W każdym razie wszystko mi to jedno!	W takim razie, Lena, muszę powiedzieć, że łapała myszy zupełnie inaczej, niż wszystkie koty na świecie. Podnoszę wam deskę	Wiesz teraz, co robi twój ojciec?	Znaczy: onanizować się.	Święta prawda Tego Murzę Agę-beja w całym Krymie znają. Wielce bogaty to Tatarzyn, ale dziwnie przeciw narodowi naszemu zawzięty, bo czterech jego braci na wyprawach przeciw nam poległo.	A on widział waści?	Ale tam teraz mieszkają jacyś państwo	Bo zwiejesz i tyle cię będziem widzieć.	Böhm oder Deutscher?	Coże będziesz robił? Sokolnikiemsokolnik	Czy ojciec zupełnie jest zdrów?	Dwanaście kotłów parowych?	Dziękuję panom	Długie włosy	Gorzej, panie Cyrusie, spadamy!	I pewne to jest z tym nadaniem?	Ignaz!... Herr Jesas... Ignaz! Wo bist du so lange gewesen, lieber Ignaz?...Ignaz!... Herr Jesas... Ignaz!... Wo bist du so lange gewesen, lieber Ignaz?... (niem.)	Jako Litwie z koroną.	Jam zawsze gościom rad	Jesteś ranny?	Koń! koń! myślała z ciepłą jakby otuchą, gdy głowa osłabła opadała równocześnie w tył. Ciemieniem uderzywszy o bruki, słyszy tym wyraźniej rytmiczne podrywy cwału...	Lekkie niezdrowie...	Może właśnie ojciec chce tego...	Nieźle to brzmi w ustach dyrektora, którego uczniowie uprowadzili niewinnym wyborcom z Northam siedem sztuk bydła!	No, przecież Zosię ośmieliła całując ją... Bardzo wierzę, że to pomaga!	Owszem. Musieli przecież chorować.	Polityka, Filozof, Naród, Wojna, Walka	Prawda. Jest.	Prawdę mówisz	Przesadzasz, mój drogi. Wszak macie tu posługacza nazwiskiem Cartridge, który wykazał dużo sprytu podczas śledztwa.	Psia służba. Ani gdzie wyjść, ani ludzi, ani rozrywek.	Rememorujęrememorować (z łac. re-: powtórnie, znowu, memoria: pamięć) prawdziwy, rzeczywisty; prawy, uczciwy..	To, panie, że synagogisynagoga	Wiem, żem mu odpłacił tym samym, czym on mnie chciał gościć, alem go zostawił żywego.	Wątpię.	Zali mu życie niemiłe? Czegóż?	Zatem pani odrzucasz moją opiekę, którą ofiaruję jej pod wpływem próśb księcia i dbałości o honor nazwiska?
Być może; ale nie ma potrzeby wyrzucać je za okno... Już koniec! Obróć no się i patrz, Dżacie!	Najzupełniej nie posuwając się wszelako do twierdzenia, że różnica jest równie głęboka jak między posągiem z katedry w Reims a z kościoła św. Augustyna. A, à propos katedr mówiłem panu kiedyś o kościele w Balbec niby o wielkiej skale nadbrzeżnej, o pospolitym ruszeniu okolicznych kamieni; ale na odwrót popatrz pan na to wybrzeże (to szkic robiony całkiem blisko stąd, w Creuniers), popatrz pan, jak te potężnie i delikatnie wycięte skały przywodzą na myśl katedrę.	Co ty mi Polciu mówisz zawsze, abym była cicho, i nie narażała się! Mamże milczeć kiedy oni obmawiają moją przyjaciółkę? alboż ja się ich lękam? alboż dbam o ich zdanie? Dla mnie całe szczęście to ty, dom nasz a co o mnie powiedzą ci ludzie u których cnota na języku, a djabełek rogaty w sercu, to mi wszystko jedno! Potakiwać ich głupstwom i złości nie myślę!	Dobrze. Wracaj do obozu i połóż się spać. Nie zginę dziś w nocy.	I jedno i drugie może ale nie spodziewałem się ażeby takiego olbrzyma jak W. Ekscelencja, taka pchła jak ja zaboléć mogła.	I szala, jeźli się nie mylę	Ja wróciłem bo mi rycerz Maćko kazali. Chciało mi się na wojnę, ale jak rozkaz, to rozkaz. Powiedzieli mi rycerz Maćko tak: „Wrócisz, będziesz panny zgorzelickiej pilnował i ode mnie na nowiny czekał. Być może, powiada, że ci przyjdzie ją do Zgorzelic odprowadzić, bo jużci sama nie wróci”.	Ja zamożnym nie jestem, bojąc się mego Bolka, ludzi muszę trzymać dużo	Prezentuję, nazywa się Munia Radziwiłłówka, zawołało dziewczę, czyż nie piękna? Patrz pan jak mu się przygląda i wącha... czy nie obcy. Nie bardzo się pan zbliżaj, mnie ona całuje, ale nieznajomych kąsa.	Żaden człowiek bez biedy na świecie nie przeżyje, ale bywają daleko od tej gorsze; ot, naprzykład Karasiowi dwie krowy na wiosnę zdechły, a teraz wszystkie świnie chorować zaczęły i pewno też wyzdychają... Albo u Szymona Mikuły... to już bieda! syn jego Jasiuk, rozbójnikiem zrobił się, i już go raz na Sybir byli wysłali, a teraz drugi raz za to, że stamtąd uciekł, na Sybir i na pletnie sądzić będą. Ot, prawdziwa bieda! Gdyby ona, broń Boże, syna rozbójnika miała, to już chyba nie wytrzymałaby i, Pana Boga przeprosiwszy, powiesiłaby się, albo do Niemnaby się rzuciła, i z żalu nad dzieckiem rodzonem, i z samego wstydu...	Jacy tam skauci. Papierosy palą i nie mają pasa ze skautowskim nożem. Tylko się tak nazywają. Mówię ci: nie ma żadnego porządku. Co kto chce, to robi. Powiedziałbym ci coś, ale nie wygadasz? Więc mamy tu tajny związek Zielonego Sztandaru. Patronem naszym jest patronem naszym jest Maciuś. Chcemy wykraść Maciusia z bezludnej wyspy. Tylko pamiętaj: gdybyś komu choć słówko powiedział, to już wiesz, co będzie. To jest nasz najtajniejszy związek.	Skoro rozwiązano mi oczy, byłem w namiocie. Stał przede mną tęgi, starszy oficer. Był to właśnie pułkownik Czerwinek. Wyłożyłem mu twoje, generale, zlecenie po francusku, a kiedy zaczął do mnie mówić po niemiecku, odparłem, że nie rozumiem ani jednego wyrazu. Kilkakroć usiłował zagadnąć jeszcze po niemiecku, ale robiłem wówczas jak najgłupszą minę i powtarzałem z naciskiem, że nie rozumiem. Wtedy zaczął łamaną francuszczyzną podrwiwać sobie z naszego żądania, mówił mi o nadzwyczajnej wielkości szańca, o jego budowie, nieznanej nam wcale. Słyszałem nieustający huk siekier i młotów. Kończą, widać, most z nadzwyczajną forsą. W pewnej chwili pułkownik rzekł nieznacznie do podkomendnego oficera po niemiecku, żeby między krypami wybrać łódkę niewielką dla pięciu żołnierzy i oficera, który powiezie raport do Góry. Wtedy już wiedziałem, że mostu całego nie ma, skoro muszą do Kalwarii przeprawiać się łodzią.	Do jutra wieczór, Lousteau Dasz mi odpowiedź we Francuskim, na premierze; że zaś sam nie będę mógł napisać sprawozdania, weźmiesz moją lożę. Daję tobie pierwszeństwo: naharowałeś się za mnie, umiem być wdzięczny. Felicjan Vernou ofiaruje zrzec się honorariów na rok i dopłacić dwadzieścia tysięcy za trzecią część dziennika, ale ja chcę zostać absolutnym panem. Bądź zdrów.	Nie mogę równego mieć z tobą zdania. Chętnie przyznaję, że jest najlepiej, gdy się nic nie dzieje. Z zamiłowania jam bez zmiany faktorfaktor (daw.) odpowie fakir.	Nie mówię tego panu bynajmniej dla wywołania sprzeczki Dzięki Bogu, zabijaką nie jestem, i będąc tymczasowym tylko muszkieterem, biję się jedynie, skoro do tego jestem zmuszony, a zawsze z niemałą odrazą; tym razem jednak sprawa zbyt jest ważna, bo przez pana skompromitowaną została kobieta.	Kto to wie bywało różnie, teraz mi już nogi jakoś nie służą, choć głowa jeszcze strzyma.	Nie mam już mojego złota.	Wypłynąć stąd jeszcze dziś. Korzystając z obecnego wiatru, dostaniemy się bardzo łatwo do Achnagraig, a następnie powrócimy tutaj gdy już przeminie burza.	A co się dzieje z Mikołajową Śliwiną?	Dlaczegóż to ja nie?	E, zdaje mi się, że pański purytanizm wyolbrzymia sytuację Ślady, o których pan mówisz, zostawia po sobie każda płomienna młodość. Na dnie namiętności ponad rozkoszą unosi się zawsze nieco wyrzutów sumienia. Dlatego właśnie Ewangelia, to trwałe źródło pociechy dla nieszczęśliwych, dała nam, biednym kobietom, w charakterze wsparcia duchowego, cudowną przypowieść o jawnogrzesznicy i wiarołomnej żonie. I przyznam się panu, że ilekroć wspomnę szaleństwa mojej młodości, myślę sobie, czasem, że Bóg mi je wybaczy	Informacje pańskie nie były dokładne i zrządziły panu Norskiemu wiele szkód moralnych. Z tego powodu pan Norski żąda od pana satysfakcji honorowej.	Najpierw to, że to wcale nie ten, który uciekł, zabił Jana Daval, gdyż Jan Daval był jego wspólnikiem.	Nie bardzo. Zresztą	Nie mam tu co robić pójdę spocząć do miasta!	Nie tylko ja, ale ogólne to jest mniemanie w obu wojskach. Powiadają też, że pod Warszawą serenissimus rex Sueciaeserenissimus rex Sueciae (łac.)	Nie wypada Sam pan to przyznać musisz. Otóż jej kuzyn... pan musisz wiedzieć, że wychodzi za swego kuzyna?	No, bo wyobraźcie sobie, moje drogie że pan Nikodem ani oka nie zmrużył. Całą noc przesiedział nad książkami.	No, proszę pana, czyż to nie są żarty?	Ojca to nie ma?	Ojciec, Szlachcic zamilkł i uśmiechał się drwiąco, ale w oczach miał wilgotne blaski rozrzewnienia, kochał bowiem ojca całą duszą.	Przykazywałem ci, psiakrew, byś do ojca nie chodziła!	Rzeczywiście, on nie ucieknie znajdą go zawsze, jak mówi pan de Tréville. Zresztą dajmy im bezpieczeństwo, to będzie politycznie.	Skoro mi cię Pan Jezus oddał, nikt mi cię nie odbierze, ale mi żal, że wyjeżdżasz, jagódko moja najmilsza.	To są moi detektywi, moja straż. Pilnują, żeby nikt na mnie nie napadł, żeby nikt do mnie nie strzelił.	Zaśpiewaj więc teraz, kuzynko, dla tego, który nie żartował... bo wiesz dobrze, że nieżartowałem...	Zdaje mi się, że jestem w ciemnym lochu	„Kochać mnie! to nie znaczy nic albo znaczy wszystko. Oto sekrety języka, których brak jest nam, biednym parafianom”. I przypomniał sobie żywo panią de Rênal, przepisując równocześnie olbrzymi list przeznaczony dla marszałkowej.	Pójdźmy i my budzić będzie prędzej. Chodź wasze! Konie, słyszę, już są.	...a po wtóre, gdy taki proces wygram, zdobędę jeszcze większą popularność, jeszcze lepszą markę i... więcej forsy.	...naprawi głupstwa swego agenta, wszak tak?	A cóż teraz pozwolił?	A może to co drugiego, może to z wójtem sprawa	Abe mam świetny pomysł na film.	Alkohol, Naród	Bo widzisz... jakby tu powiedzieć...	Co za pomysł!	Czego chcesz?	Czy pan Wokulski zadowolony?	Dlatego przebaczę mu	Dziwaczne nazwisko	Ekscelencja mieszka w hotelu Pastriniego?	Głupia jesteś	Hale, tyle... a statki, a szmaty, a krowę, a ileś wycyganił od ojca? Baczę dobrze i te gąski, te prosiaki i kto tam zliczy! A ciołek, co ci go dał niedawno, to nic?	Ja mam zawsze dużo na sumieniu Może nawet mam na sumieniu więcej, niż raczy mieć pan, wielmożny panie.	Jakie?	Jej ogród, jej! Bardzo go kochała.	Jeśli Bóg pozwoli	Kocham jak szaleniec, kocham tak, że dałbym z siebie całą krew wytoczyć, aby oszczędzić jej jednej łzy. Kocham Valentine, którą chcą zamordować, rozumiesz pan? Kocham ją i pytam Boga, pytam pana, jak mogę ją uratować!	Kochasz?	Kto przyjechał?	Kto to jest ten rycerz, czcigodny mistrzu?	Mamę wspominają zawsze, nazywając aniołem.	Miejże nadzieję, bo on żyje!	Może pan tedy oznajmić Dawidowi swą nominację i ofiarować mu usługi	Na kogo jestem stworzona?	Na pewno pozwoli. Wiesz, co powiedziała o tobie kierownikowi?	Niech zdechnę, ale idź, słodki bracie, do dyabła!	Niepróżno mówią, żeście we wsi najmądrzejsza...	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	No, co?	O święty! Czy odbywałeś kiedy drogę samopas?	O, bardzo proszę oddać mi ją zaraz.	O, pan ją ceni niesłychanie. Słyszałam to przed chwilą.	Panie profesorze wybacz mi pan, że tak bez ceremonii pana przyjmuję, i nieporządek, jaki panuje w tym salonie.	Panno Trotwood.	Pańskiego dobrego znajomego.	Pomimo co?	Powiem Gotliebowi, to jemu będzie przyjemnie.	Prawda, jakie to śmieszne?	Przecież Van Stiller siedzi nade mną	Rzeczywiście, blada pani i mizerna.	Siła ich jest?	Skądże tak nagle?	Słuchamy	Tak długo trzeba na to czekać, tak ciężko pracować! Ja bym chciała wzlecieć zaraz, jak te jaskółki, i wejść w te wspaniałe podwoje.	Tak, Hudl.	Tak, donosiłem...	Tak, jego jedynaczka.	To straszne, naprawdę, do czego może doprowadzić detektyw, idąc śladem przypuszczenia swego! Czy wiesz, królowo moja, że Barnes wierzy, a raczej wierzył, iż to ja zamordowałem ową kobietę! Cóż ty na to?	W każdym razie wszystko mi to jedno!	Widzisz tego mężczyznę, co siedzi za Matyldą?	Wiedza	Wiem, a ja chcę go wziąć jako swojego osobistego jeńca. Tobie i Baskowi chciałbym powierzyć najtrudniejsze zadanie	Wiem, co mi przywróci pogodę duszy Przeczytaj ten hymn, w którym jest wiersz: „Gdyś czynił, co przystało i co nakazał Pan...”.	Więc dlaczegóż?	Wolałabym, by tak było.	Zacznijmy od dołu. Cukrownia będzie przekształcała materiały prawie tak samo, jak robią to zwierzęta i rośliny. Przez jedną bramę będziecie do niej wozić: buraki, węgiel, wapno i tak dalej. Te buraki opłuczecie wodą jak śliną, rozetrzecie je na miazgę żelaznymi zębami, wyciśniecie z nich sok... W innym aparacie, który, mówiąc nawiasowo, jak nasze płuca będzie pochłaniał mnóstwo tlenu, poddacie sok buraczany podniesionej temperaturze... Potem będziecie go łączyli z wapnem, węglem, będziecie przeciskali przez walce centryfugalne, a nareszcie odparujecie i odlejecie w formy cukier, który	Św. Dionizy mógł nieść pod pachą swą uciętą głowę, ale gdy wasza raz spadnie...	Żeby każdy miał swój rower.
Książę dwóch ma tylko powierników: pana Sakowicza i Patersona, a Paterson mnie wielce życzliwy, bo z jednych krajów pochodzim i na ręku mnie nosił. Więc co wiem, to wiem od niego. Książę kocha panią: żądze płoną w nim jako smoła w pochodni. Wszystko, co tu się dzieje, wszystkie owe uczty, łowy, karuzele i ten turniej, po którym dotąd, dzięki książęcej ręce, krew mi się rzuca ustami, dzieje się dla waćpanny. Książę miłuje cię, pani, bez pamięci, ale nieczystym ogniem, bo cię chce pohańbić, nie zaślubić; bo chociaż nie mógłby znaleźć godniejszej, królem nawet wszystkiego świata, nie tylko księciem będąc, przecie myśli o innej... Przeznaczona mu jest księżniczka Anna i jej fortuna. Wiem to od Patersona, i Boga wielkiego, jego ewangelię biorę za świadka, że szczerą prawdę mówię. Nie wierz, pani, księciu, nie ufaj jego dobrodziejstwom, nie ubezpieczaj się jego moderacjąmoderacja (z łac.) tu: najemnik (w innych przypadkach: urzędnik skorumpowany przez obce państwo). ze mnie uczynili...	Miasto wspaniały pałac i park pod Paryżem, z epoki Ludwika XIV, stanowił do r. 1789 rezydencję królów fr.; od czasów Ludwika Filipa znajduje się tam muzeum historyczne.. Chciałybyśmy zobaczyć okolice, być po drodze w SevresSevres daw. rezydencja cesarza Napoleona III; ogromny park, otaczający pałac królewski, stał się dla paryżan popularnym miejscem wycieczek.... Te wartogłowy pędziłyby z miejsca na miejsce dzień i noc, a ja formalnie upadam. Czy jeździłeś pan do Wersalu? Jak wygodniej? Koleją? Piszą tu o jakimś tramwaju pneumatycznymtramwaj pneumatyczny	O, co to, to nie, łaskawy panie byłoby to pięknie, aby gubernator był na polowaniu, gdy tylu ludzi sfatygowanych przybywa szukać go w nagłych interesach. Niech wasza wysokość raczy mi wierzyć, że polować powinni próżniacy, nie gubernatorowie; co do mnie, myślę tylko w niedziele i święta uroczyste bawić się, grać sobie w karty lub w pliszki, bo to, jak powiadają, dobry dłużnik zawsze ma otwarty worek, kogo Pan Bóg wspomoże, ten więcej może, ciało rusza nogi do drogi, nogi dźwigają ciało, aby postępowało. Za Boską pomocą i przy dobrych chęciach będzie się rządziło jakoś zawsze trzeźwo, nie po pijanemu, a kto mi nie wierzy, niechaj przymierzy, niech mi palec w gębę włoży, tak go ścisnę, aż się strwoży. Oho! niech tylko nabiorę wprawy, to mnie najmędrszy nie zawstydzi, kaptur nie czyni mnichem, ani łachman lichem, skoro zacznę, będzie znaczne.	Tak to po raz pierwszy wzięliśmy się do wspólnej roboty. Prosiłem Hugona, by obwieścił swym ludziom, że postąpię tak samo z każdym, czy to chłopem, czy szlachcicem, Sasem czy Normandczykiem, który by odważył się ukraść choćby kurze jajko w tej dolinie. Gdyśmy wracali do domu, Hugo ozwał się do mnie: „Dziś wieczorem znacznie przyczyniłeś się do podboju Anglii”. A jam mu na to odrzekł: „Przeto Anglia niech będzie zarówno twoją, jak i moją. Pomagaj mi, Hugonie, bym postępował sprawiedliwie z tym ludem. Oznajmij im, że jeżeli mnie zabiją, tedy De Aquila pomści ich śmiercią śmierć moją, a na moje miejsce ustanowi znacznie okrutniejszego władacza”. „Juści, chyba to prawda Z dwojga złego zawżdy lepsze to, które znamy, niż to, które nie jest znane. Znośmyż je więc, póki nie uda się nam wypłoszyć waszych normańskich hufców z naszego kraju”. To samo za nim powtórzyli jego Sasowie i wesołe mieli oblicza, gdyśmy pędzili trzodę ze wzgórka. I tak mi się widzi, że właśnie wtedy niektórzy z nich pozbyli się nienawiści ku mnie.	Na ostatku o mnie, mój Beniaminku! Najpierw... już ja zgaduję, o co najpierw bo trochę przecierpisz, teraz lub później, ale inaczej być nie mogło, mój obraz przede wszystkim choć przecierpisz to ja ci nadgrodzęnadgrodzić złożę głowę twoją na kolana tej, przed którą uklęknąłem, gdy mi się po raz pierwszy objawiła	Palec w tym boży nic innego, jeno palec boży. Układ już był zawarty i wychodziliśmy właśnie z tego zapowietrzonego Zbaraża, a książę wybiegł z jazdą na lewe skrzydło pilnować, by orda na wojsko nie napadła... że to oni często układów nie dotrzymują... Wtem nagle wataha z trzystu koni rzuciła się na całą jazdę książęcą.	Ależ skąd, szanowny panie Nie miałbym wtedy żadnego usprawiedliwienia, bo dałem słowo, znając to wszystko dobrze. Nie, niech pan się więcej nie doszukuje, bo wstyd mi doprawdy, że robi pan przede mną ten rachunek sumienia; zostawmy to. Za chwilowe rozwiązanie sprawy przyjmijmy teraz zwłokę, nie będzie to ani zerwanie, ani składanie zobowiązań. Nic nas przecież nie nagli! Mój Boże! Moja córka ma siedemnaście lat, pana syn dwadzieścia jeden. Poczekajmy jeszcze, a czas zrobi swoje, pokieruje wypadkami; sprawy, które dziś wydają się nam niejasne, dnia następnego stają się zbyt oczywiste, często, w jeden dzień, obalane zostają najokropniejsze pomówienia.	Ale za sowę. Dość mi tego, a który by się przeciwił... Ejże!... wiem i ja, jako pas okręcić.	Bo to oni potem posłali do Poniewieża o pomoc. Przyszło sto głupich pachołków z oficyjerami. Tych przepłoszyłem, a oficyjerów... Na Boga, nie gniewaj się!... Kazałem gołych pognać kańczugamikańczug	Jakżem nie miał gadać, kiedy my się w „Pokrzyku”, niedaleko stąd, zjechali, ja koniom wypoczywałem, a on na nocleg stał. Mało godzinę gadaliśmy, bo nie było co innego robić. Ja narzekałem na Szwedów, a on też narzekał...	Jest to najzdolniejszy urwis, jakiego znam Ale, mówił mi, że kochał się w mojej pani.	La Boga, co się dzieje!	Tak jak nic niéma! Kropelkę z siebie puści i żeby ją zabić więcéj już nie da! Dziecku, jak rozkrzyczy się, niéma czego w gębę wlać...	Zamknij pan gębę i nie ględź od rzeczy. Wszystkie pucybuty za dużo gadają. I wciskają się wszędzie jak te pluskwy.	Nie wiem, co mam odpowiedzieć umieram ze wstydu, kiedy o tym mówię z tobą. Oszczędź mi, błagam, tak okrutnych rozmów; rozrządzaj moim życiem; spraw, abym nie widywała nikogo; to wszystko, o co proszę. Ale ścierp, abym nie mówiła ci o rzeczy, która mnie czyni tak niegodną ciebie, a która mi się zdaje tak niegodną mnie samej.	Umieścić Dwanaście po prawej, Jedenaście po lewej, tak by się bóść nie mogły!	A tak królewicz im u ojca jeszcze ziemię wyprosił znaczną. Włos im tu nie spadł z głowy, tylko żeby się nie okazywali na dworze przykazanie mają, bo na nich patrzeć król nie może, zaraz mu te krwawe dzieje na pamięć przychodzą...	Bukiet majorównie? Czy ona się jutro konfirmuje?	Dlaczego się czujesz źle, kochanie?	Gdyby mózg był substancją posiadającą władzę czucia (a wiemy z fizjologii, że mózg nie posiada czucia), w takim razie: primo musiałby istnieć jeden atom, do którego spływałyby doświadczenia innych atomów, i ten centralny atom stanowiłby naszą duszę. Rozumie się, duszę nieśmiertelną, gdyż atomy, według nauki, są niezniszczalne.	Ho! ho, ciołek wam się zdarzył, dobrze go przedacie	Jak to! Ja, rycerz, którego „Niezwyciężonym” i „Niezłomnym” zowią, mam się o tak nędzne tchórzostwo oskarżać? Ja	Juljuszu naucz go kochać tego Boga, za którego ja umieram... wreszcie niech tobie będzie podobnym... obydwa módlcie się za mnie. Ciało lub proch, jeśli można, złóżcie w krypcie obok innych współwyznawców...	Leda dzień powinna się ocielić.	Mamli iść? Sługą pana wojewody nie jestem, ani mnie jak pachołka do siebie godziło się pozywać?	Nie bujne ale dzikie, wściekłe życie rozpętanych byków! Biada, gdy się pod te kopyta do­stanie	Nie. Nic już jej nie pomoże	Niebój się	Nooo!... Czego się rzucasz, frajerze?!	Och, ja się nie trapię! Śmierć nie przeraża mnie zupełnie... Widziałam dziś rano pogrzeb i doprawdy ten zmarły wydał mi się godnym zazdrości! Czym się to dziejeczym się to dzieje	Przeciech niemało. Ino gospodarze mają gronta, a insze na komornym siedzą i na wyrobki chodzą abo do służby się godzą.	Skądże się wziął Anglik między Tatarami?	Niech pan uważa, jak się Dzidzi na scenie energicznie zachowuje. Niech pan bierze z niego przykład: on „Akteon wytrzymały”!	A potem co zrobisz po przedstawieniu?	Cały rok chodziłem z nim, z jego żoną, z nieśmiertelnym Leosiem, jego synem i jeszcze jedną krowientą: mówię.„chodziłem”, bo innych sposobów lokomocyi bardzo rzadko używaliśmy. Jeść bardzo często nie było co, ale grywać i deklamować mogłem tyle, ile tylko chciałem. Repertuar miałem ogromny. W cztery osoby grywaliśmy Szekspira i Szyllera, najcudaczniej przerobionych dla naszego użytku przez Krzysia, który, prócz tego, miał bardzo wiele sztuk własnych, o potrójnych lub poczwórnych tytułach. Krzyżanowski sam je nosił, w dużej skrzynce i nieraz na popasach mawiał, klepiąc pudło:	Rozumiem, ale naprawdę myśli pani, że pisarz musi rozu­mieć więcej niż inni?	Nie, proszę pani... O tym ode mnie nikt nie będzie wiedział... Natomiast dużo mówią o wizytach pani w szpitalu, to znowu u... jakiejś...	Będzie pani łaskawa na ten raz odstąpić od zasady nie mam bowiem zamiaru na teraz kupować więcej sukien.	Diabli z tymi świerkami! Co to za pomysł, żeby zostawiać na drodze takie małe koczkodany.	Do czego? Że mogli go gdzie okraść, zabić. Trudniej jest o rubla, niż o nieszczęście	Jenszy by przepił, a ten syna na księdza kieruje.	Jeśli tyle, ile ja złego, to bardzo dużo.	Lecz w jakiż sposób wiesz pan o tem wszystkiem?	Nie. On już stracony dla mnie! Przeklnie! Teraz twoja gwiazda wzejdzie. On cię kocha.	Panie Litwinek, powtórz pan panu prezydentowi Rzeczypospolitej, że za zaszczyt dziękuję, ale premierem nie zostanę.	Po herbacie zagramy partyjkę bilardu	Powiedz mu pan, że jechać nie chcę.	Przepraszam bardzo. Ja muszę już iść.	Rasowa! Pan pewnie powie: „natura”?	Zapominasz pan, kapitanie, że „Nautilus” ma potężną ostrogę! Przecież będzie można puścić statek prostopadle ku lodowi i przebić go potężnym uderzeniem.	A juści, że mamy dziedziczkę, jak Boga tego kocham.	A więc	A zawsze masz pieniądze.	A-be!	Ach... o to panu chodzi.	Ależ ty wydajesz tę biesiadę ty więc będziesz księżniczką, a my damami dworu.	Ależ, miłościwy panie!...	Boże! Boże!	Cera śniada, włosy, brwi, faworyty czarne, surdut granatowy, zapięty pod szyję, rozetka krzyża Legii Honorowej w klapie, kapelusz z szerokim rondem i laska trzcinowa.	Czemuż tam jest tylośna dziura? Dach jest od tego, żeby w nim właśnie dziur nie było, przez które barany mogłyby przełazić ze świata na strych.	Czy może jakiś zwiadowca czy wartownik?	Cóż, cóż?	Deterministka!	Doprawdy?	Dotychczas nie widzieliśmy na szczycie góry żadnego dymu zapowiadającego bliski wybuch	Dwanaście. A najgorszy jeden. Zupełnie nie wiem, jak go teraz złapać?	Dziś ruszam w drogę.	Hm.	I niech nas sądzi wówczas, kto chce: papież czy cesarz rzymski!	I o beczkach cosik powiadał	Jak to nie przejść?	Jak wyglądał ten marynarz?	Janczaryli czy jazda?	Kiej to nie malowane, ino wystrzyżone z papierów!	Kobieta! szepnął regent, zawsze kobieta, począwszy od raju; jestem pewien, że Judasza poduszczyła zła niewiasta.	Kłamiesz! Czyż nie masz w ręku dowodów stwierdzających moje pochodzenie?	Moze to ze mnie?	Mężu, nie zmuszaj tych panów, aby tu stali, może woleliby odetchnąć świeżym powietrzem w ogrodzie.	Nic zupełnie.	Nie ma.	Niechże kto z was tego na nim dokaże!	No i cóż, to luby człowiek	O nie, drugi raz nieprędko może nastąpić podobna chwila, trzeba z niej korzystać.	Owszem	Powiem parę frazesów... i odejdę. Czy można?	Przed godziną.	Przyjacielu całego świata spotykałem wielu mężczyzn, kobiet, dzieci, chłopców, a niemało też i sahibów. Ale w życiu mym nie spotkałem takiego hultaja jak ty.	Radbym więc miéć o tém...	Skąd wiesz, że zależało?	Tak, tak	Tak.	Tak...	Ty?... ty także masz talent, ale... ale...	U Migurskich, czy nie u Migurskich, ale to już słyszeliśmy, dobrodzieju mój kochany, ze sto razy, nie prawda, panie Adamie?	Wielką przyjemność, Peerze. Teraz niebawem znowu będzie pełnia... a nie jest jeszcze zbyt zimno...	Wojtek, niech już wyjeżdżają na kolej, daj ten frachtfracht (z niem.)	Wół tak samo poredzi albo i lepiej.	Zaraz usiędęusiędę	Ze mną?	Znowu ty! Sądziłem, że wybuch cię nie oszczędzi.
A co tam pan Sakowicz porabia?	A jednak byś jej na inną nie zamienił?	A komuż?	A może tak jest dobrze Może tak być powinno.	A mój brat nie żyje...	A na dziadkowej łące tyle stokroci, przylaszczek, smółek, niezabudek, mlecza żółtego... a w dziadkowym sadzie jabłonie już kwitną...	A niechta szczekają, co im się spodoba. Pyskować na drugiego każdy poredziporedzi (gw.)	A skąd to pani przyszło do głowy?	A teraz, jedź szczęśliwcze, i kłaniaj się w Polsce wszystkim moim kompatriotom niedźwiedziom.	A w drugim szeregu stoi bydlak wypięty tak, jak gdyby miał rodzić! Tak jest, ten sam, który się ogląda, szeregowy Ansell!	Ale gdzie indziej była wiara inna, widzisz ciotka. Ponoć taki przyszedł rozkaz, że ma być tylko jedna wiara.	Ale na razie w zgodzie z tą przeszłością, która nam prawa po dziś dzień dyktuje?	Ani słowa, choćby mi kto zęby rwał!	Ano tak.	Babal wie zawsze wszystko! Uroczy wydaje mi się ten kraj, gdzie ludzie chcą mieć gwarancję, że im mleczarz sprzedaje jajka dostatecznie zgniłe, jajka z roku komety. Widzę się w Chinach, jak w tym maczam swoją bułeczkę z masłem. Muszę powiedzieć, że to się zdarza u ciotki Magdaleny podają tam rzeczy kompletnie zgniłe, nawet jajka. Ależ daj spokój, Fili, wiesz o tym równie dobrze jak ja. Kurczątko już się lęgnie. Nie wiem nawet, jak one mogą tak grzecznie wysiedzieć. To nie jest omlet, ale kurnik, ale przynajmniej nie mówi się o tym w menu. Dobrześ zrobiła, żeś nie przyszła na obiad przedwczoraj, była tam flądra w formalinie. To już robiło wrażenie nie obiadu, ale kwarantanny. Doprawdy, Norpois posunął wierność aż do heroizmu: dobrał drugi raz!	Bez legitymacji uprzejmości pańskiej nie mogę zdobyć? Posiadam przy sobie prawdziwy syjamski dowód osobisty, czyli ten oto parasol czerwony. Nie mam nazwiska, natomiast trzynasty numer w mym kraju został mi przyznany pośród nieśmiertelnych. Tę liczbę feralną odczytasz z łatwością na rączce kościanej mego parasola.	Boczną drogą będzie z pięć wiorst.	Che, che, nie śpieszy mi się za bardzo.	Chybabym zwariował. Teraz najlepsze zarobki. I cyrk jest, i wszystko. Ja chcę koniecznie dziś wrócić do domu.	Ciekaw jestem.	Co oni tam jedzą?	Co pan wygaduje? Proszę lepiej jeść. Obiad ostygł, a dziecko czeka dotychczas.	Co się stało, Femciu?...	Co temu szpakowi do tego, czemu on się tu wtrąca! czemu sobie nie jedzie z Bogiem?	Co to jest „karauł”	Coś podobnego!	Czy podobna abym ja mógł nie być szczęśliwy, zaślubiając panią? A jednak nie jestem. Ma pani dla mnie jedynie życzliwość, która nie może mnie zadowolić: nie ma w tobie ani niepokoju, ani niecierpliwości, ani troski; nie więcej wzrusza cię moja miłość, niżby cię wzruszało przywiązanie wsparte jedynie na korzyściach tego związku, a nie na uroku twej osoby.	Czyś go kiedy widział?	Czyż on nie jest zbzikowany całkowicie? Czemuż bym miał cię okłamywać, Hadżi?	Cóż ci to?	Cóż myślisz, Mokumie?	Cóż pani? jakie pierwsze wrażenie?	Cóżeś się tak zapatrzył w jedno miejsce?	Dlatego właśnie! Widzisz, że nawet ja, urodzona pośród ludzi i mimo że cię kocham, nie mogę znieść twego spojrzenia. Toteż nienawidzą cię oni, nie mogąc znieść tego, że jesteś rozumny, że umiesz wyciągać ciernie z ich łap i że jesteś człowiekiem.	Do Troyes w Szampanji	Dużo i innych cudów nasłuchałem się. Wszystkiego nie spamiętam	Dużo się gada pięknych frazesów lecz rzeczywistość? Głupiec tylko odpycha od siebie szczęście. Gustaw najlepszym tego dowodem, co znaczy jednostronne, choćby najsilniejsze, choćby najbardziej męskie uczucie. To się życiem płaci, a ja mało jestem przydatny do tragedyi. Zresztą, kocham Helenę, a ona mnie. Co komu do tego? Augustynowicz, wstawaj-no urwisie! mów, co za szatan stujęzyczny zawracał wczoraj przez ciebie głowę jakiejś orzechowej parasolce, co?	Dziad mojego pana, co to wojował u Grobu Świętego. Jeżdżąc po świecie, dużo się nauczył. Żył w serdecznej przyjaźni z ówczesnym panem Iłży; czy pokój, czy wojna zawsze z sobą trzymali, a dla wspólnego bezpieczeństwa wybudowali to potajemne przejście.	Gdyby mi się chciało	Głupstwo! Zapłać jej, a przestanie służyć.	Głupstwo, ja panu pomogę, pan mi zapłaci procent zwykły, a wybuduje fabrykę jeszcze większą, ja pana kocham, pan mi się bardzo podoba, no co?	Hm nie żaden wcale nowy; ale powiadają, że gdzieś poza tym światem jest jakiś inny nowy, gdzie mają słońce i księżyc, i pełno innych pięknych rzeczy: ale ten tu jest dawniejszy.	I owszem tylko nie trzeba chodzić po słońcu.	Jakie ale?... Tu nie ma żadnego ale, tu są tabele... Dziedzic was rozpuścił, bo mu brakło pieniędzy na gajowych i polowych. Robiliście, co wam się ino podobało, i chcieliście jeszcze po pięć mórg. A teraz	Jest suche, ciepłe. Czego jeszcze potrzeba?	Jesteś dzisiaj jak pokrzywa. Boję się ciebie!	Jeździłem... Rozumie się... A dlaczego się pani pyta?	Jeżeli panu na tym zależy.	Juści, że nauczny, kaj cieni beknąć, a kaj grubiej i jak wycyganiać.	Kobiet ino patrzeć, spóźniły się bez tę nowinę, ale przyjdą... byłam u nich z wieczora, wszystkie się obiecały na odrobek.	Kochana hrabino nawet wamby się to mogło przytrafić. U nas tu rygor wojskowy we wszystkiém... kraj to taki i porządek... A jabym wam radził grać w tryktrak lub pikietę, bo to rzecz zabawna a za to nie ma biédy.	Lepszego już nie ma. Ale wsiadam na mego konika, prawda? Miałem mówić o wielebnym Horacjuszu.	Myślisz, żem zwariował?	Mój Boże! Dawniej znały się z królami, a teraz?...	Nie chciałam już nic mówić przed dziewczyną, dodała, aleśmy tam piękną historję mieli po jej wyjeździe... Już, już zdawać się mogło, że macocha z całym swym dworem wyleci... Pogoda była okropna, niesłychana... dziwna, przerażająca... Wystaw sobie, kochana Babetto... zamek stary, a pod nim lochy, pieczary... groby... okropność! W tych podziemiach stary ojciec Laury ukrywał ogromne skarby, o których nic nie chciał mówić macosze... Kobieta przebiegła dorozumiewała się tajemnicy... Jednego wieczoru upojono zielem jakiemś starego, wyciągnięto mu klucz z pod poduszki... i macocha ze swym amantem..	Nie w porę! pora dawno minęła! zakrzyknęła księżna.	Nie wiem jeszcze Kobieta mi chora.	Nie wiem, czy on jest znów tak bardzo oswojony	Nie, jest mi to zupełnie wszystko jedno	Niech zrobi co chce, niech mu dadzą, co zapragnie, co mi tam!	Niewiele wiem o zbójach Nigdzie za moich czasów nie można było spotkać zbójów. Miałem w rodzinie jednego zbója, brata rodzonego mojej prababki, ale go powieszono! Był z niego podobno dzielny chłop, umarł młodo.	Niewieleć ja wiem, ale i to jest coś. Owóż trzeba zacząć od tej biednej Dorotei. Moja żona była spod Przemyśla...	Nigdyśmy się nie kłócili. Ludzie o tym mówili, my nigdy! Naszych spraw rodzinnych nie powierzamy nikomu. Mówiłem ci, że może na uczucie nasze przyjść czas próby! Przyszedł a ty?	No tak, przecież to jeden z bardziej znanych ludzi z czasów cesarstwa. Był zdaje się senatorem i nie wiem, czy wiesz, ale za Restauracji maczał palce w prawie wszystkich spiskach bonapartystowskich.	No! tego naszego Sachara, od Pakułów... co grał pięknie na skrzypeczce? młodego, mojego wnuka... który był uciekł... i nie wiedzieć gdzie się podział.	No, różnie bywało...	O jaunystė-paikystė Ne gana, kad pats save išgelbėsi; Kunigėli! Nori pulko, kad greičiaus sugautų ir visi pražūtumėm!!	Oj! Jakże to mogłaś myśleć choć godzinę... Toż mnie znałaś, że dawniej do swawoli byłem gotów: usiec, podpalić kogoś, zastrzelić to co innego, ale zdradzić dla zysku, dla promocji	Pamiętam.	Patrz! na tamtej stronie jest właśnie dzień...	Perły rosną w muszlach pod wodą Zaręczam ci Li, że te perły przyniosły tamte trytony. Widziały cię, jak się kąpałaś. Chciały ci to dać osobiście, ale ty się ich tak przestraszyłaś...	Poczytujesz pan zatem autora za wielkiego winowajcę?	Powiedziałeś, zdaje się, że znasz nasze prawa Jeżeli ty ich nie znasz, to przynajmniej ja je znam, więc zostanę tutaj, ponieważ jestem jeszcze waszym kapitanem póki nie uzasadnicie swych zażaleń. A tymczasem wam odpowiem, że wasza czarna plama nie jest warta i jednego suchara. Co potem, zobaczymy!	Prawdę-li mówisz czy udajesz?	Przepijcie, wójcie! Powiedają i to: „Chrzest przyjmuj wodą, ślub polewaj wódką, a śmierć płakaniem.”	Przestrzeż go tedytedy	Przeszedłem to wszystko Jestem znów zupełnie szczęśliwy. Wiem teraz, co to jest sumienie. To nie jest to, co mi o nim mówiłeś. To rzecz najbardziej w nas boska. Nie drwij z niego więcej, Henryku, przynajmniej wobec mnie. Chcę być dobry. Nie mogę znieść myśli, że moja dusza jest brzydka.	Przycisnął usta do jej dłoni...	Przysięgasz mi?	Pójdę poprosić jej o lekcje: umiała z bardzo miernego człowieka zrobić para Francji, z zera talent polityczny. Ale niech mi pani powie, czy pani wierzy, że lord Grenville umarł dla niej, jak twierdziły niektóre kobiety?	Sam dostaniesz po mordzie!	Szanowne panie rozmówmy się szczerze: jeżeli przyszłyście, jak już niejedna litościwa osoba przychodziła, nie dla urzeczywistnienia mojej myśli, ale dla chwilowego wsparcia mojej nędzy, dla podtrzymania moich sił fizycznych, o! to lepiej opuśćcie mię od razu. Ja nie jestem zwyczajny Łazarz. Szkoda waszych zachodów. Dopóki nie będę mógł wrócić do mego przedsięwzięcia, dopóty i nie odzyskam zdrowia, bo tylko ta niemożność mię zabija. Jeżeli nie możecie spełnić mego żądania, po co na próżno oddalać śmierć i tak dość powolną? Po co gwałtem przytrzymywać mię na tym świecie, który nie chce dobrodziejstw, jakie Bóg miał mu zesłać przeze mnie? Czyż nie lepiej zaprzestać już tej bezużytecznej walki i co prędzej podążyć na te inne światy, gdzie znajdę od razu rozwiązanie wszystkich zagadek, nad którymi tutaj bezsilnie się męczę?	Tak, panie baronie.	Tak, poszedłem na dworskie, pod las, bo tam na oziminę lubią kozy wychodzić... Ćma była, tom siedział długo... aż tu na świtaniu rogacz idzie... Przyczaiłem się tak, że ino z pięć kroków był ode mnie... nie strzeliłem, bo okrutny był, kiej wół... to myślę... nie uredzę... Puściłem go... a w jaki pacierz abo dwa... łanie wyszły... Wybrałem se najlepszą... inom przyłożył, jak nie huknie! Tęgom nabił, ba, aże mi ramię spuchnęło, tak dostałem przykładem... ale się zwaliła... ino kopała nogami... jeszcze by nie... z pół garści siekańca dostała w bok... a beczała jucha... ażem się bojał, by nie posłyszał borowy, i dorznąć musiałem...	To fortel! W twardej ja się szkole ich uczył. Chciałeś wasza książęca mość poznać Kmicica, masz go! Nie pojadę z próżnymi rękoma do naszego pana miłościwego.	To jest stado, które dzisiaj nie wie, gdzie się jutro tłoczyć będzie	To ona!	Trzebaż było dopatrzéć do końca byłbyś widział jakeśmy się rozstali!	Tutaj jest niebezpiecznie! Wróć do kajuty, pani!	Tylko dwa dolary bez czternastu centów.	Važiuokit, važiuokit! O kad negausite darbo, ką tada veiksite? Keliais įmanytumėt sugrįžti namo!	Więc czemuż mi się nie zwierzysz ze swej tajemnicy, Agnieszko, kochana Agnieszko?	Wśród lotnych osypisk pomyśleń niedbałych może bardzo łatwo każde ludzkie życie zwichnąć obie nogi...	Z pewnością. Obliczyłaś, że przynoszę ci więcej zgryzot, więcej kłopotów niż przyjemności i opuszczasz swego wspólnika...	Z radością...	Za wielkie zbrodnie. Chciałem dać dzieciom prawa i dlatego wielu ludzi zabili.	Zaprzeczenie okazanym dowodom?	Znałam raz kobietę, która wierzyła w sny. A przynajmniej tłumaczyła ludziom co znaczą sny	Zresztą już mi mały zapłacił. Dobranoc pani.	Żegnam pana i... dziękuję za wyjaśnienia
Sam widziałem Złożono dwa prześcieradła do kupy, w środku położono medyka, za czym czterech silnych i trabantów wzięło prześcieradła za rogi i kiedy to nie poczną rzucać nieborakiem, to, mówię waszym miłościom, mało na dziesięć łokci w górę podlatywał, a oni ledwie go złapią i znów w górę. Jenerał Izrael, graf Waldek i książę za boki trzymali się od śmiechu. Nas też oficerów wielu patrzyło na owo widowisko, póki medyk nie omdlał. Księciu potem jakby ręką odjął.	Nie, przecie nie sześć, najwyżej cztery... Helunia bawi się tam doskonale, bo choć jej niczego dotykać nie wolno, ale za to jak ona się przypatruje zabawkom po nieboszczce...	Niechże tak będzie idźmy spać. Dobranoc, Planchet, śpij dobrze!	To cóż?... siedzi tam więcej takiej hołoty. Widzi pani... tylko ten jasny blondyn jest literatem naprawdę i krytykiem teatralnym, a reszta... to takie sobie ptaki letnie: Bóg wie, co za jedni, co robią... a że żyją ze wszystkimi, dużo gadają, mają skądciś pieniądze, są wszędzie na pierwszych miejscach, to się nikt nawet nie pyta, co oni za jedni...	Więc powiedz jej, że zakopując się w tym grobie żywych, zdradza... Nie, to jeszcze za słabe... ona ciągnął rozdrażniony Solski	Czyżby? Zatem chciej wziąć to pod uwagę: waćpan nie życzysz sobie powrotu chłopca? Zgoda, ale co chcesz, by z nim uczyniono, i wiele za to zapłacisz?	Być może, że gdyby jej matka była częściej zaglądała do dziecinnego pokoju, to i Mary byłaby nabrała miłego obejścia. Smutne to wspominać obecnie, gdy to urocze stworzenie nie żyje, że większość otaczającego ją towarzystwa nie wiedziała nawet, że ma dziecko.	Miasto też inaczej niż wszystkie inne stawiane Siła tu ludu różnego za handlem przychodzi. Ta osada, cośmy ją z dala na uboczu po drodze widzieli, zowie się Serby.	Przeklęta oszukanica! Ona to okradła mnie! Ale dlaczego? Nic nie rozumiem.	To jest pewien pan, nie wiem, zdaje się, Lulu, który jest właścicielem tej dryndy. On mnie zabiera na Karmel.	Zatem masz do mnie żal; to bardzo przykre że już jest tak późno, inaczej przyszłabym do ciebie, ale przyjdę jutro lub pojutrze aby się wytłumaczyć.	Ambicji! To mi się podoba! Umrzeć dlatego, że taka jest moja wola, umrzeć wtedy, kiedy chcę, kiedy j a chcę, ja	Nie gniewaj się, Peggotty! forma czasu zaprzeszłego dla czynności wielokrotnej, ponawianej; dziś tylko: traciła. guziki od sukni, i tym razem aż dwa potoczyły się w najciemniejszy kąt pokoju.	Ale jesteś bogata, Valentine. Masz dwieście tysięcy liwrów renty, a tym samym uboższy jest o nie jej syn.	Fee, jak to nieładnie tak się skarżyć. Jaki ty jesteś nieużyty. Jaki sobeksobek (pot.) wymawiał mu Puc.	Ja nic nie wiem. Coś się dzieje... ze mną... Bądź zdrów, Czaruś...	Ja wiem, czego stary poszedł na Pobereże. Jemu straszno było ręki nie powstrzymać, a was sierotami zrobić wiecznemi. Na mnie to zeszło.	Jakie ma ładne buciki jak się świecą!	Kiedy ci okazałem brak zaufania?	Kto inny powinien być teraz strażnikiem królewskiego skarbu! Ty już na nic się nie zdasz, pniu spróchniały! Thuu! Pohasaj sobie, serdeńko! Thuu!	Kwestia temperamentu Jedni odsyłają pamiątki, a on swoją wysadził w powietrze... Szkoda tylko, że tej DulcyneiDulcynea piękna i subtelna dama, w rzeczywistości brzydka i ordynarna chłopka. nie było między gruzami.	Może być teoretycznie i praktycznie, a ja będę z panią tańczył do upadłego. Przecie ta jego zazdrość musi się o coś zaczepić... Niechże wie, o co ma być zazdrosny!	Nie bój się waść! już dragoni tego kawalera w łykach, a ratunku on więcej teraz od waćpana potrzebuje.	No, a jak ci tam, jakoś... eh, djabeł zapewne, bo jak złe wszędzie się wdrapie i zewsząd zeskoczy, rzekł ten, który go najpierwszy do walki wyzywał.	Rodzony brat mi je wybił kamieniem w kłótni o dziesięć rubli! Warto było? A panicz niech do mnie złości nie ma. Pan każe, sługa musi!	Straszne to musi być zejść ze świata i nie pozostawić ani jednej istoty, która by nad tym bolała	To znaczy, że pan nic nie wie, panie Izydorze Beautrelet.	Tym bardziej dziwne, że nie przypomniałeś jej sobie przez tyle lat Ale idźmy dalej.	Na cóż ci się przyda? Mnie pierwszą Yetmeyer do lochu wtrąci, jeżeli ci wydam ten dostęp tajemny.	Nie, drogi Wilusiu to by mogło w zbyt przykry i bolesny sposób dotknąć naszych szanownych mistrzów. Nie będziesz przecie odrzynał, Wiluś.	Siedemnaście miesięcy! Ach, proszę pana, czy pan wie, ile znaczy siedemnaście miesięcy w więzieniu? To siedemnaście lat, siedemnaście wieków dla człowieka, który jak ja był tak bliski wielkiego szczęścia, który miał poślubić ukochaną kobietę, który widział przed sobą zaszczytną karierę, a który wszystko utracił. Człowiek ten w dniu najpiękniejszym w życiu wpadł w najczarniejszą noc, jego przyszłość jest zniszczona, nie wie, czy ta, którą kochał, kocha go jeszcze, nie wie, czy jego stary ojciec żyje jeszcze, czy umarł. Siedemnaście miesięcy więzienia dla człowieka nawykłego do morskiego powietrza, marynarskiej swobody, do przestrzeni, ogromu, nieskończoności	To wszystko! Napisz do Agnieszki, że ją ściskam i chciałabym bardzo, ale to bardzo, widzieć ją. Jest to jedyne moje życzenie.	A bo, powiadam, jak całkiem przejdzie, to właśnie będzie sama pora. Wtedy pogadamy	A tak, pora pomyśleć już raz o zbawieniu tej nikomu niepotrzebnej mojej duszy. Przecież tylko u was można być wybawionym z tej piekielnej matni sprzeczności	Ależ to potwór!...	Bez którego nikt wogóle szczęśliwym być nie może...	Brakuje Francji wielkiego świętego poematu Wierzaj mi, chwała i fortuna staną się udziałem człowieka z talentem, który zechce pracować dla religii...	Byłoby wybornie, gdyby źli gubernatorowie opuszczali swoje rządy w takim stanie, jak ten nieszczęśliwy, który wyłazi z jaskini blady, umierający z głodu i, jak mi się zdaje, z pustą kieszenią.	Chyba pani raczy przyznać, że moja stajnia nie jest byle jaka.	Głuptasku! Kto raz go zobaczy, ten nie może już żyć. Jak więc mogłem go widzieć?	I on to zapewne zrobił panu tę znajomość z tanecznicą	I tu pracę znajdziesz.	Jeżeli pani baronowa coś zaryzykuje, możemy nie dopuścić nawet do siedemdziesięciu tysięcy rubli.	La ciebie to bym i więcej zmogła	Ma pan co do jedzenia? Głodni jesteśmy.	Może mi się przesłyszało	Mylisz się. Najwięcej mnie obchodzi, by mój mąż był człowiekiem, którego mogę szanować.	Nie trzeba. Proszę zapomnieć...	Nieobiecujące to	O tak, na takie straszne powietrze to nic dziwnego...	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Tak Mam wolę i poczucie godności, i sumienie, i chęć ulepszania się, chociaż żyję w takich warunkach, jak ty.	Tak, tak. Przyjedzie. Może przyjedzie.	Teraz się, obleczesz, bracie, w ochopnię domową, albo się w kaftan skórzany odziejesz, i pójdziesz w pachnący las na łów swobodny, na wesoły...	Umrzeć muszę i o stajnię mieć staranie. Słuchać, co pan mówi, muszę, czasem wypić kieliszeczek, przespać się i na noc spuścić psy. Ot, co muszę.	Zastosuję się do twojej woli, ojcze. Przywołaj ich, panie Cyrano.	Znajdzie się jeszcze la was, siadajcie, przegryziecie coniebądź...	A braci swoich? A siostry, a tych, którzy nauczyli cię prawdy i wiary w Chrystusa?	A mała?	A na wielkim świecie, czy zegarki zawsze dobrze idą?	Ależ pani...	Ależ, kochanie, czemu płaczesz?	Baśka!	Będziesz ty cicho! albo dostaniesz, że przynajmniej będziesz już wiedział czego płaczesz.	Co pani powiada?!	Co rozumiesz przez te warzywa?	Coś, co z przodu pachnie zwietrzałą rezedąrezeda	Czy zabierasz ze sobą maszynę do pisania?	Do dna, do dna!	Dorian zaręczony! Niemożliwe!	Dorianie!	Dwadzieścia rózeg!	Dzień dobry pani Czarnieckiej czy wszystko dobrze?	Hale, drogi grosz, jak go braknie!	I myśli pani, że wszyscy mężczyźni tak robią?	Kto wy jesteście, ludzie?	Mówi o tym, jakby już było po wszystkim.	No i co?	On sam.	Oskarżony, mamo	Pana Bukackiego. Bo Józio Osnowski mówił mi, że pan Świrski przywiózł jego ciało.	Podejrzewam Florynę, że mu go podszepnęła!	Prawdziwym będzie dla mnie szczęściem ofiarować na twe usługi poranki i wieczory, jeśli sądzisz, że takowe warte są siedemdziesiąt funtów razem.	Przepraszam. Czy można wyprasować kota?	Rasowa!	Sama słodycz.	Stary koczkodan!	Sądziłem...	Tak mi dzisiaj smakuje	Teatr, Danse macabre, Śmierć, Vanitas	Tradycya pewnie żyje w okolicy. Niech mi pan opowie...	U Ben Joela.	W sanatorjum mówiono mi, iż zawiadomiono nad wieczorem łaskawą panią o śmierci jej małżonka!	Widziałeś pan króla?	Widzisz zastajesz mnie, nawróconego do pojęć, stanowiących moje podstawowe zasady.	Widzę, widzę	Więc tem dziwniej! zawołała Julka.	Wstawaj, chłopcze	Wyjaśnienie?... Czy można czemś objaśnić miłość, analizować uczucie?...	Zadługo pan czekałby.
Ja pana kocham, panie Taziu (pierwszy raz ten demon wymówił te słowa), pana jednego na życie całe. Ja mam dwie drogi przed sobą: albo pan, albo klasztor, a w ostateczności niweliści i to pana. Niech pan zaraz idzie się pakować. Pociąg pośpieszny do Kralovanu mamy o trzeciej po południu. Do stacji daleko	Ach zepsute dziecko. Najlepsze serca bywają bardzo okrutne. Oddać wam życie, myśleć jedynie o was, pracować na wasz dobrobyt, poświęcić waszym kaprysom istnienie, ubóstwiać was, oddać nawet krew, więc to nic? Ach, tak, wszystko przyjmujecie niedbale. Aby wciąż zdobywać wasze uśmiechy i waszą łaskawą miłość, trzeba by mieć potęgę Boga. A potem w końcu przychodzi inny! Kochanek, mąż i wydzierają nam wasze serca.	To pan Stach tylko tak mówi, bo one chorują, a potem są zdrowe...	Zara też głowy potracili Już potem każden ich wybijał jak mdłe robactwo.	To nie było straszne, Ludko, tylko takie smutne! Od razu spostrzegłam, że jest słabsze, ale Karolinka powiedziała, że matka poszła po doktora, więc wzięłam dziecko, żeby ona wypoczęła. Zdawało się, że śpi, lecz nagle wydało krótki krzyk, drgnęło, a potem leżało bardzo spokojnie. Próbowałam rozgrzać nóżki, a Karolinka dawała mu trochę mleka, ale się nie poruszyło, i poznałam, że nie żyje!	Bez wątpienia. Lecz wszystkie czyny ludzkie mają za bodziec głód lub miłość. Głód nauczył barbarzyńców mordować, pchał ich do wojen, do najazdów. Ludy cywilizowane są jak psy myśliwskie. Spaczony instynkt pobudza je do niszczenia bez powodu i nie dla korzyści. Bezcelowość wojen nowożytnych nazywa się dziś interesem dynastycznym, interesem narodowym, równowagą europejską, honorem. Ten ostatni powód jest może najdziwniejszy, bo nie ma na świecie narodu, który by się nie skalał wszystkimi zbrodniami, nie okrył wszelką hańbą. Nie ma ani jednego, który by nie doświadczył wszystkich poniżeń, jakie los może wymierzyć nędznemu zbiorowisku ludzkiemu. Zło, Kondycja ludzkaJeżeli wszakże narody mają jeszcze jakiś honor, znalazły zaiste dziwny sposób podtrzymywania go, jeśli w tym celu prowadzą wojnę, czyli popełniają wszystkie zbrodnie, którymi zniesławia się jednostka: podpalanie, grabienie, gwałt, morderstwo. Co zaś do czynów, których bodźcem jest miłość, są one zwykle równie gwałtowne, równie dzikie, równie okrutne jak czyny wywołane głodem, należy więc dojść do wniosku, że człowiek jest zwierzęciem zło czyniącym. Ale trzeba jeszcze odkryć, skąd się wie o tym i dlaczego napełnia to bólem i oburzeniem. Gdyby istniało tylko zło, wcale by go nie widziano, tak jak noc nie miałaby nazwy, gdyby dzień nie wstawał.	Dzięki temu odkryciu uczeni twierdzili, iż klęczącego Achillesa ugodziła strzała Parysa i zraniła w piętę prawą: bowiem zgłoski jego imienia są impares. Tutaj należy zauważyć, iż starożytni przyklękali na prawe kolano. Wenus zraniona była pod Troją od Diomedesa w rękę lewą: bowiem jej imię po grecku składa się z czterech zgłosek. Wulkan kulał na lewą nogę dla tej samej przyczyny. Filip, król Macedonii, i Hannibal ślepi byli na lewe oko. Tak samo moglibyśmy oznaczyć pedogry, przepukliny, hemikranie, za pomocą tej racji pitagorejskiej. Ale, aby powrócić do imion, zważcie jak Aleksander Wielki, syn króla Filipa, o którym mówiliśmy, osiągnął raz cel swego przedsięwzięcia jedynie za pomocą interpretacji imienia. Oblegał potężne miasto Tyr i dobijał się do niego wszystkimi siłami przez kilka tygodni; ale na próżno. Nic nie pomagały tarany i kusze oblężnicze: wszystko, zaledwo zniszczone, wraz było na nowo naprawione przez Tyrejczyków. Zaczem powziął myśl, aby zaniechać oblężenia, z wielkim wszelako smutkiem, widząc w tym odstąpieniu ogromny uszczerbek dla swej sławy. W takiej wątpliwości i strapieniu usnął. We śnie marzyło mu się, iż satyr był w jego namiocie, tańcząc i podskakując na swych koźlich nóżkach. Aleksander chciał go ująć: satyr wymykał mu się ciągle. Wreszcie król, przycisnąwszy go do jakiegoś kąta, pochwycił go. W tej chwili obudził się: opowiedziawszy swój sen filozofom i uczonym dworskim, usłyszał od nich, iż bogowie przyrzekali mu zwycięstwo i że Tyr niebawem zostanie wzięty: bowiem to słowo Satyros, podzielone na dwoje, brzmi sa Tyros, co znaczy: „twoim jest Tyr”. Jakoż za pierwszym szturmem, który przypuścił, wziął miasto siłą i we wspaniałym zwycięstwie ujarzmił ten buntowniczy naród. Na odwrót zważcie, jak przez wykład jednego słowa Pompejusz zwątpił o sobie. Zwyciężony przez Cezara w bitwie pod Pharsalus, nie miał innego sposobu ratowania się prócz ucieczki. Uciekając morzem, przybył do wyspy Cypru. Około miasta Pafos ujrzał na brzegu piękny i bogaty pałac. Zapytawszy pilota, jak nazywają ów pałac, usłyszał, iż nazywają go Κακοβασιλεα, to znaczy niedola króla. To imię napełniło go taką grozą i wstrętem, iż popadł w rozpacz, jakoby upewniony, iż nie uniknie bliskiej utraty życia. Tak iż obecni i żeglarze słyszeli jego krzyki, jęki i wzdychania. W istocie, w niedługi czas potem niejaki Achilas, wieśniak nieznany, uciął mu głowę. Moglibyśmy jeszcze tutaj przytoczyć, co zdarzyło się L. Paulusowi Aemiliusowi, wówczas gdy uchwałą senatu rzymskiego został wybrany imperatorem, to jest wodzem armii, którą wysyłali przeciwko Persesowi, królowi Macedonii. Tegoż samego dnia pod wieczór, wróciwszy do domu, aby się przygotować do podróży, całując swą małą córeczkę imieniem Tracja, spostrzegł, iż była nieco smutna. „Co ci jest moja Tracjo? Dlaczego jesteś taka smutna i stroskana?”. „Mój ojcze Persa umarła”. Tak nazywała małą suczkę swoją ulubioną. Na te słowa Paulus nabrał pewności o zwycięstwie swoim nad Persesem. Gdyby czas nam pozwalał roztrząsać tutaj święte księgi hebrajskie, znaleźlibyśmy sto znacznych ustępów pokazujących nam dowodnie, w jakim zachowaniu i czci były dla nich imiona własne i ich znaczenia.	Otóż Bec po normandzku znaczy strumień: istnieje opactwo Bec, Mobec czyli strumień na bagnie (Mor albo Mer znaczyło marais, bagno, jak w Morville, albo w Bricquemar, Alvimare, Cambremer). Bricquebec, strumień z wyżyn, pochodzi od Briga, miejsce warowne, jak w Briqueville, Bricquebosc, Brie, Briand, lub od brice, most, to samo co bruck po niemiecku (Innsbruck), a w angielskim bridge, które kończy nazwy tylu miejscowości (Cambridge itd.). Ma pan w Normandji jeszcze wiele innych bec: Caudebec, Bolbec, Robec, Bec-Hellouin, Becquerel. To jest normandzka forma germańskiego Bach, Offenbach, Ansbach. Varaguebec, od starego słowa varaigne, równoważnego z garenne, lasy, stawy chronione. Co się tyczy Dal to jest forma thal, vallée, dolina: Darnetal, Rosendal, a nawet Becdal. Rzeka, która dała nazwę miejscowości Dalbec, jest zresztą urocza. Widziana ze skał nadbrzeżnych (falaise, po niemiecku fels: ma pan nawet niedaleko stąd na wyżynie ładne miasteczko Falaise), sąsiaduje niemal z iglicami wież kościoła i robi wrażenie że je odbija.	Słońce już na dwa chłopa, a ty się jeszcze wylegujesz!	Doskonale! Jedno jeszcze Mr. Neuilly! Co pan wiesz o istnieniu tego drugiego Leroy Mitchela?	O nie, za pozwoleniem, mam dla ciebie, ważniejsze przeznaczenie; jeśli pojedziesz, to na północ... a nawet, mówiąc po wojskowemu, internuję cię w pałacu. Bądź łaskaw nie oddalać się na dłużej, mogę cię potrzebować w każdej chwili.	A zapewne że nie chcę, mówił książę, na co mi się zdało? Po co mam palce kłaść między drzwi? Nie! nie!	Aha, i tam mamusia do nas przyjedzie przyjedzie mamusia i przywiezie mi drewnianego konia, którego zapomniałem zabrać z domu. Ten koń ma wyrwany ogon, ale to nic, bo on i tak biega...	Chłopcze! Co się z tobą dzieje! Co tam ukrywasz na twarzy?	Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Jakże to miło jest mieszkać na wsi, żyć spokojnie...	Mam w nosie twoją kompromitację! Słyszysz?! Gdybym ci kazał, musiałabyś z nim, czy z każdym innym położyć się do łóżka!	Tutaj spoczywa Valentine, wyjechać stąd, to jak stracić ją po raz drugi.	Kto tam dziś na takie rzeczy zwraca uwagę!... Dziś dla nas powinno być maksymą to samo co za Rzeczypospolitej: równość szlachecka. Szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie. Posłuchaj, co mówi Trepka. Nieprawdaż, kuzynie?	Nie znasz mnie. Zresztą nie wiesz, o co tak naprawdę chodzi w tej sprawie. Wcale nie o rabunek. To ma być zemsta. Potrzebuję do tego twojej pomocy. Gdy się z tym załatwimy, wtedy jazda do Teksasu! Wracaj do domu do swojej starej i bachorów. Czekaj tylko na mój znak.	A co pani robi z pieniędzmi? Zgrywa się pani na wyścigach?	Bo tym sposobem jestem wolny od wszelkiej odpowiedzialności. Jestem po prostu machiną i niczym więcej; bylebym funkcjonował, to nic mi nikt nie powie.	Czy to ty, mamo?	Dziwna rzecz! Pewnego dnia przyszedł do mnie Jan ze Skrołyki i powiedział mi całkiem stanowczo, że skrypt leży w skrytce wielkiej skrzyni z odzieżą. Powiadał, że widział we śnie, jak go stamtąd dobywam.	Ekscelencjo, uzyskaj mi u papieża rozgrzeszenie in articulo mortis, to mi się lepiej przyda w moim rzemiośle.	Jak mam się mieć?	Jak to! Nie rozpoznajesz mnie? Jestem przecież tutejszym notariuszem.	Na razie wolno ci drwić sobie z tego ale zobaczymy, jaką minę będziesz miał niezadługo. A zresztą, gdy chodzi i o chwilę obecną... czy potrafiłbyś, Mały Bracie, dać nura w głęboką roztokę koło siedliska pszczół skalnych?	Nie, krewny. Nazywali się po imieniu.	Znajdą się i skrzydła. Czy i u wacpani jest okienko takowe pod dachem?	Ależ, człowieku siwowłosy, zastanów się, co robisz?... Wszakże to kobieta, której mąż oskarżony o zabójstwo uciekł za granicę... A z czego ona żyje?... Z czego się tak stroi?...	Kazał się koniecznie tam wieźć, bo tam chce umrzeć.	Pani March uśmiechnęła się i zaraz wzięła się do opowiadania, bawiąc bowiem od dawna historiami swą gromadkę, wiedziała, czym sprawić jej przyjemność.	Ale spełnię powinność Księże Szczepanie! Boga miejcie w sercu, pamięć miejcie na świętych poprzedników, co siedzieli na tej stolicy; nie prowadźcie na nią człowieka, któremubyście ochmistrzostwa w domu nie powierzyli. Znacie go jakim jest! Psy mu są droższe niż ludzie! Życie wiódł bezżenne z nałożnicami, które do dziś trzyma. Mężobójca! gwałtownik, pieniacz, mściwy! A wy go chcecie postawić na świeczniku tym, obok najstarszego księcia, którego on jest wrogiem!	A kto by go nie znał! Toć on wszędzie łazi. Nawet jeżyny dzikie i kwiatki wrzosów go znają. Założę się, że mu lisy mówią, gdzie się ich młode znajdują, a pasikoniki gniazda mu swoje pokazują.	A to tu, to Florismart z Hiszpanii	Akurat. Już się rozpędziłem.	Bom z Kiszkami spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki.	Co było do przewidzenia	Czy pan raniony?	Do widzenia, panno Lusiu.	Flaki! Dziękuję, panie sierżancie. Ale to szynka Cartera młodszego.	I cóż ja mogę zrobić? Jestem już naprawdę bezsilnym w tym względzie. Życie bym gotów dać, gdybym wiedział, że to co pomoże. I ja bym wtedy był szczęśliwy.	I pewnie marszałek przydybał ich na czym w owych ruinach?	Jak rażony gromem	Jezus Maria! Ja się tak bałam...	Kto cię tu osadził na smolarni?	Mamy dwadzieścia minut spóźnienia i pociąg się tu nie zatrzymuje.	Nie będę nic mówić, bo mnie już i rozmowa z panem męczy. Ach, ten świat daje nam same zawody!... Kiedy kładziemy pierwszą suknię z trenem, kiedy idziemy na pierwszy bal, kiedy pierwszy raz kochamy nic...	Nie chcę się pozbyć tych zobowiązań.	Nie o to! Ale powiedziałaś słowo... Powiedziałaś	Nie zbyt źle się czuję.	No cóż! Czy nie jesteście mymi dziećmi?	Och, mój Boże kobieta rozmawiała z mężczyzną trzy razy w ciągu zimy, tuliła go w sercu bez swej wiedzy; niech się zdarzy jakaś wycieczka, spacer i	Pokaż mi go. Który to? Wskaż mi go. Muszę go zobaczyć!	Przywiązuj tylko! przywiązuj! to właśnie przygoda dla mnie.	Spóźnia się. Ha, każdy ma swoją Małgorzatkę	Stary uszanuje i na cudzy grosz niełasy	Tak jest słyszałem, iż hultajstwo jaśnie wielmożnego pana obiegło, i na ratunek z czeladzią pospieszam.	To chyba niemożliwe!	To nic, to nic, odpocznę...	Wam to w imieniu brata najłatwiej będzie Poprzecie swoją powagą jego żądanie... ślijcie, ślijcie...	Więc książę zmyślił? Dlaczego? po co?	A ja, kim wobec tego mam być?	A sami gospodarze gdzie są?	Ale nie byłeś tak naiwny, by im zapłacić zgóry?	Bok mi przypiekł, ale jeno trochę. W nogach mi słabo...	Chyba oszalałeś!	Czego on może chcieć?...	Czemuż nie stawiła pani oporu, nie wykrzyknęła?	Czyżbyś mi pan dał jakieś zlecenie przed wyjazdem?	Dobrze, dobrze!	Dobrze.	I pan jest punktualny punktualność, wbrew opinii pani Barbary, uważam wciąż za cnotę.	Masz go przed sobą.	Mała korzyść	Małżeństwo nie byłoby możebnemożebny (daw.)	Musiał cię porządnie pan rajca natargać...	Musztardówką.	Nie byli wiele warci. Wszyscy razem wzięci nie zapłaciliby więcej niż tysiąc piastrów.	Nie jestem taki głupi! Już bym go nie miał.	Nie wierzgaj, tylko wstawaj, bo jest pilny interes.	Nigdy w świecie...	No, bo jeśli ja niesłusznie...	Oczy swoje mam i miarkuję se zdziebko...	Ot, šneki sveikas niekus! Eime pas mane, o pamatysi, kaip tai lengva.	Przyjdę tu	Starszyzna ucieka!	Suma wynosiła początkowo osiem tysięcy funtów w obligacjach.	Są pieniądze?	Tak.	Testament	Ty?... Takeś ciekaw?...	Uf! masz waszmość słuszność. Ale ten Wrzeszczowicz jednak... może zajść wysoko...	Usłysz jęk nasz i nie oddaj nas w ręce wrogów pragnących zgładzić imię nasze! Wspomnij, coś zaprzysiągł przodkom naszym: „Rozmnożę potomstwo wasze jako gwiazdy”, a teraz z wielkiego mnóstwa pozostało już nas tak mało!	W każdym razie weźmiesz cięgi... No, a więc?...	Wszystko jedno.	Zawsze zostawiłeś wasza mość ziemię i budynki.	Zostańcie ze mną Pomówimy o miłości.	Ślicznie pani mówi.
Na lewo z milę, a na prawo ze dwa razy tyle. W godzinę się przejedzie tą drogą, tylko trza jechać lepiej, niźli my. Wielgi jest kawał świata. Po części gmińskie, a głównie hrabskie. Polowania tu wielkie bywają po dwa razy do roku. Są i dziki, a lisów co niemiara. Te pustki zachodzą aż popod stację Lasek i się schodzą z Malwierzyckim lasem, też lasy ogromne, rządowe. PowstanieA w tych to parowach, proszę towarzysza, za powstania trzymała się silna jedna partia, zapomniałem, jak się nazywała po naczelniku. Siedzieli tu z zimy aż pod jesień, aż przyszła duża siła i ogarnęła ich, że mało który uciekł. Wszędzie oni tu pogrzebani, gdzie który leżał, a w jednym miejscu, gdzie dużo padło w kupie, jest i kopczyk i figura z napisem. Tam leży naczelnik i dużo panów, i ludzi. Ludzie ze wsi i nasi ich grzebali	Tak, na scenie, gdzie się tylko grywa szczęście; ale nie tu, gdzie się jest... naprawdę szczęśliwym.	Tak! Tu jest puszcza!	Nigdy! Czy nie czujesz, że my jesteśmy, ostatecznie, ludzie skończeni? Uczucia nasze wydają się nam nieskończone mocą przedsmaku niebios, jaki w nas mieszka; ale tu, na ziemi, mają one granice w sile naszych organizacji. Istnieją miękkie i podatne natury, które mogą otrzymać nieskończoną ilość ran i wytrwać; ale są inne, z twardszego kruszcu, które łamią się w końcu pod uderzeniem. Byłeś...	Kto jest Myszkin? Gdzie?	Nie mogę zaprzeczyć ale to jest i powinno zostać tajemnicą. Zwierzyłem się z tego ks. wikaremu, chociaż prawa nie miałem, niech pan starosta ma miłosierdzie nad sługą swoim.	W takim razie jest pan zgubiony Dowiodą panu, że pan się do tego przygotowywał pilnym ćwiczeniem. A ta kawa obcego pana, w którą pan napluł, czy była z rumem, czy bez rumu? Jeśli była z rumem, to sprawa będzie gorsza, ponieważ taka kawa jest droższa. W sądzie oblicza się wszystko skrupulatnie, żeby można było doliczyć się przynajmniej grubej zbrodni.	Właśnie dlatego w tym leży cała subtelność mego pomysłu. Błędny rycerz staje się wariatem bez przyczyny i racji, w tym właśnie węzeł gordyjski, ażeby stracić zmysły bez potrzeby i tym sposobem pokazać mojej damie, do czego jestem zdolny w potrzebie. Zresztą długie oddalenie od nieporównanej Dulcynei nie dajeż mi do tego powodów? Nieobecność rodzi niepokój i obawę; tak więc, przyjacielu Sancho, nie trać czasu, aby odwieść mnie od chwalebnego przedsięwzięcia, jestem i będę wariatem, dopóki nie powrócisz z odpowiedzią na list, który poniesiesz pannie Dulcynei. Jeśli ją znajdę godną mojej wierności, powrócę do zmysłów i zrzeknę się pokuty, lecz jeśli nie będzie łaskawą, pozostanę zupełnym wariatem i w tym stanie nic czuć nie będę. W każdym więc razie wyjdę szczęśliwy; ale, ale, Sancho! czy uratowałeś szyszak Mambryna? Spostrzegłem, że go podniosłeś w chwili, gdy ten łotr niewdzięczny usiłował rozbić go na kawałki. Co się z nim stało?	A! baśnie to są Był u mnie Krassowski, król się z tego śmieje i ani myśli śpieszyć.	Ależ pani jest w tym prześlicznie! Pani powinna częściej tak chodzić. Kto ma lat dziewiętnaście, ten ma zupełne prawo do spuszczonego warkocza. Dlaczego pani tak nie nosi włosów?	Bezwątpienia zostanie przyjęte, a prawdopodobnie poproszą cię, żebyś jeszcze coś nadesłała. Możesz się kiedyś stać tak sławna, jak pani Morgan, Aniu, a wtedy jakże będę dumna, że cię znam!	Chcę i ja być coś wart w twoich oczach. Dobrzem się swego czasu przespał u Panien Jerozolimskich pod strażą tej szpady.	Co jest?	Co tobie jest, Fabijanie? co ci jest mój przyjacielu?	Czy na tym koniec? Może chciałbyś mnie jeszcze o coś poprosić i sobie wziąć? Doprawdy, nie krepuj się.	Czy to jest wszystko?	I nic mi o tym nie powiedzieć! Kto jest ona?	I niech się wynosi!	Jeszcze czas Jeżeli pan hrabia raczy mi zlecić, bym poszukał gdzie indziej, znajdę na pewno, co tylko będzie najlepszego w Enghien, Fontenay-aux-Roses czy w Bellevue.	Muszę się wybrać.	Nassi! Pisanie to nie jest już w rękach jego!...	Nie od razu miasto się buduje nie ma miesiąca, jak szukamy przygód i jeszcze ich nie znaleźliśmy, chyba takie, co to często szuka się czego innego, a znajduje się co innego. Ale mówiąc prawdę, skoro się jaśnie pan Don Kichot wyleczy z ran swoich, a ja od moich nie zostanę kaleką, nie pomieniałbym nadziei moich za najlepsze hrabstwo w Hiszpanii.	Nie, żywią się krzewami, mirtami i lentyszkami porastającymi skały.	Poparcie księcia de Navarreins byłoby mi bardzo użyteczne wobec pewnej osoby wszechpotężnej w Rosji, której znowuż interwencja jest mi potrzebna dla uzyskania sprawiedliwości w sprawie tyczącej zarówno mego majątku, jak pozycji w świecie. Chodzi o to, aby cesarz uznał moje małżeństwo. Wszak książę de Navarreins jest pana krewnym? List od niego załatwiłby wszystko.	Przebacz, Zypku Wyprostował się przed nią piękny i szlachetny.	Przepraszam... może pan będzie się gniewał, że przy takiej małej znajomości, tak poufale... ale ślicznie pan tę orację powiedziałeś... Czy pan ją sam ułożyłeś, czy też...	Przyjacielu gwiazd! zdobyłeś wielką wiedzę. Strzeż się, by się to nie stało zarodkiem pychy! Żaden człek mający prawo przed oczyma nie mówi skwapliwie o tym, co widział lub spotkał.	Samem ją podpisywał i twardo będę przy tym stojał, że ni jednej chojki nie zetnie, póki się z nami nie ugodzi i nie odda, co nasze.	Skąd ci przyszło do głowy, że bym się ciebie bała! Widzisz, bawimy się w „pielgrzymki” i nie przestawałyśmy całą zimę i całe lato.	Tak jest.	Tak, woźnicy, który zatrzymał się przed magazynem ze swym powozem i zapytał, czy nie mógłby dostać dla jednego ze swych klientów żółtej czapki szoferskiej. Była tylko ta. Zapłacił, nie oglądając wcale towaru, i odjechał. Bardzo się spieszył.	To jest... właściwie mówiąc... pewności nie mam żadnej.	To się dowiedz i kwita!	W kolanie. Nie bój się, mnie kula urwała przy samym zadzie, a żyję.	Wiem, co chcesz, żebym ci powiedział Ja zawsze wiem, gdy chcesz, bym ci coś powiedział. Ciekawa jesteś, dlaczego zasłona jest odsłonięta. Teraz chcę, żeby tak zostało zawsze.	Więc to jeszcze niepewne?	Wyciągam więc wniosek, że mój konkurent i zaproszony Orgaza kreator przyjął twego Boga, ale swojego w sobie nie wykrzesał.	Wynoś się w tej chwili!	„Przywiąż homunculo do szyi szmatę przepojoną krwią chorej niewiasty i ochłap ścierwa ze świni lub zarażonej owcy, a przywiązawszy, miarę przyłóż z nici czarami uświęconej. Wrychło ciało tego, na czyją intencją homunculus ulepion został, pokryje się wrzodami i zmarnieje...”	A czego to, chłopcze?	A cóż na to ten stary, który ma nad nim osobistą pieczę?	A, ma pan coś przeciw niemu?	Ach tak?	Ach, jak bym ja ciebie wzięła w kuratelękuratela nerwica, nadpobudliwość., no i wreszcie zwróciłbyś uwagę na mnie.	Albo autobusową linię własną stwórz	Ale co ty o tym myślisz, Albercie?	Bo co?	Chyba siądę na kolanach pana Wilhelma...	Co powie pan Rzecki?...	Co tam Żydzi...	Co ty gadasz, głupi?... uprzytamniać komuś coś. go żona.	Czy nie byłoby dobrze ugotować herbaty?	Cóż za cymbał!	Do mnie korespondencji nie było?	Dobrze, ale ja już od kilku dni nie poznaję pani. Wystawa dziwnie na panią działa.	Doprawdy?	Gdybyś chciał mnie wystrychnąć na dudka zrobiłbyś to już dawno. Między nami te świstki są niepotrzebne.	Ha! Ha! Chyba skosztowali niku. Trzeba im wysłać jakiś środek uśmierzający.	Ha, ha!	Handel, Interes	Hm? prawda? ale wy strzelacie do dusz tylko...	Innego kazałbym uwolnić na parolparol (z fr.) odrzekł Kmicic.	Ja myślę, że Herhor po cichu gotuje sobie czółenko, ażeby uciec przed dwudziestym trzecim Paofi	Jak to! ten tam, który wędruje truchtem ku bramom miasta?	Jakto a za to przebicie ręki dworakowi nie było sprawy?	Jesteś najpiękniejsza w całej Värmlandii!	Kamienia dużo, a piáchu, po prawdzie, mało.	Maracaibo	Mości namiestniku komu w drogę, temu czas. Pozwólże podziękować sobie raz jeszcze za ratunek. Oby Bóg pozwolił mi odpłacić ci równą usługą!	Może chce zabrać dziewuchę? to niech ją bierze.	Mów cicho na miłość boską, on ma uszy, jak to bystro zauważył Michał de Matiscones.	Niby co?	Nie wiem, dlaczego.	Nie wiem. Może dziś jeszcze, może jutro, może za dwa lub trzy dni.	Nie! Nie!	Niema?	No, i jakżeś z tem załatwił?	Od dziesięciu lat pracuję nad syntetycznym kauczukiem... Owszem, już przed pięciu laty doszedłem do wytworzenia substancji, mającej wszystkie walory kauczuku naturalnego. Wówczas byłem przekonany, że już jestem u celu. I to u jakiego celu! Tamten produkt byłby tańszy nie o pięćdziesiąt procent, lecz o osiemdziesiąt! Kosztowałby dosłownie grosze... Dość powiedzieć, że byłoby taniej wylewać nim ulice, niż asfaltować je czy brukować...	Oto to! Ta właśnie miejscowość! Otóż w każdym razie do tego miejsca możemy jej towarzyszyć.	Prawda, ale zanim tam przyjdą, można przez Węgry uciec dalej	Promień wyznaczany przez młotek nakreślił koncentryczne koło, które ledwie musnęło grunt, gdyż był zbyt krótki, stąd nieudane uderzenie. Wreszcie...	Rad go obaczę, bo to rycerz, któremu w niczym nie przyganić przyganić (daw.)	Sam o tym wiem. Nie myśl, że ty pierwszy zrobiłeś to odkrycie.	Skąd pan bierze takie dziwne porównania? Mówi pan najpierw o Ferdynandzie, a potem o handlarzu bydła.	Tak A uwierzy pan w jedną rzecz, panie hrabio?	Tak lecz cicho na Boga! potrzebuję czasu na przepiłowanie kraty. Uważaj tylko, aby cię nie dostrzeżono prze otwór we drzwiach.	Tak mnie przynajmniej zapewniała, lady Narborough SerceZapytałem ją kiedyś, czy jak Małgorzata z NawarryMałgorzata z Nawarry	Tak widzę je.	To byłoby bardzo pożyteczne Jutro pójdziemy do Spieghaltera. Ten niepospolity mechanik sporządził właśnie według moich planów udoskonaloną machinę, dzięki której dziecko mogłoby zmieścić dziesięć tysięcy wiązek siana w kapeluszu.	To leć, próżniaczko... a prędko!	To niezmiernie miło z pana strony	To przeciek Lipce nie kupią, nikt groszem nie śmierdzi...	To wasza książęca mość przeszła, ale hultajstwo nie przejdzie. Ho! ho! nie takie to lasy.	Toś ty sam.	Trza będzie iść... Cóż ta z beków!	Trzymaj o mnie co chcesz ale nie zdradź przed królewną i temi, którzy dawniej mnie znali.	Tytoń! Prawdziwy tytoń!	Zagramy sobie z panią, pani Grandet	Zaraz opowiem ino nie skończyliście jeszcze mówić, przewielebny księże.	„Ruszajmy. Weź go do łodzi”.
Plauen, komtur ze Świecia, przybył trzy dni temu do Malborka, z nim liczny oddział rycerzy. Wkrótce nadciągnęło więcej, będzie ich ze trzy tysiące. Kazał jeszcze i z miasta ludzi do zamku zwołać, i żywności jak najwięcej sprowadzić, i szańce poprawiać, a ja od tych szańców uciekłem, żeby wam, najmiłościwszy królu, o wszystkim donieść	Wybaczy pani ale miałem twoje upoważnienie na lokatę i skorzystałem z niego. Tu ma pani czterdzieści tysięcy franków procentu plus sto tysięcy franków z początkowego wkładu, razem sto czterdzieści tysięcy franków. Zachowałem się przezornie i zgromadziłem twoją część przedwczoraj, czyli, jak widzisz, nie tak dawno, rzec by można, że spodziewałem się, że niebawem zostanę poproszony o zdanie rachunków. Mam więc tutaj pani pieniądze, połowa w banknotach, połowa w czekach na okaziciela. Mówię: tutaj, bo nie uważałem, aby mój dom był dla nich pewnym schronieniem, a notariusze nie są dyskretni. Zresztą nie mogłabyś pani nic kupić, bo weszłoby to do wspólnoty małżeńskiej. Przechowałem więc tę sumę w szkatułce, którą dla bezpieczeństwa osobiście zamurowałem w tej szafie. A teraz ma tu pani osiemset tysiącfrankowych banknotów. Dodaję do tego obligacje na dwadzieścia pięć tysięcy franków renty. Ponadto weksel sto dziesięć tysięcy, płatny do mojego bankiera; a że moim bankierem nie jest pan Danglars, ręczę, że go zrealizujesz.	A pan nie poszedłeś sam do starca, żeby go pocieszyć?	Do licha! Myślałem, że to zwyczajna mucha, a to człowiek pokutujący: i śniadanie przepadło! Czego tu chcesz, chłopcze? Czy masz do mnie jaki interes? Może się chcesz nauczyć robić siatkę?	Nie mam nic przeciwko lodom, Albertynko droga, ale pozwól żebym ja sam zamówił, nie wiem jeszcze czy to będzie Poiré-Blanche, Rebattet, Ritz; słowem, zobaczę.	Pan z pewnością jest chory, ja to widzę	To ja! Przyjechałem po babcię. Czas jechać.	Wybornie! Panowie żandarmi, oddaję się w wasze ręce... Ale, ale, mój drogi, zostawże w kancelarii z jakie dziesięć dukatów, żeby mi tu dali to, o co poproszę.	Kochany hrabio, jeżeli nic o mnie nie mówiono, to dowodzi, że wiele o mnie myślano; a to mnie doprowadza do rozpaczy.	Otóż, drogi panie, gdybyś pan był matką, czy nie zadrżałbyś na myśl, iż córka twoja może doznać losu pani du Tillet? W jej wieku, będąc z domu Granville, mieć za rywalkę kobietę przeszło pięćdziesięcioletnią!... Wolałabym widzieć córkę na marach, niż dać ją człowiekowi mającemu stosunek z mężatką... Gryzetkę, aktorkę wreszcie bierze się i porzuca! Wedle mnie te kobiety nie są niebezpieczne, miłość jest dla nich rzemiosłem, nie zależy im na nikim, jednego stracą, odnajdą dwóch!... Ale kobieta, która chybiła obowiązkom, musi przywiązać się do swego błędu, znajduje usprawiedliwienie jedynie w swej stałości, o ile podobna zbrodnia jest kiedy do usprawiedliwienia! Tak przynajmniej ja rozumiem błąd przyzwoitej kobiety i oto co czyni ją tak niebezpieczną...	Żadnej możliwości nie ma, chyba żeby sobie wykopali co lub z drzewek zerwali Cały boży dzień siedzą na dworze, a to tylko we dwoje ciągle. A gdyby chcieli co innego niż to, co dostają, to by im się przecież zaraz dało.	A teraz idź do najbliższego skrybentaskrybent	Ależ nie... Reniu... ależ nie. Ja nikomu nie powiem	Ależ tak, to wszyscy wiedzą; „piszczyk” to jest pisarz w sensie pejoratywnym. Ale to jest ohydne słowo. To może język skręcić. Nigdy mnie nikt nie zmusi, abym to wymówiła.	Ano trudno: trzeba dawać, jeżeli napisane. Musi się przecież wyjaśnić, co to wszystko znaczy.	Był to jego bratanek którym się iście po ojcowsku opiekował. Pan Peggotty ma nadto prześliczną bratanicę, którą się też po ojcowsku opiekuje. Słowem, dom ten (raczej łódź, w której na lądzie mieszkają) przepełniona jest korzystającą z jego dobrodziejstw rodziną. Ręczę, że cała rodzina zaciekawiłaby cię nieskończenie.	Che, che, che! Rozumiem pana prezesa. Te panny Czarskie to fin-fin... W zeszłym roku...	Chryste Panie! A to czegóż tu siedzieć, uciekajmy, panie, zaraz tej nocy.	Do kogo należy ten piękny pałacyk?	Dotarł do Delhi i opowiada, że tam wszyscy ludzie chodzą na głowach	Hm, to już wolę modły!	Iz czerwonych Żydków ja znam Lejbku, Szmulku, bohati Żydki	Jeszcze niezupełnie... Przyszłam właśnie poradzić się cioci. Co do mnie... Lękam się, że pan Adolf jest dla mnie za młody, za lekkomyślny... Przy tym niedoświadczony...	Kiedy do roboty...	Któż to był ten Machnicki?	Mary jak to się mówi w Indiach po skończonej rozmowie, gdy się chce zostać samym?	Nie bądź taki mądry sam ją przygrzewasz, to i sam podstudź.	Nie do niej.	Nie mam cienia wątpliwości! Oho! Znowu to usłyszałam! Wy nie?	Nie masz innych na Mazowszu, a ci są ludzie nasi i książęcy. Widzieliście przecie łuczników na zamku. Sami to Kurpie, albowiem nie masz nad nich łuczników w świecie.	Nie mogę uwierzyć aby pani de Tournon, po tak niezwykłym wstręcie do małżeństwa, jaki okazywała od czasu, gdy jest wdową, i po tylu publicznych oświadczeniach, że nigdy nie wyjdzie powtórnie za mąż, dawała nadzieje hrabiemu de Sancerre.	Niech pan wraca prędko! Ja tu bez tłómacza nie dam sobie rady. Będę czekać z obiadem.	No! no! Mów sobie co chcesz. Dosyć na was spojrzéć, aby poznać urodzonego z Bożéj łaski artystę i męczennika, boć to na jedno wychodzi. A toż przecież corpus delicti!	Po pierwsze to zależy także od indywidualnych dyspozycji zjeżdżania w dół, po drugie można głębiej (tu poprawił binokle), można, kochanie.	Przecież, że za dużo, abo to matka nie mówiła...	Ragis, ja wam całe życie powtarzam, że zbytnio się lubujecie w zwierzętach	To się znaczy, że pan podskarbi w areszt wzięty?... Hetman wielki aresztował polnego? Co to jest?	To wyjdź, będzie zaraz więcej miejsca.	To właśnie jest dowodem lekkomyślności.	Widziałaś kiedy, moja Lassy, jak się lalkami bawią dzieci?... odezwała się Laura, zawsze je w końcu potłuc muszą i same się rozpłakać. Ludzie tak samo... Lalki moje nie potłuczone jeszcze... a ja, niemal płaczę. Życie bywa okropne!	Więc pan chce przez to powiedzieć pan chce powiedzieć, że pan rzucił spokojną, dobrze płatną posadę dla takiego życia?	A co mam pisać?	A za co tu siedzicie?	Ach, jego ekscelencja minister policji generalnej państwa...	Chciałeś pan ze mną rozmawiać?	Co tam?	Co? panna Janina chora! Mówili mi za kulisami, ale nie wierzyłem, myślałem...	Co? pogardza! Gdzież jest przyjaciel, który by pożyczył na tę stopę, nie przybierając min dobroczyńcy?	Czarny Pies!	Dlaczego częściej?	Dlaczegóż się nie żenicie?	Dobrze więc, Pencroffie, niech pan tam odprowadzi „Bonawenturę” chociaż wolałbym go mieć bliżej pod ręką. Gdy będziemy mieli czas, musimy dla niego urządzić mały port.	E, nie martw się, Eugenio, wyglądam tak już od paru dni.	Gotówką.	I Wicio może przy mnie pozostać?	Jak siekiera	Jak wróci, proszę mu oddać tę kartkę i tę zapieczętowaną kopertę. O ósmej będzie u siebie?	Jankiel, zrób mu lepiej łatę na łokciu. Popatrz okiem majstra. Na nim sterczy piątek spod soboty.	Kiedy zakasuje Modrzejewską?	Kochany, kochany panie Nikodemie! Nareszcie, nareszcie! Serdeczne gratulacje. Czy otrzymał pan moją depeszę? I jakże? Organizuje pan ten bank z rozmachem! Prasa pisze o panu z najwyższym uznaniem! Serdecznie winszuję. Sam pan najlepiej wie, że mu życzę wszystkich pomyślności.	Księże proboszczu chciałbym bardzo wiedziéć, dlaczego zabraniacie tym biednym ludziom rozweselić się trochę tańcem w dni świąteczne?	Kto ci powiedział: spał jak dolina?	Która godzina?	Lubisz orzechy?	Mały, ale ma.	Mogłaś się, moja jejmość, z góry na nie przygotować, bom sobie wyraźnie zastrzegł, że obyczajów moich zmienić nie myślę	Musimy mu pomóc, inaczej utknie tam na dobre	Najlepszy dowód, że nazywają nawet tę grę „Piotrówką”.	Nie ciekawam plotów!	Niech pan tylko nie sądzi, że dla własnej wygody chcemy się wycofać z propozycji, zrobionej zbyt pośpiesznie.	O, Athosie! rzekł Aramis	Ostatecznie nie wieziecie papieża, nieprawdaż? zatem, walcie.	Pan?	Panno Zosiu, słucham!	Polak, Szlachcic, Bóg, Ojczyzna rzekł	Popłyniem!	Pozostawiam ją panu.	Pójdźmy, pokażę panu moją chałupę.	Spokojny dotychczas „Monter” nagle podnosi głos.	Stało się nie według mej woli, ale widać i z przemożnej woli losu, bo się stało pomimo wszystkich starań naszych i zabiegów	Subagazi! krew jest na twojej twarzy.	Słowa twoje są bardzo zuchwałe Gdyby z twarzy nie patrzyła ci dobroć, myślałabym, że jesteś greckim najemnikiem albo bandytą.	Słyszysz, jeden z drugim, jak bije nogą w ziemię! Raz, raz! Jeszcze! Nie tak, jak kazał, nie tak, jak trzeba, zrobiły mu, widać, marszałki... Lecą tera ku niemu na chybkich koniach, a kapelusze w garściach, a łydki pod nimi dygocą, jeden przed drugim szwargoce, że nie on winien...	Tak.	Ten sam.	W najzwyczajniejszy sposób Przecież chyba nie składasz jej wizyt oknem, tylko drzwiami. Zresztą składaj sobie, jak chcesz, a przy pierwszej sposobności oświadcz tym paniom, że miałem list z Paryża...	Wara ci od niej, bo ci ten pysk o ścianę rozbiję, wara...	Widzi pani, że czasami umiem dotrzymać słowa.	Wiecie, że stoi w opisie warunek, gdyby potomka nie miał...	Zajmowanie się tymi dziećmi daje pani zadowolenie?	Zamek on wznosił przeciw nam, ale Złotoryja leży w jego, nie w naszych ziemiach.	Zanieś mu wiadomość ode mnie.	Zastępował cię przez kilka dni.	Zatem porozumieliśmy się?	Zawsze się ze mną drażni	Zmiłuj się! opowiedz mi!	Zna Maracaibo?	Znalazłem lepsze	Zrywam... zerwę... Hoyma ozłocę... ciebie... ją...	Żydzie, całą kwaterkę krzepkiej!
Przecież pan mi mówił, że to nie pierwsza sztuka, więc...	Co? Strasznie zmizerniała. Z początku traktowała mnie prawie nieprzyjaźnie. Może sądziła, że chcę ją wybadać, czy nie zamyśla popełnić jakiegoś szaleństwa	Mówię tylko, że król rzymski... król rzymski, który miał zaledwie cztery lata, kiedy opuścił Francję, nie może służyć za przykład.	Nie rób takiej wystraszonej minki Naturalnie, że możesz. Jestem twym opiekunem, choć smutny ze mnie opiekun... dla każdego dziecka. Nie mogę poświęcić ci ani czasu, ani uwagi. Jestem zbyt chory, zbyt skołatany i zbyt roztargniony. Ale pragnąłbym widzieć cię szczęśliwą i zadowoloną. Nie umiem dzieciom dogadzać, ale pani Medlock ma pamiętać o wszystkich potrzebach twoich. Posłałem dzisiaj po ciebie, gdyż Sowerby powiedziała mi, że powinienem cię zobaczyć. Córka opowiadała jej o tobie. Ona uważa, że tobie trzeba świeżego powietrza, swobody i ruchu.	Nasz pan jest bardzo surowy, a gdy niedawno mówili, że nas w Serbii sprali, to przyszedł do domu wściekły, potłukł w kuchni wszystkie talerze i chciał mnie wyrzucić.	Skąd to przypuszczenie? Przecież nie popisywałem się odmianą słowa „kochać”. Czy babunia myśli, że to by szło gładziej?	Z kobietami nie można mówić poważnie. Czy zastanowiła się pani, co ja tu bez pani pocznę?... Nie. Czy rozważyła pani socjalne podstawy małżeństwa?... Nie!... Do licha! Jakże nie wierzyć w dziedziczność, skoro wdowa po Jezierskim musi popełniać wariactwa. To jasne. Zrobił tylko dwie rzeczy godne wspomnienia i obie najgłupsze w świecie: najpierw ożenił się z panią, a później umarł. Żeby go chociaż stać było na tyle pomysłowości, żeby zrobić to w odwrotnym porządku. Zawsze brakowało mu klepki, a kto nie uznaje teorii dziedziczności niech się przyjrzy pani.	Nie mogę dostać. Tak jest, panie M’Turk, tam jest kurek. Przesunięto wszystkie wodociągi o piętro wyżej, aż pod sam dach, że tak powiem. To podczas ostatnich wakacji. Ale ja nie mogę dostać do kurka.	I nie jadł pan również w powozie?	Potrafiłbym czy nie: nie twoja rzecz! To jedno wam zapowiadam, że jakbym was kiedy złapał na tej zabawie, to wasze niedoczekanie! I żebyście nie śmieli nazywać tej mordowni „Piotrówką”!	Huckleberry Finn? Coś takiego! Nie jest to nazwisko, przed którym chętnie otwiera się drzwi... Ale wpuście go chłopcy. Zobaczymy, o co chodzi.	Słyszałam, że gdy się naje, zasypia na długo! Może właśnie obżarł się teraz, a jeśli nawet głodny, to przecież sam umie sobie zdobyć pożywienie!	Nie, tylko nie wiem, o co paniom rozchodzi się.	To mu nic nie przeszkadza, a przy tym ożeni się nie długo, bo ma już narzeczoną.	Aha, gadajcie, ile wola; na nic się to nie przyda; nam życie miłe.	Widzę, suknia nowa trzewiki nowe, pan mój się wystroił jak na święto...	Czy o tym, że zgubiliśmy jego blaszkę, czy że szukaliśmy medalionu?	Nie poznałem go ale i nie dziwota. Chłop był jak turtur (ok. 1370–1428) polski rycerz, przez pewien czas na służbie króla Węgier Zygmunta Luksemburskiego. potykać całkiem, rzeczywiście, naprawdę. kościotrup.	Nie tak wierzę i tak jest. Każdy, kto pracuje, wnosi coś swojego, coś, czego nie byłoby bez niego i czego nie wolno mu utaić dla siebie.	Zuzanno Sowerby Spojrzyjcie no na nogi tego chłopca. A co? Dwa miesiące temu były jak dwa patyki w pończochach, a słyszałem przecie, jak ludzie mówili, że ma angielską chorobę i nogi powykręcane na wszystkie strony. A teraz spojrzyjcie: no!	Ależ ja tu nigdzie nie czuję zwierzyny!	Ależ tu nie ma gdzie zanocować.	Ja się patyczkować z byle chamem nie lubię.	Nie mając żadnej roboty, jest zapracowana.	Powiada sam, że zdrów...	Stało się dużo złego, tylko ciebie oszukują, przed tobą ukrywają, ty nic nie wiesz.	U mnie postronka nie ma...	Wie pan, co ona powiedziała o panu Kopowskim?	Oh, Ferruccio, biedny mój chłopczyna! jakże się musiałeś przerazić! O Boże miłosierny! Zapal no światło, dziecko! Albo nie! Zostańmy tak jeszcze po ciemku. Jeszcze się boję.	Uda się nam, uda, mój chłopcze a te Kominy (Pencroff pozostawił tę nazwę temu prowizorycznemu schronieniu) będą dla nas odpowiednie. Ale najpierw trzeba przygotować zapas opału. Sądzę, że drewno przyda się też do zatkania tych dziur, przez które diabeł teraz dmie jak w trąbkę.	Ale do czegóż ci to kiedy tem sobie serca nie pozyskasz?	Brzmi to dobrze ale zmienić czarnego człowieka w białego to nie lada sztuka. Mówisz, jakby chodziło o barwienie sukienki. A to skomplikowana sprawa. Coś jakby tygrys miał mieć cętki zamiast pasów...	Czy ty nie masz nic przeciw temu, żem przystał do Wojnatów?	Gdyby mąż święty przybył sam, przyjęłabym go inaczej, ale z tym hultajem któż by się bawił w ceregiele?	Mam głęboką nadzieję, że sprostam swym obowiązkom wspomagana przez nieprzebraną łaskę i nieskończoną dobroć Zbawiciela mego, Jezusa Chrystusa.	Niech będzie pochwalony! Gadajcie, nie zmylił ja drogi? Wszak ci ta wieś to Dobrowola?	Obiecuję, że ocalisz życie.	Tak? Czemuż to wy, panowie Lachy, nie możecie tego uczynić?	Co na to poradzić? każdy żyje, jak może.	Za tydzień będziesz lepszym medykiem jak kiedykolwiek. My na tych samych podstawach, co i wy, zbudowaliśmy EskulapowiEskulap (mit. rzym.)	A co jest w tych papierach?	A co mnie to obchodzi?	Albo też większa miłość poddaje się mniejszej	Czekają na mnie w Pałacu Burgundzkim.	Czym on się zajmuje?	Owszem, lecz musisz zgodzić się na ewentualną „śmierć” Kamy.	Robił, co tylko przychodziło mu na myśl, brakowało tylko, aby zaczął bić własną monetę	Życzy sobie, aby się jej pozbyć? Co ty wygadujesz?	Wybornie się składa! Mój zajazd szczyci się właśnie posiadaniem jednego ze znakomitych pańskich kolegów, autora Agrypiny, wielkiego Cyrana de Bergerac.	A dlaczego jest słynna?	Będę na każdym...	Co to młoda? Mój Boże, to było niemowlę. Roczek miała, niecały roczek...	Cóż ten? złego co masz nań?	Dasz mi dzisiaj piętnaście talentów, a za trzy lata odbierzesz trzydzieści?...	Hoym mój spali się z zazdrości!	Mistrz biegu na przełaj taki mały brunecik, który w zeszłym roku...	My się jeszcze porachujemy	Mógłbyś wleźć pod ławkę a tymczasem puść mnie do okna.	Na ile?	No, opowiadaj!	Och, panie Morrel! On jest niewinny!	Radzić mogę, lecz na ostateczną ugodę trzeba zezwolenia Wielkiego mistrza, musicie więc stanąć osobą swoją wśród przybyłych, lub...	To dobrze! Do wieczora się przeniesiemy.	Trwa i pragnie, abyś w tym domu znalazł spoczynek, jeśliś zmęczony i pociechę, jeśliś nieszczęśliwy.	Zapewne, lecz papiery natychmiast zostaną nam wręczone i, krótko mówiąc, prosić pana będziemy o nieopuszczanie własnego pokoju i niewidzenie się z nikim.	A ty?	A więc mam jej okazywać nieufność?	A zatem cóż doktor powiedział?	Buraki?...	Bądź spokojny, dodał drugi, jutro pójdziesz do Dobroczynności po pożyczkę.	Chciałbym	Dajże pokój pytaniom, łagodnie przerwała staruszka	Do kryjówki zaglądałeś?	Dokąd?	Dziecko mi urzekł!	Głupiś, Szmulku	I książę miłościwy podpisze bez wyrzutu sumienia?..	I pięć mało...	I słusznie, bo jesteście daleko mniej warci od kobiet.	Ja, tak mi Panie Boże dopomóż, i płakać będę z panią, jeżeli tego będzie potrzeba; ale przecież mi, pani, opowiedz swój smutek.	Jaki ty masz do stryja interes, Zygmusiu?	Któż to taki ta biedna Emilka, panno Klaro?	Mój drogi, czy ja cię pytam, gdy do ciebie dzwonią jakieś panie?	Mów śmiało, mów...	O, jakże ostry macie języczek!... Mości wojewodzicu, miłościwa infantka raczyła was wybrać do polskiegopolski taniec	Oddajcie ten list, zrobimy jeszcze inaczej.	On mi tylko krédę temperuje	Parobcy, oczywiście, należą do społeczeństwa.	Rozkazujęć rozwiązać!	Rozumiem! To jakiś przyjaciel Cyrana.	Starość	Sztuka niewielka bo i chłop to potrafi... ale grzecznym być wszędzie i zawsze, to sztuka.	To Zbyszko!	U córki pana Goriot	Wina	Wola boska!	Z czyjej strony?	Zatem?...	Zawsze wiernie i szczerze, cokolwiek mogłoby zajść	Żyd
Co znaczy niemożliwe! To wszyscy wiedzą. Ten jubiler Iwanowski obił go na ulicy po gębie nie dalej jak pół roku temu za szwindel z wekslem, a Brzęczkowski oblizał się i nawet nie pisnął. To przecież znana szuja. Może pan ciekaw wiedzieć, jak on doszedł do tej fabryki naczyń emaliowanych? Oszukał, panie, w najbezczelniejszy sposób wspólnika i sieroty po rodzonej siostrze. A pan go jeszcze broni?	Masz słuszność i to nieochybnie nastąpi. Sułkowski ma dumę i zarozumiałość ogromną, jest pewnym, że zrobi z królem, co zechce. Należy mu dać plac i pole, na którémby koziołka przewrócił. Tymczasem il tirera les mazzons du feu. Rozśmiała się hrabina, ale Brühla rozweselić nie mogła: siedział chmurny i zamyślony.	To zależy od jego gwiazdy! Cóś wprawdzie możemy zrobić, ale nigdy wiele!  Jeżeli tkwi w nim, żeby kradł, żeby był kobieciarzem, to już mu na to nikt nie poradzi! Może się wychować między najpoczciwszymi ludźmi, można wpoić w niego najlepsze myśli; jeżeli złe już raz w nim siedzi, to koniecznie wylezie na wierzch! Można je wprawdzie przytłumić, ale gdy dojdzie do lat, wtedy wybuchnie z niego z tem gwałtowniejszą siłą! Już to w każdym z nas tkwi dzikie zwierzę, w jednym wilk drapieżny, w drugim wąż, który umie czołgać się na brzuchu i zlizywać pył z ziemi. Zwierzę w każdym z nas siedzi; idzie tylko o to, czy ono, czy my największą mieć będziemy siłę, a siły nikt z nas nie ma z siebie.	Przez co mam rozumieć że nie potrzebuję wcale przyglądać się mu przez okno twego pokoju. Uprzejma jesteś, kuzynko! Zresztą, masz w części słuszność. Nie posiadam sztuki zachwycania się widokami rodzinnej natury, może dlatego, że silne wrażenia wywierać na mnie może to tylko, co jest nowe, oryginalne, niespodziane... Jakże można porównać taki choćby jak ten ładny widoczek ze wspaniałymi, zachwycającymi scenami natury...	A to na co? Jeżeli stary umarł przedwczoraj, to dziś jest pogrzeb. Działy nie mogą być wcześniej jak jutro. Będzie więc dosyć czasu na napisanie listu.	Pod każdym względem Nawet w tym, a zwłaszcza może w tym, co się tyczy panny Agnieszki. Nie pamięta pan zapewne, panie Copperfield, pewnego swego wyrażenia, które właśnie w sercu zapisałem. Mówił pan raz, że każdy, kto ją pozna, powinien czcić i wielbić pannę Agnieszkę. Dziękowałem za to panu z wylaniemz wylaniem	To dozorowanie nie sprawi Pietrkowi wiele trudu! Dziewczyna jest na swoje pięć lat niezwykle mądra. Umie patrzeć na wszystko i radzić sobie, a wyjdzie jej to na dobre, bo stary za cały majątek ma tylko dwie kozy i lichy szałas halny.	Do niczego! Tuśka ma słuszność rzucając go... to nie jest mąż dla niej.	Dobryś sobie ze swymi ośmioma pensami! Wolne żarty. To prosię mnie samą kosztuje trzy szylingi i osiem pensów dobrą monetą, jaką bił tylko zmarły król Henryk. Figę ci dam za osiem pensów!	Skoro chcesz rady to radzę ci wyjechać w podróż.	To bardzo źle, Beniaminie	Śniadanie będzie go kosztowało dwadzieścia franków! To już trzydzieści kilka franków.	Jeśli wrócimy brzegiem aż do Przylądka Szponu to po obejściu tego przylądka przetnie nam drogę...	Kiedy to on miał czas przeklinać ciebie? Przecież ciebie tu nie było.	Na nic to! Jutro oględziny, a teraz pospołu do stołu; jeszcze tam parę gąsiorków z pełnymi brzuchami stoi.	Nie. Przepraszam cię, nie sądziłem, że to jakaś tajemnica.	Jest to dzień narodzin naszego szczęścia Zawsze kochałam ten ogród Heleny Gray, a teraz będzie mi on droższy, niż kiedykolwiek.	Jeśli nie macie pieniędzy, to ja za Antka poręczę...	Proszęż cię dajże pokój tym wspomnieniom! Któż się w życiu nie zawodził? Wprawdzie smutno mi było trochę potém, ale wprzód mnie to bawiło.	Przede wszystkim na wszystko to nie będzie już czasu	Tak, miejcież pieczę! Co to ja słyszę! Król pono na zapustyzapusty	Chwileczkę, towarzysze, pozwólcie mi skończyć. Mam plan. Wcale nie potrzebujemy przebijać się przez kordon, żeby zmusić imperialistyczny rząd francuski do zaopatrzenia nas w prowianty. A wystarczy, moim zdaniem, wysłać od rady delegatów do rządu iskrówkę: albo w dwa dni dostawicie nam na drugą stronę kordonu i będziecie dostawiać na przyszłość tyle i tyle wagonów mąki, kartofli i jeszcze tam czego, albo przebijemy się i zerwiemy wasz kordon. A jeżeli nawet przerwać go nie zdołamy, to w każdym razie przy starciu z nami zarazi się od nas wasze wojsko, a od wojska, jak chuchnął, dżuma pójdzie dalej spacerkiem po całej Francji. Czekamy akurat dwa dni	Ach, Helu, zaklinam cię... Jestem szczęśliwy... Ale nie rób tego, nie tak programowo... To odbiera mi całą moją siłę...	Nie bój się... stać mnie na to, obaczysz sama... naści... a już by la ciebie i ptasiego mleka nalazł... już ci ta u mnie krzywdy nijakiej nie będzie...	Ale czy możemy być pewni że gdy go uwolnimy, nie ucieknie?	Nad nimi więcéj się użalać potrzeba, niż żal miéć do nich. Nieszczęśliwe to są istoty... chore dusze. Mają wszystko czego potrzeba do pracy, do czynu, do dzieł wielkich; wykształcenie jakie takie, inteligencya najczęściéj rozbudzona, smak, środki materyalne, a nic nie robią i życie jest im brzemieniem.	Oto... wcale go nie było, wtem zjawił się, zaszeptał coś, a wtedy ona odwróciła się i zemdlała. Stałem i patrzyłem na niego, dopóki nie odszedł. W tym rzecz, że się odtąd gdzieś przechowuje. Gdzie? Może w ziemi, w krzakach może.	Proszę cię, panie, racz mnie oświecić, czy pan twój nie jest tym samym, o którym wspomina historia jako o znakomitym rycerzu, Don Kichocie z Manchy?	A ja tego nigdy nie spostrzegłem Jakimże osłem byłem Takiego jak pan ze świecą szukać Przecież ja tego właśnie... pan... ja... Byłbym bestią, gdybym teraz...	A co się tyczy potwarzy owych, w które N. Pana wmięszano i o których król wie a oburza się niemi, będziesz miał pan najuroczystsze jego zaręczenie, iż ani widzieć ani bywać u kasztelanowej nigdy nie chce i nie myśli.	Kto i komu ma przebaczać?... Pan Starski chyba nigdy nie obrazi się o takie rzeczy, a może nawet będzie rekomendował swoich przyjaciół. O resztę zaś można nie dbać mając liczne i tak dobrane towarzystwo.	Tak jest i zaczynam się oswajać z mym stanem, znajdując że jest wcale znośnym.	Ach, po co ta komedia... O mnie naprawdę nigdy ci nie szło. A zresztą nudzę się.	Co powié zobaczywszy starą znajomę! Jutro, nie daléj jak jutro, przystroję się jak rani, i polecę do niego!	O! Niech już pan nie nudzi tym Napoleonem. Czy on mówił komplementy?	Tego nikt nie wie. Ponoć były takie maszyny od wiary. Takie długie kotły.	Panie łaskawy nikt jeszcze nie zawiódł się na moim banku.	A pan w takim razie niech przyjmie ode mnie ten sztylet Od Albano po Civita-Castellana nie znajdzie pan tak pięknie rzeźbionej rękojeści.	Biegł pierwszy, ratując życie przed pościgiem, przeto nim Małe Plemię się spostrzegło i zebrało się do natarcia, on już dopadł nurtów rzeki. Ścigająca go zgraja wprost zniknęła pod nawałą Małego Plemienia, poruszonego racicami kozła.	Bynajmniej, doznałam tylko jakiegoś podniosłego wrażenia. Szybko narzuciłam ubranie i poszłam do pokoju Wilhelma.	Co takiego?	Co takiego?!	Co?... co?...	Czemu przestał pan być rozbójnikiem morskim?	Eminencjo!... jesteśmy szlachtą z urodzenia i nawet dla ocalenia głowy nie splamilibyśmy kłamstwem ust naszych.	Fabryka nie ucieknie, panie dobrodzieju, nie zając.	I róże byłyby pomarniały, żebyście tu nie byli pracowalinie byli pracowali rzekł Dick.	Masz pan chyba oczy z tyłu głowy...	Milczę, papo, gdyż jem i jestem wzorem kochających synów... A czy są i kartofle ze skwarkami?	Na wszelkie rady dość jeszcze czasu	Nie	Nie	Nie idę na bal.	Nie powinna dyrektorowa brać takich ról męczących.	Niewidzialnie... jako ta, która rozdziela dobre natchnienia, zagrzewa do walki, niby te gołe boginie z czasów greckich, tańcujące na chmurach w czasie bitwy.	Niewątpliwie jeżeli się nasza Helena podoba młodemu uczonemu, nie zaniedba i on podobać się jej także...	Niezbyt lubimy tę myśl, chociaż same nie chcemy Gilberta, o nie Ale nie mówmy o rzeczach niemiłych. Kiedyś będę zapewne musiała wyjść za mąż, ale postaram się, póki się da, odsuwać ten przykry dzień.	Ona jest prawie tak wielka, jak Lottie	Pan dużo poluje?	Pana synek nazywa się Kazio?	Tak jest, panie!	Wszakże pamiętasz umowę zawartą przed rokiem? Ponieważ nie uczyniliśmy nic przeciw honorowi kawalerskiemu, przeto on przegrał...	Ale mnie potrzebne!	Ale ojca i matkę zabito?	Bardzo ładne czyjeś araby, cała czwórka siwych	Bawią cię dobrze?	Bałem się przerywać milczenie, mogłaś myśleć wtedy o nader wielkich rzeczach.	Bóg zapłać	Diabła tam lubi!	Dlatego, żeby kwiat miał nasienie	Dobra myśl!	Dobrze!	Dobrze. Wyjawię ci więc pewną tajemnicę. Otóż, wydaje mi się...	I w łeb pijaka.	Ile w nim dobroci!	Ja z mego tematu wycisnę jedną	Jakto! po męzku?	Jakże się ona nazywa?	Jeigu pasakytum pons, jog atvertei jį ant gero kelio, pavertęs į lenkišką tautietį, tai aš džiaugčiausi labai, o dabar.... nėra man ko džiaugtis. Aš kaipo lenkė stoju ir turiu stoti visados už lenkišką darbą ir aklai seku tokius kaip pons beveik visame. Bet širdis mano ir protas iš šito jūsų darbo nesidžiaugia.	Jestem.	Jesteśmy sami?	Joasiu.	Masz rację. A baron?	Niebezpiecznie dla sługi twego iść między lud	No, no, no...	O, jako żywo!	Osobliwość!	Pamiętam! pamiętam! i powrócę Małgosiu	Re-zeda.	Sam wrony łapałeś!	Skąd go wziąłeś?	Są rzeczy, których się boję.	Są tacy, którzy zarabiają po kilka tysięcy rubli rocznie.	Sława Bohu!	Tak!	Więc jutro?	Wygląda pani niby Gioconda Lionarda.	Z Plogof... tam!	Z respektem! piękna głowa! rzekł stary podagryk trąc kolano... z respektem.	Święte słowa
Prawda że dajesz mi niejakie pozory, z których byłbym rad, gdybym czuł coś poza tym; ale przystojność nie tylko pani nie powściąga, lecz przeciwnie ona to jedynie każe ci czynić to, co czynisz dla mnie. Nie budzę ani twojej skłonności ani twego serca; obecność moja nie sprawia ci ani przyjemności, ani cię nie wzrusza.	A! Mam pana! Więc pan tak jednym zamachem pakuje mnie pomiędzy miliony kobiet, a sam martwi się, że nie jest Napoleonem?! To ładnie!	A! przedziwna farsa! Jestże w kraju całym jeden człowiek coby nie wiedział jakeście z turyngskiego do polskiego szlachectwa przyszli. To wasze szlachectwo jest jak wszystkie wasze czyny okłamaniem prawdy.	Zaraz z książęca! Muszę jeszcze dodać, że dla dragonów trzeba będzie postawić co najmniej kufę piwa. Panie Boże, mało mię udar nie zwali, jak pomyślę...	On nie płynie, ale leci, jak gdyby wiedział, że za dwie godziny zdobycz mu się wymknie. Co za zuchwalstwo!	I nie gnębi to pana?	To jeszcze nie wiadomo, mój jegomość!	Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę ale niewola by mi to była, gdybym cię nie mógł nigdzie wysłać, choćby w najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdajbogdaj (daw.) bez przerwy. nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz? Nie mówię, na wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu samowtórsamowtór (daw.) silniejszy. ode mnie, nie na naszym wozie byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą będzie gorzej i że mnie na niebezpieczeństwo podać możesz.	Może to i lepiej dla niej że biedna ta dzieweczka, matka twoja, nie żyje. Gotowa byłaby, widząc cię teraz, stracić do reszty głowę, jak gdyby niebodze pozostawało jeszcze co do stracenia.	E, to bardzo naturalna rzecz. Wyspa ta jest jedną kupą skał, nie ma tam ani jednej piędzi ziemi uprawnej.	Nie wiemy. Na kogo idzie, to idzie, a trafi w sam carat.	O, to zgoła nic ważnego; ale odkąd zrozumiałem, że chłopak, pewny raju, może wstąpić w służbę rządową, zrobiło mi się lżej na duszy. Muszę się udać do swych koni. Już robi się ciemno. Nie budź go. Nie pragnę słyszeć, że nazywa cię on swym mistrzem.	Wątpię, czy przydam się panom na co Miałem wprawdzie do czynienia ze zbożem i okowitą, ale w wyjątkowych warunkach. Chodziło o duże ilości i pośpiech, nie o ceny... Nie znam zresztą tutejszego handlu zbożem...	Lecz jeśli zechcesz mnie posłuchać, zaraz zaspokoję twoją ciekawość. Historia nie jest zbyt długa. Ty może osobiście znałeś Wanniusza, króla Swebów, który, wypędzony z kraju, długi czas przesiadywał tu w Rzymie, a nawet wsławił się szczęśliwą grą w kości i dobrym powożeniem. Cezar Drusus wprowadził go znów na tron. Wanniusz, który był w istocie rzeczy tęgim człowiekiem, rządził z początku dobrze i prowadził szczęśliwe wojny, później jednak począł nadto łupić ze skóry nie tylko sąsiadów, ale i własnych Swebów. Wówczas Wangio i Sido, dwaj jego siostrzeńcy, a synowie Wibiliusza, króla Hermandurów, postanowili zmusić go, by znów pojechał do Rzymu... próbować szczęścia w kości.	Złapać takiego i całą kupą choćby zabić, to i kary nie ma, bo wszystkich to by karali?	Powoli, powoli, powoli Michel! Jeszcze termin nie upłynął. Niech Herbert powie, co zdziałał.	Zupełnie zdrowe. Przedwczoraj była obawa, że nie wytrzyma. Ochrzciliśmy je wobec tego. Daliśmy mu pańskie imię. Nic pan nie ma przeciw temu?	Jest strzelba, ale ja nie umiem z niej strzelać. Chyba że wy umiecie?...	Nie trzeba go utrudzać	Szczęśliwszém? alboż pani nie jesteś szczęśliwą?	Nie umiem ci radzić, moja wiara nie dopuszcza mi, nawet dla ocalenia życia, namawiać na wyrzeczenie fałszu. Mogłażbym tobie życzyć, czegobym nie popełniła sama?	Za pozwoleniem Jeżeli więc zgadza się pani, że to człowiek zacny, to muszę pani dodać, pod największym sekretem, że jest bardzo nieszczęśliwy...	A tożem patrzał, bo obok niego na Polińcu od lat siedzę. Chłopów, farmazon, rozpuścił, rozamorował, że mu na pole wychodzili jak z łaski, i koniec końców do garnka nie miał co włożyć.	Doprawdy, ale nie mogę tego potwierdzić, bo wieczorem już oddawna nie wychodziłam.	Tak! lecz stracę to, co mi jest droższe, niż życie, stracę honor, Feltonie; i to ty! ty odpowiesz przed Bogiem i ludźmi za mój wstyd i niesławę.	O ogromną kradzież! Pięćdziesiąt pięć tysięcy funtów! Nie często trafia się podobna gratka. Rasa SheppardówSheppard, Jack (1702–1724)	O, proszę pani chciałam odejść, bo sądziłam, że nie w porę przyszłam; pani spałaś, jesteś zmęczona...	Powoli, ostrożnie. Łożnica rozkoszna oczekiwała hrabiego Orgaza tuż po wykonaniu ślubnego tańca. Sam nie chciał i zwodził, aż się doigrał...	Słuchaj, rzekł blondyn, i my także mamy nie złą policyą, wiemy co rząd robi, znamy ajentów których on używa dla podburzania ludności, i wyłapywania tym sposobem gorętszych.	To wszak całkiem jasne Willetts jest skazany na fałszowanie pieniędzy. Ma biuro w mieście, które służy mu najwidoczniej jako płaszczyk, pod którego osłoną uprawia swój proceder. Oświadczam panu, że to jest zwyczajny oszust.	Mogę więc oświadczyć wam że wzmiankowane zdarzenia są przeciwnie dostojne, wzniosłe i cnotliwe, że przyczyniają się ku Szczęściu Ludzkości i Sławią Najwyższego i dlatego ze stanowiska wolnomularskiego nie może przeciwko nim być zastrzeżeń. Wnoszę, aby Loża wyraziła swą neutralność wobec wszystkich tych przejawów obecności boskiej.	No cóż trzeba się pogodzić z rzeczywistością i pocieszyć tym, że przynajmniej nikt nie będzie kwestionował naszych praw do Wyspy Lincolna.	Na przykład aktorzy... Przez zbyt silne wżycie się w jakąś rolę aktor może stracić pewność, czy jest sobą, czy dajmy na to królewiczem duńskim. Czy w starożytnym teatrze, gdzie mężczyźni grali też i kobiece role, żaden z nich o wrażliwszej psychice nie nabrał wątpliwości co do zamiłowań swojej prawdziwej płci?... Jaka szkoda, że Sara BernhardtBernhardt, Sarah, właśc. Henriette Rosine Bernardt (1844–1923) sztuka fr. dramaturga Edmonda Rostanda (1868–1918) o synu Napoleona I, księciu Reichstadtu, zwanym Orlątkiem (fr. L’Aiglon). Premiera miała miejsce 15 marca 1900 roku w teatrze Sarah Bernhardt, zaś ona sama grała tytułową rolę młodego księcia (mając wówczas 56 lat). na późniejsze skłonności do kobiet. Jestem pewien, że można by jednak zebrać dużo ciekawych i dostatecznie wymownych przykładów...	Badałem innych, nic nie wiedzą, lecz wysłałem Bernarda po za mury, ten choć ślepiec, często lepiej dojrzy, aniżeli stu patrzących. Daleko ujść nie mogli, gdy ich znajdzie, zatrzyma za bramą, w ukryciu opodal od zamku, a stamtąd ja ich sprowadzę.	Ja nie żartuję	Nie teraz, Joasiu!	Najmocniej przepraszam wszedłem tu naprawdę przypadkowo, no i zostałem, bo nie chciałem swoim wyjściem przerywać pańskiej mowy... pańskiej pięknej mowy... Ale teraz śpieszę się bardzo, pan prezes mnie oczekuje...	Dobrze, dobrze! Jakiż to pan może tak znać świat jak ja? Byłem w Ameryce, byłem na wojnie transwalskiej, jechałem na statku, co prawda jako palacz, z Władywostoku do Triestu. Znam Paryż, Londyn, Kalkutę i Ladysmith...	To trzymaj się ściany.	Chcąc być z panią całkiem szczerym, miałem przekonanie, że uczynił to pan Mitchel i tak myślę dotąd. Czy mam wstrzymać dochodzenia? Mogę doprowadzić do tego, że przegra zakład.	Ależ nie na mnie nie na mnie chyba, a na inną.	To ja każę aresztować was. Widziałem waszą walkę na noże.	Czy Eliza to ta różowa, która dużo siedzi w domu, a czasem wychodzi z koszyczkiem w ręku?	Już nie będziesz miała Maciusia Już wywieźli na bezludną wyspę.	Och! Dobrze, że się dowiedziałam, lubię wiedzieć zawsze prawdę Więc pan uważa zajęcia swego zawodu za nieco suche? Tak?	Nazywam się Pieszczota. A mieszkam... Ech, po co mam mówić. Jeszcze nieprędko przyjdziesz do mnie.	Wszystko na żądanie, ojcze-świętoszku, lecz myślę, że dzisiaj po takim wysiłku należy się spanie w puchach otomany stojącej tuż obok.	Po co ty tak robisz, Helenko?... Po co zwłóczysz i drażnisz człowieka, którego twoja matka bardzo... bardzo pragnęła dla ciebie...	A powiem! Jeśli ciotka zacznie mi wmawiać miłość do naszej wyłysiałej sfery, to powiem. Na szczęście mieszkam w Głębowiczach, mogę tu rzadziej bywać, jeśli tak ciotkę irytuję.	Było ci tam dosyć wygodnie? Jak spędziłeś noc?	Co się stało?	Spodobał ci się, co?	Pan jest Phileasem Foggiem?	Tak i myślałem, że zmarznie	A co ma robić? Czekać na zaproszenie?	Ich melde gehorsam, Kompanieordonnanz Szwejk prosi o dalsze rozkazy. Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że już pana szukałem w wagonie sztabowym.	Czy pan sądzi, że właśnie obecność tego kamienia spowodowała znalezienie torebki przez policję?	I wasza niezgorsza, a już co korpielekorpiel	Juści... inom se myślała zawdy, wnuczków się doczekam na pociechę...	Chyba możemy się już na poddanie zgodzić! Niech będzie, Sefton. Masz już dość? Bardzo dobrze. Kusz, Beetle! Ale zanim cię z Campbellem wypuścimy, bądź tak uprzejmy i zaśpiewaj nam à la Clewer Kitty of Coleraine.	Ach! Cóż mu się stało, temu biednemu, kochanemu panu Vautrin?	Domyślałam się tego	I jedziemy po niego?	Nikt. Podrapałem się. Pociąg się wykoleił.	Szkoda, was tak mało; trzeba było jeszcze z dziesięć osób sprowadzić	Todos. Si, señor Ludzie o wielu zębach.	Więc też pan zwiał... od razu.	Czy tam uczą gimnastyki i ortopedii ducha?	Tak, ale znika w jednej chwili, gdy tylko gdziekolwiek zawita jakieś zmartwienie lub nieszczęście. Jesteś w żałobie, unika cię. Jesteś chory, czeka zupełnego wyzdrowienia, aby cię odwiedzić: jego światowa otwartość i bezwzględność społeczna są wprost godne podziwu.	Ja?! Cóż tam ja...	A teraz gotowiśmy pójść, chociażby na krater Wezuwiusza.	Ale jeszcze za krótko, żeby móc coś dojrzeć wśród takiej mgły	Jegomościne nic pilnego. Toś ty z Kowna, Marku?	U mnie czerwońce w lesie zakopane: dwie garści.	Wiecie, Dominikowa pojechała z Jagusią do sądu, ponopono (daw., gw.)	A jakoż? Pan majster go zepsował. Widnowidno (daw.)	Bij! Morduj!	Brak?...	Była, Augusto.	Bądź zdrowa!	Dlaczego?	Gdzie jaśnie panienka rozkaże jechać?	Grzeczność, Gospodyni odrzekła Billewiczówna	I... inom bliżej ołtarza chciał być...	Jedźcie!	Kochasz?	Król, Imię	My wszystko wiemy i tutaj oto posiadamy dowody waszej zdrady	Nigdy, monsiniorze; czekałem przede drzwiami.	No, tak mówią...	No?	Okręt.	Pan teraz wierzy w niebo?	Pokornie panu profesorowi dziękuję.	Siedem tysięcy liwrów w luidorach dwunasto-frankowych.	Tak!... Z nią!...	Urżnęliby?	Wierzę panu, capatazie	Wszyscy, mój synu, służymy sprawie, która wielkością przerasta każdego z nas.	Zaraz pan hrabia zobaczy.
Jeśli tak, to pokażę tobie i Janowi owego ducha w dziennym świetle. Wstydź się, chłopcze! Jesteś młody, silny, a uciekasz przed duchem? Idź natychmiast do mego starego przyjaciela, doktora Classena. Pozdrów go ode mnie i poproś, by tu przyszedł punktualnie o dziewiątej wieczór. Musi przez całą noc czuwać nade mną. Przybyłem z Paryża umyślnie na tę konsultację, gdyż bardzo źle się czuję. Niech się do tego zastosuje. Zrozumiałeś, chłopcze?	Taka jestem uszczęśliwiona, że ojciec zdrowszy! Teraz nie będzie jej tak przykro odjechać! Ach, mój Boże! Czuję się, jakby się tu wszystkie niedole nagromadziły, a najwięcej na moich barkach	Jak zechcesz. Ale uprzedzam cię, że jest dziś straszliwa mgła i jutro z pewnością będzie także. Mówię ci to, bo nie chciałabym żebyś sobie zaszkodził. Pojmujesz, jabym wolała, żebyś poszedł z nami. Zresztą ja zupełnie nie wiem, czy pójdę do Verdurinów. Byli dla mnie tak uprzejmi, że w istocie powinnabym... Po tobie, to są ludzie, którzy jeszcze byli najlepsi dla mnie; ale są drobiazgi, które mnie u nich rażą. Muszę koniecznie wybrać się do Bon Marché albo do Trois-Quartiers kupić biały żabocik, bo ta suknia jest za czarna.	Ale który świat tak twierdzi? To może być tylko inny świat. Ten świat i ja jesteśmy w doskonałej zgodzie.	Naturalnie. To zarazem tłomaczy, dlaczego prezesowa pomimo bogactw tak mało wydaje na siebie.	Naturalnie. Zawsze byłeś tępy... Gdyby nie ja, już by to miasto dzisiaj nie istniało.	Mości giermku nie pierwszy to raz pochowanoby zemdlone osoby, jakby istotnie umarły, a mówiąc między nami, nie widziałem, żeby kto tak prędko umarł, jak wasza królowa Maguncja. Prawdę mówiąc, nie miała czego i chorować nawet. Gdyby infantka zaślubiła którego z panów albo jakiego lokaja, jak to słyszałem, że inne czynią, zło byłoby bez ratunku, lecz że rycerz zręczny, szlachetny, został jej mężem, zatem nie widzę żadnego do smutku powodu.	A bo, widzi pan, np. te kwiatki, co to nimi trzeba każdą działkę obsadzić, albo ten kawałek drogi, który każdy musi przez swoją działkę przeprowadzić... Nie o to, żebym nie chciał, ale co mi ma kto na mojej ziemi rozkazywać?!	Myślałem, że posiądziesz wszystkie sekrety od narzeczonej jego brata. Czy uważasz, jakie tu ładne kobiety? Ta panna Jazwigło robi bardzo przyjemne wrażenie! Żeby nie drogi, mosty i nieporządek, nie miałbym twej ojczyznie nic do zarzucenia. Milczysz, Iry? Nad czem tak głęboko rozmyślasz?	I tak nic tam sami nie wypatrzymy, bo najprzód daleko jeszcze do południa, a po wtóre od tego czasu, kiedy pradziad zakopał skarb, tyle już lat upłynęło, że drzewa zupełnie się rozrosły i na pewno słońce nie pada już tak wyraźnie w jednym miejscu. Zresztą papa zabronił cokolwiek zaczynać na własną rękę.	Tutmozis powinien by przysłać do nas gońca... Bo jestem pewny, że sprawa, tak czy owak, już się rozstrzygnęła...	W istocie, ale czyż nie mam mego przyrządu Rouquayrola, który w potrzebie może mi go dostarczyć. Dość na to osobnej rurki. Zresztą, panie Aronnax, sam się przekonasz, że na podmorskich łowach niewiele wychodzi kul i powietrza.	Ach, to ten magnat, który ci się oświadczył? Ciekawym, dlaczego nie przyjęłaś go.	Rozumieliśmy doskonale waszą mowę wielki i potężny książę na Wilnie i całej Litwie. Nam to zaszczyt przynosi, że nas wysłuchać raczycie	Tak mu się na wiarę zdać ja nie chcę. Wezmie mnie, potrzyma, potem rzuci.	Wyście ludzie tu święci i świętością zajęci a ja wśród was czuję się obcym i ledwie nie wstydam oziębłości mojej.	Żeby wasza miłość był widział, jak się król jegomość śmiał z duszy serca, toby mi złego słowa nie mówił.	Niczego! Połóżmy nawet, że nic nie dadzą, to mi teraz nie strach! Żałoby nie założę. Połuczam tysiąc rubli żałowania! Można żyć! Żebym chciał, tobym był bogatszy, mogłem się ożenić. Aha, prawda! Toż i ja ciebie dziś spłoszył od panienki.	No, już nie będę, nie, tylko nie becz. Dlatego pan Adam dobrze mówi, że arystokracja to nicpotemnicpotem (daw.)	Co to jest? co to się stało?	Człowieku, co ty robisz? Tobie się wydawało, toć to czyste szaleństwo!	Cóż ja na to poradzę! Robotnicy chorują, wypadki są częste, więc trzeba ich leczyć.	Jakom dla niego zginąć gotów, tak mi dopomóż Bóg!	No, w Oleśnicy, w moim gnieździe. Znasz może waszmość to miejsce?	O! To pani tyle pracuje, że miewa czasem i zajęcia wieczorne?	Powiedz, czy to taka światowa uroczystość, bal u pani de Sagan?	Prawda, to Hertenstein!...	Tak, ale sumę tę zagwrantował panu lord Wilmore, który na prośbę pańskiego ojca otworzył panu kredyt, w wysokości pięciu tysięcy franków miesięcznie, u pana Danglars, jednego z najpewniejszych bankierów w Paryżu.	Tak, księżno dziś raczej: nieznacząca, mało znacząca rodzina. pono pochodziła rodziny).	Tak.	Tak.	To ważna scena, drogi przyjacielu.	W tym wypadku tak.	Wybornie! a jak był odziany?	„Powiedział to panu? Za cóż on pana ma bez obrazy	Nie, nie. Już mi nie wspominajcie nawet. Święta zgoda między nami, tylko o tym ani słowa.	Czy... czy nie sądzi pan major, że... nieszczęśliwa miłość dla panny Eufemii mogła popchnąć Cynadrowskiego do samobójstwa?...	Nie, nie, niech pan powie, że pan przysięga!	Czy nie rozumiesz, że taki wybuch straszliwy musiałby zepchnąć Ziemię z jej orbity, jeśliby jej wręcz na kawałki nie połupał? Księżyc, jak dziki koń w maneżu z uwięzi spuszczony, poszedłby w przestrzeń i kto wie, o jakie ciało niebieskie by gruchnął; zamąciłaby się równowaga słonecznego układu...	Ja też nie myślę dalej wykładać tych stron psychologii, które są mniej jasne i wymagają długich przygotowań. Wierz mi na słowo, że dusza ludzka, mimo całej prostoty, jest pełną tajemnic, których bezpieczniej nie zaczepiać w tym życiu. Bóg na obecną fazę wiecznego rozwoju dał nam ciało materialne, trójwymiarowe i pozwolił badać trójwymiarową naturę. Tego się trzymajmy i w tych granicach spełniajmy Jego wolę.	A widzisz! Nie mówiłam:	Gorączkę ma, ale, da Pan Bóg, zdrów będzie.	Ja nie mam samolotu, myślisz?	Kocha, ale dobre, poczciwe dzieci, a nie takie zbytniki, jakoś ty jest.	Kultura i zepsucie Wiem cośkolwiek o obu. Wydaje mi się teraz straszne, że zawsze idą w parze. Znalazłem nowy ideał, Henryku. Chcę się zmienić. Zdaje mi się, że już się zmieniłem.	Masz zapewne na myśli wiosłowanie Wcale nieźle ci już idzie, choć za dużo jeszcze rozbryzgujesz wody. Przy odrobinie cierpliwości i pewnej liczbie korepetycji...	Nawetem grosza nie widziałnawetem (...) nie widział	Nie bój się. Między krześcijany jesteś, którzy radziradzi (daw.) kim jesteś??	Nie mieliby na co!	Nie rzucam mego życia zwierzętom na pożarcie!	Nie wierzgaj, tylko wstawaj, bo jest pilny interes.	Nie! do obozu idę...	No, zaraz widać kto ma rozum, pewny jesteś że ci nie dam. Strzelaj.	O, jaśnie panie, wtedy nie należał do pana	Od czego ci się żywnie podoba Przecież jeszcze nic nie wiem.	On wcale nie ma nazwiska. Królowie nie mają nazwisk, tylko imiona.	Ooo, sanki zrobili, a nie mogą jechać.	Pan za mocno akcentujesz swoje słowa	Przyjacielu całego świata spotykałem wielu mężczyzn, kobiet, dzieci, chłopców, a niemało też i sahibów. Ale w życiu mym nie spotkałem takiego hultaja jak ty.	Są przypadki, że policja schwytała złodzieja w dwa tygodnie i w miesiąc po dokonanej kradzieży. Znajdowano skradzione rzeczy, kiedy już wszyscy uważali za przepadłe. Przed piętnastu laty okradziono pewnego jubilera w Bostonie i też zbankrutował. A potem znaleziono część skradzionych kosztowności w Londynie, część w Wiedniu, a resztę aż w Moskwie. Dziesięć lat temu okradziono największy skład futer; futra w pół roku później znaleziono. Trudno: pożar, kradzież ubezpieczenie..	Tego przy najlepszych chęciach i najdokładniejszych poszukiwaniach nie znajdziesz Alu, kolej na ciebie.	Tylko mu na razie nie mówcie o tem.	W samej rzeczy, Sancho doskonały masz sposób opowiadania i przysłowie słusznie mówi: suknia nie czyni mnicha i pod twardą łupiną smaczne ziarna słyną!	A gdzie jest?	Ależ, Wando...	Być może, mówił August, i dlatego szukają często i serca i ust, coby im spragnionym choć krople tego nektaru dać mogły.	Cichajcie!...	Co ty mówisz?... Trzeba zbudzić pannę Magdalenę...	Co! ty mówisz o rozpuście, pani Messalino!... ty, lady Makbet!... Albo mnie słuch myli, lub też jesteś bardzo bezczelna!...	Co?! Co takiego?!	Czegoś zły!	Czy twoje niania była... była też Rzymianką?	Dobrego dnia. Dobrego roku! Dokąd idziesz na taki wiatr?	Dopókiśmy żywi Charakterem życia wszelkiego jest nieustanne rodzenie sprzeczności, jednanie ich i tworzenie nowych.	Gdzie on jest?!	Huk broni ognistej	I Dmytruś, i wszyscy; król bardzo łaskawy, lubi was, rozumiesz?	Ja jestem pod Pruszkowem	Jak długo mam czekać na odpowiedź?	Jak się nazywa ta przystań?...	Jedziesz z domu, czy od narzeczonej?	Jest bardzo młody	Kierunek wyspa!	Komu?	Księżna Siurkukteni jest chrześcijanką. Duch Święty daje jej mądrość.	Kto przebywa tego lata w Shamlegh?	Między piątą a siódmą.	Moreau? Ależ jest posłem z departamentu Oise.	Możesz mieć coś do powiedzenia Copperfieldowi, mój przyjacielu... lepiej wam będzie beze mnie.	Nic; jestem dziś jakaś rozstrojona.	Niech najpierw forsę odda a później pogadamy.	Obsadziłeś Nitouchę?	Pal licho Wybrzeże i kolację! Mówię ci, że odnajdę twoją chatkę, choćbym miał na tym poszukiwaniu strawić całą noc. Pociesz się więc, stary, weź mnie pod łapkę, niedługo będziemy na miejscu.	Sprawiedliwie podziwu godne!	Słusznie ale w każdym razie przyjdźcie bocznemi schodami.	Taigi!	Takie samo...	Widziałem cię z nią przeszłej niedzieli, wyszedłeś z domów familijnych Kesslera i prowadziłeś ją nawet pod rękę.	Widzisz oazę?...	Więcej niż przypuszczasz czy masz broń przy sobie?
Ja w kómórce u księdza Wacława nocuję, za co mu służyć muszę. Ten także ladakogo nie przyjmie, a pod noc rozmówić się z nim niełatwo... Ze studentów wielu nie ma gdzie głowy położyć i sypia pod murami i po pustych szopkach... Noc wiosenna niedługa, choćbyście też ją na ziemi gdzie przebyli!!	Równiuśko oprzędę, na kółku, Bóg zapłać pani za wspomożenie, ale widzi mi się, co nie udźwignę sama wełny.	Zważywszy że, w zasadzie, wedle Benthama, pieniądz jest towarem, i że to, co przedstawia pieniądz, staje się również towarem Zważywszy, iż stwierdzone jest, że podlegając zwykłym fluktuacjom oddziałującym na obroty handlowe, towar-weksel, noszący taki a taki podpis, znajduje się obficie lub skąpo na rynku, że jest drogi lub spada do zera, trybunał orzeka... (co ja za głupstwa mówię, przepraszam) jestem zdania, że może pan wykupić swego brata po dwadzieścia pięć od stu.	To teraz opowiem: może się jakoś ze snu wybijemy! Poszliśmy rano z księdzem Żabkowskim na zamek w tej myśli, żeby to co do przegryzienia znaleźć. Chodzimy, chodzimy, zaglądamy wszędzie pastor, duchowny protestancki, wyznawca doktryny Kalwina., któren kapitana Szenberka na śmierć gotował, tego, co go wczoraj postrzelili pod chorągwią pana Firlejową. Ja mu tedy mówię: „Będziesz się tu, szołdro, włóczył i dyzgustadyzgust (łac.) jeszcze niebłogosławieństwo na nas ściągniesz!” A on, widać dufając w protekcję pana bełskiego, rzecze: „Taka dobra nasza wiara, jak i wasza, albo i lepsza!” Jak to powiedział, ażeśmy skamienieli ze zgrozy. Ale ja nic! Myślę sobie: jest ksiądz Żabkowski, niechże będzie dysputa. A mój ksiądz Żabkowski aż parska i zaraz z argumentami: zmacał go pod żebro, on zaś nic na tę pierwszą rację nie odrzekł, bo jak się wziął toczyć, tak aż o ścianę się oparł. Wtem nadszedł książę z księdzem Muchowieckim i na nas: że to hałasy i swary wszczynamy! Że to nie czas, nie miejsce i nie argumenta! Zmyli nam głowy jak żakom obym był fałszywym prorokiem; obym się mylił., ale te ministry pana Firleja ściągną jeszcze na nas jakie nieszczęście...	A przecież go wszyscy chwalą, co widzieli...	Co ci jest, kochany?	Co takiego? Z różem?	Do wszystkich utrapień dodajcie to, żeśmy w Krakowie morem zagrożeni, że w każdej chwili śmierć może pochwycić za gardło.	Dominikowa całą drogę popłakiwała i jak w obraz wpatrywała się w córkę, że nic nie słyszała, co do niej zagadywali.	O tem nie mogę wydawać sądu, ale myślę że ktoś, opanowany szałem kolekcjonerskim, może dać się pociągnąć do czynu karygodnego. Naprzykład marki pocztowe posiadają bez wątpienia swą wartość. Atoli ten, kto je zbiera po odwartościowaniu i płaci cenę przewyższającą ogromnie pierwotną, jest zdaniem mojem w pewnej mierze warjatem, gdyż kupuje to drogo, co nie ma już wartości realnej.	Patrzałaś! Tobie co po nim? U niego takich, jakeś ty, doma pewnie ze sześć do wyboru, czy chcesz siódmą być?	Tak, to prawie nieuchronne. I to, co powia­dasz, przypomniało mi jedno zdarzenie, które wam opowiem.	To ty szedłeś za nim?	Z tego, co i ty. Głupio....	Za kwadrans dziesiąta.	Za sobą samym idź, lordzie! Byłeś niegdyś władcą, od wieków najpotężniejszym: zechciej nim stać się jeszcze i teraz...	Łódź to jest bardzo plotkarskie miasto. Oni się zaraz potrzebują interesować wszystkim. Co to komu do tego, co drugi robi! Grosmana denuncjowali, ale jemu nic nie zrobią, bo on jest czysty jak ja.	No to napisz, co chcesz.	No, przecie Grossmutter wie, że był na wojnie. Co się tu pytać, gdzie był?	Wiémy o tém, iż czas niejaki takie było mniemanie a jednak wizerunki najstarsze, niewątpliwie z III-go lub IV-go wieku pochodzące, przedstawiają go nam już idealnym, jakim pozostał do dziś dnia. Któż nie zna tego cudnego profilu, dobytego z katakumb?	Znajdziesz go u nas, przy mnie i przy panu Spytku, jeśli go wart będziesz. W imię Boże, jedź ze mną do Lwowa!	No więc... mówmy prywatnie, jeśli pan woli... jak długo był pan w prywatnym kontakcie z tym szpiegiem ambasady?	No, więc cóż mamy robić? Nie pozwolę, aby które z nas tam zeszło. Mogą tam być studnie, węże, możemy wpaść i nie wydostać się więcej, nogi złamać. A zresztą tam pewnie nie ma czym oddychać!	Z duszy serca bym rad waszmości usłużyć, ale w tym razie już inaczej nie potrafię, jak tylko tak, żebyś waszmość, jeżeli masz jaką nagłą sprawę do niego, mnie ją zakomunikować raczył i zawierzył, że natychmiast po jego powrocie zdam ją jemu i sam już w tym będęsam już w tym będę (daw.) Ja też na to:	Ale, jaśnie wielmożny panie, to zupełnie naturalne. W tym domu została dokonana zemsta.	Jeżelibyś została moją żoną... Trzeba by przełamywać milion trudności... A gdybyś nią wreszcie została, to okazałoby się, że nie możemy żyć razem, bo ty kochasz Niepołomskiego...	Kiedyż myśmy się ojcu obiecali	Kto ich tam wie Jedni mówią, że pewne, a drudzy się śmieją. Ale ja sobie myślę: dodadzą czy nie dodadzą, a zawsze lepiej dokupić dziewczynie morgę, kiedy jest okazja. Tym bardziej że moja baba nie chce tego.	Pomysł dobry rzeczywiście, jeno nie mam pojęcia, jakimi drogami taką rzecz można by przeprowadzić?	To może już będziemy mieli dosyć	A cóż mówią nocni stróże?	A osobliwie też z tobą, kotku angorski, ceremonii nie będę stroiła.	A więc niech pani sama powie, jakiego chce lekarstwa.	Ale gdzież tam! To tylko w krakowskim dialekcie tak wygląda; powinno brzmieć właściwie: sechs Biersechs Bier	Ale możem trafić i na regularne wojska. Nie mamy armat, a armaty przeciw nim grunt.	Ale ty, kuzynie, naprawdę zajęty jesteś Justyną!	Amen! Samą pani nie zostanie. Bywa nas przecie pięcioro tutaj!	Boś zapomniał o starej przyjaźni naszej...	Broń Boże!	Byliście na zamku u niej?	Czemuż tam jest tylośna dziura? Dach jest od tego, żeby w nim właśnie dziur nie było, przez które barany mogłyby przełazić ze świata na strych.	Czy było ich tylu?	Dawajcie! Natychmiast zaniosę je Lukaszowi. Prawdę mówię, że nie chciałbym się z wami rozstać.	Dlaczego nie możesz? Pojedziemy do innego miasta. Tu daliśmy sobie radę i tam damy.	Dlaczego?	Do Ciechanowa?	Dobrze, żeś przyjechał	G. 2. (zrywa się nagle, turla się po śniegu).	Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	Ja chciałam, żebyś ty się przysłuchiwała Sama nie wiem, jak to objaśnić, ale gdy ktoś opowiada bajkę, to nie ma dla niego rzeczy milszej, jak widzieć, że ludzie chętnie jej słuchają. Czy chciałabyś usłyszeć resztę?	Jak to? Uciec od mego benefactorabenefactor (łac.)	Jak? Przecież jest w kostiumie arlekina.	Jeszcze słówko	Jeżeli jest tak, jak mówisz, to musisz już odczuwać albo odczujesz wkrótce skutki jego obecności. Spotkał we Włoszech Alberta de Morcerf i ofiarował jej królewski podarunek; twoja macocha i brat przejeżdżają koło bramy jego domu	Kapłani wszystko wiedzą!...	Król Maciuś... Niech powie...	Kto mi ją opowiedział? a któżby, jeżeli nie ten, który czuwa, gdy ja zasypiam, pracuje, gdy ja się bawię, który  wszystkiem kieruje wewnątrz i zewnątrz w królestwie, we Francji, jako też i w Europie.	Musisz być tedy opętany przez diabła	Na wieś pójdę, gorąc mię rozbiera...	Naturalnie. Przez parę tygodni żywiłeś się pan niemal wyłącznie kwaśnym mlekiem w dawkach minimalnych.	Nie rozumiem... nic nie rozumiem!... Wskażże mi jakiś rozsądny powód twojej ucieczki...	Nie udaję, naprawdę nie wiem.	Nie wolno ci mówić tak, Dorianie, o tej, którą kochasz. Miłość jest cudowniejsza niż sztuka.	Nie, mały, uparty i nieznośny. Niech pan nie dolewa... Cicho.	Nie, nie ja ale nasz sąsiad, pan hrabia de Monte Christo.	Ojciec lubi dużo gadać!	Owszem. Pani Emilia namawia mnie do Reichenhall. Może się i wybiorę.	Ośmielam się	Pan Bóg pomoże! Opieką swą osłoni cię patronka moja Elżbieta, której relikwie złożone są w kaplicy na Wyszehradzie Pojedziesz po dziewczęta moje, pozostałe w Wyszehradzie... Mieszkają na zamku... tuż przy izbach, które zajmują, jest wnijście do skarbca... Zamki potrzeba wyłamać! koronę królewską trzeba dostać i przywieść tu, aby tego króla cudzego ukoronować nie mogli. Ja ją mieć muszę!	Pan był na ślubie?	Pan się pyta o to? On się domyślał, że pan... ma do tego prawo.	Pies	Pilnuj się, żeby cię jaka maszyna na przywitanie nie wzięła w tryby.	Pludraki!	Po staremu wilcy tu was ogryzą.	Podli!... podli!...	Powiedz wyraźnie.	Prawdopodobnie tu nie będę mogła pozostać. Czy zapomniałeś, że wrogi moje przybędą wkrótce?	Proszę pani, apetyt?	Przed jakim lewizorem?	Pójdźcie, wielebny księże; w drugiej komnatce opłuczmy ręce i do stołu.	Siądź pan przy moim stoliku.	Skoro pani jest tak podstępna, będę się teraz strzegł i miał na baczności.	Skąd się tedy bierze że są cali owrzodziali i stoczeni srogą francą?	Ta Laura, którą znałeś w Borowcach, odpowiedziała cicho, znikła bezpowrotnie; tamta była inną, lepszą istotą... dzisiejsza niewiele dba o przyszłość, żyje, aby żyć... szuka, czemby wyżyć mogła, bawi się i śmieje się z oszukanych ludzi...	Ta suma nie jest zapisana!	Tak Może mi się zdawało, że widziałam pana w tamtych stronach... Czy pan nie ma siostry?	Tak jest.	Tak.	Tem, że sannę lubię bardzo.	To ty! Ty!	To żeby ich wszystkich nauczyć! Żeby raz na zawsze wiedzieli!	Trzeba podważyć łopatą, a potem sztabą żelazną	Widzisz, mężu, u nas ludzie świątobliwi zadają sobie takie umartwienia.	Wieczorem, między piątą a siódmą.	Wieszże ty o tém? zkąd?	Zaklinam, racz cnotę przechować aż do głównego występu!	Zapomniałem o tobie, dziecko Ale czyż mogłem pamiętać? Zamierzałem przysłać ci nauczycielkę albo bonę, albo kogokolwiek, alem zapomniał.	Zwłaszcza kiedy zimno, odparł raźnie Styrpejko, bo czemżeby się człowiek rozgrzewał jeśli nie dobrą myślą? I cześnik pokręcił ogromnego obmarzłego wąsa.	Śpi tymczasem.
To dobrze... Nie będę go potrzebował daleko szukać, bo właśnie chcę go spytać, jakim to prawem posyła wojsko w granice Rzeczypospolitej, której jest lennikiem, do wierności zobowiązanym?	Inne czasy, inne czasy Baby... Ja ci powiem, słuchaj, dziecko: co kiedyś było, musi powrócić, wszystko się wraca, wszystko powtarza, nic nie umiera, życie jest kołem, jak to miasto nasze i jak ta ziemia cała, jest kuliste. Głupcy mówią inaczej, baby głupie mówią, żebym konie sprzedał i karetki, i powozy, karawany. Powiadają, że już tego nie chce nikt, bo czasy przy­szły inne. Automobil jest dla nowych czasów koń. Śmierdziel taki... Więc mi mówią: tak­sówki, ojciec, kup i do stajni wstaw, a jak nie, to nas twoje konie zjedzą. A niech zjedzą głupie baby. Jeszcze kupię...	Niekoniecznie. Przy wielkim nasileniu myśli możliwe jest coś podobnego i w stanie jawy. Naturalnie nie każdemu i nie z każdym to się uda. Przypuszczam, że w tym wypadku zbrodniarz musiał być osobnikiem bardzo słabej woli i podatnym na wpływy woli cudzej... Myśl ludzka jest potężna, a zgęszczona do pewnego, dość wysokiego napięcia, może dokonać cudu.	Jestem zadowolony, że pan Bernheim przynajmniej jest jego dyrektorem. To jest rękojmia, pewna rękojmia.	Ależ zastanów się tu chodzi o kobietę, o kobietę porwaną, której bez wątpienia grożą, torturują zapewne, za to jedynie, że wierną jest swej pani!	To jest pan Zagłoba, szlachcic, mój przyjaciel.	To jest, pani...	Gdy będę wyjeżdżał do Warszawy, to zapakuję panią do kufra i zabiorę.	A uchowaj Boże! któż mówi młokosa? ja JW. podczaszyca mam tylko za dwudziesto-letniego (lub coś podobnego) kawalera, co marzy o Warszawie jak gdyby tam byli inni ludzie i inne jakieś życie, nie to co u nas. Naturalnie z takim sentymentem tam jadąc, to się przy rogatkach głowę straci.	Mój drogi chłopcze, ludzie, którzy tylko raz w życiu kochają, są naprawdę płytcy. To, co nazywają uczciwością i wiernością, jest tylko drzemką z nawyku lub brakiem wyobraźni. Wierność jest dla życia uczuciowego tym, czym dla umysłu stałość	A jakże. Ty nie gniewaj się na mnie, że ja ciebie o takie rzeczy zagabuję, ale patrzę i patrzę, a jak patrzę, to i dziwię się.	Sto franków kolumnę Ta cena to nic, skoro się jest obowiązanym czytać książki, czytać ich sto, aby znaleźć jedną, którą się można zająć, jak pańską. Pańskie dzieło sprawiło mi przyjemność, słowo honoru.	Skradamy się tak cichusieńko, że sami własnych kroków nie słyszymy, aż tu ze stajni wychodzi wprost na nas Kuba i Pietrek. Do baszty dziesięć kroków, niech ino widzą nas, chłopcy niegłupi, wszystko odgadną.	A no! to się zaraz dowiecie, ale chodźcie bo sprawa ważna i o waszą skórę idzie.	Nie, powiedziała tylko, że wyprawiłaby mnie do Londynu dla załatwienia sprawy jakiejś osobistości, wysoko położonej.	Dalibóg słyszałem od wielu czcigodnych doktorów, że Konewka, podczaszy waszego dobrego ojca, oszczędza corocznie więcej niż osiemset baryłek wina przez to, iż przyjezdnym i służbie daje pić, zanim uczują pragnienie.	Jak to? Przy pani?	No to go zgaszą.	Ale cóż znowu, mój Waldy! Tylko widzisz, ja nie lubię nerwów, a ona je posiada w wysokim stopniu. Gdy je podrażnisz, mamy takie obiady jak dzisiejszy, co miłe nie jest.	A jakże cię to Szwedy puścili?	Do wielebnego Jakuba Szablistego, proboszcza w Saint-Sernin.	Dziewica jest chrześcijanką, panie!	Płakała? biedna! Ja idę właśnie do niej. Bądź pan zdrów.	To bierz pan ster a zobaczymy, co umiesz.	To będzie przyjemność.	To chyba widmo parowca	To dobrze.	Umrzeć to nic, ojczaszku	Widziałam dziś kogoś, łudząco podobnego do twego narzeczonego.	Niechże pani mi pozwoli przyjść do słowa bo się nie porozumiemy. W sukni, o której mowa, nie ma nic do poprawienia.	Umiem płacić swoje rachunki? Ten facet już mię dwa razy wystrychnął na dudka. Gdy tylko nawiązywałem co z bolszewikami, właził mi w paradę i sprzątał sprzed nosa wszystko. Miał djabelny węch. Albo raczej stosunki w tamtejszem poselstwie. Wyobraź sobie moją minę. Przyjeżdżam w Moskwie do hotelu, a on tu już od dwóch dni!	Furda! Nic nam nie uczynią. Teraz wojna; mało to ludzi po świecie bez dachu i chleba się włóczy? Zbierzem sobie partię, towarzysze mili, i niech nas wszystkie trybunały ścigają! Daj rękę, Rekuć, odpuszczam ci!	To prawda lecz na królowę tego wszystkiego mało.	Wcale nie. Pomyślałem tylko, że prawdopodobnie jesteście w gruncie rzeczy bardzo do siebie podobne, tylko swoje niespo­żyte zasoby energii ku całkiem innym sprawom kierujecie.	Niewątpliwie Od dawna przyroda zrobiła pod owym językiem ziemi to, co czynią dziś ludzie na jego powierzchni.	O! do djabła! śpiewamy na inną nutę...	Karol i Gilbert zawsze byli przyjaciółmi Karol jest ładnym chłopcem. Nie można mu wytykać jego oczu.	Jużci na pięć ogonów paszy nam nie wystarczy, to darmo Kalkuluję se w głowie na wszyćkie strony, ale na nic...	Urodziłam się w klatce królewskiego zwierzyńca w Udajpurze, więc mam tu w dołku uczucie, że znam się nieco na ludziach. Wiem, że niejeden człowiek byłby gotów polować i zabijać trzy razy w ciągu nocy, byle zdobyć ten oto tylko jeden kamyk.	Nie, pani. Ja myślę, że tak jak pani wyglądały kobiety święte.	Taak! Ale ja nie cierpię, ani nie żałuję, ani wierzę w to, co mówisz. Wasz świat składa się z frazesów, ale tu, w Tepeńcu, nikt ich nie używa i nie potrzebuje. Wojciecha wykreśliłem z rachunkowej księgi i z pamięci. Uważam, że nie mam żadnego wnuka.	Ohoho, ani z tej beczki nie zaczynaj! Dobrze ty wiesz, że z tego nic.	Nie, panie profesorze, nie! Zrobię co chcesz, wyjąwszy to. Czy czasem nie zechcesz mi pan mówić o ośmionoguośmionóg	A wypruj i daj, ociec pierwszy. Nieraz mi się skarżył, że go głodem morzysz i o świnie więcej dbasz niźli o niego.	Doprawdy, że choć mi żal odmówić, nie śmiem jednak nadużywać uprzejmości pani...	Ten saper nie będzie ci wywalał ziemi przed deszczami, dopiero jak wiosny pewny, cabas za łopatę i sypie.	Przyznaję, że rozpacz mną powodowała	Zaopatrzyć panią w jak największy zasób tej wesołości, którą pani była łaskawą w nas zauważyć.	Śmierć zawołała Ludwisia, gdy Eliza wyciągnęła rękę, jak gdyby dla odsunięcia jej, i zapytała żywo:	Ale co tam jeden Tatar! Waćpanowieście tysiącami ich nasiekli, i Szwedów, i Niemców, i Węgrzynów Rakoczego. Co ja tam przy waćpanach znaczę, przy takich rycerzach, jakich drugich w całej Rzeczypospolitej nie masz. Wiem doskonale! oho!	Dlaczego... dlaczego pan tak prędko chce mnie się pozbyć? Pan na pewno mną pogardza!...	Ale my o nim nic nie wiemy...	Ale sama, sama jedna naprzeciwko cmentarza! Gdy przyjdzie noc, wytrwaszże ty ze strachu, kiedy mnie nieraz, gdy wiatr poświśnie, ciarki po plecach przechodzą?	Chyba wystarczy Wszyscy będziemy wisieć i prażyć się na słońcu przez twoją nieudolność.	Ja się nie bawię Nie mam się czym bawić.	Poszłabym, ale nie wiem jeszcze...	Nie lękaj się o mnie. Ja mam pewną swoją myśl, która mnie od dawna podtrzymuje, a której nikt nie zna.	Nie łgaj, nie łgaj... Bo mnie stąd nie wyciągniesz, żebyś nałgał drugie tyle, a oni ci nawet twoich pieniędzy nie oddadzą...	Jedno z dwojga: albo język zrobił ci się dziś bardzo powściągliwy, albo też sam nic nie wiesz.	Albo... tylko ich usług	Mnie, tak! ale oni tam zresztą dobrze grają, zwłaszcza Kopowski.	Panie Michale! na rany boskie, krzyknij im, żeby posłali po twoją chorągiew i po towarzystwo pancerne i husarskie.	A cóż! wyrzec się pięknej Julji!	Ba! Ale bo nas poznają.	Chętnie poznałbym powód tego napadu. Podkładać ogień pod stodołę ze słomą wydaje mi się czymś bezcelowym.	I muszek na twarzach pań oraz kokieterii	I pan zajmuje się przyprawianiem takich wąsów?	I w samej rzeczy po co budzić przykre wspomnienia, po co wywoływać z przeszłości smutną, zapomnianą historię, której rozwiązanie nigdy już nie nastąpi?	Kaziu! Żebyś ty wiedziała, jakie głupstwa mówisz!	Nie naglą W. Kr. Mości?	Nie, panie!	Po co? na co?	Szanowny kolego, ja nie marzyłem o wyrastaniu nad jakiekolwiek głowy.	Widzisz go, jaki się żydowski przyjaciel znalazł!	„Czcij ojca twego i matkę twoją”... A piąte: „Nie zabijaj!”... A szóste..	A czy ona widziała w nocy?	Bajki! Z Joasią wina pana Kazimierza, a z Dębickim	Niejaki van Toch. Holender czy ktoś taki.	Tak	A pańskie dzieci?	A trzeci?	Będę...	Co, Józef zwariował? Ja mam pilną korespondencję!	Cóż panią wstrzymuje?	Cóż z tego	Dlaczego?	Dobrzy żołnierze	Jedna z waszych pensjonarek? o mój Boże! jakże jej żałuję!	Jedno i drugie.	Jesteś pan godny swego nazwiska He, he! Lubię ludzi pańskiego kroju...	Kaip gi jus padarysite?	Lekarz	Mydło! Toaletowe mydło.	O wiele za bardzo, niestety.	Od majora?... Za co?...	Odpowiedź godna żebraka Samaś wywołała wilka z lasu, siostro!	Ozorya...	Przestaniesz?	Weszłam razem z panem.	Z drugiej strony
Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	Mosanie, stepy teraz spokojne; znam ja się z nimi nie od dziś, a to, co mnie spotkało, to jest złość ludzka i invidiainvidia (łac.)	W istocie, panie sędzio, odparł margrabia zmienionym głosem, stawia mnie pan w szczególnie trudnym położeniu. Pobudki mego postępowania miały umrzeć wraz ze mną... Aby o nich mówić, musiałbym panu odsłonić tajemne rany, wydać panu honor mojej rodziny, i mówić o sobie. Mam nadzieję, panie sędzio, że to wszystko zostanie między nami. Potrafi pan znaleźć w formach sądowych sposób, który by pozwolił wydać wyrok bez poruszania moich zeznań...	Nie. W tobie jest moje wszystko. Wszystkie moje namiętności. W twej duszy jest to, czego ja nie mogę poznać, a czego nie znam, bo jest tylko w tobie jednej. To jest wiecznie a niezmiennie nowe! We mnie tego nie ma ani cienia, a ja to jedno lubię, och, lubię do szału! Ty jesteś zupełnie jak ta muzyka. Jak muzyka jest z zewnątrz, a jest moja własna, tak samo ty. Czy wiesz, że ja do samego siebie mam odrazę, nawet do swej miłości dla ciebie mam odrazę, a kocham twoją miłość dla Łukasza... Gdybyś mogła uwierzyć, jak kocham twoje kaprysy! Bo wtedy najbardziej poszepnął w uniesieniu, z uśmiechem	A skądżeś ojciec buńczuka wziął? Myśleliśmy z daleka, że to hetman.	To waćpan, widzę, nie jego partyzantpartyzant (daw., z fr.)	Nawet ważny! cóż panie robią z Marwitzem? Człowiek oszalał za panną Anną! Jestem udręczona jego wzdychaniami; jest to całe morze sentymentu! Jakże się to skończy? Ulokuje nareszcie ten legendowy pierścionek i poczciwe serce?...	To źle, ja wziąłbym sto pistolów; wiesz przecie, że postawiłeś rzędy przeciw konia, lub sto pistolów, do wyboru.	Że krótkie były, to się jeszcze urwały!	Ach, więc to Polka wam dała kosza?	Co to, ciociu?	I co, ładny to statek?	Król to wszystkiemu winien!	Po to i ma szlachta krew, aby ją przelewała.	To bardzo dziwne...	To wasze ostatnie słowo?	Wszystko jest tu takie piękne, że wydaje mi się, iż to wszystko sen, z którego się obudzimy	O, tak!... Kiedy ci zadał do wymalowania koszyk wiśni, to wiśnie zjadłaś, liście wysypałaś za okno, a potem rozchorowałaś się na głowę...	Co ja wiem? Podobno panowie rozkochani w osobach nieprzeznaczonych dla nich z woli losu... Ja nic nie wiem, żal mi panów serdecznie; ale poddajcie się losowi, śpijcie, będą tu mieli o was staranie jak najczulsze, ja sam dojeżdżać będę często do was; dobranoc, moi dobrzy panowie.	Juści, że chciałabym najprędzej, ale Rocho się dowiedział, co dopiero we święta będą do nich puszczali, to w niedzielę się zbierę i powiezę chudziakowi niecoś święconego.	Juści Na cóż ci to?	Tak jest, Harbercie A gdy zmierzymy te dwie pierwsze odległości, to znając wysokość żerdzi, będziemy potrzebowali tylko rozwiązać prostą proporcję, by otrzymać wysokość ściany, co nam oszczędzi kłopotów z bezpośrednim jej mierzeniem.	To ojciec, tak, ojciec! Zabijcie mnie!	Strumień jest piękny i jak wchodzę na wysokie drzewo granatowe, to widzę meczet za naszym murem.	Tak, ale co to za kibić wysmukła!	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Tak żałuję że pan Korzecki nie może przyjechać. Obiecał, że nas odwiedzi, a już tyle czasu nie był... Kiedy się też znowu zobaczymy...	Najjaśniejszy Panie, niemożliwe było dociec, jakie miał zamiary ów człowiek, ukrywał je przed całym światem.	O, tak Mam wrażenie, że to  ostateczna faza mego rozwoju. Widzicie, dużo przemyślałem i doszedłem do przekonania, że już czas zabrać się do ustabilizowania się, do roboty, do uporządkowania sobie życia i tak dalej.	Zabije go pani... on panią tak kocha... nie przetrzyma tego...	Żyd czy nie Żyd, dobrze mu tak! Niech nie pcha nosa między drzwi!	Masz pani słuszność, nie będę już kończył...	Zapewne, że nie	Od mego mistrza. Bezpośredni podwładny Najwyższego Mistrza Dżewaniego: Lambdon Tygier. Poznasz go. On cię nauczy, jak znosić ciosy życia. Wtedy poczujesz się nie tylko godnym mnie, ale także poznania Tajemnicy Dwoistej Jedności Granicznej.	Piękny wiek, jeśli był tak cnotliwy, jak długi, o czym zresztą wcale wątpić nie chcę.	Ten sam. Drugi jest Yankes, którego nie znam.	Nie odejmował się, bo mi nie stanął.	Mężowie plemienia Itongo kapłani, wodzowie i wojownicy! Trzydzieści dni temu duch króla Ayakuczo odszedł na słońce. Opuścił nas władca i ojciec, nie pozostawiając syna	Tak, lecz ty nie posiadasz prawa żądania jej.	Czy podczas półrocznego pobytu nie zaszedł w zakładzie kąpielowym żaden wypadek kradzieży?	I nie znalazłeś jej pan?	Nic z tego nie będzie Baron nie dostanie swojej klaczy.	Nie pomogą babury ani wojsko przeciw sile Allacha i proroka...	Nie wezmę!	Nie wiem, czy panu miło Jestem Dyzma...	Nie, ja mieszkam u księcia Gintułta.	No, no, nie wiedziałem!..	Prawda, tatulu że woda widzi?	Racz mi pani przebaczyć.	Rzeczywiście jest dziwne, że i mówią sobie prawdę i słuchają.	Serdeczne dzięki, nie pożałuje pan tego, panie Nikodem.	Tai tu tiktai geru žmogumi nori būti, matai koks! Jei visi taip norės, tai kas bus kryžiuočiu?! Bet nežinau dar, kas kuo persidarys, dar pamatysime.	Doktorze, proszę się nade mną ulitować, od kilku dni zdarzyło mi się tyle nieprawdopodobnych rzeczy, że tracę rozum.	Nawet inteligentny Kiedy się z nim rozmawia, człowiek dziwi się, że jego malarstwo jest takie pospolite.	Zrzekam się, zrzekam swego głosu na rzecz towarzysza Mirosława...	A któż ci był matką? kto ojcem?	A za cóż ona się mści?	Był obłudny.	Co się stało? Czy i w teatrze ktoś się zabił?	Ja cię też kocham, papo. Ty jeden mnie rozumiesz. Już nigdy, przysięgam.	Jestem, na moje udręczenie lubo nieszczęścia, pochodzące ze zbyt szlachetnego wyboru, powinny uchodzić bardziej za łaski, niż za udręczenia.	Moja kochana!	My chciałyśmy przygotować grunt do porozumienia	O, już zeszłej nocy dałem sobie pięć na rachunek.	Słucham; co masz mi do powiedzenia?	Ty byłabyś do tego zdolna, Eugenio?	Widocznie przyznajesz się asanasan (daw.) rzekł Robin	A czy ja kogo krępuję? Uchowaj Boże. Każdy może przychodzić i wychodzić o której chce, może wprowadzać kogo chce i kiedy chce.	Bóg nam dał syna! A teraz znowu...	Bądź pan spokojny będę jej używał oszczędnie, skąpo, z jutrem!	Co za instynkt niewieści!	Czy chceszCzy chcesz mnie kochać?	Czy jest tam?... Czy jest tam?...	Dlaczego?	Doprawdy?	Ha!	Ja żołnierz, hetmanowi służę!... Bóg niech mnie sądzi!...	Jakiego zawodu?	Jedźmy, hrabio, jedźmy!	Jezusie Nazareński, Królu Żydowski!	Kto są twoi bohaterowie?	Który bilet jest mój, papo?	Który?	Lecz gdzie i kiedy znowu cię ujrzę?	Mogłaby zamiast tego dawać nam trzysta szylingów tygodniowo	Nigdy, nigdy! Ojcze! Ojcze!	Och!... czy on wiedział, co robi.	Odpłać, Mateusz! Odpłać, a ja już ci...	Ona ci sama, ona	Pozwólcie mi państwo najpierw zobaczyć pieski! Muńku, pokaż mi szczenięta!	Przestraszyłeś mnie okropnie co ci jest?	Stary górnik, który chodzi po całej kopalni i skręca karki rozpustnym dziewczętom.	Słuchaj Misiu!	Teraz proszę mi powiedzieć: skąd mnie pan zna?	Teraz, kochany Athosie bądź łaskaw powiedzieć mi dokąd idziemy?...	Wieści o Krzyżakach po drugiej stronie rzeki coraz gęstsze	Wolałbym z tobą mieszkać, Mahbubie.	Wyżenąwyżeną (daw., gw.)	Łzy	Żeby też choć drogi, któremi człowiek chadzać ma, wyraźniej były narysowanemi!
Nie jestem za tym, nie uważam, ażeby się pan do tego nadawał. Poza tym, zdaje mi się, że pańskie polityczne zapatrywania stoją temu na przeszkodzie, i to bardzo.	Oj, widzę, że ci sprawiłam przykrość. O, jakżebym chciała uścisnąć ci rękę na przeprosiny! Ale przecież spróbuj mnie przekonać, o nic więcej nie proszę! Powiedz, co takiego zrobił dla ciebie hrabia Monte Christo?	To trudno Spo­rządzamy różne ubiory, po większej części na zamówie­nia, z materiałów kosztownych, do nauki i wprawiania się służyć niemogących... roboty wykonywać musimy śpiesznie, bo i tak z przyczyny niedostatku doskonale ukształconych pracownic czujemy trochę brak dostatecznej ilości rąk i opóźniamy się... co przynosi nam straty i nieprzyjemności. Dlatego możemy przyjmować takie tyl­ko pracownice, które są dostatecznie już przygotowany­mi... Bardzo żałuję, niech pani wierzy, iż bardzo żałuję, nie mogąc spełnić jej żądania...	Naturalnie. Za panią będą szli nasi agenci, niech się pani niczego nie obawia. Trzeba jednak być przygotowaną na wszystkie ewentualności. Najsprytniej z ich strony byłoby zaaranżowanie zwykłej kradzieży ulicznej. Niespodziewanie podbiegłby do pani ktoś, wyrwał torebkę i zaczął uciekać. Oczywiście złapalibyśmy go zaraz, ale wówczas nie mielibyśmy przeciwko niemu dowodów, że należy do szajki szpiegowskiej. Rozumie pani, mógłby udawać zwykłego złodziejaszka. Toteż niech pani idąc do banku w ogóle nie bierze z sobą torebki. Spodziewam się że ma pani jakąś kieszeń w futrze?	Przestań kłapać jadaczką Gadać każdy potrafi. To łatwe. Trudniej znaleźć kogoś, kto może być teraz zupełnie wszędzie! Możliwe, że rybak, którego szukamy, tak bardzo martwił się o bratanka, że całkiem osiwiał, i dlatego orły nie dały rady go wypatrzeć. Nie pozjadałeś wszystkich rozumów. Tylko siedzisz i gadasz. Nawet nie próbujesz pomóc! Wiesz, że nie dorastasz orłom do pięt i nie poradziłbyś sobie nawet w połowie tak dobrze jak one.	Jakoś wychodzi na jedno! Ani słowa! Ale cóżbyście powiedzieli, gdybym wam dał garść nasienia najpiękniejszych kwiatów, a wybyście wzięli je, lecz zostawili w skrzyni, dopókiby nie straciło całej swojej mocy; nie byłożby to tak samo, jak gdybyście zniszczyli cały rząd zagonów kwiatowych? U nas w Norwegii opowiadają historyę o dziewczynie, która miała wstręt do macierzyństwa, i dlatego w dzień ślubu z wieńcem mirtowym na głowie, poszła do młyna, gdzie mieszkała czarownica, prosząc ją o środek, żeby nigdy nie porodziła żadnego potomstwa. Więc czarownica dała jej dwanaście ziarnek, które miała wrzucić do stawu; uczyniła to wprawdzie, nie myśląc przy tem nic złego, lecz za każdem ziarnkiem, które wpadło w wodę, dziwny jakiś dał się słyszeć odgłos, jakby westchnienie; było to pękające serce dziecięcia. Została żoną, bezdzietną żoną i dopiero gdy była już staruszką srebrnowłosą, ogarnęła ją nieznana jakaś bojaźń. Ręka jej była czystą od krwi, a jednak była zabójczynią i w duszy cierpiała jak morderca. Wówczas o północy weszła do kościoła, żeby przebłagać Boga za swą winę, i ujrzała na górze przy ołtarzu stojących dwunastu swoich niepowitych synów, a za niemi ich niezrodzone dzieci, całe pokolenie, napełniające wszystkie miejsca kościoła; uklękła więc i modliła się, ona, samowolna zabójczyni całego pokoleniaJakoś wychodzi na jedno!... Tej samej nocy, w której miała to widzenie w kościele, księdzu śniło się toż samo, a gdy się przebudził, posadzka była pęknięta i z szpar wyrosło dwanaście prześlicznych róż; byli to jej niepowici synowie. zawołał ksiądz i pobiegł do kościoła, gdzie ją zastał nieżywą przed ołtarzem.! Czy rozumiecie tę historyę? Takich zabójców wielu jest na świecie, zabójców pokoleń niezrodzonych, takim i ja jestem, takim pozostanę, bo we krwi mam jakąś odrazę, żebym miał mężem być kobiety! Niech tylko chłopiec pije z mojej ręki! chociaż krwi na niej nie widać, jednak krew jej się trzyma!	Wreszcie zapaliliśmy latarnię i wyszliśmy na dwór, aby się upewnić... I to jest pewne, że nikt nie zbliżał się do okna: nie było śladów, chociaż ziemia była tak miękka, że każdy nasz krok pozostawiał wyraźne odciski.	Ale ja powiedziałem Tygellinowi, że bóstwa nie podlegają złym urokom. Pamiętasz, boski, jak się zmieszał i jak sam krzyczałeś: „Habet!”	Bo pan o nie nie zabiega.	Pewnie w czasie wędrówek plemion. Zresztą może jacyś  korsarze ukryli wraz z innymi łupami i te pieniądze w skałach  nadbrzeżnych. Jestem przekonany, że w ciągu wieków zaglądali tu nieraz  awanturnicy hiszpańscy i pozostawiali po sobie ślad w niektórych zwrotach i wyrażeniach. Kto wie, czy podanie o bogu Tane-Mahuta, który miał zapłodnić jedną z tutejszych kobiet i stać się protoplastą rodziny królewskiej, nie jest zręcznym zamaskowaniem rzeczywistego, lubo mniej cudownego zdarzenia.	I ciągle mi pan mówi, bym nie tracił nadziei?	Otóż, bardzo mię martwi że was tego samego nauczyć nie mogę. Jesteś porządnym rzemieślnikiem, Chaimie; najlepszy z ciebie stolarz w N. i w okolicy całéj, a nie możesz nakłonić do tego żony, żeby codzień izby wymiatała, otwiérała okna na kilka minut i zmieniała ubranie choréj matce i małym dzieciom.	Co mi swoboda? na co życie? na téj ziemi spalonéj i tak daleko od swoich, gdzie nie słyszę ani języka rodziny, ani szumu moich ukochanych lasów, ani strumieni szmeru, i ona!	A no, a no, a długo to my tak siedzieć tu będziemy? toście jeszcze nic nie zaczęli, a i kresek nie widzę.	Ale ja nie chcę jéj nadużywać, wolę środki łagodności!	Ha, panie, nie każdy może mieć jajka tak ciężkie jak moździerze i nie wszyscy możemy być bogaczami. Zarabiam sobie, jak mogę, na życie i noszę towar sprzedawać na targ do miasta, które leży tam w tyle.	Mógł to być jaguar, ale równie dobrze mógłby to być szpieg W tych dzikich krainach nigdy nie można być pewnym jutra.	Dlaczego nie w Parpaillot?	Kobiety z mojem usposobieniem nie płaczą nigdy.	Nie wiecie, czyj zaś?	Nie, nie, nie	Nie. Z twojego.	Nie jest ani o połowę tak źle i to mi właśnie daje do myślenia. Kiedy indziej krzyczała i rzucała się na fotelu. Tym razem leży cicho i niemo. Gdy pani Douglas leży cicho, założę się, że jest bardzo chora.	O, szlachetny panie, nie dotykajcie mnie! Niech was Bóg wynagrodzi za wasze miłosierdzie, ale doznaję straszliwych bólów, gdy się mnie dotyka. Ten oto brat może waszej miłości powiedzieć jak okropne znoszę cierpienia, gdy przyjdzie na mnie taki atak. Jednego pensa, szlachetny panie, jednego pensa na chleb	Być może, ale to i tak nie ma żadnego znaczenia dla sprawy. Co zaś do twego spostrzeżenia, że nie zależy jej na pieniądzach, wydaje mi się ono zupełnie słuszne, gdyż ta kobieta jest na pewno bogata. Ma wspaniałą biżuterię, wartości kilkuset tysięcy, bardzo drogie futra i najlepsze toalety. Znam się na tym trochę. Musi rozporządzać dużym majątkiem. Poza tym jest najnormalniejsza w świecie. Ma żywą wyobraźnię, wszechstronne zainteresowania, zna się na muzyce, na malarstwie, na architekturze, na urbanistyce. Lubi poznawać nowych ludzi.	Próżnośmy się tu wlekli Chciałem okazać, żem panu wierny, ale wierności mej nie radzi tu.	Larsie! Wspomnijcie waszych własnych rodziców! I oni nie mieli się najlepiej, zanim przyżeniliście się do wielkiego majątku.	Co się stało?	Potrzeba czy nie potrzeba, a on król	Prawdopodobnie wyspa nie leży na szlaku żeglarskim.	Uprzedź mnie, książę, którego dnia z rana, a ja powiem ci hasło wieczorne świątyni i będziesz tam dopuszczony. Tylko nie zdradź mnie ani siebie Bogowie niekiedy przebaczają zdradę swoich tajemnic, ludzie nigdy...	Hm! Oto co mówią gwiazdy: w ciągu trzech dni przyjdą dwaj ludzie, by przygotować wszystko. Za nimi przyjdzie Byk, ale znak ponad nim jest znakiem wojny i ludzi zbrojnych.	Powiedz don Cezarowi, że mu polecam mego przybranego syna; wiem, że zbiry, które go porwały, nie zostawiły mu czasu na wzięcie brewiarza, proszę tedy don Cezara, aby mu dał swój, a jeżeli stryj pani zechce przysłać jutro do konsystorza, obowiązuję się zwrócić mu książkę, której użyczy Fabrycemu. Proszę również don Cezara, aby doręczył panu del Dongo pierścień znajdujący się obecnie na tej pięknej rączce.	Ja żebym tak była wacpanną, tobym tego panu Schultzowi nie pokazowałapokazować (daw.)	Na lepszym pożytkowaniu ról zbywa... Żadne drogi tu są, osobliwie w kieleckim krajzamcie. Ach, co za drogi! Ja myślałem, że tylko w Karpackich Wielkogórach takie drogi bywają.	I ja zaufałem panu!... Niedorajda! Zachciało mu się wywrotowej polityki!... Coś pan Hitlerem, czy Mussolinim, czy innym Witosem chciał zostać! Tfu!... I ja na Związku Ziemian muszę za takiego jegomościa oczami świecić. „Narzeczony pańskiej córeczki podobno w tajnych partjach rej wodzi...” Tfu! Jeszcze gotowi mnie posądzić, że z panem mam coś wspólnego!...	Ech, każdemu pilno do szczęścia, jeśli nawet trudno uwierzyć w szczęście, bo się wiele cierpiało. Ale nie popycha mnie do tego sam egoizm, muszę natychmiast jechać do Paryża.	Bez kapitana! Na Boga, zważ pan dobrze na to, coś wyrzekł, bo zdaje mi się, że odgadujesz moje najskrytsze marzenia. Czyżby miał pan rzeczywiście zamiar mianować mnie kapitanem „Faraona”?	Aj, żebyżto człowiek tak mógł zginąć, gdy zechce, i gdy mu źle ustąpić się; ale to biéda, że chudy pies najdłużéj żyje:	Mais, ma chère, cicho! o co idzie? Do Zamojskich napiszę, a dla was, gdybym kilku tysiącami, mettons dix mógł służyć, uczynię to z duszy serca.	No cóż, biliście się. On uderzył cię wiekiem od trumny i upadłeś na ziemię. Potem podniosłeś się, zataczając i chwiejąc się, porwałeś nóż i wpakowałeś mu w pierś w momencie, kiedy chciał cię uderzyć po raz drugi. Znowu upadłeś i leżałeś jak martwy aż do tej chwili.	Że pewien specyficzny nastrój większego zbiorowiska ludzkiego może wywołać odpowiadający mu czyn: to wydaje mi się możliwe Lecz co do tego, by skoncentrowana wola jednostki mogła pchnąć kogoś do podobnego dzieła, mam poważne wątpliwości. Chyba że ten ktoś otrzymał nakaz w stanie hipnozy.	Albo to prawda? Jam patrzyła za tym weselem, co ciągnęło mimomimo (daw.)	Daj pan pokój! Pan się zachwycaj pracowitością Łodzi, wysławiaj pan dalej swoje cudowne miasteczko, całuj pan po rękach każdego, który tylko zechce zostać milionerem i gadaj pan, że ci milionerzy mają dlatego miliony, że najwięcej pracowali.	N. Panie toby była śmieszność unosić się wspaniałomyślnością względem człowieka który takie zadał ci klęski... Ja mimo twéj woli go pochwycę, choćbym miał za to stracić głowę.	Wiedz więc, kozi wodzu, że jeśli miniesz szkołę w chwili, gdy masz w niej siedzieć, masz się do mnie zgłosić po swoją należność.	Tak, tak... niech się pani dobrze im przyjrzy.	Za lat parę... jeszcze tego dożyję... Pan i sługa... sługa i pan!...	Tak, ale ojciec uwielbia pana	To ino bogacze tak mówią, kapujesz? Bali się jego.	Zaczynaliśmy się już niecierpliwić	Zdaje się że tam było coś o nici.	A, zna pan księdza Frayssinous?	Chodzi, jak się patrzy.	Dlaczego? Żartujesz chyba? Toż to pan całą gębą. Burżuj. Milioner.	I pan skorzystasz.	Jakże się pani miewa!	Mówię, że pani ma ogromnie swojski typ: o to, o! naprzykład (tu pociągnął sobie wielkim palcem przez nos, usta i brodę). I jaka przytem czystość linii!	Czy on jest wierniejszy?	A ja piękne rzeczy mam donieść Waszej Królewskiej Mości o jego cywilnych urzędnikach.	Czego sobie życzysz, przyjacielu?	Czy ten rodzaj życia nęci cię jeszcze, Maroto?	Dlatego właśnie spróbuję dziś wieczorem ustalić szerokość geograficzną Wyspy Lincolna, a jutro w południe spróbuję obliczyć długość.	Dobrze im kto znamienitszy, tym lepiej...	Dziękuję waszej miłości za poratowanie.	Kiedy ja... kiedy widzicie, moi chłopcy... kiedy widzisz, Józek...	Szkoda czasu mitrężyć z głuptakiem; mówię ci, niech tamten przyjdzie w niedzielę.	Słyszeliście to już o wójcie? niosąc. pobok niej swój brzuch spaśny i tłustą, czerwoną gębę.	Tylko w operetce można coś podobnego zobaczyć, no i za kulisami.	W drodze do Jokohamy.	Wioślarz niepotrzebny, ja panu pomogę	Z pańskiej gardzieli, panie.	Za Sarajewo!	A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?	A o sześćdziesiąt? spytał Maciej.	A przez ciebie! Przez ciebie wygnała meme (gw.)	A ten z czuprynką, to twój kolega?	A-a-a... A-a-a...	Bynajmniej, tatusiu...	Byłbym pani wdzięczny	Czeska potwora coś miarkuje.	Cóż takiego?	Dziękuję.	Długo tam jeszcze, Dauriat?	Hieronim! Witam! Masz minę strasznie nieprzyzwoitą. Cóż to, z hulanki wracasz?	Jakto, jedna libertina lepszą, zacniejszą nad kobiety z krwi waszej, patrycjuszowskiej pochodzące?	Jakto? jeszcze próba? jeszcze niewiara? Juljo	No, to jadę!	Pod jakim względem?	Podobno sprzedaliście plac Grünszpanowi?	Przepijcie, wójcie! Powiedają i to: „Chrzest przyjmuj wodą, ślub polewaj wódką, a śmierć płakaniem.”	Puśćcie ją, puśćcie!	Pytał dzisiaj o ciebie!	Szlachetna duma!...	To wielki grzech niszczyć kwitnące drzewo.	Very well!	W pewnym sensie	Wielkie zgryzoty i silne uczucia	Wszystko jedno kto.	Zbytek łaski, mości dobrodzieju.
Raz jeszcze proszę, aby mi otworzono. Chodzi tu o sprawę wielkiej wagi!	A co? Dla nas tu już ani ławy, ni chleba nie ma?	A mogłoż być inaczéj? Patrz-no chłopcze nie wiem jak on tu się wdrapał? Ale czegoż człowiek nie uczyni dla złota? Nie lepiéj rozumiem jak potrafił zlecieć tak szybko, żeśmy ciała jego na wodzie, ani trupa na skałach, ani krzyku, ani pluśnięcia nie dopatrzyli i nie słyszeli...	Nasza ziemia nigdy się nie trzęsła, tylko raz... i w dniu, gdy Najdoskonalszy doznał oświecenia.	Nie jesteś pan kupcem, tylko desperatem Kupcy nie myślą o skakaniu z balonu... Ledwiem to zobaczył, zaraz pomyślałem: „To mój człowiek...” Ale znikłeś mi pan z oczu po wyjściu z ganku... Dziś traf zbliżył nas powtórnie... Panie Siuzę, my musimy pogadać o związkach wodoru, jeżeli jesteś pan bogaty...	Nie wporę, widzę, przyszedłem ale proszęż mi powiedziéć otwarcie. Pan tu nie sam mieszkasz, a ja o tém nie wiedziałem. Prosić będę tylko o szklankę limonady i ruszam daléj.	O, to byś mnie uczęstowała! Przez Bóg żywy, daj sobie pokój z klasztorem, bo mnie mrowie na samą myśl przechodzi. Dajże pokój, Oleńka, a nie, to ci tu przy wszystkich do nóg padnę i będę błagał, abyś tego nie czyniła. Pana Wołodyjowskiego odmówiłaś, wiem, bo sam mi o tym powiadał. On to mnie zachęcał, abym cię dobrymi uczynkami zdobył... Ale na co by się to zdało, gdybyś miała do zakonu wstępować? Powiesz mi, że cnotę dla cnoty trzeba praktykować... a ja ci odpowiem, że miłuję cię jak desperat i nie chcę o niczym więcej wiedzieć. Kiedyś wyjechała z Wodoktów, ledwiem z łoża powstał, jużem cię szukać zaczął. Stawiałem chorągiew na nogi, każdą chwilę miałem zajętą, nie miałem czasu strawy zjeść, nocy przespać, a przeciem szukania nie zaniechał. Tak już przyszło na mnie, że mi bez ciebie ani życia, ani spokoju! Tak się już uczepiło! Nic, tylko wzdychaniami żyłem. Dowiedziałem się wreszcie, żeś u pana miecznika w Billewiczach. To, powiadam ci, pasowałem się z myślami jakoby z niedźwiedziem: jechać, nie jechać?... Alem nie śmiał jechać, żeby mnie żółcią nie napojono. Powiedziałem sobie wreszcie: nie uczyniłem jeszcze nic dobrego... nie pojadę... Aż książę, ojciec mój kochany, ulitował się nade mną i posłał prosić was do Kiejdan, abym choć oczy swoim kochaniem mógł napełnić... ile że na wojnę ruszamy. Nie żądam, abyś jutro zaraz za mnie szła... Ale bogdaj słowo dobre od ciebie usłyszę, bogdaj się zapewnię, będzie mi lżej... Mojaż ty duszo jedyna... PrzebaczenieNie chcę zginąć, ale w bitwie każdemu się to może przytrafić, bo przecie nie będę się za innych chował... więc mi powinnaś odpuścić, jako się umierającemu odpuszcza.	Raz!	A kto ci powiedział, że przepadł na zawsze, na wieki wieków? A po co Pan Bóg stworzył Kabałę? Kabaliści, głuptasku, mają na to radę.	A nerwy?	A ty, Mściw! Ty, Wydrzyoko! Ty, Nosal! Dałem wam miasto wilczych szłyków zbroje rycerskie. Otworzę ja te zbroje nanowo! Znam ja nienasycone wasze gardziele! Znam piersi, pełne szału kłótni, a ślepia chciwe jak u sępów!	Ach panoczku, gołąbku! nie opuszczaj-że nas biednych ludzi! Toć mój stary dawno-by umarł, żeby nie ty, panoczku.	Ach, tak!...	Aha! mam cię, bratku złapałem cię, rybko, a co, jakeś to ty nazwał to wino?	Ale kiedy?	Ale, na miłość Bożą dlaczego państwo mu przeszkadzacie? Taka śliczna myśl! Niech stanie na czele wielkiego dziennika i da w nim doskonały felieton... ja się abonuję!	Ależ, dobry Boże i w jakimże celu miano by dziecko wykradać?	Aulus był u mnie. Obiecałem mu przesłać wiadomość o Ligii.	Ba! apelacja do Jeziornej!	Bo też nie czytam go nigdy Co mnie obchodzi, czy on bronił Rabiriusza czy też Kluencjusza? Dość mam procesów, które sam sądzę. Bardziej już odpowiadałyby mi jego dzieła filozoficzne; ale skoro dostrzegłem, iż wątpi o wszystkim, doszedłem do wniosku, że wiem zupełnie tyle, co on i że nie trzeba mi niczyjej pomocy, aby być ignorantem.	Bogata? nie! ale Bóg łaskaw nie chciał mnie razem doświadczyć sieroctwem i nędzą.	Będę dziś u nich.	Cha! cha! odezwał się Suchy śmiechem więcej do kaszlu, jak do śmiechu podobnym a zapewne zdaje się powolną i łagodną jak baranek, kiedy ludzie na nią patrzą? cha! cha!	Chłopi dali znać z tego chutoruchutor a. futor	Czekam.	Czy jest ten Kon, u którego mieszkamy?	Czy potrafisz kierować Birarą?	Czy tak przygląda się pani?... Obawiam się, że nauczy się rzeczy pięknych.	Cóż wy mi za to wszystko obiecujecie? Ja mam dostarczyć wam setki tysięcy Szczerbica, a gdzie są moje własne pieniądze? Słuchaj ty, Pochroń, kolejowy bandyto, gdzie są moje własne pieniądze?	Daje dużo, daje ciągle, tylko on się nie lubi chwalić!	Dawno dowiedzieliście się o nieszczęściu?	Dlaczego nie zwróciliście uwagi wachmistrzowi w Putimiu, że to omyłka?	Dlaczego?	Dobranoc!	Egipt? Same piaski Zielona jest tylko dolina Nilu. Wykreśl pan zieloną linię na ćwiartce żółtego papieru, a będzie pan miał Egipt. Na przykład Egipcjanie, fellahowie, mają nad nami jedną wyższość: nie ma tam żandarmów. Och, mógłby pan objechać cały Egipt, nie ujrzałby pan ani jednego.	Gdyby się żadnej miarą utrzymać nie mogli, niechaj wszyscy uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast zburzę ze szczętem i Austriaków pod nią pochowam.	Gdzieżeś znów u licha po nocy wędrował Masz jakiego języka? dopytałeś co?	I co zrobisz?	Idziesz już?	Ja téż tak sądzę!	Judym zjadł na kolację mnóstwo kurcząt, sałaty ze śmietaną i wieczorem odjechał.	Kiej ociec mówili, że jak się podpasie, to przedadzą	Korol niedaleko z lackąlacki (z daw. ukr.) to najgorzej!	Kto potrzebuje pieniędzy? Do czego mi były pieniądze potrzebne?	Kto? gdzie? dokąd? jak?	Kunige prabaščiau! tai nesutinka su mano sąžinę. Aš nieko pikto nežinau ir negirdėjau apie inteligentus. Jeigu jie ir kaip kada išsitaria nepritinkančiai, tai ne pikčiau už kitus jaunus žmones, kurie per nedatyrimą, ar per karštumą nevisados priderančiai valdo savo liežuvį. Tai viena, o antra, kaip matau, jums tai pasakojo lenkstudentis, kuris jau du sykius jums pamelavo ir kuriuoju užsitikėti negali.	Masz słuszność! Ten stary szyld wyimaginowanej wielkości staje się tak świetny, że aż głupi, i tym zirytował mnie.	Mospanie, a co mnie obchodzi jej nazwisko? Wiem tylko, że jak Bohunowi rogi przyprawię, to się będzie nazywać pani jeleniowa.	Możliwe	Mr. Barnes! Przedewszystkiem wiedziałem dobrze, że istnieją tylko trzy takie, ponieważ zaś miałem je, czułem się bezpiecznym. Atoli zachodzi pewna różnica pomiędzy guzikami. Czy masz pan swój przy sobie?	Mężczyznę.	Na wieki.	Nic nie chcę. Co mam chcieć! A zresztą, dla Szwabów to bym tego za żadne skarby nie zrobił. Ale dla naszych! Przecie ja jestem Lombardczyk.	Nie będę.	Nie dziś to już Patrz, ludzie popadali jak snopy i śpią kamiennym snem. Dragoni nawet szabel nie obtarli.	Nie lada sobaki, bodaj kędyś z dalekiego kraju Młody pytania jakby nie słuchał. Wtedy mnich domyśliwszy się, że się oni z sobą nie porozumieją, odezwał się swą mową do starego rycerza.	Nie pora na krotofilekrotofila a. krotochwila (starop.) odparł Krzysztof Opaliński.	Nie rozumiem pana.	Nie.	Nie... a po co?... odpowiedziała po prostu.	Niechże pani nie opowiada takich rzeczy, panno Łucjo Jestem najzwyklejszym człowiekiem pod słońcem i Bogu za to dziękuję. Jemioł powiada, że trzeba być niczym, że dopiero wtedy można być szczęśliwym. Ja sądzę, że w tym jest dużo przesady. Trzeba być czymś, lecz czymś niewielkim. Ot, dobrym chirurgiem, dobrym młynarzem, dobrym budowniczym, mieć jakąś swoją małą pozycję we wszechświecie, cenić ją, w miarę możności udoskonalać i żyć po prostu, później umrzeć po prostu i zostawić po sobie pamięć dobrze spełnionego obowiązku... To wszystko.	Nigdym nieznał i dźwigam winowajcą.	No i cóż, księże proboszczu	O tak, ojcze!	O, definicja byłaby zbyt trudna.	Obecnie z Anglii, dokąd przyjechał prosto z Chin. Zawsze piękny i obecnie jedzie do babki, która, zdaje się, odda mu majątek.	On, zdaje się, pracuje w departamencie mobilizacyjnym?... Tak... Bardzo dzielny, podobno, człowiek. Siedzi sam. Może byśmy go zaprosili? Czy jest pan z nim dostatecznie dobrze?... Będzie nam weselej. Chętnie bym go poznał.	Otrzymałem	Patrz! Ma skrzypce!	Patrzcie, abyście zawczasu nie uderzyli na alarm	Po waszemu!	Podobno nawet bardzo dobra, serce ma złote	Pojmuję tę rozpacz, Najjaśniejszy Panie, wielkie to nieszczęście, lecz o ile mi się zdaje, pozostało jeszcze sporo jastrzębi i kobusów.	Poznałam go od razu, ale on nas jeszcze nie widzi, lornetuje amfiteatr. Wyobrażam sobie jego minę...	Proszę pani, a gdzie ja jestem? Jak się też to miejsce nazywa?	Przyjechałem po ciebie.	Przywożę pani wieść o jéj znajomym	Później de Bergow będzie wolny, a Zakon będzie także uwolnion od Juranda.	Rozmawiał pan z nią o mnie?... Ach, przepraszam za niedyskrecję, ale, widzi pan, to mnie tak wzburzyło. Niech się pan nie dziwi. Przecie niemal wszystkie moje wspomnienia wiążą się z domem i ze środowiskiem cioci Przełęskiej... Pan tam bywa...	Siedź na dupie, póki siedzisz, i mądrzejszych od siebie słuchaj.	Sprawiłże co Marsupin?	Strach twój brat, a koza twoja siostra!	Tak jest, odezwał się w końcu Dobek, zdobywszy się na męztwo: tak jest, przyszedłem po radę...	Tak to następstwo wojny.	Tylko nie puszczaj się na morały, mój Marcinie O ile rozumiem tę historię opowiedzianą przez niemieckiego hotelarza, dowodzi ona dość silnego charakteru, a także i uniezależnienia od pospolitych ludzkich uczuć, co nie jest rzeczą zwykłą. To nawet bardzo godne uwagi, o ile jest prawdziwe.	Tylko tyle, że siedzi w cytadeli.	W miasteczku N.	W trzyprocentowej rencie francuskiej i w Suezach.	Wcale nie! Toteż ani mąż mój, ani ja nie uchyla­my się nigdy od spełnienia tych obowiązków. Dajemy zawsze, ile tylko możemy...	Widzisz, na co to tego wszystkiego było! I jedno nic niewinno, i drugie niewiele, i zrobić wam z tego taką awanturę, że ażeście oczy obcych na siebie ściągnęli.	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Wioślarzami okrętu, na którym Egipt płynie przez rzekę wieczności, są bogowie a sternikiem Najwyższy Pan wszelkiego stworzenia. Nieraz zatrzymują oni albo i skręcają statek, ażeby ominąć niebezpieczne wiry, których my nawet nie dostrzegamy. W takich wypadkach z naszej strony potrzebną jest tylko cierpliwość i posłuszeństwo, za które wcześniej lub później spotyka nas hojna nagroda przewyższająca wszystko, co może wymyślić śmiertelny człowiek.	Wybornie	Wyrządziłeś pan ciężką zniewagę memu ojcu!...	Z największą chęcią, ale pod warunkiem, że ztamtąd powrócisz do nas i że nie na długo cię utracimy.	Z pewnością ani Altaverde, ani Cinthio, ani Lodovico...	Zapewne nasza	Znajdą się tacy dobrzy jak i ty!	Zresztą słuszność masz, że się obawiasz. Dałby ci ojciec za te kradzieże!	Żywie, jeno ledwie dycha i do rozumu nie przychodzi, jako ten klocek leży... Zwoziła Hanka dochtorów, to znających się, nic nie pomaga...
Bo widzisz, to było tak Tu dawniej nad samą wodą stała labradorowa kolumna z naszej kopalni. Na wierzchu była urna i w niej kwiaty. Pewnie glicynie a może storczyki, a może azalie, tuberozy, portulaki, begonie, hiacynty, pelargonie, petunie, cyklameny...	Na południu morze jest zdradliwe Zdaje się, że koło lądu jest przestronniej.	No, no, raz jeszcze ci powtarzam, kapitanie zostaw tę rzecz mojej głowie, a obaczysz, że wszystko ślicznie ułożę.	Pięciu, panie komendancie.	Rękopisy, o ile były i w ostateczności cały świat przetworzą się w istoty duchowe i boskie. To jest repetitio principii. Rozumiesz, że się na niego wszystkie akademie rzuciły, jak na bestię szkarłatną.	Z tą doliną toś mądrze poradził. Ale powiedz no, dlaczego to chcesz aż z drugiej strony jeziora nam grać, kiedy możesz przecie w dolinie między nami stanąć?	A ja Izabelkę, a potem... Wąsowską.	A owo, co to za druga wieża w pobliżu na prawo?	A... a czy za to można kupić skrzypce?	Ale gdzież tam było wyraźnie o dziewczynie, a to jest pewnie nazwisko damy, na którą uskarża się autor sonetu.	Ależ, siostruniu...	Bo matka zapewne nie wie.	Boże! mateczka zaczyna miewać przeczucia?...	Bądź spokojny, mój ojcze. Dziś już jestem jej pewny. Jeszcze słowo. Czy potrafiłem zdobyć sobie u księdza dobrodzieja choć odrobinę zaufania?	Chorzy obu stron nie powinni być zabierani do niewoli i traceni, ale należy ich umieszczać w miejscach bezpiecznych i szpitalach. Wolno pozostawiać przy nich straż ich własnego wojska, która to straż, podobnie jak chorzy, ma prawo wrócić za paszportami generalskimi. To samo dotyczy także duchownych polowych, lekarzy, chirurgów, aptekarzy, pielęgniarzy chorych, pomocników i innych osób, wyznaczonych do obsługi chorych, których nie wolno brać do niewoli, ale właśnie w taki sposób mają być odsyłani z powrotem.	Ciągle.	Co państwo w niedzielę porabiają?	Co tu masz?	Co?	Czemubym nie miał być! mruknął ów.	Cóż on zrobił takiego?	Dobrze to zrobiłaś, moja panno. Dziwię się tylko, czemu nie zostałem niezwłocznie powiadomiony?	Drugi rok. Na ślubie Potkańskiego byłem świadkiem i drużbą (Gustaw uśmiechnął się gorzko). Po jego śmierci widuję ją codzień.	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	Dziękuję pani! nie czas gościć. Pogorzelisko trzeba uprzątnąć, za drzewem się obejrzeć, na jezioro wieczorem pojechać. Chrzestny niech idzie do proboszcza o pogrzeb się umówić i wypocząć nieco. Mnie się nie chce ani wczasu, ani jadła! I cioci warto odetchnąć...	Ech, ojczulku, mógłbyś tu czekać do jutra rana Zawsze jest w pogotowiu powóz dla jaśnie pana. Ale wyjdź pan stąd, proszę; straciłbym sześćset franków dożywotniej renty, gdybym raz wpuścił bez rozkazu obcą osobę do pałacu.	Ech, zamilcz, bydlę. Twoja cnota to Achilles bez pięty	Ehe?	Gdzie? Gdzie? Tutaj? fotel na kółkach zatrzymał się w miejscu.	Hej-ha! Hej-ha!	Herszu Ezofowiczu! Herszu Ezofowiczu! Przez usta twoje mówi dusza pradziada twego, który wszystkich Żydów zaprowadzić chciał do cudzych płomieni!	Hm! jabym nie poszedł dobrze wychowany kawaler nie może chybić rendez-vous, oznaczonego przez damę; lecz szlachcic przezorny może wytłumaczyć się z niestawienia na rozkaz Jego eminencji, nadewszystko, gdy ma powody przypuszczać, że nie o komplementa chodzi.	Honor jedną mam cześć, której mi pohańbić nie wolno.	I o przykazaniach bożych! wtrąciła z nowem westchnieniem pani Apolonja.	I w ten sposób ty byś postąpił?	Idź, Carmaux!	Ja do towarzysza Podsiadłego	Ja dwadzieścia pięć lat skończyłem, a Oleś odemnie o półtora roku starszy...	Ja o tym też wcale nie myślałam. Po prostu przyjemnie z nim się rozmawia. On dużo podróżował, dużo widział. Ładnie opowiada...	Jakto? niewierzyłabyś jeszcze w przywiązanie Jana.	Jakże świętej pamięci mama?... To jest...	Jedno jeno jeszcze powiedz. Zalizali (daw.)	Jedźcie, jedźcie!	Jestem... jestem... nr 27.	Już w żadnych Pani Krzeszowska zrobiła mi taką scenę za to, że musiała zapłacić sto tysięcy za kamienicę, że ja nie protegowałam jej u pana Wokulskiego, i tak dalej, że... pożegnałam ją i już tam nigdy nie pójdę. Naturalnie, wymówiła nam komorne od Nowego Roku.	Kiedy, widzisz, Józiu, ja mam jakieś złe przeczucie...	Kto?	Ktoś, kto ma prawo ponopono (daw.)	Kłamiesz jak zawsze; gadaj prawdę lub, jak mi Bóg miły, nie ujrzysz ni centyma.	Lucjanie! Pan Raul Natan	Ludzie, którzy tak wiele, jak ty, posiadają, nie mogą być odważni, trapi ich bowiem lęk przed przemocą lub utratą własności.	Mianowicie?	Niczym.	Nie mogę uwierzyć że był za naszych dni człowiek, który wdarł się do podziemiów...	Nie! Nie tylko za niego, za nikogo nie pójdę! Nie pójdę wcale za mąż, nie chcę!...	Nie, ale można się tu udusić.	Niech pan przynajmniej powie: „nasz stateczek”, Pencroffie	Nieprawda gdybyś ty na świecie sam jeden był, a nie miał ani żony, ani dziecka, to byś się tylko z Panem Bogiem rachował, a tak to i ze mną trzeba. Co tobie jest?	O co wy się pytacie?	O kogo? Nie rozstajemy się ani na chwilę i to jest, wierz mi, prawdziwa niedola, tego nikt nie zniesie. Nie mogę sobie pozwolić na ziewnięcie; ciągle muszę być w roli kobiety kochającej. To szalenie męczące.	O!... to za wielkie szczęście dla mnie!	O, la! la! la!	Oczywiście, proszę pana. Można nawet jeszcze taniej urządzić się, ale nie można z tego żyć.	Od mundura? To tatuś był w wojsku?...	Oto tutaj zajeżdżają wozy ogniste. Za tym otworem stoi człowiek, który da ci papier na przejazd do Umballi.	Owszem, mam. Chrystus mi ją odda i nie rozłączę się z nią już nigdy.	Oznajm hrabiego Sułkowskiego z pożegnaniem i mnie.	Pani jesteś Zilla?	Przebaczasz mi nareszcie?	Przecie to widać...	Przepraszam lecz odkąd Wasza Królewska Mość widzi we mnie sędziego niesprawiedliwego, usuwam się.	Przyjaciele czy przypominacie sobie, że przed zatonięciem bryg wzniósł się do góry na szczycie trąby wodnej?	Przystojny z niego chłop! Gdybyśmy znali jego język, moglibyśmy z nim porozmawiać!	Próbowałem, ale nie odpowiada nic i tak myślę, że przed świtaniem nie przemówi.	Rzeczywiście, czasami Zwierzę to napastowane rzuca się na łowców i przewraca ich statek. Ale co do mistrza Landa nie obawiam się tego niebezpieczeństwa. Ma bystre oko i pewną rękę. Jeśli zaś ostrzegam go, żeby nie chybił tego diugonia, to jedynie dlatego, iż uważany jest za doskonałą zwierzynę, a wiem, że mistrz Land nie pogardza smacznym kąskiem.	Siedemdziesiąt dwa.	Stalky jest jednym z największych ludzi swego wieku!	Stryj?	Szczerze powiedzieć matuniu?	Słucham jaśnie pana.	Tak, sir Trudno było się pomylić: miał bliznę na podbródku. Był pijany, zdaje się. Szedłem za nim od Soho do stacji Great Central. Tam spotkał się z Amerykaninem.	Tedy oni mogą pójść zbrojno na KiejdanyKiejdany (lit. Kėdainiai)	To idiotyczne. Wie pan, że pani Blatin lubi zagadywać każdego w sposób w jej mniemaniu uprzejmy, a w istocie protekcjonalny.	To leżą ci, co ich to w boru pobili... juści... i moje pany tam leżą... i matka moja... juści...	To on! to on! sądziłem, że jest jeszcze w Brukseli.	Tobiasz otworzył szpinet i zaczął grać sławnego Claboniego melodiją wrzącą, czucia pełną. Arfa milczała jeszcze, ale kiedy TobiaszTobiasz arfa ożyła, i tak rosła w silnych odgłosach że szpinet z prymu, na wtór zeskoczył. Muzyk pałał cały, jego dusza zdawała się czuć i połykać tony, nim je usłyszał. Oczy iskrzyły się, wytężały się wszystkie żyły; nic nie czuł, nic nie widział, nic nie słyszał, tylko harmonią, której wyobraźnia dodawała wdzięku.	Trochę są za wielkie i za łagodne rzekła Fila okrutnie.	Tyle pan proponował, nie przeczę Dają nam więcej.	Tylko to?	W jaki sposób?	Wahasz się jeszcze, wahasz zawsze, wołała księżna Agnieszka, rzucając na swém siedzeniu Trzeba poczynać a śmiało. Król ojciec twój zdał ci nad państwem zwierzchnią władzę, kędyż ona? Ty nie masz żadnéj. Tyś sam, jeden, ich czterech, niech popodrastają, wzmogą się, obalą cię i wygnają.	Walka, Klęska, Zwycięstwo, Podstęp, Zdrada rzekł Chmielnicki	Wcale mnie one nie zawiodły, a najlepszym dowodem tego że postrzegłszy mnie, natychmiast uciekła.	Weźmiemy ich z zaskoczenia, zobaczysz.	Więc kto?...	Wyjdę za niego... Musi się ze mną ożenić.	Zapal go płomieniem!...	Zawsze miałem awersję do tego Niepołoma. Więzień Chillonu! Arogant, deklamator, markiz!	Zobaczysz pani, że będą łagodne jak baranki w ręku Alego.	Zrozumiałem.
Biedaku, widać po tobie, że miałeś nie najlepszą noc. Ale przygotowaliśmy łóżko dla ciebie. Zaraz po śniadaniu położysz się spać. A co do tamtych, niestety, żyją jeszcze i bardzo mnie to martwi. Dzięki tobie wiedzieliśmy dokładnie, gdzie ich szukać. Skradaliśmy się po ciemku i już byliśmy niedaleko nich, gdy zaczęło mnie kręcić w nosie. A szedłem pierwszy, z pistoletem już gotowym do strzału. No i pech! Myślałem, że wytrzymam, ale nie dałem rady. Kichnąłem! Spłoszeni bandyci rzucili się w zarośla. Zawołałem do moich chłopców: „Ognia!” i sam wypaliłem z pistoletu tam, skąd dochodził szelest krzaków. Chłopcy również wystrzelili w krzaki. Ale tamci zwiali błyskawicznie. Goniliśmy ich potem przez las. Odpowiedzieli nam strzałami, na szczęście nikomu z nas nic się nie stało. Zdaje się, że ci dranie też nic nie oberwali. W końcu straciliśmy ich ślad i zaprzestaliśmy pogoni. Popędziliśmy na dół i zawiadomiliśmy policję. Cały oddział wyruszył zaraz nad rzekę, żeby obstawić oba brzegi. Kiedy zrobi się jasno, szeryf ze swoimi ludźmi przeszukają las. Moi chłopcy też pójdą z szeryfem. Dobrze by było mieć jakiś rysopis tych drani, to by bardzo ułatwiło poszukiwania. Ale ty ich pewnie nie widziałeś, bo było ciemno, co?	Niechaj sobie robi, co chce kiedy biedny, to po co mu się zachciewa na żonę Kiterii? Także wybrał się, jeszcze czego? szybki z okna? Ja powiadam, panie, że kto biedny, to niech siedzi w swojej chałupie, niech się nie pcha do bogatych. Głowę stawiłbym, choć to tylko wariaty o takie rzeczy się zakładają, że Gamasz zakryłby go całego dukatami; a w takim stanie rzeczy czyżbyś pan radził Kiterii porzucać pierścienie i suknie, które jej Gamasz dać może? Cóż tam z tego, że on taki zgrabny do tańca ten Bazyli: to się na diabła zdało, nie dostanie za to ani kieliszka wina w szynku. Miej ty minę od stu diabłów i zwinności za dziesięciu, jeszcze ci nikt złamanego gronia nie da. Da, ale jeżeli zręczny do pieniędzy, o! to znów co innego: za pieniądze wszystkiego dostanie; kupisz sobie rent, dom wybudujesz i żyjesz sobie, jak pan.	Myślę i ja, miłościwy królu, że do piekła nie pójdę, bo mi za to i ksiądz Kordecki zaręczał, chociaż nie był pewien, czy mnie i czyściec minie. Ciężka to rzecz z jakie sto lat się prażyć... No, ale niechby tam już! Siłasiła (daw.)	Obawiam się, że tak... i to z oburzeniem i wstrętem, o których ani pan, ani ja nie mamy wyobrażenia. Urzędnikiem jest świetnym. Nie trzeba wystawiać jego lojalności na zbyt ciężką próbę. To jest zawsze błędem. Poza tym chcę mieć zupełną swobodę... taką, jakiej nie uważałbym może za wskazane udzielić komisarzowi Heatowi. Nie mam najmniejszego zamiaru oszczędzać tego Verloca. Wyobrażam sobie, że zaskoczy go bardzo tak prędkie wykrycie jego związku z tą sprawą, bez względu na to, jaki jest ów związek. Nie będzie trudno go zastraszyć. Ale nasz prawdziwy cel leży gdzieś poza tym człowiekiem. Chciałbym, aby mnie pan upoważnił do obiecania mu takich warunków bezpieczeństwa, jakie uznam za stosowne.	Przyjdą wtedy, gdy zechcą przyjść Stójcie w pogotowiu i nie zasypiajcie s-ssprawy!... Co zaś-ś się tyczy „twojego” Człowieczątka, od którego nie wahałeś-ś się wziąć s-słowa, narażając go tym samym na pewną śmierć... co się tyczy, powtarzam, „twego” Człowieczątka, to jes-s-st ono teraz pod moją opieką... a jeżeli dotychczas-s nie uświerkło nędznie, nie jest to bynajmniej twoją zasługą, ty stara osiwiała sobako! Warujcież tu s-sobie, pieski i suczęta, czekając s-s-spotkania z rudzielcami, i czujcie się szczęśliwi, że Ludzkie Szczenię i ja s-s-stoimy po waszej s-s-stronie.	Na mnie on zrobił wrażenie takie, żem się ulękła Nie jestem nawet ciekawą, bo czytam historyą biédaka z jego twarzy i stroju. Jest-to jakaś ruina, ofiara losu, temperamentu, charakteru, a może... któż wie?... nałogu... Cynizm powierzchowności przeraził mnie.	Powiada do mnie księżna w Płocku: „Krzywdujeciekrzywdować się dziś popr.: nie żyje., bo ich niewinne baranki zdusiły”. I prawdę rzekłszy, tak  to i jest...	No i obaj więźniowie mogli się widywać. Jak długo to trwało? Także nie wiadomo. Pewnego jednak dnia staruszek zachorował i umarł. Zgadnij pan, co zrobił młodszy?	Nie ze wszystkim widać zapomniałeś, co się dzieje na Ziemi, mój przyjacielu, bo jeszcze w tobie pokutują jakieś pojęcia, któreś chyba z mlekiem wyssał Była to tylko próba charakteru, mój dobry gościu; cieszę się, że z niej wyszedłeś z honorem; twoja szlachetność jest dla mnie dostateczną rękojmią, będziesz miał przepyszne skrzydła najdalej za miesiąc.	To ich otną! facjendarze podadzą im inwentarz przesadny, na grunt nikt nie zjedzie, pochwycą pieniądze i na tem się skończy... Waćpan powiadasz, że to tam jedna panna ma wszystko w ręku? Czyż nie ma opiekuna? czy nie ma krewnych? doradców? Około tychby chodzić trzeba, żeby	Z dobrej strony rzecz bierzesz i podoba mi się, iż z imion rotmistrzów przewidujesz i wróżysz nasze zwycięstwo. Taki sposób wróżenia z imion jest już niedzisiejszy. Niegdyś był on uświetniony i ze czcią przechowywany przez pitagorejczyków. Wielu znacznych panów i dawnych cesarzy korzystało z niego. Oktawian August, drugi cesarz rzymski, spotkawszy jednego dnia wieśniaka, zwanego Eutychos, to znaczy szczęśliwy, który prowadził osła nazwanego Nikon, to znaczy po grecku zwycięski, uderzony znaczeniem tych imion, tak mulnika jak też i osła, nabrał wiary w swą pomyślność, triumf i zwycięstwo. Wespazjan, również cesarz rzymski, jednego dnia pędził czas samotnie na modłach w świątyni Serapisa; wtem wszedł niespodziewanie sługa jego imieniem Bazylides, to znaczy królewski, którego z dawna pozostawił chorym; z czego powziął nadzieję i pewność uzyskania cesarstwa rzymskiego. Religianos, nie dla innej racji ani przyczyny, jeno dla znaczenia własnego imienia, został przez wojsko obwołany cesarzem. Czytajcie Kratyla„Kratyl” Platona	Segnor, no libentissymnie bowiem, skoro tylko zailluceskuje jakiś minutulny okrawek dnia, demigruję do którego z tak nadobnie architektyzowanych templów: i tam, irrygując się lustralną wodą, mamroczę coś niecoś z jakiejś missywnej prekacji naszych sakryfikulów. I submirmilując swoje prekulne horaria, eluuję i absterguję duszę z jej nokturnicznych inikwamentów. Reweruję olympikolów. Weneruję patrialnie supernalnego astripotensa. Diliguję i redamuję swoich proksymów. Strzegę dekalogicznych preskryptów i wedle fakultatywnej wirylności swojej nie disceduję od nich ani na ungwikulną latytudę. Werekundia przyznać każe, iż, jako że Mammon nie supergurgituje zgoła w moich lokulach, jestem nieco opieszały i skąpy w supererogowaniu elemosynów egenom kwerytującym hostiatywnie swoich styptów.	Jak to! Zgodziliśmy się przecie wczoraj: daję trzysta franków; zdaje mi się, że to dużo, może za dużo.	Aj! Aj! Co to za oczki, jakie liczko! Ratujcież mnie, wszyscy święci, bo nie usiedzę!	Chcę powiedzieć, że jeśli miałoby do tego dojść, nigdy nie będę walczył przeciwko moim rodakom, panie Żołnierz nie może podnieść ręki na miasto, na którego murach łopocze flaga jego kraju. Dopóty, dopóki chodzi o Flamandczyka Van Goulda, jestem gotów wciąż cię wspierać, ale na nic więcej się nie zgodzę. Już wolałbym zawisnąć na szubienicy.	Najniżsi jednak, panie Copperfield bywają czasem w ręku Opatrzności narzędziem dobra i szczęśliwy jestem, myśląc, że mi się właśnie ta rola dostała w udziale względem mego pryncypała. Godny to, najgodniejszy człowiek, panie Copperfield, lecz jakże, niestety, nieoględnynieoględny	Pierwszy raz tak się nam udało	Istotnie, jak ty wiesz wszystko, jak ty wszystko widzisz dokładnie! Wszystko to pokocham, bo będzie pochodziło od ciebie, z rąk twoich czystych. Te przedmioty staną się częścią mojej osoby, tak jak ręka, noga, może jak sama głowa, jak samo serce. I gdyby przyszło to wszystko porzucić, odtrącić jednym zamachem...	Jeżeli twoją sprawą jest wtrącać się w cudze interesy, to mogę ci powiedzieć, że to mój syn!	Ty tego nie rób, nie godzi się... Księdzu na spowiedzi powiedziéć trzeba, że takie pokuszenie miał...	Byłech i wczoraj, czemuś to nie wyszła?	Nie. Szernowie je zabijali albo odsyłali, gdy się już zestarzały...	Nie... to jest... od paru miesięcy	Doskonale Układają się bez zapytania nawet, czy ja się na to zgadzam, czy życzę sobie, aby taka pani przestąpiła próg mego domu... Tego dopuszczać się mogą tylko aktorzy.	Nie wiem, panie, czy znajdziesz, czego szukasz. My dopytywaliśmy się o dziewicę imieniem Ligia, nikt jednak nie dał nam odpowiedzi, ale być może, iż nie ufają nam.	Ty będziesz miał Ligię, a ja będę miał na głowie Aulusa. Wezwie na mnie pomsty wszystkich podziemnych bogów. I gdyby przynajmniej bestia wzięła przedtem lekcję porządnej deklamacji... Ale on będzie wymyślał tak, jak moim klientom wymyślał dawny mój odźwierny, którego zresztą wysłałem za to na wieś do ergastulum.	Spodziewam się, że udręczeniem być niemoże dla niego towarzystwo Marji, nawet dla tego kto kocha inną. Będziecie mówili czytali co chcecie, ale widywać się będziecie.	No tak, moi chłopcy, no tak. Skrzywdzony zaczyna zawsze pierwszy.	A jakoż? Ten włóczek Kulis go zabił, własną ręką. Piękny widok, nie ma co gadać, pieszy z konnym, człek bezbronny z uzbrojonym Tatarem	Ale ten nie wygląda na Amerykanina?	Nie, proszę łaski pana. Za życia nieboszczyka męża byłoć tam tego trochę, ale po jego śmierci wszystko sprzedać musiałam.	Tak mi serce wali... czegoś się boję...	Tak jest, tak jest ale siebie nie gubić.	A dlaczegóż to byłem nieobecny? I dlaczego pani byłaś samotna?	A na cóżeś ty się chłopem urodził?	A, panie Fröhlich nie żartujcie sobie z biédaka... dla mnie wy prędzéj będziecie Ekscelencyą niż ja dla was.	Czy nie było tam pana de Norpois?	Czy zmieniłem się?	Człowiek, chlupoczący worek, napchany flakami, miękki, wilgotny. Dużo dziur, z których się leje, kapie, które śmierdzą, wyłożonych śluzami, flegmami, galaretowymi masami.	Dla mnie ciężka, lecz wątpię, czy ciężką by się zdawała bardziej uzdolnionemu.	Dobrze więc, mam tutaj znakomitą maszynę do fruwania. Przypnę ją któremuś z was do ramion, a wtedy ten, który będzie mieć skrzydła, wyskoczy przez okno z pierwszego piętra. Nie macie pojęcia, jaką przyjemność sprawia fruwanie!	Kiedy wszystko wiecie, to i o przebaczeniu powinniście wiedzieć... Ojcu i mnie pan łaskaw przebaczył, a my mu służym wiernie. Marek Wojewodą jest jak był.	Najlepsi to właśnie ludzie, którzy spełniają swój obowiązek, panie Peggotty	Nie!	Nie, nie.	Nikt mi o niczém w świecie nie mówił kobiécym instynktem odgadłam wszystko; przeznaczenie moje znam i wiem...	Proszę pana, przyszła matka Oskara, panowego bratanka osoba pełniąca funkcje fryzjera, kosmetyczki i pielęgniarza zarazem, zajmująca się goleniem zarostu, strzyżeniem włosów, przygotowywaniem kąpieli itp., jak również wykonująca pospolite zabiegi medyczne, takie jak wyrywanie zębów czy upuszczanie krwi; także: cyrulik..	Za rok powtórzymy manewry, a jeżeli nie popełnisz żadnego błędu w prowadzeniu wojska, dostaniesz korpus.	Nam tu mogą przerwać rozmowę. Muszę na osobności mówić z wami. Chodźmy do komory waszej.	On nabity!	Posłusznie melduję, że słyszałem, że mam stulić pysk.	A jak myślisz, czy masz jej jakikolwiek zapasik na dzisiejszy wieczór?	A kiedy będzie ten bal?	A na jaką pan liczy pensję?	A trupa zostawicie?	Bardzo niedobre jadłem śniadanie; onegdaj był dzień postny, a zastałem jedynie mięso.	Bywacie w Krakowie?	Ciekawe doprawdy spotkanie	Cóż pan zamyśla robić przez ten rok próby?	Daję ją.	Doprawdy, ten biedak napełnił mnie litością. Jak wrócimy na górę, pokażesz mi pan jego akta.	Herezja, mości starosto, herezja!	Herr Meister... u nas w Amsterdamie...	Ho, ho! już ona potrafi za łeb Jędrka wziąć!	I milczałeś?	I pojedziesz?	Idzie? Radosna wieść! Może nas wypuszczą nareszcie z tej spelunki przed wieczorem. Dmuchnę sobie do Poświcia zawracać kontramarkę tej samotnej turkawce! Warta grubych pieniędzy!	Ja?	Jak myślisz czy Borowicz ma do mnie żal o co?	Jaki?	Jakie polecenie?	Już wstaję.	Kto mnie niepokoi?	Ludzie tutejsi, jaśnie panie, jacyś tacy...	Mama!	Marta...	Mój Boże...	Naprzód marsz! Lewą marsz!	Nawet pies mnie mierzi, kiej po próżnicy szczeka.	Niech ta małpa zaprzestanie!...	Niech umrze!	Niechże odejdzie z zapasem sił i pociechy...	Niejaki van Toch. Holender czy ktoś taki.	Oczy pani... Ach, te oczy!...	Oj! jakoś nieskoro!	Pietrusia!	Potter zadrżał i zbladł.	Prędko wyczerpaliście temat	Rycerz, Sława, Śmierć przerwał Miller.	Skąd znowu	Starość, Pojedynek	Stul mordę	Synnöwe!	Słyszałem	Taigi, taigi! pirmiausiai visos pavirs į respublikas, paskui respublikonai ims vogti viešą labą, kol visko neišvogs. Paskui ims peštis tarpu savęs, paskui išsidalins ant skirtų kaimų, arba parapijų ir susipras, jog be tvirtos monarchiškos valdžios negalima gyventi; nuo tada mes patapsime į karalius, kaipo nemokantieji vogti.	W mig przejdę	Więc czego pan ostatecznie chcesz ode mnie?	Więc końscy malarze są niejako syntetykami ducha narodowego?	Wyschnę do tego czasu jak trzaskatrzaska	Właścicielki kapelusza, który nosisz.
Dlaczego my się mamy przebierać za Żydów? My mamy swoje króle i proroki. A oprócz tego w moim miasteczku to chodzi z nimi taki jeden, co jest przebrany za niedźwiedzia. I jak ja byłem mały, to ja się go też bałem i też się chowałem do matki pod pierzynę.	Panie jak ja go tak trzymam, to nie krzyczy, ale niechno go popuszczę, zaczyna na nowo. Widzę, że to Normandczyk, a to naród uparty.	Trzeba było uspokoić szlachtę Znałem jego pisma. Był to człowiek zadziwiająco inteligentny. I dystyngowany Dystyngowany po swojemu, oczywiście. To już nie to, co Hercen, Bakunin. Jaka szkoda, że on nie wyjechał za granicę...	Pan myślisz, że to przyjemnie, że to dodaje kredytu być zięciem firmy Grünszpan et Landsberger, to się pan grubo mylisz.	No to co? Krzywdy im tym pani nie zrobi, zarabiając na scenie... Ale... pani jest dama i to nie uchodzi...	Oczywiście kochać to ją kocha, ale ożenić się nie może. A idź ty do wszystkich diabłów! Kto chce, żebyś mnie kochał?	Co to jest? kto mi to mówi? kto tego chce? dlaczego?	I nie nudno wam to na odludziu?	To bydlę!	To będzie dużo kosztowało	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Uczynię to chętnie.	Dziękuję, dziękuję za ostrzeżenie, odparła Antyfona przyprowadzając do porządku swą pobożną bransoletę; krzyż zgubić, to wielki grzech! Niech mię Bóg broni i strzeże od niego!	Nie zdaje mi się, Beniaminie, bardzo jeszcze osłabionym jesteś Oprzyj się na mnie, ja cię poprowadzę.	Jak to: nie będziesz? Musisz iść!	Majkowska nie będzie u nas. Pani nie wie, że się rozeszli z Topolskim? Topolski założył towarzystwo, które trwało cały miesiąc, po pierwszej gaży rozlecieli się wszyscy. Przyjechała wtedy Mela do nas, ale mamy już jej dosyć. Dam pani nietylko jej repertuar, ale jej gażę, słowo honoru.	Czy udało ci się zdobyć jakiś wpływ na nią?	Mówże, bracie, jak to było. Powiadaj!	Tak, ale nie po to tu przyszedłem.	Nie mogę wytrzymać tej służby. Nie mogę! Zarznęło mię to, zadusiło. Ja nie po to do wojska poszedł, żeby hiszpańskich chłopów żywcem palić, wsie całe z babami i dziećmi do nogi wytracać, miasta uśmierzać ogniem i mieczem. Szczerze ci mówię, że duszą jestem po ich stronie.	Chory! zabity! zamęczony, półżywy jestem! ledwie dyszę Że mnie ta żmija w śmierć nie zagryzła, Panu Bogu dziękuję! Zwijam się jak ryba w ukrop rzucona! Dzięki Bogu, że wy mi na pomoc przybywacie!	A teraz albo papa się uspokoi i zje coś z nami, albo proszę opuścić moje pokoje. Biedny Azalin ma i tak już dosyć naszych rozmów na dzisiaj, a czeka go jeszcze druga część programu i ranny pojedynek.	Ba! na waszem miejscu dałbym takiej jejmości za wygranę i znaćbym jej nie chciał.	Zachcieliście, toć próba tylko! toć żywot znoju i pokuty, a gdy przy nich zaświta nam słoneczko na chwilę, wiatr nas orzeźwi, czyż nie dosyć?	Bo to kobieta...	O, tak. Trzeba bliżej go poznać, by należycie to ocenić.	Wielkość! woda! rozumiem, rzekł roztargniony Tomko, jest to dysputa o początku wszech rzeczy.	Nie mam cienia wątpliwości! Oho! Znowu to usłyszałam! Wy nie?	Ja przy swojem stoję, Honoryby się zdał...	Myślę, że póki co mamy od nich spokój Dostali za swoje!	Nie odwracaj się.	Byłbyś jeszcze bardziej zdumiony, bardziej rozczulony, gdybym ci rzekł, że panna Kunegunda, siostra twoja, którą mniemałeś zamordowaną, cieszy się najlepszym zdrowiem.	Ino teraz leż cicho, spoczywaj. My se ta będziemy jako radzić bez ciebie. Matka w domu najpierwsza. Co by się stało z tymi kruszynami, gdyby ciebie zabrakło!	Osiołek lozblikał się Antosiowi i wywlócił wózek!	Pan zapewne chciał się widzieć z Wentzlem?	Podoba się panu panna Janina?	Bym wobec intryżek i krętactw waszych ponownie skosztował piołunu afrontów od jakichś wielmożów? Nie trawię obelgi. Połykasz kapsułki rycynusowej nieuprzejmości magów mocarstwowych i managerów gładziutko, grzecznie i z półuśmieszkiem. Dzikich pielgrzymów na Polskę nasyłasz, zaś Liga Narodów niemal jednocześnie usypia procesję i ubezwładnia wyraźnie na przekór. Wiary prospektorprospektor	Pomóc ci się pozbyć tego niemiłego towarzystwa. Van Stiller, trzymaj szablę w pogotowiu.	No tak, i ja się tego uczyłem.	Dziś niepodobna. Stare bydlę powiedziało żonie, że wyjeżdża na wieś.	Ten człowiek sam podniósł rękę na siebie.	Trudno mi wprost uwierzyć, że jutro o tej porze będę na Zielonym Wzgórzu A jednak tam będę. A ty, Filo, będziesz w Bolingbroke z Olesiem i Alfonsem.	Ziemniaki były już na ostatnich nogach.	Byłoby wybornie, gdyby źli gubernatorowie opuszczali swoje rządy w takim stanie, jak ten nieszczęśliwy, który wyłazi z jaskini blady, umierający z głodu i, jak mi się zdaje, z pustą kieszenią.	Co nie ma wrócić...	Naturalnie! Wyszła za mego przyjaciela, Dąbskiego. Bywam u nich w Warszawie i podzielam pani sympatię dla pani Marty. Nie znam dowcipniejszej kobiety i swobodniejszego koleżki.	Mój Boże, nie jest szczególnie zła A jeżeli pan przyjdzie na przyszłą środę, będzie lepsza.	O dla Boga! wolałbym był zginąć! Na tożem wyżył, by hańba do mnie przyrosła!	Mówię na tyle dobrze po włosku, że mogę z panem rozmawiać a skoro tak bardzo lubi pan Wschód, dołożę wszelkich starań, by odnalazł pan go tutaj.	Szedłem sobie przez rynek. Chciałem właśnie dzisiaj kupić lożę do teatru, więc trzeba było zobaczyć, co grają...	Jest źle, jest bardzo źle. Dowiedziałem się o tem zupełnie przypadkowo. Wszyscy w ostatnich czasach dostrzegaliśmy, że zmizerniała, a nawet zbrzydła. Ponieważ nie było tajemnicą, że narzeczony z nią zerwał i wyjechał, przypisywaliśmy wszystko przeżyciom w związku z tem zerwaniem. Pewnego dnia zemdlała podczas swego dyżuru w szpitalu. Ordynator, który zaczął ją cucić, ze zdumieniem stwierdził ciążę.	A co wtedy robi?	Mam?... Guzik mam. Mam w kieszeni fałszywą studolarówkę, te dwie walizki i... ciebie. Niezły bagaż, co?	Bynajmniej. Jestem doktorem, ale nie medecyny. Doktorem filozofji.	Niech pan wraca prędko! Ja tu bez tłómacza nie dam sobie rady. Będę czekać z obiadem.	A za cóż mnie imać mają?	Nie, dziękuję, ja palę. Zawsze ci, którzy nic nie zawinili? Mów dalej, Stalky!	Ależ dobrze! Nie wiem o niczym...	Dajże spokój z walczykami i polkami. Nie tworzę repertuaru dla katarynek i tanckrenchenów!	Folałpym radżej żarszofadź paderię armad; dodź on nie ma zerdza, den bańzgi żanofny ojdziedz.	Ja również o panu słyszałam.	Nawet twój ojciec powiedział, że nie wymaga od ciebie składania egzaminów... Nieprawda?	Nie. Zresztą zajęty...	Ona? Aniśmy jej nosa nie widzieli.	Waćpana nie kocham!	Więc teraz ja panu powiem. Wszyscy jesteście podli...	A wy, mędrcy, powiernicy bogów, nie posiadacie sposobu uratowania ludzi z takiej burzy?...	Zresztą, może zrobiłam źle przyjeżdżając tutaj, ale... wszystko mi jedno!...	Jako szpilka do włosów.	O tej, którą u nóg twoich znalazłem i do kieszeni jej włożyłem.	Tak jest.	Wszawe życie, wszawa śmierć i wszawe jest łono Abrahama.	Jedzmy, bo stygnie	No, wiesz!...	Skąd możesz wiedzieć o mnie cośkolwiek?	A prawda, prawda!	A ty umiesz?	A, numer dwadzieścia siedem?	Bogowie z tobą!	Buchalterem.	Dobrze!	Dobrze, panie dyrektorze.	Dzieciom nosy obcierać!	Fenicja największy występek zapomni temu, kto posiądzie łaskę pana naszego, Ramzesa	Gdzie pani swoją lalkę kupiła?	Istnieje!	Jeśli naznosicie mu suchej mąki z bananów, jaj kurzych, świeżego mleka i miodu.	Mateusz mi pomoże, przyobiecał!	Nebereiks	Oto i on	Pan lubi książki?	Rabusie!	Raczej popełnisz.	Są nietylko piękne, lecz wprost cudowne! Nauka i przemysł dokonały w tym dziale cudu prawdziwego...	Trafiłem...	Umiem, Irusia nauczyła...	W samo południe!	Widzi pan	Widzieliście konieczność, mój ojcze	Wpierw musicie wydobrzećwydobrzeć
Nie macie gdzie tych koni postawić, com je tu w lesie koło waszej budy niedaleko połapał?	Zaś co do ostatniego słowa możliwe są dwie kombinacje: „iglica” lub „izbica”. Odrzucam „izbica” jako niewiążące się z przymiotnikiem wydrążenia i zostaje mi „iglica”.	A jej matka w ciągu czterech lat dała swemu mężowi czterech chłopaków... wszystko, zdaje się, chłopaki...	A jeśli go poznają?	A potem?	A tak, bardzo dobrze pamiętam Zacny ten mąż, jeśli się nie mylę, był pańskim wspólnikiem.	A we mnie, odrzekł pan Edward, to wszystko właśnie wzbudzało podejrzenie, że ta kobieta musiała koniecznie wykroczyć kiedyś sama przeciw tej skromności, którą tak gorliwie innym zaleca. Bądź co bądź, dodał, staliśmy się dziś panami tajemnicy ważnej dla opuszczonego dziecka, i należy nam dobrze zastanowić się nad tem, czy mamy z niej zrobić użytek.	A wy cięgiem swoje: zawdy za bękartami stoicie!	A! to wy!... dumałem właśnie nad znikomością dóbr tego świata, a koń mój angielski, oddalający się i niknący w obłoku pyłu, był mi żywym obrazem nietrwałości rzeczy ziemskich. Życie samo da się streścić w tych trzech słowach: Erat, est, fuit.	Ach, cóż mnie obchodzi lecznica! Zaraz rozmówię się z Rancewiczem i będzie pan wolny.	Ale pan tyle już pił.	Ale w jakimże celu pan się uczyłeś tego wszystkiego?	Aleś mu się podobał, bo on ogromnie podziwia ludzi ze szlacheckiemi nazwiskami, którzy robią majątki. Wiem, że on sam jest własnym plenipotentem, ale się starzeje i gnębi go pedogra. Ja mu podsunąłem kilka myśli poleć mu mnie. Rozumiesz, że nie chcę dobrać się do jego kasy, chociaż jako pełnomocnik miałbym jakieś dochody, ale głównie chodzi mi o to, by się rozgłosiło, żem został pełnomocnikiem takiego milionera. Czy prawda, że on dla młodego chce zrobić ordynacyę z majątków poznańskich?	Aleś pił i jesteś pijany?	Ależ moja matko skoro ten pan pyta mnie, muszę mu przecie odpowiedzieć.	Bałaś się?	Bernard to jest nakrapiany pies, który zdechł zeszłego roku.	Bo on mnie ugryzł do krwi! Niech wasza miłość pojrzy...	Bo widzisz, dla Wołodyjowskiego...	Bo, gdy odebrała list, wpadła w gniew okrutny, wykrzykując, że pan Porthos jest wietrznikiem i że pewnie o jaką kobietę bił się i został raniony.	Będziemy radzili jutro; dziś trzeba pomyśleć o oddaniu ostatniej posługi przyjacielowi.	Chwała Panu Bogu! To już niedługo, braciszku, powitamy was kosmatą rękąwitać kosmatą ręką (daw.)	Chłopcze, głupstwa pleciesz	Co to za głupstwo, chłopcze?	Coś mi wypadło	Czyś pani studyowała medycynę?	Czyż nie widzisz, że szaleję za tobą?	Cóż mnie obchodzi zaćmienie słońca, jeszcze w tej chwili?...	Daj spokój, dziecko! Żadna już jasność nie przeniknie do moich oczu, biel śniegu ani promień słońca.	Dlaczego?	Dobrej drogi nam życzy ale teraz bieżmy! Za mną idźcie ciągle, za mną.	Dobrze, już nigdy nie powiem. Teraz na dobranoc pocałuję mamę w oczko, a teraz w drugie... Nie będę dziś na twojej herbatce, matuchno, muszę iść. Tak mi tu u was spokojnie, a tam...	Dyć o suchym ziemnioku, a lepiej na wolności	E, daję głowę, że jest on zanadto głodny i zmęczony. Góry ochładzają frantów. Hej, moja... jesteś mądrą i sprytną kobietką!... W chwili obecnej pewno już wszystkie wioski wiedzą, co stało się z sahibami... hę?	Hm?!...	Ho, ho! Śmierć; ba! I ja bym ją może przyjął. Ale nie! Niechaj żywot się wlecze, jak człek do końskiego ogona przypięty, niech się ciągnie jak rzemień tortury, niechaj codziennie nowa kropla krwi się zapieka przy sercu, co nocy nowy duch cię przestrasza, a co poranku budź się z nową łzą w oku, tak gorzką, jak pieprz, a tak palącą, jak iskra! Kiedy nie chcesz przyjąć tego, co zamiast zemsty sam ci dobrowolnie podaję, kiedy nie chcesz przyjąć miłości i poddaństwa mojego, kiedy nie chcesz wziąć całej magnackiej fortuny mojej dla dzieci twoich i mnie samego dla siebie, iżbym się stał sługą i niewolnikiem, iżbym odżył jak człowiek przy ludzkim życiu, iżbym uspokojony wewnątrz pogodził się z światem i z ludźmi i zyskał czas do przebłagania Boga za winy moje, których nie kto inny, jeno tyś się stała przyczyną	Hę! Nie bójta się, odezwał się jeden ze zbrojnych, skończy się to rychło, da Bóg. Nasz książę Władysław dopiero rozpoczął, jeszczeście nie kosztowali co on wam gotuje. ale potém	I żeby każdy miał dziesięć morgówmorga a. mórg	Ja miłuję nadewszystko spokój!...	Ja nie wiem... ja nie mogę... ja nie puszczę! rozpaczliwie poczęła obraniając wnijścia, snadź odprawą Lassy przestraszona sługa... Pani nigdy i nikogo nie przyjmuje! Tak powiedziała...	Ja? Ja chcę śpiewać pieśń triumfu, śpiewać pieśń triumfu przez całe popołudnie. Nigdy jeszcze nie śpiewałem swej pieśni triumfu tak, jak ją dziś śpiewać będę. Chodźmy do naszej dziury.	Jagusia to co dzień ładniejsza...	Jak to szczęśliwie się składa, że panią tu spotykam! Właśnie miałem zamiar prosić, czyby pani nie zechciała zobaczyć się ze mną...	Jednak, panie dyrektorze, częściej się słyszy o samobójstwach ludzi młodych. Przeważnie z miłości...	Jeżeli kiedykolwiek wpływałem na Kazia, to już jest rzecz zrobiona i skończona. Teraz, niech robi, jak chce. Zresztą nie wywiera się na człowieka wpływu przez słowa.	Krótko mówiąc, wystaraliśmy się o to dla ciebie. Staraj się i ty więc godnie spełniać swe obowiązki	Ma się rozumieć. Nie na wiele się pani przydam w drodze, ale...	Mniejsza Czyby jednakże Stach zrobił coś podobnego?...	Może to był sztuczny lew?	Możesz wasza miłość! możesz! możesz!	Muszę.	Młodość, wdzięk, nowość, nie odciągnąż cię mimowoli?	Nie mogę odpowiedzieć, jako żem nigdy takiego pana Cedra na oczy nie uświarczył.	Nie o to chodzi, czegoś chciał, ale coś zrobił.	Nie przerywaj, kiedy ja mówię!	Nie rozumiem.	Nie wie pan, że kobiety miewają kaprysy?	Nie zręczności, moje dziecię, ale rozwagi. „Odrobina rozwagi przyda się w życiu jak szczypta soli w ryżu”, powiadają wioślarze, ja zaś mam zwyczaj rozważać głęboko rzecz każdą. Mój krewniak, rybojad-gawial, opowiadał mi nieraz, jak ciężką pracą jest rybołówstwo, jak to ryby różnią się między sobą i jak trzeba znać się na nich wszechstronnie. Przyznaję, że mądrość to nie lada, z drugiej zaś strony stwierdzić i to muszę, że wspomniany krewniak gawial przebywa przecie stale wśród swoich podwładnych. Co się zaś tyczy moich podwładnych, toć nie pływają oni gromadnie, wystawiając pyski nad wodę, jak to czyni rewa, ani też nie wzbijają się ustawicznie ku powierzchni wody i nie kręcą się w kółko jak mohoo i mała chapta, ani też nie gromadzą się na ławicach po powodzi, jak batchua i chilwa.	Niech będzie ale skończmy już.	Niedorzeczne proroctwa! podchwycił Arcybiskup	Nieprawda! Nie dała!	Nieszczęście!	No przecie te, co pokazują odkąd ta działka jest nasza, niby świetlicy.	No to chodź, jedziemy na obiad.	Och! Gdybym miała trzydzieści lat, zabawiłabym się przednio. Czego mi brakowało aż dotąd, to genialnego człowieka, którego bym mogła wywieść w pole. Miałam zawsze tylko partnerów, a nigdy przeciwników. Miłość była grą, zamiast być walką.	Oczywiście. To mój przyjaciel.	Oho, ho!...	Okrucieństwo, Żołnierz, Przywódca	Panie, to moja jedyna namiętność! Wezmę wędkę.	Pewno, że nie od kardynała; lecz co masz się głowić, od kogo pochodzą, dość, że jeden z nich należy do ciebie.	Powtarzam ci...	Przeciwnie, bywa jaskrawa.	Próbowali chrzcić się pozornie, aby nas z niczym odprawić. Słali wprost do Rzymu, poddając się... ale się to im nie powiodło... Za późno było... ziemia to nasza...	Robotnik, Maszyna, Praca, Władza myślał z jakimś dziwnym uczuciem pustki, jakby mu żal było tamtych czasów, żal tych złudzeń niepowrotnych, porywów szlachetnych, zszarganych przez życie	Stopniami, gdy czytał Regulus rozjaśniały się twarze; potrzeba było widzieć jak pałały wdzięcznością ku tobie, gdy wyczytano wyrazy, potępiające przyjaciół Sejana, a nareszcie jego samego... gdy Rzym dowiedział się, że mu swe boskie obiecujesz ukazać oblicze...	Syn Sary Żydówki.	Szczęść wam Boże! Musi być wam jednak miło patrzyć na tę górę, którąście prawie sami wykarczowali.	Słuchaj no, Maroto czyżbyś się zakochała w tym paryżaninie?	Tak	Tak jest. Chartum z rozkazu proroka ma być opuszczone i mało kto tam już mieszka. Burzą teraz co większe domy i cegłę wywożą wraz z innymi łupami do Omdurmanu. Prorok nie chce mieszkać w mieście splamionym przez niewiernych.	Tak. Wszyscy jesteśmy niewolnikami naszych obowiązków. A im kto więcej wart, tym więcej go pilnują. Ty, miły przyjacielu, masz wielkie talenty. Potrzebny jesteś ludziom. Nie należysz do siebie. Bardzo pilnować cię trzeba.	Tam do licha! I cóż dostał?	To był piętnastoletni chłopak Ale nie ma tu żadnego wstydu dla pańskiego przyjaciela, że tak został wywiedziony w pole, Beppo nabrał już wielu.	To cóż! cóż to ważnego?	To gdzieś koło HiperborejówHiperboreje a. Hiperborejczycy (z gr.) dziś popr. forma odmienna: do Jerycha., to bliziutko, stąd widać miasto.	To niby ja ci zawadzam, jużbyś wszystko chciał zabrać, jak Boga tego kocham... poczekaj jeszcze, poczekaj dzieciątko... mnie ta niepilno do Abramka na piwo... oho, jeszcze długo musisz tylko wąchać mój majątek. To mnie żałujesz gorzałki, a całe tysiące rubli pakujesz na swoją grafinię!.. to se kupujesz jaksamity i sajety, a mnie nie chcesz dać gorzałki; a przecie to wszystko moje... a przecie ja tu dziedzic i pan, jak Boga tego kocham... a tobie od wszystkiego wara, jak psu!.. jak ci każę polizać, to liż! ale ugryźć nie wolno, bo nogą w zęby i za drzwi!.. pszoł!.. jucho jedna, pszoł!..	To niechże do kroćset... chciał już klnąć Sieniński, ale się wstrzymał i dodał:	To prawda, to prawda! On nic nie wiedział, księże dobrodzieju, nie, biedaczysko nie kłamał.	To razem stanowi „wydrążona iglica”. Do kroćset! Przypuszczam, że pańskie rozwiązanie jest słuszne, a przypuszczam tak, bo inaczej być nie może, ale w czym nas to posuwa naprzód?	Ugryzł cię? A... to co inszego; ale po cóż kłamałeś, żeś rozdarł na gwoździu? Dzwonią na wieczerzę, marsz!	Uśpieńskiego wzięli	Wawelską!	Wcale nie światło pochodzi od płomienia, płomień może zapalić las, w lesie możemy upiec się jak kartofle, przy muzyce zaś tylko spać albo tańczyć można.	Wczoraj jeszcze byłem na wyspie Cejlonie w towarzystwie mych braci...	Weź spólnika z gotówką, albo z kredytem dużym, znajdziesz łatwo.	Wiecie, Antek już wyrachował, coco (gw.)	Wiej, Trzewik, bo wsiąkniesz. Ciemno już. Nie złapią. Byle do Warszawy, a tam już kamień w wodę.	Wiesz, Pawle, czytam teraz w gazecie tyle matrymonialnych inseratów!	Więc co pan wie?	Że robiły to całkiem naturalnie, po łaźni, po prostu gdy leżałeś, właziły na ciebie i robiły różne rzeczy. I żebyś widziała minę takiej smarkuli.
Widzisz, Franek, to jest tak, że jak się chce, żeby na świecie było dobrze, to trzeba zawsze z tego swojego prawa gazdowania trochę ustąpić: trudno. Ale za to zyskuje się inne, większe gospodarstwo. Bo przecież stajesz się jakby współgospodarzem całego tego obszaru. A przez to znowu, że na nim pracujesz, bierzesz udział w pracy dla całego miasta. I jesteś nie tylko jego robotnikiem, ale i świadomym, zmieniającym jego oblicze i wygląd gospodarzem.	Możemy o czymś nie myśleć, ale pomimo to, to coś w nas być może, choćby jeszcze pod linią świadomości. Widzę, że miałem słuszność.	Co tu wskórasz z takim wojskiem, w takiej wojnie!... Będzie-li co lepszego, to dopiero w lipcu, bo dla Niemców dwie są pory wojenne: zimą i suchym latem, a teraz to się jeno tli, nie pali. Kniaźkniaź	Coś mi tam mówił... Wiem... ona cię nałęczkąnałęczka (daw.) dziś popr.: pani. służył... Ale powiadał, że to nic dziś popr.: żonaty., a też jakowejś pani służy. A ta Danusia, Zbyszku, to co?	Ach, nie śmiałaś nadużywać dobroci!... Więc w taki sposób przemawiasz do mnie?... Dajesz nam co dzień i co godzinę jałmużnę ze swej osoby, wniosłaś radość do naszego domu, a sama nie przyjmujesz najmniejszej usługi nawet dla twoich znajomych. Więc to tak?...	Jakże to, proszę łaski pani! To nie na migi? Nie na znaki? Nie na palce? Tylko tak wprost? Jakże to może być?...	Nie wiem, czy to są falanstery. Sądzę, że są to instytucje wynikłe z wielkich cierpień polskiego ducha, przypiekanego przez tyle lat głowniami wyrwanymi z dymu pożarów, wyrosłe z samotnych łez wielkich poetów polskości, wydeptane przez bose nogi wygnańców na grudach i kamieniach długiej drogi sybirskiej i po twardych gościńcach obczyzny.	Elizo, to zaszczyt, z którego możesz być dumna! Artur mi opowiadał, jak pan Laurence był przywiązany do tego dziecka, jak starannie przechowuje wszystkie pamiątki. Pomyśl tylko, daje ci fortepian! A to dlatego, że masz duże niebieskie oczy i że lubisz muzykę	Czy ja tego... Nie, nie wiedziałem! Daję na to moje nieskalane słowo honoru.	Nawet gdyby mąż twój był ministrem, nie uchroniłoby cię to od więzienia i od skazującego wyroku.	A zatem, jak to się stało że tych koni nie ma w mojej stajni, gdy poleciłem panu, byś kupił parę najpiękniejszych koni w Paryżu, a tu okazuje się, że w Paryżu jest jeszcze jedna para koni równie pięknych jak moje?	Nie będę żadnym dygnitarzem, przyjacielu Gerwidzie, źle przystoją dostojeństwa, tytuły i ordery synowi Eskulapa, którego największą powinno być rozkoszą oddawać usługi, częstokroć z upokorzeniem graniczące, najuboższym swym bliźnim. Chrystus Pan był ubogi, strzechy nie miał swojej i jedną tylko suknię, i nogi mył zdrożonym żebrakom: ja chcę pozostać ubogi i żebym nigdy nie był kuszony urokami bogactwa i honorów, głoszę tu wszem wobec i każdemu z osobna, że promienie słońca zostały przeze mnie uchwycone i zgęszczone.	Jeśli Szczepan nie chce, to ja mu sama dół wybiorę.	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	Co to dziś mamy za dzień?	Nie wiadomo, co ojciec bredzi!	Każdą tajemnicę zwykło się szanować. Jednak, na ten raz, przyznaj pan, czyż nam się nie należy troszkę więcej zaufania? Gdyby jeszcze tylko o nas chodziło, ale pan żądasz, abyśmy drugich namawiały. Cóż my tym drugim powiemy? Któż zechce łożyć na poszukiwania, póki nie wie, czego pan szukasz?	Niech sam leci, żal mu przetrząsnąć kałdunakałdun (gw.) zaśmiał się któryś, że to pisarz miał brzucho kiejkiej (gw.)	Dobrze. Wezmę strzelbę i pójdę, bo trzeba będzie nawędzić mięsa. Ale po coś ty wlazła na drzewo i co tam robisz?	Taki to później wyrasta i bywają z niego ludzie. O święty człecze, przykro mi bardzo, że zasnąłem w środku twego kazania. Przebacz mi!	Niewiele mam do opowiadania Pracujemy, jak możemy, ot i wszystko. Zrazu ciężko było, ale dobiliśmy się czegoś. Rola, trzoda i to, i owo wymaga ciągłej pracy. Szczęściło się nam zresztą, chwała Bogu! Nie dziś, to jutro, pojutrze dopracujemy się czegoś.	Klnę się na prochy GiottaGiotto di Bondone (1266–1337) apostołowie Jezusa, wg tradycji razem ponieśli męczeńską śmierć w Persji; w Kościele katolickim ich święto liturgiczne obchodzone jest 28 października., męczenników, a Szekspira oddam pojutrze, to jest piętnastego września. No, co? dostanę?	Panno Najświętsza! Nie irytujcie Szwaba! On gotów jeszcze na złość wam zabić tę niebogę...	Prawdę gadam. Niejeden komornik albo łowczy, albo krajczy, to i Żyda zdoli ocyganić, a jakże. Kaletę nabija, o swoje dobro dba, nie o pańskie.	Littimer był tu dziś Pytał o ciebie. Zrozumiałem, żeś miał nadjechać z Oksfordu, chociaż, o ile sobie teraz przypominam, nie mówił mi tego wyraźnie.	Trudno się nie zgodzić. Zaczekamy na wschód słońca.	Chcecie, to wam znajdę pannę.	Dziękuję ci, nie szukaj, nie chcę	Dziś mogę ci udzielić tej łaski. Weź to.	I choćby w karczmie wyprawię, a matki prosił nie będę.	Może wiem, a nie powiem.	N-nie A ty?	Nie cierpię zarozumialców!	Nie widziałam jeszcze mężczyzny piękniejszego od ciebie i nie kochałam nikogo prócz ojca i ciebie.	Alboż pani jest moją kochanką?... Nie jestem przecie lunatykiem.	Ci Murzyni śpią i nie rozbudzą się więcej.	Czy to ciekawy kraj, te Indie?	I nie każden jeden jest taki żeby zaraz popijanemu z nożem na innego. Po większej części albo płakać zacznie, albo chojraka odstawia, a podobnież spać się uwali.	Zawsze! To „zawsze” będzie trwało	Często o tobie mówi, gdy cię nie ma.	Dobrze, za kilka tygodni mogę być z powrotem, zrobić majątek ciężko, ale rozdać go najłatwiej. Oddam ziemię najuboższym z ubogich, tym co ją od wieków uprawiali, wieśniakom. Jestem ci wdzięczen za podanie tej myśli i cieszę się nią.	Cieszy się pan, panie Gray, że mnie pan poznał	Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniemwyżenąć (daw.) tam, skąd przyszli.	Co za ogłoszenie?	Co?	Jak zazwyczaj chodziło tylko o drobne nieporozumienie. A ty co porabiasz?	Przede wszystkim buntowi można zapobiec, jeżeli mędrszych spomiędzy pospólstwa oświecimy, że ten, który obiecuje im wielkie ulgi, jest wariatem...	Tak, kapitanie, oddziały admirała Toledo czuwają nad bezpieczeństwem na wodach od Maracaibo po GibraltarGibraltar	Źle się złożyło, że taki znawca koni siedzi w głębi dyliżansu	Ale teraz dajmy temu spokój, drogi Spilett, później o tym pomówimy.	Ej, urwisy, przyjdzie i na was pomorek. Ja was pierwszy pożałuję, boście chwackie draby.	Ha Wówczas byłbym narażony na wielkie przykrości. Przede wszystkim zarząd hotelu, później policja... Musiałbym się gęsto tłumaczyć.	Jednak wydobył. Wierz mi, on ma rację: jedź jutro do Włoch.	Jeżeli wygra pan, w takim razie ja przyrzekam palnąć sobie w łeb.	Oby nas tylko Bóg ustrzegł! Mój jegomość, niech no jegomość pocznie zaklęcia, bo okrutnie się boję.	Proszę mam lekarstwo, które pan zapisał.	Proszę. Więc niech pan siada.	Jednemu już zapłaciłem, jak mi się zdaje Kopnąłem go w pachwinę, gdyśmy się toczyli z góry. O gdybym go zabił!	A widzisz, bywa i tak	Chcą nas zetrzeć na miazgę?	I owszem. Żeby wiedzieli, jak mi zbrzydły portrety i słuchanie bredni i komunałówkomunał	Jestem, ekscelencjo Czego pan sobie życzy?	Jeśli ci na tym zależy.	Na spacer?	Tak!	Tak, panie baronie.	Tak, tak!	Otóż i dotarliśmy do interesu publicznego!... Kwestia zarysowuje się tak: czy projekta szanownego pana Wokulskiego są objawem pomyślnym dla kraju?... Panie mecenasiemecenas zwrócił się książę do adwokata, czując potrzebę wyręczenia się nim w kłopotliwej nieco sytuacji.	I chce pani, bym do niej wrócił? Chce pani, by wrócił do niej człowiek, który gotów jest ją zabić?!	Tomciu by się chciał pewnie zobaczyć jak najprędzej z Wiktorem?	Panie, ja byłam... Ja się tu bez wiedzy stawałam...	A ojciec, ten straszny drab, ponuro patrzący?	Komu się tam znów rusza za kołnierzem?	Proszę panów zupa podana, wszyscy już siedli do stołu.	Z pół wsi się wybiera!	A dobrze uciekaliście przed nami.	A oto i on	Ależ my tobie chcemy zapłacić!... Gotówką... Po sześćdziesiąt rubli za morgę.	Bluźnierstwo!	C przeciw B	Całe gadanie w jedną definicję owinąć można: tumortumor (daw.)	Chciałaś!	Do Dover	Do tyłków perszeronówperszeron	Doprawdy?	Jaką?	Może i zaszkodzi.	Najmilejsza moja!...	Niedaleko zajdziemy o takiej strawie!	Pijany?	Sen odrzekł Sancho	Trzymam zakład! trzymam...	Ułożono z tych wyjątków	W jakim znów ogrodzie?	W polu był...	Wzrok, Tajemnica, Skarb, Miłość	Z której strony słyszałeś odgłosy?	Zaraz przyniosę.	Ze Steerforthem?	Zwiększa ono jeszcze ciemności, otaczające nas zewsząd.
Dobrze, że „ziemia”. Ale to nie jest nazwa! Mars jest także ziemią! Ale im chodzi o nazwę. Bo jeśli np. Wenus nazwali tak ludzie dlatego, że świeci jasnym i pięknym blaskiem, a Wenus to bogini piękności, to jak nazwali ziemię, swoją ziemię, swoją własną planetę?!	Widzi pani, papuś robi tak... Jak papuś jest zły na mamę, to jej samej nic nie powie, tylko gniewa się na nią przed nami. A jak Bronek co zmaluje, to papuś znowu nic nie mówi jemu, tylko wygraża się na niego przed nami albo przed mamą...	Hm... To zależy. Znałem pewnego włoskiego księcia, bogaty był jak nabab indyjski, jedno z pierwszych nazwisk w Toskanii; kiedy jeden z jego synów żenił się zgodnie z jego wolą, dawał mu miliony	Co więcej, to muszą być ludzie jak tylko może być anty (antydreyfusiści, oczywiście) i militaryści	Jak im Antek przytnie ozory, to zmilkną!	Och, miłość twoja, Rafaelu, miłość twoja to cały świat. Jak to! Twoja myśl jest moją? Ależ jestem najszczęśliwszą ze szczęśliwych.	Jednakże zdaje mi się, że poezya nie jest tak znowu wzgardzoną, jak pan utrzymujesz...	Aha, widzisz, tak zaraz pokazało się, po co ja Nastusię na nią nasłał. Swojego człowieka muszę mieć w izbie, coby mi drzwi otworzył i co niebądź dopomógł. Więc mi Nastusia powiedziała, że dokrzyczeć się do niej nie mogła, jak ją dzisiaj wedle czwartej rano zbudzić probowała.	Artysta mówiła dalej panna Izabela prawie żałuje, że przyjechał do Warszawy... Artyści, nie wyłączając największych, są to szczególni ludzie: bez sławy i hołdów nie mogą żyć, jak my bez pokarmu i powietrza. Praca, choćby najpłodniejsza, ale cicha, albo poświęcenie to nie dla nich. Oni koniecznie muszą wysuwać się na pierwszy plan, zwracać na siebie spojrzenia wszystkich, panować nad sercami tysięcy... TeatrSzczęścieSam Rossi mówi, że wolałby o rok wcześniej umrzeć na scenie wobec pełnego i wzruszonego teatru aniżeli o rok później w nielicznym otoczeniu. Jakie to dziwne!...	Mój drogi panie umyślnie traktowałem wobec pani całą sprawę bardzo lekko, bo nie chciałem jej przerażać; zresztą to raczej pana dotyczy i to bardziej niż pan myśli... Nie radzę panu zbytnio żony zaniedbywać; jest to temperament bardzo bujny i zdrowie zastraszająco silne... To wszystko oczywiście musi na nią oddziaływać. Natura ma swoje prawa, które, jeżeli się je zapoznaje, umieją same nakazać posłuszeństwo. Pani może dojść do stanu chorobowego, w którym gorzko byś pan żałował swego zaniedbania... Jeżeli ją pan kocha, trzeba ją kochać nieco wyraźniej; jeżeli pańska miłość już wygasła, ale zależy ci na tym, aby zachować matkę swoich dzieci, środki zaradcze należą wprawdzie do zakresu higieny, lecz decyzja w tym względzie może wyjść tylko od pana...	Ona opieki nie potrzebuje, bo rozumniejsza jest od nich wszystkich Właśnie to osobliwe, że oni przez pamięć na Aarona i poszanowanie w niej wielkiego rozumu, z którego słynie, dają się jej rządzić samej...	Poszukaj mi pan natychmiast innego pucybuta. Ten łotr Baloun zeżarł do rana wszystką czekoladę. Słupka? Nie. Nie. Lepiej go przydzielimy do sanitariuszy. Chłop jak góra, więc będzie mógł dźwigać rannych. Poślę go natychmiast do pana. Niech pan to załatwi w kancelarii pułku i natychmiast wróci do kompanii. Jak pan sądzi, kiedy pojedziemy?	Mego Boga, jak mówisz, raczej jak ośmielasz się mówić, zostaw, proszę, poza dyskusją. Ale natomiast...	Może weźmiecie i wy, jak się tak z Antkiem ułożyta. Kłóciła się przeciech z wami nie będę, nie moja w tym wola stanowi.	Ach, mój Boże. Napiszę w sposób najbardziej dyskretny. Jeżeli mój list dostanie się nawet w ręce jego żony, nie będzie miała powodu do podejrzewania go o niewierność. A naprawdę byłabym panu za to bardzo obowiązana.	Bardzo pan jesteś niedobrym człowiekiem, kiedy się chcesz mścić na ludziach za to, że się bronią od nieszczęścia, w jakie ich wtrącasz swoją niesumiennością. I robak podnosi głowę, kiedy go depczą, a pan chcesz, żeby człowiek dał się dobrowolnie wepchnąć w nędzę! O, panie Tecki pan tego nie możesz żądać... pan nie możesz chcieć, żeby przez pana cierpiał człowiek niewinny, człowiek dobry, którego jedyną winą było to, że nie umiał się oprzeć pańskim prośbom i ratował pana z kłopotów! Nie może być, abyś pan go chciał za to rozmyślnie zgubić... Nie, nie wierzę temu bo choćbyś pan był nawet bardzo złym człowiekiem, człowiekiem jesteś tylko, nie kamieniem, i masz ludzkie serce, które nie mogłoby znieść spokojnie takiej niesprawiedliwości... O! gdybyś pan widział mego ojca, jak się zmienił, schudł i postarzał, jakie głębokie ślady wyryła na nim ciągła troska o byt... gdybyś pan widział, jak ten biedny starzec musi sobie odmawiać najniezbędniejszych potrzeb, wzruszyłbyś się i oszczędził mu tej boleści, jaka go  ma spotkać, i upokorzenia! Pan nie wiesz, ile moi rodzice wycierpieli przez pana... Ale przebaczą panu wszystko, wszystko, jeżeli ich pan wyratujesz... przebaczą i zapomną!	Wolałbym pójść z panem. Tak, czuję, że muszę być z panem. Niech mi pan pozwoli. I przyrzeknie mi pan mówić do mnie przez cały czas? Nikt nie mówi tak cudownie, jak pan.	Nasza niedawna indolencja szuka schronienia na kwiecistych ścieżkach nieokreślonej fikcji. Ale dzień zbliża się, dzień obrachunku, mój ty kochany Beetle! Ja sam ułożyłem parę małych pytaniek z gramatyki łacińskiej, pytaniek, którym nawet twoje mistrzostwo w sztuce wykręcania się nie podoła. Tak, tak, z gramatyki łacińskiej. Ja sądzę, o ile mogę się tak wyrazić że Ulpian ci wystarczy... Aha! Eclucescebat ba	To wszystko jedno czy kiszki mają mu wyleźć z brzucha dla najjaśniejszego pana, czy tak oto. I tak już spełnił swój obowiązek... Bo przecież on mógł...	Nie wątp w to! To o czem zaręczam jest murowane!	Cóż to za stempak?	Jak też waszmość myślisz, panie namiestniku, siłasiła (starop.)	Jeżeliś widziała, to czego pytasz? Łżesz, waltornio!	Jużci, żal; ale to była ino moja niania..	Mój bratanku Jedziesz biedny, wracaj bogaty, odnajdziesz honor swego ojca czysty. Ja ci za to ręczę, ja, Grandet; bo wówczas będzie zależało jedynie od ciebie, abyś...	Przecie pan wierzy w świat nadzmysłowy Owszem, pan nawet określa go za pomocą matematycznych formuł... Jak więc pan może wątpić o spirytyzmie?...	To okropne!	To przedgrywka do sprzedaży konia	Dam do zrozumienia w sposób jak najoględniejszy, że jest tu zbyteczny.	Jedna dżungla to wie! Wydaje mi się, że w kierunku zachodzącego słońca. Sądziliśmy, o wielki Kaa, że ty musisz wiedzieć!	A... bo panna Helena tak się przypiła do tego Solskiego...	Ej, to nieprawda! Mistrz Juliusz nie może opuścić Ekeby.	Wiem, że potrafią to papugi	Powiedziałeś, zdaje się, że znasz nasze prawa Jeżeli ty ich nie znasz, to przynajmniej ja je znam, więc zostanę tutaj, ponieważ jestem jeszcze waszym kapitanem póki nie uzasadnicie swych zażaleń. A tymczasem wam odpowiem, że wasza czarna plama nie jest warta i jednego suchara. Co potem, zobaczymy!	Coś się tam złego musiało dziać, proszę waszej miłości bo ta niewiasta, co z Krysią przyszła, nie chciała się przyznać, ani skąd idą, ani po co, ani do kogo. Mowę miała cale odmienną, choć polską, widno szła z dalekiego kraju. Jeden raz tylko, na kilka godzin przed śmiercią (nikogo przy niej nie było krom mnie), rozpłakała się i lamenciła: „O Jezu miłosierny, opiekuj się biedną sierotą! Niech jej wrogi nigdy nie znajdą!... Pokaraj ich śmiercią i ogniem piekielnym!” Klękam wedle łóżka i pytam: „Gdzie te wrogi? Powiedzcie, cobym umiała dziecka strzec przed nimi”. Pojrzała na mnie zalęknionym wzrokiem, koniecznie chciała coś rzec, aż tu skurcz jej gardło ścisnął, zamknął mowę i już tak została do skonania.	Że pan chciał jaknajprędzej wykurzyć stąd człowieka, mając doń doprawdy bezzasadną niechęć. Owszem. Ale zapewniam pana, że to nie jest fair. Nie jest fair. I jeszcze panu powiem, że mężczyzna tego typu, co pan Junoszyc, nie potrzebuje ani mojej, ani niczyjej obrony. O, kto jak kto, ale on napewno nie!	Co znaczy, nie słyszałem? Na naszej komodzie stoi przecież twoja fotografia. Jak mogłem ciebie nie poznać!	A od czegóż jest najwyższa rada?... Powiadacie, że składa się z samych mędrców... Więc niechby oni wzięli na swoją odpowiedzialność traktat, który ja uważam za hańbę i zgubę Egiptu...	Myślę że walka przybierze teraz inny obrót, bo nie można posądzać piratów o tak wielki nierozsądek, żeby chcieli ją dalej prowadzić w tak niekorzystnych dla siebie warunkach.	Tak nie może pozostać, nie powinien się zasłaniać obietnicą dziewcząt o miękkich sercach. Jeżeli zrobił coś złego, musi się przyznać, przeprosić i ponieść karę. Mów prędzej, Ludko, nie chcę być trzymany w niewiedzy.	Wychowaniem Rzadko posuwają je daléj nad znajomość powierzchowną, encyklopedyczną rzeczy powszednich. Główną wagę w wychowaniu ma ogłada. Prawda że w salonie nic im zarzucić nie można, że ludzie są nadzwyczaj mili, ale rozpieszczeni, egoiści i płosi. Nie idzie im o to, aby coś umiéć, lecz aby wszystko jako tako rozumiéć, chwycić coś z każdéj rzeczy i błyszczéć. Wyjątek stanowi ten hr. August.	Pójdź ze mną o zakład. Pół miliona funtów zaangażuję. Na nędzę skażę żonę i dzieci, by raz się przekonać, czy ci zależy na nieodpartych prawdy dowodach, czy też chcesz nadal wykręcać się sianem oraz mamić siebie i wszystkich dokoła wykrętasami czysto maniackimi.	Bo w karczmie powiedali i... bojałem się...	Otrząśniecie się jeszcze	Społecznik kończyła zdziwiona potrzebą tak wyraźnych tłumaczeń.	Tak, jej we własnej osobie.	Czemuście się za mury nie schronili, w sile nie będąc?	E! mój drogi wiesz dobrze, że nie te kule są najstraszniejsze, które pochodzą na wojnie od nieprzyjaciela.	Jakież nieszczęście? Przecież wybawiłeś sahibów od śmierci, na którą zasłużyli sto razy.	Odpocznij, drogie dziecko i niech pokrzepi cię myśl, że Bóg karze zdrajców.	Adonai, słowa modlitwy mojej nie uczynią śmierci Żydów lżejszą ani bardziej godną Ciebie. Nie masz bowiem kary na wrogów naszych.	Akurat tędy przechodziłem i pomyślałem, że zajrzę. Znalazłeś już kogoś do pomocy?	Ano, widziała ją pani na dworcu.	Bobym cię zgubiła jutro w ucieczce pochwyconoby nas i ty byś poszedł na Königstein, a mnie danoby temu, komu ich fantazya przeznaczy.	Brochwicz jest niepoczytalny	Chora jestem, chora, dlatego że przestaję być manekinem, drewnem, marmurkiem.	Darujcie, czekałem dwa tygodnie. Może nie macie czasu?	Ja... ja nie wiem dobrze	N. Panie, koléj podobno na Polskę?	Nie	Nie, muszę skończyć! Nie dostanę żyta od Eryka z Falli zanim skończę ten zagon, a nie mam już w domu ani szczypty mąki.	Niech mnie Bóg broni! Żałowałbym tylko wtedy, gdyby koń nie był dobry.	Proszę mi nie wstawać o piątej, brzydki, niegrzeczny chłopcze. Nie ma w tym sensu.	Radzca Pauli jest nieco niedysponowany.	Tym, że ktoś przyjdzie zabrać Małgosię? Dziękuję ci.	Umarły... rok temu ostatnie. Potem żona... nie mam nikogo, nic. Pojedzie pan do mnie.	Więc pani do Warszawy teraz nie pojedzie?	Właśnie gardłem moim tłumaczę panu, że muszę najprędzej dobrnąć do stacji i o przejście proszę najkrótsze w tę stronę. Pora ostateczna.	A kto tam?	A ubrania są w tej szafie?	A!	Ależ, panie profesorze, któż ci mówił o obraniu drogi dokoła Przylądka Dobrej Nadziei?	Ależ... ależ... kierownik pociągu chce mnie rewidować.	Ano! diabli wzięli!	Betty!	Byłem w gospodarstwie. Robiłem przegląd.	Chcecie go wziąć?	Czego chcesz?	Czego tu chcesz?... Uciekaj!...	Do licha, dasz mu je pan!	Do widzenia stryjaszku, bardzo dziękuję za wszystko, bardzo dziękuję.	I ja tobie Jam ci dłużnik jeszcze. Sto cekinów ja tobie winienem, chłopcze!	Jup, odrobiny aguti!	Kada! kada! Čia turėjo būt ne viena roda. Kelios dienos atgal sugriebė sode, kaip buvo apsikabinus su vienu jūsų tarnu. Vijosi jš, gaudė. Bet kur tau! Pabėgo. Liepiau ją plakt su rykštėmis, idan pasakytų, kaip tas nevidonasnevidonas	Lecz kto wam dostarcza wina, czyżby gospodarz?	Mam do pana prośbę, panie Szlangbaum...	Myśmy z nią też kolegowały we wszystkich figlach	Oczywiście, tobie i innym Żydom!	On bogaty pan.	Pyskacz ścierwa. Wio, stare, wio!	Skoro już konieczne i niemal zbawienne dla uzdrowienia...	Są w dziele tym wyrażenia, z którymi z trudem mogę sobie poradzić.	W takim razie musianoby schwytać wszystkich zbrodniarzy?	Weź spólnika z gotówką, albo z kredytem dużym, znajdziesz łatwo.	Więc dziś zmieniłeś pogląd?	Więc niech babcia opowie.	Więc poproś pannę Adę, ażeby siadła z panną Magdaleną i z kamerdynerem, a my zaraz przyjedziemy z Ludwiką.	Wątpisz o nim, ojcze!	Zemsta, Krew, Obyczaje	Żyje syn jego!
Wierzę temu choć nie wiem nic o tym. Ale wiem, że od czasu, jak zostaliśmy błędnymi rycerzami, to jest pan, bo ja nie zasługuję na ten zaszczyt, wygraliśmy dopiero jedną bitwę z BiskajczykiemBiskajczyk	Pan Co pan doktór sobie wyobraża, ja nie wiem. Zaprząta pan swoją osobą województwo i ministerstwo, jakby wszystkie najwyższe instancje administracyjne nie miały nic innego do roboty, jak zajmować się pańską przeszłością polityczną.	Jaja mędrsze od kury... ja bym ino chciała, coby pana Pawełka tak za nogawice szarpało, jak mnie wczoraj zapaskę chciało urwać. A w nocy... myślałam, że ranka nie dożyję.	Słuchajcie, mój Szwejku: nie mam czasu na żadne ględzenie. Wojskowe rozmowy telefoniczne to nie pogawędka okazyjna, jak na przykład, gdy się kogoś przez telefon zaprasza na obiad. Rozmowy telefoniczne muszą być krótkie i jasne. Przy takich rozmowach nie mówi się: „Posłusznie melduję, panie oberlejtnant”. Nie potrzeba. Więc pytam się, Szwejku, czy macie pod ręką Vańka. Niech zaraz podejdzie do telefonu.	Nie źlijcie się na mnie, matusiu. Że stryj Daniel gruby jak beczka, a stryj Mikołaj omal się nie złomie, taki suchy, jak sama śmierć, to moja wina? A może i stryjowi Tomaszowi co zadałem, że już drugi tydzień stęka?	Nic nie szkodzi, Szczurku To przecież mój zwykły sposób wyrażania się. Przyznasz chyba, że ten dwór nie taki znowu brzydki, prawda? Tobie się też podoba. No, a teraz, chłopcy, mówmy poważnie: potrzeba mi właśnie takich zwierząt jak wy. Musicie mi dopomóc. Chodzi o ważną sprawę.	Nie ma go. Poszedł na te równiny szerokie, które stąd widzisz, Zwycięzco, a może w te góry tam na północy poza śnieżnym Otamorem, albo na morze sine... Nie ma go już, jak nie ma dnia wczorajszego, jak nie ma niczego, co wczoraj jeszcze było: jesteś tylko ty jeden...	Nie wiem jeszcze, do czego zdążasz.	Pozwólcie, żebym ja wam do jutrzejszego ranka nie odpowiadał	Rzeczywiście podbił moje serce, lecz nie w tym znaczeniu, jak pan myśli.	Ty mi nie wierzysz. Znam cię, mój chłopcze, ty łżesz jak świeżo upieczony król.	A! Pan Descoulis nie nosi już peruki; czyżby się chciał dobić prefektury blaskiem swego geniuszu? Patrzcie, jak wystawia to łyse czoło, brzemienne jakoby wielkimi myślami.	Jedna rzecz mi się podoba u Sary Crewe Ona nigdy nie wywyższa się ponad inne, choć mogłaby to czynić... Ja na pewno nie byłabym taka, gdybym miała tyle błyskotek i gdyby ze mną robiono tyle ceregieli. Aż niemiło patrzeć, jak miss Minchin popisuje się nią, ilekroć przyjdą jacyś goście.	Dobrze to waćpannie przy jej dwudziestu leciech, ale nie mnie przy mojej cyrkumferencjicyrkumferencja (starop. z łac.) dziś popr. forma M. lm: psy. tylko chodzą na piechotę. Czysta desperacja, jak mnie Bóg miły. Jużci, nie będziem tu siedzieć, tylko pójdziemy, ale kiedy zajdziemy do onej Zołotonoszy? wysokie siodło. musimy zostawić, a co do gęby włożyć, to na własnym karku dźwigać.	Ja wiem, jak długo jeszcze pożyję w tym ciele. Cóż tu poradzi hakim?	Kiedy się tak buciszbucić się (daw.) czy nie skłamałeś. nie skłamał.	Nie. Nie dlatego. Za czasów niewoli rosyjskiej mieliśmy tutaj w Warszawie znakomitych pracowników, świetne charaktery, doskonałych greccy niewolnicy. Ludzie ci należeli do typu, który się w tłumie rozpłynął, znikł, lecz nasycił sobą pokolenie. Z tych ludzi my wyssaliśmy wszystko, czym żyjemy aż dotąd.	Prawdę mówi pan podstoli w rzeczach każdej wiary, nie mówię już samej religii, wszystkie rozumowania nie są na swoim miejscu.	A! dla mnie biednego nie dosyć!	Bych jeno z tych wrzasków nie wyszło co złego!...	Jesteś pan nie tylko hochsztapleremhochsztapler	Kto cię nie chce?	Nie żądam ich lecz mieliżbyście w istocie poselstwo tego rodzaju...	Nie. Widział pańską matkę. Pani Valmérasowa zaskoczyła go, gdy wychodził.	I to jaką. Twierdzi, że nie służy mi powietrze naszej dzielnicy.	Któż jej nie spotykał! Słowo daję, ta wybladła stara panna przypomina mi owe długie robaki, co zdolne są stoczyć najgrubszą belkę.	To nie zmienia sprawy. Mimo wszystko Kama pozostaje z nią ciągle w astralnym kontakcie i przez nią może w dalszym ciągu szkodzić Halszce.	To przecież nie da mi zmrużyć oka.	A zatem przysięgasz na swą miłość dla mnie nie targnąć się na swoje życie bezpośrednio ani pośrednio... Pomyśl trzeba byś żyła dla mego syna, którego Matylda porzuci na łaskę lokajów z chwilą, gdy zostanie margrabiną de Croisenois.	Ale was nie objaśnili.	Ależ my nie żyjemy dla świata! Zresztą pobierzemy się kiedyś, kto wie, mamy za sobą szanse morskiej podróży...	Macie i uważajcie: nie robić na marginesach żadnych notatek, podpisów, ani znaków. Przez to najłatwiej wpaść. W razie czego trzeba powiedzieć, żeście tę bibułę znaleźli na ulicy.	Od samych tych ludzi. Dziwny to człowiek ów Kmicic, bo gdym mu sam zdradę przed pojedynkiem zadał, tedy nie zaprzeczył, chociaż niesłusznie go posądziłem. Pycha widać w nim diabelska.	To są ci ludzie Wszystkie ich książki są w wielkiej kilcie z czerwoną przykrywką... są tam książki, raporty i mapy... a widziałem też list królewski pisany albo przez radżę Bunàr, albo radżę Hilàs. Pilnują tego bardzo starannie. Nie odesłali nic ani z Hilàs, ani z Leh, to pewna.	Tak: pójść po rydel i wykopać się z błota, w którym się leży. Dla mnie na ziemi nie ma miejsca.	A niech wam tak Bóg fortunę podwoi oraz w tym i przyszłym życiu nagrodzi, amen! Jak pan może w ten sposób!	Boś ty rozumniejszy od drugich Bo masz oczy i język, bo więcej nas kochasz niż drudzy, bo ja tobie ufam i miłuję cię. Jesteś obcy, a mam cię za syna. Posłałbym syna... oni oba ziemianie i rolniki, i myśliwce, i bartniki... a ty śpiewać lubisz, ale myśleć umiesz.	Bywają jednak głupcy którzy z siebie wychodzą na samo wspomnienie policji. A przecie ten pan taki miły, a to, czego żąda od pani, jest proste jak dzień dobry.	Czy robiłyście to w tym pustym mieszkaniu twojej babki?	Dajcie jej fajkę! Na miłość boską, dajcie jej fajkę i zatkajcie tę złowieszczą gębę! Ona, to w sam raz jak te papugi. Skrzeczą od samego rana.	A na czym się to jeszczech skończy, na czym!	Ale Krzemień, to twarda rzecz połamie sobie na nim zęby, choć młody.	Kłaniał się mamie i powiedział, że przyjdzie nas odwiedzić.	Matko Święta! wyprostuj-że się, Jimmy.	Muszę zbadać drugą stronę domu; może tam ukrył się nieproszony gość.	To żaden trud dla mnie. Nawet podobno gdzieś w niebieskich księgach wpisuje się nawiedzanie chorych jako zasługę.	Być może ponownie zaatakowali stanowisko Hiszpanów, aby otworzyć sobie drogę pod mury miasta, a być może udało im się je obejść. Przed chwilą słyszałem ostrzał z dział na równinie.	A cóż my to na tańce pod Warkę poszli?	A to znowu co za jeden?	A... to jedź...	Ani myślę. To byłaby za wielka ofiara z mej strony.	Ano, to zabawisz parę tygodni. Co do korzyści, to już moja rzecz. Cóż chcesz za robotę?	Bo to dworskie grunta, a pan zna przysłowie: Na dworskim polu dużo stert, na chłopskim dużo ludzi.	Bywa to czasem konieczne...	Cesarskie wojsko, austriackie. Myśmy są teraz wolne państwo.	Jako pielgrzym? To wyście tu przynieśli różę jerychońską?	Jeden na czterech! Dziewięćdziesiąt cztery dział wyszło już z Nadarzyna. To znaczy: trzy działa na nasze jedno.	O, gdyby tylko było możliwe, niezawodnie dawno bylibyśmy to wykonali	Prose panienki Cy to aby jesce ta sama Bastylio... cy tez sie ona przemieniła w cosik innego?	Siadaj tu przy mnie i napij się miodu, bo mi tak smutno samemu.	Tak, ślepcom a śpiewakom wszędzie dojść można może też i ich odszukam.	To ładnie	Udałyśmy się tam dwa lata temu. Lekarze obawiali się o moje płuca i zalecili mi powietrze Neapolu. Przejeżdżałyśmy przez Bolonię, Peruzę i Rzym.	Widzisz pan, myliłeś się Przyjdź do mnie i proś konającą o przebaczenie za te podejrzenia.	Wielki monarcho! Jarema twój wróg. On to Tatarom odjął Zadnieprze, on pobitych murzów jako wilków po drzewach na postrach wieszał; on na Krym chciał iść ogniem i mieczem...	Wszyscy tak czynią chceszże od innych być lepszym i nad wiek swój wyższym? Próżnaby to była zarozumiałość. »Patrz na grubego DamasippaDamasipp	A chcielibyście mieć?	A czemu?	A potem jeszcze raz robiłem, już tutaj Stefanowi Fiedorowiczowi Pomorcewowi, porucznikowi, przodki wstawiałem.	Aha, i co baty brać będzie	Cha, cha, cha! A toś im urządził instrumenty! Pyszny koncept!	Co panu jest, panie Heyst?	Cyt! cyt!	I cóż, trzeba iść, nowy pobór!	Kim jesteście?	Mam buty wyporkiemwyporek rzekł Kulwiec.	Mamy tu dwu lekarzy w razie potrzeby możemy mieć ich więcej, choćby najznakomitszych w kraju. Anielka znajdzie wszelkie wygody.	Margrabina d’Aiglemont.	Mości książę, i mnie przy sobie umierać pozwól!	My tylko z nim przyszli, proszę pana doktora	Na co dzwonek, Szwejku?	Nauczyciel, Uczeń, Strój słyszysz?	Niby co?	No już! Co cię powstrzymuje?!	No, przecie niema śladu podobieństwa?	O, proszę pani wyjaśnił	Pomsta i kara boska. Nadużywać do rzeczy świeckich tych tak świętych kart!	Proszę za mną, aresztuję pana.	Przyznajmy i inteligencję FryderykFryderyk	Siostra rzekła siostra	Słychać.	Taflą szklaną? Czekajże, mistrzu kochany, toż taka szybka parę tysięcy będzie kosztowała...	Tak, pan.	W jaki sposób?	Walkę? O co?	Wiecie, Malibran straciła dwie nuty.	Z całego serca	Za co?!	Zaraz!	Ładne „roztrzepanie”! Po prostu bagatelka! Zapomnieć nazwać ziemię!...
Ha, wiedziałem! Co ja ci mówiłem w drodze, żonusiu? Grandet ceni honor ponad wszystko, nie ścierpi, aby nazwisko jego ucierpiało bodaj najlżejszą plamkę. Pieniądz bez honoru to choroba. Umieją cenić honor na prowincji. To ładnie, bardzo ładnie, Grandet. Jestem stary żołnierz, nie umiem ukrywać swoich myśli, mówię prosto z mostu: to jest, do kroćset bomb, wspaniałe!	Jak to! To pana del Dongo prowadzą do więzienia?	O, niech pan będzie spokojny. Pan Dalcz ich z ręki nie wypuszcza. Nawet jak szedł do łazienki, to zawsze ze sobą zabierał. Raz, kiedy pojechał do domu przebrać się, a zauważył, że w tamtym ubraniu je zostawił, to natychmiast wrócił po nie. Pamiętam dobrze, bo akurat nikogo ze służby nie było i sama schodziłam sprowadzić taksówkę.	A nie. Ksiądz do kary to skory, ale z pomocą to się nikomu nie pokwapi...	Ach! To pan, panie Edmundzie! Cóż się stało? Skąd ten smutek, który panuje na pokładzie?	Bardzo to dla mnie pochlebne Nigdy już nie nadużyję pani grzeczności, choćby na rozkaz babuni.	Barnes radby, oczywiście, dowiedzieć się czegoś więcej, mam atoli ważne powody, by to nie nastąpiło i w tej sprawie proszę o pomoc twoją.	Jakże to można zapomnieć!	Jeśli zaś oddam mu ją niezupełnie taką, jaką wziąłem, to będzie i zemsty początek.	Niewielkaby to była łaska, zabierze pieniądze, które gdzieś schowane miał, odezwała się Dobkowa cicho, bo tam tego słyszę było gotówką na kilka milionów.	Płacz... płacz... przez wdzięczność dla Boga, że otworzył nam oczy w chwili, która bywa przykrą... Wiem coś o tym!... Przemordowałem się kilka tygodni, ale to już minęło. Jeżeli między gwiazdami jest inny świat, ach, to jest on niepojętej piękności... Ja tak kochałem naturę, tak rwałem się do krajobrazów, które znam tylko z czytania.	Są to sępy, orły, sokoły, kanie. Ciągną one z dala za tą chmurą i nie opuszczą jej, dopóki nie ulegnie rozproszeniu lub zniszczeniu.	To chodźże ze mną	To się na poczet zdobędę i do kniazia Polubińskiego chorągwi się wpiszę. I ojciec mnie też wspomoże.	To są skrzydła.	Z czegóż to myślisz, stary?	Ano, co dalej, mówcie! Iść na Wiśniowieckiego? To on siłę naszą i tatarską całą na sobie zadzierży, a przez ten czas wojska się zbiorą i z głębi Rzeczypospolitej w pomoc mu ruszą. Wybierajcie...	Jeżeli jest tak, jak mówisz, to musisz już odczuwać albo odczujesz wkrótce skutki jego obecności. Spotkał we Włoszech Alberta de Morcerf i ofiarował jej królewski podarunek; twoja macocha i brat przejeżdżają koło bramy jego domu	A sam-że? co to za dobroć. Ani się kiedy ofuknąć umiał, choć mu figle nie małe płatano. Bywało w największej złości nogą tylko tupnie i już bardzo źle, kiedy sobie zamiast przekleństwa krzyknie	A tak! Ziemia jest punktem pozornie nieruchomym, z którego się robi obserwacje i dlatego się na nią nawet nie patrzy. Ale niechby się przenieśli myślą na Słońce i stamtąd spojrzeli, to zaraz by im się przypomniało, że planeta krążąca pomiędzy Wenus a Marsem nie ma nazwy!	Czyż możesz wątpić? Z największą gotowością każę rozpatrzyć wartość i jakość ich ziemi, znieść pańszczyznę, skoro sobie życzysz, oczynszować. Jedno tylko: majątek nie jest mój własny, mam braci i siostry nieletnie, toteż rada opiekuńcza będzie musiała potwierdzić moją decyzję. Dłużej to potrwa. Ale będę w tym.	Doktorze To jest dwugłowiec, najrzadsze zwierzę w afrykańskiej dżungli, jedyna istota o dwóch głowach na całym świecie! Zabierz go do domu, a będziesz ustawiony. Ludzie zapłacą fortunę, żeby go zobaczyć.	Jakże to? toś waść ze spiżu czy co?	Nu, to jak?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że to jest tak samo, jak pewnego razu robili w Pradze próbę z ramą ochronną, zabezpieczającą od przejechania przez tramwaj elektryczny. Ten pan, co tę ramę wynalazł, sam się ofiarował na próbę, jak ta rama działać będzie, a potem miasto musiało płacić odszkodowanie jego wdowie.	To przejdzie, moje dziecko. Jutro już ci będzie lepiej, jak tylko lekarstwa zaczną działać.	Pięknie to waszmość mówisz, panie bracie, ale nie dadzą mnie rady te słowa. Widziało się już bowiem i piękne rączki, i zgrabne nóżki, i oczek strzelistych niemało; ale zaprawdę powiadam tobie, że mąż, który się urodził w tych strasznych czasach i ma serce czujące i duszę, temu nie będą w głowie marne domowego szczęścia rozrywki ani go zwabią pięknych dziewcząt oczęta, ni kochającej żony co dzień jednakowe umizgi, ani wrzaskliwych dziatek pieszczoty... Ale co mi tam na tym!	Ano dobre... pewnikiem dobre... smakuje jak kadzidło z miodem i z masłem. Wolę zapić... Jakoś mięmię dziś: mdlić.. Aha, com chciał rzec, Tomasz, słyszę, jakoś słabuje?	Co on tam przeskrobał?	Co się też pani wydaje!	Czy mama nie wie Czy mama jest tak naiwna	Dużo, dużo, dużo!... No i co?	Hm! Na tę rację znajdzie się z czego w Zamościu odpowiedzieć. Armat ciężkich tam nie brak, a my musielibyśmy je dopiero sprowadzać, co gdy roztopy nastąpią, stanie się niepodobnym.	Jest w tym coś, do miliona diabłów, że Neuiabi wybiera takie miejsca na swoje parady, pobudki i capstrzykicapstrzyk rzecze do siebie wielkorządca, kazawszy odejść adiutantowi i kamerdynerowi.	Kto by tu mógł co ugryźć, którędy lądować?	Nie, nie! nie rozumiem waszej mowy! Hej, Przyjacielu całego świata, co on tam szwargocze?	O, i jak jeszcze!	Panie hrabio zwyciężono pana takim oto rozumowaniem, choć jest pan najlogiczniej rozumującym człowiekiem, jakiego znam. A zaraz zobaczy pan, że dowiedziemy, iż nie jest pan egoistą, ale przeciwnie, filantropem. Panie hrabio, mieni się pan synem Wschodu, Lewantyńczykiem, Maltańczykiem, Hindusem, Chińczykiem, dzikusem; nosi pan nazwisko rodowe Monte Christo, ochrzcił się pan sam Sindbadem Żeglarzem; a zaledwie znalazłeś się w Paryżu, instynktownie przyswoiłeś sobie największą zaletę lub największą wadę naszych paryskich ekscentryków: uzurpujesz pan sobie wady, których nie masz, a ukrywasz cnoty, które cię zdobią!	Ratował chatę, wpadł pod belki, potłukł się i poparzył. Trzeci dzień dogorywa, tylko co pleban odjechał!... Chodź!	Rozumiem. Wasza miłość jedzie też także pewnie i dlatego, aby tamtejszych rycerzy pozywać. I chwała Bogu, boć przy każdym rycerzu jest przecie giermek.	Są tam maksymy, z których człowiek żyjący w świecie może wyciągnąć pewne korzyści i które ściśnięte w jędrny rytm wiersza łatwiej wbijają się w pamięć; ale mało mnie obchodzi jego podróż do Brindisi i opis lichego obiadu, i ordynarna kłótnia między jakimś tam Pupilusem, którego słowa, jak mówi, pełne były plugastwa, a drugim, którego słowa pełne były octukłótnia między (...) Pupilusem, którego słowa (...) pełne były plugastwa, a drugim, którego słowa pełne były octu	Tak mało widuję Harvey’a... on zawsze gdzieś chodzi z tobą... w każdym razie nie jestem już tak zdenerwowana jak przedtem.	Tak, tak odeślijmy sprawę do sądu: rzeczą sędziów jest sądzić, niech więc sądzą.	Wszyscy, co zamieszkują cały ten kraj wielki i piękny! Następnie chciałbym zobaczyć się znów z lamą. Wreszcie, potrzeba mi pieniędzy.	A byłżeś nim?	A ciebie?	A gdyby się go nieposłuszny żołdak dopuścił?	A nie słyszeliście, nie sprzedał jeszcze wasz dziedzic majątku?	A niech Bóg broni! Wie pan dobrze, że skoro wuj pański, pan Polikarp Morrel służył pod tamtym i do tej pory nie tai swoich sympatii, pana również posądzają o przychylność dla Napoleona. Czyż mógłbym narażać Edmunda i zarazem pana? Są rzeczy, które winniśmy z całą szczerością wyznawać naszym zwierzchnikom, ale z którymi musimy się kryć przed obcymi.	A on nie chciał on bronił się rękami i nogami...	A więc do zagrody!	A więc nie... Miss Doro... nie będę pytał... proszę tylko, wiedz pani, że ją kocham do szaleństwa i...	A zowie się Sakowicz?	Aj, aj! Taki młody pan, a takie już nieszczęście na głowę jego zwaliło się!	Ale my, brat, nie kurscy.	Ale, Witek by ta psa krzywdził, któren zbiera po wsi wywłóki różne i lekuje...	Andrzej wie, że Orłowska była całe cztery miesiące w Warszawie?	Aż nadto stary, by go...	Czy lubi pan śpiew?	Do mnie? Na komisją?	Dokąd?	Dystrybucja szczęścia i śmierci dla dołów! Tanio, szybko, dokładnie! Stworzyć urząd asekuracji drobnego mienia. U. A. D. M. i P. L. E. N. i planowej likwidacji elementów niepożądanych! Państwowy Zakład Oczyszczania Społecznego, Powszechny Instytut Spalania Ludzkich Śmieci. Dajcie ludowi wódy! Wódy i noży!	Elżbieto! Z tego żartować nie wolno!	I chłop z niego byłby żaden...	I cóż z tego?	Jakież więc?	Jedyna!	Myślał żeś lis i niewiele się omylił.	Mówię o młynach Za parę lat będziemy sprowadzali nawet mąkę, bo nasi młynarze nie chcą zastąpić kamieni	Na łowach.	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie mam szczęścia!	Nie poznajesz mnie?	Nie wiem jeszcze. Poradzę sięPoradzę się z (...) kucharzem	Nie... Tylko spokój bezwoli, jakby po długiej go­rączce... O coś ważnego, o coś najważniejszego chciałem cię jeszcze pytać... Słuchaj, czemu... czemu tam ze mnie, z ciebie, nie zostanie nic, nic... Czemu z nas żaden?... Powiedz, kto i kiedy wypowie?...	Niezbyt mam ochotę.	Nikt! Ja i ty.	Noirtier, ulica Coq-Héron, nr 13	O! nie mówże mi tego.	Och, znów proszę pana o wybaczenie. Po tych odwiedzinach muszę jeszcze do kogoś pójść, i tam również serce mi się wyrywa.	Oho! nie mówiłem?... Już i machiny wtaczają!	Oto rezultat niepotrzebnej roboty	Pan doktor Przemianowski.	Pasterze mówią, że bydło na pastwisku nie chce jeść, tylko ryczy...	Skąd wziąć na wykup! tylachna pieniędzy!	Skądże, u licha, się tam wzięło?	Te przedmioty stryj sam opieczętował na kilka dni przed śmiercią i kazał włożyć je do swojej trumny.	Tego jednego właśnie chciałem uniknąć, miała nie dowiedzieć się o twoim przyjeździe.	W każdym razie trzeba było rzecz jedną rozeznawać od drugiej	Widzę że wasza dostojność nie poprzesz mojej prośby u jego świątobliwości.	Wszyscy używają sobie szczęśliwi jeden Cezar zamęcza się za wszystkich panowaniem	Wy zniszczyliście książki i poplamiliście kajety, a teraz będą na nas krzyczeli, że jesteśmy brudasy	Zapewne cena tych pereł zależy od ich wielkości?	Zapewniam panią żem lepszego, wspaniałomyślniejszego nie miał towarzysza. Zginąłbym, gdyby nie opieka, jaką mnie syn pani wsparł i otaczał.	Zaprzeczę, bądź pan spokojny	Zgroza!	Śpiew burknął uroczysty Trestka.	Śpij.	Žiūriu ant jųdviejų ir lyginu...	„Czy możesz sprowadzić na pokład kapitana?”
No, to dobrze. Ech... znowu pisaniny będzie. Niech pana bogi pokochają, doktorze. Będę musiał nową teczkę założyć dla pańskiej sprawy. I to właściwie nie mam pojęcia, do którego skorowidza ją wciągnąć? To wcale nie należy do naszej kompetencji. Stary nie ma nic lepszego do roboty!...	Nijakiej nowiny nie było, bo i nie mogło jeszcze być. Ale ty pamiętasz, jako wtedy, gdym chorzał od tego zadziora w boku ślubowałem, że jeśli Bóg mi wróci zdrowie, to do tego grobu pójdę. Bardzo mi wonczas wszyscy te chęć chwalili. I pewnie! Ma tam Pan Bóg dość świętej czeladziczeladź dlatego., że mi i o Zbyszka chodzi.	Masz słuszność. Ale nie mogę o tem nie myśleć, że pókim chodził i był jako tako zdrów, drwiłem z życia, a teraz ja mam ochotę jeszcze żyć.	Ale ja nie mogę czekać.	Nie, ale będę za dziesięć lat.	Żyje! Żyje na pewno, o ile go zresztą nie rzuciły na ziemię albo nie zagryzły znużone dźwiganiem. Nie rozpaczaj, Balu, ma on rozum, wie dużo, a nade wszystko posiada oczy, których lękają się ludy puszczy. Niestety, wielkie to nieszczęście, że dostał się do bandar-logów, które jako żyjące na szczytach drzew, nie boją się żadnego z nas.	To nie jest śmiech, moje przypuszczenia to nie jest ten wiatr, ja ich znam dobrze, ja wiem, że z nimi nie wytrzymamy konkurencji, bo oni będą mieli za sobą cały kraj. Dlatego trzeba Borowieckiego zjeść, trzeba wszystkim zrozumieć to położenie i iść ręka w rękę, solidarnie!	Czego najbardziej nie cierpisz?	Nie mam nikogo.	Nie mówmy już o tym. Pan długo jeszcze zostanie w tym Paryżu?	Nie powiedziała już nic więcej. Umarła, zanim zdążyłem uchwycić jej ręce	Nie stało obrońców. Ot, tam kurhan po nich!	Pani jej nie przypomniała?	Walizkę? Jaką znów walizkę? Nie brałam żadnej walizki. Muszę wracać. Trzymaj ten koszyk i idź przodem, ja cię dogonię.	Możliwe! Jest to rzecz istotnie bardzo niemiła stracić tak cenny klejnot, ale możesz go z łatwością zastąpić innym. Wszakże nie brak ci drogich kamieni. Bardzo niedawno wyraziłem zapatrywanie, że człowiek, który zbiera klejnoty poto, by je chować przed wszystkimi, jest w swoim rodzaju warjatem. To też dar, jaki uczyniłeś z rubinu Miss Remsen, uradował mnie, jako oznaka poprawy. Masz pewnie podobne i możesz podarować narzeczonej inny.	Nie przypominam, nie było go, za moich czasów wszystkie nosy były proste.	Ona chce coś powiedzieć, ale nie może...	Nie! Wcale tego nie chcę, jeśli jeno zapłacicie, co się należy...	Otóż to może najgorzej że co przypomina! Nie będziesz bowiem waszmość rozumiał, że ja mam nerwy słabe i dla nich znieść nie mogę, że kilkunastu, szlachty krzyka sobie przy kubkach i szablicami pobrzękuje; ano to mnie jest nieznośne, że dla prywaty się tu zlecieli, jako muchy do miodu, i krzyczą, a junakują tak srodze, jakby już z parę światów zburzyli w swym życiu i teraz znów szli na jeden. To mnie jest przykro i za to mnie serce boli! Prozopopejaprozopopeja (gr.)	Ba, nie będzie ciągle płakał. Głód wypędza wilki z boru.	No, chyba nie potrzebujesz robić przede mną tajemnic	On delikatnością się nie odznacza	Widzę ogród, a w nim łoże, a na łożu?.... Boże wielki! Na łożu ja sam, ale uśpiony, nie martwy, tylko uśpiony.	Zypciu Tu pękła krótkim histerycznym śmieszkiem z dawnych czasów. Zaśmiał się i Zypcio, ale krótko i węzłowato. Eliza spojrzała na nich dziwnie okrągłymi oczami, ale bez żadnego zdziwienia. Księżna mówiła dalej z niezwykłą powagą: bo przecież widzę, co jest. Jak tylko dowiedziałam się, że to ona jest pielęgniarką w szkole, wiedziałam już, co będzie. Wiem teraz wszystko. Oświetlił mnie Marti Bing przez Mistrza Dżewaniego. czyż oni opanują w ten sposób wszystkich”	Dziwię się bardzo że zaniedbuje pan swoje obowiązki. Nie mogę tolerować tego, bym musiał w godzinach urzędowych szukać swoich podwładnych po całem mieście.	Mylisz się Teraźniejsze fabryki są jeszcze bardzo niskimi organizacjami. Czy jednak nie sądzisz, że dzisiejsze zamęty w świecie pracy może nie istniałyby, gdyby w fabrykach tętniło żywe uczucie? Gdyby smutek spotykający jednego pracownika udzielał się innym; gdyby kierownicy troszczyli się o usuwanie przykrości, a nasuwanie przyjemności wykonawcom?	Czyż tak jest naprawdę, Henryku? Tak być musi, jak mówisz. A teraz odchodzę. Imogena czeka na mnie. Nie zapomnij o jutrze. Do widzenia.	To niby brat pański ma urlop?	To przecież już dawno stało się Zresztą wolę pracować...	Jak zmora dusi, to najlepiej przeżegnać się, widzisz. Bo krzyż ją zaraz odstraszy. Bo krzyż to męczeństwo Jezusa. Jezus za wszystkich cierpiał.	Kiedy w tym sęk, że oni, zwąchawszy pismo nosem, chcą dziś w nocy dać nura. Musimy działać szybko... Co mówię? Bezzwłocznie! To chytry naród. Zamówiłem naszych chłopców i kilku jeszcze wtajemniczonych zuchów na dziś, na godzinę jedenastą przed północkiem; wszystko ukartowane. Zaskoczymy ich znienacka! To szpiegi w rosyjskiej służbie, panie kapitanie. Mam dowody niezbite, namacalne: papiery, dokumenty. Zakradłem się wczoraj do kabiny kapitana i wyłowiłem plany naszego portu; porobili fotograficzne zdjęcia wierne jak odbicie w lustrze, powykradali akta arsenału, posiedli tajemnice wojskowego archiwum.	A jednak Wyście pierwsi zrobili to spostrzeżenie.	Dziękuję, dziękuję za ostrzeżenie, odparła Antyfona przyprowadzając do porządku swą pobożną bransoletę; krzyż zgubić, to wielki grzech! Niech mię Bóg broni i strzeże od niego!	Jakże to?	Mój drogi, daruj ale widzę jednak, że jesteś chyba gotów popełnić jakieś głupstwo.	Niech panienka idzie; ja pani sam powiem... Wreszcie, to jakiś ważny gość; nim on wyjdzie, można ze trzy razy powrócić.	Z południa. Niech pan spojrzy. To nadciąga tajfun.	Bo chciałem się spytać tej Marychny, ale może jej będzie nieprzyjemnie.	Ale my chcielibyśmy dowiedzieć się czegoś o środkach obrony...	Azja Mellechowicz, Lipek? Znam go, to dobry żołnierz!	Bon, ale jest jeszcze jedno źródło książek, panna Orłowska.	Czy to on wspominał panu o tym?	Jakoś leci! Trzeba tylko trochę miłosierdzia.	Jest to stary obyczaj zachowywany przy kupnie i sprzedaży ziemi. Polega on na tym, że wykrawa się bryłkę ziemi i wręcza kupującemu. Otrzymać intromisję, czyli stać się prawowitym właścicielem gruntu, można dopiero wtedy, gdy dawny właściciel wręczy nowemu dziedzicowi taką, jak ta, bryłkę ziemi...	Mogło to sprawić przykrość panu Morrelowi, on taki poczciwy a kiedy ktoś pragnie zostać kapitanem, czyni wielkie głupstwo, jeśli się w czymś sprzeciwia armatorowi.	Za cóż do kata? Jak chybię to do kata, a póki...	A żeście się to ważyli z tym wystąpić przy naczelniku, no, no!	Tatarczuk dobry mołojec! Tatarczuk sprawiedliwy człowiek!	Widziałem cię z nią przeszłej niedzieli, wyszedłeś z domów familijnych Kesslera i prowadziłeś ją nawet pod rękę.	I ty dasz, i ty weźmiesz Taki jest mój sąd i tak być musi! A teraz się rozpłaćcie.	Na pewno wszystko jest w porządku.	Na honor, kochany, myślę, że nasz sąsiad musi być jakimś maklerem giełdowym, który spekuluje na zniżce akcji hiszpańskich albo też księciem podróżującym incognito.	Bo jak leciałem przez korytarz, wpadłem na kierownika.	Tak, tak... Wyjechał za pilnym interesem i właśnie proszę pana o zastąpienie go na cały czas nieobecności. Morrys zastąpi pana w drukarni.	Tobie jednak, Idalko radziłbym jak najprędzej stać się nanowo... zuluską.	Wyszła pani, jak się ściemniło.	Zdaje mi się też że od czasu kiedy wasza świątobliwość kazałeś Pentuerowi zbadać położenie chłopów i robotników, kapłani podburzają nomarchów i szlachtę... Mówią, panie, że chcesz zrujnować szlachtę dla chłopów...	Och! Z pewnością taniej by nam wypadło bawić się w złu, niż kłócić się o dobre. Toteż oddałbym wszystkie mowy wygłaszane na trybunie od czterdziestu lat za pstrąga, za powiastkę Perraulta lub szkic Charleta.	Zdaje się, że dobrze się spisuje	A Chmielnickiego kiedy się tu, ojcze, spodziewacie?	A jak obstąpią dokoła?	E, przyjacielu, trzeba być przewidującym. Co robiłeś wczoraj, po naszym rozstaniu?	Jak pani chce.	Moko jest silny Moko pójdzie i porwie strażnika.	Niechże Bóg broni! Im większa kupa, tym o niej głośniej!	Plotka, Kobieta, Mężczyzna, Obyczaje i zniżając głos do szeptu, a patrząc z ukosa na Annę, co kopała na przedzie pierwszą z kraja redlinę, szeptała Jagustynka sąsiadkom:	Przypomniałam sobie dzień mojej głodówki i dziewczynkę, którą wtedy widziałam.	Żyje, zdrowiuteńka!	A biegliście?	A pański ładunek?	A źle ci było?	Ach ty pusty futerale od fletafleta	Amen!	Bastjon świętego Gerwazego, z poza którego roszelczycy niepokoili naszych robotników.	Broni ognistej? w której stronie?	Czemu płaczesz, Ermengardo?	Cóż tam?	Do wieczora skończymy rachunki i kontrolę.	Jakto? Miałaś jechać w tym tygodniu?	Masz rację	Mogłaś pani przywiązać do siebie człowieka, który ją szczerze kochał.	O święta Matko... i mnie miłościwa pani chcecie wziąć z sobą?	Och, tak panie doktorze, dużo, zbyt dużo... I sama.	Pojedziemy do Ameryki?	Ponieważ obiecałem lordowi Henrykowi Wottonowi, że pójdę z nim.	Powiedziałam panu coś przykrego?	Stawska?... Stawska?...	Sześćdziesiąt sześć...	Szkoda!	Tai, ką čion da kalbėti!	Tak, wczoraj wieczór wspaniały rubin.	W ogień! Czytaj pan dalej.	W państwie całym mamy pięć milionów uczniów Jeżeli mają dostać czekoladę łobuzy i leniuchy...	Więc cóż?	Więc kto?	Więc mamy dowód Lalki takie sprowadzałem z zagranicy w kawałkach: oddzielnie głowy, oddzielnie korpusy. Niech więc pan sędzia odpruje głowę, a wewnątrz znajdzie moją firmę.	Więc?	Wyspa Tabor.	Z Hołowina przyjechali! Boże mój! A tu majtki zupełnie jeszcze mokre!	Za trzy tygodnie Napiszę z pewnością. Do widzenia, Lituś!
Co cię to ma obchodzić nie powinieneś się ani lękać ich, ani zważać. Arcybiskup Gamrat obroni was zawsze.	Już mam! To jest taka myśl, że sami zobaczycie, co to jest za myśl! Nazwijmy ją imieniem jakiegoś wielkiego człowieka, ale takiego wielkiego człowieka, żeby jego imię było znane i drogie na całej ziemi i żeby wszystkie narody uznały, że to jest największy człowiek na świecie!	To mnie nie dziwi. Mój Uttersonie, kiedy ja umrę, dowiesz się może o wszystkim i będziesz mógł ocenić słuszność i niesłuszność naszego postępowania. Teraz nic więcej powiedzieć ci nie mogę. A jeśli możesz teraz pogawędzić ze mną o innych rzeczach, proszę, zostań. Jeżeli natomiast nie chcesz ominąć tego przeklętego tematu, wówczas idź sobie, proszę, nie mogę bowiem znieść o tym rozmowy...	Tedy wyprzemy się i ich, i listu. Kto nam dowiedzie, że to myśmy ich wysłali? Wreszcie: nie będzie porwania, nie będzie krzyku, a że kilku wisielcówwisielec	A więc o to chodzi! Nie poszła na marne ojca Yetmeyera wywrotna nauka.	Czekaj, czekaj to nie jest zła myśl.	No to się zatrzymamy, Pencroffie, i rozbijemy obóz na noc.	Mów, co dzisiaj widzisz w przyszłości? sny miałem niepokojące, zdało mi się, żem leciał na orle Jowiszowym ku Wschodowi, ku Judei... dla czego? po co? nie wiem... Ale umysł mój nieustannie się zwraca... ku téj ziemi i proroctwu, które mówi, że tam się los świata rozstrzyga... Co sądzisz o tém?	Teraz, widać, pani już lepiej, niż wtenczas, kiedyśmy razem byli na morzu, chociaż człowiek poczciwą i czystą wodę miał pod sobą; ale wtenczas pani jakoś wyglądała nie tęgo; dziś już chwała Bogu! inaczej. Nigdybym się nie był spodziewał, że się tak rychło spotkamy znów na morzu!	Ja Helios Alexandryjczyk ale się lekarzem nie mienię... Trochę mnie nauczyli starsi, trochem się sam douczył, wiek także dał mi znajomość natury ludzkiéj... ale nie umiem wiele.	A chce babunia to powiem co to jest? i czego płacze?	W ogrodzie. On ciągle jest w ogrodzie, choć nikomu zbliżać się nie wolno, z obawy, żeby na niego nie patrzano.	O, tak, odparła Olimpja. Może się to komu wyda zarozumiałością, albo pychą, niemniej jednak tak jest, że cenię siebie i swoje towarzystwo wysoko, a zatem mało jest ludzi z którymi rada jestem zawierać bliższe stosunki.	Et!... głupiutka jesteś, kochanko Ażeby zaś pan Solski miał jeszcze jeden powód do zazdrości, to...	To w sąsiedztwie cioci?	Nie roztkliwiaj się, na piwo już Głogowski nie poleci.	Czy to ci, coście o nich śpiewali, wójtowa?	Jakże to mam inaczej? Może cię za kolana podjąć i dziękować, żeś se o mnie przypomniał?	Każdemu wolno! Niech się tu nikt nad drugich nie wynosi.	Tate i mame nie wiedzą, gdzie ty podziałeś się...	To jest... Eminencjo...	Żebyś wiedziała, to wielki uczony: fizyk i matematyk, a nade wszystko matematyk. Stefek dawno go zna i nieraz mówił mi o nim.	Łaj mnie więc pozwalam i nawet proszę. Ale cóż ja temu winien jestem, że panna Justyna bardzo mi się podoba?	Nie znam się na taryfach ale nie widzę, aby te słowa miały nas wprowadzić na trop autora listu.	A tak i nie śmiał na mnie podnieść ręki! Kto wie, czy nie mnie i waszmościowie szyje zawdzięczacie.	W każdy obraz potrzeba włożyć duszę, aby na duszy zrobił wrażenie. Co z chłodnéj refleksyi powstało, nie zachwyci nikogo, chociaż piękném być może	Bo Dyzia by tego nie chciała, ani ja też nie.	Ha... Ha... Widzę, że ten malec umie sobie wszędzie zjednać przyjaciół! Usuń się w tył chłopcze! Pochowajcie się, jadowici! Będę rozwalał mur.	Nie, nie doktory tylko słyszę rozcięli mu het piersi, kulę wyjęli, a że była w samem sercu, potrzeba było i serce zaszywać czerwonym jedwabiem.	Podobno tak Ale nie tylko pana de Monte Christo tu brakuje, Morrela też nigdzie nie widać.	Podkopywali naszą powagę. Za starzy są, żeby im można dać w skórę. W tej głupiej historii z lichwą wykiwali nas na wariatów i cała szkoła dziś się z nas śmieje. Ja i tak na przyszły kurs już idę do szkoły wojskowej w Sandhurst. Połowa czasu, który mi zostawał na naukę, przepadła mi wskutek ich... ich kawałów. Jak się wyniosą do swej pracowni, będziemy mieli trochę spokoju.	Ależ po co mi one? Nie chcę tego!	Jakże się miewa szanowna twoja matka? Czy w dobrym zdrowiu? A czcigodny ojciec? Oświadcz im głębokie uszanowanie od dawnego gościa.	On mówi prawdę, mówi prawdę! Ale też ona trzyma się swego pana!	Przepraszam, zapomniałem, że pan się w niej kocha	Słuchaj, Leontyno, nie stój że tak, siadaj.	A są tacy, co się kąpią w przeręblu.	Aż do przybycia do Kijowa nie wiedziałem nic o nieszczęściu, jakie spotkało całą naszą rodzinę, a w szczególności panią, przez śmierć szanownego jej ojca.	Cały list fałszywy nie byliśmy nigdy zamknięci w areszcie.	Ha! Biedak! Wybierając tę zapomnianą a rzeczywiście genialną sztukę, czuł się zapewne Samuelem, który odchodzi w końcu w ciemność i w noc...	I teraz pan się boi?	Nie	Po co się pan włóczysz po miasteczku? jeszcze pana kto zobaczy i pozna! pani marszałkowa gniewać się będzie!	Siedzisz tu, jak gdybyś się czuł nieszczęśliwym.	Trup on już, a wstanie i powie: nie chciwym krwi, nie pragnę	Ty jesteś filozof Tak czy owak mnie musi ktoś odpowiedzieć. Wszyscy niewinni. Nieprawda. Tyś winien, ja winien, on. Każdy z nas winien, że znosi. Za każdą krzywdę śmierć.	Przede wszystkim musisz pan odpocząć. Jeżeli poczekasz tu na nas, odprowadzimy pana do domu.	Być może...	Był pan mecenas Neuman i powiedział, że wpadnie za godzinkę.	Czy pani co przynieść?	Czyli że miałbym umierać z głodu godzinę dłużej	Często, mój aniołku, na szczęście!	Dla kupca może tak, ale dla mnie, który go sam rzeźbiłem, wart najwyżej piastra.	Janczaryli czy jazda?	Jeśli tak ma być koniecznie zajmij, proszę, moje łóżko, a ja tu pozostanę.	Na której ławce?	Niech mi przyniosą lektykę. Jestem zmęczony jak kamieniarz.	Panno Zofio! Szczęście całego życia mojego jest w rękach pani.	Pocałowała mnie w usta.	Potraficież zniszczyć co w życiu z natury jego jest znikomego, zmiennego, uległego stratom podlegającego wypadkom?	Siądźmy tu Czy stryj Karol poinformował cię o powodach, dla których zostanę tu przez pewien czas?	Że co?	740,000 funtów szterlingów.	A miał dzwonić?	A ona? a ona?!...	A prawda	A wam?	A widzisz!	Akbar Allach! a jednakże zostali zwyciężeni!	Arcykapłani używają go do jakichś swoich interesów, ale on wróci do świątyni, wróci!...	Bom stara, moje dziecko, i przeszłam wiele.	Bordeaux, couleur sur couleur! Pani żąda czegoś lżejszego?	Chwilkę, przyjacielu. Posłaliśmy po Aramisa, trzeba zaczekać.	Dlaczego?	Gdyby pan łaskaw był wyjaśnić...	Gdzie?	Hraju, paneHraju, pane (ukr.) odpowiedział Kozak, podnoszą wynędzniałą twarz.	I ja tego pragnę...	I zniszczony...	Ile par pani dobrodziejka każe odłożyć?	Infantka?	Jakie wieści? Już po Chmielnickim?	Jego wielmożność pan miecznik Wolski uprasza o posłuchanie w pilnej sprawie.	Kiedy I co? Gadaj.	Kogo?	Mój Boże. Wartościowy, próżny, właściwy, etyczny... Tysiące określeń.	Nic.	Niech ci je Bóg przebaczy!	Niechże panienka czyta...	No, cicho, cicho!	No, po cóżem was tu wołał, panie bracie? Opowiedzcie miłościwemu królowi wasze sprawki.	O czym?...	Po co?	Prawda; teraz nawet trochę ją sobie przypominam. Taka duża wieś, która niegdyś należała do Darnówki. Pocożeście tam chodziły?	Przypominam.	Przysięgam.	Radość, Bieda, Bogactwo zawołał siostrzeniec.	Rosja, Rozum, Wolność, Miłość, Nauka, Bunt rzekł Worobjew.	U nas!	Umieram z trwogi!...
Słabowałem, panie, przez tydzień; zimno mnie trzęsło. Dziś pierwszy raz polazłem w góry, naszej zguby szukać. Spatrzyłem wszystkie jamy, ani śladu żywego człowieka. Za to wyraźnie znaki widziałem, jako tędy niedaleczko niedźwiedzie przechodziły. Pewnikiem w której dziurze mieszkają. Umykajmy oba. Ja siły nijakiej nie mam, a wy bez oszczepu, jakoż pójdziecie na zwierza z gołymi rękoma? Lepiej zejdźmy im z drogi.	Nie, panie Wolę stąd pojechać na lokomotywie aniżeli tracić parę godzin.	Ale wirtuoz, mospanie, niechże go wszyscy wezmą! gdzie on się tego nauczył? Mógłby panie koncerta dawać... i byłby nie zły grosz z niego.	Ona go broni przed ludźmi, bo mu doktor nakazał bezwzględny spokój. Zresztą jemu, od czasu jak odzyskał pamięć, widok ludzi, choćby najżyczliwszych, jest ogromnie przykry. I to się rozumie. Nie może przecie z nimi mówić o swoim postępku, a widzi, że każdy, kto się do niego zbliża, myśli nie o czem innem, tylko o tem.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że już od pierwszej chwili, jak tylko wsiedliśmy z panem oberlejtnantem Lukaszem do tego kuriera, który miał nas zawieźć i dostarczyć jak najszybciej do naszego 91 ce i ka pułku piechoty, mieliśmy pecha. Najprzód zginął nam jeden kufer, potem znowu jakiś pan generał-major, całkiem łysy...	Oczywiście Nie muszę ci mówić, Pencroffie, że kora bambusa pocięta w giętkie pasy służy do wyplatania koszy i koszyków; że ta sama kora wymoczona i roztarta na papkę służy do wyrobu papieru chińskiego; że z łodyg, zależnie od grubości, wyrabia się laski, cybuchy do fajek i rury do prowadzenia wody; że duże bambusy są świetnym materiałem budowlanym, lekkim i trwałym, którego nigdy nie atakują robaki. Nie będę także dodawał, że jeśli utnie się część łodygi pomiędzy dwoma kolankami i użyje tworzącej kolanko poprzecznej przegródki jako denka, można otrzymać trwałe i wygodne naczynia, często używane w Chinach. Nie, to wszystko by cię nie zadowoliło. Ale...	Każde pani słowo pali mi serce i napełnia je goryczą, tym bardziej że nienawiść, którą do mnie żywisz, jest w pełni uzasadniona. To ja jestem przyczyną wszystkich twoich nieszczęść. Wolę, żebyś mnie oskarżała, niż mi współczuła. Twoje współczucie byłoby nie do zniesienia.	Zwłaszcza że nie umie nawet nabić karabinu ani na dwanaście temp, ani tak. To ja nabiłem fuzję, którą sprzątnął Prusaka.	Trzeciego dnia swojej choroby wyspowiadał się Woroba, przyjął Najświętsze Sakramenta, pożegnał się z Panem Jaroszem, z panem Heliaszem i Dominikiem, a i ja byłem przy tym, bo Woroba posyłał po mnie; wszyscy płakaliśmy, a pan Heliasz najbardziej. Kiedy już odejść mieliśmy, on mi znak dał, abym został. Wyciągnął spod poduszki małą drewnianą deskę i dał mi ją, mówiąc: „To jest testament mój, Woroby Dmytra. Woroba świadom! Urbanku, oddaj to Hanuszkowi, kiedy wróci. Woroba świadom! Ale tu mi zaraz przysięgnij na Trójcę Świętą, że mu oddasz do rąk własnych. To jest testament Woroby; mój testament, dla Hanusza testament. Słyszysz? Woroba świadom!” Musiałem mu przysiąc, jako chciał musiałem przysiąc, chociaż widoczna rzecz była, że Woroba już nie był wtedy przy zmysłach i że w gorączce tak bredził. Wziąłem od niego tę deskę, na której znaki jakieś czarną farbą są porobione.	Żona moja utrzymuje właśnie, że tacy apostołowie szkodzą dobrej sprawie. Ja sam zresztą przyznam się panu nie znalazłem nigdzie w Piśmie Świętym poparcia dla zasad pana i panny Murdstone.	Brühl ani Polski ani Polaków nie zna to nasza sprawa i nasza rzecz.	Wiem to, kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?...	Weselej to pewnie nie, ale że ciaśniej, to z pewnością	Naprzód, nie chcę być jej paskiem a powtóre, jeszcze na to za wcześnie.	Dhole nie zawracają z drogi, a ich gardziele goreją zawziętością Gdy skończą się te łowy, nie będzie już ani Człowieczątka, ani wilczęcia... pozos-s-staną jeno same suche kostki...	Oho! tu, w Paryżu. W jakimś Altdorfie lub NeustadzieAltdorf, Neustadt właściwie konstytucja cesarstwa niemieckiego z 1871 (zapewniała panowanie klasowe obszarnikom, silną władzę cesarzowi i przewagę Prus w Rzeszy); opracowana według wskazówek Bismarcka.. Tu wolno kpić z Bismarcka i konstytucji, ale za to pod grozą odszczepieństwa trzeba wierzyć w tabliczkę mnożenia, teorię ruchu falistegoteoria ruchu falistego ciężar właściwy, ciężar 1 cm3 danego ciała wyrażony w gramach. itd. Pokaż mi pan jedno miasto, w którym nie ściskano by sobie mózgów jakimiś dogmatami, a	Byłeś ukryty czy nie?	Krzysiu podźwigniesz się, jeżeli chcesz zaspokoić mój głód. Nie, chodźmy do jadalni. I tak wszyscy śpią, nikt nam nie będzie przeszkadzać.	Może pan doktor sprawdzi, czy niczego w niej nie brakuje.	Nie obaczycie, bo mu się całkiem pochował pod łopatką.	Nie! ja się nie zarzekam, tylko nie tęsknię.	Teraz sobie przypominam. Rzeczywiście listy w wozie nie zostały. Odebrał mi je ten bałwan, który nas w klatce...	Zwykle bywasz wesoły, rozmowny. Nie bierzesz niczego do serca.	Dlaczego wyznaczyłaś mu pani spotkanie w ogrodzie, nie zaś w pałacu?	Ja, widzicie, do żadnej partii nigdy nie należałem, ale różnych znam, mogę powiedzieć. A wy czyj jesteście?	Jeszcze wczoraj? Dlaczego więc nie widzimy jej?	Nie czas na kpiny. W każdym razie wszystkiemu ty jesteś winien, bo przez ciebie tutaj jesteśmy.	Nie ma tu żadnej zniewagi, w tym właśnie się mylisz; omyłka żołnierzy jest zupełnie naturalna	Nie, dlaczego...	Taaak? Toś wiedziała, a nie krzyknęłaś na którego z nas?	„Ludzie którzy wskutek danej wam przeze mnie podniety dążycie do szczęścia przez cały czas waszego istnienia, nie opierajcie się mojemu najwyższemu prawu: pracujcie na szczęśliwość...”.	Mnie? bynajmniéj Taż sama ilość czasu zużywa się na powiedzenie czegoś pożytecznego, co i głupstwa. Gawędząc, śmiejąc się, chodząc, rzucałem wpośród nich iskry światła. Z początku słuchać mnie nie chcieli; usuwali się ode mnie ze wstrętem. Byłem z miasta, a dla wieśniaka mieszczanin a nieprzyjaciel czyste i brudne sumienie, trudy zaś jednakowe. Gdyby zbrodniarz chciał żyć uczciwie, zamiast stryczka dorobiłby się majątku.	Kurt był trzeźwym chłopcem i doszedł do przekonania, że Emma nie może go więcej kochać, że on powinien usunąć się z jej drogi, że on jest dla niej ciężarem, że Emma go znienawidzi, że ma do niego wstręt...	O!... Ale mniejsza o nich... Panno Magdaleno, prawdaż to, że pani wychodzi za Krukowskiego?...	A jak wygląda... ten morski diabeł?	A jakże, wie. Meister zara jej to gadał i ten paskudny Kornelius chwalił się przed nią, że go zabił. Oj, szkoda freibitterafreibitter (daw., z niem.) urodziwy, piękny. kawaler! Taki szczodry pan!	A hrabia co na to?	Albo za pomocą nekromancji? Mogę ci tu zaraz wskrzesić kogoś niedawno zmarłego, jak uczynił Apoloniusz Tyjański wobec Achillesa, jak uczyniła Pytonissa w przytomności Saula, który, wskrzeszony, opowie nam wszystko najdokładniej, ni mniej ni więcej jak, na wezwanie Ericto, pewien nieboszczyk przepowiedział Pompejuszowi cały przebieg i wynik bitwy farsalskiej. Albo, jeżeli boisz się umarłych, jak to jest powszechną właściwością rogali, użyję jedynie skiomancjiskiomancja	Tak jest Ale już z parę lat, jak pułkiem dragońskim dowodzi. Stary to żołnierz i kuty.	Czemu to?	Podobny jest zwłaszcza do ojca To wykapany ojciec, a także moja biedna matka.	A to sparte licho! Tyle lat...	Był ciężko chory, a teraz zdrowszy. Medyk powiada, że będzie zdrów.	Jestem tak bojaźliwa, tak zabobonna iż obawiam się, że będę musiała straszną jakąś katastrofą okupić szczęście obecne.	Niech odda bór i ziemię, to zrobim zgodę.	Niepewna to ta spółka	Przysięgłabym że utrzymuje z nią stosunki. Onegdaj przysłał jej przez posłańca bukiet...	Słychać że zdrowie jego świątobliwości (oby żył wiecznie!...) mocno zachwiało się w tych czasach...	To chodźmy wszyscy!	To źle robiliście	To, ja! Jaśniach...	Widzi pan to będzie koncert bardzo nieurozmaicony... wiolonczela i śpiew, cóż to znaczy, osobliwie, jeżeli postawimy wysokie ceny... Prawda?...	Tak się to dziś mówi przez wzgląd na waszą wrażliwość. Ale zarżnięto ją. Jehowa był szczególnie łasy na świeże mięso. Mały Joas, wychowany w świątyni, dobrze wiedział, w jaki sposób ten bóg lubił dzieci. Kiedy poczciwa Jozabet kładła mu na głowę opaskę królewską, zaniepokoił się niezmiernie i zapytał:	Na pewno pozwoli. Wiesz, co powiedziała o tobie kierownikowi?	Ba, a jak zapomnimy na razie imienia, będzie jeszcze gorzej!	Co pan mówi? Miałabym porzucić teatr?	Ho! ho! Co złego?	Kiedy się Waszej Królewskiej Mości podoba; zawsze jednak szczęśliwy i dumny będę, poświęcając się dla zgody, którą utrzymać pragnę pomiędzy Waszą Królewską Mością i królową Francji.	Mogą na mnie czekać!	Niech cię Bóg wspiera, wielki rycerzu ty jesteś tarczą uciśnionych i my biedne w tobie tylko pokładamy nadzieję. Dokądże się udamy w tym stanie? O czarowniku Malambrunie, dotrzymaj obietnicy, przysyłaj prędko niezrównanego Chevillarda! Niech pokuta nasza zakończy się już przecie. Teraz nastają straszliwe upały, cóż uczynimy nieszczęśliwe, gdy zapocą się brody nasze? Do stu tysięcy czartów! Boże, przebacz mi! ale cierpliwości brakuje.	Raz zostawszy matką, nabierze tuszy, zmarszczki wygładzą się, będzie wyglądała na dwadzieścia lat...	Winszuję, jest czego!	Wróćmy do obietnicy, którą pani chciała na mnie wymóc	A poczekajcie no! trzeba się przyjrzyć.	Chcesz tedy uciekać przede mną?	Do ozłocenia takiej pigułki jak on, trzeba rzeczywiście mieć wszystkie jego pieniądze	Do pałaców sterczących dumnie!...	Dopięła mama swego, więc cóż jeszcze?	Dziś? jutro?	Gdzież więc?	I dobrze zrobisz. Wywijaj muszkietem i szpadą, mój drogi, doskonale się z tych dwóch rzeczy wywiązujesz, lecz pióro oddaj księdzu dobrodziejowi, jemu się ono z prawa należy.	Ja?...	Jaki mnich?	Jeszcze w zapusty bąkała o tym tu i owdzie Jagustynka...	Kijami psubratów! Cepami w konie!	Kłótnia, Szatan	Lubię obite skórą.	Może bo	Można nią z wyspy odpłynąć i do lądu się dostać?	Nic dziwnego, rzadko mnie słyszysz.	Niech mię Bóg strzeże i broni od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu, zaczęła po wyjściu Rokowiczowej Apolonja, i ciągnęła dalej rozpoczętą rozmowę, komunikując	Niech wasza królewska mość raczy kończyć, jeśli się jej podoba	No przecie, może byś się przejechał? Ruch ci służy.	No tak, pytam, czy podczas mojej choroby często tu bywał?	No! no! a czegoż wy chcecie odemnie! zapytał chłopak niespokojny skrobiąc się po głowie.	Przepraszam. Właśnie Ona powinna znajdować się w tym świecie, tylko...	Pójdę za nimi!	Sumienie ozwała się mianowicie miss Amelia	Tak...	Tutaj? Kiedyś przyjechał?	U mnie wręcz przeciwnie przedstawia się sprawa.	U was już może o obiedzie myślą?	Vyras, Moteris Norėčiau, kad ponas būtum nors truputį panašus į Onutę	W tej chwili. Proszę panów do stołu	Z wody wynurzyła się czarna głowa.	Za jednego z nich zapewne jeżeli zdołam się kiedy zdecydować, za którego.	Zadławić tę gadzinę!	Zajmujesz się nią jeszcze?	Zapełniam sobie pustkę życia. Z dziesięciu tych, którzy mi się oświadczają, wybieram jednego, który wydaje mi się najciekawszym, bawię się nim, marzę o nim...	Śpiew szedł z góry, jakby z drzew albo jeszcze z dalsza nawet
Wojna, ProroctwoPocieszże się, panie Michale Jest też proroctwo o nowym królu, że całe panowanie pod bronią mu zejdzie; już to prawdopodobniejsze, że człowiek długo jeszcze szabli do pochwy nie schowa. Przyjdzie się człowiekowi od ciągłej wojny zedrzeć jak mietle od ciągłego zamiatania, ale taka to już nasza żołnierska dola. Kiedy już wypadnie się bić, trzymaj się niedaleko mnie, panie Michale, a pięknych rzeczy się napatrzysz i poznasz, jakeśmy to za dawnych, lepszych czasów wojowali. Mój Boże! nie ci to już ludzie, którzy za dawnych lat bywali, i ty już nie taki jesteś, panie Michale, chociażeś sierdzisty żołnierz i choć Bohuna usiekłeś.	Nie, panie. Przecież w tym miejscu żaden Batak nie wejdzie do wody. A poza tym... to coś mrugało na mnie dolnymi powiekami. Dolnymi powiekami, które zasłaniają całe oko. To był tapa.	To prawda. Jestem, chłopcze, jedyny Captain z całego Jevíčka. To się zgadza. Ponoć pochodzi stąd jeszcze jeden kapitan od... od... tych łódek spacerowych, ale ja myślę, że to nie jest prawdziwy Captain. To się mierzy według tonażu, wiesz?	Jak to, księżno, pani była tutaj?	Otóż nieprawda, on udawał, że ją kocha, kłamał, że ubóstwia... Ale przy najpierwszej sposobności dowiódł, że nawet nie traktował jej jak równego sobie człowieka, ale jak niewolnicę, której za chwilę słabości można założyć powróz na szyję, wyciągnąć na rynek, okryć sromotą... O, wy panowie świata, obłudnicy!... Dopóki was zaślepia zwierzęcy instynkt, włóczycie się u nóg, gotowiście spełnić podłość, kłamiecie: ty najdroższa... ty ubóstwiana... za ciebie oddałbym życie... Kiedy zaś biedna ofiara uwierzy waszym krzywoprzysięstwom, zaczynacie się nudzić, a jeżeli i w niej odezwie się ludzka, ułomna natura, depczecie ją nogami... Ach, jakie to oburzające, jakie to nikczemne... Czy mi pan co nareszcie odpowiesz?...	Co, panie dobrodzieju?! Więc waszmość chcesz się ważyć na to?	Prezesem zarządu firmy MEAS. Wie pan, to ta wielka fabryka kotłów i tego typu rzeczy. No i prezesem ze dwudziestu spółek i karteli. Wielkie z niego panisko, panie Vantochu. Nazywają go kapitanem naszego przemysłu.	Sam widziałem Złożono dwa prześcieradła do kupy, w środku położono medyka, za czym czterech silnych i trabantów wzięło prześcieradła za rogi i kiedy to nie poczną rzucać nieborakiem, to, mówię waszym miłościom, mało na dziesięć łokci w górę podlatywał, a oni ledwie go złapią i znów w górę. Jenerał Izrael, graf Waldek i książę za boki trzymali się od śmiechu. Nas też oficerów wielu patrzyło na owo widowisko, póki medyk nie omdlał. Księciu potem jakby ręką odjął.	Co to tym razem za odgłosy?	Cóż to za kaduk?	Emiljo, królowo moja! Wydaje mi się to snem jeno, że mnie kochasz!	Kogo to waszmość przywiozłeś w dom pana Fredra?	Podobno to zachwycające miejsce?	Bagatela! fortyfikacje odgrywają dużą rolę w mojej przygodzie. W Zara jest zatrzęsienie aptekarzy, staję u jednego z nich. Za granicą wszyscy głównie się trudnią odnajmowaniem pokoi, inne rzemiosła są tylko dodatkiem. Wieczorem, zmieniwszy bieliznę, staję na balkonie. Otóż, na balkonie naprzeciwko, widzę kobietę, och! Co za kobietę, Greczynkę, to wystarczy, najpiękniejszą kobietę w całym mieście: oczy jak migdały, powieki jak firanki, a rzęsy jak pędzle; twarz, której owal przywiódłby Rafaela do szaleństwa, rozkoszna cera, kolor, ton, aksamit... a ręce... och!...	Dwór, słyszę, od moru chce z Krakowa precz. Prawdali to? cóż wy naówczas myślicie sobą?	Nie ręczyłbym za to.	Jaki waszeć mądry! za rapę! A ba! oddają się to bileciki, ale nie za niuch tabaki. Ja muszę żyć, i dobrze zjeść i dobrze się napić, mnie życie kosztuje, a kto się mną posługuje, niechże karmi!	Ajej! Najwięcej! On miał szaloną wenę, na tuziny liczył wielbicielki! Chce pani, to je wymienię, bo widzę, że pani słaba jest w epoce napoleońskiej.	Będzie w mocy naszéj, zależnym od nas; gdyby pomyślał o zdradzie, padnie jutro: na to aż nadto mamy środków.	O, ma pałac! To już zawsze coś.	Widzisz, Matysku, tyś pierwszy, co tu ze mną po ludzku gadasz, a inni mnie jako powsinogę witali. Taki ja dzisiaj biedny, jako i ty, to nami gardzą.	Ona mnie nie widziała Ale czyż to nie dosyć spotkać na ulicy des Gres, o dziewiątej rano, najpiękniejszą z kobiet paryskich, która wróciła z balu przynajmniej o drugiej po północy? Tylko w Paryżu mogą dziać się podobne rzeczy.	Byłem. Alem Bohuna tam nie znalazł. Stary pułkownik ŁobodaŁoboda, Fedir (zm. 1666) Kozak na czyjejś służbie, zbrojny służący. ledwie garść przy chorągwi została wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. zbiegła i to jest, mój jegomość, ważna rzecz, bo tam się podobno jakaś rebelia knuje. Chciałem się koniecznie czegoś dowiedzieć o Bohunie, aleć tylko tyle mi powiedziano, że się na ruski brzegruski brzeg i wróciłem.	Niech mnie powieszą, jeżeli to zrobię! Nie dam się łajać i poniewierać za niewinny żart. Było mi żal Małgosi, więc przeprosiłem, jak przystało mężczyźnie, lecz nie chciałem tłumaczyć się drugi raz, kiedy nie zawiniłem.	Więc kto mnie wypędza z majątku? Księża, których Napoleon wskrzesił przez swój konkordat, zamiast ich traktować tak, jak państwo traktuje lekarzy, adwokatów, astronomów, widzieć w nich tylko obywateli, nie troszcząc się o rzemiosło, którym zarabiają na życie. Czy istnieliby dzisiaj butni szlachcice, gdyby Napoleon nie porobił baronów i hrabiów? Nie, wyszli już z mody. Obok księży, właśnie te szlachetki wiejskie zalały mi sadła za skórę i zmusiły mnie do zostania liberałem!	A! prawda nie wróci się to nie wróci! nie wstaną z grobu ani babka, ani matka, ani nasze lata młode!!	O, nie! Nie przeczę niczemu i do niczego się nie przyznaję. Czy pamiętasz nasz zakład? Przepowiedziałem zgóry, że posłyszawszy o jakiejś zbrodni, przyjdziesz do mnie zaraz, pytając czy to nie moja i przestrzegłem, że nie powiem nic. Trzymam się tylko słów moich.	Jak ten czas leci, aż się w głowie zawraca! Ale skądże tak dokumentnie pamiętasz? Nawet miesiące?	Jakże też on? Panie doktorze... Czy ma się lepiej?	Przecież i królom wolno jest piękność w niewieście uczcić... i czuć dla niej miłość jak innym ludziom.	Jak wam się spodoba	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że mnie czuć arakiem.	Posłusznie melduję, że przyglądam się nieboszczykowi, panie kadecie.	Nie mam sobie nic do wyrzucenia. Zdało mi się że sama Opatrzność sprowadziła nas tutaj, aby zabliźnić do reszty ranę, i krzywdę uczynioną wynagrodzić. Z méj strony wszystko co tylko można było wymyślić, zrobiłem dla spełnienia widoków Opatrzności, aby być posłusznym palcowi Bożemu.	A, tak, marnego, podłego, stadowego gatunku, który nie umie kochać, nie może cierpieć... tak, rozumiem cię, rozumiem was!.. Któż ja jestem?.. cham, prosty cham... bydlę prawie dla ciebie... o, tak, my nie cierpimy, my nie kochamy, my nie czujemy. Tak, cóż ja jestem? zwierzę pociągowe; człowiek, który widział tylko z cywilizacji ubranie i potrzeby niektóre; ty przecież mówisz mi codziennie o tem, bo sobie nie zadajesz trudu zajrzeć do mojego wnętrza, bo nie wierzysz, żebym mógł myśleć i zajmować się nietylko końmi, gospodarstwem, lasem, ziemią... a zresztą, co mnie to obchodzi!..	A potem pani Harper zaczęła płakać i mówiła, że Joe jest taki sam i żałowała, że go zbiła za jakąś śmietanę, którą sama wylała...	Czy mam ci wyliczać wszystkich, którzy mieli trochę rozumu i dlatego mimo czasów Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza i Nerona dożyli osiemdziesięciu lub dziewięćdziesięciu lat? Niech ci za przykład posłuży choćby tylko taki Domicjusz Afer. Ten zestarzał się spokojnie, choć całe życie był złodziejem i łotrem.	Może oszalałem, bo wierzę, że potrafisz być tak po królewsku wspaniałomyślna. Jeślim kiedy był głupio zły dla ciebie, żałuję tego. Nie dam ci odtąd nigdy, nigdy sposobności uskarżać się na mnie.	Niemca! Niemca aby nasze siły ze skóry jego wywlokły i nową mu dały? Zaprawdę widziałem dużo naszych co się poniemczyli, ani jednego Niemca coby się znaszył... Gdyby się i mowy nauczył i strój wdział, i przygłaskać dał, siedzi w nim zawsze coś co mi śmierdzi.	Ale cóż słowo moje znaczyć tu będzie? wiecie, że brat mój tu panem, żona jego panią, a ja... ja...	Halski mi zwrócił uwagę, że mieszkanie kobiety, nie przystrojone kwiatami, jest smutne.	Ja również. Ale trzeba dać coś zarobić tym biedakom.	Mnie dopuszczają, bo ja należałem poniekąd do sprawy od początku. Pierwszy przecie doniosłem mu o zerwaniu małżeństwa	Nie pragnę bynajmniej, by mnie znów obito. Ale i tak dam sobie jeszcze z nim radę.	Niemcy nas położyli. Trzeba machnąć ręką. Cenię twój upór, ale ja nie zamierzam pakować pieniędzy w błoto.	Powiem ci, że próbowałem wyjeżdżać... Już nawet byłem na kolei. Ale ogarnęła mnie taka tęsknota za Warszawą i... za naszym sklepem że... Iii... co tam!... Przepraszam cię, żem tu przyszedł...	Taki jest pański termin, a mój	Wy możecie, ale drugie nie mogą!	Boję się, że Poiret już był	Czego się drzesz, licho przejęte?	Czy jestem ci na cokolwiek potrzebny?	Do usług, sir! Ścielę się do stópek!	Dobro, Bóg powiedziała wzruszona do głębi.	Dwa razy nie pytać!	Dziękuję, caballero, do tej chwili jestem do usług.	Gadaj prawdę bo ta relacja tak misternie haftowana, iż rzeczy dojść nie mogę... Jeno... gadaj prawdę... nie koloryzuj: wojska rozproszone?	Jest jeszcze postscriptum	Na co?	Nie doznał pan nigdy?	Nie szermuj waćpan zbyt często imieniem szatana!	Oto wszystko, co mam od niego	Pan chyba jest jedynym człowiekiem w tym domu, który może powiedzieć, że jest mu dobrze.	Powiadam cztery, choćby nawet miało być pięć bo dotychczas mi nie wyrywano, a żaden mi nie wypadł.	Pójść do starego parku? Do tych łobuzów?	Zaraz tu znajdę, czego pani żądała	Świat i takby się nie zapadł w nicość, choćby się ludzie nie kochali.	A bo Donka...	A kto osądzi?	A nam osiéroconym...	A niech tam Tomek weźmie sobie morelę z wazy!	A potem?...	A romans gdzie miał miejsce?	A ty znowu co?	Amen.	CzehrynCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Czy widzi pani? Jaś z żoną już się sprzeczają u drzwiczek powozu.	Daję pani słowo	Dla kogo Łukasz, a dla ciebie Łukasz Kuźmicz	Dla kogo?	Dlaczego?	I co najlepsza Polaków, którzy za ciebie królu nasz, ostatnią krwi kroplę wylać są gotowi...	Jedenastu milionów jaj. Zrobię jednak jedną uwagę.	Jesteś zazdrosna?	Kiedy...	Mam rozmaitą broń i pistolety	Nadziei	Niema?	Nima już Jagny, nima! O biedny ja sierota, biedny!	Przecie już zrewidowali wszystko...	Serce bije mu równo	Tak	Tak, tak, a co więcej rannym w ramię.	Tak.	Wiem o tym.	Wydać im Lacha!	Z pewnością podpisałbym dwa razy nawet.	Zdaje mi się, żem wygrał zakład z panią.	Zgorszenie samo krzyczy; co tu dodawać?	Zobaczymy	Życie moje niepocieszonem już być musi, rzekła Laura, takie przeznaczenie. Miałam szczęśliwe dni dzieciństwa i ich wspomnieniem żyć będę...
Nie to, że umie, ale ma rękę lżejszą. A co się tyczy bydlęcia, to i Kulikow nie da się zjeść w kaszy.	Nie... Ech, nie ma o czym mówić, głupstwo. Jak będzie trzeba, to ci powiem.	Nie chcę Femci!... Nie chcę jej znać... nawet słyszeć o niej nie chcę... Przecież ta kobieta nie tylko ma odwagę mówić, że	Nie mów, nie mów bo ci to szkodzi.	Proszę!... To pewno się i bez afektów nie obeszło?	Jak to! Jak to nie ma zwyczaju?	To przez te dwadzieścia lat poznał pan kawał świata, nie?	Jestem przeciwnikiem chorobliwego marzycielstwa i gorączkowo wybujałej fantazji ale poezję prawdziwą cenię tak samo jak pani. Tylko w tym się z sobą różnimy, że pani gardzi pospolitymi sprawami codziennego życia i rada by się od ziemi oderwać, a ja rad na niej pozostaję i żadnej sprawy nie uważam za błahą. Wszystko, cokolwiek istnieje na świecie, jest godne uwagi i potrzebne, a wielkie sprawy tak samo nie mogą istnieć bez drobnych, jak drobne bez wielkich. Rzekłbym, że jedne podają rękę drugim, a wszystkie razem sprzęgają się w jeden ogromny łańcuch, którego my jesteśmy tylko ogniwami.	Bo nie będę mógł już tutaj nigdy przyjechać.	Himmeldonnerwetter! Patrzcie go, on nic nie myśli! A czemuż to nic nie myślicie, wy słoniu syjamski?	Juścić nie, skoro nie powierzyłem mu ani mego żołądka ani apetytu.	Nie mamy żywności	Nie wiem	Słyszysz, jako w mieście dzwonią? Zgadnijże, dlaczego dzwonią, boć przecie nie niedziela, a jutrznięjutrznia	Więc nie pozwala?	Wogóle nie było mnie w Warszawie.	Dalej?... Po pewnym czasie przekonałam się, że zostanę matką. Nie powiedziałam o tem Tomkowi. A nie powiedziałam dlatego, że we wrześniu miał się odbyć nasz ślub. Tymczasem Tomasz poznał pewną kobietę.	Nie ma?	I pójdę, ale z własnej chęci. Inaczej nikt by mnie nie zmusił, albowiem jestem człowiekiem wolnym i przyjacielem prefekta miasta. Jako mędrzec, posiadam również sposoby na przemoc pójdę! Wdzieję tylko płaszcz jeszcze nieco cieplejszy i kaptur, aby mnie nie poznali niewolnicy tej dzielnicy	To mi się podoba! Więc prowadzisz rachunki moich dobrych i złych znaków na twarzy Brooke’a, czy tak? Widziałem, że się kłania i uśmiecha przechodząc koło waszych okien, ale nie sądziłem, żeście sobie urządzili telegraf.	Gdy uwolnicie aresztowanych, do Yetmeyera poślę reportera, aby coś napisał, bo ja wciąż dotąd nic nie rozumiem. Przy tej sposobności może nam się uda choć raz drapieżnika autentycznego zafundować sobie na współpracownika.	O ja nie o sobie... Ale pan prezes w ogóle na kobiety nie zwraca uwagi.	O, nie, nie! niech Bóg broni, abym wnosiła niezgodę do rodziny, w którą weszłam!	Na nic mi niepotrzebne wasze nazwisko, ino wy sami. Ale naprzód powiadajcie, czyli wy wiary komu dotrzymacie? Wszystko u was za nic, więc nie wiem. Jak was ktoś w godzinę śmierci o co poprosi, to czy zrobicie uczciwie? Czy dotrzymacie? U nas się mówi na honor, na słowo, na uczciwość, ale jak tu z wami?	Że zaś idea jest rzeczą niemogącą uczestniczyć w ludzkich interesach i niezdolną dzielić ich korzyści, interes nie ma wpływu na ludzi idei.	Bon! dziewczątko anielskie, gołąbku niewinny, bardzo słusznie robisz, napij się lepiej mleczka, wysmaruj kamforą, połóż do łóżka i czytaj z Tańskich Hofmanową, to dobrze robi, i na sen, i na trawienie. Żarty na stronę Zaleska musi mieć książki jakie, przecież to kobieta i piękna, i wykształcona, jak zapewnia jej mąż.	A, to naprawdę się uśmiechnął? Nie nająłeś tego grooma ani tego powozu, ani tych ubranek? No, tym lepiej	Niby tak ale żaden rozumny człowiek nie ma czego szukać w Devil Bay.	On to już w sobie nie ma nic a nic z marynarza! Naprawdę, to brygiem kieruje pan Shuan; ten jest najlepszym marynarzem z zawodu, pomijając pijaństwo; powiadam ci, że w to wierzę! Ba, spojrzyj no tutaj! On to zrobił... pan Shuan to zrobił...	Masz pan rację Niestety jednak mój sposób, znakomity dla kogoś, kto jak ja prowadzi życie wyjątkowe, byłby bardzo niebezpieczny dla wojska, gdyż w razie potrzeby mogło by się nie obudzić.	Niby prawda, pani dobrodziejko, tak... juści, ale kiedy sobie wspominam, to mi się tak jakoś robi na sercu, że mi dobrze. Było tam i źle i głodno i smutno, ale coś mnie ciągnie do tej włoskiej jasności; ja, panie dobrodzieju, nieraz w polu, w żniwa szczególniej, patrzę się w niebo i widzę, że tu wszystko ciemno, chociaż słońce doskwiera. Pamiętam Włochy. Jak się wylazło nieraz w Neapolu na wierzch, na góry, to jak się spojrzało na morze, na miasto, na drzewa, to się płakało niewiadomo z czego, niby mazgaj ostatni, panie tego i owego. Tak, pojadę na wiosnę z pewnością, niech tam co chce się stanie!	Ach, miły Boże! Gadam tu na wiatr, a pewnie nie będę miała za chwilę żadnego zajęcia. Sprzedaje wszystko, co posiadamy.	Armat nie straciliście, mówisz, nic?	Wasza książęca mość nie przyprowadzaj mnie do desperacji!	Wiem coś o tym i nie przeszkadzam. Jutro przyjdę o południu do pałacu.	Świec nie mamy Ale są dwie pochodnie.	A ja dwóch. Powiedzcież sami: kto lepszy wódz? Ot, co jest! Po cóżeśmy tu przyjechali? po służbie książęcej, wieści o Krzywonosie nałapać; otóż powiem waszmościom, że jam się pierwszy o nim dowiedział i z najlepszych ust, bo od Bohuna, i wiem, że pod Kamieńcem stoi, ale oblężenia myśli zaniechać, bo go tchórz obleciał. To wiem de publicisde publicis (łac.)	Czy mama nie wie Czy mama jest tak naiwna	Więc daję ci słowo. Nie wiem, dlaczego mnie znienawidziłaś tak nagle, ale ja zachowam dla ciebie te same uczucia, które żywiłem zawsze.	Złośliwy! Do pańskiej stajni jeszcze nie dorosłam.	Pozwólcie mi mieć nadzieję, że się to zmieni	Musiała się zapewne wtedy, kiedyś ją widział, schronić do jakiego ustronia dla zabawy z orszakiem swych dziewic, jak to zwykły czynić wielkie księżniczki.	Miała się naprzód uśmiechać, potem patrzeć trochę zdziwiona, trochę przestraszona, potem miała się ucieszyć. Leniuch, nie nauczyła się. Straciłem przez nią dwa dni. Chłopcy mieli się bić na ulicy i samochód miał ich przejechać.	A pewna to lokacjalokacja	A to znów w jaki sposób?	Jak to widać?	Kiedy indziej opowiesz mi to ale teraz musimy myśleć o rannym.	Kiedyż to ty chcesz jechać?	No to jedźcie z Bogiem. Ja też mam dokąd jechać. Warszawa chyba jest tak samo piękna jak Leniwa.	To nasz nieprzyjaciel, hrabio.	Ty to nazywasz szczęściem?	Wypuść ptaszka z garści, to obaczysz! Zapowiedzie słyszałaś?	Co to za człowiek?	Idź ty: ja teraz ciebie huknę w pysk, a jak cię zabiję, to mi inne uszy urosną.	Pójdę, zajrzę, kto to jest. Żydzie, a dawno ten pan stoi?	A co to złotego na szyi?	A to co w nas myśli i mówi?	Henryk, co to?!...	Mój ojciec, pamiętam, kiedy pił, to szklanką po musztardzie.	Na miły Bóg! coś się w was odmieniło od wczoraj i o śmierci niż o Danusi radziejradziej (daw.)	Także nieszczęście! A na cóż cała ta gadanina?! Słyszałeś już... że ożeni się ze mną i że pojechał do miasta, by uregulować tę sprawę.	Więc dobrze się stało Dziś jeszcze miałem być w West Inch i otwarcie rozmówić się z tobą. Uprzedziłeś tylko moje chęci.	Pożegnam już państwa do jutra. Idę do biura Może mi ojciec przyśle tam konie na czwartą.	Bądź co bądź Land ma słuszność. I jeśli kiedykolwiek zawieziemy do Europy lub Ameryki perłę wartości kilku milionów, wówczas zapewne chętniej uwierzą naszym opowiadaniom.	Do czego ma służyć ten piec?	Jesteś ze mną na rybackim bacie... Nazywam się Manuel, a należę do załogi szonera We’re Herewe’re here (ang.)	Może przed odejściem zaparzyć jeszcze trochę herbaty?	Ani godziny słońce nam ucieka, a szernowie mogą się opamiętać!	Bo ona się zawstydziła...	Od prawie dziewięciu lat.	Raduj się siostro moja, szczęściem mem, albowiem maluczko oczy te ujrzą oblubieńca i zrzucą z siebie szatę cielesnej niewoli.	Trzeba zastanawiać się nad wszystkim, panno Orecka.	Dobrze. Zobaczysz pan, że jestem godzien, aby być pańskim partnerem.	Co mam czynić, by mi ją oddali?	G. 1. (korzystając z tego, rzuca jeszcze dwie srólki).	Podpisać rozkaz uwolnienia i na tem koniec ja również, jak Wasza Królewska Mość, sądzę, iż poświadczenie pana de Tréville jest aż nadto wystarczające.	Cóż ja mogę?	Jedno widzę jasno, że książę sobie ludzi kaptuje i że chyba jakieś zamiary tworzy, do których mu pomoc potrzebna.	Jest jeden	Musi tego, że niepojone.	Po co?	Tak i myśmy sądzili A tak byliśmy pewni, że znamy jego charakter, iż gdy wrócił ze świątyni Hator, przestaliśmy nawet rozciągać nad nim kontroli...	Tak.	A kiedy będzie ten bal?	A raczej znieważasz mnie	Albo...	Ba, a czy wiesz także jak?	Doprawdy?	Jako Litwie z koroną.	Już czas, Mistrzu!	Kobieta ”upadła”	Kobieta, Mężczyzna	Kogo mam oznajmić jego książęcej mości?	Konie tędy szły widać ślady na błocie.	Naprzeciw! po mojemu Polaki... naprzeciw!	Naówczas zobaczę.	Peer Vibe.	Pewno obiady domowe!	Pozwolisz, boski, że wpierw wyprawię ucztę weselną, na którą ciebie przed innymi zaproszę.	Wolałbym żeby jego żona była waszą przyjaciółką na tobym więcéj mógł rachować.
Na to zgoda ale jak ja będę się potykał z rycerzami, to ty możesz sobie pacierz mówić, a męstwo swoje przyrodzone pamiętaj zawsze powściągać.	To też ja rozumiem pani przywiązanie do tego miejsca. Przytem, jak się w coś wkłada pracę, to to jeszcze bardziej przywiązuje. Rozumiem też, że na wsi można mieć dobre chwile... Ot, jak teraz. Przecie tu jest tak dobrze. W mieście ogarnia czasem zmęczenie, zwłaszcza tych, którzy, jak ja, siedzą po uszy w rachunkach, a przytem są samotni. Bigiel, mój wspólnik, ma żonę i dzieci i co dalej?	Być może, ale przynajmniej będę się męczyła wpośród tego świata, o jakim marzę i bez którego jużbym dłużej nie wyżyła. Przecież pani wie, jakie życie straszne tutaj, bez celu, tylko byle dzień przepchnąć, a przytem my jesteśmy biedni, bo ta marna pensyjka mężusia zaledwie wystarcza dla niego, i gdyby nie pomoc kuzyna, to jeść nie mielibyśmy co, a liczę, że przy jakiem takiem powodzeniu jego na scenie a mojem na estradzie, będziemy mieli znacznie więcej dochodów, i zresztą już ten kuzyn nasz...	Co to? Co się stało?	Jakieś czterdzieści minut, sir Ethelredzie, w mocno podejrzanym hotelu Continental; siedzieliśmy zamknięci w pokoju, który wziąłem na noc. Okazało się, że Verloc jest pod wpływem reakcji następującej po zbrodniczym wysiłku. Nie można nazwać tego człowieka zatwardziałym przestępcą. Najwidoczniej nie przewidywał śmierci owego nieszczęsnego chłopca widziałem to wyraźnie. Może jest bardzo wrażliwy. Może nawet lubił chłopca... któż to wie? Spodziewał się zapewne, że chłopiec ucieknie, a wówczas byłoby prawie niemożliwe ustalić, kto jest winowajcą. W najgorszym wypadku przewidywał co najwyżej aresztowanie szwagra.	A jeżeli cale przydarzenie jej usta pierwej opowiedzą, nie twoje? Wszak ci każda sprawa może być czarna jak smoła abo biała jak śnieg, ino ją umieć wykręcić wedle potrzeby. Zresztą, nie przeciwię się. Być może, iż król wynagrodzi cię sowicie i łaską udaruje, ale onej... co zawiniła, nie ukarze. Będzie se dalej panowała we dworcu i już jej głowa w tym, coby tobie, mnie i naszym dzieciom życie obmierzło. Spomnisz moje słowo.	Ale jak się to stało, że zostałaś wróżką?	Ale w końcu na co umarła?	Kiedy się to stało?	Maxymie! choć dobrém słowem pożegnaj! My z głodu poumieramy: ty nie znasz naszéj nędzy! Z waszéj namowy cała wieś na nas, chléb nam z gęby wyrwaliście. Nie chcecie mnie za siostrę, ja wam się nie narzucam; ale przestańcie prześladować.	O tym ja nie wiem czy jespana już przyjmą czy nie przyjmą, bo w konkurach dopiero wtedy jest pewność, kiedy państwo młodzi wracają od ołtarza; dlatego też sfolguj i sobie, i Zosi w tych afektach, bo na zły wypadek znowu będzie jakie nieszczęście.	Panna Dorota ci w głowę zajechała! Rozumu nie masz! albo to pora o amorach myśleć, gdy taka bieda dokoła i na śmierć się raczej sposobić potrzeba, bo nas tu dalej, dalej powietrze wszystkich podusi w tych murach.	Postawcie mu wiadro gorzałki, to może wyjdzie! jak. te żółciuśkie pępuszki; rozczapierzona kokosz gdakała na brzegu.	Zastanów się, co czynisz, Rolandzie!	Na jaką pomstę? Co mnie prawo uczyni, kiedy ja i tak zamrę? Miejże rozum, na miłosierdzie Boże!	Nie, drogi panie, nie chodzę już na bale A wy idziecie? To w sam raz na wasze lata rzekła, udając dla żartu, że się tym pyszni. (zaproszono, to znaczyło księżna de Sagan).	O, mój drogi panie! Jakże ja cię kochać będę, jeżeli potrafisz jej się podobać. Pan jesteś dobry; nie dręczyłbyś jej pewnie. A gdybyś ją zdradził, to trzeba wiedzieć, że ja bym cię zabił. Bo to, widzisz, kobieta nie kocha dwa razy. Ale, Boże mój, co ja plotę! Panie Eugeniuszu, tu za zimno dla pana. Mój Boże więc pan z nią mówiłeś? Co mi kazała powiedzieć?	Przekonany jestem, że byś jej nie dostrzegł, choćby ci ją wskazano palcem a na tym świecie trzeba najprzód zobaczyć jakąś rzecz, zanim się z niej zrobi użytek. Trzeba przejrzeć na wskroś, inaczej nic nie będzie.	Spotkałem wczoraj rano na Wschodniej bardzo ładną dziewczynę, poszedłem za nią, żeby się jej przyjrzeć lepiej, bo znałem skądsiś jej twarz. Weszła do jednego z domów na Dzielnej i zniknęła mi w podwórzu. Trochę strapiony szukam stróża, aby się od niego dowiedzieć, gdy natykam się na młodego Kesslera, wchodzącego do bramy. Wydało mi się to podejrzanym, bo przecież wiadomo, że Kessler wciąż się włóczy za dziewczynami. Zaczekałem przed domem i po kilkunastu minutach doczekałem się, że wyszedł, ale nie sam, wyszedł z tą dziewczyną, tylko tak ubraną wspaniale, że z trudem ją poznałem. Wsiedli do powozu czekającego o kilka domów dalej i pojechali w kierunku kolei. Tę dziewczynę Malinowski musisz znać?	Tak jak i dziś wieczór sama jedna do oboźnego na zamek do króla, gdzie lud rozpuszczony. Gdzie to kto słyszał? Ale ona się nie zlęknie nikogo. Biskup, senator, żołnierstwo, ciżba, hałastra, ani się zawaha, ani drgnie.	Hm, hm! Coś innego w tym się ukrywa. W każdym razie słuchajcie, łotry! jeśli wypuszczacie mnie dziś w nadziei, że w przyszłości, przy nowym napadzie, lepiej się obłowicie, muszę was zawczasu wyprowadzić z błędu. Przysięgam wam, łajdaki, że przy pierwszej zdarzonejzdarzony z procentem, z nawiązką. zbrodnie dzisiejsze. Oprzyj się na mnie, Castillanie. Do widzenia, Zillo.	Jestem pewna, że ten chłopiec poddał mu tę myśl! Chciałabym się z nim zapoznać, bo to wyborny chłopak! Zdaje się, że on także ma na to ochotę, ale jest nieśmiały, a Małgosia taka sztywna, że nie pozwala nam mówić z sobą, gdy się spotykamy	A co ma być dalej?	A zatem, panie Bernajoux, czekam na ciebie przy bramie.	Ależ, panie Fogg, przecież to spóźnienie może fatalnie wpłynąć na pańskie zamiary.	Była na wyścigach na Polu Marsowym	Co to znaczy?...	Cóż widzę? Nic nie widzę! Podobała mi się ogromnie	Hm! Swalgon! jużci musi to być, kiedy mówicie, żeście nim, ale odzieży Swalgona nie widzę na was, ani pasa, ani...	Istotnie dobre wychowanie szwankuje nieco tutaj na bagnisku... chociaż wierzbowych rózeg wcale nie brakuje.	Już to szelmostwo wdzierało się do klasztoru norbertanek! Jedna chwila i furta by pękła	Kłamie pan. Kochacie się, a może nawet jesteście kochankami. Proszę mi nie przerywać!	Może jakaś litościwa osoba powie biednemu ciemnemu człowiekowi, który postradał drogocenny dar wzroku w zaszczytnej obronie swej ojczyzny Anglii i miłościwie nam panującego króla Jerzego, gdzie i w jakiej okolicy tego kraju znajduję się w tej chwili?	Może się panu i okręt nie podoba?	Mój kawalerze, kiedy ja was proszę i obliguję... Widzę, że znajdujesz się w jakimś wypadku...	Na Boga!	Na wszystko! Albo nas niech diabli biorą, albo kapitalizm! Udry na udry	Nie mogę jej darować tego co mówiła o tej nieszczęśliwej pani Kromickiej.	Nie, Pencroffie Wprawdzie dawny szlak lawy pozostaje otwarty i dzięki jego położeniu do tej pory zawsze wypływała z krateru na północ, ale jednak...	Niech jednak mój pan pozwoli mi dokończyć; jeśli to zjawisko rzeczywiście się ukaże, będzie to niemały kłopot dla pana Lessepsa, który z takim mozołem przebija swoje międzymorze.	O! odpowiedział drugi, musiał się wczora zalać porządnie.	Puść mnie! Czego szarpiesz! Jeszcze mi pysk pazurami rozorzesz, jak wtedy na strychu.	Skąd ta pewność? Czy za próbę ucieczki lub inne przewinienia nie mogli nas na zawsze wtrącić do ciemnego lochu?	To drobna zwierzyna. Żegnam jaśnie pana. Wkrótce mam nadzieję dać znać o sobie.	Toby było prawdziwie szaleństwo z mej strony... wykrzyknął po chwili wstając, lecz pani Sabina nie ruszyła się z ławy i zmusiła go usiąść napowrót.	A cóżeś z Bohunem uczynił?	A nie chcesz?	A trzeci?	A ty, smyku, dlaczego jeszcze nie śpisz?	Ale mężu, do czego zmierzasz?	Ależ to pan kupiłeś dom pana de Saint-Méran?	Ależ, jak mamę kocham, tak sto razy lepiej!	Ba, patrz ile tu papierów nie podpisanych. A jak nie podpiszę, nie będzie ani kolei, ani fabryk, no	Badam cię.	Bracie mój, bracie!	Byłem z nimi od pierwszych do ostatnich chwil.	Czcimy ją wszystkie jak świętą, a ja może więcej od innych, bo w jej obecności czuję małość moją.	Czy ty chcesz powiedzieć że nic nie słyszałeś o Łasicach i Tchórzach?	Dałem znać jaśnie panu.	Handel	Hej! jako podogoniepodogonie przyświadczył Maćko.	Jaka wojna?	Jutro o szóstej, tam, gdzie zawsze, tak?	Kajkaj (gw.) wrzasnął naraz Szymek wyskakując przed nich a trząchając zaciśniętymi garściami...	Mam tu właśnie w pobliżu interes do matki Piotrowej-koźlarki. Przędzie dla mnie len zimową porą. Bądź więc zdrowa, Deto, życzę ci szczęścia!	Nie wiem... Czy będzie miejsce?	Nie wolno!	Nie zaniecham, nie zaniecham, bo mnie diabl...	Nie!	Nie!	Nie.	Nie. Nie pokażę	No i?	Noelu, idź z Alą, ona cię uspokoi my ciebie nie opuścimy, ale pamiętaj, bracie, dotrzymać danego słowa i ani ojcu, ani wujkowi nie pisnąć nic o tym łobuzie.	O której mówi nasze wołyńskie przysłowie: Dureń dumkoju bohatije!	O tak.	O, my to dobrze wiemy! Gdy ktoś jest zanadto rogaty... to znaczy krnąbrny jak koza... musi za to siedzieć... w kozie.	Och!	Och, czekałem, byś nazwał mnie Dorianem.	Och, mów, mów, mów! Usta twoje były tak długo dla mnie nieme...	Olbromski!... to ty, ptaszku! Twoja to jest nowa sprawka...	Panie, człowiek nie myśli o tem, o czem chce, ale o tem, o czem musi!...	Patrzcie sami: Mis Niedzwiedzki pułk. etc., etc. Kto otworzy?	Pokaż tę muszlę Więcej ich nie znalazłeś?	Prawda. Przeciek ksiądz zawdy tak mówią w kościele.	Przez czas układów chodziła między drzewami. A gdyśmy zakończyli sprawę i zapili dobrym winem żydowskim, powiedziała ojcu... zakończył Tutmozis.	Słowo twojego Wentzla.	Słychać o jakichś w Litwie zaburzeniach.	Tak I to bez żalu.	Tak, jutro jutro o godzinie drugiej minut czterdzieści po południu „Nautilus” spłynie i bez uszkodzenia opuści cieśninę Torresa.	Tak, panie prezesie. Ale jest jeszcze jedna okoliczność. Oto profesora nie ma ani w Tyrolu, ani w Dalmacji, ani w ogóle za granicą.	Tak...	To był narzeczony tej panny i sam ich swatałem. Człek był młody, gorączka, nabroił siłasiła (daw.)	To nie wiesz o niczym?	Zaczekaj, Fryc Ta góra z sosną to wasza?...	Zbytek łaski	Znam, znam ten bród Ale dlaczego Wydra postanowiła stróżować akurat w tym miejscu?	Znowu pleciesz niedorzeczności. Ja nie zabijam jej przecież!	Święte słowa księdza doktora: nawet diabeł do diabła niepodobny, nie to człowiek do człowieka.	Żeby on mnie widział, to byś ty już mnie, panie Michale, nie widział. Tego tylko brakowało!
Ach, to popielniczka mego syna, który tu czasem lubi zdrzem... czytać po obiedzie... Ale on tu już nigdy nie przyjdzie...	Śmiej się, kiedy chcesz, albo i łaj Nie będę mógł długo patrzeć na tę młodą panią, cośmy ją tu przyprowadzili. Żal mi jej okrutnie! Oni ją tu zamęczą. Żywej duszy litościwej dla siebie nie znajdzie. Przemka Niemka, która mu coś zadała, nie puści tak łatwo, a tę niewinną panią złe babska zadręczą. Słyszałem już, gdy się niepoczciwa Bertocha odgrażała, że jedyną jej piastunkę, którą przywiozła ze Szczecina, wypędzi precz. Zostanie sama. Gorzej tu jej będzie niż niewolnicy. Ja na to patrzeć nie chcę!	Niech pan spojrzy, jak tu się nagle robi płytko To idzie stąd prosto aż do brzegu Jakby pod wodą była jakaś tama.	Moja matka? Otóż portret jej nie będzie leżał między gratami!	A co? jak źle, żeście mi nie sprzedali gruntu! Ja wiedziałem, że nie wytrzymacie z nami. Teraz będzie jeszcze gorzej, bo Fryc rozgniewał się na was.	A może i żal choć doprawdy, wierz mi stary, chyba litość tylko i żal. Biédne to stworzenie, któremu świata nie ma jak ślepemu z urodzenia; on już swoje przeżył, nim mu broda porosła. A takie to znędzniałe, tak biédne, tak schorowane i nudne! Co on pocznie gdy mnie nie będzie?	Szkoda, że nie możemy zobaczyć na własne oczy, czy są jakie działa w tamtej stronie, na wprost Targówka. Ale nie ma już czasu. Spieszmy się!	Właśnie pan nie. Bo pan do mojego świata należy.	Mało tam ich jest, ty z niemi obcować nie potrzebujesz Z dobrym panem będzie ci tam wygodnie i spokojnie. Znasz Leszka... Nie odstępuj go, staraj się go trochę zahartować, pilnuj aby Marek ze swemi nie czynił mi go zbyt miękkim...	A potem ojciec i syn pożegnali mnie i odeszli, wymawiając się ważnymi sprawami. Oto i całe nasze odwiedziny. Ale widział przynajmniej swą córkę. Nie wiem, jak można się jej wypierać, gdyż podobna do niego, jak dwie krople wody.	A zatem dziś rano, na godzinę przed twoim przybyciem, siedziałam sama na werandzie, kończąc poranną toaletę. Wtem na stopniach od ogrodu ujrzałam jakąś żebraczkę, która z wyciągniętą ręką prosiła o wsparcie. Wzrok starej nie podobał mi się: w czarnych, namiętnych oczach czaiło się coś złośliwego; na ustach zwiędłych i sinych błąkał się zagadkowy uśmiech.	Akurat! Biednym człowiekiem, który posiada dom, gdy ja nie mam nawet własnego łóżka Szczwany lisie! Martwisz się o swoje pieniądze!	Będzie umieszczony nad szafą w bibliotece.	Czyś pan rozpoczął dziś kampanię?	Człowieku, przecież mówiłem panu, że razem pracowaliśmy w banku, w Symferopolu, a pan jeszcze pyta.	Dobrze, ale nie chcę być uosobieniem nietrzeźwości	Ja to wiem dobrze, mówiła Laura spokojnie, że ty, choćbyś nawet przez przyjaźń dawną dla niej chciała mnie pchnąć w błoto i zgubić, dokazać tego nie potrafisz... lecz, moja Lassy, zawsze mieć szpiega za rękawem nie jest rzecz przyjemna...	Kiedy już mowa o tym pucybucie to może już pan zbębnił jakiego odpowiedniego dla pana oberlejtnanta.	Ludku, bracie! Źle czynicie, mówię wam! Dla dziewki ojca w mogile pocieszyć nie chcecie utoczoną krwią... Hejże! hej!...	Mój Boże czyż to lekarstwo nie jest gorsze od choroby?	Nie mogę honor tak każe, to mój obowiązek, trzeba go spełnić i to natychmiast.	Nie twoja w tym głowa, weź ino...	Nie wiedziałam, że jesteś zdolny mówić tak o przyjaciółce siostry...	Nie, nie! Nie mów mu o liście, Nastuś, nie powiadaj...	Nie, tylko powinnam szanować swoją godność ludzką.	Niech będzie głupia.	Niech pani sobie tem nie zawraca głowy	Nieporozumienie nie może przekraczać pewnych granic. Nie chodzi mi o mnie osobiście lecz o prosty fakt, że Stefan powinien pamiętać, że jestem jego dyrektorem.	O panie! Biada! Źle! Strasznie źle!	Obie nie do pogardzenia Można z niemi zajść daleko. Lecz oczywista rzecz, że gdy tak rzeczy stoją, musicie trzymać ze starym królem. On i jego przyjaciele pomódz wam mogą.	Poza tym nie znasz Szuberta. Wyprosiłby cię za drzwi z całym podziękowaniem. Nie znosi wizyt i podziękowań.	Teraz rozumiem kupiłeś niby dla siebie, w rzeczywistości zaś, aby pan Peggotty ciągnął z niego korzyści. Znając cię, powinienem był domyślić siępowinienem był domyślić się	To la Magdy wytnij jaką sztuczkę i zanieś, ale kowala nie wołaj.	To źle! Niech pani nie suggestjonuje sobie podobnych idei.	Wcale nie aż tak bezludne!	Więc jakże będzie?...	Wszystko... ale, ale nim kto tego szczęścia nie pochwyci, należy się decydować prędko.	Włożyliby ją na nieboszczyka i pochowaliby go w niej Znalazł się nawet jakiś głupiec, co ją już włożył na trupa; ale spostrzegłam to w samą porę i zdjęłam z niego tę piękną sztukę białego, czystego płótnapłótno płótno bawełniane; rodzaj gładkiej bawełnianej tkaniny o splocie płóciennym. pójść do grobu nie łaska? Jeżeli perkal nie jest właściwy do tego celu, to doprawdy nie wiem, na co on się zdać może? Zdaje mi się, że perkal jest najstosowniejszy dla nieboszczyków, a szczególnie dla tego starego sknery.	A dziecko?...	A potem jeszcze raz robiłem, już tutaj Stefanowi Fiedorowiczowi Pomorcewowi, porucznikowi, przodki wstawiałem.	A to dlaczego?	Ach, wiem...	Ależ na miłość boską, kochany chłopcze, dajże temu pokój!	Ależ, Rejzel kochana Byłby to już, na psa urok, czwarty mąż.	Byłeś wczoraj u Heleny?	C. P. Barkis, najlepsza pod słońcem kobieta	Capiscocapisco (wł.) szepnął pater Joszt.	Całe lato byłem nieobecny, pani. Część czasu spędziłem w dobrach, resztę we Francji.	Czemu to mnie zdrajcą nazywasz? Zalim ci brat albo swat? Zalim ci wiarę złamał? Zwyciężyłem cię w równym boju i mogłem czynić, co mi się podobało.	Czy ich bąk pokąsał, te babska, że tak dziś jęzorzyskami machają, kieby koń ogonem?...	Czy to szczur?	Czy ty rozumiesz, co się stało? Wszystkie nasze układy wniwecz. Ty z hrabią, hrabina z panem Głębockim... galimatias.	Czyżby się naprawdę nudzili?	Dla społeczeństwa.	Dlaczego uciekałeś, mój przyjacielu?	Doprawdy?	Dosyć, powiadam, rzecz zamyka się w tym słowie: kocham panią de La Baudraye i wolę ją od wszystkich majątków świata, od pozycji... Mogłem się dać odurzyć dymowi ambicji... ale wszystko znika wobec szczęścia zostania ojcem.	Dziecko zabił nikczemny Lykon...	Dziesięć dolarów! Co znowu! Przypatrz się, ja...	Frumet!	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	I z jakiegoż to powodu raczyła was inkomodowaćinkomodować (z łac.) spytał M’Turk.	Ja też to słyszałem!	Jakiż stan obrałeś sobie?	Jakoże?	Jakże tam w Krosnowie? pałac ładny? przyjęli cię szczerze?	Kaftaniki mogą zostać na składzie	Maks!	Nauka, Tajemnica, Interes zagadnęła pani Marta	Niech mię Bóg strzeże i zachowa abym miała obmawiać kogo i odbierać sławę bliźniemu! ale widziałam, widziałam na własne oczy, jak Wanda szła od strony parowu z panem Gaczyckim po jednej stronie, a panem Przybyckim po drugiej taka poczciwa, taka dobra panienka, i takich rodziców córka, a tak się gubi! Mój Boże! co to za świat teraz!	No tak, wy. Cała wasza paczka.	O, ona dotychczas bardzo anemiczna. Przeszłą zimę spędzała w Pau.	O, rety! Siedź w chałupie! Idę już, idę! Kasia, dawaj kaganek!	PLATON (kurcząc się):	Poeta!	Pono to niedźwiedniki szły z karczmy i pierwsze zobaczyły.	Przecie się wreszcie znużą!	Robotę ma pilną, to ostał w domu...	Rozumie się. Płyniemy w prądzie wody wrzącej.	Rozumiem	Strasznie nudno jest na świecie	Szczęśliwa jestem, iż mogę panu wyrazić przyjemność, jaką sprawił mi jego awans	Tak u was? to	Tak, proszę księdza, jakem Caderousse!	To na trwogę!	To prawda. Wiadomo panu może, iż jestem zaręczona z przyjacielem pańskim?	To, z czem przyszedłem, mogę tylko wam, milordzie, powiedzieć.	Trzyma was?	Tyle wskórają, co się przelecą i powietrza innego zachwycą.	Tylko poetom zdarzają się podobne wypadki	W sobotę.	Waldy, co tobie dziś jest?	Wstydź się, Zosiu, pokazywać język, jakbyś dopiero była w pierwszej klasie.	Wy będziecie się zajmowali dorosłymi, a ja będę królem dzieci. Jak będę miał dwanaście lat, będę rządził dziećmi do lat dwunastu, jak będę miał piętnaście lat, to	Wyjdź za drzwi.	Za czymza czym (daw.)	Za żadne skarby! Najlepiej w jednym z pokojów w kasynie. W razie czego będziesz mógł twierdzić, że był to ktoś całkiem ci nieznany, zwykły gość.	Zbliżamy się do rzeczy, prawda?	Zbyt samotny występ na życia terenie. Balet zbyt rozlewny panienka układa, by taniec się udał. Poza tym tanecznia, zwłaszcza weselna, z reguły pochyła, oj pochyła bywa. Prawie nieuchronnie nabija się guza.	Zobaczysz go waszmość jeszcze więcej
Tak, sahib.	Boże, to już tak późno! Mój powóz czeka już pół godziny, muszę się śpieszyć. Nie ma to jak przyjść i zobaczyć samemu. Którędy tu bliżej do wyjścia? Willy, pokażesz mi? Jak się nazywa ten chłopak, który komenderował musztrą?	Słusznie czy niesłusznie, nie chcę, aby tak było i aby mi zaglądał, jakie kozerykozera (daw.) osobiście. nieżyczliwy to dla mnie człowiek. Pewnie on tam niejedno na mnie do króla wypisuje, a jedno z dwojga z pewnością: albo żem słaby, albo żem niepewny. Trzeba temu zapobiec. Listy moje królowi oddasz; gdyby się ciebie o klewańską potrzebę wypytywał, powiesz, jak prawda, nic nie dodasz, nic nie ujmiesz. Możesz mu się przyznać, że tych ludzi na śmierć skazałem, a tyś ich wyprosił. Nic ci się za to nie stanie, owszem, może się szczerość podobać. Magnusa grafa wprost przed królem nie będziesz oskarżał, boć to jego szwagier... Ale gdyby cię król, ot! tak, mimochodem pytał, co tu ludzie myślą, powiedz mu, że żałują, iż graf Magnus nie dość się hetmanowi wypłaca za szczerą jego dla Szwedów przyjaźń; że sam książę (to jest ja) nad tym wielce boleje. Gdyby pytał dalej, czy prawda, że mnie wszystkie wojska komputowe opuściły, powiesz, że nieprawda, i za dowód przytoczysz siebie. Powiadaj się pułkownikiem, bo nim jesteś... Mów, że to partyzancipartyzant (daw., z fr.)	A te wszystkie warsztaty, roboty, kultury, ofiary i różne inne mortyfikacje... Spodziewam się przecie, że pan nie wierzysz, tak jak stary pan Zdrojowski, w możność urzeczywistnienia raju na ziemi?	A więc!... Dobrze...	A? nie? dlaczego? powiedzcie jéj, zapewnijcie ją, niech tylko głos szanuje. Ja ją szacuję wysoko, wysoko. E una diva! głos anielski; żadna jéj niezrówna. Jak mi będzie tęskno za jéj głosem; ale musi teraz śpiewać w kościele: niech ją choć tam usłyszę.	Chcę mieć Ligię. Chcę, by te moje ramiona, które obejmują teraz tylko powietrze, mogły objąć ją i przycisnąć do piersi. Chcę oddychać jej tchnieniem. Gdyby była niewolnicą, dałbym za nią Aulusowi sto dziewcząt z nogami pobielonymi wapnem na znak, że je pierwszy raz wystawiono na sprzedaż. Chcę ją mieć w domu moim dopóty, dopóki głowa moja nie będzie tak biała, jak szczyt SoracteSorakte	Co się u ciebie stało tak osobliwego, że wszyscy mówią o twojej żonie?	Co to tak zgrzypi czy jęczy?	Cóż, jak tam?	Gdybym mógł, gdybym cię mógł zrozumieć! Zabiłaś mię! Postąpiłaś z moją duszą jak owi straszliwi Żydzi z ciałem świętego Szczepana: ukamienowałaś ją! Już nie wstanę spod tych kamieni.	Każdy dla siebie; masz słuszność! Dobrze więc, zamknę cię w lamusielamus	Nie... Były tylko objawy, mogące na tę myśl naprowadzić.	Nijakiej nowiny nie było, bo i nie mogło jeszcze być. Ale ty pamiętasz, jako wtedy, gdym chorzał od tego zadziora w boku ślubowałem, że jeśli Bóg mi wróci zdrowie, to do tego grobu pójdę. Bardzo mi wonczas wszyscy te chęć chwalili. I pewnie! Ma tam Pan Bóg dość świętej czeladziczeladź dlatego., że mi i o Zbyszka chodzi.	O! O! O! Tam nawet koza nie dojdzie, a zresztą dziadek zabronił ci spadać ze skał.	Tak i bardzo żałuję, że nie zaopatrzyłem się w bukiet.	Tak, ojcze.	Tak, tak wy, mężczyźni, miewacie czasem strasznie brutalne dusze...	Tak... tak... To może być zrobione każdej chwili, jutro, dziś... No, ale on, a raczej ta osoba, która będzie układać się z panią Latter, postawi swoje warunki...	To wcale niedobrze, wielmożny panie, mścić się na kim bądź ; dobry chrześcijanin powinien krzywdy darować; z burkiem moim ja już poradzę, żeby się nie gniewał, on taki spokojny, jak i ja; wiem, że woli garniec owsa, niż te wszystkie pomsty.	Zdaje się, że dobrze się spisuje	A co bym z kuszą w boru po ciemku zrobił? Miesiącmiesiąc (daw.)	A czemu do nas iść nie chcesz?	A ludzie twoi go prześladują: nie ma roboty, odpychają go wszyscy, siostry i bracia zaparli się ich! Czyżbyś ty nie mógł rozkazać, żeby było inaczéj?!	A może to ktoś inny?	A te bogactwa, podobno olbrzymie...	A... jak... ja... się tu dostałem?	Ale ja nie chcę o tym słyszeć teraz	Bo my jesteśmy ludzie książęcy, którzy straż sprawiamy wedle grodu.	Bo, bo... ja sprzątałam!	Buckingham w przeddzień wyjechał, wysłany jako ambasador do Hiszpanji, gdzie miał prosić o rękę infantki dla króla Karola I‑go, wówczas jeszcze księcia Walji, nie zastał go więc i powrócił z niczem.	Bynajmniej. Schroniłem się tu tylko dlatego, że znając mało osób, byłem z początku jakiś nieswój.	Chory jesteś? Wyglądasz bardzo mizernie.	Cicho! I zostawić mnie w spokoju. Dam sobie sam radę.	Co hę?... Jaśka waszego przywiózem, bo mi dziś w nocy konie krad i dostał parę śrucinów.	Czy pan de Cyrano w Paryżu?	Czy to pan Rafael de Valentin?	Czyli wrócę o ósmej	Dajcie mi spokój!... mam dosyć waszych szopek.	Dawnoście to tę bajkę o naszym dziecku słyszeli?	Dobranoc, kochanie	Droga Filo, chętnie byśmy cię miały u siebie, ale pomówmy o tym szczerze. Ja jestem uboga Stella Mayrand jest uboga	Dziw, jak długo trwa to chybotanie.	Ekscelencjo! klasztor leży blisko śląskiej granicy, i Jan Kazimierz snadnie od niego zasiłki mieć może. Musimy go zająć, aby temu przeszkodzić... Jam pierwszy zwrócił na to uwagę i dlatego jego królewska mość mnie tę funkcję powierzył.	He, he! Mosanie, daleko to jeszcze tobie do tego, żeby ci aż zębów zabrakło.	Herr Meister... u nas w Amsterdamie...	I zdaje się że prawdopodobnie w całym tym domu jest rozkrzewiona, doskonale zorganizowana konspiracja. Bardzo możliwe, że mikrusy pożyczają sobie wzajem sumy przekraczające znacznie ich środki. My za to żadnej odpowiedzialności nie ponosimy. Jesteśmy zwykłymi uczniami!	Ja!	Jak wam pola zniszczą, a mnie garnki wytłuką!	Jakto? fraszka?	Jednakże nie uwolni cię ono od złożenia bratu rachunków.	Jedno bez drugiego sensu nie ma.	Kmieciu dobry proszę was do mnie na gród w gościnę... winienem wam wiele.	Milcz, bezbożniku przeklęty! Jeszcze jedno słowo, a nie pytam na nijakiego króla, ino ci łeb rozwalęl	Nam, córkom Judy, nie wolno nosić nieskromnych sukien...	Nawet i w takiej wesołości jest geniusz	Nie chwalę, ale...	Nie uważaliście.	Nie z nim, ale za niego będę się odtąd potykał!	Nie, wasza książęca mość! Puściłem ich wolno.	Nie. O, bądź dobra, zajrzyj tu na górną półkę. Zdaje się, że przywalili go GriegiemGrieg, Edvard Hagerup (1843–1907)	Niech oszalałam a nie pójdę! Dziwujecie się żeście mnie tu znaleźli; co za dziw! Wczoraj jeszcze wzięłam się do kądzieli, ale sen mnie zmorzył, kamieniem przespałam noc całą... Wyszłam w słonko popatrzeć zrana, zobaczyłam moją mogiłę i płakać się na niéj zachciało.	Niesłusznie.	O panie...	Obawiam się tylko, aby nie było zbyt późno...	Och, kiedy wracasz?	Ochotnik angielski podczas Wielkiej Wojny John BarckerJohn Barcker (...) który doszedł do rangi pułkownika i zdobył wszystkie możliwe ordery (...) był kobietą...	Odprowadzili mnie tu zabliowie, którzy we dnie i w nocy pilnują mego domu, i wiem, że mają rozkaz poucinać nam wkrótce głowy.	Oficerowie Niemcy nie rozumieją się na polskich nazwiskach. Im wszystko jedno: Kmicic czy Babinicz. A! na rogi Lucypera, żebym go dostał! A miałem go... i jeszcze, szelma, ludzi mi pobuntował, Głowbiczowski oddział odprowadził!... Musi to być jakiś bastard po naszej krwi, nie może inaczej być!... KłótniaMiałem go, miałem... i uszedł!... Więcej mnie to gryzie aniżeli ta cała stracona wyprawa.	Oho Zobaczymy, zobaczymy.	Ot, jest! Że wiatr był, a ludzie na jarmarku...	Owszem, pamiętam. Uczył się pilotażu i spadł.	Pani de Bois-Tracy zapytywała mnie przez swoją przyjaciółkę, mieszkającą na prowincji, czy wypadkiem nie mógłbym jej przysłać osoby, godnej zaufania, do usług jej osobistych. Otóż, kochany przyjacielu, jeżeli możesz zaręczyć, że ta oto panienka...	Panie Stefanie! Co się stało?	Panie profesorze, żal mi jednego z najlepszych statków tej dzielnej marynarki amerykańskiej; ale zaczepiono mnie, musiałem się bronić! Ograniczyłem się zresztą na uczynieniu fregaty nieszkodliwą dla mnie i sądzę, że z łatwością naprawi wszystkie swoje uszkodzenia w najbliższym porcie.	Patrz wpan, abyś mi na jutro dodnia ułatwił wszystko. Przebiorę się po męzku i muszę od rana widzieć wszystko, abym królewnie doniosła, jak się odbyło.	Pawle... Gdzieś ty był tyle czasu! Nie masz pojęcia, co tu się działo! Wszyscy niepokoiliśmy się w najwyższym stopniu. Cztery dni! Można było najgorsze rzeczy przypuszczać!...	Po prawdzie nie jestem ci wcalenie jestem ci wcale	Powiada, że przywiózł.	Powiadam panu, że Czosnowska jest boska po prostu.	Prawa nadam jej sam, zaślubiając ją.	Próbowaliście podchodzić? Jak daleko wypadają za wami?	Siadajmy, siadajmy miłościwa pani jeszcze wczoraj dziwowała się, że środkowa gałązka dotąd nie wykończona, chocia dwie nad nią ślęczą.	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem!	Udało mi się, szepnął zaopatrzyć w chwili ostatniej... Żeby odzyskać Borowce, moje gniazdo, ofiar nie poskąpię.	Wasza dostojność wie, że pan nasz i najwyższa rada postanowili uwolnić dwadzieścia tysięcy wojsk najemnych...	Wielki Tydzień! Gdzieżbym to gorzałkę piła!	Woziłem często do was dziczyznę do waszego pałacu przy ulicy Chaussée d’Antin, i nigdy nie miałem zaszczytności oglądać pana ani pani.	Wsadź se ją w nos! Głupi, stojęstać o coś a. kogoś (daw., gw.)	Wszystko ja!	Wyzywasz mnie?	Własną piersią wykarmiłam! Ach! Ach! Ach!	Właśnież w tym rzecz: nic, co by ciężyło. A więc ni pancerza, ni tarczy, ni przyłbicy, żadnych też blach na konia, naramienników i nagolenników...	Z biszkopcikiem, jeśli pan hrabia koniecznie chce.	Zapewne. Jednym zamachem zdobył sobie byt i warsztat, na którym mógł spokojnie pracować do końca życia. Ale też miał on krzyż Pański z babą!	Zgoda ale potrzeba, żebym ja go sobie wybrała sama. Chcę go mieć bogatym, młodym, przystojnym, i za mieszczanina nie pójdę, rycerz być musi!..	Znudziły go zabawy chce się rozerwać słuchając polskich mów, których rozumieć nie będzie.	Zrozumiano, panie Topolski, że dodawszy do poprzedniego, będzie jedno nic, na które nie warto zwracać uwagi, a pieniądz zostaje pieniądzem.	Że ktoś jest świnia, to ja nie muszę być pastuch od świń	Żyć owszem; umierać, nie: zostawmy to Kiełbaskom. Owoowo
Przyjdź pan jutro do nas na obiad, proszę pana w ojca imieniu. A teraz będzie pan łaskaw zobaczyć, która godzina, ja tego nie mogę zrobić aby nie myślano, że mi się gdzie spieszy.	Co jest pani marzeniem? Hę?... Siedzieć na gołym placu?... Zachciało się smarkatej przejść się za mąż. Szast prast za pierwszego z brzegu. Mydłek, hołysz!... Z czego wy w ogóle będziecie żyli?... Owszem, nic złego o tym durniu nie mówię. Może ten cymbał okazać się całkiem przyzwoitym człowiekiem. Ale rzuca pani posadę, a on przecie zarabia mało. Umyślnie zaglądałem do listy płac.	I słusznie. Człek to zacny i realista, jeno nieco dobrowolny. Dla niego nie masz nad zgodę; tylko patrzy, gdzie by kogo z kim pogodzić, a to na nic. Ale! Powiedz no szczerze, czymć jest Bogusław Radziwiłł?	Możnaby. Tylko, co robić? Wrócić do teatru? Panie, co ja tam przeszłam, zanim zdołałam targnąć się na własne życie! Nie przypuszcza pan nawet istnienia takich cierpień, nędzy i upokorzeń. Chciałam być kobietą nie mogłam; żyć nawet nie mogłam, zepchnięto mnie wdół. Podłość ludzka jest straszna dla takich naiwnych, jaką byłam powtórzyła.	A, widzą państwo, to tak! Panowie Noirtier i d’Epinay musieli się gdzieś spotkać na polu walki politycznej. Czy pan d’Epinay, chociaż służył pod Napoleonem, nie zachował na dnie serca uczuć rojalistowskich? Czy to aby nie on został zamordowany pewnego wieczora, gdy wychodził z klubu bonapartystowskiego, do którego zwabili go, sądząc, że jest im bratem?	Niezła Mięśnie jego ust skurczyły się dziwnie i wywołały jakiś niezwykły u niego wyraz, krótkotrwały jak błyskawica pozwalająca na sekundę zajrzeć w tajemniczą głąb chmury. i być odpowiedzialnym za niego? Skądże ja mogłem wiedzieć coś o tym George’u, którego tak przywoływali? Przypominam sobie, że go widziałem leżącego na pomoście. „Zabójca i tchórz!” rzekłem. Na to on zaczął krzyczeć: „Ty go zabiłeś! Ty go zabiłeś!” „Nie! Ale ciebie zabiję natychmiast!” Zerwałem się, a on upadł w tył ze strasznym, głośnym hukiem. Nie wiem z jakiej przyczyny. Było zupełnie ciemno. Przypuszczam, że chciał się cofnąć. Stałem jeszcze, patrząc przed siebie, a mały maszynista zaczął szlochać: „Chyba nie tkniesz biedaka ze złamaną ręką, przecież uważasz się za dżentelmena!” Usłyszałem ciężkie kroki i potężne sapanie. Tamta druga bestia zbliżała się ku mnie. Widziałem tego potwora jak we mgle czy we śnie. „Chodź tu bliżej!”	Tak. A pan powiedział, że także chciałby rosnąć blizko... Więc ja teraz naokół tych fotografii, na passe-partout, chciałam wymalować brzozy. O, tu, widzi pan, zaczęłam, ale nie bardzo mi idzie, bo naprzód dawno nie miałam farb w ręku, a powtóre, nie umiem malować z pamięci.	Bracia zwołałem was w chwili wyjątkowej... wyjątkowo... ku tej Pracy, która... wyjątkowo... wbrew przepisom naszego Zakonu... nie jest pustą formalnością. Wiem... że naruszam uroczysty i sakralny charakter naszej pracy... Wiem, że... Wkładam na was obowiązek... wypowiedzenia się... hm... o sprawie naprawdę ważnej i publicznej... o zasięgu największym.	Czy jest pan tak bardzo pewien, że możemy swobodnie poruszać się w przestrzeni? Możemy poruszać się do woli na prawo i lewo, w tył i w przód, i tak ludzie poruszali się zawsze. Przypuszczam, że mamy swobodę ruchów w dwóch wymiarach. Ale jak poruszać się w górę i w dół? Tu krępuje nas ciążenie.	Jednakże ja mam nadzieję Lato jeszcze nie wypowiedziało swego pożegnania i zanim nadejdą niepogody, wierz mi pan, słońce zechce nas udarować zielonym promieniem.	Mówią ludzie i tam u Niemców, i tu u nas, że będzie. Żebrzą już ponopono (daw.) palić się, płonąć. jako zwyczajnie na złodziejach, boć to przecie potęga królewska nie żart, a ponoć rycerstwo polskie, byle kto Krzyżaka wspomniał, zaraz w garście popluwa.	Pani składam najlepsze życzenia. Ordynat był w mej loży. Zarzuciłam go życzeniami. Wyszedł rozczulony. Mój mąż znalazłznaleźć kogoś jakimś (daw.) malarz okresu romantyzmu, znany z cyklu rysunków na temat powstania styczniowego. typy. Biedna Lucia jest w rozpaczy, że nie może pani widzieć.	Wasza miłość wie tak dobrze jak ja, że co jest wojska, to wszystko na Ukrainie. Nie przysłano nam tu ani dwóch chorągwi, choć Bóg jeden wie teraz, która burza groźniejsza.	Są. A ja przez ten czas nikogo nie pocałowałem... Nie spojrzałem nawet na kobietę!	Janusz przysłał mi kilka pięknych różowych pąków róż na wieczór, ale sam nie przyjdzie. Powiada, że ma jakieś zebranie kościelne w ubogiej dzielnicy miasta. Myślę, że nie chciał wcale przyjść. Aniu, strasznie się boję, że Januszowi w istocie nie bardzo na mnie zależy, i próbuję się zdecydować, czy mam uschnąć z żalu i umrzeć, czy też żyć nadal, aby skończyć studia i stać się mądrą i użyteczną.	Waszmość pan także byłeś tak łaskaw zażądać mego przyjazdu do siebie, powiadałeś, że masz frasunki, że potrzebujesz rady, ulgi, pociechy. Wielki to zaszczyt dla mnie, ale nie daje dobrego świadectwa doświadczeniu waszmości. Ja nie jestem księdzem, nie jestem uczonym, a lubo doświadczenie moje może wiele innych przenosi, toż jeszcze nie idzie za tym, abym umiał drugim dać radę, przynieść jaką pociechę. Wiadomo bowiem być musi waszmości, że ci, którzy sobie umieją we wszystkim sami dać radę, nie potrzebują w żadnej porze swojego wieku chronić się w mury klasztorne.	A jakże Musieliście chyba słyszeć o sławnej księżnej polskiej, Kunegundzie, córce króla węgierskiego, Andrzeja? Ona nas łaskawie przyjmowała na swym dworze, gdzie było tak pięknie, jak w raju.	Bo jeszcze są daleko. Ale ja sam do nich pojadę Hycle Szwaby! jak to strzegą sekretu, żeby kto inny nie zyskał...	Bo... bo... tam ktoś jest.	Co ten młody człowiek powiedział na końcu?	Czterdzieście Naszych polskich wraz z Mazurami jest pięćdziesiąt, ale nie tak okryteokryty broń drzewcowa o cienkim grocie, używana do przebijania zbroi. okrutnie się od krzyżackiej juchyjucha	Czy Witowski gdzie wyjechał? Dawno go nie widziałem.	Nie, powiem mu, że takie jest moje postanowienie, i z godnością wyjdę z pokoju.	Niech będzie muł, kiedy tak chcesz, byleby był tylko dobry coprawda, widziałem ja magnatów hiszpańskich, których świty całe na mułach siedziały... Ale, droga pani Coquenard, rozumiesz to dobrze: muł potrzebuje czapraka, dzwonków...	Niech jej ta Bóg zapłaci! To dobra pani. Jeszcze tu jest, bo Jurandówna zachorzała, a księżna ją miłuje jak własne dziecko.	Prawda jest waćpanu on życie zawdzięcza, nikt tego nie będzie negował.	To ze mnie jest niezadowolony, bo nie lubi słuchać mojego grania.	Zwierzę ci się przede wszystkim, panie Balfour z Shaws, jak przyjaciel przyjacielowi że gdybym zamierzał zabić szlachcica, zdarzyłoby się to nie w moich stronach rodzinnych, boć nie rad bym ściągać kłopotów na mój klan, a po wtóre nie chadzałbym bez szabli i broni palnej i z tą oto długą wędką rybacką na plecach.	Chcę wierzyć i wierzę, kiedy ty to mówisz, Zwycięzco, z gwiazd ku radości oczu naszych zesłany! Ale jeśli tak, prośbę mam do ciebie, ja, który psem twoim jestem i służyć ci będę, jako zechcesz. Nie odbieraj ty mi jej, panie! Ja ją kocham.	Pan Dyzma? nie zna go pan?...	Aha! Doskonale, zrobimy tak: wyjdziemy wszyscy pokazać się mademoiselle, żeby nie była niespokojna, że nas za długo nie ma, przez ten czas Nik pobiegnie do domu i przyniesie kociubę i łopaty, ale tak, żeby nikt nie widział. Aha i świecę, bo ta się już dopala. Potem wrócimy tu cichaczem i do roboty.	A gdzie służący?	A ja mówię ci wyrzuć złość z serca twego i nawet nie skarż się. Bo gdy hultaje pójdą pod sąd, cały świat dowie się, że poseł najdostojniejszego króla Assara wdaje się z Fenicjanami, a co gorsza, odwiedza ich samotny wśród nocy. Co zaś odpowiesz, gdy twój śmiertelny wróg, kanclerz Lik-Bagus zapyta cię: „Sargonie, z jakimiż to widywałeś się Fenicjanami i o czym mówiłeś z nimi pod ich świątynią wśród nocy?...”	A może ojciec pozwoli do nas na ostatni obiad? Będzie murbia na zimno	A przecie nie jesteś w domu już siedem lat...	A w pasie wcięte kiej osy, batem bych je poprzecinał, że ani poznać, kaj te brzuchy dziewają... Z bliskam wypatrywała.	Czy państwo dziś wychodzą na wieczór?	Dlatego, kochanie, że moim obowiązkiem jest unieszkodliwienie szpiega, działającego przeciw Polsce.	Do piekła Popatrzeć na Devil Bay.	Jakto i pan obmurowywał?	Jeszcze trochę...	Kimże ty jesteś?	Mahdi ześle nam anioła, który położy palec na oczach Anglików i Turków (Egipcjan), a nas osłoni skrzydłami.	Mało jest powiedzieć cierpliwym, trzeba być zrezygnowanym.	Na, tai ko da daug lankti?	Nic się nie boję..	Nie dlatego ale nie lubię długo trzymać języka za zębami, bo się obawiam, żeby mi nie spróchniał.	Nie przyrzekam, ale przysięgam	Nie wiedziałam, że jesteś zdolny mówić tak o przyjaciółce siostry...	Nie wiem, cezarze. Straciłem go z oczu.	Nie, nie udzielałem mu żadnych wyjaśnień i to on mnie przeprosił.	O, to wcale nie było skomplikowane.	Obraz świata, Państwo, Naród dobrze funkcjonujące kółko wielkiej maszyny ogólnej, tworzy tylko szare tło społeczne, to zero w postępie, a wielkość w utrzymaniu status quo, to w najlepszym razie konserwator cywilizacji, ale nie jej twórca.	Oj! prawda pani Marcinowa! Ależ taki, gdyby stary powrócił, toby coś pomyślał.	Oooo, nie martw się. Pełny friżiderfriżider (z ang.)	Pamiętam i nie mogę zapomnieć.	Panie Stefanie! niechże pan ma dla mnie trochę litości!	Pański brat, inżynier, jeździł za zarobkiem jeszcze dalej	Służący idzie pomówimy innym razem.	Tak dla niego był to kawał drogi, gdyż go nic nie podtrzymywało.	Tak, mój książę, wiem, iż nader jesteś względny dla królowej, może nawet aż nazbyt i uprzedzam cię, że będziemy mieli do pomówienia o tem jeszcze później.	Tylko że ja wciąż nie rozumiem... ...o co panu właściwie chodzi, kapitanie?	Wasze wójtostwo stoi u mnie tyle, co ten patyk złamany...	Widziałżeś Kmicica na własne oczy?	A jeżeliby tym przedmiotem była	A książę wojewoda?	Ale czemu jesteś taki jakiś dziwny?	Ale dlaczego?	Ale mnie dokuczają! Jeżeli okno otworzę, jeden z nich strzela do mnie grochem przez świstułęświstuła	Bardzo chciałabym wiedzieć, przy jakiej okazji.	Boże, bądź miłościw duszy mojej!... ŚmierćNie dożyję już Nowego Roku... Dawno mi przepowiadano, iż w każdym piątym roku śmierć stoi koło mnie.	Chwalebna intencja waszmościów, tym chwalebniejsza, że takie ciężkie czasy idą.	Chwała bądź Bogu! to ona może być w Łubniach, bo że gonili i ku CzerkasomCzerkasy	Co przez to rozumiesz?	Co się stało? Czy i w teatrze ktoś się zabił?	Co takiego?	Co, Jasiu?	Cóż myślisz, Mokumie?	Dlaczego?	Idź, idź, Noelu	Ja z ojcem, wymówiła Laura umyślnie wybitnie wymieniając ojca	Luksemburskim...	Lękałbym się gniewu boskiego, gdybym w takim dniu skrzywdził człowieka.	Mówiłaś parę dni temu, żeśmy daleko szczęśliwsze od dzieci państwa King, bo one ciągle się biją i kłócą, chociaż mają pieniądze.	Nu?	Odmówiłaś... odmówiłaś mu...?	Oho, nic a będzie!...	Pijackiej?	Ponieważ to obcy, Francuz może, cudzoziemiec!!	Postarać się o ogień	Przygotuj broń!...	Puścisz, psubracie?!	Rejony popielate, zupełnie dystyngowane!	Sakau juk! Ir dar sakė, kad greitai ateitumei, kad dabar turinti laiko, tai reikia, esą, tuo naudotis. Sakeisi juk kelis sykius norįs mokytis. Dabar eik... Tuojau rytoj rytą ir eik, nieko nelaukdamas.	Sprzedaję! ja, Darnówkę!	Sześćdziesiąt i pięć skończyłem w tym miesiącu.	Tak, byłam dość dumna z mego zwrotu o miłych sąsiadach.	Tak.	To właśnie ja powinnam opowiedzieć, bo pani kłamiesz!	Wina, Praca, Przemiana, Władza, Idealista
Tak jest, panie kapitanie.	Ja nie dogryzam, jeno sama się gryzę dla wacpaństwa, bo co wczora mogło pójść jak po maśle, to dziś już niełacno.	Jest, jaśnie panie, w laboratorium.	Miłościwy panie, skoro on takiej imprezy się podjął, to nie ma tych mąk, których by nie był godzien, bo wyrzutek to z piekła rodem.	Nie wszystko, panie	Otóż, Najjaśniejszy Panie, uzurpator 26 lutego opuścił Elbę, a 1 marca wylądował.	Panie Widzę, że moi wrogowie w duszy twej zasielizasieli	Przypadkiem? No! Wszystko jedno. Wiesz, co się stało. Ja dziś wyjeżdżam, będziesz mi towarzyszył?	Słyszałem o nocnej pańskiej hulance, kochany podczaszycu, ale ostrożnie z tem, panie Alfierze! ostrożnie	Trzebaby nawet zajrzeć, czy powozy są zaprzężone, w razie gdyby pan koniecznie chciał dziś wracać do Balbec bo co do mnie, nie widzę konieczności. Odwiozłoby się pana jutro rano. Będzie z pewnością ładnie. Drogi są wspaniałe.	A gdzie miałem trafić? Do Kiejdan? Wilkowi w gardło leźć? Jużci, że do Upity, i możecie mi wierzyć, żem szkapy nie żałował, a dobra była bestia! Wczoraj rano już byłem w Upicie, a w południe ruszyliśmy ku Birżom, w tę stronę, w której spodziewałem się ichmościów spotkać.	A i po cóż my, tylośny świat! Jak się wielmożny pan dowie...	A ja połowę w jej	A kiedyż im koniec będzie? jeszcze nie wszystkich wysypałeś Piastowiczów...	A mnie mama powiedziała, że wy, Żydzi, dodajecie do macy krew.	A na cóż wam złoto? Czy chcecie zeń zrobić hełmy i szyszaki?	A zatem, moja panno, postanowiłaś mnie pogrążyć ostatecznie w ruinie?	A, więc to z księdzem Pirard mam zaszczyt mówić	Ale co się tyczy Elstira pozwolę sobie zauważyć (mimo że nie mam zdania o jego dziełach, których nie znam), że nienawiść, jaką go ściga cesarz, nie powinna świadczyć przeciw niemu. Cesarz to wspaniała inteligencja.	Ależ mówi się o trzech, czy nawet czterech milionach samej renty!	Ależ naturalnie! Jeżeli pani tego pragnie! Nie zajmie to pani wiele czasu, niewielki jest. Ciągle nalegam na męża, żeby wybudował nową kuchnię, ale on nie na leży do ludzi, co się bardzo śpieszą. Tu jest salonik, a tam na górze dwa pokoje. Niech pani sama wszystko obejrzy. Muszę zajrzeć do dziecka. Pani urodziła się w pokoju z wschodniej strony. Przypominam sobie, jak mamusia pani mówiła, że lubiła patrzeć na wschód słońca. I zdaje mi się, iż słyszałam, że urodziła się pani właśnie w chwili, gdy słońce wschodziło, a światło jego padło na pani twarzyczkę i to była pierwsza rzecz, jaką matka pani ujrzała.	Anka przyjeżdża za dwa tygodnie, to natychmiast ją przyprowadzę pani.	Ba, zwyczajnie, polskie świnie. Toć ich tu jeszcze pełno po wsiach	Bodaj tych wszystkich heretyków pioruny zatrzasły! Na cnotę nastają, łupią, kradną, więżą... Bodaj wszystko już przepadło! Nie żyć uczciwym ludziom w takich czasach!	Była Lotka, był i Doskocz.	Będzie ją mógł nosić zamiast spinki u żupana, taka właśnie jest między nimi proporcja.	Chcę przez to wyrazić iż trudno mi wierzyć, aby kiedykolwiek bądź byli na świecie, a tym bardziej teraz, rycerze tak doskonali.	Chodź ze mną.	Cie!... a kolana ci się czerwienią przez kieckę niby gęsi spod pierza.	Cieszę się, żeście to robili, Weatherstaff Potraficie naszą tajemnicę zachować?	Czy powóz pana barona zaprzężony?	Człowieku, to jest pomysł To mógłby być świetny reportaż. Pojedziemy tam, Golombku?	Cóż on zrobił takiego?	Daj pokój z żartami, Olesiu! Jest to, jak widzę, nie­szczęśliwsza kobieta, niż zrazu sądziłam... biedna, a po­dobnopo­dobno (daw.)	Dali wam jeść?	Dlaczego?	Do Gibraltaru.	Ejże, drogi Maksymilianie niech pan nie wpada w przesądy ludzi pospolitych. Musisz przyznać, że skoro Albert jest odważny, nie może być tchórzem. Widocznie miał jakiś powód, aby się tak zachować, a przecież zachował się bohatersko?	Gdy będziesz trochę starszy, Tadziu, wyjaśnię ci wszystko.	Gospodarz prosi pana Marka.	Głupstwo! Nie było żadnego powodu. Stolnikowa ci dała rekuzę, bo tak się jej podobało. Musiała ona mieć swoją rację, bo to niegłupia kobieta. Ale tym się nie ma co tak bardzo frasować: co się nie dało zrobić dzisiaj, to się może da jutro, a nie jutro, to pojutrze. Pierwsze koty za płoty. Zresztą, może ona miała już inne aspektaaspekt (z łac.)	Habt acht! Ruht! Habt acht! Rechtsschaut! Habt acht! Patrz znowuż przed siebie! Ruht!	I ja tak sądzę Zwrócę panu tylko uwagę, że po tylu argumentach przeciwko mojemu projektowi, znajdujesz teraz tyle za nim.	I na to się nie zgodzę Gotowa cię obrazić lub coś podobnego.	Jakaś taka, z waszecia, niby klucznica.	Janczi! Pamiętajże sprawić się dobrze, bo zuch jesteś w gospodach i dobrze się sprawujesz z hołotą, ale to wszystko za nic, kiedy rzecz pokpisz ze szlachtą.	Juści.	Juści... jeno że mu się wypsnęło, do waju tylko mówię...	Któż więc zabił Jana Daval? Czy ten człowiek żyje? Gdzie się ukrywa?	Mamo, ciszej. Choroba mnie zabija, a nie ci dobrzy państwo.	Moja kobieta... tam w Rosji.	Może byś rad czytać?	Nie wiem, nic nie wiem, droga panno Magdaleno, tylko	Nie. Mam uczucie, że chciałabym bardzo płakać.	Niech no który skoczy do dworu po ryby, mieli rano jeszcze przysłać, a jakoś nie przysyłają! Tylko prędzej!	Nigdy nie wrzucałem do morza żadnego dokumentu.	Nigdy przedtem nie skakałam To dopiero początek. Doszłam tylko do dwudziestu razy.	Niż kogo, naprzykład?	No... powiedzmy, będzie się pani czuła swobodniejsza...	O! my zostajemy choć myślę, że powinna bym jechać, bo mogłabym się przydać.	O, z całą przyjemnością.	Pan Wokulski zasługuje na to Gdyby nie jego przytomność, pan Ochocki połamałby nam kości.	Panowie, wróćmy do sztuki i nie sprzeczajmy się. Hrabia Filip, po długiéj niebytności, spodziéwam się że nam wrócił mniéj wojowniczo usposobionym.	Pierwszy podoficer kawalerii, którego spotka skonfiskuje je, aby sobie postawić szklaneczkę, a może i wezmą go w rekruty na rzecz nieprzyjaciela, kto żyje bowiem, zdradza. Pierwszy z brzegu każe mu iść za sobą, on pójdzie; lepiej byłoby wpisać go do naszego pułku.	Pijak i awanturnik.	Pochlebca!... Pamiętaj, że nie chcę, ażebyś się zapracowywał... Baw się, młodość potrzebuje rozrywki... Nie znaczy to jednak, ażebyś nie miał ważnych spraw do załatwienia.	Powiadają, że korzystając z usposobienia sułtana, który siedemdziesiąt tysięcy dukatów za Czelebiego zapłacić musiał i dużo ludzi utracił... Huniady i despota skłonili go do przystania na bardzo dobre warunki.	Praca, Szlachcic utrzymanka, kochanka. rzecz niegodna. Tak tylko łajdaki robią...	Przeciwnie nie przerywajcie uroczystości, a ja wam ręczę, że podczas triumfu nie będzie miał wesołej twarzy.	Ptak, Zabawa, Chłop matyjasiłamatyjasić (gw.) kiedy. pewnego razu przyniósł jej żywą żołnę, rozchmurzyła się nieco.	Spodziéwam się iż to go uraduje, gdy oznajmię blizki powrót księżny Ahaswery	Sześć! To tyle dni?	Sztuka niewielka bo i chłop to potrafi... ale grzecznym być wszędzie i zawsze, to sztuka.	Są nowiny: idą do Nowego Kowna posiłki. Dwóch rycerzy prowadzi knechtówknecht żywność, prowiant.. Zaskoczym imzaskoczym im (daw.)	Słuchajcie, aniołki popiszcie się jutro, jak należy. Wiecie, zatrzymałam powozy na całą noc, odeślę was pijanych jak bele. Matifat wynalazł wina, ba, mówię wam, wina godne Ludwika OsiemnastegoLudwik XVIII (1755–1824)	Tak jest.	Tak właśnie w chwili, kiedy pan zaczął krzyczeć. Gdyby nie to, byłbym się oczywiście przestraszył tak samo, jak zwykle.	Tak! Tak! Tak!	Tak.	Takie to rzeczy...	Tem gorzej! spokojnie mówił gospodarz. A rozumna?	To będzie przecież taka gra. Omnibus ojca będzie polem, a leżąca w nim słoma będzie służyła za kłosy. Kapujesz?	To ci dotrzyma, wyszedłszy.	To go wykupimy Wiele tam tego będzie?	To tobie się coś myli Idzie prosto drogą Vieilles-Infirmeries.	Tylko ciebie jedynego, stryjciu Antoni... ciebie jednego mam na świecie... przybłęda...	Umarł?	Urządza pani tertuliętertulia (hiszp.) zapytał z roztargnieniem.	Walczyć będziesz jakom ja walczyła.. cichym głosem mówiła Salomea	Wczoraj rano, pane.	Wiedziałem, że jak się nie uda, to wina na mnie spadnie	Wiem, o co chodzi Poszedłeś pod numer drugi i nic nie znalazłeś, oprócz wódki. Wprawdzie nikt mi nie powiedział, że to byłeś ty, ale od razu zrozumiałem, że ta heca z wódką to twoje odkrycie. I domyśliłem się, że nie znalazłeś tam skarbu, bo inaczej na pewno dałbyś mi jakoś znać. Wiesz, Tomek, coś mi mówi, że te pieniądze przepadły na zawsze.	Z Marją? zawołał Jan, któren niewiedząc dla czego zmięszał się.	Za tydzień, wasza wielmożność! Halim musiał już tam pokończyć układy z Kryczyńskim.	Zaswędzi nie zaswędzi, ale jak ci pan Baum wyciągnie te żołędziki, jak cię asikiem wytnie, to kichniesz. A co, syneczku, a co, a nie chwal się, a nie mów amen przed in saecula saeculorumin saecula saeculorum (łac.) śmiał się na całe gardło z miny Zajączkowskiego i tak był rad, że trzepał cybuchem po sutannie i poklepywał Maksa obok siedzącego.	Zawsze, ale nigdy na nią nie patrzę, nigdy.	Zdaje się nawet	Zgoda! Zgoda! Dogadamy się, bylebyś pan za dużo nie wymagał.	Żal serce ściska...	Żałujesz za grzechy z całego serca, ze wszystkich sił twoich?...
Hej, miły Boże, gdyby to każdy miał ze dwie pary dzwoneczków mszalnych u podbródka, ja zaś u mego one wielkie dzwony reńskie, połtirskie, turskie, albo kambreńskie, Jezusie, Mario! Co byśmy za zgiełk robili, ruszając żuchwami!	No to idźcie już do wszystkich diabłów! Gdyby nie pan pułkownik Schröder, który wstawił się za wami, to nie wiem, jakby się ta sprawa dla was zakończyła.	Ach, tak... owszem... No, to idźmy do stolarza, choć ostrzegam cię, że na bocznych ulicach musi być straszne błoto Cóż, nie był u was Krukowski?	Doprawdy jesteś pan tak rycersko grzeczny, iż nie wiem, jak mam ci być za to wdzięcznym.	Lubię to imię Marychna... ładnie brzmi. Więc co pani na to, panno Marychno?	To nie ja, to Felka zbiła lustro; rzuciła szampanką, celując w lichtarz, a trafiła w lusto... Brzdęk!... i już trzydzieści rubli przybyło do rachunku. Ten gruby tylko się skrzywił.	Naturalnie, że Norski. Ten Kotowski to wściekłe zwierzę... Darował mu pierwszy strzał, a za drugim tak kropnął Kazieczka, że leży, bestia, bez przytomności w chałupie na Bielanach... Ale... ale... mój Bronek już ożenił się z panną Heleną Norską. Ona mu dopiero da!... ona mu dopiero pokaże!... Majestatyczna kobieta. Jak Boga kocham, sam bym się z nią ożenił... Za rok już by mnie nie było na świecie, ale co bym użył...	Aha... Kiedyż to on był wystawiony?	Czy to wszystko?	Cóż to? Czy pan sobie żarty ze mnie stroi? Jakim prawem to...	I ty powiadasz, że to dobry kapłan i chrzest od niego dobry, niefałszywy?	Jeśli doktor Robinson umrze, to kogoś powieszą.	Książę nietylko to rzekł Wyniosę go wysoko i nadam mu ziemie wielkie.	Oj koziołki to były, koziołki niech ich najsiarczystsze!...	To Jagusia Dominikowa?	To dobrze, bo mnie dzisiaj dużo potrzeba gotówki.	To go ochrzcij.	Z dworem to jak z wilkiem, niech ino jedną owcę spróbuje, wnet całe stado wybierze.	Boże! Więc to, co podejrzewałem, miałoby być prawdą? Hayde, byłabyś szczęśliwa zostając ze mną?	Chodź pan bliżej, to powiem tę tajemnicę, żeby tamten nie słyszał!	To są głupcy. Porządek, przedewszystkiem porządek i systematyczność, słyszysz pan? Gdybyś się pan trzymał tych zasad, nie zwracałbyś uwagi swojej zwierzchności.	To, co dowiedziałem się, brzmi wprost fatalnie...	A jak spotkam nareszcie tego Kajetana, to trzasnę sześć razy szpicrutą, posiekam fizys na kotlety. Żeby pręgi, jak mój palec, musiał nosić na buzi przez ruski miesiąc! Powiedział o papusiu... No, nie powtórzę!	To ty na swadźbę jechał?	Ach, bynajmniej. By ją poznać. Każdy człowiek ma jakieś słabe strony. A zwłaszcza kobieta. Każdy człowiek może się z czymś wygadać, a zwłaszcza kobieta. Każdy człowiek ulega nastrojom, a zwłaszcza kobieta. Otóż wyzyskać to wszystko będzie moim zadaniem. Ponieważ zaś miss Elisabeth Normann nie robi wrażenia ani osoby brzydkiej, ani odpychającej, przypuszczam, że podejmując się tego zadania, nie narażam się na rzecz przykrą.	Małgorzata Devereux była jedną z najpiękniejszych istot, jakie kiedykolwiek znałem. Nigdy nie mogłem zrozumieć jej postępku. Mogła była dowolnie wybierać męża. Carlington przepadał za nią. Bez wątpienia była romantyczką. W tej rodzinie każda kobieta jest romantyczna. Mężczyźni do niczego, ale kobiety zachwycające. Carlington czołgał się u jej stóp. Sam mi to opowiadał. Śmiała się z niego, a przecież nie było w Londynie panny, która by o nim nie marzyła. Ale, Henryku, skoro mówimy o niedorzecznych małżeństwach, powiedz mi, co znaczy ten kawał twego ojca, jakoby Dartmoor żenił się z Amerykanką? Czyż nie ma już dla niego odpowiedniej Angielki?	Znasz mnie pani dobrze hipokrytą nie jestem, a przynajmniej nie jestem nim nigdy bez potrzeby. Jeżeli moja twarz jest surowa, to dlatego, że zachmurzyły ją liczne nieszczęścia; moje serce skamieniało, aby wytrzymać ciosy, jakie otrzymało. W młodości nie byłem taki, nie byłem taki w dzień moich zaręczyn, gdyśmy w Marsylii, przy ulicy du Cours siedzieli sobie wszyscy przy stole. Ale od tego czasu zmieniło się wiele rzadko dręczą wyrzuty sumienia, gdyż rzadko decyzja wypływa z waszej woli, wasze nieszczęścia są wam narzucone, a wasze grzechy prawie zawsze wynikają z występku innych.	A ja ci nie wybaczam, że spóźniłeś się na obiad Chodź, siadaj, a zobaczymy, co umie tutejszy nowy kucharz. Później nam wszystko opowiesz.	Ale czy nie da się przyspieszyć tych formalności, teraz, gdy nasza sprawa jest górą? Mam trochę przyjaciół i wpływów również, mógłbym uzyskać umorzenie wyroku.	Coś ty mnie łajesz, Janku?	Janie! cicho szepnęła Julja, a głośniej I obłąkanego śmiejąc się, aby pokryć co czuła, poprowadziła ku oknom. Tu z miną najobojętniejszą przemówiła do niego tak, aby nikt po twarzach ich poznać nie mógł, co mówili.	Nie zapraszam i nie zabraniam tylko ciekawość, dlaczego pan Michał na wieczerzę do domu nie idzie. Czy to pan zwykle wieczerzy nie jada?	Ach, Maryś, Maryś... co za śliczna krowisia! Daruj mi ją!	No i co? Teraz brzydzisz się mną?	Radzę ci po dobroci, usuń się z moich oczu, zanadto ci język lata! Spomnij ino, że ja mam przednie leki na takową chorobę... Zuchwalec jakiś!	Tak samo i ja uczyniłem nie zbliżyłem się nawet do walizy i zostawiłem ją tam, gdzie była. Niech tam sobie leży spokojnie!	Nam tyle nie potrzeba poprzestaniemy na parze kurcząt, pan mój jest bardzo delikatny, je mało i ja także nie jestem największym żarłokiem w świecie.	A gdyby księdza Macieja zabrakło na świecie?	A ty, narodzie, na piaskach siedź, łajnem się ogrzewaj i zmiłowania Pańskiego czekaj!	Bunt, Gniew, Obyczaje rzekł nagle Karol Gustaw. łagodność, pobłażanie.. Przebaczyć mogę, jako pan tego królestwa, gdy taka moja wola i łaska, ale w układy wchodzić z buntownikami nie chcę.	Co za myśl, najjaśniejszy panie!	Jużci się napatrzyłem alem nie bardzo radrad (daw.)	Nie wiem. Czytałem w gazetach, że był ranny.	Pani musi być niedawno w towarzystwie, bo nie miałem szczęścia jej widzieć?...	Pyskiem grasz, pyskiem szczekasz. Tobie należy nie­jedno wybaczyć... Chodź się czego napić. Wczoraj ci obie­całem. Jedną wdowę tylko... Żółty mecenas pożyczył.	Starego drzewa nie trza przesadzać, bo uschnie A mnie mniej się kwapi do śmierci, jak tobie dzisiaj do pomagania mi przy chmielu.	Wiecie co, państwo? Widzę, żeście bardzo zajęci, nie będę więc przeszkadzał. Do zobaczenia.	Za co?	Bynajmniej nie mówię, że pan stracisz, ale nie przekraczaj pan sumy, na którą opiewa list.	Dobrze, dobrze nie mam żalu do pana; pojmujesz jednak, że dość sprawia kłopotu bronienie swoich przyjaciół i wynagradzanie ich... jednak dam ci pożyteczną radę: strzeż się i myśl o sobie, panie d‘Artagnan, albowiem z chwilą, gdy wypuszczę cię z pod mojej opieki, życie twoje szeląga nie będzie warte.	Po zachodzie słońca dopiero straż zamyka wszystkie wyjścia na kłody; teraz ino zasunięte na skubel.	Ufam waszej przysiędze ale wolałbym kilka sztuk srebra na podróż do Sewilli, niż wszystkie zemsty w świecie. Panie rycerzu każcie mi dać co przegryźć i kilka groszy na drogę i niech was Bóg ma w swojej opiece i wszystkich błędnych rycerzy.	A ja zaklętą księżniczkę, nie prawdaż?	A jak ja bym nie wziął?	Ale co?	Czy wy jesteście ci, którzy mają z sobą tak wielką zwadę?	Gotów Nie jestem pyszałkiem i samochwałem, jak ktoś, kogo potrafię nazwać po imieniu. Wystąp aśćaść (daw.)	Ja się boję...	Kilka co najmniej	Kwiaty po niej aksamitne, na podobieństwo żółtych róż.	Może przyjmie, spojrzawszy na bilet	Mylisz się! Ja trzymam z cezarem.	Nie umiem	Oniby dali, ale się boją.	Psie kawalerskie życie! Jak kobiet w domu nie ma, człowiek bez rąk prawie! Ale ja sobie trzy najemnice wziął; żną, aż szumi, i basta!	Tak jakoś.	Teraz mi świta...	Wsparłszy głowę na mojej kamizelce	A czy poznajesz mnie?	A może oddał je do domu podrzutków.	A węże?...	Ależ panie, ja ją ubóstwiam!	Bardzo dobra reguła, dalipan	Bo was lubię.	Czekam nowego ataku	Do twego mieszkania	Dobrze	Dobrze.	Doskonale!	Dziś rano wyjechaliśmy do Lwowa, bo już tam powietrze ustąpiło, a jechało nas trzech: ja, pan Grygier Niewczas i ten złotniczekzłotniczek (daw.)	Hm! kur ne gąsdins, gąsdino.	Idę już. Właśnie wychodzę.	Idź do łóżka i daj mi święty pokój.	Idźmy!	Jasiek... Jasiek... stój! Gdzie lecisz?	Mogęż śmiele mówić?	Nic, córuchno, nic, tyle że me frybra trzęsie i w dołku okrutnie ściska...	O raju... Stanko!	O, mój panie, a sława?	Och!	On! tutaj!	Oszalałeś!	Pięć minut kochana pani.	Ryngałła księcia otruła	Spotkałaś Jima Horscrofta?	W takich warunkach odrzucam.	Zauważył pan symptomy choroby, która dotknęła panią de Saint-Méran?	Zbierać sińce koniecznie!	Znasz podstawowe zasady geometrii?	Żądaliśmy zapłaty.
Taki grubas. Niby jest kapitanem żeglugi morskiej, ten Vantoch. Ludzie mówili, że łowił gdzieś perły.	Ja nie, ale Franz widział. Ale nie wolno o tym ani słowa pisnąć przed hrabią. Franza wprowadzono tam z zawiązanymi oczyma, a posługiwała mu służba złożona z samych niemych i kobiet, przy których Kleopatra przypominałaby podobno tylko pospolitą kurewkę. Ale nie jest do końca pewien tych kobiet, weszły bowiem dopiero, gdy zażył sobie haszyszu; więc może wziął za kobiety tańcujące wokół niego posągi.	A tak, uczciwym; tym przynajmniej mogę się chwalić W naszych czasach nie wszyscy mogą to o sobie powiedzieć.	Czyż nie prawda? przecie krewniaka macie książęciem na Pomorzu, co się odgraża że co Krzywousty poodrywał od niego, ma nazad zdobywać... Kto wie i was może czeka stołek jaki książęcy.	No, nie gniewaj się, Adziuś, już nigdy tego nie zrobię.	To jakiś bandyta!... Patrzcie, to naprawdę Hyksos... Jeszcze w nim burzy się przeklęta krew jego dziadów, którzy najechali i zniszczyli Egipt... Takie kosztowne sprzęty... takie ozdobne naczynia porozbijane na proch!...	Ale owszem, poślę cię zawiadomić i pod twoje rozrządzenie się poddamy. No, ale pokaż, pokaż choć jedną osóbkę! Nie... to chyba Stanka robota? W cudze piórka stroisz się, chłopcze!	Ba toć to było przeciwko buntownikom, heretykom, zawziętym protestantom, nieposłusznym świątobliwości tego dobrego Boga na ziemi. To mu jest nie tylko dozwolone i godziwe, ale nakazane przez święte dekretalia: powinien jest wydać na miecz i ogień cesarze, króle, książęta, władce, republiki, które uchylą się na jotę od jego nakazów; obłupić ich z dóbr, wyzuć z królestw, proskrybować, obłożyć klątwą i nie tylko zgładzić ich ciała, dzieci ich i krewnych, ale także wtrącić dusze w ostatnią głąb najgorętszego kotła, jaki znajduje się w piekle.	A co się stało?	Aaa... prawo! Niby ty nie znasz Stefka. Co jego obchodzą czyjeś prawa, jeżeli on ich nie uznał? Ach, gdybyś ty sprowadziła się do mnie...	Biegłam tak, żeby się schronić od plotek i gawęd! Brr! Tom użyła. Wpadłam jak między podkurzone osy.	Bliźnięta-Żeglarze i Złota Pani w ogóle już nie przyszli Nora była, ale to już nie ta sama Nora, zmieniła się.	Bywam u niego kiedy niekiedy, wzywany w sprawach specjalnych, taktycznych, do obliczeń, zestawień... Widziałem dawniej w jego cyfrach i w kałkułach, które z nich układał, tylko uderzenie Anglii au coeur, olbrzymi pomysł, żeby ją zwalić z piedestału przez nagłą inwazję, zdeptać potęgę kupców i na gruzach oligarchii zapalić ogień rewolucji, żeby nauczyć swobody ten lud, któremu wydaje się, że jest wolny, dlatego że mu to wmawiają. Teraz już tego nie ma. Znam już plan inny: plan zwrócenia nacji francuskiej imperium nadnilowego, wyrwania Anglii organów jej siły. I jeszcze jedno, jeszcze jedno. To drugie est décidé dans son esprit...	Będzie się śmiał	Doprawdy? Kłaniaj się mu pan ode mnie. Minnie i Jorama nie ma w domu, są na wieczorynce. Żałować będą, że nie mieli zaszczytu widzieć pana! Minnie rzadko kiedy dom opuszcza: „dla ojca”, jak mówi. Dziś namówiłem ją, grożąc, że jeśli zostanie, położę się przed zachodem słońca. Tak to Joram i ona poszli na wieczorynkę.	Dużo się boję.	Gdzie księgi?! tu: zmieniając się. straszliwie na twarzy.	Głos jakiś mi szepnął, abym była spokojna.	Ja też, ale wiesz, najdroższa, co mi przyszło do głowy?... Zdaje się, że Stefan złości się na mnie, że się z tobą żenię.	Ja? czy pójdę? Chybaby mi nogi korzenie w ziemię puściły, wtedy bym nie poszedł, a i to jeszcze prosiłbym kogo, żeby mnie wykarczował. Tak mi się chce szwedzkiego mięsa znowu pokosztować jak wilkowi baraniny! Ha! szelmy, pludraki, pończoszniki!... Pchły im po łydkach inkursjęinkursja (z łac.) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. przeciw nim czynił niewola. Gustawa AdolfaGustaw II Adolf (1594–1632) stratować, przeryć ryjami.! Ot, co jest! Ba! ale któż temu winien, jeśli nie zdrajcy? Nie wiedziała zaraza, kogo brać, i zacnych ludzi pobrała, a zdrajców zostawiła. Dajże Boże jeszcze raz powietrzepowietrze dziś popr. forma D. lm: obywateli. piekłu przysporzyć, to poślij wszystkich tych, którzy onę kapitulację pod Ujściem podpisali. Zestarzał się Zagłoba? zestarzał? Zobaczycie! Janie! radźmy prędzej, co czynić, bo już bym chciał na końskim grzbiecie siedzieć!	Jeżeli mąż pani zdoła urzeczywistnić ten program, dojdzie do fortuny z pewnością szybciej niż drukarstwem. Nie dziwię się już teraz, że tak zaniedbuje zakład Bądź co bądź, nie byłoby nam zbyt na rękę widzieć tę drukarnię w ręku czynnego, ruchliwego, ambitnego konkurenta; może tedy porozumielibyśmy się z sobą. Jeżeli, na przykład, zgodzilibyście się państwo wynająć za pewną sumę inwentarz jednemu z naszych ludzi, który pracowałby dla nas pod waszą firmą, jak się to praktykuje w Paryżu, dalibyśmy temu chłopcu dosyć roboty, aby mógł państwu płacić bardzo dobry czynsz i samemu odkładać nieco...	Kto? twoje oczy twój gniew nakoniec. Rupert postąpił ku Wojewodzicowi i szepnął mu na ucho to zuch, zemścim się inaczej!	Mamy dwóch a prócz nich, ludzi z domu zdrowia, którzy umieją obchodzić się z chorym.	Mężczyźni, gdy zbrojni? Być może. I kto wie, może i my zawsze jednakie wtedy czujnością niepokoju, przeczuciem. Może to, o czym tu mówiłaś niedawno: to ostatnie na dnie kobiecego serca jest właśnie tym, co w tej chwili odczuwasz ty. Tylko że na to trzeba mieć serce zwichrzone, zburzone rozterką do tego dna ostatniego. Roztargano ci duszę za ciało w taką aż potworność przeczuleń. Rzuconoćrzuconoć	Na litość! Jeżeli wie pan cokolwiek o tym człowieku, proszę, powiedz nam wszystko!	Najprawdziwsza prawda Ja sam, gdy zajmowałem się wielorybnictwem, widziałem góry lodowe aż na wysokości przylądka Hornprzylądek Horn	Nie spodziewam się, żeby mi ono odebrało serce wasze Henryku panna cię nie kocha, ona ci jest obojętną... żenisz się pono więcéj dla królewiczowéj, dla staréj Kolowratowéj i dla stosunków, niż dla siebie; ja to wiem i dlatego jestem spokojną.	Nie słyszę. Proszę się rozebrać i położyć.	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	O, raju! Tolim niegodzien takiej łaski... Za co mnie, królu, darzycie, kiedy, się wam sprzeciwiam i od swego nie ustępuję?	Obawiała się, aby nie aresztowano.	Pani tego nie zauważyła? Zawsze sobie powtarzam, że to cud, że jemu się nie zdarzył wypadek w czasie gdy z panią jedzie...	Po ojcu, po starym cześniku. To samo tancerz był ongi, a towarzysz nie lada jaki, chociaż dziś kutwa nad kutwami.	Przeciwnie. Są tam razem.	Przyjacielu, Sancho Wyspa, którą ci obiecałem, nie ucieknie, a wiesz, że godności światowych nie nabywa się bez pracy, proszę cię więc, przez miłość dla mnie i w imię gubernatorstwa, które ci daję, chciej towarzyszyć Don Kichotowi w tej sławnej wycieczce, a czy tu szybko na Chevillardzie powrócisz, czy też zły los pieszo i o pielgrzymim kiju przywiedzie cię w te strony, poddani oczekiwać cię będą. Nabędziesz praw do mego szacunku i w każdej okoliczności chętnie ci usłużę.	Rozumie się, że żyje. Dlaczego by wielki poeta nie miał żyć?	Tak, zaprowadzam gospodarstwo przemysłowe, bo nie chcę wyjść z kijem i z torbą, jak mój poprzednik. Sąsiedzi trochę podrwiwają ze mnie, nazywają ironicznie reformatorem, śmieję się razem z nimi i wszystko przekształcam.	Tak? Przykro mi, ale na przyszłość racz pan zaniechać poruszeń tego rodzaju, o ile jesteś tak wrażliwy. Zaprosiwszy pana do sypialni, nie spodziewałem się przeszukiwania odzieży za plecami.	A ja dotąd nie wierzę	A kiedy niemiłe...	A po co?	A łup? czy także godny?	Ależ Danielu, czy miłość nie jest wszędzie jednaka?	Ależ nic nie pomyślą; powiedziałem im, że ty jesteś bajkowy i są o wiele bardziej onieśmieleni od ciebie.	Ażeby was szlag trafił! Jakim prawem stajecie między nami a naszym gospodarzem klasy? Jak Boga mego, wy dwaj dajecie nam szkołę w tajemnicy doprawdy... doprawdy... nie wiem już, co mamy zrobić.	Bardzo słusznie! I pan Anzelm nie był pewno taki smętny, kiedy był młody	Bo wasza królewska mość wiedział, że w razie niebezpieczeństwa my zdążymy na pomoc.	Bynajmniej.	Chciałbym pójść z panem do teatru, lordzie Henryku	Co chcesz!... pan kardynał ma jakąś słabość do tych ludzi, czego ja pojąć nie mogę.	Co za niedorzeczność!	Cygan paskudny, cygan!	Czego ty chcesz, Helciu	Czegoś ty taka mizerna? i czemu nic nie mówisz do mnie? Jeżeli chora jesteś, albo ci brak czego... możesz przecie powiedziéć mi o tém, a ja... jabym ci nieba chciał przychylić... Cóż?...	Czy ich bąk pokąsał, te babska, że tak dziś jęzorzyskami machają, kieby koń ogonem?...	Czy nie masz, przyjacielu, nieco lepszego łóżka dla tego biedaka? Wynagrodziłbym cię za nie.	Do kroćset! Przecież robiliśmy wszystko, co tylko było można, i nic!	Dobrze, poradzę sobie jakoś.	Doskonale	I cóż?	I nie ostrzegłeś mnie? Czemu to?	I ty go sprzedałeś?...	Idź naprzód, ty nicponiu, żebym widział, czy idziesz prosto.	Jest! a juści, gdzieby miała być! Zaraz powiem panience, że jaśnie pan przyjechali!..	Jeszcze nie	Klęska! zgryzota! nieszczęście! męka! Jest o czem pamiętać! Jezus Marya! Widać, że nie macie o czem myśleć, kiedy o takich bzdurstwach myślicie...	Kto-ś jest?	Masz słuszność, Sancho	Musisz, przecież jest po mojej stronie.	Najświętsza Panno to tak przybywasz, mój mężu, piechotą, znużony jak pies. Wyglądasz na obszarpańca, nie na wielkorządcę.	Nauczyciel, Chłop, Polak, Rosjanin, Urzędnik, Polityka, Słowo	Nie byłabym dała! Nie byłabym dała, panowie, chociaż jestem sama! Powiedzcie Zwycięzcy, który was wysłał, że wszystko jest w porządku...	Nie wiele pewno.	Nie wiem.	Nieprawda!	O co ci tedytedy (daw.) zapytał Krzysztof, składając papiery i oddając je Pawłowi.	O, to jadalne małże! Zastąpią nam jaja.	Obiecuję pani to solennie.	Oczywiście, prosimy!	Pani Bogna?	Panie doktorze! Niech pan ją ratuje.	Panie, proszę raz zleźć z tych swoich alegorii. Mam ich dosyć!	Przerażasz mnie. Dla nas, romantyków, zamiłowanie do starożytności jest niebezpieczne.	Rytojus, Malda, Kelionė Na, tai rytoj	Siła	Stary Drake jeszcze nie przyszedł?	Stół, komodę, łóżko, ławkę?	Są jeszcze w zaroślach, ale lada chwila, minuta, góra dwie, będziemy ich mieć w zasięgu strzału.	To chodźmy wszyscy!	To zależy od pani.	Trzeba mu pozwolić robić, co chce!	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!	W piwnicy, proszę pana.	Waćpan idź naprzód spać	Wciąż sprawiacie takie wrażenie, jak byście chcieli przy­byszowi stamtąd, z Zachodu, dać do zrozumienia, że w porównaniu z wami jest mało doświadczonym, głupiutkim dzieckiem. Czy nie tak?	Widzieliście, moi ludzie, jaką to magierę czerwoną ma na łbie...	Wiem! Ale zawsze jest przyjemnie słyszeć potwierdzenie.	Więc dobranoc.	Wonie, które napełniają twój pokój, kuzynko mają do ciebie wielkie podobieństwo...	Żądała noża, który miała mi oddać za chwilę przez okienko we drzwiach
Ach, mój Boże! Panie hrabio, toć trzeba sobie wzajemnie pomagać. Często takiego bandytę mocno przyciskają żandarmi albo karabinierzy, no to cóż, natyka się wtedy na łódź, w której siedzi paru takich poczciwych chłopaków jak my. No i przychodzi prosić o gościnność w naszym pływającym domu. Czyż godzi się odmówić, kiedy biedaka ścigają? Przyjmujemy go, a dla większego bezpieczeństwa umykamy na pełne morze. Wszakże to nic nas nie kosztuje, a nieraz może ocalić życie, a przynajmniej wolność bliźniemu, który przy okazji może nam odwzajemnić przysługę i wskazać nam bezpieczną przystań, gdzie możemy wyładować spokojnie towar, unikając ciekawych oczu.	Ej! rozumu nie mam ojcze, ale mi Pan Bóg i matunia z nieba dopomagają... Sierota, jużem powinna była sto razy przepaść z głodu, chłodu i nędzy, a ot mnie przecie trzyma łaska Pańska na nogach i sytą i okrytą i wesołą; to poratuje i daléj.	Zwątpienie, Naród, WalkaJam Rusin, krew z krwi i kość z kości. Mogiły książąt Światołdyczów w tej ziemi leżą, więcem ją kochał, ją i ten lud boży, który u jej piersi żywię. Widziałem krzywdy z obu stron, widziałem swawolę dziką Zaporoża, ale i pychę nieznośną tych, którzy ten lud wojenny schłopić chcieli pokój wam.!, bo tak kazała mi krew, serce, bo między nimi był król nieboszczyk, nasz ojciec, i kanclerz, i prymas, i wielu innych; bom widział, że dla obu stron rozbrat i gdy się krew już polała, myślałem sobie: będę aniołem pojednania. I poszedłem, i pracowałem, i jeszcze pracuję, chociaż w bólu, w męce i w hańbie, i w zwątpieniu, prawie od wszystkiego straszniejszym. Bo, na miły Bóg! nie wiem teraz, czy wasz książę przyszedł z mieczem za wcześnie, czym ja z gałęzią oliwną za późno, ale to widzę, że rwie się robota moja, że już sił nie staje, że na próżno siwą głową o mur tłukę i że schodząc do grobu widzę jeno ciemności przed sobą zgubę powszechną!	A tak! My zawsze po polsku, jakoś to będzie... Ale co by to była za pociecha dla nieśmiertelnego oka cioci patrzeć (przypuśćmy: z czyśćca), jak ja znowu wracam do Poola, do jedynego krawca na kuli ziemskiej, który gentlemana ubiera z zastosowaniem do każdej okoliczności jego życia odpowiedniego suit of clothessuit of clothes (ang.) cylinder. od Henryka Heatha, że rękawiczka od Denta, perfuma od Rimmela ze Strandu (oczywiście perfuma o zapachu koniczyny, bo co do orchidei, to prym trzyma niezmiennie Lenthéric z Rue de la Paix) jest to rozpusta. I czyby to cioci nie było przyjemnie, żebym odziany w najmodniejszy dresscoatdresscoat (ang.) trup.	Ach, to cała historia Pana Fajkowskiego poznałam w Iksinowie, gdzie był w aptece. To jest, poznałam o tyle, że on kłaniał mi się, a ja jemu... Kłaniałam się, bo był dobry dla tej biednej Stelli, kiedy do nas przyjechała z koncertem, pamiętasz Ada?... (Ach, Boże, co się z nią dzieje... Pewnie biedaczka umarła...).	Samiusieńki, panie baronie. Przyjechał rano, był na obiedzie, a teraz jest w teatrze na rewii.	Ale ponieważ już je pan wypowiedział odpowiem panu, że nie miałem tego na myśli.	Być może, ale pomimo to, nie pójdę za niego	Na bok palce! Ten nożyk jest straszliwie ostry! Zrobiłem go sam z najlepszej holenderskiej stali. Także i tę rybę jam wyrzeźbił. Gdy jej płetwę grzbietową przesunąć w stronę ogona... o, w ten sposób... ryba połyka ostrze, jak niegdyś wieloryb połknął patriarchę Jonasza... A oto mój kałamarzyk; wokoło wyrzeźbiłem czterech świętych ze srebra. Przyciśnij głowę świętego Barnaby. Otwiera się... i oto...	A co tam? Nie puszczać!	Ależ to staje się bardzo ciekawe, nareszcie się czegoś dowiem. Bo wyznam panu, ku swemu wielkiemu wstydowi, że nic a nic nie wiem.	Było ci to potrzebne!	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Co było łoni, to nie teraz	Co nie warto, to nie!	Co powiedziałaś, siostro? Kogo miałaś na myśli?	Czy pan nie zauważył że jeśli się człowiekowi bardzo śpieszy i bardzo na pośpiechu zależy, wówczas najniezbędniejsze do wyjścia rzeczy giną umyślnie, jakby w wodę wpadły. Służący szuka kapelusza niema kaloszy; szuka się portmonetki, niema portmonetki. O zakład, zawsze!	Hrabia sobie przyjemne żarty ze mnie stroisz ja znam tylko dwór ze sceny. Na scenie królową jestem lub boginią, a zszedłszy z desek, zupełnie nieświadomą istotą tego co się w świecie dzieje.	Jak też to poczciwie ze strony pana, nieprawda?	Jak to?	Nauka, Wierzenia wywodził Marek tu termin używany w geologii: to, co pozostaje po wypłukaniu łatwiejszych do usunięcia frakcji osadu, gleby albo skały. nie dające się chemicznie rozłożyć, nie wykazujące spektralnych linii, ani atomowej wagi, ani chemicznego syntetyzmu, ani prawa Mariottaprawo Mariotta, właśc. prawo Boyle’a-Mariotte’a	No, mój wierny druhu, z ręki do ręki, lampeczka przyszła do ciebie. Na ciebie teraz kolej odpowiedzieć. Czy Panurg powinien się żenić czy nie?	No, z głodu niech ta będzie. Ale na tego kupca po co było?	Podpisuję! Jak to! przebaczasz mi! czy podobna!	Powiadam że nie ma takich prawideł przyzwoitego życia, do których naruszenia nie zmuszałyby nas te koleje! Na ten przykład, siedzimy tu jeden obok drugiego, choć należymy do wszelkich kast i narodów.	Powinien to uczynić, odparł pan Edward; a w głosie jego zabrzmiała pewna surowość.	To prawda, to prawda! z dzieckiem nie sposóbnie sposób	To się tak nagle stało. Rozmawiałyśmy, wtem ktoś nas jakby pchnął i zaczyna ordynarnie przezywać.	To tamten pan	W takim razie porozumiejmy się, na którym z dwóch wierzchowców będziesz jeździł, na kupionym przez siebie, czy na darowanym?	Wiesz co, Michale? Nie będę dziś wypoczywał, ale pojadę z tobą do Kiejdan. Teraz nocami lepiej jechać, bo we dnie upał, a pilno mi już wyjść z niepewności. Na wypoczynek będzie czas, bo pewnie książę jutro jeszcze nie ruszy.	Wyprorokowałam mu to pierwszego zaraz wieczoru, kiedy tu wsadził łeb, żądając wydania ciebie, żabko moja droga! Powiedziałam mu, że z łowcy stanie się zwierzyną!	Wyznam pani, że to mi rozkosz sprawia módzmódz	Baczę, że dawniej przed wojną, jeszcze za pańskich czasów, był we wsi szpital dla biednych, w tym domu, gdzie teraz organista siedzi, dobrze baczę, iż z morga płacili.	Dobrze więc jest... idźcie za mną... Nie macie tu dłużéj co robić w plugawéj téj Syryjskiéj gospodzie.	Gdzie ten dom?	Oszczędzajmy prowiant, Carmaux. Możemy tu tkwić osaczeni nawet kilka dobrych tygodni. Franciszek l’Olonnais może zostać długo w Maracaibo, a dobrze wiesz, że tylko on nas może wyciągnąć z tej kabały.	Przyjąwszy te dwie hipotezy, można odbudować szkielet romansu A ten kawaler Paluzzi! Hę?... Co za człowiek! W tych dwóch stronicach styl jest słaby, autor był może urzędnikiem wymiaru należytości, może nagryzmolił swój romans, aby opłacić krawca...	Są obie panie Tylko co do pani młodszej przyszła jedna dziewczynka wydawać lekcje. Ale pani starsza jest w swoim pokoju.	Sądzę że obowiązkiem twym jest zwrócić się wprost do pań, co ją wzięły pod swą opiekę. Tajemniczość nieszlachetnie wygląda w podobnych wypadkach. Tak mi się zdaje.	A cóż pogarda?	A jednak musimy znaleźć i opanować tę drogę	A ona Ania Shirley	A po troje nie pozwolisz? Tak cieplej.	A siebie? Czy siebie lepiej znasz niż mnie? Wiesz o sobie wszystko?	A tak, bo się go pozbyłem.	Ach, Julio, nie zrozumiałabyś mnie	Aha! Brooks!	Ależ jeszcze nic nie wiadomo	Bardzo cię uradował ten awans?	Bo widać naszego pana nie zna. Zresztą dwór zamknięty od miesiąca.	Bo wikary nie wiedział, a proboszcz nie może	Boję się...	Co, jeszcze dalej ku południowi?	Coś ciebie ciągnie do Radoliszek	Czy sądzisz że pan Solski chętniej spełni twoją prośbę widując tu pana Bronisława?	Cóż mu ta Boryna, kiejkiej (gw.)	Cóż stąd?	Cóżby mi zabrać mogli? szeląga przy sobie nie mam.	Do miliona diabłów rogatych! każesz tym ludziom pofolgować mi czy nie?	Dzika, dziewięćdziesiąt jeden. Dobrze. Słuchaj, Szablon, żeby o tym ani słowa. Pogadajmyż raz, jak ludzie.	Gniew mój niewiele by tu pomógł. Dziwię się tylko panu: primo, że się tak łatwo zmieniasz; secundo, że możesz mi mówić o miłości; nie dałam do tego żadnej zachęty...	I po całym dziesiątku Jankiel zapłaci?...	Ile ich było?	Ja się nie różuję.	Ja żadnego pucybuta nie mam Ja nie jestem żaden feldkurat. Ja jestem prosię Puść mnie pan, ja pana nie znam.	Jeszcze przed dwoma dniami, matko.	Ksiądz, Nauka do tego. sposobów”.	Mam.	Masz zapewne przy sobie jakieś pismo od kardynała?	Miód, nie kobieta, nie dziwno mi też, co Antek Boryna...	Mogłabyś chyba dziś pójść ze mną?	My wszelako jesteśmy u Mazurów, nie u Polaków?	Nazywa się Szapkiewicz, więc ją tak nazywamy.	Nie podobna, mój chelo. Pragnę tego sercem całym, ale mi nie wolno. Wejrzałem w przyczynę wszechrzeczy...	Nie. Nazywaj mnie tak, jak dawniej...	Nie...	Nim dojedziemy, słońce pójdzie w górę i będzie ogromny blask od śniegu.	No i sakwy pełne mądrości przynosisz z sobą a groszy dużo?	No, Eugenio, o co chodzi? I czemu chcesz rozmawiać w tym uroczystym salonie, czy nie lepiej by nam było u mnie, w gabinecie?	O nieba! czy podobna!	O tak!	Owóż tedy pomnę panią matkę, że była cieniuchna...	Pora iść do dworu.	Proszę mnie wcale nie nazywać.	Rozumiem, rozumiem! Jesteś jeno dobre dziecko i nic więcej. Płaczesz wraz ze smutnymi, a śmiejesz się z wesołymi. Zjawia się pierwszy lepszy ze słowami: „Kocham cię!”, a ty przystajesz. Tak... tak! Idź pani, idź dalej tańczyć. Tańcz, droga hrabino, i raduj się. W pani nie ma śladu zła!	Rzekłeś, panie	Stać!... Jakiś wóz zawalił nam drogę...	Tak, jaguar poluje.	Tak, mój synu. Ich nie ma.	Teraz mówi towarzyszka. Później udzielę towarzyszowi głosu.	Tom ja czynił ale plugastwo powraca, a i z naszemi ludźmi nie łatwo, bo go bronią i kryją. Dobrze im z tą swawolą.	Ty głupi jesteś! Czy Kamionker i Kalman są synami mymi albo mężami moich córek? Oni mię nie posłuchają!	Widział pan?	Widzisz te otworki porozrzucane w rozmaitych punktach ciała woskowej pałubypałuba (daw.)	Wszyscyśmy się tu do niego przyzwyczaili Nie mógłbym tego o nim powiedzieć. Znam go tylko jako hotelarza.	Wszystko się zmienia Spójrz pan, czy gospoda pod Srebrnym Lwem i dyliżans Pietrkowy podobne są do tego, czym były przed czternastu laty.	Z komisarzami aż do Huszczy, a stamtąd do Ostroga. Dalej już ja sam szedł.	Za pół godzine odcumujem, Józk, i pójdzemy z botamiz botami Zwrócił się z kolei do syna. sieci. przyrychtujprzyrychtuj	„Ksiądz kanonik zna i teatr” Czy ojciec czytał Woltera?...
A co pan umie?	A ja redaktor Golombek.	A onegdaj zostało trochę mąki. Zebrano wyskrobki, posłano sprzedać. Nie, dowiedział się; artielszczyk doniósł, odebrali; oszczędność każe. Co, sprawiedliwie czy nie?	Bo i po co, przecież nie mieli złamanego grosza.	Bo widzisz, ja mam udział w jednej kopalni w Klondyke. Ale trza pieniędzy. Te twoje dwadzieścia tysięcy i miliony. Jest taki jeden, co by to zrobił... Straszny to drań, ale on jeden jedyny. Cóż, kiedy teraz goły jak bizun amerykański. Trza by zebrać pieniądze szybko, oj szybko! Z Wiednia na Triest, na Morze Czerwone, na Celebes, na Sumatrę... Są tam takie wyspy...	Co to chory!... Kryje się przed ludźmi.	Co to za włosy!	Co? Kto?	Dziecko! Cóż to znaczy? Co chciałaś zrobić? Po co zeszłaś na dół?	Dziś, gdy mąż mój jest w przededniu otrząśnięcia się z pieniężnych, od tak dawna gnębiących go okoliczności, dziś, gdy staje on na progu nowej kariery, na gruncie odpowiednim swoim uzdolnieniom (głęboko bowiem przekonana jestem, że zdolności męża mego potrzebują pola... i rozpędu... tak właśnie: pola i rozpędu), rodzina moja pozbyć się może dawnych swych uprzedzeń. Pragnę tedy, aby nastąpiło spotkanie i pojednanie na pożegnalnej, kosztem rodziny mej, wydanej uczcie, gdzie by główni jej członkowie mieli możność wnieśćwnieść zdrowie	Nie wiem jeszcze, co zrobię	Oni zawsze tak mówią byle co, że aż zrozumieć trudno.	Właśnie, ekscelencjo. Pobiegłem nad rzekę, usiadłem na stromym brzegu, a że bardzo byłem ciekaw, co było w tym kuferku, podważyłem zamek nożem.	...Jakżebym ja nie miał przebaczyć którym jest nie tylko chrześcijaninem, ale i zakonnikiem? Przeto przebaczam mu z duszy serca jako Chrystusowy sługa i zakonnik!	A byłem!...	A czyjaż?	A ja do ciebie jechałem czas wracać. Zasiedziałem się nad miarę. Gościli i poili, ale nie stoi siedzieć bez potrzeby. Mamińka dała pud wędliny i jabłecznego sera. Biedna ona. Ciężko jej...	A ja nie usłucham, boś teraz właśnie Radziwiłł, a nie kalwiński wikary. Ale chory musisz być, wasza książęca mość, naprawdę, bom cię w takiej alteracjialteracja (z łac.)	A może ja ci przeszkadzam? Bądźmy szczerzy ze sobą	A na jaką pan liczy pensję?	A taki pan Czarniecki koncept Carolusowi w końcu powariuje! Byłem też na niejednej wojnie i mówić o tym mogę.	A toć u was jest. A cóż je krowa?	Albo gdyby we mnie wygasła ona najpierw.	Ale Lea była przez cały czas tej podróży idealnie przyzwoita ze mną	Ale wytłumacz mi, Lizo, dlaczego właściwie młynarz odesłał wózek do domu? Takie wędrówki tam i z powrotem! Czemuż wózek nie czekał na nich? Chrystian byłby tam zbijał bąki równie dobrze jak tutaj, gdzie tylko naraża cię na kłopot, bo musisz mu wyszukiwać zajęcie... he! Ale Jakub był zawsze dziwakiem.	Bardzo mi przyjemnie	Biedna Atosa leżała spokojnie w swojej trumnie, rzekła pani Linde uroczyście.	Bo nigdy nie mówiłam o tym, bo zamiast pieścić moje dzieci jak inne szczęśliwsze matki, mogłam tylko pracować dla nich. Ale sama zobaczysz mając własne, jaka to wielka ofiara trzymać się z dala od dziecka, choćby dla jego dobra...	Będziemy teraz mieli możność szybszego dociekania w Augustynie	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	Czy i mnie bocian przyniósł z gorącego kraju?	Czy pan de Villefort miał jakiś powód, aby was nienawidzić?	Daj mu jałmużnę, kochany Bazin, i proś go o modlitwę na intencję biednego grzesznika.	Dobrze! Teraz wyjawię ci te dwie zasady. Przedewszystkiem nigdy nie mów źle o rywalu, a powtóre nie opóźniaj oświadczyn.	Dobrze, to i ja pójdę.	Dostaniesz jeszcze	Gdybyś pojechała ze mną, spędziłabyś czas doskonale. Bolingbroke oszalałoby na twoim punkcie, Królowo Anno a ja kąpałabym się w odbitym blasku twego słońca	Gdzież jest dom rodziców waćpana?	I cóż? Widziałeś go, Edmundzie?	I dziesięć szylingów nam wystarczy. Prawda?	I pani nic nie jadła od obiadu?	Jak nie damy pieniędzy, to za cóż postawią?	Jak się masz, Marto! Cóż to za przyjemność siedzieć z królikami? Te głupie stworzenia zaraz znikają jak kamfora po różnych norach i dziurach.	Jakże ten pan Sherlock Holmes wyglądał?	Jesteś pan inspektorem więzień?	Jędruś, bo nie zdążę, już mi tchu brak.	Kochałem cię za piękno twego sumienia jak nikogo na świecie.	Mały urwisie obaj pracujemy w dekoracjach. Czy poznał pan swoje dzieło, drogi panie Schinner?	Miasto umarłych... zapewne ale wierz mi, że musiało być niegdyś przez żywych zbudowane.	Miałem klucz przy sobie i podałem mu go bez słowa. Włochaty stwór stał przy drzwiach i chwycił klucz rzucony przez Ricarda, zręczniej niż tresowana małpa. Odszedłem. Przez cały ten czas myślałem o tobie	Moja kobieta... tam w Rosji.	Możesz ją sobie wziąć, możesz! Tylko nie splam i obchodź się z nią dobrze. Nie trzymaj rąk za sobą, nie wpatruj się w nie, nie wołaj: „Krzysztofie Kolumbie!”, dobrze?	Na jakąż to znowu wielką wyprawę?	Naprzykład?	Natychmiast zamelduję o waszym przybyciu, panie.	Nie bójcie się, wytrzymam, nie ustraszą me	Nie może napewno racja!	Nie, nie; to był głos żywego stworzenia.	Niech pan Stanisław zajrzy pod schody, tam się ukryli.	Niech się pan nie obawia! Ja uczę się od niego właśnie, jaką na scenie być nie wolno!	O ho! ho!	Och, dziękuję panu, że pan się tam znalazł na wstępie. Myślałam, że się rozpłaczę z żalu, żem obca, i z wzruszenia na ten widok! Oh, jakżem szczęśliwa i wdzięczna panu!	Od wczoraj nie	On taki zawsze Znam ten sklep. Nigdy tu nie kupuję.	Ona o tym tylko marzy! Jeżeli zechcesz, pojedzie, choćby jutro, każdej chwili...	Ot, licho się do mnie przyplątało	Otóż pójdziesz i będziesz chodzić do teatru, ale powiem ci, jak zrobimy. Weźmiemy lożę drugiego piętra...	Pani Aza...	Panie Stefanie, ale nie w chwili, gdy spadło nań nieszczęście!	Patrzcie, panowie, na krańcu widnokręgu chmurzy się; nie najlepsza to wróżba dla nas.	Pewnie wolisz być stolarzem?	Pochlebco	Ponieważ substancja jest skończona nie może rozciągnąć się w nieskończoność; ciśnienie powiększy nieodzownie rozmiary powierzchni kosztem grubości; ścienieje tak, aż jej zabraknie materii...	Przy tym kościele będzie sobie leżał. Lepiej mu przecie będzie tam niż tutaj w rowie.	Psy same nie mogą sobie farbować włosów, jak to robią damy; o takie rzeczy musi się kłopotać ten, kto je sprzedaje. Gdy pies jest na przykład taki stary, że jest cały siwy, a pan go chce sprzedać jako jednoroczne szczenię albo nawet chce takiego dziadka przemienić w dziewięciomiesięczne dzieciątko, to kupuje się „piorunku” rtęci, rozpuszcza się i farbuje psa na czarno, że wygląda jak młodziutki. Żeby okrzepł, trzeba mu dawać, jak koniowi, strychninę, a zęby wyczyścić szmerglem, takim samym, jakim czyści się zardzewiałe noże. A zanim zaprowadzi się go do klienta, który chce go nabyć, trzeba mu nalać w pysk trochę śliwowicy, żeby się psina schlała, to zaraz jest wesoła, ruchliwa, szczeka uciesznie i zaprzyjaźnia się z każdym jak pijany radny miejski. Ale najważniejsza rzecz, panie oberlejtnant, to gadanie. Trzeba do ludzi gadać i gadać, aż z takiego gadania zbaranieją. Jeśli ktoś chce kupić sobie ratlerka, a pan nie ma w domu innych psów prócz myśliwskich, to trzeba umieć przekonać tego klienta, żeby sobie zamiast ratlerka kupił psa myśliwskiego. Albo jeśli ktoś chce złego niemieckiego doga do pilnowania domu, a pan ma tylko malutkiego ratlerka, to trzeba tego kupującego tak ogłupić, żeby sobie poszedł do domu z tym ratlerkiem w kieszeni zamiast z dogiem. Kiedym jeszcze dawniej handlował zwierzętami, przyszła do mnie jakaś dama i powiada, że jej papuga wyleciała do ogrodu, a ponieważ bawiły się tam jakieś dzieciaki w Indian, więc powyrywały papudze wszystkie pióra z ogona i przystroiły się nimi, jako policjanci. Papuga rozchorowała się ze wstydu, że nie miała ogona, a weterynarz dobił ją jakimiś proszkami. Chciała więc ta pani kupić nową papugę, ale przyzwoitą, nie taką, która umie tylko pyskować. Cóż było robić, kiedy w domu papugi nie miałem i o żadnej nie wiedziałem! Miałem w domu tylko buldoga, złego i ślepego. Więc musiałem, proszę pana oberlejtnanta, przemawiać do tej pani od czwartej po południu do siódmej wieczorem, dopóki zamiast papugi nie kupiła tego buldoga. Była to sprawa gorsza od intrygi dyplomatycznej, ale kiedy już odchodziła, mogłem rzec do niej: „Teraz niech jemu chłopcy spróbują wyrwać ogon!” Więcej z tą panią nie rozmawiałem, bo musiała wyprowadzić się z Pragi przez tegoż buldoga, który pogryzł cały dom. Czy pan oberlejtnant uwierzy, jak trudno znaleźć porządne zwierzę?	Później to zrobisz, bo najprzód musi odebrać karę, a później zostanie wypędzonym z kopalni.	Płyń łódeczko moja wszystko idzie dobrze. Ten brat Jan nic tam nie robi. To istny brat Jan Nieroba: patrzy oto na mnie jak pracuję i pocę się, aby pomóc temu tu zacnemu człekowi, pierwszemu marynarzowi swego nazwiska. Hej, przyjacielu, hop! Dwa słowa, bez waszej obrazy. Jak grube mogą być deski tego okrętu?	Ricardo trzepnął się po udzie.	Siła mi powiadano o kasztelańskim miodzie, któregom dotąd nie kosztował, a chciałbym wreszcie wiedzieć, czyli od marszałkowego lepszy?	Stul gębę, chłopie!	Sztuka rzekł nagle, siadając obok niej na kanapie. W odległym pokoju zatrzasnęły się drzwi.	Są to dzieci oficjalistów i służby domowej. Uczę ich religii, historii i robót.	Sądzisz może, że się nie domyślam Sądzisz, że się nie domyślam, jakie to musiało być życie tego biednego, wyzyskiwanego dziecięcia? Sądzisz, że nie wiem, jak nieszczęsny był dzień, w którym na wieczystą jej niedolę zacząłeś mizdrzyć się i zalecać do niej, i brać na wędkę gorących spojrzeń i słodkich słówek, wykrzywiając się do tej biednej gąski?	Tak. Strasznie.	Tedy cię każdy między knykciamiknykcie	Tracili przez wojnę i na wojnie	Trzydzieści pięć, panie profesorze.	U nas też się zdarzył wypadek podobny. We wsi sąsiedniej chciałem kupić jałówkę. Już była stargowana, a rzeźnik z Votic zabrał mi ją sprzed nosa.	W domu trochę śpiewałam... ale scenicznego głosu to pewnie nie mam... zresztą ja...	Widocznie.	Wszystkie oprócz...	Wziął ją bez grosza posagu	Z największą chęcią, o ile żołnierz ma prawo siadać w obecności swego komendanta.	Z sadła się wściekacie! Widzisz go, tłusta morda! Ja was tu wszystkich wyszukam! Wychodzić zadowoleni!	Za wiele dają cukru, nie ma smaku	Zostaniemy i będziemy się kochać zawsze	Zwariowałeś? Myślisz, że ona to byle kto?	Żeby dziadzio był Bohunem i porwał Longinka!	„Och! moje tysiąc franków”	„Winszuję jej apetytu” Bardzo dziękuję, nie będę nic jadł. Pozwólcie mi tylko państwo trochę u siebie odpocząć.
No, nie bardzo starasz mu się pan pochlebić.	Całe szczęście, że mi pan akurat pokazywał mapę Przeleciał pan do mnie, a resztę diabli wzięli. To była czterdziestodwucentymetrówka... Zaraz wiedziałem, że jak miniemy rozstaje, to szosa będzie diabła warta. Po trzydziestoósemce mogła być tylko czterdziestodwucentymetrówka. Nic lepszego nie wyrabiają jak dotąd, panie generale.	To westchnienie, ciociu, było brzemienne krytyką i potępieniem. Czego cioci się chce? Towarzystwa jakiej książęcej peroneliperonela (z fr. péronnelle)	Jak się kogo dobrze za pysk trzyma, to i taki dotrzymuje.	Tak. Czyś pan temu nie rad?	Byłoby to tak, jakbym się ośmieliła sądzić wszystko, co tu jest. Nie mogłabym na to się ważyć.	Co pan ma na myśli?	Mnie. Nie miałam odwagi sprzeciwiać się swemu ojcu, a jednak powinnam była to zrobić, gdyż nie kochałam hrabiego. Teraz spełnię swój obowiązek.	My, prawnicy, znamy to. Często świadek opowiada w sądzie, co widział, a było zupełnie inaczej. Nie kłamie nawet, ale się myli.	O, nie przypuszczam, aby ekscelencja chciał się mieszać z całym tym pospólstwem, które obsiądzie wzgórze, bo to dla nich jakby naturalny amfiteatr.	Orłowska miała kochanka! moja córka! krew z krwi mojej! Dobrze, dobrze! musi się to wszystko skończyć, musi, bo ja nie zniosę...	To wielkie pytanie! chytrze odparł Michał, duszkiem dla zagrzania się wychylając kieliszek.	Nie, panie kwas siarczany nie jest rzeczą „nową”; on tylko ma nową postać energii chemicznej, w którą wsiąknęły energie chemiczne jego pierwiastków. Co ciekawsze, że kwas siarczany posiada mniejszą energię napiętą aniżeli suma składających go pierwiastków. Pod tym względem związki chemiczne są podobne do spółek finansowych. Pan A składa sto rubli, B dwieście, a C trzysta; razem złożyli sześćset rubli, ale z tej sumy jakaś część wsiąknie w lokal, sprzęty, księgi potrzebne do utrzymania spółki, a zaledwie sto	Co mi do tego Arystoteles twierdzi, że to Księżyc, i ja ślepo tym razem chcę się trzymać jego zdania.	Zatem nie znasz się jeszcze z wielorybami południowymi. Północne nie odważyłyby się zapuścić na ciepłe wody równika.	Aha, znalazłaby się! Rozumiem! Coś tam stoi zapisanego między wami in libris amorisin libris amoris (łac.)	Czyż wszystko musi mieć związek ze wszystkim? Choćby w rozmowie wyzbądźmy się namacalnej przyczynowości. Bawmy się w rzeczy nieoczekiwane.	Dobrze! Zbliżcie się teraz trochę do mnie!	Jakto? bałażbyś się	Ojciec pomyśli i postara się.	Sądząc po tym, co dziś po południu widziałem, zdaje mi się, że nie wy jedni jesteście tego zdania w swej klasie. A czy wolno mi zapytać, co jaśnie wielmożni panowie raczą z sobą począć aż do herbaty?	Toby było nieromantyczne, a poza tym opowiadanie stałoby się za długie.	Trzeba się spytać kapitana Nemo	Wyrok wydaje ci się zbyt srogim?	Ano widzicie. Da Bóg, że przy takiej dziewce zapomni Zbyszko o tamtej. Ja stary, a też bym zapomniał... Napijecie się miodu?	Jak to? na prawdę?	No proszę! Ojciec wyznaczył panu tę trasę, bo i sam tamtędy jechał i miał nadzieję, że się spotkacie po drodze.	Zobacz, mój panie! Będzie czym zająć czas! Narobi się konserw, pasztetów i innych smacznych zapasów! Ale ktoś musi mi w tym pomóc. Liczę na ciebie, Pencroffie.	Tak by się zdawało! A jednak wchodząc na schody, wyraźnie słyszałem, jak ją nazwałaś nienależącym do niej nazwiskiem. Nosi ona teraz moje. Pamiętaj o tym na przyszłość.	Och! dosyć nie mówmy do druku!... Twój felieton jest bezcelowy, skoro możesz się usprawiedliwić jednym słowem: Już nie kocham!	Ach, ojcze, jaka jest na to rada?	Człowiek umiera ciągle, umiera, choć nie wie. Lepiej jest umierać, wiedząc. Tworzyć samemu swój obraz taki, jaki będzie. Tworzyć to, co zostanie z nas: groźna, żelazna legenda mocy i zniszczenia.	Ja nie mam rodziców Jestem podrzutkiem, sierotą, co mi kto każe, to robię, a zostałem tutaj, żeby widzieć wojnę.	Jak mogłam kazać? Za jaką zbrodnię? Czyż ona nie była mą drogą towarzyszką, słodką, wierną, wdzięczną? Kłamiecie, mordercy: posłałam ją, aby szukała ziół lekarskich, i nakazałam wam, byście jej strzegli w drodze. Ale ja powiem, żeście ją zabili, i każę spalić was na wolnym ogniu.	Tola też tak powiedziała. Ale pomyślałem sobie, że może tego akurat nie zauważył. Chciałbym jednak tobie to pierw powiedzieć.	Wyborne! Dla kogoś, kto nie jest dziennikarzem, byłby to wspaniały odpowiednik sławnego węża morskiego, o którym pisali w „Constitutionnelu”. Wampir! Znakomita historia!	No, co to pomoże?	Taki suchy, śniady brunet, opalony jak cegła?	To ty widział kniazia w drodze?	To wyjechała?	Wolałbyś, abym był jak kamień?	Ach, mój Boże! I jakże stryj ją poznał? Jaka ona jest? Co mówiła? Czy nie wspomniała o Jacku?	Bo im źle na świecie.	Jeszcze mi tu wyć zaczniesz, no mówię ci, że nie mogę. Dziś nie mogę. Gdybym nawet chciał.	List rzekła tak serio, że jej obie uwierzyły. dodała, wzgardliwie rzucając papier na ziemię.	Od dwudziestu lat, chłopcze. Papiery mam tutaj Mogę pokazać.	Panie! na Boga! weź mnie z sobą... Siadam na konia! daj mi konia! Ja za nim muszę! ja z nim muszę!	Tak jest! i Bóg mi pomógł, żem ja, prostak, statystę w pole wywiódł, żeś wasza książęca mość, mając mnie za szelmę ostatnią, żadnego szelmostwa waszego nie ukrył, wszystko wyznał, wszystko wypowiedział, jakoby na dłoni wypisał! Włosy mi na łbie dębem stawały, alem słuchał i wysłuchał do końca!... O zdrajcy! O arcypiekielnicy! O parrycydowieparrycyda  (łac. parricida)	A wy jakiejże broni jesteście?	Ale ja pański kapitał wziąłem tylko na rok...	Jest chory. Lecz dopóki nie skończymy z Libijczykami, wasza dostojność nie powinieneś o tym myśleć...	Matka tego Mraczewskiego, Staśku, jest bardzo biedna kobieta...	Mówicie tak, bo nic sobie z niego nie robicie! Na myśli wam tylko dom! Ale ja i ojciec jesteśmy jedna dusza... Nie mogę go opuścić!	Na rozkaz gubernatora, otwórz!	Nic już o tym nie mówiłeś od niejakiego czasu oto znów rozpoczynasz. Niedobry!	Nie potrzeba, schowajcie pieniądze na pilniejsze potrzeby, ja i tak zaraz po świętach mszę odprawię na waszą intencję.	Niech żyje!	Proszę jaśnie pani	Proszę! Dlaczego?	Tu tik pasakyki man, aš jau pataikinsiu ir neklausęs.	Widać, że trzeba byłoWidać, że trzeba było	A co waćpani zamierzasz pani podkomorzynie lwowskiej odpowiedzieć?	A może byście chcieli z pół tuzina makreli?	A puszczą nas?	Ach nie wszystko będzie tam miłe dla biednego chłopca, ale przyszłość jego wymaga koniecznie tej podróży.	Ale czemu? Nie rozumiem.	Ale ojciec ma Froidfond.	Chcesz wiedzieć prawdę?	Cóż?...	Dawid!	Dlaczegóż pani baronowa sama nie puszcza tej klaczy?	Dobrze ale postawię jeden warunek.	Dziękuję pani, ale nie potrzebuję żadnych informacyi.	Jaki stąd wniosek?	Już zrobiłem	Kiedy rodzice jadą?	Kochana moja!	Ksiądz	Książę Sułkowski?	Kto?	Mów! mów! Posłem jesteś! przecie nie uczynię ci nic Mów!	Nic	Nie mogę!... zabiją mnie!... ach, znowu straciłam władzę!...	Nie wiedziałem.	O chlebie i wodzie...	Och, teraz mogą śmiało powiedzieć, żem głupiec, a będą mieli słuszność.	Ojciec	Owa! obaczym!	Owszem, tylko ich nie zdradzam. Nie lubię zajmować drugich sobą.	Owszem...	Poszedł.	Pójdziemy do Żegnańca	Sprzedaję! ja, Darnówkę!	Słucham cię, Jacku	Tak. Widzi pani ten długi rząd okien za fabryką Trawińskiego?	Taki, co wie najlepiej, co zbójów ścigać będzie i sądził.	Uciekł dzisiaj, a wczoraj... a wczoraj...	W „Journal de Rouen”.	Z pewnością go posiada	Za co?
Dajmy temu pokój!... Ale to dało mi pewną myśl... Urządźmy sobie kolacyjkę, ale tak, w parę osób, co?...	Można to i tak nazywać, nie będę się sprzeczał o dźwięki. Pan uważa mnie za łajdaka, że pomagam Grosglickowi do obdzierania nędzarzów, tak? Otóż ja pana przekonam, że ten łajdak robi więcej dla tej nędzy sam niż wy wszyscy razem inteligenci i różne resztki szlacheckie. Proszę, spojrzyj pan w tę książkę, jest to całoroczny rachunek sum wypożyczanych i procentów, jakie przyniosły za rok ubiegły. Książkę prowadził mój poprzednik, a tutaj jest moja książka, prowadzona od nowego roku. Porównaj pan cyfry pożyczek i dochodów.	Tak, więc to ten fuszer wchodził nam w drogę... i to nawet w proboszczowskim lesie!... Bądź co bądź było to trochę bezczelne! Hm... I wtedy zobaczył ją naprawdę?	Napiszemy o tym w gazecie. Ludzi to bardzo interesuje, kiedy czytają o dalekich wyspach i o tym, co tam przeżył ich rodak, Czech, ziomek z Jevíčka.	Ale przez to, że oni tacy, mama mnie zniecierpiała i na mnie gniew swój spędza! Nigdy ja od mamy dobrego słowa nie słyszę! nigdy z sobą jak matka z córką, jak przyjaciółki, nie porozmawiamy. Co tylko zrobię, źle; co powiem, źle,	Obraził pan Felcię To nie godzi się... ona jest panu tak życzliwa.	Do żadnego, i to mnie gubi. Oto całe moje życie polityczne: lubię muzykę, malarstwo, dobra książka jest dla mnie istnym świętem, przekroczyłem właśnie czterdziestkę! Cóż mi zostaje? Piętnaście, dwadzieścia, trzydzieści lat najwyżej. Więc cóż! Twierdzę, że za trzydzieści lat ministrowie będą nieco sprytniejsi, ale tak samo uczciwi jak dziś. Historia Anglii jest dla mnie zwierciadłem naszej przyszłości. Zawsze znajdzie się król, który zechce rozszerzyć swoje przywileje; zawsze ambicje poselskie, sława i dochody jakiegoś Mirabeau będą mąciły sen zamożnych prowincjałów; nazywają to miłością wolności i ludu. Zawsze chętka zostania parem lub szambelanem skusi reaków. Każdy na okręcie Państwa zechce być sternikiem, bo to jest popłatne. Czyż nigdy nie znajdzie się skromne miejsce dla biednego pasażera?	Siedemnaście miesięcy! Ach, proszę pana, czy pan wie, ile znaczy siedemnaście miesięcy w więzieniu? To siedemnaście lat, siedemnaście wieków dla człowieka, który jak ja był tak bliski wielkiego szczęścia, który miał poślubić ukochaną kobietę, który widział przed sobą zaszczytną karierę, a który wszystko utracił. Człowiek ten w dniu najpiękniejszym w życiu wpadł w najczarniejszą noc, jego przyszłość jest zniszczona, nie wie, czy ta, którą kochał, kocha go jeszcze, nie wie, czy jego stary ojciec żyje jeszcze, czy umarł. Siedemnaście miesięcy więzienia dla człowieka nawykłego do morskiego powietrza, marynarskiej swobody, do przestrzeni, ogromu, nieskończoności	To chodźmy!... a wam, łaskawe panie niech to wcale nie przeszkadza. Za chwilę tego pana wyprawię na tamten świat i powrócę dokończyć ostatniej strofki.	Yeah, przysmak. Tylko że te małe biedaki nie mogą się dostać do twardych muszli tymi swoimi paluszkami. Mają ciężkie życie. Ja sobie to potem przeanalizowałem, młodzieńcze. Kiedy te jaszczury zobaczyły, że ci Singhales odcinają te małże, powiedziały sobie: „aha, to oni je jedzą” i chciały podpatrzeć, jak Singhales będą je otwierać. Taki Singhales w wodzie przypomina trochę jaszczura, ale jaszczur jest mądrzejszy niż Singhales albo Batak, bo chce się czegoś nauczyć. A Batak nigdy niczego się nie nauczy, tylko złodziejstwa I kiedy robiłem na tym brzegu „ts-ts-ts” i kręciłem się jak jaszczur, pomyślały sobie, że jestem może jakimś wielkim jaszczurem. Dlatego nawet nie bardzo się bały i przyszły do mnie, żebym im otwierał te muszle. Takie to są mądre i ufne zwierzęta. Kiedy je bliżej poznałem, panie Bondy, rozbierałem się do naga, żeby być do nich bardziej podobnym, takim golasem żebym był. Ale one się dziwiły, że mam takie owłosione piersi i te inne rzeczy. Czy ja pana nie nudzę zbyt długą opowieścią, panie Bondy?	Ależ zmiłujcie się, gazdo Bolszewizm był przeżytkiem w zarodku. Może idea była teoretycznie ładna, tak jak chrześcijaństwo nie miała danych ogólnej nędzy. I to nie tylko w krajach rolniczych, ale nawet w najbardziej uprzemysłowionych. Można się już obejść nawet bez idei narodu...	Choćby ze względu na męża... chciałaś powiedzieć? Właśnie, właśnie, moja droga! Mój mąż należy do tych mężczyzn, dla których kobieta ma tyle wagi, o ile jest pożądaną przez innych mężczyzn. Stąd to, co czynię, jest raczej dowodem wielkiej mej dbałości o trwałość naszego domowego szczęścia.	A przecież to jasne Donieś jej na przykład któregoś dnia coś nadzwyczajnego, coś, co przyszło telegrafem i tylko ty o tym wiesz. Na przykład, że Henryk IV odwiedził wczoraj Gabrielę; po takiej wieści papiery przecież na pewno skoczą do góry; baronowa ulokuje w tych papierach sporą sumkę i straci ją od razu, bo nazajutrz Beauchamp napisze w swojej gazecie:	Ale nie trafiały się, tylko wiecznie i wszystkie były głupimi i złymi! Cóż to za podła rola na świecie! Handlarz, który chwyta cię za poły, obiecuje złote góry, byłeś wszedł do jego kramiku, a gdy chcesz wejść zaczyna się drożyć!... Robi takie miny, jakby wyświadczał ci łaskę, każe na kolanach błagać o swój towar, nakłada bajeczne ceny... A ledwie cię złapał na dobre, już zaczyna oglądać się za drugim nabywcą... To jest kobieta; nigdy nie zapełniona beczka Danaid, w której topią się szlachetne uczucia, wielkie rozumy, no	Ale jeżeli się nie pokazują, to dalibóg, dają się we znaki niech na to plecy moje odpowiedzą.	Nie, taką jednak, na której nie ma rzek ani drzew owocowych, a rosną niskie akacje i mimozy. Tam można żyć tylko z tego, co się upoluje. King znajdzie tam trawę, a ja antylopy, ale jeśli nie będę miał czym do nich strzelać, to King ich nie nałapie.	To dziwne. Ja jestem jeszcze zbyt młody i nie mam doświadczenia, ale od starszych słyszałem, że na obczyźnie męczyła ich nostalgia. Pan jej nie odczuwa?	To tylko... przyszło mi na myśl... że Janek bardzo lubi Kara...	Co też on tam robi?	Co?	I co z tego wynika?	To prawda że rasa marnieje.	To prawda.	To... ja napiszę.	Wczoraj i zeszłej nocy morze było trochę rozkołysane ale jeżeli to uważasz za siarczysty wiatr... Napatrzysz się jeszcze niejednego, zanim odbędziesz całą przeprawę! Ale śpiesz się! Tato czeka.	No, nie wiem W każdym razie to mi się nie podoba. Nie, nie podoba mi się. Strzelaniny między ludźmi i Płazami... to nie powinno mieć miejsca.	Czekajmy jeszcze Wiecie panowie, że kolega nasz jest ekscentrykiem pierwszej wody. Jego punktualność jest dobrze znana: nie przybywa nigdy ani za późno, ani za wcześnie. Jeśli zjawi się tutaj w ostatniej minucie, wcale mnie to nie zdziwi.	A to ci, Jaguś, Maciej zapisują te sześć morgów przy drodze	Ale wy cóż z wami się działo? gdzieście byli, co was przygnało tu znowu, na szczęście czy nieszczęście moje?	Skądże ci to do głowy przyszło?	To jest ten twój folwark, o którym mi mówiłeś?	A któżby to mógł lepiej wiedzieć ode mnie? Mieszkałem z nim prawie przez drzwi... Ach, mój Boże! Zaledwie rok po zniknięciu syna staruszek umarł.	Otóż niech pan sobie wyobrazi, mam tu polowego. Porządne chłopisko. Od dawna już u mnie służy. U ojca mego służył. Coś już będzie ze czterdzieści lat, jak jest u nas polowym. Dzieci wychował, doczekał się  wnuków. A coś przed trzema laty owdowiał. Rozumie pan? Owdowiał.	To doprawdy wstyd i hańba, żeby opiekun wprowadzał do świetlicy podobnie dzikie, brutalne i niekulturalne zabawy!	To oni! a teraz za późno już puszczać się za nimi w pogoń. Księżna jest w Tours, a książę w Boulogne. Dogonić ich należy w Londynie.	Tak, panie, ja kupiłem pański dom. Ale przed upływem pół roku mogę go panu odstąpić na korzystnych warunkach.	Potężne! Jedyne w swoim rodzaju. Jakby się człowiek wziął za bary z oceanem bogowie z pokolenia olbrzymów poprzedzającego bogów olimpijskich; pokonani przez Zeusa i bogów olimpijskich w walce o panowanie nad światem., zmienia się sam w tytana. Patrząc na niezmierzone przestrzenie rozszalałych fal, widząc piramidy wody, słuchając ryku i grzmotu, o jakim na lądzie nie mamy pojęcia, człowiek doznaje szacunku dla samego siebie, że w tych odmętach żyje, nawet potrafi zastanawiać się nad bezowocnym rozwścieczeniem oceanu. To jest uczucie niezmiernie dziwne i porywające.	Nie wiem, Ludko, nie śmiem nawet zgadywać. Ale przypuszczam, że jest to przepowiednia czy też przestroga. Zwyczajny sen nie zostawia takiego wrażenia.	Jeżeli my znaleźliśmy ziemię naszą, ojców naszych, wołał ślepiec, przez miłość dla tej ziemi i dla nas, uwolnijcie trzeciego. Szmer jakiś niezadowolenia powstał pomiędzy ludem. Lud chciał objaty bogom, a jakkolwiek podzielał radość z odzyskanych synów Tubingasowej rodziny, pragnął obiecanej uroczystości, a z czterech krzyżackich jeńców wybranych na objatę ten jeden już tylko pozostał. Bernard jednak nie zważał na wznoszące się szmery, wołając:	Tak, łaskawa pani.	Chciałbyś może, żebym kradł? Żebym popsuł szyki nie tylko sobie, ale i tobie, a potem żebyśmy znowu tam trafili?	A prawda! Kto tu tak chrapie obok? Umarłego by rozbudził.	Bo tak chciała, a moja rzecz słuchać.	Moglibyśmy poradzić sobie tak jak dzicy pocierając o siebie dwa kawałki suchego drzewa.	Ale cały ten łańcuch przypadków może być zerwany przez najmniejszy wypadek; sęp może nie nadlecieć wcale albo upaść sto kroków od stawu.	Bo mogłoby pana nieszczęście spotkać.	Pan już jedziesz? spytała Julja.	Pilnował go stary Wizun, Nania i ja ale ranę miał srogą, może od jadowitego oszczepu, która się długo goić nie chciała.	Widzieć nie widzę niczego, jedynie słyszę, że ktoś się do nas zbliża.	Cicho mi bądź! Czekajcie no... Gdzież jest ów Canova? Pamiętam, byliśmy tam z Januarym... Szło się jakoś... Zaraz...	Doro, bądź cicho, Noel nic podobnego nie myślał	Książę pan chce mówić!... Książę pan chce mówić!	Nie plótłbyś Maćku!	Nie.	No, urządź wszystko sprytnie!	O pokoju? Nic nie wiem. Zkądże ta wiadomość?	On dziś u Dąbskich Może pan bez kolacji?	Pan jest adwokatem?	Pan?...	Pijcie raz, dwa i trzy razy. Później możecie odmienić wasze zamyślenie: zawsze znajdziecie smak i napój taki, jaki zamyślicie. I odtąd wierzcie, iż dla Boga nic nie jest niepodobnym.	Trochę znam. Nie, nie znam: wczoraj przyjechałem.	Tylko takie kobiety umieją kochać.	Znieważyłeś mnie, nasyłając twego służalca Janasza, aby kopię moją wyrwał, ja ci tego nie mogę darować.	A ja. Jenom na wozie, bo mnie Niemcy postrzelili.	Czekaj! Chcę czegoś od ciebie, pewny będąc, że mnie zabijesz. Zrób mi łaskę ostatnią i wyrwij dziecko moje ze szponów tego szatana w ludzkiej postaci.	Listy muszą być czytane, bo jest książka, do której każdy list jest pod numerem wpisany	Porwano ci ją?... a czy wiesz, kto ten gwałt popełnił?	A więc trzeba zamknąć wejście.	Do Azji?!	Do was z listem.	Już niedaleko... Chorągiew za miastem stoi, a my tu... i Charłamp z nami.	Katolik jestem, jak i waćpan!	Przecież i królom wolno jest piękność w niewieście uczcić... i czuć dla niej miłość jak innym ludziom.	Wielki Boże w Niebiosach! Żydzi na Księżycu?!	A dzieci?	A kara?	A skąd?	A ty zamknij gębę, ścierwo! Z tobą też zrobi się porządek! Myślisz, że się wymigasz?!	Czy żyje?	Cóż znowu. Lubię cię, wuju, a nawet muszę przyznać, że mi się podobasz...	Dlaczego?	Dobrze	Dziś wieczór jest Imogeną a jutro wieczór będzie Julią.	I odrzuciła pani oświadczyny Solskiego?...	I przyjaźń.	Ja proponuję związek wesołych kawalerów.	Ja sam spalę, bycze ogony, byle z wami!	Jakiż masz sposób, aby dosięgnąć Matifata?	Juści, można. Jest pono jakowaś trapkatrapka (daw.) zgarniać. grubych śniegów.	Kochany Albercie, spójrz, oto mój paszport, a w nim wizy: Genewa, Mediolan, Wenecja, Triest, Dobrudża, Janina.	Mascotta!...	Myślę, że ślubny.	Najpewniej.	Niedaleko, przy kościele.	Pani żartuje! Obiecać dziewczynie małżeństwo i rzucić ją w ciąży.	Sprawiedliwość	Spójrz mi w oczy!	Staś będzie o tym pamiętał i Dinah także.	Walgierzu, Walgierzu...	Wyrównaj kurs!
Jeżeli to kwestia honorarium to proszę cię, Wacku, nie krępuj się.	O to mniejsza ale cóżeś to najlepszego zrobił pan, dając tak z rąk sobie ujść ulubionej dziewczynie; na to potrzeba być...	Niech Bóg broni! Jeżeli np. grupa A urządza wiec, to na pewno członkowie grupy B na ten wiec nie przyjdą, a jeżeli przyjdą, to po to, żeby hałasować, gwizdać, przeszkadzać. Panowie A wcale nie chcą dowiedzieć się, co myśli grupa B i na odwrót. Oni z góry mają siebie nawzajem za ojcobójców, trucicieli, zdrajców ojczyzny, bandytów, złodziei itd.	Jak to: dlaczego?	Przeklęty! zgubiłeś to dziecko niewinne zgubiłeś siebie, a może i mnie.	To niemożliwe.	To zupełnie słuszne	Jednakże dobrze to mieć przyjaciela w sądzie. Ja to myślę tak jak Manuel. Model starej brudnej Kathleen, który dłubałem cały miesiąc, dałem księdzu, a on go powiesił nad ołtarzem. Lepiej dać model, który przecież wymaga jakiej takiej sztuki, aniżeli jakąś tam świecę. Świec można kupować na funty, zaś model daje świadectwo, żeś zadał sobie trudu i że jesteś Bogu wdzięczny.	Plaskę jużem wyprawił z powrotem. Okrutnie był zdziwiony, nie wiedząc, po co go przywieźli i po co każą precz. Chciał coś za fatygę, że to, powiada, „w handlu mam straty”, alem mu rzekł: w nagrodę skórę całą wywozisz!... Zali to naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie?	Ale cóż to znaczy? Cóż to znaczy, że cię spotykamy wśród tych biednych ludzi? A gdzież ojciec? Żyje? Opowiedz nam wszystko!	To wystarcza; chciej pani wrócić do domu, a niebawem je otrzymasz. Tymczasem pozbądźcie się mebli, sprzedajcie wszystko, nie chowajcie nawet sukien, jeśli są nieco jaskrawe: to by nie odpowiadało moim widokom.	Byłem raz w Nowym Jorku... okrętem. Nie mam przekonania do kolei... tak samo i Dan. Słona woda, Troopom to graj! Bywałem ja wszędy... ma się rozumieć, drogą całkiem przyrodzoną.	Co cię to obchodzi. Nie po współczucie tu przyszłam. Musi nadejść,  wkrótce już może, dzień taki, że śmierć będzie jedyną dla mnie ucieczką. Nad tą śmiercią muszę mieć władzę. Czarna toń Sekwany pod mymi oknami zanadto mnie przeraża; drżę również przed ostrzem stali przenikającej do samego serca. Potrzebna mi trucizna, która daje sen spokojny i uśmierca od razu, jak piorun.	Czekaj!... czekaj!... wiesz, że to może być prawda...	Panowie, z góry porzućmy myśl, że w przyszłości utrzymamy monopol na salamandry. Niestety, według obowiązujących przepisów nie możemy ich opatentować. Naszą uprzywilejowaną pozycję w handlu salamandrami musimy, a także możemy zapewnić sobie w inny sposób. Jednak warunkiem koniecznym jest to, że weźmiemy się za nasze interesy w innym stylu i w znacznie większej mierze niż dotychczas. Tu leży, panowie, cały plik wstępnych umów. Zarząd proponuje utworzenie nowego, nadrzędnego trustu pod nazwą Salamander-Syndicate. Jego członkami oprócz naszej Kompanii byłyby duże przedsiębiorstwa i grupy silne finansowo. Na przykład pewien koncern, który będzie produkować specjalne opatentowane metalowe narzędzia dla salamander. Tak, proszę pana, mówię o MEAS. Dalej kartel chemiczny i spożywczy, który będzie produkować tanią opatentowaną karmę dla salamander. Grupa towarzystw transportowych, która opatentuje specjalne higieniczne zbiorniki do transportu salamander. Blok firm ubezpieczeniowych, które przejmą ubezpieczenie zakupionych zwierząt na wypadek urazów i śmierci, zarówno podczas transportu, jak i na miejscach pracy. Dalej inni zainteresowani z kręgów przemysłowców, eksporterów i finansistów, których z ważnych powodów nie będę na razie wymieniać. Powinno wam wystarczyć, panowie, jeśli powiem, że syndykat dysponowałby na początek kwotą czterystu milionów funtów szterlingów. Ten segregator tutaj, przyjaciele, to są same umowy, które wystarczy tylko podpisać, żeby powstała jedna z największych organizacji gospodarczych naszych czasów. Zarząd prosi was, panowie, żebyście udzielili mu pełnomocnictwa do utworzenia tego ogromnego koncernu, którego celem będzie racjonalna hodowla i eksploatacja salamander. (Oklaski i głosy protestu).	Masz słuszność, że to dziwny dom. Później opowiem ci, com tu słyszał i widział.	Mniejsza o to, czym byłem, skoro nie mogę już być niczym!	Przychodziło mi to na myśl I tyś mi nic nie mówiła?	Tak. Czy to nie romantyczne?	To niesłychane! A zresztą, dam mu jeszcze za przykład panią de Morcerf i jej syna.	Za to, że ten przez pomyłkę powiedział do hrabiego „proszę pana”, bez tytułu. Sam słyszałem.	Prawda! Prawda! Był to człowiek jakich mało!	Wszyscy doktorzy to partacze, a ten wasz doktor, skąd może się znać na chorobach marynarzy? hę? Bywałem ci w krajach gorących jak smoła, gdzie wiara-kamraci zapadali na żółtą febrę, gdzie biesowska ziemia chybotała się jak morze tu posypał się stek przekleństw. Po chwili kapitan ciągnął błagalnym tonem:	Z największą chęcią. Prawda, jaki poczciwy? A nie przyznał mi się pan, że i jej się coś dostało na wyjezdnem? Ale nie będę panu robiła wymówek, skoro ona sama bierze pana w obronę.	Ty nie jesteś... to widzę, ale nie znam tego drugiego. Bądź co bądź, maszeruje raźnie.	Nie, nie Lizko! to byłoby trochę nudne.	No jasne Pachnie zupełnie inaczej od zimnej. Najtrudniej wyczuć właśnie gorącą wodę... i lód. Pamiętam, że zdarzyło mi się iść po ciemku śladami pewnego mężczyzny przez piętnaście kilometrów, a prowadził mnie wtedy tylko zapach gorącej wody, której użył podczas golenia... bo biedaka nie było stać na mydło. No dobrze, zorientujmy się, z której strony wieje wiatr. Wiatr jest bardzo ważny, kiedy trzeba kogoś wywęszyć z dużej odległości. Nie powinien być zbyt porywisty, no i musi wiać z właściwej strony. Najlepsza jest delikatna, wilgotna bryza... Aha! Teraz wieje wiatr północny.	Nie jestem rozdrażniona! A może zresztą i jestem. Jeżeli jestem, to przecie tym lepiej.	Naturalnie pożegnałam go na zawsze. A gdy wieczorem, jak zwykle, oświadczył mi się pan Bronisław, przyjęłam go. Myślałam, że biedny chłopak oszaleje!... Zbladł, skamieniał... potem upadł mi do nóg jak długi i szlochając wyznał, że gdybym nie wyszła za niego, odebrałby sobie życie... Siedział u nas do drugiej po północy, a choć pani Arnoldowa kilka razy przypominała mu, że czas powiedzieć nam dobranoc, nie ruszył się z miejsca, do znudzenia patrząc mi w oczy. Nie miał odwagi odejść; lękał się, ażeby jaki czarnoksiężnik nie wykradł mu jego skarbu... Ach, ci mężczyźni!	Da ci je Bóg, gdy będzie potrzeba nie miecz wojuje, ani ludzka dłoń, ale wola i opieka Boża. Spełni się wszystko, jak on postanowił. Ty, ty kleić i spajać musisz, co rozerwały wieki, żelazną wiązać obręczą... miłością ożenić, prawem zjednać...	Dla Boga! Toż ja go znam. Cudów on pod ZbarażemZbaraż żartowniś, dowcipny., żeśmy na weselu mało boków od śmiechu nie pozrywali.	Ha, szelma! Co dzień musiał koszulę brać, tak się pocił. Jużeś waćpan i ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. powiadał, że do podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.	Bo widzisz, bo widzisz... jak by tu powiedzieć, zbliżają się takie sprawy, że wyklarujewyklarować	Chłopcy! a nam co po moście? Który się podejmie przenieść sanki razem z paniami na drugi brzeg rzeki, dostanie natychmiast czerwony złoty jeden, pojedynczy!	Coś się musiało stać. Albo Bum-Drum umarł, albo jest jakieś święto.	Hm, w takim razie unikamy jednego niebezpieczeństwa, ale narażamy się na inne	O tak! Miałem okazję sam się z nim spotkać w roku 1816 lub 1817; do jego lochu można było zejść tylko z pikietą żołnierzy: uczynił na mnie ogromne wrażenie i nigdy nie zapomnę jego rysów.	A ostrzeżenie wyszło zapewne od niej?	Bój się Boga, Pepa! Najlepszą aktorkę z towarzystwa chcesz wygryźć?... Zjadłaś Nicoletę, a była bardzo lubianą i miała swoją galeryę.	Choćby się i ożenił... toż mi wszystko jedno!...	Czy pani wydał się taki sam?	Czy zgodzisz się, żeby ojciec zamieszkał ten narożny pokój?	I tak ktoś się nam dziś obiecał, więc się tylko towarzystwo powiększy. Tymczasem pójdę zapowiedzieć, żeby przygotowano dla was nakrycia.	Ode drogi niedaleko, ze dwa stajania, tylko przez jarugi i wyrwy, bez drogi. Chce wam się popatrzyć?	Oni wszyscy się boją	Pewnie, pewnie. Państwo, Patriota, Praca u podstaw, Praca organiczna, WiosnaAle tu mało się robi, żeby skasować niewolę biednych ludzi, niewolę wewnętrzną.	Zdało mi się... mówiono mi...	Zgrzeszylibyśmy, jakbyśmy się skarżyli. Idzie, wielmożny panie...	Ach! nie patrzyłem na zgon jego; przyzywał mnie, a mnie nie było. Łkania zatamowały mu głos, po chwili mówił daléj: Chłopcze, pójdziesz do miasta opłacić podatki, z powodu mego pogrzebu nie mielibyście czasu o tém pomyślić i spóźnilibyście się, co się jeszcze nigdy nie zdarzyło. Ojcu było niby lepiéj, poszedłem więc. A on tymczasem umarł nie dawszy mi nawet ostatniego uściśnienia. W ostatniéj chwili nie widział mnie przy sobie, mnie, który-m zawsze był przy nim.	Bardzo nie, ale zniesiemy pana, chociażby ze współczucia, żeby pan nie był zmuszony rozmawiać o gospodarstwie z panami.	Zapowiedziałam ci kiedyś raz na zawsze, mój mężu żebyś mi nigdy nie mówił o pieniądzach; nie poruszało się takich kwestii ani u moich rodziców, ani w domu mojego pierwszego męża.	A ja tak źle nie wróżę jeszcze	Tak, jeżeli tylko sprawa nie jest poważna; w przeciwnym razie sam jeszcze nie wiem, co będę robił.	Ba, ba! szerszeń jest, nie ma co gadać!	Ja! Skąd przypuszczenie, że gram komedię?	Jeżeli pan myśli, że byłbym takim oszustem...	Tak ta trucizna była przygotowana... dla mnie. Nie wiedział o tym. Ach, spojrzyj pan na hrabiego.	A mądry jest?	Był. Właśnie o nim chciałam mówić.	Dla czegoż klucz odnosisz? spytała go, czy nie myślisz dziś powrócić?	Doktor jest?	I ze mną na pistolety nie wygrasz.	Jeszcze słowo...	Nie rozumiem	Nie trzeba, sama go zagadnę.	Nie.	Panie Wokulski, pan siada przy mnie	Posłusznie melduję, że bolą.	Pozwoli pani Pozwoli pani, że będę zupełnie szczerą... Szczerość, moim zdaniem, winna być podstawą ludzkich stosunków...	Tak mi jest na imię...	Wasza królewska mość losy ojczyzny i Kościoła katolickiego dźwigasz na sobie, więc ci nie wolno osoby swej narażać.	Więc już w tę sobotę. Dziś mamy niedzielę. Czy dawno widział pan narzeczoną ostatni raz?	Yeah, wielkim Chłopcy, macie pieniądze?	Zabić ją? Nie!	Ziąb taki i plucha, że aże mi moja drewniana noga skostniała.	Żegnam pana. Ha, ha, ha, pan masz zdolności aktorskie!	Ach, nic Czyście przyszli pieszo?	Baczbaczyć (daw.) rzucił szorstko.	Chodź za mną.	Co daj Boże!	Do egzaminu...	Do usług, panie dyrektorze.	Dzień dobry, Benie Weatherstaff! Chciałbym, żebyście z panną Mary i Dickiem wszyscy stanęli tu rzędem, bowiem chcę wam powiedzieć coś bardzo ważnego.	I co z tego?	I cóż? Widziałeś go, Edmundzie?	Jak wiedajesz... jak znajesz...	Jeszcześ ty tu?	Nežinojimas  Šiandien taip nebuvo  spakaina  ir šnekus, kaip vakar, kada ji matėme vakare Vaikštinėjo po stubutę, net į sienas atsimušė; veidas buvo raudonas, akys degė. Kaip nudavė, tai sau po nosim mikė dainelę: nes kada jo paklausiau, ką dainuoja, nieko neatsakė.	No cóż w tym złego! Przecież w każdym francuskim romansie młodzi ludzie mają swoje przyjaciółki	No i co?	No i cóż tu zrobić?	O skromności będącej najpiękniejszą ozdobą kobiety! dokończyła Stasia.	Obraz świata, Przemiana	Przepraszam cię...	Pójdziemy drogą krótszą, przez pokój wuja.	Skonam!	Smutne mam nowiny dla ciebie, zacny panie	Słyszałem krzyczących żołnierzy.	Trochę i my sami temu winni mościa księżno.	W moich troskach
Nie tutaj, nie! Tu nie chcę robić... Malinowskiemu konkurencji. Przychodzą mi na myśl różne miejsca, może Zakopane? Tam by się to dało urządzić tak, jak ja myślę. Teatr przez parę miesięcy tylko w roku otwarty, od niczego niezależny, z sezonem nadzwyczajnie przygotowanym pod względem repertuaru, reżyserii, aktorskich sił... Każde przedstawienie mogłoby być po prostu ważnym wypadkiem w dziedzinie sztuki. No, co, dyrektorze? Zgadza się pan?	Dziękuję, o dziękuję panu, panie Copperfield! Byłeś pan zawsze dla mnie bardzo uprzejmy, lecz nie zapominam mimo to o mym skromnym położeniu i mam w Bogu nadzieję, że skromny i pokorny pozostanę zawsze. Nie weźmiesz też mi pan za złe i nie poczytasz za dumę i zarozumiałość, jeśli się z czymś panu zwierzęjeśli się z czymś panu zwierzę	I mam stamtąd jeszcze dwa cygara! Jeżeli nikt nie ma nic przeciwko temu, czy chce je pan skończyć, panie Schinner? Bo ten chłopczyna miał dosyć po dwóch pociągnięciach.	Miałbym do pana pewien interes w związku z transakcją, jaką przeprowadził pan z moim ojcem Słyszał pan prawdopodobnie, że po jego śmierci ja objąłem kierownictwo naszej fabryki?	Nie chcę; dziękuję bardzo... Doprawdy, co się z panem zrobiło? Taki pan jakiś dziwny.	Pan długo jeszcze zabawi w Cisach?	Zna pan pewne przysłowie?	Dziękuję. Widzi pan... i ja znalazłam swój cel w życiu. Tomek, jak każdy wielki artysta, jest jak dziecko. Trzeba się nim opiekować, dbać o niego, pielęgnować...	Jestem zwykła gąś. Ależ tak! Pan nawet nie ma pojęcia, jaka ja jestem gęś.	Wcale nie Ale pan nie jest zwykłym włóczęgą.	Matka moja słusznie zwała go „kuternogą”... lungri... Od małego utyka na jedną łapę i dlatego poluje tylko na bydło domowe. Musiał pewnie doprowadzić do wściekłości farmerów znad Wajgungi, ucieka przed nimi i zjawia się, by tutaj uczynić to samo. Oczywiście niebawem przetrząsną w poszukiwaniu za nim całą dżunglę. Zapewne ucieknie, ale mściwi ludzie podpalą trawę i my i dzieci nasze będziemy się musieli również wynosić. To wszystko zawdzięczać będziemy przeklętemu Shere Khanowi.	Szczęście, HistoriaNa pełnym brzuchu jedynie polega szczęście. Wszystkie problemy wasze są sztuczne. Tylko w zupełnym zbydlęceniu i to programowym leży prawdziwy pozytywny kres ludzkości: nic o niczym nie wiedzieć, nie uświadamiać sobie nic, przyjemnie wegetować. Cała kultura okazała się humbugiem; droga była piękna, ale się skończyła: nie ma do czego już dążyć, nie ma drogi, prócz naszej; prawdy nie ma, nauka nic nie daje i włazi cała w technikę. Sztuka naprawdę: kto raz ujrzy to, co ja, nigdy nie zawróci to tego pseudoludzkiego świata. Było dobrze, ale się skończyło zbydlęcenie na tym tle będzie igraszką do wykonania. Zamykanie dancingów przez faszystów, tych największych błaznów na świecie, przemawia za moją tezą. Ale to tylko wstęp	Panienki zawsze kupują sobie coś do jedzenia i trzeba robić jak one, bo inaczej posądzają o skąpstwo. Teraz są w zwyczaju marynowane cytryny, ssą je w czasie lekcji, chowając głowę pod ławkę, i wymieniają je w kąciku za ołówki, pierścionki ze szklanym oczkiem, papierowe lalki i tym podobne rzeczy. Jak panienka lubi koleżankę, to daje jej marynowaną cytrynę, jeżeli jest na którąś pogniewana, zjada sama w jej oczach i nie pozwala jej nawet oblizać. Wszystkie częstują się kolejno i mnie dawały już tyle razy, a nie mogłam się odwzajemnić, chociaż koniecznie wypada, bo jak wiesz, to są długi honorowe.	To nie jest skromność, proszę pani Proszę nie myśleć, że ja nie zdaję sobie sprawy z tego, czym jestem i jak bardzo trudno mi będzie, ile wysiłku, ile trudu będzie mnie kosztowało przynajmniej o tyle zbliżyć się do poziomu i Leszka, i państwa, i ich świata, by w nim nie razić i nie zawstydzać Leszka moimi brakami wykształcenia i wychowania. Przyznaję się otwarcie, że boję się tego, że nie wiem, czy temu podołam. A jeżeli odważyłam się na to, jeżeli pomimo wszystko zdecydowałam się na wszelkie możliwe... zawody... na upokorzenia... to tylko dlatego, że tak bardzo go kocham...	A to opera!...	Cóż to pani myślisz, że ja jaki furfant? Pani słyszałaś ode mnie, że ubodzy krewni, to plaga słyszę zewsząd	Cóż to? Stara wilcza swoboda wam w głowie? a Niemców ino nie widać i jednego zrzuciwszy, posadzicie drugiego kneziem.	Musimy zatem działać, i to natychmiast, dopóki trujący wicher, który płynie stamtąd, nie rozpęta się w orkan nie do opanowania.	Na świętego Szpikulca to niczym mądrym nie pachnie, już to czuję. Bowiem patrzcie, jaki ten świat jest zbakierowanyzbakierowany	Nie chcesz tym pracować, Albinos? To bierz to.	Nie pytaj! Ja widocznie nie umiem żyć inaczej, jak tylko w bajce. Może to nawet całe nieszczęście, że ty tego nie rozumiesz. Nie powinnam była wcale wychodzić za mąż. Spodobałeś mi się, więc trzeba mi było spędzić z tobą rok czy pół roku, a potem iść sobie.	Och, to... to inna rzecz. A z kimże to masz zamiar się żenić, jeżeli wolno spytać?	Panno Zosiu! przecież jestem mężczyzną! trudno, kiedy nie można inaczej, to trzeba oszukiwać.	Proszę mi podczaszyca wywołać to nie są żarty, ja się z nim widzieć muszę, powiedźcie mu, że przyszedł do niego ten, który go prowadził na Nowolipie...	Upraszam na koniec waszą wysokość, wydziedziczona księżniczko, że jeżeli tylko przytoczony powód wstrzymuje cię od powierzenia się opiece Don Kichota z Manchy, to porzuć płonną obawę, bo nie ma przeszkód na tym świecie, których by miecz jego nie przeparł; miecz ten strąci głowy twoich nieprzyjaciół, osadzi na tronie przodków i zapewni ci spokojne panowanie. Don Kichot zamilkł, oczekując odpowiedzi księżniczki.	Ale co ty gadasz! Wszakże to dorosła panienka!	Maciej za to ślepiami świeci kiej żbik!	Zastanów się pani, do czego to prowadzi! Króla zmuszasz pani do użycia ostatecznych środków, do surowości bezprzykładnéj. Wszak może użyć siły! wszak papieru tego nie ukryjesz pani tak, aby go ci wyrwać nie mógł.	Kiedy się wstydzę. Raz byliśmy na wsi u ojca kolegi. Tam pili. A ojciec powiedział, że nie chce. Bo znów wtedy zaklął się mamie, że wódki do ust nie weźmie. Więc kiedy go zaczęli namawiać, żeby choć jeden kieliszek, pociągnąłem ojca za rękaw, bo wiedziałem, że jak jeden, to zacznie już więcej. I ojciec wstał i mówi: „Chodź, pójdziemy do rzeki”. I tak sobie szliśmy. I skowronki śpiewają. I zboże jakby nam się kłaniało. I słońce. I ładnie, przyjemnie. Ojciec trzyma mnie za rękę. Potem usiedliśmy nad rzeką, a tata znów trzyma za rękę. I raz mu ta ręka drygnęła, jakby się oparzył pokrzywą. I ja powiedziałem: „Widzi tata, że lepiej nie pić”. A tata na mnie spojrzał i strasznie się zawstydziłem, i strasznie mi się żal zrobiło taty. Bo się na mnie spojrzał tak żałośnie. Wiesz, czasem pies spojrzy, kiedy o coś prosi albo się boi, żeby nie uderzyć. Ja wiem, że co innego człowiek, a co innego pies. A mi tak przyszło do głowy. Już bym za nic w świecie drugi raz tego ojcu nie powiedział. Bo patrz: ojciec jakby się domyślił, bo tylko patrzy na wodę, patrzy, patrzy	Mój kochany, naprawdę, masz za dużą wyobraźnię... nie będziesz mnie długo kochał... Człowiek tak rozpoetyzowany nie będzie umiał gasnąć w tak monotonnej miłości jak nasza... O Boże! Wołają mnie, słyszysz?	Prawda, ale powinniście państwo wiedzieć, że agent kasowy wie tylko o tym, co mu deklarują. Wiem tylko, że mamy wielki ładunek bawełny, żeśmy go wzięli od pana Pastreta w Aleksandrii, a w Smyrnie od pana Pascala, o więcej nie pytajcie.	Skąd jedzie? Z Kalisza! Z wesela. Z dwóch wesel! Właśnie brat księcia Leszka, ów, co ma przezwisko ŁokietekWładysław I Łokietek (1260 a. 1261–1333) Władysław Łokietek ożenił się z Jadwigą, córką księcia gnieźnieńsko-kaliskiego Bolesława Pobożnego.. A drugą brał książę legnicki. Więc my naprzód odprowadzili jedną parę do Brześcia, a drugą do Legnicy, a potem zabawiliśmy u księcia we Wrocławiu, a teraz jedziemy do domu, bo gadają ludzie o wojnie z Halickim, czas panu jechać do chorągwi. A wy, dobre matki, skąd idziecie, czy nie z pielgrzymowania? Może z Loreto?	Tak ale niewolnica starzeje, a daléj i denara nikt nie da za nią...	no, i będzie miał szczery żal.	A dużo tego zginęło?	Cóż za anioł!	Mamy towarzysza.	No juści!	A dusza Marii Ludowiki nie ukazała się wam przypadkiem?	A jak się tobie powodziło?	A! państwo tu przybyli z towarzystwem! wyrzekł August, i z wyraźnym niepokojem rozglądał się w koło, jakby się obawiał ujrzenia tuż tuż wysuwającego się z pomiędzy lasu mnóstwa ludzi.	Ach! Okna nie można otworzyć	Bardzo mi na tym zależy.	Bierz, ja nie bronię.	Był...	Całkiem po prostu, dzięki pracom, jakie musiał wykonać, żeby ukraść kaplicę.	Co ten kozak plecie?	Co też on tam robi?	Do stu zapowietrzonych taberanów! Założę się, że połowę skradł ten łajdak, Marankagua. Podzielili się, złodzieje. Temu staremu wydze przyda się ten narkotyk do oszukiwania nowych sprzymierzeńców. Zechce znów wśród Czarnych odgrywać rolę Wielkiej Medycyny i itonguara.	Dobrze! Do pioruna!	Drogi Le Brun!	Dychę.	Dziesięć po drugiej? Jak strasznie późno! Musisz mnie jutro obudzić o dziewiątej. Mam coś do załatwienia.	G. 2.	Henryku...	I ze mnie także?	Idealista zająknęła się Ewa	Jakoż nie mam słuchać, kiedy mnie i stamtąd na wieki amen wygnali.	Już się pani zaangażowałaś! i do kogo?	Kiedy wracasz na morze?	Lekceważenie przepisów... ruina zdrowia... bezeceństwo!... Nie można... stanowczo nie można.	Na „Batorym”, kiedy jest wieczór kapitański, zawsze dają zupę żółwiową.	Nader miłe zajęcie Obcowanie z przyrodą wpływa dodatnio.	Nadzwyczajny dodatek! Rewizja w pałacu Kampanelli!	Nie będę	Nie jestem kolegą tych ludzi Nie obrażaj mnie, nie masz do tego prawa!	Nie wiem.	Nie, nie jadę z niechęcią; mylisz się; kocham cię, Oktawie, przestań mnie dręczyć.	Nie, tylko koron.	Niechże ich frybra ściśnie	Nigdy!	O dwie mile stąd, w oberży pod Czerwonym Gołębnikiem.	O! o! właścicielem tego domu?	Około stu pięćdziesięciu mil na północny wschód	Pamiętasz żem cię chciał wrócić Aulusom? Aleś ty mi odrzekła, że cezar mógłby się o tym dowiedzieć i mścić się nad nimi. Patrzże: teraz będziesz ich mogła widywać, ilekroć zechcesz.	Panno Stefanio, czy nie moglibyśmy znaleźć czegoś ciekawszego do rozmowy? Trestka, panna Rita i ich uczucia	Piękne biedactwo, milionowa panna!...	Podlejcie se gorzałką, byście nie wyrzekali.	Posłuchaj, Tereniu, tego dykcyonarzadykcyonarz (daw.)	Przeciwnie. Było kilku pasażerów, widziałam ich odchodzących od kasy z biletami.	Przyszłe losy!	Stary górnik, który chodzi po całej kopalni i skręca karki rozpustnym dziewczętom.	Sługa	Tak. Biedna babcia! Tak ją kochałam!... Boże! Boże!...	Trzeba tej nocy usunąć możliwie wszystko	Trzeba zobaczyć, Conseil.	Trzebaż jeść ugotować i pokarmić kury, gęsi, gołębie, chatę oporządzić, spocząć.	Uch! żałuję, żem nie był na tym festynie	W dalszą drogę? Dokąd?	W takim razie chciej mnie wyręczyć, lepiej je powiesz zapewne ode mnie.	Wenus...	Zabrałbym pana z sobą, rozumie się	Zanim powiem, chce wiedzieć, czy radbyś sam zaślubić Dorę?	Zgadza się, jest przebiegły niczym lis, energiczny jak Montbars i niezwykle odważny.	Zgoda	Zgoda. Jaki jest pański plan?	Zląkłeś się?	Zobaczymy	Łóżka też?	Śpi? Chwała Bogu!
Gdyby były blisko, to znaleźlibyśmy je i tak, a jeśli są daleko, to wypukłości gruntu ogień zasłonią. Ta płaszczyzna pozornie jest równa, a w rzeczywistości cała w garbach, pofalowana jak ocean. Przy tym cofając się stracilibyśmy ostatecznie możliwość znalezienia nawet ich śladów.	Ha, wiedziałem! Co ja ci mówiłem w drodze, żonusiu? Grandet ceni honor ponad wszystko, nie ścierpi, aby nazwisko jego ucierpiało bodaj najlżejszą plamkę. Pieniądz bez honoru to choroba. Umieją cenić honor na prowincji. To ładnie, bardzo ładnie, Grandet. Jestem stary żołnierz, nie umiem ukrywać swoich myśli, mówię prosto z mostu: to jest, do kroćset bomb, wspaniałe!	To znaczy, że gaskończycy i mnie królem zrobili, nieprawdaż, Trévillu, skoro synem swojego ojca jestem? Ha! niech i tak będzie, nie przeczę. La chesnaye, idź no zobacz, czy przetrząsnąwszy wszystkie moje kieszenie, znajdziesz czterdzieści pistolów; a jeżeli je znajdziesz, to mi je przynieś. A teraz, słuchaj, młodzieńcze, tak, z ręką na sercu, jakże to było?	A nie uważałeś czy to są ci, co my ich szukamy, czy też ci, co nas szukają?	A to jakim sposobem?	Czego to szukasz, mój piękny chłopcze?	Czy chętnie panna wyjeżdżała tego nie wiem, bom przy jej wyjeździe nie był; wiem, że pan miecznik rosieński protestował, któremu naprzód perswadowano, potem go w cekhauziecekhauz (z niem.) muzułmanin, Tatar a. Turek. żaden na płeć gładką nie jest tak łasy. Gdy mu białogłowa jaka w oko wpadnie, wówczas choćby była zamężna, gotów i o to nie dbać.	I to jest niezłe	No to powiedzcie, szefie jeżeli oczywiście kolega mówi prawdę, czemu nie mógłby zostać z nami?	O, to pewne. Mój ojciec widział ją kiedyś na własne oczy, gdy w jasną, księżycową noc musiał iść przez las.	Oczewiście lecz to mniejsza.	Ojej, naprawdę? To cudowne! Klowni mają zawsze takie kolorowe stroje.	Ręczę za to	Toż to książę Foggi	Umyślnie? Na rany boskie, to nie może być!...	Mój zegarek? Zegarek rodzinny, który mam po moim pradziadku. On się przez cały rok ani pięć minut nie spóźnia. To prawdziwy chronometr.	Co to się stało? Meeting	I mam im to oświadczyć?	Jak to dobrze. Czy ty mnie jeszcze kochasz, Karl?	Oddałem Emilce list panicza Oto co napisała. Prosiła, aby panicz to przeczytał i jeśli się paniczowi wyda stosowne, wręczył Hamowi.	Podziękuj pan swemu szczęściu, że nie lubię robić burd po obcych domach i że zbyt szanuję pańską narzeczoną, bo spoliczkowałbym pana jako nikczemnika i zabił nazajutrz za te brudy i podłości, które mi prawisz, a które nie tyle dotykają mnie, co pannę Jadwigę. Nie jestem jej narzeczonym, ale kocham może więcej niż pan, a niezawodnie wyżej cenię i poważam. Nie śmiałbym jej nie wierzyć, pilnować i pozwalać sobie na przypuszczenia krzywdzące. Bądź pan pewny, że ona bez pana pomocy potrafi utrzymać swój honor nieskalanym i chyba pana dzika zazdrość wymyśli cień na nią. Chciej pan i to zapamiętać, że raz drugi nie ujdzie podobna rozmowa między nami na sucho.	To ci na rękę, bo gdy się miłuje, nigdy tego dosyć	Zaraz ci opowiem A może siądziemy i napijemy się czego? Kumysu albo araki? Mam kumys wyborny, przy napitku lepiej się gada. Kiedy nas już znalazłeś, to po co się śpieszyć. Opowiem ci wszystko, a potem pojedziemy do Kargana	Yeah. Duży interes. Ale musielibyście mi dać piętnaście... nie, poczekajcie... piętnaście, szesnaście milionów koron. Więc jak?	Atanazy: Dosyć, Tempe, jesteś nudny nie tylko ja, ale ci inni ogólnie znane stwierdzenie, nieposiadające głębszej treści; banał, frazes. i cała wielkość rozwiewa mi się natychmiast w nudę: widzę już nie zbytecznych ludzi, tylko zbyteczną ludzkość, która nic już nie stworzy	Był na polowaniu na kaczki w błotach nad Padem, o dwie mile od Sacca. Wpadł w dziurę pokrytą gęstą trawą; był spocony i przeziębił się; przeniesiono go do jakiegoś domku, gdzie umarł po kilku godzinach. Inni twierdzą, że panowie Catena i Borone zmarli również i że cały wypadek pochodzi z miedzianych naczyń u chłopa, gdzie wstąpili, które zawierały grynszpangrynszpan	Cóż ja mam robić?	Cóż z tego, kiedy zupełnie nie mam do kogo pisywać. A tyle razy chciałam bardzo pisać list	Powinien mi ufać i nie postępować jak z dzieciakiem. Nic nie pomoże, on musi się dowiedzieć, że potrafię sobą kierować i nie potrzebuję być prowadzony na pasku.	Wiecie mnie się zdaje, że pora przyszła, gdy ja przy jednym ogniu dwie pieczenie upiekę, swoją i waszą.	Za cóż się masz mścić? Przyjaciel ludu leży w trumnie, a nędza jest równie wielka jak w czasie jego działalności.	Znam ja te twoje godzinki Przeciągają się zwykle do rana.	Przy tej książce jestem zawsze głodna Tyle tam jest dobrego jedzenia! Wszystkie osoby stale się raczą szynką, jajkami i ponczem. Gdy czytam Klub Pickwicka, idę zawsze potem do kredensu posilić się. Na samą myśl o tym przypomina mi się, że konam z głodu. Czy jest coś do zjedzenia w śpiżarniśpiżarnia	Bądź pan spokojny Nie jesteśmy tak dalece kulturalni, żeby fabryki amerykańskie bezpośrednio miały się na nas oglądać. Na swe maszyny Ameryka i Anglia mają dosyć własnych konsumentów, nie licząc obcokrajowców.	Chętnie podjąłbym się lekcji, gdyby pani kiedyś zawitała do nas	Czegóż się obawiacie?	Gdy już kupisz mi tę posiadłość, każ rozstawić dla mnie konie co dziesięć mil, na trakcie południowym i północnym.	I ja tak radzę.	Kiedy bo... trudno mi w tej chwili poświęcić ci tyle czasu, ile ta rzecz wymaga.	Ona wygląda jak królowa, jak sama Maria... Maria Magdalena.	Poddać się, uratować życie!	Postanowiłem, piękna damo nie odpowiedzieć ci ani jednego słowa, dopóki nie raczysz podnieść się z ziemi.	Proszę mi wybaczyć ale prosiłem o podanie mi danych geograficznych miejsca, gdzie się znajdujemy. Gdy ta włochata osobistość, znająca się tak wybornie na gospodarstwie rolnym, łaskawie zamknie na koniec buzię, wówczas może ten zielony kaczor o tępych oczach raczy nas oświecić we wspomnianej kwestii.	Tak. Ale ja nie wiem, kto pan jesteś.	Twój ojciec zostanie porwany tej nocy, tak samo, jak zostali porwani Ganimard i Herlock Sholmes.	Wolno, ale wolno wam też odpowiedzieć, kiedy was poludzku pytają.	Wszak możemy się powołać na śmierć sir Karola...	Wytłomaczę się Ale pierwej pan powiedz mi: w jaki sposób wyobrażasz sobie materialnie proces myślenia? Co tam robi się w mózgu?	A będę cię widywała?	A coto jest, że Bartosza nie ma?	A cóż, sprawa zaszła aż do cesarza. Wyzwano obu. Skandal! Astow zachorował. Guwernantkę musiano schować, bo ją palcem wytykano. Myśleliśmy, że im obu każą wyjechać co najmniej. Wrócili z gęstymi minami. Hrabina Aurora zaręczyła, że byli u niej tego wieczora. Spadło wszystko na Astowa.	A gdzie są paliki?!	A jaki ma rozkład?	A po wójta posłali Michała organistów.	A rodzina?	Chodźcie do kościoła, przywieźli do chrztów czworo dzieci.	Co tobie jest, Maniu?... Więc Kotowski dostał posadę? Chwała Bogu... Ale za co dziękujesz w tak dziwny sposób?...	Czy Jowan zdradę mi gotuje?	Czy pani dobrodziejka z okolic Warszawy może?	Czyżbyśmy z chwilą przybycia do Hongkongu, panie Fix mieli stracić pańskie towarzystwo?	Cóż skrobiesz tym kozikiem?	Dokąd jedziemy?	Et, durzysz mi głowę. Co mi tam Krym! Nie chcę!	Jako życie nie słysałem; ani w Porębie takich nie było.	Jedziecie pono do Dukli, a może i do Starego Sąndcza	Jestem pewna, że ma dobre serce	Jutro! jutro!	Kochana babunieczko	Latem będziesz trzcinę na jeziorze kosił!	Malimali (przestarz.)	Może ma pan nawet tytuł doktorski...	Musimy!	Mówiliście o księdzu Lantaigne?	Na rozkazy... ale pozwól, że nie stanę, bo nie mogę.	Naszemu młodemu bohaterowi było za duszno! o mało co nie zasłabł.	Nic nie wiem! nie byłem nigdzie, idę szukać mieszkania, bo nie pozwolę byś pan tu miał zostać.	Nie potrzeba, powtarzam wam raz jeszcze.	Nie zbłądzę. W wysokiej dżungli może bym zabłądziła, ale tu, patrz, jaka trawa niska.	Nigdy nie byłem przyjacielem Malinowskiego	No i cóż u pana, panie Józefie?	Non, maman!	O! moja pani czy masz mnie za żebraka?	Oleńka, powiedz no mi szczerze, co ty myślisz o chorążym orszańskim?	Owszem!	Robert! Robert!	Szczęśliwej drogi...	Tak.	Tak.	Usiądź tu przy mnie	W dobry czas, będzie mleko na całą zimę.	W każdym razie dobrześ postąpiła, żeś nie dała mi go zabić.	W tej chwili będzie. Melaanż!	Wiecie że moglibyśmy tam doskonale przechowywać pistolety?	Wielki Boże!... Chyba zanadto wzruszyło go niespodziewane szczęście...	Wiem, wiem	Więc wiesz co? Chodź do mnie. Każę służącemu zrobić kawy albo herbaty. I tak już wnet czas będzie na śniadanie.	Wraca król?	Wszystkie pokoje	Zapisaliście całe sześć morgów!	Śniadanie!
Jeśli łżę, niech mnie piorun zapali! bo to jest święta rzecz. Słuchajcie, co mnie Bohun mówił, gdy sobie chciał drwić ze mnie, nimem go do ostatka splantowałsplantować miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. przywiózł? Że to ja chłop (prawi), abym ją siłą niewolił? Czy to mnie nie stać, by mnie w Kijowie w cerkwi ślub dali i czerńcyczerniec (z ukr.) mnie atamanowi! hetmanowi”	Już co to, to prawda! Boże miły, wiele i mnie to łez kosztuje ale niema sposobu, francuzi tu królują i na francuza wystrychną.	Ale cóż to jest? spoglądając na maleńki kameryzowany zegareczek, powtórzyła podczaszyna, już szósta a tak się ciemni!	Możesz pan mieszkać chociażby na księżycu. To mnie nic nie obchodzi. Rozumiesz pan?... Biuro nie jest towarzystwem dobroczynności, czy przytułkiem. Zamiast gratyfikacji należało się panom surowe napomnienie i wydział personalny otrzyma rugę za przeoczenie tego. Ja zaś będę o panach pamiętał, a pamięć mam, jak sądzę, niezłą.	To dla mnie zupełnie obojętne, drogi panie. Dla takich szczegółów niepotrzebnie przerywał mi pan spektakl. We Francji ludzie biją się na szpady lub pistolety, w koloniach na karabiny, w Arabii na sztylety. Niech pan powie swojemu klientowi, że choć to ja zostałem znieważony, wytrwam do końca w roli dziwaka i zostawiam mu wybór broni. Przyjmę bez dyskusji i oporów wszelkie warunki. Dobrześ pan zrozumiał? Wszelkie. Zgodzę się nawet na ciągnięcie losów, choć uważam to za największą głupotę. Ale ja to co innego, jestem pewien zwycięstwa.	A bo to pewno inna...	A to sparte licho! Tyle lat...	Cie, takiś to mocarz!	Co on tam robi? To nader ciekawe!	Do stu piorunów! Wówczas kończył Króla-Ducha!... Kolego! Jeżeli naprawdę jesteście wnukiem Słowackiego, obala to z kretesem bezsensowną plotkę o tym, że Słowacki był bezpłodnym mężczyzną...	Jeżeli chcesz, to tam kogo innego wyszlę, Charłampa albo Mieleszkę.	Papo zostaje, to cała nasza pociecha.	Uważam Ale o czymże mówił przyjaciel twego ojca, że wyglądasz jak piwonia? Tu coś złego zaszło i chcę wiedzieć o wszystkim	Yeah, lots of money, chłopcze. Ale ja je noszę tylko... do pokazania, jako wzór. Więc jak, wchodzicie w to?	Zuch Isaj Fomicz, widać, że zuch jakąś koślawą i śmieszną melodię bez słów, jedyną, jaką śpiewał w ciągu całej katorgi. Potem, zaznajomiwszy się ze mną bliżej, zapewniał mnie pod przysięgą, że to jest ten sam motyw, który śpiewali Żydzi od najmłodszego do najstarszego w liczbie sześciuset tysięcy, przechodząc Morze Czerwone, i że jest nakaz, aby każdy Żyd śpiewał tę melodię w chwili zwycięstwa i triumfu.	Słuchaj, zrobimy tak: tylne drzwi tego pokoju wychodzą na ślepą uliczkę między gospodą a starą cegielnią. Przyniesiesz wszystkie klucze, jakie tylko zdołasz gdzieś wygrzebać, ja wezmę klucze ciotki, i w pierwszą ciemną noc spróbujemy dostać się pod numer drugi. Tylko uważaj na Indianina, bo pamiętasz, jak mówił, że będzie się kręcił po mieście, żeby szukać okazji do zemsty. Jeśli go zobaczysz, idź za nim. Jeżeli nie pójdzie do gospody, to znaczy, że „numer drugi” jest gdzie indziej...	Ktoś jej powiedział, może stróż, a może nawet ja sam przypadkiem, że pan doktor dzisiaj... To jest że może...	Dwóch starszych chłopców biorę na siebie. Oddam ich do szkół, i pokieruję każdego według zdolności jakie w nich dopatrzę; najmłodsze ofiarowali się wziąść na opiekę Rumiańscy, a dla dwóch pozostałych dziewcząt pomyślę o lokacji w której mogłyby się czegoś wyuczyć. Wyznam pani otwarcie, że podobne odbieranie rodzicom dzieci, nad któremi oni naturalną pieczę mieć winni, a zatem niby pobłażanie ich niedbalstwa, i zdejmowanie z bark ich cieżaru a wkładanie go na inne, sprzeciwia się wprost pojęciom moim o słuszności i prawidłom ekonomji społecznej. Ale niema reguły bez wyjątku, a zdaje mi się że rodzina Kuderskich do wyjątków należy. Niepodobna marzyć ani o stworzeniu w Kuderskim energji, której nigdy nie miał, a pochłonięty dziś upadlającym nałogiem mniej mieć może niż kiedy; ani o poprawieniu jego żony. Drapieżne zwierzę, otwarcie wypowiadające wojnę człowiekowi, można ułaskawić i do pewnego stopnia uszlachetnić; ale pełzająca gadzina zawsze gadziną zostanie, bo wyśliźnie się z ujęcia, i znienacka ukąsi rękę któraby ją ugłaskać chciała. Gdy więc tak jest, czyliż biedne niewinne istoty mają być oddane na zagubę dla tego, że ojciec ich jest pijakiem a matka obłudnicą, i bez serca kobietą? i w imię tej pewności postaram się wszelkiemi siłami usunąć na stronę rodziców, którzy być nimi nie umieją, a ratować dla społeczności kilka zagrożonych jej członków.	A gdybym ja chciała mieć taką doczkę dla siebie, choćby mniejszą? Któż wie, kto mi ją zabierze, niechby choć na płótnie w tęsknicy uśmiechnąć się było do kogo!	Dlaczego wolisz tu być niż u Aulusów?	Doprawdy? Ja sądzę, że nie. Ale, oczywiście, nie znam się na rzeczy i mogę się mylić. Nie mylę się tylko w tym, że wówczas Polska przynajmniej nikogo nie uciskała, nie prześladowała, nie trzymała w kajdanach.	Mówią, że ordy i kozactwa jest na pół miliona	Na szczęście nie zrobił tego. Nie miałbym teraz przyjemności...	Nie dziwota, bo ja nie zarabiam nawet na krowach tyle, co wy na kurach.	O nie, panie prokuratorze Nie mylę się, zresztą znam przecież tego biedaka od dziesięciu lat, a od czterech pozostaje u mnie na służbie. Byłem już u pana, przypomina pan sobie? Półtora miesiąca temu, prosić dla niego o łaskę, jak teraz przyszedłem prosić o sprawiedliwość; przyjąłeś mnie pan wtedy dość niechętnie i odpowiadałeś mi wielce niezadowolony. O, rojaliści byli wówczas twardzi wobec bonapartystów!	Panno Zofjo!... pani się gniewa na mnie, że ośmieliłem się pisać do mamy o pani, ale... ale... Tola powinna iść spać, ta pani chora woła panią; bo widzi pani: nie mogłem nie pisać, niemogłem, i pani mi wybaczyć musi... bo są chwile w życiu człowieka, że...	Sadzę że los sprzyja złodziejowi; musi on być bardzo zręczny.	Si! I nigdy nie powiedziała o mnie do nikogo bodaj jednego dobrego słowa. Zdawało się doprawdy, iż nie może mi przebaczyć, że żyję i że jestem takim mężczyzną, jakim by kiedyś pragnęła widzieć swojego syna.	Tatusiu ja na barana, mnie weź, mnie. Fela nie była grzeczna.	A gdzie się podział ten, co do ciebie strzelał?	A margrabia Fryderyk?	A ten intendent w czyjej jest służbie?	A tośmy babę przyhaczyli! Cha, cha, cha...	Ach, pani wie. Czemu go pani tak dręczy? W jakim celu trzyma go pani przy sobie?	Aż oto, gdyś chciała odchodzić, uczepiłam się twej dłoni, a tyś pozwoliła, żebym poszła za tobą, aby ból serdeczny po matce utulić, brata obaczyć, a podpatrywać wrogów i o ich zamiarach swoim donosić...	Ba!...	Barometr idzie w górę	Brawo, brawo	Chciałabym z całej duszy i wrócę, jeśli taka będzie wola Boga.	Chodź no, matko! Przyszła Mildrid.	Co ty?	Co, wiedział pan, że droga?...	Co? żeśmy młode i ciekawe.	Cyt! tylko mnie słuchaj, a głowy nie masz czego łamać.	Czy bierzecie mi za złe uczucie tak naturalne w tej chwili?	Czy mają broń palną?	Czy nigdy więcej nie mam cię ujrzeć?	Dam, jak wrócę! Pilnujże zagrody tymczasem.	Do zagrody więc, przyjaciele!	Duosiu tau, ką tik nori!	Dzieci też pięknie wychowałaś, trójka reakcjonistów.	Dziękuję pani.	Gdyby pan zechciał wrócić do swoich, w jaki sposób zdołasz się tam dostać?	Gdyby wszystkie twoje grzechy z pleców ci zrzucić trzeba by ręki silniejszej niż moja	Gdybym, o Indro, tak jak Ty	I tobie naprawdę zdaje się, że mogłeś go uratować? O pycho niedouczonego mędrca!... Wszystkie rozumy nie ocaliłyby sokoła zaplątanego między wrony, a ty, niby jaki bożek, chciałeś odmienić los człowieka?...	Il as, il as	Jesteś pan niegodziwym!...	Jezus! w postronki przykazali wiązać!	Jezus, Maria!...	Jezus, Mario! Jezus, Mario!	Kto jest ten kapłan?...	Kto nam przyszedł w sukurs z pałacu?	Która? Żadna nie chce Ale ja myślę, że powinna by uczyć się starsza, bo przecie pierwej musi wyjść za mąż.	Mater mea de domo Kiemliczówna estMater mea de domo Kiemliczówna est rzekł z powagą ksiądz kanclerz królowej, Wydżga.	Mianowicie?	Moja matka? Otóż portret jej nie będzie leżał między gratami!	Muszę wracać. Już postanowiłam. Zresztą Iwo byłby niespokojny.	Mój Szwejku, wynoście mi się stąd i starajcie się, żebym was tu więcej razy nie spotkał	Mów.	Mężczyzna nie szanuje takiej istoty, więc nie uważa jej za swoją.	Młody człowiek, gadać będą	Nadzwyczaj! Secundo: zarżnęli w Chinach wychowańca cioci, ojca Matiasza!	Napiję się koniaku i zaraz będę rzeźwiejszy.	Niech wasza wielkość wierzyć mi raczy, że żaden z błędnych rycerzy nie miał giermka większego gaduły i głupca, jak ten, który w moich pozostaje usługach.	Niechaj Bóg strzeże Waszą Królewską Mość.	No, widzisz, no, widzisz Nas, ludzi interesu, aż korci, żeby wszystko pożyteczne, wszystko istotne i jedynie ważne zaraz poznać.	O domina! Pozwólcie mi iść z moją panią, abym jej służył i czuwał nad nią w domu cezara.	O której mówisz?	O, z pewnością!... (Ciekawam?...)	Oczywiście nie odesłała mama tego stryjowi?	Pan wie jego nazwiskowie jego nazwisko podchwyciłem z naiwnym zdumieniem.	Pani jako przyjaciółka Joasi?... Przecież...	Panny!	Pinele! Z czego się śmiejesz?	Prócz członków własnego ludu!	Pójdziesz się bawić.	Rozumiem. Wasza miłość jedzie też także pewnie i dlatego, aby tamtejszych rycerzy pozywać. I chwała Bogu, boć przy każdym rycerzu jest przecie giermek.	Sposobność stworzyć do wzorowych schadzek.	Są, ale po tamtej stronie rzeki. Tu zaraz Wkra.	Tak, tak... generała Buonapartego...	Tomek, daj słowo honoru, że mówisz poważnie.	W jaki tedytedy (daw.)	Widział was?	Wprawdzie dopuścił się winy, aleśmy już wybaczyły i obiecałyśmy nie zdradzać go przed nikim	Wręcz zniewaga dla nas trzech! Jakiż ty masz niski sposób myślenia, Tulke!	Zacznij od tego, by go nie dręczyć teraz	Zadowoleni, wasze wysokobłagorodie!	Żal?... Nie wiem... Nie sądzę.	Żółcią pan dzisiaj oddycha i goryczą.
Wybacz, najdostojniejszy panie, ale... czyliż mógłbym rządzić nomesem, gdybym tego nie rozumiał?	W tej chwili jeszcze nie. Ale z zachodniej strony lada chwila...	Próbowałem przestać cię kochać nie dlatego, że uważałem cię, jak powiadasz, za głuptasa, ale że byłem pewien, iż nie mam już nadziei, odkąd Gardner zjawił się na placu. Ale nie mogłem i nie potrafię ci powiedzieć, czym była dla mnie przez te dwa lata myśl, że go poślubisz. Co tydzień opowiadał mi ktoś, że zaręczyny twoje mają być lada chwila ogłoszone. Wierzyłem w to aż do owego błogosławionego dnia, gdy po gorączce podniosłem się znowu. Dostałem list od Fili Gordon, a raczej Fili Blake, która pisała mi, że między tobą a Royem istotnie nic nie było i radziła mi „spróbować znowu”. Lekarz był zdumiony, jak szybko później powracałem do zdrowia.	DziedzictwoW Drohojowskiej jest senatorska krew. Prawda i to, że tam nasze pobrzeżne kasztelanie to nie krakowska, a są i takie, o których mało kto w Rzeczypospolitej słyszał; ale przecie, kto raz na krześle zasiadł, ten swój splendor i potomstwu przekazuje. Co zaś do paranteliparantela (z łac. parens, parentis: rodzic płci męskiej lub żeńskiej, przodek)	Inni?... Może. Ja musiałam je usłyszeć od ciebie. I jeżeli proszę cię o łaskę, jeżeli proszę, byś był wspaniałomyślny i został, to nie dlatego, że mam nadzieję dostać jałmużnę pobłażliwości, czy litości. Nawet nie marzyłam o tem. Zdawałam sobie sprawę, że obudzę w tobie tylko wstręt. I dobrze. Inaczej być nie mogło. Ale pomimo wszystko, pozwól mi mówić!	Jeżeli pokój robicie i króla do przysięgi nań zmuszacie dlaczegóżby i na Hostyę nie miał przysięgać? Zwyczaju tego niema, ale zakazu niema!! Taka czy inna przysięga będzie nieważna!	Czyż to nie synonim?	Ej, nie bójcie się o nich. Jest Jan z Włoszczowy, kasztelankasztelan nie nowina im. Będą miały oczy ludzkie na co patrzeć i uszy czego słuchać	Wszystko to nie byłoby możliwe za Bonapartego!	Głowa ta nie spiskowała nigdy, lecz mniejsza o to, przekonajmy się sami.	Pan nie ruszać tej strzelby?... Dlaczego pan nie strzelać do mnie, kiedy byłem tam na przodzie, razem z wilkami?	Bez wątpienia wolno. Ale słówko jeszcze. W niedługim czasie ujrzysz Gilbertę, gdyż ani brat twój, ani nawet ja, nie możemy zamknąć pałacu Faventines przed wicehrabią de Lembrat, jak go zamknęliśmy przed grajkiem Manuelem.	A kto nie wie? Całe miasto. Oj, dorwą się do twojego pryncypała, Ceśka. I obskubią, piórka jednego na nim nie zostawią.	Ty jemu taki swat czy brat, jak i ja. Co masz za niego dziękować. On sam podziękuje, jak wróci. I za to, i za to, że tu koło jego dobytku będę chodziła, że mu tu wszystkiego dopilnuję, żeby nie zmarniało.	Nie	Nie ma już wuja Cardot	Nie zeskontujesz już akceptów	O cóż waszej miłości chodzi? Jeżeli to zabobon, to ani pomoże, ani zaszkodzi; a jeżeli... więc dlaczegóż nie spróbować? Jużeśmy nawet uprosili panią Szczepanową, która jest białogłowa znająca; właśnie tylko co ktoś wszedł do alkierza, pewno ona.	On nie myśli o powrocie.	Tedyby marnie zginął! Największy rozum do czasu milczeć i do czasu mówić. Dlatego on bohaterem i pan go za pierwowzór ma. Proszę tej bajki nie zapominać i nie zmieniać wedle fantazyi. Daruje mi pan swego czarnego praojca? To jakbym miała pana portret!... Mogę go sobie wziąć do Poświcia??...	Ależ wszelka siła jest duchem; siła co porusza swiaty, co żywot daje, co wstrzęsa, wywraca, rodzi i zabija, to nie materja, to duch!...	Tobie na co pensja?... Nie masz co jeść w domu, że chcesz innym chleb odbierać?	Nikto mnie nie uczył, ino mam rozum ze siebie, a wyście głupi.	Jeszcze nie teraz. Nie dałem „Nautilusowi” zbliżać się do brzegu i jesteśmy dość oddaleni od ławicy Manarskiej; kazałem jednak przygotować łódź, która nas powiezie na miejsce najstosowniejsze do wylądowania i tym sposobem oszczędzi nam dość długiej wędrówki. Nasze ubiory nurków są na tej łodzi; włożymy je w chwili, gdy się rozpocznie wycieczka podmorska.	Wracać teraz znaczy skazać się na dozgonne pozostanie w biegunowej krainie. Zważcie, że obecnie mamy jeszcze akumulatory nabite, nabój ten wystarczy, aby przebyć jeszcze raz tę drogę z powrotem, ale co dalej? Jeślibyśmy kiedy chcieli znów wyruszyć w inne okolice Księżyca, jak nabijemy wyczerpane akumulatory wobec niemożliwości rozpalenia tam ognia?	A ten narzeczony starej nie czepia się już?	Istotnie, zdaje się, że nie umie	Nigdy nie należy tracić nadziei, jak mówi przysłowie.	On był w niewoli, on nie zna ziemi swoich ojców! mruknął niechętnie Chroniwos!	Więc żadna z jego córek nie przyjdzie! Napiszę zaraz do obydwóch.	Co pan gadasz, Mela nie jest zdrowa? Pan zwariował. Mela jest samo zdrowie, pan zobaczysz jaka ona zdrowa, ona będzie miała co rok dziecko. Pan mi pokaż w Łodzi drugą taką pannę. Z nią się chciał żenić włoski książę, pan wiesz.	Czy sądzisz, że nie będę pracowała nad tym, aby ci zwrócić przyszłość, której cię pozbawiłam? Bądź spokojny twoja Eleonora nie umiera, a jeśli Bóg użyczy jej życia, jeśli zmienisz postępowanie, jeśli się wyrzekniesz loretek i aktorek, znajdziemy dla ciebie coś lepszego niż Felicję Cardot.	On tam nie będzie zważał, jak my jemu zapłacim za twoją szyję. On śmiały mołojec.	Obawiam się, że jednak naprawdę ja winien nie jestem.	Czy pan się mną interesuje tylko ze względu na Łukasza? Czy nic innego? Niech pan da na to słowo honoru!	Ale z kim, żeby się dowiedzieć?	Myślę, że się pani zgodzi, no bo jak taki porządny człowiek, mający nieco kapitałów, chce się ożenić z panią, to niema żadnej racji do odmowy. Wyniesiemy się do wielkiego miasta, nikt nas znać nie będzie, będzie nam dobrze, bo będziemy się jeszcze tak kochali, niby turkawki hi!.. hi!.. hi!..	Brawo! Mechanik wepchnięty! E ben trovato. I ty wierzysz temu doktorze!	Cóż to za ofiara? Spłacicie nas panie w ciągu paru lat, i basta. Jakże pani sądzi?...	Cóż to pan hrabia miał mi zakomunikować?	Na to wychodzi Wszystkie psy to potrafią.	Panie Czarniecki, co o tym waszmość sądzisz?	A o cóż to matusi poszło?	Z układu żagli i wysokości masztów na pewno wnoszę, że to okręt wojenny. Ach, żeby też uderzył na nas i zatopił, jeśli trzeba będzie, tego przeklętego „Nautilusa”.	Niedużo. Niestety, zbyt często klienci są tak oporni, jak pan. Gdyby jednak pan dał się namówić...	Panie doktorze pańskie kwalifikacje na stanowisko naczelnika wydziału prawnego są doskonałe. Z kilkuset kandydatów wybrałem pana.	To Murzyn, który pomógł nam w ucieczce. Jego szałas stoi w tym zagajniku.	Więc ludzie, powiadasz pan, zawsze mieszkali na Księżycu? tutaj, tutaj zawsze mieszkali?!	Bo co? Płakać mamy? Czasu szkoda. Zarobić trzeba. My więcej tego Francuza karmimy jak on nas. Wesoły prędzej tu franka zobaczy. Dużo masz forsy?	Co też zamierzają począć ze mną? Możeś słyszałamożeś słyszała	Co znaczy noctu?	Oto wszystko, co mam od niego	Zgoda, panie wójcie!	Egaszi jest tak gweka (kobieta jest jak wąż) któż ją kiedy miał w ręku? Trzymasz; aniś się opatrzył jak ci się wyśliźnie i ukąsi.	A tubylcy? Poznał pan tam jakichś tubylców?	Po co?	Stąd, że dopiero co wypalił cygaro za trzydzieści soldów.	Przy podobnych warunkach pani i panowie, zechcecie może poddać się chwilowo przewodnictwu tego, który chociaż niegodny, by go uważano za coś więcej niż zbłąkanego śród ludzkości przechodnia, jest jednak bliźnim waszym, wykolejonym z przyrodzonych swych przeznaczeń, ofiarą nagromadzonych a zawiłych okoliczności!	Ech, dajmy pokój, moi panowie! Wzięliście się do kalendarza dopiero wówczas, kiedyście się dowiedzieli od Cérizeta o moim projekcie.	Na roboty chce pewnie jechać do Francji?	Oświadczyny, Ameryka zwrócił się poszkodowany do Marka	Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił	Czego się dowiemy?	Jakom spojrzał na ubiór tamtego kamrata, na moderunek, na pałasz	Patrzą na nas.	Proszę księcia pana... my obadwaj z bratem nieboszczykiem...	Przecież mój ojcze, bywały sny wieszcze!	Przecież wolny człek! rzekł marszałek.	Pucunio? Krzywdy? Nigdy w świecie, proszę pani. Pucek, przywitaj się z panią!	Siadajże na ławie, spocznij, wnetkiwnetki (gw.)	Z uszanowaniem patrzę na prawdziwych żołnierzy... Sam tutaj jedynie na miejscu działając w zakresie organizacji i świadczeń, prawdziwie cześć mam dla żołnierzy.	Jest dość kobiet, moje dziecko	O, tak! Birara jest pięknym słoniem, prawdziwym „kumiria”!	A kto tam stoi?	Albo bawół roztrącił ją?	Do Fontainebleau	Który klasa robotnicza pije ustami swoich najlepszych przedstawicieli.	Słuchaj, czekaj! Ja mam dość znaczny majątek	Tak...	A macież już dla niej męża upatrzonego?	Ani cię nikajnikaj (gw.) powiedział Płoszka.	Ani królowi?	Bramy zamykają...	Dlaczego?	Dość tego stania! Marsz!	Jakiś hałas Jakiś hałas pod nami... Słyszysz?...	Jakiż on gruby i miękki!	Kto waćpan jesteś?	Lwy i tygrysy w parku królewskim!	Maniu, słyszysz?...	Masz nieco oleju w głowie	Obowiązek, Ojczyzna, Patriota, Przedmurze chrześcijaństwa, Żołnierz pytali jedno przez drugie.	Primo: w marcu Azorek zdechł!	Rzeczywiście?	Taki gospodarz, taki mądrala, mój Jezu!	W ustach pana trochę fałszywie brzmią jego słowa	Widzą nas nawskroś. Jesteśmy śmieszni.	Wody! Larendogrylarendogra (z fr. L’eau de la reine d’Hongrie: Woda Królowej Węgierskiej)	Wont, cholero!!!	Z ŁubniówŁubnie
Dlaczegóż to być nie może? Panna Zofia posiada tyle znakomitych ciała i duszy przymiotów, tyle ujmującą...	Szpigelman mówił że od naszej sumy nie można mieć dziesięciu tysięcy rubli procentu. Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej hipotece...	Rozumiem, to ja postoję, nawet wypada, żeby prosty szere­gowiec stał przed generałem, bo ja wobec pana, mistrzu, jestem zwykły ciura i choć, ja wiem, pan mnie nie lubi i gardzi, ja pa­na, niech tu trupem padnę i skonam, jeżeli to nie jest najszczer­sza prawda, ja pana czczę jak rodzonego ojca, przyznaję, pisałem o panu źle, podle o panu pisałem, ale przysięgam, to nie było z serca, bo moje serce kocha pana szesnaście lat miałem, mistrzu, kiedy się biłem w Powstaniu, na Starówce walczy­łem, kanałami szedłem do Śródmieścia, taki byłem chłopak!, potem mnie zeszmaciły te skurwysyny, szmatę ze mnie zrobili, ścierkę do brudnych robót, ale nikt Heńka Orlika nie zapyta, przez jakie piekło przeszedł, pan patrzy na wszystko z wysoka, bo pan może sobie pozwolić, pan jest wielki pan, wielki pisarz, a co ja? bu­tów nawet czyścić panu nie jestem godzien, bo jestem szmata! jes­tem, kurwa jego mać! ale człowiek też jestem taki skurwysyn, taki skurwysyn jak mnie skurwysyn potrzebował, to kumplem byłem, ty mi mówił, Heniek, Heniuś, a teraz: nie mam czasu, za­dzwońcie... skurwysyn taki!	I nie pytaj... Siedzi on teraz, kaleka, i o lasce chodzi, a kto jeho znaje, szczo on myśli?kto jeho znaje, szczo on myśli? (z ukr.) więzienie. trzymali... A co pomogło: nic. Bo oni jak na niego sąd wydali, w tajemnym narodnymnarodny (z ukr., ros.: narodnyj) to już jemu, petersburskiemu carowi, ani gwardia, ani armaty, ani złote lejbjegierylejbjegier myśl, pomysł; por.: dumać. tajemną znać może? Już kołykoły (ukr.) główeczka, głowa., ani panieneczki Oleńki nie pożałował, a i za siebie się nie uląkł, to chto jego zmoże. Choć ty i hosudarhosudar (z rus.)	Sądzenia Boskie grzech krzyżować doli nijakiej to nie da i życie zatruje! Nie z Boga to, ale z szatana takie zaślepienia bywają! Trza mi było iść precz; jeśli oczy pamiętały, oczy wydrzeć; jeśli serce pamiętało, serce podeptać. Grzech takie miłowanie okrutne, a jam na grzech nie patrzył. Za to mnie Bóg pokarał! Co mi przyszło? Żonę mam i nie mam! dom mam i nie mam! Zawiniłem musi być ciężko!	Przypadek Przypadek dobry, jeżeli Bóg go nastręczy. Ach, ten przypadek to najlepszy aprowizator, najdoskonalszy geniusz opiekuńczy. On to połączył nas z przyjaciółmi, on ich doprowadził tam, gdzie my musieliśmy iść koniecznie. A da Bóg, wszystkich nas zawiedzie do upragnionego celu.	Nie zwracaj pan uwagi na jego mowę, ja tu jestem winowajcą Jako Weller klnę się jednak honorem, że już tego nigdy nie zrobię i odtąd poświęcać się będę sprawom tego nieśmiertelnego klubu.	Ależ ja nie jestem kobietą! Jesteś w błędzie! Władysław może być nie dobrym; ale niech sobie kocha kobiety, toć i ja robię tak samo! Nikt swojej młodości lepiej nie pragnie użyć odemnie! a muszę ci nawet powiedzieć, że miewam niemało szczęścia.	„Otrzymałem dowód twej życzliwości. Na razie nie mogę rozstać się z obecnym towarzystwem, ale muszę odprowadzić ich do Simli, po czym spodziewam się spotkać znów z tobą. Rzecz to przykra towarzyszyć gniewnym jegomościom. Wracaj tą samą drogą, którą przybyłeś, a zdybiesz mnie. Wielce jestem zobowiązany za korespondencję spełniającą moje przewidywania”.	Nie miał się mną kto zająć Nie było pieniędzy. Nie mam rodziny.	Każde słóweczko, mój złoty Czinganguku! I dlaczegóżby nie? Przecież my nie zrobiliśmy nic złego. My nie jesteśmy kłusownikami. My nie staraliśmy się oczerniać biednych, niewinnych chłopców	Adam to jego nazwisko, to bardzo ceniony historyk.	Chcecie mnie państwo przekupić! począł ksiądz Żagiel uśmiechając się: to źle. Prawda, że dach Panu Bogu dacie nie mnie... Nie dla dachu też, ale dla tego, bym dowiódł państwu mej życzliwości, choć się może na cenzury narażę... dam państwu ślub w niedzielę. Są wypadki, w których kościół od surowości przepisów odstępuje, szczególniej dla osób znanych a ku sprawie jego gorliwych.	Och! Więc nie mówię wprost, co myślę gdy pytam i proszę o wyjaśnienie tego, czego nie rozumiem? Nikt z nas widać nie zna sam siebie.	Bischoff jest zapewne wielkim uczonym, ale oprócz tego, że nadużywacie słów jego i przesadzacie ich znaczenie, nie sądzę, aby mógł być wyrocznią skazującą tysiące nieszczęśliwych istot...	Jako żywo! czyste by to było szaleństwo!	Nie pojedziem ni kroku dalej, nim rozkazu nie obaczę!	Nie.	Nieprawda nie pójdziesz nigdzie. Głupie baby.	Rodzony ociec lepszy by nie był	Salce po włosku oznacza wierzbę. To ładne drzewo i ładna nazwa.	Że Willetts jest moim wujem. Maple jest moim nazwiskiem, a wuj Tomasz przybrał sobie to nazwisko... z wielu powodów.	Co to za Helena Drzewo, czy to osiołek?	Dobrze mówisz To jest idea owego dobrotliwego Boga na ziemi, którego przybycia oczekujemy pobożnie i którego spodziewamy się kiedyś ujrzeć w tym kraju. O, szczęśliwy i upragniony i tak oczekiwany dniu! A wy szczęśliwi i po trzykroć szczęśliwi, którym gwiazdy były tak łaskawe, iż ujrzeliście, w żywe oblicze i realnie, onego dobrego Boga na ziemi, którego sam portret oglądając, dostępujemy pełnego odpustu wszystkich naszych grzechów, które pamiętamy, a w naddatku trzecią część plus osiemnaście czterdziestych grzechów zapomnianych! Toteż oglądamy go jeno w dzień wielkich dorocznych świąt.	Niestety! My we Włoszech żyjemy inaczej, rozwijamy się według zasad naszego rodu i naszego gatunku, zachowujemy przez całe życie to samo listowie, tę samą wysokość, a często i tę samą bezużyteczność.	Ostrze twojej złośliwości, Haneczko, nie może mnie zranić, gdyż wiem doskonale, że ani przez chwilę nie możesz na serio brać tego, co mówisz.	Mój drogi Albercie jeśli zechcesz się pospieszyć, zdążymy jeszcze na ten bal u pana Torlonia i będziesz mógł zacząć galopkę tam, gdzie ci ją przerwano; i dzięki temu nie zachowasz żadnych pretensji do imć Luigiego, który naprawdę zachował się w całej tej sprawie jak dżentelmen.	Ale będzie wściekły! Tato nie lubi mylić się w swych sądach. Ach, Harvey’u, tylko się nie wygadaj, bo zepsujesz mi cały figiel.	Ale ba, jakże, byłem panie i nie na jednej.	Baw się dobrze. A nie widziałaś Helenki?	Bezwstydna dziewczyno! Pocałował cię, a to mi się podoba...	Czy ci nie dość, żeś dzięki mnie ocalił głowę na karku?	Dobrze, ale Boaz nie wychrzcił się.	Jak to?	To mi się podoba. Opowiadaj dalej	To, co mówię, opiera się na stanowczych danych. Tak na przykład...	Pan był na obiedzie u ojca. Ja i moje rodzeństwo słyszeliśmy (przypadkowo) jak pan mówił, że obiad był niesmaczny. A że pan jest Indianinem, może nawet biednym Indianinem (nie mogłem mu powiedzieć, że z jego własnych ust usłyszeliśmy bolesną prawdę) i może pan codziennie obiadu nie jada, zapraszamy pana na jutro do nas, na obiad dziecinny. Ręczę, że pan nie pożałuje, będzie zając i wiele innych smacznych potraw. Niech się pan nie wstydzi swojego ubóstwa: nędza nie hańbi człowieka.	Birara nie jest do nabycia, dostojny panie!	Mości pułkowniku! jeśli do wieczora kasztelan nie nadciągnie, a z nocą szturm się powtórzy, ruszymy fortecy w pomoc.	To prędzej ty, mój panie. Cóżeś tam robił w sali bilardowej?	Ach, w sprawie kwesty Cały dzień nie zaglądałaś do mnie, Florciu.	I nie połamie pan skrzydeł?	Pan Krzysztof nie będzie wcale pytać...	Wieszże co zostań tu jeszcze przez dzisiaj, bo my musimy po drodze wstąpić do Gumnisk i potem nocować w Tarnowie, a jutro przyjedź do Koszyc, to mnie na pewno zastaniesz.	Oni? Jeszcze nas, panie magister, nie znacie: zabawę rzucą, a do was przybiegną.	Ależ pan jesteś chyba zupełnym dzieckiem, mój drogi Skompromitowałeś mnie. Panie d’Espard i de Bargeton, pani de Montcornet, które ręczyły za pana, muszą być wściekłe. Książę wyładował swój gniew na margrabinie, a margrabina musiała połajać kuzynkę. Nie chodź pan tam! Zaczekaj.	Panno Janino, pani ma żal do nas, a to niesłusznie; stało się źle, ale czy tylko z naszej winy. Czy myśmy byli winni, że pani jesteś inną kobietą, niż bywają w teatrze, czy mogliśmy przewidzieć, że pani tak na serjo wszystko bierze do serca.	Nanon, Nanon będziesz ty cicho, dasz ty spokój? Daj mi się położyć, uporządkuję rzeczy jutro i jeżeli mój szlafrok tak ci się podoba, zbawisz swoją duszę. Jestem zbyt dobry chrześcijanin, aby ci go odmówić, kiedy będę odjeżdżał; wtedy możesz z nim robić, co ci się spodoba.	A co! a co! Jakże takiego wypuszczać? Dwunastu rajtarom karku nadkręcił, a mnie trzynastemu obiecuje! Dobrze! dobrze! Udał mi się kawaler! Czy i on jest pana Czarnieckiego konsyliarzem? W takim razie jeszcze prędzej go wypuszczę.	Z czego się składa ten płyn, zwany esencją zapomnienia?	Otóż i masz najstosowniejszą lekturę na pierwsze dni twego pobytu na Księżycu, potem przejdziesz do historii mieszkańców jego i do innych książek, a wszystko, co ci opowiedzą, pojmiesz i spamiętasz od deski do deski, bo próżnia rozumowa, która w tobie nastąpiła, tak pragnie zapełnienia, że wszystko w sobie pochłonie i umieści. Ja muszę lecieć do księcia gubernatora, który jest chory i mnie zawezwał na konsylium, ty tymczasem prześpij się na tym materacu i na tej poduszce z gutaperkigutaperka	A grzeje, grzeje... Oj! filut z pana. Wiem ja coś o tym. No, chodźmy na cygarko.	Kiedy się Waszej Królewskiej Mości podoba; zawsze jednak szczęśliwy i dumny będę, poświęcając się dla zgody, którą utrzymać pragnę pomiędzy Waszą Królewską Mością i królową Francji.	No niech pan się pożegna raz na zawsze ze swą najlepszą lichtugą i z capatazem cargadorów.	Ach, daj go, daj!	Ależ jednak musimy wydobyć się!	Charty! charty lekkie jak upiory!	Ej, jeszcze go ona w karby weźmie. Herkules był mocniejszy, a przecie białogłowa go usidliła.	Jak zdrowie pani Fibbitson?	Trzy tysiące pięćset franków, jak mój mąż?	Więc co się stało?	Niechaj wystąpi wasz król, niech powie imię swoje i niech otworzy uszy i wargi, aby mógł słyszeć lepiej!	Byłożby twoje poddasze zbójecką pułapką, do której wstęp zagraża porządnym ludziom niebezpieczeństwem?	Coś ty, Huck! Niemożliwe! On straszy tam, gdzie umarł	Czegóż chcesz wreszcie ode mnie? przystąp do rzeczy lub idź do diabła.	Do widzenia	Kto wie?	O, naprawdę za wiele	Pojutrze do dniado dnia rzekł król.	Prawdziwy z ciebie sowizdrzał! Toć przecie zejdź, bo zaraz przyjdą goście!	Telefonowano do mnie z pretensjami, więc...	Zaraz mieli wyjeżdżać.	A-be!	Ale jest ich porządna gromada.	Boczek stanął, patrząc spode łba.	Bon, Świerk, mów.	Daremnie.	Długi czy krótki towar?	Hm...	Jeśli nim kiedy zostanę...	Jim! daj mi rumu!	Już uchwalone!	Miechy! Miały szczęście te foki!	Na ciele czy na duszy?	Na miły Bóg! skąd przybył i dokąd pojechał?	Najpewniejsza.	Napoić! e... a juści, że sie juchę napoi! Gospodarna panna, ho! ho! gospodarna!	Nazywamy ją „Ciemna Woda”.	Niegodnym!	No?	O, jakiś ty dobry!...	Oczywiście	Oho, gdzie indziej!	Pewnie ziemianin tuteczny?	Po pańskim stroju	Przed panem Babiniczem!	Społeczeństwo!...	Szkoda	Tak jest, tymczasem dwanaście	Uroda
Tak. To rzecz najważniejsza. Idź, zbierz swych kamratów. Wynagrodzę ich hojnie. Uzbrójcie się w noże; szpadami nic nie zdziałacie. To gracz nie lada.	Trutniu jeden! Właśnie też nam w głowie o twoim zdrowiu myśleć. Nie skręci ci diabeł karku, a choćby i skręcił, to wszystko jedno, bo ty i tak za swoje łakomstwo będziesz potępiony. Za stary ja wróbel, żeby mnie na plewy brać, i to sobie zakonotuj, że jeśli Horpyna można czarownica, to ja możniejszy od niej czarownik, bom się w Persji ciemnego kunsztu uczył. Ona diabłom służy, a oni mnie i mógłbym nimi jako wołmi orać, jeno nie chcę, mając zbawienie duszy na uwadze.	To trzeba się zasłużyć. Nie, pan zaczyna grę	Ossoria to paniczyk, którego przez protekcję wpakowano do biura. Nic nie chciał robić, wreszcie prawie nie przychodził, tylko po pensję. Rudnicki dał mu dymisję, ten mu odpowiedział obelgą na żonę i teraz go może zabił dla dokończenia honorowego rachunku!	Właśnie, że o to, kochany panie! A gdybym też odpowiedział brzydka jak noc! czy byłbyś pan ciekawy ją poznać? Nie!... nie, na proroka!	Tak. Straszni. Od kiedy ty od nas... od kiedy odszedł od nas Stary Człowiek, całe dzieje nasze to jedna i nieustanna walka z ich złą przemocą. Tam, przy Ciepłych Stawach, gdzie pierwsza była osada, są księgi w podziemnym skarbcu złożone... My tutaj ksiąg nie potrzebujemy; z ust do ust wieść o tobie się przekazywała w Kraju Biegunowym, kędy my, ciebie wyczekujący, mieszkali, to miejsce jedyne, dokąd wraża moc ich nie sięga! Boją się widoku błogosławionej Ziemi, którą gwiazdą złą i przeklętą nazywają, jak gdyby w zwierzęcej ciemności swej przeczuwali, że stamtąd ty przyjdziesz, zbawca nasz, a ich pogromca i pognębiciel. Ratuj nas, panie!	Nie szukają, bo nie skradzione. Same kopje, fotografje i odpisy. Zresztą, gdyby nawet szukali, to od paru lat musieli już przestać.	Kiedyż to są przesądy damskie i nic więcej. Interes wymaga, więc nie ma i nie może być kaprysów.	Ano, to jasne. To cena postawiona dla konkurenta.	O nie! kiedy idzie o dziecko moje, ja z pokorą i poddaniem się nie mogę czekać na wyroki Bozkie. Gdyby pioruny Bożego gniewu na mnie samę spaść miały, w proch uderzyła-bym czołem i zawołała-bym: „niech się dzieje wola Twoja! ” Ale, kiedy widzę moje dziecię jedyne, mego syna, który mi szczęściem był i chlubą, zgnębionego cierpieniem, na jakie nie zasłużył, konającego z boleści w oczach moich; o, księże Stanisławie! wtedy nawet przed Bogiem nie mogę być pokorną. Mnie serce pęka z rozpaczy, bo jestem... matką!	To chyba pójdziesz po żebraninie?	Dziecko! jakżeś ty exaltowana! Nigdym nie widziała nic podobnego! Ale ty jeszcze wszystkiego nie rozumiesz! O! przyjdzie ten czas, kiedy krwawemi łzami zapłaczesz nad tem, coś dzisiaj usłyszała!	To zależy od tego, dokąd pan idzie; jeżeli na łąkę i bagno, pójdę z panem.	Prawda, pan dla nas nigdy nie ma czasu, już trzy niedziele z rzędu nie było pana wieczorem	Jeżeli jest jak ogniotrwała kasa, to powinien wytrzymać pożar oczu Stefci	Ha, to zginę. Jak mi już braknie sił do walki, to palnę sobie w łeb.	Nie.	Parol dla rycerstwa, nie dla zbójów. Chcesz nie wierz!	Płochego aktora, który swej roli nie dopełni godnie.	Jeszcze ile! Mnóstwo pieniędzy, panie Vantochu. Na bank będzie miał kilkaset milionów. To najbogatszy człowiek u nas.	Nie, panie Jelsky. Nie!	Uspokój się, drogie dziecko, nie zapalę, jeżeli nie chcesz...	Nie... nie... Nie szydź tak ze mnie.	Rozumiem, że tam, gdzie stali, musiały konie wszystką trawę spod śniegu wygrzebać, więc chcą w innym miejscu kosz założyć. Przy tym być może, że orda, stojąc w pobliżu Doroszowych, wadzi się z nimi: zawsze tak bywało. Niby to oni sprzymierzeńcy i wspólnie wojują, a niech tylko siehenie obok zatoczą, to się na pastwiskach i na bazarku zaraz biją.	W feralny dzień zajęto to mieszkanie, bo zdaje mi się, że niejeden rad by tu nie być! Może tu niegdyś było więzienie i bakterie buntu jeszcze się gnieżdżą.	Wiedzcie, że dowody mam w ręku, czarno na białym, iż to była zemsta za nawrócenie się Kmicicowe.	I ja tak sądzę. Nu, to niema co zwlekać.	Jak sprytny, to i tak sobie poradzi.	Dla tego, że ludzie jak on, nadto może kochają wszystkie kobiety, by mogli kochać jedną. Takim mi się wydał przez te kilka dni w Emilopolu i w rozmowach ze mną, dopóki nie domyślił się kto jestem...	Ano Jędrek Wajda gnał na przełaj skroś łąk do domu, że to uwidział królewski orszak w tę stronę zmierzający.	Cie wy... cie wy... a to ci chłoposkochłoposko (gw.) wielki chłop.! Markociliśmymarkocić się (gw.) zachorować., patrzajcie, ludzie, jakoż wam się zda, może ten będzie dobry?	Ale zemsta nie prowadzi	Nie wiem, pani. A panie?	Osobliwe imię! Więc to Ogotaj sprowadził wojsko...	Przecie tu załogą siedzieć nie będzie, dodała jejmość.	Pomyślałam przez chwilę, że pan ją uwiódł i do małżeństwa jest pan zmuszony. Ale teraz widzę, że nie	Możliwe, ale w tym przypadku nie mylę się.	Mam cię za bardzo odważną A ja taki jestem oporny w stosunku do wrażeń zewnętrznych, że nie mógłbym nazwać siebie odważnym. Nie reaguję dość mocno. Wiesz, że dziś z samego rana byłem u tych ludzi?	Panie więc pan uderzysz na ten okręt?	Jest pan zanadto domyślny, doktorze No, ale żegnam. W wagonie był taki kurz, że czuję się jak kundel wytarzany w piasku. Muszę się wykąpać.	Maksymilian będzie mi towarzyszył Proszę się więc o niego nie martwić.	Bardzo pani nie do twarzy z zanadto ukręconymi włosami W dużych gładkich puklach o wiele lepiej.	Gdzie opończa! albomci ja jej był wart? pojechała w świat na lepszych plecach niż moje!!	Ona jest ogromnie religijna, ale strach o tem myśleć.	Ucieszył mnie pan, panie Józefie.	Zatem?... Żeni się pan?	Naprawdę bardzo jestem pani wdzięczny za ten dowód... za łaskawe... za tak miły sąd o mnie.	A wy powinniście wiedzieć że jeźli myślicie mnie oszukać, zawieść, siłą przemódz, zawiedziecie się na tem. Mam obrońcę w królu, w królowej, ale i w sobie samej, tak.	Niech sobie powtarza, a pan trzymaj.	Tak jest, mów wszystko potwierdził Mszczuj.	Będę grzeczny, ale czy będzie mnie kładła co wieczór do łóżka, Aniu?	Lepiej, szpicle wprawdzie mają ostre oczy, ale zawsze lepiej. Czy może trzeba zawiadomić kogo, że tu jesteście?	I owszem, jeżeli mama pozwoli. Chciałabym się nauczyć kilku piosenek i oporządzić moją dziatwę na lato, bo strasznie obdarta i potrzebuje sukienek.	Pannie Karolinie przykro jest słuchać tej piosenki...	Znać, że pan kochasz głęboko	Jutro powieziesz na Bazawłuk	I ty podobno starałeś się pięć lat.	Niedobrze pani zrobi Koniecznie musi się tam pani pokazać.	Zdaje mi się że niedługo oddam panu moje włosy razem ze skórą.	O! jabym tam i sama trafiła, gdyby mi wolno było lepiéj tam Lacha zaprowadź...	Ja się w ogóle dziwię, jak w tym steku plotek może się bodaj jedno małżeństwo skojarzyć.	Tak Mogliśmy zostać zgnieceni lub co najmniej uwięzieni przez lody. Wówczas z braku powietrza do oddychania... Tak, ślicznieśmy się wywinęli!	Matysku takiś wykrętniczek, że gadać szkoda do ciebie. Ja do ostatniej nędzy przyszedł, serce mi się pada od żałości, a ty sobie jeno śmieszki stroisz!	Co ci się stało Tumry?	Czy wiarę też nową myślał zaprowadzać?	Spóźniłeś się bardzo	Czy dworzec kolejowy trudno fotografować?	Gdyby choć zobaczyć, choć pogadać wy tam chodzicie?	Maksymilianie, Maksymilianie! Podejdź tu jeszcze, proszę!	Moglibyśmy czytać mądre księgi, zbierać pożyteczne wiadomości, a następnie pouczać się wzajemnie.	Te, chłopak. Czego tu szukasz?	Musiała przybyć do Pragi Margrabia Karol przyrzekł mi, iż dołoży starań, by ją przekonać, że za mąż iść powinna.	Kochany de Cerulli, mówię ci że mi pilno.	Albo wydał te pieniądze.	Cóż uszy w tej sprawie mają za udział?	Jaki? co?	Niechże mnie Bóg ukarze, jeżeli co innego czuję prócz litości	Od trzech godzin oczekuję jaśnie pana.	A gdzież mieszkacie?	A, widzisz, jakaś niepoczciwa!	Aż zaintrygowałam?	Czegóż ona chciała?	Dokąd wasza książęca mość dążysz?... Czego chesz?...	Gramotnyj	Hrabia Monte Christo?	Jakimi krecimi drogami umiecie wy chodzić, wy wszystkie pobożnisie!	Jesteś zamężna?	Jeżeli mają.	Jo?	Każda radość krucha w tym świecie...	Komisarz policji!	Meine Damen und Herren, da liegt der Hund begrabenMeine Damen und Herren, da liegt der Hund begraben (niem.)	Naturalnie...	Niecierpliwy!	O aš iš savo pusės turiu jums pasakyti, jog toks mieris yra nedasiekiamas...	Przyjaźń odpowiedział Kulwiec-Hippocentaurus wygnaniec., bez dachu nad głową.	Tak, „Murdstone i Grinby”, handel winami.	Wiem, pewnie Doris.	Wiązać.	Zejde! Mów dalej!
Odprowadzę was do portu Bardzo się cieszę, że przyjechaliście, panowie. Znam jednego redaktora w Surabaja, dobry chłop, yeah, a good friend of mine. Straszny moczymorda, młodzieńcy. Gdybyście chcieli, załatwiłbym wam pracę w gazecie w Surabaja. Nie? No, jak chcecie.	Musisz teraz natychmiast iść do ojca Landriani, naszego zacnego arcybiskupa; idź pieszo, wejdź cicho na schody, nie rób hałasu w przedpokoju; jeżeli ci każą czekać, tym lepiej, po tysiąc razy tym lepiej! Słowem, bądź apostolski!	Twój umysł lgnie do błahostek. Bądź co bądź, nie brak jej zręczności. Czuję się pokrzepiony na całym ciele. Gdy dojdziemy do przedgórzy, przybędzie mi jeszcze sił. Hakim miał słuszność, gdy mówił mi dziś rano, że dech ciągnący od śniegów zdmuchuje z człowieka dwadzieścia lat życia. Na czas pewien pójdziemy w góry... pomiędzy wierchywierch sobie. inoino (gw.)	Nie widziała sowa słońca, zagorzała od miesiąca Już wy teraz, Marku, nic nie widzicie i nic nie słyszycie z hardości wielkiej, a jako to Matysek sprawił, że dekret jest, tego to nikt nie ciekaw ani wdzięczen! Polazła wdzięczność do nieba i drabinę z sobą zabrała.	Nie mamy potrzeby się spieszyć. Nie ma obawy, aby Maciuś, siedząc w domku dzikich zwierząt, zrobił nam coś złego. Otoczymy ogród zoologiczny strażą, może głód zmusi Maciusia do poddania. A tymczasem spokojnie się naradzimy, co z nim zrobić, gdy go żywcem weźmiemy do niewoli.	Możemy jechać do krawca, któremu oddam zaraz ten materiał na ubranie. Po co to mam trzymać w domu? Nieprawdaż? Miejsce tylko zawala i nic więcej...	Wcaleśmy nie myśleli o takich istotach My też nie żywimy do nich sympatii.	Chcesz rękojmi masz słuszność. Wykradnij mnie, jedźmy do Londynu, będę zgubiona na zawsze, zhańbiona... Więc dobrze! Okryj mnie hańbą to będzie rękojmia.	Co tobie do tego?	On może śmieć Ale my na niego oko mieć będziem i jeżeli jego usta choć jedno słowo z siebie wypuszczą, zegniemy go w łęk...	Panie Dawidzie, ktoś do nas się zbliża...	Poczciwy Bianchon jest w drodze do Paryża, cóż za szlachetne serce!	A już nie o gonienie tera rzecz, jeno trza im się wypsnąćwypsnąć się (daw.) dziś: na spytki; pytka (daw.): przesłuchanie, tortury śledcze., to ci będzie ciepło.	Ale teraz już pan się o to na mnie nie gniewa?	Mus nie mus, ale ci wolno, a godzi się krewnego wspomóc i starszego, któren gdyby się był z waściną matką ożenił, mógłby jak nic być twoim ojcem.	No, tak. Chodź, Antoś, do domu.	Tym lepiej bo biedny Edmund niedługo będzie mógł być przez ciebie kochany. Umarły zstąpi do grobu, widmo powróci do królestwa nocy.	Bo ja wolę trzymać ze swoimi, biedy się użyje, jak i wszystkie, ale jakoś z pomocą boską żyć można... Ale gdzie przychodzą Niemcy, to już tam nie tylko biedny Żydek się nie pożywi, tam pies nie ma co jeść... Niech one zdechną, niech ich ta... tfy... choroba wytłucze!...	Więzy te do niczego mnie dotąd nie zobowiązały, a nie śpieszno mi wcale zadzierzgnąć nowe	Bóg łaskaw, mój jegomość, chociaż to jest nieprawda, żebym sam używał, bo ja naprzód złych sąsiadów ze szczętem sprocesowałem i rodzicieli opatrzyłem, którzy teraz spokojnie w Rzędzianach siedzą, żadnej dyferencjidyferencja (z łac.)	Gorzej. Nie dochowała wiary. Wyszła za jednego z tych, którzy byli sprawcami nieszczęścia jej narzeczonego. Widzisz sam, że ten człowiek był i w tej kwestii nieszczęśliwszy od ciebie.	I owszem, Silverze gdybyś wolał być uczciwym człowiekiem, siedziałbyś teraz w kuchni. To tylko od ciebie zależy. Albo jesteś moim kucharzem okrętowym i wtedy obejdę się z tobą pobłażliwie, albo też kapitanem Silverem, zwykłym buntownikiem i korsarzem, a wtedy możesz pójść na szubienicę.	No, chłopcze w nagrodę tak pięknej nowiny daruję ci cały łup z najpierwszego zwycięstwa, które odniosę; a jeżeli ci tego nie dosyć, dam ci jeszcze źrebaki po trzech moich klaczkach, wiesz, że są na oźrebieniu.	Ostatnim z wielkich był Sikander Julkarn (Aleksander Wielki). On wybrukował ulice Jullundur i zbudował wielki zbiornik wody koło Umballi. Te bruki zachowały się po dziś dzień, a cysterna też się tam znajduje. O twoim bogu zaś nigdy nie słyszałem.	Czy jest przyjaciel na świecie, któremu by się chciało zwierzyć z czymś podobnym i czyż może ktoś rozjaśniać swoje podejrzenia za cenę opowiedzenia tego, co chciałoby się ukryć przed samym sobą? Przypomnij sobie ty raczej, komu o tym mówiłaś. Bardziej prawdopodobnym jest, że tobie, niż że mnie wymknęła się tajemnica. Nie mogłaś dać sobie rady ze swoją zgryzotą i poszukałaś ulgi w skardze przed jakąś powiernicą.	Ani mnie ale to twoja wielka szkoda i twojego ojca, który jak mi powiadano, podobno w pogańskiej niewoli żyje.	Masz trochę zmartwioną minę! Pewnie zawiadywanie honorem klasy to rzecz bardzo wyczerpująca. Dużo wsypaliście już zbrodniarzy?	Nie; na nabożeństwo u Panny Maryi w dzień poświęcenia naszego ołtarza. Ale gdy o to pytasz, było i wesele, a jakże.	O tak. Bardzo łatwo. Ale jak się to mogło stać, że zgubił palto...	Prawda! Jak mi Bóg miły! Tam nam najlepsze lata spłynęły. Chciałoby się czasem zobaczyć wszystkie owe miejsca, które świadkami naszej chwały były.	Proszę mamusi, to ten pan tak ślicznie imituje trąbę?	Aha, az tutaj słychać, jak krzycy! Dadzą ci matusia piastowanie, jak wrócą...	Jakoż ci ją daruję, kiedy nie mam pieniędzy. A darmo przecie nie dadzą.	Nie!... mylisz się, Athosie kocham moją biedną Konstancję więcej, niż kiedykolwiek, i gdybym wiedział, gdzie się znajduje, choćby to było na końcu świata, poszedłbym wyzwolić ją z rąk nieprzyjacielskich; lecz nie wiem nic zgoła, a dotąd poszukiwania moje pozostały bez skutku. Cóż chcesz, trzeba się trochę rozerwać.	A, no, prawda! Przecie nie mogłem prosić, bo...	Alboż zwycięstwa osłabiły nas?... Alboż nie zwieźliśmy skarbów?...	Bóg, mój synu szczególną miłością obdarza żarliwe dusze. Nieczęsto dana jest ludziom żarliwość. Jeśli jednak jesteś tak bardzo bogato obdarowany, tym więcej, mój synu, musisz się zastanawiać, czemu ma służyć twoja żarliwość.	Czego hałasujecie tak? Nie możecie wejść spokojnie.	Czy on jest tutaj, w Warszawie?	Czy się to biedny chłop dociśnie między panymiędzy pany rzekł Wojciech.	Gdzie on jest?	Idziesz już?	Nie chcę żadnych spółek!... Nie żądam od nikogo łaski, raczej wyświadczam ją innym. Kto mi nie ufa, niech sprawdzi cały interes... Przekona się, żem go nie mistyfikował, ale	Nie ma jej w jadalnym pokoju.	Nie powie mi pan?...	Nie trzeba. Za chwilę wrócę.	Nie.	Niech Bóg błogosławi tych, którzy uciekają, jak pobłogosławił was	Niechże będzie dwieście rubli na ten raz	Niewątpliwie!... Tej drugiej nie znam, ale za tę naszą nie dałabym czterech sous, choć taka tłusta. Opowiadają rozmaitości.	No, po pewnym czasie, gdy nie doczeka się mnie, ona przecie postanowi wrócić.	O, bo my jesteśmy w przyjaźni!	Pij, psiakrew, Niemcze, żebyś wiedział, że Polacy niczego gościom nie żałują!	Tatusiu, patrzcie ino, jakiego mi ślicnego kunia ten panic wyrzezał!	Wobec tego spróbujmy Zgadza się pan, aby wnuczka służyła panu za tłumaczkę?	Zaczekaj pan! Jak wygląda podróżny, który, wedle pana, miałby być hrabią de Sérisy?	A jeśli tymczasem szkocki jacht przypłynie?	A mnie dziesięć pistolów	A tak... niby... z pijaństwa i... od dymu, wiadomo.	Ach... tak się boję!	Bo... bo ze wstydem wyznaję, cierpiałem na morską chorobę.	Bo... widzicie... po Jagience tak mi się Danuśka przypomniała, aże mnie coś w sercu zabolało.	Będę spuszczony...	Chciałem powiedzieć, że pragnę, żebyś ty była bardzo szczęśliwa.	Chętnie, ale mam dwa warunki.	Co?...	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Domowem doradcem trzeba się zahipotekować.	I cóż co pan myśli?	I jeszcze grubszy posag	I wczoraj przypiekało niezgorzej! chwycił. ją za gardziel jakiś radosny lęk, że ledwie mogła przemówić.	Ileż słów niepotrzebnych! Z drogi, łotry!	Kobietą i chrześcijanką! na tym statku, w takim miejscu! Dziwne by bardzo było, ale możnaż wierzyć temu?	Kokios gi mokslinyčios buvo Lietuvoje? Kokį universitetą uždėjo lenkai Vilniuje?	Kto milczy, potakuje.	Menasze Klaper.	Milczałbyś!	Na ulicach Memfisu stronnictwo kapłańskie ogłasza, że...	Ne! Persiprašau jūsų mylistą: nuo draugo iki nedraugo toli.	Oblubieńców! czyż podobna? chyba żartujesz, Kakambo; jakże temu dać wiarę?	Ojciec w fabryce, mogę go zawołać.	Oni pomrą. Ty będziesz żył	Ośmielę się przypomnieć waszej świątobliwości że na tym zgromadzeniu muszą być: dostojny Herhor i dostojny Mefres, i że służy im prawo, a nawet mają obowiązek sprzeciwiać się naruszeniu skarbca w Labiryncie.	Pewnie chodziło mu o opinię ludzką?	Przynajmniej moglibyśmy trzymać się gościńca.	Przyślę pani jeszcze dzisiaj.	Rzekłem, przeciekprzeciek (gw.)	Ta spowiedź mnie rozczarowała.	Tak, najdroższy...	Tak?	Tedy uderzaj	Trochę za późno zaczynać.	Ty ją kochasz, Akte?	W nocy tu przyjdę. Będę czekał na tej pryzmie kamieni, gdzie zawsze.	Wiek	Wiemy żeś waćpan sobie poprzysiągł szukać jej żywej czy martwej, przeto gotowiśmy choćby dziś...	Wiersze będę pisał	Wiąż!	Więc dziś	Żadnych w lekarstwach... życie jego we własnéj mocy.
Jaśnie wielmożny regimentarzu! Od czasu jak nieśmiertelnej pamięci pan marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego zapisał dobra białostockie na utrzymanie zamku tykocińskiego, ja, będąc tychże dóbr gubernatorem, wiernie i poczciwie wszelkie czynsze na pożytek tegoż zamku obracałem, czego i rejestrami mogę przed całą Rzeczpospolitą dowieść. Tak przeszło dwadzieścia lat pracując, opatrywałem on zamek w prochy, działa i spyżęspyża (daw.) czy, czyż. mam mu i nadal siły przysparzać, zali nie powinienem tych dostatków i wojennych porządków, z tegorocznego czynszu nagromadzonych, do waszej wielmożności rąk oddać...	A tak, ma pan rację wisiał tam, ale obsrywały go muchy, więc zaniosłem go na strych. Wiadomo, jak to bywa. Jeszcze by kto zrobił głupią uwagę i miałby człowiek kram. Potrzebne mi to?	Ach, gdyby pan mój był tutaj on by na to poradził!	Pan Heep ze swą matką. Zajął twój dawniejszy pokoik, wiesz.	Pan nie wie? Jestem Iwo Henryk Bonawentura książę Hazarapelian, ostatni potomek w XVI wieku do Polski przesiedlonej armeńskiej rodziny. A pan?	Zaprawdę nigdy mi się jeszcze nie zdarzyło widzieć giermka tak zuchwałego, co by się ważył odzywać, kiedy pan jego mówi, i ja mam też swojego, a choć człowiek słuszny, nigdy przecież nie ośmielił się jeszcze ust otworzyć w mojej obecności.	Potem niby to gdzieś jedziemy. Raz na koniach, to znowu na wozach, a ja zawdy na kolanach u matki. Co się obudzę, spojrzę, to przy nas kręcą się jakoweś czarne strachy. Wszelako z całej ucieczki pamiętam jeno to, że mi było zawdy głodno. Nawet płakać ja nie śmiał, bo matusia precz gadała: „Jasiu, cicho... cicho, jak będziesz płakał, to źli ludzie nas zabiją”. Ach! Między Bogiem a prawdą ja wtedy nie miał czego płakać, jeszcze byłem z matką! Ale i to się skończyło... Matki już nie widzę... Jeno moja ciotka czy jakaś krewniaczka wiezie mnie gdzieś przez ogromne pola. A na czym wiezie, to iście śmiech powiedzieć... A prawda czyściuteńka dobrze pamiętam	Czego zatem chcecie od kogoś takiego jak ja?	Czy pomóc, książę panie?	Czyste wariactwo! Przypomnij sobie, jak nieliczne i kiepskie są studnie w piaszczyskach. Nawet tysiąc ludzi nękanych pragnieniem nie doszłoby tutaj.	Dobrze, zostanę tu trochę z panem.	Nie, nie jest to człowiek wyższego stanu i urodzenia, który tu nie bez celu przybył, i wyznam ci pani szczerze, że obecność jego nabawia mnie jakiejś niespokojności.	Pożyczone mi przez pana de Tréville, dla przejażdżki do Saint-Germain.	Prawda, że ładnie tu u mnie. Lepiej w każdym razie jak tam na górze.	Przyznam się nawet pani, że na ten raz więcej w nadziei, iż tu panie zastanę, niż w innej jakiej myśli jechałem.	Sprawiła pani sobie już nowe futro? Widzę pudło od Porajskiego.	Słuchaj mnie, drogi Lucjanie, nie chcę ci mówić kazań, powiem wszystko w jednym słowie: miej się tu na baczności przed najmniejszym drobiazgiem.	Słucham panią	Tak, to ogród tajemniczy, to pewna a jednak tak mi się zdaje, że oprócz gila, jeszcze tu ktoś wchodzić musiał przez tych dziesięć lat.	Tak. Czy mogę panie odprowadzić do powozu?	Wiemy, wiemy Ale zawsze lepiej o wszystkim pomyśleć zawczasu, prawda? Musimy koniecznie zabrać stąd meble i rzeczy, i zapasy, nim te ohydne maszyny zaczną szczękać na polach. A przy tym, jak wiesz, bardzo szybko rozchwytują obecnie co lepsze mieszkania i jeśli się spóźnimy, będziemy musiały zadowolić się byle czym. A poza tym trzeba zwykle przeprowadzać gruntowny remont przed wprowadzeniem się. Wiemy naturalnie, że jest jeszcze dużo czasu, to tylko taki sobie początek.	Za nic! Bóg to rozsądzi, kto lepiej ojczyźnie służy, czy wy, wojnę domową na własną odpowie dzialność wszczynając, czy ja, służąc panu, który sam jeden uratować tę nieszczęsną Rzeczpospolitą może. Idźcie w swoją drogę, ja pójdę w swoją! Nie pora was nawracać i na nic ta robota, jeno to wam z głębi duszy mówię: wy to ojczyznę gubicie, wy w poprzek jej ratunkowi stajecie. Zdrajcami was nie nazwę, bo wiem, że intencje wasze zacne, ale, ot! co jest: ojczyzna tonie. Radziwiłł jej rękę wyciąga, a wy mieczami tę rękę bodziecie i w zaślepieniu zdrajcami czynicie jego i tych wszystkich, którzy przy niej stawają.	Zaraz przygotuję dla pana pokój profesora.	Zaraz to wam wytłumaczę Lat temu kilka przebywałem na dworze przez miesiąc cały i pewnego dnia zobaczyłem małego człowieka, o którym mówiono, że jest wielkim panem, przechadzającego się z wolna; za nim postępował jeździec, który naśladował wszystkie poruszenia swego pana, ni mniej, ni więcej, jak gdyby był jego cieniem; pytałem się kogoś, dlaczego ten jeździec podobnie czyni, odpowiedziano mi na to, że to jest koniuszy i że jest zwyczajem grandów kazać za sobą postępować w ten sposób. Matko Boska! do dziś dnia nie mogę zapomnieć o tym i kiedy zostanę grandem, uczynię podobnież, bo przecież potrzeba koniecznie, aby jedni naśladowali drugich.	Ślubów przecie nie mógł jeszcze wykonać ale go waszmość nie naglij, żeby się właśnie nie zaciął, a i z tym się trzeba rachować, czy się wola boska w jego intencji nie objawiła?	A czyż burżuje nie okradają nas? Ty sam to ciągle powtarzasz. Ukradłem dziś Maigratowi akurat tylko ten bochenek chleba, który mnie się należał.	A ja czym byłem?... Także subiektem, i nawet restauracyjnym chłopcem; mimo to spółka przyniosła zapowiedziany dochód.	A kogóż pani tym razem wypatruje?	A niby kto się szlaja po wieczorynkach?	A niech cię diabli! Teraz już nic nie powiesz!	A tożeście, tatku, skąpi!... Za marny grosz gubita mnie na całe życie!	A we mnie jak tylko jestem na wsi, odzywają się jakieś polne instynkta. Zresztą moja narzeczona nie lubi miasta, a to dla mnie dosyć.	A! Upadam do nóg waćpanny dobrodziejki!	Ach, pewnie ten Szpigelman... Dokuczliwa bestia jak komary w lesie!... Niech jutro przyjdzie...	Albo zamiast kitki na czapce.	Ale praktycznie...	Ależ proces?	Bardzo źle, że teraz śmiesz. Chcesz tylko popsuć naszą przyjaźń. A ja podejrzewałem już coś dawniej...	Bo byłem dzisiaj tak zły, Aniu, o byłem strasznie zły, gorszy niż kiedykolwiek!	Ciężka praca od dzieciństwa nauczyła ich cierpliwości i wytrzymałości na ból Weź, przyjacielu, pod uwagę, że już kilkuletnie dzieci na wsi nie próżnują. Nieraz taki mały szkrab dźwiga ciężary, których i ty byś zbyt daleko nie uniósł. Chodzą po rżysku i po kamieniach boso. Przyzwyczajają się do upałów, mrozów i słoty. To wszystko hartuje.	Co sądzisz o tym?	Czegóż chcecie? Znacie chyba chłopców. Naturalnie, że chwytają się wszystkiego, co w ich oczach uchodzi za okazję zesłaną przez samo niebo. Cóż tam jest właściwie w tych pańskich sypialniach, King?	Cóżem miał gadać? Wżdy jasne jak słońce, że nas dwustu, a gości ani połowy przy stole, tedy łacno dwom, trzem, a nawet i czterem wymknąć się choćby na pół godziny.	Daję ci słowo.	Dokąd?	Dziwno wam? Zaiste, omal trupem nie padłem...	Dzięki! O, dzięki panu, panie Copperfield! Dobroć pańska wzrusza mnie, lecz znam dobrze me położenie i za pokorny jestem, aby przyjąć podobną łaskę.	Dziękuję za takiego plutonowego...	Gdyby nie ona spałbym teraz w wieczystych lasach! Czyż mam dla niej ważyć życie za to, że mnie zrobiła rezydentem w Ekeby? Zaprawdę, nie jest to zbyt dostojne stanowisko.	Ja bardzo przepraszam....	Ja!	Jak ci się podoba, to już nie chodzi o czas. Tyś bogaty, ja cię bogatym nie chcę.	Jaką ten poeta ma intuicyę!	Jakże ci się zdaje?	Jeszcze jedno słowo Carew był moim klientem, ty nim jesteś także, chciałbym wiedzieć, co mam czynić. Chyba nie popełniłeś tej nieostrożności, by tego mordercę ukrywać...	Jezus Maria i wszyscy święci! Co dalej, Tomku, myśl!	Już dawno nie widziałem cię takim.	Kogo?	Ksiądz, Nauka do tego. sposobów”.	Mimo to żona pańska, która jest bez zarzutu, ma wielkie cechy kobiety.	Mimo wszystko, nie były to lata najgorsze Będzie mi przykro rozstać się z naszym starym liceum. Wam nie?	Mistrz to był Bierz waść konia za uzdę, bo zacny!	Nie mogę się nie przejmować. Wierz mi albo nie, ale mówię ci, że pod koniec każdego miesiąca mam wyrzuty sumienia. Do tego stopnia, że wczoraj w żaden sposób nie mogłem przyjąć tych dwustu franków.	Nie pogardzam ja nim ale na tak wielki faworfawor (z łac., daw.)	Nie zabraknie... ale tymczasem idźcie panowie stąd!...	Nie! Raz jeszcze wszystkiemu zaprzeczył.	Nie, wybaczcie, ale nie. Mam do was wstręt nie do przezwyciężenia.	No, no, szanowny artysto, nie mnie okłamujcie, bom was widziała pewnego majowego wieczoru w Łazienkach. Wysiedliście z powozu za mostem nad stawem i...	O nie! On mnie zdradzać nie będzie!	O nie, bynajmniej nie chcemy się go pozbyć.	Obiecałeś mi opiekę, przyrzekłeś mnie obronić od jej gniewu; pamiętaj, że ty mnie zgubiłeś!	Oderwijcie rudel i wetknijcie go w błoto!	Ot! Przyśniło jej się myśli, że już wygrała, kiedy jej zięć będzie miał o parę tysięcy więcej majątku niż inny.	Oto twoje dzieło, Henryku	Pamiętasz nasz układ Za drugiém wykroczeniem obiecałeś zostać żołnierzem. Daję ci pół roku do nauczenia się czytać i pisać, a potém wyszukam jaką rodzinę, któréj syna mógłbyś w wojsku zastąpić.	Pani Bonacieux!... a! to prawda biedny przyjacielu! zapomniałem, żeś zakochany.	Pod czyim dowództwem pływaliście?	Proszę mu powiedzieć, że chciałby z nim rozmawiać Captain J. van Toch z Surabaja. Yeah oto moja wizytówka.	Proszę siadać	Przecie, jakby ona widziała, ty nie miałbyś dwudziestu pięciu morgów	Przynajmniej z wielką trudnością, bo pora roku już jest bardzo późna, żeby liczyć na puszczenie lodów.	Rzuć się dobrowolnie w objęcia moje, ty, coś się tak bezwstydnie ze mnie naigrawała, obłudnico, niebezpieczna kobieto a potem ja cię też wyśmieję, razem z tym, którego chcesz, abym zabił...	Skromne to uposażenie.	Taaak!?...	Tak, milordzie	Ten jest i między zbaraskimi najprzedniejszy!	To już wiele Przed ukończeniem wyższej uczelni pewno jeszcze ze dwadzieścia razy odmienisz swój zamiar; lecz jeżeli utrzymasz go i jeżeli nie zaniechasz go przed dwudziestym trzecim rokiem życia, ja ci ułatwię całą tę sprawę. Cóż ty na to, Harvey’u?	To ty widział kniazia w drodze?	Umrze, jak żył	Vivat vivat (łac.) wódz.! Vivat! vivat!	W każdym razie ja zawsze trzymam z tobą.	Wierzę panu; wyglądasz na młodzieńca uczciwego, zresztą, może w przyszłości spotka cię nagroda za poświęcenie dzisiejsze.	Więc przysyłaj młodszego.	Wolimy dawnych, znanych nam ze spokójności i porządku	Wracając z łąki spotkałem ojca i byliśmy razem w Kaźmirówce.	Wszystko jedno,	Wuj musi tę konfuzję zatrzeć!	Zawsze byłem punktualny.	Zobaczymy się jeszcze?	Żołnierze Van Goulda szykują się do oblężenia.
Dostawałem, to prawda Niech pan siada, krajanie! To miło, że sobie pan o mnie przypomniał. A skąd pan się tu wziął?	Jak można najprędzej. Dziś wszystko ułożymy u mojego ojca, a jutro lub pojutrze zrękowiny, tutaj, w karczmie. Mam nadzieję, że przyjaciele nie odmówią nam obecności na obiedzie, to znaczy pan, panie Danglars, i ma się rozumieć, ty, drogi Caderousse.	Nie będzie!... Pan Stefan powinien ożenić się z Heleną Norską... To było najgorętsze życzenie jej matki, a ja namawiam Helę do tego... Pomyślcie więc, panie, jak musiałabym być podłą, gdybym przyjmowała jakieś objawy	Mówiłem więc że w pewnym miejscu, w Estramadurze, był sobie pasterz kóz, to ma znaczyć, panie, taki, który kozy pasał, a który to właśnie pasterz albo pasący kozy, jak chce mieć historia, nazywał się Lopez Ruiz i nadto ten pasterz, Lopez Ruiz, zakochany był, jak się mówi, w pewnej pasterce, nazwanej Toralva, która to właśnie pasterka, nazwana Toralva, była córką bogatego pasterza, który posiadał bardzo liczną trzodę.	Świetnie powiedziane Życzę ci, wicehrabio, aby w podobnym przypadku pan kapitan uczynił dla ciebie to, co uczynił dla mnie.	O Boże, no dobrze, powiedziałem to w nieco brutalny sposób, ale za to szczery. Skoro więc nie można sprawić, by to marzenie się spełniło, skoro, aby osiągnąć ów cel, musiałbym ożenić się z panną Danglars na samą myśl o tym ogarnia mnie przerażenie. Kochankę, drogi hrabio, można porzucić; ale z żoną, do licha, to co innego. Żonę ma się na wieki, czy blisko, czy daleko, ale na wieki. A posiadać na wieczność pannę Danglars, choćby nawet na odległość, to straszne.	Pani Ewo... wiem, że zrobiłem pani wielką przykrość wspominając o tych sprawach. Ale musiałem to powiedzieć, żeby wszystko wyświetlić! Tylko tym sposobem pani się uspokoi. Wiem to aż nadto, że słyszeć ode mnie, człowieka obcego... Ale ja pojąłem... Była pani w okropnym położeniu...	Dobrze widzę, że pomimo reputacji człowieka wielkich zdolności, spoglądasz pan na wszystko z materialnego i bardzo pospolitego punktu widzenia, jak ogół ludzi: zaczynasz od człowieka i kończysz na człowieku, to znaczy, że ograniczasz się pan do najciaśniejszego punktu widzenia, na jaki stać rozum ludzki.	Tak, to prawda, nie jest życiem... przez całą zimę włóczyłem się tutaj z kąta w kąt... a teraz nadeszła wiosna... Ach, mój Boże! Boję się, że nie potrafię już żyć inaczej, Wilhelmie!	Moja kochana pani Stanisławo, słodziutko wyrzekła pani Teresa, właśnie dla tego że pan Edward jest miljonowym panem, nie można mieć nadziei ażeby się ożenił z panną Rodowską; bo na niewielki jej posag nie połakomi się, a wątpię żeby się zajął szczerze osobą która zapomina...	Coś ty, Tomek! Nigdy go nie znajdziemy. Taka okazja trafia się tylko raz w życiu, a myśmy ją zmarnowali. A jeśli znowu spotkam się oko w oko z tym cholernym mieszańcem, to na pewno padnę trupem.	...za trud, jaki pan raczył...	Niechcę i zakazuję ci tego, dla chwilowego i jeszcze nierozwiniętego kaprysu dla kobiety, jakich tysiące po świecie może niezliczone strapienia i skryte boleści niegodzi. Znam prezesa, wiem okoliczności w jakich zostaje starościna; cały majątek wielki, którego spodziewać się może Julja, w prezesa jest rękach. Zapisał go, ale może odebrać. Staruszka tegoby nie przeżyła, a przy gwałtowności tego człowieka dla fraszki gotów to zrobić.	Mówię na tyle dobrze po włosku, że mogę z panem rozmawiać a skoro tak bardzo lubi pan Wschód, dołożę wszelkich starań, by odnalazł pan go tutaj.	A w miejscowych kołach politycznych nie ma pan znajomych?	Pomyślimy ale cię to widzę nie mało kosztować będzie.	Wolno mi o tym mieć niepodległe zdanie. Szanuję ofiarę z krwi i życia, ale mówię otwarcie: szkoda, bo na marne! Nie wolno rozumować: „Giną za to, a więc się nie mylą”. Mnie nie zastraszą piękne symbole i romantyczne kawałki. Walka proletariatu ma inną, nową poezję i swoje nowe piękno	Cóż na to poradzić. Tak przynajmniej śpi i nie może myśleć. To już wielki plus dla niej.	A przeszłego roku, kto to zjadł panny, he?	Ciekawa jest twoja historia... ale powiedz no mi: w jaki sposób zabierzesz się do wycięcia napisu?...	To wesoło!	W imię Ojca i Syna, to jedźże wójta powiadomić!	Przyszło ci to na myśl? Mój Dawidzie, toć to dobra nowina!	Słuchaj mnie do końca, śmiejąc się, smutnie dodało dziewczę: ani się spodziewasz jak skończę. Ot, po prostu przyszłam do ciebie jak żebrak po jałmużnę... Potem... Bóg wie! ja cię o nic nie będę śmiała prosić, a dziś...	Jest to, niestety, wykluczone, był bowiem jednym z czterdziestu rozbójników i dobrze, zaiste, odegrał rolę swoją.	To ty do mnie, Kaziu?	Chodziłem tu pod oknami, oczekując jego wyjścia. Nie robię pani żadnej sceny, ale jednak to jest potworne. Proszę o odpowiedź: tak lub nie.	Jeno bez tych przyśpiewków i jubilacjijubilacja (daw., z łac.) zapominać; pomijać. wacpanna, że pan Kazimierz zabit i że masz po nim płakać.	Kiedy tak, to co innego chętnie wam historię swoją opowiem, ale bardzo proszę nie tykać mnie bratem. Trzeba wam tedy wiedzieć, mości rycerzu, że złość i zazdrość przeklętych czarnoksiężników zaczarowała mnie w tej klatce, bo cnota doznaje zawsze więcej prześladowania od złych, aniżeli miłości od dobrych. Jestem błędnym rycerzem, nie należę do liczby tych, o których sława nie wie i o których ani śladu w wiekopomnej pamięci nie zostanie, ale do tych, co pomimo zawiści niechętnych i wbrew wszystkim magom perskim, wszystkim brahmanom indyjskim i gimnosofistom etiopskim, ryją swe imiona i dzieła na spiżu świątyni nieśmiertelności, dla przykładu wiekom potomnym, dla wzoru i prawidła rycerzom błędnym, którzy zechcą dostąpić szczytu sławy wojennej.	Ach, jakie to wszystko zabawne, ta wasza wiara i niewiara. Powiedziałem ci już przecie, iż słabe rozwinięcie waszych zmysłów nie dozwala wam widzieć i rozumieć mnóstwa najprostszych rzeczy. Próżno bym więc czas tylko tracił, chcąc ci wytłumaczyć, w jaki sposób dostaniemy się na Ziemię. A zresztą może byś mi w końcu nie uwierzył. Powiedzże mi, jak to czarownicy na waszym świecie chodzą wybornie po powietrzu i prowadzą nawet za sobą całe zastępy wojska? Jakimże sposobem sprowadzają oni na wasze niwy grad, deszcz, śnieg i tym podobne klęski? Zaufaj mi tylko, a ręczę ci, że źle na tym nie wyjdziesz.	Jakże nie mam być smutny kiedy mnie to Rabe kością w gardle już stoi.	Jużże się waćpan nie martw, bo choć do Zbaraża razem z kniaziówną nie przyjedziemy, ale gorzej by było, gdyby wpadła w pogańskie ręce...	Oni nie tworzą, lecz malują pilnie to, co stworzył kto inny.	Ależ, panie naczelniku!...	Boję się...	Cud się stał, mały de La Baudraye przemówił!	Czy nazajutrz po naszym ślubie nie dręczyło cię to samo?	Jurek... mój syn... dziś rano... Jurek bawił się tą książką.	Panie ładny Zjazd stąd, bo zęby będą w robocie.	Wcale nic nowego i nie wymyślił, jeśli jejmość chcesz wiedzieć... Wszystko idzie do szkół, wszystko się pcha do frakapchać się do fraka	Hale, można to przyspieszyć na taką wieję, po omacku szłam całkiem, bo tak ciepie śniegiem, że oczów nie można ozewrzeć, a takie zaspy na drogach, taki mąt, że i na dwa kroki nic nie rozezna przed się.	Nie wolno się ruszać!	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę o zamiar otrucia mnie samego winem, przysłanem z Villeroi, wraz z listem fałszywym, jakoby pochodziło od moich przyjaciół, a winem tem otruł się człowiek, nazwiskiem Brisemont.	Nieosobliwa kariera, jak dla takiego, co się odgrażał, że musi dojść do miliona.	Jednego się obawiałem: że zaczną mnie szukać, że podniosą gwałt. Na szczęście dobrze obliczyłem wytrzymałość ich nerwów.	Jeżeli już napoiłeś konia, to przejdźmy na obszar Czarodziejskiego Kręgu; tam będzie wygodniej!	Piętnasty rok a to w twoich leciech już był mołojec ze mnie! Brał mnie ojciec na wojnę i na chadzkęchadzka Bóg jeden wie.... Za nami, Kozakami, chodzi zdrada jako cień za człowiekiem; więcej mołojców ginie od zdrady niż od lackiego samopału, niż od tatarskiej strzały, niż od janczarskiej szabli! A przysięgniesz, że mi wiary dochowasz?	Jaśnie oświecony panie! wsiadamy na statek, żeby pożeglować do Rzymu, i mamy przy sobie może ze sześćdziesiąt realów.	A czyjażby? Nie zaziębi się przecież bez niej, nie dostanie kataru.	Nie mogę nająć powozu, bo to dużo kosztuje, a pewnie nawet nie dostałabym, gdyż prawie wszyscy przybyli tu własnymi ekwipażamiekwipaż (z fr.)	Cóż wam się na tym afiszu tak dalece nie podoba?	Już w pierwszym dniu obrad zaszedł nieprzewidziany incydent Wykreślono z liczby kandydatów małego Szyramuna, Ogotajowego wnuka. Nie pomogły gorzkie łzy matki ani rzewne przemowy jego przyjaciół. Uznano jednogłośnie, że ster wielkiego państwa potrzebuje koniecznie dojrzałej ręki. Teraz więc pozostaje pytanie, czy książę Kujuk się utrzyma? Ja muszę głosować za nim, bo przysiągłem Ogotajowi. Gdyby nie ta przysięga, wolałbym syna księżnej Siurkukteni, która w małym paluszku ma więcej rozumu niż ta gęś Turakina w stu głowach perskich i tureckich.	Kochana Mela, ja wiem, dlaczegoś nie mogła spać Potrzebowałaś trochę myśleć o nim, ja to rozumiem.	Nie jestem eks-królowi przyjacielem ale gdyby mnie kto podobną propozycję uczynił, kazałbym go bez sądu pod murem postawić, a sześciu muszkieterów naprzeciw.	Do pacyentki jedź, ale u pani Warskiéj nie bywaj. Syrena cię już oczarowała.	Chyba, że prawdę gadacie, Marcinie; jeden jest przemądrzały w mowie, drugiego rozum uwidzisz przy robocie. Niech ta już będę stratny; a za pokutę, żeście mnie obśmiali dzisiaj, proszę was pięknie wszystkich jakoście tu są zebrani, do mojej chałupy jutro na łososia. Wczorajem go ułowił, oćwiara niczem cielak.	Kiedyż?... ale nie wiem, kto będzie?	O, mój tatku, ja bym bardzo chciała, ale nie wiem, co pisać...	Ale piękność twarzy zwiastuje téż piękną duszę	Bardzo łatwo. Miał przecież do tego powód...	Tu wolałbyś mieszkać? Co gadasz? He, bracie, tu niełatwo wysiedzieć. Tu tylko taki jak ja wytrzyma.	Puc, czy przyjemnie jest chodzić po wodzie?	Nie. Nie ma go tu. Ten adres napisałam ja sama.	Bieliński jest w Tykocinie na zamku?	Dreszcze po mnie przechodzą gdy was słucham. Myślałem, idąc tu, że pociechę jaką wyniosę, a wyście mi jakby całunem świat cały oblekli.	Spojrzyjcież na mnie!	Tak. Wie kto jest złodziejem i że ukrył klejnoty poza pociągiem.	Dobrze! a teraz do roboty.	Jechać chcecie do Władysława młodszego i do Światopełka?	Jest, proszę pana, lecz w bardzo złym humorze.	Nie ma więc żadnego ratunku?	A dlaczego zależało pani tak bardzo na tym, aby sir Karol ów list spalił?	Młodzieniec ten ubóstwia panią, a ja przepowiadam, że pani zostaniesz jego żoneczką. dodał głośno Dalejże, mamuniu proszę włożyć kapelusz, piękną suknię w kwiaty i przepaskę hrabiny. Ja sam pójdę sprowadzić fiakra.	Czy tak?	A cóż ma być?	A przecz że ty mi stajesz na drodze?	A zaś co mam robić?	Co takiego! Pod moją opieką?	Czy chcesz, żeby wyzdrowiał?	O tak... Może ona będzie wiedziała...	Tak.	Wolfgang! co on powiada?	A któż wy jesteście?	Dajmyż sobie pokój	Doprawdy?	Ducha, mówicie Z ducha, duchem...	Głupiec, Głupota odpowiada brunet.	Hej, hej, cóż wy tam robicie, ojcze Séchard?	I szlachta wierzy temu?...	Kto, kto jedzie?	Może poprosić?	Może przywiedziesz jeszcze kogo	Możesz odejść	Mój ojciec?	Pani z Mariampola prosi panicza.	Sułkowski ma słabość i serce królewskie.	W jakim znów ogrodzie?	Widziałem głowę	Wierzcie mi Kneź żałuje, że życie wydarto bratu twemu, a oczy tobie.	Życzyłbym z całego serca.
Dlaczego? Czy pan ją potępia?	Pan Bóg	Pan chcesz, tego trach do wody?	Pan.	Pan?	Nie o taki zaszczyt chodzi. Pan Wysocki mówił, że pan potrzebuje miejsca.	Yeah. Nie pijesz pan piwa, panie Bondy? Od wyjazdu z Surabaja męczy mnie straszne pragnienie. Posłałbym kogoś po piwo. Może tego stewarta, który przyprowadził mnie do tej kabiny.	Otwartość za otwartość pan także jesteś ciekawym okazem.	Powiedzże mi, mój Władku, nie wiesz czasem, kotku, gdzie jest teraz pan Oławicki? Ja i Stefek interes mamy do niego... co tu robić... o ten młyn, co go Boleś Wygrycz chce wziąć w dzierżawę... Możebyśmy choć napisali, co tu robić, ale dwa miesiące temu nikt tu nie wiedział, gdzie się pan Oławicki obraca... Może teraz wiecie... kotku, co?	No, teraz pan wie, co to znaczy zgadywać czyjeś myśli. A gdybym ci powiedziała to, co chcę, umarłbyś po prostu teraz może pan odejść na zawsze	Boże, Boże... Ale panie Stefanie, przecie mówi pan, że może to być jakieś nieporozumienie?!	Nie znasz jej pani... Nie wiem, o coście się pogniewały, ale to wiem, że jak cię zobaczyła na pierwszej próbie, tak się zlękła, że może zejść przy tobie na drugi plan i zaczęła zaraz dołki kopać. Widziałam, jak chodziła około tego amatora, jak się mizdrzyła do jego kuzyna i do Cabińskiego, jak całowała dyrektorową po rękach! sama widziałam!... Słyszane to rzeczy, aby się tak poniżać?... Ale swoje zrobiła. Już ona tak niejedną zagryzła. Pani może nie wiesz, co ja, aktorka na stanowisku i z takim wielkim repertuarem, muszę wycierpieć od niej... O, to jest wściekła jędza! Pani nic nie mogła zauważyć, bo to się tak po cichu robiło, że prócz mnie, nikt pewnie nie wiedział. Taka... to ma zawsze szczęście!... Ale czekaj, już ja ją urządzę dzisiaj; zapłacę jej za nas obie!...	Tak Lekkomyślnie. Pani jest jeszcze bardzo młoda. Nie wątpię, że żywi pani dla mnie wiele dobrych uczuć. Rozumiem też, że wydają się one pani czymś godnym miana miłości. Ale się pani myli!...	Jakoś wychodzi na jedno! Ani słowa! Ale cóżbyście powiedzieli, gdybym wam dał garść nasienia najpiękniejszych kwiatów, a wybyście wzięli je, lecz zostawili w skrzyni, dopókiby nie straciło całej swojej mocy; nie byłożby to tak samo, jak gdybyście zniszczyli cały rząd zagonów kwiatowych? U nas w Norwegii opowiadają historyę o dziewczynie, która miała wstręt do macierzyństwa, i dlatego w dzień ślubu z wieńcem mirtowym na głowie, poszła do młyna, gdzie mieszkała czarownica, prosząc ją o środek, żeby nigdy nie porodziła żadnego potomstwa. Więc czarownica dała jej dwanaście ziarnek, które miała wrzucić do stawu; uczyniła to wprawdzie, nie myśląc przy tem nic złego, lecz za każdem ziarnkiem, które wpadło w wodę, dziwny jakiś dał się słyszeć odgłos, jakby westchnienie; było to pękające serce dziecięcia. Została żoną, bezdzietną żoną i dopiero gdy była już staruszką srebrnowłosą, ogarnęła ją nieznana jakaś bojaźń. Ręka jej była czystą od krwi, a jednak była zabójczynią i w duszy cierpiała jak morderca. Wówczas o północy weszła do kościoła, żeby przebłagać Boga za swą winę, i ujrzała na górze przy ołtarzu stojących dwunastu swoich niepowitych synów, a za niemi ich niezrodzone dzieci, całe pokolenie, napełniające wszystkie miejsca kościoła; uklękła więc i modliła się, ona, samowolna zabójczyni całego pokoleniaJakoś wychodzi na jedno!... Tej samej nocy, w której miała to widzenie w kościele, księdzu śniło się toż samo, a gdy się przebudził, posadzka była pęknięta i z szpar wyrosło dwanaście prześlicznych róż; byli to jej niepowici synowie. zawołał ksiądz i pobiegł do kościoła, gdzie ją zastał nieżywą przed ołtarzem.! Czy rozumiecie tę historyę? Takich zabójców wielu jest na świecie, zabójców pokoleń niezrodzonych, takim i ja jestem, takim pozostanę, bo we krwi mam jakąś odrazę, żebym miał mężem być kobiety! Niech tylko chłopiec pije z mojej ręki! chociaż krwi na niej nie widać, jednak krew jej się trzyma!	Nie, to niemożliwe. Człowiek już do śmierci musi nosić pewien rodzaj ubrania, mieć taką a nie inną bieliznę. To darmo. Muszę zarabiać dużo. Ja nie mógłbym chadzać w tutejszym, łódzkim korcie. Musi mi go facet przynieść z zagranicy. To darmo! Potrzebuję także jeździć do Europy, widzieć w Paryżu salony wiosennesalony wiosenne a zresztą... ja mam naturę niespokojną; i tam bym sobie znalazł bałwana, z którym staczałbym walki.	Główną rzeczą jest pozostać siłą wierzącą w siebie. Zamknięto nam wszystkie drogi, ujrzeliśmy, że w tych warunkach giniemy zbyt szybko, aby coś zdziałać, musieliśmy sięgnąć po broń i stworzyć moc, którą byśmy sami czuli, że nas osłania. To było ważniejsze niż co innego. Pod osłoną tej mocy my sami, towarzysze nasi przestają się czuć osamotnionymi jednostkami, czują w sobie, nad sobą poważną siłę. Rewolucjoniści powinni umieć samych siebie wychowywać, powinni w sobie własną siłę tworzyć. Przede wszystkim chodziło o to, abyśmy czuli, widzieli moc. Serce zaczyna inaczej bić, myśl inaczej działać. To nie jest zemsta, ani nawet samoobrona, to jest konieczność. Trzeba Rosji rewolucyjnej dać poczucie siły, trzeba, aby wiedziała, że miecz jej poraża, wtedy nauczy się myśleć, jak ten, co miecz trzyma. Rewolucyjna myśl i energia są zgubione, gdy przestają czuć w ręku broń, muszą widzieć swoją potęgę, inaczej przewagę, górę, bierze psychika protestujących w duchu	Jest zapewne starszy od nas obu, ale to piękny człowiek.	Mylisz się on jest dla ciebie bardzo życzliwie usposobiony.	Tak jest. Srodze go tam na Podlasiu poturbował, a teraz w Tykocinie oblega. A my nie przeszkadzamy!	Po dwóch latach pobytu w Konstantynopolu zdołał uciec z pewnym Greczynem, przebrany w suknie Arnauła; czy się ocalił, nie umiem powiedzieć, bo nie miałem sposobności zapytać o to towarzysza jego ucieczki, którego widziałem w rok po tym. Tyle tylko wiem o losie Don Pedra i mam żywą obawę, czy mu się ucieczka udała.	Zapewne... Zobaczymy Jeszcze waham się, ale... jeżeli pani zna tego młodzieńca i ręczy, że się to nie powtórzy...	Wie pani dobrze, o czym mówię. Jest pani za inteligentna na to, aby tego nie rozumieć. Te dziewczynkowate dokuczania są nie na miejscu.	Ach, człowiecze, któż ci tego odmawia? Przebij mnie, jeżeli na tym ci zależy, nie będęć stawiał oporu. Wszakoż powiedz mi waćpan, czego sobie życzysz, a zobaczysz, że jeszcze możemy dojść do zgody.	Ależ one są w doniczce, to nie są cięte kwiaty	Jakiś ty dobry, stryjciu Antoni, jaki dobry Chyba i ojciec rodzony nie może być lepszy... Czym ja sobie na to zasłużyłam?...	Nie wolno, bo jak się dziewczyna w tobie zakocha...	Nie zaczynajcie tylko, mój Szwejku, z tymi swoimi błazeństwami, bo naprawdę coś się stanie. Trafi kosa na kamień. Popełnialiście bez końca coraz to większe głupstwa, aż przyszła katastrofa.	At, nie brzydki, ale jakiś nieosobliwy. Nie prawda, dobrodzieju?	Nie przypadkowo dowiedziałem się o jego adresie, mieszka tu w okolicy, w domu znajdującym się przy jednym z wielkich placów.	Samotnik rzekłem mu na to. Uśmiechnął się tylko. I cóż mu miałem powiedzieć? Z tym człowiekiem nie można jakoś rozgadać się poufale. Coś takiego w nim siedzi.	Nie, to będzie gorzej! Ja go namawiam, by sumy nie sprzedawał. Mam przytem nadzieję, że kupca na nią nie znajdzie.	A która cię teraz opuściła, czy tak?	Bracia twoi podobni są zupełnie do wilków seeoneeńskich! O ile rozumiem język ich kul i kamieni, mają widoczny zamiar pozbyć się ciebie ze wsi.	Czego hałasujecie tak? Nie możecie wejść spokojnie.	Czy ci się bardzo zabawnym wydaję z tymi starymi wspomnieniami i zwierzeniami?	Dlatego też pozwalam sprzedać naszą kamienicę; wprawdzie długi pochłoną ze sześćdziesiąt tysięcy rubli, ale zawsze zostanie mi jeszcze czterdzieści.	Jak to? w tym miejscu takim szerokim był most? Musiał być strasznie długi?	Jaki to zmyślny, nawet po ogonie rozpozna czyj!	Kto to wie!	Na, cit, motin, Dabar galėsi susiraminti. Onutei laikas pradėti pratintis prie darbo, tai ji tolydžio bus dabar po tavo akių. Tik ar tu žinai, vienas dalykas pradeda man rūpėti, tvirtas, stiprus..	Tak jest, Mistrzu...	Tak, wiem, jest straszliwa kutwa	Tylko za to.	Z czego? No, przecież trzyma panią gorzej, niż na uwięzi, a pani drży na myśl jego gniewu. A już trzeba mieć kogoś w garści, by go pchnąć na taką... na taką zabłoconą drogę, na jaką on pchnął panią.	Z dworem to jak z wilkiem, niech ino jedną owcę spróbuje, wnet całe stado wybierze.	Za kark jej nie weźmiemy	Ale od półwłóczka nie ustąpię; pół chałupy też moje i tych krów mlecznych nie popuszczę z garści	Już ci raz powiedziałem, bratku, że tyle się znasz na rycerskich awanturach, co koza na pieprzu; powiadam ci, że widzę, co się święci, i obaczysz zaraz, że miałem słuszność.	Od rana do nocy robię, to kiej to mam czas na karczmę?	A czy w Estampes znajduje się jaka dobra oberża?	A do kogo to?	A no, wyznaję, nie wiedziałem.	A przecie to będzie twoje życie	A to jutro niedziela?	Ale któż z nas co temu winien? ani ja, ani...	Chciałbym mieć paniczów w swej kompanii! Dałbym ja wam szkołę!	Chłopie, nie przywódźże mnie do gniewu! i nie mów tego, co do rzeczy nie należy...	Cóż chcecie wobec ducha, jaki tam panuje, to dość zrozumiałe.	Cóż to znaczy?	Głowa nie boli?	I nie dziwno wam, że przybyłem?	Ja flaszeczkę wody kolońskiej, bo ją lubi; niedrogo będzie kosztować, więc jeszcze sobie coś kupię	Ja nie mam prawa upomnieć osoby, którą przyjmuję do mego domu i do mojej rodziny?... Ty chyba oszalałeś, Ludwiku!	Jakto antropomorfy? Kogóż tak nazywasz, stryju?	Mój Jezus, dopiero to pójdzie robota, no!	Mąż pani zrobił jak zawsze: obliczył.	Nie będziecie mieli ani jednego abonenta	Nie wiadomo. Wiesz, że ja tylko twoje szczęście mam na celu.	Nie.	No, przytul się.	O, to co innego	Oświadczyć się?...	Panie profesorze, mamy nowego ucznia.	Poczekałem na twojego amanta. Wróciłem się z drogi. Poczekałem tutaj w bibliotece na twojego faworyta.	Prędko by noc zeszła na słuchaniu waćpana	To nowina? Takie urwisy, a jednak widać coś tam w cichości robiły...	Trzy tysiące pięćset franków, jak mój mąż?	Za skojcaskojec	Złotówka to forsa!	A czy pańska małżonka może prowadzić interes w czasie pańskiej nieobecności?	A ile kosztuje bilet?	A jeżeli ja każę?...	Ani pieniędzy nawet?	Byle z tymi Szwedami prędzej skończyć, byle skończyć! Jechał ich sęk! Niech ustąpią Inflanty i miliony pozwolą, darujem ich zdrowiem.	Chyba... nieprawdopodobne. Przez trzynaście lat?...	Czy te zwierzęta długo żyją?	Do Kordowy... Do takiego miasta.	Działo im znaczne pękło. Tyś wysadził?	Facecje! Zbadano równą ilość pożywienia z żołądka psa który leżał spokojnie i z żołądka psa który biegał; u pierwszego trawienie było dalej posunięte.	Ja wiem, wiem.	Moja głupia próżność samcza	My wszystko wiemy i tutaj oto posiadamy dowody waszej zdrady	Myślę, że także...	Mów!	Pilnuj lepiej dyrektorowa swoich facetów i swoich dzieci... ode mnie ci zasię!...	Przecież ty sam...!	Spróbujmy	Tysiąc pięćset.	Wyśmienicie wasza królewska miłość uczyniła, rzucając taką odpowiedź zuchwalcom. Cała ta elekcjaelekcja, także wolna elekcja	Zaraz!
To samo mu powiedziałam, a w dodatku jeszcze i to, że na Głuchów byłabym pożyczyła pieniędzy. „Mogłeś (mówię) przed sprzedażą napisać słowo do Anielki, żeby ze mną o tem pomówiła, a Bóg widzi, czybym się była chwilę wahała... Ale to twój system, żeby nikt nic nie wiedział. Wszyscy wierzyliśmy w twoje miliony i dlatego tylko nie ofiarowałam pomocy.” On się począł śmiać ironicznie. „Anielka jest za wielka pani i za idealna istota, żeby się miała zniżać do takich marności, jak są sprawy pieniężne, albo też przemówienie w interesie męża. Dwakroć teraz ją prosiłem, by z ciotką pomówiła w kwestyi spólki i dwukrotnie odmówiła mi stanowczo. Co do ratunku Głuchowa, łatwo teraz mówić, gdy sposobność pomocy minęła. Wnosząc z odmowy, jaka mnie dziś spotyka, mam prawo wątpić, czyby i z ratunkiem Głuchowa nie było tak samo.”	Od czego też rosną takie wielkie brodziska? Nie sądzi pan, panie Rejzek, że i na to może mieć wpływ ten Absolut? Wiesz pan, boję się, że i ja tak obrosnę. Pomyśl pan: po sam pas!	Długich lat pomyślnych, i to nie tylko przez wzgląd na ciebie, doktorze, ale i na Annie, i na Maldona, i na wielu, wielu innych. Zdaje mi się, jakoby to wczoraj jeszcze było, kiedy w agrestowych krzakach, w naszym ogródku Jack Maldon, ot, nie większy od pana Copperfielda na przykład, zalecał się do mojej córki.	Już ja tam wiem. Jak kto chory to stęka, a nie myśli. I co z tego myślenia przyjść może! mówię pani, że nic dobrego. Mój ojczym nieboszczyk to też tak myślał.	To widać pani nawet nie miała czasu rozmówić się z panem... Majdan, widzisz pani to jakżeby tu powiedzieć, nie zełgać? To jest tak niby zakon abo klasztor.	Ale ja go za to znam świetnie. Wcale nie uważam za konieczne, byś właśnie ty miał to załatwić. Ja sama doskonale dam sobie z tym radę.	To ci ciocia dopiero... Nieboszczyk ojciec nie lubił o niej gadać, o tej ciotce, a jak się tylko urżnął zdrowo, to zaraz na nią klął co się zmieści.	Nie lubię, gdy się tak ofiarujesz ze swoją miłością małżeńską. To jest śmieszne dla ludzi, a nawet i dla nas samych. Żyjemy już prawie siedem lat ze sobą.	Wiadomo panu, że maskarada to zabawa niebezpieczna, gdyż wśliznąć się mogą ludzie rozmaici! Mam powód przypuszczać, że wielka zbrodnia planowana jest na ten wieczór właśnie.	Chcąc być z panią całkiem szczerym, miałem przekonanie, że uczynił to pan Mitchel i tak myślę dotąd. Czy mam wstrzymać dochodzenia? Mogę doprowadzić do tego, że przegra zakład.	Nie. A kto to jest?	Zwłoka podwoiłaby tylko smutek rozstania A co do przygotowań, to myślę, że Maksymilian pomyślał już o wszystkim, tak jak mu zalecałem.	Przyślij go tu! To cudzoziemiec, a z ciebie jest istny bawół!	Taak!... Nosem mi ojciec nie zaimponujesz, bo to starożytna maniera.	W Afryce Trudno mi nawet w to uwierzyć. Niech pan sobie wyobrazi, że zdawało mi się, iż jestem jeszcze w Paryżu; tę piękną stolicę widziałem tylko przez szyby dorożki w ulewnym deszczu, przejazdem z Dworca Północnego na Dworzec Lyoński. Jaka szkoda! Z jaką radością zwiedziłbym Pére-LachaisePére-Lachaise	Moje dziecko domu waszego nie kupię, jednak dałbym wam pięćset rubli, gdybym je miał, ale nie mam. Pszenicę w tym roku sprzedałem za psie pieniądze i jeszcze z nią miałem ambaras, a gotowki mi taki brak, że kto wie, czy nie będę musiał zadać się z Żydami... Ale wystarałbym się dla was o te pieniądze, gdyby wam nie było tak pilno. Postarajcie się odwlec licytację na kilka tygodni, a może się coś zrobi.	Do kolan, szelmy! do kolan! To pan Kmicic! Który tam kiep strzelił? Dawaj go sam!	Raczej narwana, niż egzaltowana a to, widzisz, jest różnica, bo egzaltacya idzie niemal zawsze w parze z dobrem sercem, a narwanie często godzi się z oschłością serca i często nawet wypływa z tego, że głowa się pali, a serce śpi.	Ach prawda!... Zapomniałem, że Szuman musi wiedzieć o wszystkim. To także talent...	Był to jeden z najtęższych w okolicy „szczurów wodnych”.	To nic, dziecko moje. Jutro przyjdzie doktór...	Zauważyła księżna, co zrobiła ta młoda osoba To ciekawe. Czy to artystka?	Ot tobie masz! Znowu poszedł, aha! z Orwidówną powędrowali. Ma się rozumieć! Ot tobie, i głód, i zmordowanie! I wierzyć tu komu? Wie co panna Aneta? niema naszego chłopca! Poprowadził się z poświcką panną! Szukaj wiatru w polu! A to łotr chytry i kłamliwy! No, no, no!	Czertwan powiedział! Konie wziął i poleciał, jak waryat! Nic a nic nie rozumiem, co się tu dzieje?	Och, nie, ciociu. Wiktor kocha mnie do szaleństwa, a ja go ubóstwiam, on taki dobry!	Och, znów proszę pana o wybaczenie. Po tych odwiedzinach muszę jeszcze do kogoś pójść, i tam również serce mi się wyrywa.	Ja jestem Eliza, serdecznie lubię muzykę i będę przychodziła, jeżeli pan jest pewny, że mnie nikt nie usłyszy i że nikomu nie przeszkodzę	Nie gniewaj się, kochana ciotko! Uspokoi cię może wiadomość, że Agnieszka nie jest nieszczęśliwa w swej miłości i posiada wzajemność tego, którego kocha.	O, zachowała się godnie, bardzo godnie! Choć mnie oszukali tak brzydko, jednakże byłem z nich dumny. Wyszli sobie z zagród, popatrzyli na nasz zbrojny oddział, jak gdyby na przejeżdżającą pocztę, i sznurując usta poszli każdy do swojej roboty. Żadnego słowa ni znaku! Woleli zginąć niż dopuścić do tego, by Brightling miał triumfować nad nimi. Szubrawiec Will Ticehurst posunął się nawet do tego, że wychodząc z gospody „Pod Dzwonem”, gdzie od rana raczył się piwem, przebiegł tuż przed rumakiem imć pana Jana.	A bo ja wiem? Powtarzałem ci je, w miarę jak mnie dochodziły. O! Chwytam je znowu, tym razem jasno, wyraźnie! Nareszcie posłyszymy prawdę. Prawdę niezawodną, prostą, doskonałą!	Ach! a ten jest? On idąc za popędem swéj szczeréj wylanéj natury, przyjął Genestasa jak dobrego znajomego.	I ja nie.	Sądzisz więc pan, że Makololowie troszczą się o wasz południk?	Yeah, taką opowiastkę, panie. Zaraz, zaraz. Nie wiem, od czego zacząć.	Zdaje mi się że w tém com powiedział niéma nic tak nadzwyczajnego. Nie możesz mi pan naganić tego.	Zostanę tutaj i chcę mieć spokój. Nikt się przy tobie ubierać nie może...	Taka jak innych Tylko że przy posłudze był, bestia, niemiły; na najniewinniejsze słówko marszczył się jak zbój... Rozumie się, używaliśmy na nim, co wlazło, a on najgorzej gniewał się, jeżeli nazwał go kto „panem konsyliarzemkonsyliarz	A teraz, panowie rozejdźmy się; d‘Artagnan potrzebuje samotności, aby się wypłakać i przespać. Ja biorę na siebie odpowiedzialność za wszystko, bądźcie zatem spokojni.	Działy się, działy cuda I jam tam był, i mnie tam swoi poznali...	Szczególniej ostrożnym okazuje się hrabia Liciński. Nie rozumiem, co się z nim stało...	Tego, co jest, jest aż nadto do wypełnienia życia.	A jeżeli człowiekowi urzynają nogę, cóż się dzieje z duszą? Czy urzynają również kawałek duszy?	A na kiedyż mam waszej miłości przybycie oznajmić?	Alboż Ramzes musiał zginąć?...	Ale poczekaj	Ale... wtedy... w śniegu?...	Bałaś się?	Bo ludzie prości nie znają flirtu ani z nazwy, ani w dosłownym znaczeniu. Nie mają zresztą czasu na uprawianie go, nawet by nie umieli.	Bo tylko tam może wyzdrowieć zupełnie. A przecie i ty chcesz, żeby wyzdrowiał,	Bronek, o tym sza! My zjemy Borowieckiego nim się ugotuje!	Cicho tam!...	Ciocia Dora, jak zając po wielu kluczachpo wielu kluczach	Co się z nim stało? Czy uciekł?	Czy powiedziałem rekinów? Chciałem powiedzieć, sto pięćdziesiąt pereł. „Rekinów” nie miałoby żadnego sensu.	Czy się ino da zwabić?	I co ze mnie zrobiłeś? Mogliśmy być szczęśliwi, rozumiesz? Gdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był nagliłGdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był naglił	Mam jedną.	MiłosierdzieGłód odezwała się mała dziewczynka.	Na świętego Damiana zatem jasne jest, że i on przejdzie.	Nie możesz pan sobie kupić maszynki benzynowej?...	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	Nie.	Panie Stefanie! co panu?	Pojadę, jakem Rutowski, raz, dwa, trzy, panie tego owego, pojadę.	Pójdziesz z nami do Miemców?	Ratować? Nie wiem.	Tylko bez żadnych trywialnych uwag, Beetle! My pragniemy tylko tego, aby wyjść z tej awantury, jak na przyzwoitych ludzi przystało...	Więc niech stawia piątki.	Zaczął się śmiać	Świat jest nikczemny	A teraz zawołajcie Eunanę.	Akbar Allach! a jednakże zostali zwyciężeni!	Bywaj!...	Ciociu on naprawdę tak dziwnie mi zmartwiał i tak mnie bolał, że nawet zapomniałem o zębie...	Coś ty za jeden?	Czegóż panna Zofia posmutniała tak nagle?	Czy Walerka ma dla mnie choć trochę przyjaźni?	Dobrze grają, prawda?	Jesteś u siebie w domu	Jesteś wszakże z nim w stosunkach przyjacielskich.	Kad žinotumėte, vaikai, ką tėvelis parsiuntė! Gana, gana!	Kazio wkrótce wyjeżdża za granicę	La Chesnaye! la Chesnaye!	Najprzód go trzeba znaleźć! rzekł z tajonym gniewem	Najzupełniej!	Niech pan posłucha, Villefort; czy ufa pan któremuś z moich kolegów, tyle co mnie?	O!	Okropne nieszczęście! Jedno z piskląt naszych wypadło wczoraj z gniazda i pożarł je okrutny Nag.	Ot, i jesteśmy w domu	Podzielę je z tobą chętnie	Powoli, powoli, Długi Johnie! Któż ci staje okoniem?	Połykasz wiec dalej łzy, prawda? A czy chętnie przebywasz we Frankfurcie?	Szanowna i miłościwa pani!... Daję ci sztuki, pisane krwią i sercem; zrozum je tylko i oceń sprawiedliwie!	Są...	Trafiła	Wróżek, wróżbitów, jednym słowem ludzi przepowiadających przyszłość.	Wy zacziem zdieśWy zacziem zdieś (ros.) zapytał wreszcie jeden z przybyłych.	Wyczeszemy wamawama (gw.)	Wyznawałeś ją zawsze. Nic w niej nowego!	Z Nitouche... przecież ją pani grasz... ogłaszałem już o tem w pismach...
No dobra. Żeby pan wiedział, panie Bondy, to są bardzo miłe i dobre zwierzęta, te jaszczury. Ja je znam, chłopcze. I kłamstwem jest, że to są diabły. A damned lie, sir. To już prędzej pan jest diabłem i ja jestem diabłem, ja, Captain van Toch. Może mi pan wierzyć.	Tak jest. To znaczy, znałem ją dawniej, ale od lat całych znikła z Nowego Orleanu. Swego czasu każde dziecko mogło wskazać jej dom, a z pytań pańskich widzę, że człowiek wymieniony przeze mnie jest właśnie tym, którego pan poszukuje. Uchodził on za męża tej kobiety.	Otóż to, tak jest zawsze, gdy kobiety chcą rozprawiać o tym, czego nie rozumieją. Lepiej by pani zrobiła nie mieszając się do interesów. To rzecz mężczyzn.	No, to niech ona napisze; gra na fortepianie, to i pisać pewnie umie.	Do Perejasławia, jak ci to powtarzam. I pewnie byłby tu razem z nami przybył, gdyby nie to, żeśmy czasu posyłać po niego nie mieli, chcąc zaraz iść ci z pomocą. Nic on jeszcze nie wie o twoim ocaleniu i za duszę twoją co dzień się modli	Do tej też chwili ja i pan Peggotty musimy ciągle czuwać razem nad transportem bagaży Emmo, duszko przyjaciel nasz pan Tomasz Traddles prosi mnie, bym mu dozwolił zaordynować ingrediencjeingrediencje (z łac.) mocny trunek; niegdyś: przyrządzana na ziołach nalewka uważana za lek wzmacniający serce., co wraz z rostbefem pozostanie nieoddzielnym od wspomnień starej, którą porzucić mamy, ojczyzny, słowem, domyślasz się, duszko, że mowa o ponczu. W poprzednim biegu życia nigdy nie pozwoliłbym sobie korzystać z uprzejmej propozycji naszego przyjaciela i nadużywać pobłażliwości tu obecnych panny Trotwood i panny Wickfield, lecz... dziś...	To będzie pechowa noc dla tamtych Obawiam się, że w sercu kapitana jest tyle złości, że nie oszczędzi żadnego Hiszpana.	Nawygrzewała się dosyć w Borynowej chałupie, najadła tłusto, nasmakowała dobrości, to może teraz i biedy popróbować. Człowiek całe życie przymiera głodem, haruje jak wół, a nikto nawet nie polituje.	To moje sanktuaryum. Tutaj zamykam się, kiedy mi życie za bardzo dokuczy, kiedy cierpię zbyt silnie... przychodzę przypominać sobie przeszłość jasną i szczęśliwą: marzyć o tem, co już nie powróci!...	Jeżeli gotówka, to wystarczy jeden procent, po przyjacielsku.	Kędyż to było?	Pani to mówi nadzwyczaj śmiało	Także to Azba zniesion?	Te karebym kupił od pana...	To pewnie nas śledzi.	Widzisz, tatku, jaki to mądry pies? Wyszuka zawsze gałązkę wśród wszystkich innych, chociaż rzucam ją daleko.	Ze strachu to byście go i wydali... co?	Śliczności! Lepszy od młynarzowego!	Rękę bym w ogień włożył, głowę pod miecz oddał za to, że on ani jej brat, ani żaden Korycki. Jezuicka intryga, i koniec. Tylko w tym kraju takie rzeczy się dzieją. U nas w Amsterdamie, żeby kto się tak nagle do czyjej familii przypytał, toby go zaraz urząd aresztował.	Ach, więc to milczenie jest rodzajem hołdu dla nas?...	No, to pani nie może grać jeszcze po mistrzowsku!	Ta, ta, ta. Nie moje to dzieło, ale mego chłopca. Jakże się ma ta biedna kobieta?	Ach, to tylko dlatego, że chciałem z nim rozmawiać i tylko troszeczkę mnie ukłuł. Nie bardzo bolało.	Pani siostro! jeśli chcesz listy do męża posyłać, to masz okazję, bo na Ruś jadę!...	Właśnie na to czeka w moim pokoju i o trzeciej tu będzie.	A kto mu to powie?... A odbierę mu, bo mój.	Nie wasza to rzecz pilnujcie krosien i kądzieli.	No proszę, i gdzież to?	To jest kabaret.	To dziwny przypadek Pan jest rekonwalescentem, panie kadecie. Jutro wyprawimy pana do zapasowego szpitala do Tarnowa. Pan jest siewcą bakterii cholerycznych... Wiedza posunęła się tak daleko, że wszystko już wiemy. Pan jest z 91 pułku...	Zostawcie... nie... pewno nie... Skąd ma siła być. Takie życie. A ona nie przebacza równanie (matematyczne). ci zawsze wypisze: X = 0, i śmierć. Basta cosibasta cosi (wł.) dziś popr.: Hercen, Aleksandr Iwanowicz (1812–1870), rosyjski pisarz, myśliciel i działacz społeczno-polityczny, zwolennik poglądów rewolucyjno-demokratycznych, stworzył doktrynę socjalizmu rosyjskiego, który miał powstać z pominięciem fazy kapitalizmu; popierał ruch rewolucyjny okresu Wiosny Ludów oraz powstanie styczniowe w Polsce; autor książki autobiograficznej Rzeczy minione i rozmyślania.. Zazdrościłem zawsze Herzenowi. Jaki on szczęśliwy był. Pomiędzy takimi ludźmi żył. Takich miał przyjaciół. Morze, góry, muzyka. I ludzie jak morze i jak muzyka. Nie chciałoby się umierać. Na południe pojechać i mieszkać sobie w białym, czystym domku. Śpiew żeby był. Okna otwarte na morze. I myśleć, myśleć. NaukaWy nie wiecie, co to jest matematyka! Wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra matematyka, cóż! Że mnie by łopuchyłopuch Głowa jego płonęła. Miał silną gorączkę i zaczynał bredzić. równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. Cisza... I cóż ja tam sobie, zbłąkany dyferencjałdyferencjał (daw.)	Trudno się już mamić tem żeby Światopełk je zdał dobrowolnie, lub żeby on kiedy do podległości się poczuł i daninę dał, dopóki mu się na kark nogą nie stąpi. Śmiały jest, zuchwały i silny...	Wciąż widywał mnie bez mej wiedzy. Jedno moje spojrzenie podchwycone co dnia pozwala mu żyć. Ty nie wiesz, Ludwiko! On umiera i prosi, aby mnie mógł pożegnać, wie, że mąż wyjechał na kilka dni. Przyjdzie tu za chwilę. Och, ja zginę. Słuchaj, zostań ze mną. Wobec dwóch kobiet nie będzie śmiał... Och, zostań, lękam się samej siebie.	Nie mam ci, panie, nic do powiedzenia co by pozwalało na jakiś pewny sąd. Prawda, że pan de Nemours wszedł dwa razy w nocy do ogrodu i że był następnego dnia w Colomiers z panią de Mercoeur.	A jakże, a jakże, jakbyś wasza miłość na własne oczy widział! Są kurczęta, siedemnaścioro ich mam, właśnie wczoraj się wylęgły.	Na walkę, jak wszyscy ludzie Jedni z nich przez klasztor idą do nieba, inni przez świata drogi cierniste... I purpura bywa włosiennicą i korona cierniem bywa... Różnie powołuje Bóg i sobie służyć każe...	Dobrze otóż jego dom jest celem mej podróży, z czego asińdźka możesz osądzić, czy jestem złoczyńcą; powiem asińdźce jeszcze coś więcej, a mianowicie, że chociaż istotnie, wskutek straszliwej omyłki, życie moje narażone jest na pewne niebezpieczeństwo, jednakże król Jerzy nie ma w Szkocji wierniejszego sojusznika nade mnie.	Bzdurzysz i udajesz dzieciątko, Doro Przypomnij sobie, wczoraj musiałem wyjść o naznaczonej godzinie i nie mogłem skończyć obiadu, a onegdaj byłem niezdrów, gdyż zjadłem niedogotowane potrawy. Dziś, jak mi się wydaje, wcale nie dostanę obiadu, a śniadania doczekać się było nie podobnanie podobna (daw.)	Gdy w rozpacz wpadną, nie mając nic do stracenia, tem zajadlej walczyć będą.	Lepiejby się już zabić, niż żyć i usychać jak drzewo.	Lusia nie zna swojej ciotki Była małą dziewczynką, gdy jeździła do Jarzębowa.	Może jeszcze wróci Pamiętasz, że na pustyni nie bywało go czasem po dwa dni, a potem zawsze nas doganiał.	Nade mną ty, Szmulu, nie biadaj, niech już ze mną stanie się, co chce! Ale ty ulituj się nad swoim własnym dzieckiem i w domu przynajmniej nie bij jego. On dość już w chederze cierpi...	Nie było kiedy, miła ciotuszka! Będę, jak drugi raz przyjadę.	Nie chcesz go zwolnić z przyrzeczenia, choć wiesz dobrze, że oszukałaś go, dając mu je do podpisania?	Nigdy jej nie podnoszę przeciw piękności	Oficeram już napoił szampanem do zupełnej miary, leży mi w poczekalni jak pień olszowy, konie czekają... Ech, ja bym wasanu zadał, żebym tak był twoim ojcem!	Pan Grzesikiewicz nie jest moim narzeczonym	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Tu jest urzędnik na rogu, co dla swych chłopców potrzebuje studenta. Ja pana zaprowadzę.	Jeszcze się nie zżyła z nami, czuje się obcą, niech mama o niej pamięta!	Nie, jaśnie panie, osobnej nie ma.	Siedzi przy królewnie, pilnując, czy się nie przebudzi a nie zapotrzebuje czego.	A cóż jest w tej historii?	Cicho bądźcie, nie macie za co przeklinać	Czy pannie March podobał się niemiecki poemat?	Droga babciu, nic taniej nie można?	I przyniesiemy, jak drut...	Liczę na słowo pani.	Naturalnie; ale czy znasz pan człowieka w jakiemkolwiek położeniu, któremuby z żadnej strony niczego nie brakowało?	Nie będę pani zaprzeczał.	Nie rozumiem pana	Nie warto o tym mówić. O której ojciec wróci? Znów będziemy razem. Tak przykro, gdy was nie widzę.	Nie. Zresztą zajęty...	No tak! Odstępując z taką wspaniałomyślnością swego... adoratora.	Panie oto memoriał, który pragnąłbym wydrukować, czy zechciałby pan oszacować koszta?	Panu Braunowi kazałam, by zaraz mi wszystko donosił.	Protokołu fałszować nie wolno	Przecie ja go nie pozwałem, jenojeno (daw.)	Przeciwnie, noc jest pełna czaru i tutaj obecni będą żałowali tylko jednego odparła hrabina.	Rad bym z duszy, ale widzi mi się, co nam kaj indziejkaj indziej (gw.)	Szanowna pani zbyt łaskawa nie jestem znowuż aż tak znakomity.	Tak, przez chwilę zdawał się mocno poruszony, gdy przeczytał list, który mnie kompromitował; wydawało się, jakby moje nieszczęście go mocno przygnębiło.	Wierzę ci lecz dlaczego tak się przeraziłaś?	Właśnie pisze mi tu ojciec i panienka o waszym nieszczęściu. Spaliliście się, co?	Łaski! panie, litości!... w imię młodej damy, którą kochasz... którą masz za umarłą... a która żyje!...	Ale czy pozwoli panu, by wyjechał pan z człowiekiem, którego nazywają hrabią de Monte Christo...	Ależ szanowny mecenas zawsze może...	Będziemy musieli poraz wtóry stawać w konsystorzu.	Będziemy teraz mieli możność szybszego dociekania w Augustynie	Chorągiew wzięta!... Trupa moc!	Ciągnij!	Drogi przyjacielu Czyż ja czytuję gazety?	Dziwny cel... W chwili nieszczęścia kraju...	Fałsz! Właśnie robotnicy żyją ze sobą zwyczajnie i po ludzku, a tylko my...	I ten został rozsiekany?	Jestem królem	Jeździec.	Kup sobie!	Morderstwo, Zbrodnia zaczął Bzik	My sami chcemy.	O jaką zbrodnię oskarżono pana, gdyś zażądał spowiednika i kiedy ksiądz Busoni odwiedził cię w więzieniu w Nîmes?	Pani tu, jakim przypadkiem?	Pomoże	Słucham, dziecko.	Tęgośtęgo	Wybornie, drogi stryjaszku.	Wystawimy w przyszły wtorek, za tydzień... przynajmniej ja tak chcę!...	Wzięty.	Wątpiłaś?
Yeah, łusek. Są całkiem gołe, panie Bondy, jak jakieś żaby albo takie te salamanders. A ich przednie łapki są jak dziecięce rączki, ale mają tylko cztery palce. Takie biedactwa Lecz to bardzo mądre i miłe zwierzęta, panie Bondy. Tak się poruszają te jaszczury.	Co dzień stawał się coraz większym odludkiem i był coraz bardziej osamotniony; pan Morrel i Mercedes nieraz przychodzili do niego, ale drzwi zawsze były zamknięte, nie odpowiadał na pukanie, chociaż wiedziałem, że był u siebie. Pewnego dnia wpuścił jednak Mercedes, a gdy ta biedna dziewczyna, sama udręczona rozpaczą, usiłowała go pocieszać, rzekł do niej: „Wierz mi, on nie żyje... i już nie my na niego, ale on na nas czeka... Jestem szczęśliwy, bom z was najstarszy i pierwszy go ujrzę...”.	To cóż?... siedzi tam więcej takiej hołoty. Widzi pani... tylko ten jasny blondyn jest literatem naprawdę i krytykiem teatralnym, a reszta... to takie sobie ptaki letnie: Bóg wie, co za jedni, co robią... a że żyją ze wszystkimi, dużo gadają, mają skądciś pieniądze, są wszędzie na pierwszych miejscach, to się nikt nawet nie pyta, co oni za jedni...	Oto oto jest znów polityka uczuć! Przecież ty chyba powinieneś wiedzieć, do czego ona prowadzi. Nie rozumiem doprawdy, co może cię skłaniać na stronę Greków. Zgoła nie są zajmujący.	Może myśleli, że po powrocie z wojny zasiądę do lekcji z zagranicznym guwernerem? A oni będą robili, co chcą?... Do pioruna, mylą się bardzo... Panie ministrze, ogłaszam naradę na godzinę drugą. Kiedy się zbierzemy w sali, ma się cichaczem zebrać w korytarzu pluton żołnierzy. Plutonowy ma stać przed drzwiami i słuchać, a jak klasnę w ręce, ma wejść z żołnierzami na salę. Panu mogę powiedzieć prawdę: jeżeli zechcą zrobić tak, żeby wszystko było po staremu, jak przed wojną aresztować. Ale to tajemnica.	Rzadki gość... rzadki gość... Od czasu jak mogłeś zostać doradcą jego świątobliwości, nie pokazujesz mi się... Co prawda, nie ty jeden!... Ale cokolwiek nastąpi, nie zapomnę twoich usług, choćbyś mnie jeszcze bardziej unikał.	O, dawno opuściłem służbę wojskową zostałem mianowany parem za Restauracji, brałem udział w pierwszej kampanii pod rozkazami marszałka de Bourmont; mogłem ubiegać się o wyższy stopień i kto wie, co by się stało, gdyby starsza linia utrzymała się na tronie? Tylko że rewolucja lipcowa potoczyła się na tyle pomyślnie, że mogła sobie pozwolić na niewdzięczność; i okazała ją każdemu, kto nie służył za cesarstwa; poprosiłem więc o dymisję, bo kto zdobył szlify na polu bitwy, nie potrafi manewrować na śliskim terenie salonów; porzuciłem broń, oddałem się polityce i zajmuję się przemysłem, badam sztuki techniczne. Przez dwadzieścia lat służby pragnąłem zawsze się temu poświęcić, ale nie miałem na to czasu.	Nie mówiłam Na prowincji zawsze o zarobek łatwiej. Dostatek wszystkiego. Wiadomo	Nie powiedziałaby pani słowa „też”, gdyby... Tamta kobieta niegodna była nawet spojrzeć na panią. Była uosobieniem fałszu i brudu.	Nie trza było tyle kłaść na jednego konia!	Nie wiem dobrze. Jeden, sierota dziewięcioro małych dzieci chciał się uczyć, przyjechał do miasta, ale nic znaleźć nie mógł. Czwarty ma niedobrego ojczyma: prawie go wygnał z domu. A reszty nie znam.	To też pokój nie jest jego sprawą, ale despoty. On Huniada namówił, wciągnął, zbałamucił, opętał. Wielki wódz dał się omamić.	Jörgen i ja. Opowiadał mi, że jego ojciec widział ją kiedyś... w noc księżycową... gdy zaczaił się tu na zwierzynę... Wyglądała pono właśnie tak, jak ją opisywał dziadek Jörgena. On bowiem był obecny przy egzekucji... a od tej chwili widmo jej krąży tu... jeszcze ciągle... jak gdyby...	Pamiętasz, co powiada prawo dżungli? Wprzód się rzucaj na zdobycz, potem zaś głos wydawaj. Tak robią oni, ale ty tego nie wiesz, jesteś bowiem człowiekiem. Tedy miej się na baczności. Akela coraz bardziej niedołężnieje, a wiem, że za pierwszym jego większym niepowodzeniem całe stado zwróci się przeciw tobie i przeciw mnie. Zwołają zgromadzenie... a wówczas...	No tak, dlatego też mi go żal ale teraz to myślałam sobie, że to dla niego musiało być okropnie męczące być przez dziesięć lat uprzejmym dla chłopca, który był zawsze grubiański. Ja bym nigdy nie potrafiła tego dokazać.	Nie wierzę Od trzech lat obcuję z panem, przyglądam się panu, widzę co dzień objawy wrażliwego pańskiego serca, wielkości i żywotności pańskiej duszy. Pańskie serce jest świeże jak serce dziecka. Przecież pan kocha ludzi?	Ażeby was szlag trafił! Jakim prawem stajecie między nami a naszym gospodarzem klasy? Jak Boga mego, wy dwaj dajecie nam szkołę w tajemnicy doprawdy... doprawdy... nie wiem już, co mamy zrobić.	Juści proboszcz tyle wie, co i my, gdzież go odeśle? Pogadam z matką na wyrozumienie. Nauka, OkrucieństwoAbo to chłopcu krzywda u nas będzie? Poje se po uszy, a zechce, to i wyżej uszu, nie narobi się, ino tyle, co naukę odprawi z godzinę co dzień.	O nie! Obawiam się tylko... bo wszak to było jedyne nasze uwierzytelnienie...	Jak zobaczysz, że nie, to wrócisz?	Dziwi cię, że jeden dał sobie ze mną radę?... Wyskoczył z zasadzki i miał w ręku łom żelazny czy młot. Coś bardzo ciężkiego. Nie zdążyłem przygotować się do obrony. Nie spodziewałem się napadu i zajęty byłem myślami. Zresztą sam sobie jestem winien. Mogłem to przewidzieć.	Nie. Od paru miesięcy żadna wiadomość z zewnątrz nie przedostała się do mojej samotni. Nie czytuję dzienników.	Dosłownie powtórzę wszystko, jak było. Otóż na Orgaza, jak pani orzekła, posiadam rzekomo wspaniałe warunki. Maskę świętości, dla pantomimy tak pożądaną, osiągnąć mogę przez sfingowanie nieprzytomności.	Badałem innych, nic nie wiedzą, lecz wysłałem Bernarda po za mury, ten choć ślepiec, często lepiej dojrzy, aniżeli stu patrzących. Daleko ujść nie mogli, gdy ich znajdzie, zatrzyma za bramą, w ukryciu opodal od zamku, a stamtąd ja ich sprowadzę.	Czasem kładzie się ją do pudełka od sardynek w porównaniu z jego absolutną ignorancją we wszelkich innych sprawach przemysłu Na hiszpańskim wybrzeżu są fabryki, gdzie się pakuje sardynki do pudełek, i...	A te konie czyje, a te warsztaty, o których mówisz?	Ale ty sama... szepnął Dobek.	Na ostatnim okręcie...	Nie podobają mi się Mniemam, że sam powinienem był dokonać doboru załogi, skoro już o tym mowa.	Nie psuj połowu, tato! Ci dwaj dopiero zaczęli łowić.	Nie! Komendy będą dalej stały, w Mohilowie, Jampolu, a ostatnia ma być w Raszkowie	Pięknie! Chyba że tak! Wyście stracili okręt, a ja znalazłem skarb. Kto z nas lepszy? A teraz, do pioruna, zrzekam się dowództwa! Wybierajcie, kogo chcecie, na kapitana, ja już mam dość tego!	Tytułu nie pamiętasz?	Zalecił memu bratu, aby pana przyprowadził; niech pan przyjdzie, opowie mi pan coś o Villequier; jest projekt, aby się tam wybrać na wiosnę. Chciałabym wiedzieć, czy zamek jest możliwy do mieszkania i czy okolica w istocie tak piękna, jak mówią. Tyle jest rzeczy przechwalonych!	Co też ty gadasz, mój kochany! Ty ludożercą! To już dla mnie teraz niebezpiecznie będzie mieszkać razem z tobą w jednej kajucie; mógłbym się obudzić którego ranka na pół zjedzony!	Mogę wam coś jeszcze podarować, co by się wam przydało na statku	O! jeżeli kocha i jest kochana, nie może nazwać się nieszczęśliwą.	Posłuchajcież Już z mego stroju możecie wnieść, że gdym go w powszedni dzień włożył, to nie bez słusznej potrzeby...	Co w tym niewłaściwego?... Alboż nie przyjmuje pani usług nawet od posłańców publicznych?...	Czy moja Becky ma zamiar spać przez cały dzień? Chyba nie jest aż tak zmęczona?	Cóż to jest? Mam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż. Dyplomata bez pieniędzy to to, czym ty byłeś przed chwilą: poeta bez woliMam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż...	Nie pojadę do teatru.	Nie, to uległość	To najłatwiejsze! Stanowczo nie można z panią rozmawiać.	Trzeba zacząć od odroczenia wyboru na pół roku; jutro przyjdę po rozkazy Waszej Eminencji.	Znam typy tego rodzaju takie bawidamki. Nie znoszę takich.	Chyba powiedzcie: „zaczynamy”, bo ja z wami koniecznie i jak znam pannę Krupską, to będzie błagała waszą miłość, by ją dopuścić raczyła do wspólnej modlitwy.	Któż to może obliczyć To tak samo, jakby ci dachówka na głowę spadła.	Ty, kulasie, jak ci tam?!	Jak to? Cóż mam wiedzieć? Wszakże, gdyby panicz żył, to by tu siedział.	Jak wasza dostojność chcesz	Och! Przychodzili tu, a potem odchodzili, żeby się ożenić! I chwała Bogu.	A cóż to jest owa siła i materia?	No, a cóż by to kosztowało?	To modne słowo w najlepszych towarzystwach posługują się nim w traktierni pod czarną kwoką.	To trzymaj się ściany.	Widzisz, mężu, u nas ludzie świątobliwi zadają sobie takie umartwienia.	Trzydzieści, panie... trzydzieści tysięcy rubli, panie... Bardzo, panie... bardzo!	Ależ mój ojcze, przecież ojciec u siebie, to mu wszystko, wszystko wolno.	Ależ, panie hrabio	Bo to prawda	Cholera, Judy, świeć!	Jakiż to był okropny dzień	Kamizielę ma ze wsypy, co ją to świnie podarły.	Kiedy prezes wyjeżdża do wód?	Małka, a po co ci rabin?	No, a przecież pan jesteś nauczyciel Ozierskij.	Och, radość jego jest według mnie bardzo znacząca i potwierdza moje spostrzeżenie: Lucjan jest próżny.	On ich rozpędzi!...	Panowie sposób podsunięty przez maszynistę, wydaje mi się nieco ryzykowny.	Powiedział mi, że pani Medlock musi go słuchać. A on chce, żebym co dzień przychodziła z nim rozmawiać. A ty mi masz mówić, kiedy mam przyjść.	Skąd wiesz o tym?	Ta sama, którą zauważyłem rano. Wyraźnie wiódł więc mnie tu instynkt.	Tak jest.	Tak, do widzenia Murray!	Właśnie nieustannym a nawet burza, która trwa wiecznie, staje się monotonna i nudna.	A widzisz?	Alibi...	Bardzo stanowczo.	Być może	Co?	Dziękuję panu	Gdzie pochowano tę... panienkę, co zginęła wówczas w katastrofie?...	Jakto?	Jarema, Jarema! Uciekajmy!	Mhm	Mów prędzej, Noelu!	Nadprzyrodzona	Niechaj budzie Pilip	O, a żona da panu urlop?...	Od kilku tygodni.	Pan Jan, nieprawda?	Poruszasz tę sławną sprawę wolnej woli, będącą śmiertelnym szkopułem. Dajesz ucho podszeptom Pelagijczyków i pół-pelagijczyków.	Psycholog!	Szolem alejchem!	Słyszysz, cezarze!	Tak!	Widzisz, każdemu zgotowano ten sam los.	Z Bogiem...	Z kim?
Yeah. Te muszle, co się trzymają kamieni tak mocno, jak silna jest żydowska wiara, i trzeba je odciąć nożem. No i wtedy te jaszczury przyglądały się tym Singhales, a ci myśleli, że to są morskie diabły. To bardzo prymitywny lud, ci Singhales i Bataks. Gadali, że ponoć tam są diabły. Yeah. Nie dało mi to, człowieku, spokoju. Nie wiem, czy to tylko my, Czesi, jesteśmy takim ciekawskim narodem, ale gdziekolwiek spotkałem naszego rodaka, wszędzie musiał we wszystko wetknąć nos, żeby niby poznać, co się za tym kryje. Myślę, że to się bierze stąd, że my, Czesi, nie chcemy w nic wierzyć. Więc wbiłem sobie do mej starej, głupiej łepetyny, że muszę się tym diabłom bliżej przyjrzeć. Swoją drogą byłem też pijany, to prawda, ale to dlatego, że wciąż miałem w głowie te głupie diabły. Tam na dole, na equatorequator (ang.)	Pan Borowicz pewno śpi, proszę pana, bo wczoraj późnym wieczorem przyjechał jego brat z wojska i długo rozmawiali, tak przynajmniej przypuszczam, bo przecie mnie to tam nie obchodzi, ani nie podsłuchuję, ale skoro, pan rozumie, bracia dawno się nie widzieli, to zawsze znajdzie się coś do gadania, szczególniej, że przyjechał tylko na trzy dni, bo urlopu dłuższego nie dostał, a dziś wcześniutko pomimo święta wstał i wyszedł, to pewno pan Borowicz znowu się położył, bo co ma robić w niedzielę. Chyba, że czyta, ale z drugiej strony nie sądzę, bo musieli jakieś ważne sprawy omawiać, bardzo ważne, może rodzinne, może jakie polityczne. W dzisiejszych czasach, proszę pana to nic nie wiadomo. Taki inżynier tu mieszkał na czwartym, ale w oficynie, o te okna, co jak pan zejdzie, to pod wieżyczką. I co się okazało?... Miał szwagra, proszę pana, pułkownika, to obaj uciekli do bolszewii...	Ha no! Kiedy tak, to już go tam wacpani sprowadź, ale jak będzie źle, to na wacpanią spadnie responsrespons (daw., z łac.)	Nie chce się w to wierzyć, abyśmy mieli być na gardle skazani. Żeby za każde słowo w prędkości i po pijanemu wymówione szyję ucinać, tedyby ani jeden szlachcic w tej Rzeczypospolitej z głową nie chodził. A neminem captivabimus? Czy to furda?	A! tak: „kochany przyjacielu” do Anglika dobry początek!... brawo, d‘Artagnanie!... Za to jedno słowo; będziesz poćwiartowany, zamiast być łamany kołem.	To dobrze, chodźmy do nich, zrobimy im niespodziankę.	To mi nie nowina. Bieda hartuje człowieka.	Usuń to!	Chcę dowiedzieć się, odkąd to ukrywasz tajemnice przed przyjaciółmi, z którymi bywałeś zawsze gadatliwy jak sroka?	Rozumiem rzuciłaś teatr i zostałaś panią rejentową, żebym ja się mógł zjawić na świecie, przewidziałaś prawdopodobnie nawet moją przyszłość, a może duch któregoś z wieszczów wystukał ojcu spodeczkiem moją przyszłość? W każdym razie potem, oczywiście, wyszłaś drugi raz za mąż, żebym nie był sierotą bez tatusia, potem oddałaś mnie na wiele lat do internatu, żebym otrzymał odpowiednie kształ­cenie i wyrobił sobie charakter, wszystko teraz rozumiem... że też mi to wcześniej nie przyszło do głowy! Rozumiem teraz, dla­czego porzuciłaś teatr.	O ile wiem jest to już trzeci wypadek, żeście zmusili administrację do wydalenia was. A dlaczego obiecano wam stałą pracę w naszej firmie?	Co też to tych precjozówprecjoza (z łac. pretiosa: rzeczy cenne) mówił, oglądając się dokoła. jak żyję., jeszczem nigdy tego cudownego electrumelectrum (łac.)	Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno chleba z pajęczyną przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!	Nie chwal no ty się tak bardzo tą lwią naturą bo i lwów bieda bija, a to o tyle mocniej, o ile więcej zapominają, że im lwami być przynależy.	Panie Danglars Powiem ci to, co przed chwilą Mercedes Caderousse’owi	A cóż pan chcesz, żeby to było, u licha!...	Od paru lat? Więc to już może być nic nie warte?	Więc cóż to obchodzi mnie lub też mego ojca? Wierzymy ci i czekamy.	Wstydź się... Ten chłopak prawie od dziecka sam się utrzymuje, a mimo to dziś jest pełen wiary w przyszłość...	Zapewne, ale już samo to, że się ogoliłem, wyda się podejrzane. U nich zaś nie trzeba komuś udowodnić winy, by go skazać.	Chyba to nie będzie niedyskrecją, gdy powiem, że mówią tu o małżeństwie panny Hejbowskiej z szanownym panem?	No, myślał, że to guwernantka...	Wierzę, że pan oszalał; to ściślejsze określenie.	No, no! jak ono tam jest, to jest, a wy sobie ruszajcie z Bogiem daléj.	Małgorzata Devereux była jedną z najpiękniejszych istot, jakie kiedykolwiek znałem. Nigdy nie mogłem zrozumieć jej postępku. Mogła była dowolnie wybierać męża. Carlington przepadał za nią. Bez wątpienia była romantyczką. W tej rodzinie każda kobieta jest romantyczna. Mężczyźni do niczego, ale kobiety zachwycające. Carlington czołgał się u jej stóp. Sam mi to opowiadał. Śmiała się z niego, a przecież nie było w Londynie panny, która by o nim nie marzyła. Ale, Henryku, skoro mówimy o niedorzecznych małżeństwach, powiedz mi, co znaczy ten kawał twego ojca, jakoby Dartmoor żenił się z Amerykanką? Czyż nie ma już dla niego odpowiedniej Angielki?	Będę ja przy niej od wypadku Widzisz, w bitwie cała trudność w tym, że trzeba o wszystkim pamiętać: o koniu swoim i nieprzyjacielu, o cuglach, o szabli, o cięciu i sztychu smarkacz., byle był praktyk, bieglejszego od się nowicjusza z konia zsadzi... Dlatego to będę ci przy boku.	Niech pan mówi... To musi być olbrzymi widok?... Jakich uczuć doznawał pan?...	Coraz lepiej Ci panowie stanowczo nie będą mieli wiele do roboty. Panie Beautrelet, donoszą mi z Dieppe, że znaleźli dziś rano na skałach zwłoki młodej kobiety.	Doprawdy, ten biedak napełnił mnie litością. Jak wrócimy na górę, pokażesz mi pan jego akta.	Poczekaj pan Mówiłem, że nie wiem, co dla innych jest pobudką twórczości, ale mogę powiedzieć panu, dla czego ja piszę. Nie z literackiej próżności, bo jej nie mam i nie jestem literatem; nie dla ambicyi, bo niema ludzi, którzyby ją zaspokoić mogli; nie dla pieniędzy, bo pan wie, że moje książki zaledwie w kilkudziesięciu rozchodzą się egzemplarzach,	Podczas pochodu na drugą stronę nie można się dostać. Proszę się cofnąć!	Na pohybel LachomNa pohybel Lachom (daw. ukr.)	Na psa taka robota!	Och! nie mogę polegać na tobie, mój przyjacielu! twarde masz serce i dbasz zanadto o skórę.	Proroctwo świętej Brygidy: „Pokażę ci wprzód pięciu królów i państwa ich: Gustaw, syn Eryka, osieł leniwy, ponieważ zaniedbawszy prawe nabożeństwo, przeszedł na fałszywe. Porzuciwszy apostolską wiarę, wprowadził do królestwa augsburskie wyznanie, kładąc skazę za sławę sobie. Patrz Eklezjastę, gdzie o Salomonie powiada, że skaził sławę swoją przez bałwochwalstwo...”	Po nocy nie mogę rozeznać zwłaszcza że nie na UpitęUpita (lit. Upytė)	Więc jakże możesz ściągać pomstę cezara na dom Aulusów?	Mnie się też od razu zdawało, że on ma coś tu!...	Bez obrazy ale wy, Niemce, musi że nie mata własnego kraju, kiej przychodzicie tu do nas?	Tak więc, Harbercie, znalazłeś dziś coś, co ma dla nas wyjątkowe znaczenie Wszystko, przyjaciele, w naszej sytuacji wszystko może się przydać. Bardzo proszę, nie zapominajcie o tym.	Cóż mówi o skarbach Petrkowych? odezwała się pani.	Dziwne, co tak zaraz nalazł się złodziej...	Powiedzże, Michale, co mnie pozostaje więcej, jak habit?...	Uważałem za swój miły obowiązek odwiedzić panią. No, nie przywita się pani ze mną?	A jeżeli jest inaczej?	Jak mi Bóg miły, takem już szedł.	Jest zupełnie czarująca!	Lada dzień zaczną się żniwa.	Nie, nie... kocham ciebie, nawet wiedzieć nie możesz, Ew, jak bardzo cię kocham.	On mówi, że chyba całe stada wilków hasały koło mnie... Mówi, że takiego śladu jeszcze nie widział nigdy w życiu... Mówi, że już się zmęczył...	Bo wierzę, znając Juliusza, że jeśli jej sprzyja, Epicharis lepszą i zacniejszą być musi niż Cesenja i Leufelja....	Czy masz osobistą jakąś przygodę, cóś w czémbym ja ci radzić lub pomódz mogła?	Mnie już coś Bernsztajnowa o tym mówiła. Wiesz, co ci Mela powie?	O co panu chodzi? Ach, zapomniałem, że jestem panu do czegoś potrzebny. Siempresiempre (hiszp.)	Co z nim zrobić?	Dla mnie niech pani sobie nie zadaje tego trudu.	Ha, w takim razie...!	Mam tu interesa z powodu męża...	Nigdy nie uwierzę żeby istniały takie zwierzęta.	Przestań już, kazałbym ci sto razy powtarzać, gdybyś mnie słuchała. Jedzmy obiad.	Tam, za tymi topolami.	Widziałem dwu ludzi, którzy prawie przez całą noc czatują pod jednym z wagonów. Fakirowie nie kradną koni, więc nie zaprzątnąłem sobie nimi głowy. Chciałbym znaleźć Lutufa Ullaha, mego wspólnika.	Więc osobista wartość człowieka nic nie znaczy, tylko pieniądze i sfera?... O moja Luciu! tak jeszcze jesteś młoda, a już masz spaczone pojęcia.	A, rady ode mnie chcesz?	Ach, ty wstręciuchu!	Aulus był u mnie. Obiecałem mu przesłać wiadomość o Ligii.	Bardzo przepraszam pana doktora.	Bynajmniej.	Czemże służyć mogę? spytał po chwili.	Czy można babuni dzień dobry powiedzieć?	Czy twoi druhowie mają jakiś prowiant?	Dawaj mi ser! bierz sobie szynkę!	Dziecko	Dziękuję panu za dotrzymanie słowa.	Gdzie idziesz?	Ja bym poszedł	Ja, pani.	Jaki?	Kondycja ludzka, Szczęście	Kto wszystkim nieszczęściom Rzeczypospolitej winien? Jużci nie my, bracia szlachta, którzy ją piersiami naszymi zasłaniamy.	Mam!	Mateczko!	Małżeństwo, Interes	Milcz, jesteś głupiec	Morze, wuju Sibie.	Natychmiast. Nie chcę być przez kogokolwiek pomówiony o opieszałość.	Nie rozumiem	Nigdy.	O głowę twoją idzie.	Peggotty! podawaj prędzej herbatę. Twoja pani zasłabła, nie marudźżenie marudźże	Pocałowałeś w rękę królowę!...	Przede wszystkim ten napastliwy ton, a poza tym skandal z Brzęczkowskim.	Przepadnijże ty ze swoją lubystką! Umiesz ty źle wróżyć, a poradzić nie umiesz.	Przeszło dwa lata.	Skarb wielce wyczerpany...	Syn.	Tak, paraduje w koszuli z białym kołnierzykiem i krawacikiem.	Tę misiurkę powinieneś w kościele powiesić.	Wojna	Zaraz po naszym wyjeździe, w marcu.
Yeah, przysmak. Tylko że te małe biedaki nie mogą się dostać do twardych muszli tymi swoimi paluszkami. Mają ciężkie życie. Ja sobie to potem przeanalizowałem, młodzieńcze. Kiedy te jaszczury zobaczyły, że ci Singhales odcinają te małże, powiedziały sobie: „aha, to oni je jedzą” i chciały podpatrzeć, jak Singhales będą je otwierać. Taki Singhales w wodzie przypomina trochę jaszczura, ale jaszczur jest mądrzejszy niż Singhales albo Batak, bo chce się czegoś nauczyć. A Batak nigdy niczego się nie nauczy, tylko złodziejstwa I kiedy robiłem na tym brzegu „ts-ts-ts” i kręciłem się jak jaszczur, pomyślały sobie, że jestem może jakimś wielkim jaszczurem. Dlatego nawet nie bardzo się bały i przyszły do mnie, żebym im otwierał te muszle. Takie to są mądre i ufne zwierzęta. Kiedy je bliżej poznałem, panie Bondy, rozbierałem się do naga, żeby być do nich bardziej podobnym, takim golasem żebym był. Ale one się dziwiły, że mam takie owłosione piersi i te inne rzeczy. Czy ja pana nie nudzę zbyt długą opowieścią, panie Bondy?	Proszę wierzyć, że i ja mam udział w radości wywołanej tym tak szczęśliwym uleczeniem na naszej hali, i to w zupełności nagradza tę odrobinę mego trudu. Dziękuję bardzo za łaskawą propozycję, ale mnie samemu niczego nie potrzeba, a jak długo żyję, utrzymam siebie i wnuczkę. Gdyby się jednak spełniło moje jedno jedyne pragnienie, nie miałbym już troski w życiu.	Wolałam działać na własną rękę. I, jak się okazało, postąpiłam słusznie. Zdaje ci się na przykład, że nie masz żadnego dowodu na to, że ona jest szpiegiem. Ale za to ja mam te dowody. Więcej niż dowody. Mam świadka, który słyszał na własne uszy, gdy przyznawała się do szpiegostwa. I gdy żądała od ciebie dostarczenia tajnych dokumentów. Ja zresztą wysłuchałam również tej rozmowy w całości.	Zygmunt, ja do ciebie się nie odzywam, to możesz dać mi zupełny spokój.	Nie wiem na pewno, ale zdaje mi się, iż to dlatego, że syn jego ożenił się z Włoszką, artystką muzyczną, która nie podobała się staremu, bo jest bardzo dumny. Ta pani była dobra, miła i wykształcona, ale jej nie lubił i ani razu nie widział syna po jego ożenieniu się. Oboje zmarli, gdy Artur był małym dzieckiem, i wówczas dziadek wziął go do siebie. Sądzę, że chłopiec, jako urodzony we Włoszech, nie jest bardzo silny, i staruszek jest tak troskliwy dlatego, że się go boi utracić. MuzykaTo upodobanie w muzyce jest naturalne w Arturze, odziedziczył je bowiem po matce, i zapewne dziadek lęka się, żeby nie chciał zostać muzykiem. W każdym razie przypomina mu swym talentem kobietę, której nie lubił. Dlatego był taki „rozgorzały”, jak mówi Ludka.	Nic to nie wadzi, panie podstoli dobrodzieju u mnie, chwała Bogu, jest winka dosyć w Bóbrce; ja je tylko dlatego nie trzymam w Rabach, że i nie mam tam piwnicy i kto wie, ażali tam długo pomieszkam, ale na święty Marcin, to będzie.	Mogę ci się i z tego wywieść: bo mnie na podjazd wysłali, bym obaczył, czy podejrzanych ludzi w okolicy nie masz. Jakoż widzi mi się, że są, którzy nie chcą powiedzieć, dokąd jadą!	W czasie, o którym wspomniałam dopiero wówczas kiedy mi ojciec po raz pierwszy o tym nadmienił, utrzymywał, że odejdzie od nas z bólem serca, zmuszony lepszymi widokami, które mu się przedstawiają. Zmartwiło to ojca niesłychanie. Nie uwierzysz, jak był przybity, pocieszył się dopiero tym projektem spółki, chociaż z początku zdawał się być nim zdziwiony i upokorzony!	Zdaje mi się, że pan ma wciąż jeszcze bzika Zniżył głos i dodał: trach! Widziałem jak to zrobił wielkiemu, chwackiemu Murzynowi, który machał brzytwą pod nosem naszego szefa. To nic trudnego. Słyszy się cichy chrzęst człowiek osuwa się jak obwisły gałgan.	O! to tylko chwilowa zwłoka wiesz przecie dobrze, że nie przestaję uczyć się teologji.	Więc też powiem szczerze waszmości, że pan nasz boleje nad tą prześwietną Rzeczpospolitą, nad losem wspaniałego jej monarchy i nie może łaskawym ani chętnym okiem spoglądać na tych swoich poddanych, którzy się do ostatecznej ruiny przyjaznego państwa przykładają. Co waszmości uczynili Polacy, że im taką nieżyczliwość okazujesz?...	Widzisz kasztelanowo, (bo i ta miała tytuł ten sam, z tą różnicą, że się zwała Kamieńską, po mężu Kossakowską, a z rodu Potocką,) szczęści mi się, trafił się na drodze i zasekwestrowałam go...	Będzie z tego interesu proces! Tak nie można oszukiwać ludzi. Stary na wasze słowo sprowadził Knapa, żonę wam jak należy opatrzył, a wy po nocy od kontraktu uciekacie. Uczciwy z was kupiec!...	Tak i ja mniemam będziem im się w oczach mnożyć, i ci, co uciekną do Krzywonosa, o krociach będą gadali.	Właśnie, że nie chce mi się spać ale najlepiej by było, żebyśmy sobie zaraz pojechali gdzieś indziej. Do Warszawy	Ja znajduję że miałam prawo tak postępować, jak postępowałam. Było to życie takie jak każde inne. Pani nie znajduje?	Nie, jeśli o to chodzi i chcesz znać moje zdanie, ona nie wierzy w to ani trochę. Sama powiedziała mi, że wspominałeś jej siostrzenicy o rozstaniu. Wątpię nawet, czy bierze na serio twoje obecne małżeńskie zamiary.	Już nie będę... bo rozgniewasz się znowu...	Zapytał, kiedy nasz statek wyruszył z Marsylii, jaką płynął drogą, jaki ma ładunek. Wywnioskowałem, że gdyby był bez ładunku i należał do mnie, cesarz chętnie by go kupił. Ale powiedziałem, że jestem tylko zastępcą kapitana, statek zaś jest własnością Domu Morrel i Syn. „Aha znam tę firmę. Morrelowie to z dziada pradziada właściciele statków; jakiś Morrel służył w tym samym pułku co i ja w garnizonie w Walencji”.	Daj tobie Bóg aby to w pewnych rękach było, bo inaczej żyw od nas nie wyjdziesz, i lepiej by było, żeby ciebie matka na świat nie rodziła!	Bo to był wypadek nic nie znaczący.	A Michała to niby nie znają? A Michała to niby nie będą omijali?	A kogoż to i kiedy, odezwał się Opat spokojnie gdzie ta zdrada? kto go sądził!	Ja? Dajżesz spokój, książę Cóż dla pana zrobiłem? Czyż pańskie nazwisko, pozycja i zalety osobiste nie były wystarczające?	Obawiałem się być natrętnym, to znowu...	Od czasu jak wiszę u dworu... życie mi obrzydło... ludzie mnie omijają, przyjaciela nie mam, opieki... nikogo...	Panie Smith popłynąłem tam nie tylko po Ayrtona, ale także po pana i pańskich towarzyszy.	Podzielmy się?	To okropne, a zarazem godne podziwu Przyznam się panu, że uważałam wszystkie te historie za wynalazki średniowiecza.	Ulękną się Ozyrysa.	Panie, człowiek nie myśli o tem, o czem chce, ale o tem, o czem musi!...	Kiedy się chwyci młode, ma się niebawem i matkę. Mamy Dawida!...	Nie czyń tego, gdyż pójść musisz.	Nie myślałam nawet o śmierci	Owszem, kocham cię, Józku. Jestem twoją żoną i nigdy kochać cię nie przestanę.	„Nie miałem zamiaru tego panom mówić” „ale tak jest rzeczywiście”.	Będę robił to, co robiłem w zeszłym roku: skoro przyjdzie pora, pojadę na wieś.	Nie wiem czy mam wdzięk, ale wiele cierpiałam	Usposobienie?... On nigdy nie był kochliwy.	Ach, nieuświadomienie. To tylko świadczy o tem, że nie znał pan ideologji komunistycznej. Czytał pan Marxa?	Jak to musiał?	Oto idzie generał Cartier de Chalmot. Życzę prefektowi, żeby go nie spotkał.	E, nie przesadzajmy. Pan Andrea używa tylko tytułu wicehrabiego.	Daliśmy, moje dziecko, nie lada przedstawienie z naszych dessousdessous (fr.)	Czemu pan mówi: „jakżebym go miał nie znać?”	I na mnie takie wrażenie robi. Jeżeli uważacie, że jest ciura	Tak, to las! i teraz czuła, że ten las, tak kiedyś ukochany, jest jakiś czarny, dziki, że wionie chłodem i posępnością, że zaczyna ją omotywać jakiś smutek życia, tam nieodczuwany. Zadrżała w głębi, bo z tych przestrzeni zaczęły jakby iść do niej przypomnienia wszystkie życia tutaj spędzonego, zaczęły wstawać w niej widma przeszłości i cieniami przysłaniać jej duszę.	Tak sądzę Skoro jednak rzeczywiście wszyscy tak ubóstwiacie panią de Ferrol, muszę znowu wyjść za mąż, aby stać się modną.	Czegóż to?	Jakaż to dla mnie strata! Dopiero układałem sobie w sercu urocze plany, że...	Troje. Jeden syn w gimnazjum, drugi w szkole kadetów, cóż, teraz mogą pójść kraść. Na świecie, panie, tysiące ludzi z kradzieży żyje. A córka trochę podrośnie	Tsss... dziękuję pani. To wystarczy.	Ja. Cóż w tym złego?	A i to czemuście mi ją dali?	No więc co? Tego, co mam, dla nas obojga starczy...	No, Salomonku, tego natrętaśmy zbyli, trzeba przystąpić raz do uczynienia tu porządku...	Wezmę cię dziś ze sobą do króla.	Więc morderstwo!	Z Krakowa do samego królewicza sprawę mamy.	Żyjmy więc teraźniejszością, Gilberto.	Ależ toż on za młodu był jednym z najtęższych graczy w pojedynku. Ojciec często mi opowiadał o sprawkach Bargetona.	Panie Halpern, może pan z nami siądzie	Cztery czy pięć mil stąd, u podnóża góry, macie panowie zagrodę przeznaczoną dla zwierząt domowych. Zwierzęta te potrzebują starania i opieki. Czy pozwoli mi pan mieszkać tam razem z nimi?	Przecież pan mówi, że umarł.	Dokąd pan zmierza?	Może Margośka albo matka?	Panie ochmistrzu, toć...	Przepraszam cię, Edwardzie chciałam być odważna, lecz tak mi smutno...	Tak myślę.	Czy mógłbym prosić czy mógłbym prosić o rys zasady, według której urządzone zostały folwarki pańskie?	Kto ją prowadził?	Masz przy sobie „Constitutionnel”?	Mieszkali Teraz my tu mieszkamy, Zeballoz.	Pani?... A jest. Gdzieżby miała być?	W każdym razie moje jest mniej potworne niż zestawienie pani z Marią Ludwiką.	Widać zaraz, że dumna sztuka...	A, bydlę!	Albo można oddać bratu, albo siostrzyczce.	Apostoł, Paweł z Tarsu.	Bynajmniej, tatusiu...	Chodźmy coprędzej, błagam pana.	Część?	Karczma	Kary śmierci	List! od kogo?...	Myśleliśmy, żeś zginął	Naturalnie.	Nigdy.	O, wiedziałam, wiedziałam i wiem jeszcze więcej.	Około czwartej.	Phi!... cóż mam robić!	Podobieństwo idealne	Proszę pytać, słucham i gotów jestem odpowiadać.	Quemadmodum inter caeteris...	Sam jedziesz?	U kogo pani byłaś?	Wasza miłość co każą?	Wiem	Z kochanką	Zawsze
To nie był tamten To był on sam... mój syn... mój Ramzes!...	Jeżeli nawet tak, to chyba pana nie zjedzą	Dobrze to, że się chcesz zdać na mnie, ściskając go zawołała starościna, ale jabym rada spocząć i zobaczyć, jak ty sobie poradzisz, bom ci to i ja nie wieczna, przytem kiedy cię już obywatele wyborem na publiczny urząd zaszczycili, to się jakoś przyzwoicie pokazać należy. Wedle stawu grobla, ale znowu lada chróstem się nie zbędziemy, potrzeba ci i dworu i koni i człowieka coby ci wszystkiego dojrzał, i sukienki od ludzi, i szabelki strojniejszej i całego moderunku szlacheckiego. Nie chcę żebyś myślał drugich zakasowywać, ale ostatnim znowu być nie powinieneś, żeby się za ciebie województwo nie wstydziło.	Więc widzisz, chłopcze W ciągu dnia wszystko sobie przemyślałem. Ja będę te jaszczury... tresować, nie? Yeah, tresować i ćwiczyć, a one będą mi przynosić te pearl-shells. Musi tam być mnóstwo muszli, w tej Devil Bay. Więc następnego wieczoru poszedłem tam znowu, tylko trochę wcześniej. Gdy słońce zaczęło zachodzić, te jaszczury wystawiały z wody swoje pyszczki, tu i tam, wszędzie było ich pełno. Siedziałem na brzegu i robiłem „ts-ts-ts”. Nagle widzę... rekin, tylko płetwa wystaje z wody. Potem zakotłowało się w wodzie i jednego jaszczura nie było. Naliczyłem dwanaście rekinów ciągnących o zachodzie słońca do tej Devil Bay. Panie Bondy, te potwory w ciągu jednego wieczora pożarły przeszło dwadzieścia moich jaszczurów Yeah, przeszło dwadzieścia! To jasne, że taki goły jaszczur tymi swoimi łapkami nie obroni się przed nimi. Płakać mi się chciało, kiedy na to patrzyłem. Musiałbyś to widzieć, chłopcze...	Jak to! Nie będziesz apelował i czemuż to, jeśli łaska?	Och, mieć milion! gorączkował się Turski. nie! to za mało módz zdrapać z wnętrza kościoła Maryackiego te głupie i śmieszne i ubogie i takie bezsensowne malowidła Matejki, tę pstrokatą jajecznicę ograniczonego geniusza...	Jak to: nie? Czemu nie?	Dosyć, Bazyli. Mówisz o rzeczach, o których nie masz pojęcia Pytasz, dlaczego Berwick opuścił pokój, do którego wszedłem. Dlatego, że wiem o nim wszystko, a nie dlatego, że on wie cokolwiek o moim. Z tą krwią, jaka płynie w jego żyłach, czyż żywot jego mógłby być czysty? Pytasz o Henryka Ashtona i o młodego Pertha. Portret. Czy to ja uczyłem pierwszego występków, a drugiego rozpusty? Jeżeli głupi syn Kenta bierze sobie żonę z ulicy, to cóż ja mam do tego? Jeżeli Adrian Singleton fałszuje na wekslu podpis przyjaciela, to czyż jestem jego opiekunem? Wiesz dobrze, jak się robi w Anglii plotki. PlotkaMieszczaństwo uprzyjemnia sobie swe obfite obiady przesądami moralnymi, objawiającymi się w opowieściach o tym, co nazywają rozwiązłością wyższych sfer, a chodzi im o to, aby pochwalić się, że bywają w najwyższych kołach i że są w stosunkach z tymi, których oczerniają. W tym kraju wystarczy być jednostką wybitną i z głową, aby stać się pastwą wszystkich pospolitych języków. A jakież życie prowadzą ci ludzie, co odgrywają rolę stróżów moralności? Mój drogi przyjacielu, zapominasz, że przebywamy w ojczyźnie obłudy.	A więc to Ali?	To Traddles	Widzicie, ludzie! To on pewnikiem miał tędy drugie wyjście abo schowek!	Jedź, dziecko, nie wstrzymuję cię, bo wiem, że to dla ciebie szczęście. My starzy, my ojcowie, czy matki, jesteśmy egoiści, chcielibyśmy dzieci zawsze mieć przy sobie. Jedź, proszę cię o to. Ja tutaj sobie radę dam i, chociaż zostanę sam... chociaż ciebie... nie będzie... chociaż... Przysięgam Bogu, że chcę tego!	To się rozumie	To źle. Powinien się zgodzić zupełnie.	I tyle zachodów o głupi koński rodowód! Mahbub Ali powinien by chodzić do mnie na naukę kłamstwa. Dotychczas, ilekroć nosiłem jakieś zlecenia, była w to wmieszana kobieta. Teraz chodzi o mężczyzn. Tym lepiej. Ten wysoki mówił, że poślą wielkie wojsko, by kogoś... gdzieś... ukarać... wyprawią wieści do Pindi i Peshawur. Są tam i armaty... Gdybym też podkradł się bliżej! To niebywałe nowiny!	A to niech zawsze wyciera nogi w przedpokoju, jeśli to ma zabłocone buty!	Pan Władysław chory na astmę? Tak? Nic nie wiedziałem... To widocznie podczas wojny musiał się pan tej astmy nabawić...	A, to już wiecie!! Odgrażają się zbóje, ale straż mamy, która będzie czuwać uzbrojona.	Przywiązuj tylko! przywiązuj! to właśnie przygoda dla mnie.	Ty mu daj spokój Stanisław, to jest protegowany Róży, ona ma do niego słabość.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że bardzo się cieszę Będzie to wspaniałe, gdy obaj polegniemy za najjaśniejszego pana i jego rodzinę...	Cóż to za eskapada, panno Joanno? Skąd pani wraca?	Nie sądzę, żeby umarła. Taka jest dobra, i wszyscy ją tak bardzo kochamy, że jeszcze jej Bóg nie zabierze.	No, to może zjesz pan z nami dziś obiad?	Cóż to? Na wojnę myślicie?	Nie, wcale nie, alboż jednym więcej kochankiem zaszkodzić mi co może? codzień mi kogoś dają! śmieję się dodała	Nie, niech się pan nie trudzi; umówiłem się z panem baronem, ale już jest późno i skoro jest dziś zajęty, przyjdę innego dnia.	Co by miała iść! Zielona to jeszcze była rzepa, gdym ją widział, a potem choć i doszła, mogła się dotąd w stanie niewinności uchować. Po takim panu Longinie nijako jej było lada chłystka brać... Z drugiej też strony, w tych wojennych czasach mało kto o żeniaczce myśli.	A ot Maciuś się żali, że nie ma portu. Maciuś ma góry, lasy, miasta, pola, ale nie ma morza, ani okrętów. A teraz, kiedy zaprzyjaźnił się z afrykańskimi królami, koniecznie port mu potrzebny.	Ja ledwie kawałki, bo to mi się jak groch z kapustą w głowie pomięszało, dodał Baucher	A może i Psyche. Tylko że waham się, czy wam to pokazać	Byś nie powiadomił władz Maracaibo o mojej obecności w mieście	Króla i królowej, bo czyż nie jesteśmy sługami ich królewskich mości?	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie splu, ditia, nie splu! Wsieńko o tobie myślę	Nie.	Ten osioł! Stróże daleko wcześniej zaczynają pracować i nigdy nie wątpią, gdyż zawsze będą stróżami. Ale są kariery podobne do chodzenia na linie, gdy lada krok, lada wahnięcie się...	A dalej będziemy miały sporo roboty. Ciotka Stelli nie podoła wszystkiemu. Wszystkie będziemy musiały się wziąć do pracy. A ty...	Nie znam Klerykowa, wielmożny panie.	Nie, na honor!	Pozornie. Ty, stary, nie doceniasz Konrada. On jest prze­de wszystkim wielki aktor.	Aż za pięknie! Za pięknie! Tak mnie oczarowali, że nie bacząc na własną godność (na Wyłamaną Kratę, dzięki której odzyskałam wolność), szłam za nimi przez dżunglę, śpiewając, jak gdybym się wybierała na marcowe miaukoty! Słyszałeś nasz śpiew?	Więc pan potępiasz pojedynki? I nie biłbyś się nigdy w pojedynku?	„Nic tu nie poradzę z tymi głupcami aż mi wstyd siedzieć tu w towarzystwie pijaka i tchórza. Zawistnik upija się winem zamiast własną żółcią; a ten niedołęga, któremu zabierają sprzed nosa kochankę, płacze i żali się jak dziecko. A przecież w jego oczach błyska płomień, jak u Hiszpanów, Sycylijczyków, Kalabryjczyków, co się tak dobrze mścić umieją; a pięści ma takie, że zdruzgotałby głowę wołu z taką łatwością, jak pałka rzeźnika! Zdecydowanie, Edmund jest górą. Ożeni się z piękną dziewczyną, zostanie kapitanem, a nas będzie miał w pogardzie. Chyba że... ja się do tego wmieszam”.	Czemu nie? Kiedy despotyzm tkwi w prawach, wolność żyje w obyczajach i na odwrót.	Myślałam, że epidemja podróży poślubnych wygasła, że ta moda razem z krynolinami przeszła, a tymczasem! tak, to ciekawe, że gdy warstwy przodujące jeździć przestały, teraz plebs, pchany odruchem, czysto naśladowczym... tak, dobry społeczny temat	Nie... ale ci, którzy z bronią w ręku służą rządowi, stanowią, bądź co bądź, jedno bractwo. Jest jedno braterstwo broni, ale poza tym... związek Pulion... pułk... hę?	Niech pan się kładzie. Ja nie przeszkadzam	I pan go wcale nie zna?	Prawda jest waćpanu on życie zawdzięcza, nikt tego nie będzie negował.	Byłem zajęty ekspedycyą papierów do Polski nie widziałem nikogo.	Nie będę grał, jadę do domu. Już mam dosyć jegomościnych kazań. Wczoraj u Zawadzkich opowiadam o koniunkturach politycznych, a ksiądz mi zaprzecza publicznie i wydrwiwa	Himmelherrgott, stulże wreszcie ten pysk, skoro ci kazałem! Wiecie dobrze, że nie macie mleć jęzorem!	On mówi, że chyba całe stada wilków hasały koło mnie... Mówi, że takiego śladu jeszcze nie widział nigdy w życiu... Mówi, że już się zmęczył...	Tamci im nic nie zrobili	Naturalnie skoro widziałem kogoś w grocie! Bez tego nic dotychczas nie wiedzielibyśmy o przekopie.	Aha! Ambicja, lubowanie się w sławie i tak dalej, i tak dalej! Wiemy, wiemy!	Dziwi mnie tylko, że sam tak ochotnie poszedłeś w niewolę swojej fabryki.	Popiliśmy się wczoraj na glanc. Malinowski rozchorował się i co trzy kroki jechał nad morze.	Mam ja tu na udzie manierzynęmanierzyna rzekł zwracając się do Skrzetuskiego.	Może jeszcze Pan Bóg zlituje się nad nami nieszczęśliwymi. Może Bozka siła przezwycięży czortouskuju siłu. Może ty, synku, wyzdrowiejesz i sam na téj nieprzyjaciółce ludzkiego rodu krzywdę swą pomścisz! Może ja jeszcze na wiosnę orać z tobą razem pójdę; może ja jeszcze na twoje wesele patrzéć będę...	Chętnie podjąłbym się lekcji, gdyby pani kiedyś zawitała do nas	Pewnież tak?	Kopniesz pan psa swojego!... Mnie tak z roli wypada... przeczytaj pan!	Co robić! Ma on konszachty z pastuchami z równiny, rybakami znad Tybru i przemytnikami z wybrzeża. Kiedy go szukają w górach, on jest nad Tybrem; wysyłają tam za nim pogoń	Owóż o co i mnie chodzi	Niech będzie. Ale pokażecie mi drogę do kraju srebra?	Boże drogi! A jest już przytomna?	Coraz gorsze prognostyki. Już Adam ma bzika, do idiotyzmu krok pozostał. Będzie chodził jak dziadunio po polach i jęczał: moje domino, moje domino! Uważasz, Jadziu!	Na obrzeżach mokradeł, jakieś dwieście stóp od nas.	Mów, o co idzie.	„A choć chłodno i głodno, żyje sobie swobodno!”	Czy sama?	Jak dla kogo!	Milczę, papo, gdyż jem i jestem wzorem kochających synów... A czy są i kartofle ze skwarkami?	Zabiorę od niego i ukryję gdzieś w pustkowiu.	A o czym?	A teraz trzeba wezwać księdza.	A ty lubisz wódkę?	A z literatury polskiej?	Aaa!... więc zapominasz pani o swojej płci i stanowisku...	Bom wtedy już musiała być pod szopą, drwa zbierałam.	Błogosławieni... e... e...	Choroba, Katastrofa, Lekarz zawołała.	Czemu?	Dosyć prędko	Mam nadzieję	Mam prośbę.	Mówiąc inaczej wolisz stracić syna niż zrezygnować z własnej koncepcji jego szczęścia?...	Natura, Zwierzęta	No dobrze, teraz wezmę.	Pewnie sztych wielki jakiś z panem Jaroszem robi	Pocałunki kobiet drogie są! Czyż za pocałunki panny Marianny trzeba płacić życiem?	Skończenia kursów panny Czertwanówny.	Uczciwych psy gryzą	W jakim celu?	Wierzę!	Więc ty wychodzisz?	Wszyscyśmy pod błogiem panowaniem W. kr. Mości szczęśliwi kraj używa pokoju...	Wytyczymy nowe drogi i ugory zamienimy w urodzajną ziemię.
To nie oaza to błąkający się w pustyni duch jakiegoś kraju, którego już nie ma na świecie... Ale tamto dodał wskazując ręką w stronę południa.	Kiedy nikogo nie mam, to i sama: cóż robić?	Uważam, że tu coś zmienili, i wy mi nie wierzycie. Ja to rozumiem, ale zważcież i wy moje położenie: ja z daleka, z prowincji i z ważnym interesem. Z bardzo ważnym! Nie mam żadnego adresu...	To prawda lecz nie zapominajcie o tym, przyjaciele, że musimy zamieszkać w pobliżu słodkiej wody i że patrząc z Góry Franklina, nie dostrzegliśmy na zachodzie żadnego strumienia ani rzeki. Tutaj natomiast mamy po jednej stronie Rzekę Dziękczynienia, a po drugiej Jezioro Granta, co stanowi znaczną zaletę, której nie należy lekceważyć. Co więcej, ta część wybrzeża, zwrócona na wschód, jest mniej niż tamta wystawiona na pasatypasat	Czemuż ująłeś pan sobie zasługi, nie czyniąc tego od razu?	Gadasz, czy nie? Złodzieju!	I nic ważnego nie było?	Jakżeby mogło być inaczéj? królowie prawdy nie słyszą...	Nie o wojskowych pytam, dla Boga!... a z niewiast?...	Nie wiem.	Schultzów i nie Schultzów. Wszystko jedno. Głównie, aby był ruch. Czy nie wszystko jedno, czym podpalam stóg, hubką, zapałką, świeczką czy łachmanem umoczonym w nafcie. Byle ogień był.	Ma pan rację Za dużo sobie taki redaktor jeden z drugim pozwala. Tylko ludzi buntują. Zaprzeszłego roku, gdy byłem dopiero frajtrem, to miałem pod sobą też jednego redaktora, który nie nazywał mnie inaczej, tylko zakałą armii, ale kiedym go uczył gelenksübungów, aż się pocił, to zawsze mawiał do mnie: „Proszę szanować we mnie człowieka”. No, pokazałem ja mu, jak się tego człowieka szanuje w kałużach i błocie. Po komendzie: „Padnij!”	Nie wierz temu; d‘Artagnan i jego przyjaciele są pod Roszellą, nie wolno im wyjeżdżać z obozu.	Nie znam jej, ale znam kobiety czasami czekają trochy gwałtu by się poddać. Ale mniejsza o to, kto wie? lepiej się tak może stało, choć myślałem że będzie inaczej. Cóż ci mówiła o podkomorzym brańskim, jak ją porwano? kto? wszak pewnie rozpowiadać musiała?	Nie mów już. Boję się ciebie.	Jeśli nawet tak jest to nie pojmuję, jak mogą panowie akademicy kompromitować swą dobrą sławę wyborem tego rodzaju, jak ostatni?	Yeah, right. Jak rażony gromem. Tak mi to chodziło po głowie, że zostałem tam jeszcze jeden dzień. I wieczorem znowu popłynąłem do tej Devil Bay i znów patrzyłem, jak te sharks pożerają moje jaszczury. Tej nocy poprzysiągłem sobie, że tego tak nie zostawię. Im też dałem słowo honoru, panie Bondy. „Tapa-boys, Captain J. van Toch obiecuje wam pod tymi strasznymi gwiazdami, że wam pomoże”.	O, nie tak bardzo! zrobię, co mi się podoba.	Dlaczego? Żartujesz chyba? Toż to pan całą gębą. Burżuj. Milioner.	Zupełnie zdrowe. Przedwczoraj była obawa, że nie wytrzyma. Ochrzciliśmy je wobec tego. Daliśmy mu pańskie imię. Nic pan nie ma przeciw temu?	O, nie, skądże. Muszę komuś trochę pomagać. Pan wie, jak dzisiaj trudno wielu ludziom.	To się nazywa wziąć nogi za pas	Śmiejący się to waćpan mówisz... ależ my to jeszcze w czeladnej!... Proszę do komnat. Po długiej drodze pewnie się i wieczerza przygodzi	Wyleczyło mnie to z kobiet pięknych, poetycznych i rozkochanych Daj ci Boże to samo! Pijmy!	Nie mogę, nie wypada mi opuszczać teraz Bauma, kiedy tak źle stoi i kiedy zostałem prawie sam jeden w kantorze.	Nie znam się na przysłowiach, ale pani się pomyliła.	Co to?	Hej, cegok by nie było.	Pojadę z wami na Bielany, to ci opowiem.	Popatrz no, z kim to zaczął gadać!	To co?	To stary robociarz, zasłużony w partii...	Tak pani brata, pana Edka, widuję od czasu do czasu, ale myśmy się rzeczywiście trzydzieści cztery lata nie widzieli.	Lekarz z zawodu swego głuchy być musi i ślepy na wszystko, co nie wchodzi w zakres medycyny, lecz w danym wypadku przyznać muszę, że oboje są nader surowi, odnośnie doczesnego i przyszłego życia.	Jestem samolubną świnką, ale będę się szczerze starała poprawić, żeby się ojciec kiedyś na mnie nie zawiódł.	To bezczelność, mój panie! Proszę się wytłumaczyć!	Nie pozna, co ma poznać.	W tym wypadku i oni nie są zbyt winni. Na przykład dostojny Herhor uczynił tak, pragnąc zwiększyć sławę i potęgę twojej dynastii. Zresztą działał z wiedzą pani Nikotris...	A odsłoni się przed tobą skarb poprzez płomyk, poprzez mały ogieniek. A gdy płomyk ci się ukaże, masz natychmiast podejść do niego. Nie bój się, nie poparzysz się. Płomyk bowiem nie pali się, świeci tylko. Tobie pozostaje nachylić się i nabierać pełne garści złota, srebra, diamentów, brylantów oraz kamieni, które nazywają się rubiny i jaspisy...	A kiedy mogli zauważyć, że nas nie ma?	Bo znam moich braci Oni fałszują nie tylko złoto, ale rubiny i szafiry...	Mój drogi Maciusiu, pozwól mi iść na posiedzenie. Już ja im powiem. Dlaczego nie ma dziewczynek w waszym sejmie?	Dalibóg! Wszyscy istniejemy, i to dopiero cud!	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	Jest zmowa uplanowana przez trzy sąsiednie teatry; będą nawet gwizdali; ale postarałem się o to, aby sparować figiel. Przepłaciłem klakę nasłaną przeciw mnie, będą gwizdali niezręcznie. Oto trzej przemysłowcy, którzy, aby zapewnić triumf Koralii i Florynie, wzięli każdy po sto biletów i rozdali je znajomym, gotowym w potrzebie wyrzucić oponentów za drzwi. Obwiesie, zapłacone dwa razy, pozwolą się wyrzucić, a tego rodzaju egzekucja zawsze dobrze usposabia publiczność.	To on taki?	Bywaj zdrów, panie Villefort Gdybym zapomniał o tobie nie wahaj się o sobie przypomnieć... Panie baronie, rozkaż pan, aby tu przyszedł minister wojny. A pan, Blacas, niech tu zostanie.	A co on o tych Żydach myśli, którzy edukacji takiej, jak on, nie odebrali i w wielkiej ciemności albo w wielkiej nędzy żyją?	Bo widzi pan, drogi panie, włamywacz najpierw starałby się zabrać te gobeliny i te obrazy, których sława jest powszechna.	No trudno. Bawcie się beze mnie Więc co się takiego stało?	Jak pan wie, znajdujemy się w stadjum organizacji. Będzie doktór miał szerokie pole do popisu. Ale i dużo pracy.	Tak, prostą, o ile im wiatr pozwala, a ja płacę gratyfikacje za dobrą jazdę. Herbata psuje się w smaku, gdy za długo przebywa na morzu.	Powiesiłbym się po raz drugi, bo raz już się wieszałem	Bóg waćpana będzie błogosławił jeśliś sprawiedliwość, jako się godzi, uczynił!	Coście wy za jedni? Skądeście się tu wzięli?	Cieszę się niewymownie, że cię widzę	Musisz koniecznie raz jeszcze widzieć się z tą wiedźmą	Wierzaj mi, Alu, że czuję się jeszcze gorzej, niż wyglądam	Bo też mam więcej do spełnienia niż tylko obowiązek	Nienawidzę stoików nienawidzę Trazeasza, nienawidzę Muzoniusza i Kornuta. Wstrętna mi jest ich mowa, ich pogarda sztuki, ich dobrowolna nędza i niechlujstwo.	Plecie, a tyle miarkuje, co ten koński ogon!	Tak. Co zrobiliście z nimi?	Co?	Jak pan chce!	Tysiąc, co najmniej, a może być dwa!	Muszę napisać do ojca jest dla mnie więcej niż ojcem, jest mi przyjacielem. Uważałabym za niegodne ciebie i siebie oszukiwać go choćby przez chwilę.	Ja, ja, drogi chłopie, pojadę do krainy wiecznej wiosny, tysiąca jezior, do kraju wodospadów i lasów dziewiczych, zdala, zdala od tej strasznej malaryi, która tu wszystkim naokół swym jadem krew rozkłada. Przez śmiercią mrozu ścięte morze, poprzez śnieżnym całunem pokryte fale, tam gdzie cicho i spokojnie...	Mówię ci, że mam pieniądze. Wszystkie pieniądze.	Spójrzcie tylko do góry! Kolejne złamane gałęzie.	A może zaczekam, panie dyrektorze?... Taka zamieć...	A więc ja istotnie	Czego pan chcesz, do czego zmierzasz, do kultu jednostek	Do widzenia, Garrone!	Oto jest.	Panie komendancie! Wedle rozkazu, tamci wyłapani.	Tak, przyszedł z żoną.	Tak, tak, niech opowie!	Tak, ze strony Ladislausa przybywają posłowie...	Ziemia taka kiepska, że choć płacz...	Żeby każdy miał swój rower.	A jeśli odmówię?	A mama?	Belu wyjeżdżamy.	Cóż pan czytałeś np. z Mickiewicza?	Dobry wieczór ci, moja matko	Dyćdyć (gw.)	Ile masz lat?	Madziu!	Myślę.	Niewątpliwie	Nim miną dwa miesiące, ułożę wszystko	Nyanatiloko! Miej litość nade mną! Mów prawdę!	O jakiej rzeczy?	Panowie pozwolą.	Siadajmy i jedźmy! Mieszka ze mną pan Zagłoba, którego prosiłem, aby wieczerzę przygotować kazał.	Szczęście, Nuda	Todos. Si, señor Ludzie o wielu zębach.	Więcej niż tysiąc.	Wyrzucił nas Mr. Prout	Znajda chce być naszym profesorem.
Chętnie bym to zrobił gdyby nie to, że na nieszczęście albo raczej... na szczęście listu tego już nie mam.	Yeah. Takie taczki. Żeby mogły wozić kamienie na tamę. Te biedactwa musiały wszystko nosić w tych swoich łapkach, wiesz? No, masę rzeczy dostały. Nie chciałbym ich oszukać, co to, to nie. Poczekaj, chłopcze, coś ci pokażę.	Basenu niszczyć nie możemy gdyż na wiosnę w nim się utrzymuje nadmiar wody. Gdy przyjdą roztopy, wtedy pan doktór zobaczy, co to jest. Jeśli podnieść dno rzeki, to woda z brzegów wystąpi i zaleje park...	Prawdziwe słowa wyrzekłeś, druhu serdeczny To jest dworski język Latarneńczyków. Po drodze sporządzę ci mały słowniczek, który nie będzie trwał dłużej niż para nowych butów. Nauczysz się go, zanim dzień zaświta. To, co mówiłem, przełożone z Latarneńskiego na język pospolity, brzmi tak:	A jakież to towary?	To samobójstwo, Alanie.	Niepodobna, pani, niepodobna! Muszę zetrzeć na proch to przeklęte plemię! Nie mogę sprzeciwiać się woli Boga, który mnie wskrzesił, by tamten został ukarany.	Nie raczej, lecz koniecznie i to jak najprędzej.	Tak. Chcę panu zaproponować przeniesienie się na stałe do Głębowicz. Sądzę, że to panu różnicy nie zrobi, a teren do pracy tam będzie nawet większy...	Nie bój się kochaneczko, a toćto i wielkie panie, i ekonomowe, nawet i szlachcianki, nie jeden raz posługiwały się Jagą! Ja się znam koło dzieci, a tobie to podobno piérwsze, to je niebożątko zamorzysz z wielkiéj miłości.	Nie to, żeby moja Zofia... Ładne imię, prawda, lubiłem je zawsze.	Niech zdechną wszyscy, co to nam szkodzi	Gdyby Europa nie była w koszarach, widziano by, jak niegdyś, wybuchy rewolucji we Francji, w Niemczech lub we Włoszech. Ciemne siły, chwilami burzące się na bruku ulic, dziś znajdują regularne ujście w musztrze, w kulbaczeniu koni i w uczuciach patriotycznych. Ranga kaprala daje należyty upust energii młodych bohaterów, którzy bez przymusu wojskowego stawialiby może barykady, ot, dla rozprostowania ramion. Dowiaduję się właśnie, że pewien sierżant nazwiskiem Lebrec wygłasza wzniosłe przemowy. W biurze bohater ten wzdychałby do wolności. W mundurze pragnie tyranii i przez to zapewnia panowanie porządku. Łatwo jest utrzymać pokój wewnętrzny w narodach uzbrojonych. Proszę zauważyć, że w przeciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat Paryż tylko jeden raz burzył się trochę i właśnie ten jedyny ruch był wywołany przez ministra wojnyten jedyny ruch był wywołany przez ministra wojny	Do stu tysięcy piorunów! Toż to najzuchwalszy pirat z Tortugi.	A tak bawi to je, utrzymują, że Zofia pukiel mych włosów, który posiada, pod prasą trzymać musi. Śmiejemy się z tego.	Zachciało się waszej partii bojówki, to niech sobie sama robi bomby...	Niezbyt rozmownyś, panie chorąży orszański ale odpowiedz mi przynajmniej szczerze na jedno pytanie: zaliś już jechał do mnie na Podlasie z gotowym zamiarem targnięcia się na moją osobę czyli też później, w ostatniej chwili, przyszło ci to do głowy.	No... to od ciebie zależy.	Phi! miałem je i to nawet dość długo; ale cóż? ty przybyłeś, ujrzałeś i zwyciężyłeś. Spostrzegłem się, iż panienka patrzy na ciebie zbyt chętnie, a na mnie wcale: zwinąłem tedy po prostu chorągiewkę. Zostaliśmy dobrymi przyjaciółmi; zwierza mi się ze swymi panieńskimi głupstewkami, słucha czasem moich rad; ot, w braku lepszej, zgodziłem się na rolę komparsa, do jakiej mnie zepchnąłeś.	Nie, tylko mi się nie chce, energję, kapitały mam, tylko poco to robić?	Wyznaję, że ja grzeszny dawno już nie oglądałem tymi oczyma, pełnymi złości, człowieka, który dopiero co był u spowiedzi. Powiem nawet więcej, że nie od razu uwierzyłbym, gdyby mi mówiono o istnieniu takich ludzi w surdutach i europejskich sukniach.	Bardzo mi przyjemnie pana poznać. Miałem dotąd zaszczyt tylko z widzenia... Oddano mi pański bilet. Przepraszam, że dałem na siebie czekać i że ręki nie podaję, ale dłonie mam już do operacji umyte...	Niewiem, ale mi się zdaje, że kiedy ktoś znając tych co go otaczają, sam przywdziewa na siebie maskę	Da mi Janowa inne nakrycie, nowe, na tych wyszczerbionych skorupach nie będę jadła i niech je Janowa zbierze i wyniesie do kuchni. Nie podawać ich nigdy.	Która ci się widzi, Jaguś, to se wybierz...	Tam jest ubranie wasze... ja te ubranie kazałem tam położyć... niech pan ubierze się i będzie gotów przyjąć gości, co za parę godzin z pociągu przyjadą. Pan już wie wszystko, co i jak robić... ja pana już uczyłem... Niech pan tylko dobrze sobie zapamięta: u nas edukacya powinna pokazywać się we wszystkiém... My tu wszyscy edukowani i dlatego hotel tak idzie, że mój stryj jeszcze jedno skrzydło dobudować chce... A co dla niego znaczy! on taki bogaty! a dlaczego on taki bogaty? dla tego, że edukowany. W teraźniejszym świecie... Jak panu imię?	Najprzód dlatego, że elekcya, aby się stała zasadą, wymaga bezwarunkowéj między wyborcami równości, do czego nigdy nowoczesna polityka nie dojdzie. A potém, wielkie społeczne czyny dzieją się tylko potęgą uczuć, które jedynie mogą połączyć ludzi, a filozofia naszego wieku ugruntowała swe prawa na interesie osobistym, który ich rozdziela. Dawniéj częściéj niż dzisiaj zjawiali się w narodach mężowie ożywieni szlachetnym duchem współczucia dla cierpień ludu i pragnieniem przyniesienia im ulgi. Księża, dzieci klas średnich, opierali się przewadze siły materyalnéj i bronili lud przeciw jego nieprzyjaciołom. Kościół miał posiadłości ziemskie, i właśnie te sprawy doczesne, zamiast wzmocnić, osłabiły go wkońcu. W istocie: jeżeli ksiądz ma jakieś przywileje, uważają go za gnębiciela; jeżeli go państwo opłaca, staje się urzędnikiem i winien mu poświęcać swój czas, serce i życie. Ale niech ksiądz będzie biednym, niech będzie księdzem dobrowolnie, niech nie ma innego oparcia prócz Boga, innego majątku prócz serc swoich wiernych, a stanie się misyonarzem, apostołem, księciem dobrego. Jedném słowem, panuje w niedostatku	Wyznaję, że nie uwierzę, chyba że mi dasz jaki dowód.	Bo masz pan intendenta, który pana okrada. Cóż robić, to niestety nieuniknione.	Miły siostrzeńcze, uczyń mą wolę: pojedziesz do króla Artura, aż do Karduel i dasz mu do odpieczętowania to pismo. Pozdrów go ode mnie i nie baw dłużej niż jeden dzień.	Guzik sporządził wyraźnie ten sam człowiek, który ciął garnitur pański. Snycerz, albo człowiek, w którego posiadanie dostało się to, powinien i musi nawet wyjaśnić mi, w jaki sposób kamea znalazła się w pokoju zamordowanej. Pan zaś zechce mi powiedzieć, skąd te rzeczy pochodzą.	Mam przed sobą srebrny imbryk ale powiedz mi, Watson, co myślisz o lasce naszego gościa? Skoro nie zastał nas w domu i nie wytłumaczył celu swych odwiedzin, ta mimowolna pamiątka nabiera wielkiego znaczenia. Chciałbym też wiedzieć, jakie pojęcie tworzysz sobie o tym człowieku?	Mam honor mówić z Ekscelencją Kocmołuchowiczem? spytał najczystszą angielszczyzną. Kwatermistrz wyrzekł krótkie: „Yes”. „No szepnął sam do siebie przez ściśnięte zęby. Tamten mówił dalej, nie podając ręki, tylko kłaniając się po chińsku. Nasz wódz, mandaryn pierwszej kategorii Wang-Tang-Tsang zaiste nazwisko) ma zaszczyt prosić przeze mnie Waszą Ekscelencję wraz z całym sztabem i zapewne z małżonką, na śniadanie o pierwszej do staronkonstantynowskiego pałacu. Wyraźny strach widać było w czarnych oczkach Mongoła. pomyślał kwatermistrz. i odpowiedział nie wiadomo czemu po francusku z „wylaniem”:	O skrzydła, mój przyjacielu. U nas tylko zbrodniarzom, których wy, mieszkańcy Ziemi, na śmierć skazujecie, ucinają skrzydła, a podcinają je przestępcom na mniejszą karę zasługującym. Ależ ty, mój szlachetny przyjacielu i kolego, nie chciałbyś uchodzić w oczach naszych, a najmniej w oczach prześlicznej Lawinii, za zbrodniarza ani za przestępcę.	Szkoda było łez, chociaż one niewiele kosztują w teatrze, jak szkoda było składek, o które trudniej znacznie; pocieszam się tylko tem, że łez nie wylano za wiele, a do składek brakło chęci i amatorów	Teraz was mam To będzie wspaniałe zdjęcie dla prasy. „Grupa Amerykanów poszukuje pereł”. „Morskie jaszczury rzucają w ludzi perłami”.	A waszego mięsa i głodny pies nie tknie.	Czemuż nie stawiła pani oporu, nie wykrzyknęła?	Nie obejrzysz sklepu?	Niestety, nie	Nieśmiertelność duszy!... Gdyby pod tym tytułem był jakiś nowy balet albo nowy rodzaj preferans uwierzyłbym, że pan Norski zajmuje się nieśmiertelnością duszy.	Cha, cha, cha! To znów dlatego diabłem ma być, że mówi po włosku? Przecież on równie dobrze mówi po francusku i po niemiecku...	Więc nie będziesz mi drużbował?	Od was? Abyście siedzieli cicho... i panować nam nie chcieli	Ty tego nie zrobisz, Franiu, jeżeli mnie choć trochę kochasz!...	Powiedz ją, powiedz! Dawno na nią czekam...	Zwycięstwem w niebie! Na ziemi była śmiercią, czyli klęską.	Dobrze. Dajże mi pan butelkę najlepszego wina, jakie masz, a potem wrócimy do rozmowy od tego, na czymśmy skończyli.	Kiedy ja nie chcę pieniędzy	Na wszystkich ludzie szukają. Jedźcie za nami. Zjechaliście z drogi! W prawo!	Tak, na własne oczy.	Nie mieliśmy czasu nudzić się przez ostatnie trzy lata	O bynajmniej, nie będzie pan wcale zbyteczny. Mogę panu nawet powiedzieć, że wieczór będzie zajmujący.	Słuchaj mój stary, rzekł: trzeba, żeby mi było naprzeciw... krzyża, około mogiły tatarskiej, zawsze dobre czółno lub obijanik do przewozu... dzień w dzień, bo niewiadomo kiedy go będę potrzebował. Przewoźnikowi policzy się za każdy dzień dwa dni... Za rzeką mieszka Fedor leśniczy zaraz od skraju, ma on konie?	Fertig! Odprowadź ich na Piekiełko i wracaj. My tu z Antosiem czekamy.	I dojdą do tego Toteż ci, co mają ziemię, dobrze uczynią, sprzedając ją. Pan Schinner musiał widzieć, w jakim tempie te rzeczy posuwają się we Włoszech.	Mówi, że będzie pokorny jak pies. Będziesz się jeszcze znęcał nad Clewerem?	Ja... tego... Owszem, dziecko, ja pójdę. W tych dniach się nawet, ma foima foi (fr.)	Żeby się składała w równej ilości: z żądzy i czci!	Boże, co się tutaj wyrabia?	Ha! zaciekawienie, ten romantyczny potwór chwycił panią za gardło, jak mnie przed chwilą.	Niedołęgo! bałamucie jakiś! tupiąc nogą zakrzyczała Sabina: a cóż? co? ślicznie ci się udało?	A większość pańskich towarzyszy niedoli pragnie uniknąć zetknięcia się z policją.	Muszkiet nam się przyda.	Pański zegarek się spóźnia.	Sameś, frajerze, ją tam schował!	Godzi się pana spytać?	Bardzo złe jakieś bure, i zezuje.	Hale... inom za droga do służby.	No, tak...	Bardzo wątpię.	Bo co?	Co kupisz, dziadziu? Powozy? Konie?	Jestem Olszewski, niezmiernie mi miło...	Owszem, wy mi jesteście najlepszym opiekunem i ojcem...	Do stu milionów diabłów, czyś ty głuchy?! Telefonogram, który ci dyktowałem, ty idioto.	Już jest	No, czego chcesz? Tylko, przyjacielu, mów prędko	Człowiek władający światem przez pracę.	Wiesz, Pawle, czytam teraz w gazecie tyle matrymonialnych inseratów!	Aż nadto stary, by go...	Byłem dwa razy w Labiryncie	Nigdy! nigdy!...	Nigdy, Conseil.	A Pawła niema w chacie?	Apostoł, Paweł z Tarsu.	Buzi!...	Czego pan żąda?	Czemu spałeś?	Dawaj!	Jednak dali salwę, jakoby kto orzech zgryzł	Jedzenie mówię. mówię	Młodość, Wspomnienia	Stój!	Thanks, sahib	W imię Ojca i Syna!	Wio, wiśta, wio!	Wrócę, wrócę!	Wypędzonego proboszcza?	Zaczekaj jeszcze chwilę.
No ci tubylcy na wyspie. Oni wierzą w to, że te tapa-boys są diabłami, i strasznie się ich boją. A kiedy widzieli, że ja z tymi diabłami rozmawiam, chcieli mnie autentycznie zabić. Całymi nocami walili w takie dzwony, żeby odegnać te diabły od swojego kampungu. Okropny hałas robili. A potem co rano chcieli, żebym im za to dzwonienie płacił. Za tę pracę, którą w to włożyli. Szkoda gadać, ci Batakowie są strasznymi złodziejami. Ale z tymi tapa-boys, z tymi jaszczurami można by zrobić uczciwy biznes. Bardzo dobry interes, panie Bondy.	Kozacy to, kozacy! Boki znów urządził mi tak pięknie wybuch jaszczyka z prochem. Szkaradna to historia, kiedy czujesz armaty jadące ci po grzbiecie! Bo kawaleria to nic jeszcze. Koń, żeby tam biegł najprędzej, zawsze patrzy, gdzie stawia kopyta. Przeleciało po mnie tysiąc pięciuset kirasjerów i huzarów rosyjskich pod Orodnem, a przecież nie wyrządzili mi najgorszej krzywdy. Najokropniejsze są armaty!	Podczas zimy podczas zimy wieczorne prace tutaj się odbywają. Wznoszą się stoły i wszyscy mają ciepło tak tanim kosztem. Owczarnie są również podług tego systemu budowane. Nie uwierzysz pan, jak bydlęta wprędce się do porządku przyzwyczajają; podziwiałem to nieraz, gdym je wracające do obór widział. Każde zna swój rząd i przepuszcza to, co ma wejść naprzód, widzisz pan! Pomiędzy ścianą a każdą krową dość jest miejsca, by ją módz swobodnie wydoić i wychędożyć, przytém podłoga jest pochyłą dla ułatwienia ścieków.	A no właśnie i ja sobie tak pomyślałam. Tym bardziej, że my tu ze Szczepanem niczym innym przyjąć pana nie możemy. Więc proszę wybaczyć, bo czym chata bogata no, odrobineczkę cukru, mleka... Nic! Kasza i kasza. To by się przecie i kurom sprzykrzyło	Sztucer... to mogłoby być ciekawe. Ale gdzież on jest?... niech go obejrzy moje oko na tym padole! Co do mnie, to czytam sobie na przemiany... Raz odczytuję jakiś rozdziałek z Miasta mistycznego Marii Agreda a Jesu, to znowu dla odmiany jakieś kazańko księdza Łuskiny... Oto i wszystko.	Daj mi pokój z twoimi chrześcijanami. Nie boją się cezara, bo on może o nich i nie słyszał, a w każdym razie nic o nich nie wie i tyle go oni obchodzą, ile zwiędłe liście. A ja ci powiadam, że to są niedołęgi, że sam to czujesz i że jeśli twoja natura otrząsa się na ich naukę, to właśnie dlatego, że czujesz ich niedołęstwo. Tyś człowiek z innej gliny i dlatego daj sobie i mnie z nimi spokój. Potrafimy żyć i umrzeć, a co oni potrafią, to nie wiadomo.	No, z naszymi pieniędzmi nie potrzebujemy się zajmować takimi drobnostkami. A ty przyznaj się, papo, że męczy cię zupełnie zwykła zazdrość o mnie: kochasz się we mnie podświadomie: kompleks córki. Inaczej byłoby ci wszystko jedno. Czy Lola Green przestała ci już wystarczać jako antydot na kazirodcze uczucia? Jest podobna do mnie prawie jak bliźniaczka. Jedyny występ miała tutaj tylko. Płacisz jej potworne sumy. Wiem wszystko. Mam jej fotografię w mojej kolekcji erotycznych osobliwości obok mojej, twojej i mamy. Kompleks córki! Cha, cha, cha!	Bo to ani chałupy, ani bydlątka, ani nic! tu: zapłakać., to porwał się na nogi, chyciłchycić (gw.)	Ależ ciągle milczę, ciągle mam twarz pogodną, więc pozwól mi się wygadać choć ty... Zresztą nawet w najwyższej radzie miałbym prawo powiedzieć, że w tym Egipcie, który niepodzielnie należy do mego ojca, ja, jego następca i namiestnik, musiałem pożyczyć sto talentów od jakiegoś tyryjskiego książątka... Nie jestże to hańba!...	Tak A gdzież to oni teraz wszyscy? Pew był jednym z nich... no i umarł w nędzy. Flint był też taki... i dobił go rum w Savannah. Ach, byli to zacni kamraci, tak, tak, ale gdzie oni teraz?	„Otrzymałem dowód twej życzliwości. Na razie nie mogę rozstać się z obecnym towarzystwem, ale muszę odprowadzić ich do Simli, po czym spodziewam się spotkać znów z tobą. Rzecz to przykra towarzyszyć gniewnym jegomościom. Wracaj tą samą drogą, którą przybyłeś, a zdybiesz mnie. Wielce jestem zobowiązany za korespondencję spełniającą moje przewidywania”.	Uznajemy to na tysiące sposobów i twierdzimy, że wprawdzie mężczyzna tworzy cywilizację, ale dopiero kobieta uświęca ją i wyciska na niej idealniejsze piętno... Jeżeli jednak kobiety mają nas naśladować pod względem owej zwierzęcości, to niby czymże będą lepsze od nas, a nade wszystko: za co mamy je ubóstwiać?...	To ty do mnie, Kaziu?	Ale to posłuży nieprzyjaciołom, na których pani nie zbywa do nowego spiknięcia się na jéj zgubę, to da im oręż w ręce!	Będzie i to, Pencroffie, znajdzie się i to ale teraz ruszajmy dalej i starajmy się dopłynąć tak daleko, jak tylko rzeka będzie mogła unieść nasze czółno.	Na to zgoda ale jak ja będę się potykał z rycerzami, to ty możesz sobie pacierz mówić, a męstwo swoje przyrodzone pamiętaj zawsze powściągać.	Ach, o to panu chodzi. Więc dobrze. Złoży pan w moim osobistym sekretariacie.	Więc to ty wieczorami grywasz w ciemnej kajucie? Cóż wolisz? czy morze, czy muzykę?	Żółw! Żółw! Czy pan nie wie, że to morze postawiło go na nogi?	A ostrożnie! Skoro jedziesz, to trzeba, byś dojechał, a nie w jakowymś podziemiu krzyżackim ostał. Ale i w puszczach dawaj na się baczeniedawać baczenie (daw.)	Ach tak! Pani to zauważyła? Jestem nawet wściekle zły, lecz nie z powodu wieści z Głębowicz. Rozmawiałem z dziadkiem, opowiedział mi wszystko...	Nie, to przecież kwiaty jabłoni	Och, zaraz, dziecko, wszystko brać tak tragicznie!... Widzisz, w jakim jesteśmy położeniu. Musimy dostać pieniędzy, musimy! Nawet pod sekretem mówiąc, dłużej w tym Wiedniu nie można popasać. A Szczerbic ma bezużyteczne miliony! Sama mówisz, że go nienawidzisz, a on się w tobie kocha! Tak to świetnie się złożyło... Od twojej woli, od twojej łaski wszystko zależy. Wezwij Szczerbica! Będziesz się z nim bawiła, jeśli zechcesz, odtrącisz go, jeśli zechcesz. Nikt ci w tym nie przeszkodzi...	Oj, senatorska głowo! Szkoda, że ciebie na radę nie wzywano. Sam król tak zarządził i mądrze zarządził, jako wszystko mądre jest, co czyni. Miarkuj ino: on sam, jako pan i gospodarz, jedzie przodem z najzacniejszymi gośćmi; by zaś właśnie jakoweś nieprzystojne obrazy i niesnaski między książętami nie wynikły, co łacno na takim zjeździe może się przytrafić, polecił Ludwikowi i Bogusławowi resztę gości w opiekę. Wżdy książę pomorski tu, w Krakowie, jakby we własnym domu, a Ludwik ma zapewniony tron po Kazimierzu, to i słusznie, by trudy przyjęcia na równi z najjaśniejszym panem ponosili.	Że to taką święta ziemia nosi!	Ha, szelmy, tchórz was oblatuje! To Wielkopolskę najeżdżacie, króla rugujecie, a tu kłaniacie się Radziwiłłowi, by was w Inflanty nie połechtał. Poczekajcie! będziecie zmykać do waszych Duderhoffów, aż wam pończochy opadną! Zaraz my tu z wami podunderujemy. Niech żyje Radziwiłł!	Ależ ja ci nie odmawiam, moja najdroższa, pośpiesznie przerwał pan Jan; jabym ci chciał nieba przychylić, brylantami cię osypać, ale sama wiesz, w jakim stanie jest nasz majątek, i jak ciężkie przebywamy teraz czasy... Rządowe opłaty nie czekają, a mam ich po uszy; wierzyciele dokuczają także; na gospodarstwo trzeba pieniędzy...	Ach nie król jest temu przeciwny, matka mnie obronić potrafi. Litwa się oddawna domaga w. księcia, ale polscy senatorowie obawiają się rządów osobnych. Kraje połączone na pozór, ciągle się rozdwajają... trzeba unikać wszystkiego co je rozdziela.	Byłem. Powiem ci krótko: za kwandrans pani Krasławska przyjedzie cię doglądać. Panna kazała ci powiedzieć, że odwiezie tu matkę i będzie czekała na wiadomość, jak się masz. Kazała ci powiedzieć, że się bardzo przestraszyła, że jest bardzo nieszczęśliwa, ale Bogu dziękuje, że niema nic gorszego. Widzisz Maszko!... Jeszcze ci dodam, że jest ładna, że mnie ujęła	Osobiście nic nie ma, jak mnie upewnił	Nie będzie pani o niczym opowiadać, nic rozpamiętywać, czy mnie pani zrozumiała? Czym tu się martwić! Dla dziecka lepiej, że nie żyje.	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	A, podwiozę, podwiozę, jeszcze na wóz wsadzę i z woza wysadzę tylko niech się dobrze okryje, żeby jéj ludzie nie poznali, boby mnie palcami w karczmie wytykali, żem się z nią pobratał.	Mierzyć wielkość, cóż w tym strasznego? Mierzyć wielkość piramidy czy ziemi, wszystko jedno. Robiłem trudniejsze rzeczy, bo wymierzyłem odległość naszej świątyni od pałacu faraona, nie przechodząc przez Nil...	Wyborna myśl. Wieczór będzie prześliczny; bardzo miłą rokuję sobie przejażdżkę, a ty, Klotyldo, będziesz moim cicerone w stolicy tych stron, których jesteś sama królową.	A czy istnieją jeszcze inne sarny prócz ciebie i mnie?	O! ona mnie kochała!	Jaśnie panienka zaczyna zaraz dywagować, jak tylko wchodzi w nie swoją sferę kwestii społecznych. Niestety, eksperyment pokazujący, jak by było, gdyby było całkiem inaczej, jest niemożliwy, wobec tego...	Nie szkodzi. Ej, woźny, daj tam panu z czternastej szafy dwa pudypud	Wstrzymywanie się od działania jest rzeczą chwalebną... chyba że mamy zdobywać zasługę.	Czy w szkole jest ci przyjemnie?	Dam mu kawalerski parol, że nie będę ucieczki tentowałtentować (z łac.)	Do ślubów młodzież nie chce karet, autami jeździ elegancki świat.	Juścić że patrzą na nią, ale ona jakby nic nie wiedziała o tem; cały czas wypatruje oczy w przewodniku, a potem na obrazy.	Mości kasztelanie! Król szwedzki zgwałcił litewskie wojsko i z saku umknął. Jest tu towarzysz z listami od pana wojewody wileńskiego.	Panie Rockstrong, gdybym był przyjacielem króla i mężem stanu na podobieństwo pana Roman, uznałbym cię za dostojnego zbrodniarza i osadził dożywotnio w honorowym kryminale, zapewniając wszelkie przyjemności życia. Niestety, nie jestem tak gorącym wyznawcą religii politycznego ładu, bym odczuwał święte oburzenie wobec pańskich fortelów i zamachów, które sprawiają więcej hałasu niż zła.	Tu pięć lat temu zabiłem sępa.	Nie masz tam innych jeno same obłudniki, ojczenaszki, godzinkarze, eremici i filuty. Wszystko biedni ludzie, żyjący z jałmużny wstępujących tam podróżnych.	Pani żona moja i ja nie pozostajemy obojętni na dowody łaski wspaniałomyślnych opiekunów naszych, a w interesach punktualność przede wszystkim. Stanęliśmy u wrót nowego życia. Nie odwrócimy już kart przeszłości. W takich wypadkach muszę baczyć na zostawienie dobrego przykładu synowi memu i pozostać punktualnym w interesach, jak wypada pomiędzy uczciwymi ludźmi.	A macnij no się po kieszeni, masz tam pewnie karteczkę?	A może chcesz wrócić do domu?	A ty gdzie się podziejesz, skoro twój dom jest zajęty?	A więc do rzeczy. Czy ksiądz zna pana hrabiego de Monte Christo?	Chyba serce mi pęknie, gdy będę stąd wyjeżdżała!	Co ci, Jane?	Czcigodny księże z prostactwa wysłowienia pańskiego widać, iż niewolnictwo ukształtowało twój umysł. Wyrażałbyś się zgoła inaczej o ministrach i prawach, gdybyś jak ja cieszył się rządem wolnościowym.	Ideałem nie, ale dzielnym człowiekiem.	Król do niego rękę wyciągnął...	Moiście... odjeżdżają już... no... zaradzi się jakoś... prawda, że i wam ciężko... i wasi mężowie z drugimi... no, mówię, że się zaradzi.	Nie ja rozumiem rzecz przeciwną.	Nie mogę.	Nie może pani mówić tak o Joasi Ona przecież z panem Kazimierzem była na kolacji... wtedy...	Nie można wołać zmarłych.	Niee, nie robił wrażenia. Może leciutko.	Trzymam A więc otrzymasz funta, jeżeli nosorożec nie padnie od pierwszego strzału.	Widziałem. Tam obraz Matki Boskiej, cudowny obraz.	A drugie?	A ja?	A szczerze!	A wy, panie Dominiku co o tym myślicie?	Ach tak, ścinają mu łeb?	Co robisz, Tomek! Zostaw go!	Co takiego?	Czego pan chcesz? spytała.	Czemu tak, babulo?	Czy jedziemy, babuniu, na kulig?	Czy widziałeś może wózek?	Daj hasło!	Dam panu tysiąc pięćset franków	Dobrze. Misja zostanie spełniona.	Dobrze. Umiesz po niemiecku?	Dokąd zamierzał jechać?	Hau, hau!	Jakże ona go traktuje?	Jedzenie, Religia, ZabobonyAlkohol rzekł Stanisław Skrzetuski.	Jezus mój, Jantoś!	Juk jisai žmogus senas, daug matė ir pergyveno	Mer-amen-Ramzesie, arcykapłanie Amona, czy w tej czarnej kuli dostrzegasz iskrę?...	My z Nikolskiego Twierskiej guberni.	Mów jaśniej.	Mów.	Napijmy się	Ni trzem, Michałku, ni czterem!	Obydwa?	Pan jesteś gaskończykiem?	Proszęż mi pozwolić swoją faworytę zobaczyć, odezwał się wesoło,	Szulc, odkryłem bezwiednie tajemnicę waszego młodego Kesslera!	Very well!	Z jakiej jesteście kasty? Gdzie wasz dom? Czy dalekoście chadzali?	Zawołam
Yeah, tak się rozmnożyły, że już tam nie będą miały co jeść. One jedzą takie mniejsze rybki i molluscs, i różne wodne owady. Ale mogą też jeść ziemniaki i suchary, i takie zwyczajne rzeczy. Więc można by je karmić w takich tanks na statku. A ja bym je w odpowiednich miejscach, gdzie nie ma dużo ludzi, wypuszczał do wody i urządził tam takie... takie farms dla tych moich jaszczurów. Bo ja bym chciał, żeby te zwierzątka mogły się jakoś wyżywić. One są bardzo miłe i mądre, panie Bondy. Jak je pan zobaczy, powie pan: „Hello, Captain, ma pan pożyteczne zwierzątka”. Yeah. Ludzie teraz oszaleli na punkcie pereł, panie Bondy. To jest ten wielki business, który wymyśliłem.	Ale te plamy na słońcu mają jednak wielkie znaczenie Razu jednego pokazała się taka jedna plama i jeszcze tego samego dnia zostałem obity „U Banzetów” w Nuslach. Od tego czasu, gdy się gdzie wybierałem, zawsze zaglądałem do gazet, czy nie pokazała się jaka plama. A jeśli się pokazała, to adiu Fruziu, nigdzie nie chodziłem i przesiedziałem plamę w domu. Jak wtedy wulkan Mont-Pelle zgładził całą wyspę Martynikę, to jeden profesor pisał w gazecie „Narodni Politika”, że już od dawna ostrzegał swoich czytelników przed wielką plamą na słońcu. A ta „Narodni Politika” nie trafiła na wyspę i biedni ludzie grubo przez to ucierpieli.	Dziś jest noc szczerości, więc otwieram przed tobą duszę jak przed przyjacielem i powiem ci więcej... Czy sądzisz, że jestem ślepy lub pozbawiony rozumu? Czy myślisz, że nie wiem, iż w Rzymie wypisują na murach obelgi na mnie, że zwą mnie matkobójcą i żonobójcą... że mają mnie za potwora i okrutnika dlatego, że Tygellinus uzyskał ode mnie kilka wyroków śmierci na moich nieprzyjaciół... Tak, drogi, mają mnie za potwora i ja wiem o tym...Okrucieństwo Wmówili we mnie okrucieństwo do tego stopnia, iż ja sam zadaję sobie czasem pytanie, czy nie jestem okrutnikiem... Ale oni nie rozumieją tego, że czyny człowieka mogą być czasem okrutne, a człowiek może nie być okrutnikiem.Dobro, Muzyka Ach, nikt nie uwierzy, a może i ty, mój drogi, nie uwierzysz, że chwilami, gdy muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry jak dziecię w kolebce. Przysięgam ci na te gwiazdy, które nad nami świecą, że mówię szczerą prawdę: ludzie nie wiedzą, ile dobrego leży w tym sercu i jakie ja sam spostrzegam w nim skarby, gdy muzyka drzwi do nich otworzy.	Coś się tam złego musiało dziać, proszę waszej miłości bo ta niewiasta, co z Krysią przyszła, nie chciała się przyznać, ani skąd idą, ani po co, ani do kogo. Mowę miała cale odmienną, choć polską, widno szła z dalekiego kraju. Jeden raz tylko, na kilka godzin przed śmiercią (nikogo przy niej nie było krom mnie), rozpłakała się i lamenciła: „O Jezu miłosierny, opiekuj się biedną sierotą! Niech jej wrogi nigdy nie znajdą!... Pokaraj ich śmiercią i ogniem piekielnym!” Klękam wedle łóżka i pytam: „Gdzie te wrogi? Powiedzcie, cobym umiała dziecka strzec przed nimi”. Pojrzała na mnie zalęknionym wzrokiem, koniecznie chciała coś rzec, aż tu skurcz jej gardło ścisnął, zamknął mowę i już tak została do skonania.	Póki żyje, nie da synowi ani szeląga; nie wybiera się wcale na tamten świat.	Nie, nie Najpilniejsza. Gdyby nie to, że na recepisie nadawczym trzeba podać nazwisko wysyłającego, przekazałbym ci te pieniądze pocztą do Hołdowa.	Tak, lecz żeby wydobyć te pieniądze, trzeba by ponosić wydatki większe od spodziewanych korzyści. Tu, przeciwnie, dość mi jest tylko podnieść to, co ludzie zgubili, i nie tylko w zatoce Vigo, ale i w tysiącach miejsc, które były widownią rozbicia okrętów i na mojej mapie podmorskiej są starannie zanotowane. Teraz zapewne pan pojmuje, dlaczego jestem niezmiernie bogaty?	Tego nie wiedzieć! Takich rzeczy elementarnych nie wiedzieć! No, rozumie się, że inżynier, ale wielki.	Zdaje ci się, mój ojcze! Wreszcie, choćbym miała doznać trochę utrudzenia, to czyż za nie nie byłabym stokrotnie wynagrodzoną, widząc cię, ojcze, spokojniejszym, i nie tak jak dotychczas zakłopotanym?	Widzi więc pani na co jest narażona moja córka nawet obecnie, gdy pani jeszcze nie raczy zajmować się kasą... Szuka sobie stosunków między pastuszkami i prosiętami...	Nie odpowiadając dziecku, przygarnął je do siebie i usiadł z nim razem na kanapie. Rysy mu się wygładziły, patrzył na syna długo i smutno. Jacek zaczął się niecierpliwić:	Najprawdziwsza prawda Mnie tylko dziwi, że do tej pory nie widzieliśmy ich więcej. Zresztą, ponieważ nie możemy się do niego zbliżyć, nie mówmy już o nim!	Dotknął pan właśnie sprawy, o której rozmyślam od wczoraj, ale o której nic jeszcze panu powiedzieć nie potrafię. Pan Peggotty nie nadmienił nic a nic; mnie też delikatność mówić o tym wzbraniała. Pewien jednak jestem, znając go, że nie zapomni o niej.	A więc będą was oblegać i prędzej czy później zmuszą do poddania się. Jak mi Bóg miły! Zapewniam was, że ze smutkiem będę patrzeć, jak gubernator dostaje w swoje ręce człowieka tak dzielnego i ujmującego jak ty. On nie przebacza piratom.	Ksiądz kanonik używa cienkiej porcelany. Nic nie jest zbyt piękne dla księdza dziekana. Lecz porcelana im cieńsza, tym trudniej znosi ogień. Ten półmisek jest z glinki, która nic sobie nie robi ani z zimna, ani z gorąca. Jak mój ksiądz zostanie biskupem, będę podawać mu omlety na srebrnym półmisku.	Mówię ci. To się jemu nie podoba. A może jest zazdrosny?!	Im nie, ale nam bardzo! To musi być zerwane! Niech pan wpłynie na niego!	Stróże przekupieni być mogli Nie jest to bezprzykładnem, i godziło by się ich poddać probierczej kaźni.	Ależ najchętniej; to bardzo ładnie, żeś o tem pomyślał. Ale ty mówisz: „u siebie w domu”; ten głupiec zatrzymał mieszkanie za drogie, to nie możliwe, trzebaby mu znaleźć jakieś dwa pokoiki. Zdaje się, że on wciąż ma apartament za jakieś sześć czy siedem tysięcy.	Ta mi nie obca! nie! ja z nią głodem marłem, poślubiłem ją i nie dam, choćby Perkunasowi waszemu.	Jaja mędrsze od kury... ja bym ino chciała, coby pana Pawełka tak za nogawice szarpało, jak mnie wczoraj zapaskę chciało urwać. A w nocy... myślałam, że ranka nie dożyję.	Jak to nic nie wiem? Piętaszek dużo, wiele nauczył się od swego pana, a lud mój także nauczyłby się dużo, wiele.	Ba! To głupstwo! Ale nie znasz historii o krasnoludku, który tańczył z dziewczyną od świtu do zachodu słońca, a potem pękł jak cielę, które napiło się kwaśnego mleka.	Bo my nikogo nie zabijamy	Dlaczego pan nie czyta, co napisane na tej kartce papieru?	Nie ciekawam.	Nie inaczej, jak ty moc ducha swojego	Do licha. Zresztą zobaczymy. A teraz proszę otworzyć. Nie trzeba się obawiać, że nas spostrzegą, co?	Nie potrzebuję, żeby mama pozwalała albo nie pozwalała. Jak zechcę, to sama będę piła.	Nie wiadomo, co więcej podziwiać w tym człowieku: jego mądrość czy pokorę!... O, nie zapomnieli o nas bogowie, jeżeli mamy takiego...	Słuchaj i wybieraj! Jeśli zostaniesz, wszystko, co mam, twoje będzie, jeśli odjedziesz, wyrzekam się ciebie; choćbyś umarł z głodu, nie dam ci chleba kawałka, zginiesz! No, wybieraj	Poczekaj, niech no ja zobaczę Anusię Moffat, to ci pokażę jak się załatwia podobne sprawy. A więc mamy „plany” i sprzyjamy Arturowi dlatego, że bogaty i że kiedyś się może z nami ożenić. To się uśmieje, gdy mu opowiem, co te niedorzeczne istoty prawią o nas, biednych dzieciach.	Istotnie. Toteż przyznaję, że byłem zdumiony. Ten znachor musi mieć nie tylko doświadczenie, lecz i wręcz fenomenalny talent...	Zali to myślisz, że jak ostaniesz, nie będzie ci gorzko, ilekroć pomyślisz: przyjacielam zaniechał! A jeszcze i Pan Bóg w gniewie słusznym łatwo błogosławieństwa może umknąć!	To, kochany, moja powinność jako gospodarza Germain, podaj xeres i biszkopty. A na początek, drogi Lucjanie, poczęstuj się cygarem, oczywiście pochodzi z kontrabandy. Spróbuj i przekonaj swojego ministra, żeby nam podobne sprzedawał, zamiast jakichś paskudnych liści orzechowych, na które skazuje obywateli.	Czy nie mierzyła czasem około sześciu metrów?	Nie pojmuję jak młoda osoba może zapominać tak dalece o skromności, która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety! wyrzekła ze słodyczą i litością w głosie pani Teresa	Zawrzej gembe bo bez tyle roków człowiek się wzwyczaił do kunisków, to mu tera przez nich nijak.	Zostańcie, zostańcie, księże kanoniku; nie tak dawne czasy jeszcze, gdyście mi domownikiem byli. Spożyjmy razem, co Bóg dał, a miłościwa pani nasza, Elżbieta, przyprawić zaleciła. Woda do mycia jest?	Nie zawracaj swoimi snami. Pijesz od rana do nocy.	Rachunki, mówisz pan? Kto ich nie ma!	Ja tam takich rzeczy nie umiem ale co słyszałem, jak potrafię, powtórzę.	Wcale nie. Jeden majątek więcej cóż mi może zaszkodzić? Będę pańskim sąsiadem. Dzisiaj pojadę do Głębockiego i dobijemy targu.	Nie dla fantazji mojej, ale dla miłości. Moją żoną zostaniesz!	Ufarbuj go na swój kolor.	Myślałam, że się może rozgniewasz.	Niemiec jestem, a wołają mnie Sanderus; waszą mową mówię, gdyż się w Toruniu urodziłem, gdzie wszystek naród tak mówi. Później mieszkałem w Malborgu, ale i tam to samo! Ba! nawet i bracia zakonni waszą mowę rozumieją.	To naturalne. Ale chciałbym się dowiedzieć o jednym...	Wpadnę do teatru, a później wstąpię na kolację... Ach, jak mnie to czasami męczy!...	Dostaną, co im się należy, to może się i ugodzą	Bóg zapłać tobie i twojemu rodzicowi. Jak się zagospodarujem, to oddamy.	Dlatego w sprawie téj akcyzy i podatków, Hennicke, tyś mi potrzebny, nieodzownie, koniecznie. Król potrzebuje pieniędzy, a kraj jest wyczerpany: stękają, jęczą, skarżą się.	Kucharz ci ja, kucharz... Skończy się toto kiedy?	Mój Nieczuja wszystko już gotowe, jeno na ciebie czekamy.	Błagam pana, wysłuchaj mnie. Idzie tu może o życie Manuela! Pozwól mi widzieć się z nim.	Kapitanie, ale umówiłeś się z nim przecież.	Komu się pan oświadczył?... Prezesowej?...	Tak jest, prawie dzieckiem A co to za święty, bogobojny był dom księstwa kasztelaństwa... a sama pani! anioł!	Po cóż, Zoniu, masz się tym zajmować?	Przypominam. Tak, tak. Otóż panie doktorze, zbadałem pańską skargę. Zbadałem, i przykro mi bardzo, że wprowadził mnie pan w błąd.	Powiem ci prawdę, Angeliko! Odkąd przyjechałem do Paflagonii, słyszę jeno wrzaski, kłótnie, wymyślania. Obrzydły mi już te bójki, pojedynki i egzekucje. Ja jestem spokojny człowiek i wolę dziś jeszcze wrócić do Krymtatarii.	Strudzonam długą biesiadą, miłościwy mężu i panie rada bym spocząć krznę z dala od gwaru. Niebawem powrócę.	Z własnej woli lub wskutek tego, że jakaś inna monadamonada (gr.)	A czego by miał kłamać? Któż by to miał być jenszy?	Ale pewnie będzie wolał zapłacić niż dopuścić do licytacji?	Efekt moralny! Pozostawienie po sobie niezapomnianej tradycji i tak dalej.	No, a jakże teraz poznasz swą rzekę?	O, gruby! U mnie jest wyrostek Piotrowicz i biję go co dzień w gębę, bo ladaco.	To już szyję takiemu komendantowi uciąć. Rzędzian! Hej, Rzędzian!	U czerwonoskórych i innych dzikich, stopień poważania zależy od ilości posiadanych bawołów i piękności tatuażu pokrywającego skórę.	Dajcie mu wina i niech stuli pysk to dziecię!	Dlaczego ja?	Jestem Honory Dobek, wysłany przez pana Salomona.	Kardynał dotknął mojej ręki! ja dotknąłem ręki wielkiego człowieka! przyjacielem swoim mnie nazwał!	Nasze nogi są bardzo szybkie, panie kapitanie.	Och, tacy wujowie to potwory nadużywające życia.	Tak, znalazłam!	Warto by spróbować	Zgaduję, o co chodzi pannę Billewiczównę książę Bogusław wywiózł do Taurogów.	A będziesz miał papier glansowany do obłożenia kajetów?	Bardzo mi przyjemnie.	Niech ono będzie całym rajem wspomnień wierzącego dziecka	Panie Michale! Tu jestem!	Pies mówiła Dora do mej ciotki	Aha. Wschodnie wybrzeże Afryki	Ano, widzisz.	Cóż mógł ci powiedzieć?	Dlaczego?	Gisbona, Żydka Gisbona?	Jesień przybywa...	Kapłan jestem	Nago, jestem pewien.	Och, wracajmy, źle uczyniłam	Pod jakim?	Szulc, odkryłem bezwiednie tajemnicę waszego młodego Kesslera!	Słuchamy	W jakim biurze?	We świecie?... Był ci u grobu Jezusowego!	Wojna śpi	Zdrajco!
Trudno, żeby się mogło co odmienić tu na gorsze a choć to wszystko dziwne, to jednak dla niejednego teraz łatwiejsze jest spełnianie obowiązku. Niech się tylko pan nie dziwi, panie Boach, jak się pan znajdzie naraz wśród menażerii i ujrzy brata Marty Sowerby, Dicka, rządzącego się jak we własnym domu i śmielszego niż pan albo ja.	Mów pan z czém przybyłeś bo wiem że go tu nie litość sprowadziła, ale czyjeś rozkazy.	Wiem ja, kim jestem ale wiem także, kim być mogę, to jest nie tylko takim, jak dotąd wspomniałem, ale większym i dostojniejszym jeszcze od dwunastu parów Francji i dziewięciu bohaterów świata, bo to wszystko, co oni razem lub każdy z osobna zrobili, ani umywało się do wielkich czynów moich.	Mówię, że wojsko tak na cześć waszej dostojności wiwatowało, jakby i królowi jegomości lepiej nie wiwatowało, a w Przeworsku, gdyśmy to całą noc szarpali Szweda, co która chorągiew skoczyła, to krzyczeli: „Lubomirski! Lubomirski!”, i lepszy to skutek miało niż wszystkie „ałła!” i „bij, zabij!” Jest tu świadek, pan Skrzetuski, żołnierz też nie lada, któren nigdy w życiu nie zełgał.	Ach, zna pan ciotkę Przełęską?... Owszem, tak, ale po moim ślubie stosunki z nią bardzo się rozluźniły. Nawet nie pisujemy do siebie.	Dał mi pan doskonałą radę Okropna historia wiąże się z tymi dwoma słowami: Fernand i Janina.	I pan zostawi mnie samego zupełnie?	Jest tak pięknie na świecie, że panią odprowadzę. Pan Karol z nami pójdzie?	Masz pan słuszność byłaby to wielka ujma dla jego sławy.	Wpół do pierwszej Moglibyśmy stąd wyjechać o piątej, a i tak bylibyśmy na czas; ale przez to opóźnienie pański przyjaciel mógłby spędzić niezbyt przyjemną noc, lepiej zatem pognajmy jak wicher wyrwać go z rąk niewiernych. Czy nadal pragnie mi pan towarzyszyć?	Powiedz pan otwarcie, co mam dać za to?	Jestem pewna, że tak... Wreszcie nie o niego chodzi, tylko o... moją chlebodawczynię, która (chwilami tak mi się zdaje) zazdrości mi waszej znajomości... Ale ani słowa o tym, Ado... Mogę się mylić, nawet z pewnością mylę się... z tym wszystkim...	To fałsz! Znam przecież dzieje tego kraju zasłonięte przed wami. Dowódcami wojsk i panami urzędników byli tylko faraonowie, a przynajmniej energiczniejsi spośród nich. Tym władcom nie schodziły dnie na ofiarach i modlitwach, lecz na rządzeniu państwem...	Alboż my zatrzymujemy te, którym trafia się wyjść za mąż?... Owszem, z naszych nowicjuszek, nawet sióstr kornetowych, bywają dobre żony. Ale nie każdą wabi świat... Niejedna woli być siostrą cierpiących, matką sierot i oblubienicą Chrystusa...	Jeśli to przyrzeczenie może pana pocieszyć mogę pana zapewnić, że nie będę należała do nikogo...	Ależ ja nic nie mówię, nic nie mówię, kochanie. Zresztą zaraz was uwolnimy od naszego towarzystwa; bo muszę panu Nikodemowi pokazać Koborowo. Powiadam panu...	Pieniądze! Czy pan słyszał tę historię przed chwilą? A czegóż, proszę, poszukiwali ci szubrawcy, jak nie pieniędzy? O cóż im kiedy chodziło, jak nie o pieniądze? Dla czegóż narażali swe łajdackie ścierwa, jak nie dla pieniędzy?	Bo go sobie wielce upodobał. Poznał go zaraz, że to ten sam jest, któren na niego w rudnickiej sprawie tak nastawał. Za boki braliśmy się, słuchając odpowiedzi jeńca. Pyta król: „Coś sobie do mnie upatrzył?”, a ów rzecze: „Ślubowałem!” Więc król znów: „To i dalej będziesz następował?” „A jakże!”	Czekaj no, Fryc	Panno Helu (nie wiadomo czemu mówił: „panno”), czy pani wie, co to znaczy mieć taki wstręt do siebie, jak ja mam? Jestem gorzej niż nic rodzaj przywry, pasożyt wewnętrzny żyjący w przewodach żółciowych wątroby roślinożerców, czasem także człowieka..	Smuci mnie tylko jedno że muszę tak prędko opuścić Paryż.	Szelma też to była sroga, choć i ten dzik! Znałem ja się z nim! Dopadł ci mię on jednego razu na Cisowskiem, a jak mię zaorał kłem po łydach, to do samej kości mięso ozdarł, jak cygankiem, aże w kolano. Pod siebie mię przecie o mało nie wziął, ciortu brat, bom go się był bardzo przeląkł. Teraz jeszcze, jak se spomnieć, to człowiekowi seremno. A ja już bywałem pod dzikiem. Już mi ta jeden orał kożuch na plecach to prawym to lewym kielcem, i deptał po mnie raciami: z tego wiem, co taki ma w sobie za siłę! Świnia! Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia łupina a krew człowiekowi w żyłach zmarzła i w gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego to samo połechtał po szyjce...	A czy ten mandaryn bardzo stary? Wreszcie, młody czy stary, sparaliżowany czy zdrów, co mi tam! Słowo daję, że... Do licha! Nie, ja bym się nie zgodził.	Nic, dziecko, to już minęło. Teraz mi dobrze i tak spokojnie. Waldy kocha mnie. O to już mi tylko chodzi. On zacny chłopak. Czemuż go Elżunia nie widzi!	Och, co do tego wasza królewska wysokość może być spokojna nie będzie już śnieg padał.	Tak. Ja nie lubić. Jeden człowiek, dwa człowiek, trzy człowiek	Zostań tutaj, mój chłopcze. Musimy przygotować jakieś obozowisko i sprawdzić, czy nie dałoby się poszukać dla naszych żołądków czegoś pożywniejszego od małży. Nasi przyjaciele będą po powrocie potrzebowali posiłku. Niech każdy robi to, co do niego należy.	Ale nie, warjat jesteś, nigdy tak nie myślałam	Ale czy ona będzie chciała się tak zrezykować?	Ale nie jesteś głodny?	Ale przecież już nie ma ruin! Kilka ścian muru!... Kilka zrębów kolumn!	Ja muszę operować ślepą kiszkę.	Jesssusss, Maryja! Natka! Boże drogi czy aby zdążę z obiadem? A ty nic nie mówisz, o której pociąg z Koluszek przychodzi... Polcia na amen już przyjechała...	Już ja temu nie wierzę i dla przekonania ciebie gotów bym każdą próbę z nim zrobić, którą byś wymyślił.	Jędrek, ty go nie możesz tak ostawić.	Mam nadzieję, że i to się nie stanie	Nie ma potrzeby, już jest dosyć za to ukarany; zresztą niedługo oszaleje, a doświadczenie, jakie mamy z obserwacji, mówi nam, że nim upłynie rok, popadnie zupełnie w obłęd.	Od czego, kiedy ja żadnych praw nie roszczę!	Tak. Przed nim i przed wszystkimi, którzy mogliby mu o tym donieść.	To trochę szorstkie pytanie, ale oddając hołd prawdzie, odpowiem, że czułbym się niezmiernie szczęśliwym, mogąc pozyskać jej miłość.	Wiem, rozumiem... Przepraszam pana i jego przepraszam Jest mi przykro, tak bardzo przykro! Postaram się naprawić mój błąd. Proszę mi wybaczyć! Jestem zmartwiony. Z duszy i serca żałuję. Bardzo żałuję.	Myślałem że pogardzam złodziejstwami pisarzy, obłudą nomarchów, że nienawidzę chytrych i ambitnych kapłanów... Miałem wstręt do Żydów i lękałem się Fenicjan... Ale dziś przekonywamprzekonywam się	Nie, nie... proszę bardzo.	Owo tedy jeszcze za mego panowania nie zdarzyło się, owo tedy, aby ktoś odzywał się tu, nie będąc wprzód zapytany, owo tedy. Któż to rozpętał tego wściekłego opętańca?	A cóż to ja słabszy od lwa?	Ach, najdroższy panie bakałarzu! Wżdy nigdy nie jesteście srogim dla nas!	Ale dlaczego, jeśli wszystko zostało ustalone?	Ależ panno Rosiczko, jak można...	Cholera, jak oni się nazywali? Mam taką ciężką głowę, człowieku. Nie pamiętam, jak się ci dwaj boys nazywali.	Co o niej wiesz?	Co tam zwojowałeś?	Dekret jest! Konfirmacja przyszła! Kiedy przyszła? Kto ci ją dał? Skąd to masz? Dawajże tu, pokaż!	I ja za małżonka cię biorę, umieraj więc w pokoju.	Jest na strychu.	Jużci, że wypiję. Cóż, mam wylać, kiej zapłacone?...	Kto wie, czy depeszy nie zastaniemy w hotelu.	Może dać ci cytryny?	Nie małpujcie, Szwejku Podług mapy z tego miejsca ruszyć musimy, jak już powiedziałem, w prawo.	Nie spytasz, dlaczego?	Nie zlazęnie zlazę (reg.)	Nie, nie jadę z niechęcią; mylisz się; kocham cię, Oktawie, przestań mnie dręczyć.	Nie, nigdy, choćby to był brat mój rodzony!	Niema takiego na świecie wiem o tem doskonale: weźcie zatem Grimauda.	Nigdy, nigdy, jak długo będziemy w stanie śledzić trop. Gdy będziesz już człowiekiem, przychodź czasem do stóp pierwszego wzgórza, a pogawędzimy. My także będziemy zachodzili na uprawne pola, by pobaraszkować z tobą w nocy.	O! jeśli to tylko w mej mocy! ściskając jej ręce, rzekła gospodyni.	Pani gniewa się na mnie...	Poniechaj, bo mi Tereska ślepie wydrapie za ciebie!	Przed świątynią Baala, na wzniesieniu, siedział ogromny spiżowy posąg z głową wołu. Jego brzuch był rozpalony do czerwoności. Wtedy, na rozkaz waszych kapłanów, głupie matki fenickie zaczęły składać najpiękniejsze dzieci u stóp okrutnego boga...	Przypuściwszy, że wszystko stanie się według woli pani czy mnie przyjęłaby pani za towarzysza?...	Rozumiem. Ale wrócisz?	Sam sobie przeczysz Mam na to świadków, jakoś rzekł „sprawiedliwie powiadasz”.	Tym gorzej dla niego	Wiesz, co dalej zamierza?	A czemuż to?	A profos Koreywa jest?	A to jest pani chłopczyk?	Bardziej niż kiedykolwiek.	Był to letarg, jaki siłą rzeczy przychodzi w kilkadziesiąt lat później. Lecz obecnie już to przeszło.	Cóż jej się stało?	Dlaczego?	Do czego? Do usuwania brodawek.	Do jutra, aniele mój.	Dokądże to, Lucette?	Farceur!Farceur (fr.) mruknął Cezary.	Jakto? Ty się o to pytasz?	Jużci.	Kiedy?	Masz	Można i w zimie stworzyć sobie maj.	Pojechali gdzieś daleko po zdrowie dla niego, po wesele dla siebie, a rani (pani) tam umarła.	Pomimo to jestem sama i prześladowana.	Rany boskie! Księciu trzeba oznajmić! Niech posłów śle do mistrza! Jezu miłosierny, ratujże ją i wspomagaj!...	Szukam informacji o pewnej kobiecie, która tutaj znaną była pod nazwiskiem Montalbon...	Sędziemu pani pokaże. No, już podpisane.	Także się to zraził, przez tyle lat oną nędzą się bawiąc?	To było straszne	To dobrze... Z koni, waszmościowie!	To meme (gw.)	Widzę...	Zaraz się dowiesz. Tymczasem zapalmy sobie papierosa.
A te wszystkie warsztaty, roboty, kultury, ofiary i różne inne mortyfikacje... Spodziewam się przecie, że pan nie wierzysz, tak jak stary pan Zdrojowski, w możność urzeczywistnienia raju na ziemi?	A! gdzie! tu na górę zamkową! czyż mnie nie rozumiecie.	Jezu! A dyć to człowiek jakby szedł do nieba, tak mu jest w tej drodze lekko i dobrze. A co się napatrzy świata, a co się nasłucha, co się namodli! Jenojeno (daw., gw.) pozbyć się. bied a turbacji. Jakby się potem na nowo narodził!	Powiem jeszcze więcej: dzisiaj o północy pod drzwi sypialni (numer jedenasty) cichaczem podejdziesz. Zażądasz Omara. Ona cię wpuści. Od ciebie zależy, czy równocześnie przyhołubić zechce. W każdym razie radzę po porozumieniu na podarek ślubny wyznaczyć kota. Wspólna własność mota.	Tak jest, panie lejtnant bo akurat fasowaliśmy arak do kawy, a ja naprzód wypiłem arak. A jeśli wyszło jakie nowe rozporządzenie, że naprzód trzeba pić kawę, a dopiero potem arak, to przepraszam pana i na przyszłość zastosuję się do rozkazu.	Wydaje się spokojną, rozsądną dziewczyną! Jest nawet zanadto spokojna, gdyż wejście jej przeraziło mnie. Chodźmyż teraz. Mam dość czasu powiedzieć, o co cię chcę prosić na pojutrze.	A juści, koni nie mają, to muszą na plecach dygować.	A ono mu na co? odparł Bodzanta. Nadziei potomka pozbył dawno. Bóg sprawiedliwy karze go za śmierć mojego świątobliwego Baryczki. Wie sam, że z nałożnic synów mieć będzie, ale z żony mu nie da ich Bóg...	Ale wypadek który może pana zniewolić do powrotu na ziemię, od której tak stronisz.	Dam ci jeszcze dwadzieścia pięć rubli wyłącznie na marki, ale... pisuj do mnie co dzień.	Na wypadek, gdybym nie był poznanym, przedstawiam się...	Na, gerai!.. Intrigavojate taip, kaip lenkstudentis prieš lietuvius o jūs, lietuviai, nykstate, prapuolate, nežinia dėl ko ir kaip. Tokie gi, kaip aš, sau stovi ir juokiasi. Mes gerai matome ir žinome, kas bus ir ko reikia laukti.	Ręczę ci, mój Sancho że autor tej historii musi być jakimś czarnoksiężnikiem wielkim, bo dla nich nie ma nic skrytego na świecie.	Tak jakby już w nim była Świadkowie są mnodzy na to, że gdy księżna po nią przybyła, ze łzami poklękła przed nią i z radości omdlała, gdy jej o przeznaczeniu do szczęśliwości zakonnej oznajmiła. Ślubowała więc już myślą i usty, dziękując świętej naszej Ducissie...	Gdzież w takim razie szkodliwość strajków? Jeżeli parobcy będą pracowali krócej, otrzymają większą zapłatę i lepsze izby, to społeczeństwo, zda się, zyska, nie straci. Strajki wtedy tylko są szkodliwe, jeżeli źle są obmyślane, źle przeprowadzone i wskutek tego nie zapewnią wygranej. Któż przed tymi, którzy zainicjowali strajki, np. rolne, dbał o los parobków, należących do społeczeństwa? Nie przypominam sobie, żeby ktoś suszył sobie ich dolą głowę. Czy uczynili to obywatele, kler, inteligencja? Jeżeli odpowiedź nie ma być dziennikarska, lecz pochodzić z prawości sumienia, to odpowiedź jest jedna, że uczynili to wyż wzmiankowani destruktorzy społeczni. Dopiero od czasu, kiedy oni poczęli unieszczęśliwiać naród polski, siać anarchię i burzyć ciche nasze szczęście, społeczeństwo przyszło do przekonania, że „należy zrobić wszystko, co się da”.	Jak to, babusiu: nie wiecie, gdzie jest przedmiejski przysiółek zwany powszechnie Bugajem? Nad rzeką, tuż za Zieloną Rogatką.	A co mu tam! Czarny Korsarz się go nie boi. Żaden statek nie może dorównać „Błyskawicy”, a poza tym słyszałem coś o taranowaniu.	A widzisz ty tego mołojcamołojec (ukr.) rzekł kosooki ukazując jednego z czabanów.	Cicho!... Lolka chce, żebyście byli cicho!... Bo widzisz, Lolka, te wszystkie zebrane tu małpy wydałyby się z pocałowaniem za Salusze „mit dwieszcze tyszęców z dużem dokładkiem po najdłuższe delikatne życie”	Co tobie do Julka? trutniu ty jakiś, odpowiedziała żona. Jakie ty masz prawo pytać o dziecko o które nie dbasz?	Dobrze. Ja dziś jeszcze zamówię księży i dam znać znajomym. Co tam porabia profesor Waskowski?	Dzisiaj już nie. Mamy bojki pilne, mamy jeszcze pilniejsze do drukowania te letnie kortykort	Ja tam wierzący jestem i cały mój dom	Jakże, pańskie szczęście jest moim szczęściem	Masz wiele słuszności Więc jak ty sobie to wyobrażasz?	Nie jest tak źle. Trzeba tylko mieć zasady, a niezbyt wiele rzeczy w domu. Drugą zasadą moją jest kuchnia skomasowanaskomasowana	Nie można! gdzie? jak? Gdyby się kneź dowiedział mnieby zabił... a was	Niech pani sobie wyobrazi że ci ludzie zaczęli od zniszczenia parku Lenôtre’a; występek równy temu, co gdyby ktoś pokrajał obraz Poussina. Za to ci Israele powinni by siedzieć w kryminale. Prawda że jest z pewnością tyle innych rzeczy, za które powinni by siedzieć! W każdym razie, wyobraża pani sobie efekt, jaki przy tej architekturze robi angielski ogród.	Niech przyjdzie tu, zabierze panicza, wsadzi go do dorożki, a w razie potrzeby odwiezie do domu. Panicz jest pijany. Daj lokajowi za to dziesięć koron.	Och, to nie jest to, co nazywamy aktorka wielkiej klasy.	Przecież i pan ma także rewolwer Ale ja sobie tym głowy nie zawracam.	Tak, jeśli dopniemy swego Stary Séchard siedzi tu od kilku dni, zachodził badać nas o kwestie fabrykacji papieru; stary skąpiec zwęszył wynalazek i chce go wyzyskać, jest zatem nadzieja spółki. Pan jesteś adwokatem ojca i syna...	To jest wychowanie? Pani synek zmoczył mi cały koszyk? Tfu, ordynarne i po prostu w głowie się nie mieści.	To sprytne. Ty nie wymyśliłbyś niczego podobnego.	Wracaj asindziej zkądeś przybył, ja tam jutro przyjadę, pogadamy z jejmością...	Z dalekiego jestem kraju, zza morza a idę, gdzie oczy poniosą.	A ciocia haftuje. Czy to stuła znowu? Proszę ją śpiesznie dokończyć dla swej faworyty.	A ja, mój ojcze, alboż nie mówiłam ci, że nie zostanę nigdy żoną pana de Lembrat?	A tak: zapewniał, że jakaś zbrodnicza ręka zaprawiła mu pożywienie trującym jadem, bo zmarł w boleściach niebawem po obiedzie.	A zkąd wzięłaś galonik?	A! i dotąd niezajęty! to prawdziwie osobliwszy wypadek. Jakże to być może, chyba pan nigdzie nie bywasz?	Ah! comme tu m’as effrayé, Angélique! Już, dzięki Bogu, skończyłaś lekcję?... Zdaje mi się, żeś trochę zmizerniała od obiadu. N’es tu pas malade? Ten pies wywróci stolik albo Józia. Joseph, mon enfant, est-ce que le chien t’a effrayé?	Ale to wściekle bolało!	Ale, królowo moja, tylko dwa słówka, rzekł rotmistrz. Pani mnie masz za nieprzyjaciela dla tego, że ja tu z moją kuzynką przywędrowałem, która pani dosyć dokuczyła. Otóż, słowo daję, ja potępiam jej postępowanie, gotów jestem stanąć w obronie pani... zwrócę się przeciwko niej, wystąpię jawnie...	Bo w karczmie powiedali i... bojałem się...	Bodajby zrobił!	Co nie ma być? Masz wódkę?	Czy niemowlę wierzy?	Czy sądzi pani, że moja żona namawiać mnie będzie do zdrady? Jeżeli tak pani myśli, równie grubo pani się myli, jak i wtedy, gdy zdawało się pani, że ja jestem zdolny do podobnej podłości. Uprzedzam panią, że wprost stąd jadę złożyć przeciw pani oskarżenie. Nie zdąży pani uciec.	Czy ten list zawiera coś ważnego?	Czyż nie jesteś pan markizem Bartolomeo Cavalcanti?	Dawajcie	Dlaczego ja mam czekać?	Dlaczegóż się nie żenicie?	Dochodów?...	Dozwólcie, miłościwy panie, że i ja swoje dołożę choć zapadło już wonczas postanowienie: wojnę przeciw Zakonowi obrócić, a „wiernemu wasalowi” lenno do cna odebrać.	Dziękuję waszmościom za życzliwe rady!	Henryk przyjechał.	I tak meme (gw.)	I wypiłbyś to, prawda?	Ja wszystko wiem!	Jakto?.. co pan mówi?.. nic nie rozumiem...	Jedno ci zapowiadam. Żenić się nie będę ci zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych ekscesów, rozumiesz?! Bo to dziewka od Wiśniowieckich, samej księżnej Gryzeldy zaufana, a ja księżnej nie chcę obrazić przez estymę ani pana starosty kałuskiego także.	Jeno kto?	Jestem jak oszalała silę się, aby sobie wytłumaczyć radcę stanu, kardynała, klucz i tę makulat...	Już idziemy?... Tak ładnie gra orkiestra i właśnie zaczęli tańczyć...	Konopce pierwszemu nie podaruję, bo jako gospodarz powinien był bronić swojego gościa.	Kto?...	Mam do pomocy powagę prawa	Mama zdrowa, a ojciec także zdrów, o zdrów! Nie zabieram panu czasu. Może pan zechce zanieść pannie Janinie pozdrowienie ode mnie, dobrze?	Nie chcę. Chłopaki śmiać się będą. Powiedzą, że się chcę żenić.	Niejaki van Toch. Holender czy ktoś taki.	O Boże! Ach Harvey! Pośpiesz się! On tu przyszedł po ten nóż. Oddaj mu go! Zdejmij pas co prędzej!	Ojciec ma zupełną słuszność...	Pan nie ma prawa	Pani zna pannę Solską?	Panu hrabiemu całusy zawżdy nasamprzód do imaginacji przychodzą, kiedy mowa...	Pańska co?	Pierwsze słyszę!	Połowę w złocie, połowę w banknotach.	Płacę. Ale tu nie o to chodzi, miałby dużą praktykę i służyłby w mojej firmie, to samo warte pieniądze. Powiedz mu, niech jutro przyjdzie do kantoru. Ja lubię pomagać ludziom uczonym.	Pławiccy tu są trzeba się pójść przywitać.	Smutne.	Stadion	Szczególniej pieniędzy, dziś	Szkoda Najlepszą reklamą dla sklepu byłoby, gdyby się tak kto w nim powiesił...	Tak, masz słuszność i musiałabym się wstydzić za twoje tchórzostwo.	Tak, tak! Nie ma takiej istoty, która by była szczęśliwa od dzioba aż do ogona! I czegóż to jeszcze brak wielkiemu Muggerowi?	To nic, ale okrutnie zajęty... Przy tym... nie wiem, czy mogę waszmosciom o tym mówić... wszelako za godzinę i tak wszyscy o tym wiedzieć będą... więc powiem... Tu się nadzwyczajne jakieś rzeczy dzieją...	Tra-a-a! tra-a-a!	Tu podobno Niemców okropnie nienawidzą.	W ręce waszmości... Rad waćpana widzę w domu moim.	Widzi mi się, co bez kijaszka z nimi obyć się nie obędzie, bez twardego! Dawno się im to należało, zaraz po śmierci nieboszczki, kiej kłyżnić się zaczęły o gronta, ale się jeszcze wagowałwagował Boryna, wiadomo. Ale dobrością z nimi się nie skończy, nie!...	Widziałeś więc i cesarza?	Więc chyba nie kochasz Solskiego?... Jeszcze chyba kobieta nie mówiła w taki sposób o małżeństwie...	Więc ma pani jakiś poważny zamiar?	Więc przestanie bywać zresztą może mi się uda nawet po tej rozprawie z nim utrzymać dobre stosunki. Mam, zdaje się, trochę szczęścia do ludzi. Jestem z wszystkimi w najlepszych stosunkach.	Wycieczka swoją drogą pójdzie... ja sam poprowadzę; ale teraz mówimy o czym innym. Ichmościowie podejmują się przekraść przez nieprzyjaciela i dać znać królowi o naszym położeniu.	Z biszkopcikiem, jeśli pan hrabia koniecznie chce.	Żeby ci język kołkiem stanął!
Dużo jest takich, co już nie powrócą Proszę o rum.	Duch ludzki jest niezbadany jak ocean. Spojrzyjcie w siebie... Czy nie zobaczycie tam ciemnej otchłani, w której nikt nie był? O której nikt nic nie wie? Siłą przymusu ani żadną inną nie może być wytrzebione to, co nazywamy zbrodnią. Wierzę mocno, że w tym duchu nieogarniętym sto tysięcy razy więcej jest dobra w nim wszystko, prawie wszystko jest dobre. Niech tylko będzie wyzwolone! Wtedy okaże się, że złe zginie...	Co jest? Czy to tak długo?	Co?... Mam już być takim przysięgłym małżonkiem?...	Czy to już ksiądz przyszedł? O, jakże się boję!... Dlaczego tu tak ciemno?... Jak tu ciemno!...	Ech! Boże, to ja poradziłam jej, aby pana nie wciągać do sekretu. Ot, mówiąc między nami, kiedy widziałam pana tak mało obytym w świecie, miałam obawy: lękałam się, aby pańskie niedoświadczenie, pańska nieopatrzna gorączka nie zniszczyły albo nie spaczyły jej obliczeń a naszych planów. Czy może pan dziś przypomnieć sobie samego siebie? Przyznaj pan: oglądając dziś swego sobowtóra, byłbyś mojego zdania. Nie jest pan podobny do siebie. Oto jedyny błąd, jakiśmy popełniły. Ale czyż znajdzie się jeden człowiek wśród tysiąca, który by z takim talentem jednoczył tak cudowną zdolność dostrojenia się do właściwego tonu? Nie przypuszczałam, abyś pan był tak zdumiewającym wyjątkiem. Przeobraziłeś się tak szybko, wtajemniczyłeś się tak łatwo w sekrety Paryża, że nie poznałam pana po prostu w Lasku Bulońskim miesiąc temu.	I do czego to jest?	Już uwiązałem. Ino powoluśku ciągnij, cobyś nie uwadził o jaką gałązkę.	Muszę dodać że byłem pijany. Gdy się napiję, wpadam w szał i zabić bym gotów siebie i wszystkich. Tak, wystarczy mi wypić tylko dwa kieliszki, a czuję już ochotę do awantur. Potem choruję dwa dni.	Mój Boże! Piraci tutaj? Jakim cudem te kanalie śmiały wejść do niezdobytego miasta Maracaibo, którym zarządza śmiały Van Gould?	Mówię poważnie Jeżeli takie jest życzenie pani, to niech je pani wykona. Jest to obowiązek!	Panowie zechcecie udać się za mną do oczekującej już nas łodzi. Z prawdziwą przykrością jednak jestem zmuszony ze względu na bezpieczeństwo własne i moich ludzi nałożyć panom prowizoryczne kajdanki.	Sprawże mi się, waszmość, jak należy, to pomyślimy o żupaniku od niedzieli, bo ten, widziałem, już się przeciera.	W sumie są równe, w szczegółach nie! Umysłem i pracą przeciętna kobieta jest niższą od mężczyzny; ale obyczajami i uczuciem ma być od niego o tyle wyższą, że kompensuje tamte nierówności. Przynajmniej tak nam to ciągle mówią, my w to wierzymy i pomimo wielu niższości kobiet stawiamy je wyżej od nas... Jeżeli zaś pani baronowa zrzekła się swoich zalet, a że się ich od dawna zrzekła, tośmy widzieli wszyscy, więc nie może dziwić się, że straciła i przywileje. Mąż pozbył się jej jako nieuczciwego wspólnika.	Wierzę już, wierzę ale natychmiast proszę i mnie wierzyć, że jeżelim się znalazła w tym przykrym położeniu, żem musiała jego żądaniom odmówić, to wcale nie myślałam przez to ani waszmości przyjaźń dla nas lekce sobie ważyć, ani osobę jego kłaść niżej w zachowaniu moim od innych. I dlatego właśnie, że mi na tym zależy, aby z tej przyczyny nie było żadnej nieprzyjaźni pomiędzy nami i ażebyś waszmość nie z gniewem i bez pożegnania odjeżdżał ze Źwiernika, a na koniec w nadziei, że kiedy z uwagą się zastanowisz nad całą tą sprawą, cale mnie uniewinnisz, przyszłam tutaj, aby z waszmością pomówić słów kilka.	Więc igrałaś tylko ze mną przez te dwa lata?	A buty za osiem tysięcy.	A co waści w głowie? czy to chcesz wyjść na uczonego żeby łokciami świecić? czy na księdza?	A niech się zjawią, wnet jakaś bieda pada na kogoś.	A wy co mieliście własnego, Rymku?	Ach, on! Wiesz przede! Uczułam jego wąsy na ręce.	Ale pani czy przez to ambarasuambaras (przestarz.)	Ale spraliśmy was na ostatku.	Ale szybko przekonujemy się, że słowa nasze nie znaczą nic. Nędza stoi na przeszkodzie i nie dopuszcza do poprawy.	Ale słuchaj, z serca!	Ani trochę?	Bardzo!...	Bez bata nic i tyś brał bicie do krwi nieraz.	Bianka, przysięgam ci, mówiła tylko o tobie!	Borsuku! Wpuść nas, proszę! To ja, Szczur, i mój przyjaciel Kret. Zgubiliśmy drogę w śniegu!	Będę zarabiał, ojcze, ale na tę chwilę nie jestem bogaty.	Co pan mówi, jak można?!	Co ty masz Melu przeciwko Leopoldowi Landau?	Czemu?	Czy chcesz powiedzieć, żeś do tego wcale nie przykładał ręki?	Czy ten rodzaj życia nęci cię jeszcze, Maroto?	Czy to prawda?	Daliśmy dziś na zapowiedzi. Za cztery tygodnie nasz ślub.	Dla Boga! Toż ja go znam. Cudów on pod ZbarażemZbaraż żartowniś, dowcipny., żeśmy na weselu mało boków od śmiechu nie pozrywali.	Dlaczegóżby mu się śpieszyło na ten głupi bazar, kiedy nigdzie nie wyjeżdżał od pół roku?	Do wszystkiego błogosławieństwo boże niezbędne a błogosławieństwo przy nas!	Dokąd się nieść kazałeś?	Dziewiątka za lekcje?...	Gdzież ten Dmytruś nas prowadzi?	Hm! Tak powiadają? Któż to mówi?	Hm... ja poszukuję niedrogiego korepetytora do syna. Gdybyś wszedł do gimnazjum, to kto wie... może byś znalazł u mnie stół, stancję, światło, pranie, opał i wszelkie wygody.	Iz czerwonych Żydków ja znam Lejbku, Szmulku, bohati Żydki	Ja też nie mówię o osobach, które są tutaj mężczyznom grozi tutaj tylko, że mogą paść ofiarą pani wdzięków, a kobietom, że się pochorują z zazdrości, widząc, jak pani jesteś piękna. Mówię tu naturalnie o tych, co uganiają się po ulicach.	Jak Bozię kocham, nie!... kupiłam sobie z oszczędności.	Jezus Maria!	Juścik, ojcowa krowa, ale i nasza strata	Kapitaliści, no... i zależna od nich arystokracja. Ludzie tacy nie znoszą, aby im kto wchodził w drogę, i nie cofają się przed niczym!...	Kapłan?... wysłannik zmarłego Samentu?... To prawda, gdzie on być może?...	Kiedy wyjechał?	Kto to może wiedzieć wygląda, że nie. Ale zawsze nazwisko obce. Nierasowi Polacy. Niech pan mi wierzy, że dużo mnie kosztowało, zanim zgodziłem się na małżeństwo syna z ich córką.	Kupujesz, Józefie? Dajesz rękę na zgodę?	Mylisz się, dziewiętnasty zaczęła; pytałem o to, choć nie wygląda na szesnaście. Znać się tu późno i powoli rozwija to plemię	Na łowach.	Najczystsza prawda lecz nie powiedział pan jeszcze...	Ney, ciemięgo. A gdzieżeś ty służył dotąd?	Nie Czeremis to był, ale ten tu pachołek, który na wylot czarownicę przestrzelił. Diabeł w nim siedzi, na to zgoda, ale nie mógł inaczej postąpić, bo czarownica, nie wiem, czy wietrząc coś, czy tak sobie z determinacji, naparła się jechać z nami. Trudnoż było na to pozwolić, bo zaraz by się obejrzała, że nie do Kijowa jedziemy. Ustrzelił ci ją tedy, ustrzelił, a ja tego Czeremisa zaciukałem. Prawdziwe to monstrum afrykańskie i myślę, że Bóg mi tego za złe nie poczyta. Musi być i w piekle z niego powszechna abominacjaabominacja (z łac.)	Nie dziwię się niczemu i co najwyżej zazdroszczę	Nie kołyby buw Lach, to by buw orełkołyby buw Lach, to by buw oreł (z ukr.)	Nie mam najmniejszego zamiaru pana zapraszać	Nie wiem doprawdy, co mam pani odpowiedziéć, abym jéj nie uczynił zawodu Nie byłem dotąd narażony na konieczność zarobkowania.	Nie zaszkodzi też panu, kolego, zapoznanie się z tutejszymi warunkami i z tutejszymi ludźmi. Ot, krótkie wakacje, chociaż pogoda niewakacyjna.	Nie, proszę pana	Nie. Słyszałem coś o tym... w Singapurze. Jeden taki mielił o tym ozorem.	Niechże pan idzie	Nigdy	O, powiedz, ja się nie pogniewam, z pewnością się nie pogniewam...	O, to co innego	Och, młodzieńcze, czyż więc Opatrzność wzbudziła we mnie chęć przechadzki (podróżni zwykli w ten sposób rozpraszać ogarniającą ich nad ranem senność), iżbym mógł, niosąc ci pociechę, dopełnić mojej misji na ziemi?... I jakież tak wielkie zgryzoty możesz mieć w swoim wieku?	Od czego?	Owszem, zdaje mi się, że wiem coś więcej.	Panie Michale?	Patrz pan dobrze, tam, po prawej stronie „Nautilusa”, prawie na wprost latarni. Czy widzisz pan ciemną masę, która zdaje się poruszać?	Po prostu gaśnie	Prawda! Nie pomyśleliśmy jeszcze o tym.	Przepraszam... czy nie tutaj mieszka panna Ewa Pobratyńska?	Swoją drogą! Weychertowa na tej szlachetności nieszczególnie wychodzi.	Słyszałeś Ktoś wylądował.	Tak	Tak... No, a doświadczenie?...	To prawda	To starszy brat, Jan Myszkowski, przedstawuje ParysaParys Aleksander (mit. gr.)	Tyś mi obiecała zostać!	W końcu tego tygodnia pojedziesz do domu A my się strasznie z tego cieszymy.	Wiesz pan, co się z nim stało?	Więc co to mogło być?	Wszystko! są rzeczy których nawet kochance człowiek poświecić nie może.	Wyjdę zaraz.	Wyśpisz się jeszcze, aby jeno za rzekę a dopaść barłogu...	Za to.	Zamorduj go pani!... niewierny!	Zawżdy kobieta je miętsza, kiej menszczyzny!	Zdaje się, że zrobił to z głodu.	Zleciłeś coś maklerowi w sprawie moich Suezów?	Znam mego świątka i wiem, jak się gniewa, gdy mu się kto sprzeciwi Jego klątwa wstrząsa posady gór.	Žodžiai ponios skatina mane drūčiai pamislyti, Nesuprantu, iš kur ėmė ponia mislį, jog lenkstudentis galėjo būti mano širdyje? Ar jus nepatėmyjote? Ar ne buvo kokios kalbos tarpu jųdviejų su ponią?
Tedy będę szczery. Wie pan, profesorze, ile żywię dla pana czci, pietyzmu, wdzięczności. Jednak obiektywnie rzecz biorąc, nie można tym panom odmówić racji, gdy twierdzą, że stanowczo pan profesor jest przemęczony i że konsekwencje tego przemęczenia w bardzo niekorzystny sposób odbijają się na lecznicy. Pan profesor ostatnio rzadko i sporadycznie wgląda w to, co tu się dzieje. A tu źle się dzieje. Wśród personelu panuje podniecenie, nie ustają intrygi, plotki, wygryzania się wzajemne. Słowem, rozprzężenie. Do kierowania tak dużą instytucją, sam pan to przyzna, trzeba mocnej i pewnej ręki, silnych nerwów, no i niemal ustawicznej obecności na stanowisku. Ja wiem, że tym, co mówię, sprawiam panu profesorowi przykrość, ale skoro zostałem zapytany, wolę sprawę postawić otwarcie.	Czy ja się urżnął, szczeniaku, czy nie, to moja rzecz, a że ty będziesz wisiał na szubienicy, to będziesz.	Ale gdzież tam! Powiadasz: „prawda”, to i prawda. A kto by miał rozgadywać, że Jan Kulis kłamie, na tego my huzia jak na Tatara.	Miłościwa pani właśnie to mówiłem królowi przed chwilą, ale też powiedzieć muszę, że szlachetnego jego miłości uczucia dla sieroty i wdowy, żaden człowiek nie potępi...	Bo już nie pamiętam, kto powiedział, że społeczeństwo nasze trzyma swoich geniuszów na dyecie. Mówią, że to bardzo zdolny człowiek, ale wierszami nie można na chleb zarobić. Wiesz, nasz Ciskowski przeszedł do Towarzystwa ubezpieczeń	Nie, Michale, teraz mi nie pora, ale za to przyrzekam ci, że jeśli się z jaką panną majętność na Rusi mającą ożenisz, tedy cię tam odprowadzę i na instalacji waszej będę...	Ostatecznie zimna krew kasztelanki mogłaby równie dobrze dowodzić głębokiego zepsucia jak dziecięcej naiwności... Wyglądało mi coś na to, że pan prokurator poddaje myśl, aby małego La Baudraye przyprawić w sałacie...	Poznałaś go przecie, gdyś wróciła z Warszawy... Choć prawda, żeś mało kogo poznawała wówczas, biedaczko... Aa... cośmy tu przeżyli!... no, ale dzięki Bogu, już przeszło, jesteś zdrowa... Otóż pan Krukowski od kilku lat sprowadził się do nas ze swoją siostrą. Jest to wdowa majętna, ma ze dwakroć sto tysięcy złotych, a brat mieszka przy niej i kiedyś wszystko odziedziczy. Zaprzyjaźnili się z nami, bo ona, przeszło sześćdziesięcioletnia kobieta, cierpi na reumatyzm i leczy się u ojca, a znowu Krukowski kocha się w Femci i ciągle ze mną rozmawia o niej.	Słuchaj, na dzień i godzinę nie chybię, bo to moja rzecz, ale jak się z tego wywikłasz, co wyniknie, nie moja sprawa. Stworzenie całkiem dzikie, ażeby je ugłaskać, więcej potrzeba czasu, to już nie moja sprawa.	On sam, a wieluż to innych oprócz niego zagrabiło niesłusznie moje włości!... I w zaopatrzeniu dworu mego posuwają skąpstwo do najdalszych granic. Śmieszno przyznać: na całe utrzymanie mojej osoby, dworzan, sług i koni Przeździecki Jagiellonki, t. V. Wybaczcie, miłościwy panie, że czas przeznaczony zabawie mącę wam tymi żalami, lecz inszej sposobności nie łacno mi naleźć, zawżdy jest przy was któryś z Panów Rady, a nie przystoi godności mojej rozmawiać z wami poufnie przy świadkach.	No, to dasz pan pokwitowanie na całą sumę, kiedy już dostaniesz pozostałe czterdzieści tysięcy. Pomiędzy ludźmi uczciwymi niepotrzebne są takie środki ostrożności.	O! mój kochany nieznośny jesteś i, jeżeli mam pisać pod twoją cenzurą, to, na honor, ani myślę...	Nie, to tylko twoja wiara, czy twojej partii... Niczego nie zdołasz dowieść. A nasza wiara jest to, że nastał czas.	Nie mniej nad innych, ale pono i nie więcej Albo waszmość znasz sam siebie? Ja to tylko wiem, że pókim młoda, a krasy trochę jest, ona za wszystko płaci, nie stanie jej, pocznie się wypominanie, żem ani mienia ni imienia nie przyniosła, a ja na to się narażać nie chcę, i za mąż iść nie myślę.	Możecie sobie zawiązać węzełek na czym wam się żywnie podoba, żeby pamiętać o tej najprostszej prawdzie. Jeżeli męty i szumowiny społeczne mają prawo zrzeszać się dla wykonywania swych strajków, to mają również prawo zrzeszać się posiadacze. Parobek strajkuje we żniwa, a właściciel wyrzuci parobka z mieszkania pospołu z progeniturąprogenitura	No, więc wszystko przepadło! Trzebaż samemu co myśleć o sobie. Cóż powiadasz na to? Uciec, a przynajmniej próbować uciec	Nikt cię nie pyta o zdanie! Zachowaj je dla siebie, tak będzie dla ciebie najbezpieczniej. Przywiążę ją do łóżka... Jeżeli wykrwawi się na śmierć, to już nie moja wina... Płakał po niej nie będę. Jesteś moim przyjacielem i musisz mi pomóc. Sam nie dałbym sobie rady. Zresztą po to cię tu wziąłem... Zrobisz to dla mnie... I nie próbuj uciekać	Domyślałem się tego KobietaW szanownym panu nie ma śladu pretensji, a to źle!... Znam kilka baletniczek, które chętnie zawarłyby z panem stosuneczki, a słowo honoru daję, że warto! Prześlicznie zbudowane, muskulatura dębowa, biust jak materac na sprężynach, ruchy pełne gracji i wcale nie przesadzone wymagania, szczególniej za młodu. Bo kobieta, panie, im starsza, tym droższa, zapewne i dlatego nikt nie ciągnie na sześćdziesięciolatki, że już nie ma na nie ceny. RotszyldRotszyld ischias, choroba objawiająca się napadami bólu na tylnej stronie nogi od bioder ku piętom., lecz nie mogę się na nie gniewać...	Kiedy właśnie mi zabroniła. Ona mi zabroniła. Powiada, że ojciec się rozgniewa na nią za to, że mnie zbałamuciła.	Jak to? Ja koledze pokażę, ile te krzewy kosztowały! Posadziliśmy tam tuje, jesiony, najpiękniejsze sosny Weimutha, nawet platany, nic już nie mówiąc o tych ślicznych zagajnikach grabowych...	Wy, to młode pokolenie, macie rzeczywiście fantazję, bo jesteście śmiecie. O, gdybym ja mógł się tak wewnętrznie zmieniać! Ale wtedy musiałbym nauczyć się pluć sobie we własny pępek.	Przepraszam cię Pewnie myślisz, że jestem bardzo źle wychowany. Ale to wszystko jest dla mnie zupełną nowością. Więc... to... jest... rzeka?	Nie martw się, pomścimy ich, i to wkrótce.	Być może, że zdanie dziada spod kościoła nie zgodziłoby się z moim, być może nawet, że byłoby wręcz mojemu przeciwne, ale mimo to	Że hrabia nigdy nie dał się zaprosić do nas na obiad.	Milczałbyś, panie Michale. Nie większyś od sikory, to się ziarnkiem prosa pożywisz, a z naparstka napijesz. Ale ja Bogu dziękuję, że nie jestem taki misterny i że mnie nie kura z piasku zadnią nogą wygrzebała, ale niewiasta urodziła; dlatego potrzebuję jeść i pić jako człowiek, nie jak chrabąszcz, a żem od południa nic prócz śliny w gębie nie miał, dlatego mi i twoje żarty nie w smak.	Co słowo to oskarżenie i to bardzo ciężkie	Maryniu, czy to ty?	Może to on!	No, wstrząsnęło to mną trochę i wypiłem raz jeszcze tyle co zwykle.	O to jesteśmy spokojni. A teraz pozostaw nas samych.	To było nawet kakofoniczne	To dobrze. Wasza miłość zmęczony. Przed tak ważnym krokiem trzeba wypocząć... i... ostatecznie rozważyć...	Jeślibyś z mojej przyczyny zginął musiałbym za twoje grzechy odpowiadać, ale po czymże poznam, że prawdę mówisz i żeś nie powsinogapowsinoga	Kochana Różo zdobądź się na inne przypuszczenie. James i ja wiemy, dzięki Niebu, cośmy winni sobie wzajem.	Ale syn Taillefer’a ma się bić jutro, a ja słyszałem, że go mają zabić.	Pisze pan Sapieha, że chorągiew laudańska do litewskiego wojska należy i że ją jeno dla asysty królowi przysłał, a teraz sam jej będzie potrzebował, zwłaszcza oficerów, bo mu ich brak okrutny. Mój Wołodyjowski, wiesz, ile cię miłuję, i ciężko mi się z tobą rozstawać, ale tu jest dla ciebie rozkaz. Wprawdzie pan Sapieha, jako człek politycznypolityczny (z łac. politicus) masz!... a już czyń, coś powinien. Za zdrowie twoje, żołnierzyku!...	Nie zraniła się bardzo Gdyby się zabiła, byłbym naprawdę smutny, Aniu. Ale Keithowie nie tak łatwo się zabijają. Zupełnie jak Blewettowie. Herbert Blewett spadł zeszłej środy ze sterty siana i stoczył się do przegrody, gdzie stał bardzo dziki koń, prosto pod jego kopyta. A jednak wygrzebał się żywy, tylko z trzema złamanymi żebrami. Pani Linde powiada, że bywają ludzie, których by się toporem nie zabiło. Czy pani Linde przyjedzie jutro, Aniu?	Niby czemu? Człowieku, służyłem już na statku, gdzie była masa ludzi. Na  over- i  lowerdeckuoverdeck, lowerdeck  (ang.)	Dlaczego sądzisz, generale, że nie przyjdzie do tego?	Mówiły pacunelki, że i ten rotmistrz, któren jest w Pacunelach u starego Pakosza, piękny kawaler.	Ale są przecież znaki, które odnoszą się wprost do pana?	Buw, paneBuw, pane (ukr.) zawołał dziad widząc, że nie ma żartów.	Ha, potem! Dzisiaj jest sobota, więc schodzimy się u Hawełki na obowiązkowego „szekspira”...	Ja nie uciekał, ino szedł do domu, do tatusia!	Jeżeli jednak szanowna pani prezesowa nie przyniesie mi w kopercie owych pięciuset złotych, proszę się strzec. Oddaję pani uczciwie wszystko, co posiadam, ale nie radzę żadnych wybiegów.	Niech się wielkie ulitują Nieba! Wiem wszystko, Trot! Barkis opowiedziała mi wszystko, gdyś wychodził z Dickiem. Wszystko wiem i tego tylko zrozumieć nie mogę, czego się chce tym opętanym dziewczętom. Głową mur rozbijać, co? Szalone!	Szkoda szkoda tylu kwiatków Beniaminku. Potem wzięła, wybrała co świeższe, co trwalsze, co w cieple rąk moich nie zwiędły i każdy kwiatek kolejno i starannie w wilgotnym piasku nadbrzeża sadzić zaczęła, jak czasem dzieci w swoich sztucznych jednogodzinnych zasadzają ogródkach. lub raczej nie odgadłem, uczułem tylko, co ona czuła i gdy wszystkie zasadziliśmy, kwiateczki świeżością zajaśniały.	Być może. Ale tu w salonie wydaje mi się jakby był przebrany. Niech hrabia przy sposobności raczy nas poznajomić z sobą.	Nie mogę. Kazionna broń!	Nie wrócisz, droga Heidi, do domu jeszcze przez długie lata! Babunia rychło odjedzie, więc tym bardziej musisz ze mną zostać.	No dobrze, nie odkładaj tego za długo Prędko się zestarzejesz	I gdy sługa Chrystusów przebaczył ci w godzinie męki i śmierci, jakżeby ci Chrystus nie miał przebaczyć?	I jadł kiełbasy nie będzie, i gorzałki nie posmakuje!	Jeźli od nas nikt nie będzie i inni sąsiedzi nie pojadą,	Miłość, jaką żywię dla ciebie, umocniona długim czasem trwania, każe mi ciągle myśleć o twoim dobru i pożytku. Posłuchaj, co umyśliłem: mówiono mi, iż w Panzuście, niedaleko Kruły, mieszka sybilla wielce znamienita, która przepowiada wszystkie rzeczy przyszłe: weź tedy Epistemona dla kompanii i udajcie się do niej, aby posłuchać, co też wam powie.	Nie tyś się tu pewnie czegoś spodziewał?	Nie żałuję	Pięćdziesiąt dollarów, że ma faworyty rude.	Prawda! co za cudowne określenie I czy podobna, ażeby taki człowiek wykładał jeografię w niższych klasach?...	Będzie... musi być!	Jak się pan ma. Jest pan pewno ciekaw, czy byłam u Lusi?	Prawdę rzekliście, bo ano tak i jest.	Tak. Tylko okna w domu jak w oranżeryi. Tyle szyb!	Występkiem zwą mnie Noszę kajdany, bo jestem kajdaniarz, bo kradłem, bom zabijał. Ciach, mach! i już po człowieku.	A jak on mi zrobił dziecko?	Bardzo być może	Bez celu; dziwna rzecz jednak, jak wszyscy lgną do ciebie.	Daj Boże najprędzej!...	Jak weszłaś tutaj? drzwi zamknąłem za sobą...	Pójdź ze mną do kawiarni... Jest parę tancerek naprawdę nadzwyczajnych... Możemy się zabawić doskonale.	Tak, tak, najmiłościwszy panie	A niby od czego?	A tobie wara z nami!	A tragikomedia Adolfa, przez Benjamina Constant, rozgrywa się obecnie	A zaraz.	Abyś siebie i mnie swoją niecierpliwością zdradziła co za myśl dziwna! Stałabyś się niewolnicą...	Ależ panie!...	Bogiem a prawdą, bieda...	Była piękna?	Będę silnie trzymała, zobaczy pan.	Chodzi ino.	Co, matuś?	Dlaczego?	Do lochu?	Dwór w Shaws! Cóż wspólnego miał mój ojciec nieboszczyk z dworem w Shaws?	Jestem poetą i przybywam do stolicy w nadziei wystawienia tragedii przez siebie ułożonej.	Oho!	Oooo...	Pan Bóg!... prędzej djabeł!...	Pan wie...	Pojedziesz tam jutro rano	Rano jeszcze, niech panienka śpi...	Ty dokąd?	W czym właśnie celujesz	Wasza królewska mość, najmiłościwszy panie?	Widzisz Hans masz za swoje!	Wierzę, bo pan czyta swoją własną książkę.	Za co mi pani dziękuje?	Zabytki średniowiecza!
Nikt nic nie wie, ale ja wiem wszystko. Albom to raz podsłuchiwała pode drzwiami, kiedy, bywało, po całych godzinach rozmawia z panią stolnikową w osobnym pokoju? Nikt nic nie wie, ale ja wiem; to jest przebrany kochanek pani stolnikowej, pan wielki, aż gdzieś het z Litwy czy stamtąd, skąd jest stary jegomość. On się starał dawnymi czasy o panią stolnikową, kiedy jeszcze była panną, i już miało przyjść do tego, ale nadeszła wojna, on poszedł do żołnierzy, potem pojechał z wojną w dalekie kraje, a kiedy wrócił, to już zastał panią stolnikową zamężną. Przymusili ją pójść za stolnika; tak mnie to stary furman powiadał, który tu z państwem przyjechał aż z tamtych krajów. Otóż Murdelio, kiedy z wojny powrócił i zastał panią już zamężną, to bardzo desperował i pani także dnie i noce płakała, bo i ona była jego wolała niż tamtego. Ale cóż, kiedy już ręce były stułą związane? Przecie Murdelio, kochając panią, chciał koniecznie co na to poradzić i może byłby co poradził, gdyby był z Bogiem zaczął; ale on diabłu duszę zapisał i z jego namowy męża pani zabił. Potem chciał się z panią żenić, ale już pani nie chciała. Otóż on za swój grzech teraz pokutuje, a jak go odpokutuje, to się z panią ożeni. I pani jakoś teraz już nie bardzo ma ochotę iść za niego; podobno go się boi, ale przecie pani go kocha jeszcze. Pani by wszystko dla niego zrobiła, tylko iść nie chce za niego, a on nieraz tak prosi, tak ją po rękach całuje, klęka przed nią, dalibóg, panie, on klęka przed nią, sama to przez dziurkę od klucza widziałam. Ale na co jej tego? Kiedy on już diabłu duszę zapisał, a kiedy by pani poszła za niego, to i jej dusza pewno by przepadła... i ona pewno nie pójdzie za niego; ale żeby jej tylko słówko powiedział, to Zosię zaraz by panu dała.	Daruj waszmość. Wyszło mi z głowy, że człek obcy nie może wiedzieć rzeczy, o jakiej wie tutaj cała okolica. To nie moja rodzona córka, jeno sierotka przygarnięta od maleńkości, ale ja ją tak zawdy nazowamnazować (daw.) dziś popr. B. lp: synową..	Częściowo. Człowiek musiał strasznie chlać, żeby tam w ogóle wytrzymać, a wiesz, że na to kapitan jest czuły. Ile było szumu, kiedy niby jednego z tych potworów kopnąłem. No, kopnąłem i to z niezłym skutkiem, człowieku, aż mu grzbiet przetrąciłem. Żebyś widział, jak stary szalał. Zsiniał, złapał mnie za kark i byłby mnie wrzucił do wody, gdyby nie mat Gregory. Znasz go?	To fakt, droga Matyldo, że wielkie uczucia są przypadkiem w życiu, ale ten przypadek zdarza się jedynie u wyższych dusz... Śmierć mego syna byłaby, w gruncie, szczęściem dla twej rodziny; otóż nędzne dusze zrozumieją to w lot. To dziecko nieszczęścia i hańby pójdzie w poniewierkę. Mam nadzieję, że w epoce, której nie chcę określać, ale którą mam odwagę przewidywać, posłuchasz mej ostatniej woli: zaślubisz margrabiego de Croisenois.	Ależ wierzę, kotku, bez bliższego poznania wierzę i nawet wiem o tem wiem, wiem... co tu robić, praktyczny jesteś, nad możność nie wydajesz, przyszłości swojej na szwank nie wystawiasz... wiem i pochwalam, co tu robić, bardzo pochwalam, bardzo mię to cieszy... tylko, że, kotku, gruntu rzeczy to wcale nie zmienia...	Czym je żywicie? Podobno masowo zdychają w podróży. Nie jest ci to wprawdzie mój zawód, ale wiem coś i o tym, że drobno pokruszone i rozsypane makuchymakuchy	Niech pan dla mnie nie zostaje. Pogawędzimy na ulicy. Światło dziś tak ostre, że nie mogę nic robić, więc odprowadzę pana do domu.	To ja nie mogę.	Z jakiej opresji?... Radziście z nowego pana, to nie gadajcie o opresji. Jakeście sobie posłali, tak śpijcie.	Być może, bo go znam. Ale gdyby dochował mi wiary, nie zdradziłabym go nigdy.	Jakże! On to ze Zbaraża wyszedł i przez Kozaków się przedarł. Kto o nim nie słyszał!... To waść z takiej sfory?! I zbarażczykzbarażczyk	Nie chciałem czyścić wychodków na odwachu Więc zaprowadził mnie do obersta. A ten oberst to ładna świnia. Zaczął wrzeszczeć, że dostałem się do paki na podstawie regimentsraportu i że jestem zwyczajny aresztant, on zaś w ogóle dziwi się, że mnie święta ziemia nosi i że jeszcze nie przestała się obracać pomimo tej niesłychanej hańby, że w armii znalazł się człowiek z prawami jednorocznego ochotnika, mający możność zrobienia kariery oficerskiej, a jednak człowiek ten postępowaniem swoim może wzbudzić w swoich przełożonych tylko uczucie głębokiego obrzydzenia. Odpowiedziałem mu, że obracanie się ziemi nie może być przerwane, chociaż znalazł się na niej taki człowiek jak ja, że prawa przyrody są mocniejsze od naszywek jednorocznych ochotników i że pragnąłbym wiedzieć, kto może mnie przymusić do czyszczenia wychodków, których sam nie zanieczyściłem, aczkolwiek miałbym prawo i do tego po takiej świńskiej kuchni pułkowej, po zgniłej kapuście i ochłapach baraniny. Potem rzekłem jeszcze temu oberstowi, iż pogląd jego na to, czemu nosi mnie jeszcze święta ziemia, jest trochę dziwny, bo dla mnie jednego nie może przecie wybuchnąć trzęsienie ziemi. Pan oberst przez cały czas nic nie robił, tylko szczękał zębami jak kobyła, gdy ją ziębi w pysku zmarzła rzepa, a potem wrzasnął na mnie:	Pan d’Espard, który znał tę sprawę, zaprowadził mnie do Oratorium, dokąd ta kobieta chodzi na kazanie, bo to jest protestantka. Widziałam ją, nie ma nic pociągającego i podobna jest do rzeźniczki; bardzo tłusta, straszliwie zeszpecona ospą, ręce i nogi jak u mężczyzny, zezuje, słowem potwór.	Nie o to idzie, tylko o to, że tu by mi grać przyszło nie tylko o swoje szczęście albo nieszczęście, ale i o szczęście drugiej osoby. Zresztą, prawdę powiedzieć, obawiam się dawać pierwszy krok na jakiejś drodze stanowczej, bo dawszy go, trudno zgadnąć, gdzie i jak daleko się zajdzie. Wiem to z doświadczenia moich sąsiadów, którzy, będąc w tym położeniu, pozachodzili na takie drogi, na których znaleźć się kiedykolwiek nigdy się przedtem nie spodziewali. Pan Chojnacki kilkunastoletnią sławę swoją zagubił przez romans i kto wie jeszcze na czym się to zakończy. Pan Fredro lat dwadzieścia tułał się za granicą pomiędzy cudzoziemskie narody dla jakiejś Włoszki, z którą się nigdy nie ożenił...	No, nie wydaje mi się to najgorszą spekulacją, a ja jestem przecież spekulantem.	Ratunku już nie ma, szepnął doktor, a właśnie dla tego, żeby winowajca nie umknął, nie trzeba okazywać, żeśmy się na tem poznali... Zręcznie tylko zabrać filiżankę z buljonem i limonadę	Czy nie przysłalibyście nam starego? Wybieramy się na zdobycie większego zapasu przynęty... no i wędy trzeba by zapuścić. Zdaje się, że wam go nie potrzeba... a nam tu brak rąk do roboty przez to ciągłe pilnowanie wijadła. My się już tu nim zaopiekujemy. On jest żonaty z ciotką mej żony.	Panie kapral argumentowanie gównami jest zawsze i wszędzie bardzo przekonywające, ale człowiek inteligentny nie powinien używać takich słów, gdy jest zdenerwowany lub gdy chce kogo szykanować. I na co zdały się pańskie śmieszne pogróżki, że mógł nam pan narobić kramu? Dlaczego, do wszystkich diabłów, nie narobił pan nam tego kramu, skoro była okazja? Czy dlatego, że jest pan taki wielkoduszny i tak niezwykle delikatny?	No, nie Obecne czasy nie są normalne. Ale należy dążyć do zupełnego uwolnienia kobiet od zajęć zarobkowych, od walki o byt, od babrania się w tem, co mocniejsze męskie nerwy zniosą, przed czem twardszy charakter męski nie ugnie się, a co kobietę najczęściej złamie i zaszarga.	A! na miłość Boga i jego, i mnie i siebie zgubisz! Maxym gdy się dowié, pokoju mu nieda i zagryzie; a za dobre serce odpłacim mu biédą! Ja na to nie pozwolę!	Wyleli, ale przyjmą mnie, jak tu przed panem stoję. Nie taki ja jestem, żebym każdemu dał sobą przewodzić. Mogę i sam wpaść, ale i wielki pan Dalcz pójdzie do kryminału...	O! nie, nie! nie wołajcie go, błagam pana, zdrowa jestem, nic mi nie trzeba, niech nie przychodzi.	Nie, przyjacielu. Dokonuje się tego za pomocą przetaków, czyli tarek z różnej wielkości dziurkami. Perły pozostające w przetaku mającym od dwudziestu do osiemdziesięciu dziurek są pierwszorzędne. Te zaś, które nie przechodzą przez przetak mający od stu do ośmiuset dziurek, są drugorzędne. Na koniec te, do których używają się przetaki z dziewięciuset do tysiąca dziurek, stanowią nasionka czyli drobne perełki.	Nie miałem cię nigdy za głupiego ale widzę, że masz więcej rozumu, niżem myślał.	Interesa i interesa! Ten ma ich wyżej uszu. Czasem doprawdy dziwię się, skąd mu starczy sił i głowy na to wszystko. Czy wiesz, że pani Krasławska przyjechała i że całkiem straciła oczy? Nic już nie widzi nic! Byliśmy u tych pań przed wyjazdem ze wsi. Gdzie się obrócić	Nie!	Nie, nie! Nie szkodzi... dzisiaj nie pada.	Ojcze gdy proboszcz będzie odchodził, poprośmy go, niech błaga Pana Boga, aby nie zabierał nam mamy.	Nie mogę, trzeba mi z nowiną do nuncjusza. Ostańcie z Bogiem, panie ojcze.	Przydać by się przydało, bo to i kożuch zlatuje ze mnie, i buciska też, a i kapot jaki kupiłbym... już jak ten dziadak jaki jest człowiek, że nawet do kościoła iść, to ino do kruchty... bo jakże mi przed ołtarz w takim obleczeniu...	Właśniem z tych rąk się wyśliznął... a to wiesz, że na Podlasie tędy droga... Ale mniejsza z tym. Zdrada, Honor, SzlachcicGdyś pierwszy raz tę pannę porwał, wyzwałem cię na szable... prawda?	Otóż tutaj ludzie jak gdyby cię nie znali Kiedy widziałem tę powszechną obojętność, powziąłem myśl poruszenia naszego światka. Kropnąłem artykuł, który musiałeś czytać.	Milcz, do kroćset diabłów! Nie waż się kląć! Tu mnie jednej kląć wolno!	Jakto? czyż pani sądzi że ona czekać będzie sposobności a nie szukać jéj? Wszak tak samo jak potrafiła raz wkraść się na maskaradę, może się dostać przebrana do Drezna, czekać na króla choćby w ulicy.	Mr. Mitchel, z jakiego powodu nie chciałeś pan zezwolić, bym obejrzał klejnoty?	Jednakże zdaje mi się, że poezya nie jest tak znowu wzgardzoną, jak pan utrzymujesz...	O! zapewne. Jest to mężczyzna postawy wyniosłej, brunet ogorzały z oczami przenikliwemi, białemi zębami i blizną na skroni.	I przyjechaliśmy do Czehryna. A co mnie tam spotkało, to już jegomość wie.	Bardzo miła kobieta, trochę smutna, ale dystyngowana i ma rozległe w świecie stosunki, bardzo często przyjmuje u siebie, szczególniej latem, bo mieszkało u niej kilka kuzynek. Świerkoski się podobno stara o jej siostrzenicę, Zosię, ale to bardzo dziwny człowiek, przyznam się, że go się boję. Czy to prawda, że pani była w teatrze	A Rafał Ezofowicz to twój ojciec?...	Bóg to osądzi	Czy to w tem szczęście? Bedzie pracował, to będzie miał kawałek chleba. Byle dach, byle strawa, a koń dobry ot i po wszystkiem.	Jakież to nieszczęście spotkać mię może? Powiedz jasno i wyraźnie, a jeżeli powiesz prawdę, zrobisz dobry uczynek, i wdzięcznym ci za to będę...	Mniejsza z tym, zawsze padnie dosyć, a ilu, to zobaczymy jutro, będzie wesoła niedziela.	Dziękuję panu za zwrócenie mojej uwagi na sprawę istotnie ciekawą Czytałem o niej, co prawda, w dziennikach, ale w owym czasie byłem zajęty kameami, które zniknęły z Muzeum Watykańskiego. Chciałem się przysłużyć papieżowi i straciłem z oczu to, co się jednocześnie działo w Anglii. Ten artykuł, powiadasz pan, zawiera fakty, znane powszechnie?	Tak jest Dziś być musi. Znacie mnie, ojcze, iż nie jestem trwożliwą, lecz gdyby się opóźnił, niespokojną bym była. Czyhał i łapał Przemysława Henryk. Zagęścił się u nas zwyczaj ten chwytania ludzi i wymagania na nich męczarnią, aby się swoich praw zrzekali. Mieliśmy tego przykłady. Przemysława, przyszłego króla, lękają się.	Aha... hhhrrrum którzyż to?	Być może, choć ja osobiście wątpię, żeby to był Indianin. Ooo! Słyszeliście?	Chodzi teraz o to, aby wiedzieć, co on porabia.	Panna Rita ma się z kim przekomarzać o konie i to ją bawi	To wszystko zasługa czarów... i bułeczek, mleka i innych przysmaków pani Sowerby Widzicie więc, jak się moje naukowe doświadczenie udało.	Tym lepiej, tym lepiej, wszyscy twoi starzy przyjaciele będą się z tego serdecznie cieszyli, a znam też kogoś, kto mieszka za cytadelą Świętego Mikołaja, kto pewnie się tym bardzo nie zmartwi.	Niewątpliwie. Muszę z tym stoikiem zabrać bliższą znajomość, ale tymczasem każę wykadzić po nim atrium.	Wszystko... może... ale po co?	A więc dobrze, pójdziemy przez tę ulicę, a powóz poślemy na plac del Popolo, żeby tam na nas czekał. Jestem nawet rad, że tamtędy przejdziemy, będę się mógł przekonać, czy zostały spełnione moje rozkazy.	Ci co zawsze? Czy włączasz do nich Mr. Randolpha?	Mam wrażenie, że raczej czuje do mnie jakąś niezrozumiałą niechęć.	Mnie co do tego! Kneź przykazał.	Sądzi pani, że zagraża mi jakie niebezpieczeństwo?... Ja jestem zdecydowana na wszystko!...	Tak. Umieścił ją u mnie na cztery i pół procent, niemal pięć lat temu.	Do pokoju, moje dziecko; lękam się wilgoci wieczornej.	Proszę mnie zaprowadzić do komendanta	Tak. Jeździłem tamtędy do brata pod Małogoszcz.	Widzi pani Gdyby się pani zgodziła...	A spalili go na stosie.	Na każdy, który podają z dobrą wolą. Szczególniej na obiad ubogich.	Ona tak prawi, jak rozgadana czupirnataczupirnata szydzi Podrygałow.	A gdzież twój telegraf? Już mi mówiłeś o akustycznym telegrafie, zdaje mi się, gdym był w kąpieli zapomnienia.	A piętnaście morgów mienia, a śtyryśtyry (gw.) zaperzył się Grzyb.	Boję się! boję się!...	Co takiego uderzyło?	Można sprobowaćsprobować zgodzili się ministrowie.	Mój tatuś jest żandarmem.	Tak. Najwyraźniej ma gości. Lepiej dajmy temu spokój!	Waszmość, jak widzę, astrologię uprawia?	A pocóżeś tu głowę przyniósł? zawołał.	A potem.	Ależ pani żądała...	Aramisa?	Bo?	Budujecie gmach nowy?	Byle pan był szczęśliwy...	Dobra!	Dobrze; a czym wypchane?	Hm, mogłaby mi choć powiedzieć dziękuję!	I dziadek skoczył.	Jaktojakto	Jej narzeczony!	Jutro wam w hańbie umierać!	Jutro?	Nikt, oprócz tego, który mi go dał.	Ojcze Léger, czy chcesz odstąpić panu swoje miejsce, pojazd będzie równomierniej obciążony.	Przede wszystkim pan Ropuch Ma nowiutki kajak, nowe ubranie, wszystko nowe.	Próbowałeś u Bucholca, on wczoraj podparł Wolkmana.	Słucham cię.	W rękach polisa ...a przecież wyratowałem dziecko Kamboha.	Widzisz Juljo! odpowiedziała	Więc odmawiasz pan?	Zaraz po śniadaniu ruszymy.	Zatem ta stara mówiła ci o Fenicjanach?
Daj mi pan spokój z panem kapitanem Sagnerem Ja to wszystko znam. Tylko nie myśl pan sobie, że jak będzie szturm i bitwa, to znów całkiem przypadkowo znajdzie się pan przy taborze pułkowym i będzie pan fasował rum i wino. Zwrócono mi już uwagę, że pan strasznie pije. Zresztą, kto spojrzy na pański czerwony nos, ten od razu widzi, z kim ma do czynienia.	O, jakie mi trusie jagniątka, trzech zliczyć, rzekłbyś, nie zdolą, a co jeden, to gorsze ziele. Co ja z wami pocznę, niecnoty, urwipołcie najęte! Wam to zawdzięczam, że król jegomość już dwa razy w tym tygodniu przykre słówko mi powiedział. Mamże jak niańka na pasku was wodzić? Co dzień nowe psoty, co dzień nowe skargi na paziów, niczym piskorze się wykręcacie, ułapić was nie można... ino, jakem Odrowąż, słowem ręczę, że wszelakie one psikusy, co od dziesięciu dni sypie ktoś jak z rękawa, to ino wasze sprawki, wasze, jak mi Bóg miły! Gdyby wszyscy dwustu wam byli podobni, to do trzech dni obwiesić by się przyszło. Rano wstając, już wiem, że lada chwila spadnie na mnie jakaś przykra nowina; spać idę, nie wiem, czy mnie wśród nocy nie zbudzą bez wasze dokazywanie. Żywot się przykrzy... podziękuję chyba miłościwemu panu za oną służbę specjalną, w której człek dnia ani godziny niepewny, czy go żółć nie zaleje. Tak mnie już to wszystko znużyło, że chcę aby jedną noc wyspać się, jak Bóg przykazał, wywczasować się po onych gorzkościach ochmistrzowskiego urzędu. Wszyscy, jak tu stoicie, trutnie bezecne, marsz do antykamery króla jegomości!	To jest możliwe, ale jak przyjdziesz do domu, to spróbujesz i stwierdzisz, bo nie jesteś bardzo głupia, że to daje doskonały efekt. Naturalnie, nie powiesz mi o tym.	Jest to balsam, na który receptę umiem na pamięć, a mając go, ani śmierci, ani ran bać się nie trzeba; jak go zrobię i dam ci go, to pamiętaj, że jak mnie kiedy w boju rozpłatają całkiem na dwoje, co się nam rycerzom często zdarza, to zbierz tylko prędko rozcięte części nim krew zastygnie, złóż je razem szczelnie i potem daj mi ze dwa łyki tego kordiałukordiał (daw.)	Wrócę panie, kiej mi tylko zapłacą za chłopa, to juści, że wrócę, a niech tam to miasteczko Łódź mórmór (daw.)	Ja się tam nic na tych filozofiach nie rozumiem ale bylem tylko dostał do rączki to hrabstwo, to już wiem, że dam sobie radę i będę dobrze rządził; jestem tak samo z ciała i duszy jak inni i w moim państwie będę takim samym panem, jak każdy w swoim. A jako pan będę sobie robił, co mi się podoba, będę sobie postępował wedle mojej fantazji, będę kontent, a jak będę kontent, to już niczego nie będę pożądał, a jak niczego nie będę pożądać, to czegóż mi, u diabła, więcej potrzeba? Żeby się tylko tego hrabiostwa dochrapać, a potem kłaniam się uniżenie, bywaj zdrów holenderski śledziu, jak mówi przysłowie.	Gdyby stary Toch był all right, nie woziłby diabłów po świecie... i nie usadzałby ich na tych wszystkich wyspach jak wszy na kożuchu. Jensi, przez ten czas, kiedy z nim byłem, rozwiózł ich dobrych kilka tysięcy. Stary Toch zaprzedał swoją duszę, człowieku. A ja wiem, co mu te diabły za to dają. Rubiny, perły i takie rzeczy. Pomyśl, za darmo by tego nie robił.	Panno Zofjo!... pani się gniewa na mnie, że ośmieliłem się pisać do mamy o pani, ale... ale... Tola powinna iść spać, ta pani chora woła panią; bo widzi pani: nie mogłem nie pisać, niemogłem, i pani mi wybaczyć musi... bo są chwile w życiu człowieka, że...	No to proszę. Tylko ja nie zlezę, bo konie mam strachliwe, a do tegom i na nogę kulawy. Niech no pani ino sobie zada, to się i dźwignie. Nie święci garnki lepią!	Mniejsza o to. Kimkolwiek jest, przemytnikiem czy nie, przyznasz wszak, kochana mamo, boś go już widziała, że hrabia de Monte Christo jest człowiekiem niezwykłym i zrobi karierę w salonach paryskich. O właśnie, już dziś rano, u mnie, stawiając pierwsze kroki w świecie, wprawił w zdumienie wszystkich, nawet takiego Château-Renauda.	I to też prawda a waszeć mi się wydajesz człowiekiem bardzo przenikliwym.	Pomyślimy, co się da zrobić a jeśli nie znajdziemy jakiejś substancji podobnej do hubki, to...	Jestem Anna Stokowska Dowiedziałam się, że tu są dzieci pana Jana: Anielka i Józio. To moi siostrzeńcy.	Oto twoje pierwsze zarobione pieniądze i miejmy nadzieję, że nie ostatnie. A teraz, idź do domu i zabierz się do pracy. Za dziesięć lat, nie wcześniej jak za dziesięć lat, przynieś mi znowu swoje poezje. Chociaż my nie drukujemy żadnych wierszy, biorę twoje, bo mi się wyjątkowo podobają. Będę je musiał pomieścić w innym piśmie.	Nazywać się Chaussepierre wcale nie jest tak śmieszne jak ci się wydaje. Stary Chaussepierre był bratem owej Charleval, pani de Sennecour oraz wicehrabiny du Merlerault. To ludzie bardzo dobrze.	A znamy cię, ptaszku To ty byłeś w zimie, to przez ciebie prochownię naszą wysadzili w powietrze. Ho, ho! Już teraz nam nie umkniesz, jak wtedy. Weźcie starszych żołnierzy do obozu jeńców, a mały za szpiegostwo będzie powieszony.	Bo nie rzeczywista Chcą ordynata ożenić z Barską, ale on się nie spieszy, chociaż to jedna z najpierwszych partii w kraju. Domniemana narzeczona czeka z upragnieniem, lecz wątpię, czy skutecznie, bo ordynat grymasi.	Nie; zasłużyłem na to: daj tylko znak.	Tak, ale na to nie ma żadnej rady.	Wydaje mi się, że uciekł, gdy tylko usłyszał twój głos. Jednak trudno powiedzieć, w którą stronę, stałem i patrzyłem w kierunku zarośli, ale nie widziałem, w którą stronę pobiegł.	Jest przecież zbyt rozsądnym, aby nie wiedzieć, że tam ludzie, jak na sądzie ostatecznym, podzieleni są na kozłów i baranów, a kto nie ma runa, zbawionym być nie może.	Jak się poparzyłem, to mnie bolało, a nie ojca.	Radością dla mnie jest umrzeć, karząc tyrana; o wiele większą radością umrzeć dla pani. Raz to zrozumiawszy, raczy pani nie wspominać już o pieniądzach, widziałbym w tym jedynie obrażającą nieufność.	Ale to oni nas tu o głodzie trzymać będą! zawołał chłopiec Francem zwany.	O, proszę tę to z ananasem.	Pani to mówi serjo?	Co to takiego? Gdzież on jest? Co się z nim dzieje?	Interes taki: Adler et Comp. potrzebuje wielkiej partii wełny, zwrócili się do mnie o to. Ja wełnę mam, ale potrzebuję na nią pieniędzy.	Uważasz, Partridge, serce miss Campbell jest jak szufladka zamknięta na trzy zamki. Tylko ona posiada do niego klucz i chcąc je otworzyć, trzeba ją o to prosić.	Myli się waszeć! Sknarzyćsknarzyć ułagodzić. między nami zadry. Cel pański przyspólny moim zamiarom: obaj wykaraskać musimy kulturę, która w powojenne zapadłszy wertepy, cierpli na rupturęruptura (med.) żołądek. i przestrzelone wszystkie cztery łapy. Dancing czy wyspa szaleniec. (na myśli mam dancing) nie chciałby się wklepać w wyspę biadolącą (twój pałac lodowy!) oraz czy ożenek konstrukcji myślowych pożycie stworzy trwałe i wzorowe? Dancing w związki wejdzie z rozpędem jurnym, wyobraźniowym, a więc i rozpłodnym, wyspa natomiast z posagiem godnym (własny dach nad głową, pełna niezależność, wierni poddani, olbrzymia flota, chmara samolotów, zalotne galerie, a nade wszystko pierwszorzędny sprycik). Przebudowa mózgów przez myśli spłodzone w mariażu wytwornym i w rodzinnym cieple. Prawdziwa kołyska dla noworodka cywilizacji wielkoksiążęcej, twórczości kosmicznej i religijnej. Jeżeli już mamy borykać się ze sobą, to chyba w małżeństwie, jako przystoi na amerykańskie, pierwszorzędne firmy. Wesele Orgaza przemienić się może we wszechświatowe, huczne weselisko. Po przedstawieniu Tańca trzech uśmiechów wyruszym gremialnie z całym inwentarzem, lądami, morzem, powietrzem, pod ziemią w strefy lodowe, by uruchomić wspólny nasz biznes metafizyczny...	Nie trzeba! Słowo ci daję, że nie trzeba! Poczekam do jutra.	Co to pana obchodzi?	Dziękuj Bogu, że święte miejsce; gdyby nie kościół, sprałbym cię za takie zarozumialstwo, ażbyś rok popamiętał.	Szkoda, że nie przywiozłaś jakiegoś starego jego mundurka.	Tylko, że bez wuja Stalky’ego nie potrafiłbyś go wykonać, nieprawdaż?	Wiesz, Maciusiu, ja myślę, że stary król dałby ci jeden ze swoich portów.	Jego ojciec to ten, co ma szelazni koleje?	Wasza miłość nie znała mnie dotąd... Raszków już niedaleko... Ja chciał hetmanem tatarskim być i Rzeczypospolitej służyć, ale pan Sobieski nie dozwolił... Nie być mi dłużej Lipkiem, nie służyć pod niczyją komendą, jeno samemu wielkie czambuły wodzić, na Dorosza albo na Rzeczpospolitą, jak wasza miłość chcesz, jak wasza miłość rozkażesz!...	Nie wolno mi wziąć własnego kapelusza?	Oho! Czy stałeś się yogi, że chodzisz z tą miską żebraczą?	Co nie mamy wierzyć!... Mnie zdarzyło się jeszcze lepiej, jak matkę kocham. Pompuję ja raz, pompuję, pompuję a tu ani kropli. Naraz jak buchnie... Coś upadło na kamienie. Schyliłem się, patrzę, palec trupi, jak kość bielusieńki, a na palcu	Więc cóż pan nam głowę zawraca?! I to jeszcze inteligentny człowiek.	Cicho. Jeszcze naród ze zimy nie odmarzł. Chodzilim koło strajku na zwiesnęzwiesna (daw. gw.) jak tylko co	Nie wiem Teraz Maciuś jest waszym wodzem.	Kiedy nie wiem ściśle. Musiałbym się spytać Sperlinga. W dobrach są rządcy i technicy: w Dülmen Thomas Spiess, w winnicach	Powiem ci tylko jedno: nie wiem, czy ona będzie z tobą szczęśliwa	Słusznie Rzeka będzie dla nas drogą, która sama jedzie, a nie na darmo wynaleziono tratwy i spławy.	Nie potrzeba Nie ruszaj się pan i nie odzywaj, ja tu rozkazuję, nie pan.	Jezus, Maria! Gdzie ja mam głowę! Kazia! Skoczno i każ przygotować śniadanie... Zaczekaj... I podać tę, wiesz, porcelanę w centki... Czekajże... Nie potrafisz, ja sama zarządzę. Zabaw tu tymczasem panią.	Nie, nie powiem.	Nie bójcie się, żandarmi i módlcie się razem ze mną: Boże Ojcze, któryś się wcielił w ten statek.	Cóż powiem, proszę księdza? Zrobiłam, jak mi pani kazała	Dajże mi połowę, a sprobuję!	Ej! czyście nie zabaczylizabaczyć (daw.)	Nie myślę o tym bynajmniej.	Nie podobna lepiej opanować przedmiotu.	Nie, mężu	Pani mi odpowie?	Ale cóż Athos? co się stało z Athosem?	Ale na popasie on będzie z nami?	Dlaczego nie?... mam wielką ochotę; stawiłbym czoło całej armji, gdybyśmy byli zabrali z sobą choć tuzin butelek więcej...	O, Maksymilianie, błagam cię, uczyń jak ja, żyj z tym cierpieniem, a może kiedyś jeszcze się połączymy.	Jest i czepeczek dla mateczki	Gdyby tak mnie spytano jabym dawno tę jędzę i sekutnicę wyprawił stąd na cztery wiatry.	Tak jest; jak was we wsi zowią?	Tak, tak, przymilaj się, stary łotrze. Sylwio, Sylwio!	Jak się nazywa?	Mości panie starościcu, daję ci do herbu i nazwiska przydomek: Deestdeest (łac. desum, deesse)	Na pewno dobrze zrobiliście, Pencroffie!	Tak jest znam ja go z dawna, bośmy razem w szkołach byli i pensapensum (łac.)	Tak jest, wielmożny panie starosto	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	Już? Napiszesz do mnie zaraz po przybyciu?	Mąż pani zachorował w handelku śniadankowym. Przywieziono go do Sanatorjum.	Niech pan do nas przychodzi częściej.	Podyktowaną przeświadczeniem o słuszności bronionej sprawy	Panie Fok puśćcie mnie, co mnie szarpiecie?	No, tak... oczywiście... twój brat.	Kiedy tak, więc idę z panem.	Aby mnie szachować haniebną woltą przy niecnej szulerce.	Gdzież mam cię szukać w razie potrzeby?	Kto ją pani opowiedział?	Najmij sobie pomocnika	Przed tą schylamy głowę W tej piaszczystej i kamienistej Litwie zapomniesz o wołyńskich znajomych?	Są...	Tak!	Ale sam	Ciekawe! Cóż jej mogły zarzucić?	Czy ktokolwiek inny badał panią de Saint-Méran?	Głupstwo.	Jedzie, jedzie!	Ma pani słuszność	Oczywiście.	Precz!	Recterecte (łac.)	Siadaj pan z tyłu będzie panów sześciu.	Słyszałem I naszych posiłkowych rycerzy też siłasiła  (daw.)	Wie już o cesarzu?	Znam także sonety, o których wspomniałeś	Śliczna kalkutacja!
Dobrze, dobrze, a teraz uwaga! Odpowiem wam na te cztery punkty; odpowiem na wszystkie po kolei. A więc tę wyprawę zamieniłem w rzeź, wszak tak? Dobrze, powiem wam na to, że wszyscy wiecie, czego chciałem, i wszyscy wiecie, że gdyby tak się było stało, jak mówiłem, gdybyśmy byli na pokładzie „Hispanioli” wszyscy byśmy żyli i bylibyśmy dobrej myśli, jedlibyśmy placek ze śliwkami, a skarb byłby już złożony na okręcie, do kroćset! Kto mi się sprzeciwiał? Kto mi narzucał przymus, choć byłem prawowitym kapitanem? Kto wręczał mi czarną plamę w tym dniu, kiedyśmy lądowali, i rozpoczął tę zabawę? Ach, były to ładne pląsy skończą się tańcem na stryczku, w Doku Stracenia koło Londynu, tak jest! Ale kto to uczynił? Anderson i Hands, i ty, George Merry! Jesteś najmłodszy z marynarzy, z całej tej warcholskiej drużyny, i ty masz, u diaska, tyle bezczelności, że zadzierasz nosa i chcesz być kapitanem nade mną? Ty, który zaprzepaściłeś całą naszą gromadę?! Do kroćset! To nie doprowadzi do niczego!	Oby nie było wtedy za późno!... Ale jeżeli tak chcesz koniecznie, posłuchaj przynajmniej jednej rady mojej. Byłem arcykapłanem i rządziłem dłużej, niż ty żyjesz na świecie. Gdy przybędziesz do miasta przy Ciepłych Stawach, stań się panem od razu. Nim zaczniesz działać cokolwiek, naucz ludzi, aby cię czcili i bali się ciebie. Wyniszcz nieprzyjaciół swoich, otwartych i skrytych, a nawet takich, którzy mogliby nimi zostać w przyszłości; tych nawet zniszcz, którzy ci może sprzyjają, lecz oczy tłumu mogliby ku sobie obrócić. Zrób mnie więźniem, abym tej wyspy nie mógł opuścić, każ ściąć natychmiast Elema albo zagrzeb go w piasku, nie zwłóczączwłóczyć	Na nic się nie zda okłamywać Mahbuba Alego. Lepiej pomóc jego przyjaciołom, pożyczając im znaczek. Gdy pieniądze nadejdą, to ci zapłacę.	Przede wszystkim trzeba ustalić fakty. Wiemy, że osoba podpisująca się literą B. jest w Warszawie i mieszka w hotelu. Mieszka lub mieszkała, bo i to możliwe, że razem z twoim czarującym małżonkiem dzisiaj wyjeżdża. Najpierw tedy trzeba stwierdzić, czy Jacek jedzie sam, czy z nią. Musisz być na dworcu i sprawdzić to. Oczywiście można byłoby wynająć detektywa...	Tylko dlaczego pani nie ubiera się czarno? To byłoby pani bardzo do twarzy. Jedynie czarno ubrana kobieta mi się podoba. To kontrast z jej wdziękiem i w tym jest ogromnie coś ładnego.	Ale że to Mikołaj zdoliłzdolić	Nie ma to, prezesie, jak odpoczynek. Zmiana środowiska, o! Nowi ludzie, nowe sprawy, nowy tryb życia, nowe środowisko...	Wolałbym nieść padlinę owcy zdechłej na krosty przed miesiącem ale jeśli oddasz mi tę kiesę, którą ci rzucił dostojny trybun, to poniosę cię aż do bramy.	To dobrze to nigdy nie zawadzi, chociaż doraźnie nie staje się koniecznością. Oczywiście, o wyjeździe do Paryża mowy być nie może. Przynajmniej w najbliższych kilku lub kilkunastu miesiącach.	Zdaje mi się, piękna moja damo że masz raczej ochotę okaleczyć mi rękę, niżeli ją ściskać. Miej litość nad nią, daruj jej, błagam cię uprzejmie; ona w niczym nie przyczyniła się do ucisku, który serce twe przygniata, i nie godzi się, abyś zemstę swą wywierała na cząstce tak niewinnej, jeżeli dusza twa tak udręczona, nie powinnaś zemsty ograniczać do jednego członka, a wywrzeć ją na całej mojej istocie, którą ci ryczałtem na ofiarę oddaję.	Że ktoś jest świnia, to ja nie muszę być pastuch od świń	Jak stoisz, ty wole jeden! to będziesz mógł robić z kulasami, co ci się będzie podobało.	Ale to nieopatrzny i szalony chłopiec!	Ależ, Adrianie! Cóż to będzie za małżeństwo? Wszakże nie jesteśmy w sobie ani trochę zakochani!	Panie Cyrusie panie Cyrusie, sam pan widzi, że koniecznie potrzebujemy strzelb. Czy dałoby się to zrobić?	Ja pana kocham za to, kocham! Ale fotografię wziął pan z cioci albumu, aha!	Zawracanie głowy! Dziecinny i artysta, ale o forsie i o własnej wątrobie umie pamiętać. Przecie w tym liście niema słówka o pani, niema cienia współczucia, czy troski. Poprostu ohydne. On chyba wogóle nie potrafi myśleć o czemś innem, jak tylko o sobie!	Wieczna historia mężczyzn, którzy dostaną się babom w niewolę!... Więzi chłopaka przy fartuchu od kilkunastu lat, pozbawia go energii. Lepiej daj mu co... daj mu co ciepłą ręką i niech nauczy się polegać na sobie, nie na twoim majątku...	Może to być, że tam pójdziecie ale wprzód musicie Bogusława znosićznosić	To nic. Nikt oprócz ciebie, Józi, mnie i jego o tym nie wie. Zażyłam zresztą odpowiednie proszki.	Tu nie może być żadnych podstaw i porównań, bo tamto co innego, a to co innego.	Ja się niczego nie lękam. Powiadaj.	Ona sama wiedźma ta... czortowa przyjaciółka... kowalicha proklataja... hroszy nie dała, a po nocy ludzi na zmarznięcie wodzi...	Więc jest ich czworo i nas jest czterech, liczba zatem jednakowa... Na Boga!... jeśli wierzyć pantominom Grimauda, będziemy mieli do czynienia z daleko większą liczbą nieprzyjaciół. Co tam takiego, Grimaud? Ze względu na ważność okoliczności, pozwalam ci mówić, mój przyjacielu; tylko mów zwięźle, proszę cię. Coś ujrzał?	A ta kula, co z rany wypadła? To także sen? Prawda! Chciałam pana o coś prosić...	Ach, prawda! Prawda. Zapomniałem na śmierć, że w wiosce katalońskiej pewna osoba oczekuje na pana z taką jak pański ojciec niecierpliwością, śliczna Mercedes...	Tak jest. Idzie z zachodu i południa, ale on nie bywa tak wściekły jak khmasinkhmasin	Czy to ty, Frumet?	Zarówno nie byłoby w moim życiu czasu dla innej kobiety, jak nie byłoby dla niej miejsca w mym sercu	Do tego łatwo Ziemowita skłonimy, on i tak niechętnie na wyniesienie się Klein-Königa  patrzy, boć te szmaty ziemi, związane w jedną koronę, zagrażają i dumnym mazowieckim książętom Zresztą, chciwe to książątko, łatwo obietnicą pomocy pozyskać, trzeba tylko rąk, któreby w pracy dopomagały, a przedewszystkiem głów, coby umiejętnie, bez wiedzy Zygfryda, lub choćby za jego wiedzą lecz z potwierdzeniem tego opaśnego wołu, wzięły do dzieła.	To brzmi sensownie	To moje oczy.	Więc będziesz go pisał w nocy. Błagaj Dianę o natchnienie, to przecie siostra Apollina.	Więc to ów Bonacieux?	Hola! To ty, Szczenię Ludzkie?	Między nami mówiąc królowa Bona, niewiasta nadzwyczaj przebiegła i zacięta, gdy co raz postanowi, nie cierpi młodej synowej, którą jej gwałtem narzucono. Zatrzyma więc kochankę, aby nie dopuścić syna do żony.	Zaprawdę nie widziałem!... Zresztą nikt mi nie kazał czuwać nad księciem.	E, niech się pan nie boi, jesteśmy sami Zresztą mówimy po włosku.	Nie potrzebują czego ode mnie?	Ale jakiż koniec?	Pani nie taiłem swych uczuć!	No, nie wszyscy. Ja też jestem szlachcic, a jednak...	Sił nagły opad bywa bardzo miły. I przyznam się panu, że omdlałego mężczyzny widok mocno mnie zajmuje, zachwyca, podnieca.	Co się stało?	To bardzo prawdopodobne, Van Stillerze.	Ja, oszczepnik z rzemiosła, miałbym się bać rekinów! Moją rzeczą jest drwić z nich sobie!	A zatem, panie Bernajoux, czekam na ciebie przy bramie.	Nawoływała gąsięta, bo całym stadem, z matkami na czele, ruszyły w opłotki.	Odłożymy na później.	Wiedziałeś przecież, że posiadasz moją duszę! Wiesz wszystko! Moja dusza była stworzona dla ciebie. Cóż więc może stanąć między tobą a mną? Co? Powiedz!	A ty myślisz, że oni wszyscy, ile ich jest, naszej starej Włoszce i młodej podołają?	Czy ty tu stoisz, żeby śpiewać pochwały Markowi? Mnie trzeba pieniędzy, słyszałeś? Dam, jaką chcecie, ewikcyę!...	Odjechał w swoim czasie do miasta, do szkół... Chłopak zdolny i z sercem dobrem, ale... rozwijać się w nim zaczęła od niedawna niezmierna skłonność do elegancyi, komfortu, wszelkiego rodzaju popisywania się z swoją osobą...	Oznajmiono mi, pani żeśmy powinni być jutro przed siódmą rano na pokładzie.	A! no! rozśmiał się Borkowicz	Powiedziałem panu, że list jest podłym fałszem	Gdybyż w naszej mocy było spędzić chmury z waszego czoła, miłościwy panie Widzę, w czytaniu szukacie rozrywki; wolno spytać, co za księga?	A bo ja wiem gdzie?... Z dziećmi, i tyle... O, nieszczęście ty moje!...	Czy i ty szukasz rzeki?	Ja za stu ważę	Co?!	Czyś pan co postanowił?	Jak pan minister każe.	Walczyć! O co?	Będziesz mi tu głos podnosił? Będziesz krzyczał, rozkazywał? Marsz do domu, dziadka pytaj albo cioć. Ja tutaj mam robotę...	Jestem aryjczyk, a ty jesteś semita, w tym leży wytłumaczenie.	Uprzednia kwestia? czy człowiek inteligentny może i czy powinien być zakochany?	A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami!	Czy chcecie i uzdę?	Jest pan, widzę, zwolennikiem amerykańskiego kultu dla milionerów.	Ty?	I ja tobie. Już pójdę.	Uchowaj Bóg! Wiem, kto ona jest.	Tak. Chciałem ci oddać mój memoriał o transcendentalnych podstawach społecznej mechanizacji.	Dziedziczy po matce.	Jestem tego pewien, panie dyrektorze.	Hayde! Jesteś młoda i piękna. Zapomnij nawet o moim imieniu i bądź szczęśliwa.	Jeszcze słówko. Do Merripit-House pojedziesz pan amerykanemamerykan (daw.)	A tu macie, przewielebny panie, domową czeladkę	Cie!... spekulant jaki! Do złodziejstwa namawia, a pacierze mówił będzie...	Może nowy rój zakładają?	Niech będzie pochwalony!	Panna Karolina nalała sobie soku z flaszki do szklanki.	Piraci już uciekli, możecie odejść.	Słyszałem.	Tak.	Dawaj! Nabity? Podsypany?	Gdzie?	Idź, Jantoś, idź...	Jedzie ktoś!	Kto? Kto?	Kyrie elejson! A oni czego chcą od ciebie?	Mości chorąży! JonaszJonasz (VIII w. p.n.e.)	Otwórzcie	Pan dziedzic? Jaki pan dziedzic?	Piąty rok	Puściłem go.	Rzeczywiście szanowny pan jeździ wybornie	Wiem, wiem	Wszak oto ta osoba doznała krzywdy...
Sądzi pan, że myślałem o sobie, ze stu sześćdziesięciu ludźmi na karku, śpiącymi głęboko na przednim międzypokładzie! Na tylnym było ich więcej, a jeszcze więcej na górnym pokładzie; spali jedna trzecia tylko mogła się zmieścić w łodziach, nawet gdyby był czas wszystkie spuścić! Myślałem, że żelazo pęknie w chwili, gdy tam stałem, że woda wedrze się i zaleje ich tam, gdzie leżeli... I co ja mogłem zrobić	Redaktorze Miziu! Niezaprzeczenie jest sporo zagadek w tej całej sensacji. Lecz materialnych dowodów nie ma, by móc ludzi więzić i proces wszczynać! Takie przedstawienia są żerem dla gazet, a kosztują państwo. Istnieją ślady, że Dancing był w związku z międzynarodową bandą szmuglerów i że w Toledo różni przestępcy oraz aferzyści znaleźli przytułek. A-to-tso papież na przykład umknął. Mina bramina jest bardzo głupia. Wzbudził podejrzenia. Śledzimy go pilnie. Podrygałowowi źle z oczu patrzy. Kogoś przypomina. Konterfektu jego szukam w albumach zbrodniczych światowców. Mimo tego wszystkiego wolę ich wypuścić za kaucją na wolność, niźli uczynić to samo później, ale już niestety pod presją ministra sprawiedliwości, który aferę chce zlikwidować, albowiem wymusza na nim ustępstwa poseł sowiecki, ambasador Niemiec, a w wielkiej cichości i londyńska giełda.	Sądzisz więc, że ja się mylą i że Zbyszek nie ma na myśli cię odepchnąć?	To głupstwo, będzie się jeszcze pijało na sewrskichsewrski odpowiedział lekceważąco, rzekł, patrząc przez okno i wyszedł do sieni, bo kilka kobiet starych, wynędzniałych, z koszykami na ręku, okazało się pomiędzy wiśniami na pół uschłymi, jakie stały przed domem.	I to bardzo złego. Wydaje mi się pan człowiekiem niezwykle niebezpiecznym, jeśli więc przydarzy się cokolwiek naszej kochanej księżnej, odpowiedzialność złożymy przede wszystkim na pana. Chciałbym jednak pomówić z panem o życiu. Moje pokolenie było nudne. Któregoś dnia, kiedy poczuje się pan znużony Londynem, niech pan przyjedzie do Treadley, aby wyłożyć mi swą filozofię rozkoszy, popijając wybornego burgunda, którego posiadam, na szczęście, dość wiele.	Idźcie sami młodziście i macie dobre nogi, a jam się już dosyć nadreptał. Idźcie, idźcie, ja tu z odźwiernym zostanę. Choćbyście też i po parę pacierzy zmówili, nie będę gniewny na mitręgę, bo sobie przez ten czas wypocznę.	To nie tylko możliwe, ale pewne, jak pewnym jest, że poborca Rassi, który  podpisał wyrok na monsignora, pęknie z wściekłości. A nawet... gdyby jaśnie pani chciała zrobić swemu biednemu słudze większą przyjemność niż darowując mu połowę zaległych czynszów, pozwoliłaby mi wypłatać psikusa Rassiemu...	Giermkowie nieprzyjaźni są nam od wieków. Nudzą się w przedpokojach i zazdroszczą nam możności wchodzenia do komnat pańskich. Dlatego wygadują na nas, co tylko im ślina do ust przyniesie. Warto by tych panów do szpitala wariatów odesłać, bo na złość im będziemy zawsze szanowane w świecie i w domach książąt, chociażby nam tylko za całe usługi jedną suknię czarną na rok dawano.	Bluźnisz waść! Wojewoda witebski! ba! ba! Niech żyje wojewoda witebski!... A ty, Michale, do ekspedycji! żywo do ekspedycji! Niechże tu piskorze w tym błocie szczuczyńskim zostają, a my pójdziemy do Białegostoku, gdzie może i innych ryb dostaniem... Chały też tam bardzo przednie Żydzi na szabas wypiekają. No! przynajmniej wojna się rozpocznie. Bo mi już tęskno... A kiedy Radziwiłłem przetrącim, to się i do Szwedów weźmiem. Pokazaliśmy im już, co umiemy!... Do ekspedycji, Michale, bo periculum in morapericulum in mora (łac.: niebezpieczeństwo w zwłoce)	Rozumiem to dobrze. Bergerac poczytuje się za nieomylnego i rzuca się wściekle na wszystkich, co próbują wyleczyć go z zarozumialstwa.	Mamo ja zupełnie inaczej patrzę na życie. Mnie trzeba choć trochę tej fantastyczności, której w sobie nie mam zupełnie. On mi daje to wszystko, wypełnia moje najważniejsze marzenie dzieciństwa.	Jesteś nim, o panie! jesteś nim, odkąd noga twoja na Księżycu stanęła!	Na pociechę swą i uprzyjemnienie czasu masz pan przynajmniej piękny talent	Na wojennej fregacie? Gdzie wsiadła na pokład?	Niechże pan ze mnie nie żartuje Rzeczywiście pan Wincenty zagląda dość często do nas do lecznicy, lecz takie „szczęście” dostępne jest każdemu, kto cierpi na niestrawność lub ma skaleczony palec.	Widzę wszystko co chcę, gdy drugi wzrok odzyskam, a siła zejdzie na mnie.	Gdyby ci baba albo ja podał rękę, wszedłbyś na tę górę?	A tobie, jak wilkowi po nocy, krew na myśli?	Ach, nic... pani!... Naturalnie, że coś mi się przywidziało... Przepraszam, stokrotnie przepraszam...	Ani się z tem taję, że mu za złe mam, iż króla pchnął, gdzie być nie powinien. Tego mu przebaczyć nie mogę	Mówimy o tym biednym Dartmoorze, lordzie Henryku Czy sądzi pan, że istotnie ożeni się z tą zachwycającą dziewczyną?	Na nic! Już on jak se postanowił sprzedać, to sprzeda, a nie sprzedałby ino wtedy, żeby same Niemcy kupić nie chciały. Ja go znam! On mnie przecie dwanaście lat do roboty nie wołał, choć nieraz i jak było pilno!...	Nie, daję ci słowo honoru, że się nie kocham.	Jestem zazdrosny o wszystko, co nie traci swej urody. Jestem zazdrosny o namalowany przez ciebie mój portret. Dlaczego on zachowa to, co ja muszę utracić? Każda przemijająca chwila zabiera coś ze mnie, a jemu dodaje. Ach, gdybyż mogła być inna droga! Gdyby obraz mógł podlegać zmianom, a ja żebym pozostał taki, jak teraz! Po co go namalowałeś? Pewnego dnia będzie się naigrawał ze mnie, będzie się strasznie naigrawał!	Ja Upraszam pokornie waszą wielmożność, miłościwy sędzio, coby mi przyznane było prawo zakończenia sprawy z Niemcem. Gdy za moim to jednym słowem stało się, iże ów medyk znamienity legł powalon ciężką chorością, tedy niech go już do końca operuję, za czym zdrowego i wesoluchnego waszym miłościom okazać nie omieszkam.	Nie, pani, tylko czciciel piękna. Ten Andrzej w czepku się rodził. Fortuny używa i nie stracił, młodości używa i nie zużył, umie życie trzymać w garści i kierować, gdzie i jak sam chce. No i ożenił się, i doprawdy gotów nawet być szczęśliwym do końca! Ja, jego mentormentor	Że pan chciał jaknajprędzej wykurzyć stąd człowieka, mając doń doprawdy bezzasadną niechęć. Owszem. Ale zapewniam pana, że to nie jest fair. Nie jest fair. I jeszcze panu powiem, że mężczyzna tego typu, co pan Junoszyc, nie potrzebuje ani mojej, ani niczyjej obrony. O, kto jak kto, ale on napewno nie!	Któż wy jesteście? Jak się nazywa wasz kraj?	Wy, musi, że nie jesteście Niemce, kiej tak gładko po naszemu gadacie?	Cichojta no, chłopcy! Mówiłem już wama, co Podlesie nie przedane jeszcze Miemcom, ale leda już dzień mogą pojechać do aktu, a nawet mówili, co na przyszły czwartek.	Ach, jakże nieznośni bywają ludzie! Postaraj się, aby przyjechał. Ale, Dorianie, uciekłeś wczoraj tak wcześnie. Wyszedłeś przed jedenastą. Coś robił później? Czy poszedłeś prosto do domu?	Pan Kopowski potrzebuje, o ile słyszałem, pieniędzy, a panna Ratkowska niebogata. Wiem, że jej ojciec, umierając, został dłużny bankowi sumę, która z procentami wyniosłaby do dnia ostatniego ubiegłego miesiąca...	Województwa: krakowskie, sandomierskie, ruskie, lubelskie, bełskie, wołyńskie i kijowskie poddały się Karolowi Gustawowi. Akt już podpisany i przez posłów, i przez Karola.	A bo co! Nie podoba się może?	Ani się domyśleć	I dlaczego pan się dotychczas nie ożenił?	Marynia poszła w tołubku, ale Staś poleciał w jednej płóciennej bluzce i mówił Rózi, że gardło go coraz gorzej boli.	Nie mówię tego panu bynajmniej dla wywołania sprzeczki Dzięki Bogu, zabijaką nie jestem, i będąc tymczasowym tylko muszkieterem, biję się jedynie, skoro do tego jestem zmuszony, a zawsze z niemałą odrazą; tym razem jednak sprawa zbyt jest ważna, bo przez pana skompromitowaną została kobieta.	Owszem, ale miałam kawałek ziemi, za który uzyskałam czterdzieści tysięcy, poza tym sprzedałam swoją biżuterię, srebra, zaciągnęłam pożyczki... I brakuje mi jeszcze ośmiu, dziewięciu tysięcy, a mam przyrzeczenie, że Ewaryst zostanie zwolniony natychmiast po wpłaceniu i że sprawa zostanie umorzona.	W potrzebie się któren znajdzie, z całej duszy pomożem!	Widzę, że musisz być wielkim i Egipcjaninem więc odpowiem ci, że ten kanał należy do potężnego pana: jest on ekonomem u pisarza przy takim, co nosi wachlarz jego dostojności nomarchy Memfis. Baczcie więc, ażeby was nieszczęście nie spotkało!...	Wszakżeż da Bóg za kilka godzin znowu się powitamy.	Byłby z pana jaki taki pożytek. A tak, to tylko zmartwienie.	Co do liczby owych błędów, to pozwoli pani, ażebym miał własną opinię; a co do niewinności... Boże miłosierny! w jak nędznym jestem położeniu, skoro nawet nie mam pojęcia, dokąd sięgała ich niewinność.	Himmelherrgott. Co to znowu za jakieś ja?	Jak to?	Nie jestem już potrzebna? To świetnie. Muszę telefonować do krawcowej.	Tak myślisz? Ach, będę barankiem, byle bym tylko miała ten ładny pierścionek! O wiele piękniejszy od brylantu Kasi! Jednak kocham ciotkę March	Tak. A ty do domu?	(To dla was, Prout!	A prawda. Co tu tego widać! Ulic, domostw, kiebykieby (daw., gw.)	Co to znów za brednie?	Czemu to mówisz?	Ino wciąż pytacie a pytacie... Cóżem ja prorok, albo jakowy świadowid, czy co?	Jak go pan tłumaczysz?	Już tego nie myślę!...	Kto to niby jest?	Tak, tak, prędko.	To mogę zatrzymać te pieniądze?	Za to, żeście niesłusznie Juranda ze Spychowa oskarżyli z ujmą dla jego rycerskiej czci, pan mój każe wam powiedzieć, iżeście nie jako prawi rycerze czynili, ale jako psi szczekali; a któren by był krzywkrzyw (daw.) kaszel, u Sienkiewicza konsekwentnie: choroba. go popuści.	A urodna! jeno grochowinami przytrząść i w proso wsadzić wrona. uciekną...	Ach, Boże, Boże! Ojcze, daruj mi, przebacz	Ajaib-Gher, Dom Cudów!	Ale co mianowicie?	Ale czyż rząd nie mógł cię osłonić?	Ani hrabiego Monte Christo Słyszysz, Albercie? Bije wpół do jedenastej.	Ani jednej, więc nie ma ognia!	Byłeś dziś u niego?	Coś czynił dziś?	Czemuż nie pójdziesz pan spać.	Czy wyszedł? Nie Wcale nie wychodził.	Dlaczego?	Do Moskwy pojadę iść pora.	Dobranoc, Ludko, dobranoc.	I Fred też? Przecież Fred umie doskonale pływać.	Jam zdrowa, wszystkie trudy wytrzymam. Możemy jechać choćby i zaraz.	Jesteś więc?	Kiedy zechcesz. Daj mi tylko kilkadziesiąt franków, gdyż nie mam za co kupić potrzebnych preparatów. A oto mój adres	Który przyjęła?	Mam nadzieję	Mów do mnie po prostu: Koźle!	Najmodniejsze teraz pantofelki z szarego płótna ze skórzanymi deseniami...	Nie było mnie cały dzień w domu. Depesza pewno gdzieś tu leży.	Nie!	Niekoniecznie!	Pilnuję wozu...	Pragnienia pana będą dla mnie zasadą nie podlegającą żadnym modyfikacjom.	Prawdę rzekłeś jam Aspazją	Przyjmuje ona je?	Szkoda by rozsypać tabaki... dajcie no mi jej trochę do mojej tabakierki, wcale dobra!	Słusznie.	Takie słowa mogą cię drogo kosztować, panie szlachcicu	Tamsta namie?	Trzeba było przedtem widzieć, miałeś dość czasu.	Umiałem prawie gwałtem narzucić ale toż takie były zaprawdę, żeby i królewnie żal było je odtrącić, kosztowały też niemało.	Visi sveiki ir mano ir jusų tėvai.	Vous me comblez, mesdames	W każdym komisariacie ma stać jeden samochód, pięć motocykletekmotocykletka (daw.)	W tamtym zimnym salonie?	Żywie syn jego, ta sama krew!
Przypuśćmy, że tak; lecz na co zdadzą ci się miliony na pokładzie „Nautilusa”?	Takie jest zresztą moje zapatrywanie się na rzeczy od chwili, kiedym przed ołtarzem ślubowała: „Ja, Emma, biorę sobie ciebie, Wilkinsa”. Nie dawniej, jak wczoraj wieczorem, odczytywałam słowa małżeńskiej przysięgi i przyszłam do wniosku, że nie opuszczę nigdy mego męża. Tak, chociażby zapatrywanie się moje na słowa przysięgi było błędne, powtarzam, nie opuszczę go nigdy.	Obyczaj jest taki: kiedy mnich, ksiądz, lichwiarz albo adwokat ma złość do jakiego szlachcica w tym kraju, posyła doń jednego z owych Pozwańców. Pozwaniec go pozwie, zacytuje, oszczeka, zelży bezecnie, wedle swego stanu i instrukcji; tak iż szlachcic, jeżeli nie jest sparaliżowany na rozumie i bardziej durny niż ciołek folwarczny, musi wsypać mu kije i wypłazować po łbie albo też rzemieniem po łydkach, albo wyrzucić go przez okno zamkowe. Co gdy się stanie, oto Pozwaniec zbogacił się na całe cztery miesiące. Jak gdyby kije i batogi były jego przyrodzonym żniwem. Bowiem otrzyma od mnicha, lichwiarza czy adwokata bardzo piękną zapłatę, zasię od szlachcica odszkodowanie niekiedy tak ogromne i nieumiarkowane, iż szlachcic postrada całe swoje mienie. Inaczej trzeba mu nędznie zgnić w więzieniu, jak gdyby był uderzył samego króla.	Chcesz żebym wyszła! potem zamkniesz drzwi na klucz i mnie już więcej nie wpuścisz. Już to nieraz tak zemną zrobiłaś! Babko, znasz mój charakter! Tam w kanale lód jest przerąbany, więc pójdę i skoczę w otwór, jeśli mi zaraz nie powiesz, co chcę wiedzieć!	Ale nie spiesz się tak pan, nie spiesz Doprawdy, chyba muszę zmienić panu herb. Dam panu orła z rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach ofiarę, która na próżno usiłuje uciec.	Tak liczę na to, że umrę spokojniej	Otóż ja byłem na niem. Wyjechaliśmy z Liverpoolu 10 grudnia we wtorek. Pasażerów było dużo, wszyscy przejęci byli największą ufnością. Wszystko szło dobrze, dopóki byliśmy zabezpieczeni od fal przylądkiem Irlandzkim. Nie było ani kołysań ani chorych. Drugiego dnia ta sama obojętność na morze, ta sama niewypowiedziana radość pasażerów. Nad ranem 12, wiatr zaczął dąć porządnie. Bałwany od strony morza wzięły nas w poprzek: „Great Eastern” zaczął się kołysać. Pasażerowie, mężczyzni i kobiety schowali się do swoich pokoików. O godzinie czwartej wiatr dął burzliwie. Meble zaczęły tańczyć. Uderzeniem głowy uniżonego sługi pańskiego, stłukło się jedno z luster dużego salonu. Rozbijają się wszystkie naczynia stołowe. Hałas straszny! Osiem szalup, urwało się ze swoich haków przez jedno uderzenie morza. W tej chwili położenie zaczęło być niebezpieczne. Machina kołowa musiała być wstrzymana. Zagrażał wpadnięciem narzędzia w machiny, ogromny kawał ołowiu oderwany przez kołysanie. Tymczasem szruba nie przestawała popychać nas naprzód. Wkrótce koła nabierają znowu pół prędkości, lecz jedno z nich, w czasie wstrzymania, wyszło z linii prostej, a jego sprychy i pale skrobnęły po pudle statku. Trzeba było na nowo zatrzymać machinę i zadowolnić się szrubą dla utrzymania przodu okrętu. Noc była okropna. Burza się wzmogła. „Great Eastern” wpadł wzagłębienia fal morskich i nie mógł się z nich wydobyć. Z brzaskiem dnia nie było ani jednego okucia na kołach. Rozwinięto kilka żagli dla nadania obrotu statkowi i postawienia go prosto na morzu. Żagle zaledwo rozciągnięte zaraz zostały porwane. Zamięszanie panuje wszędzie. Łańcuchy wyrwane, toczą się z jednego boku okrętu na drugi. W jednem ogrodzeniu dla bydła dno się zapadło, i krowa wleciała do salonu damskiego, w poprzek drzwiczek na pomoście okrętu do schodzenia na dół. Nowe nieszczęście! część śrubowa rudla pęka. Nie mają czem sterować. Uderzenia zastraszające dają się słyszeć. To rezerwoar od oliwy, ważący trzy tysiące kilogramów którego spojenia popękały, zamiatając przedział między dwoma pomostami, uderza naprzemian o boki wewnętrzne, które się mogą zapaść! Sobota przechodzi wśród ogólnego przestrachu. Byliśmy jeszcze ciągle w zagłębieniach fal. W niedzielę dopiero wiatr zaczyna ustawać. Jeden inżynier amerykański, pasażer okrętu, potrafił przyczepić łańcuchy do rudla. Po mału zaczęto robić obroty. Wielki „Great Eastern” powraca do prostej pozycyi na morzu, w osiem dni po opuszczeniu Liverpoolu, przypłynęliśmy do Osseenstownu. Otóż kto wie panie, gdzie będziemy za osiem dni.	Miłość pańskiego przyjaciela łatwa jest do zaspokojenia i zaczynam wierzyć w istocie, że to nie o sobie pan mówi. Dość skłonna jestem podzielić zdanie pani de Clèves, która twierdzi, że ta przygoda nie może być prawdziwa.	Nie wiem. Coś jest takiego. Czuję, że z każdym dniem oddalasz się więcej ode mnie i tak mi się gubisz. Mam wrażenie, że otaczasz się powoli jakąś coraz twardszą i grubszą skorupą niewidzialną, na którą trafiają moje ręce, ilekroć dotknąć cię pragną...	O niczym pana nie zapewniałem Tu wchodzi w grę kodeks karny i sfera jego działania. Oczywiście doceniam pańskie poczucie obowiązku uczciwości, które odezwało się w panu. Zdaję sobie sprawę, że panu i wyłącznie panu zawdzięczam wykrycie malwersacji. Biorę też pod uwagę pańskie niejako przyznanie się do winy. To skłania mnie do pewnych niepraktykowanych zresztą ustępstw, do niejakiej pobłażliwości. Nie tylko nie oddam pana w ręce prokuratora, lecz nie będę także wymagał zwrotu osiągniętych przez pana nielegalnych zysków. Od dziś jest pan wolny i może pan poszukać nowej posady. Nie będę panu w tym przeszkadzał. Otrzyma pan dobre świadectwo.	Więcej niż niejeden, który myśli, że ma do niej prawo. No, no! nie frasujże się, miły regalisto, bo tak ufam, że i regalistka cię nie minie, a da Bóg, to mi wkrótce więcej jeszcze regalistów przysporzycie...	To drobiazg, puści się do prasy wiadomość, że uzyskałem od grupy finansistów zagranicznych znaczną pożyczkę. Dla nadania wiadomości znamienia prawdy nadmieni się przy tym, że rząd pożyczkę tę zagwarantował.	A, giez ojcostwa cię ukąsił? Ależ, nieszczęśliwy, jest się ojcem dzieci tylko swojej prawej żony! Cóż znaczy smarkacz, który nie nosi twego nazwiska? To ostatni rozdział romansu! Zabiorą ci to twoje dziecko! Widzieliśmy ten temat od dziesięciu lat w dwudziestu wodewilach. Społeczeństwo, mój drogi, zaciąży nad wami wcześniej czy później. Odczytaj Adolfa! Och, mój Boże, widzę was, kiedy się już poznacie na wylot, widzę was nieszczęśliwych, bez szacunku świata, bez majątku, bijących się z sobą jak akcjonariusze spółki załapani przez dyrektora! Wasz dyrektor, moje aniołki, to szczęście.	Jestem pewny. Widziałem doskonale, jak puścił cugle i upadł w tył. Koń uniósł go galopem i zrzucił pewnie na drodze.	Na pewno nie pójdzie	Nie ja, ale inny z braci naszej wzywa na pomoc, odparł Eljasz.	I ty o tym możesz tak lekceważąco mówić! I panowie możecie tak obojętnie względem tego się zachowywać! Mnie się zdaje, że pan chyba inaczej myślisz o tym niż Zygmuś... on tak był wychowany... zresztą... artysta! Bogactwo, ObowiązekAle pan pewnie zechcesz zstąpić do klas niższych, tak długo zaniedbanych, a którym wszystkie idee naszych czasów przyznają prawo...	O, moja panienko a toć to człowiek będzie miał jedzenia na kilka dni. Widzi panienka, to się sparzy wrzątkiem, osoli, okrasi słoniną i jest wyborna zupa. Dobra pani, niech jej Bóg za to odpłaci, daje mi zawsze słoniny i soli. Panienka pewnie nietutejsza?	Tak, bo i ja jestem człowiekiem, bo i ja chciałem umrzeć, jak ci mówiłem... I często, nawet gdy już odstąpiło mnie nieszczęście, marzyłem nadal o rozkoszach wiecznego snu.	Tysiąc razy mówiłem ci, żem Albert! Uwziąłeś się prześladować mnie tym śmiesznym imieniem!	Więc pan by mnie wyrzucił za burtę, co? Ja bym i tak wiedział, gdzie jestem. Mieszkam tu od wielu lat.	Zaraz ja tobie odpowiem Najpierw za to, żeś ty mnie jeszcze w Irkucku przez cztery lata rozumu uczył. Żeby nie ty, ja nie byłbym ten Suzin co dziś. No, a ja, Stanisławie Piotrowiczu, ja nie wasz człowiek: za dobro daję dobro...	Ale to nie jest grób zwyczajny sobie przekop. Tysiąc razy już tam schodziliśmy i wracaliśmy z powrotem. Tam są dwa korytarze, jeden prowadzi do rzeczki, a drugi do zamku Kamienieckiego. Czy pan ma zapałki?	Zdajesz się być zaniepokojona... Może co się stało, a wy ukrywacie przede mną?...	A tak! prawda, przypominam sobie. Czy nie o panu Porthosie wasza dostojność chce mówić?	Byłam jako i dzisia u tego Niemca, ale ten zapowietrzony kazał me ze schodów ściepnąć i pedział przez lokaja, że me wsadzi do kryminału kiej go będę nachodziła jak un ma swoje święto. Ażebyś zmarniał psubracie za moje siroctwo i poniewierkę.	Bóg ci zapłać za dobrość, w porę to choćby odrobkiem odpłacę.	Chciałem w nich jeden wyraz poprawić, gdyż nie tak go postawiłem, jak stać był powinien, ale Macron odjechał pośpiesznie	Cléo... Cóż za ordynarny wzór! Przecie ona tańczy ohydnie. Tyle, że się rozkłada i pokazuje swe brylanty. Nie masz rodziców?	Któż to „wszyscy”? Karolino	Powiem więcej, panie hrabio jesteśmy prawie pewni, że uzurpatorowi wkrótce pomiesza się rozum.	Słuchaj no, miły mój, rzekł ks. Janik zwracając się do niego	To palto pochodzi ze wsi. A jak się nazywa ten znajomy?	Wielka jest szybkość pociągu Odjechaliśmy dalej od Lahory, niżbyś zdołał przejść w ciągu dwóch dni. Wieczorem przyjedziemy do Umballi.	Za pół godzine odcumujem, Józk, i pójdzemy z botamiz botami Zwrócił się z kolei do syna. sieci. przyrychtujprzyrychtuj	Zachciało mu się!... dyć ino kobiety mogą nieść do poświęcania!	Niczemu się nie dziwię Co się zaś tyczy rachunku...	Tylko proszę nie wychodzić poza obręb domu; nie chciałabym zostać samą w tej izbie. Boję się czegoś. O! Słyszy pan? Wciąż chodzi. Co za ciężki, wlokący się chód...	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	A ty co z nim uczynisz?	A wieszże waćpan, czym człowiek różni się od zwierząt?	Ależ pan Stefan tylko przez życzliwość! To zwykłe nieporozumienie.	Ba! lubię tylko familijne instrumenty... a po drugie, jak mi zbraknie benzyny, to przecież deseczka, choćby z kanapy, nic nie pomoże.	Co? Tam? Przecież tam jest tylko stara kuźnia... gdzie kiedyś kuto żelazo!	Co? Za parę werbówza parę werbów (z łac. verbum: czasownik, słowo)	Czy po prostu jest niedorajdą? Co?	Długo! Pan chyba żartuje! Jadę z Rudowy. Posłaniec wyrwał mnie już z wagonu. Spieszyłem, jak mogłem, ale w taką zamieć niepodobieństwo. Piekielny czas!	Gadajże, co masz gadać!	Ja sobie pójdę	Jenerale, tylko bez tych powijaczek, mów, proszę, coście zrobili! Chcecie bym zwarjował, przecież się nie zlęknę!	Jeżeli do Pragi, z Bogiem jeżeli za królową i królem, signor Giovanni, wam dobrze życzę, nie jedźcie.	Nic osobliwego Krwawe demonstracje w Rzymie. W Ulsterze się tłuką. Wiesz pan, irlandzcy katolicy... St. Kilda została zdemolowana. W Budapeszcie pogromy. We Francji schizma. Pojawili się tam znowu waldensowie, a w Monasterze nowochrzczeńcy. W Bolonii wybrano antypapę, niejakiego patera Marcina z braci bosychbracia bosi	Nie mogę. Chciałbym z duszy, lecz obiecałem towarzyszom spędzić dzień cały z nimi i wieczór, do jutra rana.	Obudziłam się już przedtem i chciałam nawet wyjść z namiotu, ale...	Och, idę do niego, poczciwy doktor.	On też do nas dołączy?	Pewnie, że rozstrzygnie, gdyż jest człek uczony i pobożny, ale pewnie nie powie nic innego. Bellum civilebellum civile (łac.)	Tak, szczotkarz.	To pan hrabia służył w Janinie?	To znowuj siedzicie z dziećmi?	Więc to jeszcze niepewne?	Z kim, o co? małoco przy nas grosza, i ochota odpadła...	A czy teraz już panna Marysia zupełnie zdrowa?	A ja połowę w jej	A kto by cię tu znalazł?	A pani?	Aha! Już zaczepiasz Wiktę, oto dokąd zajechałeś!	Albo złagodnieje, licho raczy wiedzieć. W każdym razie dosyć mam targów nieznośnych o moją skórę. Ten sprośny flirt zbirów muszę raz przerwać.	Albo?	Alkohol, Cierpienie rzekł Charłamp	Chcąc wygodzić i przyjaciołom moim, i wam, i temu tu oto wysłańcowi cesarza tureckiego Jego Mości, kazałem oszacować brylant panom rajcom Siedmiradzkiemu i Kudliczowi, obu mistrzom złotniczego kunsztu. Powtórzcie tym ludziom, panie Siedmiradzki, jakoście orzekli z panem Kudliczem!	Czy ja wiem? Rok, może więcej?	Czy lubi pan śpiew?	Cóż więcej?	Cóż, takich jest więcej! Różne bywają przyczyny...	Dacie osiemdziesiąt.	Dobry znak	I dzięki soli	I my cię pozdrawiamy, malutki!	Ile ma pan nadzieję wziąć za ten dom?...	Jaki ojciec dobry, jaki dobry!	Kaftaników, których nikt nie kupuje...	Ma. Także dobra kobiecina.	Masz rację. Napisz mi tylko raport dokładny o twoich czynnościach.	Może w Prusiech takie prawa egzystująegzystować	Myłem	Myślę, jaśnie panie.	Namiętność, Interes	Nazwy tych dwóch waszych rotmistrzów: Łuszczykiełbasa i Siekajkicha zwiastują nam w tej potrzebie dobrą otuchę, zwycięstwo i powodzenie, gdyby przypadkiem te kiełbaski chciały nas zaczepić.	Nic nie szkodzi, przelezę przez druty.	Nie, bo wędruję tylko po pewnym terenie żebym zbankrutował, musiałyby runąć trzy kolejne rządy.	Nikt	No?	Przybył w orszaku Konradowym ja pomstę nad nim mieć muszę.	Przyślę w niedzielę państwu swoje konie, dobrze?	Wpuść go więc i niech prędko rzecz swoją opowie.	Wracam od niéj.	Wszystko jedno Żonie mojej nie dokuczają, więc byle płacili...	Zjeżdżaj stąd!	Żal?... Nie wiem... Nie sądzę.
Po tym tedy nie godziło nam się więcej na żywot jego nastawać. Puściliśmy go... Co dalej czynił, nie wiem, ale od Radziwiłła jeszcze nie odszedł. Bóg raczy wiedzieć, co to za człowiek... Łatwiej o każdym innym mieć opinię niż o takim wichrze. Przy Radziwille został, potem gdzieś jechał... I znowu ostrzegł nas, iż książę z Kiejdan ciągnie. Trudno negować, jak znaczną nam przysługę oddał, bo gdyby nie owo ostrzeżenie, byłby wojewoda wileński na ubezpieczoneubezpieczony	Jest to młoda osoba, znajoma nas wszystkich. Smutne przechodziła koleje. Kochała dawniej Potkańskiego, jurystę, a kochała go podobno szalenie. Ja tam już nie pamiętam tych czasów, Potkańskiego pamiętam jednak. Był to chłopiec zdolny, ogromnie bogaty i pracowity; był w swoim czasie bożyszczem kolegów. Jakim sposobem poznał wdowę, nie wiem, różnie mówiono; to tylko pewna, że kochali się do upadłego. Ona nie miała wówczas więcej nad ośmnaście lat. Nakoniec, Potkański postanowił się z nią ożenić! Co wyrabiała jego rodzina, by temu przeszkodzić, trudno opisać, ale Potkański, energiczna sztuka, postawił na swojem i wziął z nią ślub, mimo wszelkich przeszkód. Żyli z sobą rok jeszcze. Raptem on zapadł na tyfus i umarł, pozostawiwszy ją tak, jak na bruku, bo majątek zabrała rodzina. Dziecię już żyjące, umarło także wkrótce, ona została sama i gdyby nie Gustaw, to	Możesz pan mieszkać chociażby na księżycu. To mnie nic nie obchodzi. Rozumiesz pan?... Biuro nie jest towarzystwem dobroczynności, czy przytułkiem. Zamiast gratyfikacji należało się panom surowe napomnienie i wydział personalny otrzyma rugę za przeoczenie tego. Ja zaś będę o panach pamiętał, a pamięć mam, jak sądzę, niezłą.	Widzisz, jak zczerniały... mógłby kto pomyśleć, że murzyńskie... niechaj ci to wytłumaczy, że nie pisałem... Uf, pracuję, aż się kurzy ze skóry! Cały dzień w ogniu, w turkocie, w stuku takim, że własnych myśli nie słyszę... Wieczorem kości w sobie nie czuję... Niedzielę nawet rzadko mam, bo fabryka nie świętuje, i czasem tylko jeden drugiego w święto wyręczamy... Staś tęgi chłopiec i dobry brat... żeby był inny, nie mógłbym i teraz być przy tobie, moje ty serce ukochane...	Ja mówiłem, że on źle skończy. On symulował filozofa i człowieka z fin de siecluz fin de sieclu (fr. fin de siècle) łobuz, hultaj; nieżydowski chłopiec; młody, niepraktykujący Żyd.. Czemu na protestantyzm? Ja myślałem, że on jest subtelniejszy. Mnie nie o to idzie, że przeszedł na inną wiarę, bo czy on będzie katolik, protestant, czy mahometanin, to i tak Żydem nie przestanie być i dla nas nie jest stracony.	Pracę znajduje każdy, kto jej szuka ale temu zachciewa się żyć kosztem pracy innych. Słowa pani przynoszą zaszczyt dobremu jej sercu, ale dowodzą jego niepraktyczności i braku doświadczenia. Wspierać żebraków jest to podtrzymywać nędzę. Człowiek, któremu pani chciałaś dać jałmużnę, poszedłby jutro znowu żebrać, bo po co ma pracować na swoje utrzymanie, jeżeli go społeczeństwo utrzyma? Głód zmusi go do pracy. Młody jest, silny, zdolny, ja go znam. I dobroć musi być rozumna, jeżeli nie chce zostać bezwiednym narzędziem złego.	Przysłano ich po kolei Pytam ich, czy wystąpiły już charakterystyczne objawy. Nie odpowiadają, a wtem nadjeżdża trzeci piekarczyk na wózku swego pana. Wsiadam, sadowię się obok niego. Skręcamy i oto pędzę po bruku ulicy des Tintelleries.	To znaczyłoby, że się panu nie podobam?	A czemuś to wacpan kłaniał się takowej, której nie znasz?	Jak to? Wiem tyle, co i inni, czyli tyle, że Van Gould zabił Czerwonego i Zielonego Korsarza. Nic mi nie wiadomo o trzecim.	To dziwne! Więc w takim razie nigdy się prawdy nie dowiedzą!	Nikt pana nie ściga i nie ma nikogo na gościńcu przed panem. Wie pan, jacy urzędnicy policji austriackiej są formaliści: jeżeli pana ujrzą jadącego w galopie groblą nad Padem, przytrzymają pana, może pan być pewny.	Czemu nie? Co by w tym było złego?	Dlaczego by nie? Kiedy pani rozkaże, to i karku kawałek nakręcę dla fantazji.	Mimo iż nie da się wyrównać weksla uczuciami, przyjmę, ostatecznie, pański szacunek	No dobrze, ale tak można witać się z jednym albo dwoma królami, a nie z taką chmarą.	O nie, dzieweczko. Gdy liczyłem sobie lat szesnaście czy siedemnaście, ojciec nabawił się podagry, więc pojechaliśmy do wód.	No właśnie. Sama pani przyznaje, że są ładne. Ale jak już rozmawiamy, to chciałbym powiedzieć, że Tojba mi się podoba. Sądzę, że i ja się jej podobam. Słowem, gotów jestem poślubić ją i to bez żadnego posagu.	To dowodzi, że dobrych gospodyń u nas nie brakuje. Ma to dla kraju utylitarne znaczenie.	Ba! Ty jesteś dziewczyną, więc mnie to tylko bawi, ale żadnemu mężczyźnie na to nie pozwolę.	To wcale nie miał być komplement. Wręcz przeciwnie. Cóż to za dziwny sposób dzielenia ludzi na takie dwie kategorie, jak: nudny i zabawny.	Bałamucicie mnie tylko Nie wiecie nic, dla tego i powiedzieć nie możecie.	Co mi ta z tego, kiej nie moje!	Co też ty gadasz, mój kochany! Ty ludożercą! To już dla mnie teraz niebezpiecznie będzie mieszkać razem z tobą w jednej kajucie; mógłbym się obudzić którego ranka na pół zjedzony!	Co?... Nie kazałeś pan przyjmować Wokulskiego?...	Eee! Pozwalałem sobie często więcej, ale w żadnej nie wzbudzałem tak panicznego strachu jak w pani.	I nie ostrzegł mnie ksiądz?	Nie bluźnij pan.	Nie miałam czasu. Przed tygodniem byłam u koleżanki. Przed dwoma tygodniami wezwali mnie do kogoś.	Nie wporę, widzę, przyszedłem ale proszęż mi powiedziéć otwarcie. Pan tu nie sam mieszkasz, a ja o tém nie wiedziałem. Prosić będę tylko o szklankę limonady i ruszam daléj.	Nie, ale go lubię.	Nie, nie mogę, Pietrku. Oczekuję gości z Frankfurtu, którzy mogą przybyć lada chwila, i muszę zostać w domu!	Pan nigdy jeszcze nie był tak hojny jak dzisiaj	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	Znajdę ci dom, Dawidzie Pójdziemy z biegiem strumienia, tam z pewnością będą domostwa. Mój biedaku, nie lepiejżenie lepiejże	Tak to się stało! Niechże Panu Bogu będzie chwała za to na wieki; bo, przyznam się, że mnie to daleko więcej niepokoiło niż obawa o siebie samego. Kiedy człowiek wpadnie w jakie nieszczęście i przyjdzie mu cierpieć czy to z przypadku, czy z własnej przyczyny, to mniejsza o to! Póki sam cierpi, wszystko się jakoś przeniesie; ale chcący czy niechcący wtrącić drugich w nieszczęście i widzieć lub wiedzieć o tym, że gdyby nie ja, to oni byliby spokojni i szczęśliwi, i nienaruszeni, to by było bardzo boleśnie. Chwałaż Bogu jeszcze raz, że się tak stało, ale powiadajże dalej.	Matyldy są na co dzień, damy na święta. Ale Iza będzie największym świętem. Słowo honoru daję, że nie znam kobiety, która by na mnie tak piekielne robiła wrażenie... No, ale bo też i ona lgnie do mnie!	Już ją wypędzasz? Jeszcze nie zdążyła przyjechać i już ją wyganiasz?	Czyli przypuszczasz, że jest to człowiek inteligentny, ukrywający się w chłopskim przebraniu?	I mają słuszność, Swój, nieprawdaż, że mają słuszność? Pamiętasz, jak nam bywało wesoło, przez długie jesienie i zimy, kiedyśmy we dwóch tylko siedzieli w domu pustym... zupełnie pustym, Swój, bo nasz kucharz i zarazem lokaj, spijał się jak bela i spał jak zabity... więc we dwóch tylko zostawaliśmy, Swój, na długie, zimowe wieczory i nawet noce...	Myślał pan, że to mój mąż. To tylko jego żona. Musi pan przedstawić mi się sam. Znam pana dobrze z fotografii. Zdaje mi się, że mąż mój ma ich coś ze siedemnaście.	Bogowie zsyłają na ludzi deszcz i smutek, kiedy im się podoba	Diabli to nadali Chyba ryby zmówiły się z Hiszpanami, by uniemożliwić nam ucieczkę.	Po tym, co żona pańska przeszła i wycierpiała, należy jej się jakieś zadośćuczynienie. Musi jej pan sprawić piękną suknię balową, a potem wysłać ją gdzie nad morze dla odzyskania sił.	Ja znajduję, że... że niewybrednie tendencyjny. Wybacz, Henryku, ale połknąłeś w zapędzie cały dorobek kulturalny tych meduz: wiedzę, sztukę, cywilizację.	Ojciec wiele zepsuł przez swoje samobójstwo Ratunek jeszcze był możliwy. Doniosłem mianowicie ojcu, że bank skłania się do poglądu, że będzie mógł pod pewnymi warunkami prolongowaćprolongować	A im na co refektarz?	Ach, widzę cię jeszcze przed śmiercią, czy to złuda? Ale daruj mi pani, w twoich oczach jestem tylko mordercą	Ależ, Krzychu, ja wcale... ani tym bardziej on...	Jak tak to niechże mi będzie wolno... drogi panie... niech mi będzie wolno...	Jasiu, co to jest?	Moda wszystko czynić, przez co się kontempt dla kul okazuje.	Na Długiej.	Opowiem wam historię o Matce Boskiej, to wnet szczezną przewidzenia	Prawda, jakie to śmieszne?	Skądże to pan wnosisz?	Tak. Inwalidzi musieli się skupić.	Teraz zwykłe komisowe za kupno, a później porozumiemy się.	To wszystko ciekawe Miło tego słuchać, ale my kochanym ojczulkom każemy gadać, a trzymamy ich o głodzie. Trzeba co przekąsić!	W takim razie to bardzo łatwo, pokaż mi je, a wyślę go do Bastylji.	Zrobiłeś już węzeł?	Życie człowiekowi różne myśli podsuwa... Czy mogę już odejść?	A co nam czynić wypada?	A ja, sire idę po mojego wysłannika.	A on był.	Ale musi być coś w tych paczkach, gdyż inaczej będą za lekkie	Ale...	Co panią może łączyć z takim Tempe?	Co ty znowu?...	Do Polski	I owszem Pokój pana Gravier’a jest wolny, możesz go pan zająć.	I wdzięki!	Idźcie z Bogiem	Ja	Ja mam sto okrętów!...	Jakże można było ją aresztować?	Mogłeś wybrać milszy dla nich przedmiot rozmowy.	Może ojcu wziąłeś?	Napewno.	Obieżyświat.	Oczywiście	Ojciec, Handel	Pan de Carois?...	Panowie, musimy bronić ojczyzny, musimy bronić naszego honoru.	Poszedł przodem.	Prawda Ale niech pan myśli o sobie kilku młodych ludzi, którzy chcą pana wypędzić z tych wód, przyrzekło sobie wyzwać pana, zmusić go do pojedynku.	Słuchaj no	Też pomysł! Widział pan kiedy, żeby brat tak całował?	Umarł przed wojną.	Volenti non fit iniuria Ale któż królewiczowi list odda?	Widziałem.	Więc dobranoc.	Wtajemniczenia.	Wzywali go też i do Bartka z tartaka...	Z edycją i z pieniędzmi? A od kogo?	Zarezerwowany trzy dni temu.	Zatem czterysta	Zrozumiałem ja bardzo dobrze, wielmożny panie wszystko, coś mówił; ale chciałbym, żebyś mi raczył wytłumaczyć jedną rzecz, która mnie mocno frasuje i właśnie mi w głowę zajechała.	Zwyczajni ludzie.	Śmiech potwierdził pan Zagłoba mrugając tajemniczo oczyma.
Bedzie cię biło rok, bedzie dwa. Ty się trzym! Nic nie pytaj. Stępi sie to złe, kij mu sie na drzazgi ostrzepie, straci włade i pójdzie se w dyasi. Nie dam ci rady boś chłop! Insy bedzie niby w sobie tęgi, ale go bieda w miesiąc stępi, bo siły nijakiej ni ma, jako ten pniak w lesie: po wierchu mocny, ale go kopnij to nagorse. Ty się trzym! Choć i płono, choć i boli... Wytrzymies, nie bój sie nic. Ha, kie juz telo zdoles wytrzymać, to sie w tobie, bracie, siła zsiednie jak krzemień. Włada na cie przyńdzie telo, co każdej biedzie do gardła skocys... A zdusis! Hej!	Jak to ja oszukany, alboż to ja nie znam Don Kichota? Nie, panie; zwyciężyłem go, pokonałem i do uznania mej woli zmusiłem, a że go znam, powiem ci, że jest wysoki, suchy, na twarzy chudy, ale barczysty i silny, nos ma orli, nieco zakrzywiony i wąsy czarne wielkie i na dół zwieszone, walczy pod mianem Rycerza Posępnego Oblicza, na przepysznym dzianecie, którego zwą  Rosynantem; giermkiem jego jest Sancho Pansa, a ubóstwianą damą Dulcynea z Toboso, niegdyś Alonza Lorenzo, której imię zmienił, jak ja zmieniłem imię Kasyldy, nazywając ją Kasyldą z Wandalii, gdyż jest Andaluzyjką. Jeżeli ci w tym, co mówię, mało jeszcze dowodu, mam przy boku oręż, najlepiej przekonywający niedowiarków!	A słuchać mnie nie chcecie? tobyście się przecież dowiedzieli, co jest. Od trzech dni już jakiś mi się tu człowiek podejrzany około domu kręci. Napatrzyłem go, stojąc przed bramą i przez płoty. Źle mu z oczu patrzy; siedzi ciągle pod murem; wczoraj suchy chleb kruszył i jadł. Ogromny drab, odarty, blady; mówię, że mu źle z oczów patrzy, na zbója wygląda...	Byście mądrą byli i język za zębami trzymali, to o tym, gdyby się pieniądze znalazły, możem ino na spółkę wiedzieć. Znalazłby się większy grosz, to by było łacniej i Antka wykupić z kreminału... a po co drugie wiedzieć mają?... Jagna ma dosyć zapisu... i można by też na proces mieć, by jej te morgi wyprawować... A Grzeli mało to posyłali do wojska!	Nie, dziękuję ci, zrobię to przez zastępstwo, jak przyjdzie twój dziadek. Zamiast mnie dręczyć, idź do domu i połóż się, bo się nie położysz aż późno w nocy. Niech cię Bóg błogosławi, Teodorku... niech cię Bóg błogosławi!	Dlaczego to, proszę pani, wśród tylu tu „kąsków” ten jeden ma być najlepszy? Nerwy kobiece są wprawdzie przedziwnym dynamometrem...	Owszem, i to pamiętam. Jeden z tych Czar... jak ich tam zwali... ten, któremu na imię było Robin, jak opowiadają, pozostał przy niej. Ale ona była tak strapiona, że ani jej się śniło słuchać, co on tam do niej gadał i obiecywał.	A co najgorsze to to, że marnuję takie perły sarkazmu na te zakute pałki! Głowę daję, że oni się na tym nie rozumieją.	Nie mam dość sił na to i nie podejmę się tej roboty; niech sobie tu leży	I to ten naczelnik kazał panu tak mnie traktować?	Nie wiem, ile mam lat, bo straciłem rachubę czasu odkąd tu jestem. Wiem tylko tyle, że gdy mnie aresztowano, to jest 28 lutego 1815 roku miałem niespełna dziewiętnaście lat.	Jak się macie, Jacentowa! Czekamy na was. Córuchnę Trzasków przywieźliśmy do chrztu, wszystko gotowe, ino chrzestnej matki nam potrza. Nie odmówicie chyba?	Na, myj się nie gadaj.	Wasza książęca mość nie przyprowadzaj mnie do desperacji!	Nadało jéj go nieszczęście Przeszłość jéj bardzo smutna. Związana byłaz człowiekiem zwierzęco zepsutym... anioł z bydlęciem! Najpiękniejsze lata życia zeszły na męczeństwie, a gdy wyzwoloną została, nie wiem czy ma jeszcze siły rozpocząć życie nowe.	Ani się waż! Król jegomość nigdy by ci tego nie darował.	Yeah. Takie taczki. Żeby mogły wozić kamienie na tamę. Te biedactwa musiały wszystko nosić w tych swoich łapkach, wiesz? No, masę rzeczy dostały. Nie chciałbym ich oszukać, co to, to nie. Poczekaj, chłopcze, coś ci pokażę.	Jeszcze dziś wieczorem pójdę do pana de Tréville i zobowiążę go, aby wyjednał dla mnie tę łaskę, od swojego szwagra, pana Desessarts.	A... czy on zwycięży mnie?	Rozumiem to dobrze. Bergerac poczytuje się za nieomylnego i rzuca się wściekle na wszystkich, co próbują wyleczyć go z zarozumialstwa.	Bagatela! À propos, czy wiecie, kto jest zajadłym stronnikiem Dreyfusa? Zgadnijcie, jeśli możecie. Mój siostrzeniec Robert! Powiem wam nawet, że w jockey’u, kiedy się dowiedziano o jego wyczynach, zrobił się prawdziwy huczek, istny tumult. Ponieważ podają go za tydzień na członka...	Ale to sobie zauważ i zakonotuj, hajduczku iż jeśli na polu bitwy trudno o lepszego niż Ketling, tedy dla niewiast jeszcze on bardziej periculosuspericulosus (łac.)	Flirt, Morderstwo służąca zajmująca się garderobą swoich państwa (dziś: osoba odpowiedzialna za kostiumy w teatrze).! zapomnij o wszystkich młokosach i gołowąsach i spójrz łaskawym oczkiem na pewnego monarchę w średnim wieku, który za czasów swej młodości uchodził za bardzo przystojnego młodzieńca!	Jestem, jak widzicie, niby stary żółw, co to umyka z głową, a potem ją znów na brzeg wystawi. Tak, to jest droga Hindostanu. Wszyscy tędy chodzą...	Od dwudziestu lat czekamy na nich! Czy to pan, syn Kazimierza?	Przedstaw mu pan całą rzecz, a jeśli jest niewinny, pozwoli się zrewidować. Jeśli nie pozwoli, poradzimy sobie dalej.	Więc pani uznaje jakieś specjalne przepisy dla kobiet?... Więc kobiety nie są ludźmi?...	Właśnie. A szereg faktów wskazuje na to, że właśnie wy, towarzyszu Garbaty, możecie nam dopomóc w wykryciu prawdy.	A ty co na to?	C’est vrai. Złota podstawa robi śmiałą postawę... Rymu nie ma, ale myśl prawdziwa!	To niemożliwe. Widziałem nieraz, jak na niego patrzyłaś.	Ten sam.	Nic nie robi, a przeciwnie przerabia to, co ma. To głupi niedołęga, co wszystko stracił przez miłość dla kobiet, które...	Also, meine Herren są to informacje tajne, dotyczące nowego systemu szyfrowania depesz w polu.	Dotąd nie? To dziwne.	Nie sprzedawaj jeszcze, mam pewną ideę.	Przepróżniaczyłeś nieomal całą podróż, a teraz chcesz się wykpić byle czym. Myślisz sobie, że stolik do wypłaty już blisko. Zalatuje cię zapach wybrzeża, hę?	Mąż mi kazał, a ja na wyjezdnym przyrzekłam mu, że go wraz usłucham.	Czy był kto? Słyszałam, że mówiłeś do kogoś. Nie mogę czekać dłużej, wracaj do domu.	Figuruj sobie waszmość, idę tam dzisiaj rano, aby obaczyć, jako rzeczy stoją, a tu pan Schultz... nie wiem doprawdy, jaką tu zrobić definicjędefinicja	Nie potrzeba, nie, herbatę mam ze sobą, zagotujcie mi tylko wody...	Niech i tak będzie, choć serce moje drży z niepokoju i niecierpliwości Za trzy dni nakazuję wszystkim moim rycerzom stawić się w sali tronowej.	No, widzisz. Dałem sobie czytać z dłoni, tyś się niby sromała, przecie białogłowska ciekawość przemogła...	Od tego, w jakiej formie bytowania znajduje się Kama w chwili obecnej. Jeżeli znów opanowała astral Jastronia i jest kobietą, musi zginąć	Odbudowałeś się? Masz warsztat?	Oj nie, oj nie!	Ojcze mój macie słuszność, lecz są cierpienia nad siły...	Pani Krotyszowa?... Nie.	Rozlało mi się	Cóż ty, mamo... Ty i tak zawsze jesteś w swoim pokoju. Pisywałbym zresztą listy do ciebie i przysłałbym ci skórę upolowanego tygrysa...	Nie widzieliśmy go od wczoraj	Zaraz. Dajcie mi chwilę czasu, żebym się mógł zasmarkać!	A jak byłby ubrany?	Gruba afera? Mój Boże! Tego, o co wam chodzi, bardzo tu jest mało	Kiedy go zastawiła, to trzeba było ją w zastaw brać!	Jakże, możemy go to dać, co? Rodzonego ojca, co?	A był to triumf dobrze zasłużony!	Dobrze, kardynale, dobrze; lecz tymczasem poślij po wielkiego kanclerza; ja zaś idę do królowej.	Och! Tu czy gdzie indziej...	Prawdę to panna Zofia mówi?	Stebuklų stebuklai! Aš girdėjau apie tai seniau, nes norint kryžiokai kūdikį pagriebė, nebuvo kalbos, idant jį nužudytų! Kaip aš girdėjau, jie tokių kūdikių daugelį pas save augina, kad po to užsiuntinėtų ant locno kraujo...	Tiesa, tai didelė tiesa! kiek dabar vargšų filologų mūsų kampe be vietų sėdi ir negali kąsnį duonas užsidirbti, norins kiekvienas iš jų yra su dideliu mokslu. Kitas tiktų ir už profesorių akademijos, bet... vietos vistiek neduoda. Ir, kaip man rodosi, tai mislis pono Vincento apie valdišką tarnavimą labai svarbi. Kiekvienas iš mūsų kampo einantis į mokslą turi pirmiausiai užsižadėti valdiško tarnavimo, neieškoti ir nelaukti valdiškos vietos ir duodant neimti. Kada jaunas vaikinas su šitokia mislia eis į mokslą, tai jis mokinsis tik to, iš ko paskui galės turėti naudą ir be vietos valdiškos. Kitaip sakant, pabaigęs ar šiokį, ar tokį mokslą, užsiims darbu duodančiu jam duoną. Nesivalkios kampas nuo kampo, bet dirbs	To zależy.	Wyobraź sobie, że właśnie w tym celu.	Ale ja jestem uczciwym człowiekiem...	Ale w jaki sposób zdołałaś pani uciec?	Co, okpił was?	Co? Więc Rohityn?	Jam ich o permisjępermisja (z łac.)	Zali moda o afektach wtedy rozmawiać? Co?	A August?	A gładka była?	A może i niebezpieczne!	A może pójść i zobaczyć...	A podałem.	Czy myślisz, że jest podejrzliwy?	Dlaczego właśnie o sir Henryka?...	Droga nauka!	Hrrumf!	I jesteś z niego zadowolony?	Jest?...	Kobieta, Uroda rzekł	Może byśmy i my kupili.	Niebezpieczeństwo	O, kaszlało daleko gorzej niż teraz...	Och!...	Oczywiście rozumiem	Pierścień.	Poszedł po wódkę	Poszli	Proszę pana, a gdyby tak...	Rózia, huzia, buzia, nózia	Soroka!	Stryjciu Antoni!	Syn.	Słyszysz, diabli cię wezmą!	Tak	Wagonem prywatnym? On opowiadał, że wielmożny pan takim jeździ.	Więc o kobietę chyba	Ładne, nawet?
A któż by inny? Klejn, Lisiecki czy Zięba?... Ci nie znaleźliby kredytu, a znalazłszy, może by go zmarnowali.	Słowo się prędko rzecze, Domanie a rękom to nie tak łatwo. Twardo siedzi to gniazdo, do stołba przylepłeprzylepły	Więc daję dzień aresztu za to, że chodzicie nie tak, jak należy, dzień aresztu za to, że pozwalacie kopać doły więźniowi numer dwieście jedenasty.	Nie wiesz, co to łąka?	Powróciło jakimś cudem Zaiste, señor, byłoby to takim cudem, że nie zdołałby go dokonać żaden święty.	Jeżeli go więc złapią, to niech go pan zostawi w więzieniu, choć jak słyszałam więzienia są przepełnione.	A ha! kupiwszy trzymaj się towaru! Ale to wszystko żarty	A kto by mu się tam sprzeciwiał, kiedy on i rozum ma od innych większy!	A nie mówiłem ci, że wasza policja to banda durniów?	Czy pan wierzy że ludzie zawładną losem, że uczynią celowym stwarzaniem to nieustanne umieranie, uczynią śmierć życiem, że będzie ona posłuszna ich woli i wywodzić będzie z mrącej piersi tylko ich myśl, ich duszę? Czy pan wierzy, że czas będzie miał serce i sumienie?	Ja niezupełnie tak powiedziałem lecz to jest niewątpliwie najlepsze życie. Próbowałem nim żyć, więc wiem, co mówię. A ponieważ dopiero co zakosztowałem tego życia, przez całych sześć miesięcy, i wiem, że jest najlepsze, siedzę tu, zgłodniały, z obolałymi łapkami, i porzucam je, wędruję na południe, posłuszny staremu wezwaniu, wracam do dawnego życia, do życia, które jest moje i nie chce mnie oddać.	Jakie to zabawne! Ja mam kucyka w domu, jeżdżę prawie co dzień po parku z Fredem i Kasią. Jest bardzo miło, bo i nasze przyjaciółki się przyłączają, więc jest szereg dam i panów.	Któż to może być? Jak wyglądał?	Nie rozumiesz, co to znaczy? Ty, ty tępy zwierzaku!	Nie słyszałem, żeby ktoś dał sobie radę z tatkiem. Ale że wytłukłby cię znowu, to rzecz pewna. Wytłukłby cię tym mocniej, im większa była jego pomyłka. Ale kopalnie złota i pistolety...	Śmiejący się to waćpan mówisz... ależ my to jeszcze w czeladnej!... Proszę do komnat. Po długiej drodze pewnie się i wieczerza przygodzi	Bo strój ten, piękność i wesołość są mojém rzemiosłem Z dziecka łamali mnie do tańca, uczyli uśmiechów, by kupiec na nich zarobił. I we dnie stoję tu jak wieniec u drzwi, zwabiając przechodniów, a nocą skaczę starcom, których bawi moja męczarnia. Stary Leno sprzedaje mnie tak, jak wynajmuje konie i muły swoje...	Ja... ja! Bo moja dola inna niż wasza! Choćbym chciała, weselić się nie mogę... Czego oczy nie widzą, to serce czuje, a gdy serce smutne, trudno być twarzy wesołą...	Co mi to szkodzi, jeżeli wpada do mojej piwnicy	Co to znaczy? Ja ci powiem hultaju! Oto ukradłeś konie i kradzione przeprowadzasz.	Jesteś pewnie córką proboszcza z Broby! Zaraz to widać...	Może być ale i to być może, że któreś zachorowało.	No, no, panowie Cóż to za dziki pomysł!	O, i to cennych. Przebywał w Indiach wtedy, co i Zaccone.	Oj, panno Marysiu, a po cóż pani ma oczy chować? Pani sumienie czyste, to grunt.	Spotkasz ich, to przypędź, niechby z szopy koryto przynieśli przed chałupę, trza je będzie rankiem wyparzyć.	Ale się mylisz; on nie przejdzie we Francji dziesięciu mil, jak go dościgną, osaczą i pojmą jak dzikie zwierzę.	Nie dziwi mnie to wcale Rozbójnicy wylądowali w okolicach Cypla Znaleziska i natychmiast zagłębili się w Lasy Dalekiego Zachodu, po przejściu przez Bagno Kazarek. Szli więc prawie tą samą drogą, co my po wyjściu z Granitowego Pałacu. W ten sposób można wytłumaczyć ślady, które napotkaliśmy w lesie. Kiedy jednak znaleźli się na wybrzeżu, piraci zrozumieli, że nie ma tu dla nich odpowiedniego schronienia, a wówczas skierowali się na północ i odkryli zagrodę...	Pewnego razu jeden chłopczyk dał mi sześć pensów jako jałmużnę Na pewno by mi ich nie dał, gdybym nie wyglądała na osobę potrzebującą wsparcia. Oto ten pieniążek.	Niestety wytwarzano tylko laboratoryjną namiastkę kauczuku, który nie nadawał się do użytku, gdyż nie dał się wulkanizować, czyli połączyć z siarką. Poza tym różnił się od naturalnego i tym jeszcze, że był wyłącznie związkiem terpenowym, nie zaś molekularnym połączeniem terpenówterpeny (chem.)	Pytasz, mój panie jak cudzoziemiec, nie znający ani miejscowych zwyczajów, ani ludzi, do których odzywa się zbyt poufale. Wiedz przeto, że jestem poborcą jego dostojności Dagona, pierwszego bankiera w Memfisie. A jeżeli jeszcze nie zbladłeś, dowiedz się, że dostojny Dagon jest dzierżawcą, pełnomocnikiem i przyjacielem następcy tronu (oby żył wiecznie!) i że ty dopuściłeś się gwałtu, o czym zaświadczą moi ludzie, na gruntach księcia Ramzesa...	A gdzie się będziesz tak wspaniale kąpał, jak tutaj?	Ależ, Wiktoryno nie pojmuję, co się dziś z tobą dzieje.	Zafrasowałem sięzafrasować się (daw.) tom uczynił”. Prosiłem tedytedy (daw.) umówione miejsce i czas spotkania. ni Zawiszy, ni Powale, ni Paszkowi, ale jeśli go wobec samego mistrza, wszystkich komturów i gości za gębę porwę, a wąsy i brodę mu wyszarpnę	A co tam? Nie puszczać!	A, nie przypominam sobie.	Ależ tak, wierzę. A czy ty sobie wyobrażasz, że ja cię nie kocham!	Ano nie	Bo była ona tylko marszałkowa d’Ancre, awanturnicą florencką, i nic więcej, gdy dostojna małżonka Waszej Królewskiej Mości jest Anną Austrjacką, królową Francji, czyli najpierwszą monarchinią w świecie.	Chcę was prosić, dostojny panie, o pozwolenie rozmawiania do was przez chwilę; od czasu, jak mi zabroniono wolnego użytku języka, usiadło mi na samym jego końcu kilka bardzo dobrych uwag, z których jedną osobliwie koniecznie pragnę wypowiedzieć.	Czujesz, jak jestem zgorączkowana?	Jasne! a największy cham, wiesz, kiedy ze mnie wyszedł? Kiedy ci zaproponowałem małżeństwo i temu jaśnie bękartowi dałem swoje chamskie, robotnicze nazwisko.	Kużden się na was ogląda.	Muszą tu się i siromachy włóczyć, bo konie chrapią.	Nie robiła, babulo nic w świętą niedzielę nigdy nie robiła...	Nie wiem.	Nie. Zostawiłem w oficynie, bo mnie zawołano.	Niebawem pan zrozumie. Niech pan nie zapomina, że przyrzekłem panu całą prawdę.	No, jak pan znajduje?	O, proszę mi nie przerywać otóż lokal na ulicy Freta jest. Urządzenie zaś introligatorni można kupić używane, sądzę, za jakieś dwa do trzech tysięcy. Co zaś dotyczy kapitału obrotowego, jest on zbędny. Skoro będzie pan miał firmę, dostanie pan kredyt. Czy nie znajduje pan, że mam rację?	Podobał ci się?	Powiedziałem już panu, mój drogi hrabio, że ja nie mogę pozwolić na robienie podobnych przypuszczeń.	Synu Tuhaj-beja, tyś wielki, potężny i złość niewiernych nie zmoże cię!	Zaiste, nie przeważyłbyś Witeliusza	...a na ten pomost chwiejny wjadę z moimi koń­mi dwunastoma wjedziemy razem na te deski, na wodę...	A chociażby.	A więc będę i ja.	Ale przecież Freda pożarł rekin!	Być może, panie. Jestem właścicielem tego domu.	Chmielnicki zdrajca!	Cnota braci, sprawiedliwość ich i pobożność.	Czemu pan tak patrzy, panie Lejzorze?	Dla czego?	Do jutra.	Dobrze!	Dobrze, drogi panie Danglars jesteś zacnym chłopcem, i dlatego myślałem też o tobie, w wypadku gdyby ten biedny Edmund został kapitanem „Faraona”.	Dokąd? Hm! Place de la Nation 12. Trzecie piętro. A więc Łukasz Niepołomski był na naszym trzecim piętrze, w mieszkaniu, w Warszawie?	Dwa dni temu, a dokąd, może ksiądz wie.	Hrabinę znam niby. Bardzo miła osoba.	Hum!... hum!...	I... co ja dałbym jeść żonie? żwir i podkłady chyba?	Ja też	Ja, Nabie, muszę iść jutro do zagrody	Ja? Ile dziadek zechce. A pan?	Jabym częściej do was wpadała	Jego eminencja widocznie chce komuś przeszkodzić w wyjeździe do Anglji.	Kiba tave apkerėjo ta begėdė! o kad ji skradžiai žemę nueitų.	Którędyż do miasta chadzacie?	Mości panie za ten czasza ten czas (daw.)	No... mogą być, czy ja wiem, jakie tam bywają?	On już kupił	Otrzymał pan jaką złą wiadomość?	Pan Miętlewicz	Panie! Gdzie mój mąż? Gdzie mąż?	Pod zachód za szpyrkiem.	Posłaniec przybył z Krakowa muszę.	Powiedzże mi jeszcze raz, że mnie miłujesz.	Prawdopodobnie...	Prawdę mówisz	Przysięgam, że je zajmiesz!...	Racz więc pan zadzwonić do jego drzwi i zapytać, czy mógłbym do niego przyjść.	Sam pan mówiłeś!	Tak	Tak.	Takie jest moje zdanie.	Wanda!	Witam was WillkomenWillkomen (niem.) witajcie..	Więc dlaczego wychodzisz za mąż?	Za kilka tygodni, bracie Sibie, nasza córka skończy lat osiemnaście.	Zapytaj raczej: kim byłem
Obłąkani! Głową i sercem! Chcieliby wszędzie widzieć swoje liche budowy, swoje warsztaty, swoje zboże. Nie wiedzą o tym, że są miejsca na ziemi, którym jedynie przeznaczono wydawać myśl, pożywienie dusz milionów; obróć je na użytek pojedynczego ciała, a będziesz winny świętokradztwa, popełnisz zabójstwo na duszy narodu. Ale do tego nie przyjdzie. Od czegóż byłbym królem? O! dopóki żyję, nie przyjdzie do tego. Oprę się całą potęgą mojej duszy i duszy zamku. Z ziemią, z powłoką mogą zrobić, co im się podoba, mają przemoc; ale nie dotkną życia; przechowam je, ocalę, oddam w ręce pewne, w silniejsze od moich, a wtedy biada, biada samolubom zdrajcom!	Z zapadnięciem nocy przypuszczono do nas atak, podczas którego garść Malotów przedostała się przez mur. Zawzięty bój trwał przez parę minut, ale nasi chłopcy spisali się nadzwyczajnie. Całe szczęście, nie nie mieliśmy ciężko rannych, bo musielibyśmy ich nieść czterdzieści mil do obozu Macnamary. Aleśmy też drałowali! W połowie drogi staremu Ruttonowi Singhowi zabrakło już sił; położyliśmy go na czterech karabinach i burce Stalky’ego, a niósł go Stalky, jego jeniec i dwóch Sikhów. A potem ja zasnąłem. Można spać, idąc, jak nogi należycie zdrętwieją. Mac przysięga, że my wszyscy weszliśmy do jego obozu chrapiąc i żeśmy padali, gdzieśmy stanęli. Jego ludzie wciągali nas do namiotów jak tłumoki. Pamiętam, jak ocknąwszy się na chwilę, ujrzałem Stalky’ego śpiącego z głową na piersi Rutton Singha. On spał całą dobę. Ja spałem tylko siedemnaście godzin, ale zaraz potem rozchorowałem się na dyzenterię.	Na Amona z Teb, na sławę moich przodków, w których płynęła krew królewska, przysięgam, że Ramzes, twój następca, będzie wielkim wodzem, jeżeli mu pozwolą bogowie Młody to jest chłopak, jeszcze pacholę, a jednak z wielką umiejętnością zebrał pułki, zaopatrzył i marsz im ułatwił. Najwięcej zaś podoba mi się, że nie stracił głowy, kiedy mu przeciąłem drogę, lecz poprowadził swoich do ataku. On będzie wodzem i zwycięży Asyryjczyków, których dziś trzeba pobić, jeżeli nasze wnuki nie mają zobaczyć ich nad Nilem.	Liście są dla drzew tym samym, czym dla ludzi i zwierząt płuca Drzewo nimi oddycha i czerpie z powietrza wilgoć, zasilającą cały jego organizm; gdy zatem płuc mu braknie, musi umierać na suchoty. Wypędź nas z tej poczciwej gruszki, rodzącej wyborne soczyste owoce, a zobaczysz, że w przyszłym roku ojciec twój każe ją ściąć na opał. Nie dość na tym: jajka pierścienic i poczwarki rozmnożą się na niej tak niezmiernie, że zniszczą cały ogród.	Byłabyś bez wątpienia, ale właśnie ta świetna partia stałaby się jego nieszczęściem, gniotłaby go, dusiła. Ty, wychowana w zbytkach, nie chciałabyś samego dobrobytu, on nie miałby za co otoczyć cię przepychem, używałby na to twych pieniędzy, co miłe nie jest; zresztą i one nie wystarczyłyby na zaspokojenie twych wymagań.	Ale jak? I gdzie? Koszowy na wszystkich ostrowach straż postawił, żeby się nikt do Lachów nie wymknął i nie dał znać, co się dzieje. Na Bazawłuku pilnują Tatarzy. Ryba się nie przeciśnie, ptak nie przeleci.	Bo i tak ich sprzedać nie można. Numery zastrzeżone. Dość przyjść do banku, by zaraz cię aresztowali.	Widzisz to taki przypadek! Dzisiaj rano przyszło mi na myśl, że już dwadzieścia lat się nie widzieliśmy! Pomyśl, przyjacielu, dwadzieścia lat!	Nie, co jabym tu robił? nie mogę patrzeć na trupy, które znałem i kochałem. Żegnam panią.	Póki żyje, nie da synowi ani szeląga; nie wybiera się wcale na tamten świat.	A może by...	Herbaty! zdejm mi buty i naszykuj ubranie na wizytę.	Także coś! Po prostu, tresuję ich trochę. Seffy, znasz się na walce kogutów?	W tej chwili znajduję się myślą na ugorach pana Silasa Slona	Och, nie ja nie żyję z nikim z mojej klasy. Odzywam się do nich jedynie w służbie. Ale jest ktoś bardzo dobrze, z kim mógłbym pana zapoznać.	Sądzę, że tu chodzi o coś o wiele groźniejszego, panie Jeśli się nie mylę, to jedno z tych bagnisk, w które wystarczy raz nastąpić, żeby już nigdy z nich nie wyjść.	Na ząbki, mówisz? Powiedz mi, czy ja bardzo wtedy chorowałam?	Och! Ugodziła mnie pani w piętę achillesową, którą wbrew wszelkim zasadom fizjologii noszę na głowie! Zresztą profesorowi już także czupryna dobrze „prześwietla”.	Idźcie z Bogiem, panie Nijakich gór, nijakich skał się nie boję. Skały mnie znają i ja je znam wszystkie, co do jednego zakamarka.	Radziwiłł idzie! Na twoją głowę wszystko zdaję, bo o tobie książę Jeremi mówił, żeś wódz urodzony. Ja sam będę doglądał, ale ty radź i prowadź!	Niech się pan nie obawia Tak prędko nie wróci. Wiem, u kogo jest.	Mnie nikt nigdy w życiu bezkarnie nie ubliżył i nie ubliży a ten człowiek nietylko mnie zelżył, ale zrobił mi taką krzywdę, jakiej się nie domyśla.	Z ratusza zaraz posłano pachołków do pana Spytka ale go tam nie było. Wyszedł rano i jeszcze nie wrócił.	Skąd? że kiedy pan z nim rozmawiał, ja się przypatrywałem, nie podsłuchując, broń Boże; o! panie, twarz mu się mieniła okropnie...	Nie, nie, mnie to dobrze robi. Zrozum, Aniu, że ja sobie sam wyjaśniam...	Ja też mógłbym palić przez cały dzień I założę się, że Jeff Thatcher nie dałby rady.	Ach, nie, nie to. Tylko widzi pan, ona... może nie zechce pisać tej skargi, bo to do Prezydenta, a ona nie uznaje naszych władz.	Wszystko przemawia za tym, żeby wybrać tę właśnie wyspę Dowóz żywności dla straży i Maciusia będzie łatwiejszy, bo bliżej, przy tym morze jest tu zupełnie spokojne. Budować nic nie potrzeba, bo jest już budynek szkoły, gdzie mogą mieszkać. No i nie bądźmy śmieszni: gdyby nawet Maciuś próbował uciec	Fachu, uważa pan, jeszcze nie wybrałem, ale mam wielkie zdolności i mogę podjąć się każdego zajęcia.	Nie! po sto razy nie! Przyjąłbym wszystko od wczorajszej hrabiny, ale odbierać Florynie jej gniazdko?...	Naturalnie, naturalnie, my zawsze musimy lepiej wiedzieć, nie po europejsku Gdzieżby nam za Europą zdążać. My świat zdziwimy.	Nie wzięłaś stroju kąpielowego	Nie! Nigdy!	Nie. Nic nie będzie kosztowało, bo Kasia od niego nie wzięłaby grosza.	Nigdymnigdym (...) nie uczynił odrzekł Alan.	Bo skoro tylko nadchodzi noc, o pięćdziesiąt kroków za bramą nikt nie jest bezpieczny.	Przebaczam ci, Reniu Mówiłam właśnie panu de Villefortowi, że bonapartyści nie mieli ani takiej jak my wiary w słuszność idei, ani takiego entuzjazmu, ani takiego poświęcenia.	Lecz czyż dłużej może tu zostać? Czy on sam zechce zostać, gdy się wyleczy.	I w tym się mylisz, bo to lud chrobrychrobry (daw.) tylko. się kupą bezładną biją, a Niemcy w szyku. Jeśli się uda szyk rozerwać, to częściej Żmujdzin Niemca niż Niemiec Żmujdzina położy. Ba, ale tamci to wiedzą i tak się zwierają, że jako ściana stoją.	Dobrze zdaje mi się, że pojąłem, o co idzie. Chcesz coś oznajmić i życzysz sobie, byś mógł się widzieć z naszym dziedzicem lub doktorem, a znaleźć cię można tam, gdzie cię spotkałem. Czy to wszystko?	Hm, to jest, odparł nauczyciel młody Praca dopiero poczęta! Ale już wiemy dotąd co nie jest prawdą; wywracamy fałsze stare.	Ha, cóż robić, co robić? Trzeba się rujnować dla tego huncwotahuncwot (z niem.) to w domu się wypcha, pościel przyślę w tych dniach.	Nie cieszy mnie to bynajmniej to był bardzo łagodny więzień, bawił nas swoim bzikiem, a i łatwo go było strzec.	Dlaczego oni tak się drą?	Po co tu wprowadzać tego jeszcze?	Więc to się nazywa position a part. Czy to jest przewidziane przez prawo?	Czy słyszałeś, jak czuje się dzisiaj Gilbert Blythe?	Idźże waszmość do licha!	Niech pan się sam lepiej przekona	Powinieneś się uzbroić w cierpliwość, Trot.	Pójdźcie, wielebny księże; w drugiej komnatce opłuczmy ręce i do stołu.	Męczy cię czuwanie przy mnie i chcesz się już mnie pozbyć...	Ale tak; jestem pewna, że zastąpię.	Zechcę, ażebyś żył w moich oczach wielmożnych, i musisz żyć. Taka ma wola. Tak musisz żyć, jak ja zechcę. Myśl długo nad głębokością mej łaski. Mogę cię zabić i trupa twojego rzucić w fosę, a ja cię życiem daruję i bratem zowię.	Aby uprościć sprawę, jak jasny pan twierdzi, przyznaję, że tak było w samej rzeczy.	Rubla za sarnę... a niby ja za proch piętnaście... całego rubla!... niby jak to?...	Tak, zbyt jest głośno, a muzyka lubi ciszę.	Tak... A teraz śpij. Chcesz, abym cię ułożył tej kanapie? No, dobrze tak?	Ale przecież faktycznie byłeś pan wówczas lekarzem i wyleczyłeś tych chorych.	Ależ to byłoby szaleństwo! Lepiej grajmy dalej.	Ano, to będę wolna!	Jakby to było dobrze!	Jakto? czyżby ci poleciła zawiadomić mnie o tem?	Musi być istotnie wielkim jeżeli budzi w pani tyle podziwu i sympatii.	Pani dobrodziejko, to my sobie to później powetujemy, powetujemy... no, panowie, chodźmy, karteczki czekają.	Pani uczyła nas w szkole, że tylko poeci piszą w natchnieniu wiersze.	Panie Borowski nieszczęścia, tak zwane, życiowe...	Pokój niech będzie z tobą!	Ten zjada ostatki?	To Don Olivantes de Laura	Żeby choć tyle. Żeby Skóra i kości to dużo.	A co było w paczce?	A pan, panie Harbercie?	A ty kim jesteś?	A wspominajcie! powiem Antkowi, niech z wami pogada o tej radzie.	Bardzom go ciekaw zobaczyć. Lubię wybitnych ludzi, choćby w złości	Bzika ma, przysięgam Bogu, zupełny fiksat	Co robić?	Dla kogo?	Istnieją wszak środki...	Jagusia, a chodźże, chleb trzeba przesadzić!	Kaczek?	Kto?	Może pan zapomniał o jakimś wydatku?	Mówisz, wasza świątobliwość, jak bogowie!	No, żeby obejrzeć.	Oczywiście, mogę i pytam raz jeszcze... dlaczego?	Owszem...	Panie hrabio, przyzwoity? Wspaniały!	Potwór chłodny i wyrachowany, z fałszywą peruczką, który co wieczór...	Proszę mi ją pokazać.	Przyjemność? wolałabym wiedzieć od razu, kto pan jesteś	Sława Otcu i Synu, sława Swiatomu Duchu i Swiatoj-Preczystoj!	Słucham księcia pana.	Słucham księcia...	U Szymona w Koziatkach krowa dziś padła. Dobra krowa była. I padła.	Uroda ludzi ciągnie! Exemplumexemplum (łac.)	Wielmożny pan sobie żartuje a tam może kto płacze za jegomością.	Witold!	Żono, jeść, bom głodny kiej wilk
Bardzo, bardzo! Niech mnie Bóg skarze, jeżeli przy tych urwipołciach można było utrzymać młodą kucharkę dłużej jak osiem miesięcy. Panie Rzecki! mówię ci, że oni we trzech zaludniliby wszystkie ochrony... Ich tam, widać, w uniwersytecie uczą tego. Bo za moich czasów, na wsi, jeżeli ojciec mający młodego syna dał trzy, a cztery krowy na rok... fiu!... fiu!... to już zaraz obrażał się nawet ksiądz proboszcz, ażeby mu nie psuć owieczek. A ci, panie...	Działami się na prędki pochód trudno było obciążać	No, to i klawo znaczy się, że wszyscy mamy swoją przyjemność. Ot, my w starej kompanji. Tylko Kazika brak. Ale to nic. On już tam, w niebie, te... chmurki pędza, che... che... A pana nie prosił, panie Murek, żeby coś na pożegnanie nam powiedzieć?... Nie wręczył panu testamentu?	Dokąd? Czy tam?	Święty męczennik z III-IV w., patron rycerzy. jest patronem rycerzów: on ci strzeże wojennikawojennik (daw.) zawsze, przecież. męstwa we wszelakiej potrzebie mu przydawaprzydawać (daw.) chętnie. bije, rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny, któremu on nie będzie chciał wchodzić w drogę. Każdy święty ma w niebie swój urząd i swoją gospodarkę lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w., też wielcy święci, do których się medycy modlą o to, by choróbska na świecie nie wyginęły, gdyż inaczej nie mieliby co jeść. Jest także święta Apoloniaśw. Apolonia zm. w IV w., biskup Le Mans. od kamienia przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym., to mi powie, do kogo mam się udać tonsura, znak przynależności do stanu duchownego..	Ew czy ty zdajesz sobie sprawę z tego, że mówisz rzeczy... ohydne?!... Czy ty wiesz, że to cuchnie?... Co się z tobą stało?!... Zachwycasz się brudem i łajdactwem. Pomyśl tylko, zastanów się chwilę.	At, jak zwykle. Wszystko odbyło się jak co roku.	Jeżeli potrafisz stać się pożytecznym czemu nie miałby ktoś zaliczyć potrzebnej sumy, aby cię zwolnić?	Nawygrzewała się dosyć w Borynowej chałupie, najadła tłusto, nasmakowała dobrości, to może teraz i biedy popróbować. Człowiek całe życie przymiera głodem, haruje jak wół, a nikto nawet nie polituje.	Niech się ciotka nie przestraszy.	On mi się wcale nie podoba! Taki jakiś...	Przed chwilą. Nika nie można nigdzie znaleźć, a i po ciebie trzeba chodzić aż na folwark! No, chodźmy się bawić.	W tej mgle, mój drogi Bazyli? Ledwie rozpoznałem Grosvenor Square. Mniemam, że gdzieś w pobliżu znajduje się mój dom, ale nie jestem zupełnie tego pewny. Przykro mi, że właśnie odjeżdżasz, bo całe lata cię nie widziałem. Spodziewam się wszakże, że wrócisz niezadługo?	Wielka! ba, i co? Ale jeszcze nie jego.	Źle mówicie, stary mój Gorsi to ludzie od tych, co z nożami i maczugami napadają. Ano wola twoja, nie moja...	Dobrze, dobrze a teraz pomówmy o wynagrodzeniu. Nie bardzo to mi łatwo naznaczyć wysokość owej sumy; wpierw chciałbym dowiedzieć się paru szczególików. Dajmy na to, chciałbym się dowiedzieć: jaką zaliczkę dałeś waćpan Hoseasonowi?	Jak to szczęśliwie się składa, że panią tu spotykam! Właśnie miałem zamiar prosić, czyby pani nie zechciała zobaczyć się ze mną...	Nie Może chciał, tylko nie zdążył. A może mi się zdawało.	„Oho, stary przechero! Ale nie bardzoś się omylił. Chłopca nie należy psuć, jeżeli on taki, za jakiego go podają”.	A oni tu nie przyjdą?...	A poza tym bardzo bogata, jak mi się zdaje.	A wam czy prawo nie broni przyjmować zapisów od waszych zmarłych?	Co daj Boże!	Co masz na myśli?	Co?	Hanka gania jak ten pies za wroną i myśli, że rychlej co złapie...	I nie żal pani będzie opuszczać N.? Wszak całe życie tu spędziłaś.	Ja tego nie potrafię To rzecz mego pana.	Maks, po co masz psuć jej złudzenia	Masz co do powiedzenia?	Mogłabyś doprawdy wyjść za mnie! Marne moje życie. Muszę jeździć na pożyczonych koniach i nie mam na krawca. Tak dłużej być nie może. Wezmę chyba dymisję i palnę sobie w łeb.	Nie będzie inaczej, jeno musicie babę brać	Nie cierpię podsłuchiwania i podpatrywania.	Nie mam.	Nie mogę. Mam rybę, którą muszę oddać w Stors o trzeciej na wielki obiad, a nie ma żartów z tymi klientami i z rybą także.	Nie. Mieszkam powyżej, przy Ścieżkowej.	Po co?...	W Paryżu? Podoba mi się, to jest sprawia mi przyjemność, wszystko... Ruch, życie... Jest to jak burza! Na przykład w okolicy Gare Saint-Lazare gdy się jedzie w powozie i gdy się widzi tych ludzi pędzących trotuaramitrotuar (z fr.)	Wiem o tym, że jesteście dobroczynnymi, należy­cie do wszystkich składek i filantropijnych projektów, i zakładów, ale czyż tu o jałmużnę tylko idzie, o filantro­pię? Jesteście ludźmi zamożnymi, pod pewnym wzglę­dem wpływowymi, powinniście brać inicjatywę we wszystkim, co ma na celu poprawienie złych zwyczajów, prostowanie błędów społecznych!	Wyszedłem na lustrację zamku i zastałem już wszystkich przy butlach. Pyszne rzeczy, bo nie oni jego, lecz on ich podejmuje: ma ze sobą przednie wino.	Zapewne w Pillnitz? nie wiém?	Zatrzymałam pana tak długo. Przepraszam! Clarke widocznie wracać nie myśli. Popłynę już sama z powrotem i odeślę mu czółno.	Znam ten produkt musiał służyć na obicie jakiegoś pudełka. Jaszczur jest bardzo stary. Dziś rymarze wolą się posługiwać galiszatem. Galiszat jest to, jak panu z pewnością wiadomo, skóra z raja sephen, ryby w Morzu Czerwonym.	Zrobiłem to z litości nad nim, bo nie ma cioci.	Zwyczajne rzeczy. Głupstwa. Latem zjeżdża się dosyć chorych, więc pospołu z innymi lekarzami trzeba się nimi zająć. Kąpiele, uważacie, wanny, natryski	Że co? Że kogo? Mnie?	A cóż na to panna Klara?	A oto moja wola Ty, skarbniku, rozdasz sto talentów między policję, oficerów robotniczych i sołtysów w nomesach: Seft, Neha-chent, Neha-pechu, Sebt-Het, Aa, Ament, Ka... W tych samych miejscach wydasz szynkarzom i oberżystom, jęczmień, pszenicę, i wino, jakie jest pod ręką, aby pospólstwo miało darmo żywność i jadło. Uczynisz to natychmiast, aby do dwudziestego Paofi zapasy były, gdzie trzeba.	A pańska matka była moją kuzynką, pan wiesz?	A więc dobrze.	A!	A, tak, pieniądze, panie Brandeis...	Ach! Nowięcynowięcy (gw.)	Ach, drogi generale	Ale to miało taką straszną głowę	Anastazjo!	Bardzo jestem pani wdzięczny.	Bardzo możliwe że będę musiał w jedną noc dojechać do Tréport. Dlatego chcę, aby po drodze w ośmiu miejscach czekały na mnie przygotowane konie. Zrobię wtedy pięćdziesiąt mil w dziesięć godzin.	Biorę was na świadków, że ta kobieta bluźni...	C. P. Barkis, najlepsza pod słońcem kobieta	Chcę roweru! Chcę zaraz!!	Ciągnij bras! Nadaj skręt!	Czy pan profesor już wstał?	Dawniej byłam uczennicą... nawet szczególnie wyróżnianą... ale teraz...	Do Upity!	Gdzie?	I cóż, moi przyjaciele Rzecz jest daleko poważniejsza, niż myśleliśmy.	Ile razy ziewnęła przed zaśnięciem?	Jako dopełnienie tylu uprzejmości poproszę jeszcze o zachowanie sekretu.	JankesieJankes rzekł pan Fogg, rzucając swemu przeciwnikowi wzrok pełen pogardy.	Jestem tego pewny.	Mam swój powóz	Może być i ósma ale jest dopiero czwarta.	Mów...	Na usługi wasze jak widzicie... już pan wiesz o porwaniu Anusi?	Niby w Warszawie? Ano nic nadzwyczajnego. Gadaliśmy z Jaszuńskim i Ulanickim o moim projekcie magazynowania zboża.	No tak	O to mi właśnie chodzi.	On sam.	Pani jako przyjaciółka Joasi?... Przecież...	Poradźże mi waszmość, jak by dziewczynę na nogi postawić?	Precz!	Przemka pytałeś?	Przyjdź wasza miłość jutro po kościele do mojej komnaty, mam jeszcze w skarbczyku nieco srebrnego naczynia.	Ruszaj!...	Samentu bardzo cenię twoją nadludzką odwagę i mądrość. Opowiedziałeś mi tyle ciekawych rzeczy, że zaprawdę sam nabrałem ochoty do oglądania jaskiń i kiedyś może popłynę razem z tobą do Synaj.	Słyszałem między posłami litewskimi że ponieważ teraz na Litwę kolej przypada, chcą koniecznie pana Chrapowickiego marszałkiem sejmu postanowić.	Tak.	To mam przewagę: wiem, czyj to koń i czyj dżokej.	To niemożliwość zupełna.	To prawda!	Trochę.	W imię Ojca!... Jakiej ofiary?...	W. Książęca Mość winienbyś choć dlatego być nieco względniejszym dla Brühla, że Brühl w Polsce gdzie posiadasz dobra, także coś znaczy.	Wiesz, Tomek ciocia czekała na ciebie całe popołudnie. Mary przygotowała twoje odświętne ubranie i wszyscy o ciebie pytali. Czy to coś na twoim ubraniu, to glina i świeca?	Więc dobrze, będę patrzeć na mego Stefunia.	Więc napiszesz list do babci?	Więc ty powinieneś płacić dwadzieścia rubli za dwie morgi.	Znał pan nieboszczyka Jezierskiego?	Żydzie, całą kwaterkę krzepkiej!
A do patrzenia, do zabawy. Nie te ostre, brzydkie, co ich wszędy pełno, ale takie gładziuśkie, co je rzeka wypłucze, wyszoruje. Takci się farbują przeróżnie..., to modre, to ciemnozielone, jak sosnowe igły; to znowu czerwieniate, jak malina...; cudności kamyczki! Czasem iskierka jakaś złota w nich migoce, a czasem długi złoty paseczek skroś kamienia się wije. Wtedy sobie umyślam...	Co mu ta zrobią? widział to kto? są na to świadki? co?	Co takiego? Po co?	Moiście wy! Jako co do mnie, wolę szczerze mówić niż taić. I Hlawa, i wy powiadacie, że Zbyszko już tamtej nigdy nie odnajdzie, a Czech gorzej się jeszcze spodziewa. Bóg mi świadek, nie życzę jej nijakiego zła. Niech mu ją tam, niebogę, Matka Boska strzeże i uchroni. Milsza ona była ode mnie Zbyszkowi, no i nie ma rady! taka moja dola. Ale widzicie, póki jej Zbyszko nie odnajdzie albo jeśli, jako wierzycie, nigdy nie odnajdzie, to to...	Na dwanaście lub piętnaście sążni ponad dnem tej jaskini widać na prawo wielką czeluść, do której światło dochodzi jedynie przez dziury i szczeliny, długim szeregiem ciągnące się tam od samej powierzchni ziemi. Miałem aż nadto czasu przypatrzeć się tej jamie, bo z nudów, zawieszony na tym sznurze, nie mając celu przed sobą, wszedłem tam, chcąc trochę odpocząć. Wtedy to wołałem na was, ażebyście nie popuszczali sznura, aż sam zażądam, ale musieliście mnie nie dosłyszeć, bo ciągle sznur spuszczaliście, a ja zbierałem go w koło siebie i tak ogromny krąg jego nazbierałem, żem sobie na nim wygodnie usiadł i rozmyślałem, jak ja się tu teraz do dna dostanę, kiedy mnie nikt nie trzyma. I zdrzemnąłem się nieco w tym zamyśleniu, a w chwilę później, sam nie wiem jakim sposobem, znajdowałem się już na najcudniejszej, jaką wyobrazić sobie można, łące. Sto razy oczy przecierałem, bojąc się, czy to nie sen i czy oczy mnie nie zwodzą, macałem się po głowie i po całym ciele, czy to naprawdę ja tam jestem, czy też duch jaki na moje miejsce położony. W tej chwili ujrzałem przepyszny pałac kryształowy, z którego wyszedł starzec sędziwy i prosto do mnie kroki skierował. Miał na sobie płaszcz ogromny, aż po ziemi się wlokący, a na plecach kaptur zielony atłasowy, jakby doktorski, na głowie rodzaj beretu, a brodę długą za pas. Broni żadnej nie nosił, tylko w ręku trzymał różaniec z ziarnkami tak wielkimi jak orzechy i jaja strusie na patrach. Powaga, słodycz i wzięcie się miłe starca przejęły mnie czcią jakąś dla niego, a zdziwiłem się jeszcze bardziej, gdy zbliżywszy się do mnie, zaczął całować czule i tak przemówił: „Od bardzo dawna już, waleczny rycerzu Don Kichocie z Manchy, oczekiwaliśmy na ciebie niecierpliwie, my wszyscy tu zaklęci, abyś światu wyjawił cuda zawarte w jaskini Montesina. Pójdź za mną, znamienity rycerzu, pokazać ci muszę cudowne skarby tego przezroczystego pałacu, którego jestem gubernatorem, bo to ja jestem ów Montesinos, od którego jaskinia wzięła nazwisko”. Jak mi to powiedział, zaraz go się zapytałem, czy to prawda, co tu mówią, że on nożem wypruł serce i wnętrzności wielkiemu swemu przyjacielowi, Durandartowi, i poniósł je do Belerma, o co prosił tamten umierając. Odpowiedział mi, że wszystko prawda najzupełniejsza, tylko, że użył do tego nie noża, lecz sztyletu doskonale wyostrzonego i tak jak lancet cieniutkiego.	Powiedzże mi: a ty co tu porabiasz? jak czas spędzasz?	Tak, wszystko jest możliwe a nawet to że prokurator nie umarł. Ksiądz Busoni dobrze zrobił, że cię do mnie przysłał; a pan dobrze zrobiłeś, żeś mi opowiedział swoje życie, bo już cię o nic nie będę posądzał. A co się tyczy Benedetta, którego imię tak nie pasuje do charakteru, nigdy nie starałeś się odszukać jego śladów albo dowiedzieć, co się z nim stało?	W myśl owego ślubu, który szanuję, a który jest wszakże nieszczęściem  mego życia, skoro nie chcesz mnie widywać we dnie muszę żyć ciągle sam, bez żadnej rozrywki poza pracą, a jeszcze i pracy mi zbywa. Wśród smutnych i długich godzin, jakie pędzę, nasunęła mi się myśl, która mnie dręczy i którą zwalczam na próżno od pół roku: syn mój nie będzie mnie kochał, nie słyszy nigdy mego imienia. Wychowany w miłym zbytku pałacu Crescenzi, zaledwie mnie zna. W rzadkich chwilach kiedy go widuję, myślę o jego matce; przypomina mi jej niebiańską piękność, na którą nie wolno mi patrzeć. Fizjonomia moja musi się wydawać bardzo poważna, co dla dziecka znaczy smutna!	Widzicie, tak Żeby to moje bydlę, to bym opuścił. Ale to przecie dobytek biednej sieroty, co ją ojciec i matka odumarli. Jakże ja ją mogę krzywdzić?... Zatem niech krowa zostanie u was.	A cóż miała robić, proszę pana? Zostało nas siedmioro, toby nie poradziła!	A gdzież dziedziczka Jodłowéj?	A jak się istotnie nazywasz?	A jużci. Dwa tygodnie go nie było, trza się panu pokłonić.	A jużci. Jak zaś przyjdą nowe łaski i nadania, to i dziewczyna więcej dostanie, niżby dostała teraz.	A niech mnie! To znowu ty?!	A ten blankiet ten blankiet pozostał w jej rękach?	A to byłaby Iliada zepsucia	A ty jak śmiesz złorzeczyć wojownikom jego świątobliwości?	A ty myślałeś, że wróci dziękować?	Aj! jakie to szczęście, żeś ojciec zaraz tam list przeczytał, zamiast się z nim wracać do nas...	Ale, jaśnie panie, jeżeli lord-kanclerz zapyta o powody jakie skłonić mogły Waszą miłość do tak niezwykłych środków, cóż ja jemu odpowiem?	Ale, panie ministrze, nie chciałbym... obawiałbym się... Jeżeli to pójdzie drogą urzędową...	Ależ on lada dzień się położy, nie bądź głupi, dam ci pięć rubli więcej miesięcznie.	Badałem innych, nic nie wiedzą, lecz wysłałem Bernarda po za mury, ten choć ślepiec, często lepiej dojrzy, aniżeli stu patrzących. Daleko ujść nie mogli, gdy ich znajdzie, zatrzyma za bramą, w ukryciu opodal od zamku, a stamtąd ja ich sprowadzę.	Biedne ty jesteś dziecko.	Bo ja palę papierosy, a panna Stefcia nie pali papierosów.	Chodź, Sybillo!	Czy już do snu, jenerale?	Czy sądzisz, że go nieszczęście jakie spotkało? Athos jest rozważny, dzielny i zręcznie włada szpadą.	Czy uczysz się podczas wakacji?	Czyś pan oszalał?	Dla czegożeś krzyknęła?	Do bazaru? Najlepsza będzie inna droga	Do zjazdu o krowę?	Dobranoc, moje szczęście.	Dobrze, dobrze Musimy być cierpliwi i wyrozumiali. Ja nie pójdę i nie ma już o czym mówić.	Dobrze, pani razem będziemy sporządzać wnioski.	Dziwne, że wiadomość ta nie dotarła do ciebie, gdy wszystkie myśli moje ku tobie były skierowane.	Ech! Ile to już wypraw nam się udało i ile udanych walk stoczyliśmy, zawsze lub prawie zawsze wychodząc z nich bez szwanku.	Gdzież tam. Nie my. Ale przecież w każdej restauracji można dostać porcję kapłona, czy pulardy.	Gdzieżeś pan był?	Ha, niech i tak będzie!... Może spacer naprawdę mnie uspokoi.	Henryku, jesteś straszny! Nie powinieneś mówić tych okropnych rzeczy. Serce Hetty nie jest złamane. Oczywiście, że rozpaczała i tym podobne. Ale nie ma na niej hańby. Może żyć, jak PerdytaPerdyta	I skryci	I także pan czuł, że była gorzka?	Ile pożyczycie mi na mego pucybuta? Ogromny idiota, ale interesująca postać. Coś non plus ultra. Jeszcze nikt i nigdy nie miał takiego służącego.	Ja miałbym cię zabić? Ja? Nie... nie... zabić ciebie? Nie zrobię tego! Nie mógłbym. Spójrz!	Jak to to państwo nic nie wiecie?	Jasiu! powiem ci szczerze: niechby cię tam byli ze skóry obdarli, bylem z Kmicicowej bęben mógł zrobić!	Jego własne gardło w tym	Jest na to sposób Nie trzeba żałować pieniędzy na armaty, na karabiny, na fortece, toby się i port znalazł. Tak, armaty są ważniejsze od czekolady i lalek.	Jeszcze nie pytała, proszę Waszej Wysokości; albo:	Już idę!	Już sprzedana; przyniosłam z sobą pieniądze.	Kiedyż przyjdzie Buba?	Labirynt, Niebezpieczeństwo	Masz jeszcze te dziesięć piastrów, które ci dałam?	Miłościwy panie!	Moje dziecko, przepraszam cię, ale... nigdy nie słyszałam nic podobnie naiwnego... Gdybyś była mężatką, rozumiałabyś, że właśnie ta okoliczność najbardziej ich potępia... Ale jesteś jeszcze tak naiwna, że wstydzę się dawać ci objaśnienia.	Może jeszcze się poprawi	Mój panie: ja się z panem ideowo zgadzam, ale pańska metodologia jest mi obca również stawianiem znaczków, tylko na pięcioliniach. I dopiero według tego jakieś kretyny dmące w rury mosiężne i piłujące baranie kiszki końskimi ogonami...	Nam za wami! Ano, wy do nas wrócicie.	Nie wiedziałbym? Adyady a. dyć (daw.)	Nie. Doszedłem wkońcu do przekonania, że pan jesteś niewinny i żałuję tylko, iż nie nastąpiło to wcześniej.	O czymże takim?	O, to kochany dziadunio już mówi?	Oto widzisz, księże Stanisławie, od roku już uczę syna pani Grodzickiéj. Zdolny i bardzo dobrych skłonności jest to chłopak; ale przy moich nawet usiłowaniach, marnie zginą jego zdolności, jeśli go do szkół nie oddamy. Matka nie może tego uczynić, ani ja także; chciałem się więc zapytać, czy między sąsiadami N. nie znasz kogo z dobrą chęcią, coby dał środki na wychowanie tego dziecka, z którego dzielny człowiek z czasem być może?	Pan potrzebujesz być cicho, my płacim! Panienko, proszę jedno piwo!	Panie Waldemarze, jak się mają pańskie muzy z Apollinem?	Panno Janino! mówmy rozsądnie, bez uniesień.	Patrząc na niego, ubóstwia się go; znając go, ufa mu się.	Plotka	Pogadajmy trochę Kto to jest ten Manuel?	Powiedziałem, masz pan moje słowo.	Proszę cię... proszę cię, tylko tego mi nie mów. Nie przyjedzie, bo nie chce spotkać się z Wokulskim, oto cały sekret... On dla niej wtedy dobry, kiedy sypie pieniądze na jej ochronę... Powiem ci, Belu, że twoja ciotka nigdy już nie będzie mieć rozumu...	Przysięgam, że je zajmiesz!...	Psu wytrzymać trudno na takiej wiejbie, a dziedzicowi by się tam chciało...	Tak	Tak znowu źle nie jadam i nie pijam.	Tak! Odebrałem jej dwa razy ogromny pistolet, z którym wszędzie na występy jeździła. Mówiła, że to po ojcu, generale. Przemocą wydzierałem jej tę broń z ręki.	Tak, nazywam się John Bunsby i jestem właścicielem „Tankadery”.	To ci się tylko tak wydaje. Nie jest później.	To jakiś ogar z polskiej psiarni.	To pewno pańskie pacjentki, pan je powinieneś chwalić.	Uciekł?	Ukradli może te śliczne rysakirysaki	W każdym razie, ładny to on nie był	W takim razie zgotuję im nowy ślad krwawy z własnej krwi, jeżeli mi się uda... i nakarmię ich gnojem. Czy będziesz tu na mnie czekał, Kaa, póki nie powrócę z nimi?	Wasza miłość nie byłeś w Amsterdamie?	Waćpan nigdy chyba nie spotkałeś jej oczu! począł chłopak z zapałem, takiego wejrzenia żadne męzkie nie mają oczy!! A to unikanie, by wzrok zdradzający ją, nie spotkał się z memi oczyma... Pobożanin na honor! klnę ci się, to była kobieta, dziewczę cudowne! coś nadziemskiego... Ja...	Widziałeś się z nimi?	Więc po obiedzie Jan spyta. Ja też jadę dopiero po obiedzie.	Więc widzisz. Pomponia wspominała mi o jakimś bogu, który ma być jeden, wszechmocny i miłosierny. Gdzie pochowała wszystkich innych, to jej rzecz, dość, że ten jej Logos nie byłby chyba bardzo wszechmocny, a raczej musiałby być marnym bogiem, gdyby miał tylko dwie czcicielki, to jest Pomponię i Ligię z dodatkiem ich Ursusa. Musi ich być więcej, tych wyznawców, i ci dali pomoc Ligii.	Wszystko się zgadza	Wybornie.	Za każdym razem portier, stojący we drzwiach, wezwie portiera, siedzącego w sieni 20 razy usłyszysz, że spalono wczorajsze gazety; w trzech hotelach dadzą ci całą plikę; będziesz wśród niej szukał tego numeru „Timesa”. Prawdopodobnie go nie znajdziesz. Oto dziesięć szylingów na nieprzewidziane wydatki. Wypraw do mnie depeszę przed wieczorem na Baker Street. A teraz, Watson, musimy dowiedzieć się o dorożkarza Nr 2704, potem wstąpimy do galerii obrazów przy Bond Street, dla zapełnienia sobie czasu do godziny drugiej.	Zatrzymam kolegę jeszcze na małą chwilę. Czy jesteście wolny jutro rano od obowiązków służbowych, inspektorze?	Zdrada, Sumienie	Żeń się tedy, w imię Boskie	„Kręć, kręć, przeklęta intrygantko” „Spróbujcie tylko mieć jaki proces, nigdy wasza sprawa nie będzie dobra”.
No dobrze, rozlało ci się. Ale rozlać mogłeś tylko zupę albo sos, nie zaś frankfurcką pieczeń. Przecież przyniosłeś mi taki kawałeczek, co brudu za paznokciem. A gdzie podziałeś strudel?	Przejeżdżał koło nas taki Węgier Zatrzymał się przed naszymi drzwiami. A miał kociołki, rondelki, garnuszki i przeróżne rzeczy, lecz matka nie miała pieniędzy, żeby móc coś kupić. Ale gdy już odjeżdżał, nasza mała Elżbietka zawołała: „Mamo, on ma skakanki z czerwonymi i niebieskimi rączkami”. A matka nagle zawołała: „Niech no się pan zatrzyma! Po czemupo czemu tu: wypłata; pieniądze otrzymywane za wykonaną pracę., boś przecie poczciwe dziewczę; mam ci ja do kupienia co prawda akurat cztery rzeczy po pensie, ale doprawdy wolę za dwa pensy skakankę kupić temu dziecku” i kupiła, i oto ona!	Oczy, uszy i rozum wszędzie się przydadzą Możeby i dobrze pana Władysława ubezpieczyć, żeby się z Odoniczem nie układał, bo mu nasz pan pomoże i podeprze go, a możeby dobrze widzieć co o nim jego rycerstwo trzyma i duchowni, a jak on tam stoi...	Ciszej tam! Będziesz ty cicho! „Co się stało, proszę pana?” „My tu doglądamy Jimmy’ego”.	Dobrze! Pisz pan co jakiś czas do obu kapitanów, żeby nie pozasypiali.	Nie turbujcie się, jeszcze się żniwa nie zaczną, a już pierwszy będzie...	Uczynimy wszystko, co będzie leżało w naszej mocy, byleś się czuła szczęśliwa w West Inch	Czyto mnie kto o sekret prosił hę? Marcin pyta, dziwuje się że Tomka widział wedle chaty u cmentarza i mówi: Co to u was leśniczy wierzb na mogilniku pilnuje czy co?	Nie będę przeczyć ani potwierdzać, bo jeśli mi się coś podoba, zwykle nie zdaję sobie sprawy dlaczego.	-Kobieta, Mężczyzna, Wiedza, Nadzieja, Rozczarowanie, Młodość– Pani, w dwudziestu latach mężczyzna mógł więcej przeżyć niż kobieta w trzydziestu. Swoboda, jakiej zażywają mężczyźni prowadzi ich o wiele szybciej do dna wszystkich rzeczy; pędzą bez przeszkód ku wszystkiemu, co ich wabi; próbują wszystkiego. Z chwilą, gdy żywią nadzieję, puszczają się w drogę, idą, spieszą się. Przybywszy do celu, oglądają się za siebie; nadzieja została gdzieś w drodze, a szczęście chybiło słowu.	Li Li. Li. A-be.	Przechodziłem drogą, to chciałem zobaczyć, jak się gospodarze zabawiają. Bóg zapłać, panie wójcie, napiję się wódki... dlaczego nie mam się napić za zdrowie państwa młodych!	A cóż ja wam, hrabino, innego powiedziéć mogę! ile razy spójrzę na was, wre we mnie zemsta, kipi gniéw, burzy się zazdrość, a na usta leci przekleństwo.	A uderzył się pan kiedy silnie w głowę.	A widzisz! Wszystkim, którzy starają się, szukają	Ach, więc wiadome to już pannie Agnieszce? Cieszę się z tego nieskończenie i stokrotnie, ale to stokrotnie dziękuję panu, panie Copperfield!	Ależ on jest człowiekiem świętym Jest naprawdę święty w słowach i czynach. On nie jest podobny innym: nigdy nie widziałem takiego jak on. Nie jesteśmy wróżbitami ani kuglarzami, ani żebrakami.	Antek, ty nie zaczynaj ze mną	Cała nasza wytworność ginie wobec szczerości, jaką te masy posiadają, a my nie. U nich przynajmniej w sprawach erotycznych nie ma kłamstwa, wykrętów, słodkich minek i wywracania oczu.	Ja bym chciała być dekadentką. Mieciek, czy ja mogę być dekadentką? Mieciek, ja chcę być dekadentką, bo ja się nudzę	Ja listu nie mam.	Jak to nie przejść?	Jeszcze nie, jeszcze nie Nie opuszczaj mnie. O Boże, pomóż! Ratunku, do mnie!	Jeślić nie dosyć, powiedz im jeszcze, że ich za psubratów, nie za prawychprawy (daw.)	Jeżeli panu nie dogadza mieszkanie, tobym je wziął dla siebie.	Kaczką nazywamy fakt, który ma pozór rzeczywistości, ale który wymyśla się dla ożywienia kroniczki, kiedy jest mdła. Kaczka to pomysł FranklinaFranklin, Benjamin (1706–1790) francuski historyk, pisarz i filozof epoki oświecenia; autor Filozoficznej i politycznej historii kolonii i handlu Europejczyków w obu Indiach (L’Histoire philosophique et politique des établissements et du commerce des Européens dans les deux Indes, 1770), w której krytykował postępowanie kleru i władz wobec ludności kolonii. przytacza dwie takie kaczusie jako autentyczne fakty.	Lepsze dolary i centy Ale o tym nie myśleliśmy wcale, jakeśmy obracali kołowrót na Miss Jim Buck, kiedy to z Fort Macon prano pociskami armatnimi w naszą rufę, a na dobitkę szarpała nami wściekła wichura. Gdzieżeś bywał wtedy, Disko?	Moje nazwisko?... Co to jest? Co to za jeden?	Nic nie ma poza grobem?	Nie, nic z tego!	No, to lada chwila i my go ujrzymy.	No, to z Bogiem!	O, ta nie wątpi! Ona jest tak pewna siebie, jakby była mężczyzną.	Ojej! Za prędko wywrócił się okręt i woda je zaparła.	Pułkownik jest sługą rządu. Za jednym słówkiem posyłają go to tu, to tam, a musi też myśleć o awansie. (Widzisz, ilem się już nauczył w Nucklao!) Zresztą pułkownika znam dopiero od trzech miesięcy, a niejakiego Mahbuba Alego znam od sześciu lat. Tak! Będę chodził do madrissah. W madrissah będę się uczył. W madrissah będę sahibem. Ale gdy zamkną madrissah, wtedy muszę być wolny i pójść pomiędzy swoich ludzi. Inaczej umrę.	Raduj się siostro moja, szczęściem mem, albowiem maluczko oczy te ujrzą oblubieńca i zrzucą z siebie szatę cielesnej niewoli.	Szkoda, żeście państwo od razu nie zaprosili naczelnika straży ziemskiej, jeżeli on ma decydować o przyszłości Madzi	Tak. Umiałem dosyć dobrze, ale przez cztery lata w domu nie miałem w ustach jednego wyrazu.	Ty sobie żartujesz, a ja doprawdy boję się.	Wasza książęca mość niepotrzebnie się nad tym rozwodzi! Jeśli pojadę, to swoim kosztem.	Wodzu! pułk ułanów króla cofa się do Warszawy... inni za nim uchodzą!	Zaczyna się, byłam tego pewna!	A cóż pani będzie nią robiła?	A od kogo to zależy?	Ach, siostruniu...	Albert Bottini? Syn inżyniera Bottiniego? Tego, który mieszkał na placu Consolata?	Ale zaraz tą samą dorożką.	Ależ!	Alkohol, Obyczaje, Rodzina	Ani.... wogóle. Pan prezydent jest teraz bardzo zapracowany.	Bardzo je lubię, widywałam je w Amsterdamie	Bo począwszy od owej chwili, od tego jednego pańskiego spojrzenia, obraz tego wytwornego jegomościa prześladował mnie bez przerwy.	Chciałbym raz spojrzeć na świat oczami Łobaczewskiego, jego wewnętrznym wzrokiem jest rzecz straszliwa, jak ta wielka, obca, wszechpotężna rzecz nieustannie poza nami żyje.	Chodź do mnie.	Ciałem i duszą należę do jasnego pana. Słucham rozkazów.	Cóż to? Czy pan sobie żarty ze mnie stroi? Jakim prawem to...	Do rodziców?	Dobranoc pani.	Dziwnie lekkomyślna i pusta kobieta, dodała również cicho pani Teresa. Zawsze zapomina o skromności właściwej młodej kobiecie. Alboż ten wiecznie różowy ubiór, czy stosownym jest dla mężatki i matki dzieci?	Hę, już tam zagrodzone wszędy: ostępem.	Ile taki statek kosztuje, Dan?	Jak to? Chcesz go tak przyjąć? Ach, prawda! Wszystko jedno, przecież jutro zginę i tak.	Jakiż to?	Jakto... w wypadku?	Jakże, mam oczy.	Janku! O czym ty mówisz!	Jest synem zmarłego klucznika. Od czterech pokoleń służyli rodowi Baskerville’ów i strzegli pałacu. O ile wiem, współczesny Barrymore i jego żona są bardzo porządnymi ludźmi.	Jestem milionerem!	Jestem tak okropnie nieszczęśliwa!...	Kasjanow	Któż to... my?	Mam przynajmniej taką nadzieję.	Mama zdrowa?	Musiał to być taki sztylet jaki miał Ramon de Hoces de Seville?	Mój koń, mój biedny koń!	Mów pan spokojnie: zmarłego, panie Merwig Zaczniemy teraz na nowo, panie Merwig. Ja wezmę sprawy w moje ręce.	Na targu.	O, Lach przeklęty!	Ogromnie. To jej córeczka?	On mówił to Jeffowi Thatcherowi, a Jeff Thatcher Johnny’emu Bakerowi, a Johnny Jimowi Hollisowi, a Jim Benowi Rogersowi, a Ben pewnemu Murzynowi, a Murzyn powiedział to mnie. A widzisz!	Owszem, ale przynajmniej umrą z bronią w ręku, broniąc chwały i flagi swojej dalekiej ojczyzny	Pan Wokulski!... Pan Starski...	Pan rzuciłby cukrownię?...	Panie Morrel! Panie Morrel!	Po cóż to, panie bracie?	Po otrzymaniu listu pani uważałem za obowiązek i jako dowód uszanowania dla niej...	Pobożny brat Ulryk von JungingenUlrich von Jungingen tu: wstyd, hańba. jeno Zakonowi przynoszą”.	Powiedziałem już wszystko Waszej Wysokości!...	Powiem to pani w przeddzień swego ślubu.	Przysyła mnie pani starościna Dobkowa...	Rzeczywiście, nic prostszego	Sahibie: konstrukcja!	Są na dole, Najjaśniejszy Panie i, za zezwoleniem twojem, la Chesnaye powie im, aby tu weszli.	Taj cożetaj coże (gw.)	Tak, pani, ja jestem.	To niemożliwe.	W trumnach, jenojeno (daw.) Gdzie inne trupy? i ranni?	Zachwycony, panie sędzio śledczy.	Żeby powróciła jużbym ja teraz z nią inaczej...	„Wrócona Bogu”... A czy jest Bóg?
Nic nie ma gorszego nad bezczasowość. Mogę się zabić, ale na myśl, że mógłbym nie istnieć wcale, zimno mi się robi z przerażenia Mówię wam, że jedyna pewność to moje kochane znaczki i wszystko, co z nich wypływa: matematyka, a dalej mechanika i wszystko, wszystko! A reszta to wcielenie niepewności. Znaczki są czyste, a życie jest brudne i plugawe z założenia. Tengier ma rację.	Nie mamy jeszcze dowodów Ten nędznik jest przebiegły, potrafi się bronić. Chodzi nie o to, co wiemy, lecz o to, czego zdołamy dowieść. Jeden krok fałszywy, a wyśliźnie nam się pomiędzy palcami.	Słuchaj no, Pietrek, skoro wam Pietrek na imię jeżeli nie zamierzacie jechać szybciej, powiedzcie mi, płacę za miejsce i najmuję szkapę w Saint-Denis, mam pilne sprawy, które mogłyby ucierpieć na zwłoce.	Panie Franciszku! Ja przecież go nie pochwalam, ja go nie bronię nawet. Tylko chcę, żeby pan był dlań wyrozumialszy. To dobry, chociaż słaby człowiek. Niechże pan powie, cobyśmy robili, znalazłszy się na bruku? On już jest przecie stary, a rodzinę mamy liczną, szkoły drogo kosztują, Anielka chora na gruźlicę, musi przebywać w Zakopanem. Wyjazd stamtąd to dla niej śmierć. Cóżby począł mój mąż?... Kto wie, czy nie łatwiej byłoby mu postąpić zgodnie z sumieniem i stanąć w pańskiej obronie. Ale co potem. On przecie nie ma żadnego fachu, ani, jak panu wiadomo, wykształcenia. Zato jest stary i obarcza go rodzina. Przysięgam panu, panie Franciszku, że ja osobiście wolałabym pójść na najgorszą nędzę, niż teraz świecić przed panem... moim wstydem.	Pan jest pesymistą. Gdzie jest powiedziane, że pośród Żydów, którzy wyjadą, musi się zaraz znaleźć ktoś chory? Wszystkich przed wyjazdem zbadają lekarze. Wszyscy odbędą trzydniową kwarantannę. Gdyby ktoś w drodze zachorował na okręcie, wrzuci się go po prostu do morza. A gdyby nawet, przypuśćmy najgorsze, jeden czy dwóch Żydów zachorowało po wylądowaniu, to przecież to się nie nazywa jeszcze epidemia. Od dwóch Żydów nie zarazi się cała Ameryka.	Nowina dobra dla mnie, nie dla nich, bo oni pewnie nie przyjmą jej z wdzięcznością, zwłaszcza że się nie spodziewali tego, co im groziło. Nie pójdę, wasza książęca mość, bo to tak by wyglądało, jakbym się im chciał zaraz z moją instancjąinstancja (z łac.)	Ha! cóż robić!... Boję się, panie, niewdzięcznego serca; jak Boga kocham, tak się boję! Znajdź mi pan taką drugą, jak pani Połaniecka, to nie będę się i dnia namyślał. Ale!... Czego mam życzyć? syna czy córki?	Panie radzco Loss, nasze skóry wszystkie trzy razem zszyte, jeszcze wygodnego siedzeniaby nie pokryły. Na szerszych plecach się tam wszystko rozstrzyga. Słyszeliście co?	Nie chwalił się tym. Ale nie o Manuela chodzi w tej chwili. Teraz na placu Cyrano.	A jakże! przybędzie! o! pewnie, będą go tu mieli! będą! nie zawiedzie! za to i przysiądz gotowym.	Pan w nic nie wątpi!	Tak. Paszporty uczciwym ludziom zwykle sprawiają tylko kłopot, a złodziejom ułatwiają ucieczkę. Zapewniam pana, że i ten paszport będzie w porządku, ale mam nadzieję, że mu go pan nie poświadczy.	A wszystko to robi dla królewnej bo ona sama nikogo nie potrzebuje i zbliżyć się nawet nie da do siebie. Powiedzże Bobolo, nie piękna to wdzięczność?	Ależ... ja nie rozumiem...	Bo pijąc z nimi, dla Rzeczypospolitej ich kaptuję i do wierności namawiam. Jeśli król nie da mnie za to starostwa, to wierzaj waćpan, nie ma justycjijustycja (z łac.) nagroda, zadośćuczynienie. dla zasług i lepiej pono kury sadzać niż głowę pro publico bonopro publico bono (łac.)	Dlaczego nie uciekłeś razem z rodzicami?	Gdyby nie twoja płochość, mógł w radości odejść ten najmilszy i tyś mu mogła w ramiona pójść jako wybrana, jako żona...	Iwan? Nie wiem. Czy ja jestem do tego, żeby obchodzić wszystkie biura policyjne? To nie moja rzecz. Jutro będziemy wszystko wiedzieć.	Jesteś nierządnicą i jako taka, poniesiesz karę! Zbezczeszczona w oczach świata, do którego się odwołujesz, spróbuj go przekonać, że nie jesteś ani występna, ani szalona!	Jeżeli ty mi nie chcesz powiedzieć, spytam jutro...	Jeżelibyś pozwolił, kochanie, napisałabym projekt takiego memoriału. Ty powinieneś już położyć się, jutro wcześnie musisz wstać, a mnie wcale spać się nie chce. Posiedzę i spróbuję napisać. Może ci się to przyda.	Juljo! ty mnie nie znasz!	Najjaśniejszy królewicz pragnie wszystko utrzymać w takim stanie jak było za rodzica jego ś. p. Augusta.... Faustyny niktby zastąpić nie potrafił.	Nie mogę się dalej bawić. Nie chcę.	Nie wiesz nawet, z jakiego narodu?	Nie wynalazłem jej, tylko, trochę może wyjątkowo, przypomniałem sobie o niej.	Nie, nie, nie mówi pan tego szczerze Przecież pan wie, że najbardziej pragnęłabym spędzić z panem nie tylko ten wieczór, ale wszystkie wieczory, wszystkie wieczory do końca mego życia.	Niech na to odpowiedzą dzieje, nie ja Złotego wieku Augusta poeci są najpiękniejszą literatury ozdobą; dalej gdy państwo za cezarów pod ich purpurą krwawą chyli się do upadku... z obyczajami język się psuje... Jak w chorym człowieku ciało się wydyma, żółknie i marszczy, tak w chorym narodzie mowa się staje zgrzybiałą.	Nieodmiennie w Chreptiowie najpierw byłaby wiadomość Niech się wasza miłość nie boi.	Oczywiście! Każdy posiada szansę. Nie mogę panu powiedzieć jak wielkie są pańskie, gdyż chcę wygrać zakład uczciwie. A teraz: Dobranoc!	Po rybie byś go waszmość nie poznał, bo wielu Tatarów może takowy znak nosić, zwłaszcza z tych, którzy przy brzegach mieszkają.	Stare, a bają trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył kobietę! nie grzech mieć dziecko!	Taże nie obraza majestatu. Ot, patrzaj, sam ksiądz biskup tak sobie ziewnął, aż strach, a wedlewedle (daw.)	Układają się z sierżantem. Nie słyszeliście, jak Stalky mówił: „Jeżeli na to przystaną wszystko nam jedno”. Wezmą Foxy’ego na kawał	Wcale nie jestem o tym przekonany.	„Nie wiem, czy to był spryt czy nieokrzesanie (pisze Saint-Simon), ale chciał podać rękę moim synom. Spostrzegłem się dość wcześnie aby temu przeszkodzić”.	Jest tak rzeczywiście i gdyby tu była maska...	A co to za żołnierz przy Kmicicu?	A więc, panowie proponuję jeszcze następujące sesje: jedną w sprawie handlu zbożem, drugą w sprawie handlu okowitą...	Ach! jutro się mają spotkać po raz pierwszy. Chcecie koniecznie urządzić epokę w życiu Zawiłowskiego?	Bo co?	Co ekscelencja pragnąłby zjeść?	Co mi pan radzisz? spytała Laura.	Już mam tego dosyć! Jednego i drugiego mogę zaprowadzić do kryminału.	Na lewo, na lewo czy ty mnie tu będziesz drogi uczył?	No, to co z tego?	Powiedziałaby pewnikiem, że za długo siedzicie nad tym starym dołem... i to jeszcze tak późno	To to jest zdołać, dać radę.. A po drugie	A cóż w tym złego, że Raszewski potrzebuje przyjaciół? Wszyscy o tym wiedzą.	A do mnie ma pan list? Do Brzeskiej?	A jeżeli przegram?	A tak, i bez egzaltacyiegzaltacja	Ach tak! Jakub był zawsze nieco bojaźliwy, wiemy to wszyscy	Babciu, pilnujcie nosa, poniechajcie księży!	Berwick.	Będzie gawot. Czy tańczysz go waćpan?	Będzie, koteczku	Ciekawam, rzekła, na czem się to skończy! zabawna rzecz! Brat i siostra.. brat i siostra... Jabym przecie bratu i siostrzyczce przydać się na coś mogła, niech mi pan wierzy...	Czyli, mówiąc po prostu, trzeba zwyrodnieć, aby módz zostać artystą	Czyżby był zaklinaczem tych gadów?	Cóż pani na tym zależy?	Cóż rozumiesz przez zbawienie?	C’est décidé. Choćbym się miał kazać zanieść!...	Dlaczego to?	Dobrze, sir Ethelredzie. Zapewne pan wie, że większość przestępców czuje w pewnych chwilach nieodpartą potrzebę spowiedzi niemal wyrostek	Dobrze.	Dusza starodrzewu Twój ojciec, Halszko, musi bardzo kochać przyrodę?	Dwa miesiące	Gdyby srebro było na miejscu lub gdyby przynajmniej było wiadomo, że znajduje się ono w kopalni, mógłby pan przekupić Sotilla, żeby wyrzekł się swego świeżego monteryzmu. Mógłby go pan skłonić albo żeby odpłynął na swym parowcu, albo nawet, żeby połączył się z panem.	Gdzie jadę? Słuszna, abym tej tam waszej panny o zdrowie spytał, bo za grubianina by mnie wziąć mogła.	Grzyb chce nogi wyprostować, bo se zasiedział...	I jesteś z niego zadowolony?	Ii, poleci jak zefir, tylko niech pan powie, w którą stronę.	Ja to właśnie winnam dziękować pani za przyjemność, jaką mi to sprawi, że będę jéj użyteczną, przyczyniając się zarazem do wychowania, dzielnego może na przyszłość człowieka. Słyszałam, że syn pani ma wielkie zdolności.	Jak to?	Już jestem po śniadaniu.	Lekarz przerwał jej gwałtownie:	Ma pani przecie swego narzeczonego.	Milordzie, na Boga!	Miłościwa pani!... Miłościwa pani!	Może to i ma sens jakikolwiek, bo właśnie tak było w rzeczy, że nim waszmość przyjechałeś do Bóbrki, to on mi rad swoich udzielał w tejże samej materii i były waszmościowym całkiem przeciwne.	Niejednego już z braci miałeś w swej opiece i słyniesz jako biegły lekarz... Dlatego to posłałem po ciebie Ursusa.	Nigdy, nigdy, jak długo będziemy w stanie śledzić trop. Gdy będziesz już człowiekiem, przychodź czasem do stóp pierwszego wzgórza, a pogawędzimy. My także będziemy zachodzili na uprawne pola, by pobaraszkować z tobą w nocy.	Nigdy, panie komendancie Przeciwnie; nieraz opowiadał mi bardzo ciekawe historie; a gdy razu jednego moja żona była chora, dał mi receptę na lekarstwo, które ją uleczyło.	No, przecież do spółki, mój kapitał...	Phi ani zipnął.	Poczekaj	Przyślę ci go.	Stało się nieszczęście; jakiś rycerz... czy poznajecie kto to?	Są u mnie	Tak! Odebrałem jej dwa razy ogromny pistolet, z którym wszędzie na występy jeździła. Mówiła, że to po ojcu, generale. Przemocą wydzierałem jej tę broń z ręki.	To samo myślałam przed chwilą papuś koniecznie powinien mieć przy sobie zdolnego i zaufanego człowieka.	Ts-ts	Ty! Bo tylko z mieczem w dłoni mogę sprawić, com zamierzył. Inaczej	Wiadomość o drganiach wynika z rachunku opartego na fakcie, że dwa promienie światła uderzając o siebie mogą się przygasić.	Wist.	Wspaniałe!	Z jakim chamem?	Znać głód im po kiszkach harce wyprawia, kiedy się tak upokorzyli	Ładny mamy dziś ranek, proszę pani!
A co się tycze naszego projektu względem Lorki, rzekł Poręba: także zawczasu należy przedsięwziąć środki... Panna ma muchy w nosie...	Co ja mu mogę zrobić? Nikt u nas nie był od sześciu tygodni. Ja nic nie wiem i nic nie chcę wiedzieć!	Czekaj na mnie A jakby co, to Albinosa pchnij. Niech da nura z całym majdanem. Niech wystawia kejsefkejsef (gw. środ., z jid.) do spółki.. Pamiętaj, mieszkania numer dwanaście No, lecę! A nie łazić na górę, póki sam nie zejdę. A gdyby ktoś schodził po was, mówić, żeby mnie wpierw puścił na dół. Inaczej nie.	Konwersację... To niech pani mówi, jeśli jest co ważnego...	Mój Bobolo miły Coś mi miał serce odjąć dla niej, toś chyba przysporzył. Dokaże ona co czy nic, nie w tem rzecz; podziwiać trzeba i męztwo i rozum i wdzięczność dla królewnej.	Nam nie sił brak, jeno ducha. Niecnotą ginie ojczyzna. Daj Bóg, abyśmy się tu czego lepszego doczekali	Nie chcesz mnie słuchać, Grandet Kupuj prędko; w dwa lata można jeszcze zarobić dwadzieścia od stu, poza bardzo przyzwoitym procentem, pięć tysięcy funtów od osiemdziesięciu tysięcy. Renta jest po osiemdziesiąt franków pięćdziesiąt centymów.	Nie powiesz, Nastuś, co?	Niestety, to już nie byłoby życie Ciąg życia w człowieku pojedynczym zależy od pamięci jego przeszłości, w narodach od tradycyi. Tam gdzie nić ich się zrywa, kończy się rzeczywiste istnienie, zaczyna proces rozkładu, z którego już tylko pozostają pierwiastki, mogące się wcielić zarówno w kaprala pruskiego, jak w austryackiego hofrata, lub... w co sobie chcecie.	No i co? Kości masz całe, wyrosłeś jak chabina, sztuki pięknie pokazujesz, krzywda ci?	Trzeba przedewszystkiem postawić kwestję jasno. Czem jest to, co daje człowiekowi prawo do czegoś więcej, niż kawałek chleba. Urodzenie? Majątek? Stosunki?	Wiesz, co ci powiem, kmotrze, a to ani się obejrzymy, jak nasz szlachcic czmychnie znów w świat na wyprawę.	Za co? Ja tu nieznajomy!?	A jeśli nie powróci?	A moja porcja? Nabiegałem się trochę i nabrałem apetytu.	A u mnie są zapisane jako płatne dzisiaj, rozumiesz mnie asindziej? hę? pretenduję, żeby mi były wypłacone, stantepede.	Abe Nie zostawiaj mnie tu!	Albo mu się śniło, że je ma a następnego dnia obudził się obłąkany.	Ale moje suknie wskazała desperacko pulchną rączką dama różowa i biała, uczepiona naczelnikowego ramienia.	Ale ojca uwięziono!	Ależ na miłość boską! Żono, gdzie jest lekarz? Wszedł przecież do ciebie. To jakiś apoplektyczny atak, trzeba upuścić krew, żeby go uratować.	Bardzo być może, a w dodatku mam wymówkę: rękamoja nie będzie pierwszą ręką męską, jaka dotknęła się ciebie, tak mi się zdaje przynajmniej.	Bić taką dużą dziewczynę!	Bo was lubię.	Bo zawdy bywa, że kiej się dwóch za łby bierze, trzeci korzysta!	Boję się...	Byłem...	Czy ja wiem, drogi panie, może pan miał w przeszłości takie, czy inne zdarzenia, które mogły się władzom nie podobać.	Czy zobowiązaliście się nigdy nie kłócić?	Cóż ojcu powiem?...	Cóż pan taki markotny, hrabio?	Dawno mąż umarł?	Dobrze!	Dobrze, żeś przyjechał na czwarty już pociąg wychodzimy.	Dziękuję panom Pójdę za waszą radą, chociaż i tak miałem zamiar opuścić Francję. Dziękuję, żeście raczyli wyświadczyć mi przysługę i być moimi świadkami. Pamięć o tej przysłudze mocno wyryła mi się w sercu i po waszych słowach będę mógł pamiętać tylko o niej.	Ej nie, tylko myślę, że nie będę już miał czasu zasnąć trochę przed pójściem do biura.	Figurki i kogo?	Gdyś siedziała obok niej zdawało mi się, że jesteś tak jej, jak i moim dobrym aniołem.	Gdzie?	Gdzie?... poznałem, żem źle myślał, że nam nie wolno odsuwać się pogardliwie od życia i jego cierpień, że to jest egoizm tylko. Śmiej się, ale powiadam ci, że teraz znalazłem prawdę.	Hm! A nie boli cię gdzieś? W głowie albo w plecach?	Ja myślę! Mieszkaliśmy w hotelu Schomberga.	Ja w ogóle mogę z tego zrezygnować.	Jak pić, to już całą kwartą, jak się weselić, to już całą niedzielę. A masz, człowieku, robotę? wesele, chrzciny abo i zamrze się komu A źle wypadnie wola boska, nie przeciw się, bo i cóż, chudziaku, poredzisz krzykaniem a płaczem? Cierp przeto i dufaj w Panajezusowe miłosierdzie... Przyjdzie gorsze, kostucha ułapi cię za grdykę i w ślepie zajrzy bo wszystko jest w boskim ręku...	Jak się żałoba skończy.	Jedz sam.	Jesteś tego pewny?	Jeśli nie masz czasu dla mnie teraz, to znajdziesz go więcej jutro pod kluczem przy ulicy Stromej. Hm... No, jakże? Będziesz ze mną teraz rozmawiał czy też wolisz rozmyślać za kratami?	Juljo!	Juścijuści (gw.: już ci)	Kilka rozpraw i artykułów Z nich wszystkich wieje zbawczy duch krytyki. Pod naciskiem jéj walą się jedne po drugich woskowe lalki naszéj przeszłości. Téj wyprawie orężnéj przeciwko fałszom, któremiśmy się długo karmili, przyklaskuję.	Masz przecie listy arcykapłanów do Asyrii...	Może i zwarjowałam, ale już on żyć na tym świecie nie będzie...	Mój organizm?	Na wszystko, rozumiem, ale chyba nie na to, ażeby przekręcano myśli pani. Przed chwilą była u mnie osoba, z którą pani na górze rozmawiała o samodzielności kobiet...	Nazywa się Wawel.	Nie lża było inaczej!	Nie ma potrzeby na teraz Czy nie dosyć kłopotu przepłynąć Morze HirkańskieMorze Hirkańskie	Nie pozostaje mi więc nic innego, tylko zabić tego szubrawca!	Nie trzeba, Mendel, zanieś to tam gdzie trzeba.	Nie tylko że jestem ale nawet właśnie w tej chwili dlatego prezentuję się jejmość pani, iżbym jej upadł do nóg i o ziszczenie drugiej połowy życzeń moich najuniżeniej prosił.	Nie wiecie?... A to przed świętami jeszcze, we wtorek, widzi mi się, wasz Antek go pobił; za orzydleorzydle (daw.)	Nie ze mną, ale z moją siostrą Ludką. Ja skończę siedemnaście lat w sierpniu	Nie! To mały, niechlujny bydlak, który by zaczął do wszystkiego pchać nos. Prócz tego przechadzać się, spacerować; obnosić się. z nim, objąwszy go ręką za szyję?	Nietylko nie obiecywałem, lecz najwyraźniej w świecie powiedziałem, że byłoby to wbrew interesom miasta.	Nikuś, powiedz jej, że rączki całuję.	O! wyborny z niego chłopiec, a przytem w duszy istne niewiniątko!	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Och, tak panie doktorze, dużo, zbyt dużo... I sama.	Oczywiście, towarzyszu Raszewski. Możecie być pewni, że nic podobnego nie pojawi się w Teatrze Stołecznym.	Ostrożnie Wicek, bo buty zgubisz!...	Patrz, powietrze drży. Tego nie bywa w zimie.	Pochwalony Jezus Chrystus!	Poco właściwie nosi pan brodę?	Powiem wam wspaniałą rzecz, tylko nie przeszkadzajcie Mówił mi dzisiaj Reck, który przyjechał z Sosnowca do Dülmana.	Przecież to okropne dla dziecka	Przykro mi bardzo mówić o tych rzeczach, zwłaszcza wobec was, panie, którzy jesteście tak blisko z nim spokrewnieni. Wybaczcie mi, jeśli was w czym dotknę, ale czy nie wydaje wam się osobliwe, że obłęd ten tak zupełnie zmienił jego ruchy i zachowanie?	Stryj, mój drogi Krzysztofie, wie równie dobrze, jak i ja, że oni nic nie mają. Zaś sprzedaż ich udziałów w obecnej sytuacji, sam to rozumiesz, byłaby marnotrawstwem.	Sztylet?	Tak, młoda, lecz życie się na lata nie liczy Męczeństwo wyczerpuje zawcześnie i rozczarowuje na wieki.	Tak, pani, ale tańczą tylko z sobą i nie spotykają młodzieży. Tymczasem dziś kiedy świat żąda od kobiety, ażeby była samodzielną, kiedy młode Angielki ślizgają się i jeżdżą konno razem z chłopcami, nasze biedaczki są tak nieśmiałe w towarzystwie panów, że... ani be, ani me... Mój mąż jest zrozpaczony i mówi, że do reszty zgłupiały...	Tak. Jutro o drugiej mamy rewizję kasy.	Tak. Straszni. Od kiedy ty od nas... od kiedy odszedł od nas Stary Człowiek, całe dzieje nasze to jedna i nieustanna walka z ich złą przemocą. Tam, przy Ciepłych Stawach, gdzie pierwsza była osada, są księgi w podziemnym skarbcu złożone... My tutaj ksiąg nie potrzebujemy; z ust do ust wieść o tobie się przekazywała w Kraju Biegunowym, kędy my, ciebie wyczekujący, mieszkali, to miejsce jedyne, dokąd wraża moc ich nie sięga! Boją się widoku błogosławionej Ziemi, którą gwiazdą złą i przeklętą nazywają, jak gdyby w zwierzęcej ciemności swej przeczuwali, że stamtąd ty przyjdziesz, zbawca nasz, a ich pogromca i pognębiciel. Ratuj nas, panie!	Tak... a ten wybrany jest moim krewnym, i teraz pewnie już żonatym. Nie mogę być jego, nie będę niczyją.	To chyba na cosik upatrzonego polował?	To huk działa	To znajdę ją kiedyś... będę szukał i znajdę...	Trudno wprost uwierzyć, że Diana wychodzi za mąż	Tutaj!	Tymczasem nic. Ja, drogi przyjacielu, tylko patrzę i porównuję. Mamy tu nową wieżę Babel. Na przykład gazety klerykalne wyrażają podejrzenie, że „zamęt w naszych religijnie wzburzonych czasach został z diabelską przebiegłością przygotowany przez wolnomularzy...” Pisma narodowe oskarżają Żydów, socjaliści prawi napadają na lewych, agrariusze rzucają się na liberałów. Zwariować można. I uważasz, cała ta kołowacizna nie jest jeszcze u szczytu. Cała intryga zaczyna się dopiero na dobre. Uważaj Bondy, coś ci powiem.	W Rzymie przynajmniéj tęsknoty nikomu za grzéch poczytać się nie godzi Dla mnie tu najmniéj jest zrozumiałym karnawał, szał, wesele, pusty śmiéch na tym grobowcu, który uszanować trzeba.	W każdym razie przejażdżka wyjdzie na dobre jeźdźcowi Ileż tu godzin trawisz, dziecko! Czytając dawniej książki, anim przypuszczała, ile pisanie ich pochłania czasu, ile kosztuje pracy.	Więzienie spytał Wokulski.	Wyjechał z Warszawy.	Właśnie to samo mówiłem wczoraj Jaszuńskiemu. Zapowiedziałem, że najostrzej wystąpię przeciw wnioskowi ministra skarbu.	Z ciebie już nigdy nic nie będzie, Jaszka	Zgadza się Znasz go?	Zgryzę i twardsze rzeczy, panie dziedzicu	Zmilkniesz ty, a to, psiachmać, jazgocze cięgiem jak ta suka!	„Oaza”! A pan to też masz łeb na karku. Żeby się tylko udało!
Bredzisz, mój drogi przyznaję ci, że kwiatek był ładny, ale nie był wcale idealny! Zamiast śpiewać jak ślepy przed próżną niszą, powinien byś pomyśleć o tym, aby umyć ręce dla pojednania z władzą i ustatkować się. Jesteś nadto wielkim artystą, aby być politykiem; byłeś igraszką w ręku ludzi, którzy ci do pięt nie dorośli. Pomyśl i o nowej roli, ale w innym teatrze!	A co, śliczna panno Ewo?	A cóż kapłani?...	A diabeł go tam wie! Po cóż ten bałwan odchodził od nas, kiedy mu sto razy tego zakazywałem.	A i bez tego długie on ma ręce, jako pan taki...	A jednak niepojedziesz tam więcej.	A nie pójdziesz, ty kudłaty, ze swoimi wymysłami! Dajże już spokój, bo się i dosłyszeć nie można!... Tak, tak! Trudno lepszego niż pan Kmicic na całym świecie znaleźć! Pewnie i w KiejdanachKiejdany (lit. Kėdainiai)	A ot, Gazin, bogaty kmieć; do niego ruszaj.	A! a! boi się, szelma!... I ma słuszność, bo tak uczynię, jako Bóg w niebie!	Ajaib-Gher, Dom Cudów!	Ależ tak, podziwiałam go, zazdrościłam ci twojego szczęścia, znalazłaś swój ideał! Piękny mężczyzna, zawsze tak dobrze ubrany, w żółtych rękawiczkach, świeżo ogolony, buciki lakierowane, bielizna bez zarzutu, najwyszukańsza czystość do najmniejszych drobiazgów...	Ano, do rana.	Bardzo dobrze	Co innego Olbromsio! Ten myśli, dam głowę, o kolacji.	Co ojciec?!	Co powiedzą twoi rodzice?	Co to jest? zapytał nauczyciel	Co ty wygadujesz?...	Co, jak to? czy podobna, aby powieść zależała od dokładnego liczenia kóz przewiezionych tak dalece, iżby pominięcie jednej chociażby zatrzymało opowiadanie?	Czy pan Kuzyk?	Czyli że miałbym umierać z głodu godzinę dłużej	Czytałeś? Wiesz?	Dalibóg, ma rację! dalibóg, słusznie mówi! Nie może inaczej być! Musi taki przyjść koniec!	Dopierom go z wody wyjął...	E	Ej! Nic... jam nie posmutniała Ja też na to:	Fragment bez końca.	I co? w studnię skoczył?	I poszła za was?	Ile by dał Szaja za moją śmierć, jak pan myślisz?	Ja chcę widzieć mamę! Mateczko! Mateczko!	Jak to, nie poznaje pan pułkownika Jerzego, przyjaciela Alego-paszy? Podróżowaliśmy razem pewnego dnia, wraz z hrabią de Sérisy, który zachował incognito.	Jakoż to Dniestr? to Dniestr płynie aż do Czarnego Morza?	Jednakże mości księże kanoniku, gdybyśmy spróbowali sobie wykładać?	Już idę! Mam coś dla ciebie, Li! Coś ci niosę!	Już to powiedziałem przecież.	Jużci, wedlewedle (daw.) zawsze. smutek serce ogarnia, ale gdyby tak słoneczko się ukazało miastomiasto (daw.)	Kochany wujaszek!...	Któż taki?	La Montalbon? Czy była aktorką?	Legatowi papieskiemu towarzyszy prócz Gerwarda, Janisław, arcybiskup gnieźnieński i Domarat, opat mogielnicki	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Masz legitymację?	Mir wam dajemy! czego więcej chcecie?	Miły, bo miły!	Mnie?	Może.	Mój preceptor nazywa się ksiądz Loreaux, obecnie wikariusz w Saint-Sulpice	Nie	Nie mylę się Harbert musiał się jej nabawić na bagnach, a to wystarcza. Pierwszy atak już miał. Jeżeli przyjdzie drugi i jeśli nie zdołamy zapobiec trzeciemu	Nie, ale zagraża nam huragan. Dlatego trzeba odciąć holujące go cumy. Nie miałaś jeszcze okazji poznać siły żywiołu.	Nie. Ponieważ spędziłem noc całą na rozsyłaniu listów: wyekspediowałem dwadzieścia pięć depesz dyplomatycznych. Gdym dziś rano wrócił do siebie, chciałem zasnąć, ale rozbolała mnie tak mocno głowa, że musiałem wstać, by się przejechać godzinę konno. W Lasku Bulońskim napadła mnie nuda i głód więc jestem; jeść mi się chce zabaw mnie.	Niech Wasza Ekscelencja liczy na mnie! Dokąd Wasza Ekscelencja chce się udać?	Nikt nie ma prawa żądać ode mnie rachunków oprócz jednego księcia, chociaż nie rozumiem, dlaczego by człowiek, który goły wychodzi z urzędu, miał być podejrzany o łupiestwo.	O!... O!...	O, tylko pozbądźmy się tremy, wówczas będziemy mogli rozejrzeć się swobodnie, bez chloroformówchloroform lecz niezaprzeczoną wyższością na punkcie psychologii i humanitarnych, ideowych dążeń. Nasza wyniosłość rodowa, wyrosła na zamierzchłej tradycji, stawia nas na wyższych piedestałach, popychanych w górę przez miliony i tytuły, rzadziej przez osobiste cenne zalety. Na takim tradycyjnym, uświęconym przez sferę monumencie stoi często osobnik bez wartości, niewytrzymujący porównania z członkiem sfer społecznie niższych. I niechże tych dwoje ludzi zbliży się z sobą poczytane to zostanie za mezalians, ale orzeczenie to stosować należy do sfery społecznie niższej z powodu kultury osobistej, nie tradycyjnej. To nie jest bagatela, to już kwestia, która nasuwa tysiące porównań	Obiad będzie dopiero w Wiedniu, panie oberfeldkurat	Och, tak, życie to okropna rzecz. Trzeba, żebyśmy się częściej widywali, droga księżno. To takie miłe u pani, że pani nie jest wesoła. Można by spędzić kiedy wieczór razem.	Od dziś Bryszowski komendę bierze, bo zdrowszy.	Ona!	Owszem, pani, ale trochę potem.	Pan Blake nie należy do gatunku Olesiai Alfonsa Traktuje on wszystko poważnie. Możesz mu złamać serce.	Pan się nie chwal! Pan jesteś gruba symulacja człowieka	Panowie! dajcie spokój dyskusjom.	Patrz, poznajesz go, to jest pan Davy	Pewnie że bolało. Bardzo inteligentny z ciebie chłoptaś, Beetle. Turkey cię wytarza po całej klasie. Żebyś wiedział, żeśmy się strasznie pokłócili i że to ja kazałem ci to robić. Daj mi swoją chustkę do nosa!	Po co ty jego wołasz? On ma język urżnięty.	Poszedł z nim gdzie największa wrzawa, odparł zapytany.	Powszechnie mówią, że najgenialniejszemu z ministrów, przeznaczono najpiękniejszą pannę z naszego dworu?	Proszę zważyć, jaki to smyk przebiegły! Chciałby powrócić znów do włóczęgi, jakem przepowiedział. Nic znając jeszcze pańskiego zawodu...	Przed nocą możemy znaleźć jeszcze opał...	Przekonywa mnie jedynie pierwszy argument. Jeśli pani obiecała kotyliona najpierw tobie, muszę się cofnąć, chociaż z głębokim żalem.	Przepłynie ją, kto umie pływać ale słyszałem, że ani ty, ani ja nie odznaczamy się wielką sprawnością w tej sztuce; co do mnie, to pływam jak kamień.	Roy! Jest to może zarozumiałość, ale powiem co myślę. Miłość słabsza od mojej powiedziałaby: Wierzę ci, lecz nie wahaj się wtajemniczyć mnie.	Smutne.	Stanowisko jeńca wojennego Stryj Jego Królewskiej Mości został strącony z tronu, który w zdradziecki sposób sobie przywłaszczył, i czeka w więzieniu na wyrok Najjaśniejszego Pana, w towarzystwie eks-ministra Mrukiozy. Po bitwie pod Bombardarą...	Strzeżcie się zuchwałej mowy. Musiałbym was ukarać i jeszcze jaką parę koni Jacentowej podarować.	Są, psubraty!	Słuchajcie, dzieci! Nazwijmy wasz wąwóz	Tak, ja sam, do usług.	Tak, tak!	To coś niespodziewanego, nieprawda?	To dawaj.	To mu wyjdzie na to dużo karbolu! Nie szkodzi! Niech się zabawi!	To pan pisze podania?	Trucizna, Kobieta, Mizoginia rzekł Epistemon	Twardy z pana człowiek	Tędy! Tamtędy!	Uczynię to! przysięgam! uczynię	Widziałeś dzisiaj pannę Eufemię?... Jak Boga kocham, albo sobie, albo Krukowskiemu strzelę w łeb, jeżeli on z nią będzie grywał koncerta...	Wiem.	Wybornie się składa, ekscelencjo! Właśnie przynieśli mi tavolette.	Zamorduj go pani!... niewierny!	Zawołać go zaraz, podłogę Janowa wytrze.	Zdaje mi się, że wszyscy oficerowie są z sobą na „ty”	Zrobisz sobie jak zechcesz, bo mnie słuchać nie masz zwyczaju, odezwała się Lassy, lecz od pierwszej kasztelanowej wątpię, byś się wykręcić mogła. Wpadłaś jej w oko. Najmilsza z niewiast... ale lubi młode towarzystwo, a byłaś takim ładnym chłopcem, że się jej gustowi nie dziwię.	Łaskawy panie!	Żadnego. Mógłby nim być tylko Roger Baskerville, najmłodszy z trzech braci, z których sir Karol był najstarszym. Drugi brat, zmarły przedwcześnie, był właśnie ojcem owego Henryka. Trzeci, Roger, był synem marnotrawnym, żywą podobizną duchową starego Hugona. Tyle nabroił w Anglii, że nie mógł już tu przebywać, uciekł do Ameryki Środkowej i umarł w roku 1876-ym na żółtą febrę. Henryk jest ostatnim z Baskerville’ów. Za godzinę i pięć minut mam go spotkać na dworcu Waterloo. Miałem depeszę z uwiadomieniem, iż przybył dziś do Southampton. A teraz, panie Holmes, powiedz, jak mi radzisz postąpić?	Żegnam pana. Tracimy czas. Widzę, że pan rzeczywiście nie jest fachowcem w tych sprawach. Suma, którą mógłbym zaproponować... Ach, szkoda czasu. Za takie materjały nie płaci się wyżej niż kilka tysięcy.	Żydzi zawsze są gotowi zapomnieć, trzeba im przypominać, co nie jest przyjemnym
Wynoś się, parchu, pókiś cały, bo ci mordę przekręcę, żebyś widział, gdzie uciekać murarz., przykładając mu pięść do nosa.	Ale nie takie. Po przyjechaniu z Paryża do Częstochowy byłem rozmarzony, a ona taka blada, z takimi smutnymi oczyma, że zaraz pomyślałem: nuż mi się uda?... i dalejże w umizgi. Tymczasem ona po pierwszych słowach odpycha mnie, a gdym upadł przed nią na kolana i przysiągłem, że ją kocham... rozbeczała się!... Ach, panie Ignacy, te łzy... Zupełnie straciłem głowę, zupełnie... Gdyby raz tego jej męża diabli wzięli albo gdybym miał pieniądze na rozwód... Panie Ignacy!... po tygodniu życia z tą kobietą albo umarłbym, albo jeździłbym wózkiem... Tak, panie... Dziś dopiero czuję, jak ją kocham.	Ani mi to w myśli powstało starożytną boginię Dianę naśladować i waszym miłościom w drogę wchodzić. Choćbym nawet z przyrodzenia tak wielką dzielność miała w sobie, pan mój i małżonek nigdy by na tak niebezpieczne igraszki nie zezwolił. I to mi się z trudem ledwie udało wyprosić, że tu jestem i z dala przebiegowi zabawy przyglądać się mogę.	Zgadzam się z panią, może nawet miałabym litość dla nieszczęśliwego, gdyby nie pewna komplikacja... Pani wie, że Kerukowski poważnie zajął się Femcią... Ponieważ jest to partia stosowna, więc byłam gotowa poświęcić moje macierzyńskie uczucia i oddać mu Femcię. Tymczasem Cenaderowski zaczął prześladować (spojrzeniami tylko i westchnieniami) Eufemię i	No, skoro są takie brzydkie Abe, to są cudowne perły! Ja strasznie lubię perły!	Och, co do tego, nie sądzę aby można było znaleźć wielu takich braci. Zaproszę pana z nim razem dodała niespokojnie, bo nie słyszała dobrze co mówili. Zawsze była nieco zazdrosna o przyjemność, jaką p. de Guermantes znajdował w rozmowie z bratem, o przeszłość od której trzymał żonę trochę zdała. Czuła, że kiedy im tak jest dobrze z sobą i kiedy ona, nie mogąc powstrzymać niecierpliwej ciekawości, podchodzi do nich, obecność jej nie jest im miła. Ale tego wieczora, z ową zwyczajną zazdrością łączyła się inna. Bo jeżeli pani de Surgis opowiedziała panu de Guermantes o uprzejmości brata, iżby mu za to podziękował, równocześnie serdeczne przyjaciółki państwa de Guermantes uważały za obowiązek uprzedzić Orianę, że kochankę jej męża widziano sam na sam z jego bratem. I panią de Guermantes dręczyło to.	Wierzę ci. I nie u żadnej kobiety, tylko u jednego partyjnego.	Więc, jeśli chcesz równie mocno, to się żeń. Źle mówię: jeżeli chcesz równie mocno, to się ożenisz bez niczyjej rady i pomocy, będziesz tak szczęśliwy, jak ja byłem, póki mi twoja matka nie umarła.	Mój Szwejku, mnie to wszystko zaczyna już nudzić Myślałem, że nas ten człowiek zabawi, że opowie nam jakieś anegdotki, a on chce, żebym wam rozkazał nie wtrącać się do tej sprawy, chociaż mieliście z nim już dwa razy do czynienia. Wieczorem w wigilię dnia tak ważnego, gdy trzeba skupić wszystkie myśli i uczucia wokół Boga, zamęcza mnie jakąś idiotyczną historią o nędznych tysiąc dwieście koron. Odwraca myśl moją od spraw wyższych i chce, abym mu jeszcze raz powiedział, że mu teraz nic nie dam. Nie będę z nim więcej rozmawiał, aby mi nie zepsuł reszty tego świętego wieczoru. Powiedzcie wy mu, Szwejku: „Pan feldkurat nic panu nie da”.	Sahibie! Ponawiam skromne upomnienie: konstrukcja, konstrukcja! Yetmeyer ma rację, że bez niej nie warto, choćby mimochodem, pomyśleć o dziele. Pan sam przyznaje konieczność skuwania pomysłu w pomysł, zanim się przystąpi do wykonania powziętych zamiarów. Trzy są działania najściślej spętane szkieletem konstrukcji: technika, szpiegostwo i sztuka. Technika dotąd przeważnie sama swoją drogą zdąża, sztuka jest najczęściej z techniką zbratana, szpiegostwo w trójkącie z techniką i sztuką żywot swój wiedzie. Poza tym uważam, że jeżeli ma czym osiągnąć można pewne wyrównanie, a w konsekwencji i pojednanie, dwóch waszych systemów, twego i zbawcy, to przede wszystkim na samej konstrukcji, jako podstawie nowoczesnego, wszelkiego myślenia. Otwarcie wyznaję, że do zgody zmierzam, do zaprzyjaźnienia dzielnych przeciwników. Poprzednio jednak zbyteczne wyrostki konstrukcji usuwam, zwłaszcza niezdarne i w zapalnym stanie, a przez to groźne. Od ciebie, sahibie, pobieram zapłatę, hojną i dostojną, więc tobie zachcianki przeważnie ułatwiam lub perswaduję rozkosznie, jedwabnie. Yetmejerowi zaś bezinteresownie, czyli za darmo, pomysły jego przerysowane lub niedociągnięte jak najchętniej psuję. Dancingu władca pochopnie oświadcza: kolekcjonera myślowo trenuję, by mógł być Orgazem z właściwym wyrazem, za co w nagrodę przecudną dziewczynę na własność poślubi. A ja zaraz z miejsca odwracam program i konstruuję: Wyraz (na ludzkiej twarzy) jest albo wspomnieniem rozkoszy doznanej, wesołej czy chmurnej, ale już odległej, a wobec tego aktem oczyszczenia i wygładzenia wszelkiej niepewności, albo spodziewaniem uczucia pełni czyli nabrzmieniem żądzą przyszłości, nadzieją własności, której szukamy zawsze poza sobą, na otoczeniu, a więc procesem podpatrywania i zachwaszczania sąsiedzkiej miedzy, którą zagarniamy szczęściem spanoszeni. Od tych wyrazów skrajnie przeciwnych: uduchowienia i drapieżności, istnieją tylko rozliczne odmiany, kilka subtelnych, bardzo wiele chamskich i mnóstwo nijakich.	Do Rzymu go podać! I tak na niego skarg jest wiele nieustannych. Kanoników, którzy go wybrać nie chcieli prześladuje niecnie, mści się, dobrami frymarczy, grunta kościelne rozdaje. Zausznicy jego i słudzy biorą co chcą, dobrze że z kielichów mszalnych nie piją jeszcze u stołu.	Niech mu będzie. Ale ja nie o tym mówię. Tylko że tobie się nie spieszy do roboty.	Słyszałam, że się żeni?	No, no Zdaje się, że nieźle pokierowałem sprawą, teraz wystarczy ją zostawić, a potoczy się sama.	Tak, zaręczam ci, Lizo!	A nie za dużo tego światła? Sura, Fajga, całe trzecie zasłonić. Jeszcze, jeszcze! Świeci się jak na Chanukę. I żebym nie musiał powtarzać.	Słuchaj Cnicnić się (daw.) więc, zatem. jutro zaraz do dnia do Płocka ruszę. Ale po co ty masz tu ostawać? Nibyś to u mnie w niewoli, więc jedź ze mną, a obaczysz króla i dwór.	Zaczekaj pan Przerzucił się, ale nie do galanterii, tylko do Szkoły PrzygotowawczejSzkoła Przygotowawcza wyższa uczelnia, założona w Warszawie w r. 1862, z polskim językiem wykładowym. Kształcili się w niej najwybitniejsi przedstawiciele pozytywizmu polskiego (Prus, Świętochowski, Sienkiewicz, Dygasiński, Chmielowski i in.). W roku 1869 została zamieniona przez władze carskie na uniwersytet z rosyjskim językiem wykładowym., rozumie pan?... Zachciało mu się być uczonym!...	Wyspowiadam się ze wszystkiego, com miała na sercu, odkąd wyszłam za mąż. Teraz, gdym się dowiedziała, wszystko opowiedzieć to muszę.	Może pan być pewny że będę pilnował Nel tak jak rodzonej siostry. Ona ma Sabę, a ja sztucer, więc niech kto spróbuje ją pokrzywdzić...	Tą samą, która przeszyła pierś Harberta, i zaręczam panu, że nie chybi ona celu!	Czekajcie, czekajcie ja to biorę na siebie, ja go wypróbuję, mam jakoś nadzieję i po minie pana audytora widzę, że to człowiek nienadęty i niegardzący biednymi.	Chcieliśmy cię zapytać... hm... chcieliśmy dowiedzieć się, czy to jest możliwe, co mówi Jachimowski...	No, to może do zobaczenia gdzie na gościńcu, bo ja za zającami chodzę, to się może spotkamy.	Ii! lepiej nie zapowiadać. Tymczasem się do Spychowa wybieram, a może zdarzy się i książąt na Płockuksiążęta na Płocku	Nie, nie, ja się nie zapominam! Ani trochę! Ja mówię o samej rzeczy, kiedy panowie tego chcecie. Wpuśćmy tu Niemca, i patrzmy, co by on zrobił. Co wpierw urządzi: wspaniały salon do tańca czy szlamowanie stawu?	Jakkolwiek by to było, rad jestem być w swojej skórze, a nie w jego!	To i jazda do Mincla! Tylko jejmość nie zrób mi zawodu!	To mi nie było wcale przyjemne	A w drugim szeregu stoi bydlak wypięty tak, jak gdyby miał rodzić! Tak jest, ten sam, który się ogląda, szeregowy Ansell!	To bardzo trudne. Myślą dawno ludzie, ale do tej pory nikt jeszcze nie wymyślił.	Aha? I sądzisz, że źle robię?	Czegóż się pani dręczysz jakimże ją sposobem uspokoić mogę... Owszem, pozwól niech Cosel przyjedzie, odniesiesz tryumf nad nią.	Musisz jednak przyznać, wasza dostojność że z tych dwudziestu tysięcy miast jego świątobliwość niewiele ma naprawdę.	No, no! przekonamy się jeszcze.	Podoba mi się ta szczerość. Zresztą nic jeszcze straconego. Ja się wnet usunę, a moje miejsce Jur zajmie	To drogo, hm... a potrzebne mi jest; ale jako zapłatę miałbym tylko walory, których pan nie chce.	Cieszę się z tego!	Drżę na samą myśl, że pozostawi mnie wolną.	Od Wołkowyska. Mówią, że ogarnęli Wołodyjowskiego i tamten drugi podjazd, który niedawno posłałem.	Nie! Nie mam bowiem niezbitych dowodów winy jego.	Nie, Józku, bynajmniej, byłeś sobą. Tylko ja nie umiałam na ciebie patrzeć inaczej niż przez pryzmat uczucia, które inaczej zabarwia rzeczywistość.	O nie! Siądę na końcu, bo babcia nie pozwala mi siadać przy narzeczonych.	Boże! Więc to, co podejrzewałem, miałoby być prawdą? Hayde, byłabyś szczęśliwa zostając ze mną?	Czemu to ma być sekret?	Dlaczego zatem nie ma pan pozostać nim nadal?	Fiu! Fiu! To waszewasze a. waszeć (daw.) gratulować.!	Nie Niepodobieństwem było go nie tykać.	Nie jestem jeszcze pewien. W każdym razie mamy kierunek.	Nie kop mnie!	Niech mi pani o tem nie przypomina. Ja wiem, co mnie czeka. Muszę już panią pożegnać...	Opasły klecho, czemuż to zwiesz mnie buntownikiem?	Rejent powinien mieć zawczasu dyskrecję, rozwagę, spryt i nie brać ministra stanu za fabrykanta mydła...	Tek!... Czy to jednak pewne?	To była wina dziury w pudełku	To już roztropnie postąpił, bo tam tylko fortelami trzeba radzić. Do KamieńcaKamieniec Podolski miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy. ich gniazdo; trzeba tam iść albo z całą dywizją, albo samemu.	Żeby był równy rachunek, akurat tuzin. Łatwiej to zliczyć, no i na tuziny wszystko jest tańsze	Już mi to kiedyś powiedziałeś w Paryżu i teraz, zaraz na lotnisku. Naprawdę jestem podobna?	Tak mnie przynajmniej zapewniała, lady Narborough SerceZapytałem ją kiedyś, czy jak Małgorzata z NawarryMałgorzata z Nawarry	A jeśli tak jest, co im do tego!	Czego ty tu?	Już są! Lublin wzięty!	Tak. Był pan tam kiedy?	A co mnie tam do tego, co ona pisze do ciebie! No, rzecz skończona. Zosia będzie twoją.	A kto tam jest w Wodoktach?	Czy pański statek jest szybki?	I z tego żyjesz, płacisz komorne?... Cha, cha, cha!...	Im bardziej szare jest czyjeś życie, tym większa śmieszność w takim zakończeniu.	Morze jest między nami	Mógłżem cię spotkaćmógłżem cię spotkać	Na wieki wieków. Do chorej córki na tydzień pojechał; ja go ino zastępuję. A do kogo wasza wielebność?	No, już dosyć Niech każdy siądzie na swoje miejsce.	Po Węgrach! Jazda rozbiła ich, tratuje, siecze! Banderia w Kmicicowym ręku!... Koniec, koniec!	Po cóż bym rzucał, panie życia i śmierci? Gdybym trafił żonę, sobie zrobiłbym niepokój na cały tydzień, a gdyby żołnierza, dostałbym pięścią w brzuch, ażby mi język wylazł. Przeciem ja tylko chłop, a on wojownik wiecznie żyjącego pana naszego.	Wolno, ale wolno wam też odpowiedzieć, kiedy was poludzku pytają.	Z przeproszeniem pani uważałbym za dowód łaski, jeśliby pani pozostać raczyła.	Zwróć lepiej uwagę na guziki przy moim palcie	A co będzie za tymi drzwiami?	Alibi...	Aron ma pewnie dom w miasteczku? wtrąciła pani Noskowa.	Bardzo dobrze.	Boć pierwszym we wsi jesteście.	Czemu?	Jedźmy wszyscy razem!	Jeśli my jego dostaniem, żeby ja go mógł opatrzyć...	Las, Broń	Markiza.	Nechem...	Niech siedzą, jeśli taka wola waszej królewskiej mości.	On paść może! a bez niego i my słabi będziemy.	Panie Meister, u nas w Amsterdamie...	Pierwszy numer po Towarzystwie KredytowymTowarzystwo Kredytowe Ziemskie, założone w 1825 r., udzielało pożyczek długoterminowych większej i średniej własności ziemskiej. Pierwszy numer po Towarzystwie Kredytowym	Pojedynek przy latarni.	Trochę dalej.	W tym koniu człowieczy dowcipdowcip (daw.)	W tył zwrot!...	W zakładzie leczniczym...	Więc nareszcie po co? Może mi pan w końcu zechce powiedzieć.	Z całego serca	Łaski!
Nie, to jest nowy obyczaj tych panów, aby kłaść kapelusze na ziemi Jestem taka jak pan, nie mogę się do tego przyzwyczaić. Ale wolę to, niż kiedy mój siostrzeniec Robert zostawia kapelusz w przedpokoju. Kiedy wchodzi w ten sposób, powiadam mu zawsze, że wygląda na zegarmistrza i pytam się go, czy przyszedł nastawiać zegary.	O, to bardzo ładnie. Jesteś już szczęśliwa. A o mnie mniejsza! Co?... Ja mogę nadal być nieszczęśliwy, bo tobie ubzdurało się, że możesz stać się jakąś tam kulą u nogi! Wstydziłabyś się! Żeby taka inteligentna i taka rozsądna panna mówiła podobne nonsensy! I w ogóle kto cię upoważnił do decydowania o moim losie?... Ona nie ma prawa narażać mnie! Ale chyba ja mam prawo?... A ja chcę, ja muszę, i koniec! Czy sądzisz; że jestem takim niedołęgą, że muszę już koniecznie być uzależniony od rodziców? Czy świat nie jest dość wielki, byśmy się mogli na nim pomieścić? Czy myślisz, że w razie wojny z domem, gdy nam już ta wojna obrzydnie, nie będziemy mogli wyjechać gdzie indziej?... Nie obawiaj się! Jeszcze mnie nie znasz dostatecznie. Nie należę do tych, którym można w kaszę dmuchać. Zobaczysz! A zresztą nie ma o czym mówić. Postanowienie zapadło i basta!	Nie ma na świecie matki, która by dziecko swoje nieszczęśliwym widzieć chciała, ale ja dla ciebie pomiędzy niskim szczęściem a nieszczęściem wzniosłym wybrałabym drugie.	Późnym wieczorem przyszedł do nas goniec z wezwaniem do cesarza. Udaliśmy się za nim do świątyni Zwycięstwa, gdzie Maximus zamieszkiwał wraz z naczelnym komendantem Wału, Rutilianusem. Komendanta tego rzadko widywałem dawniejszymi czasy, ale dostawałem od niego urlop zawsze, ilekroć wybierałem się na wrzosowiska. Był to wielki żarłok, więc trzymał aż pięciu kucharzy sprowadzonych z Azji, a wspomnieć się godzi, że za przykładem całej swej rodziny wierzył wyroczniom. Gdyśmy weszli do jego kwatery, stoły były już sprzątnięte, ale jeszcze było czuć w powietrzu zapach jego wybornej wieczerzy, on zaś sam wypoczywał na sofie, za stołem. Maximus siadł na boku pomiędzy długimi zwojami rachunków. Drzwi wejściowe zamknięto, a Maximus zwrócił się do komendanta:	Ale my, panie, dzięki tobie musimy podzielić się z tobą wstydem i hańbą, nie mogąc nic wskórać przeciw fortecy, pod którą nas namówiłeś.	Niebardzo pan uprzejmy, a przecież powinienby nas łączyć pewien stosunek koleżeński. Przybywam jako przyjaciel i chcę naprawdę dopomóc. Od pewnego już czasu wiem, że pan jest w mieście, a o przyczynach tego pobytu słyszałem dużo przedtem. Któż zresztą z zawodu naszego o tem nie słyszał? Dlatego część wolnego czasu obróciłem na śledzenie, by coś wywnioskować z zachowania pańskiego. Wiem teraz, że interesuje pana nazwisko Mitchel i nazwisko Leroy. Zestawiwszy poprostu oba, doszedłem do przekonania, że chcesz się pan czegoś dowiedzieć o Leroy Mitchelu. Wszak prawda?	Mogą ją na później odłożyć Proszę was, starajcie się, aby do żadnego wybuchu nie przyszło.	Pan jest idealistą. Myśmy myśleli, że z pana człowiek praktyczny. Pan skazuje się na śmierć dlatego, że boi się pan, że się zarazi kilku Amerykanów. Nie bierze pan pod uwagę, że jednocześnie uratuje pan paruset innych godnych Amerykanów z kapitałami, uwięzionych tu, w Paryżu, których gotowi jesteśmy zabrać z sobą do Ameryki na naszym okręcie. Zresztą, jeżeli z pana już taki humanitarysta, to dlaczego pan nie pożałuje tych trzech tysięcy Żydów, którzy, jeżeli nie wyjadą, to też zarażą się i wymrą.	Chciałabym, żeby się pokazało, iż i ja równa. Nie spodziewam się, ale chciałabym!	Owszem Ja łaskę jéj umiem ocenić. Mówiono mi to wielekroć, że wyglądam na bandytę, lub niedobrego gatunku artystę-awanturnika. W dodatku jestem ziomkiem, więc może biédnym wygnańcem, który rad czepiać się i wyzyskiwać. Nikt mnie nie zna! Trzeba heroicznéj odwagi i takiego serca...	Podziękujesz ty mi jeszcze lepiej niezadługo i ja tobie podziękuję za to, że ty mnie mołodycięmołodycia (daw. ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. przywiódł. Tam ja ją znalazł, a teraz ot! na wesele by ciebie prosił, ale to nie dziś i nie jutro	Puść! puść mię, moje serce na miłość Boga, zawołał przerażony, puść mię moje serce, bo ci kości pogruchoczę. Tobiasz milczał, otworzył szafę, wepchnął do niej Ruperta, zamknął na zamek i wrócił powolnie do kochanki. Przez cały czas, któren trwała utarczka, Hersylia nie patrzyła nawet na nich, a kiedy Tobiasz się zbliżył, wzięła go za rękę i znowu usiedli w milczeniu, patrząc tylko niekiedy na siebie.	Bardzo legalnie. Ale nie oto idzie.	Panie Cyrusie czy nie byłoby wskazane, zanim wyruszymy na poszukiwania, zbudować łódź, którą moglibyśmy popłynąć w górę rzeki lub opłynąć wybrzeże? Nie powinniśmy dać się zaskoczyć.	Przeciwnie!... Wasza wielebność jest stokroć lepszy dla mnie, niż zasłużyłem. Idziemy oblegać Roszellę, tam będę walczył pod okiem Waszej Eminencji, i jeżeli będę miał szczęście sprawiać się w sposób, który zwróci Jego uwagę, to po wojnie będę przynajmniej posiadał jakieś prawo do łaski, co zarazem usprawiedliwi odznaczenie, jakiem obecnie chce mnie Wasza Eminencja zaszczycić. Wszystko powinno mieć swój czas: może później zdobędę prawo oddania się sam na usługi, gdy dzisiaj wyglądałoby, jak gdybym się sprzedał.	Po co? A bo ja wiem! Szły wszystkie, to i myśwa poszły. Na wiosnę poszedł Jadam, ostawił kobitę i poszedł. Przyjechał po żniwach taki wystrojony, co go nikt nie mógł poznać, cały w kortach i zygarek miał śrybrny i piestrzonek i tyla piniędzy, coby na wsi i bez trzy roki nie zarobił. Ludzie się dziwowali, a ten zapowietrzony cyganił, bo mu za to zapłacili, żeby ludzi wiejskich sprowadził, obiecywał Bóg wie nie co. Tak zaraz poszło z nim dwóch parobków, Janków syn i Grzegorza spod lasu, a potem to już kto ino mógł, to leciał do tego miasteczka Łodzi. Kużdymu się chciało kortów, zygarka i rozpusty! Ja mojego strzymywałam, bo po co nam było tutaj iść, do obcych w tyli świat, to me sprał kiej bydlaka i poszedł, a potym przyjechał i zabrał ze sobą. Mój Jezu kochany, mój Jezu!	Husarska Stankiewicza i pancerna Mirskiego stoją o dwa dni drogi od Kiejdan Gdyby tu były, nie śmiano by ich aresztować. Czekajże waść... Jest dragonia Charłampa, jeden regiment, Mieleszki drugi; te stoją przy księciu... Niewiarowski opowiedział się także przy księciu, ale jego pułk daleko... Dwa regimenty szkockie...	Więc to jest podziękowanie za moją życzliwość? Od tej chwili może pani być pewną, że do osobistych jej spraw mieszać się nie będę, choćby...	Jak oaza, to oaza. Spóźnienie o godzinę i pięć minut. To nic strasznego. Mamy zapas na trzy godziny więcej, niż potrzeba, bo wiatr nam nie przeszkadza. Ano, napijemy się teraz razem. Lotnik nalał kubek wody dla siebie, stuknął nim o oliwiarkę.	Pomarli! chwycić. za gardło i serce jakby się zakrzepło na lód, że ledwie dychać poredziłaporedzić (gw.)	Więc dla pana nie istnieją żadne pewniki? Czyliż nie wiemy na pewno, że dzieciobójstwo albo chińskie mordowanie starców to jest rzecz dobra? Że mówić prawdę jest dobrze, a kłamać źle? I kto by chciał propagować ideę dzieciobójstwa albo niszczyć uczucie solidarności, powinien być usunięty...	Tak! tak! a nie będzie to pewnie ciche rozstanie jak z tamtemi, bo ta nosi pistolet nabity i papier z królewskim podpisem. Zgubi się niechybnie, bo się będzie opierać i bronić.	Zaraz. Nie jestem strasznie rozczochrana? Abe, nie masz przy sobie kredki do warg?	Już teraz sama nie wiem. Część wyginęła w drodze, część się rozbiegła.	Mój panie oskarża pan hrabiego w chwili, kiedy nie ma go w Paryżu i nie może się wytłumaczyć.	Ale sztuką, pytam?	Aha... schował się pewnikiem do kąta i dał się zamknąć.	Jesteś dla mnie! Nie będę mówił inaczej... No, w tej chwili... Powiedz, co mam zrobić, żebyś mię nie opuściła. Zażądaj, czego tylko chcesz.	Jutro przeszyję cię kulką na wylot!	Zaraz znać: nieśmiały. Ot, wysyłają dzieciaka do miasta na poniewierkę.	Nie Toćżem wam już mówił, że choćby ślubu nie było, i tak byłyby ją psubraty chwyciły. Bóg przyjął waszą chęć, a Danuśkę mnie podarował, bo bez takowej Jego woli nic byśmy nie wskórali.	Czyś oszalał? Co się stało, pytam, że latasz konno od świtu zamiast z żoną siedzieć?	Dalibóg, że ja nie wiem	Dlaczego pan nie możesz?	Dziadku! Co się stało z tymi kwiatkami! Czemu tak wyglądają?	Dzień dobry, panie magister: my tu na nową kwaterę, wasza miłość takożtakoż (daw.)	Miłościwy panie, Bóg miłosierny. Jeśli osierocić zechce, opiekować się będzie! Pocóż trapić się zawcześnie.	Na szczęśliwe pożycie!	Nawet teraz nie chcesz mię oceniać.	Nie, niezupełnie.	Nie, pani albo naiwnym, albo nader obcesowym.	Niech ich powietrze ogarnie, tych gaskończyków! Wpakujcie go na tego pomarańczowego konia i niechaj jedzie z Bogiem.	Pan chciał się z nim widzieć?	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	Umiem na pamięć te ustępy, które babka najlepiej lubi, gdzie mowa o słońcu i pięknych ogrodach, gdyż zwykle czytuję je po trzy razy.	Wiem ano, zaraz... jak on się tam nazywa? Jakby Mendel czy coś w tym rodzaju...	Winicjusz, trybun wojskowy i augustianin! Odpowiadaj, na głowę twoją!	Wlałem mu dzbaniec grzanego wina w gębę i poty na niego przyszły.	Wytłumacz się jaśniej, Mousquetonie, opowiadanie twoje jest pełne rzeczy pouczających.	Znam lepszą musztardę na twe podniebienie Wyobraź sobie pobrzeże Chile. Urocze, zgniłe, dwie małe wysepki, gęsto zaludnione Polinezyjczykami. Przyleciał cyklon. Wyspy poszły w morze z inwentarzem żywym i martwym dorobkiem. W tej samej chwili, kiedy paszcze wody połykały ziemię, sąsiednią wysepkę, trzecią z kolei, nawiedziły drgawki. Z głębi kilku metrów ukryte wulkany pluły na powierzchnię kościotrupami czcigodnych umrzyków. Niech twój zdrowy rozum znajdzie rozwiązanie tej zgrabnej zagadki.	„W życiu swoim nie widziałam takiego niemiłego, zepsutego dziecka jak ta!”	Już też, panie mieczniku, zgoła to nie przeszkoda, bo przecież ichmościowie księciu panu ustąpią.	Nie dam im tymczasem znaku życia toż to będzie niespodzianka!	Przykarcać drugich to poredzicie, a czemu to nie wzbraniacie córusi, bych cudzych chłopów nie zwodziła, co!	Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować albo się za jakim Wołodyjowskim uganiać, którego by się przy strzemieniu za towarzysza mieć wolało.	Proszę o przysłanie mi do przejrzenia wszystkich papierów kancelarii dowództwa.	O mnie?	Tak jest Skąd o mnie wiecie?	Bo słyszałem, jak Idrys mówił, że on i Gebhr ruszą z wielbłądami natychmiast. To znaczy, że pojedziemy koleją i zastaniemy wielbłądy tam, gdzie będą tatusiowie, a stamtąd będziemy robili jakieś wycieczki.	Cóż to zaczynasz kokietować Solskiego?...	Gorzej mówimy o szczęściu. Myślała pani kiedy: co to jest szczęście?	Szatanie, Mów! czego ty chcesz odemnie! Okup ci dam jakiego żądasz.. Zejdź mi z oczów!	A potem?	A powiedz, miałeś pietramieć pietra	A ten ile waży?	A teraz zasiądźcie spokojnie i posłuchajcie	A tyś co za jeden, rybko panie święty?	Chcesz wiedzieć prawdę?	Czasem, piosenki, wiersz, dla rozweselenia rodzeństwa, wcale nieuczenie.	Czy wciąż masz zamiar poślubić pannę Danglars?	Dziękuję panu prezesowi, muszę zaraz iść, bo mam dużo roboty.	Dziękuję za dziś (Jelsky wciąż oglądał swe paznokcie)	Fifi!	Ile ta paniczek dadzą, tyle wezmę.	Jem i piję, jako mogę.	Jeszcze czego!	Jeśli mam wyznać prawdę przyszedłem, aby panu opisać pewien okaz...	Kiedy żebrak ten chce koniecznie z panem pomówić i utrzymuje, że pan będzie bardzo kontent z jego przybycia.	Kwadrans po pierwszej, jaśnie panie.	Madziu, przynieś szachy...	Mam zmartwienie.	Milczenie	Moglibyśmy pokazać jakiegokolwiek węża w tej oto flaszy po nalewce wiśniowej	No! a czego chcecie?	O, tak! Birara jest pięknym słoniem, prawdziwym „kumiria”!	Och, pójdzie!	Odkryliśmy skarb	Odwagi, wszystko będzie dobrze.	Pamiętasz starego Creakle?	Pokusa mówił stary Kasjan.	Prowadź.	Przepraszam pana, czy pan fotograf?	Ratunku! Ratunku!...	Słuchaj	Tajemnica	Tam byli ludzie żywi daleko ciekawsi.	Trudno temu uwierzyć a trudniéj jeszcze przypuścić żywą taką doskonałość coby W. K. M. godną była.	Widzieli ojce nasi pod Płowcamibitwa pod Płowcami odpowiedział Zyndram.	Właśnie w owej chwili kiedy mówiliśmy o niej	Z Japonii dziewięćset zamówień.
Li.	Tak, jeszcze mi mało Jesteś zbyt niewygodnym świadkiem moich poczynań we Flandrii, żeby darować ci życie. A poza tym, jeśli cię nie zabiję, to któregoś dnia, prędzej czy później, ty zabijesz mnie. Być może nie nienawidzę cię wcale tak bardzo, jak ty nienawidzisz mnie, po prostu się bronię, to wszystko. A może zwyczajnie pozbywam się przeciwnika, który nie pozwoliłby mi w spokoju cieszyć się życiem.	Dzwonię, tak, ale w innych bramach. Nie w naszej. Raz dzwoniłem, dawno.	Yeah, same dziury od tego harpuna. Tak to wygląda, panie Bondy. Dopiero wówczas zawarłem z tymi tapa-boys... coś jakby umowę. To znaczy, dałem im słowo, że jeśli przyniosą mi muszle perłopławów, dam im za nie harpuny i noże, żeby się mogły bronić, see? To jest uczciwy business, panie Bondy. Co tu dużo gadać, człowiek powinien być uczciwy również wobec zwierząt. Dałem im też jakieś drewno. I dwie żelazne wheelbarrows...	Dajże spokój, nie jestem ślepy ani głupi... Wiem, co mówi się o Żydach w warsztatach, szynkach, sklepach, nawet w gazetach... I jestem pewny, że lada rok wybuchnie nowe prześladowanie, z którego moi bracia w Izraelu wyjdą jeszcze mędrsi, jeszcze silniejsi i jeszcze solidarniejsi... A jak oni wam kiedyś zapłacą!... Szelmy spod ciemnej gwiazdy, ale muszę uznać ich geniusz i nie mogę wyprzeć się sympatii... Czuję, że dla mnie brudny Żydziak jest milszym od umytego panicza; a kiedy po dwudziestu latach pierwszy raz zajrzałem do synagogi i usłyszałem śpiewy, na honor, łzy mi w oczach stanęły... Co tu gadać... Pięknym jest Izrael triumfujący i miło pomyśleć, że w tym triumfie uciśnionych jest cząstka mojej pracy!...	Łaskawe panie! macie słuszność, zupełną słuszność. Ach, żebyście wiedziały, co mię wstrzymuje! To właśnie wasza dobroć, którą chciałbym niejako wypróbować, aby wiedzieć, do jakiego stopnia mogę liczyć na waszą wyrozumiałość. Jeżeli ociągam się i waham, to nie z braku zaufania, ale z obawy, aby za prędko was nie zrazić, tak jak zraziłem już wielu! Bo nie raz, i nie dwa, ale dziesięć razy próbowałem opowiedzieć historię mego życia. Cóż panie powiecie? Jeszcze nie znalazłem człowieka, co by ją wysłuchał do końca. Zwykle w połowie opowiadania goście moi przypominali sobie nagle jakiś gwałtowny interes i odkładali resztę do przyszłych odwiedzin, które nigdy nie następowały, albo też mrozili mię taką lodowatością, kłuli takim zoilostwem, że sam nie chciałem dalej mówić. A! W książkach to największe cudactwo połykają chciwie, byle drukowane, to już wierzą, a kiedy człowiek opowiada, co przebył osobiście, na co patrzył własnymi oczami, to kręcą głową, nigdy im nie dosyć dowodów. Pewien jestem, że gdyby moje dzieje ukazały się w książce, upstrzone błyskotkami modnego stylu, pod różową okładką, niejeden by się do nich zapalił. Ale że to mówi biedak schorzały, trzęsącym się głosem, w izbie obdartej, wszyscy ruszają ramionami.	Ach, Alanie chciałbym, abyś miał tysiączną część współczucia, jakie ja mam dla ciebie.	Ach, tak? Czy pochodzi z Bostonu?	Bo ja cię nie puszczę.	Być może ale skoro mówi o podróży do Egiptu, to widocznie nie ma zamiaru dać się zabić. Owszem, niech jedzie i niech zabierze ze sobą Zawiłowskiego.	Czy pani nie zazdrosna?	Dlaczego wchodzisz jak ordynus? Dlaczego się z ciotką nie przywitasz?	E nie najgorzej odgrywał rolę księcia.	Ja na to nic nie pomogę, bo nic a nic nie rozumiem...	Ja wiem, jak się urządzimy nie odstąpimy go ani na chwilę przez cały wieczór. Przy każdej bramie pałacu kardynalskiego będzie czekał jeden z nas wraz z trzema muszkieterami; gdy zobaczymy powóz zamknięty, ze spuszczonemi firankami, o podejrzanym wyglądzie, wyjeżdżający z bramy, wpadniemy na niego niespodzianie: dawno już nie mieliśmy sposobności zajrzeć w oczy straży kardynalskiej, a pan de Tréville słusznie mógłby sądzić, że w nas zamarł duch wojowniczy.	Jak to nic? Kto się pyta? Myśl czyja? Ludzka. Przypadkowa. Dla niej powinno być nic. Prawdą jest to, czego ona nie zna, o czym nie wie, co przed nią zakryte, jej obce, czego ona nigdy nie obejmie.	Jużci żaden. Siły nie miał ani zdrowia.	Lepiej być martwą niż nieszczęśliwą Człowiek tak namiętny z pewnością kiedyś opuści żonę i zostawi ją na bruku, strwoniwszy jej majątek.	Na żadne draństwo nie pójdę z tobą, choć wcale nie wątpię, że zachowujesz ideologię magnatów kupieckich i że prawowiernym kompanem jesteś zaszczytnie znanych i zasłużonych prima-nababów. Wszystko, co mówisz, w niczym mnie jeszcze nie przekonało, że zmysł kosmiczny obudzić zdołałeś u kogokolwiek, że okupiłeś matactwa twoje jakiejś nowej ery, twórczej, historycznej, udaną szczepionką.	Naturalnie! I w innych stronach także, ale nigdy nie spotkałem kobiety, która miałaby włosy tego koloru.	Nie gardź farbowanymi włosami i malowaną twarzą. Mają niekiedy dziwny urok	Nie wiem, panie...	Niech pani tego lekko nie mówi, bom gotów nadużyć grzeczności. Mnie tu jest bardzo dobrze, więc, ilekroć będzie mi źle w Warszawie, to tu ucieknę	Nigdy nie zaznałeś takiego szczęścia!	Och, ja nie mam tajemnic	Panie Michale, najdroższy panie Michale! nie opuszczajże mnie!	Skądże to taka pewność? Dzień jeden nie upłynął od przyjazdu pana do ta stronado ta strona	Słuchaj, Tadzik, coś jest między nami i ja nie mogę zrozumieć, co. Jeślim nie przyszedł do ciebie od razu po przyjeździe, to był to czysty przypadek... Przecież tego nie masz mi za złe?	Słuchajcie, mości panowie! Starym kościom chciało się wypoczynku; lepiej by mi było po piekarniach się wylęgać, twaróg ze śmietaną jadać, po sadach chodzić i jabłka zbierać albo, ręce w tył założywszy, nad żniwakami stać lub dziewki po łopatkach poklepywać. Pewnie i nieprzyjaciel byłby mnie dla własnego dobra ostawił w spokoju, bo i Szwedzi, i Kozacy wiedzą, że mam rękę przyciężką, i dałby Bóg, aby moje imię tak było znane waćpanom, jak hostibushostis, hostis (łac.)	Tak i ja sądzę Jednakże ze starą królową niech Bóg mnie broni zrywać i jej się narazić. Takiego robaka jak ja zgniotłaby odrazu.	Tak mi mówił, że zrobił i że będzie bogaty, jeżeli mu się uda Taki poczciwiec, przecie każdemu jak się uda, to przyjdzie bogactwo...	To coś pan mówił nie jest syntezą, a tylko gniewnym warczeniem osobnika niższego gatunku	Toż nie grzech, jakiż tu grzech?	Więc daj mi pan rękę i chodźmy.	Więc ja się na jednę ośmielę zwrócić uwagę W. Kr. Mości: ładniejszéj, milszéj, lepszéj nad nią doprawdy tu nie ma... i śliczny buziaczek i młodziuchne to... i rączki ma bardzo ładne.	Zarówno Patrząc na niego, niktby o przebiegłość i rozum tego otyłego rzeźnika nie posądził, a jednak...	Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy Pamiętamy.	A Todros czy ich nienawidzi?	A cóż ma wspólnego śmierć doktora Sorbony z książką, której sobie życzę? Czyżbyś pan tamte dwie zaczerpnął z jego biblioteki?	A jako znawca, ponieważ miałem podobne w domu, oceniłem go na tysiąc pistolów.	A niechby napadł! Cni sięcnić się (daw.)	A ty łotrze! Ty Judaszu! Toś ty wszystkiego narobił! Tyś zdradził twojego pana!	Ależ przecie ja już bilet kupiłem do Warszawy.	Ależ, mężu! Wszakże w tej chwili ty masz jedenaście procesów o trzydzieści tysięcy rubli długów...	Bardzo!... to wiele znaczy!	Boję się zrozumieć...	Cicho bądź, sknero Ratujemy ci życie, a ty się boczysz?	Co on gada?...	Co to jest, co znaczy ten list?	Coś taki kwaśny, Hieronimie?	Czy to i ja mam pani za tę przychylność podziękować?	Dostawałem, to prawda Niech pan siada, krajanie! To miło, że sobie pan o mnie przypomniał. A skąd pan się tu wziął?	Frazes	Jakby mnie pan skrzywdził.	Jest w pańskim mieszkaniu i pisze tam rachunki dla Suzina. Zobaczysz pan, co stracicie przez ten figiel.	Jeżeli panu na tym zależy...	Kardynał?... widziałeś się z kardynałem?	Kiedy ja mam w domu gospodarstwo	Kiedy się ojciec gniewa, że cię straszę, a potem śpisz niespokojnie.	Kto to?	Kto winien?	Lżéj ci przecie z synami niż mnie wdowie z dwojgiem tych wątłych kwiatków, wypielęgnowanych troskliwie... które lada mróz zwarzyć może, z któremi niewiem co zdarzą Bogowie, a lękać się muszę jak kobieta i matka...	Moda wszystko czynić, przez co się kontempt dla kul okazuje.	Może będą mieli dla niego jakieś względy; przecież to osoba duchowna.	My byliśmy obecni przy tym Pan piekarz miał taki blask dokoła głowy. A mnie pan Kuzenda zażegnał potem suchotysuchoty (daw.)	Módl się więcej, módl Twoimi modłami napalę pod blachą. Włożę je do garnka, a potem napcham ci pusty brzuch.	Mój panie, co pan właściwie robisz?... Jesteś uczonym czy artystą?...	Mów pan, mów śmiało Ty jeden uprzedziłeś nas o nieszczęściu, pomóż więc teraz mu zaradzić.	Nam też już tęskno.	Nareszcie: co znaczy ów rozkaz? Kto sprowadził ci na głowę ten cały kłopot?	Nic... Pewne cudne słowo, pewne złudzenie...	No, gadajże, coś miał gadać	Och, będą bogatsze ode mnie; wyznaczy im pani może jaką pensyjkę.	Ona jest zupełnie taka sama, ta ziemia	Panie Moryc Welt, wypłać mi pan natychmiast moje trzydzieści tysięcy marek!	Phi! ja także jestem Królewiak.	Pierwszego więc, w sam ten dzień przystawisz się pan do Dąbrowej?	Piętnaście!	Pochlebca! wracasz z zamku i jeszcze ci się zdaje, że tam jesteś, śmiejąc się rzekła pani Kamieńska...	Posłusznie melduję że ja sam postrzegam na sobie nieraz oznaki idiotyzmu, osobliwie ku wieczorowi...	Poćciwapoćciwa zawołał Zych.	Raczej kogo?... Ciebie szkoda. Jedyne miejsce na kuli ziemskiej, które cię pociąga, a unikasz go.	Sama panna Magdalena ciągle powtarza nam, że powinnyśmy mamę i tatkę kochać nad wszystko w świecie	Sobie? Pan jest egoistą.	Sprawa poważna. A jak okaże się, że komitet zbyt pośpiesznie wydał rozkaz egzekucji? Towarzysz Czułkowski w gorącej wodzie kąpany. Czy on ma wyrok?	Słyszał. Być wielka wojna, bardzo wielka: Fumby z Samburu.	Tamta, widzisz, bracie, siostrzyca Radgostowa. Strumienie tam płyną z wąwozów leśnych dołami niskimi w kalinach, w cierniach, w głogach. Słońce ranne szuka tam gwaru wód w głębokich trawach. A w środku owo, co lśni pod słońcem:	To byłaby forma nieprzyjęcia.	W Karczmiskach u Grzesikiewicza	W każdym razie terpentyna ma być surowcem, z którego zamierza pan kauczuk robić?	W nocy tu przyjdę. Będę czekał na tej pryzmie kamieni, gdzie zawsze.	Waldy, kup do Słodkowic karetę	Wynoś mi się zaraz! Widzisz, ile mam roboty!	Z pana to sympatyczny człowiek	Z tym, że jutro albo ja, albo Żaliński powiemy królowi, przypomnimy królewnę i skłonimy go do zgody.	Zacny panie to ziemia Bretanii, którą dzierży diuk Hoel. Był to niegdyś piękny kraj, bogaty w łąki i uprawną rolę; tu młyny, tam sady jabłonne, ówdzie folwarki. Ale hrabia Ryjol z Nantes spustoszył wszystko; jego kwatermistrze wszędzie zażegli ogień i zewsząd wybrali łupy. Ludzie jego zbogacili się na długo: taki los wojny.	Zapewne. Ale wie pan, co anglicy nazywają „szkieletami w szafie”?	Zdrowa jak rybka	Znajdę go martwego lub żywego	Żartujesz.
A cóż ona mówiła?	A kto cię tam wie, zbereźniku, jakąś ty ją odwiózł... Broń czego Boże, jeszcze będą ludzie gadali, że ją od sapieżyńskiej opieki kolki sparłykolki sparły czy, czyż. od swoich Tatarów bisurmańskichbisurmański (daw., pogard.)	A może być. Dawniej tom była gruba, a teraz jakbym igłę połknęła.	A pani?	A widać, widać to zaraz, kotku, że nikt nie mieszka	A żal! Jakeście mi ani na chwilę nie dali odpocząć. Nawet prawdziwy pies tak nie goni.	Aaaa! Toż memu rok i dwanaście niedziel, a jakie!	Ale i ty miałaś moment bardzo szczęśliwy.	Ale za co?	Ależ to nie jest odpowiedź!	Bierze pan lutnię po wielkich mistrzach ale to nic, słuchamy.	Bo kto na SiczSicz Zaporoska	Cała moc półgłówków Świat jest pełen osłów, które łżą, jak potrafią. Ale czemu się to u licha panicz tak zamykał?	Cicho bądźcie, nie macie za co przeklinać	Co to było, Zyga?	Co?	Czemu pani, panno Lusiu, tak oficjalnie mnie nazywa?	Czy to pani Warska?	Czy więc jego siła nie tkwiła we włosach? Tak było istotnie. A skoro leśniczanka wywiera na niego taki wpływ...	Czy znałeś pan małą Różę Mitchel?	Czyż pani masz jakie nazwisko?	Czyż to się godzi spaść tak nizko by z życia zrobić sobie igraszkę tylko... a Bóg? a przyszłość? a obowiązki?	Cóż teraz będzie?	Dlaczego?	Do mnie? smutnie się śmiejąc odpowiedział Bogusławski.	Do podróżowania w czasie?!	Dobrze ale mi przyrzekniesz, że przede mną i póki nie powiem: „pal!”, nie strzelisz. Dać tobie broń, toś gotowa wygarnąć do pierwszego lepszego szlachcica, nie spytawszy się pierwej: „werdo”werdo (z niem.)	Dziękuję pokornie jejmość pannie!	Gerumo jie geri, tiktai... jais tikėti aš negalėčiau.	I cóż dalej?	I dlaczego pan się dotychczas nie ożenił?	I jak myślisz?	I jesteś zadowolony z tego, coś stworzył?	I tego właśnie nie mogę zrozumieć: wieść o powrocie don Carlosa była rzeczywiście nadana przez telegraf.	I w jaki sposób?...	Ile?	Inaczej się nie dało, dziadziu.	Ja się nie mylę. Pani coś postanowiła.	Jak długo ciebie kocham, kochać i ich będę.	Jak przez mgłę pamiętam jeno onę chwilę, boćem lat pięciu nie miała, kiedy ojca Krzyżacy zabili, że bronił zamku i nie chciał powiedzieć, jaką drogą poszli Jagiełłowi rycerze, Kubę krzyczącego wniebogłosy zabrali, a matce grozili, że ją ubiją	Jak to czterech? Chciałżebyś i waćpan?...	Jakto? a obora, a stajnia?	Jakże doszło do tego nieszczęścia?	Jesteś brutal! Radzę ci nie wtrącać się do tego, co do ciebie nie należy.	Komissja? pokopała, poorała, popsuła co mogła, a nie znalazłszy nic, pojechała zkąd przybyła, mówił Aron... Najedli się, napili, nabrali co wlazło... a czego nie wzięli, zostawili jejmości... Ona tam z Będziewiczem i rotmistrzem króluje.	Krótką bo asindziej masz pamięć, odparł wojewoda; ale to nie dziw przy tylu interesach i tak czynnem życiu. Należy mi się pięć tysięcy dukatów z procentami...	Kto się nie głodzi, temu język chodzi jak w brzuchu nieźle, to i w gębie miło, ja tam nie znam innej filozofii.	Ktoś do niej przyszedł...	Kłopot taki...	Li.	Lo Boga!... I duży?...	Masz czeki na bank handlowy. Wpisuj żądaną sumę na okaziciela, wypłacą natychmiast. Ciekawy jestem, co kupujesz?	Małżeństwo	Milcz, durniu! Uchwycił się futryny okna, i z pierwszego piętra, które, na szczęście, nie było zbyt wysokie, zsunął się bez najmniejszej szkody dla siebie. Natychmiast poszedł do drzwi zapukać, mrucząc pod nosem:	Mnie? Owszem. Dlaczegóż miałoby mi się nie podobać? Jako motyw do rodzinnego pejzażu...	Moją głowę w zakład stawię i więcej nad to: mój honor żołnierski!	Mr. Van Rawlston! Złodziej może się zakraść i tak. Wiadomo z doświadczenia, że z biegiem czasu słabnie czujność służby w takich razach. Poza tem zaręczam, że mam coś więcej niż samo przypuszczenie. Od całych już tygodni śledzę pewne podejrzane osobniki i wiem, że zamówiły kostjumy, dostosowane do tematu dzisiejszej maskarady. Jestem pewny, że plany ich dojrzały do wykonania, a także iż w razie nieobecności mojej jeden z gości pańskich zostanie okradziony. Może nawet i ja sam nie zdołam temu przeszkodzić.	Mówią	Mówiłem już panu, iż zdaje mi się, że znam go.	Nie należę ja do pierwszych poetów w Hiszpanii, których liczba bardzo mała, ale spróbuję, może się uda.	Nie tak jak ty to rozumiem Należy go, nie ruszając się z miejsca, czekać i poprostu bronić mu się środkami, jakich się zwykle używa w obronie spokoju.	Nie. Co mi to pomoże? Wiem, że tę sprawę muszę przegrać, więc sobie głowy nad nią nie łamię, zwłaszcza przed czasem.	Niemcy? Nasze? E, jak to Niemcy...	Niepodobna, pani, niepodobna! Muszę zetrzeć na proch to przeklęte plemię! Nie mogę sprzeciwiać się woli Boga, który mnie wskrzesił, by tamten został ukarany.	No, to bądź zdrów, chłopcze! Do zobaczenia! Idź w spokoju.	O to najłatwiéj zrób głupstwo jakie, postawią rusztowanie na Nowym Rynku i będziesz dyndał. Jest to sposób krótki, łatwy i skuteczny...	O! To łatwo zrozumieć Pani hrabina, arystokratka, która jest wcieleniem dystynkcji i delikatności, wzdraga się nieco na myśl, że ma uścisnąć tę rękę chamską, grubą i ordynarną.	Obcy książęta są tu gościnnie podejmowani	Obiecujemy	Och, co to, to mi wszystko jedno, za długo już zajmuje się świat tą historją	Od naszej matki!	Opowiedz nam pan, co to była za przygoda	Ot czy brat chce, czy nie chce, ja ryzykuję na własną rękę spłatę długów pana Sécharda, daję sześć tysięcy franków gotówką i pan Séchard będzie miał trzydzieści od sta w zyskach; ale słuchajcie dobrze: jeżeli w ciągu roku nie urzeczywistni warunków, jakie sam postawi w akcie, odda nam sześć tysięcy, prawo zaś wynalazku zostanie przy nas, będziemy sobie radzili, jak się nam uda.	Pamiętasz czekoladę? Ale tylko trzy razy wydali i to nie wszystkim.	Panie prezesie, przychodzimy tak wcześnie, że wszyscy śniadanie jadają w kantorze.	Pokutę? Do pokuty trzeba mieć prawo. Podeptałeś to prawo. Natomiast dla uspokojenia twych pragnień mogę ci na razie tyle przyrzec, iż przy najbliższej okazji polecę twoją osobę Ich Królewskim Mościom, aby zechcieli ci powierzyć wolne w tej chwili biskupstwo Avila. Myślę, że z czasem nie ominie cię i Toledo.	Prawda jest że gdym do niego strzelał, to go jakoby mgłą zasuło... i chybiłem... Z konia każdemu się chybić trafi, gdy się szkapa kręci, ale z ziemi to mi się od dziesięciu lat nie zdarzyło.	Przywiodłem go, iżby pił No, wy tam chłopcy, ruszcie dowcipem za te pięćdziesiąt sześć butelek wina, które wypijemy Zwłaszcza baczność na du Bruela, to urodzony kawalarz, podgrzejcie go tylko, a wyciśniecie zeń parę soczystych konceptów.	Rany boskie! Gdzież... gdzież, do diabła, wyście siedzieli? Powinienem się był domyśleć, że to podstęp!	Siwińska! zapnij mi haftki, bo czuję, że mnie spódnica opada; tylko mów mi co do ucha, to nikt nie zauważy.	Skądże może wiedzieć. Tam nazwiska nikomu nie są potrzebne.	Szaleję Czuję, jak chwilami szaleństwo wyje w moim mózgu. Myśli moje są jak upiory, tańczą wkoło mnie, nie dając się pochwycić. Wolę śmierć niż to życie. Toteż szukałem świadomie najlepszego środka zakończenia tej walki. Nie chodzi już o Fedorę żywą, o Fedorę z dzielnicy Saint-Honoré, ale o moją Fedorę, o tę, która jest tu! Co myślisz o opium?	Ta siksa wszystko już o Lewinach wie, no, no.	Ta-ak, przypuszczam	Tak, ale to tylko	Tak, dobrze Teraz siodłaj tamte trzy konie i ruszajmy w drogę.	Tak, oczekują go ludzie, którzy go najęli. On postąpił całkiem słusznie.	Tfu, niedoczekanie	Umyślnie mnie sypie, świnia szwab!	W szpitalu nie chcę być długo... O, gdybym ja mogła na wieś!... Jestem pewna, że w tydzień odzyskałabym siły i zrobiłabym furorę w świecie... Dobijałyby się o mnie wszystkie sceny... bo nie ma pani pojęcia, co się stało z moim głosem... Kiedy tu raz zaśpiewałam parę taktów: „Gdyby rannym słonkiem...”	Wcale nie. Nasz pan wie, co mówi. Nieładnie tak uczyć dzieci. Nie wolno nauczyciela obrażać.	Widziałeś?	Wilczek!	Więc...	Wracając jednak do wysokiej wartości pereł wątpię, czy kiedykolwiek jaki monarcha posiadał szacowniejszą od tej, którą ma kapitan Nemo.	Wyliżę się... a nie chcę, abyście mnie zapominali, jeśli co do roboty macie... Nie ja, to bracia pójdą i ludzie... Byłem chodzić mógł, nie zaśpię doma... Człek najprędzej wydobrzeje, gdy na konia siądzie...	Z całego serca Andrzeju przybyła nam jedna siostrzyczka!	Zdrowie całego towarzystwa!	Zobaczym! rzekł Rupert ruszając ramionami, a dziewczyna wzięła z kąta ogromną leżącą tam księgę i wyszła.	Żebyście ino nie mieli jakich nowych kłopotów...
Najf!	Pan, poczciwino, jesteś moim ojcem przybranym... Ale nie sądzę, żebyś to pan roztrwonił na mnie sto tysięcy franków, które wydałem w ciągu kilku miesięcy. To nie pan sprawiłeś mi ojca	Spojrzyj na mnie	Suma nędzna, ale ja tej sumy nie mam. Chciałem pożyczyć to już po mnie. Jest źle, a tu przychodzą te bankructwa i dorzynają mnie do reszty. Co za czasy! Na całą fabrykę, na tyle maszyn, na moją osobistą uczciwość do tego, nie można pożyczyć piętnastu tysięcy rubli.	Oj ty, ty pleciucho! czy ty myślisz, że ja łotr jaki albo rozbójnik, żebym tak już od razu wszystkiego zapomniał i serce odmienił? Czy ty u cudzych ludzi horując i ludzkie pośmiewisko znosząc sześć lat, na mnie nie czekała i dla mnie bogatym gospodarzem nie wzgardziła?	Ode mnie?... Zdaje się panu. Mam w sobie parę kropli krwi węgierskiej, więc kiedy wsiądę na konia, szaleję i plotę niedorzeczności. NotabeneNotabene (łac. nota bene) nie cofam nic z tego, com powiedziała, ale mylisz się pan, jeżeli sądzisz, żeś mnie już poznał. A teraz pocałuj mnie pan w rękę; jesteś pan rzeczywiście interesujący.	Ale król jest płochy i niestały, a takich związków, takiéj miłości chwilowéj, kaprysu, nie pojmuje, brzydzę się nią, odpycham! To nie dla mnie.	Bo czekam na posłańca z Raszkowa... Myślałem, że go już w Jampolu znajdę. Co chwila go wyglądam.	Byłoby to bezcelowe. Zresztą jest z nim stangret. W oczekiwaniu na twój powrót nie powziąłem żadnej decyzji. Zastanawiałem się jednak nad sytuacją i doszedłem do pewnych wniosków. Jeżeli pozwolisz...	Chybaś na pokrewieństwo przez Kiszków liczył... Bo to my mamy ze sobą rachunki... Mogę panie kawalerze kazać ze skóry obedrzeć.	Czy wiesz co ta bieda oświadczyła mi na dzień dobry?	Cóż za spotkanie! tyle lat, prawie całe życie. Więc to pani jest tą młodą dziewczyną, która przyjechała z bratem na pogrzeb Elżbiety?	Musiała przez Żydów wieść tutaj przyjść bo oni zawsze wszystko najpierwsi wiedzą i taka między nimi korespondencja, że jak któren rano kichnie w Wielkopolsce, to już wieczorem mówią mu na Żmudzi i na Ukrainie: „Na zdrowie!”	Na pewno, kochana, na pewno	Na samym sobie Mój Perfect Carburator tym właśnie, że dokładnie spala materię, wyrabia produkt uboczny: czysty, wolny Absolut, bóstwo w stanie chemicznie czystym. Można by rzec, że z jednej strony wydziela mechaniczną energię, z drugiej istotę bóstwa. Zupełnie tak samo, jak gdy rozkładasz wodę na wodór i tlen, tylko że w mierze ogromnie większej.	Na sławę i szczęście!	Nie powiedaj leda co na ludzi, żeby ci ozór nie odjęło.	Nie praw waść głupstw! Babskie to plotki! Nie było dla hultajstwa lepszego pana czasu pokoju, a że dla buntowników litości nie zna, to i cóż? To zasługa, nie grzech. Jakichże to mąk, jakich kar byłoby zanadto dla tych, którzy tę ojczyznę we krwi utopili, którzy Tatarom własny lud w niewolę wydawali nie chcąc znać Boga, majestatu, ojczyzny, zwierzchności? Gdzie mi waszmość pokażesz monstra podobne? Gdzie takie okrucieństwa, jakich się oni dopuszczali nad niewiastami i małymi dziećmi, gdzie takie zbrodnie potworne? I na to pala a szubienicy zanadto?! Tfu, tfu! Waść masz żelazną rękę, ale serce niewieście. Widziałem, jakeś stękał, gdy Pułjana przypiekali, i mówiłeś, że wolałbyś go był na miejscu ubić. Ale książę nie jest baba, wie, jak nagradzać, jak karać. Co mi tu waść będziesz koszałki prawił.	No to już wielkie poświęcenie, ponieważ adiutant nasolony byłby stanowczo strawniejszy. Jak też ma na imię, panie rechnungsfeldfebel, ten nasz adiutant batalionowy? Ziegler? Chuderlawa bestia. Z niego nie dałoby się zrobić porcji nawet na jedną kompanię.	O mój ojcze! jeżeli gniew mnie unosi, to dlatego że widzę niechęć dla mnie Herhora i kapłanów...	O tym, że na waszą dostojność zwali winę, nie wątpię, zwłaszcza gdy się pokaże, że Sadowski ma słuszność.	O, widzi pan, tu mieszkam. To jest ulica Skośna, numer siódmy. Mieszkam u swojej przyjaciółki na piątem piętrze. Mieszkanie dwadzieścia osiem. Będzie pan pamiętał?	Proszę cię, Athosie, zejdź na dół, on cię najmniej z nas wszystkich podejrzewa i zobacz, czy stoi jeszcze przed drzwiami.	To i słusznie, bo pewno była. Za mało nas teraz na Bogusławową potęgę... diablo za mało!... Przy tym on do Prus ruszył, tam nie możemy go ścigać, trzeba czekać...	Trzeba posilić się, senore, zwłaszcza w dzień, jak na jesień, wyjątkowo upalny. Wprawdzie to piątek i post nas obowiązuje rzetelny, ale orzekł już raz EscobarEscobar y Mendoza, Antonio (1589–1669) słodycz nie sprzeciwia się nakazom postu. i tego się trzymam. Lepszej zaś czekolady nie podają nawet u Mallorquina w stolicy.	A czy tam oprócz tego, co z tobą przybył, i więcej lackich pacholąt?	A gdzie to się zacznie od kwiatów, cukierków, pończoch czy bucików... ponosiła go już świadoma genialność, zmieszana z świetną dzikowską wódą i uratowanym od niedawna honorem samca.	A ja złodziejem jestem, ja?...	A kto ma się zajmować?	A spałem. Panicz mi wyznaczył trzy godziny wypoczynku od północy. Jak się obudziłem, nie było koła. Poszedłem go szukać i znalazłem pod Gryniszkami. Chłopi złowili. Chcą wykupu!	A te lwy czy wielkie?	Albo ja wiem! Zabłąkał się!	Ale niech pani nie męczy się...	Ale przecież Bronek nie stracił tych pieniędzy, tylko spóźnił się!...	Auguście biédnego i nieszczęśliwego, gdyby był kajdanami obciążony, mocniéj jeszcze kochać będę...	Ba! ba! a jutroby jakiego konia niestało!	Bardzo!... to wiele znaczy!	Bez wątpienia. Czy przybywasz, aby mi złożyć jakie nowe zeznanie dotyczące wiadomej sprawy?	Byłoby może gdyby który z autorów tych bajek wynalazł bodaj sposób fabrykowania szpilek; ale to wszystko jedynie czcze systemy, ani jednej rzeczy pożytecznej.	Chyba ciocia nie myśli, że głównym powodem będzie jego spacer dzisiejszy.	Chyba wam już ta księga niepotrzebna. Dajcie mi ją... pierścień wasz, słowa nie cofam.	Co pan tak cienko kicha, panie aptekarzu?	Co, Właduś?	Czekajcie jeszcze trzeba teraz wybrać dowódcę, którego wszyscy słuchać będziemy. Ja głosuję za Olkiem.	Darowali życie.	Dla czego inni tworzą, nie wiem...	Dlaczego?	Gorzałą go częstujcie ojczystą!	Głupi, będzie tu cudeńka rozpowiadał!	He?	I nieszczęścia, których warto uniknąć w ten sposób	Ja?	Jagienka kazała wam powiedzieć że się rozmyśliła i woli zostać doma.	Jak się masz, Tomek...	Jakim sposobem papo z wujem mogli obliczyć miejsce, skoro nie ma żadnych wskazówek?	Jestem wdowiec Handel! Nie handel, rozumiesz? Spalanie! Doskonałe wykorzystanie energii cieplnej, która jest w materii! Pomyśl, że z węgla wypalamy zaledwie jedną stutysięczną tego, co moglibyśmy wypalić, gdyby... Rozumiesz?	Jezus Maria	Kiej nastał, to pono piechty przyszedł z jednym węzełkiem, a teraz by go i we cztery dworskie wozy nie wywiózł.	Komu wysyłała pieniądze?.. a może...	Krasawica...	Książę cofa się ku Sokółce, daj Boże szczęśliwie!	Madagaskar	Może to on!	Może zmienić kierunek?	Nanon, jesteśmy same...	Ned!	Nie wiem. Ja to w każdym razie widzę.	Nie znam jej, ale Lucia nią zachwycona. Jeśli naprawdę ładna, strzeż się, panie hrabio.	Nie, mój dzidziusiu. A, owszem, jest jeden brunet, bardzo wysoki, z monoklem, który wciąż się śmieje i ogląda.	No, przed ojcem. Powiedz mu cokolwiek o stanie twoich finansów.	O! Nie opuszczę was już ani krokiem, a ciebie, daj Boże, aż do śmierci.	O, nic takiego. Jakieś milion dwieście, milion trzysta tysięcy. Ale wróćmy do naszych milionów.	Od kościoła nikogój jeszcze nie widno!	One wszystkie widocznie Jadwigi.	Pani musiałaś być w owéj chwili bardzo nieszczęśliwą.	Pani nie miała wiadomości od pani Chwastowskiej?	Pewnie Krzysztof się spóźni i ona sama tam poszła!	Piwo? A ile?	Podrwili boćwinkowieboćwinkowie zawołał Zagłoba.	Pokaż mi kolana.	Posłusznie melduję, panie generale, że jestem fertig.	Prawda! I to jeszcze sahibem bardzo poważanym; chodź no, chelo, do mojej celi.	Precz z tranem!	Przedstawiam wam, ojcaszku stryjecznego mego, pana Stanisława Skrzetuskiego ze Skrzetuszewa, rotmistrza kaliskiego.	Przeniknę tę tajemnicę Obaliłaś moje najdroższe plany.	Przyrzekam.	Sam widziałem...	Stefa, bądź ze mną szczera, ja cię tak kocham... bądź szczera.	Sądzę, że była najlepszą żoną. Należała do tych kobiet, o których nawet przypuścić nie można, by zdradzały męża. Jeżeli kiedyś coś zaszło między nią a tym człowiekiem, jestem pewna, że nie był to romans.	Słyszałem że ty jesteś zawsze grzeczna.	Tak, miłościwy panie ale w układach, które przywiózł biskup z Segedynu, stoi ten wypadek przewidziany, a wyście przyjęli warunki!	To i cóż! Wszystkie dziewczęta niechętnie pozbywają się wolności. Lubią one, aby były proszone, pożądane, zdobywane. Pewien łagodny opór dodaje im uroku. Znając siebie, nie są bynajmniej nierade tym, którzy w danej chwili podejmują się wyręczyć je w wypowiedzeniu stanowczego: „tak”...	To jest las Rowuma.	To może ja obrażam?	Tyś to też mój skarb jedyny.	W sześć miesięcy później odbył się ślub w kościele des Accules.	Widzi pan... Nie wiem, czy to wypada, bym ja, będąc współwłaścicielem importowego domu handlowego, piastował jednocześnie prezesurę... instytucji zwalczającej import?...	Więc to wacpani konceptkoncept podjęła Hedwiga.	Wlazłem do waszej kieszeni!	Zupełną!
Wrócisz do Boga dopiero wówczas, gdy ręka jego zaciąży nad tobą; życzę ci, byś miała dość czasu, aby się z nim pojednać. Szukasz pociechy spuszczając wzrok ku ziemi, miast podnieść go ku niebu. Filozofowanie i osobisty interes skaziły twe serce; jesteś głucha na głos religii jak wszystkie dzieci tego wieku bez wiary! Rozkosze świata rodzą jedynie boleść. Odmienisz cierpienia, to wszystko.	Bynajmniej, wszystko to się zrobi z trwałego kauczuku. Wydatek będzie duży, ale wierzaj mi pan, że się na tym nic nie straci. No, do widzenia panu, liczę na to, że zrobi pan wszystko, by przyśpieszyć uruchomienie tej garkuchnigarkuchnia	Jak one tulą się do siebie... jak się uśmiechają!... To wszystko, ażeby nas podrażnić. Sprytne są te kobietki.	Tak, z brodą o dwu szpicach, które opadają na zapinający się z tyłu kołnierzyk, jak u duchownego. On w ogóle ma w sobie coś z angielskiego księdza.	To dobrze, że się doczekałem twego wyzdrowienia Złe czasy przyszły na naszą rodzinę... Musieliśmy bardzo zawinić Bogu... Ja umieram...	To, że są w panu dwie osoby Ojciec już się wypłakał. Teraz kolej na prokuratora.	Na co panu większe niebezpieczeństwo? Zdaje mi się, że w każdym razie to nie jest człowiek zdolny do walki	Nie mośćmy się mościami, skoro nas nikt nie słyszy... Co mi jest? Choroba mnie drąży, aż zwalę się jak spróchniałe drzewo... Ale mniejsza z tym! Jak się żona moja ma i Maryśka?	Winni czy nie, a skrupić się na was może, boście nadto widzieli. Jestem pewny, że się te marjonetki nie pokażą więcej, ani ich potrafią dośledzić... król będzie markotny.	Wiem, że nie wytarłem. To trudno: nie jestem tak delikatny jak ty. Nie miał mnie kto uczyć porządku. Ale jeżeli nie chcesz, mogę się wyprowadzić. Jeżeli ci się znudziłem, możesz mnie wypędzić. Ty jesteś tu gospodarzem. A ja tylko z łaski.	Toż to bateria artylerii konnej, Sołtyka... Nieprawdaż? Cztery armaty ośmiofuntowe, dwa granatniki sześciocalowe. Sześć wozów do tej baterii, sto koni, powiedzmy, sto cztery konie. Na prawo cóż to tam śpi w tych wściekle białych namiotach?	Oto właśnie co wielebny Scyllino, przeor w klasztorze św. Wiktora w Marsylii, nazywał umartwianiem ciała. I jestem tego zdania (a to samo zapatrywanie miał i pustelnik pewien ze św. Radegundy koło Szynionu), że nie mogli snadniej pustelnicy Tebaidy umartwić swojego ciała, powściągnąć swej wszetecznej pożądliwości, poskromić bunty zmysłów, jak czyniąc to po dwadzieścia pięć albo trzydzieści razy dziennienie mogli snadniej pustelnicy Tebaidy (...) powściągnąć swej wszetecznej pożądliwości (...) jak czyniąc to (...) trzydzieści razy dziennie	I czy to dobrze, czy to dobrze namawiać tego samotnego człowieka do wydatków tak wielkich? On jest wprawdzie zamożny, ale nie milioner, nawet nie krociowy pan. Co zarobi, to rozda. Jeszcze tak być może, że na stare lata nie będzie miał gdzie głowy położyć.	Nie wiem. Wziąłem urlop w te pędy i pojechałem do ciebie na wypadek...	Pojechali tropić wielkiego niedźwiedzia na Gurlitę.	na miasto natrętów, bezczelników, krzykaczy a bazgraczy i próżnością rozjątrzonych:	Słowo Słowo to jest zawsze coś mniej lub coś więcej. Słów wielkich nie lubię. Zawsze mnie zmora dziwna prześladuje, że wyrzuciwszy z siebie powiedzenie znaczne i ważkie, już potem nie można odnaleźć w życiu właściwego miejsca, z którego poród tych słów się wywodził.	Bezsprzecznie, że to pańska rzecz, dlatego pana trzymamy, ale mnie idzie o sposoby leczenia, o metodę, jakiej się pan trzyma Wreszcie idzie o to, jakimi środkami pan ich leczy.	No, mości panie no, mości panie, myślę, że waćpana doszła jakowaś wieść o tym. Więc waćpan parasz się muzyką, jak ludzie powiadają? Jesteś po trosze i kobziarzem?	A jeśli on się nie znajdzie? to z czegóż ja panu oddam te pieniądze? Ja nic nie mam, nic a nic. Jestem kasjerką z cukierni	Czy przestawiano kiedy to łóżko, od czasu jak tu jesteś?	Bóg za niego nie dokona pracy, to wiemy wszyscy. Oddał mu się Bóg w nim samym i nie żyje nigdzie prócz w nim tylko i przez niego	O, nie tłumaczcie się Lepiej byś jednak zrobiła, gdybyś się trzymała z daleka od Ruby Gillis. Choroba, Wyrzuty sumienia, ŚwiętoszekLekarze twierdzą, że suchoty są zaraźliwe. Zawsze wiedziałam, że Ruby coś złapie, od czasu jej ostatniego pobytu w Bostonie jesienią. Ludzie, którzy nie są zadowoleni z pobytu w domu, zawsze wpadają w jakieś choroby.	A jednak gryzę się, martwię, potrzebuję zachęty, podpory.	A nużbym ich pozwał? Nużby się chcieli ze mną potykać?	O siódmej spotkamy się w Alejach.	Skądże miałbym pogardzać, mój chłopcze! Napiję się za naszą szczęśliwą podróż.	Bardzo pani na tym zależy?	Na przykład do jakiej?	Belu, nie boisz się?...	Moi państwo, rzekł, zdaje mi się że przesadzacie. Panna Wanda może i nie wiedziała że gry jej słuchał pan Przybycki.	Są tedy niewinni albo też są wspólnikami. Słuchaj, przyjacielu, nie wracaj do domu, ukryj się w bezpiecznym miejscu, gdzie sam wolisz, a przez ten czas pozwól mi działać; pamiętaj zwłaszcza...	Tak, ale należy jej się moja wdzięczność. A ja umiem być wdzięczna, panno Magdaleno...	Miłościwy panie, zamierzony powrót waszej królewskiej mości dla Szwedów nie nowina! Ledwie nie co dzień rozchodzi się wieść po całej Rzeczypospolitej, żeś wasza królewska mość już w drodze albo już inter regnainter regna Douglas, Robert (1611–1662), Szkot, od 16 r. życia żołnierz armii szwedzkiej, feldmarszałek, uczestnik wojny trzydziestoletniej. Podczas potopu szwedzkiego dowodził wojskami szwedzkimi w Prusach Książęcych. Za zasługi wojenne otrzymał tytuł hrabiego, a jego potomkowie stali się jednym z najbogatszych rodów arystokratycznych Szwecji. podjazdy.	Bo to jest tajemnica wykradziona.	Jakże! pod Częstochową! Waść to największą armatę burzącą wysadził i MillerMiller	Jeżeli to nie apokryf	Nie! Jam to winna Bogu dziękować naprzód, a waszmości zaraz potem...	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	To wiem To wiem przecież, ale dlaczego kazał?	Możecie zatem, panowie, być jak najspokojniejsi z mojej przyczyny z pewnością wisieć nie będziecie.	A cóż ma być babuniu, prezes będzie mruczał według zwyczaju, zagryzał usta, złościł się, a my zrobim swoje.	Co to jest?!	To, co wyrzekłem	Przyjacielu, serce powiada mi smutnym głosem, że nie czeka mnie już nic prócz nieszczęścia.	Do widzenia panu, szczęśliwej podróży. A co do tej kwestii, niech pan postąpi, jak uważa za słuszne... Muszę panu wierzyć, że tak trzeba... Muszę w ogóle komuś wierzyć... Do widzenia...	Czy ja ta wiem, kto mnie krzywdził. Juści nie.	Nic tak nagłego tak, wolna wola moja.	Tak	Żeby tak zatracić duszę chrześcijańską! Ale stara pono skarży całą wieś?	Nie trzeba ich było wywoływać zawiązaniem stosunków i znajomości	Bardzo dziękuję ale wolałbym rewolwer. Poza tym myślę, że kapitan też powinien tam być.	Dlaczego nie możesz pan być w teatrze?	I dlaczegóż nie chciał pana przypuścić do sekretu?	Za przeproszeniem pańskim, czy go pan nie widział?	Ja jej daję coś lepszego niż nożyczki	Józia, dasz mi ponieść palmę? co?	Bo chciałem raz jeszcze zobaczyć tego, który okazał mi łaskę i darował życie, gdy tamtej pamiętnej nocy wpadłem w jego ręce.	E! bo tam niedobra siedzi zwierzyna...	Kiej nic a nic o las nie pytał.	Możliwe. Nie zamierzam zaprzeczać ci twojej urody.	Nie będę grzeczna, nie puszczę cię.	Nie palę	Nie potrzeba.	Zawiążesz mi oczy?	Oczywiście! Czy myślicie, że mam za pana brudnego wołopędka?	A ona czy wie o tym?	Ale nim ten toast wychylę w imieniu Galicji...	Co robi ten chłopak?	Czy pani zostaje jeszcze jakiś czas w tych stronach?	Czy widziałeś ludzi rzucających pochodnie do domów?	W takim razie stanowczo pozostanę przy tobie	Zapewne, panie Utterson Pan Hyde ma klucz.	28 lutego 1815 roku, o godzinie drugiej po południu.	Co za bezwstydny zarozumialec!	Ja także, Van Stillerze	Jestem jego żoną Oto od siedmiu lat pierwsze szczęście niepłynące od niego i oto pierwszy wyrzut, jaki usłyszałam.	Pan pyta?...	Pan tu jesteś jeszcze?	Patrz, Cruchot, ile topola zabiera gruntu Janie zmierz no sążniem we wszy-wszy-y-stkich kierunkach.	A wasan skąd przywozisz taką pręgę?	Ajzyk niema także, wszystkie wykupiliśmy.	Ak, ji Vaideliotka nebuvo ir nebus, ba yra man pasižadėjus	Bagatela!	Bardzo możliwe	Boże was chroń, panowie, obyście mogli żeglować szczęśliwie! Ku jakiej ziemi płyniecie?	Dobrze ci tu, mała?	Fiu, fiu!	Ile razy pani zawezwie, rzucę swoje i przyjdę. Teraz iść trzeba.	Jest za panem	Jestem nieubrany	Moje	Mówmy, chociażby o... wieczorze...	Nieco?	Olaboga! Starszej! Dydy a. dyć (daw.)	Precz ze zdrajcami!	Słucham jaśnie pani.	W więzieniu.	Wszystko...	„Przyjaciel Młodzieży” przyjął krótkie opowiadanie, które posłałam mu przed dwoma tygodniami
Nie osiedzę ja się tu spokojnie i muszę jechać także... Ale jeśli waszmościowie zaraz chcecie ruszać w drogę, to powiem szczerze, że mi to nie na rękę zaraz z wami się zrywać. Skoro tamten żywy odjechał, toć mnie tu zaraz nie spalą ani nie zamordują, a do takiej drogi trzeba się w to i owo zaopatrzyć. Bóg raczy wiedzieć, kiedy wrócę... Trzeba tym i owym rozporządzić, co lepsze rzeczy ukryć, inwentarze wysłać do sąsiadów, łuby spakować. Mam też i trochę gotowizny, którą bym też chciał na wóz zabrać. Do jutra do świtu będę gotów, ale tak łap cap nie mogę.	Nie zgadzam się ani na jedno, ani na drugie Połóż przedmiot w tym miejscu, gdzie stoisz, tam, gdzie pada promień światła, a potem oddal się, dopóki nie zobaczę, co zostawiłeś.	Otóż rozmawialiśmy o kryzysie. Powiadam, że jest źle i poprawy nie ma co oczekiwać. „Nie ma żadnych środków na zaradzenie złemu”. A Nikodem na to: „Jest środek: magazynować zboże”.	Dobrze to być mężczyzną opływacie panowie jak pączki w maśle i robicie wszystko, co się wam podoba.	Nic Bo nie ma na to żadnej rady. Ja go znam od dawna: szał go opętał. Ma nowego bzika, a w pierwszym okresie nowego bzika jest zawsze taki. To potrwa dość długo, przez szereg dni będzie zupełnie niezdolny do jakichkolwiek praktycznych zajęć, niby zwierzę pogrążone w błogim śnie. Bóg z nim! Chodźmy zobaczyć, jak się przedstawia sprawa wozu.	Ty, Pauluk, wielkim krzyżem przeżegnaj się, na tę szelmę pluń i po dawnemu sobie cicheńko, spokojnieńko żyć zaczynaj. Czego tobie braknie? Chatę swoją masz, rzemiosło, i dobre, w ręku masz, grosz siaki taki, i przyjaźń ludzką, i łaskę a miłosierdzie Pana Boga wszechmogącego nad sobą masz... Czego tobie smucić się i w zgryzocie żyć? Oj, oj! żeby tak wszystkim dobrym ludziom na świecie było, jak tobie dobrze być może, jeśli głupim nie będziesz. Pana Boga słuchaj, z dobrymi ludźmi żyj, jedz, pij i na tę biedę, co cię spotkała, pluj!	A można zapytać, co to was obchodzi?	A! Wiesz zatem, co słowo to znaczy?	Co takiego?	Co?	Co? Kopie! Czyś oszalał! Ależ kopie są w Madrycie, kochany, we Florencji, w Wenecji, w Monachium, w Amsterdamie.	Cóż to jest? Co ci wpadło do głowy? Czy chcesz uciekać?	Ba, nawet i dziewięciu Krzyżaków, gdyż i ci musieli Witoldowej potędze służyć. A naszych także kupa, że to, jako wiecie, gdzie inny się obejrzy za siebie, tam nasz się nie obejrzy. Dufał najbardziej wielki kniaź naszym rycerzom i nie chciał mieć innej straży w bitwie koło siebie, jeno samych Polaków. Hi! hi! Mostem się też koło niego położyli, a jemu nic! Legł pan Spytko z MelsztynaSpytko z Melsztyna dostojnik dworski, pierwotnie urzędnik dbający o zapas wina na dworze. Mikołaj, i Prokop, i Przecław, i Dobrogost, i Jaśko z Lazewic, i Pilik Mazur, i Warsz z Michowa, i wojewoda Socha, i Jaśko z Dąbrowy, i Pietrko z Miłosławia, i Szczepiecki, i Oderski, i Tomko Łagoda. Kto by ich ta wszystkich zliczył! Śmiech, TrupA niektórych tom widział tak nabitych grotami, że jako jeże po śmierci wyglądali, aż śmiech brał patrzeć!	Zbierają się, gorzały się napiją, wysapią, nawyrzekają i tyla z tych narad jest, co z łońskiego śniegu, a dziedzic może sobie spokojnie ciąć choćby i wszystek las.	Nie przypuszczałam nigdy wówczas gdy przed zamążpójściem mieszkałam z papą i z mamą, abym kiedy potrzebowała brać lokatora. Wszelkie jednak osobiste względy muszą być pominięte, skoro pan Micawber znajduje się w kłopotliwym położeniu...	Nie umiem tego tak powiedzieć. Przyglądałam się pani wtedy, na imieninach u Cabińskiej i zaraz poznałam. Mówiłam nawet o tem Władeczkowi...	Pan na mnie czekał?	Tiu-tiu-tiu-tiu!... Ofiary przyjąć nie może!... I ty, smarkata, robisz uwagi?... Jeżeli chcesz dług spłacić, to gdy usłyszysz, że mnie już umyły baby, zmów na wszelki wypadek pacierz za moją duszę... Może naprawdę jest jaka dusza?...	Jeżeli chcecie, żebyśmy zdążyli wyjechać pojutrze, trzeba się o to postarać. Powinniśmy zgromadzić nasze rzeczy, zachować się przyzwoicie, pomagać starszym, a nie przeszkadzać.	Ha, może i macie słuszność, lecz dowodów żadnych, karać nie wolno! Zechciejcie, proszę waszmości uprzejmie, powiedzieć, przechodząc, któremu w antykamerze, by zawiadomił jego wielmożność pana Kmitę, że go pilno oczekuję. A nie trapcie się zbytnio... młodzi są, jak dotąd nikomu się tak dalece krzywda nie stała, tedy srogość wielką na zewnątrz okazować, a w sobie ino śmiechem to wszystko zbywać należy.	Proszę ciebie jeżeliś mi przyjacielem, to nie będziesz już nic gadał o diabłach; są to rzeczy tak bezrozumne w sobie, że już w cywilizowanej Europie nikt nawet o nich nie myśli; tylko jeszcze w kochanej Polonii najpoczciwsza pod słońcem szlachta nie tylko że rozmowę taką za specjał sobie uważa, ale nawet wiarę w diabły i duchy ma sobie za jakiś artykuł religijny.	A jednak pozwoli pan profesor, że będę obstawał przy swoim. Powtarzam, że mam absolutne zaufanie do pańskiego obiektywizmu i wiem, że decyzja pańska będzie jedynie słuszna.	Czyż pani myśli naprawdę, że my możemy zatrzymać Chińczyków i ostać się w tej parszywej, umiarkowanej demokracji wśród tego morza bolszewizmu?	Dla nas to tak, jakbyśmy już byli na tamtym brzegu. Już się tedy pojutrze zacznie wojna!	Dobrze, dobrze Szczęście, że się nie strzela, bo samo powietrze łeb by ci urwało.	Domyślam się, że przesunąłeś termin na wtorek; tak przynajmniej każe wnioskować płaszcz marsowy, który wydobyłeś z szatni.	Musiała się pani tego paskudztwa obłykać, że na sam zapach już mdłości...	Na Boga, ale jakże się to stać mogło? mów?	Nie bój się, Li!	Niech będzie! Nie takie mi znów to dokuczanie potrzebne.	Niech mi pan przebaczy Nie mówiłbym panu o tym wszystkim, gdyby nie był pan dżentelmenem. Powinienem wiedzieć... Jestem... także jestem dżentelmenem.	Pan już dwa, czy trzy razy powtórzył to imię, a mówiłam ci, że go wcale nie znam.	Prawo ułaskawiania stosuje się tylko do winowajców muszkieter mój jest niewinny, nie dasz więc Najjaśniejszy Panie ułaskawienia, ale sprawiedliwość wymierzysz.	To do mnie nie należy!	W tym wypadku zgadza się z prawdą Zdradziłem Willettsa i nie zrobiłem tego bez poważnych powodów.	Za mało się kocha Kibalczyca, panowie stanowczo za mało się kocha Kibalczyca. On sam nie wie, ona nie wie, nasza kochana Katarzyna jaki jest piękny. Żebyście wiedzieli jak ja was kocham	Zastanowię się w ciągu dwóch dni przyślę ci odpowiedź. Zależy ci na czasie?	Aha! wiedziałem też, kogo wysyłam, ale to ci mówię, że musiał mi ten pan Michał czegoś zadać, taką mam do niego słabość. Prócz nieboszczyka pana Podbipięty i ciebie nikogom tak nie miłował... Nie może być inaczej, tylko mi ów chłystek czegoś zadał.	Chcecie mnie mieć z wami i za wami? Stanę... ale ją muszę mieć, a nie, to nie...	Książę wiesz, o czym mówię, skoro nie odpowiadasz na moje pytanie Mimo to... nie cofnę obietnicy... Będziesz, książę, miał sto talentów.	Raz jeszcze muszę spytać, czy możesz pan dowieść, że nie pan byłeś mężem Montalbon?	A czy ja mogę widzieć się z Porthosem?	A juści, tak stęka i jęczy, aże na drodze słychać!	Ale czemu nie poprosić o to pułkownika językiem sahibów?	Chil nie zostawia zdechłego wołu ani dhole krwawego śladu	Chodź, nie pytaj. Drałuj z nami.	Czy poławia się je w naszych czasach?	Gdzież on jest?... Zresztą niech mnie zabije...	Hm... widzicie, kolego Jacku, właściwie to zaczątek mego zainteresowania się pracą literacką datuje się od chwili, gdy uwierzyłem, że mogę mieć zdolności wrodzone...	I taki człowiek nie przekaże swoich bicepsów, ani deltoideów potomstwu!	Matysku takiś wykrętniczek, że gadać szkoda do ciebie. Ja do ostatniej nędzy przyszedł, serce mi się pada od żałości, a ty sobie jeno śmieszki stroisz!	My nigdy nie skończymy z tym kapłanem chaldejskim	Nie masz własnéj ręki, gdzie jest moja	Nie radzę takich dreszczów...	Nikt. Podrapałem się. Pociąg się wykoleił.	No tak, i napisałem. Jeżeli chce pan zobaczyć tę korespondencję, mogę ją panu pokazać.	O-o! o-o! o-o! Cóż za cud pię-kno-ści zjawił się tutaj! Aniołku, rybko, pe-reł-ko, pą-czu-siu ró-ża-ny, pozwól księciu Bulbie zostać twoim niewolnikiem, twoim bul-bul-kiem (bulbul znaczy po persku słowik). Polecimy razem w pustynię	Och! Nie będziesz pracowała długo! Znalazłem...	Panie młodziku, czy pan wie, że ja wkrótce zostanę dziadkiem?	Pewno inni ludzie też ci ich nie żałowali	Szepnął coś tylko na ucho hersztowi i byłem wolny.	To i chwała Bogu. Bo jedno, że nie śmiałbym przecie panu włazić w drogę za jego dobroć, a po drugie...	Wcale nie!	A promień? A słońce!	Ależ Tomko mój oszalał!	Asanasan (daw.) brzmiała odpowiedź.	Cały tydzień mieszkaliśmy we wspólnej sali! Marzliśmy jak psy.	Cyliender!	Czy to już jest rejentalnie spisana ustawa?	Cóż ja poradzę?	Dziecko jest moje.	Ej, to tylko gadanie.	Gdzież ona jest, Partridge?	Głos jakiś mi szepnął, abym była spokojna.	I obywatel.	I panicz chce zostać literatem?...	I to nastąpi. Tymczasem zawarli układ kapłani.	Ja wiem	Jemu mówili.	Jim! daj mi rumu!	Już biegnę!...	Którędy przeszedł?	Nad Wisłą w ruinach, ale czy w Warszawie, czy może gdzieś pod Toruniem, czy pod Krakowem?	O tak, rzeczywiście oddaj pióro Aramisowi, on przecie pisuje wypracowania po łacinie!	O żonę.	Panna Kasia jakby zechciała, to by mogła iść do jakiej innej, lekciejszej roboty, rondle i szafliki to dla innych, brzydszych...	Podpisuję in blanco; panuj nade mną i nad moim krajem!	Popaślibyście gęsi, to dzieci przypilnowali...	Potrzebuję zaraz pieniędzy! Będziesz je pani miała... za godzinę!	Przypadkowy zbieg okoliczności	Sprawa ta nieszczęśliwa przecież skończona	Sądzę też że z nauką idzie mu jak po maśle.	Słyszeliśmy coś o tym słynnym sandaczu	Tak, pani, ja jestem.	Trochę!	Trzech ludzi z załogi, panie. Dobrze uzbrojonych.	W rzyce Leciałem do was przez wodę.	Waćpan żeś jego chował?	Zakładamy fabrykę.	Zosiu, ty płaczesz?
Ona będzie cię kokietowała, ale jeśli przypuszczasz, że się w tobie zakocha, to się mylisz. W niej jest trochę podobieństwa do brzytwy i w najlepszym razie będziesz dla niej paskiem.	A to muzeum będzie otwarte?...	Ależ to przemiłe dziecko, prosto z powijaków. Doprawdy, i tym razem będzie jak zawsze, tryumf bez walki.	Tak i będzie, wasza miłość. Pójdę synom zapowiedzieć, bo tym szelmom trzeba łopatą w łeb kłaść. Taka mi z nich pociecha... Bóg pokarał za dawne grzechy... Ot, co... Pozwoli wasza miłość słowo jeszcze powiedzieć?	Nie miałem serca odmówić, choć on bywa czasem ciężki. Pan przecie wiesz, jak go pokochałem i jak mu współczułem, więc samemu mi przykro to mówić, ale bywa bestya ciężka!... Co tu gadać: zmienił się ogromnie! Na chrzcinach powiedziałem pani, że on chwilami wydaje mi się, jak kosztowne naczynie i gryzie się. Wiem, że się gryzie.	A jako ty wiesz, durniu, że zakopał?	Ja znajduję że miałam prawo tak postępować, jak postępowałam. Było to życie takie jak każde inne. Pani nie znajduje?	Mój ojciec wie, że każda kopiejka to jest ciężko zapracowana kopiejka...	No to mów że waść, mów!	Wolno mi... pomyśleć... że... to kara... na mnie?	A propos dzisiejszego niezdrowia twego, droga Klotyldo, przychodzi mi na myśl, żem zapomniał opowiedziéć mojéj pięknéj pani o widzeniu się mojém w N. z Lucyanem Dolewskim. Co to za poczciwy i rozsądny człowiek! Nie prawdaż? Jest to jeden z najlepszych moich przyjaciół. Błagam cię o przebaczenie, alem mu wszystko, co między nami zachodzi, powiedział, a on mi mówił, że zna moję cudną narzeczoną. Czy bywał często w Jodłowéj?	Nawet i to Teraz jeszcze nie powiem ci tego, gdyż chcę najpierw rzecz gruntownie zbadać. Jednakże bądź przekonany, że bez ciebie do tego nie przystąpię. Na to masz moje słowo.	No, niech pani się przyzna. Ja nawzajem pani powiem, że jest to kobieta tak dziwnej inteligencji, taka subtelna, taka rzadka, taka inna, że słów nie staje!	Co znowu! Wiem, że ją pani posiada wybornie. Ale język francuski u nas w kraju to istna szarańcza, w wielu miejscach wypiera rodowity. Już nie mówię o powszechnie przyjętych adresach, nawet listach francuskich, ale niech pani zauważy, jakie ten język ma szerokie zastosowanie, i to przeważnie w dziedzinach, w których obracają się panie. Niezbyt to pochlebne dla Polek. Większe firmy sklepowe, przybytki mody, piszą rachunki i adresy tylko po francusku, na drzwiach umieszczają: „Entrée”Entrée (fr.) wreszcie wycedziła: „Vistule”. Po prostu nazwa Wisły nie mogła dziecku przejść przez gardło. Lucia była w ten sam sposób wychowana. Nigdzie pani tego nie zobaczy za granicą, tam każdy szanuje swój rodzinny język i ceni go. Francuz nie napisze na sklepie ani na etykiecie po polsku, choćby większość jego odbiorców była Polakami. Nie przeczę, że francuszczyzna jest nieodzowna, jak i inne języki europejskie, ale nie trzeba stosować ich w kraju na każdym kroku. One mają wszechświatowy byt zapewniony, nasz tylko u nas, i jeszcze go wypędzamy. Jaki to wstyd! Śmieją się z nas obcokrajowcy, bo oni podobnego grzechu nie znają i tej dzikiej mody dawania pierwszeństwa obcym. To wyłącznie nasza cecha.	A pańska matka była moją kuzynką, pan wiesz?	Aaa... owszem. Panie Józefie kochany! I po co panu to wszystko? Pan jest młody i daruj pan staremu, ale niedoświadczony. Pluń pan na ten cały tygodnik.	Aleby co ukradła. Takiej nie upilnuje, choćby jej na ręce patrzał, a chcecie wróżenia, to gońcie se za nimi.	Bawiłabym się dwa razy lepiej z wami i z Arturem! Weźcie mnie ze sobą. Tak długo siedziałam w domu z powodu kataru, że umieram z tęsknoty za rozrywką. Weź mnie, Małgosiu! Będę odtąd taka grzeczna!	Bo jeśli parę słów, skreślonych ręką wspólnika Domu Bigiel i S-ka, może zrobić więcej wrażenia, niż najpiękniejszy sonet, to lepiej jest być chłopcem młynarskim, niż poetą.	Dałeś mu pietra! Na co mu to przyszło temu WiktorowiWiktor (z łac.)	Gorzkie to słowa, wasza książęca mość.	Jak to? na prawdę?	Mnie już coś Bernsztajnowa o tym mówiła. Wiesz, co ci Mela powie?	Nie dzisiaj Zrozum, że muszę się bardzo skoncentrować.	Nie tylko Weland, ale i wielu innych Pevensey to niemłoda osada... nawet w porównaniu ze mną!	Nim wykonasz ostateczną przysięgę, dowiedz się najpierw, jakie są obowiązki wstępującego Jeżeli mniemasz mieć w tym zakonie spokojne i przyjemne życie, jesteś w wielkim błędzie, bo właśnie kiedy chcesz jeść, to musisz pościć; kiedy chcesz pościć, to musisz jeść; kiedy chcesz spać, musisz czuwać; a kiedy chcesz czuwać, musisz spać. Od żadnej też posługi rycerskiej wymawiać się nie możesz, a zawsze iść tam, gdzie ci każą. Musisz ojca, matkę, siostrę, braci, przyjaciół niżej postawić, a spełniać jeno to, czego dobro Zakonu wymaga. Za to wszystko Zakon ofiarowuje ci jeno chleb i wodę, skromny habit i zbroję rycerza i niczego więcej domagać się nie możesz, bo tak twoja osoba, jak i wszelka twoja majętność, jest własnością Zakonu!	Oho! już widzę, że wiejesz przed Renią i Alim! Zobaczyłeś przez okno i w nogi! Chciałbym, żebyś spotkał ojca!	Powiadali mi ludzie że poszła do Lwowa, bo jej pan Zybult z Sambora jakąś dobrą służbę naraił, a w Strzałkowicach, nieboga, wyżyć nie mogła. Tam ją też, panie, znadziecie.	Powiesz! Czy może przypuszczasz, że ja dałem się omamić twoim kłamstwom? Kiedy z dnia na dzień stajesz się bardziej różną od siebie samej niż dzień od nocy, czy myślisz, że ja nie zdaję sobie z tego sprawy? Kiedy jako powód podajesz mi jakieś listy, ot, nie warte trudu czytania, czy wyobrażasz sobie, że ja się zadowolę pierwszą z brzegu baśnią, dlatego że nie masz ochoty szukać innej? Czy twoja twarz jest z kamienia, aby tak trudno było wyczytać na niej, co się dzieje w twoim sercu? Jakież ty masz o mnie rozumienie? Nie jestem tak łatwowierny, jak mniemasz: uważaj tedy, aby w braku słów milczenie twoje nie powiedziało mi tego, co ukrywasz tak uparcie.	Pozwól, miłościwy panie, żebym ja naprzód do Żywca ruszył i przekonał się, czyli to prawda, co ów kawaler i ów rajtar powiadają.	Tak, tak, dużo roboty... jesteś pracowitym dzieckiem! O, trzeba baczyć pilnie, aby w młynie dobrze się działo... to dobry młyn!	To go sobie zostawisz. Po wsiach noszą takie płaszcze. Potrzebujesz spodnie i kapotę. Jak tylko zbębnimy dla ciebie te cywilne łachy, to mundur i spodnie sprzedamy Żydowi Herrmanowi w Vodnianach. On skupuje takie skarbowe rzeczy i rozprzedaje je potem po wsiach.	To jest ładna kombinacja!	To wszystko mówi jednak pan tylko Pańskie zdanie.	Umiem chodzić tak cicho, jakbym miał stopy z aksamitu a dzieci mają sen głęboki... nawet w nieszczęściu. Gdyby ktoś drugi podawał mi rzeczy przez okno, potrafiłbym zrobić resztę, a ona nawet by się nie ruszyła. Gdy się obudzi, pomyśli, że był tu czarnoksiężnik.	Zjawisko to nie zależy wcale od pogody lub niepogody Jest to skutek przybierającego morza, które wypływając z Jura Sund, nie znajduje innego wyjścia jak między dwoma wyspami Jura i Scarba. Fale toczą się z niesłychaną szybkością i wielkie niebezpieczeństwo grozi tam małym, lekkim statkom.	A dokąd pójdziesz?	A jednak, niech pani weźmie Swanna	A najwięcej musi temu, co winien	A nie! On jej się może jeszcze więcej podobał!	A on chce dostać pięćdziesiąt tysięcy na fabrykę. Dla takiej sumy można choć na czas jaki nie mieć aktorki na utrzymaniu. Nie żenować siężenować się	A oni uwierzą?	A pana?	A zatem pani pierwszym wspomnieniem są te wyprawy dla wsparcia więźniów? Czy coś jeszcze pani pamięta?	Aha! Młoda, szczupła brunetka. Widziałem w teatrze. Ten Wentzel specjalista od mężatek.	Aha...	Ba! Głupstwo! Upraszam pana, panie Copperfield, abyś o tym nie wspominał przede mną.	Boisz się pan żony?... Nie gra przecież w Nitouche.	Boże Ojcze, któryś się wcielił w ten statek	Będę się starał zrozumieć.	Co tam słychać nad Lövenem?	Co wy robicie?...	Czemuż nie wyraz chorego na niestrawność?	Czy ci nie dość, żeś dzięki mnie ocalił głowę na karku?	Czy taka jest okropna?	Czy ty nie zapomniałaś jeszcze tego, co ja tobie opowiadałem o Michale Seniorze?	Czyżbyś, Valentine, zmieniła postanowienie?	Dosyć tego było, więcej nawet, niźli człowiek unieść może.	Dziękuję ci ładnieś mnie zakwalifikował.	Dławimuchy!	E! szkodabo mi twoich białych rączek, Marysiu, bo doprawdy nie chłopskie rączki macie!	Gdzie mój koń?	Haim, haim, panie krawiec!	Ja	Ja bardzo kocham Lusię	Ja nie uciekał, ino szedł do domu, do tatusia!	Jak on pana kompromituje?	Jaką panię? spytała żona Augusta.	Jutro pojedziemy do Jerozolimy. Zobaczysz.	Kiedyż więc umarł?	Kocham pranie Po prostu przepadam za nim! Jestem najszczęśliwsza, kiedy zanurzę w balii obie ręce. Co prawda, pranie idzie mi tak łatwo! Nie przedstawia dla mnie żadnego trudu. Czysta przyjemność, moja pani!	Miałam Ale gilotyna była mą rywalką. Toteż mieszam zawsze jakichś parę czerwonych szmatek w mój strój, aby wesołość moja nie szła za daleko.	Między Bogiem a prawdą nie przypominam sobie tego napadu... Strach pomieszał mi w głowie. Ale dobrze pamiętam jedną rzecz, która się stała tegoż dnia i zostawiła mi ciężkie wyrzuty sumienia...	Może pan Czertwan dziś nie wróci?	Najprzedniejsze obywatelstwo, mówisz waszmość? Patrzajcież!	Naprzód wódeczka i przekąska	Nie wiecie jak przyjął wiadomość o postanowionem małżeństwie?	Niedyskretnymi.	Niewątpliwie Zresztą potrzebujemy sporo czasu, żeby dojść do stacji pieszo.	No! no! dosyć! dosyć	No! patrzajże na mnie	No, nie jest tak znowu świetne stanowisko starej panny, którą zostałabym za rok lub dwa... Dotychczas ślepo słuchałam mamy i co z tego?... Skończyłam dwadzieścia pięć lat...	O kapitanie! Gardzę nimi od dnia dzisiejszego.	Och, księże proboszczu, proszę wrócić za chwilę; obecność księdza jest mi w tej chwili bardzo potrzebna.	Panie jestem Krzeszowska, a ten pan jest moim mężem. Długi jego obchodzą mnie, ponieważ on zagarnął mój majątek, o który w tej chwili toczy się między nami proces...	Panie poruczniku ona nie śpi...	Przeciwić się dobremu i ze złym kumać potrafi, któren jeno nie baczy, jaką potem weźmie zapłatę	Słuchajta mnie, ludzie! nie podpisujta!...	Tajemnica! tajemnica jest wszystkiem! Nikt z otoczenia cesarskiego wiedzieć o was, ani się domyślać nie powinien.	Tak jest, stryjaszku, chcę.	Tak.	Tak. Sam byłem na poufnej radzie, podczas której faraon rozkazał opanować świątynie dzisiaj zamiast dwudziestego trzeciego...	Tak... A tak! Wczoraj pięć tysięcy.	Trochę tylko prawa ręka w przegubie	Ts.	Wierzę, bo pan czyta swoją własną książkę.	Witaj, czcigodny sługo pański!	Wszelako...	Zrobię z tobą, co chcę!	Żadna... ach, ach, ach, żadna dotąd nie wyszła...
Maksymilian będzie mi towarzyszył Proszę się więc o niego nie martwić.	Och, ręczę ci, że pan Bloch nie czekał na więcej, wziął nogi za pas.	To jest jasne Nie twórzmy tylko teorii usprawiedliwiających bezczynność. Lud już dawno powtarza: ziemia i wola, i my z nim. Nauczmy się sięgać i brać.	To nie do uwierzenia zawsze był taki spokojny, trzydzieści lat patrzę na niego.	To się wyda, bądź spokojny; nic się przed kardynałem nie ukryje, kardynał  wie o wszystkiem.	W takim razie służę Ach, do licha! Nie wziąłem biletów... Może pan ma notatnik z ołówkiem, panie Wokulski?...	Zmęczona jestem Idź pan już do siebie.	Nie Henryku, popełniłem w życiu zbyt wiele okropności. To się już nie powtórzy. Wczoraj rozpocząłem moje dobre czyny.	Złym nie jest lecz wiele ucierpiawszy że niemal pustelnicze życie prowadzi, tego mu za złe poczytać nie można. Abym mu pociechę przyniósł dążę do niego...	A bo mu też ksiądz dojechałeś do żywego mięsa.	Czasem kładzie się ją do pudełka od sardynek w porównaniu z jego absolutną ignorancją we wszelkich innych sprawach przemysłu Na hiszpańskim wybrzeżu są fabryki, gdzie się pakuje sardynki do pudełek, i...	Czy ja się urżnął, szczeniaku, czy nie, to moja rzecz, a że ty będziesz wisiał na szubienicy, to będziesz.	Cóż już pani odwykła od swego łóżeczka?	Do sądu. Sprawa z dworem o krowy, o pobicie pastuchów, wiecie! Ze świadkami jadą, a Boryna pojechał przodem.	I pomocą dobrych ludzi Tak, ludzie zrobili mnie tym, czym jestem!... Czcigodny pan doktór zawsze mi mówił: weź się do pracy, bo przy tym przepisywaniu w powiecie zgłupiejesz do reszty!...	Jak to? Przecież trzeba odprawić kiduszkidusz	Jam jest, nie inaczej: Don Jacinto de Gouzdrala Gouzdrez. Oczekiwałem waszej wysokości z niewymierną niecierpliwością. Służyć mogę doskonałym pucheropuchero	Jednakże, proszę mojego pana czy mój pan nie raczyłby mnie objaśnić, jaka przyczyna sprawia ten skutek	Jeżeli mam być szczery, nie wierzę w to. Póki jednak zwłoki nie wypłyną, nie wolno mi zaniedbać i tej możliwości. Z tej samej racji nie zaniechałem też hipotezy o morderstwie. Chociaż mam niemal pewność, że może być mowa tylko o samobójstwie. To pewne. Wyszedł z domu oszołomiony nieszczęściem i dlatego nie powziął jeszcze żadnej decyzji. Chodził zapewne długo po mieście, może pił dla zalania robaka...	Mięsiwo suszone na słońcu, suszoną rybę i mielony bób, którego spory zapas Witta wziął z sobą. Mieliśmy też koszyki pełne słodkich i miękkich owoców, spotykanych w kraju mauryjskim, które mają miękisz podobny do fig, tylko że w środku znajdują się długie i twarde pestki. Aha! Zwano je daktylami!	Mości dobrodzieju nie tylko honor mi waszmość tym wyrządzasz, że raczysz nawiedzić ubogą strzechę moją, ale nawet i dobrodziejstwo, bo co w tej chwili, to wcale nie mógłbym mieć pożądańszego gościa nad mojego kochanego misjonarza.	Na imię boskie, co ci jest? Ferruccio!... Ferruccio!... Ferruccio!... Dziecko moje!... Kochanie moje!... O, ratujcie mnie, wy rajscy anieli!...	Nie mogę w to uwierzyć, aby Wasza wysokość wiedział, że chodzi tu o lady de Winter...	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi.	Nie moja, dworska.	Nie ucieknę i przed trzecim! Zawdy pijam jeden za pierwszą żonę, a dwa za drugą.	Nie zniosę tego! Nie zniosę!	No tak, bo gdym usłyszał, co doktor mówi, zaraz pobiegłem do naszego kamienia i tam wykonałem ślub: że jeśli ty będziesz miał nogę odjętą, ja również pozbędę się swojej.	No, niestracona sprawa. Dokończysz mnie, kiedy zechcesz!	Od kilku dni śledzę cicho, szepnął drugi, grube ryby zbierają się tu w jednem miejscu na uboczu, tak że je wszystkie w jeden sak ułowić będzie można.	Psyt!... Nie należy przysięgać nadaremnie.	Rozważcie przyjaciele, czy wątpliwości wasze nie są w pełni rozwiązane.	Szwejku jesteście piramidalnie głupi, ale nie ważcie mi się odpowiedzieć, jak macie w zwyczaju: „Posłusznie melduję, że jestem głupi!”	To cudownie. Zechce pan zatem złożyć oryginał swoich papierów... A i jeszcze jedno: do jakich związków, czy stowarzyszeń pan należy?... Tylko proszę o absolutną szczerość.	Zanim się rozstaniemy, powiedz, czy czegoś nie pragniesz?	Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.	„Tysiąc to za wiele, nie wierzę ani w jedno”.	A co było na pani weselu, pani Urszulo?	A jakże? utrzyma on się tam?	A zatem?...	A! a! odgadłem go po nienawiści, jaką wzbudził we mnie... jestżeś pewnym?	A! cóż pan mówisz! cóż są za ciężkie jego zbrodnie.	Ale Egipcjanie!...	Ależ owszem. Przygotowałam panu papier i ołówki	Bela wybornie radzi	Chodźmy razem.	Co jeszcze?	Co ty mówisz, Ludwinko bo jeśli on jest takim, jak mi o nim Bronisia mówiła	Czy pan doktor Jekyll jest w domu, Pawle?	Cóż to ma znaczyć, kapitanie Chrystianie?	Dla czego?	Dla niektórych ta wypoduszkowana otchłań to cela szpitala wariatów.	Dlaczegóż przesiadujesz u niego, na co go bałamucisz!	Dokąd jedziesz?	Głupiec!	Jak to? Król umarł?	Jechał ją sęk! I tak jutro ruszamy, a potem przyjdzie wiosna, inne będą zaraz gwiazdy i noce krótkie, wszelką nieczystą siłę debilitujące.	Jego wielmożność pan marszałek Kmita!	Jużciż choćby w lektyce nieść przyszło, ojciec będziesz na mojem weselu...	Kobiet?	Krótkać ona, to prawda, ale gościniec zepsuty po wtorkowej burzy; chybotało kolasą niczym arką czasu potopu. Dziękować Bogu kości jeszcze całe.	Kto?	Mam skarby, będziesz w nich czerpał.	Mam swoją tajemnicę	Masz tobie!... racz mi pan powiedzieć, czy sprawa moja pogorszyć się może przez to, co zrobiła żona podczas pobytu mojego w więzieniu!...	Małżeństwo, moje dziecko, to nasz czyściec, miłość to raj	Możliwe.	Niepo, tego, rozumienie...	No, to oddasz uprząż.	O Boże! Jak ty strasznie przesadzasz!	O, teatr!... to trucie się powolne i konanie codzienne!	Od króla?	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Oderint in saecula saeculorum oderint (łac.)	Ogłasza się konkurs na młodzieńca z bujnym poszyciem!	Pan Bóg	Pewnym moim znajomym zależy bardzo na zapoznaniu się z treścią niektórych dokumentów i pan mógłby mi to ułatwić.	Por Dios! Wy, panowie, wszyscy jesteście jednacy. Wszyscy niebezpieczni. Wszyscy zdrajcy biedaków, którzy są waszymi psami.	Prawda! prawda! Łąka dobra dwa pokosy daje dworskie, las przytakiwali.	Prokuratorem	Publiczność była wprost olśniona i porwana trzecim aktem... wstawali w krzesłach.	Rano jestem przekonań mego dziennika ale wieczór myślę, co chcę: w nocy panuje wolność myśli, obok wszelkich innych wolności.	Rzeczywiście potrzebuję odpoczynku Trochę mnie to za silnie wyczerpało. Gdzie jesteśmy?	Słucham pana?	Tak jest. Miłościwy król wzywa pana stolnika.	Tak, co najmniej	Tamci z ulicy.	To jest moja zasada.	Utyłeś jak fasa!	W czymże na przykład?	Weźcie mnie ze sobą!	Widzicie, że znam hrabiego	Więc Judy musi oświetlać. Greto!	Wszystko jedno.	Wychodzi, że tak.	Za jakie dwa, trzy miesiące.	Zdecydował pan kwestię	Zdrów jestem Chwała Bogu zdrów, zupełnie. Właśnie otrzymałem list od pana Murdstone. Życzy on sobie, abym salkę, którą mam właśnie niezajętą, wynajął młodzieńcowi którego mam przyjemność i zaszczyt poznać.	Zgadzasz się?	„Rozdział 10. ...Jeśli tedy kogo tobie niemiłego na zdrowiu uszkodzić zapragniesz, ulepże przódzi z wosku libo z gliny świeżej łątkołątko (daw.) koszula śmiertelna. dla człeka zmarłego... Wierę w tydzień najdalej wróg twój serdeczny ciężko zaniemoże...”
A ba, jeszcze by też: spod Włoszczowy!	A co to jest za ptaszek?	A cóż ja miałem zrobić?	A cóż! sądzą go i odsądzą od wszystkiego.	A lekarstwo na to?	A nie widziałeś ty Austriaków?	A no! dobry teraz, pewnie, gdy się spasł I wilk gdy niegłodny, krowie się ogonem kłania. Miałbym ja to co on, takżebym dobrym był.	A to czemu? Jeżeli jest księciem, to nie ma racji, że się tym nie chlubi. Należy cenić swą godność. Ja sam nie lubię bardzo, gdy ktoś się wypiera własnego pochodzenia.	A! przecież Oriana ma kuzynkę, której matka, jeżeli się nie mylę, jest z domu Grandin. Tak, tak, wiem doskonale, to są Grandin de l’Epervier.	A-be.	Ach! zawołała Laura, jam niewdzięczna sprzedać ją musiała.	Alboto ja wiém!	Ale cóż ja na to poradzę że we mnie to wywołuje i wstręt, i zniechęcenie, i lekceważenie dla samej siebie. Że mi duszno w tej atmosferze! Mama powiada, że ze wstydu ludziom w oczy nie spojrzy. Ja zaś wiem, że potrafię spojrzeć tak samo odważnie, jak dawniej. Tylko dawniej wierzyłam, że mam do tego prawo, a dziś...	Ale jest pan powieściopisarzem. Niech pan sobie wyobrazi, że w powieści ma pan podobną sytuację do rozwiązania. Jak by pan sobie z nią poradził?	Ale ma miliony i energię	Ale ty ciągle to samo. To nie sztuka.	Bardzo mi się podobał, prześlicznie urządzony, z przepychem niesłychanym.	Bardzo panu dziękuję...	Bismillach! Niechaj tak będzie, jak mówisz	Bodajbym był przeklęty!	Był z wicehrabią Cavalcantim, jego ojcem markizem, panią Danglars, państwem de Villefort	Bóg jakoś ustrzegł, w sieni było wszystko, a ona w całości ostała.	Całkiem szczerze, nie umiem powiedzieć, jak wasza wysokość będzie zachwycona. Przyznaję, że styl empire zawsze robił na mnie głębokie wrażenie. Ale u tych Iéna to doprawdy istna halucynacja. To coś... jak by to księżnej powiedzieć... coś niby przyniesione falą z wyprawy egipskiej... i ten powiew starożytności, wszystko to, co zalewa nasze domy, sfinksy usadowione w nogach foteli, węże owijające się o kandelabry, olbrzymia muza, która trzyma mały świecznik, aby nam świecić do partyjki bouillotte, lub wdrapała się spokojnie na kominek i opiera się o zegar; a potem te wszystkie lampy pompejańskie, łóżeczka w kształcie łodzi, wyglądające tak, jakby je znaleziono w Nilu, gotowe wyłonić małego Mojżesza, te antyczne kwadrygi galopujące po nocnych stolikach...	Chodziłoby także o to, żeby uzgodnić sposób, w jaki zniknął ten trzeci osobnik. Pani strzeliła z tej strzelby i z tego okna?	Cicho!... cicho!...	Co? Co mówicie?	Cuda prawdziwe się dzieją... Skądże Chmielnickiemu takie serce dla Skrzetuskiego?	Czy to... czy to matka Marty?	Cóż znowu za sentymentalizm!	Dlaczego dobry?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dlatego że w ludzkich sprawach pewnego nie ma nic i że najpotężniejszego siłacza głupie ziarno piasku obali, gdy, nie widząc go, poślizgnie się na nim. Tak i ja. Chłopakam chował, rósł mi na pociechę, a teraz...	Dobrze więc, powtórzę tylko raz jeszcze, masz rację. To ja jestem szalony, a ty mi pokazujesz, że namiętność oślepia najbardziej przytomne umysły. Dziękuję ci za twoje beznamiętne rozumowanie. Niech więc tak będzie, postanowione, jutro zostajesz żoną pana Franza d’Epinay. Bynajmniej nie przez podpisanie intercyzy, czysto formalnego papierka, który wymyślono, by móc jakoś zakończyć komedię w teatrze, lecz z twojej własnej woli.	Dobrze, to się sobie cofajcie, a ja tu zostanę.	Donna Estefana tylko.	E!... ja pytam tylko dlatego, aby wiedzieć, czy późno pan wrócisz?	Hallo, Alladyn! Hallo, Cesarzu! Przyszliście w samą porę na przedstawienie.	I ja go nie widziałam Ale zaczął pan jakieś zdanie i nie dokończył.	I mnie nie do spania, bo mi panienka ze Zgorzelic w głowie.	Jak to się stało?	Jakże on to przyjął?	Jam to był. Poznała mnie wasza miłość?	Jedno jedyne samobójstwo uważam za usprawiedliwione, a mianowicie samobójstwo z miłości, skutkiem czego namawiam się na nie od kilku lat	Jeigu ponia žinotų, kaip jūs su lenkstudenčiu meiliai kalbėjotės per šv. Oną, tai ji galėtų tai mislyti, man rodos, Nors apie tai tarpu mudviejų su ja ir ne buvo kalbos, bet man rodos, jog galėjo apie tai ir kiti jai pasakyti. Pats lenkstudentis mėgstantis pasigirti meile merga.	Jestem pewien, że będzie panu rad.	Jestem tu, przy tobie, jedyna, czuwam nad tobą...	Jużci niby jego dopóki mu kto nie zabierze. Przecie ja wiem, że i wasze dzisiejsze grunta i chałupa były pańskie, a dziś są wasze. Tak samo z łąką. Co on lepszego, że chociaż nic nie robi, ma ziemi za stu chłopów?	Litość bierze patrzeć Siła czasu i wiele pracy upłynie, żeby tam uszło od biedy. Najprzedniejszych zabrali nam do Ameryki, a tu sami prawie rekruci, milicja.	Mam przyjemność znać panią z widzenia i ze słyszenia. Czym mogę pani służyć?	Ministra mogła też usunąć ze świata silna, skoncentrowana wola jednostki.	Mnie też nie jest zimno Widzisz ją?	Może i miałbym jakiś pomysł	Może mu się pedograpedogra a. podagra rzecze pan Zagłoba	Mój kumie moi złoci, co ja pocznę, kiedy to sierocy interes? Ja Magdzi muszę grunt kupić choćby dlatego, że się to mojej babie nie podoba.	Najzupełniej. Przeczytałam całą książkę z dużą ciekawością, ale te dwie strony szczególnie mnie uderzyły, gdyż wyjawiały nadzwyczaj ciekawe rzeczy.	Nasz wspólny przyjaciel, pani hrabino, Albert de Morcerf, z którym rozstaliśmy się, gdy pogonił za swoją nieznajomą o siódmej wieczór Od tej pory już go nie widziałem.	Nie będę grzeczna, nie puszczę cię.	Nie cofam mej prośby. Pomóż mi zapuścić się w te posępne dziedziny.	Nie ma chleba ani masła, ani...	Nie mam wcale ochoty go widzieć.	Nie mówmy o tym wydarzeniu nie mogę znieść ani myśli o nim; przejmuje mnie ono wstydem, a nie mniej bolesne mi jest przez swoje następstwa. To pewna, niestety, że pan jest przyczyną śmierci pana de Clèves; podejrzenia, w jakie go wtrącił pański niebaczny postępek, kosztowały go życie, tak jakby mu pan je odjął własnymi rękoma. Zważ pan, co powinna bym uczynić, gdybyście byli doszli do tej ostateczności i gdyby się zdarzyło to samo nieszczęście. Wiem dobrze, że to nie jest to samo wobec świata; ale w moim sumieniu nie ma żadnej różnicy, skoro wiem, że on umarł przez pana i z mojej przyczyny.	Nie straszni nam są ani jedni, ani drudzy.	Nie wiemy	Nie zmienią się od tego losy narodu, więc nie lamentuj, Elizo. To zbawienna rzecz nawet, bo robiłam się zbyt dumna z mojej grzywy, i mózg skorzysta, że się pozbyłam tej miotły. Tak mi będzie przyjemnie, lekko i chłodno! Fryzjer powiedział, że wkrótce urośnie mi kędzierzawa czupryna, zupełnie jak chłopcu. Będzie mi z nią do twarzy i głowę utrzymam w porządku. Nie żałuję tego wcale, proszę cię zatem, mamo, weź pieniądze i chodźmy na kolację.	Nie zobaczę.	Nie żartuj z rzeczy świętych, mój drogi.	Nie.	Nie. rzekł sługa	Niebezpieczeństwo odgrzebać..	Niech bogowie bronią!... To przecie żaden interes, gdy giną robotnicy... Żołnierze waszej świątobliwości nie będą więcej pracować przy kanale aniżeli dziś przy fortyfikacjach albo gościńcach... A jaka sława dla was, panie!... jakie dochody dla skarbu!... jaki pożytek dla Egiptu!... Najuboższy chłop może mieć drewnianą chałupę, kilkoro bydła, sprzęty i bodajże niewolnika... Żaden faraon nie podniósł państwa tak wysoko i nie dokonał tak niezmiernego dzieła...	Niech go diabli wezmą.	Niech mi pan coś powie o tym skrzypku	Nieszczególnie, ale jeżdżę.	No, tak nadeszła już zima. A to jest śnieg.	Odpowiesz mi za tę obelgę!	Okropnie.	On! on! a co mu jest? Skarb, co za starego stał próżny, u niego pełen; dwadzieścia tysięcy grzywien wyliczyć niemcowi, to u niego nic; klejnotów i sreber jak lodu... Cóż mu brak?	Panie czy pan i pańscy towarzysze jesteście Anglikami?	Panie konsulu wielcy złodzieje mają zawsze wygląd porządnych ludzi. Rozumie pan, że ludzie z fizjonomią nicponiów muszą pozostać uczciwi, inaczej zaraz by ich aresztowano. Zaś fizjonomie uczciwe trzeba dopiero umieć zdemaskować. To dość trudna praca, przyznaję. Nie jest to prosty zawód	Panowie Panowie! moi przyjaciele i ja zajęci jesteśmy właśnie spożywaniem śniadania tu, w tym bastjonie. Otóż, wiadomo wam, jak to nieprzyjemnie być odrywanym od śniadania, i dlatego prosimy panów, jeżeli już koniecznie musicie wziąć się do roboty, abyście zaczekali, aż dokończymy naszego posiłku, lub przyszli trochę później; a może, co byłoby najwłaściwsze, abyście powzięli zbawienną myśl rozstania się z buntownikami i przyszli wypić z nami za zdrowie króla Francji!	Późno to wrócicie?	Sancho jest czysty i umyty aż nadto dobrze, nie ma potrzeby mydlić mu twarzy, a ponieważ zresztą obyczaje wasze nie przypadają mu do gustu, nie powinniście się narzucać z nimi. Jesteście brutale, pełni zawiści dla walecznych giermków błędnego rycerstwa.	Słowo honoru! Niech wasza wysokość spyta Oriany, czy ja przesadzam.	Tak	Tak I sposobności też nie braknie. Słyszałem w Malborgu, że będą uczty, będą turnieje, bo się goście zagraniczni koniecznie chcą z królewskimi rycerzami potykać. Na Boga! toż ma przyjechać i rycerz Jan z Aragonii, największy ze wszystkich w chrześcijaństwie. Nie wiecie? Przecie on podobno aż z Aragonii rękawicę waszemu Zawiszy przysłał, aby zaś nie mówiono po dworach, że jest drugi równy jemu na świecie.	Tak, kochanie, tak. Tam, w Ziemi Izraela, w tamtej krainie. A chciałbyś tam być?	Tak.	Tnijcie cumę! Bosmanie Van Horn, kieruj się na Jamajkę. Poczekamy na was na Tortudze.	To waść wyłaź.	Uznajesz, że ten błazen dopuścił się względem mnie czegoś niesłychanego?	Ułożono z tych wyjątków	Wcale nie czterech. Boć o Beroesie wiedziała starsza kapłanka Izydy, dwaj kapłani, którzy mu wskazali drogę do świątyni Seta, i kapłan, który go przyjął u wrót... Czekaj no!... Ten kapłan wciąż siedział w podziemiach... A jeżeli podsłuchiwał?...	Widzicie że będę mógł się wam na coś przydać, przynajmniej podczas tego rejsu; a jeśli już mnie nie będziecie chcieli, gdy dopłyniemy do Livorno	Wszakże się już przywitałem?	Z radością gardła damy!	Zaczynasz mi się uśmiechać z tępym uporem fana­tyka. Tak jest, dzieła!	Zrobiłem karierę, jak pani widzi	Zuchwały nie jest, ino pstro w głowie; krotofilekrotofila a. krotochwila (daw.)	Zwariować przyjdzie!
?	A cóż JW. panie, znalazło się brata który ma possesyjkę przy Bednarskiej ulicy, to się do niego ściągnęło	A cóż na to Maćko?	A pewnie!	A tera ja taki sam pan jak inni, prawo swoje mam i nikt me palcem tknąć nie śmie! Tam mi Polska, kaj mi dobrze, kaj mam...	A teraz masz osiem dni na dostanie się do lorda Wintera, osiem na drogę powrotną, razem dni szesnaście. Jeżeli szesnastego dnia od daty wyjazdu nie powrócisz o ósmej godzinie wieczorem, nie dostaniesz ani grosza, choćbyś powrócił o pięć minut po ósmej.	A to jakim sposobem?	A to pięknie wyglądał I cóż dalej z tą fotografią?...	A widzicie! Ile razy popchnie się przeciwko sobie uczniów z różnych klas, można się założyć, że zawsze znajdzie się głupiec, na którym wszystko się skrupi. Hallo, Orrin, a tobie kto tak buzię przefasonował?	A-be!	Ach, Boże! Co to waszmość może obchodzić?	Ach, jak to brzmi melodyjnie! A żeby pan wiedział, jaka ona piękna, ta żona! Pokaż fotografię, Wentzel.	Ale oni przebudzili się?	Ale ty nie jesteś taki!	Ależ tak, przypominam sobie wybornie, żem pana widziała owego dnia Zawsze jest bardzo interesująco u ciotki. Na ostatnim wieczorze, gdzie pana właśnie spotkałam, chciałam pana spytać, czy ten stary pan, co przeszedł koło nas, to nie był François Coppée? Pan musi znać wszystkie nazwiska	Bardzo mi dobrze, ojczusiu! Lucia miła dziewczynka, kochamy się z sobą.	Bawią pana takie historje?	Biada!	Bo jo wiem?... Musi, że sprzedam...	Chcesz jechać, a pomyśl, co będzie ze mną. Jesteś jedyną moją pociechą. Mam dopiero dwadzieścia sześć lat, a wydaje mi się, że jestem staruszką. Pomyśl, Taziu. Zobaczymy, co będzie.	Co by powiedzieli? Życie by oddali, żeby być razem z nami, no nie, Huck?	Co ty, Wasil, co tobie?	Czy nie wiesz dlaczego Bohdan Rosnowski nie przyjeżdża do Darnówki? Odkąd tam jestem, nie był ani razu, chociaż podobno...	Czytaj dalej!	Dla mnie samego.	Dlaczego pani nieprzyjemna obecność Głębockiego na wyścigu?	Do ciebie od dziadunia. Przyszedł wczoraj...	Dzień dobry pani Bogno. Czy pani mówi z domu?	Dziękuję, obejdzie się	E nie powiem, jak mi na imię. Po co, na co to panu? Z jakiej racji? Jeszcze pan komu obcemu powtórzy, narobi pan plotek...	E... bo mnie, proszę pani, jedna baba urzekła w Trzebicach, żebym niby do spania był taki chytry... A no i pospalimy się. Ledwie świt, jak ci mię ten Wincenty wyrżną w łeb trepem! powiadają. Ja spojrzę: śtanga wisi, gniadej nie ma. Pod progiem my spali cap, chaps. my za śtangę, a tu przerżnięta jak mydło. Powiadają, że ma taką piłeczkę cienką, ale to głupiemu powiedzieć, żeby kto żelazo piłką urżnął. Musi para mieć włos z żydowskiego trupa i tym tak rznie. Wylecielimy na świat... Przed stajnią widać było ślad do stawu. Skoczyli my do stawu. Poszedł we wodę! My na drugi brzeg ku Cieplakom ani! Dopiero oni powiadają, że może brzegiem stawu się wziął, a potem wjechał w rzekę. Polecielimy i tam, ale nie było nic, i pokój. Pan wstał, ludzie się zeszli, gwar, krzyk, ale śladu nikt wypatrzeć nie mógł. Jak słońce przygrzało, rosa zginęła, to tam już nie było o czym gadać. Sobieraj powiadali, że był gdzieś ślad na smuguna smugu i tak do wieczora. Ja pojechałem na siwym pod Wybrankową, Wincenty poszli ze Stasińskim do Dolnej, ale my z niczym wrócili na wieczór. Po kolacji siedzielimy tak wszyscy przede drzwiami. Cicho się stało, tylko żabska rechotały jak muzyka. Wtem jakoś mi się zdało, że kobyła rży... Zerwałem się, aże mię ognie przeszły. Słyszę, a tu daleko, daleko spod lasu skoczyć, runąć. jak bez próg. Przyleciała pode wrota. Mój Jezus kochany! Jak wzięła rżeć raz za razem, to jakby ten człowiek na człowieka wołał. Sam pan poleciał otworzyć jej wrota. To my tak zaczęli hurtem beczeć z radości!... Miała na szyi postronek grubaśny, a na nogach koło pęcin poprzywiązywane jakiesi gałgany, żeby, widać, śladu nie było. W lesie ją pewno przywiązał i układł się spać, a ona sobie tam już poradziła... Albo go może trzepnęła gdzie o ziemię	Garrone mój ojciec wyjeżdża z Turynu tej jesieni już na dobre.	Gdzie zostawiłeś pana?	Hale, komorniki, po drzewo chodzili do lasu.	Hrabia tego nie widzisz?	I chcielibyście państwo wiedzieć, jak stoją jego sprawy?	I co gorsza, widział... Rozumiesz waszmość? Widział, jakoście się paśli buziaczkami. Wszystko by on jeszcze przepardonowałprzepardonować (daw.)	I dziesięć szylingów nam wystarczy. Prawda?	I ja także.	I to chléb jak i drugi ale ja go nie chcę. Juściżem młoda i zapracuję; nie bójcie się, nie bójcie!	Idźcie z Bogiem, panie Nijakich gór, nijakich skał się nie boję. Skały mnie znają i ja je znam wszystkie, co do jednego zakamarka.	Ja dawno bym już go zaprzągł do roboty Im młodszy, tym lepszy. Dlatego to pilnowanie naprawdę cennych klejnotów powierzałem zawsze dziecku. Pan przysłał go do mnie na próbę. Wypróbowałem go na wszystkie sposoby! Jest to jedyny chłopiec, którego nie zdołałem zmusić, by widział to, co mu każę.	Ja miałbym wziąć ten pierścionek, który był w ręku podłej istoty!... nigdy; d‘Artagnanie, słuchaj: pierścień ten jest skalany.	Ja po swojej koniczynie już dziś i zaorałem!	Jeno dobrym ludziom	Już czwarty rok.	Kiedy byłam w niewoli tatarskiej, widziałam, że u nich wszystko da się kupić, wszystko.	Kiedyż w. ekscelencya wróciliście? my nic nie wiemy o jego powrocie.	Kochana, zastanów się dobrze.	Król Maciuś?	Któż mu to las wytnie, jak nie Lipczaki?	Mam przejść drogę do Tortozy, dać wieść o tobie i innych po drodze załogach. Potem wracam do Saragossy i do pułku.	Mamy cały dzień swobodny Sieci już zastawione, braknie tylko motyla.	Masz go przed sobą.	Musiały cię do tego skłonić ważne, jak sądzę, przyczyny?	Myślałem sobie, że tak potrzeba; inaczej bym tego nie zrobił. Nie chciałbym, żeby państwo myśleli, że my tu na tym statku męczymy takich, jak on, chłopaków.	Nie chcę rozwodzić się nad niektórymi familijnymi szczegółami, niemiły to dla nas obojga temat.	Nie udawaj wołu. Wasz rechnungsfeldfebel dostał już zawiadomienie o wagonach czy nie? Wiele u was szeregowców?	Nie!... Ona niech żyje... To będzie moja zemsta...	Niech pan spłaca długi w miarę zgłaszania się wierzycieli. Dziś zepchniemy tych, którzy mają późniejsze weksle. Więc to wyniesie dwa do trzech tysięcy?...	Nikt nic nie oszczędza. Przy takich zarobkach jest to zbiorowisko bankrutów...	Ojciec mój ciężko pracuje na moje wykształcenie.	Pardon, otworzyłem swój codzienny słownik, zapominając o obecności pań. Pardon!	Po co wasza świątobliwość ma pożyczać, kiedy może mieć duże skarby...	Potem dostaniesz parę razy w pysk Żeby sobie zmyślać takie śmieszne kawały. My tu mamy zmartwienie, że nas czeka sąd dywizyjny, a ten sobie ze wszystkiego pokpiwa. Wczoraj, gdy nas prowadzili na badanie, zaczął mi tłumaczyć, co to jest róża jerychońska.	Prawda! Chyba, że i tu jasnowidzenie panu pomoże?	Proszę, żądam, chcę mieć kurę, co znosi złote jaja.	Przez troskliwość o cezara Mam dalekiego krewnego w pretorianach, który zwie się Scewinus, tak jak i ja, i przez niego wiem, co dzieje się w obozie... Niechęć rośnie i tam... Bunt , PotwórKaligula, widzisz, był także szalony, i patrz, co się stało! Oto znalazł się Kasjusz Cherea... Straszny to był uczynek i zapewne nie masz między nami nikogo, kto by go pochwalił, a jednakże Cherea uwolnił świat od potwora.	Przybyłem właśnie po to, aby ich jaśnie panu udzielić.	Przyznam się panu że mam szczególne upodobanie do tajemnych nauk; przemawiają one do wyobraźni jak poezja, a oprócz tego można je sprowadzić do liczb jak równania algebraiczne; ale mów pan dalej, proszę, to, co pan opowiada, wyjątkowo mnie ciekawi.	Prędko do nich zjedziem?	Rzuć pensję od wakacyj!... Córkę wydamy za mąż; wynajdziemy jej takiego jak Kotowski, co to pcha się, bestia, naprzód, nie pytając... Syn weźmie się do roboty, to mu zaraz wywietrzeje z głowy elegancja... A więc raz, dwa, trzy... i	Szwejku jesteście piramidalnie głupi, ale nie ważcie mi się odpowiedzieć, jak macie w zwyczaju: „Posłusznie melduję, że jestem głupi!”	Sądzę, że byłoby bardzo niebezpiecznie pozostać na kotwicy blisko groty Glam Shell	Tak jest, mój dzielny Pencroffie lecz tylko wtedy, gdy pan mi pomaga, w każdej naszej pracy trzy czwarte części zasługi panu się należą!	Tak jest. Ale trybunałów teraz nie masz, a pan Sapieha co innego też ma na głowie.	Tak mi dobrze pod Żwańcem poszło, że rad bym się w zameczku zawrzeć bylem miał pewność, że mi waszmość od czasu do czasu na pomoc z Kamieńca wyskoczysz. Niechby potem było, co ma być!	Tak, jest w tym i twoja wina, żem ja w taką przepaść wpadła Myśmy tak nierozsądne, gdy za mąż wychodzimy! Czyż my znamy wtedy świat, interesy, ludzi, obyczaje? Ojcowie powinni by myśleć za nas. Ojcze drogi, ja ci nic nie wyrzucam, przebacz mi te słowa. W tym razie, wina cała jest po mojej stronie. Nie, nie płacz, tatku	Tatuś mi obiecał!	Ten nowy system jest bardzo prosty Osobiście otrzymałem od pana pułkownika nową książkę i informacje.	To Dick	To prawda zapomniałem, że i to także włączone zostało do reguł gry. Sędziowie przestrzegają reguł gry w „gąskę”, patrząc na to, co jest napisane na tabliczce. Zapisane tam są prawa króla, zostające pod strażą najemnych szwajcarów i wszelakiego innego żołdactwa. Niestety, biedna powieszona złodziejka nie miała jeno gwardii szwajcarskiej, która by zapisała na tabliczce, iż przysługuje jej prawo noszenia koronkowego żabotu pani radczyni Josse. Masz pan zupełną rację.	Tylko dobry jeździec.	W Zołotonoszy? Czekajże waćpanna. Poznałem i ja w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa.. Cóż robić?... kiedy nie ma gdzie indziej, to uciekajmy i tam. Ale trzeba będzie zjechać z gościńca, stepem i lasami przebierać sięprzebierać się (daw.)	W nic, czego rozumem nie pojmuję! tryumfująco dorzucił podczaszyc.	W razie jakiego wypadku mogę wyskoczyć z łóżka i zamknąć się w alkierzyku: to wszelako nigdy się nie zdarzyło. Zwyczajnie rozstajemy się około czwartej rano. Jeśli godzina rozkoszy lub wypoczynku przeciągnie się poza tę porę, wstajemy razem; ona schodzi, ja zostaję w alkierzu, ubieram się, czytam, odpoczywam, czekam, aż nadejdzie pora, w której można się pokazać. Schodzę, witam się, ściskam ze wszystkimi, jak gdybym w tej chwili przybył.	W rączkę i w nóżkę...	W takim razie wszystko to nie doprowadzi panienki do niczego.	Wasza dostojność wie, że pan nasz i najwyższa rada postanowili uwolnić dwadzieścia tysięcy wojsk najemnych...	Wiadomo sami podmówili siępodmówić	Widzisz, jakiś niedobry, jeszcześ mi nie powiedział, jak cię wołają.	Wie, że nieznajomy chowa się w jednej z jaskiń na stoku góry, tam, gdzie to mieszkali dawni ludzie.	Wiem, że to niepotrzebne, nie uratuje mi już życia, ale może doda mi sił i będę mógł złożyć zeznania.	Więc zrozumiałeś już: zabić się raczej dasz, a nie opuścisz tego domu.	Wróćmy lepiej, proszę pana Ale cóż to znowu? Te zasłony nie były przedtem spuszczone. Założę się, że ta chytra, przebiegła, knująca bestia szpieguje nas spoza nich.	Zaczekaj. Zaraz skończę.	Zemsta	Łatwo się o tym przekonać	Łże? To kopnij poniżej grzbietu...	„Rybaka”? nie przypominam sobie...
Myślę przecie, że nie powinna się skarżyć byleby tylko ludziom bogatym. Może myślała, że ci, nie potrzebując podarków cioci Leonii, nie mogą być podejrzani o to, że ją kochają interesownie. Zresztą podarki czynione osobom bardzo zamożnym osobom „tej samej klasy” co ciocia Leonia i które „dobrze pasowały razem”, były dla niej cząstką obyczajów owego dawnego i świetnego życia bogaczy, którzy polują, wyprawiają bale, składają sobie wizyty i których podziwiała z uśmiechem. Ale inna sprawa, jeżeli korzystający z hojności cioci byli z tych, których Franciszka nazywała „ludzie tacy jak ja, ludzie, którzy nie są nic lepszego niż ja” i którymi gardziła najbardziej, chyba że ją nazywali „panią Franciszką” i uważali się za „coś gorszego od niej”. I kiedy ujrzała, że mimo jej rad, ciocia rządzi się swoim zdaniem i że wyrzuca pieniądze dla osób niegodnych, podarki, które ciocia robiła jej samej, zaczęła uważać za nikłe, w porównaniu z urojonymi sumami dawanymi Eulalii. Nie było w okolicach Combray tak znacznego folwarku, którego by, zdaniem Franciszki, Eulalia nie mogła sobie z łatwością kupić za wszystko, co jej przynoszą te wizyty. Prawda, że Eulalia w ten sam sposób szacowała niezmierzone i ukryte bogactwa Franciszki. Zazwyczaj, kiedy Eulalia już poszła, Franciszka opatrywała jej osobę mocno krytycznym komentarzem. Nienawidziła Eulalii, ale się jej bała i uważała za konieczne w oczy okazywać jej „przychylną twarz”. Odbijała to sobie po odejściu Eulalii, nie wymieniając jej co prawda, ale wygłaszając sybilińskie wyrocznie albo zdania o charakterze ogólnym jak u Eklezjasty, których znaczenie nie mogło mieć dla cioci tajemnic. Sprawdziwszy spoza firanki, czy Eulalia zamknęła drzwi: „Podchlebcy umieją wkraść się w łaski i zgarniać majątki; ale cierpliwości, pan Bóg wszystkich ich kiedyś pokarze”	Nie umiem inaczej, Królowo Anno. Masz rację, w głębi serca nie jestem lekkoduchem. Ale dusza moja pokryta jest pewnego rodzaju frywolną skórą, której nie potrafię ściągnąć. Panna Poyser powiada, że trzeba by mię na nowo posiekać i stworzyć inaczej. Ale Janusz zna mnie, jaką jestem w istocie, i kocha mnie, razem z moją lekkomyślnością. I ja jego kocham. Nigdy w życiu nie byłam tak zaskoczona, jak w chwili, gdy się przekonałam, że go kocham. Nigdy mi się nie wydawało możliwym, abym się zakochała w brzydkim mężczyźnie. I pomyśleć, że mogłam się ograniczyć do jednego adoratora! I jeszcze imieniem Janusz. Ale będę go nazywała Jasiem. To takie miłe, krótkie imię. „Alfonsa” trudniej by mi było zdrobnić.	To wcale nie jego wina, moi panowie Nierozsądek był po mojej stronie i nawet były chwile, gdy już czyniłem sobie wyrzuty, że to ja przyczyniłem się mimo woli do niechybnej śmierci rybaka. Ale barwa tych fal odmętu była tak niesamowita, tak uspokajająca, przy tym morze wyglądało jak wzorzysta koronka dziergana misternie jedwabiem z błękitu. Otóż nie obawiając się niczego, zapragnąłem odszukać jakieś nowe barwy w tej przestrzeni zalanej pianą i światłem. Z tej to przyczyny posuwałem się coraz dalej, coraz dalej. Mój stary rybak doskonale przeczuwał grożące niebezpieczeństwo, nawet czynił mi uwagi, pragnął koniecznie powrócić do wyspy Jura, ale ja zupełnie się na to nie zgodziłem i nie słuchałem rozumnych przestróg. Tym sposobem wpadliśmy w sam wir odmętu! Niespodziewane uderzenie skaleczyło mego towarzysza, który tym sposobem nie mógł mi już pospieszyć z pomocą, i gdyby nie opatrznościowa interwencja statku Glengarry, gdyby nie poświęcenie kapitana, gdyby nie uczuciowość pasażerów, przeszlibyśmy obydwaj, ja i mój towarzysz, do tradycji ludowej i teraz zaliczano by nas do ofiar pochłoniętych odmętami Corryvreckan.	Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Nie, panie Aronnax, kołysze się na falach, ale się nie porusza.	Jakież to głupstwo popełniłeś pan dzisiaj panie de Rastignac? To biedne dziecko tak niedawno znalazło się na świecie, że nic a nic nie rozumie, co my mówimy, najdroższa Antonino. Odłóżmy ten przedmiot do jutra, zrób to dla niego. Jutro, widzisz, cała ta sprawa będzie już miała charakter urzędowy, i ty będziesz mogła głosić na pewno.	Nie, i co gorsza wszystko wskazuje na to, że kieruje się w naszą stronę.	Gdybyś pan miał pięćdziesiąt tysięcy franków renty, nie troszczyłbyś się o ludzi. Napadła pana szlachetna miłość ludzkości? Jedź pan na Madagaskar; znajdziesz tam miły narodek, jeszcze świeży, do zsaintsimonizowania, sklasowania i wsadzenia do słoja; ale tu każdy włazi zupełnie naturalnie w swoją przegródkę jak gąsienica w swoją dziurę. Odźwierni to są odźwierni, a głupcy są głupcy, nie trzeba im patentu z kolegium dobrych Ojców. Ha, ha!	Przyuczyła się trajkotać, to i trajkocze, chocia nie potrza, ale to nie bezbez (gw.) jąkał cicho stary.	Szelma też to była sroga, choć i ten dzik! Znałem ja się z nim! Dopadł ci mię on jednego razu na Cisowskiem, a jak mię zaorał kłem po łydach, to do samej kości mięso ozdarł, jak cygankiem, aże w kolano. Pod siebie mię przecie o mało nie wziął, ciortu brat, bom go się był bardzo przeląkł. Teraz jeszcze, jak se spomnieć, to człowiekowi seremno. A ja już bywałem pod dzikiem. Już mi ta jeden orał kożuch na plecach to prawym to lewym kielcem, i deptał po mnie raciami: z tego wiem, co taki ma w sobie za siłę! Świnia! Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia łupina a krew człowiekowi w żyłach zmarzła i w gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego to samo połechtał po szyjce...	Tak. Innej racyi niema. Panna Ratkowska bawiła u Osnowskich dlatego, że niby Kopowski miał się o nią starać, a skoro Kopowski wystarał się o inną, więc dalszy jej pobyt nie miałby racyi bytu.	Czemu? nie wiesz to bezbez (gw.) zaskarżyła się cichuśko.	Hej! w polu, na twardej kulbace, nikomu się nie ckni!	Nie cofam mej prośby. Pomóż mi zapuścić się w te posępne dziedziny.	Nie wyciągano mnie z żadnej rzeki Zapomniałeś, jak to się stało. Znalazłem ją dzięki Świadomości.	To, co najgorszego stać się mogło Nieprzyjaciele pańscy oskarżyli go, królowa na czele, Guarini, hr. chytry Brühl... nie mam co goryczy sączyć po kropelce: jesteśmy zgubieni...	Uspokój się, nie pojedziesz	Uspokój się, no, uspokój, nie płacz tak	Och, Wasza Wielebność pospolity tłum nie posiada ani rozumu ani serca Waszej Wielebności. Twórczość, ArtystaNasze cierpienia nie są nikomu znane, nieznaną też nasza praca. Górnikowi z mniejszym trudem przychodzi dobywać złoto ze swej minymina (daw.) retorycznie ukształtowane zdanie złożone, stanowiące całość znaczeniową., streszczać całe filozofie w jednym obrazie. Słowem, wiersze jego są jak nasiona, których kwiaty powinny się rozwinąć w sercach, szukając w nich bruzd wyżłobionych osobistymi uczuciami. Czy nie trzeba wszystkiego wycierpieć, aby wszystko oddać? A czuć całą mocą, czy nie znaczy cierpieć? Toteż poezję poczyna się jedynie po ciężkich podróżach podjętych w rozległe krainy myśli i społeczeństwa. Czyż nie są nieśmiertelnymi trudy, będące rodzicielami tworów, których życie staje się bardziej autentyczne niż osób żyjących naprawdę, jak Klaryssa Richardsona, Kamilla Chéniera, Delia Tibulla, Angelika Ariosta, Franceska Dantego, Alcest Moliera, Figaro Beaumarchais’go, Rebeka Waltera Scotta i Don Kichot CervantesaKlaryssa Richardsona, Kamilla Chéniera, Delia Tibulla, Angelika Ariosta, Franceska Dantego, Alcest Moliera, Figaro Beaumarchais’go, Rebeka Waltera Scotta i Don Kichot Cervantesa	Nie ma tu nikogo innego, kogo bym mógł podejrzewać. Nie mylę się z pewnością.	Przykro mi bardzo, żeś taki twardy. Nigdy nie mieliśmy żadnej sprzeczki, do której ja dałbym powód. Trudno! Uczyniłem propozycję jedynie ze względu na Boże Narodzenie, a chociaż mi się ona nie udała, zachowam pogodne i radosne usposobienie. Zatem wesołych świąt, wuju!	Tak, i nie ruszą się z miejsca, dopóki nie wzejdzie księżyc.	Judy się bała Słowo honoru, nie zrobiła tego naumyślnie, co nie, Judy?	Co to znaczy „nie zgodzą się”, muszą się zgodzić. Wszystko, co się w ten sposób da wyciągnąć, będzie pan łaskaw natychmiast przekazywać mnie do New Yorku.	Mówiłem, ale raz, że ja z tobą nie flirtuję, a po drugie, że ty właśnie nie masz w sobie nic a nic żydowskiego. Słowo honoru daję!	Nie, nie, pamiętam, jak głos pani drżał, pamiętam, jak pani na mnie patrzała z trwogą. Na miłość Boską, bądź ze mną szczera, miss Stapleton. Od pierwszej chwili, gdym zawitał w te strony, czuję coś złowróżbnego w powietrzu. Stąpamy jakby po owych zielonych kępach na bagnie, lada chwila możemy w nich utonąć, a nikt nie chce nam wskazać, gdzie jest niebezpieczeństwo. Powiedz mi pani, co znaczyły jej słowa, a w zamian obiecuję, że je powtórzę sir Henrykowi.	No tak, ale Klu-Klu... nie, nie Klu-Klu, tylko ten gałgan z latarni morskiej udaje przyjaciela, a ukradł tyle zabawek. Dwie łamigłówki, pajacyk, cztery książki, sześć kolorowych ołówków. Kto za to będzie płacił? Jestem biedakiem, choć płynie we mnie królewska krew. A honor nie pozwala mi nie zapłacić. Zabiję Dormesko i siebie.	Bywało to, bywało, żem i wołu za róg wziąwszy w miejscu osadził, ale teraz już i z baranem nie wiém czybym téj sztuki dokazał.	Moja droga, moja najmilsza! jeżeli Bóg w dobroci swojej to sprawi, że ja kiedy szczęśliwą będę, nigdy, nigdy o was i o domu waszym nie zapomnę, nigdy wam wdzięczna być nie przestanę za to, że przytuliliście mnie sierotę i ze słabym zdrowiem.	A może byśmy się tak udali na spoczynek?	Co do mnie choćby jeszcze jeden diabeł przyszedł mi trąbić w uszy, nie ustraszy mnie, jakem Turek.	Czy na pewno nie grozi jej niebezpieczeństwo?	Czy pan się wstydzi swojej ręki, czy mojej?	Dawno cię już nie widziałem, moja droga, kochana Maryniu! Dwa lata nie byłem w domu... Jak ty od tego czasu urosłaś...	Jakby się też stary cześnik dowiedział, Jezu Chryste, Panie miły!	Musisz koniecznie I nie traćmy czasu!	Nie mam dukatów	Nie, nie chcę! Nie mogę na ciebie patrzeć. A zresztą jestem chwilowo... bez tego... bez waluty...	Ojcze, nie psuj tego albo mnie okryjesz hańbą. Ojcze, słyszysz?	Słuchaj no! Ja nie myślę... nie myślę pozwalać na to, aby mi uczniowie piątej klasy odpowiadali klątwami!	Wycieram się zawsze przed spaniem wodą i kamforą, albo lekki masaż sobie robię, to mi bardzo służy.	Zaiste stanie się to wtedy, gdy zapanuje siła jedna, siła świadomości, gdy natura stanie się obyczajna i skromna. Gdyż przyczyną wszechzła jest ogólna słabość, brak poczucia moralnych praw i mała wrażliwość na rozkosze wolności.	Teraz rozumiem, dlaczego naznaczyłeś mi pan spotkanie na tej ponurej wyspie, na pełnym morzu, w tym podziemnym pałacu-grobowcu, którego pozazdrościłby ci niejeden faraon: bo lubisz mnie, hrabio, prawda? Bo lubisz mnie tak, że chcesz mi zadać taką śmierć o jakiej właśnie mówiłeś, śmierć bez agonii, śmierć, która pozwoli mi zgasnąć z imieniem Valentine na ustach, czując twoją rękę w dłoni?	Zobaczymy ale ja wam tylko to z góry zapowiadam, że kto mi do Włoszki pomoże, temu ja służyć będę.	A gdyby puścić wieść, że to Watyniusz kazał podpalić miasto, i poświęcić go gniewowi ludu?	Ale co? jakże? dlaczego?	Dziesięć lat. Ale coś ty tam przez te lata wycierpiała!	Dziękuję, pani, że zechciałaś zaszczycić mój statek swoją obecnością	No i co mi zrobisz? A tak, prawda, teraz masz lepszego opiekuna jak ja. Ten pan to taki opiekun, jak ten gruby z Felką w Alejach, co to wiesz.	Och, Oktawie, Oktawie to całe nieszczęście, że czujesz potrzebę zabijania czasu.	Och, Robercie, okrutny jesteś, że traktujesz to ironicznie skoro wiesz, że to niemożliwe i że tam będę tak cierpiał!	To dopiero Lupin będzie dumny! Torpedowiec!... Ale widzę, pan wszystko przewidział. Pozostaje tylko wyruszyć. Kiedy przypuszczamy szturm?	To znaczy, że...	A August?	A jakbym ci jednę rzecz powiedział, tobyś dopiero uwierzył w zaklęte miasta i skamieniałe królewny	A kupię! kupię!	A teraz?	Ależ koniecznie!	Będziemy czytali?	Cichojcie, Pietrze, bo Kozłowa ku nam zmierza	Co pan przez to rozumiesz?	Czy pani zechce dać mi jego adres?	Czy to pani własność ten „Mercedes”?	Do diaska! siła grzechów, jak widzę, ciąży na moim sumieniu...	Doprawdy.	Dwa lata.	Gdzie my pisania tego szukać będziem?	I wielce kompetentnego, przerwał pan Edward. Widzisz pani przed sobą człowieka o chybionem powołaniu; mógł być artystą muzykiem, a został urzędnikiem...	Ja mu przysię... ja mu przyrzekłam...	Jako dopełnienie tylu uprzejmości poproszę jeszcze o zachowanie sekretu.	Jedenastego o siódmej wieczór. Mamy więc przed sobą cztery dni, czyli dziewięćdziesiąt sześć godzin, więc robiąc średnio osiem mil na godzinę przy spokojnym morzu i przy południowo-wschodnim wietrze, możemy z łatwością przebyć te osiemset mil, które nas dzielą od Szanghaju.	Kto tak mówi?!	Kunige prabaščiau! Ak, tau jau ne pirmą kartą taip apie jį šnekant tenka girdėti, ir užpernai taip apie jį pasakojo lenkstudentis, o kaip parvažiavo namo, visi pamatėme, jog tai ne tiesa.	Kupić brylanty dla Stefci. Chcę, aby miała ode mnie, prócz rodowych klejnotów. A kiedy ślub pani?	Mamy tego smutny dowód, panie.	Miłościwy ojcze...	Na pewno źle, szanowny kolego Osobnik Iks, jak go nazywaliśmy, sam wyspę zatopił. Badałem to miejsce dokładnie. Gdyby kule armatnie rozbiły zamek, zostałoby więcej gruzów.	Nam wolno.	Nansen jest niczym w porównaniu z wami. Powinniście za wasze zdobycze naukowe otrzymać złoty medal	Niech będzie. Wytrzymam.	Niechże pan nam oszczędzi sentymentalnych kazań! Mów pan dalej	O, tym numerem jechałem. Tu zgonił mnie konduktor. Tu szedłem pieszo. Tu odpoczywałem. Tu fruwał aeroplan	Och, tak, jestem twoją Pauliną... A co?	Panie komendancie, nowiny są!	Panie ma pan zapałkę?	Pomówić z panem, kapitanie.	Proszę pójść z wizytą do pana hrabiego i przyprowadzić go tu do nas.	Przepraszam jakto mnie?	Sacrébleu!	Skądże jej?	Tam potrzeba ludzi Podsiadły będzie już poinformowany o was.	To przypomina ci historię potopu Czy właśnie to cię przestrasza?	To sobie popłacz troszkę. Tutaj!	To wy jesteście Pietrek?	Tylko cielęta; woły i konie na paszy były, a źrebaka to własnoręcznie uratowała poświcka panienka z Julką.	Więc niby ja jestem megiera! Dziękuję!	Więc ty, ty! I to będzie owo szczęście i ów dom!	Wyszedł kiedy mama wchodziła,	Władza szeptał Ramzes drżącym głosem	Właśnie. Jest to mostek, po którym...
O to. Przybyłaś, pamiętasz, do Londynu i znalazłem natychmiast w tobie potrzebne oparcie. Przybyłem tu i dość mi było spojrzeć na ciebie, by się uspokoić. Otaczające mnie i niepokojące okoliczności najmniejszej nie uległy zmianie, lecz ja to zmieniam się do niepoznania pod wpływem twojej, Agnieszko, obecności. Wytłumacz mi, jak to się dzieje.	Ksiądz dobrodziej, widzę, bardzo drażliwy na tym punkcie! Pewnie by też Wasza Wielebność nie mógł patrzeć na to, co widział na własne oczy ojciec mój w dziecięcych swych latach w Dijon, skąd pochodził.	Hm... to dziwne. Można było przypuszczać, że mu tego i owego brak... Zatem jest w porządku i zdrów... Dlaczego tedy to zastępstwo... Słuchaj, Marychno, czy on ci nic nie opowiadał o swojej służbie wojskowej?	Nie chce się w to wierzyć, abyśmy mieli być na gardle skazani. Żeby za każde słowo w prędkości i po pijanemu wymówione szyję ucinać, tedyby ani jeden szlachcic w tej Rzeczypospolitej z głową nie chodził. A neminem captivabimus? Czy to furda?	Nie wszystko Pójdźta ze mną na ogród, to przyniesiemy im resztę szmat, żeby się mieli w co odziać.	Otóż, widzi pani, ona go tak zasłania, że go prawie nie widać, a co gorzej, to i ona go nie widzi, tymczasem jest to najpoczciwszy w świecie chłopiec, ogromnie dobrze wychowany, niesłychanie delikatny, bardzo bogaty i wcale nie głupi, a w dodatku kocha ją do szaleństwa.	Oto tak ten kochany pieniądz mój gorzko zapracowany stał w tej szkatułce koło okna. Owej to przeklętej nocy, kiedy musiałem dzwonić zębami pod bramą własnego domu, raniej jeszcze odemnie zapukał któś, odezwał się moim głosem, Hersylia otworzyła ale ona mi to przypłaci.	Czarna byłaby to niewdzięczność i wiarołomstwo z jego strony, gdyby inaczej postąpił!	Dlaczegóż to?	Jakto? wytłumacz to, co mówisz!	Mistrzu, to panu tak mało czasu zajmie. Przecie misteriamisterium	No, to ją tylko wyciągnijmy na brzeg...	To się wie!	Miły wuju, jeśli cię błagam, to nie dla siebie; cóż mi znaczy umrzeć? Wierę, gdyby nie obawa pogniewania ciebie, sprzedałbym drogo tę zniewagę tchórzom, którzy bez twojej ochrony nigdy nie ośmieliliby się dotknąć rękami mego ciała. Ale przez cześć i miłość dla ciebie zdaję się na twą łaskę; czyń ze mną wedle ochoty. Oto mnie masz, panie, ale litości dla królowej!	Niechże się Allach zmiłuje! Jakąż to dziwną bestyją jest taki sobie babu! I ten to człowiek szedł sam jeden... jeżeli szedł... w towarzystwie dwóch obrabowanych i rozjuszonych cudzoziemców!	Ha, trudno, to przeoczenie sekretarza litera prawa nakazuje tę formalność, która powinna była być dopełniona nazajutrz po przyjęciu pana del Dongo do cytadeli. Gorliwy sekretarz myślał, że zapomniano o tym, i dał mi widocznie do podpisu akt jako rzecz czysto formalną.	Ona też należy do rodziny Mojżesza! pewnie to całe gniazdo żydów ucieka od nas co żywo!	To byłoby super! Wiesz co, daj mi te sto dolarów, a diamenty możesz sobie zabrać!	Gdybym był u jakiego granda Hiszpanii, albo u jakiego zacnego pana, to pewno by mi się było poszczęściło i miałbym dziś niezawodnie jakie porucznikostwo i żył sobie wygodnie, ale służyłem zawsze u chłystków, którzy płacą tak małą pensję, że połowa idzie na pranie i cudem byłoby, ażeby paź wyszedł na co od takich panów.	Owszem, jesteś ten sam. Chciałbym wiedzieć, jak upłynie ci reszta życia. Nie psuj go wyrzeczeniem. Obecnie jesteś doskonały. Nie rób się niedoskonałym. Jesteś teraz bez błędu. Nie musisz kręcić głową, sam o tym wiesz. Nie łudź się jednak, Dorianie. Kondycja ludzkaŻycie nie da się ująć w karby woli i zamiarów. Życie jest sprawą nerwów i włókien, i powoli urabianych komórek, gdzie ukrywa się myśl, gdzie drzemie namiętność. Możesz wyobrażać sobie, że jesteś bezpieczny, i czuć się silnym. Lecz przypadkowy odcień barwy pokoju lub porannego nieba, jakiś szczególny zapach, kiedyś przez ciebie lubiany i niosący nikłe wspomnienia, wiersz zapomnianego poematu, który ongi czytałeś, urywek dawno niegranej melodii angielski poeta i dramatopisarz., ale możemy sobie to wyobrazić naszymi zmysłami. Są chwile, kiedy nagle przenika mnie zapach białego bzu, a wtedy przeżywam na nowo najdziwniejszy miesiąc mego życia. Pragnąłbym się z tobą zamienić, Dorianie. Świat przeklina nas obu, ale ciebie zawsze ubóstwiał. I zawsze będzie cię ubóstwiał. Jesteś istotą, której poszukiwał nasz wiek i jest przestraszony, że ją znalazł. Tak jestem rad, że nigdy nic nie zrobiłeś, nie wyrzeźbiłeś posągu, nie namalowałeś obrazu, nigdy nie objawiłeś się poza sobą! Twoją sztuką było życie. Cały ułożyłeś się do muzyki. Twe dni były twymi sonetami.	Żaden woźny w trybunale nie nakrzyczy się tak, jakom się ja nakrzyczał! Ażem ochrypł. Ale mam, czegom chciał. Wypuściłem ich nagich, jak ich matka porodziła. Jeśli mnie sułtan nie zrobi baszą albo hospodarem wołoskimhospodar wołoski tj. ma że; jak ma. tu być porządek w tej Rzeczypospolitej, gdy chamstwo tak zbytkownie się ubiera? Ale oni byli na odpuście w Browarkach, gdzie niemało zebrali grosiwa, toż sobie kupili wszystko nowe na jarmarku. Niejeden szlachcic tyle nie wyorze w tym kraju, ile dziad wyżebrze. Odtąd porzucam rycerskie rzemiosło, a będę dziadów na gościńcach obdzierał, bo widzę, że eo modoeo modo (łac.)	Zbyt wielu mamy wrogów dookoła i na szerokim świecie, wewnątrz i na zewnątrz, ażebyśmy dziś i na długie lata mogli wypracować i ustawić na naszych drogach ideę. Gdy mnie kto w nocy napadnie, to moją wtedy ideą jest otóż pierwsza idea. Nie dać świętej Polski, nie dać Lwowa, nie dać Poznania, nie dać brzegu morskiego, nie dać Wilna	Słuchaj Telesz, nie gub mnie, nie gub siebie i duszy nie gub. Chrystus kazał bliźniego miłować, a on starszy i mocniejszy od Mszczuja! Daj ty się im wylizać, to nie długo potrwa, nikt o nich nie wie... wymkną się i śladu nie będzie.	Po co mnie o tym zapewniasz? Czy sądziłeś, że wyrzucę cię dlatego?... Nie, mój drogi przyjacielu. A teraz idź i nie zawracaj mi głowy.	Religia, Polska, Historia, WalkaZastajesz nas, waszmość, przy służbie bożej. Nie mamy kaplicy w domu, a do kościoła jeździć albo chodzić codziennie w zimie kobietom nie można. Więc oddajemy Mu hołd taki, na jaki nas stać, chociaż niemało z nas szydzą z tej okazji sąsiedzi; bo trzeba wiedzieć waszmości, że cały ten nasz powiat pilźnieński więcej podobno ma szlachty lutrów i kalwinów niż katolików. Wytępili ich trochę konfederaci, lecz dzisiaj mogą sobie rosnąć jak chcą, bo już nie masz konfederatów.	Wszyscy widzieli, więc i ja. Oczy mam. W górę nie patrzyłem, bo miałem tacę na głowie, ale	Obronę?... miałem to co rzec, matka?... Juści, baczę; niewinowatym, świni nie zjadłem, a Marcjanna Dominikowa, na ten przykład, szczeka bele co, kiej ten pies, że ino chycić za ten paskudny pysk a sprać... a...	Niech mnie Bóg broni abym ja siostrę moję, najpoważniéj myślącą i postępującą, o jakąś płochość śmiał posądzać; ale i najpoważniejsza z kobiét ma fantazye. Zdawało mi się, że chce tu zabawić dłużéj, znajdowała że jéj tu było dobrze; tymczasem teraz przebąkuje, że powietrze jéj nie służy, że się czuje niezdrową, że musi zmienić atmosferę...	Nie, panie sędzio śledczy. Pan prokurator naczelny nie wysiadł z powozu. Przejeżdża tylko przez Ambrumésy i prosi, żeby pan był łaskaw zobaczyć się z nim przed bramą. Ma panu powiedzieć tylko słówko.	Za tem, gdy się już pokuta okupi, drugiej wymagać się nie godzi. Prawo niezna, jak jedną karę za winę. Dwa razy nie kaźnią nikogo.	Ja nie chcę! Ja nie chcę!	Ja nie słyszałem	Nie krzyknął Jaszko.	Nie poniżaj się, Doro rozmową z takim człowiekiem. Idziemy do domu.	Nie, nie żadnej kartki.	Niech się ciocia nie trudzi. Już jadłem.	Szkoda fatygi. Nie pójdzie.	Trafił swój na swego, zbój na zbója, nie ukrzywdzą się zanadto!	Przypadku nie ma Albo wszystko jest dowolnością, w pewnych granicach możliwości wyglądającą czasem na konieczność na podstawie zasady wielkich liczb, albo jest konieczność absolutna i wtedy pojęcie wyboru rzeczy dość wielkich, aby były fatalistyczne, nie ma sensu.	A! dla mnie biednego nie dosyć!	Lampridiusz ów nie posiadający sam dużo sprytu, posługiwał się zapewne kobietami celem rozgłaszania baśni tego rodzaju, bo były one w sam raz dla kumoszek. Pan jednak, drogi Wisienko, jesteś chyba zbyt mądry, by z tego mętnego źródła wysnuwać obyczaj katolickich czerwonych pisanek czasu Wielkiej Nocy.	U nas pusto. Jeden tylko pan stanął tu u mnie i siedzi w alkierzu	W kredensie, ale ja tam nie pójdę za żadne skarby.	Śpiąca królewna i tak go nie zechce Moim zdaniem lepiej wyglądał wcześniej. Zawsze będzie brzydki, niezależnie od koloru skóry.	Daruje mi pani, bo już jestem.	Rzuciłem okiem, ale wczoraj trudno mi było cokolwiek dokładnie zauważyć.	Czekajcie, zaraz wyrachujemy. Miłościwy król WładysławWładysław III Warneńczyk (1424–1444) dziś popr. forma Ms. lm: latach; w jednych leciech: w tym samym wieku. byli: dlatego też łacniejłacnie (daw.)	Mistrz Ulryk sprosił, słyszę, wszystkich znakomitszych rycerzy z całych Niemiec, wzbogacił się też uroczystym przyjęciem do Zakonu Karola, księcia Niderlandów i Fryzlandii, a z nim jego ziem nadmorskich	Przyjdę ją tam zobaczyć, jeśli pan pozwoli. I pomyśléć, że pan ma coś, czego się cesarz dotykał! Czy miał piękną rękę?	Broń Boże! Chodź za mną, pokażę ci, co masz czynić.	Od jak dawna jest pan zastępcą dyrektora handlowego?	A, rady ode mnie chcesz?	Ba, widziałem go raz, jak u nas w kantorze kłócił się z Müllerem.	Czyś pani studyowała medycynę?	Gorzałki czy wina?	Ja bardzo tęskniłem za tobą, sądziłem jednak, żeś ty już o mnie zapomniała, żeś może nawet wyszła zamąż...	Janina jest miłą kobietą	Ojciec w szpitalu jest?	Pani Szkopkowa?	Pani hrabina nadto łaskawa.	Pewnie, że piękna.	Powiedzcie jéj że wierny jéj sługa co podkowy łamał, żyje i chodzi po bożym świecie.	Uchowaj Boże, mości dobrodzieju! Owszem, słucham z wielką atencją.	Zapłacimy taniej. Wtedy, kiedyśmy zaczynali kopać buraki, były słoty i zimna, więc trudniej było dostać ludzi, ale skoro zrobiła się pogoda, niema sensu płacić tak drogo.	A Hela i Solski?...	A czego jegomość chce?	A jakoweż dokumentadokumenta (daw.) odparł majster.	A może nawet sam diabeł we własnej osobie!	Alkohol, Obyczaje, Pan, Sługa, Jedzenie	Bądź mężczyzną	Co się stało?	Co słychać w mieście nowego?	Co?! Z tym kawałkiem rurki?!	Dlaczego?	Do Warszawy, do księcia pana.	Dobrze. Niech jenojeno (daw.) (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. strach, a jeszcze bardziej Polaków i ich króla.	Dymitr Montwiłł, Andrzej Boner i Krzysztof Czema.	Dziecko, Emigrant spytała Judymowa.	Gdybym ja tego żądał!	Gdzie?... kiedy?...	Gdzież ona teraz?	Hallo! Tansorel! krzyknął w tubę Laval.	Hrabina Cosel.	I tutaj!	Ir dar daugiau gausmagausma	Kolację	My i dziś czujemy się równymi	Niedaleko Piątku.	Ordynus, przy dzieciach takie rzeczy mówić.	Przez most.	Serdecznie dziękuję.	Sprawiedliwie podziwu godne!	Słychać.	Tak, moja siostra. Od jednego ojca.	Tak, piłki, dłuta... Corpo di Bacco! Toć miałem właśnie wypożyczyć na czas nieograniczony skarby Braccianich.	Trzeba być bardzo zaślepioną, aby wpuszczać tutaj i przedstawiać nam tego smarkacza!	Tutaj. Przy sobie	Wściekła bestia!... Ale gdzieżby teraz się podział, jeżeliby żył?...	Za łóżkiem.	Złotych?
A jeżeli chodzi o zazdrość, to zrozum, mikrocefalu, że w tej flaszce mam nie jedną przyjaciółkę, lecz całe ich stado. Harem. Rozumiesz, harem?	Bo pańscy mieszkańcy Wschodu są rozsądni i patrzą tylko na to, co jest warte uwagi; ale niech mi pan wierzy, Ali cieszy się taką popularnością tylko dlatego, że należy do pana, a pan, hrabio, jest tu teraz bardzo w modzie.	Maciek! a jak się krowa napije, zaprowadź ją do obory. Sołtys u nas zanocują, to przecie i bydlątka nie można zostawić na dworze.	Nieźle! ślicznie! Ani naiwna Duthé lepiej by się nie odcięła ale cóż ci na to odpowiedzieć? mogę przysiądz, że poczęstuję cię świeżą prawdą, ręcząc, żem piękniejszej, dowcipniejszej nad ciebie nawet w Paryżu nie widział.	Od czterdziestu blisko lat jestem księgarzem pod „Obrazem Św. Katarzyny” i zawsze radością mnie nową napełnia przysłuchiwanie się rozmowom ludzi uczonych, przychodzących do mego sklepu. Ale nie bardzo gustuję w enuncjacjach na temat spraw publicznych. To podnieca zanadto i powoduje jałowe spory.	Prawdziwa łaska boska, że to ona była, a nie na ten przykład wielebna dzwonnica Serczykowa.	O! Nieszczęśliwy! Toż to dlatego on się w zimie na to odważył.	To dobrze. Poproszę mamę, by wypisała mi czek na okaziciela na cztery tysiące złotych.	Wygląda mi to na lichą klejentelę To coś nie dla mnie, nie zna to czystości, nie zna szacunku, trzeba by mi potem godzinę szorować po takiej damuli. Nie żałuję jej dwóch su.	A cóż pan sądzi? Och, ty grubasie głupi, ty może myślałeś?... Ach, on byłby zdolny przypuszczać!... Mam męską rolę w sztuce Iksa, a nigdy nie przebierałam się za mężczyznę. Szewc teatralny przysłał mi te buty, abym się przyzwyczajała chodzić, nim dostarczy mi bucików wykonanych na miarę; włożyłam je, ale tak mi dolegały, żem zdjęła, a i tak trzeba będzie włożyć znowu.	A teraz skoro przygotował pan już serce na żywsze wzruszenia, proszę szykować się na spotkanie z synem.	A żebyś wiedział, zrobię, na złość zrobię, do Płoszków pójdę, do karczmy pójdę, z chłopakami pił będę!	Ach, jakież to ciekawe!	Aha. Któż by nastawał na wolność i żywot naszego pana, jak nie czeskie psubraty. Dobrze co o nim wiemy. Widzisz synku, żeś i ty usłużył uczciwej sprawie, choć poniewolnie.	Ależ nie, do twarzy księciu z tą wielką brodą rozpostartą na płachcie gazety Ja też przeczytam, kiedy wrócę do domu.	Bóg ją tam wie, ale o niej też ludzie, jak to ludzie, za dobrze nie gadają.	Co ty?!... Jezusie, Mario! Znowu?!... Co miesiąc się bijesz... Ach, ja nieszczęśliwa! Co to będzie, co to będzie!	Co! to mam soliterka... widziała pani?	Do kogo to pani mówisz?...	I... i... i... abo on wie, proszę jaśnie pani! On zawdy gada, że nie ma kiej wypocząć, bo i prawda. To w polu trza robić, to bydłu dać jeść i koniowi, to znowu poić, w piątek czy świątek	Interes, co? to załatwimy go prędko, bo ja mam z panem pogadać w pewnej bardzo delikatnej sprawie.	Jest w zamku dwieście Niemców bardzo dobrych, którzy wytrzymają jeszcze czas jakiś. Ale co najgorzej, to iż do miasta zjechało się sporo szlachty z rodzinami, miasto zaś, jeno wałem i częstokołem obronne, długo oporu stawiać nie może.	Któreż to?	Mój mości panie! Czemu to ja się waćpana nie wypytuję, gdzieś przebywał i coś robił?	Nie potępiam cię, tylko chcę cię trochę pohamować. Działaj roztropnie.	O, temperament Stefcia ma, a że królewiątko, to lepiej. Największa właśnie rozkosz zdjąć ową koronę. Taka detronizacja ma szampańskie własności! Gdybym wiedział, że mi się uda, chciałbym zostać bodaj paziem. Czasem skromne posady wynoszą bardzo wysoko... Cóż mnie pan tak zjada oczyma?	Oj, moja noga, oj-oj!	Oślica zła, kąsa i wierzga, ale osioł calecale (daw.) przez. całą drogę podawać, to ani piśnie.	Panie ja tak samo myślałem, dopókim nie przeczytał w dawnych kronikach opisów zaćmień... Jest to tak przerażające zjawisko, że należałoby o nim ostrzec cały naród...	Przybywa pan na czas, aby opisać i zaprotokółować wszystkie te kawałki	Rodzice moi wydali mnie za mąż w szesnastym roku za pana d’Espard, którego nazwisko, majątek, obyczaje odpowiadały temu, co moja rodzina życzyła sobie znaleźć w moim przyszłym mężu. Pan d’Espard miał wówczas dwadzieścia sześć lat, był gentlemanem w angielskim znaczeniu słowa; podobało mi się jego wzięcie, zdawało się, że jest bardzo ambitny, a ja lubię ludzi ambitnych Gdyby pan d’Espard nie był spotkał owej pani Jeanrenaud, jego przymioty, jego wiedza, wykształcenie, byłyby go doprowadziły, zdaniem jego przyjaciół, do zaszczytnego udziału w rządzie. Król Karol X (wówczas brat królewski) cenił go wysoko; parostwo, urząd dworski, wybitne stanowisko czekały go niezawodnie. Ta kobieta obłąkała go i zniszczyła przyszłość całej rodziny.	Słusznie, mości Don Kichocie dam ci to zadośćuczynienie jak najchętniej. Dziwna to wszelako rzecz widzieć jednocześnie dwóch Don Kichotów i dwóch Sanchów tego samego nazwiska i z tego samego niby kraju, a tak różniących się twarzą, uczynkami i obejściem. Wątpię prawie o tym, com widział, i zdaje mi się, że to sen być musiał.	To podarek dla ciebie	To prawda. Trzymajże teraz gębę spokojnie, a namażę cię sokiem.	To przeciek Lipce nie kupią, nikt groszem nie śmierdzi...	Więc to tak?... Więc tatko i mama pracują, Zdzisław pracuje, a ja mam próżnować?... Przecież ja tu usycham z nudów i rozpaczy, że nic nie robię...	A czyby „samotny starzec” nie zagrał w pikietę, żeby tym dwom szalonym głowom dać się wygadać?	A cóż ludzie, koloniści?	A panienka wstała?	Ale będziemy tu mieli huk roboty!	Ale czego ten człek tam chciał?	Athosie, przerażasz mnie	Biedna Eugenia Wiesz pan, że chce wstąpić do klasztoru?	Biedny człowiek! ta miłość tak go podnosiła i tak uszczęśliwiała!..	Byle tylko solidarnie!	Cha, cha, cha! Wyborne dzieci! Miłe dzieci! Ułamek książęcego paznokcia. Patrzcie! Nazywam go księciem A, B, C, bo boję się przekręcić nazwisko, w którym jak groch z kapustą znajdziecie zmieszane wszystkie litery alfabetu.	Chałubiński dopiero w końcu września wraca do Warszawy. Zresztą pogadamy o tym później. Teraz muszę załatwić parę interesów	Chcesz, żeby była twoją.	Chyba udowodniona kradzież?...	Co przeczuć?	Co takiego?	Czyżby i ona zrobiła fortunę?	Dzień dobry, panie Wokulski Pan gdzieś wyjeżdża?	Dziękuję panu.	I cóż, nie chciała?	I nie połamie pan skrzydeł?	I pannę.	I ty, człecze, o biedzie prawisz?! Krowa, kury, pańskie gospodarstwo!	Ja wiem, że Marek ma dobre serce.	Jak chcesz... jak chcesz...	Jak długo ona trwała?	Jestem człowiekiem.	Kto przyjechał? Cedzisz słówko za słówkiem...	Kuzynie, proszę cię o przebaczenie wielkiego błędu, jakiego dopuściłam się wobec ciebie, ale Bóg mi przebaczy ten grzech, jeśli ty zechcesz go zapomnieć.	Ludzie cierpią	Lukan mógłby mnie zastąpić.	Masz do niej złość!	Masz słuszność jedźmy więc, każde w swoją stronę.	Mimi wcale nie zna chłopów i śmiesznie mówi dyalektem.	Możesz być pewnym że o tobie nie zapomnę. Przez lat piętnaście byłem twym gościem; ludzie, którzy byli sprawcami mego nieszczęścia, już nie żyją; wicehrabia Ludwik de Lembrat nie wyprze się tych, których nędzę podzielał Manuel.	Niech ktoś cię tam zawiezie Cholera, ale zabawa!	Niech pan mówi	Nędza! Gdyby ojciec twój miał bodaj dwadzieścia cztery tysiące funtów renty, czy mieszkałabyś w tym pokoju zimnym i nagim? Tam będą moje skarby	O Boże! Boże! A depesza przyszła, że wiedeński! Małom nie umarła. O Boże, co za szczęście! Chwała Bogu! chwała Bogu!	O! jesteś pani zachwycająca nad wyraz i nadużywasz mojej miłości.	O, proszę się nie martwić.	Opowiedz im całą historię, mości Ryszardzie Wszak ona poniekąd dotyczy ich włości.	Otóż rozejrzawszy się dobrze we wszystkim i rozwikławszy cały ten kłębek, doszedłem do przekonania, że pan Wickfield jest w stanie godnie i bez obaw stawić czoło położeniu.	Pan Gronowski, dziaduniu, tych czasów i tych rzeczy nie pamięta	Pani z Mariampola prosi panicza.	Pod kuratelę? Ojca? Co się stało?	Podobała mi się. Tak pięknej nie ma między twymi służebnicami, matko, ani nawet między kobietami jego świątobliwości...	Pozostać wiernym sobie? A skąd pan wie, czy nie byłbym wierny sobie, gdybym odesłał pana do diabła z pańskimi propozycjami?	Precz!	Proszę waszej miłości?	Przychodzi tu co dzień?	Spełniałbym rolę szatana, który zasiewa ziarna grzechu w czystej duszy.	Spróbujemy, panie profesorze.	Słuchaj mię! Potężny jest Wiślimierz. Naszedł przez sługi swe i włódarze dziedzictwo moje w borach. Otoczył tyn mój tynem straszliwym zbroic. Ile w tynie słupów, tyle chłopów przepotężnych wokoło postawił. A w jednej ręce sprawca ich miał kajdany z żelaza, w drugiej dary ze złota, twojego, bracie, skarbu ozdoby. Więc mi rozum męski nakazał przyjąć dary, uchylić czoła. Cóżem miał czynić, powiedz sam?	Słucham, paniczu!	Tak, stryjciu Leszek wyleczył się i wrócił. Widzisz, że niesprawiedliwie go potępiałeś. On mnie bardzo kocha, prawie tak mocno jak ja jego...	Tak, tak, Fagotin! Fagotin!	Twoje zasady są doskonałe, mój Brutusiku nadziany truflami. Ale przypominasz mi mego lokaja; hultaj ma taką manię czystości, że gdybym mu pozwolił szczotkować ubranie do skutku, chodziłbym nago.	Ubrać go po królewsku!	Wahrscheinlich Katzendreck, Herr Oberst	Więc dlaczego pani nie wysiadła?	Więc pan mecenas opuszcza mnie?	Z ludźmi jak on nikt się nie bije W Rzymie nie zabraknie zbirów. Każę go obić, ale bić się z nim....	Zatem w naszej buchalterii jest jakiś szpieg!	Zdaje się.
Niech pan spać idzie...	A jednak nie powierzyłby mi pan własnego okrętu	A, pan de Morcerf! Myślałem, że źle usłyszałem.	I niech się wynosi!	Nie mówmy o tym wydarzeniu nie mogę znieść ani myśli o nim; przejmuje mnie ono wstydem, a nie mniej bolesne mi jest przez swoje następstwa. To pewna, niestety, że pan jest przyczyną śmierci pana de Clèves; podejrzenia, w jakie go wtrącił pański niebaczny postępek, kosztowały go życie, tak jakby mu pan je odjął własnymi rękoma. Zważ pan, co powinna bym uczynić, gdybyście byli doszli do tej ostateczności i gdyby się zdarzyło to samo nieszczęście. Wiem dobrze, że to nie jest to samo wobec świata; ale w moim sumieniu nie ma żadnej różnicy, skoro wiem, że on umarł przez pana i z mojej przyczyny.	Niech więc zostaną przez noc poza ogrodzeniem	No, już nie będę, nie, tylko nie becz. Dlatego pan Adam dobrze mówi, że arystokracja to nicpotemnicpotem (daw.)	Przepraszam, pan szuka pana Jazwigły?	A dzicy? choć zdaje mi się, że nie są złośliwi.	Lud-Duch... Kobieta, SamotnośćGdyby uwierzyć, że on to złamie wszelkie kajdany, a umierającym dźwignie głowę strudzoną, złoży ją na swym łonie i twarz ich szlachetną obróci ku niebu. Och, Boże! Czuć się w rodzinie myślami nieogarnionej, krążyć w niej, jak fala krąży w morzu! Być tym samym, czym są w tym morzu wszystkie inne fale, a być sobą mówiła	Mamy pełną lecznicę. Koledzy są zaorani. Nie mogę.	Są dwie drogi: albo związać młodego króla i odesłać do Maciusia, albo zostawić go, a samym zwiać jak najprędzej.	Tu miejsce jedynie na irracjonalizm Nie ma co się dziwić. Szczyt świadomości musiał doprowadzić do przesilenia w beznadziejności. Obecnie pozostał wóz albo przewóz. Oczekujemy walnej katastrofy z jednej minuty na każdą następną.	A jednak bardzo panią proszę, by pani nie odmówiła nam swej pomocy. Zajmie to pani najwyżej pół godziny czasu.	A potem nieludzkie zawycia w targaniu się szamoczącym, łoskot rzucanego po schodach ciała, wrzask chrypły pod razy głucho spadające; wreszcie jęk tylko, wyciągnięty w skowyt długi.	A tak sobie z zazdrości. Co to musi być za przyjemność być we Włoszech, „pod włoskim niebem”... Czy to tam jest naprawdę to jakieś niebo?	Ach, panie Stachu!... Anim o tem marzyła. Muszę powiedzieć papie, muszę!	Aha! Suprantu!	Ale my we dwóch karku nie możemy skręcić	Ale po co?	Ależ bynajmniej, mój drogi. Nie chcę cię ani skompromitować, ani ośmieszyć. A najlepszy dowód masz w tym, że dotychczas nikomu o tym nie wspomniałam ani słowem.	Ależ proszę powiedzieć.	Bez twej woli, o wielki Kaa, władco nasz, nie możemy ruszyć ręką ni nogą!	Bóg nie umiera i czeka, człowiek wstrzymywać i przewlekać może dzieło swoje, wydłużać może drogę bez końca.	Bóg łaskaw, mój jegomość, chociaż to jest nieprawda, żebym sam używał, bo ja naprzód złych sąsiadów ze szczętem sprocesowałem i rodzicieli opatrzyłem, którzy teraz spokojnie w Rzędzianach siedzą, żadnej dyferencjidyferencja (z łac.)	Cha, cha, cha! Tak to, tak to kobiety!	Chyba postradaliście zmysły?	Co?...	Czasem jednak przechodzi	Czego nie masz?	Czy jedziemy, babuniu, na kulig?	Czy ona jeszcze siedzi we Florencji?	Czy wolno zobaczyć, co to takiego?	Czymś bardzo niedorzecznym i bardzo ohydnym	Dlaczego? Mów!	Dotyczące czego?	Drugi rok. Na ślubie Potkańskiego byłem świadkiem i drużbą (Gustaw uśmiechnął się gorzko). Po jego śmierci widuję ją codzień.	Dziwny mi jest ten spokój. Uszy tak przywykły do huku i hałasu, że cisza w nich dzwoni. Aby się tylko jaka zdrada in hoc silentioin hoc silentio (łac.)	Ja sama poszłabym. Prawdę mówię. Poszłabym.	Ja zbieg, ja złodziej, powrócę tam bez własnego imienia, bez przeszłości, bez żony, bez celu, treści i przywiązania do życia, tylko z tą jego klątwą!...	Ja?	Ja? Ja jestem Robin Hood, o czym wkrótce przekonają się twoje nędzne zwłoki!	Jakby na ścianę się skrabał!	Jakubie, drogi Jakubie!	Jakże nie! We wszystkim, jeno nie w tym, bym poszedł precz. Jeśli mnie wasza miłość odpędzi, pojadę opodal, abym w razie potrzeby był pod ręką.	Jakże to? więc to córka Lorenca Korchnela jest panią Dulcyneą z Toboso?	Janie! a może by podesłać jeszcze Wołodyjowskiemu z garść ludzi?	Jeszczem się, widać, nie oswoiła ze wszystkimi prawdziwościami na świecie, choć był już czas i nie brakło okoliczności po temu.	Jeśli chcesz, abym ci przebaczyła wnieś odwołanie od wyroku.	Juranda i Danuśki?	Juści, że Żydy, a nie kto drugi, juści, że te zapowietrzone!	Kto ma z kim żegnać się, to szczęśliwy	Madzia ma posag... cztery tysiące rubli	Mamże ci ja opowiadać całe dzieje nasze, których byłeś w części świadkiem po śmierci Kaźmierzowej?	Miałby nie dać! On swojej pomsty szuka, ja swojej. Kogóż lepszego sobie upatrzy? Wreszcie, skoro księżna na zrękowinyzrękowiny (daw.)	Mogę ci podarować tę niesforną dziewczynę, którą tak bronisz	Na Boga! gadajże mi, co się z Radziwiłłem dzieje? Zali ciągle siedzi w Kiejdanach?	Na pewno niezadługo leżelibyśmy w rowie	Nawet, jeśli zadaje nam rany, Henryku?	Nelly ładnie pisze.	Nic w sercu mojém zatrzéć nie może słodkiego obrazu mojéj matki. Dziecinne lata upłynęły mi obok niéj, owiane tchnieniem jéj anielskiéj dobroci, a sto razy szczęśliwszém byłoby życie moje całe, gdyby jéj kochająca i mądra ręka dłużéj przewodniczyła moim krokom.	Nie bójcie się, żandarmi i módlcie się razem ze mną: Boże Ojcze, któryś się wcielił w ten statek.	Nie będzie to rzeczą łatwą ale teraz należy pójść w dwóch kierunkach. Przede wszystkim trzeba zwrócić się do jakiejś belgijskiej wywiadowni czy też do biura detektywów, by dostarczono nam szczegółowych informacji o tej pani. Zaraz wytłumaczę ci, mała, dlaczego jest to ważne. Otóż miss Elisabeth Normann nie wydaje mi się osóbką tuzinkową, zwyczajną, taką, jakich tysiące możemy spotkać.	Nie znałabym mojej Kätchen gdybym nie odgadła, że nie z próżnemi rękami przychodzi!	Nie... nie... Nie szydź tak ze mnie.	Niezupełnie ot, kazał może wrzucić do rzeki ze trzydziestu bogatych właścicieli, którzy uchodzili za liberałów.	No tak. Trzeba go było wprost siłą wyprawiać na te kilka godzin snu. Przez pierwsze cztery doby nie odstąpił od pańskiego łóżka na jeden krok. Sama mówiłam, że po co ja w takim razie jestem potrzebna? Ledwie wyskoczył do jadalni przekąsić, już był z powrotem. Nawet doktorowi skarżyłam się, a doktor powiada: „Powinna pani się cieszyć, bo będziemy po wyleczeniu jednego pacjenta mieli drugiego”. A pański kuzyn nawet nie uśmiechnął się. I tak nikomu nie dowierzał. Wszystko sam koło pana robił.	Nu, to jak?	O czemżeście mówili?	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Oto jest drugie pięćset	Owszem, jest czwarta!... Mogła jeszcze kazać memu lokajowi, ażeby wyrzucił mnie za drzwi...	Panna Aneta czemś się sekretnem smaruje, to i spokojna! A tymczasem ani my, ani dobytek miejsca znaleźć przed niemi nie możem. Pocięły Marka onegdaj, a wczoraj mi źrebaka okaleczyły. Fe! Grenis spuchł, jak kaczka, mnie oczy wygryzły. Skaranie Boskie!	Pewnie...	Pewno ktoś z mojej szkoły.	Przecież sam jesteś wnukiem arcykapłana, kapłani uczyli cię... Poznałeś więcej ich tajemnic aniżeli którykolwiek inny książę...	Pssst! Znowu! Nie słyszysz?	Racz, pułkowniku, wyznaczyć sposób, w jaki pragniesz dostać się do Lattaku.	Szczęście	Słyszałem, że masz nowego przyjaciela. Kto to jest? Czemu nic o nim nie mówiłaś? On o tobie dobrze nie myśli.	Tak Samotność wypacza ludzi.	Tak a gdy zestarzeją się, wiedzą o tym na pewno. Ale ja nie potrzebuję pieniędzy. Potrzebują ich, wuju Jerzy, tylko ci, którzy płacą długi, ja nie płacę swoich. Kredyt jest kapitałem młodszych synów i żyje się z niego doskonale. Zresztą, mam stałe stosunki z dostawcami Dartmoora, a ci nigdy mnie nie niepokoją. Chciałem prosić wuja o pewne objaśnienie, i to nie o objaśnienie pożyteczne, ale właśnie o zgoła nieużyteczne.	Tak też i uczynię do ostatniego oddechu. Ale choćbym ją też i żywą odnalazł, zalizali (starop.) tj. klasztor.. Widać woli bożej nie było... Daj mnie się modlić, Michale, a krwawiącej rany nie tykaj...	Tak, ale kiedy cię do mnie przysłał, zapewniając, że nadasz się na wybornego intendenta, myślałem, żeś coś gdzieś ukradł i nic więcej!	Tak, pani.	Tak, panią Bonacieux, o której schronieniu kardynał nie mógł się dowiedzieć.	Teraz was mam To będzie wspaniałe zdjęcie dla prasy. „Grupa Amerykanów poszukuje pereł”. „Morskie jaszczury rzucają w ludzi perłami”.	Towarzysze, Rosja Radziecka gorzej głodowała w pierścieniu blokady imperialistycznej, a przetrzymała, wybudowała naturalnie pierwszą republikę socjalistyczną. Czymże francuski proletariat gorszy jest od rosyjskiego?	Toś mnie nie znał.	Ukochanie moje ona, która była dumą moją, źrenicą w oku, ta, za którą życie bym tysiąc razy oddał, znikła.	Uspokójcie się, miłościwy panie jeżeli na tych dwóch cnotach ino zbywać wam będzie, zaliczą was potomni pomiędzy najsławniejsze króle świata.	Uznaję.	Więc może wolałabyś, bym w ogóle nie awansował, byle ten stary gbur został na miejscu?	Więc się nie myliłem, więc ciebie to widziałem kilka dni temu na brzegach portu?	Wszakże ci mówił, że na Warszawę jedzie?	Właśnie dlatego czemś go rozerwać koniecznie potrzeba	Właśnie. Utrzymywałeś, że...	Zresztą, panie Aronnax, „Nautilus” nie jest zgubiony. Będzie on jeszcze pana unosił pośród dziwów oceanu. Nasza podróż dopiero się zaczęła i nie chciałbym pozbawić się tak prędko zaszczytu pańskiego towarzystwa.	Złodzieje! ukradli mi myśl! ukradli mi myśl!	Żebyście ino nie mieli jakich nowych kłopotów...
Sam ja to sobie często powtarzam, bo czas by był się ustatkować nawiązanie do starożytnej teorii humorów, spisanej przez Hipokratesa, według której zdrowie człowieka zależy od równowagi w organizmie czterech humorów: krwi, śluzu (flegmy), żółtej i czarnej żółci (melancholii); u choleryka przeważa żółta żółć.. Ale mniejsza z tym. Zaczniemy teraz inne życie. Już też, bywało, przykrzyło mi się nieraz bez wojny. Chorągiewkę mamy dobrze okrytą, a tam, pod Zamościem, dokazują jeszcze kupy swawolnekupy swawolne dużo, wiele. czasu nie widzieli.	Bez wątpienia, panie Pencroff ale to tylko od pana zależy! Niech się pan wystara o żelazo na lufy, stal na zamki, saletrę, węgiel i siarkę na proch, rtęć i kwas azotowy na spłonki i wreszcie ołów na kule, a Cyrus zrobi nam pierwszorzędne strzelby.	Otóż to jest! Szczęśliwy ten, który się wykochał za młodu. Starzejąc się, wywołuje swojej młodości wspomnienia i nie psując sobie nimi krwi ani zdrowia, wolnym krokiem chodząc koło swoich zatrudnień, z wolna postępuje do grobu. Ale komu się miłość przewlokła aż do siwizny, w kim za młodu nie wygorzały wulkany...	Tak ale teraz Ayrton jest już godny tego, by wrócić na pokład „Duncana”, a dałby Bóg, żeby to rzeczywiście był jacht lorda Glenarvana. Każdy inny statek uznałbym za podejrzany. Te wody mają złą sławę i ciągle obawiam się, że naszą wyspę odwiedzą piraci malajscy.	Ten kapłan to jest Samentu... On służy w świątyni Seta pod Memfisem... On jest wielkim mędrcem, tylko potrzebuje pieniędzy i jest bardzo ambitny. A ponieważ arcykapłani poniżają go, więc on mi powiedział, że gdy wasza świątobliwość zechce, to on... to on obali stan kapłański... Bo on wie dużo sekretów... O, dużo!...	A! może! nie przypominam sobie to pewna, że jéj nie mam wcale. Jedź pan sobie na karty do Moszyńskiéj, lub na zabawę do Albuzzi, ale mnie daj pokój. Nudzisz mnie.	Co ma być nieprawda? Przecie w tę niedzielę wyśta najwięcej gadali, żeby się nie godzić albo godzić się na pięć morgów, choć was mitygował Olejarz. Aj! to chłop mądry, ale wy nic a nic rozumu nie mata...	Czy to być może? Więc tej jeszcze nocy?...	Człowiek z honorem nie powinien podejmować się takich rzeczy; to jest człowiek bez serca! Ja miałam płacz spazmatyczny, a on pisał najspokojniej protokół.	Powiedz mi, drogie dziecko, czemu nie jesteś wesoła? Czy masz ciągle jeszcze to samo zmartwienie?	To się może jeszcze skończyć na niczym	Nie cierpiałem tego nigdy nawet gdy jeszcze byłem bardzo mały. Potem, jak mnie wywieźli nad morze, a ja zwykle leżałem w wózku, to na mnie wszyscy patrzyli, a panie zatrzymywały się i rozmawiały z pielęgniarką, a potem zawsze zaczynały się szepty, a ja dobrze wiedziałem, że mówią o tym, że nie będę żył. Potem czasami panie głaskały mnie po głowie i mówiły: „Biedne dziecko”. Razu jednego, kiedy to jakaś pani powiedziała, wrzasnąłem z całych sił i ugryzłem ją w rękę. Wystraszyła się tak, że uciekła.	O, najzupełniej Niestety! Oceniam ten przepych, to spełnienie snów najpiękniejszych, całą tę poezję życia młodego i wykwintnego, oceniam ją tak dobrze, że przez to samo już na nią zasługuję; lecz od pani tego przyjąć nie mogę, a sam jestem jeszcze zbyt biedny, żeby...	Paweł nie dałby się oszukać. Nie pakowałby w to pieniędzy. Zresztą przecie tu wszystko jest zrobione z tego syntetycznego kauczuku. Te meble przecie są ebonitowe i to trzyma się świetnie. Jezdnia była najdawniej zrobiona, nie ma w niej żadnych uszkodzeń.	A to ciekawe!	Ale ten budynek rejentalnie będzie opisany jako wasza własność i wasza szkoła...	Czy jest pan tego pewny, Pencroffie?	Czy to możebne?	Dobrze. Będę więc mówił tylko o opinii. Naprzód powiem ci, że pewna niepopularność człowiekowi prawdziwie „comme il faut” raczej pomaga, niż szkodzi. Powtóre, trzeba te rzeczy rozumieć. Zmielonoby mnie, jak się wyraziłeś, na otręby, gdybym tę sprawę przegrał, ale gdy ją wygram, będę tylko uważany za tęgą głowę	I to coś znaczy! I gdyby ci rozbójnicy, a nazywam ich tak przez wzgląd na pana profesora, który ich zabrania nazywać kanibalami, wyobrażali sobie, że zatrzymają mnie w tej klatce zaduszonej, to grubo by się pomylili. Co myślisz, panie Aronnax, czy długo oni zamierzają nas trzymać w tym żelaznym pudle?	Ja? Ani mi się śni. Wszakże pracuję u Malinowskiego, sądzę tylko, że to stanowisko obecnie zupełnie dla mnie wystarcza.	Już wychodzę odszedł jeszcze kilka kroków. Przyglądano mu się w milczeniu.	Kto wie, czy to nie tam?	Lont jest długi, kapitanie	Mości książę rozumiem, bądź spokojny; wszyscy wymienieni w tym liście ukarani będą, jak na to zasługują, nawet sama królowa.	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Mówić nie mówił, ale ja wiem...	Nie boję się tego Nie są to te czasy, gdy o najęcie zbirów łatwo było. Dość nienabitego rewolwera, aby ich rozpędzić. Dziękuję wam z duszy iż mi otworzyliście oczy, żeście tu przyszli piérwsi z przestrogą. Byłem w ciemnościach, teraz wiem już, co pocznę. Hrabia Filip swém postępowaniem wyzwał mnie do walki z sobą. Mam oręż do niéj, straszniejszy niż sądzi.	Nie wiem, panie doktorze Nie mam pewności, czy jest on zdrów na umyśle.	No to dobrze. Uzbrój się w największą odwagę, bo zapewne już nigdy nie będziesz potrzebować większej.	No, to wolę śmierć.	Prosto. Tylem tylko po drodze wypoczywał, ile było trzeba dla koni, a i to jeden mi padł ze zmęczenia. Szwedzi muszą już być w Poznaniu i stamtąd prędko się po całym kraju rozleją.	Tak, mojem... Ale nie odnoszą się do takich, jak pani kobiet...	Takoż. Ale oni osobno chodzą, bo wielkie są między nimi emulacjeemulacja (z łac.)	To mi oddał jakiś ulicznik.	To samo pono i dobrodziejowi mówił.	To wasza miłość nie widział? A to było pocieszne. Jeno roztworzyli całkiecałki (reg.) tu: w związku z czymś, z powodu czegoś. przepuszczenia wozu, a tu z bramy leci coś na nas, kiebykieby (daw., gw.) dziś: zębami. na mnie zgrzytnął, płaszczysko nasunął i kieby diabeł jaki poleciał w pole het, a my się całą drogę naśmiali.	A co ci się zdaje kochanie?	A co tam będziecie robili?	A dlaczego tak skacze?	A dokąd pójdziesz?	A kto mówi?	A można panią pocałować?	Bardzo pana przepraszam	Baron obraził go publicznie.	Bez księdza! Czy rzeczywiście ksiądz sądził, że byłbym do tego zdolny?	Bukacki, ożeń się.	Całkiem zwyczajnie. Kłaków na czaszce. Jak pan widzi, Cyncynacie, plantacja funkcjonuje nieszczególnie. Zbyt słaba krescencja.	Ciało rzecze Dorota	Co masz na myśli?	Czary, Ciało rzekł Sancho;	Czemu kiepsko?...	Czy zostawi pani te porcelanowe psy?	Dlaczego nie przyjeżdżasz po transportatransporta pytał Wokulski.	Do dna, do dna!	Dobrze, że cię widzę, mój chłopcze W ostatnich czasach nieczęsto bywałeś u mnie, zapomniałeś o starej babce.	Dopiero co moi radcy wojenni opowiadali mi o twojej pracy i roztropności.	Dziatki powinniśmy raczej szukać pereł. Zbliża się przypływ.	Gadajże waść wyraźnie.	I co wynikło z tego listu?	Jak ja w tej chwili pogardą pana, którą słyszę w głosie.	Jakto po co? żeby się dowiedzieć, czy go tam nie ma?	Każkaż (gw.)	Komuż lub czemuż przypisać należy wpływ czarodziejski?...	Kowali trza się strzec.	Macie z niemi wiele kłopotu	Mamy już, chwała Bogu, synowę.	Masz kwit?	Michał się utopił!	Mundury były zielone	N. Panie jestto jedyna chwila w któréj wszystkich swych krzywd pomścić możesz... Karol XII w twoich rękach...	Nie gniewaj się, że będę przykry.	Nie wolno krokiem ruszyć się ze służby bez mojego pozwolenia, nie wolno, bo złożę raport, zawieszę cię w służbie, wyślę na roboty, wygonię na cztery wiatry! nie wolno!	Nie!	Nie, pani!	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	Niechże asanasan (daw.) zawołała porywcza księżniczka.	O Boże!	Obym samego Krzywonosa napotkał! Niechby mu przyszła chętka na podjazd wyjechać, zadałżebym mu pieprzu z imbierem! Nie bójcie się, waszmościowie, nauczę ja hultajów śpiewać	Oto ryba mająca tylko oświetlone zęby, a między nimi czarna przestrzeń, stada srebrnych ryb, ryby leżące we wnękach koralowych, latające mięczaki koloru starego złota...	Pan tutaj! wracasz pan do Europy?	Panie Stefanie! Co się stało?	Panie ona miała być moją żoną...	Przyzna pan, że trójka w zaprzęgu ciężka do prowadzenia.	Ruszcie się. Dalej go! Sam nie dam rady.	Sumienie nie pozwala królowej winienem wiele, a ona mnie tam widzieć chce... Czuję sam, iż niedoświadczonemu panu będę pomocą... iść więc muszę!!	Synu Odkupicielu świata, Boże	Szkoda mi pań bardzo. Stracę jedyne towarzystwo!	Tak dawno nie był pan u nas Czy pan był chory?...	Tak mi się podobało!... Nie pozwolę, ażeby ktokolwiek mnie krzywdził!... A nie mszczę się nad Howardówną, bo wiem, że ta wariatka dokuczy wszystkim i sama się zgubi... Zgubi pensję i Latterową.	Tak, i natychmiast biegniesz z pomocą pierwszy, a ostatni schodzisz z placu.	Tak.	Teraz ja się pytam, co tobie Mela? Masz łzy w głosie?	Wiem, uczyłem się w historii.	Więc pan potwierdza moje obawy?	Więc pan zna tego konia?	Wychodzę	Wyjechała do kościoła.	Zdawało mi się dawniej, że ty i Gilbert pobierzecie się kiedyś Jeżeli nie będziesz się miała na baczności, wszyscy twoi adoratorzy wymkną ci się z rąk.	Znudził się Lubomirską... oczywista rzecz...
A co, a co, słyszeliście? Trzeci dziesiątek lat upływa, to jest nasionko. Macie państwo! Czy nie mówiłem? Ja to przeczuwam, ja to widzę! Tu mi włosy wyrosną, jeżeli ty znowu czego nie zmajstrujesz tu mi włosy wyrosną! Ale to sobie waćpan zapisz w głowie, że ja nie chcę tego dożyć, że nie zgodzę się pod żadnym pozorem na to patrzeć i że sobie w twoich oczach, gołowąsie, z pistoletu w łeb wypalę! To sobie zapamiętaj!...	To rozumiem Więc, on mieszka u ojca, przy Alei Kosynierów 6. Ten duży, czerwony dom. Wie pan?... Drugie piętro. Tylko niech pan nie szuka na drzwiach nazwiska Stawski. Jego ojciec nazywa się jeszcze poprostu Zalcman. Za dwa dni Stawski przyjedzie i wówczas niech pan doń wstąpi. No, a teraz nie ośmielę się pana dłużej zatrzymywać, bo i mnie obiad stygnie.	Dyć nie płaczę, nie... ale weź od młynarza z pół korczyka jęczmienia na kaszę, to taniej wyjdzie niźli gotową kupować.	Absolutnie, to tak jak to, co nazywano kostiumem Louis XV za Drugiego Cesarstwa, w młodości Anny de Mouchy lub matki kochanego Brigode. Przed chwilą Błażej wspomniał Beethovena. Grano nam któregoś dnia jedną jego rzecz, bardzo ładną zresztą, trochę zimną, gdzie jest temat rosyjski. To doprawdy wzruszające, że on to uważał za rosyjskie. I tak samo malarze chińscy myśleli, że kopiują Belliniego. Zresztą nawet w tym samym kraju, za każdym razem, kiedy ktoś spojrzy na rzeczy w sposób nowy, cztery czwarte ludzi nie widzi nic z tego, co on im pokazuje. Trzeba co najmniej czterdziestu lat, aby się nauczyli rozróżniać.	Nie sądzę, by to było potrzebne	Czyż nie mówiłem po sto razy, że południe to dobry kraj? Oto tu przebywa cnotliwa i szlachetnie urodzona wdowa radży górskiego, udając się, jak mówi, w pielgrzymkę do Buddh Gaya. Ona to przysyła nam te potrawy, a kiedy sobie dobrze wypoczniesz, chciałaby z tobą porozmawiać.	Nie ona daleko ode mnie nie pójdzie, a jak ją zawołam, wróci do mnie. To moja siostra.	Dlatego że wiedzą, będąc w niebie, iż Bóg urządził wszystko jak najlepiej dla ludzi, że nie mamy potrzeby bać się i troszczyć, ufając mu tylko w zupełności. Cieszy je to i mrugają, by nas zachęcić do radości. Nie wolno nam tylko zaprzestać modlitwy, prosząc Boga, by o nas pamiętał, gdyż inaczej wszystko obróciłoby się na złe.	Kto co obiecywał, niech za to odpowiada! Jam z Ketlingiem przysięgał, że do śmierci zamku nie damy tu: przewyższa.?	Ja miałabym wydać lada komediantowi miłości ostatnie, najdroższe skarby swego serca? Miałabym splamić swoje życie dla chwili wątpliwej rozkoszy? Nie, duszę moją strawi czysty ogień. Księże, wszyscy mężczyźni mają zmysły; ale takiego, który by miał duszę i zdolny był zaspokoić wszystkie nasze tęsknoty, grające harmonią jedynie pod dotknięciem uczucia, takiego człowieka nie spotyka się dwa razy. Moja przyszłość jest okropna, wiem. Kobieta jest niczym bez miłości; piękność niczym bez rozkoszy; ale czyż świat nie potępiłby mego szczęścia, gdybym je jeszcze spotkała? Winnam dać córce matkę, którą szanują. Ach, rzuciłam się w żelazny krąg, z którego niepodobna wyjść bez hańby. Obowiązki rodzinne pełnione bez nagrody znudzą mnie; będę przeklinała życie, ale córka moja będzie miała bodaj piękny cień matki. Dam jej skarby cnoty, aby jej zastąpić skarby uczucia, z których ją okradam. Nie pragnę nawet żyć, aby kosztować słodyczy, jaką jest dla matek szczęście ich dzieci. Nie wierzę w szczęście. Jaki będzie los Helenki? Zapewne ten co mój. Jaki sposób posiada matka, aby zaręczyć córce, że mąż, któremu ją wydaje, będzie mężem wedle jej serca? Obrzucacie wzgardą biedne istoty, które się sprzedają przechodniom za kilka talarów: głód i potrzeba rozgrzeszają te przelotne związki; podczas gdy społeczeństwo toleruje i uświęca doraźny związek młodej i czystej dziewczyny z mężczyzną, którego nie zna ani od trzech miesięcy; sprzedaje się ją na całe życie. Prawda, że cena jest wysoka! Gdybyście, nie przyzwalając jej żadnego odszkodowania za jej męki, gdybyście ją szanowali bodaj; ale nie, świat spotwarza najcnotliwsze! Oto nasz los, dwie jego fizjonomie: prostytucja publiczna i hańba, prostytucja tajemna i nieszczęście. Co się tyczy biednych dziewcząt bez posagu, te wpadają w obłęd, umierają, dla tych żadnej litości! Piękność, cnota nie mają ceny w naszym targowisku ludzkim; i wy nazywacie społeczeństwem tę jaskinię egoizmu! Ależ wydziedziczcie kobiety! W ten sposób spełnicie bodaj prawo natury, wybierając swoje towarzyszki, zaślubiając je wedle serca.	Ładny mi brat! Niech sobie wasza królewska mość wyobrazi, że pewnego dnia, bez powodu, jak syn marnotrawny wyszedł z domu. Nawet nie chciał poczekać na moje wesele. I jak wyszedł, tak nie wrócił. Od owej chwili lata upłynęły. Dziś dopiero po raz pierwszy go widzę.	A jeśli się nie uda? Jeśli książę ruszy kopijników i uderzy na nas?	Czaruś! mój drogi, porzuć no ten temat. Nie ty w tych sprawach decydujesz, tylko ja.	Cóż wy na to, książę?	Dobrze Co to jest za okręt?	Kogóż to książę ma na myśli?	To zależy Kto jest ten?...	A pewnie! Gdy są „zawszawione”, to znak, że szły tysięczną gromadą, a gdy biorą przynętę jak teraz, to muszą być głodne. Przynęta może być byle jaka... będą kąsały i sam hak.	Tak, szanowna pani, mówił ciągnąc rozpoczętą rozmowę; wiem że szlachetne serce pani musi doświadczać zdziwienia dowiadując się o rzeczach tak nizkich, tak niezgodnych z naturą człowieczą. Co do mnie nie zdziwiłem się wcale usłyszawszy o tem wszystkiem od pani Rumiańskiej. Niewiedząc szczegółów domowego życia pani Kuderskiej, które zresztą umie ona przed całym światem zręczną pokrywać tajemnicą, wiedziałem z góry co o niej sądzić. Jeżeli bowiem klęczenie przed ołtarzami, i noszenie różańców na ręku łączy się w kimkolwiek ze skłonnością do szarpania sławy cudzej, i wystawianiem na pokaz własnej cnoty; to tworzy się z tego zawsze potworność moralna, której podstawą próżność i złość serca, i dla której granic w niegodnych postępkach naznaczyć niepodobna...	Jestem zupełnym laikiem w tej dziedzinie, może pan mnie objaśni, jak się to robi, w jaki sposób wpadł pan na ten genialny pomysł?	Tak, to ja mam dziś wolny dzień i chciałam was odwiedzić. Gdzie pan Stanisław?	Na kobietach tak; ale moja matka jest kobietą jedyną w swoim rodzaju. Jest niezmiernie oszczędna w okazywaniu uczuć, ale gdy już nimi kogoś obdarzy, to na zawsze.	A przecie z nią nie żył?	Ach! nie poznajesz już swego drogiego Panglossa?	Czy aby nie Szwedzi?	Cóż to za gryzmoły?	Cóż znowu?... chcesz pani powiedzieć może, iż nie znasz Aramisa?	Dokoła, nawet w domu za nikogo ręczyć nie mogę	Gdyby nie ta gęstwina, można by było iść zobaczyć, kto się tam czai	Jakże to?	Ma albo nie ma.	Może nie być, a może i być. Nikt go nie zna. Skąd ma forsę? Co? Z czego żyje?	Nie jesteś pani w towarzystwie!	Niechże Bóg broni! toć w okropnym muszą być strachu o ciebie! Nie chodź z nami! Prawda że cię wyłają, może nawet oberwiesz co z reszty, ale przynajmniej na tem się skończy!	Ten wiatr przeciwny to moje utrapienie Przeciwny wiatr! Reszta to głupstwo.	To ślicznie. A teraz	Wie pan nigdy nie spotykałam takich mężczyzn jak pan. I wydaje mi się, że znamy się już od lat. Wydaje mi się, że potrafiłabym już dziś powiedzieć ściśle, co pan w każdym wypadku zrobi, co powie. I to jest zastanawiające, że jednak za każdym razem odkrywam w panu nowe rewelacje, nowe niespodzianki. A przecież pan jest monolitem...	Tak! To on nam rzucił drabinę!	Udajesz, że nie wiesz.	Nieprawdaż? Ze sto razy powtarzałem sobie, że byłaby z niéj najmilsza w świecie żona, ale nie mógłbym kochać ją inaczéj jak siostrę lub córkę, serce moje już zamarło.	Sprawy stoją tak, jak ci objaśniłem w ostatnim liście. Za tydzień Moryc przyjedzie, to się zabierzemy do roboty.	Jak to? Strzelano do pana?	Ponieważ major przeznaczył testamentem rozmaite sumy na rzecz instytucji publicznych, rząd francuski upomniał się o spadek u Kompanii Indyjskiej W tej chwili sukcesja jest dojrzała do podjęcia. Od dwóch tygodni szukałem daremnie progenitury z panny Barbary Marii O’Flaharty, kiedy wczoraj przy stole...	Powiadał rycerz Korzbóg, który od króla do mistrza z listami jeździł, iż Krzyżacy mówią, że ni cesarz rzymski, ni żaden król nie ma takiej potęgi i że Zakon mógłby wszystkie królestwa zawojować.	Śpię?... czy Set rzucił na mnie przekleństwo?... Ty, kapłanka, która pilnujesz ognia przy ołtarzu Astoreth i pod grozą śmierci musisz być dziewicą, ty wychodzisz za mąż?... Zaprawdę, fenickie kłamstwo gorsze jest, aniżeli opowiadają o nim ludzie!...	Każdy z nas, Borowski, każdy z nas dzisiejszych ma taką scenę, na której z powodzeniem szczerość odgrywa. Ja tylko w druku umiem się jeszcze szlachetnie oburzać.	W górę jedź! długim, białym batem świsnął po grzbie­tach czterech siwków, a te zamiast. do przodu, aż się zachwiał na koźle typ z policji i wrzasnął głośno:	Zawsze jednak jakieś „ale” stanęło na drodze. Zresztą, o ile wiem, mama, wychodząc za mąż, kogo innego nosiła w sercu.	A zatem pan będziesz na balu i przebierzesz się?	Był kiedyś Na pana kolej!	Cwaniak! Z pewnością skazano go na grzywnę i siedzi teraz pod fałszywym nazwiskiem.	Na wesele.	Przeddyluwialnaprzeddyluwialny a. predyluwialny (z łac.) powiedziała Judy.	Wiem. Nasza piechota maszeruje na dzień około trzynastu mil egipskichmila egipska	Więc żonę chcesz wziąć na upartego? gwałtem? a co ci potem będzie z niej? Dasz jej radę?	O, i ja też do widzenia, do jutra!	Ano, jużci przywiozłem jego blachy, ale tak całkiem popękane, że i jednej grzywnygrzywna	Co? Czyżbyś znał ją tak dobrze, że mógłbyś mnie zaprowadzić do jej loży?	I o tym, jak te zwierzęta opanowały Ropuszy Dwór?	Tak... ożenić się!... Spętać dobrą i niewinną istotę, wyzyskiwać najszlachetniejsze uczucia, a myślą być gdzie indziej... I może jeszcze za rok lub dwa wymawiać, że dla niej porzuciłem wielkie zamiary...	Uf! Tak wy myślicie, Zachar, że ona mogła zginąć?	Bo mi cię żal, że się kochasz w Żydówce.	Czuję, Morgan. Widzę też, że powietrze zaczyna się kotłować. Chyba szykuje się nam jedna z tych okropnych nawałnic, które bezlitośnie atakują antylskie wysepki.	Mówisz chłodno, ale złość cię dusi, więc przesadzasz.	Służył w Indiach, posiada kopalnię srebra w Tessalii, a do Paryża przybył, aby założyć rozlewnię wód mineralnych w Auteuil.	A bo uważcie, książę Henryk ma szpiegów i donosicieli pełny Kraków; przez nich by się wiela niepotrzebnie dowiedział. Tedy lepiej się naradzać w spokojnym kącie u Skałecznego proboszcza, niźli u jakich znamienitych panów.	A inne panie nasze?	Ant kitokių aš negaliu tikti, nes negaliu girdėti apkalbant kunigą.	Aresztujmy go zaraz!	Atleiskite už žodį, bet aš turiu jums pasakyti, jog tai vaikiškas klausimas ir pritinkantis prastam vaikui, o ne inteligentui.	Ba! Tyle tylko!	Boże! więc panu Apsikowskiemu... słowem, swojemu rządcy...	Będzie następcą tronu?	Chcesz tedy uciekać przede mną?	Chwileczkę, najpierw się zastanówmy.	Co będzie z młynami, jeżeli przegrasz?	Co tobie, Elżuniu? Pewnie znowu oczy cię bolą.	Czy dla wszystkich, panie Erskine?	Czy pani także?	Członek Solska płaci karę My zaś, szanowne uczestniczki, uczcijmy jej szlachetny dar przez powstanie...	Dlaczego mnie pani całuje?	Dlaczego?	Hm! Čion ir klausimui nėra vietos; žinomas dalykas, jog bus taip daug karalysčių	Jednakże bliższych krewnych niema.	Listki, mamo...	Mularzemmularz (daw.)	Mów prędzej, Noelu!	Niechajby spoczęły.	No?	Odpowiednia suma została już zdeponowana w pirackiej skrzyni.	Pani musi mu przebaczyć Wszyscy potrzebujemy przebaczenia	Panowie, proszę o głos!	Pilip!	Powiedz ty mi gdzie ona ma serce.	Prawo	Przyjechała pani?	Więc wiesz?	Z czego, bąkało.	Zapomniał pan o jaśku.	Życie, ludzie
Pewno i ja ją miałam niezawodnie! Ja-bo wszystkie miałam choroby i to w takim stopniu, jak nikt inny na świecie; całą aptekę znam na pamięć. Mogłabym pani pokazać całą szafę pełną słojów i flaszek. Teraz już tylko po trochu z nich kosztuję, skoro i tak nie pomagają! Ach! nawet w tych małych wycieczkach, na które ja słaba kobieta się zdobywam, bez lekarstw obejść się nie mogę. W zeszłym tygodniu byłam na wielkim wieczorze u prezydenta, żeby się choć cokolwiek rozerwać, ale cóż, kiedym musiała pojechać z kataplazmami na nogach i tak zasiadłam do bostona. Bardzo jestem chora, a jednak mój doktór uśmiecha się	Jużci, chwalę bo prawy jest rycerz, a to grunt! Szczerze wam też powiem, że chciałem go dziś całkiem na słowo puścić, niechby był jechał, gdzie chciał, byle się chociażby i za rok stawił. Także to przecie między pasowanymi rycerzami przystoi.	Skrzydła też to miał, skrzydła! Jezus ci Maryja... Jak my go rozciągnęli na ziemi, to psy, przecie nie bele jakie, poszły w pola ze skomleniem i strąbić ich do domu nie było sposobu.	Ależ stryju! Czyż Jacek zdobyłby się na tyle przebiegłości!	Rozum tracisz, panie Ignacy, ujmując się za takim człowiekiem Bo tylko pomyśl. Pojechał po majątek, gdzie?... na wojnę turecką... Na wojnę turecką!... czy rozumiesz doniosłość tych słów?... Tam zrobił majątek, ale w jaki sposób?... Jakim sposobem można w pół roku zrobić pół miliona rubli?...	Ano, bałem się jego, bałem się was. Chcieliście mnie zabić, to was muszę słuchać, a onemu ucieknę; może się nie dowie, że to ja was powiodłem.	To twój tatuś przysyła ci książki w prezencie na urodziny? On chyba jest tak niedobry, jak mój tatuś! Nie otwieraj tego pudełka, Saro!	Teraz, kiedy Elżbieta nie słyszy, chcę poznać prawdę Rozstał się z matką tak dawno, że na pewno już jej nie pamięta. Czas robi swoje...	Ja myślę że wklepałeś się w jakąś grubą awanturę... z której nie wyjdziesz cały... Chyba że cofniesz się w porę, na co zresztą masz dosyć rozumu.	Chory! zabity! zamęczony, półżywy jestem! ledwie dyszę Że mnie ta żmija w śmierć nie zagryzła, Panu Bogu dziękuję! Zwijam się jak ryba w ukrop rzucona! Dzięki Bogu, że wy mi na pomoc przybywacie!	Ja tu nie na żarty przyszedłem i niech pan mnie nie tyka, bo z panem świń nie pasłem. Proszę o bilet albo wysadzę pana na najbliższej stacji.	Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	Ale ja jego brat, dróżnik. Przecie mi wielmożny pan sam miejsce tu wyrobił jeszcze w przeszłym roku, po Wielkanocy... I gdzieżbym ja mógł patrzeć na takie nieszczęście pana?... Zresztą, panie, na kolei nie wolno włazić pod maszynę...	Na rany Boga was zakli...	Wyłamały drzwi na dole!	Ja też. Nie chcę, by nawet ich kości spoczywały na naszej nieskalanej ziemi. Niech sobie ludzie poszukają nowych legowisk. Tu już nie wolno im pozostawać! Widziałem i czułem w nozdrzach krew kobiety kobiety, którą oni by zabili, gdybym nie przyszedł jej z pomocą. Woń ta piecze me usta! Zagłuszyć ją zdoła jedynie zapach świeżej trawy wyrosłej na progach ich domów. Porusz dżunglę, o Hathi!	Jeśli dyrektor pozwoli, żeby się takie rzeczy działy, to ja nie jestem w towarzystwie!...	Li to jest tak potwornie głupie, że faktycznie można by to nakręcić. Byłbym zdziwiony, gdyby stary Jesse nie zrobił z tego megahitu.	Nie tylko odwróciłem niebezpieczeństwo od Aulusa Plaucjusza i Pomponii, a zarazem od nas obydwóch, ale nawet od Ligii, której nie będą poszukiwali choćby dlatego, że namówiłem tamtą miedzianobrodą małpę, by pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis lub Baiae. I pojedzie, w Rzymie bowiem nie śmiał dotąd wystąpić publicznie w teatrze, wiem zaś, że od dawna ma zamiar wystąpić w Neapolis. Potem marzy o Grecji, gdzie chce mu się śpiewać we wszystkich znaczniejszych miastach, a potem wraz ze wszystkimi wieńcami, które mu ofiarują GraeculiGraeculi (łac.)	To się strzemiennego po kusztyczkukusztyk  a. kulawka	Z tym się nie ma co liczyć, ich i tak prędzej czy później diabli stąd wezmą, ale my zostajemy! o nas tu idzie! Pan mnie rozumie, panie Moryc?	Och, niech pan patrzy na tę blondaskę, sprzedającą kwiaty których pan nie lubi; to dziewczę ma z pewnością jakąś młodą przyjaciółkę. A ta stara, która je obiad w głębi, także.	Czasem w klubie. Nie zajmuję się polityką.	Po co? By pokłonić się publiczności za tę wielką łaskę, że mnie raczy oklaskiwać? Oni mnie się powinni pokłonić, że ja im tę łaskę robię i rzucam ochłap mego serca przed ich nogi.	Widzicie panowie, ja sobie od razu pomyślałem, że jeśli tak, to ja mógłbym to przedstawić spokojnie panu rektorowi, jak mnie o to będzie pytał. Mam mu dzisiaj wieczorem zanieść oskarżenie	A! byleście go odepchnęli, to pójdzie! Ptaka ziarnem wabią, nie strzałą...	Śmieją się ze mnie, gdy mię zobaczą, przezywają mię różnymi brzydkimi nazwiskami i odpędzają mię od siebie, żebym blisko nich nie była.	Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Nie, to nie siostra.	Spodziewam się że z Węgier gościńca przywiozę pięknego. Ludzie głoszą, że tam się drogie kamienie po gościńcach walają!!	O! nie lękaj się pani niczego oddana ci jestem duszą i ciałem, Najjaśniejsza Pani, i jakkolwiek daleka i tak nisko postawiona przy Waszej Królewskiej Mości, sądzę, iż znalazłam sposób wybawienia jej z kłopotu.	Tak! Pan mnie, bo się boję, a potem ja pana, bo pan nie trafi.	Są już tu nawet Zdaje mi się, że chłopcy niewiele się zmienili od tych czasów, gdy moi synowie łowili ryby w tych wodach.	Jest w domu. To dobrze.	Po co się wybierać? artysta! żeby artysta się potrzebował przygotowywać do drogi, jak my nieszczęśliwe kobiety! Węzełek, tłumoczek, skrzyneczka z farbami i po wszystkiem.	Szczerze! Siostra twoja, Betsey Trotwood, powiedziałaby mi bez wahania każdą myśl swoją. Bądź, o ile się da, do niej podobnym i otwartym.	Mam już dosyć polskiego bydła w fabryce, niechże będę wolny od niego chociaż w domu. On mnie drażni miną wielkiego pana, któremu się zdaje, że łaskę robi, podając komu rękę. Verfluchterverfluchter (z niem.) zaklął cicho.	Bawmy się w przedawanie pieniędzy!	Gdzież się podziały?	Jak to?	Nic minęło! Wtedy... zanim to uczyniłem, spojrzałem	O mój Boże! Cóż się stało?	To niemożliwe, drogi Spilett.	Co to jest? gdzie jesteśmy? gdzie wódz?	Gorzej mówimy o szczęściu. Myślała pani kiedy: co to jest szczęście?	Tak, Stasiu. Chciałam zasięgnąć twojej opinii. Sama nie wiem, jak należy postąpić. Czy sądzisz, że pogróżkę Leszka należy brać serio?	Łachadojdo, ty! Mógłbyś trochę nadąć miechy i przyłożyć się, kiedy widzisz, że inni za ciebie gardła zdzierają.	Zgoda otóż słuchajcie, jaki z tej glossy wniosek można wyciągnąć: Mojżesz, sługa Boży... on jest tylko sługą, rozumiecie panowie!... Mojżesz błogosławi obydwiema rękami; podtrzymywać sobie każe dwie ręce, gdy Hebrajczycy biją nieprzyjaciół swoich: błogosławi zatem obydwiema rękami... Zresztą, co mówi Ewangelja: Imponit manus, a nie manum. Kładzie ręce, a nie rękę.	Nie, płaciłam, com mu była winna, a on sam powiedział, że miał przysłać po ciebie; nawet i nie wspomniałam	Proszę mi powiedzieć, ciociu, skąd ten gust do swatania? Ojciec mój nie był szczęśliwy w małżeństwie.	Co to tak huczy?	Ja go nie znam	Nie zawsze należy mówić myślami.	Nie, nie teraz... Jutro!	Człek to przebiegły i śmiały, rzekł, może tylko języka szuka.	Ważna mi profesja! Ja też umiem pisać i nie robię z tego szumu.	Ale czy jesteś pan pewny, że dom Thomson i French...	Niestety, tak jest	Schowam go do kieszeni. Głupi daje, mądry bierze.	Ale dobrze niech i tak będzie; kiedyż ci zatem obiecałem?	A gdzie mnie zapłacą?	Ale będziemy wszędzie mieszkać razem. Będę uchodziła za twoją żonę, dobrze?	Czy ten pan, co cię w rękę całował, jest...	Mam nadzieję, że postępowałeś bardzo ostrożnie, Krecie	Coś tam robił?	Nawet dla mnie?	I tak będzie	Tak?	Być może Kobieta, CierpienieKobiety mają swe własne sposoby udręczania siebie samych.	Potrzeba ukarać głupca, co tej wrzawy narobił!	Wódz Wódz Naczelny, będzie pań­skim pasażerem. Rząd zapłaci za usługę, a pan weź­miesz udział w przedstawieniu, które cały kraj po­dziwiać będzie.	Miejże nadzieję, bo on żyje!	No i...?	Twoje zdrowie, mamo, bardzo ładnie wyglądasz.	Łowy tu muszą być przednie, bo widzę i zwierza dostatek!	A Marta?	A cóż ona mówiła?	Aby mu majętności spustoszyć?	Cicho, rebe, cicho sza	Cit, Šzkerdelnike, neapkalbėk vaikino! Svietas tankiaitankiai	Czego?	Czy jesteś gotowa?...	Ewo!	Hm! mruknął szambelan	I pomimo tego...	Należało zachować przyzwoitość Zwłaszcza obecność głowy państwa nakazywała pewną powściągliwość.	Palauk, mama, ateis laikas, atsiras ir vėkosvėkos	Pamiętam	Spróbujmy więc	Sza!	Słowo honoru, egipskie oryginalne	Służę pani.	Słyszałem.	Trzy skoki dozwolone	Ty tutaj dowodzisz?	Wedlewedle (daw., gw.) wyżywienie. odparł i zerknął w stronę stangreta.	Wysiadaj	Zabił parlamentariusza.	Zgaduję, oczywiście	„Pójdź, pójdź...”
Co Bóg da! Ja go nie mogę uczyć podłości. Niech broni honoru! To słuszne!	Oczywiście! Czemużbym nie miała wyznać tego co jest prawdą?	Co proszę?	Dobrze Eminencjo! a co potem?	Dobrze, więc co to za zdechły kot?	Gdzie tam! To tylko miesięczna zapłata za mieszkanie i żywność „przyjaciela” Jocka! Co cztery tygodnie będziemy otrzymywać tyleż!	I co? Mówże prędzej!	No, to co mam czynić?! Gadaj, co chcesz ode mnie?	Hm! To nigdzie nie byłeś. Powiadają, mosanie że każdy szlachcic od Oszmiany jedną nogę ma w bucie, a drugą w łapciu chodzi, a ja powiadam, że nie masz szlachty jak tamta. Bo to, mosanie, złoto próbuje się w ogniu, oś na grudzie, koń po nocy, a człek w biedzie. Co mi za sztuka, mosanie, być komu przyjacielem i dbać o niego, kiedy z niego złoto kapie, wino się leje na jego stole, a sto pługów orze mu na polu? Ale niech no ci łokcie powyłażą z żupana, buty ziewać zaczną, a z domu twego tylko parę węgłów zostanie, wtedy próbuj serc ludzkich, a czego doświadczysz, to już i w księgi pisz, a nie bój się, że świat okłamiesz... Otóż, kiedym miał lat dziesięć, ojciec mój nieboszczyk, powróciwszy z wojny ruskiej, zaraz mnie odumarł; macocha zaś moja nie miała nic pilniejszego, jak, zasiadłszy ojcowską wieś, mnie odesłać do Krakowa na Akademię. Słyszysz? Od Oszmiany aż do Krakowa. Powiadali ludzie, że to się stało dlatego, abym nie patrzył na marnotrawstwo ojcowskiej szkatuły i na owe lusztykilusztyk (z niem.) tu: ubogi uczeń. może być i kolędować po domach z mieszczańskimi synkami, i nie więcej znaczyć od lada szewczyka, a może mniej, kiedy rękę ma słabszą; że może także o tym wyżyć na świecie, co mu gdzie z łaski rzucą do garnka, i wyspać się w sieni księżego pomieszkania na gołej podłodze, a rano wstawszy, tak dobrze księdzu buty oczyścić, jak każdy inny. Tego wszystkiego się tam nauczyłem i dobry mogłem byłmogłem był (daw.)	Wójtowa wina. Strażniki robią, co im przykazali, on zaś wie, jako we wsi ostały same prawie kobiety, że w polu nie ma kto robić, a nie dopiero na szarwarki jeździć. Pójdę do niego, niech załagodzi sprawę, by sztrafów nie kazali płacić!...	Ba! Możemy wyciągnąć go na rozmowę, wziąć go z dwóch stron pomiędzy siebie i zakłuć dwoma kordelasami, albo jeżeli to się nie uda, mości panie, możemy wpaść z obu stron przez dźwierzedźwierze (daw.) łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. pałasza.	Widziałem go zaledwo chwilę, bo dowiedziawszy się, że jesteście w kościele, pojechał za wami, nawet koni nie zmieniał.	A ja chciałem panu zaproponować, by do Syjamu raczył się udać, gdzie zrobi karierę. Natychmiast mógłby pan objąć posadę w randze ministra na królewskim dworze. Z wielkim powodzeniem tumanić potrafi pan obcych i swoich, nie pozwalając nikomu na to, by się pokusił o docieczenie, czy też przypadkiem i w jakim stopniu nie raczył zbałwanieć sam pan szanowny.	Ożeniłby się, albo i nie... ale przynajmniej trzymałabyś go mocno w garści... A że jakiś tam mały bękart będzie się plątał u nas w domu, to nie ma znaczenia, kapka mleka zawsze się znajdzie. A z młynarza, słabego dobrodusznego chłopa, wyciągnęłabyś ładny grosz...	No nie gniewaj się, można to sprawdzić.	Oto, com słyszał. Żal mi było odchodzić, bo mogłem i więcej usłyszeć, alem się bał, że mnie dzień zaskoczy. Poszedłem tedy ku tym szańcom, z których nie strzelano, żeby się w pomroce przemknąć. Patrzę, aż tam nie ma porządnych straży, jeno kupami się janczarowie włóczą, jako i wszędzie. Podchodzę do srogiej armaty, nikt nie woła. A to pan komendant wie, żem zabrał ze sobą na wycieczkę zadziory do gwożdżenia armat. Wsunę prędko jeden w zapał	Pozwól mi, kochanie, dokończyć. Oto mamy tu pana Micawbera, człowieka posiadającego najrozmaitsze zalety, talenty... powiedziałabym geniusza, boję się tylko, jako żona, być posądzona o pewną stronniczość.	Rozumie się, że żyje. Dlaczego by wielki poeta nie miał żyć?	Tak, rzeczywiście najcenniejszym I wydaje się, że sama przyroda chciała to potwierdzić, tworząc diamenty, które nie są niczym innym, jak tylko czystym, skrystalizowanym węglem.	Tak, uniosłam się przyznaję to, alem wytrzymać już nie mogła, tak długo w sobie zmuszona ukrywać to wrzenie, które przybycie Elżbiety do wybuchu doprowadziło !	Ze śrebła poświęcanego mamy powrózek, a z takiego to choćby i smok, a nie zerwie się... No, wiela, matko?	Cóż, doprawdy trudno mi opowiedzieć, jak się to stało Byłem właśnie, jak mi się zdaje, zajęty zbieraniem roślin, gdy nagle usłyszałem jakby łoskot lawiny spadającej z wysokiego drzewa. Ledwie zdążyłem się odwrócić... Ten nieszczęśnik, który zapewne siedział ukryty na drzewie, rzucił się na mnie. Wszystko to razem nie trwało tak długo, jak tu opowiadam, i gdyby nie pan Spilett i Pencroff...	Gdybym wiedział, czym się to skończy, wcale bym cię nie posyłał. Ale teraz, po takim fiasku, już nawet nie mogę tam nikogo wyprawić.	To najmniejsza przeszkoda bo kto ma dziś lat szesnaście, ten za rok będzie miał siedemnaście, a za dwa osiemnaście, a znowu z drugiej strony, kto ma szczery i niezmyślony sentyment dla jakiej panienki, i sam ma lat dwadzieścia i kilka, i w żadnych skądinąd naglących nie znajduje się okolicznościach, ten i dwa, i trzy lata śmiało poczekać może, a nawet by to snadź z dobrym było dla stron obojga, bo czego by czas nie zniszczył, to by mogło być pewnym statecznej i nadal trwałości.	A kiedyż się pan żeni?	Ależ bynajmniej, panie prezesie zmieszać się, stracić pewność siebie. minister.	Ależ pędził... Dogania go!	Cołem, cołem, ale skądze się waszmość tu wziąłeś?	Dobra nasza! niczego w kosteczkach nie brakuje! A to honorna ścierwa, jak Boga tego kocham, kiej szlachcic...	Dobry wiatr, owszem byle tylko nie za dużo wiatru, Pencroffie.	Dziękuję panu ale ja chcę czegoś od pana Lucyana.	Gdzie on teraz?	I tego nie mogę przyrzekać, bo nie wiem, kiedy mi wypadnie powracać, proszę atoli być pewnym, iż nigdy nie zapomnę o sercu tak prawym i tyle dla mnie przychylnym.	Jak mu pokażę zapis, to się rozchmurzy. Głupia! sześć morgów, toć prawie gospodarka!	Jak? Pan wie doskonale, jak!... Na domiar wszystkiego chcecie, ażebym spełniał u was pracę służebną aż do jesieni. Mówię wam, że z tego nic nie będzie! Słyszeliście?	Jakoś się zgodzimy.	Jeżeli pani baronowa coś zaryzykuje, możemy nie dopuścić nawet do siedemdziesięciu tysięcy rubli.	Mości Rycerzu Lwa, choćbyś miał pęknąć, musisz powiedzieć mi jedną rzecz: czy nie uważasz, że twarz intendenta książęcego jest taż sama, którą niedawno miała Doloryda?	Nie mógł to książę swoich pachołków wyprawić? Tamci już nie wrócą.	Nie pamiętam... Zresztą umyłam sobie twarz i ręce... To, proszę pani, nie może być nic złego Ona takie kochane, takie dobre dziecko...	Nie posiadam ani jednej rzeczy, która należała do mojej matki Nigdy... nigdy... nie będę pani mogła wyrazić swojej wdzięczności za te listy...	Nie wiedziałem, że to jest właśnie to, czego szukano tak gorliwie. Nigdy mi nie opisano, jak to wygląda, wasza królewska mość.	Nie śpisz wasan?	O, nie! Natychmiast wyjechali! Wyjechali na Nową Zelandię. Będzie temu ze dwa miesiące... z górą jakoś. Będą tam pono prowadzić studia antropologiczne w dzikich archipelagach, gdzie to pani wie?	Okrutny jeden ladaco ale rezolutny kawaler, zowie się Babinicz.	Pani trudniłaś się już nauczycielstwem?	Przepraszam... pamięć nie dopisuje mi czasem... Panu Bandurskiemu.	Skończone o tyle, o ile życie moje; zaczyna się od mego urodzenia i trwa aż do czasu, gdym raz ostatni był na galerach.	Takie oburzanie się na wszystkie powiększa tylko gorączkę ciekawości u każdej.	Używajcież zdrowi Nie długo czekać, przy łasce pańskiéj i wam téż na niczem nie zbraknie.	Wstyd rzec... dziewka... Porwałem Wisza córkę, bo mi się srodze podobała... Na koniu będąc, w moich rekach, nóż mi mój własny wychwyciła i zadała ranę głęboką.	A!...	Abe, Abe Abe, tam było jakieś zwierzę!	Ależ skąd.	Andy!	Ano dziadka Furmanów muszę wysztyftować, konie wyczesać, wyrychtować po­wozy i karety, a pan mi tu kasarniękasarnia (daw.; z niem. Kaserne)	Antysemityzm	Biedny, biedny chłopiec!	Być może	Był więc dumny?	Będę uważał, proszę pana, będę uważał, zanim zrobię krok.	Czy masz na myśli...	Czyż wielki malarz jest kiedy żonaty w podróży?	Cóż takiego na przykład?	Dajcie znać panu.	Dobrze, panie bracie.	Gasnąć? a córka twoja? rzekł stary...	I znamienity żołnierz, wiemy to!	Jak pani chce. Ale skoro pani mnie pozbawia towarzystwa innych kobiet, to niech pani idzie ze mną.	Jakiż więc plan działania?	Kocha ją pan?	Ma chłopak charakter	Myślałaś tak! Myślałaś	Mężowie bardzo pięknych kobiet zawsze należą do klasy zbrodniarzy	Na zęby... zęby... zęby...	Niech panieneczki pójdą choć popatrzeć; cudne bawidełka!	Niech tylko wojna będzie z Niemcami, przybędę muszę im za te dwie blizny zapłacić...	Niepodobna, moja droga; bo któż pozostanie przy ojcu?	O, to już tak, jakby ją pan miał w kieszeni. Hrabia wydaje miesięcznie dwadzieścia tysięcy na jałmużny.	Pan kazał mi ten fotel zanieść na górę	Pani z Mariampola prosi panicza.	Panie, to moja jedyna namiętność! Wezmę wędkę.	Parcelujesz Darnówkę, stryju, więc ją sprzedajesz?	Potem zmuszę pana sądownie do podania miejsca pobytu małej i wydania jej!	Powiedz dzień dobry	Prawda!	Puste krzesło! Więc ci brak, Doady, biednego głuptaska, grymaśnej dziewczyny?	Skądże to panienka wnosi, że jestem nieśmiały	Szkoda. Myślałem, że pani lubi przeżywać dzieje ludzkie.	Tak.	Teraz jak najciszej! Widać już namioty.	To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.	Uczciwych psy gryzą	Widzę!	Wyjdźmy, zobaczymy, może pan Czertwan wraca	Z pewnością	Zaczekam dwa, trzy kwadranse i oko, mój chłopcze	Zazdroszczę ci „Les premières extases de la lune de miel”Les premières extases de la lune de miel (fr.) strachy halucynacji, które prowadzą do szaleństwa i śmierci.. La mortla mort (fr.) powtórzył z rozkoszą.	Zgubę! Komu?	Zmęczony jestem zmarzły... niezdrów.
Dobrze, wyślę panu telegraficznie. Kiedy pan pojedzie?	A jakiż jest ten pan Valenod?	Ginę czy nie, oszalałem! mówcie co chcecie a dajcie mi pokój Mazo, dodał, stawiam wszystkie mobilia moje w pięciu tysiącach, przyjmujesz pan? I Julją jeszcze darmo, przyjmujesz?	Ha, skaczy, wraże, jak pan każe!Skaczy, wraże, jak pan każe (z ukr.) mruknął Puciata po rusku, a głośno rzekł:	Jest pan w jakimś błędnym kole przypuszczeń.	Przecenia pan mnie, panie Franku Jestem stokroć gorsza, niż pan sądzi. Jestem zła i nie zasługuję na pańską miłość.	Teatr! Oglądać aktorów, komediantów? Ależ proszę pana, czy pan nie wie, że to śmiertelny grzech!	Ten sławny pan Zagłoba?	Dzień dobry panu. Dzień dobry. Dzień dobry panu.	Powiedziałem już raz panu.	Waćpanu trzeba porzucić tę służbę bo tak zacnemu sercu trzeba pewności, że zacnej sprawie, zacnemu panu służy.	Wiadomo, że gościniec o dzień drogi i w tamtej stronie...	A jednak, ominąć go, obalić go o ile wiem, niepodobieństwo królewiczowa ma-li dosyć siły?	A nic! Nie chce wracać do domu.	A ty nie zapomnij, że jesteś wilkiem! Nie daj się skłonić do tego ludziom!	A wy?	A zatem to przemysłowiec	A, naturalnie, majątek po mojej matce, Leonorze Corsinari.	Ach, prawda	Ale Paulina?	Ale jeżdżą konno...	Ale koń, panie namiestniku, będzie nasz?	Ale ludzie laudańscy znają, bo pieńkępieńka drewno przygotowane do wyrobu mebli., i smołę aż do Rygi wożą, a w mojej chorągwi takich nie brak.	Bez zarzutu, ostatnie słowo doskonałości Co za porządek, praktyczność, oszczędność, pracowitość. Taka przy tym zawsze wesoła!	Biedaczko ty moja! Gołąbko złota! Ta Marta wzruszyła cię tak, rozdrażniła.	Bom czytała jego taki ładny wiersz, pod tytułem: Na progu. Przytem Zawiłowski wygląda, jakby coś chował przed ludźmi.	Byli	Był i prosił mnie o rękę twoją, Janiu.	Byłem trzykrotnie w izbie, gdzie mieszkał oskarżony.	Chcecie to?	Cisza jak makiem zasiał	Co takiego ci zrobił?	Co to za pochodnie mają się palić w ogrodach? Słyszałeś, co mówił cezar?	Czy długa to podróż?	Czy ojciec pański już dawno nie żyje?	Cóż się z nią stało?	Dobrze ale mi przyrzekniesz, że przede mną i póki nie powiem: „pal!”, nie strzelisz. Dać tobie broń, toś gotowa wygarnąć do pierwszego lepszego szlachcica, nie spytawszy się pierwej: „werdo”werdo (z niem.)	Dobrze, dziecko, dobrze...	Dosyć tego gadania; wiesz więcej, niż ci wiedzieć potrzeba, ale tego właśnie nie wiesz, po com cię tu wołał. Mnie czas w drogę. Przysiągłeś na Krzyż Święty i pod wielką klątwą, a kto takiej przysięgi nie dotrzyma, będzie od Trójcy św. oddzielony i na miejsce Judasza powołany. Słuchajże teraz i uważaj! Widzisz tę rozpadlinę w skale?	Dziwny z ciebie człowiek. Bóg mnie natchnął, kiedym cię wtedy przyjął do roboty. Ot, nawet już nie myślę, w rachunek nie biorę tego dobra, com od ciebie zaznał...	Hale, jeszczech kiejś wyrzekała przed Nastką, co są zleżałe i śmierdzą...	I ja także	I w jakim celu?	Jabłoń... w takim ustroniu!	Jak to! Więc już się nie żenisz?	Jest tego paskudztwa najwięcej. Chodźmy do salonu, bo to wszystko nic, ale zobaczy pani, jak Jędruś zmyślnie wszystko wykalkulował; jucha chłopak, do wszystkiego zdatny, jak Pana Boga tego kocham.	Jezu! Zocha, nie!	Jeźdźcy jakowiś sadzą!	Kiedy się wstydzę.	Kiej boli!... A dyć nie szarpcie! Jezus!	Lecz czy jutro przyjść będziesz mógł?	Mamo, ciszej. Choroba mnie zabija, a nie ci dobrzy państwo.	Mniejsza o to, od kiedy i jak długo; dzięki Bogu, niebezpieczeństwo minęło.	Mój mości panie! Czemu to ja się waćpana nie wypytuję, gdzieś przebywał i coś robił?	Mój przyjacielu widzę, że powieść twoja mieć będzie jakiś związek z błędnym rycerstwem, słuchać cię więc będę z całego serca i jestem pewien, że ci panowie także, bo lubią rzeczy ciekawe i nowe. Zaczynaj więc, mój bracie, wszyscyśmy do słuchania gotowi.	Na wszelki przypadek lecę go przestrzec!	Najpewniejsze. Układy między panią Krzeszowska i tym panem prowadził mój Maruszewicz i wiem to od niego.	Nazwiska ich?	Nie przerywaj, żonusiu... tak będzie, jak ja chcę. Mam zresztą bardzo bogatego mecenasa, który się zachwyca moim głosem. Wierzy pani, że biorę górne cis, jak Mierzwiński, o... Mecenas powiada, że w górnym regestrze mam najszlachetniejszy metal. Na pierwszy występ biorę Jontka w Halce. Żonusiu! Te jajka są za twarde, ja takich jadać nie mogę, mnie zabroniono, mówiłem tyle razy!..	Nie wiem, czy to są falanstery. Sądzę, że są to instytucje wynikłe z wielkich cierpień polskiego ducha, przypiekanego przez tyle lat głowniami wyrwanymi z dymu pożarów, wyrosłe z samotnych łez wielkich poetów polskości, wydeptane przez bose nogi wygnańców na grudach i kamieniach długiej drogi sybirskiej i po twardych gościńcach obczyzny.	Nie wiem. Może to my przelatywaliśmy ponad nią! Minęliśmy Ziemię teraz widocznie i pędzimy znów w przestrzeni dalej, w cieniu jej pogrążeni.	No, nie mówię, że z Tysiąca i jednej nocy. Co tak naprawdę stanowi księżniczkę, mój drogi? To diamenty. A ona jest nimi okryta.	No, no, Tréville, cicho bądź	O bankructwach ostatnich.	O jakie też to ciężkie takie powolne gadanie! Adyady a. dyć (daw.)	O, śmierć jest w moim domu!	Owszem, mam w karakułach.	Podobny jest zwłaszcza do ojca To wykapany ojciec, a także moja biedna matka.	Potrzebne światło!	Powinna panienka zostać detektywem. A jakże się miewa pani Szkopkowa?	Prawda!	Przecież officjalistów pani masz? rzekł Dobek nieśmiało podnosząc oczy, które napotkawszy wzrok pani Noskowej, natychmiast wlepił w ziemię.	Spróbuję.	Szklankę wody, owszem, ale ta wasza woda warszawska... trzeba koniecznie coś dla smaku...	Słuchajcie! Słuchajcie!	Tak, ale ostrożność jest nakazana, a nadzór konieczny... Tamtędy płynie strumień złoty i rzeka srebra...	Tak, zostawiliśmy go samego, aby dokonał próby.	Tak.	Też pytanie. Oczywiście, że chcę, Senderl. Chcę i wkrótce tam będę.	To pani sobie myśli, że ja pojadę?	Trzeba kupić ławki takie, jak były u nas, ażeby dziewczątka nie pochylały się i nie psuły oczu...	Ty masz żal do mnie, Antosiu. Ale pomyśl sam...	Ułożyłem na cześć jéj trzy tysiące wierszy; ona mnie podniosła na sam szczyt Parnasu.	W Krzywej komnacie, z córką.	Według... według rozkazu.	Widzisz, bracie, ja jestem ten, który o wszystkim i o tym męstwie Sokolnickiego chce mieć swój własny sąd, wyważony z sumienia.	Wiem	Wiesz, Edmundzie, nie jestem już istotą myślącą. Nie umiem podejmować decyzji, podjęłam więc jedną: aby o niczym już nie decydować. Bóg tak mnie doświadczył, że nie ma już we mnie śladu woli. Jestem w jego ręku jak wróbel w szponach orła. Jeżeli ciągle żyję, to widocznie tylko dlatego, że taka jest Jego decyzja. Jeżeli zechce zesłać mi pomoc, to ją przyjmę.	Wspaniała podstawa artystyczna dla etyki, Dorianie! Winszuję ci. Ale co zamierzasz czynić?	Wszystko jedno! Kop jamę, ale głęboką! Gdy się przebudzimy, odgrzebiemy znów to dziwo i zaniesiemy je tam, skąd je wziąłem!	Wszystko na to wskazuje	Zajmuje to pana? Ideowe... były w szlachetnym gatunku.	Zapewne wierszyki, wyperfumowane zapachem, jaki miał liścik służebnej pani de Chevreuse. Naucz Bazina prozodji, to go pocieszy. A co do konia, jeźdź na nim potroszę, to się przyzwyczaisz.	Zapewne.	Znajdujesz więc, że pieśń twoja i moja są tak bardzo różnemi?	Znalazłem lepsze	Zobaczycie.	Żadnego! Jest tam drukowany świstek, który opiewa, że rękopis mój nie został uznany za nadający się do tygodnika.	„Błogosławieni, którzy łakną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni”.	„Oho, stary przechero! Ale nie bardzoś się omylił. Chłopca nie należy psuć, jeżeli on taki, za jakiego go podają”.
Sądzę, Pencroffie, że przyjdzie na to pora po ukończeniu naszej wyprawy w głąb wyspy. Możliwe przecież, że ten nieznajomy, jeżeli uda się go znaleźć, wie coś więcej zarówno o Wyspie Lincolna, jak i o wyspie Tabor. Nie zapominajmy, że jest niewątpliwym autorem znalezionego przez nas dokumentu i być może wie, co sądzić o powrocie jachtu.	I słusznie! Cóż ty znaczysz dla mnie, żebyś mi śmiał radzić lub się mieszać w moje plany! Wojciech ci mówił, że na ciebie przyszła kolej moich łask. Możeś myślał, że tak jest istotnie?	Nim do wojny przyjdzie, tymczasem jest się komu w domu oganiać. Toż Jaksowie trzymają tak jak z Niemcami... a dla naszego ojca wrogami są. Jemuście przeciw nim potrzebni.	Co racja, to racja Sam nawet Grzyb miałby chyba wyrozumienie, że krowa nade wszystko powinna iść tam, gdzie jest dziewucha.	U nas jest przysłowie: „Hardy, jak Szkot”	Oblig to jest towar, który może stać wyżej albo niżej. To wypływa z teorii Jeremiasza Benthama o lichwie. Publicysta ten dowiódł, że przesąd, który okrywa hańbą lichwiarzy, jest głupstwem.	On o nich myśli, że to głupi i brudny naród jest!	Nie mogę w tem miejscu, bo to, co mam panu powiedzieć, jest bardzo ważne i niesłychanie tajemnicze.	One się nie zdarzają ale są prawidłem, niejako prawem, od lat przeszło dwóch przez pannę Zdrojowską ustanowionem. Jeden dzień w tygodniu wyznaczyła na widzenie się z każdym, kto tylko widzieć się z nią chce i potrzebuje.	Pytaniem mi na pytanie odpowiadasz, ale to nie jest to samo Ja szkodę bym tym sprowadził, zniszczenie...	O tak, wiele rzeczy dawniej niepojętych rysuje się wyraźnie, gdy... następuje w nas zmiana.	Słyszałem to w Ostrianum i widziałem, jak postąpiliście ze mną i z Chilonem, a gdy o tym myślę, dotychczas zdaje mi się, że to sen i że ni uszom, ni oczom nie powinienem wierzyć. Lecz ty mi odpowiedz na inne pytanie: jestżeś szczęśliwa?	Król? musisz już wiedzieć, że ksiądz biskup chciałby waszmości ćwiertować gdyby mógł, i gotów dowodzić że to gorzej niż zabójstwo, świętokradztwo tknąć księżego synowca. Chodził do króla z lamentem, król się gniewał, ale któż nie zna złotego serca? Mówił mi wieczorem wyraźnie, żebyś się skrył, a co lepiej uciekł, bo z sądami marszałkowskiemi nie żarty.	Niechże się miłościwa pani nami nie trapi! Jesteśmy bliziuchno pod ręką, na każde zawołanie, a to najważniejsze; krajczy i podstoli aż we wschodnim skrzydle na dole, a i oni przybiegną każdej chwili na wasze skinienie. A czy słyszała wasza miłość, że król jegomość ma dzisiaj nocować w Rabsztyńskim zamku? Starosta Bonar z wielkim sumptemsumpt (z łac.)	Już się często ze sobą spotykali, bracie Sibie, i nasz młody przyjaciel nie zdawał się być obojętny na piękność Heleny.	Tak, z jednym hajerem z Pas-de-Calais. Bałam się, że mi zostawi na karku dzieci, ale dzięki Bogu zabrała oboje... Słychane to? Taka gnida, co pluje krwią i wygląda jak zmora...	Cóż mam powiedzieć? Od tego momentu już nie knuję nic złego przeciwko niemu. Może pani teraz łatwiej zorientuje się, że nie mogę odpowiedzieć na pytanie, czy go kocham.	A, pan robił rewolucję lipcową To mnie nie dziwi, bo ja nigdy nie chciałem uwierzyć, jak mi mówiono, że ona się zrobiła sama.	No, to jego się spytaj, co się stało.	On! Och! Nie darmo nazywa się Otello. Niedawno zatopił hiszpańską fregatę, chociaż ma tylko trzydzieści dział! Bałem się tylko jego, bo wiedziałem, że krąży w Antylach...	Teraz to mi się widzi, że się z nią ożenisz, a czasby, Jędruś, czas!	Widzisz, jak ci mówiłem, nudziłem się straszliwie, a w kieszeni miałem owe siedemdziesiąt pięć pistolów, przypadłe mi z podziału, dla rozrywki więc kazałem poprosić do siebie przejezdnego szlachcica i zaproponowałem mu partyjkę gry w kości. Nie wzdragał się, a siedemdziesiąt pięć pistolów powędrowało z mojej do jego kieszeni, nie licząc konia, którego zabrał na przykładkę. Lecz co z tobą się dzieje, drogi mój d’Artagnanie.	Bo, na koniec Pozycja społeczna, Kobieta, Mężczyzna, Obyczajew sądach o ludziach trzeba przecież mieć wzgląd na ich przyzwyczajenia i na ten punkt, z którego zapatrują się oni na życie i jego sprawy. Jeżeliby, na przykład, kolory biały i czarny posiadały władzę myślenia i czucia, to pierwszy przyzwyczaiwszy się do wyższości, jaką mu nieustannie nad drugim przy­znają ludzie, mógłby wybornie wyobrazić sobie, że kolor czarny na to tylko stworzonym został, aby sprawiać wszelkiego rodzaju przyjemności, rozrywki i zabawy bia­łemu. Najważniejszą rzeczą w stosunkach ludzkich, moja droga, są różnice, jakie pomiędzy nimi zachodzą, pomiędzy zaś panem Edwardem a mną zachodziły różnice ol­brzymie...	Będę ja przy niej od wypadku Widzisz, w bitwie cała trudność w tym, że trzeba o wszystkim pamiętać: o koniu swoim i nieprzyjacielu, o cuglach, o szabli, o cięciu i sztychu smarkacz., byle był praktyk, bieglejszego od się nowicjusza z konia zsadzi... Dlatego to będę ci przy boku.	Dziękuję ci, wstanę. Czy wolno mi spytać, co tu zaszło? Zdajesz się jakiś nieswój.	Fontannę na noc zamykają i światła gaszą miej­skie draby dla oszczędności. A tam coś bia­łego...	Jan Szular kupił w Montpellier od mnichów z Sankt-Olary piękne Dekretalia wypisane na dużym i pięknym pergaminie lambalskim, aby z nich zrobić formy do wybijania złota. Otóż, jakimś dziwnym nieszczęściem, ani jedna sztuka nie udała się jak należy. Wszystkie były popękane i porysowane.	Nie lękaj się pani	Nie, ale o tym, że kobiety powinny na siebie pracować, że nie powinny zanadto rozczulać się i że powinny być we wszystkim takie jak mężczyźni: takie mądre, takie odważne... Ale zdaje mi się, że właśnie idzie tu panna Howard.	Toć krzyknął, żeby poczekać. Pewnikiem przyśle kogo po jagody, może nam się uda dowiedzieć, co znaczą te dzwony. A może...	Wstrzymaj się do pojutrza. Chciałem cię właśnie prosić, abyś spędził u mnie parę dni. W tym to przybyłem celu, a ty wylatujesz mi do Yarmouth.	A! proszęż, hetmana, kogo u nas się źle przyjmuje! odparł Pobożanin: chyba mu tu ptasiego mleka zabraknie.	Ach, tym lepiej! Czy pan już kiedyś odbył tę drogę?	All right! A wiesz, gdzie mniej więcej znajdujemy się w tej chwili?	Bywasz tam codziennie i przesiadujesz godzinami.	Być może ponownie zaatakowali stanowisko Hiszpanów, aby otworzyć sobie drogę pod mury miasta, a być może udało im się je obejść. Przed chwilą słyszałem ostrzał z dział na równinie.	Czego boisz się, Marysieńko?	Czego się zachciewa! Te same pogróżki, które były w liście do Havemeyera.	Przede wszystkim na wszystko to nie będzie już czasu	W tym się myli przewielebność wasza i cesarzowi niemieckiemu zaręczał, i legatowi papieskiemu w Wiedniu na krzyż przysięgał, że ani mu w myśli postało od Rzymu odrywać się.	Zreflektowałem się w porę. Wprawdzie ja chciałbym mieć pani towarzystwo tego wieczora, ale pani na pewno znalazłaby milsze i weselsze, i bardziej odpowiadające pani wiekowi...	Czekaj na mnie A jakby co, to Albinosa pchnij. Niech da nura z całym majdanem. Niech wystawia kejsefkejsef (gw. środ., z jid.) do spółki.. Pamiętaj, mieszkania numer dwanaście No, lecę! A nie łazić na górę, póki sam nie zejdę. A gdyby ktoś schodził po was, mówić, żeby mnie wpierw puścił na dół. Inaczej nie.	To słuszne! Ja sam, co prawda, nie zawsze mogę to uczynić, gdyż jestem, jak wiadomo, ni pies, ni wydra, ale Billy powiedział prawdę. Słuchaj człowieka, kroczącego obok ciebie i pełń jego rozkazy, inaczej bowiem zatrzymasz całą baterię i dostaniesz lanie!	Czy już do snu, jenerale?	Minęło już tyle dni niepodobna, by do profesora nie dotarł alarm całej prasy. Dałby o sobie znać.	Nie, proszę pana, sędziego pokoju.	Niech mi pan wierzy, że naopowiadano panu wstrętnych łgarstw	Robiłabym to samo, siedząc zamknięta w pokoju, i zaręczam, droga Rottenmeier, nie byłabyś w stanie o moich wybrykach opowiadać w przyzwoitym towarzystwie. Proszę mi ją zaraz przysłać do mego pokoju, gdyż chcę jej dać kilka ładnych książeczek, które przywiozłam.	Zabawna rzecz, od kogóż to? Nie wiedziałyśmy, że masz wielbiciela!	Czy znaczy to, że byłaby pani gotowa dzielić jego, wątpliwej jakości sławę i czy on wie o tem?	Nie, mam czas. Gdyby mnie pan nudził, powiedziałabym. Przeciwnie, lubię, jak pan rozmawia.	Nie, mały, uparty i nieznośny. Niech pan nie dolewa... Cicho.	Tak, ale wątpię, żebyś to robił po to, żeby jak oni oswobodzić grób Chrystusa	A może by tak wuj poprosił pannę Agatę, żeby nam go zostawiła?	A to jakim sposobem?	A więc śpieszmy, bo już blisko siedemnasta godzina.	Ba!... nie tylko kołnierz, ale nawet cały mundurek tej sztuki nie dokaże...	Cóż to? tak wcześnie do łóżka?	Dziękuję panu.	Hi, hi, hi! Pan latarnik snaże bajki powiodajom. A ciejże chto widzioł Kleche-Głowacza?	Im radzi, ale mnie nieradzi, bo inaczej byłby pan marszałek swoich z odpowiedzią przysłał.	Jak to... miało język? Widziała pani Serczykowa?	Lepiej byłbym zrobił, żebym nie przychodził na świat Bądź zdrów, Kolb, nie mam ci za złe myśli, którą podzielam. Powiesz Dawidowi, że moim ostatnim westchnieniem był żal, że go nie mogę uściskać.	O, nie może być! Za wczesna pora.	Pan ma do mnie interes?	To tym bardziej, bo może Skrzetuski w takowe popaść terminy, w których trzeba mu będzie pomóc.	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Widzę, panie Kotowski, że z panem nigdy nie można rozmawiać poważnie Ale mniejsza	Wierzysz w to?	Więc możesz pan łagodzić je według swego upodobania?	Właściciel to ja. Statek należy do mnie.	Właśnie że poskarżę ojcu. Niechby gdzie, broń Boże, iskierka padła, tyle lat ciężkiej pracy ludzkiej, tyle kunsztownych dzieł poszłoby z dymem. Gadaj, po coś tu przylazł?	A! a!... przypominam sobie czego chcesz ode mnie, mój panie?	A... a!...	Ależ panie Porthosie	Andy. Andrew Scheuchzer.	Bo ze zdziwienia dech mi zaparło...	Brat Benedykt!	Będziemy mieli piękną pogodę!	Dlatego ty masz cienia sądzisz i ja bezwstydny?	Gdybyśmy przeszkadzali...	Jakaś ty komiczna, Ludko!	Małżeństwo, Kobieta, Mężczyzna, Miłość, Wspomnienia	Milcz!	Musimy bacznie sprawę śledzić. Trzeba mieć nosa!	Na stałe.	Niech do północy zbiją trumnę i ustawią ciało w kaplicy.	Ostanę!	Podejrzewaliście, że napadniemy na miasto?	Prawi, że chciałby prosić o nocleg.	Przestrzec? Ty?	Serdecznie dziękuję Ale...	Tak, potem, potem.	Właśnie wraca z obiadu! Manders młodszy idzie z nim razem.	Z jedlinowych balów?	Z jednej ręki strapienie i z tejże otrzymacie pociechę! Gdyśmy z ogrodu wracali po niefortunnym śledztwie, królowa jejmość kwaśna i nachmurzona, panny złe, jak jędzonki, a król i my wszyscy rozmiłowani w Montwille na umór...	Zaprowadził ją na rusztowanie!	Zatem z cudzoziemskiego akcentu żołnierze wzięli cię za szpiega.	Zna on ich dawniej aniżeli my	Zobacz sam. Na kolację przygotowano kotlety z manata, szaszłyki z mięsa dzikich ptaków, morskie ryby, które tylko czekają, by je zjeść. Osobiście dopilnowałam przygotowania potraw, wiesz?
Dobrze. Wysłuchałem cierpliwie twoje zuchwalstwa, Balounie Słyszał pan kiedy, panie rechnungsfeldfebel, aby żołnierz dawniejszy odważył się na taką zuchwałość jak ten drab? Zeżarł mi obiad i jeszcze chce, żeby mu została przyznana podwójna porcja. Ale ja ci, Balounie, jeszcze pokażę, aż ci to bokiem wyjdzie!	Nie bądź pan śmieszny O życie pańskie byłem zupełnie spokojny, tak jak jestem pewny, że kiedyś dostaniesz się do więzienia. Cała rzecz, że ja nie chcę panu ułatwiać tej podróży.	Zgadza się, ale proszę, wyjaw mi, kim jest ten człowiek.	Ale trzymając się takiej teorii, która pozwala panu być i sędzią, i katem we własnej sprawie, czy potrafiłby pan zawsze zachować umiar, gdy wymyka się pan sam prawu? Nienawiść zaślepia, gniew czyni głuchym, a ten, co pragnie zaspokoić pragnienie zemsty, może zakosztować kielicha goryczy.	Daj wam Boże, abyście się zeszli... Ale to mnie martwi, co mi waćpanna mówisz, że ich u pana hetmana nie masz, bo z takimi żołnierzami wiktorie łatwiejsze.	I on ciebie lubi. Przyjeżdżał odwiedzać dziadzia. Pytał się o ciebie, kiedy wracasz, nawet jak na niego bardzo serdecznie. Ale go teraz nie ma w domu. Pojechał do Berlina. Mówił, że po zaręczynowy pierścionek.	Układają się z sierżantem. Nie słyszeliście, jak Stalky mówił: „Jeżeli na to przystaną wszystko nam jedno”. Wezmą Foxy’ego na kawał	To prawda i oto, co mi ciąży; wyrzut ten pomnaża jeszcze ciężar innego, o wiele ważniejszego, jaki muszę sobie czynić. Czy nie spostrzegasz, margrabio, że gdzieś się podziała moja dawna wesołość? Straciłam apetyt; piję i jem jedynie z rozsądku; nie mogę sypiać. Nasze najbardziej poufne zabawy nie cieszą mnie. W nocy rozmawiam sama ze sobą, pytam siebie: Czyżby stał się mniej godnym uczucia? Nie. Czy masz mu do zarzucenia bodaj ślad niewierności? Nie. Czyżby czułość jego dla ciebie osłabła? Nie. Dlaczegóż tedy, skoro przyjaciel jest zawsze ten sam, serce twoje zmieniło się dla niego? Tak bowiem jest; nie sposób tego ukrywać przed sobą; nie oczekujesz go już z tą samą niecierpliwością; nie odczuwasz tej radości na jego widok; niepokoju, kiedy zbyt długo nie wraca; słodkiego wzruszenia na turkot jego pojazdu, kiedy go oznajmiano, kiedy wchodził w drzwi, tego już nie odczuwasz...	Jakaż tu cisza kto by powiedział, że jak tu nas jest trzydzieści osób, każdy czeka tylko okazji do śmiechu.	Nie! To że był jej mężem jest drobnostką, natomiast niezmierne znaczenie mają fakty takie, jak odnalezienie w Paryżu fotografji owego Molitaire’a, którą przypadkowo zostawił w mieszkaniu, dalej rozpoznanie w niej człowieka, którego Mr. Mitchel uważa za złodzieja rubinu, a wkońcu odnalezienie przeze mnie, po powrocie do Nowego Jorku, tegoż klejnotu...	Prawdę gadacie, że mnie na świecie nie było, bo mi się skończy w żytnie żniwa trzydzieści cztery rokiroki, roków (gw.) wiedzieć., jak było, a ja nie.	Co gadacie! Toć nie widzieliście nigdy tych, anielską ręką cudownie spisanych. Tamte, z waszego kraju, to są jeno odpisy naszych, jako to stoi w pismach jednego z naszych scholastów dekretalińskich. Przeto proszę was, nie oszczędzajcie naszego trudu. Jedno rozważcie, czy chcecie wyspowiadać się i przepościć trzy maleńkie dzionki boże.	Może pani ma stare buciki, suknie, poduszki, ja kupię, ale taki towar, to nie żaden kurant. Kto to kupi? Śmiecie!...	Że on wyjedzie tego można było spodziewać się, ale nie podoba mi się ta nagłość. Pisał do pana?...	A czy to nie znaczy, że owo wrażenie pierwszego jego przyjazdu do Krzemienia i pierwszych waszych rozmów jeszcze się nie zatarło?	Chyba już lepiej nie mogło się złożyć, co, Dmytruś? Odmiwąs nam przeszkadza... nie ma Odmiwąsa!	Co to jest Luela?	I u Boga w łasce być musisz, skoro cię tak szczodrze obdarował. Uciechę mi wielką sprawiłeś. Proszę was umocujcie tę właśnie figurkę w samym środku, abym ją dobrze widział. A tu masz parę złotych pieniążków; kup sobie co, abyś i ty miał pamiątkę ode mnie.	Jak dawno pani zajmuje się nauczycielstwem?	Jak to?	Kto to ze złości po pokoju latał?	Mości panowie, dotąd uszy moje tylko czuwały, a ust nie otworzyłem, i chciałbym być objaśnionym w pewnej wątpliwości, którą mi nastręczyła mowa imci pana Don Kichota.	Mój Włodku! powtarzasz dosyć zużyty epitet, jesteś echem. A zresztą, w tem określeniu niema nic śmiesznego, ani ubliżającego. Każda nowa myśl ma przeciwników. Homer, Dante, Ariosto, Szekspir, Byron, Mickiewicz mieli nieprzyjaciół, którzy im odmawiali nietylko talentu, ale i prawa uzewnętrznienia się! Ale rewolucja zrobiła swoje, wytopiła złoto, a śmiecie zginęło w niepamięci czasów. Dla prawdziwych talentów przyjdzie zawsze dzień uznania.	Mówiła mi służąca o tym wypadku, ale powiadała, że nikomu, prócz bryczki, nic się nie stało.	Nie mogę w tem miejscu, bo to, co mam panu powiedzieć, jest bardzo ważne i niesłychanie tajemnicze.	Pani, na miłość Boga nie zarzekaj się! Możesz uporem swym sprowadzić największe nieszczęście, tak jak zwrotem tego kawałka papieru odzyskać możesz wolność... wszystko...	Powiem panu, że z panem de Charlus to było trudno. On jest straszliwy dreyfusista.	Ten turski Żyd, Kara-Mordach, cośmy go spotkali, to był taki przeklęty pies i zdrajca, co krew kozacką pił. Bóg mi go w ręce dał; zginęła żmija od szabli kozackiej.	A żebyś sobie nie myślał że o tobie była umowa w układzie, to powiem ci, jakie były ostatnie słowa: „Ilu was mam przepuścić? „Czterech czterech, z których jeden raniony. Co zaś się tyczy tego chłopca, to nie wiem, gdzie on się podziewa, więc do diabła z nim (tak powiedział). Nie troszczę się o niego. Już nam obrzydł”. Takie były jego słowa.	A cóż to, czy książę jaki się żeni, że takiego wesela się spodziewacie?	Jej ojciec, kapitan Crewe, bardzo pragnie, by rozpoczęła naukę języka francuskiego. Boję się jednak, że ona ma do francuzczyzny jakieś dziecinne uprzedzenia... bo nie bardzo się garnie do nauki	To cyganię, cyganię! co ty mówisz siostry dziecko! Ojciec się jéj zaparł... krew niewiary! Niech się idzie włóczyć za swojemi, nam nic do tego.	To cóż ty masz za oczy! Chyba się upiłeś? Patrz, z początku trochę wąsko, ale dalej dróżka szeroka, że niedźwiedź mógłby się na niej wytarzać. No, prędzej	To dziw, doprawdy zkąd się to proste dziéwczę mogło tego wszystkiego nauczyć: i słów tych, i myśli i téj sztuki zalotnéj, którą lepiéj od naszych pań umie? Wyraźnie robi sobie ze mnie zabawkę!	Bez niej? Może nas dogoni. Przecież wyraźnie mówi, że ma jakiś sposób...	Co ci jest?	Czy smuciłabyś się, mamo, gdyby ojciec zmarł?	Do młodego pana	Doprawdy! To ciekawe! W istocie, bywają ludzie!...	I przywiezie mi z wojny cudności, drogości; tak obiecał, naprawdę!	Jak wszyscy w Paryżu.	Kto sieje nienawiść, zbiera żal.	Mylisz się...	Należy się wam powinszowanie... Brühl.	Nie, to z pojedynku. Fraszka! Czy mogę panu służyć cygarem? Prosto z Hawany...	Przecież jej by nie zabili ani by się mogła ukryć!	Przyjdzie ci to z czasem.	To dobrze, nieprzyjaciołom wolno brać, ale jeżeli i swoim bierzecie, toście hultaje, nie szlachta. Co z tymi końmi czynicie?	To esencjonalna dziewczyna, tylko nie bardzo pozwala badać temperaturę swych gorejących oczu.	To już powiedz od razu że chcecie mnie oskubać żywcem. Zróbcie to zaraz, zamiast skubać kawałek po kawałku.	To nic, ja chcę, żeby wstał, ja chcę, ja chcę...	Więc zrozumiałeś już: zabić się raczej dasz, a nie opuścisz tego domu.	Zuch z ciebie! Może się ustatkujesz kiedy. Możeś się zakochałmożeś się zakochał	Żołnierze z mieszczanami. W rynku pożar! Mieszczanie się zasiekli i po prezydium do Poniewieża posłali, a jam tu skoczył do waszej miłości. Ledwie tchu mogę złapać...	A ja nic. Rządcy zapisała piętnaście tysięcy rubli, a o mnie ani dudu.	A może wam tu jaka niewygoda, zaraz gadajcie.	A umie pływać?	A, kochany panie! Aures habent et non audientaures habent et non audient (łac.)	Ależ sąd!... ależ sprawiedliwość!...	Chcę Doriana Graya, którego malowałem	Co tam dobrego spożywa dzisiaj lud Izraela?	Copperfield.	Czy Dawid dobry był dla ciebie, moje dziecko? Czyście byli szczęśliwi?	Do diaska! Greggs! Hej, Greggs!	Dzień dobry, panie Castillan!	Jego dostojność zasyła pozdrowienia najpiękniejszej róży spod Libanu!	Jego szwagier.	Jeżeli spróbuje obrony, biada mu!	Komedyantka! Komedyantka, słowo honoru daję	Komu nie potrzeba dużo gotówki!	Komuś ty Bohuna wydał?	Krótki mam wzrok, nie mogę dojrzeć od razu.	Ktożby prosił? ktoby wstrzymywał?	Mam rodziców, panie, i mam także babkę, z której sobie nic nie robię i mam jeszcze dwie siostry, Anię i Elżunię, bliźnięta.	Może... do kawiarni.	Mężczyznę, który krok w krok chodzi za nią od dawna.	Nedzie Landzie wszak często słyszałeś wieloryby ryczące?	Nie kochasz mnie wypytywać. mężczyznę, wówczas gdy go chcą dręczyć.	No, no, przyszedłeś, Peppino!	Norite žinoti, ko mes geidžiame ir ko mes ieškome? Gerai! Poniute, patėmykite, kas darosi Vokietijoje. Ten ūkininkas, turintis 15 margų, gyvena taip, kaip pas mus gyvena ant 60 margų, o žemė vis ta pati, kaip pas mus. Dėl ko gi taip?	Pracuje w Algiers, w warsztatach kolei Luisiana-Texas. Kierownik warsztatu wskaże go panu.	Prawdu każePrawdu każe (urk.) rzekł głośno.	Przez Le Mans i Tours?	Przeznaczenia swego szukać.	Rzekliście do mogiły Niech was bogowie długo chowają	Siłą go zabrałem z drogi...	Słuchajże; wraź se tę ćwiartkę chleba, co leży na skrzyni, za pazuchę; zmacałeś?	Tak.	Tout á fait comme voustout á fait comme vous (fr.) poderwał podstoli.	Tracili przez wojnę i na wojnie	Uciekaj, mały. Nie zabieraj czasu.	Wcale nie zapominam.	Wiem, pewnie Doris.	Wyćwierywyćwiery	Zagłoba.	Zapewne, natychmiast	Zkąd Idalka ją wypisała?	Zmęczony? Niby po czym? Przez cały boży dzień zrobił tylko cztery marne kursy. Siedem franków zarobku i dwadzieścia sous napiwku, a pryncypałowi muszę oddać dziesięć franków.	Zostawmy ten przedmiot Czym myślisz na następny rok obsiać nasze pole?	Że i młócić bez kożucha i rękawic trudno
Pięknie dziękuję! Popatrzcie tylko, jak się wykosztował. A kiedy czasami proszę go o dodatkowy złoty na wydatki, to zaraz wybucha z awanturą.	Cicho siedź, idioto! Kto się ciebie pyta o to wszystko? Nie zrozumiałeś nic z tego, co ci mówiono.	Z tej albo innej. Zaglądałem już do wszystkich po kolei i wróciłem do tej, jak to zwykle kiedy się czegoś szuka. Trudno mi uwierzyć świadectwu własnych oczu; ale nie ma tego, czego szukam. A ty, Leno, czy jesteś pewna, że	Będzie to inaczej, niech waści głowa nie boli. Za to, coś dla nas uczynił, już też ci nadto wdzięczności okazać nie możem.	Nie, panie drogi. Ja nie przestałem wierzyć w siebie nie wyczerpałem się i nie czuję braku sił. Myślę tylko, a raczej nawet wiem, że co ja zdziałać mogłem w danych warunkach, okolicznościach i w danym czasie, już zdziałałem i nie ma potrzeby oprócz mojego świętej pamięci majątku pogrążać jeszcze nowe kapitały dla przeciągania tej działalności, która już nowych i niespodziewanych rezultatów nie wyda. Więcej nie mam nic do zrobienia ponad to, co już zrobiłem. Co zaś do samego teatru... nie sądzę, aby to był jedyny sposób stracenia pieniędzy, które panu Turskiemu pilno stracić. To czasem zawodzi! Mój dyrektor... Malinowski nawet zarabia i to podobno dobrze. Ale to okoliczność wyjątkowa: stracić nie mógł, bo nie miał nic do stracenia... Zresztą mniejsza o to. Jeżeli pan Turski z dawnej przyjaźni do Muz chce koniecznie teatr fundować, to czemuż nie poszuka sobie na kierownika kogoś innego, młodszego, który może świeże ma pomysły...	Dobra by i to była i wierzę, że ksiądz Innocenty sposobniejszy jest do tej funkcji niżeli Murdelio, ale nie potrzebuję powiadać jegomości, że nie zawsze to lekarstwo zbawia, które wedle reguł odpowiada chorobie, ano to prędzej, które odpowiada naturze chorego. Owóż więc może niesłusznie, ale już tak jest, że mam największe zaufanie do Murdeliona i o niego proszę koniecznie, choćby i później cokolwiek. W tej też nadziei, że jegomość będziesz łaskaw po jego powrocie zaordynować go do mnie, ofiaruję piękną jałmużnę ze zbóż, wiktuałów, a może i bydląt cokolwiek na wasz klasztor i odeszlę ją wraz z powracającym Murdelionem. Nazywam się Marcin Nieczuja i mieszkam w Bóbrce za Leskiem.	Mam nadzieję, że to się już nie powtórzy, Greggs Będę was miał na oku.	Nie. Pan Jamisz doskonale prowadzi gospodarstwo, a przytem dużo pisuje o rzeczach rolniczych. Naprawdę jest to lumen naszej okolicy. I taki zacny człowiek! Ona również dobra kobieta, tylko dla mnie nieco przesadna.	W izbie jest miejsce, to się łóżko wstawi, byście ciepło mieli...	To ci nowina! A kiedyż to będzie?	Ależ oczywiście, proszę pana! Oczywiście, że tak! Płaci się zwykle za komisowe półtora procent; chcesz pan dwa? trzy? pięć? a może więcej? Niech pan mówi.	Tak, m’sje, to już nie żarty. Ci bandyci sprowokowali wojska *** do przekroczenia ich granicy. Zagrażają jawnie integralności naszej wiernej sojuszniczki ***. Francja tej prowokacji nie ścierpi.	To, co pan powiadasz, zmniejsza znaczenie geniuszu W ten sposób pojęty, nie byłby twórczym, byłby tylko tłumaczem.	Drogi pielgrzymie świadomość przejawia się we wszystkim, co prawdziwe i skończone, w każdej skrysztalonej w formę prawdzie. Każda skłonność przez przemyślenie sformułowana w obraz, każda konkretna zdolność staje się zjawiskiem, staje się wcieleniem świadomości. Całe wykształcenie wiedzie do jednego, do tego, co nazywam wolnością, nie mając atoli na myśli samego pojęcia, ale grunt twórczy tego, co się stawa. Wolność ta to zarazem doskonałość, mistrzostwo. Mistrz działa swobodnie, wedle zamysłu, w pewnym przemyślanym porządku. Przedmioty jego sztuki należą doń i zależą w zupełności od jego woli, nie wiążą go ani też tamują czynów. Właśnie owa ogarniająca wszystko wolność, mistrzostwo, czyli władza, jest cechą, jest istotą świadomości. W niej przejawia się święty przywilej bezpośredniego działania pewnego indywiduum, a każdy czyn mistrza jest równocześnie inkarnacją wielkiego, prostego, niezłożonego świata w sztuce... słowem Bożym!	Dobre to chłopię, poczciwy dzieciuch w pół do siebie staruszka	Jest na to sposób... Trzeba tylko przy wejściu powtórzyć trzykrotnie, raz po raz, jednym tchem i bez najmniejszej omyłki: „A dusze wiernych zmarłych niech odpoczywają w pokoju wiecznym	Jeżeli pan profesor pozwoli, to podczas pańskiej nieobecności będę tu zaglądał, by pomagać koleżance Kańskiej.	Kiedy to ich bawi, to czemuż im przeszkadzać?	Panie inspektorze uczniowie będą śpiewali tutaj, w kościele, hymn po polsku, i to nie tylko dziś, ale zawsze.	Prawdopodobnie przypominasz sobie rozmowę, jaką miałaś z wujenką. Otóż to ja prosiłem wujenkę, by z tobą pomówiła.	To jest dość rzadkie wśród pań.	To kłamstwo!	To pańska nowela p. t. Zacisze, prawda?	To wszystko jedno! Richelieu to szatan!...	Więc to ten płyn ma porozsadzać skały?	O... przeciąganiu pod kilem? Rzecz nader odpowiednia, za to ci ręczę. Wracaj na miejsce, głupiś, Tomie.	Więc dobrze nie mam nic przeciw niemu, ale też absolutnie nic za nim! Byłoby to... raczej będzie to śmieszne i lekkomyślne... Wiem, że będzie, wiem, że moja opinia w najmniejszym stopniu nie może wpłynąć na zmianę pani postanowienia, że w ogóle nie zostanie wzięta pod uwagę. Więc po cóż dręczy mnie pani i zmusza do rzucania słów na wiatr!	Nie było żadnego kazania miał je mieć ten misjonarz św. Wincentego á Paulo, który tu był przeszłej jesieni, a którego przecież znasz także, ale nie starczył się w słowienie starczyć się w słowie (daw.)	A jak się nie domyśli albo oni nie zechcą zapoznać się z nami?...	Ach, gdyby pan mój był tutaj on by na to poradził!	Albo to ich mało? Młodym, rycerskiego rzemiosła a dobrego rodu ludziom wszędzie radzi. LeszekLeszek Czarny (1241-1288)	Mogę Ja już od dwóch tygodni nie pracuję wcale i po mieście się wałęsam.	Więc ja jestem twoim dłużnikiem? Masz tu A to twój ojciec?... ten, co cię wczoraj chciał batem obić?...	Ja to wiem ale właśnie się tak rzeczy składają, że moje ożenienie królowi staremu będzie bardzo na rękę, więc myślałem że mi do niego pomoże.	Nie mów, nie mów tak, nie mów! Nie zniosę roli żony zdradzającej starego męża. To ohydne.	Głupie dziewczęta One tylko myślą, ażeby ustroić się, wymalować i pachnidłami namaścić... Ale skąd się biorą te pachnidła i kto je przywozi do Egiptu, o tym już nie wiedzą.	O, nie. Każdy człowiek w natchnieniu nie tylko pisze, ale gra i śpiewa, i tańczy, poznaje i przeczuwa. W natchnieniu znajduje przyjaciela, zdobywa nowe dla siebie prawdy, odmawia własną modlitwę. W natchnieniu rozmawia z duchami tych, co umarli i narodzą się dopiero, rozmawia i ślubuje wierność tym, których nigdy nie widział	Nie mogłam inaczej postąpić, Janino Czułam się tak, jakbym się obojętnie przyglądała morderstwu. Musiałam pobiec za nim.	Ależ ja tego nie chciałem!...	Ach nie znam niemożliwości. Chodzi mi tylko o fakt, że pozwoliłem mu używać tego tytułu, a nawet wydałem odpowiednią legitymację.	A co jeśli to jeden z tych, co wieszali naszych kamratów i Czerwonego Korsarza, kapitanie?	Nie! zawołał Jędrzyk, jam dla niej za mały ale jej losu psować nie dam.	A widzisz! A czemu nie Szwedom?	Co? powiedz pan otwarcie; jestem dosyć silna na usłyszenie zupełnej prawdy, a nietylko pragnę jej, ale potrzebuję ją usłyszeć koniecznie. Tyle przypuszczam, tyle symptomatów dziwnych, prawie przerażających widzę, że boję się o niego.	Czyliż nie widzi pani jego bukietu i jej spojrzeń?... Sapristi! takiego bukietu jeszcze nie było na naszej kolei...	Czyżby moje uczucie nie zostało odtrącone gdzie indziej?	Jeśli mnie nie posłuchasz, gorzko pożałujesz!	Klaryssa mi już nie pomaga	Nie desperuję nie desperuję.	Nie wiem, czy panu miło Jestem Dyzma...	Nie wspominajmy lepiej o cnotach w tej okolicy! Czym mogę pani służyć?	Nie żyje.	Nie!	Panna Hersylia mnie nie słyszy	Sam się nauczyłem.	Biedny Penn! Widząc ich tak razem we dwójkę, nigdy bym nie pomyślał, że stryj Salters jest jego serdecznym opiekunem.	Jednakże Smain mając oboje w ręku będzie pewien, że ani Turcy, ani Anglicy nie zabiją jego dzieci i Fatmy.	Odważna zaiste, bo może cię zgubić bez ratunku. A niechby Wenus natchnęła ją jak najprędzej inną miłością, ale póki chce jej się ciebie, musisz zachować jak największe ostrożności. Miedzianobrodemu ona już poczyna powszednieć, woli już dziś Rubrię lub Pitagorasa, lecz przez samą miłość własną wywarłby na was najstraszniejszą zemstę.	Powiedz po prostu, że Ewarysta i tobie również, jak pyłek gryzący czy złośliwa muszka, wpadła do oka i źrenice łzawi, że wskutek tego na opak widzisz najprostsze zjawiska, że kusi ciebie haniebna chętka, by odbić dziewczynę kolekcjonerowi i, mimo poważne małżeńskie okowy, sam stać się... novionovio	Co ci jest?	Przecież siedział uwięziony jeden z tych zbójów... a Siwiński, co z nim miał do tego należeć, był w usługach jejmości.	Ej, gdzie tam! Słuchałbym tego przez całą noc.	Jacy są ci szernowie? czy podobni do ludzi?	Jasiu! powiem ci szczerze: niechby cię tam byli ze skóry obdarli, bylem z Kmicicowej bęben mógł zrobić!	Co on gada, Senderl?	Biorę z każdego człowieka, co mi potrzeba.	Co gadasz? O czymżeś pomyślał?	Co pan rozkaże?	Co za poświęcenie?...	A mamusia gdzie?	A sam! Jędrek mi jeno koguta żywego przyniósł... a sam, Józia...	Abym opowiedział jedną z naszych nocy...	Albo do moich!	Czcigodny ma prawo ustanawiać Pracę	Czy gotów jesteś zwrócić wszystkie zagrabione skarby i uznać królewnę Różyczkę prawowitą władczynią krymtatarskiego państwa?	Czy tak swawolna? spytała wdowa.	Cóż tak pilnego, pani dobrodziejko?... Owszem, byłoby mi bardzo przyjemnie...	Dziękuję. Pan jesteś bardzo dobry człowiek.	Ja także odparła Laura...	Kiedy rozsyła pan zaproszenia?	Kochany Julku, teatr nasz upada, podtrzymajcie go choć szelągiem od niepotrzebnych wydatków, dźwignijcie scenę narodową...	Księże dobrodzieju...	Ledwiem państwa dogonił!	Moją książkę?	Nasi, jaśnie pani.	Niby od kogo?	Nieźle!	No tak, uważasz... właśnie o tym należałoby pogadać, gdybyś był rozsądny... dlatego przyszłam tutaj... a tymczasem ty zaraz robisz głupstwa!	Ot i kieliszek wódki wypijecie u nas	Pietrusia!	Pozory, Ojczyzna	Przede mnie ich prowadzić Tu.	Przez Dewajte	Pójdzie stryj?	Randolphie! Czy czujesz wyrzuty sumienia?	Są oni właśnie tacy jacyś, jak mówiłeś	Trzeba jednak ułożyć plan bitwy	Uważcie, mości panowie jakie tu chłopy rosłe; jeden w drugiego jak tur, a każdy wilkiem patrzy.	Wszakże chodziłeś na filozofię?	Wszystko w rękach losu.
Dziwna rzecz Niby pani Osnowska jest ładna, a ja wolę, jako urodę, panią Maszkową. Co do Castelli, to naprawdę ładna, choć za wysoka. Czyś ty uważała, że się tam ciągle o niej mówi, a ona ani mru-mru!	To przecież nie ona śpiewa	A cóż! Alboż to nie ten nas zaczepił?	Ciasno, nieciasno! Szlachecki dom ciasny, a miejsca w nim do tańca, dla braci, nie brakło, jak świat światem. Jakoś się rozsuniemy...	Czekajmy Widocznie nie mają tu zamiaru głodem nas zamorzyć, bo po co by nam dawali wczoraj obiad.	Dobry z waści kompan i zacnie to z twojej strony, że przyjaciół opuszczać nie chcesz, aleś się w swojej ufności we mnie pomylił, bo ja ofiarę waszą przyjmuję.	Jak ten pies na mrozie	Tej babie, którą pan protegujesz, niech dadzą dwieście rubli i niech idzie się zapić. Ona cała ze swoimi szczeniakami nie warta pięćdziesięciu!	Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować albo się za jakim Wołodyjowskim uganiać, którego by się przy strzemieniu za towarzysza mieć wolało.	Wszystko to dobrze, ale co ja zyskuję na tej spółce? Jeśli ciebie złapią, z jakiejże racji ja mam odpowiadać za twoje łotrostwa?	Ha! To wy! Śniło mi się, że nowy elekt stanął, ale to był Piast. Byliście na ganeczku?	Nie, kochany panie Porthosie, chciałam tylko powiedzieć, że ładny muł wygląda niekiedy zupełnie jak koń i zdaje mi się, że, jak ci dostarczę ładniutkiego muła dla Mousquetona...	A Mickiewicz? On jeszcze wyraźniej, a jeżeli nie wyraźniej, to jeszcze głębiej niż Goethe określił tajemnicę, o której mówimy. I nie mogło być inaczej; on także należał do tych wszystkowiedzących, co pod nagłym światłem natchnienia czytają w księdze wewnętrznej. Każdy z nas nosi w duszy taką księgę wiedzy pierwotnej, ale prawie nikt nie domyśla się, że ją ma w sobie. A! gdybyśmy umieli ją otwierać, nie potrzebowalibyśmy niczego się uczyć. Cóż, kiedy najczęściej ta księga aż do śmierci bywa zamknięta na siedm pieczęci? Tylko ludzie obdarzeni geniuszem albo (co jeszcze lepsze) posłuszni wskazówkom łaski umieją czasem odchylić tam jakąś kartkę i wyczytać jakiś urywek, a potem świat się dziwi, skąd ci ludzie wiedzieli, jakim sposobem przepowiedzieli rzeczy, które w historii albo w nauce później się dopiero pojawiły? Zastanówcie się, panie, nad pysznym wierszem Adama o Twardowskim, a przyznacie, że wiedział niezaprzeczenie, co to jest zwierciadło „magiczne”.	O, mój Boże to przecież tylko dzieło wyobraźni. Równie dobrze możemy sobie wystawić, że to była sypialnia dobrej, zacnej matki. To łóżko osłonięte purpurową kotarą nawiedziła bogini Lucina, a po tych tajemniczych schodkach, aby nie zakłócić snu krzepiącego położnicę, schodzi po cichu lekarz albo mamka, a może sam ojciec, niosąc śpiące dziecko?...	Hm! to być może powiadasz! to być może, a tak! to być bardzo może dodał król jaką on tu Venus przyniósł raz, com ja biédy miał z królową. Spalić ją kazała. A była bardzo piękna. No, i to prawda, że pozwalał sobie czasem...	A teraz ośmielam się polecić pewnego optyka na Allenby. On reguluje patrzenie, nie zawsze poprawnie.	Ależ to niepodobieństwo! Dziś wieczorem przyjeżdżają Holendrzy, a jutro w Sejmie opozycja wnosi interpelację, która może zachwiać istnieniem Centrali Eksportowej!	Ciotka Zonia coraz więcej się stroi. Wczoraj na jarmarku czerwoną bluzkę kupiła. I mydło pachnące kupiła. I trzewiki na takich wysokich obcasach...	Co będzie z nami? Dokąd się udamy?	E tam, to niemożliwe.	E, co znowu? Zwariowałeś, chłopcze. Więc ty i na to nie kredytujeszkredytować (z łac. credo: wierzę, ufam)	I to przyjdzie!	Ja pytałem się, ale on nie rozumiał nawet, czego ja od niego chcę!	Miał rację Naprawdę marzysz o tej sukni tak gorąco, jak mówisz?	Miłościwa pani... ani w niebie nie rad bym co inszego czynić, ino wojować. Człek żyje siedmiogrodzkim życiem! To jedno bieda, że nie ma czasu myśleć o niczym... chyba rano i wieczór przy pacierzu.	Nie ma sobie zeń co robić! Widziałem się z Tabakim o wschodzie słońca i powiedziałem mu parę słów, a on teraz rozmawia z sępami. Nimeśmy się rozstali, zagrożony połamaniem kości, wyznał mi, że Shere Khan zamierza czatować na ciebie dziś wieczorem przy samej palisadzie wsi, a tymczasem odpoczywa, śpiąc w wielkim wąwozie, pozostałym po dawnym łożysku Wajgungi.	No więc, czego się czepiasz?	O jasny panie, Don Kichocie! jakże się jego książęca mość ucieszy, że jaśnie pan wraca do zamku! Bo jest jeszcze i księżna pani z nim razem.	O to! to! to!	O! dowiadywałem się o niego, aby go także pochwycić; ale uprzedził mnie, o dzień wcześniej opuścił probostwo...	O! na honor! to racja znaleźliśmy sposób nareszcie.	O, to chwała Bogu! Wiedziałem też, że jej Bohun nie dostał. To już pewno weselisko niezadługo.	Panie, mam dla ciebie radę	Tak jakbym nigdy nie istniał... Na miły Bóg, o to właśnie mi chodzi!	Tak, młoda osoba czternasto- czy piętnastoletnia? W istocie, przypominam sobie, że mi ją przedstawiono przed obiadem jako córkę naszego amfitriona. Przyznam się panu, że mało ją widziałem, poszła spać wcześnie. Albo poszła gdzieś do przyjaciółki, nie przypominam już sobie. Ale widzę, że pan jest dobrze obznajmiony z domem państwa Swann.	To są listy nieważne do waszej królewskiej mości.	Toteż, pani, jest to sprawa pomiędzy francuskim oficerem i córką Vasiliki. Nie dotyczy mnie to w najmniejszym stopniu, masz pani rację. I jeżeli poprzysiągłem zemstę, to nie francuskiemu oficerowi, ani hrabiemu de Morcerf, ale rybakowi Fernandowi, mężowi Katalonki Mercedes.	Tylko nie tak nagle, bardzo proszę. Tu ja komenderuję. W lewo marsz!	Tym bardziej zatem trzeba się stąd oddalić. Chodź, nie chcę dołączyć do walki jako ostatni.	W gruncie rzeczy ten dzieciak nie jest wojskowy; teraz, kiedy nas pobito i zdradzono, czeka nas brzydka wojna. Po co miałby brać po łbie gratis pro Deo?	W każdej chwili jesteś pan źle wychowany. Ale... tym lepiej, że się we mnie nie kochasz.	Wróciłeś to już ze świata?	Z chęcią, panie łaskawy albowiem przysięgam, jakem prawowierny katolik, tak mam przekonanie, że jestem sprawiedliwy, spełniając wyrok na tej kobiecie.	Zemściłem się	Źle pan odpłaca szlachetność mego postępowania Nie chciałem dotknąć rękami szklanki, w której mi pan podał wodę dla ugaszenia pragnienia. Nie pomyślałem nawet o tym, aby obmyć zakrwawione ręce pod pańskim dachem. Wychodzę stąd, zostawiając ze swojej zbrodni jedynie cień; starałem się przejść, nie zostawiając śladu. Nie pozwoliłem nawet pańskiej córce...	A gdybyś mnie generał przedstawił N. Panu? zapytała wdowa.	A ja co będę robił z moimi końmi?	A może, czy nie sądzi pan, byłyby lepsze spinki w formie podków?	Ale zaraz ku wam z tą wieścią wysłała, a Karol von Leuwarden po uzyskaniu rozwiązania ślubów w Rzymie osobiście wam hołd złożył A nawet najmiłościwszemu panu miał szczęście być przedstawionym	Bardzo chętnie.	Bo wasza królewska mość wiedział, że w razie niebezpieczeństwa my zdążymy na pomoc.	Choćby.	Co tam przecie?	Coś ty oszalał?	Czuwałam nad tobą prawie przez cały czas, kiedy spałeś, Zwycięzco.	Do widzenia, panno Lusiu.	Drogi panie, czy obraziłam cię w czymkolwiek? Dlaczego nie dasz mi ani jednego pocałunku? Powiedz, niech poznam swój błąd, a przyrzekam zań piękną pokutę, jeśli zdołam.	Dziękuję panu bardzo... bardzo	Ja jestem dzieckiem serca!	Ja także	Jakiś czas.	Jam w sercu moim chrześcijanka i katoliczka, bo ja z Beliny jestem, a tam nie greckiej religii ludzie, ale katolicy zawsze mieszkali. Ja ze sławnej bogumilskiejbogumilski a. bogomilski	Jestem	Już idzie.	Kiedy dopędzałem Unreclaimeda, pragnąc wstrzymać... przelatywaliśmy obok drzewa. Księżniczka odgięła gałąź brzozy i łaskawie puściła ją na mnie.	Krzyczysz wtedy, czy chcesz uciekać?	Kłamie pan!	Miłe, wdzięczne ptaszyny. Widok ich w dalekim kraju wzruszał mnie zawsze do głębi. Mów dalej.	Mnie bardziej pociąga upadek.	Mniej więcej kwestia trzech tygodni.	Moje!	My wymieciemy z życia ludu tego brud i nędzę, a zabobony i gusła on już sam wyrzuci.	Najf. Najf.	Nasze szczęście, że wobec rozmaitych rozczarowań my przynajmniej możemy liczyć na siebie.	Nawet gdybym cię mianował moim doradcą?	Nie przez pobożność, ale przez miłość tak ekstraordynaryjnąekstraordynaryjny (z łac., daw.)	Nie rozumiem.	Nie wiem. Często w Spychowie coś w ścianach gada, a czasem jęczy, bo dużo ich na łańcuchach w podziemiu pomarło.	Nie wrócę	Nie, niezupełnie.	Nie.	Nie.	Nie; czemu jej nie zaprosiłeś?	Niech ojciec puści	Ośmnasty	Paradoks! A pan?	Pieśni? Głupia ciżba! Głupie pieśni! Co znaczą karczemne śpiewy!	Prawie, że odgadł pan redaktor... tak samo było ze mną.	Sam wybieraj...	Skąd ta wątpliwość?	Tak jest.	Trzyma nas w rękach.	Ugi, būdavo, jeigu kas mokslinyčioje išsitaria lietuviškai, tai jam rėždavo linijalinija valkata, bastūnas., su parašu „nota linguae”.	Wiedzą i wyjdą im na spotkanie, ale na tych uderzycie wy.	Więc czemuż ta komedia?	Więc kto?...	Więc niech pan pójdzie i zobaczy Dzisiaj jest sprzątanie pawilonów, więc nie będzie tam dużo ludzi.	Zaraz, jeno koniom odpoczniemy.	Zaśby pojechał gdzie dalej?	Znam twego Lejbke słyszałem, że dobry z niego rzemieślnik.
Czy pani dziś wygrała?	Hę? pochwycił zdumiony stary. Cóż? czy Adama wnuczka? Salomona córka...	Antek! Rozum ci się ze złości pomieszał czy co? Głupstwa pleciesz, mój drogi!	Czy pan nie mógłby przestać mi deptać po piętach, panie szanowny? Bo... jak zamaluję, to rodzona matula nie pozna.	Może to prawda Może mój przyjaciel powinien był pana wziąć z sobą, gdy zabierał się do werbunku, w każdym razie zlekceważenie pana, jeżeli można mówić o jakimś zlekceważeniu, było nieumyślne. Czy panu się nie podoba Arrow?	Proszę wybaczyć, że kontynuuję tę rozmowę ale interesuje mnie to wielce. Podziwiam szczerze szybkość, z jaką przenikasz pan czyny ludzkie, czyż jednak jest to rzecz całkiem pewna? Czyż przypuszczenie pańskie nie straciłoby dużo na wypadek, gdyby kobieta owa wycięła dawno już przedtem znaki, żyjąc pod przybranem nazwiskiem. Dowody poszlakowe nie są nigdy bez zarzutu, a w razie stracenia tego ogniwa, jakże zdołasz pan udowodnić winę owego Molitaire’a, czy Montalbona? To, że był mężem tej kobiety, nie jest przecież samo w sobie zbrodnią.	Nie jeden, gawędził dalej stary, nie spójrzy na cichą, na skromną, na kryjącą się od oczów, od spojrzeń, od ludzi niewiastę, ale to są skarby mospanie, dyamenty, na których się nie znają. Waćpan słyszałeś pewnie, że dyament co go to kędyś tam wymywają z piasków i błota, wcale nie ma pozoru błyskotliwego, a przecie to koron królewskich ozdoba, gdy tym czasem lada kiepski kamuszek czasem świeci się jak co dobrego. Tak to i z kobietami.	Być może ale dla mnie nie ulega wątpliwości, że gdyby Lineta wyszła za Ignasia, to choćby w dodatku posiadał jeszcze cały majątek pana Zawiłowskiego, niemniej instynkt jej ciągnąłby ją w stronę wszystkich takich Kopowskich, jakichby jej przyszło w życiu spotkać. To tego rodzaju dusza. Ja jednak niektóre rzeczy rozumiem. Powiedziałem, że można zmysły stracić na myśl, że tak jest, jak jest, ale częściowo zdaję sobie sprawę z tego, co zaszło. To za płaska natura, by mogła pokochać naprawdę takiego Zawiłowskiego. Jej potrzeba Kopowskich. Ale wmawiano w nią rozmaite wyższe porywy, a w końcu i ona sama wmówiła w siebie to, czego nie było. Ignasia pociągnęły przez próżność, przez miłość własną, dla opinii ludzkiej i przez nieznajomość siebie samych. Ale co jest nieszczere, to i nie może trwać. Z chwilą, gdy ich próżność została zadowoloną, Ignaś przestał im wystarczać. Potem zlękły się, że może z nim nie będzie takiego życia, jakie one jedynie cenią, może obie począł utrudzać jego za wysoki dla nich nastrój. Dodaj pan do tego tę historyę testamentu, która nie będąc zapewne główną przyczyną katastrofy, zmniejszyła jednak Ignasia w ich oczach, dodaj przedewszystkiem instynkty Linety, dodaj Kopowskiego, a będziesz miał na wszystko odpowiedź. Są kobiety, takie jak pańska żona, albo jak moja Anetka, a są i takie, jak one!...	Ja przynajmniej, świeć Panie nad jego grzeszną duszą i innymi częściami jego ciała i garderoby, nie mam ojca... Tylko słuchaj: musisz się meldować. Bo stróż strasznie zażarty na nasz czwartak. Bo od czasu jakeśmy się dowiedzieli, że szpicel Z początku nie chciał „kobiet” puszczać, aleśmy mu obiecali gratisowe mordobicie Poznasz kapitalnie ciekawą sztukę: „Rozkraczajłę”. Mówię ci: boki zrywać. Niewinny, że LonginusLonginus Podbipięta pies przy nim. student farmacji.. Kpimy z niego na potęgę. Kapitalnie wesoło u nas...	Idę sobie aleą, kontynuował pan Feliks nie zważając na czułą przerwę, aż spotykam Karolka N. Tedy poszliśmy razem... bo to on, państwo wiecie razem ze mną w biórze pracuje... Więc więc chodźmy! odpowiadam, i poszliśmy tedy Wiejską ulicą. Idziem więc i słyszym muzykę. Karolek mówi: to panna Rodowska gra prawda, okno otwarte, i pan August siedzi przy niem i słucha jak panna Wanda gra. Tedy że panna Wanda gra, a pan August słucha. Oboje więc przy otwartych oknach, jedno na pierwszem piętrze drugie na dole	Nie wątpię i ja o tem Cesarzowi to będzie na rękę, bo starał się o tron Polski, a przewiduje już, że opróżnionym zostanie. Dostarczy koni i ludzi!	Odpowiedz słudze memu Nitagerowi że jego słowa będą wzięte pod pilną uwagę. A teraz zapytaj go: co sądzi o wojskowych zdolnościach syna mego i następcy, z którym wczoraj miał zaszczyt zetrzeć się pod Pi-Bailos?	Poszła precz i w tej minucie, bo każę psy pospuszczać! Już ja nie będę płakała przez ciebie, jak Hanka albo wójtowa! Ja cię nauczę jamorówjamory (gw.) darła się na cały głos.	Była pani na jego kazaniu?	I cyganka się już do mnie jakaś dwa razy przywlokła, dziwy mi prawiąc... Nie śmiem wyjść już na cmentarz.	Jakże, wypędzisz go! taki święty człowiek, taki dobrodziej!	Juści na zamek. Jurand razem z dworem księżny stanął.	Nic, oprócz tych ksiąg, z któremiśmy się nie taili... bo je pan nasz za pamiątki uważał. Archiwum i kaplica dotąd ocalały, lecz wiele na wszelki wypadek spalić musieliśmy... Dobek nasz uwięziony był.	Nie trzeba go utrudzać	Otóż Słońce znajduje się w samym sercu świata, aby karmić go i ożywiać, tak właśnie jak pestka w śliwie, jak jądro w orzechu, jak ząbek w czosnku. Wszechświat jest tą śliwką, tym orzechem i tym czosnkiem, a Słońce nasieniem, dookoła którego wszystko się skupia.	Panie chyba nie sądzisz, że zostawię tak tu swoich przyjaciół? Jezioro jest niedaleko stąd, czas mojej misji dobiega końca. Wolę zrezygnować z zemsty niż zostawić tu moich rodaków na pewną śmierć.	Słowo honoru daję, że nie napiszę świat razem z mamą, z obawą i z ludźmi zapadł się gdzieś, pokój zniknął, pamięć wszystkiego sczezła, zostali tylko we dwoje i z ustami przy ustach, z sercem przy sercu, spleceni potężnym pocałunkiem pierwszej miłości. Odrywali się od siebie na chwilę, spoglądali sobie w oczy, w których było zdumienie szczęścia nadzwyczajnego, prawie przestrach, i znowu padali sobie w objęcia, oniemieli, bez tchu, bez przytomności, i wysysali z siebie życie, i dawali je sobie.	Widziałem na wystawie książkę: Jak zrobić domowy telefon	Wiem Dobrzeście zrobili, panie. Chciałem sam do Spychowa jechać, aby wam drogę na Płock doradzić; król w Raciążu ma układy z wielkim mistrzem prowadzić, przy królu zaś łatwiej się upomnieć, ile że wobec majestatu nie tacy Krzyżacy hardzi i udają poczciwość chrześcijańską.	Hale, hale! Widzę, do czego waćpan zmierzasz; udajesz, że cię to nie obchodzi, bo chcesz by okup był mniejszy.	O tak, to prawda. Ja o tym wiedziałem od urodzenia, on zaś zdołał się o tym przekonać dopiero wtedy, gdy przeczytał amulet z mej szyi i wszystkie moje papiery. On myśli, że kto raz jest sahibem, jest nim zawsze, obaj zaś pomiędzy sobą uradzili, żeby mnie zatrzymać w pułku lub posłać do madrissah (szkoły). To już raz się zdarzyło i zawsze tego się wystrzegałem. Ten tłusty patałach plecie jedno, a ten wielbłądowaty zasię co innego. Ale nie ma się o co dąsać! Spędzę tu jedną noc, a może i następną. I to się zdarzało dawniej. Ale potem ucieknę i powrócę do ciebie.	A juści... a ja to nie żyję, co?.. patyczki stróżą, a ptaszki jeszcze w lesie.	Chyba ma pan słuszność Bardzo by mi to przeszkadzało.	Doprawdy, nic nie pojmuję! wy pochwalacie to, co zrobił d’Artagnan?...	Niech cię o to głowa nie boli!	A jakże. Ani chybi! Ale to mniejsza. On się mnie wyrzekł w godzinę chrztu. Odtąd prześladuje niezmordowanie, jakby spełniał obowiązek najświętszy.	Ale sam przecież powiedziałeś panu Stachowi, że Żydy są złodzieje i zawsze tylko czekają, żeby katolika oszwabić!	Ba, to rzecz wiadoma! rzecz wiadoma, że ma dwa, ale mówię o karcianym.	I nie odwodzi to waćpanów od ryzykownego przedsięwzięcia?	I wasza niezgorsza, a już co korpielekorpiel	Ja myślę... Ja myślę, że chyba przez następcę tronu. Mam dużo jego kwitów.	Jak to ci się nie chce?	Jak to za miastem gdzież, panie, macie oczy, że nie widzicie, iż ona tu jedzie, jaśniejsza niż słońce w południe?	Kazałeś mi to zrobić.	Ma przyjść dziś rano, aby cię uprzedzić, że chce dziś śpiewać swoje Alleluja Tyle należy się choć nieborakowi, aby oblał swoje mieszkanie.	Mamy tedy drugi sierp a co jest po drugim sierpie?	Muszę wreszcie zwrócić panu uwagę, drogi przyjacielu, że po tylu pochwałach, jakimi obdarzał pan Wyspę Lincolna, po tylokrotnym zapewnianiu o żalu, jaki by pan czuł, gdyby trzeba było się z nią rozstać, teraz pan pierwszy pragnie ją opuścić.	Nie pódepóde (gw.) wam. mam ciężyć, kiej dobre ludziedobre ludzie (gw.) dowiedzieć się.... Jeszczech wama spory grosz przynieseprzyniese (gw.) dla. Pietrasia... kup...	Nie szkodzi, sierżancie. Nigdy nie wiadomo, co ludziom powiedzieć.	Nieprawda Ja ciebie uznaję takim, jakim jesteś. Nie mów nigdy więcej o pieniądzach, bo cię znienawidzę.	No, to tam już moc szwedzka.	O, to zależy tylko od pana... oczywiście, skoro pan sądzi, że potrzeba.	Powiem to, kochany panie, że z takiemi opowiadaniami Francya będzie zawsze miała czternaście armij respubliki i będzie mogła prowadzić kartaczową pogadankę z całą Europą. Takie moje zdanie!	Struve zupełnie znów nową metodą, niechybnie dokładniej od nich nam to wyrachuje...	Słowo daję, nie przeczę a mówię to tembardziej, bo widzę, że nic się przed panem nie ukryje. Tak, byłem oczekiwany, i bardzo niecierpliwie, zaręczam.	Tak, pani. Winicjusz ma dziś jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.	To chodźmy, profesorze, ubrać się w skafandry.	To smalandzki pułk gwardii królewskiej. To piechota dalekarlijska, najprzedniejsza.	Tymczasem... nie. Co dyrektor pije?	Że co?	Żebyś ty wiedziała, jakie jam bicie dostał wczoraj, skroś ciebieskroś ciebie	A Szlemke?	A następnie?	A widzisz! Chwała bądź Bogu...	A więc zgoda?	A wróć mi tylko W. K. Mość wiernym i stałym!	Ale kiedyś...	Ale w czasie tego wypadnie bronić się przeciwko Makololom	Chcesz klasycznej definicji? Niewspółmierność rzeczywistości ze stanem wewnętrznym, doprowadzona do pewnego stopnia, przekraczającego przyjęte w danym środowisku normy bezpieczeństwa.	Ciągnij bras! Nadaj skręt!	Czemuż bym nie miała znać, panie?	Daję słowo honoru!	Dlaczego nie przeczytał on nam, jak nędzarze czynić mają, żeby bogaczami stać się?	Do jednej i drugiej, mój księże, ma jedno i drugie, dostał mu się i majątek, i świetna pozycja.	Dokąd?	Ha, więc zbudujemy przybytek dla Amona-Ra	Im większa suma, tym pochlebniej dla ciebie. Uświadamia ci, ile jesteś warta.	Ja chcę, ja chcę.	Król jest słaby królowa jest kobiéta i upartą, O. Guarini jest najprzebieglejszym z ludzi, a Brühl umié doskonale nas cudzemi zagrzebywać rękami. Otóż cała tajemnica. Nie taiłeś wasza ekscelencya swéj niechęci dla mnichów, masz ich pracy owoce.	Luscinia.	Macocha.	Mama idzie! Schowajcie koszyk, prędko!	Mój chłopak. Słuchaj no, James, wszak w zeszłym tygodniu oddałeś telegram do rąk pana Barrymore w Baskerville-Hall?	Nachname? Zaraz ci dam zamówienie portfel..	Należałoby przypuścić, że pani jest posłem z kraju Agni, z ziemi intelektu tworzącego, z okręgów ducha czystości...	Nie chciałam się wałęsać, ale iść do domu!	Nie podcierania zadka.	Nie. Już o tym nie mówmy!	Ostatecznie, może i tak zostać, śpij tedy...	Pan pan widziałeś triumfalny powrót Napoleona do Paryża?...	Pelham-Beauty Ale czytaj.	Pewnikiempewnikiem (daw.) rzekł Zbyszko.	Prawda, że wy, wieśniacy, wstajecie z kurami.	Religia, Śmierć	Sterować będzie pluskwami, a nie Polską!	Słyszałeś pan legendę o psie?	Tak, tak, on zawsze gotów, kiedy mowa, żeby lecieć naprzód...	Takie widywanie się ukradkiem	Teraz mi świta...	U Jezuitów!	W trumnach już?	Więc mówcie ile chcecie? Zapłacę...	Wysoko leżą?	Zapominasz się, Lucette! Jesteś służącą, a jako takiej nie wolno stawiać pytań bezczelnych. Ale odpowiem. Zamknąłem, albowiem nie chcę, byś opuściła ten pokój.	Znajdę ich
Droga wypadnie przez dworek dawniejszego pana ze Strugi. Może bramy zamknięte?	Co tam za stanowisko, proszę pana powiedziałem, że ożenię się, jak tylko będę miał z czego utrzymać żonę i syna, i ożenię się. Niech pan nie myśli, że mi przyjemnie, iż mój syn cudze kąty wyciera.	W takim razie niech wejdzie, proszę pani.	Nie zna pan litości dla innych! Więc powiem panu, że dla pana również nikt nie znajdzie litości!	Bóg karze pychę. Obiecał pan przodować na kuligu, a tymczasem oto na szarym końcu smutny nas spotkał wypadek. Proszę, ja konia potrzymam, zanim pan ekwipaż doprowadzi do porządku.	Żeby nie! Robotą tylko tu i żyj! Ja u państwa jedna, a kucharka druga, więcej nikogo niema; ani furmana, ani lokaja nie trzymają. Pan stary, ciągle książki czyta; pani ze złości, że pan stary, czepia się tylko do wszystkiego i jak sroka skrzeczy: wszystko jej źle, niezgrabnie, to za prędko, to za pomału, to za zimno, to za gorąco... Dziecisków aż troje, i nieznośne takie, że niech Pan Bóg broni! Goście prawie nie bywają. Ot, tylko jak ten koń w dreptaku, od rana do wieczora kręć się i kręć się, a ciągle to samo... dobrego słowa nawet nie posłyszysz, ludzkiej twarzy nie zobaczysz... żeby tę wieś djabli wzięli! w mieście lepiej!	Mój Nieczuja! Ty mi powiadasz rzeczy takie, które ja bym także potrafił powiedzieć. Mój rozum wprawdzie już stary i, zapewne, że nie taki obrotny, jak twój, kiedy młody; nie jest on w stanie co moment nowe wynachodzićwynachodzić (daw.) ale wiesz ty, że jeżeli niemałą sztuką jest umieć żyć na tym świecie, toż nierównie większą jest umieć umrzeć w samą porę. Ja tego nie umiałem i dlatego jeszcze raz powtarzam, że wstyd i hańba wieczysta!... A kiedy nie wierzysz, to posłuchaj, co będą gadać Litwini. Bo to u Mazurów świat inny i głowa inna, a niejedno złe, które tam już od dawna stało się ciałem i zamieszkało, tutaj jeszcze za dziw nad dziwami uchodzi. I u was to może byłoby nic, ale u nas wstyd i hańba wieczysta!... Ty bo może nie wiesz wszystkiego i dlatego tobie rzecz ta inaczej się wydaje; ty może nie wiesz...	Bo ty jesteś „aferzysta,” człowiek nowych czasów. Wam, młodym, historya i stare dzieje nie w smak, wolicie robić pieniądze... Wszystko tedy zależy od Maryni, a ja nie będę przynaglał; nie będę, bo ostatecznie, przy naszych stosunkach, może się jej jeszcze lepsza partya trafić. Trzeba będzie trochę wejść między ludzi i odszukać dawnych znajomych. Trud to tylko i umęczenie, ale co trzeba, to trzeba. Myślisz, że ja z przyjemnością idę na to śniadanie? Nie! ale muszę trochę i młodzieży przyjmować. Spodziewam się też, że nie będziesz o nas zapominał...	Co zaś do pieniężnego wsparcia, pozwalającego nam spuścić łódź naszą na wody oceanu przedsiębiorczości, zastanowiłem się nad tym z ekonomicznego, że tak rzec mogę, stanowiska. Wydam weksel (nie potrzebuję dodawać, że spisany zostanie z zachowaniem wszelkich przez prawo wymaganych formalności) płatny za osiemnaście miesięcy i dni trzynaście. Z początku proponowałem wprawdzie roczny termin, lecz rozmyśliłem się, że czas to może niedostateczny na to, aby się coś zmieniło. Może się nam tak od razu nie da urządzić i stawić czoło zobowiązaniom. O pracę nie musi być łatwo w odległych krainach, do których zmierzamy...	Czemu się pan nie pokazuje? Czy tak można? Ja wiem, że pan sobie nic ze mnie nie robi, ale może by chociaż przez grzeczność, przez zwykłą uprzejmość zechciał pan nas odwiedzić?	Kwestia jest jasna. Sołowjew nam wyłożył swój zamiar. Zamiaru tego dopełni on niezależnie od naszego zapatrywania. Czy chcecie być tylko biernymi świadkami? Patrzyć, jak będzie on szedł, mówić: obłąkany, on nie rozumie naszej spokojnej mądrości, która pozwala nam w myśli, jak w balonie, wznosić się ponad nieustannym zabijaniem godności ludzkiej, wiary w swobodę własną w narodzie, czy tak? Będziemy patrzyli z naszego szczytu na jego szubienicę, śmierć jego wpiszemy na długą listę tych, którzy szlachetnie błądzili, którzy prostowali nasze ścieżki. Ale to już będzie niekonsekwencja. Nie dość jest być obojętnym, trzeba przeszkodzić.	Zobaczysz. Jak sobie to jeszcze lepiej wyobrażę, to ci powiem. Teraz ten słoń tak ryczy, że nie można się nawet rozmówić...	Nie. Albo raczej i tak i nie. Jeśli miłością nazwiesz życzliwość, to naprawdę życzę ci jak najlepiej. Ale tamta miłość gorąca, którą się czasem w pierwszych i latach czy miesiącach odczuwa, już przeszła.	To ja, nie pan, winienem przeprosić za przyjęcie tego rodzaju. Ale muszę skończyć golenie, gdyż niesposób rozmawiać z twarzą w połowie namydloną.	Oczywiście Nie muszę ci mówić, Pencroffie, że kora bambusa pocięta w giętkie pasy służy do wyplatania koszy i koszyków; że ta sama kora wymoczona i roztarta na papkę służy do wyrobu papieru chińskiego; że z łodyg, zależnie od grubości, wyrabia się laski, cybuchy do fajek i rury do prowadzenia wody; że duże bambusy są świetnym materiałem budowlanym, lekkim i trwałym, którego nigdy nie atakują robaki. Nie będę także dodawał, że jeśli utnie się część łodygi pomiędzy dwoma kolankami i użyje tworzącej kolanko poprzecznej przegródki jako denka, można otrzymać trwałe i wygodne naczynia, często używane w Chinach. Nie, to wszystko by cię nie zadowoliło. Ale...	Panie najdobrotliwszy moja upartość nie z głupoty, ino z zastanowienia i z rozmysłu. Zbroja pan całą gębą i jedynaka syna ma, a my biedaki. W łaty się odziewamy, głodem przymieramy, niedola nas uciska. Nie dam dziecka i nie dam, boby mógł przyjść taki dzień, Coby jej kto nędzę rodzicielów wypominał. Ja ojciec, nie odbierajcie mi, królu, ojcowskiego prawa.	G. 2. (przypomina sobie, że to jeszcze nie koniec).	Nie gniewaj się, panie Michale, bo już i tak marsem nadrabiasz. Spoglądasz na nią jak kozieł na kapustę, a ciągle się marszczysz; przysiągłby kto, że cię żądze kąsają, ale nie dla psa kiełbasa.	I nie zmądrzałeś nic z tego, że się zadajesz z kowalem.	Co za nadzwyczajne szczęście Wydaje mi się, że to sen Cudowny sen!	Eee, to szkoda zachodu. Tyle to i ja mam, młodzieńcze. Widzisz? Panowie, miałbym dla was big business. Jak to się powie?	Moje całe nieszczęście, to to, że jestem twoją żoną. Och! Czemuż nie jestem żoną kogo innego!	Nie mogę zgadnąć, co on powiedział.	Nie chcę!...	Nie rozumiem. Dlaczego?	Wcale żadnej fatygi nie czuję!	Bóg łaskaw, mój jegomość, chociaż to jest nieprawda, żebym sam używał, bo ja naprzód złych sąsiadów ze szczętem sprocesowałem i rodzicieli opatrzyłem, którzy teraz spokojnie w Rzędzianach siedzą, żadnej dyferencjidyferencja (z łac.)	Chłop powiada, że coś wóz podważyło i zrzuciło na dół, i koniecznie to utrzymuje, mówiąc, że choćby był i wywrócił, to jeszcze daleko było do brzegu. Ale to tylko ekskuzaekskuza (z fr.)	Mości pułkowniku nie utrzymamy się tu.	Ojoj... tak dawno? A może to nieprawda? Skądże wiecie?	To on!	W ogóle nie powinieneś za dużo mówić...	Kiedy mu się jakiś smród nie podoba.	Moc boska! Ciężar okrutny zdjąłeś nam waćpan z serca, i da Bóg, że to będzie początek odmiany fortuny. Wprostże spod Częstochowy jedziesz?	A jacyż to ludzie z waćpanem teraz przyszli? Skądże wziąłeś tych pomocników?	Dziwne to wszystko.	To huk działa	Księcia nie ma.	Tak ja w jakimś innym, wyjątkowym stanie... Zawarliśmy znajomość na błoniach zaświatów...	Już w tym właśnie, co mówi ojciec o braku pychy, jest pycha, ale tak można się bawić aż do nieskończoności. Mów, księże, mów wprost do mojej samotnej jaźni, poza tym pokojem, poza tym domem, w abstrakcji od papy, kochanków i całego świństwa mojego życia.	A gdzież tam! Na domiar nieszczęścia pod koniec sezonu przyjechał do nich jakiś facet, jak siarka chłop, i nie odstąpił na krok.	A jakiejże ty chcesz innej? Najlepiej nie dręcz już mnie i siebie i idź spać.	Nie wierzę, pani. Ale jakaż materialna może mię czekać nagroda? Jaka? Bo gdyby mię czekała materialna nagroda, na przykład, w tej chwili... A w takim razie... Gotów jestem po jej uzyskaniu natychmiast skoczyć w wodę i notorycznie, eksperymentalnie utonąć w oczach pani.	Mam nadzieję, że znajdą się u mnie środki rozproszenia go Wszystko, co wam może być przyjemnem...	Spokój, spokój! A to co za wrzawy? Cisza ma być jak makiem siał	Widzisz kasztelanowo, (bo i ta miała tytuł ten sam, z tą różnicą, że się zwała Kamieńską, po mężu Kossakowską, a z rodu Potocką,) szczęści mi się, trafił się na drodze i zasekwestrowałam go...	Ale bo to nieprawda.	Czy pan ma zamiar odpisywać Marcelemu?	I wie pan, co mnie tu sprowadza?	A cóż dzieje się z tymi trzema nauczycielkami?	Czego boisz się, Marysieńko?	Cóż N. Pan każe?	Cóż się dzieje ze mną? Cicho! Razi mnie w serce? W serce mnie uraża! O złam się, złam me serce po szczęściu tym, po razie tym serdecznym!	Słuchać hadkohadko (z białorus.) rzekł pan Longinus spuszczając oczy.	Tak	Tak.	Z czego się śmiejesz?	Która aktorka filmowa najbardziej się panu podoba?	Upewnić cię mogę, kotku. Dwa razy na tydzień strzygę mu na rękach i nogach paznokcie.	Gdy Miss Dora przedstawiała go, przyznałeś pan wszakże, iż go spotkałeś?	Nalej mi trochę wody do dzbanka na noc	A więc byłem w Devonshire.	Ii... co z wami gadać; szkoda mojej złości. Idź wasza miłość na wieczerzę, bo zrazy wystygną.	Kiedy pościele ma już tam, w budzie	Sumienie będzie go gryzło do śmierci!	No i cóż? płakała. Ostatecznie lepiej niech ona płacze, niżbyś ty miał płakać.	Bez mała, bez małabez mała rzekł Długosz	Czyś już zupełnie oszalała?	I na tę konieczność każdy dzielny sadhus ma radę bezkrwawą...	Już wszystko załadowane Dołożyłem też tytoniu.	Już z żonatym?	Kali by kazać im padać na twarz przed panem wielkim i przed dobrym Mzimu.	A Fabijan? a Ellen?	A gdzie nasz młody Edmund?	A jutro?	A ów jeździec, naprzeciwko mnie, w aksamitnym spencerze?	Bardzo niedobre jadłem śniadanie; onegdaj był dzień postny, a zastałem jedynie mięso.	Byłeś, widzę, w nocy zalany, mądralo! Po minie widzę.	Carissimecarissimus (łac.)	Cóż kraj tamtejszy?	Daleko jeszcze do niej?	Do kaduka! jakżeś czuła, siostrzyczko moja!	Do policji, do policji	Dobrze zapisując numer pułku.	Głupim! Głupim!	Jakie wieści?	Jednakże, w głównych zarysach?	Lej rumuńskich?	Moich braci...	Moja córka... Eugenia opuszcza nas.	Mówię o piśmie Flinta!	Nigdy!	No? a wy?	Panie Borowiecki!	Piękny chłopiec	Poczekaj, Dicku Noel opowie nam wszystko po kolei.	Podszewka była lepsza od płaszcza.	Zamknijże nareszcie gębę! Powinieneś...	Zrobiłem cztery grube błędy i trzy małe, razem siedem błędów.	Żyje syn jego!
Będzie mi miło, proszę pana Do widzenia, sir Charlesie. Do widzenia, profesorze.	Całe miasto wie Wreszcie nie wspominałbym o tych rzeczach, gdyby nie podsędek, który czując pewne skrupuły prosił mnie, ażeby ci o tym nadmienić... Naturalnie wiem, że jesteś człowiek szlachetny i nie skompromitujesz panny, która jest do ciebie przywiązana...	Tak. Mieli mnie przenieść do rachuby, ale okazało się, że moje języki obce są podobno niezastąpione, i dyrektor Lender nie chce mnie puścić.	Przybierz w niewieście peplum spróchniały pień oliwny, a Winicjusz uzna go za piękny. Ale na twoim obliczu, o znawco niezrównany, czytam już wyrok na nią! Nie potrzebujesz go ogłaszać! Tak jest! Za sucha! Chuderlawa, istna makówka na cienkiej łodydze, a ty, boski esteto, cenisz w kobiecie łodygę, i po trzykroć, po czterykroć masz słuszność! Sama twarz nic nie znaczy. Jam dużo skorzystał przy tobie, ale tak pewnego rzutu oka nie mam jeszcze... I gotówem oto się założyć z Tuliuszem Senecjonem o jego kochankę, że jakkolwiek przy uczcie, gdy wszyscy leżą, trudno o całej postaci wyrokować, ty jużeś sobie powiedział: „Za wąska w biodrach.”	Przez całą drogę bałam się, co to będzie, ale nikt nie chciał mi powiedzieć, każdy spuszczał oczy, kręcił głową, zupełnie jak tam, nad limanemliman syn Czyngis-chana, władca imperium mongolskiego w latach 1229–1241. umarł... I wiele innych rzeczy mi się przypominało... Oblubienice jechały od stóp do głów okryte żółtymi zasłonami, zupełnie jak my wtedy... PogrzebNaprzód szli żołnierze, którzy po drodze wszystko i wszystkich mordowali, toteż przed nami ciągle było słychać krzyk i jęki, potem szli szamani, a za nimi jechały zwłoki KujukaKujuk a. Güyük (1206–1248) kielich; zazwyczaj duży, ozdobny, rzeźbiony, służący do wznoszenia toastów. pełen kumysu i pereł. Za tronem dwa białe konie ze źrebięciem szykowały się do drogi. Choć wypchane, zdawało się, że na pierwszy znak ruszą z kopyta. Kiedyśmy weszli... wniesiono nieboszczyka i posadzono go na tronie...	A, to już był mój fajny kawał! Dałem mu zeca! Wiecie, że on wiecznie rozpływa się nad uczonym Lipsiusem...	Do tego stopnia i ja się nie ośmielam, żebym miał pani sprawić jaką przykrość. Jeżeli zrobiłem, to bezwiednie i za to przepraszam.	Marjo, ty wiesz, że ja jutro jadę, ale niewiesz ani dla czego, ani o co mam cię prosić.	Mości książę, wiem, że początków rodu naszego w Rzymie starożytnym szukać należy, ale...	No, przypuśćmy, że ma pan rację, ale w takim razie i dojazd nie może być od folwarku?	Tak! I na litość, jak najszybciej. Tak długo jak nie będziesz należeć do mnie, będzie mi się zawsze wydawało, że mi się wymkniesz.	Ominęła go nawet chłosta. De Aquila oświadczył, że woli pisarza niewiernego, który zna się na pisaniu rejestrów dworskich, niżli fryca, choćby najwierniejszego, którego trzeba uczyć wszystkiego od początku. Ba, zda mi się, że od owej nocy Gilbert nabrał takiejże miłości jak respektu dla swego chlebodawcy. W każdym razie nie miał ochoty nas opuszczać... nawet jeśliby Vivian, pisarz królewski, ofiarował mu godność zakrystiana w opactwie Battle. Obłudny był ten szelma, ale człek śmiały.	Przyszedłszy pod Chreptiów nie poznała już miejsca i gotowała się zamrzeć, dopieroż usłyszawszy skrzypienie studni pomiarkowała, że blisko już, i dowlokła się ostatnim tchem...	Czy trwam? A to mi doskonałe! Pewnie, że trwam, a waćpani nic do tego! Wypraszam sobie, żebyś waćpani mówiła do królowej Paflagonii „ty”, jak do jakiej pierwszej lepszej...	A co najgorzej, uśmiechnął się Szydłowski, nie można, gdy się zechce, pójść incognito do pięknej Bondarywny...	A dobrze!	A zkądże pani wié, że to była pani Warska?	A zresztą list niewątpliwie pisany był kobiecym charakterem pisma. Nie. Na pewno jest autentyczny. Poza tym zachowanie się Jacka utwierdza mnie w przekonaniu, że sprawa jest całkiem poważna.	Ale o co cię oskarżają?	Co za nieszczęście! Że ja tych papierów nie wziąłem!	Do czego?	Jak się miało udać? Spuściliśmy się ze sekretu przed jednym oficyjerem, o którym rozumieliśmy, że nam sprzyja, a pokazało się, że on gotów przeszkodzić, nie pomóc. Najstarszy nad nimi jest tu Braun, tego zaś i sam diabeł nie przejedna.	Jaki, proszę pani?	Ketling! Tak mi się widzi, że nie wybiła jeszcze nasza godzina.	Moja Lorko... trzeba z tego wyjść! przezwycięż się... ja proszę, ja wymagam, ja rozkazuję.	Nie powiedzieć to Jagustynce, żeby jutro przyszła do ziemniaków? co?	No, nie! Ja się mało znam. LekarzAle, proszę kolegi, jak można... Takie ostre wystąpienie przeciwko uznanym prawdom, a nawet, powiem sumiennie, przeciwko... oczywistości. Medycyna to jest medycyna, to jest fach. Ja się nauczyłem, wydałem pieniądze, włożyłem ogrom pracy, ja umiem, mam patent	O zatwardziałe serce niewdzięczny giermku, przyjaźni i łasko źle zwrócona! I otóż nagroda za to, żem cię zrobił wielkorządzcą i postawił na tym stopniu, że możesz zostać w każdej chwili hrabią, margrabią, lub czymś podobnym? Choć gdy powrócę z wygnania, to wszystko to musi nastąpić, bo nareszcie post tenebras spero lucem.	Obawiam się, że jesteś zajęty	Opowiem po drodze, do kogo jedziemy A ma pani wizytowe bilety z obecnym nazwiskiem?	Pora żegnać się razem niebezpiecznie iść dłużej.	Sztuka jest dla wszystkich, którzy jej chcą Artystką jestem; to, co mam w sobie, muszę przed ludźmi wyrzucić ruchem, głosem. Tworząc, nie pytam się wcale...	Tak, po buddyzmie możesz jeszcze przejść na magię. W tym celu możemy pojechać na Nową Gwineę lub do Australii, tam najlepiej rozwinięty jest ten światopogląd	Toż i ja się na coś przydam, braciaszki?	Widzisz pan, myliłeś się Przyjdź do mnie i proś konającą o przebaczenie za te podejrzenia.	A jak nazywał się właściciel tartaku w Czumce?	A to kto taki?	A więc, droga Klementyno, jutro o piątej przyjdę cię odwiedzić.	Ależ nie, dlaczego? Powiedz mi, Konradku, tylko szczerze, tobie i twojej żonie moja obecność chyba nie przeszkadzała?	Byle tylko solidarnie!	Była to żona mego plenipotenta, Polka.	Czekamy rozkazów waszej książęcej mości	Cztery kondygnacje czyście liczyli?	Dał wyrok na życie? zawołała niecierpliwa	Dlaczego powierzyłeś Fenicjanom wielką tajemnicę państwa?	Dlaczego, dziaduniu?	Dlatego nie będziesz miał trudności z zerwaniem umowy, gdy obejmiesz władzę po ojcu (oby żył wiecznie!).	Dobrodzieju!	Hale, ja ta ni mam ozora w tym samem miejscu co pan	I leżał na stole biały, zimny, twardy i obojętny trup nagi młodego mężczyzny z ogarkiem cygara w sinych wargach.	Ja, z pewnością...	Ja?	Jakżeby nie! ludzie prawią... Szczęście wielkie spotkało Baniutę.	Jej? Z pewnością nie.	Jutro o świcie, pani.	Juści, naszego przecież nie pozwolą tknąć...	Kobieta, Mężczyzna, Strój zawołał, wykręcając się za jakąś kobietą i z ukontentowaniem nasunął sobie laską cylinder mocno na czoło.	Mam dziwną chęć usłyszenia muzyki tylko głośnej bardzo, gwaru wielkiego: a nawet chciałbym widzieć dużo ludzi.	Morgan Każ przygotować łódź i opuść ją na wodę.	Mógłbym zrobić gorszy wybór	Mów pan dalej, panie szlachcicu	Na szerokim świecie byłeś, rozumne rzeczy widziałeś, mądrych ludzi słuchałeś... Aj, aj! Żeby to mnie na szeroki świat!...	Nadziei	Nie	Nie bardzo.	Nie moglibyśmy wyjechać wcześniej?	Nie, panie Jelsky. Nie!	Nie, trup!	Nie... Jadę z Częstochowy.	Niech i tak będzie, choć serce moje drży z niepokoju i niecierpliwości Za trzy dni nakazuję wszystkim moim rycerzom stawić się w sali tronowej.	Niech pani da mi ster! a pani skończy sobie pranie po swojemu. Mogłabym zniszczyć pani bieliznę albo uprać ją nie tak, jak pani chce. Moja specjalność to męska bielizna, na tym znam się najlepiej!	O tak, to dobra potrawa!	O!	Około dziewiątej godziny. Dobę szukamy pani! Gorsza, niż wiek, taka doba!	Ostrożnie! pełno ludzi! może kto zobaczyć!	Panie! przerwała Apolonja, której twarz między fjoletowemi wstążkami kapelusza zaczerwieniała tak jakby z niej wnet krew wytrysnąć miała; panie! krzyknęła brzękając z całej siły różańcem	Pańska złośliwość ma także siłę...	Poczciwa ciotka! Napijesz się ze mną herbaty?	Pod jakim?	Proboszcz tutejszy.	Przyjechałem się zapytać przyjechałem się zapytać, może panowie potrzebują krupów albo sadła?...	Psiakrr...	Statek nasz tak, jak skończony Dno tylko jeszcze smołą wylać trzeba i wnieść nań co dla ludzi konieczne; bo żywności z okolicy trudno dostać będzie, a oblężenie nasze może potrwać.	Szafran? Nie pamiętam.	Takie... taksowanie...	Ten to jest Willetts, fałszerz pieniędzy!	Teraz rozumiem. Nietrudno domyślić się: jeden z nas.	To Kali siąść nad wodą i z żalu płakać.	To być nie może; jakże to być może!	To prawda	To trzeba się zasłużyć. Nie, pan zaczyna grę	To zostawię pełnomocnictwo na Bigiela na wypadek, gdybym musiał wyjechać.	Warta!... Brońcie następcy!...	Wasza dostojność zaszczyt mi czyni serdecznie dziękuję za dobre życzenia pańskie.	Wiem. Zwalczaliście się nawzajem na niejednym polu.	Więc ta waliza pusta jest obecnie?	Z Walentową idź w parę, będą dwie pokraki!	Zaraz będę z dziesięciu szeregowcami w magazynie!	Zbliżone, lecz nie w szczegółach.	Źle, braty ridnyjebraty ridnyje (ukr.)
O nic pana nie posądzam Wyjdę za pana, proszę pozwolić mi skończyć, z rozsądku. Bo przypuszczam, że z panem będzie mi dobrze. Nie oczekuję szczęścia. Wiem, że bez miłości szczęścia być nie może, a ja pana nigdy nie pokocham. Czy pan godzi się z tem?	Trzymał was pod śledztwem długie miesiące i nie macie za to żalu do niego. Co za przykład wspaniałomyślności i wyniosłego przebaczenia!	To jest woreczek Makolola.	Pewnie, że tak! Ale wiecie co, chłopcy, to chyba nie student. On miał taką minę, jak gdyby mu się na płacz zbierało.	Mnie się, panie lejtnant, nie podoba na tym afiszu to, że ten żołnierz tak nieostrożnie używa powierzonej mu broni. Przecież on może ten bagnet złamać o mur, a w dodatku bez najmniejszej potrzeby, i na pewno byłby za to ukarany, bo ten Moskal podniósł ręce do góry i poddaje się. To jest jeniec, a z jeńcami trzeba się obchodzić porządnie, bo tak czy owak oni także są ludźmi.	Co to, to nie! Mam już tej nauki po dziurki w nosie. Niech moje wrogi uczą się! historyk rzymski; autor zarysu dziejów Rzymu Brewiarium od założenia Miasta., KorneliuszaKorneliusz Publius Ovidius Naso (43 p.n.e.–17 a. 18 r. n.e.), jeden z największych poetów rzymskich, twórca licznych elegii o tematyce miłosnej, Ars amatoria (Sztuka kochania) i poematu epickiego Metamorfozy (Przemiany). i kują greckie „aorystyaoryst	Widząc, jak Maldon nadużywał narzuconej memu mężowi w imię moje wspaniałomyślności, myślałam, o ile lepiej byłoby, żeby sam sobie wywalczył drogę przez życie. Czułam, że na jego miejscu nie cofnęłabym się przed żadną ofiarą, przed najcięższą pracą, nie posądzałam go jednak o nic gorszego, aż do wieczoru poprzedzającego jego wyjazd do Indii. Wieczoru tego przekonałam się, że był fałszywy i niewdzięczny. Wieczoru tego też poczułam wyraźniej niż przedtem nieufną, przeciw mnie skierowaną baczność pana Wickfielda. Zrozumiałam, jak ciężkie posądzenia omraczają me życie.	Nie rycerska też to była sprawa do której nie chciałem ręki przyłożyć.	Cóż to do diabła za porządki?! Kto jest dzisiaj dyżurnym lekarzem?	Prawie nigdzie. U pani Emilii, u mojego wspólnika Bigiela, u Waskowskiego, który był niegdyś moim profesorem, a który teraz jest dziwakiem	Cały się trzęsiesz Co ci jest?	Tereso, nigdy się nie zdarzyło, żebym ci nie dał tego, co przyrzekałem Wejdź do groty i ubierz się.	Nie może ich być. Są granice dla ruchów, dla pożądań, dla poznania wreszcie, dla woli ich być nie może, bo w samym zaczątku swoim przez ten sam fakt, że stoi nad ciałem, stoi nad formą wszelką i wszelkim bytowaniem... Wszak to wasz poeta przed wiekami powiedział:	A czyliż tu nie ma Patroklesa, Tutmozisa, wreszcie Mentezufisa? Od czegóż jestem wodzem, gdy mi nie wolno zapolować na nieprzyjaciela?... Są od nas o kilkaset kroków i mają zmęczone konie.	Albo to jasny pan nie może utrzymać i tuzina?	Co nie będzie?	Może być, ale że waszego wczoraj nie znam, a dzisiaj nie mam z czem porównywać, ten postęp wydaje mi się jeszcze bardzo chyba niedostrzeżonym...	Ja wiem: bo pan jest dobry... Na czym to ja stanęłam?	Walczyć z Popielcem! Do wszystkich diabłów, ja nie jestem tak szalony i tak śmiały zarazem. Quid iurisquid iuris (łac.) konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż. się stąd! Pomykajmy. Z panem Bogiem, mospanie Popielcze. Polecam ci Kiełbaski, a nie zapomnij też o Kiszce podgardlanej.	Ech, nie ma nikogo	Tak jest, ale może by przez noc odpocząć. My spod Chmielnika idziemy.	Mnie się również zdaje, że jest przystojna	Otrzymasz ją na górze. Tu ci jej dać nie mogę. Nie będziesz długo czytał.	Co koń to koń!	Nie boję się. Kogo mam się bać? Nie wolno jednak o tym mówić.	Tak, ale mówiono nam, że ona nie pragnie tego prezentu, że nie lubi tych stron, że jej klimat nie odpowiada.	I my nie mamy prawa do odwetu? My? Nic nie rozumiem! My! W takim razie kto je ma?	A nie wybiera się pan do nich w odwiedziny?	Dziękujemy, to wystarczy. A teraz powiedz nam, Andy...	Ja, towarzysze, ze zdaniem towarzysza-przedmówcy w żaden sposób zgodzić się nie mogę. Pewnie, wyrżnąć parę tysięcy angielskich kapitalistów i oczyścić śródmieście Paryża	Doprawdy, nie wiem: mamy pono bezkrólewie?	Niech będzie uwielbione imię Pańskie, że tę ciężkość bezmierną odejmie z mego serca! Jakożbym spokojną chwilę w życiu miała, gdyby Zygmunt skonał nie pojednany ze mną... Jadę natychmiast!	Przypuszczam, że jabłoń ta musiała przed laty wyrosnąć z przypadkowo zgubionego nasienia I jak to dzielne, zuchwałe drzewko wyrosło tu, rozwinęło się, samotne pośród obcych!	Wesoły, nie wesoły, pies z nim tańcował! Ale widzisz, on mi nawala w parafię.	Głupi jesteś gdyby się zawalił, to byłaby z wierzchu dziura. Czy przypominasz sobie jaką dziurę na naszych polach?	Poczekaj, pobiją się! U nas lud dzielny, zaczepny, siedmiu jednego nie boimy się...	Ależ, Lizo, gadajże wyraźnie, co wiesz o tym?	Jak to rozumiesz?	Grozisz pan! Wyraźnie pomieszało ci się w głowie! Ksiądz zaczynał tak samo, i za trzy dni odbije panu do reszty, jak jemu, i będą ci musieli nałożyć kaftan. Na szczęście my tu w zamku mamy niezłe loszki!	Co tam, panie Domański?	Przecież to szewczyk.	U kogoż to jeszcze będą stawiali ołtarze?	Zaraz przygotuję dla pana pokój profesora.	Cudowna bańka mydlana, prześliczna fatamorgana, boję się w nią patrzeć, żeby nie zapragnąć dotknąć się jej ręką, bo cóżby się stało?	Leży ono nieco powyżej Suezu, gdyż w owym czasie Morze Czerwone rozciągało się do jezior słonych. I bez względu na to, czy ta przeprawa była cudowna, czy też po prostu była korzystaniem w porę z odpływu morza, Izraelici w owym miejscu przeszli przez Morze Czerwone, żeby się dostać do Ziemi Obiecanej, i armia faraona także w tym miejscu zginęła. Sądzę też, że przyszłe poszukiwania w tych piaskach pozwolą wykryć znaczną ilość broni i narzędzi pochodzenia egipskiego.	Czy to może być?	Mów co ci mam dać?	Z całego serca, moi bracia powiedzcie mi tylko, o co rzecz idzie.	A czego ty chcesz? Czego byś ty pragnęła? Ja zrobię wszystko, co mi każesz zrobić.	A! To z moich stron Ale, cóż u Boga, na jakiż maniermanier (daw., z fr. manière)	Mela, jesteś brzydka dzisiaj! Kobiety płaksiwe są podobne do zmoczonych parasoli, zamknąć je czy rozpiąć	Jakże się mają wnuczki pani dziedziczki? No, tak, pani dziedziczki.	Ano, jużci przywiozłem jego blachy, ale tak całkiem popękane, że i jednej grzywnygrzywna	Dał mi pan doskonałą radę Okropna historia wiąże się z tymi dwoma słowami: Fernand i Janina.	Woli pani recydywę? Służę! jedna z istot wchodzących w skład orszaku Dionizosa, boga wina i dzikiej natury; satyrowie byli przedstawiani jako ludzie z koźlimi nogami i uszami, kojarzono ich z pożądaniem i lubieżnością.. Żachnęła się:	Czemu zaś tak?	Jak dom prowadzić, na przykład?	Bardzo ładne!..	Boicie się?	Gdybym się też zrzekł funkcji deputata?	Odpływ się zbliża.	Skąd?... pani myli się...	Tak i ja myślę	Tak, eminencjo, ten sam.	Uspokój się, Fil.	W pięć dni, zgoda!	Jeszcze jedno pytanie: kiedy po raz pierwszy przyszło ci do głowy, że ja jestem dziwny człowiek?	Matka przysyła tę miseczkę powideł Zrobiła je dzisiaj.	A! broń Boże! Zostawimy go łaskawym względom księdza proboszcza, a pan mnie przeprowadzi. Wszak może pan już odejść? Sąd skończony?	Gdybyście ich mieli, gdzieżbyście ich pomieścili, skoro mamy dziś tylko kukułkę?	A do mnie ma pan list? Do Brzeskiej?	Aha! Zamierzacie mimo wszystko położyć ręce na naszym domu?	Cichaj; pan hetman po sól sięga, muszę mu podsunąć.	Gdzie Kosiba przeprowadzał operacje?	Gorzałki czy wina?	Przecież... po pojedynku był pan nieprzytomny...	Słyszę, panie dyrektorze, słyszę, aha, niby pan Moryc	Więc uważasz tę wizję za rodzaj projekcji myśli?	Żal mi tylko porzucać Dołęgę.	Bóg jeden wie...	Cóż takiego?	Do Iłży	Dziękuję! mruknął	Hula dziś, bracia, Gazin, pije bez pamięci; cały worek przepija.	I ja!	I jej, i jej wybranemu	I uciekliście. Teraz rozumiem!	Jutro o świcie.	Kiedyż przyniesiesz pieniądze?	Można nawet powiedzieć	O kim waść mówisz? O Włochach?...	O wpół do jedenastej, w godzinę po wypadku.	Oto wasz ojciec! Biegnijcie po policję.	Owszem, zarzynacie wydawnictwo.	Poczciwa Nanon!	Służący idzie pomówimy innym razem.	Wcale nietrudno.	Wciąż ta medycyna absolutystyczna, monarchiczna i religijna!	Zaczynajcie...	Zostanę starą panną, prawda?
Ja mówiłem, że on źle skończy. On symulował filozofa i człowieka z fin de siecluz fin de sieclu (fr. fin de siècle) łobuz, hultaj; nieżydowski chłopiec; młody, niepraktykujący Żyd.. Czemu na protestantyzm? Ja myślałem, że on jest subtelniejszy. Mnie nie o to idzie, że przeszedł na inną wiarę, bo czy on będzie katolik, protestant, czy mahometanin, to i tak Żydem nie przestanie być i dla nas nie jest stracony.	Pan Porthos mógłby przypuszczać, że to ktoś z domowników i w przystępie złości, przeszyłby pana szpadą lub w łeb palnął, broń Boże!	A, matko droga gdyby to mogło być prawdą, co mówił dobry pan Vautrin!	Innych dowodów nie mam, jeno znajomość Bogusława. Nie o Szwedów ani o Brandenburczyków mu chodzi, jeno o siebie samego... Wojownik to jest niepospolity, który dufa w swą szczęśliwą gwiazdę. Prowincję chce pozyskać, Janusza pomścić, sławą się okryć, a do tego potęgę odpowiednią mieć musi i ma. Dlatego nagle trzeba na niego nastąpić, inaczej on na nas nastąpi.	Jeśli nie zapłacą, to sam zapłacę Przyjechałem tu z pocztem znacznym i wozy mam ładowne, a tego, co na nich jest, wystarczy...	Oczywiście byłam i telefonowałam z Klubu Wioślarskiego, by pana też wyciągnąć, ale uroczy Stefanek wpadł jak kamień w wodę. No dość. Proszę zaraz przyjść.	Pomimo to występna jest, panie kardynale! Im więcej zapomniała o swojem wysokiem stanowisku, tem niżej upadła. Wreszcie postanowiłem już od dawna położyć kres tym politycznym i miłosnym intrygom. Ma ona także za sobą niejakiego La Porta...	Tak, proszę pana	Treść niewarta formy. Chyba na rozkaz hrabiowski. Byłem właśnie w stadium peregrynacji po obcych krajach, kiedy z mego dziedzictwa zostało jeno pewne quantum druków, traktujących o uzdrowieniu tego, co już było na dobre strupieszało w grobie. Wówczas ten oto tutaj przytomny rodak, imć pan Krzysztof Cedro, spotkawszy mię w ciężkiej opresji na ringach wiedeńskich, zaprosił po sąsiedzku. Chodź, prawi, stary włóczykiju, na rezydenta do Stokłosów... Poszedłem volens nolens. Co większa, fomalów posłał aż do Wólki i ze starego lamusa zabrane kazał przywieźć dwa półkoszki druków oraz skryptów do tego oto Tusculum. Słyszane rzeczy? Przybywszy ja zaś personaliter, aby pożegnać paterna rura i zapłakawszy...	E, to wina żony. Śniło się jej, że don Carlos wkroczył do Hiszpanii, a ona wierzy w sny, ma to być coś metafizycznego, jak powiada; kiedy jej się coś śni, to się na pewno stanie. Kiedy wierzy w takie rzeczy, pozwalam jej grać na giełdzie: ma swoją kasę i swojego agenta giełdowego, gra i przegrywa. To prawda, gra własnymi pieniędzmi, nie moimi... Zresztą to nieważne, bo rozumiesz pan: kiedy żona roztrwoni siedemset tysięcy, mąż to jednak zauważy. Ale jak to? Nie słyszał pan o tym? Przecież aż o tym huczało!	A ileż pan chce zarobić jeszcze?	Ale trzeba to zrobić w wielkiej tajemnicy bo inaczej zaczną się wieszać wszyscy chłopi, a nam, ich panom, żaden Fenicjanin nie pożyczy miedzianego utena.	Ależ oni będą szczęśliwi, gdy pomimo to zostaniesz!	Była to praca herkulesowa Musiał to być ładny widok, jak tak kręciliście się wkoło tego Putimia.	Cicho, Michał! Słyszane to rzeczy, żeby sam ksiądz... Dawno już mówiłam, że to siano w przeszłym roku... cicho, tam jakaś kobieta stoi.	Co ci jest, Zosik? Co?	Czego to szukasz, mój piękny chłopcze?	Czy i jasny pan uda się z nami?	Czy to ten czeladnik zawdy tak z wacpaństwem siedzi w kupie?	Cóż pan umie? jaki pański fach?	I to z małą siostrzyczką, która nigdy się nie odnalazła.	Ja wszystkim jestem	Mospanie! Bardzo to niepięknie dla ciebie, że kłamiesz.	Mówią, nie wiem, że tam na jakimś zjeździe tych pogolonych głów polskich, właśnie gdy król brał Denhoffowę wystąpił jawnie przeciwko niemu za to że im żony zabiéra, że mieszka publicznie z cudzemi, że kraj psuje: że to zbrodnia stanu!	Na miłość boską, panie Michale, starajże się! W twoim teraz ręku los Skrzetuskiego, wolność kniaziówny, twoje własne życie i moje, bo broń Boże na ciebie przygody, ja sobie z tym zbójem nie dam rady.	Nie. Byłem raz i zbłądziłem, a po drugie, mama mówi, że to niezdrowo teraz chodzić po lesie, za dużo wilgoci, więc niebezpiecznie, można się przeziębić, dostać febry.	No, to pewnie i nie szkodujesz, żeś tam u nich.	O, nie ma obawy! Zaręba dał się ostatecznie namówić. Aż do mego przyjazdu on wszystko będzie miał w ręku. Lepszego kierownika sobie wymarzyć nie mogę. Lepszy jest w każdym razie ode mnie.	O, tam bywa sporo osób godnych szacunku. Wystarczy ci, jeżeli powiem, że nawet policja zagląda tam co parę dni. Co prawda, nie dla przyjemności zagrania w pokera lub bridża, ale przecież i robienie rewizji w lokalu też jest emocjonującą grą.	Och dziennik nie może się cofać. Pan Châtelet obraził się, nie popuścimy go cały tydzień.	On jest dżentelmen	Pan dyrektor żartuje.	Panie Dolewski, czy mogę pana prosić o położenie mi na talerz téj potrawy?	Panie sędzio śledczy, nawet tu czuwa nade mną ktoś, kto się znajduje w samym sercu tego miejsca, kto mnie widzi, słyszy i kto minuta po minucie jest obecny przy moich działaniach i zna moje zamiary.	Przeto błogosławieństwo Pana będzie nad tobą i będzie oczyszczone serce twoje	Ratuj Janku, poczciwa duszo! a nie, to poginiemy.	Tak. Bób jest dobry. Też go stosowałem.	To dobrze... Opowiadaj teraz, Penelonie	Więc przecie przyjadę, przypuszczam, około południa i usłyszy to ode mnie. W każdym razie miej rzeczy spakowane.	Z tego wszystkiego ciągnę wniosek żeś pan o nią zazdrosny.	A jeśli powie sobie	A jeżeli nie wydadzą nam ciała?...	A szczęście, żeś tego listu nie wysłał, bo byłabym ci odpisała! No!	Agnieszko widzisz, jakeś mi niezbędnie potrzebna w życiu! Jesteś istotnie mym dobrym aniołem, w takim cię też zawsze widzę świetle.	Ale czy ten przydany królowej małżonek ma jakie jutro przed sobą, nie ino kilka lat życia na tronie? Wżdy pracując ile sił, całym sercem, całym rozumem dla przybranej ojczyzny, mógłby śmiało żądać, by jego syny i wnuki dziedziczyły po nim tron i zbierały żniwo z onego ziarna, które ojciec w pocie czoła zasiewał, a tu... jako rzekłem... życie bez jutra.	Ale w płaszczu kąpielowym	Ależ wasza wielmożność oddaje mi majątek!	Andrzej.	Babinicz działo wysadził!	Biedna Emilka!	Bohun.	Boże, on się tak strasznie modlił!	Co robić, panie Mielnik, co robić?	Czas by ci już było obejrzeć się za którym, czas! Zaraz by i ludzie przestali cię napastować! Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop zmyślny, poczciwy...	Czego się tu ten Darski wasz kręci?	Czołem! listy od króla! Jeden do waszmości, drugi do wojewody witebskiego.	Czyim wymysłem?	Dawidzie trudna sprawa. Mamyżmamyż	Dałby Bóg ale, tam, w moim świecie, byłam tak strasznie nieszczęśliwa, że serce me niemal zamknęło się uczuciu nadziei.	Dopiero okropności musiały się dziać tam, w Krakowie	Doprawdy?... Co za szkoda!... Bo ten pokoik (z meblami) będzie wolny tylko do sierpnia...	Dowody! mam ich dziesięć!	Ech, nie ma o czym mówić!... Rzecz główna, że dwie nogi ocalały.	I na Baldim świat się nie kończy!	I uspokoiłeś się już?	Jaguś, i tobie trza się spieszyć, druhen ino patrzyć	Jeden z najgłębszych magów w Europie, niesłusznie ośmieszony przez wiedzę oficjalną. Otóż wspomniane przeze mnie dzieła tego filozofa rozróżniają cztery rodzaje widm astralnych: Stannar lub Truphat, czyli widmo minerałów, które będąc łącznikiem między ich częścią materialną a duszą, wywołuje krystalizację	Jestem lekarzem, panie Borowski.	Jesteście pewno zmęczone, jechałyście całą noc.	Karany policyjnie?	Kładziesz się zaraz?	Kłamiesz. Nie złamałem, lecz zwichnąłem.	Mamy wstąpić do zakrystii	Może byś się przeszedł trochę?	Najfatalniejsza rzecz, że nie mamy stołu ani krzeseł.	Najjaśniejszy panie jeżeli tylko nie za późno.	Nie bardzo. Nie myśl, że jestem taka płocha, chciałam tylko trochę się rozerwać, ale ten tryb życia nie podoba mi się i nuży mnie.	Nie wiem; nie wzywano mnie do naprawienia młynarza.	Nie. Dziękuję Sama sobie dam radę.	Niewątpliwie najszczęśliwszą Tak przynajmniej sądzę. Mogężmogęż	Nigdy!	No tak może i zdarzyło się, że ścigał jakiegoś rogacza... Nie będziesz chyba osądzać go zbyt surowo z tej przyczyny... Co, Lizo kłusowniczanko?	O której godzinie mamy się stawić?	O tak, panie! Piętaszek sądzi, biały człowiek zjada biały człowiek! Zaraz zobaczymy!	Oj, żeby mię tak porwał do pląsania, tobym chyba w obłoki wyleciała...	Owszem gospoda pod Koroną zamówiona dla J. ekscelencyi, ale nadbiegł kuryer z oznajmieniem, że dopiéro za parę dni z Pragi wyruszy.	Powiedz sobie, ale jak one, pod przysięgą, uważasz, pod przysięgą: „S’il me prend de force, je n’éleverai pas mes pieds au plancher, je ne ferai rien que de mauvaise grace et avec froideurS’il me prend de force, je n’éleverai pas mes pieds au plancher, je ne ferai rien que de mauvaise grace et avec froideur (fr.)	Powiedzmy, że zgasicie oba reflektory. Po pół godzinie naprawią.	Poza tym nic? Nie odczuwasz potworności takiego kroku, ty, matka?	Skąd on się wziął tutaj?	Stryjna mnie nauczyli...	Słowami nie. Nigdy.	Tak. Na zawsze.	Tylko dla odzyskania zdrowia	Tym lepiej dla was. Nie mam wprawdzie pretensji do Prusaków, choć zabrali nam Alzację i spory kawał Lotaryngiizabrali nam Alzację i spory kawał Lotaryngii między Wogezami i Szampanią. Po klęsce Francji w wojnie 1870–1871 Alzacja i część Lotaryngii zostały przyłączone do Niemiec., ale zawsze nie lubię mieć Niemca za kołnierzem. PolakSkądże jesteście, obywatelu?	Widziałamci ją w kościele zdaleka.	Widzisz wszędzie obraz tego człowieka, jak żeby on się tu mógł znaleźć?	Wiesz, czym ty jesteś w istocie swojej? Tam, w najgłębszym zakątku? Karawaniarzem! Ciągnie cię do trupa!	Wy spod Kuklinowskiego?	Za co? A tobie na co wiedzieć?
Tak, bo chciałam wiedzieć, czy się pan naprawdę nie pogniewał o co na te panie. Otóż pani Osnowska mówiła mi, że Lineta przypuszcza, że tak jest, i że kilka razy widziała z tego powodu łzy w jej oczach.	Jednostki wybitne, które, jak pan mówi, prowadzą świat, te geniusze sztuki, wiedzy, czynu, uczucia itd., to tylko bezwiedne instrumenty, przez które wypowiada się ich rasa, naród czy państwo, które ich z siebie wyłoniło. Ich wielkość jest w zupełnej proporcji do wielkości środowiska. Oni są wklęsłym zwierciadłem po to, żeby w nim odbijać i ogniskować wszystkie marzenia, pragnienia i potrzeby swego narodu. Dlatego trudno przypuszczać, żeby wśród Papuasów urodził się Kopernik lub Hoene-WrońskiHoene-Wroński, Józef (1776–1853)	A ma się rozumieć, że inaczej. Wasze ministry boją się własnych żon, to już i nie umieją rozkazować żadnej białogłowie.	To ja się zajmę koniem, może Anusia nie chodzić	Myślał pan, że to mój mąż. To tylko jego żona. Musi pan przedstawić mi się sam. Znam pana dobrze z fotografii. Zdaje mi się, że mąż mój ma ich coś ze siedemnaście.	Być może, że to o nią chodzi. Nasz dwór stał na południowym zrębie wyspy, koło urwistych skał. Przeważna część budynków liczyła już sobie ze trzysta lat, ale owe koszary, w których żył praojciec naszego rodu, były chyba jeszcze starsze o jedno stulecie. Tak, tak! Nie mylę się, bo przecie nasz praszczur otrzymał ziemię przy podziale gruntów osadniczych jeszcze za wodzostwa Juliusza AgrykoliAgrykola (Gneius Iulius Agricola)	Tak, byleby wczesny i nieusprawiedliwiony wstręt go nie uprzedził Na dworze, a dzieje się to na wszystkich dworach, intryg krzyżuje się mnóstwo, nie dajcie się w nie uwikłać.	Ja jestem jeszcze winniejszy, Watson. Dla „zaokrąglenia” i „uzupełnienia” dowodów naraziłem życie mojego klienta... Jest to największy cios, jaki mnie kiedykolwiek spotkał w moim fachu!... Ale skąd mogliśmy przewidzieć, że pomimo naszych próśb i ostrzeżeń puści się sam na to przeklęte bagno?...	Nie Przychodzimy dla spraw poważniejszych niż proste słowa pociechy. Wiemy wszystko, wracamy z ulicy Vendôme. Znasz moje zapatrywania, Lucjanie. W każdej innej okoliczności cieszyłbym się widząc, iż podzielasz moje przekonania polityczne; ale w sytuacji, w jakiej się postawiłeś, pisując w liberalnych dziennikach, nie mógłbyś przejść do naszych szeregów bez splamienia na zawsze swego charakteru i skalania egzystencji. Przychodzimy cię zaklinać w imię naszej przyjaźni, mimo iż się rozluźnia, abyś się nie plamił w ten sposób. Atakowałeś romantyków, prawicę i rząd; nie możesz obecnie bronić rządu, prawicy i romantyków.	Dobre postanowienia to bezcelowe wysiłki przezwyciężenia praw naukowych. Ich źródłem jest czysta próżność. Ich wynikiem jest bezwzględne nic. Niekiedy dostarczają nam owych rozkosznych, bezpłodnych wzruszeń, posiadających niejaki urok dla ludzi słabych. To wszystko, co można o nich powiedzieć. Są to po prostu czeki wystawione na bank, w którym nie mamy rachunku.	O nie, Peggotty! Wiem przecież, co to cierpienie, i gdyby to był tylko żal taki, nic bym nie mówił, ale to co innego, co innego...	Quien sabe? Kto wie? Ramirez podszedł do mnie na wybrzeżu. Słaniał się na nogach, wyraz twarzy miał obłąkany. Chwytał się za głowę rękami. Musiał się z kimś porozmawiać, po prostu musiał. Mimo swych obłąkanych oczu, poznał mnie. Ludzie mnie tu dobrze znają. Za długo żyłem wśród nich, żebym nie miał zostać doktorem o złym oku, który leczy wszystkie niedomagania cielesne i rzuca zły urok spojrzeniem. Podszedł do mnie. Usiłował zachować spokój. Starał się dać do zrozumienia, iż chce tylko ostrzec mnie przed Nostromem. Widocznie kapitan Fidanza wymienił mnie na jakimś tajnym zebraniu jako najzacieklej gardzącego wszystkimi biedakami syknął mi Ramirez w twarz. A potem wybuchnął: „Ten człowiek rzucił urok na obie dziewczyny!”. O sobie powiedział aż za wiele. Musi teraz uciec, uciec i ukryć się gdziekolwiek. Wyrażał się czule o Gizeli, a potem obrzucał ją wyzwiskami, których niepodobna powtórzyć. Gdyby wiedział, że da się ją skłonić, aby go pokochała, porwałby ją z wyspy. Daleko w lasy! Ale nic z tego... Odszedł, wymachując rękami nad głową. Dostrzegłem wtedy starego Murzyna, który łowił ryby, siedząc za stosem skrzyń. Zwinął nagle wędkę i natychmiast czmychnął. Ale musiał coś podsłuchać i zapewne z tym się wygadał, gdyż, jak mi się zdaje, kilku starych przyjaciół Garibaldina ostrzegło go przed Ramirezem. W każdym razie ojciec został ostrzeżony. Lecz Ramirez znikł z miasta.	Kiedyż to się stało! kiedy! kto? jak?	To szczęście prawdziwe. Jak pana inżyniera i Marysię tu przywieźli, to aż strach było spojrzeć. Krwi tyle, że niech Bóg uchowa! Już i modlitwy za konających odmawialiśmy. I żeby nie Antoni!... Szkoda gadać!	Co robić? Niech Jurand jedzie do Spychowa. Jeśli ją porwali dla okupu albo by ją na de Bergowa wymienić, to muszą dać znać i dadzą znać nie komu innemu, jeno Jurandowi.	Proszę pana Nie wiem, czy pan mnie sobie przypomina, miałem przyjemność być pańskim vis à vis na balu u baronostwa de Nucingen...	Ale są rzeczy, których usta wypowiadać nie powinny, aby ich słowo nie ostudziło Właśnie w téj chwili, gdy pani tu jesteś, nie godzi się....	Hrabia August pokaże, iż jeszcze wie, co to jest dobre wychowanie! Masz moje słowo.	Nie, muszę iść do mojej gazety rozmówić się z dziennikarzem	Szczęście żem też pana zastał w domu, a tu król Jegomość chce się z nim widzieć dziś jeszcze, zabieram go zaraz z sobą do zamku.	Jak to, sąsiadko! nie chcesz widzieć sztuki osnutej na Pustelniku? Wszakże do dzieło Atali de Chateaubriand, któreśmy czytały w przeszłym roku pod lipami, płacząc niby jakie Magdaleny; przy tym jest to utwór moralny, z którego i panna Wiktoryna może skorzystać.	Ja? Ja cię tak kocham, żem już jedną połowę duszy dla ciebie wypocił, czemu bym nie miał i drugiej wypocić? My jak kontusz i podszewka; mam nadzieję, że nas diabli razem wezmą, co mi jest wszystko jedno, bo już myślę, że i w piekle nie może być goręcej.	Nie, panie profesorze, nie! Zrobię co chcesz, wyjąwszy to. Czy czasem nie zechcesz mi pan mówić o ośmionoguośmionóg	Nie, moje dziecko, żadnemu szanującemu się opryszkowi nie wypada jeździć na rowerze.	W tej samej. Tylko że po śmierci starego Franza obaj synowie zaraz fabrykę rozszerzyli, zarzucili drobną robotę i przeszli na fabrykacjęfabrykacja zadzierała nosa, była zarozumiała. i zaczęło się od tego, że z młodszym bratem Wilhelma, z Karolem, pokłóciła się i podobno nawet za drzwi go wyprosiła. A poszło o małżeństwo Karola.	I ja nie słyszałem. Ale gdy pan zerwał się tak nagle, z tak dziwnym wyrazem twarzy, sądziłem, że pan może...	Nigdy w świecie! Zagryzłyby mnie one jędze na śmierć, że za mnie muszą robić. Zagryzłyby! Nie zębami, bo ino po dwa abo po trzy w gębie mają, ale słowami ostrymi jak te noże. Tolitoli (daw.)	Panowie sposób podsunięty przez maszynistę, wydaje mi się nieco ryzykowny.	Przyjdź jutro, brat się ucieszy.	A nieszczęście? Czyliż jest dość wysoka góra, na którą nie doleciałby jego pocisk?...	Bardzom rad, że się ta krotofila niemal przed mymi oczami rozegrała, bo mogłem przezprzez (tu gw.)	Wysłuchaj mnie, panie sędzio! Po zmarłym dziecku została mi, jako najdroższa pamiątka, lalka, która bardzo podobała się tej oto pani i jej córce...	Już ja wytrzymam, proszę pana! Ja mocny!	Nie, nie to wcale zbyteczne. To przystało nam legistom, którzy mamy paragraf de Ventre inspiciendode Ventre inspiciendo (łac.)	Jeśli pan tak każe nie mam nic więcej do dodania.	O, ojcobójcy niewiele mnie obchodzą, nie znam kary godnej takiego występku, ale ci nieszczęśliwi więźniowie polityczni...	Jak ja to rozumiem to mnie wiedzieć, a pan sobie bierz jak chcesz, to mi wszystko jedno.	A czemu jest taka brzydka?	Co pan powie o muzyce?	Ja tu dzwonię od państwa Szczerkowskich. Czy nie mógłby pan doktor natychmiast przyjść?	Moja, nie moja a nie ustępują. Tobie kułak do zębów przystawię, a zapomnisz wnet ducha w sobie... Idź, idź do labusialabuś (z fr. l’abbé)	Nie my. Pan widział: przez okno wpadły.	O włos Nie było na włos miejsca między tym a tamtym. A w owej chwili...	Teraz już nawet nie mogłoby, gdyż właśnie ja posiadam wszystkie potrzebne materiały.	A siadajcie; wozu mi nie ubędzie i konie nie poczują.	Aa! to oni przybyli na swoich pirogach?	Cóż na to ksiądz dobrodziej?	Dla załogi jest niewątpliwie ciężkie	Dlaczego nie?	I jest w Drohiczynie?	Możliwe. Nie pamiętam zresztą. Tak błahy szczegół.	Nie poznajesz mnie?	Nie zabieram czasu	Nie, o tym... eks-kleryku.	Nie. Czy nie od niego przychodzisz?	Powiedz chłopcze, czy tu czasem nie mieszka Frumet, córka Dawida Frojki?	Tak jest.	I weźmiesz się znowu do urządzania tajnej drukarenki, do noszenia bibuły za pazuchą i do kółek robotniczych?	Do przedsiębiorstwa będzie pan grubo dopłacał...	Mamy królewską ucztę Znam zwierzęta, które dałyby sobie chętnie obciąć uszy, aby zasiąść z nami do takiej kolacji!	Pan do kogo?	Być może, iż poniosłem. Dużo pakunków noszę do składu. Być może, iż napisałem i przylepiłem numer. Dużo numerów piszę i przylepiam. Takie moje zajęcie. Ech, towarzyszu, takie moje zajęcie...	Tak, ale da mi pan dwadzieścia pięć ludwików komisowego i zapłaci mu pan jeden tom z góry	Byłeś pan na swoich zaręczynach?	Cha, cha, cha, własnemu biegowi! A czy wiesz, na czym ten własny bieg będzie polegać?... Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego, że przy ogłoszeniu bankructwa tych setek moich firm wyjdzie na jaw fikcyjność ich kapitałów, fałsze bilansowe, bezwartościowość wielu portfeli, fałszerstwo wielu depozytów? Czy myślisz, że na pokrycie pasywów aktywa wystarczą bodaj w czwartej części, zwłaszcza teraz, gdy większość moich papierów utraciła trzy czwarte wartości?... I ja mam odpocząć!	Dobrze, dobrze. Do widzenia.	Gdzie spytał Dobek.	Masz zniżyć głowę do stóp. Na znak.	Pan po mnie przysyłał?	Widział pan kiedy tę gondolę?	A ja jakąż w niéj gram rolę?	A nieprawda!	Ani Athosowi, ani Porthosowi nawet?	Czemże będzie twoja miłość?	Cóż mam opowiadać	Dawać mi konie i karetę.	Dlaczego?	Dlaczego?	Dokąd miałbym odejść?	Doprawdy?	Gdzieżby zaś, łaskawa pani. Mieszkamy w Płockiem, a jedziemy za Grodno, bo mój ma tam zostać gajowym.	Górscy Ludkowie!	Ja dwadzieścia pięć lat skończyłem, a Oleś odemnie o półtora roku starszy...	Jacy Batakowie?	Jak myślisz? Pytam cię.	Mam go podpisać?	Mhm!	Naprzykład?	O jakiej imprezie wasza mość mówisz?	Od Marka?	Ode mnie?	Ojciec spytała Eliza drżącym nieco głosem.	Prosty rachunek: pięć dni.	Pójdę na cmentarz, bo widzisz, zobaczyłem tu w jednej karecie coś cacanego. Spojrzałem raz patrzy.	Rozbroić ich!	Tak.	W przędzalni widziałem go przed chwilą.	Witam cię, rycerzu słońca! Wyglądasz przepysznie!	Zadanie haniebne! bezbożne!...	Zazdroszczę jej siły i odwagi!
Ta druga zdechła A to jest ten słynny Andryjasz, panie i panowie, rzadki i jadowity jaszczur z wysp australijskich. W swej ojczyźnie osiąga rozmiary człowieka i chodzi na dwóch nogach. Na!	Baśka, cicho! Boję się tylko, czy kłopotu nie będzie.	Nic a nic, jest mi tak obojętnym jak najgłupszy i najobrzydliwszy. On, inny, wszystko mi jedno, jak tylko nie ten którego kocham.	Panie Michale, wiedziałem, że tak będzie, alem był gotów cię pomścić!	To ty, Najjaśniejszy Panie, jej gniew ściągnąłeś na siebie i nie dziwiłbym się doprawdy, gdyby poważną urazę żywiła do Waszej Królewskiej Mości: Najjaśniejszy Panie, postąpiłeś z nią tak surowo!...	...Wszyscy, którzy są z nimi na ty ale w twoich ustach tego rodzaju... poufałość... brzmi zabawnie.	A cóż będzie później... później...?	A już to prawda ja i nie wiem, jak wy tu wytrzymujecie; tak tu straszno i cicho być u was musi.	A kiedy ślub?	A panna Domuntówna czy teraz takiej zdrady nie doznaje?	A więc dobrze! Sprawa załatwiona A teraz chciałabym ci dać jakiś upominek od cudzoziemców z Frankfurtu. Pewnie miałeś nieraz jakieś pragnienie. Powiedz, co by ci sprawiło przyjemność?	Ach, pani hrabino, to młodzieniec bardzo niepospolity! Tłumaczył mi właśnie, iż pani zawdzięcza całą swoją siłę...	Ale go pułkownicy mitygowali i drogę mu do mnie zagradzali a najbardziej jeden młody, tak śmiały, że go wpół brał i odciągał mówiąc: „Nie pójdziesz, bat’kubat’ku (ukr.) aż to Bohun.	Ale lepiej by wiedzieć, gdzie jest Bo dajmy, że mistrz spyta: komu mam rozkazać, by ją oddał? Cóż mu powiemy?	Apageapage (gr.) mruczał ojciec Wiktor.	Bardzo niezwykła Po twoim akcencie widzę, że już ją kochasz; złożysz jej wizytę, nim trzy dni upłyną, a jestem nadto starym paryskim wyjadaczem, aby nie wiedzieć, co z tego wyniknie. Otóż, drogi Danielu, błagam, wystrzegaj się najmniejszego splątania interesów. Kochaj księżnę, jeśli ci serce dyktuje, ale myśl o swoim mieniu. Nigdy nie wzięła ani nie żądała dwóch groszy od nikogo w świecie, zanadto jest na to d’Uxelles i Cadignan; ale, wedle tego, co wiem, poza własnym majątkiem, który był bardzo znaczny, pękło przez nią kilka milionów. Jak? Dlaczego? Jakim cudem? Nikt nie wie, ona sama nie wie. Widziałem ją, jak trzynaście lat temu połknęła w półtora roku fortunę przemiłego chłopca oraz starego rejenta.	Bo pod ich sklepieniem, jak i w kościele, człowiek nie ma śmiałości odezwać się głośno.	Będę robiła długi	Chcę znać życie i śmierć tak z bliska, abym mógł obojętnie spoglądać na jedno i na drugie.	Cierpliwość i męztwo chodzą z łagodnością, która jest siły oznaką.	Co znów za Kajtuś?	Czy myślisz, że Nero rad go widzi?	Czy nie chciałby mi pan wyświadczyć pewnej przysługi?	Czy stało się coś złego? Jeżeli pan sobie życzy, możemy dłużej zostać i zastąpić panią, która wróżyła, nim przyszliśmy tutaj.	Czy to ty, Błażeju?	Dawno się ono wyczerpać było powinno	Dla mnie zawsze moja wiara jest prawdą	Dlaczego? a to dlatego, że przez to straciłem trzy osły, z których najmniejszy wart był chałupy.	Do czasu puszczenia w ruch fabryki będzie pan naszym lekarzem tu, w Warszawie. Ktokolwiek z naszego domu zwróci się o poradę, jest pan obowiązany udzielić jej. Pensję ma pan tę samą i	Dobrze. Gdzie go można znaleźć?	E, wy, dziewczęta, choć nie jesteście przyjaciółkami, i tak robicie sobie zwierzenia. Przyznaj się, że zapytałaś ją o to? Aha, widzę, że się uśmiechasz!	Gdzież ma być?	Hm, to już drugi raz, jak pan odmawia przyjść na obiad do matki Musi coś w tym być, hrabio.	I muszę tak robić, dopóki dziewczyna, nabrawszy rozumu, nie przeprowadzi się do mego domu. Ale nie bójcie się, chodzę z mieczem i gdyby mi kto zastąpił drogę...	Ja bym i dwadzieścia listów napisał, byle ci dogodzić, chociaż nie wiem, na co się to przyda, bo tu i sam hetman nie poradzi, a z protekcją wtedy dopiero może wystąpić, jak będzie pora. PocałunekMoja Basiu, panna Nowowiejska spuściła ci się z tajemnicy, dobrze! Aleś z Azją nic nie mówiła i tego nawet dotychczas nie wiesz, czy on wzajemnym afektem dla Nowowiejskiej płonie.	Ja nawet wynalazłem na to sposób. Gdy mi coś tak jak w wodę wpadnie, siadam, uśmiecham się i mówię głośno: „Pasyami lubię tak coś zgubić; człowiek szuka, ożywia się, rusza, zapełnia czas	Ja przynajmniej nie myślę.	Ja także odparła Laura...	Jaka ty jesteś śmieszna, Berta! Na co on ma szukać szlachcica daleko, kiedy tego tu ma blisko. Do szlachcica musiałby jeździć, upominać się, czas tracić i jeszcze by go często nie zastał, bo lata po świecie, a pana Oreckiego ma pod bokiem.	Jakże? Ile płacisz drób?Ile płacisz drób?	Jednak, gdybyśmy mogły grzecznie, niehybiając, dać do zrozumienia Darskiemu, jużciż dla nieznajomego człowieka taki mieć kłopot i strapienie.	Jesteś pan człowiekiem wykształconym. Wszak pan nie wierzysz w przesądy? Jakże pan tłumaczy sobie te głosy?	Jesteśmy w paszczy rekina	Któż to panna Rita?	Ma się rozumieć. Jak można wpuścić do domu szczotkarza!	Matka jestem Prawo matki jest święte. Ja dałam do szkół zdrowego chłopca. A tu co! Żadnej pociechy. Pieniądze nauczył się puszczać. Spodnie dziesięć rubli kosztowały.	Mnie się przysięgali, jako już po wszystkim.	Może pan go zabrać. Może jeszcze wezwiemy.	Na, da nežinia, ar tai melas, ar tiesa?	Nie do ulaul (pot.)	Nie mów już. Boję się ciebie.	Nie wierzysz? A patrzże, co się nie dzieje. Nasz kuzyn Baryka torf wysuszony w specjalnych suszarniach sprzedał na opał, a w ogromnym torfowisku wybierał wciąż kanał idący w półokrąg, na dziewięć metrów głęboki i kilkanaście szeroki a zawracający wylotem swoim znowu do morza. Utworzył coś w rodzaju ogromnej litery U, brzuścem dolnym zwrócone do lądu a górnymi, szeroko rozstawionymi szczytami łączące się z morzem. Te dwa szczyty połączył z morzem, gdy kanał został obustronnie drzewem ocembrowany.	Nie! nie! wszystko się szybko ułatwiło, Najjaśn. Pan już się zbliża!	Nie. Powinnam sama odpokutować. Dodałeś mi otuchy. Dziękuję ci.	Niemożliwe!	No, pewno. Ja ci, Nikuś, powiadam: w takich wypadkach najlepiej szast prast bez gadania..	O, nie wolno! Sprawiedliwy sędzia nie może się w takie rzeczy wdawać.	Odbijają straty na bankructwach ostatnich.	Ode pancernej choręgwi.	Odległość między nimi wynosi jakieś piętnaście kroków?	Oho, ho, ani myślę pierwej sam spróbuję onych zaklęć, może mi się uda przywołać jakiego ducha.	Omal nie zełgałem przez ciebie Powiedziałem, że chleba dziś w gębie nie miałem, że mnie słabość chwyta... Ale o pszennej bułce z kiełbasą, com ją zmachał przed godziną, tom ani pisnął.	Operowy! tak. Trumnę zarzucić kwiatami, konia ubrać w czarną kapę i pióropusz, czarne płaszcze dać chłopom, przybledzić im twarze, cudownie, cudownie!	Owszem, wiem, Krymtataria leży nad Morzem Czerwonym	Pan jest, że się tak wyrażę, panem sytuacji Teraz pod wieczór taki spacerek będzie bardzo przyjemny.	Patrz, patrz! Zbliża się do nas! Płynie ku mnie, kpi sobie ze mnie! Wie, że mu nic zrobić nie mogę!	Po raz pierwszy w mojem życiu.	Podoba się, podoba, a on napisał list do smutnego króla, żeby od nas odszedł i żeby się z nim przyjaźnił. On chce oddać drugiemu królowi wszystkich żółtych królów, a sobie zatrzyma Bum-Druma i czarnych afrykańskich królów. A kogo my wtedy będziemy mieli, kto nam będzie przysyłał złoto i prezenty? A jak zostaniemy sami, a oni się zaprzyjaźnią z Maciusiem, to we trzech napadną na nas. Musimy zbudować dwie nowe fortece i mieć więcej wojska.	Pokusa	Posiedziałbym też pewno parę dni w areszcie, aż do wyjaśnienia sprawy.	Powiadają, że nie głupia jest	Przy tym jeszcze i to wam powiem że skoro się tu szlachta ruszy, to się kupa ludzi zbierze, byle pieniędzy nie zabrakło, bo to rzecz najważniejsza.	Przyrodnia.	Siadaj! Zatem w sierpniu pojedziesz do Paryża. Umiesz mówić po francusku?	Sądzę	Słowo...	Słyszysz waszmość, arię grają!	Tak jest to nazwa wsi lub miasta.	Tak, biedny papuś, to w tych dniach rocznica śmierci jego ojca. Pojmujesz, co się z nim musi dziać; tak, ty to pojmujesz, czujemy te rzeczy jednakowo. Dlatego staram się być mniej zła niż zazwyczaj.	Tak, kocham cię Kocham cię, tak jak się kocha ojca, brata i męża. Kocham cię, tak jak kocha się życie i Boga, bo jesteś dla mnie najpiękniejszym, największym i najwspanialszym spośród ludzi.	Tak, życie ściera się i pani, w kilka miesięcy, pochłoniesz moje. Twoje szalone wymówki wydzierają mi również moją tajemnicę... Ha! Nie kocham cię?... Zanadto kocham...	Takim był szczęśliwy Nagle zupełnie uprzytomniłem sobie, jak się odmieniłem, jak moje ręce i nogi się wzmocniły, wie pani, i ja mogę stać i kopać, i zacząłem skakać, i chciałem krzyczeć i wołać coś do kogoś, kto by mnie chciał słuchać.	Tam, na brzegu Campanii... ten ogień zapalony na górze.	Tem lepiej.	To ich otną! facjendarze podadzą im inwentarz przesadny, na grunt nikt nie zjedzie, pochwycą pieniądze i na tem się skończy... Waćpan powiadasz, że to tam jedna panna ma wszystko w ręku? Czyż nie ma opiekuna? czy nie ma krewnych? doradców? Około tychby chodzić trzeba, żeby	To jest wychowanie? Pani synek zmoczył mi cały koszyk? Tfu, ordynarne i po prostu w głowie się nie mieści.	To nic to pewnie cygańska sprawa. Ten czort cyganica w oko mu wpadła: będzie prosił za kowalem...	To zależy od pana, pojedźmy razem!	Tobie jednej powierzam tę tajemnicę, moja droga; jeżeli powiesz o niej komukolwiek, zgubisz mnie bezpowrotnie, a może i siebie w dodatku.	Trzech groszy bym nie dał...	Tyle czasu pana nie widziałam Spoczątku dochodziły choć wieści o panu. Tak się cieszyłam, że dobrze o panu mówią, że stał się pan wybitną osobistością w partji. Bałam się, by nie spotkało pana co przykrego, ale ja wiedziałam, że taki człowiek, jak pan, musi wkońcu wejść w życie i zająć swoje właściwe miejsce. Odkąd niema Marjetki, już i wiadomości o panu ustały.	Wczoraj podpisali kontrakt i wypłacili wierzycielom pieniądze. Sam byłem przy tym. Jeszcze pan kazał prosić, ażeby jaśnie pani wyjechała na tamten drugi folwark, co w nim karbowy rządzi... I to trzeba jechać dziś, bo Niemców ino co nie widać.	Widzi pani, mnie nic nie izwiestnoizwiestno (ros.) nauczyciele. wyjdą z kancelarii i pójdą na etażetaż (ros.)	Wiedźcie mnie jako się wam podoba; spocznę gdziekolwiek, droga nas nie znużyła i gotowiśmy do pracy.	Wiem, Wiem, o czym pan myśli, o Idalce, tak?	Wkrótce to dla nikogo już tajemnicą nie będzie, Nieszczęście się stało! Bóg może nas od większego uchowa...	Za wcześnie ci, Luciu, decydować o tym	Zatem musimy się umówić Niech pan zaraz jutro przyjdzie na róg Grzybowskiej i Żelaznej. Wieczór, godzina ósma punkt. Ja tam przyjdę. Zrobione?	Zkądżebyśmy ich u nas wzięli? odezwał się cicho jeden z szambelanów. W. K. Mość dozwolisz uczynić uwagę, iż u nas dotąd klassy tej nie ma, z którejby się mogli rekrutować artyści. Tam, gdzie średni stan jest już wykształcony, daje on zwykle najcelniejsze talenta scenie. Szlachcic u nas jak nie nawykł być kupcem, tak nie ważyłby się wynijść na scenę, boby jutro przed nim obrusy krajano. Cóż dopiero mówić o kobietach, dla których deski teatralne uważają się za miejsce zatracenia! Gdybyśmy nawet jaką garderobianę znaleźli, ładną, roztropną i niezważającą na przesądy... nie będzie miała wykształcenia, jakiego scena wymaga...	Zostaniesz, zostaniesz Wracać czas będzie zawsze... Tu nie na jeden rok i nie na dziesięć będzie praca.
Przez cały czas, gdy siedział na wozie bez przestanku płakał jak dziecko a ja nie wiedziałem, jakimi go pocieszyć słowami, przeto milczałem, a on płakał dalej. W końcu powiedziałem: „Dojedziemy jeszcze na czas, Janie! Nie płaczcież tak! W jesieni chodzą po jeziorze małe statki towarowe, a im nie śpieszno nigdy!”. Ale zaledwie wypowiedziałem te słowa, położył mi rękę na ramieniu i spytał, czy sądzę, że ci, co porwali cesarzową, będą się z nią obchodzili okrutnie?	A na co przysięgniesz?	A na cóż tobie robota?	Nie mnie brać na nieszpory! a jakże!...	Raz więc nareszcie pozbądź się waszmość swych wątpień! Alboż anioły bywają tak szpetne! Rzekłam, żem Basi krewniaczka; teraz dodaję, że Kalinowska jestem z ojca, a na imię mi Dobra.	Po wtóre: Kozłowski nie jest tchórzem ani babą. „Umarlaków” ani „dusz” wcale się nie boi i na cmentarz pójdzie o samej północy.	Już to przez mój fortel sprawiłem, że on sam nas wyzwał. Ale trzeba świadków, obcych ludzi. Moja myśl jest, aby na Charłampa zaczekać. Biorę to na siebie, że on pierwszeństwa ustąpi i w potrzebie będzie świadczył, jakośmy zostali wyzwani i musieliśmy się bronić. Trzeba się też i od Bohuna wywiedzieć lepiej, gdzie dziewczynę ukrył. Jeśli ma zginąć, nic mu po niej to i tak lepiej, by nie żył. Trzeba wszystko przezornie i roztropnie czynić. Głowa pęka, mości panowie.	Biedna panienka nudzi się tu na umór żyje tylko ze swymi ptaszkami. Dziś rano kupiła piękne drzewka pomarańczowe, które z jej rozkazu pomieszczono koło bramy pod pańskim oknem; gdyby nie gzyms, mógłby je pan zobaczyć.	Jeżeli będziemy mówili o gilu, to będę musiała na niego patrzeć Musimy mówić o czym innym. Chcę ci coś powiedzieć.	Nic, nic Widzisz pan, ja, od czasu moich nieszczęść, ulegam nagłym osłabieniom, a w tej chwili właśnie uczułem dreszcze. Nie zważaj pan na to i zajmij się raczej swojem szczęściem.	O, ty masz, widzę, zapasy na noc	Ogółu kobiet na pewno, bo z wieloma bardzo różnymi miałem do czynienia, a mężczyzn podobnych do mnie jest więcej. Tylko są kobiety opancerzone w dziwną zbroję, jakiej trudno dojrzeć, są owiane nimbem i ten hamuje napastników, czarując zarazem. Zwyciężyć je można, ale wobec nich brutalność ginie, i ten szczegół stanowi ich siłę.	Drogi panie, pojmuję twoje wzruszenie, trzeba ci dać czas, abyś ochłonął. Chcę także przygotować naszego młodego człowieka do tak upragnionego spotkania. Na pewno niecierpliwi się nie mniej niż pan.	Mości księże! Waszmość jesteś bardzo rozumnym człowiekiem i pewno doskonale znasz sprawy ludzkie, bom cię słyszał o nich mówiącego w hoczewskim kościele; słuchałem bez uprzedzenia i zdumiewałem się tylko nad głęboką twoich opinij mądrością i nieporównaną twego języka wymową. Dzisiaj słucham cię może z niejakim uprzedzeniem o tej materii, o której mówimy, ale w tym nigdy mnie nie przekonasz, żeby miłość czysta i nieskalana była jakimkolwiek szataństwem. Słyszałem już kazania i biskupów, i archimandrytów, i kamedułów, i jezuitów, i innych żarliwych karcicieli wad ludzkich; słyszałem księdza Marka, który tak dalece potępiał cielesność, że rozkazywał ludziom, iżby byli czystymi duchami; słyszałem księdza Barszczewskiego, także misjonarza, a sławnego na cały kraj rygorystę; księdza Dutkiewicza, eks-jezuitę, miałem nauczycielem przez lat kilkanaście	Pamiętasz pan wyraz oczu Hama, gdy, patrząc na morze, mówił: „wszystko ma swój koniec”.	Każ w salonie od ogrodu ustawić na środku łóżko... Poszlij po doktora do miasteczka i telegrafuj do Warszawy po drugiego. Rządca da ci adres.	Jeszcze jak! Patrz pan jednakże, co to znaczy szczęście. Półtora roku temu baba objadła się czegoś i umarła, a Wokulski po czteroletniej katordze został wolny jak ptaszek, z zasobnym sklepem i trzydziestu tysiącami rubli w gotowiźnie, na którą pracowały dwa pokolenia Minclów.	Och, bardzo dawno, ja już go nawet nie widziałem. Dziadek wasz opowiadał mi o nim. Stawiał go wasz prapradziad, ten sam, który postawił wasz dom. Jak to zapewne wiecie, stał jeszcze wtenczas zameczek nazywany „ślepym”, gdyż wszystkie jego mury zewnętrzne nie miały okien, które wychodziły jedynie na wewnętrzny dziedziniec. Z tego też powodu zamek był tak ponury i ciemny, iż przodek wasz, bardzo z natury wesół, nie mógł w nim wytrzymać i wybudował obecny dwór, znacznie mniejszy naturalnie i skromniejszy od zameczku, ale za to jasny, o dużych oknach i odkrytych tarasach. Zapewne musieliście dużo o tym dziadku słyszeć. Był bardzo mądrym i dzielnym człowiekiem. Służył w Wielkiej ArmiiWielka Armia	A do tego to zwierzę jest tak inteligentne i utalentowane, że potrafi mówić jak człowiek.	Jeszczem ich nawet nie widział. Kwapiłem się do ciebie i zetknąłem się z tobą zaraz po wyruszeniu w drogę. Tyś starszy od Hathiego... Ale powiadam ci, o Kaa to dopiero będą pyszne łowy! Niewielu z nas doczeka drugiej zmiany księżyca!	Nie mów! Ona jest po prostu nadzwyczajna.	Zostawiłem go tam, gdzie leżał. To coś nadprzyrodzonego, żeby listy w ten sposób przychodziły do ludzi. Gdyby chociaż okno było otwarte lub uchylone, to nie mówię; lecz gdzie tam, wszystko szczelnie było zamknięte. Panie, strzeż się, w tem jest jakaś nieczysta siła.	Daj więc pokój kazaniom i nie przeszkadzaj mi w robocie. Ty nie wiesz jeszcze, do czego jest zdolny brat, gdy kocha swą siostrzyczkę, a przy tym dba o swoje interesy.	Biedne dziecko jak ty możesz żyć jeszcze?	Nie niepokój się pan Stach, to jest pan Wokulski, zapewne umorzy pański dług do października, a następnie zawrze z panem nowy układ.	Niech więc pan idzie. Zawsze to będzie lepsze, niż to, co chciał pan zrobić.	Ach, prawda. Spodziewam się niezłej zabawy... Jak zawsze u nich będzie wyśmienita orkiestra, luksusowa kolacja i najlepsze towarzystwo.	Ale czemuż nie powiedziałeś temu człowiekowi... Troopowi, czy jak on się tam nazywał... kim jesteś!	Chociażby dlatego, abyś mógł wątpić.	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Do nauki... Do czego pan chce... Nic mnie to nie obchodzi... Ale da mi pan spokój, żądam spokoju.	Dobrze o tym wiem, bo właśnie dlatego z matką uciekliśmy.	Ej, zakochałam, to nie; ale on taki dobry!	Gazety nic o nim nie pisały. Czytaliśmy tylko o Porcusie. Co Crandall zrobił, panie rektorze?	Gdzie pani ma schowaną biżuterię i pieniądze?	Nie pierwsza to w mym życiu strata i tym razem nikogo o nią, szczęściem, obwiniać nie mogę.	Nie, Trot, nie proś mnie nawet o to	O jakiej nici ty mówisz?	Od sześćdziesięciu pięciu lat codziennie to piję przed obiadem no, jeszcze jeden.	Oj, droga Hudl ząb... biedaczysko... strasznie go boli. Nie wiem, czy w domu mamy spirytus. Może ty, Hudl, masz trochę spirytusu?	Starostę Ależ zapomniałeś, kochany hrabio, że nie smakuje on bynajmniej w zebraniach takich jak my profanów.	Słuchaj, Ew słuchaj, Ew, ty przecie popełniłeś rzecz straszną, podłą, niecną! Zniweczyłeś swoje dobre imię, swoją karierę, skompromitowałeś własną rodzinę i mnie. Czy... czy ty rozumiesz, że każdy może cię nazwać... złodziejem?...	Tak. Dlatego Bóg, nie w swojej sprawiedliwości, bo sprawiedliwość jego odebrałaby ci życie, ale w nieskończonym swoim miłosierdziu sprawił, że sędziowie, wzruszeni twoimi słowami, darowali ci życie.	To ten człowiek pomógł ci w ucieczce?	To za długi ozór!	Więc któż to taki?	Wolny wtedy jest.	A chłopcy was nie zaczepiają?	A kto do ula chodził?	A później?	A wielu was tam będzie?	A więc ten człowiek wraz ze swymi dwoma towarzyszami nie zginął w malstromiemalstrom	Bo znam ten lud i jego usposobienia	Choćby dla heritażu...	Chwileczkę przychodzę tu w poważnej sprawie. Przynoszę sześć milionów jednemu z panów. Proszę pana	Chyba, myślę...	Co za nowiny? Żywi są? Zdrowi?	Czekam.	Czy przez bramę del Popolo czy przez miasto?	Czy ten list zawiera coś ważnego?	Czy tobie lokaj potrzebny?...	Damy im radę, słono nam zapłacą za tę zasadzkę	Dla Boga! Nie miałże czasu miecza spuścić?!	Głównie tłusto jeść dawać, a krzepę miał będzie...	Horna nie było jeszcze?	I nigdy najmniejsze nie zaszło między nami nieporozumienie Czasem tylko zarzucał mi, że moje trójki zbyt są podobne do piątek, że laseczki przy siódemkach i dziewiątkach zbyt kręte...	Idźcie precz! Nie wpuszczę i amen.	Istotnie, bezpieczniej cudze powtarzać	Ja znam wszystkie sztuki wojenne i czyny dzielnych hetmanów i rycerzy ubiegłych czasów, i wszystkie chytrości i podstępy żołnierskiego rzemiosła; pójdę tedy i choćby mnie nawet odkryli i poznali, wymknę się im i wmówię im o was wszystko, co zechcę: jestem bowiem z pokolenia SinonaSinon	Kilka? chętnie.	Kondycja ludzka, Pozycja społeczna szepnęła współczująco Krakalina.	Książę posyła z listami. Aleć się nie bój. Osoba posła i u pogan święta. Ciebie zaś z kniahinią wyprawiłbym choć zaraz do Łubniów, jeno drogi straszne. Sam widziałem	Mamy noże	Masz... czy masz jakie obowiązki względem Joanny?...	Mogę!	Może kazać wnieść łóżko, co?	Módl się!	Nanon nie wraca	Ne znaju, pane.	Nie będziesz miał go w tym razie.	No, co pan kalkulujesz?	No, rachunki chyba zechce pan sprawdzać?	Pani się spotwarzasz... przerwał Georges.	Parada zaczyna się dopiero o wpół do pierwszej	Powiedz pani że przychodzimy pogadać o lokalu...	Powiesz im, żem chory, że nie przyjmę nikogo, nikogo widzieć nie chcę, że teraz nie mogę przybyć do Rzymu, a los rodziny Sejana w ręce senatu oddaję... Chcę spoczynku, wytchnienia, bom stary już i wycieńczony.	Prorocy! Dopóki czyta proroków, nic mu nie będzie!	Proszę mi wybaczyć; otrzymaliśmy taki rozkaz od starosty. W tych niespokojnych czasach chce on być powiadomiony o wszystkim. Ale bądź waćpan spokojny, nikt nie będzie go niepokoił. Niech mnie diabli wezmą, jeżeli waćpan masz minę spiskowca.	Przygotowano je w pańskiej obecności?	Sumienie, Wychowanie szepnął.	Tak, tak. Wiem.	Tak.	Trzeba jednak ułożyć plan bitwy	Trzeba nam się będzie rozstać.	Tymczasem urządzą mu piłę proroka IzajaszaIzajasz wykrzyknął kochanek Floryny.	Valentine będzie miała tylko jedno pragnienie: aby spełnić ostatnią wolę babki. Mogę panu zaręczyć, że z tej strony nie będzie żadnych przeszkód.	Wciąż siedzisz w dziale korespondencji?...	Wie pan prezes, że ja już mam dosyć, już mi obrzydło.	Wstawaj. Czas do szkoły.	Ślimak.
Dobrze. Otóż przyszły na nas czasy straszne. Między ludźmi, co ocaleli, spustoszenie. Rozejrzałem się i wiem. Ale w mojej samotności przeczuwałem i to. Zawczasu obmyślałem sposób na te czasy i teraz go już mam. Na ten plan muszą się zgodzić ci nasi, bo to jedyny logiczny plan. Wiesz, że zawsze byłem realistą i obchodziłem się bez marzeń w tych niedawnych romantycznych czasach... Nie ciekawyś?	Nie wiem, co teraz począć! Jak się pani Medlock dowie, to pomyśli, żem nie posłuchała rozkazu i powiedziała panience, i odeśle mnie do matki.	Nie wypada mi liczby lat wymieniać; wszakże ona ciągle tak młodo wygląda... Ale znamy się prawie od dziecka. Dziewczętami kochałyśmy się bardzo, bardzo. Zawsze byłyśmy razem. Deux inseparablesDeux inseparables (fr.) mówiono o nas... Tylko wie pan? To takie zabawne! Wówczas ja miałam włosy czarne, a ona jasne, bardzo miłe, chociaż trochę w przykry, lisio-żółtawy kolor wpadające. Ostatecznie dobrze, że je później zaczęła czernić... Zresztą była dla mnie zawsze ideałem piękności, dobroci. Patrzyłam w nią, jak w obraz... Krwi bym jej swojej była utoczyła...	Widzisz, co ze mną.	A jak dziedzic już sprzedał folwarekfolwarek spytała żona.	A! miły książe a panie wstyd mi aż wyznać, żem się tu zabłąkał nie dla miłości waszéj, ale dla własnéj sprawy.	Ba! Jest czas na wszystko. W najbliższe ferie...	Co ja miał zapomnieć? Ja o panu Marku nic nie powiedział, bo on taki, co nie gada; on nie ma czasu na gadanie. Jego ręce i głowa zakręcona interesami! Ja sobie myślę, że on także co ma, bo pieniądzów nie bierze!	Dalibóg, jak wszystko mądrze obmyślił!	Dobrze się wyraziłaś moja droga, że przypadkiem bo też rzeczywiście chyba przypadek musiałby sprawić, by tak rzadki gość się tu zjawił.	Jakto, jeżeli się co znajdzie?...	Któż to tam jest?	Mój drogi! Jeden jest tylko cymbał między nami. Nic też dziwnego, że odgadłem.	Na co się zdało polować dla samego tylko zabijania? nie potrzebujemy tranu.	Należałoby przypuścić, że pani jest posłem z kraju Agni, z ziemi intelektu tworzącego, z okręgów ducha czystości...	Nie Szykuje się do starcia z godnym mu przeciwnikiem. Spójrzcie tam, widzicie ten pysk pośród liści?	Nie, pani ja się tak tem zajmuję, jak pan Bigiel muzyką: w wolnych chwilach i dla własnej rozrywki.	No to zapytaj go o coś, Franku	No, z głodu niech ta będzie. Ale na tego kupca po co było?	Otóż o ile chcę napoić winem moich wiernych ludzi w Sacca, chcę zalać wodą mieszkańców Parmy; tego samego wieczora, kiedy zamek będzie iluminowany, weź najlepszego konia z mojej stajni, pędź do pałacu w Parmie i otwieraj zbiornik.	Otóż to, tak jest zawsze, gdy kobiety chcą rozprawiać o tym, czego nie rozumieją. Lepiej by pani zrobiła nie mieszając się do interesów. To rzecz mężczyzn.	Słyszałam o powodzeniach pańskich od męża, który znowu wie wszystko, co się w Wiedniu dzieje, wie, co tam pantofle skrzypią, co fraki szeleszczą, co mówią klamki i zgrzyty drzwi. Czy to może towarzysz waćpana pociągnął go na pole chwały?	Tak jest, uciekł, kto zdołał, może pan być pewny Ale pięciu z nich już nigdy nie ucieknie!	Tak, panie!	W jaki sposób przedostaliście się panowie na terytorium koncesji?	Właśnie zaraz pani to wszystko wyjaśnię. Dziś już jest za późno, ale jutro rano pójdzie pani do banku. Otworzy pani kasetkę. Jest to ostatnia kasetka z prawej strony w trzecim rzędzie od dołu. Wyjmie pani jej zawartość, schowa do torebki i będzie pani pieszo wracała do domu.	Złość swą musiała wywrzeć za kurtyną na karlicach i sługach, na tych co jej służyli a zawiedli... lecz gdy raz uchwała stanęła co począć miała? Uśmiechnęła się ironicznie, wyzywająco, jakby mówiła: nie otrąbiajcie zwycięztwa, pókiście go niepewni.	Że okoliczności złożyły się w taki sposób... Baron jest człowiekiem dystyngowanym...	A chcieliście go zabić!	A gdyby wrócić	A jednak byś jej na inną nie zamienił?	A niech pan prędko przyjeżdża.	Ach, ciociu...	Ach, wiem, wiem, nic strasznego Myślę jednak, że teraz tam nie pójdziemy, nie w tej chwili. To daleko i w każdym razie Borsuk nie przyjąłby nas o tej porze roku. Zjawi się na pewno któregoś dnia, poczekaj, bądź cierpliwy.	Ale cierpimy rozłączone Żyjemy w dwóch wrogich społeczeństwach. Ja bywam w TulilleriachTuileries	Babiński, a uważaj pani	Bo ciebie miłuje.	Bo zwycięskie	Bodajby.	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Być może walki rozegrały się właśnie tutaj	Bądź spokojna, jestem marynarzem.	Czemu?	Czy można wiedzieć: dlaczego?	Czy nie zdarzyło się królowej jakie nieszczęście?	Dlaczego?	Do Włoch? to zapewne na kilka miesięcy?	Gdzie ten dom?	Gotów jestem do ustępstw: zmieszamy je z wodą.	I nie nerwowych.	I owszem.	I pani nic nie jadła od obiadu?	I tu!	I ty, pierwszy magnat w kraju, za którym szalały córki najznakomitszych domów, ty zrobisz takie odstępstwo?...	Istotnie, N. Pan... przypominam sobie, unosił się nad nią.	Jacyż oni nudni z tą polityką! Zamknijcie drzwi. Nie ma wiedzy ani cnoty, które byłyby warte jednej kropli krwi. Gdybyśmy chcieli przeprowadzić likwidację prawdy, okazałaby się może bankrutem.	Józwa Beznogi, do usług pana pułkownika.	Krzyczysz wtedy, czy chcesz uciekać?	Kunige prabaščiau! tai nesutinka su mano sąžinę. Aš nieko pikto nežinau ir negirdėjau apie inteligentus. Jeigu jie ir kaip kada išsitaria nepritinkančiai, tai ne pikčiau už kitus jaunus žmones, kurie per nedatyrimą, ar per karštumą nevisados priderančiai valdo savo liežuvį. Tai viena, o antra, kaip matau, jums tai pasakojo lenkstudentis, kuris jau du sykius jums pamelavo ir kuriuoju užsitikėti negali.	Ma pani rację. Jestem za poważny. Dlatego nie mogę podobać się kobietom. Prawda?	Mam migrenę.	Miałam ten projekt od dawna a drobna zniewaga, jakiej ofiarą stał się monsignore del Dongo, którego jutro skażą na śmierć lub galery, każe mi przyśpieszyć ten wyjazd.	Moim rozkazom?	Może to ktoś z oddziału gubernatora?	Mój drogi wyrazy: nigdy i zawsze! nie powinny dotykać ust człowieka, który nie chce kłamać przed innymi i sobą samym.	Naturalnie, tylko że ja nie palę aujourd’huiaujourd’hui (fr.) ponieważ; dlatego że. jeje (fr.) żartobliwa stylizacja, dodanie do polskiego słowa fr. formantu przysłówka -ment: słusznie, z pewnością. pensepenser (fr.) myślę., że dziś będziemy suivissuivi (fr.) śledzeni.. Pójdziemy sobie wzdłuż skał, powolutku, tak żeby Foxy mógł nam nadążyćnam nadążyć	Nazywał się Kabaczkin	Nie karz... ich... Wal... dy...	Niech mnie morze pochłonie, że nie rozpoznałem głosu, który przynosi nam te wspaniałe wieści.	Niestety!	Nikomu.	Nikt by nie słuchał, bo ludzie są szczęśliwsi przez to samo, że mogą uchodzić przed drugimi za nieszczęśliwych.	No, a jakże z tobą będzie?	O kim mowa?	O, ja tam jestem zapracowana.	Obawiam się, że nie Kiedy widziałeś go po raz ostatni?	Obejrzyj lepiej swe jaja pod murem! Idź i zobacz je!	Odpocznij chwilę	Przecie, że wiem.	Przedsiębiorstwo pogrzebowe przysłało mnie. Lękałem się, że mnie uprzedzą konkurenci, więc użyłem fortelu.	Przykazał jechać do Bogdańca.	Skąd jesteś?	Słucham jaśnie pana, ale właśnie panicz Zdzisław kazał...	Taip jisai rinko tuos kiaušius, nabagėlis, taip lesino savo vištelę, kad daugiau dėtų, kad panelei daugiaus galėtų atnešti... Padaryk malonę, panelyte, priimk tą mūsų menką pyragą!	Tak, oczywiście	Tak, póki myśli, żem brat.	Tak, tak, zdarza się raz tak, raz owak Wiesz przecież, moja droga, że i dawniej już miewałam dzieci.	Tak.	Tak.	To swoją drogą... Ale z drugiej strony...	Więc pan słyszałeś naszą rozmowę?	Wyłazić i nie ględzić!	Właśnie na to ja pracuję! byle mi się powiodło, rychło do tego dojść się spodziewam.	Zapalcie światło!... Kto mnie szuka?... Tu jestem.	Zaraz dojdziemy na halę. Musisz się tylko jeszcze trochę namozolić, stawiaj duże kroki, a za godzinę będziemy w domu!	Zaszczyt z obu stron: panna młoda Jan Zamoyski.	Zatém los wiedział, dlaczego ich brał na tortury	Zawsze, maharadżo. Obserwuję ich już od dłuższego czasu. To są stworzenia o wrażliwości ameby. Obcinasz im różne kończyny, zaszywasz brzuchy, dziurawisz epidermę, a oni nawet nie pisną.	Zaśpiewajcie coś!	„Bezbożny wynalazek?”
Cóż za myśl Mam go już z dawien dawna. Okryj mi lepiej nogi pierzyną. Br... jakie zimne noce! Pójdziesz teraz najpierw do sypialni królewicza Lulejki i dobrze wygrzejesz mu łóżko szkandelą. Wrócisz potem i poprujesz moją zieloną jedwabną suknię, i jeszcze zrobisz mi na poczekaniu jaki ładny czepeczek na rano, potem zacerujesz mi pięty w pończochach... no, a potem będziesz mogła pójść spać. Tylko pamiętaj przynieść mi o piątej z rana gorącej herbaty z sucharkami!	I nasi mędrcy uczą, że niejeden mężczyzna wyrzekł się dostojeństw dla kobiety. Ale nie słychać, ażeby który zyskał co wielkiego przez kobietę; chyba jaki wódz, któremu faraon oddał córkę wraz z dużym posagiem i urzędem. Ale pomóc do wydźwignięcia się czy to na wyższe stanowisko, czy choćby tylko z kłopotów, kobieta nie potrafi.	InteresMoje dziecko, kupić Stokrocie, nie znając ich, to najpiękniejszy komplement, na jaki może pozwolić sobie księgarz. Za pół roku będziesz wielkim poetą; będziesz miał prasę, boją się ciebie, nie będę miał najmniejszego kłopotu ze sprzedażą pańskiej książki. Ja jestem ten sam kupiec co przed czterema dniami. Nie ja się zmieniłem, ale pan: w zeszłym tygodniu pańskie sonety były dla mnie warte tyle, co liście kapusty; dziś pozycja pańska zrobiła z nich banknoty.	Jaki wózek?	Miała się naprzód uśmiechać, potem patrzeć trochę zdziwiona, trochę przestraszona, potem miała się ucieszyć. Leniuch, nie nauczyła się. Straciłem przez nią dwa dni. Chłopcy mieli się bić na ulicy i samochód miał ich przejechać.	Mój Boże, chciałabym wiedzieć, jak się skończył wczorajszy dzień? Oskar miał być na śniadaniu w Rocher-du-Cancale, a wieczór u pewnej margrabiny...	O, wa. Co jest? To nic nie jest Za rok, dwa Niemcy pokażą ci.	Wcale się nie śmieję, uchowaj Bóg. Jestem tylko ciekaw, ile wody wlałeś dzisiaj do beczek bogaczy.	Zresztą to są wstrętne burżuje, które tylko pasą się cały dzień i o niczym nie myślą, tylko o żołądku i o swoich... obowiązkach! Wstrętne płazy, wstrętne! wstrętne!...	A co mnie do jego koligacyj! ni on mi brat, ni swat, a ja powiadam waćpani, że hajduczka dla Michała przeznaczałem, bo jeśli między dziewkami, które na dwóch nogach chodzą po świecie, jest od niej lepsza i poczciwsza, to niech ja od tej chwili zacznę chodzić na czterech jako ursusursus (łac.)	A ja idę!	A nie może mi pan powiedzieć, gdzie jest teraz?	A teraz musimy wziąć się w garść i ruszać do domu, póki jeszcze trochę widno. Rozumiesz, że nocowanie tutaj byłoby niepożądane, choćby z powodu zimna.	A to co jest?	Ach gdybyśmy mieli własny port i własne okręty, toby nam Bum-Drum przysłał złota, ilebyśmy tylko zechcieli.	Biedaczysko los jego może wzruszyć najtwardsze serce. A córka tyle o nim myślała, co o Wielkim Mogole.	Bo po co pan przekładasz te graty, skoro nie ma gości w sklepie?	Chętnie.	Co to za człowiek?	Co za okropna sprawa! Jakże on umarł?	Czego chcesz?	Czemu to mnie zdrajcą nazywasz? Zalim ci brat albo swat? Zalim ci wiarę złamał? Zwyciężyłem cię w równym boju i mogłem czynić, co mi się podobało.	Czy jest ten Kon, u którego mieszkamy?	Czy mówi pan o Jakubie de Courtrai, rotmistrzu dragonów?	Czy to jest duży naród?	Cóż to za sprawy, Adolfie?...	Dla czego?	Dobrze to wszystko, moje dzieci ale i ja także wiem, czego mi potrzeba. Pościelcie mi tylko prędzej, muszę się położyć, bo zdaje mi się, że mi jakoś niedobrze, ale bądźcie pewni, że czy będę pasterzem, czy też rycerzem, nigdy wam nie uchybię i pamiętać będę, zobaczycie.	Dobrze, drogi panie Danglars jesteś zacnym chłopcem, i dlatego myślałem też o tobie, w wypadku gdyby ten biedny Edmund został kapitanem „Faraona”.	Doprawdy nie wiem... Zdaje się, iż chyba powrócić musiał do Emilopola...	E!... to nic w porównaniu z chłopcami. Co pan chce, dzieci takich, jak my, ludzi nie mają nigdy owego „anielskiego” dzieciństwa. To już taki los ludzi pracy.	Ech, proszę pani, przy dwóch frankach, które zarabiam tutaj, czy pani myśli, że to nie dość, jeśli naskładam za pięć franków dziennie? Toć gdybym nie miał wieczór korekty dla braci Cointetów, mógłbym się ślicznie żywić otrębami.	Ej, to jest ściskadło. Z jego pomocą unieruchamia się cały młyn. Widziałaś przecież poprzednio, jak rozluźniłem łańcuch na dole na galeryjce. Otóż, czy widzisz tę długą sztabę, która wystaje tam przez otwór w kapturze? Teraz jest ona przegięta ku dołowi, ponieważ łańcuch ją jeszcze trzyma. Ale gdybym odczepił łańcuch, w takim razie sztaba poszłaby w górę. O, patrzaj, w tej skrzyni są wielkie kamienie, które ugniatają koniec ściskadła, a wtedy dolny jego koniec zaciska drewniany pierścień na wielkie koło, tak że nie może się poruszać, cały młyn staje wtedy nieruchomo.	Gdyby mi było się to udało bylibyśmy już wolni.	Ho, ho! Nie wiedziałem, że awanturnikiem potrafi być również nasz Orgaz wytworny	I boję się swoją drogą papy... Nie ucz mię pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem pamiętać! W tej chwili!... W każdej chwili mego życia wiem, co powinienem robić. Pojadę do Olszyny i uniewinnię cię. Powiedziałem, że pojadę. Mam zdolności dyplomatyczne, więc nie będziesz wydziedziczony ani pozbawion dziedzicznego tytułu.	I będziem się bić, nie sejmikować ani kury po wsiach i twarogi wyjadać.	I cierpliwy?	I nigdy pan tu nie wróci?	I tu!	Ja do pani Przełęskiej.	Ja może, ale ty niebardzo; zawsze w nim nienawidziłeś obcego.	Jak chcesz, ale... jak cię widzą, tak cię piszą. Przecie to my w Krakowie nie dawaliśmy się zjeść w kaszy, a nawet... No, ale skoro inaczej sobie życzysz... Do domu!	Jakto? jakto? więc...	Jakub! Nie słyszałeś, co nowy mistrz rozkazał?	Jestem tu, aby służyć swojej pani i zapominać bardzo szybko to, co się mówi przy mnie.	Jeszcze nie a wszak to pierwszy raz drukuję większy ustęp prozą; Hektor musiał odesłać numer do mnie, na ulicę Charlot.	Już swoje zaczyna	Już. Azba-bej usieczon. Wracajmy teraz prędko, bo się boję, abyś mi nie zachorzała od fatygi.	Któż zaręczy z ręką na sercu, że badania tego rodzaju mogą być przeprowadzone ze ścisłością naukową i że są obrazem prawdy? Czy pan może za to ręczyć, że dusze „dzikich” przeniknionoprzenikniono	Lucjan de Rubempré, autor recenzji z Alkada	Mama przesyła przeze mnie tysiące pozdrowień i zapytanie serdeczne, kiedy pani raczy ją odwiedzić, bo czeka stęskniona za panią, jak my wszyscy	My ją!	Nie było jeszcze podobnego proroka!...	Nie będą mi potrzebne. A płaszcz, ten twój granatowy, pożyczysz mi?	Nie chcesz chodzić do szkoły, prawda?	Nie trzeba.	Nie, bojam się, nie... do szpitala...	Nie, nie to. Tylko ona się boi, że mój ojciec na nią się pogniewa i że wyrzuci ją z domu.	Nie.	Nie. Z taką, co chodzi w chustce, to ja się nie ożenię, a kapeluszowa mnie by nie chciała.	Niebezpieczeństwo	Nudny jest ojciec jak...	O piątej.	O, nie, tylko bez takich gestów i krzyków, jak w nowoczesnych dramatach, bo ci coś powiem! Pan Debray dostał od ciebie w tym roku pięćdziesiąt tysięcy liwrów, śmieje się w duchu i powiada sobie, że odkrył to, czego nigdy najlepsi gracze nie zdołali odkryć	O, to źle...	Od sześćdziesięciu pięciu lat codziennie to piję przed obiadem no, jeszcze jeden.	Oho zdaje się, że zaczynamy od nowa!	Pani zna ją od dawna?	Pięćdziesiąt liwrów dałem za niego w Glasgow Mniejsza zresztą o zwierzę. Ale czy nie uważałbyś, majorze, iż byłoby dobrze kazać lec pokotem ludziom? Armaty najwidoczniej skierowano na naszą pozycję?	Połowa fabryk zmniejsza płacę, oddala robotników i ogranicza produkcję. Słyszałem wczoraj u Endelmanów, rozprawiano dosyć szeroko.	Przepraszam, przepraszam najmocniej, drogi panie, sama nadzieja doprowadza mnie prawie do szaleństwa, a co dopiero, gdy się ziści?	Pójdę z panem	Sasi, panie generale.	Sobota	Słowo daję, nie przeczę a mówię to tembardziej, bo widzę, że nic się przed panem nie ukryje. Tak, byłem oczekiwany, i bardzo niecierpliwie, zaręczam.	Tak właśnie zamierzałem zrobić, razem wychodzimy. Czy wciąż pan chce, bym przysłał tu jego ojca?	Tak, może będzie potrzeba postawić pałac w innem miejscu, tam, na wyspie, byłoby ładniej, a może każe go przenieść na górę, do lasu, stamtąd są śliczne widoki	Tak. Przyjęcie, co się tak wesoło zaczęło, miało smutny koniec. W pewnej chwili wszedł komisarz policji z żandarmami i Edmund został aresztowany.	Taki przyjaciel jak pan Michał, toż to święty obowiązek go ratować!	Tam do djabła	To nic nie znaczy! On jest dojrzały i wysoki na swój wiek, a jak chce, to umie się zachować jak dorosły mężczyzna. Przy tym bogaty, szlachetny, dobry i kocha nas wszystkich. Doprawdy szkoda, że mój plan spełznie na niczym.	To niech mnie panie gdzieś ukryją. Niech panie powiedzą, że wystraszyły się bez przyczyny; zmylą panie pościg, a ja będę ocalony.	To rzecz wprawy Czy ten tapicer był głupi człowiek?	Ty! Wit... musicie ją znaleść! Posłać ludzi Jedna taka nędznica, żeby mi się urągała i groziła.	W Krośnie.	W jakim pułku służył pan, panie gospodarzu?	W roli sąsiada?	W szałasie, w lesie moreńskim. Spali jedno obok drugiego, utuliwszy się wzajem w ramionach. Chodź prędko, jeśli chcesz znaleźć pomstę.	W więzieniu.	Weź trzy tysiące franków dla siebie	Wierzę panu.	Wiesz, oni tu mają winne krzewy na ścianach... Ten biurgerbiurger (z niem.: Bürger) określenie pogardliwe, odpowiadające polskiemu: chamidło. morowe powietrze ze złości.	Więc pan chyba odwołasz?...	Wolałbym na armaty z kociubą iść!	Wybornie odlazła! O, nawet łuski z oczu wybornie odeszły! Ależ to zabawna rzecz widzieć u czyichś nóg nakrycie jego głowy!	Właśnie zawiadamiam w nim panią Korkowiczowę, że przyjechałaś i że będziemy u niej o piątej	Za późno, już ich tam nie znajdą.	Zapewne, zapewne, zuchwałości i uporu nikt ci nie odmówi. Jesteś nieodrodnym synem swej matki.	Śmiejcie się, śmiejcie, będziecie drugi raz sami Warszawę zdobywali!
Nie, oni mówią poważnie. Ponieważ zajmuje się tak żywo misjami w Indiach, więc powiadają, że eksportuje religię. A czy wiesz, co rzekła o nim niedawno jedna starsza kobieta? „Tak, proboszcz jest bardzo osławiony ale też, co prawda, bardzo się puszcza”.	Pojutrze więc Jutro do mnie należy. Kto wie, kiedy się znów spotkamy. Pojutrze, co, dobrze? Chcę, abyś był pomiędzy mną a Różą Dartle, rozdzielał nas.	Masz mnie pan za lekkomyślnego młodzieńca? Co?... Wstydziłbyś się, panie Blumkiewicz! Przypomnij pan sobie, coś sam klarował Ottmanowi. Ten jest znacznie głupszy od pana, a jednak dał się przekonać.	Maxymie! na miłość Bożą, godziż się tak siostrę przyjąć! Odpędź, nie przyjm, ale nie łaj tak boleśnie! Co wam zrobił mój mąż? co ja wam winna?!	A to po co?	Ach, ty bydlę, łotrze, łobuzie! Co ty robisz? Dlaczego przerywasz rozmowę?	Ale czy nie da się przyspieszyć tych formalności, teraz, gdy nasza sprawa jest górą? Mam trochę przyjaciół i wpływów również, mógłbym uzyskać umorzenie wyroku.	Co też ty gadasz! Taki duży, a nie wie, że pieskowe mamy muszą też być pieski. Ino lalusie są nasze.	Czym się Żyd zajmuje?	Gdyby koń na nią nadeptał, stłukłaby się	Graliście z nami w kości, nie dowiadując się wcale, kogo ogrywacie i nie przeszkodziło to wam w dodatku zabrać nasze konie?	Herr Meister, co to jest?	Jakże się pani podoba Warszawa?	Komiczne! Mnie się zdaje, że to komedia, on udaje.	Mówi pan o tym tak niefrasobliwie... Bardzo chciałbym zobaczyć, jaką miałby pan minę, gdyby w pańskim domu toczyło się śledztwo!	Nie, wasza orkiestra robi za wiele hałasu. Aby cieszyć się snem, o jakim mówiłem, potrzeba ciszy i spokoju, a ponadto pewnego preparatu...	Nie? więc niech pani jutro idzie do niej i prosi o miejsce. Tak nie można... Już się tam zapisało z trzydzieści kandydatek na damy klasowe, a ze cztery na gospodynie...	Niewiele żądam od ciebie, Dorianie, a jest to twoja własna sprawa. Uważam za słuszne, abyś dowiedział się o tych straszliwych rzeczach, które mówią o tobie w Londynie.	Ożenisz się ze mną?	Patrz oto są komórki, w które królowa matka przed trzema dniami poskładała jajka. Z nich wylęgają się gąsieniczki, ale nie wychodzą z komórek, bo pszczoły robocze karmią je smacznym, pożywnym mleczkiem, przyrządzonym z przetrawionego we własnych ich żołądkach pyłku kwiatowego, wody i miodu. Po ośmiu dniach gąsieniczki oprzędzają się cieniutką i jak śnieg białą tkaniną, w której wyglądają jak w koszulkach, i w poczwarki się zamieniają	Po cóż się męczysz? Czemuż się nie rozejdziecie natychmiast?	Spierają się z panem de Nemours on zaś broni z takim zapałem sprawy, za którą obstaje, że musi to być jego własna sprawa. Sądzę, że ma jakąś kochankę, która go przyprawia o niepokój kiedy jest na balu; utrzymuje bowiem zaciekle, że to jest przykra rzecz dla miłośnika widzieć na balu tę, którą miłuje.	Sułkowski jest towarzyszem młodości króla, jest jego powiernikiem w tych sprawach, w których król nie zwierza się nikomu.	Słyszałeś? Może za granicą. Bronia tam się kształciła.	Tak dowodzi estetyk... Boże, jak ci końscy malarze świetnie się mają! W rozmowach krytykujemy ich obficie, ponieważ zemsta jest jedyną rozkoszą naszych biednych bo­gów na nudnym Olimpie.	Tam jest także jego zguba Posłuchaj mnie, droga Ewo. Twórczość, Bogactwo, BiedaPowolne tworzenie dzieł geniuszu wymaga znacznej fortuny już gotowej albo też szczytnej abnegacji ubogiego życia. Wierzaj mi! Lucjan ma tak wielki wstręt do braków i nędzy, z taką rozkoszą wdycha w siebie zapachy uczt świata, dym powodzenia, jego miłość własna tak rozrosła się w buduarze pani de Bargeton, iż raczej pokusi się o wszystko, niżby miał zstąpić z tych wyżyn; owoce zaś waszej pracy nigdy nie zdołają odpowiedzieć jego potrzebom.	To jest szaleństwo jestem przekonana, że u fotografa byli szpiedzy, gdyśmy stali z Aleksandrem, czekając, fotograf czegoś w książce szukał, a nad jego głową żona jego czyniła nam taki znak I tam chcesz iść.	To mi się podoba! Weź, przyjacielu. Kiuni jest poczciwym i mężnym zwierzęciem.	Tom ci już rzekł, że nad moje spodziewanie. Kiedy w nocy topczowie spali, jam odpiłował łańcuch i do monasteru Świętej Trójcy pobiegł, bo wiedziałem, że tam jest czerniec jeden, który mnie dobrze znał, kiedy w Kijowie w Ławrze przebywał, ale on mnie przechować nie mógł, bo kaługery byliby mnie ze samego strachu Turkom wydali, tak się boją. Chciał mi dać ten znajomy kaługer mnisze ubranie, abym się przebrał, alem nie chciał, bo kaługery z brodami chodzą i z długimi włosy, a gdybym się nie był ostrzygł i ogolił, Turcy by mnie byli snadno poznali. Ale ty, skąd ty się taki wziął, hołubczykuhołubczyk (ukr. голубчик)	Wiem, co zrobię urządzę w stolicy Bum-Druma telegraf bez drutu. Wtedy będzie łatwo załatwiać z nimi wszystkie interesy, bo jeździć ciągle tak daleko jest trudno.	Właśnie najlepsza godzina obiadu. Bowiem nadchodzi ta święta linia, tak uczczona przez Arystofanesa w komedii jego Prorokinie, która przypada wówczas, gdy cień ma dziesięć stóp długości. Niegdyś u Persów godzina posiłku była przepisana jedynie królom: każdemu innemu za zegar służył własny brzuch i apetyt. W istocie u Plauta pewien pasożyt uskarża się i wymyśla wściekle na wynalazców zegarów i kompasów, jako iż pewną jest rzeczą, że nie ma dokładniejszego zegaru od żołądka. Diogenes, zapytany, o której godzinie człowiek winien się posilać, odpowiedział: „Bogaty, kiedy będzie miał apetyt, biedny, kiedy będzie miał czym”. Jeszcze wyraźniej mówią lekarze, iż godzina kanoniczna jest	Zapominasz się pan	A figury?... figury!...	A i mnie zapowietrzone do żywej skóry dojęły!	A ja? Cóż teraz będzie?	A więc i ja ci przysięgam, że będziesz najsławniejszym faraonem, wobec którego zblednie Ramzes Wielki!	A! a! odgadłem go po nienawiści, jaką wzbudził we mnie... jestżeś pewnym?	Ach! Mój Boże! to są małe grzeszki, które dodają tylko wdzięku kobiecie.	Ach, więc to jeden z pani protegowanych w porcie? Muy bienMuy bien (hiszp.)	Ależ któż by jej miał powiedzieć	Ależ żadnej Zaraz poproszę o konie.	Ba! strzeli mi jakiego byka, jak ten Karol w przeszłym roku; wstyd miałem później... A może ty Pepa napiszesz?... masz ładny charakter.	Ba, znajdzie może sekret, którego szuka...	Baronie...	Chcieli uciekać od tej przyjemności.	Czapkę?	Czy myślisz, że takie wielkie uczucie trwać może całe życie?	Czy nie powie mi pan zatem, z kim należałoby mówić o udziałach sprzedanych przez mego ojca?	Dlaczegóż taki awans gwałtowny? W Warszawie marnej roli subretki nie chcieliście mi dawać. Doprawdy, że spotyka mnie zaszczyt niezasłużony.	Dobrze ale wody mi nie nalewajcie. Najlepiej do tej drugiej ampułki nalejcie od razu wina. Zresztą zawsze wam powiem, Szwejku, czy macie iść na prawo, czy na lewo. Jeśli po cichutku zagwiżdżę raz, to znaczy na prawo, dwa razy	Dziecko, Opieka spytała mnie łagodnie.	Dzieuchy już szukały, ktosik je uprzedził.	Gdybyś to zrobił tylko dla tradycji	I dlaczego jej nie wyciągnęli potem?	Ja też wcale nie żałuję, konstatuję tylko fakta, a oczekuję cierpliwie, godziny nieszczęścia.	Jabym dla pana Lucyana wszystko na świecie zrobiła. Pan taki dobry dla mnie, dla mamy, dla Mieczka	Jedziesz?	Jest to diament płynny. Na naszej wyspie jest niezliczona ilość diamentów, a zresztą za pomocą Nirwidium umiemy przetwarzać węgiel na diament. Również przy pomocy pewnej reakcji Nirwidium i mamy wino nad wina!	Jestem aryjczyk, a ty jesteś semita, w tym leży wytłumaczenie.	Jeszcze i wtedy kogo by oszukał, bo zapłaciłby fałszywymi pieniędzmi albo wekslami bez wartości. Kundel...	Kiedy mi wolno z afektu, jaki masz dla mnie, mości hetmanie, korzystać, tedy sprawiedliwości od ciebie żądam. Jeden z twoich pułkowników krzywdę mi wyrządził...	Ku temu prosiłbym o zawieszenie broni i o pozwolenie wejścia za mury komturom Bałgi, Brandenburga, Osterode i Samlandu wraz z ich pocztem dla omówienia warunków pokoju, które jego królewskiej mości, najmiłościwszemu panu, jako i wielkiemu księciu przedstawione zostaną	Kłamiesz! Czyż nie masz w ręku dowodów stwierdzających moje pochodzenie?	Lecz trzeba tam zanieść przyrząd elektryczny do wzniecenia światła.	Ludzie to wiedzą, przerwał Gromaza,	Miałeś prawo nie wiedzieć o tym, jako ex-właściciel dzienników i przeglądów	Mogę zaśpiewać.	Moja dziewucha!... moja dziewucha!...	Moje życie całe jest jawném! tajemnic nie mam: pragnę tego sądu mości książe.	Muszę przywrócić do łaski mędrców, którzy badają gwiazdy...	Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi dziś nowe podjazdy wysyłam, ale et haec facienda, et haec non omittendaet haec facienda, et haec non omittenda (łac.)	Mówią, że matka Łęczycka, każąc wyryć ten napis na jego ścianie, działała pod wpływem jakiegoś snu czy wizji w wigilię przybycia na miejsce dzisiejszego klasztoru. Podobno ujrzała na odległość obraz szalejącej burzy, a na jego tle postać potwornego mnicha wyrzucającego z odmętów na brzeg czworogranną kotwicę.	Na miłosierdzie boskie! Wpadliśmy, popadliśmy, przepadliśmy. Patrzcie na tę sowę, zginęliśmy z kretesem, ani ręka boska nas nie ocali.	Nauczyłem Tato, czemu ta pani ma czerwone pończochy?	Nie chcę obdzierać mego przyszłego wspólnika.	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Nie, bynajmniej. Ty, stryju, chyba lepiej wiesz, czy Krzysztof ma w Szwajcarii jakąś flamęflama (przestarz., z łac. flamma: płomień)	Nie, nie! Nie szkodzi... dzisiaj nie pada.	O jakich brakach pan mówi?	O, dodajesz mi pan odwagi, a poza tym coś mi mówi że nie powinienem mieć przed panem tajemnic.	Oczy pani... Ach, te oczy!...	Okrawki na śniadanie i galareta z rybiej głowizny	Ostrożnie! pełno ludzi! może kto zobaczyć!	Ponieważ zmuszona jestem być otwartą, nie bez przykrości powiem, że samo już stanowisko społeczne i towarzyskie jest przeszkodą	Powiem ci jak Regent kardynałowi Dubois: Dosyć już tego kopania w...!	Powinien by ksiądz wrócić do domu, a nie siedzieć w kurzu gościńca.	Powinieneś bardzo uważać.	Stoi we drzwiach.	Tak, tak. Lizo! To wszystko prawda... wiemy o tym, cenimy twą dobroć...	Tak.	To bardzo dobry człowiek	To dobrze, bo będzie szczera, chociaż ona i tak byłaby szczera.	To jest smutne	To są rzeczy bardzo proste	Umarł	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Wobec socjalizmu, komunizmu, anarchizmu i tak dalej.	Z musu... O obłudo! O krzywoprzysięstwo!	Z wami... on, ja, moi ludzie, czeladź. My, stare kmiecie, jesteśmy do swobody nawykłe, do ostatniej kropli krwi miru bronić będziemy. Kneź mir łamie, niech głowę da!	Żeby choć wieść, że on żyje, żeby choć we śnie!
Fedra nie ma nic do roboty w mojem gniewaniu się, skoro ja sam cię prosiłem, żebyś na nią poszła.	A tak, ojca Pawła. Właśnie nas Tatarzyska pędziły przez miasto, kiedy na placu targowym czterech łotrów ciągnęło ojca Pawła do chana, który siedział pod kościołem Panny Maryi. Pustelnik wyglądał osobliwie. Był całkiem bielusieńki, aż bił w oczy. Broda po pas wisząca jak obłok, włosy roztrzęsione wokół głowy jak korona gwiaździsta, twarz i ręce jak śnieg jasne, wszystko białe a białe. Czy to wieczne posty i ciemnice tak go wychłodziły, czy to świętość ubrała go już w takowe anielstwo, nie wiem, ale i pogany patrzały na niego, jakby na cudowne zjawisko. Chan, jeno spojrzał na ojca Pawła, zaraz wpadł w jakoweś pomieszanie. Zaczął oczy spuszczać, kręcić się, namyślać, potem rękę wyciągnął i powiedział: „Odprowadźcie tego człowieka tam, skąd wyszedł. Nie róbcie mu nic złego. Ten człowiek już nie należy do nas, ale do Boga”. I my na własne oczy obaczyli, jak ojciec Paweł nazad wszedł do swej komórki. Tatarzy nie śmieli go dotknąć, a my płakali z radości	Nie, złociutki Uspokój się, my się zawsze chwiejemy, ale nigdy nie upadamy i zaczynam wierzyć, że powolutku dochodzimy do dożywotniego urzędowania, nie mówiąc o tym, że sprawa Półwyspu umocniła nas zupełnie.	A dopieroż Conseil des anciens w robach i tokach fioletowych, w białych płaszczach i pantoflach! Nie miałem szczęścia ujrzeć żadnego z członków du Directoire exécutif w wielkim kostiumie, ale może to i lepiej, bo zapewne nie byłbym w stanie znieść słabymi oczyma piękności tego stroju. Z pewnością przewróciłbym się ze strachu. Są oni przecie plus puissants que les Monarques. Raz tylko, gdy wystawiono w teatrze Horatiusa Coclesa, był w loży le Directeur Barras, ale ten, aczkolwiek najgłówniejszy, nie sprawił na mnie wrażenia czegoś potężniejszego od monarchy. Owszem, wygląda na to, czym zapewne był i jest z przyrodzenia i woli Bożej: jak tłusty siepacz, szlachetnie udrapowany i odpowiednio rozdęty przez imaginację. Ale czy nie sprawiam ci przykrości mówiąc w ten sposób?	Otóż, panie Busigny, zakładam się z tobą że moi towarzysze, panowie Porthos, Aramis, d‘Artagnan i ja, zjemy śniadanie w bastjonie świętego Gerwazego i pozostaniemy tam przez godzinę, z zegarkiem w ręku, nie zważając na usiłowania nieprzyjaciela, aby nas stamtąd wysadzić.	My, chrześcijanie, wiemy przez Akte, co się na Palatynie dzieje. Zaliś nie słyszał, że cezar wkrótce po mojej ucieczce, a przed swym wyjazdem do Neapolis, wezwał Aulusa i Pomponię ja zaś z porady starszych nigdy nie pisałam do matki, gdzie jestem, by zawsze śmiało mogła zaprzysiąc, że nic o mnie nie wie. KłamstwoTy może tego nie pojmiesz, Winicjuszu, ale nam kłamać nie wolno, nawet gdyby o życie chodziło. Taka jest nasza nauka, do której chcemy stosować serca, więc nie widziałam Pomponii od czasu, gdym opuściła jej dom, ją zaś zaledwie od czasu do czasu dolatywały dalekie echa, że żyję i żem bezpieczna.	Tak, przyjacielem, tak! a ponieważ posądzono cię niesłusznie, słuchaj, należy ci się wynagrodzenie. Patrz, weź tę sakiewkę ze stoma pistolami, i nie gniewaj się na mnie.	Tak jest, może będzie godzina! Nie wiem, w którą stronę ztąd się udał, ale mnie się zdaje, że do miasta.	Palnąłem głupstwo Wracajmy do domu. Te orły, te kampanie..... pomieszały mi w głowie. Nie wiedziałem sam, co się ze mną dzieje.	Rzuca się na niego z dziesięciu aresztantów i zaczynają bić straszliwie, i biją dopóty, dopóki nie straci przytomności, to jest prawie na śmierć. Wtedy kładą go na narach i przykrywają półkożuszkiem.	Tfu, kara boska, niekoszerne pomyje w niekoszernej skorupie i ja mam to połykać na stare lata. A ty czyj jesteś? Ostrzyżony jak goj. Gdzie masz pejsy? A może u was już nie noszą? Pejsy nie są w modzie, co?	Postaaa...aramy się ułożyć wszystko między sobą w odpowiednich proooporcjach, nie zobowiązuuując się do rzeczy, których nie chciaaaałbym się po...podjąć Bo widzi pan, pan prezydent żądał ode mnie oczywiście zwrotu kosztów podróży.	Nieco wyższe obroty wykazuje natomiast handel różnymi produktami ubocznymi, takimi jak eksport tekstyliów, naczyń emaliowanych, aparatów radiowych i rękawiczek na wyspy Pacyfiku. Handel ten można rozbudowywać i pogłębiać. Już w tym roku przyniesie on jedynie nieznaczny spadek dochodów. Wykluczone jest jednak, żeby na koniec roku KEP wypłaciła jakąkolwiek dywidendę ze swych akcji. Dlatego zarząd z góry oświadcza, że tym razem rezygnuje z jakichkolwiek tantiem i nagród...	I pani Kowalska by wolała. Znam ja ją. Między nami mówiąc: hetman się przeciw królowi i ojczyźnie zbuntował. Nie powtarzaj tego nikomu, ale tak jest. I wy, co mu służycie, także się buntujecie.	Ja więcej w tę twoją niedorzeczną sprawę rąk nie umoczę Nie dokażesz tu nic, a ja się mojej pani narażać nie myślę.	Kochany hrabio puściłeś się tak daleko, iż mi cię żal, bo zabłądzisz. Musielibyśmy więc siedziéć z założonemi rękami około przeszłości, dać jéj porastać mchami i nie śmielibyśmy jéj dotknąć? Toby nas doprowadziło do chińskiego zastoju.	Jeśli się zdoła poznać na tym, co mu dasz.	Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	Bo to nie bogacze?... Grontu to ma więcej od Boryny i na precenta pieniądze daje, i na mieleniu to nie okpiwa, co?	Bóg z tobą! Ależ on tego nie zrobi!	Chyba nie	Czemu? rozmowa nasza jest przecie pobożna, drogi Planchecie, nikt by jej nie mógł nic zarzucić.	I nie żądajcie tego od waszéj gromady nie powinniście chcieć wstydu naszego.	Ja też go nie chcę zdobywać!	Nie będę mu śmiała jutro w oczy spojrzeć.	Nie, panie	O! tego nie wiem wcale.	Wcale nie aż tak bezludne!	Wcale tak nie myślę. Wiem, że nam wiele rzeczy każe robić etykieta, a wiele	Może być. Jeżeli kogo nie cenię lub nie kocham.	O ty, najpiękniejsza i najniewdzięczniejsza ze wszystkich kobiet, dostojna Kasyldo z Wandalii, możeszże zezwalać, aby rycerz, niewolnik twojej piękności, trawił życie, błądząc po świecie, na nieskończone trudy narażony? Jeszczeż ci mało, że dzielność mego ramienia zmusiła wszystkich rycerzy Manchy do wyznania, że jesteś najpiękniejszą na świecie.	Nie kuś mię waszmość jak ten wąż... to byłby grzech, wielki grzech.	Nie sądzisz pan że jednak należałoby temu zapobiec?...	Pewnego razu jakaś kobieta rzuciła mi kawałek suchej skóry rybiej Miałem apetyt na jej dziecko... ale, jak mówi przysłowie: „Lepsza jest końska pasza niż wierzgnięcie końskiego kopyta”. I jakże postąpiła twoja kobieta?	Proszę, połóżcież tu dłoń! Wydaje mi się, że serce moje bije jakoś niezwyczajnie!	Ale ludowi nie wszystko jedno, czy ma wydobywać co roku górę złota dla kapłanów, czy dwie góry złota: dla kapłanów i dla faraona	Wcale nie. W tej chwili to nie jego osoba mnie interesuje. Chciałam pana zapytać, czy ma pan jakieś wiadomości od pana Franza.	Dzieciaki jesteście Duże, niemądre dzieci. Kto widział tak się kłócić! Jacku ty wiesz, ile mam do ciebie przywiązania...	Nikogo tu nie było?	Ta kobieta mnie zabija Nie mogę ani nią gardzić, ani zapomnieć o niej.	I przy tym pan się w ten sposób wykoleja.	Nic nas to nie obchodzi, nieprawdaż?	Poznacie nas najlepiej Przekonacie się, że my go dla was powolniejszym niż dotąd był uczynić potrafiemy.	Rozważcie przyjaciele, czy wątpliwości wasze nie są w pełni rozwiązane.	Co się to z was zrobiło, mości Unglücku? wyglądasz jakbyś się ożenił? Hę?	Z prawdziwą przyjemnością! Włoskie cygara są chyba jeszcze paskudniejsze niż nasze monopolowe. Kiedy przyjedziesz pan do Paryża, odwdzięczę się za wszystko.	No, to przyjemnej drzemki, przyjemnej drzemki, odprowadzę pana. A niech pan łaskawie zwróci uwagę na daty w korespondencji z Dyrekcją Lasów Państwowych. Przecie to skandal, żeby przetrzymywano sprawy po trzy miesiące bez odpowiedzi, bo... No, ale o tym potem. Niechże pan wypoczywa. Kolację mamy o ósmej.	Ano ze wszystkiego. On jest wielki uczony na lichej istocie, o doświadczeniach wykonywanych na zwierzętach.!	Artysta, Zabawa odrzekł śmiejąc się Petroniusz.Taniec pantomima; nieme widowisko sceniczne., naprzód w Ancjum, a potem w Rzymie.	Zgubisz się	Ależ to na wino wygląda	Niech pani pozwoli sobie służyć zawsze radą, pomocą przyjazną. Serca ludzkie są po to, żeby się wspierały wzajemnie...	A prawda; gdzież to się nasz pan podziewa?	Wypocznie sobie, zanim natrafi na właściwy trop No i cóż porabia ta chuda istota?	Może jakiś kupiec tak samo się wabiący ma sklep w innym mieście? Szanowny pan podobnopodobno (daw.)	Powiedział pan, że nie ma pan krewnych Więc jest pan zupełnie samotny?	Gdybyśmy mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.	A ja raz jeszcze powtarzam, że to niemożebne.	To prawda ale mój giermek bardzo je ceni z powodu osoby, która mu je podarowała.	Pantomimy termin. Więc chciałam wiedzieć, czy do parady przystąpić można z wspólną jakąś treścią, czy też dopiero treść taką z parady wyławiać trzeba?	A ja trzymam, że obydwaj zjecie po mydełku Stawiam swoją czwórkę, zabiorę waszego „Scherza” i Osjanowego bohateraOsjanowy bohater	Kasiu, przysuń ławę do ognia, a duchemduchem (daw.) zawołał Wojciech.	Widzicie, gospodarzu, świętowanie dobra rzecz, ale i zarobek coś znaczy.	Więc ten brat miał jachać do Lwowa?	Wyobraź sobie, Harbercie, że jaguar jest zającem, a zastrzelisz go najspokojniej w świecie.	Lecz przede wszystkim trzeba wiedzieć, czy matka i córka oddają swoją sprawę pod opiekę Don Kichota z Manchy?	No, to mnie dają jednorazowo pięćdziesiąt tysięcy franków	A to co jest?	A zatem miałem słuszność.	A zatem, kiedy chcecie, w czarnoognistych oczach i piersiach alabastrowych...	Co pan myśli o tej bestii?	Coś to rzekł? zapytał groźnie.	Ja to wchodzi w zakres moich przekonań.	Któż to taki?	Niech mu uszy obetnie, jeszcze będę rada.	Podziękuj serdeczniej, mój bratanku. Pan jedzie, aby uładzić interesy firmy Wilhelm Grandet.	To jest...	A król?	Andrzej Korczyński	Bosy!	Co tam przecie?	Co?... co?...	Dorian zaręczony! Niemożliwe!	Gdzie?	Hej, panie szanowny!	Jakże przywrócić majątek rodzinny? Próbowaliśmy wszystkich niemal sposobów: i kopania, i pisania, i księżniczki, i dziennikarstwa.	Karburator	Myślisz?	Niestety ten, którego wyślemy, powinien posiadać cnoty wszystkich czterech.	Oh, oh! słyszysz!	Panie Boisrenard!	Przecież officjalistów pani masz? rzekł Dobek nieśmiało podnosząc oczy, które napotkawszy wzrok pani Noskowej, natychmiast wlepił w ziemię.	Przyjemność?	Stoi, stoi! Mów waść!	Tak, tak, powiedz.	Tom każdemu z osobna pomacał żebra i poniechałyponiechać	W rączkę i w nóżkę...	Wywróciliście coś?	Właśnie! Mówię: dryniu, naszych koni łapą swoją czarną	Z wiatrem, Pencroffie, z wiatrem!
Powiedziałem o nowych drogach. Dopóki żył mój dobry przyjaciel, kapitan van Toch, nie można było nawet pomyśleć o tym, żeby nadać naszemu przedsiębiorstwu inny charakter niż ten, który nazwałbym stylem kapitana van Tocha. Dlatego, że mam zbyt dobry gust, żeby mieszać różne style. Styl kapitana van Tocha to był, powiedziałbym, styl powieści przygodowych. To był styl Jacka Londona, Josepha Conrada i innych. Stary, egzotyczny, kolonialny, niemal heroiczny styl. Nie przeczę, że mnie on na swój sposób oczarowywał. Ale po śmierci kapitana van Tocha nie mamy prawa kontynuować tej przygodowej i młodzieńczej epiki. To, co przed nami, nie jest nowym rozdziałem, lecz nową koncepcją, panowie, zadaniem dla nowej i zdecydowanie innej wyobraźni. Tak, proszę pana, ma pan rację. Mnie biznes interesuje jako artystę. Bez swoiście rozumianej sztuki, drogi panie, nie wymyślimy nigdy nic nowego. Musimy być poetami, jeśli chcemy utrzymać świat w ruchu. (Oklaski).	Kwestia jest jasna. Sołowjew nam wyłożył swój zamiar. Zamiaru tego dopełni on niezależnie od naszego zapatrywania. Czy chcecie być tylko biernymi świadkami? Patrzyć, jak będzie on szedł, mówić: obłąkany, on nie rozumie naszej spokojnej mądrości, która pozwala nam w myśli, jak w balonie, wznosić się ponad nieustannym zabijaniem godności ludzkiej, wiary w swobodę własną w narodzie, czy tak? Będziemy patrzyli z naszego szczytu na jego szubienicę, śmierć jego wpiszemy na długą listę tych, którzy szlachetnie błądzili, którzy prostowali nasze ścieżki. Ale to już będzie niekonsekwencja. Nie dość jest być obojętnym, trzeba przeszkodzić.	To samo i mnie się przygodziło, a dlatego nie płaczę. Nie neguję waćpanu dobrodziejowi, że książę zdrajca i heretyk, ale dworny kawaler i płeć naszą respektujący.	Niech mnie Bóg strzeże i broni, jęknęła Antyfona, abym miała obmawiać kogoś, odbierać sławę bliźniemu! ależ to obraza Pana Boga! Panna chodząca po lesie nie tylko już z jednym mężczyzną, ale z dwoma!	Właściwie przyjechałem z wizytą do pani Ostrowskiej i sądzę, że przyjęłaby mnie, gdyby jej dano mój bilet. Ale ten zwyczaj, jak widzę, nie jest tu jeszcze w użyciu.	Dziś ja jestem Pauliną, Polyeukta żoną, odparła Laura, i myślę tylko o scenie trzeciej czwartego aktu... lecz ileż w niej trudności!... Być tą bohaterką razem i niewiastą, tym ideałem Rzymianki, matrony, żony, i nie stracić ziemi pod stopami, a pozostać kobietą!	Nie obarczasz mnie chyba odpowiedzialnością za wstręt, z którym to zrobiłaś.	Ot, gadanie! Jakby on inaczej szumiał, niż wszystkie. To nawet nie dom, ale poświecki młyn terkoce na Dubissie.	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	Ale i u tamtych chyba nie same sińce. Pomnę, żem grajkowi dobrze raz dojechał. Gdyby nie aksamit na łbie śliski, byłby mortuusmortuus (łac.)	A ja poznaję ale nie powiem, niech Bronia odgaduje...	To niemożliwe Nigdy nie byłaś w PiemonciePiemont	Bez wątpienia Ale Nechem będzie nam przeszkadzała rozebrać wóz, jeśli jej związać nie każę...	Przecież Bronek ma tyle taktu, że na trzeźwo nie zrobiłby nic podobnego pannie z towarzystwa Jutro ją i jej wuja przeprosi i będzie po wszystkim. Sama wreszcie panna Katarzyna powiedziała mi żegnając się, że uważa to za żart.	To jest gadanie? to jest tylko antysemickie gadanie, w które pan nie wierzy, bo pan dobrze wie, że płotkę zjada duży kiełbik, kiełbika zjada okoń, a okonia zjada szczupak, a szczupaka? Szczupaka zjada człowiek! A człowieka zjadają drudzy ludzie, jedzą go bankructwa, jedzą choroby, jedzą zmartwienia, aż go w końcu zjada śmierć. To wszystko jest w porządku i jest bardzo ładnie na świecie, bo z tego robi się ruch.	Siostra moja na tej samej znajduje się drodze Dawno już, mój ojcze, mówić z tobą chciałem o niej, ale wahałem się... nie śmiałem... Teraz powiem. To mój obowiązek i moje prawo. Jestem jej bratem i kochaliśmy się od dzieciństwa. Kierujecie ją na lalkę, na taką samą światową srokę...	Gniada klacz? Nie! Ja nie zapominam tak łatwo danych mi zleceń. Chodziło o białego ogiera.	Nie płaczcie, kiej nie zmarła, toć ona z nami przebywa, a także i wrócić może	Co do listów sprawa się nieco skomplikowała. Czy pozwoli pani filiżankę kawy?... Nie czekając na moją odpowiedź, nacisnął dzwonek.	Leży teraz jak kawał drewna, o bożym świecie nic nie wie a szkoda, bo harcownik z niego przedni!	Napewno nie?	Naturalnie. Pomiędzy mną a panią Żebrowską nie ma nic prócz przyjaźni.	Nie rozumiem	Och, nie, proszę opowiedzieć!	Przecie go nie kochasz...	Żeby nie wolno było mówić na tych zebraniach o żadnych interesach handlowych. Będzie trochę muzyki, bo spodziewam się, że o tem pomyśli pan Bigiel	Uspokój się, przyjacielu Nie będę już szukał śmierci.	Zapewne, może lepiej nie żegnać się	Bynajmniej, mój drogi, ale dałbym palec za to, com znalazł!	Co to może być?	To mnie żal bardzo koniecznie mi się potrzeba było z nim widzieć.	Nie mam już narzeczonej!..	Nie spiesz się. Poczekaj. Zobaczę.	Tam na prawo w krzakach. Zaraz go wypuszczą; straszny zwierz, stary samiec... i czterech się nie zlęknie, pilno trza dawać pozórdawać pozór (daw.)	Tak? A jeśli będzie tęskniła za tobą, płakała i jęczała, jak to zwykle robią takie głuptaski, to cóż wówczas pocznę?	Czemu byśmy nie mieli tam pójść i przekonać się, co w trawie piszczy? Będzie musiał się z nami rozmówić.	A jakże! Pojechała w nocy z tutejszym rządcą do Olszanki i zastała dwie fury pod magazynem. Był to brat i szwagier pięknej Marcelki ze zdobyczą.	A wrócisz do wsi, to cię zaszczujemy psami! za krzywdę moich dzieci!	Jak to, ojczuś już wtedy był?!...	Niech i tak będzie! ale ja bym coś powiedział...	Wie pan co? Ja to panu wyperswaduję, a pan sam dojdzie do przekonania, że wszelkie kłamstwo utrudnia zeznanie.	Aż... no, proszę ciebie, powiadaj dalej bo tyleśmy sobie już wzajemnie naopowiadali, że grzech by był śmiertelny, gdybyś o sprawie twojego serca, która jest najważniejsza, milczał.	Myślałem że pogardzam złodziejstwami pisarzy, obłudą nomarchów, że nienawidzę chytrych i ambitnych kapłanów... Miałem wstręt do Żydów i lękałem się Fenicjan... Ale dziś przekonywamprzekonywam się	Hełm za mną nosił, a jak mu przeszło trzynaście zim, to i pawężpawęż (daw.)	Jakiej-że to łaski, powiedz-no?	W tym jest coś więcej jak ślepa gra przyrody	Jak to?	Ledwie się wojska trochę największym trudem wojewodzińskim zebrało, ledwie jest jakowaś siła na obronę Rzeczypospolitej, a już czyjeś warcholstwo chce chorągwie rozrywać, do nieposłuszeństwa przywodzić. Siłasiła (daw.)	Masz waćpan i daj mnie pokój!	Na to ty sam, jako lekarz, mógłbyś odpowiedzieć.	O, to szlachetnie, bardzo szlachetnie...	To było śmiałe, co Pani zrobiła.	Więc będziesz go pisał w nocy. Błagaj Dianę o natchnienie, to przecie siostra Apollina.	Stachu po co my się kłócimy, kiedy jest tak prosty sposób wyjścia.	Owszem, wiem od początku do końca.	Tak sądzę mam nadzieję, że następnym razem autor „Złotej łodzi” znajdzie sobie lepszych aktorów.	Dosyćże już płakać, dosyć; umarłym pokój wieczny, a żywym czas do pracy i do życia. Ot wstawaj i chodź!	Ależ taki drobiazg, proszę szanownej pani. Jakże się czuje panna Lusia?	Biegajmy do siebie i zmieńmy.	Blisko połowa jeszcze nam w drodze od fatygi padła.	Czasy takie, że lepiej, coby mór przyszedł.	Gonić cię będzie	I takie, i takie do ubrania katafalku potrzebne wszelkie.	Jak się zda Szmigielsi, która barwa lepiej odbija?	Już wstyd przez niego na wieś idzie. Słyszeliście o wczorajszym?	Może cię wynieść, Józiu, przed ganek? Zobaczyłbyś ptaszki, zobaczyłbyś, jak Karusek goni motyle...	On przyszedł	Proszę pana, ci Jeanrenaud umieścili kapitały dane przez pana d’Espard w rencie państwowej wówczas, gdy stała na 60 czy 80. Sądzę, że ich dochód musi wynosić więcej niż sześćdziesiąt tysięcy. Syn ma zresztą bardzo ładną pensję.	Tak, przyszedł z żoną.	Wiecie, Dominikowa pojechała z Jagusią do sądu, ponopono (daw., gw.)	Wydatki miałem duże, bardzo duże. Ja liczyłem, że i pensja musi pójść w górę.	Zasuwają się jak indyjskie skrzynki magiczne...	Adam!	Brat go przywiózł mimo woli,	Będziem czekać świtania	Caluteńką.	Co tu myśleć? Ziemi Ragis dopatrzy, a wy i Marta... Wola Boża!	Czego?	Czytałeś Księgę tysiąca i jednej nocy?	Cóż zrobili?	E... widzisz przecie, jak mocno śpi...	I my cię pozdrawiamy, malutki!	I... trzy morgi piachu i ten jeden krowi ogon... sielnysielny	Idę z rozkazu, jako i wy.	Ja? wszakżem pana prosiła sama szczerą jestem.	Jakto? ona?	Ma pan zaczętą tę swoją wielką pracę o nowotworach...	Madziu!...	Marsz z nimi wszystkimi na podwórze palić wszystko, palić	Musimy!	Nazwij go Rajmond Fitzosborn	Odwaga	Pieniądz, Wierność spytałem.	Piętnaście minut.	Pochylonym w lewo.	Razem?	Usiadł tu i zasnął! Kto wie, czy jeszcze żyje?	W cztery lata?	Zarębów i Nałęczów tych wszystkich precz wywołać należało, a książę ma ich i na dworze.
Tak, zwłaszcza od strony gospodarczej. Panowie, nasza Kompania jest zbyt mała, żeby eksploatować miliardy salamander. Nie damy rady finansowo ani politycznie. Jeśli będzie zmieniać się mapa mórz i lądów, sprawą będą interesować się też wielkie mocarstwa, panowie. Ale o tym nie będziemy mówić. Nie będziemy wspominać o wysokich funkcjonariuszach, którzy już dziś odnoszą się do syndykatu bardzo pozytywnie. Proszę jednak, panowie, żebyście nie tracili z oczu ogromnego zasięgu sprawy, nad którą będziecie głosować. (Entuzjastyczna, długotrwała owacja. Wspaniale! Brawo!)	Ach, stryju, trzeba trzeźwo patrzeć na życie. Nie lubię gry w chowanego. Rzecz może wyglądać tak, że po to przyjechałem do kraju, by wyzyskując sytuację wkręcić się na kierownicze stanowisko w firmie. Nie potrzebuję bronić się przed stryjem, który jest dokładnie poinformowany o wszystkim, który od początku wie, na czym polegała moja rola i w jakim kierunku szła moja ambicja.	To się znaczy, iż zdumieniem mnie przejmuje wiadomość, iż ktoś mógł się na śmierć zakochać w mojej narzeczonej, która jest, jak mi to kiedyś w złości dałeś do zrozumienia, zimna, sztywna i tak mechaniczna w ruchach, słowach i myślach, jakby była nakręcana kluczem. To wszystko jest zupełną prawdą i jakoś idzie! Takich małżeństw jest większość, bo większość ludzi woli chodzić po ziemi, niż wspinać się na szczyty. Często nawet insze małżeństwa są gorsze to niema widoków na porozumienie. Co do mnie, napracowałem się jak wół. Pochodząc z rodziny podupadłej, chciałem wypłynąć więc chciałem sam mieć nietylko pieniądze i dlatego biorę pannę Krasławską, która znów dlatego idzie za mnie, że, jeśli nie rzeczywiście, to pozornie jestem wielkim panem, a raczej udaję wielkiego pana, bawiącego się w adwokaturę... Partye są równe, niczyjej krzywdy niema i nikt nikogo nie oszukuje, albo, jeśli wolisz, oboje oszukujemy się w jednakiej mierze. Oto jest cała prawda, a teraz, jeśli chcesz, to mną pogardzaj.	A to co nowego? Nie tylko jakbym nic nie pił, ale naprawdę zmienia się wszystko w zupełnie, ale to zupełnie co innego, a przy tym jest takie, jakie jest. To cudowne: jestem zupełnie trzeźwy, a mimo to tego nie było wtedy... Poczekaj!	Nie to.	Życie ma coś zawsze dla ciebie, Dorianie. Nie ma na świecie nic, czego nie zdołałbyś dokazać przy swej nadzwyczajnej urodzie.	Nie Nie wyjawił jeszcze prawdziwego nazwiska. To bardzo romantycznie. Należy zapewne do arystokracji.	To znaczy: „Nie widzisz, że przestało padać?” Zadał ci pytanie. Psy używają nosów niemal wyłącznie do pytań.	Tak, są to słuszne przyczyny Ja, który na sprawach państw nie znam się i sądzę je po ludzku, powiedziałbym toż samo; ale ci co patrzą z góry, co interes krajów więcej ważą niż uczucia ludzkie, sądzą inaczej.	Jesteś głuptas, mój drogi Pieniądz, Bieda, BogactwoFinot trzy lata temu chodził w dziurawych butach, jadał obiady u Tabara po osiemnaście su, gryzmolił prospekty po dziesięć franków, ubranie zaś trzymało mu się na ciele za pomocą tajemnicy równie nieprzeniknionej, jak tajemnica niepokalanego poczęcia; dziś Finot ma na wyłączną własność swój dziennik, szacowany na sto tysięcy; łącznie z abonentami płacącymi a nieobsyłanymi, z abonentami rzeczywistymi i „podatkami pośrednimi”, ściąganymi przez jego wuja, zarabia dwadzieścia tysięcy rocznie; ma co dzień najwspanialsze obiady, od miesiąca kabriolet; wreszcie, od jutra stanie na czele tygodnika, z szóstą częścią własności za nic, z pięciomaset frankami miesięcznie, do których dorzuci tysiąc franków od artykułów uzyskanych gratis, za które każe sobie płacić wspólnikom. Ty pierwszy, jeśli Finot zechce ci zapłacić pięćdziesiąt franków za stronicę, przyniesiesz mu z radością trzy artykuły darmo. Kiedy będziesz w analogicznym położeniu, będziesz mógł sądzić Finota: sądzić nas mogą tylko równi. Czyż nie masz przed sobą olbrzymiej przyszłości, jeśli będziesz ślepo posłuszny wszystkim strategiom nienawiści, jeśli będziesz atakował, kiedy Finot ci powie: „Atakuj!”, a chwalił, kiedy ci powie: „Chwal!” Kiedy sam będziesz się chciał zemścić na kimś, możesz mordować swego przyjaciela lub wroga paroma wierszami wsuniętymi co rano w naszym dzienniczku, mówiąc mi: „Lousteau, zabijmy tego człowieka!” Dorżniesz swą ofiarę „zasadniczym” artykułem w tygodniku. Wreszcie, jeżeli sprawa jest dla ciebie pierwszorzędnej wagi, Finot, któremu potrafisz uczynić się potrzebnym, pozwoli ci zadać ostatni cios maczugą w wielkim dzienniku o dziesięciu lub dwunastu tysiącach abonentów.	Ty drugi po mnie ataman, a ty chcesz iść? Będziesz ty jeszcze pierwszym atamanem nad Kozakami, nad dobrymi mołojcami, bo ty się Jaremy nie boisz. Idźże ty, sokole, a potem, czego chcesz, żądaj. No, ja ci powiem: żeby ty nie poszedł, to ja by poszedł sam, ale mnie nie można.	Pies przynosić na rozkaz wskazany przedmiot., a choćby i kąsał tych, którzy im nie są mili.	Żadna wdzięczność mi się nie należy bo postępowałem tylko, jak winien postępować każdy żołnierz wobec swego zwierzchnika, gdy widzi, że ten zwierzchnik nie ma nic pod głową, a wypił troszeczkę. Każdy żołnierz winien szanować swego zwierzchnika, choćby ten zwierzchnik był w stanie odmiennym. Ja mam bogate doświadczenie z feldkuratami, ponieważ byłem służącym u pana feldkurata Ottona Katza. Feldkuraty to naród wesoły i poczciwy.	Cóż myślisz na to sakryfikować?	Biceg! e... juści, bo mi onegdaj na odwieczerzy pedział: Rochu, przyprowadź biceg z magazynu. Przyprowadziłem juche delikatnie kiej kunia, a on se skoczył na bicega tego i pojechał, a to kółeczko ino się lśniło.	Teraz jeszcze nie jest Ale przyszedł na świat w złą godzinę. Matka mówi, że tyle było zamieszania i rozpaczy w domu, że każdemu dziecku byłoby źle. Ciągle się bali, że ma słaby krzyż, ciągle go cackali, kazali mu leżeć, nie pozwolili chodzić. Raz mu kazali nosić taką maszynę do prostego trzymania się, ale on się martwił tym i aż się rozchorował. Potem taki sławny doktor przyjechał i kazał mu to zdjąć. Do tego drugiego doktora to mówił ostro, choć grzecznie. Mówił, że mu dają za dużo leków i za wiele pozwalają mu mieć swoją wolę.	Któż by nie pragnął żyć na tym pięknym Księżycu, między tak dobrymi ludźmi?	Nie znam go wcale.	Oho, ten trzeci raz to się cale nie rachuje... wżdy po koronacji siedem ich stało wedle niej A ino mnie dostrzegła, narobiła wrzasku, jak gdyby ją zarzynano. Dobrzem uczynił, żem uciekł, bo wszystkie kąty za mną przeszukali.	Nie przystałby on. Ale gdyby się to bez jego wiadomości stało, to by mnie potem pomścił, jako i ja jego pomszczę.	Wynika to że powinnyście nam królować, ale nie rządzić nami.	A czy ty wiesz, co robiłem do tej pory, że mi tak pochopnie mówisz o rozpoczynaniu od nowa? Czy wiesz, że potrzebowałem czterech lat, aby wykonać narzędzia? Czy wiesz, że od dwóch lat ryję w ziemi twardej jak granit? Czy wiesz, że musiałem wyważać głazy, których kiedyś nawet nie ośmieliłbym się poruszyć? Że całe dnie mi upływały na tej tytanicznej pracy i że czasem, wieczorem, czułem się szczęśliwy, jeśli wygrzebałem choć cal kwadratowy tego starego cementu, twardego jak skała? Czy wiesz, czy wiesz w końcu, że musiałem przebić sklepienie, aby dostać się do klatki schodowej i mieć gdzie usunąć całą wykopaną ziemię i kamienie, i wypełniłem nimi przestrzeń pod schodami, tak że teraz nie wiedziałbym nawet, gdzie wyrzucić garść ziemi? Czy wiesz wreszcie, że już byłem pewien, że docieram do końca mojego trudu, że czułem w sobie akurat tyle tylko siły, aby dopiąć celu, gdy nagle Bóg nie tylko oddala ode mnie ten cel, ale mi zasłania do niego drogę? O tak, powiadam ci i powtarzam raz jeszcze, że odtąd nie kiwnę palcem, aby się stąd oswobodzić, bo sam Bóg zdaje się życzyć sobie, abym nigdy nie odzyskał wolności.	Tak jego mięso, notabene prawdziwe mięso, jest nadzwyczajnie cenione i w Malezji podają je tylko na książęcych stołach. Toteż tak zawzięcie polują na to wyśmienite zwierzę, że staje się coraz rzadsze, podobnie jak rękowiec (manatus).	A jest. Właśnie go szukam. Rozbieram dziś sprawę Komarów i Mołów. Tyle tych papierów na biurze. Ot, masz list, ale zawołaj chyba Maryni, bo my obydwa nie do angielszczyzny.	O, nie myśl, że ja tu zaśniedziałam Ja także chciałam pracować na siebie, nawet nauczyłam się haftu. Ale cóż z tego?... Kiedy powiedziałam, że będę sprzedawać moje hafty, mama dostała spazmów!	Śliczna młodość nasza... Posłuchaj! Czy nie chciałbyś innej wziąć ode mnie wioski? Puszczęć zastawem, którą zechcesz, na warunkach powszechnych, ale dogodnych, a w weselszym gdzieś miejscu. Bliżej Grudna i świata! Chciałbym częściej być z tobą, Piotruś. Tu pusto w tych lasach i piaskach, jakoś posępnie i nieswojo.	A widzisz pan przecież, że nie	Kto ma takie myśli jak ja, ten nie powinien by już żyć. Mam nieraz wrażenie, że względem ludzi czymś głęboko, głęboko zawiniłam i że należałoby ich prosić o przebaczenie. Ale jak to zrobić, gdzie, kiedy? Opanowuje mię to szczególniej, gdy mgła, deszcz, wicher. Wtulam się wówczas w pelerynę i siedzę, jak zawsze, bez żadnego zajęcia. Myśli lecą...	I owszem, Silverze gdybyś wolał być uczciwym człowiekiem, siedziałbyś teraz w kuchni. To tylko od ciebie zależy. Albo jesteś moim kucharzem okrętowym i wtedy obejdę się z tobą pobłażliwie, albo też kapitanem Silverem, zwykłym buntownikiem i korsarzem, a wtedy możesz pójść na szubienicę.	Nie wiem, nie wiem, czy pana Borowieckiego dzisiaj widzieć będę.	Nie... Tu mówi Domaszko. Moje uszanowanie panu doktorowi.	On go co prawda dostarcza, jednakże nie wie o tym spotykającym go zaszczycie.	Nigdy w świecie! nie podam ręki nikczemnemu dworakowi, który się ważył uchybić bezbronnéj kobiécie.	Czemuż to?	To masz, żebyś pamiętał!	Uczynię to, i pewna jestem że mi się powiedzie; ale i cóż potem uczynimy z temi dziećmi?	Czy nie rozpoznajecie już przyjaciela waszego pana?	A dokąd-że to pan dobrodziéj podróżował?	Na włócznię i na ostrogi świętego Jerzegośw. Jerzy	O, może ksiądz być spokojny, nie zamierzamy wkraczać w kwestie związane z sumieniem księdza.	Jesteś nadzwyczajny, Stefanie... Skądże ci to wszystko przyszło?...	Chodzi o rzecz drobną, którą pani, jako rozumna kobieta, może, a nawet ma obowiązek zrobić po tym, co między nami zaszło... Chodzi o to, ażeby pani ze swej strony zrobiła podanie do konsystorza katolickiego o rozwód...	Ale z tobą Na ulicy czeka wóz, którym dojedziemy do Nilu, a tam moja barka...	Jak to? I w drugim nieporządek?	Pan mówił o mnie tam w krzesłach z panem Weltem, czułam to.	Wychwala! to źle! uszy mu natrę.	Mnie nic... ale ciebie trochę, kapłanie o twarzy sahiba. Czy będziesz go dźwigał na plecach?	W tych kilku ustępach które pobieżnie w tej książce przeczytałem, znalazłem trzy rzeczy godne nagany. Naprzód: kilka słów w przedmowie, po wtóre: język aragoński, bo często brak przedimków, po trzecie: dowód, że autor jest nieukiem, że myli się i chybia w najważniejszej części historii, nazywając żonę Sancho Pansy, giermka mojego, Marią Guttierez miastomiasto daw.	Dlaczego to, proszę pani, wśród tylu tu „kąsków” ten jeden ma być najlepszy? Nerwy kobiece są wprawdzie przedziwnym dynamometrem...	Czekać! aby nas po jednemu, jak Wisza, wybito, a dzieci pobrano na gród, a ziemie smerdom porozdawano...	Idź, gdzie chcesz, ale o zmroku wróć na plebanię. Będę cię wyglądała. Masz wrócić z sankami i workiem, słyszysz?	Oho! To ci złośnik, jeszcze jaki złośnik! Ciekawym, czy jeszcze kiedy spróbuje mnie otruć śniadaniem i zmusi mnie do tego, bym je gotował powtórnie?	No, dobra. W takim razie trzeba będzie przyjść tutaj jeszcze raz.	Ach, jak to brzmi melodyjnie! A żeby pan wiedział, jaka ona piękna, ta żona! Pokaż fotografię, Wentzel.	Ba, ba! We łbach się pali, mościpanku! Chuć do wojaczki gnała...	Tylko przeliczyła się pani z nadziejami.	Wiatr zerwie się za chwilę i znów wszystko zasypie.	Zdaje mi się że odpowiedź możemy dać zaraz!	Zobaczymy... zobaczymy... Łajdactwa, co za łajdactwa? chcę zarobić, chcę mieć pieniądze, więc niech się głupi strzegą. Amiś! chodź synku! Podły ten Szczygielski, taka pyszna poręba.	Wygrywa bitwy, a potem dziwi się!...	Zapewne ale w tym kraju uważają, iż dobrze jest od czasu do czasu uśmiercić admirała, aby zachęcić innych.	No już dobrze, dobrze. Napij się i ty trochę.	Szczęśliwa sposobność może się nadarzyć w ostatniej chwili.	Poradzę coś pani... Trzeba dyrektora mieć za sobą.	Tam do diabła Ale co i jak?	A skąd my możemy wiedzieć Skąd my możemy wiedzieć, ilu uczniów szóstej klasy macza palce w tej obrzydliwej aferze?	Pokonał go więcej mózgiem niż mięśniami, chociaż i te ma nadzwyczajne! Sztuka jego jest po prostu zdumiewająca, a przy tym nader szlachetna.	Skąd wiesz, że lekarza?	Mówię, że pojadę z panem.	A tutaj podporucznik Dub z tej samej kompanii.	Z duszy życzę aby was od tego bolu Bóg miłosierny strzegł,	Co wy tam z tym nieszczęśliwym Dobkiem robicie? spytał rotmistrz.	O tych, co ciężko pracują i nieciekawe są jedwabiów.	Pani tak wcześnie odbywa konne przejażdżki?	Tak, Trot, trwam.	Tak, bardzo niedobrze, ojciec umarł i...	Top jest innego zdania!...	Więc domy będą gotowe?	Dziękuję cioci. Podobno nasz czarodziej niezdrów? Wyprawiłam Clarka, żeby go odwiedził.	I niech włożą spodnie.	No widzisz	Stasiek, czego ściągasz kapotę? Te, bo jak cię rznę. Noo.	W kuźni stoi przy żłobie.	Śmierć mi przyniesie żywot inny wieczny. Ku niemu śpieszę.	Chora pani?	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Dlaczego Sacré-Coeur?	I przyszła cię odwiedzić?	Jam ci jasyr z mego własnego ludu pozwolił, łupy oddał, hetmanów oddał.	Jesteś bez winy, Wilhelmie, bez zarzutu!	Kto mi złoży łóżko? Kto?	Maryla kładzie Tolę spać a ja płaczę, bo TolaTola	Milcz! Sam psia wira!	Nesakiau dar, bet turėsiu pasakyti rytoj ar poryt, juk ir kiti vaikai nori išgirsti. Bet tau, Vinceli, aš taip pat pasakysiu; rytoj ateisiu apžiūrėti vėl kojos ir pasakysiu, gerai?	Pianista?	Po nabój!	Skoro go ujrzę, pomówimy wówczas o panu Arystobulu Ursiclosie.	Twoim bratem?...	Tyle kłopotu sprawiam...	Znalazłem jedną ogromną!
Tego panu nie powiem, panie Weissberger. Czy ja wiem, co to jest salamandra? A po co miałbym wiedzieć? Czy ja mam czas, żeby się martwić tym, jak ona wygląda? Ja muszę być zadowolony, żeśmy ten syndykat powołali do życia.	Czy pan się przypadkiem nie myli, panie prezesie?	Prawda, jak mi Bóg miły! Ale było to i z tego, że książę hetman zawsze tę porę do promulgowaniapromulgowanie  (z łac. promulgo, promulgare: wyjawiam, obwieszczam)	Słyszysz pan, doktorze Baron się boi, aby mu oficerowie nie przeszli po brzuchu. A przecie oni są w swojej roli, znajdując się tutaj w gromadzie, bo Doncières to jest ściśle Saint-Cyr, Dominus Cyriacus. W wielu nazwach Sanctus i Sancta zastąpione są przez dominus i domina. Zresztą to spokojne i wojskowe miasteczko ma czasami fałszywe pozory Saint-Cyr, Wersalu, a nawet Fontainebleau.	Nie wiesz! Nie znasz Niemców! To jest nie naród, ale wprost zakon straszliwy, zorganizowany mądrze i bezwstydnie do wytępienia takich oto jak my rolników i marzących na jawie. Nad Łabą, nad Wełtawą! Słuchaj!...	Za Szwedami się opowie? To ja mu się opowiem! Pruska granica niedaleko, a u mnie kilka tysięcy szabel na zawołanie; Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako mnie tu widzicie, jakom regimentarz nad tym zacnym wojskiem, tak go ogniem i mieczem nawiedzę. Nie ma wiwendy, dobrze! znajdziemy jej dość w pruskich gumnach!	Jak to! bywa u was Sainclair, sławny liberał; kiż licho on tutaj robi? Muszę podejść do niego, zagadnąć go, pociągnąć za język; powiadają, że dowcipny.	Nie, to twój ojciec w dwudziestym roku życia, w dzisiejszym wieku twoim. Zrozumiałeś zatem, dlaczegom cię poznał od pierwszego spojrzenia? Twoje oczy, twój uśmiech, chód, wszystko, aż do dźwięku twej mowy, wołało do mnie wielkim głosem: „Stary Lembrat odrodził się w swym synu”! Oto powód, dla którego kazałem śledzić cię i dla którego poddałem cię badaniu. Nawet przy największym zewnętrznym podobieństwie ostrożnym być trzeba. Przemówiłeś, wyspowiadałeś się, z ust twych wybiegło moje imię: teraz już wszelkie wątpliwości muszą ustąpić!	Nie myślę wcale, aby pan Rohityn był dla pani nieodpowiedni, księżno. Owszem, o ile go znam, sądzę, że jest to najwłaściwszy narzeczony, jakiego pani sobie mogła wybrać.	Jak to musiał?	Thrasyllu co ci się zda? Wszak bóstwa lubią ofiary krwawe? wszak bogów zagniewanych niemi tylko przebłagać można? Gdy człowiek co ma najdroższego im poświęci, możeż to nie być im miłém?	Ale cóż pan ma w tym za interes jeżeli kocha prokuratora... Aha! Przypuszczasz, młodzieńcze, że go nie będzie kochała długo, i masz nadzieję zostać jego następcą...	Pozwolisz, babciu, choćby pod groźbą mego nieposłuszeństwa. Moją żoną zostanie tylko Stefcia Rudecka. Na to się zgodzi i rodzina, i sfera, bo tradycja nic tu nie przeszkadza.	To nie były żadne brednie, Jensen. To święta prawda z tymi jaszczurami.	Cholera, jak oni się nazywali? Mam taką ciężką głowę, człowieku. Nie pamiętam, jak się ci dwaj boys nazywali.	Niech się zdarza komu chce, ale nie mnie. Ja jestem człowiekiem i mam swoje ludzkie prawa. Jak może... jak się może coś dziać bez mojej woli!	Cóż to, i ona już nie ma pieniędzy?	A niech mnie rekin połknie, jeśli to nie Bask Carmaux! Jakim cudem jeszcze żyjesz! Wszyscy na Tortudze myśleli, żeś martwy! A tu proszę	No tak, ale pan dał na to pieniądze.	Ja nie Medycyny chciałabym, nie wiem, czy zdążę, choć higieny trochę, akuszerii. Zapóźniłam się aż strach. Teraz pędzić będzie trzeba.	Poczta angielska jest lepsza i bezpieczniejsza. Przypomnij sobie, że zapewniono nam wszelkie udogodnienia... i... na miłość boską! ...jeszcze nam je dają! Czy nie jest to niewiarogodna głupota?	Szkoda wielka! Może by wyświetlił tę tajemnicę... Gdybyś pan potrzebował wskazówek, gotów jestem służyć. Może mi pan powie, w jaki sposób zamierzasz pan prowadzić sprawę, a kto wie, czy nie mógłbym udzielić panu pomocy...	Wiész ty co? Już-bym ja i czortouskiemi hroszami nie pogardził, żeby tylko z biédy wyleźć. Żeby gospodarstwa nie opisywali i nie sprzedawali...	A potem, a potem... nie jestem tego pewien, ale zdaje mi się, że kazałaś Sidowi...	A, Najświętsza Panienko! I skądże to spadło na tego niezrównanego człowieka?	Ciekaw jestem, czy bawią się w to w Rzymie Sądząc z pocztówki, przedstawiającej ruiny, muszą tam być doskonałe miejsca na chowanego.	Tak, to była Anka, ta jego dawna Anka z Kurowa, młoda, piękna, pełna sił i pełna czarującego wdzięku, prostoty i szlachetności.	Było potrza, to juścijuści (gw.)	Nie mam czasu, muszę natychmiast lecieć do domu, bo tam już wszyscy czekają na mnie.	To twoja hańba, ty ulicznico!	Przyjmie je zresztą, bądź bez obawy; zawsze będzie miała dwadzieścia lat dla ciebie. Wejdziesz w świat, co się zowie fantastyczny. Dobranoc, jesteś u siebie zobaczymy się w tym tygodniu u panny des Touches.	Dobrze, z jednym warunkiem jeśli mi dasz słowo, że ją bądź co bądź zatrzymasz... On żadnej nie żąda wdzięczności, nie, nie!	A ja co innego myślał, bo wiem, że u tego żołnierza twardy kark.	Nie Nie jestem psem ani żmiją, by kąsać, gdy nauczono mnie kochania.	Tak i ja wiem o tem, ale ten związek przeciwko mnie wymierzony nie jest, stoi w piśmie, które ułożyli, iż wierni mi pozostaną.	Ja nic nie mówiłam! pomyślała równocześnie	Najlepiej bo klatka schodowa pusta i zresztą mieszkają tam sami żydzi. Wrazie krzyku, nikt nie odważy się zastąpić nam drogi.	Niezupełnie. Mogę znaleźć miejsce w innej kompanii, a w potrzebie mogę też żyć i sama, mam bowiem przy sobie wszystko, co mi do zarobkowania potrzebne, mianowicie: kastaniety i ubiór tancerki.	Bynajmniej. Jestem zupełnie pewien swoich ludzi, bo dla mnie dobry sługa to ten, którego życie i śmierć zależy ode mnie.	Jestże możliwe że są to te same przykładne dzieci, z którymi żyłam pod jednym dachem przez trzy dni?	Otóż i ja nieraz myślałem, że Janek stanie ci na przeszkodzie, bo cię nie cierpi.	Proszę się nie bać. Wszystko minie spokojnie. Przepraszam, babciu, za kłopot i niepokój. Myślałam...	A, to już ich własna sprawa!	Żyć, zawołał Ordyński nie mam już tchu na życie, nie czuję sił w sobie, pozwól mi umrzeć!	Bogacz nie bogacz, lecz moja rodzina wynagrodzi go sowicie.	Czy aby nie Szwedzi?	Dobry człowieku, zali przyjaciel mój, szlachetny Winicjusz, nie przysłał po mnie lektyki?	Dziwni z was ludzie A nie znacie tu kogoś, kto chciałby kupić statek?	Tu jest urzędnik na rogu, co dla swych chłopców potrzebuje studenta. Ja pana zaprowadzę.	Że i rodzony nie powiedziałby barzejbarzej (gw.) szepnęła rozrzewniona Hanka. Snadźsnadź (daw., gw.)	Żeby nie Kraków, tobym dał waszeci rację.	Bismillach! Niechaj tak będzie, jak mówisz	Nardzewski jestem, do usług... Kogóż, jeśli łaska, mam zaszczyt... w tych ubogich... te... progach?	ryknął przez luk Długi Dżek, a „druga zmiana” jak gdyby na komendę jęła się gramolić na górę.	I cóż by było z tego przyszło?	Mój drogi, mogłam mieć osobiste powody, więc żadnej zasługi z tego niby poświęcenia!	Najprzód, pieniądze własne miéć mogę, choćby i od tych znaczniejsze; potém i hrabina mi je téż dać mogła.	Zrobię wszystko, co pani zechce! Wszystko! Niech pani tylko powie jedno słowo...	Jest jeszcze jeden środek: najlepszem lekarstwem na cierpienia mózgu jest rozszerzenie serc naszych, zjednoczenie się z przyrodą.	Ach! ten Roquette! Udawszy się zeszłego roku ad limina apostolorumad limina apostolorum (łac.)	Co pani rozumie?	Człowiek ten umiera skruszony, żałujący za grzechy i rozgrzeszony. Co chcecie, aby dla was jeszcze uczynił?	Henryku znasz mnie: możesz się przede mną zwierzyć. Zrzuć z serca szczerze cały ciężar, mam pewność, że mógłbym ci pomóc.	Młynarz się łasi kiebykieby (gw.)	Piękny mamy dzień Bardzo ładny dzień, prawda, pani?	Zaraz się dowiesz	„Święć się imię Twoje”.	Sam chan i sułtan Gałga, który z nami u Podhajec paktował chcą paktów dotrzymać; ale Budziak szumi już jako ul na wyrojuul na wyroju	Byłem już tam.	Czy już dziś?	Jest jeszcze jeden. Rogopuło w Odessie. Murowane firmy, same murowane!	Miałożby braknąć Charytek tam, gdzie będzie Amor?	Na podkładzie sentymentu może?	Pamiętaszże na przepisy?	A ileż ci trzeba?	A potem ku Zbyszkowi?	A ślub o której porze?	Ach, w ratuszu...	Ant amžių amžinųjų! O ko nori, vaikeli?	Bo mogłoby pana nieszczęście spotkać.	Dziękuję. Wszystko w porządku.	Kuźniecow odwrócił czas.	Laudetur Jesus Christus.Laudetur Jesus Christus. (łac.)	Lorda de Winter?	Moim imieniem!	Nic, nic, a prawda, słyszałem, dywany, bronzy, porcelana sewrska, stołowy wykładany dębem, prawda, słyszałem. Więc idziesz za Andrzeja?	Niestety, miastomiasto (tu daw.)	O, aż w rozpaczy? Zdradza cię?	Ojciec wie?	Pensja.	Powiedz mi Stachu, ty znasz Bukackiego?	Przysięgnę	Pójdziesz ze mną. Czuję względem was ciężkie obowiązki mówił major dalej dziwnie surowo i smutno braknie nam Jima Horscrofta!	Słusznie!	Widziałem rycerza bez głowy	Wojny z Kingiem!	Zamknięty w nocy	Zawsze kochanie moje.	Łukasz Halicki?	Ślicznie radziłabym zapakować wszystko i odesłać zpowrotem.
Tak, tak, oni obaj mi to samo powtarzają... ale mnie się już sprzykrzyło słuchać. Jadę. Powietrze tutaj szkodzi mi... gdzie indziej będzie lepsze.	Jako i tobie byłem. Pamiętasz? Bylem go tylko prędko znalazł, bo się boję, że się w jakowejś pustelni przytai albo gdzie w dalekich stepach zapadnie, do których od młodu nawykł. Waszmość, panie Kmicic, przymawiałeś mi do wieku, a ja ci powiem, że jeśli kiedy gończy bojar tak z listem sunął, jako ja będę sunął, to mi każcie za powrotem nitki ze starych bławatów wyciągać, groch łuszczyć albo mi kądziel dajcie. Ani mnie niewygody nie zatrzymają, ani cudza gościnność skusi, ani jadło lub też napitek w pędzie zahamuje. Jeszczeście takiego pochodu nie widzieli! Już teraz ledwie usiedzieć mogę, właśnie jakoby mnie kto szydłem spod ławy ekscytował: już i koszulę podróżną kazałem sobie łojem kozłowym dla wstrętu gadowi wysmarować...	Nie, ale wychowałem się na Korsyce. Ty jesteś stary i uparty, a ja jestem młody i uparty. Pomiędzy takimi jak my pogróżki nie doprowadzą do niczego dobrego, musimy zawrzeć jakąś ugodę. Czy to moja wina, że uśmiechnął się do mnie los, który ciebie wciąż prześladuje?	Ajajaj taka osoba i bezrobotny... Ale pewno nie dziś, to jutro, pan doktór w jakim urzędzie znowu co dostanie?	Są takie kobiety, które w najgorszych warunkach, nawet w nędzy nawet narażone na szykany otoczenia, zdolne są jednak zdecydować się na urodzenie nieślubnego dziecka. I w tem dziecku widzą swoją radość i cel, i szczęście. Ale to są dziewczęta proste, z ludu, zdrowe moralnie, których twarda skóra nie przyjmuje zarazków z burżujskiego, gnijącego świata.	Zgadniéj!.. Ja chcę dużo pieniędzy! dużo pieniędzy! Jestem, jak widzisz, ostrożna... Jutro? kto tam wie co będzie? Przyjść do ciebie nie będzie można... będziesz się musiał rachować przed twoją panią...	A cóż będzie? i co ja to mam robić?	A wiecie w Paryżu to takie niedźwiadki przyczepiają do automobilów „na szczęście”. Co drugie auto w Lasku BulońskimLasek Buloński	Czy może mnie pan słuchać, nie będzie to pana męczyć, panie Cyrusie?	Dziwna to kobieta bez żadnych przesądów, trzymających się tak uparcie klasy, do któréj należy; serdeczna, uprzejma, cudnie piękna, a z tém wszystkiém, jakaś taka smutna chwilami...	Jakiej tam intrygi... Po prostu zakochała się we mnie i ma dość starego dziada.	Pan mi ubliża a o ile mi się zdaje, widział mnie pan w gorących wypadkach.	Po co zwracasz uwagę na tych kretynów? Ja rozmawiałem z nim w sypialni, jak się przebierał. Pomagałem mu wkładać sweter. Całe ramiona ma posiekane	Pokąd sama chce; zwierzątko to nader przystojnie się zachowuje i roztropne jest. Dość długo już spała, teraz chce pobiegać, kosteczki rozprostować, patrzcie, jak prosto ku drzwiom susy daje.	To coś szparko mości panie oni dumni jakby ich rodziła Batorówna, z tego nic być nie może, tylko się daremnie zakrwawisz w sercu. Ot lepiejbyś sobie ubogą jaką znalazł szlachcianeczkę, a piękną, a skromną; a poczciwą, a pracowitą; pobłogosławiłbym ci z duszy.	Założę się o wszystko co chcecie że ten pan jest cały upstrzony orderami.	Czytaj pan, napij się pan szaflikiem całym tych zgrzęz ludzkich, to dobrze robi na otrzeźwienie. To należy do psychologii Łodzi i waszego niedołęstwa.	Dobrze to, dobrze ale z tym wszystkim , kiedy ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną. Ja myślę, żeby nam obu zawrócić do domu, bo to te przygody, za którymi nasi panowie gonią, nie zawsze wychodzą na dobre.	No pewnie! Przecież to ogromna liczba, mamuśko. Wyobraź sobie, siedemdziesiąt milionów! Ktoś musi na tym zarabiać kokosy. A jakie prace można będzie dzięki nim wykonać! Piszą tu o tym, jak błyskawicznie powstają wszędzie nowe lądy i wyspy. Teraz ludzie będą mogli nabudować sobie lądów, ile będą chcieli. To jest wielka rzecz, mamuśko. Powiem ci, że to jest większy krok do przodu niż odkrycie Ameryki. Nowa epoka w dziejach, wiesz? Co robić, mamusiu, żyjemy w przełomowych czasach.	A co, Ned, słyszysz, co mój pan mówi?	A cóż ci to szkodzi?	A dostawszy się do Przylądka Dobrej Nadziei?	A tu jest mleko z koniakiem. Niech się pan napije	Co nie mają jeść.	Dobrze. Ja właśnie potrzebuję twego autorytetu, a raczej autorytetu wszystkich trzech, aby takiemu znęcaniu się położyć kres.	Dziwne te bagna, prawda?	Gorzej moja Julko, żeś tak niepotrzebnie wdała się w rozmowę.	I słusznie Pierwsze bowiem zarysy tego dzieła zrobili bogowie, a ludzie wykończyli je także pod natchnieniem bogów. Nasz sfinks ogromem i tajemniczością przypomina pustynię, ma postać duchów błąkających się w pustyni i tak przeraża ludzi jak ona. Jest on zaprawdę synem bogów i ojcem trwogi.	I twierdzi pan, panie konsulu że ten statek nie może się spóźnić?	I tyż to mówisz, Michale?	Kamo nad nędzą twoją ulitowali się najznakomitsi nasi arcykapłani, święci Sem i Mefres. Jeżeli odpowiesz prawdę, pomodlą się za ciebie i	Muszę ci wierzyć nie mogę nie wierzyć! Ułatwia to zresztą przedsięwzięcie. Wyznaję, żem zrozumiał cię z początku inaczej.	Na Abrahama i na Mojżesza, nu, a co być może, jeśli Mesjasz przyjdzie?	Nasz ojciec też nie zajmował się nigdy polityką	Nie zaklinaj mnie Frumet! Muszę tej czarownicy dać nauczkę. Raz i na zawsze!	Nie zniszczył. Szafa stoi na swoim miejscu i ma się dobrze. A teraz wystarczy! Rozbierz się i umyj. Ugotowałam wątrobę.	Niech się mama uspokoi Jest noc. Trzeba spać. Mama jest osłabiona i nie dba o swoje zdrowie.	No, cóżeś tam znów zbroił? Pobiłeś się z Danem, hę?	Och, moje dziecko, musisz mieć tęgą głowę, możesz podziękować panu Bogu. To Magielonka była po doktora Piperaud. Wyszedł zaraz potem z nią i oboje skręcili w ulicę Ptasią. Musiało jakieś dziecko zachorować.	Pan dziś nie w humorze; w podobnym nastroju zostaje się w domu.	Pani na serjo odjeżdża? Myślałem, że chociaż na przedstawieniu zostanie pani. Przenocowałaby pani u nas, nacieszylibyśmy się dłużej panią.	Potrzebny mi jest ten termin do ujednostajnienia rachunków. Ale... ale!... Naturalnie, ma pan długi: ile one mogą wynosić?	Prometeusz, panimajeszpanimajesz (z ros.) to ja..	Przepraszam pana Ale istotnie jestem trochę rozdrażniony... zapewne z gorąca...	Słuchaj, podsuń mu mnie na dziadka, skoro prowadzi takie biuro pośrednictwa.	Te małe ciastka są za wielkie. Na sucharki to zgoda.	Was się później przywoła albo sami z własnej woli zgłoście się do pielęgnowania. No chodźże!	Witaj, milordzie domyślam się, że z nami trzymasz...	Żeby mi kto powiedział, jakim prawem te bezecniki wdarły się do naszego miasta i rozwielmożniły się tak srodze z krzywdą ludzką?	A cóż tu robił ten mnich u jegomości?	A ona, czy wie o jego położeniu?	A przecież nad tą wodą stoją wasze wioski. Jakże ludzie będą bydło poili i korzystali z tej wody?	Aby jak najdalej od krzyżackiej ziemi!	Aha, à propos aniołków, jakże było u pani Krotyszowej?	Ba! a nasze słowo rycerskie? Ugoda ugodą, a Arnold bezecność mógłby nam zadać.	Bankier...	Daję panu słowo że o niczym nie wiedziałem.	Do licha! Złapany jak szczur w klatkę...	Dzięki Bogu! Kula nie utkwiła w ciele, nie trzeba jej będzie wydobywać.	I Rastignac odmówił ci?	Idealista, Młodość	Jak dym za ogniem	Jeszcze?	Książka, Niebezpieczeństwo rzekła, potrząsając głową, siostrzenica	Kto jest ten pan? Czy znasz już panią de Sérisy?	Kto ma Jana za brata, ten przywykł do wypadków. Nic mi nie jest, dziękuję panu.	Ma matkę?	Mam króla	Miłościwy książe pod opieką Waszą dobrze nam jest, Panu Bogu i Wam dziękujemy.	Muszę obejrzeć jej urynę obmacać puls i zobaczyć dyspozycję podbrzusza i okolicy pępkowej, jako nam zaleca Hipokrates, 2 Aphorism. 35., zanim cokolwiek przedsięwezmę.	Młokos jeszcze był z ciebie!	Najświętsze słowo honoru, tysiąc dwustu. Powiedziałem dwa tysiące na intencję papierników i drukarzy, którzy tam stoją. podjął głośno.	Nansen jest niczym w porównaniu z wami. Powinniście za wasze zdobycze naukowe otrzymać złoty medal	Nie chcę wracać.	Nie sądzę, ażeby wizyta pani u Kapucynów wpłynęła na przebieg licytacji	Nie udawaj, że ci na nim nie zależy, bo ci go za karę zacznę bałamucić!	Nie wiem.	Nie znam go.	Nie, nie żartuję. Krzysztof może smalić do pani cholewkismalić cholewki	Nie, urocza córeczka ma obiad u przyjaciółki	Nie.	Niech cechują, na wycięcie poczekają...	No i cóż?	Nogę zwichnęła, padając w kurytarzu.	Oj! żeby nie noc, uciekłabym choć do dworu.	Ojcze mój macie słuszność, lecz są cierpienia nad siły...	Ojcze!	On już kupił	Ot, chwała Bogu! bulba w tym roku jak ta rzepa wielka!	Pożenisz nas?	Proszę pana, życie pańskie jest w niebezpieczeństwie, niech pan nie przychodzi do kasyna!	Rejzel, Rejzel!	Rycerzu von Altenburg,	Tak!	Tak, ojcze.	Tam, panie. Ho ho! Wiem ci ja o wszystkim, wiem.	Te same włosy?	Więc pewna jesteś, że zabicie ludzi da pomyślny wynik?	Wyjechali do Kordowy.	Złoty z ciebie człowiek, Dan Zatrzymam go sobie na całe życie.
Czekaj no, przyjacielu Ja tu w górach bardzo dużo o tych rzeczach rozmyślałem. Śledzę wszystko i porównuję zjawiska. Widzisz, ja o czym innym nawet myśleć nie umiem. Nie wiem, do czego to wszystko zmierza, ale jedno wiem na pewno, mój Bondy, że On nie ma żadnego planu. Sam jeszcze nie wie, co i jak. Być może, że chce czegoś wielkiego, ale nie wie, jak się do tego zabrać. Coś ci powiem, mój Bondy. On jest dotychczas wciąż jeszcze tylko siłą przyrody. Politycznie strasznie źle zorientowany. Pod względem gospodarczym barbarzyńca. Powinien był jednak podporządkować się kościołowi, który ma pewne doświadczenie... Wiesz, mnie wydaje się Absolut czasem taki dziecinny.	Dobrze, panie Fix, chciałbym już widzieć oblicze tego nicponia. Lecz jeśli to jest rzeczywiście osobnik, którego pan poszukuje, to nie zgłosi się do mojego biura. Złodziej nie zwykł pozostawiać po sobie śladów; tym bardziej, że formalność wizowania paszportów nie jest wcale obowiązkowa.	Jesteś dziś struta i cierpka dlatego, że nie możesz opływać w zbytkach, biedaczko! Poczekaj, jak zrobię majątek, to będziesz miała powozy, lody, trzewiki na wysokich obcasach, bukiety i rudych kawalerów do tańca.	Owszem, to jest życie, które się staje. Zabójstwo człowieka dorosłego jest czynem dającym się określić ze względu na swoją wartość ujemną: wiemy, co społeczeństwo czy rodzina, czy kraj tracą w owym człowieku. Ale przerywanie życia w zaczątku wyrasta do jakiegoś potwornego wdzierania się w zarządzenia losu, bo nie wiadomo nigdy, co ginie w tym życiu, jakie możliwości przyszłego rozwoju, jakiemu przeznaczeniu tama się kładzie. Pomyśl, że każdy z geniuszów ludzkości był niegdyś takiem „niczym” i tak samo matka mogła o nim powiedzieć...	Będę pracował przy warsztacie stolarskim i tokarce. Muszę zacząć własne życie. Jeżeli żona moja nie zechce iść ze mną, muszę i na to przystać. Ale nie skusiłyby mnie już teraz wszelkie bogactwa świata, chcę żyć życiem własnym. Zostanę biednym pośród biednych i będę im pomagał wedle sił. Potrzebują kogoś, kto by im wygrywał polki na weselach i w zapusty, pisał listy do synów w obczyźnie, a ja to potrafię. Ale przede wszystkim muszę być biedny, pani majorowo!	Co tam podobanie. Żadna mi się nie podoba, bo ja nie do żeniaczki.	Widziałem. Miałem to szczęście. Nie doświadczyłem wprawdzie wzruszeń tej dziewczynki, która zbliżywszy się do niego ze drżeniem i przyjrzawszy mu się szczegółowo, zawołała do swej matki, pełna głębokiego zdumienia: Maman, c’est un homme! Przypatrywałem się więcej obyczajom demokratycznym i samym demokratom. Stroje dam! Józefina Buonaparte ubrana w tunikę grecką i coiffé en camée... Panie Tallien, de Chateaurenaud, Adrienne de Cambis, de Crény... Te jak Sapho de Mytilène, inne à la Cléopatra. I to wszystko w poczciwie sankiulockim miesiącu nivôse...	Nie flirtowałam z nim... Aż do ostatniej chwili wierzyłam uczciwie, że go kocham... A potem... tak, potem zrozumiałam nagle, że nigdy nie mogłabym zostać jego żoną.	W najprostszy. Zostanę z panem. Zostanę na zawsze. Przysięgam panu, że niczego innego nie pragnę, że byłabym głęboko nieszczęśliwa, gdyby pan mnie odtrącił, gdyby pan mnie teraz odtrącił. Ułożyłam całą swoją przyszłość i całą swoją przyszłość widzę przy panu. Nie chcę innej. Nie mogę żadnej innej przyjąć. Owszem, jeżeli pan chce, by przyjeżdżali tu młodzi lekarze na praktykę, nic przeciw temu nie mam. Ale i ja zostanę. Zostanę jako pańska pomocnica, jako pańska żona. Inaczej być nie może.	Angliku, powiedziała, osobliwe ci się zdaje to, co usłyszałeś. Wiedz zatem, że u nas ślub nie jest początkiem współżycia dwojga ludzi, ale jego uwieńczeniem i zakończeniem; on to współżycie zatwierdza. Jesteśmy w wyborze ukochanych swobodni, choć podlegli ministrowi Miłości; ale żyjemy z sobą bez żadnej sankcji prawnej mają bezwzględną skłonność do jednożeństwa przez całe życie. Można powiedzieć śmiało, że ministerium Miłości rzadko się myli	Do tego handlu płazami. Do tego Nowego Wieku. Prawdę mówiąc, to właśnie ja nadałem temu bieg.	Nie. To by nie była wzgarda... Ja wiem, że pani dla żartu tylko spytała, ale ja odpowiadam poważnie... Czy pozwoli mi pani mówić?	Zdaje mi się, że gdyby pani dotknęła człowieka ciężko poranionego, nie tylko ból by go opuścił, ale chyba zagoiłyby mu się rany.	Dobrze uczynisz, panie gdyż cały Egipt jest zaniepokojony. Już dziś nie ma u kogo pożyczać pieniędzy, a gdyby te pogłoski trwały dłużej, ustałby handel. Dziś już nasza arystokracja wpadła w biedę, z której nie widać wyjścia, a i twój dwór, panie, odczuwa niedostatek. Za miesiąc może to samo zdarzyć się w pałacu jego świątobliwości...	Zagłodził się już, nie należy go piec, kiedy nie żyje. Zrobię mu całun, pochowam w grobie i nigdy nie będę mieć innego ptaka, nigdy mój Pipie! Bom tego nie warta	A, bo pan śpiewasz rzeczy stare jak świat. Kiedy byłam w przeszłym roku w Wilnie, u ciotki Kaczyńskiéj, to mówiono mi, że tych wszystkich pana pieśni już od stu lat nikt nie śpiewa.	Mój Boże, cóż miałam robić?... Naturalnie, że przyjęłam z podziękowaniem. Jest to wprawdzie chwilowe zajęcie, ale bardzo przyszło mi w porę, bo właśnie onegdaj (nie rozumiem nawet z jakiego powodu) straciłam jedną lekcję muzyki, za pięć złotych godzina...	On zrobi... tylko go już nie odpychaj. O, ja coś o tym wiem... wiem!...	Tak, rozumiem. Z ksiąg na Ziemi spisanych czerpiesz pan dowody, że Ziemia nie jest zamieszkana. Bardzo słusznie.	A teraz z ręką na serduszku proszę mi powiedzieć, czy nie podobam się panu? Tylko szczerze! Jeżeli odpowie pan szczerze, dostanie pan nagrodę. No?	Ignacy od obiadu nie wrócił, poszedł szukać wuja. A kucharka?	Mylisz się, mój mężu gdyż odjeżdżasz na dalekie, obce brzegi, w celu wzmocnienia, nie zaś rozluźnienia istniejących pomiędzy sobą a AlbionemAlbion (z łac. albus: biały)	Niceśmy nie słyszeli	Nie dam!	Nie obawiaj się pan, sprawiedliwości stanie się zadość Ojciec wyjawił mi nazwisko winowajcy i pragnie zemsty tak samo jak wy, ale i on zaklina was, żebyście dochowali tajemnicy. Prawda, ojcze?	Nie spodziewałam się	Nie, tylko koron.	Nie.	Niech on innego poszuka! Kogoś wynaleźć potrzeba, a brać się żywo... aby się Dobek nie znalazł i nie bruździł...	No nie, nie.	O ważnych rzeczach! Dobrze, pomówimy o tym jutro. Dziś nie mam czasu.	Och! moda!... skoro chodzi o pewną skromność niewieścią, moda nie istnieje. Należy chronić panienkę, nawet przed wzrokiem ludzkim.	Oczy, uszy i rozum wszędzie się przydadzą Możeby i dobrze pana Władysława ubezpieczyć, żeby się z Odoniczem nie układał, bo mu nasz pan pomoże i podeprze go, a możeby dobrze widzieć co o nim jego rycerstwo trzyma i duchowni, a jak on tam stoi...	Ojoj... moze znowu do puscy?	Recepcyjne godziny u jaśnie wielmożnych hrabiów Croy-Dülmen są następujące: od jedenastej do pierwszej po południu, od trzeciej do czwartej wieczorem. We środy i piątki przyjmuje się także później zaproszonych gości. Stosuje się to tylko do znajomych i krewnych przychodzących z wizytą, którzy winni się oznajmić wizytową kartą, tu złożoną. Wizyty nieznajomych i interesantów przyjmuje plenipotent jaśnie wielmożnego hrabiego, pan Fryderyk Sperling, we własnym mieszkaniu: Ortweinstrasse nr 17.	Tak, ale tu jest nie tylko jego matka, nie trzeba nam zawracać głowy matką. Jest tam dziewucha, lafirynda najgorszego rodzaju, która ma na niego więcej wpływu i która właśnie jest rodaczką imć Dreyfusa. Ona zaraziła Roberta swoim duchem.	Tak, już można. Jestem zupełnie zdrów. Nie chcieli mi pozwolić przedtem wyjść, ale na mecz się przecie wydostałem. Ale ty masz gębę jak kompot.	To do waszego pana.	W umysłach, które wyszły z masy żydowskiej, ale wzbiły się do szczytów cywilizacji. Weź pan HeinegoHeine Henryk (1797–1856) wybitny demokratyczny poeta i krytyk niemiecki., LassalaLassalle Ferdynand (1825–1864) mąż zaufania Bismarcka; wpływowy bankier berliński, jeden z największych w Europie., a poznasz nowe drogi świata. To Żydzi je utorowali: ci pogardzani, prześladowani, ale cierpliwi i genialni.	Wielki z waści magistermagister (łac.: przełożony, mistrz, nauczyciel) rzemiosło.. Wie to cała Hanza i cała KoronaKorona skrót od daw. formy grzecznościowej: jego miłość; używany w stosunku do osób szlachetnie urodzonych, szczególnie do władcy a. głowy rodu. nieboszczyk do waści pisywał. Czy to może być?	Zdaje mi się żem pana widział na Monte Pincio, rozmawiającego z tą... jakąś artystką, Polką, przybyłą do Rzymu.	Na czubek tego drzewa? Ja?... Za pół minuty wylezę!	Co ja za jeden?	Co, i ona? Jeszcze jedna! Tego tylko brakowało! Cóż my z nią zrobimy?	Czy to prawda, kochanie, że kazałeś usunąć pana Szułowskiego?	Gdyby zapomnieć! Przestać prowadzić ów proces...	Kroćset bomb! Mój drogi, pamiętaj, że jesteś w towarzystwie nieprzyzwoitych kobiet.	Prawdą jest że brata biskupa Iwona, starego Mszczuja schwycono pod miastem, ze zbiegłą z zamku dziewczyną	A cóż ty na to?	A gdzież babka?	A jak ma wyglądać? Przecież, dzięki Bogu, mam fach w rękach.	A jakie jeszcze inne?	A jeszcze mniej płaciłeś czynszów	A tak chciałabym z panem jeszcze obszerniej porozmawiać w wiadomej sprawie...	Aby się bić, pewnie, ale z brzucha czerpie się ducha i nic po ochocie, gdy pusto w żywocie.	Ach tak?	Ale...	Ani mnie życia pani	Co? Ten ślub?	Czy otwierano go na poczcie?	Dobrze. Kurowskiego prosiłeś?	Dziecko jesteś, Zosiu...	Dziękuję ci ładnieś mnie zakwalifikował.	Flirt	Hej, mocny Boże! żeby choć był zaznał, ale on ją zaślubił, obłożnie chorym będąc, wieczorem, a o świtaniu już ją wzięli!	I on widział pana Kazimierza?	Jaszczurka!... Glista ziemna...	Józef!	Kto by tam uważał na to, co mówią ludzie prości.	Kto taki?	Może to jego zwyczaj	Myszy zjadły	Mówi mi o tym coś boskiego, co jest we mnie.	Na dworze jest zimno i wicher wyje. Ale w izbie jest spokojnie i tak ciepło, jak latem.	O, zapomnę, hrabio, zapomnę.	Odchodzi w ciemność z ducha król...	Ot, tak... boczków przypiecze!	Owszem...	Pan jesteś w życiu i w literaturze zawsze paradoksalnym.	Pani jutro wyjeżdża?	Panie Michale?	Papo zostaje, to cała nasza pociecha.	Ratunku, bo mnie tratują!	Rozmaitych	Salcesony pożarte...	Schom	Skąd je macie?	Słowo honoru ministra? dyplomaty?	Tai vis niekas? Ar kas matė?	Tak, chcę! Lubię kawalerów!	Także to o mnie mówił?	To jeden z najlepszych banków w Europie	To właśnie my nimi jesteśmy.	To właśnie.	Tu jest napisano: Franciszek Kozioł z żoną, siostrą i pięciorgiem dzieci, a tu jest jeszcze dwóch ludzi i Żyd. To oni co za jedni i jakim prawem?	Uczyłeś się historii?	Wy szerzycie zgniliznę!...	Wężam jadowitego dostał!	Właśnie mi też to w głowie dziwak jesteś, Sancho, ale koniec końców, cóż powiada Juana?	Zwłaszcza gdy mu o coś lepszego, przy jego minie i świeżości, niezmiernie byłoby łatwo.
Nic to nie wadzi, i to się potrafi. Na przyszły wtorek mamy tu sejmik powiatowy w Oszmianie i ja tam będę, a jaką szlachtę i ile jej stamtąd przywiozę, to waszmość obaczysz i sam osądzisz, czy można z nią bić na zamek czy nie.	Opowiadają mi tu o tobie różni zmarnowani ludzie, że „Kamil jest zmarnowany”. Uprzedzam cię, że ja nie pozwolę ci zmarnieć! Gadaj sobie, co chcesz! Ja ci rady dam! Nie uśmiechaj się szyderczo, tylko słuchaj i staraj się zrozumieć. Wiem o tobie wszystko. Widzę każdą twoją myśl. Nie masz żadnego prawa mnie nienawidzieć. Nie masz prawa patrzeć tu na mnie jak wróg. Nie jesteś obłąkanym, ale rozumnym człowiekiem. Twoje cierpienie znam. Lekarstwa na nie nie mam. Ale potrzebuję ciebie i sprawa ciebie potrzebuje. I dlatego nie odczepisz się ode mnie. Dlatego będziesz musiał słuchać, co mówię. Słuchaj i milcz, jeżeli nie możesz mówić! Nadejdzie chwila, że przemówisz. Możesz sobie wyrabiać miny	Wierzenia, ZabobonyPoppea wyznaje jakoby religię Żydów i wierzy w złe duchy. Cezar jest przesądny... Jeśli rozpuścimy wieść, że Ligię porwały złe duchy, wieść znajdzie wiarę, zwłaszcza że, gdy nie odbił jej ani cezar, ani Aulus Plaucjusz, zniknęła w sposób istotnie tajemniczy. Lig sam jeden nie byłby tego dokazał. Musiałby mieć pomoc, a skąd by niewolnik w ciągu jednego dnia mógł zebrać tylu ludzi?	Jak to? na Boga, kto wie, czy bym nie wolał, żeby mi rękę odcięto, aby nie prawicę. Widzisz, dziecko moje, usta bez zębów, to młyn bez kamienia, i nie masz zęba, co by nie miał większej wartości od diamentu, ale cóż robić? Taki los nas wszystkich, którzy wyznajemy twarde prawa rycerstwa. Idź, bracie, prowadź, gdzie chcesz, podążę za tobą.	To by można zrobić, rozumie się ale trzeba pamiętać, że oni chodzą razem do szkoły już sześć lat. Ja bym tego nie robił.	Powiedz mi otwarcie, pani czy nie jesteś przysłana od Altisidory. Jeżeli tak jest, nie trać czasu na próżno. Piękność Dulcynei z Toboso czyni mnie głuchym na wszelkie próby miłości. Jednym słowem, szanowna damo, jeżeli nie jesteś posłanniczką miłości, to zapal świecę i zechciej opowiedzieć mi, w czym ci dopomóc mogę. Znajdziemy może jaki środek.	To nas nie obchodzi czy myślisz, poczciwcze, że kiedy dasz synowi dziesięć tysięcy, to już wszystko? Patent kosztuje dwa tysiące, trzeba będzie jeździć do Paryża; następnie, nim się puści na ten interes, bezpieczniej jest, jak powiada brat, wyrobić tysiąc ryz, ryzykować całe kadzie, aby sobie zdać sprawę ze wszystkiego. Widzisz pan, nie ma rzeczy, przed którą trzeba by się tak mieć na baczności jak przed wynalazcami.	A czy on tobie nie powiedział, o czym on myśli?	Czy nie za dużo?	Czy wie pani? Szesnaście osób przyjechało, licząc z Waldym. Jest i ciocia Ćwilecka z córką Michalą, bo Pauli nie ma w domu, i księżna Podhorecka, babka Waldemara, i młodzi księstwo Podhoreccy, i Żyżemscy, i hrabia Trestka, i dużo, dużo gości.	Kolski nie wygląda mi na człowieka łatwo ulegającego dramatom sercowym. To jest bardzo porządny człowiek z dużym charakterem.	Nie myśl teraz o tym, Czarusiu, Czarusieńku...	Nie, dopiero od półtora roku. Przebywa on w Nowym Jorku niespełna dwa lata.	Nie, nie, Wilhelmie... jesteś niewinny... przysięgam na Boga!... A chociaż jego krew splamiła twoją rękę, możesz ją spokojnie podnieść ku niebu... jest bowiem czysta jak dłoń anioła!	Nie, panie... ale...	Nie... O, nie!	Ohydne! Prawda? A pan nie ma pojęcia, jakie on mnóstwo roboty musi dzień w dzień odwalić. Sam wszystko załatwia, jakby nikomu nie ufał w sprawie tych łowisk.	Powoli, powoli. Proszę leżeć cicho i nie wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Przebył pan szczęśliwie nader poważną chorobę; wszelkie wzruszenia mogłyby panu zaszkodzić.	Tak, trzeba było odłożyć; Egipt i władztwo nad Wschodem wedle przepowiedni nie może mnie minąć, więc i Achaja mi nie przepadnie. Każę przekopać istmistm (z łac.)	Główna rzecz w tym, żeby zawsze mówić jasno i wyraźnie Gdy w roku 1912 w kościele Św. Ignacego w Pradze byli misjonarze, to jeden z nich wywodził na kazaniu, że chyba z nikim nie spotka się w niebie. A na tych wieczornych ćwiczeniach duchownych był pewien blacharz Kuliszek, który po nabożeństwie mówił w gospodzie, że ten misjonarz musiał nagrzeszyć co niemiara, skoro mówił w kościele jak na publicznej spowiedzi, że z nikim się w niebie nie spotka. Czemu to takich ludzi wysyłają na kazalnicę? Należy zawsze mówić jasno i wyraźnie, a nie kręcić tak i owak. „U Brejszków” był przed laty pewien kiper, który miał ten zwyczaj, że gdy po całodziennej pracy wracał czasem do domu, to wstępował do jednej nocnej kawiarni i przepijał do nieznanych sobie gości: „Wy się na nas, a my na was...” Za to dostał od jakiegoś przyzwoitego pana z Jihlavy tak siarczyście po gębie, że właściciel kawiarni po zamieceniu lokalu zawołał swoją córkę, która była uczennicą piątej klasy, i zapytał ją, ile właściwie zębów ma człowiek dorosły. Ponieważ tego nie wiedziała, więc ojciec wybił i jej w gniewie dwa zęby, a na trzeci dzień otrzymał od tego kipera list, w którym to liście zacny kiper tłumaczył mu się i przepraszał go za wszystkie przykrości wynikłe z jego przyczyny. Zapewniał, że nie chciał rzec nic nieprzyzwoitego, ponieważ powiedzenie to brzmi naprawdę tak: „Wy się na nas, a my na was nie gniewamy”. Kto się wyraża dwuznacznie, z góry winien zastanowić się nad możliwymi następstwami. Prosty człowiek, który mówi tak, jak mu dziób urósł, mało kiedy dostanie po gębie. A jeśli pomimo to zdarzy mu się taka rzecz niemiła, to w ogóle nauczy się potem trzymać język za zębami, gdy jest w towarzystwie. Oczywiście, i to prawda, że o takim człowieku każdy myśli, że jest fałszywy i Bóg wie jaki jeszcze i że takiemu też dostanie się nieraz po pysku, ale powaga jego i roztropność też ma swoją wartość, bo powiadają, że to człowiek mądry, który ustępuje, bo gdyby się stawiał, to dostałby dwa razy tyle. Taki człowiek musi być skromny i cierpliwy. W Nuslach jest niejaki pan Hauber, otóż tego pana pewnej niedzieli w Kundraticach na szosie pchnęli nożem przez pomyłkę, gdy powracał z wycieczki z Bartuńkowego Młyna. Z tym nożem w plecach wrócił ten pan do domu, a gdy żona pomagała mu zdjąć surdut, to przy sposobności wyjęła i ten nóż i nazajutrz krajała nim już mięso na gulasz, ponieważ nóż ten był ze stali soligeńskiej i dobrze był wyostrzony, a oni mieli w domu wszystkie noże tępe i szczerbate. Ta niewiasta chciała potem mieć cały komplet takich noży i zawsze w niedzielę wysyłała męża do Kundratic na wycieczkę, ale pan Hauber był człowiekiem tak skromnym, że nie chodził nigdzie na dalsze wycieczki, lecz wybierał się najdalej do gospody „U Banzetów” w Nuslach, bo wiedział, że gdy siedzi w kuchni, to Banzet wyrzuci go wcześniej, niż ktokolwiek zdążyłby podnieść na niego rękę.	Nie przerywaj. Takim świadectwem dobrej woli będzie wystawienie zobowiązania pokrycia strat i wpłacenie jakiejś kwoty dla zadokumentowania uczciwych zamiarów. Jeżeli to zrobisz, podjąłbym się ratowania ciebie. Zaznaczam jednak, że bynajmniej nie gwarantuję pomyślnych skutków swojej interwencji, gdyż stryj nienawidzi cię z całej duszy. Zobowiązanie musi zawierać przyznanie się do malwersacjimalwersacja	Nie mogę pojąć jakim cudem Robert mógł się w niej kiedy kochać. Och, ja wiem, że takich rzeczy się nie dyskutuje Wiem, że byle kto może pokochać byle co. I to jest nawet piękne w miłości, to właśnie czyni ją czymś „tajemniczym”.	A czy słyszeliście kiedy, aby król nam zdawał sprawę? Nie; mówi wam ot po prostu: Panowie, biją się w Gaskonji, czy też we Flandrji; idźcie tam bić się!... i idziecie. Dlaczego? wszak to was nie obchodzi bynajmniej.	Ach! Jakże słusznym było postępowanie owej syrakuzańskiej staruszki! Wiedziała ona, że kto przeżyje panów Dubois i Fleury, zadrży przed panem Hibou! Otwierasz, drogi Puchaczu, przede mną widoki rządów despotów i obłudników i w celu ziszczenia tego raju na ziemi chcesz, bym został roznosicielem limoniady lub parobkiem w łaźni na którymś z kanałów Amsterdamu? Dziękuję uprzejmie za tę łaskę! Zostanę sobie spokojnie przy ulicy Św. Jakuba, gdzie można spijać winko i podstawiać nogi ministrom. Nie sądź, że zdołasz mnie pociągnąć mirażem rządów ludzi uczciwych, którzy wolność otaczają taką palisadą gwarancji, iż człowiek nabija się co chwila na pal!	Dziękuję za informacje. Widzę, że to kto inny. Nie znam tej pani...	Nie; ale sąsiedztwo nasze i stosunki dla ciebie szkodliwemi być mogą. Ludzie są źli i posądzający. Dał mi to uczuć Leljusz, że naszą niewinną przyjaźń braterską niegodziwie sobie tłumaczą.	Panowie go nie znają!	Ale panna Norską nie posiadała ich. O ile wiem, jest to egoistka, która chce zrobić karierę za pomocą piękności i kokieterii... Sama przecież mówiłaś mi, że nawet już zaręczywszy się ze Stefanem przyjmowała hołdy innych mężczyzn, co w ogóle jest nieprzyzwoite, a w tym wypadku było niegodziwe.	Ale z tej żałości waszej macie i pociechę stokrotną, że w służbie Najświętszej Bożej Matki śmierć go spotkała. Spadł ci z dachu, ale z kościelnego. Już mu tam w niebie nie pożałowali godnego miejsca	Ależ ja nie w tym celu tam jadę!... Chcę się tylko pożegnać...	Ja muszę do Prus! i pod Warszawą nie będę.	Jestże to stałe postanowienie? Jabym się ośmielił miłości waszej uczynić uwagę, że panów senatorów drażnić i zniechęcać nie należałoby.	Matka pokazała mi je właśnie, są śliczne, nie chcę rozstawać się z nimi i zabieram je do Anzy choćby dlatego, aby im oszczędzić oglądania matki przebranej tak, jak się przebierają...	A ja mówię ci wyrzuć złość z serca twego i nawet nie skarż się. Bo gdy hultaje pójdą pod sąd, cały świat dowie się, że poseł najdostojniejszego króla Assara wdaje się z Fenicjanami, a co gorsza, odwiedza ich samotny wśród nocy. Co zaś odpowiesz, gdy twój śmiertelny wróg, kanclerz Lik-Bagus zapyta cię: „Sargonie, z jakimiż to widywałeś się Fenicjanami i o czym mówiłeś z nimi pod ich świątynią wśród nocy?...”	Do kroćset! Przecież robiliśmy wszystko, co tylko było można, i nic!	To nic, kochanku... To Owczary.	Lud pełen hipokryzji i bez szlachetności wygna ze swego łona talent, jak Ateny wygnały ArystydesaArystydes (ok. 530–ok. 467 p.n.e.) kauczuk, guma., zbywającą geniuszom, lub pod władzę kramarzy, których stać będzie na to, aby kupować sobie pióra. Widzimy już dziś takie rzeczy! Ale za dziesięć lat lada świeżo upieczony student będzie się uważał za wielkiego człowieka, wstąpi na kolumnę dziennika, aby policzkować swoich poprzedników, będzie ich wlókł za nogi, aby zająć ich miejsce. Napoleon miał wielką słuszność, nakładając kaganiec prasie. Założyłbym się, że gdyby dzienniki opozycyjne zdołały stworzyć rząd, atakowałyby z całą zajadłością tymi samymi artykułami i argumentami, jakimi dziś mierzą w rząd królewski, ten własny rząd, gdyby im czego odmówił. Im więcej będzie się czyniło ustępstw dziennikarzom, tym bardziej dzienniki staną się wymagające. Miejsce dziennikarzy, którzy się dorobili, zajmą dziennikarze zgłodniali i biedni. Rana jest nieuleczalna, stanie się z każdym dniem złośliwsza, zuchwalsza; im większe będzie zło, tym bardziej będzie bezkarne, aż do dnia, w którym powstanie zamęt między dziennikarzami dla ich mnogości, jak przy wieży Babel. Wiemy wszyscy, ilu nas tu jest, że dzienniki pójdą w niewdzięczności dalej niż sami królowie; w spekulacji i rachunkach dalej niż najbrutalniejszy przemysł; że pożrą nasze inteligencje, sprzedając co rano swój tani bazar intelektualny; ale będziemy pisywać w nich wszyscy, jak ludzie, którzy pracują w kopalni rtęci, wiedząc, że w niej umrą. Tam, obok Koralii, siedzi młody człowiek... Jak się nazywa? Lucjan! Jest piękny, jest poetą i, co więcej dlań warte, człowiekiem z głową; otóż przejdzie przez parę tych zamtuzów myśli zwanych dziennikami, rzuci tam najpiękniejsze myśli, wysuszy mózg, skazi duszę, popełni bezimienne podłości, które w walce haseł zastąpiły chytrość, łupiestwo, pożogi, trucicielstwo kondotierów. Kiedy wreszcie, jak tysiąc innych, roztrwoni swój piękny talent na korzyść akcjonariuszy, ci handlarze trucizny pozwolą mu umrzeć z głodu, jeśli będzie miał pragnienie, a z pragnienia, jeśli będzie cierpiał głód.	Może ten kapitan znalazłby wtedy kogoś innego	Ty żenisz się z dziewczyną z Houmeau, ty, obywatel, ty, drukarz królewski w Angoulême! Oto owoce edukacji! Oddawajże tu dzieci do szkół! Ojciec, ChciwośćHo, ho, musi być tedy bardzo bogata, mój chłopcze jeżeli żenisz się z dziewczyną z Houmeau, to musi chyba tęgo być wypchana złotem! Dobrze! Zapłacisz mi zaległe czynsze. Czy wiesz, chłopcze, że oto już dwa lata i kwartał jak zalegasz: razem dwa tysiące siedemset franków, które by mi w samą porę spadły na zapłacenie bednarza. Od każdego innego niż syn miałbym prawo domagać się procentów, ostatecznie bowiem, interes interesem; ale tobie daruję je. No więc cóż ona ma?	Otóż i masz najstosowniejszą lekturę na pierwsze dni twego pobytu na Księżycu, potem przejdziesz do historii mieszkańców jego i do innych książek, a wszystko, co ci opowiedzą, pojmiesz i spamiętasz od deski do deski, bo próżnia rozumowa, która w tobie nastąpiła, tak pragnie zapełnienia, że wszystko w sobie pochłonie i umieści. Ja muszę lecieć do księcia gubernatora, który jest chory i mnie zawezwał na konsylium, ty tymczasem prześpij się na tym materacu i na tej poduszce z gutaperkigutaperka	A teraz przywiążmy go do drzewa.	Jak Boga mego! Dobrze się kończy nasz ostatni kurs. A teraz syp i popraw tę swoją szmatę, ja i Turkey pomożemy ci. Wejdziemy od tyłu, po co nam niepokoić Randalla.	Jak do czego. Do kuszy najlepszy Angielczyk, którenktóren przeszyć, przebić; por. „nadziać”., a gołębia na sto kroków utrafi. Czechowie okrutnie toporami sieką. Do dwuręcznego brzeszczotabrzeszczot czynić zarzuty a. wymówki. nam przez Niemców, że pogan i SaracenówSaraceni w średniowieczu pojedynek sądowy, mający dowieść racji jednej ze stron i uważany za dowód. odbyć między czterema ich i czterema naszymi rycerzami, a zrokzrok (daw.) król niemiecki 1378–1400 i czeski 1378–1419, nazywany tu „rzymskim” przez wzgląd na tradycję Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego..	A to dla czego? dziczku ty jakiś! zaśmiał się ojciec.	Ale w każdym razie, my zapraszamy się zgóry na pańskie wesele.	Ano, to bardzo szczęśliwi.	Do czego wszystko to zmierza?	Dobrze!... Obejdziem się bez heretyckiej pomocy!	Drodzy moi, to słowo w słowo, jak ja. Przeczuciem tylko zachowałem uprząż. Hola, Bazin! połóż tu mój rząd nowy z siodłem, razem z siodłami panów.	Dziadzio powiadał mi, że przed dwudziestu laty powieszono na tym samym miejscu dwóch pastorów protestanckich.	Fircyk mówił ze smutnym uśmiechem Klejn do Mraczewskiego.	Jak chcesz, ja wolałabym przesiedzieć w domu.	Literatura neo-romantyczna literatura neo-romantyczna, zerwawszy wszystkie związki z ży­ciem, stała się alembikiem na książkach i dziennikach; poezja	Mnie by trzeba kogo z bojówki jeżeli jeszcze jest jaka bojówka...	O tym, że jej mąż wrócił?...	O, jakże ostry macie języczek!... Mości wojewodzicu, miłościwa infantka raczyła was wybrać do polskiegopolski taniec	O, pani! wystaraj się dla mnie o taką pracę, choćby za połowę tej zapłaty, którą dają innym, a ucałuję ci ręce i nogi.	On już jest do niczego, co?	Piotrze, panicz zamieszka w zielonym gościnnym pokoju. Zaprowadź tam panicza i wróć do mnie.	Szukajmy go więc!	Zastanawiam się, co zrobić?	Ziąb był taki, a i roboty przeciech mam niemało.	A dokąd to pan idzie?	A inne?	A w każdym razie lepiej pozostać w środku, niż z wierzchu lub pod spodem.	A więc!	Ależ, jak zawsze... zanadto!	Co?	Czy i Sarę?	Czy ktoś z was widział Rexa?	Czy mama ma w jakim banku pieniądze?	Daj pokój, Athosie, mój drogi!... masz, doprawdy, dziwne uprzedzenia...	Dziesięć.	Guciu, cicho bądź Zabroniłem ci mówić, co było w teatrze, a ty zapomniałeś, com ci mówił.	Głos powszechny ich wytyka, Toporczycy wasi są!	Jak to to tam są i francowaci?	Jaka?	Jasne	Jeśli Janowej za mała pensja, to mogę płacić więcej.	Kto rzucał kamieniem?	Macie! Macie! Idźcie!	Maršalka tau gyvastį dovanos!	Najf!	Naturalnie trzeba pospychać te długi przed jej powrotem.	Nieboszczyk był dziobaty!	Niech pan przynajmniej powie: „nasz stateczek”, Pencroffie	Niema listu?	No, no, to weźże i terlicę.	O moją rękę?	O!	On naprawdę wierzy i musi mieć jakieś dowody.	Prędzej znajdziesz śmierć, albo szpital waryatów.	Rzeczywiście	Spałam z Jareckim.	Tam, na tej najwyższej... człowiek wisi!	Tylko co odszedł odemnie!	Tyś tych niemców widział na Białej Górze Mów! widziałeś ich!	Widziałeś ją? Płacze?	Wszystko, wszystko... Niebo, nasze góry i was także widziała, jakeście chodzili za bronami...	Żegota?
Myślę, że by się paniczowi serce krwawiło, gdyby się ojciec dowiedział o wszystkim, zanim mu panicz sam powie Pewnie przez niejedną noc bezsenną panicz sobie to spotkanie planował.	Przecież, że za dużo, abo to matka nie mówiła...	A czy nie była to prawda? Szach!	Boże! To mój ojciec, moja matka, moja siostra, płaczą nade mną uśpionym, nie wiedząc, czy wróci życie lub śmierć nastąpi. Ja chcę pójść do nich, otrzeć im łzy i żyć pomiędzy nimi.	Bych się wstawił, to może by puścili...	Czy tak? Nie uda ci się to już może.	Eeee!... Taka to nie bardzo odskakuje.	Ja myślę o tym ale to będzie trudna robota i nie zrobię jej zaraz, tylko dopiero wówczas, gdy będziemy mieli wyruszyć w dalszą drogę.	Jak to, gadanie? Wszak sam stróż Mikołaj...	Kiedy tak to możecie się zbliżyć, a znajdziecie tu także smutek i żałość.	Margrabia? Co mu to pomoże; pierwszy lepszy dworzanin naszego pana bardziej na księcia podobny niż on.	Naprawdę? Byłby to dowód wielkiego sprytu.	Nie. Taki już jestem z natury, czy z wychowania, czy też z jednego i drugiego. Nie darmo jestem synem swego ojca, tego człowieka z portretu. Jestem zupełnie taki sam, tylko brak mi jego geniuszu. A nawet mniej jeszcze wart jestem niż mi się zdaje, bo i pogarda opuszcza mnie z roku na rok. Nic mnie tak nigdy nie zabawiło jak ten epizod, w którym kazano mi nagle odegrać tak niesłychaną rolę. Przez chwilę sprawiło mi to wielką przyjemność. I wiesz, wydostałem go z tej opresji.	Nikt nie powinien wiedzieć, co pan za jeden Coś pan zrobił, toś pan zrobił, to nasza sprawa. Nie trzeba szerzyć paniki. W takich czasach wojennych panika jest rzeczą bardzo złą Powie się słówko i już po całej okolicy niepokój i wzburzenie. Rozumie pan?	No, to co mam czynić?! Gadaj, co chcesz ode mnie?	Słuchaj no, Lizo, jeżeli ona umrze, to ja dobrze wiem, kto zostanie żoną młynarza.	Słuchaj no, Wacek, jak się nazywa ten twój facet, co to tak Terkowskiego objechał?	Tak i przytem nic nie straciła wdzięku. Szpeciły ją dawniej czerwone oczy, a teraz jej to przeszło	Tak. I naprawić to, co pani... mimo woli, zupełnie mimo woli zrobiła złego...	To prawda. Zatem dlaczego zostałeś?	To się rozumie. Wtedy naprawdę nie mogłem miauczeć, bo ciotka cały czas mnie pilnowała. Ale dzisiaj się postaram. HandelHej, co tam masz?	Tyczy się-li to mnie? grozi jakie niebezpieczeństwo?	W tym to rzecz, jak pan widzi, panie Copperfield	Słuchaj Brühl, mówię po staremu i bez tytułu nie graj komedyi przynajmniéj ze mną: to się na nic nie zdało. Tak samo jak ze mną nie odegrasz jéj w obliczu historyi, któréj okłamać niepodobna. Zamkniesz usta Erellom i Justim, zakażesz pisać, mówić, myśléć, ale ostatecznie czyny twoje cię wydadzą. Możesz sobie kupić bezkarną teraźniejszość, ale nie jest w niczyjéj mocy uczynić cię czystym przed historyą. Staniesz przed nią jak na sąd Boży nagim, odartym z maski, różu i bielidła, a uniknąwszy pręgierza za życia, nie ujdziesz go po śmierci.	Ależ naturalnie, że tylko tutaj...	Między ludźmi dobrze wychowanymi wystarcza wzajemne zaufanie Mam więc nadzieję, że ani ja, ani moja żona, a nade wszystko moja żona nie będzie miała powodu skarżyć się na panów...	Na wojnie się nie rozumiesz i dlatego nas posądzasz, że cię dopiero po wszystkim chcemy na miejsce przyprowadzić. Jedne chorągwie idą jako sierpem rzucił, inne zaś muszą okładać, aby szlaki poprzecinać	Nikt ci jej nie ofiaruje, bo zastrzegłem ją u Boucherona i mam jego słowo, że jej nie sprzeda nikomu prócz mnie.	No, no, że też ty coś wiesz nowego!	Przecież nie mówię nic złego... Mówię tylko, że mam szczęście do...	A i tobie by coś należało!	A no, nic.	A siostra najstarsza, panna Wanda, której jeszcze nie znam?	A tymczasem urządzajmy się jak na wieczność. Nie należy nigdy niczego robić połowicznie.	A więc porwali ją Aulusowie i w takim razie biada im!	Ach, Boże wielki!	Ale czy Żywczak zechce i ojca się waszego nie zlęknie?	Ale mniej więcej?	Ależ ona nie mieszka podobno w Jodłowéj	Bez.	Ciotuchna? Jaka ciotuchna?	Co mam kłamać? Jakbym nie chciał, i o kącie nic bym nie powiedział.	Co pan chce, żebym mu powiedziała?	Czy zabierasz ze sobą maszynę do pisania?	Cóż takiego?	Dalekoś zaszedł.	Dali.	Do licha ze Zwycięzcą. Krzyczę na ciebie już pół godziny. Wytrzeszcz ślepia!	Doprawdy?	Doskonaleście postąpiłdoskonaleście postąpił pochwalił Nils.	Dziękuję, ja idę spać Ani się pokazuję, nim ty jej nie przygotujesz. Ślicznych bym rzeczy się nasłuchał z pierwszego impetu!	Hm?!...	I cóż stąd?	Ja rozumiem, ja dwa razy dobrze rozumiem, tylko nie mogę zrozumieć, dlaczego ty, Albert, chcesz płacić te piętnaście tysięcy rubli.	Jak się zwie?	Jednak nie uprzedzajmy się. Trzeba pierwej wybadać księcia	Jeszcze nie wiem. Może zabierzemy się do tego starego, uschniętego drzewa na wzgórzu, po drugiej stronie potoku Cichego Domu?	Już nas pan opuszcza?	Które niegdyś było tak głębokiem, jak wszystkie twoje uczucia, ale teraz...	Leszku!	Macie chore nerwy.	Miałem kiedyś Ariamanowi opowiedzieć o nieustającej u nas Targowicy. Będę opowiadał w osobie trzeciej, jak Juliusz Cezar, kiedy dyktował Pamiętniki w swym namiocie, wsparty na tarczy i na brance z plemienia, gdzie żyją Druidzi.	Mnie odpowiada, świetna dziewczyna. Proponowałem ją w swoim czasie.	Moje najniższe uszanowanie jakże się cieszę z tego spotkania.	Nawet.	Nie mogłem, przyjechały moje siostry i ani na krok nie ruszałem się z domu	Nie wiem, dlaczego.	Nie żartuj. Gdybyś widział oblicze tego chłopa, nie zasnąłbyś jak i ja...	No i co?	No, nie... Ale ponieważ nam nie wolno pytać się o wiele rzeczy, więc musimy tak prowadzić rozmowę, ażeby nam wszystko powiedziano. Czyżbyś tego nie rozumiała?	No, proszę. Jakież?	O!	O! lękasz się, żeby ci się ofiara nie wymknęła otóż zapytaj twego godnego pomocnika, o jaką łaskę prosiłam go właśnie.	O, i ja też do widzenia, do jutra!	Och!	Ona nie dla ciebie...	Pamiętam doskonale	Panie prezesie...	Pewnie już idą, bo tam na drodze coś pieski jazgoczą...	Pod żadnym pozorem.	Proszę cię, Piotrusiu, dosyć... Pan Solski musiał być mocno zajęty...	Przemijanie, Pamięć	Przykrości? Na żaden wypadek, i owszem, przyjemność i miłą rozrywkę; ale z końmi i ludźmi...	Przysięgnij pan!	Słuchaj, Winicjuszu czym ci tego samego słowo w słowo nie mówił?	Słyszeliście już?	Tak, proszę pani	Tak, złoty krzyż... I nicże więcej?	Trzymaj!	Uważam. Cóż myślisz robić dalej?	W końcu tygodnia.	W takim razie Lula zostanie Pełską.	Waszą miłość mogę jeszcze od biedy zaliczyć do moich wychowanków; jeden rok wprawdzie, aleś był moim uczniem. WładysławWładysław II Jagiellończyk (1456–1516) drugi syn Kazimierza II Jagiellończyka, namiestnik ojca w Wilnie, uważany za dobrego władcę, poprawił bezpieczeństwo w kraju i sądownictwo. Umarł młodo na gruźlicę i został kanonizowany. Jest patronem Litwy. więcej w Wilnie niż w Krakowie przebywa, królewicz Olbracht ino upatruje, kędybykędy (daw.)	Widzisz. Jest także bardzo energiczna, jest uosobieniem działalności i siły...	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Więc tylko jedną muzykę kochać można! rzekł Tobiasz.	Wreszcie Bóg chce nawrócenia, a nie śmierci grzesznika.	Wziął tylko piętnaście ad stapiętnaście ad sta rzekł Blondet	Właśnie tam, u Panny Maryi.	Znam cię i wierzę ci, mój aniele drogi, ale i ty powinnaś mnie znać, powinnabyś mi wierzyć! Na cóż te między nami tajemnice?
Moim zdaniem, zarówno panie, jak i pan pułkownik mylicie się, i to grubo. O ile obserwowałem działalność prezesa Dyzmy oraz o ile go znam osobiście, ten człowiek nie jest zdolny do kierowania się względami na osobiste sprawy.	Niestety, to już nie byłoby życie Ciąg życia w człowieku pojedynczym zależy od pamięci jego przeszłości, w narodach od tradycyi. Tam gdzie nić ich się zrywa, kończy się rzeczywiste istnienie, zaczyna proces rozkładu, z którego już tylko pozostają pierwiastki, mogące się wcielić zarówno w kaprala pruskiego, jak w austryackiego hofrata, lub... w co sobie chcecie.	To? To hiszpańska winda. Pan Salters pokazał mi, jak to się robi; ale i tak nie mogę jej ruszyć.	Jesteście przecież kobieta, to musicie mieć litośne serce pniak duży, pomieścimy się obie.	To się powieszę.	Obawiali się głodu, to się zaopatrzyli!	Oczywiście obiecałem zrobić, co mogłem. Wywiązała się korespondencja i bank wreszcie zgodził się na pewne ustępstwa. Zanim jednak zdążyłem to ojcu donieść, ten otrzymał list, wysłany z banku przed samą konferencją ze mną, a grożący oddaniem sprawy do prokuratora.	Tak. Ładna, tylko nieszczera. I to wszystko psuje. Ja z pani muszę zrobić szczerą kobietę... Pst!... proszę nic nie mówić. Ani się pani nie opatrzy, jak się pani przerobi. I mąż pani będzie mi wdzięczny.	Miałem miałem najsilniejsze przekonanie, że tylko taki, a nie inny system edukacji może mu być pożyteczny. Przekonanie to zasadza się w części na dokładnej znajomości jego charakteru, w części na równie dokładnej znajomości moich własnych środków, za które odpowiedzialność na mnie samym ciąży. Tyle tylko powiem. Chłopca powierzyłem czujności przyjaciela, umieściłem go w miejscu pewnym, uczciwym, lecz to mu się nie podobało, nie wystarczyło mu, uciekł, stał się najpospolitszym włóczęgą, obdarty udał się do pani, panno Trotwood, o pomoc i opiekę. Oto, co chciałem przedstawić pani i zwrócić jej uwagę na następstwa popierania chłopca w jego złych nawykach.	Ojej! Czy to nie wtedy urodziła się komuś córka...	Tylko dufności nie traćcie, a wszystko się na dobre obróci. Jakże to było?	Uważ waćpanna ja się tylko będę bronił, ni razu nie przytnę, a waćpanna atakuj, jak się jej żywnie podoba.	Prawda! Jak mi Bóg miły! Tam nam najlepsze lata spłynęły. Chciałoby się czasem zobaczyć wszystkie owe miejsca, które świadkami naszej chwały były.	Źle słychać, bardzo źle słychać. Znów pojawił się Klecha-Głowacz na bujowisku. Sam widziałem parokrotnie, jak wychylał spośród przewałów swój mniszy pleszplesz	Że jedna cnota stopi się dziś jak wosk.	Po co te przypomnienia stary, no to stary, ale jary! i kwita! i kwita! Alem się jak wmość co drzemiesz ciągle nie wyżył i nie zszarzał. A wdówka! prawda	Żebyście mi nie matką byli, to bym was ubił za takie gadanie! Jak wy się Boga nie boicie tak poniewierać uczciwymi ludźmi!	Przypierasz mię znowu do muru! A więc dobrze, wierzę ci, że osoba, któ­rą się zajmujesz, jest wzorem i uosobieniem cnoty, powa­gi, uczciwości... ale czy również będziesz mi mogła zarę­czyć, że posiada ona tego ducha porządku, tę umiejętność ścisłego rachunku, tę akuratność w stawieniu się do robo­ty i pełnieniu jej, która nie cierpi ani chwili zwłoki, ani cienia zaniedbania?	Tak jest! Jak się czujesz?	Aha! nie rozumiemy się. Myślałem, że pani chciała się utopić.	Co się stało?	Dawniéj bywało Motruna i za cygana i za siebie pracowała: wodę nosiła, chatę lepiła, krzątała się, aż miło; jam nieraz zdaleka patrzał. Teraz ją ani napędzić! Wstyd! wstyd!	Kłamie pan. Kochacie się, a może nawet jesteście kochankami. Proszę mi nie przerywać!	Niech więc czeka, a skoro zbadamy naszą stację pomiarową, postaramy się wyprosić stąd niewygodnego sąsiada.	Przypadek dał mi do rąk tę książkę Dostała się tu wraz z innymi książkami o pouczającej treści. Miałem do wyboru Geometrię dla wyższych klas szkoły średniej, Dzieje taktyki wojennej, Przewodnik po Dolomitach albo Zasady bimetalizmu. Wybrałem jednak tę książkę, która stała się moim najmilszym przyjacielem. Znam ją już całą na pamięć, a jednak znajduję w niej wciąż nowe źródła zabawy i pouczeń.	Przyznam się, że bardzo byłbym rad temu, odpowiedział podczaszyc, bo zdaje mi się, że sobie pozwala jakichś ze mnie żarcików.	Z góry można było przewidzieć, co powie Pogłaskała mnie po głowie, rozśmiała się i rzekła: „Moje dziecko, wolno ci mieć swoje sekrety, toć cię znam już dwanaście lat”.	Żenił się z nią przecie	Aby się nie nudzić, na to jest jeden sposób Potrzeba koniecznie miéć cel jakiś w życiu. Jeżeli losy go nie nastręczają, człowiek sam stworzyć go sobie powinien.	Kochankę Jesteś dziś bowiem więcej niż żonaty, zrobisz się nudny, będziesz chciał wracać do domu, nie będziesz miał fantazji ani w stroju, ani w życiu; zresztą mój Artur jest bardzo dobry chłopiec, zostanę mu wierną i zerwę z Malagą... Pozwólże mi obejrzeć przez dziurkę od klucza swoją Muzę z Sancerre? Czy nie było piękniejszego zwierzęcia w całej pustyni? Okradziono cię! Godne to, suche, płaczliwe, brakuje jej tylko turbanu lady Dudley.	Powściekali się, czy co? Śniadania nie jadłem jeszcze. Albo przez cały dzień ani jednej depeszy, albo	Na razie jest to zbędne. Niech pan mi powie, czy ten kauczuk w razie poddania go analizie może ujawnić swoją tajemnicę?	A właśnie, że tak. Ułożyłam już wszystko, od a do z, jak to będzie w naszym domu.	A to na co?	Czyjże to pokoik, kochane dziecko?	Także doktor i na jakąż to pomrzemy chorobę?	To dobrze to dobrze. Przyrzeknijcie mi więc wypełnić moją ostatnią wolę, a wynagrodzicie mi za wszystko, co dla was uczyniłem.	Tomku, to przecież krzyż!	Chybabyśmy oszaleli wszyscy jesteśmy tu jednego zdania: nie rozumiem, co to za mnichy, o których mówisz.	Nie. (Wiedział, że to nieprawda).	Onże się za wszystkich ofiarował, miłościwy panie! Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali; nie mając pewności, przecieśmy go nie przestali opłakiwać, bo gdyby nie jego kawalerski postępek, ciężko by nam było dać sobie rady...	Cóżbyś pan powiedział na ten oto dowód?...	Czary to są niezawodnie Ale na nie nikt nie poradzi.	E, nie wiem. Ale cóż pan robił? Pisałeś pan coś?	W kaplicy, która jest przy zamku Muzaferidów. Trzeba spieszyć tam. To będzie przed północą. A jest pięć mil i już zachodzi słońce.	Daj mi stąd iść Nic nie powiem. Nikomu. Będę milczał jak grób.	Oto widzi pani, jak trudno zebrać między ludźmi najprostszych informacyj! A przecież nie mogę zapytywać ducha Cezara o opinię o Zgierskim albo Marii Antoniny o panią Edytę...	A może pan woli gorące mleko, panie doktorze?	A wie pan, co mnie tu na wstępie najbardziej zastanowiło?	Cóż pan spłatał tak strasznego w Biarritz?	Znać, że pan kochasz głęboko	Babulo, a kiedy ja mała byłam, żegnała ty mnie na noc krzyżem świętym?	Nie będę cicho Muszę wiedzieć, za co Dantèsa mają wsadzić do kozy. Ja kocham serdecznie Dantèsa, zdrowie twoje, Dantèsie	Pani sandomierska nie musi być daleko	Proszę pani, ojciec pani nie chciałby ani dzielić, ani sprzedawać swoich dóbr, ani też płacić olbrzymiego podatku od gotówki, którą można posiadać. Zatem w tym celu trzeba by go zwolnić od inwentaryzacji całego majątku, który obecnie stanowi niepodzielną własność pani i jej ojca...	Nie, ale od czasu uwięzienia mojego i kradzieży, spełnionej w mym domu, gdy kto otworzy drzwi, strach mnie przejmuje, a szczególniej w nocy. Cóż chcesz, u licha!... nie jestem żołnierzem!...	Dajże mu Boże zdrowie, przyjacielowi zacnemu! Nigdy on po ludzku nie umiał mówić, ale setnie takowe niedostatki wielkimi cnotami nagradzał. Co myślisz, panie Michale? zali przeszedł szczęśliwie?	Dlaczego?	Dobry wieczór, Stanisławie a pani Broniczowa nie wróciła?	I nie nerwowych.	Jest podła, głupia, przewrotna, do gruntu zła.	Nie	Nie ma go jeszcze?	Nie przypominam, nie było go, za moich czasów wszystkie nosy były proste.	Nie zdążymy tam przed północą, mimo największego pośpiechu!	Oczywiście nie odesłała mama tego stryjowi?	Oto są dla ciebie. Pilnujże starannie i nie rób na markach oszczędności. Dziecko ciężko chore?	Panno Zofio! Szczęście całego życia mojego jest w rękach pani.	Tak. Telefonowałam do pana profesora.	Ty?... Ej, nie żartuj!...	Więc dobrze: proszę przeczytać, moi panowie, wasze postanowienie	Wykluczone kupno. Natomiast nietrudno będzie obrabować kościelny ołtarz i skarb z sobą uwieść. Trzeba jednak przed tym być pewnym schroniska na naszej wyspie.	A co mówił?	Ależ koń!	Bardziej niż kiedykolwiek.	Bardzo Marysię miłujesz, prawda?	Bo uciekł.	Czy możesz mi powiedzieć dokąd?	Cóż u was słychać?	Dodatek nadzwyczajny! Bomba w restauracji!	Dokąd, jeśli wolno zapytać?	Dzień dobry pani naczelnikowej...	Którego nadużyję	Mów.	Najzupełniej.	Numer zrobił doskonałe wrażenie możemy sobie powinszować.	O! o!	Pod Małogoszczem.	Przijemni?	Przyrzekam	Recterecte (łac.)	Rocho są w kościele?	Seks	Straszne!	Sześć lat bez mała.	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie, raporcik każdego dnia, regularnie. Tak: pisany, ustny?	Tak	Westalicznie	Zawdyzawdy (daw.) mruknął Wojciech.	Żal mi tylko matki, bo wyrzucić ją musiano pewnie na ulicę! Dawniej posyłałem jej od czasu do czasu po pięć franków... teraz... skądże bym wziął!
To ty miej litość nade mną, jestem jej godzien; i przebacz, jeśli w pierwszej chwili tak ciężkiej zgryzoty nie odpowiem tak, jak powinienem, na postępowanie takie, jak twoje. Wydajesz mi się bardziej godna szacunku i podziwu niż którakolwiek z kobiet, jakie były w świecie, ale też ja czuję się najnieszczęśliwszym człowiekiem, jaki był kiedy. Tchnęłaś we mnie namiętność od pierwszego spojrzenia; twoja oziębłość i posiadanie ciebie nie mogły jej ugasić, trwa jeszcze. Nigdy nie mogłem obudzić w tobie miłości i widzę, że obawiasz się pokochać innego. I kto jest, pani, ten szczęśliwy, który zrodził w tobie tę obawę? Jaką drogę znalazł do twego serca? W zgryzocie, żem go nie obudził, pocieszałem się poniekąd myślą, że może jest ono niezdolne do miłości: jednakże inny sprawia to, czego ja nie mogłem. Kąsa mnie wraz zazdrość męża i kochanka; ale niepodobna być zazdrosnym mężem po postąpieniu takim jak twoje. Zbyt jest szlachetne, aby mi miało nie dać zupełnej pewności; pociesza mnie nawet jako kochanka. Ufność i szczerość, z jakimi sobie poczynasz, są bez ceny: szanujesz mnie na tyle, aby wierzyć, że nie nadużyję tego wyznania. Masz słuszność, pani, nie nadużyję go i nie umniejszy ono mej miłości. Czynisz mnie nieszczęśliwym, dając mi największy dowód wierności, jaki kiedykolwiek żona dała mężowi. Ale, pani, dokończ, i powiedz mi, kto jest ten, kogo chcesz unikać.	Kiedym służył u Tomasza Karasko, ojca bakałarza Samsona brałem dwa dukaty na miesiąc, oprócz strawy. Nie wiem, ile powinienem brać od pana, ale wiem dobrze, że giermek błędnego rycerza ponosi daleko więcej trudów niż służący rolnika; bo niech będzie co chce, kiedy człowiek służy u gospodarza, jakąkolwiek pracą zmacha się przez cały dzień, przynajmniej wieczorem je kolację, a w nocy wyśpi się w wygodnym łóżku. Tymczasem, jak jestem w służbie u pana, mógłbym przysiąc, żem nigdy nie powąchał ani jednego, ani drugiego; wyjąwszy dwa lub trzy dni, któreśmy przepędzili u pana Diego de Miranda, jeden, w którym zebrałem szumowiny z Gamaszowego kotła, i to, com zjadł, wypił i przespał u Bazylego. Zresztą, Bogu Najwyższemu dzięki, spałem zawsze w swoim futerale, na ziemi pod gołym niebem, wystawiając się na to wszystko, co zowią wichrami i burzą, żyjąc, Boże zmiłuj się!... ot, łupinami, korzonkami, okrawkami sera lub okruchami zeschłego razowca, a za napój używając wody, którą się napotkało w tych pustyniach.	Być może, ale przynajmniej będę się męczyła wpośród tego świata, o jakim marzę i bez którego jużbym dłużej nie wyżyła. Przecież pani wie, jakie życie straszne tutaj, bez celu, tylko byle dzień przepchnąć, a przytem my jesteśmy biedni, bo ta marna pensyjka mężusia zaledwie wystarcza dla niego, i gdyby nie pomoc kuzyna, to jeść nie mielibyśmy co, a liczę, że przy jakiem takiem powodzeniu jego na scenie a mojem na estradzie, będziemy mieli znacznie więcej dochodów, i zresztą już ten kuzyn nasz...	Na, żryj! A nie obetkaj się zanadto i nie połam zębów: hu! ha! To ci ananasy taki chleb. Wojtek forspanforspan (z niem.)	Posądzam, i to bardzo! Miłość, PieniądzMy wszyscy tak intensyw­nie dzisiaj kochamy! Wie coś o tym Lili i towarzyszki, te skarbonki naszych uczuć.	Rosja, Rozum Rosja jest sukcesorką Rusi Kijowskiej, której książę, Włodzimierz I, w 988 roku przyjął chrzest i poślubił siostrę cesarza Bizancjum, po czym uczynił z chrześcijaństwa wschodniego rytu oficjalną religię państwową.. Ona została sama. Gmach Rosji nie ludzki, nie na rozumie, na woli oparty. Tak pan dobrze powiedział. To jest obłęd. Dla człowieka tak. Dla człowieka Bóg musi być obłąkany. Bo nie myśli o człowieku. Rozum ludzki	Iwan? Nie wiem. Czy ja jestem do tego, żeby obchodzić wszystkie biura policyjne? To nie moja rzecz. Jutro będziemy wszystko wiedzieć.	Droga kuzynko opieka twoja nieraz już mi się przydała; jeżeli zechcesz dokończyć dzieła, to będę cię prosił tylko o jedną łaskę; z twej strony, pani, nie wielka to ofiara, a dla mnie rzecz niezmiernej wagi. Muszę wyznać, żem zakochany.	Ma pan rację Gdy się panu dobrze przyglądam, to mam wrażenie, że jestem...	Mr. Mitchel, czyż pan nie spostrzega, że ciągle gromadzisz sam podejrzenia przeciw sobie?	Tak jest! a no, to wnijdź i usiądź przy drzwiach atrium a spocznij... ale nie rychło się doczekasz Hananiasa... i gdy przyjdzie przez Posticumposticum	Nie. Nie mają tu żadnego interesu. Zresztą, to pewni ludzie, sami swoi.	Przyszedł pan z prześliczną osóbką, hrabio. Czy to pańska córka?	Moje słowo nie ten wiatr. A za te sześć... to Kuba miałby nie dwa półkwaterki czystej, a cztery z arakiem i śledzia, i bułkę, i paczkę machorki... rozumie Kuba?...	Pieniędzy za przewóz nie bierzemy. Przeciwnie, gotowi byśmy byli dopłacić panu każdą sumę, gdybyś pan jej potrzebował. Wiemy jednak dobrze, że pan tego nie potrzebuje.	Ma to sens Ma to sens. Rozumiem, co masz na myśli. Czy... chciałeś mi powiedzieć coś jeszcze?	Przecie to nasze!...	To być nie może	To w takim razie skąd to mleko?	Dziękuję, ale jeszcze jedno pytanie: chciałabym też wiedzieć, co pana mogło naprowadzić na podobne poszukiwania? Wspominałeś pan, że przypadek podał pierwsze wskazówki?	Kiedy się tak buciszbucić się (daw.) czy nie skłamałeś. nie skłamał.	Od kiedy to kocha mnie pan?	Na Lesznie, proszę pana, ale po co pan będzie się fatygował...	Naturalnie, Cathcart, nie w ciemię bity, mimo że istotnie służył w Departamencie Politycznym, pozwolił Stalky’emu przez następnych sześć miesięcy polować w promieniu piętnastu mil dokoła fortu Everett. Wiedziałem dobrze, że oni, Rutton Singh, a także jeniec Stalky’ego	Muszę jednak wiedzieć jeszcze, zanim do Posada cię wpuszczę, czy jesteś religijny i czy nie zbywa ci na odwadze, bo nawet prawdziwe byki bywają tak samo tchórzliwe, jak i bezbożne.	Nie mogłem... i basta! Nie miałem po co wracać Umrzeć tu czy tam, wszystko jedno... daj mi wina	O, niech się pan nie boi	Nie jestem aniołem... Służyłem dobrze, pan margrabia opłacał mnie hojnie... Byłem wdzięczny, ale mam dwadzieścia dwa lata.... W tym domu dusza moja spotkała się ze zrozumieniem jedynie u ciebie, panie, i u tej uroczej istoty...	Czyjże ma być jak nie pana naszego, księcia koniuszego litewskiego?	Wy z Wiszowej zagrody? A któż z wami, a wielu... czuję ludzi dokoła? Chociaż oczy nie widzą...	Dzień dobry waćpanu Dawnośmy się nie widzieli.	Baba jak tur, to jej dzieciak krew odciąga od głowy	Nie bardzo wiem co zagrać	Czyżby była pani tak okrutna, by jej z sobą nie przyprowadzić?	Więc to tak?... Więc mama zamierza nadal zaopatrywać się u tego rymarza?	Mr. Barnes, czy mógłbyś mi pan powiedzieć, gdzie znalazłeś ów guzik?	A wyjść na ulicę umiałeś? Wynoś mi się... bo psa spuszczę z łańcucha!	Ja, który nie jestem mężem stanu uważam każdego władcę za płatnika społeczeństwa, do nieustannéj wypłacalności obowiązanego, który następcy swemu winien przekazać spadek równy temu, jaki sam otrzymał.	Morskie sasanki w kilku rzadkich odmianach. Również morskie rozgwiazdy i morskie ogórki, nie licząc krzewów koralowych. „Szczęśliwy, kto hodował dla swej ojczyzny jedną różę, jeden szczep”, jak powiada poeta [Tym poetą jest František Ladislav Čelakovský, a utwór, z którego pochodzi cytowany dwuwiersz, znajduje się w tomie Růže stolistá (1892); przyp. tłum.].	On nie, ale ja... kto wie...	Proszę jaśnie pani, samowar na stole.	Właśnie. I jeszcze muszą być pomalowane na czarno albo na żółto, jak pan zechce... I ile może kosztować taka ławka dla czworga dzieci	Tak. Rzecz rozciąga się na długie lata Jednak zawsze już bliżej końca.	Ja za śmiałość mają bardzo wielmożnego pana przepraszam ale gorzelnia pańska otworzy się za miesiąc, i ja chciałbym pierwszeństwo u pana mieć...	Ale cóż byłoby się stało w ów nieszczęsny dzień, gdybyś się był trzymał na uboczu, jak, mam nadzieję, będziesz czynił na przyszłość?	Ba!... W powieści należałoby jeszcze spiętrzyć wiele trudności, by podrażnić wyobraźnię czytelnika i trzymać jego uwagę w napięciu. Natomiast powiem pani w sekrecie, że życie w swoich rozwiązaniach bywa znacznie prostsze.	Ja także nie zdołałem!	Czy pan ma broń?	Więc ja rozhuśtam się najwyżej, jak tylko można a potem: skoczę na równe nogi na ziemię.	Słowo daję asińdźce, mogę się przyznać jako łaskawej na mnie dobrodziejce, w tej myśli nawet i kalkulacyi się żeniłem. Przez kobiety się wiele robi, a... ambicyjkę mam...	A Pasterz za gardło zduszony, musi zdać się na waszą łaskę lub niełaskę, i przyjąć co mu dacie! i dziękować!	Bo skąpo płynie na inne... niższe.	Musimy wierzyć na słowo	W nadbudówce na rufie.	Żeby ocalić pana Andrzeja i nas wszystkich.	Cóż, wymodliłeś się już za twoją chorobę? Hę? Teraz by podobno wypadało dać na mszę do św. Marcina, co?	Ty bogaty jak kniaź Jarema jeden z przywódców powstania Chmielnickiego, brał udział w bitwach pod Korsuniem i pod Piławcami, zdobył Bar, Krzemieniec i Połonne oraz Wysoki Zamek we Lwowie, gdzie zmarł kilka dni po bitwie. się boi.	Słusznie Jeszcze się znajdzie robota. I rozczulonym spojrzeniem ogarniam wszystkie te kochane twarze ludzkie i drogie mi kąty i, uśmiechające się do mnie zewsząd, stare, wierne towarzyszetowarzysze	Zginął Szkoda. Widziałam go w ciężkich godzinach, nic go nie mogło złamać.	Istotnie słyszałem nie wiem tylko, co słyszałem.	Pomiłujcie! powiem wszystko, na co patrzyły oczy moje...	We własnym jego obozie, wobec jego ludzi tak jest postanowiono.	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	Czemu tak?	Tak, nazwa, jakby Chateau...	Tak, ojcze.	Tak, panie: narzędzi rolniczych, bydła i koni.	Tak.	Tylko bez pan! Widzisz go, drania! Przed kim tu będziesz frajera odstawiał!	Ktoś mi tu... papiery przewraca	Tyle, ile się panu, kochany panie, podoba.	Chodź, Ruben, chodź, a uspokój się siądźmy razem z siostrą twoją i pocieszmy się, żeśmy znowu połącze­ni... Bóg reszty dokona.	Dzielnie się spisał.	Ee... miałyśmy się czego kwapić... kanonik jakiś aboliaboli (daw.)	Więc teraz ideałem pańskim jest Szlangbaum.	Stąd chyba, skąd i słabość bierze początek: jest przyrodzoną	Ha! Prawdę mówiąc, chciałbym, aby już jak najprędzej wyszła za mąż.	Gdzie tam nudno! dobrze!	Za co?	Zobaczysz za chwilę Byłem tam w roku zeszłym w jesieni, jakeśmy z papą objeżdżali grunta	Chcę wejść.	Co robi ten chłopak?	Doprawdy? A czego tam?	Gdzie jesteś?	Ludzie mówią: dziedzica ze Spychowa.	Rozumiem a więc umarła?	A hr. Moszyński!	Koniec świata, Mężczyzna, Kobieta, Modlitwa, Praca, Głód, Strach	Kto?	Mam, mam.	Nigdy przed dziesiątą.	Polityka	Przeczytaj	Przybrana w zapinki?...	Rzeczywiście leżą.	Sako vėl visi, kad aš labai prisirišau prie savo augintinio. Teisybė, mano kaltė, bet tai buvo vaikiščius...	Tymczasem trzeba sprzedawać.	Zgoda	Zupa!	Ładnie wyglądasz!
Co by pan, panie Jablonský, chciał przekazać naszemu narodowi?	Najniżsi jednak, panie Copperfield bywają czasem w ręku Opatrzności narzędziem dobra i szczęśliwy jestem, myśląc, że mi się właśnie ta rola dostała w udziale względem mego pryncypała. Godny to, najgodniejszy człowiek, panie Copperfield, lecz jakże, niestety, nieoględnynieoględny	Och, panie osoby pańskiej powierzchowności i zalet nie płacą nigdy za nic: czyż nie posiadasz pięciu stóp i pięciu cali wzrostu?	Ale po co pan to sam robi? Gdzież Ignacy!	Nie przyszłam tu po nauki do pani Szczepanowej Jeżeli się tak rozumiecie na dworskich przepisach, to lepiej nauczcie jej królewską wysokość wytworniejszych ukłonów... bardzo by się to przydało, bo istotnie chyba nikt nie odgadnie, patrząc na nią, że ma z księżniczką do czynienia.	Panie Krzysztofie Krzysiu mój jedyny, mój najdroższy, czy nie gniewasz się na mnie, że tak do pana mówię... Ja tak cię strasznie kocham... Twoje usta są takie gorące... Mój ty najśliczniejszy... Ty mnie wcale nie chcesz... Ty mnie nie lubisz. Czemu mnie nie chcesz?... Powiedz, Krzychu, mój złoty... Czemu ty jesteś taki dziwny i taki inny niż wszyscy mężczyźni? Powiedz?... Całujesz mnie, a odnoszę wrażenie, jakbyś się mną brzydził...	Próżno by mię pani żałowała, bo nie czuję się wcale zmartwiony. Daję pani na to słowo uczciwego człowieka, że nie kocham się w pannie Natalii. Nie, nie! nie kocham się w niej wcale!	Ale pan d’Epinay nie zachowuje się podobnie do pana: cierpliwie znosi swoje nieszczęście.	Co się tu dzieje?	Krótko mówiąc, może by mi pan zechciał przedstawić swe świadectwa. Mam tu kolegę, przyjaciela, młodego Krafta.	Można dowiedzieć się, cóż to za sposób?	Nic nie wiem, co się ze mną działo od wczoraj!	Nie spodziewałaś się mnie widzieć, Oleńka?	Szczęście byłoby mi ciężkie do zniesienia, gdyby ktoś musiał je życiem okupić A gdybym miała być szczęśliwa pod tym warunkiem, że brat mój zginie; to wolałabym na zawsze pozostać tu, gdzie jestem.	Tak, dziękuj. Bo ja nie będę znęcać się nad panem tak jak pański pierwszy szwagier. Przeniesie się pan do pałacu i będzie pan miał zupełną swobodę. Będziemy żyć razem, we trójkę, jadać razem, w gościnę jeździć i gości przyjmować...	Z pewnością, że nie, ale też nie stworzyli ich magnaci. Jest to zbiorowe dzieło francuskich budowniczych, mularzy, cieślów, wreszcie malarzy i rzeźbiarzy całego świata, którzy nic wspólnego nie mają z arystokracją. Wyborne jest to wieńczenie próżniaków zasługami i pracą ludzi genialnych, a choćby tylko	A! to małżeństwo to małżeństwo byłoby śmiercią dla mnie! czemś jeszcze gorszem od śmierci, męczarnią...	Albo że, jako Korsykanin, dobrałeś się komuś do skóry, jak to się u was eufemistycznie mówi na zabójstwo.	Hę? Co takiego? Kto to był? Gdzie to było?	Ja to przewidziałem ale u wariatów nic jeszcze o tym nie wiedzą, chociaż powinni by to mieć z pierwszej ręki.	Sam nie wiedział, czyli ma wierzyć, czy nie wierzyć, ale Ulryk jeszcze większym gniewem zapłonął i wymógł na bracie, aby urzędnika zakonnego ze Zbyszkiem do Szczytna posłał, co też się stało. Przyjechawszy do Szczytna, starego komtura już nie zastali, bo na wojnę z  Witoldem ku wschodnim zamkom wyruszył, jeno podwójciego, któremu urzędnik kazał wszystkie sklepysklep (daw.) zjazd. był wyjechał... Oni się tam często zjeżdżają i skargi na Krzyżaków do papieża ślą, bo i księżom chudziętom pod nimi ciężko...	Wszystko, co było uczestnikiem dziejów, co cywilizacji świadkiem być mogło, ku czemu nadzieja i wiara się zrywa, na czym ślad jeszcze przeszłości półżywej po dziś dzień spoczywa, on kolekcjoner-potentat-miliarder skupuje, zabiera, ludzkości wydziera, z życia wycofuje i na dziubasydziubas parowiec, parostatek. gwałtownie ładuje, po czym cichaczem, pośpiesznie wywozi do mauzoleum umarłej historii, do skrytki przekornej, Oceanu złością niezłomnie chronionej...	A czyś je zapomniał?	A pani zrobiła to tak dobrze, z taką gotowością, jakby pani rozumiała moją myśl.	Ale nie, to mu nie było obojętne, widziałem przecie wielkie łzy, błyszczące w jego oczach	Cóż ty na to?...	Dobrze, ale Boaz nie wychrzcił się.	E! i tego nie potrzeba, proszę waszej książęcej mości samo wspomnienie okrucieństw tygrysa tego zdoła mnie wyleczyć, a z pozwoleniem waszej wysokości, odejdę teraz, ażeby nie patrzyć więcej na jego obmierzłą i szczapowatą twarz.	Jak to?	Jednak jest w tym coś, czego nie umiem sobie wytłumaczyć	Jednym słowem tańczyłem z najśliczniejszą kobietą, z pewną zachwycającą hrabiną, nad którą nic piękniejszego w życiu nie widziałem. Miała we włosach kwiaty brzoskwiniowe, u boku prześliczny bukiet żywych kwiatów, które rozlewały dokoła woń cudowną; ale ba! trzeba było ją widzieć, bo któż zdoła opisać kobietę ożywioną wirem tańca. Otóż wystawcie sobie państwo, że dziś o dziewiątej rano spotkałem tę boską hrabinę, gdy szła ulicą des Gres. Ach, jak mi serce biło! zdawało mi się...	Lecz inni potrzebują, ażebyś się tam udał.	Mnie pożyczysz na szalik, dobrze?	Może też jego Pan Bóg poda w nasze ręce?	Nie mojaś to, Jaguś, nie moja?	Nie pójdziesz. (Wiedział, że to nieprawda).	Nu dobrze; tak co ona wam gadała?	Nu, to jak?	On przecież ciągle to robi.	Pewnie dlatego ma takie ładne, czarne oczy i piękne maniery, bo Włosi zawsze są pełni wdzięku	Pewnie jaśnie pan robi jakieś głupstwo!... Cóż tam znowu?...	Po co wysłałaś mi ją na spotkanie?	Przyjmujemy! Zgadzamy się.	Spotkałam doktora Sążnia i martwi się z tego powodu.	Stąd, że dopiero co wypalił cygaro za trzydzieści soldów.	Są rzeczy, których się boję.	To ja, Trzaska, szukałem was.	To pono najlepsze na oparzelinę!	To źle, to nie po Bożemu, to takie dzieci powinni rozedrzeć końmi Hale, żeby takie dzieci dla swych ojców, to już koniec świata.	Zemściłem się	Zrozumiał przyczynę zmieszania Madzi, tym bardziej że gość usłyszawszy jego nazwisko zesztywniał i stracił zdolność mówienia.	Żydzi, stawiajcie opór. Nie dajcie się pędzić do wagonu jak bydło. Żydzi, Żydzi...	A dlaczegoś ty mi powiedziała, że Joasia.	Albergo d’Italia UnaAlbergo d’Italia Una (wł.) odparł stary Garibaldino, odwracając na chwilę oczy. dodał	Ale nie chodzi o rabunek!	Ale z Warszawy mama napisze?...	Biedna tylko. Nic więcej.	Cicho, bo ojca obudzicie.	Czemu?	Dlaczego?	Dobrze, więc oni poszli dalej, a ty...	Dziewięćdziesiąt pięć...	Dziękuję	Eee?	Ekscelencja zrozumie, przeczytawszy list.	Izwidki ty Żydku?! Ja jestem Niomka, BeniomkaNiomka, Beniomka	Ja miałem na myśli, że aktorsko młoda.	Ja też jestem gotów, kapitanie	Jak? my nie wiemy, ty powinnaś wiedzieć! Dzierlo złota, Dzierlo kochana...	Jakiś ptak?	Już w marcu pułk nasz przelazł przez Pirenejskie Góry. Z Francji wyprzedziłem go dyliżansem...	Ma	Marzenia! Marzenia!	Może tam mój syn, godnie pocięty, znajdzie u obcych opiekę...	Muszę ci jedno przypomnieć, ja jestem Żydówka!	Nie gadaj byle czego	Nie jesteś jednym z nas a także nie jesteś rolnikiem, ani nawet, o ile mogę sądzić, nie pochodzisz z tego kraju.	Nie ma strachu! Pani wie, jakie uczucia żywię.	Nie można tak mówić!	Nie, nic z tego!	Nie.	Niech żyją! vivant! vivant!	Niechże nie ustają, a jej nie zgonią!	Nieszczęśliwa kobieta!	No i spojrzałeś trzeci raz, a ona także patrzy.	Och!... wszyscy!	Oczywiście.	Od szpady. Na noże przyjdzie zapewne kolej później. Zależy mi na tym, aby dzieło dokonane zostało możliwie najszybciej i najprzezorniej.	On zrobi... tylko go już nie odpychaj. O, ja coś o tym wiem... wiem!...	Pani dziś cudownie wygląda. Czuję, że tracę głowę.	Panno Cecylio... niechże pani coś powie!... Przecież pani ma prawo nie zwolnić Madzi z danego słowa...	Powiedziałam ci, że siedzi w domu	Przecież go zabiłeś; do ciebie zatem należą te łupy pośmiertne.	Przypuszczam, że chyba nie ogarnie go tak prędko po raz drugi chęć mordowania kogoś na moście i nie wywoła w następstwie letargu.	Stare dzieje	Tak, po amatorsku. Myślałem, że pani weźmie udział w przedstawieniu.	Tak.	Towarzysze! Proszę o spokój! Głos ma towarzysz Lerbier.	Ty tutejszy?	Wszyscy, wszyscy zwichnięci?!
Mości panowie! popadłem w niewolę ale fortuna kołem się toczy. Bohun całe życie bijał, a my dziś jego pobili. Tak to, tak! zwyczajnie na wojnie! Dziś ty garbujesz, jutro ciebie garbują. Ale Bohuna za to Bóg skarał, iż nas, śpiących smaczno snem sprawiedliwego, napadł i w tak bezecny sposób rozbudził. Ho, ho! myślał, że mnie swoim plugawym językiem przestraszy, a tu mówię waściom, jakem go przycisnął, tak zaraz stracił fantazję, zmieszał się i wygadał to, czego nie chciał. Co tu długo mówić? Żebym w niewolę nie wpadł, nie bylibyśmy mu obaj z panem Michałem klęski zadali; mówię: obaj, bo że w tym terminie magna pars fui, nie przestanę twierdzić do śmierci. Tak mi Boże daj zdrowie! Słuchajcie dalej moich racji: żebyśmy go z panem Michałem nie pobili, nie byłby mu podbił pięt pan Podbipięta, dalej pan Skrzetuski, a na koniec, żebyśmy go nie rozgromili, byłby on nas rozgromił	Panie Piotrowski Pan nie krzycz, bo my się tego nie zlękniemy. Dostałeś pan, co się należy, za fuszerki więcej nie płacimy, a jak pan będziesz krzyczał, to mamy środki uspakajające.	Nie ma chyba bardziej niebezpiecznej rzeczy, niż to, co teraz zrobiłem w mieście, i nic się nie wydało.	Otóż widzisz, nie tak się robi; jeżeli by ktoś się ważył na coś podobnego, lepiej byłoby wziąć po prostu, tak jak ja oto biorę, pióro, zanurzyć je w atramencie i napisać lewą ręką, aby nikt nie rozpoznał charakteru, króciuteńką denuncjację.	Król nie jest obłąkany, przyjacielu... nie troszcz się o sprawy, które cię nie obchodzą; twoje buntownicze słowa mogłyby cię przyprawić o nieszczęście.	Jak nie będziesz mógł, to się odpasz... Piękny pas! Wy też na Litwie musieliście wziąć łup godny?	Mimo iż nie da się wyrównać weksla uczuciami, przyjmę, ostatecznie, pański szacunek	Szkoda było łez, chociaż one niewiele kosztują w teatrze, jak szkoda było składek, o które trudniej znacznie; pocieszam się tylko tem, że łez nie wylano za wiele, a do składek brakło chęci i amatorów	Ach, wy idioto, Szwejk, z wami nie podobna dojść do ładu. Mówcie, co za treść tego telefonogramu, bo jak nie, to wpadnę do was i dam po łbie tak, że... Więc co?	Czyż w grocie mnie nie znajdą?	Kiedy tam nie przez złośliwość tak dzielą ludzi tylko przez dzikość!	Nie otrzymał już odpowiedzi. Uniósł ją z sobą elektryczny pojazd.	Nie, Władek!...	Nie, nie.	To prawdziwe nieszczęście, że pan o tym przedtem nie wiedział!	Właśnie sądzę, że przeciwnie. Im są bogatsi, tym zacieklej bronić się będą, ufni nie tylko w moc oręża, ale w świętość miejsca, które zabobon katolicki całego tego kraju jako inviolatuminviolatum (łac.)	Perkalową! Za kilkanaście koron! Przed kilku miesiącami! Raz w życiu! I ty za to... przynosisz mi tu swoje młode, dotąd przez nikogo nietknięte ciało i narażasz się, gdybyś matką została...	A więc to pana obersta piesek? Szkoda, że mój oberlejtnant psów nie znosi, bo ja bardzo psy lubię. Psy są wybredne, nie każdy pies żre wszystko, co mu dają.	Przecie jesteście rodziną. Nie, Pawle, ja nie wierzę w to, byś ty mógł mnie, mnie i twoją rodzoną siostrę narazić na coś podobnego.	Pamiętasz, co powiada prawo dżungli? Wprzód się rzucaj na zdobycz, potem zaś głos wydawaj. Tak robią oni, ale ty tego nie wiesz, jesteś bowiem człowiekiem. Tedy miej się na baczności. Akela coraz bardziej niedołężnieje, a wiem, że za pierwszym jego większym niepowodzeniem całe stado zwróci się przeciw tobie i przeciw mnie. Zwołają zgromadzenie... a wówczas...	Kłamiesz. Wiedz zresztą, że w tej chwili jest dla mnie najzupełniej obojętne, czy ci wiadomo, o czym mówiliśmy. Nie potrzebuję czynić z tego tajemnicy przed tobą. Jeśli więc twe długie uszy dobrze ci tym razem usłużyły, wyznaj, a oszczędzisz mi niepotrzebnych wyjaśnień.	Płazy tego nie lubią.	Nic, ot tak nie mam się dobrze, po kościach chodzi czy chorobsko czy starość.	Posłusznie melduję, że pan feldkurat był tu w gościnie.	Ale ja tu pana więcéj jak półgodziny trzymam noc już prawie; chodźmy, proszę, do stołu.	Przyznaję się szczerze do zapomnienia, ale, że się poprawię i dzisiaj jeszcze pani przyszlęprzyszlę	Cóż ci się zdaje z gadania naszej kuchennej filozofki? Co to będzie za rodzaj człowieka?	Miewa się lepiej niż pan jego	No, to mnie się z niego też dziesięcina będzie należała?	Panowie! jeżeli pan d‘Artagnan odda szpadę i zaręczy słowem honoru, zadowolę się przyrzeczeniem panów, iż go odprowadzicie do kwatery kardynała.	Przecież da się uchodzić potrzeba tego.	Przypuszczam, że po zwiedzeniu tych ciekawych okolic Arabii i Egiptu, „Nautilus” powróci na Ocean Indyjski i bądź przez kanał Mozambicki, bądź po otwartym morzu dostanie się do Przylądka Dobrej Nadziei.	Tyrał się jeno chudziaczek po świecie, to lepiej, co i pomarł.	W imię Ojca i Syna!... Oj, źle, Borowski! Słabyś duchem, wróć się lepiej tam	W przyszłym znajdą zapewne, co im się należy lecz czymże się obecnie, w doczesnym życiu odznaczają?	A-to-tso rozumie człowieka aż nadto, dzięki czemu nawet od dłuższego czasu bardzo licho trawi. A-to-tso pojmuje, że rozum w człowieku osiada wówczas, gdy go coś przeraża. A-to-tso panience dobitnie przedkłada, że lepsza utrata buntownika myśli, podstępna, szkaradna, aniżeli pogrom mrowia niewiniątek zabłąkanych w słowie, niewiedzą steranych. Zapytuję ciebie, piękna Ewarysto, który z miliarderów jest bardziej zbliżony ludzkiemu sercu i tuziemskiej doli?...	To są podwoje Pana; tylko sprawiedliwi mogą je przekroczyć	A co ja temu krzywkrzyw (daw.)	A w Bogu cała pełna i jedyna! dorzucił ksiądz Sycyna, który ich zaszedł niepostrzeżony,	Ani ja! ani ja! to ktoś nowo przybyły.	Co tobie jest, Maniu?... Więc Kotowski dostał posadę? Chwała Bogu... Ale za co dziękujesz w tak dziwny sposób?...	Ja ci powiem więcej! Ty z Niemcami, wrogami plemienia naszego, trzymasz za jedno. Od nicheś sobie zdradną dziewkę wziął	Miała sześć, ale zostały tylko dwa.	No dobrze, a czym motywował wobec personelu zatrzymanie fabryki?	Oby ich ziemia pochłonęła!	Otóż ja powiem, co pani robiłaś, a raczej, co zamierzałaś zrobić; chciałaś dokończyć dzieła fatalnego, jakie masz na myśli; pamiętaj pani jednak, że jeżeli Bóg nasz zabrania kłamstwa, zabrania surowiej daleko samobójstwa.	Otóż to właśnie! Ponieważ ja w łacinie jestem prawie ignorant, a muszę teraz dużo czytać w tym języku, więc ty mi będziesz na polskie tłumaczył.	A jakże! a jakże! toć wiemy zwyczaje i prawa, jak ten powiada (to było Kaspra przysłowie).	A ojca przecie odwiedzisz...	A więc, droga Klementyno, jutro o piątej przyjdę cię odwiedzić.	Abo co?	Ależ wujaszek siedzi na koniu!	Cóż mi dasz, za przeminioną sławę moją? Za co kupisz mój ostatni o niej sen?	Dlaczego, Henryku?	Dobra rada...	Dobrze, dziecko, dobrze...	Dobrze, w takim razie chodź ze mną.	Dziś jestem stokroć bliższa tego wyobrażenia, niż wtedy.	I co ci powiedział?	I waszmość to na własne uszy słyszałeś?	Jak to, tak jak karpia?!	Jedźcie tylko.	Jest.	Juści, wyrwij wilkowi z gardła, wyrwij! Sześć morgów grontu! To my u niego z kobietą za parobków prawie służym, a on obcej zapisuje, leda komu...	Już zgaduję, że go zaraz potem Chmielnicki wysłał do Warszawy	Któreż to wasze pole?	Lepiej przed samym wyjazdem.	Macie tutaj pięć rubli i zróbcie tak, jak wam mówiłem.	Majątek matki stanowiła jej inteligencja i uroda.	Mam wielką ochotę na popełnienie wzorowego świństwa. Dziś, zaraz, stąd z miejsca, umknąć na mą wyspę.	Miałem tylko trzy błędy.	Miejsca te dobrze pani znane, bo niegdyś w Laubegast pono...	Miłość moją dla pani! Dalej, mów, rozkazuj: cóż należy czynić?	Na czterdzieści pięć mil.	Niczym!	Niech no mi pan Andrzej powie, co on chciał? Po co on tych małych wziął?	Nigdy!	Nigdy.	O niegodziwcy!	Opiekun Mani Lewińskiej...	Ot, co ci zrobię.	Owszem Odpowiedziałem odmownie.	Pani Amedeuszowa to zawsze wprost przeciwnie jak wszyscy	Perskaičiau jau tris sykius,	Rozporządzajcie mną, jasna pani. Co mam, wszystko na wasze usługi.	Roztropnie powiedziane Ostro, dzieci, ostro. Dobrze.	Samicami słabszymi od samców, których skutkiem tego muszą ciągle wyzyskiwać za pomocą rozmaitych manewrów... Jedne pozują na anioły, inne na demony... w miarę zapotrzebowania.	Szedłem przez park wieczorem. Gałęź mię uderzyła w policzek.	Słuchać hadko!	Tak!	To on, Ben Joel!	Trzy.	Wiem	Wiem wszystko!	Wiwat książe podskarbi! krzycz W. pan wiwat! lub wywleczemy cię z karety i zmusim pić na klęczkach zdrowie księcia podskarbiego.	Więc przecie przyjadę, przypuszczam, około południa i usłyszy to ode mnie. W każdym razie miej rzeczy spakowane.	Wydać hełmy i maski gazowe.	Wyruszasz, by z nim walczyć?	Zarówno stado wilcze, jak i ludzkie odtrąciło mnie od siebie! Będę tedy polował w pojedynkę, jako obcy w puszczy!	Zrobił se legowisko pobok mojego i siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble ziarnem przynęcał.
Nie, swój majątek. Jest to znakomity człowiek. O każdej godzinie wie, ile posiada, prawie do centyma. Jest on majętny. Jeden cyrkuł New Yorku jest zbudowany na jego gruntach. Przed kwadransem miał milion sześćset dwadzieścia pięć tysięcy, trzysta sześćdziesiąt siedem dollarów i pół; w tej chwili ma tylko milion sześćset dwadzieścia pięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt siedem dolarów i ćwierć.	A ja chciałem panu zaproponować, by do Syjamu raczył się udać, gdzie zrobi karierę. Natychmiast mógłby pan objąć posadę w randze ministra na królewskim dworze. Z wielkim powodzeniem tumanić potrafi pan obcych i swoich, nie pozwalając nikomu na to, by się pokusił o docieczenie, czy też przypadkiem i w jakim stopniu nie raczył zbałwanieć sam pan szanowny.	Nie będę ci przeczył ale zawsze to bardziej elegancko, aby były tego samego koloru co suknia. A przy tym, bądź spokojny: ledwo przyjechałaby na miejsce, spostrzegłaby się i wtedy ja musiałbym dyrdać po czerwone pantofelki. Jadłbym obiad o dziewiątej. Do widzenia, dzieci idźcie sobie, zanim Oriana zejdzie. Nie dlatego aby nie lubiła widzieć was obu. Przeciwnie, dlatego że was zanadto lubi. Jeżeli was jeszcze tu zastanie, znów zacznie gadać, jest już bardzo zmęczona, przyjedzie na obiad: trup. A wreszcie, przyznam się wam szczerze, że umieram z głodu. Jadłem śniadanie ot, na chybcika, na wysiadanym z pociągu. Był wprawdzie ten przeklęty sos bearnaise, ale mimo to przyznam się, że nie gniewałbym się, ale to wcale a wcale, żeby już siąść do stołu. Za pięć ósma! Och, kobiety! Rozchorujemy się oboje na żołądek. Oriana jest o wiele mniej odporna, niżby ktoś przypuszczał.	Nic się w tym domu nie zmieniło przez te długie lata. Te same ściany, te same belki, ten sam dach, te same graty. Domisko to stare jak świat. Na belce w tamtej stancji stoi napis: Anno Domini 1782niesemantyczne zastosowanie tagu - kursywaAnno Domini (łac.)	Nie zgadzam się ani na jedno, ani na drugie Połóż przedmiot w tym miejscu, gdzie stoisz, tam, gdzie pada promień światła, a potem oddal się, dopóki nie zobaczę, co zostawiłeś.	Słowa! Cóż słowa, mój ojcze? Tysiącem słów można nawrócić tysiąc heretyków. Powiadasz, że święty Vincente był wielkim kaznodzieją. To prawda. Istotnie przywrócił naszej wierze wiele tysięcy Żydów, którzy uszli w swoim czasie z pogromów. Lecz cóż z tego? Ci wczoraj nawróceni dzisiaj w osobach swoich synów i wnuków mordują skrytobójczo obrońcę wiary. Czemu to czynią? Ponieważ nienawidzą Świętej Inkwizycji, zmieniwszy tylko formy, a nie zmieniając ani na literę swych heretyckich natur. SłowoOkazuje się, że słowa bywają nie uchem igielnym, lecz bramą szeroko otwartą dla wszystkich. Przechodzi się przez nią tak łatwo, jak z ciemności do światła świtu. Zaprawdę, mój ojcze, biada walczącym, jeśli zbyt zaufają uzdrawiającej potędze słowa!	Gdzie sześcioletnie dziecko z największą przyjemnością idzie do wspólnego domu zabawy. Opowiadają mu tam cudowne baśni. Zawiera tam pierwsze w życiu znajomości i doznaje tajemnych pierwszych rozkoszy poznawania. Ale i z tej szkoły myśl idzie dalej.	Tak jest. On prowadzi księgi i korespondencyę w naszym Domu od niedawna, ale szczerześmy go pokochali, więc obaj ze wspólnikiem sami zaofiarowaliśmy mu kredyt; powiedzieliśmy tak: weź kilka tysięcy rubli na wydatki i urządzenie domu, a oddasz nam w ciągu trzech lat z tego, co ci wpłynie za książkę. Nie chciał. Powiedział nam, że ufa swojej narzeczonej, że jest pewny, iż ona zastosuje się do niego	Jeżeli na listy zastawne ziemskielisty zastawne ziemskie świadectwo udziału w spółce akcyjnej, uprawniające do pobierania zysków w postaci dywidendy., to znowu ich dywidendy pokrywają robotnicy kolejowi, cukrowniani, tkaccy, czy ja zresztą wiem jacy?...	Na nikogo się nigdy nie gniewam, drogie dziecko No, a cóż tu poza tym nowego? U Prokopa wszyscy zdrowi?	Należy mi się w twarz plunąć, Miszuk zgubiłem ją. I nie ma na to innej rady. Prosiłem ją wczoraj: „Idź, Wiera. Dusza twoja mnie nie znosi”. Nie. Siedzi. Płacze. Siebie zgubiła... Zgubiłem ją ja	Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	Właśnie jej to, słowo w słowo, mówiłam Drugi raz, spotykając podobne skrupuły i nie chcąc ciebie, kochany doktorze, pozbawić przyjemności, sama się udam wprost do ciebie.	Aby się nie nudzić, na to jest jeden sposób Potrzeba koniecznie miéć cel jakiś w życiu. Jeżeli losy go nie nastręczają, człowiek sam stworzyć go sobie powinien.	Nic nam to dobrego nie wróży Pewno do szturmu znów ruszą, a tu już ręce nie chcą chodzić w stawach.	Proszę cię, nie zwracaj na to uwagi i nie zapytuj...	To już ja na Ewanelię wolę Zawsze to Bozka rzecz jest i Bozka siła...	Bo to do pani podobne.	Chciałem ją ocucić i dlatego tymczasem wyprzedzili nas inni. Czy nie ma już dla nas miejsca?	Gdzieżby znowu, za tobą poszedłbym choćby do piekła zagrać na nosie samemu Belzebubowi, ale boję się, że nas złapią.	Oczywiście nie mogłem ukryć tego przed nim. To taki miły, dobry człowiek. Czy uwierzysz, droga żono, że bardzo go to obeszło. Powiedział mi: „Szczerze panu współczuję, panie Cratchit i proszę oświadcz również moje serdeczne ubolewanie zacnej małżonce”. Nawiasem mówiąc, nie pojmuję: skąd on wie o tym?	Oj, oj!... Przecie mi nieraz ze sądu dawali do przepisywania, choć nie mam lekkiej ręki. A te wiersze, co pan ekonom z OtroczaOtrocz	Tak, chłopczyku. Jesteśmy grabarzami wszystkich nieżywych stworzeń małego rozmiaru, jak na przykład ptaków, myszy, susłów, chomików i wielu innych. Groby, które kopiemy, są zarazem kolebkami naszych dzieci; składamy bowiem jajka w martwe ciało, żeby wylęgnięte z nich potomstwo znalazło zaraz gotowy pokarm pod ręką. Bóg chce, abyśmy z pracy, jaką podejmujemy dla świata, i dla siebie też wyciągali jakąś korzyść. Innej zapłaty za robotę nie bierzemy.	To może by mnie pan teraz podarował sztary szurdut, bo jakże ja będę na krzcinach?	Udawałeś chorobę Przecież... Przecież to widoczne dla każdego. Nic ci nie jest, ale wolałeś się wylegiwać, bo tak ci się podobało	Walka to zdrowa rzecz, ale jednakże nie każdemu służy. W tym razie nietrudno i bez walki odgadnąć, który z was lepszy, ale to nie mocniejszy, tylko szczęśliwszy odnosi.	Tak wiem, że to się panu wydaje dziwne. O nazwisko tej drugiej osoby tylko dlatego nie pytam, ponieważ je już znam. Widzi pan, mój Ryszardzie, pańska historia dostała się pod właściwy adres. Proszę pana: jeśli pan jakiegoś szczegółu nie podał całkiem ściśle, niech pan, proszę, od razu sprostuje.	Doprawdy nie wiem. Zdaje się, że mój nieboszczyk stryj nie był zupełnie normalny. Uchodził za dziwaka. No i, w końcu zastrzelił się. Ale panie doktorze! Widzi pan przecie, że jestem spokojny i opanowany. Przytem nie sądzę, bym był tchórzem. Niechże mi pan uczciwie, po męsku powie, co zdaniem pańskiem mi grozi?	A gdzież to, jeżeli łaska?	A ja wiem, że pojedynkował się dwa razy i to bardzo dzielnie Jak to pogodzić z jego dzisiejszym zachowaniem?!	A niech tam Tomek weźmie sobie morelę z wazy!	Ależ to cała spiżarnia.	Cepem nie cepem a ślicznymi atucikami, dobrodzieju mój kochany. Chowam ja jeszcze damusie, żeby grzmotnąć twojego królika, Zajączkowski.	Chciałbym do końca świata tak jechać!	Chodźmy do izby Późno już.	Chłopów ostrzec Wieś całą zawiadomić, niechże i oni uciekają, tu nikt nie powinien zostać!	Czy to źle?	Czy zacny? Gdybym był pewien, że się wasza książęca mość nie rozgniewa, tedybym sto czerwonych złotych stawił, że nie przymierzając i wasza książęca mość nie posiada takiego w swoich stajniach.	Cóż mi prawisz, jakbym oczu nie miała?	Cóż potem? czytasz usty! rzekł starzec. Rękę mi daj! chodź! toć będzie lekarstwem... pójdź do tych, z któremi ja żyję i obcuję codzień... oni ci powiedzą za mnie co czynić masz... Chodź zemną!	C’est ca! Le prince Calmuc!....C’est ca! Le prince Calmuc!.... (fr.) opatrzyła; nie było	Dla Boga! Ketling! Do buławy mniej bym się ucieszył niż do ciebie, ale co porabiasz w tych stronach?	Dziwak jest. Zdziwaczał do reszty. Śmieszny chłop.	Gdzieby zaś tak rychło!... nie zdążą przed mrokiem... karwas drogi...	Jakto? nie przeklinasz swojéj doli?	Kessler do nas idzie.	Kto wazę potrącił? Yetmeyer niezwykle cenił to naczynie. Będzie awantura.	Któż to Jenny?	Lepiej, że ciebie pierwszego spotykam. Oto jest pan Zagłoba, któregoś w Lipkowie poznał, ba, przedtem jeszcze w Siennicy, a to panowie Skrzetuscy: Jan, rotmistrz królewskiej husarskiej chorągwi, zbarażczyk...	Mam dziś dobry dzień. Trzeba to uczcić szampanem.	Moja droga, lecz jakżeż to się skończy?	Naturalnie, ale to jest niemożliwe!	Nie wiem Podobno chodziło o różnicę przekonań politycznych czy coś w tym guście...	Nie, pani. Moje za Dąbrową, nie widać.	Nie.	Nie. Dwa lata najmniej.	Niechże każdy z czcią wspomina i wysławia, gdzie może, imię jego, ażeby sprawiedliwość się stała a teraz: „Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!”	Niektóry Madziar też nie winien, że Madziar.	Pan powinieneś się wstydzić i milczeć Czy pan należysz do rodziny, abyś mówił do mnie w ten sposób? etc.	Pan zapewne w interesie do fabryki?	Pokryłem to płótno sztukami złota	Ten smolipysk nie jest przyjemnym	To prawda, poczekajno...	To system, kuzynie	Ty byłeś zawsze moim dobrym przyjacielem Dziękuję ci, Jakubie!	Wcale mnie nikt nie wysyłał.	Zdaje mi się, że i ja kilka razy widziałam pana zdaleka, szkicującego cóś na ruinach.	Znasz mój stosunek do Gustawa, osądź sam, czy mogę z nim dalej mieszkać?	Żołnierze też mówią między sobą, że to musi być kłamstwo	A ile tych skarpetek znosi Co ja mam z tym zrobić Powinnam ją wyrzucić	Ale ja mu muszę zrobić przykrość, co mnie jest tak nieprzyjemne, tak bardzo nieprzyjemne, że muszę pana prosić, aby mnie przed nim wytłumaczył.	Ale słuchaj; po tym, coś tu widział, powinieneś wiedzieć, że można mi zaufać, nieprawdaż?	Ale teraz dajmy temu spokój, drogi Spilett, później o tym pomówimy.	Biją się?	Co za pojazd, niech go licho!	Czy doświadczasz wyrzutów sumienia? A może przestałaś już kochać Manuela?	Holla, Kurt! Jodallali-iiiJodallali-iii wróć, moja ukochana....”	Jak chcesz... jak chcesz!...	Jak?	Jestem dziewicą i kapłanką wielkiej bogini Astoreth... Musiałbyś bardzo kochać i czcić moją opiekunkę, zanim byłoby ci wolno pocałować mnie.	Jeżeli pani była kiedy dobra w życiu, błagam, niech mi pani powie, jak ona się nazywa?	Koledzy... i cóż postanawiacie? Chcecie strajkować dalej?	Może dlatego! Może właśnie dlatego!	Mów pani, mów dalej pilno mi usłyszeć, jakeś się zemściła...	Nasi wracają	Niech go Krzysia kocha!	Ojczulku, chodźcie jeść! Garnek stygnie	Owładła mi domem, kuchnią, ludźmi, pieniądzmi, przyjaciołmi, wszystkiem co moje było, co mnie otaczało	Piękne zwycięstwo, doktorze	Powiedz mi: czy medycyna zna taki stan umysłu, w którym człowiekowi wydaje się, że jego rozproszone dotychczas wiadomości i... uczucia złączyły się jakby w jeden organizm?	Prawdę mówisz, panie...	Prawdę mówię.	Przemocą?... żartujesz chyba!... hola, Patrycy...	Przyrzekam i parol daję!	Pójdą! Namówię szewców, cholewkarzy i pośród krawców wpływy mam	Słyszałeś?	Tak mały Szymuś, który zginął równocześnie z naszym drogim paniczem.	Tłum, Zbrodnia	Woda co innego, a mgła co innego...	Z jedlinowych balów?
Nie wiem, co mam odpowiedzieć, panie, ale wiem, że nikt inny jak Cecial nie mógł mi rozpowiadać takiej rzeczy o domu, o żonie i o dzieciach i że jak odjął ten nos obrzydliwy, to już twarz miał, jak wykapał, taką samą jak Cecial, ani na włos różnicy i głos taki sam i wszystko zgoła takie; jakżeż, u  diabła, nie poznałbym go, kiedy się od tylu lat znamy i co dzień widujemy?	Tym, że Włochy chcą powiększyć wyspę Lampeduzę. To jest szalenie ważna strategiczna pozycja, wiesz? Włosi mogliby z Lampeduzy zagrażać Tunisowi. Tutaj „Petit Parisien” pisze, że Włosi chcieliby z tej Lampeduzy uczynić morską twierdzę pierwszej klasy. Ponoć mają tam sześćdziesiąt tysięcy uzbrojonych Płazów. Tego nie można lekceważyć. Sześćdziesiąt tysięcy to są dwie dywizje, mamuśko. Mówię ci, że na Morzu Śródziemnym kiedyś jeszcze do czegoś dojdzie. Pokaż, wytnę to sobie.	Waćpani pozwolisz że pojadę przodem. Tyle czasu człek ich nie widział, to mu i tęskno! Oj, kuczy siękuczyć się (przestarz.)	Nie wróci do domu Jeśliby uciekła stamtąd z własnej woli, to co innego, wówczas wróciłaby.	Z drugą, de la Forse ale że właśnie sercu ani nawet sam król nie może kochania nakazać, a dostatków, chwała Bogu, nie potrzebujemy we Francji szukać, przeto nie mogło być chleba z tej mąki... Grzeczne to były panny, co prawda, nad imaginację urodziwe, ale przecie są u nas jeszcze urodziwsze... i nie potrzebowałbym z tej komnaty wychodzić, by takie znaleźć...	Myślałam nad tym, Trotwood i zdaje mi się, nawet wbrew zdaniu przyjaciela, któremu tak wiele zawdzięczam, że to nie powinno nastąpić.	Nie odpowiadam też, kochanko, za nikogo wiem to, że wyrokiem nieodwołalnych losów przeznaczona mi byłaś, przeznaczona człowiekowi, który po wielu ciężkich i daremnych walkach z losem padł ofiarą zawiłych interesów pieniężnej natury. Rozumiem cię doskonale, kochanie! Boleję nad tym, lecz zaradzić temu nie mogłem.	Mówią, że z owego podziemia prowadzi jaki otwór w głębinę, że tam znaleziono potargane szmaty odzienia, strzępy włosów a nawet ślady krwi, zresztą nic, nic! Ach, ojcze, ja się boję, czy ten mściwy Hex nie uśmiercił ich	Czcza grzeczność, za którą dziękuję Ludzie się niemi częstują, jak dzieci cukierkami, ale to nie karmi. Ale otóż słyszę że się babunia budzi, pobiegnę do niej, uprzedzę o gościu, pójdziemy do niej. Ty Marjo baw pana Darskiego.	Mszczuju jużeś się powinien był pokrzepić, a rany twoje jeźli się nie zabliźniły to przyschły, ja ciebie potrzebuję; Leszek chce cię mieć przy sobie, musisz iść na dwór, i trwać tam...	Z takim wojskiem nigdy nie można być jutra pewnym Czasem bije się źle, czasem po bohatersku, wszystko od fantazji, a lada podmuch, to i bunt gotowy.	Otwórz okno!... Oj, to! to!... Twarz w płomieniach, oczy szkliste, pulsa biją tak, że słychać na ulicy...	Pastorowa jest widać tego samego co ja zdania. Potrzeba ci męża, który by był twym opiekunem i ojcem. Inaczej, zaprawdę, nie wydawałaby cię za tę starą pokrakę, Dahlberga.	Nie wiecie o sobie samych nic. Ja przynajmniej wiem, kto jestem w mojej epoce. Może właśnie i jedno, i drugie Mówił zupełnie nie na serio, nie wiedząc sam, jak bliskim był prawdy niedalekiej przyszłości.	Tysiąc włącznie z patentem Nie kieruję się, jak to miałem zaszczyt mówić pannie Trotwood, materialnymi względami. Nie ma może człowieka, który by się nimi mniej ode mnie kierował, lecz wspólnik mój, pan Jorkins, ma w tym względzie zasady, które uszanować widzę się zmuszonym. Słowem, wspólnik mój, pan Jorkins, uważa sumę tysiąca funtów za niedostateczną raczej.	Bo go nie posiadam	To pan tam mieszka w Skomontach?	No, a co zrobisz z bachorem?... Cóż ty myślisz, że ja może będę karmić taką znajdę?	A te wielkie komory owalne, kształtu jajowatego, co to jest?	Jak to? „Faraon”?! Postradałeś zmysły? „Faraon” zatonął.	Jutro z rana i to z całą przyjemnością, jeżeli żądasz.	Nie bardzo	Nie przeszkodzę ci?	Przeczytaj to, mój chłopcze Zobaczysz, jakie cacko-drukarnię ci oddaję.	To mistrz Wit mają tu brata?	Wracają!... mało to?	Ależ, Jasiek, słuchaj, kiedyżem ci miał tłumaczyć? Twój Hincz Bartnik to mój Pielgrzym, to... Czarny Rafał!	Sam rozum wskazuje, że plebania musi być przy kościele, a znajdujemy się właśnie przed dzwonnicą. Zresztą, ja znam Saint-Sernin. Pozwól, że będę twą przewodniczką.	Idź pani sama do kasztelanowej, ja dziś być nie mogę, przeproś ją... jutro... Idź...	Ja nie będę miał czego żałować	Proszę cię, chciejże Małgosiu. Ja lubię uczyć, a to łatwiejsze od niemczyzny	Cóż mi powiesz? ja się niczego nie boję Umiém szczęściu patrzéć w oczy jak w słońce, potrafię spojrzeć w ciemności...	Na prostych faktach. Będąc pensjonarką, notabene wzorową uczennicą, panna Brzeska musiała pracować osiem do dziesięciu godzin na dobę. Ledwie skończyła pensję, została damą klasową, co odpowiada dziesięciu godzinom pracy umysłowej na dobę nie licząc zajęć obowiązkowych. Obecnie mieszkając w waszym domu pracowała na pensji albo dla pensji znowu z dziesięć godzin; prócz tego mocno interesowały ją sprawy towarzystwa kobiet, mnóstwo cudzych interesów, wreszcie... kwestia nieśmiertelności duszy. Młoda panna, która tak dużo pracuje, nie może rozwijać się pod względem erotycznym. A tym bardziej musi być zacofaną, jeżeli zajmuje się, a nawet martwi kwestiami religijno-filozoficznymi.	Juści! Dopiero w czasie ostatniego werbunku wyjechałem stamtąd z matką! Ma się rozumieć, że byłem w Anglii. Jaki z ciebie głupi łapserdak! Czyś się wychował w zlewie? Co?	To brzmi okropnie Wolałabym już mieć pokój z widokiem na podwórze.	Wojtek! Moja Pawłowa, przylepcie mu ta w kark, ino mocno! Słyszał kto coś podobnego! Jeszcze ósme nie ochrzczone, a onemu już dziewiąte w głowie!	Młody zarozumialcze! Odgadłeś więc, że jesteś kochany?	Kiedy wszystko wiecie, to i o przebaczeniu powinniście wiedzieć... Ojcu i mnie pan łaskaw przebaczył, a my mu służym wiernie. Marek Wojewodą jest jak był.	Kary?... Aha!... Pamiętam w świątyni Hator człowieka schowanego w podziemiu, na którego kapłani wylewali roztopioną smołę. Czyżby to robili naprawdę?... I ów człowiek naprawdę skonał w mękach?...	Królowo, Tristan jest w tej ziemi. Widziałem go na opuszczonej drodze wiodącej z Tyntagielu. Uszedł przede mną. Po trzykroć wzywałem, aby się zatrzymał, zaklinając go na imię Izoldy Jasnowłosej: ale uląkł się, nie śmiał czekać na mnie.	Och, nie dodawaj ani słowa. Nazwisko, które noszę, jest mi wstrętne...	Przy takich małych płacach jak u nas, to i te kilkadziesiąt rubli będzie bardzo wielką pomocą.	Spotkasz ich, to przypędź, niechby z szopy koryto przynieśli przed chałupę, trza je będzie rankiem wyparzyć.	Żęła podobno wczoraj na naszym pólku? Dziś na Mogiłę z Jankiem jeździła? A? Nowiny, prawdziwe no... no... no... winy! Proszę, do świetlicy proszę! Kto widział gościa w kuchni przyjmować? Chata nasza niska, ale nie ciasna, nie ciasna!	Radbym go widział tego brata waszego, i mnieby był pożądanym.	Za co? I on jest w Kole, jako i my... w żywocie zdążającym wzwyż lub ku dołowi... bardzo mu daleko do wybawienia. Wielkiego grzechu dopuścić się musiała dusza, która spadła do takiej postaci.	Co też ty pleciesz alboż na stałym lądzie znajdują się wyspy?	Ach te konferencje!... Niechże pan siada... Malutka, daj nam kawy... Zawsze piję kawę przed kolacją, bo to mi psuje apetyt. Niech pan mi poda papierosy.	Ach, gdybym ja był królewiczem, bawilibyśmy się razem!	Przecież da się uchodzić potrzeba tego.	A chata? a sadyba? a tyle naszego harowania koło niéj? Zresztą mój bracie, jak mnie tam pójść w świat za nim?	Czym był? Zobacz...	Godność wołu idącego do szlachtuza w celu przemienienia się na godne bifsztyki.	Ja bym poszedł	Już tu wiedzą, ktom jest	Mina tego kota jest nieznośna!	Obejdzie się bez was, sam pojadę z pachołkiem. Gdzie tu Kahamlik?	Przyzwyczai się jeszcze, przyzwyczai! Szkoda mi chłopa, choć wilkiem patrzy i nieustępliwy, rodzonegorodzonego	A ksiądz proboszcz, czy już nas opuszcza?	Czas już, kawał drogi do Warszawy.	Hanka, a chodźcie ino do chałupy, bo krowie się cosik stało.	Jużci... bawi się ze mną, a zaś potem... bawi się ze mną...	Nieprawda. Zupełnie inaczej postąpiłabym. Ja mówiłam ironicznie...	Wracaj niedługo! Wracaj niedługo, kochana, rozumna żabko, jeśli chcesz nas zobaczyć, bo wraz z matką jesteśmy już starzy oboje.	Hm, bo też i jest wcale niezgorsze	Mamy najrozmaitsze drogi i sposoby, których kolejno próbujemy. Drogą Noela jest poezja. Wielcy poeci są podobno dobrze płatni.	Moje dziecię, dużo mówiliśmy dziś o tobie z hrabią de Lembrat. Prosił on mnie o udzielenie stanowczej odpowiedzi w sprawie ślubu i musiałem prośbę jego spełnić.	Ciekawam... niech mi pani da jaką radę.	Kawalerze Georges! dodał, prezentuję panu mego wychowańca... Jesteście prawie jednego wieku, on będzie dlań przewodnikiem i wyręczy gospodarza... Kawalerze Georges, weźże tak szczęśliwie schwytanego pana.	Kocham! Masz trzydzieści reńskich.	Otóż tak zrobić potrzeba Niech przepuszczą tę połowę człowieka, która mówiła prawdę, a powieszą tę, którą skłamała.	Są panie?	Winszuję ci, Idalko, tej toalety rannej	Zażądałem, generale, w twoim imieniu poddania szańca bez zwłoki.	A onaż, czy ciebie kocha? moje ty dziecko jedyne.	Ale gdzie?	Angielskie ziele lubię czuć w nosie.	Bei Gott, es ist zum TotlachenBei Gott, es ist zum Totlachen (niem.)	Być może	Dajmy spokój twoim przywidzeniom, Karolu. Chciałeś mówić ze mną o Krzysztofie.	Dałem!	Do licha! Czyżby należała ona do istot bajecznych?	Dziękuję	Hm...	Jesteśmy muszkieterowie królewscy	Kundel, za drzwi z nim!	Legatowi papieskiemu towarzyszy prócz Gerwarda, Janisław, arcybiskup gnieźnieński i Domarat, opat mogielnicki	Nieszczęście!	Niezupełnie, panie dyrektorze.	Pamiętam o tém ale... nieczas o tém mówić, Hennicke. Jesteś więc zemną?	Podobno ani ty, ani nikt, chyba diabeł, rzekł chmurno Tumry.	Przez Dewajte	Rycerz, Sława, Śmierć przerwał Miller.	Skończmy więc ten temat. Do widzenia.	Słucham jaśnie pani.	Tutaj, tak daleko?	Tyleczkotyleczko	Widzi pan podarty papier.	Za darmo?	Złotych.
Pan jest idealistą. Myśmy myśleli, że z pana człowiek praktyczny. Pan skazuje się na śmierć dlatego, że boi się pan, że się zarazi kilku Amerykanów. Nie bierze pan pod uwagę, że jednocześnie uratuje pan paruset innych godnych Amerykanów z kapitałami, uwięzionych tu, w Paryżu, których gotowi jesteśmy zabrać z sobą do Ameryki na naszym okręcie. Zresztą, jeżeli z pana już taki humanitarysta, to dlaczego pan nie pożałuje tych trzech tysięcy Żydów, którzy, jeżeli nie wyjadą, to też zarażą się i wymrą.	Nie, bracia, nie kontent. Do stu tysięcy diabłów mnie odprawił i jeszcze kolanem z tyłu popychał. Bardzo już się rozgniewał. Ech, skłamało mi życie, skłamało katorżnie!	Dlaczego? Fenickie przysłowie mówi: lepszy jęczmień w stodole niż złoto w pustyni. Mogłoby się więc zdarzyć, że Egipt, gdyby czuł się bardzo słabym, wolałby darmo Synaj i Palestynę aniżeli wojnę z Asyrią. Ale otóż to mnie zastanawia... Bo nie Egipt, lecz Asyria dziś jest łatwa do pokonania: ma zatarg na północnym wschodzie, posiada mało wojsk, a i te są liche. Gdyby napadł ją Egipt, zniszczyłby państwo, zabrałby niezmierne skarby z Niniwy i Babelu i raz na zawsze utrwaliłby swoją władzę w Azji.	A spodziewam się, spodziewam, panie mój kochany. Chyba był-by malowany kawaler, który-by się znudził z tak śliczną osobą, jak pani Warska Spodziewam się, że z panią Warską nudzić się nie można Już to i wtedy, jak to ja z nią razem do Warszawy jechałam, choć była zasłonięta i nic nie mówiła, zaraz zmiarkowałam, że to cóś pańskiego. Bo to, panie mój kochany, dobrze mówił mój nieboszczyk Wicuś, świéć Panie nad jego duszą, że pana po cholewach poznać.	Ostatecznie tak, jak rzeczy stoją, vadium złożyć trzeba i rudera zwali mu się na łeb. Ano, nie chciał mi wierzyć! Co ci trzeba?	Wybaczaj waćpan, panie kawalerze bo widzę, żem się co do szarży osoby omylił. Ale wszakże twarz waćpana mi znana, choć sobie nazwiska nie mogę przypomnieć. Waść jesteś dworzaninem księcia hetmana?	Tak, tak, już wiem... to tak jak wszystkie wytworne damy... i tak jak panienka Metta. Nie obawiała się natrzeć na rozjuszonego odyńca... ale przed myszą lub pająkiem uciekała z przerażeniem.	Jest to Makololo dziki należący do plemion północnych, które plądrują nadbrzeża rzek uchodzących do Zambezi. Makololowie nie tylko są naszymi wrogami, ale rabusiami groźnymi dla wszystkich zapuszczających się w środek Afryki. Człowiek ten nas szpiegował i bardzo żałuję, żem go nie zdołał pojmać albo zabić.	AlkoholMoje złoto, ciągle i nieustannie jesteśmy wszyscy na usługach nieznanych sił. Chodzi tylko o to, aby je wyzyskać... Przypatrz się tej szklance, powiadasz, że to jest szampan? Niewątpliwie, o ile mogę wierzyć memu dość w tym kierunku wyrobionemu smakowi. Ale ty także zajmujesz się chemią i mógłbyś mi mniej więcej dokładnie określić skład tego płynu, wymierzyć zawartość alkoholu i tak dalej. Powiedzże mi jednak, moje złoto, dlaczego ten alkohol, dostawszy się z krwią do mózgu, sprawia, że ja się robię wesoły?	Słyszy się to i owo. Ale proszę wierzyć mi, panie Tolewski, że mnie to nic na razie nie obchodzi.	Uważam, że tu coś zmienili, i wy mi nie wierzycie. Ja to rozumiem, ale zważcież i wy moje położenie: ja z daleka, z prowincji i z ważnym interesem. Z bardzo ważnym! Nie mam żadnego adresu...	Ej, niewiasto Według praw wojennych kula wam w łeb za niesubordynację. Wszystko mogliście popsuć. Znikać teraz, niech mi do pięciu minut nikogo tu nie będzie.	Tak to się stało! Niechże Panu Bogu będzie chwała za to na wieki; bo, przyznam się, że mnie to daleko więcej niepokoiło niż obawa o siebie samego. Kiedy człowiek wpadnie w jakie nieszczęście i przyjdzie mu cierpieć czy to z przypadku, czy z własnej przyczyny, to mniejsza o to! Póki sam cierpi, wszystko się jakoś przeniesie; ale chcący czy niechcący wtrącić drugich w nieszczęście i widzieć lub wiedzieć o tym, że gdyby nie ja, to oni byliby spokojni i szczęśliwi, i nienaruszeni, to by było bardzo boleśnie. Chwałaż Bogu jeszcze raz, że się tak stało, ale powiadajże dalej.	Wojna? Musi dojść do wojny światowej, żeby państwa mogły rozdzielić między siebie morza i oceany. Ale my pozostaniemy neutralni. Ktoś przecież musi zostać neutralny, żeby dostarczać broń i wszystko inne pozostałym. Tak to jest Ale tego wy, kobiety, nie rozumiecie.	Chwat z pana, panie Julianie Dwa razy zaglądałem i nie chciałem pana budzić. Ma pan tu dwie butelki doskonałego wina, które panu przysyła ksiądz Maslon, nasz proboszcz.	Dlaczego mam nie pytać?	Ja tu już nie pomogę. Noga przepadła.	Mówisz mi pan o nim od rana, ale gdzieżeś go złapał? w Warszawie o żadnym nie słychać...	Nie, nie!	Nie, pani sąsiadko; w czym mogę usłużyć?	Nosi Rabczuk Kobuza? żeby mu spać nie dał?	Prawdę mówisz w każdym jednak razie trzeba mieć dziesięć tysięcy talentów na ów pierwszy rok. Ja zaś myślę, że i dwadzieścia tysięcy talentów nie zawadziłoby...	Huck, ja nie chcę tego zrobić i nigdy bym tego nie zrobił, gdyby to tylko ode mnie zależało! Ale pomyśl, co ludzie by o tym powiedzieli? Powiedzieliby: „Phi! Banda Tomka Sawyera! Same łobuzy i nic więcej!” To ciebie mieliby na myśli, Huck. Naprawdę chciałbyś tego? No właśnie, i tobie, i mnie byłoby bardzo przykro.	Spodziewałam się tego i zgadzam się. Ale chcę, by pan przedtem, zanim moją zgodę przyjmie do wiadomości, usłyszał dlaczego zgadzam się zostać pańską żoną.	O, zaraz usłyszy! Akurat! Usłyszy albo i nie usłyszy. Noc jest tak ciemna, że gdzie by tam kto co słyszał. Ksiądz mizantrop. Jakem był w Paryżu...	Bardzo ładnie i tak zacisznie, że się zapomina o reszcie kamienicy i o istnieniu paru setek ludzi, którzy obok mieszkają.	Co mnie tam! niech o tym inni myślą... Mnie strach, by mi Szwedzi koni w rekwizycję nie zabrali.	Mela, a jak go nie będzie?...	Nie mogę! Niewart jej jestem. Jak mi jeszcze raz odmówi, to w łeb sobie palnę!	Testament! Mój testament!... Alboż myśli się o testamentach, nosząc całe mienie przy sobie, za przykładem filozofa Biasa?...	Gadaj, gadaj, nie zważaj na Pietrka; on zawdy taki niezgodliwy, dokuczny	To ta waryatka szewcowa, chłopaki się do niej przyczepili!	Tym razem, panie, to ty uprzyjemniłeś mi dzisiejszy wieczór, nie wiadomo, czy znów będziemy mieli ku temu okazję, by spędzić wspólnie czas w tym baśniowym ogrodzie, z dala od morza i ludzi	Ale pan się myli	Nie widziałaś, Dębsiu, co robi matusia?	Co do nas, jesteśmy z nimi oswojeni a z czasem i pan zapoznasz się z nimi bliżej. Zresztą będziemy uzbrojeni i po drodze upolujemy może jakiego żarłacza. Polowanie to nader zajmujące. Tak więc do jutra, panie profesorze; wyruszamy przed świtem.	Czy mogłabym do pana wstąpić teraz? To znaczy za jakieś pół godziny.	Zdecydowałeś się więc!	Ja myślę ja myślę, że skoro będziecie ich rozganiać, to właśnie oni wam co złego zrobią.	Niech pani zechce usiąść na tej ławce i posłuchać. To jest bardzo interesujące. Proszę powiedzieć mi imię swoje.	Oriano! Nieszczęsna, coś ty chciała zrobić! Nie zmieniłaś trzewików! Przy czerwonej sukni! Leć prędko włożyć czerwone pantofelki albo ty powiedz prędko pokojowej księżnej pani, żeby tu zniosła czerwone pantofelki.	Masz, pocałuj mnie za to.	Za dużo tam ludzi... Jeden zawadza drugiemu	Całkiem po prostu. Podrobiono moje pismo na odwrotnej stronie fotografii i wyznaczono spotkanie. „R. de Val.”, droga do Valognes, trzy kilometry, czterysta metrów, karczma Lion. Mój ojciec przybył, złapano go, to wszystko.	Wiedziałem, że dla ciebie jest to drobiazgiem	A, za przeproszeniem, po kiego diabła?	A ty co na to?	To prawda ale skąd na to wziąć pieniędzy?	A wielu was tam będzie?	A! to coś okropnego w istocie! rzekł generał.	Czy mam dodać pokrowiec na rewolwer?	Któryż to bastjon?	Musiałem nadepnąć na jakąś ukrytą gałąź czy korzeń Ojej! Ojej!	Pani ją zna, bywa tam?	To dobrze.	To znajoma moja, pani Warska z Jodłowéj	We Włodawie!... Czego waszmościowie ode mnie chcecie? Cóżem to ja? zbój?...	Niechże ją Nieba mają w swej opiece!	Gdzie chodziłaś tak wystrojona?	Jeść!	Kiedy?	Owszem, Castillian jest moim ulubionym winem.	Pojadę, mogę pojechać i sama, ty przyjedziesz?	Więc jesteś już pan wolny?	A jak panicz myśli, czy ja mam ją widzieć?	A mąż?	A potem?...	A tak... Chodziłem.	Ano już lat ze dwadzieścialat ze dwadzieścia	Baskowie w służbie gubernatora.	Bezzwłoczna wypłata Następny żyrantżyrant	Bierzesz wspólników?	By tak z miseczkę kwaszonego mleka la ochłódy!	Chaînechaîne (fr.) zabrzmiała komenda.	Co takiego?	Czytaj pan! Rozumiem!	Dajcie mu spokój... łzy ano ma w oczach. Cicho!	Dziesięć dni temu.	Dziękuję, ale wolałabym, żebyś w dworku siedział i robotę kończył. Hrabinie z nią pilno, bardzo pilno.	Gdzież mieszka ów kat?	I bardzo ci było żal maciory?	Koki!	Która w ostatkuw ostatku (daw.) odpowiedział Maćko.	Niezmiernie jestem wdzięczny panu prezesowi	Nikogo tu	No i cóż dalej?	Pan doktor...	Panie, hej!... panie, hej!...	Pralim!	Prawdę mówię	Spokoju, Jimie! Ojcze, ojcze, brandy przynieś, prędzej!	Sprawiedliwość	Tak mało?... Hm... a ile ma pański zwierzchnik?	Tak, urocza Stefcia!	Tak.	Tak.	Wasza książęca mość raczyłby sam...	Wiem, panie, co im powiedzieć	Wśród tylu wielbicieli i hołdów?	Zawsze?
Skoro wojsko nie rozproszone, to mu się zbierać nie trzeba. Prawda jest, że pospolitaków z dwieście koni nie mogliśmy się dorachować, gdym odjeżdżał, których i między poległymi nie było, ale to zwykła rzecz i komput na tym nie cierpi, a nawet pan hetman ruszył za królem w dobrym porządku.	No właśnie Jak się te potwory zaczną bronić, będzie źle. Zrobiły to po raz pierwszy... Psiakrew, to mi się nie podoba! Nie wiem, ale... chyba jednak nie powinienem był wpuszczać tego kapitana do pana Bondego!	Jak tylko to zobaczyłem, coś mnie tknęło i wiedziałem już wszystko. Nogi się pode mną zachwiały. To tak, jak gdybym go widział, gdy padał; mogłem powiedzieć, jak daleko pozostał. Miernik wskazywał osiemnaście mil i trzy czwarte, a z głównego masztu wyrwano cztery żelazne gwoździe. Zapewne włożył je do kieszeni, by powiększyć ciężar, ale Boże, czymże mogły być te gwoździe dla takiego człowieka jak kapitan Brierly! Może jego zaufanie w siebie samego zachwiane zostało w ostatniej chwili. To chyba był jedyny taki wypadek w jego życiu; ale mogę przysiąc za niego, że gdy się raz znalazł w morzu, nie kiwnął palcem, by się wyratować, jak również, że miałby dość odwagi, by walczyć cały dzień, gdyby wypadł z okrętu przypadkiem. Tak, panie. Nikt mu nie dorównywał, sam to mówił, słyszałem kiedyś. TestamentW nocy napisał dwa listy: jeden do Towarzystwa, drugi do mnie. Dał mi mnóstwo wskazówek co do podróży jak również niezliczone rady co do postępowania mego z naszymi ludźmi w Szanghaju, abym mógł pozostać komendantem Ossy. Pisał jak ojciec do ukochanego syna, kapitanie Marlow, a ja byłem od niego o dwadzieścia pięć lat starszy i znałem smak morskiej wody, gdy on jeszcze koszulę w zębach nosił. W liście do właściciela pisał, że zawsze spełniał swe obowiązki, aż do tej chwili myślał o mnie, o mnie, panie! Mówił im, że jeżeli przez swój ostatni czyn nie stracił zaufania, jakie mieli do niego, to ocenią moją wierną służbę i zwrócą uwagę na jego gorące polecenia, gdy pomyślą o jego następcy. I wiele jeszcze podobnych rzeczy. Oczom własnym nie wierzyłem. Zatrzęsło mną całym Czy myślisz pan, że jego skok dał sposobność nieszczęśliwemu człowiekowi do wydobycia się nareszcie na wierzch? Taka nagła śmierć wytrąciła mnie z równowagi na cały tydzień, a nadzieja, że stanę się kimś odbierała mi przytomność. Ale nie ma obawy. Na Ossę został przeniesiony kapitan Pelionu jestem waszym nowym kapitanem, panie Jones!” Tak był zlany jakimiś zapachami, że aż śmierdział, kapitanie Marlow. Śmiem twierdzić, że to spojrzenie, jakie mu rzuciłem, spowodowało, że się jąkał. Mruknął coś o moim zawodzie ale on tu nic nie zawinił. A ja mu rzekłem: „Daj pan pokój staremu Jonesowi, do diabła z nim, on przywykł do tego”. Od razu spostrzegłem, że uraziłem jego delikatne ucho i gdyśmy po raz pierwszy jedli razem śniadanie, w brzydki sposób czepiał się to tego, to owego. Takiego głosu nie słyszałem dawno. Zacisnąłem zęby, oczy wpiłem w jakiś punkt i trzymałem się, jak mogłem najdłużej; ale w końcu coś mu odpowiedziałem; a on jak nie skoczy, jak nie machnie tymi pięknymi piórkami niby walczący kogut, jak nie krzyknie! „Przekonasz się, że masz do czynienia z kim innym, nie z nieboszczykiem kapitanem Brierly!” odparłem ponuro, udając, że jestem bardzo zajęty krajaniem mięsa. „Jesteś starym łajdakiem, panie Jones! Mało tego, znany jesteś z tego wśród załogi!” odparłem ot, jak wyłazi szydło z worka! rzucony na wybrzeże sześćset mil od żony i czworga dzieci, które każdy kąsek chleba otrzymywały tylko z mojej pensji. PiesTak, panie! Wolałem to, niż słyszeć złe słowo o kapitanie Brierly. Zostawił mi te szklanki i pragnął, bym się zaopiekował psem. Oto jest.	Nie ma tu żadnej jednostajności. To zależy od bogactwa duszy. W jednej kobiecie jest czterdzieści cztery kobiet; w jednym mężczyźnie czterdziestu czterech mężczyzn. Należy to umieć ze siebie wyłonić i w drugiej osobie wywołać. Ten, który jak motyl przelatuje z kwiatka na kwiatek, żyje w złudzeniu, że szuka i znaleźć nie może. Należy się zatrzymać na jednym bogu, na jednej idei, na jednej miłości. Don Juan umiera nienasycony dlatego, że nigdy nie znalazł tego punktu ostatecznego, do którego dążył. My umieramy nienasyceni dlatego, że nikt z nas nie jest w stanie do samego dna wyczerpać nieskończoność drugiej duszy.	Że jest gatunek kobiet, które po to tylko żyją na świecie, ażeby drażnić i podniecać namiętności mężczyzn. Tym sposobem ogłupiają ludzi rozumnych, upadlają uczciwych i utrzymują w równowadze głupców. Mają licznych wielbicieli i dzięki temu wywierają na nas taki wpływ jak haremy na Turcję. Widzi więc pani, że damy nie mają powodu roztkliwiać się nad moimi cierpieniami ani prawa bawić się mną. Nie należę do ich referatu.	Tak, i zdaje mu się, że Pan Bóg po to wyłącznie stworzył inne „nacye”, żeby szlachcicowi z pod Kutna miał kto wyczyścić buty, jak mu się podoba wyjechać za granicę. A czy on nie kręci nosem na małżeństwo młodego, bo to wiem, że on Broniczów uważał za hetkę-pętelkę.	Nie.	Niemniej rzeczywiste. Czy cię nie uderzyło to, Agnes, że zawsze w okresach największego rozpasania zmysłów i w ślad za tym idących zbrodni pojawiali się na ziemi ludzie święci, pełni zaparcia się i żądni męczeństwa?	Nie bój się. Nie tak łatwo pozwolę się obrazić. A zresztą będzie ze mną pan van Hobben.	Znałem go! Toć on lądem polazł gdzieś tam daleko na dół, aż koło Liworno. Nie był to zresztą żaden tchórz, choć niby krawiec.	A co, panie Kmicic?... Mówiłem, że dwóch jest pułkowników w Rzeczypospolitej, dwóch tylko: ja i ty! A tyś się właśnie do kompanijki z Kuklinowskim nie chciał przyznać i kopnąłeś go?... Dobrze, robaczku, miałeś słuszność! Nie dla ciebie kompanijka Kuklinowskiego, bo Kuklinowski lepszy. Ejże, sławny pułkowniczek pan Kmicic, a Kuklinowski ma go w ręku i Kuklinowski mu boczków przypiecze...	Za dzieło tak wielkiego kunsztu podziękuje wam potomność ja zasię ino za to wdzięczen jestem, żeście przysporzyli blasku memu panowaniu. Kto wspomni imię mistrza Wita, chyba i o Kazimierzu nie zabaczy. Bóg wam zapłać.	Było to dość nieoczekiwane, lecz jak najbardziej prawdziwe: Kolenda był podchmielony, nie pijany, lecz na silnym rauschu na pewno. A oto, co mi w tym stanie rozluźnionej samokontroli powiedział:	No, nie dziwię się mu	Zaraz po śniadaniu musisz się trochę przespać. Nie możemy i tak wyruszyć przed południem, ponieważ jest dużo do roboty. Trzeba połapać konie, złożyć namiot, urządzić inaczej jukijuk	Nie jestem aż tak nierozsądny Ale kiedy człowiekiem tak rzuca na wszystkie strony, jak nami rzucało, to taka mała rzecz może łatwo się wytrząść. Nawet fajka gdzieś przepadła! Przeklęte pudełko! Gdzie ono może być?	Ależ nie wie on o sobie!	Bo nie po was.	Nie było czasu!	Nie, tylko cały przód	A nieprawi ich psują, i jak bywał dawniej srom występku, tak dziś jest srom cnoty, której się ludzie wstydzą. Cnotliwy wyszydzonym bywa... i nikt nim być nie chce... Babilon... dodał regent... próżno tu szukać sprawiedliwych...	Co znowu, nazwiska jej odebrać nie myślę Zresztą mamy dług. Pamiętasz Klarę? Zapowiadam ci, że się teraz za tamto skwitujemy.	Pisał mi, że będzie mógł grać, z czego by wynikało, iż nie był tak bardzo ciężko ranny. Przyjeżdża jutro rano.	Dosyć Dosyć, Edmundzie! Wierz mi, tylko ja mogłam cię rozpoznać i tylko ja mogłam cię zrozumieć. Edmundzie, nawet gdybyś spotkał mnie na tej drodze, gdybyś zniszczył mnie bez wahania, i tak musiałabym cię wielbić! Powiedziałam ci, że między osobą, którą jestem teraz, i tą, którą byłam kiedyś, istnieje przepaść. Ta sama przepaść dzieli ciebie od innych ludzi. I najgorszą męką jest dla mnie to właśnie porównanie, bo nie znam nikogo, kto mógłby się z tobą mierzyć i kto by cię choć trochę przypominał. A teraz pożegnaj mnie... i rozstańmy się.	No dobrze, ale tak można witać się z jednym albo dwoma królami, a nie z taką chmarą.	Nie wiem. Powiedz mi jeszcze, czy kooperatywa chce zarobić na tym?	I zacnych ludzi z jego rąk wyrwał, i po drodze Szwedów pod Klewanami tak poraził, że i świadek klęski nie uszedł.	Dopiero za dwa, trzy lata, w każdym razie nie prędzej, aż skończę siedemnaście lat.	To może źle się dla ciebie skończyć...	Bo to najlepsza istota pod słońcem, miła, dobra, poczciwa... o! niech pani patrzy, jak ona się do mnie śmieje.	I dlaczegóż to, siostruniu?	Niech pan mówi... To musi być olbrzymi widok?... Jakich uczuć doznawał pan?...	Dowcipnie to powiedziałeś... Eh, żebyś wiedział, jak dowcipnie! Ale ten dowcip jest pusty. Gdybyż w nim było ziarno jak w kłosie pszenicy! Kłos to pełen murzu śnieci. Myślałem, że cię już gdzieś zatłukli ludzie przez ciebie skrzywdzeni.	A co pański lekarz na to?	Wie pani, że nigdy o tym nie pomyślałem. Pieniądze pani stawiają panią ponad tym problemem.	Kiedy?? Leszkaście tak mocno posadzili że on tu wiekować będzie, a póki jego tu i Iwona, dla mnie miejsca nie ma.	Diabeł jest tylko symbolem kierunku czysto zewnętrznego, hersztem jest bandy płoszącej ludzi, by drałowali najdalej od wnętrza swego własnego. A główna przyczyna ruchu takiego w omyłce tkwi, w błędzie, że coś istnieje, że świat jest naprawdę, nie marzeniem tylko. Raz zrozumiawszy, że ja sam jestemja sam jestem	Proszę mnie nie bić!... Ja pana zaskarżę przed sądem... Ja pokażę panu...	Co to jest milion, ojcze?	A, to ty, Lucyanie Zkądże tak późno przybywasz?	Ależ, mój kochany skoro mój pan tak twierdzi, to trzeba mojemu panu wierzyć.	Niech go Bóg strzeże Źle uczynił iż się zerwał tak, bylibyśmy mu u księcia wyrobili łaskę i przebaczenie. Szkoda by się marnował.	Co, hrabio? Umiesz po naszemu i torturujesz mnie tyle dni niemiecką mową... to kryminał!	Izoldy, którą tak bardzo kochałem. Mam siostrę, którą ci prowadzę, wielce nadobną Brunhildę. Królowa przykrzy ci się, spróbuj innej; uczyńmy zamianę, ja ci dam moją siostrę, ty przyzwól mi Izoldę, wezmę ją i będę ci służył z dobrej woli.	Ale gdybym tak oto stała wpośród drogi, a codzień gawędziła z chłopcami jak dziś z wami; wiém, jakby szło gospodarstwo! Słońce wysoko, czas mi do krynicy...	Och! Niech się pani zdecyduje.	Sto śtyrdzieściśtyrdzieści (gw.) ozwał się Długi Dżek.	Walka z przesądem jest trudna więc uważam za najwyższy triumf dla siebie, jeżeli czytelnicy choćby tylko zastanawiają się nad mymi artykułami.	Pax vobiscum!Pax vobiscum! (łac.) zawołał Kropidło. i chyba winem trzeba go zalewać. Wina dawajcie! Pojedziemy na opsops (daw.) (zm. 1382), regent Królestwa Polskiego, biskup krakowski, kanclerz koronny, podkanclerzy koronny. Niechętny mu kronikarz Janko z Czarnkowa pisze, że po jego śmieci w Kościele Mariackim w Krakowie było słychać diabelskie krzyki „Pojedziemy na ops!”, tj. na rozpustę.!	Będzie ładnie wyglądała na mojej nowej muślinowej spódnicy i szarfa ją ozdobi. Żałuję, że połamałam koralową bransoletę, bo mogłabyś ją wziąć!	Czeszę się jak Cléo de Mérode.	Jest trzecie wejście przez altanę, na drugim końcu alei.	Może do Chicago?	Porwać ją każę! Szukać, wywieźć Wit niech idzie, śledzi i z kamieniem u szyi rzuci czarownicę przeklętą do Wisły... Zabić ją! utopić!	Zwiedzają Wysoki Zamek i kościół Komtur zamkowy sam ich oprowadza, a potem pójdą do wielkiego refektarzarefektarz	Na rany Chrystusa! cicho tam... Bohun!	Widziałam jak was, siedzą w ganku, a starsze u proboszcza na pokojach.	Czy postanowienie pana prezesa jest nieodwołalne?	Świat więc cały jest li tylko materją? spytał, a pierwiastki piękności, ładu, porządku, jakie w nim widziemy?	Ale musiano sporządzić jakiś protokół tego wypadku?	Hej, Zabacuł! Zabacuł! może byś przyjść tu racułracuł (gw.)	Jasinowski ją odwiezie. Ale uprzedzam, że będziemy jechali szalenie.	Może tam mój syn, godnie pocięty, znajdzie u obcych opiekę...	Prorokuję ci, że ją jeszcze zobaczysz	A ten Aron jest zapewne ubogim faktorem? spytała wdowa.	Może.	Jakimi teraz rozkazami raczy mnie zaszczycić Wasza Królewska Mość?	W każdym razie coś pokrewnego.	A teraz jesteś pan bogaty	Bandoleciki mieć gotowe. Ruszaj!	Bilans sobie wyrównał.	Co?...	Dajże Boże i swoją tak poforytować	Niech mnie pan zostawi.	Noc mocy nieczystych Ale dlaczego, panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: „w imię Ducha ŚwiatłościDuch Światłości	Ona z przyczyny pana zerwała z panem Solskim...	Przecież zawsze ci mówiłam	Wszystko co babunia każe...	Właściwie mówiąc, po coś ty ten nieszczęśliwy Głuchów sprzedawał?	A najwyżej dziesięć razy w teatrze.	A potem królowa wróciła?	A więc	Chory jestem	Franka, oddaj! słyszysz? bić będę!	Gdzie jesteś?	Jaką?	Konflikt wewnętrzny	Korona!...	Mam nadzieję	Mówił Dubiel!	Najważniejszą przyczynę stanowi grupa Słońcogrodzian, niezadowolonych z naszego trybu życia.	Oczywiście	Osiem	Ostawaj waść z Bogiem!	Pannie Zarzeckiej podano... stałam obok i dobrze widziałam.	Wyruszamy jutro o świcie	Zapewne, panie Utterson Pan Hyde ma klucz.	Zarobiliście w lesie?...	Łaska?	Żeby cię Sakowicz złowił? obaczysz!
Nie chcę tego. Pragnęłabym wam nie być ciężarem i broń Boże powodem do nieporozumień, a owszemowszem	A ty co się w nieswoje rzeczy wtrącasz? Zostawić mu wolę, toż niedawno, jak u niej bywa. Ej, Augustynowicz, albo ty to z serca robisz? Jeśli ciebie Helena co obchodzi, to niech mnie... ale to twoje wścibstwo, ty lubisz pozować i prawić piękne słówka. Nie graj komedyi! Poświęcasz się niby, tracąc mieszkanie przez ożenienie Szwarca, ale to tylko lekkomyślność. Ty sam już nie wiesz, kiedy się oszukujesz! O Szwarca się nie bój, żebyś ty był taki, nie trzebaby więcej. Co tobie do tego! Ty za grosz nie masz taktu.	Jaki worek! Żadnego tu worka nie było...	Jako książęcy poseł z Krymu wracam i niech tu jedną kroplę krwi uronię, a w trzy dni i popiołu z tego miejsca nie zostanie, wy zaś pognijecie w lochach łubniańskichŁubnie	Niechże pan mnie zrozumie Nie w pana mocy jest sprawić, abym ja czegokolwiek żałował. Wszelkie żale z mej strony są wykluczone, a jeśliby do tego doszło, tylko mnie samego by to obchodziło. eksperyment jest jego własną sprawą; jedynie on zań odpowiada i nikt więcej.	Oto porównanie fałszywe i nie do rzeczy. Bowiem słyszałem przeciwnie, iż gdy wąż dostanie się do żołądka, nie sprawia żadnego cierpienia i natychmiast wyłazi z powrotem, skoro się pacjenta uwiesi za nogi głową na dół i koło gęby ustawi się miseczkę pełną ciepłego mleka.	Ten interes musi być zły, skoro go nie możesz powiedzieć ojcu, panno Grandet.	Właśnie, że było! Od ołtarza Zwycięstwa w Anderidzie aż do pierwszej kuźni w tym lesie jest dwanaście mil i siedemset kroków. Wszystko to zawiera się w mej marszrucie. Nie tak to łatwo zapomnieć pierwszą wyprawę wojenną. Mógłbym wyliczyć wam wszystkie miejsca postoju między tą miejscowością i...	Źle nam, ptaszku... Złe przyszły czasy. Gorsze przyjdą... Przecierpimy! Były już i jeszcze gorsze... W Sybirze, dziecko... To nic! Uszy do góry!	Dlatego też przyszedłem. Nie zapomniałem i nie jestem niezdecydowany, jak pan widzi, skoro przychodzę tu i nalegam, by dotrzymał pan słowa.	Mamy jeszcze węgiel w piwnicy, ale nie starczy go na całą zimę, gdy teraz już zaczniemy. A co zrobisz w styczniu? A te czasy! Żebracy nachodzą nasz dom i są zuchwali teraz. Kiedyś napadną jeszcze na nas. Prawa przecież teraz nie ma! Merwig poradził mi, ażebym kupiła papiery. Co zrobię z papierami gdy przyjdzie wielki krach?	Czy on zechce z panem się widzieć? Nic panu powiedzieć nie umiem. Przyszedł z parlamentu godzinę temu, aby pomówić z podsekretarzem stanu, a teraz właśnie ma tam wrócić. Przecież mógł podsekretarza stanu wezwać do siebie, ale przyszedł pewnie dlatego, żeby zażyć trochę spaceru. To jedyny spacer, na który mu brak czasu pozwala w ciągu tej sesji. Ja się na to nie skarżę; lubię dość te przechadzki. Opiera się na moim ramieniu i przez cały czas ust nie otworzy. Widzi pan, on jest bardzo zmęczony i... hm... nie powiem, aby był teraz w najlepszym humorze.	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	A, wiem co zrobię, wyrzekła po chwili, z determinacją podnosząc głowę; pójdę do tej pięknej pani w różowej sukni, którą kilka dni temu, pamiętacie, spotkaliśmy na ulicy, i która pytała mnie kto ja jestem, czemu mam taką bladą twarz i smutne oczy, a potem całowała mię i pieściła? Pójdę do niej, bo wiem gdzie ona mieszka, i poproszę ją dla Andzi o lekarstwo, a dla was o jedzenie! Czy dobrze?	Ach, żeby to już co prędzej oną zasłonę zerwali!	Ależ, księże proboszczu gdyby chłopi chcieli chodzić na mszę codzień i co-tydzień się spowiadali, pola-by leżały odłogiem i trzech księży nie nastarczyłoby takiéj pobożności.	Będzie zabawa, nie martw się.	Chwilę temu nie dałbym nawet złamanego grosza za marynarzy z tamtego statku	Czego ty tu?	Do ostatka, póki zechcesz!	Doprawdy nie potrafię robi pani na mnie wrażenie bardzo egzotycznego storczyka.	I nie mam chęci najmniejszej.	I on nas zatopi Czyż on nie jest w miarę okoliczności wszystkim, czym trzeba, kiedy chce zagarnąć bogatą zdobycz?	Jak nas tu żywych widzisz.	Jedź do domu.	Każcie milczéć!! na bogi! niech mi nikt z tém nie wychodzi.	Konrad sobie, ja sobie, ja z nim nie mam nic z Leszkiem sprawa.	Nie lubię przerywać modlitwy niech pani nie wstaje, zaklinam panią.	Nie żal go wam? Nie żal wam tego chłopca?	Nie.	Niezbyt Popłyniemy wyżej, nie?	O bogowie!... Czy aby mnie on nie grozi?...	O sprawach świeckich nie mówiemy nigdy, a w rzeczach Kościoła Biskup Iwo jest dla mnie ojcem łaskawym i uskarżać się nań nie mogę...	Stryj zdaje się być niezadowolony ze zmiany moich projektów?	Tego się nie obawiam, kapitanie; ale jest inne niebezpieczeństwo.	To ślicznie: nie dajmy się, powiadam... Poczekaj no: jak to będzie po czesku?... Słuchaj: jeden bilardzik wódka z dodatkiem karmelu..	Uszom nie wierzę! Wielkiego Tuhaj-beja? A to on kniaź i chanom pokrewny! Nie masz przedniejszej krwi w Krymie nad Tuhaj-bejową!	Żal mi cię dziewczyno, boś nie stworzona na poniewierkę, O! o! jakbym ja ciebie po swojemu ubrała, a nauczyła skakać i śpiewać; panowieby szaleli za tobą, pieniądzeby się sypały gradem... Kto wié! w złocie czasem chodzą cyganki i garścią złoto rzucają.	A co, czyście państwo widzieli? Rzecz oczywista, że on się dla tych kobiet zrujnował.	A cóż pana obchodzą wszystkie oziminy razem!	A dzisiaj wiem, że i to można utracić. Tak niewiele.	A jeśli będziesz musiał?...	A ona ogień podłożyła.	Aha! Suprantu!	Ano, twoja sąsiadka!	Brawo! Widzę, że młodsi adepci fi­lozofii zaczynają rozumować prawidłowo. Więc co z tą, jak powie­działeś? Kampto...	Co przez to rozumiesz, błaźnie?	Co to było?	Czego pan sobie życzy?	Człowieku, co ty robisz? Tobie się wydawało, toć to czyste szaleństwo!	Cóż ty na to?...	Dowiadywałeś się?	Effendieffendi (z tur.) odrzekł posłaniec.	Gdzie go pan znajdziesz?	I co byś tam robiła?	Idźcie, Szmulu!	Ja.	Jak się masz niechrzczony!	Jest pod wielkim kasztanem	Kiedy pan go zakatrupił?	Kiedyż to będzie?	Kiepsko ma uszy przycięte. Widzisz, Szwejku?	Ktoby tam zliczył taką sumę, a jeszcze będzie bogatsza.	Kur norėsi, vaikeli, kur norėsi! Tokia kelionė, per jūras-marias į svetimą šalį! Bet jei tėvelis būtinai norės, ką gi padarysi!	Laudetur Jesus Christus!	Ligio kimkolwiek jest twój Bóg, uczczę Go stuwołem dlatego tylko, że jest twoim.	Mówże śmiało!	Młodą panią?	Na pańską sławę	Najzupełniej serio! Najzupełniej! Ani pensa mniej. Nadmienię jeszcze, że płacę stary dług. Więc mogę się spodziewać?	Niech żyją branki, które nas uratowały!	Niechże cię porwie!	No? a co się z nim stało?	O ile dopisze pogoda.	Pan jest taki poważny.	Panu Danglarsowi.	Podstęp rzekł Hugo.	Promocję	Rycerskiego ducha niewiasta	Tak	Tak Drugi mąż, który rzucił ją przed kilkunastoma laty, prawdopodobnie przez cały ten czas wyzyskiwał ją, a co najgorsza	Tak, Pencroffie.	To go sobie zostawisz. Po wsiach noszą takie płaszcze. Potrzebujesz spodnie i kapotę. Jak tylko zbębnimy dla ciebie te cywilne łachy, to mundur i spodnie sprzedamy Żydowi Herrmanowi w Vodnianach. On skupuje takie skarbowe rzeczy i rozprzedaje je potem po wsiach.	To od jadalnego pokoju.	Ty mały, ty!	Tym lepiej Pewna jestem, że to wam na dobre wyjdzie.	Um neun Uhr. Unterschrift. Czy wiesz, ty małpo, co to znaczy Unterschrift? To jest podpis. Powtórz.	Wczoraj dwa razy przeszedłeś zupełnie blisko mnie, a dzisiaj rano znowu dwa razy, zupełnie bliziutko...	Widzę, że dość obojętnie sprawę tę traktujesz.	Wie pani, co zawierały?	Wielu świadków widziało je, jak się tam zakradały; wzbudziło to podejrzenia, zaś straszliwe wypadki rychło ich prawdziwość potwierdziły. W szczególności udowodniono, że dzięki mocy, jaką przez to osiągnęły, spowodowały one straszliwą burzę, która spustoszyła całą okolicę. Prawie pięćdziesięciu świadków zeznaje o tej burzy, a można by ich mieć tysiąc, gdyż wszyscy pamiętają jeszcze tę klęskę, od której wszyscy ucierpieli.	Wiem o tym.	Wierzę, że mnie dziś kocha, ale czy ta miłość oprze się czasowi, ludziom	Więc pana lubią te tysiące ludzi, którzy pracują w pana kopalniach, biurach i fabrykach?	Wybornieś postąpiła! Niech cię uściskam! Cóż on? Dał się krótko zbyć?	Za to ja pytać będę. Skąd pani wiedziała, że dzisiaj przyjdę?	Zapewne obaj synowie wrócili uzdrowieni?	Zbierze się może z osiemset rubli...	Znowuj bąk ją jakiś ukąsił!	Żyją i rosną na tęgich marynarzy. Gdy wasza dostojność zostaniesz świątobliwością może niejeden z nich będzie prowadził twoje okręty.
Słusznie, ale ja to przewidziałem i powiedziałem panu. Przez to przyrzeczenie nic pan nie mogłeś zyskać, a odwiedziny musiały tylko stwierdzić to, com powiedział.	Boćby to był dzień stracony, rzekł jeden, gdyby wiedząc o pani w Warszawie, nie widział jej kto, gdy mu to szczęście dozwolone.	Hej, żeby ja był młody! Ale ty się pokrzep, bo już widzę, jako będzie: Pojedzie, ostrogiostrogi dziś popr.: zyska., gdyż tam granica blisko i o Krzyżaka nietrudno... Jużci wiem, że i między Niemcami bywają tędzy rycerze, a żelazo od jego skóry nie odskoczy, ale tak myślę, że byle który rady mu nie da, bo to jucha do bitki okrutnie sprawna. Patrzże, jako Cztana z Rogowa i Wilka z Brzozowej w mig potarmosił, choć to przecie, mówią, chłopy na schwał i mocarne jak niedźwiedzie. Przywiezie on swoje czuby, jeno Jurandówny nie przywiezie, bo i ja gadałem z Jurandem i wiem, jako jest. No, a potem co? Potem tu wróci, bo gdzieżby miał wracać.	Koniec świata mruknął staruszek i poruszył kijem. „No proszę, Niemcy też Cóż, człowiek się już niczemu nie dziwi. Ile kiedyś było krzyku, gdy te Płazy zatopiły jakiś kraj! Choćby to była tylko Mezopotamia albo Chiny, w gazetach było o tym pełno. Dziś już się tym tak nie przejmują Człowiek się przyzwyczaja, co robić. U nas ich nie ma, więc co? Gdyby tylko nie było takiej drożyzny! Na przykład, ile dziś chcą za kawę... Prawda, Brazylia już też zniknęła w głębinach. Czuje się to w sklepach, kiedy kawał świata poszedł na dno!”.	Jak to! Dlaczego to mam nie wiedzieć, co to jest tęsknota? Może lepiej od pana wiem.	A cóż to za przyczyna?	Daj spokój, Ludko, to przystoi chłopcu.	Któż to taki?	O Boże! Jaka to straszna ostateczność!	Nie nowina to jej, co roku se to robi.	Na puszce jest C. Myślałem, że to pana Corkrana. Panowie, to bardzo poważna sprawa. Bardzo poważna. W końcu, ja nie wiem, ale może być, że panowie wiecie coś, czegoście nie chcieli powiedzieć Mr. Kingowi lub Mr. Proutowi, czy nie?	No to ja je wydam Mój doktorze kochany, dopomóż mi, bo znów pewnie ministrowie będą mówili, że trudno, że tego-tamtego im brak, a ja przecież nie wiem, czy mówią prawdę, czy tylko trajlują.	Co to nowego? Jaki książę?	No, to otwieraj na gwałt, bo czas ucieka!	To trzeba było powiedzieć.	Nie wiem tego. Czyż ja to mogę dziś wiedzieć?	Pan zawsze dziwnie odpowiadasz! Zupełnie jakby pan chciał uniknąć rozmowy. A to przecież ja pana pytam, i jeśli pytam...	Ano, można i tak. Więc wszystkie sztuki, w pańskim teatrze wystawiane, będą się dziać w górach, zimą w zimie, latem w lecie, dniem we dnie, a nocą w nocy. Któż to panu takie sztuki będzie pisał?	Dwie przygarście lnu oczesanego i cztery jajka... Powiedział, że jak nam będzie potrzeba, to da wóz owsianki i poczeka na pieniądze do lata albo i na odrobek da. Nie wzięłam, po cóż nam brać od niego... przecież... należy nam się jeszcze paszy od ojca, wzielim ino dwa wozy, a z tylu morgów...	Niech pani będzie pewna iż ja wiem, gdzie jest granica zmarnowania się, i na niej, jak juhas na krawędzi skały, zatrzymam się w tempie! Pani nas, młodych, jeszcze nie zna. My umiemy się bawić, ale... w miarę. Te bohemie rozwichrzone to mity... klechdy... bajdy...	Wszystko ci powiem z czasem, tylko mię o nic teraz nie pytaj.	Ano, to w niedzielę przed południem stawię się przed waszym domem. A o kumę się nie trapcie, sam się postaram o jaką uczciwą niewiastę. Pójdę już, bom wypoczął, a muszę zajść przed nocą, nim bramy pozamykają.	Ja nie wiem? MilczenieGdyby nie to, żem zobowiązał się milczeć jak karp, zaraz byś dowiedział się, czy ja nic nie wiem!	Świetnie. Otóż na pewno nie siedzi tam całymi dniami w swoim pokoju, lecz używa nart, sanek i podobnych sportów. Normalna kobieta, wybierając się na narty, nie zabiera z sobą dokumentów ani nawet pieniędzy. Otóż w powieści wyobrażałbym to sobie w ten sposób: podczas jej nieobecności pod jakimś pozorem wchodzi się do jej pokoju i rewiduje się jej rzeczy. W dziewięćdziesięciu dziewięciu powieściach na sto rewizja taka daje wspaniałe rezultaty.	Cóż, dobrze. Wiesz, że dotrzymuję słowa, prawda? Jeśli więc wrócisz do domu cały i zdrowy...	Nic! Ale czyż pani nie zdaje sobie sprawy, że jest Anglikiem?	Wszystko chcą tylko dla siebie	Owszem, moja droga. Jeżeli nauczyłyście się śmiać z rzeczy, z których należy się śmiać, a nie z tych, z których się śmiać nie wolno, to zdobyłyście mądrość i rozsądek.	Tak dobry, że dawno już powinien by wisieć	Co znaczy śmierć jednego człowieka? Pytam się was, czy wy się łudzicie, że on żyje tam w Zimowym Pałacu i że dosyć ugodzić go kulą w serce, aby on zginął. On żyje w milionach serc i myśli.	Mówił, że mu ambicja nie pozwala, aby człowiek obcy łożył na taki cel, i że choć sam jest niezamożny, poświęci ostatni grosz na usunięcie przeszkód, zagradzających nam drogę do szczęścia.	Bodaj śmierć wytępiła tych waszych Fenicjan!... Niedługo człowiek będzie musiał żebrać u nich o placek jęczmienny, tak już wszystko zagarnęli...	Co mówiłem?... Już nie pamiętam. Ten pijaczyna Caderousse przerwał mi i poplątał wątek.	Nie wiem, ale krew ścięła mi się w żyłach.	No i zagroził mi, że obetnie z mojej pensji sumę, która mu będzie potrzebna, aby się mógł obejść beze mnie...	Słyszałem przecie, że nie została zupełnie sama	Tak jest, przyjechał jaśnie pan z drugim panem z kolei, co już tu ma być na stałe.	Możecie panowie być spokojni Dzięki temu, że mister Dawid i ja pracujemy od dawna w pokrewnych gałęziach przemysłu, detektyw mój starym zwyczajem nie odstępuje go ani na krok. O każdym jego posunięciu będziemy dokładnie poinformowani i w chwili właściwej zawsze będziemy mogli interweniować. Tymczasem szykujmy się do odjazdu, aby nie dać się zaskoczyć wypadkom.	Już chyba nam ten wypadek nie grozi	Nie prosiłem o żaden i sądzę że na wszystkie uczciwie zasłużyłem.	Zdaje się, że gra.	A fe! Co za bolszewik! Opamiętaj się. Nie bądź ordynarny jak agitator jakiś.	Ale Krzyżacy pewnie cię za zdrajcę poczytują.	Ale on płacze?	Gdzieżbym ja ją podział? Co panu się zdaje? Wszakżem nie wariat!	Pyszny jest Staś!... Odnalazłem tego dróżnika Wysockiego w Skierniewicach, wybadałem go i wiesz pan, com odkrył?...	Okazuje się, ponieważ je tu widzimy, a wątpię, iżby nasz przyjaciel d‘Artagnan dołożył co ze swoich pieniędzy.	Tak jeżeli tych wpływów używa się dla dobra ogółu, no i jeżeli się trafnie potrzeby ogółu ocenia.	Ależ naturalnie bądź sprawiedliwą, kuzynko, co Konrada obchodzić może młody pan Zwirkiewicz, człowiek obcy...	Czy nie dobrze by było, abym włożył do poduszki parę gałązek wawrzynu?	I co najlepsza Polaków, którzy za ciebie królu nasz, ostatnią krwi kroplę wylać są gotowi...	Ja nic	Nie! Więc pojedziemy do Ventimille	Niech pani jedzie do domu, ja będę doglądał ojca; podług prawa, może pani jeszcze mieszkać w Bukowcu półtora miesiąca	Pokrzepia mnie pan, naprawdę Zawsze poczuwałam się do winy wobec pańskiej drogiej ciotki, gdyż East End nie zajmuje mnie wcale. Odtąd będę mogła spoglądać w jej oczy, nie rumieniąc się.	Rebe i tak nie uczy nas teraz cały dzień leży w łóżku.	Tak! jakbyto było z czego!	Dobrze. Pan ma złote serce. Tak się cieszę, żeśmy się spotkali!	Umrzeć muszę i o stajnię mieć staranie. Słuchać, co pan mówi, muszę, czasem wypić kieliszeczek, przespać się i na noc spuścić psy. Ot, co muszę.	Co myślisz o tym liście?	Dawaj, co masz, naboje, żywo!	Dlaczegożeś mnie nie wezwał?...	Jednego. Schowałem go w rządowym lesie pod Sokołówką.	Jeszcze słowo Czy pana co zmusza do takiego pośpiechu?	Juści. Pójdź z nami. Ja tu sołtys.	Mógł się przecie obudzić	Nie mam ojca, nie mam nikogo. Nikt nie przyjdzie.	Nie odpowiedzą!	On zawsze bawi się w dowcipy. Bucholc wziął jego chemikalia?	Skąd panu znowu Napoleon przyszedł na myśl? Czy z powodu mego kostiumu? Nie przypominam chyba Józefiny BeauharnaisBeauharnais, Józefina (1763–1814)	Skądeś się wziął? Domyśliłeś się, gdzie jestem?	Toteż grać bardzo ładnie.	Wcale nie.	A Skomonty?... Ejniki?... Kapitały?...	A gdzie on?	A gdzież jest mąż pani hrabiny?	A ogolę.	A potem... a potem...	Ach!	Bądź nam miłościwy, o łaskawy królu!	Czy jesteś szczera ze mną, moje dziecko?	Defensor patriaedefensor patriae (łac.)	Gdzież ona?	Halny...	Kochasz mnie?...	Macie panowie zamiar zwiedzić il Colosseo?	Małżeństwo, Pozycja społeczna	Miła wieś...	Mnie będzie zawsze lekko...	Mógłby wuj!	O Turku!	O cóż w niej chodzi?	Panowie Porthos powiedział najświętszą prawdę.	Przychodzisz od łoża boleści, siostro?	Przysięgnij!	Puść mię!	Pójdziemy na ratusz i sprawdzimy!	Reikia, vaikeli, nieko neveiksi! Ar negeriau ir tau bus, kad pinigų daug užsidirbsiu? Žemės pripirksime, didesnį ūkį imsime... Juk taip mėgsti ūkininkauti... Ar negerai bus, ką?	Słowo honoru! Ot, niechaj pan Jakub spokojnie sobie usiędzie i grzecznie z nami pogada...	Za niecne intrygi i groźne knowania został na wygnanie kardynał skazany.
Słuchaj, moja miła wszyscy rycerze nie mogą być dworakami, ani też wszyscy dworacy nie mogą i nie powinni być rycerzami błędnymi, na świecie muszą być ludzie wszelkiego gatunku, ale chociaż my jesteśmy wszyscy rycerzami, wielka przecież zachodzi różnica między jednymi a drugimi. Dworacy nie oddalając się z domu i krokiem od dworu się nie ruszając, podróżują po całym świecie, rozumie się, na mapie, i ani trudu, ani pieniędzy na to łożyć nie potrzebują. Ale my, prawdziwi rycerze błędni, my nie siedzimy, ale naprawdę przebiegamy całą ziemię, wystawieni na niewygody, czy to w zimna, czy w upały, czy dniem, czy w nocy, pieszo, czy konno. Nie malowanym to rycerzom patrzymy w oczy, potykamy ich uzbrojonych o każdej chwili i porze, w każdym spotkaniu, nie bawiąc się w jakieś tam prawa pojedynkowe, nie bacząc, czy kopia lub miecz nierówne, czy nasz przeciwnik nie ma na sobie uroku, albo czegoś innego, co by mu dało przewagę, nie ustawiając się równo do światła, ani zważając na inne reguły w pojedynkach przestrzegane; ale ty się na tym nie znasz, ja to co innego. Trzeba, ażebyś wasani wiedziała jeszcze, że każdy błędny rycerz, nie lękając się spotkania z dziesięciu olbrzymami, których głowy pod obłoki sięgają, którzy miasto nóg zdają się mieć ogromne wieżyce, a miasto rąk okrętowe maszty, oczy jak koła młyńskie, pałające jak żar w hucie, nie lękając się, mówię, powinien stawić śmiałe czoło i z wesołym obliczem natrzeć, zgnębić, popłatać na sztuki lub rozproszyć, chociażby byli uzbrojeni łuską tych ryb, co ma być twardszą niż diament, i zamiast mieczów mieli bułaty z najlepszej damasceńskiej stali, jaką tylko w życiu widziałem. Powiedziałem ci to, moja duszko żebyś poznała, jaka jest różnica między rycerzem a rycerzem i życzyć by należało, żeby wszyscy monarchowie zrozumieli nieco lepiej wartość i ważność rycerzy błędnych, w których historii czytamy, że znalazł się niejeden taki, co nie tylko jedno państwo, ale kilka ich od niechybnego wybawił upadku.	Pan ma powód do przypuszczeń, panie nadinspektorze? tego rodzaju fałszu, który pod nazwą sprytu, ostrożności, rozwagi wyłania się bardzo często w jakimś punkcie ludzkich spraw. Heat poczuł w owej chwili to samo, co by czuł linoskoczek, gdyby podczas jego popisu dyrektor music hallu wybiegł nagle ze swego dyrektorskiego ustronia i zaczął potrząsać liną. Gniew, rozterka ducha wywołana postępkiem tak zdradliwym i strach przed skręceniem karku przyprawiłyby artystę o gęsią skórkę, jak to się mówi. Poza tym linoskoczek czułby zgorszenie i troskę o dobre wykonanie swej sztuki, albowiem człowiek musi się utożsamiać z czymś bardziej uchwytnym niż jego własna osobowość, musi umieścić w czymś swoją dumę, czy to w swym stanowisku społecznym, czy w rodzaju pracy, którą jest obarczony, czy też po prostu w doskonałości swego próżniactwa, jeśli jest w tej szczęśliwej sytuacji, że może się nim rozkoszować.	No, siedź już cicho, zamknij gębę, Sancho i nie przerywaj panu licencjatowi. Mówcie dalej, łaskawy panie bardzo to rzecz ciekawa dla mnie, co tam więcej pisze o mnie w tej historii.	Nie burz mi pan żółci I bez tego aż nadto dziś ciepło. Chodźmy tam usiąść Nikt nas nie usłyszy, a ja potrzebuję rozmówić się z panem. Jesteś pan sobie dobry chłopak i ja nie mam powodu źle ci życzyć. Kocham cię, jakem Tromp... (do pioruna!) jakem Vautrin. Za co cię kocham? dowiesz się. Tymczasem dowiodę, że cię znam tak, jak gdybyś był dziełem rąk moich. Połóż pan tutaj swoje worki	Mylisz się To mąż mój przede wszystkim.	Co za cudowną ma pani rezydencyę jakie kwiaty, szpalery! Jak to starannie utrzymane! Nic tu nie brak, ażeby pobyt uczynić przyjemnym!... Jaka pani szczęśliwa, posiadając to wszystko!	Z pierwszą babką modliłam się. Ale to już dawno, tak że zupełnie zapomniałam.	A, to już coś na serio i wcale się nieźle zaczyna.	A tak! Widzisz bo na skutek smutnych okoliczności ukrywa się obecnie pod nazwiskiem Mortimera, wychodzi tylko, gdy ściemnieje, i to w okularach. Ruchomość opisana, miała już zostać zlicytowana, lecz pani Micawber wpadła w tak straszną rozpacz, że musiałem, doprawdy musiałem, nowy podpisać weksel. Gdybyś wiedział, jaką to było pociechą dla biednej tej kobiety.	On najciekawszy ze wszystkich szalbierzy, którzy tu bawią, nas nie wykluczając, cny arcypasterzu. Jeszcze ani razu nie spojrzał na mnie. Gdy się nagle zjawi, nigdy nikt nie wie, którędy i po co? Również nie słyszałem, by ktoś miał odwagę zażądać męczących wyjaśnień od niego. Tajemniczość męską nade wszystko cenię.	Byliśmy tak weseli, wyjeżdżając i oto pani jest cierpiąca i mówi do mnie z goryczą, i czemu?... Czy nie była pani przyzwyczajona, że ci mówiono, iż jesteś piękna i miła? Co do mnie, oświadczam to wobec Kajetana, wyrzekam się Paryża, osiadam w Sancerre i powiększę orszak pani dworzan i rycerzy. Uczułem się tak młody w moim rodzinnym kraju, zapomniałem już o Paryżu i jego zepsuciach, o jego przykrościach i nużących uciechach... Tak, życie wydaje mi się jak gdyby czystsze...	A pan, panie szanowny, też musisz być poinformowany, że owa kubita, czyli panna Arletka, to ma swojego narzeczonego, co bardzo nie lubi, jak mu kto w jego sprawy nos wsadza.	Nie, pani, mam wielu chorych w N. i w okolicy, i jednéj pacyentce wyłącznie oddać się nie mogę; ale często, codziennie może, przez czas jakiś przyjeżdżać tu będę.	Przecieżeście przyszli! Ależ to gruba kłoda toczy się za tobą Rupercie	Dam wam mleka... i jadła... ja... nie... nie chciałbym ściągnąć nieszczęścia na siebie... albo na moje plony... ale w obecnych ciężkich czasach jest tylu żebraków...	A teraz kładę się spać. Jutro trzeba być czujnym i trzeźwym. Radzę panu zrobić to samo.	Na chowanie pójdzie, bo to z dworskiego gatunku.	Ej! ciebie się żarty trzymają, a mnie się serce kraje! Ratuj kiedy możesz, a nie szydź z nędzy!	Powiem panu, że nie spodziewałam się, aby pan cudzą narzeczoną bałamucił!	Powstrzymujcie ich łagodnie... powstrzymujcie... Za kilka dni będą mogli robić, co im się podoba. Ale teraz jeszcze niech nie występują zbyt gwałtownie...	A pamiętasz to, Józia, com wtedy powiadał?	Chciałbym temu nie wierzyć. Nie ufaj jej	Czy Eliza to ta różowa, która dużo siedzi w domu, a czasem wychodzi z koszyczkiem w ręku?	Czy to komplement, Grocholski?	Miło mi to słyszeć	Nie dotrzymałeś pan obietnicy.	Powiedają: „Chłop robotny i żona pyskata, to wezmą choćby i pół świata.”	Tak... spotkaliśmy się najpierw w pieczarze... i obaj zostaliśmy podniesieni do stopnia Gryfów. On był już dwa lata na Wale, przeto dobrze znał Piktów. Od niego nauczyłem się, jak trzeba nosić wrzos.	To Głębowicze tak na mnie wpłynęły. Szczęśliwy Waldy!...	Właściwie nie garbuskiem, ale garbem społecznym są takie pojęcia i zwyczaje, jakie panują w Mirowie...	O, panie hrabio, być może byłbyś pan w stanie dopomóc nam w poszukiwaniach, jak do tej pory bezowocnych; firma ta wyświadczyła niegdyś naszej wielką usługę i nie wiadomo, dlaczego nie chce się do tej pory do niej przyznać.	Nie wiem, mój kochany czy i ten mój sąd nie jest pesymistyczny.	Żebyś tylko nie żałował!	Lepszej chyba nie ma dla uczciwego i pracowitego człowieka.	Przyjechał z Zajączkowskim i już się dopytywał o ciebie.	Wątpię, żeby ktoś próbował, gdy wyglądasz na burzową chmurę, jak na przykład teraz. Za co się tak obszedł z tobą?	Takaż to zaciekła? Jak będziesz jej mężem, powiedzże jej, że niewiastom kądziel lepiej przystoi niż sprawy publiczne, i trzymaj ją krótko.	A teraz, panowie rozejdźmy się; d‘Artagnan potrzebuje samotności, aby się wypłakać i przespać. Ja biorę na siebie odpowiedzialność za wszystko, bądźcie zatem spokojni.	Czemuż by nie, panie Aronnax?	Nikt nie zna tego sekretu?	To ja, kapitanie	Nie ma nic łatwiejszego dla kobiety jak być szczęśliwą	Bój się, człowieku, Boga	A kim jest ten Stefan? To twój mąż?	Nie ma tu nigdzie żadnego rannego. Proszę szukać.	Ten król nie jest szalony	Panna Zofia! Mówże prędko, jak się ma panna Zofia? Kiedyś tam była? Kto cię tu przysłał? Co mówi matka?...	A te dwie maluśkie to takie przylipne.	To również było skierowane do mnie; do mnie, który nic nie wydarłem tej damie, ani zęba, ani nic z tych rzeczy możebnychmożebny (daw.) niemożliwy. do nazwania, które można wydrzeć kobiecie.	Pierwszy raz tak się nam udało	To jednak co po spłaceniu zostanie, jest tak małe, że może lepiej byłoby nadać inny bieg sprawie. Przyjaciele ojca pani, panno Wickfield, doradzaliby mu może, aby odstąpił kancelarię...	Ma pan rację zbliżam się do węzła kwestii. Czy dowody, jakie wam przytoczę, będą nowymi	Tam, na placu	Emigrant, Szczęście śpiąca królewna., słodko drzemiąca w swym kryształowym pałacu, wśród zaklętego lasu, którego nigdy nie dotykała jej stopa i z którego przychodziły do niej tylko wonie kwiatów i śpiewy słowików? Nieprawdaż, chére maman, że usuwałaś mię starannie od wszystkiego, co powszednie i pospolite, a przyzwyczajałaś w zamian do rzeczy pięknych, do uczuć delikatnych, do marzeń wzniosłych, nieprawdaż?	A więc na jakich warunkach?	Proszę na ziemię!	Toteż pułkownik przecinał węzeł naszego życia mieczem. Gotów był nas wszystkich na wojnę zaprosić.	Anusiu, daj mi choć ten srebrny pierścioneczek, powieszę go na piersi razem z krzyżykiem babki	Dzisiaj jestem na dwadzieścia tysięcy, a za rok fabryka będzie moją, ja panu ręczę...	Syna już masz!	Zawsze mówiłem, że zacny z ciebie kawaler	Wiesz, Steerforcie, co ci powiem, jeśli mnie w tym swym usposobieniu słuchać raczysz...	Co za artystka! Ileż uniesienia w głosie!	Jadę z tobą, jeno wpierw muszę pójść do swojej chorągwi, bo mam kilku ludzi gdzieś wysłać.	A o rodzicach, grzech tak gadać!	Chodź tu samsam (daw.) żołnierz piechoty, zbrojny pachołek, sługa.!	Jestem... jestem tak wdzięczny	Kali do nich powrócić.	Tak.	Tak.	Tyś także wpadł do morza przy wstrząśnieniu fregaty?	Skąd pan masz takie wiadomości?	Szkoda, szkoda, wielkich rzeczy można by z taką pomocą dokazać!	A wie pan coś może o jego domu w Auteuil?	A! ja ją znam	Oni wiedzą	PijaństwoProszę ojca mularz Franek umarł dziś w nocy.	Przed kościołem i po kościele zapewne cię oni spotykają. Coże wówczas robią?	Zilla napisała imię Cyrano.	A! a! odgadłem go po nienawiści, jaką wzbudził we mnie... jestżeś pewnym?	Ależ, Stachu, oszalałeś?	Betty!	Bóg światem rządzi!	Chociażby Łabą... a potem dalej Wełtawą.	Cztery	Jesteś pewny swojej sprawy?	Kochanek, Miłość tragiczna, Kłótnia szepnął cicho.	Liczysz?	No! no? cóż takiego?	No, powiedzmy sto dwadzieścia Prawda, mamo, jaki jestem hojny?	Oh, Herr Jesu! Okropność! Gdzie Urban?...	Oho! powiedział	Pan d‘Artagnan.	Stanisław z Kesslerem.	Tyle go będą widzieli!	Wciąż żyjesz!	Wszystko?	Wyrzucałem spod cugowych nawóz, ewentualnie gnój.	Z twojem anielskiem sercem	Zkąd?
Ależ to znakomicie! Nawet gdyby okazał się podobny do wuja, nie powinno nas to zniechęcić. Zawsze mówiłem, że z nich są najlepsi mężowie.	O, nie! Ot, dobrze by było, gdybym co miesiąc mógł zapolować na nowego, równie potężnego Shere Khana... i to własnoręcznie, bez odwoływania się do pomocy bawołów! Pragnąłbym też, by słońce świeciło w porze deszczowej, a deszcze przysłoniły słońce w czasie skwarów letnich. Cieszyłbym się też, gdybym nigdy nie wracał z próżnymi rękami, skoro mam ochotę upolować kozła; nie zadowala mnie też kozioł, gdy rad bym upolować jelenia, a nie wystarcza mi jeleń, gdy celem mych łowów jest nilghai. Ale zdaje mi się, że pomiędzy nami nie ma nikogo, kto by nie doznawał uczuć podobnych.	Teraz będziesz wykonywał ruchy na miejscu. Rechts um! Człowieku! Ruszasz się jak krowa. Twoje nogi powinny znaleźć się tam, gdzie przedtem miałeś prawe ramię. Herstellt! Rechts um! Links um! Halbrechts! Nie tak, wole! Herstellt! Halbrechts! No widzisz, słoniu, że potrafisz! Halblinks! Links um! Links! Front! Front, idioto! Nie wiesz, co to jest front? Gradaus! Kehrt euch! Kniet! Nieder! Setzen! Auf! Setzen! Nieder! Auf! Nieder! Auf! Setzen! Ruht! Auf! Ruht!	Patrzaj, Bondy ile ja tu mam różnych gazet. Śledzę każdy jego krok. Powiadam ci, że w tym wszystkim nie ma ani szczypty związku. Wszystko to są tylko improwizacje wszechmocy. Absolut wyczynia ogromne triki, ale jakoś bez związku, na ślepo, chaotycznie. Aktywność jego jest zupełnie niezorganizowana. Przybywa na świat całkiem nieprzygotowany. W tym jest jego słabość. Imponuje mi, nie ma co mówić, ale ja widzę także jego słabizny. Nie jest dobrym organizatorem i może nigdy nim nie był. Miewa genialne pomysły, ale jest niesystematyczny. Dziwię się tobie, mój przyjacielu, że dotąd nie dałeś sobie z nim rady. Ty, taki sprytny człowiek!	Być może że pan nie będziesz podzielał mego zajęcia się Gabrynią. Jéj los podobny do mego, jéj powołanie równie jak moje zostało zwichnięte, a uczucie, jakie mam dla niéj, i wzruszenie, jakiego na jéj widok doznaję, pochodzą z pobratymstwa naszych przeznaczeń. Pan, który obrawszy sobie karyerę wojskową szedłeś w tém za swoim popędem, lub upodobania w niéj późniéj nabrałeś, boć bez tego nie wytrwałbyś aż do téj pory pod ciężkiém jarzmem karności militarnéj, pan nie możesz zrozumiéć ani nieszczęść duszy wciąż w pragnieniach swoich zawodzonéj, ani cierpień istoty skazanéj na życie w sferze nie téj, do któréj się urodziła. Takie cierpienia zostają tajemnicą między Bogiem, a temi, którzy je znoszą, bo im tylko znaną jest potęga wrażeń, jakiemi na nich oddziaływa życie. Ale i pan, zobojętniały świadek tylu nieszczęść długą spowodowanych wojną, czy nie doświadczyłeś kiedy dziwnego, niepojętego smutku na widok drzewa, o zżółkłych na wiosnę liściach, drzewa umierającego przedwcześnie dlatego, że je posadzono w grunt nie posiadający potrzebnych do jego rozwoju soków? Gdy miałem lat dwadzieścia, widok skarłowaciałéj, niknącéj rośliny napełniał mnie melancholią, dziś patrzéć na nią nie mogę. Dziecinny mój smutek był przeczuciem moich cierpień wieku dojrzałego, był rodzajem węzła tajemnego między moją teraźniejszością a przyszłością, którą instynktownie odgadywałem w téj nędznéj wegietacyi dążącéj przed czasem do tego celu, do którego drzewa i ludzie dojść muszą.	No oczywiście. Zechcesz zostać znowu człowiekiem, no to dobrze, a nie zechcesz, no to wrócisz przecie do swych draniów, szujów, świszczypałów, szubrawców!	Ach! Oto coraz bliżej podpływają Prosto na nas! Pan mówisz o potwalu jakby o jakim drobnym stworzeniu, a jednak słyszałem, że i one bywają ogromne. A jakie mają być mądre! Podobno niektóre z nich okręcają się roślinami wodnymi, żeby ich nie wypatrzono, żeby myślano, że to wysepka. Ludzie wysiadają na nie jak na ląd, usadawiają się tam, rozpalają ogień...	Nigdy o to nie dbałam. Siłę człowieka mierzy się ilością jego nieprzyjaciół	To co innego Nie pleć bzdur, Franku! To było w Gwatemali, a nie u nas. Tu są całkiem inne warunki.	Nie, panie Mogę panu tylko to dać, co mam. A posad nie mam. Oczywiście, mógłbym któremuś z moich podwładnych odebrać posadę i ofiarować ją panu, ale wówczas on byłby skazany na nędzę. Dlaczego tedy mam robić to przesunięcie?...	Masz być Orgazem. Bronisz się zawzięcie, ale powoli wchodzisz w przeznaczenie, które przyroda nakłada na ciebie, dawszy ci twarz świętą. Rycerski jesteś i rolę weselną spełnisz do ostatka. Przez samą więc wdzięczność i przez łagodność, która we mnie mieszka, nie chcę okrucieństwa. Wyzywasz mnie wprawdzie przez upór, swawolę, lecz prawdziwe męstwo nie odpowiada na zbytki ryzyka. Regenerację Havemeyera na conde Orgaza przeprowadzę składnie, zgodliwie, pogodnie i dlatego właśnie za paktem jestem, który między nami zaskokizaskoki wrzucać kawałkami. ulubienieulubienie	I to dlatego nie chcesz mi odkryć drugiego powodu?	No to doskonale bo w takim razie nie zginiecie śród swoich.	O tym powinien był donieść minister wojny. Naród o takich rzeczach nie powinien wiedzieć, to jest tajemnica wojskowa.	Mogę; teraz przejść się po Beaulieu! Nie powiedzą o mnie: „Wrócił w łachmanach!” Widzisz ten zegarek: daruję ci go, siostrzyczko, bo należy do mnie; podobny jest zresztą do mnie, sprężynę ma pękniętą.	Mój brat pragnie, żeby dwór był zamieszkany, bo sądzi, że obecność właściciela jest konieczna dla dobra okolicy. Gniewałby się na mnie, gdyby wiedział, że radzę sir Henrykowi opuścić te strony. Spełniłam swój obowiązek i nic już więcej nie dodam. Muszę wracać, bo brat domyśli się, żem rozmawiała z panem. Do widzenia!	To gorzej, że straciliśmy osła bo on nosił i balsam i szarpie; lecz proszę waszej dostojności nie mówić mi nigdy o tym szkaradnym napoju, na wspomnienie którego wnętrzności mnie bolą. Proszę pana również pamiętać, że trzy dni, w ciągu których miałem patrzeć się na pańskie szaleństwo, już upłynęły; mnie się zdaje, żem już wszystko widział i cuda opowiem przed panią Dulcyneą, zostawcie mi to, panie, piszcie tylko i wyprawcie mnie, bo drżę z niecierpliwości, ażeby znów powrócić i wybawić pana z tego czyśćca, w którym was zostawiam.	Nie o to idzie. Działa powoli, łagodnie, ale pewnie. Strzały tym zatruwano.	Bić się z tobą nie będę. Mam ważniejsze cele przed sobą. Nie potrzebuję wstydzić się ani żałować tego, com powiedział. Oparłem słowa swe na dowodach. A wreszcie, gdybyśmy bili się z tobą, zabiłbym cię: a to byłaby dla ciebie wygrana!	A gdyby go Osnowski nie chciał przestraszać, toby do mnie zatelegrafował.	Oczywiście, poduszki grzeją, a leżąc wysoko, łatwiej jest oddychać Nie mówmy jednak o tym. Dziękować muszę Bogu za wiele rzeczy, których brak takim jak ja starcom. Dostaję co dzień białe bułeczki, mam ciepłą chustkę i ty przyszłaś do mnie, droga Heidi. Może byś mi coś przeczytała?	Nie, Tylko zło może w człowieku rozrosnąć się, jak jadowity nowotwór. Dobro jest wobec życia bezsilne.	I rosołem chcecie go waszmościowie kurować? Wżdy lepiej od razu nóż wbić w samo serce; toć urzeczonemu kropli wody podać nie wolno, pokąd się wedle prawego przepisu uroku nie odczyni.	Nie śmiejcie się ze mnie i nie mówcie, żem głupi, ino posłuchajcie spokojnie, co wam rzekę.	Naczelnego inżyniera wypuści w każdym razie Nie zechce zatargu z koleją. W każdym razie na pewno nie teraz. Nie wiem, czy pan dokładnie zdaje sobie sprawę z położenia, w jakim znajduje się Sotillo...	Bezogonka? Co to jest Bezogonka!	Nie stary jest	To i ja tedy przebrać się muszę?	Nie mów tego, Krzysiu, nie mów. Za chwilę możesz wyprzeć się wszystkiego. Nie, nie zaprzeczaj...	Wolał cię zbyć reumatyzmem niż się chwalić, że całe plecy ma w bliznach po wojennych ranach. Oceń to, jak uważasz za właś­ciwe.	Wiem, ale w końcu pokazują się w dzień, a nie w nocy, więc czego tu się bać?	Bo wyszłaś z wprawy. Ale gdybyś tu posiedziała dłużej, szybko byś doszła do formy. A raczej, żeby być ścisłym, do antyformy, do czegoś, co jest zaprzeczeniem formy klarownej i jed­noznacznej.	Przyśniło ci się kiedy to, coś chciał wiedzieć?	Czy nie od tego cnotliwego człowieka dowiedziałeś się teraz, co znaczy ryba?	Nie umiem ci dziękować, moje dziecko Rano i wieczór będę się modliła za ciebie, odmawiając modły za podróżnych. Gdybym umarła, Eugenia zachowa ci ten klejnocik.	Przecież to się stanie prędzej czy później.	Jużci, że nie będzie inaczej! Ale chodźcie, panie, na zamek i powiedzcie jej, jak i co ma mówić.	A oni mi na co?... Czy ażeby moja kuchnia i piwnica miały duże rozchody?... Czy może na to, ażeby słuchali, co mówię, i patrzyli, co robię?...	Ależ muszla nie warta życia ludzkiego	Chyba nie bezzasadny?	Czy może to być?	Lud nie patrzy na was nie rozumie was ani waszych szubienic. Lud chce pracy i sprawiedliwości.	No ja... tego nie wiem.	Phi! Także patetyczną wybrałaś sobie rolę. Czy to na debiut w warszawskim?	Um! szkoda! o! to bogaty człowiek	Zali nie pierwsza pamięć dziada?	„Czcij ojca twego i matkę twoją”... A piąte: „Nie zabijaj!”... A szóste..	„Więc nie rachunek! Dzięki Bogu!”	Ale w jaki sposób? powiedz mi to przynajmniej.	Sam za siebie mów, Porthosie, kiedy masz się tak grubijańsko odzywać Co do mnie, słowa tych panów uważam za właściwe i godne takich szlachetnych, jak oni, ludzi.	Ale kimże ty jesteś, abyś sobie uzurpował prawo do władzy nad istotami wolnymi i myślącymi?	Być może ale widzisz aśćkaaśćka (daw.) konstrukcja z partykułą „ci”, pełniącą funkcję wzmacniającą., do kogo mówię.	Byleś była tylko zdrowa, to resztę możesz zdać na mnie.	I nie było również nic w zamku	Jeśli mnie nie widział, musiał nagle zostać krótkowzrocznym, tyle tylko powiedzieć mogę.	Po staremu, jak ojce nasi robili, ja, wójt, wama to rzekłem	Więc nie było możliwości, żeby ją oskarżony miał podrzucić?	Wolelibyśmy nie pracować przy zmniejszeniu rąk roboczych a ten Murzyn...	Religia zaczęła nagle. Wyprztyk drgnął i wrócił do rzeczywistości. zespół wierzeń i rytuałów oparty na mistycznym związku jednostką a. grupą z mitycznym przodkiem zwierzęcym lub roślinnym, czasem zjawiskiem przyrodniczym. do BuddyBudda (sanskr.: oświecony), właśc. Siddhattha Gotama (ok. 563–483 p.n.e.)	Kiedy lud usłyszał rozkazania Pana, jednym głosem krzyknął: „Pełnić je będziemy!”. Wtedy Mojżesz oparł o górę Synaj dwanaście kamieni, wypisał na nich rozkazania Pana, a do ludu powiedział: „Izraelskie pokolenia, wszyscy, starzy, młodzieńcy, kobiety i dzieci, i każdy człowiek z Izraelowego domu, i cudzoziemiec, co się pomiędzy wami znajduje, i ten, co ścina drzewo, i ten, co czerpie wodę, przychodźcie wszyscy zawierać przymierze z Jehową, abyście zaprzysięgli pełnić rozkazania Jego, tak jak on przysiągł dotrzymać wam obietnic swoich!”.	No tak. Mam pewne zdolności w tej mierze. Kwestia wprawy i długoletniego wsłuchiwania się. Rozmawiając z Izaną, miałem wrażenie, że odbywam językoznawczą podróż z wyspy na wyspę, z archipelagu na archipelag, z epizodycznymi wypadami w krainę Peru, Chile, Patagonii czy nawet Meksyku.	Drugi? nam. Można się z nim umówić, żeby sobie zatrzymał żółtych królów, a my będziemy się przyjaźnili z czarnymi.	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Cha! cha.. Szukają owszem Cosel, która swoim zwyczajem pono się na królu publicznie w rynku pomścić miała.	Cóż pocznę? jeśli spytają i zechcą wiedzieć, jak się między nami skończyło?	Jakto! poważonoby się uwięzić człowieka, zostającego w służbie Jego Królewskiej Mości?	Rety... króla? Król tam mieszka? z królową?	Rycerz wysoka, czworokątna tarcza z drewna obitego skórą lub blachą. na gospodzie, a na niej kartę, którą mi uczony w piśmie kleryk foremnie napisze: jako panna Danuta Jurandówna najurodziwsza jest i najcnotliwsza między pannami, które we wszystkich królestwach bydląbydlić (daw.) chybaby w niewolę radziejradziej (daw.)	A jakie są te inne?	O pisklątko! Uleczyłem tego biedaka kupca. Musi on teraz zapomnieć o swych zyskach i rachunkach i siedzieć przez trzy noce koło drogi, aby przemóc złośliwość swych wrogów. Gwiazdy są mu przeciwne.	Tak, w chwili kiedyśmy go znaleźli na wysepce, przebywał tam już dwanaście lat	Dwa lata za granicą!... całe szczęście, że przez ten czas zapomnisz pan o dziewczynie, a ona o tobie.	Niech Bóg ma w opiece cały nasz dom i chwały mu przyczyni.	A jak wygląda... ten morski diabeł?	Będzie dobrze płacił?	Dobrze! Jeno za tę niedziwotę małym ogniem bym go przypalał; za tę niedziwotę hufnalami bym go podkuć kazał...	Ach, Luizo, jak ja cię kochałem!	Bardzo cię przeraszam Wszystkiemu winna ta okropna łacina...	Bo mi sam gadał.	Bogu dzięki, pan Utterson!	Boś całą kołdrę ściągnął...	Dziękuję, mój drogi i zacny kochanku!... lecz, jak ja dowiodłam ci miłości mojej, tak i ty mi swojej dowiedziesz, nieprawdaż?	Gdybym ci mogła wierzyć...	Gerai.	Ja jestem zdrowa.	Jedzenie, Alkohol, Obyczaje	Jego ojciec.	Musimy spróbować wysadzić w powietrze fragment muru.	Niech ci Chrystus zapłaci!	O, tak!	Odkryłem, jak uwolnić ogrodnika od koszatek, które wyjadają mu brzoskwinie.	Prawda!	Sługa, Władza, Kobieta spytała Sakowicza.	Tak, trochę	Tatusiu! Tatusiu!	Ty być idiota, prawda?	Umarła więc?...	Zaniesiemy go.	Zapewne.	Zdrada
Pani jest jak roślina-czułek, stula listki za byle dotknięciem. Wiem, co pani pomyślała: że jestem magnatem, który dla fantazji zrzuca z siebie magnacką purpurę i ubiera się w bławatek. A że panią tak nazwałem, więc to się nie podobało. Czy tak?	Ale gdzie tam! Konopka sam chce jechać z nami, ona nie chce. Niechże sobie siedzi. Więc słuchajże. Kiedyś tak dobry, że się ofiarujesz jechać z nami, to jedź. My dziś wyjeżdżamy na noc do Koszyc, do Konopki, gdzie on już dziś rano wyjechał, aby nam nocleg przyrządzić, jutro bowiem zawczasu chcemy być w Krakowie i zapewne cały dzień tam zabawimy; więc ty jedź z nami do Tarnowa, stamtąd sobie wyszlij kogo do domu, abyś jakoś na ten czas gospodarstwem zarządził i przez to straty jakiejś nie cierpiał, a potem nas dopędzisz gdziekolwiek na drodze albo i w samym Krakowie.	Tak to, tak to... tak będzie każdej, czy żonie, co męża więzi, czy mężowi, co więzi żonę.	Zresztą on daleko widzi, choć nie wszystko mówi. Za następcą wcisnęliby się do korpusu rozmaite paniczyki, co to ze śpiewaczkami jeżdżą na wojnę, i oni zajęliby najwyższe posady. Naturalnie starzy oficerowie zaczęliby próżnować z gniewu, że ich awans ominął; eleganci musieliby próżnować dla zabaw, i	Mój drogi Lolo! Widać przynajmniej, że pan się zna na tym, nie jest pan jak to zwierzę Monserfeuil, który się spytał, czy są prawdziwe! Muszę przyznać, że nie widziałam nigdy równie pięknych. To prezent od wielkiej księżnej. Na mój gust są trochę za duże, trochę przypominają pełny po brzegi kieliszek bordo, ale włożyłam je, bo spotkamy dziś wieczór wielką księżnę u Marii Gilbertowej	To ja, panie bracie nie chcę się naprzód wysuwać przed bitwą, żeby mnie Litwini nie posądzali o co, bo i tak już słyszy się niejedno i puszcza pomimo ucha, a jak przyjdzie do bitwy, to już ja się znajdę na przedzie.	Nie, wcale nie. To coś, co ma związek z historią, którą opowiedziałem.	A ojciec czy nie kołatał na niego?	A teraz jeszcze proszę mi powiedzieć, co to za napój?	Ach, nieuświadomienie. To tylko świadczy o tem, że nie znał pan ideologji komunistycznej. Czytał pan Marxa?	Ale jak to możliwe, że rybacy wchodzący do dolnej groty nie wiedzą, że jest przebita u góry i łączy się z drugą, z której wychodzą schody przecinające Iglicę? Przecież prawda leży przed pierwszym przybyszem jak na dłoni.	Aniele mój! i o tém pamiętałeś. Ale nuż mnie to ziele upoi gorzéj jeszcze. Co mówisz?	Pomyśl tylko, że to ty nie masz dla mnie...	To przynajmniej, nim na koń wsiądziemy, powiedzieć mi możesz, czy ja jestem ten sam Don Kichot, którego miałeś zwyciężyć?	To znaczy tyle co wydać cię policji.	Za to, co właśnie powiedziałaś.	„Głupie? Naturalnie, że jestem głupi. Gdybym był mądry, byłbym kupcem i miałbym wielki sklep w Singapurze, zamiast być z początku górnikiem, a potem lokajem. Ale jeśli pan nie odejdzie, zastrzelę pana zanim się ściemni, póki mogę jeszcze wziąć pana na cel. Ani chwili wcześniej, Numerze Pierwszy; lecz gdy zacznie się ściemniać, zrobię to z całą pewnością. A teraz dość tego!”	No, no! Wszak nie kto inny, ale ja zabiłem pręgowaną stworę... A teraz słuchajcie! Ojcem moim był wilk, matką była mi wilczyca, a pewien sędziwy, szary wilk (obecnie już osiwiały) był mi ojcem i matką. Dlatego (tu głos podniósł) powiadam wam, że jeżeli nadejdą tu dhole (o ile nadejdą), Mowgli i Wolne Plemię będą w tych łowach wspólnie nadstawiać swej skóry! Tak wam powiadam, klnąc się na tego Byka, który był okupem za mnie, na tego Byka, którego dała za mnie Bagheera w dawnym bardzo, niepamiętnym dla was czasie! Oświadczam to wszem wobec głośno, by słyszały drzewa dżungli i fale rzeczne zachowały pamięć tego ślubowania, nawet gdybym ja o nim zapomniał. Powiadam oto, że ten mój nóż będzie jakoby kłem naszej drużyny... a nie jest on bynajmniej tępy! Takie jest słowo dane wam przeze mnie!	Rzekł to co na to? powiedział?	A co?	Ale skąd ty wiesz to wszystko?	Ale to stara kobiéta i głos ma tylko piękny.	Ale zapisany na twoje nazwisko zresztą to wszystko jedno.	Co? Pietrek! ruszaj bydło obrządzać!	Co? powiedz pan otwarcie; jestem dosyć silna na usłyszenie zupełnej prawdy, a nietylko pragnę jej, ale potrzebuję ją usłyszeć koniecznie. Tyle przypuszczam, tyle symptomatów dziwnych, prawie przerażających widzę, że boję się o niego.	Dziękuję, bo się istotnie nie sprawdzi. Daję ci słowo, że za niego nie wyjdę	Eee, to tylko pani chce wracać. Moglibyśmy jeszcze popływać...	Ja nie dlatego płaczę, że Tola spadła ze schodów ale, że ja tego nie widziałem. Każda miła zabawa zawsze mnie omija!	Kapłan?... wysłannik zmarłego Samentu?... To prawda, gdzie on być może?...	Margrabio, chodzi o... jestem w rozpaczy; ciebie przywiodę do rozpaczy... wszystko dobrze zważywszy, lepiej byłoby zmilczeć.	Natka jest głupia. Chętnie dam, ile będzie potrzeba. Niech ciocia do niego napisze, żeby natychmiast przyjeżdżał. Chętnie dam. Nie jestem przecież skąpcem, a wy dla mnie najbliżsi. Dla kogo będę zbierał, dla obcych?	Nic to!	Nie przeczę, że musiał być bardzo winny, skoro go pan tak surowo ukarał ale jeżeli jest głodny, czyż mamy mu dozwolić umrzeć bez pomocy?	Nie znajdę takiego głupiego.	Nie. Jutro. Powiemy, że idziemy do kina.	Niesłusznie. Właśnie wtedy powinieneś był wiedzieć, że popełniasz nie tylko błąd, lecz i zbrodnię. Teraz dopiero cię poznałam. Wówczas gdy małżeństwo groziło ci utratą pieniędzy i przeszkodą w karierze, rozpaczałeś. Wtedy zaś, gdy narażało na śmieszność i kompromitację mnie, byłeś szczęśliwy.	No, to bardzo pięknie tylko uspokój się.	O, jak mnie Bóg miły! Toż to pachołek pana Skrzetuskiego!	O, mój Boże! Biedna mama! Taki cios, a potem jeszcze tyle trudów, i to w tym wieku!	Pomyśl pani o tem! dodał Bogusławski. Jest to rada, która z mej strony wydaje się interesowaną	Powiedział mi tylko tak: „Moja pani Dobrzysiu, albo się jest żebrakiem, albo się nim nie jest. Ci widać mają zamiłowanie do sportu. Trudno im bronić: mogliby się pochorować na nostalgię za włóczęgą. Niech już lepiej tylko jedzą i śpią zamiast się wywracać po rowach”.	Przecież już krzyczy, nie mówi!	Puścić! nie! wtrącił sam książę Życia mu nie wezmę, ale nie puszczę.	Pójdę, panie! Ja się niczego nie boję. Żebym tylko matkę znalazł! Niech się pan ulituje nade mną!	Tam, pod arkadami.	To jest kobieta wprost drapieżna a wiecie panie dlaczego? Oto z powodu córki. Cały świat uważa za tło, któreby chciała uczynić jak najczarniejszem, żeby panna Terka odbiła się na niem tem jaśniej. Być może, że matka kroiła niegdyś na Płoszowskiego	To, że mój hrabia de Monte Christo jest właśnie takim rybakiem. I ma nawet imię odpowiednie, nazywa się Sindbad Żeglarz i posiada jaskinię pełną złota.	W Kurowie nie potrzebowałby się pan tak męczyć.	Widocznie zachodziła potrzeba. Tego pan nie wie, że Niepołomski jest żonaty!	Widzisz oto łąka, a to	Wiem, wiem i współczuję z panem. Usługi, jakie pan oddał Kościołowi i swemu zakonowi nie będą zapomniane. Wybrańcy Pańscy byli we wszech czasach wystawieni na prześladowania: umieli je ścierpieć; trzeba naśladować ich męstwo. Licz pan na łaskę i poparcie króla. Ach, mnichy! mnichy! jadłem ich chleb i wiem z doświadczenia, do czego są zdolni.	Wstydzę się dla ciebie, kochanie, nie trudno być dobrym.	A chociażby	A kiedy ja tego żądam?	A mnie żal wójtowej! Biedna kobieta, panią sese (gw.)	A po diabła im rakiety do wojny.	A tak! Waldy jest jak odrodzony.	A tośmy z jego matką, za pańszczyzny, razem chodziły do roboty do dworu.	Ależ w ogłoszeniu było podane, że wejście jest niekrępujące	Bogdajże was!	Był już trzy razy w szpitalu A przy tym strach bierze, gdy się pomyśli o karach, jakie musiał płacić.	Chrystian o tej porze rozwozi mąkę, chłopiec bawi w tych dniach u rodziców.	Czasem wezmą sztuk dziesięć, dwanaście, ile jest, i popędzą	Dlaczego?	Do pani podkomorzyny Strusiowej?	Dziewięć lat, mówisz?	Dziękuję panu uprzejmie	Dziękuję wam bardzo, że sprawiłyście mi taką przyjemność!	Gdzie?	Indianie mają w zwyczaju używać zatrutych strzał, zupełnie jak dzikusy znad Orinoko i Amazonki.	Ja, do domu, a ten pan był tak łaskaw, że mnie chciał odprowadzić.	Jak dotychczas	Jak?	Jest pani u człowieka bardzo szczęśliwego że ci oszczędził smutku.	Ludwisiu jak możesz wyrażać się tak o panu Dębickim?	Mówił, żeś pozbawił chleba kilkadziesiąt rodzin po twych dobrach. Biedacy, siedzą na bruku!	Niech przyjdzie o szesnastej. Bogiem a prawdą, wolejbymwolejbym (daw.)	No, a cóż ten Sartak? Naprawdę jest chrześcijaninem?	O, jak mi Bóg miły! Gimnazjum skończył! No i cóż teraz	Pan ma dziwny sposób stawiania kwestii	Panie Meister, u nas w Amsterdamie...	Patrycyusz Clemens dał w swych thermach na rok cały darmo łaźnię dla ludu, a Priscus darmo też golić go i strzydz każe przez sześć miesięcy... Możeż być gdzie lepiéj jak w Rzymie?	Przysięgam, że zupełny wariat!... Alboście wy znali go?	Również	Solski	Stanie się, jak rzekłeś	Słuszne spostrzeżenie Właśnie jego choroba polega na zaniku ośrodków hamujących, lecz sądzę, że gdy pojmie konieczność trzymania języka na wodzy, potrafi wytrwać bodaj przez krótki czas.	Tak, synku.	Tak.	Tak... ale moje poglądy uległy pewnej modyfikacji...	Takie słowo, takie niedobre słowo pan powiedział	Tem gorzej! spokojnie mówił gospodarz. A rozumna?	Vivat nasza pani!	W jaki sposób podarujemy te rzeczy?	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	W takim razie oddaj mi jedną małą przysługę. Ożeń się z panną, bo z dwojga złego wolę zostać twoim kuzynem, niż tego Maszki.	Widzi pani, że miałem rację...	Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim!	Zaraz mu się humor poprawi.	Znam cię i wierzę ci, mój aniele drogi, ale i ty powinnaś mnie znać, powinnabyś mi wierzyć! Na cóż te między nami tajemnice?
Chodźmy do domu Jest mi zimno. Zimno mi. Tego nam tylko brakowało. Wiesz, to koniec. Więc one już tu są. Psiakrew, ale zimno! Chciałbym już do domu.	Gdy jednak przekonałaś się, że to nie była prawda, postanowiłaś zataić to przed nim.	Ujdę, napewno. Ale ta możliwość nie jest tak odległą, jak ci się wydaje. Czytałem, że Barnes chce dziś właśnie wrócić do Nowego Jorku. Przypuśćmy, że notatka ta jest prawdziwa, natenczas miałby do dyspozycji trzy pociągi, o siódmej, o jedenastej i ten. Jeden na trzy, nie jest to zbyt małe prawdopodobieństwo.	A to, że ja do magistratu wrócę.	Panie! samo to pytanie już jest obelgą.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że to właściwie nie ma nic do rzeczy, ale ponieważ się tak zgadało...	Boże wielki! to mój brat!... czy to ty jesteś rzeczywiście?	Chętnie służyłbym. O cóż to chodziło?	Cóż to? czyśmy tu przyszli na rekolekcje?	Dla Boga! Król ozłoci waszmości! Z samego klasztoru, powiadasz, jedziesz?... Jakże cię to Szwedzi puścili?	„Zabić diabła raczej, niż żeby on mnie zabił”, jak dobrze mówią moi przyjaciele Francuzi zachować wszelkimi środkami, ze strzałem z pistoletu włącznie, pozycję, którą mi wyrobicie. Czytałem w genealogii del Dongów historię owego przodka, który zbudował zamek w Grianta. Na schyłku jego życia jego serdeczny druh GaleasGaleas, własc. Galeazzo Maria Sforza (1444–1476) rzekł książę mediolański, żegnając go. Pisze i oddaje mu list, zawierający tylko dwa wiersze; potem prosi go jeszcze raz o list, aby go zapieczętować. „To będzie grzeczniej”	A, teraz rozumiem! Więc to nie znaczyło... a to dopiero! Ostatecznie, mogę przez palce patrzeć na psie figle, ale nie mogę tolerować zuchwalstwa! W każdym razie to nie usprawiedliwia ich zachowania się wobec Mr. Masona. Wiersze im tym razem daruję, pamiętajcie sobie; chłosta zostaje.	Powiedzże mi, wejrzenie, słowo i to nieopisane jakieś uczucie, co ci mówią, że on cię kocha, czyż nie dość jeszcze zapewniają?	Henryk, co to?!...	Owszem. To Angielka. Nazywa się miss Normann.	Sama wiesz, że to nieprawda!	To dość, zdaje się, niespodziewany projekt?	To pani nudzi się	Ale że téż to, mosanie tego, pan, panie Lucyanie, nie znasz pani Klotyldy. A piękna z was była-by para, mosanie tego, ha, ha, ha!	I to już zobaczył mój braciszek! ostrożnie, Andrzeju, ostrożnie, bo się w niej zakochasz.	Ruby Gillis była wielką śmieszką Czy w niebie będzie się też tyle śmiała, co w Avonlea, Aniu? Chciałbym to wiedzieć.	To się wie, nie trzeba mi przypominać	O, właśnie też jest czego żałować! komedianckie korony, co to warte, nie tacy oni głupi, żeby ze złota je robili, z szychu i z gałganów sklecą byle co i tego im aż nadto.	Idź do domu. Może Kaspra przeniosą do Skierniewic.	Usłuchano mnie bardzo okrutnie A wszak nie zabroniłam mu pisać... Och, zapomniał o mnie i miał słuszność. To byłoby za wiele, gdyby jego życie miało być złamane; czyż nie dość mego? Czy uwierzysz, droga, że ja czytuję dzienniki angielskie jedynie w tej nadziei, że ujrzę tam jego nazwisko. I wiesz, dotąd nie pojawił się w Izbie Lordów.	Właśnie najlepsza godzina obiadu. Bowiem nadchodzi ta święta linia, tak uczczona przez Arystofanesa w komedii jego Prorokinie, która przypada wówczas, gdy cień ma dziesięć stóp długości. Niegdyś u Persów godzina posiłku była przepisana jedynie królom: każdemu innemu za zegar służył własny brzuch i apetyt. W istocie u Plauta pewien pasożyt uskarża się i wymyśla wściekle na wynalazców zegarów i kompasów, jako iż pewną jest rzeczą, że nie ma dokładniejszego zegaru od żołądka. Diogenes, zapytany, o której godzinie człowiek winien się posilać, odpowiedział: „Bogaty, kiedy będzie miał apetyt, biedny, kiedy będzie miał czym”. Jeszcze wyraźniej mówią lekarze, iż godzina kanoniczna jest	Pójdziesz do Buckinghama i oznajmisz, że ja cię przysyłam; powiesz mu, iż wiem o wszystkich przygotowaniach, przez niego czynionych, i wcale ich się nie boję, bo za pierwszem poruszeniem z jego strony zgubię królowę bezpowrotnie.	Przepadam za tymi naiwnymi pieszczotliwościami. Niech pan sobie wyobrazi, że Buba nazwał mnie raz kwiatuszkiem... śmiałam się do łez.	Tak dowodzi estetyk... Boże, jak ci końscy malarze świetnie się mają! W rozmowach krytykujemy ich obficie, ponieważ zemsta jest jedyną rozkoszą naszych biednych bo­gów na nudnym Olimpie.	Dlaczego on nie może zdać, taki Marcinek! On zda na pewno, tylko od tego zdania do przyjęcia dodał ciszej	Pan nie jest, widzę, rozmowny	Prawdą więc jest, co powiadają? zapytał ks. Jan.	O! to nie masz serca i niceś nie kochał! Tam u nas zimno i posępnie i dziko, i domy nasze z drzewa a gliny, w nich jako zwierz dziki mieścim się, jamy grzebiąc po puszczach; nie mamy szat, nie znamy zbytku, ale nędza nasza nam droga!... O! wróć mnie nędzy naszéj rodzonéj!	Chcemy na załogę iść do klasztoru, Bogarodzicielki bronić!	Chwileczkę, hrabio. Przyszła mi do głowy wspaniała myśl na temat Pastor quum traheret, niech tylko skończę, a będziesz pan mówił dalej.	Châteauroux, proszę pani... proszę o bilet do Châteauroux.	Kali widzieć je także, ale do nich mnóstwo, mnóstwo dni...	No właśnie, co jeszcze? Bo przyznam się państwu, że nic tu nadzwyczajnego nie widzę. A pan, panie majorze?	W kolej. U nas w domu.	W takim razie możemy przygotować kolację i się posilić. Powiem wam szczerze, że nie wiem, gdzie się podziały moje jelita. Van Stiller, upiecz, proszę, te dwie wspaniałe płaszczki. Jestem pewien, że tak ci zasmakują, że będziesz jadł, aż ci się będą uszy trzęsły.	Nie, nie. Pojedziecie panowie po południu, teraz ja nie pozwalam. Pójdziemy do kościoła na sumę, musimy odwiedzić księdza Szymona. Potem zjemy obiad, bo umyślnie prosiłam na niego pana Zajączkowskiego i księdza, a wreszcie musi się pan, panie Karolu, rozmówić z Karczmarkiem, ma być o trzeciej. A przed wieczorem odprowadzimy panów.	Oto właśnie spróbuj Prosto stąd pójdziemy przypatrzyć się lwom. Warto, by je zobaczył taki nowicjusz jak ty! Potem udamy się do Highgate.	Zapewne, moi chłopcy już za swoje dostali, chociaż Bóg widzi! że oni zupełnie są niewinni.	A ja mówiłem co innego Tygellin śmiał się, gdym twierdził, że oni się bronią, a ja teraz powiem więcej: oni zdobywają!	Kiedy pierwszy raz obudziłam się tutaj, a spałam chyba długo... długo...	Nie wiem, o co raczycie pytać, miłościwy kniaziu	Oj Tomaszu, Tomaszu... powały sięgacie głową, a... ot, nie dopowiem, bobyście się snadnie pogniewali.	Wy nie jesteście każdy. Wy jesteście Piotr Worotow, człowiek na świeczniku, więc i wasze zmartwienia są na świeczniku. Słyszycie mnie?	Póki żyje, nie da synowi ani szeląga; nie wybiera się wcale na tamten świat.	Płynęłabym tak daleko i długo w pana milczącem towarzystwie! Moglibyśmy myśleć każde z osobna i nie wyszlibyśmy poza tę łupinę! Niema tu Poświcia i skarbów, ani owej złowrogiej otchłani! Niech pan nie patrzy tak ponuro! Proszę mi lepiej powiedzieć, co pan myśli w tej chwili? Pewnie pan pieśń jaką ma w pamięci, jak ja.	A dobrze, i ja go utopię w Motławie, w morzu, we krwi, w czym chcesz, jeno mi go daj! Ha, jak go dostać? Żebym konia tylko miał, tobym go dogonił, choć on już daleko, za miastem! Dalibóg, dogonię!	Ani myślę. Jestem pewny tego, co utrzymuję. Dzięki czemu, będąc bardziej zagrożony aniżeli pan, mam ciągle dobry humor, podczas gdy pan jesteś w melodramatycznym nastroju.	Cóż tam u was słychać? pani Ryżyńska była wczoraj bardzo zmartwioną; jakże się ma dzisiaj?	Hej! nie widziały takiej ludzkie oczy.	I dobrze, wtedy zabiłoby się ją i po kłopocie.	I ja nie. Ale płakałaś, niecnoto! Oczy czerwone!	I ja również, a zwykle tamtędy Jacku niezbyt gościnnie przyjmujesz swego przyjaciela! Dalej! Jeśli nie uczynisz mu należytych honorów, ja chyba będę musiała cię zastąpić i ratować poczciwe imię praojców!	I tutaj!	Jaki piękny!	Masz jaki interes?	Nie pora na krotofilekrotofila a. krotochwila (starop.) odparł Krzysztof Opaliński.	Nie rozumiem cię, Belciu...	Nie.	Obaczym, jako się pokaże rycerz Danusin.	Sam wiesz doskonale, że tak będą mówić.	Widziałam już nieraz, jak p. Spirydjon wychodził z jej mieszkania...	A gdzież on bywa?	A później figa tym wszystkim Niemcom... Może też on o tej niegodnej zapomni i mnie po... ko...	A ty gdzie jesteś... lokatur?	A, oto osiemdziesiąt tomów zbiorów Akademii może tam będzie coś dobrego.	Albo i nic.	Bo ja wiem?	Cha! Cha! Cha!	Ciekawa rzecz...	Czy zastałam panią Turkawiec?	Gerai! Atsakysiu jums, jog mokslinyčios buvo lenkiškos ir universitetas buvo lenkiškas, bet kas gi uždraudė lietuviams užsidėti tada lietuviškus?	Gotów!	I bardzo go poraniło?	Jakaś ty dobra, żeś przyszła, jakaś dobra!	Jakie były wówczas przekonania religijne pana d’Espard?	Jakież on na pani zrobił wrażenie?	Krawiec.	Mówże waszmość, na miłość boską! Zaliżeśzali (starop.)	Niania mi poradziła	Nigdym nieznał i dźwigam winowajcą.	O, z całą przyjemnością.	Obraz świata, Władza	Perskaičiau jau tris sykius,	Pozwól mi towarzyszyć sobie w tej ekspedycji.	Precz ze szpiegami!	Przecież wiem	Re-flektor.	Słyszę	Tak, powiem im... Żegnam cię... Może też wystawę obrazów od ciebie pozdrowić...	Tate! A jak ty jego ukarać myślisz?	Wciąż mówią o zniknięciu biednego Bazylego.	Witam pana jakże zdrowie?	Z Dąbrowej, panie, z kartą.	Zna pan Szormińskiego?	„W każdym razie” „on prosi jak o łaskę, żeby go zabić
Nie, pan nie to mówił. Wytężajmy siły, żeby przekonać lud, zniszczyć jego ciemnotę, ale szarpajmy na sztuki nikczemność renciarzy! Co do mnie, wszystko co robię, robię ze świadomej obawy. Staram się zabiec losowi drogę, jeżeli można tak powiedzieć, przebłagać ludzi, żeby mojemu dziecku nie wyrządzili krzywdy. Może, gdy odejdę, wspomną... Ozwie się w nich to martwe wieko dobra. Utworzyłem, wie pan, ogrody... Pojmuje pan... rodzaj domu ucieczki dla tych dziewcząt. Chcę moją córkę zbliżyć twarzą w twarz z tym, co bywa z kobietą. Chcę tym widokiem jej serce zastalić, oderwać od złego, porwać ku dobru. Bo niewiadomość... Ale chcę to zrobić tak, żebym to nie ja sztucznie zrobił, lecz żeby to jej serce świadomie wykonało. Czy to dobrze, panie, czy to dobrze? Bo samo dobro człowiekowi nie starczy. Częstokroć złe prowadzi do dobra. Skoro się wie, to się może, a skoro się miłuje, to się stwarza. Czy nie tak? Patrz pan... Świat cały naginam do tego, żeby moje dziecko uchronić ode złego... cha-cha! A ludzie mówią i piszą, że ja to z nadmiaru miłości bliźniego... cha-cha!... Tak wielkie jest w nas oszustwo, kłamstwo przyschnięte jak spalona skóra... I sam nie mam odwagi powiedzieć, wyznać... Łżę, przybieram pozy, mówię jak kaznodzieja. Wiedział to stary Pascal... „Nous travaillons incessamment à embellir et à conserver cet être imaginaire et nous négligeons le véritableNous travaillons incessamment à embellir et à conserver cet être imaginaire et nous négligeons le véritable (fr.)	Dzięki, najjaśniejszy panie czynimy swoją powinność. Sposób jest taki. Zostawisz tutaj jakiego rotmistrza z niedużą garstką ludzi, aby strzegli tego grodu, który zdaje się nam dość silny, tak z natury, jak z przyczyny obwarowań uczynionych wedle twego zlecenia i planu. Całą armię podzielisz na dwie części, jako to sam rozumiesz lepiej niż ktokolwiek inny. Jedna część ruszy na Tęgospusta i jego ludzi których za pierwszym natarciem rozbije z łatwością. Tam znajdziesz pieniędzy pod dostatkiem, bo ten cham sypia na złocie. Cham powiadamy, ponieważ szlachetny książę nie ma nigdy szeląga przy duszy. Ciułać grosze to sprawa chamskaCiułać grosze to sprawa chamska	To troler Uwija się wzdłuż wybrzeży i odbywa połów. Przebywa stale koło brzegów północnych i wschodnich... o tam! Tato nigdy nie chce mnie tam wziąć na strąd. To zbieranina opryszków! Abizaj jest najgorszy! Czy przyjrzałeś się ich statkowi? Powiadają, że ma już bez mała siedemdziesiąt lat... ostatni ze starych gruchotów marbleheadzkich... Oni już nigdy nie uprzątną sobie kwater. Ale Abizaj nie bywa w Marblehead... wcale tam za nim nie tęsknią. Pływa bez przerwy, trolując i złorzecząc ludziom, jak słyszałeś przed chwilą. Od wielu, wielu lat, zawsze jest Jonaszem. Rzuca czary, sprzedaje wiatry i tym podobny towar.	Ale przy tym jest jakaś smutna dzisiaj, chodźmy do nich	Ależ sahibowie nie znali cię, o mężu święty!	I nie ja.	Ja to jeszcze robię! W zeszłym tygodniu trzy razy obierałam kartofle. Naturalnie wymoczyłam potem ręce w soku cytrynowym i włożyłam skórzane rękawiczki.	Ja!	Mnie wydała się bardzo rozsądną i bardzo prostą, i szczerą, nawet za szczerą... Dziwię się, czemu pan Maks odzywa się o niej zawsze z taką niechęcią.	O! Odpowiedzialność! Nikt nie pociąga nikogo do odpowiedzialności! I każdy wie, kochany panie Wickfield, że się wszystko robiło w jak najlepszych, jak najpoczciwszych intencjach, ale cóż, biedaczysko nie ma sił, by wytrzymać piekielne życie! Na to nie ma rady! Musi biedak umrzeć chyba, nie chcąc sprzeciwiać się postanowieniom doktora, a ja go znam i twierdzę, że umrze raczej sto razy, niżby się miał narazić doktorowi.	Och, ja się nie trapię! Śmierć nie przeraża mnie zupełnie... Widziałam dziś rano pogrzeb i doprawdy ten zmarły wydał mi się godnym zazdrości! Czym się to dziejeczym się to dzieje	Ona sobie ciągle wyrzuca, że tej ostatniej nocy posłuchała zapewnień doktora i poszła spać. Jej żal tych straconych chwil, które mogła spędzić z Litką, i ta myśl nurtuje ją. Dziś, gdy wróciłyśmy z cmentarza, poczęła mnie wypytywać o najdrobniejsze szczegóły: jak dziecko wyglądało, jak długo spało, czy brało lekarstwo i co przytem mówiło, czy odzywało się do nas?... Przytem zaklinała mnie, żebym sobie przypomniała wszystko i żebym nie opuściła żadnego słowa.	Pan Czyński chciał ją założyć za pana.	Pan musisz być bardzo ztęskniony za matką i ogłuszony tą wrzawą tak nową dla siebie?	Rycerz prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren. rycerzy znajduje się po tamtej stronie ale jam panu memu, księciu JanuszowiJanusz I Starszy (Warszawski) jest zobowiązany do służby..	Tak.	Tempe: Bez głupich żartów, panie Łohoyski. Ja moje idee traktuję poważnie: nie są one funkcją moich stosunków rodzinnych i finansowych. Dla pańskiego zbydlęcenia wystarczy panu kokaina. Ja wiem też wiele rzeczy.	To nic, pomyliłem się. Odgłos, jaki słyszałem, jest poświstem wiatru igrającym z liśćmi albo też szumem wody rozbijającej się o głazy łożyska... A jednak...	Wydawało się, że pani jest z nim bardzo szczęśliwa To mnie właśnie onieśmielało. Miałem wrażenie, że pani go kocha. Dziwiłem się... i byłem zazdrosny	Z Nitouche... przecież ją pani grasz... ogłaszałem już o tem w pismach...	A chyba.	A co mam powiedzieć baronowej?	A jutro?	A potem?	A zatem pan wraca?...	A! jakżeś ty zabawna! smutnie odpowiedziała po chwilce namysłu wewnętrznego czarnooka.	Ach! Jakże się miewasz?	Ale są przecież znaki, które odnoszą się wprost do pana?	Ależ Henryku!...	Cha! cha! wielka nowina! wielka nowina!	Ci sami ludzie, co dotychczas?	Co?... co to?... A, to pani?... Właśnie myślałam... Czegóż kochana pani dowiedziała się o Solskich?...	Czy oprócz państwa wie jeszcze kto o tym wypadku?	Czy sprawa już skończona?	Dawaj tu. Tuśmy mleko już dość osłodzili! Nigdy niepotrzebnie nie bijcie swych psów.	Diabli was tu wezmą co do nogi, jak nas zgubicie. Przyśle partia bojowców, co żadnemu nie darują, żebyście na koniec świata pojechali, żebyście się pod ziemię zagrzebali!	Dlaczegóż pan podstawił Żyda do licytacji?	Do widzenia paniom!	Dolewska pochyliła głowę i milczała długo, a potém odrzekła:	Dziewczynko.	Ej, chyba nie każdy taki zawzięty na tę biedaczkę? Jakże jej to?	Gimnazjalnej?	I będę miała osobny pokój, osobną sługę, konie do przejażdżki, kiedy zechcę, i dwa miesiące wakacji?	I cóż on chce powiedzieć przez te swoje przenośnie? spytała inna.	I tego nie tyle, ile potrzeba, ale z paszą jeszcze gorzej. Jeżeli się oblężenie przez miesiąc przeciągnie, to chyba wióry a kamienie będziem koniom dawać.	Izoldo, co wiesz dzisiaj? Co ciebie dręczy?	Jak to Szwab? Moja Jadwinia... Ale to może i prawda... Szwab! Niemczura! Prusak! Croy-Dülmen! Pfe!	Jego to sprawki, tego bałabajdybałabajda Podrygałowa. On się pokumał z tymi duchami, które są nieczyste. Kawał duszy sprzedał za pomoc w łajdactwach. Śmiercią nas straszy i myśli sobie, że przez nią nas wszystkich w niewolę zagna. Gnipićgnipić	Już i dechu w nich nie było...	Kobieta, Mężczyzna, Wojna, Mąż, Żona, Kochanek, Walka, Strach rzekła, zamykając powieki jakoś boleśnie	Mody	Można także otruć kwiatem.	Musi być stary?	Myślałem o tém, co mówiłeś i choć przyznaję ci zupełną słuszność, jednak, co do siebie, jestem pewny, że byłbym szalenie zazdrośny o przeszłość kobiety, którą-bym kochał.	Na moje serce nie ma lekarstwa.	Nic nie ostało?	Nie bardzo to rozumiem.	Nie byłoby nic nadzwyczajnego!	Nie jestem już w partji	Nie jesteś ubrana, trzebaby wracać się przebrać, byłoby późno.	Nie pożyczę mu nic z tej już racji, że nie mam nic do pożyczenia.	Nie widzę konieczności chodzenia do posła greckiego, którego nie znam; nie jestem Greczynką, po co miałabym się tam tłuc, nie mam tam nic do roboty	Nie, chyba nie Halicki, Halickiego znam od Hopfera, ten był młody, wysoki brunet.	Nieśmiertelnąś chwałę pozyskał!	Nikt nie widział?... Może jakie ślady zostawiłeś? Trzeba bardzo uważać. „Gliny” to wiesz, oni po śladach palców nawet znajdą.	No, którędyż to?	No, no to to kraj niedaleki, a naród już inny! i dużo mnie w głowie siedziała ta bitwa na suche razy, bo to rzecz nieszlachecka i człowiek by się jakoś wzdragał przed taką zabawą; ale przeciemprzeciem sobie (...)  pomyślał (daw.)	Notariusz przyjdzie, skoro ojciec tego koniecznie chce; ale będę go musiał przeprosić i to przeprosić za ojca, bo ta scena będzie doprawdy śmieszna.	Od dziesięciu lat pracuję nad syntetycznym kauczukiem... Owszem, już przed pięciu laty doszedłem do wytworzenia substancji, mającej wszystkie walory kauczuku naturalnego. Wówczas byłem przekonany, że już jestem u celu. I to u jakiego celu! Tamten produkt byłby tańszy nie o pięćdziesiąt procent, lecz o osiemdziesiąt! Kosztowałby dosłownie grosze... Dość powiedzieć, że byłoby taniej wylewać nim ulice, niż asfaltować je czy brukować...	Otóż i stajnia, o którą pytacie: oto mój dzianecik, oto mój traber, mój chładonek, mój węgierek Naści tego fryza; dostałem go z Frankfurtu, ale go wam pozwolę; dobry koniczek i roboczy co się zowie: z samczykiem jastrzębim, pół tuzinem bonońskich piesków i dwoma chartami napolujecie sobie kuropatw i zajęcy na całą zimę.	Piwo? A ile?	Polska, Polak	Pomogę ci, tylko chodź już Chyba się przeziębiłeś nad wodą. To był tylko kawał drewna.	Powiedzmy, rodzinny. Obowiązek utrzymywania rodziny, albo dziecka. Wychować je, wykształcić, przygotować do życia...	Powiem pani, i owszem	Skąd wiedziałeś?	Słyszysz, mamo?	To moi synowie rzekomo nie zauważył. Bo owo spojrzenie było różne od tych, które p. de Charlus miał dla kobiet; spojrzenie specjalne, idące z głębi, nawet na zabawie nie zdolne się wstrzymać aby nie biec naiwnie ku młodym ludziom, niby spojrzenia krawca zdradzające jego rzemiosło sposobem w jaki natychmiast robią przegląd ubrania.	To nic nie szkodzi; mówcie ino!	To się przyznam to się przyznam, ale przynajmniej nikt się nie będzie wyśmiewał ze mnie.	To wyższa rzeczywistość: to słowa, które się stały ciałem...	To zależy od jego gwiazdy! Cóś wprawdzie możemy zrobić, ale nigdy wiele!  Jeżeli tkwi w nim, żeby kradł, żeby był kobieciarzem, to już mu na to nikt nie poradzi! Może się wychować między najpoczciwszymi ludźmi, można wpoić w niego najlepsze myśli; jeżeli złe już raz w nim siedzi, to koniecznie wylezie na wierzch! Można je wprawdzie przytłumić, ale gdy dojdzie do lat, wtedy wybuchnie z niego z tem gwałtowniejszą siłą! Już to w każdym z nas tkwi dzikie zwierzę, w jednym wilk drapieżny, w drugim wąż, który umie czołgać się na brzuchu i zlizywać pył z ziemi. Zwierzę w każdym z nas siedzi; idzie tylko o to, czy ono, czy my największą mieć będziemy siłę, a siły nikt z nas nie ma z siebie.	Tych samych, droga moja. Potem gdy Chrystus zstąpił na ten świat, i ogłosił na ziemi swoją świętą naukę, do przykazań tych przybyło jeszcze jedno, a obejmujące je wszystkie razem: Miłuj bliźniego twego jak siebie samego.	Uciekliście z rąk Hiszpanów?	Uf! To już o jeden dzień mniej.	W dobry czas, będzie mleko na całą zimę.	W katolickim... Widzę, że to wszystko panią nad miarę interesuje...	Warunki zmieniły się. My dwoje wystarczaliśmy sir Karolowi, ale jaśnie pan zechce zapewne żyć dworniej, przyjmować gości i będzie potrzebował więcej służby.	Wejdźcie, panowie, wejdźcie jesteście tutaj u mnie, a jak nas widzicie, wszyscyśmy wierni słudzy króla i pana kardynała.	Więc co panie na to?	Więcej jeszcze, bo muszę podziwiać pani praktyczność.	Wszystko jedno, pani nie pani, ale kobiety dla kaprysu, dla wygody, dla pozbycia się kłopotu i ciężaru...	Wynoś się, o!	Władek!	Zastanawiam się, co teraz robić Mam wolne popołudnie, które mogę spędzić w słodkiej bezczynności, ciotko Jakubino. Czy mam je spędzić tutaj, gdzie pali się wesoły ogień, gdzie stoi miska wspaniałych jabłek, gdzie mruczą trzy zgodne koty, a dwa niewinne psy porcelanowe podnoszą zielone noski? Czy też pójść do parku, gdzie kuszą mnie szare drzewa i szare wody, uderzające o nadbrzeżne skały przystani?	Zazule zawsze prawdę mówią	Zbytnia skromność Wiadomo powszechnie, że pan jesteś erudyterudyt dodał z odcieniem pewnej łaskawości w głosie.	Zostań dni kilka, to się trochę uspokoisz.	Ładna chałupka! trzy piętra frontu i cztery oficyny	Žodžiu jau! kas nedorai gyvena, tas Dievo išsižada.
A! dosyć tego! to nie jest kara, tylko zemsta. Ojcu nie wolno tak postępować ze mną! Ja zabraniam ojcu, nie pozwolę... Za cóż ojciec poniewiera mną tak, co? że miałam kochanka! ale ojciec mnie się nawet nie pytał, czy to prawda, tylko na mocy marnego oskarżenia poniewiera mną, odtrąca od nóg, jak ostatnią!	Jużci, gdzieżby się podzieli? Wżdy wszystko nazad na gród będzie jechało, ale wam nic po tym, bo was pani matka nie puszczą. Stanko to tam jeszcze, jak Stanko... Utrzymasz to piskorza w garści? Ale co Hanusię, to powiadali, że do alkierza zamkną, coby jej konie nie stratowały albo i ludzie w tłoku nie udusili.	Ketling! Ja przecie wiem, żeś ty porządny człowiek, tylko tych waszych manier wyrozumieć nie mogę. Za moich czasów szło się do dziewki i mówiło się jej w oczy tym rytmem: „Chcesz, to będziem żyli w kupie, a nie, to ja cię nie kupię!” I każdy wiedział, czego się trzymać... Kto zaś był ciemięgaciemięga (przestarz.) wygadany. od siebie posyłał. Ofiarowałem ci się i jeszcze ofiaruję. Pójdę, przemówię, responsrespons (łac.)	Ania ma osiemnaście lat, w jej wieku byłam już zamężna. My starzy, Marylo, jesteśmy zbyt skłonni przypuszczać, że dzieci nigdy się nie stają dorosłe; o to właśnie idzie. Ania jest panienką, a Gilbert młodzieńcem, każdy zaś widzi, że uwielbia on ślady jej stóp. Miły to chłopiec, a Ania nie znajdzie lepszego. Mam nadzieję, że w Redmondzie nie wbije sobie jakiegoś romantycznego głupstwa do głowy. Nigdy nie pochwalałam tych koedukacyjnych zakładów naukowych. Nie sądzę aby studenci w takich uniwersytetach zajmowali się czymś innym, jak flirtem.	Znam takie wypadki gdy wierzono komuś, absolutnie nie zasługującemu na zaufanie. Miłość zaślepia. Czy naprzykład pan... Ja przepraszam, że wtrącam się do tych rzeczy, ale mówię tylko dla przykładu. Czy naprzykład pan nie ma żadnych wątpliwości co do postępowania kobiety, którą kocha? Czy niektóre rzeczy nie wydają się panu tajemnicze, niezrozumiałe?...	Daj mi pan spokój ze Szwejkiem! Nie myśl pan, panie kadet Biegler, że będzie tu pan intrygował przeciwko porucznikowi Lukaszowi. Myśmy tam Szwejka posłali... Patrzy pan na mnie, jakby się panu wydawało, że się pana czepiam... Zresztą, owszem, czepiam się pana, kadecie Biegler... Kiedy pan nie umie uszanować swego przełożonego, usiłuje go blamować, to ja panu urządzę taką wojnę, że nigdy nie zapomni pan o stacji Rabie.... Żeby to się tak chełpić swoimi teoretycznymi wiadomościami... Poczekaj pan, jak będziesz na froncie... Jak ja panu każę pójść z patrolem oficerskim na zasieki z drutu... Pański raport? Nawet raportu nie złożył mi pan po powrocie... Nawet teoretycznie, panie Biegler...	A, właśnie tego nie chcę panu powiedzieć. Nie może pan wiedzieć tyle, co ja.	Kiedy pan du Hautoy przejeżdżał przez Angoulême w roku tysiąc osiemset czwartym, udając się do Walencji w charakterze konsula, poznał tu panią de Senonches, wówczas pannę Zefirynę, i miał z nią córkę Tak małżeństwo panny Zefiryny z panem de Senonches nastąpiło rychło po tym sekretnym połogu. Ta córka, wychowana na wsi u mojej matki, jest to panna Franciszka de la Haye, a opiekuje się nią pani de Senonches, która, wedle zwyczaju, jest jej chrzestną matką. Ponieważ moja matka, żona dzierżawcy w majątku pani de Cardanet, babki panny Zefiryny, posiadała tajemnicę jedynej spadkobierczyni rodziny Cardanetów i starszej linii Senonches’ów, powierzono mi obracanie sumką, jaką pan Franciszek du Hautoy przeznaczył w swoim czasie córce. Majątek mój wyrósł na tych dziesięciu tysiącach, które dziś dochodzą trzydziestu tysięcy. Pani de Senonches da z pewnością wyprawę, srebro i jakieś mebelki swej pupilce; ja zaś mogę się postarać o to, abyś dostał pannę, mój chłopcze Żeniąc się z Franciszką de la Haye, pomnożysz swą klientelę o większą część angulemskiej arystokracji. Ten alians z lewej ręki otwiera przed tobą wspaniałą przyszłość... Pozycja obrońcy będzie wystarczająca; nie żądają więcej, wiem o tym.	Pani się dzisiaj nie nudzi, taka ożywiona twarz, jak dawno nie widziałem.	Hę? Nie udawaj delikatnisia przede mną. Nawet nie mów o miłości: to albo złuda ordynarna, albo takie życie, jak moje. Jesteś silny człowiek, jak i ja. Będziesz jeszcze silniejszym, o ile znajdziesz punkt zaczepienia dla twojej siły w tym naszym podłym świecie. A to dla typów takich jak ty jest coraz trudniejsze. Za mało w tobie jest maszynki wynik będzie jeden: szczęśliwa maszyna (wskazał na lewy od Genezypa węgieł swojej chałupy) może tam są inne jakości wrażeniowe, oparte na innych drganiach te głupie gałki, na których rodzą się takie ich kolonie, jakimi jesteśmy my: ty i ja, i ona, i wszyscy... megaloman relatywny, jak sam siebie nazywał. Genezyp ocknął się, ale tamten panował nad nim niepodzielnie. Mówił cytując Micińskiego:	A jużci. Dwa tygodnie go nie było, trza się panu pokłonić.	Dla obrony jeżeli nie praw, to przynajmniej kobiecej godności przeciw wam...	Jeść się panu nie chce?	Właściwie rzekłszy, to chyba nie między paziami szukać trzeba winowajcy	Zgierski łże... on ich także nie zna... Solski to jakiś narwaniec czy zajęty...	Nie chora! Ale wysłuchaj mnie, panie sędzio!... Ja nie mogę patrzeć na tego drugiego... bo on ciągle robi miny jak nieboszczyk... Ja niedawno straciłam córkę!...	Jeżeli nie ciągle objawiają się te dwie siły fenomen ten przynajmniéj zdarza się bardzo często w ludziach myślących. Psychologowie tłumaczą go dwiema władzami jednego ducha, płynącemi ze wspólnego źródła. Wszakże w jednéj machinie elektrycznéj dwa przeciwne téż powstają prądy. Dlaczegóżby z duszy jednéj nie mogły płynąć dwa strumienie, których przeznaczeniem stworzyć ruch i życie, a potém się zlać znowu?	Nic prawie nie jadłaś! A przecież odbyłaś taki kawał drogi.	Stary Franz nie miał i trzydziestki, jak do Warszawy przyjechał, ale rzemieślnik był już pierwsza klasa i, jak się pokazało, głowę na karku miał. Na psach przyjechał, co mu wózek z całym dobytkiem przyciągnęły, a nie nazywał się Dalcz, tylko Daltz. Ale że to ludziom trudno tak wymówić, to i wszyscy mówili: „a to zanieś zamek do naprawy do Dalcza”, „a niech Dalcz zreperuje zawiasy”, bo to otworzył sobie skromny warsztacik na Bonifraterskiej, co to nazywano także i „pod psami”, że to niby na psach przyjechał. Ale człowiek był zacny, pracowity, a był wówczas taki zamożny młynarz na Pradze, Bauer się nazywał. Też z Niemców. Otóż Franz robił to i owo przy młynie i coś w dwa lata z córką Bauera się ożenił. Podobno w posagu dostał pięć tysięcy rubli, czy więcej. A że człowiek był oszczędny, pracowity i niegłupi, zaraz sobie niewielką kotlarniękotlarnia zespół dwóch nieistniejących dziś budynków w Warszawie, znajdujących się na początku ul. Wolskiej, zbudowanych na pocz. XIX w. przy drodze wyjazdowej z Warszawy do wsi Wola; rogatka: daw. posterunek na granicy miasta, na którym pobierano opłaty za wjazd. kupił i zaczął budować. Trochę ze swoich, trochę z posażnychposażne (środki) linia kolejowa Warszawa–Skierniewice–Koluszki–Piotrków–Częstochowa–Dąbrowa Górnicza na Kraków i Wiedeń, najdawniejsza w Królestwie Kongresowym, zbudowana w latach 1838–1848. różne zamówienia przyszły. A jak synowie szkoły pokończyli i ojcu pomagać przyszli, to już w fabryce ze dwustu robotników było.	Czy i wy nie zostaliście chrześcijaninem?	Nie kocha pani Łukasza?	Nie kochasz mnie?	Nie krzyknął Jaszko.	Nie znam Klerykowa, wielmożny panie.	W czarnej, nie w białej?	I nic byś dobrego nie uczyniła, siostruniu. Kazanie powinno być krótkim; przepis wyjęty z praw moralnych, filozoficznych, artystycznych. Oto lepiej opowiedz mi cokolwiek o tej czarnookiej nimfie, która zaprawdę warta jest lepszego losu niż ślęczenie nad twoją Jadzią.	Nic złego w każdym razie o niej nie powiedział.	Nie jest rannym łosiemNie jest rannym łosiem mówił dalej Ned, usiłując być dowcipny, a tak mu się powiodło, jak się zwykle zdarza bardzo młodym ludziom.	W każdym razie masz mnie. Wprawdzie nie na wiele się przydam, ale będę przy tobie całe życie, daję ci na to słowo	Mnie jest wszystko jedno Niech mnie złapią. Ja mam taką dziwną naturę, że mi czasem nudno bez starych kolegów; ale ty nie masz serca, najchętniej byś ich już nigdy nie oglądał!	A to mi się nie podoba że cała ta rzecz jest bardzo podejrzana. Tak jest, panowie, w najwyższym stopniu podejrzana. Pan prezes Bondy zmusił nas do zbudowania fabryki Karburatorów. Zapewnił nas, że Karburator to jedyna siła pędna przyszłości. Jak wmawiał w nas, że Karburator daje tysiąc sił końskichsiła końska (daw.) mam zdanie jasne. Skończyłem, panowie!	Ja! ja! załamując ręce i boleśnie się uśmiechając przerwała Francuzka, jakże możecie pomyśleć nawet coś podobnego? Nie przez ciekawość pewnie chcę wiedzieć tajemnicę waszą, lecz żeby wam dopomódz do osłonienia się lepszego... bo czuję, że odkryta zostaniesz... zdradzając się co chwila!... Jesteś młodziuchną! ręczę, że jakaś nieszczęśliwa miłość gra w tem swą rolę... więc chcę ci być sprzymierzeńcem, pomocą...	Mary chciałbym, żebym nigdy nie był powiedział o tym wyrzuceniu stąd Dicka. Nienawidziłem cię, gdyś powiedziała, że on jest anioł, i wyśmiewałem się z ciebie, ale myślę, że może z niego naprawdę anioł.	Owszem konieczne jest nawet, abym ci powiedziała stanowczo i raz na zawsze, że z uczuć, które miałam kiedyś dla ciebie, nie pozostało we mnie nic wcale, prócz prostej zresztą życzliwości, którą mam dla wszystkich na świecie ludzi, i że przedmiotem moich myśli i marzeń jest coś czy ktoś... może zarazem coś i ktoś z tobą żadnego związku nie mający...	Ostatnie. Kto wie, czy od dziś za rok nie będzie tu gospodarował jaki Niemiec, który was za szkody sfantuje do ostatniej koszuli.	Bzdura Nawet tak nie myśl, tato. Winni są temu wszyscy ludzie. Winne są państwa, winien jest kapitał... Wszyscy chcieli mieć tych Płazów jak najwięcej. My też wysyłaliśmy im broń i bóg wie co jeszcze... My wszyscy za to odpowiadamy.	Kto wie jakby wyglądał pan Cyprian Jemioł, gdyby jego żołądek nie pochłaniał takich ilości alkoholu.	Pewnie, że wama nie dam i powąchać.	Spodziéwam się iż to go uraduje, gdy oznajmię blizki powrót księżny Ahaswery	To niemożliwe. I wkrótce się pobierzemy. Przyjechaliśmy tu razem z mamą Leszka. I mama kupiła mi te wszystkie wspaniałości. Jakże ci się podobam, stryjciu?...	A to kiedy się stało?	I co z tego?	Najprzód od obcych i całkiem nieznajomych nic się nieprzyjmuje, powiesz więc nam pan kto jesteś, powtóre powiesz gdzie mieszkasz, bo chcemy ten piękny sznur panu odesłać, otóż wybornie byśmy i bez niego się obeszły.	Nawet kochanką tego pana, który nosi wachlarz?...	Sądzę, że na święta. Obyśmy tego dożyli.	Bodzanta. Śliczne masz włosy, śliczne masz włosy, oczy, usteczka... Czeszesz się, widzę, jak Donna Julia...	Już lepiej podprowadź mnie, zamiast się tłomaczyć	Nastce to zarówno, ale trza by i mnie co ponieść	Przyodziej się pieknie i rozniesiesz po ludziach...	Ta, o którą się pytam, mieszka zapewne między nimi	To dobrze, a ile mam zapłacić?	Więc się dziś wcześnie rozłączym! rzekła smutno Hersylia.	Zginął. Trafiają się takie kobiety.	Słuchaj skoro tyle rzeczy już ci wiadomo, może wiesz także, co się z nią stało?	Leciałem dzień i noc, a tu chcieli mnie wziąć na gałąź. Niech ta, ale pierw muszę wypowiedzieć to, z czym przyszedłem, choćby samemu królowi.	Albo z Jagatą, to ją na odpusty poprowadzisz	Czy mogę powiedzieć jej że się panicz podejmie poselstwa?	Jak przyniósł raz kota, który nam uciekł, rozmawialiśmy przez płot o różnych grach, ale zobaczywszy zbliżającą się Małgosię, zaraz uciekł. Chciałabym go poznać, bo jestem pewna, że mu potrzeba rozrywek	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	Nieboszczyk rodzic mój, który umiejętność tę z jasyru tatarskiego przywiózł. Zwykł on był mawiać, że niewiasta, choćby najmłodsza, matką dla mężczyzny być winna...	Ja najwięcej liczę na starego króla. Szczególną bowiem w nim zawsze upatrywałem miłość dla tej narzeczonej syna, a tak blizkiej powinowatej.	Pewien biedaczyna jest już jedną nogą na tamtym świecie, a wiecie, że w takich chwilach należy pomyśleć o spadkobiercach.	Skrzetuskiemu już Pan Bóg wynagrodził śmiercią Bohunową i tym, że dał chwilę spokoju Rzeczypospolitej, bo teraz czas dla niego nadszedł, by o odszukaniu zguby pomyślał.	Zaraz... aha, na pierwszej karcie stało napisane:	Dobek! będziesz pił wódkę, co?... może chcesz jaką przekąskę?...	Ja sądzę.	No cóż ma wygląd człowieka na wskroś uczciwego.	O! a na cóż ci serce moje?	A gdzie twój dom?	A już! Będę wyliczała...	A ona?	A toż rozumna mowa? odparła starucha	A z resztą czasu co robił?	Ale państwo będą mieli gości.	Co takiego?	Dobrze	Drzwi zamykasz, ty finansisto?	Florek!	Gadaliśmy, żeś utknął pod górą a ty, chwała Bogu, dojeżdżasz. Widziałeś wesele?	Jak siekiera	Jakto? wy bylibyście?	Jedziemy w inną stronę!	Jeśli Wasza Dostojność pozwoli, przyniosę infułę.	Joe, widziałeś Tomka dziś rano?	Nigdy!	Pani ma bliższą rodzinę?	Przerobimy ją w swojej fabryce i zarobimy jeszcze więcej	Reikia tenai keliaut, ir čielai sugrįžt! tai štuka. Nueisi, išneši žmonėm išmintį ir dėl manęs parnešt.	Słuchaj: daj mi lusterko. Ty masz w domu lepsze.	Tak.	Trzy doby jazdy...	Twoje stanowisko sekretarza przy ministrze czyni z ciebie autorytet, jeśli idzie o wiadomości. Ledwie otworzysz usta, a agenci giełdowi już w lot stenografują twoje słowa. Spraw, aby przegrała raz po razie ze sto tysięcy franków, a będzie rozważniejsza.	W jaki sposób?	Wcześnie objawiła pani ten smak	Weber?	Widzisz więc, ty masz serce z kamienia i źle robisz, będąc tak surowym dla nas, co mamy czułe serca.	Wiész hrabia kogom widział w mieście?	Wspólnikom?	Z Lykonem?...	Łaski! Łaski!
Proszę kolegi, od pierwszej klasy przez całe gimnazjum, przez cały uniwersytet, przez całe życie jestem śmieszny. Dlaczego? Ja nie wiem. Oczywiście przede wszystkim dlatego, że mam przyjemność być z Żydów, a po wtóre dlatego, że się nazywam Chmielnicki. Przodkowie moi, nawiasem mówiąc wcale nie lichwiarze ani nie oszuści, pochodzili z miasteczka Chmielnika, więc ich zwano Chmielnickimi. Gdyby byli wiedzieli, ile z racji tego nazwiska wycierpi ich potomek, wcale niegłupi doktór, byliby wybrali dla siebie i dla mnie nie tyle kozackie nazwisko. Mogliby się byli przecież nazwać Staszowskimi, Stopnickimi, Oleśnickimi, Kurozwęckimi, Pińczowskimi, Buskimi. Byłoby to im, a i mnie najzupełniej obojętne. Ze mnie drwili nawet profesorowie. Pamiętam, w Dorpacie nasz nieboszczyk prosektorprosektor	Proś, proś! Bronek, idź za tym bałwanem i powiedz, że jeżeli pieniądze nie znajdą się zaraz, to ja go wsadzę do kryminału. Panie Welt, proszę do mnie!	Chyba dla tego, że was karmił i poił zjechawszy tu umyślnie, żeście u niego dobrej myśli zażywali nad miarę, Na dusze wasze baczcie, nie sprzedawajcie kościoła za półmisek soczewicy!	Dosyć już ja o to przed Bogiem na kolana padałam i dosyć przez to nocy przepłakałam! Nietylko od szycia mię bolą, ale i od płakania. Gdybym mogła cała roztopić się we łzy i ze świata zniknąć, niech mama będzie pewna, że zrobiłabym to natychmiast, tak mi na świecie dobrze!	Właśnie oni. W każdym człowieku, na którym nie mogą znaleźć źdźbła brudu, domyślają się wewnętrznego śmietnika. Wprost w głowie im się to nie mieści, że ktoś może zdobywać powodzenie, nie nurzając rąk w błocie.	Ach, mnie to ani ziębi, ani parzy. Jeden ciura mniej, jeden więcej byle mi tu do redakcji nie przyłaził.	Nie to! Jeno aby ludzi więcej zebrać. Moja chorągiew i pana Stankiewicza ku nam się przymkną. Jeżeli zaś już rozbite, co być może, to także ludzie będą pojedynczo do nas się kupili. Nie bez tego, żeby coś i szlachty nie napłynęło. Przyprowadzimy panu Sapieże większą siłę, z którą snadniej będzie mógł coś począć.	Tak dalece podzielam to zdanie że uważam naszą nieodżałowaną Klarę pod każdym względem za prawdziwe dziecko...	Mam nadzieję, że wystarczy jeszcze czasu na jakie osiem lekcyj. Władza tak zwleka... Dla nas zaśniedziałych po wsiach jest to właściwie dobrodziejstwo, gdyż możemy przy sposobności używać miasta, ale za to nasze role i gumnagumno	Wszystko to, mości książę, zaostrza mą ciekawość, muszę się kiedy puścić do Snogrodu na mych skrzydłach lub nareszcie na mej rybie, która mi ułatwi przekroczenie morza, podobno tylko z dwadzieścia pięć mil szerokiego. Ma się rozumieć, że wezmę z sobą busolę.	Im w to graj jak się tylko dowąchają, że tu żyje córka ich brata cygana, a sierota, a sama jedna, a jeszcze i młoda i ładna; zlecą się i gotowi gwałtem cię porwać z sobą. Te łotry i krwią własną i cudzą frymarczą... Nibyto nie pamiętają ludzie, jak tu ich dziewka bałamuciła naszego pana.	A jestem pewien, że w ciągu tych paru dni uległ zupełnemu przekształceniu. Jeśli dobrze pamiętam, było tu inne wejście, a dziedziniec był wybrukowany i zupełnie pusty. Dziś jest tam wspaniały trawnik otoczony drzewami, które wyglądają na sto lat.	A co! Kupy się trzymajmy! Wraz odgadłam, że jegomość stanie po mojej stronie! wraz odgadłam! Jedziemy do Chreptiowa, Michale! Choć raz mię weźmiesz na Tatary! Jedyny razik! Mój drogi! Mój złoty!	He? Mów asan głośniej, bo u mnie każde ucho ma lat dziewięćdziesiąt i trzy, to ja już nie słyszę cichego gadania.	Ja bym tylko chciał chciałbym tylko, żeby mi to te dzieci wybaczyły.	Nie wiem	Otrzymałeś dobre stopnie i mam nadzieję, że i dalej będziesz się pilnie uczył, byś wyrósł na pociechę rodzicom i na dobrego obywatela kraju.	Moi panowie już kilka razy słyszałem w tej rozmowie oskarżenie w tym rodzaju, ale bądźcież sprawiedliwymi. Nie do wszystkich stosować się one mogą. Do mnie naprzykład nie stosują się wcale. Zawód mój jest takim, że chociaż postępuję w nim szybko, dochody mam wcale skromne i nie będę mógł nigdy stać się nababem.	Nie będziesz żebrać? Od kiedyż to odprzysiągłeś się od żebractwa?	Zdaje się pani zatem że ta młoda kobieta jest niewinna?	W wagonie ani słóweczka, panie mój kochany, ale potém na foksalu widziałam, że rozmawiali ze sobą; a piękna z nich para była, choć malować.	Tak? Szkoda! może pan później żałować, lecz, wolna wola. A, jeśli spytać się godzi, więc jakież projekta, powrót na łono kochającego ojca? cha! cha! ale ona nigdy się na to w świecie nie zgodzi!... Widzi pan... ja panu powiem, bo świat znam doskonale, zostanie z desperacji aktorką i pierwszy lepszy amant teatralny... rozumie mnie pan? Scena nie daje spoczynku ani fantazji, ani sercu... znudzi się w końcu schnąć tak marnie... Więc tak lepiej...	Tak jest, służący podał jego rysopis: ma to być mężczyzna lat od pięćdziesięciu do pięćdziesięciu dwóch, brunet o czarnych oczach, z gęstymi brwiami i wąsaty. Ubrany był w granatowy surdut, w klapie miał wstążeczkę oficerskiego krzyża Legii Honorowej. Wczoraj właśnie śledzono takiego osobnika, podobnego jak kropla wody do tego rysopisu, ale straciliśmy jego ślad na rogu ulicy la Jussienne i Coq-Héron.	Nie żądam, ale proszę, ażalibymażalibym się nie mógł widzieć (daw.)	Zapewne wierszyki, wyperfumowane zapachem, jaki miał liścik służebnej pani de Chevreuse. Naucz Bazina prozodji, to go pocieszy. A co do konia, jeźdź na nim potroszę, to się przyzwyczaisz.	Ba! ba! znamy te nagniotki! każdy ma takie nagniotki panie Kasprze, przeszłą razą mi mówiłeś żeś uczynił votum, a teraz...	Bo mój brat, widzicie, to tak samo. A ja się przecież wykierowałem. Żebyście widzieli, jak to panowie ze mną piją i całują się.	Dlaczego ty wcale książek nie bierzesz?	Któż to Jenny?	Nie pójdę! Obejdę go dokoła.	Nie trzeba. Za dokonane piękne czyny przepraszać nie trzeba.	Nie w karczmie i przy okazji, toć nie grzech!	Nieistotne. Powinien przyjść O czymże będzie gadał dziś wieczorem? Ten pogrzeb to wydarzenie dnia. Ale patrzcie, oto i pan minister sprawiedliwości i wyznań. Na pewno wygłosi jakiś krótki speech do zapłakanego kuzyna.	No to poszukaj, gdzie przy piecu dziurka.	No, to niech kto drugi spróbuje, obaczymy, czy poredziporedzić (gw.) wołał.	Oho! A kogo to wszyscy diabli?... O, do stu piorunów! To pani?	Tak, ale po co się wtrącasz w nie swoje sprawy?	Wyrzućcie to ścierwo za drzwi!	Ot tak! coś mi na sercu ciężko.	Słuchajcie, towarzyszu! Wydaliście bombę esdekom. Wasza sprawa, żeby ona tu była przed ranem. Róbcie, co chcecie, na głowie się postawcie. My tu zostaniemy, a wy nie czekajcie na pokazanie dokumentów, bo wam taką pieczęć odbijemy...	Tu. No, ale miodowe miesiące minęły, trzeba już świata. Nie lubimy oboje cichego życia.	Ale nie znasz pani osoby, która czyha na twoje życie?	Ale... ja ich nie widzę...	Ależ proszę! Niech mnie pan nie bierze za odludka.	Nie uronię też ani listeczka.	Polityczny dzieciuch. Liga kpi z wszystkich, by choć w ten sposób, czyli niewątpliwie dosyć dokuczliwie, arcypowagę zaznaczyć swoją, której się kłania najuprzejmiej każdy bez wyjątku naród i najuprzejmiej nie słucha żaden. Genewski trybunał czy areopagareopag	Tłuste to prosię, będzie z niego dobra pieczeń. Kupię je od ciebie, masz tu osiem pensów.	Wprawił nas w wielki kłopot, źle z nami postąpił, muszę to przyznać...	Pan Fix na pokładzie! Jak to, zostawiłem pana w Bombaju, a odnajdujemy się w drodze do Hongkongu? Czy pan także odbywa podróż dookoła świata?	Tak a cóż to w takim razie jest, co tak przeraźliwie huczy?	Po cóż się męczysz? Czemuż się nie rozejdziecie natychmiast?	Któż ją wie! W żydowskie rupiecie padła iskra, może, z pozwoleniem, baba garnek z węglami nieostrożnie wysypawszy zarzewie, w budzie zamknęła.	Ty sama chcesz tego	Widziałeś kiedyś mecz piłki nożnej?	Mógłby pan spodziewać się...	Mężczyzny? Znam jednego, który z całym poświęceniem ofiarowałby nam swą  pomoc, ale ten właśnie, jak mówiłaś, pani, jest nieobecny.	No dobrze, ale już śpij.	Wszakże tu jest pełne morze!	Wypluj no pan, tylko prędko, bo się strujesz taką furą blagi.	Co tobie?... Uspokój się!... Co mówisz?...	I zatrzymaliście się, aby pogawędzić z Rattrayem en routeen route (fr.)	Najpewniej, żenię się z Waćpanną.	Nic... pełna jest ino pisanych słów... książek i papierów, na których pisali, i dziwnych przyrządów, jak gdyby do jakiegoś nabożeństwa.	Pan Moryc w domu?	Pomści on się, pomści!	Psy... tam... Widzi pan?...	Rozważ, a przekonasz się.	Urżnął się	Widzi pan tę wyspę?	Więc wy się ciągle bijecie?	Znamy te ważne sprawy, dla których się tu przychodzi. Panienko, proszę mówić.	Żartujesz, panie Wilhelmie. Ale przeszkodziłam wam? Chciałam tylko przypomnieć Karolowi, by wziął proszek. On zawsze zapomina.	A ty pierwszy Ty, psiakrew, pierwszy, ty, który jak ta zmora, jak ten...	Bo zwiejesz i tyle cię będziem widzieć.	Będzieesz??...	Chrystus nam przebaczać każe	Czy uraziłem czym panią?	E, pstro masz w głowie!	Gniewam? Niedobry?	I czego chciał?	I zamierza pani po ukończeniu uniwersytetu praktykować?	Jakie?	Marschieren, marschierenmarschieren (niem.)	No proszę!	O!	Pewno biegałaś! Jak mogłaś? Kiedyż ty przestaniesz dokazywać?	Podała ojcu rękę.	Podczaszycu uważaj co mówisz!	Pozory, Niemiec huknął tenże.	Przestań pyszczyć na chwilę. Chciałbym wiedzieć, po jakiego diabła rektor tam wlazł?	Pójdę jutro do pani de Fischtaminel.	Sadzę kapustę	Są głębiéj... czekają na ciebie.	Taki ty i stary. Niejedna poszłaby za ciebie.	Trzydzieści minęło.	Ty mnie sławę mołojecką wziął, ty mnie pohańbił! Mnie twojej krwi potrzeba.	Wierzę ci A jakie miałeś te... jakie objawy miałeś?	Zapraszał	Załatwiłeś ostatecznie jakąjaką powiada, okazując nagle niezwykłe zajęciezajęcie	Życzę panu z serca powrotu do normalnego zdrowia!
Sławie, zostawiając religię księdzu. Otóż, właśnie tak! Prawdę mówiąc, myślę, że Bennett się tym nie przejmie. Proszę całą winę zwalić na mnie. Ja... hrrm!... gorąco polecam wysłać chłopca do zakładu św. Ksawerego. Może jechać tam za przepustką, jako sierota po żołnierzu, przez co oszczędzi się wydatku na kolej. Możesz mu ksiądz sprawić całe oporządzenie za pieniądze ze składki pułkowej. Loża uwolni się od ponoszenia kosztów jego wychowania i to wprawi ją tylko w dobry humor. Da się to łatwo uskutecznić. W przyszłym tygodniu mam jechać do Lucknow. Będę czuwał nad chłopcem w drodze... oddam go pod opiekę mej służbie i tak dalej...	Nie wiem... może ona zechce pana zobaczyć. Niech pan chwilę odpocznie, a ja pójdę tam i wspomnę, że pan przyszedł. Litka tak pana kochała, że dla tego samego może Emilce będzie miło widzieć pana.	Wolnoć Tomku w swoim domku ale ja wolałbym nogą we wsi nie postać, nim Don Kichota dobrze nie oporządzę. Mniejsza mi teraz o to, czy wróci do rozumu, ale idzie mi o pomstę. Nie daruję mu tego, bez litości mścić się będę.	Mój syn może się kochać nawet i w Żydówce, ale nie może myśleć o połączeniu naszej krwi z krwią obcą, z rasą wstrętną i wrogą.	Zaczarowany to on nie jest, moje dziecko ale że w tym jest doprawdy coś nadzwyczajnego to nie ma dwóch zdań.	Nie gniewaj się, mój kochany ale już nigdy wobec ciebie nie chciałabym odgrywać roli swatki... Idzie mi o co innego. Wiele osób z naszej rodziny są pewne, że ożenisz się z Heleną, choć po mieście krążą w tej chwili inne pogłoski...	Nie, strącić go z mistrzowstwa nie możemy, ma on swoich przyjaciół, nie możemy uczynić tego bez zezwolenia papieża, a wiesz jak on jest ku nam źle usposobiony...	Cérizet stajesz w progu i czekasz na pana Sécharda, gdy idzie na górę, aby zobaczyć, co ukrywa; kiedy wychodzi z pracowni, aby przetapiać rulony, zaglądasz w dziedziniec, zamiast kończyć składanie kalendarza. Wszystko to nie jest ładnie, zwłaszcza gdy widzisz, że ja, żona, szanuję jego tajemnice i zadaję sobie tyle trudu na to, aby mu zostawić swobodę w jego pracy. Gdybyś nie zmarnował tyle czasu, kalendarz byłby skończony, Kolb mógłby go już sprzedawać i bracia Cointetowie nie zrobiliby nam wielkiej krzywdy.	Prawda, że dwóch jeźdźców widać, ale pan Charłamp został się przy księciu wojewodzie wileńskim. Po czymże ty go z tak daleka poznajesz?	Właśnie, że pracy nie. Zwolnili mnie. Chodziłem do pana naczelnego dyrektora i ten kazał, żeby mi wypłacać tygodniówkę bez żadnej pracy, a ja tak za darmo nie chcę.	Nie zdziwiłbym się, gdyby wszyscy myśleli teraz o tej sprawie w ten sposób Ale nie pytano mnie o zdanie. Decoud miał własny pogląd. Mniemam, iż obecnie oczy im się otwarły. Wiem tylko, iż gdyby teraz to srebro jakimś cudem powróciło na wybrzeże, oddałbym je Sotillowi. I wiem, że przy obecnym stanie rzeczy spotkałbym się za to z uznaniem.	Uprzedzasz mnie pan. Właśnie chciałem powtórzyć najtrafniejszą, jaką kiedy bądź słyszałem uwagę, która wyszła z ust mej żony. Otóż utrzymuje ona, że pan Murdstone stawia siebie za niezrównany, boski wzór do naśladowania. Uderzyła mnie trafność tego spostrzeżenia żony. Ho, ho! Nie ma bystrzejszych nad kobiety obserwatorek!	To nie jest żaden przywilej, proszę pana. Miło mi będzie, jeżeli pan nas kiedy odwiedzi w lecznicy.	Nie rób tego, Felek. Po co? Ty możesz inaczej odkupić swą winę. Chwila jest poważna, ludzie mi są potrzebni. Możesz mi się przydać.	Ej! Nie! Pomyliłam się! Widzi pan tę główkę dziada? Czy podobna?	Musi to być zrobione szybko. Jeśli nie znajdę przy Cyranie tego, co mi potrzebne, będziemy musieli wziąć szturmem jego mieszkanie.	Drobnostka, proszę pani: żaden z mieszkańców Sacca nie powie, że ja byłem w służbach monsignora. Zresztą, jeżeli mam wyznać pani, palę się, aby ujrzeć mój folwarczek w Ricciarda: takie mi się to dziwne wydaje być właścicielem ziemskim!	Tak pan myśli?	To nie jest jakaś ordynarna prowincja, jakieś Kurozwęki (choć to stamtąd niedaleko) ani tym podobny Łagów. Uchowaj Boże!	Za dużo siebie! Słowo daję, Bazyli, że nie podejrzewałem cię o tyle próżności; w istocie nie widzę żadnego podobieństwa między tobą, o rysach twarzy ostrych i surowych, o czuprynie czarnej jak węgiel, a tym młodzieńczym AdonisemAdonis (mit. gr.) urodziwy młodzieniec, który wzgardził uczuciem nimfy Echo, za co bogini Afrodyta wzbudziła w nim miłość do jego własnego obrazu odbitego w wodzie., a ty	Nie ja, ale inny z braci naszej wzywa na pomoc, odparł Eljasz.	Ta ciekawość może się dla pana smutnie zakończyć...	Wołaj do nich: ratujcie stary zamek, to pień, z którego wyrosły dzisiejsze wasze domy; bez niego nie byłoby tych waszych mieszkań;	A jednak sprawy zaszły już tak daleko...	Spróbuj... o ile potrafisz. Ty jesteś mądrą dziewczynką! Tak, jesteś rozsądna we wszystkim. Zapewne uda ci się uzyskać wpływ na nią. Wejdź do pokoju.	No nie. Takim znowu łapserdakiem nie jestem.	Tak i tak też robili na starym Ohio, Danny! Zrozumiane?	Z własnej woli przychodzę bo kiedym zdecydował się, nawet nie wiedziałem, że przez partję mogę dostać pracę.	A nie daléj jak jutro Siekiera ostra, odpocząłem trochę przy kowadle, pójdę w las.	Czy nie nosił czasem nazwiska Faria?	Ej, nie łżyj człowieku, ej, nie łżyj! Daleko sięga nasza partia i długo ona pamięta!	Nie, bat’kubat’ku (ukr.)	Nie, nie mogłeś.	Tak, kapitanie.	Ależ to cud prawdziwy jak żyję, nie widziałam nic podobnego. Dziękuję panu bardzo, żeś był łaskaw mi to pokazać.	Poczekaj, już ja ci się odwdzięczę. Sprzedam cię Kajkułowi, to miły człowieczek. Słyszałem, że co trzy dni zabija niewolnicę. Będziesz miała trzy dni pięknego życia, a potem piękną śmierć. A ja, swoją drogą, wezmę za ciebie sutą cenę.	Ha, ha!... A to świetne!... Ha, ha, ha!... A to szelmeczka!... Nie przypuszczałem tego Lizo! A to figlarz z ciebie!	Ładnie mi pogodna Będzie to dziecko przytulać starymi rękami i bać się, człowieku, bać się, że i ono będzie kiedyś uciekać przed huczącymi wodami, które nieodwracalnie zalewają cały świat. Będzie z przerażeniem marszczyć swe krzaczaste brwi i szeptać: „To ja zrobiłem, Marzenko, to moja wina”. Literat, Wizja, Polityka, Koniec świata, ProroctwoPosłuchaj, naprawdę chcesz skazać całą ludzkość na zagładę?	Bo ja, proszę pana, z panem Górkiewiczem nie pojadę!	Co nie mamy zrozumieć: my wszystko rozumiemy.	Ty nic więcej nie widziała?	Nie plótłbyś, kiedy wiem, że u innych gościsz, u Keczerów i Sowki godzinami siadujesz? Córka i zięć prosili cię, ja także, i doprosić trudno. Masz co do nas??	Po dobroci waszej wiele sobie obiecują; to przymówka o kwestę, panie jenerale. Zadam wam jedno pytanie, mości panowie: czy mnichy lepiej się proszą, czy lepiej strzelają?	My, z naszem zamiłowaniem, pozostaniemy, co tu robić, na jednej z tych części... Nie bój się, lwią część pozostawiliśmy dla siebie; bo każdy sobie rad... co tu robić? Druga będzie dla Leosia, gdy szkoły skończy... na dwóch innych niech tam, co tu robić, uczciwi ludzie siedzą, kawałek chleba jedzą i prawom boskim parobkują... co tu robić...	I dlaczegóż pan na to pozwala?	Z czego pan to wnosi?	O tak, chwilami Lecz ja z tą samotnością wśród tłumów, z konieczności oddawna oswoiłem się i przejednałem. Nic przykrzejszego, nad narzucanie się ludziom, nad wciskanie się natrętne i proszenie choćby o jałmużnę słowa. W niedostatku ludzi żyje się z książkami, z naturą i ze sztuką, kłóci się z niemi, godzi, jak z ludźmi	Ale pozna mnie pani, gdy się pobierzemy	Dyć tam o to już Rocho zabiega	Ha! zabłąkałeś się tu znowu, trudno ci już usiedziéć w chacie!	Zobaczysz. W Polsce barszcz lepszy niż to wino; tanie, fałszowane. Kwaśne, ale w głowie kręci. KradzieżGdybyś dał parę franków, można by kupić wędlinę.	Panienka!... oj, panienka ty, delikatna, śliczna, jak ta królewna... Jak tylko on ciebie do Koźlukowej chaty przyprowadził, ja zaraz pomyślałam sobie: ot, Boże mój, Boże! chłop, taki prosty, a zachciało się jemu królewny. Mnie nawet dziw bierze, że ty za takiego prostego chłopa poszła...	Wydaje się panu, że ja znam się na wszystkich tych pańskich paryżanach?	No widzisz. Ja ci go wybrałem, a ja się znam na ludziach.	No, widzisz. Dałem sobie czytać z dłoni, tyś się niby sromała, przecie białogłowska ciekawość przemogła...	Bo oszczędzam. Stołuję się prywatnie, żyję jak filister, kocham się za darmo, a na ubranie zaabonowałem się w Wiedniu. Dlatego mi wystarcza.	Co ci jest?	Co ci jest?	Co za tego ten? Mówcie jasno!	Oto spis! Dalibóg, nawet pismo to samo!	Ale jestem piękna i boska?	Byłem. Wszyscy się podpisali.	Jest przecie w Warszawie wielu takich żydów, którzy handlują walutami prywatnie...	To jego żona!	To, ja! Jaśniach...	Co chcesz powiedzieć?	Musisz go wziąć!... Pamiętaj, że w tobie lud egipski złożył swoje nadzieje... Pamiętaj, że nad tobą czuwa jego błogosławieństwo...	No, dobrze, dobrze	Ależ, na Boga!	Bardzo szczęśliwi Był chyba zbyt dobry dla mnie.	Co ty mówisz!	Dobrze	Mówisz na podstawie czytanych romansów.	No, a ileż?	Skąd wiesz, że ja tu jestem?	Stary. Starzy też miewają powody do samobójstwa. Podobno firma jego stała na progu bankructwa.	Tym lepiej	Wpadnę dziś na gawędkę do pana...	A ten drugi?	Bardzo.	Dawniej zwanego!... a teraz Josephstadtu...	Dlaczego, Antosiu?	Jakim ludziom?	Jestem tkaczem.	Kundel, za drzwi z nim!	Masz do niej złość!	Moje uszanowanie i ukłony ślicznej córeczce	Morowe cygarko!	Naród nieuków!	Nikogo, nikogo, ani żywej duszy!	Ogromnie wzruszające! ogromnie wzruszające!	Przed chwilą!	Ruszaj!...	Spróbuj ano, tknij choćby, a obaczysz!	Słucham pana.	Słucham waszej przewielebności	Tam chodzić.	Trzydzieści, panie... trzydzieści tysięcy rubli, panie... Bardzo, panie... bardzo!	Ulpie przyszła godzina... potrzeba odwagi... Wszak noce są ciemne, i przewieźć ich można?	Umarł?
Słuchajże, frater. Nie wiem, gdzie u was moda przyjmować, ale jeśli tu, na tym miejscu, to radzęć, jak tu przyjdzie brat Jerzy, odejść lepiej, ot, do tej izby przy furcie, bo my tu o nader światowych rzeczach będziemy rozmawiali.	A dalej?	A skąd wiesz?	A teraz powiedz, jesteś gotowa podzielić mój los, jakikolwiek będzie?	A to się zobaczymy. Góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zawsze może.	Ach, proszę pani, w tej chwili będę!	Ach, widzę, niestety! że nie możesz pan nam przebaczyć mimowolnego współudziału w ostatnim wypadku. Musimy więc z żalem wyrzec się przyjemnego towarzystwa i życzyć panu szczęśliwej drogi! Niech Bóg ma pana w swej opiece!	Ale dla czegoż ta pani tak się mną interesuje! przecież mię nie zna! rzekła Anastazja.	Ale to nie zobowiązuje. Jesteś wolny ty i jestem wolna ja.	Ależ dziecko nierozważne, bez długoletnich przygotowań nic nie sprawisz, a ja już niejedną tajemnicę zgłębiłem.	Anno! Anno! Cóż to wszystko znaczy?	Bądź zdrów, drogi Dawidzie; ostrzegałem cię, apelacja nie uchyla osobistego przymusu; wierzycielom twoim zostaje ta jedyna droga, użyją jej. Zatem uciekaj! Albo raczej, jeśli chcesz mnie posłuchać, ot, rozmów się z braćmi Cointetami, oni mają kapitały; jeśli twoje odkrycie jest gotowe i udane, stowarzysz się z nimi; to są, razem wziąwszy, bardzo gładcy ludzie...	Chodź no tu, Jimie Jesteś doskonałym chłopcem w swoim zawodzie, ale nie sądzę, żebyś popłynął jeszcze raz ze mną na morze. Zanadto cię polubiłem, mój chłopcze. Czy to ty, Johnie Silverze? Co cię tu przywiodło, człowieku?	Chyba nic nie wiecie? Byliście koło chaty?	Co będę tam robił?	Co mi pan tu plecie? Uczeń klasy maturalnej...	Co tak patrzysz?	Czy ich bąk pokąsał, te babska, że tak dziś jęzorzyskami machają, kieby koń ogonem?...	Czy ja wiem? może dlatego, że ten oficer... to jest, że tamten mu powiedział... Doprawdy nie mam pojęcia!	Czy wolno mi uczynić objekcją?	Cóż to, kochany panie Bergeret słyszałem, że w pogawędkach w parku gorszy pan mego starego przyjaciela, księdza Lantaigne, cynicznie przyznając się do niemoralności politycznej i społecznej. Powiadają, że nie zna pan kresu ani miary...	Daruj pan moją furia francese: cały zmieniam się w słuch	Dawaj zaraz... słyszysz?	Dlaczego? Mów!	Dlaczegóż nie? Jest pani młoda, zdolna, życie przed panią stoi otworem. Zaczyna je pani dopiero. Jakież zmartwienia pani miała?	Dlatego nie dbasz, że nie wiesz, ale jak się dowiesz, inaczej będzie. Mordach przyjechał do Lwowa, imać kogoś takiego, o którego ty bardzo dbasz, i oddać go na ratusz. A tym ktosiem to ty jesteś.	Dwadzieścia pięć rubli.	Dziękuję, drogi kolego, sam sobie powtarzałem to wszystko ale wdzięczny ci jestem, iż okazujesz mi tyle przezorności i troski... Nie o mnie chodzi w tym przedsięwzięciu. Mnie tysiąc dwieście franków rocznie starczyłoby w zupełności, ojciec zaś zostawi mi kiedyś co najmniej trzy razy tyle... Żyję miłością i myślą! Boskie życie... Chodzi o Lucjana i o żonę, dla nich pracuję...	Dziękuję. Nie jestem głodna.	Ejże, to niech się zaczyna To rodzina Atrydów. Bóg ich potępił, a jego wyrok zostanie wykonany. Choćby ich było dwustu, rozsypią się jak zabaweczki z papieru pod tchnieniem Pana. Trzy miesiące temu pan de Saint-Méran, dwa miesiące temu markiza, ostatnio	Fasuj go w kantorek!	Fertigfertig (z niem.)	Gotów jestem na wszystko, na każde żądanie... Czekam rozkazu.	I bez tych obietnic sumiennie spełnię wszystko, ażeby usłużyć królowi i stać się użytecznym królowej rozporządzaj mną pani, jak przyjacielem.	I szans, proszę dodać.	Ja dawno już znam tego Gintułta.	Jam zawsze wesół, gdy robię dobre interesy.	Jehowo! Ależ tam jest wasza matka i namiestnik.	Jest pan najszlachetniejszy człowiek, jakiego znam Tyle mi pan zrobił dobrego... tylem panu winna...	Jestem po śniadaniu.	Kochania Jakiś ty niebotycznie sentymentalny!	Kumie Macieju jak myślicie: rychło dziś „porządki” sąd swój ukończą?	Mam płachtę Zresztą, o, widzi pani, jak troskliwie się ładuje?	Mała.	Mówię ci, taki śmiszny. Mało się nie rozbeczał, taki ci okropnie sercowy. Cóż ty, pyta, nie masz starych jakich butów, że na mróz boso chodzisz?	Młodego człowieka, który pewnego wieczora szukał z nim zaczepki na Nowym Moście przy latarni Samarytanki.	Nic więcej Niestety, nic więcej nie chciało powiedzieć, ale gdyby pożyło (święta niech będzie pamięć tego dziecka) jeszcze godzinę, to dowiedzielibyśmy się niesłychanych rzeczy.	Nie	Nie Polityka.	Nie drzemcie, ojcze Kasjanie!	Nie mają potrzeby zostawać bo wozy jeszcze nie wyładowane, tylko konie wprzęgnąć i mogą zaraz jechać. Baśka, idź, przypilnuj!	Nie mogę w żadnym wypadku Nie mogę się ruszyć.	Nie mów mi tego, to jest olbrzymie, bo teraz widzę, jaki z ciebie jest przyjaciel; czy to, o co proszę jest ważne czy nie, przyjemne czy nie, czy mi na tym zależy w istocie, czy tylko aby cię wypróbować, mniejsza; powiadasz, że to zrobisz i dowodzisz tym subtelności swojej inteligencji i swego serca. Głupiec wszcząłby dyskusję.	Nie tak łatwo. Primo, nikt dziś nie ma pieniędzy na zbyciu, po drugie, mało kto zechce gotówkę zaangażować w najniepewniejszym interesie, jakim jest każde wydawnictwo przed założeniem.	Nie wiem Teraz Maciuś jest waszym wodzem.	Niech go pan puści może naprawdę ma taką dziewczynkę, jak ja. Gdyby to był ojciec...	Niech i tak będzie To pan Skrzetuski szukał Bohuna pod Zamościem, a jego tam już nie było.	Niech się pan zastanowi! Przecie pan nie mówi tego poważnie!	No, mówcież jaśniej, czem się tak frasujecie?	No, zabieraj się do pracy, inaczej odchodzę.	O nie, bo one są w duchu religijnym jest to wierszowana teologia.	O, to już tak, jakby ją pan miał w kieszeni. Hrabia wydaje miesięcznie dwadzieścia tysięcy na jałmużny.	Ojcze Okularników! Dobierz sobie któregoś z młodszych a co tęższych i roztropniejszych plemieńców i we dwójkę pilnie strzeżcie królewskiego skarbca, by żaden człowiek nie wydostał się stąd żywcem.	Ona nie jest oblubienicą Lulejki, ona jest oblubienicą Bulby! Ona będzie moją żoną, musi być moją żoną. Ona albo żadna!	Opowiedzieć zawsze można ale obawiam się, że znowu ktoś tam będzie dzwonił.	Pamiętam Ich odpowiednie boki są do siebie proporcjonalne.	Pana Athosa, człowieka dwa razy odeń starszego? nie, monsiniorze. Zresztą, pan d’Artagnan wieczór ten u mnie przepędził.	Pani Janina! Pani Janina!	Panie my jesteśmy aktorzy wędrowni, dziś rano, jako w oktawę Bożego Ciała, przedstawialiśmy tam za górą tragedię pod tytułem Państwo śmierci, a wieczorem jeszcze mamy ją dawać w tej tu wiosce; że zaś tak blisko, nie przebieraliśmy się. Ten młodzieniec wystawia śmierć, a ten tu anioła; ta kobieta, żona autora komedii, jest królową. Ten tu przedstawia monarchę, a tamten żołnierza, a ja jestem  diabłem do usług pańskich i jednym z głównych aktorów, bo rozpoczynam scenę. Jeżeli pan chcesz co więcej widzieć, proszę się pytać;  nie ma się czego bać, na wszystko odpowiem, a że jestem  diabeł, to wszystko wiem.	Pfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglichPfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglich (niem.)	Prawda jest prawda oczywista, której ci nie mogę negować. Ale ataman nie zastanie księcia wojewody w Łubniach.	Precz!	Przez jakiego pątnikapątnik (daw.)	Puść mnie pan!	Raz zostawszy matką, nabierze tuszy, zmarszczki wygładzą się, będzie wyglądała na dwadzieścia lat...	Rzecz nawyknienianawyknienie	Samżeś go do mnie przyprowadzał Uczciwą ma twarz i na dobrego żołnierza wygląda.	Skądże mogę wiedzieć?...	Skądże w stadzie bierze się zatem tęsknota do indywidualności?	Spójrz no! Tam skacze kawałek trawy. Patrz... jak wysoko skacze!	Tak jest.	Tak, mój ojcze.	Tak, ojcze.	Tak, ta grota, tam... na prawo od fortu... Czy ma jakąś nazwę?...	Tak.	To dlatego, że jadą w podróż poślubną do Rzymu Zdaje mi się, że w Rzymie można kupić tylko narodowe stroje.	To ja.	To pan cisiaś.	To sobie kup, mnie nie stać na inne konie!	To zaufany człowiek.	Tylko go patrzeć!	W celi.	W poganach fantazja nie skruszeje	Waleczny rycerzu! Obietnica Malambruna spełniona, koń oczekuje, brody nam rosną. Siadaj razem z giermkiem na Chevillarda! siadaj, niezwyciężony rycerzu i ty giermku grzeczny i tkliwy! Jedźcie okryć się chwałą!	Wariat.	Wczoraj?	Wedle rozkazu, sir!	Wracam do domu.	Za tydzień wyjeżdżamy razem.	Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.
Mieli wszyscy iść na ulicę de la Planche zobaczyć gniazdko przyszłego małżeństwa Kobiety są na te wyprawy tak łase jak ludożerca na świeże mięso: odświeżają swoją teraźniejszość owym młodym szczęściem, które jeszcze nie zwiędło w przesycie. Podano śniadanie w saloniku, który na ten pogrzeb kawalerskiego życia wystrojono jak konia przy ślubnej karecie. Śniadanie obfitowało w owe smakowite kąski, które kobiety lubią jeść, chrupać, smakować w południe, w którym to czasie mają wściekły apetyt, mimo iż nie chcą się do tego przyznać, wydaje się im bowiem, że się kompromitują mówiąc: „Głodna jestem!” „Słuchaj, ja nie wiem, czy znajdzie się dość akcji, aby go pokryć, przy tym ja nie jestem jego przyjacielem, nie mogę zdradzać tajemnic Nucingena, nie powinieneś mówić mu o tym. Jeżeli powiesz słowo, odpowiadasz mi za następstwa”. Godfryd przetrwał dziesięć minut w zupełnym bezwładzie. „Godzisz się czy nie?” spytał bezlitosny Rastignac. Godfryd wziął pióro i atrament, napisał i podpisał list, jaki mu podyktował Rastignac. „Biedny d’Aiglemont!” wykrzyknął. „Każdy dla siebie” rzekł Rastignac. „Jeden załatwiony!” dodał w myśli, opuszczając pokój Godfryda. Podczas gdy Rastignac manewrował w Paryżu, oto jaki widok przedstawiała giełda. Mam przyjaciela z prowincji, dudka, który mnie pytał, przechodząc koło Giełdy między czwartą a piątą, poco to zbiegowisko rozmawiających, którzy chodzą tam i z powrotem, co oni sobie mogą mówić i po co się przechadzają po nieodwołalnym ustaleniu kursu papierów publicznych.	Co było łoni, to nie teraz	Co za aktor kapitalny!... Ze wszystkich etranżerów najbardziej lubię Polaków: nikt tak namiętnie nie szkaluje sto­sunków swego kraju, jak oni... Mój Borowski, a kto tam u was zajmuje się właściwie literaturą, czytuje książki?	Jak mogłaś przyjąć coś od nieznajomego? Co to za maniery? Gdyby ojciec wiedział, gniewałby się strasznie.	Co to, to nie! Mam już tej nauki po dziurki w nosie. Niech moje wrogi uczą się! historyk rzymski; autor zarysu dziejów Rzymu Brewiarium od założenia Miasta., KorneliuszaKorneliusz Publius Ovidius Naso (43 p.n.e.–17 a. 18 r. n.e.), jeden z największych poetów rzymskich, twórca licznych elegii o tematyce miłosnej, Ars amatoria (Sztuka kochania) i poematu epickiego Metamorfozy (Przemiany). i kują greckie „aorystyaoryst	Mniejsza o to. Skoro miał pan tak wyraźną dyspozycję Pawła, oczywiście nie ma po co sprowadzać Ottmana. Ale co wobec tego robić?	Proszę spojrzeć, miss Campbell, na przykład w tej chwili! Jest teraz bezwarunkowo spokojne. Czyż nie jest to oblicze człowieka zadowolonego z siebie? Nie ma ani jednej zmarszczki na sobie, jest młodzieńcze, piękne! Jest to prawdziwe zwierciadło, w którym się przegląda sam Bóg!	„To i dobrze rzeczy przybierają taki obrót, jaki przewidziałem: jestem tymczasowo kapitanem, a jeśli ten głupiec Caderousse będzie milczał, to nim zostanę naprawdę. Chyba że sąd uwolniłby Dantèsa... ale sprawiedliwość jest sprawiedliwością i mogę na nią liczyć”.	A jednak ten przelew musi się gdzieś istnieć a ponieważ nie widać go z zewnątrz, to woda musiała go wyżłobić wewnątrz granitowego masywu wybrzeża.	Ale bo też ty go onieśmielasz; kpisz sobie ze wszystkiego co powie, a potem chcesz, żeby odpowiadał! No Saniette, powiedz pan kto to grał, dostanie pan galantyny do papierka	Jak to komedii?	Jest to nasza sprawa Nasza sprawa... odpowiedziałem, że dobrze; będzie tutaj jutro na obiedzie, no i rozmówicie się...	Mam ja z tobą na pieńku, Szary Bracie. Czemuście nie przybyli we czwórkę na moje wezwanie? Wołałem was przecie tak dawno!	Myślał, że nie wiem, co wiozę.	Nie obawiaj się, panie sędzio. Niebo jest przeciw mnie. W tym kieliszku było czyste wino.	Nie radziłbym ojcu mówić tak przedwcześnie życie samo w sobie jest celem.	No, mój człowieku jeżeli masz tak rozpaczać po żonie, to już lepiej nie czekając na nią przyjdź sam do Wólki...	O! tak, tak, masz rację; wszystko będzie dobrze, jak najlepiej, lecz nie oddalajmy się bardzo od klasztoru.	Pani to chyba jest święta	PijaństwoBrat pytał Hipolit wybałuszając zamglone oczy i czepiając się rękami bezradnymi nie tylko sąsiadów, lecz i sąsiadek.	To dziedzictwo po matkach! Nie warto się tedy sprzeczać! Hej, czy jesteś przywiązany, Dwuogoniasty?	Tybyś tego nie zrozumiał. Zresztą Castelka jest narzeczona i szkoda czasu o tem mówić.	Ależ, mała dzieweczko, to wszystko zdarzyło się już dawno, dawno, wiele lat temu. Oni byli młodzi, my zasię starzy, przeto słuszne było, byśmy im powierzyli pieczę nad naszymi dworami. „Aha! Znów do nory wracacie, stare lisy?” Ale gdyśmy się znaleźli w jego komnacie ponad wielką świetlicą, on wziął nas w objęcia i powiada: „A witajcież mi, duszyczki! Biedne, pokutujące duszyczki!”... Bo tak to wypadło, żeśmy teraz byli bogaci ponad wszelką miarę, a przy tym opuszczeni przez wszystkich... Tak jest!... Samotni!...	A ja wiem?	Ach, nie przypominaj mi tego!	Ale dziś dosyć na tem... dosyć... nie truj mi moich kilku dni jasnych... nie chcę mówić o tem...	Bóg to odmieni i hetmani.	Co pan chce tutejsi ludzie mają takie pojęcia. Wyobraź sobie wszystkie możliwe sprzeczności, wszystkie przeciwieństwa, a znajdziesz je w rządzie, w trybunałach, w kościołach, w widowiskach tego osobliwego narodku.	Co się stało?...	Daj spokój, młokosie! To bzdury i to najgorszego gatunku.	Dla siebie, ojcze, nic nie chcę, dla ludzi... wiele!	Jest jedna, jaką rozpacz uczyniła przystępną każdej istocie, mającej odwagę jej użyć... Zamorzę się głodem.	Kiedy się to stało?	Masz pani słuszność, nie będę już kończył...	Nie mów nic, całuj mnie	Nie rób mi wstydu Przestań wyrabiać takie rzeczy, bo ludzie powiedzą, żeś się zalał.	Nie wierzysz?	Nie zaprzeczam mu niczego, lecz mówię ci, że łaska ministra prędko przemija i że szalonym być trzeba, aby przywiązywać się do ministra; są władze wyższe od tej, które spoczywają na kaprysach ludzkich lub chwilowych wypadkach, z temi należy się łączyć.	Nie.	Nie... nie... niech pan da pokój!	Niech kawaler nie bierze tego tak do serca. Tak, umarł.	No to pójdziesz, zobaczysz u nich, gdzie to wszystko mają schowane, a potem wrócisz tu i opowiesz.	O, nie, Maryś, nie! Szukał mnie póty, aż znalazł. Po cóż by mnie wtedy chciał porywać?	Ostatecznie to obojętne...	Ponieważ mówiliśmy o mnie, musiałam wziąć to do siebie.	Posuwamy się z wolna, lecz sprawiedliwość im powolniejsza, tym pewniejsza. Co porabia Cyrano?	Pragnęłabym bardzo, aby to było dla niego nagrodą za ofiarę, którą czyni, zamieszkując Krasowce.	Przyznaj się że radbyś przeszkodzić. Miałbyś w tém prawdziwą przyjemność. Nieprawdaż? Otóż na nieszczęście nie przeszkodziłeś, bośmy grzészyli obmową i wyratowałeś nas od potępienia.	Szpiegi do żadnej płci nie należą	Tak jak ty	Tak, kochany panie... Będę panu bardzo, ale to bardzo wdzięczna, jeżeli pan zajmie się ich koncertem...	Tak, to byłoby najlepsze Słuchajcie, kolego, czy wy jesteście bogaci?	Ten chłopczyna jest piekielnie nudny	To już?	To ty chcesz buntować ludzi przeciw wielkiemu rabinowi i kahalnym, a sam ustępujesz?...	Toż to będą mieli z takich pociechę!	W Santo Tome bywam i rolę studiuję. Z trenerem El Greco do nieba wstępuję, jak archanielskiej olimpiady szampion. Rycerza Orgaza poufnie namawiam, by bohaterskie maniery swoje przystosować zechciał do mych kupieckich, na wskroś nowoczesnych, a więc pospolitych arcykawałów.	Wiatr nie dął z północy, nie wylała rzeka i Perkun nie huczał, pioruny nie biły.	Żęła podobno wczoraj na naszym pólku? Dziś na Mogiłę z Jankiem jeździła? A? Nowiny, prawdziwe no... no... no... winy! Proszę, do świetlicy proszę! Kto widział gościa w kuchni przyjmować? Chata nasza niska, ale nie ciasna, nie ciasna!	A pan, przyjacielu?	A tak! A tak, aplikuję, za późno nieco, lecz opłacie stu funtów podołałem z trudnością. Z trudnością!	A teraz może by dać kije pewnej liczbie niesforniejszych, ażeby lepiej pamiętali miłościwy rozkaz?...	A teraz nakryj się i leż. Tydzień poleżysz. Później zaczniesz wstawać.	Albo bawół roztrącił ją?	Ale się mylisz. A teraz powiedz, ile powinienem mieć w szafie.	Chce jeszcze!	Cicho tam!...	Coś ty zrobił?	Czy dotąd jeszcze żyje i demokratyczno-satyryczne przypowieści wnuczce opowiada?	Czy widziałeś pana Barrymore’a?	Dlaczego tak myślisz, mój chłopcze?	Do Światopełkaby zaraz słać aby czas do namysłu miał.	Dobry i pan podstarości	Dokąd wy idziecie?	Dzieciństwo, Przemoc rzekł urzędnik.	Dziękuję panu	Gdzie?	Głód	Hospodi pomiłujHospodi pomiłuj (ros.) odezwał się ktoś z kąta.	Jezus, Maryja, ktoś idzie ku nam!	Kaziu! szepnęła mu na ucho.	Ką! tai jūs Kunigo neturite?	Mgła opada	Mogłaś pani przywiązać do siebie człowieka, który ją szczerze kochał.	Możliwe, możliwe i nawet konieczne.	Muszę go jednak odnaleźć! Może ci go przysłać? Szkoda mi was okropnie.	Niech oni się martwią.	No, no, że też ty coś wiesz nowego!	Ohyda ludzie są ohydni, jedno wielkie bagnisko!	Opowiesz nam wszystko?	Owszem, chcę widzieć dary dla mego świątobliwego ojca i pozwalam posłom wstać.	Pachoły, siepacze!	Pan ma dla mnie jakąś przykrą wiadomość	Polewka całkiem wystygnie... Dużo pomogło, że się tak spieszyłam!	Powiedz pani że przychodzimy pogadać o lokalu...	Tak piękna rzecz.	W jakim kierunku płynie „Nautilus”?	Wtedy chyba następuje przebudzenie?	Wtedy, gdy tu jechałeś?	„Bóg zapłać tysiąckrotnie!”
A nie ukryli się przypadkiem w mieście?	Ach nie radzę ci mówić o dziekanie! Dokładałeś wszelkich starań, aby mu się nie podobać, a teraz żałujesz swej nieostrożności. Znalazłeś też sposób, by poróżnić się z rektorem. Spotkałam go w niedzielę na bulwarach, gdy byłam na spacerze z córkami: zaledwie mi się ukłonił.	Ba! wymysły romansopisarzy i dramaturgów przeskakują równie często z książek i sztuk w realne życie, jak wydarzenia życia realnego wstępują na teatr i rozpierają się w książkach. Widziałem, jak w moich oczach urzeczywistniła się komedia o Świętoszku, z wyjątkiem rozwiązania; nigdy bowiem nie zdołano Orgonowi otworzyć oczu.	Bogu dzięki, nie dla mnie	Co znaczy, nie pójdzie? A co na to powie Noemi?	Czyż człowiek nie może się śmiać, a jednak być kapłanem?	Daremny trud! on nic nie słyszy!	Droga pani dziekanowo! Nie rozumie mnie pani, widzę. Wolę dać raczej wszystko, co oszczędziłem w ciągu życia, niż odmówić jej przytułku pod moim dachem. Miała lat dwadzieścia, gdyśmy się rozstali, a od tego czasu minęło czterdzieści lat, raczże pani wziąć to w rachubę. Oto pieniądze, jeśli mogą się przydać, zdaje mi się, że same pieniądze nie wystarczą!	Dziękuję panu nie dość odważny jesteś, abyś mi był przydatny, i sama potrafię powrócić do Luwru.	Dziś musiałeś się zajmować gośćmi... Jesteś bardzo dobry, ale zaręczam ci, że mi nic nie jest.	Grzeczność, Pozycja społecznaBądź pokorny, Dawidku, w sprawach najdrobniejszych Miej to zawsze w pamięci, że acz jesteś z rodziny ślacheckiej, jednakoż wychowałeś się wśród gminu. Nie wstydajże się nas, Dawidku, nie wstydajże się! W onym wielkim, wytwornym domu, w obcowaniu z wszystkimi tamecznymi domownikami, zarówno niższymi, jak i wyższymi, okazuj się tak uprzejmy, tak uważny, tak pojętny i tak powściągliwy w mowie, jak dotychczas. Co się zaś tyczy jaśnie pana	Jakże nie!	Może dlatego, panie ministrze, że nie każdy, kto ponosi faktyczną odpowiedzialność, ma odwagę ją ponieść...	Nie lubię przerywać modlitwy niech pani nie wstaje, zaklinam panią.	Nie puszczę. Pan zje obiad, przeczyta list, będzie czas na sen. Nie trzeba było tak późno wracać!	Nie rozumiesz, Jerzy? Zanim przetnę związek z Halszką, połączę kukłę z araukarią.	Nie! Nie! Ten kapelusz jest mi potrzebny! A bułki chowałam dla babki!	Nie, panie dyrektorze, w domu. Tu tylko śniadanie.	Niemożliwe, Moniko, nie czujesz się szczęśliwa? Dzisiaj?	Nikt tu przysięgi dawnemu królowi nie łamał. Sam on nas uwolnił od niej, gdy z kraju zbiegł, do obrony jego się nie poczuwając.	No, to mnie się pan nie przestraszysz... Odprowadź mnie pan tam w kąt na sofę... Zresztą, jeśli chcecie ko­niecznie, jestem niezdrów... Mam od wczoraj silną gorączkę. Szatany spacerują po moim pokoju jak w klubie parlamen­tarnym... O tak, tu poleżę kelner przyjmujący zapłatę za rachunek w kawiarni, restauracji itp., pan ze świadomą melancholią udzielasz mi kredytu. Ta me­lancholia świadczy również dobrze o pańskiej przenikliwej inteligencji... Doktora? U, nie lubię! To są najsmutniejsze kabotynykabotyn tu: posłaniec, kurier dostarczający przesyłki ekspresowo., siądź pan tu przy mnie, chcesz mi pan rękę na czoło położyć? Dobrze. Panie Zahlkelner, niech się pan nie mar­twi, proszę. To przejdzie. Powiedzcie mi, panowie, czy ja miałem talent?... Dawniej? W początkach?... I ja tak myślę!... Nie chcesz, żebym mówił?... Chcesz mnie poca­łować, panie ekspres?... Owszem, wyświadcz mi tę śmiesz­ność. Poca...!	O nie	O to nie pytajcie mnie. Te rzeczy lepiej powinniście znać aniżeli ja, człowiek obcy. Przezorność odkryje wam chorobę, a doświadczenie poda lekarstwa.	On kazał, aby cicho było i żeby cię nie budzono	Stary mieszczuchu! No, nie bądź pospolity, rób jak twój przyjaciel Desplein: zostań baronem, bądź kawalerem orderu św. Michała, zostań parem Francji i wydaj swoje córki za książąt.	Tak wiele mam się jeszcze przedtem nauczyć, że nie wydaje mi się odległy	Tak, tak Pomnij, panie Johann, kiedyś to oną panienkę gonił i komuś ją z rąk wydzierał, toś aż na niej porozrywał krezę, no, a razem z krezą i szkaplirz się rozerwał i tak jej sprowadziłeś to wielkie szczęście. Widno, że czy chcesz, czy nie chcesz, zawdy jesteś jej benefactorem.	Tu w Zakopanem się nie liczy. Zresztą te bale, Boże się zmiłuj. Ale właśnie dlatego pójdziemy.	Wtedy, gdy tu jeszcze nikogo nie było...	Za dzieło tak wielkiego kunsztu podziękuje wam potomność ja zasię ino za to wdzięczen jestem, żeście przysporzyli blasku memu panowaniu. Kto wspomni imię mistrza Wita, chyba i o Kazimierzu nie zabaczy. Bóg wam zapłać.	Za granicę już nie pojedziesz.	Zabiéram księżnie naszego poetę, któregom sobie uprosiła za towarzysza, aby mi droga do domu przez puste ulice nie tak się smutną wydała. Poczciwy, dobry wieszcz nasz ofiaruje się chwilkę ponudzić ze mną.	Święty Antoni! Tedy nasz furtian nie może mieć głowy dobrze wypieczonej, ma bowiem gały czerwone jak królik. To udko zajęcze dobre jest dla podagryków. Ale, kiedy już o tym uradzamy, powiedzcie mi: czemu udka panieńskie są zawsze chłodne?	A gdzie on jest, ten stary Léger?	A ja powtarzam, że ty jesteś najgorszy zdrajca!...	A jakże tam pańska szprotka?	A na dworskie. Zaś ta ziemia, co stoczy się z dworskiego łanu, to na czyj grunt najpierw spadnie: na mój czy na Grzyba?	A skąd ja mogę wiedzieć?	A to jakim sposobem? Dziad zawsze cię drażni, żeś je postradał w przeprawie ze mną.	A twoje długi?	A wy macie nas za narodowców, którzy socjalizmu używają tylko na przynętę, a między sobą się z tego śmieją...	Ależ grasz bardzo dobrze	Bo tam więcej słońca niż u nas!	Chętnie To mój mały Aulus i Ligia bawią się w piłki. Ale co do śmiechu, mniemam, Petroniuszu, że całe życie schodzi ci na nim.	Co innego rana od szlachcica albo zgoła od żołnierza, a co innego od... Panie Boże odpuść!	Co pan masz?	Czego? zapytał Jaksa.	Czekajcie, czekajcie! Tyle żądań... Głosujmy jak na sejmiku.	Cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem ludwików, odliczając dwa ludwiki zaliczki.	Cóż byś począł?	Cóż za szczęście! To złapanie zbrodniarza będzie chlubą mojej kariery. I pan może mi w tej chwili podać te piorunujące rewelacje?	Dlaczego?	Do jakiego ogrodu?	Fatum wie tylko... dziś... jutro... za godzinę... Zobaczemy go u stołu, reszty życia uczta zabierze...	I co my teraz z panem zrobimy?	Jak się zwie?	Jak to Pani rozumie?	Jakże śmiała jedna dziewka jakaś z księżną chcieć się równać? Prawa jakieś rościć? A wy, jak na to mogliście pozwolić?	Jestem pewny. Widziałem doskonale, jak puścił cugle i upadł w tył. Koń uniósł go galopem i zrzucił pewnie na drodze.	Jestem tu nowym sąsiadem pani	Już babcia orzekła, że malgré toutmalgré tout (fr.)	Kaip tai, pana Ona?	Kilka miedziaków.	Krwi jego!	Littimer!	Moja matka prosi pana o to.	Na lekcji?... Ba, może u panny Ady?...	Niech on sobie gada, co chce a ty, Albercie, żeń się. Poślubisz etykietę worka, nieprawdaż? No i świetnie, co cię to ma obchodzić? Lepiej, żeby na takiej etykiecie było mniej o jeden herb, a więcej o jedno zero. Masz w swoim herbie siedem kosów	O co idzie, Tadziu?	O, zaraz gęsiami, gęsiami!...	O... dosyć!	Obaj jesteśmy starzy Mnie winę przypisać należy. Słuchałem twej gawędy o świecie i jego szaleństwach, a jeden błąd pociągnął za sobą drugi.	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	Oczywiście Wiele.	Odstąpiłem!	Oho!...	Ot, sprytny karierowicz, godny bratanek sławnej hrabiny Mosca; ale ostatnim razem kiedy kazał był tak wspaniały, że odłożywszy na bok wszelkie niechęci, uważam go za najwymowniejszego człowieka, jakiego kiedy słyszałam.	Pani ją zauważyła? Prawda, że cacko?	Pijemy jego zdrowie!	Poszukuję kalikę.	Powróciła do Luwru.	Przede wszystkim pan Ropuch Ma nowiutki kajak, nowe ubranie, wszystko nowe.	Przegrałem wszystko.	Stało się niemam tu nikogo.	Szczególnie, gdy wstaję od stołu.	Słyszeliście, że na maskaradzie wczoraj Schöneich przebrał się za damę i uwziął na Herberta?	Tak, zaiste toteż i będziemy wszyscy zbawieni. Chodźmyż przeżegnać się wodą święconą, a potem do obiadu.	Tam jednego...	To wy jesteście Pietrek?	W jednym tylko wypadku rozumiałbym podobne umowy, gdyby kapłani chcieli znieść władzę królewską w Egipcie... Do czego wreszcie dążą od czasów waszego dziada, książę...	Wino	Woda u nas kiepska, ale czysta, to się ino zdaje, że z naftą.	Wszyscy wy tutaj?	Wybornie. Znaleźliśmy kolegę wedle naszego serca. Prawda, Watson? Ale jakież to były ślady?	Właśnie, że tak. Sam tyfus, idiota.	Zastrzelił się? Przecież to był już stary człowiek	Zgoda! Niech pan siada i w drogę. Prrr...!	Ziemi macie dużo?	Łatwiej jaśnie panu bić niż mnie brać	Śpij!
Więc opowiem z początku. Rok już blisko, jak konkuruję o rękę panny Zuzanny i pomimo wszelkiej usilności mojej długo tak było, że sam nie wiedziałem, jak właściwie sprawa moja stoi. Panna Zuzanna jest kapryśna i co dzień co innego mi powiadała; matce zaś roją się jakieś familijne splendory po głowie i nie decydując nic sama, odwoływała się do swej córki. Znudzony tą niepewnością, jakoś koło Nowego Roku zrobiłem deklarację, ale że się dnia tego, na nieszczęście, nawinął Murdelio...	Eee! Nie mówmy już o tej sprawie. Sam widok Torrance’a przypomina mi dość pocieszne zdarzenie sprzed paru lat, gdy umówiłem się z tym biednym ciamajdą, że spotkamy się koło krzyża w Edynburgu. Każdy poszedł za własnymi sprawunkami, a kiedy była już godzina czwarta, Torrance, mając już nieco w czubie, nie poznał swego pana, ja zaś, nie wziąwszy okularów, byłem bez nich tak ślepy, iż daję waćpanu słowo, żem nie poznał własnego skryby!	No to zostań w ambulatorium. Tylko nie rób idiotyzmów. Dobrze, że o tym pijanym opowiedział mi Fiedia.	To widać są Kiemlicze wielcy i mali a ci nie tylko są mali, ale i w rzeczy hultaje, jeno żołnierze okrutni i mnie wierni.	Może by ją wziąć? Nie sądzę, żeby mama się gniewała, jak ją dobrze otulimy	Nikt się nie oparł, kuzynko z wyjątkiem Odyssa, ale i ten oparł się tylko dlatego, że był przywiązany do masztu.	Najporęczniej będzie zajechać do Mikołaja Gwoździa, co trzyma karczmę w Rawie. Wygody wielkiej nie znajdziemy, to pewna; ale są przecie w tłumokach poduszki, pierzyny, baranic kilka, to się na siennikach podściele, będzie miękko i ciepło. Z jadłem takoż nie bieda, choćbyśmy nic z owego Gwoździa nie udarli, swoich zapasów jest dosyć. Marcinowa rzetelnie się krzątała z jaki dobry tydzień, niczemyśmy wyjechali.	Mospanie Konopka! Sprowadziłeś mnie tutaj na zakłady jakieś, jakby jaką rzecz, a nie szlachcica i brata; wystawiłeś mnie na wstyd i śmiech; wiedzże tedy, że ja takich żartów płazem nie puszczam.	Stop! Stop! Nie rozpędzaj się, Trzewik, bo nosem w ścianę uderzysz. Popierwsze, nie mieszaj tu urzędników. Urzędnicy, to	Wielką wagę. To pomysł, pomysł, który zresztą, wyznaję to, nie opiera się na żadnym dowodzie, bo dotychczas nie zdołałem odszyfrować tego dokumentu. Otóż wspominam panu o nim... żeby do niego już nie wracać.	Och, mój Boże stało się tylko to, że Karolina objęła zarząd domu i nie umiała się z tego wywiązać.	Gdybym weszła tam nie jako żona twoja	Hetmańskim, nie dworskim, jestem pułkownikiem, a w dodatku księcia wojewody krewnym.	Młodość, wdzięk, nowość, nie odciągnąż cię mimowoli?	Na szczęście, nie zabrano mi tego, co miałam.	Nie wypada mi potwierdzać...	Nie, nie!	Och, na odwadze nie zbywa jej nigdy, mój drogi. A jakiż jest Ferrol? Nie znam go.	Panie inżynierze bynajmniej nie myślałem o przeniesieniu pana do innego wydziału. Przeciwnie. Jestem zdania, że w dyrekcji handlowej jest pan niezastąpiony. Czy... wie pan, jakie stosunki panują między moim szwagrem a prezesem Dalczem?	A ja, jeśli nie więcej, to przynajmniej tyle co wy	A nic. Szczęśliwa. Ale jest tam panna Ratkowska: ogromnie miła panna! Bez mała, żem się w niej nie zakochał.	Ależ naturalnie czy pan nie jesteś moim przyjacielem, moim dobrym bratem?	Ależ ja nie chciałam tego, niech mi pan wierzy. Proszę o przebaczenie...	Dzień niezimny ale zaraz samowar podgrzeję i herbata gorąca nie zaszkodzi.	Ja też już byłem badany przez lekarzy sądowych Było to wtedy, kiedym się z powodu dywanów dostał przed sąd przysięgłych. Uznali mnie za słabego na umyśle. Teraz przywłaszczyłem sobie parową młockarnię i nic mi nie mogą już zrobić. Wczoraj powiedział mi mój adwokat, że jeśli raz zostałem uznany za słabego na umyśle, to powinienem mieć z tego korzyść na całe życie.	Myślę, że o tej swawoli w Lubiczu nie może ona jeszcze wiedzieć	Nie potrzeba słuchać żadnych posłów Niech książęta przyjdą sami, i co przedniejsi z niemi, topór się rozmówi, i koniec będzie!	O nie Staliśmy się bardzo, bardzo mądrzy, a szkoda... Stajemy się o wiele mniej zajmujący, gdy się nauczyliśmy, że mowa dana nam jest po to, aby ukrywać myśli.	To ja sama! Niechcący! To nie waćpan!	Muszę mniej robić, bo tyle gotowego towaru, a mało co się sprzedaje. Sezon przepadł zupełnie. Kupcy są, ale ci wszyscy tylko bankrutują i zarywają. W tym roku dosyć straciłem na nich. Co robić, trzeba czekać na lepsze czasy.	A jak nazywał się właściciel tartaku w Czumce?	Dziś wieczorem o dziewiątej. Zawiadomiłem już Conseil’a. O tej porze kapitan będzie zamknięty w swoim pokoiku i prawdopodobnie już w łóżku. Conseil i ja wejdziemy na schody środkowe, pan zaś, panie Aronnax, pozostanie w bibliotece o dwa kroki od nas i czekać będziesz na sygnał. Wiosła, maszt i żagle są w łodzi. Udało mi się złożyć tam już trochę zapasów żywności. Postarałem się także o klucz angielski do odkręcania śrub, które łączą łódź z pudłem „Nautilusa”. To więc wszystko jest gotowe. Do wieczora, panie Aronnax.	Tak dalece, że dziś...	Tak pani ale zapomniałem w Warszawie nożyka do rozcinania kartek w drodze i wróciłem po niego.	Tak się zdaje.	Tak, panie hrabio, przybył z Marsylii, gdzie był podprokuratorem. Za gorliwość otrzymał awans. Mówiono, że był jednym z pierwszych, którzy donieśli rządowi o wylądowaniu Napoleona.	Jak jakiej kobiety, jak jakie przywiązanie!	Panu się ciągle zdaje, że jestem dzieckiem. A pan to niby taki dojrzały człowiek.	A my jako ów Macedończyk, poprzestaniem na tej wróżbie Ale dość tego! Prowadźże nas teraz do swej krewniaczki, bo i ja rad ją obaczę. Niechże się naprawi ta robota pana Herakliusza, która się popsowała.	Że to ja sprzedałem tę dziewczynę?	Widzę, że to jest łatwa zabawa, ironizowanie wszystkiego, bo zbyt często pan się w to bawi	Może się istotnie utopiła Bardzo to być może. A może znalazła pomoc wśród nadbrzeżnych rybaków, ich żon i dzieci. Przywykła do podobnej kompanii i ciągle się z nimi zadawała. Bywało, całymi dniami w czasie nieobecności pana przesiadywała w ich łodziach. Pan James gniewał się, gdy się dowiedział, że im opowiadała, iż była sama córką rybaka i w ojczyźnie swej przywykła do tych samych zajęć.	To nic. Porozumieliśmy się w kilku słowach. Cyranowi zdawało się, że znalazł w Perigord, gdzie bawił przed kilkoma dniami, kilka dowodów mających jakoby osłabiać winę jego protegowanego; jedna  chwila wystarczyła mi, aby go przekonać, że się najzupełniej myli.	Ale co to ma wspólnego z „nową cywilizacją”?	Ale też zacna bardzo, surowa dla siebie, ma prawo być taką i dla innych...	On lubi wszystko wiedzieć, bo to przynosi procent.	Skąd ojciec wie o tym? To niesłychane...	Taka moja wola i rozkaz By zaś was pogodzić, oświadczam, że ten wyruszy pierwszy, który się pierwszy ofiarował.	Wszakże on ciągle myśli, że dziewczyna w Kijowie zamordowana?	A to szkoda! rozmawiałby równy z równym.	Ależ to niedorzeczność!	Bierzmy się do roboty. Do świtu zostały jakieś cztery godziny.	Było to do przewidzenia.	Czego on chce! Co powie	Czyż to być może, córko moja?	Eh, toć wiecie, że krzyż święty wszelką nieczystą siłę odpędza	Kali pójść i Wa-hima także, ale pan wielki zwojować pierwej Samburu, którzy siedzą z drugiej strony wody.	Nic prostszego. Masz pan kredyt otwarty u panów Thomsona i Frencha na via dei Banchi w Rzymie. Proszę mi dać bon na cztery tysiące dziewięćdziesiąt osiem ludwików, płatny u nich, a nasz bankier podejmie dla nas pieniądze.	No, cóż ja im zrobię? Cicho, dzieci, mamusia przeczyta, dzieci będą grzeczne, a później tatko zrobi konia	Proszę pana czy Salem House daleko?	Przyznaje pan więc w końcu, że miała tu miejsce zbrodnia?	Rogocki mówi z taką pewnością, jakby był na jego pogrzebie...	To pańskie ultimatum?	Wiem, o czym pan myśli.	Wpół do drugiej! Ale po kiego diabła budzisz mnie pan o tej godzinie?	Zamknę gębę na klucz, ale zobaczy panienka!	Czołem bijemy!	Daj teraz gorzałki, bo zimno.	Dlaczego?	Do jego idziem kwatery...	Dziwna rzecz...	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	Gdzie jest?	I co?	I dla żydów?	I mówi pan, a raczej	In saecula saeculorum Czego waszmość pan żąda?	Jakto poznałbym?	Kto ma pójść ze mną?	Kto ma świnkiświnki (gw. środ.)	Które zagłuszą działa Kruppa.	Moi państwo winienem złożyć dowody i wyjaśnienie.	Mógłbyś wleźć pod ławkę a tymczasem puść mnie do okna.	Niech jadą do diabła! Gdzie? gdzie?	Niech mama przestanie, bo zaraz odjadę	Niech siedzą, jeśli taka wola waszej królewskiej mości.	Niech żyje!	No, dobrze Niech przyjdzie do mnie jutro.	Od niej wracam.	Owszem.	Pana Marka niema w domu?	Pańskie nazwisko?	Poszedł z nim gdzie największa wrzawa, odparł zapytany.	Powiedziałem: może jest!	Przybiegłam z Ekeby w cienkich trzewikach po śniegu, stoję tu już od godziny, zmarznę na śmierć! Czemuście odjechali?	Przyjdź, przyjdź na pewno, droga Heidi!	Przynieś je tutaj	Ucieczką? dokąd? któż kiedy uciekł od swoich przeznaczeń, Juljuszu?	W Pyrzogłowach dawałem korepetycje.	Śpiew burknął uroczysty Trestka.
Prawda, to piękne! Szczęśliwa jestem, że się to księżnej podoba Wspaniały egzemplarz. Powiem księżnej, że ja zawsze uwielbiałam styl empire, nawet wówczas kiedy to nie było w modzie. Przypominam sobie, że w Guermantes naraziłam się na drwiny teściowej, bo kazałam ściągnąć ze strychu wszystkie wspaniałe empiry, jakie Błażej odziedziczył po ciotce Montesquiou, i umeblowałam skrzydło pałacu, gdzie mieszkałam.	Pocieszże się, hajduczku (wybacz waćpanna, że cię tak nazywam, ale ci to okrutnie pasuje). Pan hetman zapowiedział mi, że to nie na długo tej komendy. Za tydzień lub za dwa ruszam, a na elekcją koniecznie mam być w Warszawie. Sam hetman tego pragnie i tak będzie, choćby nawet Ruszczyc z Krymu na maj nie nadążył.	I chcę, i proszę o tę funkcję. Nikt się tu lepiej nie sprawi. Żołnierz boi się mnie więcej niż innych, bo wie, że żartów ze mną nie ma. Z uwagi na Loewenhaupta lepiej, że zostanie ktoś poważniejszy od Patersona.	Ale szybko przekonujemy się, że słowa nasze nie znaczą nic. Nędza stoi na przeszkodzie i nie dopuszcza do poprawy.	Oni znaleźli ocalenie w pustyni. Nie zdobyłabym się na to.	Pewnie! Aha, zaraz! Żeby nie Orwidówna, ale nawet twój nieboszczyk ojciec przyszedł, to ona od tych przeklętych pszczół nie odejdzie. Wygląda na dobrą i ładną, aż miło popatrzeć. Czego ona się tak śmieje?	To ja o niczym nie wiedziałem! Niech mnie usieką, jeślim wiedział! Szlachcic, Pozycja społecznaA przyznaję, że ta bosa szlachetczyzna jakoś mi nie idzie do głowy. U nas: kto chłop, to chłop, a szlachta wszystko familianci, którzy po dwóch na jedną kobyłę nie siadają... Dalibóg, że takim szerepetkomszerepetka	Ludzie to po prostu szczeniaki, które gotowe potopić się, byle ugryźć kawałek księżycowego blasku zwierciedlącego się na wodzie. Ale cała wina jest po mojej stronie! Już nigdy nie przyniosę do puszczy żadnych obcych wymysłów... choćby były od kwiatów piękniejsze! Ten zaś dziwotwór winien wrócić do Ojca Okularników. Wprzódy jednak musimy się wyspać, a nie chciałbym spać obok tych ludzi... uśpionych... Trzeba też pogrzebać tę błyszczącą gadzinę... bo gotowa znów nam uciec i zabić jeszcze z sześciu ludzi. Wykop mi jamę pod tym drzewem.	Tym lepiej, tym lepiej. Bo to stać się nie może, to stać się nie powinno! Ja cię o to proszę!...	Bardzo być może, że znajdziesz tam pan poczciwego Goriota, który pójdzie upomnieć się o zapłatę za swą uprzejmość.	Będę szczerym Gdyście uciekali z domu waszego na Palatynie, dziecię unosząc, z całych sił was ścigałem. Nie wiem, jakim cudem wy i ja przebiliśmy się przez ten tłum w bramie Kapeńskiej.	Nie bójcie się tylko dokuczania, nie ma czego. Ja z wierzchu jedynie jestem pomalowany na kolor stalowego bagnetu. W środku wszystko jest kruche jak stearyna. A zresztą... je m’en vaisje m’en vais (fr.)	Z rodziny mojej został tylko stary mój ojciec i ja... rzekł wahając się nieco Honory... Ze znacznych naszych majętności, niewiele też dotąd jest przy nas... mamy dwie wioski... Matka nie żyje od lat kilku, siostrę straciłem, a po niej sierotki nam tylko zostały... przy ojcu starym i już niezbyt silnym ja jeden jestem.. Dla tego na wiosnę się żenię.	Nie wypada mi liczby lat wymieniać; wszakże ona ciągle tak młodo wygląda... Ale znamy się prawie od dziecka. Dziewczętami kochałyśmy się bardzo, bardzo. Zawsze byłyśmy razem. Deux inseparablesDeux inseparables (fr.) mówiono o nas... Tylko wie pan? To takie zabawne! Wówczas ja miałam włosy czarne, a ona jasne, bardzo miłe, chociaż trochę w przykry, lisio-żółtawy kolor wpadające. Ostatecznie dobrze, że je później zaczęła czernić... Zresztą była dla mnie zawsze ideałem piękności, dobroci. Patrzyłam w nią, jak w obraz... Krwi bym jej swojej była utoczyła...	A choćby od jutra zaczynać! Tną już na bliższych porębach, drogi też niezgorsze, to póki sanna, siła można nawieźć, mój parobek wyjeżdża we czwartek.	Jeszcze nie. Wynajęłam już, ale muszą mi pokój trochę odświeżyć, bo taki brudny, że nie podobna mi było się sprowadzić, a tymczasem mieszkam w hotelu.	Wiem, jakby to było. Zamęczyłbyś go na śmierć swoim gadulstwem. Cicho, Tom! A teraz po wszystkim, co ci nagadałem, Harve, powiedz no mi, jakbyś zwijał fokżagiel? Daję ci czas do namysłu.	Bo słyszałem, jak Idrys mówił, że on i Gebhr ruszą z wielbłądami natychmiast. To znaczy, że pojedziemy koleją i zastaniemy wielbłądy tam, gdzie będą tatusiowie, a stamtąd będziemy robili jakieś wycieczki.	Ja nie koloryzuję, bo powtarzam to, com od niego słyszał, a on przecie póki żyje, nie zełgał, bo zresztą i na to za głupi.	Moi państwo, rzekł, zdaje mi się że przesadzacie. Panna Wanda może i nie wiedziała że gry jej słuchał pan Przybycki.	Rozkaz z góry, że wszyscy z pięćdziesiątego ósmego... Bardzo go lubiłam. Dość.	Ejże, Hipeczku, czy tylko żółta zazdrość przez twe usteczka się nie sączy!	Jakoż cię poznać, kiedyś taki strojny, że w tym czerwonym kontuszu wyglądasz jak starosta!	To bardzo proste Twoje człowieczeństwo.	A jak ty się nie przeprosisz?	A pan ociec, owszem, był duży i wąsy miał okrutne, aż ja ich się bojałam.	A we wielkanocne święta nie była z nami na Rękawce? Wżdy Krzemionki też dobry kawał za miastem.	Ale to jest tak dziwnie ładne...	Ależ tak. Proszę tylko, żeby pan o nich nikomu nie mówił. Ludzie pomyśleliby, że pan zwariował... i ja też.	Czego się tu wstydzić? Ja w twoim wieku zjadłem raz różę zmiętoszoną w ręku mej ubóstwionej, tyś wypił.	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Dobrze! Obiecuję to pani. Chcę, abyśmy w Głębowiczach byli w zgodzie, chcę panią widzieć wesołą, tak jak obecnie. Ja jestem szalenie wesół i szczęśliwy.	I to ty chcesz dowodzić korpusem?... Ależ ty jesteś rozpieszczona dziewczyna, nie mąż i wódz...	Na szkodę państwa.	Nie mogę pani zostawić w tej puszczy. Pani jest dziś tak nerwowa, że zabłądziłaby łatwo.	Nie wiedzieliście to?	Niech będzie! Będzie to mój ostatni numer i chciałbym, żeby wyglądał przyzwoicie. Złapię go może przed śniadaniem.	Niech pan siądzie na tej ładnej kanapie	Niełatwa to rzecz zrobić tę łacinę bardziej zwariowaną niż jest, ale spróbujemy!	O ile zdołałem sobie zdać sprawę miałem również zaszczyt otrzymania pewnych wzmianek z pańskiej strony, że nie jestem bez pewnej winy w tej sprawie fałszowania pieniędzy?	Obiadu?... A dyćdyć (gw.) odpowiedziała dziewczynka, posuwając się jeszcze dalej.	Pewno niemało. Ryby dużo, to i szczupaków dużo.	To lord Ruthwen we własnej osobie.	To, co pan mówi, świadczy o dobrym sercu.	Uważasz, że jestem grubiański?	Właściwie moi panowie niechaj mnie kto objaśni, co to znaczy publiczność? kto to jest publiczność?...	Zwariowałaś chyba, jeżeli w to wierzysz.	Chciałbym naprzód wiedzieć, jeżeli ze szlachcicem mam sprawę, bo chociaż o tym nie wątpię, jednakże bezimiennych podziękówpodzięków	Nic o tym nie wiedziałam! Chodź pan ze mną, chodź!	Ale dlaczego nazwała go pani błaznem?	Panna Lusia musi bardzo źle o mnie myśleć	Przychodzę panią spytać czy królewicowa nie mówiła pani o liście, który Chastelart oddał jej wczoraj.	Słyszane te rzeczy? Czy wy macie sumienie? Łajdaki z was, a nie komuniści! Co wy robicie przez cały tydzień? Niewarci jesteście należeć do porządnej organizacji!	Zośka, czy w bajce tylko?	A Jadamek w lesie siedział i zajączki pasł...	A cóż	A jednak dla mnie nie poświęciłbyś tysiąca owych stosunków, gdzie nie cenisz i nie kochasz?	A nie można do sądu?	A, tai tiesa vaikeli! Imki tu ją nuo mano galvos...	Alboż i takich nie oszukują?	Ale ty lubiłaś zabawy, bale, muzykę?	Brawo, doskonale panie Karczmarek	Co tam, moja droga?	Czego? Krzyżaków?	Dawid Copperfield Dawid Copperfield? A tak, pamiętam, właśnie Dawid.	Exemplumexemplum (łac.)	Ja pójdę z Michalinką i z Joasią!	Któż więcej?	Lekarz rzekł Pangloss	Miłość tragiczna, Młodość, Samobójstwo mówiła prezesowa szalona młodość...	Mocna, twarda uzda, której ani zerwać, ani zębami przegryźć nie można.	Mówi pani o rodzaju psychoanalizy?	Nic Popręg jest mocny...	Nie gadać! Nie gadać! Pokaż nam twojego Boga, niech zrobi cud.	Niedyskretnymi.	No widzisz	No, w miasto, w rynek a głupich pytań nie zadawaj, bo dobrze wiesz.	Oto prawdziwy mówca	Pan Maciej.	Pan mnie widział?	Pan?	Panu Bogu oddajem.	Potrafię z pewnością Małe dziewczynki pamiętają, co im opowiadam. I ty pewno pamiętasz, co opowiadałam ci o RobespierzeRobespierre, Maximilien Marie Isidore de (1758–1794)	Powiedzcie mnie...	Przeczucie? Jakie? Z powodu czego?...	Przepraszała za wczorajszą nieuprzejmość?	Rozkazuj, panie	Skądeście uciekli?	Syn kasztelana gdańskiego; ród możny i wielce szanowany w województwie pomorskim.	Szczygieł, daj no Lodzerkę dziś popr.: wiecznie przesiadujących. w knajpie	Są tutak ludzie z naszych stron, jest Antek Michałów, jest, powiedz dokumentnie matka.	Tak. Sir Karol lubił mówić o rozporządzeniach, zawartych w swoim testamencie.	Wypędzić! Jedyna rada! Wypędzić!	Z grubszych A. Rychter i F. Fiszbin.	Z powietrza!	Za pozwoleniem, przerwał German, jeśli Nauczyciel pozwoli, uczynim objekcją. Bakon dotąd jest źle zrozumiany a Analyza i Syntheza źle pojęte	Za trzy dni będziemy o świcie	Zapewne.	Święta tajemnica...	Żeby kto inny nie dał.
Juści, mogło tak być Przecie leśne panny, dziwożony, południce, do dziś dnia po kniei dokazują. Ma się wiedzieć, w owe czasy, co się człowiek ani przeżegnać nie umiał, jeszcze było stokroć gorzej.	Za co? A za to, co powiem. Wszystko mi kamrat porządkiem opowiedział, to i ja teraz paniczowi tym samym porządkiem wyłożę. Idą oni z ziemie włoskiej, moje ułany, do Polski i przyśli na Śląsk ojczysty, do Lignicy. Idą se traktem w sześćset koni nocnymi porami, w maju... Dopiero im po tylu leciech zapachnie ziemia... Była, powiadał ten kamrat, góra znaczna w tych miejscach, to stamtąd pierwszy raz dojrzeli daleki kraj. Aże chłop gadać nie mógł, jak se wspomniał, choć ta i twardy w sobie na potęgę! No, dobrze. Jadą oni, jadą gościńcem, noga za nogą, cicha noc, a ma się na świtanie. Szedł na szpicu kapitana Fijałkowskiego oddział. Aliści traktem pędzi wprost na nich jakisi oficer wysoki ze sztabem. Wleciał obces między szeregi, patrzy po twarzach wielkimi oczyma, gorąco od niego bije. pyta się	Maryo, chciałażbyś mnie zasmucić? Jeżelim zrobił głupstwo, to już teraz smutek na nic się nie przyda. Lepiej patrzmy na ten wypadek z wesołej strony; dziś wieczorem przyjdzie do nas sierżant z chrzestnym, więc poproś jeszcze rękawicznika i starego Heimerandta i poczęstuj nas wazą ponczu, tak jak niegdyś na naszem weselu.	Mówiłem mówiłem, że jest to kucyk, wyrywający się do gry w polo. Bestyjka już dorosła... trzeba ją tylko wdrożyć do wyścigów i chodu, do rózgi i ryzów. Posłuchaj no! Odwróciłem bizun pułkownika od twej skóry, a jest to niemała przysługa.	Jak zbraknie, to dam pięć rubli i musi się znaleźć... Choćby wszystkie monopole na świecie były zamknięte... No, chodź, Janek Oj, byłem ja cięty na pana, ale teraz to ani ja zazdrosny, ani nic: nie mydło, to się i nie wymydli... Bo ja to taki: jak przyjaciel, to przyjaciel: wsio popołamwsio popołam (ros.)	Zapewne... Zobaczymy Jeszcze waham się, ale... jeżeli pani zna tego młodzieńca i ręczy, że się to nie powtórzy...	I stolik jest... i miejsce, widzę, zaciszne. Ehe, he!... my tu będziem mogli złazić się do chorego na partyjkę co wieczór... Szprot, dobądź, synu, trybuszoniktrybuszonik	Bo mi się nie chce bawić.	Nie boję się, tylko mi zimno.	Nie, za żonę już dziękuję, co mi po niej, do rozwodu idę, nie chcę.	Przepraszam N. Panie żyję z wielą w najlepszéj, ale z temi co się za boginie i królowe mają, nie umiem w istocie. Ta kobiéta rujnuje kraj! ma fantazye dziwaczne... i żadnéj zasługi uszanować nie umié.	Bezpieczni my tu jesteśmy za lasami Nikt tu do nas nie przyjdzie.	I to wiem. A nie pisałeś do niego? Co o nas myśli?	Niechże pan siada. List, TajemnicaCzyżby od pańskiego przybycia do Londynu zdarzyło się panu coś niezwykłego?	Słusznie Jeszcze się znajdzie robota. I rozczulonym spojrzeniem ogarniam wszystkie te kochane twarze ludzkie i drogie mi kąty i, uśmiechające się do mnie zewsząd, stare, wierne towarzyszetowarzysze	Och, cóż za śliczna drobna nóżka... Pani jedna posiada taką nóżkę... Zatem du Tillet zaczął się układać... Co za uszko... Czy mówił kto pani, że pani ma uszko wprost rozkoszne?... I du Tillet miał rację, bo sąd wmieszał się już w tę sprawę... Lubię drobne uszka, niech mi pani pozwoli zdjąć z niego odcisk gipsowy, a zrobię wszystko, co pani zechce. Du Tillet skorzystał z tego, aby wpakować wszystko na kark temu fujarze, mężowi pani... O! Cóż za śliczna materiamateria (daw.)	Będą oni probowali różnych sztuk ale zaprawdę sił im nie starczy... W każdym razie dziękuję bogom, że postawili mnie w królewskim obozie... No, idźmy spać...	Teraz ja mam głos, Dick! Zrobił mnóstwo rzeczy, których nie miał prawa robić, i skutkiem tego angażował rząd w coraz to nowe przedsięwzięcia.	Plauen, komtur ze Świecia, przybył trzy dni temu do Malborka, z nim liczny oddział rycerzy. Wkrótce nadciągnęło więcej, będzie ich ze trzy tysiące. Kazał jeszcze i z miasta ludzi do zamku zwołać, i żywności jak najwięcej sprowadzić, i szańce poprawiać, a ja od tych szańców uciekłem, żeby wam, najmiłościwszy królu, o wszystkim donieść	Ale musi pan przecież wobec decydujących i zasadniczych spraw zająć jakieś stanowisko. Czy wie pan, że ten, kto nie z nami, ten przeciw nam?	Masz-li pewność, że tak jest?	Mój ojcze na utrzymanie mojego ojca łożę ja, więc nie ma mi prawa ojciec wymawiać.	Niech dostają. U mnie nie śmie być wszy ani pluskiew.	A jeśli ranny tylko i żyw, to ci się z dziupli bronić będzie	Ale fuzję ma porządną! Do czego on tu strzylostrzylo (gw.)	Ale o mnie, proszę, nie myśl źle	Co się stało? Na Boga, mów!...	Ja już nie ziewam, Bogu dzięki	Jak miałbym, u diabła, go znać? Dziś rano przyjechałem z Kadyksu, nie byłem nigdy wcześniej w Paryżu i pierwszy raz noga moja stanęła we Francji.	Mosanie słowo się rzekło; jeśli zechcesz, pojedziesz, aleć proszę, uczyń to dla mnie i ustąp funkcji Skrzetuskiemu. Ma on swoje szczególne, słuszne racje, by jej pożądać, a ja o innej pomyślę dla waści rekompensierekompensa (z łac.)	Pst! nie mówić nic. Być szczerą, pozwolić sobie na zbytek szczerości. Zrzucić pancerz, maskę i wdychać w siebie to, co ku pani płynie...	Tak pani jestem synem Michała Karłowskiego. Ale pozwoli pani zapytać siebie...	Mój kochany Gaetano, mówiłeś mi, że wyspa Monte Christo jest przytułkiem dla przemytników i piratów morskich; a zdaje mi się, że to zupełnie inny rodzaj zwierzyny niż kozice.	A czy aby kawaler skąd nie ucieka? Żebym zaś jakiego kłopotu nie miała...	Ależ tu idzie o księcia Bulbę, nie o księcia Lulejkę!	Chcecie zatem wznieść kaczkę do wyżyn polityki?	Co? Naprawdę tu była! Co ci się jeszcze śniło?	Czyżbyś się bał, kochany d‘Artagnanie?...	Do miasta cię musimy odstawić.	I co dnia portki gubił, tak przed bykiem uciekał.	Kto zresztą nam dał przykład, jeśli nie Wielkopolska?	Nie pozostaje nam nic innego, jak odejść?	Nie wątpi pan zapewne...	Nie! Nie!	O czymże to myślisz? Od kilku dni masz tak dziwną minę? Czyżbyś wiedział dawno już to, o czym mówiły te wisusy?	Pan sobie upraszcza, co mu niewygodne, a komplikuje wszystko, co najprostsze, niezaprzeczone. Wręcz więc zapytać pozwalam sobie, jak też to sobie wyobraża zbawca ten wiary ogień, czułego Orgaza, gdyby tak przypadkiem ktoś sprzątnął dziewicę sprzed samego nosa pamtomimowemu bohaterowi?	Sam nie wiem, jak to mogło być?	Tak prawa zabrania pana z sobą, kiedy opuszczę tego piekielnego „Nautilusa”.	Tak, milordzie	To, co dowiedziałem się, brzmi wprost fatalnie...	Wcale nie zapominam.	To jest coś zupełnie innego, i w ogóle to nic nie jest!	Aha, a przy nogach na poduszce to jej rodzona, królewna Izabela. To zasię po lewicy, maluśkie...	Ależ przeciwnie, ależ przeciwnie, i udzieliłem mu za to surowej nagany. Muszę jednak dodać na jego obronę, że zaskoczyła go naprawdę nieoczekiwana nagłość pańskich dociekań. Byłby pan nam przyczynił jeszcze nieco trudów, gdyby pan uniknął tego haniebnego zamachu.	Na pieniądze! w to mi graj! to najlepiej, zapłacę mu co zechce, niech mi ją odstąpi. Myślisz że ją sprzeda?	Jak to czyżbym ja jeden tylko pielęgnował tego starca przez przyjaźń?	Kiedy tu niema żadnego „wszystkiego”, bo wszystko jest widoczne jak na dłoni. Same fakty.	Przyznaję, że to bezczelność z mojej strony. Ale musiałem wyczerpać wszelkie środki.	Schowaj koncepta na lepszą porę. Litka jest bardzo zagrożona.	Ale jakie! Żeby mój pan wiedział, jakie...	Ale jestem piękna i boska?	Ale przedwczoraj wieczorem był jeszcze?	Będziesz dziś, Zdzisławie, na raucie u Oktawji?	Cóż to, chcesz mnie może wyzwać na pojedynek?	Już ja napiszę, a ty za mną pociągniesz piórem.	Na jaką wojnę?	Niech ksiądz pyta dalej, dalej...	To myślisz, żeś już pan, jak będziesz na trakcie? Lepsza ci tu kula rozbójnika niż tam stryczek.	To wszystko, co mi ostało po Uadze...		A przeczprzecz (starop.)	A spod jakiej chorągwi?	Anno! Anno! Cóż to wszystko znaczy?	Choćby dziś, bo i mnie jej żal.	Co powiész, mój stary?	Coś pan powiedział?	Czego chcecie?	Cóż pan chcesz robić?	Dawajże twój tytoń!...	Dlaczego?	Dopełnij, panie, mojej wagi twoją hojnością, gdyż inaczej wiatr uniesie zapłatę.	Herr von Borowiecki!	I owszem, panie profesorze, jeżeli zechcesz.	I to mówi pan, taki człowiek niezwykły?	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze...	Jako konserwatysta dla przyzwoitości.	Jeszcze, rzekę, psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł od Klonowa, akuratnie. Takem se ozmyślał...	Może odwieźć pana	Naprzód wódeczka i przekąska	O ścisła cyfraścisła cyfra	Ojoj, chłopcy... Odmiwąs idzie!	Oszaleliście, obywatelu! Skąd znów niedźwiedzia?	Pan był pierwszy raz w Paryżu?	Poniechajcieponiechać (daw., gw.) wyrzekła któraś.	Szczęśliwy ten Maciuś	Tatele już śpi i mamele już śpi...	Zaraz polecę, ino zjem	Zawsze były głupie i złe!...	Śpiew zauważył Maćko.	Żono!
Niech ją pies zje! albo ja dzik, żebym do dziczy wracał? Mnie tu, jak w raiku, miły brat! Szukam posady, bo to, widzisz, i żenićby się wypadało! Źle samemu na świecie! Co?	Byliśmy bardzo znużeni to prawda, ale gdy się człowiek walką rozochoci, to choć z nóg spada, rad by jeszcze tłuc, co jest pod ręką... A przy tym ta wieża jest dziwna i zaciekawiała nas. Na ścianach około schodów są różne znaki, a z dołu widzieliśmy na płaskim dachu jakieś niepojęte przyrządy... Gdyśmy drzwi z wielkim wysiłkiem rozrąbali, bo mocne były i grube, wpadłem ja pierwszy do komnaty z tym oto towarzyszem moim i zobaczyłem szerna. Nie wiem, co mam o tym powiedzieć, ale gdy go zobaczyłem, pomyślałem zaraz, że to musi być szern zwariowany. Siedział bowiem spokojnie tyłem do nas i malował kamyki.	Ręczę za werdykt Między dwunastu osobami mającymi orzec, czy zachodzi fakt zbrodni, a zwłaszcza z rozmysłu, liczę sześciu oddanych przyjaciół. Dałem im do zrozumienia, że od nich zależy moja infuła. Baron Valenod, którego zrobiłem merem, rozrządza całkowicie dwoma swymi podwładnymi, panami de Moirod i de Cholin. Wprawdzie los zesłał nam na kark dwóch przysięgłych bardzo nieprawomyślnych; ale mimo że ultraliberalni, posłuszni są w ważnych okolicznościach mym rozkazom. Prosiłem ich, aby głosowali za panem Valenod. Dowiedziałem się w sekrecie, że szósty przysięgły, przemysłowiec, kolosalnie bogaty i hałaśliwy liberał, wzdycha w sekrecie do pewnej dostawy w ministerium wojny i z pewnością nie chciałby mi się narazić. Kazałem mu powiedzieć, że pan Valenod zna moje intencje.	Ojciec zdumiał, bo się tego nie spodziewał, i zaraz na moje marnotrawstwo narzekać począł: „Byłaby (prawi) krescytywa, ale taki pędziwiatr, taki odmigęba, co tylko puszyć lubi a za magnata się wydawać, wszystko zmarnuje, niczego nie utrzyma.” Potem ciekawość go przemogła i począł wypytywać szczegółowie, co mam, a ja widząc, że tą smołą smarując prędko zajadę, nie tylkom nic nie utaił, alem jeszcze dołgał trochę, choć zwykle nierad koloryzuję, bo tak sobie myślę, że prawda to owies, a łgarstwo sieczka. Ojciec za głowę się brał i nuż w zamysły: „To a to by się dokupiło (prawi), ten a ten procesik poparło; mieszkalibyśmy o miedzę, a pod niebytność twoją ja bym wszystkiego doglądał”. I zapłakało poczciwe ojczysko: „Adam! Ta dziewka okrutnie mi się dla ciebie spodobała, ile że ona pod pana hetmanową opieką, z czego także może być korzyść; Adam! Jeno ty mi tę moją drugą córkę szanuj i nie zmarnuj mi jej, bobym ci w godzinę śmierci nie przebaczył”. A ja, mości dobrodzieju, na samą supozycję Zosinej krzywdy, jak ryknę! Padliśmy sobie z ojczyskiem w ramiona i płakaliśmy acurate do pierwszych kurów!	Po odwrocie z Moskwy batalion mój zatrzymał się w małém polskiém miasteczku. Pokupowaliśmy tam konie na wagę złota, jak to mówią, i kwaterowaliśmy tam aż do powrotu cesarza. A no dobrze. Ale muszę panu powiedziéć, że miałem wtedy przyjaciela. Podczas odwrotu nieraz on poświęceniem swojém uratował mi życie; krótko mówiąc był dla mnie jak brat najlepszy, a nazywał się Renard i był sierżantem. Mieszkaliśmy razem w domu, a raczéj w szczurzéj norze, z drzewa skleconéj, gdzie trudno-by było konia postawić, a gdzie się cała rodzina mieściła. Chałupina ta należała do żydów, którzy w niéj trzydzieści sześć handlów naraz prowadzili; zwłaszcza ojciec całéj téj gromady, stary, przebiegły żyd, doskonałe na naszych nieszczęściach interesa robił. Ci ludzie żyją w niechlujstwie, a umierają w złocie; taka to już ich natura. Całe to żydowskie gniazdo mieściło się w jednéj izbie, brudnéj, stęchłéj, wilgotnéj. Dzieciaków tam było co nie miara, a między niemi dziewczyna, piękna, jak żydówka, kiedy jest czysta i nie ruda. Miało to siedemnaście lat, oczy czarne jak aksamit, rzęsy czarne niby ogony szczurów, włosy błyszczące, gęste, że aż ochota brała poigrać z niemi, a białe było przytém jak śnieg, jedno z drugiém piękność skończona i basta! Pierwszy raz zobaczyłem to śliczne stworzenie wieczorem, kiedy wszyscy myśleli, że śpię, a ja sobie z fajką w gębie spokojnie po ulicy chodziłem. Spojrzałem od niechcenia w okno tych żydów i widzę chmarę bachorów, matkę, ojca... wszystko to jadło kolacyę. Przypatrzywszy się bliżéj, mimo dymu, jakim stary żyd kurząc knaster całą izbę napełniał, dostrzegłem tę dziewczynę, co świeciła między niemi jak nowa sztuka złota wśród wytartych i zaśniedziałych miedziaków. Ja, mój kochany panie, nie miałem nigdy czasu zastanawiać się nad miłością; przecież gdym ujrzał tę dziewczynę, zrozumiałem, że dotychczas tylko ulegałem ciału, a teraz wszystko się we mnie poruszyło i głowa i serce. Zakochałem się więc od stóp do głów, dyabelnie. Stałem na ulicy, paląc fajkę i patrząc na moję żydówkę, dopóki nie zgasiła świecy i nie położyła się spać. Ale ja, ani zmrużyć oka nie mogłem, tylko wałęsałem się po mieście, paliłem i dumałem. Pierwszy raz wtedy przyszło mi na myśl ożenienie. Zrana osiodłałem konia i, aby ochłonąć trochę, uganiałem się parę godzin po polach jak wściekły, nie uważając, iż prawie ochwaciłem człapaka... Genestas zatrzymał się tu trochę, i patrząc z niepokojem na nowego swego przyjaciela wymówił:	I tu właśnie natykamy się na misteria Izydy, do których ja nie jestem dopuszczony. Kiedy pan Cavalcanti wejdzie już do rodziny, zapyta pan go o to.	Co? Ja miałbym oddać swoją szpadę? Szpadę królewicza Lulejki?! złożony z pięciu stóp wierszowych; stopa w metryce antycznej stopa wierszowa złożona z dwóch sylab, długiej i krótkiej. W wierszach polskich odpowiednikiem jest sekwencja sylab nieakcentowanej i akcentowanej. W języku polskim bardzo niewiele wyrazów to naturalne jamby (np. aha), więc stopa ta jest zwykle tworzona jako zestrój z proklityką (np. do snu, na koń) lub dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania. i od tego dnia uznał Lulejka tę formę wiersza za formę królewską, najlepiej wyrażającą szczytne jego pragnienia i myśli, i we wszystkich przemówieniach zawsze się nią posługiwał. Królewicz mówił przez trzy dni i trzy noce, a nikt ze słuchających nie odczuwał znużenia, nikt nie zauważył nawet, że po trzykroć zapadła noc i dzień nastał znowu. Uroczystą ciszę przerywały tylko co dziewięć godzin szalone brawa żołnierzy, którzy w ten sposób dawali upust swemu uniesieniu. Lulejka wówczas pośpiesznie wysysał pomarańczę podawaną mu przez usłużnego porucznika Bałagułę. Polityka, NaukaW mowie tej, której nawet nie usiłuję odtworzyć, bo na pewno bym nie potrafił, Lulejka zapewnił żołnierzy, że nie tylko nie odda swej szpady, ale nie spocznie, dopóki nie wywalczy nią zagrabionego przez Walorozę dziedzictwa. Zakończenie tej natchnionej improwizacji wywołało tak szalony entuzjazm, że pierwszy kapitan Zerwiłebski zerwał drżącą ręką hełm z głowy i wyrzucił go w górę krzycząc: A wszyscy żołnierze powtórzyli za nim:	Ach, naprawdę, panie hrabio Jest pan człowiekiem nieoszacowanym i mam nadzieję, że raczysz mnie uważać za swego wiecznego dłużnika, po pierwsze za powóz, a następnie za to, co się tu stało.	A może jeszcze i wierzby święconéj, co? to śliczna perspektywa. Ale wolę nie czekać, abyś mię jak złego ducha ztąd wypędził i sam umknę. Mam wiele do załatwienia na mieście, a około wieczoru przyjdę po ciebie i pójdziemy razem do Teatru Wielkiego; dają dziś Trubadura. Do zobaczenia, stoiku, medyku, filozofie, a nadewszystko przyjacielu!...	A kto mówi i co tu robicie?	Gdy Dan był mały, często się bawił w skład towarów, i spodziewałam się, że kiedyś dojdzie do tego; ale odkąd nauczył się wiosłować i pływać łódką, wiedziałam, że moje nadzieje pewnikiem się nie spełnią.	Niedobrze rozumiem pana starostę Litwa się tak połączyła od Horodła począwszy, aż do Lubina, gdzie Unją przypieczętowano na wieki, iż się już ten węzeł, jakby małżeński, nigdy rozerwać nie może.	O! nie będzie z tego nic! znajdzie się komu za nią ująć!	Ale, powitanie! Spojrzyj no se, co się z tymi dzieciami zrobiło. W gębach mają jakieś krosty, nawet nie wiem... Masz ty rozum! Jeżeli my nie pomarli w drodze, to prawdziwe zdarzenie.	Chciałbym, z urzędu, oddać w pańskie ręce bardzo zagadkowy przypadek! Wczoraj wieczór wsiadła w Bostonie pewna dama z biletem do South Norwolk. Powiadomiona przez konduktora, że zbliżamy się do tej stacji, wstała. Za chwilę zawezwano mnie nagle, a dama łkając rozpacznie oświadczyła, że ją okradziono. Znikła torebka, z klejnotami, wartości 100 000 dolarów.	No, no, kochana, ja przecież także pijam czasem herbatę Angeliko sądzę z kilkumetrowych rachunków twojej krawcowej, że nie zbywa ci na pięknych toaletach, w których się godnie zaprezentujesz naszemu gościowi. Musicie obie z matką pomyśleć o urządzeniu jak najwspanialszego przyjęcia. Pewnie zechcecie urządzić kilka rautów i balów. Ja bo zawsze byłbym raczej za porządną królewską ucztą, ale każdy ma inny gust. Prosiłbym cię też, duszko żebyś raz już przestała nosić tę odwieczną suknię z niebieskiego aksamitu, w której od pięciu lat widuję cię na wszystkich audiencjach. Kup sobie także nowy naszyjnik, tylko niedrogi, ot tak, za jakieś sto, sto pięćdziesiąt tysięcy dukatów.	No, widzisz, tęskno mi za przyjaciółmi i ojczyzną Francja jest niewątpliwie miła i piękna, lecz ja tęsknię za wrzosowiskami i dziką zwierzyną. Czasem zabieram paru chłopaków na służbę do króla francuskiego, a oprócz tego biorę z sobą w tę drogę i nieco grosza. Ale najważniejszą przyczyną są sprawy mojego wodza, Ardshiela.	Opowiedz mi, jak to ma być w ołtarzu, bom strasznie ciekawy. Że szafa zamykana, że małe obrazy dokoła, to wiem; ale co więcej? Co ci święci ludzie mają tam do roboty?	Słowo daję, nie mam pojęcia, po co panu mówię to wszystko. Widocznie spotkanie z prawdziwym białym człowiekiem tak na mnie podziałało; nie potrafiłem ukryć swoich kłopotów. Trudno mi to będzie wyrazić, ale kiedy panu już tyle nagadałem, mogę równie dobrze powiedzieć więcej. Niech pan posłucha. Dziś rano padłem w kajucie na kolana i modliłem się o ratunek. Padłem na kolana!	A nie zrobiłoby wam różnicy, żeby jutro?... Albo dziś wieczorem?... Bo widzicie, śpieszy mi się teraz.	Ach, Boże! Co to waszmość może obchodzić?	Ano, kiedy tak, to dalej do roboty! Trza dogonić stracony czas.	Będę się starała; ale to rzecz niegodna gentlemana. Nie myślałam, żebyś był tak podstępny i złośliwy	Chwała Bogu będzie spoczynek przynajmniej do jutrzejszej „kindii”, a należy się nam sprawiedliwie.	Co ojca obchodzą ceny, gdy śpichrzśpichrz odrzekła z westchnieniem zawołała nagle, spojrzawszy w okno.	Cóż to szkodzi... co to szkodzi!... Czy myślisz, że Żydówki są mniej słodkie od Egipcjanek?... Są tylko skromniejsze i trudniejsze, co ich miłości nadaje wdzięk nadzwyczajny.	Dziwna rzecz nie mogę sobie przypomniéć jak, gdzie, kiedy, alem pewien że tego człowieka znałem, spotykałem już w życiu. Siliłem się na rozbudzenie mojéj pamięci... zawiodła mnie.	I pan sądzisz, że się nie dowiemy o nim?	I to nie przez wzgląd na siebie, bo mężczyzna jest ponad tymi drobiazgami.	Ja jej dla takiego celu nie prowadzę. Jako oficer niskiego stopnia	Ja też niczego panu wmawiać nie chcę.	Każże Tatarom łuki spuścić, bo do nas mierzą!	Na to jestem wystarczająco mądry Niech mu pan wskaże kryjówkę na tyle dużą, żeby potrzebował całych dni na poszukiwania, miejsce, gdzie można schować cały skarb srebrnych sztab, nie pozostawiając śladu na powierzchni.	Nie jest rannym łosiemNie jest rannym łosiem mówił dalej Ned, usiłując być dowcipny, a tak mu się powiodło, jak się zwykle zdarza bardzo młodym ludziom.	Nie odmówi nam pan tego Przecież na balu będzie dużo osób starszych i nietańczących. A mamusia tak bardzo prosiła... Tak by chciała poznać pana profesora. Tyle o panu słyszała. I od brata, i od ludzi.	Nie przypisywałem ci go nigdy	Nie wiadomo panu, czy pan Tecki wyjechał już z H.?	Nie, nie! To tylko nieporozumienie. Nie miałam na myśli pieniędzy swoich... Nie mogę tego wytłumaczyć, ale proszę o odpowiedź... Cóżbyś pan powiedział gdybym... jakże powiedzieć... gdybym uczyniła coś, coby pana kosztowało dużo, dużo pieniędzy?	Nie, przy wszystkich.	Obawiała się, aby nie aresztowano.	Sahibowie nigdy się nie starzeją. Gdy są dziadkami, tańczą i bawią się jak dzieci. To chwackie plemię!	Tak, Kubusia, jest na górze na stryszku, wypoczywa. Ach, biedni doprawdy ci ojcowie; nie jedno, to drugie! No cóż tam? ruszysz ty się? Z tego że będziesz stał jak gamoń, ze spuszczoną głową, otwartą gębą i zwieszonymi ramionami, robota sama się nie odrobi...  Przyjaciel Byk, wściekły, rzuca się ku schodkom; Byk chrzestny ojciec zatrzymuje go, wołając: „Gdzie idziesz? dajże się wyspać nieborakowi; upada ze znużenia. Na jego miejscu czy byłbyś kontent, gdyby cię ktoś niepokoił?”.	Tak, i pieniądze Ale, że nie mamy ani jednych, ani drugich, tedy rzec można, jakoby wcale nie istniały na tym bożym świecie.	Trochę są za wielkie i za łagodne rzekła Fila okrutnie.	Tylko to, że ja chcę zrobić pieniądze, ale dla mnie świat się nie kończy na milionach nawet, a ty widzisz cały swój cel życia w zrobieniu pieniędzy. Kochasz pieniądze dla pieniędzy i zdobywasz je bezwzględnością, nie oglądając się na środki.	Wojska tak prędko nie wrócą.	Żeby tylko talerz nie był pusty.	„Brunhilda” gotuje się znać do odjazdu Podjęła sygnał: „Blue PeterBlue Peter	A i ja go kocham, tożem go na ręku wypiastował!	A królowa młoda?	A ten trzeci, w ubraniu z galonami, który gra na wiolonczeli?	Acha! Masz pan, widzę, jedną jeszcze hipotezę!	Byłem i na strychu dziury pozasłaniać.	Chcesz pan dowodu?	Chciałabyś, żebym taki był?	Czego on może chcieć?	Czekaj, Turkey, to bardzo ważna rzecz! No więc?	Czy ten Prokopek doprawdy konie kradł?	Cóż to takiego?	Dalej! Niech pan dalej mówi!	Dlaczego, wasza wielmożność?	Gadajże!	Gdzie mam cię wysadzić?	Gusła i zabobony, kapitanie.	Ja jestem, panie, Helena Orecka	Jestem naczelnikiem policji z Pi-Bast i z dwoma moimi setnikami ścigam wielkiego zbrodniarza...	Jeszcze mi nierychło krew zastygnie. Mam ochotę żywcem ujrzeć panią Teklę i powalcować z Polką. À proposà propos (fr.)	Już jestem po śniadaniu, proszę pani.	Kto?!	Kumoter? Toście się już postarali o chrzestnego ojca?	Miłość	Może.	Na przedstawienie w szkole.	Nic... Pewne cudne słowo, pewne złudzenie...	Niech ich cholera weźmie	Nierad on siedzi, moja duszko, cóż gdy trzeba? Ale mi dziś kabała powiedziała, że rychło wróci. Proszę malinek, niech smakują.	No, dajże rękę ja się mieniammieniać się (daw.) Na to znowu podstoli:	No, dostanie on teraz po gębie!	No, wyciągnij ten gwóźdź.	O pana? a cóż cię trwoży?	Obcy, Słowo westchnął książę.	Odemnie? nikt od drugich może.	Pan Daval też tam jest...	Panie Andrzeju, czy pan zna młodszego Iwickiego?	Panowie! Czas wsiadać! Niech żyje pan Wit! Niech przepadnie na wieki wstyd i hańba oszmiańskiego powiatu!	Proszę cię o to mój ty kusiu aksamitny. Powiedzże, moja serdeńko.	Rebelię waszmość przepowiadasz?	Robota, panie dyrektorze.	Rozkaz, wasza królewska mość.	Skąd wiesz, że lekarza?	Starałbym się go złapać na gorącym uczynku i posłałbym go na galery.	Tak jest, kochanie!	To dopiero wzniosła myśl! Myśl pełna miłosierdzia, wszyscy powinni jej przyklasnąć. O, byłoby to naprawdę piękne, gdyby panna Valentine de Villefort nazywała się panią baronową d’Epinay!	To się może jeszcze skończyć na niczym	Ty zawsze robisz zamieszanie	Widziałeś ją?	Zaraz po nieszporach, u Zbawiciela.	Zarno wrócą, pojechał po ziemniaki. Siadajcie, Macieju, a dyć i ci też czekają na niego	Zbudziło się, powiadasz pan?...	Żyd?
Do widzenia panu, szczęśliwej podróży. A co do tej kwestii, niech pan postąpi, jak uważa za słuszne... Muszę panu wierzyć, że tak trzeba... Muszę w ogóle komuś wierzyć... Do widzenia...	Doprawdy nie wiem, jak wiadomość tę skojarzyć z moim stryjem.	Jak to, pani?	Nic, człowiek zwichnięty, jak my wszyscy potrosze	Ogołociłeś mnie z całego niemal mienia a serce zraniłeś tak głęboko, żem je przez długie lata zawarła byłażem je (...) zawarła była	Zwłaszcza arbitralny bo przyznaję, że nigdy nie widziałam żaby w połogu. W żadnym razie, ta żaba, która zresztą nie żąda króla, bo nigdy nie widziałam jej tak rozbrykanej, jak od śmierci jej małżonka, ma być u nas na obiedzie któregoś dnia w przyszłym tygodniu. Powiedziałam jej, że uprzedzę ciocię na wszelki wypadek.	Chodźcie prędzej, zobaczycie. Szedłem spać do obory i ledwiem wlazł na podwórze, Łapa skoczył do mnie, szczekał, skamlał, za kapotę mnie zębami darł i ciągał, nie mogłem pojąć, czego chce... a on wybiegał naprzód, siadał w progu stajni i skowyczał. Podszedłem, patrzę, Kuba leży przewieszony przez próg, z głową w stajni! Myślałem zrazu, że chciał wyjść na powietrze i omdlał! Przeniosłem go na wyrko i zapaliłem latarkę, żeby wody poszukać, a on cały we krwi, blady jak ściana i z nogi krew bucha. Prędzej, żeby nie puścił ostatniej pary...	A jaka pani Warska dobra! mego Mieczka na wychowanie wzięła.	Ale dajże pokój. Nie zginiesz. Złego diabeł tak znowu chętnie nie bierze! Kto idzie na wojnę, mój krwiożerczy rycerzu, musi mieć odwagę w każdym calu duszy i w każdej żyle. Chcesz, to pójdziemy w dzień. Cóż mi to szkodzi?	Biorę was na świadków, że ta kobieta bluźni...	Jestem na urlopie, jestem na wakacjach, w domu rodzinnym, Caroline...	Już wstyd przez niego na wieś idzie. Słyszeliście o wczorajszym?	Mało! Muszę w Paryżu stanąć na właściwej stopie! Cóż to znaczy!	Mnie? Ale ja nigdy najmniejszéj subiekcyi nie doznaję, czy mi się zdarzy w szynku na Transtewerze znaléźć między obdartusami, czy w królewskim salonie wśród ekscelencyj. Ludziom i panu zrobiłbym subiekcyą sobą, to rzecz inna. Nie jestem podobno tak ubrany, abym godzien był zaprezentować się w salonowém towarzystwie. Jestem włóczęgą, turystą i nie spodziéwałem się wcale znaléźć u pana kobiéty powinienem był powiedziéć damy!	Na domiar złego mój mąż nie wraca z Wiednia. Miał już być... Wprawdzie on na nic by się w tej sprawie nie przydał jako czynny pomocnik, gdyż innych jest pryncypiów, a Napoleona za cesarza dotychczas nie uznał... No, ale w razie poważnego wypadku musiałby użyć jakiegoś szczegółu ze skarbnicy swych stosunków i wpływów, których ja...	Najpierw żądam, aby powrócono mi pachołka mojego w pełnem uzbrojeniu. Rozkaz ten spełniliśmy z pośpiechem, bo, pojmuje pan, gotowi byliśmy na wszelkie rozkazy pańskiego przyjaciela. Pan Grimaud (ten powiedział nam swoje nazwisko, chociaż mówi tak mało), pan Grimaud wpuszczony został do piwnicy, choć mocno był ranny, i znowu zatarasowali drzwi, wyprawiając nas z rozkazem, ażebyśmy siedzieli w sklepie.	Nie jestem w stanie ci tego wyjaśnić, Bazyli, ale nie mogę ci już nigdy pozować. W portrecie jest coś fatalistycznego. Ma on swe własne życie. Przyjdę do ciebie na herbatę. Będzie nam tak samo przyjemnie.	Nie, proszę pani; pan Dolewski wrócił z uniwersytetu przed trzema laty, a ja szósty rok jestem u pani. Ale i wtedy, bywało, przyjeżdżał na wakacje, więc często widywałam i jego, i matkę.	O, na pewno.	Palec w tym boży nic innego, jeno palec boży. Układ już był zawarty i wychodziliśmy właśnie z tego zapowietrzonego Zbaraża, a książę wybiegł z jazdą na lewe skrzydło pilnować, by orda na wojsko nie napadła... że to oni często układów nie dotrzymują... Wtem nagle wataha z trzystu koni rzuciła się na całą jazdę książęcą.	Panie zdaje mi się, że lepiej nie szukać go wcale, bo jeżeli znajdziemy go i waliza istotnie doń należy, to trzeba ją będzie zwrócić. Nie ma potrzeby śpieszyć się, lepiej czekać, aż spotkamy się z nim gdzieś w innym miejscu, to wydawszy już wszystkie pieniądze i zdarłszy koszule, będzie i kwita z nami, na mocy prawa książęcego.	Patrzcie widzicie tę grań, tu o pięćdziesiąt metrów niżej poczynającą się u stóp urwistej ściany? O ile można stąd ocenić, opada dość łagodnie aż ku płaszczyźnie; tędy zdołamy zjechać na dół...	Powiedz, że przyjdziemy zaraz na herbatę. A pan Głębocki jeszcze bawi?	Spodziewam się! a pierwszą kurację zrobiłem na samym sobie: uleczyłem się z marzycielstwa.	Słucha pani z radością, więc się pani zgadza? Więc to prawda? Na Boga, niech pani mówi, bo oszaleję Więc chce pani zostać moją żoną?	Trzeba mi czegoś czteronogiego, panie profesorze te gołąbki dobre są tylko na przekąskę do pobawienia zębów. Toteż dopóki nie będę miał z czego zrobić kotletów, nie powiem, żem zadowolony.	Że pozostaniesz na tym miejscu i nie ruszysz się stąd.	A Indianie zaraz tu będą	A i katorżnicy nas wydadzą	A nieprawda! Twój ojciec przecie służył w francuskim wojsku.	A ten majątek jeszcze się niemal podwoi, gdy już umrze ten stary jakobin Noirtier.	A więc jest ona moją!	A więc nie mogliście zdać sprawy z waszego poselstwa.	Ale to jest rzecz postanowiona przeszkody ku temu nie widzę żadnej. Zgodni jesteśmy wszyscy. Dotąd naprawdę nie było gdzie w Wilnie pomieścić królowej, zamek po pożarze nie był wyrestaurowany, a nim przyjedziemy, stanie gotów.	Ależ, moja droga córko...	Amabiel, Abalidot	Bardzo pięknie. No, a ojciec wie o tym?	Bezogonka? Co to jest Bezogonka!	Byłem. I znałem ludzi, którzy tutaj mieszkali.	Chora tylko! a! dzięki Bogu! Tylko chora! no, to jeszcze nic! Tylko chora.	Cicho!	Co ci mam pozwolić?	Co nowina, to gorsza, jaśnie wielmożny starosto. Nowe nieszczęście...	Co to za lekcja?	Czerwone kurtki czerwone kurty i armaty...	Czy ja, mój jegomość, wiem? Widzi mi się, że konie biorą, a komu, to nie moja głowa.	Czy mówisz poważnie?	Czy to do mnie pite?	Dajcie pokój temu nadaremnemu jeżdżeniu zawołał nic!! a kobiecie głowę psujecie. Ożeniłby się z nią który z bogatszych naszych mieszczan albo i panów...	Dlaczego sądzi pan, że dwanaście?	Do dom, do swego kukrzyska idę z miejsca Austerlitz zwanego, gdzie my niesłychaną batalią wygrali, a ja nogę oto postradał.	Dokąd idziemy?	Durniu, za rok wyjdziesz.	Ha! może pan dobrze robi. Ja bym tak samo postąpił. Przekonywam się coraz bardziej, że jesteś szpiegowany tutaj, a wśród milionów ludzi, nagromadzonych w stolicy, trudno jest wykryć tych pańskich prześladowców, czy opiekunów. Jeżeli mają złe względem pana zamiary, mogą je wykonać, zanim zdołamy temu zapobiec. Nie wiesz zapewne, doktorze Mortimer, że śledzono panów dzisiaj, gdyście wyszli z domu?	I pamiętaj, że będziesz musiał potem sam iść.	Jego, Jego, Szatana...	Jest mi najzupełniej obojętny.	Jesteś mistrzem w żebraniu Nawet czterdziestoletnie doświadczenie nie mogłoby cię uczynić doskonalszym. Pewno bardzo wzbogaciłeś tego starucha?	Jeszcze się nim nacieszycie, jeszcze się wama da we znaki	Kiedyś tej formy dopełnił, a nie dbasz, inni mogą cię wyręczyć.	Kotlicki!	Ma pan słuszność pozornie Jednak zdaje mi się, że powszechny pokój świtać już poczyna.	Mam, proszę panienki.	Mogłem używać słowa przyjaciel jako potocznego terminu	Może pani Hadot.	Mężu błagam, nie wierz pozorom!	Nazywasz moje przewidywania niesprawiedliwością	Nic nie dostajemy, ale ten szyling jest nam zbyteczny, niech go wuj weźmie	Nic nie wiadomo. Aj, Nekando, Nekando! żebyś ty wiedział...	Nie wylewaj waść herbaty, dobrodzieju mój kochany	Nie.	Niewyraźny, muszę się poradzić doktora	No, dobrze Muszę jednak już jechać do lecznicy i po drodze służę wam wszystkimi informacjami.	O moim wspólniku?	Och, w sekundę zgaduję takie rzeczy. Gdybyśmy się tak przeszli we dwójkę w tłumie, zobaczyłby pan, że nie pomyliłbym się ani dwóch razy.	Ojciec jest stary już i niedołężny Najlepiej będzie, jeżeli ojciec odda mi tron, to ja sobie już z Maciusiem poradzę.	Ot, trzeba by nasamprzód oderwać tę beleczkę. Do roboty dzieci	Owszem. Wyszliśmy razem. Ale była chwilę i pani Celina.	Postaw lepiej od razu coś większego! Coś, co przełamie fatalny los!	Proszę krochmalu...	Pół mili morskiej, nie więcej.	Szwejk Józef, melduję posłusznie, panie lejtnant.	Ta wariatka kłamała.	Tak, prosiłam, żeby mi pomagał w ten sposób. Nigdy o tym nie zapominał i bronił mnie przed szorstkimi słowami tym znakiem i życzliwym spojrzeniem.	Tak. Biorą od nas fortepian, tatko wyrobi salę refektarską... A pan, złoty panie, zajmie się urządzeniem...	Testament księcia!	To ciekawe Było to zagadnienie niezmiernie ciekawe, zupełnie jakby się usiłowało rozmawiać z jakąś maszyną. Uśmiech błądził po tłustej twarzy Davidsona	To pan niech się wstydzi, że pan umie czytać	To potworne. I nie wiesz, jaki powód? Zmęczenie?	Toż i ja tego się boję, ale tak myślę, że co miód, to przecie nie dusza. Duszy nie dam, a co tam dla mocy niebieskich jedna mechera miodu znaczy!	Tyle jeszcze innych nazw interesuje mnie, ale nie mogę pana pytać o wszystko naraz. I, zwracając się do Cottarda, spytałem: Nie, Bogu dzięki odpowiedziała pani Verdurin, która dosłyszała moje pytanie.	Uczy się to?	Umarł w katordze.	Utrzymujesz więc, iż jeden z przyjaciół twoich mieszka w tym domu?	W stajni.	W takim razie przychodzimy za późno wynajęła go pani komu innemu?	Wieczne odpoczywanie racz im dać, sprawiedliwy Boże!	Zapewne... Rozbałamuciliśmy się trochę.	Zdrawstwujtie.	Śmiej się zdrów! Nie są to śmieszne rzeczy.
Przepraszam panią za swą nieuwagę. Dobrze, iż nas nikt nie widział. Powiedziano by, że powozić nie umiem, a tu tylko winien koń źle ujeżdżony i nasza rozmowa. Kto myśli o drodze, gdy się jego los rozstrzyga! Otóż i gotowe znowu. Czy pani nie skaleczyła się, broń Boże?	Tym gorzej. Nie wierzę w aniołów. Znacie tylko dwa sądy: anioł albo łotr. Anioła się nienawidzi i unika, a łotrowi się zazdrości. Ale na przykład ty. Rzeczowy, pełny człowiek, oto wszystko. A najlepszy masz dowód w tym, że twoje powodzenie wszystkich cieszy, wszystkich za wyjątkiem, oczywiście, kochanej rodzinki. Wczoraj grałam z młodym Kolbachem w tenisa. Jego ojciec twierdzi, że jesteś wielkim człowiekiem. U Koseckich bywa cały świat ministerialny. Nie lubię tego towarzystwa, ale tym razem czułam się tam świetnie. Cały czas mówiono o tobie. Paweł Dalcz to, Paweł Dalcz tamto. Genialny ekonomista, rozum, uczciwość, mur, beton, żelazo i takie rzeczy.	Byle się to na Szwedach skrupiło, byle się skrupiło, a mam nadzieję, że tak będzie! Waść jesteś człek zręczny jako liszkaliszka (daw.) dużo, wiele. od niego zależy... Aż do samego Sandomierza pójdziemy majętnościami Lubomirskich i marszałek jednym słowem może całą okolicę podnieść, chłopstwu kazać przeprawy zatrudniać, mosty palić, wiwendęwiwenda (z łac.)	Nie, krewny nie jest ale jakiś mąż świątobliwy czy tak bardzo rozumny, że jego rady tam słuchają bez kwestii. Albo cóż ciebie to tak zadziwia?	O, dajże mi ją pan! Jak to! więc tu spływały łzy mojej córki, drogiej mojej Delfiny, która nie płakała nigdy będąc mała! O, ja kupię panu drugą kamizelkę, tej nie noś więcej, zostaw mi ją! Według kontraktu Delfina powinna korzystać ze swego majątku. Ach, jutro zaraz pójdę do adwokata Derville’a. Wyrobię to, że kapitał jej zostanie oddany na procent. Znam się ja na prawie; stary ze mnie wilk	Ponieważ nowa nauczycielka, która przybyła do nas, gdy pan Holmes zachorował, zadała mi na poniedziałek dziesięć ćwiczeń rachunkowych. Zajmie mi to jutro cały dzień. To nieładnie pracować w niedzielę. Emilek Boulter powiada, że on by tego nie zrobił, ale Maryla mówi, że muszę. Ani trochę nie lubię panny Carson.	O!... mieli się oni dobrze na baczności i nie powiedzieli mi tego, a żona przysięga się na wszystkie świętości, że nic o tem nie wie. Ale cóż to się działo z panem tych dni ubiegłych nie widywałem ani pana, ani przyjaciół pańskich, a sądzę, iż nie na bruku paryskim zebrałeś ten kurz, który wczoraj wieczorem Planchet z butów pańskich omiatał.	Nie rozumiem, o co pan się mnie pyta	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że czekałem na pociąg odchodzący do Czeskich Budziejowic, abym się mógł dostać do swego 91 pułku piechoty, gdzie jestem służącym u pana oberlejtnanta Lukasza, którego zmuszony byłem opuścić, kiedy zostałem zaprowadzony do zawiadowcy stacji z powodu kary pieniężnej, dlatego że byłem podejrzany, że zatrzymałem kurier, którym jechaliśmy, przy pomocy hamulca ochronnego i alarmowego.	Powiedzże mi jeszcze raz, że mnie miłujesz.	Ani to jemu w umyśle nie postoi! Książę całą Rzeczpospolitą ma na głowie. Cóż waćpan myślisz, teraz tu najważniejsze sprawy się ważą, całego narodu tyczące, żeby on się czyjąś prywatą zajmował? A choćby też, co jest niepodobne, nie proszony permisję dał, tedy, jak Bóg na niebie, nikt by z nas teraz z obozu nie wyruszył, bo i my też pierwsze służby ojczyźnie nieszczęsnej, nie sobie powinni.	Aj, aj! wiecznie jedna śpiewka, jakże u diabła, chcesz pan taką podróż robić na próżno i stracić sposobność małżeństwa, które w posagu królestwo przynosi? a to królestwo, które, jak słyszałem, więcej niż dwadzieścia tysięcy mil ma obwodu, obfitujące we wszystko, większe samo jedno niż Kastylia i Portugalia razem. Na moją duszę panie, słuchajcie mojej rady i żeńcie się w pierwszej lepszej wsi, gdzie spotkacie jakiego księdza, jeśli nie, to nasz proboszcz odprawi ceremonię; słuchajcie mnie i miejcie rozum, musieliście słyszeć mówiących, że lepszy wróbel w ręku, niż bażant w powietrzu, a kiedy dają, to brać, bo to, panie, czas płaci, czas traci.	Nikt nie pisnął Za taką panią musiały służki iść i czeladź i kapelan i rzemieślnicy, i zbrojni... Na dworze wszyscy dla miłości jej poczęli bełkotać i szwargotać. Urodził się książe, pierwsze słowo co rzekł do matki a ona do niego,	A mnie szczęśliwsza dola dała z niemego chłopięcia dostać języka Syn Henga straszne mi opowiadał rzeczy. Trzeba, abyś o nich wiedział, ojcze, coraz groźniejsze od grodu na nas wiatry wieją... posłuchaj! Chłopiec nie kłamał, drżał jeszcze cały ze trwogi mówiąc i płakał.	Jeno mnie nie wyręczaj i ludziom przykaż, aby mnie nikt nie wyręczał bez potrzeby.	O, dobrze o tym wiesz, skoroś mnie zaczepił Gdybym miał na głowie taką chustkę jak ty, na plecach taką szmatę, a na nogach takie dziurawe chodaki, nie zechciałbyś mnie poznać.	Cóż? słyszę, że rozmawialiście państwo z kuzynką Izabelą o arystokracji?... Przekonałeś ją pan, że to hołota?...	Kochać to być kochanym. Nadto już niema nic! Co do mnie, oddałbym te wszystkie... Ale o mnie nie warto mówić. Życie jest to licho i bez talentu napisana komedya a tyś to znalazł, nie szukając...	Coś takiego! To jest mój kleszcz i zrobię z nim, co mi się będzie podobało!	„Ej, musiał go ktoś porządnie brać do galopu! Konstancja nigdy by nie pozwoliła na coś podobnego. Wątpię, czy pobyt w Europie wywarłby na niego wpływ bardziej zbawienny”.	A mnie się widzi, co prędzej by po Rocha!	Chyba do was się ta przypowiastka nie stosuje? Macie kobietę zdrową, pracowitą, spokojną; dobytek piękny, dzieci.	Gdy wytężam pamięć, majaczą mi się jeszcze przed oczami postacie jakichś starców i kobiet... dalej inne dzieci, starsze ode mnie... jedno zwłaszcza... szczupłe... z miną zawadiacką... z głosem pewnym siebie...	Na cóż ci to wiedzieć, kto ja... Jestem twój pan i basta. Słyszysz? Tak będziesz mówiła jutro rano w hotelu i wszędzie w drodze, że jestem twój mąż. Słyszysz?	On nie ma zamiaru nam szkodzić Czego się go czepiasz? Jest nieszkodliwy i w porządku.	Skąd ten list do mnie? Marka jest... pieczątka... Boże! jak ja muszę być zmieniona... Gdyby teraz przyszła mama, wszystko by się wydało.	Jednym ze smutnych przywilejów nieszczęścia jest to, iż rodzi nieufność; ubodzy lękają się, aby się nie stali natrętni.	Póki z nami się nie ugodzi, to ani chojaka ruszyć nie damy!	Do kroćset! Sądzić by można, że żądasz raczej kieski albo życia!	Nie za Wołodyjowskiego my dziękujemy, ale żelazne lub też zgoła nieczłowiecze serce musiałby mieć ten, kto by się tą gotowością waćpana nie wzruszył, która w przyjacielskiej potrzebie na fatygi nie dba i na wiek względu nie ma. Inni w tym wieku o przypiecku ciepłym jeno myślą, a waćpan tak sobie o długiej drodze mówisz, jakbyś moje albo pana Skrzetuskiego miał lata.	To widać pani nawet nie miała czasu rozmówić się z panem... Majdan, widzisz pani to jakżeby tu powiedzieć, nie zełgać? To jest tak niby zakon abo klasztor.	Nie... Robota była dobra... Ale nie. Bo wszystko zaczęłoby się od nowa. Nie, zresztą ja będę pracować w kuchni.	Na Karnakowa? Za długo jemu partia każe żyć. Wszyscy się dziwią, żę on jeszcze chodzi...	Zależy panu na tym, żeby znaleźć się w Nowym Jorku jedenastego grudnia przed dziewiątą wieczorem, to jest przed odpłynięciem statku do Liverpoolu?	Co? Jak? Nie rozumiem cię.	Funkcje wtórne w mojej nomenklaturze oznaczają refleksy myśli świadomych na szarym miąższu podświadomości, przez co wydobywają z niej emanacje o niewiadomym podłożu nawarstwień psychicznych. A w czymże można znaleźć większą rozkosz, niż w męce wyławiania niedających się uplastycznić emanacji drugiej naszej jaźni?	Załamała ręce, przewróciła oczy, zbladła jak chusta, padła bez zmysłów. Przez dwa dni nic do ust nie wzięła oprócz grzanek z wodą.	Co ja bym chciała robić? Czy teraz, czy	Zdanie moje nie jest w stanie wpłynąć na jego uczucia. Nie ma ono żadnego znaczenia.	A ja słyszałem, jak się zmawiali, żeby go zlinczowaćzlinczować	Bo w gazetach piszą, co się dzieje we świecie...	Brzydzę się tym, jak wszystkim, co jest nieczyste i obrzydliwe, ale poza tym...	Chcesz nie być improper w Anglii?	Daj pokój z żartami, Olesiu! Jest to, jak widzę, nie­szczęśliwsza kobieta, niż zrazu sądziłam... biedna, a po­dobnopo­dobno (daw.)	Dobrze! Jak chcesz, moja droga.	Ja... ja nie uciekam. Posyłam list do mojego świątka w Benares.	O, tego chyba nigdy nie za dużo.	A jak ja u djabła mam zgadnąć, co on jest! Choćby był królewiczem, to go nienawidzę... krzyknął marszałek...	Ale czy zamieszkane?	Czy wszyscy mają całe buty?	Dobrze. Pójdę.	I im należy się życzliwa opieka...	I ja tobie, ale kiedy indziej... Oświadczył ci się Miętlewicz?...	Nigdy, przysięgam ci, nie otrzymałem w seminarium żadnego listu.	O Aniu, nigdy już tego nie powtórzę	O pokoju? Nic nie wiem. Zkądże ta wiadomość?	Przede wszystkim musimy się rozgrzać Piekielny mróz.	Wtedy, podczas przejażdżki na Nilu, dziewczyna ta śpiewała nasz najświętszy hymn, którego ma prawo słuchać tylko faraon i arcykapłani. Biedne dziecko mogło ciężko odpokutować za swoją umiejętność śpiewu i nieświadomość o tym, co śpiewa.	A ty na moją?	Kiedy go zastawiła, to trzeba było ją w zastaw brać!	Od matki mojej, która go znów od swojej dostała. Jak ci już mówiłem, jest to stary klejnot rodzinny... przechodzący z pokolenia w pokolenie i jak świętość strzeżony.	To opowiedz mi taką bajkę, którą ci opowiadali, kiedy byłaś jeszcze mała.	Zapytajcie no gospodarza, ten wam powie kto u niego gości, znać go musi.	A co ci Sanders ukradł?	Ach! Chciałbym podziękować człowiekowi, który uratował najpierw pana, a potem nas wszystkich.	Albo co?	Co rozkażesz, wielebny ojcze?	Dziękuję ci, rybaku	I książę Witold powołał pod broń swoich, i gotów do walki pod Grodnem stoi A i Żmudź gotowa choćby zaraz walkę rozpocząć. Przewodzi jej Geradajos, rycerz zacny.	Jak cię zowią?	Jaki wiek! w sile zdrowia... ledwie czterdzieści! sam czas do ożenku.	Jesteś nim, o panie! jesteś nim, odkąd noga twoja na Księżycu stanęła!	Któż to jest? Twój koniuszy?	Opowiadaj mi jeszcze o nim	Patrzaj go, o czterdzieści kroków kulą.	Więc go sam pisałeś?	Zapytanie o dobrą pamięć, to zapytanie o szczęście, albo nieszczęście człowieka...	Zbrodni?... Skąd podobne myśli? Jeżeli nieszczęście i praca jest zbrodnią, no to tak, ale nic innego.	A gdybym ja miał w życiu wypadek taki, jak ów jegomość z chustką?	A większa od ciebie.	Ależ proszę	Aś!	Bo Bóg ma czas i wieczność, dwie rzeczy dla ludzi nieuchwytne.	Bo czym my, kobiety?...	Bo zemdlał przy biciu.	Czego, matuchno?	Czytałam trochę.	Dawno?	Dowodu!	I żyłaś tak... sama?	Ja dwustu!	Karczma	O!	O, aniołeczku	Tak, ojcze.	U kogo?	Wcale.	Wedle rozkazu.	Więc tem dziwniej! zawołała Julka.	Zamknij oczy przybliżając swój fotel
A no! a no! wołał żołnierz, musi się przecie przed strażą wywieść, kto i co jest. Jam tu dziesiętnikiem. Teraz ziemianie różnie trzymają, oko na nich trzeba mieć.	Trzeba iść do Bindera, powiedzieć mu, że pan kocha Fabrycego od dzieciństwa, żeś patrzał na urodzenie tego chłopca, wówczas gdyś bywał u nas; wreszcie, że w imię przyjaźni błagasz barona, by użył wszystkich szpiegów na sprawdzenie, czy przed wyjazdem do Szwajcarii Fabrycy miał najmniejszą styczność z którymś z będących pod jego obserwacją liberałów. O ile baron ma policję dobrze zorganizowaną, przekona się, że chodzi tu jedynie o szaleństwo młodości. Pamięta pan, że były w moim mieszkaniu, w pałacu Dugnani, sztychy przedstawiające zwycięskie bitwy Napoleona; sylabizując podpisy tych rycin, Fabrycy nauczył się czytać. Pięcioletniemu dziecku biedny mój mąż opowiadał o tych bitwach; kładliśmy mu na głowę kask męża, dzieciak wlókł po posadzce jego szablę. I oto pewnego pięknego dnia dowiaduje się, że bóstwo mego męża, cesarz, wrócił do Francji; pędzi jak szaleniec, aby mu towarzyszyć, ale mu się to nie udaje. Spytaj pan barona, jaką karą chce skarać tę chwilę obłędu.	Za jaki miesiąc ubierzemy Lulę w białą sukienkę, opłaczemy Lulę panienkę, a będziemy się cieszyli z Lulą mężatką. O, wy będziecie szczęśliwi! Musi on być dobry, kiedy go tak wszyscy szanują.	Tak, tak, panie bracie no, ale jak to! Góra z górą się nie zejdzie, a tu, gdzie Widawa, a gdzie Oszmiana, i tam bywszy razem, nie znając się, tu dopiero się poznajemy.	Tak. Trzeba jednak wypocząć i mówiłem ci wczoraj, że postanowiłem zostać tu tydzień lub nawet dwa. Ty nie chcesz opuszczać swego słonia, a ja się boję dla ciebie pory dżdżystej, która już się rozpoczęła i w czasie której febra jest pewna. Dziś jest pogoda, widzisz jednak, że chmury gromadzą się coraz gęstsze	Ja! jestem, gdy trzeba. Czyż nie musimy się bronić? Ale co do pańskiej hrabiny, przepadam za nią; będziesz z nią szczęśliwy, doprawdy jest urocza.Miłość, Młodość Jesteś pierwszym, którego imię będzie wyryte w tym sercu z ową dziecinną radością, jaka każe wszystkim kochankom, nie wyłączając kaprali, wycinać swoje litery na korze drzew. Pierwsza miłość kobiety to rozkoszny owoc. Później, widzi pan, w naszej tkliwości, w naszych staraniach, jest dużo sztuki. Stara kobieta, jak ja, może wszystko powiedzieć, nie lęka się już nikogo, nawet dziennikarza. Otóż, w dojrzalszym wieku, umiemy dać wam szczęście, ale, kiedy zaczynamy kochać, same jesteśmy szczęśliwe i dajemy wam w ten sposób tysiąc rozkoszy miłości własnej. Wszystko jest u nas wtedy czarująco niespodziewane, serce pełne jest naiwności. Nadto pan jesteś poetą, aby nie przekładać kwiatów nad owoce. Powiesz mi, co myślisz o tym za pół roku!	Przeżyłem już wiele szturmów forsownych, choć nigdy, wyznam, podobnie wariackiego. Bo to ani w kampaniach włoskich od samego początku, ani w austriackich pochodach. Mogę cię na podstawie długoletniej praktyki zapewnić, że gwałcenie masowe przyśpiesza kapitulację daleko bardziej skutecznie niż bombardowanie działobitniami, a ma zarazem tę dobrą stronę, że oszczędza wiele żywotów ludzkich obudwu stronom walczącym. Wytrąca oręż z ręki cichaczem a nieodwołalnie ojcom, mężom, braciom i narzeczonym, kryje żołnierzy przed kartaczami, a zapewnia kapitulację. Przy tym, cóż chcesz? Tym, którzy idą na niewątpliwe mary, na podłą śmierć żołnierską w rynsztoku, na gnojowisku, w piwnicach i wspólnych dołach, coś się, u pioruna, za to należy od tych, którzy żyją! Należy im się ta chwila przed śmiercią... Toteż wolę, gdy tu moje Maćki są po celach, niż żeby ich darły kartacze, a oni sami mordowali bez pardonu. Ręczę ci, że następny dom podda się nam dobrowolnie, gdy wieść gruchnie między jego dziewoje, cośmy to tutaj czynili. Ale najważniejsze to to, że znaczna część ofiar przyjęła tę karę Boską z pokorą i poddaniem się, rzekłbym nawet, że chętnym a ochotnym sercem...	A co to znaczy?	Ale nasza bryka ciężka, a piąty już dzień mrozu nie masz. Ano, co robić... nic tu nie wystoimy, trza jechać.	Ale przecież jest chyba zaręczony z Eugenią?	Bo słyszałem, jak Idrys mówił, że on i Gebhr ruszą z wielbłądami natychmiast. To znaczy, że pojedziemy koleją i zastaniemy wielbłądy tam, gdzie będą tatusiowie, a stamtąd będziemy robili jakieś wycieczki.	Czy mogę zapytać, czy ta wysoce pouczająca, czarująca instytucja jest nowa?	Czy sądzisz, że doprowadzi nas to do posiadania listu?	Cóż to za zwierzę?	I miłość to tak wielka?	Idź idź precz, nie dbam o to: pozwól mi się modlić spokojnie.	Ja tam nie wiem, co by się dało powiedzieć idę w tym za przykładem rycerzy mego powołania, co nagradzają zasługi giermków, robili ich panami miast i wysp, a niektórzy z tych giermków tak wielką mieli duszę i chciwą ambicję, że po korony nawet sięgali; oto nie daleko szukając, wszakżeż wielki i nieporównany Amadis z Galii zrobił swego giermka panem wyspy stałego lądu; czemuż bym i ja nie miał dać hrabstwa Sanchowi, kiedy jest niewątpliwie najpierwszym między giermkami całego rycerstwa błędnego.	Jak często pani go widywała?	Jestem tu już czwarty raz a zawsze moje serce napełnia się zdumieniem i żalem. Kiedym był jeszcze uczniem wyższej szkoły, myślałem, że wstąpiwszy na tron wzniosę coś dostojniejszego aniżeli piramida Cheopsa. Ale dzisiaj śmiać mi się chce z mego zuchwalstwa, kiedy pomyślę, że wielki faraon przy budowie swego grobowca zapłacił tysiąc sześćset talentówtysiąc sześćset talentów	Juści prawda, Socha on jest, a ja jego żona i przyśliwa prosić wielmożnego pana niziniera o robotę  na fabryce, o...	Magiczne; i to w wysokim stopniu rozwinięte. Lecz, niestety, używa sił przez siebie zdobytych do celów błahych i pospolitych; dlatego nie będzie nigdy prawdziwą adeptką. Mimo to może być groźną nawet dla wtajemniczonego w wyższe stopnie nauki tajemnej. Przez moją nieostrożność i brak czujności mimo woli wszedłem częściowo w sferę jej wpływów. Dom mój, przynajmniej na czas jakiś, został przepojony trującą aurą, która od niej płynie. Czy wiesz, jak mahatmowiemahatma	Nie będziemy na siebie narzekali. Obiecuję to panu.	Nie mogę powiedzieć nic innego... bo zawsze doznawałem tego uczucia. Ty jesteś tą, która mogłaby zaprowadzić mnie do Boga... Ale jeżeli mimo wszystko nie zdołam zajść do Niego? Ach, ty nie wiesz, jaki ja jestem, nie pojmiesz tego nigdy!	O, to nie wyjątkowy fakt, tak żyje dziewięć dziesiątych małżeństw i inaczej być nie może, dopóki ludzi będzie łączył dobór handlowy, dopóki prawo skuwać będzie ludzi nierozerwalnymi pętami i dopóki panny będą z małżeństwa robić przedsiębiorstwo zyskownego utrzymania.	Służąca mi powiedziała. Dlaczego broni mi wstępu i to za pośrednictwem pana?	Tak jest, rektorze, i jestem głęboko przekonanny, że pan wówczas posmarował trzcinę kredą.	Tak jest...	To nie może być!... Niech pan poszuka w torbie...	To się przejedziemy.	To zdaje się jakiś ziemianinziemianin	Tsyt! ja już zęba ani jednego nie mam co mi po suchym chlebie? Nie ugryzę! Trzeba mi mleka, w którym bym go rozmoczyć mogła i kawałka mięsa, bo z tego posiłek najlepszy... a zjadłszy popić muszę... na dobry sen, juści nie wodą. Staremu ona niedobra.	A Iglica? Legenda o Wydrążonej Iglicy? Nie znacie jej?	A panna Stefcia gniewa się na mnie?	A! a! śmiejąc się, smutnie zawołała Żmudzka, toś głowę do góry zadarła. Ja też naprzykrzać się nie będę...	Ale ludzie laudańscy znają, bo pieńkępieńka drewno przygotowane do wyrobu mebli., i smołę aż do Rygi wożą, a w mojej chorągwi takich nie brak.	Ale w warszawskim teatrze będzie grywać drugie role.	Ależ ja ci zdejmę... Przecieżeś ty mój... cały mój... moja pieszczotka... mój koteczek...	Bardzo możliwe, proszę jaśnie pani. W jakiej sprawie pani przychodzi?	Bo nie mam dwunastu lat.	Bronek!... do grobu wpędzisz matkę, jeżeli będziesz wyrażał się jak cham... jak twój ojciec... Norski potrzebny mi do zawiązania stosunków z Solskimi... Rozumiesz?	Co? biuro adresowe?	Cosel, na miłość Boga!	Czy dlatego, że cię kocham? Czy dlatego, że każdą twoją troskę biorę w serce tak mocno, mocniej niż swoje własne, że chciałabym, abyś był zupełnie szczęśliwym?	Do ostatka, póki zechcesz!	Dowiozłem.	Dziś niepodobna. Stare bydlę powiedziało żonie, że wyjeżdża na wieś.	Franti! Precz ze szkoły!	I cóż stąd? Czy nie wolno mi nikogo znać poza nim?	I cóż! jak ci się wydaje?	I tę czarną koszulę?	Ja nie uciekał, ino szedł do domu, do tatusia!	Jaaa? Jaaa? Jak Boga jedynego kocham, żebym się z miejsca nie ruszył, przekona się wasza królewska mość...	Jaśnie wielmożny wojewodo, mea culpamea culpa (łac.) odrzekł rycerz szaleństwo. porwało i wolałem sto razy zginąć niż na takie rzeczy patrzyć.	Jestem skromnym notariuszem, panie.	Jeszczekjeszczek (gw.) aż. się cała wieś zleci.	Jutro przybędą świeże pułki, a pojutrze zgromadzę rozbitych... Powtarzam ci, nie zaprzątaj się marnościami... Chwila pieszczot więcej warta niż rok władzy...	Jużci, bez pół nie będę robił, ino akuratecznie. Chciałbym was jeszcze o coś zapytać...	Kłaniamy się posłusznie waszej miłości!	Kłótnia	Macte!	Mniejsza z nim. Napijesz się?	Mogęż ja termin naznaczyć? namyślając się odezwała Grzybowska	Moje uszanowanie! powinienem się był domyślić, ma pierwszorzędny szyk i nieopłaconą fizys ramola wysokiej klasy.	Mości wojewodo Bogu chwała, iżeście przybyli ze świeżym ludem, bom też już ostatnim tchem gonił.	Musi tak być albo pierwej zginiem!	Nie ma co mówić. Zołotaja LaszkaZołotaja Laszka (z daw. ukr.)	Nie ma już Pitta, panowie Gdyby nawet znalazł się w Anglii drugi Pitt, nie da się dwa razy zmistyfikować narodu tymi samymi środkami.	Nie mów mi tego On wie, że z mojem sercem tak jak z waszemi igrać nie można... Ono raz tylko w życiu może kochać...	Nie poszedłby pan z nami jutro do Opery Komicznej?	Nie wiesz gdzie. Za chłodno.	Nigdy!	No, bo dziś wszyscy panowie umieją.	O, rety, rety! O, ja nieszczęśliwy!	Ot, tak pytali, czy już poszli.	Owszem. Widzę jeszcze przerwę ciągłości w ostatniej linii i jeśli zastosuję takie samo rozumowanie do początku tej linii, spostrzegam, że między znajdującymi się tam samogłoskami można umieścić jedynie spółgłoski tworzące razem z nimi wyraz „wydrążona”.	Pakować, po co, paniczu!	Pan się cofasz?	Panie starosto! odwołuję się do pańskiej sprawiedliwości.	Pijana tyle, aby się podochocić, nie żeby się z nóg zwalić i rozum postradać Więc skromnie, zwłaszcza że z winami włoskiemi żartować nie można.	Powiedz lepiej: dlaczego oni w ogóle modlą się, kiedy ich nikt nie słyszy?	Przyszłe losy!	Sam siadaj i pilnuj, co do ciebie należy!	Spróbujemy przynajmniej, przebijając otaczającą nas ścianę.	Słuchasz, patrzysz, mierzysz chytremi ślepiami me sprawy. Wciąż mrok na twojej twarzy, a chmura na twojem czole.	Tak	Także zabity. Cofnąłem się trochę w tył i zza węgła przypatrywałem się tej zabijatyce. Ten, co zabił Ben Joela, dostał w łeb kamieniem od człowieka, po którego chodziliśmy na ulicę Świętego Pawła i któremu brat twój okazywał wielkie posłuszeństwo.	Teraz pytajcie.	Trzeba stosować się do ogólnego zdania, odszepnęła ciotka	Tylko przygotujcie stos, a resztą sam się zajmę.	Wezwał mnie do siebie!...	Więc...	Wolne żarty...	Wszystko, co posiadam, po spieniężeniu równałoby się kwocie mniej więcej półtora miliona złotych.	Wybacz pani lecz jakie są wasze stosunki?	Wyniósł się już stamtąd, panie dobrodzieju i mieszkał potem w ziemi sanockiej przez lat przeszło dwadzieścia; ale teraz już w Bogu odpoczywa.	Zabawa	Zamki Niemcom okurzyćokurzyć	Zapewne dla zbieracza starych legend i baśni.	Ślepą być trzeba, żeby tego nie widzieć.	Że jesteś „szczególny chłopak”. Daj pyska, brachu, ty jesteś szczególny, a ja mam ruchliwy umysł.
A gdzie by na takie błoto? Jak Żyd w książkach siedzi.	A tu jest moje opowiadanie. Bohaterka moja bawi na balu, świecąc od stóp do głowy wielkimi diamentami najczystszej wody. Ale na cóż się zda uroda i bogaty strój? Ścieżki przepychu prowadziły tylko do grobu. Wszystkie bohaterki musiały być albo zamordowane, albo umrzeć z tęsknoty. Nie było dla nich ratunku.	Ale, że to niesłychane, gdzie ten niedźwiedź nie był, to fakt	No jasne! Tak robili zeszłego lata, kiedy utonął Bill Turner. Strzelali z armaty tuż ponad wodą i topielec wypłynął. Biorą też bochenki chleba, nalewają do środka rtęć i puszczają na wodę, a one płyną do miejsca, gdzie leży topielec i tam się zatrzymują.	A czy tutaj skrzydła obracają się same?	A ot, w wojsku nauczyłem się szoferki, to teraz u państwa Jarzębowiczów służę za mechanika.	A widzisz! Chwała bądź Bogu...	Ależ skąd A więc będzie, jak chciałeś. Nawet gdyby mieli mi naubliżać, jakoś to zniosę. Robię to dla ciebie. Trochę mi nieswojo tak bez ogródek proponować pieniądze, ale z drugiej strony, niejedna bogobojna księżna z najlepszego towarzystwa za trzydzieści tysięcy franków chętnie posunęłaby się do gorszych nikczemności niż odesłanie siostrzenicy do Paryża. Zresztą, cała przyjemność po mojej stronie, i to podwójna, bo potrzebując ode mnie przysługi, musiałeś wreszcie pozwolić, bym cię odwiedził. Czy będziemy się częściej widywali, jeśli się ożenię? Chciałbym, żebyś mój dom uważał za swój własny.	Aniu, ja się chcę ożenić...	Bazinie, mój przyjacielu, niech cię Bóg ma w swojej opiece, lecz, zdaje mi się, że mieszasz się do naszej rozmowy!	Bieretek aksamitnych nie trzeba będzie sprawiać, Bogu dzięki mam ich dziesięć w różnych barwach, nawet złotem i kamieńmikamieńmi	Bylibyśmy biedniejsi o coś wielkiego, gdyby nie było pośród nas człowieka z myślą nadgwiezdną, cichą jak niebo. To jedno wspólne jest pomiędzy ludźmi, to daje niezachwiany grunt, czysta, niezwyciężona prawda dzisiaj i na wieki.	Chwilkę, panowie, chwileczkę, niech Grimaud sprzątnie nakrycie.	Czemuś ręki nie wyciągnął wtedy, Zwycięzco?	Czy pan mi zaprzecza wyższości moralnej?	Czy to cała rodzina pani?	Czy w szkole jest ci przyjemnie?	Czy żyje?...	Cóż ci zrobił?	Cóż się z nim stało?	Cóż u djabła widzisz w tem złego?	Cóż więc znaczy ten weksel? Przyznajesz się pan do niego? Może to fałszerstwo, pomyłka? Mów pan!	Die Wahrheit muss siegendie Wahrheit muss siegen (niem.)	Dla jakich?	Dlaczego nie chcesz otworzyć pensji?	Dlaczego, Praksedo, skąd i dlaczego?	Do fabryki pan nie idziesz?	Dobry wieczór	Dżek, coś ci powiem. Czarli rozpuszcza plotki, że jesteś dumny, że wcale nie można z tobą teraz mówić. Namawiał HarryHarry (daw.) mówi. Ja dopiero na niego: „Skąd wiesz, że dumny, kto ci to powiedział?” to jedna paczka.	E, dajże pan spokój! Ten pan wyszedł stąd z pięcioma milionami? Ukłonił mi się, jakbyśmy byli dobrymi znajomymi.	Et, ty gruby Turcarecie! (Nie wychowam go nigdy!) Ależ nie, ciasteczek, owoców, buteleczek Malagi, Lunelu, zastawę a la Ludwik XIV, wszystko, co może ucieszyć wybredny i delikatny żołądek, żołądek doskonale urodzony. Stary szczwany sługus, biegły w weterynarii, chodził koło koni i koło Godfryda, służył bowiem jeszcze u starego pana de Beaudenord i żywił dla Godfryda tradycyjne przywiązanie, ową chorobę serca, z której kasy oszczędności wyleczyły służbę. Wszelkie szczęście materialne opiera się na cyfrach. Wy, którzy znacie życie paryskie aż do jego narości, zgadujecie, że trzeba mu było około siedemnastu tysięcy franków renty, płacił bowiem siedemnaście franków podatku, a miał za tysiąc talarów kaprysów. Otóż, drogie dzieci, w dniu, w którym obudził się pełnoletnim, margrabia d’Aiglemont przedstawił mu rachunki z opieki takie, jakich my nie będziemy w stanie zdać naszym siostrzeńcom, i wręczył mu skrypt na osiemnaście tysięcy franków renty na Wielkiej Księdze, resztkę bogactw ojcowskich, oskrobanych przez republikańską redukcję i oskubanych przez zaległości Cesarstwa. Ten zacny opiekun oddał swemu pupilowi trzydzieści tysięcy oszczędności złożonych w banku Nucingena, oświadczając z wdziękiem wielkiego pana i swobodą żołnierza, że oszczędził mu tę sumę na figle młodzieńcze. „Wierz mi, Godfrydzie, dodał, zamiast strwonić te pieniądze głupio jak tylu innych, rób szaleństwa użyteczne, przyjm miejsce sekretarza ambasady w Turynie, stamtąd pojedź do Neapolu, z Neapolu do Londynu, zabawisz się i nauczysz za swoje pieniądze. Później, jeżeli zechcesz obrać jakąś karierę, przekonasz się, żeś nie stracił czasu ani pieniędzy”. Nieboszczyk d’Aiglemont wart był więcej niż jego reputacja, czego nie można powiedzieć o nas.	Fabryki?	Ho! nie na wielkoluda waszmość wyglądasz Spodziewałem się zacniejszą figurę znaleźć, choć ci to muszę przyznać, żeś widać żołnierz doświadczony.	I co?	I co?	I jeszcze z waszych gór spada ziemia na dworskie łąki	I wasza książęca mość nie zważałbyś na stan nasz chudopacholski?	Jakaż to klauzula?	Jakoś mnie pani wciąż stąd słowami wypycha.	Jakże się pan czuje, dobrze?	Jeszcze by też!	Jim! daj mi rumu!	Już tylko ty w rzeczach dworskich nie ucz mnie rozumu wiem ja co czynię, a żaden z was nie wie, jak stoję mocno.	Kto jest ten chłystek?...	Ktoby temu wierzył! albośmy to cię dawniej nie znali, żeście umieli podołać wszystkiemu, tak i dziś... Nie darmo macie głowę na karku...	Lizo, czy już śpisz?	Mało! panna Mela jest brylant, jest śliczna kobieta, jest mądra jak anioł, cały anioł, ale pięćdziesiąt tysięcy za mało.	Mości proboszczu proszę cię, czyż to wypada, żebym jechał konno, gdy wasza rewerencja idziesz piechotą?	Mój drogi towarzyszu, nie mówię tego zupełnie poważnie. Ale nie mogę się powstrzymać od nienawiści do mych krewnych. Pochodzi to zapewne stąd, że nikt z nas nie znosi widoku osób mających te same wady. TłumRazem z demokracją angielską podzielam nienawiść do tego wszystkiego, co nazywają występkami wyższych sfer. Tłum rozumie doskonale, że pijaństwo, głupota i rozpusta są jego własnością, więc jeśli ktoś z nas, robiąc z siebie osła, przywłaszczy sobie jedną z tych przywar, wygląda jak kłusownik polujący na cudzym polu. Gdy ów biedny Southwark stanął przed sądem rozwodowym, wspaniałe było oburzenie tłumu. Jestem zaś przeświadczony, że dziesięć procent proletariatu nie prowadzi się należycie.	Na moje rozkazy. Drut elektryczny łączy mnie z nim. Telegrafuję i tyle.	Na wieki wieków	Niceśmy nie słyszeli	Nie jesteś pierwszą osobą tego zdania Jesteś drugą. Pierwszą byłem ja sam. Otóż uważaj. Biorąc to wszystko pod uwagę możemy przypuścić, że była to wówczas osoba w pełni rozkwitu i z wszystkimi szansami powodzenia. Nie mogła tedy liczyć więcej niż lat dwadzieścia osiem. Dwadzieścia osiem plus osiem daje nam trzydzieści sześć. Czyli poszukiwana przez nas „pani B.” jest w wieku od dwudziestu sześciu do trzydziestu sześciu lat. Teraz kwestia wyglądu. O ile się orientuję, Jacek ma ustalony gust. Podobają mu się wysokie blondynki o ciemnych oczach. Tu też mamy pewną wskazówkę. Poza tym możemy założyć, że „pani B.” nie jest osobą brzydką i raczej wytworną. Możemy też nadmienić, że nie jest pozbawiona ani taktu, ani dobrych manier.	Nie lecz mątwy potężnych rozmiarów. Ale przyjaciel Land musiał się omylić, bo nic nie widzę.	Nie lubię dawać czekać tym biednym ludziom! No i co, co masz za interes?	Nie mnie, nie mnie, lecz Chrystusowi!	Nie mo-o-gę! Nie potrafię! O, dajcie mi...	Nie rób tego! Ty kochasz, jesteś kochany, masz wiarę i nadzieję. Nie rób tego, co ja	Nie wiem.	Nie wyłączając pana. Bo co do tej pańskiej apologii czynu, wierzyć się nie chce,... żeby to było szczere... Na pana dość spojrzeć, żeby odgadnąć, iż pan najlepiej czuć się musi właśnie wśród tych najrozmaitszych wykolejeńców z kawiarni. Wszelka twarda konsekwentna działalność w życiu stałaby się dla pana czymś brutalnym. Ludzie czynu bywają najczęściej mniej barwni i ciekawi, natomiast...	Nie, u moich nowych znajomych. Poradzę im, żeby obie zamąż poszły.	Nie.	Niech tuju kamedyu licho porwie! Heto bieda jest, zhryzota, utrata wielka a nie kamedya...	Nieprawda! Wincenty jest bardzo porządny i miły! Robi nam śliczne wiatraczki z drzewa, wózki i wszystko, co chcemy!	Nikt temu nie zaprzecza	No tak, to poważna sprawa, ale niech pan zważy, że to jeszcze dzieciak	No, niezupełnie Naszej zwierzyny nie będzie w takim razie niepokoił.	No, wie tatuś: te sztubaki od Górskiegosztubaki od Górskiego	O co idzie?	O kim pani mówi?	O tak, w środku. Ale lubię, żeby pod koniec wszystko układało się jednak dobrze.	O wa! no to cóż! sprobuję! Kazio na murawie.	O! to tylko chwilowa zwłoka wiesz przecie dobrze, że nie przestaję uczyć się teologji.	O, naturalnie! Hrabia de Monte Christo to ranny ptaszek i jestem pewny, że wstał już ze dwie godziny temu.	Och, jak ten gada, to trzeba być cicho Paryżanin nie zląkłby się angielskiego okrętu...	Odkryć go!	Ośmieliłem się zwrócić uwagę Najjaśniejszego pana, na szambelana Watzdorfa.	Pewno?	Robiłem, co mogłem; nie mogę więcej. Bóg mi świadkiem, że nie mogę. Powiedzże sam, czy mogę? Może wiesz co jeszcze? Powiedz, a zrobię.	Różne rzeczy.	Słuchaj no ty, ty zwierzaku o zakutym łbie! Dość już tego! Ani słowa więcej! Bierz się do kopania, skrobania i drapania, i szukaj starannie, uważaj zwłaszcza na zbocza pagórków, jeśli chcesz dziś spać w suchym i ciepłym miejscu, bo to nasza ostatnia deska ratunku.	Tak mi się zdawało. Prawda, zapomniałam, że musi mieć dosyć kłopotów z fabryką, prawda...	Tak, miłościwy panie, zmyślił... To jego pomsta piekielna na mnie za to, com mu uczynił.	Tak, w szkole	To mi nie nowina. Bieda hartuje człowieka.	Tourneztournez (fr.) zawołano z sali.	Trzyma nas w rękach.	Very well!	W Lozannie, pani, Rue Fribourg 32... Stanisław Liwicki... Rue Fribourg 32. Tu zaś na wzgórku hotel Cigne, ale dépendance...	W takim razie z Tanachem się załatwiliśmy A teraz zajmiemy się trochę gramatyką. Co to za czasownik „zgubili”? Co to za tryb? W jakiej liczbie występuje? Co to za czas?	Wielki, który wojuje ze złymi Samburu i zabiera im bydło.	Wy, Kirsanow w duszę człowiekowi zawsze chcecie napluć. O tym tylko myślicie, aby zawsze mieć taką sposobność.	Wygląda tak, jakbyś ich nie czytał. Dzisiaj rano, paterku, ukazał się przede wszystkim komunikat związku monistów, że Absolut jest właśnie tą Jednością, którą moniści zawsze uważali za Boga, że więc kult Absolutu w pełni odpowiada nauce monistów. Czyś to czytał?	Z kagankami?	Za późno. O, panie! Gdyby pan wiedział, jaka ja już jestem stara!	Zaraz będę budził, jeśli pan dyrektor każe, bo pan Moryc mówił wieczorem, że chce dzisiaj spać dłużej.	Zasnąłem?...	Zdaje się, że Méséglise to jest też bardzo ładne, pani Franciszko	Zwłaszcza nie mów nigdy nic o służbie... Pamiętaj wciąż, że pani Moreau była pokojówką...	Złota maksyma, jak Boga kocham Pani mnie coraz mocniej za serce chwytasz
Ja bo miałem już przyjemność nietylko oglądać	Rozumie się, że bałamucił, aż nareszcie skłonił ją do schadzek. Przecie chyba pamiętasz pani, kiedy Joasia wróciła na pensję o drugiej w nocy... Bohater!... Don Juan!.. Mówił jej, że jest najpiękniejsza, że dopiero ją pokochał prawdziwie, groził, że odbierze sobie życie w jej oczach... A dziś drwi z niej i ucieka. O, podły rodzie męski!... I ja nie mam rozmówić się o tej nieszczęśliwej z jego matką?	Stare, a bają trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył kobietę! nie grzech mieć dziecko!	Wygląda dystyngowanie zresztą, gdyby była ładna, czyżby ją panu dali?... Ech, mój drogi! Znalazłby się niejeden drobny obywatel ziemski, któremu trzydzieści tysięcy, poparcie pani de Senonches oraz hrabiny du Châtelet starczyłyby w zupełności; tym więcej, że pan du Hautoy nie ożeni się nigdy i że ta dziewczyna jest jego dziedziczką... Twoje małżeństwo jest faktem dokonanym!...	Zatem, daruje pan, ale wręcz szaleństwem byłoby wyrzekanie się takiego przedsiębiorstwa. A teraz jeszcze cała strona moralna, ideowa, kwestia ratowania placówki kulturalnej! To nie można zlekceważyć.	Niech się pan popatrzy, niech pan tylko spojrzy! Teraz, zaraz proszę, mój kochany fakir! Taki jestem ciekaw, co też do tego szanowny pan powie? Ja wyraźnie widzę, jak właśnie w tej chwili ten z zielonym szkiełkiem w serce się wgapił, żebym tak zdrów był, prosto w samo serce swego przeciwnika, tego paskudnika. No, widzi pan dobrze? Czy on go zabije? Tego kudłacza swym strasznym wejrzeniem za serce przycapił, bój się pan Boga, i już go nie puści...	Moja matka nie jest nieszczęśliwa, ale jest podła i ja jej nienawidzę. Ja bym... ja bym ją... ją... zamordowała. Ona...	Otóż szła ona brzegiem Wisły, najpierw tą stroną, co prowadzi od kanałów malborskiego zamku, a potem skręciła nad łachą rzeki, a że tam moc trzciny porosła, węszyła więc jak wyżeł, czy gdzie jakiego śladu nie wytropi. Nieraz nawet wchodziła w wodę i dotarłszy do trzciny szukała w niej legowiska drogich wilcząt: ale gdzie tam, nigdzie nic nie było. Aż jakoś na trzeci czy czwarty dzień spotkała kobiety, które skradając się nieśmiało szły również nad brzegiem, a oglądały się dokoła, jakby je co straszyło; Kobolda też zaraz pomyślała sobie, że to może one skryły wilczęta, kiedy się tak czegoś strachają. Zbliżyła się więc do nich, lecz owe niewiasty zobaczywszy ją, poczęły uciekać, krzyż święty czynić, pluć za siebie i garście rozmiękłego błota z trawą rzucać. Wtedy ona poczęła wołać, że i ona też krzyż święty wyznaje, złego im nie życzy, a w imię Boga wzywa, aby jej dały pomoc, bo jest strasznie strapioną i zabłąkaną podróżną. Na jej wołanie najśmielsza z uciekających zatrzymała się, a wtedy Kobolda jęła płakać i narzekać jako jest z wioski oddalonej, a oto dwóch jej chwackich synaczków gdzieś się podziało. Śladu po nich nie znaleźć, a ona strapiona matka, już błąka się, nawet nie wiedzieć dni ile, aby choć ślad, choćby strzęp odzienia znaleść po swoich najdroższych. Nie gdzieindziej, tylko ku rzece musiał je zły człek lub zwierz uprowadzić, boć na rozmiękłej ziemi spostrzegła stopeczki ich ukochane, ba nawet ślady krwi dojrzała. Niewiasty widząc, że najśmielszej nic się nie stało, zbliżyły się, a wzdychając wysłuchały opowiadania Koboldy. Aż nareszcie jako wszystkie słuchały, wszystkie też naraz i mówić poczęły, a przypominać sobie owo chrapanie.	A jednak Maison d’Or przypomina mi coś, o czym się dowiedziałem, że nie było prawdą	A skorom ci to opowiedział czy pozwolisz mi wrócić do mego staruszka? Jeżeli on nie przyłączył się do tej baby z Kulu, boję się, że zginie.	Ale wy, łobuzy, nigdy się tego nie nauczycie Jestem za tym, aby was wszystkich powystrzelać. Czy dobrze mnie rozumiecie? Stwierdzam to z tego oto świętego miejsca, wy nikczemnicy, bo wahacie się nawrócić do Chrystusa, wolicie kroczyć ciernistą drogą grzechu. Ale Bóg to coś, co się was nie boi, zakręci wami tak, że aż zgłupiejecie.	Ależ, kochany stryju, rozumowanie to wcale pocieszać nie może, że takie wdzięki i zalety jak kuzynki Ireny...	Boś ty rozumniejszy od drugich Bo masz oczy i język, bo więcej nas kochasz niż drudzy, bo ja tobie ufam i miłuję cię. Jesteś obcy, a mam cię za syna. Posłałbym syna... oni oba ziemianie i rolniki, i myśliwce, i bartniki... a ty śpiewać lubisz, ale myśleć umiesz.	Chodź, pomogę ci trochę, skorom tu już przyszła! Musisz się przyzwyczaić do porządku, czy na ciebie patrzę, czy nie!	Czego pan sobie życzy?	Cóż my poradzim, kiedy ojciec tego nie chciał!	I nie tylko pojadając i popijając poprawiliśmy pogodę, ale także wielce ulżyliśmy statkowi, nie tylko w ten sposób, w jaki ulżyło się koszykowi Ezopa, to jest opróżniając go z wiktuałów, ale także wyzwalając się z trzeźwości. Bowiem jako ciało umarłe bardziej jest ciężkie niż żywe, tak i człowiek na czczo bardziej jest przyziemny i ciężki, niż kiedy popił i pojadł. I nie powiadają byle czego ci, którzy podczas długiej drogi rankiem piją i śniadają, a potem mówią: „Uff! konikom lżej będzie ciągnąć”.	Ja mam nasze i do tych jestem przyzwyczajony.	Kamień powinien waści spaść z serca! bo widać z tego, że nic dziewce nie grozi.	Ludzie dość pochwał dla ciebie nie mają!	Mój Boże! Gdzież to dawnymi czasy!... Gdzież to dawnymi czasy, gdzie to słyszano, żeby dla lichego zajazdu takie robić hałasy, takie robić konspiracje, żeby o tym, nim się jeszcze rzecz zrobi, już po całym kraju słyszano? Gdzie kto to widział, żeby dla lichego zajazdu aż sejmik zrywano?... Ale co mi tam na tym! Ja już swoje wygrałem.	Nie byłem dwa dni w domu, przetom nie odebrał jego listu, a nie wiedziałem, gdzie jest Ostrianum, ponieważ niedawno przybyłem tu z Koryntu, gdzie zarządzam gminą chrześcijańską... Ale tak jest! I skoro Chrystus tak cię natchnął, pójdziesz w nocy, mój synu, do Ostrianum, tam wynajdziesz między braćmi Glauka i zabijesz go w drodze powrotnej do miasta, za co będą ci odpuszczone wszystkie grzechy. A teraz pokój niech będzie z tobą.	Nie wiem W południe oznaczę położenie statku.	Nie wróci, jeżeli wypowiesz odpowiednie zaklęcie	Nie, to ty nie umiesz, kiedy tak!	No, co tam finanse! Tylu jeszcze Latterowa ma przyjaciół, że o finanse troszczyć się nie potrzebuje.	O nie, proszę cię, hrabio! Proszę, śmiej się. Bądź szczęśliwy. Pokaż mi przez twoją obojętność, że życie tylko temu jest niemiłe, kto cierpi. Ale ty jesteś litościwy, dobry i wielki, przyjacielu, i tylko dlatego, że chcesz mi dodać siły, udajesz to szczęście przede mną.	O tak Teraz mogę się modlić. Teraz nie lękam się powiedzieć: „Gdybym miał umrzeć, zanim się zbudzę”, jak lękałem się, gdy mnie korciło to słowo.	Są i kobiety nasze ale to bieda że jak żona księcia Henryka Jadwiga... święte bardzo i pobożne, zatem i na dworach ich więcej słychać psalmów niż pieśni miłosnych...	Tak! Tak! Ja muszę tam być. Sam ją wyjmę z trumny.	Tak. Zresztą nie omyliłem się, bo przecie nie uciekł.	W takim razie pan ma słuszne pierwszeństwo, tek	Więc pan jest komunistą, panie baronie	Wy go lepiej znacie ale drudzy? Sądzą go z tego co teraz czyni, gdy już sobą prawie nie władnie, a nie patrzą na to, co go do tego stanu przywiodło.	A Marynia?	A co się stało z Włochem?	A czy istnieją jeszcze inne sarny prócz ciebie i mnie?	A czy jej konduita była tego rodzaju, co u ogółu tancerek kabaretowych?	A jak się ma książę wojewoda wileński?	A kiedyż wracasz! spytała żona.	A syn pani?	A zleźże już raz z tych obłoków!	A! i owszem bardzo mi będzie przyjemnie twarz znajomą zobaczyć.	A! żona szefa kancelarii ministra robót publicznych.	Ach, to dzieciństwo!	Ale forsy miał... Może Żyd?	Amelko, tyś ją wzięła.	Choćby mały rachunek...	Ci, którzy króla i Rzeczypospolitej odstąpili.	Co?	Co?	Czasy! Juści, ale i ludzie są winne. A kowal to co? A wójt? Z dobrodziejem się drą, ludzi buntują a tumanią, a głupie wierzą.	Czemu to ma być sekret?	Czemu? na rany Pańskie! czemu?	Czy czuła pani, że ktoś wyciąga szpilkę z włosów?	Czy wiesz, panie co zdarzyło się może przed godziną. Jego dostojność Sargona jacyś młodzieńcy napadli i obili kijami...	Cóż to robicie tu, Jaruho!	Daj waćpan spokój! Już mi i tak smutno, że odjeżdżam!	Dajcież mi się wygadać dokumentnie! Po cóżem o Zbrojach zaczął? Widno cały kłopot na nich się opiera.	Dlaczego to cię tak zajmuje?	Do... doprawdy?	Dobry wieczór, panie wójcie!	Doprawdy?	Gdybym mógł być przez jedną sekundę tak przez panią kochany! Przez jedną sekundę!	I cóż?	I na mnie czas	Jak mnie zowią? Zwę się Babinicz, a jestem z Litwy, spod Witebska.	Jaką ci dać książkę?	Jutro się pokaże...	Kiedy mam jechać?	Korzystamy z pewnych wskazówek. Lecz gdyby nam bodaj w tej chwili zginęła która, pomarlibyśmy tu z głodu...	Kto wie?... Kto wie?...	My z wami!	Młodzi ludzie są mądrzy żenią się wcześnie: to jest zdrowe i zapewnia długie życie.	Na Głubiem.	Naturalnie dzieciństwa... parafiańszczyzna... Bądź jak bądź trafiło się, że jakiś urzędnik pocztowy w Iksinowie zastrzelił się... Nazywał się oryginalnie: Cynadrowski...	Nudno i monotonnie jednak płynie tu życie.	Od ojca. Tak codziennie już teraz bywa. Boję się o to, bo już od paru miesięcy, zaraz po śmierci Bucholca, papa ciągle się modli, codziennie przychodzą śpiewacy z synagogi i śpiewają pobożne pieśni. To coś nienaturalnego, a przy tym powiedział któregoś dnia do Stanisława, że chciałby przed śmiercią założyć wielki przytułek dla starych kalek i robotników z naszych fabryk. To jest tak zły symptomat, że Stanisław zatelegrafował do Wiednia po specjalistę doktora.	Owszem, zrób to zrób. Zwracam ci uwagę, że w ten sposób najłatwiej się mnie pozbędziesz!	Panie Bertuccio Czy pomyślałeś o wynajęciu, jak ci wczoraj nakazałem, okna na placu del Popolo?	Państwo de Canalis, trzy miejsca!	Phi, nic znów tak szczególnego! Dziś jest prawdziwa maniamania	Pies, Niewola odrzekł Akbah-Ułan.	Piękne, rzeczywiście, dobrze, żeś je kupił, szkoda jednak, że tak późno.	Plotka przerwała jej któraś.	Po niemiecku. Znam też francuski.	Poczytuję sobie za zaszczyt uprzejmość twoją, mości Diego	Przerażasz mnie. Dla nas, romantyków, zamiłowanie do starożytności jest niebezpieczne.	Przyjdzie i to!	Przyjdziemy do tego: narzędzie wyborne dała nam Opatrzność.	Tak, pani	Tak, panie i przyznaję się do tego.	To Michcik... Słyszałem o tobie, bracie, dużo dobrego... Pójdziesz i ty na wojnę?	To okropne, a zarazem godne podziwu Przyznam się panu, że uważałam wszystkie te historie za wynalazki średniowiecza.	Twoja biedna nauczycielka jest bardzo, bardzo chora.	Usiądźcie, wielebny kanoniku. Mówił mi ksiądz jałmużnikjałmużnik spotkać się z kimś, przyjechać w tym samym czasie.; długoście tam byli?	Więc to jest wasza pracowniana moralność!...	Ze znajomości twej z panem Przybyckim, odparła Stanisława.	Znakomicie za dwadzieścia pięć tysięcy franków odkryłem coś takiego, że zapłaciłbym za to sto tysięcy.	Zurück! HaltZurück! Halt (niem.)
A gdybym panu powiedziała to hasło?... czy zapomniałbyś je natychmiast potem?	Nie można mu się dziwić Znalazł się istotnie w strasznej sytuacji. Nie chciałam dziś tobie tym głowy zaprzątać, ale już powiem... Czy wiesz, że jeden z odbiorców odesłał cały transport „Optimy”?	Niekoniecznie. Przy wielkim nasileniu myśli możliwe jest coś podobnego i w stanie jawy. Naturalnie nie każdemu i nie z każdym to się uda. Przypuszczam, że w tym wypadku zbrodniarz musiał być osobnikiem bardzo słabej woli i podatnym na wpływy woli cudzej... Myśl ludzka jest potężna, a zgęszczona do pewnego, dość wysokiego napięcia, może dokonać cudu.	Nawet Bacha nie znają. WiedzaIm więcej przyglądam się życiu, tym mocniej utrwalam się w przeświadczeniu, że nie ma większego wroga praktycznego działania niż teoria. Wszyscy ludzie, którzy do czegoś pozytywnego doszli, wolni byli od kultu dla teorii. Teoria w życiu to klosz, zasłaniający pole obserwacyjne, to kierat, w który włażą naiwni. Życie nie znosi żadnych form sztywnych, wymaga giętkości i umiejętności przystosowania się do środowiska, szybkiego i na wskroś praktycznego oceniania warunków, sporadycznie, indywidualnie, doraźnie. Teorie w polityce sprawiły to, że twórcy rewolucji, naukowi jej organizatorzy, ideolodzy i teoretycy umrzeć., a władza pozostaje w ręku praktykantówpraktykant zmieniając to, co powinno być zmienione; po dokonaniu niezbędnych zmian; z uwzględnieniem istniejących różnic. Zwrot zwracający uwagę na występowanie analogii pomiędzy jedną a drugą sytuacją, o ile uwzględni się różnice wynikające z odmiennych warunków. w kwestiach gospodarczych. To przecież jasne. Ekonomia i socjologia zawsze będą czczą gadaniną, póki człowiek nie stanie się podobny do każdego innego człowieka, jak dwa kryształki soli. Teoria tam jest na miejscu, gdzie może doprowadzić do stworzenia przyrodniczego prawa. Prawo zaś może opierać się li tylkoli tylko drobna moneta francuska, wartości 1/100 franka..	Ratuj mnie! Tonę! nikt mnie nie szanuje! toż ja sama szanować się nie mogę! Ratuj mnie Jędrzeju! Rzetelnie podzieliłam się z tobą mojemi pieniędzmi! mam jeszcze czterdzieści talarów! Żeń się zemną! Wyrwij mnie z tej nędzy, zaprowadź w takie miejsce, gdzieby mnie nikt nie znał, gdzie nie będziesz miał zemnie wstydu! Będę pracowała dla ciebie, że aż krew tryskać będzie z paznokci! O! bierz mnie z sobą! za rok już może być za późno!	Bo sami powiedzcie, czego napadacie na biednego barona za to, że mu się podobała taka właśnie, a nie inna?	Mniej więcej coś w tym rodzaju: co jednak najbardziej drażniło, że to wszystko było tak słuszne i rozumne. Pojmujecie! Przychodziło tak w porę, jak gdyby miał wszelkiego rodzaju informacje, których, rozumie się, mieć nie mógł.	Nie mogę oprzeć się przypuszczeniu że pozaświatowe teorie są obmyślone dla pociechy biedaków, przed którymi	Oczywiście Ja sądzę, że zyskawszy kilka miesięcy, można będzie odkupić wierzytelności za daną sumę i spłacić wszystko w drodze układu. Ha, ha! daleko można psa zaprowadzić, pokazując mu kawał słoniny. O ile nie było deklaracji bankructwa i o ile pan masz tytuły wierzytelności w ręku, stajesz się biały jak śnieg.	Przynajmniej nie zadziwił mnie. Dziwię się raczej, że chce zbliżenia ze mną. Żona jego posiada milionowy majątek, jestem mu niepotrzebny.	To nie może być	Darujcie mi, bracia, jeżeli któremu z was wyrządziłem mimowolną przykrość. Zawiniłem bowiem w takim razie młodością, brakiem doświadczenia, a nie złem sercem. Jeśli zachowacie w pamięci waszej moje rady, będzie to najlepszą dla mnie nagrodą i dowodem, że żałujecie swej niesprawiedliwości, której omało nie stałem się ofiarą, bez najmniejszej winy z mojej strony.	Innym nie daję, a tak natarczywie się nie upominają.	Sposobną porę sese (gw.) mruknął Antek, ale żonie się nie przeciwił wiedząc od dawna, na jaką to intencję się ochfiarowałaochfiarować (gw.)	Tu, na tym rysunku, w samym środku, jesteś ty, „pani”. Ty, z rozwichrzonymi włosami, bronisz się przed jakimiś ludźmi, którzy tak jakby chcieli cię zabić pałkami Co to ma znaczyć, mocny Boże? A tu wysoko, w górze, jakiś statek. Od niego powinniśmy zacząć. Zapewne wysiadłaś z tego statku, prawda..? Statek, statek, statek...	Daj spokój, Jerzy Ty wierzysz tak, a ja inaczej. Ty masz prawo, ciężkie prawo żyć. Myśl wydała ci ten wyrok surowy. I będziesz musiał przeczekać skrzyp szubienic, noce, w które bieleją włosy. Ciężką obmyśliła ci dolę twoja prawda. Tobie nie wolno umrzeć. Bo ty tak wierzysz i czujesz. Czujesz, że w ten sposób jesteś potrzebny.	Mama powiedziała mi: po pierwsze, żem szubrawiec, na co jej się ukłoniłem; po drugie, żebym sobie poszedł; a po trzecie, cisnęła mi na ziemię pięć rubli, które podniosłem, bo mi się należały, i upiłem się za nie tego dnia wieczorem i na drugi dzień rano.	Nie rób takiej poważnej miny, Szwejku bo na froncie to ci się odechce bić z jakimiś honwedami. Dochodzenie przeciwko wam zostaje umorzone, każdy z was udaje się do swego oddziału, ukarani będziecie przy raporcie, a potem pójdziecie z kompanią marszową na front. Jeśli jeszcze raz wpadniecie mi w ręce, wy łotry, to zobaczycie, jak z wami zatańczę. Macie tu każdy swój dokument zwalniający i zachowujcie się przyzwoicie. Odprowadzić ich pod numer 2.	Niech pani jeszcze nie odchodzi. Przecież jeszcze niczegośmy się nie dowiedzieli... Ja przynajmniej nie wiem nawet tego, jak pani na imię.	A pan Zagłoba nieraz mnie wyśmiewał, że to do szabli mam więcej ochoty niż do kądzieli. Dobrze! Siła by mi pomogła kądziel albo igła! A przecieżem się wcale po kawalersku spisała, nieprawdaż?	Ach, rano! Jacuś mnie zbudzi rychło świt. Spać mogą długo tylko ci, co dzieci nie mają. A zresztą, o czym będziemy mówić? Wszak cały dzień jesteśmy razem... od siedmiu lat.	Alboż nie jest wolny?	Ale sama, sama jedna naprzeciwko cmentarza! Gdy przyjdzie noc, wytrwaszże ty ze strachu, kiedy mnie nieraz, gdy wiatr poświśnie, ciarki po plecach przechodzą?	Ani słowa o mnie, ani o przyjaciołach moich, a o królowej nade wszystko albo zaprzepaścisz wszystkich, a siebie nie zbawisz. No!... panowie, dalej, zabierajcie tego jegomościa.	Bardzo proszę. Ja nie miałem w życiu kobiety.	Bez pozwolenia mistrza nie można.	Cóż z gruntem i chatą się stało?	Dla mnie ma znaczenie tylko to jedno, że pana kocham, że pana uwielbiam, że wprost nie wyobrażam sobie, jak mogłabym żyć z dala od pana...	I ja tak samo toteż równie rad bym tu zostać, jak jegomość Ned Land pragnąłby drapnąć. Zatem jeżeli zaczęty rok będzie zły dla mnie, to będzie dobry dla niego i na odwrót. Wreszcie życzę panu tego, co może mu sprawić przyjemność i koniec.	Jest jeszcze jeden środek: najlepszem lekarstwem na cierpienia mózgu jest rozszerzenie serc naszych, zjednoczenie się z przyrodą.	Myśli pan fakir, że oni się boją jeden przed drugim i dlatego tylko furt jak stali stoją?	Na honor nazwano was znakomicie, moi panowie, i jeżeli przygoda moja nabędzie rozgłosu, przekona, że w związku waszym nie brak wam łączności.	Na minutkę poweselić się...	Na siwym koniu, jakiś młody człowiek, tylko co ich nie roztratował.	Nie dbam o opinię; tylko wobec siebie chcę pozostać czystą... Każdy brud jest mi wstrętnym i nawet dla dopięcia swoich marzeń nie zrobiłabym podłości.	Nie mogę przystać na to, panie rycerzu służyć ci będą cztery dziewice z mojego dworu, piękne jako róże wiosenne.	Nie przeczę.	Nie tylko ja, ale ogólne to jest mniemanie w obu wojskach. Powiadają też, że pod Warszawą serenissimus rex Sueciaeserenissimus rex Sueciae (łac.)	O, nie mów tego! Nie mów, proszę cię, Gilbercie.	On ma jechać do Troków, a ty masz zostać w tej okolicy.	Poślemy naszą policję i żołnierzy i wspólnie zbadamy sprawę na miejscu. Polacy sami nie dadzą rady.	Próżno pójdziecie, bo do szpitala nie pójdę...	Roztropnie powiedziane. Zdaje mi się, że burza się przełamuje i niebawem będzie koniec. Chwała Panu najwyższemu. Nasze diabły zaczynają drapać się po głowie.	Tak... tak. Trzeba się uczyć	To jest: prawidłowość i porządek, rodzina, mąż, dzieci i obowiązki. Znam to! Zaleca mi pan to, co sam od siebie odrzuca ze wstrętem. Trochę wydaje mi się to sprzecznem...	To niby, że ja sam siebie szanować nie będę	Tylko bez bujania, panie Nikodem, już ja wiem, że jak się pan postarasz, to niejeden taki znajdzie się, co da.	We Frankfurcie ludzie biorą chustkę, wychodząc na przechadzkę z domu. Czyś sądziła, babko, że trzeba się nią okrywać, idąc spać?	Więc czemuż ja się mam narażać?	Wytłomaczę się Ale pierwej pan powiedz mi: w jaki sposób wyobrażasz sobie materialnie proces myślenia? Co tam robi się w mózgu?	Zapewne, ale jednak może rozpoznał chorobę, na jaką markiz umarł?	A gdzie mama?	A gładka była?	A nieprawda! po ojców wyszlim	Albo to Ania jedzie z rodzicami?	Ależ, Gösto, jest nas dwunastu!	Ależ, mój panie, ja umieram... Ja dziś, jutro umrę... A pan jesteś zdrów jak byk...	Ciekawym, jak?	Co, co?	Dobrze Dobrze, pójdę sobie z Bogiem!	Drodzy moi, to słowo w słowo, jak ja. Przeczuciem tylko zachowałem uprząż. Hola, Bazin! połóż tu mój rząd nowy z siodłem, razem z siodłami panów.	Dziadzia! Obiad!	Jak pan chce, a zawsze lepiej głupstw mówić mniej.	Jak to?	Jakże; Marysię i Kondusię.	Jest to świadectwem dojrzałości umysłu	Jesteś fałszywy!	Koło dziesięciu tysięcy. Wiele matek w chwili ostatniej zakłada protest łez przeciw odcieleśnieniu dziecka i uchodzi do Kalany.	Kto są twoi bohaterowie?	Kto wie! Na wszystko trzeba być przygotowanym.	Kupiłem jej dwa ciastka, dwa aniołki	Muszę jechać do stolicy	Niech i tak będzie. Odwiedziłem starego druha.	Niech mnie niech mnie żarłacz ludojad połknie! Przeklęty strażnik! Ten człowiek gotów zepsuć nam cały plan.	Nineczko sama mówiłaś, że miłość wszystko zwycięża.	Nuda, Teatr	O dla Boga! Czego to jegomość tak krzyczy? Zaś tam jaki duch! Żyw jestem i zdrowy.	Od wczoraj wieczora.	Pani musiałaś być w owéj chwili bardzo nieszczęśliwą.	Panie doktorze! Niech pan ją ratuje.	Pomsta i kara boska. Nadużywać do rzeczy świeckich tych tak świętych kart!	Proszę pań znam jedną nauczycielkę w Iksinowie, pannę Cecylię... Panna Cecylia skończyła Instytut, nawet dostała cyfrę... Jest bardzo zdolna, ale... jest zniechęcona do świata.	Przecież wiedziałam, że przynieść musi. Musiał przynieść, skoro był w Yorkshire. To taki rzetelnyrzetelny	Przez brak węgla, który można słusznie nazwać najcenniejszym z bogactw mineralnych.	Rozumiecie?	Skądeście, ludzie, i coście za jedni?	Spojrzyjcież na mnie!	Sza!	Szczere jakoweś serce... i myślę, że prędko przyjdziemy do konfidencjikonfidencja (z łac.) odpowiedziała mu Oleńka.	Szukam listu.	Szukam was, by podziękować. Uratowaliście mi życie!	To ci powiem: machnij dobrze i utnij od razu: Chmielnickiemu, chanowichan	Umiem pięknie pisać po żydowsku i po rosyjsku.	Wiem, o czym pan myśli.	Wiem.	Wyzdrowiał i od miesiąca już chodzi do fabryki.	Właśnie, że twój umysł trzeba ująć w karby. Podobnie jak zarząd partii jest mózgiem klasy robotniczej, tak samo takie rozumy jak twój muszą być nastawiane i kierowane przez rozum centralny, przez ideę-matkę.	Zaraz zdejmę te szmaty i zbadam go	Zawsze! To „zawsze” będzie trwało	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.
Więc powiadam panu, że to był osioł. Tak, drogi panie, osioł, a mam prawo tak twierdzić, gdyż był moim najserdeczniejszym przyjacielem. Drugiego podobnego durnia nie doczeka się świat w ciągu najbliższych stuleci. Dlatego też szkoda, że umarł. Jeżeli zaś teraz nas słyszy, niech cymbał wie, co o nim sądzę, gdyż spóźniłem się na pogrzeb i nie miałem możności powiedzieć mu tego w oczy.	Tam przynajmniej wiadomo, co się robi i w jakiej porze roku się żyje. To nie tak jak tutaj, gdzie będzie nie więcej jaskrów na Wielkanoc niż na Boże Narodzenie, i gdzie ani usłyszeć dzwonka na jutrznię, kiedy pozbieram rano swoje stare kości. Tam człowiek słyszy każdą godzinę; to jest tylko biedny dzwonek, ale powiadasz sobie: „aha, brat wraca z pola”, widzisz jak dnia ubywa, dzwonią na wszystkie sprawy ziemi, masz czas się obrócić, zanim zapalisz lampę. Tutaj jest dzień, jest noc, idzie człowiek spać, nie mógłby nawet powiedzieć, co z całym dniem zrobił. Jak te zwierzęta.	Według mego zdania nieszczęścia, o których śpiewać można, nie muszą być tak bardzo dolegliwe. Śpiewaj pan, jak zechcesz, ja będę spał, jak będę mógł, i nie myśl pan, żebym mu przerywał.	Po czym udał się do Skirwoiłły. Stary wódz dał znak i nie czynił żadnych trudności co do odjazdu, wiedział bowiem, o co chodzi, lubił Zbyszka, był mu wdzięczny za ostatnią bitwę i przy tym nie miał żadnego prawa zatrzymywać rycerza, który należał do innego kraju, a przyszedł tylko z własnej ochoty. Więc dziękując za znaczną usługę, jaką oddał, opatrzyłopatrzyć (daw.) zbroja wykonana z metalowych kółek. i w hełmie na głowie. Więc zbliżywszy się do niego, rzekł:	Dajże Boże! tylko że to dziś trzeba będzie podobno bić z wierzchu na zamek, nie tak jak pierwej, wymknąć się tylko ze środka.	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Smoki nie, tylko Jasinowski nie umiał powozić i pozwolił się im rozhukać. Pamiętasz, Jędruś, jak to wtedy się rwały?	Tak, jesteś żebraczką! Okazuje się, że nie masz rodziny ani krewnych i nie ma kto zaopiekować się tobą.	W Mohilowie wojsk nie ma, w Jampolu nie ma, w Raszkowie nie ma! Ja tu jeden pan!... Kryczyński, Adurowicz i owi inni ja im wezyr, ja im murza najwyższy, ja im wódz, jako Tuhaj-bej był wódz	Eee! Nie mówmy już o tej sprawie. Sam widok Torrance’a przypomina mi dość pocieszne zdarzenie sprzed paru lat, gdy umówiłem się z tym biednym ciamajdą, że spotkamy się koło krzyża w Edynburgu. Każdy poszedł za własnymi sprawunkami, a kiedy była już godzina czwarta, Torrance, mając już nieco w czubie, nie poznał swego pana, ja zaś, nie wziąwszy okularów, byłem bez nich tak ślepy, iż daję waćpanu słowo, żem nie poznał własnego skryby!	Tak, zwłaszcza od strony gospodarczej. Panowie, nasza Kompania jest zbyt mała, żeby eksploatować miliardy salamander. Nie damy rady finansowo ani politycznie. Jeśli będzie zmieniać się mapa mórz i lądów, sprawą będą interesować się też wielkie mocarstwa, panowie. Ale o tym nie będziemy mówić. Nie będziemy wspominać o wysokich funkcjonariuszach, którzy już dziś odnoszą się do syndykatu bardzo pozytywnie. Proszę jednak, panowie, żebyście nie tracili z oczu ogromnego zasięgu sprawy, nad którą będziecie głosować. (Entuzjastyczna, długotrwała owacja. Wspaniale! Brawo!)	Ależ nie, panie prezesie pan jest niezrównany! Czy każdy silny człowiek musi uważać kobiety za zbyt niepoważne do rozmowy o rzeczach natury wyższej?	Dlaczego nie?... Bardzo proszę panienkę... To jest sam najpiękniejszy pokój... Tu stawał pan Bieliński...	Ja nie pracuję dla historji życie mi wystarcza; jest dostatecznie interesujące, jak powiadał biedny Swann.	O tak! Miałem okazję sam się z nim spotkać w roku 1816 lub 1817; do jego lochu można było zejść tylko z pikietą żołnierzy: uczynił na mnie ogromne wrażenie i nigdy nie zapomnę jego rysów.	O, i ja, ale o tym nie ma co mówić	Z punktu widzenia teorii poznania mało, zaledwie zarys cienia. Ci wszyscy ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, jak mało istnieją...	A ja powtarzam sobie, że moje miejsce nie jest w fotelu sędziowskim, ale na ławie oskarżonych.	Bez wątpienia, kochany towarzyszu Kapitan Corsican i ja przybyliśmy do Liverpoolu z zamiarem, dostania się na brzeg „China” na linii Cunard, kiedy tymczasem dowiedzieliśmy się, że „Great Eastern” miał przebyć nową podróż z Anglii do Ameryki: zdarzyła się więc sposobność. Dowiedziałem się, że znajdujesz się u brzegu, była to dla mnie wielka radość. Nie widzieliśmy się już od trzech lat, od naszej pięknej podróży do Państw Skandynawskich. Nie namyślałem się ani chwili i oto dla czego tender wysadził nas wczoraj przed tobą.	Cóż ci z tego przyjdzie, gdy zaprzeczę?... Albo, gdy powiem, że codziennie?... Widzisz. Nie należy stawiać takich głupich pytań. Ja nie pytam, czyś się tu nie puszczała?	Dlaczego ja wtedy nie umarłam?	Do Frankfurtu! Dostaję doskonałe miejsce. Moi państwo byli już tutaj zeszłego roku w kąpielach. Mieli pokoje na moim korytarzu, a ja ich obsługiwałam. Chcieli, bym od razu pojechała, ale nie mogłam się uwolnić. Tego roku są znowu, chcą mnie zabrać, a ja, oczywiście, pojadę, zaręczam ci, moja Barbaro.	Dosyć! Dosyć! Dwunastu chłopców wystarczy na te ciężkie czasy. A teraz posłuchajcie. Wróżby były znakomite, tylko że trzeba mówić powoli i patrzeć na rękę. Ale muszę was zmartwić. Wszystko odbywa się darmo na dzisiejszej zabawie, nie zarobicie żadnych pieniędzy.	Eh, nie warto mówić o tym! Kłopot? To przyjemność dla nas. A oprócz tego a prócz tego wydaje mi się to bardzo korzystne, że oboje przyzwyczajają się do siebie.	Hm... owszem bardzo pięknie, ale ja tam nie jestem zbytnio wykształcony, więc dla mnie za mądre, niezupełnie zrozumiałem.	Myślałem, że pani pozostanie do wieczora i potem razem pójdziemy do Róży, że pani mi poświęci cały dzisiejszy wieczór. Ja pani nie widziałem przecież całe dwa miesiące	Nie znam go; muszę się mu przypatrzyć.	O, cioteczko Jakubino, czyż nie byłyśmy grzecznymi dziewczynkami przez całe te trzy zimy, gdy nam matkowałaś?	Proszę cię tylko o jedną łaskę, zachowaj tajemnicę tych odwiedzin i zostaw mnie w moim piekle, przy tym warsztacie potępieńca. Nie dochodzi się może do niczego, póki najtkliwsze miejsca naszego serca nie stwardnieją w podeszwę.	Przyszłam cię zobaczyć i choć przywitać, odezwała się Cecylia poufale, lecz nie naciskając się zbytecznie, czy też mnie poznasz?	Widzę, że nie wiesz. Ponieważ nie jesteś wyznawcą zakonu, sprawa ta zakryta jest przed tobą.	Zamek to potężny, żadnej inwazji się nie boi. Ona w opiece jest u pani Sławoszewskiej i u mniszek.	Mnie nie wypada... Ja i Femcia wolałybyśmy umrzeć aniżeli robić mężczyźnie tego rodzaju awanse... Ale pani, która była tak dla nas dobra, tak pielęgnowała tę miłość dwu istot, niewątpliwie steworzonych dla siebie...	Po co ci aż czterech do tego? Ja sama dam sobie radę z ludźmi. Czy już nareszcie rozpoczęły się łowy? Owo śpiewanie oraz widok ludzi wdrapujących się na drzewa obudziły we mnie żyłkę myśliwską. Czemuż to mamy bawić się w takie ceregiele z człowiekiem... tym brunatnym golasem... bezwłosym i bezzębnym oraczem i zjadaczem ziemi? Ścigałam go przez cały dzień... przy blasku słonecznym. Gnałam go, jak wilki ganiają kozła. Ja jestem Bagheera! Bagheera! Bagheera! Jak teraz tańczę z tym oto moim cieniem, tak tańczyłam z ludźmi...	Ano, panie Pencroffie jeżeli to ma być ta zwierzyna, którą obiecał pan dostarczyć mojemu panu, to niewiele potrzeba będzie ognia, żeby ją upiec!...	Głupiś jak ten baran! Grunt jest mój i zrobię z nim, co mi się spodoba!	Och, tak, jestem twoją Pauliną... A co?	A co będzie z nimi?	A któż to tak spaprał?...	Ależ jest co robić, rozpalić ogień	Bóg z nim! radźmy teraz, co czynić.	Co takiego?	Cóż, kiedy pan mnie wyręczasz. Panno Ani, koniaczek	Dzwony, dzwony, dzwony! gdybym co innego i posłyszał nawet, bądźcie pewni, że strzegłbym się cokolwiek mówić: kto dziś z nas wié, co wróg a co przyjaciel? Milczéć należy, jedném okiem płakać a drugiém się śmiać i cicho, cicho, cicho! Hennicke z kapeluszem... wychodzisz?	Jak to? Skądże masz tę nowinę?	Miarkując z tego, co nieraz i nieboszczyk tatuś, i Maćko gadali, to często się w nim serce odmienia.	Nieznośny! Wiem o tym.	Posłuchaj mnie, przyjacielu pewnego dnia i ja chciałem popełnić samobójstwo w przystępie rozpaczy takiej jak twoja. Pewnego dnia także twój ojciec chciał się zabić pogrążony w podobnej jak twoja desperacji.	Przed drugiem Balbec, tak.	Tak. Coś tam zaszło w Ostendzie. Podobno powodem wszystkiego jest Kopowski.	To pan będzie blisko!	Wobec tego muszę wysłać depeszę dziękczynną do wuja. Czy w ich domu spotkałeś kogoś, kto cię tak odmienił? Było tam, zdaje się, dużo osób.	?...	Aby tylko pieniądze były w skarbie...	Ach! Boże, czyjże to głos słyszę?	Bardzo! bardzo!	Bazinie, mój przyjacielu, niech cię Bóg ma w swojej opiece, lecz, zdaje mi się, że mieszasz się do naszej rozmowy!	Bohun.	Bom bolał po tamtej...	Będę długo leżeć w łóżku i próżnować Musiałam całą zimę wcześnie wychodzić z domu i pracować dla innych, więc teraz chcę wypocząć i nabawić się do syta.	Cooo?... Herbert! Potz Blitzpotz Blitz (niem.)	Dam ci odpowiedź jutro	Dlaczegóż o mnie?	Dlatego właśnie ani myślę ruszyć się stąd	Do djabła z filozofowaniem...	Dobranoc, paniczu.	Dukatów? Dziękuję ci, Karolku.	I cóż się stało?	I jeszcze groziliście nam laniem!	Jaka mogiła?	Jakie?	Jakie?	Jestem...	KazimierzoweKazimierzowe rzekła księżna	Książę Buckingham zamordowany?...	Lubię bardzo Krzemień	Lusiu postąpiłaś okrutnie.	Masz jakieś rzeczy? Wezmę dorożkę.	Mnie nic, ale matce Pennella ukradł pierścionek	Moja Lorko... już dosyć tego!	Na koń Sorokę!	Na to, Senderl, znajdzie się sposób. Powiedz mi, kochany, czy wiesz coś o Czerwonych Żydach?	Nienaumyślnie	No, więc cóż zrobimy?	O, to wielka strata!	Podobno kupił dla niej pałacyk po Sandersach w Alejach?	Procentu trzy kopiejki, razem dziesięć	Przeczytajcie mi artykuł Jestem księgarzem wszędzie, nawet przy kolacji.	Przyjedźcie, tylko z pewnością, będzie to prawdziwe święto dla nas, moja droga panno Janino!..	Skąd przychodzisz tu, Lenoro?	Spod pruskich panów, spod Malborga.	Tam, o pięć minut stąd, nad kanałem, za wierzbami: ubili im pułkownika Macon.	Toupinet.	Trzeba nogę obciąć tu, w tym miejscu Kaleką na całe życie zostaniesz i jeszcze mnie będziesz przeklinać. Jeszcze powiesz, że był sposób.	Wracam wciąż do mojej myśli, trzeba, aby Julian znikł na jakiś czas z oczu. Mimo swej łaciny, to ostatecznie chłop, często nieokrzesany i bez taktu. Raz po raz sądząc, że się okaże grzeczny, pali mi strzeliste komplementy, których uczy się na pamięć z jakiegoś romansu...	Wy mnie nużycie, przychodząc tutaj bez potrzeby.	Za chwilę ci służę. Sądzę, że najwygodniej nam będzie u ciebie.	Zarezerwowany trzy dni temu.	Zobaczycie!	Życzę ci wesołych świąt, moje dziecko...
Konkluzja Znęceni pseudo-dywidendą, którą otrzymywali przez kilka miesięcy po wymianie swoich pieniędzy na akcje, margrabia d’Aiglemont i Beaudenord zachowali je (mówię o nich za wszystkich innych), mieli o trzy procent więcej od swoich kapitałów, śpiewali pochwały Nucingena i bronili go w tej samej chwili, gdy go podejrzewano o zawieszenie wypłat. Godfryd zaślubił drogą Izaurę i otrzymał za sto tysięcy franków akcji w kopalniach. Z okazji tego małżeństwa Nucingenowie wydali bal, którego wspaniałość przeszła wszelkie pojęcie. Delfina ofiarowała pannie młodej śliczny rubinowy garnitur. Izaura tańczyła już nie jak młoda dziewczyna, ale jak szczęśliwa kobieta. Rozkoszna baronowa była bardziej niż kiedykolwiek pasterką alpejską. Malwina, kobieta z Czy widziałeś w Barcelonie? usłyszała na tym balu z ust du Tilleta suchą radę, aby została panią Desroches. Desroches, zagrzewany przez Nucingena, przez Rastignaka, próbował zacząć od kwestii interesów, ale na pierwsze słowa o posagu w akcjach kopalni, zerwał i zwrócił się ku Matifatom. Przy ulicy du Cherche-Midi adwokat zastał przeklęte akcje kanałów, które Gigonnet wpakował Matifatowi, zamiast mu dać pieniądze. Czy widzisz minę Desroches’a, gdy spotkał dwa razy grabki Nucingena na dwóch posagach, które wziął na cel? Niedługo trzeba było czekać katastrofy. Bank Claparona rzucał się w zbyt wiele interesów, nastąpiło zatkanie, przestał płacić procenty i dawać dywidendy, mimo że operacje jego były doskonałe. Nieszczęście to skombinowało się z wypadkami roku 1827. W roku 1829 Claparon był już zbyt powszechnie znany jako słomiany człowiek tych dwóch kolosów i runął ze swego piedestału na ziemię. Z tysiąc dwustu pięćdziesięciu franków akcje spadły na czterysta franków, mimo że warte były naprawdę sześćset. Nucingen, który znał ich realną wartość, odkupił je. Kochana baronowa d’Aldrigger sprzedała swoje akcje w kopalniach, które nie przynosiły nic, a Godfryd sprzedał akcje żony dla tej samej przyczyny. Tak samo jak baronowa, i Beaudenord zmienił swoje akcje w kopalniach na akcje spółki Claparon. Długi zmusiły ich do sprzedaży w chwili najniższego kursu. Z tego, co dla nich przedstawiało siedemset tysięcy franków uzyskali dwieście trzydzieści tysięcy franków. Pocałowali stół i resztę umieścili roztropnie w trzech od sta po 75. Godfryd, tak szczęśliwy jako kawaler, bez trosk, którego życie samo niosło, znalazł się mając na karku kobietkę głupią jak gęś, niezdolną znieść niedostatku (bo po upływie pół roku spostrzegł się na zgęsieniu ukochanej istoty), plus teściowa bez grosza, marząca o pięknych tualetach. Dwie rodziny skupiły się, aby móc istnieć. Godfryd musiał puścić w ruch wszystkie swoje wystygłe protekcje, aby uzyskać miejsce na tysiąc talarów w ministerium finansów. Przyjaciele?... w kąpielach. Krewni zdziwieni, pełni przyrzeczeń: Jak to, mój drogi, ależ licz na mnie! Biedny chłopiec! [por.] Kawalerskie gospodarstwo.! Niedawno przejeżdżając ulicą de Rivoli do Lasku Bulońskiego, nasz baron ujrzał pod arkadami baronową d’Aldrigger. Biedna stara miała zieloną kapotkę podbitą różowym, sukienkę w kwiaty, mantylkę, słowem była zawsze i bardziej niż kiedykolwiek pasterką alpejską, tak samo bowiem nie zrozumiała przyczyn swego nieszczęścia jak przyczyn swego dostatku. Wspierała się na biednej Malwinie, wzorze heroicznego poświęcenia; robiło wrażenie, że to Malwina jest starą matką, gdy baronowa wyglądała na młodą panienkę, a Wirth szedł za nimi z parasolem. Odo lucie, rzekł baron do pana Cointet, ministra, z którym jechał na spacer, gdórych niebodopna mi pyło zpogadzidź. Purza zasad minęła, fróćdzie miejzdze demu pietnemu Potenortowi. Beaudenord wrócił do finansów dzięki staraniom Nucingena, którego Aldriggerowie sławią wciąż jako bohatera przyjaźni, bo zaprasza zawsze pasterkę alpejską i jej córki na swoje bale. Nie sposób jest komukolwiek w świecie dowieść, jak ten człowiek chciał trzy razy i bez włamania okraść publiczność i jak ją wzbogacił mimo swojej woli. Nikt nie ma mu nic do zarzucenia. Kto by powiedział, że bank bywa czasem mordownią, popełniłby najstraszliwsze oszczerstwo. Jeżeli akcje spadają i idą w górę, jeżeli wartość papierów rośnie i maleje, ten przypływ i odpływ jest wynikiem naturalnego ruchu atmosferycznego, w związku z działaniem księżyca, a winę ponosi wielki Arago, że nie dał nam żadnej naukowej teorii dla tego doniosłego zjawiska. Wynika z tego jedynie wielka prawda finansowa, której nie spotkałem nigdzie wypisanej...	A żebyście wiedzieli, że wadzi, nawet bardzo; dzień w dzień jakowaś szkoda albo kłopot z jego przyczyny. Cud boski, jak wszystkie krowy przyżenieprzyżenąć (daw.) dziupla w pniu drzewa z gniazdem pszczół., patrzę, ten niedojda siedzi na górce pod brzozami, wiecie, tam wedle Maciejowego jęczmienia. Dłubie kozikiem biały klocek, aż drzewo zgrzypi. Podszedłem do niego tuż, zaglądam, krówka jak żywa. Ślepie, rogi, uszy, ogon krzynę w bok odrzucony, że się to niby przed muchami ogania. Powiadam wam, ażem zgłupiał. Ale za to Krasa i Gwiazdula hań, hań, aże nad rzeką, a Wiśniochę diabli wzięli. Pół dnia zbiegałem po lesie, zanimem ją odszukał.	Aby upewnić się, że to na pewno ten człowiek, o którego nam chodzi.	To trudno W naszym państwie jeszcze takiego wypadku nie było, ale w Hiszpanii, w Belgii i w innych jeszcze państwach, zdarzało się, że król umierał i zostawiał małego synka. I to małe dziecko musiało być królem.	Zacny z ciebie chłop, mój Jacopo i Bóg cię wynagrodzi za twoje dobre chęci, ale dziękuję, nie potrzebuję nikogo; parę dni odpoczynku postawi mnie na nogi, a spodziewam się, że w tych skałach znajdę zioła, które są doskonałe na kontuzje.	Tak się to mówi. Ale to znaczy, że pani nic nie wie. Prątnicki usunięty jedynie dla pani.	To ja ci dziękuję, że jesteś taka miła i ładna. Pomyśl tylko: mogłabyś być skwaszona i brzydka, a tym samym zepsuć mi piękny obchód takiego sobie finału, nie, źle się wyraziłem, raczej półfinału!	Agata! Widzieliście no, moi ludzie! Agata! No, to chwała Bogu! A powiadali ludzie, jakoście jeszcze na Gody pomarli, nie wiada było ino kaj, że nawet mój zbierał się do kancelarii na przewiady. Siadajcież... strudzeni pewnikiem jesteście. Gęsi się ano lęgną...	Bolał! zawołał ojciec śmiejąc się... a tyś Bogu powinien był dziękować, że ci ją wziął, gdyś jeszcze kochał... gdy z tego miodu serdecznego nie wyrodził się ocet! Głupi człowiecze! głupi! Pamiętaj na mnie! mówię ci raz jeszcze, pamiętaj na mnie... Patrz na pokutę moją. Za co? Za to, żem ja pan i głowa domu i najwyższy sędzia w rodzinie mej, osądził i ukarał... Ty słaby, ani sędzią, ani mścicielem być nie potrafisz... będziesz ofiarą, a za sobą powleczesz dziecko, i ród, i mnie.	Ech! Boże! na dziesięć lub dwanaście jaskrawych zbrodni które zdarzają się corocznie we Francji, połowa dzieje się w okolicznościach co najmniej równie nadzwyczajnych, jak w waszych opowiadaniach, a często przewyższa je romantycznością. Czyż prawdy tej nie potwierdziło wydawnictwo Gazety Sądowej, moim zdaniem jedno z największych nadużyć prasy? Dziennik ten, który sięga dopiero roku 1826 lub 1827, nie istniał w czasie moich początków w służbie państwowej; toteż szczegóły zbrodni, którą państwu opowiem nie były znane poza departamentem, w którym ją spełniono. W dzielnicy Saint-Pierre-des-Corps w Tours, kobieta, której mąż znikł bez wieści podczas rozpuszczania armii Loary w 1816 roku i która naturalnie bardzo go opłakiwała, zwróciła na siebie uwagę nadzwyczajną dewocją. Kiedy misje przebiegały prowincjonalne miasta, aby wznosić na nowo obalone krzyże i zacierać ślady rewolucyjnych bezbożności, wdowa ta wystąpiła jako jedna z najżarliwszych prozelitek, nosiła krzyż, przybiła doń serce ze srebra przeszyte strzałą i długi czas po misji chodziła co wieczora modlić się pod krzyżem, który umieszczono za chórem kościoła. Wreszcie zmożona wyrzutami wyspowiadała się ze straszliwej zbrodni. Zamordowała męża, tak jak zamordowano Fualdesa, podrzynając mu gardło; zasoliła go, włożyła do starych beczek, kawałkami, zupełnie jak wieprza. I długi czas co rano obcinała po kawałku i chodziła wrzucać do Loary. Spowiednik poradził się przełożonych i oznajmił penitentce, że powinna zawiadomić prokuratora. Uczyniła to i oczekiwała nadejścia władz. Prokurator, zwiedzając wraz z sędzią śledczym piwnicę, znalazł jeszcze głowę męża w soli, w jednej z kadzi. „Ależ, nieszczęśliwa skoro pani miałaś to okrucieństwo, aby rzucać ciało kawałkami do rzeki, czemuż nie usunęłaś i głowy, nie byłoby dowodów...” „Często próbowałam, proszę pana ale zawsze była mi za ciężka”.	Prezesiuniu kochanieńki ależ to słówko w cyrczku! Niechże cię kaczuszki podepczą! Myślałem, że szlaczek mnie trafi ze śmiechu! To się nazywa określonko!	Przyznam się, że pierwszy raz jechałam z taką szaloną szybkością.	Spodziewam się, że ojciec pani nas odwiedzi...	Zgodzisz się na to, mój zacny Kanadyjczyku że jeśli takie zwierzę istnieje, jeśli zamieszkuje głębie oceanu, jeśli przebywa w płynnych warstwach o kilka mil pod powierzchnią wód, to zapewne musi posiadać organizm silny, z niczym porównać się niedający.	Że nie ma?	Panie Widzę, że moi wrogowie w duszy twej zasielizasieli	Tak, nie przy nas, dawno pisane... To pisał Amasis, faraon egipski, do tyrana Polikratesa. Taki był tyran na wyspie Samos, Polikrates... Człowiek dawny, przedwiekowy, który kochał sztukę i rozkosz. Przywarły słowa do mózgu od chwili tłumaczeń na szkolnej ławce trzeciej księgi Herodota. Tam są przedziwne mądrości! Nigdy o tym nie myślałem i dopiero dziś...	Moja eskorta chora, ten chłopak stajenny. Jutro go zupełnie stracę. Tak tęskni po wsi, że go muszę do domu odesłać.	Ojoj... nie warto z wami gadać, jak Boga kocham! Pierwsze, nie oszalałem; drugie, trudniejsze rzeczy już człek w Kołtuniszkach dokazował, taj udało się; trzecie, baba śpi jak niedźwiedź na zimę, skórę z niej zedrzesz, nie zbudzi się.	W gruncie ani ty, ani ja nie potrzebujemy zbytku. Jeśli dasz mi w Neapolu miejsce w loży w „San Carlo” i konia, będę aż nadto szczęśliwy; trochę więcej czy mniej zbytku to nie jest rzecz, która mnie lub tobie da odpowiednią pozycję; da ją nam przyjemność, jaką wybitni ludzie znajdą może w tym, aby zajść do nas na filiżankę herbaty.	Niech stryj spojrzy na mnie Czy wyglądam na człowieka lekkomyślnego?... Czy wyglądam na człowieka, który pozwoliłby sobie na objęcie dyrekcji bez pewności, że to objęcie będzie zatwierdzone?... Czy u licha robię wrażenie smarkacza czy wariata?!...	Tylko tyle, to niewiele tak, to niewiele, bo mogłem się urządzić lepiej, a nie zrobiłem tego, to handel, mój kochany.	A no, próżno, tutaj w ciemnicy żyć nie możemy! trzeba się wydostać.	Cale nie wątpię; każdej godziny stać się to może.	Jeśli zapomni o tamtej, jeśli się nie złamie i jeśli wyzdrowieje.	Nie powtórzy się!	No, to ci dopiero gęsta mgła. Słychać jak na łodziach rybackich, to z tej, to z tamtej strony, wrzeszczą przerażeni ludzie. Czyż nie byłaby to wspaniała heca, gdybyśmy tak przejechali jedną z nich?	Zarówno Patrząc na niego, niktby o przebiegłość i rozum tego otyłego rzeźnika nie posądził, a jednak...	Masz słuszność Ale bo też nie głupca ani nawet nie człowieka z talentem trzeba nam szukać. Aby rozwiązać podobny problem, trzeba nam człowieka genialnego. Geniusz jedynie posiada dziecięcą wiarę, religię miłości i pozwala sobie chętnie wiązać oczy. Otóż jeżeli spotykałyśmy niekiedy ludzi genialnych, byli oni może zbyt daleko od nas, zbyt zajęci, a my zbyt puste, zbyt rozbawione, zbyt pochłonięte...	Nóż wrzasnął na koniec stryj Salters. Penn urósł w dwójnasób, ciężko dysząc pośród ryb, Manuel jął się przeginać to w tył, to naprzód, ażeby znów nabrać sprężystości, a Długi Dżek oparł się o burtę. Kucharz pojawił się znowu, bezszelestnie jak czarne widmo, zgarnął całą kupę łbów i ości	Niech będzie muł, kiedy tak chcesz, byleby był tylko dobry coprawda, widziałem ja magnatów hiszpańskich, których świty całe na mułach siedziały... Ale, droga pani Coquenard, rozumiesz to dobrze: muł potrzebuje czapraka, dzwonków...	Ja nie żałuję zupełnie. Będziesz dzisiaj w kolonii?	Ja pannie Czertwan odwdzięczę się czemś lepszem, niż słowem!	Już też, panie mieczniku, zgoła to nie przeszkoda, bo przecież ichmościowie księciu panu ustąpią.	Nie mówiłem nic, bo mi pod tajemnicą spowiedzi wyznał, co chce czynić. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niech mu świeci...	O, i owszem. Nie ma racji milczeć, bo nie ma czego słuchać!	Sam nie zrobiłbyś tego, prawda? Jak to dobrze być tak wysoką, jak ja.	A kaj go schowasz, by ci nie odebrali?	Czemuż to, na miłosierdzie boskie?!	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Gdzie się paliło?	I wiela to weselisk odprawi się w zapustyzapusty	Krasnoludki wszędzie się kręcą i widzą, opowiadają.	Moiściewy, a to kiej żywy się rucha, choć z drewna. Pokaż go dzieuchom!... dopiero to będą wydziwiać!... Pokaż, Witek!	Moja żona musi wyglądać na moją żonę	Nie.	Niebój się	Niechże się pan uspokoi, pułkowniku, przepraszam pana, szczerze przepraszam.	Ten, co mi rozum pomieszał, aż was śmiałem pomawiać o bezecne uczynki, zwie się rycerz Wrzecisław ze Żlebu.	Za talent można mieć dwadzieścia złotych łańcuchów albo sześćdziesiąt pięknych krów dojnych, albo dziesięciu niewolników do roboty, albo jednego niewolnika, który potrafi czy to grać na flecie, czy malować, a może nawet leczyć. Talent to straszny majątek!...	Ale kiedy ja cię zawsze poznam moja kochanko.	Co prawda wbrew wszystkiemu co może z tego wyniknąć, życzyć jednej tylko rzeczy dla Elleny i dla Fabijana powinniśmy, aby Harry Drake poległ, słuszność mamy za sobą.	Gdy muszę, znajdę...	Jedziecie pono z Krakowa! tamci to ja w szkole bywałem, młodość spędziłem i miło mi go wspominać	Miej litość nad Valentine! Przecież to niemożliwe! Wolałbym już oskarżyć samego siebie! Valentine ma serce czyste jak kryształ, to lilia niewinności!	A czy twoja córka pojedzie ze mną do Harranu?	Ach, pani gdybyż pani mogła mnie zrozumieć!	Ani wie, dziecinka, co za splendor niezasłużony ją spotyka Królewska chrześnica! Wyście za kumę, niewiasto?	Bardzo wam będę obowiązany i daj Boże odwdzięczyć.	Bo kawa zimna warta grosz, albo patyk złamany.	Byłem.	Byłem.	Bóg zapłać! Wart ten koń lepszego losu niż zdrajcę do śmierci nosić.	Co powiesz?	Co?	Co?	Czy tak?	Czyżby ktoś nas śledził?	Cóż znowu za republika?	Daj no pokój! Skocz, proszę cię, do Chłuki, wszak go znasz?	Daję.	Dla tego jednego, który moją pracę podejmie, rozszerzy, nakreśli jej nowe, mnie nieznane widnokręgi, i przekaże całość temu, który po nim przyjdzie	Ehe...	Hirszgold?... Hirszgold?... Ach, już wiem! To jakiś znajomy papy... Pierwszy mazur był prześliczny...	I tak już ciągle?	Jak chcecie, to wam trochę poczytam.	Jakich świadków?	Jakież to masz towary święte?	Jeżeli jeszcze raz to zrobisz, powiem!	Mam czas.	Może wypisać pani rolę?...	Nam czas ruszać.	No i cóż u pana, panie Józefie?	Och, Zdzisiu... Zdzisiu, co ty mówisz?	Pan?	Pan?! Pan, panie Noirtier, zabił mi ojca?!	Powiedzmy! KaKa!	Przed godziną jeszcze miałam ten zamiar ale teraz postanowiłam zostać...	Słyszałeś?	Tak.	Tam do kata, robiłem rewolucję lipcową, to zupełnie dosyć, bo zrujnowała mnie...	To są moje dawne marzenia, dotychczas, niestety, niespełnione.	U mnie czerwońce w lesie zakopane: dwie garści.	W przeciwną.	W takim razie dobrej nocy. Proszę pamiętać o mojej prośbie.	Wino	Właśnie myślę!	Z czyim podpisem? z królewskim?	Z twarzy i z działalności bardzo dobrze. Widywałem go w Paryżu.	Za Bernardynami?
Nie wiem; słyszałem tylko, że jakiś cesarz chiński kazał zbudować specjalny piec  i w tym piecu odlano, jedna po drugiej, dwanaście takich waz. Dwie popękały pod wpływem ognia, dziesięć pozostałych zatopiono na głębokości trzystu sążni w morzu. Morze, które wyczuło, czego od niego wymagają, oplotło je swoimi lianami i koralami, i wprawiło w nie muszle; wszystko to cementowało się w tych niesłychanych głębinach przez dwieście lat, gdyż cesarza, który chciał dokonać tego doświadczenia, uniosła ze sobą rewolucja. Został tylko protokół, który zaświadczał o wypaleniu waz i o spuszczeniu ich na dno morza. Po dwustu latach odnaleziono ów protokół i postanowiono je wydobyć. Nurkowie w specjalnych machinach przeszukali zatokę, ale z dziesięciu waz odnaleźli tylko trzy	Tak ... tak... zawracaj, Akelo! Rama wścieka się ze złości, a ja, niestety, nie mogę dać mu do poznania, czego odeń chcę dzisiaj.	Czego waść życzysz?	Ale gdyby Cointetowie dowiedzieli się o tej sprzedaży, gotowi by nie podpisać naszego aktu, dręczyć nas, wystawić na licytację...	Jeżeli go viertelnicy pijanego gdzie nie pochwycili przy kościach, to tylko co go nie widać Uparł się tu chodzić, aby koniecznie wymódz na nas wiadomość, gdzie ma szukać brata... Ale strach spojrzeć na niego! a wam się serce zakrwawi gdy go zobaczycie...	Ale się ojcze nie bójcie! Bóg i od tego obroni! jemu nie tak to źle z oczu patrzy.	Ale widzi pan... Bo gdyby młode panny ciągle sam na sam przebywały z młodymi ludźmi, to mogłaby się która zakochać...	Ona kobieta była z tych, co zgadują sny. W noc jedną, gdy leżała w łóżku, schorowana, nękana gorączką, nagle przyszła do niej senna zmora, zastukała do okna i zawołała: „Wdowo Whitgift! Wdowo Whitgift!” Kobieta, słysząc szelest piór i głos piskliwy, myślała, że to czajki nawołują, ale w końcu wstała, ubrała się i otwarła dźwierze w stronę trzęsawiska... A wtedy posłyszała wokół siebie jęk i troskę, trzęsące światem jako mocna frybra, więc poczęna wołać: „Co to takiego? Ach, co to takiego?”	Ot, harmonia ostała, może by zagrać.	Póki moje ręce będą miały siłę utrzymać żelazko, nie będzie ci zbywać na niczym! Gdy byłam starszą pracownicą u pani Prieur, zaprzyjaźniłam się z młodą panienką bardzo zacną, krewną Postela, Brygidą Clerget; otóż Brygida oznajmiła mi, odnosząc bieliznę, że obejmuje zakład po pani Prieur; pójdę pracować u niej...	Ale oni zabrali się do tego jedynie z tej racji, że pan tu jest, że pana uważają za swojego wielkiego dobrodzieja, że wierzą panu bezgranicznie, że chcą mu ułatwić pracę. Nawet nie zdaje pan sobie sprawy z tego, jak wielkim mirem cieszy się pan u nich. Nie tylko mirem: czcią, uwielbieniem.	Albo to jasny pan nie może utrzymać i tuzina?	Czy jeszcze czujesz się zmęczony?	Czy zgodziłby się pan zaczekać na prośbę moją, powiedzmy... do Nowego Roku?	Dobra z ciebie dziewczyna Starasz się zwalczać nieśmiałość i kocham cię za to. Wiem z doświadczenia, że niełatwo walczyć z wadami i że dobre słowo dodaje otuchy.	Gdyby nie było śmiesznie rozgłaszać własny triumf zaprosiłbym pana do nas; ale pan hrabia ma też na pewno serca, które drżą o niego i które musi uspokoić. To już tutaj, Emanuelu, pożegnajmy pana hrabiego i pozwólmy, niech jedzie dalej.	Gdyż kapłani boją się, aby nie napłynęły do Egiptu ludy obce, które mogłyby podkopać naszą religię, a wraz z nią ich dochody.	I to bardzo złego. Wydaje mi się pan człowiekiem niezwykle niebezpiecznym, jeśli więc przydarzy się cokolwiek naszej kochanej księżnej, odpowiedzialność złożymy przede wszystkim na pana. Chciałbym jednak pomówić z panem o życiu. Moje pokolenie było nudne. Któregoś dnia, kiedy poczuje się pan znużony Londynem, niech pan przyjedzie do Treadley, aby wyłożyć mi swą filozofię rozkoszy, popijając wybornego burgunda, którego posiadam, na szczęście, dość wiele.	Jeśli cierpi, cierpień swych nie ujawnia. Nigdym nie słyszał, aby się skarżył.	Kiedy strudzony kłopotami państwa wchodzę tu na wytchnienie, wszystko to ożywa, garnie się do mnie. Zasiadamy w koło; stare kamienie dają mi rady, rycerze gotują broń do przyszłych bitew, orzeł mierzy oczami drogę do słońca: mam przed sobą całe życie przeszłości i widzę na jej kolanach przyszłość, a dla niej zapominam o obecnej chwili, o obecnym świecie.	Matki. Brat dziadka ze strony ojca popełnił, zdaje się, samobójstwo.	Muszę ale jak ja to potrafię, co mi rozkazujecie... jeden Bóg wie.	Na psy takie urządzenie we świecie! Za wszystko płać, choćby i za to dobre słowo! Źle jest, że i gorzej być nie było. Już nawet dzieci na ojców nastają, posłuchu nie ma nijakiego, a wszystkie się żrą ze sobą kiej psy.	Na razie było to obojętne. Wyniki osiągnąłem pełne, lecz osiągnąłem je drogą kosztowną. Mianowicie ostatni zabieg wymaga bardzo drogich przyrządów, pochłania moc energii i musi trwać bardzo długo. Nie odgrywa to roli w eksperymencie, lecz dla produkcji przemysłowej nie nadawałoby się zupełnie. Mam jednak wszelkie dane teoretyczne na to, że zabieg ten będę mógł zastąpić innym, tańszym.	Nie można pójść, bo za daleko, trzeba przepłynąć	Nie róbcież nam państwo takiej suplikacji, wielmożna dziedziczko, i nie sprzedawajcie Niemcowi waszego i naszego mienia. Przecie my od zgody niedalecy i za cztery morgi na osadę podpiszemy układ...	Nie, nie! Daj mi spokój. Muszę się jeszcze w tem rozpatrzeć.	No, kolego, na mnie czas. Życzę zdrowia i daj Boże spotkać się w wolności.	No, niech pani się przyzna. Ja nawzajem pani powiem, że jest to kobieta tak dziwnej inteligencji, taka subtelna, taka rzadka, taka inna, że słów nie staje!	Oj! szkoda by krasawicy! Krew to z mlekiem! Wiedział nasz bat’kobat’ko (ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. brać.	Okropne nogi A kiedy ten goryl niósłby mnie w ramionach, wyszedłby z puszczy młody, przystojny dzikus i powaliłby go.	Prawda spostrzegła to: zdaje mi się, że słyszałam coś od niej w tym przedmiocie.	Przyrzeknij zatem, tylko do chwili, aż się zobaczymy. Jeżeli potem będziesz jeszcze pragnęła śmierci, zostawię ci swobodę, a nawet sam przyniosę broń, jakiej pragniesz.	Sancho, mój przyjacielu, jesteś największym łajdakiem w całej Hiszpanii, nie powiedziałżeś, łotrze, przed chwilą, że jej wysokość jest po prostu panną Dorotą, nie nabajałżeś mi tysiąc innych niedorzeczności, za które wstydzić się musiałem? Przez Bóg żywy! nie wiem, co mnie wstrzymuje, że cię nie zabiję na miejscu, dla samego przykładu wszystkim giermkom na świecie, którzy kiedykolwiek będą mieli honor służyć rycerzom błędnym.	Tak jest, a raczej przeciwnie: powiedziałem mu, że jeśli Orfeusz umiał pieśnią usypiać dzikie bestie, jego tryumf jest równy, skoro potrafił uśpić Wespazjana. Ahenobarbowi można przyganiać pod warunkiem, żeby w małej przyganie mieściło się wielkie pochlebstwo. Nasza miłościwa Augusta, Poppea, rozumie to doskonale.	Ten Decoud, jak widzę, umie przekonywać, chociaż jest jeszcze młody A jego nalegania polegały zapewne na tym, by Charles Gould pozwolił wywieźć cały zapas srebra na morze pod opieką tego jakiegoś Nostroma?	To czemuż się pan nie żeni?	W tej chwili, stanowiącej o przyszłości, od Litwy zależy los państwa całego. Nie ulega wątpliwości, iż Polacy muszą wybrać tego królem, kogo wy obierzecie wielkim księciem. Tak zawsze bywało, tak będzie i teraz.	Wiozę pana do pewnej chorej dziewczyny w żydowskiej karczmie. Nikt o to nie może mieć do lekarza pretensji, że jedzie do chorego.	Że tak bardzo nierówne mamy szanse. Jesteś tak duży, że gubię się w tobie, i... trochę mnie to przeraża.	A czemu do nas iść nie chcesz?	A kiedyż to zamyślasz wykonać swój zamiar, Dmytruś?	A teraz, czy sądzisz pan, że ta sama ręka dziś podsunęła truciznę pannie Valentine?	A to co za rozległa budowla, do szopy murowanej podobna?	Ależ, panie naczelniku!...	Also wie geht’s?	Bo przedtem nie czułem cię tak blisko siebie jak teraz, a wierz mi, przyjacielu Sancho, że nie bursztynem czuć ciebienie bursztynem czuć ciebie	Będziesz i ty miała, daj Boże doczekać, kogo na ręku nosić: Skrzetuskiego w tym głowa!	Co pan powiedział?	Co takiego?	Co to za dziewczyna?	Czy nie otwierał pan nikomu?	Czysta prawda płynie z ust waszej dostojności Gdyby nie mój dziwny wzrok, nie wypatrzyłbym dwu świętych skarabeuszów...	Człowieczeństwo.	Dadzą mi Sargon i namiestnik.	Dobrze, bardzom rad z tego cisnę je na łeb tym poetom z zakrystii, którzy mi już kością w gardle stają.	Doskonale, jedźmy gdzie.	Dziękuję panu sędziemu	Hasło to samo?	He!	I ja czczę Chrystusa.	Jacek! kulfonie jeden, gdzie moje pończochy?!...	Jak to? W moim domu?	Jak uważasz, rób tam sobie co chcesz z panną Teklą. Niechaj ona po nią pośle, mnie nie uchodzi; już i tak gadają. A potem zobaczymy.	Jakże ci poszedł sezon?	Jest w gaiku...	Jestem teraz mocny! nie wątpię już o swym prawie do tego czynu!	Już idę.	Kochanki waszego wodza?	Latawiec!	Można i dziś.	Mój przyjacielu, już nie masz nic do dodania?	Nie puszczę. To jest łóżko samej pani dziedziczki.	Nie widziałeś, proletariuszu, che-che, „jednostko z ludu”, ani dziesiątej części. Gdy zostanę jednym z królów Ameryki środkowej, na początek, dajmy na to, copperkingiemcopperking	Nie, powóz jest zajęty przez pewnego para Francji, zięcia pana Moreau, barona de Canalis, jego żonę i teściową. Zostało mi już tylko jedno miejsce w środku.	Niech mu tak Bóg przebaczy jak ja mu daruję tak! wszystko, nędzę, poniewierkę! nieszczęście moje! i spodlenie jej nawet!	Niewiele to pomoże! Izba mała, a gości dużo!	No tak, jak mi pani oddała te sześćdziesiąt cztery centy, to potem Gill dał mi dwa centy, DrelDrel po cencie.	No, stary zbóju jużeś wszystko wybił co do joty? Jest tam gdzie jeszcze jaka zajęczyna żywa?	O rety... po cóżeś wszystko zabierał? Nie lepiej ino klucz?	Oczekiwałem jasnego pana	Od bab z dala!...	Owszem pójdź kapitanie.	Pani zawsze jesteś pełną miłości bliźniego i politowania nad nędzą! rzekł z wielką grzecznością, pod którą wprawne ucho dosłyszałoby jednak ironję.	Panna jest.	Podstęp rzekł Hugo.	Powiedz to jemu	Przecież że na tartanie.	Puszczaj mię... pan!	Rozumiem że, mówiąc słownikiem mistrza Rabelego, chce pan rzec, że jestem sorbonistą, sorbonitrąbą i sorbonosłem. Jednakże, tak samo jak inni tu obecni, lubię aby mi książka dawała wrażenie szczerości i życia, nie jestem z gatunku tych klerków...	Skoro waćpan o tym wiedziałeś, com moją sądził być tylko tajemnicą, to wiedz, że żaden nowy nie przyszedł...	Skądże mogę wiedzieć?	Tak jest właśnie.	Tak jest.	Tak, kapitanie, a w związku z tym, że na tym wzgórzu ani w okolicach nie ma żadnych innych jezior ani źródeł, właśnie tutaj hiszpańscy żołnierze będę musieli zaczerpnąć wody.	Takiżeś bogaty? Dla Boga! Skąd? Z łupów? Boś wyjechał jak święty turecki!	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Wytłumacz to wyborcom!	Yra čia ko ilgėtis! Juk visur tokia pat žemė, tokie pat medžiai ir vanduo!	Złotko moje, po cóż ty takie rzeczy opowiadasz!
Jest na to rada. Jeśli będzie trzeba, przytniemy mu uszy, ale dopiero wtedy, gdy się do nas przyzwyczai. Teraz byłby jeszcze bardziej zły.	Mówiłam mu to, ale odpowiedział mi po grubiańsku, że nie ma czasu szukać Teckiego po świecie; że skoro dłużnik pieniędzy nie oddaje, to on ich musi szukać na poręczycielu, i dodał: „Niech sobie pan Orecki Teckiego ściga, ja nie będę. Nie byłbym mu nigdy pożyczył, gdyby nie podpis pana Oreckiego”.	Symulujesz bracie, zdaje ci się tylko. Marsz. A ty, Pietia, zabierz się do sączenia. Tylko trzeba będzie zrobić pięć sączków. A zresztą ja mogę pić niesączony.	To było któregoś dnia, gdy poszliśmy na stację. Wyście się ważyli na tej automatycznej wadze, a ja spacerowałem (przecież ważę tak mało, że wcale się nie opłaca, bym się ważył). Widziałem, jak z jakiegoś wagonu wyładowali mnóstwo koszy z drobiem. Między innymi znajdował się brązowy kosz z indykiem wewnątrz. Ten portier, którego Dick nienawidzi, spojrzał na adres i rzekł do drugiego:	I aczkolwiek program tych szkół jest obszerny, ale tylko ogólny... Potem uczęszczałem na kilka fakultetów, ale że jakoś nie mogłem dobrać sobie specjalności, która by mnie mogła porwać, więc tak jakoś mi zeszło...	Po czym udał się do Skirwoiłły. Stary wódz dał znak i nie czynił żadnych trudności co do odjazdu, wiedział bowiem, o co chodzi, lubił Zbyszka, był mu wdzięczny za ostatnią bitwę i przy tym nie miał żadnego prawa zatrzymywać rycerza, który należał do innego kraju, a przyszedł tylko z własnej ochoty. Więc dziękując za znaczną usługę, jaką oddał, opatrzyłopatrzyć (daw.) zbroja wykonana z metalowych kółek. i w hełmie na głowie. Więc zbliżywszy się do niego, rzekł:	A więc tym gorzej dla ciebie. Księga Ben Joela i testament twego ojca wystarczą mi do powalenia cię o ziemię.	Aha, i idź do kredensu, nalej mi szklankę wódki i przynieś. To dobrze mi zrobi.	Artykuł nie jest podpisany. Felicjan, który nie jest taki nowicjusz jak ty, miał tę oględność, aby podznaczyć go literą C, którą możesz odtąd podpisywać artykuły w jego dzienniku, należącym do skrajnej lewicy. My wszyscy jesteśmy w opozycji. Felicjan okazał tę delikatność, iż nie chciał wiązać twoich przyszłych przekonań. W kramiku Hektora, który jest prawe centrum, możesz podpisywać L. Atakuje się anonimowo, ale można podpisać pochwałę.	Jam go nie zwalczał Jam pozwalał Sasom żyć wedle ich zatwardziałych nawyków; zasię gdy moi właśni normańscy wojacy, co ledwo szósty miesiąc popasali w Anglii, nabrali hardości i poczęli mnie uczyć, co jest obyczajem tutejszego kraju, tom się już rozgniewał nie na żarty! O, dobre to były czasy! Co za przedziwni ludzie! Jam ci ich wszystkich miłował niepomiernie.	Kmieć z kneziem, bo ja tu, na tej ziemi, kneziem jestem Ze skóry nas drzecie pod pozorem obrony.	Nie wiem nie wiem, czy mogę sobie na to pozwolić, panie profesorze.	Spodziewam się, że nie obrazi mnie pan, zwracając się o to do kogoś innego?	Spuść się na los... nie masz co sam nad tem pracować i o to się troszczyć. No, jakżeś wyszedł z wczorajszego wieczoru u Kossakowskiej? Prawda, że jest bardzo miła?	Wszystko to prawda ale, kochany przyjacielu, dziś mamy inne czasy.	Właściwie to przyszło mi na myśl, że może by było lepiej, aby w tym stadium sprawy Heat został zastąpiony przez...	Zawinił pan, ale, niestety, prawo kary nie należy do mnie.	Ja? Ja chciałem zaproponować pani, by nie... by przestała na mnie gniewać się...	Miłość i Włochy! O Boże, ileś ty już razy na to patrzył! Wszystko to stare, jak świat.	Mój Boże, to bardzo proste. Ladaco, któremu nieboszczyk zwierzył się z sekretem, pochwyciwszy parę słów sprzeczki z panią Cardot, odgadł pozycję pryncypała. Rejent liczy na twój honor i delikatność, wszystko już jest ułożone. Dependent, którego prowadzenie jest bez zarzutu (ba! Hultaj chodził regularnie na mszę, skończony hipokryta!) podoba się rejencinie. Cardot pragnie zostać z tobą w dobrej przyjaźni. Ma objąć dyrekturę olbrzymiego towarzystwa finansowego, będzie ci mógł oddać jaką przysługę. Ha! Budzisz się z pięknego snu.	Tak, rzeczywiście! Sam mogłem na to wpaść. Masz na myśli numer pierwszy?	To już i my to wiemy, ale powiedz mi waćpan, kto ci o śmierci kniaziówny mówił?	Przyrzeknij mi, jeśli go zobaczysz, że mu nie powiesz ani słowa o mnie, moja najdroższa Jestem szczęśliwa, och! Ale to szczęśliwa nad wszelki wyraz, a wszak wiesz, jak daleko w naszym świecie idzie słówko, żart... Jedno słowo zabija, tyle umieją włożyć jadu w jedno słowo! Gdybyś wiedziała, jak bardzo od tygodnia pragnęłabym dla ciebie podobnego uczucia! Ach, tak, jakaż to słodycz, jakiż to tryumf dla nas, dokończyć swego kobiecego życia, dając się ukołysać miłości gorącej, czystej, oddanej, zupełnej, całkowitej, zwłaszcza jeśli się jej szukało tak długo.	Biedny Bianchon! to będzie zawsze tylko porządny człowiek	Będąc już pod miastem zachciałem je choć zobaczyć, albo co dla drogi kupić, aby znów głodem się nie morzyć. Do Waszéj miłości w téj odzieży jechać nie śmiałem.	Chodźmy! Chodźmy! Chodźmy na drugą stronę wyspy.	Czemu mi sam nie powiedział Siedział tutaj dwie godziny wczoraj, a Bóg wie, jaki on potrafi być nudny. Nie byłby głupszy od innych, gdyby miał, jak tylu ludzi z towarzystwa, ten rozum, aby umieć pozostać głupim. Tylko ten pokost wiedzy jest u niego straszny. Chce mieć głowę otwartą... otwartą dla wszystkich rzeczy, których nie rozumie. Gada o Maroku, to okropne!	Do pokoju Karoliny! Słyszysz!	Dokądże to?	Jak im pan będzie mówić, że są podli i głupi, to tem ich pan nigdy chyba nie zdobędzie...	Mr. Charles, czy jest możliwe dostać się do tego podziemia bez pańskiej wiedzy?	Musimy pozostawić okręt na łaskę losu.	Naprawdę? A ja? Czy pani przeczyta, jaka ja jestem?	Pan chcesz, tego trach do wody?	Patrzcie! I pan w to wierzy?	Pij do pana Longina.	Powoli! Dopiero to niewód zarzucony, jeszcze w nim ryby nie masz, a głupi, kto ryby łowi przed niewodem. Zosię dostaniesz wiernych przyjaciół tworzą szczere układy..	Pozwalam sobie wątpić o szczerości pani odpowiedzi. Dotknąłem panią, lecz sam byłem wściekły. Teraz przepraszam. Pani mi nie poda ręki na zgodę?	Przeszedł na polską stronę dopiero pod Sandomierzem... Teraz u mnie na folwarku burmistrzuje.	Przyszedłem już po kazaniu, powiedali mi o tym, ale myślałem, co jeno cyganią tak la śmiechu.	Przyznaję, że to jest prawdopodobniejsze. Jaki pan stąd wyprowadza wniosek?	Sceptycy to są najsumienniejsi ludzie.	Słyszę na ulicy rozmowę.	Tak, od razu. Ale potem?...	Tak. To jakiś dziwny poliglota...	To jest otchłań	To małżeństwo	To prawda To wszystko jest zachwycające.	Widział się pan z człowiekiem, który przyszedł do pana w imieniu pańskiego przyjaciela?	Zgóry płacić trzeba. Ja tam łatków, ni łachudrów nie potrzebuję. I jak pan chcesz: z pościelą, czyli też bez?	A co, pan kupiec konwulsyi dostał?	A kto tam stoi?	A tą drogą jest?	Albo raz!...	Ależ tam są dwa przylądki	Bo chce zostać Siostrą miłosierdzia.	Było jeszcze kilku panów Pytali, kiedy ich pan profesor może przyjąć.	Chciałbym być pańskiego zdania, panie Spilett Niestety, jestem przekonany, że jest inaczej.	Co, mój sopranie?...	Czy narzeczony?...	Cóż król robi?	Cóż twe amerykańskie i mandżurskie kolonie	Dlaczego nie? Będziesz pachniał.	Dobrze, babulo, dobrze	Dopókąd mi pozwoli wasza teściowa.	Dziękuję ci! Dobry z ciebie bursz!...	Dziękuję, dziękuję	Gdybym był malarzem i chciał wymalować melancholię, nie przedstawiłbym młodej zadumanej dziewczyny z książką w ręku.	I co było w tym liście?	Istotnie cudowny kraj! znalazłam tam więcej, niźli myślałam, że znajdę.	Jak wygląda aleja?	Jak zawsze, ze spokojem filozofa.	Mama nie pozwala nam bawić się z nim	Nie słyszeliście nazwiska żadnego z jeźdźców?	Nie weźmiemy jeńców, kapitanie.	Nie, nie	Nie, w duszy	Niewesołej?	No cóż, John, czasy nareszcie dojrzały, co? Nie ma chyba nad czym dłużej deliberować. Sytuacja jasna.	On bił się za Komunę	Otwórz okno... przynieś stamtąd łóżko... a niegodziwiec...	Owszem, piłam szampana, dokazywałam, mizdrzyłam się, jednym słowem byłam ohydna	Panie de Busigny, czy pozwolisz nastawić swój zegarek podług mojego, albo mój podług twojego?	Proszę pani, ojciec pani nie chciałby ani dzielić, ani sprzedawać swoich dóbr, ani też płacić olbrzymiego podatku od gotówki, którą można posiadać. Zatem w tym celu trzeba by go zwolnić od inwentaryzacji całego majątku, który obecnie stanowi niepodzielną własność pani i jej ojca...	Przynoszę płaszcz, proszę pana, wieczór mamy chłodny.	Spojrzawszy niżej siebie, każdy powiedzieć może, jestem szczęśliwy!	Stanley, nawet Stanley nie wyżyłby w tych warunkach przez trzy dni.	Szesnaście su mniej.	Słyszałam, że moja matka była piękną! słyszałam, że była rozumną i że miała odwagę umierać, gdy ją obrażono zbyt boleśnie!	Tak, a ty się już starzejesz i jesteś wygodny	Tak, tak	Teraz trzeba się krzątać i pracować podwójnie, żebyśmy jutro mogły się swobodnie bawić	Trudno, Felku, stało się. Już oni siedzą w więzieniu.	Wasza miłość...	Wolne żarty...	Wyręczę was, idźcie, Jambroży	Za godzinę?	Za heretyka, mój panie. Zasłużył, aby go wyklęto.	Zostaw ją pan.	Święta prawda!
Dzierżawa?... Nie podoba mi się to...	O, skoro mówisz pan że pan de Morcerf nie zna jeszcze tej broni, to przecież pańskie słowo mi wystarczy.	Widzi mi się, że jej nie tknął.	I ja to umiem i rozpoczęła się gonitwa. Wiewiórka skacze z gałęzi na gałęź, a Klu-Klu za nią. Wiewiórka hop z drzewa na drzewo, a Klu Klu za nią. Z pięć minut trwała gonitwa, aż wiewiórka zmęczona skoczyła na ziemię, Klu-Klu za nią. Myślały dzieci, że się zabije, ale ona tak zręcznie spadając to chwytała się, to odpychała gałęzie, że spadła na ręce	Jak to? zali myślicie, że wam oddam jeńców, nim mi dziecko wrócicie?	Krótko mówiąc panu zdaje się, że po tak zwanej śmierci następuje tak zwana nicość?	Mówiłeś pan jeszcze że te książki wielką krzywdę mi wyrządziły, gdyż mi rozum pomieszały i z ich przyczyny w tej klatce mnie zamknięto i że daleko lepiej bym zrobił, gdybym czytał książki poważne i rozumne, które razem przyjemność i naukę by mi dały.	Otóż syn mój od pewnego czasu zapadł na jakieś cierpienie, rodzaj silnej neurastenji, czy psychostenji. Wydałam niemal wszystkie swoje oszczędności na lekarzy i sanatorja, a niewielki mój folwark przynosi bardzo mało. Pan dyrektor rozumie, prawda, dzisiejsze konjunktury dla rolników są fatalne. Otóż ostatnio leczył syna dr. Sążeń, który obecnie jest szefem sanatorjum w Medanie. I on właśnie poradził nam Medanę. Ponieważ zaś metody leczenia doktora Sążnia skutkują lepiej widocznie, bardzo zależałoby mi na pozostawieniu syna właśnie pod jego opieką. Niestety moje środki absolutnie...	Poznałam wszystkich panów z biura tylko na ślubie, potem zaraz wyjechaliśmy, ale teraz przyjdzie do bliższej znajomości. Mąż mi mówił, że chciałby, żebyśmy się zbierali jednego tygodnia u państwa Bigielów, a drugiego u nas. To bardzo dobry zamiar, tylko ja robię jedno zastrzeżenie.	Tak mówił Horst.	Tak prędko? Dopiero się spotkaliśmy, a już myślisz o odejściu!	Tak, panie hrabio.	To dobrze, powtórzyła Stasia z zadowoleniem; cały więc wieczór przepędzimy we dwoje, i tylko Władzia przyjmiemy do naszego towarzystwa. Szarą godziną pogram ci na fortepjanie, a potem jak światło podadzą, będę sobie szyła tę suknię, którą mi niedawno kupiłeś, a ty mi będziesz czytał głośno. Czy dobrze?	Zdaje mi się, że padrona jeszcze żyje.	Może. Ale pan mi chyba z tego zarzutu nie postawi. Wszakże pan sam przez całe życie nic innego nie robił.	Czemu nie śmie? Toć szczęście komu usłużyć. Zostanę, Mareczku, zostanę, nie turbuj się. Tylko przez to moją robotę w ogródku opuszczę, ale to nic, odrobię wiosną. Bądź spokojny; jeśli Bóg da, że dożyję, to nasadzę jeszcze, nahoduję ci ogródek. A gdzie ten konik, bo do chorego nie godzi się zwlekać? Jużem gotowa!	A dlaczego nie?	A toś nam, Jasiu, miły jak niejrodzeńszy! Cały wiek kochania ledwie zdoli zapłacić za ten podarunek, jakiśmy dziś od ciebie dostali. Siadajże przy mnie, synku. Maryś... podaj wieczerzę gościowi; jeszcze kluski ciepłe, jedz z Panem Jezusem.	Albo, kiedy już cię uwolnił, nie kazał ci przypadkiem podpisać szkarłatnego cyrografu, w którym musiałeś sprzedać mu duszę, jak Ezaw sprzedał prawo starszeństwa?	Czemu nie.	I naprawdę panienka go nie zna?	I tegobym nie życzył w teraźniejszych czasach za sługi ręczyć niepodobna: ktokolwiek zobaczy i doniesie.	I w tym właśnie, według mojego zdania w tym właśnie główny twojej pomyłki splątał się węzełek. jednej pomocą, drugiej przeszkodą bywa Prometeuszów, dla zbawionych i uświęconych i póki ci kto nie złoży tego dowodu, póki tej próby w życiu swoim nie przejdzie, póty, ja ci radzę	Jak to bezrobotny? Znowu was wyleliwyleli Karliczek uczuł przypływ sympatii do Feliksiaka. Znał go dobrze, gdyż jego częste awantury były dość popularne w fabryce, a o szczególnej protekcji, którą ten ślusarz cieszył się u zwierzchników, różne chodziły wersje.	Jak to to państwo nic nie wiecie?	Jakto? nie mówiąc zemną? zawołał mąż.	Jestem wściekle zaintrygowany... i będę u ciotczynych drzwi stał, siedział, leżał, dopóki tajemnicy nie odkryję...	Jeżeli się nie mylę, mój miły panie, to cała ta oracja dąży jedynie do tego, ażeby mnie przekonać, że rycerze błędni nigdy na świecie nie istnieli, że księgi rycerskie są fałszywe, kłamliwe, niepożyteczne i krajowi szkodliwe, żem źle zrobił, czytając je, jeszcze gorzej, wierząc im, a najgorzej, biorąc za wzór w swoim powołaniu, że nareszcie nie zgadzasz się pan na to, aby kiedykolwiek istniał jaki Amadis czy to grecki, czy galijski, ani innych mnóstwo rycerzy, których historia nam pozostała.	Moja pani, czymże by te kilkaset ludzi tu wyżyło? Dajmy nawet na to, że udałoby się nam uratować dostateczne zapasy jadła, ale co byśmy pili? A przy tym wstrzymywał mnie strach... taki wielki strach, że i was dopiero w ostatniej chwili odważyłem się tu sprowadzić. Żegnaniec wzięty, trudno przypuszczać, aby Iłża nie była także oblężona. Ja się bałem, czy dowódca tamtejszy nie spróbował tej drogi. Czy tu nie zastanę ludzi, mieszkańców Iłży, a może i Tatarów? Bóg łaskaw, że jesteśmy sami, ale niebezpieczeństwo grozi z obydwóch stron.	Moja, nie moja a nie ustępują. Tobie kułak do zębów przystawię, a zapomnisz wnet ducha w sobie... Idź, idź do labusialabuś (z fr. l’abbé)	Nie pomnisz waść tytułu?	Nie zawsze, proszę pana, śmiałość popłaca. Ja przynajmniej nie nadaję się do żołnierskich śmiałostek.	Nie! stanowczo nie! Bo wtenczas nie byłoby powiedziane: „W miejscu, gdzie o samym południu słońce pada na krzyż”, a tylko „pod krzyżem” albo za krzyżem i już! To nie może być mowa o takim zwyczajnym, małym krzyżu!	Niestety! wiem o tem; powiadają, że nie trzeba ufać fizjognomji; lecz czemuż wierzą ludzie, jeśli nie temu najpiękniejszemu dziełu Stwórcy? Co do mnie, może całe życie będę oszukiwana, lecz zawsze zaufam osobie, której twarz budzi we mnie sympatję.	No, to jest, co się nazywa, rozrzewniające! Byłem na miejscu wypadku i mogę zaświadczyć, że nic tam nie zostało pominięte.	Pójdę, panie! Ja się niczego nie boję. Żebym tylko matkę znalazł! Niech się pan ulituje nade mną!	Sam pan hetman pilnie o ciebie wypytywał, aż mu ludzie tutejsi, którzy tam jeszcze służą, powiedzieli, gdzie cię znaleźć, i ja jechałem na pewno... W wielkich tam zawsze jesteś faworach!... Słyszałem księcia naszego pana, jak sam mówił, że nie spodziewał się po wojewodzie ruskim niczego odziedziczyć, a tymczasem największego rycerza odziedziczył.	Tym sposobem nie będziesz mógł spełnić polecenia	Wiera, nie odnajdzie! Jako ćwiekaćwiek	Zaraz przyjdę! Wstydzą się roboty, a nie wstydzą się zwykłej żebraniny, tego już zaczynam nie rozumieć. Co wam jest?	Zrozum, że sama nie zdołałabym po kryjomu dostać się na „Błyskawicę” i do tego spędzić czternastu dni w kabinie zamkniętej na klucz.	Zrozumiano, panie Topolski, że dodawszy do poprzedniego, będzie jedno nic, na które nie warto zwracać uwagi, a pieniądz zostaje pieniądzem.	Że ten żołnierz wykrwawił się, bo wyssał z niego krew dziki wampir krwiopijca. Widzisz ten niewielki otwór na skroni, przez który wypływa krew?	Że też pani na takiego durnia zwraca uwagę On mówi czy pies szczeka to jedno. Nie ma czym przejmować się.	A pensja?	A tenże czambułek?... Co też król z nim uczyni?	A to ci na co wiedzieć?	Ale pocóżby mnie wzywał osobiście, gdyby szło tylko o napis, który lada dworzanin mógł zamówić u mnie?	Anioł, Kobieta duchową!	Ano, gawędkągawędka	Chociażby nawet... Gdyby nawet... Czy da się po­myśleć nawet taka wola ludzka...?!	Co się też pani wydaje!	Co to jest co pani?	Czemu mam wyjść? Ostawcie mnie w spokoju	Czy się przywiązałeś do kogokolwiek?	Cóż tam nowego?	Cóż, mam inny jeszcze sposób	Daj Boże by to bajka była.	Darujcie, wielebny ojcze, co to takiego?	Dobrze, poradzę sobie jakoś.	Dużo.	Gdzie?	I kupi go tylko, panowie, trzymajcie się ostro!... Kupi go, choćby miała oddać cały swój majątek... A niemały to majątek, choć pan baron mocno go nadszarpnął...	Ja bym dał sto pięćdziesiąt ale swoją drogą Łęcki to niepewny interes.	Jak wola waszej książęcej mości!	Jedźmy, hrabio, jedźmy!	Jeśli mnie kochasz zgodzisz się przyjąć chirurga.	Kiedy?	Może go ludzie zasłaniali?	Młody chłopak woli przestawać z młodymi.	Niby w czym?	Niemiec się pierwszy do miecza porwał	Nieprawda, bo dziewięć.	No, to dobrze.	Nu, w tej szkole, w której różnych nieżydowskich nauk ludzie uczą się?	O jeigu tikės? ką gali žinoti.	Och! Z pewnością taniej by nam wypadło bawić się w złu, niż kłócić się o dobre. Toteż oddałbym wszystkie mowy wygłaszane na trybunie od czterdziestu lat za pstrąga, za powiastkę Perraulta lub szkic Charleta.	Odeślę wam przez parobka.	Odpowiedniejszy?... Dlaczego? Z jakich względów?...	Oświadczył się?!	Pan jest telegrafistą?	Pan umarł!	Panie Józku, pan wymyśla niestworzone rzeczy!	Przed świątynią Baala, na wzniesieniu, siedział ogromny spiżowy posąg z głową wołu. Jego brzuch był rozpalony do czerwoności. Wtedy, na rozkaz waszych kapłanów, głupie matki fenickie zaczęły składać najpiękniejsze dzieci u stóp okrutnego boga...	Siadajże waszmość i bądź sobie rad, jakom ja ci rada.	Spotkało cię coś złego?...	Syna?!	Szczęśliwej drogi pani Serczykowej!	Słaba jest kobieta, panie kardynale a o przywiązaniu jej do mnie, o jej miłości wiem dobrze, co myśleć.	Słyszałeś dzwonek?	Ta łatwość z jaką pan temi iskrami sypie... c’est inoui! Jak dziś zdrowie pana?	To to bardzo bym chciała wiedzieć... może by jeszcze... Hm! Bo jak tu z braterskim gniewem na sobie pokazać się przed Panem Bogiem?	To... to córka Van Goulda	Tym czarnym otworkiem ziewa w skroń nuda, krzyczy rozpacz marzyciela. Ja żyję, staram się żyć jak najintensywniej. Zaś ty...	Tym gorzej dla słońca!	Widzisz, jak ja zacznę flaszką, to dociągnę do półtuzina, a jak półtuzina wypiję, zaczynam półgarcówką i potém ze mnie trup.	Witaj, ukochany synu	Więc co?	Więc i ty wejdziesz tam razem ze mną!	Więc to jest człowiek honoru?
A więc przyznajesz, że umiem skutecznie wygrywać akordy na harmonijce psychiki ludzkiej? Nic lepiej nie świadczy o moich wpływach, jak posłuszeństwo i płaska uległość tysięcy pątników, którzy przybyli z całego globu na kongresowe moje wołanie. Mógłbym ci przytoczyć sto innych przykładów wiernopoddaństwa i zrozumienia wobec mych nakazów. Wybieram na dowód jedną ilustrację niesamowitą, szczególnie ciekawą, Nie wiesz zapewne, że dzisiaj w Kadyksie akt hołdu składam dwóm dziwnym istotom, które leżą chore w miejskim szpitalu. Zabawna historia. Gardło mi wyschło od tego paplania. Znasz ginger aleginger ale Cupidonia americana. [w dzisiejszej terminologii: Tympanuchus cupido, występujący w Ameryce Płn. ptak z podrodziny bażantów; red. WL]. Doskonała pora, aby się pożywić, tym bardziej, że nie wiem, czy z wami pojadę na podwodny bankiet. Otóż posłuchaj. Do mego dancingu w Toledo jechały na wspólnym pokładzie jednego okrętu, który przed miesiącem wypłynął z Sidney, dwie ciche gracjeGracje (mit. rzym.) Metys z meksykańskiego wybrzeża., wielkiego nędzarza, rzekomo znachora, który żywił siebie oraz ukochaną ze zbioru muszek na błota zagnanych, nad wyraz smacznych rodzaj trądu. na ogół znaną i że ją wyleczył od tego trądu indiański amant. Wypłynęła nagle po pewnym czasie nad samą Sekwaną z serią odczytów, licznie uczęszczanych, w których dowodziła paryskim snobom, że przez ciała nagość można nagą duszę ludzkości wyzwolić. Płci żeńskiej głosiła, że ma się odrodzić, tam zaczynając, gdzie jawnogrzesznica, owa Magdalena z Nowego Zakonu, nie chciała kończyć. Za wyłudzanie bezczelne pieniędzy, stręczenie nierządu i nadmiar bluźnierstw policja francuska odstawiła babsko do granic Hiszpanii. Tu w wszystkich cukierniach i restauracjach przez kilka miesięcy tajemniczą damę z sukcesem zgrywała. W końcu głupi Niemiec, nadęty fabrykant, który w Barcelonie swój wojenny przemysł, celem okpienia komisji kontrolnej, zasadzał i krzewił, porwał aferzystkę w swe nudne objęcia. Kupił jej samochód i wysztafirował. Napisała wówczas sensacyjny romans o „Czystej Miłości”, przetłumaczony na wszystkie języki i, jak mi wiadomo, w ojczyźnie pańskiej wydrukowany, jako felieton wzorowej powieści, w jednym z organów lewicowego drobnomieszczaństwa. Znowu szupasemszupasem (daw.) wiatr północny. i zapędził wszystkich do dusznych kajut. Tam wybuchł konflikt. Cud, PojedynekPrześladowana strasznymi wizjami, wśród ryku bałwanów, na czarnym dnie nocy którejś piekielnej, panna Małgorzata pani Letycji, chliptając, wyznała, że świata koniec, może nie w tej chwili, lecz w każdym razie zbliża się już szybko. Wie o tym dokładnie, gdyż objawienie bardzo wyraźne i kilkakrotne miała na ten temat. Ginącej ludzkości jedyny ratunek to jej potomek, którego starannie pod sercem chowa, by go niebawem na zły świat wydać i na odkupiciela grzeszników wychować. A zaszła w ciążę faktycznie znienacka, bez żadnej przyczyny, bez wykonania odwiecznych i miłych praw przyrodniczych płciowej miłości, w czym znak niewątpliwy, że tak się stało na wyższe zrządzenie. Filuterna spowiedź znacznie przyśpieszyła morską chorobę u pani Letycji, która wśród czkawek i dławiących torsji, wściekła i zielona, swej towarzyszce wprost oświadczyła, przy kapitanie i pierwszoklaśnych samych pasażerach, że jest oszustką bezczelnie głupią, przy czym poparła dosadne wywody skrajnym manewrem krogulczych paluszków po buzi dziewoi cudem zapłodnionej. I tu się zaczyna dancingowych wpływów niepowszedni triumf. Panna Małgorzata wystosowała do kancelarii mojej cywilnej obszerną depeszę ze sprawozdaniem o bolesnym zajściu oraz z żądaniem, abym rozkaz wydał, jak zatarg rozwikłać i w jaki sposób ma się postarać o zadośćuczynienie. Bawiłem podówczas właśnie u rejenta, gdzie zabezpieczałem Havemeyerowi umiłowaną, tańczącą panienkę. Dyrektor Gouzdralez, zapamiętały antyfeminista, nader pochopnie, na własną rękę odtelegrafował: „Bić się natychmiast na ciężkie florety aż do utraty wszelkiej przytomności w sali fechtunkowej waszego okrętu”. Lady Pijmlico stawiła się chętnie, salę zapłaciła i zafundowała swojej przeciwniczce sekundantów drogich. Prały się dziwaczki bez opamiętania, machając szablami, które jak wiadomo, są bardzo ciężkie, w obu wątłych rękach przez trzy kwadranse. Dziś ciężko ranne walczą ze śmiercią w głównym szpitalu miasta Kadyksu. Na każdy wypadek pragnęły przed śmiercią usłyszeć raz jeszcze choć jeden mój wykład o objawieniu i powołaniu do funkcji kosmicznych. Walę więc do nich aeroplanem, by te duszyczki do siebie przygarnąć, lub na śmierć wyprawić. Zaraz się dowiemy, co z nimi słychać i jaka czeka nas sytuacja, gdy nadjedziemy. Rusz się, papieżu, i radiofoniczną podaj mi słuchawkę! Drugą dla hrabiego! Halo! Kadyks? Proszę mnie połączyć z Papadopulosem, toledańskiego dancingu agentem. Numer pięćset siedem.	Przebacz, przyjacielu mój Wiem, ile jesteś wart. Opowiedziałeś mi całe swoje życie, jest szlachetne, piękne, wzniosłe, godne twego imienia; może nawzajem ja winna ci jestem moje? Ale lękam się zbyt wiele stracić  w twych oczach, opowiadając tajemnice, które należą nie tylko do mnie. Może nie uwierzy pan, pan, człowiek samotności i poezji, w ohydy świata. Ach! Kiedy tworzysz swoje dramaty, nie wiesz, jak dalece przewyższa je to, co się rozgrywa w łonie rodzin, na pozór najbardziej zgodnych. Nie znasz rozmiarów pewnych złoconych niedoli!...	Bo rozumiem, że można żonę kochać że można ją uważać, jak się to mówi: za źrenicę oka. Dobrze! Ale ja, jak Boga kocham, słyszałem, że on do swojej wiersze pisuje, że otwiera z zamkniętemi oczyma książki, zaznacza palcem wiersz i wróży sobie z tego, co przeczyta, czy jest kochany. Jeśli mu źle wypadnie, to wpada w melancholię. On się kocha jak student. Liczy wszystkie jej spojrzenia, usiłuje odgadnąć, co miało za znaczenie takie lub owakie jej słowo; całuje nietylko jej nogi i ręce, ale gdy myśli, że nikt na niego nie patrzy, to i jej rękawiczki... Bóg wie co! i tak już przez całe lata.	Nie będę opowiadał, w jaki sposób doszła do mnie wiadomość, nie wymienię też osoby, która w tym pośredniczyła. Wskazuję fakt, powinno to wystarczyć, zwłaszcza że go mogę poprzeć dowodem.	Przeciwnie. Pogodziłem się ze swoim losem. Pocieszałem się tym, że nie jestem ani pierwszy, ani ostatni, a raczej ani pierwsza, ani ostatnia z kobiet, skazanych czy zmuszonych do przejścia przez życie w męskim przebraniu. Było ich wiele. Nie zdziwisz się, gdy ci powiem, że namiętnie zbierałem o nich wszystko, co się po różnych bibliotekach i archiwach dało znaleźć. Historia wielu rodów, tronów, a nawet Watykanu, zawiera dużo materiału w tej dziedzinie. Wyprawy krzyżowe, wojny średniowiecza, bunty, powstania, a także i kroniki kryminalne najdawniejszych czasów miały mi przynieść pociechę. Wiele było kobiet, które studiowały na uniwersytetach w męskim przebraniu, wiele udawało mężczyzn podczas Wielkiej WojnyWielka Wojna	Przekonasz się sam, nie minie cię to przecież, z tą tylko odmianą, że będziesz siedział za własne grzechy, a nie za grzechy teścia i żony, jak ja.	„Cóż za wstyd dla mnie, jeśli dam się odprawić z kwitkiem! to wspomnienie  zatrułoby mi całe życie Ona nie napisze do mnie nigdy; Bóg wie, kiedy tu wrócę!” Wszystkie niebiańskie uczucia pierzchły z jego serca. Siedząc obok ubóstwianej kobiety, tuląc ją w ramionach, w tym pokoju,  gdzie bywał tak szczęśliwy, w głębokiej ciemności, słysząc wyraźnie jej płacz, czując po ruchu piersi jej szlochanie, nieszczęśnik stał się chłodnym politykiem, niemal tak wyrachowanym i zimnym, jak kiedy w seminarium czuł się pastwą żarcików silniejszego kolegi. Julian przeciągał opowiadanie, malował swoje nieszczęśliwe życie od czasu, jak opuścił Verrières.	A mnie wcale na tym nie zależy Nie jadę i koniec. Będę się trzymał mojej starej Rzeki, będę mieszkał w norze i będę pływał łódką, jak dotychczas. A Kret mnie nie opuści i postąpi tak samo jak ja, prawda, Krecie?	Ale, bo Wilhelm tak nie lubi książek, że kiedyś pogniewał się na mnie i gdy byłam z mamą w mieście, spalił mi wszystkie moje książki.	To złote serce. Być może, że w pierwszej chwili przyjmie cię z pewnym niedowierzaniem, gdyż zleciłem mu jak największą ostrożność i czujność przed podstępem lub gwałtem. Ale gdy rozważy dokładnie słowa  mego listu, wątpliwości jego znikną i stosownie do moich wskazówek, wyruszy z tobą w drogę, zabierając drogocenny depozyt, którego żądam i którego treści ani ty, ani on znać nie powinniście.	Bo kiedy usłyszałem, jak mówicie o naszym pogrzebie, wpadłem na pomysł, żeby ukryć się w kościele i... i... no, wiesz, nie mogłem zepsuć tego pomysłu. Schowałem korę z powrotem do kieszeni i wyszedłem nic nie mówiąc.	Mąż mój parę dni temu został wypuszczony na wolność; nie miałam jeszcze czasu go odwiedzić. Jest to poczciwe człowieczysko, nie żywiący dla nikogo ani nienawiści, ani miłości. Wszystko, czego zażądam, uczyni; na mój rozkaz pójdzie, i odda list Waszej Królewskiej Mości, według wskazanego adresu, nie wiedząc nawet, co mieści.	Tak, przez niego. Dręczy go poczucie chwilowej nieudolności, a może strach przed tym, aby kto obcy tego nie spostrzegł, czy też żeby samemu się nie zdradzić, że nie zrozumie załatwianej sprawy. Nazajutrz bywa gorzej, musi szukać zapomnienia... I tak z dnia na dzień... Nie przerażaj się, Agnieszko kochana! Muszę ci się przyznać, że pewnego wieczora zastałem go nad biurkiem płaczącego...	Gdym cię nakłonił, byś go tu sprowadziła, gdym zobaczył, że kupujesz rzeczy piękne jak dla panny młodej, wtedy pomyślałem sobie: „Nabawi się ona kłopotu!” Adwokat powiada, że proces, którym mamy zmusić twego męża, by ci oddał twe mienie, będzie trwał przeszło pół roku. Otóż ja sprzedałem tymczasem tysiąc trzysta pięćdziesiąt liwrów dożywotniego dochodu; wziąwszy piętnaście tysięcy franków, zapewniłem sobie na dobrej hipotece tysiąc dwieście franków dochodu, a pozostałymi pieniędzmi zaspokoiłem waszych dostawców, drogie dzieci. Za pięćdziesiąt talarów będę miał pokój tu na górze, w którym mogę żyć jak książę nie wydając nawet czterdziestu su na dzień. Odzienia prawie wcale nie potrzebuję, bo nie niszczę tego, co mam. Już od dwóch tygodni śmieję się potajemnie i myślę sobie: „Toż dopiero będą szczęśliwi!” No cóż, alboż nie jesteście szczęśliwi?	Co u djabła! przecież coś być jeszcze musi uspokój się, we dwóch nie wypili chyba całej piwnicy. Szpady do pochwy, panowie!...	Nie odsyłaj mnie do łóżeczka	Nie popełni już tego błędu, aby uciekać przez mur wyjdzie po prostu bramą, skoro go uniewinnią.	Nie potrzeba! Leż, wasan, kiedy ci dobrze. Mówił mi chirurg, że cię ranili. Gdzie to?	Oto widzisz, każde twoje słowo, każde spojrzenie przypomina mi, że już nie jesteś dzieckiem, ale dorosłym młodzieńcem...	Sam nie wiem doprawdy dlaczego, kochanie! Ale tak jest.	Czemuście mnie pierwej nie wezwali?	Ja się bawię najlepiej, bo wcale nie potrzebuję zabawy	Masz pani we mnie sprzymierzeńca, rzekł, nie nieprzyjaciela.	Nie mów tak, Topolski...	Niech pani wybaczy ale ja dopiero w maju wyszłam z gniazda. Nie znam jeszcze zimy.	Powiedziała, że nie kocha nikogo, że ma w ogóle wstręt do małżeństwa; że pragnie prowadzić życie spokojne i niezależne, a nawet wolałaby niemal, by jej ojciec stracił cały majątek, byle mogła zostać artystką taką, jak jej przyjaciółka, panna Luiza d’Armilly.	Tegom pewna Jeśli o czym nie wątpię, to o tym właśnie.	To ty, byłam pewna, że nie kto inny! Setnego z siebie zrobiłeś dziwotwora Dobrze, dobrze, ale cóż przynosisz?	Toś szczęśliwy. Ja słucham najwyżej sześciu lub dziesięciu, lecz nie są nimi interesanci, tylko	Nie, ale jako znawca kryminologii, powinien powziąć jakieś podejrzenia i spostrzec, że wszystkie te śmierci w waszym domu, nie są naturalne. To twój ojciec powinien tu nad tobą czuwać. To on powinien być tu teraz na moim miejscu. To on powinien wylać truciznę ze szklanki. To on powinien zaczaić się na mordercę. Widmo oko w oko z widmem	Ba! to by pięknie, ale kiedy jednemu się zechce ożenić, to drugi pierwszej lepszej baby nie weźmie li dla dotrzymania terminu. Ale wiesz co, Nieczuja, uczyńmy tak: który się pierwej żenić będzie, temu drugi będzie drużbował, a przyjechać musi, choćby na drugim końcu świata był.	Bo to, widzisz moja kobieto, gdybym ja się nie spodziewał zostać wkrótce władcą jakiej wyspy, to pewno bym na samą myśl o tym wszystkim  padł ci tu trupem w tej godzinie, powiadam ci, zaraz w tej godzinie.	Otóż śledziłem pana Fogga aż do tego miejsca, ale nadal nie otrzymałem jeszcze rozkazu aresztowania, o który pisałem do Londynu. Musi mi pan pomóc w zatrzymaniu go w Hongkongu.	Nie nie bywam tu nigdy.	Nie wrócę nigdy.	Nie, nie tak! Tyś tak różna od innych, tak dobra, łagodna, cierpliwa, rozsądna. Ty, Agnieszko, zawsze, we wszystkim masz rację.	Był tutaj nóż kuchenny, ale złamał się i dawno już go wyrzucono. Niewiele tu mamy do krajania. Byłaby to zaiste broń szlachetna; tylko że	Potępiasz go pan zapewne za to że katastrofę tłumaczył jako naukę daną przez Boga niedowiarstwu i pysze. Zarzucasz mu, że wskazał, jak naród, dotąd wybrany, teraz jest karcony za bunty i odstępstwa. Czyż miał się wyrzec wyjaśnienia tej tragedii?	Przelezę. Zresztą, co wam do tego?	To może prawda, ale czuję, że niełatwo znudzić się może czerwiec, gdy jest tak piękny jak dzisiaj. Wszyscy lubią czerwiec. Tadziu, skąd ta melancholijna listopadowa mina w okresie rozkwitu wiosny?	Cóż to szkodzi... co to szkodzi!... Czy myślisz, że Żydówki są mniej słodkie od Egipcjanek?... Są tylko skromniejsze i trudniejsze, co ich miłości nadaje wdzięk nadzwyczajny.	Myślę, że tu będzie ci dobrze. To jest księżniczka Cyryna, córka księcia Mangu, a wnuczka księżnej Siurkukteni.	Ona także mi wierzy Kiedy ja też pana zobaczę?	Oto wywrócone drzewo z poduszką z mchu. Usiądź, Aniu, posłuży ci ono za tron leśny. Wdrapię się po kilka jabłek. Rosną wszystkie bardzo wysoko, drzewo musiało dotrzeć do światła słonecznego.	Pojutrze więc Jutro do mnie należy. Kto wie, kiedy się znów spotkamy. Pojutrze, co, dobrze? Chcę, abyś był pomiędzy mną a Różą Dartle, rozdzielał nas.	Ty wiesz, że musi mi pozwolić wszystko czego ja chcę, bo chcę silnie, bo wolę mam niezłamaną.	Przede wszystkim trzeba ustalić fakty. Wiemy, że osoba podpisująca się literą B. jest w Warszawie i mieszka w hotelu. Mieszka lub mieszkała, bo i to możliwe, że razem z twoim czarującym małżonkiem dzisiaj wyjeżdża. Najpierw tedy trzeba stwierdzić, czy Jacek jedzie sam, czy z nią. Musisz być na dworcu i sprawdzić to. Oczywiście można byłoby wynająć detektywa...	A czy Wasza Eminencja powie mi, w którym klasztorze ta kobieta się znajduje?	A ja buduję dystansdystans odparł gość.	A jakże! Ale policja ma długie ramię, a granica daleko. Gdyby to było w Peshawar!	Aaaa! to ty tu taka sama gospodyni, jak i pierwej była!	Ale ja chcę ją mieć!	Co mi pan tu plecie? Uczeń klasy maturalnej...	Co to przeszkadza, można mieć dwie naraz narzeczone i w obu się kochać, a ożenić z trzecią, która będzie miała pieniądze.	Do czego zmierzasz?	Dobranoc, Copperfieldzie licz na mnie.	I, porzuć Wasze, te swoje baje ja chciałbym się żenić z twoją synowicą.	Ja muszę mapę rysować.	Jak to! pan zna starego Norpois?	Kiedy przyszedł do szpitala?	Miałżeby przyjechać do Tebów przyrodni brat jego świątobliwości?...	Może jeszcze tak samo będziesz wierzył!	Musi to być coś na kształt tego, że prawda z każdej strony inaczej się wydaje. Ale po co waści ten klin sobie bić w głowę	Niema o to obawy jedynym potomkiem zostanie dziecię Maryi Touchet.	O, ja mam słuch dobry	Oczywiście, oczywiście Do widzenia.	Opuścisz mnie?	Otóż, proszę pana wybrać mi jeszcze parę drobiazgów w formie podkowy...	Pst! Krwawy dług już spłacony! Zanuć pieśń tryumfu, Won-tollo!	Tak, tak... niech się pani dobrze im przyjrzy.	Tak. Widocznie istnieje tu podwójny rapport magnetyczny.	Tak... ale...	To dostaniesz.	Zna on przecie las, gdyby kieszeń swoję.	Bywasz tam codziennie i przesiadujesz godzinami.	I szacunek dla siebie.	I wszystko się dziwnie składa żeby z nich dla nas zrobić najniebezpieczniejsze gniazdo.	Jeszcze słówko Wolno wiedzieć, jakie pan ma zamiary?...	Karl, nachyl się lepiej, bliżej!	Kubuś! Kubuś!	Ludzka zgraja dopiero dzisiaj w południe odważyła się wyjść ze swych nor wiejskich. Podjedli sobie, a potem co tchu umknęli z powrotem.	Mój koń! mój biedny koń!	Na Brzegach; pod cmentarzem świętej Gertrudy.	O sobacze plemię człowiecze – bodaj się twoim ścierwem robactwo grzechów pasło	Odmawiasz pan tedy pomocy?	Pani Zukierowa.	Pieniądz	Pokocham cię, jeno mię puść.	Prawnik, Władza	Prosiłem pana, żeby pan usiłował odwieść ją od tego zamiaru.	Przestań Miszutka po co wygadujesz te głupstwa.	Przyszły dyplomata?	Pytam, jaki dzień dziś mamy, mój chłopaczku	Spiżarni notariusza z Maracaibo, mój przyjacielu.	Stale odkrywasz kopalnie złota	Wielkie nieba!	Więcej tego chłopca. Znałem go. Zdolny, pełen życia i tężyzny.	Wszystko jedno...	Zaprosiłam pewnego pana na wizytę!	Śmierć! Wielki Boże!
Ni, tatulo jeszcze nie przyjechali. O Jezus, mój Jezus, taka krowa, co na raz dobrze i garniec mleka dawała. A chodźcież rychło.	Odchodzicie już? No dobrze, rozumiem, że niewielka to dla was przyjemność rozmawiać z taką starą kobietą jak ja. Szkoda, że młodych nie ma w domu.	Ty... brrr... Ty byś nie zbielał, chociażby ci było nie wiem jak dobrze... Ja ci pokażę... brr... gdy będzie pogoda... brrr... będę się bił z tobą jedną ręką, brrr...	Tom ci już rzekł, że nad moje spodziewanie. Kiedy w nocy topczowie spali, jam odpiłował łańcuch i do monasteru Świętej Trójcy pobiegł, bo wiedziałem, że tam jest czerniec jeden, który mnie dobrze znał, kiedy w Kijowie w Ławrze przebywał, ale on mnie przechować nie mógł, bo kaługery byliby mnie ze samego strachu Turkom wydali, tak się boją. Chciał mi dać ten znajomy kaługer mnisze ubranie, abym się przebrał, alem nie chciał, bo kaługery z brodami chodzą i z długimi włosy, a gdybym się nie był ostrzygł i ogolił, Turcy by mnie byli snadno poznali. Ale ty, skąd ty się taki wziął, hołubczykuhołubczyk (ukr. голубчик)	A czy są ludzie, których można do tego wynająć?	Ale nie jesteśmy sami	Ale to mi przypomniało tego mędrka Rodę. Co z nim?	Czy ma pan wolny czas o piątej?	Czy macie klucz od domu pana Bella?	Czy mama nie była wówczas tak bardzo chora?	I czy uwierzysz waszmość? Jest jeden symptomatsymptomat (daw.) ufać, zwłaszcza nadmiernie; wierzyć.? A jednakoż bez te wszystkie lata zawdym ja sobie myśliłamyśliła (daw.)	Jakaś reklamacja? Och, tak; byliśmy ciężcy dla panny Mariety. Co pan chce? Ja sam nie wiem czemu. Ale jeżeli panu chodzi o satysfakcję, jestem gotów	Może jesteśmy głupie, ale ty jesteś zarozumiały.	Musiałeś wykraść Sperlingowi żonę przecież to ona cię uczyła.	No właśnie, bo ja tam byłam i to cię zaślepiało, kochany.	Och, mój najdroższy, twoja Karolina była bardzo nieszczęśliwa i to szpiegowanie, którego przyczyną jest moja bezrozumna miłość dla ciebie, bo ja cię kocham... Do szaleństwa... Nie, gdybyś ty mnie zdradził, uciekłabym na koniec świata... Teraz rozumiesz... Ta fałszywa zazdrość wydała mnie na łaskę Justysi... Więc, mój złoty, musisz wydobyć mnie z tego!	Przeciwnie. Nie zmarnowałem ani godziny.	Pójdę, tylko zobaczę się z ojcem. Czy mogę zobaczyć się?	Szukajmy więc, czego nam trzeba, ale już w stronie morza. Tu, na pochyłościach gór, nie tak prędko co znajdziemy, jak w stronie lesistej.	Tym lepiej dla was. Nie mam wprawdzie pretensji do Prusaków, choć zabrali nam Alzację i spory kawał Lotaryngiizabrali nam Alzację i spory kawał Lotaryngii między Wogezami i Szampanią. Po klęsce Francji w wojnie 1870–1871 Alzacja i część Lotaryngii zostały przyłączone do Niemiec., ale zawsze nie lubię mieć Niemca za kołnierzem. PolakSkądże jesteście, obywatelu?	Z mężem, mała gąsko, żyjemy, można powiedzieć, własnym życiem; ale kochać, znaczy żyć życiem drugiej istoty	A Zośka Grzegorzowa na ten przykład, śmigła, piękna i wiano niezgorsze.	A jeżeli wyda się to pani szorstkim?...	A przecież często bywa, że stają.	A rozmawia z tobą?	A więc?	Aha! To tak jak wilk pilnuje mięsa, które zawlókł do swego leża. Chodźmy!	Ależ dlaczego? cóż ty tu będziesz robić? Tam są twoi bliźni, nad morzem!	Amen...	Było to może czczym tylko naigrawaniem się?	Co ciocia mówi? Natka?	Co nam po groźbie, kiedy nam z nimi zgody potrzeba, inaczej Gedymin się wzmoże i lada dzień spadnie nam na kark i poodbiera ziemie na pruskiej Litwie! A wtedy hańba imieniowi Krzyżaków!	Co się dzieje?	Czego?	Daję wam sto funtów dziennie i dwieście funtów nagrody, jeśli przybędę na czas.	Dla mnie!	Dla pana jest wszystko możebnym.	Do kroćset piorunów! listy hetmana do króla szwedzkiego, do pana LubomirskiegoLubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża  (1616–1667)	Dwadzieścia jeden, to jest właściwie dwudziesty drugi	Dziecko pani jesteś. Tak tragicznie usposobił pewnie jaki zawód miłosny, ambicyjka, albo brak może obiadu?	E nie powiem, jak mi na imię. Po co, na co to panu? Z jakiej racji? Jeszcze pan komu obcemu powtórzy, narobi pan plotek...	ErsatzErsatz (niem.) oświadczył twardo wuj Szmuel.	Głupstwo Pan Bóg!	Hola... stójcie!	I cóż ty tam w tym śmiechu przeczułaś, marzycielko?	I ja trzydzieści tysięcy... tekwszystkie ”Tek” lub: ”tek” hrabiego Anglika są w całej książce pisane rozstrzelonym drukiem.!...	I on durzy się w Kasi?	I z Rochem przyszedł?	Istnieje!	Ja wdziewam granatowy płaszcz i idę. Idę wprost na druty.	Joasia mogłaby kłamać, ależ chyba nie kłamią nasze oczy. Pan Kazimierz bałamucił biedną dziewczynę od wakacyj...	Już dziś wieczorem?	Któż to był ten Machnicki?	Marianno! Gniewasz się jeszcze na ojca. Wybaczże mu teraz, gdy masz innego narzeczonego.	Mógł jeszcze wiele zdziałać: tyle zdolności!	Mądrą prawdę mówi wasza świątobliwość Tylko bogowie posiadają taką znajomość rzeczy... Ja także wiem, że siły Egiptu są słabe, że dla stworzenia ich trzeba wielu lat pracy... Z tego właśnie powodu chcę zawrzeć traktat z Asyrią.	Następne może być ciekawsze	Nic by nie było w tym dziwnego	Nic nie zrobiłem! Kilka razy zapobiegałem temu, co mogło było się stać.	Nic.	Nie bój ty się, Hanuszu, teraz o nas mamy my już kupca, a sto cekinów to już tak jakbyś w kieszeni miał. Przyjechał do Lwowa czausz ze Stambułu, Effakir Mechmet, on zaraz kupi.	Nie dziwota, że padre nie umie rozwikłać tej gmatwaniny. Jak prędko on mówi do sahiba-pułkownika! Na Allacha! twój lama przysłał coś, co wygląda na czek. Miewałem ci ja drobne interesy w hoondie. Sahib-pułkownik przygląda się temu.	Nie ma nikogo? Oj szkoda; miałem pilną sprawę, myślałem, że jeszcze któregoś zastanę.	Nie mam!	Nie! Nie mogła tego uczynić, bo całkiem nie przysłała wieści o sobie!	Nie, Pawle, nie.	Niech żyje! Była nam drużbą i swatem, wyprowadziła na ludzi! Cześć jej! Nie zmarnieje, kto ją kocha, a nie rzuci!	Niestety!... starałam się zrobić jak najlepiej... Jeden z klijentów naszych jest handlarzem koni; zadłużył się on bardzo w kancelarji męża i nie chciał w żaden sposób zapłacić. Wzięłam w długu konia i muła; przyrzekł mi niegodziwiec dostarczyć wierzchowców królewskich...	Nominativ: das BuchNominativ: das Buch (niem.) dopełniacz: książki.... des Büches... des Büches... DativDativ (niem.)	O Turku!	O tak, bardzo.	O, proszę tylko	Och, nie, ciociu. Wiktor kocha mnie do szaleństwa, a ja go ubóstwiam, on taki dobry!	Odkądże to Chaldejczycy cieszą się takim zaufaniem u was?	Ojc nie wrócił?	Otóż wam właśnie zaszkodzi, bo wyście niedorzeczność zrobili, nie ja.	Pani żona moja i ja nie pozostajemy obojętni na dowody łaski wspaniałomyślnych opiekunów naszych, a w interesach punktualność przede wszystkim. Stanęliśmy u wrót nowego życia. Nie odwrócimy już kart przeszłości. W takich wypadkach muszę baczyć na zostawienie dobrego przykładu synowi memu i pozostać punktualnym w interesach, jak wypada pomiędzy uczciwymi ludźmi.	Popłynąć do Nagasaki, na południowym krańcu Japonii, o tysiąc sto mil, lub do Szanghaju, o osiemset mil od Hongkongu. Gdy wybierzemy tę drugą trasę, nie oddalimy się zbytnio od brzegów chińskich, co byłoby lepsze, szczególnie że tamtejsze prądy płyną na północ.	Potem ponieważ damy nie mogły doczekać się śpiewaka, a znaleziono go na ulicy Payenne, przebitego na wylot, domyślono się, że to ja go tak urządziłem i wynikł z tego skandal. Byłem zmuszony zrzec się sutanny na pewien czas. Athos, którego poznałem w tej epoce, i Porthos, który poza lekcjami fechtunku nauczył mnie kilku pchnięć znakomitych, skłonili mnie do postarania się o kaftan muszkieterski. Król bardzo kochał mojego ojca, zabitego podczas oblężenia Arras, udzielono mi więc łaski. Otóż pojmujesz, że teraz przyszła chwila powrotu mojego na łono Kościoła.	Prawda, że i Zawiłowski powinien trochę świata zobaczyć. Chciałbym stąd do niego zajrzeć. Jak on się ma?	Przed dwustu laty mówiono, że Murzyni to Murzyni.	Przywiozłam kilka butelek ekstraktu słodowego, to mateczkę wzmocni.	Przyślę ci go.	Rozpoczął układy z seraskierem Kurszydem, wysłanym przez sułtana w celu pojmania mojego ojca; to wtedy mój ojciec postanowił uciec, wysyłając przedtem do sułtana francuskiego oficera, którego darzył bezgranicznym zaufaniem. Miejsce ucieczki przygotowane było już od dawna; nazywał je karaphygion, co znaczy schronienie.	Siedzi w progu portyku, widziałem go otoczony strażą, nie może się ruszyć i płacze...	Skąd wiesz o kobiecie, którą kocham, kto ci powiedział, że myślę, iż ona nie żyje?...	Syn mój chory?	Tak, tak! Może przez troskliwe starania uda nam się wzbudzić w nim na nowo iskrę rozumu.	Tak, wujaszku! Trafiłeś w sedno!	Tak.	To było to było jeszcze podczas procesu. Tego o otrucie. A co pan robił wczoraj, przedwczoraj?	U samego wylotu helskiego międzymorza. „Król Olaf”, okrążając przylądek, wpadł znienacka na wypływającą z przystani rybackiej naszą brandwachtębrandwachta uszkodzenie. była znaczna, groziło zatonięcie. Sprawę komplikują: mgła, która owej nocy zaciągnęła cały Wik, i wadliwa podobno sygnalizacja z wybrzeża.	U was też będą wizyty, może jeszcze więcej!	Uspokój się, Zizi; wróci, będzie uniewinniony, prawda wyjdzie na wierzch.	W jaki sposób, panie sędzio, nie uprzedzono mnie o podobnej skardze?	Więc się ucisz tak Stamtąd zamęt życia. A niepokój duszy, to zgoła skądinąd. To jakby dzwon jaki daleki... Miałam ja przed chwilą rozmowę dziwną z tym, komuś ty czoło dziś opatrywała. Każde słowo zapadło mi w piersi. I wiem, że to złe życie ludzi stanęło u końca dziś właśnie: na rozstaju, nad przepaścią może. Zbliża się coś wielkiego, idzie, przyjść musi... Gdy fatum zwiastowało się ludziom dawniej, to zanim ptaki pokazały się na niebie, kobiety zrywały się po nocach, jedne do dzieci, która za wrota, inne	Wystarczy ściana ognia.	Zejdź z poduszki! Idź precz, ty kundlu podwórzowy!	Znowu? Miałem przecież terminową robotę u starego Lewina! Trzeba było najpierw się z tym uporać. Chcesz cały stołowy urządzić w pięć minut?	Żyj wiecznie, wasza świątobliwość Nie ma w Egipcie człowieka, który nie poświęciłby się za ciebie i nie błogosławił twego imienia.
A jak nie pozwoli, to co?	A znasz dobrze Pillnitz, ludzi i drogi?	Ale nie trafiały się, tylko wiecznie i wszystkie były głupimi i złymi! Cóż to za podła rola na świecie! Handlarz, który chwyta cię za poły, obiecuje złote góry, byłeś wszedł do jego kramiku, a gdy chcesz wejść zaczyna się drożyć!... Robi takie miny, jakby wyświadczał ci łaskę, każe na kolanach błagać o swój towar, nakłada bajeczne ceny... A ledwie cię złapał na dobre, już zaczyna oglądać się za drugim nabywcą... To jest kobieta; nigdy nie zapełniona beczka Danaid, w której topią się szlachetne uczucia, wielkie rozumy, no	Bo i posłuje. A człek jest między swymi znaczny, na którego radach sam mistrz siła polega i nie byle czego mu odmówi. Bóg to  może zdarzył, że go w Malborgu podczas bytności waszego bratanka nie było, ile że Lichtensteina, choć z zacnego rodu idzie, powiadają zawziętym i mściwym.  Poznałże was?	Byłam, nie widziałaś mnie?	Chyba alkoholiczno-dancingowo-sportowo-suchotniczą z dodatkiem jeszcze sztuki stosowanej. To są brednie, proszę ojca. Ale nie odpowiedział ojciec na poprzednią kwestię: jak ojciec patrzy na zmianę naszego życia?	Cicho, panie, cicho! Jeżeli nie powstrzymuje cię myśl o mojem niebezpieczeństwie, pomyśl o tem, na które sam się narażasz!	Co to: nie pozwala! On pannę Hedwigę wsadził do więzienia.	Co wacpan gadasz? Ja nie mam wrócić do domu? A gdzież pójdę?	Czy tak? Niechże się pan przyzna, panie Copperfield, że mnie pan nigdy nie lubił, chociaż ja, ja zawsze miałem dla pana najwyższą sympatię. Zawsześ mnie pan uważałzawsześ mnie (...) uważał	Człowiek zakochany nie potrafi być okrutnym	Dlatego że on żadnéj długo nie może być wiernym. Cosel musimy się pozbyć, a w jéj miejsce dać mu inną. Król jest znudzony.	Do miliona diabłów rogatych! każesz tym ludziom pofolgować mi czy nie?	Dziękuję ci. Naprawdę nie mam ochoty.	Głupiutkie to jeszcze, a przy tym służba uczy nie wiedzieć jakich zbytków. No, pobaw się, Zosiu!	Ja też nie umiałem. Kto chce, wszystko potrafi.	Jakżeby nie? W stajni woda, w oborze woda, wreszcie i tu w sieni pełno wody. Deszcz ustaje, a na zachodzie czysto. Zara trza wylać, bo dobytek się pochoruje.	Mam nadzieję. Ale, tatku, czy ty go nie podpiszesz?	Milordzie!... zapominasz, iż nigdy nie powiedziałam, że cię kocham!...	Możemy więc wyjść natychmiast, świadków nam nie trzeba.	Nie możemy zaprzeczyć faktowi	Nie zapomni pan o Wysockiej?	Nie.	No, moment nie był najlepszy. Czechosłowacja, Zjazd Par­tii...	O, najwyższém! dlatego z zaczarowanego koła marzeń wychodzić nie chcę.	Oczywiście! Czemużbym nie miała wyznać tego co jest prawdą?	Oho! Ona już teraz może i nie dba o to!	To chyba był Znosek, rzekł generał, gdy takiej kobiety cenić nie umiał!	To nic nie znaczy! Zapłać mi procent, inaczej doliczę ci procent od procentu. Pamiętaj, że ja mam twój weksel.	To nie nadaje się do rozmów przez telefon.	To zemścij się pan na mnie. Przecież ja zawiniłam. Po cóż ma cierpieć niewinny za to, że ja pana nie kocham tyle, by zostać żoną? Gdzież sprawiedliwość, panie Głębocki?	W wojskach republikańskich rozstrzeliwano codziennie nie tylko maruderów, lecz i rokoszan. Żołnierze ci, tak później wysławiani, traktowani byli jak zbrodniarze, z tą różnicą, że im rzadko dawano jeść. Prawda, że czasami miewali trudne usposobienie. Dowodem tego trzystu kanonierów z 33 półbrygady, którzy w IV roku pod Mantuą zażądali żołdu, nastawiając armaty przeciw swym generałom. To były zuchy, z którymi nie można było żartować. Potrafiliby, w braku nieprzyjaciół, nadziać na piki pół tuzina swych dowódców. Taki jest temperament bohaterów. Ale DumanetDumanet	Wcale bym się nie gniewał.	Wielka rzecz! A ja dwudziesty czwarty! W takim wieku człowiek nie myśli już o żadnych damach, bo ma co innego do roboty. Rozumie się!	Więc wasza królewska mość jest pewien, że aeroplanem wracać nie będziemy, tylko na wielbłądach?	Wolę zacząć wcześniej, choćby od zamiatania (czy nie od tego zaczynają grube ryby?), i teraz już tknąć się czegoś niż...	Że jeżeli on tak zna ciebie, jak ty jego, to oboje bardzo się nie znacie.	A Fred?	A co to znaczy?	A czym?	A gdyby ojca pańskiego w ciągu kilku dni ogłoszono bankrutem?	A niby kto?	A reumatyzm macie jeszcze?	A rycerz Don Kichot co porabiał wtedy, gdy Sancho z kozami rozmawiał?	A, to pan, panie Lingslay! Szukam pana wszędzie. Za trzy godziny będziemy u celu. Czy wszystko w porządku?	Ach! Gdyby na tym wybrzeżu była jakaś latarnia morska, byłoby wygodniej dla żeglarzy!	Alboż ja się żenię?	Ale o co cię oskarżają?	Ale ojcze kochany...	Bez wątpienia, ale co zrobić przez ten czas?	Biedny chłopiec!	Boleść zdolna jest żyć jedynie w duszach przygotowanych przez wiarę.	Byleś była tylko zdrowa, to resztę możesz zdać na mnie.	Chcą zejść na ląd?	Czegoś taki zły?	Do licha, co ty nam tu opowiadasz?	Dobra. Tak będzie najlepiej.	Gdzież ona jest, Partridge?	I w ten sposób ty byś postąpił?	Istotnie. Widocznie kult Zła jest silniejszy u kobiety niż u mężczyzny.	Ja za żadne skarby! za żadne skarby. Już dość miałam przykrości. Tego by jeszcze brakowało, żeby moje nazwisko było szargane w prasie...	Jak mówisz to ty, burboński kuzyn, to jest to tylko niesmaczne. Jestem nieudanym artystą, jeszcze ci dranie łyknęli choć kroplę czegoś z dawnych czasów	Jak wyzdrowieję, to pojadę do wuja Kazia na całe lato, prawda?	Jakie?	Jesteś nieszczęśliwy Czerkaski zaśmiał się na krótko.	Kto to taki: dziadunio?	Kubuś! Kubuś!	Macie, panie, skrzynkę!	Melduję posłusznie, ta, ja to lotnikowi z Warszawy tobołek niósł. A tu...	Myślałam, że cię zmartwiłam.	Mężczyźni w pańskim typie bywają bezczelni to jest konsekwencja tego rodzaju urody.	Na co dzień dobry, ale przy dzisiejszej uroczystości wolałabym jaką zmianę.	Na pieniądze! w to mi graj! to najlepiej, zapłacę mu co zechce, niech mi ją odstąpi. Myślisz że ją sprzeda?	Niech mi tatko da dychę, to będę cicho.	No, może dla Wasyla.	No, rusz konia.	Obżarł się mięsem, to krzykaniem ulgę sprawia kałdunowi	Owszem, krytykuj proszę tylko obeznać mnie ze szczegółami; wprawdzie słyszałem już, że ta pani jest wielkie ladaco i przekonałem się nawet o tem, słuchając rozmowy jej z kardynałem.	Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora...	Pociesz się, pojedziemy, muszę tylko tę całą przykrą pańszczyznę odbyć przecież przykładnie.	Prawdę rzekłeś jam Aspazją	Rozbójniku!	Skażcie mi, panie czy te duże statki to galery są?	Słuchajże, Jędrek... dobrze nam tam będzie?	Słuchać, czytać dalej, czytać! On nasz czołowik. Słuchać, słuchać!	Tak	Tak.	To grubo pozłacane	Trzeba panu było z tą polityką?... A co do należności, to dlaczego dwadzieścia pięć?	Trzy lata.	Trzy.	Trzymam pana za słowo. A zatem	Uważasz, żem dziwadło?	W takim razie dobranoc.	We Wólce?... to tam niby w pałacu?...	Wpadnę dziś na gawędkę do pana...	Wstyd mi przynosisz.	Właśnie na to czeka w moim pokoju i o trzeciej tu będzie.	Z tego wynika, że jeszcze sześć takich miesięcy i firma trzeciego rzędu jest w agonii.	Za kogoż panowie mnie macie, żebym w djabła wierzył?
Adieu! panie Rzecki Ale niechże pan czasem nie wspomni panu Wokulskiemu o tym, że ja mówiłam coś o małżeństwie. Bo gotów pomyśleć, że stara baba poluje na niego... Adieu, panie Rzecki...	Ba! A gdybym ja wiedział, że stracę, tobym nie był taki naiwny, żebym proponował zamianę.	Dla czego? ja nie tracę nadziei, że was na dworze naszym widzieć będziemy.	Ej, mój jegomość, żeby to my byli sami, we trzech, pewno bym ja ich nie opuścił, bo mi się serce krajało, aleśmy we czworo byli... więc oni rzucili się na ordę, a mnie sami kazali... ratować... Żebym to ja był pewny, że jegomości radość nie zabije... bo to my za Jampolem... znaleźli... ale że ksiądz...	I ja także nie jestem mężem stanu nie potrzeba nic więcéj prócz zdrowego rozsądku, aby polepszyć los jakiéjś gminy, kantonu lub okręgu; rządzenie całym departamentem wymaga już pewnych zdolności; ale i tak te cztery sfery administracyjne mają dość ciasny widnokręg, by go zwyczajny wzrok objąć był w stanie; interesa ich łączą się z olbrzymim ruchem państwa widocznemi węzłami. W sferach wyższych wszystko się powiększa i spojrzenie męża stanu powinno z tego stanowiska, na którém stoi, ogarniać całą spółeczną widownię. W departamencie, okręgu, kantonie lub gminie można zdziałać wiele dobrego nie sięgając myślą i obliczeniem skutków daléj jak na jaki dziesiątek lat naprzód, ale gdy idzie o dobro narodu.... o! wtedy to już wiek cały, całą mglistą przyszłość w rachubę wziąć trzeba. Gieniusz Colberta, Sully’ego, będzie niczém, jeśli mu zabraknie téj woli żelaznéj, jaka stworzyła Napoleona i Cromwella. Wielki minister, panowie, jest-to wielka myśl wypisana na wszystkich latach wieku, którego świetność i dobrobyt przez niego przygotowanemi zostały. Wytrwałość	Tak, i jest więcej tych schodów wzdłuż wybrzeża. Na przykład powiedziano mi, że na prawo od Etretat, naprzeciw Benouville, znajdują się Schody Diabła, znane wszystkim kąpiącym się. A nie wspomnę już o kilku tunelach przeznaczonych dla rybaków.	Za... no tak, za jedno; rozumie się, że za jedno.	„Byłbym tak samo myślał gdyby Courtenay żył jeszcze; ale dowiedziałem się przed paru dniami, że umarł w Padwie na wygnaniu. Widzę dobrze że trzeba by załatwić twoje małżeństwo tak jak małżeństwo królewica: zaślubić królową angielską przez posły”.	Oho! To jest nie budzące podejrzeń ubranie, jakie winien nosić chela w służbie u lamaistycznego lamy. Najdokładniejsze we wszystkich szczegółach! Jestem zdania, że twój stary jegomość nie wyznaje akurat tej religii, lecz jedną z jej odmian. Uwagi na ten temat posłałem do Kwartalnika Azjatyckiego, ale je odrzucono. Otóż rzecz dziwna, że sam stary jegomość jest całkowicie pozbawiony religijności. Nie ma w nim nic osobliwego.	Tak ... tak... zawracaj, Akelo! Rama wścieka się ze złości, a ja, niestety, nie mogę dać mu do poznania, czego odeń chcę dzisiaj.	Ach! Ach, księżniczko, jakże dobra, jak anielsko dobra jesteś Spójrzcie tylko, Najjaśniejsi Państwo Spójrzcie na tego uroczego aniołka, na to wcielenie dobroci. Właśnie spotkałyśmy tutaj tę brudną małą nędzarkę, nie wiem, dlaczego straże dworskie nie ubiły na śmierć tego szkaradzieństwa, nie wiem, jakim sposobem przylazło to aż tutaj, i mój mały, słodki aniołek, moje cudne kochanie daje temu brudasowi swoje własne ciasteczko!	Ach, nie śmiałaś nadużywać dobroci!... Więc w taki sposób przemawiasz do mnie?... Dajesz nam co dzień i co godzinę jałmużnę ze swej osoby, wniosłaś radość do naszego domu, a sama nie przyjmujesz najmniejszej usługi nawet dla twoich znajomych. Więc to tak?...	Chce się z panienką zaprzyjaźnić Głowę daję, że się w panience zakochał.	Chyba dlatego tylko, że stoi na cyplu łodzi, bo zresztą cóż więcej?...	Co? niby, że to ludzie mogą widzieć? No, więc co? Co to komu zaszkodzi? Czy odbierze mu sławę? Czy wpędzi go w gruźlicę? Czy zrujnuje majątkowo? Czy odbierze mu wiarę? Czy... Co? Prawda, panno Pito?...	Dorianie! Dorianie! Nie mów tak. Nigdy nie miałem równego tobie przyjaciela i mieć nie będę. Nie możesz być zazdrosny o rzeczy martwe, nieprawdaż? Jesteś piękniejszy nade wszystko!	Dziwi mnie to, co mówisz nieraz słyszałam z twoich ust, że nie ma na dworze kobiety, którą byś cenił wyżej.	Głupia jesteś sroka i tyle. Ty myślisz, że świat to akuratnie tyli, co Klimontów z Koprzywnicą. Wleziesz za góreczkę, schowasz się i	Ja wujowi grubego Szweda poszukam!	Jakąś masz dziwną ochotę. Tylko... Czybyś ty czasem?... Hakami kazałbym cię rozerwać... Czemu to tak tej funkcji się napierasz?	Nic prostszego Właśnie kazałem przybić jedną na korytarzu.	Ot, katolik, a dziwuje się. Wszak ci waszemu zabobonowi gwoli, musi poklęknąć tam i sam, to pocałować jaką spróchniałą kość, ówdzie pokłonić się tej pannie.	Po co panią tu diabli znowu przynieśli? Ja nie życzę sobie widywać...	Tak to ta ono, ale taniej nama nieporada z dzierżawy spuszczać...	Tak, ale wysoka temperatura może zniżać się skutkiem promieniowania. Jest to kwestia ciekawa od niej zależy pojęcie o wieku ziemi. Gdyby ziemia w chwili utworzenia się miała temperaturę dwa tysiące stopni, to według Bischoffa, zanim ochłodła do dwustu stopni, musiało upłynąć trzysta pięćdziesiąt milionów lat, którym należałoby dodać ze trzydzieści pięć milionów lat na ostygnięcie ziemi do zera. Gdyby zaś w początkach ciepło ziemi wynosiło tylko pięćset stopni, na ochłodzenie jej obecne wystarczyłoby sto milionów lat. W tym zapewne stosunku można by zmniejszyć i długość okresów geologicznych i w rezultacie	Tak, wczoraj.	Widzę, że moja sprawa przegrana. Nie pozostaje mi nic innego, tylko pożegnać pana generała.	Więc teraz zrozumiano, że chłopiec jest sahibem? Takim sahibem, jakim był ten, który opiekował się wizerunkami w Domu Cudów. Wobec tego nie przystoi, by czynił co innego, jak to, co czynią inni sahibowie. On musi wrócić do swego narodu.	Zaczynają gadać że pan musi mieć bardzo zatwardziałe serce, aby odrzucać duchowną pomoc tego świętego człowieka.	Zgoda, lecz nie rozprawiajmy o teologji, jeżeli łaska, Aramisie; pewnie ci jej wystarczy na dzisiaj, co do mnie, zapomniałem nawet tej odrobiny łaciny, której nie umiałem nigdy; zresztą, muszę ci wyznać, że dziś od rana nic w ustach nie miałem, i głodny jestem, jak wszyscy djabli.	Ścierwo dogorywa, lecz nie odpowiada. Książę nie wrócił, wieści nie nadesłał. Wszystko niezmienione. Okrucieństwo nudy. Blamaż wynalazków, genialnej konstrukcji. Parszywa dola zjadaczy swych myśli, połykaczy natchnień. Cynaderki z rusztu. Niechaj nikt nie twierdzi, że Yetmeyera między nami nie ma. I tutaj nas buja. Razem z nami płynie. On mnie oszukał, porwał Ewarystę, wystawił na próbę. Zemszczę się na nim i słowa dotrzymam. Pójdę na Wesele, by nikt nie zarzucił, że uczucie wiary Orgaz przehandlował dla pysznego ciała rozkosznej dziewczyny. Taka ideowa wynikła konieczność u miliardera, który się upił na dnie oceanu. Służba niech wytoczy kufy absyntu. Tańczmy hupa-hupa! Wracamy do światła w świetnych humorach. O naszej radości wydam komunikat dla gazetników. Jazda na powierzchnię!	A gdzie Musawasa?	A gdzież te narady, tatusiu?	A mnie ciebie żal, Petroniuszu.	A właściwie dlaczego przywieziono wuja Misia tutaj, a nie do domu jego, do Hołowina?	Ach, oczywiście! Zrazu nie mogłam się z tym wcale pogodzić... Teraz pragnę tylko, by dobrze trafił i by zwierzę natychmiast zginęło. Jest on zresztą dobrym strzelcem. Prócz tego nie strzela nigdy na zbyt wielką odległość. Woli wyjść powtórnie na polowanie, aniżeli strzelić niepewnie.	Aha No, wie pan, ale to przecież genialne.	Ale	Ależ, dziadziu! Czyż jestem dzieciak, żebym się miał bać nocy?	Ani żywego, ani nieżywego	Anielce...	Aż się trochę uspokoi i będzie już można podpłynąć łódką ku troli. Może jeszcze dziś w nocy... może za dwa dni to się skończy. Tobie się to nie podoba? Co-o?	Bloch powiedział mi (co była nieprawda), żeś ty dobrze znała jego kuzynkę Esterę.	Co mi tam jakiś niedorzeczny regulamin, przez który zniszczyłam nowe rękawiczki.	Co pan chce osiągnąć?	Co w nich jest?	Coś nowego My, Rosjanie, ciągle uczymy Europę.	Czemużeście przed chwilą przy rozesłaniu nie pytali? Barkę rozerwij, oto i zadana robota.	Dzień! Dzień! A potem wino!	Galutiniu, tai yra: svarbiausiu dėl mūsų kampo mokslu aš sakau chemiją. Tai mokslas ateities! Chemijos darbas	Gdzie są Wyspy Gilberta?	Gdzież tam, nie zdążyłem się jeszcze przebrać, jeździłem z urzędową wizytą...	Gra zbyt jest piękna, abym dla niej nie zapomniał na chwilę o swych zasadach. Gdzie kości?	Głupcze, co miałbym knuć?	Głupiaś! Janka! wyrzuć tę wiedźmę, bo nie wytrzymam! Szczeka, jak stara suka!	Hale, polecisz to do niego pożyczać, co?	Havemeyera nie może oszczędzać, kto Orgaza pragnie!	Hej tam! a czy to nie pan Makowiecki z panem Wołodyjowskim?	Ilekroć wieczerzam w towarzystwie francuskich dziennikarzy, zawsze doświadczam uczucia pewnego niepokoju Jest jedno powiedzenie BlücheraBlücher, Gebhard Leberecht von (1742–1819)	Jak to: dlaczego?	Jaka?	Jenerale, tylko bez tych powijaczek, mów, proszę, coście zrobili! Chcecie bym zwarjował, przecież się nie zlęknę!	Kto jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać	Kto ją wie!	Kładź się pan.	Madziu!...	Maladetta!Maladetta! (wł.)	Miałem klucz przy sobie i podałem mu go bez słowa. Włochaty stwór stał przy drzwiach i chwycił klucz rzucony przez Ricarda, zręczniej niż tresowana małpa. Odszedłem. Przez cały ten czas myślałem o tobie	Mocy ty żadnej nad nią nie masz.	Modlę się, matko	Mówiłam o nim, ale myślałam o niej.	Młodą kobietę, którą królowa z więzienia uwolniła.	Nic ci się nie stało, Harbercie?	Nic nie pamiętam, o niczym nic nie wiem.	Nie pozostaje mi więc nic innego, tylko zabić tego szubrawca!	Nie, babciu! Babcia jest... ocalona! Babcia żyje... Droga babciu... Tylko pieniądze zabrali. Ale... niedużo. Tata prawie wszystko z sobą wziął.	O panu Kunickim?...	O życie	Oszczędź pan sobie czasu i zachodu, to rzecz próżna groźbą mniéj na mnie możesz podziałać niż namową: wstydziłabym się jéj uledz.	Pan Zagłoba nie ukrywał wprawdzie swych lat, ale nie lubił w ogóle, aby przy nim o starości jako o towarzyszce niedołęstwa wspominano; więc choć miał oczy jeszcze czerwone, spojrzał bystro z pewnym niezadowoleniem na Kmicica i odparł:	Panna Valentine nie potrzebuje już niczyjej pomocy bo panna Valentine nie żyje.	Pies doprowadził.	Pomyślcie tylko o czystej, wzniośle myślącej młodzi, która dałaby duszę, żeby móc na to okiem rzucić!	Posłuchamy najchętniej!	Przejdź na moją stronę, Wysocki! Daj mi rękę.	Przychodzi mi do głowy...	Puść! puść mię, moje serce na miłość Boga, zawołał przerażony, puść mię moje serce, bo ci kości pogruchoczę. Tobiasz milczał, otworzył szafę, wepchnął do niej Ruperta, zamknął na zamek i wrócił powolnie do kochanki. Przez cały czas, któren trwała utarczka, Hersylia nie patrzyła nawet na nich, a kiedy Tobiasz się zbliżył, wzięła go za rękę i znowu usiedli w milczeniu, patrząc tylko niekiedy na siebie.	Skąpiec szeptała przystając przed wstążkami, które uwieszone w górze, kołysały się na wietrze niby tęcza paląca.	Takiego wziąć, zaraz by za kościołem, pod Opaczą, okop wywalił na sto łokci.	Teraz następuje okres najsmutniejszy. Muszę tu obwiniać mego dziadka. Kochał swoją Stenię bardzo, ale...	To nie będziesz się pan poświęcał. Po cholerę, poświęcenie temu, co ma forsę!	Trochę, zaledwie znośnie! Muzyki kto nie lubi?	Tyś przeżył?	W Maracaibo byliśmy okrążeni w domu notariusza, a mimo to udało nam się wyjść z tego bez szwanku.	W jakiż to sposób, jeżeli wolno zapytać, zamierzacie się w nim utrzymać? Z trzydziestotysięczną, wyczerpaną głodem masą robotniczą nie możemy chyba nawet marzyć o stawieniu czoła regularnej armii otaczającej Paryż ze wszystkich stron. Nie mamy prawa oddawać na rzeź tych wynędzniałych resztek proletariatu paryskiego.	Widziałem.	Wy natrętne, mnie! takie przypuszczenie to niemal obraza.	Za dwie godziny będzie miał jaśnie pan wiadomość.	Zrobimy!	Zwożą pszenicę! Pyszna pogoda, sucho zbierają! tryby zgrzytały i ostre zęby błyskały co chwila stalowemi błyskawicami nad złotawem polem. Wielkie sterty wznosiły się w różnych kierunkach niby piramidy, a czerwone stroje kobiet, rojących się po polach, cięły się ostro, niby wielkie maki. Powietrze lekko drgało, aż przydrożne niskie grusze szeleściły sennie zakurzonemi liśćmi.
Dlaczego? dlaczegoż winien, kotku? Czy dlatego, że odzywałeś się do nas rzadko, a od lat sześciu, co tu robić, nie odzywałeś się już zupełnie? Ej, kotku, wiem ja dobrze, co było tego przyczyną! Swiat, stosunki, roztargnienia, zabawy, zajęcia, karjera... force majeure, kotku... czy ja dobrze jeszcze pamiętam znaczenie tego wyrazu? Force majeure... siła główna, nakazująca, najważniejsza... prawda? co tu robić? Co się zaś tyczy przywiązania, to ono, kotku, może i było, może tam gdzieś i tlało na spodzie, co tu robić, przez force majeure przygniecione... widać, że było, skoro jednak, co tu robić, przyjechałeś... Ale winszuję ci, kotku, bardzo winszuję... Posadę otrzymałeś świetną! pi, pi! wysoko stanąłeś, a co tu robić, staniesz wyżej jeszcze! Ślicznie, ślicznie! Ale bo już i sama gałęź nauki, którą sobie obrałeś, chroniła cię przed tem, abyś został grzybem... tej nauce się oddając, najtrudniej zostać grzybem...	Nie widzieliście jej?... o! to bardzo dobrze! mieliście słuszność bronić honoru kobiety, a ponieważ ja także udaję się do oberży pod „Czerwonym Gołębnikiem”, przekonam się o prawdzie słów waszych.	Oni apelowali od Mr. Kinga, jak tylko zaczął mówić o ich zachowaniu się. Od razu odwołali się do pana rektora i zażądali, aby ich odesłano do sypialni, gdzie mają czekać, aż ich pan rektor zawoła. I tam znowu z ich żartów, jak to oni zwykle, poznałem, proszę pana rektora, że nie wiem już w jaki sposób, słyszeli do najmniejszego słówka wszystko, co pułkownik Dabney powiedział Mr. Proutowi i Mr. Kingowi, mając ich niby za kłusowników. przynajmniej tak mnie się zdaje; teraz oni śmieją się tam jak wariaty w sypialni.	A któż panu zaręczy, że marzycielstwo Wokulskich albo Ochockich nie jest stanem przejściowym? Machina latająca śmieszna to rzecz na pozór, ale tylko na pozór; wiem coś o jej wartości, bo przez całe lata tłomaczył mi to Stach. Lecz gdyby takiemu na przykład Ochockiemu udało się ją zbudować, pomyśl pan, co byłoby więcej warte dla świata: czy spryt Szlangbaumów, czy marzycielstwo Wokulskich i Ochockich?	A te wszystkie warsztaty, roboty, kultury, ofiary i różne inne mortyfikacje... Spodziewam się przecie, że pan nie wierzysz, tak jak stary pan Zdrojowski, w możność urzeczywistnienia raju na ziemi?	Powiedzcie mi, dlaczego Westy ludzie się więcej boją niż innych bogów? Co w tym jest? Ot, mnie samego lęk ogarnął, chociaż jestem najwyższym kapłanem. Pamiętam tylko, że padłem na wznak i byłbym runął na ziemię, gdyby mnie ktoś nie podtrzymał. Kto mnie podtrzymał?	Brat Gilberta, Karol Jąkała, pobożny książę, który niestety, straciwszy wcześnie ojca, Pepina Szalonego, zmarłego wskutek choroby umysłowej, wykonywał najwyższą władzę z całą butą młodości pozbawionej dobrodziejstw wychowania, z chwilą gdy fizys jakiegoś osobnika nie spodobała mu się w jakimś mieście, kazał tam mordować wszystkich do ostatniego mieszkańca. Gilbert, chcąc się zemścić na Karolu, kazał spalić kościół w Combray	Sahibowie nigdy się nie starzeją. Gdy są dziadkami, tańczą i bawią się jak dzieci. To chwackie plemię!	Barski zatarł ślad zmienionym pismem. To dowodzi, że się nas bał, nie Stefci. Gdyby nie ta fikcyjna zapora, usunąłby się od niego każdy prawy arystokrata. To wykroczenie poważne, nie zrobiłby tego uczciwy chłop. Ale magnat?... O, wstyd!	Moja w tym głowa, nie turbuj sięturbować się (daw., gw.) wszystko. deliberowałemdeliberować (daw., gw.) znajdę; najść: znaleźć. zaradę!	Mój drogi Dorianie wydaje mi się, że panna Vane jest słaba. Przyjdziemy innego wieczora.	Tu się nikt nie pyta Stanisława, komu dobrze, a komu źle Najgorsza rzecz, kiedy służba rozpuszcza język, bo z tego rodzą się plotki jak pchły z trocin... Stanisław powinien mieć tyle rozumu, ażeby nie wsadzać nosa do cudzego prosa...	Z drogiej duszy, paniczu od tego zajazd, aby podróżni mieli wygodę. Ino jak na złość wszystkie izby pełne, a w stajni jeszcze gorzej: strach boski, że się koniska pokopią na śmierć.	Zamek If nie ma cmentarza; rzuca się zmarłych prosto do morza, uwiązawszy im najpierw do nóg trzydziestosześciofuntową kulę.	Mnie bo się zdaje że to ty... że to wy głupstwo robicie. Bo po co ci taka robota? Czy nie jesteś w stanie nająć jednego robotnika więcej?	Albo taki jak te, których uczono w szkole Tej właśnie, gdzie mnie ćwiczono w pokorze: od dziewiątej do jedenastej słyszałem, że praca jest przekleństwem, a od jedenastej do pierwszej, że jest radością, szczęściem i tak dalej. Twoje kazanie podobne jest do tamtych. Na nic mi się pokora nie zdała, chociaż bez niej nie ujarzmiłbym mego wspólnika. A ty, Micawber, mój junaku, posłyszysz ty jeszcze o mnie.	I dlaczego tak bardzo z nim się liczyłeś?	Kładź się pan.	Omyliłeś się pan o lat dwanaście. Datowany jest z roku 1742-go.	Rozum mu się pomieszał!	Tak. No, a waćpan po pogrzebie dokądże masz zamiar udać się? Czy do domu?	Nie gniewajcie się, panie. Nie każecie mi ze sobą jechać, to pojadę za wami o stajaniestaje, stajanie	Abu-Anga zapytał go jeszcze, czy w pobliżu nie ma drugiego strażnika, a gdy odpowiedział, że nie, wówczas pchnął go nożem pod szyję tak nagle, że ów nie wydał żadnego głosu. Wrzuciliśmy go w głęboką szczelinę i przykryliśmy kamieniami i cierniem. W wiosce będą myśleli, że uciekł do Mahdiego, bo mówił nam, że to się trafia.	Architektura to święta sztuka. Dzisiaj architektów nie mamy, są tylko rzemieślnicy. Czy sądzisz, że oni wiedzą, czem jest linja?	Ja też wiem, czym dla ciebie jest życie samo w sobie: narkotyki i najgorsza perwersja, a nawet więcej niż perwersja, a potem szpital wariatów. My nie mamy na to sił, aby używać życia, tak jak używali go dawni ludzie, i cierpieć tak jak oni	Nu! Wariatem on także nie jest... młody, porozumnieje jeszcze... ale teraz on wielkie głupstwa wyrabia... to prawda! On i mnie dziś nieprzyjemności wielkich narobił... Aj, aj! Co ja przez niego zmartwienia i kłopotu miałem i będę jeszcze miał!...	On to jest właśnie, dostojna pani a giermkiem jego Sancho Pansa, o którym zapewne wspomina także historia, jestem ja, do usług waszej wysokości, jeżeli tylko z niedźwiedzia nie zrobili muchy, to jest chcę powiedzieć, za pozwoleniem waszej wysokości, jeżeli nie chybiono mojego portretu w owej historii.	Tak powiedzcież co my nie robiąc? Rośnie lipa z tamtej strony muru, a gałęzie wiszą nisko, pod sam nos; tak ja porwał za jedną. Jędruś nie w ciemię bity za drugą, zahojdalizahojdać (z ukr.)	A ty nie chcesz?	Ach głupi!... Krukowski tyle myśli o pannie Eufemii, co i ja...	Ach, Małgosiu, chyba nie odpowiedziałaś!	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Ale prawda, że mistrz Collins wciąż jeszcze myślał o przesłaniu tych armat Andrzejowi Bartonowi?	Daj waćpan spokój! Już mi i tak smutno, że odjeżdżam!	Dokądże trop ten zmierza? Nie dalej jak miesiąc temu pewne Człowieczątko, uzbrojone nożem, rzucało mi na łeb kamienie i lżyło mnie, niby żbik nikczemny, brzydkimi przezwiskami... za to, żem sobie spał na otwartej polanie.	Ja?	Jasne jest że paryski Grandet przysłał swego syna do Saumur w intencjach najzwyczajniej matrymonialnych.	Jeśli przedtem nie brał lekcji języka angielskiego, a jednak go rozumie, to istotnie cudowne.	Mówiłem przecież, że lekarze na pewno ruszą na wieś.	Nie pragnij pan tego! Mój mąż jest wrogiem wszelkich protekcji i nie szafuje urlopami: chce, aby synowie dobrych rodzin dawali przykład w służbie. I zasady te wszczepił wszystkim swym pułkownikom.	Nie umiem śpiewać.	Nie widzę.	Nie wiem	Nie wiem,	Nie wiem, czy on sam odpowiedziałby ci na to pytanie Robinie, po kiego licha mam opowiadać tym niewiniątkom, jakie skutki za sobą pociąga grzeszna pycha?	Nie, był całkiem naturalny.	Niech panicze posłuchają! Panicze z całą pewnością nikomu o tym nie powiedzą, prawda? Nie było przy tym także Mr. Prouta i Mr. Kinga?	O tak, gdzieżby właściwie była? Przecież nadaremnie poszukiwałem jej na płaskowyżu, nadaremnie zwiedziłem brzegi morza. Nie mogła wszak uprzedzić nas ani powrócić w czasie naszej nieobecności. Ona tam jest! Ona tam jest!	Pan wiesz, że arjanie stanowili wyjątek.	Rozumiem Jak tam na dworze? Nie potrzebujesz wciąż powtarzać „proszę pana”, gdy do mnie mówisz	To i nie trzeba pleść tego, co ślina na język przyniesie.	A widzę.	Ale dokądże to chcesz iść, stary wariacie?	Ależ serce twéj matki...	Bo była ona tylko marszałkowa d’Ancre, awanturnicą florencką, i nic więcej, gdy dostojna małżonka Waszej Królewskiej Mości jest Anną Austrjacką, królową Francji, czyli najpierwszą monarchinią w świecie.	Choćby waszym mięsem, Szulc.	Co mówisz o żelazkach i o kotach?	Co trzeba czynić?	Coś go pan mocno bronisz?...	Czy to już wieczór?	Czytaj pan	Cóż stąd?	Daj pokój, Athosie, mój drogi!... masz, doprawdy, dziwne uprzedzenia...	Gdzie pan studiował medycynę?	Idź mi ztąd!	Jest Panie	Jeśli rozumiesz przez to Steerfortha...	Jutro?... A cóż będzie z kamieniem?	Kto to wołał ratunku tak żałośliwie?	Mówcie! co wam kazano.	Na koń, dzieci i przytaszczyć mi ich tu wszystkich co do jednego.	Niech mię Bóg strzeże i broni abym miała kiedy cierpiącego bliźniego minąć bez podania mu pomocy! odparła z pobożnem westchnieniem Apolonja! Co dacie jednemu z maluczkich braci moich, mnie dacie	Niech mnie szlag trafi, jeśli to prawda! Beetle, daj mi młotek!	Niechże też matka da pokój!	No to wy sami idźcie do domu bo wam w imię Pańskie wybiję zęby.	O! rozkazujesz, to rzecz inna, jako brygadjerowi swemu, winienem ci posłuszeństwo.	O, dzięki, łaskawy panie! Może za długo zajmowałem cię swymi sprawami, a jednak...	Och! To w co ten nieszczęśnik wierzył?	Panie!	Proszę posłuchać, bo było tak... Powiedziałem sobie: zawsze można coś znaleźć w celi więźnia, który tu był piętnaście lat	Przecież dziś niedziela, święto.	Se... co? Cóż to znaczy?	Siadajże na ławie, spocznij, wnetkiwnetki (gw.)	Stulcie dzioby i siedźcie cicho, bo my mamy próbę.	Słowa on dotrzymuje zawsze, odparł proboszcz, ale rzadko je komu da.	Słucham pana.	Tak, znalazłam!	Tak... codziennie... codziennie...	To jest woreczek Makolola.	To od tego zacznij.	Tym gorzej dla mnie	W ciepłych krajach!	Wart osiemdziesiąt?... weź go i koniec.	Widać zjechali z gościńca.	Wie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an SieWie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an Sie (niem.)	Wszak pani masz zegarek, co dzień go nakręcasz własną ręką, a jednak czyżbyś potrafiła zrobić drugi?	Wyborny pan jest! Jakże można robić takie porównanie?	Z drzewa?	Zaraz zobaczymy Macie jakie dokumenty?	Zatem, drogi adonisieadonis podjął Lousteau
Bardzo śliczna myśl! Mówił pan już o tem z Niteczką? Wie pan co? W środku niech będzie perła, na znak, że ona perła. Teraz symbole w modzie. Czy ja panu mówiłam, że pan Świrski, jak jej dawał lekcye, to ją nazywał: „La perla?” A tak, mówiłam panu! Pan nie zna pana Świrskiego? On także... Mówił mi Józio Osnowski, że on dziś-jutro przyjeżdża. Więc to szafir, rubin, szmaragd i w środku perełka?... O tak! pan Świrski także... Czy pan będzie na pogrzebie?	Czy moja Becky ma zamiar spać przez cały dzień? Chyba nie jest aż tak zmęczona?	Ale już na to Boryna się nie odezwał, więc Jagustynka zwróciła się do Nastki:	Jeden z najgorszych napadów, jakie miał to był, gdy go raz zawieźli tam, gdzie są te róże przy fontannie. Czytał on gdzieś w jakiejś książce, że ludzie dostają „różanej gorączki” i zaczął kichać, i powiedział, że jej dostał, a potem nowy ogrodnik, który nie znał zwyczaju przyszedł i ciekawie mu się przyglądał. Wtenczas wpadł w furię i powiedział, że na niego patrzą, bo mu garb wyrasta. Tak krzyczał, aż dostał gorączki i całą noc chorował.	Kochasz mnie? Będziesz szczęśliwy? Ty... nie wiesz nic... Ja ciebie zabiję... Waldy... Waldy...	Nie musi to być daleko, jeśli Barrymore co dzień zanosi tam żywność. Słuchaj, Watson, schwytam tego łotra!	Ona nie wiedziała, że on ją stale kochał. Żyła i umarła z wątpliwością w duszy. To najstraszniejsze!	Tak go usiekli że innego dawno by już kruki dziobały, ale w naszym atamanie dusza rogata i wyzdrowiał, chociaż do Włodawy ledwie się dowlókł, i tam by też pewno rady sobie nie dał, żeby nie my. My jego na Wołyń wyprawili, gdzie nasi górą, a samych tu po dziewczynę wysłał.	„Gdybyś o tym zapomniał, ona podniesie ręce swoje do boga, a on skargę jej usłyszy. Długo nosiła cię pod sercem, jak wielki ciężar, i porodziła po upłynięciu twoich miesięcy. Nosiła cię potem na plecach i przez trzy lata pierś swą wkładała w twoje usta. Tak cię wychowała, nie brzydząc się twego niechlujstwa. A gdy poszedłeś do szkół i w pismach byłeś ćwiczony, przed twoim przełożonym stawała co dzień z chlebem i piwem domu swegoPamiętaj, że urodziła cię [...] przed twoim przełożonym stawała co dzień z chlebem i piwem domu swego	Już jestem i będzie jeszcze gorzej. Kobiety jedne nie mogą mi darować, żem zrobiła świetną partię! Świetną! Drugie, że bronię obmawianych i prostuję fakta. Mężczyźni, znając moje domowe stosunki, pewni, że nikt się za mną nie ujmie, pozwalają sobie tymczasem pochlebiać i zaczepiać, potem będą się mścić za porażkę. Przygotowanam na wszystko, nawet na utratę opinii, na śmieszność, na wszelkie oszczerstwa. Ale wśród tych ludzi mnie nie pomieszczą ani ta zaraza mnie nie ogarnie! Obcą tu byłam i obcą zostanę.	Powiadają, że gdy się muł potknie, można oberżnąć kurze ucho! Tylko źle dopasowane siodło, które się przekręci, lub źle rozłożony ciężar może narazić muła na utratę równowagi. Ale nie zdarza się to prawie nigdy. Przepyszne jest nasze zajęcie. I, wyobraź sobie, przez trzy lata nie mogłem pojąć, czego ludzie domagają się ode mnie. Teraz już wiem. Cała sztuka w tym, by nie pokazywać się na tle nieba, bo wówczas sypią się zaraz kule z przeciwka. Pamiętaj sobie, żółtodziobie, że zawsze stawać tak należy, by skały były poza tobą, wówczas ci z przeciwka nie widzą ciebie. Warto dla celu tego nałożyć nawet kawał drogi. Ja, gdy idzie o taki spacer, prowadzę zawsze całą baterię.	A czy w tym ogrodzie, w którym on ma gniazdko, też już roślinki puszczają kiełki? dopytywać się, wypytywać; prowadzić śledztwo. Mary.	A toż ty tu po to przyszedłeś, łotrze jeden, abyś w tę kałużę, w którąś sam wlazł, i mnie za sobą pociągnął? To mnie do wspólnictwa w łajdactwach twoich chcesz namówić? To nabroiwszy sam po szyję i naładowawszy na siebie zbrodni aż po sam kołnierz, mną się chcesz dzisiaj przed światem zastawić? To tumaniąc mnie Zosią i pomocą twoją, chcesz, abym dał koni moich i ludzi, i sam abym poszedł i pomógł tobie do umęczenia niewinnej i tak już nieszczęśliwej kobiety? Za kogo ty mnie masz, łotrze jeden, za kogo mnie masz, gadaj zaraz!	Ach z tobą jest krzyż pański. Patrz prosto przed siebie i myśl o sobie: jestem taki idiota, że nie trzeba mnie będzie żałować. Zapamiętałeś to sobie?	Babunia nikogo nie lubi, oprócz Wentzla Ale, ale! Był dziś u mnie rządca ze Strugi z okropnym lamentem.	Dobrze zrobił Przeklęta astma! dręczy mnie od pół roku. Dziwisz się, że sapię?... Będziesz i ty sapał, gdy posiedzisz nad książkami tak, jak ja. Z dnia na dzień, ani chwili spoczynku. A i z biedą gryź się, jak pies z psem... Pieniądze masz?	Dwieście, trzysta, może czterysta tysięcy franków! Czy nie będzie trzeba licytować i sprzedać, aby stwierdzić realną wartość? Podczas gdy, ułożywszy się...	Jak to? Przecie na wsi także na ten dzień przerywa się roboty.	Jakto? zaledwie panią ujrzałam, i już pragniesz mnie opuścić? a ja tak liczyłam na twoje towarzystwo przez czas mojego pobytu w klasztorze?	Już idę, proszę pana. I ośmielę się powiedzieć, że moje modlitwy są wyjątkowo żarliwe.	Już jestem zapewne paź dobrze się sprawił, widzieliście wszystko, co godne uwagi?	Kovarzik, melduję posłusznie, mam dostać lewatywę.	Krzyś a wiesz ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w bitwie! Słyszysz, gazda! Kule nam koło uszu gwizdały jak najprawdziwszym żołnierzom. Słyszałeś, jak gwizdały?	Mamy pełną lecznicę. Koledzy są zaorani. Nie mogę.	Mogłeś zawołać, jeżeliś chciał, abym przyszła. Ale nie czesałam się długo.	Mąż mój przyjeżdża jutro, może pan o nas nie zapomni! Przyjdź!	Nic	Nie Zapach musi dochodzić ze statku z czerwonym żaglem.	Nie myślą o nas, mości panowie i bez pomocy nas zostawiają. Powiadają w Warszawie, że na Ukrainie i tak wojska za mało i że hetmani nie mogą sobie dać rady z Chmielnickim. Ha, trudno! Milsza widać Ukraina jak Wielkopolska... W niełasce jesteśmy, mości panowie, w niełasce! Jako na jatki nas tu wydali.	Nie przy niej pisane! Za to co inszego potrafi najlepiej	Nie trać wiary, zobaczysz, że się zjawi, i to całkiem szybko.	Nie wiem, czy się pan starał o to kiedykolwiek.	Nie wiem. Ponoś do Bozi.	Nie wolno ci.	Nie, podczaszycu, zacny człowiek!	Och, bo pan nie wie. Skończyłam kurs pielęgniarski!	Oj, nie wiem ja, zali próżno nie idziecie. Gadali dziś ludzie w Krakowie, jako właśnie król miał jechać na rokiroki (daw.)	Pan już dawno bez posady?	Poczekaj Nie możesz sobie bardzo szczegółowo przypomnieć, co o tym mówił?	Przehulam je! W każdym razie nie są to brudne pieniądze, jak ów czek, który dostałam za swoją ohydną nowelę, reklamującą proszek do pieczenia. Wydałam je użytecznie na rzeczy, których zawsze nienawidziłam i nie mogłam wprost włożyć na siebie.	Solistka! twoja żona, Konrad, interesuje się tylko sobą, a mnie to nie intere­suje.	Tak! zabiłem szczenię, bom nie mógł znaleźć jego ojca, wilka... Oby spalił go ogień niebieski!...	Taka możliwość istnieje rzeczywiście, Miss Remsen. To też, poprzestanę na doświadczeniu własnem, nie biorąc za podstawę działania tego, co mi pani powie.	Wedle rozkazu! włos mu z głowy nie spadnie!	Widzi pan, a mój mąż nigdy nie chciał w nim zamieszkać.	A cóż by mi dał powrót?... Zresztą	A kajże to poszedł?	A pana?	Ale posłuchaj, tatku! Wuj Wilhelm sądzi, że to brat Lizy strzelał.	Ani słowa?	Bardziej niż kiedykolwiek.	Chcesz pan dowodu?	Cie!... a kolana ci się czerwienią przez kieckę niby gęsi spod pierza.	Ciekaw jestem, Szwejku jak też człowiek może nagrzeszyć dotykiem, możecie mi to wyjaśnić?	Czasami.	Cóż na to Sancho?	Dalibóg, wydaje mi się, jak gdyby statek był żywy!	Dawno panowie tutaj jesteście?	Dla jej pamięci też powinniśmy zapomnieć o wszystkich dawnych urazach.	Dla konkurentów my obaj niezbędni jesteśmy z osobna. Dla kolekcjonera kot, mości książę, a Yetmeyerowi potrzebny kardynał.	Flirt, Mężczyzna dodała wzruszając ramionami czuję, że mi czegoś brak, jak gdybym zapomniała wachlarza albo chusteczki... O, ja ich znam! tych wszystkich donżuanówdonżuan	Floryna ta aktorka?	Gdzie pani swoją lalkę kupiła?	I stanął, i zaczął na mnie patrzeć.	Idź do djabła!	Jak to więcej?	Jak to?! A coście sami wówczas mówili?	Jednym słowem, im większy strach, tym większa odwaga...	Jeszcze to!	Jęczeliśmy, cierpiąc niewypowiedzianie pod jarzmem okrutnych ciemiężców.	Kiedyż to ty chcesz jechać?	Kundell! Kundell!	Magdalena...	Majkowska mogłaby sobie kupić okulary, kiedy ślepa... Szłam wtedy ze stróżką do miasta.	Miłościwy panie! fortunę moję, życie, krew, wszystko składam u nóg waszej królewskiej mości!	Mogę jechać w sobotę	Muszą być! rozumiesz?	Niech cię djabli!... wspaniałe bestyjki!...	Niech pan je stamtąd ściągnie.	Niechże ci Bóg nagrodzi. A za to przyjmże tę radę ode mnie, że niedobrze sobie amorami głowę nabijać, bo wiem ja coś i o waszeci. Siła mi tu Zosia nagadała różnych rzeczy, a dalibóg, że to niedobrze. Zawsze będą jakie nieszczęścia, bo podobno jest i drugi konkurent? Słuchaj waść... sfolguj trochę, jeżeli mnie dobrze życzysz.	No naturalnie, że ta wstrętna bestia z czerwoną twarzą	O, tego za wiele!	Oto jest	Otóż w tym właśnie sęk Pan rozumie, względy wojskowe. Ogromny system podziemnych korytarzy. Magazyny, prochownie i tak dalej. Posiadam bardzo dokładne informacje. Mamy szesnaście karburatorowych podziemnych twierdz dokoła Pragi. Na powierzchni ani śladu, tylko footballowe boiska, budka z sodową wodą albo patriotyczny pomnik, ha, ha, rozumie pan? Dlatego właśnie budujemy tyle różnych pomników.	Owszem, panie gubernatorze, ten na uczciwego człowieka wygląda	Pobudką moją jest chęć dostarczenia pracy i chleba kuzynowi i towarzyszowi dziecięcych zabaw mej żony.	Powiedziałem waćpanu tu dotknął kapelusza	Przecie odbyłem lemuralialemuralia (z łac.)	Szlomka, co z tobą? Znowu coś kredą na płocie zmalowałeś?	Tak jest, ale...	Tak; jesteś moim dostojnym panem i królem, którego oby Bóg zachował!	To możemy jeść figi i te duże dynie, co rosną na drzewach, a Kali nałapie zawsze ryb.	Walcząc z nami!	Widziałem na wystawie książkę: Jak zrobić domowy telefon	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	Wy sami jesteście potęgą. U was jest wiedza, u was jest moc!	Zadziwiasz mię, moje dziecko!... Przed chwilą był tu właśnie Dobrosielski i powiedział, że szyba została wybita przez... no zgadnij, przez kogo?	Zatem ja mojego wnoszę i z innemi braćmi wielą. Mąż jest ducha wielkiego. Wprawdzie święceń niema, ale te otrzyma, gdy nań wybór wypadnie. Na Pawła z Przemankowa głosujemy. Pan jest możny, głowa otwarta, mąż żelazny.	Zgadnij co? Chciałam ci zrobić niespodziankę.	Zupełnie! odpowiedziała Wanda
Mam na myśli: czy śpiewa tam dużo srok? chanter: śpiewać, pie: sroka..	A tak, masz pan rację więcej niż o milę, tam, w pobliżu kościoła. Leżał przy drodze, na wznak. Czy wyleciał, czy wyskoczył, czując się niedobrze, nie wiadomo. Nie wiadomo też, kiedy skonał. Może i dyszał jeszcze, lecz już nie przemówił słowa. Pomoc lekarska była natychmiastowa, lecz niestety bezskuteczna.	A więc do rzeczy. Czy ksiądz zna pana hrabiego de Monte Christo?	Czy Dawid dobry był dla ciebie, moje dziecko? Czyście byli szczęśliwi?	Czy pani napisze do Szczerbica?	Dziesiątą z czubem Ot! jaki to czas! Ale, ale kumie, mam i nowinę dla was zanadrzą.	Jeżeli jutro nie pokażę się na dworze, zemsta mnie dosięgła mam przeczucia, których się pozbyć nie umiem.	Mam inne zainteresowania	Mój kochany, naprawdę, masz za dużą wyobraźnię... nie będziesz mnie długo kochał... Człowiek tak rozpoetyzowany nie będzie umiał gasnąć w tak monotonnej miłości jak nasza... O Boże! Wołają mnie, słyszysz?	Od królowej! o! o!... W istocie to klejnot prawdziwie królewski, wart tysiąc pistolów, jak jeden grosz. Przez kogóż kazała ci go doręczyć?	Proszę pani!.. Czy monogramy na pościeli gotowe?	Świetnie, nieświetnie. Właściwie powinienem tam być. Czy pozwoli pani, że zaczekam na nią w hallu?	A Bram, o ile nam wiadomo, nie zapuszczał się nigdy dalej na południe jak do fortu Chippewyan. Wszystko to razem wydaje mi się zupełnie niezrozumiałe. A ty, co sądzisz o tym? No, mówże! O czym tak myślisz?	A ja nadal opłakuję jej śmierć	A jeśli ona odpowie, że jest narzeczoną Maszki?	A któraż kobieta, z przeproszeniem pani marszałkowej, nią nie jest?	A wiecie, jaką mi przypowieść Zyndram z Maszkowic z przyczyny Drezdenka powiedział?	Ach tak! Prawda, że to ciekawa sprawa?	Aha.	Ani ja! Bych się jeno Antkowi nie zachciało nowych jamorówjamory (gw.)	Babal wie zawsze wszystko! Uroczy wydaje mi się ten kraj, gdzie ludzie chcą mieć gwarancję, że im mleczarz sprzedaje jajka dostatecznie zgniłe, jajka z roku komety. Widzę się w Chinach, jak w tym maczam swoją bułeczkę z masłem. Muszę powiedzieć, że to się zdarza u ciotki Magdaleny podają tam rzeczy kompletnie zgniłe, nawet jajka. Ależ daj spokój, Fili, wiesz o tym równie dobrze jak ja. Kurczątko już się lęgnie. Nie wiem nawet, jak one mogą tak grzecznie wysiedzieć. To nie jest omlet, ale kurnik, ale przynajmniej nie mówi się o tym w menu. Dobrześ zrobiła, żeś nie przyszła na obiad przedwczoraj, była tam flądra w formalinie. To już robiło wrażenie nie obiadu, ale kwarantanny. Doprawdy, Norpois posunął wierność aż do heroizmu: dobrał drugi raz!	Bardzo się cieszę, iż tak jesteś wyrozumiałym i rozsądnym	Biegłam tak, żeby się schronić od plotek i gawęd! Brr! Tom użyła. Wpadłam jak między podkurzone osy.	Bo też złym byłeś uczniem, twardego byłeś karku i zmysłowych oczu.	Bo zastanowisz się, milordzie, i oddasz sprawiedliwość milady.	Chociaż określenie niezbyt pochlebne, dziękuję. Odsłużę się na weselu. Zdaje mi się, że tak mówią.	Cicho...	Czemu?	Czyś ty czasem nie narodowy socjalista?	Czyż nie jesteś uczciwym człowiekiem, który przyjął konia z powrotem za tą samą cenę, za jaką go sprzedałeś?	Cóż stąd za wniosek?	Dlaczego, pani?	Dlaczego?	Do kroćset diabłów! To naprawdę statek!	Dobrze, mamusiu.	Dobrze.	Dodatek nadzwyczajny! Bomba w restauracji!	Dzisiaj rano.	Gadaj pan zdrów, to panu dobrze zrobi na trawienie, ale czemu to pan tego nie powie swojemu pryncypałowi Baruchowi, pan myślisz może, że on szlachcic?	Gdyby nas zarówno było, aniby mrugnął; ale ich ośmiu, nas pięciu, trochę kuso.	Jak najlepiej, Piniek pracuje już w aptece.	Jak pan chce	Jak to! nawet za zapłatą, za dobrą zapłatą!	Jestem za młoda	Jezu Nazareński!... co też pan mówi!... biedny chłopczyna!... żadnej damy nie ma u niego.	Jeśli się uda, to mistrz pochwali!	Ma mama Józi dzieci.	Masz Pieśni Wędrowca nagrane?	Mateczko!...	Mogę ją najwyżej osądzić po sportsmeńsku i wykazać wady.	Muszą, panie Turski, muszą! Na to niech pan będzie przygotowany. Program pański i artystyczną działalność będą krytykowali bez litości więc. i tak dalej.!	My, fray Tomas Torquemada, dominikanin, przeor klasztoru Santa Cruz w Segowii, spowiednik Króla i Królowej, Wielki Inkwizytor królestw Kastylii i Aragonii, zlecamy wam mocą naszego urzędu, aby oskarżony o ciężkie występki przeciw wierze...	Na Litwie	Na bogów słońca i księżyca! Toż-ż-ż ten s-s-smyk na ś-ś-śmierć osz-szalał! S-s-spojrzyj tylko, boć oczom twoim dano oglądać s-s-skarby, jakich nie widział żaden z ludzi! Dopuszczę cię do tej łas-s-ski, zanim zamkną się twoje olś-ś-śnione oczy!	Nic szczególnego. O ile twój koń nie jest zmęczony.	Nie domyśla się też pani, kto to taki?	Nie popędzaj mnie, bo nie powiem nic	Nie.	Nie... on powinien iść w świat jako nauczyciel.	Niech będzie pochwalony.	Niech ja się tylko zbliżę do niego na cztery długości harpuna a musi mnie słuchać!	Niepołomski mieszka we wsi Zgliszcza, gubernia lubelska, stacja pocztowa Puławy.	Nigdy!	Nikogo nie podejrzewałem, póki nie przybył tu Sebastian po swe działa. Wówczas Jan Collins zaczął mu płatać takie same psie figle jak mnie z owym żelaziwem. Tydzień po tygodniu dwie lub trzy kolubryny pękały podczas odlewania i nadawały się, jak mówiono, jedynie na szimelc. Jan Collins kiwał głową i zaklinał się, że nie odda królowi ani jednego działa, które by nie było dokładnie odlane. Wszyscy Święci! Jakże się wtedy Sebastian pienił ze złości! Wiem coś niecoś o tym, bośmy nieraz siadali na tej ławie, dzieląc się naszymi strapieniami...	Och, desperacja!	Odwróć głowę nieco na prawo, Dorianie, jak dobry chłopiec	Oswald Bastabel	Owszem. Są sprawdziany: logika i matematyka.	Piątego października czekam na ciebie na wyspie Monte Christo. Czwartego zabierze cię z portu w Bastii jacht o nazwie „Eurus”. Wystarczy, że powiesz swoje nazwisko kapitanowi, a on zawiezie cię do mnie. Słowo honoru?	Po cóż doszukiwać się jakichś uczuć w tym, co jest zwykłą przysługą?... Pozwala mi pan korzystać ze swego doskonale zbudowanego ciała, przyjemnej w dotyku skóry i wystarczającego temperamentu. Ja panu rewanżuję się w miarę posiadanych możliwości. Mamy oboje zagwarantowaną higienę i zaspokojenie aktualnych potrzeb organizmu.	Poczekaj	Pod jabłoniami?	Podbipięta	Porzuci?...	Powinien pan nas odwiedzić	Pozwól mi nie mówić To jest coś na czarną godzinę.	Rozumie się.	Spałam z Jareckim.	Szkoda. Myślałem, że pani lubi przeżywać dzieje ludzkie.	Tak jest	Tak jest.	Tak sądzisz? Gibraltar to nie to samo, co Maracaibo, i natarcie piratów zostanie odparte przez potężne hiszpańskie siły. Niech Franciszek l’Olonnais przybędzie, czekamy niecierpliwie, dostanie za swoje.	Tak. Gdyby teraz jeszcze taką sumę... choćby połowę...	To samo tyczy i Średniej Dżungli A przemawiam w imieniu dość znacznego plemienia...	To się pokaże. Proszę do kancelarii.	To wszystko jasne i rzec się godzi, zupełnie prawdopodobne Prawda, że wiele ryzykujemy, jednak nie jesteśmy tak nieprzezorni, jak się panu zdaje. Ale pan powiedział, że mu się nie podoba nasza załoga. Czyż to nie dzielni marynarze?	Toć, ja go wam przecie sam jeden nie opanuję! odparł szydersko Jaksa.	Toż tam sama Ruś się zamknęła! To chyba nie może być!	W Imię Najwyższego Sędziego w imię Tego, który przenika głębie serc ludzkich, odrzuć okrutne to przypuszczenie! Któż z nas, jeśli jest w stanie, nie spełni dobra dla samego dobra?	W Stolpen na bazaltach tamtejszych, które są jak żelazo twarde, kule nic nie mogą.	W kieszeni.	Więc Przemko miał ją dać udusić?	Wolne żarty! Jestem tylko starym, a często nawet nierozważnym nauczycielem prawa w seeoneeńskim stadzie wilków. Bagera zaś...	Wszyscy... I wszystko.	Wyrok to nie mój a Boży! ja go tylko wam zwiastuję, abyś ty i rycerstwo twe wiedziało, że na śmierć idziecie, żebyście się pojednali z Bogiem, wzięli błogosławieństwo kapłana, tak jak ja wam moje daję...	Z serca daję, Bóg widzi, że z serca. I nie żałuję.	Za wcześnie o tym mówisz, będzie się jeszcze trzymał długo.	Znów obelga! Czyś pijany, Bergeraku?	Zrobimy ją.	„U boku Zofii. Niezadługo zakwitnie ich ogród i pachnąć poczną złote owoce. Chodzą teraz po ziemi i podnoszą omdlałe z pragnienia rośliny”.
A takie. Nasza już będzie rzecz wyłamać drzwi do biura i oporządzić kasy.	Od ojca. Tak codziennie już teraz bywa. Boję się o to, bo już od paru miesięcy, zaraz po śmierci Bucholca, papa ciągle się modli, codziennie przychodzą śpiewacy z synagogi i śpiewają pobożne pieśni. To coś nienaturalnego, a przy tym powiedział któregoś dnia do Stanisława, że chciałby przed śmiercią założyć wielki przytułek dla starych kalek i robotników z naszych fabryk. To jest tak zły symptomat, że Stanisław zatelegrafował do Wiednia po specjalistę doktora.	Zamiast iść drogą szczęścia i szukać skarbu po świecie, zabierzmy się po prostu do kopania w naszym ogrodzie. Na pewno go znajdziemy. Chodźmy zaraz kopać.	O, to byś mnie uczęstowała! Przez Bóg żywy, daj sobie pokój z klasztorem, bo mnie mrowie na samą myśl przechodzi. Dajże pokój, Oleńka, a nie, to ci tu przy wszystkich do nóg padnę i będę błagał, abyś tego nie czyniła. Pana Wołodyjowskiego odmówiłaś, wiem, bo sam mi o tym powiadał. On to mnie zachęcał, abym cię dobrymi uczynkami zdobył... Ale na co by się to zdało, gdybyś miała do zakonu wstępować? Powiesz mi, że cnotę dla cnoty trzeba praktykować... a ja ci odpowiem, że miłuję cię jak desperat i nie chcę o niczym więcej wiedzieć. Kiedyś wyjechała z Wodoktów, ledwiem z łoża powstał, jużem cię szukać zaczął. Stawiałem chorągiew na nogi, każdą chwilę miałem zajętą, nie miałem czasu strawy zjeść, nocy przespać, a przeciem szukania nie zaniechał. Tak już przyszło na mnie, że mi bez ciebie ani życia, ani spokoju! Tak się już uczepiło! Nic, tylko wzdychaniami żyłem. Dowiedziałem się wreszcie, żeś u pana miecznika w Billewiczach. To, powiadam ci, pasowałem się z myślami jakoby z niedźwiedziem: jechać, nie jechać?... Alem nie śmiał jechać, żeby mnie żółcią nie napojono. Powiedziałem sobie wreszcie: nie uczyniłem jeszcze nic dobrego... nie pojadę... Aż książę, ojciec mój kochany, ulitował się nade mną i posłał prosić was do Kiejdan, abym choć oczy swoim kochaniem mógł napełnić... ile że na wojnę ruszamy. Nie żądam, abyś jutro zaraz za mnie szła... Ale bogdaj słowo dobre od ciebie usłyszę, bogdaj się zapewnię, będzie mi lżej... Mojaż ty duszo jedyna... PrzebaczenieNie chcę zginąć, ale w bitwie każdemu się to może przytrafić, bo przecie nie będę się za innych chował... więc mi powinnaś odpuścić, jako się umierającemu odpuszcza.	A tak Przy tym tak już nic a nic nie robić, jak ci panowie, to także, powiem prawdę, świństwo. Człowiek, który na świecie jedząc chleb nie pracuje, czy tam w nim błękitna krew płynie, czy popielata, czy czerwona, jest darmozjadem i niczym więcej... Jeżeli zaś jeszcze i na marcypanach pasie się, a nawzajem dla świata, który mu marcypany daje, palcem nawet pokiwać nie chce, no, to już go mam za...	Byliście już u Boryny?	Już się zaczyna Madagaskar, Madagaskar, powariowali wszyscy czy co? Już nie można tego słuchać! Potąd mam	Kochany panie Nikodemie! Ależ to genialna myśl! Genialna! Obowiązkiem rządu jest ratowanie rolnictwa, przecie, na miły Bóg, cały dobrobyt kraju opiera się na rolnictwie. Do diabła, u nas jest po prostu jakaś mania przerabiania struktury gospodarczej kraju! Przecie Polska liczy siedemdziesiąt procent rolników! Siedemdziesiąt procent! Nie przemysł, nie kopalnie, nie handel, lecz właśnie rolnictwo, produkty rolne, zwierzęce i drzewne i fabrykanta, i kupca, i robotnika! Panie Dyzma, powinien pan, to pański święty obowiązek wobec ojczyzny, wyzyskać wszystkie swoje wpływy w rządzie, żeby przeforsować ten genialny projekt! Żeby rząd skupił całą nadwyżkę! Boże! Samo Koborowo z folwarkami...	Nie, nie chciałabym tak schodzić ze świata. Chciałabym mieć czas, by przygotować się na śmierć, by pożegnać się ze swoimi i z życiem... a przede wszystkim przygotować duszę do tej wędrówki w wieczność.	No, no, uspokój się! Aby dusza była, znajdzie się ciało. I czegóż tu rozpaczać? Widok wprawdzie bolesny, ale nie powód do rozpaczy. Wicher złamał tylko spróchniałą gałąź: pień drzewa nietknięty i żyje. Wszystkich gałązek nie ocalisz, samego nawet drzewa, o ile jest nad ziemią, nie zabezpieczysz przeciw zepsuciu, ale pilnuj korzenia, tam życie. Dlatego wprowadzę cię w inne mieszkanie; zamknę myśl twoją w nowe formy, bezpieczniejsze i właściwsze. Więcej zyskasz, jak straciłeświęcej zyskasz, jak straciłeś	Poczekajcieno ot zaraz wam powiem jak to było. Trzeba wam wiedziéć, że mnie nigdy na pańszczyznę nie posyłają, bo ekonom takiegoby cherlaka nie przyjął, chyba za dziecko lub babę. Głupi ekonom! nie wié, że ja za dwóch zrobię, choć i na pół człowieka nie wyglądam! Wczoraj posłali mnie za bratowę do młockarni... Otóż wszystkiego się dowiedziałem; byle uszy, to się jest czego we dworze nasłuchać gotuje się jak w garnku!	Ponieważ nie chciałem przyjąć ich pomocy w ściganiu Chińczyka, oświadczyli że przyślą mi przynajmniej swego człowieka do obsługi. Jones wystąpił z tym projektem, a Ricardo poparł go.	To jest musi coś kochać, poczuwać się do obowiązku względem czegoś, zrzucić pychę z serca...	To podłe Szwabisko ciągle drwi z Napoleona!... Mówi, że złamał przysięgę rzeczypospolitejzłamał przysięgę rzeczypospolitej zob. przyp. do s. 19.’ Nie ma stron. do jakiego przypisu odnosi się ten przypis?, że jest kuglarzem, któremu oswojony orzeł napluł w kapelusz... Nie z tym człowiekiem żyć nie mogę...	Znoszę i znoszę! milczę i milczę! ale czasem już wytrzymać nie mogę! Dziś naprzykład, od samiuteńkiego obudzenia się mama dokuczać mi zaczęła, a ja bardzo dobrze wiem dlaczego? Dlatego, że Święta nadchodzą, a jak tylko jakie święta, czy imieniny, czy tam coś takiego nadchodzi, mama zawsze spodziewa się, że Władek i Józio napiszą, odezwą się, powinszują, i kiedy się to nie stanie, na mnie swój gniew i cały żal wylewa...	A co! Będziesz tedy Bronisławą i obyś była wierna nazwie! Ty tego nie rozumiesz tymczasem, ale kum rozumie, niech ci i to wytłumaczy w czas i porę właściwą. Słyszysz, Żabba? Przeczytaj w katechizmie o obowiązkach chrzestnych rodziców! Rozumiesz? Gdzież ten Szaniarski z winem? Pić chcę, jak sikawka straży ogniowej. Czego szukasz, Żabba?	A cóż? Panie kapitanie był to istotnie widok straszliwy! Ale ja nie jestem rzeźnikiem tylko myśliwym, a to była rzeź!	A któżbyto śmiał z takiego wielkiego pana, co życie ludzkie trzyma w ręku, żartować sobie?? Godziłożby się to? Cyganku kochanie, nie sromaj się przedemną, my dawno znajomi: rób swoje!	A pan tu jeszcze, inżynierze?	A tak...	A umiecie wy strzelać?	A więc naprzód!	A? Co?	Ach!	Ach, chcielibyśmy dowiedzieć się tylu jeszcze rzeczy! Co się stało ze starym Allem? Czy Skrzydlate Kołpaki jeszcze kiedy zawitały w te strony? A co porabiał Amal?	Ah!	Alboż nie są katolikami?	Ale co ci dolega?	Baptysto każ tu przynieść innego sterletę i lampredę, wiesz, te, które przyjechały w innych beczkach i które jeszcze żyją.	Bardzo proszę.	Boże nam pomóż!	Był u mnie dzisiaj w nocy przeor	Ciiiicho! Mam wrażenie, że nas ktoś podsłuchuje.	Co to znaczy? nasz gaskończyk dziś się nie pokazał.	Czy tam tylko mieszka ociemniała wdowa? Nikt więcej?	Czy znałeś pan tę dziewczynę? Znasz pan może nazwisko jej?	Czyli że miałbym umierać z głodu godzinę dłużej	Czyś tylko pewien, że mnie kochasz, ale to bardzo kochasz?	Disce, puer, disceDisce, puer, disce (łac.)	Dlaczego tego nie robisz?	Dobrze, ale potem, możemy się spodziewać, że przyjdziesz?	Doskonale! Jedno jeszcze Mr. Neuilly! Co pan wiesz o istnieniu tego drugiego Leroy Mitchela?	Dosyć. Wierzę ci. Takim go widziałem w ogniu bitwy. Widziałem i słyszałem. To on!	E, nie zawadzi chyba, że sobie zerknę jeszcze raz na tę zabawkę	H2O	Ho! ho!... mądrzy oni we dworze. Nie wiem nawet, skąd dowiedzieli się, że idziemy za łąką i nasamprzód zasadzili na mnie swego szwagierka.	I czemuż to?	I daj Boże, aby resztką tego proszku sukcessyjnego sama się poczęstowała, rzekł generał; jest to, coby mogła najrozumniejszego uczynić.	I nie chcemy brać na siebie odpowiedzialności!	I ten, co ścina drzewa, i ten, co czerpie wodę...	Jak ja mogłam! jak ja mogłam!	Jak się nazywacie, jednoroczny ochotniku? Marek? Aha, to ten jednoroczny ochotnik Marek, co to ciągle siedział w areszcie, prawda?	Jakże ty możesz dać mi trzy razy dzwonić w takiej chwili?	Jeśli jest, panie Ganimard, to umknie z Iglicy od tylnej strony, wychodzącej na morze.	Kazali twojej mamie przyjść?	Kto? Wierszułł, Wierszułł! Opamiętaj się, człowieku! Kto?	Ką! tai jūs Kunigo neturite?	Leczże ich, jeżeli są chorzy Uzdrawiaj ich, jeżeli mają febrę, ale nigdy przenigdy nie odbywaj czarów. Pamiętaj, co się zdarzyło onemu Mahratcie.	Lub Boga chwalą	Ma się wiedzieć. Dość mam tej Warszawy. Powyżej uszu.	Mieszkam sam jeden, w hotelu pod Minerwą	Na tym to motocyklu rozbili się. Pień ktościś na drodze zostawił, a oni o ten pień, i wiadomo...	Na, weź chustkę.	Najmiłościwsza pani... król jegomość przechadza się po tamtej ścieżce z mistrzem Bereccim; zapewne ku nam się zwrócą.	Nie mam pojęcia. To są dzieci dobrze wychowane...	Nie wiem, panie...	Nie znasz miłości. Wymyśliłaś sobie coś, co tak nazwałaś, i myślisz, że w rzeczywistości miłość jest właśnie tym. Jest to pierwsze rozumne zdanie, jakie wypowiedziałam w swoim życiu. Dziwię się, że się na to zdobyłam.	Nie, dwieście	Niech będzie pochwalony.	Niechże niania zaraz idzie i powraca prędko...	No, a tamtego nie dasz?	O mój Boże!	O, pan się myli dla nich właśnie tu przychodzimy...	Och młodości, co wiecznie wszystkiemu wierzysz! Opowiedzże im o twoim Pertinaxie!	Oj dużo, dużo dobrych ludzi na ziemi! lżej cierpieć, gdy się o nich pomyśli! Nazajutrz znieśli nam krup i słoniny, kto miał. Rok głodu nie będzie.	Ot, ta szelmeczka, która tam się śmieje; podoba ci się?	Owszem, proszę pani, jeszcze dziś zapłacę.	Panie profesorze chciej mnie posłuchać z uwagą. Historia ta z pewnego względu zajmie pana, gdyż będzie odpowiedzią na kwestie, których zapewne nie mogłeś pan rozwiązać.	Petroniuszu!	Ponieważ nie mają długich uszu, a ich kształty są zgrabniejsze.	Przeciech, tylo krowa, to się zlachała w tym gonieniu, że się w niej cosik zapaliło.	Sämund to człowiek rozsądny!	Sęk w tym, Doktorze że weterynarz zza wzgórza to absolutny partaczpartacz (pot.)	Słyszałeś, że z Sandomierszczyzny	Słyszę nieprawdopodobne rzeczy! Adwokat pański zachowuje się tak, jakby pan naprawdę miał zamiar nas opuścić...	Tak to mówisz, jakby ci gorzko w gębie było, a przecie policz sam życzliwych.	Tak.	To dobrze... Z koni, waszmościowie!	To jest taka prawda, jakby kto mówił o bankructwie Szai.	To padnie	Tradycje się u nas uchowały... nikt przecież o tem nie wiedział, bo nie szkodziły nikomu. Ojciec mój ożenił się po raz wtóry, macocha była powodem obwinienia, sprawy, i jej majątek oddano...	Tylko przez księżnę nie.	Widzę	Wszak „Great Eastern”, jestto okręt trwały zrobiony z całą ścisłością sztuki budowniczej, co mu pozwala opierać się falom jak gdyby był pniem pełnym i wyzywać spokojnie morze najbardziej wzburzone!	Wychodzę	Z jak największą uwagą. Pragniesz pani może dowiedzieć się czego o swym niezrównanym braciszku?	Z tego wynika, że jeszcze sześć takich miesięcy i firma trzeciego rzędu jest w agonii.	Zawdy ja chleb jego jadłam bez cały mendelmendel (daw.)	Zgadła pani!	Zgoda. Dziękuję
Co? Mój Jaś do urzędu, na pisarka? Nie po tom sobie od gęby odejmowała, żeby skończył szkoły, nie. Do seminarium pójdzie na księdza...	Ej! ej! i papiery zginęły, i Wal zniknął! rzekł Poręba; casus fatalis! Jedź jejmość zawczasu do Smołochowa, a i ja się zapakuję, nie mamy tu co dłużej popasać.	Ho, ho, mnie ta nie wzywajcie, chyba o Kondusię będzie chodziło ona moja chrześnica, do Wawrzka mi nic.	Mianowicie, wzgląd zrzucenia pychy z serca. Jestem, mój drogi, stanowczym zwolennikiem zrzucania pychy z serca i zakasywania rękawów do robót prostych, takich, jakie się nadarzają, jakie są możliwemi, jakie nie wymagają od człowieka, aby im poświęcał to, o czem zapominacie, ty i Marceli, w swojem wyliczaniu osi świata...	Tak! świat nie wiele wart, wysmoktać go, wysmoktać, a z łupiną precz do stu djabłów!	To szczęśliwie dla niego, a nawet i dla nas, gdyż i pan nie jest bez zarzutu w tej sprawie. Pociągano by pana do odpowiedzialności za to, że znając kryjówkę zbiegłego więźnia, nie uwiadomiłeś o niej policji... Jako sumienny detektyw, powinienem nawet aresztować pana i całą służbę pałacową...	„W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch”W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch zadeklamował Radlicz, dzwoniąc do bramy.	Ja pamiętam, ale mnie się coś przypomniało. Ja mam córkę, ona też chorowała, ja nie wiem co jej było, nie wiedzieli tego i doktorzy w Łodzi. Ona była bardzo delikatna, bardzo blada jak te ściane, co to ściane, jak czyste wapno: ją bolało w kościach i w skórze i w ręcach też. Zawiozłem ją do Warszawy. Doktór powiada: Ciechocinek! Dobrze, co będzie kosztować ten Ciechocinek? „Dwieście rubli”. Skąd ja mogę wziąć tyli majątek! Poszedłem do drugiego doktora. On powiedział, że jej trzeba robić takie wygniatanie. Kazał mi wyjść z pokoju. Wyszedłem i trochę sobie słucham, a mojo Rojze krzyczy. Nu, ja ojciec jestem, to mnie to przestraszyło, to ja grzecznie mówię przez drzwi: „Panie konsyliarzu, tak nie można!” On mi powiedział, że jestem głupi! Sza, dobrze! Ale jak una znowu zaczęła wykrzykiwać na cały głos, to ja się trochę rozgniewałem i powiadam głośno: „Panie doktorze, tak nie można, ja zawołam policji, to jest porządna dziewczyna!” To un mnie kazał bardzo grzecznie wyjść za drzwi, co ja przeszkadzam tej gniecionej medycynie. Zaczekałem na schodach, a jak Rojze wyszła, to była czerwona jak barchan i mówiła, co ma wielką przyjemnoszcz w kościach. Przez miesiąc to una była zdrowa jak gęś, jej tak dobrze robiła ta gnieciona medycyna, jak się to nazywa, ja nie wiem.	Mówię, waryatka. Wieść chodzi, że pierwszy raz poznała Potkańskiego w knajpie, owóż teraz nie wierzy podobno, że umarł i chodzi po całym świecie, zwyczajnie, jak waryatka! Istotnie, gdyby zmartwychwstał, a nie poszedł prosto do niej, pewnoby go tu, nie gdzieindziej, znalazła. Ha! może przypominamy jej Potkańskiego; u nich wielu młodzieży bywało.	Ach, czy pan tego nie pojmuje? Trzech ludzi w pół godziny sprawdzi, iż nigdzie na tej wysepce nie naruszono ani skrawka ziemi. Czy panu się zdaje, że taki skarb można zakopać, nie pozostawiając śladów, señor doctor? Nie zyskałby pan nawet pół dnia i aniby się pan obejrzał, już by Sotillo poderżnął panu gardło. Izabela! Co za niedorzeczność! Co za nędzny pomysł! Ach, wy panowie inteligenci, wszyscy jesteście jednacy! Wszyscy zdolni tylko do oszukiwania prostych ludzi, których narażacie na śmiertelne niebezpieczeństwa dla rzeczy, których sami nie jesteście pewni. Jeżeli się uda, to wy z tego czerpiecie korzyści. Jeżeli nie, to mniejsza o to. Prosty człowiek jest tylko psem. Ach, Madre de DiosMadre de Dios (hiszp.) I potrząsnął pięściami nad głową.	A to nie ma godziny, jak dziedzic sprzedał porębę na Wilczych Dolach!	A! młokosie! młokosie! miłostki pewno jakie?... Powtarzam ci, strzeż się: kobieta zgubiła nas wszystkich co do jednego, i gubi nas jeszcze tak samo. Wierzaj mi, jedź dzisiaj.	Ale do sądu trza wam iść.	Ale nie gniewasz się na mnie, żem z nim poszedł?	Ale nie tse-tse? prawda, Stasiu? nie tse-tse?	Ależ nie! Ja dałbym dwa razy tyle!	Ba, ale jakże mnie listów nie odwieźć?	Był mi też i on zawsze miłym choć służy Marsowi, nie muzom.	Co, nie chce ciebie?	Czemu nie lubisz słowiańskiej mowy? Wolisz francuski kankan? Hę	Czemuż się znowu gapisz? Tutaj w Granlien musimy pracować wszyscy, młodzi i starzy, by nie zejść na psy.	Dobre postanowienia to bezcelowe wysiłki przezwyciężenia praw naukowych. Ich źródłem jest czysta próżność. Ich wynikiem jest bezwzględne nic. Niekiedy dostarczają nam owych rozkosznych, bezpłodnych wzruszeń, posiadających niejaki urok dla ludzi słabych. To wszystko, co można o nich powiedzieć. Są to po prostu czeki wystawione na bank, w którym nie mamy rachunku.	Hura! Hura! Nadeszła piękna chwila! Zabawimy się w rozbójników na strychu. A skoro ten potwór powróci, nie odnajdzie nas.	Jak to! Nie wiesz? Wyjechał bez zamiaru powrotu?	Kurara jest niewątpliwa. Paraliżuje mowę, oczywiście... krzyk... Paraliżuje nerw błędny. Również ruchy. Nie zostawia absolutnie żadnego śladu. Ani kropli krwi. Przypadek... Niech się pani uspokoi... Zaraz skończy...	Lepiej było pannie w Zgorzelicach ostawać i na nic była ta podróż. Wmawialiśmy w niebogę, że Jurandówna już nie żywieżywie	Naprzód, nie chcę być jej paskiem a powtóre, jeszcze na to za wcześnie.	Nie wiem na jakiej wadze wasz Pangloss zdołałby zważyć niedole ludzi i oszacować ich cierpienia. Wszystko co mogę przypuszczać, to że istnieją na ziemi miliony ludzi bardziej godnych pożałowania niż Król Karol-Edward, niż car Iwan i sułtan Achmet.	Niech więc będzie dumą, o której ojciec Corbelan powiedziałby pani, że jest grzechem śmiertelnym. Ale ja nie jestem dumny. Jestem po prostu za bardzo zakochany, żeby uciec. A przy tym chcę żyć. Po śmierci już się nie kocha. Dlatego jest rzeczą konieczną, żeby Sulaco nie uznało władzy zwycięskiego Montera.	Nigdy nie uwierzę żeby istniały takie zwierzęta.	O tak... Ale tu trzeba mieć własną maszynę i mieszkanie, i wszystko... Kto tego nie ma, musi iść w służbę.	Och! Jeżeli nie dopiszą ci przyszłe zbiory, to możesz inoino (gw.)	Owszem; jużto prędzéj-by chyba umarł, panie mój kochany, niżby przestał leczyć. Ot, niedawno Harasimowicz starszy zasłabł, to przysyłał kilka razy po pana Lucyana i teraz zdrów już podobno. Onegdaj także żona Pawła kowala zasłabła, to pan Lucyan dwa razy na dzień do niéj chodzi. Wtedy tylko jeszcze znać w nim żywego człowieka, kiedy jest przy chorym; a jak odejdzie, to znowu, Panie odpuść, trup na sprężynach i koniec.	Przypuszczam, iż nie mylę się, uważając porę za odpowiednią. Zresztą już sam rodzaj mojego przedsięwzięcia domaga się czystego typu powojennego.	To nie bajka, broń Boże, lecz najoczywistsza prawda, spisana ręką twego ojca i jego podpisem stwierdzona. Hrabia de Lembrat, słuchając jedynie podszeptów dumy, postanowił chwycić się podstępu. Powiedział on sobie: „Moje rodowe nazwisko zabłyśnie jeszcze wśród świata, na przekór Bogu i naturze”. I w najściślejszej tajemnicy kupił od owczarza dziecko, kazał wynieść się jak najdalej jego prawemu ojcu i jego prawej matce, którzy zmarli następnie we Włoszech, i starał wmówić w siebie, że to jego własna krew płynęła w żyłach nowo narodzonego. Tym dziecięciem był Roland de Lembrat: byłeś ty!	Urągać mi się przybył a jabym nie miał nastać mu na gardło i zgnieść plugawego robaka!!	Ładna wymówka! Czyż nie godzi się poświęcić dla przyjaciół?	A bardzo zakochany?	A cóż panu brakuje?	A jak wy to ukryjecie?	A jużciż? a gdzież mam być? spokojnie odezwała się Marysia.	A to sobie odpiszcie! rzekł wojewoda: ja moje pieniądze muszę mieć	A z jakiego wy kurzenia?	A!...	Ach, pani, pani...	Aha, więc tak! Zostaniemy na tym „dniu wspominkowym”, a po południu wyjedziemy.	Ale dlaczego księdza tu trzymają?	Ale władza stworzy ustawy karne już je gotuje.	Ale, przepraszam, panno Lusiu, czy... czy pani musi pracować?	Allach! może ustąpi.	Ano tak, wstąpiłem tam wieczorem.	Bo proszę cię, tyle się w życiu ma stosunków i miłostek, a ostatecznie pokazuje się zawsze, że była właściwie tylko jedna kobieta i gdyby zechciała, zostałby człowiek był przy niej, jak pies... Ty jesteś szczęśliwy, tyś rzeczywiście na tę kobietę trafił w swojej żonie...	Boże Ojcze, któryś się wcielił w ten statek	Co się stało? Gadaj.	Czego?	Cztery. Miały długości po 18 stóp, a po 5 stóp szerokości. Były drewniane, obite blachą.	Czterysta franków!	Cóż za głupstwo! Kto to jest ten pan	Dlaczego? przecież ja idę.	Dobry wieczór, panno Maniu!	Dobrze. Przyjdźcie jutro przed wyjazdem na łowy, to będę miała czas...	Dosyć, milordzie... przysiągłem i dotrzymam.	Dziękuję pani	Ehe! już tam moje afekta kto inny dzierżawi, a choć tenutytenuta (z wł.)	Gdzie ona jest?	Hrabia Artur? pochwycił Francuz. Wyprawiono go na kilka miesięcy za granicę.	I jemu wolno było wrócić?	I jeszcze w tych dniach sławnie pobił Libijczyków...	I przyjmujesz ich po swojemu, bosaka! oj! niepoprawiona natura!	Jakże to?	Jeżeli chodzi o doręczenie listu Jej Królewskiej Mości ja się tego podejmę; znam w Tours pewną osobę, bardzo zręczną...	Kolacja będzie podana natychmiast, ale jeśli idzie o powóz...	Mam taką nadzieję.	Mam wrażenie, że słyszę tego starego bandytę Nucingena!	Moje uszanowanie wielmożnemu panu Która też może być godzina?	Może ale w interesie kuchni lepiej go upolować.	Na Podlesiu znowujznowuj (gw.)	Niech to szlag trafi. Idę.	No a teraz osiemnaście, to kawał czasu. Ludzie gadają, co matka dziecko po trzydziestu latach zdoli poznać. Zobaczymy.	No, to daj moją kartkę hrabiemu Croy-Dülmen.	Około trzydziestu mil biorąc pod uwagę wszystkie zakręty i załomy wybrzeża.	Pan się cofasz?	Pani jedzie z Warszawy?	Pewnie, że się boimy. Dzieci nim tu matki straszą jak wilkołakiem.	Po pierwsze pani Danglars, która pali się, aby zobaczyć pana w swojej loży albo raczej aby pana widziano w jej loży; po wtóre dziennik Beauchampa, po trzecie mój własny pomyślunek. Dlaczego nazywasz pan swego konia Vampą, jeśli chcesz zachować incognito?	Pokaż, co robisz?	Prawdę masz! Na co się to frasować za młodu i w stanie panieńskim? Dość czasu będzie na to w rok po weselu, kiedy...	Przyjaźni... ale to najgwałtowniejsza miłość! zawołał Georges.	Sprzedaję... i kupuję...	Tak.	Teraz już wiem... Nikodemie.	To istotnie cały Stalky!	To spostrzegłeś, jakem wyskoczyła z wagonu?	To wszystko ciekawe Miło tego słuchać, ale my kochanym ojczulkom każemy gadać, a trzymamy ich o głodzie. Trzeba co przekąsić!	Wiesz... rozmawiałem z nim!	Zachowaj to wszystko w najgłębszej tajemnicy. Poprzestań jedynie na wypełnieniu zlecenia, które ci daję. Później, być może, zażądam twego świadectwa. A gdy wydostanę się na wolność, bo mam nadzieję, że to prędzej lub później nastąpi, potrafię wynagrodzić ci okazaną mi życzliwość.	Zarówno stado wilcze, jak i ludzkie odtrąciło mnie od siebie! Będę tedy polował w pojedynkę, jako obcy w puszczy!	Zatrucie na pewno	Łaska boska, bo mi się już ano spać zachciało; ani pana ochmistrza, ani waszej miłości. Cóżeście mi mieli powiedzieć?	Śmierć mojego brata. Dwa woły Dońca na pal naciągają.
Najrozmaitsze ofiary Jeżeli nie z ludzi, to z bydła, koni, nierogacizny albo z syconego miodu. Ja tam nigdy w tym nie gustowałem. Oj, byłyż uparciuchy i cudaki z tych starych bałwanów! I czy na wiele im się to przydało? Phi! Ludzie, gdy im się lepiej zacznie powodzić, tracą ochotę do robienia z siebie ofiary, ba, nie mają ochoty ofiarować nawet swych koni roboczych. Toteż w czas pewien ludzie poniechali stare bożęta. Dachy świątyń zapadły się, świątynie opustoszały. Nie było rady! Bożęta musiały wygramolić się w świat i żywić się na własną rękę, jak tam który potrafił. Niektóre z nich wieszały się po drzewach albo też kryły się po grobach i jęczały po nocach. Jeżeli tak jęczały dość głośno i długo, udawało się im niekiedy napędzić takiego stracha jakiemuś biednemu chłopkowi, że okupywał się im kurą albo bryłką masła. Przypominam sobie taką boguńkę, co się zwała Belisama; została ona w końcu zwykłą rusałką wodną kędyś w Lancashire. Miałem też całe setki innych przyjaciół, co niegdyś byli bożkami, potem zeszli do rzędu Ludków Górskich, a w końcu powędrowali sobie w inne strony, bo z tych lub innych przyczyn nie mogli wyżyć wśród Anglików. O ile sobie przypominam, jedna tylko Stara Istota uczciwie zarabiała na życie od czasu pojawienia się na świecie. Był to WelandWeland a. Wolundr (mit. germańska) bóg pioruna, rolnictwa, małżeństwa i rodziny. Przedstawiany z młotem w dłoni, na rydwanie ciągniętym przez kozły..	Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę szalony. Co? Jak pan myśli? Zdaje mi się czasem, że człowiek zjawi się tam, gdzie go nie chcą, gdzie nie ma dla niego miejsca; bo jeśli tak nie jest, to czemu żąda dla siebie całej ziemi? Czemu biega w kółko tu i tam, robiąc naokoło siebie wiele hałasu, czemu rozprawia o gwiazdach, przeszkadza źdźbłom trawy?...	Pucybut naszego kapitana opowiadał, że słyszał, iż jak tylko obsadzimy granice Galicji, to już dalej nie pójdziemy. Rosjanie zaczną wtedy układać się o pokój.	Jestem gotów jak mówiła potem zawsze Persy, opowiadając tę scenę) kat podniósł prosty miecz, który błysnął w słońcu. Wiuuuu! I Zypek zobaczył to samo, co cztery godziny temu widzieli wszyscy razem z generalnym-kwatermistrzem: przecięcie jakiegoś szatańskiego salcesonu, który zalała następnie buchająca z arterii ostatniego indywidualisty krew. Głowa stoczyła się. A Wódz w chwili cięcia poczuł tylko zimno w karku i kiedy głowa zachwiała się, świat w oczach fajtnął takiego kozła, jak ziemia widziana z aeroplanu na ostrym wirażu. A potem mdła ciemność objęła głowę leżącą już na trawie. W tej głowie skończyła byt swój jego jaźń, niezależnie już od korpusu w generalskim mundurze, korpusu, który klęczał dalej i nie wywracał się. (To trwało jakie piętnaście sekund). Nie wiedziała Persy, czy rzucić się ku głowie, czy ku korpusowi będzie już tak sławną, jak tamte). I podniósłszy z trawy wściekły, nieugięty łeb Kocmołuchowicza, rzygający przez szyję krwią i mleczem, i pochylając się ostrożnie naprzód, ucałowała go w same usta, pachnące jeszcze nią samą. Och a może właśnie dlatego	No, tym jego salamandrom. Teraz przynajmniej będzie się je przyzwoicie traktować, kiedy będą mieć jakąś wartość. A do niczego innego te potwory się nie nadają, tylko do tego, by z ich pomocą zrealizować jakąś utopię.	O, pani Warska taka jest dobra! Gdy się tylko dowiedziała od ojca, że mama chora, natychmiast przyszła, zaczęła pocieszać nas, serdecznie z nami rozmawiać, poszła do mamy i tak się nią zajmowała, że doprawdy mnie aż łzy wdzięczności w oczach stawały.	O, to się panu nie uda	Pański siostrzeniec powiedział mi jak bardzo pan jest zajęty; wiem także, że pan jest na tyle dobry, aby chcieć ukryć dobrodziejstwo dla oszczędzenia wdzięczności obdarowanym. Zdaje się, że ten sąd męczy pana bardzo. Ale bo też czemu nie podwoją liczby sędziów?	Miałem nadzieję, pókim Szwedów nie zobaczył ale teraz już mi się wydaje, że nie masz dla nas rady...	Panno Klaro podobno nie czyta się cudzych listów... To wreszcie nie jest list, ale jakieś wypracowanie...	Widzisz, Sancho, zwróć na to uwagę że moje są zawsze właściwie użyte, ale ty trzy po trzy pleciesz i Bóg wie, do czego przyłatasz. Mówiłem i nieraz, jeśli się nie mylę, że przysłowia są to treściwe sentencje, zdania, powstałe z doświadczenia i uwag największych mędrców starożytnych, a przysłowie, niewłaściwie przytoczone, to głupstwo, a nie sentencja. Ale dość na tym, już zmierzch dobry, zjedźmy z gościńca i poszukajmy gdzie miejsca na nocleg, zobaczymy, co dla nas jutro Bóg przeznacza.	Król stary się tem niepokoi iż was zawczasu starają się do młodej pani zniechęcić. Dla serca ojcowskiego byłby to cios bardzo bolesny, gdybyście jego miłości dla narzeczonej swej nie podzielali. Król ją kocha jak dziecię własne.	Pan Erskine z Tredley ma cały świat w swej bibliotece. My, ludzie praktyczni, lubimy rzeczy oglądać, a nie czytać o nich. Amerykanie są narodem nadzwyczaj zajmującym. Są przede wszystkim bezwzględnie rozsądni. Sądzę, że jest to ich główną cechą charakterystyczną. Tak, panie Erskine, bezwzględnie rozsądny naród. Upewniam pana, że w Ameryce nie ma ludzi niedorzecznych.	To zależy, jak kto rozumie szczęście. Ja Głębowicze kocham nie za ich przepych, lecz że są moje. To moja gleba, mój teren pracy, który chcę doprowadzić do możliwej doskonałości.	Jak to?... Co to?... Owszem, tym więcej cierpię, że nie tylko nie wiem, który mi umarł, ale nawet nie wiem, jak mu było na imię. Syn... syn... syn!... I my umrzemy, choć także jesteśmy synami. Nie spadliśmy jak żaby z deszczem...	Gdy zamkniesz książkę, zlatuje się do niego mnóstwo kur! Czyś to widział?	Mylisz się pan, nie jestem hrabią de Monte Christo.	Zresztą niech mnie pan posłucha, panie Turski. Gdy mi się tak spodobało i gdy mnie okoliczności materialne do tego zmusiły, wolno mi być bez ujmy dla siebie płatnym i nawet nie cenionym... powiedzmy grzecznie: pomocnikiem człowieka, któremu sam dopomogłem niegdyś do objęcia stanowiska, jakie zajmuje, ale nie mam bynajmniej ochoty dla jakichś dawnych swoich zasług przyjmować od pana lub kogokolwiek ofiary...	Przecież powiadam panu wyraźnie, że wódki wtedy nie było.	Z największą chęcią, ale pod warunkiem, że ztamtąd powrócisz do nas i że nie na długo cię utracimy.	Nie przypuszczałem nigdy, że was tu zastanę	Cieszę się na myśl o tym Ale pokochałam też Kingsport i cieszę się, że przyszłej jesieni znowu tu będę.	Jam się wcale tego nie spodziewała, ażebym być mogła szczęśliwą i uczciwą los mój mogłam przewidziéć z góry.	Zatajenie byłoby nadużyciem, a wybacz, ja jestem uczciwym człowiekiem i na żadne szwindle nie pójdę. Mam swoje zasady, których dla niczyich pięknych oczu nie złamię.	A w nogach jaka krzepka! Zrobiło to nie wiem ile drogi dziś rano i zdążyć ma jeszcze na nocleg do Romorantin.	Jest to, moim zdaniem, do najwyższego stopnia niemoralne Zawsze byłem przeciwny systemowi oddzielnych pracowni.	A zdradąż go nie mogli pokonać?	Czyż nie jesteś pan markizem Bartolomeo Cavalcanti?	Dlaczego musiała? Czyżby nie miała ochoty?	Jednak podobam ci się?	Nie powinna pani była odtrącać Gösty...	Nie rozumiem...	Poddaj się, Lupin! Poddaj się, Lupin!	Rozmówić się	Wujenka nigdy nie kłamie.	Więc będę panu pomagała. Ja się tym zajmę.	Postanowiliśmy z Antosiem nie wyjść stąd, dopóki ojciec z nami nie pójdzie.	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech... czy daleko jeszcze do Warszawy, panie mój kochany?	O, ja na pewno nie!	Ale ja tak nie powiem	Tak dawno nie był pan u nas Czy pan był chory?...	Wasza królewska mość losy ojczyzny i Kościoła katolickiego dźwigasz na sobie, więc ci nie wolno osoby swej narażać.	Ja twierdzę, że wszyscy milionerzy, wszyscy pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz	Bielmo na oczach nosić bym musiał albo zgoła być barbarzyńcą dzikim gdybym piękności ich nie dojrzał i nie uwielbił!	Żałuj też i Alberta, uwierz mi, to godny syn swojej matki. Ale wróćmy do ciebie. Przybiegłeś do mnie	Małżeństwo, Wdowa syn cesarza Franciszka Józefa I, ówczesny austriacki następca tronu. i ten sam sposób uwodzenia kobiet. Jego spojrzenia, półsłówka, tajemniczość znam tak dobrze jak krój jego żakietu. Zawsze tak samo unika panien bez posagu, jest cynicznym z mężatkami, a wzdychającym przy pannach, które mają wyjść za mąż. Mój Boże, ilu ja podobnych spotkałam w życiu!... Dziś trzeba mi czegoś nowego...	Dzielnie mu się udało!	Nie wiesz czasem.	Uwaga pani bardzo trafna, cóż, kiedy w owym czasie fotografia właściwa jeszcze nie istniała, dopiero dagerotypdagerotyp	Jak to! więc zbrodnią jest bronić ojczyzny?	Panie przyrodniku przypuśćmy rzecz niemożliwą, że kapitan Nemo dziś jeszcze ofiaruje panu wolność. Czy ją przyjmiesz?	Biedny szaleńcze!... Cóż to jest?	Nie, raczej dancing wraz z przyczepioną recytatornią okrucieństw arytmicznych.	Pierwszy raz mi się sposobność trafiła	Co ciocia zamierza robić latem? Bo przecież na bruku tutaj siedzieć nie podobnanie podobna	W Zasławiu, panie Jednej niedzieli poszliśmy z Marysią na zamek; chciałem jej pokazać ten potok, gdzie zginął kowal, i ten kamień, co na nim wielmożny pan kazał mi wyciąć napis. Wtem patrzę, jest powóz pana barona Dalskiego, co ożenił się z wnuczką nieboszczki pani Zasławskiej...	Dziwna rzecz, że panna, przybywszy tu dla pracy, pomyślałaś jednak najprzód o jedzeniu	Kiedyż ja jestem inaczej? spytała po cichu towarzyszka.	Jak to, okropne?	Tak jest.	Tak jest! Niechże mi pani życzy powodzenia, abym głowę Turka mógł jéj przywieźć.	Jakież to uciążliwe obowiązki! Ani jednego dnia wytchnienia!	Więc jaki to ksiądz?	O, ja udźwignę, proszę pana!	A ja co będę robił z moimi końmi?	Widziałem właśnie jak od pani wychodził ojciec Goriot, najbliższy mój sąsiad, z którym mieszkam w jednym domu.	Za każdym razem, kiedy Wasza Najdostojniejsza Wysokość pozwoli mi obrócić na prawo drżącą główkę tego oto magotamagot	Głupstwo Niedorzeczna zemsta za wydalenie z fabryki. Może pamiętasz, był taki zastępca Jachimowskiego, Karliczek? Wulgarnewulgarny (z łac. vulgus: pospólstwo, tłum)	Ty tak jakoś umiesz.	A czymże one są?	Jako zwyczajny widz...	Królu mój! panie mój!	Tak myślę	Tak.	Tak. Wtorek u pani Ramszycowej.	Tak. Wyruszysz jutro, jeśli Bóg pozwoli.	Ale te ostatnie bywają dla niej bardziej nieukojone.	Kto tu siada więcej?	Pójdź tu, Eunice, obejmij mnie ramionami i daj mi usta twoje... Kochasz ty mnie?	Nawet widziałem dostojne zwłoki rozbite o ścianę i zatrzymałem naszą panią, która krzycząc wybiegła na ogród.	Co pan rozkaże?	Coś ty zrobił? gdzie byłeś?	Czekamy rozkazów waszej książęcej mości	Na pewno zapytaj niani.	Na próżne gawędy z włóczęgami...	Nawet kochance?	Odp.: Najlepszy film ostatnich lat. Cudowna oprawa. Wspaniałe widowisko.	Słyszał, co Littimer mówi?	A ona?	A wy tam byli, Semen?	Brat, Wróg	Będę dom budował.	Dwa dni.	Kapitan Nemo!	Koń!...	Któż temu winien?	Naprzód!	Panno Stefanio!...	Spotkałaś Jima Horscrofta?	Trochę.
Frazesy. Nikt z was nie jest w stanie powiedzieć, jakie to będą wartości. Gołosłowne obietnice. Pierwsi chrześcijanie tak myśleli i co z tego wyszło: wyprawy krzyżowe, inkwizycja, Borgiowie i dzisiejszy twój katolicki modernizm. nie takich łbów jak wasze trzeba, aby zobaczyć tę różnicę. Tylko my, kobiety, widzimy jasno to wszystko, bo nas nic to nie obchodzi. My będziemy trwać wiecznie te same, niezmienne w swej istocie, gdy wy dawno w trutniów się pozamieniacie. Tylko nudno będzie wtedy na tym świecie	Że każdy, kto raz ujrzy małżonkę czcigodnego doktora i pana Maldona, zauważyć może, iż nie są sobie obojętni. Przyszedł nareszcie czas (chociaż nie naszą jest rzeczą wtrącać się), aby otworzyć oczy czcigodnego doktora na to, co już wszem i każdemu z osobna wiadomym było przed odjazdem jeszcze pana Maldona do Indii. Nikt też nie wątpił, po co pan Maldon z Indii wracał i co go tu zatrzymuje. W chwili gdyś pan wszedł, panie Copperfield, odwołałem się do obecnego tu mego kolegi zobowiązując go, aby zaświadczył, co sam tylokrotnie zauważył. Dalej tedy, dalej panie Wickfield! Kolego, zaświadcz, proszę.	Ospa! bajki mi pleciesz Porthosie! W jego wieku, na ospę chorować? Co nie, to nie!... pewnie raniony, a może zabity. O gdybym o tem wiedział!... Na rany boskie! panowie muszkieterowie, słyszeć o tem nie chcę, by chodzono do miejsc podejrzanych, robiono burdy uliczne i bito się w zaułkach. Nie chcę, byście się stali pośmiewiskiem gwardji kardynalskiej, składającej się z ludzi porządnych, spokojnych, śmiałych i nie takich, których aresztują, bo zresztą aresztować się nie dadzą, jestem tego pewny. Oni daliby się raczej zabić na miejscu, niż na krok jeden ustąpić. Bo tylko muszkieterowie królewscy uważają za stosowne uciekać.	Widzi waćpan, to u nas codzienna rzecz i rzadko kto, późnego wieku doszedłszy, własną śmiercią schodzi. Mówią nawet u nas, że i nie wypada inaczej szlachcicowi jak w polu. Jak Baśka to przeniosła? Pochlipała trochę, nieboga, a najwięcej w stajni, bo już jak jej co dolega, to ona zaraz do stajni! Poszłam kiedyś za nią i pytam: „Po którym płaczesz?” A ona na to: „Po wszystkich trzech!” Z tego responsu zaraz zmiarkowałam, że żadnego sobie po szczególe nie upodobała... I tak myślę, że mając głowę czym innym zaprzątniętą, wcale ona jeszcze woli bożej nie czuje; Krzysia więcej, ale Baśka chyba jeszcze nic!...	Mieszkam o parę mil od Bury St. Edmunds Żona moja odziedziczyła po ojcu małą własność ziemską i udało mi się wyrobić sobie w okolicy wcale zadowalającą praktykę. Córka moja dorasta. Czy pan uwierzy nie dalej jak w zeszłym tygodniu matka musiała aż dwie zakładki odpuścić w jej sukience. Tak, tak, czas płynie, płynie!	Daję słowo, że nie pchnąłem. Może się trochę potoczyła, ale to dozwolone, więc proszę mi ustąpić, żebym mógł celować do słupka.	Wiesz co, Elżuniu? Może uda mi się wyrwać stamtąd. Może choć na chwilę wpadnę...	Czasami człowiek tak szaleje z żalu, że gotów zrobić awanturę przynajmniej... z samym sobą... Ale Cynadrowski nie zrobi tego, o nie... To kamień; już wczoraj cały dzień pisał raporta. Tylko chciał się przekonać, czy rodzice nie zmusili panny Eufemii i czy ona przyjmie dobrowolnie pana Krukowskiego?	Odkądżeś tak ponieśmielał? Ojca się bój, nie mnie. Dydy a. dyć (daw.)	Bo jego ojciec jest w więzieniu. Matka jego szuka roboty i też nie może znaleźć.	Bo nie wiem co tu zaszło. Podobno ją nastraszono, czy ona nastraszyła kogoś, wpadłszy niespodzianie, a hrabiemu Filipowi wspomnienie o tém mogło być przykre.	Szwejku! jeszcze raz rozkazuję wam, abyście mi nic nie opowiadali. Nie chcę nic słyszeć. Jak tylko przyjedziemy do Budziejowic, to się z wami rozprawię. Wiecie, że was każę wsadzić do paki?	Niestety! Może nie będę mogła zrozumieć, Giovanni. Ojciec powiada, że nie jesteś jak inni ludzie, że dotychczas nikt właściwie cię nie rozumiał, że bogacze jeszcze się zadziwią... O, święci pańscy! Jaka ja zmęczona!	Często tak bywa i z przyjemnością się przyglądamy, bo widok nigdy się nie powtarza, a zawsze jest wspaniały	Na każdego może przyjść chwila słabości	Przecież baron na wsi... tak daleko od Warszawy...	Hrabia ma jakąś wstrętną chorobę skóry, z której doktor Alibert na próżno sili się go wyleczyć. Toteż hrabia de Sérisy dałby połowę swego olbrzymiego majątku, aby mieć taką pierś jak moja Żyje samotnie, zagrzebany w swoim, pałacu. Ho, ho! Trzeba mieć dobre plecy, aby się do niego dostać. Przede wszystkim, wstaje bardzo wcześnie, pracuje od trzeciej do ósmej; począwszy od ósmej odbywa swoje kuracje: kąpiele siarczane albo parowe. Gotują go w rozmaitych pudłach blaszanych, bo wciąż ma nadzieję wyzdrowienia.	Widziałem go później na dzień przedtem, nim mnie uwięzili. Pobłogosławił mi i mówił, iż przyjdzie do amfiteatru przeżegnać ginących. Chciałbym na niego patrzeć w chwili śmierci i widzieć znak krzyża, bo wówczas łatwiej mi będzie umrzeć, więc jeśli wiesz, panie, gdzie on jest, to mi powiedz.	Dantès wykonał to, co do niego należało nie mam mu nic do zarzucenia. Postój miał miejsce na polecenie kapitana Leclère.	Mój Mareczku, moje dzieciątko pewnie nic nie jadłeś? Mam dla ciebie jagódki. Za chwilę wieczerza. Siądźże, spocznij.	Mój syn musi sobie przypomnieć, że nie jego to rola terać się w zgniłych barłogach, ukrywać w sianie pan książę!	Nareszcie... Myślałam, że nigdy się nie zdecydujesz.	Ja mam posiedzenie o szóstej ale jestem pewien, że do ósmej, najdalej do dziesiątej załatwię się z tym... No i wówczas... Chyba nie będzie za późno?	Eee! nie jestem wybredny, kamracie Byle było mocne i dużo, to zresztą jest mi wszystko jedno!	Jaśnie panie, były dwa listy: biały i modry. Juści, że baczę, co jaśnie pan kazali, modry na maszynę, a biały dla pana naczelnika.	Poszaleją rodzice starzy poszaleją! Dobrze im tak, chcieli innego szczęścia dla syna, niechże innego syna szukają...	Szpitala bał się, rodziny żadnej nie ma, sypiał po cegielniach, cóż miałam zrobić?	Tego nazwania nie znam i oba rosną dziko; lecz te oto są ogrodowe, z odmianami i większe. Orlików dużo jest tu w ogrodzie. Jak się rozwiną, to będą wyglądały jak mnóstwo motyli biało-niebieskich.	To się tak mówi, a w rzeczywistości jest zupełnie inaczej.	Weź pan gromadę czujących i świadomych ludzi, a przekonasz się, że łącząc ich w jakie zechcesz grupy, nie otrzymasz zbiorowego czucia ani świadomości.	Zdrowie, Lekarz tu: środek zapobiegawczy, lek uśmierzający a. wzmacniający., ale właśnie po pierwszej zdarzył się zaraz paroksyzm. Wprawdzie nie powtórzył się więcej. Książę Bogusław kazał też rzucać medykiem w prześcieradłach i to mu pomogło, bo medyk sam febry ze strachu dostał.	Uboga niewolnica, Syryjska ambubaja skalana... ze łzami błagała, abyśmy ją uczynili uczestnicą wiary nowéj, ale Egipcyanin pan jéj, srogi jest i ciągnąc z niéj zyski, nie łacno ją odpuści pewnie. A w téj jaskini skażenia co jéj pomoże wiara, któréj życiem wyznawać nie potrafi.	A to, proszę pana że moja pani nie kocha pana ani odrobinki...	A, dobrze, mój przyjacielu Idę na folwark Moulineaux	Bodaj bym nie był ostatnim Polakiem, który waszej książęcej mości wierny pozostał, bo za moją wierność samą niewdzięcznością mnie karmią. Wrócę oto w domowe pielesze i będę siedział spokojnie, końca wojny wyglądając.	Co ty wyrabiasz, nicponiu? Czy tak należy postępować z panią majstrową?!	Eljasmana to nie ma, ale jest ktoś inny.	I... nie bierą mę już ciągotki do kobiet, za starym...	Jesce by nie! Juzem go dziś widział w lesie nad rzeką; a teraz, miesiąc mu świecił prosto w twarz, od razum poznał, ze ten sam.	Otóż mam myśl!... Ja zajmę się zebraniem kompletu, a pani zapyta pannę Malinowską o najodpowiedniejszych profesorów... Tymczasem będzie pani powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji.	Tak samo, jak ty nam	To pani może jest jego matką?	Wiem, masz do dezercji lekkie nogi! Tylko ostrożnie, bym cię nie złapał, bo odpokutujesz ciężko!	Ba! to gotowi nie podpisać, gdy się dowiedzą, żeś się wasza książęca mość ożenił?	A dziękujemy waszmości, żeś był tak łaskaw...	A, tak! o zakład!	Ale ja nie mam sklepu	Będę na każdym...	Gdybym mogła w to wierzyć, sądziłabym, że nic prostszego, jak wysłać te papiery, które pan ma przy sobie, do Brukseli.	Masz oto czek na dziesięć tysięcy dolarów, wart tego jesteś. Racz przyjąć tę drobnostkę jako podstawę, utrwalającą naszą obustronną obojętność, a równocześnie zasilającą twoją miłość własną.	Nie chcesz tym pracować, Albinos? To bierz to.	Nie! nie!	Nieboszczyk podkomorzy więcej z nią w KiejdanachKiejdany (lit. Kėdainiai) co?... Pary jeszcze nie umiecie z gęby puścić!	Obchodzić! Ależ ty go wcale nie obchodzisz, wuju...	Pan nie wraca jeszcze, rzekła sługa, ale widziałam znowu tę panię...	Tak, naczelniku i jutro o dziewiątej ojciec Rity będzie tu z okupem.	Widziałem i słyszałem. Widziałem w teatrze Valle, słyszałem razu jednego, gdym był na śniadaniu u hrabiego.	Jest to ciemne jak starożytna wyrocznia Teraz do mnie, piękna Sybillo.	O, panicz się opalił! Dzięki Bogu, zdrowo wygląda a u nas... Po staremu.	Przestańże raz młócić! Chcę ci opowiedzieć, co mi się dziś o tobie śniło.	Czy pan mnie tylko dobrze zrozumiał?	On nas przejmuje zgrozą... a sam się zaśmiewa	To nic. Chodzi o to, żebyś umiał w razie potrzeby napisać. Potrafisz?	Nic, nic, trochę się zaziębiłem, to przejdzie.	A wtedy, kiedy to i przyjaciel pana Lucyana jechał, jak się nazywa?...	Czy ja też mogę zagrać?	Dziękuję ci takich mężczyzn lubię. Jesteś prawdziwy szlachcic.	I ja zastanawiałam się nad tym	Jak mi Bóg miły Pentapolin bardzo mądrze postępuje i pomogę mu z całego serca w czym tylko będę mógł.	Jednego dnia szwagier mój, który, przez troskliwość o brata...	Kpisz sobie ze mnie! Gdzie notariusz?	Kto pan jesteś i jak się nazywasz?	Och! Dlaczegóż by?...	W tym jest jakiś niebezpieczny błąd	Wszystko mi jedno.	Zwyciężasz dzikie źwierzęta?	A Maryś cygankę?	A jak to przyjął William Obadiah?	A masz?	A ty?	A więc zaśpiewał M’Turk, wywijając kijem.	Ale jutro? Co jutro?	Cichajcie, wachmistrz!	Dzień dobry, panie profesorze dzień dobry pani	E!... i cóż ta z tego, kiedy ją ukradli...	Jak waści zowią?	Jestem bardziej manichejczykiem niż kiedykolwiek	Jeszcze jeden przebrany książę!	Konie, panie, moje... A to wnuczek kwiaty daj!	Magierówkę chcę rozparcelować. Młyn sprzedam, a w Skokach i Suchocinie mam margiel	No, niezupełnie ale sam to pan osądzi najlepiej, mam go przy sobie.	Od księdza Busoniego?	Przypłyń tu czółnem...	Spałem.	Tedy cię każdy między knykciamiknykcie	To pan, drogi panie!	Wariatka!	Wierzę panu Za Robina dziękuję bardzo.	Znam ja jeich manier. Chodźwa!	Żeleński.
Zauważyłem, że Amelka gospodarowała przy obiedzie, wyręczała matkę całe popołudnie, ustąpiła Małgosi miejsca wieczorem i posługiwała wszystkim cierpliwie i wesoło. Spostrzegłem także, iż rzadko się obraża, nie mizdrzy się w lustrze i nawet nie wspomniała o bardzo ładnym pierścionku, który ma na palcu, skąd wnoszę, że postanawia tak starannie urabiać swój charakter jak figurki z gliny. Cieszy mnie to, bo chociaż byłbym bardzo dumny z pięknego posągu jej roboty, nieskończenie dumniejszy będę z czułej córki, umiejącej upiększać życie sobie i innym.	Odpłacę się wam kiedyś, przyjaciele! Teraz to już na śmierć i życie!...	Konrad, Konrad, taki inteligentny i chyba nic nie rozu­miesz albo zrozumieć nie chcesz. Nawet nie wiem, czy zdajesz so­bie sprawę, że gdy wchodzisz na scenę albo się pojawiasz na ekranie czy w telewizji, od razu zaczynasz wytwarzać pomiędzy zbiorowością widzów owo zanikające lepiszcze. Władza nieudolna i dyktatury mają absolutną rację, że w stosunku do sztuki są podejrzliwi.	Dobrze. Podejmuję się. Musi mi pani odpowiedzieć na kilka pytań. Przedewszystkiem nazwisko i adres.	No, kolego, na mnie czas. Życzę zdrowia i daj Boże spotkać się w wolności.	Zresztą nie mamy o czym mówić. Znasz dobrze moje zdanie w tej materii. Jeżeli tobie brak ambicji i woli zwycięstwa, ja mam jej aż nadto. Nie pogodzę się z rolą żony jakiegoś zera. I ostrzegam cię, że jeśli dojdzie do tego, że w końcu będziesz zmuszony przenieść się na praktykę do jakiegoś Pikutkowa, ja z tobą nie pojadę.	Wyliżę się... a nie chcę, abyście mnie zapominali, jeśli co do roboty macie... Nie ja, to bracia pójdą i ludzie... Byłem chodzić mógł, nie zaśpię doma... Człek najprędzej wydobrzeje, gdy na konia siądzie...	Od czasu, kiedy w Polsce idee zostały wydeptane obcasami proboszczów, szlachciców, fabrykantów i szanownych panów dziennikarzy, kiedy, uważa pani, rozmnożyły się tam „stany posiadania”, nie miałem innego wyjścia, tylko zdobyć pieniądze i tworzyć „stan posiadania” dla wydeptanych ideówideów wygrałem dwadzieścia centimów. Trzy tysiące franków? A jeżeli przegram i to?	Ładny mi dziedzic. Słuchaj ojczulku, czy ty się czasem nie mylisz?	Tempe: Zaszczyt to tylko dla mnie. Ale to tak za darmo i od razu nie można. To daleka i trudna droga do szczęścia. A najprzód wszelkie dotychczasowe twory kultury muszą być w najwyższych swych stopniach zużytkowane: intelekt, panie hrabio, intelekt przede wszystkim. A pan bardzo zaniedbał swoje półkule mózgowe na rzecz innych, i to cudzych, zdaje się. Ja dawno zeszedłem z tej drogi.	A tak, kłamać, kłamać i kłamać! To jest twój męski ideał kobiety! Och, Boże! Jakiżeś ty głupi! I ty się jeszcze śmiesz oburzać na taką księżną Helenę! Przecież to właśnie kobieta wedle twego serca!	Właśnie. Malaga, której kochanek jest młodym, osiemnastoletnim muzykusem, nie może wedle sumienia żenić go w tym wieku, nie ma jeszcze żadnej racji życzyć mu czegoś podobnego. Zresztą Cardot chce człowieka co najmniej trzydziestoletniego. Temu rejentowi, jak sądzę, bardzo będzie pochlebiało mieć za zięcia Sławę. Zatem puknij się w głowę, Stefanku? Płacisz długi, stajesz się panem dwunastu tysięcy renty i nie masz przykrości fabrykowania samemu dziecka; chyba dość korzyści! Ostatecznie poślubiasz wdowę, która nie będzie zapewne niepocieszona, starzy mają pięćdziesiąt tysięcy renty poza kancelarią; pewnego dnia czeka cię zatem co najmniej piętnaście tysięcy franków renty i wchodzisz w rodzinę, która pod względem politycznym znajduje się w bardzo ładnej pozycji. Cardot jest szwagrem starego Camusot, posła, który tak długo żył z Fanny Beaupré.	No tak nikt chyba nie słyszy, bym się skarżył.	Obiecuję. Nie będę się kąpał.	Za to, że ośmieliłeś się spać w pokoju pani...	Rebe Jankele, rebe Jankele Umarł rebe Jankele o północy. Właśnie wskutek ucisku serca. To, co uciskało jego serce, nagle przesunęło się do gardła i udusiło go.	Co się dzieje?!	Dobry wieczór, miła koleżanko. Dzwonię, by się dowiedzieć, co pani porabia?	No! i gadajcież! tak ślicznie zdaje się wyrozumowałem! zawołał śmiejąc się German.	Przez tyle lat widywaliśmy się codziennie...	Rokiczana zwie się, diabelska pokuśnica. Z Czech ją biesi przynieśli.	Rozejrzałeś się dokładnie po strychu?	Więc dobrze: poradzę się jeszcze ze smutnym królem. Albo razem wystąpimy, albo żaden.	Na co wam rozpowiadanie grzechów, moja pani? U nas to rzecz nie używana. My mamy lepszy sposób, oto na przykład te święte chlebki. Są tak sławne, że sam wielki chan czasem je od nas bierze i spożywa.	Język dramatu musi się wyrobić, mówił król, giętkim się stać, nie tracąc szlachetności i majestatu... Nie pisał nim nikt, oprócz Kochanowskiego, który uroczystą grecką naśladował tragedję... Nawet tłómaczyć jeszcześmy nie zaczęli, bo księżnej Radziwiłłowej prób dobrej woli a małego talentu, nie liczę.	Najmniejsza kropla krwi faraonów powinna wznosić się nad narodami jak gwiazda nad ziemią	Radziłeś mi pan sam przecież trzymać się mocno.	Do diabła, jak pan, taki wytrawny lis, mogłeś się dać tak złapać!	Dosyć! Ubierajcie się. Tam już, jak Boga kocham, wyją...	Nie inaczej, panie szlachetny. Historyczna, cuchnąca buda, zakupiona (bez uiszczenia pieniędzy!) za nieprzyzwoitą ilość pesedówpesedów toreadorskie metody zadawania bykowi ciosu śmiertelnego.. I oto spadł na arenę, niby szczebiot skowroni, słodki okrzyk dziewczęcy:	Wolałbym, żeby był rolnikiem jak jego dziadek albo rzemieślnikiem jak ja. Bo kupiec właściwie nic nie robi. Ani sieje, ani buduje; zawsze to wygląda na korzystanie z cudzej pracy.	A Konrad? Ze względu na niego nieprzyjemna sytuacja.	Dlaczego ja mam leżeć na moim brzuchu przed tym chłystkiem?	Ej, bieda! bieda! Możesz odejść, Soroka. Za te listy, żeście pogubili, warciście wisieć. Możesz odejść. Mości Kiemlicz, masz tu na czym pisać?	Nie, Ronno to ja ci radzę! Odejdź stąd!	O, cóż to kolega tak siarczyście maszeruje? o małoście mię nie uszkodzili...	To nie dowcip!	Surdut potrzebny mi jak dziura w moście! To żona mnie tak wystroiła. Gdyby mnie zapytano, to bym wszystkim kazał chodzić w pelerynach. Jest w nich swobodnie, zwiewnie i człowiek ma gdzie ręce podziać.	O nie! Ojciec zostawił każdej pokaźną kwotę pięćdziesięciu tysięcy, wypłacalną po ślubie. Główna suma majątku jest obecnie w posiadaniu wdowy, ale tylko jako dożywocie. Po jej śmierci te pieniądze, coś około pół miljona, zostaną podzielone pomiędzy obie.	Won! gniew, uraza. do Mazurów, to wino, więc po jednym przetańcowaniu stanąłem przed kapelą i dla ochoty zaśpiewałem starą jak świat piosneczkę:	Od czasu zwycięztwa pod Wagram i powrotu Napoleona do Tuileries w 1815 r. nie doznałem jeszcze tak silnego wzruszenia. Panu zawdzięczam tę przyjemność, bo pan nauczyłeś mnie oceniać piękności krajobrazów.	Dorianie! Dorianie! Nie mów tak. Nigdy nie miałem równego tobie przyjaciela i mieć nie będę. Nie możesz być zazdrosny o rzeczy martwe, nieprawdaż? Jesteś piękniejszy nade wszystko!	Czy ma pan tutaj metrykę swoją oraz pani de Valentin?	Ja mam tego dziewięć sztuk i dziś to zeżrę. Dosyć mam tych gadań.	Jest to nadzwyczaj rycersko i pięknie ale...	Już ja im dam taki bejcz, co go im nikt nie spierze	Możeż to być?	Tego nie wiem, rzekł sługa.	Biedny, stary King! Jego we Wspólnej Sali nie lubią i będą mu teraz wciąż Króliczy Bobek pod nos pchali. Boże! Co za rozkosz! Jak to cudnie! Jak wspaniale! Ach, żebyście go byli widzieli, jak pierwszy kamień wleciał! I ta ziemia!	Ależ kiedy ja jej nie pocałowałem!	Cóż to tak szturmują, u licha?!	Hej! nie widziały takiej ludzkie oczy.	Nie patrzałam.	Nie robił za darmo	Słyszałem, że król hojnie nagradza rycerzy, którzy z wojny litewskiej wracają. Mówcie, którzy stąd jesteście: prawda-li to?	To Kali siąść nad wodą i z żalu płakać.	To Kurcewiczów	Widać to	Właśnie! To fakt, że oni mają tu dobre miejsca!	Ha! widzę, że Cartwright przyniósł mi prowianty... Jest i zabazgrany papier. A więc jeździłeś do Coombe-Tracey?	A mówił mi ten idjota, Bartek.	Bestia! Idźmy do pań.	Co pani myślała, mówiąc o pannie Ricie? Proszę mi powiedzieć.	Czego więc pan żądasz ode mnie?	Głosujemy jeszcze raz! Kto sobie przypomni, że idzie o naszego Artura, ten powie „tak”	Moja córka... Eugenia opuszcza nas.	On wygląda jak stara „resztka”.	Pozycja społeczna, Obraz świata	A cóż pocznie?	A ja wyciągając garstkę drobnych z kieszeni	A pożar, babciu?	A teraz będzie ich komilitonemkomiliton	A! nacóż tak śliczne ma oczy!	Albo ja ci bronić mogę? poczęła stara. Bóg z wami!	Bo mię fatygująfatygują	Boś całą kołdrę ściągnął...	Byle pan był szczęśliwy...	Byłby z niego poważny opiekun!	Cóżeście ugadali?	Daję pani role pierwszorzędne, jakie tylko pani zechce	Duch	Dziedzicem	Głównie, że pani przypomina teatr, tamte czasy...	I nic ponadto?	I tu, i tu.	Kiedyż myślisz odjechać?	Magdalena...	On zerwał jedność i przymierze izraelskiego ludu...	Posiadam znaczny majątek a wczoraj...	Rzeczywiście, Pencroffie.	Stryj jest geniuszem	Słucham pana?	Słuchamy! Słuchamy!...	Tak.	U was spali?	W izbie ciasno, myślałam.	Wolę po polsku.	Wszyćkowszyćko (gw.) szeptała coraz bardziej rozżalona.	Wygodnie nam tutaj, ciepło i zacisznie!	Złoty z waści człowiek!
Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Jego Wysokość jest zbyt dobry: na cóż mu ukrywać nienawiść, skoro pierwszy minister już nie stoi za księżną? Nie chcę jedynie, aby mnie ktoś oskarżył o nikczemność, a zwłaszcza o zazdrość; to ja sprowadziłem księżnę do Parmy i jeżeli Fabrycy umrze w więzieniu, nie będziesz pan baronem, ale będziesz może zasztyletowany. Ale zostawmy tę drobnostkę; faktem jest, te zrobiłem obliczenie swego majątku, zaledwie doliczyłem się dwudziestu tysięcy renty, z czego zrodził się zamiar przedłożenia pokornej dymisji swemu władcy. Mam niejaką nadzieję, że król Neapolu zechce mnie zatrudnić; ta stolica da mi rozrywki, których potrzebuję w tej chwili, a których nie mogę znaleźć w dziurze takiej jak Parma: zostałbym chyba o tyle, o ile by mi pan zapewnił rękę księżniczki Izoty etc., etc.	Zbliża się czas próby a co do nieprzyjaciół, nie wiesz-li to, że pan Gosiewski, pan Judycki i pan wojewoda witebski radzi by mnie na dno przepaści pogrążyć? Tak jest! Wzmaga się nieprzyjaciel domu mego, szerzy się zdrada i grożą klęski publiczne. Dlatego mówię: zbliża się czas próby...	Najchętniej! Jedną z najtrudniejszych w życiu kwestyj stanowi rozstrzygnięcie, kto jest całkiem normalny umysłowo, a kto napoły zbzikował. Różni rzeczoznawcy twierdzą, że dziewięć dziesiątych ludzi są w ten, czy inny sposób pomyleni, mojem zdaniem, człowiek który zbiera jakieś przedmioty i używa ich w sposób nieodpowiadający przeznaczeniu jest do pewnego stopnia warjatem.	Nie, pani, nie mogę być wrogiem tych, którzy w niczym mi nie szkodzą. Sądzę tylko, że zajmują oni uprzywilejowane miejsca bez zasługi i że dla utrzymania się na nich apostołują w społeczeństwach pogardę dla pracy, a cześć dla próżniaczego zbytku.	Ale jacyż to ludzie zgadzają się na przybywanie w ściśle oznaczonych terminach? Wyobrażam sobie, że najlepiej nawet usposobionych musiałyby one zrażać do odwiedzania Krasowiec.	Mógłby mieć żal do ciebie, że go już nie zapraszasz.	Nie przez pobożność, ale przez miłość tak ekstraordynaryjnąekstraordynaryjny (z łac., daw.)	Niech mi pan, panie Copperfield, wybaczy. Czuję się zobowiązany dobrocią pańską, lecz przyjąć nie mogę, znam moje położenie. Dość jest już takich, co gardzić mną będą, po cóż mam obrażać ich uczonością nieodpowiednią memu, tak bardzo skromnemu położeniu? Nie przystoją mi tak wzniosłe zachcianki! Przez życia ciernistą drogę wypada iść mi jak najciszej, jak najpokorniej.	Ani się tego myślę zapierać Głupi tylko ludzie widzieć nie chcą i gdy się omylili do błędu przyznać nie mogą. Królewna ma właśnie dwoje tyle lat co on. Za kilka lat będzie zupełnie starą, a on ledwie zmężnieje.	On! Och! Nie darmo nazywa się Otello. Niedawno zatopił hiszpańską fregatę, chociaż ma tylko trzydzieści dział! Bałem się tylko jego, bo wiedziałem, że krąży w Antylach...	No tak. Trzeba go było wprost siłą wyprawiać na te kilka godzin snu. Przez pierwsze cztery doby nie odstąpił od pańskiego łóżka na jeden krok. Sama mówiłam, że po co ja w takim razie jestem potrzebna? Ledwie wyskoczył do jadalni przekąsić, już był z powrotem. Nawet doktorowi skarżyłam się, a doktor powiada: „Powinna pani się cieszyć, bo będziemy po wyleczeniu jednego pacjenta mieli drugiego”. A pański kuzyn nawet nie uśmiechnął się. I tak nikomu nie dowierzał. Wszystko sam koło pana robił.	Stefan lepiej mówi ode mnie, ale nie o to chodzi. Rzecz polega na tym, że nie można poprawnie mówić nie znając ducha języka, jego morfologii, fizjologii, mechaniki. Stanowczo radziłabym ci zacząć od początku.	Doskonale. Jak jest z budowaniem?	Dziękuję ci, panie kawalerze! Nie bój się także, aby wolność zaraz odzyskał, bo go panu hetmanowi z prawa oddam i jeńcem aż do królewskiego wyroku pozostanie.	Jakaś ty piękna, Madziu!... Boże, wyjechałaś z Iksinowa prawie dzieckiem, a dziś widzę skończoną kobietę... Jesteś trochę mizerniejsza, ale to nie szkodzi	Otóż nie, kapitanie. Wyciskają wprost do jeziora sok z tych roślin, a oszołomione trucizną ryby po chwili wypływają na powierzchnię, kotłując się niezdarnie, a Indianie z łatwością łapią je gołymi rękoma.	Spodziewam się, że ani jej serca, ani uczuć nie dotkniesz. Możecie sobie być najzimniej, najobojętniej, najchłodniej, bylebyście codzień się widywali, a na te dzienne odwiedziny najmniej naznaczam godzinę. Będziecie mogli mówić A jeśli w końcu zaczniecie mówić	Słuchaj i patrz... Czy... czy na mojej twarzy widzisz jakie plamy?... Tylko... nie zbliżaj się!...	Wybacz mi zbyt śmiałe może pytanie lecz spostrzegam pod twoją szatą coś dziwnego, co nie należy do ciebie. Czy to noga czy łapa zwierzęcia?	Bo też nie są fałszywe dałby Bóg, aby były fałszywe: nie znajdowałbym się w takim kłopocie! Ale muszę ci opowiedzieć wszystko, co się stało, abyś zrozumiał, czego mi się trzeba lękać.	I tak i nie, bo, grając, nigdy nie wiem, co gram, tak się myśli i uczucia mieszają swoje i cudze, tak się jedno z drugiego wysuwa i łączy w jeden łańcuch, że trudno mi rozumieć.	Jest chory. Lecz dopóki nie skończymy z Libijczykami, wasza dostojność nie powinieneś o tym myśleć...	Nie, nie! Kiedy my BarBar i teraz o bożym świecie nie wie. Dotknę jej ręką, to się znów pchnie albo do rzeki skoczy, nie upilnujesz, nieszczęsny!	A gdyby wtargnęli, wierzajcie mi szukaliby złota nie kacerstwa! Cóż dla nich dziś wiara sama i co kacerstwo? Wszystko im jedno co kto wyznaje, bo prawda stała się obojętną	A jednak	A to Stanisław, rotmistrz kaliski który spod Ujścia wprost jedzie.	Być może że twoja żona będzie pijaczką.	Czasby mu było, ale poczekać jeszcze może...	Czemu? bo nie umieją i nie mają sił. Odpoczywają po wczoraj; nie zapomnieli go jeszcze, a już smutek jutra mroczy im dusze	Czy macie rozkaz nie wpuszczać nikogo?	Czy widzisz, panie Aleksandrze, jak się to ludzie spotykają na świecie? Wszakże my z Martą znamy się od dzieciństwa!	Gorącością! juści, że ino gorącością Gorącością, juści, że ino gorącością.	Jak to, panie dyrektorze, przecie o ile słyszałem, wczoraj zapewnił pan mnie...	Jeśli myślicie, że się wygadam za darmo! ho ho! mylicie się srodze...	Jeśli nie zrozumie...	Ksiądz dobrodziej jest na ręku	Ludzie legli pod Grunwaldem i Tannenbergiem, pieniędzy w skarbie nikt ze świecą nie znajdzie!	Na szczęście za krótka jest o sześć stóp.	Nie ani też nie mam ochoty jej słuchać.	Nie, nie!	Niech zwołują: przeciek nie uchwalim!	O, powiedz, ja się nie pogniewam, z pewnością się nie pogniewam...	Pewno do Warszawy?	Przecież powiedziałem dziś rano panu hrabiemu, że mam zajęte serce.	Srebra sobie weź nazad ile na nie mogłeś dostać?	Tak się to dziś mówi przez wzgląd na waszą wrażliwość. Ale zarżnięto ją. Jehowa był szczególnie łasy na świeże mięso. Mały Joas, wychowany w świątyni, dobrze wiedział, w jaki sposób ten bóg lubił dzieci. Kiedy poczciwa Jozabet kładła mu na głowę opaskę królewską, zaniepokoił się niezmiernie i zapytał:	Tak, Krasowce; ziemia i wszystko co na niej rośnie, żyje, czuje, myśli...	Tak. Ten cylinder jest resztką torpedy.	To jest wszystko.	Tylko przyspieszyła.	Uwaga! Ten przeklęty kocur znów pręży się do skoku!	Wiem!... Ale czy ty wiesz, co z tego będzie?... O to	Wiesz, Monika, Eryk uważa, że pani Makbet powinna być blondynką.	Wiesz, że to niegłupie, coś powiedział, Nabie	Wy bo do niego coś macie? przyznajcie się: zawadza wam?	A komissja? spytał Dobek niespokojnie.	A no?	A pani? Jeżeli wolno zapytać...	Aby się dowiedzieć, czyj to był koń.	Aresztujcie mnie lub odbierzcie mi życie, wy czciciele rosyjskiego Chrystusa! Jestem narzeczona Kibalczyca.	Bardzo mię za młodu, widzisz, straszyli, toteż na starość jakby znalazł. Niejednegom stracha za życia widział, piękny wojaku... I taki teraz tchórz ze mnie.	Bo tatuś w niewoli!	Chcę prosić o rękę pani	Czy szukamy narzeczonych?	Cóż żal nada, żal mi was wszystkich a pójdę dla tego.	Doskonale! Skąd wzięłaś ten paszport?	Doskonałe, otóż właśnie na wozach, pod gołym niebem zamieszkam, a to tym chętniej, iż zapomniałem zbadać, czy władze rodzime wpisały mnie na listę stworzeń normalnych, czy też na jaką inną...	Dozorcy! udzielcie przyjętemu wielkiego światła!	Dziękuję mecenasowi. Pewno pan czytał?... No, ten nowy paszkwil?	Ej, Żydzie, walnę cię!	Ho! patrz pan! gdzieś się tu pali!	Hę? pochwycił zdumiony stary. Cóż? czy Adama wnuczka? Salomona córka...	I my cię pozdrawiamy, malutki!	Jako żywo.	Kiba sapnavai!	Ktoś za nami jedzie!	List	My mamy moc... Ja mam moc	Na co Asyryjczykom Fenicja?... dziś popr.: paznokcie..	Na jednej nodze!	Na nic to, na nic! Języków mi dostańcie.	Najlepszy stan a może panu co potrzeba?	No, dobrze. Już o tym słyszałem. Będę jutro w domu. Więc o dziesiątej?	O, panie hrabio, ze szczęścia odjęło mi mowę!	Oczywiście.	Oddycham! A teraz cip, cip, cip! Chodźcie, niech was oskubię.	Osiem trefli, bez atu	Panie, a to Wassermanowa przyszła!	Poszli jakby w stronę Lipiec.	Rusza! Kapitanie, ruszył!	Tak! Panienka przede wszystkim!	W każdym razie spróbuję Poproszę panią Meliton, ona mi to ułatwi...	Widocznie ich bóg to jakiś curatorcurator (łac.)	Wyszedł ze swoją kompanią: Ben Joelem i Zillą.	Z zaścianka, z województwa trockiego.	Za pozwoleniem przecie sam doktór niedawno chwaliłeś ich!...	Żywcem spalić!	„Hromada wełykij czołowik!” powiada przysłowie...	„Przeklęty!...”
Że nie zaznał nigdy fizycznej miłości! Upewniam was, że ja osobiście nigdy w to nie wierzyłem. Nie dalej jak przed kilku dniami mówiliśmy o tym z Jasiem Pękalskim i obaj doszliśmy do przekonania, że to niemożliwe. Jakże połączyć geniusz z eunuchostwem czy z innymi paskudztwami jeszcze gorszymi!? Bzdura i tyle. Szalenie się cieszę! I winszuję wam!	Ani mnie ale to twoja wielka szkoda i twojego ojca, który jak mi powiadano, podobno w pogańskiej niewoli żyje.	Bo z włóczęgów nikt nie chce porzucać swego rzemiosła. Mówią, że wolą żebrać, niż mieć stałe mieszkanie, dobrą strawę i jakie takie zajęcie. Każdy przyjdzie, zje, prześpi się i dalej znowu w świat. Mówiłam panu ordynatowi, że to chybiony cel, po co im dogadzać, kiedy oni wolą żebrać. Ale pan ordynat jest za dobry.	Dobranoc panu naczelnikowi.	Dobrze więc obwarujemy się tu przed dzikimi czworonogami i dwunogami. Ale czy nie byłoby dobrze, panie Cyrusie, zbadać najpierw całą wyspę, zanim coś postanowimy?	Nie sztuka, stary, uciekać przed niebezpieczeństwem.	Prawdziwie, takby wszyscy powinni jeździć mężczyźni. koczu wcale im nie do twarzy.	Tak? Jest pan odpowiedzialny? Zatem wszystko, co panu mogę powiedzieć, jest, że daje im pan bardzo zły przykład kto pilnuje strażników.? Jeśli nauczyciele bezprawnie włażą na cudze grunta, jakże można ganić chłopców?	Zabraniam tak panu mówić do mnie, to mnie znieważa.	A kto ma nad tymi chorągwiami regimentować? Nie wiecie, waszmościowie?	A teraz albo papa się uspokoi i zje coś z nami, albo proszę opuścić moje pokoje. Biedny Azalin ma i tak już dosyć naszych rozmów na dzisiaj, a czeka go jeszcze druga część programu i ranny pojedynek.	A to metryka chrztu Andrei Cavalcanti, wydana przez proboszcza w Saravezza.	A więc chcesz jutro pójść do roboty?	A, tak, Bouteloup.	Ach, jakbym ja tu chciała wrócić!...	Ale pan nie słucha wcale tego, co ja mówię. Może pan ma rację zresztą.	Ale ponieważ umarł...	Ale skąd wam przyszło do głowy upominać się o polską szkołę?	Ależ nie! Ja cię tylko proszę o jedno: zanim przystąpisz do otworzenia swojej pensji, pomyśl, co zrobisz, jeżeli pensja nie pójdzie, a ty stracisz pieniądze?... A jak wymyślisz plan, powiedz mi o nim. Dobrze?	Augustynowicz, cicho bądź! Dlaczegóż tego nie zrobili wieczorem? Byliby nas połapali, jak ryby w matni.	Bardzo dobry człowiek	Bojam się, wszyscy w chałupie mogą mnie szukać...	Bywajcie zdrowi!	Być może, ale strzelać się z nim muszę.	Bój się Boga, panie Michale. Skręćmy w lasy za tymi wilkami albo co?	Chętnie To mój mały Aulus i Ligia bawią się w piłki. Ale co do śmiechu, mniemam, Petroniuszu, że całe życie schodzi ci na nim.	Co się dzieje, mój Jezus! co się dzieje!	Czas	Czego?	Czemu?	Czy duży był?	Czy ksiądz wie, w jakim celu hrabia kupił dom w Auteuil?	Daję słowo, że jak przyjdzie czas, wszystko opowiem.	Dlaczego pani zawiodła się?	Dobrze ale postawię jeden warunek.	Dobrze! Ale jakże dowiedziesz pan, że chcesz mi dopomóc?	Dutmoze opowiedz, jak to napadliście na dom najdostojniejszego erpatre.	Dużo płacisz?	Dziesięciu tysięcy złodziei!	Ech, stary druhu, czy ty wiesz, ile cię będzie kosztował inwentarz i podział spadku po żonie, jeśli Eugenia tego zażąda?	Gdybym mogła płacić!...	Gdzie jest pani Aza?	Hana! Ty głupstw tam narobisz... ja sam pójdę i rozmówię się z Saulem.	I co to znowu, czy już temu końca nie będzie? a toć się widzę uwzięła bzdurstwem mi głowę męcić?	I cóż? Zdaje się, że musiał się dobrze tłumaczyć z postoju w Portoferraio?	I którego wszyscy kochamy	Ino porteczek nie zgub i lustra nie pokaż, kiej się tak bystro rwiesz.	Ja się tam nie opiekuję, tylko że to grzech.	Jak oznaczyć gdzie?...	Jak to: u męża? Czyżbyś waszeć jeszcze chciał za żonę takową, co z gładyszkamigładysz (daw.)	Jeszczem się nikogo nie pytała i nikogo nie prosiła	Juści, nieprawda to jest, juści... ale żeby się to mogło stać... aże mnie rozum odchodzi i zimno w kościach przewierca... kiej pomyślę, że mogłoby się to stać...	Kapitanie, spójrz!	Księże proboszczu chciałbym bardzo wiedziéć, dlaczego zabraniacie tym biednym ludziom rozweselić się trochę tańcem w dni świąteczne?	Moglibyśmy pokazać jakiegokolwiek węża w tej oto flaszy po nalewce wiśniowej	Mogą być książęta-Cyganie.	Może.	Musi cię bardzo kochać?	Myli się pani Może pani mnie zmusić jedynie do... usunięcia się z areny.	Na tak krótko przyjechałeś pan do miasta? spytał ktoś z mężczyzn.	Największe szczęście to, że odszedł z taką pewnością, iż atak się nie powtórzy. Jestem zupełnie pewny, że takie jest jego przekonanie	Nie jestem bogaty, lecz z chęcią zaryzykuję funt szterling przeciwko pierwszej kuli.	Nie miałeś zaufania do nas a przecież w dziesięciu potrafimy zapewne czegoś dokonać...	Nie pora spać teraz! czymś bezcielesnym i podniosłym	Nie, o tym... eks-kleryku.	Nie, panie, nie pójdzie pan sam! Ma pan poczciwe serce! Trzydziestu ludzi na ochotnika!	No tak.	No to dobrze, zrobię sobie tę krotochwilę; ale dasz mnie parol kawalerski, że nikomu ani słowa nie wspomnisz o tym, że ja teraz w klasztorze.	No to powiedzcie, szefie jeżeli oczywiście kolega mówi prawdę, czemu nie mógłby zostać z nami?	No, moja miła, zacznę chyba uwielbiać twoją macochę.	O człowieku najbardziej egoistyczny ze wszystkich zwierząt, najbardziej egocentryczny ze wszystkich stworzeń. Zawsze zdaje ci się, że Ziemia kręci się tylko wokół ciebie, że słońce świeci wyłącznie dla ciebie, że śmierć zbiera żniwo tylko dla ciebie. Mrówko, co złorzeczysz Bogu z wierzchołka trawy! Czy ci, co stracili życie, nic nie stracili? Pani de Saint-Méran, pan de Saint-Méran, pan Noirtier...	O sprawowanie młodych pytaliście, przewielebny panie Zygmunt spokojny, rozważny, może kiedy po najdłuższym życiu waszej przewielebności infułę po was odziedziczy.	O tej kobiecie?	Och nie, ja rozumiem i wcale pana nie zatrzymuję. Jednak nie wątpię, że przecież się pogodzicie. Zadzwonię do pana. Do widzenia, drogi panie Józefie.	Och! Pan jesteś mężem stanu Równie zręcznym, jak trudnym jest pomścić kobietę, nie broniąc jej.	Och, w takim razie spotkamy się jeszcze.	Ona nic nie wie, ja jej nic nie mówiłem!	Oto najprzód przykład Krzyżowca uczył wielkości i świętości obowiązków: widzieli go ludzie poświęcającego siebie, życie, mienie dla idei jednej, dla wiary! To pierwsza; powtóre: Rycerz brał za giermka, za pacholę, za sługę często od pługa i roli człowieka, którego wiódł w świat z sobą, uczył go uczuć rycerskich, uczył go pogardy śmierci, honoru rycerskiego, poświęcenia, za wiarę, za słabych, za coś niematerjalnego, a nad wszelkie dobro ziemskie ważniejszego, słowem uczył go poświęcenia. Ten wojak okulały może lub oślepły powracał do domowej zagrody; a co wniósł wspomnień pod strzechę, to było jego nabytkiem, niemi on oświetlał rodzinę swoją. Co wlał we wnuki swoje, to o szczebel chociażby pragnieniem tylko, podnosiło ich wyżej.	Panny!	Pokonał go więcej mózgiem niż mięśniami, chociaż i te ma nadzwyczajne! Sztuka jego jest po prostu zdumiewająca, a przy tym nader szlachetna.	Prawda, prawda!	Prawda. Więc będę siedział. Ale skąd waszmościance miłosierdzie takie nade mną?	Przybysz nabywcą jest waszego domu, a zostać ma z woli osobistej ludzkości całej zbawcą! Jeśli dobrą będziesz i uległą, pozwoli ci tutaj wraz z sobą pozostać.	Rozerwij kuny, bym ci uwierzył.	Szaty prędzej daj!	Tak	Tak	Tak jest, stryjaszku.	Teraz jednemu się tylko dziwię: że ksiądz potrafił tyle zrobić, pracując tylko za dnia.	To fałsz! Pani de Bargeton jest niewinna!	To gąska Panna des Touches była uszczęśliwiona, iż pozbyła się Contiego. Beatrix nie domyśliła się, jak bardzo ta rezygnacja niepospolitej kobiety, która nie broniła ani przez chwilę rzekomego szczęścia, wskazywała na nicość Contiego.	Widziałaś mój ogródek? spytał książę.	Wiem, ale po tamtej robocie nie było lepszego miejsca na kryjówkę, niż ta chałupa. Fakt, że trzeba się wynieść z tej budy. Chciałem to zrobić już wczoraj, ale nie mogłem, bo te cholerne chłopaczyska bawiły się na wzgórzu i ciągle się tutaj gapiły.	Więc nożem mi grozisz?	Wyobraźmy sobie wyobraźmy sobie, że ona rozumie ludzką mowę i czuje się dumna z podziwu, jaki obudza.	Zanim zdecydowałbym się zamienić choćby na chwilę skórę swoją na cudzą, musiałbym wiedzieć jakim jest ten drogocenny przedmiot...	Zapewne!... I wypędźmy na bruk dwadzieścia dziewcząt, które wydarłyśmy rozpuście, ażeby im dać pracę	Zaraz... zaraz...	Zemściłem się	Ładnie siedzę! Uciekam.
Nic tak nie napędza odwagi jak takie dobre racje Zwłaszcza że w międzyczasie niebo się rozjaśniło i wiatr opadł; ale wody przybywało nam ciągle, po trochę, po dwa cale na godzinę. Zdaje się wam, że dwa cale na godzinę to mało, ale przez dwanaście godzin robi się cali dwadzieścia cztery, a dwadzieścia cztery to dobry łokieć. Wcześniej było trzy stopy, teraz mieliśmy pięć. A gdy statek ma pięć stóp wody w brzuchu, to już jakby chorował na wodną puchlinę. „No, dosyć dosyć tego. Pan Morrel nie będzie miał nam nic do zarzucenia: uczyniliśmy, co można, aby ocalić statek; teraz trzeba ratować ludzi. Do szalupy, no już, dzieci, nie marudzić!”.	Wiadomo to tylko bogom, którzy zesłali tę plagę. Wżarł się ten szał w całą armię i zaczęto buntować się przeciwko oficerom. Było to pierwsze zło, ale dałoby się jeszcze je załagodzić, gdyby się pohamowali; alić oni woleli zabijać żony i dzieci sahibów. Wtedy przybyli sahibowie zza morza i zrobili z nimi surowy porachunek.	Nie ma już na podorędziu Jagusi, to może mu się odechce.	A więc! Może byśmy razem odbyli tę podróż? Słuchaj, Senderl, wierzaj mi, masz świetną okazję. Właśnie tam wyruszam. Zabieram cię ze sobą. We dwójkę jest raźniej. Jeśli, a wszystko się może na tym świecie wydarzyć, zostanę tam królem, to uczynię ciebie moim zastępcą, wicekrólem. Masz na to moją rękę. Jak długo chcesz tu tkwić i znosić niewolę twojej małżonki? Tej megiery? Popatrz na swój policzek. Marny los przy niej. Zaklinam cię, Senderl, chodź ze mną, nie pożałujesz.	Airheart już o tym pomyśli. Najpierw parę razy Dan przejedzie się jako chłopak okrętowy, a potem postaramy się wykierować go na coś lepszego. Zatem ułóżmy się, że pan weźmie go w swe ręce przez zimę, a wczesną wiosną ja przyślę po niego. Wiem, że Ocean Spokojny jest daleko od...	I nie każden jeden jest taki żeby zaraz popijanemu z nożem na innego. Po większej części albo płakać zacznie, albo chojraka odstawia, a podobnież spać się uwali.	Cała ta sprawa dogadza mi z tego względu że jest takim doskonałym punktem wyjścia dla pewnego zadania, które mi leży na sercu, mianowicie dla pozbycia się z kraju wszystkich tych cudzoziemskich szpiegów politycznych, policjantów i w ogóle tego rodzaju... tego rodzaju... psów. Moim zdaniem są okropnie szkodliwi, a przy tym stanowią czynnik niebezpieczny. Ale wyszukiwanie każdego z nich oddzielnie przedstawia pewne trudności. Jedyny sposób, jaki nam pozostaje, to obrzydzić posługiwanie się nimi tym, którzy ich zatrudniają. Obecny stan rzeczy staje się wprost nieprzyzwoity. A przy tym niebezpieczny dla nas, Anglików.	Mówią o senatorze Prokurancie, który mieszka w pięknym pałacu na Brenta i przyjmuje dość chętnie cudzoziemców. Powiadają, że to jest człowiek, który nigdy nie miał zmartwień.	Boksuję się świetnie i znam uderzenia, do których wykonania niezbędna jest postawa byka atakującego na rogi zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej; flirt, zaloty..	BógWidziałem ogromne lasy, w których człowiek ukazywał się raz na kilka lat, a jednak rosły bujniej aniżeli nasze...	W takim razie mógłby pan kapral być dumny z tego, że nikt nie może go zmierzyć Niech się dzieje przy raporcie, co chce, denerwować się nie trzeba, bo każde zdenerwowanie szkodzi zdrowiu, a teraz w czasie wojny każdy winien dbać o zdrowie, ponieważ trudy wojenne wymagają od każdego obywatela, żeby nie był zdechlakiem.	To źle. Wszyscy zgodnie świadczą, że ten samochód pędził prosto na was. Czy samochód to igła, której można nie zauważyć?	Więc dam ci fakty. Swój Perfect Carburator zbudowałem zrazu tylko teoretycznie. Potem zrobiłem mały model, który nie chciał chodzić. Dopiero czwarty model naprawdę ruszył z miejsca. Był całkiem malutki, ale chodził bardzo ładnie. I nawet wtedy, gdy budowałem go w tak malutkich rozmiarach, odczuwałem jego specjalne działanie na mnie. Takie cudowne stany wesołości i dziwnego czasu. Ale ja myślałem, że to jest tylko radość z powodu wynalazku, czy też może skutki przepracowania. Wtedy właśnie pierwszy raz zacząłem prorokować i robić cuda.	I ja nie wiem, czemu fakt ten przypisać należy, po prawdzie nie zastanawiałam się nigdy bardzo nad jego powodami... co mi do tego...	To wszystko nie ma sensu Pójdę teraz prosto do niego i zawrę z nim znajomość!	A nieprawda, bo jak całuję, to szczerze!... Chcesz się przekonać?	Jego przewielebność ksiądz biskup Tomicki, jego przewielebność ksiądz biskup Krzycki, jego wielmożność pan hetman Tarnowski, pragną się pokłonić najmiłościwszemu panu.	O sto mil umyślniem się przywlókł, żeby raz familję poznać!	O! mogłażem ją zapomnieć to był jakby program twego życia, ale spodziewam się fałszywy, i ty dziś sama odstąpisz od niego.	Nie wiem, nie wiem! Może nie było mi jeszcze tak źle, może jeszcze tak samotny nie byłem... Dzisiaj przed niechętnymi sobie muszę udawać silnego, przed przyjaciółmi zapierać się muszę swego człowieczeństwa, a przecież, chociaż na dalekiej Ziemi zrodzony, choć większy od was wzrostem i myślą, jestem taki sam człowiek, jak wy, i sam jestem, sam, sam! Ihezal, bądź ty ze mną!	Parę dni temu mówił mi stary pan Zawiłowski, że pan jego krewny, ale, że pan u niego bywać nie chce, a on u pana nie może, bo ma pedogrę. Czemu pan u niego nie bywa? to taki miły i dystyngowany człowiek. Niech pan do niego pójdzie. Jemu to nawet przykro. Pójdzie pan?	Nostalgia, neurastenia i... wszystko w tym rodzaju. Widzisz, człowiek bywa czasem jak liść, rzucony na dwa potoki, rozbiegające się w strony przeciwne. Płynie jednym, a drugi wywiera na niego taką siłę przyciągania...	Rzeczywiście pływające góry lodowe spotyka się ma mniejszych szerokościach geograficznych na południu niż na północy Pacyfiku.	Czy stało się coś u Violów?	Bardzo dobry sposób, tylko mi się coś zdaje nie dla ciebie, bo ty tego nie dokażesz...	Czy ja wiem? może dlatego, że ten oficer... to jest, że tamten mu powiedział... Doprawdy nie mam pojęcia!	Nas to nie interesuje Plany mamy inne. Skończona rozmowa. Idź pan z Bogiem. Nasz zakład nie dla szewskich uciech.	Magnuszew został na prawo. Dziwno mi, że po tej stronie rzeki żadnego podjazdu szwedzkiego nie masz. Pojedziem do tych chaszczów i postoim, może nam Bóg spuści jakowego językajęzyk	Przyjechał z Zajączkowskim i już się dopytywał o ciebie.	Uda nam się jeszcze odnaleźć mojego brata?	Pan Craven zamknął go, kiedy jego żona tak nagle umarła. Nie chce, żeby tam ktokolwiek chodził. To był pani ogród. A on drzwi zamknął, wykopał dziurę i klucz pochował. Tak! Ojoj! Pani Medlock dzwoni, muszę śpieszyć!	Tak, to człowiek bardzo niepospolity	Ale się mylisz; on nie przejdzie we Francji dziesięciu mil, jak go dościgną, osaczą i pojmą jak dzikie zwierzę.	Ale gdybyś chciała złapać męża, jak byś to zrobiła? Muszę to wiedzieć	Kozły! Same tym ino żyją, co gdzie urwią, wycyganią albo i ukradną, to za co będą ją lekowali? Tyle gospodarzy we wsi, tyle bogaczy, a nikto z poratunkiem nie spieszy!	Bóg zapłać wama. Cie, jakaście to poczciwa!	Bądź spokojny, to przejdzie.	Takiżeś to zawzięty?	Rzekłem. Pamiętam, jak go to raz organista sprał, że krowy puścił w Pryczkowy owies, a sam se spał kajś pod gruszą...	No, tak. Trzeba księciu panu wiedzieć, że w tym caluteńkim domu nie ma nikogo, tylko stary kucharz, Szczepan, głuchy, jak pień wierzbowy no i ja, także „Salcze”.	Proszę pana, jak to pan rozumie?	Do dekretu trzeba kija a do kija trzeba ręki. My z ojcem tylko po jednej prawej ręce mamy; we dwa kije iść na Kajdasza trudno; najdzie on ich więcej na nas!	Nie gadaj o polityce! Dostałeś, czego chciałeś, jesteśmy na miejscu, zeskakuj, już cię nie ma.	Dla moich oczu różnica pomiędzy burgosowymi czcionkami artykułów wstępnych „Timesa” a petitowym drukiem pism wieczornych jest tak wielka, jak dla pana między czaszką Eskimosa a Murzyna. Badanie druków jest elementarzem wiedzy detektywa.	Ach, co ja wycierpiałam nie widząc cię tak dawno... Szłam tu z biciem serca...	Ledwie przyjechał, już przed nią na kolanach. Dla Boga! Powiem pani Makowieckiej, żem was tak zastał!... Ostro, Ketling!... Krzysiu! Poznaj waćpanna dworski obyczaj!...	A dlaczegóż by nie? Chyba, chyba, że pan sobie tego nie życzy. W takim razie...	Czy wrzuciłeś datki do puszki?	Nie słyszał ja nic. A choćbym i słyszał, tom ja nie pachołek burgemeistra, jeno socjuszsocjusz (daw., z łac.)	Jak to? Hoffmann, autor powieści fantastycznych? Ten czarodziej? Ten nieporównany Hoffmann?	A proszę pana Wojciecha, czy w tej chorobie nie pomaga wódka?	A gdyby rebelizantom obca potęga na pomoc przyszła?	Dzieciaku dzieciaku, nie jedziesz chyba naprawdę?	E... pleciesz koszały opały! Co ma wspólnego chodzenie do cukierni	Nie pytaliśmy pana o nic, przyjacielu Ma pan prawo milczeć...	Niech wam będzie na zdrowie. Peterburka, dobrze ano robi na oczy.	No cóż pan chcesz, abym odpowiadał na taką podłą potwarz.	Każ mi wymościć wóz mogłem jechać z Krakowa aże do Bogdańca z żeleźcemżeleźce (daw.)	Nim pszczoła jedna zdążyła wyssać wszystkie kwiaty na tej lewadzie	Prawda. Ale do czego zmierzasz?	Już mam tego dosyć! Jednego i drugiego mogę zaprowadzić do kryminału.	Kiedy tylko pani rozkaże, jestem przecież na rozkazy.	Skądże ci wlazł do rękawa? Byłeś dziś może z podstarościm w spichrzu?	Tak utrzymuje Menes...	Tak, ojcze.	Tak? Pan?	Mówię, że już zaraz ciemno będzie. Czy daleko jeszcze?	Hm... czy warto obchodzić? Ja panią przeniosę.	Michałku, czy ja w Chreptiowie?	I moim Czy wasza matka płakała kiedy?	Strasznie cię prowokował, ale zachowałaś panowanie nad sobą, co mnie bardzo cieszy.	Przyjdą! Już ja im powiem!	Ja? nikogo!	Jak zwykle.	Skąd? Od kogo?	Cóż pan tu będzie robił sam w tej alei?	Dobrze, ale za co?	Mam kilka nawet.	Pani zanadto głos natęża przy lekcjach	Przychodzę służby moje ofiarować, miłości waszéj.	Trzeba go wpuścić, kapitanie.	Wariatka? Trzymacie ją w domu?	Więc cóż z tego?	Zaprószyłeś mi pan oko tabaką	A z daleka waszmość?	Albo i koło Królewca!	Bin doch ganz knall... Sacra! Wer bist du eigentlich?	Błogosławimy cię wszyscy, nauczycielu.	Gdzie miała miejsce katastrofa?	Gdzież znowu... Nieprawdopodobne...	Hę?	Itonguar! Itonguar!	Jakże ty możesz?	O co?	Raczej dumnych. Zasady naszych narodowych gier bywają bar­dzo różne, Halinko. A i gracze różni.	Rozum! Ciekawa jestem, dlaczego rozum ma odra­dzać panu bywać u nas?	Salon szepnęła panna Izabela.	Silentiumsilentium (łac.) uderzeniem kułaka w stół zgłuszył Müller szemrania.	Tai ir tavasai išėjo? su priekaištais.  balsu tarė Damulienė	Zatem?
A jeżeli ojciec się nie zgodzi?	Nie chcę szmat kupnych. Sama mogłam sprawić sobie durne fatałaszki. Skoro jednak pragniesz mieć dziewicę tańczącą dziwactwa, postarać się musisz o strój również dziewiczo-dziwaczny. Nie nabędziesz go w żadnym magazynie codziennego szyku. Ale radzę ci, byczy staruszku, pójdź nad toledańską rzekę i zabaw się w rybaka. Czy widziałeś już kiedy, mój grubasku, jak szary mętny TajoTajo (hiszp.)	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	No, no, tylko nie zacznij znowu jęczeć. Otwórz buzię. Tak, ząb rzeczywiście się chwieje, ale od tego nie umrzesz. Mary, daj mi kawałek jedwabnej nitki i przynieś zapalone polano z pieca w kuchni.	A cóż mości Ned powie na to? Przecież Amerykaninowi nigdy pomysłu zabraknąć nie powinno.	Skąd wiem? Bo widziałem, jak mu ciężko było odjeżdżać. I jeszcze było tak, że jak już stanęło na tym, że ma jechać, tak pytam ja go: „A nie żal ci też Jagienki?”	Panie religia katolicka lepiéj niż każda inna kładzie kres niedolom i wątpliwościom ludzkim, ale gdyby nawet tak nie było, pozwolisz się pan zapytać, czy rezykujesz pan co, wierząc w jéj prawdy?	Zdaje mi się, że nie przyszedłem tutaj dla żartów Już trzeci raz tu dzisiaj jestem. Mam nadzieję, że teraz wszystko się wyjaśni.	Zabawne zwierzęta! ani za całomiesięczną gażę nie podjąłbym się żadnego z nich zabić! Toć one szczęście przynoszą, gdzie sobie budują gniazdo; dlatego też dostały się żydowi.	Szkoła, Polityka, Polak, Rosjanin, Urzędnik rzekł znienacka Jaczmieniew dwu czyta, a pozostali nic nie umieją. Źle mówię zresztą, bo dosyć znaczna ilość czyta po polsku, a w stosunku do czytających ruskie to ilość wprost kolosalna. I mnie to nawet nie dziwi. Pan, jako Polak i katolik, prowadzisz polską propagandę.	Ale ja powiedziałem Tygellinowi, że bóstwa nie podlegają złym urokom. Pamiętasz, boski, jak się zmieszał i jak sam krzyczałeś: „Habet!”	Jak to... więc nie jesteście jeszcze zaręczeni z Solskim?...	Nie, kochany Albercie. Zrozum, że skoro odmawiam, to znaczy, że naprawdę nie mogę jechać. Zresztą muszę przecież pozostać w Paryżu, choćby po to, aby pilnować listów, jakie napływają do gazety.	Tak jest urządzony ten świat, że wszędzie znajdzie się jakieś małe, ciche miejsce na mój mizerny szałas.	To samo wszystkim mówię, ino że nie wierzą i na zęby cie biorą.	Ja zajmuję stanowisko pośrednie, bo menueta nie tańczę. Wybrano mnie na arbitra.	Cóż się z nim stało?	Dzięki stokrotne. Proszę, niech się pan zajmie moim listem.	Paniczek to nawet nie wie, że nam gniadą ukradli!	Skakałbym z uradowania, gdyby nie...	Wiem. I laurki nie wzięłaś.	A jednak owca ta była naprawdę szczęśliwa. Napewno szczęśliwsza od wilka, jeżeli wilk był przeświadczony, że żyje złem, jeżeli obżerając się owczem mięsem, pomimo to wiedział, że będzie czuł wieczny głód, że nie zazna ani spokoju, ani radości.	Darujesz mi pan, przerwała Anna z uśmiechem przystępując do Michała, żem ja tu ojca Spirydjona poprosiła. Był tak łaskaw że przybył na nasze wezwanie, choć jednej chwili niema wolnej. Zdawało mi się, że pobożny kapłan najpotrzebniejszym panu być może.	No, no, piszcie dalej, Szwejku. Czemu się tak kręcicie? Coście napisali?	Bagaże, moje bagaże! Ludzie, nie mogę niczego zostawić, bo to cały mój majątek.	Ale, ale... Mówił mi jeszcze Maruszewicz, iż po mieście kursuje, że Stasiek wziął na utrzymanie tę... tę... Stawską... Czy to prawda, panie Rzecki?...	Jeszcze nie widziałaś groty! rzekł książę... chociaż do niej wprowadzam tylko młodsze osoby... lecz...	Ba! Cóż z tego! I tak wiem, że mi nie dasz!...	Daruje mi pan zapytanie: dlaczego aktorów i teatru pan tak nie lubi?	E... nic, tak sobie. Można by ją porąbać, toby się zdała na komin; a tak ino spróchnieje i szkoda.	To obłąkana! To głos jak z tamtego świata. Lecz ta obłąkana jest do wyleczenia. Czuję, że trochę przywiązania i miłości wyleczyłoby tę biedną kobietę!	E Ma się tych przyjaciół.	A czy wiesz? Ukazała mi się we śnie zmarła Rembowska. Och, tak okropnie patrzyła mi w oczy!	Widzisz, Marychno, że to może i lepiej odłożyć ten teatr. Zresztą przypomniałem sobie, że widziałem już tę sztukę w Berlinie. Jest to bardzo smutna rzecz. Jeżeli chcesz, mogę ci opowiedzieć?	Tak, tak!... Niech pani Latter odpoczywa jak najdłużej... Jej przyjaciele czuwają... Niech pan będzie łaskaw oświadczy, że powiedział to Zgierski, Stefan Zgierski... Przyjaciele czuwają!...	Leljuszu nie jest ta wiara tajemnicą, nauczy cię jej chętnie każdy chrześcijanin, a jest ich już wielu między Rzymianami. Ale przysposób duszę choćby nauką pogańskiej mądrości a dobrze uczynisz. Filozofja grecka jest przeczuciem naszej wiary w jednego Boga...	O co? O wasze dobro, a moją wygodę. Jeśli postąpicie według mojej woli, nie pożałujecie.	No tak, każdy to samo śpiewa... Wiedz, że u mnie taki porządek: raz przewini, dostanie w kark, drugi raz nogą w siedzenie i won!	Bardzo dobrze postępuje, jak na chłopca	Nic tu nie było słychać A o co ci chodzi?	Niczyja miłość go nie ułagodzi, gdy sobie coś wyobrazi. I on broni swych praw... godny partner hrabiny Aurory.	Od jak dawna wy to znacie?	Ano garść ostatnia przedstawia w tej chwili podobieństwo do mnie: jest na wychodnym...	Dziękuję pokornie waszmościom panom bo słuszna to jest rzecz za dobrą wieść munsztułukmunsztułuk (daw.)	I to ma być Purim I to mają być święta.	Ależ słyszałyśmy wyraźnie, że ojciec prowadził kogoś na górę...	To ty szedłeś za nim?	Co mi Pan Jezus przeznaczył, to będzie, ale za tę pociechę niech wam Bóg, miłościwa pani, nagrodzi.	A samiście najpierwsi pomstowali na dziedzica...	Była na wyścigach na Polu Marsowym	Na długo?	Zasadzić to ziarnko	Słyszę co to jest?	Niech pani idzie akuratnie za mną Gdzie ja nogę postawię, tam i pani. Nie gdzie indziej, tylko akuratnie tam.	Twoja tajemnica, to twój kapitał. Mnie jednak dziwi jedno.	Tak, coś w tym rodzaju. Cztery Żywioły, Dworna Europa.	Zróbże to dla mnie! mówił Salomon...	Co to nowego? Jaki książę?	Tak jest	Tak jest. A zdrowa ona?	To mój Mateusz, telegram!	Skąd wiesz, że głoduje?	Trochę muzyki, przy tym mały balecik.	Wokulski gbur?... Jest on wprawdzie trochę sztywny, ale bardzo grzeczny.	Jak śmierć, jak grób	A pan Jaś długo będzie jeszcze w klasach?	Po prostu tak sobie dumam...	Tak, mój dobry ojcze	Wybawiłaś nas, jedyna, z wielkiego kłopotu! Może Ameryka zrobi cokolwiek z tej lalki, bo Europie on stracony	Mężowie bardzo pięknych kobiet zawsze należą do klasy zbrodniarzy	Do kupy!	A tym lepiej dla nas będziemy mieli więcej dla siebie.	I co ten trzeci ma zrobić?	Bardzo długo, niektóre żyją tysiące lat.	Biedne stworzonko kona z głodu Kości niemal mu przebijają skórę.	Naturalnie. Jestem przecież twoim opiekunem.	A, jakże można by inaczej?	W każdym razie coś pokrewnego.	Gdzie? Kto?	Jutro...	Książe, pan mój!	Otóż właśnie, przyjacielu Conseil różne gatunki i odmiany przed nami przepływają!	Pani zna Włochy?	Rób, co każę!...	Wolę umrzeć, niż czuć ten straszliwy ból za najmniejszym ruchem.	Zachwycająca teoria! Muszę zastosować ją praktycznie.	Bić żony, trzepać odzież!	Byłeś tam?	Czego, matuchno?	Jaki kawaler?	Jednakże?...	Non!	O głowę twoją idzie.	Po pańskim stroju	Pobożność upadła!...	Poczekaj	Postąpiłem zupełnie niewłaściwie	Przysięga, Zemsta	Przyszedł minister spraw zagranicznych.	Trzeba ją schwytać!
Tutaj po wojnie będą bardzo dobre urodzaje Nie trzeba będzie kupować żadnych mączek kostnych. Dla rolnika jest to rzeczą bardzo korzystną, gdy na polu spróchnieje cały pułk. Jednym słowem, obłowi się niejeden gospodarz, i to porządnie. Tylko o jedno się boję, a mianowicie, żeby ci rolnicy nie dali się nabrać i nie sprzedawali tych kości żołnierskich cukrowniom. W Karlińskich Koszarach był na przykład oberlejtnant Holub, taki uczony, że cała kompania uważała go za idiotę, ponieważ z powodu swej uczoności nie nauczył się wyzywać żołnierzy i nad wszystkim zastanawiał się tylko ze stanowiska naukowego. Pewnego razu żołnierze zameldowali mu, że komiśniaka, który właśnie fasowali, żreć nie podobna. Innego oficera takie zuchwalstwo rozzłościłoby, ale on nic; zachował spokój, nikogo nie nazwał świnią czy bydlakiem i nikomu nie dał w pysk. Tyle tylko, że zwołał wszystkich swoich szeregowców i rzekł do nich swoim bardzo przyjemnym głosem: „Po pierwsze, musicie sobie uświadomić, że koszary to nie żaden delikatessenhandlung, żebyście sobie mogli do woli wybierać marynowane węgorze, sardynki i sandwicze. Każdy żołnierz winien być na tyle inteligenty, żeby bez szemrania żreć wszystko, co fasuje, i ma mieć tyle dyscypliny, żeby się nie zastanawiać nad gatunkiem tego, co mu każą żreć. Wyobraźcie sobie, żołnierze, że może być wojna. Tej ziemi, w której was po bitwie pochowają, będzie wszystko jedno, jakiego komiśniaka nażarliście się przed śmiercią. Matka ziemia rozłoży was i zeżre razem z butami. Na świecie nic zginąć nie może. Z was, żołnierze, wyrośnie nowe zboże na komiśniak dla nowych żołnierzy, którzy znowu może tak samo jak wy nie będą zadowoleni z otrzymanego chleba, pójdą na skargę i natkną się na kogoś, kto każe ich wsadzić do paki, aż oko zbieleje, ponieważ będzie miał do tego prawo. Teraz wam wszystko ładnie wytłumaczyłem, moi żołnierze, i nie potrzebuję wam chyba dodawać, że kto by się w przyszłości chciał uskarżać, to miałby tylko tę jedną przyjemność, a mianowicie, wyjście z paki na wolny świat boży”. „Żeby choć trochę urągał”	Ach! nie patrzyłem na zgon jego; przyzywał mnie, a mnie nie było. Łkania zatamowały mu głos, po chwili mówił daléj: Chłopcze, pójdziesz do miasta opłacić podatki, z powodu mego pogrzebu nie mielibyście czasu o tém pomyślić i spóźnilibyście się, co się jeszcze nigdy nie zdarzyło. Ojcu było niby lepiéj, poszedłem więc. A on tymczasem umarł nie dawszy mi nawet ostatniego uściśnienia. W ostatniéj chwili nie widział mnie przy sobie, mnie, który-m zawsze był przy nim.	Tylko nie męczcie się: ty jesteś po chorobie, a twój gość całą noc nie spał.	Nie jestem wariatem, mówię czystą prawdę Skarb, o którym mówię, istnieje naprawdę. Proponuję, aby podpisał pan ze mną umowę, na podstawie której zawieziesz mnie pan w miejsce, które wyznaczę: na naszych oczach rozkopie się ziemię, a jeżeli kłamię, jeżeli nic nie znajdziemy, jeżeli jestem wariatem, jak powiadacie, cóż... Weźmiecie mnie na powrót do lochu, zostanę tu na wieki, umrę tu i nic już od was nie będę żądać.	Dlaczego mówisz swojej. Taka kobieta przecież się nie liczy.	Nigdy nie jesteśmy słabi, gdy Bóg jest z nami Zresztą jeśli nie masz przywiązania, które by ci wypełniło życie, czy nie masz obowiązków?	Księcia nie ma.	Mój ojciec też nie żyje.	Nie wspominaj tamtych dni, Dorianie, one umarły.	Więc jéj nie masz zawsze?	O! zabawisz się pan pewnie już mnie proszono bardzo o ten rękopis, lecz nie chciałem pożyczać nikomu, gdyż właściciel tego tłumoka może powrócić lada dzień tędy, a ja muszę mu oddać wszystko, jak zostawił; nie bez żalu pozbawię się tych książek, lecz cóż robić, nie należą do mnie, trzeba strzec swego sumienia.	Z rodziny mojej został tylko stary mój ojciec i ja... rzekł wahając się nieco Honory... Ze znacznych naszych majętności, niewiele też dotąd jest przy nas... mamy dwie wioski... Matka nie żyje od lat kilku, siostrę straciłem, a po niej sierotki nam tylko zostały... przy ojcu starym i już niezbyt silnym ja jeden jestem.. Dla tego na wiosnę się żenię.	Nie może być Teraz, gdyśmy Chmielnickiego za buntownika ogłosili i cenę nałożyli na jego głowę, i buławę nad Zaporożem Zabuskiemu oddali, nie przystoi naszej powadze wchodzić z Chmielnickim w rokowania.	Nie tyle jednak co mnie, nie tyle	Nie, Tylko zło może w człowieku rozrosnąć się, jak jadowity nowotwór. Dobro jest wobec życia bezsilne.	Zali waszmość myślisz, że w poganach fantazja nie skruszeje?	Zdaje mi się, że trzeba jeszcze jedną rzecz powiedzieć. Kto wie, czy nieświadomie nie po to właśnie przyjechałem tam z daleka... Cokolwiek jest, cokolwiek by się jeszcze stało, pani była jedyną, jasną pięknością w moim życiu. Mówię o tym wszystkim, bo to już umarło. Tęskniłem za panią długie lata do obłędu, do szału, zwidywały mi się pocałunki pani w chwilach... nie! Po co już o tym mówić!	Wybornie! jeżeli, jak sądzę, jesteś geniuszem, to już ty sobie drogę utorujesz. Nie kłopocz się o to, żeś ubogi! prawie wszyscy najwięksi artyści byli biedni! tylko nie bądź dumny, jeżeli się kiedyś wzniesiesz do równi z niemi! Wtedy, gdy tysiące bić ci będą oklaski, łatwo mógłbyś dostać zawrotu! Tak! trzeba być wielkim geniuszem, żeby się wznieść z ubóstwa, bardzo dużo trzeba się uczyć.	Nie mów już, chłopcze, bój się Boga.	Chwała Bogu! Słyszałem ja z ust jego coś, czego waszmościom nie powtórzę, bo mi się samemu zdaje, żem się przesłyszał albo że on w deliriumdelirium	Nie jestem dowódcą, tylko sędzią	Wiem, że mnie kochasz na podziw... Nigdy nie żądałaś ode mnie darów ani opiekowałaś się takimi, którzy nie wahają się szukać kariery nawet pod łóżkami kochanek książęcych. Jesteś łagodniejsza od jagnięcia i cicha jak noc nad Nilem; pocałunki twoje są jak wonności z kraju Punt, a uścisk twój słodki jak sen strudzonego. Nie mam miary na twoją piękność ani słów na zalety. Jesteś dziwowiskiem między kobietami, których wargi są pełne niepokoju, a miłość kosztuje drogo. Lecz przy całej doskonałości swojej, w czym ty możesz ulżyć mym troskom? Czy sprawisz, aby jego świątobliwość zrobił wielką wyprawę na Wschód, a mnie mianował wodzem? Czy dasz mi choć aby korpus Menfi, o który prosiłem, albo uczynisz mnie w imieniu faraona rządcą nad Dolnym Egiptem? A czy sprawisz, aby wszyscy poddani jego świątobliwości myśleli i czuli jak ja, jego najwierniejszy?...	Ale jeżeli nie wiecie, kim jest Harvey Cheyne, to jeszcze mało wiecie... i basta. Teraz zawróćcie swój statek i ruszajcie co tchu.	Kobieta, Mężczyzna, Uroda mówił baron z coraz żywszą gestykulacją. pomada do włosów i wąsów; fiksatuarować: pomadować.. No i kto by, panie, pomyślał: ledwie spostrzegła to, raz na zawsze zabroniła mi fiksatuarować się; powiedziała, że ona ma szczególne upodobanie do siwych włosów i że dla niej prawdziwie pięknym może być tylko siwy mężczyzna. „A o szpakowatych co pani myśli?” odpowiedziała. A jak ona to mówi!... Czy aby nie nudzę pana, panie Wokulski?	Prywatnej nie prywatnej, ale osobista. Chcę dać, co mam ze sobą, na formację szpitalów wojskowych, lepiej urządzonych, niżem to widział w Warszawie po akcji raszyńskiej. A nadto...	Byłech i wczoraj, czemuś to nie wyszła?	Mój hrabio alboż to nie są cechy naiwnego dzieciństwa?	Jak to niedobrze kiedy syn robi postanowienia, nie naradziwszy się z matką. Właśnie, pamiętając o twoim wieku, chciałam ci dać niewolnicę fenicką, którą przysłał mi Tyr, z dziesięcioma talentami posagu. Ale ty wolałeś Żydówkę.	Ćśś! To dwugłowiec. Nie chcę, żeby wiedział, że o nim rozmawiamy, bo okropnie by się zawstydził. Powiedz mi, jak to się stało, że zostałeś zamknięty w składziku?	Zobaczysz. Jak sobie to jeszcze lepiej wyobrażę, to ci powiem. Teraz ten słoń tak ryczy, że nie można się nawet rozmówić...	Niech się pan popatrzy, niech pan tylko spojrzy! Teraz, zaraz proszę, mój kochany fakir! Taki jestem ciekaw, co też do tego szanowny pan powie? Ja wyraźnie widzę, jak właśnie w tej chwili ten z zielonym szkiełkiem w serce się wgapił, żebym tak zdrów był, prosto w samo serce swego przeciwnika, tego paskudnika. No, widzi pan dobrze? Czy on go zabije? Tego kudłacza swym strasznym wejrzeniem za serce przycapił, bój się pan Boga, i już go nie puści...	Zostawił mi kilka słów na tabliczce, z których zobaczysz, że wiedząc, iż Ligia została zabrana z jego domu przez cezara na twoje i Petroniusza żądanie, spodziewał się, iż zostanie tobie odesłana, i dziś rano był w twoim domu, gdzie mu powiedziano, co się stało.	Ale je pani lubi, co tu gadać! Ode mnie one nie robią wrażenia. Gdyby tak Napoleon...	To, co każdy by zrobił, będąc na moim miejscu. Prośba umierającego jest święta, a u marynarzy prośba dowódcy jest rozkazem, który należy wykonać. Kazałem więc wziąć kurs na Elbę, gdzie przybyliśmy następnego dnia. Kazałem wszystkim zostać na pokładzie, a sam zszedłem na ląd. Dzięki pierścieniowi wszystkie drzwi stanęły przede mną otworem. Marszałek przyjął mnie, wypytał względem śmierci kapitana Leclère i wręczył mi, jak przewidział kapitan, list, który polecił mi odwieźć osobiście do Paryża. Przyrzekłem, ponieważ w ten sposób mogłem spełnić ostatnią wolę kapitana. Wróciłem na statek i kazałem płynąć do Marsylii, gdzie przybyliśmy wczoraj. Po załatwieniu wszystkich formalności portowych, pobiegłem do narzeczonej, którą znalazłem piękniejszą i bardziej zakochaną niż kiedykolwiek. Dzięki panu Morrel ominęliśmy część formalności kościelnych; po czym, jak to już panu wiadomo, byłem na swoich zaręczynach, za godzinę mieliśmy się pobrać, a jutro chciałem wyjechać do Paryża. I oto wskutek denuncjacji, którą pan równie jak ja wydajesz się gardzić, zostałem aresztowany.	Bardzo, chociaż powtarzam, że smutna. Otóż był sobie taki młody przystojny chłopak. Nazywał się Kurt. I była młoda ładna dziewczyna, nazywała się Emma. Kochali się, pobrali się, lecz w miesiąc po ich ślubie wybuchła wojna i Kurt poszedł na front...	Mnie i tamtego żal! Pięknieśmy mu zapłacili za gościnność, nie ma co mówić. Boże! Boże!	Jak to? Pan ciągle miałeś pod ręką machinę cudotwórczą i nie doszedłeś jej sekretu?	Czyżby jej imię zaczynało się na literę Z?	Widzisz dobrze, przyjacielu Sancho, jak długa oczekuje nas droga. Różne przygody opóźnić mogą nasz powrót, dlatego czy nie byłbyś łaskaw przed wyjazdem jeszcze oddalić się pod jakimkolwiek pozorem do mego pokoju i dać sobie z pięćset rózeg, bo wiedz dobrze o tym, że rzecz energicznie wzięta, dobrze się kończy.	Ślicznąś wynalazł sobie kobietkę, co za cera zdrowa, nie ma to jak wiejskie dziewojkidziewoja	Przychodziła ta pani, przychodził i pan jakiś z długiemi włosami, ale teraz to go i nie widać On zawsze płacił za kwiaty, on też kazał tu dać kratę.	Zachowuje się tak, jakby była piękna. Wiele Amerykanek postępuje podobnie. Jest to tajemnicą ich wdzięku.	Ejże! Wędrowałem po Sycylii i Kalabrii, dwa miesiące żeglowałem po wodach archipelagu, a nie spotkałem nigdy nawet cienia bandyty czy pirata.	To dobrze. Powiedzże Diederichowi, by tu przyszedł z kluczami i latarnią i by czekał, póki nie wrócę. Niech ma także i kociełekkociełek	Tak, bo starcom zależy tylko na niebieskich oczach i rumianej buzi. Ot, głupcy!	Niech pani pozwoli sobie służyć zawsze radą, pomocą przyjazną. Serca ludzkie są po to, żeby się wspierały wzajemnie...	A ojciec pani czym się trudni?	Wy zdrajcy! Na pohybel wam!	Myślę pójść do lasu i powiesić się Jak ci się zdaje, wszak dobrze zrobię?	To napijmy się jeszcze wódki!	Jak wam się podoba	Troszkę i na furmance... Ale niedużo. Jak mię poturbowały te czapy, a Baryka obronił. W każdym razie: baczność!	Więc co?... Na całą wieczność, aż do końca świata przetrwa ten twój system?...	Ona by ci tylko zawadzała, a dla mnie tem droższą jest, skoro sama mi tylko pozostaje. Powiesz, żem ją zachował.	Ba! To dobry człowiek, ubawił go pan. Niech pan prędko idzie do zamku, ja spieszę do jego ekscelencji. Gdzie hrabia rozstał się z wami?	Za myśli wędrówką wędrówka narodów. Ruch, ożywienie, pątników wyprawy, kosmosu mikroby wirujące wszędzie. Fantastyczne zyski, zwłaszcza przewozowe taryfy bajeczne! Złożym towarzystwo: nieprześcignione a latające nasze cygara i śmigające pod wodą pijawki, łodzie pneumatyczne, psychiczne pocztówki. Ucisk gwałtowny na biegun północny konfigurację Ziemi odmieni, złagodzi klimat, niedźwiedzie białe i foki sumiaste wnet uspołeczni. Natłok szczegółów zgrabnie ujmuje prawnicza osnowa wspomnianej umowy.	Czy pan sądzi, że właśnie obecność tego kamienia spowodowała znalezienie torebki przez policję?	Com ja waćpanom takiego uczynił, że mnie prześladujecie?	Dobrze więc, zatem ułożę akt każda ze stron otrzyma kopię dziś wieczór; rozmyślicie to sobie przez jutrzejsze rano, następnie jutro po południu, o czwartej, po rozprawie, podpiszecie. Panowie umorzycie pretensje Métivieira. Ja wystosuję pismo do sądu, aby wstrzymano proces, i podpiszemy wzajem akty zrzeczenia.	Rozpoczął układy z seraskierem Kurszydem, wysłanym przez sułtana w celu pojmania mojego ojca; to wtedy mój ojciec postanowił uciec, wysyłając przedtem do sułtana francuskiego oficera, którego darzył bezgranicznym zaufaniem. Miejsce ucieczki przygotowane było już od dawna; nazywał je karaphygion, co znaczy schronienie.	Trzeba im wierzyć, kiedy tak twierdzą ale prawdziwie ten salon może zadziwić nawet takiego jak ja Flamandczyka.	No, kiedy tak, to i ja z wami jadę. Będzie pani miała choć jedną przyjazną duszę.	Są oni tutaj?	Dlaczego ty tak mówisz?... Co ty mówisz, Anielciu?...	Jesteś pani lepsza i godniejsza miłości ode mnie! Tracąc Manuela, postanowiłaś umrzeć. Ja, w tym samym położeniu, myślałam tylko o zemście. Przebacz mi i... żyj!	O, to nic takiego!	Pan szuka kogo? może ja będę mógł pana objaśnić	A czy ja kogo krępuję? Uchowaj Boże. Każdy może przychodzić i wychodzić o której chce, może wprowadzać kogo chce i kiedy chce.	Głupiś, zawracaj do Bukowca! To idjota dopiero!..	Jak to? W moim domu?	Przecz-żeś to uczyniłPrzecz-żeś to uczynił	Tak rzekł twardo.	Tak. Mandolinista. Nazywają mnie Pyzdraj.	To i ja pójdę.	To i niedługo czekać!	Już przeszło sześć godzin, jak z domu wyjechałem.	Chciałżeś abym jak ty szalonym był?	Dawid posiadał rentę. Czy zapewnił ci jaki fundusz?	Właśnie chcę wybrać coś z przędzalni.	„O, szczęsne dziecię tyś wybawicielką naszą!”.	A Szwedzi?	Akurat ci pozwolą.	Ale kogo?	Ba! a my tymczasem w Birżach staniemy.	Gdzie są te rzeczy?	Hale... kiej zdrowy chłopak.	I roztropnie uczyni	Ja pana przezentować będę.	Jutro?	Lud	Oj, da! da!...	Poległ,	Prawda! doskonała myśl!... Spróbuję jutro...	Strój dodał Joe z zachwytem.	Słyszałeś?	Three...	Widzisz jestem żonaty.	Zatem każę odbudować świątynię Salomona?	Zostaw pani majątek, a ocalisz życie.	Zostań. Gdzie dziadek twój?
Pijcie tran Na wszystko jest dość czasu. Zresztą ja sądzę, że pan oberlejtnant przyzwyczai się do Balouna. Od czasu do czasu coś mu tam zeżre, wielkie mi rzeczy! Na froncie rzecz się wyrówna, bo tam często będzie tak, że ani jeden, ani drugi nie będą mieli co żreć. Jak powiem, że Baloun ma zostać u pana oberlejtnanta, to zostanie. Moja w tym głowa, a pan oberlejtnant nie ma się wtrącać do nie swoich rzeczy. I nie trzeba się śpieszyć.	Ja wiedziałam, że to się tak skończy klnę się wam na Boga, żem go nie przyjmowała, nie słuchałam go, nie gadałam do niego... Wczoraj jeden, jedyny raz był tylko w chacie u mnie, i to przy ludziach.	Święty męczennik z III-IV w., patron rycerzy. jest patronem rycerzów: on ci strzeże wojennikawojennik (daw.) zawsze, przecież. męstwa we wszelakiej potrzebie mu przydawaprzydawać (daw.) chętnie. bije, rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny, któremu on nie będzie chciał wchodzić w drogę. Każdy święty ma w niebie swój urząd i swoją gospodarkę lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w., też wielcy święci, do których się medycy modlą o to, by choróbska na świecie nie wyginęły, gdyż inaczej nie mieliby co jeść. Jest także święta Apoloniaśw. Apolonia zm. w IV w., biskup Le Mans. od kamienia przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym., to mi powie, do kogo mam się udać tonsura, znak przynależności do stanu duchownego..	Do obronym za słaby, to się wie. Ale stać u wejścia i powiadomić was, gdyby się co złego święciło, na to się wam srodze przydam.	Nie, dopiero w niedzielę może się wybiorę do kościoła po raz pierwszy. Chciałabym zobaczyć trochę więcej ludzi. Czuję się już zupełnie zdrową.	Byłem gotów Gdy pogasły światła parowca, wszystko mogło się stać w tej łodzi Po raz trzeci już w ciągu tej rozmowy roześmiał się okropnie, ale już nikogo nie było na galerii, by go mógł posądzać o upicie się.	Może się i poddam, niech mnie usieką! Wierz, waćpanna, nie wierz, a rad bym ci nieba przychylić! Dla ciebie, mój królu, gotówem się i obyczajów innych uczyć, bo wiem to do siebie, żem żołnierz prostak i w obozie więcej bywałem niźli na pokojach dworskich.	Tak, jesteś żebraczką! Okazuje się, że nie masz rodziny ani krewnych i nie ma kto zaopiekować się tobą.	Powiedz don Cezarowi, że mu polecam mego przybranego syna; wiem, że zbiry, które go porwały, nie zostawiły mu czasu na wzięcie brewiarza, proszę tedy don Cezara, aby mu dał swój, a jeżeli stryj pani zechce przysłać jutro do konsystorza, obowiązuję się zwrócić mu książkę, której użyczy Fabrycemu. Proszę również don Cezara, aby doręczył panu del Dongo pierścień znajdujący się obecnie na tej pięknej rączce.	Myślałem, że oni tam, na skałach, przekroczyli granice. A tymczasem pokazało się, że nie, proszę pana rektora. Widziałem, jak wchodzili w krzaki na gruntach pułkownika Dabneya i... przyszedł Mr. King z Mr. Proutem... i... fakt jest, że służba pułkownika Dabneya wzięła nas przez omyłkę za kłusowników pan pułkownik Dabney jest bardzo surowy. Wtedy chłopcy oświadczyli, że wolą odwołać się wprost do pana rektora	Nigdzie, ale nie będę się angażować.	Ale ja nie wiem o czem pani mówisz, odezwał się Honory.	Podziękuj pan swemu szczęściu, że nie lubię robić burd po obcych domach i że zbyt szanuję pańską narzeczoną, bo spoliczkowałbym pana jako nikczemnika i zabił nazajutrz za te brudy i podłości, które mi prawisz, a które nie tyle dotykają mnie, co pannę Jadwigę. Nie jestem jej narzeczonym, ale kocham może więcej niż pan, a niezawodnie wyżej cenię i poważam. Nie śmiałbym jej nie wierzyć, pilnować i pozwalać sobie na przypuszczenia krzywdzące. Bądź pan pewny, że ona bez pana pomocy potrafi utrzymać swój honor nieskalanym i chyba pana dzika zazdrość wymyśli cień na nią. Chciej pan i to zapamiętać, że raz drugi nie ujdzie podobna rozmowa między nami na sucho.	Teraz bądź zdrów! Chciałbym przespać się cokolwiek.	Ma się na to w Lipcach, idzie po temu!...	Nie zawiodłem się nigdy na przepowiedniach twoich wiesz, żem innych astrologów wygnać i wymordować kazał... było to plemię oszustów... W ciebie wierzę jednego, Thrasyllu, tyś mi jeszcze w Rhodos przepowiedział Rzym i Capreä... powiedzże mi... jasno widzisz resztę mojéj przyszłości?	Wiedziałem, że się stanie według życzeń Brooke’a, bo zawsze się tak kończy. Jak coś postanowi, to musi dokonać, choćby świat się miał zawalić!	Mój drogi panie umyślnie traktowałem wobec pani całą sprawę bardzo lekko, bo nie chciałem jej przerażać; zresztą to raczej pana dotyczy i to bardziej niż pan myśli... Nie radzę panu zbytnio żony zaniedbywać; jest to temperament bardzo bujny i zdrowie zastraszająco silne... To wszystko oczywiście musi na nią oddziaływać. Natura ma swoje prawa, które, jeżeli się je zapoznaje, umieją same nakazać posłuszeństwo. Pani może dojść do stanu chorobowego, w którym gorzko byś pan żałował swego zaniedbania... Jeżeli ją pan kocha, trzeba ją kochać nieco wyraźniej; jeżeli pańska miłość już wygasła, ale zależy ci na tym, aby zachować matkę swoich dzieci, środki zaradcze należą wprawdzie do zakresu higieny, lecz decyzja w tym względzie może wyjść tylko od pana...	Wyjeżdżać to już nie; ale z bratem, który mnie do Krakowa odwiózł, wieczór przepędzę i z nim w gospodzie zanocuję. Daleko mieszka, kto wie, jak rychło się znowu zobaczymy. Dobranoc!	Masz słuszność kto w drogę życia wybiera się z poduszką, jest istotnie godzien pożałowania, bo można z góry przewidzieć, że prześpi najlepsze chwile nie tylko we własnym życiu, ale i w życiu ogółu. Wasza księżniczka jest śpiąca! poeta związany z Krakowem, jego patriotyczne wiersze z muzyką Stanisława Moniuszki były bardzo popularne.:	Jeśli nie, to nie idź do niego. Nikt cię nie prosi!	Czy zdarzyło się panu co jeszcze od chwili, gdyś pan przybył do Londynu?	Pan arcyksiążę był od razu trup, proszę pana. Sam pan wie, że z rewolwerem nie ma szpasów. Niedawno temu w naszej dzielnicy w Nuslach też się jeden bawił rewolwerem i powystrzelał całą rodzinę, a nawet stróża, który poszedł zobaczyć, kto też tam strzela na trzecim piętrze.	Jak się nazywasz, papużko?	Ałłah się zjawi, czy Chrystus lub Budda, gdy będą gotowi. Okres nicości i spełnienie jego zbliża nas do nich. Oni nadejdą, a każdy z kobiałką już pełną „czegoś”. Stąd niech pojmie rabbi, że nie tylko płonne, ale i zgubne odrywanie oczu od wspaniałego widoku „niczego”. Niech pozdrowioną będzie mądrość jego!	Niech mi pani daruje, ale to nie jest niegrzeczność, tylko ostrożność. Nikomu nie wolno tu wchodzić bez wiedzy pana lekarza d’Avrigny albo pana prokuratora.	A co rektor na to mówi?	O! nie wątpię!...	Trudno, łachmanów przecież nie nosi.	Tiens, tienstiens (fr. dosł.: trzymaj) zaśmiała się złośliwie.	O wa, z synem była, syn poradził. Jeździ rikszą po mieście, nie wiesz czasem?	Pani ma mściwą pamięć. Nie wierzy pani i nie przebacza... Pragnę tylko jednego: abym mógł przekonać panią...	Ależ do czego byłoby to podobne! My w ogóle mało rozmawiamy, bo nie ma czasu. A tu, widzisz, jest kapliczka do odprawiania modlitw wieczornych...	A twoja straż, czy ona się podda?	Jak dotychczas, nie widzę powodu do sprzeciwu	Osądź mą boleść: do owego dnia, w którym ujrzałem cię w katedrze, nie wiedziałem nawet, czy żyjesz.	Przepraszam cię, kochany Salomonku, uśmiechając się przerwała jejmość: do mnie jako do pani domu, będzie należało wszystko.	To mama nie wie, że go aresztowali?	Dlaczego pani de Launay nie dała ci o tem znać natychmiast?	Nie, Murzyn jest silny jak Herkules, więc pomoże mi przenieść zwłoki mojego brata.	Wogóle malarze, którzy długich lat nie przebyli we Włoszech a nie przynieśli tu z sobą gorącéj miłości piękna, inteligencyi, duszy, pejzaż włoski malują szablonowo, tym ogólnym, niby gorącym kolorytem i z tą brawurą, jaką biorą ze szkoły Salvatora Rozy. Tymczasem Włochy są całym światem i krajobrazy Kampanii rzymskiéj, Apeninów, Neapolu, Kapri, sycylijski, lombardzki, medyolański zupełnie odrębny mają charakter.	Byleś dobrze radził, a nie marudził, to mów, bo widzę, żeś człek obrotny.	Tam wiatr; nie można.	Licz na mnie, kapitanie!	Tak, chciałbym, żeby był wielki jak koło młyńskie. Nie mamy nic więcej.	Bo gdyś go pan u mnie spotkał, był to, jak mi mówiono, jego pierwszy raz w towarzystwie. Podróżował z bardzo surowym guwernerem i nigdy nie postawił nogi w Paryżu.	O! któż to wie! zaraz może, może dopiéro wieczorem na spoczynek.	Jak to? Zakopać żywcem niemowlę w ogrodzie to nie zbrodnia? A więc jak pan nazwie taki czyn, prokuratorze?	Widziałem ich i ja pod Wilnem. O wa! słyszałem ich groty koło uszu. Byli też tam i rycerze ze wszystkich krajów, którzy zapowiadali, że nas bez soli zjedzą, ale popróbowawszy raz i drugi, stracili do jadła ochotę.	Dokument! Dokument napisany przez Ludwika Szesnastego. I to ten dokument miałem w rękach. Ten sam wygląd, ten sam układ, te same ślady pieczęci. Rozumiem, czemu Lupin nie chciał mi zostawić dokumentu, z którego mogłem skorzystać przez samo zbadanie papieru.	Co to za istny Perugino	Bodaj bym nie był ostatnim Polakiem, który waszej książęcej mości wierny pozostał, bo za moją wierność samą niewdzięcznością mnie karmią. Wrócę oto w domowe pielesze i będę siedział spokojnie, końca wojny wyglądając.	Słuchaj no, a czy ty, co chcesz pięć morgów za serwituty, opuściłbyś mi co?...	Co ci jest moje złoto? O co ci chodzi?	Czym on jest? Skąd on pochodzi? Co to za rodzaj człowieka? Czy to Anglik?	Och, oczywiście o nic poważnego, wykrzyknął pan de Guermantes. Słyszeliście może, że mój brat chciał darować Brézé, zamek który ma po żonie, swojej siostrze Marsantes.	Podobne są nieco do panny Róży!	Istotnie, funkcję ci przeznaczono? Słusznie pani stolnikowa mówi, że młócą tobą jak cepami.	Jak to! mój Boże, jakież to okropne!	Księżniczka albo książka z poezjami Księżniczkę sam znajdę sobie i dopiero po ślubie przedstawię ją wam.	Pójdźmy obaczyć tych ludzi, którym ja przywodzęprzywodzić rzekł Zbyszko, któremu duszno było w namiocie	Jak to! teraz? w tej chwili?	Że też pan prezes nawet nasze niewinne śpiewy wyśmiać musi.	To ów szlachcic świeżo przybyły, sławny pan Zagłoba!	To dobrze, ale gdzież mój pan?	Wa-hima rzucać dużo oszczepów, aż lew jak jeż. Wtedy go wyciągnąć z dołu i zjeść. Lew dobry.	Aby wygodzić wam, panowie, gotów jestem pojąć żonę, byleście chcieli wyszukać mi tę, którą wybrałem.	I z tobą, i z tobą!... Daj mi odetchnąć.	Jak żywo!	No, któż może wiedzieć? Gdybym cię też przebiła	Jak długo?	Kiedy? jak?	Ani przez chwilę. Więc Starski, Szastalski...	A pan będzie blisko mieszkał?	Poczekaj no, mój kawalerze. Za dużo chcesz od razu kupować.	Brunecik, młody, ładny. O, ładniejszy od ciebie.	Gotów był!... Aż tyle?...	Wielki Boże!... więc ona chciała zabić swego szwagra?	A jau tu ir iškulsi! Toks špyga!	Czego pan chce?	Kto?	Spokój tam, parchy. Bez rozmów, bez krzyków.	W jaki sposób?	Wiem, wiem...	Więc jesteśmy zwyciężeni!...	A bodaj cię choroba powaliła!	A cóż doktor?	Boże! Boże! Cóż chłop powiada?	Byłem.	Istne mirabiliummirabilium (łac.)	Kiedyż kulminacyjny akt sztuki dzisiejszej, kolacya?	Obraz świata	Otóż dostaniemy! Pani stolnikowa dała  nam słowo.	Pod którym numerem?	Przy ulicy Morw, parafia Panny Marii.	Skrupulatnie	Toć ludzie!	Wielkiego pana?	Z kijowskim milionerem Brodzkim.	Zkądże wiész o tém?
Mój drogi towarzyszu, nie mówię tego zupełnie poważnie. Ale nie mogę się powstrzymać od nienawiści do mych krewnych. Pochodzi to zapewne stąd, że nikt z nas nie znosi widoku osób mających te same wady. TłumRazem z demokracją angielską podzielam nienawiść do tego wszystkiego, co nazywają występkami wyższych sfer. Tłum rozumie doskonale, że pijaństwo, głupota i rozpusta są jego własnością, więc jeśli ktoś z nas, robiąc z siebie osła, przywłaszczy sobie jedną z tych przywar, wygląda jak kłusownik polujący na cudzym polu. Gdy ów biedny Southwark stanął przed sądem rozwodowym, wspaniałe było oburzenie tłumu. Jestem zaś przeświadczony, że dziesięć procent proletariatu nie prowadzi się należycie.	Na Boga! Nigdy na to nie pozwolę! Jam Wołodyjowskiemu nie przyjaciel, ale brat, zatem panią Makowiecką jako siostrę przyjąć pod dachem mogę. Do waćpanny pierwszej o instancjęinstancja (daw.)	Tak, proszę pana. Trzymałby to niejako pod okiem. Dlaczego nie? Przecież to naturalne. Człowiekowi nie przyjdzie na myśl zagrzebywać w ziemi swoją kabzę, chyba że ma do tego bardzo wyraźne powody.	A cóż tam znowu w tym tak bardzo smutnego? Jedno wiesz sam, że ja tu w Źwierniku nie posiadam jeszcze u żadnej osoby takiego zaufania, żebym mógł liczyć na pewno, że się co dowiem, a po wtóre znów ja ci powiem, że od wczoraj do dzisiaj jeszcze żadna klamka nie zaskoczyła, a com mógł uczynić wczoraj, to potrafię i dzisiaj.	Jak to czyż panu tego sam nie powiedział? On nigdy do kraju nie wróci.	Możliwe. Ale widać chodzi o stopień siły, bo na przykład ja się ich nie boję. Na tym polega ich niższość. Oni nie mogą być inni. Ich charakter jest ugruntowany na konwencjonalnej moralności. Opiera się na społecznym porządku. Mój charakter wolny jest od wszystkiego, co sztuczne. Oni są skrępowani mnóstwem konwencjonalnych przepisów. Związani są z życiem, które w tym wypadku jest tworem historycznym, zależnym od różnych względów i ograniczeń, złożonym, zorganizowanym tworem wystawionym zewsząd na ataki; tymczasem ja związany jestem ze śmiercią, która nie zna żadnych ograniczeń i której atakować nie można. Moja wyższość jest oczywista.	Skoro wojsko nie rozproszone, to mu się zbierać nie trzeba. Prawda jest, że pospolitaków z dwieście koni nie mogliśmy się dorachować, gdym odjeżdżał, których i między poległymi nie było, ale to zwykła rzecz i komput na tym nie cierpi, a nawet pan hetman ruszył za królem w dobrym porządku.	Nie myślemy też zażywać ani groźb, ani postrachów póki jest nadzieja przejednania.	Nie przypominam sobie	Nie! ani krasy twojej ani duszy twojej nie ma, dziecko trwożliwe... Matka powiada że chora i że słabość jej wstręt obudzić musi.	Rozważcie przyjaciele, czy wątpliwości wasze nie są w pełni rozwiązane.	Nie, Połaniecki. Ja jestem głupcem względem siebie samego, ale niezłym obserwatorem tego, co się koło mnie dzieje. To nie koniec i koniec!”	Nie inaczej. Nasz zakład otwiera pani kredyt do wysokości pięciuset rubli, które pani następnie pensją swoją spłacisz. Ojciec twierdzi, że charakter pani daje dostateczną gwarancję bezpieczeństwa tej sumy, i ja jestem tego samego zdania, dała się już bowiem pani poznać z pracy nieleniwej i wytrwałej. List pani, opisujący wszystkie starania i wysilenia, otrzymaliśmy dopiero wczoraj. Wkrótce po jego odebraniu wyjechałem z domu.	Nie zamierza My będziemy palili węglem. Z powodów mnie wiadomych napęd karburatorowy nie nadaje się dla naszej fabryki. Dość, panowie! Całą sprawę uważam za kwestię zaufania do mnie.	Złe też przynoszę Król nasz młody jedzie, a jedzie sam pono na Litwę. My także jedziemy, od moru uciekając, ale razem ze starą królową, która nas ze swych szpon nie chce wypuścić, nie wiem dokąd.	Dzięki temu odkryciu uczeni twierdzili, iż klęczącego Achillesa ugodziła strzała Parysa i zraniła w piętę prawą: bowiem zgłoski jego imienia są impares. Tutaj należy zauważyć, iż starożytni przyklękali na prawe kolano. Wenus zraniona była pod Troją od Diomedesa w rękę lewą: bowiem jej imię po grecku składa się z czterech zgłosek. Wulkan kulał na lewą nogę dla tej samej przyczyny. Filip, król Macedonii, i Hannibal ślepi byli na lewe oko. Tak samo moglibyśmy oznaczyć pedogry, przepukliny, hemikranie, za pomocą tej racji pitagorejskiej. Ale, aby powrócić do imion, zważcie jak Aleksander Wielki, syn króla Filipa, o którym mówiliśmy, osiągnął raz cel swego przedsięwzięcia jedynie za pomocą interpretacji imienia. Oblegał potężne miasto Tyr i dobijał się do niego wszystkimi siłami przez kilka tygodni; ale na próżno. Nic nie pomagały tarany i kusze oblężnicze: wszystko, zaledwo zniszczone, wraz było na nowo naprawione przez Tyrejczyków. Zaczem powziął myśl, aby zaniechać oblężenia, z wielkim wszelako smutkiem, widząc w tym odstąpieniu ogromny uszczerbek dla swej sławy. W takiej wątpliwości i strapieniu usnął. We śnie marzyło mu się, iż satyr był w jego namiocie, tańcząc i podskakując na swych koźlich nóżkach. Aleksander chciał go ująć: satyr wymykał mu się ciągle. Wreszcie król, przycisnąwszy go do jakiegoś kąta, pochwycił go. W tej chwili obudził się: opowiedziawszy swój sen filozofom i uczonym dworskim, usłyszał od nich, iż bogowie przyrzekali mu zwycięstwo i że Tyr niebawem zostanie wzięty: bowiem to słowo Satyros, podzielone na dwoje, brzmi sa Tyros, co znaczy: „twoim jest Tyr”. Jakoż za pierwszym szturmem, który przypuścił, wziął miasto siłą i we wspaniałym zwycięstwie ujarzmił ten buntowniczy naród. Na odwrót zważcie, jak przez wykład jednego słowa Pompejusz zwątpił o sobie. Zwyciężony przez Cezara w bitwie pod Pharsalus, nie miał innego sposobu ratowania się prócz ucieczki. Uciekając morzem, przybył do wyspy Cypru. Około miasta Pafos ujrzał na brzegu piękny i bogaty pałac. Zapytawszy pilota, jak nazywają ów pałac, usłyszał, iż nazywają go Κακοβασιλεα, to znaczy niedola króla. To imię napełniło go taką grozą i wstrętem, iż popadł w rozpacz, jakoby upewniony, iż nie uniknie bliskiej utraty życia. Tak iż obecni i żeglarze słyszeli jego krzyki, jęki i wzdychania. W istocie, w niedługi czas potem niejaki Achilas, wieśniak nieznany, uciął mu głowę. Moglibyśmy jeszcze tutaj przytoczyć, co zdarzyło się L. Paulusowi Aemiliusowi, wówczas gdy uchwałą senatu rzymskiego został wybrany imperatorem, to jest wodzem armii, którą wysyłali przeciwko Persesowi, królowi Macedonii. Tegoż samego dnia pod wieczór, wróciwszy do domu, aby się przygotować do podróży, całując swą małą córeczkę imieniem Tracja, spostrzegł, iż była nieco smutna. „Co ci jest moja Tracjo? Dlaczego jesteś taka smutna i stroskana?”. „Mój ojcze Persa umarła”. Tak nazywała małą suczkę swoją ulubioną. Na te słowa Paulus nabrał pewności o zwycięstwie swoim nad Persesem. Gdyby czas nam pozwalał roztrząsać tutaj święte księgi hebrajskie, znaleźlibyśmy sto znacznych ustępów pokazujących nam dowodnie, w jakim zachowaniu i czci były dla nich imiona własne i ich znaczenia.	To fałsz!... Jakiś zręczny hultaj oszukał cię, Hiramie, pozorami prawdy i ty mu uwierzyłeś. Gdyby istniał taki traktat, układano by go w największej tajemnicy. A w takim razie, jeden z czterech kapłanów, których wymieniłeś, byłby zdrajcą nie tylko króla, lecz nawet swoich współspiskowców...	Czas znajdzie!... wie, że gorzałki żałować nie będę, a on jeno poradzi galanto szlachtować i mięso sprawić. Jagustynka też pomoże.	Milcz! Nic nie ma pięknego ani wesołego. Kłamiesz.	Moje prawo znam i nie potrzebujesz mi go waćpan przypominać.	Nie, obawiam się go dopiero wieczór.	O nie! Klara jest zawsze bardzo dobra dla mnie!	Poszłabym, ale nie wiem jeszcze...	W każdym razie ten kapitan Nemo to mistrz w swoim rodzaju i nie będziemy żałowali, żeśmy go poznali.	Zmuszają cię ofiarujesz ręką nie duchem.	Ale pan Degas upewnia, że nie zna nic równie pięknego jak Poussiny w Chantilly.	Ale zrobię, dlaczegóż by nie, tylko powiedz, co każesz.	Nic nie szkodzi, panie Gray. Jestem zachwycony, że mogę panu usłużyć. Gdzież jest to dzieło sztuki, jaśnie panie?	Przyszedłem w samą porę, aby być przy śmierci tej biednej dziewczyny, opowiadałem już o tym ekscelencji Nie będę mówił, co działo się potem z Heystem. Rozmawiał ze mną. Zdaje się, że jego ojciec miał lekkiego bzika i przewrócił w głowie synowi jeszcze w czasach wczesnej młodości. Ciekawy był człowiek z tego Heysta. Ostatnie słowa, które powiedział do mnie, gdy wyszliśmy na werandę, były:	Aj! jaśnie panu to i pod wozem, i na wozie dobrze, ale co ze mną będzie? Ja nawet kwitów nie mam... Żeby choć był jaśnie pan młyn wystawił, o co tyle lat proszę.	Wcale nie Portmonetka doskonała, sam ją wybierałem.	Zapewne i z pewnością też o wiele szczęśliwiej byłoby dla mego brata, gdyby się nie wiązał tym małżeństwem. Zawsze byłam tego zdania.	Bzdura Nawet tak nie myśl, tato. Winni są temu wszyscy ludzie. Winne są państwa, winien jest kapitał... Wszyscy chcieli mieć tych Płazów jak najwięcej. My też wysyłaliśmy im broń i bóg wie co jeszcze... My wszyscy za to odpowiadamy.	I tu nie byłam ani razu. Olbrzymi korytarz! To dziwne: takie wysokie sklepienia straszą mnie. W zamku pańskim pełno tego. Dokąd ten korytarz prowadzi?	A tak, tajemnice. Kto jest ten śledziowy pan, skrzywiony jak piątek na sobotę, któremu wybijasz pokłony do samej ziemi i który jak węgorz prześlizguje się między płotami, zmierzając do urzędu wójta?	Pomylił mnie pan z moją babcią wiedziałam od razu, że mnie pan pomylił z moją babcią. Moja babcia mieszkała tam w górze, kiedy pan był jeszcze dzieckiem, książę Bambi. Często mi o panu opowiadała. Tak... ale potem została zabita przez kunę... bardzo dawno... zimą... nie przypomina pan sobie?	Chłopie! a daleko stąd do ŁubniówŁubnie	Lub wezwą do ugody Wielkiego mistrza	Teraz gadasz bardziej do rzeczy I cóż dalej?	Uczynił to dobrowolnie dlatego, aby okazał, że jest Bogiem, aby umęczony zmartwychwstał i powrócił do nieba.	A Bóg wie, może pod strażą nieboszczyków pieniądze chowa, lecz że je trzyma pod tym kluczem, to pewna... Ile razy ma co wypłacać, kupuje zboże albo smołę, zamyka się, odryglowuje słyszę drzwi żelazne, zapala latarkę i schodzi do skarbca. Ludzie to podpatrzyli i wiedzą o tem dobrze...	Głupstwa pleciesz! Wszakże dopiero co powtarzał wszystkie po kolei hasła ludów puszczy! Straciłeś pamięć, stary Balu, a w dodatku godność osobistą. Cóż by powiedziała na przykład o mnie dżungla, gdybym ja, czarna pantera, wiła się po ziemi, niby jeżozwierz sahi i ryczała rozpaczliwie?	Teraz zostań. Ludzie będą myśleli, że się sprzeczamy. Podaj mi rękę i chodźmy do bufetu.	Panie! na Boga! weź mnie z sobą... Siadam na konia! daj mi konia! Ja za nim muszę! ja z nim muszę!	Czy tak? Bardzo, bardzo jestem... Ale trzeba już temu dać spokój. Proszę, wyrwij pan kogoś jeszcze...	Bardzo jestem wdzięczny i będę robił, co zechcecie, bylebym tylko mógł tu zostać choć na chwilę, bo na dole jest nudno jak na Saharze. Mam szyć, czytać, zbierać szyszki, rysować, czy robić to wszystko naraz? Włóżcie na mnie swe brzemiona, wyręczę was chętnie	Ta, ta, ten upiór, co mi się ukazał w salce przed kilku miesiącami! A! wiem teraz dla czego wydała mi się tak straszną...	Skąd by je wziął?	Wnijdźcie w położenie moje... Ta groźba straszna, iż mogę być ostatnim z rodu mojego! W chwili, gdym sądził, iż przeczucia przełamię, gdym miał nadzieję...	Niech ci Bóg zapłaci! pozdrów mi wszystkich i uściskaj ode mnie!	Pan jest wciąż dekoratorem?	Więc jednak dopuszcza pan ewentualność utraty pamięci?	A co to za interes?	Po narzeczoną Ej! szczęśliwyś ty, człowieku! Żenicie się wszyscy en fouleen foule (fr.)	Bawiłabym się dwa razy lepiej z wami i z Arturem! Weźcie mnie ze sobą. Tak długo siedziałam w domu z powodu kataru, że umieram z tęsknoty za rozrywką. Weź mnie, Małgosiu! Będę odtąd taka grzeczna!	Co ty mówisz? To nieprawda! Skądże ty to wiesz? Kto ci to powiedział?	Prawdać to, ale krok za granicą ludziska stają się mądrzejsi. Schowaj go, ale wpierw winieneś go nabić. Cóż ci przyjdzie z nienabitej broni?	Któż to jest ów Cyprian, którego już po raz drugi wspominasz?	Tysiąc! Mój Boże to zawsze będzie tak? Zdaje mi się, że śnię.	Nabiera się przecież przyjaźni i przywiązania dla człowieka, z którym choć czas jakiś przeżyło się szczęśliwie. Zresztą, dzieci!... Mój kuzynie, jeżeli ożenisz się kiedy i zostaniesz ojcem, zrozumiesz, jaki to węzeł!	Jak ona się nazywa?	Leżałem tutaj i spałem sobie! Zbudziłeś mnie wrzeszcząc i bijąc bez pamięci biedne zwierzę.	Ma się rozumieć! Ma się rozumieć!	Mój Boże co to jest świat! Powiadają o pani, że pani jest zła.	Niedawno nagliłem na ciebie wszelkimi siłami, ażebyś się deklarował bezzwłocznie, a teraz...	Piotrowiczów? tak... jakieś tam jest powinowactwo; ale cóż tobie na tym zależy?	To prawda. Już bardzo dawno, droga Alicjo, skończyłem dwa­dzieścia lat.	W interesach, mój drogi stu atmosfer; a przy trzydziestu dwóch tysiącach stóp	Wszystko sen! Pij, orzeźwij się i bądź pozdrowiony z powrotem pod szatrę naszą! Sprobowałeś życia gadziów, serca ich, szczęścia: powiedz, czy ci lepiéj było z niemi jak z nami?	Właśnie! Wszyscy twierdzą, że na tym interesie zarobi co najmniej dziesięć milionów!	A dlaczegóż tak postąpili?	A gdzież to, jeżeli łaska?	A pani?	A prawda, prawda!	Bardzo prędko!...	Bogowie ukarali zdradziecką Fenicjankę...	Czy on tak zawsze drży?	Czy te noże zadają rany?	Czyś pani studyowała medycynę?	Cóż dalej!	Heeej	I nieboja wilcy zjedli.	Ile oskarżony ma lat?	Jak rabbi woli. Sallam aaleikum!Salam alejkum! (ar.)	Jak to?	Jakaś młoda dziewczyna.	Janka!.. Janka!..	Jesteśmajesteśma (gw.)	Mogłem używać słowa przyjaciel jako potocznego terminu	Na, tai kas čionai toks baisus? Nueik atgal ir permainykite.	O „socjal patriotyzmie”, o „szlachetczyźnie”, „o taktyce bandyckiej ”, o „zdradzie sprawy robotniczej”.	Pańskiego dobrego znajomego.	Porzucił ją?	Prawie rok temu byliśmy w tym miejscu na wrześniowej majówce... Było ze trzydzieści osób z sąsiedztwa... O, tam palono ogień...	Słyszysz, jak pięściami o drzwi tłucze?	Tak	Tak czyje imię pohańbić!... Jeden Bogusław to potrafi!	Tam jednego...	To znaczy zakończenie Zatoki Stanów Zjednoczonych?	Tym lepiej
Jeszcze zauważysz, mój Harvey’u. Jeszcze zauważysz... gdy skończysz wyższą szkołę. Alboż ja tego nie wiem? Alboż ja nie znam tego wyrazu na twarzach, mówiącego, iż uważają mnie za... za „groszoroba”, jak oni tutaj to określają? Mogę ich pokruszyć na miazgę... tak... lecz nie mogę zajść ich tak, by im dopiec do żywego. Nie mogę powiedzieć, jakoby oni bardzo, bardzo mnie wyprzedzali, jednakże czuję, iż sam jestem bardzo, bardzo w tyle. Teraz ty znalazłeś się w szczęśliwym położeniu... znalazłeś sposobność pokazania, kim jesteś. Możesz chłonąć w siebie wszelką wiedzę, jaka jest wokoło, i będziesz żył z ludźmi, którzy robią to samo. Oni to będą czynić najwyżej dla kilku tysięcy rocznie; ty zaś pamiętaj, że czynisz to dla milionów. Nauczysz się na tyle prawa, by mieć pieczę nad swym własnym mieniem, gdy mnie już nie będzie na tym świecie i gdy będziesz musiał być solidny w stosunku do najwybitniejszych ludzi (z czasem mogą ci się przydać); nade wszystko zaś powinieneś uporać się ze zwykłą, pospolitą wiedzą książkową. Nic tak nie popłaca w naszym kraju jak ona, Harvey’u, i to z każdym rokiem więcej... zarówno w polityce jak w interesach. Przekonasz się o tym...	Władysław pan nasz, nie winię go, do zbytku pono dobry i miękki człek jest, a Agnieszka niewiasta chytra i dumna. Na złe go ona prowadzi, grożą nam niepokoje.	Na honor Niczego tu nie można zarzucić, załatwione nienagannie.	To się nazywa mówić, mój ojcze, do rzeczy, bez kręcenia się koło własnego pępka jak koczur koło szpyrki. Dzięki wam, czcigodny ojcze; ożenię się bez najmniejszego wątpienia i rychło. Zapraszam was na wesele. Do stu kapłonów, będziemy sobie hulać. Ustroję was w bukiecik z krasnymi wstążeczkami, będziemy jedli gęś, do kroćset, i zapijali co najlepszym winkiem. I, jeśli raczycie mi wyświadczyć tyle zaszczytu i honoru, poproszę was, byście powiedli pierwszy taniec dziewiczy.	Więc posługujesz się mną, a jednak mi nie ufasz... Zdaje mi się, że zasłużyłem na zaufanie.	Zapewne, proszę pana, i pojadę, dokąd mi rozkażesz; powietrze na prowincji, jak mi się zdaje, będzie dla nas zdrowsze, niż powietrze paryskie.	Mój rozkaz! Mój drogi, idź, proszę do kuchni; wiara czeka na wieczerzę.	Tu będzie ci ciepło. Podaj ręce. No? Prawda, że ciepło?	Było dosyć spokojnie. Ale kiedy wróciłem od pana Beauchamp, zastałem panią we łzach. Spytała mnie, czy nie wiem, kiedy pan wróci. Powiedziałem, że właśnie jadę po jaśnie pana z rozkazu pana Beauchamp. W pierwszym odruchu wyciągnęła rękę, jakby mnie chciała zatrzymać, ale po chwili namysłu rzekła: „Dobrze, jedź natychmiast i powiedz, żeby wracał”.	Mów śmiało, doktorze. Na wszystko z góry się zgadzam. Ja się na nich wcale nie gniewam, ja ich wypuszczę z więzienia, tylko muszą mi obiecać, że się za bardzo rozporządzać nie będą.	Czy pozwolisz mi poprawić artykuł? Odeślę ci go jutro Kpiny poniżają dzieło, sumienna i poważna krytyka jest niekiedy pochwałą, potrafię uczynić twój artykuł bardziej zaszczytnym i dla ciebie, i dla mnie. Zresztą, ja sam tylko znam dobrze swoje wady!	Dziękuję moje ubranie bardziej nadaje się do dezynfekcji, niż do zetknięcia z tym fotelem. Nocuję pośród najgorszych mętów społecznych, pod mostami lub w domach noclegowych. Od pół roku nie wiem, co to jest pościel, co to jest wanna, co to jest czysta bielizna.	Dziwnie jest na świecie jedni są za mało grzeczni, a drudzy znów zanadto grzeczni, jak to wszystko razem pogodzić?	I ojczyzny nieprzyjaciel! Miejmy nadzieję, że jego termin się zbliża. Pan Zagłoba to samo po owym ataku husarii prorokował, a mówił w żalu, we łzach, jakoby natchniony. I przeklinał Bogusława tak, że aż słuchającym włosy w czuprynach stawały. Sen, Przeczucie, OmenKsiążę Kazimierz Michałksiążę Kazimierz Michał	Dziecko, Obraz świata mruknął ponuro. jakże człowiek wyżyje? Depce to każdy, kto ma nogi, bije każdy, kto ma ręce, klnie na nie każdy, kto rusza żuchwami. Ja mam zostawić po sobie bachora, drugą taką skopaną, poparzoną psinę, jaką byłem sam! Po co? Mało to tego mrowia ludzkiego? Zobacz Londyn, Chicago... Przecie człowiek fiu!... i dopiero, powiada, wszystko się odbywa według prawa. Socjologia, powiada, tak, socjologia owak... Takie prawo... Dam ja ci, sobaczy synu, prawo...	Ale na razie w zgodzie z tą przeszłością, która nam prawa po dziś dzień dyktuje?	Czy to pani znalazła tę książkę na górze w bibliotece?	Nie odmówi pan rządowi swojej współpracy? Mogę liczyć na pana?	W tej samej chwili myślimy o tym samym Przypuszczam, że pan słyszał o Flincie?	Mówiłem więc że w pewnym miejscu, w Estramadurze, był sobie pasterz kóz, to ma znaczyć, panie, taki, który kozy pasał, a który to właśnie pasterz albo pasący kozy, jak chce mieć historia, nazywał się Lopez Ruiz i nadto ten pasterz, Lopez Ruiz, zakochany był, jak się mówi, w pewnej pasterce, nazwanej Toralva, która to właśnie pasterka, nazwana Toralva, była córką bogatego pasterza, który posiadał bardzo liczną trzodę.	Nie, zaręczam ci; ród ten wygasł zupełnie. I przecież ostatni potomek Spadów uczynił mnie swoim spadkobiercą; kiedy mi zapisał ten symboliczny brewiarz, tym samym zapisał mi i wszystko, co się w nim znajduje. Powtarzam ci, nie obawiaj się, jeżeli tylko dostaniemy się do tego skarbu, będziemy mogli używać go bez najmniejszych wyrzutów sumienia.	Bajesz! A ja się tak ucieszyłam, bo to Wolskie rozpowiadają, że Andrzej chce się już rozwodzić, że ty żebrzesz litości, żeś ostatnią jego służebnicą, że tobą pomiata! Bóg wie, co za nikczemności i kłamstwa. Kipiałam z oburzenia!	Bardzo dobrana para. Ona ma wielki posag i jest bardzo piękną i ma ojca, który już kilka plajt zrobił z powodzeniem, a Morycowi sprytu wystarczy nawet do zjedzenia własnego teścia.	Boś wacpanna patrzyła na mnie.	No to chodź, jedziemy na obiad.	No... Jadę na koszt ciotki Stefy. Ciotka chce, bym coś zobaczyła. Miewa czasem takie hojne wybryki.	Tak; na najważniejszą prawdę życia.	A! wszystko się trafia na świecie!	Bo mama była chora i deszcz padał, ale pojedziemy tam na Zielną.	Ci Węgrzyni za dwa pułki staną. Stary żołnierz i wyćwiczony! Czekajcie no... Lonty zapalają u armat, na bitwę się zanosi...	Hm będą Floryna i Matifat, król pigularzy; du Bruel, autor, który dał rolę Florynie na debiut; stary Cardot wraz z zięciem Camusotem, dalej Finot...	Pojedziecie do Płocka, a ja z wami	Poszła baba! Dam ja ci mieszać się do moich interesów...	Sądził pan, że moglibyśmy zapomnieć?	Tak, tak! Strumień ten był szerszy i głębszy w tych czasach, gdy moje dzieci bawiły się tu w duńskich korsarzy. Zalizali (daw.)	Wrzucimy go do otchłani białoskórników, zjednoczonych z szewcami.	Czy to mnie wołają?	Ja tam byłem od wczesnego rana, a teraz przyszedłem, aby cię zapytać, co będzie z temi cegłami, bo jeżeli ich wkrótce nie dostaniemy...	A kto temu był winowaty, jak nie dziedzic a gospodarze!	A mnie się nie pali bo ja tego chłopca jakbym w kieszeni miał.	Ażeby Asyryjczycy mieli co brać, gdy zdobędą Egipt tak pięknie rządzony przez kapłanów!...	Dlatego nie będziesz miał trudności z zerwaniem umowy, gdy obejmiesz władzę po ojcu (oby żył wiecznie!).	I nie chcesz, aby twojemu więźniowi coś się stało, czy tak, panie?	Jak to... bez mur? Wżdy nas kto pewnikiem spostrzeże.	Kochałeś kogo tak, jak mnie?	Tak cóż chcecie, Niemiec mądrzejszy jest od Słowianina, Niemiec małpę wymyślił! Ale my i tak ich pobijemy.	Dlaczegoby nie? Pan de PeyronnetPeyronnet, Pierre Denis de (1778–1854) odparł Petit-Claud, który jeszcze nie całkiem wyzbył się swego liberalizmu.	Niema za co. To nie pańska wina, tylko moja. Trochę mi przykro, ale to nawet i lepiej.	Z kim? Czy z panią Latter, która mi przysłała pieniądze przez... przez moje eks-koleżanki, czy z tą wariatką Howardówną?...	A brzydko!... Jak możecie powtarzać takie wyrazy, których wstydziłaby się służba w kuchni?	A gdybym ja nie był przyjechał?	Być może i nie bardzo dba	Będę o tym pamiętała, wuju Sibie...	Co to takiego?	Czy były w nim jakie dokumenta?...	Cóż to za pytanie?	Jak obficie i słodko spłynie kiedyś młodziwomłodziwo tak obficie i słodko niech obrodzą nam role! Cukier, trzcina, ziemniaki, ryż, konopie i len!	Jest. Jedyną prawdę czerpie wtedy ze siebie, zamiast ulegać z winy zmysłów tak często innych duchów prawdzie lub śnieniu.	Mogę stać	Nie rozumiem pana.	Nie wiem, ojcze. Nic nie wiem. Bądźcie zdrowi.	Spółki pan nie chce?	Tak... stosunków, które dadzą mi odpowiednie zajęcie...	To konieczne	To policja odprowadzi ją spowrotem.	Wiązało ich nazbyt bliskie pokrewieństwo, księżniczko, Kościół byłby się sprzeciwił ich związkowi. Książę jednak nie pragnął jej pojąć za żonę, dawno bowiem już pan mój oddał swe królewskie serce dziewicy godniejszej i piękniejszej!	A cóż mu grozić może	A dobrze, dobrze jej... Może tam gdzie nago chodzi?	Ależ... Czyżby?...	Beczka!	Bo jesteście i zostaniecie dziećmi	Cóż więc postanowiłeś?	Cóż? Żyjemy.	Dobrze	Dobrze. Wie pan, a tamte książki ciocia mi przywiozła i już czytam.	Ehe... doprawdy...	Et, co tam pranie! Niech no pani pomyśli o króliku. Będzie z pewnością tłusty i młody. A ma pani cebulę?	Gdzie ty chcesz, byle mu było dobrze.	Gdzież się podział?	Hale, hale?	Jako „widz”?	Mój kot ulubiony gdzieś zniknął, gdzieś przepadł. Stroskany właściciel o księcia się pyta.	O, Lach przeklęty!	Obsadziłeś Nitouchę?	Odebrała pani kwiaty i list?	Około godziny dziesiątej w dzień Nowego Roku, najjaśniejszy panie...	Owszem, czekam abyście mi waszą wesołą twarz tłumaczyli.	Pijaństwo, Alkohol, Uczta, Konflikt odparł Zagłoba.	Ponieważ ze wszystkich łotrów, jakich znam, ten karierowicz wydaje mi się najuczciwszym.	Powinnaś się ochraniać, w takim stanie nietrudno o chorobę...	Prawdopodobnie się wykrwawił. Dobranoc, caballeros, o północy wymarsz.	Proboszcz kłobucki. A wy kto?	Rośnie.	Tak.	Tokaj?	Tra la la... tra la la...	W kompanii z Maszką?	Za ile?	Znam kapitana van Tocha osobiście Nazywam się Povondra.	Znowu Holbacha. A zresztą... słowa wujaszka Epikura. Mądrość potępiona przez wszystkie ciocie...
Nie, panie Cyrusie, na pewno nie zapomnimy i jeśli kiedykolwiek znajdę ziarnko tego tytoniu, co to się mnoży trzysta sześćdziesiąt tysięcy razy, to może pan być całkiem pewny, że go nie wyrzucę! A teraz co mamy robić?	Wstępowałem na chwilę do wójta, coby się o swego chłopaka nie trapił, jako Basi już w domu nie ma.	Ale ona nie ma ojca i szwagra zaplątanych w ogniowe sprawy.	Ba, ja też na nie czekam. Słyszałem, że zrobiłeś świetne­go Tristana.	Bo pani Sarnicka twierdziła, że wie z najbliższego źródła, jakoby Hitler chciał zająć Czechosłowację. Podobno ma część oddać Włochom, część nam, ale największą część, razem z Karlsbadem, zabrać sobie. Ładnie bym wyglądała! Oni tam nie mają masła w Niemczech. A ja sobie wprost nie wyobrażam życia bez świeżego masła. Jak myślisz, czy pozwoliliby mi sprowadzać masło z Polski?	Byś pan nie wspominał nikomu o moim zakładzie dokonania zbrodni. Nie mogę, naturalnie, zabronić panu, byś mnie śledził i pokonał, o ile zdołasz pan tego dokazać.	Nie ma już takich! Kto miał odstąpić, to już sobie precz poszedł!	Nie przerywaj. Takim świadectwem dobrej woli będzie wystawienie zobowiązania pokrycia strat i wpłacenie jakiejś kwoty dla zadokumentowania uczciwych zamiarów. Jeżeli to zrobisz, podjąłbym się ratowania ciebie. Zaznaczam jednak, że bynajmniej nie gwarantuję pomyślnych skutków swojej interwencji, gdyż stryj nienawidzi cię z całej duszy. Zobowiązanie musi zawierać przyznanie się do malwersacjimalwersacja	Nie wiemy, panie Cyrusie	Nie wiesz złodziejko! ty nie wiesz, ukradłaś mi syna!	Nie znam aścinego nazwiska a nawet jego oblicze po raz pierwszy w życiu oglądam.	Nie! Bardzo dziękuję, ale nic nie chcę. Zrobię, co będę mógł dla syna pani, bo jest moim kolegą i poczciwym chłopcem, ale nic nie przyjmę. Dziękuję!	O kobiety! o kobiety!... znam ja waszą wyobraźnię romantyczną; wszystko, co na tajemnicę zakrawa, zachwyca was; a zatem nie widziałeś nic więcej prócz ramienia i mógłbyś, spotkawszy królowę, nie poznać jej, a ona także, zobaczywszy ciebie, nie wiedziałaby kto jesteś.	Otóż nie wiem, pierwszy raz zawiodła mnie metoda. Kapelusz i twarz miała kobiety z towarzystwa powozowa; fil de cosy uszłaby, ale cóż, kiedy była ozdobiona bawełnianymi koronkami. Uważa dyrektor akcentował prawie ze zgrozą.	To znaczy sześć i trochę drobnych nie dam oszukać mojego księżyka.	Tu niema „ale”, tylko jesteś skończonym idyotą, panie dyrektorze!... Nie masz pojęcia o grze, o sztukach, o artystkach, a chcesz je rozdzielać na mniejsze i większe... Ty sam jesteś ogromny artysta, ogromny! Wiesz, jak ty grałeś Franciszka w Zbójcach? wiesz?... nie! to ci powiem... Grałeś, jak szewc, jak cyrkowiec!...	Widziała pani jeden narożnik głębowicki, ale czy pani nie zmęczona? Bo jak na pierwszy spacer, to trochę za daleko.	Wie pan przecież, że wprost nie śmiałabym skłamać.	Zupełnie nie mogę sobie przypomnieć Musiał to zrobić ktoś przygodny.	Ani razu Zbudowałem sobie drewniany szałas na wzgórku, tam sprawowałem sądy i tam sypiałem... De Aquila okręcił się w bok, a puklerz z chrzęścił mu na plecach. „Nie szkodzi, mój chłopcze Pofolguję ci na ten rok”.	Dzieją się tu rzeczy, mój drogi caballero... które nie powinny cię obchodzić.	Gotów jestem uwierzyć panu Wierzę! Idźmyż naprzód, nie ma przeszkód dla nas. Skruszmy tę ławicę, wysadźmy ją w powietrze! A jeśli się będzie opierać, to przyczepmy „Nautilusowi” skrzydła, niech przeleci nad nią!	I muszę tak robić, dopóki dziewczyna, nabrawszy rozumu, nie przeprowadzi się do mego domu. Ale nie bójcie się, chodzę z mieczem i gdyby mi kto zastąpił drogę...	Nie bój się.	Nie dziwię się wcale, bo jest też za czym.	Nie jedź a śpiesz się!	Nie lepiej od ciebie, tato.	Nie mam innej. Nowa suknia kosztowałaby trzysta franków.	Ochroni cię to chto od pleciuchów! i za grobem często nie darują.	Tak Koralia miała poczciwego starego kupca, który ją ubóstwiał, ale wylała go za drzwi. Jestem szczęśliwszy od twego brata Filipa, który nie umie dać sobie rady z Marietą	Wnet się postaram, by go usposobić jak najlepiej dla nas. Do widowiska, które oglądamy, wracam natarczywie. Skończył się atak skoncentrowany pospolitości, skorej do wierzgania. Na foxtrocistów i na shimmistów żywioł napierał. Wiedziała przyroda, czego od nich chciała, lecz oni nie mieli odwagi zrozumieć krwi własnej wołania i pouciekali do nudnych szablonów. Wbrew zleceniom prawa przełomowi ludzie zabiegają w tańcu o wyświetlenie nieistniejącej swej teraźniejszości. W tym mdłym zapale zdemokratyczniała nasza plutokracja dzięki hasaniu straciła związek pomiędzy członkami poszczególnymi paskudnego ciała i w separatkach przy koniaku z jajem, przy lichym szampanie, swą nicość łata i dziurę istnienia swojego ceruje. A teraz zagra nam bałabajkabałabajka	Mnie... to samo... a oprócz tego Louvre. Tylko nie ten malowany. Fe!... Wie pan, tamten. Teraz, rozumie się, skieruje pan swoje pytanie do „ciotki” Joasi, chociaż od niej trzeba było zacząć, bo ona jest nauczycielką i kochaneczką. Widzi jegomość słynny obraz malarza fr. Puvis de Chavannes (1824–1898); jego właściwy tytuł to: Le pauvre pecheur (Ubogi rybak)., secundo „Myśl”, trzecio „Wenus”, czwarto... Zresztą nam się wszystkim ogromnie podoba i „Rybak”, i „Myśl”... Babci...	Bo to on prawdę mówi Tydzień już dziś, jak do niego przyszłam, i ciągle patrzę, jaki to zasęp na niego padł. Taki pochmurny zrobił się, że podczas przez całą godzinę gęby ani razu nie otworzy. Wszystko robi, co trzeba, owszem, ale smętliwie... ani pożartuje, ani zaśpiewa, a jak spytam się: „Co tobie takiego, Janku?”	Posłusznie melduję, że rozumiem, panie oberlejtnant. Gdybym się bez dzwonienia zbliżył do łóżka, to niektórej damie mogłoby to być niemiłe. Ja też razu pewnego przyprowadziłem sobie do domu panienkę, a rano moja posługaczka podała nam kawę do łóżka akurat wtedy, gdyśmy się bardzo wesoło bawili. Wystraszyła się i polała mi całe plecy, i jeszcze rzekła: „Dzień dobry państwu”. Ja wiem, co wypada, a co nie wypada, gdy gdzieś nocuje dama.	Myślałem o legendach, krążących wśród wieśniaków... Podobno słychać szczekanie wśród nocy... Byłem ciekawy, czy i teraz rozlegały się podobne dźwięki...	Co pan chcesz takie to już prawo! Trzeba przecież umierać! Trzeba przecież usunąć się dla tych, co przychodzą! Umiera się podług mego zdania, aby zrobić miejsce innemu, który ma do niego prawo! A wiesz pan, wielu ludzi umrze, podczas mego istnienia, jeżeli będę żył lat sześćdziesiąt?	A może byś już przestał gadać z tym gojem?	Ależ od Przylądka Szponu do Granitowego Pałacu trzeba liczyć jeszcze co najmniej dziesięć mil	Biegamy do mety, żeby się przekonać, który jest najszybszy.	Chciałbym cię ostrzec przed nim.	I dokąd się pani udaje?	Imainujimainować (z łac.) rzekł do Makowieckiego pan Zagłoba przysłowie. powiada: „Kto się czubi, ten się lubi”.	Jakież to? Te, które nazywa córkami? Jest ich, zdaje się, cały tuzin.	Mamy już literaturę wskrzeszoną, dzięki ludziom, którzy się jej chcieli poświęcić.	Niech się stanie, czego żądasz.	No, a teraz, mój panie, racz swego pokornego służącego nauczyć jeszcze jednej rzeczy. Co mam zrobić z głosem? Czy mam udawać niemego?	Panie naczelniku, niech pan sprawdzi, że mam w zębie watę.	Tak ponieważ pytasz mnie, sądzę, że istotnie powinieneś zostać. Sława i powodzenie, które zdobyłeś, rozszerzają tu zakres twej działalności i jeśli ja mogę oszczędzać mego brata, to czas okaże się bardziej wymagającym.	Tak, tak! masz rację, trzy miesiące dla dusz upojonych sobą!..	Takij z niego mużyk?  Babie przywodzić pozwala! ja by ją...	Życzę sobie życzę sobie, abyś dał spokój Falinie i wynosił się stąd natychmiast.	A co mi dasz za to?	A gdzie jest moje Człowieczątko?	A jestem pewien, że w ciągu tych paru dni uległ zupełnemu przekształceniu. Jeśli dobrze pamiętam, było tu inne wejście, a dziedziniec był wybrukowany i zupełnie pusty. Dziś jest tam wspaniały trawnik otoczony drzewami, które wyglądają na sto lat.	A niechby słyszał.	A to kto taki?	A tu nikaj nikogo!	Aby szukać obrony?	Ale biednieńki, taki chudzieńki...	Ben Joela i jego siostry.	Co to było?	Czy rano?	Czy to ty, najdroższa, złożyłaś mi wczoraj wizytę? mówiono mi w domu, że była jakaś szykowna pani.	Czyli przemówił?	Daj Bóg, abyśmy własne gardła wynieśli, a cóż mówić o asystencji!	Dlaczego?	Elizo, to zaszczyt, z którego możesz być dumna! Artur mi opowiadał, jak pan Laurence był przywiązany do tego dziecka, jak starannie przechowuje wszystkie pamiątki. Pomyśl tylko, daje ci fortepian! A to dlatego, że masz duże niebieskie oczy i że lubisz muzykę	Funt srebra, będziesz najbogatszym z obwiesiów.	Heleno czy pierwszy raz widziałaś tego człowieka?	Hm A gdzie masz dowód?	Ja za to wiem i niewątpliwie.	Ja, panie Smith	Jakie?	Joasia kłamie!...	Juścijuści (gw.) rzekłem chłodno	Kapitalny szlachcic, jak mi Bóg miły!	Kto to jest ten rycerz, czcigodny mistrzu?	Masz to czynić, co ci pan Wołodyjowski każe.	No, to jazda!	Nowożeniec	Oj, z daleka, z daleka! Ale pozwólcie spocząć, bo widzę, pod kuźnią jest ława. Siadaj i ty, niebożę My aż znad Ladawy, dobrzy ludzie. Ale z domu dawno, dawno wyszli, a teraz z Browarków, z odpustu idziemy.	Oznajmiono mi, pani żeśmy powinni być jutro przed siódmą rano na pokładzie.	Panie doktorze!	Parę lat temu, panie Fogg, miało miejsce opóźnienie, które na pewno popsułoby pański projekt.	Powiedz mi waćpan, co to wszystko znaczy?	Proszę na wszystko!	Przypuszczam, że teraz będę miał możność częstszego widywania pani...	Płoć jeno, żadnej szczukiszczuka	Rozumie pani dobrze po francusku? Tylko niech pani będzie szczera. No... rozumie pani?	Słuchaj no... Jeżeli tak będziesz traktował pannę Magdalenę, oczy ci wydrapię...	Słucham.	Tylko kobiet tu naszych brak!	Wdowa, WolnośćJakże, wdowa po trzech chłopach, to i nauczna.	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Wojna mówię	Wszystko jedno	Wszystko jedno. Z Psichkiszek.	Zali to prawda, że go wszyscy opuścili?	Znam i ten podstęp! Używacie go zawsze tam, gdzie was mija łatwe zwycięstwo...	Zostawić go tak. Zaraz wracam. Niech jeden jedzie za mną!
Tak jest, znam go. To znaczy posiadam przekonanie wewnętrzne. Wiedząc, że jestem niewinny, zyskałem wielką nad panem przewagę i śledziłem odtąd bez przerwy danego osobnika. Zebrałem dużo doskonałych poszlak, ale nie wystarczają one jeszcze do aresztowania. Jeśli pan pójdziesz tym śladem, dotrzesz napewno do odkrycia i ujęcia zbrodniarza.	Patrzę, bo pani nie poznaję; ale wracam do mojego projektu. Układając się z lwowskim teatrem, byłem pewny zgody pani, bo stamtąd otwarta jest droga na cały świat.	Tak. Była już w bardzo kiepskim stanie położenia. Aż mi się niedobrze zrobiło, mówię wam. Ale ja ją ciągnąłem i ciągnąłem, póki nie wyciągnąłem, chociaż śmierdziała jak słona woda na dnie statku.	No i cóż, Rafciu, u was tam w Sandomierszczyźnie nie ma ani takich dróg nędznych, ani takich wertepów. Prawda? Droga jak po stole...	Zapisał swoje nazwisko do trzech tańców i pewnie po nie przychodzi, cóż to za męka!	Niech pan to pilnie rozważy Ja bowiem wykładam fakt, że mechanizm naszego czucia jest rozleglejszy od mechanizmu tej części natury, którą widzimy i dotykamy. W naszym czuciu istnieją nie tylko zwierciadła do odbijania realnych zjawisk natury, ale istnieją także szufladki, w których wyrabiają się pojęcia niekiedy wręcz sprzeczne z doświadczeniem. My na przykład nie widzieliśmy wystygłego słońca, rozbitej ziemi, a choćby naszego własnego ciała w postaci rozkładających się zwłok. A jednak o wszystkich tych rzeczach możemy myśleć...	Właśnie, powtarzam, napatrzyć się. Każdy ino powiada, że ten i ów widział, drugi słyszał, a Bogiem a prawdą nikt nie wie, co było i czy co było. I cóż nam jakie duchy zrobią? No i co? Ony na baszcie, a my z dala w sadzie, na podwórcu albo lepiej na korytarzu w oknie, co ku baszcie wychodzi. Niechże sobie dokazują po murze, co nam zrobią? Wżdy macie każda krzyżyk na szyi, to śmiejcie się z wszelakich duchów. Coś więcej wam jeszcze rzekę: panny Laura i Hipolita umówiły się ze mną na dziś wieczór. Same by się bały, bo są zarówno tchórzliwe, jak wy, ale staniemy w kupce, to nam będzie raźniej.	Głupiś! co mi do ciebie! Tyle mnie obchodzisz, co ten nagi żebrak nad nami!	Och! Po co łóżko! Jeżelibyś mi pan, panie Copperfield, nie wziął za złe i pozwolił przenocować tu, przed kominkiem...	Nie lepiej, nie lepiej! Zaręczam, że odnośnie do tej wzgardy przesadzacie, sąsiedzie drogi. Pogódźcie się tylko z Bogiem, poproście o przebaczenie, o ile to uznacie za potrzebne, wróćcie między ludzi, a przekonacie się, że was polubią i że wam będzie dobrze z nimi!	Stary Słowanie na noc... zajdźcie do Wiszowego dworu... Tam was ugoszczą radzi.	Eh, chorą!... Ona zdrowsza od nas obojga... Pani pozwoli, że się przypomnę: Miętlewicz właściciel kantoru do załatwiania interesów obywatelskich. Sam sobie wszystko zawdzięczam: nie mam bogatej siostry, która by mnie utrzymywała i płaciła moje długi...	Ja to wiem? Nic nie wiem. Pomyśl pan, jeśli młody człowiek w tych czasach, wieczorem, natychmiast, potrzebuje większej sumy! A poza tym znam tych młodych ludzi. Ich emocje są kosztowniejsze, niż były nasze, i pańskie również. Czego myśmy potrzebowali? Kobiet. Dzisiejsza młodzież potrzebuje krwi. A to jest nie do zapłacenia.	W ogóle do nas, do Czech Skoro Płazy są już pod Dreznem...	Pan jest idealistą. Myśmy myśleli, że z pana człowiek praktyczny. Pan skazuje się na śmierć dlatego, że boi się pan, że się zarazi kilku Amerykanów. Nie bierze pan pod uwagę, że jednocześnie uratuje pan paruset innych godnych Amerykanów z kapitałami, uwięzionych tu, w Paryżu, których gotowi jesteśmy zabrać z sobą do Ameryki na naszym okręcie. Zresztą, jeżeli z pana już taki humanitarysta, to dlaczego pan nie pożałuje tych trzech tysięcy Żydów, którzy, jeżeli nie wyjadą, to też zarażą się i wymrą.	A któż ci broni czuwać nad bratem nawet po wyjściu za Stefka?... Może myślisz, że on przeszkadzałby ci?... Nie!... Słuchaj, Madziuś: jedź teraz do brata za granicę, a my wszyscy a uszczęśliwisz Stefana i... nas oboje... No, powiedz... no....	Czy bywał pan doktor wzywany do wypadków, gdzie śmierć następowała wskutek zabiegów znachorskich?	Cóż za świeże krotofile? Hanka mi jest i dość.	Już tylko ty jej nie broń. Jest arogantka! Dziwię się, że pozwalasz na jej wybryki.	No, Salomonku, tego natrętaśmy zbyli, trzeba przystąpić raz do uczynienia tu porządku...	Ale podróż ku południu również do niczego nie prowadzi a narażamy się na mróz nocny, którego bez ognia nie będziemy mogli przetrzymać...	Oczywiście ja! Już-ż-ż dawno nie zdarzyło mi się s-s-spotkać człowieka... i to jeszcze człowieka, co by się wys-s-sławiał naszą mową!	Tak Anglik, co przedstawił się nam jako wysłannik firmy Thomson i French w Rzymie. Dlatego właśnie zadrżałem, gdy pan hrabia powiedział u pana de Morcerf, że Thomson i French są twoimi bankierami. Na litość boską, działo się to w roku 1829; czy znał pan tego Anglika?	Dziwno mi to że się wasza książęca mość o moje zdrowie z góry tak troszczysz, wielka persona Radziwiłł!... A przecie mi tylko cyngla ruszyć...	Nie tak!... Wiatrak pani z siebie robisz, czy co?... któż tak rękami wymachuje?	Hm... jak on wygląda?	Jestem sam i ulituję się nad tobą. Puszczę cię wolno, ryzykując, że swoją wyrozumiałością sprowadzę na ludzi nowe nieszczęścia. Ale musisz mi powiedzieć całą prawdę.	To była namówiona zdrada! ale któż by się jej mógł spodziewać, tak to stworzenie udawało układną i pobożną kobiecinę!	Z miłości waszej dla pana roście to że zawczasu czarniej widzicie, niż jest.	Jakże ci się zegarek podoba? Dobry ma gust, prawda?	Bardzo. Latem wre i kipi praca, pochłania czas i myśli. Miejskie wakacje to dla wieśniaka ciężka kampania, znojny i troskliwy okres. Jakże mile się wita długie jesienne wieczory! Wtedy się czyta, kształci, uczy i wypoczywa.	Nie sądź, abym była niewdzięczną Bóg widzi, dla niej bym życie dać gotowa, ale gdybym je dała nawet, to jej nie przyczynię tego, co dla niej też... nieprzeznaczone, czego ona nigdy mieć nie będzie.	Lecz co to było? Halucynacja?	Niech mi pani powie choć jedno!	Niewątpliwie bo Adam miał głowę i włosy i zdaje się, że jako pierwszy człowiek, pierwszy musiał poczuć świerzbienie.	Oho! będzie i pan naprzód się jej śnił, a potem pozował odrzekła Marynia.	Ścigałem się swego czasu w Antiochii, ale bez powodzenia.	Ale o co nas obwiniają?	Czarnego Korsarza? On tutaj? No to Maracaibo ma się czego obawiać!	Dziękuję panu, doktorze! Ocaliłeś mi życie.	Jakie? co?	Odpuszcza, to leda dzień się ocieli...	Otóż to przypominasz Ezawa z biblii, który wyrzeka się pierworodztwa.	Tedy najmocniej przepraszam ale swoją drogą mógłby mi pan wyświadczyć serdeczną przysługę staremu, bo cóż to pana kosztuje.	Wiem. W kieszeni fartucha się schował.	Zawżdy pan z panem łacniej się zmówi, w przyjacielstwie żyją, a mścić się na Lipcach zapowiadał!...	Czemu nie? Tylko czy to nie będzie człowiek zdolny przyjąć łapówkę od prefekta policji lub kogo innego, aby mnie szpiegować w moim domu? Oto jedyna wątpliwość.	Nie, nie zginęli i ukazała się książka pod tytułem Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi, w której opisano pana dzieje.	Niestety, on innych pacjentów nie ma i co gorsza, że mieć nie chce.	Ale musi być coś w tych paczkach, gdyż inaczej będą za lekkie	Czy nie wiesz, gdzie to upadło?	Nie wszyscy jesteśmy szakalami! Czy masz na myśli tę mieliznę, na której ugrzęzły galary wiozące ładugę kamieni w roku wielkiej posuchy? Ową mieliznę, która przetrwała trzy wylewy?	Ostawi coś trochę na waszego chleba kęs dla mnie dostatni. I nie będzie wstydu, ani panowania nowego ciarastwaciarastwo	Umyślnie tu czekałem. Nasi już są na dworcu; za godzinę ładują. Prędzej.	...tam są diabły, panie. Morskie diabły.	Ach! Gdyby tylko nie było strażnika!	Ale nowy pan, ten cichy, spokojny, pobożny, skromny, zawojowany przez cesarzównę pan nasz, czy zechce...	Całuję rączki pani dobrodziejce!... Uściśnienia od rodziców, ukłony od całego Iksinowa... Pani doktorowa dobrodziejka miała zamiar przysłać kopę szparagów...	E, nie przesadzajmy. Pan Andrea używa tylko tytułu wicehrabiego.	Ja tam rozumiem	Moglibyśmy wpaść z niego łatwo na niemniéj drażliwą kwestyą narodowości. Miłość własna czyni ją niebezpieczną.	Mowy nie ma. Teraz już mowy nie ma. Szkoda każde następne słowoszkoda każde następne słowo	Musieliście państwo... Pan Dębicki musi być niekontent ze mnie!...	Nie boli cię głowa?	Nie prosiłem o to.	Nie wylazę!	O czym ty mówisz?	Poczekajcie, niech ino zejdę, to pomogę. Pomroka taka, że nic nie widać.	Ratował mnie będzie Pan Bóg, a wy mnie puśćcie.	A cobyś powiedziała, gdyby mnie bakterie zabiły?	A czego?	A waćpan siła dokazywałeś?	A widać to.	Ależ, wielki Boże! w jaki sposób umarł ten wielki władca?	Byle prędzej!	Całe miasto wie Pani aptekarzowa chce swoje córki kształcić na pensji	Czyś była z pastuchami?	Dowidzenia z ojcem, muszę iść spać	Dozwolicie mówić z sobą?	Drożdżyka?	I roztropnie uczyni	Ja, kochanku... Ja mieszkam tutaj, w Warszawie.	Ja, Żyd, jestem podżegaczem wojennym.	Jakiż to?...	Jakto dniówkę?	Mów dalej, komendancie	Mów o chrześcijanach	Noc to... Ale proszę, proszę...	Racja!	Rycerz, Dama rzecze Don Kichot	Szczególniej przedemną Szczególniej przedemną która to wszystko wiem na palcach, bo... bom i ja to przeżyła, odplakała...	Szkarlatyna, miałem wczoraj wiadomość.	Szósta.	To Dick	Uchodź!	W zupełności. Jakiż to jednak rodzaj zbrodni chcesz popełnić?	Wojna, wojna!	Wola boża	Właśnie go szukam; to mój przyjaciel.	Święta prawda
Sam nie rzucam się jeszcze na grubego zwierza nie mam sił po temu, ale potrafię napędzać jelenie na łowców, którzy umieją sobie z nimi dać radę. Zawezwij mnie tylko, Kaa, gdy będziesz głodny, a przekonasz się, że to co mówię, jest prawdą. Dzięki temu posiadam pewną zręczność i gdybyś kiedy dostał się w sidła, postaram się odpłacić ci tę przysługę, jaką mi oddałeś, podobnie jak chętnie uczynię to Bagerze i Balu. A teraz życzę wam powodzenia i dobrych łowów, moi mistrzowie i opiekunowie!	Nigdy tam nie idę, taka jest nasza umowa. Nie byłem od tej pory, kiedy pan mój spalił się na popiół, a ja zaniosłem wiadomość, jak biedne to dziecię opuszczone. Wtenczas rozmawiałem z młodym hrabią i ze starą hrabiną, która umie być cierpką jak lekarstwa, co je wiecznie łyka. A ja dlatego jestem tem, czem jestem; dosyć jest dróg na świecie, żebym nie koniecznie potrzebował wstępować do jej dworu. Naomi szczęśliwa! ach, biedna jej matka! nigdym jeszcze nie widział piękniejszej kobiety! Teraz kwiat ten przemienił się w ziemię, a białe jej ząbki w trupiej czaszce najbrzydszą w świecie są pięknością.	Była żyła w siele ludném ale bardzo niebogatém, Prokopicha sołdatka, najemnica uboga, chaty swéj ani krewnych żadnych niemająca. Męża jéj na dalekim świecie, na wielkiéj wojnie zabili, a został przy niéj jeden tylko synaczek nieboraczek, który nazywał się Prokopek, imieniem, znaczy, ojcowskiém. Biednieńki był ten Prokopek, od wszystkich, prócz rodzonéj matki, opuszczony. Ani u niego ojca i bratów, ani chatynki i pola nie było, przyszedł na świat goły jak Jadam, a jak wyrósł do cudzych ludzi pracować poszedł. U cudzych ludzi w poniewierce i biedzie wielkiéj pracował, na cudze dobro zyzem patrzał i pochmurny stał się jak noc jesienna. Choćby wszyscy nie wiem jak weselili się on sam jeden, jak wilk, bywało, chodzi w ziemię patrzy, jakby już sobie mogiłkę chciał kopać, a wszystko o czémściś myśli i myśli. Nie lubili jego ludzie za pochmurność i niechętność i nie szanowali go, zwyczajnie jak sierotę jedynokiego, za którym ująć się komu nie było. Aż tu jednego roku zaczął ktościś gospodarzom konie kraść. Jednemu gospodarzowi koń zginął, drugiemu zginął, trzeciemu zginął. Po całém siole poszło krzyczenie taj płakanie, bo ludzie byli tam nie bogate i strasznie żywiołów tych żałowali, bez których w gospodarstwie ciężko. Szukali złodzieja, rozpytywali się, pilnowali	Ja zdaje mi się bądź co bądź na Königstein się dostanę nie mogę wstrzymać ust patrząc na to potworne życie, na ten despotyzm lokajów. Mówię co myślę, a to jest, jak wiecie, doskonały środek dostania się tam, gdzie się już nie mówi, chyba do czterech zimnych ścian więzienia.	To dziecię wahało się, czy się narodzić, czy nie. Nigdy nie zgodziłoby się na to, gdyby było obdarzone rozumem i zdolnością przewidywania i wiedziało o losie człowieka na ziemi, a w szczególności w naszym mieście.	Idź sobie i niech ci się nic nie zdaje	Przede wszystkim, panie, nie dzielę twojej życzliwości dla nieprzyjaciół naszego króla	To i tak wielka dobroć pani, Niro, że chce pani tak długo czekać na mnie. Życie na wielką próbę wystawia nasze uczucia. Ale ja do śmierci będę pani wdzięczny za tę dobroć, za to zaufanie. Ilekroć panią widzę, palę się ze wstydu, że jeszcze nie mogę powiedzieć:	Obawiam się jednak, że właśnie w tym celu salto mortale konieczne jest nieraz ociężalec., paluszki na brzuszku w kołowrotek puścił i niby czerwiatkaczerwiatka troska, męka. 0 losy sadzonek w inspektach marzenia bary mu przygniotła.	Mylisz się, mój mężu gdyż odjeżdżasz na dalekie, obce brzegi, w celu wzmocnienia, nie zaś rozluźnienia istniejących pomiędzy sobą a AlbionemAlbion (z łac. albus: biały)	A bracia moi, młokosy te, porósłszy w pierze zdrajcami nie będą? Alboż to ich dwu już, ledwie pod wąsem nie pożeniła Salome zawczasu, aby im dać sprzymierzeńców! albo to się na mnie nie zjeżdżali w Łęczycy?	Niech cię Bóg strzeże od wszystkiego złego na tej drodze, gdybyś jej nie miał porzucić; ale posłuchaj rady mojej i padnij jeszcze raz na kolana przed Bogiem, uczyń spowiedź, podwój i potrój naznaczoną pokutę, może się On zlituje nad tobą i oświeci twojego ducha. On jest wielki i mocny! Przed Nim padają na twarz pierwsi mocarze świata, przed Nim wiją się w prochu całe narody, On z lwiej paszczy wybawił Daniela, On potopił faraonowe zastępy, On lud izraelski wyprowadził z niewoli, On Syna Swojego jedynego oddał na śmierć krzyżową dla miłości swych ludów. On nie opuści tego, który się pod Jego odda opiekę. On też niech będzie w każdym razie pierwszą i ostatnią ucieczką twoją. Czego życzę z całego serca. Dobranoc!	O, nie wolno! Sprawiedliwy sędzia nie może się w takie rzeczy wdawać.	Pojadę do Malborga albo na dwór mazowiecki, abyś wiedział, że jeśli nie tu, to tam mnie znajdziesz. Poseł twój niech mi jeno powie dwa słowa: Lotaryngia-GeldriaGeldria	Na godzinkę, na przykład do „Adrii”. Wydamy najwyżej po sześć złotych i trzydzieści groszy na szatnię. A trochę się ubawimy.	Nie trzeba... chto borguje, ten się z butów zżuje...	Lecz, wielmożny panie nie martw się tak bardzo, nie zabili ci jej, to najważniejsza.	To ja, panie łaskawy. Ci biedni chłopcy obrali mnie kapitanem po pańskiej dezercji Jesteśmy gotowi się poddać, o ile dojdziemy do ugody, i nie wahamy się co do tego. Przede wszystkim, proszę pana, kapitanie Smollet, dać mi słowo, że wypuścicie mnie cało i zdrowo z tej oto warowni i dacie mi chwilkę czasu do zejścia z pola strzału, zanim wypali pierwszy muszkiet.	I ja nie mam A czy ty myślisz że Kamionker ich nienawidzi?	Chyba że mu powiem, że to pani sobie nie życzy.	Ależ ma szpony potężne i dziób nie lada jaki! Czy nie kąsa?	Wielki Boże! gdzież jest ona? Albożem także jej nie szukał i nie pytał o nią!... Wszyscy szukają i pytają...	Nie idzie o wypadki. Idzie o to, że każdy dzień trwania naszej, tak zwanej wiary jest czynnikiem nieustającej demoralizacji ludowej.	Nie taka sobie dosyć miła mucha!	Toć wiem że mój brat Waligóra zdziczał zupełnie ale przecie mnie jako duchownego i brata swojego odepchnąć nie zechce i nie może.	Ale w końcu, nawet jeśli Albert nie ma takiego majątku jak Eugenia nie może pan zaprzeczyć, że nosi piękne nazwisko.	Nie Dzisiejszej nocy znowu tak wiele z nas odeszło... jesteśmy już prawie jedyni na naszej gałęzi.	Nie.	Nie ma i nie będzie	Gdzież się zresztą podziała, kapitanie, pańska wiara, że Bóg uratował mi życie po to, by pana ocalić? Ja osobiście nierad jestem jednemu tylko...	Jak tylko sprawy załatwię. Chciałbym się z Kurlandii ćwierci dzierżawnej doczekać, a dworek ten, w którym mieszkaliśmy, sprzedałbym chętnie, gdyby się kto ochotny do kupna trafił.	To pewne. Ale pójdę już do mojego obserwatorium, bo inaczej Francuz załatwi wszystko, a ja nie zdążę dowiedzieć się, jaka to suma.	Pięknie powiedziane, panie Cyrusie Ale zdaje mi się, że znajdziemy tego dżentelmena dopiero wtedy, kiedy on sam tego zechce.	Niech przyjdzie, prosił go nie będę, robota jest, ale ciężka, przy obróbce drzewa pod piły...	Wobec pani nie mógłbym mówić o innym, tylko o najwyższym.	A inni w ciągłym próżniactwie obżerają się i wyśmiewają z najbliższych krewniaków.	Yeah, urodziłem się tu.	I dobrze by myślał Jeżeli zadał mi kto ciosy, to bynajmniej nie płeć piękna, ale... czy ja wiem co?... może fatalność.	Co waszmość mówisz! Nie dziwiłbym się komu innemu, ale ty, który sam trzy razy gęściej raniony byłeś pod Chyrowem, który zresztą i w pojedynkach niemało już ran odniosłeś, jakże możesz mówić co podobnego?	A! wierz mi po za tém, czém on dziś jest, czuć jednak przeszłość jakąś, niechybnie lepszą, świetniejszą. Masz słuszność co do upadku; ale bądźmy miłosierne, nie obwiniajmy naślepo człowieka. Kto wié jaki w tym udział miały losy.	Na pewno wszystko jest w porządku.	Dobrze; na którym?	Do diabła! Dla fortuny trzeciego rzędu to przykry cios	Wróćmy do obietnicy, którą pani chciała na mnie wymóc	Jak pan widzisz, nie ma tego dużo.	Będziesz pan to samo robił z początku u nas, później użyjemy pana do czego innego. Pierwszy miesiąc na próbę... co?	Co? To pan nie żartuje?	Więc bywaj zdrów, a przed ślubem wstąp do mnie. Ona będzie miała pięćset rubli posagu, no i co potrzeba na bieliznę i gospodarstwo.	Co się stało?	Nic. Teraz powinieneś wziąć na przeczyszczenie. Nawet	No, no! Jak się ten człowiek nazywa?	No, to jeżeli cię zabiję jeżeli cię zabiję, wyglądać mogę na pożerającego dzieci!	Po cóż masz nocować? Wyjedziesz przecież na noc.	Bo już co dnia zgłasza się ktosikktosik (gw.) teraz. robią w pojedynkę, cichaczem, byle prędzej.	Jak mi się podoba.	Powietrze i woda są tu dobre, ludziska bogobojne, ale jadło zgoła kiepskie a drałujemy jak wariaty... lub Anglicy. No, i nocą czuje się mróz w kościach.	Niech... Jeśli usłyszę jeszcze jedno słowo podziękowań, to słowo honoru daję, że, chociażby pieszo, w tej chwili uciekam.	Mnia, mnia, mnia A cóż za paskuda ten wyjec za...any. Hej, chłopiec, do stu par diabłów, podeprzyj tę belkę. Skaleczyłeś się? Do kroćset, przywiąż tu wyżej: tu, do kroćset diabłów, hej, tak, moje dziecko.	Otóż w tym właśnie sęk Pan rozumie, względy wojskowe. Ogromny system podziemnych korytarzy. Magazyny, prochownie i tak dalej. Posiadam bardzo dokładne informacje. Mamy szesnaście karburatorowych podziemnych twierdz dokoła Pragi. Na powierzchni ani śladu, tylko footballowe boiska, budka z sodową wodą albo patriotyczny pomnik, ha, ha, rozumie pan? Dlatego właśnie budujemy tyle różnych pomników.	Widziałem i słyszałem. Widziałem w teatrze Valle, słyszałem razu jednego, gdym był na śniadaniu u hrabiego.	Ciebie wyłowił ze stawu młyńskiego, przecież wiesz, że małe dzieci przynoszą ze stawu.	Czy flet przyniesiony?	Czy są jakieś przeszkody hermetycznehermetyczny zapytała tajemniczo brunetka.	Micio Zielak noś sobie zbil...	Ja też, dziadku. Ty do grobu schodzisz, a ja o zakład muszę dbać, bo go wkrótce odbiorę z twoich rąk.	Et!... głupiutka jesteś, kochanko Ażeby zaś pan Solski miał jeszcze jeden powód do zazdrości, to...	Później, później Czy to już wszyscy, którzy przybyć mogli?	W jaki sposób mogłeś naraz zgłupieć do tego stopnia, żeby mu odpowiadać!	Wasza miłość nam przygania, zawżdy ino nam... wszak paziów jest dwustu!	A? Czemu? Czy to tak łatwo? Najprzódnajprzód	To musi jaśnie pan dać zastaw, a ja od Żydków wydobędę pieniędzy.	Mróz okrutny, miłościwy panie, aże powieki do jagódjagody (daw.)	Wy wszystko wiecie naprzód i prędzej niż ja więc i o koronacyi pewnie już wam mówiono.	Wytępienia! zagłady... Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi w Stokłosach? A no, owszem, niechże przychodzi ze swoim planem i zamysłem. Chłopów, których ja pracować, żyć, myśleć nauczę...	Jam zapłaciła komorne i mieszkam tu za pieniądze, tak jak i wszyscy	Iz czerwonych Żydków ja znam Lejbku, Szmulku, bohati Żydki	Co tam mruczysz pod nosem, Sancho?	Jak to?	Tak, to my	Więc pana lubią te tysiące ludzi, którzy pracują w pana kopalniach, biurach i fabrykach?	Co zechce	Dziękuję, Vanière To bardzo ciekawe.	Ei... ei... ne... ne De... de... de... deck... cke... cke	Jakie to piękne!	Ktoś mi tu... papiery przewraca	Tak! gdyby Napoleon był powrócił	Tak, wiem doskonale, o jakiem winie chcesz mówić.	Trzy tygodnie temu, mości dobrodzieju	A Bukacki?	Gott behüteGott behüte (niem.)	Głogowski!	I niewiast	Komu?	Milord będzie je miał.	Miłościwy książę	No i cóż? płakała. Ostatecznie lepiej niech ona płacze, niżbyś ty miał płakać.	Oho, moja maszyna widziała gorsze	Polityka, Filozof, Naród, Wojna, Walka	W teatrze. Pytał mię, pani, o twoję nazwę doczesną.	Wybornie.
Marzysz, mały, marzysz niepoprawnie; w błotku nawet po uszy siedząc, marzysz. Wszelkie zło takich najłatwiej się czepia: nie dosięgnie się w życiu, omota w myślach... Albowiem popełniłeś nierozwagę, podobnie jak i my wszyscy, wybrawszy profesję artysty. Trzeba było zostać fabrykantem, kupcem, wszechstronnym lekarzem lub estetycznie usposobionym prawnikiem. Ci ludzie mają równowagę w życiu! Żółw jest w porównaniu z nimi stworzeniem eterycznie chwiejnym. U nich nawet nikczemność osadza się na dno duszy ciężko, solidnie, jakby dla zrównoważenia tej pesymistycznej melancholii, jaką ich napawa filozofia MaltusaMaltus właśc. Malthus, Thomas Robert (1766–1834) ang. przyrodnik, twórca teorii ewolucji biologicznej, zwanej darwinizmem, która tłumaczy przemiany ewolucyjne regulowane doborem naturalnym i walką o byt; autor książek: Podróż na okręcie „Beagle” (1839), O powstawaniu gatunków (1859), O pochodzeniu człowieka i o doborze płciowym (1871)., nawet głupstwo występuje w szlafmycy zdrowego rozsądku lub w rozdartej szacie oburzenia, nawet interes stroi się w jubileuszowy frak społecznej zasługi. Ci ludzie mają równowagę!... Panowie ci posiadają czasami córki na wydaniu. Jest to jedyne źródło, z którego sztuka może zaczerpnąć równowagi u społeczeństwa, oraz kapitalna ucieczka dla tych...	Uprzedzam panią z góry że mogę ją wyleczyć na razie tylko przemijająco; dziś jeszcze nie rozporządzam takimi środkami, by kuracja, którą pani zalecę, dała wyniki bezwzględnie zadawalające i trwałe. Mam jednak nadzieję nawet pewność, że po pewnym czasie, może wkrótce, uda mi się uzdrowić panią definitywnie.	To, co mówisz w tym wypadku, mogłabyś powiedzieć o wszystkim. Byliśmy książętami d’Aumale, które to księstwo przeszło równie prawidłowo do domu francuskiego jak Joinville i jak Chevreuse do domu d’Albert. Nie zgłaszamy rewindykacji co do tych tytułów jak co do tytułu margrabiego de Noirmoutiers, który był nasz i który przypadł całkiem prawidłowo domowi de La Trémoille; ale z tego, że niektóre cesje są ważne, nie wynika, aby ważne były wszystkie! Na przykład syn mojej szwagierki nosi tytuł księcia d’Agrigente, który my mamy po Joannie Szalonej, jak La Trémoille tytuł księcia Tarentu. Otóż Napoleon dał ten tytuł księcia Tarentu żołnierzowi, który mógł być tęgim wiarusem, ale w danym przedmiocie cesarz rozrządził tym, co do niego należało, bardziej jeszcze niż Napoleon III, kreując księcia de Montmorency, bo Périgord miał bodaj matkę Montmorency, podczas gdy Tarent Napoleona I miał jedynie życzenie Napoleona, żeby był Tarentem. Co nie przeszkodziło, że Chaix d’Est-Ange, robiąc aluzję do twojego wuja Condé, spytał cesarskiego prokuratora, czy znalazł tytuł księcia de Montmorency w rowach Vincennes.	No, nie wiem, na co się zdać może ta zdolność, której teraz obydwa daliśmy dowody, chyba jedynie na taki sam wypadek, jak i ten, a daj Boże, żeby i tu szczęśliwie posłużyła.	Ty mi to poradź ojcze Smutnie doświadczyłem że woli własnej nie umiem dać kierunku, przyznam się, że dziś nawet, chodź się tu przywieść dałem jak posłuszne dziecię, nie mam odwagi spojrzeć na przyszłość	Czemuż nie, jeśli interesuje cię to teraz, gdy ci już na nic nie mogę się przydać.	Mnie już więcéj nie było potrzeba zastukałem sobie w główkę i zaraz mi odpowiedziało, że to wasze być muszą. Ale jak zaczęła Naścia gadać i to i owo, a ja z nią śmiać się, a tu nadeszła i Hrycycha, i we troje bajdurzyli, tak i do nocy przebałakaliśmy. Dopiéro ja, żeby nikt nie widział, pociemku wody nabrawszy, przyciągnąłem je tutaj.	Oprócz klejnotów moich, sukień i sprzętów nie mam nic. Pieniędzy, gdyby mi je dała królowa, nie podzielę z wami, ani wam dać tknąć, muszę je mieć na wszelką przygodę.	Jak to, więc nie każesz go aresztować?	Nie umiem wyrazić, rzekł, jak mnie pańska dobroć porusza... lecz byłoby nadużyciem...	Nie. Nawet niegłupia i niezła w gruncie rzeczy, tylko... taka jak tysiące innych z jej sfery.	Ustępujmy, na Boga, ustępujmy! Gdybym wiedział, że nie mają pieniędzy, wolałbym im ze swoich pożyczyć, byle chociaż z pozorem honoru pozwolili nam odejść.	Uważaj pan, małżeństwo to jest mądra i dobra rzecz. Tylko trzeba wiedzieć, że jeżeli nie potrafisz być prawdziwą głową domu, to lepiej powieś się przed ślubem. Żonę trzeba trzymać ostro w cuglach i prowadzić pewną ręką, bo jeżeli nie, to albo ci się baba znarowi, albo będzie cię nosiła, uważasz, gdzie zechce. Bierz pan, powiedzmy, przykład ze mnie. W zaufaniu ci powiem, że, oczywiście, jak każdy człowiek, od czasu do czasu nie mam racji, ale nigdy nigdy nie pozwalam się za nos wodzić. I co? Jakie skutki?	Nie, nie, rzekła, to być nie może... ani do Borowiec nie wrócę, niepodobna mi, choćby tam nawet nie królowała ta nienawistna kobieta, która śmiała grać rolę wspaniałomyślną i przyjeżdżała tu domnie. Ona! do mnie! Brońcie waszego majątku, poczęła żywo, bo ja go ani wezmę, ani korzystać będę z tego cmentarza moich najdroższych pamiątek, ale nie chcę, by go profanowały ręce tej przeklętej, które śmierć zadały ojcu mojemu...	Myśmy już byli, ale jak państwo wybiorą się tam, weźcie mnie jeszcze raz z sobą dodała, zwracając się do Maryni. ani mrumru! Dobrze...	Jak się czujesz, Robinsonie? Już ci lepiej... nieprawdaż? Pewnie bałeś się trochę, gdyśmy tej nocy mieli pełno wiatru w czapce?	Tak, jak to powiedziałem waszej ekscelencji.	Ależ Peppino nie należał nawet do mojej bandy, to biedny pasterz, który nie popełnił żadnej innej zbrodni prócz tej, że dostarczał nam żywność.	Kali do nich nie trafić i nie zostać, bo Kali kochać pana wielkiego i córkę księżyca.	Ale Koralia jest coś roztargniona. Nasz młody przyjaciel wziął Koralię, sam nie wiedząc o tym, i sprawi, iż popsuje nam ona wszystkie efekty; sypie się, dwa razy nie dosłyszała suflera. Panie, proszę pana, schowaj się pan w kącie Jeśli Koralia zakochała się w panu, pójdę jej powiedzieć, że pana nie ma.	Bo widziałem, jak z całej siły dała w twarz tatusiowi, który jest przecież dużo mocniejszy ode mnie.	Czy ten kelner jest bardzo zajmujący, Zizi? Można by przypuszczać, że ty zamierzasz robić jego portret.	No! zbytnio sobie nie dufajdufać (daw.) dziś popr.: żyje. już nadzieja i będzie, co ma być.	No, to o dziewiątej na rogu Skolimowskiej za pół godziny. A tu masz maskę.	Ależ ty nie umrzesz przecie!	Ależ, Turkey, my myśleliśmy, że tego chcecie, jak Boga kocham. Myśmy myśleli, że wam tam będzie znacznie wygodniej.	Co masz na myśli?	Gadaj, gadaj, nie ma rady!	I jam wasz! choć dawno w niewoli krzyżackiej. Wydarto mi oczy, lecz z piersi uczucia wydrzeć nie zdołano, ono wracało zawsze do Tubiugasowego ogniska.	I myślę, że nie zapomnę nigdy!	Ja po niej płakać nie będę a sądzę że i król prędko się pocieszy.	Jak to, niby?	Jedź ze mną! Wyrzucę cię, gdzie zechcesz. A może u mnie się zatrzymasz? Mam pół pałacu na twe rozkazy.	Nie będziesz sam. Jeszcze dzisiaj wyślę cię do Tworek.	Nie ja!	Nie, nie, señor Hirsch Jeżeli pan istotnie spotkał capataza de cargadores, a to nie ulega wątpliwości, to był pan najzupełniej bezpieczny.	Niechże ją pioruny zatrzasną! Niechże ją podstępni Włochowie robią, nie szlachcic, którego Bóg zacniejszą od innych krwią przyozdobił, ale też i zobowiązał, aby szablą, nie apteką, wojował i imienia nie hańbił!	No, mówże! co ty na to? psie jakiś!	Owszem, kocham cię, Józku. Jestem twoją żoną i nigdy kochać cię nie przestanę.	Pójdziemy na kolację do „Europy”.	To bestya naprawdę zdolna. Czyś ty uważała, że on jakby się trochę zmienił na twarzy?	To mi przyjaciel co się zowie! Miło spojrzeć na niego.	To na trwogę!	Toś mi z nieba spadł, jak mnie Bóg miły!	Tylko mi pani tego nie mów, panno Magdaleno.	Więc od tego czasu nie byłeś ani razu we dworze?	Bo Mercedes jest ładną dziewczyną, a ładnym dziewczętom nietrudno o amantów, szczególnie jej! Włóczą się za nią tuzinami.	A był to triumf dobrze zasłużony!	A da Bóg, Tykocina dostaniem, to co komu do tego, czego ja za murami szukam. Co kto sobie ma ze mnie dworować, hę?	A teraz przyjrzyjmyż się jeszcze raz czerwonym kabatom!	Ile jest wszystkiego razem, Harvey’u?	Już o sałatkę bądź spokojny...	Mówię raz jeszcze, niechcę żebyś pan tu bywał.	Tak, ojcze.	Tak, panie.	Wiecie przecie dobrze, wino młode ze wzgórz andegaweńskich?	A cóż mię twój cygan obchodzi?	A cóż to ma do rzeczy?	A któż?	A listy dzieci?	A nieważne jakie?	Beim Fuss! Schultert! Beim Fuss! Schultert!	Biorę z każdego człowieka, co mi potrzeba.	Bo Zakon to taki rycerz!	Bogiem się klnę! Zresztą pan się przekona, Wierzbówka o dziesięć mil przed miastem. Cerkiew tam wielka, a szynkarz rudy. Wania Kruńcow się nazywa.	Bywa w Besançon!	Bóg wie	Gorzej, bo znowu leżę i teraz pewnie bez powstania.	I co?	Inwokacja	Ja ci dam ja ci dam co zechcesz...	Jesteśmy wszyscy równi przed Panem	Joasiu!	Lupin uspokoił ją.	Matuchna chora?	Może byśmy podeszły tam... pod kasztan...	Może chory?	Myśl pańska bardzo mi się podoba, ale jakże wprowadzić ją w wykonanie?	Najmiłościwszy ojcze! cesarz straszny i silny jest!	Naszym pociągiem?	Nazywam się Dawid Balfour jestem do usług waćpana.	Niech mię Bóg strzeże i broni od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu, zaczęła po wyjściu Rokowiczowej Apolonja, i ciągnęła dalej rozpoczętą rozmowę, komunikując	Od jednego z przyjaciół jenerała.	Panie jesteśmy niezmiernie zmartwieni tym wypadkiem.	Pewnie, że goj jest także człowiekiem, ale ty z twoimi mądrościami gorszy jesteś od goja.	Prawdopodobnie.	Pytam, człowiek ma jedno życie?	Tam są!	To co? Tobyś mnie pewnie pokąsała?	To niby znaczy, żeś to waćpan powalił Gustawa Adolfa?	Tę samą drogę i ja przebyłem w ciągu czterdziestu godzin, a jutro o dziesiątej rano muszę być w Londynie.	W Bristolu, w bankach i innych miejscach	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Ziemia się rozstępuje.	Widzi pani	Wierny sługa, przychodzę po rozkazy	Wy uświęcone niby to styrczydłostyrczydło bluźnierstwa., cmanićcmanić	Z Peggotty?	Zamknij mu mordę. Ty tam, stoisz bliżej.	Zdaje mi się, że i wam złożymy dziś życzenia.	Łapa!
To nie szatan ale czarnoksiężnik jakiś przybył tu na obłoku drugiej nocy zaraz po wuja odjeździe, zsiadł ze smoka i wszedł do biblioteki; nie wiem, co tam robił, krótko bawił i przez dach czmychnął, cały dom dymem napełniwszy. Kiedyśmy się zebrali na odwagę, żeby zobaczyć, co on tam zrobił, nie znaleźliśmy ani izby, ani książek, ani śladu nawet gdzie były. Pamiętam tylko, że uciekając krzyknął głośno, iż płaci Don Kichotowi zemstą, która mu się od niego należy. Powiedział jeszcze, że się nazywa Mugnaton.	Cieszę się, że cię to nie wzruszyło.	Ach tak To znaczy, że na te dni, kiedy nie można się bez niego obejść.	Boże święty... co się to dzieje na świecie, a my, chudziny, rodzimy się, żyjemy i mrzemy, jako te myszy w norach, niczego nieświadomi.	Opowiadają o nim duby smalone. To jakiś dziwak i nudziarz. Nie należy do towarzystwa, a nawet do żadnego z tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli się gdzie zjawić raczy, to tyle zawsze pokaże ludziom efronterii i wyniosłości, że każdy gorętszy kipi. Toteż tu młodzież ostrzy sobie na niego pazury.	Przekonam go, że się myli.	On? ten pan, z troskliwością o mnie? Co za czułość! Chciał się zapewne pozbyć ztąd upiora Tak jest, my na jednym ziemi kawałku razem żyć nie możemy!	Chce, abym opuścił więzienie a na to nie zgodzę się nigdy.	Tak postacie historyczne dziwnym ulegają losom. Niéma kogoby nie oskarżano i nie broniono, czegoby nie uniewinniano i niepotepiano zkolei Inkwizycya znalazła apologetów, świętych poczytywano za szalbierzy. Historya nie obroni się pono nigdy temu ciągłemu odświéżaniu i przetwarzaniu, pod pozorem szukania prawdy, wistocie zaś dla celów ubocznych, dla potrzeb chwilowych, a bardzo często przez miłość własną, która nicować każe, aby się ze sztuką popisać.	Poznałam wszystkich panów z biura tylko na ślubie, potem zaraz wyjechaliśmy, ale teraz przyjdzie do bliższej znajomości. Mąż mi mówił, że chciałby, żebyśmy się zbierali jednego tygodnia u państwa Bigielów, a drugiego u nas. To bardzo dobry zamiar, tylko ja robię jedno zastrzeżenie.	Daj spokój, nie prawuj sięprawować się (daw.) rzekł Zych.	Nic a nic i wcale mi się nie chciało.	Nie nadymaj się, Baloniku, bo pękniesz!...	Śmierć, Pogrzeb, Praca, Robotnik począł pan Omer, wpatrując się we mnie	Czym ja ci się wywdzięczę, stryjciu Antoni, za tyle dobroci, za tyle poświęcenia!	I te recepcje zdarzają się często?	W istocie zręcznieś się pan wymknął kozakowi, którego za nim posłano.	Widziałem czako żołnierza i lufę karabinu; dlatego się tak prędko cofnąłem, żeby mnie czasem nie dojrzał.	Ja liczę jeszcze na inne facecje. Liczę na to, że nasi sąsiedzi z owych długich, „długaśnych” wsi indywidualnych, ujrzawszy nasze gospodarstwo gromadzkie, naszą doskonałą kooperatywę radną, ujrzawszy ogrom rezultatów zbożowych i kulturalnych, wreszcie swobodę naszego ustroju, gdzie człowiek żywie póki chce, a odchodzi, kiedy wola, bo nie jest przykuty do skrawka ziemi słyszy pan, co za horrenda!	Zdaje ci się że moje życie było jak różyczka w ogrodzie. Żebyś ty wiedział...	Wielki mistrz do ostatniej chwili nie mógł uwierzyć, że to polskie mrowie tak nam na kark wsiądzie a gdy na wszystkie strony nas obiegło i nasi padali jak muchy, mistrz stanął na czele szesnastu chorągwi. Błagali go rycerze, aby z życiem uchodził, lecz Ulryk z gniewem wszystkich odsuwał, mówiąc: „Zwyciężę lub zginę!”	Otwórzcie bramę! Chcemy przekonać się, czy nie knujecie zdrady przeciw naszemu panu...	Proszę pana! Nie jestem wcale „jaśnie pan”, lecz najzwyklejszy Baryka. Przykro mi, że narobiłem państwu takiego zamętu.	O, tam bywa sporo osób godnych szacunku. Wystarczy ci, jeżeli powiem, że nawet policja zagląda tam co parę dni. Co prawda, nie dla przyjemności zagrania w pokera lub bridża, ale przecież i robienie rewizji w lokalu też jest emocjonującą grą.	Naprzód stary od rozbójników je ratował, potem w drodze widać mniszkę namówił sobie. Na zamku gdy ona wrzekomo chorowała a książę na łowach był, podkradał się do niej. No	Uchowaj Boże, chłopcze nie potrzebuję niczego; Bogu dzięki rzemieślnicza profesja potrafi wyżywić człowieka. Schowaj sobie pieniądze, tego nigdy nie można mieć za wiele. A swoją drogą bardzo ci dziękuję za propozycję, i czuję się tak zobowiązany, jakbym z niej skorzystał.	A ja dixi, że wasze fizjologie to brednie, a wy sami stado wariatów! Jestem Niemiec i basta!	Przyjdź lepiej o pół do siódmej, bo mogę się czasem spóźnić!	To jeszcze po matce	Och! Nie myślałem, że jesteś tak banalny; ten frazes jest mocno zużyty. Czy nie wiesz, że wszyscy mamy pretensję do tego, że cierpimy o wiele więcej od drugich?	„Britannia”! Tę nazwę nosi wiele statków i nie jestem w stanie nawet stwierdzić, czy to był statek angielski, czy amerykański.	Dwadzieścia lat nad tym pracowałem a teraz sprzedam to pierwszemu lepszemu, kto przyjdzie! Moje ogromne marzenie! Największy z dotychczasowych wynalazków! Naprawdę, Bondy, to straszna rzecz.	Pójdziesz do Szczuczyna, stamtąd samą granicą pruską, hen! aż do Tylży. Taurogi będą o cztery mile naprzeciw, po naszej stronie... Siedź w Taurogach tak długo, póki wszystkiego nie wymiarkujesz, a potem wracaj. Znajdziesz mnie tam, gdzie będę... Rozpytuj o Tatarów i pana Babinicza. A teraz ruszaj spać do Kiemliczów!... Jutro w drogę!	Bardzo szczęśliwi Był chyba zbyt dobry dla mnie.	Dajcie mi spokój. Choćby i tak było, no to cóż? Mogę na niego napisać nowy wiersz.	To wcale nie racja, żeby przegrywać mój djament!	Niech i tak będzie, Benedetto mio, ale ja wiem, co mówię. A być może, że pewnego dnia i ja założę niedzielne ubranie, stanę przed jakąś bramą i zawołam „Otwierać”. Tymczasem siadaj i jedzmy już.	Ale czy jesteś pan pewny, że dom Thomson i French...	Więc książę zmyślił? Dlaczego? po co?	Podawać na ten sąd łatwo, ale wygrywać nierychło Mamy wdzięczność za te kompromisy. Majorze, bądźmy cierpliwi. Tymczasem, wracając do doczesności, wyjeżdżam na całą zimę. Pałac mój stoi na pańskie rozkazy. Wygodniej tam będzie jak w dotychczasowym mieszkaniu.	Ale na co tyle?	Mam, wczoraj dostałem, ale jeszcze czytam. Bon! pożyczę panu, kapitalna historja i z takim pieprzykiem, jak to my lubimy, panie Stanisławie.	Nie uczynię ja tego, czego ode mnie chcecie, tak mi pomagaj Bóg i Święty Krzyż.	Krawiec to człowiek, zaś szczotkarz to tylko szczotkarz.	A to, moja matko, mróz pootwierał rany.	Czy to ty, Frumet?	Cóż to, pono Mateusz już zdrowy, chodzi?...	Dlatego, że chcę, ażeby pani wyszła trochę z tych modnych form, z tej sztywności nieznośnej i żeby pani była więcej... kobietą?	Gdzieś dostał wiadomość? Któż tu rozumie po ludzku?	Walka to zbytek.	Nie ma czasu. Stada chańskie wyjadły wszystką trawę. Trzeba nam jak najprędzej stąd uciekać, inaczej stracę swój dobytek.	Szelma kapryśna. Ja myślę, że ona wszędzie łazi.	Jakkolwiek szybki i wyborny jest twój statek, nie zdoła jednak wpłynąć w górę wodospadu Morgheda.	Bo matka zapewne nie wie.	Koniecznością! Mam tedy kochać na receptę?	My byśwa ojcu nie dali, oho!...	N-nie A ty?	Na wsi mieszkał...	Na zawsze	Nie!	Nie.	Pan Dyzma? nie zna go pan?...	Pilnuj Maćka, coby kołacza nie zjadł.	Nie ma takiej potrzeby, sami sobie poradzimy. Bądźcie cicho i dorzućcie do ognia.	Proszę nie utrudniać, zanim w możliwości podziemia zstąpiłem. Zawsze przez nazwę dobraną szczęśliwie lub też formułkę zdarnie ulepioną rozwiązać umiem najtrudniejszy problem.	Teraz nie musisz już zawracać sobie głowy tamtą sprawą.	Rozumiem, panie prezesie, ale można by spisać i pociągnąć ją do odpowiedzialności za fałszywe oskarżenie.	I czego pani tak dalece boleje nad gimnastyczną ewolucją tak dalece naturalną!... Nie rozumiem...	Do tego interesu trzeba poszukać kogo innego.	I w dwóch jest światełko... Ludzie tam jeszcze czuwają... Pewnie starszyzna.	Co? Co pan robi?	Jakie ale?	Słyszał, co Littimer mówi?	Weź spólnika z gotówką, albo z kredytem dużym, znajdziesz łatwo.	Opiekunów też ma, w braciach nieboszczyka Miklasza! odparł Rawa.	Teraz możemy zasiąść do śniadania	Ależ pomyśl o urodzeniu Doriana, o jego stanowisku, o jego majątku. Byłoby niedorzecznością z jego strony brać żonę z tak niskiej sfery.	Dziękuję, dziękuję... Ach, jak dziękuję...	Noc bardzo widna	Pan de Rubempré należy do dziennika	Tak: byłam już wtajemniczona.	Ty Boga kochasz? ty Boga kochasz? A święte kielichy kto pokradł Panu Jezusowi?	A czymże one są?	A ten blankiet ten blankiet pozostał w jej rękach?	A więc przyjmuje pan	Ja zapłacę.	Jedźcie, jedźcie!	Jużci we Francji.	Mdłości...	Może i dobrze! czy ja wiem	Ne znajuNe znaju (ukr.)	Niech pan psor sam zobaczy... O... o... o...	No, idźcie z Bogiem, a we wtorek przyjdźcie.	O jakiej rzeczy?	Owszem, dokończę.	Pani Weychertowa zostaje jeszcze jakiś czas w mieście.	Stary pan umarł...	Zemdlał!	Ziemia poczęła wiosnę!	Żeby cię, psi synu, z twymi jagodami!
Nie wiele się dowiedział.	Oskierkę muszę także oszczędzić, bo to człek znaczny i szeroko spokrewniony; ale Wołodyjowski z Rusi pochodzi i nie ma tu relacyj. Dzielny to żołnierz, prawda! Liczyłem też na niego... Tym ci gorzej, żem się zawiódł. Gdyby diabeł nie był przyniósł tych przybłędów, jego przyjaciół, może inaczej by postąpił; ale po tym, co się stało, czeka go kula w łeb, jak również dwóch Skrzetuskich i tego trzeciego byka, który pierwszy zaczął ryczeć: „Zdrajca! Zdrajca!”	Tamto już się skończyło Teraz ona jest tutaj, czy chcesz, żebyśmy się zapytali wprost, którego woli? Nie zadrwi z nas przecież, bo jesteśmy razem?	Dla samego stylu byłoby zbawienne, gdyby tak można jej czystość dochować tańczyć.... to znaczy właściwie nic nie chcieć, zwłaszcza od życia, które nas otacza. Ta zasadnicza w tańcu postawa klasyczne linie uzyskała jeszcze za najdawniejszych, starożytnych czasów, na płaskorzeźbach egipskich nagrobków i na starogreckich malowanych wazach. Głowa, ramiona, biodra i golenie odmowę tylko wypowiadają dla mdłych powabów, którymi życie rozprasza zwartość człowieczego ciała. TaniecTanecznica, tancerz to utwierdzenie osamotnienia wobec zaczepki wszelakich żywiołów, a równocześnie to wybuch wulkanu, który lawą miota na otoczenie, na wszystko co żywe, by ostygnąć w sobie i pozostać głazem. Taniec to monolog myśli oświeconej, hodowanej w cieniu, publiczna rozprawa swojej mądrości z miłością własną, ale bez osłonek, bez wątpliwości, czy możliwości tak zwanych pozorów. Przed tańcem nikt nie wie, dokąd dotrzeć zdoła w głębi świadomości, po tańcu zaś czuje, że wiedzę o sobie niebacznie pochłonął...	A no, próżno, tutaj w ciemnicy żyć nie możemy! trzeba się wydostać.	Na rany Chrystusa! Wołodyjowskiemu się coś przygodziło?	Wszelka nadzieja byłaby tu głupia. Proszę się zastanowić, panie sędzio śledczy, a zgodzi się pan ze mną, że logicznie rzecz biorąc...	Otóż mam myśl!... Ja zajmę się zebraniem kompletu, a pani zapyta pannę Malinowską o najodpowiedniejszych profesorów... Tymczasem będzie pani powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji.	E! jeśliś ty się z nim w szable bił, to on teraz leży.	Zanim znajdziecie się między Nilem a wielką oazą, wszystkie drogi na pustyni będą już pilnowane przez szereg straży wojskowych. Ha! słowa po miedzianym drucie prędzej biegną od wielbłądów! Jakże zdołacie się przemknąć?	Narazi się poprostu na proces i pójdzie do więzienia; dajesz mu bardzo złe rady, Oriano.	Dziecko z twoim temperamentem, niecierpliwością, narażać się na to, aby twoją i moją tajemnicę natychmiast odkryto.	Bóg, mój synu szczególną miłością obdarza żarliwe dusze. Nieczęsto dana jest ludziom żarliwość. Jeśli jednak jesteś tak bardzo bogato obdarowany, tym więcej, mój synu, musisz się zastanawiać, czemu ma służyć twoja żarliwość.	Siedm latek ja z tobą żył i aż póki na nas nieszczęśliwe czasy nie przyszły, jednego smutnego dnia nie przeżył, złości na twojéj twarzy nie widział, złego słowa od ciebie nie słyszał...	Spodziewam się Świeży jak malina.	Ja tego nie rozumiem A widział pan już kiedyś jakąś salamandrę, panie Bondy? Ja właściwie nie wiem, co to jest. Jak to wygląda?	Bardzom rad, że się ta krotofila niemal przed mymi oczami rozegrała, bo mogłem przezprzez (tu gw.)	Przejdą do rąk panienki i jej sióstr. Wiem to z pewnością, bo madame mi się zwierzyła, i byłam obecna, gdy pisała testament	Nie myśl, że tylko dlatego. Ja cię kocham. To tylko podnieca moją miłość, nie wiem, jak to wyrazić: chciałabym cię duchowo pożreć. Tak niedawno to było, a już jestem zła, już teraz chciałabym cię męczyć. Jesteś jedynym na świecie całym. Któż mógł mi dać to?	Zajmujesz się pan zbiorami?	Wiész ty co? Już-bym ja i czortouskiemi hroszami nie pogardził, żeby tylko z biédy wyleźć. Żeby gospodarstwa nie opisywali i nie sprzedawali...	Ciebie i tak nie ma cały dzień w domu. Będziesz spał ze mną. Tyle mnie kosztowało. Więc on będzie w tym drugim. I tak nas łączy balkon... Ale nie pora o tym jeszcze mówić.	Czuwanie nie zdwoi, Doro, ich blasku.	Nie dasz?	Nie pozostawaj tam długo, bracie...	Nie.	A waść to nie byłeś u niego?	Jednak... dla tego... także prowadzi się wojny.	Nie! ja tego nie zrobię!	Co pani raczyła powiedzieć? Proszę darować, nie uważałem na bieg rozmowy.	Tak dłużej już nie może być, Jakow. Albo ty, albo ja.	Nie wiedziałem. Siostra moja wiedziała, ale ba!...  Ilem razy spytał ją o adres pięknej wdowy, odpowiadała mi zawsze: „Czemu ty, Olesiu, do biura nie idziesz?”.	Skąd?... Z tych pozycyj, których nie zajmujemy albo do zajmowania których sami ich zmuszamy, pchamy ich, błagamy, aby je zajęli. Mego sklepu nie kupi żaden z naszych panów, ale każdy da pieniądze Żydowi, aby on go kupił i... płacił dobre procenta od wziętego kapitału.	Nie mogę panu powiedzieć, bo go nie znam.	Masz tobie! Jak nie ptak, to jego pióra Dopóki nie idzie o mięso, to mniejsza o to.	Rzeczywiście Dawniej wchodziło się przez drzwi od drogi, właśnie tamtędy wniósł mnie pan do domu, gdy tak cudownie ocalił mi pan życie.	Proboszcz mówił, że pan nigdy nie kłamie! Czyż pan mu i na spowiedzi takąż prawdę mówi, jak mnie w tej chwili?	Mówię ci co kiedy, naprzykrzam się, a dyć robisz, co chcesz!	A Sextusa już chyba niewolnik barczysty... bo jéj nikt nie zechce, tak stara i szpetna...	Żebyś ty wiedziała, Marianeczko że to ten sam chłopiec, o którym ci mówiłem, że pana Heliasza od Tatarów obronił! A jak on z łuku strzela!... chrry... Kiedyśmy na tych Tatarów natarli, a było ich w kilkadziesiąt koni... chrrry... kiedy ich gonić zaczniemy... chrrry...	Może pan być pewny. Nawet żonie nie wspomnę, że to pan powierzył mi tę sprawę.	Słyszałem, że to on prowadził tego roku procesję błagalną w Dnie Krzyżowe na „Bugaju”?	Nie? Spoglądał pan, mistrzu?	Co tam czary! Czasem, gdy spojrzę, jak wszystko idzie naturalnym rzeczy porządkiem, to myślę, że czary głupstwo.	Panie Ursiclos jestem bardzo uradowany, że miałem sposobność uwolnić pana z tak przykrego położenia.	Niech sobie będzie straszny, a ja mówię, że przyjdę, ile razy zechcę.	O tak, jestem szczęśliwa! Boże, jakże to daleko do Nowego Roku! Co, wyjeżdża pani gdzie?	Tak, tak. Że tu nocuję.	Czy pan czasem nie byłeś malarzem?	Nie. Zostawiłem w oficynie, bo mnie zawołano.	To se idźta Widzisz ich!... W chałupie gadają, że my kradniemy, a tu proszą, żeby za nich karku nadstawiać.	Ciekawić?! Wie pan, że to brzmi strasznie?	Mówiła mi Marynia, że chcecie jechać do Włoch po ślubie.	Ależ tak, gdybyś była przyszła trochę wcześniej!	Tak, ale wiem, gdzie. Pomogę ci go dopaść.	Każdej chwili możemy położyć rękę na wszystkich tutejszych anarchistach Teraz pozostaje nam tylko skończyć raz na zawsze z prowokatorami, aby osiągnąć pełne bezpieczeństwo.	Dlaczego więc ludzie opowiadają, że po prostu palce lizać?	Ekscelencja ma w kieszeni pięć milionów pięćdziesiąt tysięcy franków będzie za to pięćdziesiąt kurczaków po sto tysięcy franków i jeszcze jedna połówka za pięćdziesiąt tysięcy.	Sapristi! Jak to pan mówi. „Uczucia” i „żywię”. Tego właśnie	Tak. Od Marka.	W tym tygodniu pojadę do rodziców pani prosić o jej rękę.	Nic wielkiego ściana przygniotła mi palec, ten oto z pierścieniem i kamień zranił mnie do krwi...	No to świetnie.	To nieprawda	Bagatela! Żona potrzebuje przyjaciół. Daruj, ale to już operetką trąci.	Drobiazg, prawie nic... Jakieś pięć do sześciu tysięcy rubli...	O co chodzi?	Dziękuję, ale cóż ja tobie będę zabierać...	Stawiam pod głosowanie nagły wniosek króla Maciusia, żeby odroczyć posiedzenie do jutra...	Po otrzymaniu listu pani uważałem za obowiązek i jako dowód uszanowania dla niej...	Przyjdę, gdy pani pozwoli!	Straszna rzecz! Ci giną, wy wyjeżdżacie... Któż tu w końcu zostanie?...	Może mnie tylko wydać za mąż...	Czytałeś pan?	Cóż będzie z folwarkiem?	Gdzie go pan spotkał?	Mucmuc odrzekł pan Nowowiejski lament. pukał.	Po wodę pójdę	Śpicie już?	A potém znowu:	Ale krowa śliczności	Bóg zapłać!	Chodź, poczytasz mi troszkę, uczony chłopczyku.	Chwała Bogu!	Chłopca? Dziewczynkę zapisać?	Gospodarze pójdą.	Kobieta, Mężczyzna, Przemoc, Walka rzekła pani Wąsowska	Kto tam?	Którą godzinę? Dwunastą?	Literat, pisarz	Ludzie.	Lusiu!	Może.	O, ho-ho	Pociągniemy go znów za język	Popłyniem!	Praca, Siła	Przysięgnijcie.	Religia, Małżeństwo rzecze Rikote	Stały tam jakieś bydlęta. Podobno AsyryjczykowieAsyryjczykowie
Po co wy mi o takich rzeczach gadacie? Człowiek nabije sobie głowę bajkami i traci spokój. Przypuśćmy... przypuśćmy, że wracam z Dżjafirką do Samarkandy. I co dalej? Nie ma tam ani mego domu, ani majątku. Może przyjechać baskak, rozpozna mnie i co robić? Lepiej się zaraz powiesić.	Wiem, że mnie kochasz na podziw... Nigdy nie żądałaś ode mnie darów ani opiekowałaś się takimi, którzy nie wahają się szukać kariery nawet pod łóżkami kochanek książęcych. Jesteś łagodniejsza od jagnięcia i cicha jak noc nad Nilem; pocałunki twoje są jak wonności z kraju Punt, a uścisk twój słodki jak sen strudzonego. Nie mam miary na twoją piękność ani słów na zalety. Jesteś dziwowiskiem między kobietami, których wargi są pełne niepokoju, a miłość kosztuje drogo. Lecz przy całej doskonałości swojej, w czym ty możesz ulżyć mym troskom? Czy sprawisz, aby jego świątobliwość zrobił wielką wyprawę na Wschód, a mnie mianował wodzem? Czy dasz mi choć aby korpus Menfi, o który prosiłem, albo uczynisz mnie w imieniu faraona rządcą nad Dolnym Egiptem? A czy sprawisz, aby wszyscy poddani jego świątobliwości myśleli i czuli jak ja, jego najwierniejszy?...	Zrobione. Ja wiem, że dużo będzie zależało od waszego raportu i zgóry serdecznie wam dziękuję. A żebyście wiedzieli, że ze mnie szczery chłop, to wam powiem coś, czem będziecie mogli Bigelsteina i Szepsa trzymać za mordę. Ręka rękę myje. Czy chcecie pogadać z tym frajerem Lempkem i z resztą komitetowych?... Proszę bardzo! Ja nic do ukrywania nie mam. Ale myślę, że to zbędne. Lempke oczywiście będzie na mnie psy wieszał, a Glass wylezie ze swemi staremi oszczerstwami. A jednak nic mi nie zrobią. Ani mnie, ani Sławomirowi, ani Wałachowi. Bo Bigelstein i Szeps wiedzą, że byłby koniec. No, więc jak?... Chcecie, by zrobić wam kontakty, czy wystarczy wam moje słowo?	Aha! to nic... Na to ty dziewka, żeby do ciebie kawaliry udawali się. Ale galonu od nich nie brałaś, ani paciórek, ani hroszy, ani nic? Nie brałaś	Bynajmniej jest to wesele najbogatszego w całej okolicy wieśniaka i wieśniaczki, pięknej jak mało; odbędzie się we wsi, gdzie mieszka narzeczona, którą zowią piękną Kiterią. Pan młody nazywa się Gamasz, bogaty, ma lat około dwudziestu dwóch, ona zaś najwyżej osiemnaście. Słowem, pasują do siebie jak ulał, chociaż powiadają, że ród Kiterii jest daleko starszy od rodu Gamasza, ale kto by tam na to uważał, pieniądze wszystkiemu poradzą. Gamasz jest chłopak dzielny i hojny, chce mieć wesele sute i całą łąkę, na której odprawiać się będzie, postanowił pokryć szałasem, ażeby słońce nie dochodziło. Będą tam wszystkie zabawy, będą grać w balona, biegać do mety, tańczyć z kastanietami i bębnami, bo w tej wsi są doskonali tancerze. Będzie ochoty po uszy, ale najdziwniejsze rzeczy to pewno będzie wyrabiał Bazyli.	Bóg mi świadkiem że gdybym była sama, wolałabym umrzeć.	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do ciebie nie miał i żeby Pan Bog najświętszy opiekował się tobą, biedną sierotą...	Do licha stąd, skąd zazwyczaj.	Ja się na ciebie, Luciu, nie gniewam, ale mi przykro.	Jakież to niedorzeczne istoty, że nasuwają mi takie myśli! Nie będę na to zważać i nie zmienię się wcale	Jakto? Pisała do pani? Czy telefonowała?	Na św. Marcin a czy w Gąsawie czy gdzie koło niej dogodniejsze się miejsce opatrzy, wszystko jedno.	Nagórski, cofnąwszy cokolwiek fotel do tyłu, jakby stwarza­jąc ten pozorny dystans, chciał się od towarzystwa Orlika odciąć, popijał swojego harcerzyka, w pewnym momencie odstawił opróżnioną szklankę na stół i już miał zamiar podnieść się i odejść, gdy Or­lik podźwignął głowę, przetarł wierzchem dłoni załzawione oczy, włosy odgarnął z czoła, a skoro spojrzał na Nagórskiego, wyraz je­go oczu, jeszcze zaczerwienionych i zwężonych, lecz przytomnych, stał się ostry i nieprzyjemny.	Nie dałby mi wiary gdybym to mu jedynie powiedział. Nieobecni zawsze sprawę przegrywają, zwłaszcza gdy są braćmi i gdy przybywają po piętnastu latach, zbrojni w niezaprzeczone prawa i upominają się o należne sobie miejsce. Nawet to prawo pisane, którym ludzie się rządzą, oświadczyłoby się przeciw nam, mimo wszystkiego, co mógłbym powiedzieć... mimo wszystkiego, co wiem	Nie wyjechał do Rosji! Wiedz pan, że nazwisko Molitaire było przybrane, a rzeczywiste jest: Montalbon, zaś fakt wycięcia znaków z bielizny, o czem wszyscy wiedzą, nabiera w tem oświetleniu nowego znaczenia.	Precz z drogi! Szczególniejsze zamiłowanie masz, waćpani, do wtykania swego nosa tam, gdzie nikt cię o to nie prosi.	Ród ludzki ród ludzki dąży do swéj zguby; bo bozka poezya przestała być jego matką-karmicielką, bo nikczemna proza...	To widać od razu po jej stroju. Poinformował pan nas o tym, o czym już wiemy, podobnie jak i cała widownia.	W Mansie Franciszek Piguła, aptekarz, obrócił jakiś egzemplarz podartych Ekstrawagantów na robienie tutek: wyrzekam się diabła uroczyście, jeżeli wszystko, co w nie zawinął, nie stało się w tejże chwili zatrute, zepsute i zgniłe; kadzidło, pieprz, gencjana, cynamon, szafran, wosk, korzenie, kassja, rabarba, tamarynda: w ogóle wszystko, drogi, gogi i senogi.	Waćpanu nic do panny Billewiczówny!	Wiem to wszystko, wiem, ale to nad siły słabej dziewczyny.	Więc niech ci się przypomni! Patrz, czym nie ta sama? Kocham cię jednakowo, pragnę ciebie i marzę o tobie. Patrz!...	Zupełnie jak ptak. Podobno biały król ma na nim pofrunąć do ludożercy Bum-Druma.	A gdzie jest obecnie pani brat?	A ja...	A przecież jeśli „Nautilus” nie ma żeglować po lądzie lub powietrzu i przesuwać się nad międzymorzem...	A! I z jakowej racji?	A! jak gdyby nie mógł znaleźć się człowiek, który cię poślubi i nic za to od ciebie wymagać nie będzie, pozostawi cię wolną.	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Acha! No i co? No i co?	Bez głowy! Wam na wiecach o wilczej swobodzie prawić... ale nie grody dobywać... Wy ziemianie, z pługiem chodzić, a z oszczepem na wilka, albo i na niedźwiedzia, a nie na kamienne ściany! Nim wy je dobędziecie, sami się weźmiecie stokroć za łby!	Biedny chłopak To fakt, jest bardzo zacnym chłopcem.	Bosko, bosko! Chciałbym, aby cię teraz widzieli wszyscy...	Butrymowa.	Chi, chi, chi, chi...	Co bo to panie Janie! myślisz się oponować i nie podzielasz moich nadziei?	Co ci się uwidziało? Ani za godzinę nie będziemy gotowi, Rylski nam się wymknie i czekajże dopiero Bóg wie pokąd, zanim go ściągniesz w to miejsce, gdzie potrzeba.	Co pani?	Czegóż się mazgaisz?	Czemuż nie mogłem zabrać tej książczyny i dać z nią drapaka?	Czy masz broń?	Daleko! daleko...	Dobrze, ale za co?	Dosyć! rzekł z cicha wzdychając Tobiasz	Dzisiaj się pani nie bała?	Gdzie jestem, co to?	I bardzo żałuję, że nim nie jestem.	I plecaka nie wziąłeś? wyrwało się Felkowi.	I w dwóch jest światełko... Ludzie tam jeszcze czuwają... Pewnie starszyzna.	Ja właśnie prawdy chcę od was, aby nie być zmuszoną im wierzyć Więc mówcie.	Jakżeż mógłbym o tym zapomnieć!	Jegomość pan Kalwicki, nasz kochany opiekun A oto dwaj zdrajcy. Czy mam wymienić ich nazwiska?	Jest nawet pełen werwy, jak na człowieka już starszego.	Jeśli pani nam, to jest mnie i Zośce choć trochę dobrze życzy, to niech jej pani o dzisiejszej rozmowie naszej nie wspomina...	Joasiu!	Jutro?	Kto tylko tu był, wszyscy to samo potwierdzają, co on wyprawia. Niech pan posłucha. Bierze te wielkie kadzie, okute żelaznymi obręczami, podnosi, jak garncowe baryłki i ciska spod sufitu na posadzkę. Kadź odbija się od podłogi, podskakuje raz, drugi, trzeci, czwarty. Słychać najwyraźniej: buch buch... Potem drugą to samo. I tak będzie z dziesięć, z piętnaście razy powtarzał.	Kto wie, może by i tak oddał.	Masz pan rację Niestety jednak mój sposób, znakomity dla kogoś, kto jak ja prowadzi życie wyjątkowe, byłby bardzo niebezpieczny dla wojska, gdyż w razie potrzeby mogło by się nie obudzić.	Mój człowieku nie pragnę bynajmniej rozmawiać z tobą. Jeżeli ty sobie życzysz mówić ze mną, to daję ci na to pozwolenie. Jeżeli kryje się tu jakiś podstęp, to chyba z waszej strony i niech Bóg ma cię w swej opiece.	Mówię ci, że położyłam się, ale zasnąć nie mogłam.	Na długo?	Na wieki wieków Siadajcie wedlewedle	Nazywasz się?	Nie mógł odrzekł z powagą zakonnik.	Nie wiem. Może ja taki głupi.	Nie, to deszcz pada!...	Nie... pan Norski Syn nieboszczki pani Latter...	Nieprawda Zbyt wiele znamy przykładów, że zwyciężało. Weźmy chociażby męczeńską śmierć pierwszych chrześcijan. Czyż nie była zwycięstwem?	Nu! aj waj! Jaki wać dumny!	O, nie!...	Och, młodzieńcze, czyż więc Opatrzność wzbudziła we mnie chęć przechadzki (podróżni zwykli w ten sposób rozpraszać ogarniającą ich nad ranem senność), iżbym mógł, niosąc ci pociechę, dopełnić mojej misji na ziemi?... I jakież tak wielkie zgryzoty możesz mieć w swoim wieku?	Och, radość jego jest według mnie bardzo znacząca i potwierdza moje spostrzeżenie: Lucjan jest próżny.	Oczywiście mam brata, rodzinę, przyjaciół.	Oj Waluś, Waluś, wiesz ty, coć rzekę?	Orgaz, we fraku na ramię rzuconym, byczy siębyczyć się	Pan się gniewa na mnie?	Papciu, mój papciu, proszę sprowadzić lustra i konsole, bo doprawdy, mnie aż wstyd, że u nas takie nagie ściany...	Pewnie zbałamuciłeś biedną?	Pewno przyjaciółka.	Powiedz, czy dzieci mają prawo wyganiać rodziców z chaty, którą oni sami niegdyś zbudowali?	Prawdopodobnie; a gdybym nie mogła, to i beze mnie uda się wycieczka.	Ryby... Nie wiem, jakie to można wyłowić dla siebie ryby, idąc przeciwko kulom, kijom, spuszczonym psom podwórzowym i dziennikarskim oszczerstwom, potwarzom, zniewagom.	Spodziewam się	Słodkich potraw	Służę ci	Tak mówią Nic o tym naturalnie nie wiedziałem. Miał słabe serce. Skarżył się już jakiś czas przedtem, że źle się czuje. Był wzburzony, spracował się przy tej łodzi. Diabli go wiedzą. Cha, cha, cha! Jasne było, że nie chciał jednak umierać. Zabawne, prawda? Słowo daję, naciągali go po prostu na samobójstwo. Naciągnęli go	To nic nie znaczy. Ja mam rozkaz nie pozwalać nikomu zaglądać przez dziurkę od klucza.	Uroda	W części zalewie. Cały mój zapas zginął. Zostałam bez grosza. Ale to są tylko półśrodki, a tu trzeba stanowczego lekarstwa. Wicio musi się uczyć, dom trzeba prowadzić, gospodarstwo ulepszać. Krótko mówiąc, potrzebuję zaraz dziesięciu tysięcy rubli.	W serce, wszak tak, i to nożem ugodzonego?	W sprawie dancingu?	Waćpan na Krzysię nie napadaj!	Według... według rozkazu.	Wiedziałem ale jak mnie wzięła frybrafrybra (daw.)	Z pięciu członków.	Za pomocą promieni wychodzących z ciał świecących, widziemy te ciała; za pomocą promieni odbitych od powierzchni ciał, widziemy oświecone. Nierówna ilość promieni od powierzchni ciał odbitych podług jakości powierzchni i natury tych ciał w różnym nam je okazuje blasku. Ciała pod względem światła dzielą się na pochłonywające, na przezroczyste i przeświecające.	Zasługi dzisiaj Kuba odebrał?	Zupełnie serio. Nie chcę absolutnie żadnych układów i proszę o ostre warunki.	Złota, dobra, poświęcająca się dziewczyna, ale... Dlaczego jest to ale! U diabła!
Trwa to od wyjazdu twego... codzień chmura nad czołem wisząca się zwiększa; Tyberyusz ponury i gniewny... a Bogowie coraz go więcéj obarczają... na uczcie znalazł dystych okrutny, ukryty pod poduszką triclinium... podejrzenie znać padło na Vescularisa i Marina... Potém byliśmy w gaju Venery, gdzieśmy patrzali na posągowe igraszki... Cezar sam udał się w głąb lasku; Priscus cieszył się już, że go potrafił rozerwać i z odrętwiałości, w którą starość obleka, rozbudzić... wtém krzyk słyszemy dziwny z ust, które nigdy nie krzyczą... Zjawisko straszne przeraża Cezara w grocie Faunów... pokazuje się Agrippina... Leciemy wszyscy... znikł cień, pozostał tylko starzec rozdrażniony i gniewny... Całą wyspę przetrząsano aby tę kobiétę wynaleźć...	Jużto darmo ona taka bojaźliwa i skromna, że ledwie zasłyszy turkot na drodze, do chaty się chowa... Wybijcie to sobie z głowy.	Rzecz jest ciężka do zniesienia przyznaję to najzupełniej. Pomiędzy szlachetnie urodzonym hrabią a ubogim postrzygaczem baranów leży przepaść. Kończę jednak. W pięć lat po przybyciu fałszywego syna hrabina, tym razem zadając rzeczywiście kłam przewidywaniom lekarskim, uczuła się w stanie błogosławionym i dała życie Ludwikowi... lub Manuelowi, jeśli cię to imię mniej niepokoi. Łatwo odgadnąć wynikłe stąd zamieszanie: żal twego ojca, wyrzuty sumienia, obustronne wymówki. Cofnąć się jednak było już niepodobieństwem. Trzeba było wypić piwo, którego się nawarzyło. Hrabia pozwalał wyrastać obok siebie obu chłopcom, zamyślając z czasem zaznaczyć między nimi różnicę. Ciąg dalszy jest ci znany. Ludwik został porwany przez bandę Cyganów i zrozpaczony hrabia, zwątpiwszy, aby go mógł kiedykolwiek odnaleźć, miał przed śmiercią tę przynajmniej pociechę, że w przysposobionym synu pozostawił następcę. Jednakże wszystko przewidując i chcąc zabezpieczyć los prawego syna na wypadek, gdyby się zjawił, napisał własnoręcznie wyznanie, o którym ci mówiłem i mnie powierzył drogocenny ten dokument, w którym mieści się także rozporządzenie dotyczące ostatniej woli.	A to się ucieszy jakowaś niewiasta śmiał się, przypisując starannie i nie bez błędu na szykowanej liście chrześniaków pułku obce sobie sylaby mojego nazwiska.	Pani jesteś jego córką! alboż mnie pani nie poznajesz? Mieszkałem w Swendborgu, miałem żonę i syna! Ach! Okropne nieszczęścia zwaliły się na biedną moję głowę! Tu byłbym umarł z głodu, gdyby mnie klasztor nie przyjął na braciszka.	Waćpanu niby na przemyślności nie zbywa, a sam się teraz za ucho skrobiesz!	Jedzta, pijta, ludzie kochane, braty rodzone, krześcijany wierne! Miałem i ja kobietę, ino już całkiem nie pomnę gdzie?... widzi mi się, że we Francji... nie, w Italii to było, nie... alem teraz ostał sierotą... Powiedam wam, że co starszy krzyknął: Szlusuj!	Ona myślała, że mnie na partyzantapartyzant (z fr.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).! To mówię waszej królewskiej mości, żem się go chwycił obu rękoma i sercem, bom myślał, że wszyscy ślepi, tylko on jeden prawdę widzi, wszyscy grzeszni, jeno on jeden zacny. I byłbym za niego w ogień skoczył, jako teraz za waszą królewską mość, bo ni przez pół służyć, ni przez pół miłować nie umiem...	No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	Ja tamtych chcę, tamtych, a nie innych, właśnie tylko szlachetne charaktery dadzą się obietnicą ułudzić, bo same do obłudy nie zdolne.	A! więc tak! szpiegi pana kardynała sprawili się dobrze. Prawda, pisałam dziś list, który nie został wysłany. List ten znajduje się tutaj. I przyłożyła piękną rękę do stanika.	Nie, nie! już ani ona, ani on do was nie powrócą: muszą iść z nami! To dziecko krwi naszéj, a to jéj mąż... wyparł się wszystkiego dla niéj i dobrze zrobił... dobrze! Godzina szczęścia lepsza, niż wiek grzybiego pustego życia.	Pędzę do Luwru, wywołuję panią Bonacieux, powiem jej, że się namyśliłem, dostaję list i lecę z nim do kardynała.	Dużo będziesz wiedzieć, szybko zestarzejesz... A zresztą nie, panowie, z was nikt się nie zestarzeje.	Otoż wtem sęk, że jeszcze nie wiem do którego... ale tego z czasem dojdziemy, rzekł niezmieszany rotmistrz...	Gadanie! Przyjaźń jest więcej wartą od miłości... Zaczyna, widzę, lać nie na żarty! To psy płaczą nad odrzuconą przyjaźnią. Ja panią będę spotykać, prawda? bo pani masz w sobie coś, coś... jaby kawałek duszy jakiejś, rzadko spotykanej.	Otóż nie wytną, jeżeli nie damy im na budowanie	Nie przeczytam, jak ciotka wróci, a raczej poproszę ją, żeby sama przeczytała, ja zaś schowam się przez ten czas za ciebie, bo będę miał niemądrą minę, a przedewszystkiem nie chcę, żebyś ty moją niemądrą minę widziała.	Skra temu niewinna, ale ręka czyjaś A no, cóż robić, toć się dlatego nie obwieszę...	Wychodząc, słyszałyśmy jakieś spory, ale widzę, że się skończyły zgodnie. Wolno wiedzieć, o czem była mowa?	Co za ładny kwiat, nigdy nie widziałam podobnego, tylko u ciebie, Oriano, zdarzają się podobne cuda	Po co te frazesy? Powiedz po prostu, że chcesz go mieć w łóżku, że trzęsiesz się z żądzy podstawiania mu swego ciała.	Król? Znam go dobrze, wszak ci szatan mnie był zawiódł ku niemu, a raczej ten człek, zbójca, który tyle dusz niewinnych pogubił, zausznik jego Kochan... Znam ich obu. Król w duszy dobry jest, litościwy, ludzki, ale do Bożych rzeczy chłodny... Nawrócić by go można, gdyby się dał poruszyć... Jemu życie i wszystko obojętne...	Nie rób takiej wystraszonej minki Przecież takie dziecko jak ty nie może szkody zrobić! Możesz robić, co tylko zechcesz.	I ja tak myślę Te narzędzia i broń uzupełnią dobytek Granitowego Pałacu. Jeśli się nie mylę, zapas prochu i śrutu jest znaczny.	Boję się...	Walmy na ratusz!	Nie taka znów młodziutka. Tylko o dwa lata młodsza odemnie. A powtóre, nie szatynka, tylko blondynka. Pan ma kurzą pamięć. Widzieć kogoś i nie pamiętać!	Żem ja tu się znalazł, dziwu niema bom ja na swojéj ziemi i niedaleko od swojego gniazda	Bo tu nie o żarty chodzi, lecz o miljony. O miljony nietylko dla mnie, ale i dla pana.	Juści, juści... na paśniku znalazłem zdechłe jagnię... wzionem, co miały psy rozwłócyć... poskarżyły, przysięgły, com ukradł, sąd przysądził... wsadziły mę i siedziałem... Niesprawiedliwość jest ino, niesprawiedliwość...	Wyjeżdżam za kilka godzin, gdy się tylko ściemni. Żegnam i przestrzegam.	Panna Rudecka może zostać Michorowską, ale nie ordynatową i bez praw do ordynacji.	Bo tak szczerze czy ty koniecznie potrzebujesz tych pieniędzy? Czy nie masz do rozporządzenia sumy, jaką każdy z nas obowiązany jest wnieść.	Muru nawet nie widziałem	Nie wiemy, panie.	Nie.	Widzę, że pamiętasz wszystkie szczegóły.	Wypiję, wypiję. Nie pod wiechamipod wiechami	Nie, nie Dziękuję, pani Leaf. Tak, dobrze.	Chyba żartujesz mości książę, nie ma granic dla istot skrzydlatych!	Ja również nie powożę. Tego sportu nie uprawiam Ale może moja sąsiadka i pan Wilhelm?...	Gdyby pani mogła przyjść o godzinie dwunastej w południe na wystawę obrazów. Dobrze?	Ale ta nieszczęśliwa nie okazywała żadnego oporu	Nie płacz! Bóg wnet skróci moje męki, a po mojej śmierci ulży ci... zobaczysz!	Mnie to nic nie obchodzi.	Jest nadzieja, że dzisiejsza miłość jego będzie ostatnią	Nic, babciu, nic Ten pan strzela sobie gołębie, przecie to nic zdrożnego. Dobrze strzela nawet. Może być królem kurkowym. No, otóż jesteśmy znowu na drodze.	Dobrze wychowani mężowie nie indagują żon a ty masz pretensje uchodzić za szlachcica.	W takim razie nie traćmy ani chwili.	A ja w tej chwili myślałem, że grozi mi jakaś nowa choroba... Chcesz cygaro?	W tym jeno trudność, jak by ją w tamte strony w dzisiejszych niespokojnych czasiechw czasiech słowo honoru., że ją bezpiecznie doprowadzisz.	Ma pan rację! Co to znaczy być podróżnikiem! Trafnieś pan odgadł! A widzi pan, jak sumy rosną, im więcej kolumny mają cyfr!	Tak, tak, panie bracie Tak, panie bracie; i ja byłem lwem kiedyś, i ot! głupstwo, włoska mysz mnie ugryzła i na nic zeszedłem.	Jest dużo do roboty bo ja ogród i kwiatki bardzo lubię.	A kiedy przychodzi do bitwy?	A raczej znieważasz mnie	Ale jak pan żyje?	Naturalnie. Przecie jedzą mój chleb, mają u mnie zarobki! ja im płacę pensję...	Przestań Miszutka po co wygadujesz te głupstwa.	Tumanie, kto mówi o lokaju? Czy ja bym pozwolił, aby mój syn był lokajem?	Zapewne! Powinien być przepych, aby odpowiadał szczęściu i podrażnił arystokrację.	Niezawodny sposób, by uzyskać władzę nad tchórzliwym bliźnim, lecz nigdy nad myślą, która może tworzyć.	Czy to te ważne rzeczy, któreś mi miała powiedzieć?	Gwałtu! Co ja słyszę! Oni są ranni: Prochryst w samą głowę, a Antychryst w serce!	Proszę! Czego to król mógł chcieć?	A czego to waść marudzisz?	Co to było?	Mój mąż... Jest bardzo źle z moim mężem.	A więc zaczynam, rzekł Gaczycki	Czy pan dobrze spał?	Dawno pan wyjechał z Paryża?	No, a co twój malarz?	Czyjeż to są te znowu cyniczne słowa?	A niech to licho weźmie!	A to ci dopiero kawalarz.	Ale wszyscy prefekci są obecni! Gdzież różnica?	Cóż ten Waligóra tu zamyśla?	On mój pies.	Schowaj pan swoje sto rubli! Komitet fabryczny?	Tak. Mam zamiar panią tam odprowadzić.	Walek! sam tu!	A cel jej wyjazdu?	Bezwarunkowo!	Coś powiedziała?...	Dzieciaki... dzieciaki!...	Dziękuję panu	Dziękuję.	Głupia.	Jaka ona piękna!	Któż więcej?	Nu, a w Pana Boga? zapytał Niemiec z uśmiechem filuternym.	Oho!	On bo i niezupełny wariat...	Pani umie strzelać?	Pięć milionów!	Przyjmuję bez wahania, kuzynku	W absolutnym porządku.	Wasza książęca mość!...	Wiem.
O, nie stanie się to, gdyż takem się w waćpannie rozkochał, iż po wiek żywota mego innego afektu znać nie chcę, a tego nigdy nie zapomnę.	Nie sztuka domyślić się własnych zamiarów mów, bracie!	Nie bój się, nie będę cię wywoływał, nie...	Patrzcie no, Szwejku jak się obładował ordynans batalionu Matuszicz i jakie dobre rzeczy taszczy do wagonu sztabowego. Aż dziw, że się nie przewrócił na torach.	O nie, ja nie potrafię! Jestem za gruba i nie wiem, jak się wziąć do tego. Ty bądź księżniczką.	No cóż? Panny Luci nie ma z nami, a panna Stefania chyba się nie zgorszy. Czy pani bardzo niewinna?...	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	Szczególnie! Honor nie znosi obrazy i krzywdy. Jakżeż? Trzyma pani zakład?	No, no! nie spodziewałem się po Zagłobie tego animuszu, by on z tak bitnym mężem, jako jest Bohun, zadrzeć się ośmielił. Prawda, że panu Skrzetuskiemu bardzo był życzliwy za ów trójniak łubniański, któryśmy razem w Czehrynie pili, i nieraz mnie o tym mówił, i zacnym kawalerem go nazywał... No, no! aż mnie się w głowie nie mieści, bo i za Bohunowe pieniądze wypił on przecie niemało. Ale by Bohuna miał związać, a pannę porwać	Ale dobrze, dobrze, wierzę, że ucieczka udać się może; jednakże zmiłuj się, nie czyń tego, przynajmniej póty, póki ja z wiadomościami nie wrócę. Kto wie, może to tylko postrach na ciebie i na szlachtę waszą, może to wszystko nic nie jest i lada dzień oni sami cię puszczą. Bo za to ci ręczę, że pewno zaraz na drugi dzień po twoim uwięzieniu wiadomość o tym posłano do Wiednia, a lubo tutaj robią teraz śledztwa z tobą i protokoły piszą, to jednak to wszystko nic nie znaczy i aż dopiero dyspozycja stamtąd los twój rozstrzygnie.	Chłopak je śniadanie. Dajcież ludziom zjeść, do stu piorunów! Że sami się natkacie i opijecie grzanym winem, to nie racja, żeby ludzie o suchej gębie przemarzali dla waszych wybryków!	Nie podoba ci się nasz dom	Pan Worszewicz powziął skądś wiadomość jeszcze wczoraj, że Natalka odjechała do Woli Zameckiej. Nie mogę zrozumieć, skąd to mógł wiedzieć. To taki bystry człowiek... Domyślił się, że wezmą ślub w tym właśnie kościele, w Woli. Jest tam ksiądz, jakiś, podobno, niesympatyczny. I rzeczywiście... Zgodził się dać ślub. Widać na tej podstawie babunia wysłała mię wczoraj na noc. Pojechałam niezwłocznie. Pędziliśmy co koń skoczy, ale wszystko na nic. Istotnie tam ślub wzięli. Gdym przyjechała, już było po wszystkim: wyjechali. Kazali powiedzieć, gdyby się ktoś dopytywał, że jadą wprost za granicę.	Pisownia i gramatyka?... To mi nie potrzebne. Szkoda na to czasu. Ja chcę tylko nauczyć się konwersacji. O, swobodnie mówić. Przynajmniej tak, jak Borowicz, jeżeli nie tak, jak ty.	Licho ją wie!... Może dziś jeszcze. To miasto nie będzie się długo bronić, bo nie wytrzyma. Chmielnicki idzie w dwieście tysięcy Kozaków prócz Tatarów.	Gardło moje i zdrowie całego wojska zaporoskiego w tym, aby się na nas hetman wielkihetman wielki hetman wielki koronny, Mikołaj Potocki, i hetman polny koronny, Marcin Kalinowski., twój straszny kniaź, któren sam za całe wojsko stanie, a Zasławscy, a KoniecpolscyZasławscy, Koniecpolscy toć nie mogę teraz dozwolić, byś ją rozbudził. Gdy i czerń, i Kozacy grodowi, i wszyscy uciśnieni w wierze i wolności tak się po mojej opowiedzą stronie, jako wojsko zaporoskie i miłościwy chan krymski, tuszę, że nieprzyjaciołom sprostam, bo i moja siła znaczną będzie, ale najwięcej ufam Bogu, któren widział krzywdy, a patrzył na niewinność moją.	Nie płacz, nie płacz, Zocha... Wiesz, dlaczego wiesz, dlaczego nasze życie jest takie smutne? Takie bardzo smutne?	Nie kocham pana... nie mogę przeto za pana wyjść... nie pójdę wcale za mąż!...	O tak, to prawda. Ja o tym wiedziałem od urodzenia, on zaś zdołał się o tym przekonać dopiero wtedy, gdy przeczytał amulet z mej szyi i wszystkie moje papiery. On myśli, że kto raz jest sahibem, jest nim zawsze, obaj zaś pomiędzy sobą uradzili, żeby mnie zatrzymać w pułku lub posłać do madrissah (szkoły). To już raz się zdarzyło i zawsze tego się wystrzegałem. Ten tłusty patałach plecie jedno, a ten wielbłądowaty zasię co innego. Ale nie ma się o co dąsać! Spędzę tu jedną noc, a może i następną. I to się zdarzało dawniej. Ale potem ucieknę i powrócę do ciebie.	Mój drogi ot i skazałeś mnie sądem doraźnym, nie wysłuchawszy. Czyś ty się zastanawiał nad tem, co znaczy wyrażenie: „mąż sprawiedliwy?”	Iii! To prości ludzie! U nich taki zwyczaj, że narzeczeni nie bywają u swoich narzeczonych!	Mowy nie ma o garbie! Ani garbu, ani nic podobnego! Co panicz z sobą robił, że krył się przed oczami ludzkimi i pozwalał na to, by gadano, że panicz kaleka i niespełna rozumu?	Nie nadejdzie, nie nadejdzie! Djabli go przez całą noc po rzece nosić będą! Już ja jego zwyczaje znam! A żeby i posłyszał? Ja jemu sama to powiem! Niech wie, co to kobietę, z dobrej familji pochodzącą, krzywdzić.	Tak, ale dzwony zupełnie jednakowo jęczą i radują się na pogrzéb i wesele; mogliście więc sądzić, że która z księżniczek urodziła się i że się nam radować każą.	Nie żyje?	Nie może być! A! To by pięknie było, żebym nabożeństwo opuścił!	Droga pani, sądzę, że to nie będzie możliwe.	Nie ofiarował pan Apolla? To wstyd, panie!	Od wczoraj nie miałem nic w gębie	Boisz się?	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Ho! ho! poleje się tutaj czyjaś krew!	Cóż ty chcesz żebym ja na to poradził? Czym ja temu co winien? Nie było mnie tutaj, kiedy ten kraj tak przezywali.	Jak? Gadajcie prosto, po ludzku, czego chcecie? Nigdy jeszcze nikogo nie oszukałem, chyba tego żandarma albo szpicla. Co wam zrobić? Na wolności co zrobić, do waszych pójść, czy list zanieść? Zrobię, co będzie trzeba...	Powiedzmy od razu: na trzy lata. Tylko jego świątobliwość mógłby oddać w ciągu roku piętnaście talentów, ale nie młody książę, który co dzień musi przyjmować wesołych szlachciców i piękne kobiety... Ach, te kobiety!... Czy prawda, za pozwoleniem waszego dostojeństwa, że książę wziąłeś do siebie Sarę, córkę Gedeona?	I nikt, panie hrabio, nie ma zostać w domu?	Mój Stachu złoty! ja wiem, żeś ty to dla mnie zrobił. Ale czy aby to tobie nie zaszkodzi w interesach?	Duch kontrawencji to znaczy duch... taki... to jest... co to ten... no duch... O Boże, kiedy nie wiem... taki duch, co to nie lubi... eh, pan już rozumie dobrze.	Cicho, cicho, znów ci gorączka wraca, a ja nie lubię maligny.	Pewnikiem jest dzisiaj, że Ewarysta oraz Yetmeyer nie są sprawcami weselnej tragedii. Baletnica wzięła winę na siebie, albowiem pod wpływem sztucznej atmosfery pantomimowej rozegzaltowana, zhisteryzowana, odegrać chciała jakąś ważną rolę.	Nie lubię mieć za sobą gapia.	A dla kogoż by? Musieli wam stryjko powiadać, jakom jej ślubował Niemcom ze łbów pawie czuby pozdzierać. Ale nie będzie ich trzy, jeno co najmniej tyle, ile palców u obu rąk. Przez to i wam do pomsty dopomogę, boć to przecie za Danusiną maćmać (daw.)	Kto ich wie. Panuje, kto chce, a tak sprawnie, jakby żadnego nie było.	Jak się nazywa?	Zgubił czterysta kilkadziesiąt rubli Naturalnie, że nie było nadużycia, głowę dam za to, ale i firma tracić nie może, tym bardziej, że pan Oberman ma u nas kilkaset rubli oszczędności. Jedno więc z dwojga albo pan Oberman zapłaci, albo pan Oberman straci miejsce... Piękne robilibyśmy interesa mając wszystkich takich inkasentów jak pan Oberman...	Bardzo mnie to cieszy. To znaczy, że moralną dzidą ranię pana, moralną tarczą bronię się przed panem i... co tam jeszcze moralnego posiadam więcej? Zresztą dość o tym! Teraz pannę Stefanię proszę porównać do jakiej bogini.	Księże proboszczu, to zdaje mi się wcale niezłe, jeżeli raczysz czytać głośno, sądzę, że wszyscy posłuchają radzi.	Ożenisz się z Sybillą Vane! Ależ, mój drogi Dorianie...	Eh! to cała historia Spotkałem ją koło Saskiego Placu... szła z tym swoim amerykańskim ojcem... Stanąłem, mówię mamie, jak bałwan i patrzę, a ona na mnie i skręcają na wystawę sztuk pięknych, a ja za nimi...	W istocie tak, ale ostatecznie jaki masz na to dowód? Równie dobrze mogłoby być kogo innego, a zawsze należeć do mnie i dlatego ja tylko mam tu prawo rozstrzygać...	Książe wojewoda siedzi w pokoju Beichlinga na Königsteinie. Wzięto go z Warszawy z tego samego mieszkania, w którém ojca namówił na stronę naszą i w rocznicę dnia gdy wyjeżdżali Kurfirsta witać na granicy.	Na, gerai! gerai!	A na kiedyż mam waszej miłości przybycie oznajmić?	Długo pani jeszcze zabawi na wsi?	A to byś na to przyzwolił?	Ali, idź do swego pokoju i czekaj na mnie. Idę do papy.	To tak co dzień, proszę miłościwej pani; wiecznie jedno w kółko rozpowiada. A powiedz, Krysiu, jak tatuś wygląda?	Pan już na tym robił?	Mrucz sobie książę, ile masz ochoty. Gdy zechcesz umierać, mnie sobie przypomnij!	Dobrze sam je więc odkryję; skoro tajemnice te mają mieć wpływ na życie pani, muszę je poznać.	Odmieni, odmieni. Miejże waszeć Boga w sercu, ja pięknie proszę i panna Hedwiga powieda, że to będzie jej szczęście.	A, to co innego! Kochany wicehrabio, pomówmy rozsądnie.	A! To wiemy bośmy już ich praktykowali od rana; ale to już mniejsza o to, za kilka lat będą one insze w całym tym kraju.	Jest dzieckiem losu, jak my wszyscy.	Jak to a skąd wezmę słoniny i korzeni?	To już wiem.	Tak.	Pan mnie potrącił, panie baronie...	A to dlaczego?	Ha! to Kandyd!	Jak widzę płakanie, to jakby me kto nożem żgnął!	To przegram.	I dziś pan sam gospodaruje, a co z tego?...	No co pan Schultz? Umarł?	Byłaś mi szczęściem, byłaś mi życiem, wszystkim mi byłaś...	Żeby to człowiek był bogaty!	Te karebym kupił od pana...	Ale znaleźli tylko jego trupa.	Zatem do widzenia.	Zadanie bardzo proste. Przyjechaliśmy wymierzyć łuk południka w Afryce Południowej.	Przyszliśmy tu ręczyć za brata naszego Rogera i porękę za niego wszelaką dajemy.	Poszedł do swego pokoju.	Chodź i usiądź ze mną przy oknie Opowiem ci bajkę.	Winszuję panu!... Za ostra, za brutalna, ale nowa!	Wypędzić ją ze wsi!... Wypędzić!...	W świątyni Hator: w jej przysionku i w mojej celi.	Ale ten dziennik będzie ohydnie głupi.	Chcesz mojej rady?	Defensor patriaedefensor patriae (łac.)	Dobrze.	Jezus Maria! Pan profesor wrócił!	Jakże idzie z nawracaniem?	Którenktóren	Owszem słucham...	Pewnie w loży baronowej.	Przewodnicy wielbłądów	Sztama!	Szymon Vidal.	Słucham.	Zdurniałaś, Praksedo?!...
Przeciwnie!... Wasza wielebność jest stokroć lepszy dla mnie, niż zasłużyłem. Idziemy oblegać Roszellę, tam będę walczył pod okiem Waszej Eminencji, i jeżeli będę miał szczęście sprawiać się w sposób, który zwróci Jego uwagę, to po wojnie będę przynajmniej posiadał jakieś prawo do łaski, co zarazem usprawiedliwi odznaczenie, jakiem obecnie chce mnie Wasza Eminencja zaszczycić. Wszystko powinno mieć swój czas: może później zdobędę prawo oddania się sam na usługi, gdy dzisiaj wyglądałoby, jak gdybym się sprzedał.	Ach, mój Boże. Napiszę w sposób najbardziej dyskretny. Jeżeli mój list dostanie się nawet w ręce jego żony, nie będzie miała powodu do podejrzewania go o niewierność. A naprawdę byłabym panu za to bardzo obowiązana.	Moja Adziu Ty jesteś emancypantka, Stefan poeta, a Gabriela kocha was aż do słabości, więc we troje ułożyliście projekt, może bardzo ładny dla teatru, ale niepraktyczny w życiu. Pomyśl sama: czy miałoby sens małżeństwo on znudziłby się nią, ona byłaby nieszczęśliwą, a na wasz dom spadłaby nowa rodzina, o której nie macie pojęcia...	Proszę pani, nic nie zostało W jesieni zaprzeszłego roku pani Latter pożyczyła od Ady sześć tysięcy rubli... Wreszcie zdaje mi się, iż opuściła pensję z tego powodu, że brakło jej pieniędzy. Pozostałe długi uregulował pan Solski albo Ada...	Do tej chwili, w celu pochwycenia wysłańca, używaliśmy gwałtu i do niczego nas to nie doprowadziło. Wypada teraz użyć innych środków.	Prawda to wszystko prawda i cale nie zaprzeczam; ale powiedzże mi jegomość, jak tu nie być wariatem, kiedy człowieka gorzej psa dzisiaj traktują! Gdzież ma szlachcic dzisiaj po żonę uderzyć, gdzie? Do kramarza, do szewca czy do chłopa, kiedy mu jej w równym domu szlacheckim odmawiają?	Co mnie to obchodzi? Mnie się zdaje, że z czasem to przyjdzie samo przez się w sposób naturalny Nie chcesz przecież, żebym ja go pocałowała.	...albo żonie jego, broń Boże, przytrafić miało, dziewczęta znajdą we mnie opiekuna i przyjaciela. Wielebny Horacjusz udzielił mi najprzychylniejszej i najpochlebniejszej odpowiedzi i wziął na siebie uzyskanie zezwolenia małżonki. Niełatwą miał z nią przeprawę. Przeszło, wiesz, z ramienia w łopatkę, z łopatki uderzyło do głowy.	Co ci, Franek, do tego mój przyjaciel i tyle. Po co wszędzie suniesz nos?	Wszystko mi świadczy, Jonatasie że wasz pan pochłonięty jest wielkim dziełem. Pogrążony jest w głębokich medytacjach i nie chce, aby go odrywała od nich płaska rzeczywistość. Zatopiony w świecie myśli, genialny człowiek zapomina wszystkiego. Pewnego dnia, sławny Newton...	Słyszał wystrzały i domyślił się, że jego „sztuka” wyszła na jaw. Nie zastaniemy go już	No, to umowa zawarta! Z dniem dzisiejszym biorę cię do terminu, a za jakie sześć rokówroki, roków (gw.)	Wy wiecie, Szwejku, co to jest pucybut. Więc przypatrzcie się dobrze temu nowemu i powiedzcie mi, co on zacz. Zawieście słuchawkę.	Waszmość nie powinieneś zapominać że już raz źle wyszedłem na swej ufności, a raczej łatwowierności, oraz że zostałem zaprzedany w niewolę przez człowieka, który (o ilem dobrze zrozumiał) jest klientem waszmości.	Dobrze więc Przypuśćmy, że statek tu zawinie, że zarzuci kotwicę kilka kabli od wyspy. Co wtedy zrobimy?	Co się stało?	Czy chory, czy ranny? Co się stało?	Czy się Emilka uspokoiła?	Jakto nic! Cały się trzęsiesz.	Krew ta i w dziesiątym pokoleniu się odezwie	Miły jesteś Teraz wiele osób bywa u jej matki, która zresztą ma dość taktu, by chorować przez trzy czwarte roku. Mówią, że ta mała jest raczej przyjemna. Wszyscy wiedzą, jak bardzo lubiliśmy Swanna. Więc i to przyjmą za rzecz oczywistą.	Od dziecka.	Prędzej. Bo się spóźnisz.	Ślicznieśmy się z tego wywinęli!	Co to znaczy! chcesz nas pani opuścić tak nagle, gdy wczoraj jeszcze mowy o tym nie było? Co się takiego stało? Czy panią kto obraził?	Nie zdziwiła się wcale.	Jak się masz, Donko? To ja.	O! panie!... Nie mogłem doczekać się pana, znów coś nowego mamy!...	Obawiam się żeśmy źle zrobili. Nie należało strzelać.	Otóż Głębocki się zgadza sprzedać komukolwiek Strugę, byle nie księciu F. Napędziłem mu strachu. Podpaliłem naftę i węgiel.	Tak... i nie... My... my... nie rozłączyliśmy się zupełnie, tylko jeszcze nie nadszedł czas, byśmy się razem mieli puszczać w drogę. On znajduje się w pewnej miejscowości, gdzie zdobywa wiedzę. Musimy jeszcze czekać.	Cóż chcesz, ciociu, tatuś zawsze mówił, że siedemdziesiąt pięć procent kobiet nie ma taktu za grosz. Jestem tylko kobietą.	Nic jeszcze nie wiadomo, nic. W nas są takie możliwości, że nic teraz powiedzieć się nie da. Poddajmy się fali. Musimy stąd uciec. Ja też nie zniosę dłużej tego życia. Ja wiem, że ty będziesz miał wyrzuty sumienia wobec Zosi. Nie miej, pomyśl, czym byłbyś dla niej, zostając teraz: obcym trupem czegoś, co było i nie wróci nigdy.	Sakowicz mnie nie złowi, bo mnie pan Babinicz obroni.	A u nas znowu na naszej kolonii, bo my jesteśmy z Niemców, to na Boże Narodzenie piecze się gęś z jabłkami i te pieczone jabłka to tak pachną, ale powiadam wam: pachną!	Wiem, co tam pani przeciw mnie knuje, ale to już przestaje być moim dążeniem.	Gott im HimmelGott im Himmel (niem.) jęknął Schomberg. zawsze. zawsze? A gdybym tak panu obiecał jakąś porządną nagrodę, czy by pan nie mógł...	Obiecał mi mecenas powiedzieć to, co pan zobaczył wtedy na mojej ręce...	Nie zważaj na nie. Jak dawno ją znasz?	Nie, stryju, ale abyś mi wskazał uczciwego człowieka...	Prawdziwy książę żądania innego postawić nie mógł. Musimy uciekać. Porwanie młodzieńca przez dziką dziewczynę. Ekscentryczna podróż przez dancingowy korytarz zaledwie.	A dlaczegóż nie masz?	A gdzie twój pan?	Bardzo pięknie. Otóż ten oddział będzie ściśle izolowany i absolutnie niedostępny nikomu z wyjątkiem kilku zaufanych majstrów. Musi być obliczony na produkcję niewielką. Powiedzmy tysiąca kilogramów...	Chodź stąd!	Czy widzi pani dobrze pracę tych ludzi?	Dlaczego to Malwina zawsze bywa tylko z ciotką?	Dobrze. Ludko, idź zaraz po pana Banga Nie możemy nic postanowić, póki on nie przyjdzie.	Jaka mama mądra: nie chce.	Jakżebyś ty, paź królewski, nie wiedział?	Jesteś pani entuzyastką.	Loboga, dyć ślepy jezdem, ale nie głuchy!	Nie duch, Maksym, niewolnik wasz.	Nie pójdziesz z nami?	Nie wiem! Straciłam głowę!	Poszukajże tej szklanki, moje dziecko! Może tutaj gdzie ta szklanka stoi! Trzeba panów przekonać o twej niewinności...	Pozwoli pan sobie towarzyszyć?	Wasza świątobliwość nie zna mego życia... Kiedym miał lat dwadzieścia pięć, byłem kapłanem Ozyrysa...	Waszmość byliście na mszy świętej tu dzisiaj?	Wojna, proszę pani, wojna!	A dlaczego?	A przecież go wszyscy chwalą, co widzieli...	A!...	A, rzeczywiście.	Ależ ja ją uwielbiam!	Ależ podobno są jakieś tam ustawy...	Bo tym sposobem pozbawi nas ksiądz naszego chleba.	Brat.	Co chcę, to chcę.	Czegóż więc sobie życzysz?	Czerwone, żółte, białe.	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Gdzie ona?	Gdzież tam...	Ha! Jeśli tak wacpani suponujeszsuponować (daw., z łac.)	Ja znam ich obyczaj, umiem ich mowę... pójdę.	Jakich księży?	Jakie wizyty?	Kiedy to ich bawi, to czemuż im przeszkadzać?	Kogo, Barskiego?	Mam jedną myśl.	Najpotrzebniejsza w świecie	Nic!	No i co?	Po siedemdziesiąt pięć rubli morgę.	Pracuję.	Przeciwnie.	Sposób?	Słuchaj no, Peerze czy ta oswojona sarna była z nimi?	Taip Didis Vadas ir Maršalka sakė, kad jūs galite akvatyt mūsų vyrus ir jūs labai klauso. Tikisi tenai rast tą piktą vaikį.	Tak sądzicie?	Ten Ostrówek leży w samej nizinie Wisły?	To czegoś taki niemrawy?	To pół morgi pastwiska czemuż ma kosztować pięćdziesiąt?	To skrzydła śruby parowej, mój drogi	Trestka ugodzony jakimś sztyletem, pewno zazdrości	Wiem, mają!	Wierzę, a tym bardziej znajomości mocno nieodpowiednie.	Wierzę, wierzę, wierzę...	Wrócisz?
Poczekaj, zrozumiész może. Bocian, jak my, nie ma swojéj ziemi. Dawno, dawno, lat temu tyle, ile ziarn w wydmie piasku, co gwiazd na niebie zimowém, wielkie było na ludzi nieszczęście. Ludzie naówczas jeszcze byli wielką jedną rodziną, ale ją już toczyły robaki... i Bogu nie upodobało się stworzenie jego, Mroden-oro chciał je zniszczyć całe. Między synami ludzkiemi był tylko jeden z rodziną siwo-brody starzec, którego Bóg przeznaczył na odnowienie rodzaju; starzec ten zwał się Noa-oro... I kazał mu Bóg budować statek wielki, w którymby się mogły pomieścić wszystkie zwierzęta ziemi po parze i trochę ludzi wybranych... Kiedy się niebieskie otworzyły wrota, i wody potokiem lać się poczęły na ziemię: wchodziło co żyło do wielkiego statku, i co żyło żegnało swoję matkę ziemię wejrzeniem żalu i tęsknoty. Nie było oczów coby nie zapłakały rozstając się z kątkiem rodzinnym; jeden tylko bocian wszedł do statku z żabą w pysku, nie obejrzawszy się nawet na gniazdo swoje... Mroden-oro, co patrzał z wysoka, przeklął go za tę nieczułość, i skazał odtąd na wieczną tęsknicę. Gdy potém wody osiąkły, bocian rozpoczął wiekuistą wędrówkę od jednéj do drugiéj ziemi, bo Bóg tak uczynił, ażeby zawsze jednéj żałował i po jednéj płakał... Ten bocian, to cyganie paneńku Tęsknim zawsze, idziemy wiecznie, i nigdzie nie ma dla nas ojczyzny i spoczynku.	Ależ, panie wiesz bardzo dobrze, że Morze Czerwone nie mniej jest zamknięte jak zatoka, skoro międzymorze Suez nie jest jeszcze przebite, a choćby było, statek tajemniczy jak nasz nie puszcza się na kanały przerywane śluzami. A więc Morze Czerwone nie jest drogą, którą powrócimy do Europy.	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	Niechże pani mi pozwoli przyjść do słowa bo się nie porozumiemy. W sukni, o której mowa, nie ma nic do poprawienia.	Ha! Ha! Mój drogi hamburczyku, nieźle się zdziwi Van Gould i jego oddziały, jeśli najdzie go ochota, żeby tu po nas przyjść. W tym ukropie cały czas chce się pić, a przecież ani nie będą wracać się napić na swoją karawelę, ani też nie będą taszczyć ze sobą beczek z wodą. Ha! Ha! Spryciarze z tych Indian, nie ma co! Niku zdziała cuda!	Na świętego Goderana nie godzę się na ten wykład; to istny styl Merlina proroka: możecie podsuwać tu alegorii i znaczeń, ile wam się spodoba i mordować się nad tym z całym światem, ile zechcecie. Co do mnie, uważam iż nie ma w tym innego ukrytego sensu, jeno opis gry w piłkę w wielce zagmatwanych słowach. Owi niewolący ludzi to naczelnicy partii, którzy są zazwyczaj przyjaciółmi. A skoro dwie partie się rozegra, wychodzi z gry ten, który ją prowadził, a drugi wchodzi na jego miejsce. Rozsądza rzuty starszy, który orzeka, czy piłka przeszła nad czy pod linką. Owe wody to jest pot. Struny rakiet uczynione są z kiszek baranich albo koźlich. Machina okrągła to piłka albo pelota. Po grze wypoczywa się przy jasnym ogniu i zmienia koszulę. I biesiaduje się wesoło, ale weselej ci, którzy wygrali partię. I hulaj dusza!	Ale doszłam do przekonania, że łatwiej zapomnę o panu, gdy nie będziemy się widywać. Jakiż cel może mieć nasza znajomość?... Pan jest przecie dość rozumny, by lepiej to widzieć ode mnie.	Doprawdy! O! Zobaczyć je! Ja je zobaczę, posłyszę ich głos. Umrę szczęśliwy. A tak, nie proszę o dłuższe życie, nie dbałem już o nie, bo troski moje rosły z dniem każdym. Ale zobaczyć je, dotknąć się ich sukien, ach, tylko sukien, to tak niewiele; lecz dość, bym wziął w ręce jaki przedmiot, który do nich należy. Pozwólcie mi wziąć włosy... sy...	Kochana kobiecina! Na pewno destyluje melisę dla szpitali albo preparuje jakieś kosmetyki dla siebie i dla przyjaciółek. Wiecie, że ona na tę zabawę wydaje do trzech tysięcy dukatów rocznie? Tak przynajmniej słyszałem. Ale masz rację, czemu nie ma tu pani de Villefort? Spotkałbym się z nią z dużą radością, bardzo lubię tę kobietę.	Nie ruszą się, bo im nijak. Wielu z nich stale w Rzeczypospolitej zamieszkuje z żonami i dziećmi, i ci są nasi, a co jest obcych, to dla handlu tu siedzą, nie dla wojny. To dobry lud.	Ależ tak, moskwicyzmu... Nie tylko w klasie, ale i w domu będą uczniowie zmuszeni do mówienia ciągle po rosyjsku. Społeczeństwo nie daje nam przecież żadnych środków ratunku...	Obawialiśmy się tu wszyscy, że nowy baronet, po tragicznej śmierci sir Karola, nie zechce zamieszkać tutaj. Spełnia ofiarę, zagrzebując się w takim ustroniu; ale okolica na tym zyska i powinna mu być wdzięczna. Spodziewam się, że sir Henryk nie żywi przesądnych obaw?	Wy, Żydzi, macie osobliwe anegdoty ale założyłbym się, że w waszym wojsku nie ma takiej dyscypliny jak w naszym. Tu wszakże o co innego nam chodzi. Mianuję cię starszym nad całym transportem. Do wieczora spiszesz mi nazwiska wszystkich jeńców. Będziesz dla nich fasował jedzenie, podzielisz ich na dziesiątki i będziesz odpowiadał, jeśli ci który z nich ucieknie. Gdyby ci który z jeńców uciekł, mój Żydku, to cię rozstrzelamy.	Masz u mnie podwójną marmoladę. Słodkiego do ust nie biorę. Przez te zęby!	Najlepszy to dowód, iż nic uczynić nie mogą Gdyby się czuli na siłach, choć próbować by się ważyli.	Nie wiem czym opowiadała panu kiedy, w jaki sposób Anielka dostała się pod moją opiekę...	Nie głodnym! Byłem na probostwie.	A nie przenocowałby pan tu jutro pojechalibyśmy razem?	Hajda, mości panowie! Jedźmy z nim razem. Czasu nie tracić! Hajda!	Nic mu się nie stanie, Grosman uczciwy człowiek.	Nie. Powiem otwarcie, dlaczego nie przyjmuję pańskiej oferty, ani nie zostaję w firmie	Ot, jużem w swoim rodzonym gnieździe... Dawno, okrutnie dawno nie byłam w Krakowie; teraz przyjdzie chyba dłużej tu zamieszkać.	Bliźnięta-Żeglarze i Złota Pani w ogóle już nie przyszli Nora była, ale to już nie ta sama Nora, zmieniła się.	Nie dziękuj, pani Może się okazać, że huragan komuś z nas przyniesie zgubę.	Nie, nie i proszę was bardzo, nie mówcie mi, bo widzę, jak was to boli. Ja zaraz wychodzę.	Ja z wami, panie Fok, nie mam żadnej sprawy i nic do gadania.	Posłusznie melduję, że o czwartej kaucji nie może być nawet mowy, bo już po trzeciej się zastrzelił.	W niczym W niczym, jak na razie... Później zobaczymy... Zdaje mi się, że wiele rzeczy zawiera się w zagadkowym skojarzeniu tych dwóch słów: „wydrążona iglica”. Co mnie na razie zajmuje, to raczej materiał dokumentu, papier, którego użyto... Czy jeszcze się wytwarza ten rodzaj trochę chropowatego pergaminu? A potem ta barwa kości słoniowej... i wreszcie, proszę uważać, te ślady czerwonego wosku z tyłu...	Czekaj na wszelki wypadek przychodzi mi jedna myśl do głowy. Do tej pory nikt, tu jednak nie był, a niepodobna, żeby to biedactwo niepodobna, żeby to biedactwo pozostało samo po jego śmierci. Powiedz czy twoja znajoma Wizbergowa pobożna kobieta?	Ach, chwała Bogu! no, przecie mogę się porozumieć! Ale zaczynam od przedstawienia. Irena Orwid, do usług pani; przyszłam z Poświcia z tysiącem interesów do pana Marka Czertwana. Czy rzeczywiście niema go w domu?	Kłócił się będziesz a pomstował, a rady u ludzi szukał, a prawował mówiła cicho oglądając się na drzwi.	I ja tak sądzę Roy jest sympatycznym chłopcem i tak dalej. Ale właściwie nie ma w nim nic szczególnego.	Kiedy ja biedny człowiek jestem, sierota bezżenny, i nie ma dla mnie komu wieczerzy gotować!	A gdzie mógłbym być? Nikt mnie teraz nie chce znać.	Nie, idźcie panowie sami. Mnie głowa boli.	G. 1. (przez chwilę zastanawia się, ale gdy G. 2. rzuca srólki, bawi się. Na zmianę chodzą wszyscy troje na miejsce rzutów; na czterech nogach).	No tak. Popatrz w lustro. W ciągu minuty na przemian czerwieniłaś się i bladłaś ze cztery razy.	Do oceanu będzie stąd przeszło dziewięćset kilometrów przez góry, przez dzikie ludy, a nawet przez pustynię, bo tam są podobno całe okolice, w których brak wody. Ale kraj należy nominalnie do Anglii. Można trafić na transporty kości słoniowej do Kismaja, do Lamu i do Mombassy	„Doskonale” „Dość, jeśli chodzi o mnie. Ale przecież nie możesz mieć nic przeciwko temu, aby mem putihmem putih (malaj.) dodał Heyst.	A bez nich jesteście niczym Nie pozwolą wam...	Niech pan nie kpi, to wielka pańska przyjaciółka, wiecznie pana chce swatać.	Ale nie będzie przecie strzelał ze swej trąby do zwierzyny tak jak ja ze sztucera.	To sprawa jego i twoja. Ale niech uważa, żebyśmy go nie musieli ciachnąć po jajach. Byłoby mi przykro, stary, ze względu na ciebie. Cześć stary! poszukam panny młodej.	Mieciek, zostań! Co ci się stało? dlaczego?	Wyszczekałeś się już? To na	Wysoko sięgasz oskarżeniem, mój synu. Pan de Sigura cieszy się sławą nieskazitelnego chrześcijanina i rycerza.	Mnie to nie męczy... nic, ale to nic!... Tydzień na wsi i... zobaczycie... Za każdego rubla, który winnam komu, oddam sto... Europę... Europę oblecę... i znowu będę szczęśliwa, jak niegdyś...	A ja sądzę, że się domyślam. Uważają nas po prostu za zwierzęta czy co... Wszak widzisz sam, jak się nam przyglądają.	Więc, wujaszku, chodzi mi o zamierzchłą przeszłość. Czy wujaszek nie przypomina sobie kobiety imieniem Elisabeth Normann?	Powiedz ino, gdzie go szukać, cobym nie łaziła długo.	Ja nie mam rodziców Jestem podrzutkiem, sierotą, co mi kto każe, to robię, a zostałem tutaj, żeby widzieć wojnę.	Z tej strony jesteśmy już zapewnieni Jeżeli zapinki wysłane miały być do Francji, później, niż pan, tam przybędą.	Ludzie kochane, a czymże się ja wam odsłużę	Taka moja wola i rozkaz By zaś was pogodzić, oświadczam, że ten wyruszy pierwszy, który się pierwszy ofiarował.	Zdziwienie pana jest słuszne, gdyż prezes jest moim teściem zaledwie od trzech dni.	Martwi czy żywi trzeba się właśnie o tym przekonać. Czy zamierza pan ścigać Siuksów?	Którego? Przecież jest chyba tylko jeden.	Niechże waćpana Bóg prowadzi i nawróci na prawdziwą drogę, abyś zszedł z tej, po której błądzisz.	Odłożymy na później.	Ona jest przecież zamknięta w więzieniu w Mantes.	Tak jest	W samym projekcie przez Yetmeyera na papier rzuconym napis wspominam:	Jego nazwisko jest najlepszą gwarancją!	Przejdź na moją stronę, Wysocki! Daj mi rękę.	Na pewno późno wrócicie. Może lepiej będzie, jeżeli zanocujesz u którejś z koleżanek, mieszkającej bliżej przystani?	Mnie uwięzić, mnie?	Kochasz mnie?	To czemu gwałtu używa, czemu pod przymusem mam jechać?... Jakże to mam mu zaufać, gdy cała Litwa mówi o opresji, w jakiej obywatele zacni w Kiejdanch jęczą?	Czy sądzi pani, że każda przełożona pensji może ponosić ofiary, że ma środki?...	Bóg go od tego ochroni	Wszystko, co mógł odpowiedzieć taki szlachetny człowiek.	Co to dzisiaj ludzi odpoczywa za darmo.	Wszystko to dobrze panie Wirski, ale cóżeś mi pan miał opowiedzieć?	A pomoże. Pan Meister powieda: „Trza coś robić”. U nas w Amsterdamie, kiedy łotr porwie niewiastę, to go ludzie topią w kanale jak szczenię.	Ten, co żonę mi porwał.	Co robi ten chłopak?	Haszyszu? trzeba jednak wprzódy zakąsić, choćby tym owocem!	Ciszej!	Migrena... nic więcej.	Mów! Mów!	Mówiłeś ze stryjem?	Nic! nic! fałszywy alarm!	I teraz cię, jeśli chcesz, tysiąckrotnie tak nazwę!	Tak, droga moja! Będziemy szczęśliwi, bardzo szczęśliwi. Tylko mi prędko wyzdrowiej.	To ja, tak, drodzy przy...	To trochę za dużo!	Gdzieżeś, ty, człowieku, miał rozum, żeby nas w tyli świat!... O, Jezu, Jezu...	Jakie? Życie pożyteczne, życie twórcze. Praca dla społeczeństwa, dla ludzkości.	Jakież to uciążliwe obowiązki! Ani jednego dnia wytchnienia!	Poczekawszy trochę, taj może i pójdziem z kamieniem u szyi w wodę!	Było wskazane	Cha, cha, cha, cha!	Dziękuję. Taka miła niespodzianka!...	Gdybyś chciał...?	I owszem jak jegomość rozkaże.	Niedołęga!	Nu	Przysięgnę!	Zapomniał pan, o dziwo, o pięknych kobietach	Znam.
Ale handel nasz, przemysł, rolnictwo i odbyt były tylko miejscowe. Doszedłszy pewnego stopnia, daléj-by się rozwijać nie mogły. Postarałem się więc o otwarcie biura pocztowego, o koncessyę na sprzedaż tytoniu, prochu i kart; skłoniłem poborcę podatków, by zamiast mieszkać w jakiéjś innéj gminie przeniósł się do naszego miasteczka, które jest zarazem stolicą kantonu; rozbudziwszy potrzebę jakiéjś nowéj produkcyi, starałem się ją zaraz w czyn wprowadzić, wpajałem we wszystkich poczucie własności; to téż w miarę jak wzrastała zamożność, wykarczowywały się grunta, zakwitała uprawa roli, wznosiły się posiadłości. Biedacy, którzy przed mojém przybyciem nosili pieszo sery do Grenobli, jeżdżą tam teraz porządnemi furmankami, wożąc owoce, jaja, drób, jarzyny. Wszyscy nieznacznie zamożnieli. Do najbiedniejszych należeli ci, którzy się na uprawie ogrodu, hodowaniu jarzyn i owoców ograniczać musieli. Ale nie chcąc dać zgasnąć temu domowemu ognisku, trzeba go było bezustannie podsycać. Przemysł miasteczka nie był jeszcze tak wielki, by mógł utrzymać ruch handlowy, spowodować konieczność założenia magazynów, targu. Nie dosyć na tém, jeżeli kraj nic ze swego kapitału nie traci; dobrobyt jego nie wzrośnie, gdy ta suma pod postacią produkcyi i konsumcyi przejdzie choćby przez najwięcéj rąk. Nie, nie na tém rzecz polega. Skoro kraj jest już na téj stopie, że między jego zapotrzebowaniem a produkcyą istnieje zupełna równowaga, wtedy chcąc podnieść zamożność ogółu, trzeba wejść w stosunki zamiany na zewnątrz, które-by mogły trwały stan czynny w jego handlowym bilansie zaprowadzić. Ta myśl przewodniczyła zawsze państwom pozbawionym terrytoryalnéj podstawy jak Tyr, Kartagina, Wenecya i skłaniała je do prowadzenia wywozowo-przywozowego handlu. Ja-m również chciał coś podobnego dla trzeciéj ery pomyślności mojego kantonu utworzyć. Pomyślność ta, ledwo widoczna dla oczu przechodnia, bo miasteczko nasze podobne jest do wszystkich innych, była zadziwiającą tylko dla mnie samego. Mieszkańcy, biorąc czynny udział w tym postępowym ruchu, nie mogli go także ocenić. Po siedmiu latach traf zesłał mi dwóch cudzoziemców, którzy są teraz dobroczyńcami téj miejscowości i mogą ją z czasem w prawdziwe miasto zamienić. Jeden z nich jest-to Tyrolczyk, człowiek niesłychanie zręczny, który robi obuwie dla wieśniaków, a buty dla elegantów Grenobli, a robi je tak, jakby żaden szewc paryski nie potrafił. Był on zarazem wędrownym muzykantem, prawdziwym typem tych zabiegliwych Niemców, co to sztukę i rzemiosło jednocześnie uprawiać umieją. Przeszedł tak całe Włochy pracując i śpiewając i z powrotem zatrzymał się w naszém miasteczku. Gdy się zaczął rozpytywać, czyby kto nie potrzebował obuwia, przysłano go do mnie; jakoż obstalowałem u niego dwie pary butów, a zdziwiony zręcznością, z jaką zrobione zostały, wszedłem z nim w rozmowę; a jego jasne i rozsądne odpowiedzi, obejście się i powierzchowność, wszystko to złożyło się na potwierdzenie dobrego wyobrażenia, jakie o nim powziąłem. Zaproponowałem mu, by się osiedlił w miasteczku, przyrzekając, że go wszelkiemi siłami popierać będę i na początek zaliczyłem mu dosyć znaczną sumę. Zgodził się bez wahania. Ponieważ skóry nasze, skutkiem staranniejszéj hodowli bydła ulepszyły się, jak to już zresztą nadmieniłem, przyszło mi więc na myśl, że niezadługo będziemy je mogli na własny użytek obracać, wyrabiając z nich obuwie po cenach umiarkowanych. Wypadek nastręczył mi nadzwyczaj zdatnego i pracowitego człowieka, który mi miał posłużyć za narzędzie do zaszczepienia w miasteczku jednéj z najobfitszych i najstalszych gałęzi handlu. Na szczęście nie omyliłem się w moich rachubach. Dzisiaj mamy już pięć garbarni, które zużytkowują wszystkie skóry z całego departamentu, a nawet często się po nie do Prowancyi udają. I cóż pan powiesz! garbarnie te nie mogą nastarczyć skór Tyrolczykowi, w którego warsztacie pracuje przeszło 40 robotników..... Co się tyczy drugiego, którego historya, acz nie mniéj ciekawa, może-by pana znużyła, jest-to prosty chłop, trudniący się wyrobem kapeluszy z szerokiemi rondami, jakie tu powszechnie noszą. Doszedł on do tego, że sprzedaje je taniéj niż inni i handluje niemi nie tylko w okolicy, ale i w sąsiednich departamentach, a nawet w Sabaudyi i Szwajcaryi. Dwa te rękodzieła, mogące się stać niewyczerpanemi źródłami dobrobytu dla kantonu, gdyby się tylko w dobroci gatunków i nizkości cen utrzymały, nasunęły mi myśl utworzenia tu trzech jarmarków do roku. Prefekt, zdziwiony szybkim rozwojem naszego przemysłu, poparł mnie w staraniach o uzyskanie na to koncesyi. Jakoż w zeszłym roku odbyły się w miasteczku trzy jarmarki i znane są już w Sabaudyi pod nazwą jarmarków obuwia i kapeluszy. Na wieść o tych przeobrażeniach, pomocnik jednego z notaryuszów z Grenobli, młodzieniec ubogi lecz wykształcony i pracowity, zaręczony przytém z panną Gravier, udał się do Paryża, by prosić o miejsce notaryusza w naszém miasteczku, które téż i uzyskał. Nic go ten urząd nie kosztował; teraz wystawił sobie dom naprzeciwko domu sędziego pokoju. Co tydzień jest targ w miasteczku, na którym się dość znaczne interesa na bydle i zbożu robią. W przyszłym roku będziemy mieli zapewne aptekarza, potém zegarmistrza, skład mebli i księgarnię i dojdziemy może do tego, że nasza skromna mieścina będzie w stanie dostarczyć wszystkiego, co ludziom rozwiniętym moralnie i fizycznie jest koniecznie do życia potrzebném. Cywilizacya tyle już tutaj zrobiła, że nie spotkałem najmniejszego oporu ze strony rady municypalnéj, gdym podał projekt naprawy i upiększenia kościoła, zbudowania plebanii, obsadzenia drzewami rynku i budowania domow pod linię, by miéć z czasem porządne i proste ulice. Takim-to sposobem stało się, że zamiast stu trzydziestu siedmiu dymów gmina ma ich teraz tysiąc dziewięćset, zamiast ośmiuset nędznych sztuk bydła rogatego dwa tysiące mieszkańców w miasteczku, a tysiąc w dolinie. Z tych, dwanaście rodzin można śmiało bogatemi nazwać, sto innych do zamożnych się liczy, reszta się dorabia i pracuje. Wszyscy umieją czytać i pisać, a nawet różne gazety mają tu siedemnastu prenumeratorów. Nie ulega wątpliwości, że spotkasz się pan i z nieszczęśliwemi w naszym kantonie; ja ich, niestety, aż za wielu widzę, ale nikt tu nie żebrze; dla każdego znajdzie się praca. Na jednym koniu niepodobna mi wszystkich chorych objechać, muszę miéć drugiego pod siodłem na zmianę i mogę bezpiecznie o każdéj porze chodzić po okolicy, nikt już do mnie nie strzeli, a kto-by miał ten zamiar, sam-by przy życiu nie został. Skąpe w objawach, ale rzetelne przywiązanie mieszkańców jest-to jedyny osobisty zysk, jaki dla mnie z tych zmian wypłynął i poprzestaję na nim chętnie, mając jeszcze i to zadowolnienie, że każdy, kto mnie spotka, wita mnie wesoło i przyjaźnie. Pojmujesz pan, że majątek, jaki mimowolnie z moich wzorowych ferm zebrałem, jest dla mnie nie celem, ale środkiem.	O, nie tak dziwna, jak się zdawać może Dla starych, mój drogi, wspomnienia są całą treścią życia; niemi karmią się oni wtedy, gdy wszelkie ziemskie nadzieje przyświecać im przestają. A matka moja jest już starą; do miejsca, w którém urodziła się, żyła, kochała i cierpiała, przyrosła, jak kamień do gruntu, w którym mchem się okryje. W N. stoi dom, do którego po raz piérwszy weszła, jako młoda i szczęśliwa żona mego ojca; w domu tym jest kącik, w którym długie godziny przesiadywała nad kołyską moją. Tuż za miasteczkiem jest mogiła mojego ojca, a w kościele ołtarz, przed którym modliła się całe życie. Ma ona tam dawnych znajomych swoich, którzy znali ją młodą i z którymi przez długie lata dolę i niedolę dzieliła; słowem, po-za tém nieznośném dla innych miasteczkiem dla niéj niéma życia. A gdybym ja ruszył w świat, ona-by nie została, bo bardziéj, niż do wszystkiego na ziemi, sercem przykuta jest do mnie. Osądź więc sam, Cypryanie, czy mnie należy niepokojem zatruwać ostatnie dni matki, któréj tyle wienienem? Czy nie powinieniem raczéj zwyciężyć i stłumić własnych porywów, zwalczyć własnych bólów, aby ją spokojną i ufną we mnie doprowadzić do mogiły?	Ot, widzisz pan, nawet mi nigdy o tym nie mówił; to człowiek, który rozumie się na księgarstwie i na interesach Dla mnie kwestia nie w tym, czy pan jesteś wielkim poetą; masz w sobie wiele, bardzo wiele; gdybym był początkującym księgarzem, popełniłbym ten błąd, iż skusiłbym się na wydanie pańskich wierszy. Ale przede wszystkim dziś wspólnicy i kapitaliści odmówiliby mi kredytu; wystarczy im, żem na tym towarze stracił dwadzieścia tysięcy w przeszłym roku, nie chcą słyszeć o poezji, a to są moi tyrani. Jednakże kwestia nie w tym. Literat, Poeta, InteresPrzypuszczam, że będziesz wielkim poetą, ale czy będziesz płodny? Czy będziesz znosił regularnie sonety? Czy dobijesz do dziesięciu tomów? Czy staniesz się interesem? Otóż nie, będziesz pan rozkosznym pisarzem prozą, masz za wiele dowcipu, aby go psuć przez średniówkiśredniówka półwers, w poezji nowożytnej: połówka wersu wyodrębniona przez średniówkę., strofy i inne wywijasy!	Dopiero za piątym strzałem dopiero za piątym strzałem zapadłem się w wodę, a wypłynąwszy po chwili, posłyszałem, jak jeden z wioślarzy zapewniał białe kobiety, że zginąłem już niechybnie. Jedna z kul utkwiła mi pod pancerzem na karku. Nie wiem, czy ona tam jeszcze się znajduje; wiecie bowiem, że nie potrafię odwrócić głowy. Chodź no, zobacz, moje dziecko. Przekonasz się o prawdziwości mego opowiadania!	Wiem, mówili mi o tym służący, którzy uciekli z tego domu. Wiem też, że ma na imię Valentine, modliłem się już za nią.	Ach! barbarzyńco kapitanie! chyba żartujesz! Ja tego nie chcę, ja tego nie pozwalam; ja się oburzam na samę myśl przemocy.	Aha! komedyancki świat! Udawania, które później bierzecie za rzeczywistość, chimery! to psuje duszę ludzką. Najwięksi aktorzy, to tylko maszynki, nakręcone czasem przez mędrców, czasem przez geniusze, ale najczęściej przez głupstwo, mówiące do jeszcze większego głupstwa. Aktorzy, artyści, twórcy! to tylko ślepe narzędzia przyrody-natury, która ich używa do objawienia siebie i dla celów sobie tylko wiadomych. Im się zdaje, że oni są czemś istotnem	Nie odmawiam bo lepszego przywódcy trudno by mi dla nich znaleźć. Trzeba tam kawalera wielkiej fantazji i rezoluta, aby ich w ryzie umiał utrzymać, gdyż inaczej zaraz i naszych zaczną palić a mordować... Choroba, SiłaTemu się jeno stanowczo przeciwię, byś jutro miał ruszać, nim ci się skóra po szwedzkich rapierachrapier	Wściekł się, że Marianna nie wróciła do domu. Czekał i czekał. Chodził po alei całymi dniami i czekał. Tęsknił tak bardzo, że chyba stracił zmysły. Ale nie wolno mi tak mówić.	Co? Od jutra zmniejszamy dzień roboczy o dwadzieścia pięć procent. Sezon zupełnie martwy, nic się nie sprzedaje, magazyn zawalony, weksli nie płacą, a w dodatku ojciec zamiast dawno zmniejszyć ilość godzin roboczych lub oddalić z połowę robotników, płacze, że ci biedacy nie będą mieli co jeść i żyruje rozmaitym łajdakom weksle. Za rok sam nie będzie miał co jeść. Niech sobie zdycha jeśli mu się tak podoba, ale po co ja mam na tym cierpieć!	A w fabryce tego naszego kuzynka już nie strajkują?	Ach, nie! jestem tylko rozdrażniona... Za dużo spadło na mnie wrażeń	Albo ja was otrzeźwił i zasmucił. Trosk mam dosyć i do czynienia wiele...	Biskup powraca do Krakowa posiłki też z Polski są potrzebne, bo Turek około Białogrodu stoi... Nie opuszczą nas tutaj...	Chyba panna Stefania zechce, abym został jako partner do tenisa. W takim razie zapominam dziś o Głębowiczach i...	Juchy te chłopaki, wymyśliły sobie co niebądż la zabawy. Żadnych zabitych nie było w lesie, ludzie se jakieś spały pod krzakami. Złapię Kłębiaka, to ja mu dam strachania. Spotkałem po drodze wójta i zabrałem się z nim, to cała historia. Wio! maluśkie!	Nie doszedłem jeszcze w prezentacji do panienek.	Nie wpieramwpierać się	Wolę być głupcem, wolę być głupcem, stokroć bardziej głupcem niż oszustem. Proszę, oddaję panu to, nie chcę tego dotykać. Zapewne znajdzie pan niejednego, który zgodzi się zastąpić mnie...	Zgodzisz się na ucieczkę?	A, dobrze! Ale muszę pani zwrócić uwagę, że pozwoliłem sobie na ten kwestjonarjusz dlatego że mam jutro wrócić do Paryża na obiad w la Tour d’Argent albo w Hôtel Meurice. Mój kolega pan Boutroux ma nam mówić o seansach spirystycznych	Kto z dala od ciebie, o nieporównana Dulcyneo, ten tylko nieszczęśliwym być może, na każdym kroku czeka go niedola! Sancheczku kochany, podźwignij mnie trochę i włóż na wóz zaklęty, nie jestem w stanie utrzymać bystrego Rosynanta, bo ramię mam strzaskane.	Nie zaprzeczam. I właśnie dlatego nie może się eksponować. Ktoś, kto da firmie nazwisko i zostanie dyrektorem przedsiębiorstwa, musi posiadać pełne kwalifikacje moralne. Inaczej firma nie uzyska prawa istnienia.	...A mój interes jest bardzo ważny: bombę przywiozłem i nie wiem, komu oddać! Widzicie, jaki mój interes. Pieniądze partyjne przywiozłem, 250 rubli	A niechże Bóg broni! Przede wszystkim sądzę, że Idalka pani nie puści. Zresztą ja tu wpadnę jeszcze i... w razie czego, pani chyba pożegna osobiście moją ciocię w Obronnem.	A to amazonkaAmazonki (mit. gr.) ozwało się kilka głosów.	Ależ tu ich nie ma wcale	Brakuje Francji wielkiego świętego poematu Wierzaj mi, chwała i fortuna staną się udziałem człowieka z talentem, który zechce pracować dla religii...	Czarny Korsarz to człowiek honoru, weź to pod uwagę. On nigdy nie złamał raz danego słowa	Dwadzieścia ośm minęło na wiosnę!	Gdzie się podziała Synnöwe?	Jak ci się podoba! Znajdą się inni, którzy chętnie zajmą twoje miejsce.	Jestże już tak źle ze zdrowiem? hę?	Jeżeli pani każe.	Książę wyjechał na pogrzeb mojego ojca	Mendel, wyjdź na chwilę!	Nie gadaj, Ragis, nie gadaj!	Nie ma ojca, umarł.	Nie mogę przyrzekać za wiele mam szacunku dla przysięgi i musiałabym jej dotrzymać.	Nie żartuję	Nie, nie, nie powiem!	Nie, o krajach dalekich i o morzach!	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	Przywitajże się ze mną, Pietrku!	Tak i nie...	To bardzo trudna do prowadzenia dziewczynka?	Ubogi jestem nic nie mam.	Vulgus est caecumvulgus est caecum (łac.) mówił Bodzanta sekretnie do Malinowskiego, pokornie, jakoś zarazem chytrze i tajemniczo. a siewców dużo! wycedził przez zęby bojkot	Wybornieś postąpiła! Niech cię uściskam! Cóż on? Dał się krótko zbyć?	A co będziemy jeść?	A czy jej konduita była tego rodzaju, co u ogółu tancerek kabaretowych?	A nieprawda! Weźmie pan pieniądze?	A pamiętacie, co mówił Zyndram z MaszkowicZyndram z Maszkowic	A pobierzem?	Aby spisać testament?	Albo powiedz nareszcie, albo odchodzę...	Ależ ja straciłem rozum!	Aniele mój najdroższy!	Arcykapłan Malahuda powinien mnie był kazać ukamienować...	Chmura?	Cóż słychać, panie Szlangbaum?	Dlatego też byliśmy w takiej przyjaźni z pańskim ojcem Podobne przekonania łatwo zbliżają ludzi.	Effendi, młody Nowowiejski cię pozna.	Gdzie ów żołnierz, który widział, że Kuklinowski był w stodółce? Dawajcie go! to musi być wspólnik!	Graliście w domino?	I jesteśmy z Wyspy	Ja dopełnię reszty.	Jak to, wasza miłość?	Jakim samochodem?... Cóż znowu, koleją. Przypuszczam, że koleją, bo i przyjechał...	Jako żywo!	Jestem tego pewny.	Lub Ayrton?	Ma być bardzo ładna, czy prawda?	Moja Stasiu... pani i tak dostanie...	Mówiłem kilku osobom, bo przecież tak było...	Mówiłem, mamo, że go za takiego uważają.	Naturalnie.	Niech Bóg da wam, wiernym, szczęście i pomyślność!...	Niech kareta podjeżdża.	Niech mu uszy obetnie, jeszcze będę rada.	O Lulę? Co to znaczy? Mów!	Oho, uciekam, bo muszę jeszcze załatwić, co najważniejsze.	Pani jest najśliczniejsza!	Podobno panowie jesteście zdania, że niesprawiedliwie obliczono wasze zasługi przy gratyfikacji. Czy tak?...	Przecie mówiłem, że ci daruję.	Przed kilkoma laty.	Przed kim? Przed samym lewizoremlewizor	Tak, tak.	Tak.	Tik gaila, kad ji numirė, vargšė!	To będzie.	To prawda ale gdyby tak było, niewiele nam pomoże usunięcie jednej.	To... trochę musztry!	Turėjo su savim jūsų augintinis rodos seną buvauną tarną.	W wiosce Kholby	Wiem o tym	Wątpię.	Zamilcz, Piotrze.	Że nasze usposobienia, moje i twoje, kuzynie, są zgodnemi...	„Tak, tak
Pamiętam, że nieraz dobijałem się pochwał od ciebie i hakima li tylko z powodu siły mych nóg. Tak grzech szedł w ślad za grzechem, aż przepełniła się czara. Sprawiedliwe jest Koło życia! Całe Indie przez trzy lata darzyły mnie wszelkimi zaszczytami. Począwszy od Krynicy Mądrości w Domu Cudów a skończywszy na... na małym chłopaku, co bawił się pod wielką harmatą... wszyscy udogadniali mi drogę. Czemuż to?	Los rodzaj ciasta. pogryzam? W biedziem się ulęgła, jako i ty, na biedowanie z domu poszła i biedą cały wiek się karmię. Ino w twojej rozwalonej chałupie zdrowie mieszka, twojej żony ani twoich siedmi dziecek śmierć się nie ima, a u mnie co? Pięciorom ich miała jako palców u ręki, wszystkie Pan Jezus pozabierał, święta Jego wola. Ty masz kobietę uczciwą, pracowitą, posłuszną; ona ma ciebie dobrego, trzeźwego chłopa, a ja kogo? Ten poczerniały krzyżyk pod cmentarnym płotem, co nań czternaście roków od rana do nocy pozieram, w kościelnych drzwiach siedzący. Ani się równaj ze mną, mizerną babką proszalnąbabka proszalna	Od czterdziestu blisko lat jestem księgarzem pod „Obrazem Św. Katarzyny” i zawsze radością mnie nową napełnia przysłuchiwanie się rozmowom ludzi uczonych, przychodzących do mego sklepu. Ale nie bardzo gustuję w enuncjacjach na temat spraw publicznych. To podnieca zanadto i powoduje jałowe spory.	Cóż, zdaje mi się, że wasz rząd mógłby wybrać ze swojej przeszłości coś lepszego niż te dwie tabliczki, którem widział na waszych pomnikach, a które nie mają żadnego sensu z punktu widzenia heraldyki. Ale pan, Albercie masz więcej szczęścia niż twój rząd, bo herb twój jest naprawdę piękny i przemawia do wyobraźni. O tak, przecież pochodzisz pan jednocześnie z Prowansji i Hiszpanii; to mi wyjaśnia, jeżeli portret jest rzeczywiście podobny, tę piękną smagłą cerę, która mnie tak zachwyciła u Katalonki.	I... gada się, byle ozór nie skiełczał.	Nie boisz się już?	Ach... Biedna matka! Chciała zawsze... Jest teraz świętą w niebie, ale ja nie mogę jej ciebie odstąpić. Nie, Giovanni! Chyba Bogu samemu. Byłeś szalony, ale stało się. Och, coś ty uczynił? Giovanni, mój najmilszy, moje życie, mój panie, nie pozostawiaj mnie tu, w tej mogile z obłoków. Nie możesz mnie teraz pozostawić! Musisz mnie zabrać, od razu, natychmiast, wywieźć swą łódkę. Giovanni, zabierz mnie jeszcze dziś wieczorem, bo lękam się oczu Lindy.	Nie mamy żadnego, nie gniewaj się i pamiętaj, nie mów mu tego! Chciałam ci tylko pokazać, że zależy mi na tym, jak postępujesz, i powiedziałam to w zaufaniu!	Ja jestem „dobrym europejczykiem” Może to pojęcie zabłądzi do Polski za lat 200. W afektach das überschaumend Temperamentdas überschaumend Temperament (niem.) cholerna sentymentalność: Polactwo (neol. Polakische).... Co się waszą gazetę do rąk weźmie, to ckliwo się robi. Nee! To już nie dla mnie.	Byłoby to fatalnie! naprawdę fatalnie! Nie mielibyśmy już środka, aby się dowiedzieć...	Panie Pastrini Czy nie ma się dziś przypadkiem odbyć jakaś egzekucja?	Chcę panu wierzyć... Więc pan teraz rozumie, jak mi jest przykro. Zaofiarowałam się Halszce z pomocą, gdyż tego pragnęła. Tymczasem widzę, że się kochacie i że ja zupełnie niepotrzebnie wtrąciłam się w wasze sprawy.	Pójdę do nich którego dnia z ojcem i na tym się skończy.	Rozumiem. Masz mi za złe, że ci nic nie powiedziałam. Ale widzisz, zakazali mi wspominać ci o tym. Zresztą mnie też o tym nie powiedzieli, dowiedziałam się przypadkiem. Dlatego byłam tak powściągliwa. Przebacz, dziadziu.	Ona wydała się straszliwie zgłodniałą Była bardziej zgłodniała ode mnie.	A cóżby się zemną stało? Jestem biedny!	Grimaud sam dopilnuje koni... a ja, jeżeli panowie zechcą pozwolić, położę się pod ich drzwiami i będzie pewność, że nikt tutaj nie wejdzie.	Młynarz się łasi kiebykieby (gw.)	Otóż odpowiedziałem ci, iż stanie się zadość twojej woli, będziemy się widywali codziennie.	Toteż to nie na salonach spotkałem pannę Valentine, panią i tego uroczego łobuziaka. Zresztą paryski światek jest mi zupełnie obcy, ponieważ, jak miałem już zaszczyt powiedzieć, bawię tutaj zaledwie od kilku dni. Nie, jeśli panie pozwolą, spróbuję sobie przypomnieć... Zaraz, zaraz...	Wiecie, a Szymek Dominikowej to się ma do Nastki Gołębianki.	Czyżbyś sobie wyobrażała, drogie dziecko, że postarałem się o tę wyprawkę w głupiuchnej intencji błyszczenia w oczach Angoulême, o które troszczę się ot, tyle? Chcę naprawić zło, którego narobiłem, i dlatego musiałem znaleźć się pod bronią.	Mój człowieku nie pragnę bynajmniej rozmawiać z tobą. Jeżeli ty sobie życzysz mówić ze mną, to daję ci na to pozwolenie. Jeżeli kryje się tu jakiś podstęp, to chyba z waszej strony i niech Bóg ma cię w swej opiece.	Nie jest wcale gorąca. Mogę ją zresztą łatwo ostudzić, bo dziś tęgi przymrozek. Ale pan może kaszy zupełnie nie lubi?	Przerażająco liczna rodzina, szczególnie dla tego, kto musi troszczyć się o jej utrzymanie	Tylachna wycierzpiał, to mu się należała.	Ależ to nie jest odpowiedź!	Weszliście jak do gospody. Ani mnie nie powitacie	Ale gdzie! Tak się ubiera, jako insi panowie szlachta.	Kiedy mamy się już bawić w gminne powiastki, to i ja państwu coś opowiem U nas, w Legnicy, od jakiegoś czasu dzwony same dzwonią.	Kto tu buntownik? Wojsko czy hetman, który się przeciwko własnemu panu zbuntował?	O, takie mocne słowa Pan zbyt rygorystycznie traktuje polskie słownictwo, panie kolego. Papierosika?... A cóż pana do mnie sprowadza? Bo i ja wobec tego, że jak słyszę, jest pan wolny, miałbym pewną propozycję.	Robi się późno.	Tutaj, pani, nikt!... Do Wielkiego, do Rozmaitości... tam się jeszcze znajdzie garstka, bardzo zresztą niewielka, ludzi, miłujących sztukę i tylko dla niej samej przychodzących do teatru. Podnosiłem już nieraz w pismach tę kwestyę.	Ja się chcę tylko usprawiedliwić.	A ja myślę że będę kiedyś bogatsza od ciebie, że jestem twoją żoną od dwunastu lat, i że z tych wszystkich tytułów powinnam mieć prawo głosu, zwłaszcza w dzisiejszej sprawie. Jeśli przekładasz nade mnie takiego pana Juliana jestem gotowa wyjechać na całą zimę do ciotki.	Zatem opisz to wszystko... a także i wszystkie wyłomy w murze... i skąd wyrębują drzewo na opał... tudzież jaki jest charakter i usposobienie króla. Pozostanę tu, aż sprzedam wszystkie konie. Wynajmę pokój koło bramy miejskiej, a ty będziesz moim rachmistrzem. Drzwi są opatrzone silnym zamkiem.	Panią Verdurin? Nie przypominam sobie	Z nikiem o tem nie gadam...	Co mu nie przeszkadza przewozić zbiory, wieków arcydzieła na wyspę odludną, przez nikogo nigdy nie odwiedzaną, żadnemu państwu na nic niepotrzebną. Już lata całe liczna, zwinna flota szukała szczęścia po wodnych bezdrożach dla swego mocarza. Gdzieś między Grenlandią a groźnym Spitsbergenem wśród skał lodowych i zamarzłych nocy niedawno ugrzęzła. Wszyscy myśleli, że zatonęła. W ostatnich czasach jednak zgoła nowe wieści nadeszły. Wywiady pilotów stwierdziły naocznie ognie płonące na archipelagu, Franciszka Józefa noszącym miano. Gęste pióropusze płynących statków wprost zasmoliły śnieżysty horyzont. A na północnym wybrzeżu Islandii od dni szeregu brzuchate potwory na kształt Zeppelinów spadają z przestworów na stropione foki, masowo polują i myśliwską zdobycz w zamkniętych gondolach łodzi podwodnych porywają ze sobą, wędrując na Północ. Tam więc niewątpliwie należy szukać:	A ty może myślałaś, że sześćdziesiąt? Zapewne wyglądam na tyle, sama to wiem, a i wtedy już niewiele lepiej jak teraz wyglądałam. Może nie wiesz dlaczego? Ha? Czy wiesz, dlaczego?	Yeah. Duży interes. Ale musielibyście mi dać piętnaście... nie, poczekajcie... piętnaście, szesnaście milionów koron. Więc jak?	Tak, tak A pójdziemy na spotkanie wytrawnym, starym żołnierzom. Jeśli będziecie potrzebować wskazówek moich czy innej pomocy przyjdziecie do mnie, na kwaterę.	Gorzej. Nie dochowała wiary. Wyszła za jednego z tych, którzy byli sprawcami nieszczęścia jej narzeczonego. Widzisz sam, że ten człowiek był i w tej kwestii nieszczęśliwszy od ciebie.	A od kiedyż to jest on księciem i lordem protektorem?	Co ci jest?	To ty chcesz dusze ludzkie z ciemnicy wyprowadzać, a wierzysz, że nie palić tytoniu w sabat to święty Zakon?	Wielmożny dziedzicu, jużci że prawda co od samych kopań chodzę i cięgiem mi obiecują, że zapłacą, cięgiem chodzę i proszę, to mnie cyganią ino i wyciepująwyciepywać (gwar.) niby, niczym. sukę za drzwi.	Możemy przejechać koło św. Krzyża, tam jest serce Chopina.	Do diabła z wami!	Na zdrowie!	Naprawdę Zośka pojechała do ciotki?	Odsiedziałeś wieżęodsiedziałeś wieżę u mnie zawołał prezes, wchodząc.	Zmuszę pana do pojedynku!	Zaiste, proszę pana Zwłaszcza klęska białogórska i trzystuletnia niewola. Czytałem o nich bardzo dużo w tej książce. Jesteście zapewne bardzo dumni ze swej trzystuletniej niewoli. Były to niezwykłe czasy, proszę pana.	Co za sztywny i niemiły człowiek, wyrzekła pani Teresa po odejściu pana Edwarda i odbytych powitaniach z Kuderską.	Józia, gadajno po ludzku! Wielemożna pani! E! moja Józia, przecież ojciec tu jezdem, to mi tu wolno cośniecoś z pyska pary puścić przy swoi pani synowej; prawda pani?	A! nacóż tak śliczne ma oczy!	Jak to i rodzice?	„Czary” słuchały, gdyście śpiewali Doksologię. A byłyby wysłuchały każdej pieśni waszej. Najważniejszą rzeczą była radość wasza. Oj! Dziecko, dziecko! Co znaczy nazwanie takie lub owakie dla Dawcy wszelkiego Dobra?	Ale sława...	Ale zatrzymuję pana, panie Copperfield	E, to smarkacze głupie!	Kiedy, Stalky, to była niesprawiedliwość!	Lat ma ledwie szesnaście, słyszę,	No co?	Przecież to d‘Artagnan przyjdzie?	To dla kogoż? Dla Wojnatów, czy Witolda?	To gnaj krowy, niedojdo. Bartek, chodź, a raźno!	To istna potwarz	To samo słyszałem i wtedy, akurat to samo słowo: przesada...	Wszystkie jakie tylko najgorsze być mogą.	Wszystko to prawda	Bo byłem dzisiaj tak zły, Aniu, o byłem strasznie zły, gorszy niż kiedykolwiek!	Gdyby tak wedle znaków sądzić, rzekł, śnieg za pasem powinien być.	Jednakże musimy po prostu ze względów praktycznych uznać te a te punkty za aksjomaty.	Czy wiesz nowinę?... Hela Norska wychodzi za młodego Korkowicza.	Prosimy. Belu, podaj mi rękę.	Szczęśliwi ci, dla których może być ona wszystkiem	Tak	Tak, drzewo chlebowe.	Tak, moje dziecię.	Tak, wielebny ojcze.	Wielki pan będzie wszędzie wielkim panem, panie Debray	A czego?	A gdzież?	A ktosik w dzwon uderzył, bo wieś była w pierwszym śpiku.	A owszem, cały dzień zwykle spędzam w Warszawie.	Ano, zobaczym!	Anonim kłamie!	Byłem.	Doktora, ojcze Każ wezwać doktora.	I pewno	Imię!	Jestem niewinny.	Lecz, o kim mówicie? zawołał książe.	Licytuj że pan!...	Musicie... a ty przede wszystkim...	Naturalnie.	Słuchamy waszej wielmożności.
Już ja tam wiem. Jak kto chory to stęka, a nie myśli. I co z tego myślenia przyjść może! mówię pani, że nic dobrego. Mój ojczym nieboszczyk to też tak myślał.	Przed królem starym nie występuj z zażaleniami nie wytaczaj sprawy. Na nic się to nie przyda. Zygmunt nasz zgryzie się, oburzy, a nie uczyni nic. Działać musisz w inny sposób. Nie taj się z tem, że król ojciec za córkę pomści się na królowej Izabelli. Jednym tym postrachem możesz Bonę zmiękczyć i zmusić do zmiany postępowania. Wy i my zresztą, wszyscy będziemy pracowali nad tem, ażeby młodego króla wraz z żoną albo na Mazowsze lub do Litwy wyprawić. Zdala od Bony, od kochanki, jaką tu ma, pozna lepiej Elżbietę i przywiąże się do niej. Króla starego nie drażnij, a wojny nie wypowiadaj zawcześnie.	A to chwat! Ba, nie dziwota! Wolała młodego zucha niż tego starego pierkosapierkos (daw.)	Kolumny w formie! Cóż to znowu! Nie bądźże takim wściekłym fachowcem.	To tymi saniami pojedziem? Jeszczem też słuszniejszych sani w życiu nie widziała.	Być może. Ale ja polegam nie tylko na tym, co i jak mówicie. Ja wiem, że właśnie postąpilibyście tak, a nie inaczej. A wiem to dopiero teraz.	À propos nasz kochany Franz przyjedzie tu lada dzień; ale to raczej pana nie obejdzie, bo zdaje mi się, że go pan raczej nie lubisz?	Nie pójdę się upominać i tobie zakazuję. Weź od organisty na odrobek, a nie, to się ostatnie bydlę sprzeda, a pókim żyw, ojca o nic prosił nie będę, rozumiesz...	No nie gniewaj się, można to sprawdzić.	Przepraszam pana bardzo. Nie czułem, że wytrzeszczam oczy To przeklęte słońce mogłoby nadwerężyć czaszkę jeszcze grubszą od mojej. Pali, bo pali. Uf! Za co pan ma człowieka	Nie, Najjaśniejszy Panie, bo to zapowiadałoby tylko siedem lat żyznych, a siedem głodu, a za panowania tak przewidującego króla, jak Najjaśniejszy Pan, nie musimy lękać się głodu.	Ja, przeciwnie jestem religijny, ale nie jestem teologiem. I oburza mnie, gdy słyszę z ambony, że Bóg kazał nieszczęśliwym kobietom zginąć w płomieniach, by ukarać zbrodnie naszego kraju, który nie kroczy na czele Europy. Czy ojciec Ollivier myśli, że w obecnych warunkach łatwo nam kroczyć na czele Europy?	Prawdę mówiąc, nie wiem na pewno ale wiele przemawia za tym, że na jakiś ląd na Pacyfiku. Gdy opuszczaliśmy Richmond, wicher dął z północnego wschodu i sama jego gwałtowność pozwala przypuszczać, że nie zmienił kierunku. Jeśli więc ten kierunek z północnego wschodu na południowy zachód się utrzymał, przelecieliśmy stany Karoliny Północnej, Karoliny Południowej, Georgii, Zatokę Meksykańską, Meksyk, a następnie część Pacyfiku. Oceniam odległość, jaką przebyliśmy balonem, na co najmniej sześć do siedmiu tysięcy mil, a jeśli wiatr w tym czasie zmienił kierunek o pół kwadrantakwadrant daw. fr. nazwa Markizów, grupy wysp wulkanicznych na Pacyfiku, ok. 4800 km na zach. od Meksyku. Zostały odkryte w 1595 przez hiszp. żeglarza Álvaro de Mendañę i nazwane na cześć markiza de Mendozy, ówczesnego wicekróla Peru. Od 1842 Markizy są francuską kolonią w ramach Polinezji Francuskiej., albo na wyspy PaumotuPaumotu, wyspy rdzenna ludność Nowej Zelandii, potomkowie Polinezyjczyków, którzy jako pierwsi ludzie dotarli tam w XIII w., jakoś byśmy się dogadali. Jeśli zaś wybrzeże, na którym się znajdujemy, należy do jednej z bezludnych wysp jakiegoś malutkiego archipelagu, o czym być może zdołamy się przekonać z tego szczytu górującego nad okolicą, wówczas trzeba będzie pomyśleć nad urządzeniem się tutaj tak, jak gdybyśmy już nigdy nie mieli się stąd wydostać.	-List– Wobec teraźniejszych warunków będę się starał, aby mnie nie widziano. Wszędy trafiają się ludzie źli, a co gorsza słabi. Przeto gdy zapadnie zmrok, zakradnę się do tej osady i to com sporządził, złożę na oknie mego serdecznego przyjaciela, Jana Brecka Maccolla, dzierżawcy włości appińskich.	Ale czy to nie za dużo?	On powiedział, że o niczym więcej nie myśli!	A jużciż nie co, jeno gospoda i jedna z najlepszych	Nie macie tutaj osobnej stancyjki?	Nie uważałem.	Wiem o tym! Nigdy też nie twierdziłem co innego. Chcę tylko powiedzieć, że należy dzieciom oszczędzać trudności...	Nie, ja się w tych sprawach nie mylę nigdy.	Wtedy Polacy wyślą niezawodnie od siebie posłów do księży owa partia w klasztorze, która dawno się chce poddać, pod wpływem przerażenia ponowi swe usilności, i kto wie, czy nie zmuszą przeora i opornych do otworzenia bram.	Dlaczego nie napisałaś mi, że biedaczysko jest tak chory.	Wypijmy na ten smutek! Co to za trójniak!	Jeżeli uda ci się kiedykolwiek dostać na okręt, powiadasz? Co to, któż ci stoi na zawadzie?	Na miłość Boga cicho! niechże sobie śpi! nie budź licha!	Co to jest za historja z temi tyczkami dodała z ironiczną wzgardą.	Jak to, pani?	Jak to? Sąsiad pani najbliższy, były właściciel tego domu.	To oczywiste!	Aha! rozumiem, oświadczył się pani Grzesikiewicz! No, niech się pani nie wypiera, nie uwierzę.	Tak, tak... Ale kupuje nie na własne imię, tylko za pośrednictwem starego Szlangbauma... Tak przynajmniej mówią w domu, bo i ja tam mieszkam.	Za surowi bo jesteście Niechby to mówił arcybiskup albo ksiądz Wincenty, ale wy, co świat znacie!...	Już dobrze ale na drugi raz nie róbcie bez zastanowienia rzeczy, które mogą tak zmartwić waszych bliźnich.	Gdzież to było?	Broń Boże! W tej chwili znajomość ta byłaby dla mnie uciążliwym kłopotem. Racz pan schować uprzejmość swą na później. Gdy już całkowicie dzieło swe wykończę, sam o to prosić będę.	Sir Karol był tak zdenerwowany, że ukazanie się psa mogło go zabić. Zdaje mi się, że ujrzał istotnie dziwne stworzenie w Alei Wiązów... Obawiałem się zawsze anewryzmu serca, bo byłem bardzo do niego przywiązany.	Może będą. Tylko nie wiadomo jeszcze	Nie mam czasu.	Milcz, błaźnie!... Jedź mi zaraz do pani baronowej i powiedz kucharce, że jestem ciężko ranny...	Z tego wynika, że pan niedługo zabawi w Warszawie?	Dziecko! Żyła swego czasu w Ekeby stara kobieta, która dzierżyła wichury niebios w garści. Teraz siedzi w więzieniu, i wichry hulają swobodnie. Czyż więc dziwne, że po całym kraju szaleją burze?	Mój młody przyjacielu zostaw mi go: klnę się Bogiem, że pije mi się w nim o wiele lepiej. Utrzymuje mi ciało w cieple i w weselu. Gdybym go zdjął, paziowie porobiliby zeń sobie podwiązki, jako mi się raz zdarzyło w KuleniuKuleń Butem św. Benedykta nazywano ogromną beczkę., a zawsze otwarty jak mieszek adwokacki. Ze wszystkich ryb, z wyjątkiem lina, radzę wam wybrać skrzydełko kuropatwy albo udko mniszeczki. Czyż to nie wesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusiąwesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusią	Oho Zdaje mi się, że on sam tu przyjdzie. Proszę, spostrzegł panią i kłania się właśnie.	Po co dziad tu przyszedł?	Bóg to osądzi. Czekajcie. Znowu tam jakiś ruch. Część dragonu Charłampowej staje przy Węgrach. Sama dobra szlachta w tym regimencie służy. Słyszycie, jak krzyczą?	Czyli, że społeczeństwo powinno wam być wdzięczne za tak niestrudzoną dobroczynność.	Wiedziałam, że przyjdzie Jak się panience podobał?	Jesteś, chłopcze, dobry do wybitki ale, człowiecze, krew wigowska płynie ci w żyłach!	I ty się więc z nami na wojnę wybrałeś?	Albo co?	Co tam robicie?	Takiego warto posłać po anioła śmierci.	Tęgie pąki wzbierają na wiśniach, ino patrzeć kwiatu.	W miejscu, gdzie on upadł.	Ja za śmiałość mają bardzo wielmożnego pana przepraszam ale gorzelnia pańska otworzy się za miesiąc, i ja chciałbym pierwszeństwo u pana mieć...	Tak. Bo panna jest bardziej nieobliczalną, niż mężatka, a mniej znów od mężatki oblicza.	Różne państwo było, był pan Bein, pan Hertz i inne jeszcze Żydy. Ja z Agatą od pana inżyniera gotowaliśmy kolację.	Tak! śnijmy, marzmy, szalejmy, bądźmy „rozumni szałem,” jak się wyraził poeta Rzeczywistość jest obrzydliwą i straszną!	Ale gotów go oddać?...	Czy i pani Krzeszowska jest równie miłą sąsiadką?	Rozumie się.	Wasza książęca mość powinien byś więcej zdrowia chronić, bo całej ojczyźnie siłasiła (starop.)	Trochę mi niania opowiadała, trochę mi się śniło, a resztę sama wymyśliłam.	Jakże się nazywał?	Nic prawdziwszego, panie profesorze.	Połóż się spać, Jojne	Prowadzi się energicznie.	Cichaj, chłystku!... dałbym ci rady jeszcze dziś!	Dzisiejszej nocy jeszcze mnie wspomnisz!	Chodziło mi o naszych ludzi, kapitanie.	Może być...	Możecie mi najzupełniej zaufać w tym względzie	Pójdziesz mi ty!...	Tedy powiedz, dlaczego chcesz Basię wygonić?	Teraz jak najciszej! Widać już namioty.	Zaraz polecę, ino zjem	Życzę sobie, abyś był przy tym obecny	A pana?	A sam był?	Ależ, Doro! Pozwól, niech ci wytłumaczę...	Dama, Praca rzecze Don Kichot	Godzina śniadania	I ona pozwala?	Jak powiadasz?	Jak?... Gdzie?	Jaka tajemnica?	Mów.	Naprzykład?	Patrzcie ino, tatulu!...	Powiedz.	Proroka nauka wsiąkła w twą duszę.	Publiczność! cul de l’humanité! ha, ha, ha...	Słyszane rzeczy!	Tak.	Tam	Twój syn, pani, będzie szczęśliwy	Wenecjanka.	Zkąd?	Ęty yyy!...
Na świętego Goderana nie godzę się na ten wykład; to istny styl Merlina proroka: możecie podsuwać tu alegorii i znaczeń, ile wam się spodoba i mordować się nad tym z całym światem, ile zechcecie. Co do mnie, uważam iż nie ma w tym innego ukrytego sensu, jeno opis gry w piłkę w wielce zagmatwanych słowach. Owi niewolący ludzi to naczelnicy partii, którzy są zazwyczaj przyjaciółmi. A skoro dwie partie się rozegra, wychodzi z gry ten, który ją prowadził, a drugi wchodzi na jego miejsce. Rozsądza rzuty starszy, który orzeka, czy piłka przeszła nad czy pod linką. Owe wody to jest pot. Struny rakiet uczynione są z kiszek baranich albo koźlich. Machina okrągła to piłka albo pelota. Po grze wypoczywa się przy jasnym ogniu i zmienia koszulę. I biesiaduje się wesoło, ale weselej ci, którzy wygrali partię. I hulaj dusza!	Bardzo?... Bo jak nie bardzo... to ja pójdę na jakie Liliowe albo Pomarańczowe i prasnę się łbem na dół...	I na waszym wynagrodzeniu spoczęła ręka bogów Wyobraźcie więc sobie, że wam śnił się ten więzień, a będziecie czuli się bezpieczniejsi w waszej służbie i zdrowiu.	Szczęściem nikogo nie widać, mam czas ci odpowiedziéć Jeden z tutejszych mieszczan, bogaty Formion, znalazł mnie niemowlęciem wyrzuconego na drodze między Retiną a Pompejanum... Wielki to handlarz, Meherele, pan nasz... i wie co z człowieka zrobić można... Wziął mnie i wychować kazał; robiłem mu w polu, byłem dyspensatorem... potém wóz mi nogę przełamał... a Formion i tak użytek zrobić potrafił z kaleki... Żebrzę dla niego na gościńcu, a co uzbieram odnoszę mu wiernie, bom niewolnik... I nie mnie ma jednego, jest nas takich dziesięciu...	E! panie wydajesz mi się większym, niż ja, szpakiem, bo wyglądasz, jakbyś zapomniał, że mamy z sobą na pieńku.	Popędź ich do dzieła, by na każdy zamach odpowiedź wypadła bezzwłoczna i trafna. Wracaj jak najrychlej!	Wskazano jej przygotowane od paru dni pokoje. Kazała oświadczyć, że za godzinę będzie na śniadaniu i spodziewa się spotkać Waszą Ekscelencję...	Nie. Mówili, co Kozłom sielnie się dostało.	A co ja na to poradzę? Melancholiczka jesteś! Do głowy po rozum pójdź, chłopców bałamuć, to i wesoło będzie...	Daj Boże, żeby się skończył pomyślniej Wiecie, waćpanowie, com w nocy obmyślił? Oto pewnie poczęstują nas darowaniem żywota, jeżeli służbę u Radziwiłła przyjąć i jeszcze w zdradzie pomagać zechcemy; my zaś powinniśmy się na to zgodzić, aby z wolności skorzystać i za ojczyznę stanąć.	Bardzo biegłą w rysunku nie jestem Nie zdaje mi się też, aby talent mój do rysowania był wielkim, ukształcenie zaś, jakie w nim posiadłam, nie może wcale nazwać się wysokim. Znam przecież rysunek o tyle, abym początkowych prawideł jego nauczać mogła.	Właśnie mi się przypomniało, co miałem ci przekazać od pani de Virelef. Chce nas zaprosić w poniedziałek do Opery. Ale że będzie miała w loży małą Swannównę, zabrakło jej śmiałości, więc kazała mi wcześniej wybadać grunt. Nie chcę ci niczego narzucać, przekazuję tylko to, co powiedziała. Mój Boże, sądzę, że moglibyśmy...	Dobrze pani wie dlaczego. Obawiałem się, że pani będzie z tego  niezadowolona. Nie chciałem się narzucać. Zostać tu po to, by być  uważanym za intruza...	Czy już wiosna nadchodzi? Jaka jest? W pokoju to się nic nie wie, gdy się jest chorym.	Szczęść nam Boże! Przy takiej ochocie i gotowości zwyciężymy wroga niechybnie! Ja także dokładam ręki do przygotowań, zanim w pole wyruszymy. Pisałem do Poznania, aby mi natychmiast przysłali człeka sprawnego, o którym doniesiono mi, że znamienicie umie proch przyrządzać; obiecałem hojną płacę, mam odpowiedź, że już wyjechał; lada dzień się tu stawi. Ruśnikarzówruśnikarz, właśc. rusznikarz rzemieślnik wykonujący zbroje. zdatnych mam także; Włocha niektórego, co kule ogniste przyprawia, wiozę z sobą. Z Krakowa, z Poznania i z Warszawy już wysłano fury z bronią wszelaką. Armaty z Malborga i Gdańska idą morzem do Niemna, potem wołami do Dzisny i znowuż wodą do Dźwiny.	A, teraz się nie dziwię, że macie takie wspaniałe inwentarze...	Na pewno, ależ na pewno, dziecko moje Musi pan do domu wrócić, musi.	Milcz! Nie gadaj mi o tej odezwie. To nowy lep na wróble... chcą nas złapać i pożreć. Dobrze im teraz gadać piękne słówka! Mordercy! Zbóje!	Oto jest nasz majątek na wypadek nieszczęścia	Tymczasem powodzi mi się, jak widzisz, jako tako. Nie zarabiam wiele, ale też oszczędny jestem i wydaję mało. Stołuję się u sąsiadów, niżej, u bardzo poczciwych ludzi. Pan i pani Micawber niejedne już przeszli w życiu koleje, znają świat i ludzi!	To ją sprzedadzą innym Niemcom, a sami przybliżą się do nas.	Nie, korzystam tylko z pańskiej szlachetności, ot i wszystko. Wierzaj mi jednak szczerze, iż są ludzie, u których nic się nigdy nie traci.	Ale jeszcze przed chwilą inaczej o mnie myślałeś. Niepodobna, byś widząc mnie tu, nie domyślił się, że chodzi o zobowiązanie ojca. No cóż?... Ja wolałam sprawę postawić jasno. Masz opinię człowieka interesów załatwianych od ręki.	Nie cofałbym się nigdy, raz przyrzekłszy; ale przypomnijcie sobie, jak w onym momencie, gdyście mi domawiali i pierścień w zamian dać chcieli, drzwi się otwarły i wbiegli moi towarzysze... pamiętacie? Śliwek mi ze sadu przynieśli...	Zapewne, ale na nieszczęście w Luwrze znają pana Bonacieux, i jegoby z łatwością wpuszczono, gdy pana nie znają wcale i drzwi przed panem zamkną.	Udławił się...	No, no zastanówmy się. Czy nie jesteś pan aby żołnierzem Fernandem, który zdezerterował w wilię bitwy pod Waterloo? Czy nie jesteś porucznikiem Fernandem, który służył za przewodnika i szpiega armii francuskiej w Hiszpanii? Czy nie jesteś kapitanem Fernandem, który zdradził, sprzedał i zamordował swego dobroczyńcę, Ali Paszę? I czy wszyscy ci trzej Fernandowie razem wzięci nie stworzyli przypadkiem generała lejtnanta, hrabiego de Morcerf, para Francji?	Ja muszę! a gdzież! po gospodach będę się tułała? po nocy mam uciekać? Nie pójdę...	Ależ panie, wiek mój nie ma tu nic do rzeczy.	Jak pani się miewa?	Chcecie zatem wznieść kaczkę do wyżyn polityki?	Wójt nam się sprawia? co?	Płaciły za naukę Wreszcie jakże jej pomogą: mają zebrać składkę?... A nie każda przecie jest panną Solską, która tak sobie od ręki daje sześć tysięcy rubli... Nam nikt nie da i sześciu złotych.	Ale! gdzie się to taka suka podbije. To idzie po śniegu czy po grudzie jak ten lis.	Jestem pewny że Samentu wszedłby do świątyni Ptah, bogom spaliłby kadzidło, ale ukarałby zdrajców i morderców...	To znaczy, że ksiądz biskup namyśli się dobrze, zanim po raz drugi złoży wizytę Göście Berlingowi!	Już nam ani święty Boże nie pomoże; nie wpuszczą nas	Nie odebrałem listu. Powiedz, co mówiła?...	On, on. Toteż jakem na to patrzał, to mię taka choleracholera (daw., dziś wulg.)	On nie powinien przejść powtórnie za przełęcze. Taki rozkaz.	Robota to nie lada wykopać mojego siostrzeńca	Jeżeli pana osaczy kiedy owa niezwykłość myślenia, a nie zechce się panu pisać, proszę mi zwierzyć ustnie owe myśli. Niech je pan podyktuje. Piszę bez błędów ortograficznych.	On! Ma widać za dużo; trzeba się z nim zobaczyć.	Jakże się ojcu wydał dzisiaj Grzesikiewicz?	Bo to, co o ojcu moim powiadają, że go Azja zarzezał, to też nieprawda!	Ale bo to panie nie lada szopka! mówił z wielkim zapałem wyrostek idący z tyłu za nimi, to ze śmiechu pękać potrzeba... Oni tu zaraz w szyneczku Różanej Magdy zastanowią i pokazywać będą...	I co tam? Kto dzwonił? Kto do mnie przyszedł?	O czwartej przyjdą do mnie fabrykanci amerykańscy i francuscy. Możesz zejść?	Owszem. Odczuwam potrzebę zwierzania ci się nawet z najbłahszych przeżyć.	Dobrze. Nie płacz, Antosiu.	Rada gęba, że pan śpi. A co młodemu chłopu po starej babie? Rany boskie święte, król miłościwy!	Zna pani to, co? To scherzo z koncertu Moszkowskiego! Prześliczna rzecz, a szczególniej w tem miejscu, słyszy pani śmiech, subtelny, ironiczny śmiech! Ale i bielizny stołowej zechcesz mi pani pożyczyć	Jack wspominał mi kiedyś, że pan ma zamiar pracować w zawodzie lekarskim? Wyobrażam sobie, jakie to musi być trudne i co czasu pochłania samo choćby przyswojenie tylu koniecznych nauk?!	Uchowaj Boże! Nie nowina mi konfraternia z winem; piją u nas niezgorzej.	Pani ma mi coś do powiedzenia	A czy pan prezes może nam powiedzieć, gdzie obecnie znajduje się pani Beata Wilczurowa?	E tam! Nie mają nazwisk?	Nie wiem o żadnym.	Nie, panie doktorze! Ja pana bardzo, bardzo kocham, ale...	Co słychać?	Wiesz? To jest natręctwo tej dziewczyny.	Dziękuję panu bardzo za pańską grzeczność. Kto wie, może i ja poproszę pana Majewskiego o lekcje dla mego syna.	Ja, a o co panu chodzi?	Mam to babie jutro pokazać?	Dobrze, jest pod stolikiem, w pudełku od kapelusza.	Cieszy mnie to, żeście tak wesołe!	To można osiągnąć tylko, będąc właścicielem terenów.	Któż to ten on?	Ojcze, czy zło istotnie jest tak potężne i powszechne?	Jeśli to niewolnica, to ją odkup.	Bo to z tego będą ludzkie gadania, bajeczne	Pan ma pracownię w tej samej kamienicy, co panna Ocieska?	Niech myślą co chcą.	Jedno i większe od tego mnie minęło	A więc a więc Michaelis marzy o świecie wyglądającym jak wspaniały, wesoły szpital?	Tylko prędko.	Chcę, żeby bardzo prędko poleciał z tym listem i oddał go panu.	Tak, jaśnie panie. Wygląda, jak gdyby był kimś w rodzaju marynarza: oba ramiona ma wytatuowane i tego rodzaju rzeczy.	Odniosę ci je, powiedz tylko dokąd	Idźcie, będzie burza	Tak, tak, święta prawda... A jak go zabrała? Ta mizerna, licha kobiecina?	Ależ ja naprawdę...	Ja?	Postójcie chwilę, panie podstarości, jam u kupca lwowskiego w nauce był, a tam tak powiadano: Pierwej pisz, potem płać...	Listy? Gdzie są? Pokażcie! Pismo poznam!	Słucham cię.	Ej! dzieciaki! dzieciaki Ot! głupie! coby mieli czasu użyć, pogadać ślicznie, oboje podurnieli i licho wié jakie stroją fochy.	Niech pan weźmie tę sakiewkę.	Ależ, jeśli łaska...	Głupstwo Musisz chorować w takim zaduchu  siedząc.	Jutro, szlachetny panie.	Oto moja mamusia.	A! Dostałeś waść macochę?...	Dziękuję, panie kapitanie	Głupia jesteś.	Panie!	Pluton!	Podgrzejemy sukces	Prawda, prawda! a wy, panie marszałku, w pierwszym rzędzie!	Smagamsmagać
Jakże! stary Zawiłowski z córką, milionową jedynaczką! pyszna figura! Koło panny kręciło się tam we Florencyi i w Rzymie z pół tuzina porujnowanych książąt włoskich, a stary gadał, że córki za obcego nie da i kiedyś dowodził tego tak: „Niech sobie gadają co chcą! ja się dosyć najeździł po świecie i ilu to Niemców, Włochów, Francuzów, czyściło mi buty, a ja butów nikomu nie czyścił, i nie będę!”	Tylko, widzisz, drzazgę można wyciągnąć, jeśli nie za głęboko wlazła i jeśli się da uchwycić. Zresztą, co są porównania! Z wyciągniętą drzazgą nic nie tracisz, a mnie się widok na przyszłość psuje.	Naturalnie, że nie może. Więc muszę się z nią zabrać, żeby na nią uważać. Spodziewam się, że i ja zaznam z tego przyjemności; mam siedemdziesiąt lat, ale nie jestem jeszcze znużona życiem. Mogę twierdzić, że byłabym już dawno pojechała do Europy, gdybym wpadła na tę myśl. Spędzimy tam dwa, może trzy lata. Odjeżdżamy w czerwcu, przyślemy wam klucze i pozostawimy dla was wszystko w porządku, abyście każdej chwili mogły objąć dom. Niektóre przedmioty, które szczególnie cenimy, zabierzemy z sobą, reszta jednak pozostanie.	Wleźżewleźże Macie rozsądek. A jednak... słyszysz? Oto rozlega się krzyk, stra­szny, beznadziejny krzyk po nocy! Otwarły się podziemia wasze i cuchną. Zrozumiałeś, kto je otworzył? Kto jest bólu waszego krzykiem po nocy? Zrozumiałeś, za co mu ludzie dają łzy swoje, święte i czyste łzy ludzkiej tęsknoty?...	Nie mogę się widocznie pozbyć bliźniąt Gdziekolwiek się zwrócę, wszędzie stają na mej drodze.	Ani mi to w myśli nawet! Dzień do mistrza należy, to się rozumie; ale wieczory moje. Zresztą, jak  się boicie, to poproszę. Mistrz nawet przykazuje, abym se wolnym czasem rękę wprawiał i rzezał, co mi do głowy przyjdzie. Pewno i wasze jasełka pilne, to się będę kwapiłkwapić się	Ale pani nie gniewa się na mnie?	Domyślam się, że na mnie?...	O winie dla biednych nieboraków nigdy się nie zapomina, jeno pamięta się o tym w każdym kraju i o każdym czasie.	Dobra nasza! To nam się nie wymknie. Strzelby ile u was?	To co innego Ale gdybyś chciał kłamać, zastanów się dobrze: już lepiej, żebyś nic nie mówił.	Tylko nie ma ich na czym nosić. Podoba ci się?	Ani słówka. Wczoraj wyprawiłem drugą odezwę, gorętszą jeszcze od poprzedniej. Lecz, skoro cię widzę, najdroższy, pomówmy o tobie. Przyznaję, iż zaczynałem niepokoić się o ciebie.	Cóż im się stało?	I cóż waszeć, ucieszyłeś się?	Jakże się nazywał?	Tyle, ile się panu, kochany panie, podoba.	Już się do niego przypił jak końska pijawka	A bo to pierwszy raz, a bo to drugi! Nie ma tygodnia, by mi co z chałupy nie zginęło! Kokoszki nieśne, kurczęta, kaczki, a nawet stara gęś, że już nie wypowiem tych szkód na ogrodzie i w sadzie! A bodajś się struła moją krzywdą! żeby cię pokręciło! żebyś stergła pode płotem...	Nie upieram się przy marszałku, więc baron...	Żeby się nie zakochała we mnie? Cóż pani ma przeciwko temu?	Nie jesteście bardzo szczęśliwe, drogie maleństwa ale postaram się wydać was wcześnie za mąż i radrad (daw.)	Dokąd?... Gdzie każesz, a ty przyjedź za mną... Wyniesiemy się stąd...	Filo, właściwie nie jesteś lekkomyślna Pod twoją lekkomyślną powierzchnią kryje się poczciwa, wierna dusza kobieca. Dlaczego ją ukrywasz?	A jakże też pan hrabia myśli brać się do roli, jeśli spytać wolno?	Czy smuciłabyś się, mamo, gdyby ojciec zmarł?	Kijek ci dam, cobyś się miał czym od piesków oganiać.	Panie prezesie, czy żona Kunickiego wciąż kocha się w panu?	Starałem się nie obrażać cię nigdy... Znosiłem. Udawałem, że nie widzę. Byłaś moją żoną... Słowa jednego nie słyszałaś...	Na honor, drogi mój gospodarzu zażądałem najlepszego, jakie masz, wina, a jeżeli mnie oszukałeś, sam będziesz ukarany tem, czem zgrzeszyłeś, bo nie cierpię pić sam i musisz mi dotrzymać kompanji. Pijmy zatem! No, dalej! za czyje zdrowie pić będziemy, aby nie zranić niczyjej miłości własnej? Niechaj będzie za pomyślność twojego zakładu.	No widzicie. Mnie ta na złotych pieniądzach nie zależy; do tej pory podarunek od królewicza nietknięty w kaleciekaleta (daw.)	Cesarze niemieccy nasi wiele kroć te kraje zająć chcieli orężem, bo się one im należą, tak jak i cała ziemia...	Strzeż się Swój, bo przestanę cię lubić i źle nam będzie!	Widzisz, Lusiu, że panu wcale nie zależy na twoim towarzystwie.	Tak. Przed trzynastu laty Wilczur zaginął. Wszyscy myśleli, że popełnił samobójstwo... Miał pewną tragedię rodzinną. Zwłok nie znaleziono... Byłem jego asystentem, prawą ręką. Objąłem po nim katedrę, zarząd lecznicy... Tak... To jest on.	Wiem, rozumiem... Przepraszam pana i jego przepraszam Jest mi przykro, tak bardzo przykro! Postaram się naprawić mój błąd. Proszę mi wybaczyć! Jestem zmartwiony. Z duszy i serca żałuję. Bardzo żałuję.	E! proszę ja pana żebym teraz nie potrafił rządzić wyspą w swoich latach, to i w matuzalowymwiek matuzalowy	Cóż stąd? Widzę, więc co? To samo widziałem już wiele razy. Dobrze znam ten przedmiot. Skrobaczka do butów! Wielka mi rzecz! Jest czego tańczyć wkoło skrobaczki!	To znaczy, że pan nic nie wie, panie Izydorze Beautrelet.	A bo to do uciechy nie ma młodych?	Po co? Zawiadomię go później, gdy już stąd wyjedziemy...	Tak, może będzie potrzeba postawić pałac w innem miejscu, tam, na wyspie, byłoby ładniej, a może każe go przenieść na górę, do lasu, stamtąd są śliczne widoki	Dalej, dalej dosyć już tych grzeczności, pomyślcie, że czekamy na naszą kolej.	Na Rusi? No i czemuż dać nie chcą?	Muszę W biurze nie było pracy, zaproponowano mi to zajęcie, cóż miałam począć? I za to powinnam być wdzięczna.	Mój Boże, no nie słuchałem tego ze specjalną uwagą. Dał jakby do zrozumienia, że doktór go unika, gdyż nie chce przypomnieć mu swoją osobą jakichś dawnych historyj. Powiedział coś w tym rodzaju:	Jeśli chodzi o mnie, nie podzielam pana zapatrywań. Są bardzo egoistyczne. O uczuciach, jakie żywię dla swego kraju, wątpić nie można; a jednak czułem zawsze, że poza patriotyzmem winniśmy być także dobrymi Europejczykami	Plauen, komtur ze Świecia, przybył trzy dni temu do Malborka, z nim liczny oddział rycerzy. Wkrótce nadciągnęło więcej, będzie ich ze trzy tysiące. Kazał jeszcze i z miasta ludzi do zamku zwołać, i żywności jak najwięcej sprowadzić, i szańce poprawiać, a ja od tych szańców uciekłem, żeby wam, najmiłościwszy królu, o wszystkim donieść	Po prostu jestem tylko zdziwiony i gdybym posądzał cię o jakiś chwilowy obłęd lub też ukryte wyrachowanie, mniej cierpliwie słuchałbym twych żądań i zniewag.	Nie bądź surowym dla niego, ojcze Ramzes XIII chce poprawić dolę chłopów i rzemieślników: da im co siódmy dzień odpoczynek, zabroni bić ich bez sądu, a może obdaruje ziemią...	Pewno, że nie warto rąk paskudzić	Nie wiem, jak to Waszej Wysokości rzec... Może lepiej by było, gdyby Zwycięzcy słuchali, a nie Jereta?...	A któż mu to poniesie brzucho! Sam go nie udźwignie bez tylachnytylachny (gw.) kawał. drogi. Obiecuje, jak zawdy.	Nie możesz zapomnieć Ramzesa? A jednak znałeś go bardzo krótko, podczas gdy u mnie pracowałeś kilka lat.	Mario, czy nie widzisz, aniele mój, że rzekłem te słowa, aby ci wydrzeć tajemnicę?	Miałamż różnić dwóch przyjaciół dla próżnostki kochanego dyrektora? Czy jest w towarzystwie choć jedna kobieta, do której by nie napisał paru dwornych, nawet czułych liścików?	Aha! Guwernera! To znaczy, żeś nigdy w życiu nie beczał. A teraz beczysz, widzisz! Może nie beczysz?	A ja jakąż w niéj gram rolę?	A po tych czterech latach?	Właśnie! moją żonę po rakach wysypuje.	Co pan chce przez to powiedzieć?	To dobrze, bo jak nie, tobym zrobił z pana nadziewaną bananami pieczeń.	Byle tylko pani Nina w ostatniej chwili nie popsuła wszystkiego.	Więc jeszcze bardziej pana lubię niż bardzo. Do widzenia.	Ach, gdybyśmy byli nie tykali go wcale, Charley!	Bogdać tam. Dziewka coraz zdrowsza. Pójdę do niego jeszcze jutro do dniado dnia	Chociażby nie zaczepiał Jednak rodzaj tej pracy może popsuć młodej pannie opinję.	Co?	Kiej we dworze jakim. Mięso całymi michami roznosili, a co gorzałki wychlali, a co piwa, co miodu! Samych kiełbas były trzy niecki czubate.	Niktby tego nie odgadł, widząc pana teraz tak wesołym!	Pan praktykant pojechał do miasta.	Wiesz co, wyjdziemy tam i zobaczymy gniazdo	Jeśli go król wspomoże, to będzie wielka wojna.	Kiedy tak to... będę twoim przyjacielem!	Muszę dziś w nocy uciec. Z Gustawem. Ty go nie znasz. Zbroił coś.	Nie przerywajcie mu pozwólcie, aby wszystko opowiedział.	Posłusznie melduję, że mi jest, panie oberarzt, strasznie przykro z tej racji.	Będzie miał pan hrabia pieniądze jutro rano o dziesiątej. Życzy pan sobie złoto, banknoty czy srebro?	Gdzie on jest?	A czy ktoś mnie powstrzymywał przed ucieczką?	Ma opinię bardzo inteligentnej ale może trochę nieśmiała, jak Zawiłowski. Trzeba będzie pomyśleć o tem poznaniu.	Dlaczego?... Jakie ojciec może mieć zmartwienie?...	Gdzie?	Już jest u ciebie w domu o tajemnicę, prosić cię nawet niepotrzeba, bo nierostropne słowo, głową przypłacisz.	Prawisz, jak detyna durna, nierozważna. Igor jest hymyhymy mówić półgłosem. mogła wielką, prawdę, która jest w hrudiachhrudi porzucić. nieporadnenieporadne	Czy bardzo ładna?	Tak.	Tak. Zjadłem śniadanie.	A cóż zrobicie z rogaczem?	Bałamucił?...	Bodaj waści język odjęło! Dobra nowina!	Cóż pan dziś porabiał? Był pan w redakcji?	Książę Sułkowski?	Nieszczęście!	Ot, mi wasze prawa! Ot, wasze trybunały! Ot, wasze przywileje!	Poźniej	Pst!	Trudna rada!	W restauracji, obywatelu kapitanie. Całą restaurację nam przywiózł	À la Pompadourà la Pompadour
Prawdę mówisz, ani słowa a że ja się nie skarżę, to dlatego, że rycerzom błędnym nie wolno ani sarknąć z bólu, choćby im kiszki z brzucha wyłaziły.	Ach, przepraszam Chciałem jedynie rzec, że bardzo ci pilno, a przecież, u diabła, mamy jeszcze sporo czasu. „Faraon” wyjdzie w morze nie prędzej jak za trzy miesiące.	O ho! z tego nic nie będzie: pamiętam ja słowa nieboszczyka Lepiuka! Toć i wstyd całéj wiosce zrobił ten przybłęda, że nam z przed nosa wziął dziéwkę, i gromada się zarzekła, że go zmusi pójść precz.	Przypuśćmy, że nie pijam.	Może pan nie zechcesz wierzyć gdy mu powiem, ale spójrz pan na mnie com z Warszawy wyjechał zdrów, wesół i rzeźwy, a pomiarkujesz że to co mnie tak złamało, lada czem być nie może.	O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	Nie przesadzaj Po prostu zrozumiałem, że zarówno nicość wieczna, jak i moje suchoty nie są pewnikami...! Można o nich rozprawiać...	Hm! To źle bo to, widzi jespan, człowiek dziś, jutro, a, Panie Boże mnie skarz, jeżeli przy skonaniu mi jaki inny grzech na sumieniu zacięży prócz tego. A za grzech sobie to mam, żem za mało oka miała na Hanię, chociaż Panem Bogiem się świadczę, że i sto ócz byłoby nie pomogło. Bo przecież potem porwał ją z domu rodzicielskiego, wywiózł na swój zamek, ojcu tyle tym zadał frasunku, że myślałam, że umrze stary od samych łez i żałości... Ba! I odbili ją nazad, i poszła za mąż, i mąż ją odumarł, a kiedy jej potem za jakiegoś kaduka przebrany pojawił się pan Ignacy, to tak na nowo wariować poczęła, że aż ją stary wywieźć musiał na Mazury. Więc co by tam było moje pilnowanie pomogło?... Ale stary tego nie wiedział i wierzyć temu nie chciał, kiedym mu to powiadała, i całą winę złożył był na mnie. Nie wiemże, jak teraz? Toć to i to wykradzenie teraźniejsze... Hm! Nie chcę zresztą sądzić... ale... Hm! Wina, Grzech, Gniew, BógA nie mógłby jespan tak z daleka dowiedzieć się od pana Wita?...	Wiesz, co mnie w tej chwili zastanawia? że jest w świecie jeden czynnik, z którym się nikt w swoich planach i w swojem działaniu nie liczy, a przez który wszystko się może rozbić, zawieść, popsuć cóż? Przychodzi takie bydlę, nieobliczalne dla żadnego umysłu mniejsza na teraz z tem, ale bestya popsuła mi robotę całego życia.	Już po wszystkim, Becky. Pamiętaj, że od tej chwili nie wolno ci kochać nikogo innego, oprócz mnie i nie wolno ci wyjść za mąż za żadnego innego chłopaka, tylko za mnie. Przyrzekasz?	Sądzę, że będziemy mogli jutro dać panu konie, doktorze. Nasi peonowie odebrali kilka skradzionych nam koni. Jadąc co koń wyskoczy wielkim zakolem na Los Hatos i poprzez skraj lasów, a trzymając się przy tym z dala od Rincon, może pan bez przeszkód dotrzeć do mostu San Tomé. Kopalnia, moim zdaniem, jest obecnie najbezpieczniejszym miejscem pobytu dla ludzi w jakikolwiek sposób skompromitowanych. Pragnąłbym, żeby kolej była równie trudna do wzięcia.	Mam wydębić od ciebie jakiś dokumencik, zobowiązanie mego zacnego ojca czy coś podobnego. Okazałeś się nieczuły na jego prośby, na wzdychanie mamy, więc należy mieć nadzieję, że wzruszy cię moja boska piękność, że złakomisz się na moje uściski, no i że zapłacisz mi tym dokumentem.	Że co puszcza?	Pani Czy sądzi pani, że mogę mieć nadzieję?... Że serce panny Magdaleny zwróci się kiedy do mnie?	Mój chronometr! rozumował najzupełniej poważnie. zadawał sobie pytanie. Atoli jego myśli wirowały głównie dokoła zdumiewającego pytania, na które nie było odpowiedzi: Od jakiego diabła ten hultaj dowiedział się, iż srebro wywieziono na lichtudze? A było rzeczą oczywistą, że jej nie przechwycił! Co do tego ostatniego wniosku sprowadzało kapitana Mitchella na mylne drogi przypuszczenie, wysnute podczas długiego czuwania w porcie ze spostrzeżeń nad stanem pogody. Zdawało mu się mianowicie, iż tej nocy wiał w zatoce wiatr, silniejszy niż zazwyczaj, tymczasem było właśnie wręcz przeciwnie.	A gdybyśmy już powrócili do obozu? zdaje mi się, że gra teraz nierówna.	O, ja wszystko wiem. Nawet to, że tym samym pociągiem jedzie pan Starski.	Dzięki ci, Boże!... Zawsze modliłam się na intencję naszej pani i byłam pewna, że wypłynie...	No, jużci, trudno zaprzeczyć, żem świat poznał za młodu, wcześniej może niż każdy z was, ale sprawy serca żadnej nie miałem, aż...	Gdybym chciał nie przeszkadzać, musiałbym zamknąć wszystkie moje kopalnie, fabryki i składy. Bo kto u mnie kupuje, nie kupuje u nich. Byłoby jeszcze więcej rodzin biednych bez pracy, nowe tysiące bezrobotnych.	Nic to teraz nie przynosi. Ale cudzego mi nie trzeba.	Nie mówmy o tym. Nie mogę wyjść za niego, bo popsuję mu jego karierę, on musi się ożenić bogato, aby móc przeprowadzić swoje plany, aby mógł tam, dokąd pragnie	Tyle nie. Ale nie można go było złapać, tego szczura.	Zgadniéj!.. Ja chcę dużo pieniędzy! dużo pieniędzy! Jestem, jak widzisz, ostrożna... Jutro? kto tam wie co będzie? Przyjść do ciebie nie będzie można... będziesz się musiał rachować przed twoją panią...	Nie, panie. Usiądę tylko przy innym stoliku, ponieważ nie mam zamiaru prowadzić rozmowy na temat pańskich... stosunków familijnych.	Chciałem mieć stamtąd garnitur brylantowy Ale że w Wiedniu trafiły mi się pyszne szafiry... Właśnie mam je przy sobie i jeżeli pan pozwoli... Pan jest znawcą klejnotów?...	Ale jam nie przeczytała o niej, ona mi stanęła tam... (wskazała ręką drzwi)... jak groźba jakiejś strasznej żałoby...	Nie bardzo wiem co zagrać	Nie stawiaj dyagnozy, Hanko! Poczekaj cztery lata!	Nie ze wszystkimi, jeno z Krzyżaki. Z innymi dobry i hojny kniaź!	Nie, nie! Mam jeszcze chwilę czasu i chętnie panu profesorowi służę.	Nie.	O tym interesie wierzaj mi Labe, nie zapomnę	Rozkaz nie został odwołany ale już nas nie obowiązuje, gdyż jedyny ratunek i ocalenie wojsk naszych w łasce waszej książęcej mości, pod którego komendą odtąd żyć, służyć i umierać chcemy.	Wszystko głupstwo Patrz pani i podziwiaj choćby wodę, starczy ci na długo. Przypatruj się ptakom, gwiazdom, żywiołom; śledź rozrost drzew, wsłuchaj się w wichry, pij wonie i barwy, a wszędzie znajdziesz cuda niesłychane, wiecznie trwające, doświadczysz rozkoszy niewypowiedzianych. Wystarczy ci to zupełnie za życie wśród ludzi. Nie patrz tylko okiem pospolitaka, bo wtedy najpiękniejszy śpiew ptaków będzie krzykiem; najwspanialsze lasy siano; bo wtedy zamiast czuć, będziesz obrachowywać.	Zarówno nie byłoby w moim życiu czasu dla innej kobiety, jak nie byłoby dla niej miejsca w mym sercu	Zrób z nimi pacempax (łac.) B. lp: pokój.. Sefton, słyszysz? Nie dasz rady tym wściekłym diabłom.	Złego licho nie bierze, kapitanie. Źli więc muszą być i moi towarzysze niedoli, hamburczyk i Afrykańczyk, którzy też uszli z życiem.	Źle byłoby z nami, gdybym nie pamiętał o nadzmysłowych naszych przeznaczeniach.	Ciotce zawdzięczam wiele Gdyby nie ona, zostałbym był na naszym podwórzu. To prawda. Ona mię w świat wepchnęła, ale też com ja z jej powodu przeżył!	Jest to nazwisko zręcznego i nieustraszonego myśliwca któremu Europejczycy, pomimo swej zarozumiałości, nie zdołają zaimponować.	Ty tutaj? Nie spodziewałam się ciebie o tej porze!	Tyś człowiek... tyś mój brat! Ale podobnie jak ja wrócić musiałam do swoich, tak i ty, Mauli, wrócić musisz do braci swych, ludzi. Wrócisz, o ile cię przedtem nie uśmiercą na Skale Rady...	Ale muszę cię prosić, abyś długo jeszcze czekała na mnie, Aniu Trzy lata potrwa jeszcze, aż skończę medycynę. A i potem jeszcze nie będziemy mieli brylantów ani marmurowych pałaców.	Ależ nikt z panów nigdy nie płaci!	I czemuż pan do nas nie przyszedł?	I nie odwodzi to waćpanów od ryzykownego przedsięwzięcia?	Już nie pamiętam, co mówiłem Czy coś złego?	Na tym wehikule zamierzam przebyć czas. Rozumiecie? Nigdy w życiu nie mówiłem bardziej poważnie.	Nie spalą jej! Tubingas ją na służbę Perkunowi oddaje! wola jego spełnić się musi!	O, tak! Wkrótce... wkrótce zapomną o nich w puszczy... Tak! Puśćmy ich w trąbę! Czy nie wiesz, gdzie popasa Hathi w noc dzisiejszą?	Rozstrzygną miliardy na gruncie Toleda. Ty twoją wklęsłość, ja moją wypukłość, dwie chęci przyrody pozbawionej słowa, musimy natężyć i rozstrzygnięcie dwóch wielkich konstrukcji zgrabnie sprowokować. Dla Yetmeyera mam okrucieństwo, książę zaś może poprzez śmierć przedwczesną z Havemeyerem zgrabnie pofiglować.	Bidujem, wielmożny panie, bidujem. Mieszkam na Bałutach z jednymi weberami i jaże całe trzy ruble płacę za pomieszkanie miesięcznie. Póki mój nieboszczyk żył, to choćby często gęsto było ze solą albo i z głodem, ale się ta żyło, a teraz kiejkiej (gwar.) gadała prędko, okręcając dzieci w jakieś ohydnie brudne strzępy chustek.	Brawo! Jesteś pan istotnie wielkim detektywem. To samo jest tutaj napisane. Zakład wygrany!	Panaście widzieli? Blady jest i chmurny... czuje on to, co ja...	Chodźmy, zobaczymy, co to jest?	Czy zrobił się z niego jeszcze większy dziwak?	Głupi jesteś. Mam na myśli to, co jest dalej, znacznie dalej.	Można wam będzie powinszować Uważałem ją wczoraj, przypatrywałem się pilno: piękna, młoda, pełna uroku, a król przecie o niej i o jej mężu pewnie będzie pamiętał.	Na takie wezwanie w całej mej ozdobie zjawiam się przed panią!	Powiedzcie mi jednę rzecz: jeśli królem jest, czemu się tak nędznie odziewa i kryje po jamach?	Proszę mówić. Czego pan chce?	To jest chyba okropne wrażenie	Udaję się do Tuluzy, gdzie mam do załatwienia niecierpiącą zwłoki sprawę urzędową. Wracając, przyprowadzę ze sobą oddział żandarmów, który odstawi więźnia do Paryża. Do tego czasu będziesz mi pan głową swą odpowiadał za niego.	Ten chudy rybak, Bobrzyk, przybija do brzegu! Nunc decet aut viridi nitidum caput... Boże, ten dopiero wiosłuje. Czy ty widzisz? czy widzisz? To majster!	Zrobiłbyś to samo! Każdy z was taki. Znam ja was. Cierpiałam całe życie za to, żem córce mojej pozwoliła zrobić mezalians.	A jeśli się zgodzi?	Ależ rozumie się...	Dla ciebie byłoby to niewątpliwie najlepiej	I ja za tym jestem	Jak pan powiada?	Niestety, tak jest	No dobrze jak mus, to mus. Sześćdziesiąt gwinei i kwita. Masz waszmość na to mą prawicę.	O jedno tylko chciałbym pana prosić.	Radam ci, Hlawo, z duszy, ale czemuś to pana ostawił?	Tak się stało! Chciałem wydalić tę osobę z Ameryki, a także odzyskać brylanty, co mi się powiodło za pośrednictwem owej firmy.	To jużeście coś napatrzyli? spytał Presler.	To zależy od tancerki.	A pieniądze?	A tamte sto czterdzieści ośm miar?...	A! prawda, przypominam sobie.	Biedny niewolnik! szepnął Baron.	Brawo Tengier	Ej, tam! Pierwsze piętro, Fremde, Lerch, Mordarski! Drugie piętro. Drabik! Czwarte, Papierny! Zaciemnić.	Głupstwo!	I kolej.	I wysłać je z rozmaitych dzielnic Londynu	Jeden z najgłębszych magów w Europie, niesłusznie ośmieszony przez wiedzę oficjalną. Otóż wspomniane przeze mnie dzieła tego filozofa rozróżniają cztery rodzaje widm astralnych: Stannar lub Truphat, czyli widmo minerałów, które będąc łącznikiem między ich częścią materialną a duszą, wywołuje krystalizację	Jeszcze za swoje zapłacimy.	Już je zestawiono.	Masz babo placek!	Mańka Barcik.	Mnie przypadł w udziale zaszczyt witania szanownych państwa po tak dalekiej podróży	Niech je obiedwie żona wasza zaprosi.	No, jedzą tam taką kapustę. Łyżkami.	No, więc jakże z nimi walczą?	Prześladujecie nas cyganami a i wyście synowie Romów! Prześladujecie nas, a lepsiście sami, co odpychacie krew waszą na zgubę i głód, byle wam z oczu uszła!	Sześćset atmosfer ciśnienia wewnętrznego	Ty dowodziłeś?	Żonę bił.
Dobrze nie jestem tak głupi, żebym nie wiedział dobrze, czego się mogę spodziewać. Niech się stanie, co się stać może najgorszego, mało mnie to wzrusza. Zbyt wiele razy oglądałem śmierć, odkąd poznałem się z tobą. Mam ci jednak kilka rzeczy do powiedzenia (w tej chwili byłem bardzo podniecony), przede wszystkim zaś to: wpadłeś teraz w ciężkie opały, straciłeś okręt, skarb i ludzi, całe twoje przedsięwzięcie poszło na marne. Może chcesz wiedzieć, kto tego wszystkiego dokonał? Odpowiem ci	Jegomość poseł leży na wozie jak kawał drzewa i śpi ciągle Cudów mi naprawił o swojej WołoszczyźnieWołoszczyzna klimat; klima przednie dziś popr. forma D. lm: bakalii; bakalie matką Jeremiego Wiśniowieckiego (1612–1651) była Raina Mohylanka, córka hospodara wołoskiego, Jeremiego Mohyły. i że ma takie dobre prawo do hospodarskiego tronuhospodar książę, magnat kresowy, starosta owrucki, żonaty z córką hospodara wołoskiego, Jeremiego Mohyły, ojciec księcia Jeremiego Wiśniowieckiego (1612–1651), zaangażowany w walki o tron wołoski; podobno zabiła go trucizna, podana w komunii świętej. dochodził. Nie nowina to naszym paniętom WołoszczyznaWołoszczyzna mieszkaniec Siedmiogrodu; Siedmiogród	Mnie się zdaje, że młyn do spania to zły wynalazek nie można się umyć ani uczesać.	Nie burz mi pan żółci I bez tego aż nadto dziś ciepło. Chodźmy tam usiąść Nikt nas nie usłyszy, a ja potrzebuję rozmówić się z panem. Jesteś pan sobie dobry chłopak i ja nie mam powodu źle ci życzyć. Kocham cię, jakem Tromp... (do pioruna!) jakem Vautrin. Za co cię kocham? dowiesz się. Tymczasem dowiodę, że cię znam tak, jak gdybyś był dziełem rąk moich. Połóż pan tutaj swoje worki	Ha! Nie wiem. Udamy się najpierw do pana Wickfielda.	Nie dziwię się pani, że nie domyśliła się, kim jestem. Nie mam wiele podobieństwa do innych Dalczów.	Przychodzę, gdyż miejsce to lubię, gdyż lubię szum tych starych drzew, ciszę i spokój, a po wtóre dlatego, że wiąże się ono z moim życiem. Jak pani wie, tu właśnie odzyskałem pamięć... Bywam na tym cmentarzu dość często i nigdy nikogo nie spotykam. Czasami trzeba szukać oddalenia od ludzi. Nawet od najbliższych i najmilszych.	„Byłbym tak samo myślał gdyby Courtenay żył jeszcze; ale dowiedziałem się przed paru dniami, że umarł w Padwie na wygnaniu. Widzę dobrze że trzeba by załatwić twoje małżeństwo tak jak małżeństwo królewica: zaślubić królową angielską przez posły”.	Wypaliła do mnie z krótkiej strzelby, jakiej ani przedtem, ani potem nie zdarzyło mi się już widzieć. Strzeliła pięć razy; owiał mnie dym, a ja rozwarłem paszczę i gapiłem się jak głupi. Nigdy w życiu nie widziałem nic podobnego. Pięć strzałów... tak szybko, jak teraz macham ogonem... o, tak!	Bardzo ciekawa pewność, z jaką pan mówi, że nic się panu nie stanie. Gdybym była panem Andrzejem, wystawiłabym ją na próbę	A więc poszukam jakiejś jaskini w tych skałach i pewnie uda mi się znaleźć dziurę, w której się wszyscy pomieścimy.	Bom był głupi W moich oczach Wokulski zrobił fortunę, Szlangbaum robi ją, a ja siedzę na paru groszach jak kamień na miejscu. Kto nie idzie naprzód, cofa się.	Powiedz jej, że tatuś pojechał do Ameryki po posag dla niej.	A zatem do widzenia.	Cóż porabiasz, Józiu? Dlaczegoś przyjechał? Do uniwersytetu? Nieprawdaż?	To inna rzecz. Pani ma słuszność dlatego, że jej z tem do twarzy, a kobieta zawsze wówczas ma słuszność.	Czy to nie paradoks?	Hej tam! a czy to nie pan Makowiecki z panem Wołodyjowskim?	Zapewne ale jak to raz rzuci się w te niższe klasy towarzystwa, któżby potem chciał po tancerkach zbierać niedogryzki?	A co się stało?	A gdybyśmy się oboje nie urodzili?!	Czy pozwolisz mi poprawić artykuł? Odeślę ci go jutro Kpiny poniżają dzieło, sumienna i poważna krytyka jest niekiedy pochwałą, potrafię uczynić twój artykuł bardziej zaszczytnym i dla ciebie, i dla mnie. Zresztą, ja sam tylko znam dobrze swoje wady!	Myślałem o czym innym. Mógł mieć jakiś sentyment do tej Marysi...	Byłem. Wszyscy się podpisali.	He, he odezwał się młody kapral	Jesteś pan ostrożny. To się chwali! a ja zostałem ukarany za natręctwo i nie ponowię już propozycji, uczynionej ze szczerego serca i w najlepszej chęci.	Czas by już skończyć. Piechota grzecznie się sprawiła i hosteshostis, hostis (łac.)	Jak zachwycające jest to wszystko, jak genialne marzenia nasuwają się tutaj oczom widza!	Właśnie dobrze się stało! bo sprawa poszła tak, jak sobie zawsze życzyłaś.	Był tu już przedtem chory był od dawna, złamany, strawiony chorobą. Gdy spostrzegł, że źle z nim, prosił, aby posłano po mnie. Żałował przeszłości, żałował.	Nie masz za co dziękować i płacić. Wszystko jest twoje i nie ja ci w czymkolwiek się sprzeciwię, bo przecie czujemy jedno za drugie. Któż jest tedy ona?	Co doktor Craven na to powie?	Może ich nie poprawią, ale napędzą im nową porcję rozumu i nauczą silniej trzymać się za ręce A gdyby Żydzi byli solidarniejsi... no!...	Mocno mu się oberwało. Dostał za swoje	Na nie wiecej niż piętnaście cali.	Oczywiście, proszę pana. Można nawet jeszcze taniej urządzić się, ale nie można z tego żyć.	Pierwszy to Sintram, a drugim winowajcą jesteś ty sama, kumo. Zbyt surowe masz poglądy. Wiem, że niejeden chciał z tobą pomówić w obronie męża twego.	Prawda, ale któż się tego spodziewał?	Na rycerską cześć i na klejnot!	Szmuglowane i niezdrowe na płuca! Ciśnij je w morze, smyku.	Cóż panna Zuzanna mówi na to?	Nie rozumiem cię. Co to znaczy?	Oho, ho!... już baby zaczynają... Nie ma co tu popasać... Daj szachy, doktorze...	Mościa panno! tu nie ma co ukrywać. To mogą być Tatarzy.	Ucz, jegomość, pauprów ministrantury, a nie mnie, jak mam mówić!...	Zawołajcie sąsiadów, kogo ino zechcecie. Jaką cenę za ten dworek naznaczą, dwakroć tyle bez mrugnięcia okiem na stół wyliczę.	A dla mnie najlepsza chwila była, kiedyśmy wychodziły, śpiewając z radości wśród promieni słońca, na płaski dach, gdzie były kwiaty, krzewy i inne ładne rzeczy	Bo będzieta na tym placu stawiały budynek, dom murowany.	Prawda! Chyba, że i tu jasnowidzenie panu pomoże?	Co to jest, przypuśćmy! Moje dziesięć tysięcy rubli tyleż warte co i twoje.	Tecki... coś słyszałem, ale nie mogę sobie przypomnieć. Panie Antoni, może pan wiesz, kto interesy Teckiego prowadzi?	I ty? I ty, Gedali, nic nie rozumiesz?	A cóż? spytał, a co?	Co takiego?	Czemu nie możesz?	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Gdybym miał władzę nad jego snami, niedługo by tam sypiał	Ja bym od ptaka skrzydeł sobie pożyczył, aby tam, za ten las, daleko polecieć...	Nie.	Idź pan, przyjdę za tobą.	No to można ich wypuścić.	Przerażasz mnie! Boże, co oni ci mogli powiedzieć?	A bo on ciągle chodzi po domu...	Nie poszłaby za Pełskiego!	Powie mi wasza królewska miłość, kogo ta panna poślubia?	Poza gośćmi, o których wiesz, zaproszono w ostatniej chwili brata króla Teodozjusza.	Jezus Maria! jeszcze i to!	Ma tam Pan Jezus pięć ogonów: niby dwa konie i trzy krowy, i jeszcze parę świń.	Babciu, napastliwie powtórzyła ze łzami Julja, jeżeli mnie kochasz Uczyń to dla mnie!	A kiedyż pan mój powróci?	A tego już dosyć!	Skręciłbym ci szyję, gdybyś była moja, ty stara wiedźmo!	Takiż to z waści mistrz?	Trzeba, Lituś. On taki dla nas dobry. Trzeba prosić Boga, żeby był szczęśliwy.	Przepraszam jegomości ale ja proszę, żeby cukier był osobno.	Będzie umieszczony nad szafą w bibliotece.	Całować, całować...	Chodźmy gdyż słuchając pana dłużej, stracę w końcu całą słodką iluzję.	Dlatego, żeby kwiat miał nasienie	Dobrze, o dobrze!	I mogę je zatrzymać z czystym sumieniem?	Jeżeli w bramach pilnują trzeba pewnych ostrożności przy wjeździe.	Kochasz mnie?	Coś z nim mówił?	Cóż tak pomieszani oboje jesteście? Czyście sobie wyznali miłość?	Cóż znowu! on je wszystkie zapłaci...	Dziecko, Emigrant spytała Judymowa.	I zniszczony...	Jakto postawim?	O mości książę, wolałbym ją zmarłą widzieć!	Przeciwnie, bywa jaskrawa.	Sześć kroć ośm tysięcy sto trzydzieści razy.	Sąsiedzie? jakże?	Słucham!	Tak	Tak, panie baronie	Tak? Ot, com najlepszego sprawił!...	Tatusia zapytaj	Widzisz tego dużego ptaka?	Śliczny obraz!
Gdybym ja sam wiedział w kim? Ale ja nie wiem nawet dobrze, jak jej imię: Ligia czy Kallina? Nazywają ją w domu Ligią, gdyż pochodzi z narodu Ligów, a ma swoje barbarzyńskie imię: Kallina. Dziwny to dom tych Plaucjuszów. Rojno w nim, a cicho jak w gajach w Subiacum. Przez kilkanaście dni nie wiedziałem, że mieszka w nim bóstwo. Aż raz o świcie zobaczyłem ją myjącą się w ogrodowej fontannie. I przysięgam ci na tę pianę, z której powstała Afrodyta, że promienie zorzy przechodziły na wylot przez jej ciało. TęsknotaMyślałem, że gdy słońce zejdzie, ona rozpłynie mi się w świetle, jak rozpływa się jutrzenka. Od tej pory widziałem ją dwukrotnie i od tej pory również nie wiem, co spokój, nie wiem, co inne pragnienia, nie chcę wiedzieć, co może mi dać miasto, nie chcę kobiet, nie chcę złota, nie chcę korynckiej miedzi ani bursztynu, ani perłowca, ani wina, ani uczt, tylko chcę Ligii. Mówię ci szczerze, Petroniuszu, że tęsknię za nią, jak tęsknił ten Sen, wyobrażony na mozaice w twoim tepidariumtepidarium (łac.)	Muszę kuźnię postawić ale zima, nie pora, robić nic nie można! Jeżeli ten grosz ruszymy, na wiosnę nie będzie za co rąk zaczepić. Trzeba więc iść pracować na chléb znowu, i czekać!...	Nie mam prawa skazywać jej na nędzę.	Jestem przekonana że nie zostaną później państwo zbyt długo na kolacji.	Nie trzeba... nie trzeba... Już mi lepiej... Ot! i wszystko, co miałem ci powiedzieć... Prócz tego oczy miej otwarte, uszy otwarte... Bacz i na to, co Potocczyzna pocznie. Oni kupą chodzą, a Wazom wierni... i potężni... KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) dokładnie.?	Bez legitymacji uprzejmości pańskiej nie mogę zdobyć? Posiadam przy sobie prawdziwy syjamski dowód osobisty, czyli ten oto parasol czerwony. Nie mam nazwiska, natomiast trzynasty numer w mym kraju został mi przyznany pośród nieśmiertelnych. Tę liczbę feralną odczytasz z łatwością na rączce kościanej mego parasola.	A! ja się na tem nie znam tak jak wy ale i mnie się zdawało, że to klejnot godzien królowej.	Posłusznie melduję, że ja w ogóle nie myślę.	Czy ja wiem, drogi panie, może pan miał w przeszłości takie, czy inne zdarzenia, które mogły się władzom nie podobać.	Nie tknę tego stworzenia! Zła to wróżba! Ale czyżby, naprawdę, Zacharów miał przybrać postać foki? Pozostałem mu dłużny pewną kwotę za jaja mewie... Nie chcę mieć z nim nic do czynienia!	Dawno jeździsz na tym koniku?	Dobrze więc, mój panie, nie będziemy więcej o tym mówić	Zaliż skończymy walkę na tym szczęśliwym zwycięstwie?	Otóż, że ta adeptka kunsztu dramatycznego jest śliczna przez swoją oryginalność i jedna ma dystynkcyi więcej, niż wszystkie razem, że Mimi podobna jest dzisiaj do bułki świeżo upieczonej, taka biała, okrągła i zarumieniona; że Rosińska ma twarz czarnego pudla, który wpadł do skrzyni z mąką i jeszcze się z niej dobrze nie otrząsnął, a ta jej Zosia wygląda na charciczkę świeżo umytą i wygładzoną... Kaczkowska ma wygląd patelni z roztopionem masłem... Piesiowa, jak kwoczka, która szuka pogubionych kurcząt... Brzezińska, jak długie C zadumana, a Glasowa niby cielę w tęczy; skąd ona u licha tyle barw wsadziła na siebie?	Dobrze! Niech natychmiast Brunon zaprzęga siwe ogiery do większej karety na saniach. Jur na koźle. Przygotować dla mnie wszystko na dobę.	Ale, ale, bardzo mi na tym zależy!	Jestem aktorem, żeby się nie pozwolić przychwycić.	Wiem o tym dobrze. Może znajdę w drodze jaką dobrą duszę, co pozwoli mi przysiąść na swoim wózku.	Ależ tajemnica nie do mnie należy i odkrywać mu jej nie mogę.	Szwejku jesteście piramidalnie głupi, ale nie ważcie mi się odpowiedzieć, jak macie w zwyczaju: „Posłusznie melduję, że jestem głupi!”	Cierpisz na jaką nieuleczalną chorobę?	Dzieciaku! No, czy nie masz mi nic do powiedzenia? Wszedłeś jakby zaprzątnięty czymś, mój Lucjanie.	Kochany dziadku, będę z tobą tak poufale mówić jak z ojcem. Za mąż nie pójdę.	Na syna Dawida?	Naturalnie! Wyszła za mego przyjaciela, Dąbskiego. Bywam u nich w Warszawie i podzielam pani sympatię dla pani Marty. Nie znam dowcipniejszej kobiety i swobodniejszego koleżki.	Nie Beniaminie, wtedy pożałowałam tylko piękności twojej; obrazka mojego	Nie, nie widziałem.	Pan podpisywał wyrok na Żelabowa	Prawdopodobnie tu nie będę mogła pozostać. Czy zapomniałeś, że wrogi moje przybędą wkrótce?	Skończmy na dzisiaj te roboty!..	To wcale pan nie grasz?	Wolałbym co prawda chłopca z prowincji... Nie łobuz jesteś?	A jaka przywiązana do męża, to JW. pani nie uwierzy.	Ale, panie ministrze, co się zrobi z tymi, co już są, a którzy nie mają pracy. Co państwo zrobi ze mną?	Gościem byłem i książęcy chleb jadłem, póki mi nie obrzydł po zdradzie.	Innym też roboty nie brak, a znajdują czas, by iść tam, dokąd należy!	Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się nam należy po cztery na półwłóczek.	Musimy uzbroić się w cierpliwość. Trzeba liczyć na przypadek.	Nie trudź się.	Nie wspominaj mi o tej Żydówce Wszak chyba wiesz, co zrobiła z moim synem?	O, nie oddałem go dobrowolnie pewnej nocy, w uniesieniu miłosnem, tak samo, jak i ty go otrzymałeś!...	Janie! cicho szepnęła Julja, a głośniej I obłąkanego śmiejąc się, aby pokryć co czuła, poprowadziła ku oknom. Tu z miną najobojętniejszą przemówiła do niego tak, aby nikt po twarzach ich poznać nie mógł, co mówili.	Nic więcej nie mogę, aniżeli czynię. Jesteś mi luby, więc daję pieszczoty.	Niestety! Nie mam nic. Nic! Pisałem do Paryża. Przepraszam... czy pani tu sama przyjechała?	Z pewnością Najwidoczniej! Czymże innym jest to, co sprawiając ból pozwala mu poznać samego siebie? Czymże jest to coś, dzięki czemu ty i ja wiemy, że on istnieje?	Alem ja i do złego przywykła	I opłakiwać niewiernego FloryzelaFloryzel rzekł lord Henryk, śmiejąc się i wyciągając się na fotelu.	Powiedz mi: czy medycyna zna taki stan umysłu, w którym człowiekowi wydaje się, że jego rozproszone dotychczas wiadomości i... uczucia złączyły się jakby w jeden organizm?	Jakże moja muzyczka? Co? „tryń trawa, morie pa kaliena”. Zdecydowała się, że ginie i odtąd wszystko przestało ją obchodzić. A przy tym po rozmowie z pewnym adiutantem Dżewaniego, który obiecał jej dawkę dawamesku i szereg rozmów dalszych, poczuła w sobie coś nowego: mały świetlisty punkcik, który jednak blaskiem swym rozjaśniać zaczął trochę ponure zwały nadchodzącej starości. Ten punkcik świecił wtedy, kiedy było najgorzej, i (o dziwo!) stawało się wtedy trochę lepiej, w innym wymiarze, ale lepiej. Łzy podchodziły pod gardło i wszystko zdawało się nabierać jakiegoś bliżej niewytłomaczonego sensu. Wielka gnęba lżała.	Czy ta kobieta była Angielką?	Dobrze Jestem gotów, idę za wami.	Wcale nieźle. Jestem narzeczonym panny Eufemii...	A kto by jenszy? To ten hultaj od Wodnej Armaty, co mi się w dom wkręcił, niby jej brat. Słusznysłuszny (daw.) nicpoń, łajdak; dosł.: brat psa.!	A jakże! pisałeś, że ojciec zostawił i dla mnie majątek i kapitał. No, a gdzieże oni?	Bo mi się pan wydaje bardzo młody.	Pan mnie znasz, majorze mam więc nadzieję, że mu powiesz, jakojako (daw.)	Przypomniała mi się Tourbillonka, ha, ha! Ta, której po nocach grywałem...	Że wszystkie twe namiętne myśli, wszystkie sny, wszystkie zmysłowe obrazy będą należały do mnie?	Ba! Mogłaś przecież zostać mimo pozwolenia!	Cha, cha, cha! Wyborne dzieci! Miłe dzieci! Ułamek książęcego paznokcia. Patrzcie! Nazywam go księciem A, B, C, bo boję się przekręcić nazwisko, w którym jak groch z kapustą znajdziecie zmieszane wszystkie litery alfabetu.	Czemużeś mnie pan zamknął?	Cóż za świeże krotofile? Hanka mi jest i dość.	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Gdy Miss Dora przedstawiała go, przyznałeś pan wszakże, iż go spotkałeś?	Owszem; lecz reszta urządzenia zdawała się pochodzić z twoich pokoi bibliotecznych.	Panie! zrywając całkowicie z przeszłością, powinieneś pan zapomnieć o wszystkim, co ma z nią łączność.	Podobają się panu te rumaki?	Prąd już się zmniejsza, panie! pan może się trochę z niego wyswobodzić.	Tak. Jutro ma być widowisko z chrześcijan ukrzyżowanych, może jednak deszcz przeszkodzi.	To się ociec wróć i obacz!	W kopalni pali się, i wszyscy się popalili... i Anna, i Zuzia, i Janek, i Tomek, wszyscy się spalili!... Teraz już tylko trupów wyciągają windą z dołu kopalni.	W takim razie z Tanachem się załatwiliśmy A teraz zajmiemy się trochę gramatyką. Co to za czasownik „zgubili”? Co to za tryb? W jakiej liczbie występuje? Co to za czas?	...ostatecznie ten rymarz powinien swego synalka nauczyć moresu. Niepodobna odmówić Leszkowi pewnej dozy słuszności.	A jeśli tak jest, co im do tego!	Bić we wszystkie dzwony, głosić zwycięstwo!	Choroba dość jest ciężka, ale niebezpieczeństwa niéma.	Cóż to znów?	Cóż wczoraj?	Diabeł	E, dajże spokój Jest zawoalowana, to jakaś nieznajoma dama, cudzoziemska księżna, może matka Cavalcantiego. Ale, ale, Beauchamp, mówiłeś, a raczej zaczynałeś mówić coś bardzo ciekawego.	Hm	Ich ktoś buntuje!	Jakto? ależ zaręczony?	Jam ich o permisjępermisja (z łac.)	Kamizelek	Kobiety są gadatliwe ale to pochodzi jeno z ich słabości. Dałem jej czar. Ta kobieta jest przykuta do Koła żywota i całkowicie oddana pozorom doczesnym, lecz niemniej, chelo, jest ona cnotliwa, łaskawa i gościnna... z całej gorącości swego serca. Kto zaprzeczy, iż ona mogłaby osiągnąć zasługę!	Któż to jej zażywa do syta! Coby największy dziedzic, coby nawet sam król, a kłopotał, a zabiegał, a cierzpiał będzie.	Odwiedzić?	Oo?... cóż pisze ta wariatka?	Pan także wierzy w duchy?...	Poczekaj pan, niech oni tę sprawę z Grosmanem wpierw skończą.	Pojedziemy dalej...	Skoro u niego przebywa...	Słucham.	Ta chuda dziewucha to jego córka?	Tak, śpisz jeszcze?	Trzeba posłać kogoś do księcia.	W kościele świętego Alfonsa w Canterbury	Zabawia drugich i najbardziej pyskuje, a Jambroży także.	Ślubowałeś, boś głupi, ale takie to tam i śluby.
Nie wiesz, którędy mogli się przedostać przez ten gąszcz?	Wcale nie zajmuje. Przejdźmy do sypialni. O wiele swobodniej będziemy się czuli na uświęconym miejscu przeznaczenia. Tam mamy sorbety, które bardzo lubię, likier kakaowy i papierosy marki „Aspazja”, sperfumowane oraz bardzo cienkie, a przez to zabawne.	A teraz w kwestji morderstwa. Dziwne to, że obaj mają środki dostania się do tego domu a także, iż przyjęli z taką obojętnością i niewiarą wzmiankę moją o możliwości zamordowania tej kobiety przez złodzieja, chcącego w ten sposób odebrać klejnoty. O ile Thauret był mordercą, to zachowanie się jego przy zwłokach było wprost niesłychane. Przyznał, coprawda, że studjował medycynę. Na medykach nie czynią zwłoki żadnego wrażenia, a co więcej, jako medyk umiał łatwiej znaleźć tętnicę i przeciąć ją scyzorykiem. Chociaż, aby tego dokonać nie potrzeba specjalnych wiadomości lekarskich.	Ależ nie, wcale nie żartuję mówię najzupełniej serio. Idź, kup tego indyka i każ go przynieść tutaj, a ja wskażę, komu go należy doręczyć. Wróć tu ze służącym sklepowym, dostaniesz za to szylinga. Jeżeli się załatwisz prędzej i wrócisz za pół godziny, to dostaniesz całą koronę.	Nie rozumiecie? Toć ów człek, co tu był kiedyś w nocy, mieszka w jaskini u przepaści i tatuś do niego chodzą. Nie zapierajcie się, na własne oczy widziałem. I wy możecie ścierpieć, aby to dłużej trwało?	A jednak to nie są razy tylko skała była bardzo kończata i każda jej spiczastość pozostawiła siniak. Zresztą prosiłbym pani o zachowanie kilku gałganków, dadzą się wkrótce użyć, bo mnie także w krzyżu nieco dolega.	Bodajżeś język złamał, taki synu! To z choroby się naigrawasz, która o włos mnie nie pogrążyła? Bodaj i ciebie tak oczarowano!	Bo nie zachodziła, moim zdaniem, obawa ucieczki. Wystarczyło zobowiązanie się Kosiby do niewydalania się.	Dlaczego nie mam się śmiać?... Cóż mogło stać się złego?... Przecież jedzie z nami pan Wokulski...	Ma się rozumieć, to śmieszne. Nie pozwoliłabym nigdy. Ale zobaczymy, co powie Małgosia.	Nie przeciwiaj się! Muchami ją zmaściłaś, więcej ich niźli skwarków.	A co do raptu waćpanu o tym nikt nie mógł powiedzieć, że ona ocaliła mi wprawdzie życie, gdy mnie szlachta ścigała, ale potem kazała iść precz i nie pokazywać się na oczy. Co mi wówczas pozostało?	Przepraszam że nie mówię po polsku, język to który polerowniejszych myśli teraźniejszego wieku wyrazić jeszcze nie jest w stanie; rozumiem go, ale używać nie lubię, czekając aż go ci panowie (wskazał na literatów dworskich) ostatecznie wykształcą; mówmy po francuzku podczaszycu. Pan jak widzę nie przypomina mnie sobie?	Dotąd nie Ja z nim jestem bardzo dobrze i kochamy się mocno; siostra także go lubi. Bywa u nas prawie codziennie.	Ja przecież nie grożę, ale nie opuszczaj mnie pan!...	Słuchaj... nie puszczę cię. Przysięgłaś mi jako żona, usłuchajże mnie jak żona. Nie wracaj już do Bursztynowego Domu, bo zrobisz swoje i moje nieszczęście.	Bóg dał, że go Zbyszko choć w części pomścił. No, ale patrzcie, jakowa jest między nami a nimi różnica. Prawda! Z czterech psubratów trzech już legło tu: uciąć. ani też oczu nie wyłuskiwał.	Mgła taka, że i dymów nie ujrzą.	Milcz! Nie gadaj mi o tej odezwie. To nowy lep na wróble... chcą nas złapać i pożreć. Dobrze im teraz gadać piękne słówka! Mordercy! Zbóje!	Mówiłem już, że szpiegiem nie będę i to w imię żadnej idei, nawet absolutnie najwyższej.	Nie	Nie czytałam, mąż powiedział, że to wprost niemożliwa rzecz.	Nie, dziękuję.	Nie, jutro!.. przyjedzie pan do nas na obiad, a po obiedzie pojedziemy hulać po drogach.	Nie, pani!	Szukają, ale nie znajdą	To znaczy, ekscelencjo że nie ma powozu od niedzieli rana aż do wtorku wieczór; ale do tego czasu możecie panowie wynająć ich choćby pięćdziesiąt.	A widzę, widzę żeś jegomośćprzybył pocieszać nie mnie ale zapewne jejmość. No to samże sobie do niej ruszaj, a mniebyś dał święty pokój.	Niby nie być skrupulantami?...	Z ratusza zaraz posłano pachołków do pana Spytka ale go tam nie było. Wyszedł rano i jeszcze nie wrócił.	Hanko Wiesz przecież dobrze, że nigdy bym czegoś podobnego nie powiedział. Że nigdy i z nikim o tobie nie mówiłbym w sposób inny, jak tylko w najprzyjaźniejszy.	A ja tobie nie radzę, Jaruho! Ty wiesz, jak cię szarpią, prześladują, co się z ciebie naśmiewają, co nadokuczają...	Po co acanna tu przybyła? Co znaczy ten niewczesny koncept? Twoje babskie paplanie sprowadziło śmierć siedmiu najtęższych zuchów w całych Włoszech, czego żaden rozsądny człowiek nie przebaczy nigdy. Na tym świecie trzeba chcieć albo nie chcieć. Z pewnością także nowe twoje paplarstwo jest powodem, że Juliana Branciforte ogłoszono świętokradcą i skazano na dwugodzinne szarpanie rozżarzonymi kleszczami, a potem na spalenie żywcem jak Żyda, jego, najlepszego chrześcijanina, jakiego znam! Jakżeby ktoś mógł bez jakichś bezecnych plotek acanny wymyślić to niecne kłamstwo, że Branciforte był w Castro w dniu napadu na klasztor? Wszyscy moi ludzie zaświadczą ci, że owego dnia widziano go tu w Petrella, wieczór zaś wysłałem go do Velletri.	Ale czemu ty nie śpisz?	Nie chcę.	To go szkoda. Chadzał i jego ojciec na Niemców do Śląska, którzy tam nasz naród cisną (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. nie będzie zamków dobywał, jeno w polu Krzyżaków gnębił... A Cztan? Co z nim słychać?	Złote słowa waszmości! Niech jeno poprawa Rzeczypospolitej nastąpi, a nie ustraszy nas żaden nieprzyjaciel.	A na ten przykład i Jezus po weselach bywał i wino pijał... Jedzeniei mówić wszyscy zaczęli, śmiać się, trącać kieliszkami, a coraz wolniej pojadać, aby się do syta najeść; niejeden już i pasa popuszczał, przeciągał się, by więcej zmieścić...	Waszmość się mnie boisz? Mnie, lichej dziewczyny? Jakoż to być może?	Choćbym cię do złego prowadził, nie ty będziesz odpowiadał.	Widać umyślnie mu tam Chmielnicki zimowisko wyznaczył, gdyż Tuhaj-bej został nad Dnieprem, a ów murzamurza [wym. mur-za] a. mirza [wym. mir-za] uraza, gniew. jeszcze z dawnych czasów. Nikt też Tatarom tyle sadła za skórę nie zalał, ile Burłaj.	A czym by?	Ani ruszać się!	Mści się za to, że wodziłam go po manowcach	Przez całą noc stałem naprzeciw domu pod „Zieloną Gwiazdą”. Harrańczyk tam był, upił się i wyrabiał takie krzyki, że aż policjant upominał odźwiernego...	Staram się znaleźć trzeźwy, życiowy ideał: ideał społeczny.	Bo to, widzicie, ojcze wielebny, powiedział mi tak: „Kładę na bok moją szarżę poselską, która się za bramą i bez tego kończy, a namawiam cię jako prywatny człowiek.” A jam go jeszcze dla pewności spytał, czy mogę jako prywatnemu odpowiadać. Powiedział: „Dobrze!”	A ty ile czasu uczyłaś się każdego języka?	Mam przyjemność znać panią z widzenia i ze słyszenia. Czym mogę pani służyć?	Czem ja się mecenasowi odwdzięczę za tyle dobroci?...	Jeśli się mylę, dowiedź mi tego lecz wiedz, że mówię to, co mi nakazuje miłość do ciebie.	O, takie mocne słowa Pan zbyt rygorystycznie traktuje polskie słownictwo, panie kolego. Papierosika?... A cóż pana do mnie sprowadza? Bo i ja wobec tego, że jak słyszę, jest pan wolny, miałbym pewną propozycję.	Bom czasami słaby jak dziecko Łaski miłości waszej mnie popsuły.	Na wieki wieków jakże tam waszmości powitano w klasztorze bez przyrzeczonej ode mnie jałmużny, którą wziąć zapomniałeś?	Czy ona jest mniejsza od ciebie?	Trzeba żeby mi Reverdil kiedy drugą przeczytał, dodał król, do której słyszę wprowadzono Dekerta, znam ją tylko z treści. A w mieście co tam słychać? odwrócił rozmowę, jakby umyślnie unikając polityki.	Cicho bądź, bo cię kopnę, aż spuchniesz! Jakże może muł z twoją postawą i wykształceniem kompromitować w ten sposób całą baterię wobec obcych!	Co wam do tego! Jedźcie.	Któż ci podsunął te aforyzmy?	Ma Franciszek szczęście, że ja mam dzisiaj dobry humor, bo inaczej, to ja bym Franciszkowi zbił ładny kawałek pyska. Rozumie Franciszek? Zdjąć kalosze!	Przepraszam! bardzo przepraszam. Czy dawno czekasz?	A tak, tak Major Bartolomeo Cavalcanti. I mówi pan hrabia, że mój kochany ojciec tu jest?	A, sądzę, że będzie zachwycony!	Chmielnicki... Chan ze wszystkimi ordami.	Chętnie spełnię żądanie państwa, odpowiedział Gaczycki, ale sami państwo będziecie winni, jeżeli nadużyję waszej cierpliwości, bo będę zmuszony mówić długo.	Cicho, Tadziu!	Cnota braci, sprawiedliwość ich i pobożność.	Cóż to za starka?	Cóż to znaczy?...	Cóż w tym jest tak nieśmiertelnego?	Dlaczego musi?	Gdzie?	Jadę do Paryża.	Jaki plac- major?	Jaśnie wielmożny wojewodo jakiś Kozak pragnie widzieć ichmość panów komisarzy.	Konia odwiąż od płota! Zaprowadź go do stajni! Owsa mu daj pełny żłób! Słyszałeś?	Matka?	Mało! panna Mela jest brylant, jest śliczna kobieta, jest mądra jak anioł, cały anioł, ale pięćdziesiąt tysięcy za mało.	Miłościwy panie!	Mokre... powiedziałam...	Naprawdę! On tak wygląda, jak gdyby spał. Sylwia poszła po doktora. Uważasz pani	O tej, którą u nóg twoich znalazłem i do kieszeni jej włożyłem.	Obaśmy w Neapolis ochrzczeni zostali przez Piotra, oba na jego tu rozkaz przychodzimy.	Pani utrzymuje ochronkęochronka zagadnął Niemiec.	Pokazałem mu ją.	Prawda, że to Szczepana...	Prawda. Ale on był z milicji. Zastępca naczelnika.	Przeszłéj jesieni jechałam z nią do Warszawy w jednym wagonie.	Przez czas układów chodziła między drzewami. A gdyśmy zakończyli sprawę i zapili dobrym winem żydowskim, powiedziała ojcu... zakończył Tutmozis.	Tak właśnie...	Tak, to bardzo, bardzo przykre...	Tak.	Tu będziemy jedli	W moim stanie trzeba wszystko umieć	Widziałeś tę Greczynkę?	Za trzy dni	Zaczekaj, Fryc Widzicie, gospodarzu my dziś kupiliśmy od waszego pana ten majątek...	Zaraz po ślubie, to ojca przewieziemy do nas, do Krosnowy	Zwarjowałeś!	Ślicznie mówisz, jak mi Bóg miły, ale powiedzże już raz, jakie to lekarstwo?
No, przecież na to mnie tu wzięła, abym ją później odprowadziła do domu.	Tak, to prawda. Już od dawna zauważyłem, że u boku tych, którzy pragną uszczęśliwiać ludzkość, nie mam nic do powiedzenia. Niezwykłą, doprawdy, prowadzę egzystencję. Ludziom, patrzącym na rzeczy powierzchownie, może się nawet wydawać, że jestem w podobnych wypadkach w ogóle niepotrzebny. Oczywiście tak nie jest i tego rodzaju sugestie są z gruntu fałszywe. Warto czasem i cały wiek milczeć, aby u jego końca dojść do głosu. Nigdy nie wiadomo, kiedy to nastąpi, trzeba zatem stan gotowości utrzymać, że tak powiem, w permanencjiw permanencji (z łac.)	Tak bardzo nam przykro, że właśnie Alberta, a nie kogoś z nas, spotkała ta nieprzyjemność. Właściwie to była moja kolej i ja powinnam była zejść do tunelu, ale ja się boję robaków, więc mnie zwolnili. Szukaliśmy skarbu.	Tatku, rzekła Lorka, chodząc po izbie: mam do ciebie słowo. Dziś ostatni dzień, w którym ty jeszcze jesteś panem siebie i wszystkiego co masz, w którym dla mnie jesteś jak byłeś ojcem przywiązanym... Jutro! Któż zaręczy za nie? Ty sam nie wesz w co się zmieni serce twoje. Ja nie będę mogła może dostąpić do ciebie z prośbą, a najmniejsze życzenie moje okupywać mi każecie może upokorzeniem.	Przypierasz mię znowu do muru! A więc dobrze, wierzę ci, że osoba, któ­rą się zajmujesz, jest wzorem i uosobieniem cnoty, powa­gi, uczciwości... ale czy również będziesz mi mogła zarę­czyć, że posiada ona tego ducha porządku, tę umiejętność ścisłego rachunku, tę akuratność w stawieniu się do robo­ty i pełnieniu jej, która nie cierpi ani chwili zwłoki, ani cienia zaniedbania?	Oj ty, ty pleciucho! czy ty myślisz, że ja łotr jaki albo rozbójnik, żebym tak już od razu wszystkiego zapomniał i serce odmienił? Czy ty u cudzych ludzi horując i ludzkie pośmiewisko znosząc sześć lat, na mnie nie czekała i dla mnie bogatym gospodarzem nie wzgardziła?	Głupstwo pieniądze! Ale kawałeczek serca swego zgubić może po drodze. Do widzenia, Maryniu... kłaniaj się ode mnie czarnookiej bogini...	Idzie już chłód wieczorny Jeśli pan tu zostanie, dojdzie pan tu jak ulęgałka. Trzeba wracać. To niezdrowo oddychać rosą, do tego nic pan nie jadł od rana...	Nic by mi z tego nie przyszło. Gdybym nawet nie posiadała osobistego majątku, może mi pan wierzyć, że w każdej chwili mogłabym stać się bogata. Nie wszyscy mężczyźni tak boją się pożycia ze mną, jak pan. Dajmy jednak temu spokój. Skoro pan wszakże wspomniał o okupie, przyszła mi do głowy zupełnie inna myśl... Przepraszam pana na sekundę.	I pójdę, ale z własnej chęci. Inaczej nikt by mnie nie zmusił, albowiem jestem człowiekiem wolnym i przyjacielem prefekta miasta. Jako mędrzec, posiadam również sposoby na przemoc pójdę! Wdzieję tylko płaszcz jeszcze nieco cieplejszy i kaptur, aby mnie nie poznali niewolnicy tej dzielnicy	Widzieliśmy, ale daruje pani, że nie będę teraz opowiadać, bo jesteśmy dosyć zmęczeni drogą i pilno nam do domu.	Ja mówię krótko. Więc, proszę pana majora, nauczyciel dorabia sobie prywatnymi lekcjami jeszcze dwadzieścia rubli miesięcznie... A że, proszę pana majora, jego uczennice mają przejść do mnie, więc nauczyciel traci te dwadzieścia rubli miesięcznie i musi żonę z trojgiem dzieci wysłać na wieś...	A żebyście wiedzieli, że wadzi, nawet bardzo; dzień w dzień jakowaś szkoda albo kłopot z jego przyczyny. Cud boski, jak wszystkie krowy przyżenieprzyżenąć (daw.) dziupla w pniu drzewa z gniazdem pszczół., patrzę, ten niedojda siedzi na górce pod brzozami, wiecie, tam wedle Maciejowego jęczmienia. Dłubie kozikiem biały klocek, aż drzewo zgrzypi. Podszedłem do niego tuż, zaglądam, krówka jak żywa. Ślepie, rogi, uszy, ogon krzynę w bok odrzucony, że się to niby przed muchami ogania. Powiadam wam, ażem zgłupiał. Ale za to Krasa i Gwiazdula hań, hań, aże nad rzeką, a Wiśniochę diabli wzięli. Pół dnia zbiegałem po lesie, zanimem ją odszukał.	Do Londynu?	Widzę, że nie tak mu blisko do śmierci, jako pan Zagłoba prawił	Zbilut? Cóż to za obyczaje? Drogiś zabaczyłdrogiś zabaczył (daw.) do karczmy.!	Już wy to oboje widać macie, że ludzie do was lgną, ale Wołodyjowskiemu naprawdę wdzięczność winnaś, bo jakom rzekł, takeśmy we dwóch spłatali Bohuna jak szczupaka.	Pan Holroyd czuł się dotknięty i urażony przepychem strojów świętych, których posągi stoją w katedrze. Nazwał to kultem drewna i pozłotki. BógAle mnie się zdaje, iż on zapatruje się na swego Boga jak na jakiegoś wpływowego wspólnika, który jako swój udział w zyskach otrzymuje ufundowane kościoły. To pewnego rodzaju bałwochwalstwo. Opowiadał mi, że co roku funduje kościół.	Nie ma środków na utrzymanie większej liczby...	Za dwa albo trzy dni. Jak nie ma rady, to nie ma. Co ta mogłem, tom uczynił. Padłem do nóg kasztelanowi, proszę o zmiłowanie, ale on swoje: „Wynajdź prawo alibo pozór”. A co ja wynajdę? Byłem u księdza Stanisława ze SkarbimierzaStanisław ze Skarbimierza w domu., bo był u księżny Anny.	Mniejsza o to Tak czy owak, panie Kosiba, jest pan za to odpowiedzialny. Chociaż muszę panu wyjaśnić, że odpowiedzialność jest niewielka, bo tu nie ma poszkodowanego. Nie tylko nie ma kogoś, kto by na pańskim przekroczeniu ucierpiał, ale jest ktoś, komu uratowało to życie. Ważniejsza wszakże będzie druga kwestia: przy pomocy jakich narzędzi dokonałeś pan operacji?	Niech mnie morze pochłonie, że nie rozpoznałem głosu, który przynosi nam te wspaniałe wieści.	Widzi mi się, że chyba dopiero późno w noc... na śnieg się ma, daleko, nie pospieszę... ale kiej się napierasz, idź, nie wzbraniam...	Nie rozumiem ja mam w ogóle łeb tępy. Mnie wszystko trzeba powtarzać dziesięć razy.	Przecenia pan mnie, panie Franku Jestem stokroć gorsza, niż pan sądzi. Jestem zła i nie zasługuję na pańską miłość.	Jemu właśnie ani słowa, bo zaraz by się wyrywał za nami; będzie miał dość czasu na radość, a broń Boże nowego zawodu, tak by rozum stracił. Parol kawalerski, mości panowie, że ani słowa.	Bardzo prosto. Jestem Jojne z Łodzi. Nie słyszałeś o mnie?	Ho, ho! Drogo stoi; nie na byle jakim postronku ją powiedzie!	Tak! I trzeba być bardzo gruboskórnym, żeby nie widzieć, że się podoba kobiecie, a w dodatku podejrzewać ją o kpiny!	Tak, ale nasz atrament tak prędko nie wysycha! Co będzie, jeśli on się pozna, że to weksel świeżo napisany?	Ale mów pan, na Boga!	Ale odpowiesz mi na pytanie?	Jeżeli pan mówisz bez żartów dla czego wsiadłeś pan na okręt?	Wykonam dosłownie polecenia Waszej Eminencji, czekam teraz na rozkazy.	Nie, nie! Niech mię pani słucha. Oto Barnawska już wie o stosunku pani z tym Szczerbicem i gotowa powiedzieć matce. Ojcu już powiedziała.	Wybaczy łaskawa pani formę i treść życzenia. Lecz w transie wolno medium nie liczyć się ze względami towarzyskimi. Obecność łaskawej pani w łańcuchu widocznie mu przeszkadza; prawdopodobnie płyną od niej prądy, które utrudniają wywiązanie się jego teleplazmy.	To jego waść nie znasz. A ja bym przysiągł, iż on wiedział, że ona jest w Barze. Owóż nie może być inaczej, tylko on ją z rzezi salwowałsalwować (z łac.)	A to wypadek! No, daję panu słowo, że przez cały czas myślałam: czy też on zgadnie, co ja mu chcę powiedzieć?... To może pan nawet wie, jak się nazywają?...	Mój rozkaz nie sprzeciwia się temu	Nie słyszałem go.	Udadzą się jasełka! Figury jak ulane, ale nie widzę bydlątek. A przecież i to potrzebne...	Za niecne intrygi i groźne knowania został na wygnanie kardynał skazany.	Przecież za starego wyjść nie może, bo jeszcze żonaty Młody Korkowicz?... Wcale trafny wybór. Blondyn, tęgi chłop i ma głupią minę; powinien być dobrym mężem.	Właśnie że nic nie widzę...	Nie! to jakiś inny bat... po tamtej stronie. Dzwoń co sił. Zobaczymy, co się tam stało	Nie, nie pani, przeciwnie, zobowiążesz nas jak najmocniej, księżniczko.	Niech no pan Ance nie sugestionujesugestionować	Raczej nie.	O Jezu! Co tu gomonugomon (daw.) dziękuję., bo gdyby nie moja rusznica, toby ten nieboszczyk był tu was wszystkich wymordował. Jeno moment miał, a mało to nasiekł tym swoim nożykiem?	Twoja żeś mu dała list; jesteś jedyną kobietą w świecie, która zwierza się ze wszystkim mężowi.	Za pozwoleniem waszej czujności, to nie był kapłan, ale chyba jakiś duch, który pilnuje domu księcia następcy (oby żył wiecznie!...).	Albo metal o jakie dziesięć procent lżejszy od powietrza, co?...	Ja bo widzę. Patrz pan, jej biust, ja to najlepiej lubię w kobiecie, a ona ma biust frontowy, jak aksamit, ha, ha, ha.	Od ośmiu dni zasiada w tym uczonym gronie.	Ale ona ma pensję.	I zabija. Bójże ty się Boga!	Jak tak mówią, to opinia zobowiązuje. Więc dobrze. I był już teraz spokojny.	Jesteś czegoś zły?	Niech się pan mocno trzyma	No, to ja będę pokręcał ten knot. Już ja mu to fajnie odstawię!	Ożenisz się ze mną?	Sposób znowuż bardzo prosty, kiedy się zna dokładnie stanowisko każdego reflektora. Dwoma wystrzałami z pięciocalówki można zgasić. Trudniejsze sztuki robiło się u nas, w marynarce.	Wiesz, o czem ja myślę? że taka Lineta, to byłby jednak wielki los dla Zawiłowskiego.	Człowiek ten umiera skruszony, żałujący za grzechy i rozgrzeszony. Co chcecie, aby dla was jeszcze uczynił?	Bóg ją strzegł w takich terminach ustrzeże jej i dalej.	Chodźmy gdyż słuchając pana dłużej, stracę w końcu całą słodką iluzję.	Choć w tym nadzwyczajnym kostiumie wracać w progi rodzinne... Brr!	Co ty wygadujesz?!	Co znowu?	Czy podobna?	Kazałem dać po sto batożków burmistrzowi i radnym!	Zrobiłem sobie kilka. Oprócz pilnika mam wszystkie, jakich potrzebuję	A więc przychodzi w samą porę!	Ależ panie, ja ją ubóstwiam!	Bagatela	Bo rano, barzejbarzej (gw.)	Czeladnika se przybrał, a sam cięgiem jeździ, pono z Żydami spółkę trzyma w lesie i razem ludzi oszukują.	Dawno! Jeszcze w Słodkowcach. Ale mu odmówiła i wyjechała.	Dwie są tedy wśród wielu główne methody	Emigrant, Twórczość, Teatr, Władza, Przemoc	Ho, ho, sprytni oni są tam w nuncjaturze!	Jest kucharzem, a zarazem hersztem.	Kilka razy widziałam i blondyna...	Lusieńko! A ja czekałem w domu!	Nic, nic...	Oj, prawda!	On jest młody	Państwo dokąd każą?	Polityka, Walka	Poumierali?	Przyniosłam ci wino. Czerwone.	Pycha bezbez (tu gw.)	Pójdę	Rozumiem. Oczywiście. I miałeś pan zupełną słuszność. Haniebne	To pan ze Spychowa miał zjechać?	To zrób lepsze.	Wiara coć dawa?	Witaj, stróżu trupiarni! Witaj, truponosie!	Za przestrach?	Zalizali (daw.) zapytała z uśmiechem księżna.
Ja czekać nie mogę! ja odkładać nie chcę! Ani na czas, ani na miejsce zważać nie myślę. Należy się zadośćuczynienie	Mówiłam mu tak: „Skądże waćpan wiesz, żebym mu była wzajemną?” A on odpowiadał: „Ja bym nie pytał!” I rób tu, co chcesz, z takim!... Głupia tamta, która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. „Lepiej tego nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!” I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej jamy się schować. Po prostu bałam się go!... Zabobony, Wierzenia, ReligiaFlirt, Kobieta demonicznaAle co tam! nie dla mnie on, nie dla mnie!	A mego pana się nie bój, nie taki on straszny. Cóż mu to wadzi, że czasem jakowyś kamrat zajrzy do mnie? Zresztą, kręcił się będę po sieni, ino zbyrkniesz klamką, otworzę ci, pójdziemy se do kuchenki, ani cię ujrzeć nie musi. Jedno źle się składa, że odkąd z Węgier powrócił, furtkę z podwórza także zamyka i klucz w kieszeni nosi. Będę go musiał prosić jutro, może mi da.	Myśmy się dopiero o tem dowiedzieli, no i Biskup też wie..., rzekł przeor. Nie dadzą im tu popasać, rozpędzą.	Mam nadzieję, że to się już nie powtórzy, Greggs Będę was miał na oku.	Nie słuchaj, co ten głupiec wygaduje Gdzie odbyły się zaręczyny?	Jeśli mam słuszność, to mu dam i wody, aby sam nie latał do Nilu i nie pokazywał się w wioskach.	Tak jest proszę pani. Nie cofam wyrażenia: to jest zbrodnia i nie tylko... wobec tego życia samego, które się gasi w zaczątku, lecz także wobec społeczeństwa, wobec naszego zwłaszcza społeczeństwa, naszego narodu, dla którego po prostu warunkiem istnienia stało się to, aby się mnożył energicznie...	Phi A po co ma je znać? Zrobi się wszystko po cichutku. Najważniejszą rzeczą jest znaleźć odpowiednie wpływy w Ministerstwie Sprawiedliwości, ale o to kłopotać się nie potrzebujemy, skoro szczęśliwy los dał nam, jako sprzymierzeńca, wielce szanownego pana. Nieprawdaż?...	Miód niech będzie dla ciebie, a piołun niech moje zatruwa serce. Pan nasz, książę Ramzes (oby żył wiecznie!), ma lwie usta i sępią przebiegłość. Raczył mi wypuścić w dzierżawę swoje majątki, co żołądek mój napełniło radością; ale nie ufa mi tak, że ja ze zgryzoty po całych nocach nie sypiam, tylko wzdycham i łzami oblewam łoże moje, w którym obyś ty wespół ze mną spoczywała, Saro, zamiast mojej małżonki Tamary, która pożądliwości już we mnie rozbudzić nie może.	To bardzo ładnie z pańskiej strony, że myślał pan o mnie... bardzo ładnie... Dawno się nie widzieliśmy.	Tak Nikt tam w Australii nie rzuci na moją niebogę kamieniem. Razem nowe rozpoczniemy życie.	O tak, to prawda. Zaczynasz mówić banalne nonsensy. Nie widzę, żeby kokaina dodawała ci wiele intelektualnie. Jestem pijany i czuję się daleko wyższym od ciebie.	Nie chcecie? Szkoda. Wasze głosy muszą być bardzo odpowiednie.	Nie!	Nie.	Nie widzę, co masz w ręku	Sułkowskiego obalić potrzeba Więcéj nie żądam nic, ale tego dla dobra króla i państwa wymagać muszę. Naówczas ja się potrafię utrzymać sam, a we mnie miéć będziecie najwierniejszego sługę cesarskiego domu.	Widać to i w protokole, który pan podpisał Czy nie wywierali na pana jakiego nacisku w dyrekcji policji?	Wiesz dobrze iż kazałem ci kłaść się przed zachodem słońca i zabroniłem wystawiać się na chłód wieczorny i mówić. Jak śmiesz śpiewać?	Zwariował stary czy co?... On może chce, żebyśmy się ubierali w futra na taką spiekotę?... Bezczelność! słowo honoru daję...	Powiedzcie mi, Ossipon, straszny człowieku, czy też któraś z waszych ofiar odebrała sobie kiedyś życie? A może wasze tryumfy są jeszcze niekompletne? Albowiem wielkość pieczętuje się tylko krwią. Krwią. Śmiercią. Spójrzcie na historię.	Jak on się nazywa? Jim! Jim! To nie jest żadne nazwisko.	Polujecie na prawne wykręty po księgach i dekretaljach	Tak, jeżeli nie będzie wiedziała, że pochodzą od króla.	Siedemnaście miesięcy! Ach, proszę pana, czy pan wie, ile znaczy siedemnaście miesięcy w więzieniu? To siedemnaście lat, siedemnaście wieków dla człowieka, który jak ja był tak bliski wielkiego szczęścia, który miał poślubić ukochaną kobietę, który widział przed sobą zaszczytną karierę, a który wszystko utracił. Człowiek ten w dniu najpiękniejszym w życiu wpadł w najczarniejszą noc, jego przyszłość jest zniszczona, nie wie, czy ta, którą kochał, kocha go jeszcze, nie wie, czy jego stary ojciec żyje jeszcze, czy umarł. Siedemnaście miesięcy więzienia dla człowieka nawykłego do morskiego powietrza, marynarskiej swobody, do przestrzeni, ogromu, nieskończoności	Widziałem ją razy kilka przelatującą na spacer, do kościoła i do teatru	A ja zakonników do Wrzeszczowicza wyślę z zapytaniem: czyli to salwa-gwardia królewska nic już nie znaczy?	Jak? To żadna sztuka. Musisz tylko powiedzieć chłopcu, że nigdy nie chcesz kochać nikogo innego, tylko jego, na zawsze, a potem pocałować go i rzecz załatwiona. Każdy to potrafi.	I bardzo żałuję, że nim nie jestem.	Pshw! Co mi tam po tym, że coś ma być kiedyś! Cały dygocę, nie mogę wytrzymać. Miłości pragnę dzisiaj, zaraz, teraz...	Nie, ale mi czeladnika z rozkazem przysłali.	Aha, a moja powierzchowność nie wzbudza w pani zaufania?	Masz ty, małpa zielona, nie budź	Nie jesteś pani w towarzystwie!	Ale bo, wielebny ojcze strasznie dużo jest zła na ziemi.	Tyle, co w kartotece, panie dyrektorze, właśnie musiałem tam zajrzeć, wypisując świadectwo. Ma lat czterdzieści pięć, jest żonaty, żona mieszka w Pradze Czeskiej, a on w Warszawie na Żelaznej. Nieboszczyk pański ojciec wpisał o nim w uwagach bardzo pochlebną opinię.	Źle Chciałem ja od okienka do okienka rzucić deskę, jako te mosteczki, co sobie robią mularzemularz (daw.) ani sposób.	Co? może jej źle? Albo jest we szpitalu, albo gdzie na wsi.	He, he odezwał się młody kapral	Opamiętaj się!	W każdym razie wydaje się dość rozległa	Myli się pan Ewaryst bardzo boleśnie odczuwa to, że ludzie wciąż się odeń odsuwają.	Słuchaj, Błażeju, siedź cicho; po pierwsze, to jest idiotyczne; księżna gotowa przypuszczać, że jestem jeszcze głupsza niż ta idiotka, moja kuzynka. A potem, nie wiem, czemu ja mówię: „moja kuzynka”. To jest kuzynka Błażeja. No, jest zarazem trochę i moją krewną.	A czym ty się różnisz od innych?	Nigdy w świecie nie dopuścim tego!	To naprawdę niepotrzebne... I bez tego nie brakuje ci roboty... no, ale o tym pogadamy później.	To dziw, że jegomość hetman taki wydał ordynans, gdyż właśnie na stepie w tak ciężkie popadłeś terminyciężkie terminy	Pies, proszę pana Czy pan Trelawney nie opowiadał panu nigdy o korsarzach? Ten człowiek był jednym z nich.	Czy nie ma jakiejś miłej dziewczynki, która by czytywała i bawiła cię? Dziewczęta są ciche i lubią doglądać chorych.	Może z kobietami, lecz nie z mężczyznami; wiem trochę o tem...	Spodziewam się! Oto właśnie antrakt, pójdę szepnąć jej słówko, ubijemy to tej nocy. Skoro wytłumaczę jej, o co idzie, Floryna rozwinie cały spryt, swój i mój.	Ożenię się może niedługo, to wszystkie długi spłacę...	Przez człowieka czterdziestokilkoletniego, bruneta, ogorzałej twarzy, z blizną na lewej skroni.	Wystarcza, iż mówił o mnie w takiem miejscu i w takiem towarzystwie.	Musiano jej się przyglądać w takim razie, taka efektowna panna, i sama.	Te śliczne oczy to waścine nie jej! Było to i zemną niegdyś	Dobrześ się sprawił ale poco go żywić było mając raz w ręku??	Tak, muszę powiedzieć pani całą prawdę, całą prawdę Całą prawdę o tem co zrobiłem, co obciąża moje sumienie i nawet całą moją przyszłość. Ale przysięgam pani, że przeklinałem siebie za to. Czy pani mi uwierzy?... Czy pani będzie zdolna mi przebaczyć?...	Ależ, panowie! dziś mówimy o handlu tkaninami, lecz jutro i pojutrze któż zabroni nam naradzić się nad innymi kwestiami?... Proponuję więc...	Rozumie się!... Trzeba z tym skończyć...	I cóż z tego? Więc ja go naumyślnie zburzyłam! Po co masz o tym myśleć!	Zali i panna Aleksandra tak mnie sądziła?	Kusz-sz-sz! Czyż zgadza się z obyczajami dżungli urządzanie hałasów i tartasów po nocy i przeszkadzanie drugim w łowach... zwłaszcza gdy zwierzyna tuż-tuż nadciąga?	Co?!	Co za drab? Wszak widzisz, Kuba i Łukasz tu stoją.	To co?	Tak właśnie. Co ja mam nieszczęśliwa teraz robić?	Czy jest tu Szwejk?	Pewnie ze sto razy lepsze od jabłek?...	Co ty mówisz?	Myślisz, że byłoby to nieprzyjemne?	Ja panu coś powiem. Nim pan przyjechał, ja zawsze wiedziałam, z którego miasta są goście.	Jak to? zgubiłeś tłumoczek?	Mistrz jest, ale precz z nim, precz z nim.	To może i z królemWładysław II Jagiełło	O tak! Taki jest obyczaj słowiański!	Mówże, proszę.	Pana Ona, kaip matau, jūs karštai užstojate už kunigą. Dėl to aš jums, ot, ką pasakysiu: jeigu jis drįsta mane nekaltą užgauti ir mano vardą teršti, tai ir aš turiu tiesą kalbėti apie kunigą nors teisybę, nors ne taip, kaip jis apie mane kalba melą. Da kiekvieno žmogaus darbai ir žodžiai priguli kritikai, tai ir jo...	Tak? Więc skądże ta nagła metamorfoza?	To opowiedziałby wam swoje wspomnienia, które by was niezawodnie zajęły...	Ale powróciłem, musiałem powrócić	Gdzież to wczoraj byleś?	Mamy swoją drogę za Czarcim Wądołem.	To ty zacząłeś.	Tak mówiono.	A jakież byłoby, siostrzyczko, twe zdanie w tej mierze?	Muszę, nocna robota we wszystkich oddziałach.	A zatem Van Gould tędy przechodził?	Bo muszę.	Doskonale graną komedyą	Dosyć!...	Kto z was umie czytać?	Kto?	Ojciec, Pieniądz, Syn marnotrawny	Ostatnie i zupełnie szczere. Dorożka	Panie przyjmują?	Skocz i przynieś.	Trzebaż jeść ugotować i pokarmić kury, gęsi, gołębie, chatę oporządzić, spocząć.	W trzech światach?
Pójdźmy teraz piechotą wzdłuż strumienia Ztąd do domu, gdzie wstąpić muszę, nie ma wcale drogi dla koni. Syn mego pacyenta popilnuje nam naszych. Przypatrz się pan téj dolinie nie istnyż to ogród angielski? Idziemy teraz do wyrobnika, który się po stracie jednego ze swoich dzieci pocieszyć nie może. Najstarszy syn, niedorostek jeszcze, podczas ostatnich żniw pracował jak dojrzały mężczyzna, wyczerpał siły i umarł z osłabienia w końcu jesieni. Pierwszy-to raz zdarza mi się spotkać uczucie ojcowskie rozwinięte w tak potężnym stopniu. Zwykle, wieśniacy w umarłych swych dzieciach żałują straty użytecznéj rzeczy, która część ich dobytku stanowi, ztąd téż i żal jest większy lub mniejszy stosownie do wieku zmarłego. Raz wyszedłszy z niemowlęctwa, dziecko staje się kapitałem dla ojca. Ale ten biedak kochał prawdziwie owego syna. „Nic mnie pocieszyć nie zdoła” powiedział mi raz, gdym go zastał na łące, wspartego nieruchomo o kosę, którą zapomniał wyostrzyć, choć kamień trzymał w ręku. Odtąd nie mówił już o swoim smutku, ale stał się ponurym i cierpiącym. Dziś jedna jego córeczka jest chorą...	Niepotrzebnie stękacie! mówiłem to królowi, powtarzam wam, niech Kaźmirz sobie znajdzie żonę, Ja! słyszysz. Jak mnie oto widzisz żywego. Nie lękam się... Papież po namyśle tamto małżeństwo z Adelaidą uzna za nieważne. Co za związek, gdy lat piętnaście z sobą nie żyją! Narzucili mu gwałtem babę brzydką i nieznośną, nie zbliżył się nawet do niej, mężem jej nie był i nie jest.	Ha! żeby nie rzeka, skoczyłoby się z tamtymi pohałasować! Pierwszy bym...	Nie pozna się. Jest zanadto zmartwiony! Stalky, poderżnij się na tym stemplowanym papierze na dole i pisz: „Jestem ci winien dwa szylingi i cztery szóstki”. Nie jesteś mi wdzięczny, Beetle, za to, że te hopy wydostałem od Prouta? Stalky nie oddałby... Co robisz, ośle jakiś!	W samej paszczy, mój poczciwy Nabie Ale przecież nie boisz się, że się zamknie i nas pożre?	Tak, i nie zapędzili się za uciekającymi umyślnie, bo to ich sztuka ale u nas serce gorące, ochota wielka i w boju człek pamięć traci.	Podpisz imię i nazwisko. Tylko nie pomyl się. Musisz napisać to samo, co w twojej fałszowanej metryce.	Drogi Szczurku strasznie mi przykro, ale czuję się śmiertelnie wyczerpany, to fakt, który nie ulega najmniejszej wątpliwości. Musisz pozwolić mi jeszcze trochę wypocząć i odzyskać siły, jeżeli w ogóle mam dotrzeć do domu.	Przyjemności? Otóż tego zupełnie nie rozumiem. Jeśli już musicie opuścić to miłe miejsce i przyjaciół, którzy będą za wami tęsknili, i wasze wygodne domki, gdzieście się dopiero co wprowadziły, nie wątpię, że gdy wybije godzina, stawicie czoło kłopotom, niewygodom, zmianom i nowym warunkom i będziecie usiłowały ukryć, jaką wam to sprawia przykrość. Ale omawiać to, a nawet o tym myśleć, póki nie zajdzie istotna potrzeba...	Ale nie zakazano ci powiedzieć mi tego, o czym za dziesięć minut sam będę wiedział, za pół godziny może, za godzinę najdalej. Oszczędziłbyś mi tylko wieków niepewności i obawy. Proszę cię o to jak przyjaciela, patrz, nie mam zamiaru buntować się ani uciekać, zresztą to niemożliwe. Gdzież więc płyniemy?	Co do mnie, nie mam do niego żalu Żal mi go, ale nie mógłbym gniewać się na niego, gdybym nawet chciał. Któż bowiem cierpi przez jego kaprysy? On sam, tylko on sam. Uroiwszy sobie na przykład, że powinien nas nie lubić, nie chciał przyjąć naszego zaproszenia. Jakiż z tego rezultat? Taki, że uniknął niesmacznego obiadu.	Życie jest bardzo ciężkie, jest w nim wiele boleści. Cruchot ty nie chcesz mnie oszukać: przysięgnij mi na honor, że to, co mi prawisz, opiera się na kodeksie. Pokaż mi kodeks, chcę widzieć kodeks.	Kto się dostanie do Bastylji, niema dla takiego przyszłości O! na Boga, gdyby mi tak łatwo przychodziło pozbyć się moich wrogów, jak twoich osobistych, i gdybyś tylko o takich ukaranie prosiła...	W Paryżu? Podoba mi się, to jest sprawia mi przyjemność, wszystko... Ruch, życie... Jest to jak burza! Na przykład w okolicy Gare Saint-Lazare gdy się jedzie w powozie i gdy się widzi tych ludzi pędzących trotuaramitrotuar (z fr.)	Ludzie są zawsze tam, gdzie byli przedtem I pan Kuzenda mawia zawsze to samo: Bracie, powiada, żadnej prawdy nie wywojujesz, nie wymusisz na nikim. Pamiętasz Binder, powiada, że ten nasz Pan Bóg na bagrownicy nie był znowu taki najgorszy i twój na karuzeli także nie, a jednak obaj przepadli. Wiara, ObyczajeKażdy wierzy tylko w swojego najlepszego Pana Boga, ale nie wierzy innemu człowiekowi, że on także wierzy w coś dobrego. Ludzie powinni najpierw wierzyć w ludzi, ufać im, a reszta sama się uładzi. Tak mawia pan Kuzenda.	O tak! Tu przed kościołem zrobiło się dziwnie gorąco.	Zesuwa się... o rety... już ma po ramiona...	Po prostu gdy stykam się z czymś niezrozumiałym, z czymś, co pod pokrywką niezwykłości może kryć jakąś ohydę, szybko przechodzę mimo. Wolę zachować przeświadczenie, że świat jest piękny, a postępowanie ludzi szlachetne i mądre. W ten sposób ratuję siebie przed wszelkim brudem. Przechodzę mimo i choćby mi najbardziej zależało na wniknięciu w nieznane	I to bardzo złego. Wydaje mi się pan człowiekiem niezwykle niebezpiecznym, jeśli więc przydarzy się cokolwiek naszej kochanej księżnej, odpowiedzialność złożymy przede wszystkim na pana. Chciałbym jednak pomówić z panem o życiu. Moje pokolenie było nudne. Któregoś dnia, kiedy poczuje się pan znużony Londynem, niech pan przyjedzie do Treadley, aby wyłożyć mi swą filozofię rozkoszy, popijając wybornego burgunda, którego posiadam, na szczęście, dość wiele.	Kwestja czy ta reszta wziąć się da, odparła po cichu pierwsza...	Co pan chcesz, jak się pięćdziesiąt sześć lat przeżyje w mieście, jak się widzi je ciągle, jak się zna wszystkich, to można zostać amatorem.	Jakżebym chciała pójść na dobosza, wivan, jakże się to nazywa? Albo na sanitariuszkę, żeby być razem i czuwać nad nim!	Otóż to, że już poszli na pustynię Libijską i albo napadną Libijczyków, co nam narobi kłopotu, albo połączą się z nimi i razem uderzą na nasze zachodnie granice...	Pewnie, że mi się zdaje. Co ja mogię wiedzieć?	Widziałem. Działo się to przy stu świadkach w maneżumaneż	Więc to tak! Domyślałem się, że tak być musiało	Z rozpaczy żeń się pan	Tak Mogliśmy zostać zgnieceni lub co najmniej uwięzieni przez lody. Wówczas z braku powietrza do oddychania... Tak, ślicznieśmy się wywinęli!	To nie jest wcale wada serca i ani cienia choroby w tym nie ma... Zwyczajne, najzwyczajniejsze zmęczenie. Organizm nieprzyzwyczajony...	Mogłoby się okazać na przykład, że jest zboczeńcem.	Przy uczeniu się, jeżeli pani zechce, mógłbym podsuflować.	Tylko przeliczyła się pani z nadziejami.	Doprawdy nie mam zbyt wiele powodów, by odczuć, że nie jestem już kawalerem, lecz od wczoraj mam żonę.	Ale to nie może nastąpić bez wiedzy panów senatorów	Gorączki nie ma?	Komu? Chyba nie nam, ino tej starej włoszczyźnie Wżdy ludzie ważniejsi od psów!	Nie rób tego! Ty kochasz, jesteś kochany, masz wiarę i nadzieję. Nie rób tego, co ja	To nie lekceważenie, to spostrzeżenie.	W istocie Dyzma nie zamierzał spać. Wyszedłszy od Przełęskiej odprawił szofera, kazawszy mu podaćpodać	Johnie Silverze jesteś wstrętnym łotrem i oszustem, obrzydliwym oszustem, mój panie. Obiecałem, że nie będę cię prześladował. Dobrze więc, nie będę. Ale pomordowani ludzie wiszą na twojej szyi, mój panie, jak kamienie młyńskie.	A gdyby i tak było jak mówicie cóż za powód uciekać i kryć się, kiedy właśnie, jak sam powiadasz, Niemców odpierać trzeba?	Pan hrabia śpi. To nie pora na rozmowy.	Pomyślałem już i przystać na waszą propozycję nie mogę.	Za to można ucztować dwa tygodnie na Tortudze. Ja zaś mianuję ciebie, drogi Carmaux, moim spadkobiercą, ale uprzedzam cię jednak, że nie mam nic prócz trzech dublonów zaszytych w pasie.	Tatuś myśli, że ja nie wiem, kto zajmuje sutereny i strychy! O, doskonale wszystkich znam, lepiej jak rządca, stróż i cyrkułcyrkuł	Żądanie twoje nie jest dość właściwe bo, jakkolwiek w zasadzie uznaję całą jego słuszność, odmówiłbym mu ze względu na formę.	W istocie, cóż za nieszczęście, gdyby moja czułość miała przetrwać, wówczas gdy twoja minęła!	Czasami tak. Czy wiesz, kapitanie, co zwykli mówić piraci i bukanierzy z Tortugi, zanim znajdą towarzyszkę życia wśród kobiet, które królestwa Francji i Anglii wysyłają tu, by znaleźć im męża?	Pójdzie za to na gilotynę, prawda? Czeka go szafot? Niech mi ksiądz da słowo, że tak będzie... Z tą nadzieją umieram, lżej mi będzie konać...	To „od nas” jest bardzo arystokratyczne	Mnie niewesoło...	A cóż by to mogło być, moja droga? Zaprosiłem na śniadanie tylko Beautreleta.	Jeśli pan życzysz sobie tego przedstawię go szanownemu panu de Cyrano. Pomimo wszystko, dobry to kompan, do wypitki i do wybitki.	Zapewne! No, zatem pan zadowolony z moich dowodów tożsamości, panie Czertwan? Mogę odzyskać ojcowski majątek?	A cóż wy na to?	Jakto, mówisz, że go kochasz, i będziesz miała siłę?	Mogłyby być skutkiem władzy magnetycznej.	Na honor piękna maseczko... pochlebiam sobie, że znam tu was wszystkie... a jednak.	Pan mówi prawdę?	Przede wszystkim pan Ropuch Ma nowiutki kajak, nowe ubranie, wszystko nowe.	Przypuszczam, że ponadto zdołałbym zmobilizować jeszcze kilkaset tysięcy. Gotów jestem zostać do końca życia nędzarzem.	Więc co z tego, ciupa?	Więc kiedy twoje, to nam sprzedaj	Zachwycona będę, z góry przewiduję fizjonomię pańską na poły martwą, prawie konającą. Stale poszukuję uśpionych w letargu, gazem odurzonych, zachloroformowanych, zahipnotyzowanych, z rzeki wyłowionych.	Że ślachcic ślachcica, choćby największego zawalidrogęzawalidroga	A jednak Wyście pierwsi zrobili to spostrzeżenie.	A nosiż na piersiach watowaną załóżkę?	A przedtem?	A!	Ale wy znacie przecie naszą huśtawkę.	Ciszej!	Co wacpani za eliksiry z sobą nosisz?	Czyjej?	Czyżby?	Dlaczego?	Dobrze, dobrze...	Dobrze. Drugi list trzeba odwieźć ku Podlasiowi; pytać o chorągiew laudańską pana Wołodyjowskiego i samemu pułkownikowi w ręce oddać...	Donnerwetter! Zdechniesz!	Dzieciaki... dzieciaki!...	Dziękuję ci, Fuzalu!	Jakich świadków?	Jedziemy!	Juści, juści	Któż widział ten fundusz?	Lub ułatwi mu ucieczkę.	Ludzie lubią o dawać to, czego najwięcej potrzebują sami. Nazywam to przepaścią dobrodziejstwa.	Ma obowiązki wdzięczności wobec mego ojca	Musiałem! odparł Jaksa, was ztąd wyciągnąć mi kazano.	Otwarte?	Pisałem.	Polityka, Konflikt	Sprawiłże co Marsupin?	Słyszałem o nich, odparł król	Tworzyłbym wierne sobie legie z tamtejszych górali. To tędzy żołnierze ci Iberowie.	W cudzych lasach?	W praktyce także, panie Stuart.	Z tymi zasadami w ładną można wejść kabałę	Za późno	Zapomnisz o nas	Żywy portret ojca
Całkiem serjo zwracam uwagę pani, Miss Doro, byś nie dozwoliła mu wciskać się do towarzystwa, a tem mniej w roli konkurenta.	Przypuśćmy, że nie byłbym minutę... pół minuty. Przecież zdawało się wówczas pewne, że po upływie trzydziestu sekund znajdę się w morzu; a myśli pan, że wtedy nie uczepiłbym się pierwszej lepszej rzeczy, która by się znalazła na drodze	Seks tajemnice. płoche... Masz się zarumienić cokolwiek, nieznacznie! Sparniasparnia niedołęga. i nie waż się czasem tej chwili styrmanićstyrmanić	A! zmiłuj się, generale, jeśli ty mnie opuścisz w tej okropnej doli...	Tłum, PogardaMnie się zdaje, że skoro tylko człowiek wyrwie się ze sfery uczuć wrodzonych wszystkim bez wyjątku ludziom na ziemi, wówczas nabiera pewności siebie i dumy dlatego tylko, że jest inny od „tłumu”. Gdyby kto dziś zaczął podawać w wątpliwość twierdzenie Kopernika, z pewnością zaraz nabrałby dumy i gardził tłumem.	Interes zapytał się Maksa Bauma, który znalazłszy miejsce wolne, przysiadł się bliżej niego.	Jakże mam to określić? Antagonizm nowego człowieka w stosunku do starych metod. Chęć dowiedzenia się czegoś z pierwszej ręki. Trochę niecierpliwości. Pracuję wciąż w tym samym zakresie, tylko że uprząż jest inna. Uwierała mnie trochę w paru czułych miejscach.	Może wstydzi się, może sama nie wie W każdym razie podróż...	Czym ja ci się wywdzięczę, stryjciu Antoni, za tyle dobroci, za tyle poświęcenia!	Jest to kobieta rzadkiej uczciwości i pracowitości ale ma jedną wadę, ostry język i nie umie go utrzymać na wodzy. Wybaczamy jej jednak tę wadę przez wzgląd na jej wielkie do nas przywiązanie. Trzydzieści lat już służy w naszym domu i dzieliła z nami zarówno złą i dobrą dolę; nie uważa się też za służącą, ale za członka rodziny, i we wszystkim, co nas obchodzi, żywy bierze udział. To, co powiedziała pani przed chwilą, wypłynęło nie z jej złej woli, ale z temperamentu.	Nie, nie byłem; a zresztą, jak mnie wypędzili ze szkoły, uciekłem zaraz z domu i zaangażowałem się do Krzyżanowskiego.	A! na miłość Boga i jego, i mnie i siebie zgubisz! Maxym gdy się dowié, pokoju mu nieda i zagryzie; a za dobre serce odpłacim mu biédą! Ja na to nie pozwolę!	A wtedy, kiedy to i przyjaciel pana Lucyana jechał, jak się nazywa?...	Ale byłam zaręczona i tutaj stało się właśnie to nieszczęście...	My? byczo, ale ty gdzie się wkopałeś? ani dychu o tobie... Czemuś nie przyjechał na Jaszczurówkę?	To moja bułka! Jeść mi się chce! wołał Oleś.	Tak by się zdawało! A jednak wchodząc na schody, wyraźnie słyszałem, jak ją nazwałaś nienależącym do niej nazwiskiem. Nosi ona teraz moje. Pamiętaj o tym na przyszłość.	Tak... nareszcie się pokazała...	Pieniędzy mam tak niewiele że nigdy nie będę w stanie odkupić od brata jego połowy Zawrocia. On odkupi odemnie moją, ale prawdopodobnie sprzeda z czasem cały Zawroć komu innemu, bo już się tam zaaklimatyzował i wrócić tu nie zechce. Ja zaś, którybym pewno wrócił na starość, będę na zawsze wygnańcem ze swego kąta rodzinnego. Takiem jest moje bogactwo... i nie macie przyczyny kłuć mi niem w oczy.	Na pierwsze się zgadzam, ale drugie już podlega kwestii. Michorowski jest jak ogniotrwała kasa sztucznie zamknięta. Otworzyć go bez jego własnej pomocy nie zdołamy, tym bardziej zajrzeć, co on w sobie nosi.	Lecz ty, wuju, nigdy nie odwiedziłeś mnie nawet wówczas, zanim się to stało. Dlaczegóż więc przedstawiasz to obecnie za powód odmowy?	Niech panią o to głowa nie boli; ja mam dość sił i potrafię go na ręku nosić... Teraz przynajmniej mam po co żyć.	Nie. Ona myśli, że już śpię. Nie ruszaj się.	Nie myśl, że ci się uda wystrychnąć nas na dudków. Niedorzeczna komedia, którą odgrywasz, ten tylko będzie miała skutek, że los twój pogorszy.	Wypić bym wypiła, ino że to wdowiec, a staremu prędzej z brzega do Abramka na piwo, to potem co?... Dzieci macochę wyżeną i...	To podobno śliczna panna i przecie bogata. Całe Terkacze do niej należą. Bardzo jestem szczęśliwa, że ty...	Jakto?... Więc może do jakiegoś stronnictwa?...	Kto to wie bywało różnie, teraz mi już nogi jakoś nie służą, choć głowa jeszcze strzyma.	Tym lepiej. Do widzenia!	No, chłopcze w nagrodę tak pięknej nowiny daruję ci cały łup z najpierwszego zwycięstwa, które odniosę; a jeżeli ci tego nie dosyć, dam ci jeszcze źrebaki po trzech moich klaczkach, wiesz, że są na oźrebieniu.	I temu, kto to mówi!	Może aż do samego wodza?	Przybyłem tu z listem do pana Ebenezera Balfoura z Shaws. Czym go zastał?	Właśnie, że tu nie wysiądę... O, ja nieszczęśliwy z takim podłym usposobieniem!...	Jaka pani dobra, nigdy tego nie zapomnę, nigdy... Waciu! Hela! Weronika! Boże! jak zwykle niema nikogo, kiedy potrzeba. To niespodzianka! To niespodzianka!	Jutro rano? Mniej więcej o której godzinie? Po nocnym patrolażu będę kaducznie zmęczony; chciałbym trochę odpocząć.	To ma znaczyć że o ile dom Thomson i French gotów jest popełniać szaleństwa, bank Danglarsa nie ma zamiaru iść za jego przykładem.	Wszystko jedno, mości książę, boć to kardynalny fundament Rzeczypospolitej... A cóż jest ojczyzna, jeżeli nie zbiór praw, przywilejów i wolności, stanowi szlacheckiemu przysługujących?... Pana i pod obcym panowaniem znaleźć można.	A świadków masz? Bo ja ci mówię, że mnie chcesz okpić...	Nie ma o czym mówić Cóż to za niesubordynacja?! No, chodźmy. Tam już pewno śniadanie przygotowali.	Strzeżcie go, by nie upadł!... No, i cóż wy tam je­szcze macie? Kobiety ładne?...	Od chłopów tutejszych, których mam między ludźmi kilkunastu. Oni to wszędywszędy	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem! Kto je wymyślił? Na pewno Żyd, klecąc szałas.	Cichajcie, sąsiedzie. Co inszego mamy na głowie, a nie stare dzieje wypominać. Za godzinkę pojedziemy, dobrze?	Czy to pan jesteś hrabią de Monte Christo?	Cóż pan na to?	Żebyś ty raz zdechł!... Ale już nie będziesz chował złego serca dla mnie za tamte dwie krypy?...	Jest tak pochlebna dla pana że nawet z trudem przychodzi mi ją wyznać.	A! To co innego.	Ależ to jest okropne!	Dosyć wynalazek jest pański i nikt zastąpić pana nie może.	La ojca to ino ten mądry, co chocia z półwłóczek ma abo i ogonów krowich z mendel.	Patrzcie go! Pierwszy mróz i już mu Wisła stanęła! Kra to może płynie.	Phi, nic nie mówi i nieładna.	Dobrze więc Przypuśćmy, że statek tu zawinie, że zarzuci kotwicę kilka kabli od wyspy. Co wtedy zrobimy?	Mam zamiar zwrócić, co będzie trzeba, właścicielowi konia, aby go odszkodować za ogłoszenia etc., za pomocą których odzyska z powrotem konia od chłopa, który go znalazł; będę czytywał uważnie mediolański dziennik, aby znaleźć ogłoszenie zgubionego konia; znam dobrze jego rysopis.	A! Miałem tedy słuszność, żem ci nie ufał!	Ależ to nieprawda	Co mi pan chcesz powiedzieć, na Boga?!	Dość, by Seneka coś poradził, aby Nero postąpił inaczej.	Grywała pani przedtem?...	Głupiemu to powiedz, panie profesorze	Ich ktoś buntuje!	Jakiż to sposób?	Jeszcze nie czas!	Nie, nie; nie chodzi o pieniądze, ale o pańską Eugenię. Całe miasto mówi o niej i o panu.	Nie. Tylko tutaj ciąży niby wielki kamień.	Próżno szukasz wina nie ma.	Więc chyba nie kochasz Solskiego?... Jeszcze chyba kobieta nie mówiła w taki sposób o małżeństwie...	Z oczów mu złodziejstwo nie patrzy.	Co?	Jakim cudem?	Niby zdrowszy, bo już próbuje wychodzić.	Ojciec mój tam mieszkał. Matka tam umarła.	Pewnie, że umiemy.	A no, bieda!	A ty czeską pamiętasz?	A ty?	Ależ tańczyłem, szanowny panie, tańczyłem kontredans i walca.	Cicho bądź, Porthosie! nieznośny jesteś.	Gdzież mam cię szukać w razie potrzeby?	Ho! ho! coś niesłychanego prawie... alt!	Hrabia Monte Christo?	Jakże będzie ze mną?	Król jedzie!	Mamusiu kochana! Mamusiu!	Małżeństwo, Konflikt wewnętrzny, Mężczyzna	Mocno ją kochasz?	Niby dlaczego?	Opowiedział wam brat Eliasz przygody moje? spytał Salomon.	Pana Palandra.	Pewnie umrę, Kama, pewnie umrę	Piękna! Cudowna! Jedyna!	Podtarłeś sobie Arsch?	Ponieśliśmy już za dużo szkód.	Przysięga, Przywódca, Król, Ojciec	Słucham i jestem gotów.	Toż mówiłem...	Turime ir neturime, pasiekti.? Kas gi galėtų tokią baisią drūtvietę pastatyt kaip ji!	Wszyscy już przybyli?
Oni tam zrobili taką machlojkę, że aż do śmierci nie życzyłbym sobie lepszego interesu. Pamiętacie, jak przed czternastu laty zastrzelił się w Baranowiczach Frumkin?... A wiecie, czemu się zastrzelił? Bo wiózł z Moskwy okrągłe trzydzieści tysięcy funtów żywą gotówką Z taką forsą to mu życie zbrzydło! A ja mam dowody w ręku. Rozumiecie, towarzyszu Garbaty?... A niechby spróbowali mnie sprzątnąć tak jak towarzysza Frumkina, to w dwa dni potem Komintern dostanie te dowody: I Bigelstein wie o tem, żem nie taki głupi, by trzymać to u siebie. Już mi dwa razy, ach, jakże sprytnie, nasyłali złodziei do sklepu, ale takich złodziei, co nic nie ukradli, bo szukali czego innego. Niech oni dla mnie nie będą za wielkie cwaniaki! A między nami, towarzyszu, sztama, sztama!	To takim jesteś mężem, takim ojcem!... takim dyrektorem?!... Pozwalasz mi ubliżać takiej... ulicznicy i nic nie mówisz?... znieważa twoje dzieci, i nic nie mówisz? zrywają spektakle, i nic nie mówisz?!...	Nic nie mówiłeś Teraz kiedy odkryłeś jeszcze jeden przedmiot domowego użytku, zniszczony i porzucony, przypuszczam, że nic ci do szczęścia nie brakuje. Odtańcz lepiej od razu swój taniec wokoło tej słomianki, a potem będziemy mogli wyruszyć w dalszą drogę, nie marnując czasu na śmietnikach. Czyż możemy zjeść słomiankę albo się pod nią przespać? Albo usiąść na słomiance jak na sankach i dojechać do domu, ty, ty irytujący gryzoniu!	...z początku był dziwny, ale potem nadzwyczaj miły mówiła słodko, odsłaniając kołdrę i podnosząc mu gwałtem twarz za brodę. zwróciła się do męża, z tak zwanym wylaniem ale co robić? Jak wyrazić w innym skrócie rzeczy tak dziwne. Ty wy wszyscy ludzie czynu, którzy zdecydowali się skreślić się jeszcze za życia z listy żyjących, nie pojmujecie tego, że wszystko może mieć jeszcze jeden wymiar, dla was nieznany. Jeden Chwistek wyraził to kiedyś, pisząc o „wielości rzeczywistości”, ale nie dociągnął myśli swych do końca i ogół uznał je za bzdurę. Nawet Afanasol Benz, który podobno pierwszy aksjomat wyprowadził po prostu z niczego, nie uznaje tej teorii. A ja wierzę, że tam musi być coś na dnie, a reszta to wina następców, którzy nie umieli rozbabrać...	Nie chcę mi się gadać, bo ja tu jedyny od biesów delegat. Jest mi markotno bez łysych kusych. Oberczort jestem i arcydemon. Szukacie wyrazu dla świętej myśli, dla miłowania i dla dobroci. Żadnej świętości nie było nigdy i żadnej dobroci. Po co się rozbijać pośród tych nudnych, zapoczciwionych, samych misztygałów? Nic się nie urodzi z tej waszej plewy. Bytu tajemnicę zakrył ludzkości swym własnym ogonem sam diabeł potężny. Do niego trzeba po prawdę się zgłosić, jemu hołd złożyć, głupstw mnóstwo napłodzić, na które jest wyraz. Z nonsensów jedyny, zorganizowany, lecz podle chciwy i marnie tchórzliwy, to system sowietów. Kosmos się zaciął na ogonie diablim, który należy wprzód obłaskawić, potem uruchomić. Mądrość wyczerpałem, przemowę skończyłem.	Ale jakie?... Przecie ubytek kilku uczennic nic nie znaczy dla pensji... Więc co?... Helenka wyjechała za granicę i o nią chyba matka nie potrzebuje się troszczyć... Ona da sobie radę!... Cóż więc pozostaje?... Chyba ja?... No, ale ja także jestem gotów wyjechać i nie wiem, dlaczego mama ociąga się...	Może byliby to uczynili, ale szczęściem, Tatarów wtedy nie było, a Kozacy nie śmieli dla strachu przed Bohunem. Zresztą już oni mnie całkiem za swego mają. Kazał mi przecie sam Chmielnicki słuchać a donosić, co się będzie u wojewody bracławskiego mówiło, jeśli się jacy panowie zjadą... Niech mu tam kat świeci! Przyjechałem tedy do Huszczy, aż tu przyszły podjazdy Krzywonosowe i ojca Łaska zabiły, a jam połowę swojego dobra zakopał, a z połową tu uciekłem zasłyszawszy, że jegomość gromi koło Zasławia. Bogu najwyższemu niech będzie chwała, żem jegomości w dobrym zdrowiu i humorze zastał i że się jegomości weselisko szykuje... To już będzie koniec wszystkiego złego. Mówiłem ja tym złodziejom, co na księcia, naszego pana, szli, że już nie wrócą. Mają teraz! Może też i wojna się już skończy.	Anim o tym pomyślał! Drażni mnie tylko tajemniczość twoja. Nie znoszę zagadek. Gdy jedną z nich w życiu napotkam, nie mam spokoju, dopóki jej nie rozwiążę. Owej nocy umknąłeś nam, jakby za sprawą czartowską. Wróciwszy, nie umiałeś się po ludzku wytłumaczyć. „Hola! jeśli mój przyjaciel bawi się w lisa, ja zabawić się mogę w psa gończego!” No i, jak widzisz, tropiłem tak długo, ażem wytropił...	Obelgi mnie nie przekonają. Przyznaję, że są zapewne kobiety złe, tak samo jak są i źli mężczyźni...	W niewieścich szatach, jak na pośmiewisko... nie żądajcie tego ode mnie, najmiłościwsza pani!	Czemu mnie tam nie było! Jest to wypadek bardzo ciekawy, dający obfite pole do naukowej ekspertyzy. Czemuż nie mogłem odczytać tej żwirowej karty, zanim ją zatarły inne stopy! Doktorze Mortimer, że też mnie pan nie uwiadomił wcześniej! Jeśli nam się nie uda wyświetlić sprawy, cała odpowiedzialność spadnie na pana.	Aha, co to ja panu chciałem powiedzieć Takie odczyty wygłaszał nam zawsze ten pan oberlejtnant Buchanek, gdy podczas marszów żołnierze padali ze zmęczenia, i podług mego skromnego mniemania podobne odczyty powinny być wygłaszane naszym żołnierzom. On nakazywał odpoczynek, gromadził nas wszystkich dokoła siebie jak kwoka kurczęta i zaczynał przemawiać: „Wy łobuzy, wy nie doznajecie uczucia dumy, że maszerujecie po kuli ziemskiej, bo jesteście jeden z drugim nieokrzesaną bandą. Rzygać się chce, kiedy człowiek na was patrzy. Na słońce należałoby was przenieść, żebyście tam maszerowali, gdzie człowiek, który na naszej biednej planecie ma sześćdziesiąt kilogramów, waży przeszło tysiąc siedemset kilogramów! Pozdychalibyście chyba, gdybyście w plecaku musieli dźwigać przeszło dwieście osiemdziesiąt kilogramów, a karabin ważyłby półtora korca. Stękalibyście i wywieszali jęzory jak zziajane psy”. Był tam między nami pewien nieszczęśliwy nauczyciel, który rozzuchwalił się tak dalece, że też zabrał głos w tej sprawie: „Z przeproszeniem, panie oberlejtnant, odezwał się, na księżycu człowiek ważący u nas sześćdziesiąt kilogramów, waży tylko trzynaście kilogramów. Na księżycu lepiej by nam się maszerowało, ponieważ nasz plecak ważyłby tylko cztery kilogramy. Na księżycu nie maszerowalibyśmy, lecz, że tak powiem, wznosilibyśmy się”. „To straszne, odpowiedział na to nieboszczyk pan oberlejtnant Buchanek, ty drabie wyszczekany, przymawiasz się, żeby dostać po pysku. No, bądź szczęśliwy, że dam ci tylko zwyczajnie po ziemsku w pysk, bo gdybym ci dał po księżycowemu, to zaleciałbyś aż gdzieś na Alpy i spadłbyś na nie jak jaki niemrawy placuszek. A gdybym ci dał po słonecznemu, to mundur zamieniłby się na tobie w kaszkę, a głowa twoja odleciałaby aż gdzieś do Afryki”. Więc mu dał w pysk zwyczajnie po ziemsku, wścibski nauczyciel rozbeczał się, a my maszerowaliśmy dalej. Przez całą drogę ten nauczyciel płakał, panie oberlejtnant, i ciągle gadał o jakiejś tam ludzkiej godności i o tym, że się z nim obchodzą jak z jakim niemym stworzeniem. Potem pan oberlejtnant posłał go do raportu i wlepili mu dwa tygodnie i musiał dosługiwać jeszcze sześć tygodni, ale nie dosłużył ich, bo miał przepuklinę, a w koszarach kazali mu się forsownie gimnastykować na ręku, a on tego nie wytrzymał i umarł w szpitalu jako symulant.	Ależ tak, wierzę. A czy ty sobie wyobrażasz, że ja cię nie kocham!	Teoria słuszna, której nie przeczę. A równocześnie z przykrością stwierdzam, że dotychczas jeszcze pan nie wytrzeźwiał.	Och, tym lepiej; zwłaszcza że pan wie, matka jego jest bardzo przeciw. Mówiono mi, że on jest za, ale nie byłem pewny. To mnie bardzo cieszy. Nie dziwi mnie to, on jest bardzo inteligentny. To jest dużo.	Bek koźlęcia rozbestwia tygrysa! On mówi, że nie wie. Posadź go dobrze, Beetle. Daj mi rękawicę i włóż mu knebel do ust. W milczeniu „kołysano” Campbella sześćdziesiąt cztery razy.	I jak nas tylko co nie roztratował.	Juści, że nie więcej. Przecież to i Józka, i kowalowa, i Grzela, i my	Posłusznie melduję, panie lejtnant że to idiotyzm. Widziałem już dużo idiotycznych afiszów, ale takiego cymbalskiego afisza jeszcze nigdy nie widziałem.	Ja ta nie wiem, przewozi czy nie przewozi...	Jak nie ma boleć! kto cały dzień stęka, piszczy, narzeka jak wy, musi w końcu napytać biedy.	Widzi pan ostrożność nigdy nie zawadzi. A to, o czym zamierzam mówić, nie może być przez nikogo słyszane. No, ale teraz pozwoli pan kieliszek koniaku? Świetna marka.	Chcę zrobić kobietę samodzielną, chcę ją wychować do walki z życiem, chcę nareszcie... uwolnić ją z zależności od mężczyzn, którymi pogardzam!... Jeżeli zaś pani sądzi, że jestem u niej zbyteczną, mogę usunąć się od Nowego Roku. Pani szkodzą czy tylko gniewają moje poglądy, a mnie męczy borykanie się z rutyną, rachowanie się z każdym słowem, walka z samą sobą...	Nie jestem, panie hrabio, fanatykiem sferowym. Cenię swój ród, lecz nie kłaniam mu się bałwochwalczo. Stygmat wyższości widzę w czynach, nie w herbie, bo taki sam noszą inne rody w kraju.	Z tym wszystkim, mój Sancho nie ma na świecie rzeczy, której by czas nie zatarł, ani bólu, z którego by śmierć nie wyleczyła.	No, proszę ze mnie nie żartować. Jeżeli nie interesuje się człowiekiem, który ją ubóstwia...	Zatem, jeżeli niczego nie ukradziono i jeżeli mi niczego nie brakuje, to przynajmniej musiano coś wynieść.	AlkoholMoje złoto, ciągle i nieustannie jesteśmy wszyscy na usługach nieznanych sił. Chodzi tylko o to, aby je wyzyskać... Przypatrz się tej szklance, powiadasz, że to jest szampan? Niewątpliwie, o ile mogę wierzyć memu dość w tym kierunku wyrobionemu smakowi. Ale ty także zajmujesz się chemią i mógłbyś mi mniej więcej dokładnie określić skład tego płynu, wymierzyć zawartość alkoholu i tak dalej. Powiedzże mi jednak, moje złoto, dlaczego ten alkohol, dostawszy się z krwią do mózgu, sprawia, że ja się robię wesoły?	Ja nie myślę ja już zarabiam. Wczoraj adwokat pani baronowej Krzeszowskiej pożyczył ode mnie dziesięć tysięcy rubli do Nowego Roku i dał osiemset rubli procentu.	Ej, nie łżyj człowieku, ej, nie łżyj! Daleko sięga nasza partia i długo ona pamięta!	Jej? Z pewnością nie.	Już nigdy nie będę, jeno tyle! odrobinę!	Nie.	On ci tedy każe wyrzec się naprzód Radziwiłła i nie służyć mu więcej, jeno ojczyźnie.	Wszystko, co zechcesz; ale przepiłuj sztaby klatki i pożycz mi sztyletu... Nie mamy wiele czasu, spiesz się. Och! Gdyby moje zęby były ze stali... Próbowałem gryźć to żelazo...	O hospody Boże, pomyłuj nas hrisznychO hospody Boże, pomyłuj nas hrisznych (ukr.) Święta Przeczysta, tj. Maryja Dziewica.... Cóż byśmy zrobili nie mając chłopskiego przebrania?... Jako wże na zemli i dosza ku nebesechJako wże na zemli i dosza ku nebesech (z ukr.) zamiast. iść piechotą... Aminamin (ukr.) człowiek czystego serca nie boi się diabła.. Amin... Tu za parę dni kraj będzie w ogniu, niech tylko książę za Dniepr ruszy... Amin... Żeby ich czarna śmierć wydusiła, niech im kat świeci... Słyszysz no waćpanna, jako tam wyją pod kuźnią? Amin... Ciężkie na nas przyszły terminy, ale kpem jestem, jeśli waćpanny z nich nie wydobędę, choćbyśmy mieli do samej Warszawy uciekać.	Ale, si vis pacem, para bellum dlatego wojsko potrzeba wotować, ekwipować i wzmocnić. Co to za szkoda, żeś się acan dobrodziej nie starał o poselstwo ze swej ziemi... byłbyś nam tu bardzo użytecznym; przy jego miłości kraju i zdolnościach...	Wolność, Niewola, Przemiana, Naród, Szlachcic dodał pan Służewski większość. ma stanowić, więc niczyje vetoveto (łac.) wolne „nie pozwalam”; przywilej szlachecki, pozwalający jednemu posłowi zerwać obrady sejmu. skończyć, bo to jednemu wola, a wielu niewola.	Czy pszczoły robocze nie znoszą wcale jajek?	Nie ma to młocki we wsi?	No to nie przysięgnę.	Wiem. I laurki nie wzięłaś.	Mejerin! Mądrześ rzekł. Mejerin to zrobi. Ona wszystko zrobić może. Jak na toż z mieszczanami się pokumała; w Rynku kamienicę kupuje. Tak, tak, Mejerin rękę ci poda. Dziś jeszcze z nią o tym pomówię...	Może pani na to liczyć bezwarunkowo.	Powiedzcie jéj że wierny jéj sługa co podkowy łamał, żyje i chodzi po bożym świecie.	Zdaje się, że rozumiem. Dlatego kazałeś mnie porwać?	Kochana babka! Żeby to ktoś jeszcze się ucieszył ze mnie, toby mi dosyć było szczęścia na całe życie.	Z tego wnioskować można, że pan niezbyt przyjemne wrażenie wywiózł z Włoch	Honor to dla mnie Dziewica, panie niechybnie czci jednakie bóstwo z tą najcnotliwszą z Rzymianek, z tą prawdziwą matroną stolatąmatrona stolata (łac.)	I tak będzie co rano.	Historię starożytną, czytanie klasyków, arytmetykę... i tak dalej! Siostra moja i ja mieliśmy głowy dość tępe, ale dwaj moi bracia (jestem średni pomiędzy nimi) lubili te zajęcia, a matka, trzeba ci wiedzieć, przewyższała nas sześciokrotnie swym wykształceniem. Była niemal tego wzrostu, co ja teraz, a przy tym podobna do nowego posągu DemetryDemeter (mit. gr.)	Pojedziesz ze mną, panie Kiemlicz, razem z synami i z ludźmi, których masz, to będzie nas więcej.	I na koniec świata.	Ja Les propos interrompus...	Ja jemu do pomocy.	Jeśli doktor Robinson umrze, to kogoś powieszą.	Jeśli jem twój chleb jakże mogę kiedy zapomnieć o tobie?	Owszem, jeśli wymagania słuszne. Mogę panu dać za kurs posłańca.	Szkodzi, bo ludzie się z mamy śmieją.	Tak, babciu.	Tak.	Tak.	Tak.	To prawda.	Winna czy niewinna a trzebabo skończyć; niech mi tu raz jeszcze noga jego postanie a zobaczycie!	Wszystko dobrze, Iwanie Wasiljewiczu. W kazańskiej guberni do głodnych chłopów kartaczamikartacz	Wyjdź! Pokłon oddać należy panu nowemu, który nam przybył!	A jeżeli są potrzebne?	A widzisz! a jakżeś ty tego uniknął?	Antek!	Ar žinai, kas jam yra? Kažin, ar kartais ne lietuviškas kraujas jame verda, ba prijaučia, kad Lietuva patirs nelaimę. tarė Bernardas.	Czego pan żąda?	Do Languedoc.	Doktór T...?	Droga Heidi czemu pobudzasz do gniewu pannę Rottenmeier, czemu ciągle miauczysz?	Droga ambicja.	Gotowych pieniędzygotowe pieniądze	I Macieja uwolnili.	I wyrugowałbyśwyrugować uczucie. ze serca?	Jakąż?	Jesteś niczem, ponieważ jesteś w kajdanach.	Mamy sumiennie rozstawione brygady konne aż do Błonia, do Woli i do Piaseczna. Obejść nas...	Niestety, przykro mi bardzo ale mam weksleweksel	Niezła myśl!	No?	Panie Andrzeju	Panie hrabio Jakiś pokutnik chce z jaśnie panem mówić.	Pewność ręki?... Przede wszystkim trafne cięcia.	Proszę spróbować i raz pocałować, raz jeden od siebie...	Słucham z największą uwagą, kapitanie	Słuchamy pana, panie Cyrusie	Słyszysz wuj tętent? Wolno idą. Musieli Szwedów wyciąć.	Trzeba ją wprzód ocucić z omdlenia.	Według rozkazu, panie kapitanie	Więc mam się może cieszyć?	Więc posłuchaj, śmiejąc się rzekła zbliżając się do ucha Babetta: ten chłopiec jest... jest... no zgadnij?..	Zamkniesz ty raz gębę?	Zaraz, zaraz Do kogo list ten był adresowany?	Zatem jutro państwo raczą odwiedzić Terkacze?	Zdrowie księcia pana!
Ja po sprawiedliwości... A co do pomocy, chcieli moi pomagać, jeno niezręcznie im było, bo w tumulcie nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i samym się przez to dostało. Żem z duszą i łubami uszedł, to jeno przez pana Kmicica wyrozumiałość, bo posłuchajcie, waszmościowie, jak co się przytrafiło.	A niech mu Pan Bóg da jak najwięcej! Dziękuję jegomości za dobre słowo Tak tedy wróciłem do domu, żeby rodzicielom odwieźć, com przy pomocy bożej zebrał między zbójami, bo to już waszmościowie wiecie, że mnie zeszłego roku ogarnęli Kozacy w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Nie przez siebie samą. Ale jest tak. Woła straszliwym głosem krzywda, woła cała krwawiąca olbrzymia masa ludzka: ocal mnie. I czuje się to i widzi. I nie może się dźwignąć. Wciąż się jest przeszkodą. Nie wolno żyć, depcząc po krwi. Już nie wolno rozumować, a raczej królewicz mykeński, syn Agamemnona i Klitajmestry, który zgodnie z nakazem Apolla pomścił swojego ojca, zabijając jego morderców: własną matkę i jej kochanka. nie wybierał losu. A to nawet nie to. Bo to nie zemsta. Biada tym, co żyją, a nie umieją stworzyć prawa. Muszą zginąć. Pod oknami tego domu stoją karety i czekają stangreci, lokaje na mrozie. I przemija tak niepowrotnie ich życie. Czekają, aż tu się skończą bawić, i nieustannie zbliża się do nich śmierć, która ich strąci w nicość. Czas ich ginie na wieki i nic nie pozostanie: ot, spada po prostu mętna i zimna fala w pustkę. Tu muzyka i taniec. Przed czym uciekają ci ludzie, co gonią, czas ich ściga, widmo ślepe i wystygłe. Zdaje im się, że już uszli, wyrwali mu się. Własnego życia tylko kilka godzin znów samym sobie wydarli, strącili w jałową pustkę. Muzyka gra, a właściwie tu i tam to jedno, dmie śmierć, wieje wicher, porywa zmarzłe listowie.	Bo się z tym tai, a ten pan szczyci się swą nienawiścią dla matki. Nazwałam tedy rzecz po imieniu.	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Pana zrewidowano pierwszego, ja zaś śledziłem, gdyś pan opuszczał dworzec. Wracać najbliższym pociągiem nowojorskim i szukać w wagonie zestawionym na tor boczny, gdzie go czyszczono, to rzecz bardzo trudna. A choćby i tak, nie dopiąłbyś pan celu swego, bowiem kazałem zabrać wszystkie mydła i dać świeże.	O, nie, Maryś, nie! Szukał mnie póty, aż znalazł. Po cóż by mnie wtedy chciał porywać?	Szpitala bał się, rodziny żadnej nie ma, sypiał po cegielniach, cóż miałam zrobić?	Są to, panie posągi do ołtarza, który w naszej parafii stawiamy. Niesiemy je na barkach, ażeby się nie potłukły, a przykrywamy, ażeby im wilgoć nie zaszkodziła.	Ten ciężki jegomość, ubrany jak kelner kawiarniany, wyczesany jak chłopiec fryzjerski... O ten, niech pani patrzy, który próbuje robić słodkie oczy do pani de Fischtaminel...	Tak jest, były listy od pana Skrzetuskiego do kniahini i do waćpanny, ale Bohun je przejął, z nich się wszystkiego dowiedział, więc zaraz Rzędziana rozszczepił i na Kurcewiczach mścić się pociągnął.	Nigdzie Dawniej po domach noclegowych, teraz, gdzie się da.	No, dobrze już, dobrze. I ty coś dziś w gorączce. Marszałek prosił, żeby go zabrać po drodze. Może mały powóz? Czegóż stoisz pode drzwiami i głowę mi durzysz! Niech dają śniadanie.	Jeżeli ty, Dagon, masz wpływ na następcę, to bardzo dobrze Bo jeżeli następca zechce mieć traktat z Asyrią, to będzie traktat, i w dodatku napisany naszą krwią, na naszych skórach. Ale jeżeli następca zechce wojny z Asyrią, to on zrobi wojnę, choćby kapłani przeciw niemu wezwali do pomocy wszystkich bogów.	Ratuj pan, kochany panie Nikodemie, radź, co robić? Co począć?	Adam, wyrodne dziecko zakazuję ci. Ty nie myśl, żeś maturzysta. Ja, ojciec, ci mówię, że jeśli nie przeprosisz szanownego pana i gościa w tej chwili, to ja, ojciec, ciebie własnoręcznie, słyszysz, staropolskim zwyczajem. Ja człowiek starej daty i nie będę zważał na lata.	Czyż-byś pan czynił dobrze tylko w celu uzyskania tego zbytecznego procentu, zwanego wdzięcznością? rzekł śmiejąc się Benassis. Było-by to pewnego rodzaju lichwiarstwem.	Och, to świetne! jak on robi samego siebie!	A jakże. Statek to wyborny, lekki, nietonący; służy nam do spaceru i do połowu.	Jak gdyby to był twój kraj! Albo jak gdyby prowadzono śledztwo tutaj, w kraju Stuartów!	Pan Konopka? Pan Konopka się cale nie żeni; on się dopiero stara o pannę ze Źwiernika, ale to jeszcze daleko.	A niech się zjawią, wnet jakaś bieda pada na kogoś.	Czy jest coś jeszcze do wyrzucenia?	Dziękuję ci... Zdrów, wesół... Wybierał się do ciebie.	Jesteś pani, jak u siebie zamknij drzwi od wewnątrz i nie otwieraj nikomu, dopóki nie usłyszysz pukania trzykrotnego w ten sposób: uważaj pani.	Lecz sam, jak się teraz czujesz?	Och, Fedorę spotka pan... Była wczoraj w Bouffons, dziś wieczór będzie w Operze, jest wszędzie. Ona jest, można rzec, społeczeństwem...	To nie jest grzecznie przerywać ale wszyscyśmy to robili, i stracilibyśmy wiele, gdybyśmy nie przeplatali rozmowy bystrą i zajmującą wymianą myśli. Wszyscy Francuzi są równi w kukułce, powiedział wnuk wielkiego Jerzego. Mów tedy dalej, sympatyczny starcze, bujaj nas. To się praktykuje w najlepszych towarzystwach; zna pan przysłowie: Kiedyś wlazł między wrony, bujaj jak i one.	Czy ja dobrze usłyszałem? Drogi panie Scrooge, czy pan to mówi serio?	Nie zawsze to tak bywało ojcowie mówią, wszyscy jednacy byli, potem się to popsuło... i kmieć, na pół niewolnym został.	Ave Maria, Mater Dei! Waszmość jeszcze w łóżku, a tu już dziewiąta godzina i wszyscy wyjeżdżają do kościoła.	Co?	Czemuż się kładziesz i śpisz na gołej ziemi?	Do czego zmierzasz, wcale nie miarkuję.	Napluć na Coquelina! Coquelin i Coquelin! Mało aktorów bywa na świecie!	Nie pamiętasz? W trzydziestym roku pracował u nas w ogro­dzie parę miesięcy. Zapomniałaś? Mały, chudy, miał zabawny długi nos i uszy jak u nietoperza. Miły był, chyba nas polubił. Zadz­wonił, żeby oznajmić, że jego Żuczka urodziła szczenięta.	Tak jest! To ja To ja i drwię sobie ze wszystkich bogów chrześcijańskich. Westynus, panie, to pęcherz wydęty przesądami, a ten waleczny Grek gotów umrzeć ze strachu na widok kwoki najeżonej w obronie kurcząt.	Tak, niewiele mu brakowało... ale teraz już się wysuszył i utrzymuje, że przebył transfigurację. Z jego dowodzeń porobiłem wyciągi dla Towarzystwa Królewskiego... in possein posse (łac.)	Czy nie uważasz, śliczna Marotko czy nie uważasz, że jesteśmy bardzo daleko od siebie?	Cóżeście to wy tak pobledli?	Jakżeż zdrowie waszmości, które tak nadwerężone było przeszłego roku?	Tak jest! takie czasy! Ale tu będzie nad nimi Chmielnicki czuwał, żeby się nie pożarli.	A czy... jest i równie... pewne?	Buszmen Mokum! Buszmen Mokum! Ależ to nazwisko jest mi znane.	Czy będziemy przyjaciółmi?	Czy ja nie głupio zrobiłem że poprosiłem o lanie zamiast kozy?	Duchem jesteś czy żywą istotą?	Ee... żebyć to ino ręka... żeby noga...	I to racja, ale z tego, coś mówił przy stole, ja się jeszcze i czego więcej domyślam.	Ja bym nigdy nie została. Mnie zawsze bardzo żal starych panien, one są tak samotne i takie biedne.	Ja go znam doskonale, dziękuję ci tak, ja bym ich ukarał, nawet gdybym ich nie widział.	Jakaś ty naiwna! To tylko takie powiedzenie: sztywno, równo, z bukietem w ręku.	Tak, chcę! Lubię kawalerów!	Tak, tak.	Tak.	Tak... Nie radzę... Daleki kurs...	Uszli oba Zdaje się, że cesarz dla tego z Pragi wyjechał już niemal konający, aby uniknąć Czechów, sprzyjających cesarzowej Barbarze...	Za późno! w pierwszych chwilach, może za kilka najdalej godzin żyć nie będzie.	A ty, towarzyszu, jakie masz wykształcenie?	Becky!	Być może.	Czcigodny panie zagrzaliście się w waszym chomoncie, o ile widzę i miarkuję. Dobrze tedy, oto pieniądze, bierzcie.	Czegóż on chce ode mnie?	Cóż takiego?	Daj no, bracie, zuchelek prymki Nie paliłem ani nie żułem od miesiąca. Wściekam się zatem. No, dajże, stary.	Dla czego?	Dobrze, dobrze, ale ja chcę zakładu.	Doprawdy, że nie zauważyłem.	Gerumo jie geri, tiktai... jais tikėti aš negalėčiau.	Hale! No...	I dla żydów?	Icyk rzucił, Mendel rzucił. Wszyscy rzucili.	Iloraki jest żal?	Ja proszę wody sodowej!	Jedźmy, jedźmy! jedźmy prędko, chcę widziéć tego człowieka.	Kamień w niczym Ale zaprawdę, powiadam ci, i o tym pamiętaj: przyjdzie czas, że koń i wół zastąpią pracę ludzką, a zaś gotująca się woda zastąpi konia i wołu.	Kobieta, Mężczyzna, Szatan rzekła	Lekarz	Mylą się	Mówią, że Chmiel już od regimentarzy pobit.	Nie rozumiem?	Nie; ale bywają dni...	Odejdź!...	Ojej! W tym wekslu jest feler, jeden żyrant niepewny! Borowiecki	Otóż te ptaki, które wyróżniają się doskonałym wzrokiem, są w stanie z daleka dostrzec dzika, a kiedy go dostrzegą, lecą czym prędzej w jego stronę, żeby zaspokoić głód.	Powoli.	Skąd wiesz, że głoduje?	Sto, dwieście, trzysta, czterysta, pięćset	Tere fere!...	Ty myślisz tylko o sobie, dopóki ci szczęście służy...	Tysiące mamy przykładów nie tylko braci świątobliwych będących występnemi, lecz dzieci rodziców świętych, kalających się zbrodnią... podchwycił Adalbert.	W jakim sposobie?	W każdym razie dwóch przywódców stoi jeden naprzeciwko drugiego: szanowny Kamerfield i szanowny Mandiboy.	Wcale nie. Ani on, ani Szmul, ale ja się domyślam wszystkiego. Jacy oni paradni obaj!... O, powinszuję Jasiowi szczęśliwego pomysłu.	Więc nic, tylko uczyć się i czytać!...	Więc wracajcie. Ja zostanę.	Wody mi dajcie, straśnie mi się pić chce	Wołodyjowski, oficer kniazia Jaremy	Wtranżalaj, nie pytaj	Żadnego „gdyby” obok takiej „aktualności” stawiać się nie godzi
Mówię, że nawet nie wiem, jak wygląda bitwa...	Co? Ha! Nie pierwszyzna mi to, nie pierwszyzna, panie Michale. Widzę, szukaliśmy się wszyscy w korcu maku, ale też i dobraliśmy się we czterech tak, że takiej czwórki w całej Rzeczypospolitej nie znajdziesz. Dalibóg, z waćpanami i z księciem naszym na czele ruszyłbym samopiętsamopięt (starop.)	Cały rachunek za ostatnie pięć dni... Cały, nie rozumiesz?...	Nie powinna pani była odtrącać Gösty...	Nie, gdzieś ta daleko pomarli...	Tak, jeśli nie zabraniają tego przepisy.	Nie. Wspominałeś tylko „Ludków Górskich”, natomiast ani słowem nie bąknąłeś o „Czaroludkach” Właśnie mnie to zastanawiało. Co, nie podoba ci się takie nazwanie?	Borowicz? Chodź pan tu! Powiedz pan sam, czy to nie jest idiotyzm! Majorze nie przeszkadzaj! Chodź pan, panie Borowicz!	No, nie, nie! Nie mówił tego. To mój wymysł. Doprawdy niegrzecznie odmawiać Żdżarskim. Wyglądać to będzie na demonstrację.	Żądają od nas wpłacenia w lutym sześćdziesięciu tysięcy dolarów, a resztę zgadzają się rozłożyć. Nie rozumiem. O ile wiem, zapewniałeś ojca, że sam pokryjesz dług. Ty i twoje rodzeństwo.	Nie, gdyż oni wierzą, iż wszyscy ludzie, narody wszystkie są braćmi, a nie godzi się im napadać ani zabijać, ani wrogiem nazywać nikogo, bo miłować jest prawem, miłować nawet tych, którzy są nieprzyjaciółmi!	Nie, nie, to na nic! Musisz się tak uczyć, żebyś umiał raz na zawsze.	A no jej wysłaniec zaniósł do waszych namiotów. Nie mogła się ciebie doczekać, więc odesłała razem z odpowiedzią.	Może się i obaczyła, ale nie wiem, bom wrazwraz (daw.)	Nie musi się zbyt szybko obracać Wiemy z doświadczenia, że wiatrak wtedy miele najlepiej, gdy liczba obrotów skrzydeł w ciągu minuty wynosi sześć razy tyle co prędkość wiatru wyrażona w liczbie stóp na sekundę. Przy średnim wietrze o prędkości dwudziestu czterech stóp na sekundę skrzydła wiatraka wykonają szesnaście obrotów na minutę, a więcej nie trzeba.	Byłem zajęty ekspedycyą papierów do Polski nie widziałem nikogo.	Nie ufasz mi?	Po staremu, zdrajców nie brak.	Mateczko, mateczko! my nie lękamy się widma niedostatku. To była tylko chwilowa słabość, chwilowy przystęp żalu, bo ponieść tyle trudów i stracić owoc w jednym dniu to trochę boli... Nie gniewaj się na nas, mateczko!	Nogi wołowe zatrzymuję dla mnie, niech nikt nie waży się ich dotknąć, zapłacę drożej, do diaska! toć to moje najulubieńsze jadło!	Zaraz ci powiem wszystko, jak się zdarzyło, mój klejnocie, jeno sobie usiędę trochę, bom się strudził. Ej! Ciepłoż tu, ej! Miło w tych Wodoktach jako właśnie w raju. Rad by tu człowiek po wiek siedział i w one śliczne oczy patrzył, i nigdy nie wyjeżdżał... Ale napić się czego ciepłego także by nie zawadziło, bo na dworze mróz okrutny.	Miłościwy książę, przebaczcie Bogu rachunek z tego zdawać przyjdzie. Nie rad z obrotu rozmowy, książę wyzywająco popatrzał na ziemian, aż krewny Starosty Rogera, którego Leszkiem Wdałym zwano, odezwał się.	Wypytuj waść Ja nie mam nic do ukrywania.	A jeżeli i to nie jest prawdą?...	Mam ja na nie pewne zamiary.	Z przyjemnością! Ale ja nie mam takich książek, które panią zajmą.	Co znaczy, Beniaminie, na prowiant? Czy masz zamiar wozić ze sobą kuchnię? W jakim celu? Czy to po drodze nie ma szynków, zajazdów?	Anno, włóż kaptur! nie lękaj się niczego, burza przeminęła, i wszystko obróciło się na twoją korzyść!	Młynarz przynosił na nią całe tysiąc złotych, ale ja wzbroniłam, bo jak temu wilkowi wpadnie co w pazury, to mu już sam zły nie wyrwie. A może się jeszcze trafi kto drugi z pieniędzmi?	Tak, kapitanie. Choć był uzbrojony zaledwie w sztylet, bronił się jak lew. Wolał zginąć w walce, niż dać się powiesić, ale Flamandczyk, gdy tylko go rozpoznał, zamiast przeszyć go szablą czy kulą, wyznaczył mu inną śmierć. Zawlekli nas do Maracaibo i skazali na śmierć przez powieszenie. Po drodze żołnierze znęcali się nad nami, a miejscowi nie szczędzili obelg. Wraz z moim przyjacielem Van Stillerem mieliśmy więcej szczęścia od naszych kamratów. Wczoraj rano udusiliśmy stojącego na warcie strażnika i uciekliśmy. Znaleźliśmy schronienie w chacie pewnego tubylca, skąd widzieliśmy śmierć twojego brata i jego ludzi. Późnym wieczorem, dzięki pomocy naszego czarnego przyjaciela, wsiedliśmy do łodzi z zamiarem przepłynięcia Zatoki Meksykańskiej i dotarcia do Tortugi. Oto cała historia, kapitanie.	Dobrze! Byle nas na tym polu nie najechali! Jeżeli się do drugiego lasu szczęśliwie przedostaniem, tośmy i w domu. Jedźmy teraz razem! Szczęściem kniaziówna z Rzędzianem na Burłajowych koniach.	Zdarzyło się słyszeć. Chodźcież wy z nami na tę wojnę! A ot dziadek wasz; ten się dyplomatów nie pytał: gdzie się bili, wszędzie lazł.	Myślałam, że jakiś zwierz dziki...	Chyba Maple. Pan pamięta, że Maple chciał widzieć je po wydrukowaniu, aby zrobić jakąś próbę płynu czy coś podobnego.	Kapłan, który śledzi gwiazdy odezwał się do jednej ze służebnic, że jeżeli dzisiaj... jeżeli dzisiejszy dzień upłynie ci szczęśliwie, będziesz żył i panował sto lat...	Prawie zawsze Czasami staram się sobie wyobrazić, że jestem w innym jakimś miejscu, ale z Bastylią idzie mi najłatwiej, zwłaszcza gdy jest zimno.	Mówiłeś pan że chciałbyś bardzo wydobyć mnie z biedy, a na końcu rzekłeś „ale”...	No i cóż? Myślałam, że zobaczymy smoki.	No, ja rad, że ty stary znajomy.	Ach, jaki pan jest wymowny! I cytaty z filozofów... Każdy z was, kiedy chodzi o przekonanie kobiety, ma w głowie i ustach szeregi cytat. A ja panu powiem, że właśnie mam odrazę do filozofów i poetów. Natomiast w złości swej zacytuję panu doskonały aforyzm pańskiego papy: „Bóg daleko, a złodziej blisko”.	Czy zechcesz jeszcze pić ze mną mleko? Ale zabierz ten rulon. Możesz sobie za to kupić łóżko i odzieży na kilka lat.	Jesteś ze mną na rybackim bacie... Nazywam się Manuel, a należę do załogi szonera We’re Herewe’re here (ang.)	Przyłączę się do Pencroffa a we dwóch, dobrze uzbrojeni, mając ze sobą Topa...	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Dziś wieczorem znowu im się przyjrzałem Ci łajdacy wciąż dają niezłe przedstawienie. Na widok jednego z nich, tego z wywalonym na wierzch jęzorem, można pęknąć ze śmiechu.	Cha! cha! panience by się i kawaler należał! ale na to jeszcze czas.	Jakżeś to się przez Kozaków i Tatarów przedarł?...	Z Radomia za dwieście rubli, ale furman upomina się na jutro.	Ależ się na ciebie wyczekałem! krzyknął dźwięczącym głosem Suchy	Tak jest ta góra wydaje się dość wysoka...	Mój dobry panie, po odwiedzinach rodziców przynoszę zawsze moim klientom flaszkę szampańskiego. Trochę to drogie, sześć franków butelka, ale skrzepią człowiekowi serce.	Pojechałem tedy i zastałem hetmana pijanego. Przyjął mnie jadowicie, zwłaszcza gdy list przeczytał, i buławą groził co?	Mam przecież te obligacje i papiery procentowe Czabana. Całą walizkę.	My byśmy sto razy więcej ryzykowali, gdybyśmy wyszli, a po co?	Co to cebulki?	Jak to? Czyżbym odgrywała jaką rolę w pańskiej nominacji?	O! Tom już urządził. Dzisiaj właśnie dałem w pysk karbowemukarbowy (daw.)	Ten to jest Willetts, fałszerz pieniędzy!	To co?	Więcej jest prawdy w jednej tragedii Racine’a niż we wszystkich dramach pana Wiktora Hugo	Wyznaję, panowie! zawiniłem, lecz dla każdego grzesznika jest zmiłowanie: jesteście jaśnie panami, a ja mizernym oberżystą, będziecie mieli litość nademną.	„Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy...Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy... wymyślonego przez Odyseusza sposobu na pokonanie trojańczyków.”	A bez wąsów...	A ja redaktor Golombek.	Ach! Jaki przyjemny! A poza tym jest morze, są statki, łodzie, są rybacy, zatoka, jest Am do zabawy.	Ha... Ha... dobra z ciebie sztuka jak pragnę szczęścia.	Ho, ho, to ino patrzeć, jak do której z wódką poślesz	Jak to! nawet za zapłatą, za dobrą zapłatą!	Jakiż to będzie skok?	Już zapłacone!	No, pewno.	No, przesada...	Proszę kolegi...	Zrobiłbyś tak? Powiedz, zrobiłbyś tak, gdybyś o tym pomyślał?	Żegnam cię, kochany panie, i życzę: przynieś mi jutro zgodę.	A ją? a ją? krzyknęła Lassy.	A poza tym, gdzie znajdziesz w Warszawie mieszkanie z metrażem, który by mógł pomieścić tylu ludzi?	Chodźcie do kościoła, przywieźli do chrztów czworo dzieci.	Jak wam łatwo o miliony!...	Jan pana pewnie aż męczy swym szczęściem?	Któż taki?	Miechy! Miały szczęście te foki!	Milczałbyś, boćwinoboćwina a. botwina huknął Zagłoba	My poganie?!	On wyobraża in pettoin petto (wł.) odpowiedział Rosjanin.	Patrz pan! Jagoda chce im pozwolić wyciąć ten las i wybudować stację sportową...	Pod siedmioma pieczęciami tajemnicy.	Rzeki, pewnie...	Syn Oktawiana?	Tak, moja kochana.	Trud byłby zbyteczny, gdyż ukąszenia są dziełem moskitów.	Trzymaj drugie wiosło.	Uważaj, kapitanie! Jeszcze wpadniesz w ich łapska.	W gospodzie.	W ten sposób wszyscy jesteśmy przy groszu.	Wiem.	Z kim?	Zapewne	Zestawili. Doktor z miasteczka, z Radoliszek.	Zgoda więc dodaję pięćset. Będą okrągłe trzy tysiące.
Bo niegdyś brał zanadto żywy udział w „ruchu”. Zesłali go przeto między swoje „bohatery najmłodsze”, które, jak wiadomo, w oczekiwaniu „czynu” leżą na zapiecku. Tam też odzwyczaił się od siedzenia i spoziera na świat, jakeś pan słyszał: no, nie à vol d’oiseauà vol d’oiseau (fr.)	Coś się tam złego musiało dziać, proszę waszej miłości bo ta niewiasta, co z Krysią przyszła, nie chciała się przyznać, ani skąd idą, ani po co, ani do kogo. Mowę miała cale odmienną, choć polską, widno szła z dalekiego kraju. Jeden raz tylko, na kilka godzin przed śmiercią (nikogo przy niej nie było krom mnie), rozpłakała się i lamenciła: „O Jezu miłosierny, opiekuj się biedną sierotą! Niech jej wrogi nigdy nie znajdą!... Pokaraj ich śmiercią i ogniem piekielnym!” Klękam wedle łóżka i pytam: „Gdzie te wrogi? Powiedzcie, cobym umiała dziecka strzec przed nimi”. Pojrzała na mnie zalęknionym wzrokiem, koniecznie chciała coś rzec, aż tu skurcz jej gardło ścisnął, zamknął mowę i już tak została do skonania.	Ja kocham jak Bóg Miłość Boga czyż to nie jest najwyższa wyłączność najnieprzystępniejsza tajemnica? to Bóg wyrzucił z siebie i to jest światowe albo ludzkie przyszłość, której nikt nie odgadnie, jest w Bogu. umierający z Bogiem się łączy Bóg wiecznie kocha, bo wiecznie posiada Cóż wam się zdaje? że On ma tylko ziemię i Niebo? gwiazdy i słońca? błyskawice i pioruny? on ma to, czego wzrok wasz nie znieważy i myśl nie zbezcześnizbezcześnić on ma tajemnicę i zniszczenie. narodziny świata i zgon. on by przestał być Bogiem, a wy byście się stali Bogami. Szaleni! Jeszcze raz powiadam wam, że ja kocham miłością bożą a moim jest to, co tak do mnie należy jak przeszłość do Boga jak zapomnienie do tajemnicy moją ta perła jedynie, którą, przykładem Kleopatry, rozpuszczoną z napojem wypiję Patrzcie, jak zbladło biedne dziecko Grajcież, śpiewajcież temu dzieciątku wasze kłamliwe piosenki.	A jak będzie wojna, moi kochani, ręczę wam, że z tego pałacu nic nie zostanie, bo Maciuś przecież nas nie obroni.	Nie powiesz jej więcej niż ja! Zresztą, o co się spierać? Lepszej nie znajdziemy nigdzie. Przyjdzie czas, gdy mi podziękujesz.	Pozwól mu gadać dalej, Doktorze. Nasza stara łajba na pewno wkrótce zatonie. Szczury mówiły, że pójdzie na dno nie później niż jutrzejszej nocy... a w takich sprawach szczury nigdy się nie mylą. Bądź uprzejmy i czekaj, aż statek zatonie pod Benem Ali. Niech gada.	Przysięgam, wodzu, że nie wiem Od godziny już nie słyszałem, żeby się tam coś poruszyło.	O niczym nic nie wiem. Nic mnie nie obchodzi. Skąd przypuszczenie? Pan mi obojętny, więc nie badałam...	Mam powód do przypuszczeń że wchodząc do tego pokoju, nie myślał pan o Michaelisie; że nie myślał pan głównie o nim... a może nawet i wcale.	Nie zapomnę ci tego, Jakso mój żeś do mnie w złéj przybył chwili. Bóg ci za to zapłaci, ja zawdzięczę.	Nikomu nie powiem! Sam będę to imię miał w sobie, jak woda ma czasami w największej swej głębokości słońce ze szczytu nieba.	Ja nim jestem nie wiem, co na to poradzić, ale nie umiem myśleć inaczej.	Nie, Pani. Jestem zanadto doświadczony w tych sprawach, abym nie umiał rozróżnić wszelkich odcieni, kierujących postępkami kobiet.	Uspokój się, drogie dziecko, nie zapalę, jeżeli nie chcesz...	O! będzie. Wiem to dobrze. Ale nie przez tych, których mieszkania widzisz dokoła po dolinach, mieszkania porządne, wykwintne; nie! nie przez tych w wyd. z r. 1870: co się dzisiaj ze mnie tak naśmiewają, poczem bezpośrednio: ubiorą się sami itd., zapłaczą nad sobą; sami nazwą siebie, jak mnie dziś nazywają, ubiorą się sami w moją purpurę, w moją koronę, ale za późno: co dzisiaj zasługą, potem będzie karą. Moja i podobnych mnie rola skończy się; moje tronowe ozdoby wyjdą z mody; nowy król będzie olbrzym, weźmie suknie stosowne do swojego wzrostu. Słońce mądrości i chwały milionów będzie jego koroną, przy niej reszta będzie wyglądać jak moja czapka.	Tyle czasu pana nie widziałam Spoczątku dochodziły choć wieści o panu. Tak się cieszyłam, że dobrze o panu mówią, że stał się pan wybitną osobistością w partji. Bałam się, by nie spotkało pana co przykrego, ale ja wiedziałam, że taki człowiek, jak pan, musi wkońcu wejść w życie i zająć swoje właściwe miejsce. Odkąd niema Marjetki, już i wiadomości o panu ustały.	A potem zaniósł to staremu, rozumie się nie bez mówki ze swej strony. Miało ci to około czterdziestu stron Sam mu pomagałem.	Dajcie już pokój i nie urągajcie się, odparł Kuźma wzdychając. Mówcie co chcecie odemnie?	Dlaczego wchodzisz jak ordynus? Dlaczego się z ciotką nie przywitasz?	Nie widzę dla niej partii w Saumur zważywszy jej wiek	Ojciec nie pamięta, parę wiorst przecież od Bukowca.	Tego nie wiem.	U mnie na Grzybowskiej wyraźnie mówią: za co my mamy płacić podatek, kiedy już sześć tygodni, jak nie było żadnego napadu? Powiadają: już po rewolucji! Zmądrzały wszystkie naraz!	Żeby choć kilka pługów do ziemniaków, to i tego nie!	Żądanie jest śmieszne, sprzeciwia się prawu. A w dodatku jeszcze nie moja to sprawa.	Ależ to nie błąd przesyłka telegraficzna kosztowała sześć franków siedemdziesiąt pięć centimów.	Ja tylko mówię, że te cechy są ich zaletą, nie wadą.	Jeślić tchórz nie oblatuje, to i będzie!	Niczego bardziejbym nie pragnął...	Nie byłem, ale... będę...	Nie uwierzę	Nie! To, co oni czynili, nie jest godne przekleństwa.	Nie, boczkiem tylko, na jakie trzydzieści procent! Panowie tracą?	Pamiętam, wcale przyzwoity człowiek i podobno nie bez talentu... Żona jego ładna, mała blondynka... Cóż więc?	Posłusznie melduję, panie generale, że nie byłem.	Uczciwy powód i pobożny powód Gdybyć było inaczej, nie uręczałaby za mną miłościwa księżna. Ale prócz ślubów pobożnych, chciałbym też i mistrza waszego poznać, któren pokój na ziemi czyni, a jest najsławniejszym na świecie rycerzem.	Więc nie było kopalń diamentów?	Za to on zarabia po dwa złote i po dziesiątce na każdym kuraku, a ty po złotówce. Wreszcie złotówka to nawet nie zarobek, ino podarunek, co panowie dali ci za fatygę.	Zaszkodzi, ale nie nam.	Czy to jest przyjęte w wyższych sferach, że z mężem kuzynki mówi się na pan?...	...tabakierką „Dziękuję ci”, grzecznie powiedział książę, biorąc niuch tabaki i kichnął siedem razy tak gwałtownie, że mu głowa odpadła. „Ha, ha!”, roześmiał się duch, spojrzawszy przez dziurkę od klucza na księżniczkę, przędącą ciągle, żeby wykupić drogie życie. Szatan chwycił swą ofiarę i włożył ją do wielkiej cynowej skrzyni, gdzie już było jedenastu książąt upakowanych bez głów, jak sardynki. Powstali oni wszyscy i...	Dobrze ja wiem; ruszaj do pana Motowidły i każ zamykać. A pojedynczych ludzi niech rozsypie na pół drogi od pana Mellechowicza. Ruszaj!	A to, co o Antku powiadali że się tam z Jagusią dobrze znali, nieprawda, wiem najlepiej. Sam słyszałem, jak skamlał u drzwi komory niby ten pies, aż go mietłą musiała odganiać. Przyczepił się do niej jak rzep do psiego ogona, ale go przeganiała...	Bóg zapłać... Boryna, widzi mi się, co?...	Chodził pan tam?	Czy potrzebujesz mojej pomocy?	Czy przyjdziesz nam wreszcie pomóc, Ropuchu?	Cóż robić, jeśli wy pchacie nam to wciąż pod nos miły deszczyk po burzy tu zwrócił się dumnie do swych dwóch przyjaciół	Cóżem miał gadać? Wżdy jasne jak słońce, że nas dwustu, a gości ani połowy przy stole, tedy łacno dwom, trzem, a nawet i czterem wymknąć się choćby na pół godziny.	Do czego ta maszyna? Po co to? Jak się to porusza?	Dziad mój umówił się z tobą ale on to zrobił przeciw mojej woli.	Ha! To wy! Śniło mi się, że nowy elekt stanął, ale to był Piast. Byliście na ganeczku?	I zamierza pan odbyć tę podróż niebawem?	Mówię, że już zaraz ciemno będzie. Czy daleko jeszcze?	O! To już jestem wolny, jestem ocalony!	Obawiam się, że tak	Panie Wysocki, może mnie doktor zastąpi!	Ta droga przechodzi pod twoim domem; otóż powiadają, że kiedy trup Fabia znalazł się w tym miejscu, krew trysła z okropnej rany, którą miał na szyi.	Tegoż samego? Czy to może być?	Więcej oni wypisują skarg, niźli stawiają kondycyjkondycja (z łac.) oto, czego chcą. Ale że sułtan więcej im już przyznał, więc się wahają.	Wstań pan. Do czego to podobne?	Zrobię to dla was, jeszcze raz pójdę. Poszukam...	A czego tam uczą w tej szkole?	A teraz my sprawimy wam lanie według zwyczaju sypialni. Urągacie nam zawsze, jak gdybyście byli prefektami!	A to ziąb, jakby już na mróz szło	A! Więc posiadasz pani może świadectwo ukończe­nia którego z wyższych naukowych zakładów?	A! bracie westchnął Waligóra.	Aha!	Bladej cery, o włosach czarnych?	Był tu Wokulski i dosyć nagle wyszedł.	Był tu wczoraj pod wieczór ojciec gwardian.	Bzika? Bohdan? taka, o ile pamiętam, głowa tęga i pozytywna...	Böhm, melde gehorsam, Herr Generalmajor!	Co za wino?	Cóż to? już po upływie pół dnia przywróciłeś do łask nędzną Żydówkę?...	Dziękuję pani!	I potrafiłaś wstyd białogłowski przemóc?	Juści, śnieg zamiękł.	Kto taki?	Ktożby prosił? ktoby wstrzymywał?	Masz tu piernacz, nóż i pierścień, wiesz, co to znaczy?	Myszykiszek	Na starość? A cóż ma być? posiwieję i będę pani mojej służyła jako dziś.	Najjaśniejszy Panie, hrabia ma słuszność, i mam nadzieję, że Wasza Królewska Mość sam to przyzna.	Oho?...	Owszem.	Powariowali!	Powiadam ci...	Prawda jest!	Skończyli grać	Solski	Svarbi naujiena niekas geriaus nežino nuo manęs. Reikėtų ką apmilsyt, didelis laikas. Tai vis apie tą jauną vaikiną kunigaikštį lietuvninkų, kurį mes pagriebėm jau bus dešimtis metų iš rankų motinos ir dėl be reikalo auginam. Aš jį išgelbėjau ir per mano rodą čia užaugo, kad iš jo savo laiku turėtum naudą, be kraujo praliejimo. Vaikiščius... Naujiena	Tak, stryjaszku, źle bardzo słychać... za kilka dni mają nas zlicytować	To chwała Bogu ale i niebojów wilcy jadają.	Trudne, trudne... Robimy też, co w naszej mocy.	Więc ty powinieneś płacić dwadzieścia rubli za dwie morgi.	Wolę polować na tygrysy, niż zostać kondotieremkondotier	Wracaliśmy w bardzo, w zbyt nawet wesołych humorach z téj prawdziwie nieszczęśliwéj wycieczki. Wiktor i Aurelian poszli przodem pieszo.	Za Bernardynami?	Łukasz?!
Mnie pani kasztelanowa sandomierska, pani Witowska, wysłała z Zamościa z oznajmieniem do pana kasztelana, że się w Toporowie z nim połączy... Mężna to jest pani, mój jegomość, i chce koniecznie przy wojsku być, byle się z panem kasztelanem nie rozłączać... Więc ja do Toporowa przyjechałem na dzień przed jegomością. Pani sandomierskiej rychło patrzyć... powinna by już być... ale cóż, kiedy on znowu z królem odjechał!...	Ja jestem człowiek ścisły w interesach, ale za kogo mnie pani ma, przypuszczając, że żądałbym jakiejś pewności na majątku pani. Odmówiłem jedynie przez lenistwo i ogromnie się wstydzę	O! to ja mam jeszcze lepszy na to sposób wezmę porządnego drąga i nim waszeć moją złość rozbudzisz, ja waszeciną tak ululam, że się nie obudzi aż na tamtym świecie, gdzie dobrze wiedzą, że mnie jak dudka za nos wodzić nie można; koniec końców myślę, że najlepiej będzie nie budzić nam obu naszych złości, bo to powiadają, nie wywołuj wilka z lasu, a często bywa, że kto szuka kożucha, powraca bez ucha. Bóg błogosławi spokojnym, a kłótnie zawzięte są wyklęte, pamiętajmyż o tym i siedźmy spokojnie. Bo kiedy kot zamknięty w rozjuszonego lwa się przemienia, to cóż bym ja mógł dokazać rozdrażniony, ja, który przecież jestem człowiekiem?	Odpowiem pani na to słowami, które wydadzą się pani jeszcze okrutniejsze: żelazo rozpalone jest lekarstwem bolesnym, ale najskuteczniejszym, bo leczy prędko i niszczy chorobę u źródła.	Panie poruczniku niższe stopnie obowiązane są oddawać cześć wyższym. To nie jest zniesione. A po drugie: od kiedy to panowie oficerowie przyzwyczaili się chodzić na spacer z kradzionymi psami? Tak jest: z kradzionymi. Pies, który jest własnością kogoś innego, jest psem kradzionym.	Czy nie cieszysz się, mężu święty, z tych cudownych odkryć, jakie porobił nasz sławny naczelnik policji?	Z mężem wegetuje się, moja droga, żyje się jedynie z kochankiem	Nie mam i ja dobrej otuchy co do końca owej sprawy ino sobie ku rezygnacji powtarzam, że cokolwiek się stanie, za wolą Bożą lub za dopuszczeniem Bożym się stanie.	Proszę cię, żonusiu, idź zaraz i przekonaj się, czy śpią!	Piłem ci ja wodę z Gungi (Gangesu), co się zmieści, aż mi brzuszysko napęczniało. Nabawiłem się ino biegunki, a nijakiej tam siły mi nie przybyło.	Cóż znowu, Padre! Proszę siadać! Niechże ksiądz nie odchodzi! My naprawdę bardzo się cieszymy, ile razy ksiądz do nas zajrzy!	Mój drogi! czyż koniecznie? odezwał się hetman smutnie... Vous m’en direz tant! a mnie by jej żal było.	Pousadzałem dobrodziejów, narodem ich obwaliłem, że do połednia się nie ruszą.	Daj Boże! jakim ty tonem to „daj Boże!” Jezus Marya! Ty tak mówisz, jakby kto inny powiedział: „Niech ich dyabli wezmą!” Złość, choroba, męczarnia! Na kolana tobie upaść, ręce złożyć i z płaczem modlić się, aby Pan Bóg ich serca nam przywrócić raczył. Na kolana padnij! Na kolana...	Nie dla wszystkich. Chcę się tak urządzić, ażebyśmy nie rozdzierali płuc ziewaniem. Początkiem zaś nowej epoki będzie	Przecież modlimy się co dzień nawet przed pójściem do łóżka, a nie dopiero przed taką podróżą	Ano darmo; stało się. Sam przecie rozumiesz, że ołtarza nie odhaczę od muru i nie zwołam stu ludzi, coby go odsuwali, a twego trzewika szukali.	Jak się nazywa mama?	Cóż ty sobie myślisz, Athosie, ja nie potrzebuję nawet czwartej części tej sumy, a sprzedawszy siodło, będę już ją posiadał. A przytem, zdaje się, nie pamiętasz, że i ja mam pierścionek kosztowny.	Cichoj, głupi, znajdzie się i la ciebie miska do wylizania!	Wygnieciemy ich w tych zakrywkach jako krety a ja waszą książęcą mość proszę, aby mnie pierwszemu pozwolił iść z wycieczką. Znają oni mnie już dobrze, poznają jeszcze lepiej.	Tak przypuszczałem. Gdyby pani najlepiej z tem łażeniem po ludziach szło, nie mogłaby pani sobie pozwolić na taki wóz. Zresztą poco pani taki luksus?... Ile pani zarabia?...	Pozostawić go tymczasem u mnie. Spokojne to dziecko nie będzie mi przeszkadzało, a dom mój odpowiedni jest dla nauki, cichy, spokojny i niemal tak obszerny jak klasztor. Zostaw go tu pani.	Muszę jednak wiedzieć jeszcze, zanim do Posada cię wpuszczę, czy jesteś religijny i czy nie zbywa ci na odwadze, bo nawet prawdziwe byki bywają tak samo tchórzliwe, jak i bezbożne.	Nie, proszę pani. Masło przywozi Berek, a Fiszman to taki kapitalista. Już nawet wiem, gdzie mieszka...	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	Zrobił se legowisko pobok mojego i siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble ziarnem przynęcał.	Od szpady. Na noże przyjdzie zapewne kolej później. Zależy mi na tym, aby dzieło dokonane zostało możliwie najszybciej i najprzezorniej.	Liczę, że upłynie jeszcze około sześciu miesięcy, zanim będę dostatecznie zdrów na pomyślne odbycie oględzin komisji lekarskiej, z drugiej znów strony prawdopodobne jest, że BoneyBoney	Masz waść przykład na sobie i na nas!	Moje uszanowanie! moje uszanowanie! Powiem państwu, że na podwórzu mróz aż trzeszczy!	Myślę, że pan Szwarc wszystko na tym gruncie buduje.	Na koniu?	Brakuje nam rzeczywiście jeszcze tylko polowego ołtarza Na poligonie wszystko już jest przygotowane. Cieśle już zrobili podium. Monstrancję pożyczą nam z Brzevnova, kielich powinienem mieć swój, ale gdzież on jest?...	Nie to koncert morsów.	A gdyby to było badanie?... nie tacy, jak wy, podlegali mu, panie Athosie, i musieli odpowiadać.	Nie żartuj. To jest naprawdę wzniosłe, co oni robią.	Boże wielki! Jak to szeroko idzie sława mistrzów, kiedy to jeszcze w drugim i trzecim pokoleniu nawet żebraki mówią: „Oto piosenka Gaudentowa”!	Natychmiast, jeśli nie prędzej! Twarde, uparte chłopisko, ten King. Ale my go nauczymy wołać capivi! No, dalej, Antki!	Nic nie znalazłem, panie ministrze, i niczego nie szukałem.	Sposób przeżywania wzruszeń? Sądzisz więc, że człowiek, który popełnił morderstwo, zdolny jest do powtórzenia tej zbrodni? Nie mów mi tego.	Nie sądź, że jesteśmy nikczemni jak ona! Weźmiemy Ekeby i siedem posiadłości, ale z majorową musisz sobie radzić sam.	Robotnice! Czekają, aż im rosa przeschnie, żeby se nie zamoczyć kulasówkulas (gw.) szydziła Hanka.	Może to być kiedy, kochana ciotko, mowa o poróżnieniu pomiędzy nami?	Byyyczy gość! Ani mowy o kozie. Żadnego wiercenia dziury w brzuchu. Żadnych zadań za karę! Wszystko załatwione. Ale, ale! Po cóż to idzie do niego King	Jak to? O sny przecież pytałem ciebie i tyś o snach mi opowiadał.	Jest kilkanaście rodzin, noszących to nazwisko, w Tarbes i okolicach; do której z nich należysz?	To taak? To ty jemu wpierw powiedziałeś?	My też ino do niego mamy sprawę.	Noce! Jak to? Czy ksiądz ma koci wzrok, że może widzieć w nocy?	A waść to własnymi rękami zdobyłeś ów znak?	Dawnoście to tę bajkę o naszym dziecku słyszeli?	Kiedy pan zechce...	Skąd to pytanie?	To wulkan	To znaczy, że ten was dostanie, który was najbardziej miłuje.	Tak, panie hrabio, przybył z Marsylii, gdzie był podprokuratorem. Za gorliwość otrzymał awans. Mówiono, że był jednym z pierwszych, którzy donieśli rządowi o wylądowaniu Napoleona.	Myślałem, że przynajmniej Radziwiłłowie staną wszyscy po mojej stronie, tymczasem, patrz, co mi pisze książę krajczy z Nieświeża.	Ona wciąż tylko do Konrada:	Tak jest znam ja go z dawna, bośmy razem w szkołach byli i pensapensum (łac.)	Co ci winien książę, zbrodniarzu?...	Ja odchodzę, co prędzej...	Są również obłąkani, co biją głową o mur.	A kto rachował, że ich było trzynastu?	Bo Kozioł rozpowiadał, jako tam biją i do ściany przykuwają.	Bylem jeno miał co kłaść...	Co?	Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!	Czego ty beczysz?	Faciamus experimentum in anima viliFaciamus experimentum in anima vili (łac.) wtrącił Lucjan.	Jak?	Mów, jak ją rozlałeś, i uciesz nasze uszy męstwem wiernych.	Nieco?	O której pani przychodzi do pracy?	Struga moja! Jestem poznańskim obywatelem.	Tak. Biedny chłopiec przybył z Paryża pieszo. Zastałem go u młynarza, umiera z wyczerpania i nędzy. Och, bardzo jest nieszczęśliwy!	A król?	A wy?	Ale cóż znowu!	Bogu dzięki, pan Utterson!	Cicho!	Dwie?	Dzisiaj?	Jakto?	Jeszcze palę w kotle	Myślałam, że będziecie zabawniejsi	Nad KrzywonosemKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648)	Niech go Bóg ma w swej opiece!	No i widzisz!	No, mości panie pośle, cóż tam teraz badasz, studiujesz? Powiedz prawdę.	O jakich innych?	Pan Lucyan Dolewski	Same wyśmienite rybki!	Tato!	Uradzilim przypuścić wajuwaju (gw.)	Wedlewedle (daw., gw.) wyżywienie. odparł i zerknął w stronę stangreta.	Widziałem ducha...	Z zasady? święty obowiązek?	Zabawimy najmniej tydzień w drodze a potem będziemy musieli zboczyć z kursu, aby cię zabrać z sobą.	Zginiesz!
Więc do widzenia, Serafinie, jeszcze znajdziesz się z nami, lecz na innym planecie. Na żadnym nie ma szczęścia zupełnego, na każdym żyć można dość szczęśliwie, krzepiąc się w duchu, wierząc, że doskonałe szczęście dane będzie dopiero w niebie, gdzie ciała nie ma i namiętności, pędzące cielesnym życiem, umilkną na zawsze w wiecznie trwającym uczuciu niebiańskich uwielbień.	Amerykański miód na kaszel i zaziębienia!	Cérizet stajesz w progu i czekasz na pana Sécharda, gdy idzie na górę, aby zobaczyć, co ukrywa; kiedy wychodzi z pracowni, aby przetapiać rulony, zaglądasz w dziedziniec, zamiast kończyć składanie kalendarza. Wszystko to nie jest ładnie, zwłaszcza gdy widzisz, że ja, żona, szanuję jego tajemnice i zadaję sobie tyle trudu na to, aby mu zostawić swobodę w jego pracy. Gdybyś nie zmarnował tyle czasu, kalendarz byłby skończony, Kolb mógłby go już sprzedawać i bracia Cointetowie nie zrobiliby nam wielkiej krzywdy.	Tego ja nie mówię utrzymuję tylko, że to są ludzie skazani za występki na służenie królowi na galerach.	Mylisz się, mój mężu gdyż odjeżdżasz na dalekie, obce brzegi, w celu wzmocnienia, nie zaś rozluźnienia istniejących pomiędzy sobą a AlbionemAlbion (z łac. albus: biały)	No, czy ją nosisz, jak mitrę na głowie, czy jak złote runo na szyi, czy to stoi na twojem biurku, czy wisi w salonie? Pytam, jak człowiek, który nie ma pojęcia, co to jest i co się z tem robi, gdy się to ma?	Pięknie powiedziane, mości wójcie. Tymczasem opuszczam pana, aby nie opóźniać na chwilę nawet załatwienia tak pilnej sprawy.	Bo zbóje nie podnieśliby ręki na książęcy dworzec ni na Jurandowe dziecko. A gdyby wreszcie nawet ją chwycili, to dla okupu, i sami by dali znać, że ją mają.	Nie jestem jeszcze zakonnikiem, bom czekał na łaskę bożą i na to, by wszystkie ziemskie myśli bolesne opuściły duszę moją. Ale łaska jest nade mną, spokój mi wraca, wyjść mogę, ale już nie chcę, gdyż zbliża się termin, w którym z czystym sumieniem i próżen ziemskich pożądliwości, będę mógł śluby wykonać.	A! na Boga nie umierajże mi pan Z nadziei niema zwyczaju umierać, a ja chcę byś żył dla mnie! do jutra, do jutra!	Dlatego też musimy podjąć odpowiednie środki, żeby na wyspie Tabor było wiadomo, że razem z Ayrtonem znajdujemy się na Wyspie Lincolna.	W tym, jak na przykład było u Zdzisiostwa Jaworowskich. Nie znasz ich i pewno o tym nie słyszałaś. Zdziś ożenił się z nią z prawdziwej miłości. Lili była pod każdym względem przyzwoitą panną. Kochała się w nim bardzo. Mogli służyć jako wzór dobranego małżeństwa. I w rok po ślubie Zdziś przypadkowo dowiaduje się o tym, że Lili jeszcze za swoich pensjonarskich czasów miała romans... to jest właściwie coś w rodzaju romansu... słowem, bywała w garsonierze u pewnego pana.	Gdzie miss Campbell zauważyła ten wyraz śmiejących się oczu? To powszechnie popełniany błąd. Jak nas o tym nauczają badania najnowszej okulistyki, organy wzroku nie posiadają zdolności odbijania uczuć. Przykład zaraz przytoczę: oto załóżmy maskę na twarz i niech ktoś wówczas bada widoczne przez nią oczy, a niezawodnie nie będzie zdolny powiedzieć, czy ta twarz znajduje się pod wpływem wesołości czy gniewu.	Panu może nie, panu Wysockiemu to nie wiem, ale dla mnie potrzebną jest Łódź, mnie potrzeba fabryk, wielkiego miasta i wielkiego handlu! Co ja robiłbym na wsi? co ja robiłbym z chłopami	Ale na czymże polega gra?	Na wieki wieków Siadajcie wedlewedle	Wzgardziłaby chyba taka, coby się na tobie nie znała, a téj i żałować nie powinieneś.	Szczyci się ma rasa, że syn jej ServetServet, Miguel (1511–1553) rozszczepienie jaźni, z greckiego języka schidzein: rozłupywać. [powszechny błąd: schizofrenia nie musi wiązać się z rozszczepieniem jaźni, jest odrębną jednostką chorobową charakteryzującą się m.in. częściowym lub całkowitym zerwaniem kontaktu z rzeczywistością, któremu często towarzyszą urojenia. Jej nazwa odwołuje się do oddzielenia poszczególnych funkcji umysłowych, nie zaś od wyodrębnienia się dodatkowych osobowości; red. WL] kolekcjonerską i bohaterską przez odżywianie mózgową treścią wkrótce pokonam, że rolę w Weselu przed banalnością, czysto aktorską, zgrabnie osłonię i wiarę Orgaza w myśl twórczą, własną sprowadzę do serca twego bezboleśnie, po czym dopiero w uroczystym ślubie na twarz ją wywabię.	Tak mi dobrze pod Żwańcem poszło, że rad bym się w zameczku zawrzeć bylem miał pewność, że mi waszmość od czasu do czasu na pomoc z Kamieńca wyskoczysz. Niechby potem było, co ma być!	W łeb sobie strzelić, o ile ktoś kwestię swego przyjścia na świat wziął zbyt poważnie.	Ha! wy arcykapłani macie swoje tajemnice, których nam odsłaniać nie wolno Zrobimy więc, co każecie, wywołamy napad dwudziestego... Ale pamiętajcie, że nasza i dzieci naszych krew spadnie na wasze głowy...	A jak niema ognia, to co?... Nie odpowiadasz, mój sprytny?... To odchodzą, pocieszywszy się patrzeniem i myślą, że inni dadzą im radę...	Nikomu też nie macie inaczej mówić, bo gdyby choć jeden człowiek dowiedział się, żeście układali się z braćmi, gdyby choć jedna żywa dusza albo gdyby choć jedna skarga poszła czy to do mistrza, czy do kapitułykapituła tedyby ciężkie zrodziły się trudności...	Jeżeli potrafisz to sprawić pójdziemy do domu i poszukamy listów. Uwierzę, skoro zobaczę.	Dziecka nie trzeba mieszać w to-to. Ja wiem dobrze, co mi trza robić. Nie, i basta! Siwki dwa mam tylko, a lando stare, odrapane, liberie w dziurach.	Wygląda to tak, jakbym ja konkurowała o pana. Ja wcale o to nie stoję, żeby zostać pańską żoną.	Nie, nie!... Żyć, to właśnie działać, to rozlewać po świecie talent, energię, uczucie... pomagać w czasie teraźniejszym pokoleniom przyszłym.	Ba! spałem całe trzydzieści godzin i w końcu znudziło mnie to. Nie mam się nawet z kim kłócić! Idziesz pan już? Poszlijposzlij	Sumienie się w tobie budzi... A jakżeś to mógł własną krew Szwedom odwozić?	To zrozumiałe, on się tu nie stołuje A zresztą widzimy go bardzo rzadko z tej strony domu, on przychodzi i wychodzi przeważnie przez laboratorium.	Ależ nic. Przecież o takich rzeczach się nie pisze, bo to nieładnie. Najtrudniejsza sprawa, co zrobić z Antkiem. Antek jest posłem, więc nie można mu dać batów. Posłowie mogą się pobić między sobą, ale rząd nie ma prawa im nic robić, bo są nietykalni. Zresztą dostał już od Klu-Klu i może się uspokoi.	Patrzcie, waćpanowie co to się stało! Kto by się był tego spodziewał? Szczęście, że się jeszcze tak skończyło!	Boisz się, że ci w mundurze nie będzie do twarzy, żółta małpo?	Dawajcie, dawajcie Panie Mordach, i wy kupiec, i ja kupiec: wy wiecie tak samo dobrze, jako i ja, że dawać, a nie brać, to rzecz głupia jest.	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	Brawo! To wysoka szkoła.	To panów pokój...	O, za przeproszeniem, to nie złodziej	Przeprowadziła się do mieszkania, aż za więzieniem.	Żebyśmy mieli brać za taką rzecz pieniądze, to byśmy was nie zapraszali.	Idź do niego, powiedz mu otwarcie. To jest taki dziwny fabrykant, że z pewnością ci pomoże. Dałbym głowę, że jeżeli cię tylko zna, to ci pomoże.	Ale książę poczuwa się do tej powinności, jako że chce ostać i on sam, i przyszły ród jego, wiernym korony polskiej lennikiem.	Dlaczego więc pan powiadasz, że byłeś niespokojny o mnie, skoro wedle pańskiego sposobu widzenia było to dla mojej samodzielności potrzebne?	Wejdę do dziesięciu sklepów. Będę udawał, że chcę coś kupić. Nie mam ani grosza w kieszeni.	A twojej pracy nie niszczy minister?... Któż wie, że to ty rządzisz państwem, nie zaś dostojny Herhor?...	Do mnie?	Och, drobnostka. Wróciłam do Warszawy sama. Młode dziewczęta łatwo płaczą, więc ja też przez długi czas płakałam.	A to, ot, czort był, co przez komin wiedźmie hrosze niósł!	Nie tak znów bardzo, zdaje mi się.	Już ja jego dostanę i nie uronię, aż w Chreptiowie!	Nie, rzekła, o żadnej miłości i wydawaniu za mąż mowy nie było, chociaż w przyszłości czekało mnie pewnie nienawistne jakieś małżeństwo, a ja, ja za mąż iść, nie mogę...	To prawda, że praktyczność cenię bardzo wysoko; ale nie jest też praktycznem prowadzić życie mnisze, bo można stetryczeć i zdziczeć...	Właściwie powinienem wprost od pana pójść do policji. Za takie rzeczy do kryminału...	Dwunasta zasię traktuje o mnie. Zalizali (daw.) żartobliwie uśmiechając się, pytał król.	Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka, to i ostanie!	Ani nam nie śpiewasz pięknych piosenek, ani grzecznym dyskursem nie rozweselasz... Niemy waćpan jesteś jak ten worek skórzany, w którym nogi trzymamy. Tyle że z nami jedziesz, jak i on...	To ty, nasz aniołku kochany, jesteś przy mnie! O, jakże ci jestem wdzięczny za tę troskliwość!	Towarzysz Sławomir wręczy wam paczkę z niesłychanie ważnemi dokumentami, które dla partji przedstawiają wręcz nieocenioną wartość. Paczka będzie zalakowana i nie wolno wam jej otworzyć pod żadnym pozorem i w żadnym wypadku. Czy palicie papierosy lub fajkę?	Widzi mi się, co są jeszcze jabłka u Kłębów...	Ta poprawa już się spełniła	Ja wiem, co mi wolno.	Mnie nie ma za co dziękować! Jakże cię miałem tak zostawić, żebyś dryfował dokoła Ławic? A czyś ty rybak...?	Ach głupi!... Krukowski tyle myśli o pannie Eufemii, co i ja...	Nie tykajcie matki!	Ten patyk z suchej miotły już nie zipie!	Z panią dobrze zrobił ale ufarbował się niepotrzebnie.	Chciałbym uścisnąć pana dłoń za okazaną mi niegdyś uprzejmość, nie miałem dotąd sposobności podziękować panu.	Nie rozumiem, o co ci chodzi, mężu	Tak, tak dosł. wiecznie się poruszające; hipotetyczne urządzenie, które raz wprawione w ruch funkcjonowałoby nieustannie bez pobierania energii z zewnątrz; w przeszłości wielokrotnie podejmowano próby skonstruowania tego rodzaju mechanizmu, jednak jego zbudowanie jest niemożliwe.	Nie mogę wyjść za Billa	W tym jeno trudność, jak by ją w tamte strony w dzisiejszych niespokojnych czasiechw czasiech słowo honoru., że ją bezpiecznie doprowadzisz.	Nie, ale będę za dziesięć lat.	Miałeś pojechać po pannę Jadwigę	Co, wiedział pan, że droga?...	A gdzie król?	Co oni grają?	Czy już?...	Tak, Niku, czym zasłużyłam, że ty, wielki, mądry, uwielbiany, że ty jesteś moim mężem? Czym?...	Mam króla	Myślisz, że szernowie mogliby istotnie zwyciężyć?	Tak, spełnij!... Uwolnij twój lud od niewiernych!...	Bodaj śmierć wytępiła tych waszych Fenicjan!... Niedługo człowiek będzie musiał żebrać u nich o placek jęczmienny, tak już wszystko zagarnęli...	Cudownie... E, dajżesz pan spokój!	Gdzież są ptaki?	Od kogo?	Panie, czyżbym inaczej tu przyszedł?	Reszta jest w waszych rękach, wielebny ojcze	Tak jest.	U tego garbusa?	Wiem Z tym wszystkim dziś, o dziewiątej, pani baronowa wpadła z rewirowymrewirowy	Drogi Le Brun!	Główną przyczyną była Lucia i zabiegi Prątnickiego?	Handel, Lud, Szlachcic	Mówisz o Luli i Pełskim?	Nieprawdaż, piękny album rodzinny!	Tak, wiesz	Uciekł.	W Chinach, w Japonii, a nade wszystko w Europie.	Zawżdy ludzie narzekali	Zginęliśmy!... król jegomość...
O sposób mniejsza. Przekupiliśmy wojska na jednym odcinku. Wojsko przepuści przez kordon ludność żydowską, która, by nie zwracać niczyjej uwagi, dojdzie do rogatki podziemiami metropolitenu. Po drugiej stronie kordonu czekać będą towarowe pociągi. W zaplombowanych wagonach ludność żydowska, zafrachtowana jako paki na amunicję, odjedzie do Hawru.	Róż i jaśminów. Alem czasu nie miał na za­chwyty, bom słuchać musiał, co mi mówiła. „Świat cały zginie. Pożar będzie na całej ziemi taki, że woda w rzekach zawrze i liście spadną z drzew”.	W łaskawości wielkiej oceniacie moją pracę ponad zasługę, miłościwy panie atoli z niezmierną uciechą słucham waszej mowy, lękałem się bowiem, czy nie jest pychą a próżnym zarozumieniem to, com myślał, poglądając sam na te wizerunki. Dzięki waszym słowom mogę się radować spokojnie.	Jakże się tu nie śmiać! Coś ty na siebie, klecho, nawdziewał?	Ja nie wiem czy jestem namaszczony ale że gorączkowobym wiódł do boju, to pewna. Tymczasem to nie nadobie dziś i rycerstwo z gęsiém piórem odłóżmy do szczęśliwszéj przyszłości.	Za pozwoleniem to się zaraz wyjaśni czuje urazę do pana starościca o lekkie słowo w żalu rzucone, gdyś się go zdał pomawiać o grę nieuczciwą. To dało powód do nieszczęsnej zemsty objętego wyrzutem podczaszyca Ordyńskiego. Tak lekko ludzi szacować nie godzi się, i to właśnie do poprawienia zostaje.	Gra zbyt jest piękna, abym dla niej nie zapomniał na chwilę o swych zasadach. Gdzie kości?	Nie. Gdyby zrewidowano, znalezionoby rewolwer i fałszywy paszport, ale na szczęście wystarczyła im moja legitymacja warsztatowa i dali mi spokój.	Dobrze to, dobrze ale z tym wszystkim , kiedy ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną. Ja myślę, żeby nam obu zawrócić do domu, bo to te przygody, za którymi nasi panowie gonią, nie zawsze wychodzą na dobre.	Pluję na taką przyjaźń! Czy pani miłość poprzednia do mnie i demoniczne sztuczki były również wynikiem jakiejś, czy tej samej politycznej kombinacji? O, jakże upadłem strasznie... o wyciągnięciu połamanych nóg mowy być nie mogło, a skrzydła brzęczały rozpaczliwie w powietrzu, dając złudzenie swobody. Malał aż do zaniku z niemożliwego wstydu do siebie i do całej sytuacji.	Panie profesorze nie należy nigdy mieszać statyki z dynamiką, bo można ważny błąd popełnić. Niewiele trzeba pracy, ażeby dostać się do niskich okolic oceanu, bo ciała posiadają skłonność do pogrążania się. Posłuchaj Pan mego rozumowania.	W klatce sternika z tyłu umieszczony jest potężny reflektor elektryczny, oświetlający swymi promieniami morze na przestrzeni pół mili.	Mówią, że ordy i kozactwa jest na pół miliona	Nie rozumiem	Jacy poważni jesteście oboje! Co się stało?	Nu, ależ baba wąsata! Chciałby ja za rok mieć pół takie wąsy! dziś: dziwić się. się Montwiłł.	Co masz na myśli?	I dobry, że nie znaleźć lepszego...	Nigdy przedtem nie skakałam To dopiero początek. Doszłam tylko do dwudziestu razy.	Boisz się?	Połóż się. Napij się herbaty z cytryną.	I na cóż i na cóż, o najdoskonalszy z mistrzów, walić w proch podwaliny prawodawstwa, sprawiedliwości i w ogóle wszystkich magistratur cywilnych i wojskowych, skoro sam uznajesz, że potrzebne jest prawo, wymiar sprawiedliwości i armia, że potrzebni są urzędnicy i policja?	I co ze mnie zrobiłeś? Mogliśmy być szczęśliwi, rozumiesz? Gdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był nagliłGdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był naglił	Ręki wam trzeba... ha! już ona nie ta co dąbczaki z korzeniem rwała z ziemi	Bo trzeba jeszcze dodać, że ten najwyższy kapłan, który nie wierzy w bogów, i ten bóg, który z nich drwi, boi się ich, jako ateista.	Nie mówmy o tym!	Tak, jak pana Jędrusia przed sobą widzę. Ozór czerwony i pełna gęba ognia. Co się dziwić, że takowe piekielne upały chce świeżą krwią przygasić.	Nam tu nie świętoszków potrzeba, ale dzielnych jak ten człek!	Nie wiedziałem doprawdy, że panią może coś jeszcze obrażać a więc on miał nieszczęście ją obrazić i umrze?	To się wie!	Nie może być?...	To była zasługa, mój drogi Dorianie, duża zasługa. Większość ludzi bankrutuje z powodu nadmiernego zaplątania się w prozie życiowej. Być zrujnowanym wyłącznie przez poezję to zaszczyt. Kiedyż jednak rozmawiałeś po raz pierwszy z panną Sybillą Vane?	A my jutro mając ich tak blizko, moglibyśmy wycierpieć? Czas się bić w polu... żołnierz pochodem więcej się nuży, niż w boju...	Ja też cieszę się strasznie Ale gdzie jest „dom”?	Oddal się, mój przyjacielu, choć o trzy lub cztery kroki ode mnie i koniecznie staraj się więcej baczyć nad sobą i pamiętać o stopniu, jaki nas przedziela. Widzę ze smutkiem, że zbyt wielka swoboda, jaką ci zostawiłem, pozwoliła ci zapomnieć, czym jesteśmy względem siebie.	Okrutnego stracha Szwedzi przed Tatarami mają i ponoś żołnierze dziwy sobie o nich prawią, od czego terrorterror, terroris (łac.) mówili patrzący na Tatarów.	A to klapa! Co za świństwo!	Dlaczegóż więc nie chcesz wystawić jego portretu?	Z początku wszystko nam szło dobrze Starliśmy po drodze kilka kup rebelizantów, rozbiliśmy pana Krzysztofa Sapiehę i wycięliśmy dwie chorągwie jazdy oraz regiment piechoty dobrej, nikogo nie żywiącżywić	I dla mnie też to rzecz ciężka, panie Balfour a waszewasze (daw.) tu podniósł głos, zawrzawszy nagłym gniewem do niej, ku niej, dla niej. przyczynę!	A za co banit?	Tobie oddam, panie Stanisławie I właśnie chciałem zapytać się, czy przyjmiesz?...	O, nie mów tego o nim, zwłaszcza teraz gdy zginął	Chłopcy, zaczyna się nam tu robić krzynę ciasno Pozwólmy im, niech zastawiają wielką przynętę i biorą małą zdobycz!	Sądzi pan, że jeszcze przyjdzie do siebie?	Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku... jakże...	A gdyby mój ojciec namyśliwszy się chciał odkupić te przedmioty, za jaką cenę odstąpiłby je pan teraz?	Co proszę?	A, łajdaki, Boże odpuść, antychrysty potępione!... Żeby też nikt nad bestyjstwem nie miał dozoru...	Prawnik odparł Rassi z flegmą (wiedział, że to jest niezawodny sposób uspokojenia księcia)	Śle mnie do waszej królewskiej mości pan mój, jaśnie oświecony książę Albrecht pruski, gwoli porozumienia w sprawie hołdu lennego, który wam winien złożyć, najjaśniejszy panie.	A co z tym zabitym zrobić?	O tym, co wam Sobieska mówiła	Pracuje kobiecisko jak wół	Ta-to?	To dopiero projekt	A może i wcześniej? Taki siarczysty kawaler gotów i w to utrafić.	Widzę, że jest pan zarejestrowany w Państwowym Urzędzie Pośrednictwa Pracy.	Dobrze więc, Pencroffie, niech pan tam odprowadzi „Bonawenturę” chociaż wolałbym go mieć bliżej pod ręką. Gdy będziemy mieli czas, musimy dla niego urządzić mały port.	Więc decyzja pana dyrektora jest nieodwołalna?	Święta to była, rzetelna prawda	Jaka jest wola Jego Wysokości?	Czuję, że zadnicezadnice	Jest pan zdziwiony, panie Blumkiewicz?	Bo wiesz, że dowodzisz niesłychanie!	Właśnie, ty mu dasz. I ja tak myślałem.	Niedobrze, ale może najrozumniej!	Bez grosza „Mam ich”	A ten z dzwonkami	Więc bywaj zdrów	Z pani mam prawdziwą pociechę. Dobre i... śliczne „dzidzi”.	Ratuj nas, Panie! Która z tych głów umie myśleć?	A czyż miała być odpowiedź?	Zobaczysz je jeszcze.	Czym panu mogę służyć, rejencie?	Niech pan czyta dalej	Szczególniej pan, panie Putrysiu	W jakim celu pyta pan?	Taki, którego prawo rozkazować, a nasze prawo słuchać.	Była, a jakże, z wnuczkami.	Jesteś bardzo piękny.	Tak, pojedynek, właśnie	A ty ją masz?...	Ciągle z żołnierzykami?	Cóż znowu!	Masz rywalkę.	O, drogi panie!	A Anielka?	A moje wdowy?	Ba! okropne cierpienia	Chociem kmieć wolny?	Hu, hu, hu, hu!	I pobłogosławi	Józiek, śpisz?	Najjaśniejszy Nassur pragnie nabyć twego słonia, chłopcze!	Niewiem, rzekł Tomko, czekam słucham, patrzę szukam	Rozumiem. Postanowiłeś usunąć go z drogi.	Szukasz czego?	Tadeuszu Keith, przestań gadać takie głupstwa!	Zuchy!...
Moja ciociu, waszą wolą jest, bym jechał do Włoch. Jakże mogę posłować równocześnie? To już kompletnie niemożliwe. Zresztą, nie czuję się na siłach dobrze odpowiedzieć położonemu we mnie zaufaniu. Jestem zbyt jeszcze osłabiony i zbyt sobą zajęty. A przy tym nie chciałem robić przykrości majorowi. On się starał o tę godność. Miałbym na sumieniu drugi atak apoplektyczny! Niech szczęśliwie ujada się z kanclerzem...	Pani ciemna! W takim razie, co by pani powiedziała o świecie oficjalnym, o wszystkich ekscelencinach, które umieją mówić tylko o szmatkach!... Ot, moja pani, nie dalej niż przed tygodniem ściągam ministrową oświaty na temat Lohengrina. Odpowiada: „Lohengrin? A tak, to ostatnia rewia w Folies-Bergères, zdaje się, że to szalenie zabawne”. No i co, moja pani, cóż pani chce, kiedy się słyszy takie rzeczy, to się w człowieku gotuje. Miałam ochotę spoliczkować ją. Bo ja, wie pani, ja mam swój charakterek. No, niech pan powie czy nie mam racji?	Dobrze, dobrze, nikt nie wątpi Założę się, ale jutro, na dziś już dosyć, no, weź mnie pod rękę i chodźmy.	Na jaki pożytek? Waćpanna tego nie rozumiesz? Tedy poczekaj trochę, zaraz się ów pożytek widocznie waćpannie ukaże.	Pytałem o to panny Heleny i panny Ratkowskiej: powiedziały mi, że nigdy. Sam przesiaduję także przy nim godzinami i nie słyszałem nigdy nic. To jest dziwna rzecz: on jest przytomny, wie że jest ranny, wie że chory, ale zdaje się przytem nic nie pamiętać rzeczy przeszłych, tak jakby przeszłość wcale nie istniała. Lekarze mówią, że rany w głowę powodują różne takie najszczególniejsze objawy. Zresztą poznaje każdego, kto się do niego zbliży; okazuje ogromną wdzięczność pannie Helenie i pannie Ratkowskiej. Szczególniej lubi pannę Ratkowską i widocznie tęskni za nią, gdy na chwilę od niego odejdzie. Ale też one obie słów na to niema	Oczywiście! Oczywiście! Człowiek tak pragnący spokoju jak ja nie może kroku zrobić, by nie otrzeć się o głupotę ludzką! Bo dno każdej tragedii to głupota!... Więc co? Balon czy koturny?... Zbankrutowałeś, wylali cię z jakiegoś ministerialnego stolca czy rozczarowanie? Co?... Kobieta?... Zdradziła cię?...	Spodziewam się iż nie wspomniałeś o nim.	Ale zdaje mi się że to być nie może, dodała; tacy ludzie jak on nie szukają ale unikają ciężarów, któreby przeszkodziły im czynić z życia ciągłą zabawę.	Czy ten dureń ślepy? Nie widzisz, że nie mam na sobie koszuli?	Nie tyle zaczętą, co zarzuconą. Od roku już do niej nie zaglądałem. Brak mi wielu materiałów. Trzeba byłoby je zbierać, wyszukiwać, segregować, a przyznam się pani, że nie odczuwam do tego najmniejszej ochoty.	Ej! Nie bardzoś ty taki pokorny, jak się wydajesz; nie masz jeszcze ani tygodnia, jak za nic, ale to, jak mnie Bóg miły, za nic posiekałeś pana Urbańskiego na kwaśne jabłko.	Niech się rozchodzą. Ktoś pocieszy rozwódkę. Nie ja. Prezesie, łaskawco, chcę nabyć dobra za Wisłą. Nie znacie co dobrego?Nie znacie co dobrego?	Sądzi pan, że myślałem o sobie, ze stu sześćdziesięciu ludźmi na karku, śpiącymi głęboko na przednim międzypokładzie! Na tylnym było ich więcej, a jeszcze więcej na górnym pokładzie; spali jedna trzecia tylko mogła się zmieścić w łodziach, nawet gdyby był czas wszystkie spuścić! Myślałem, że żelazo pęknie w chwili, gdy tam stałem, że woda wedrze się i zaleje ich tam, gdzie leżeli... I co ja mogłem zrobić	Tego się ja nie boję wyszliśmy z tych czasów, kiedy bić było potrzeba, ja już nie dziecko.	Serce mi się kraje na tę jego obojętną uprzejmość Maksymilianie, ty coś przed nami ukrywasz.	Przechodzę na emeryturę, bracie. To jest... i mnie, i mnie także się stało.	Ale ojczyźnie się przysłużę!	Głupiś, mój Zerwiłebciu! Przecież król ci nie powiedział, że masz zabić księcia Lulejkę, tylko księcia, rozumiesz?	Już nie pamiętam	Jużci, wrócę, jeśli nie zginę.	Lepiej nie przysięgać niż łamać. Człowiek, co zdradza wiarę i zrywa słowo dane u ołtarza, nie ma sumienia, honoru i czci!	Mahdi nie żyje?	Może ciocia nie uważa za stosowne okazywać tylu względów kupcowi	Nie chcę	Nie mogę cię przecie wziąć z sobą, idąc oblegać rzekł d‘Artagnan.	Nie można wołać zmarłych.	Nie, u nas nie wydano jeszcze takiego prawa.	Tutaj. Opiekowała się nią moja koleżanka, Tunia Dąbska.	Ufam, że ono wkrótce się skończy.	Wrócić nie mogę	Wstaw się za mną!	Choćby nic więcej nie uczynili nad to, że za ich przyczyną dyfidencjedyfidencja (z łac. diffidentia)	Gdyś siedziała obok niej zdawało mi się, że jesteś tak jej, jak i moim dobrym aniołem.	Jak to nie ujrzę jej już?	A co za język! To skandal! Mówił do nas jakimś żargonem, jakby uważał, że inteligentnego języka nie rozumiemy!	Kto go ta wie, czy się stawi w słowie taki obieżyświat... Lepiej byście to nasze świeże pojednanie kumoterstwem umocowali, co?	Ma się rozumieć. Jak można wpuścić do domu szczotkarza!	Nie uprzejma, tylko zaciekawiona, proszę pana... profesora.	To się rozumie, zacóżbyśmy pracowali w pocie czoła.	Tutaj, pani, nikt!... Do Wielkiego, do Rozmaitości... tam się jeszcze znajdzie garstka, bardzo zresztą niewielka, ludzi, miłujących sztukę i tylko dla niej samej przychodzących do teatru. Podnosiłem już nieraz w pismach tę kwestyę.	Wiadoma rzecz, nie weźmie, a jeśli weźmie, to już grubo weźmie.	Więc przynoszą panu takie tavolette, byś przyłączył się do modłów innych wiernych?	Wobec tego mnie się wydaje, że on jest głupi.	Za dziesięć minut masz się pan zameldować w policji.	Pan pytasz?... pan naigrawasz się z mojej rozpaczy!	Dobrze, dobrze. Musi pani zapomnieć, że oni na świecie istnieją. Trzeba leżeć na świeżym powietrzu, jeść...	A pan Moryc wyszedł o jedenastej. Kazał mi walizkę podróżną naszykować i zanieść na kurier nocny.	Pogan by na kraj chrześciański śmiał prowadzić o zgrozo! kościół go wyklnie i potępi!	Ale gdzież prawda na którą czekamy? spytał Tomko Barona.	Na, tai vaikeli, apie tokį mokinimą nėra nei ką mislyti: ji tau ne giminė,	Otom już na rozkaz najmiłościwszego pana	Flirt, Mężczyzna dodała wzruszając ramionami czuję, że mi czegoś brak, jak gdybym zapomniała wachlarza albo chusteczki... O, ja ich znam! tych wszystkich donżuanówdonżuan	Bóg jest niewypowiedzianie miłosierny i sprawiedliwy On wie, kogo karać trzeba, albowiem w ten sposób ujawnia swoje przewidywanie i swoją wszechmoc. A za co siedzi pan, panie jednoroczny ochotniku?	Co to jest, proszę pani?...	Doprawdy? Voyons, pan ma talent kompozytorski, jak widzę.	Król będzie wiedział! Ach, to jeden z najpiękniejszych dni mojego życia!	Niby kto by to miał być, co?	A czy to wymaga dużego nakładu pieniędzy?	A gdyby tak było?	Aha, tak!... Więc tak Borowski mówił?...	Albo to prawda? Jam patrzyła za tym weselem, co ciągnęło mimomimo (daw.)	Ba, żeby ci nowi byli kolor, ale to bejc najpodlejszy.	Gdybyś miał tylko wiatrak, to wolałabym wybrać raczej młyn holenderski.	I ja.	I sameś to umyślił mi pomagać?	Jestem książę Bracciano! Kto-	Konie siodłać! Jeden niech do Butrymów rusza, drugi konia mnie podaje!	Królowa nieboszczka przepowiadała, że tak będzie	Tak, mogliby być zazdrośni i słusznie	Uf, gorąco. Proszę pić herbatę, bo wystygnie. Teraz mi panie zechcą opowiedzieć o samochodzie, który nagle frunął w powietrze.	Zaraz będzie. Skończyłam Stary Zamek, prześliczna rzecz Po kolacji zrobimy lekcje?	A może tam jakie przejście, dodał.	A pani mężulek odwiedzi panią w Zakopanem?	Barona Danglars	Chcę pomówić z panem o ważnych rzeczach.	Chodźmy stąd, matko! Chodźmy prędko! Uciekajmy!	Co za farsa, André?	Dobrze	Ee... ona i teraz już sucha.	Gdzież są ci szczęśliwi?	Jaką popełnił zbrodnię?	Już jutro skończymy!	Królewiczowa?	Mogłaś pani przywiązać do siebie człowieka, który ją szczerze kochał.	Musi być z dworskich owiec, śliczna wełna...	Niech cię Bóg ma w swej świętej opiece! Poczciwe serce!	Nigdy!...	O, Jerguteliau! Ar ir su žvaigždele ant kaktos, kaip motina?	Pańska legitymacja?	Poczekaj! A praca! Czy ty wiesz, jaka cię praca tam czeka?	Powiedz więc, że Miles Hendon, syn sir Ryszarda, czeka tutaj	Pożałujesz tego, sahibie. Zrobiłem, co mi kazał głos wewnętrzny.	Skoro już konieczne i niemal zbawienne dla uzdrowienia...	Stefcia Rudecka	Ten kamień niby w mój ogródek	W istocie rozum masz tylko nim zanadto świdrujesz!	Wczoraj właśnie wypłaciłem już chłopom za ostatnie fury.	Winicjusz jest w tej izbie, gdzie i wszyscy, bo ta jedna jest większa, a zresztą same ciemne cubicula, do których tylko spać chodzimy. Wejdźmy już	Znałem również weselsze sposoby wyrażania miłości	Żegnam więc pana
Mój drogi! ty masz poczciwe i kochające serce, ty bardzo kochałeś tę małą, byłbyś wiele dla niej uczynił zróbże jeszcze to jedno: wierzysz, czy nie wierzysz, zmów za nią: „Wieczny odpoczynek..” Jeśli myślisz, że jej się to na nic nie przyda, powiedz sobie: „Więcej jednak nic już dla niej nie mogę, a to jedno mogę...”	Co ty tam wyplatasz, Bixiou ależ nie ma uczciwszej rzeczy pod słońcem; nie ma dziś tygodnia, aby nie częstowano publiczności ciasteczkami, żądając w zamian dukata. Ale czy kto zmusza publiczność, aby dawała pieniądze? Czy nie może się oświecić?	A co wy zacz jesteście i jak się nazywacie, boście nie Bułgarzyn przecie, jeno z naszych ruskich ludzi.	Aha! Rzecz, o którą ci chodzi, zaczyna się na N! No, zobaczmy, co dalej z tym N: na... ne... ni... no...	Ale powiédzże mi choć co się z nią stało.	Co tam teraz sądy znaczą!	Co wam do tego! Jedźcie.	Co, jak? Proszę powtórzyć.	Dziwna! A co on sam mówi o sobie?	Ejże!... Ale wiesz?... to mię cieszy, że matczysko będzie kontente. Co? jak myślisz? Wasze kuligi, bale czy reduty powinny dobrze wypaść. Mamy rogacza, mamy sarnę, jest w spiżarni dziesiątek zajęcy, jest warchlak. Będzie na ten wasz wieczór?... Powiadaj krótko! Bo jak nie, to jutro od świtu idziemy w knieję.	Która stała w środku koła z wpisanym w nie znakiem septenera, co?	Kupiłem jej kamienicę w Berlinie, byle mi dała spokój. Zresztą, rozprawiłem się z tymi damami w trzy dni i uciekłem, bo Schöneich drwinami nie dał mi spokoju. Czego ten człowiek na mnie nie wymyślał! Uszy więdną! Obiecał odwiedzić mnie w Strudze. Tylko co patrzeć, jak ich tu się zbierze batalion cały. Jestem bajką modną w Berlinie.	Na co wam te listy, skoro pogodziliście się z kapłanami?...	Ni! To ta nic nie płaci. Choćbyś sto razy prawdę powiedział, to telo bedzie, co i przez niej. Wezmo cie na spytki, na męki.	No i co?	Oto masz, pani, rękę, której żądałaś, masz, podaję ci tę krwawą plagę na niegodziwych, co świat niecnymi burzą gwałtami; podaję ci, powtarzam, tę rękę, której dotąd żadna niewiasta nie miała szczęścia dotknąć, nawet ta, co samowładnie ciałem moim i duszą włada. Podaję ci ją nie dlatego, ażebyś ją ucałowała, ale dlatego, ażebyś przypatrzyła się jej nerwom, zwięzłości i krzepkości muskułów, potędze żył i ze składu tej dłoni wnieść mogła, jakie musi być ramię, do którego ona należy.	Pójdziemy do nas ale pierwej wiesz co?... Wstąpimy do jednego stolarza, którego tatko leczy, i dowiemy się: co będą kosztować ławki do naszej szkoły?	Tak jakoś się składa, że właściwie wierzę. Myślą nie doszedłem, tylko przez uczucie, że tak być powinno, że lepiej będzie... bliżej Ewarysty...	To waszmość myślisz, co ten furiat ją odda bez bitwy, z pocałowaniem ręki? Nie znasz go waszmość, to diabeł nie człek!	Wiecie wy, Szwejku, co to jest marszbatalion?	A chodź no tu bliżej, kochasiu!	A cóż tam Tumry? pracujecie, pracujecie, ani myślicie spocząć?	A jak wy to ukryjecie?	A miało być inaczej Ojciec mój aktorem był.	A rodzina?	A sąż dramata, spytała Laura...	A teraz, panie Dick zadam ci znów pytanie, na które odpowiedzieć mi trzeba rozsądnie. Oboje wiemy, że potrafisz, gdy zechcesz, odpowiedzieć rozsądnie. Spójrz na to dziecię.	A! Na rany Chrystusa! Minnie, duszko, pamiętasz! Był to pogrzeb tej damy.	A! to cała historya Nie ma ona już ani ojca, ani matki, ani nikogo z krewnych. Gabrynia urodziła się w miasteczku. Ojciec jéj, wyrobnik z Saint-Laurent du Pont, nazywał się Grabiec zapewne przez odmianę grabarza, bo od niepamiętnych czasów smutny obowiązek chowania umarłych dziedzicznym był w jego rodzinie. Wyrobnik ten ożenił się z miłości z pokojówką, nie wiem już jakiéj hrabiny, któréj posiadłość o kilka mil od miasteczka leży. Tutaj, jak wszędzie po wsiach, uczucie przy zawieraniu małżeństw gra bardzo podrzędną rolę. Zazwyczaj wieśniak żeni się dlatego, aby miéć dzieci i gospodynię w domu, która-by mu gotowała obiad, nosiła go w pole, przędła i naprawiała odzież. Oddawna téż podobny wypadek nie zdarzył się tutaj, gdzie często młodzieniec porzuca swoję narzeczoną dla drugiéj bogatszéj od niéj o jakie parę morgów gruntu. Los Grabca i jego żony nie był tak szczęśliwym, by mógł odzwyczaić naszych Delfińczyków od wyrachowania w żenieniu się. Grabcowa, która była bardzo piękną, umarła przy urodzeniu córki. Mąż tak się zmartwił tą stratą, że tegoż samego roku w grób się położył nie zostawiając swemu dziecku nic zgoła prócz życia, a i to bardzo wątłe i niepewne było. Jakaś litościwa sąsiadka zajęła się biedną Gabrynią i chowała ją do lat dziesięciu. Gdy jednak coraz trudniéj przychodziło jéj żywić podrastającą dziecinę, wysłała ją żebrać na drodze, bo właśnie była-to pora, kiedy najwięcéj podróżnych snuje się w tych stronach. Pewnego dnia, sierotka poszła prosić o kawałek chleba do pałacu hrabiny, gdzie ją przez pamięć matki zatrzymano. Tam przez długi czas biedna mała, mająca zostać pokojówką córki pani domu, która w pięć lat potém za mąż wyszła, była ofiarą fantazyi magnatów. Dobroczynność tych ludzi po większéj części żadnéj rękojmi nie przedstawia; zmienną jest i kapryśną jak oni, którzy naprzemian miłosierni, przyjacielscy, despotyczni i wymagający pogorszają i tak opłakane położenie nieszczęśliwych dzieci, łasce ich powierzonych, i bawią się z ich życiem, sercem i przyszłością uważając je za rzecz małéj wagi. Gabrynia stała się z początku prawie towarzyszką młodéj dziedziczki; nauczono ją czytać, pisać, a przyszła pani nieraz dla zabawy uczyła ją grać na fortepianie. I tak naprzemiany będąc pokojówką i panną do towarzystwa stała się jakąś niekompletną, do życia nieurobioną istotą. Nabrała upodobania w zbytku, w strojach, przyzwyczaiła się do warunków, zupełnie z jéj rzeczywistém położeniem niezgodnych. Wprawdzie, późniejsze nieszczęścia przekształciły ją w ostréj swojéj szkole, ale nie zdołały zatrzéć w niéj nieokreślonego poczucia, że jest do lepszéj stworzona doli. Wreszcie, pewnego dnia, dnia bardzo smutnéj pamięci dla biednéj dziewczyny, młoda hrabina zastała Gabrynię, która już wtedy tylko jéj pokojówką była, jak ustrojona w jéj balową suknię tańczyła przed lustrem. Biedna sierota, podówczas szesnastoletnia, została wydaloną bez litości, a nie umiejąc sobie poradzić, cierpiała nędzę, błąkała się po gościńcach, żebrała i pracowała naprzemiany, jak to już panu mówiłem. Często chciała się rzucić do wody, lub oddać pierwszemu lepszemu; zazwyczaj kładła się na słońcu pod murem i leżała tak nieruchoma, milcząca z głową ukrytą w trawie; wtedy podróżni rzucali jéj trochę drobnéj monety być może dlatego, że ich o to nie prosiła. Rok cały przeleżała w szpitalu Annecy, odchorowawszy ciężko żniwa, podczas których pracowała w nadziei, że sobie tém śmierć przyśpieszy. Potrzeba słyszéć, jak ona sama opowiada swoje uczucia i myśli w téj epoce życia; naiwne jéj zwierzenia wiele mają w sobie wdzięku i żywe budzą zajęcie. Wróciła do miasteczka właśnie wtedy, gdy zamierzałem się w niém osiedlić. Pragnąłem poznać moralną stronę mojéj gminy, Gabrynia była jéj dzieckiem, zacząłem więc badać jéj charakter, który mnie niepospolitością swą uderzył, a przekonawszy się o wadliwości jéj fizycznego ustroju, postanowiłem wziąć w opiekę to biedne stworzenie. Być może, iż z czasem przyzwyczai się do jakiéj pracy, choćby do szycia; ale w każdym razie los jéj już jest zapewniony.	A, podwiozę, podwiozę, jeszcze na wóz wsadzę i z woza wysadzę tylko niech się dobrze okryje, żeby jéj ludzie nie poznali, boby mnie palcami w karczmie wytykali, żem się z nią pobratał.	Ach, więc jedni chcą, żebym tańczyła szal, ci, żeby tamburino, a jeszcze, waszmość pan... gawota. Nie. Wynajdę sama inną tancerkę.	Aha... Trzeciego czerwca 1829... Dobrze, mów dalej.	Albo za kulisami...	Ale w swoich poglądach jest bardzo rozsądna. Bardzo pragnie, żebyśmy z nią udali się do Buddh Gaya, ponieważ, ile zrozumiałem, przez wiele dni wypada nam ta sama droga na południe.	Bo muszą one przejść przez stan czysto ludzki, zanim się podniosą i wyzwolą z więzów materii.	Byłby wstyd, gdybyś jej pan nie umiał, panie Corkran! A mimo to nie jest to bynajmniej tak łatwa rzecz, jak się zdaje.	Czemu pani tak wzdycha?	Czy są może jeszcze inne osoby, które mnie w ten sposób proszą?	Czyżbyś nie znał tego starego słonia ze złotą obrączką na kle?	Dla ciebie, panienko, praca w kopalni na nic­by się nie przydała! Wyglądasz, jak pani, jesteś wą­tła i bojaźliwa, umarłabyś z utrudzenia, jeżeli nie ze strachu podczas spuszczania się do kopalni... Szukaj innego zajęcia!	Do którego?	Donner und BlitzDonner und Blitz (niem.)	Doprawdy? Kłaniaj się mu pan ode mnie. Minnie i Jorama nie ma w domu, są na wieczorynce. Żałować będą, że nie mieli zaszczytu widzieć pana! Minnie rzadko kiedy dom opuszcza: „dla ojca”, jak mówi. Dziś namówiłem ją, grożąc, że jeśli zostanie, położę się przed zachodem słońca. Tak to Joram i ona poszli na wieczorynkę.	Gdy chodzi o dobry uczynek, rozumie się to samo przez się Odeślę powóz pani na koniec ogrodu, odjedzie próżny, następnie przejdziemy przez ogród razem, nikt nie zobaczy pani wychodzącej: będą to istne czary!	I cóż z tego?	I ja kocham cię i spodziewam się, że o tym nie wątpisz!	I nic mi wcześniej nie powiedzieliście!	I tak się zapalił, że chciał mu zasugerować własne urojenia.	Jak się masz kapitanie? rzekła od niechcenia, i szepnęła synowi coś o Ordyńskim, gdyż książę podszedł ku niemu zaraz i zaprezentowany przez matkę, uprzejmie z nim zrobił znajomość. To go jednak zmięszało trochę, pokwaśniał spojrzawszy na Ordyńskiego: podano krzesła, rozmowa się na chwilę przerwała. Pan Zajączek w milczeniu swobodnie spoglądał na otaczających, usadowiwszy się za księciem na rogu prostego stołka, który mu lokaj podsunął.	Jak śmiesz mówić coś podobnego!	Jaką sprawą? Widzę, że panowie jesteście lepiej ode mnie powiadomieni o moich interesach.	Jestem bardziej manichejczykiem niż kiedykolwiek	Kłaniał się mamie i powiedział, że przyjdzie nas odwiedzić.	Major Cavalcanti.	Mości książę łaska to wysoka waszej książęcej mości, że mogąc rozkazać, na moją wolę to zdajesz, której łaski nie byłbym godzien, nie przyjmując jej najwdzięczniejszym sercem.	Możesz sobie rzygać, jak chcesz, ja nie muszę. No więc cóż robimy, Turkey?	Mylisz się, moje dziecko. Pomyśl, czy nie jesteś inna dla każdego z twoich znajomych?	Mówią, że umyślnie	Na cóż to?	Najlepszy sposób!	Nie chcesz odpowiedzieć, rozumiem. Sintram powiedział tedy prawdę!	Nie cofniesz się przed niczem?	Nie obawiaj się tego dla ciebie los będzie przychylniejszy.	Nie zawracaj mi głowy. Człowieku, to jest przepustka na jednorazowe przejście wachy w dzień słoneczny, wystawiona dla kobiety z dzieckiem przy piersi i do tego już dawno nieważna!	Nie zazdroszczę mu	Nie śpisz?	Nie! Nigdy!	Nim je przyjąłeś miałeś inne dla rodu i ojca	No tak, wszyscy jego znajomi są jego przyjaciółmi.	No, to bym zrobiła. Ale nie trzeba mi było pozwalać.	O tak! W ostatnią środę pan Fogg wbrew swemu przyzwyczajeniu wrócił z klubu o ósmej i w trzy kwadranse potem ruszyliśmy w drogę.	O to... tego... Biorę zwykle po trzy ruble za godzinę. Mam tutaj kilkunastu chłopców, których również przygotowuję. Od nich biorę w tym stosunku...	O, panie! To są... to są takie istoty...	Obroń nas, Panie, i nie oddawaj nas w ręce okrutnych! Bo i po cóż mówić mają ludzie: „Kędyż ich Bóg”!	Oho, zwalił ją po karku... To ci wrzeszczy dopiero!	Pani zawsze będzie nieuleczoną idealistką... Pani gotowa by wątpić o winie zbrodniarza schwytanego na gorącym uczynku...	Proszę cię, żonusiu, idź zaraz i przekonaj się, czy śpią!	Prześladuje mnie ostatnio pech. Przyznam ci się, że jestem prawie bez grosza.	Pójdziemy pieszo	Rozumie pan jednak że nie może mnie zadowolić pańskie milczenie; i jedna tylko rzecz zdaje się być oczywista w całej tej sprawie: odmawia pan związania się z moją rodziną.	Rybakiem z Ławic... Rewakiem całą gębą!	Róża, Mieciek się obraził i chce wyjść, nie pozwól mu.	Skłaniam głowę przed sądem jego... musi być sprawiedliwy! Opowiedz jak umarł?	Srogi gmach! I pomyśleć, że wszystko to ci psiajuchowie mają w ręku!	Straszne! Straszne!	Słysząc pana zdaje mi się, że mam przed sobą Dantona lub Marata i że lada chwila ujrzę błyszczący nóż gilotyny. Może lepiej byłoby dla mego osobistego bezpieczeństwa, gdybym wstąpiła w ślady arystokracji francuskiej i szukała ratunku w emigracji...	Tak to tak to pierwsza rzecz po karabinie. Dopóki nogi masz zdrowe, toś żołnierz, a natrzesz je sobie, toś dziad. Zdechł pies. Na nic.	Tak, jaśnie panie.	To byłoby znacznie trudniejsze i wymagałoby dłuższych zabiegów. Nie mam zresztą ze sobą odpowiedniego aparaciku, skonstruowanego na zasadzie peryskopu. Uważam jednak, że świetnie się bez tego obejdziemy, gdy podzielimy role. W wypadku, gdy będzie nam zależało na stwierdzeniu, kto jest u tej pani, pani może słuchać tutaj, a ja zejdę o piętro niżej i zobaczę, kto od niej wychodzi.	To niewiele...	To prawda Bo przecież, nie mówiąc nikomu, mógł był tylko sobie w łeb strzelić zapisawszy pierwej żonie majątek.	Uspokój się, Karolu Niesprawiedliwe zarzuty nie stają się słuszne przez to, że wypowiada się je z nienawiścią.	Uwłaczające waszej miłości pogłoski rozsiewają byćże to może? Ta Esthera?	Wcale nie rozumiem, prawdę powiedziałeś	We młynie teraz robi, na młynarczyka praktykuje?...	Wedle rozkazu!	Wrzucić?	Z tej gablotki. Widzisz, jakie to cacka.	Zapomniałeś czego?	Zaszedłem do nich wczoraj z wieczora, to me psami wyszczuli. Heretyki ścierwy, psie nasienia. Pono Lipczaki tak im dopiekali, że musiały uciekać! Ze skóry bym takich obłupiał, do żywego mięsa
Nie, do Towarzystwa Dziesięciu tysięcy i jednej spółki złodziei wyższego rzędu, którzy działają na wielką skalę i podejmują się tylko takich spraw, w których można zyskać przynajmniej dziesięć tysięcy franków. W skład tego towarzystwa wchodzą najbardziej dystyngowani ze wszystkich tych ichmościów, którzy idą wprost na ławę sądu kryminalnego. Znają oni kodeks i postępują tak przezornie, że wpadłszy nawet w ręce sprawiedliwości nie mogą być nigdy na śmierć skazani. Collin jest ich powiernikiem, ich doradcą. Dzięki olbrzymim środkom, człowiek ten stworzył całą policję na swe usługi i ponawiązywał rozległe stosunki, które okrywa nieprzeniknioną tajemnicą. Rok mija, jakeśmy go otoczyli szpiegami, a dotychczas jeszcze nie możemy zbadać jego sprawek. Talentami swymi i kasą Collin podsyca ciągle występek, wspomaga zbrodnię i utrzymuje całą armią łotrów, którzy toczą nieustanną wojnę ze społeczeństwem. Ująć Trompe-la-Mort i skonfiskować jego kasę będzie to znaczyło podciąć zło przy samym korzeniu. Sprawa ta stała się ważnym zadaniem państwowym i przyniesie zaszczyt tym, którzy zechcą swoim współdziałaniem przyczynić się do pomyślnego jej ukończenia. Pan sam, na przykład, mógłbyś zostać znów urzędnikiem w administracji, mógłbyś spełniać obowiązek komisarza policyjnego, co bynajmniej nie pozbawiłoby pana emerytury.	Jedź, dziecko, my nie mamy czasu, koniec miesiąca, śniegi, pociągi się ciągle spóźniają, zadymki i przerwy w komunikacji spodziewamy się lada dzień, więc ani na godzinę ze służby zejść nie mogę	Toż to to, co ci tak pilno było opowiedzieć, mości golibrodo i co niby miało też być tak do rzeczy stosowne? A mości brzytewko, miły mój skrobibrodo! jakaż to bieda, kiedy ślepy zapragnie o kolorach rozprawiać! To ty i tego nie wiesz, mój dobrodzieju, że wszelkie porównania i zastosowania jednych umysłów do drugich, męstwa do męstwa innego, albo piękności, albo rodowitości rozmaitych wiedzy z sobą, zawsze są nieprzyzwoite, nieprzystojne i zawsze psu na budę się nie zdały? Nie udaję się ja za kapłana, mój mości panie, ani za mędrka się nie kwapię uchodzić; chciałbym tylko z całego serca świat przekonać, jak głupio sobie poczyna, że nie myśli o przywróceniu błędnego rycerstwa. Zresztą, co mam w bawełnę obwijać, widzę już, jak na dłoni, że nędzny wiek nasz niegodzien jest posiadać zaszczytów, którymi dawne słynęły wieki, kiedy błędni rycerze stawali w obronie państw, bronili cnót dziewic, wspierali sieroty i wdowy, karcili pysznych, a nagradzali dobrych. Dzisiejsi wojownicy wolą jedwabne i złociste stroiki, niż ciężkie kirysykirys niewygoda, brak wypoczynku. i wszelkie życia wygody z pogodnym znosić czołem? Gdzież dziś wojownik, co przebywszy dalekie góry i odwieczne lasy, gdy stanie na wybrzeżach morskich, rzuci się śmiało w nędzne czółenko, bez masztu, żagli, wioseł i majtków i puści się nieustraszenie, choć widzi przed sobą wzburzone morze, choć spienione bałwany miotają nim pod niebiosa lub w niezgłębione pogrążają go otchłanie. A rycerz prawdziwy nie lęka się burzy, za nic ma niebezpieczeństwa, rzuca się na oślep, fala go niesie i w mgnienia oka, kiedy ani się spodziewa, wysadza go na brzegi o trzy tysiące mil od miejsca, z którego wypłynął, na brzeg bezludny, nieznany, gdzie kroczy śmiało i dokonywa dzieł tak wielkich i nadzwyczajnych, że chwała ich, na spiżu wyryta, służy potem za wzór i pomnik potomnym wiekom. Widzę ja aż nadto dobrze, że niewieścia miękkość i niecna niedołężność dziś popłacają, to modne teraz przymioty, bezkarnie wynoszące głowę nad znoje, trudy i męską wytrwałość. Prawdziwe męstwo nie ma już żadnej zasługi, nie przynosi chwały; nikt go już nawet odróżnić nie umie od czelnej dzisiejszych junaków nadętości, waleczne zawodzących popisy przy stole i pannach; zniedołężnienie i ciemnota podały w pogardę zacne rycerza rzemiosło, którym zawsze chlubili się i jaśnieli błędni rycerze. Powiedzcież mi, gdzież znajdziecie dzielniejszego i szlachetniejszego młodziana, jak Amadis z Galii? gdzież udatniejszego kawalera jak Palmerin z Oliwy? kto zrówna w słodyczy i uprzejmości Tyrantowi Białemu? Pokażcie mi kawalera układniejszego od Sizwara z Grecji, męża liczniejszymi okrytego bliznami i tęższymi władnącego ciosami jak Don Belianis? waleczniejszego i zuchwalszego nad Periona z Galii? kto mi wymieni tak śmiałego i natarczywego wojownika jak Feliks Mars z Hirkanii, albo serce wznioślejsze i szczersze jak Esplaudiana, albo żołnierza tak dzielnego, jak Cirongilio z Francji? Widzieliście kogo dumniejszego odwagą od Radomonta, przezorniejszego i wytrawniejszego od króla Sobrina, żwawszego do czynu od Renauda, albo Rolandowi w boju równego? Czyż są gdzie na świecie tacy, co by ich męstwo i wytworność porównać można z Rogierem, od którego książęta Ferrary ród wiodą, jak o tym świadczy Turpin w Kosmografii? Wszyscy ci mężowie, mój dobrodzieju, i wielkie mnóstwo innych, których bym ci tu jeszcze mógł wyliczyć, byli rycerzami błędnymi, byli świecznikami, gwiazdami wszelkiego rycerstwa i takich to radziłbym królowi jegomości powołać do siebie, jeżeli chce się z Turczynem krótko rozprawić i tak go przepłoszyć, że ani się obejrzy, jak wróci, skąd przyszedł i swoich się nie doliczy. Bajcie sobie, co chcecie, a ja przecież w chałupie siedzieć nie będę, chociażby dobrodziej jałmużnik po mnie nie przyszedł, albo Jowisz, jak waćpan skrobibroda powiada, deszczu poskąpił; ja tam na niego zważać nie myślę, powiadam, że deszcz być musi, jak zechcę, to padać będzie i koniec. Widzisz, mości balwierzu, żem ci trafił w cetnocetno	Ja powrócę, matuniu! nie sprzeciwiaj się, nie wstrzymuj mnie, iść muszę.	Zaiste, byłaby nie inna, gdyby nie pamięć miłej siostry mojej, Zofii. Na odpowiedź nie pora. Rozważę.	Czemu nie? ale biremy Cezara stoją na straży i nieraz sieci przetrzęśli czy nie przywożę gościa, lub nie zabieram człowieka.	Nigdy się więc nie łączycie?	Najzawziętsi nieprzyjaciele, Danveld, Gotfryd i Rotgier nie żyją a o Zygfrydzie mówią, iż sprawiedliwszy od nich, choć okrutny. Chwalże miłosierdzie boskie i za to. A mówił także pan de Lorche, że jeśli Krzyżak legnie, to on ciało jego odwiezie, a potem wraz do Malborga pojedzie i u samego wielkiego mistrza o Danuśkę się upomni. Jużci nie ośmielą się wielkiego mistrza nie posłuchać.	Zaczekaj. Więc przedewszystkiem dziecko to musi być sierotą. Musi nie mieć rzeczywistych rodziców dlatego, by nikt doń nigdy nie zgłosił pretensyj i by ono nie wiedziało, że jest tylko naszem przybranem dzieckiem. Przynajmniej do czasu aż osiągnie dojrzałość. Drugie, to kwestja pochodzenia tego dziecka. Chciałaś wziąć chłopskie dziecko i wychować je w środowisku swojem. Otóż... wiem coś o tem z bezpośredniej obserwacji. Znałem kilka podobnych wypadków. Zbyt często kończyły się źle... Bardzo źle.	Ależ tu ich nie ma wcale	Nie!... pomścisz mnie, lecz sam nie umrzesz. Hrabia jest tchórzem.	Żeby tylko nie przez tych posłańców...	Nie wiem. Woła mnie tajemniczy głos. A potem może być już za późno. Muszę. Nie namawiaj mnie. Wiesz, jak nie lubię odmawiać.	Słuchać się powinny, a nie słuchają! Czemu to?	Prawda! Nie mówiłeś... A więc dwa wagony prywatne, jeden nazwany od ciebie, a drugi od twej mamy... dwieście dolarów miesięcznie na drobne wydatki... i wyrżnął nosem w ziemię... za to, że nie chciał pracować za dziesięć i pół fajgli miesięcznie! To najpyszniejszy połów całego sezonu!	Co to za dziwo! Złodziej jest na nie gotowy! Bodaj go ziemia pochłonęła!	Nie wiem sądzą o tem różnie, ale są ludzie, którzy utrzymują, że między Zborowskiemi a Tęczyńskiemi nienawiść jest stara, i że to ją na nowo rozjątrzy.	Ach, wszystko mi jedno, jak się ci pośrednicy nazywają. Chyba nie zamierzasz mnie zmuszać do prowadzenia ksiąg heraldycznych pośredników warszawskich!	A mnie szczęśliwsza dola dała z niemego chłopięcia dostać języka Syn Henga straszne mi opowiadał rzeczy. Trzeba, abyś o nich wiedział, ojcze, coraz groźniejsze od grodu na nas wiatry wieją... posłuchaj! Chłopiec nie kłamał, drżał jeszcze cały ze trwogi mówiąc i płakał.	Czy waćpan wierzysz że ja temu człeku nie uczyniłem nigdy zła i żem mu był zawsze życzliwy?	Może to nie on! nadawać cechy angielskie, zgodne z angielską modą, zwyczajami. twarzą i złotymi zębami.	Żeby raz przez cały dzień nie wolno było dorosłym nigdzie chodzić, tylko dzieciom.	No i czekałem, czekałem całe tygodnie. Wreszcie słyszę, lecznica jest ukończona. Ma się odbyć poświęcenie. I wtedy nagle otrzymuję zaproszenie. Ucieszyłem się szczerze, ale patrzę na datę i widzę, że poświęcenie wyznaczono, że pan profesor raczył wyznaczyć akurat na ten dzień, kiedy mam zjazd w mieście.	Bierz cię djabli z twoim domem, krzyknął rozwścieklony porucznik i pociągnął do pani Szymonowéj na Bednarską. Tu jeszcze się jedna lampka świeciła, kilku jakichś ludzi gwarzyło w drugiéj izbie, a w pierwszéj z podziwieniem zastał niby drzemiącego znanego sobie kolegę niejakiego Muszyńca, który wszystkich stanów i rzemiosł w życiu wypróbowawszy, nakoniec oparł się aż w policyj. ale już trzeźwy.	O, dobry ojcze z jakąże radością chwytam w serce światłość ze słów twoich tryskającą! A więc prawdziwy i istotny duch baśni to tylko inaczej przystrojony duch cnoty, a duch właściwy innym, niższym rodzajom poezji to samo życie w wiecznym swym ruchu. Niewysłowiona tożsamość łączy pieśń tętniącą prawdą z czynem szlachetnym. Bezruchabezruchy (neol.) dowodzenie; przywództwo. istot niebiańskich i z jakąż dziecięcą pokorą dopełniać powołania swego może. Przezeń mówi też głos wszechświata i przypowieścią wiedzie w światlejsze, bardziej znane duszy światy. Jak się ma religia do cnoty, tak się ma natchnienie do mitologii. Jak w pismach świętych przechowana żyje historia objawień, tak odbite w mitologii tkwi pojęcie życia wyższych światów, a forma, w jakiej zostało utrwalone, to różne przedziwne poematy. Baśń i historia towarzyszą sobie zawsze, zostają w najściślejszych ze sobą stosunkach, choćby nie wiem jak kręta była ścieżka, kędy idą, i choćby obie przywdziały na się przeróżne maski... Biblia i mitologia to planety jednego systemu kosmicznego.	To i jazda do Mincla! Tylko jejmość nie zrób mi zawodu!	Na lewo, panie Corkran, niech się pan trzyma na lewo i niech pan spróbuje namacać kurek.	Zobaczysz, Dan, że wezmę się ostro do ciebie, kiedy mi będziesz nadal postępował w ten sposób Od czasu jak dostaliśmy się na ląd, stałeś się całkiem nieznośny.	No, no bez poufałości. A teraz rypaj pan do swego pana Olszewskiego i zamelduj, że przyjechał pan Dyzma z poleceniem od ministra. Żeby tu zaraz przyszedł, bo nie mam czasu.	Człowiek wogóle jest istotą ułomną i rzadko może w sobie wszystkie siły i władze wyrobić do równéj doskonałości. Ideałów lub istot zbliżających się do nich niéma na świécie.	Po takim początku nie pytam już o dalsze, wszystko będzie doskonałe Biegnij, zanieś im to Dziennik trochę spóźniony, ale to nasz najlepszy numer	Może w Fenicji Ale już w Asyrii u lada satrapy czekasz pan w sieniach trzy dni na posłuchanie, a kiedy cię przyjmą, leżysz na brzuchu jak każdy handlarz fenicki.	O, jak mi Bóg miły, panie Bertuccio! Posługujesz się pan terminami heraldycznymi! Gdzieś, u diabła, uczył się heraldyki?	Czego się pani mnie czepia czy ja wsadzam nos w pani sprawy?	Zbroi się za sześćdziesiąt milionów guldenów?... Chce zabrać Bośnię i Hercegowinęzabrać Bośnię i Hercegowinę	Jenszy by przepił, a ten syna na księdza kieruje.	Kochamy się jak siostry.	Panie, w istocie to on pojmał mnie w niewolę i otwarcie wyznaję się być jego jeńcem.	Panno Eugenio To będzie z pewnością wasz kuzyn Grandet, przystojny chłopiec, którego widziałem na balu u Nucingenów.	Tylko powtórzenie tego, co słyszałem od pani. Jeżeli jednak mówię za śmiało, na tak krótką znajomość...	A mało go to już woziłem na źróbce! Przeciek trzymał go będę, chłopak jaże piszczy do konia.	Adolfie jedziemy tak wolno, jakbyś chciał nas doprowadzić do morskiej choroby, a w dodatku, wleczesz nas, jakby umyślnie, w tych kłębach czarnego kurzu. O czym ty myślisz? Moja suknia i kapelusz będą zupełnie na nic!	Panie szanowny, racz się uspokoić i zadowolić tym, co posiadam!	Można dowiedzieć się, cóż to za sposób?	Dziękuję. Widzi pan... i ja znalazłam swój cel w życiu. Tomek, jak każdy wielki artysta, jest jak dziecko. Trzeba się nim opiekować, dbać o niego, pielęgnować...	O moje dzieciaki, moje wilczki kochane, rozbrykałyście się, jak widzę, trzeba was trochę wziąć do łaźni. Post i łaźnia wrócą was do pokory jak należy i wszelkie krzyki z głowy wybiją.	Ma jakąś broń przy sobie?	Jak to: co robię?	Co masz z głupią gadać!... Siadajcie do wieczerzy	Czy to od króla ten dar pochodzi?	Do stu diabłów! Spudłowałeś.	Jak to dobrze. Czy ty mnie jeszcze kochasz, Karl?	Rzecz niesłychana, co trzeba przeżyć z tym dzieckiem!	Tak mię to, Jaguś, witasz? co? tak?...	Tak więc to jeszcze jedną nieszczęsną prześladowaną mam przed sobą?	Tę drogę ja znam. Ogrodem bliżej będzie	- Narobiłeś bigosu, możesz mi wierzyć.	A co?	Ach, prawda, że mamy aż dwa bunty! Pospólstwo przeciw kapłanom, kapłani przeciw mnie...	Ale jutro będzie huczek!	Chodźmy już do domu.	Co robią tutaj, ojcze?	Co tymczasem?...	Czemuż to tak? Jest to człowiek, któremu byś waszmość z dumą podał rękę.	Do kościoła, Popielec dzisiaj	Ja myślałem, że to Andrzej Barton ci pomagał...	Jakże jesteś nieroztropna! Można by sądzić, że spragniona jesteś jej odwiedzin.	Kiedyż to ty chcesz jechać?	Mniejsza o to, jeżeli go unikniesz.	Mowy pogrzebowe skończone, do widzenia panom	No	Stanęła u ujścia zatoki i wraz z dwoma statkami Harrisa broni do niej dostępu.	Tak jak wy w miłosierdzie Boże ufa	To prawda. Daje zawsze chleb Pietrkowi, mówiąc, że dla niej zbyt twardy. Sama to widziałam! Idźmy więc prędko, ciotko. Dziś jeszcze może będziemy we Frankfurcie i zaraz wrócę z bułeczkami.	Z posłami Ladislausa ciągnie Bartelemo, legat Jego Świątobliwości Jana XXII i ten Gerward, biskup Kujawski, który tak gardłował w sprawie koronacyi Klein-Königa.	A dyć jeszcze słychać brzękadła!	A gdzie?	Ano, jutro jedziemy!	Cicho! Chybisz, chybisz!	Cóżby mogło być?	Daj pokój już i tak jesteś rozdrażniony...	Dajcie pokój, kiepskie żarty!	Dureń!	Jaka konkluzja?	Jeśli pan pozwolisz?	Marku, a Drakecity?	Milczała znów długo wodząc wzrokiem po twarzach obecnych, potem znów jęła mówić:	Może by popielniczkę?	Nigdy!	O Jezu! O Jezu!	O dziesiątej albo jedenastej.	O, żyje, dziękuję.	Prawda święta	Siedem kierów.	Słusznie mówisz! Dziękuję ci. Byłabym z wielkiej radości zapomniała.	W ciągu, powiedzmy, tygodnia.	Widziałaś go naprawdę?	Widziałem, lecz sądziłem, iż za jednym razem wyszafowałeś całą swoją odwagę.	Zapóźno	dusza siebie najbardziej miłująca, w której wszystkie rzeczy swe prądy i przeciwprądy, swój przypływ i odpływ mają:
A nie grywasz na lutni i nie śpiewasz?	Nie rozumiem tej waszej polityki ani tej waszej bojaźni, aby się nie wydało, że dziewka z naszego nakazu porwana. Mając ją raz w ręku, musimy przecie posłać kogoś do Juranda i powiedzieć mu: „Twoja córka jest u nas	Czuję się dziwnie znużony, Szczurze Powiesz może, że to skutek nieprzespanej nocy, ale co to dla nas znaczy! O tej porze roku zdarza nam się nie spać przez trzy noce na tydzień. Nie, mam wrażenie, że przeżyłem coś bardzo ciekawego, a zarazem groźnego i to coś w jednej chwili minęło. Przecież nie stało się nic nadzwyczajnego.	Dlaczego nie? Będziesz pachniał.	Nie wiem...	Nie, ale on ją miłował	Nie, mój przyjacielu.	Niepocześnie odziany, mówił stary półgłosem, ale może być i nie prosty człek, bo mi się nawet nie pokłonił. Musi w okolicy mieszkać, choć go tu nie znają, boć ze psy pewnie z łowów jedzie.	Och, Tomku, dlaczego nie robiłeś znaków?	Tak! tak! konie są kradzione ale nie przezemnie.	I nie przykrzy się waszmości siedzieć na takim bezludziu?	Pan nie chodzi do spowiedzi?	Wszystko... No nie, pan Krzysztof jest czasami wesoły.	Nie, proszę waszmościów Pan Meister nie mówił z kim, jeno mi powiedział temu onegdajonegdaj (daw.) dziewczyna (lp); dziewczyny (lm). do kuchni, bo musi być wielki lustyklustyk a. lusztyk (daw., z niem. lustig: wesoły)	Zgoła nie słyszałam nawet nie wiem, o coś pytał.	Oziębłość jest najniebezpieczniejszą kokieterią Pan nie zna Niemek. Po nich siostra pańska	I ja! Nie mój będzie grzech!	Mnie? Owszem. Dlaczegóż miałoby mi się nie podobać? Jako motyw do rodzinnego pejzażu...	Mości książe przypisujesz mi większą władzę niż miałem... Upadek swój winieneś położyć najprzód na karb własnéj nieopatrzności, potém słusznego czy nie gniéwu królowéj imości, naostatek woli N. Pana, któréj ja byłem tylko wykonawcą.	Stojąc, pilnuję stójkowych gromady, aby oni stali. Sam nic nie robiąc, moralnie zmuszam żołnierzy moich, by wszystko robili, co tylko można, co by uczynić zawsze należało, gdyby policji na świecie nie było.	Bardzo się mylisz Tak się mylisz, że aż mnie to przestrasza. Czyliżbyś naprawdę nie rozumiał powodów niełaski, które zna każdy oświecony człowiek w Egipcie?...	Panie Bertuccio, czekaj pan Chcę mieć jakiś majątek nad brzegiem morza, na przykład w Normandii, między Hawrem a Boulogne. Jak widzisz, masz dosyć miejsca do wyboru. W tych dobrach musi być jaki mały port, przystań, zatoczka, gdzie mogłaby zawinąć i rzucić kotwicę korweta. Zanurza się tylko na piętnaście stóp. Statek ma być zawsze gotowy do wyjścia w morze, o każdej porze w dzień i w nocy, kiedy tylko mi się spodoba. Pytaj pan notariuszy, czy nie mają gdzieś właśnie takiego terenu na sprzedaż; kiedy już ci coś wskażą, pojedziesz obejrzeć ten teren, a jeśli będzie taki, jak trzeba, kupisz go na swoje nazwisko. Korweta powinna być już w drodze do Fécamp, prawda?	O Boże! mój Boże! nie mógł nawet doczekać się godziny, którą sam oznaczył!	Dorian jest zbyt rozsądny, mój drogi Bazyli, aby od czasu do czasu nie zrobić głupstwa.	O spisku nic jeszcze nie wiemy. Wszystkie papiery, któreśmy znaleźli u niego, złożyliśmy w jedną paczkę, opieczętowaliśmy i jest już ona w pańskiej kancelarii. Co się tyczy aresztowanego, jest to, jak się pan już dowiedział z denuncjacji, niejaki Edmund Dantès, porucznik trójmasztowca „Faraon”, handlującego bawełną z Aleksandrią i Smyrną, który jest własnością firmy Morrel i Syn z Marsylii.	Owszem, czemu nie gadać? Bo to, widzi panienka, z Jadwiśką Domuntówną tak jak prawie od dzieciństwa lubili się... stryj tego tylko czeka, żeby pobłogosławić... i jej dziadunio pobłogosławi...	O ho! z tego nic nie będzie: pamiętam ja słowa nieboszczyka Lepiuka! Toć i wstyd całéj wiosce zrobił ten przybłęda, że nam z przed nosa wziął dziéwkę, i gromada się zarzekła, że go zmusi pójść precz.	A co, nie mówiłem? wiedziałem, że tak będzie. On odszedł, a wiatr przychodzi.	Więc to nie firma, tylko jakaś instytucja społeczna?	Nie chcę.	Więc... pracuje jak sługa i nikt z towarzystwa nie żyje z nią.	Hanko Wiesz przecież dobrze, że nigdy bym czegoś podobnego nie powiedział. Że nigdy i z nikim o tobie nie mówiłbym w sposób inny, jak tylko w najprzyjaźniejszy.	Ale mówi pan głównie na podstawie własnych tryumfów, o jakich nawet ja słyszałam. W pańskich słowach brzmi pewność siebie. Czy jednak zdanie pańskie może się tyczyć ogółu?	Mój bracie, rzekł blondyn, nic nie przychodzi lekko, jużeście wielką oddali przysługę zajmując to miejsce które inny w istocie niebezpieczny człowiek mógł był otrzymać.	To już nie ma dla niego ratunku?	Tak i rozmowa była może dla chorego za długa. Zmęczyła go, ale odpuścić mnie nie chciał.	Słowem widzę oto młodego człowieka wykształconego, który czytał, który wie co to jest Balzac. I tem większą przyjemność sprawia mi, że spotykam te zalety tam gdzie się one stały najrzadsze, u kogoś z mojej sfery, u jednego z naszych ciągnął baron arystokracja to znaczyło najlepsi, inteligencją, sercem. I oto pierwszy z naszej sfery, który wie, co to Wikturnian d’Esgrignon! Niesłusznie mówię pierwszy. Jest jeszcze Polignac, i jest Montesquiou, dodał p. de Charlus, wiedząc że to podwójne zestawienie do reszty upoi margrabinę. Zresztą, synowie pani mają się w kogo wdać, ich dziadek po kądzieli miał sławną kolekcję osiemnastowieczną. Pokażę panu moją, jeżeli mi pan zrobi tę przyjemność, aby zajść do mnie którego dnia na śniadanie; rzekł do młodego Wikturniana. Pokażę panu ciekawe wydanie Gabinetu starożytności, z poprawkami ręką Balzaka. Miło mi będzie skonfrontować dwóch Wikturnianów.	Na co zdadzą się więc dzieci! Przecież ja kocham żonę. Szczęśliwie, ona jest trwała kobieta. Urodzona La Bertellière.	Bo ja dopiero niedawno zostałem przeniesiony do Pragi Ja nietutejszy. Jestem z prowincji, a panienka też widać nie z Pragi.	Więc, proszę pani, zróbmy tak... Gdy pani zbierze komplet, dopiero wówczas zwrócimy się do profesorów, a tymczasem ja będę powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji i czego trochę zapomniały.	Słowo honoru! Bardzo chcę przy nich zamieszkać Chleba darmo im jeść nie będę, bo i doświadczenie w gospodarstwie mam, i siły do pracy jeszcze trochę... Im, gołąbkom, moje ręce przydadzą się, a może i głowa cokolwiek doradzi... A tu ja niepotrzebna... wieczny smutek! Niepotrzebna nikomu... nikomu... nikomu...	Pan de Tréville czeka na pana d’Artagnan	Mój drogi widzisz tego dryblasa, bez krzty talentu, ale chciwego, żądnego dobić się fortuny za każdą cenę i zręcznego w interesach, człowieka, który u Dauriata wziął ode mnie czterdzieści procent z miną dobroczyńcy? Otóż on ma listy, w których wielu przyszłych geniuszów tarza się przed nim na kolanach dla uzyskania stu franków.	My nie weźmiemy pieniędzy za gościnność. Wreszcie mój chłopiec tyle u państwa zarobił, jakby za cały dzień żniwa.	Nic łatwiejszego; ja sama myślę ukryć się o jakie kilka mil stąd i czekać, aż brat przyjedzie... Wiesz co! zabiorę cię z sobą... razem się ukryjemy i razem będziemy oczekiwać...	Stało się to, że się pomyliłem, że niedokładność moich wykresów mnie oszukała, że nieścisłość kompasu mnie zgubiła, że prosta, którą błędnie wyprowadziłem na planie dała w rzeczywistości odchylenie liczące piętnaście stóp, a ścianę, którą zacząłeś przebijać, wziąłem za zewnętrzny mur cytadeli!	Tylko że nasza droga porusza się w tej chwili w przeciwną stronę, niż potrzebujemy, bo zaczyna się przypływ.	Toć jest właśnie, czego najbardziej strzec się powinieneś Jeżeli tego dotkniesz, twój ogromny majątek przepadnie. A zaprawdę mówię ci, że niewiele jest podobnych dóbr w Egipcie. Muszę ci bowiem dodać, że w skarbcu leży dziesięć talentów złotem i drogimi kamieniami.	Zatem Trzeba by podpisać ten akt, którym zrzeka się pani spadku po matce i zostawia ojcu używalność wszystkich dóbr niepodzielnych między wami, z tym że ojciec zapewnia pani własność...	Frajerze! Ale my się zgodzimy, bo elektrownia będzie naszą własnością!	Jeżeli mateczka każe... Choć umówiłem się z hrabią...	Znajdujesz pan zmianę?	Pan daruje ale przeciwnie, wszystko to jest bardzo logiczne, jedno wynika z drugiego.	A czekajcie i róbcie sobie, co chcecie, mnie już dosyć i jak się ozgniewam, to rzucę wieś i do miasta pójdę, tam lepiej ludzie żyją.	Czy pan margrabia d’Espard?	Jakże ci na imię, dziecko?	Krzych Domaszewicz. On z dawna wszystkich na Laudzie opatruje.	Na „Great Easternie”?	Cóż za awantura! Już tylko w burżuazji zdarzają się takie rzeczy!...	Bo i za co mam go lubić? Jak zły, to porównywaporównywa bydło.), a jak dobry, to mówi o całej klasie: „źrebięta” (rebiatarebiata (ros.) jak się macie.); wychodząc znów oznajmia wszystkim: do śniadania! (do swidanjado swidanja (ros.)	I dobre to było żelazo! Tu dałem do naprawy trzy płaty naramienne oraz kazałem znitować grot włóczni. Kuźnię dzierżawił od rządu jednooki kowal z KartaginyKartagina olbrzym z jednym okiem pośrodku czoła.. Kupiłem odeń błam skór bobrowych które podarowałem potem siostrze, by sobie nimi wysłała podłogę w swej świetlicy.	Piękne panna Brzeska będzie miała wyobrażenie o naszym domu!... Tylko wszedłeś, zaraz prezentujesz się jak człowiek ordynarny...	Czysta prawda Wyglądała na czterolatkę i już wcale dobrze gadała.	Tak, Murzyna, który poratował nas łodzią w trakcie ucieczki. Zamieszkuje w odludnym szałasie na obrzeżach lasu.	A dobrze, bo z Grzelą mam jeszcze dużo do pomówienia.	Będę tej nocy śniła o „Ustroniu Patty” Mam wrażenie, jakbym należała do niego. Ciekawam, czy przypadek jaki pozwoli nam kiedyś ujrzeć jego wnętrze.	A niech ich. A co komu do tego?	Więc co?	Więc... to prawda?	Sądzę też że z nauką idzie mu jak po maśle.	To jest sprawa, która obchodzi tylko Francuzów, tylko ich, nieprawdaż?	Życzę, aby i wierzchowiec twój podzielał to zdanie Tymczasem spuścił ogon i uszy, czekając u wrót, i wygląda tak, jak gdyby wolał wrócić do stajni.	Myszka wybrać - Myszka z krwawą szyją. Przecie już dowód dał, że wodzić umie... a nam witezia trzeba i wodza...	Panienko! Panienko! Jaśnie pani szuka wszędzie panienki. Przyszedł jakiś gość, jest już w salonie.	Puste krzesło! Więc ci brak, Doady, biednego głuptaska, grymaśnej dziewczyny?	W saloniku jest teraz kuchnia?	Trzy grosze dla biedaków, co wzbogacają swych panów! Ależ to haniebne!	Może mi go pani pokazać?	Oczywiście, że ten sam.	Doprawdy? Pierwszy raz o tym słyszę. I cóż to tam straszy?	A świece, lichtarze macie to już?	Co chcesz?	Co ci uczynił?	Któż to „wszyscy”? Karolino	Milczę, papo, gdyż jem i jestem wzorem kochających synów... A czy są i kartofle ze skwarkami?	Owszem, byłem wczoraj u ministra...	Klausti vėlyk tu manęs, kur aš nebuvau! Tankiausiai aš valkiojuosi prie Nemuno, ba tai mano gimtinė, ir Pilėnuose daug kartų buvau... Kiek aš čia suvinčevojau ir prisidainavau!	Proszę...	A szynkarz? A rodzice?	Błazen!	Ciocia usłyszy...	Czemu?	Dławimuchy!	Głupiec!	Hore tobi!	Jestem nim	Przepra...	Tak coż, jeśliby z małą? A?	Wielkie mecyje... Mojeże wojaki!	Zaraz... zaraz...
A ba! Czemu? Bo złapie siekierę, nóż, tasak i pozabija dzieci, ojca, mamunię. To taka szelma zła, że proszę siadać!	A często ty masz podobne odezwyodezwa (daw.) spytał Szaniarski.	A ja ją wygnałem z mego domu!... A ja zrobiłem ją służebnicą Fenicjanki!...	A! Strzeż mnie Boże. Uszedł, nie ma go, i basta. Na mnie padło	A! masz tobie, zapomniałam No, no, uspokójcie się, sąsiadko. Otóż i pan Benassis.	Ach, na Boga! przestań pochlebiać, rycerzu z Manchy wiemy obydwaj dokładnie, że dopóki pani Dulcynea z Toboso żyć będzie, póty niepodobna chwalić wdzięków i piękności innej kobiety.	Ale bo nie wiesz jeszcze katastrofy ten szelma Cerulli, kat go wie co za jeden...	Ale bo to ma być na serjo kochanka podczaszyca i dziewczyna poczciwa!	Ale w takim razie musi być zazdrosna o mnie i nie cierpieć mnie	Być może jednak komuś, kto został ranny, udało się ukryć w leśnym gąszczu.	Będzie dywidenda! musi być! Wybieram sztuki: szereg rzeczy typowych i klasycznych; to będą mury i fundamenta mojego gmachu; dalej wszystkie poważniejsze nowości i wszystkie sztuki ludowo, ale precz z operetką, precz z błazeństwem, precz z cyrkiem, precz ze wszystkiem, co nie jest naprawdę sztuką!	Będziesz wiedział gdzie się znajduję. Ufam ci, obmyślisz środki, postarasz się mnie uwolnić... kilka tysięcy zostało, które Lehmann zachować potrafi; dam kartkę do niego, potrzeba ażebyś je miał.	Cicho, na miłość boską to mąż tej młodej osóbki, która siedzi koło mnie!	Ciężka nasza dola! W tobie cała nadzieja, że nas za wrota, sierot biednych, nie wygonisz.	Co do Lourdes nie chcę ani mędrkować, ani wpadać w zbytnią łatwowierność, nie wydaję więc sądu w sprawie, co do której Kościół nie wydał orzeczenia. Ale już teraz w tym napływie pielgrzymów widzę triumf religii, tak jak pan sam widzi w nim porażkę filozofii materialistycznej.	Co nas miało zdradzić? Ciekaw jestem	Czemu? Tego nie zauważyłam.	Czy zadowolona pani?	Do której prawdopodobnie powrócili	Dobry wieczór, panno Marysiu, co dobrego słychać?	Dobrze, rozumiem; to Paulina. A Fedora?	Doprawdy, że nie wiem. Dlaczego nikt nie chce mieszkać?	Gdyby!.. Wykreślmy ten wyraz z naszych rozmów. W tym dźwięku są zamknięte wszystkie najsroższe nędze ludzkie, przez to „gdyby” świat się szamoce w męce. myślała już, blednąc i przypominając przeszłość, stanęła przy oknie i zatkała usta chustką, aby nie rzucić głośno przekleństwa na to „gdyby”. Przyciszała się siłą i ubierała śpiesznie, bo Orłowski przynaglał; konie, zaprzężone do jakiegoś odwiecznego powozu, czekały już przed stacją.	Gdzież to mój uczeń przebywał?	Gotów?	Hanka gania jak ten pies za wroną i myśli, że rychlej co złapie...	I cóż dalej?	I musieliście uchodzić przed prawem. Kuso z wami, Kiemlicze, i na gałęziach pokończycie! Kat wam poświeci, nie może inaczej być!	I nie będziesz pani miała żadnej obawy, powracając?	Idź więc, mój panie i pamiętaj, że czekam tu na ciebie.	Ja	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	Jak to? Albert należy też do poszukiwaczy skarbu?	Jakby i tych Biskupów, klechów i mnichów, dodał wskazując na Ojca Maura, przetrzebili trochę, a mniéj się ich zostało, nie szkodziłoby to kmieciom nic.	Jednakże i ja jestem tego zdania, co Porthos	Jest co?	Jesteś romantyczka	Już ja poczekam, póki rygiel nie stuknie. No, nie baraszkować, przyłożyć się do ławy i spać, a najstarszy z najmłodszym straż trzyma.	Każ się własnemu lokajowi wypoliczkować, to cię orzeźwi; jest to środek radykalny, bo apatia jest najstraszniejszym wrogiem życia.	Kogo mam się bać?	Kresowski przyjdzie po ciebie jutro o dziewiątej.	Królowo niebieska!	Księżno ja będę posłuszny... Bóg świadkiem, że trzeźwy jestem.	Kto ci zbił pysk? Wyglądasz jak świnia.	Mając szesnaście lat byłam zmuszoną, choć czułam się bardzo słabą, żebrać na gościńcach Sabaudyi. Sypiałam w Echelles, w żłobie pełnym słomy. Oberżysta, który mi dawał ten przytułek, był dobrym człowiekiem, ale żona jego nie cierpiała mnie i wymyślała mi od najgorszych. Przykro mi to było, boć przecie taka niegodziwa nie byłam; mówiłam pacierze rano i wieczór, nie kradłam, zgadzałam się z wolą bożą, a żebrałam, bo nie umiem nic robić, i byłam rzeczywiście bardzo chorą, zupełnie niezdolną do podniesienia motyki lub nawet do zwijania bawełny. Wkońcu żona oberżysty wypędziła mnie ze swego domu, a to z przyczyny pieska. Od najwcześniejszego dzieciństwa pozbawiona rodziców i krewnych, nie zaznałam nigdy spojrzeń życzliwych. Poczciwa matka Morin, która mnie wychowała, umarła; była dla mnie bardzo dobrą, to prawda, ale nie przypominam sobie już jéj pieszczot; zresztą biedna staruszka zapracowywała się w polu, nic więc dziwnego, że choć mnie lubiła i pieściła, uderzała mnie czasem łyżką po palcach, gdym zaprędko zupę z jéj miseczki zjadała. Biedna kobiecina! nie ma dnia, żebym się za nią nie modliła; niech jéj tam Bóg da szczęśliwsze życie niż tutaj, a zwłaszcza lepsze łóżko; bo pamiętam, że skarżyła się zawsze na niewygodę tapczanu, na którym sypiałyśmy razem. Nie moglibyście wyobrazić sobie, panowie, jak to jest okropnie, gdy się zbiera same tylko obelgi, odprawy i spojrzenia, co jak nożem przeszywają serce. Widywałam takich starych nędzarzy, którzy już sobie nic z tego nie robili; ale ja przywyknąć do tego nie mogłam. Każde ostre „nie” do płaczu mnie pobudzało. Co-wieczór wracałam smutniejsza, dopiéro modlitwa uspokajała mnie trochę. Na całym świecie nie było ani jednéj takiéj istoty, któraby mi sercem za serce odpłaciła. Niebo mi się tylko przyjaźnie uśmiechało, to téż wtedy tylko czułam się szczęśliwą, gdy wiatr chmury pospędzał z obłoków, a one wisiały nade-mną takie czyste, błękitne! Kładłam się wtedy na ziemi i patrzyłam w nie długo, długo, i zdawało mi się, że jestem wielką panią, że się cała kąpię w tym błękicie, że się wznoszę co-raz wyżéj, wyżéj... i tak mi było błogo, tak już żadnego ciężaru nie czułam, jak ptaszek. Ale wracając do moich miłości, powiem panom, że oberżysta miał po swojéj suczce prześlicznego pieska. Było-to takie miłe, jakby coś rozumnego, białe z czarnemi łatkami; widzę go zawsze przed sobą. Stworzenie to przywiązało się do mnie, którą każdy odpychał. To téż kochałam je całą duszą. Zawsze mu najlepsze kąski dawałam, a gdy wieczorem wracałam do domu, to poczciwa psina wybiegała na moje spotkanie, skakała dokoła mnie, lizała ręce i nogi, nie wstydząc się moich łachmanów i patrzyła na mnie takiemi dobremi, wdzięcznemi ślipkami, że mi się aż na płacz zbierało. Ten mnie przynajmniéj kocha, myślałam, głaszcząc dobrego pudelka. W zimie sypiał u moich nóg. Tak mi było przykro patrzéć, gdy go bito, że przyzwyczaiłam go, aby kości po domach nie kradł, i na chlebie, co mu dawałam, poprzestawał. Gdy byłam smutna, stawał przede-mną, patrząc mi w oczy, jakby chciał powiedziéć: Nie martw się, biedna Gabryniu. Gdy jaki podróżny rzucił mi parę groszy, on biegł i podnosił je z kurzu. Codziennie odkładałam trochę pieniędzy, aby uzbierać pięćdziesiąt franków i odkupić go od ojca Manseau. Ale żona jego, widząc, że pies mnie tak lubił, chciała go także do siebie przynęcić; a trzeba panom wiedziéć, że to biedactwo cierpiéć jéj nie mogło. O, bo to mądre stworzenia! one zaraz przeczują złego człowieka. Miałam sztukę złota zaszytą w pasku od spódnicy, rzekłam więc do ojca Manseau: Mój kochany panie, chciałam panu ofiarować całoroczne oszczędności za pudelka, ale nim go żona pańska weźmie dla siebie, choć nic o niego nie dba, odprzedaj mi go pan za dwadzieścia franków. Nie, moje dziecko schowaj swoje dwadzieścia franków, niech mię Bóg broni, abym miał brać pieniądze od takich jak ty biedaków. Weź sobie pieska, a jeśli żona moja bardzo złościć się będzie Widzisz, jaka to ładna dziewczyna	Miałem szkołę w jednym z hrabstw północnych ale ten rodzaj pracy nie odpowiadał mojemu temperamentowi, chociaż obcowanie z dziećmi, urabianie ich umysłów, miało dla mnie dużo uroku. Losy popchnęły mnie jednak na inną drogę. Wybuchła epidemia. Ofiarą jej padło trzech chłopców z mojej szkoły; ucierpiała skutkiem tego na opinii i nie mogła już utrzymać się dalej. Naraziło mnie to na dużą stratę pieniężną; ale żal mi tylko zmarłych dzieci; dla siebie nie żałuję tego, bo mam czas oddawać się moim ulubionym badaniom i znalazłem tu obfite pole do studiów nad botaniką i zoologią. Siostra dzieli moje upodobania przyrodnicze. Mówię to, żeby panu ułatwić rozwiązanie zagadki, nad którą pan zastanawiał się, patrząc na oparzeliska.	Miłość, Małżeństwo, Pieniądz, Bieda, Pozycja społeczna	Może panna Justyna chce z bliska popatrzeć, jaka zaraz na Niemnie śliczna iluminacja będzie?	Mój kordelas pokaże im, kto tu rządzi!	Najf. Najf.	Najpierw do Paryża; tak będzie najlepiej... Wyjdź pierwsza i zobacz, czy tam kogoś nie ma.	Naturalnie!	Ni. We dworze to musi jest, ale nie u nas.	Nic, moja droga	Nie chcę mi się gadać, bo ja tu jedyny od biesów delegat. Jest mi markotno bez łysych kusych. Oberczort jestem i arcydemon. Szukacie wyrazu dla świętej myśli, dla miłowania i dla dobroci. Żadnej świętości nie było nigdy i żadnej dobroci. Po co się rozbijać pośród tych nudnych, zapoczciwionych, samych misztygałów? Nic się nie urodzi z tej waszej plewy. Bytu tajemnicę zakrył ludzkości swym własnym ogonem sam diabeł potężny. Do niego trzeba po prawdę się zgłosić, jemu hołd złożyć, głupstw mnóstwo napłodzić, na które jest wyraz. Z nonsensów jedyny, zorganizowany, lecz podle chciwy i marnie tchórzliwy, to system sowietów. Kosmos się zaciął na ogonie diablim, który należy wprzód obłaskawić, potem uruchomić. Mądrość wyczerpałem, przemowę skończyłem.	Nie strzelajcie w moją stronę!	Niech mi pan wyrzuci tego pijaka za drzwi!	Niechże asanasan (daw.) zawołała porywcza księżniczka.	Nigdy!	Nikt ich nie tknął?	No, już, moja droga!... Wydałaś więcej choć nie potrzebowałaś niczego.	No, no! rycerzu, możecie śmiało dopełnić jej prośby, to drobnostka; idzie tylko o to, ażeby zatłuc jednego łajdaka olbrzyma, a ta która was o to prosi, jest to księżniczka Mikomikona, pani wielkiego, królestwa Mikomikonu w Etiopii.	O Maria Częstochowska, ratuj!	O! to tylko chwilowa zwłoka wiesz przecie dobrze, że nie przestaję uczyć się teologji.	Och, Ekscelencja przepełnia duszę moją radością! Na razie to wszystko, czego się obawiałem.	Och, to nic poważnego, to dopiero siódmy raz	Osiemnaście.	Otocki?	Paciorek. Mogą być i grzechy też. Wszystko, ale z uczuciem. Klęknij.	Paszport zagraniczny, nie totem pogański do kroćset diabłów!	Prosimy. Belu, podaj mi rękę.	Przyszedłem już po kazaniu, powiedali mi o tym, ale myślałem, co jeno cyganią tak la śmiechu.	Przyzna pan minister, że rzecz jest prosta i że nie ma tu żadnego ryzyka. Jedyne ryzyko obciąża Centralę, ale o to rząd martwić się nie ma potrzeby. Jeżeli Centrala nie znajdzie odbiorców na swoje towary, będzie musiała i tak w terminie pieniądze wpłacić. Toteż jestem przekonany, że najdalej za tydzień będę mógł przystąpić do organizacji przedsiębiorstwa.	Samochwał!	Statek, który by tu wpłynął byłby niechybnie zgubiony. Ławice piasku ciągnące się daleko w morze, a dalej rafy podwodne! Niebezpieczna okolica!	Tak jest najlepiej, bo niezbyt przyjemnie grać w kostyumie, używanym już przez drugich.	Tak jest. Konie przywiąż do palika.	Tak!	Tak, i będę niedługo w Paryżu. Przygotowuję się wielostronnie.	Tak, tak, to oliwka, ale patrz, zamiast być skręcony z prawej strony ku lewej, skręcony jest od lewej ku prawej.	Tak, zna ją pan?	Ten lekarz był bardzo uczony. Zajął się on Manuelem i przekonawszy się, że chłopiec ma zdolności, zrobił go swym uczniem. Nudziło się nieborakowi; szukał jakiejkolwiek rozrywki. Manuel zabrał się z całego serca do nauki i otóż dzięki temu potrafi dziś klecić piękne rymy dla młodych pięknych dam.	To i ja z niemi pędź, wyrzucaj i mnie!	To kupmy im grunt gdzie indziej	To lepiej! to się spotkamy! Wy, młodzi, nie umiecie sobie z nim poradzić, obaczym, jak sobie stary da rady! Z różnymi się spotykał, ale z Zagłobą jeszcze nie. Powiadam, że się spotkamy, chyba mu książę Janusz w testamencie zalecił, żeby Zagłobę z dala omijał. Może to być!	Towarzystwo coraz się bardziej ożywia.	Toć i licho gdyby wam to nie było potrzebne na złe, żeby wiedziéć wszystko, tobyście się nie starali o te wiadomości. Patrzajcie go, jeno do wsi wjechał, już wie, że u mnie koni nie ma. To znachor!	Trefny psotnik z waści	Turime ir neturime, pasiekti.? Kas gi galėtų tokią baisią drūtvietę pastatyt kaip ji!	Vigneau dwa takie posiada. Prócz nich ma jeszcze stępaka, na którym jeździ po okolicy, bo handel jego bardzo daleko się rozciąga, a przed czterema laty człowiek ten nie miał nic zgoła miał długi. Ale wejdźmy. Mój chłopcze pani Vigneau jest zapewne u siebie.	W kartyby można grać	Wawelską!	Więc była i eskorta?	Więc już nic nie mamy?...	Wszystkiego, wierzaj mi. Kardynał nie jest człowiekiem, któryby zapomniał, że wywiedziono go w pole i nie omieszka załatwić rachunków z winowajcą, a zdaje mi się, że jest nim pewiem znajomy mój, gaskończyk.	Wyzdrowiał i od miesiąca już chodzi do fabryki.	Zaczekaj pan, ja to zrobię często bardzo bliskim	Zbójcy przy takiej sile to furda czambuły także furda, bo jeśli nadciągną potężne, to będzie o nich głośno, a jeśli mniejsze, to wygnieciesz.	Zdawało mi się, żeś krzyknął.	Zupełnie Stosownie do instrukcji nadesłanej mi przez pana Airy, przed miesiącem wyjechałem z Capetown do Lattaku. Przybywszy tam, zgromadziłem wszystkie przedmioty niezbędne do odbycia dłuższej podróży w głąb lądu: wozy, konie, żywność i przewodników. Eskorta złożona ze stu uzbrojonych ludzi oczekuje panów w Lattaku, a jej dowódcą jest doświadczony myśliwiec, Buszmen Mokum, którego pozwoli sobie pułkownik przedstawić.
Chybaby naród do ostatniego upadku przyszedł i nie był żywota godny, gdyby tacy królami jego mieli zostawać Ale wypocznij waść teraz, a później któregokolwiek dnia pójdziem do pana marszałka koronnego o naszego przyjaciela wypytywać.	A któż winien, że pan nie przychodzi we właściwej porze?!... Sto razy słyszałeś pan, że do Maleskiego należą miesiące parzyste, a do Patkiewicza nieparzyste...	Jestem całkowicie pańskiego zdania Do tego była dziś onieśmielona, ale zobaczycie, że ona może być urocza.	Możecie przyjść rano do mnie do domu.	Obaj mieliśmy po dwadzieścia lat i bujne włosy, ale pan był ten lepszy i jak mi pan położył rękę na ramieniu, to właśnie dlatego, że się pan uważał za lepszego, chciał mi pan dać do zrozumienia, że dziewczyna, z którą tańczyłem, nie jest dla mnie odpowiednią partnerką.	Umilknij Biada ci, kobieto iżeś się uczynić chciała sędzią mężczyzn! Biada ci także, kobieto, będąca żoną moją, iże obrażasz tych, których dłoń ściskam ja, twój mąż. Cóż ci do tego, że kawalerowie wtrącili majorową do więzienia? Czyż nie mieli prawa? Nie pojmiesz nigdy, jak to rani serce każdego mężczyzny, gdy się dowie o wiarołomstwie kobiety. Czyż zamierzasz także pójść tą śliską drogą, że ją bierzesz w obronę?	A czy i teraz zabierzemy się do pracy?	Ano, może teraz się weźmie do tego	Czemuż nie do Dülmen? Po cóż egzystuje to zamczysko? Wydaję rokrocznie parę tysięcy marek na reparację. Niechby ciocia obejrzała z bliska gospodarstwo pana rządcy.	I on ciebie lubi. Przyjeżdżał odwiedzać dziadzia. Pytał się o ciebie, kiedy wracasz, nawet jak na niego bardzo serdecznie. Ale go teraz nie ma w domu. Pojechał do Berlina. Mówił, że po zaręczynowy pierścionek.	Mamy więc dosyć czasu na przygotowania przed nadejściem lata Sądzę zaś, przyjacielu, że będąc zmuszeni zbudować na nowo statek, powinniśmy mu nadać większe rozmiary. Przybycie szkockiego jachtu na wyspę Tabor jest rzeczą bardzo niepewną. Możliwe nawet, że przypłynął już przed kilkoma miesiącami i po daremnych poszukiwaniach śladów Ayrtona odpłynął z powrotem. Czy nie byłoby zatem wskazane zbudować statek, którym w razie potrzeby można by popłynąć na archipelagi polinezyjskie lub do Nowej Zelandii? Co pan o tym sądzi?	Jest, panie.... w pięć dni po wyjeździe powrócił, mocno skwaszony, widocznie i on miał w podróży nieprzyjemności. Na nieszczęście, żwawszy jest od swego pana i dla niego to wszystko do góry nogami przewraca, a przypuszczając, że gdyby prosił, mógłby doznać odmowy, więc bez proszenia bierze, co mu się podoba.	Och w tym jestem arystokratą. Nie mógłbym nigdy kochać kobiety, którą aktor całuje na oczach publiczności, kobiety, którą „tykają” za kulisami, która płaszczy się wobec parteru i mizdrzy się do niego, która tańczy, podkasując spódniczki, i przebiera się po męsku, aby pokazać to, co ja pragnę sam jeden mieć prawo oglądać. Albo gdybym kochał podobną kobietę, opuściłaby teatr, a ja oczyściłbym ją moją miłością.	Ketling! Ja przecie wiem, żeś ty porządny człowiek, tylko tych waszych manier wyrozumieć nie mogę. Za moich czasów szło się do dziewki i mówiło się jej w oczy tym rytmem: „Chcesz, to będziem żyli w kupie, a nie, to ja cię nie kupię!” I każdy wiedział, czego się trzymać... Kto zaś był ciemięgaciemięga (przestarz.) wygadany. od siebie posyłał. Ofiarowałem ci się i jeszcze ofiaruję. Pójdę, przemówię, responsrespons (łac.)	Może jednak Petroniusz wygadał się tylko przed Neronem przy jakiej wieczerzy, że widział u Aulusów zakładniczkę Ligów, i Nero, który jest zazdrosny o swoją władzę, zażądał cię dlatego, że zakładnicy należą do cezara. On zresztą nie lubi Aulusa i Pomponii... Nie! Nie zdaje mi się, by Petroniusz, gdyby cię chciał odebrać Aulusowi, chwycił się takiego sposobu. Nie wiem, czy Petroniusz jest lepszy od tych, którzy otaczają cezara, ale jest inny... Może wreszcie prócz niego znajdziesz jeszcze kogo, kto by się chciał wstawić za tobą. Czy u Aulusów nie poznałaś kogo z bliskich cezara?	Dziękujemy wam pięknie za dobre słowo Majster by strasznie swarzył, gdybym nie wrócił dzisiaj; dy znacie Glasera, łacno się gniewa, a gdy zły, to wali, czem popadnie.	I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się za ciebie modlił, ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra	Na Boga! co pani jest? Niech mi pani powie, może się co zaradzi.	Nie; upewniam pana, że to nie fantazja. Czy trwa on w swym uporze i pretensji swych nie chce się wyrzec?	To i czegoż odprawiać się?	To się rozumie...	Ewaryście? Nieźle i mogę się zgodzić. Najmniej jest szkodliwa spośród towarzyskich nabytków w Toledo. Przeważnie milczy i gzić jej się nie chce. U ludzi zaleta niezwykle rzadka. Nie wiem tylko po co, tuż niemal przed zgonem, każesz mi zmieniać przynależność moją?	Słuchaj tedy, żołnierzu: skoro nie twoja głowa ma ratować kraj, to zostaw to mojej i ufaj!	Nie wiesz. No i pewnie. Wąsów asan całych nie masz, to skądżebyś miał znać się na całej prawdzie! Ale nie o to idzie... Słuchaj no, mości panie, gdzież to zamierzacie podziać owe graciny nieboszczyka ze dwora, choć ich ta tyle, że by żydowska koza uciągnęła? Zabierzecie toto w Sandomierszczyznę? Widziałem tam chomąta, siodło, rzemienia fornalskiego coś niecoś. Kiepskie to wszystko, ale jakby niedrogo, to bym kupił. Mówili mi tu, że to niby asan dysponujesz, jak i co.	Ach! dziś popr.: uporczywie. oczami, w których teraz palił się ciemny blask posępnego zapału.	Ale jak się pan dowiedział o moim adresie?	Ależ, mój drogi. Jeśli my to słyszymy, to ktoś będący w przedziale sąsiednim mógł nas doskonale podsłuchać!	Boże! że to i dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem coś nowego!...	Czy pani miała tak ścisłe informacje o moim sprawowaniu się tam?	Dostał ja na koniec z domu on wyglądany respons i pan miecznik mi w nim rememoruje, jako Krysia miała już trzy czy cztery lata, kiedy ją w jasyr zabrano. Tedy to na żaden fason nie może być panna Hedwiga.	Gorzałki bym się z wami napił na zgodę	Ja nie, ja nie... ja nie dam, bo nie mam. Ale Judenrat te pieniądze spod ziemi wykopie. Okradnie kuchnie dla żebraków. Trochę zaoszczędzi na chlebie kartkowym, to dwa. Reszty dopełnią rekwizycje, starczy.	Jestem ci za to wdzięczny, Sawiniuszu.	Lecz to dopiero początek.	Milcz. Czy twój ojciec jest czarownikiem?	Mój Nieczujo! Zniknąłeś gdzieś jak kamfora; czy nie myślisz się nawet pożegnać?	Nie W naiwności d’Esgrignona było coś z prowincjonalnego dudka, na czym spostrzegłam się nieco za późno lub za wcześnie, jeżeli wolisz.	Nie bój się.	Nie to złoto.	Nie, zaiste to MiksarchagewasMiksarchagewas	No, kiedy tak, to ja go umieszczę na liście chrześniaków Niech ma marraine’ęmarraine (fr.)	O tak, powinnaś tego sobie raz na zawsze zabronić, bo takie głupstwa często źle się kończą.	O to jesteśmy spokojni. A teraz pozostaw nas samych.	O, gruby! U mnie jest wyrostek Piotrowicz i biję go co dzień w gębę, bo ladaco.	Tak, lecz wtedy nie byliśmy na stopie wojennej; wtedy pan Buckingham był naszym sprzymierzeńcem a nie wrogiem; to, co chcesz zrobić, wyglądałoby na zdradę.	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	To było wgniecenie podstawy czaszki! Puls zanikł niemal zupełnie.	To dziw tylko, że jeszcze żyje.	To moja matka Nie palę światła, bo staruszka i tak nie widzi. I nie bardzo słyszy. Zgadnij, ile ma lat?	To pani nie wiesz, gdzie oni są?	Wiesz dobrze iż kazałem ci kłaść się przed zachodem słońca i zabroniłem wystawiać się na chłód wieczorny i mówić. Jak śmiesz śpiewać?	A jo!	A wojska siłasiła (daw.)	A! odparł Genestas	Aktora, nie wiem. Ale wiem, że żadnego aktora nie równa z Bermą, którą stawia ponad wszystko. Czy ją pan widział?	Albo co?	Bravo! bravissimo! aby na mnie ściągnąć podejrzenie!... A przyczyna, jeśli łaska?	Byłem.	Co mi powié moja kochana mateczka?	Co za głupie pytanie. Przecież o tym nie wie nawet nasz dziadyga. Dobranoc. Pcheł u was dużo?	Czego chcesz?	Czemuż nie mogłem zabrać tej książczyny i dać z nią drapaka?	Czy grasz?	Czy mamy wiosła?	Dlaczego dziwne?	Dlaczego nie?	Hrabia Pioś Majcherek!	Jesteś pan bogaty?	Kto? tu: hipnotyzer..	Mości książę, choćbym też i co dzień był wysyłany, zawsze libenterlibenter (łac.)	Może pani nalać likieru?	Może...	Mówi pan o tym przejętym liście?	Nie mam ojca, nie mam nikogo. Nikt nie przyjdzie.	Nie wiem doprawdy, co mam pani odpowiedziéć, abym jéj nie uczynił zawodu Nie byłem dotąd narażony na konieczność zarobkowania.	Nie! Niech ją wszyscy djabli...	Nie! nie wybaczę. Nie jesteś młodzieniaszkiem, który wczoraj złożył śluby. Jesteś przeorem, kierownikiem kilkuset dusz. Nauczycielem młodych. Włosy ci siwieją. Od iluż lat żyjesz w klasztornych murach?	Nie. Widział pańską matkę. Pani Valmérasowa zaskoczyła go, gdy wychodził.	O!... widzicie ją, babę!...	Ot, czego nam trzeba, majorze! akurat czego trzeba! Z tysiącem podobnych zuchów moglibyśmy stawić dzielny opór najlepszym żołnierzom Boney’a!	Pamiętam.	Panie Borowski	Po ziemsku patrzysz na te sprawy Naszej ziemi naprzód było potrzeba wiary świętej i światła, nie pytaliśmy i nie pytamy kto je nam przynosił, bo bez nich życia nie było. Krzyż nas wyzwolił od zagłady, od zawojowania przez Cesarstwo... Pierwsi Benedyktyni, pierwsi mnisi i kapłani niemieccy, czescy, francuzcy, włoscy przecież nas nie porobili niczem innem tylko chrześciany...	Poczekaj, andrusieandrus (daw.)	Prosto ze studni!	Sam?	Siódmy.	Stryj powiedział, że mnie zabezpieczy.	Słusznie... słusznie... jakoż mogłoby być inaczej! Regina angelorumRegina angelorum (łac.)	Słyszałeś, Gösto, co pastor ogłosił dziś z kazalnicy?	Tylko mi pani tego nie mów, panno Magdaleno.	Uczyniłam dla ciebie wiele, bardzo wiele! Mógłżebyś kiedy o tem zapomnąć?	Widziałeś Marka?	Witam pana, witam	Więc był ten pan, wziął Jędrka?	Więc siadaj.	Wszystko mówiłem. Prosiłem, błagałem, stawiałem mu przed oczy, że niegodnaniegodna	Zaraz spoczniemy!...	Że chce mnie poślubić.	„A ja tu jestem”
A tak, właśnie; i wiele było i takich, co się nikt o nich nie spytał, nie wiem, z jakowej tam racji, czy że im Tatarowie ubili familięfamilia (z łac.) zniszczenie; rozpacz. i afektemafekt (z łac. affectus) powieda tak powieda ptaszek., co go złe chłopcy z gniazda precz wytrzęsły. Niewiasty po kolei to lulały, przynosiły temu trochę mleka, ale wziąć nikt nie śmiał; każdy wolał brać starsze, bo to już łatwiejszy odchówek, a to było takie subtelne, że i dotknąć strach, i szatki były na tym bardzo pańskie. Dorotea tedy czekała jeden dzień i drugi dzień, i trzeci, aż obaczy, że ani żadna matka do tej odrobiny się nie przypytuje, ani żadna inna nie przygarnia, tak czwartego dnia zabrała jakby swoje i mnie tu przywiezłaprzywiezła	Droga pani w imieniu własnym, tu obecnej mej żony i dzieci, nie potrafię wyrazić się lepiej jak słowami poety: „Czółno nasze na brzegu, ale łódź na morzu”.	Wina by to była nie do odpuszczenia, miłościwy panie gdybyśmy na to pozwolili. Jużem mu tam piechoty posłał i działek, bo że go będą wykurzać, to będą! O Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!	Nie ruszę się z miejsca, aż mi nie oświadczycie, że mogę w przyszłym roku zamieszkać z wami.	Ależ ja niczego się nie domyślam, o nic nie posądzam! pytam po prostu i bynajmniej własnego nie wyrażam zdania. Owszem, staram się tylko wywieść z tego, co słyszę, niejakie wnioski. Zatem nie wspólne rozrywki? Miło mi to wiedzieć.	Nie Exegi monumentum, drogi Porriquet, dokończyłem wielkiej stronicy i pożegnałem się z nauką na zawsze. Zaledwie wiem, gdzie się znajduje mój rękopis.	Niech się pan nie martwi, kochany Maksymilianie, już oni się na tym znają.	Na rycerską cześć i na klejnot!	O, jam już widział sto... i jeszcze raz sto pór deszczowych! Zanim Hathi stracił mleczne zęby, jam już pozostawiał za sobą znaczny ślad na piasku! Klnę się na Pierwsze w świecie Jajko, że jestem starszy od wielu drzew i że widziałem wszystko, co w ciągu wielu lat działo się w dżungli!	Inaczej nie ma sposobu, boby kużden w derdy leciał za Pilicę, robić by się żadnemu nie chciało.	Chuchnijcie na mnie!	Nie, papo, ale...	Nie, nie... nie chcę słuchać	Tak tylko cztery razy: jeden u pana de Cregny; drugi u mnie, na wsi, w moim zamku... kiedy jeszcze miałem zamek; a trzeci u pana de Tréville, czem w podziwienie nas wprawił; czwarty raz nareszcie, w szynkowni padł na mnie i przegrałem sto luidorów i kolację.	Fakty nie zawsze wystarczają. Trzeba jeszcze znać pobudki, okoliczności. Strasznie mi przykro o tem mówić, ale uważam to za swój obowiązek, bo nie wolno mi wygodnem milczeniem zwalać winy na Tomka. Widzi pan, on tu wcale nie zawinił. Tylko ja, tylko i wyłącznie ja. Zaczęliśmy żyć ze sobą, bo ja tego chciałam...	Nie, powóz jest zajęty przez pewnego para Francji, zięcia pana Moreau, barona de Canalis, jego żonę i teściową. Zostało mi już tylko jedno miejsce w środku.	Hm? Mości Panowie! na co ta kłótnia? czyli!	Z tych świeżych tropów, wyciśniętych na tej podmokłej trawie.	Co się stało? Nie miał mu kto ugotować jedzenia?	W taki sposób nie dogadamy się ze sobą, mój Szwejku Znacie Ganghofera?	Na miły Bóg! toż tu przed królową wystąpią nie tacy jak ty, ale rycerze w świecie najsławniejsi. Będzie gonił Zawisza z GarbowaZawisza Czarny z Garbowa rycerz, brat Zawiszy Czarnego., i Dobko z Oleśnicy, i taki Powała z TaczewaMikołaj Powała z Taczewa rycerz, uczestnik bitwy pod Grunwaldem., i taki Jaśko Naszan, i AbdankAbdank a. Awdaniec (1352–-1430), marszałek dworu królowej Jadwigi, w bitwie pod Grunwaldem wystawił własną chorągiew., i Jakub z KobylanJakub z Kobylan	Chodźmy prędzej, bo się spóźnimy na przedstawienie.	A tak, Fiszman... który niejednokrotnie pożyczał nieboszczce pieniędzy na pański podpis, no... i jej...	Kto się tam od Niemców czego dobrego doczeka! Lichtenstein też mógł prosić króla o łaskę a dlatego nie chciał nic uczynić...	Która w każdym razie mogłaby nie być własnoręczną	Czemuż starosta nie zrobi obławy, kiedy wie, że w tym lesie zbójcy grasują?	Ech... Pan kupiec sobie kpi. Kto by nie znał dziedzica? To przecież Mendel, czarny Mendel!	Owszem, doceniam... ale nie traćmy czasu, chcę ci opowiedzieć o Jasiu.	Dotąd nie, bo w Światopełka wierzą iż przybędzie	Och, tego nie powiedziałem.	Pozwolisz mi przewielebność wasza przypomnieć sobie, że już jedna królowa polska, Jadwiga, poświęciła się raz dla kościoła i ochrzciła całą Litwę białą ręką swoją!	Z nikim nigdy nie mówię o ostatniej, tylko z nią samą. Tym się różni od swych poprzedniczek.	Mamusia Sary wie o wszystkim Tak samo i moja mamusia... ta druga... bo w naszej szkole moją mamusią jest Sara. Tam koło niej są świecące gościńce i całe łany lilii i każdy może je zbierać. Sara mi o tym opowiada, kiedy mnie kładzie do łóżka.	Któż ją może wiedzieć. Pewno zjadła coś nie takiego.	A więc, powiesz mi... nie moją, twą własną przyszłość... Co ciebie czeka w téj chwili? co zgotowano dla ciebie?	Tak jest, panowie w osiemdziesiąt dni, od chwili otwarcia odcinka kolei między Rothalem i Allahabadem. Oto jak się przedstawia marszruta ułożona przez „Morning Chronicle”:	Co najmniej czterdzieści siedem lat Przepuklina była podwójna i wielka. Świetnie! Zaczynam wprowadzać ją przez ucisk. Chociażby się tylko bardzo lekko naciskało ją ręką, po pół godzince tej pracy ma się krzyż i ramiona jak połamane. A dopiero po pięciu godzinach i po dziesięciokrotnym powtórzeniu tego zabiegu udało mi się wprowadzić przepuklinę do wnętrza.	Ty mi nie wierzysz. Znam cię, mój chłopcze, ty łżesz jak świeżo upieczony król.	Napewno Przecież mamy razem uciekać do Gdańska.	Przycisnął usta do jej dłoni...	Jakie? jakie?... Przede wszystkim zamknąć tych wszystkich kacykówkacyk nieformalna grupa osób wspierających się wzajemnie w dążeniu do stanowisk i kariery. kapitalistów	Ach... tak się boję!	Czegóż się śmiejesz?	Daruj pan moją furia francese: cały zmieniam się w słuch	Hm... Anim przypuszczał, że święci księgi pisują... Cóż to ma jednak oznaczać?	Jakto! poważonoby się uwięzić człowieka, zostającego w służbie Jego Królewskiej Mości?	KongKong drze się baletmistrz.	Polecam się jego pamięci! grzecznie kłaniając się rzekł Baucher.	Przyjechał się wam pokłonić, matymaty (ukr.)	Kochany panie kapitanie! tośmy tutaj się zeszli? Podobno trzeba będzie pożegnać się z życiem?	Co ty bredzisz?... Przestań mi natychmiast!... Ty byś w tej chwili i wróżką być mogła Tylko naokoło takich wieszczeń musiałyby się chyba odbywać dzikie poszczęki mieczów i tarcz.	Cóż o tem sądzić Sen to jest jako drugi: sen mara, Pan Bóg wiara, o czem za dnia człowiek myśli, to mu nocą powraca mimowoli. Za duszę Kurosza mszęby odprawić.	Ja bym dla waćpanny i truciznę wypił...	Czy mylę się, czy istotnie w głosie twym drgnęła ironia, gdy powtarzałeś dwa te słowa?	Bądź co bądź to mój obowiązek. Z tego powodu nawet odwlekam wyprawę, choć tam może przyjaciel mój mnie potrzebuje.	A więc poproszę pana, abyś słuchał mnie ślepo.	Ano przecież sam powiedział, Kazimierz Korycki, erbu Prus.	I ty nazywasz to czyśćcem Sancho! nazwij to raczej piekłem lub czymś gorszym jeszcze.	Aha. Chcesz być mądrzejszy od milionów ludzi?	Dobrze, panie doktorze.	Huck, czy potrafisz trzymać język za zębami?	Cześnik zawsze żartuje.	Czy widziałeś pana Barrymore’a?	Jak lukrecjęlukrecja wtrącił dość cicho Profesor z niewzruszonym wyrazem twarzy.	Już z żonatym?	Tuż za rogatkami, pół mili dalej, w Auteuil.	Zrobiłbyś tak? Powiedz, zrobiłbyś tak, gdybyś o tym pomyślał?	Śpiew szedł z góry, jakby z drzew albo jeszcze z dalsza nawet	Gdzie siedzą?	Jutro będę u niego.	Kogo?	Lotnikowi z Warszawy! Gdzież on?	Ona, bogini, Kameleon...	Przyjdź, oblubienico moja!	Tak. Wiemwiedzieć (daw.)	Trzeba ją wprzód ocucić z omdlenia.	Tylko tak, panno Tunko, tylko tak.	Widzę wielkiego, a za nim trzech mniejszych.	Wiem. Czuję. Wino pan pił.	Z tym wszystkim widzę w jego postępowaniu wiele sprzeczności...	A co? Barchan?	A kiedyż jego ślub?	Broń huknął Zyndram z Maszkowic. dodał.	Chciałbyś zostać żołnierzem, Czeklesie?	Cicho no, cicho, mości Olbromski... kapitanie...	Dwie!	Fiu!... fiu!... A co myślisz robić?	I ręce, i włócznie, i krowy?	Jaką Luizą?...	Mam rozmaitą broń i pistolety	No i co pan powie o naszym zakochanym?	Pan... pan... Więc to pan!	Poproś.	Poszedł!...	Powiedziałem to.	Toż musiałeś widzieć tam i Buonapartego?	Trup rzekł.	Uniewinnia?	Zapewne	Zjemy kolację.
Sam bym się był pomścił, gdybym był zdołał cImię, Upiórhoć nie jestem rycerzem; ale, dalipan, nie ode mnie to zależało, choć i poprzysiągłbym, że ci hultaje, co się bawili moim kosztem, nie są widmami, ani zaklętymi ludźmi, jak pan powiadasz, ale rzeczywistymi ludźmi z ciała i kości, jak my, i pamiętam dobrze ich nazwiska. Jeden się nazywa Pedro Murtinez, drugi Tenorio Hernandez, a dobrze słyszałem, że nazwisko gospodarza Juan Palomegne. Widma nie są chrzczone, panie, nie mów mi pan więc, że to czary nie dozwoliły panu wdrapać się na mur lub zsiąść z konia. Rycerz, SługaCo do mnie, widzę najjaśniej pod słońcem, że im więcej szukać będziemy przygód, tym prędzej napotkamy na taką, co nas życia pozbawi. Za łaską Boską nie rozeznamy wkrótce lewej nogi od prawej. Dalipan, najlepiej i najpewniej, według mego maluczkiego pojęcia, powrócić do naszej wioski właśnie teraz w porę żniwa; bo niedobre nasze żniwa na cudzych polach, wpadamy ciągle z deszczu pod rynnę, coraz to gorzej, miastomiasto	Chodźże, głupia, chodź! Teratera (gw.) mnie. we wszyćkim słuchaj kiejkiej (gw.) dla. ciebie nie będę i krzywdy ode mnie nie zaznasz.	Ależ nie! Obciera nos.	Nie, nie. Czarodzieje biorą, a nie dają: oni ludziom szkodzą, a wróżki pomagają.	To, co mówiłam ojcu wczoraj, że go nie kocham i nie pójdę za niego	Dałabym nie wiem co, żeby Ignasia zobaczyć, ale doprawdy, że łatwiej fortecę zdobyć, niż się do niego dostać. I nie rozumiem, dlaczego panna Helena tak go broni przed ludźmi, nawet tak życzliwymi, jak my.	Nie, Pawle, nie chcę w najmniejszym stopniu być ci zawadą. Przepraszam cię też za moje impulsywne odezwanie się o twoim wyjeździe. Gdybym zastanowiła się nad tym, na pewno przyznałabym ci od razu słuszność.	Śmierdziała Ale jak nie miała śmierdzieć? Przecie chyba już żadnego prawdziwego tytuniu na świecie nie ma. Ostatnią paczuszkę tytuniu posłał mi syn, niby profesor, w czterdziestym dziewiątym chyba... Nie?	Szkoda, że nie mogę wyrazić swojej wdzięczności tak, jak chciałbym!	Po nocy nie mogę rozeznać zwłaszcza że nie na UpitęUpita (lit. Upytė)	Posłuchaj mnie a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je mógłby uczeń szkoły elementarnej.	A to nie rozgorzała? Powiadaj, coście o niej między Niemcami słyszeli.	To przesąd nielicujący ze świętością tego miejsca; nie powinnaś, siostro, dawać do siebie przystępu podobnym baśniom.	Obawiam się, że jednak naprawdę ja winien nie jestem.	I dlatego jestem pewna że to tylko pretekst. Starzy ludzie, kiedy kochają, stają się tyranami. Mój teść po prostu nie chce, aby jego wnuczka wyszła teraz za mąż.	Moje długi niech panią nie interesują Jeżeli pan Wokulski, zwyczajny szlachcic, mógł w ciągu paru lat zrobić miliony, człowiek z moim nazwiskiem potrafi spłacić czterdzieści tysięcy długów. I ja pokażę, że umiem pracować...	A ty, smyku, dlaczego jeszcze nie śpisz?	Nie potrafisz być normalna, dobra?	No to i nie trzeba oddawać.	Należało oznajmić, że pan przerywa posiedzenie. Jednakże pan tego nie zrobił.	I nic mi o tym nie powiedziałaś!	Nie, proszę pana.	Przenigdy! Ja nie chcę!	Nie widzieliście? To popatrzcie na niego! O, o, o, ten paser!	Nie wiem, milczałem. Co mam teraz uczynić, ojcze?	Pisała do mnie matka Tam u nas na Morawach, koło Hustopecza i w okolicy, mocno się sierdzą na Czechów. Że to heretyki, bezbożniki i niedowiarki, że wynajdują jakichś nowych bogów i jeszcze to i owo. Zastrzelili tam gajowego za to, że Czech. Wszędzie się kotłuje.	Chodźmy dalej. Tu jeszcze nie ma rzeki.	Mieszka pan sam, po kawalersku? Nie chciałbym pana narażać na nieprzyjemności.	Nie przerywaj, bo właśnie ten wypadek świadczy o twojej szlachetności. Więc kiedy po tej aferze wrócił chłopak na wieś, padł mi do nóg...	Nie mam prawa o tym mówić lecz Malbork jest źrenicą oka Zakonu, jedynym zakątkiem, z którego spokojnie Plauen mógłby misję nawracania ludów prowadzić.	Rabbi! Czy ty i wszyscy, którzy z tobą stoją, będziecie zawsze odpychać nas od tych cudzych płomieni, bez światłości których schną ze smutku serca nasze, a podłym prochem czernią się nasze ręce...	Mnie szczególniej wzrusza panna Ratkowska	Drogie, kochane dziecko że też właśnie ja muszę tak ranić ci serce!... Słuchaj więc... Ojciec ma jeszcze długi wekslowe, jakieś parę tysięcy rubli. Otóż te długi... uważasz... te długi ktoś skupił... kilka dni temu, w końcu marca. Domyślamy się, że to zrobiła Krzeszowska...	Czasem zdaje mi się że zamiera w nas duch wojenny. Proponuję więc, drogi przyjacielu, abyśmy w mrokach nocy i w ciszy naszego więzienia zaśpiewali pieśń o kanonierze Jaburku. Podniesie to ducha wojennego. Ale trzeba dobywać głosu, żeby pieśń była słyszana po całych Koszarach Mariańskich. Z tej racji proponuję, abyśmy stanęli w pobliżu drzwi.	Ach, co za szkoda, że sypialnia pana magistra wychodzi na północ... przy waszym niemocnym zdrowiu...	Przysięgam na moje życie, na mój honor, na dobrą sławę, że nie mogę... Kocham cię...	A do tego jeszcze, uważaj mój najmilszy Feluniu, że jeden z tych mężczyzn jest żonaty! wyrzekła słodko pani Teresa.	Zgadza się, a wszystko to dzięki spadkowi po zmarłym w Peru wuju	Masz rację... Zobacz za co to ludzi nazywają szaleńcami!...	To pod łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.	Jezu, strach pomyśleć, co się wyprawia teraz na świecie!	Ugni! Ugni! chciałby niemal biedz, lecz rany, ba i powaga kapłańskiego syna przytrzymywała go na miejscu... Na znak dany przez Tubingasa dziesięciu ludzi rzuciło się ku oczekującym śmierci jeńcom. Zemsta napadanych i zniszczonych przez krzyżackie zastępy Litwinów, chciała się nasycić kilkoma pozostałemi w ich rękach ofiarami. Przywleczono ich do stosu. Tubingas rzucił kamieniem, padł on na najstarszego jeńca. Stary Krzyżak głowę podniósł do góry, przekleństwo rzucił niezrozumiałe dla obecnych, oczy jego zaświeciły chytrym złowrogim blaskiem.	Cha, cha, cha! Co za sentyment!	Niema jeszcze za co. Gdzie matka?	Bardzo wierzę! Ekstrabaty, tydzień ciupy i pięćset... a ty jeszcze się stawiasz? Beetle, bierz go!	Matusieńko... pobieżemy duchem... ani się opatrzycie, już my tu.	Ostań w stodole, kajkaj (gw.) tu: błąkać się. po nocy.	Tak, ale zaraz okopci się cukier	Boże mój! Toć ja jestem ten Kazio! Krysiu! Tyś moja Krysia!... Już teraz ja bym przysiągł, żeś ty prawdziwa Krysia!	Muszę ja iść jutro do niego.	Bóg daj zdrowie panu de Lorche i ja z nim pojadę do Malborga.	Od trzech tygodni umiem je na pamięć, od trzech tygodni.	Od kilku tygodni.	Co pana tak martwi?	Cóż pan dopiéro powiesz na jéj kawę ze śmietanką!	Jest to kapitał spółki posiadającej teatr bulwarowy albo linię kolejową z jednego brzegu Sekwany na drugi.	Więc czemuż ta komedia?	A to możesz zabrać. Twoje	Ale ja odpowiadam. Zostań pani, proszę	Kiedy tak, więc idę z panem.	Ach! Tak! Więc prawdopodobnie zamieszka w Paryżu. W Paryżu	Taką trzeba ze wsi wyświecić ożogiemożóg (daw.) rzekła w głos Kobusowa.	A co tam?	Musisz pan mieć zapewne kawał cielęciny lub młodej koźliny?	Zaprzeczę, bądź pan spokojny	Macie go przecież tam w tym złotym kielichu.	I jest tu przytém jeden nowiciusz, który ci oddaje swoją duszę.	U państwa Mequinez! Tak, proszę pani, nosił czasem. Tam dalej, w tej samej ulicy.	Ale niebawem odejdziemy stąd precz.	Bardzo panu współczuję.	Bo są zbyt uczuciowe.	Dla samego siebie najbardziej	Panie margrabio, moje postępowanie może być źle tłumaczone.	Tak, a dalej?	Tak? Z takiego kamerdunuz takiego kamerdunu (gwar.)	Trzeba wyłamać	...Który wypuszcza węże ogniste *	A moje uszanowanie, szer mosjeszer mosje (zniekszt. fr.: cher monsieur)	Ależ!	Coże ty prawisz?	Dajże pokójpokój	Dzieciństwo, Przemoc rzekł urzędnik.	Jużci, prawda.	Kasiu!	Kiejkiej (gw.)	Kto ci gadał?	No, a minister sprawiedliwości?	On same tylko nagany rzuca w oczy izraelskiego ludu!	Pani Stein brakuje 15 kopiejek!	Pod Łowicz!	Skądże mogę wiedzieć?	Spotkałem pijanych żołnierzówżołnierzów	Stepan Dziurdzia?	Synu Odkupicielu świata, Boże	Szelma stary!	W jaki sposób?	Wiemy	Zatem	Zatem najserdeczniejsze powinszowania.	Żywiołom... Doprawdy?
To bardzo być mogło i teraz może bym uwierzył w te cuda, gdybym nie widział na własne oczy i nie czuł we własnych kościach, jak karczmarz, trzymając za róg kołdrę, podrzucał mną najtężej na tej piekielnej bujawce, śmiejąc się na całe gardło. Na głupi mój rozum, ja myślę, że tam nie ma czarów, gdzie się widzi ludzi na jawie.	No, wiem ja że ty na mnie gniewna, że ty mnie nienawidzisz, ale to ci powiem, że inny gorszy by był dla ciebie ode mnie. Ja cię tu przywiózł, bo nie mógł inaczej, ale co ja ci złego zrobił? Czy nie obchodził się z tobą, jak się godziło, jak z korolewną? Sama powiedz. Czy to ja już taki zbój, że ty mnie dobrego słowa nie dasz? A przecie ty w mojej mocy.	Tak Lekkomyślnie. Pani jest jeszcze bardzo młoda. Nie wątpię, że żywi pani dla mnie wiele dobrych uczuć. Rozumiem też, że wydają się one pani czymś godnym miana miłości. Ale się pani myli!...	Nie, nie, mój kochany Edmundzie, mój synu, moje dziecię, ale nie spodziewałem się ciebie... To radość, wzruszenie, żem cię zobaczył tak niespodziewanie. Ach! Boże wielki, zdaje mi się, że umrę...	No, na to jest rada	Pani Wando! Niech się pani nie gniewa, jestem doprawdy tak wzburzony, że już nie panuję nad sobą. Ach! Po co pani do tego rękę przyłożyła!	Ależ bynajmniej. Gela rozczarowała się też niemało, gdym ją potem zapoznał z Ariostem i przeczytał jej ustęp opisujący, jak ów idealny rycerz po uwolnieniu Angeliki bierze ją poza siebie na konia i galopuje do lasku, gdzie pożerany widokiem jej piękności, zrzuca z siebie gorączkowo i niecierpliwie zbroję i...	Nie mamy żadnych wieści Jednego tylko jestem pewien, a to, że nas już nie śledzono przez te dwa dni ostatnie. Wychodziliśmy zawsze pod opieką tajnego policjanta, który nic podejrzanego nie dostrzegł.	Bynajmniej. Ale zastanawiam się, dlaczego to pani uczyniła?	Co mama na to powie?	Czyż teraz nie można iść na łąkę?...	Dla Boga! Czas! Czas! Nic tu już nie wskóram! Miłujeszże mnie choć na obwinięcie palca?	Jednak na Marcelin w małym, ale za to w doborowym towarzystwie toś miał w zeszły czwartek.	Nie żeń się nigdy, Dorianie, z kobietą o włosach koloru słomy	Niech się podrze! Nie puszczę! Wolejwolej (daw.)	To prawda. Ale nie mogę słuchać, jak ludzie wyklinają go niczym ostatniego diabła, a przecież on tego nie zrobił!	Miał... miał kaftan w żółte i czarne pasy... takiż czepek i fartuszek czerwony z niebieskim... Już nie męczcie mnie... wróćcie mi zdrowie... Zlitujcie się... będę wierna waszym bogom... Czy już wychodzicie?... O, niemiłosierni!...	Panie Marcinie! Nie spodziewałem się tego!	Co się to z was zrobiło, mości Unglücku? wyglądasz jakbyś się ożenił? Hę?	Nic nie chcę, tymczasem go zatrzymaj panie marszałku, oddasz mi jak się, da Bóg, zobaczym. Pierścień ten z rannym żołnierzem podawany z rąk do rąk, zakończył niewesołą wieczerzę, a choć wzmianka złowroga była całkiem przypadkową, kilka czoł pochmurniało, N... westchnął.	Nie nie, nie jestem już zmęczony i mogę mówić. Musimy rozstać się z sobą Bardzombardzom cię kochał	Błażeju, nie rób pana Prudhomme, moje kochanie, wiesz dobrze, że nikt tak nie ceni dowcipu jak ty.	To już jest tajemnicą urzędową, daruj, pani. Jeśli jednak ktoś z państwa miałby jakie zlecenie do Paryża, proszę powiedzieć; jeden z moich przyjaciół dziś wieczór właśnie tam wyjeżdża i chętnie to załatwi.	A osobliwie też z tobą, kotku angorski, ceremonii nie będę stroiła.	A to co jest?	Że się mniej kocha.	Ależ tak, od bardzo długiego czasu, który mi się wydawał bardzo krótki; długi chyba dlatego, że opóźnił chwilę ujrzenia pani.	Ani mięciéj, ani lepiéj ale mi tu swobodniéj, alem tu sam, a ty coś był kiedyś wolnym w swych górach, możeż się temu dziwować?	Niewątpliwie bo Adam miał głowę i włosy i zdaje się, że jako pierwszy człowiek, pierwszy musiał poczuć świerzbienie.	Powtórny atak miłosnej furii tak bardzo przeraził, że ogarnęły mnie dziwne płomienie. Duszno, gorąco! Proszę to futro zdjąć mi teraz z ramion.	A widzisz Widzisz, używa tego rodzaju przenośni. Osobę własną spaja z wielkimi niedolami i tego imienia używa chętniej niż innych. Wszak to nikomu nie szkodzi.	Tak jak nic niéma! Kropelkę z siebie puści i żeby ją zabić więcéj już nie da! Dziecku, jak rozkrzyczy się, niéma czego w gębę wlać...	A więc mnie nie chcecie i gardzicie naszą ofiarą?	Atak już się zaczął?	Bo i „Nautilus” osiadł na mieliźnie.	Bo muszą one przejść przez stan czysto ludzki, zanim się podniosą i wyzwolą z więzów materii.	Bóg mi uczynił tę łaskę, że pozwolił mi zrozumieć, jak bardzo grzeszyłam wobec niego, wobec dzieci, męża Nigdy mnie nie kochał tak, jak myślałam wówczas, że ty mnie kochasz...	Chciałeś się zabić u mnie	Co słyszę! Mężny kapitan Zerwiłebski w służbie nikczemnego tyrana? Przyjaciel mój, kapitan Zerwiłebski, na żołdzie uzurpatorauzurpator urągliwie wykrzyknął Lulejka.	Czego się tak spieszą?	Cóż tam u was słychać? pani Ryżyńska była wczoraj bardzo zmartwioną; jakże się ma dzisiaj?	Dajcie mi pokójpokój odpowiadał tamten na wszystkie pytania.	Jezu, a tom póki życia takiego cudaka nie uwidziała!	Jutro dowiemy się prawdy.	Nie trzeba możesz odejść.	Nie!	Nie, w ciągu roku.	No to chodźmy! Szybko!	Powinnaś go pani skarcić za to!	Więc ludzie zastawiają pułapki i na ludzi?	Złością ze starym nie wygra!	Zamężna? Przypomina mi pani powiedzenie nieboszczyka Michaud; miewał kapitalne odezwania! Wybierał się do Palestyny, przyjaciele zaś przedkładali mu jego wiek, niebezpieczeństwa podobnej wyprawy etc. „Wszakże pan jesteś żonaty?” „Och! tak niewiele!”	Boże broń! Cudze! Darmozjad! Już cztery lata, jak mi zostało na karku!	Czy żołnierze byli źli na niego?	Nostromo odwrócił się szybko, chwycił doktora za ramiona i przybliżył twarz do jego twarzy.	Powinno się właściwie czyścić wulkany jak kominy	Ser? rzekł Sancho na przekór wszystkim czarownikom. Zobaczymy, czy nam przeszkodzą przy jedzeniu.	To jakiś konający chrapie	Trzeba to przenieść do pokoju panny Klary	W jaki sposób mogło to dojść do wiadomości pana Karola?	Drap sam siebie. Jeśli zdrapiesz własne pryszcze, zniszczysz, co w tobie jest najlepszego.	Ale prawda, że mam ruchliwy umysł?	Ho, ho, panowie z powinszowaniami	Jaśnie pan starszy do marszałka dworu. Każe przywieźć bardzo dużo kwiatów... tylko białych... Pogrzeb we środę.	Pan czekał?... przepraszam!...	Powiedz mi czy odnajdę Ryżego Byka w zielonym polu, jak mi obiecywano?	Trzeba było jechać po nią, przebaczyć i zabrać do siebie	A czy pilno?	Ależ dlaczego? Dlaczego?	Ależ ja lubię ludzi uczuciowych.	Cóż za wcieranie czeka tego malca od państwa Moreau!...	Ewuś... Ewo... przepraszam... bardzo, nad życie... Miałem pojedynek z tym... draniem... Szczerbicem...	Kiedy wam mnie żal, panie Fok czemuż mnie siłą pod kluczem trzymacie i z mieczem nade mną stoicie jak nad złoczyńcą?	Pełnia winy może być tylko tam, gdzie istnieje premedytacja.	Zapłać mu pensję do końca roku	A dlaczego pije?	A Łapa! Wróciło psisko od Antków!	Babinicz! dziś popr. forma Ms. lp: oddziale.. I cała nieprzyjacielska wataha wykręca w prawo, chcąc umykać ku swojej piechocie.	Chodź, chodź Wiesz? Matka Mańki umarła? Widzisz, ja żyję.	Co wuj myśli o tej sprawie?	Ha, w takim razie...	I co?	Jakto?	Kiedyś przyjechał?	Musiałem	O święta Matko... i mnie miłościwa pani chcecie wziąć z sobą?	Oczywiście, tobie i innym Żydom!	Panienka!	Perkowski zwiał, proszę ciebie, a w końcu zostaliśmy we trójkę: ja, Borkiewicz i Sulimczyk, i wiesz co?	Przejęliśmy korespondencję królewską którą Szwedzi zronilizronić	Taak! Właśnie tak opowiadał mi tato... Mój ojciec jeszcze wtedy żył.	Tak! Panienka przede wszystkim!	Tak.	Tak.	Ty masz szczęście!	Wiem pani.	Więc jedźmy tą błękitną.	Więc pozwoli mi pani?	Wypełnię dwie moją recenzją	Zapewne, natychmiast
Eh, nie, panie dziedzicu! Młynarz nie zgodziłby się na to. Nie, powrócą także piechotą.	No, no, nie szkodzi. Nie unoś się zbytnio. Jesteś niezwykle przystojny mężczyzna. Mógłbyś od biedy Orgaza zastąpić, kiedyś w przyszłości, o czym dość poważnie sam ze sobą myślę. Czujesz, że suniemy już po murawie? Słychać najwyraźniej, jak powitalna dla nas orkiestra na marimbachmarimba	O panu, jako o urzędniku i jako o człowieku, miałem najlepszą opinję. Zdolnych, uczciwych i przydatnych ludzi jest mało, bardzo mało i społeczeństwu, narodowi, państwu brak ich ciągle. Nic dziwnego, w dziedzinie materjału ludzkiego prowadzi się gospodarkę rabunkową. Ra-bun-ko-wą! A to jest najgorsze szaleństwo. Ludzi odpowiednich wyrzuca się na bruk, a idą w górę lizusy, hemoroidziarze i inne pierdzistołki. Administracja, skarbowość, samorządy, wszystko obsadzone jest nie ludźmi z męską inicjatywą, lecz kastratami, eunuchami, niezdolnymi do twórczego, radosnego rozmachu. A państwo nie może zmienić się w rupieciarnię paragrafów, biurokratyczną łamigłówkę, w ciuciubabkę dla pierdzistołków, w której każdy z za swego papirku pokazuje drugiemu język i woła „akuku”. Zawsze to mówię. Ale to nie ma nic do rzeczy. Więc co to pan chciał?... Aha! Zatem jest tak: każę sprawę zbadać, pana prezydenta Niewiarowicza rozpytam. Zostawi pan u mego sekretarza, pana Landy, swój adres, w ciągu trzech tygodni wezwę pana. Zrozumiano?	To bestya naprawdę zdolna. Czyś ty uważała, że on jakby się trochę zmienił na twarzy?	Sądzi pan zbyt pochopnie, panie Franku. A nie można rzucać na kogoś kamieniem, póki nie wie się wszystkiego.	Słuchaj, stary, ja mówię: nie wiem, do czego ta rozmowa. Dziśby się może nie zgodziła... ale za pół roku lub rok, to się zgodzi. Gdybyś tam bywał, mógłbyś z nim walczyć, inaczej, powtarzam, ona się zgodzi.	Przystałabym na wszelką opłatę	A co? Taki szwank przy skoku każdemu może się przytrafić, prawda? Żadna eksperiencja od tego nie obroni, że się koń czasem opsnie. Ha! Dobrze, żeście mnie waćpanowie postrzegli, bo mogłabym tu długo poleżeć.	Jeżeliby matka Dory a żona brata naszego Francisa nie sądziła, że nie ma u jej stołu dość miejsca dla pomieszczenia całej rodziny, lepiej by na tym wyszły obie strony.	Na zboczach? Tak, gdyby wasz dowódca znał się naprawdę na rzeczy, oparłby lewe skrzydło o folwark w West Inch, środkowe bataliony umieściłby w Corriemuir, a prawe tam, koło domku waszego doktora, otoczone gęstą linią tyralierów. Przy tym kawaleria musiałaby tak umiejętnie manewrować, żeby przeciąć nam pochód już z chwilą formowania kolumn na wybrzeżu. Niechże nam jednak pozwolą rozwinąć szeregi, potrafimy poradzić sobie z resztą! Najsłabszą stroną terenu jest tamten oto wąwóz: w mgnieniu oka wymiótłbym go armatami i zapełnił swoją kawalerią. Potem piechota runęłaby w zwartych szeregach, i rozniosłaby to skrzydło. Gdzieżby wtedy byli wasi ochotnicy, Jocku?	Nie chcę się tłumaczyć.	Bogatym zawsze lepiej na świecie. Ej, ej! Złotoż to, nie rycerz!	No to nie żeń się z nią!	Do mnie korespondencji nie było?	Najpewniej, żenię się z Waćpanną.	Medyk powiada mi że jeśli wyżyje, to po skutecznych krwie upustach rozum mu się nie pomiesza i potem lżejszym sercem będzie nieszczęście znosił.	Trubadurów nie mamy ale grajkowie nasi nie najgorzej śpiewać umieją. Czy gospodarz pozwoli, by który z lutnistów przyszedł do stołu z piosenką.	Widzi pani, mnie nic nie izwiestnoizwiestno (ros.) nauczyciele. wyjdą z kancelarii i pójdą na etażetaż (ros.)	Nie zawsze lepszej, bo jeżeli gąsienica przemienia się w motyla, to lepiej, ale jeżeli człowiek staje się po śmierci pocztowym koniem, to gorzej. Czy tym razem gąsienica zaczyna dostawać skrzydeł?	Może go nie w porę poruszyłem. Niech się panu tedy zdaje, żem nic nie powiedział. To i tak wszystko jest nad wyraz głupie.	A teraz powiem mojemu panu, że się bardzo omylił; to moja kompozycja, wywiodłam cię w pole.	Nie, nie rób tego, Giovanni. Nie dzisiejszego wieczora. Linda i ojciec długo dziś ze sobą rozmawiali.	Nie chcę ani uciekać, ani się bronić, nie ma powodu mnie więc trzymać.	To jest wykluczone, mistrzu Mam murowane informacje. Ta elektrownia została zbudowana tylko na oko. Prawdziwa centrala jest całkiem gdzie indziej... Jest... jest... Nie wolno mi powiedzieć gdzie. Czy mistrz zwrócił uwagę, że ciągle przebrukowują Pragę?	Nie.	Nie! dla mnie nie wygląda pan śmiesznie, ale jakby tu powiedzieć?... niespodziewanie. Wyobrażałam sobie pana całkiem inaczej. Kiedy mi powiedziano, że pan jest kupcem, który w dodatku szybko zrobił majątek, pomyślałam:	Oczywiście. Kobieta nie żyje, a spuścizna znajduje się w miejscu, skąd mogę ją podjąć dla człowieka który mi udowodni prawa swoje.	A dlaczego się wykręcałaś od tego?	Czy i ty myślisz, że nie będziesz żył?	To jasne jak słońce. Waćpan widzisz ten plan od czterech dni, bo ślepy by go nie widział, ale po zwyczaju z pychy mącisz w głowach i w sumieniach.	Co się stało?	Kobieta żona; tu B.lp. uxorem: żonę. wybierać, masz baczyć, aby była bogobojna, dobrych obyczajów, gospodarna i ochędożnaochędożny (daw.) Lucjusz Anneusz Seneka Młodszy (ok. 4 p.n.e.–65 n.e.), rzym. filozof stoicki, autor wielu tekstów moralistycznych. poleca. A jakoż uznasz, iżeś dobrze utrafił, jeśli nie znasz gniazda, z którego towarzyszkę dozgonną wybierasz? Albowiem niedaleko pada jabłko od jabłoni.... Jaki wół, taka i skóra, jaka mać, taka i córa... Z czego bierz, grzeszny człowiecze, tę naukę, abyś nie w dalekości, ale w pobliżu żony szukał, bo jeśli złą i fryjownąfryjowny brudną wodę. na głowę w gniewie wylała.	Do niczego.	Módl się wraz ze mną!	Powtarzam pani żadne niebezpieczeństwo ci nie grozi... ręczę za lorda de Winter, jak za siebie samego.	Pan Blake nie należy do gatunku Olesiai Alfonsa Traktuje on wszystko poważnie. Możesz mu złamać serce.	Rzeczywiście, on nie ucieknie znajdą go zawsze, jak mówi pan de Tréville. Zresztą dajmy im bezpieczeństwo, to będzie politycznie.	Bez celu; dziwna rzecz jednak, jak wszyscy lgną do ciebie.	Miłościwy panie! czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska mość między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi nie zgrzeszyli.	A bo raz ci to powiadałam? a bo nie wychodzę do cię, kiej jeno chcesz...	Jak pan powiedział? Kapitan Moroszkin? Zaraz napiszę do dywizyjnego generała. Kapitan Moroszkin podkopuje podstawy, klasycyzm jest podstawą uczuć obywatelskich, on każe nam uszlachetniać siebie.	Zatem rzecz postanowiona waćpan zbierasz dowody winy. Mnie, który po nim biorę spadek, nie wypada przeciwko koledze i współzawodnikowi działać otwarcie. Ja go ciągle przed królem bronię i za nim proszę. Papiery te, niby przypadkowo podchwycone zaniesie hr. Wackerbarth-Salmour, to rzecz ułożona.	Mamy długi, Müllerku, mamy przeraźliwe długi! To jest mego katzenjammerukatzenjammer (z niem.) ziewnął po raz drugi. twarzą w twarz; sam na sam. bez dozoru teściowej ironii): jednym słowem, gdybym był współczesnym poetą, połknąłbym nawet nieskończoność... Świat bywa przeraźliwie nudnym tynglem... Uu!	Czy tu nikt nie mieszka?	Panie jestem Krzeszowska, a ten pan jest moim mężem. Długi jego obchodzą mnie, ponieważ on zagarnął mój majątek, o który w tej chwili toczy się między nami proces...	Więc do jutra? prawda?	Nie myślę, aby miał taki zamiar	Ja nie chcę być lokajem.	Ładna, ładna!... Powinnam była czekać, aż pani do mnie przyjdziesz, panno... panno...	Żeby ciebie prędzej nie osądzili!	Panie po naszym spotkaniu w San Francisco powziąłem zamiar odszukania pana w Ameryce, gdy załatwię sprawy wzywające mnie do Anglii.	Władzio przeszedł do klasy pierwszej...	Wasza książęca mość niepotrzebnie się nad tym rozwodzi! Jeśli pojadę, to swoim kosztem.	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Niech pan będzie łaskaw odda mi moją należność, bo do domu śpieszyć muszę!	Chyba łuczywem wielmożnemu panu zaświecę, bo nie masz latarni.	A jak nas urzekną?	W myśli pokoleń, żyć będziemy w nich jak bogowie. Trzeba żyć tak, aby nasze działanie pośmiertne było takie, jakiego chcemy.	„Zaraz to pomyślałem. Panie szefie, co pan powie o tym kawale?”	Najpierw, to jest guzik, któryś mi pan ukręcił!... zawołał aktor, odbierając z rąk zmieszanego obywatela guzik	Tak jest.	To jest: Arankana don Alonza z Hercylii, Austriada Jana Rufo, przysięgłego z Kordoby i Montferrat Cristobala Vivesa, poety z Walencji.	Między Łysowem a Patkowem, w lesie Rogaczu. Tu łączka, tam dwór, tu droga. Ja leżę w rowie i nie widzę ani łączki, ani lasu, ani dworu, bo mię ta ryfaryfa bagnet. w bandziochbandzioch	Tak. Nawet gdybyś pan był moim synem czy bratem, odmówiłbym tak samo.	A czy tak dobrze?	Tylko spokojnie, Albercie, to już stary człowiek.	A gdzie to moje listy?	I kiedy można by przyjść?...	Czy twoja tajemnica jest przyjemna?	Mniej miłości, niż polityki a co pan przypuszczasz?	Ależ to śliczny chłopak i gdyby tylko miał grzebień i pomadę, zbledliby przy nim wszyscy żandarmi.	Poznajomijże waćpan, mości Zagłobo, i mnie z panem namiestnikiem Skrzetuskim... poznajomijże!	Ja sam bardzo żałuję.	Kto ci o tem powiedział, moje dziecię?...	W borach jest rozmaity godny zwierz, jako wilcy, turytur odrzekł Mazur.	Tak, kochanie, jesteś moją narzeczoną.	To pewne, ale...	Waldy, po jakiemu ty nazywasz pannę Stefanię?	Dobrze, porozmawiamy jutro, ale dziś przeczytaj tę kartkę.	Jan pana pewnie aż męczy swym szczęściem?	Bo są fakty.	No cóż, spróbuję pana zadowolić, Pencroffie	Zawsze, moja droga.	Ale ty pierwszy tu usiadłeś.	Hrabio Auguście, jakże idą studya rzymskie?	Zkądże ty tu?	Bieliznę, buty itd. również załatwisz z Piotrem, któremu wydam instrukcje.	Któż zbójom przywodził? Krzyżak?	Znajdziemy go, znajdziemy	No, tee...	Zgadłaś Juściż musisz wiedzieć o Petrku Dudyczu?	Znowu zaczynasz?	A dalej?	Błazen.	Dziedzic siedzą u młynarza w izbie ode drogi, a konie stoją w podwórzu.	Jakie wojsko?	Jakże zdrowie wuja Siba?	Moda westchnął Brochwicz.	Pianista?	Żegnam panią!
Schowałem go do kąta, zmęczony jest nie macie się miłość wasza co troszczyć o to. Rad że spocznie.	Ale co znowu... co znowu... Ja się wcale nie wykręcam... ale dziś jest już przecież i tak za późno.	Ależ atomy zdolne są do tworzenia agregatów posiadających całkiem nowe własności. Kwas siarczany na przykład jest zupełnie różny od siarki, tlenu i wodoru, jest rzeczą nową i nie dającą się wyrozumować z własności jego pierwiastków...	Na tych co by chcieli nie zbywa Ojciec mój nie zapomniał swych krzywd, ani ja, ani my wszyscy ile nas jest. Leszek by już może wyleciał, gdyby go biskup Iwo i duchowieństwo nie podpierało.	A! na prawdę! na prawdę! Mów sobie co chcesz, mój koniuszy, łaj mnie kiedy wola, Dosi drugiej, równej jej nie było i nie będzie.	Tak, ojcze Jesteś zdziwiony, jak widzę, bo od początku całej tej intryżki nie okazałam najmniejszego sprzeciwu, pewna, że w odpowiednim momencie przeciwstawię się zdecydowanie ludziom, którzy bynajmniej nie pytali mnie o zdanie, i sprawom, które mnie napawają odrazą. Tym razem ten spokój, ta bierność, jak mawiają filozofowie, wypływały z innego źródła. Jako uległa i oddana córka ćwiczyłam się w posłuszeństwie.	O! ja także, droga Katty nie przestanę cię nigdy kochać, bądź pewna. Lecz odpowiedz mi szczerze na jedno pytanie, czy nie mówiono u was o młodej kobiecie, którą pewnej nocy porwano i która zniknęła bez wieści?	W ogień bym za niego poszedł! Uważaliście, jak wszystkie moje przewagi na pamięć umie?... Ciepło będzie Szwedom, gdy ten lew zaryczy, a ja mu zawtóruję. Nie masz takiego drugiego pana w Rzeczypospolitej, a z dawnych jeden tylko książę Jeremiksiążę Jeremi Koniecpolski, Stanisław (1591–1646), hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. mogli z nim wejść w paragon. To nie lada kasztelanina, co to pierwszy z rodu na senatorskim krześle zasiadł i hajdawerówhajdawery ok. 1,125 litra. gniłekgniłka dochód. była dobra, to nie żal i jęzor sobie wystrzępić.	Zaprawdę mówię że między wami krążą źli ludzie niby hieny w owczarni. Nie litują się oni nad waszą nędzą, ale chcą was popchnąć do zniszczenia domu następcy tronu i buntu przeciw faraonowi. Gdyby zaś udał się ich nikczemny zamiar, a z waszych piersi gdyby zaczęła płynąć krew, ludzie ci ukryliby się przed włóczniami jak w tej chwili przed moim wezwaniem...	O tak, odebrał doskonałą edukację i ma wielki talent do muzyki. Będzie z niego dzielny człowiek, jeżeli się nie zepsuje i nie rozpieści	Teraz, Katty, kiedy się rozłączymy i, ma się rozumieć, nie jesteś już o mnie zazdrosną...	Proszę pani do mnie o to nie można mieć pretensji. Ja prawie nigdzie nie wychodzę i nie mam zwyczaju wypytywać o cudze interesa... Ale pieniądze dla pani Latter są...	Ma i nie ma. Teraz dopiero dowiedzieliśmy się, że mu po matce zostało kilkanaście tysięcy rubli, ale on z procentu utrzymuje ojca w domu dla obłąkanych i kapitał uważa za nienaruszalny. Że z niego nic nie weźmie, to pewna, bo, nim zaczął u nas urzędować, znosił taką biedę, że wprost głód marł, a nie ruszył ani grosza. To taki charakter. I zrozumie szanowny pan, dlaczego go tak cenimy. On, zdaje się, coś teraz pisze i liczy, że z tego opędzi koszta urządzenia. Może być. Teraz jego nazwisko dużo znaczy.	Mylisz się. W ogóle jeśli masz zamiar tak ze mną mówić, to lepiej dajmy spokój. Nie rozmawiałeś ze mną nigdy w taki sposób i myślisz, że ja nic nie myślę...	Twoje szczęście, mój tubylcze, mój ty lokalny Romeo, że butelka nie jest jeszcze wypróżniona. W przeciwnym razie mógłbym ją przesłać drogą powietrzną. Uważaj, by nie wylądowała na twoim organie powonienia.	Przecież pan sam widzi. Nie ma go tu, prawda? Daję panu na to słowo. Niech pan sobie nim głowy nie zawraca. Radzę to panu po przyjacielsku.	A pij pan sobie i dziesięć, to mi nie szkodzi, ale gdy pana proszę, aby pan tu był dość wcześnie, bo około siódmej ma przyjść Rohityn...	A tak, kłamać, kłamać i kłamać! To jest twój męski ideał kobiety! Och, Boże! Jakiżeś ty głupi! I ty się jeszcze śmiesz oburzać na taką księżną Helenę! Przecież to właśnie kobieta wedle twego serca!	Tyle wystarczy, panie baronie widzisz przecież, że pan Blacas nie chce się dać przekonać. Lepiej powiedz, jak tam z nawróceniem uzurpatora?	Zatem przyznajesz, że nie można oddać dziecka na pensję przed ukończeniem lat siedmiu? przesadna emocjonalność.. (Jeszcze logika!!)	Ja nie byłam na obiedzie, bo miałyśmy robotę pilną.	Nie wiem jak ci nasi ludzie będą się potykali, ale idą cicho, sprawnie i ochotę znać po nich okrutną. Jeżeli ów Skirwoiłło dobrze wszystko wymędrowałwymędrować tumult, zamieszanie..	Co się stało?	Co się takiego stało?	Czy wasza dostojność wiesz, co się stało w zajeździe „Pod Okrętem”, u brata naszego, Asarhadona?...	Nigdy tak dobrze nie bawiłam się w Warszawie jak tego roku.	Więc przynoszą panu takie tavolette, byś przyłączył się do modłów innych wiernych?	Za ten dziwny toast, tam, w kawiarni, gniewać się nie umiem ponieważ ludziom ciekawym wybaczam wszystko.	Żaden z dorosłych królów nie pracuje tyle co on.	Ale teraz wcale nie będę biedny I nie chcę, by ludzie tak o mnie myśleli. Przecież dziś popołudniu stałem na własnych nogach.	Czy pamiętasz czy pamiętasz, jak odziedziczywszy dumę twą i porywczość, któreś pieszczotami w nim rozwijała, skaleczył mnie, na całe oszpecił życie, do śmierci napiętnował swym niezadowoleniem? Patrz na mnie i jęcz, i przeklinaj własne swe dzieło.	A to go każcie szukać! na miłego Boga! rzekł Sapora... Może też wam łaskę tę uczynił, że drapnął...	Musiał być chyba przyjemny, bo przed samym przebudzeniem uśmiechnęłaś się.	Wysyłam znak, który mówi mu, że jestem gotów, a mojemu drugiemu koledze po lewej, żeby się przygotował.	Nic nie obiecuję, niczego nie przyrzekam, ale osobiście rzeczy dopilnuję. Oto wszystko. Czy mogę jeszcze czem służyć panu?	Nie Wesela nie było... a ona Wejdalotką zostanie.	Nie, nie bardzo. Może mu to przejdzie...	Król rzymski nie jest dla mnie żadną powagą.	Nie lża było inaczej!	Nie wesele mnie w głowie mnie tak straszno! tak straszno! Od czasu jak przestąpił próg chaty mojéj, głowę tracę.	Panie Sadowski, daj mi twą rękę. Pan jesteś szlachcic i uczciwy człowiek!	Przebacz, Zypku Wyprostował się przed nią piękny i szlachetny.	Rozkaz, mój panie. Załoga na baczność! Wśród gości powaga!	Trenuję się, panie Brałem udział w tegorocznym rekordzie Warszawa	A ja przekomarzań dalszych nie zniosę. Proszę, odpowiadaj: miałaś przyjemność?	A moja czapa świeżo dzisiaj podszyta... Ważymy się uwłaczać waszej książęcej osobie.... widzi Pan Jezus jako rzucilibyśmy wam pod stopy bławaty i złociste lamybławaty i złociste lamy	A pan ociec, owszem, był duży i wąsy miał okrutne, aż ja ich się bojałam.	A postawiłaś jej oto z początku kozła na czole.	A więc co będzie? Czy myślą zostawić nas tu w śniegu?	Co robią państwo?	Do Rosji.	Do jakiego końca?	Doprawdy nie wiem. Cały dzień byłem w biurze, a wczoraj głowa mnie szalenie bolała. Nie mówiliśmy ze sobą trzech słów. Teraz jestem głodny!	I ja tak myślę Tacy jak on długo nie żyją.	Idź do służbowego.	Nie mam pojęcia.	Nie, nie, czekajcie Muszę zobaczyć.	Nie. Nie pokażę	Niech się pan strzeże uwłaczać dyscyplinie.	Oho! Sprawa zaczyna się wyjaśniać.	Otóż bałwan! nie znasz dukata?	Owszem, już.	Pani przypisujesz mi duszę bardzo niską, jeżeli sądzisz mnie zdolnym frymarczeniafrymarczyć (pogardl.)	Przestań gęgać! Oto Jego Wysokość! Boże, co za morda!	Tam do djabła!	Żeby tylko konfiskować nie chciano?	Opanował jedno i drugie. Zagarnął przemysł i masy... Teraz ma w ręku wszystko. Według wszystkiego myśli o opanowaniu świata. Tak to, mój Marku.	To nic! Zaraz będzie śnieg i można będzie robić bałwany i jeździć sankami!	Ale... ale... Ten pan Dębicki, u którego pani bywa, to kawaler?	Bo pan Michał rycerz, pan Michał odważny, pan Michał żołnierz...	I cieszy cię to?	Jak to, przecież to była twoja myśl, u diabła!	Klejnoty mają swą cenę i rolę w świecie. Jeśli jednak ktoś kupuje każdy wspaniały kamień, jaki schwycić może, i chowa wszystko w podziemiu depozytowem, jest oczywistym warjatem.	Prawda, jest pan kapitanem Kto by pomyślał! Captain of Long DistancesCaptain of Long Distances (ang.)	Sosten-Demosten przestał być zabawny wszyscy go od nas przejęli.	To z dobrego serca... Wszyscy mówią same piękne rzeczy, niechże ja powiem... rozsądne.	Wiek nasz przeznaczony jest dla szczytnych polotów ducha...	Wiesz że mam prawo łaski?	Będę jutro u niego.	Czemu?	Dam ja mu tańce!	Es unterliegt wohl keinem ZweifelEs unterliegt wohl keinem Zweifel	Ewa.	Germaine też tak mówi.	Jak ja?!	Jaka?	Jakto! ani kozy nawet?	Jestem tego samego zdania! Widocznie mamy wspólne upodobania!	Jezus, Maria!...	Mmm!	Naczelnik potrzebuje natychmiast!	Nigdy! nigdy!...	No?	Oto foki, których pan potrzebował!	Szkoda!	Thor! Teufel!	Wiem. Czytałem.	Wiesz? Duchy ci mówiły?	Wspólnikom?	Zmokniesz, Iry!
że ujrzał, jako człowiek na krzyżu wisi i nie zniósł, aby miłość dla człowieka stała się dlań piekłem i śmiercią wreszcie?	A zatem dziś rano, na godzinę przed twoim przybyciem, siedziałam sama na werandzie, kończąc poranną toaletę. Wtem na stopniach od ogrodu ujrzałam jakąś żebraczkę, która z wyciągniętą ręką prosiła o wsparcie. Wzrok starej nie podobał mi się: w czarnych, namiętnych oczach czaiło się coś złośliwego; na ustach zwiędłych i sinych błąkał się zagadkowy uśmiech.	Słusznie. Nie sądź, mój synu, iż nie wiem, że z racji moich obowiązków właśnie na mnie spoczywa szczególny nakaz, abym wszystkie siły swego umysłu i ciała poświęcił budowie fundamentów pod dzieło Świętej Inkwizycji. Boże Wszechmogący, trzeba niestety powiedzieć, dzieło tak jeszcze w świecie chrześcijańskim nie umocnione, iż śmiało i bez obawy posądzenia nas o pychę możemy twierdzić, że my tutaj, w naszym Królestwie, stanowimy wzór jedyny i największej doniosłości, przekazując wszystkim innym katolickim narodom naukę naszych doświadczeń, jak ustanawiać porządek na ziemi oraz jakimi sposobami należy niszczyć opór wrogów.	To na nic się nie przyda, z bydlęciem nie można spraw ludzkich załatwiać.	Poczciwa Teklunia, zawsze to tylko o drugich myśli, a nigdy o sobie. Weź-że kochanie moje, tę czarną atłasową suknię, która mnie wdowie na nic się nie zdała, weź ją sobie za to, żeś mi pomogła do dobrego uczynku.	Zarówno Patrząc na niego, niktby o przebiegłość i rozum tego otyłego rzeźnika nie posądził, a jednak...	Zawszem był pewny, że to są czarownicy. Czy ci się co nie śni?	Radzę ci po dobroci, usuń się z moich oczu, zanadto ci język lata! Spomnij ino, że ja mam przednie leki na takową chorobę... Zuchwalec jakiś!	Tak, tak! Wziął się obyczaj taki. Patrzcie tylko, żeby was kiedy kmiecie na postronkach nie ciągnęli, jak się im naprzykrzy.	Ale ja nie mówię o dużej, proszę pani, ja mówię o smarkatej, która jest na pensji w Jouy. Widzi mi się, żem ją już widziała dziś rano.	Dziś sprzedaję co mam w chacie, resztę na wolą Bożą zostawiam, a jutro mnie tu nie ma!	Proszę pana kto powołuje się na autora, musi pamiętać, o czym on mówi i czego chce dowieść. Otóż Taine, o ile go rozumiem, w książce O inteligencji chciał pokazać, w jaki sposób z drobnych wrażeń, pochodzących bądź ze świata zewnętrznego, bądź z naszego wnętrza	Zda się na kondycję? tak! Dobrze!	Zresztą co on tam dba o Presles! I taki bogaty! Ja go nigdy nie widziałem na oczy.	Moja droga wiara, że tak nie będzie, jest jednym z głównych sposobów Opatrzności w zapewnieniu ciągłości gatunku. Z chwilą gdy się ją traci, już się jest starą świnią, która czuje się w tej skórze najlepiej.	W ostatnich czasach zdobyłem trochę wiadomości Poleciłem Wydrze przebrać się za kominiarza i zapytać przy kuchennym wejściu, czy nie ma jakiejś roboty. Jutro wieczorem ma się odbyć wielki bankiet. Obchodzą czyjeś urodziny i wszystkie Tchórze zgromadzą się w komnacie jadalnej. Będą jadły i piły, i śmiały się, i dokazywały, niczego nie podejrzewając, bez karabinów, bez szabel, bez pałek, bez żadnej broni.	Nie można przecież było znosić ciągle tak poważnego widoku, więc na złość prababce przemalowaliśmy jej ulubiony pejzaż.	Wszystko należy na świecie przypuszczać... Widziałem już takie w Polsce zjawiska, jakich istnienia pan nawet w wyobraźni nie przypuszczasz, od których wspomnienia włosy bieleją. Vulgus est caecum. To jest słowo nadzwyczajnie mądre. Wytrzymało próbę czasów.	Czym?... Przecież dzisiaj śpiewała na korytarzu...	Jutro rano odjadę stąd na wieś.	Ano słuchajcie, co się dalej działo. Więc mnie uczy bakałarz, jako mam przewielebnemu profesorowi niziutko się pokłonić, całą przygodę pod Warną i ono ślubowanie uczciwie, przez wykrętów opowiedzieć i o radę prosić. „Coć rozkaże tak uczynisz; mąż to świątobliwy a wielkiej mądrości, pewnikiem zdoli rozwiązać ten węzeł i twoje sumienie uspokoić”.	Na wszystko jest rada, moi panowie, nie bądźmy niezdary. Wolę ślub cywilny i zaraz go wezmę	To prawda. Dałem jej coś na usunięcie parcia...	Mogę tylko przypuszczać, że sprawa zostanie załatwiona ku pańskiemu zadowoleniu, a myślę tak dlatego, że, jak wspomniałam, aura pana poprawia się. Jeszcze ma pan zmartwienia z jakimiś drukowanymi rzeczami. I to minie.	Broń Boże Nie, moje dzieci, jestem z was bardzo zadowolony; wcale was nie odprawiam. Ale co chcecie, nie mam już statków, więc nie potrzebuję marynarzy.	Tak ale ja myślałem, że z czasem przecież... Tu nie jest dobrze dla ludzi...	Kochał się w tobie platonicznie?	Mniejsza o to Same fraszki. Materiał do prędkiego uśnięcia. Wolę rozmawiać, znalazłszy się po tylu dniach znowu w swoim kółku.	Nie mogę mówić o takich drobiazgach.	Nie... nie... Są tam różne schowania, i... dodał: no, i groby...	Może pan ogłosić, że ekspertyza medyków sądowych stwierdziła niezbicie u kolekcjonera krwotoczną skazę, okrutną chorobę, która według zeznań przybocznych lekarzy Havemeyera toczyła organizm od lat szeregu i ostatecznie stała się wyłączną przyczyną śmierci.	Dobrze. Więc za dwie godziny mają być u mnie w sali tronowej. I powiedz, że jeżeli który powie, że chory, to niech pamiętają, że jestem potomkiem Henryka.	Chodźmy tam; zaczekamy na niego.	Zapewne, ale jednak może rozpoznał chorobę, na jaką markiz umarł?	Znaki?... Czekaj!... Tak! Widziałem raz, jak Ligia nakreśliła na piasku rybę.	To weź waćpan od pana Podbipięty; nie chcę cię krzywdzić	No tak, przecie wyspy z guano nie odkryłem	O! tylko, Tréville, pamiętaj, bocznemi schodami, tak, bocznemi; nie trzeba, aby kardynał o tem wiedział.	Niech pan wraca prędko! Ja tu bez tłómacza nie dam sobie rady. Będę czekać z obiadem.	Tak więc rodzaj to jest półgłówka i złośnika, który sam nie wie, czego chce, i wszystkim przykrości sprawia?	Czy tak? Więc i jutro... nie będzie pani?	Możesz się przewrócić. Daj lepiej spokój.	To czarująca kobieta. Zechce pan złożyć jej ode mnie uszanowanie.	Co waszmość chcesz mówić? Ja tu jestem panem, ja prawem! Naddziady tu moje siedziały... Moja to jest ziemia i moi ludzie. Te Wyrwy to jest mój kraj. Mój i niczyj więcej! I przez Boga żywego tu nikt...	Et!... głupiutka jesteś, kochanko Ażeby zaś pan Solski miał jeszcze jeden powód do zazdrości, to...	Jaś żyje, musi żyć, bo po co by nas Pan Bóg tu sprowadzał? Aby nam zgotować krwawą niespodziankę?	Oko boże widzimy w głębinie, jego myśl żyje w nas ślepa, jego oddech porusza drzew liście. To wszystko mówi.	I pewnie! i pewnie! bo ja taki pewniusieńkobym tam języka w gębie zapomniał.	Słuchaj pan, panie Gold, chciałem właśnie z panem pomówić.	Więc zawieziesz mię tylko do Yarmouth?	A co to znaczy „dla siebie”?	A toś mi z nieba spadł! Nuże! Mów prędko, rozpędź frasunki!	Chcesz mi powiedzieć, dokąd?	I to stoi bez użytku?	Panie wachmistrzu, smolarz uciekł.	Skąd?...	Walka brutalna i nielitościwa, z całym aparatem wykręcania rąk i nóg, duszenia krtani i tym podobnych chwytów. Ale widzę kilka ciekawych nazwisk. Zresztą możemy przecież wyjść każdej chwili, gdy zechcesz.	Jesteś nieocenionym towarzyszem moj drogi, wesołością nieprzebraną podnosisz z upadkuumysł, pogrążony w rozpaczy. Dobrze, zastawmy ten pierścień, lecz pod jednym warunkiem.	Tak, ale jest troje drobiazgu, a matka skończy u bonifratrówbonifratrzy	Uściskam stryjaszka, zwłaszcza w tym wypadku, jeżeli nowiny będą tak dobre, jak on sam.	A gdzież ten staw?	Ale ma ciocia i lekarza! Pod takim warunkiem chętnie przejąłbym migreny cioci...	Czy Toktysz jest dobrym człowiekiem?	Gdzie bądź. W świat pójdę	Gdzie pani ich już słyszała?	Jakież więc?	Może tylko lekkomyślny. Oto księgi, a oto weksle. Licz pan sam!	Nic.	Od niej wracam.	Pójdź tu bliżej.	W czym?... Choćby w walce z nami. Wy jesteście pogromczyniami rodu męskiego i przedstawiacie niebezpieczeństwo poważne, choć ukryte... takie pazurki w aksamitnej rękawiczce.	Wiesz pan pewno, kim jestem?	A Władysław Jagiełło korzysta z tej niechęci i czyni kroki, żeby Litwę z Polską połączyć.	A potrafisz zapomnieć o Ligii?	A, kwiaty z owego czasu, śliczna myśl!	Brat go przywiózł mimo woli,	Chciałeś odejść i zamknąć za sobą drzwi...	Chłopcze, czyj ty jesteś?	Czy jaśnie pani potrzebuje czego?	Dawno pan prezes prowadzi tę arszenikową kurację?	Głupstwo!	Jabłka słodko-kwaskowate!	Jesteś bardzo ładna	Już biegnę!...	Już jesteś, Władku?	Któż? Machnicki?	Magdaleno	Oj, nudzisz mamo!	Oto dziewczynka	Pan będzie zapewne drużbował?	Pan czytał BourgetaBourget, Paul (1852–1935) ziemia obiecana.?	Pan rzuciłby cukrownię?...	Papiery okrętowe mają w porządku?	Pyszny lokal i całkowite utrzymanie.	Słucham pana.	U Koziołkowej?	Umarło.	W takim razie jedziemy	Z daleka.	Śmierć, Rozpacz, Okrucieństwo, Miłość odrzekłem
Bergerac czy nie Bergerac, człowiek czy diabeł to wcale rzeczy nie zmienia. Dowiedziono, że zaprzedał się piekłu, że z czartami ma ciągłe stosunki i że ogłasza w Paryżu książki przeciw naszej świętej religii. Dlatego właśnie wysłano za nim pogoń, aby go schwytać i spalić żywcem, jak na to sumiennie zasłużył.	Ja bo się nie bawię w delikatesy, przysięgi wierności i tym podobne. Po jakie licho? Zachciało się żony, więc biorę sobie, którą upatrzyłem. Co ona pocznie z całym małżeństwem, to rzecz podrzędna. Zobaczymy później. Sprawa jest główna, aby prawo było. Kto je zechce złamać, ten musi zapłacić. Od sumy zależy, czy będę mógł przyjąć. I na tym kwita. Chodźmy pić dalej.	O bogowie!... Czy aby mnie on nie grozi?...	Panie Gaczycki! głośno odezwała się trzecia, nie pierwszej już młodości, w sukni więcej wyciętej niż trzeba, ale za to z wielce niewinną gałązką sztucznej konwalji we włosach; panie Gaczycki! pozwól pan sobie powiedzieć, że przenośnia pańska ubliża pojęciu o cnocie której imię dla nas wszystkich przecie jest świętem...	Doszło me cosik z boku... może cyganią, to nie rozpowiadam. Hale, gadu, gadu, a z czym to ja przyszłam? Obiecały się przyjść niektóre, ugwarzym się, sieroty, przyjdźcie i wy... jakże, Borynowej by nie było, kiej co najpierwsze się zbierą.	Nie teraz już ci żadne niebezpieczeństwo nie grozi.	O! już się nie będę starać o nie.	Czekaj, czekaj to nie jest zła myśl.	Nie wiecie to niczego o Rochu?	Piłeś już dosyć, opoju jeden Jeśli jeszcze pociągniesz, będziesz tu chyba nocował, bo nie utrzymasz się na nogach.	Co to znaczy? Nic nie rozumiem.	Panno Zosiu! przecież jestem mężczyzną! trudno, kiedy nie można inaczej, to trzeba oszukiwać.	Więc się mnie boisz chociaż jeszcze mnie nie poznałeś. Przede mną drżeli nie tacy jak ty, zapamiętaj to sobie. Nauczyłem moresu większych od ciebie łobuziaków, więc stul pysk i zostań w tyle, żebym cię wcale nie widział.	Czy akt sprzedaży już gotów?	Dobrze, panie dziedzicu, ja to załatwię, jeszcze dzisiaj wieczorem dam państwu odpowiedź. Zresztą wydaje mi się, że majster jest całkiem zadowolony z obecnego stanu rzeczy... twierdzi on, że dopóki mogę zrobić wszystko sama, nie należy wydawać drogich pieniędzy na drugą służącą.	Z odrobiną żalu na obliczu. Kolegom pańskim to wystarczy. A i panu chyba? Przecie pan, oczywiście, nie wierzy w nieśmiertelność?	Pewnie, pewnie. Bo też dopiero początek. Żeby to nas zostawiono w spokoju na parę lat! Żeby się to nami przestali zajmować rozmaici zewnętrzni dobrodzieje! Tamci ludzie, których widzisz na tych podobiznach, żyli podczas najsroższej zimy. Patrzyli na życie dalekie poprzez obmarznięte kraty. Jakże mieli dać nam prawdziwą wiadomość o życiu ludzi spracowanych w warsztatach i po norach? I my sami jeszcze nie wiemy, co i jak, gdyż dopiero pierwszy wiosenny wiatr powiał w nasze twarze. To dopiero przedwiośnie nasze. Wychodzimy na przemarznięte role i oglądamy dalekie zagony. Bierzemy się do własnego pługa, do radła i motyki, pewnie że nieumiejętnymi rękami. Trzeba mieć do czynienia z cuchnącym nawozem, pokonywać twardą, przerośniętą caliznęcalizna	Bez tych tajemniczości. Nie lubię sztucznej komplikacji. Pan nie ma prawa mówić o religii. Zaczynam żałować, że nie ośmieliłam pana do tego stopnia, aby się pan mnie właśnie oświadczył.	Czy wytłumaczył swe postąpienie?	Moi ludzie! widzi mi się, że Józef nie mają racji...	Nie pomnę.	Nie rozumiem, panie prezesie?	Nie teraz	Nie!	Panie starszy, a panu czy można ofiarować szklaneczkę alikantu i placek?	Przecie go nie kochasz...	Wasza Wysokość ma niewątpliwie słuszność i wydaje zawsze mądre rozkazy, ale spełnić je w tym wypadku było trudno, zwłaszcza że Wasza Wysokość nie dozwoliła Chomy aresztować...	Cenisz mnie ponad wartość nie czas jeszcze uważać mnie za godną ciebie. Ale powiedz mi, błagam, co cię rozczarowało do pani de Tournon.	Nie chodźmy do szynkowni, ale do mieszkania; gospodyni kupi panu, co trzeba, ściągnie przy tym ze dwadzieścia su i będzie tym życzliwiej nastrojona.	Pewnie, że nie. Na co?	Hm słyszałem o tym. Była to całkiem przeciętna mania wariacka. Widziałem już takie rzeczy u młodzieży, czasem nawet gorsze. Pan mówi, że Bell zdradził tego swojego kolegę Willettsa?	Ale to ojcze dobrodzieju, ja już podrósłszy od żelaznej i słomianej do duchownej prawdy przyszedłem i o nią się chciałbym dopytać. Ale i ta dla mnie żelazna.	Ktoby ich tam słuchał oni nigdy nie będą kontenci, oni wiecznie piszczéć muszą; dusić ich trzeba jak cytrynę żeby sok wydali.	Ostatnim z wielkich był Sikander Julkarn (Aleksander Wielki). On wybrukował ulice Jullundur i zbudował wielki zbiornik wody koło Umballi. Te bruki zachowały się po dziś dzień, a cysterna też się tam znajduje. O twoim bogu zaś nigdy nie słyszałem.	Witek, załóż koniom siana, bo dzwonią zębami o pusty żłób, a ja się poruszyć nie mogę. WeseleTańcują jeszcze?	Elżbieto powiedziałaś to samo, co ja chciałem powiedzieć. Dzięki ci. Nosisz męską głowę na barkach kobiety!	Mniejsza o to! Niech lud jutro dowie się, że Herhor i Mefres są zdrajcami, a nomarchom i kapłanom okażemy dowody za parę dni, gdy wróci Hiram z Pi-Bast.	Co to czwartek!...	Dziękuję ci, więc to znaczy, że ja źle wychowuję mego syna?	Mógł przecie być ktoś piąty, który ich podsłuchiwał	To cudowne, Bazyli!	To znowuj siedzicie z dziećmi?	No tak. Może coś ci się w nim ciągle powtarza?	O co się ty gniewasz właściwie? Przecież na tej niedbałości strażników myśmy chyba wyszli najlepiej.	Pan starosta żartuje sobie. Musiałbym odbyć aplikanturę, a za co?...	A jednak masz do mnie żal z tego powodu. Zdaje ci się, że ja ci ją zabrałem.	Ale dziadek się do nich tak przyzwyczaił	Ba, toć Zakon na młodych łasy!	Bluźnierstwo! bluźnierstwo! Taka chwila jest koniecznością, bo jest szczęściem i udoskonaleniem.	Chyba tak.	Co dziś?	Co? Więc ona była wczoraj bardzo piękna?	I ja się modliłam dzisiaj, ale o swoje szczęście. Prosiłam pana Jezusa, żeby ten pan, z którym jadę, dał mi bardzo dużo pieniędzy i żebym mogła matce rzucić w twarz jakieś sto albo tysiąc rubli i bić ją, bić, aż by krew płynęła. O, za pieniądze ona pozwoliłaby się bić.	Jemu się chce położyć na dwadzieścia pięć procent. Przynieś pan jego conto.	Kto jest ta piękna dama i czego szuka w tych miejscach?	Małgorzacie widocznie zdawało się trudne powiedzieć, co ma w duszy. Zasłoniła twarz gałązką paproci, jak gdyby dla odpędzenia urojonych komarów, i mówiła z wolna:	Nic, panie.	Ominiemy go Szalupa przewieziona zostanie o kilka mil w górę wodospadu, skąd, o ile mi wiadomo, Oranje znowu jest spławna dla statków biorących mało wody.	Otwartość za otwartość pan także jesteś ciekawym okazem.	Panowie! Ten jegomość chciał zabić mnie i zrabować na środku ulicy.	Powiedz, że przyjdziemy zaraz na herbatę. A pan Głębocki jeszcze bawi?	Sprawiedliwość, Chłop, Szlachcic rzekł na odchodnym.	Tak... zakryta... zakryta...	Z niczyjej, panie. Sam pozostał, kiedy mu utknął koń w bagnisku. Odeszli jedni, drudzy się jeszcze ociągali. Między frontami, w pustce zginął. A mundur? Polski. Czako miał na łbie z białym orłem, ale je zgubił, powiadają, w tym grzęzawisku...	A jakeśmy ściągali ze straganów jabłka i policjant cię gonił?	Aha!... Gdzież jest ten znawca moich losów?	Albo mi się zdaje, albo jesteś Pentuerem?...	Ależ jakieś panie także.	Amen	Bardzo ładny i wdzięczna jestem osobie, która go przetłumaczyła.	Benedykcie!	Cóżem zamilczała?	Dawaj dukaty, zdrajco, bierz perły.	Dlaczego, przecież pracowałem uczciwie.	Gdzie on teraz jest?	I znając jej prawdziwe nazwisko, książę jednak podpisze?...	Ir žemė, kurią dirbame, bus mūsų?...	Miałżebyś...	Ne, apie Jį nuolatos kalba, kad yra Dievas labai geras ir atlaidus.	Niekoniecznie. Oto mnie odnalazły rodzicerodzice odnalazły	O ile domyślać się możemy	Owszem. Golimski.	Panowie, dajcie żyć i zrozumcie człowieka. Wpadła z towarem Lewina i jeszcze do niego wraca. Nadmucha jej stary pająków do ucha, oj... Spuchnięta twoja buzia, Ceśka. I jak ty teraz wyglądasz?	Posłusznie melduję...	Przyjdę tu	Resztę wam zostawię...	Stało się tedy. Wczoraj przywiozłem fantfant (z niem. Pfand)	Straszna rzecz gniew całego narodu, straszna! aż. się wstrząsł.	Sąd, Pokusa rzekł Torquemada.	Ten major jest w Warszawie	Więc pani się zgadza?	Wszyscy jednacy Każdy z was zapiera się, śmieje się z jej brzydoty, spluwa, a gdy mu tylko ta krowa wpakuje się do łóżka... jazda! Zapomina o wszystkiem. Samcy!	Wybornie i dokąd się udasz?	Wznosimy się?	Zaczynam sądzić, że kilkomiesięczne oddalenie, uczyniło mi dwór i jego obyczaje niezrozumiałemi i przychodzę do was prosić o tłumaczenie.	Zara, zara!...	Światło!	Święty	Żadnego, który by wspominał o jakim bądź obrzędzie.	Żeby ci język kołkiem stanął!
A jużciż, że gadają i co jeszcze, aż włosy na głowie stają, ja tylko tak z wierzchu same słodycze waszej wielmożności opowiedziałem, ale to tam są jeszcze straszne piołuny. A jeżeli waszej wielmożności tak koniecznie im pilno wszystko się dowiedzieć, to ja wam przyprowadzę zaraz kogoś, co opowie wam do najmniejszej odrobiny te miłe przysmaki, którymi nas obydwu traktują. Książka, Sława, CzaryWczoraj przyjechał tu z Salamanki syn Bartosza Karaska, co to chodził tam na nauki i bakalarstwa się dochrapał, poszedłem się z nim przywitać, on to mi dopiero cudów naopowiadał, co to o was po świecie rozgadują i w książkach nawet drukują, bo ktoś tam napisał już nawet całą historię o przedziwnym szlachcicu Don Kichocie z Manchy. Rozpowiadał mi, jak tam i o mnie pisze szeroko, że stoję tam cały jak długi z prawdziwym moim nazwiskiem Sancho Pansa, że jest tam i o pani Dulcynei z Toboso i o innych rozmaitych rzeczach, które tylko między nami dwoma na cztery oczy się działy, że się aż żegnałem, skąd ten pismak mógł to wziąć, boć przecie nikt mu tego nie powiedział, czego nikt nie słyszał.	Nam chodzi o to że od rana jedziemy i aniśmy koni nigdzie nie popasali, ani sami się pokarmili. Wstępowaliśmy już do kilku karczem, ale nigdzie nam nic nie dano, a do tego jeszcze we wszystkich tak brudno, że gdyby i co było w nich do jedzenia, tobyśmy się nie mogli odważyć wziąć w usta.	Możeć to przyniesie jakowąś ulgę, gdy powiem, że nie będę niczyją... Idę za kratę... Waćpan mnie nigdy nie sądź źle, bom i tak już nieszczęśliwa! Waćpan mi przyrzeknij, daj mi parol, że się z afektu dla mnie nie spuściszspuścić	Właśnie, powtarzam, napatrzyć się. Każdy ino powiada, że ten i ów widział, drugi słyszał, a Bogiem a prawdą nikt nie wie, co było i czy co było. I cóż nam jakie duchy zrobią? No i co? Ony na baszcie, a my z dala w sadzie, na podwórcu albo lepiej na korytarzu w oknie, co ku baszcie wychodzi. Niechże sobie dokazują po murze, co nam zrobią? Wżdy macie każda krzyżyk na szyi, to śmiejcie się z wszelakich duchów. Coś więcej wam jeszcze rzekę: panny Laura i Hipolita umówiły się ze mną na dziś wieczór. Same by się bały, bo są zarówno tchórzliwe, jak wy, ale staniemy w kupce, to nam będzie raźniej.	Z konieczności połączymy się z waszym ludem, będziemy jego inteligencją, której dziś nie posiada... Nauczymy go naszej filozofii, naszej polityki, naszej ekonomii i z pewnością lepiej wyjdzie na nas aniżeli na swoich dotychczasowych przewodnikach... Przewodnikach!...	Zapłacę ja tym szarakom, zdrajcom, za życzliwość! Ale to stało się po pijanemu... w kompanii... jako że żołnierze pohamować się w ochocie nie umieją. A co do dziewcząt, to jam ich nie ciągał.	Zamiast pozostawiać je w pustej Faszodzie, odeślij je do Smaina wraz z tymi ludźmi, którzy przywieźli je do Omdurmanu. Smain poszedł ku górom, do suchego i wysokiego kraju, gdzie febra nie zabija tak ludzi jak nad rzeką.	Nie mogę się czekać... I tak mamy już trzy godziny spóźnienia.	Bohuna nie ma już na świecie	Ona głównie razi obok dystynkcji Hrabiny Dobra artystka i na scenie dama. Bronia nawet w tych samych gazach nie osiągnęłaby celu. Tu występuje różnica rasy.	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Przyjdzie i czas na to, ale nie zaraz.	Oni nie mogą: oni by chcieli, lecz siły nie mają i tak przetrwają, dopóki za nich nie pokonają nicości w sobie setki tysiące zrzeszonych milionów, które wierzgają, wyją i plują, a walki wyniku doczekać nie zechcą i nie zdołają.	Naturalnie. Jak tylko przyjdzie do przytomności. Nie wiadomo, co tam zaszło, ale zastano go w zupełnym obłędzie. Leży dotąd w gorączce i majaczy.	To wiadomo aż nadto dobrze. Łotra w człowieku trzeba siłą wydusić, a gdy się nie poddaje	No, nie; już nic nie gadam. A nie myśl przypadkiem, wróblu, żeś mnie przestraszył; w dwóch palcach zdusiłbym cię, dlatego mię twoje groźby śmieszą, nie gniewają.	Nie jestem z daleka.	Jak się nazywasz?	Nie od niej on pochodzi: to zasadzka, żebyś nie stawiała oporu, gdy przyjdą po ciebie...	Bardzo dobrze! bardzo dobrze, odparł Teper obracając się do pana Louis: jak tylko kassę otworzą, proszę natychmiast...	Ależ, mój Boże niech pan sobie nie zadaje trudu.	Nie, opowiedz mi pan o nich.	Już nam ani święty Boże nie pomoże; nie wpuszczą nas	Nie głodnym, dziękuję	Nie, dobry paniczu, nie! Idźcie do domu.	Więc mąż pani wyszedł przed kwadransem! A nie powiedział, kiedy wróci?	Dosyć... proszę cię... Nie dręcz mnie łzami, bo... wyskoczę oknem na ulicę. Powiedziałem ci, czego żądam i do czego możecie mnie popchnąć waszym sentymentalizmem...	Mówi pan, że byłby człowiekiem honoru ten, kto znając wasz spisek, nie wydałby go! A ja mówię, że taki człowiek byłby waszym wspólnikiem. Widzicie panowie, że jestem szczerszy od was...	Na bok, gagatku, licho wstawiony. Cywilny orszaku, żłop dalej wódę! Oczywistości trzeźwych nonsensów, powszechnej racji wytartych szablonów, tej monotonii wykastrowanej z siemienia powabów czy zabawności, można przeciwstawić udatnie, skutecznie jedynie tylko, nieuleczalne... delirium tremens. Czy tak, czy owak... na jedno wychodzi. Przepraszam na chwilkę. Odbędę teraz premiowe strzelanie...	Co ty gadasz? Z czego on zapłaci, kiedy piekarz mi mówił, że już drugi miesiąc nie płacą mu za bułki.	Czyżby moje uczucie nie zostało odtrącone gdzie indziej?	Mnie nie kazano przyjąć?	Nie dla nich, gdyż wierzyli w nowe istnienie.	Och! nie, kawalerze, to byłoby zbyt okrutne.	Przecież wiész, iż król jest żonaty, chociaż z żoną nie żyje.	Więc niechże pani mówi, zaklinam panią. To, co ujawniają, ma wyjątkowe znaczenie. Niech pani mówi, błagam panią; stracone minuty nie wracają. Wydrążona Iglica...	Jakto? uciekasz już? a jam dla ciebie jakby przeczuciem schowała grono winne, które na skale dojrzało! i kosz fig i owoców... Chciałam cię przyjąć ucztą na jaką nas stało...	Lecz gdybym ją sprzedał, tę nędznicę w cóż się bez niéj moja gospoda obróci? co powiedzą starzy, którzy mi tu dla jéj czarnych oczów chodzić przywykli!	Jak to? Przyjeżdża w gościnę i z wojskiem? Jak nieprzyjaciel?	Bardzo możliwe Jeśli to przejście gdzieś istnieje, to na pewno w Piekle.	No, że jest po trzydziestce, to na pewno.	Okaże się!	Czy przyznała, że jej się to podoba?	Z serc baletniczek, z mózgu wziętych lekarzy, leczących po kilkaset pacjentów na dzień, z policzka szulerów, z języka dentystów, z sumienia przedajnych sędziów, z łez bigota, z żołądka kaczki i z uczuciowości kury. Naturalnie, że wszystko to należycie wymoczone w spirytusie, dystylujemy i filtrujemy.	Niewidzialnie... jako ta, która rozdziela dobre natchnienia, zagrzewa do walki, niby te gołe boginie z czasów greckich, tańcujące na chmurach w czasie bitwy.	Zapewne! Ale to nieprawda. Siedzicie tylko i coś się wam marzy.	Co mi jest? a któż wam mówił, że mi się co stało?	Tak tak, on żyje, nietykalny pan dusz i losów. Strach pomyśleć, o obłęd przyprawia myśl	Przychodzi pan zapewne w sprawie panny Floryny, a pan szanowny w sprawie panny Koralii? Poznaję pana. Niech pan będzie spokojny kupuję klientelę Gymnase, będę dbał o pańską damę i uprzedzę ją o kawałach, jakie chciano by jej płatać.	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	A teraz, mój panie, może masz ochotę usłyszeć coś bardziej jeszcze interesującego?	Co pan zrozumiał?	Czy ma pan tutaj metrykę swoją oraz pani de Valentin?	Ileż byś pan policzył za mieszkanie, życie i starania?	Owóż trzeba waćpanom wiedzieć, że przed dwoma dniami przyjechał tu pan Judycki, kawaler maltański, o którym musieliście słyszeć.	Proszę cię, jestem zdenerwowany.	Ale czyjej? wymówił pan Paweł w zamyśleniu.	W imię zdrowego rozsądku, odejdź ode mnie, szatanie, z dyabelską mową twoich przepowiedni! Szkoda, że niéma tu wody święconéj, abym cię mógł odżegnać.	Bo choć to dziewka młoda, ale hic mulierhic mulier (łac.: ten kobieta) z domu., cioteczna siostra Kulwiecówny, także była charakterna.	Przepraszam, nieścisła informacja. Zarządzenie to ogólnej jest natury	To złośliwy człowiek Jest śliczna, żywa, sprytna	Biédny Hoym! jeśli będzie miał rozum...	Chcesz publiki? Jam gotów.	Co, nassi?	Dla Boga! Ledwo już stoję!	Gdybym miał Matkę! gdybym miał Matkę! O pewnie, z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może...	Generał strzelił sobie w łeb.	Hej, wy! coście ta za jedni?...	Jakże to było?	Mało go znam. To stary człowiek.	Mogę zastąpić pannę Jadwigę w głośnym czytaniu.	Nasza świadomość jest już kryterium. Dobro społeczne...	Ot tam to hroszy dużo!	Panie prezesie, czy naprawdę...	Poco? prawda! tyle lat, tyle cierpień...	Równocześnie zrobiłaś, Mela, dwa interesy, mnie dałaś szczutkaszczutek	Wszystko mówiłem. Prosiłem, błagałem, stawiałem mu przed oczy, że niegodnaniegodna	A no, Suchywilk i król	Ależ dlaczego?	Choćby i zaraz, byle dobra sposobność.	Czemu?	Dlaczego raz używaną?	Dobrze, ale wypijemy!	Dokąd?	Jesteś ojcem	Każda rzecz musi przynosić pożytek	Kobieta demoniczna, Seks, Rozkosz	Któż tam?	Kwiaty, Obyczaje krzyknęła do wchodzącej Jagny.	Maršalka tau gyvastį dovanos!	Nikomu, ręczę słowem.	Okropność!	Panie Cezary... Żegnam pana.	Przybywasz?...	Szymon Vidal.	Sława Bohu, detyno myłenkaja!	Słońce!	Wiatr.	Zapomnieliśmy.	Żołnierz, Honor, Pieniądz, Zdrada zawołał z radością Krzeczowski.
A on chce dostać pięćdziesiąt tysięcy na fabrykę. Dla takiej sumy można choć na czas jaki nie mieć aktorki na utrzymaniu. Nie żenować siężenować się	To prawda. Nie usprawiedliwiał się przed nami i powiadał, że dzięki wieściom o jego zwycięstwach mieliśmy przez długi, długi czas zapewniony spokój na Wale. Piktowie wypaśli się jak ich własne owce na wrzosowiskach, a garstka żołnierzy, jaka przy mnie została, wyćwiczyła się doskonale w sztuce wojennej. Zresztą i Wał miał wygląd obronny i warowny. Ja jednak zdawałem sobie sprawę, jak słabi jesteśmy w istocie. Wiedziałem, że gdyby nawet fałszywa wieść o jakiejś klęsce Maximusa dotarła do Skrzydlatych Kołpaków, oni by tu na pewno zawitali z poważniejszą siłą, a wtedy... a wtedy... Wał musiałby runąć! Na Piktów nie zważałem wcale, ale w ciągu lat ubiegłych zapoznałem się po trosze z siłą Skrzydlatych Kołpaków. Siła ta rosła z dniem każdym, ja natomiast nie mogłem powiększyć liczby mych żołnierzy... Maximus ogołocił z ludzi Brytanię na naszych tyłach, a ja sam czułem się jako człowiek stojący ze spróchniałym kijem przed połamaną zagrodą i zamierzający odpędzać rozjuszone byki... Takie, moi drodzy, mieliśmy życie na Wale... oczekując, oczekując i oczekując posiłków, których Maximus ani myślał nam przysyłać. Nagle doniósł nam, że przygotowuje armię przeciwko Teodozjuszowi. Takie to słowa odczytał mi przez ramię Pertinax, gdyśmy byli razem na naszej kwaterze: „Powiedz ojcu, że fatum zmusza mnie do tego, bym poganiał trzy muły, bo inaczej one rozedrą mnie na strzępy. Mam nadzieję, że w ciągu roku uporam się raz na zawsze z Teodozjuszem, synem Teodozjusza. Wówczas ty dostaniesz w zarząd Brytanię, a Pertinax, jeśli będzie miał ochotę, zostanie namiestnikiem Galii. Dziś chciałbym mieć was przy sobie, byście zaprowadzili ład w moich wojskach posiłkowych. Proszę was, nie dawajcie wiary pogłoskom o mej chorobie. Wprawdzie jakieś tam drobne licho siedzi w mym cielsku, ale wyleczę się żwawą konną przejażdżką do samego Rzymu”.	Większej części tych potraw nie znasz pan wcale jednakże możesz ich pan używać bez obawy. Zdrowe są i pożywne. Od dawna wyrzekłem się pokarmów na ziemi używanych i nie cierpię na tym bynajmniej. Ludzie stanowiący załogę mego statku są silni, a żyją tym samym co i ja.	Pochowałem! jakom ino na wyrobku, ale gospodarski pochowek sprawiłem; i ksiądz był, i chorągiew była, i bractwo ze świecami było, i państwo ze stacji było; i wódka, i chleb, i ser, i wszyćko, wszyćko! zaczął płakać cicho i kiwał się na wszystkie strony.	Posłuchaj człowiek ten wyjechał i w ten sposób uniknął na razie zemsty mojej; lecz my się połączymy; jak to już było postanowione, a potem zdaj na lorda de Winter troskę o honor jego i jego żony.	Przekleństwo Allacha na wszystkich niewiernych!	To masz... Ale musisz kupić na kolację.	Może nawet prędzej niż się spodziewacie, przyjaciele jeżeli Wyspa Lincolna znajduje się w miarę blisko jakiegoś zamieszkałego archipelagu lub kontynentu. Przekonamy się o tym najdalej za godzinę. Nie mam przy sobie mapy Pacyfiku, ale pamiętam dość dobrze, jak wygląda jego południowa część. Z wczorajszego obliczenia szerokości geograficznej wynika, że na wprost Wyspy Lincolna leży na zachodzie Nowa Zelandia, a na wschodzie	Pomagałem w nabijaniu przynęty jeszcze na lądzie, gdym jeszcze nie umiał dobrze chodzić. Bądź co bądź, jest to trudna robota!... Tato Ileż to rekinów, wedle twej rachuby, będzie nam potrzeba?	Zostawiłem ową łódź w spokoju i popłynąłem w górę rzeki Gdy dotarłem do łach rzecznych koło Arahu, już tam nie było nieżywych Anglików. Potem nadpłynęło kilku nieboszczyków w czerwonych kaftanach. Nie byli to Anglicy, ale Hindusi i Purbihowie. Potem zaczęli nadpływać inni po pięciu i sześciu naraz... a w końcu, na przestrzeni między Arahem aż poza Agrę, miało się wrażenie, jakoby całe wioski znalazły się pod wodą. Wypływali jeden po drugim z małych rzeczułek, jak płyną pnie drzewne podczas deszczów. Gdy stan wody się podniósł, oni również podnieśli się całymi gromadami z wydm, na których dotąd spoczywali; gdy zaś woda poczęła opadać, fale chwytały ich za długie włosy i wlokły po polach i kniei. Posuwając się na północ, słyszałem po nocach strzelaninę, w dzień zaś chlupot ciężko obutych stóp ludzkich, przechodzących w bród przez wodę, oraz ten dziwny chrzęst, jaki czynią koła ciężkich furgonów na piaszczystym dnie rzeki. Z każdą falą nadpływał jakiś nieboszczyk. W końcu nawet i mnie począł strach oblatywać i powiedziałem sobie: „Skoro takie rzeczy dzieją się z ludźmi, jakoż zdoła się ocalić Mugger z Mugger Ghaut?”. Poza tym najeżdżały na mnie jakieś łodzie bez żagli, które wciąż gorzały i dymiły, jak dymią czasem łodzie naładowane bawełną... jednakże nie szły bynajmniej pod wodę!	Nie przeciwię się co do dziewki ale na tego wilka nieraz jeszcze owieczki zakonne zapłaczą.	Ba, pomnę że gdy onego czasu w Krakowie król rozgniewał się na mnie o Lichtensteina, to młody kniaź Jamont, który był rękodajnymrękodajny (daw.)	Może być, że masz słuszność ale żebyś mnie był nie powstrzymał, to byś się teraz i na łup pewno nie skarżył, bo miałbyś w ręku złotą koronę tego monarchy i bogate szaty jego orszaku.	Otóż i wylazło szydło z worka! Mamy sekret. Siostrunia boi się stosuneczków, zabawy... uhm, uhm... hrabiny Aurory na przykład...	Czemużeś mi tego nie powiedział wcześniej? Niepotrzebnieś się martwił tyle czasu, w każdej chwili mogę cię zdrowo i szczęśliwie dostawić na wasz świat.	Jeszcze nie. Na to zawsze mamy czas. No, Becky, głowa do góry! Idziemy!	Jak Boga kocham, myślałem, że mnie zabije, jak zacząłem teraz węszyć w klasie! Kiedy Burton starszy przed paru dniami mnie obwąchiwał, on nie miał nic przeciw temu. Ani razu nie zakazał ryczeć Aleksandrowi do naszej klasy „śmierdziele!” póki nie wsunęliśmy mu tej piguły. On się z tego tylko śmiał! Ty, Beetle, o co on się znów na ciebie ciskał?	Nie wstydź się tylko, mój drogi. Nie ma w tym hańby. I mnie pewne okoliczności wepchnęły na tę żmudną i zakurzoną drogę. Włóczyłem się ostatnimi czasy po świecie, zawadziłem o Egipt, wiesz?... ten, co to w Afryce...	A będzie ze dwa roki jak my się tutaj przenieśli na swoje zatracenie.	Aj! jaśnie panu to i pod wozem, i na wozie dobrze, ale co ze mną będzie? Ja nawet kwitów nie mam... Żeby choć był jaśnie pan młyn wystawił, o co tyle lat proszę.	A od czegóż jest najwyższa rada?... Powiadacie, że składa się z samych mędrców... Więc niechby oni wzięli na swoją odpowiedzialność traktat, który ja uważam za hańbę i zgubę Egiptu...	Och, bądź spokojna wcześniej, czy później pasztet się odkryje Ty wierzysz w tę margrabinę? Ech! Młody chłopak, który, ostatecznie, ma zmysły i słabość do wydatków, jak Oskar, znajduje hiszpańskie margrabiny kapiące złotem? Spadnie ci pewnego dnia na kark z długami...	E, do kaduka, komu tam to w głowie, tu nie o to idzie ani się nawet do tego ochapiało; ale w tym sęk, że ta pani, co to się udaje za królową wielkiego królestwa Mikomikon, to ona, jak mi Bóg miły, taka królowa, jak moja nieboszczka babka; bo żeby ona była królowa, to przecież nie latałaby raz wraz cmoktać się w kącie z jednym z obecnych tu panów.	Wszystko dokoła zieleni się pierwiosnki, przylaszczki, fiołki, bratki i stokrocie kwitną, wierzby pokryły się gęsto drobnymi listkami i powypuszczały baźki; wiązy, leszczyna, olsze i brzozy kwitną także, brzoskwinie rumienią się różowym kwieciem i gwarzą rojami pszczółek, co się koło nich uwijają; na innych drzewach owocowych pękają już pączki...	Nie podoba mi się, że przychodzimy tu w biały dzień. Ktoś nas zobaczy i w końcu się połapią.	Która stanowić będzie orszak towarzyszący mu do stolicy. W istocie, mój Gerardzie, wielki z ciebie dzieciak. Myślisz, że masz doskonałe informacje, kiedy trzy dni po wylądowaniu telegraf ci donosi: „uzurpator wylądował w Cannes z kilku ludźmi i wysłano za nim pogoń”. Ale gdzie jest? Co robi? O tym nie wiecie zgoła nic. To tylko wiecie, że go ścigają, i to prawda, ścigać go tak będą bez jednego wystrzału aż do samego Paryża.	Nigdzie nie chciałam iść Nie zeszłam nawet sama, tylko nagle znalazłam się w bramie i ujrzałam obu panów.	Zanim się rozstaniemy, powiedz, czy czegoś nie pragniesz?	Rozumiem. Masz mi za złe, że ci nic nie powiedziałam. Ale widzisz, zakazali mi wspominać ci o tym. Zresztą mnie też o tym nie powiedzieli, dowiedziałam się przypadkiem. Dlatego byłam tak powściągliwa. Przebacz, dziadziu.	Ano niby domyślamy się, panie dyrektorze, względem czego pan nas sobie życzył. Cóż... nie nasza wina.	Może to być! Mamy dość tego oblężenia my, ale mają go dość i oni. Co wasza dostojność o tym myśli?	Nie rozumiem Rozumiem, że dziesięć to znaczy dziesięć; ale jeżeli w języku kupieckim dziesięć nazywa się trzydzieści trzy, to niech i tak będzie.	Więc nie chodź. Nigdy nie grałeś tak pięknie. W twym uderzeniu było coś cudownego. Było w nim więcej wyrazu, niż kiedykolwiek wcześniej słyszałem.	Trzymają to bezprawie w tajemnicy, bo im samym siebie wstydno. Wierzaj mi, twoja miłość, nie o pozyskanie małżonka mi chodzi, którego nie znam ani nawet konterfektu onego nie widziałam; niesprawiedliwość mię gniewa, lekceważenie mojej osoby, pomiatanie krwią królewską. Wżdy po Bogu a prawdzie ja jedna dziedziczką tronu jestem! Mnie winni koronować, a dopiero myśleć o przydaniu małżonka królowej.	Tak jest, nie chcesz się pani dać poznać. Poznanie następuje tylko przez zbliżenie się ludzi do siebie, przez wymianę myśli, pomagającą do ocenienia wzajemnej wartości.	A wos, stara, po kiego tu licha nadniosło? Pomuchle odstraszać od botów?	Nie poznajecie mię to, panie podporuczniku?	Nie wiem, czy panu miło Jestem Dyzma...	Pomału. Więc nazywa się Jarszówna i co to za typ?	Proszę bardzo, panie Blaizot, każ mi odnieść do domu te książki: Jest tu Matka i syn, Pamiętniki dworskie i Testament Richelieugo. Proszę także dołączyć, o ile pan ma, nowe dzieła z zakresu historii, w szczególności dotyczące Francji od czasu śmierci Henryka IV. Rzeczy te ciekawią mnie bardzo.	Więcej wart! bo to nie pierwszy i nie dziesiąty jego postępek!	Więc po co się przebrałaś?	A będę, pomogę ci przy chałupie, myślisz, że nie poradzę? Zobaczysz.	A więc ty nie kochasz ciotki?	No, to nie jedź, hrabio, do Adama.	Stało się nieszczęście, a przynajmniej to, co ludzie nazywają nieszczęściem.	Czemu zagrali teraz to, co u nas w domu, kiedy byłam całkiem mała... To coś z Mozarta...	Boć i obóz, do którego żołnierz się wpisuje i nieprzyjaciela, z którym się walczyć ma, dobrze poznać trzeba, nim się wyda wojna?	Otóż, droga pani czuję potrzebę usprawiedliwić się przed panią, dlaczego byłam przeciwna wprowadzeniu do naszej rodziny panny Norskiej...	O ty, bezbożniku!... psiawiaro!... odszczepieńcze od kościoła boskiego!... Adyżeś ty naprawdę sumienie stracił, iże się wylegujesz, kiedy twoja rodzona czeka chrześcijańskiego pogrzebu... Upamiętajcie się, Ślimaku...	A propos! jakże tam jest z tym twoim procesem, panie Benedykcie, który ci ta szlachta... jakże się nazywa?... wytoczyła?	Chciałbym tylko zapytać cię co było przyczyną twego długoletniego milczenia?	Żeby go wydobyć z tego więzienia! Może pani ma jakie środki, znajomości, stosunki?	A bo i pewnie mało to lat musieliśmy siedzieć w Rosji, to i nazbierało się gratów.	A może...	Amis! chodźmy sami, bo ja muszę wcześnie wrócić, żeby się wyspać.	Co mówisz?	Czy dostanę kawy? Co u diabła!	Cóż się stało?	Dyćdyć (gw.) trochę. przódziprzódzi (daw., gw.) niby, jak. wół, to mu się należy nadgrodanadgroda (gw.)	Jakże okrutnie pani się mści!	Mogęż ja termin naznaczyć? namyślając się odezwała Grzybowska	Paciorek. Mogą być i grzechy też. Wszystko, ale z uczuciem. Klęknij.	Skąd wiesz? Może zechce?	Ty kłamiesz, bawisz się w dyskretnego.	Dobrze, a teraz odnieście krucyfiks temu, kto wam go pożyczył, i powiedzcie, że potrzebowałem go do badania.	Beczka wody w Nilu.	Czy mogłabyś pokochać mię tak jak Niepołomskiego? Odpowiedz! Mówisz zawsze prawdę, więc odpowiedz!	Dwa złote, ciociu	Dziecko moje, dziecko, czemuż całowałaś Göstę?	I żeśmy zajrzeli do ciemni	Jak tylko nieco żniwa zepchniemy, to natychmiast.	Królowe do kloaki!	My już zapłaceni, kiedy nas panicz przyjął! Daj, Boże, pociechę paniczowi. Chodźmy, bracia!	Mój dobry, miłosierny panie Aubertot!...	Patriotardspatriotards komuniści.! Wszyscy do raportu!	Wyjeżdżam do Bułgarii	Zbroja mój kumoter?	A czymże jesteście?	A no! zawołał Helmut	A tak, ożenić	A widzisz! a jakżeś ty tego uniknął?	Ani gwiazda, ani miljon	Czego?	Intrygujecie mnie panowie. Słucham z całą uwagą.	Kmicic!	Postaw go.	Posłusznie melduję, panie feldkurat że już go raz wyrzuciłem.	Prawda pani, że to rzadko takiego sługi.	Przyszłam prosić pana o łaskę, o łaskę!	Pójdę z panem	Religia, Obcy, Pobożność, Walka, Konflikt dodał Rzędzian.	Rozkaz, wasza królewska mości.	Siostruniu... musisz mi dać pieniędzy... Wyjeżdżam jutro rano...	Symulując!	To i chwała Bogu, że spać chce... to i zdrów będzie	Trzy	Ucieczka, Mąż, Żona, Kobieta, Sztuka, Poświęcenie, Artysta	Ułatwię panu.	Z czego tak wnosisz, Ben Joelu?
Moja droga pani proszę sobie wyobrazić, że Wiktoryna stała cały czas, a on nie zachęcił jej ani jednym słowem, by usiadła. Mnie zaś powiedział z zimną krwią, bez najmniejszego gniewu, że przychodzimy nadaremnie i powinnyśmy oszczędzić sobie nadal tego trudu, gdyż panna może pogorszyć tylko swą sprawę, gdy będzie zbyt natrętna (a toć bywamy tylko raz do roku u tego potwora, który nie nazwał nawet Wiktoryny swą córką!). Powiedział dalej, że Wiktorynie nic się nie należy, gdyż matka jej nie miała wcale posagu i dodał jeszcze tyle słów okrutnych, aż moja biedaczka we łzy się rozlała; ale później upadła mu do nóg i powiedziała z odwagą, że chodzi jej tylko o matkę, że sama bez szemrania ulegnie jego woli, byle tylko zechciał przeczytać testament nieszczęśliwej nieboszczki. Podała mu list, mówiąc przy tym rzeczy dziwnie piękne i rzewne. Nie wiem, skąd się jej zebrało na podobne wyrazy, chyba Bóg je zesłał; dziewczę bowiem było tak natchnione, że nawet ja, ja sama płakałam jak głupia, słuchając jej mowy. A wiesz pani, co robił ten przerażający człowiek? Obcinał sobie paznokcie, po czym wziął list zroszony łzami biednej pani Taillefer i rzucił go w ogień, mówiąc: O tak, to dobrze! Chciał podnieść córkę, lecz cofnął wnet ręce, gdy spostrzegł, że biedaczka chce je ucałować. Czyż to nie łotrostwo? A synalo, bałwan, nie przywitał się nawet z siostrą, wchodząc do pokoju.	No, tak. Trzeba księciu panu wiedzieć, że w tym caluteńkim domu nie ma nikogo, tylko stary kucharz, Szczepan, głuchy, jak pień wierzbowy no i ja, także „Salcze”.	Ścierwo dogorywa, lecz nie odpowiada. Książę nie wrócił, wieści nie nadesłał. Wszystko niezmienione. Okrucieństwo nudy. Blamaż wynalazków, genialnej konstrukcji. Parszywa dola zjadaczy swych myśli, połykaczy natchnień. Cynaderki z rusztu. Niechaj nikt nie twierdzi, że Yetmeyera między nami nie ma. I tutaj nas buja. Razem z nami płynie. On mnie oszukał, porwał Ewarystę, wystawił na próbę. Zemszczę się na nim i słowa dotrzymam. Pójdę na Wesele, by nikt nie zarzucił, że uczucie wiary Orgaz przehandlował dla pysznego ciała rozkosznej dziewczyny. Taka ideowa wynikła konieczność u miliardera, który się upił na dnie oceanu. Służba niech wytoczy kufy absyntu. Tańczmy hupa-hupa! Wracamy do światła w świetnych humorach. O naszej radości wydam komunikat dla gazetników. Jazda na powierzchnię!	No, to mogę bez obawy porozmawiać z panem otwarcie: pan Danglars jest moim bankierem, pan de Villefort obsypał mnie grzecznościami za przysługę, którą mu przypadkowo wyświadczyłem. Podejrzewam, że przez to wszystko czeka mnie lawina obiadów i rautów. A więc, aby nie przesadzać z wystawnością tych przyjęć, a zarazem uprzedzić i być górą nad naszymi znajomymi, postanowiłem zaprosić do mojego wiejskiego domu w Auteuil państwa Danglars i państwa de Villefort. Jeżeli zaproszę także pana i pańską rodzinę, czy nie będzie to aby wyglądało na jakieś spotkanie matrymonialne? A przynajmniej pańska matka mogłaby tak pomyśleć, zwłaszcza jeśli pan Danglars uczyni mi zaszczyt i zabierze ze sobą córkę. I wtedy pańska matka mnie znienawidzi, a ja tego absolutnie sobie nie życzę. Wręcz przeciwnie i proszę, abyś pan powtarzał pani hrabinie przy każdej okazji, że zależy mi niezmiernie, aby myślała o mnie jak najlepiej.	Gdyby to były tylko gazy! Widzisz, bracie, i dlatego muszę ten Karburator sprzedać! Bo po prostu ja tego nie zniosę, nie zniosę, mówię ci! Nawet nie przypuszczałem, że mój Karburator będzie mi wyrabiał takie kawały! Takie straszne... straszne świństwa! I pomyśl tylko, wyrabia mi takie rzeczy od samego początku! I każdy, kto tylko się zbliży, czuje to samo. Ty jeszcze nic nie wiesz, przyjacielu, ale mój dozorca domowy zapłacił za to bardzo drogo.	Prawdę rzekłszy, panie dziedzicu, to nasz teraz nie gorszy ode mnie. Tylko że ja sam jeżdżę po pieniądze, czy po tę ordynarię, a do niego sama szlachta jeździ i kłaniają się jeszcze, żeby tylko brał. A on bierze nie po dziesięć rubli, ale po tysiącu.	Jak można, Helu, podsłuchiwać i jeszcze mnie ciągnąć? Jestem pewna, że mamie zrobiłoby to przykrość.	No, a teraz powiedz: jaki miałaś do mnie interes? Łatwo pozbyłyśmy się tych panów	Wiesz, Adam, że nie należę do ludzi łatwo się łamiących, wszyscy mnie uważają za uosobienie energii...	Nim godzina upłynie? Och, mój panie, to troszeczkę za prędko. Przede wszystkim dobry myśliwiec powinien być cierpliwy. Ja jestem bardzo żywy, ale na polowaniu zachowuję wielką cierpliwość, a przez nią wynagradzam wszystkie niecierpliwości mego żywota. Przecież wielce szanowny pan jako znakomity myśliwiec powinieneś wiedzieć o tym, że polowanie na grubego zwierza jest jakby pewną gałęzią umiejętności. Trzeba przede wszystkim rozpoznać starannie miejsce, na którym ma się polować, znać dobrze obyczaje zwierza, zbadać ścieżki, którymi chodzi, obchodzić go całymi godzinami, aby mu zajść pod wiatr. Wszak musisz i o tym wiedzieć, że trzeba podchodzić zwierzynę jak najciszej: jedno stąpnięcie na zeschłą gałązkę, odezwanie się głośniejsze, spojrzenie nie w porę może ją spłoszyć. Mój panie, ja wzrosłem w lasach, przepędziłem trzy czwarte życia na polowaniach, a jednak przyznać się muszę, że jeżeli po trzydziestu sześciu godzinach tropienia bawołu lub koziorożca powiodło mi się go ubić, nie uważałem tego czasu za stracony.	Jakaż to dla mnie strata! Dopiero układałem sobie w sercu urocze plany, że...	Prawie zawsze Czasami staram się sobie wyobrazić, że jestem w innym jakimś miejscu, ale z Bastylią idzie mi najłatwiej, zwłaszcza gdy jest zimno.	To bestya naprawdę zdolna. Czyś ty uważała, że on jakby się trochę zmienił na twarzy?	Zaraz okropnie! Przypuszczam, że chodzi o zwyczajne odbycie połogu. A że zapewne trafiło się jej to pierwszy raz, więc biedaczka robi wielką awanturę i wstydząc się obwoływać na rynku swój wypadek wynagradza sobie pisywaniem rozpaczliwych listów...	Śmiej się, kiedy chcesz, albo i łaj Nie będę mógł długo patrzeć na tę młodą panią, cośmy ją tu przyprowadzili. Żal mi jej okrutnie! Oni ją tu zamęczą. Żywej duszy litościwej dla siebie nie znajdzie. Przemka Niemka, która mu coś zadała, nie puści tak łatwo, a tę niewinną panią złe babska zadręczą. Słyszałem już, gdy się niepoczciwa Bertocha odgrażała, że jedyną jej piastunkę, którą przywiozła ze Szczecina, wypędzi precz. Zostanie sama. Gorzej tu jej będzie niż niewolnicy. Ja na to patrzeć nie chcę!	A więc! postanawiam, iż przyjmujemy plan Athosa i że za pół godziny wyruszymy w drogę.	Dobre i to że Cyrano zachowuje tajemnicę przy sobie.	Dobry chłop z ciebie, Stalky! Przyznaję, że Clewerowi trochę zanadto dokuczałem.	Nie mówcież tedy nikomu to wam zdradzę sekret. Otóż, widzę, że tryndyryndy białogłowskie tańsze są w tym kraju niźli kamienie; z nich tedy trzeba by zbudować mury, układając je wedle statecznej proporcji i architektury, kładąc co największe wprzód, następnie pięknie dopasowując średnie, a na końcu małe. Potem należy taki murek naszpikować pięknie, niby diamentami w szpic szlifowanymi (jako jest w dużej wieży w Bourges), wszystkimi sztywnymi puginałami, jakie mieszkają po rozporkach klasztornych. Kiż diabeł naruszyłby taki mur? Żaden metal nie byłby tak oporny na ciosy. I niech próbują walić w nie z kolubryny; ujrzelibyście, do kroćset, jak bez ustanku będą sączyć z siebie owo błogosławione nasienie szczerej francy, drobne jako deszczyk. Hej, do stu par diabłów! I co więcej, piorun nigdy by w nie nie uderzył A dlaczego? Bo wszystkie są duchowne i poświęcane. Jedną tylko widzę niedogodność.	Cóż powiem?.. odparł Salomon: niech będzie jak Bóg zrządzi... ja już nie wiem sam gdzie i jak się obrócić mam. Życie mi zbrzydło...	Och, Adolfie, ty nic nie chcesz widzieć... Patrz tylko: pierścionki zsuwają mi się z palców, ty mnie już nie kochasz, jestem ci ciężarem...	A który to Wielki mistrz was wysłał, rycerzu von Hochswald, czy ten, co jak beczka na ligarach leży dniem i nocą na ławie, czy ten, co rwie się by jak najprędzej po nim władzę zagarnął? ozwał się z uśmiechem Robert.	Także wam się to dziwne zdaje? Czwarty rok dobiega, jak się tu uczę. Co bym za matoł był, gdybym do tej pory ino do zamiatania wiórów był dobry.	A mnie co innego.	Aha! a jeżeli Mahdi wpadnie przedtem do Port-Saidu i mnie zje?	Bliżej, Krecie, bliżej! Nie, nic z tego. Gawędy trzcin zagłuszyły pieśń.	Bzdury! Nawet stary Wurmt był zaskoczony pana wyglądem. Nie oszukałby pan idioty. Nawiasem mówiąc, oni wszyscy to banda idiotów, ale pański wygląd jest po prostu niemożliwy. A więc pana stosunki z nami zaczęły się od kradzieży tych rysunków francuskich armat. I dał się pan nakryć. To musiało być bardzo nieprzyjemne dla naszego rządu. Nie wygląda mi pan na sprytnego.	Cóż wy mi powiadacie?	I to racja. Gadaj, coś sprawił?	Ja Pity za nic bym w skarpetki nie ubrała, ale pończoszki...	Jakbyście to nie wiedzieli? Choć wy w lesie siedzicie, ale już kąta nie ma na tej ziemi, gdzieby nie jęknęło i nie zadrgało trwogą. Alboście to nie słyszeli o tej tłuszczy, o tej szarańczy, o tej chmurze, co na nas, jak potop, się leje, Ruś już zawojowawszy całą?	Którą spodziewam się, młodzieńcze, iż zachowasz kosztem twojego życia.	Może jeszcze i będę. Kto to może wiedzieć...	Na nic jeszcze nie zasłużyłem...	Och, biedny chłopak, pijany jest ponczem i rozpaczą. To drugi dependent z kancelarii, gdzie pracuje twój brat przegrał pieniądze, które patron mu powierzył na sprawy kancelarii. Chciał się zabić, pożyczyłam mu tysiąc franków, które ci bandyci Finot i Giroudeau mu wydarli. Biedne niewiniątko!	Pomogę paniom Dzień był upalny. Czekałyście panie na konie, które z powodu uroczystości nie mogły nadjechać. Panna Valentine oddaliła się w głąb ogrodu, a syn pani zniknął, goniąc za pawiem.	Rzeczywiście potrzebuję odpoczynku Trochę mnie to za silnie wyczerpało. Gdzie jesteśmy?	Tak się zmarnować! Tak skończyć!	Tak, sir Johnie Jest to, jak pan widzisz, wspaniałe zwierzę, które, jak mi się zdaje, ma ochotę przeciąć nam odwrót. Nie pojmuję, dlaczego to stworzenie roślinożerne zawzięło się na nas, lecz koniec końców trzeba je stąd wyprzeć.	Weź to i zanieś do mojego notariusza. Panie Maksymilianie, to mój testament. Po mojej śmierci dowiesz się, co zawiera.	Zakochała się ciocia w nim z miejsca.	Zanim znajdziecie się między Nilem a wielką oazą, wszystkie drogi na pustyni będą już pilnowane przez szereg straży wojskowych. Ha! słowa po miedzianym drucie prędzej biegną od wielbłądów! Jakże zdołacie się przemknąć?	A co z nich będzie?	A jeżeli portier to zauważy?	A kto nabija mu pistolety?	A niech ci tam mój Janek pomoże	A służący gdzie?	Ale co tu mam na siebie włożyć?	Ale gdybyśmy nie mogli uciec, belka przygniotłaby nas tam do ściany	Andreę?	Ba chłopię długo przechowuje iluzje!	Biegaj; ino z próżnymi rękoma daremna fatyga.	Bóg nas przeprowadził. Żywa dusza tu nie przyjdzie ani nie wyjdzie, jeśli drogi nie zna.	Ciekawymciekawym	Co tam Klejn, narwaniec!... Dobry chłopak, ale żaden subiekt... Mraczewski, oto była perła!... Piękny, paplał po francusku, a jak on spoglądał na klientki, jak podkręcał wąsy!... Ten zrobi interes na świecie i zdmuchnie ci panią Stawską... Zobaczysz!...	Co? Jak? Gdzie? Wylać? Za co? Cóżeśmy zrobili? Graliśmy tylko na bębnie i za to King już nas wylał z pracowni!	Czy Wielka Brytania?	Daj Boże ażebyś mógł zrozumieć, jak cię powinno obchodzić przyniesienie ulgi tej damie, która poniekąd jest i twoją, bo ja jestem twym panem.	Dzięki Bogu! Kula nie utkwiła w ciele, nie trzeba jej będzie wydobywać.	Gadaj prosto z mostu	I moją krew mi wrócić trzeba!	I wy jego we dwóch usiekli?	Ileż słów niepotrzebnych! Z drogi, łotry!	Jabym zabiła, jak psa, żeby tak z moim Antkiem zrobiła.	Jeśli wrócisz do domu cały i zdrowy, opuść Paryż, wyjedź z Francji, i gdziekolwiek trafisz, żyj uczciwie, a ja będę posyłał ci małą pensyjkę; bo jeśli wrócisz do domu cały i zdrowy, to...	Kogo mam oznajmić jego książęcej mości?	Kto zrobił lemoniadę?	Mości panie, można wejść?	Może chłopiec miewał konwulsje?	Może pana ministrem zrobić, co?	Nic teraz nie wiem.	Nie pamiętam, doprawdy, w tej chwili.	Nie pozwalam.	Nie.	Niemam ich.	O kim?	O, to prawda! zawtórowano; co to za słodka, uprzejma, pełna zalet osoba!	Od dnia mojej pełnoletności i rozpoczęcia procesu z matką. Dwadzieścia lat ubiega.	Oooo!...	Owszem, przeciwnie! Zrobię wszystko, co tylko będę mógł uczynić, bo tak dobra dziewczynka, ten anioł kopalni, godną jest wszelkiego z naszej strony poświęcenia.	Pani żartuje	Pani, odpowiadam tylko na pytania, ale jeśli sobie życzysz, będę mówiła wyraźniej.	Pięćset... tysiąc... ile by zażądał.	Prawdąż to jest? Nicże jej tam nie grozi w domu cezara?	Psia twarz!... tyle waryactw w takim marnym futerale!	Pójdę do młyna, przypilnuję, bo inaczej nie zrobią!	Skądże znowu taka przyjaźń z panną Brzeską?...	Sumę pańską mogę umieścić w lepszym interesie. Będzie pan miał dziesięć tysięcy rocznie...	Służę ci, ale pod jednym warunkiem	Tak, wiem Sprawiedliwość ludzka nie jest najlepszą pocieszycielką; może odpłacić, przelewając tylko krew za krew, i to wszystko. Ale nie można od niej wymagać więcej nad to, co może.	Tak.	To moja ostateczna odpowiedź, mamo	To nie dobre dla zdrowia takie drzemki po obiedzie, prawda doktorze? Zjadłszy porządnie, trzebaby mieć trochę ruchu.	Tyle, co w kartotece, panie dyrektorze, właśnie musiałem tam zajrzeć, wypisując świadectwo. Ma lat czterdzieści pięć, jest żonaty, żona mieszka w Pradze Czeskiej, a on w Warszawie na Żelaznej. Nieboszczyk pański ojciec wpisał o nim w uwagach bardzo pochlebną opinię.	Wiele możecie! rzekł Jaksa.	Wśród nich są także silne indywidualności	Za pracą.	Zatem w naszej buchalterii jest jakiś szpieg!	Święta prawda!	Żadnemu z nas pan Karol nie odda naczelnej dyrekcji.
Pan masz w tej sprawie pogląd lisa na gołębnik. Nie podoba ci się to i psuje ci humor, że gołębie mieszkają zwykle wysoko, i że mają skrzydła lotniejsze od kurzych. Wszystko, co mówisz, wypada raczej na korzyść Polek.	Na Boga! nie wiedziałam, że okolica ma taką nadzwyczajność.	Osobliwa rzecz, że pan feldkurat ciągle coś wygaduje o pociesze religijnej. Ja, panie feldkuracie, nie czuję się tak dalece na siłach, żebym mógł panu udzielić jakiej takiej pociechy. Ale niech pan się sam pocieszy: pan nie jest pierwszym i ostatnim feldkuratem, który dostał się za kratki. Zresztą, aby rzec prawdę, panie feldkurat, ja nie mam żadnego daru słowa, żebym mógł komukolwiek udzielać pociechy w jego ciężkim położeniu. Spróbowałem tego pewnego razu, ale nie udało mi się. Niech pan się trochę przysunie, to panu opowiem. Kiedy mieszkałem przy ulicy Opatovickiej, to miałem kolegę Faustyna, odźwiernego w hotelu. Był to człowiek bardzo zacny, sprawiedliwy i można rzec, uczynny. Znał wszystkie dziewczęta z ulicy, a wystarczyło przyjść, panie feldkurat, o jakiejkolwiek godzinie w nocy do niego do hotelu i rzec: „Panie Faustynie, potrzebna mi jest panienka”	Na honor, nie.	Każ powiedzieć pani Danglars, że przyjmuję miejsce w jej loży... Czekaj, czekaj... Później wstąpisz do Róży; powiesz jej, że skoro zaprasza, po wyjściu z Opery przyjdę do niej na kolację, i zaniesiesz tam sześć butelek wyborowego wina	A siły my na niego nie mamy nie mamy...	Gdy uwolnicie aresztowanych, do Yetmeyera poślę reportera, aby coś napisał, bo ja wciąż dotąd nic nie rozumiem. Przy tej sposobności może nam się uda choć raz drapieżnika autentycznego zafundować sobie na współpracownika.	Ale gdyby żona miała przyprawić mi rogi, jako wiecie, iż jest na to urodzaj w tym roku, to jedno wystarczyłoby, aby mnie wyrzucić z zawiasów cierpliwości. Dosyć lubię rogali, zdają mi się wszystko godni ludzie i chętnie ich odwiedzam, ale za żadne skarby nie chciałbym znaleźć się w ich liczbie. Co się mnie tyczy, nie jestem wcale za tym.	Panie Cyrusie czy nie byłoby wskazane, zanim wyruszymy na poszukiwania, zbudować łódź, którą moglibyśmy popłynąć w górę rzeki lub opłynąć wybrzeże? Nie powinniśmy dać się zaskoczyć.	Ja miałam szczególne przejścia z ciotką, ale radziłam sobie, jak mogłam, o czym się zaraz przekonacie Czytałam właśnie wiecznego Belshama, z przerwami jak zwykle, bo ciotka zaraz drzemie, a ja biorę czym prędzej jakąś miłą książkę i połykam ją chciwie, póki się nie ocknie. Dziś stało się inaczej, bo opanowała mnie senność, zanim zaczęła się kiwać, i tak ziewnęłam, że zapytała, dlaczego otwieram usta, jak gdybym chciała połknąć całą książkę na raz.	Zlękli się, psy Warunki? Żadnych warunków, Miszuk. Wy tam twardo stańcie. Za nas stójcie mocno... My nie chcemy żadnych warunków. Nam się nie śpieszy. Póki nie sczezną oni wszyscy, nie ma o czym mówić.	Autor? wziął się z całą usilnością do ukończenia swojej historii i do ogłoszenia jej drukiem, jak tylko znajdzie; ale to już czysto dla zysku, o resztę głowa go nie boli.	Wiem, że mnie lubił. Właśnie dlatego było to takie ciężkie. To taki zacny człowiek! Tego rana wziął mnie pod rękę... On się też odnosił do mnie z poufałością. Brr! Kiedy sobie przypomnę, jak ten podły wyskrobek do mnie mówił... Nie mogłem znieść siebie po prostu... Pan mnie chyba rozumie... Pan Denver był dla mnie jak ojciec! Byłbym musiał mu powiedzieć. Nie mogłem pozwolić, aby to dłużej trwało, niech pan sam powie.	Nie listy! Byłbym je katu oddał albo w ogień cisnął, bo ja nie od takich funkcyj nie zdradź, co masz w sercu, podaj się za zaprzańca, za gorszego od samych Radziwiłłów, i ciągnij za język.	Na rany Chrystusa! to nie wiatr, to konie! Ucho mam wprawne okrutnie. Idzie moc jazdy... i blisko już są, jeno wiatr właśnie głuszył. Rata, rata!!!	Jest to nie tyle dewaneedewanee	Nie poznaję syna mego... Nie widzę w tobie przyszłego pana Egiptu!... Dynastia w twojej osobie będzie jak nilowe czółno bez steru... Wypędzisz z dworu kapłanów, a któż ci zostanie?... Kto będzie twoim okiem w Dolnym i Górnym kraju, kto za granicą?... A przecież faraon musi widzieć wszystko, na cokolwiek pada boski promień Ozyrysa...	Właśnie powiedziałam Adamowi, że dzieci i stare kobiety po­winny już iść spać. Było pięknie, uroczo, strasznie ci za wszyst­ko dziękuję, ale wszystko ma swój koniec. Bądź tylko tak dobry i odprowadź mnie do szatni, bo Adam jest bardzo zajęty.	Podobno, taka jest na ogół opinia. Ale to już koniec pięk­nej zabawy.	Zwłoka podwoiłaby tylko smutek rozstania A co do przygotowań, to myślę, że Maksymilian pomyślał już o wszystkim, tak jak mu zalecałem.	Nie fatygujcie się; wróci niedługo.	Niech pan tak nie mówi Jest w tym tyle rzetelnej „pracy” w nieprzespanych nocach, po „czynności” biurowej. Niech pan powie o tym, komu należy zwrócił się tymże żałosnym głosem do profesora.	O! Na miłość boską oszczędzaj mnie pani. Kiedy już znasz nieszczęsną mą historię, zlituj się, jeśli chcesz, by się nad tobą zlitowano.	Bo widać tędy nie pojechał, jeno do Gotteswerder albo ku Ragnecie	No więc weź piernik na drogę.	Dobrze zatem. Lecz uprzedzam, że walka, którą podejmujemy w tej chwili, jest rozstrzygającą i dlatego ryzykowną; narażamy życie obaj.	O, bardzo, bardzo nieoględny jest to temat, którego nie chciałbym z nikim innym, oprócz pana, poruszyć. Z panem nawet, panie Copperfield, zaledwie tylko dotknę. Każdy inny, na moim miejscu, w ostatnich leciech kilku miałby pana Wickfielda, och, jaki to uczciwy, zacny człowiek, w ręku. W rę-ku, powtarzam	Tak, ale ja zapytuję, czy potem... kiedy już nie żyła... nie mogła wyjść?	Tak jest. Pan mnie nie znał?	Tego nie twierdzę stanowczo.	A jak nie będę miał pieniędzy, by wam płacić?	Panurgu, mój przyjacielu nie lękaj się nigdy wody, proszę cię. Zgoła przeciwny element zakończy twoje życie.	Doprawdy nie wiem. Cały dzień byłem w biurze, a wczoraj głowa mnie szalenie bolała. Nie mówiliśmy ze sobą trzech słów. Teraz jestem głodny!	Ja po angielsku nie umiem, rzekł ksiądz Bohomolec.	Bodajże cię! To już ja wiem! Nie pamiętasz no waćpan, co nam pan Longinus opowiadał o nieprzyjaźni pana Skrzetuskiego z Regowskim? To przecie pana ŁaszczaŁaszcz Tuczapski, Samuel herbu Prawdzic (1588–1649) nienawiść, niechęć..	„Nie trzeba go drażnić”	Nie mówmy już o tym	Ciszej... ciszej... Behadyr opowiada bardzo ciekawe rzeczy. Sprawa się wikła, nie taka ona prosta, jak ją przedstawiłeś.	Pan Tadeusz... Niech pan spojrzy na te dwa wypisane wyrazy...	Nie ma jej między chrześcijanami?	Wstydno mi wyznać, aleć takowej panienki nie pamiętam, acz pamiętam wiele innych rzeczy.	Nam, córkom Judy, nie wolno nosić nieskromnych sukien...	Więcej dzieci z mężem nie miałaś?	Nie było go w Baden. Konie jego wzięły tam trzy nagrody.	Nie stało mi czasu starego Wisza prosić, będę wam mówił o tym... Siostrę waszą chcę wziąć...	To ja, sługa jego, z kamieniem u szyi do wody cię cisnąć każę.	Ależ nic, żartuję po prostu i nie mam szczęścia znaleźć łaski w twoich oczach	Według was ja już jestem trupem nie masz więc już obowiązku mnie wyciągać!	Do czego to pan zmierza?	No, to jest sztabka szklana	Tak. Ludzie z każdym człowiekiem postępują tak samo: zabierają mu pieniądze, czas, pracę, piękność, rozum, serce, nawet dobre imię... Wszystko mu zabiorą, jeżeli nie obroni go własny egoizm... Dlatego umiarkowany egoizm jest siłą dobroczynną, parkanem dla wiśni...	Bynajmniej, jest pani naturalna, a to duża zaleta. No, może teraz zjemy sobie czekoladkę?	Cóż to za dudy, mamo?	To inna rzecz. Za Solskiego wyjść możesz.	Mój przyjaciel byłby skłonny do ustępstw	Nie ma jeszcze powodu. Spróbuję pierwej uspokoić rozhukanego byczka za pomocą ojcowskiej ręki jego świątobliwości... A szkoda byłaby chłopca, bo ma duże zdolności i energię południowego wichru. Tylko jeżeli wicher, zamiast zdmuchiwać nieprzyjaciół Egiptu, zacznie kłaść jego pszenicę i wyrywać palmy!...	A, no! Czy ja wiem... Zasady to drugie. Zakochałem się.	Dobek? Salomon? cicho począł gospodarz. Jest tu?	Młody stangret jest moim przyjacielem.	Racja! Braknie właśnie poczty do obrządzenia koni i tylu wodzów.	Jak to co innego?	Ta poprawa już się spełniła	Cóż się stało?	Zaczekajmy. Teraz trwa przypływ. Kiedy nadejdzie odpływ, droga się odsłoni.	Aha, jak pan je uważa?	Cóż panu powiem? rzekł biuralista: w tej chwili są ogromne wypłaty, od których kredyt domu zależy. Z zagranicy chybiły nam wpływy; bank holenderski, który wczoraj miał nadesłać, milczy; tymczasem nas tu napierają. Niepodobieństwo...	A, to zaczyna być interesujące. Powiedz tedy, gdzie ukryłbyś kamień w razie skradzenia go.	Ach, tak?... Więc już wie pani wszystko!...	Pan de Bergerac!	Pół godziny temu, kiedy pan był u pana de Tréville.	To dobrze, dobrze. Powinniśmy tam być... wszyscy.	Czemu to?	Ja poślę po policję! My mamy swobodę. Poszanowanie praw obywatelskich.	A czemu to, panie?	Jeśliś ty rad, tak ty mnie przysługę oddaj, a ja ci wdzięczen będę.	O, przyjdzie z pewnością, skoro tylko posłyszy mój głos. Ale może odpędzono ją gdzieś daleko.	Mam wszystkiego przy sobie, zaraz... 400 rubli, mogę dać 300 zaraz.	Odwagi, wszystko będzie dobrze.	Naturalnie pamiętam go dobrze! Miałem około dwunastu lat, kiedy zmarł.	Jednak wstręt ci pozostał, przynajmniej tak kiedyś twierdziłaś.	Czego ci potrza?	Długo tam jeszcze, Dauriat?	I zadanie życia...	Juchy im ździebko wypuścić!	Religia zostaną usunięte...	Zazdrościłem mu	Bić!...	Czarownica rzekł Shoesmith.	Gdzie?	Głupi chłopak	I jedno, i drugie.	Krew	Masz talara.	Naprawdę?	Naści, robaku, pij!	No?	Porwanie	Proszę o głos	Prowadzę sklep	Walka, Modlitwa, Religia, Obyczaje rzekł król
Nie, to nie od ciotki To ja sama kupiłam; dzięki tobie, mogę robić grube oszczędności. Nie wiem nawet, do kogo należał. Podróżny, któremu zabrakło pieniędzy, zostawił go właścicielowi hotelu, gdzie stanęłam w Le Mans. Nie wiedział, co z nim robić i byłby go sprzedał o wiele poniżej wartości. Ale był jeszcze i tak za drogi dla mnie. Teraz, kiedy, dzięki tobie, robię się elegantką, kazałam spytać hotelarza czy ma jeszcze pierścionek. I oto jest.	Tak się na twoje szczęście trafiło, że pojutrze wyjeżdża pan Harbarasz z karawaną do Turek. Uproszę go, aby cię wziął z sobą, jako czeladnik jego pojedziesz. Masz mu pilnie i wiernie służyć w drodze, posłusznym być i poczciwym w każdej okazji, złej czy dobrej. Nie dlatego jeno, abyś mnie wstydu nie zrobił, ale dlatego, żebyś na siebie szkody i biedy ciężkiej nie sprowadził, bo to ci powiadam, że jak co przewinisz, jak się tej służby godzien nie pokażesz, z wozu ciebie pan Harbarasz zrzuci i samego zostawi, choćby to na pustyni albo między ludożercy było.	Idźcież do niego, na Boga was proszę, idźcie i wywołajcie go do mnie; powiedzcie: wielką sprawę do niego mam. Nie moją sprawę, cudzą, ale ważną, nieomieszkanąnieomieszkany (daw.)	Proszę mię zostawić w spokoju! Nie przyszłam do mamy, tylko do ojca. Przyszłam zobaczyć się z ojcem. Mam do niego interes.	Tak, dziękuj. Bo ja nie będę znęcać się nad panem tak jak pański pierwszy szwagier. Przeniesie się pan do pałacu i będzie pan miał zupełną swobodę. Będziemy żyć razem, we trójkę, jadać razem, w gościnę jeździć i gości przyjmować...	A dobrze, napiję się gorącej herbaty. Panowie gracie coraz lepiej ten kawałek, co to podobny do tego, jakby kto bardzo płakał, to mi zrobił takie wrażenie, że siedzieć nie mogłem. Śliczny koncert.	A gdzie miałem trafić? Do Kiejdan? Wilkowi w gardło leźć? Jużci, że do Upity, i możecie mi wierzyć, żem szkapy nie żałował, a dobra była bestia! Wczoraj rano już byłem w Upicie, a w południe ruszyliśmy ku Birżom, w tę stronę, w której spodziewałem się ichmościów spotkać.	To są mateczniki: w nich pszczoły robocze troskliwe o następstwo tronu, w razie zgonu królowej lub przeniesienia się przez nią z częścią pszczół do innego państwa, przysposabiają matki. Umyślnie budują im duże komórki, aby gąsieniczki, mając więcej miejsca, lepiej się rozwinęły i uzdolniły do znoszenia jajek w wielkiej ilości. Z tego też względu królewny bywają najlepszą i najposilniejszą potrawą karmione.	Uspokój się, Ned gniew do niczego nie doprowadzi.	Ach, wiem doskonale, o czym pan teraz myśli. Zastanawia się pan nad tym, w jaki sposób oddać mnie w ręce waszego Drugiego Oddziału. Nie boję się tego. Ponieważ jednak w chwili zamroczenia umysłu, pod wpływem wzburzenia, może się pan zdobyć na tak nierozważny krok, chcę pana przed nim ustrzec. Nic by pan w ten sposób nie wskórał. Tak samo nie dałoby to rezultatów, jak wysyłanie uroczej małżonki do Krynicy w celu śledzenia mnie. Biedactwo, napracowała się wiele, by przeszukać moje rzeczy, i nic nie znalazła. Nie udało się jej nawet zdobycie mojej fotografii. Niepotrzebnie narażał ją pan na tę ryzykowną ekspedycję.	Bo Pan Jezus nam rzekł i święci apostołowie, co wszystko w łacińskich książkach jak wół stoi wypisane, że lepiej zabić niźli masz zgorszyć, bo jako te niewiniątka zgorszysz, to jakby mnie samego; tak stoi w Piśmie świętym bełkotał niewyraźnie, bo nie po jednym już był ni po dwóch...	Czy w takim razie, Pencroffie, nie zaryzykowałby pan takiej wyprawy?	Nie mówię, że nie ale dlaczego u diabła tak się dziś pan podniecasz? Zły to znak; czyste sumienie nie powleka taką bladością twarzy ani nie wywołuje takiego drżenia rąk.	A skądinąd nic się pan nie dowiedziałeś?	A, pamiętam! Był pan latem u panny Janiny w Warszawie. Przyszliśmy całą bandą po nią, bo jechaliśmy na majówkę, pan zaraz wyszedł.	Ale lepiej by wiedzieć, gdzie jest Bo dajmy, że mistrz spyta: komu mam rozkazać, by ją oddał? Cóż mu powiemy?	Ale moje są nieodwołalne, mamo Jestem młody, silny, zdaje mi się, że odwagi mi nie brakuje. Wczoraj dowiedziałem się, co można osiągnąć dzięki woli. Są ludzie, co tyle wycierpieli, a jednak nie tylko nie umarli, ale nawet wznieśli wspaniałą fortunę na gruzach obietnic szczęścia, które niebo im dało, na ruinach nadziei, jaką zesłał im Bóg! Dowiedziałem się tego, widziałem tych ludzi; wiem, że z głębin przepaści, w którą pogrążył ich wróg, powstali z taką siłą i takim blaskiem, że zwyciężyli wroga i jego zepchnęli z kolei w przepaść. Tak, mamo, dziś zerwałem z przeszłością, od dziś nic od niej nie przyjmuję, odrzucam nawet nazwisko, bo... ty to rozumiesz, prawda? Nie mogę nosić nazwiska człowieka, który musi rumienić się przed innymi!	Co tam teraz sądy znaczą!	Czym się dzieje że pan mi mówi o Londynie i Richmondzie w liście, który pisałeś, jak się zdaje, wczoraj po operze?	Dajże pan mówić jego ekscelencji	Domyślałem się, widząc pana tak dobrym, że wiele cierpiéć musiałeś	Dwóch tysięcy dukatów, a ja.	I cóż pan myśli?	I tak często?	I to tak cały dzień będzie?	Jak się pan nazywa?	Jaśnie pan jest w swoim gabinecie	Jednak, panie profesorze, to jest operacja gardła, gardła, które daje kilka milionów złotych rocznie. No i popularność Donata. Pan profesor rozumie, że ta operacja jest zdarzeniem najbardziej interesującym dziś nie tylko Warszawę, lecz i całą Europę, ba, cały świat. Cokolwiek by pan profesor nam o niej zechciał powiedzieć, będzie zawsze sensacją.	Myśli pan fakir, że oni się boją jeden przed drugim i dlatego tylko furt jak stali stoją?	Mówiłem, ale raz, że ja z tobą nie flirtuję, a po drugie, że ty właśnie nie masz w sobie nic a nic żydowskiego. Słowo honoru daję!	Nie zdołasz zrozumieć: gdzie kończy się wszystko, co twoje, cała twoja natura, której nie znasz, ta, która przed myślą twoją była tam zaczyna się On.	Nie, boby się im był obronił alem ja go zbłąkanego na drodze chwycił. Nie znając kraju, w którym mało bywał, chowając się u obcych, w puszczach się obłąkał. Dopiero gdy szatny przybędzie z Miechowa, stawić się z nim mieliśmy wam i należny oddać pokłon.	No, no, niech pan nie udaje. Podobno są sygnały, które możemy odbierać uczuciami na dalekie odległości: otóż w Tréport dostałem taki elektryczny sygnał. Albo zrobiłeś coś dla mnie, albo przynajmniej o mnie myślałeś.	Oto są żądane kaptury i niech biegli osądzą, czy można zrobić więcej z podobnej ilości materiału.	Panie Stachu, ale tak oszukiwać mamę, to...	Pieniądze? Naturalnie że jest w domu trochę pieniędzy	Tak. Wszystkie już czekają. Proszę przebrać się w habit.	Że jej niełatwo zrzec się myśli o Szwarcu. Co tam zaszło? co tam zaszło, że jego niema?	A bieda skąd?	A on jest może żonaty	Ale co?	Ale widocznie dla ciebie to nie jest takie ważne, by o to walczyć, by znieść różne przykrości i zmartwienia.	Ależ proszę. To jest bardzo frapujące.	Amerykanki ukrywają swych krewnych równe zręcznie, jak Angielki swą przeszłość	Ani słowa o mnie, ani o przyjaciołach moich, a o królowej nade wszystko albo zaprzepaścisz wszystkich, a siebie nie zbawisz. No!... panowie, dalej, zabierajcie tego jegomościa.	Bardzo wątpię! Przede wszystkim nie udźwignie pani tego zielska. To waży cały pudpud	Bo przy niej nie będę potrzebował zmawiać pacierzy, jak przy tobie, Aniu?	Był tu przed chwilą.	Co?... jaki?...	Czego chcesz, mości panie?	Czyż i w tej chwili nie możesz mu przebaczyć małych słabostek?	Dlaczego się nie bawisz, Maciusiu?	Dokąd?	Harmon Rush mówił, że tym sposobem można ich rozruszać. Mnie w zupełności wystarczy zwykły język Stanów Zjednoczonych. Ale piekielnie brak nam tytoniu. Chłopaczku, a może ty umiesz mówić po francusku?	Jezus! nic nie rozumiem, za co ciocia krzyczy na mnie!	Kogo to, mości książę, szerepetką nazywasz! Billewicza?	Komu życie ciężkie, ziemia będzie lekka.	Kto taki niewierzący, niech nie słucha!	Litości godna osobo! masz entuzyazm... weźmie ci go bieda; masz zapał... weźmie ci go bieda; masz młodość, talent, urodę... weźmie ci wszystko bieda!	Moryś! jak ci powiem kawał, jaki zrobiłem Cabińskiemu, to aż podskoczysz na równe nogi!	Na zachodzie	Nas jest ośmiu, panie Elvaez a karczmarz mówił, że piratów było tylko trzech.	Nic nie rozumiem.	Nie Przyszedłem tylko pokłonić się tobie, boski nauczycielu.	Nie gadaj dużo ale bierz ołówek i pisz. Przyjmij telefonogram.	Nie mieli prawa nas zamykać Przecież nie zrobiliśmy im żadnej krzywdy. Będzie miał za swoje, jeśli znów stanie się czarny. Oby był ciemny jak noc!	Nie szkodzi przecie pani Nina nikomu nie powie. Mogę przy niej opowiedzieć.	Nie sądzisz, że ona ma jakieś złe zamiary?	Nie, Polak.	Nie, nie miewam. Bicia serca nie miewam.	Nie.	Nigdy?	No co?	No! to przyślę wam koszulę.	No, może dla Wasyla.	Od Krzyżaków, która przywoziła balsam hercyńskihercyński	On mówi, że skona. Usuńcie go. Dalej Sefton. Och, byłbym zapomniał! Sefton, dlaczego znęcaliście się nad Clewerem?	Ostatecznie, jeżeli to głupstwo, trzeba przyznać, iż bywają głupstwa niebezpieczniejsze	Panie, chcę prosić pana o jedną łaskę.	Pewnie, że jest	Pieniędzy! nieustannie pieniędzy!	Pierwej musisz gruntownie poznać język francuski i niemiecki.	Po cóżeś przyjechał?	Podjazdy blisko, ale główna siła dopiero na rano by tu zdążyć mogła.	Poszukać go?	Powinieneś był odejść, kiedy prosiłem cię o to	Poznajesz mnie, Madziu?... Poznajesz?... moje ty życie... mój skarbie... O, jest Bóg miłosierny, który mi ciebie powrócił...	Przysiąż mi że zdoła nas rozłączyć tylko śmierć!...	Szlachcic, Żyd rzekł Lisiecki. dodał	To się znaczy, niewiele mówiąc, że cię wziął za oszusta i rzezimieszkarzezimieszek	To źle, będziemy mieli w niej adwersarza.	Tomek! Zgubiliśmy się!! Już nigdy nie wydostaniemy się z tych pieczar! Dlaczego oddzieliliśmy się od innych dzieci!	W Stolpen na bazaltach tamtejszych, które są jak żelazo twarde, kule nic nie mogą.	Wieczorem, gdy śnieg padał?	Za naszą miłość!	Zbudź ty się, zbudź jeszcze bardziej: jakieś niedobre moce tego snu targają tobą wciąż. Głosu przecie nie poznaję	Zgasiłam światło, nakryłam się z głową i usnęłam. Dziś sobie wezmę Nastkę z szatni, to się i samego Lucypera nie boję.	Zróbże to dla mnie! mówił Salomon...	Zwiększa ono jeszcze ciemności, otaczające nas zewsząd.	Zwycięzca?
To tak, panie? a powiedz no mi proszę z łaski swojej, jakim sposobem, nie żeniąc się z księżniczką, a więc, nie mając królestwa, wynagrodzicie mnie wedle obietnicy waszej? O to ja się tylko gniewam, a czy nie mam racji? bo na co tu i po co stroić ceregiele w przyjęciu ręki królewny, kiedy ją macie tu jakby z nieba spadłą? Można zostać wdowcem potem i powrócić sobie znów do swojej Dulcynei. Rzecz prosta, jak drąg! Co do piękności, prawdę mówiąc, obydwie wydają mi się bardzo piękne; tym bardziej, że pani Dulcynei nigdy na oczy nie widziałem.	E! ja wiem! ja wszystko wiem! ale niech to będzie tajemnicą...	Owszem, najdroższa pani, myślałam, ale nic wymyśléć nie mogłam, może dlatego, że nie znam wcale świata i mało innych ludzi widziałam. Ale już to tak u mnie ze wszystkiém i zawsze; jeżeli widzę coś brzydkiego, natychmiast czuję, że to brzydkie, ale nie umiem sobie zdać sprawy, dlaczego ono jest takie i czego braknie brzydkiemu, aby było piękném. Ale za to wszystko, co piękne, kocham nad życie. Latem naprzykład, kiedy w domu niéma pilnéj roboty, całemi wieczorami siaduję sobie na ganku i patrzę na gwiazdy, i kocham je, bo czuję, że one piękne; albo idę do lasu i słucham szumu drzew, i czasem zdaje mi się, że gałęzie rozmawiają ze sobą, a czasem, że to z dalekich, dalekich stron jakieś głosy lecą, może echa wszystkich razem zebranych ludzkich śmiechów i płaczów. Ot, widzi pani, lubię gwiazdy i lubię szum lasu, bo czuję, że jedno i drugie jest piękne; lubię téż kwiaty, szczególniéj białe i ponsowe, i jak będę umierała, poproszę moich sióstr, aby mi na grobie zasadziły białe róże i zasiały ponsowe gwoździki.	A jak pani nie pozwoli w szafie trzymać, co wtedy zrobimy?	Chyba że nie, bo, jak pan widzisz, okiennica u niego zamknięta i żadnego światła nie widać przez szpary.	Co myślę, to myślę. Niech ona idzie	Czy byłeś pan już kiedy na morzu w taką niepogodę?	Gdybym ja była dziewczynką, a nie królewną, jakby to było wybornie!	Ja nie chcę, mamo, ani dywanów, ani albumów z pocztówkami, ani batystowych chusteczek do nosa, ani pralinowych torcików.	Jeżeli ta kobieta jest istotnie jego żoną, jakiż jego stosunek do pani Lyons?	Nie mogę pani zostawić w tej puszczy. Pani jest dziś tak nerwowa, że zabłądziłaby łatwo.	Niechno się po mszy naradzim, jakoś to załatwim. Biedne człeczysko! Prawda że i żona w niemałym być musi strachu? Proszę! proszę! Muszę ją pocieszyć zaraz.	O! Bo pan nie patrzył macierzyńskim okiem	Pani spełniłem to, co każdy szlachcic na mojem miejscu byłby zrobił, wcale więc nie zasługuję na podziękowanie.	Pani...	Panie Villefort, jaką dałbyś mi pan radę, aby przyspieszyć powrót biednego Dantèsa?	Pierwszy wystarczy To odezwanie godne kuzynki pani d’Espard osuszyłoby wszystkie łzy Magdaleny. Mój Boże!... Odnalazłem na chwilę moje wspomnienia, iluzje, moje dwadzieścia lat, a pani mi je...	Pola dziś nie dam, ale parolparol (łac.: słowo) rzekł pan Michał zadowolić się, uznać., to każę cynglów ruszaćcynglów ruszać	Powiedziałem, że do pana idę.	Takie same narzędzia znajdują się w moim pokoju i tam to właśnie będę miał zaszczyt wyjaśnić panu ich użycie. Lecz najpierw chodź pan obejrzeć przygotowaną dla siebie kajutę; powinieneś pan przecie widzieć, jak będziesz mieszkał na „Nautilusie”.	Zostaniesz tu, dadzą ci pomieszczenie i strawę Naprzód ci się wyspać potrzeba, nim ja z tobą mówić będę.	...	A przynajmniej bardzo wątpię	A ty Mendel?	Aha! Właśnie!... Przyjdźcie do mnie jutro na podwórze, to pokażę wam skok, jakiegoście nawet w cyrku nie widzieli!	Ale co mówił?	Ale co za tupet!	Ale fakt myślenia wcale nie dowodzi, że dusza jest czymś odrębnym od ciała. Wszakże ona może być i jest na pewno ruchem cząstek mózgu. Bez mózgu nie ma myśli.	Ale lepiej by wiedzieć, gdzie jest Bo dajmy, że mistrz spyta: komu mam rozkazać, by ją oddał? Cóż mu powiemy?	Ależ mój yogi nie jest krową! Przydałoby się trochę polewki i pieczonego ciasta, a kęs smażonych owoców też by go ucieszył, jak sądzę.	Basta!... Kiedy ją ściskam, robię to bez pozwolenia jegomości. A dziękować nie ma za co, bo przecie nie zabiorę pieniędzy do grobu.	Beth!	Chciałem ci tylko powiedzieć, żebyś przyszedł w niedzielę, bo Mela przyjeżdża.	Co to ma znaczyć?	Czemużeś mi tego nie powiedział wcześniej? Niepotrzebnieś się martwił tyle czasu, w każdej chwili mogę cię zdrowo i szczęśliwie dostawić na wasz świat.	Czyżbym zatem źle zrobił, że na ciebie zaczekałem? Jeśli tak, to powinienem był się ulotnić razem z pozostałymi.	Dajże spokój z walczykami i polkami. Nie tworzę repertuaru dla katarynek i tanckrenchenów!	Deposita cappadeposita cappa (łac.) rzekł Gymnastes	Dobry z pana człowiek.	Dobrze wam tak, podłe chamy! cały byście las wycięli!	Doskonale cóż tu sprowadziło tego intruza? Gdyby przynajmniej włożył na siebie suknię mnicha, nie odcinałby się rażąco od krajobrazu, a nawet jako pedant umieściłbym go na moim szkicu.	Dzień dobry, panie Morrel	Dziwna rzecz Bismarck jest artystą, ponieważ należał do tych, co budowali państwo niemieckie; ale organizator fabryki nie jest artystą, ponieważ tworzy tylko złapać wieloryba aniżeli	Dziękuję, że mnie ciocia uprzedziła To by mi było w istocie bardzo przykre. Ale ponieważ ją znam z widzenia, zerwę się na czas.	Dziś wraca. Ona dlatego nie mogła zostać na wieczór	Humanum esthumanum est (łac.)	Jak to? dziś kasztelana widziałem...	Jakich faktów?	Jakże to było? Gadajże, nie stój!	Jest dosyć, ale co z nich!... Jeden książę mógłby sobie dać z nimi rady, gdyby chciał buławę przyjąć, bo nikogo słuchać nie chcą. Okrutnie się książę o ciebie frasował i o żołnierzy... Jedyna też to cała chorągiew. Jużeśmy cię opłakali.	Jeszcze mi się rozchorujesz	Jeślibyś nie chciała, prosiłbym cię o to.	Kobieta, którą kocham, nie jest wolna	Komu?... Alboż to mało Żydów w Warszawie?	Korzecki?	Mendel?	My tego, mój Ojcze, mówić sobie nie potrzebujemy odkryjcie mi plany swoje.	Mylisz się, Walery. Zapominasz o jednej rzeczy, że człowiek nie jest ilościową cząstką ludzkości, że społeczeństwo to nie suma jednakowych wartości. Jest przede wszystkim sobą, indywidualnością. Posiada do dyspozycji mózg, czy też ulega swemu umysłowi, temu fenomenowi przyrody, będącemu jednocześnie podmiotem i przedmiotem, nierozdzielnie wiążącemu te dwa elementy na pozór nie dające się utożsamić. Jeżeli chcesz w istocie ludzkiej szukać pierwiastka nadprzyrodzonego, to właśnie w tym nielogicznym węźle, w tym, iż ten węzeł musi stać w sprzeczności z logiką, znajdziesz punkt wyjścia.	Nie idziesz?	Nie mogę sobie jakoś tego wytłumaczyć jest w tym coś... Dość, że człek ów zjawił się wkrótce jakoś po przeniesieniu niektórych trosk z głowy króla Karola na moją głowę. Właśnie przechadzaliśmy się z panią Trotwood po herbacie, noc już zapadła; wtem...	Nie mogę, muszę wyjść od pana o dziesiątej.	Nie mogłam	Nie wiem, gdzie jest	Nie, Nina, nie, dziękuję ci z całej duszy, dziękuję...	Nie. Gdzież to płyniemy?	Niepospolity honor to dla mnie że, mnich ubogi i nic nieznaczący, sprawiam waszmości ukontentowanie.	Nigdy mi tego nie mówiłeś.	O!?	Ojcze!	Oszust jeden! Żonę mi na śmierć podkurzył ziołami!	Otóż właśnie pozostaje nam tedy jedyne wyjście. Żorż musi wystąpić ze skargą do prokuratora na Kunickiego. Ta zaś, między innymi, powinna zawierać zarzut, że Kunicki wymusza na siostrze oskarżycielaoskarżyciel	Parol.	Pańska fantazja, śliczna pańska fantazja! Mojemu Zarembie to by się spodobało,	Podobno jednak ten Wokulski dowiódł swego patriotyzmu nie tylko językiem...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że bardzo się cieszę Będzie to wspaniałe, gdy obaj polegniemy za najjaśniejszego pana i jego rodzinę...	Prawda to, że Jagusia zapis oddała Hance?	Przychodzisz od łoża boleści, siostro?	Przyszedłem już po kazaniu, powiedali mi o tym, ale myślałem, co jeno cyganią tak la śmiechu.	Robotnik, Rewolucja	Sancho, zdaje mi się, że jesteś wielce przestraszony?	Skończyłem.	Szczęście byłoby mi ciężkie do zniesienia, gdyby ktoś musiał je życiem okupić A gdybym miała być szczęśliwa pod tym warunkiem, że brat mój zginie; to wolałabym na zawsze pozostać tu, gdzie jestem.	To mi wygląda na rzecz niebagatelną, wcale nie w guście pasterskim. Ale nie mam pojęcia, kto to taki. Tytuł należał do Guermantów.	To nie bajki, to obmierzła prawda!	To panna Stefcia smutna? Biedna panna Stefcia.	To źle. Czasem list jest pilny. Czy posłaniec czeka?	Toś ty sam.	Tylko taka siostra jak ty może powtarzać rzeczy, w które już nikt nie wierzy. Tyś istny potwór	Ugryźć... nie... ale mógłbym cię zacałować na śmierć... Ty nawet nie wiesz, jaka jesteś piękna...	Wcale  nieźle Zresztą zakładam się, głęboki obserwatorze, żeś nie zgadł, po coś jeździł do Anglii.	Widocznie nie dorosłam do twojej mądrości i... moralności.	Wierzę w diabła	Więc dla pana nie istnieją żadne pewniki? Czyliż nie wiemy na pewno, że dzieciobójstwo albo chińskie mordowanie starców to jest rzecz dobra? Że mówić prawdę jest dobrze, a kłamać źle? I kto by chciał propagować ideę dzieciobójstwa albo niszczyć uczucie solidarności, powinien być usunięty...	Wszystko uczynię. Czego ci potrzeba?	Wyznaję, że dotąd nie mogę ochłonąć ze zdumienia. Są zarazem i lepsze od nas i bardziej tajemnicze. Wyobraź sobie...	Z Ludwikiem? Ludwik mając lat osiem umarł w obozowisku mego ojca. To wszystko, co wiem o nim, jasny panie.	Zali już mu zazdrościsz?	Zanadto rozumiem wszystko, co ludzkie, co pcha się i drapie po uzasadnienie czy wyjaśnienie nieistniejącej istnienia przyczyny.	Że nam Głębocki bram nie otworzy.	„Przywykłem do Ludwiki zna wszystkie moje interesy; gdybym mógł się ożenić choćby jutro, nie potrafiłbym jej zastąpić”. Za czym chętnie zwracał się ku myśli, że żona jest niewinna; takie stanowisko nie zmuszało go do okazywania charakteru i w ogóle było o wiele wygodniejsze: ileż to kobiet spotwarzono niewinnie!
...nie może być zapomniana w podobnej nawet chwili, spójrz pani na tę nieszczęsną, chociaż tak, jak gdybyś ją tu po raz pierwszy dopiero widziała, i śpiesz jej z pomocą.	Ach, nie!... Któż by mnie śemiał obrazić?... Ale tu jest takie liche towarzystwo... Rejentowa nie może żyć bez pelotek i nawet wówczas, gdy milczy, jeszcze robi pelotki... A ta aptekarzowa, cóż to za obłudnica!... Kiedy całuje mnie, mam uczucie, jakbym doteknęła węża...	Ale mnie chodzi o pana oczy! Nigdy przedtem nie pragnęłam o niczym zapomnieć, póki pan nie przyszedł do mnie wtedy wieczorem i na wskroś mnie nie przejrzał. Wiem, że niewiele znaczę, ale umiem opiekować się mężczyzną. Opiekowałam się ojcem, odkąd tylko doszłam do rozumu. To nie był zły człowiek. Teraz, kiedy mu już pomóc nie mogę, chciałabym zapomnieć o tym wszystkim i zacząć życie na nowo. Ale to nie są rzeczy, o których mogłabym z panem mówić. I o czym w ogóle mogłabym z panem mówić?	Nie chcę, by pan mnie źle zrozumiał. Przyszłam do pana, by mu wyjaśnić pewne rzeczy.	Oto, co zamierzamy Przede wszystkim i natychmiast oddasz nam akta.	Ale w tej chwili, gdy pan całkiem przyjdzie do sił wyjedzie pan?	Czy papa widzi, co za koafiura!	Dobrze jest mieć taki samochód	Gdzież jest kobieta, która zadowoliłaby się litością Kiedy jesteście bez litości, srogość wasza jest łaską dla nas.	I tyś ten sam. Za pomyślność twoich zamiarów... Jakiekolwiek są, wiem jedno, że muszą być godne ciebie. A teraz	Jest, jest, jest	Lada dzień z Krymu z Tatarami spodziewany. Może już jest; prawdę rzec, niepotrzebnie waszmość do Siczy chcesz jechać, bo wkrótce tu ich się doczekasz; że zaś KudakuKudak (nazwa z tur.)	Może pan zechce sprawdzić stan rzeczy przy pomocy ślepej latarki? Tylko ostrożnie! Proszę uważać, by światło nie padło mu na oczy.	Na Karnakowa? Za długo jemu partia każe żyć. Wszyscy się dziwią, żę on jeszcze chodzi...	Najlepsze ze zwierząt poczciwy, prosty i serdeczny. Może niezbyt mądry, ale nie możemy wszyscy być geniuszami. Lubi się trochę przechwalać i jest zarozumiały. Ma jednak wielkie zalety.	Nie pierwszy, panie profesorze.	Nie, pani, bo zdawałoby mi się, że niebo mówi do mnie: „Spełnienie twoich pragnień od ciebie samego zależy. Zamiast patrzyć we mnie z założonymi rękami, weź się raczej do pracy nad urzeczywistnieniem ich”. Pan Bóg złożył w duszach naszych pierwiastki sił potrzebnych do wytworzenia sobie dobra i szczęścia	Niech wasza wysokość się nie gniewa co do księżniczki Mikomikony, możem się i mylił; ale co do olbrzyma, kozich skór i czerwonego wina, to dalipan, że się nie mylę. Podziurawione worki od wina leżą na ziemi, a wino zalało stancję; przekona się o tym wszystkim wasza dostojność, jak karczmarz każe sobie stratę zapłacić. Bogu dziękować, że się królewna nasza nie przedzierzgnęła na co innego, bo to mnie na dobre wyjść może.	No, tak! Tak! Ale widzisz pani, byłaby to rzecz nowa, całkiem nowa... Ja, przyznam się, nie bardzo lubię wszelkich nowości!... Jak pani widzisz, pracują tu u mnie młodzi ludzie... świat jest złośliwy... rozumiesz pani?	O, nędzniku! Wyrzucasz mi moją hańbę, choć może za chwilę mnie zabijesz! Nie powiedziałem, że nic o mnie nie wiesz. Wiem dobrze, szatanie, żeś przeniknął w noc przeszłości i tam, przy blasku nieznanej mi pochodni, przerzuciłeś wszystkie karty mojego życia; może zostało mi jednak więcej honoru przy całej mojej hańbie niż tobie z twoimi znakomitymi pozorami. Tak, ty mnie znasz, wiem dobrze, ale nie wiem, kim ty jesteś, awanturniku błyszczący od złota i klejnotów! W Paryżu nazwałeś się hrabią de Monte Christo; we Włoszech Sindbadem Żeglarzem, na Malcie już nie pamiętam jak. Ale ja cię pytam o twoje prawdziwie nazwisko, chcę je poznać, pośród tych stu przybranych, aby je wymówić na miejscu walki, w chwili, gdy zatopię szpadę w twoim sercu.	O, tak, znam go dobrze, kochany Blacas, to człowiek poważny, kształcony, a nade wszystko ambitny; i, do licha, znasz pan przecież jego ojca!	Pan gentleman?!	Pan, niedyskretny? Och, przecież to dla nas wielkie szczęście, że dzięki panu możemy o tym opowiedzieć! Gdybyśmy chcieli ukrywać piękny czyn, który nam ta sakiewka przypomina, nigdy byśmy jej tak nie wystawili na widok. O, chcielibyśmy rozgłosić tę historię całemu światu, wtedy może by zadrżał nasz dobroczyńca i po tym moglibyśmy go poznać!	Pewien kapłan przebrał mnie i dał mi nowe imię. Jeden kapłan natomiast był bardzo głupi. Ubranie jest bardzo ciężkie, lecz jestem sahibem, a w sercu mi też ciężko... Wysyłają mnie do szkoły i biją mnie. Nie podoba mi się tutejsze powietrze i woda. Przybądź więc, Mahbubie Ali, i pomóż mi albo przyślij mi trochę grosza, bo nie stać mnie na to, by zapłacić skrybentowi, który to pisze.	Przecie pan ma trzydzieści kilka lat, a nic pan życia nie użył. Nic przez te przesądy, przez tę głupią moralność, której każdy ma pełną gębę dla innych. A won z taką moralnością!	Robiłem, co było w mojej mocy. Straszyłem ją trudnością operacji, która w istocie jest bardzo łatwa, dałem jej do zrozumienia, że może wypadnie ją uśpić, że ból będzie znaczny... Cóż było więcej do zrobienia? Pani taki ma chorobliwy wstręt do swego stanu, że godziła się na wszystko. Nie mogłem przecież skłamać i powiedzieć, że rzecz jest niemożliwa! Poszłaby do innego lekarza i wyśmiano by mnie po prostu.	Toż wprost Eugeniuszowi rzekł: my Ojcze święty, we trzech rzeczach się różnimy, ale we trzech też jesteśmy do siebie podobni. Wasza świątobliwość spisz rano, a ja wstaję przededniem; pijesz wodę, ja wino; niewiast unikasz, ja się za niemi upędzam, ale za to w innych rzeczach równość między nami. Wasza świątobliwość hojnie szafujesz skarbami kościoła, a ja też sobie nie żałuję; Wasza świątobliwość masz ręce chore a ja nogi, naostatek Wy niszczycie kościół, a ja cesarstwo!!	Wiesz, żem cię kochał zawsze, kochałem tylko ciebie.	Wieści te są mi bardzo miłe i pocieszające, bo dla pana Karłowskiego zachowałam na zawsze wdzięczność serdeczną i prawdziwy szacunek.	Za rok takich nudów oddałbym życie.	A kiedy ich doma nie szacują	A ty znałeś Kmicica?	Ale te ostatnie bywają dla niej bardziej nieukojone.	Cały Rzym wygląda jak umarły, a wkrótce będzie prawdziwym cmentarzem. Czy wiesz, że wyjdzie edykt przeciw chrześcijanom i rozpocznie się prześladowanie, w czasie którego zginą tysiące ludzi?	Chodzi mi o Morcerfa.	Cichojcie, cichojcie! On mówi o Dżamli-nin-korze, rumaku, który w jeden dzień oblecieć może cały świat.	Cierpliwości! musimy przecie odkryć gdzieś prawdę choćby na lekcji filozofji.	Czy już wzięła cię pod komendę, panie Stanisławie?	Czy ona wasza, ta, co ją dali Perknnowi?	Cóż mają czynić? Gdy tego potrzeba dla spraw publicznych, muszą ze sobą politykować.	Cóż to? Czy konkurent jaki przyjeżdża?	Dla mnie dziś, jutro, to wszystko jedno, ale moi panowie gwałtem się dziś napierają.	Dlaczego? czcigodny panie	Gorzej niż złe, bo niewłaściwe; ja, gdybym była panną Janiną, nie zniosłabym. Zresztą trzeba nieraz udawać nieśmiałość, szacunek, zdumienie, zachwyt... trzeba... szeptała dalej tak cicho, że Janka nic nie słyszała, i wkrótce usnęła.	Gotóweś z kawą, panie... jakże ci na imię?	I sam wstał! Może by jeszczech nie pomarli, żeby go kto pilnował	I to już coś znaczy	I wciąż wisi na tej przeklętej szubienicy?	Ile?	Ja mam rozkaz fagasowaćfagasować (daw. pot.)	Jak to po łacinie?	Jakie to nieznośne! Muszę pójść. Mam wstąpić do klubu po męża, aby zabrać go na jakieś głupie zebranie w Salonach WillisaSalony Willisa, ang. Willis’s Rooms	Jednakże, hrabio, jeśli mają dowody?	Kiedy to może być? zapytał Dobek.	Klejn i ci dwaj... pamiętasz?... Ten Maleski i Patkiewicz...	Konie dobre?	Królowo moja, długo tu bawisz? zapytał.	Mamo, jeść.	Na rzece Wiśle.	Najgorętsze życzenie?	Ned Land robi pasztet z kangura i powiada, że to będzie wyborne.	Nie myślisz tego, co mówisz, duszo moja droga!... a gdyby wypadkiem hrabia de Wardes nie był tyle winnym, jak sądzisz?	Nie oddam!	Niech cię Bóg natchnie, niechże cię Święta Przeczysta natchnie... Jedź z Bogiem!	Nigdy!	O tej chyba nie potrzebujesz wątpić Musi ci jednak bardzo zależeć na tym, jeśli zdobywasz się aż na taką ofiarę.	Och, obwieś zajdzie daleko	Pewnie NiżowiNiżowi kraina poniżej porohów Dniepru, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich.: idzie ich ze czterdziestu.	Pijak?	Polowanie	Ponieważ pragnie pani mówić o interesach (ja sądziłem, że między nami nie ma nic pilnego!...), więc mówmy systematycznie. Nie dlatego, broń Boże, abym kładł jakiś nacisk, gdyż między mami... Ale oboje przywykliśmy do zwięzłości..	Powiedz mi! Zdaje mi się, że mogłabyś mnie wziąć ze sobą! Eliza bawi się lalkami, a ja nie mam co robić i taka jestem samotna.	Powiedz, Aramisie	Powiedziałby, moja Leno, że ja wyprawiwszy przebiegle swego wspólnika i przyjaciela na tamten świat, zamordowałem ze strachu Bogu ducha winnych nieznajomych rozbitków. Oto historia, którą wszyscy szeptaliby sobie na ucho albo głośno rozpowiadali i w którą by wierzono, moja droga!	Powozić umiem, ale podoba mi się tak jechać. Los nie dał dziś pani przodować z „Orliką”, ale być na szarym końcu z nienawistnym Prusakiem.	Powtarzam ci jego własne słowa i jeśli markiz zechce mówić szczerze, przyzna, że to, co tu panu mówię, zgadza się najzupełniej z tym, co król rzekł do niego samego pół roku temu, kiedy mówił mu o projekcie tego małżeństwa.	Rozkaz, panie pułkowniku	Spieszcie się, panie, bo d...a wam ustanie, trzymajcie plecy, bo d...a leci	Szwejk, ubrać się i dalej na śledztwo!	Słucham waszą Eminencję z jak największą uwagą	Tak! Ja pani tego lepiej nie objaśnię; nie umiem, nie potrafię. Wiem tylko, że dla mnie skończyła się już ta walka podła i bez chwały, którą wiodłem. Z głodu przymieram, upadam ze znużenia, szczuty jestem jak zwierz w kniei, niepewny dnia ani godziny, a przecież serce w piersi mojej z radości się śmieje! Parłem się niegdyś w górę i kopano mnie, zeszedłem teraz w dół i podnoszę się! Byłem między ludźmi „cywilizowanymi” i nie rozumieli mnie, anim ja ich nie rozumiał, dzisiaj z „dziczą” przestaję i czuję każde drgnienie ich serc, ku światłu się rwących, przez pożar i gruz, ale ku światłu, i wiem, że oni głosu mego słuchają! I wie pani, że teraz dopiero rodzi się w duszy mojej wielka, wielka pieśń! Jeśli przeżyję te dni, co oto nadchodzą, zahuczę nią ponad zniszczeniem jak wicher, zagrzmię takim hymnem tryumfu ponad skowytem ludzkiej nędzy, że serca człowiecze będą pękać z nadmiaru życia, z obłędu rozkoszy!	Taki ratler bardzo by mi się podobał A ile też kosztuje taki piesek?	To dziwne!	To znaczy, że te jaszczury żyją w morzu?	Trzeba dużej siły, z tą siłą można by już coś innego zrobić.	Tu chodzi o chorego!...	Twój ojciec zostanie porwany tej nocy, tak samo, jak zostali porwani Ganimard i Herlock Sholmes.	W celu pozostania?	Widziałem ja po żołnierzach waszej książęcej mości, iż się napracowali, niebożęta, co i mnie trapi niemało, gdyżem tu z prośbą przybył, byś wasza książęca mość na ratunek mnie pośpieszył.	Wiele możecie! rzekł Jaksa.	Więc nie potrzebuję panu tłumaczyć, o jaką posługę chodzi?	Więc to we czterech chcecie wyjść?	Wątpię Miasto ubogie, okolica apatyczna...	Z dwudziestoma.	Zamek, Upadek W wydaniu z r. 1870 w ostatnich dwóch  zdaniach, widocznie przez omyłkę, opuszczono niektóre wyrazy, i powstał  taki dziwoląg: Ale też odtąd jeszcze mocniej zacząłem wchodzić w znajomość z nim jeszcze bliższą.. Dusza coraz wyraźniej ku niemu lgnęła; przeznaczenie ciągnęło mnie ku niemu coraz częściej. Po całych dniach przypatrywałem się jemu, całe nieraz noce w nim przepędzałem, i nie miałem już ze strony ludzi żadnych przeszkód. W końcu zaznajomiłem się z najskrytszym zakątkiem. A kiedy nie mogłem być w nim albo nań patrzeć, to miałem obraz jego w głowie, jak wyciśnionywyciśniony (daw.) zobacz Wstęp III: Wpływ poezji mickiewiczowksiej.. Każdy szczegół dziejów, każda chwała, każda klęska, zmierzały do mojego zamku, jak promienie do jednego ogniska. Cokolwiek było pięknego w przeszłości, to go ozdobiło; co było okropnego, to zawisło jak zasłona żałoby na jego wdziękach.	Zastanawiam się, co zrobić?	Zatem obecnie przyszła pani nie w moim interesie? Chwała Bogu.	Zdaje mi się, że podróżują już dość długo, aby zwiedzić cały świat trudno mi uwierzyć, że od tygodnia dopiero są po ślubie. Wszystko się zmieniło. Panny Lawendy i pani Allan nie ma. Jak ponuro wygląda plebania z pozamykanymi okiennicami. Przechodziłam tam wczoraj wieczór i doznałam wrażenia, jakby tam wszystko wymarło.	Zwożą pszenicę! Pyszna pogoda, sucho zbierają! tryby zgrzytały i ostre zęby błyskały co chwila stalowemi błyskawicami nad złotawem polem. Wielkie sterty wznosiły się w różnych kierunkach niby piramidy, a czerwone stroje kobiet, rojących się po polach, cięły się ostro, niby wielkie maki. Powietrze lekko drgało, aż przydrożne niskie grusze szeleściły sennie zakurzonemi liśćmi.	Świętej cierpliwości z tym człowiekiem! Panie Michale, zalizali (starop.)
A zatem pani pierwszym wspomnieniem są te wyprawy dla wsparcia więźniów? Czy coś jeszcze pani pamięta?	Stary człowiek, jak pani widzi, który łapie ryby i lubi gawędzić. O tak, jestem bardzo stary. Przychodzę tutaj codziennie latem, jeśli jest pogoda, na kilka godzin i łapię rybki, jeśli się pozwolą łapać. Na cóż to pani? Nazwisko nic panią nie objaśni. Jestem tylko jednostką w ogólnej cyfrze, która ma swój numer wejścia na świat, i będzie go mieć przy zejściu. Jestem komóreczką czucia, dawno już zapisaną i zaklasyfikowaną przez bliźnich w rubryce „niedołęgi”	Mam tu dla pani obiecane książki. Jest Korynna i Delphina pani StaelKorynna i Delphina pani Stael czołowy angielski poeta i dramaturg okresu wczesnego romantyzmu. w oryginale. Czy pani jest dość silna w angielskim, aby czytać? Mówi pani dobrze...	Co to jest: „chańska robota”? Puśćcie mnie, jestem żoną terchana, wszędzie mogę wchodzić! Zsiadła z konia, a jej niewolnicy, chcąc usłużyć pani, zaczęli rozpychać straże i kołatać do bramy.	Nie, moja pani. Niech ona sobie posiedzi, a ja z mamą zrobię swój rachunek. Ba, ja zbój, a mama bardzo godna osoba i wielka dama.	Och! Jeżeli pani mi nie ufa, po cóż jestem tutaj!...	Pani raczyła mnie wezwać?...	Czekam odpowiedzi imość pani.	Dziad pani. Major.	Jeszcze jedno. Kocha pani... Wilczura?	Każdy dbały jest o własne bezpieczeństwo, ja również, więc... może pani przesiadać.	Miejsca te dobrze pani znane, bo niegdyś w Laubegast pono...	O, właśnie W jego bladości tkwi tajemnica, którą staramy się odkryć. Wie pani, hrabina G*** uważa go za wampira.	On jest najzupełniej do niczego niezdatny A mnie by się przydał. Gdyby pan umiał patrzeć na rzeczy jak należy, to byś rozumiał, że to jest stanowisko jak dla niego stworzone. A przy tym... No! Przecie to najwspanialsza, najpewniejsza okazja!... Ja muszę mieć człowieka. Ot co! W każdym razie mogę zagwarantować, że wyspa nie zatonie pod nim	Ale dajcież mi spokój! Chryste Panie, bo mnie udusicie! Pięć flaszek szampana! Właśnie tyle wart mój dramat. Hej, Stasinek, zagrajno „Słońce i pogoda”, dawno już nie słyszałem.	Ależ przy takim komentowaniu spraw finansowych żaden handel nie byłby możliwy. Niejeden uczciwy bankier nakłonił, z aprobatą uczciwego rządu, najsprytniejszych giełdziarzy, aby wzięli papiery, które w swoim czasie miały spaść na łeb. Widzieliście lepsze rzeczy! Czyż nie wypuszczono, wciąż z wiedzą i poparciem rządu, walorów dla spłacenia procentów od pewnych akcji, aby utrzymać ich kurs i móc się ich pozbyć? Te operacje są mniej lub więcej analogiczne z likwidacją à la Nucingen.	Ali, idź sobie z groty i powiedz mademoiselle Lucette, że bawimy się statecznie. Tak, najlepiej niech idą obaj z Tomem	Dzień dobry, matko! czy mnie poznajecie?	Jak duszno! Ta idiotyczna burza denerwuje mnie. Cieszyłbym się, gdyby zaczęło padać, choć zmoknąć jest niemiło. Przy tym te nieznośne grzmoty mają dobrą stronę: zagłuszają nasze kroki. Błyskawice są mniej wygodne. Oho, jaki pański dom oświetlony! Mój sprytny Marcin używa na pańskich świecach. On należy do tej sfery, która nie uznaje ceremonii, sfery pozbawionej wdzięku, niegodnej zaufania i tak dalej.	Możesz pan być tak pewien swojego stangreta, aby powierzyć mu tajemnicę, której mojemu nie chcesz powierzyć?	Po co to gadanie? Czy nigdy nie uwierzycie w mój zdrowy rozsądek? Chcę być tym, czym jestem: zawsze sobą samym.	Przede wszystkim w powody samobójstwa mego ojca. Ale to późniejsza sprawa. Zacznę od tego, jak tu przyszedłem. Przyszedłem chyłkiem, jak złodziej. Matka sama otworzyła mi drzwi. Nie mógł mnie przecie nikt zobaczyć w tych łachmanach. Któż by wówczas miał do mnie zaufanie! Któż by powierzył mi objęcie interesów rodziny!	A jak panicz myśli, czy ja mam ją widzieć?	Ach! Gdyby mój „Nautilus” był tak silny, żeby mógł znieść to ciśnienie i nie zostać zgruchotany!	Ach, Helu, zaklinam cię... Jestem szczęśliwy... Ale nie rób tego, nie tak programowo... To odbiera mi całą moją siłę...	Boże, za co mnie karzesz!	Cesarz zapewne kogoś nam przyszle od siebie abyśmy się porozumieć lepiej mogli.	Co? Co to było? O, tak mi się zdaje, że to pewno Alan.	Dla mnie byłoby lepiej odłożyć tę rzecz do wieczora. Chciałbym załatwić kilka spraw przed spotkaniem.	Dlaczego pan porównywał oba te listy?	Dobrze czynicie ale nie wszystko cudze złym jest. Z mowy naszej poznajecie, że my Niemcami nie jesteśmy, ani ja, ani towarzysz mój, ale co dobrym mają, to od nich wziąć się godzi.	Dowiedziałem się, że jeszcze tak źle nie jest. Tworzy się tu jeszcze nowa partia	Dużo z tego! Żebyście wy, tatulu, ubrali się w surdut i nogawice wyciągnęli na buty, to by z was był także pan. Ale gruntu tyle, co on, nie macie.	Dziewka zginie, jeśli mnie zabijesz... Rozkazy wydane!	I cóż pan myśli?	I ja jestem tego zdania; zresztą nie wyszło mi to na pożytek. Lecz było to dawno a od tego czasu, zwłaszcza w noce spędzane pod punkah w madrissah, rozważyłem tę sprawę bardzo poważnie.	Którego szczęście, zdaje się, zawisło od zbadania zielonego promienia...	Ledwiem cię ujrzał, jużem o sobie zgoła zapomniał i widzę, że wolnemu dotąd żołnierzowi chyba w niewolnika zmienić się przyjdzie, ale taka widać wola boża. Afekt jest jako strzała, która niespodzianie pierś przeszywa, i oto czuję jej grot, choć wczoraj sam bym nie wierzył, gdyby mi kto powiadał.	Nie zwierzałeś swego projektu, swoich planów komukolwiek... Cointetom, na przykład?	No, tak! Ale na przyszły raz nie powinien iść sam.	Panie dyrektorze	Proszę wejść Może zechce się pan porozumieć z panem kierownikiem?	Przecie znam ojcowskie prawo, bicia mu nie żałuję. Tyle go ino ominie, co matka mnie czasem przytrzyma za rękę. Wszystko na darmo: ja swoje, on swoje.	Słucham, panie kapitanie.	Tak, każdego, kto jest moim przyjacielem albo chce nim być	Tak, tak, za dwie godziny ta cała hałastra pojedzie... na Madagaskar!	Tak, tak; umie ona wyrazić swoje myśli Nieraz jej mówiłam, że gdyby była inna i nie mówiła taką rozwlekłą gwarą, to powiedziałabym, że jest bardzo inteligentna.	To dobrze ale tymczasem Zawiłowski leży z rozbitą czaszką, a one pojechały sobie gdzieś nad morze i dobrze im.	Trochę znam Książę chce posłać sześć talentów dla armii wschodniej, co zrobią nasi bankierzy w ChetemChetem (egipskie chetem: warownia) zapewne wymienione w Biblii Migdal-Gad w Judzie lub Migdal-El, kilkadziesiąt km na wschód od nadmorskich miast fenickich.. Trzy talenty dostojnemu Nitagerowi i trzy dostojnemu Patroklesowi, to załatwi się na miejscu... A Sarze i jej ojcu Gedeonowi ja mogę wypłacać przez tego parchaparch	Wczoraj wieczorem. Byłabym tu zaraz przyszła, bo to już z tydzień nie dowiadywałam się o Szwarca, ale Malinka tak była zmartwiona i zapłakana, że nie mogłam jej opuszczać. Odjechała Lula, odjechała!	Widziałeś go pan?	A dlaczego pana hrabiego usunęli z pałacu?	A jużciż zakochany w jakiejś Kasyldzie z Wandalii, srogiej okrutnicy, że kanalii nic w świecie nie jest w stanie ugłaskać. Ale teraz nie to jemu w głowie, ma jakieś inne zamysły, z którymi sam się niezadługo wyjawi.	A więc dobrze, chcę żyć bez miary!	A! nie! Bóg widzi! nieboszczyk mi dał zlecenie do Borowiec, które spełnić mi pilno. Pozostały tam... różne rzeczy... te trzeba ratować, inne poniszczyć.	Ależ to pańska?	Ależ... to ci się tylko zdaje. O cóż bym ja płakał?	Będę czasami patrzył na twoje śliczne włosy i myślał, że twoja piękność wydarta została z gnoju miejskiego, że twoja piękność jest jakoby... wrócona Bogu...	Czekaj, dziecko. Za chwilę zrozumiesz.	Czekaliśmy na onej żuławie aż do ranka. Wtedy zawinęliśmy wszystko złoto w starą płachtę żaglową, ja usiadłem przy nim na straży, a Hugon udał się do Pevenseyu. Niebawem De Aquila przysłał nam konie.	Dlaczego tego nie robisz?	Dobrze; idź na hecę, mówię ci, idź na hecę, to cię zabawi.	Dokądże wyjechał?	Gdzie oni są?	Historia jest sprawiedliwa i jeśli ktoś jest winien tylu zabitych, tyle przelanej krwi, ten nie jest dzieckiem, a	Hm... Widziałeś tę hecę na własne oczy?	Idź do djabła! zawołał generał.	Ja także.	Juści, że księdzem być lepiej, bo to i Panu Jezusowi chwała, i ludziom na pociechę	Karczma szepnął ksiądz przystając przy topoli, skąd było dobrze widać przez okno całe wnętrze zapchane ludźmi.	Krytycy i panienki.	Mam iść przez bagno?	Moje nazwisko jest Gryziak, jeżeli to wam potrzebne.	Mówisz dziwnie	Nie uwierzę, by Jacek dawał ci powody do zazdrości!	Nie, nie można, mój biedny Pencroffie.	Nie, skąd! Zupełnie się na tym nie znam. Przychodzę w innej sprawie.	Nie, to nie! Tylko mi wstyd dawniejszego życia... Trzeba być hardym i splunąć na to głupie mamidło, które szczęściem nazywają. Wiesz, co Nietzsche powiedział?	O czym myślę? myślę o wilkołaku... o owych czasach... i zaczynam powoli w nie wierzyć, choć wcale nie jestem zabobonnym... wcale nie...	O mój Boże! Mój Boże	O! stara miłość nie rdzewieje	Och! jadę!	Oczekuję męża, hrabiego Orgaza. Termin weseliska ustalić mamy.	Przegrasz.	Przepra...	Siadaj waćpanna.	Skąd wiesz o tym?	Słuchaj, bakałarzu w grubym jesteś błędzie, jeżeli myślisz, że nauka dobrego fechtowania się jest niepotrzebna.	Ten djament?	To jest kwestia nienależąca do naszej kompetencji Do drugiej w nocy czekamy w „Iluzjonie”.	To nie jest niewolnica, boska Augusto, ale wychowanka Pomponii Grecyny i córka króla Ligów, dana przez tegoż jako zakładniczka Rzymowi.	To nieodzowne...	To są dwory?	To ziemia inflancka oswobodzona orężem waszej królewskiej miłości.	W karafce, w kuchni.	Wiem o tém	Wtedy... nie miał jeszcze obrączki!...	Za darmo?	Żebyś mógł jako polityczniepolitycznie (z łac.) skrypt dłużny, dokument wystawiony przez dłużnika, zawierający potwierdzenie zaciągniętego długu i zobowiązanie do jego zwrotu. ma.	„Ach! ktoś tam klaszcze za borem!”
Proszę cię, Belu pan Wokulski... który tak hojną ofiarę złożył na naszą ochronę...	A pani mnie zabija! Wie pani, siedziałem w Paryżu, tłukłem się po świecie, robiłem coś, tworzyłem, myślałem i miałem w dniach znękania tę jedną pociechę, gdym myślał o pani. Kochałem pani duszę, czepiałem się nieraz jej własną duszą, czerpałem z niej nieraz siłę, bo czułem wtedy, że nie jestem tak strasznie samotny na świecie, tak zupełnie wyodrębniony z życia, które się toczy dookoła mnie. Przyjechałem i poco? aby zobaczyć panią w glorji rodzinnego, zapasionego szczęścia! Obcą mi, tak obcą, jak ten Bartek, jak pani mąż, jak reszta świata! Ja pani nie znam!	Ja zbyt śpiesznie ludzi nie sądzę ale ostatecznie Pławicki jest starym egoistą, który dla własnej wygody poświęcił przyszłość dziecka, a prócz tego człowiekiem lekkomyślnym. W tym wypadku renta jest niby oparta na Krzemieniu, ale Krzemień, jako majątek zrujnowany, w który trzeba wkładać, ma wartość fikcyjną. Jeśli Maszko doprowadzi go do porządku, to dobrze, jeśli nie, to w najlepszym razie będzie zalegał z wypłatą, a przez całe lata Pławicki może grosza nie widzieć. Co wtedy zrobi? Odbierze napowrót Krzemień. Ale Maszko pozaciąga do tego czasu nowe długi, choćby dlatego, żeby spłacić stare, i Bóg wie ilu wierzycieli wyciągnie po Krzemień ręce. Ostatecznie wszystko polega na uczciwości Maszki, który może być sobie porządnym człowiekiem, ale prowadzi interesa ostro, którego zatem jeden fałszywy krok może zrujnować. Kto wie, czy samo kupno Krzemienia nie jest takim krokiem, bo, chcąc uporządkować majątek, musi wyciągnąć swój kredyt do ostateczności. Widziałem takich, którym się długo udawało, póki nie rzucili się na kupno wielkich majątków ziemskich.	Zdaje mi się że w tém com powiedział niéma nic tak nadzwyczajnego. Nie możesz mi pan naganić tego.	Beetle, moje złotko! My cię szczerze kochamy i ty jesteś naprawdę poetą. Jeżeli kiedykolwiek nazwałem twoje utwory ckliwymi bajdurzeniami, przepraszam cię, ale ty wiesz tak dobrze jak i my, że nic sam nie możesz zrobić, żebyś wszystkiego nie popsuł.	Dlaczego pan skłamał? Ja panu kotyliona nie obiecywałam.	Muchy są największą naszą plagą. Nie ma pan pojęcia, ile trudu  kosztuje latem wypędzanie ich z tego pokoju. Zdają się przenikać przez ściany.	O tak, to bardzo naturalne opowiadać sny swoje, lecz ja nigdy nie śnię!	Skradamy się tak cichusieńko, że sami własnych kroków nie słyszymy, aż tu ze stajni wychodzi wprost na nas Kuba i Pietrek. Do baszty dziesięć kroków, niech ino widzą nas, chłopcy niegłupi, wszystko odgadną.	Dziękuję! Przynajmniej szczerze! Nikt na spowiedzi większej prawdy nie powiedział. Pani utopiłaby mnie w łyżce wody. Kto by pomyślał, że w tak delikatnym stworzeniu tyle siedzi złości. Skandal! Pani mnie nie cierpi.... Ha! Cóż robić! Możemy się pomordować w tym lesie, wolę odjechać samotnie. Gdyby mi pani wydrapała oczy, co powiedziałby na to cały świat kobiecy? Zabrakłoby krepy żałobnej w sklepach, liczba samobójczyń wzrosłaby zastraszająco, a panią skazałyby moje wielbicielki na gilotynę.	A czy pan nie wiesz, że koń zatargowany, a panna zaręczona	Jeździł koleją nadziemną tak długo, aż mu się udało wsiąść w pociąg, do którego już dotrzeć nie mogłem. Opóźniał wsiadanie zawsze aż do chwili, kiedy pociąg ruszał, a czasem cofał się zpowrotem. Musiałem go naśladować po drugiej stronie wagonu. Wkońcu skoczył, w chwili gdy konduktor zatrzasnął drzwi po stronie gdzie stałem.	Tak ci w tym do twarzy Wyglądasz na tle tego alchemicznego pieca jak nowożytna CanidiaCanidia	Tak jest miłościwy panie...	Tak, ale czyż można oddzielić człowieka od tego, co on mówi?	Tak. Z terpenu zawartego w terpentynie otrzymuje się dwa jego izomeryizomery (chem.) zniżył głos i zakończył	Dobrze więc, usiądźmy Pozwól mi oddychać powietrzem wieczoru, wsłuchiwać się w nawoływania ptasząt, podziwiać promienie księżyca odbijające się w wodzie; pozwól mi napawać się tą naturą, w której każdym szczególe widzę wypisane moje szczęście i która ukazuje mi się pierwszy raz w swoim przepychu, oświetlona miłością, upiększona przez ciebie. Ewo, ukochana moja, oto pierwsza chwila niezmąconej niczym radości, jaką los mi dał w życiu! Wątpię, aby Lucjan był kiedy tak szczęśliwy, jak ja jestem.	A jak my sobie z matką słabą rady dawały? Biéda była, a z głoduśmy nie pomarli, biéda będzie... Taka już dola... a swoja chata takito swoja.	Nie licząc tego widowiska, które ja im przygotuję, a którego się ani spodziewają	Nie możesz wątpić, że całym sercem chciałbym ci być posłusznym ale dziś muszę być koniecznie w Teatrze Rozmaitości, bo potrzebuję się widzieć z pewną osobą.	Byłoż to tylko omdlenie? Wątpię. Utraciłem siły, ale nie przytomność. Widziałem, co się dzieje, gdzie jestem. Czułem dokoła siebie i przeraźliwą ciemność, i martwą ciszę uśpionego domu: deszcz ze śniegiem bił w okna, wiatr przeraźliwie zawodził. Mimo to rozpływałem się duszą w niewymownie lubym stanie jakiejś spokojności, swobody, uciechy, o których dotąd nie miałem wyobrażenia. Cóż by to było? Jak sądzisz?	Idziesz pan jutro do teatru?	O co? o co? Jezus, Marya! Czegoś tak długo siedziała w mieście?	Tak	Tak. Przysięgam.	To mnie cieszy W mojej książce tak właśnie piszą. Bardzo się cieszę, że to prawda. To doskonała książka, proszę pana, lepsza niż Geometria dla wyższych klas szkoły średniej. Chciałbym kiedyś stanąć na tym pamiętnym miejscu, gdzie zostali straceni czescy panowie, a także na innych sławnych miejscach okrutnego bezprawia.	Kościół się dokończy za twoje złoto! Babka znajdzie dobry cel. To już nie mój kłopot. Ależ ty, Waciu, masz listów! Tuzin! O, i do mnie ktoś nagryzmolił.	Pognamy ich teraz jako gęsi do obozu pana kasztelana. Żaden nie powinien ujść, by nie dał znać!	I móóówi pan, że to Je...je...jeremiasz Ben...	Kobietom nie zawsze jest dane prawo wyboru	Los im nie sprzyja. Wykonać zwrot, musimy przeciąć im drogę. Każ przynieść na pokład sto ręcznych granatów i dopilnuj, by zabezpieczono wszystko, co znajduje się w przejściach i kajutach.	Nie. Sympatia do pani.	O kasztelana gnieźnieńskiego się dopominasz? Nie ma go w obozie	On się nie nazywał Babinicz	Tak... Czy będziesz dalej tłómaczył Kaina?	Niedaleko stąd, na piątej czy szóstej stacji, mieszka znany historyk Sir Tomasz (nazwiska nie mogę sobie przypomnieć), który posiada znakomitą bibliotekę, pełną przepięknych dzieł historycznych. Z okien wagonu widać pałac i wspaniały park.	O! Któż z nas mógł przypuszczać ja sam mniej niż kto bądź. Pamiętam, własnymi ustami wyznawałem pokorę moją. Wiem, jak niskie jest moje pochodzenie, jak małe zasługi!	Co, mojego „Bonawentury” nie ma?!	Dopóki nie ujrzę Zielonego Promienia!	Nie zauważyłem tego	Nie! Nie zapomnę go nigdy szeptała w szale z zamkniętymi oczami, z uśmiechem. będę go całowała po rękach, po nogach, będę go wielbiła do ostatniego tchu! Żebym go tylko mogła zobaczyć, och, żebym go mogła zobaczyć! Wie mama teraz?	Nie, komora zamknięta.	Prawda, imci pani dobrodziko, i mnie się wydawawydawa się (daw.) tu: odwdzięczać się, odpłacać, wynagradzać., to chyba właśnie dziś, w ten dzień, co koronuje fortunnie jej traktat z Panem Bogiem uczyniony.	To znaczy, że ksiądz biskup namyśli się dobrze, zanim po raz drugi złoży wizytę Göście Berlingowi!	Było... ale teraz jest tutaj	Panowie jest już wpół do piątej, zaledwie wystarcza nam czas do stawienia się na drodze z Chaillot.	Biegł pierwszy, ratując życie przed pościgiem, przeto nim Małe Plemię się spostrzegło i zebrało się do natarcia, on już dopadł nurtów rzeki. Ścigająca go zgraja wprost zniknęła pod nawałą Małego Plemienia, poruszonego racicami kozła.	Chciałbym móc kochać Zdaje mi się jednak, że straciłem namiętność i wyzbyłem się pragnień. Jestem zbyt skupiony na sobie. Moja własna osobowość stała mi się brzemieniem. Chciałbym uciec, odejść, zapomnieć. Głupio było z mej strony, że w ogóle tu przybyłem. Wydaje mi się, że powinienem zadepeszować do Harveya, aby przygotowano mój jacht. Tylko na jachcie będę bezpieczny.	Juści, niezaprzeczenie to kara Boża ale i to kara, gdy herezja nowa wyrasta... Nową sobie wiarę chcą tworzyć! kto? szaleńcy jacyś... Już lat bodaj trzy temu, gdy Ojciec święty potępił ich.	Nie rozbierę więcej, to darmo. Mateusz to by pewnikiem poredził.	Ach, to chyba da się jakoś załatwić. Depeszowałem już do Manchesteru, a tu będę musiał porozumieć się ze stryjem. Sądzę, że obejdzie się bez skandalu.	To proszę cię, powiedz mi, że się przeprosiłaś.	Tę panią, z którą byłem na przechadzce?... Ależ oczywiście, moja mała. Czy wyobrażasz sobie, że damy, których towarzystwa szukam, mogą należeć do kategorii kobiet spacerujących z nieznajomymi panami?	To pani Krotyszowa mieszka w Rynku?	Ale mój lama mówi zgoła co innego.	Bądź dobrą! Módl się! Przebaczaj!	Dziś znajdę... jest dopiero trzecia...	Ja chcę...	Ja wszystko mogę zrobić, mój drogi	Jaką, proszę pana?	Słoma jeszcze ździebko zielona, ale ziarno już kiejkiej (gw.)	W Berlinie, ja wiem gdzie... w Amor Saale... ja wiem...	Z Kwinty, do Turenii; bez wypadku; alchemii, ile się zmieści w zadku.	I ten wasz król to także farmazon dajcież mi z nim pokój.	Czemuż to?	Hm, hm A coś ty za jeden?	I nam także! Z rodziny Marka jeden poczciwy Kazimierz przybył na nasz ślub, za co mu stokrotnie jestem wdzięczna.	No! To stara facecja. Maszżemaszże (daw.)	Przecież to d‘Artagnan przyjdzie?	A ty jesteś głupi, syntymentalnysyntymentalny	Ałłach!	Bez wątpienia	Bez wątpienia, jako punkt główny.	Bić taką dużą dziewczynę!	Cesarz już podpisał wyrok	Co takiego, panie psorze?	Co trzeba zrobić, by wyjrzeć i zobaczyć ziemię na dole?	Coraz słabsze... Kwestia kilku dni	Cóż, żonie nielepiej?	Dyć jeszcze do dnia pojechała do miasta z matką i z wójtem.	Ho, ho!	Idziesz do domu na obiad?	Kvailys jisai rodos, kad tiktai dėdės tegalima gailėtis. Ko ten nuo jo norėti, mažas dar vaikas. Bet ir kiti vaikai, nors ir daug vyresni, nejaučia taip, kaip jis. Patyrė Vincukas, jog ir jo mylimąjį Vytaudą toks pats galas laukė. Ir tą kunigaikštį būtų nužudęs Jogaila, kad ne vienos lietuvės pasišventimas. Buvo taip: Vytaudas sėdėjo užrakintas toj pačioj Krėvos pilyje, kur ir Kęstutis. Jo pačiai kunigaikštienei Julijonai leista buvo retkarčiais lankyti savo vyrą. Visados eidavo ji su savo mylimąja tarnaite. Vieną sykį ėjusi kalėjimą, tarnaitė puolė po kojų Vytaudui sakydama:	Linko, stanowczo trzeba oddać Karolka na pensję.	Masz przecież jeszcze dosyć zapasów.	My gajerowscy?	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Nadzwyczajne! Pokażcie.	O! ty ją kochasz zawsze!	Odp.: A czemu?	Popiołki, cicho.	Rozmowa nasza trwa zbyt długo.	Ruchawka przemawia wszędzie tym samym językiem	Sto tysięcy dolarów.	Suriawastu? Gród słońca?	Ty dowodziłeś?	Widzisz, mistrz Kubicki lepiej od ciebie zna wielkoświatowy savoir vivre.	Wolne żarty, szanowny mecenasie!...	Z Krymu.	„Opłatek cudzysłowu” należy wziąć w cudzysłów.
Jak mi się zdaje, jest nieco kokietką Nie przebiera. Lubi hołdy mężczyzn. Pozwolę sobie powiedzieć, pani Gould, że Ramirez nie był jedyny. Prócz niego miał być tam jeszcze jakiś inżynier z załogi kolejowej. Jemu również pogrożono strzelbą. Stary Viola nie pozwala żartować ze swego honoru. Od śmierci żony stał się niespokojny i podejrzliwy. Bardzo się ucieszył, że będzie mógł młodszą córkę zabrać z miasta. I cóż się stało? Ramirez, uczciwy chłopak, pozbawiony swej ukochanej, nie może bywać na wyspie. Nie ma na to rady. Stosuje się do zakazu, ale, rzecz prosta, iż często zwraca spojrzenia ku Wielkiej Izabeli. Wygląda na to, iż miewał zwyczaj spoglądać do późnej nocy na światło latarni. Otóż podczas tych sentymentalnych czuwań dostrzegł, iż Nostromo, inaczej kapitan Fidanza, zwykł powracać bardzo późno ze swych odwiedzin u Violów. Niekiedy aż po północy.	I ja nie wierzę ale inna to rzecz pisać poezje, a inna znów pisać historię; poeta nie potrzebuje być tak ściśle wiernym, i dość, kiedy wystawi rzeczy, jak być powinny, a historyk musi je malować koniecznie, jak były, na krok nie odstępując prawdy dla żadnej a żadnej przyczyny.	Myślę jednak, że mógłbym się przydać tu na coś, choćby dla powstrzymania zuchwalstwa ich i bezwstydu Nie wyprawialiby mnie, gdybym im nie zawadzał. W tém wszystkiem czuję palce kochanego Fürstemberga, który mi dziś śmiejąc się szydersko tysiąc dukatów zapłacił, a wiem że od króla dostał dziesięć za tę piękną myśl, sprowadzenia tu méj jejmości.	Jeżeli pan zastosujesz się do moich wskazówek i poleceń, nie pytając o ich przyczynę, to uda mi się może rozwikłać tajemnicę. Nie wątpię...	Dwóch nas czuwa bacznie nie dozwolimy odejść duszy z ciała bez pojednania z Bogiem; opatrzymy naszego miłościwego pana świętościami na ostatnią drogę. Możesz wasza miłość być spokojna. A że się chory łudzi, to ino lżej dla niego i dla nas. Łacniej zdolimy otuchę okazować.	Ale pamiętaj, że odtąd nie wolno ci się bawić z młodymi ludźmi. Koniec tańcom i zabawie. Miejsce twe w rogu kanapy, a może wolisz zagrać ze staruszkiem Dahlbergiem partię wirywira (szwedz. vira)	Dyć się nie skarżę, nie narzekam, ino... ino...	W cieśninie nie ma skał! Zgodzę się na wszystko, co pan chce, z wyjątkiem uderzenia o skałę!	To znaczy, że pan nic nie wie, panie Izydorze Beautrelet.	O Jezu! taki gość w boru! Oczom nie wierzę! Czym my tu waszą miłość przyjmiemy? Żeby my się spodziewali, żeby my wiedzieli!	Proszę się nie bać. Wszystko minie spokojnie. Przepraszam, babciu, za kłopot i niepokój. Myślałam...	Tak, panie profesorze, ale ja go nie otrzymuję za pomocą stosu, tylko w tym celu używam po prostu ciepła węgla ziemnego.	Sam o tym wiem. Nie myśl, że ty pierwszy zrobiłeś to odkrycie.	Gdyby podróż nie po myśli się składać miała pan Boner ma moc jej przeszkodzić.	Nie słyszeliście, gospodarzu, kto Niemcom chciał konie kraść?	Nie śpię. Nie spałem całą noc.	Nie, z baronem.	O, nie!...	Oto droga ekscelencji, teraz pan już nie zbłądzisz.	Nie tak wiele, ma przecież z piętnaście lat, a zupełnie surowa dziczka.	Nie widzę w tym żadnej uprzejmości. Samochód nie jest jego własnością.	Nie wiem, bom mu twarzy nie widziała, widziałam jenojeno (daw.)	Cicho żuono, bo zawżdy milej robić u swojaka. Jo robotę znom i przy parówce i w falbierni i czy w lapryturze, ale jakby dziedzic potrzebował do kuni, to dopraszałbym się łaski pańskiej, bo mi do bydląt ckno.	Ja powiedziałem: Grek?... Nic o tym nie wiem. Może wymknął mi się podobny wyraz, a może ty przesłyszałaś się.	Nie wiem, co znaczy to pytanie	Chciałbym wiedzieć czy... czy nie sprzedałbym tego surduta.	Moim rzemiosłem jest wszystko brać serio mowa tu o powstaniu ludowym w Genui w 1746 r. [które zmusiło Austriaków do opuszczenia zajętego przez nich miasta (wojna o sukcesję austriacką); Red.]., która wypędziła Austriaków z Genui. Ta policja mediolańska, tak wsławiona później przygodami panów PellicoSilvio Pellico (1789–1854) fr. karbonariusz, za swą działalność więziony w Szpilbergu, autor Pamiętników więźnia stanu., nie była właściwie okrutna; wykonywała tylko racjonalnie i bez litości surowe prawa. Cesarz Franciszek II chciał przejąć grozą zuchwałe włoskie wyobraźnie.	Precz, czarny! Widziałeś, Czaruś, jaką to sutannę włożył... Atłasy z wierzchu, a pod spodem plecy pomidorowe. A bas la calotte!A bas la calotte! (fr.) począł krzyczeć Hipolit tak ochrypłym głosem, że wszyscy w tej rozległej pijalni zwrócili się ze śmiechem w jego stronę.	Czy zauważył pan, że pani de La Baudraye, która wyjechała w sukni organtynowej, wróciła w aksamitach!	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Przecież już od trzydziestu lat nie mam żadnego kontaktu ze światem, od trzydziestu lat żyję w głębinach morza, w jedynym miejscu, gdzie znalazłem wolność. Któż więc mógł zdradzić moją tajemnicę?	Czy Dick zna się na nich?	Na seryo myślę się ożenić... mam już coś upatrzonego: kamienica na Krzywem-Kole... panna lat dwudziestu, blondyneczka jasna, pulchniutka, zgrabna, rezolutna... Jeśli mi matka pomoże, to się ożenię jeszcze przed końcem sezonu.	Nil nie jest w Ameryce, tylko w Afryce	No, przecież Zosię ośmieliła całując ją... Bardzo wierzę, że to pomaga!	Tak, i porozumiawszy się z tą, na którą czekał, odjechał.	Wszystko to prawda ale cóż z tego dalej będzie?	Patrzcie no, waszmościowie czy to tam świt, czy co?	Ale czekajże niech się wysapię wreszcie	Czy jesteś pewny, że wsunąłeś ją dość głęboko?	Powiedział, że gdyby mu sprzedano pierścień na własność, dołożyłby jeszcze czwartą część tego, co zaliczył.	Jest. Musi być, więc jest. Tylko bądźcie panowie ludźmi. Nie zabierajcie mi wszystkiego. Tę prośbę mam do was.	Kto miałby nas podsłuchiwać? Na jakiej zasadzie opierasz to podejrzenie?	A cóż się ryzykuje w tym rzemiośle? Może połkniemy trochę wody morskiej?	Czy on już wyleczony, cudotwórco? Już dość długo go czarujesz!	Chciałeś być doktorem, pozwoliłem ci być doktorem; chciałeś być nagle filozofem, pozwoliłem ci być filozofem; chciałeś być zagranicznym chemikiem, wysłałem cię, dokąd chciałeś. Ale jeżeli chcesz być nieukiem i błaznem, to bądź sobie bez mojej pomocy.	A pani bardzo mamę kocha?	A to nim doktor przyjedzie, ja pójdę chorą zobaczyć i może tymczasem poradzę cokolwiek, aby jéj ulgę przynieść. Idę z panem.	Mam nadzieję, że mi pan pozwolisz godnie wynagrodzić poświęcenie tego człowieka.	A to konsylium?	Aha? I sądzisz, że źle robię?	Byćże to może?	Chciałabym być pani przyjaciółką	Gdzie się podział pan Athos?...	Jak to? W moim domu?	Jak to? Zwątpiłeś?	Jakiż to kostjum?	Lękałbym się gniewu boskiego, gdybym w takim dniu skrzywdził człowieka.	Pierwszego więc, w sam ten dzień przystawisz się pan do Dąbrowej?	Pojedzie pani do wujów?	Wierzę, że zostaniesz ministrem sprawiedliwości.	Zapewne, ale czysta i jasna.	Żebyś Ojcze wiedział, jak mnie żal was wszystkich ale któż tu nas rozsądzi przy kim prawda i czyj żal lepszy?	Czy hrabia wie, jaką pan otrzymał odpowiedź?	Mógłbym naprowadzić pana na inny ślad	No siadajże! Powiedz, na długo przyjechałeś?	Otrzymałem niższe święcenie i na wielkich procesjach wewnątrz świątyni noszę pochodnię.	Żydu? Na Żyda Ona jeszcze by cholerę zesłała. I taki skutek.	Co ci jest?	Święta prawda Taki biedak jak ja dość ma czasu do rozmyślania, leżąc nieruchomo. Nieszczęsny jestem człowiek, bardzo chory!	Takich sekretów jak moje! Więc życzę mu, żeby był zadowolony z tego, co wyszpera.	Kto tam jest obok?	Co pytasz? Chodź i ratuj!	Co?	I ja!	Ja prosę.	Najlepszy stan a może panu co potrzeba?	No, więc cóż z tego?	Robiłbym ja za ciebie, Jaguś, robił...	Więc stan jest... niedobry?	Dobrze, i zrób więcej światła. Mnie ta ciemność bardziej męczy, niż światło może mi zaszkodzić.	Gdzie są Wyspy Gilberta?	Moja Luciu, cóż mnie pan Waldemar obchodzi?	Przeciwnie miałem przyjemność poznać pana Machnickiego.	Trzeba wam będzie kapitałów	A wyzwolenie?	Brednie... jako żywo... bezbez (tu gw.)	Byłeś u księcia?...	Do stanu duchownego?	I cham zupełny, chociaż zewnętrznie ogładzony wykształceniem	I cóż on?	Któż bierze drugą nagrodę?	Możeby można podesłać powozy?	Napiłeś?	Pan odjeżdża?	Ragnetę Cztery dni temu byliśmy pod Nowym Kownem i pobili nas.	Także.	Tobie wróżyła wielkiego króla za męża.	U dostojnego księcia Somerset.	Unikasz jej towarzystwa.
Nie wiem... nie wiem at, zwyczajnie nie do jednéj się uśmiechnie, jak naprzykład do sotniczanki Horpyny; ale to młodość na to...	Nie mogę. Potrzebuję do interesu więcej. Mnie się nie opłaci sprzedawać za pięćdziesiąt tysięcy. Moje wykształcenie, moje stosunki, moja uczciwość, moja firma jest znacznie więcej warta. Pan się namyśl, panie Grünszpan. Ja nie jestem Landau, ani Fiszbin, ani żaden kantorowicz. Ja jestem Moryc Welt-firmal! Pan ulokujesz swoją córkę na sto procent. Mnie potrzeba pieniędzy nie na hulanki. Dasz pan pięćdziesiąt tysięcy gotówką, a drugie tyle w terminie dwuletnim?	Poczekaj, nie brnijmy w nieistotne nieporozumienia. Mówmy otwarcie raz w życiu, nie przyjmując niczego za obrazę. To nie jest tak banalne. Pozycja społeczna, Historia, UpadekJesteś hrabia według Tempego jakiegoś potwornego świństwa na wielką skalę. Możesz pomyśleć: „Dobrze nie mam żadnej tradycji, przy pomocy której mógłbym upiększyć mój upadek. Jestem czymś bezimiennym, odpadkiem młodszej pseudokultury, która u nas właściwie nic ciekawego nie stworzyła, przeżuwając od wieków zagraniczne nowalie i to przeważnie nie w porę, nie te, które należało, i nie z tej strony je przyjmując, z której należało. Ty jesteś czymś tak międzynarodowym jak pierwszy lepszy komunistyczny Żydek narodowość to dość wczesny wynalazek to jakby ktoś wkładał pięknie rzeźbiony patyk w koła lokomotywy, chcąc ją zatrzymać. I to jest najstraszniejsze, że jakkolwiek to, co się teraz zaczyna, ma wszelkie pozory wielkości i może jest wielkim w chwili stawania się, będzie przyczyną szarzyzny i nudy społecznej, o jakiej my pojęcia nawet nie mamy, mimo że na te rzeczy już narzekamy. Dlatego nie mogę przejąć się tą ideą.	Ależ co znowu! Waldy nienawidził panny Klary, a ona się w nim kochała, ja wiem. Panna Klara to już zupełnie stara panna, ale w pretensjachbyć w pretensjach „Dlaczego?” „Bo pani cała w mące”. Wtedy gniewała się na niego przez tydzień.	Tutejszy lud mężny i bardzo sprawny. Mam tego przykład z mego zaciągu. Nie mogłem pomieścić wszystkich, którzy się garnęli, a między tymi, których przyjąłem, nie masz i jednego takiego, co by poprzednio nie służył. Pokażę waściom tę chorągiewkę i upewniam, że gdybyście nie wiedzieli ode mnie, to byście nie poznali, że to nie starzy żołnierze. Każden bity i kuty w ogniu jak stara podkowa, a w szyku stoją jako triariitriarii (łac.)	Gąsawę, jeśli się nie mylę, Dla nas to wielu daleki kraj i okolica pustynna i w Gąsawie dobrze. Długo leżeć tam nie potrzebujemy, przy pomocy Bożej.	Nie, pani.	A gdzież tam! Na domiar nieszczęścia pod koniec sezonu przyjechał do nich jakiś facet, jak siarka chłop, i nie odstąpił na krok.	Nie mogłem z dwóch względów. Po pierwsze, sam nie wiedziałem jeszcze, że ewentualność rozszerzenia fabryki w tym kierunku ma szanse finansowe, a po wtóre, sam jeszcze nie byłeś zdecydowany co do daty wyjazdu.	Ja nigdy nikogo nie uprzedzam o łowach. Co się zaś tyczy tego, jak masz wrócić do dżungli... patrz, oto tu jest dziura w ścianie... A teraz ucisz się, opasły małpożerco! Wystarczy jeno, bym tknął twego karku, a puszcza nie ujrzy cię już więcej. Żaden człowiek, który tu wszedł, nie wyszedł stąd cało! Jestem strażnikiem skarbca królewskiego grodu.	Tereskę mu wypomina! Głupia!... co mu ta żołnierka?... zabawa i tyla! A jak to ślepiami sypnęła! jak to harno pod bok się ujęła! jak to buchnęło od niej lubością!... Jezu, i w pysk wziąć od takiej nie wstyd, bele się jeno dostać do miodu...	Nie czytałam, mąż powiedział, że to wprost niemożliwa rzecz.	Prawie że nic, panie oberlejtnant W całym tym kufrze było tylko lustro z naszego pokoju i żelazny wieszak z przedpokoju, tak że właściwie nie ponieśliśmy żadnej straty, ponieważ lustro i wieszak należały do gospodarza.	Tak. Umiałem dosyć dobrze, ale przez cztery lata w domu nie miałem w ustach jednego wyrazu.	Nie podobna, mój chelo. Pragnę tego sercem całym, ale mi nie wolno. Wejrzałem w przyczynę wszechrzeczy...	Ja też z początku nie lubiłam, gdym tu przyjechała Ale dlaczego tak mi się wciąż uparcie przyglądasz?	Lew ryczeć w nocy i nie przeskoczyć przez częstokół, a wobo przeskoczyć w biały dzień i zabić dużo Murzynów w środku wsi, a potem porwać jednego i zjeść. Od wobo włócznia nie obroni ani łuk, tylko czary, bo wobo zabić nie można.	Owszem, wyratowałem Jazona i mam go na swoim statku Czy... nikogo poza tym nie wyratowano?	Pilnował go stary Wizun, Nania i ja ale ranę miał srogą, może od jadowitego oszczepu, która się długo goić nie chciała.	U nas nie ma pluskiew ani karaluchów. Mama kazała tylko na pchły.	A widzicie! a widzicie, że miałem słuszność (dalszy ciąg sentencji był już więcej z własnego uczucia i własnej indywidualności zaczerpnięty). Oto człowiek zdolny, poczciwy, „dobrze urodzony” w całym najświętszym tego wyrażenia znaczeniu, wśród wszystkich najpożądańszychnajpożądańszy przyniósł z sobą na świat złote serce, diamentową wyobraźnię Tyrteuszem lub Ezdraszem i patrzcie, moi drodzy, patrzcie, a pamiętajcie na zawsze, jaki on dziś złamany, bezsilny, martwy, nieużyteczny... Biada miłości, która się tak na jednostkę wyrzuci i zmarnuje...	Nie wezmę	Ot, zamiast lamentów i wyrzekań, radować się ano powinieneś ale nie każdego Pan Jezus roztropnością obdarował.	Skończył szkoły i żałował bardzo, że jego drogi wujaszek nie był obecny przy rozdawaniu nagród Henryka IV, bo i on zyskał tam wzmiankę. Nazwisko Hussonów, które, mam nadzieję, będzie nosił godnie, było wymienione...	Nie bawiliście się prawdopodobnie w „króla zamku” ta zabawa przyczyniła się do naszego odkrycia.	Hieroglifami... a może hieroplitami... no, w każdym razie takimi obrazkami i tak dalej, które wyglądają tak, jakby nic nie znaczyły.	Tak? To ciekawe, niech mi pan powie... Przepraszam	Nam nie sił brak, jeno ducha. Niecnotą ginie ojczyzna. Daj Bóg, abyśmy się tu czego lepszego doczekali	O! o! proszę bardzo nie lękać się o nią!	Sądzę, że Bóg nie ogląda uszu człowieka	Takem właśnie myślał. Widzę, człowiek przygląda się, a teraz idzie w tę właśnie stronę. Myślę: zaczepić ryzykownie, a jak nie on? Nam dzisiaj po ulicach włóczyć się nie bardzo wypada, zaszlibyśmy gdzie, ja mam tu jedno miejsce, swoi ludzie...	Chcemy na załogę iść do klasztoru, Bogarodzicielki bronić!	W poważnej sprawie! I cóż to za sprawa?	Mydła wychowały mnie widocznie źle, kiedy ojciec jest ze mnie niezadowolony.	Na gazie gotują herbatę. Kto gaz płaci? Ja płacę. Ja płacę gaz na to, żebyście panowie mogli cały dzień pić herbatę! Gdzie tu jest sens! Od dzisiaj będziecie panowie płacili.	A czy mogą dojść aż do Egiptu?	A to dlaczego?	Ależ to łotr wierutny?	Co pani każe?	Czy to bardzo trujące zwierzątko, ta wasza małpka północy?	Jakie to sztuczne?	Jeśli to ty jesteś, to powiedz... o, powiedz: jakie nadałam ci miano?	Masz do niej złość!	Pani jest po prostu idealna żona.	Pobożnych pielgrzymów, t. j. z omijaniem pięknych miejscowości, a wstępowaniem do cudownych!	Rzeczywiście Proszę mnie odprowadzić.	Ale pan tak myślisz w głębi ducha.	Patrzcie państwo: jaśnie pana. To bydlę naprawdę myśli, że ja się ożenię „myt a Salcze Apfelgold”myt a Salcze Apfelgold (z jid.)	Co mnie pan Kmicic! tu o waćpannę chodzi!	Jednak żądał pan, aby mnie wydano jako jego wspólnika...	On mi każe połykać arszenik, to jakaś nowa metoda leczenia, zobaczymy, zobaczymy...	Pieniądze ci oddać! Ano masz, ja mam u ludzi wiarę, chociaż jestem szpitalny syn, a ty dama i ludzie za mnie założą.	To jej krewny! odparł pan Salomon.	O, poważny medyku! alboż dla ciebie niezrozumiałe są takie wrażenia, co to uderzają jak gromy, jak błyskawice wdzierają się w samę głąb’ istoty człowieczéj? Spojrzysz w białą twarz, wpatrzysz się w błyszczące oczy, dotkniesz drobnych paluszków i, ani się spostrzeżesz, jak w tém jedném mgnieniu oka wkradnie się do serca twego miłość.	A pan Skrzetuski pójdzie na wojnę?	Broni! ale ona wyraźnie mówi, że wiekuistych chce ślubów...	Czeka ich niemiła niespodzianka u góry, Carmaux. Znajdą tam tylko ości i kamienie.	Niech ono będzie najboleśniejszym, ale pozostanie szczęściem, bo taka miłość pięknem jest	Proszę, przyjacielu Po tym od razu staniesz na nogi.	Więc cóż za przyszłość?	Ach, niestety! Ruszamy na pogrzeb!	Chrystus, Zbawiciel nasz, przebaczył łotrowi na krzyżu i nieprzyjaciołom swoim...	O, proszę bardzo, tak!	Podobno jest dosyć pierzasty i leci tylko na krowienty... stary cymbał!	Tak... Châteauroux.	Dożyjesz jeszcze chwili, gdy będziesz dziękował swemu przyjacielowi, Bykowi Ryżemu. W Sanawar zrobimy z ciebie człowieka... choć co prawda kosztem tego, że może zostaniesz protestantem.	A co, jeśli Hiszpanie się zaczaili i zechcą wziąć szturmem nasze obozowisko?	A zatem zamawiam sobie odwzajemnienie się.	Absolutna prawda	Bądź pan zdrów.	Ej, krwi mi! Ej, krwi!	Ejże, poniżyłby się bom pochodzenia niskiego, a nawet arcyniskiego.	Odwaga, Pojedynek, Rycerz, Dwór Ha! Zuchwały szczeniaku! Broń się tedy!	Poddać się, uratować życie!	Umiesz-że choć obiecadło?	Wasza Wysokość! proszę mi pozwolić odejść!	Więc po wódeczce mogę służyć ostrygami. Cały tuzin?...	A ja wam przyniosę tyle jedzenia, ile tylko zechcecie Już idę!	A, równoważne, bardzo ściśle! wybornie, ty jesteś inteligentny	Ależ ty wydajesz tę biesiadę ty więc będziesz księżniczką, a my damami dworu.	Biedny chłopcze, twardy jesz chleb!	Daruję panu list hrabiny Aurory	G. 2.	Jeigu Vincų Vincas ir kaltas, tai kuom jo tėvai kalti? O jeigu ne kaltas?	Kto nam przyszedł w sukurs z pałacu?	Ktoo?!	Kłopot?	List rzekła dziewczyna, oddając wszystko Małgosi.	List! od kogo?...	Natychmiast.	Niby wy kiedy dotrzymujecie!	O co?	Od dwóch już miesięcy Zaporożcy saletrysaletra	Okropność!	Patrzę.	Proszę bardzo	Ten sławny?	Uciekasz?	Więc woda ma też swoje widmo astralne?	Zastrzeliłby Kuba sarnę?...
Gdzie ty pójdziesz, tam i ja z tabą o tym nie ma co i mówić. Ale mnie tego zamku, a bodaj i księcia, żal będzie. Zawsze człowiek tu jak w swoim gnieździe się czuje.	Nie! Gdyby tak było, umiałby mówić po francusku. Lecz on czytał, i to wiersze. Tylko nie zdradź się przed nim, na miłość boską, że wiesz o tym.	Panie woda uchodzi dziś jeszcze za ciało nieściśliwe, niech pan nie zapomina tej fundamentalnej zasady; bądź co bądź, da się ścisnąć, ale tak mało, że jej kurczliwość możemy uważać za równą zeru. Widzi pan powierzchnię, jaką przedstawia woda, która doszła do wierzchu doniczki?	Wybacz mi, pani że podczas posiłku się zasępiłem i nie byłem dla ciebie najweselszym towarzyszem. Ale kiedy zapada zmrok, noc spowija też moją duszę, a myśli moje biegną do przepastnych otchłani Wielkiej Zatoki i ulatują ku okrytym mgłom krainom, których brzegi obmywa Północne Morze. Wiele ponurych wspomnień dręczy mój umysł i serce!	Tak, ale ja muszę odmówić z brewiarza modlitwy potem kilka wierszy ułożyć na żądanie pani d’Aiguillon, a następnie pójść na ulicę Św. Honorego, aby kupić różu dla pani de Chevreuse; widzisz więc, drogi przyjacielu, że jeżeli tobie nie pilno, mnie się bardzo śpieszy.	Bóg raczy wiedzieć. Wciąż kupuje konie, na których nie umie jeździć, i wypytuje się o różne dzieła boże... takie jak rośliny, kamienie i zwyczaje ludzkie. Handlarze nazywają go ojcem głupców, bo tak łatwo ocyganić go na koniach. Mahbub Ali mówi, że jest to największy bzik ze wszystkich sahibów.	Tak, to prawda dlaczegóż jednak pragnie wyróżnić się z po­śród nas białością lica? Anioł nie potrzebuje tej ziemskiej ozdoby; cnota jego, którą przyświeca innym, jest sama przez się najpiękniejszą z szat.	Och, oczywiście Inaczej nie biłbym się z panem de Morcerf. Zabiję go, bo tak trzeba, więc tak się stanie. Proszę mnie tylko poinformować dziś wieczorem o rodzaju broni i godzinie spotkania. Nie lubię, by na mnie czekano.	Nie pomoże mu nikt, żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!	Łatwo to z konia się śmiać, na to nie trzeba takiej odwagi, jak śmiać się z jego pana!	Nie mówmy o tym, panie. Rad jestem, że krew nasza nie na próżno była rozlana. A obawiałem się już, że zechcesz nas odwieść stąd...	A właśnie że się nie ożenił.	Przyszedłem palić owe dokumenty Czy ci nie wstyd dać się opiętnować?	Rzeczy tych nie sprzedam tutaj, lecz za granicą. Tam... dadzą mi wyższą cenę	Nic to, odpowiedział obojętnie ale posępnie, przejdzie ten ból, nie warto nań uważać, wstyd mi tylko mego krzyku.	Wracając do naszej rozmowy, czy pan się nie obrazi na mnie, gdy o coś bardzo, bardzo poproszę?	Nie śpię już ale nie wstaję dlatego, że jakoś niezdrów jestem. Straszne sny miałem tej nocy.	Nie możemy tu znosić naiwnych wybryków obrzydliwych dzieci Trzeba dać im porządnie po nosie za tę historię. Musimy być zdolni do... Jak pan to sobie w krótkości wyobraża? Nie potrzebuje pan wchodzić w szczegóły.	Moje życie było szeregiem prześladowań ze strony męża, którego nienawidzę. Prawo jest po jego stronie, Lyons każdej chwili może zażądać, abym z nim żyła. Przed napisaniem owego listu do sir Karola dowiedziałam się właśnie, że jest sposób odzyskania wolności, lecz że wymaga to znacznych kosztów. Byłoby to dla mnie spokojem, szczęściem, wszystkim na świecie. Znałam hojność sir Karola i sądziłam, że gdy usłyszy te smutne dzieje z moich własnych ust, dopomoże mi niewątpliwie.	A co tobie do ziela? to nie wasza sprawa... lubczyk tobie żaden nie pomoże, boś szpetny... Choćbyś go dziewce dał i bez wrotyczu, czar nie poskutkuje... Widzisz, co koło mnie leży... bylica... dzięgiel... lisie jajko... biedrzeniec... dziewanna... rosiczka... Hej! hej! różne dobre rzeczy...	Ty bluźnisz, Dorianie! Nie wolno ci mówić w ten sposób. To byłoby straszne, a nie może być.	Bynajmniej, przeciwnie, to mnie zajmuje mocno, a na teraz nie mam nic a nic do roboty.	Dobrze, już nigdy nie powiem. Teraz na dobranoc pocałuję mamę w oczko, a teraz w drugie... Nie będę dziś na twojej herbatce, matuchno, muszę iść. Tak mi tu u was spokojnie, a tam...	Pani nigdy mu nie wierzyła	Spółka którąśmy z panią zawarli dla korzyści bliźniego, powinna teraz działać z całą mocą, z uśmiechem zaczął Gaczycki. Idzie o to, aby dzieci Kuderskiej wyzwolić ze złej rodzicielskiej opieki jaką mają teraz, a dać im lepszą, troskliwszą o ich teraźniejsze i przyszłe dobro. Trudność cała w tem leży, aby się oni na to zgodzili...	Ażeby nie spostrzegły, jak pan będzie lekkomyślnie rozmawiał... wprost na chodniku...	Idź więc, drogi przyjacielu ale proszę, jeżeli miałbyś jakieś kłopoty, pamiętaj, że dysponuję na tym świecie pewną władzą	Zgoda... dotąd wszystko dobrze, panie leśniczy. Ale któż przyjdzie na miejsce Jana Jensena?	Nie wiem, wiem tylko, że nie trzeba nic mówić, nic	Tak, panie. Ożeniłem się i dlatego musiałem szpital opuścić; trzeba było założyć dom, postarać się o praktykę samodzielną.	Ale złotych?	Antek, ty nie zaczynaj ze mną	Bójcież się Boga: profesor z Krakowa!	Czy myślisz, że wyuczyliby się oni służby w pokoju?	Gastaldi zabiega, aby mógł się widzieć i mówić z miłością waszą.	Ja cyganię! A dyć tej Najświętszej Panienki uproszę, żeby was pierun bez świętej spowiedzi nie trzasnął!	Kajdany, nie!	Nie dostanę.	Nie, panie Józefie, pójdzie pan do nas na obiad.	No, wynoście się, dzieci.	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	Pięć lat już nie pisali i teraz nie napiszą...	Zdaje mi się, Corkran.	Żyje, leży w tej samej sieci, w któraśmy go zaplątali. Gdy się ocknął, chcieli go knechciknecht (daw.)	Kucharzu, jesteś dżentelmanem Póki okręt nie na dnie, będę wam kucharzem! Przepadł na dobre.	A nie mówże przed nikim o tym, coś słyszała!	Co pan pleciesz? Polski nie było jeszcze wtedy.	Masz rację Posłucham i nie chcę już jej znać nawet; przyznaję, że mnie samego ta kobieta przeraża.	Mój Flemming, jak mnie kochasz wiész jak ja w mojém gospodarstwie nie cierpię waśni, przebłagaj piękną hrabinę i podajcie sobie ręce.	No przecie do twojej knajpy nie przyjdę.	No, może i nie. Ja z tobą tak dobrze mówię...	Podsypalem im owsa, nie ruszą.	Młynarz ma już siwe włosy na skroniach.	A, Najświętsza Panienko! I skądże to spadło na tego niezrównanego człowieka?	Nie wiedziałem o tym, że służył pan.	Wiem. Wiem też, kim jest ojciec pani. Słyszałem o wszystkich pani konkurentach, tutejszych i zagranicznych: hrabia de La Tréfouille, książę Zawratyński...	Tak, pani czemu mnie o to pytasz?	Trzeba być zdrowym, trzeba nie być nieszczęśliwym i trzeba iść jutro do Szai, dobrze?	Właśnie o to chodzi. Doświadczenia jego i Boiraca z nakłuwaniem powierzchni wody w szklance, na którą przeniesiono w części otoczkę wrażeniową pacjenta, znane są dziś już powszechnie wśród psychiatrów i neurologów.	A-to-tso święty, A-to-tso nabożny, pułapkę pochwala, sidła nastawione na bezbronnego, nieprzeczuwającego okrutnej grozy i marnego końca w paradnej zabawie!	Przepraszam, a skąd pan jest?	Cóż to znów, mój wuju, kiedyśmy sądziły, że zostaniesz już z nami, w nowe znów włazisz manowce, chcąc gwałtem być pastuchem. A to mi rzemiosło godne wuja dobrodzieja!	Ach, tak!... Raz nawet rzuciłam mu zeschły listek... Ależ to jałmużna	Jest pan, widzę, zwolennikiem amerykańskiego kultu dla milionerów.	A właśnie o to chciałam cię prosić.	Ba! Na naszą pociechę, panowie doktrynaliści stworzyli ten mglisty aksjomat: głupi jak fakt.	Czy to możebne?	Gdzie to wasza miłość jedzie?	Ha! wskórajcie u Krzyżaka, by skargi zaniechał...	Pani nazwisko	U kogoż to jeszcze będą stawiali ołtarze?	Co ja tam będę mówił? Już mama dosyć płacze, krzyczy i przeklina. Obiecuje, a potem tak samo. Jak dziecko.	Jeżeli pan tak nazywasz współczucie zwykłe u ludzi.	A mnie? A mnie?	Ciekaw jestem, co one tu robią?	Czy koniecznie musisz pan iść przez tę ulicę?	Cóż ostatecznie skłoniło pannę Brzeską?...	Do izby wlazły?	Idź-no pan zamówić wszystkich... ja zaraz przyjdę.	Kończże waść, do biesa!	Tak, teraz napisać!	Tak? Więc skądże ta nagła metamorfoza?	Tylko o co?	Co ty mówisz?	Cóż zdrajca Angelo?	Dobrze.	Ja sądzę, że profesor przesadza Byłem wczoraj w Orgeville.	Ja, babuniu Przyprowadzam wedle pozwolenia, hrabiego Croy-Dülmen.	Jakoweś tajemne znaczenie... gdyby rozważyć...	Jakto?	Jestem zmęczony.	Kłamiesz!	Nėr čionai ką abejoti, kad apsirikai; vienok jau tai reikėjo būti be galvos, be akių. Reikėjo būti tokiu kvailiu, kaip tamsta.	Odpowiadać miał własną głową	Powiedz coś, ojcze	Silniej niż kiedykolwiek!	Służę babuni!	Uwielbiałem!	Wiem od mamy.	Wyszedł już?
O, śmiejecie się ze mnie, wiem, sądzicie, że jestem ohydnie próżna, ale tak nie jest, nie ma we mnie rzeczywiście ani odrobiny próżności, i zupełnie bez zazdrości obdarzam inne dziewczęta komplementami, jeżeli na nie zasługują. Cieszę się tak bardzo, że was poznałam! Przyjechałam w sobotę wieczorem i od tej chwili umierałam z tęsknoty za domem. Straszne to uczucie, prawda? W Bolingbroke jest się znakomitą osobistością, w Kingsporcie niczym!... Gdzie mieszkacie?	Proszę pani pojmuję delikatność pani... Rozumiem, że kobieta szlachetna nie może odpowiadać na pewne pytania, osobliwie, gdy są postawione w niewłaściwym czasie... Z drugiej zaś strony, pani potrzebuje czterech tysięcy rubli do lipca, które ja mogę mieć, ale... ja potrzebuję pewności!... Już i tak pan Dębicki dowiaduje się: ile biorę od pani procentu od pięciu tysięcy, i gotów nazwać mnie lichwiarzem za to, że biorę dwanaście. Tymczasem mój kapitalik jest tak mały, a wydatki tak raz na zawsze określone, że przy mniejszym procencie nie mógłbym istnieć...	Nudne! ach, mój kochany, jaka to nudna rzecz to morze! Bywałem nieraz nad jego brzegami, pływałem po niem. Powiadam ci, że gdyby na parowcach nie było z kim grać w winta i czasem nie istniały anioły, w postaci dam ładnych i miłych, możnaby umrzeć z nudy. W dekoracyach teatralnych robi to wrażenie duże, ale w przyrodzie	Ja, wójt, to wama mówię, to wierzcie... Słuchajcie, Dominikowa, pilnie, co wama powiem; urzędnik jestem i moje słowo to nie ten ptaszek, co se pisknie, fiuknie i tylaś go już widział! Szymon, też wiadomo, kto jest	Ani mi się śni! Wszyscy do kupy razem jesteście kretynia banda rezolucjonistów. Wysmażyliście byczy pasztet. Może być, nauczy was to nie zaczynać z nami na drugi raz!	Bo przy szczęściu i wymowa się znajdzie. Lecz skoro wasza książęca mość tak wdzięcznie wszystkiego, co prawię, słuchać raczysz, tedy już do ostatka będę szczery.	Napad był, a więc było przestępstwo. Gdzie jest przestępstwo, muszą być przestępcy, a kto raz dostał się w ręce władzy i jest opisany w aktach, nie może odejść bez jakiegoś rezultatu. W szynku człowiek pije i płaci; na jarmarku coś sprzedaje i otrzymuje; w polu sieje i zbiera; w grobach dostaje błogosławieństwa od zmarłych przodków. Jakim więc sposobem ktoś, przyszedłszy do sądu, wróciłby z niczym jak podróżny, który zatrzymuje się w połowie swej drogi i zwraca stopy do domu, nie osiągnąwszy celu?	Pomnij że dom twój rozbito i zrabowano, że i w nim znaleźć się mogły jakie chrześcijańskie oznaki; to samo już będzie dostatecznym powodem do oskarżenia. Cezar może pożądać twojego domu i ogrodu na Palatynie, bo dziś mówią o rozszerzeniu gmachów, o wzniesieniu dlań kolosu, jakiego równego świat nie widział	A co? Ja wiedziałam, że jak nikt nie pomoże, to ino do Bartosza jak w dym.	Bałbym się, choćbym chciał. Ja nie mam weny.	Jak to nie ma?... A co mówi lewe płuco...	Co to przeszkadza, można mieć dwie naraz narzeczone i w obu się kochać, a ożenić z trzecią, która będzie miała pieniądze.	Dlaczego się nie bawisz?	Gadaj, co się stało?...	Lichoż ich wie, miały czy nie miały; może ta i była jak trzaska zbutwiała, kto by się temu przypatrował.	Naturalnie! Gdybym ci naprzykład powiedział, że mam malaryę, to tem samem jeszczebym się z niej nie wyleczył.	Niby za co ma się pogniewać?	Nie awanturujże się!...	Tylko się nie rzucaj tak bardzo.	Doskonale! Rozumiem, że śmierć tych ludzi pociąga, jak nas niegdyś pociągało życie. Boją się śmierci, jak myśmy niegdyś bali się życia, i tęsknią za nią, jak myśmy niegdyś za życiem tęsknili. Nie sądź pan, że to są tak zwane szkodliwe idee, które tych młodych ludzi porywają za sobą! Lęk i pragnienie ich gna, jak zwierzęta, idee są tylko pretekstem	Jednakże on się bał, żeby to się nie wydawało dziwne z powodu tej rocznicy.	Za godzinę nastanie świt. Nie sądzicie chyba, że ścigani przez nas Hiszpanie, przeprawiając się przez mokradła, nie napotkali przeszkód?	To co innego! To było dlatego, żeś ty zamknął na klucz swój kufer i myśmy prawie pół popołudnia stracili na odbijaniu go. Widzisz M’Turk, gdybyś się był zachowywał jak porządny człowiek, też byśmy zegarek zastawili.	Mnie na imię Marta... Jestem teraz praktykantką w ochronach, ale się chcę przerzucić do społecznych. Chcę pracować w muzeum. Wiem, że Wolski ponury jest jak wieża w Chęcinach, a jednak Anastazja wytrzymała przy nim.	Wcale nie, moje dziecko. Ale jestem już tak stara, że nie ufam ludziom, których nie znam od dzieciństwa. Wy zaś na przyszłość będziecie mieli naukę, że nie należy szukać nawet znajomości nie we właściwej sferze.	Proszę mnie nie tytułować dyrektorem. Nie jestem w tej chwili pani zwierzchnikiem, lecz towarzyszem przejażdżki. A może pani jest głodna i bardzo śpieszy na obiad?	Słuchaj, miły mój! Chrystusowi słudzy, jakim ja jestem, gwałtu nikomu nie zadają; ich orężem słowo i miłość, innego nie mają.	Za pół minuty zatrąbią na obiad. Mój Bo-o-że! Wolałbym pójść na front z pułkiem. To okropna nuda nic nie robić, tylko wciąż chodzić do budy. Czy i tobie to nie obrzydło?	A! chociaż pan jesteś incognito, a ja pieszo, nie może być, żeby kto rannej naszej przechadzki nie dostrzegł... całe miasto wieczorem będzie panu winszować.	Nie wiem, Fabijanie, nie.	Nie z trybularza wieje, nie, a chociemchociem (gw.) przyzwyczajony; tego zwyczajny: przyzwyczajony do tego., ale zawierciło w nosie gorzej tabaki.	A wam to na co? odparł Jaksa.	Co jest na dole?	Ja byłbym mu się od razu dobrał do skóry, gdyby on był moim synem!	Ja nie...	Jakto nic! Cały się trzęsiesz.	Nie teraz! ale kiedy będzie zupełnie pijany; zjemy do tego czasu obiad.	Powstrzymaj język, ty zuchwały ptaku! A Ludka niech zaraz pójdzie do domu, bo nieprzyzwoicie jest włóczyć się o późnej godzinie z takim pustym chłopcem jak...	Tak dla niego był to kawał drogi, gdyż go nic nie podtrzymywało.	Wielkie nieba! Masz szczęście, że na tobie nie usiadłem.	Jeno już nie o tej skorupie, śpiewajcie nam lepiej o naszym Dantzigu, jakoś wasza miłość powiedziałjakoś wasza miłość powiedział	A może byście się wina słodkiego napili?	Ależto zima! nie wytrwasz!	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	Berenice przyniesie, znajdą się	Co pan powiada?	Czuję się bardzo zaszczycony	Dlaczego pan wzdycha. Czy wynudził się pan?	Droga pani, sądzę, że to nie będzie możliwe.	Et, nie bardzo wierzę w takie gadania; to zawodowa zazdrość między mizerakami	Francuzkami, droga pani. Chce się absolutnie ożenić z paryżanką.	Klaro! miejże więcej charakteru i nie psuj tak chłopca. Jedno z dwojga, umie czy nie umie lekcji?	Nie wpuszczą nas...	Nie.	Nie. Sympatia do pani.	Pan dużo podróżował?	Pan wielki wziąć z sobą Kalego i strzelbę, która zabija złe zwierzęta. Kali nie zostać!	Pi, pi! Siostrunię hrabiowie wożą! Jakie cugicugi śmiał się staruszek i mrugał znacząco.	Raz się spotkaliśmy podczas okupacji, pamięta pan?	Sukni nie mam	Z tobą, z wami, ze wszystkiem co było naszem, a pozostało waszem...	Zabawimy się w zajączki Czy widzisz tamtą górę?	Zawieraj drzwi, gapo, bo tu nie obora!	Kapitanie! Przecież dobrze wiesz, że ten statek wart jest tysiące piastrów!	Niech mi panicz wybaczy pewnie panu przeszkadzam, ale muszę pogadać z paniczem.	No, idźmy już Przecież ten wariat poszedł po swoje skarby, szczęśliwej mu drogi.	Pluń na wszystko!... będzie dobrze...	Dawno już chora?	I cóż ci odpowiedział?	Jeden procencik od sumy wyższej nad siedemdziesiąt i dwadzieścia rubelków na koszta...	Miałem właśnie to samo na myśli.	Na Wschodzie...	O cóż chodzi?	O, ja to czuję.	W takim razie dlaczego temu złodziejowi zależało na potwierdzeniu wizą jego przejazdu przez Suez?	Wiesz, łobuzie, czego chcę.	Zobaczycie go wszyscy. A szczęśliwym byłby ten, kto by na ów dzień oślepnął.	A jeżeli sama Joasia powie, że to pan Kazimierz?...	A wasze konie to zjedzą.	A więc oblubieńcem pani musi być Bismarck	Cha, cha, cha!	Cicho. A gdyby tu była kasa? Gdyby to można pod jakimkolwiek pozorem otworzyć to biurko.	Daj doktór!	Hm? zapytał Majster.	Hum!... hum!...	Maracaibo	Mniejsza o to, kto to był	No, a rzeźba? zapominasz o niéj?	Piękna historia?	Skądże do mnie nabrał pan takiego zaufania?	Sołomin.	Szkoda... Wilhelmowi będzie także przykro.	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem!	Very glad to meet you, Captain. Please, come inVery glad to meet you, Captain. Please, come in (ang.)	Wiecie com mu zaproponował?	Wierzę, ciociu.	Zbójców, trucicieli, katów!	Ztąd też i Kaźmierówkę widać. Niech Romek popatrzy dobrze i zgadnie gdzie Kaźmierówka?	Śnieg?	Święte słowa waszej królewskiej mości!
Idę spać Niech diabli wszystko wezmą, tu buta włożyć nie mogę bo kłuje, ta klempa popaliła mi kołnierzyki, w domu piekło, tego już za wiele. Mateusz! Jak by kto do mnie przychodził, to mnie dzisiaj nie było i nie ma, słyszysz?	O!... panie, prokuratorowa, czy księżna, byle tylko rozluźniła supły swego worka, wszystko to dla mnie jedno; ale ona dala tu odpowiedź stanowczą, że dosyć już ma tych wymagań i wiarołomstwa pana Porthosa i że mu złamanego szeląga nie przyśle.	A tak, tak Nie rozumiem, jak człowiek, co potrafi przyrządzić takie frykasy i je jada, może żalić się, że życie mu doskwiera.	Ty Albert nie bądź głupi i nie gadaj takich rzeczy. Moryc jest nasz, Moryc wie, jak sprawy stoją, ale jak mówisz, to on może uwierzyć, że co w Łodzi mówią o nas jest prawdą	Wpada wciąż z deszczu pod rynnę Rozbił się znowu w zeszłym tygodniu i to porządnie. Upiera się, aby sam prowadzić auto, a w żaden sposób nie może sobie z tym dać rady. Gdyby zatrudnił przyzwoite, rozważne, wykwalifikowane zwierzę, zapłacił mu porządną pensję i wszystko mu powierzył, dobrze by mu się działo. Ale gdzie tam! Ma przekonanie, że jest szoferem z bożej łaski i że nikt go nie może niczego nauczyć! Widzimy, jakie są tego skutki.	Nie, upokarzać się przed rabinem i grzechów swych wyznawać w pokorze przed ludem całym on nie będzie.	Nie zamierza My będziemy palili węglem. Z powodów mnie wiadomych napęd karburatorowy nie nadaje się dla naszej fabryki. Dość, panowie! Całą sprawę uważam za kwestię zaufania do mnie.	Tylko się nie przechwalaj tym, że cię ktoś lubi! Będziesz miała do roboty coś więcej, niż uczenie najmłodszych dziewczynek. Będziesz chodziła za sprawunkami, pomagała w kuchni i sprzątała w sali szkolnej. Jeżeli nie będę z ciebie zadowolona, to cię odprawię. Pamiętaj o tym. A teraz odejdź.	No, do stołu nie ma po co, bo już wszyscy dawno śpią. Ale Maciejunio coś ci sprokuruje.	Ja też nie mówię o niej, tylko o tych Żydach, którzy obsiedli folwark jak papirus moczary. Czy widzisz, że jeszcze wyglądają za tobą, a może nawet zasyłają ci pozdrowienia	Oj dziéwczę! dziwne z ciebie stworzenie Jam nigdy nie wątpił przecie, że gdy namiot zwinę, a kakabią (kociołek) na wóz włożę, ty wylecisz ze dwora, i pobiegniesz boso za nami: boś ty prawa romów ciaj (cygańska córka). Gorzéj podobno z Tumrym...	Dlaczegóż nie? na niego, na mnie, nawet na miłość waszą, ojca naszego, gotowi się rzucić. Księżna Agnieszka ufna w brata nie poszanuje nikogo, a Dobek obcy człek krwi naszéj żałować nie będzie.	No, powiem ci że nie podobało mi się ani trochę to przedsięwzięcie, póki nie wdałem się w rozmowę z tobą, Johnie. Lecz podaję ci oto rękę w tej sprawie.	Nie żaden ja panicz, gospodarzu, ino prosty czeladnik; dopraszam się waszej łaski, cobyście mi nie dwoilidwoić komuś	Ze słyszenia. Czy nie zdarzyło się panu nigdy słyszeć o sobie wiadomości, powtarzanych przez ludzi, których pan w życiu nie widział?	Czy przyszło ci to kiedyś do głowy, że moglibyśmy się wcale nie spotkać? Ja bym dłużej pozostała w tej mętnej mgle...	Dla niej, nie. Życie jej się przyda	Nie martw się, nie martw się.	Wiozę pana do pewnej chorej dziewczyny w żydowskiej karczmie. Nikt o to nie może mieć do lekarza pretensji, że jedzie do chorego.	A co za sprawę ma z tym Żydem i z tym brylantem pan Siedmiradzki?	Makiawel postąpiłby w ten sposób, ale nie Lucjan de Rubempré	Wiem, że panna Helena w duszyby sobie tego życzyła, żeby on się z Ratkowską ożenił. Ale kto wie, jak się to obróci.	A ja tylko tego nie rozumiem skąd Maximus miał tak dokładne wiadomości o Piktach, przebywając w Galii.	A juści, znam. Zatracona to Wola. Ja tam z panami nie pojadę.	Czy pan nie myśli pośpieszyć?	Dobrze, Pauluk, ot, tak to dobrze! ja tobie i wprzódy mówiła, że tak trzeba robić, panowania jej nijakiego nie dawać...	Jaka gorącość!... Kupić nie kupić, potargować można. Ja znałam nie dziesińć takie same w początku, a późni, to uny Salkę w rękę całowały, coby je tylko zaprowadzić do kogo...	Nie pomyślałem tego i nie pomyślę. Zbyt dobrze sądzę o pani, abym miał przypuszczać, że pani miewa zamiary tak niepraktycznie zabawne. Sama niczego pani dokazać nie zdoła.	Nigdy jej nie podnoszę przeciw piękności	Obaj siebie warci, a i pan nie lepszy	Przez straże nasze porozstawiane i nikt ich nigdzie nie widział	Słyszeliście! A nie, to rzeknę jeszcze takie słowo, aż wam w pięty pójdzie...	Tam niech pan nie chodzi!	Więcej wart! bo to nie pierwszy i nie dziesiąty jego postępek!	Wszystko tu prawdziwe	Żebyś ty o Albuzzi nie wiedział, cha! cha!	Irena Orwid! Poświcie przepadło! Marek nic nie wart bez ich pieniędzy! To źle! Ale ona pierwsza partya! Hm, hm... można przepadłe odzyskać! Ha! To byłoby dobrze! Trzeba jechać do domu.	Znana rzecz w Łodzi. Zaraz pana do ruin doprowadzę. Pięćdziesiąt tysięcy bares geldbares geld (z niem.) ale papa może się jeszcze raz spalić, to posag się skwadratujeskwadratować	Cicho bądź, nic nie rozumiesz: ja mam podwójny system wartościowania.	Cicho... cicho!... jeszcze będziemy mówili o tych rzeczach, ale nie teraz.	Dla Boga! Jakże się to stało? Co to było? Jakimże sposobem piechotą uciekła?	Dlaczego nam nic nie mówiłeś o tym?	Nawet serdelka nie żre.	Zapewne nie wie pan o tym, że wielu już uczonych łamało głowy nad wyjaśnieniem wpływu ogona ryby na poruszenia morza.	Co to znaczy? Po co ten kapelusz i szal?	Dla panów, którzy się liczycie do wybranego zastępu artystów dla panów powinno to być pociechą wielką wbijać was w dumę, że z całéj umarłéj przeszłości co pozostało żywém, co przetrwało wszystkie zniszczenia, co dziś mówi i świadczy o niéj	No, zapewne! Ale jeśli ładny, to się zakocham.	I będzie mógł w ten sposób wymazać z pamięci ludzkiej rolę, jaką odegrał jego ojciec	A jednak... zobacz, obejrzyj się...	A może chcesz wrócić do domu?	Może zmiarkować z byle czego. Musimy działać ostrożnie. Wódz miał wiadomość z Warszawy, że dwanaście tysięcy Austriaków gdzieś przeszło Wisłę.	O co?	Wcześnie objawiła pani ten smak	Z tą kartą w ręce dostaniesz się pan bez trudności do celi Manuela. Zapewni też ona wolny wstęp do więzienia osobie, którą wskażesz odźwiernemu.	Coś niby. Ale kto ty jesteś?	Jest jastrząb przybity nad szopą.	Jeżeli jest prawdziwy.	Już?	Kto taki?	Musiał to być taki sztylet jaki miał Ramon de Hoces de Seville?	Osiemdziesiąt, mój miły. Od sześciu lat już leży	Powróciłam już z tą myślą.	To jest milionerka, Angielka, żona Ramszyca, tego od cukru, bo jest drugi od węgli. Biały Ramszyc i czarny Ramszyc, jak ich nazywają.	Trzeba wracać. Tak będzie najlepiej.	Więc i ty żałujesz mi tej jednej małej-czarnej...	A kogo to pan szuka?	A któż to odgadnie!	A no, powiadają, że u zaborcy, niby, że u ruskich służyłem. A mójże panie, moja wina? A bo to chciałem akurat u ruskich?	A wiecie, z kim Wentzel teraz romansuje?	A! a!	Betsey!	Bienbien (fr.)	Bohun ranny.	Chodzi o to, czy pan komukolwiek opowiadał, że szanowny pan Norski wyłudził cztery tysiące rubli od niejakiego Mielnickiego, człowieka sparaliżowanego i słabego na umyśle?	Czy mam odwracać i psuć nowe karty, jak psułem dawniej kajetykajet (daw.) powiedział żałośnie.	Czy muzy?	Czy niedźwiedzie napadają tylko na twoje gospodarstwo?	Czy znasz to?	Cóż pan powie?	Dobrze, dziękuję ci.	Dziękuję pani innym razem.	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	Istotnie, możliwe	Ja... Franka!	Jakie pięć lat temu	Miłościwy ojcze...	Naturalnie.	Niechże każdy znajdzie to, czego szuka!	No dobrze, to dajcie mi butelkę.	No, to musiałeś sobie nieźle podjeść u tego księcia!	Oczywiście, przed dwoma, mniej więcej tygodniami, na długo przed podróżą do Bostonu.	Prawdopodobnie.	Przysięgasz mi?	Sama!?	Setnia pretorianów	Statek Statek rozbity na ręby...	To chcę tamtą w kwiatki.	U dziadka.	Z kijowskim milionerem Brodzkim.	Żyj wiecznie!...
A bo ja panią bardzo kocham.	Bo pani chce. Zaciekawia panią i pociąga to wszystko, co się stanie, co się stać może, właściwie: rada pani wziąć udział w tej największej i ostatecznej może już walce, która zatarga trzewiami ludzkości.	A, poznałeś panią Warską? I jakże ją znajdujesz?	Podróż zaczął Szczur Morski jeden z głównych kanałów Wenecji, o dł. ok. 4 km i szer. 30–60 m, przepływając przez środek Wenecji dzieli ją na dwie części; wzdłuż jego brzegów powstały w XIII–XVIII w. liczne, znane budowle.. Pełno tam pieśni w powietrzu, a na niebie pełno gwiazd. Światła błyszczą i migocą, odbijając się w gładkich stalowych dziobach rozkołysanych gondoli, a tych gondoli takie mnóstwo, że można by po nich przejść z końca w koniec kanału. I co za jedzenie! Czy lubisz skorupiaki? Ale nie będziemy się teraz nad tym zastanawiali.	Małą ilością krwi i małą ilością szubienic dokażemy tego, że masy nie upodlą się w tym najgłębszym, tajemniczym swoim, bezwiednym wnętrzu, skąd wypływają impulsy do wielkich działań. I do ponownego ataku, jeżeli przyjdzie jego czas, będziemy mieli w masach rozproszone po duszach gorejące iskierki, od których zapalić można znowu wielki pożar.	Nikt. Wierzy pani, że jest silny, rozumny, odważny, wielki i wszystko będzie skończone. Już nigdy głos z tamtego świata nie zakłóci pani spokoju. SerceŚwiat, którego pani nie zna, jest zbyt wielki, by odczuć mógł brak Jima. Rozumie pani? Zbyt wielki! Trzyma pani jego serce w swych dłoniach. Musi pani to odczuwać, musi wiedzieć o tym.	A czemuż ma być dobrze? On, widzisz, choć dobry, ale delikatności mojej szanować nie umie, ani gadać, tak jak lubię, nie umie i w takiem odzieniu grubem chodzi, i taki jakiś... ja i sama nie wiem, jaki...	A jakże. Nie przejdziesz koło żadnej bazyliki, koło termówtermów (przestarz. forma D. lm.) pismo na drewnianej tabliczce, tu: utwór szydzący z cezara; por. kodycyl jako dodatek do testamentu. tego biednego Fabrycjusza Wejenta.	Ja sama nie byłam lepsza	Niech mu tam kat świeci! Już ja się jego nie boję!	No, mogłaś nieostrożnie coś powiedzieć, pisać jakieś pamiętniki czy inne głupstwa. Jeżeli jest zazdrosny i niedyskretny, na pewno miał możność zajrzeć do twoich walizek i znaleźć tam dowody niewierności.	Wie pan, mówią, że Fabrycy mnie zwodził w tym sensie, że był jednym kochanków księżnej; nie wierzę w tę bajkę i aby jej zaprzeczyć, pragnę, abyś pan doręczył Fabrycemu tę sakiewkę.	No tak. Pan Danglars to finansista, a jak wiesz, tacy ludzie przywiązani są do swoich kapitałów i trudno jest skłonić ich do pojedynku. A hrabia to zupełnie coś innego. Jest szlachcicem, na to przynajmniej wygląda, ale nie lękasz się, że pod suknią szlachcica znajdziesz bandytę?	Niewątpliwe, że będzie żył, ale pytanie, czy będzie dawnym Zawiłowskim. Choćby sobie był w głowę nie strzelał, to i wówczas trudnoby było orzec, czyby takie przejście nie złamało człowieka, tak egzaltowanego. A dodaj jeszcze rozbitą głowę! Za to się przecie płaci. Kto tam wie, co będzie dalej, ale teraz, naprzykład, niby to przytomny, niby mówi z sensem, a czasem utnie i nie może sobie przypomnieć najprostszego wyrazu. Dawniej się nigdy nie zacinał. I to dziwne, że nazwy rzeczy pamięta dobrze, ale jak chodzi o jaką czynność, najczęściej staje	A gdyby ta zbrodnia była właśnie cnotą? Gdyby ziemska sprawiedliwość nie była zdolna go pomścić?	A skąd możesz mię znać? Ale ja znam ciebie. Jesteś Meirem Ezofowiczem, wnukiem bogatego Saula. Widuję cię często, jak siedzisz na ganku pięknego domu swego albo jak z tą książką przechodzisz koło karaimskiego wzgórza.	A to przecie tak piknie grajom nie na trąbce i nie na skrzypeckach, ino na gębusi.	Bo mówiłeś przecie, że nigdy nie będziesz polował	Co ja stamtąd przyniosłem? Wstyd i gniew wielki przyniosłem. Serce Todrosa raduje się nieszczęściem, które przytrafiło się domowi Ezofowiczów... Uśmiechy jak węże pełzają po żółtej twarzy jego.	Czy będziemy dziś ob-jadowali? moje żołądeczko opadło usque ad talones.	Czy i ty, Waldy, byłeś rano w borku z panną Stefanią?	Czy ma pan tę walizkę?	Ja? Ja? Mówiłem ci o ambasadzie?	Leźliśmy Chowańskiemu w gardło i nie zjadł nas... Pamiętacie?	Nauczyć to nie, ale pokazać ci mogę. Poczekaj, jutro przyniosę kuriera, to ci pokażę... A ty, Józiek, to choroba wie, co z tobą zrobić.	Nic a nic i wcale mi się nie chciało.	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	Nie muszą mieć, bo nie widziałem nikogo.	Nie winszujcie mi tylko Jak to, proszę pana?	Nie, ale pański synowiec ucieka w téj chwili z hrabiną Cosel z zamku, ha! ha!	Oberlejtnant Lukasz mówił mi, że niby coś wyrabiałem, a wy, Szwejku, macie o tym jakoby wiedzieć.	Ojciec nie chce cię wpuścić.	Tego nie wiem. Ale widziałem najwyższe towarzystwa, w których o niej zapominano w pewnych warunkach.	To ślicznie! O prześlicznie, panie O’Haro! Tyś... Ha, ha, ha!... tyś mi dychnął cały wór różnych szachrajstw... wszystkie ich materiały i tajniki... wszystko, jak się patrzy! Zwierzali mi się, że ośmiomiesięczna robota poszła na marne! Na Jowisza, jak mnie oni tłukli!... Patrz, oto list od radży Hilàs! Mości radża sahib już wdepnął w pułapkę. Będzie musiał się tłumaczyć, czemu to, u kroćset diabłów, pisuje listy miłosne do cara. A tu jakie doskonałe mapy... a oto kilku ministrów z tych krajów też dało się uwikłać w tę korespondencję. Na Boga, sar! Rząd angielski zmieni prawo następstwa tronu w Hilàs i Bunàr i zamianuje nowych dziedziców korony. „Co robisz zdra-dziecko, to najbardziej niepraweCo robisz zdradziecko, to najbardziej nieprawe	Ty mało starych naszych czasów pamiętasz Były to inne, lepsze czasy. Mieszkał w nas duch inny, byliśmy rycerzami Krzyża Chrystusowego i prawdziwymi zakonnikami; dziś z nas Raubrittery! Szło się na wyprawę, odpościwszy wigilią, z pieśnią o Bogarodzicy; nie potrzebowaliśmy ani łoża wygodnego, ani łańcuchów złotych na szyję, ani wina w drogę, ani kompanów i knechtów, by za nas nosili ciężary i zbroje. Wszyscy bracia byli równi... a dziś!...	Tym razem trudniej mu przyjdzie, niż kiedyindziej... Ale otóż i ktoś nadchodzi, to kuzynek pani. Jakiż to rozkoszny chłopiec!	Widzę teraz, że znak Czerwonego Byka był przestrogą zarówno dla mnie, jak i dla ciebie. Wszelka pożądliwość jest czerwona... i zła. Będę odbywał pokutę i sam na własną rękę szukać będę tej rzeki.	Wyobrażenia rzeczy dzieliły się na poznawanie (cognitio) pojęcie, sąd i wniosek. Na tych to trzech terminach zbudowano, całą Logikę; do nich odniesiono władze człowieka, których musiało być naturalnie, ni mniej ni więcej tylko trzy.	Że się nie interesuję teatrem, tak, że nie czytam pism, tak	A bo mię wiater przewrócił w zaspę...	A czemu wy się tu przypatrujecie?	A dawał pan sygnał gwizdawką?	A gdybyście mieli, to co byście sadzili najwięcej?	A miało być inaczej Ojciec mój aktorem był.	A nic, ino zaś na Gajerowskim rynku zaźgali robotnika.	A więc powiem Waszej Eminencji, że wszyscy moi przyjaciele służą w muszkieterach i w gwardji królewskiej, nieprzyjaciele zaś, jakimś fatalnym trafem, znajdują się w służbie Waszej Eminencji; byłbym zatem źle przyjęty przez jednych i niedobrze widziany przez drugich, gdy bym przyjął to, co mi ofiarowują tak łaskawie.	Ale cóż poczniemy	Ani jednego jeńca?	Bandini nasz florencki przysyła ten mozaikowy blat, który latem oglądaliśmy, pamiętasz?	Bardzo jestem ciekawy.	Byłeś na jej grobie?	Czego chcesz?	Czujesz, jak jestem zgorączkowana?	Cóż tam?	Femciu zdaje mi się, że coś wyrzucasz przez okno...	Gdzie on teraz jest?	I to przy świadkach? niebaczna!... po trzykroć niebaczna!...	I zagroziłem, że go zniszczę, zmiażdżę, gdyby pisnął.	Jakież ładunki poniesie, jeśli ich mało co zostanie?	Jest przecie w Warszawie wielu takich żydów, którzy handlują walutami prywatnie...	Jesteś pani entuzyastką.	Kaleka, Kłamstwo, Pycha	Kiedy...	Kto wie jednak? Może któryś z naszych przodków zakopał tam swe drogocenności przed najściem wroga	Kłamiesz pan.	Lama, lama, kochany księże dobrodzieju; niektórzy z nich są prawdziwymi panami w swym kraju.	Mam jeszcze sto innych pomysłów Gdybyśmy jakiegoś starego pana obronili przed piratami morskimi na przykład.	Mieliśmy ogromne rozchody...	Może w Fenicji Ale już w Asyrii u lada satrapy czekasz pan w sieniach trzy dni na posłuchanie, a kiedy cię przyjmą, leżysz na brzuchu jak każdy handlarz fenicki.	Nieboszczyk pan...	Niech pan idzie na górę, proszę	O co chodzi, towarzyszu?	O rety... Kasper... Walenty... cosik leży wielgiego na wodzie... idźcie zobaczyć... cosik na podobieństwo łóżka!...	O, my to dobrze wiemy! Gdy ktoś jest zanadto rogaty... to znaczy krnąbrny jak koza... musi za to siedzieć... w kozie.	Och jak to trąci kramikiem pytać każdego o adresy! Chcesz nosić modne buciki, dobre dla młodego? Ładny będzie z ciebie chłoptaś! Zachowaj swoje buty z cholewami, odpowiednie dla obywatela na stanowisku, który ma żonę, dzieci i kochankę.	Ojoj!	On!	Pani żartuje! Obiecać dziewczynie małżeństwo i rzucić ją w ciąży.	Piętrzą się z oddali zwaliste bloki fortu Sebastiana.	Pogłoska miał ją jakoby przywieźć goniec od wojewody Siedmiogrodu i despoty...	Proponuję panu rzecz, za którą ani chcę, ani oczekuję jakiejkolwiek wdzięczności odda mi pan te pieniądze, gdy będzie pan mógł i...	Przy Jasiu niknie humor innych.	Przypuśćmy. Są jednak różnice.	Straszni są. Sam ich, panie, zobaczysz.	Słyszałem. To brat Hieronima?	Tak jest, i w daleką zapewne.	Tak, stryju, ale czemu...	Też tak sądzisz?	To by po części tylko tłumaczyło początek napisu; lecz skąd nazwa i postać mnicha? Co dzwon może mieć z nim wspólnego?	To i dlaczegóż? No, dlaczegóż?	To prędzej ty, mój panie. Cóżeś tam robił w sali bilardowej?	Trup!	Tyleż wiem o jednym, co o drugim!...	Wanert:	Wynoś się, bo służby zawołam	Zdaje ci się że moje życie było jak różyczka w ogrodzie. Żebyś ty wiedział...	Zmartwychwstańca	Świętych, świętych, świętych! Opłacamy was, abyście byli świętymi.	Żydzi z wekslami.	Żąda ojciec notariusza?
Ależ ja wcale nie żartuję! Panna Stefania może mnie skłonić do zostania. Więc... słucham wyroku?	W takim razie proszę o miejsce dyrektora przytułku dla mego ojca.	Żywy albo martwy. Lecz jeśli umarł, to przecież, jak sądzę, sam siebie nie pochował i w takim razie znajdziemy przynajmniej jego zwłoki.	Bardzo byłem strapiony, że nie mogłem wrócić wczoraj ale trzeba mi było pocieszać człowieka tak nieszczęśliwego, że niepodobna było go opuścić. Co do pani de Tournon, nie radzę ci martwić się zbytnio, jeśli ją opłakujesz jako kobietę pełną cnót i godną twego szacunku.	Co dzień jeździ pani do Solskich, a oni pani nie rewizytują?...	Co to mówić, moja droga pani przecie pan Wiechowski przygotuje Marcinka do pierwszej klasy nie gorzej, a zapewne daleko lepiej niż najlepszy korepetytor, a u pani będzie mu tak samo jak u matki. On sam wie, że trzeba się uczyć, trzeba zębami i pazurami!... Mamusia kocha, mamusia bardzo kocha, ale to trudno, to trudno. On to zresztą wie, on pokaże, jaki to z niego chłopiec i czy to słuszne, co o nim mówił pan Miętowicz, że on tylko beczeć umie. On pokaże!	I nikt nie wie, żeś miał u siebie list z Elby do pana Noirtier?	Jednak bez niego do dziś dnia byłbyś referentem.	Nie obudziłam cię?	Prawie konieczne. Jestem tak podrażniony, że drobnostka może mnie wyprowadzić z równowagi pomimo mej woli. Niech ten... osioł przy kolacji odezwie się do niej z czymś niewłaściwym lub zacznie umizgać się do Luci... nie ręczę za siebie. Wolę go nie widzieć wcale.	On się panu należy podwójnie i jako dawna własność, i jako mascotte’a. Ręczę, że nie miał pan dotąd mascotte’y na swoim aero!	Słowa twoje, panie, są słodkie jako grono winnej macicy i jako figa dojrzała, albowiem Jehowa napełnił dobrocią serce twoje. Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem, a jednak wysłańcy nasi nie nazywali go bogiem, przekładając śmierć samą nad obrazę Zakonu.	Czy ona może być porównana do tych kwiatów cieplarnianych?... Stanowczo nie. Ona to kwiat bujny, pełen życia, ogrzewany słońcem, a nie sztucznym ciepłem, kwiat wdzięczny, z delikatnym i orzeźwiającym zapachem, niepodobny do wazonowych, sztywnie poprzywiązywanych do palików. My jesteśmy obrazem tych kwiatów wzięci w ramy naszej sfery, jak one w wazony, przymocowani do naszych przesądów, jak one do palików.	Ale ja słuchać tego nie chcę! Maluj pan sobie na mokrych, niech co chce będzie, cesarzowa czekać nie może, ani ja. Co się tyczy wynagrodzenia... widzi pan, to są kopie... więc czy od wielkości, czy od czasu, czy jak tam pan zechce się ułożyć, ale bardzo drogo ja nie mogę zapłacić; kopie...	Ależ muszę mówić Muszę i nikt nie może mi zarzucić, że nie mam słuszności. Otóż powiedziałam Annie, jak rzeczy stoją. Kochanie, mówię jej, doktor Strong o ciebie się oświadczył, doskonała partia. Czy nalegałam na nią? Nie. Spytałam ją tylko: „Annie, powiedz mi, czy masz serce wolne?”. Zaczęła płakać, utrzymując, że jest jeszcze tak młoda (co zresztą największą było prawdą) i że nie wie nawet, czy ma serce. „Zatem wolne”, rzekłam, „i nie można trzymać doktora w niepewności. Musi się biedak niepokoić”. „Mamo!”, zawołała Annie, „Czyż jestem mu potrzebna do szczęścia? Jeśli tak, wyjdę za niego, bo go bardzo szanuję”. Wówczas to, wówczas, a nie wcześniej, powiedziałam córce: „Annie, doktor Strong będzie ci nie tylko mężem, zastąpi twego ojca, zostanie głową naszej rodziny, będzie, jednym słowem, naszą opatrznością, dobroczyńcą. Były to moje wówczas słowa, są i dzisiaj. Jeśli mam w tym jaką zasługę, to chyba w stałości.	„Matuszka”, prawda, bardzo mnie kochała. Kiedy mnie wzięto w rekruty, z żalu zasłabła i słyszałem, że nie wstawała... Żołnierz, Samobójstwo, MorderstwoCiężko mi już bardzo pod koniec zaczęło być w rekructwie. Komendantowi się nie podobałem, za wszystko mnie karał nie wypaliło! Obejrzałem karabin, przeczyściłem panewkępanewka myślę sobie. Wziąłem but, naciągnąłem, bagnet przypiąłem, milczę i przechadzam się. Wtedy to postanowiłem zrobić coś takiego: gdziekolwiek się dostać, byle nie być rekrutem. W pół godziny potem jedzie komendant i prosto na mnie: „Czy tak stoją na warcie?”. Wziąłem karabin do ręki i wsadziłem w niego bagnet po samą lufę. Cztery tysiące pałek przeszedłemCztery tysiące pałek przeszedłem	A ja ciebie za męża nie chcę! Wyperswaduj sobie to absurdumabsurdum (łac.)	A jednak powiedziałaś to niedawno. Powiedziałaś, że ludzie zagrzebani w wioskach stworzeni są po to, żeby w gnuśnym spokoju pędzić całe życie. Zawsze to zresztą mówisz! Nie dbasz o mnie nawet tyle, co o te gołębie w gnieździe. Utrzymujesz, że jestem niczym. A więc dobrze	A to ciekawe! Chcesz zanieść skórę do Kaniwary, dostać za nią nagrodę, a nawet mnie dać rupię? Nic z tego, mój staruszku! Skóra jest moja... Precz z ogniem... idź sobie!	A! chociaż pan jesteś incognito, a ja pieszo, nie może być, żeby kto rannej naszej przechadzki nie dostrzegł... całe miasto wieczorem będzie panu winszować.	Ba! widziałem kilku doktorów; starsi, co już patrzyli na powietrze, twierdzą, iż na trupach znaki jego widzieli: sine plamy i wrzody. Nie szerzy się ono jeszcze zbyt gwałtownie, lecz że przyszło, to pewna.	Bracie Bernardzie! Wierzcie mi, stary jestem, widziałem wiele! Krwi nie przerobić w człowieku. Ma ona swe prawa. Hoduj, jak chcesz, ptaszę dzikie; ledwieś mu okna uchylił, a głosy swoich posłyszało	Co zwykle od niéj wszyscy nikomu jéj nie żal tyle co mnie, lecz z uporem tym niéma ratunku.	Coś mi się widzi, jakby to on chciał nas zatopić. Czy nie uważasz, że jego statek zbytnio zanurza się w części przedniej	Dobrze, nie mówmy o tym!	Handel, KsiążkaA! kupowałeś książki? Zły z ciebie będzie kupiec. Ludzie, którzy kupują książki, nie nadają się, aby je drukować	Ja nie mogę, Huck, nie mogę!	Jutro wieczorem, proszę pani.	Nasz fornalfornal (daw.) odparł służący. daw.: pan go przywiózł jako wyrostka.! Tyle lat służy, to się rozbestwił!	Naturalnie. Lecz przede wszystkim musisz mnie wprawić w stan konieczny do przeprowadzenia operacji. Sposób znasz?	Nie literatura ale miesięcznik, w którym kończę nowelę mającą się ukazać za dziesięć dni. Przybyłem tu pod obuchem podpisu: Ciąg dalszy w następnym numerze i musiałem zostawić drukarzowi adres. Ach! Chleb, który jemy, bardzo drogo sprzedają nam spekulanci drukarskiego czernidła! Odmaluję pani kiedy ów osobliwy gatunek: redaktor miesięcznika!	Nie trzeba	Nie tylko się nie sprzeciwiam ale tak powiadam: że im prędzej, tym lepiej... A toć poddaństwa ani kos mi nie brak. Spalili mi rezydencję, mniejsza z tym! to z innych wiosek chłopstwo ściągnę... Wszyscy Billewicze, którzy już są w polu, staną przy nas. Pokażemy ci, panku, pokrewieństwo, pokażemy, co to na honor Billewiczówny nastawać... Tyś Radziwiłł! Nic to! nie masz hetmanów w billewiczowskim rodzie, ale nie masz i zdrajców!... Obaczym, za kim cała ŻmudźŻmudź	Nie! Nie! Ja zgadzam się na wszystko.	Nie, nie!	Pilno mi tylko do malowania Jutro chciałem się zabrać od rana do roboty, a w ten sposób będzie marudztwo.	Powiedz... ty wiesz, że Waldy się w tobie kocha?	Przyznaję się szczerze do zapomnienia, ale, że się poprawię i dzisiaj jeszcze pani przyszlęprzyszlę	Rzekłem! Co chcesz! razem to rzekł, nie będzie inaczéj! odezwał się Władysław.	Syn nigdy nie powinien robić podobnych przypuszczeń szargających imię jego ojca.	W łazienkach nie bywa to pewna.	W życiu nie strzelałem.	Wiesz, w czasie twej niebytności Kromicki zaproponował mi, bym z nim weszła do spółki.	Z początku dość często, wieczorami zwykle, kiedym wychodziła do teatru. Od czasu, jak przyjął obowiązek, przychodził zwykle w dzień i rzadziej.	Z wami Ojcze i przy pomocy królowéj, obawiać się ich nie mam potrzeby	Zresztą tobie powiem, tylko nie zdradź tajemnicy przed ojcem	A ja się cieszę, bo czuję, że będziesz szczęśliwa.	A któż jest ta dama?	A także Bogu, halnemu powietrzu i słońcu!	A za mną? co? Mów zaraz, bo będzie źle!	Ba! Rzecz to czasu tylko...	Broń Boże nagłych odwilży, dżdżów i roztopów, to Bóg wie, kiedy wróci	Bynajmniej... Byłbym wielce szczęśliwy... Tak dawno...	Co takiego?	Co to jest?	Czeladnika se przybrał, a sam cięgiem jeździ, pono z Żydami spółkę trzyma w lesie i razem ludzi oszukują.	Czterdzieści jeden.	Czy mogę w czymś pomóc?	Czyś gotów?	Dawajcie	Dobra, dobra Idź.	Dokąd pani pojechała?	Dużoś wycierpiał, drogi aniele!	Dziesięć minut zwłoki może nam ściągnąć na kark jaką fregatę. Niech i tak będzie, zabawimy się trochę. Moi ludzie się nudzą.	Gdzie jesteśmy?	Ja pana kocham za to, kocham! Ale fotografię wziął pan z cioci albumu, aha!	Jakże, przecie on on	Kobieta, Mężczyzna, Mizoginia	Lub kogoś zabije.	Natychmiast ci to powiem	Nazywasz się?	Nieco?	No tak ale co będzie z chłopca, który tylko spać lubi?	No, chodź	O tak! Teraz jestem głodna!	O!...	Otóż sądzę, Trot...	Pan Wołodyjowski.	Przeczytaj pan adres.	Przepraszam... może pan będzie się gniewał, że przy takiej małej znajomości, tak poufale... ale ślicznie pan tę orację powiedziałeś... Czy pan ją sam ułożyłeś, czy też...	Przysięgam przez proroka.	Przysięgam.	Raz w życiu.	Samobójstwo, Melancholia	Sześćdziesiąt osiem skończył na wiosnę Teraz kupił sobie psa, i jazda, panie gazda. Pies siedzi na wozie i pilnuje. Akurat taki pies jak ten, co goni wróble. Ładny piesek, bardzo ładny.	Tak sobie	Tak w domu starościnej, jej krewnemu opiekunowi.	Tak, dobrze pan mówi: oświadczyła. Jakiż dowód na to, że ją okradziono?	Tak, stosuję i dobrze na tym wychodzę, a majątki moje choć mają wygląd zupełnie europejski, lecz przede wszystkim nasz własny, i tym się cieszę najwięcej. To jawny dowód, że przy dobrych chęciach rezultaty być muszą.	Tak, tak	Tak, tak, to oliwka, ale patrz, zamiast być skręcony z prawej strony ku lewej, skręcony jest od lewej ku prawej.	To dopiero głowa drogocenna. Żeby ją wytrząść, to przysięgnę, że mak by się sypał.	Trochę zmęczony.	Tym gorzej dla niego, Fredziu	W rzeczy samej, wasza wysokość ma słuszność niech więc jeszcze i te zające zdejmą ze stołu, pieczeń cielęca mogłaby ujść jeszcze, gdyby inaczej była przyprawiona.	Wybieraj się w podróż dwutygodniową i chodź ze mną.	Z daleka.	Z panem, mistrzu, naprawdę niebezpiecznie. Nazywam się Seweryn Czaban, zaraz zresztą służę panu swoim autografem pod postacią zobowiązania dłużnego.	Zośka!	Łupy kupuję! Obierki kupuję, chleb czerstwy, spleśniały kupuję!
A więc?... Aha!... no tak... Dziwią się tedy, że syn pani... to jest	Mogę? Pani przecenia moje siły. Nie potrafiłbym się nigdy zdobyć, nigdy, nawet za dawnych czasów, by litować się nad kimś, kto wyrządził mi największą krzywdę. To jedno, a pozatem pani zdaje się nie zastanawiać nad tem, że nic nas już łączyć nie może...	Jak się to stało, mój drogi panie ha! po prostu na mocy tego prawa ekonomicznego o łączności między potrzebami, jakie sobie tworzymy, a sposobami zadawalniania tychże. Wszystko na tém polega. Ludy, które niewiele pragną, niewiele téż i mają. Kiedym przybył do miasteczka, liczyło ono sto trzydzieści rodzin, a w dolinie było ich około dwustu. Władze tutejsze, zgodnie z ogólną nędzą, składały się z mera, który nie umiał pisać, pomocnika daleko od gminy mieszkającego i z sędziego pokoju; ale ten wiedział tylko o pensyi, jaką pobierał, zdając całe urzędowanie na pisarza, który prawie nie pojmował, co robi. Po śmierci dawnego proboszcza miejsce jego zajął wikary, człowiek bez żadnego wykształcenia. Tacy-to ludzie rządzili tym kantonem i stanowili jego inteligencyą. Na łonie téj pięknéj natury, mieszkańcy tutejsi gnuśnieli w brudzie i błocie, żywiąc się kartoflami i mleczywem; jedynym przemysłem, jakim się trudnili i jaką-taką pieniężną korzyść zeń ciągnęli, było wyrabianie serów, które do Grenobli i po okolicy w małych koszykach roznosili. Najbogatsi lub najmniéj leniwi sieli grykę, czasem owies i jęczmień na użytek miasteczka, ale zboża nie uprawiali wcale. Mer tylko posiadał tartak i skupywał za nizką cenę drzewo, by je potém częściowo sprzedawać. Z powodu zupełnego braku dróg, musiał każdy kloc zosobna podczas lata przewozić, a raczéj przeciągać z wielkim trudem za pomocą łańcucha przywiązanego do uzdzienicy koni, a zakończonego hakiem żelaznym, który się w drzewo wbijał. Chcąc się dostać do Grenobli konno, albo pieszo, należało przejść całą górę; bo dolina zgoła dostępną nie była. Cała ta przestrzeń od pierwszéj wioski kantonu aż dotąd, którą teraz tak porządny gościniec, jakim pan zapewne przybyłeś, przerzyna, była podówczas jedną wielką kałużą. Żaden wypadek polityczny, żadna rewolucya nie przeniknęła w ten niedostępny, całkiem po-za obrębem społecznego ruchu leżący, zakątek ziemi. Imię Napoleona tylko znane tu jest i powtarzane z czcią niemal religijną, dzięki kilku starym żołnierzom, którzy powrócili pod rodzinne strzechy i wieczorami opowiadają tym prostaczkom niestworzone dziwy o wielkim cesarzu i jego wojskach. Powrót ten jest zresztą niewytłómaczoném zjawiskiem. Przed mojém przybyciem młodzież tutejsza raz zaciągnięta w szeregi nie opuszczała ich więcéj, a fakt ten świadczy aż nadto o niedostatku i nędzy téj okolicy, bym je panu jeszcze opisywał. W takim-to stanie objąłem zarząd tego kantonu, do którego po-za górami należy kilka jeszcze gmin dobrze urządzonych, dość szczęśliwych, zamożnych niemal. Nie wspomnę panu nawet o domkach miasteczka, istnych chlewach, w których bydlęta i ludzie mieścili się razem. Wracając z la Grande-Chartreuse, przejeżdżałem tędy. Nie znalazłszy żadnéj oberży, byłem zmuszony zanocować u wikarego, który mieszkał czasowo w tym domu, wystawionym podówczas na sprzedaż. Od słowa do słowa, dowiedziałem się o opłakanym stanie téj miejscowości, któréj piękny klimat, wyborne grunta i naturalne produkty w podziw mnie wprawiły. Widzisz pan, ja-m wtedy usiłował stworzyć sobie inne życie, niż to, które dotychczas wiodłem i które mnie zgnębiło. I do serca zakołatała mi wtedy jedna z tych myśli, które Bóg ludziom nieraz zsyła, by im znoszenie nieszczęść łatwiejszém uczynić. Postanowiłem zająć się tym krajem, jak nauczyciel wychowaniem dziecka. Ale nie bierz pan tego za jakąś wspaniałomyślność z mojéj strony; nie, to był po prostu mój własny interes; potrzebowałem zajęcia, rozerwania myśli; chciałem resztę dni moich na spełnienie jakiegoś trudnego przedsięwzięcia poświęcić. Podnieść, oświecić, umoralnić ten kraj, który natura tak wzbogacała, a człowiek tak ubożył: to miało być zadaniem mego życia; a trudności, jakie w dojściu do zamierzonego celu widziałem, zamiast odstraszać, zachęcały mnie owszem. Kupiwszy dość tanio dom po proboszczu i obszerne a odłogiem leżące grunta, poświęciłem się obowiązkom lekarza wiejskiego, temu najostatniejszemu z powołań, o jakich człowiek w planach swojéj przyszłości marzy. Pragnąłem stać się przyjacielem biednych, nie spodziewając się za to najmniejszéj nagrody. O! bom ja się w żadne złudzenia nie bawił! ani co do charakteru tutejszych wieśniaków, ani co do przeszkód, jakie musi zwalczać każdy, kto ludzi i rzeczy chce poprawiać. Nie idealizowałem sobie moich biedaków, ale przyjąłem ich takiemi, jakiemi byli, to jest widziałem w nich ludzi, nie zupełnie dobrych, ani téż zupełnie złych, którym ciągła, ciężka praca nie dozwalała oddawać się uczuciom, ale którzy pomimo to, czasem, bardzo żywo i głęboko czuć byli w stanie. Wreszcie, pojmowałem nadewszystko to, że tylko dotykalnemi dowodami oddziałać na nich mogę. Wszyscy wieśniacy są synami świętego Tomasza, niewiernego apostoła; zawsze im czynów na poparcie słów potrzeba.	To... niby... chciałem rzec, jakom i staremu panu z Bogdańca mówił, że tamta już przepadła na wieki i że on jej nigdy nie odnajdzie, choćby mu sam mistrz pomagał.	No, to weź mnie za rękę i chodźmy, bo nie mamy chwili do stracenia.	A wie ona: co kocha?... Czy ty nie widzisz, że ja już jestem tylko ruiną, najgorszą, bo moralną... Zatruć komu szczęście potrafię, ale dać!... I jeżeli mógłbym dać coś światu, to chyba pieniądze i pracę, ale... nie dla dzisiejszych ludzi i jak najdalej od nich.	Doskonale. Pomówię z nimi sam. Sprawa będzie, oczywiście, przedstawiona na Radzie, lecz jest to taki wypadek, w którym usprawiedliwione byłoby natychmiastowe podjęcie akcji przez nas. Trzeba ostrzec brygady w Pind i Peshawur. Wprowadzi to nieporządek w luzowaniu straży pogranicznej, ale na to nie ma rady. Nasza w tym wina, żeśmy nie rozbili ich doszczętnie za pierwszym razem. Osiem tysięcy wystarczy.	Rozważnie tylko, ojcze kochany! Pamiętaj, że zgubiłbyś mnie, gdybyś przystąpił do tego dzieła z najmniejszą chętką zemsty lub gdybyś zdradził zbyt nieprzychylne usposobienie. On cię zna i nie zdziwił się wcale, że pod twoim wpływem ja sama zaczęłam się troszczyć o swój fundusz; lecz przysięgam ci, on wszystko zagarnął w swoje ręce. To nikczemnik! On gotów porzucić nas i uciec ze wszystkimi kapitałami, bo wie dobrze, że ja bym go nie prześladowała, bo nie chciałabym hańbić własnego imienia. Jest on i słaby, i silny zarazem. Jużem ja wszystko dobrze zbadała. Przekonałam się, że, przywodząc go do ostateczności, przyspieszę tylko własną ruinę.	Ale pan dopiero będzie, a nie jest jeszcze.	Bez to on i teraz gryzie, nie bój się, Wawrzon, myślał on, co robić!	Człowiek to srodze pokrzywdzony Pani musisz wiedzieć o tym.	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	Ino kto drugi?... Haruj jak ten wół, jeszcze ci słowa dobrego nie dadzą...	Na imię jej Emilka i niewielka! Ale za to twarzyczka! Kobiety zjadłyby ją w kaszy, gdyby mogły.	Nie mówił też panu Osnowski, czy panna Ratkowska jedzie z nimi, czy też zostaje w Przytułowie?	Nigdym o to nie zabiegał.	Oj, dużo! Trzydzieści cztery czerwone. Jeszcze chciała wydrzeć więcej, ino wójt i tamci wzięli mnie w opiekę i przeperswadowaliperswadować coś komuś dochodzić sądownie., toby nigdy tyle na jej dziecko nie przypadło.	Owszem pojmujemy bardzo dobrze, że nie ma dla nas wyzwolenia z katorgi, dopóki trwa obecny stan rzeczy, i dlatego niedaleki już czas, w którym postarają się robotnicy, by było inaczej.	Więc to ty wieczorami grywasz w ciemnej kajucie? Cóż wolisz? czy morze, czy muzykę?	A, moja pani, radzę pani iść gdzie indziej, bo widzi pani, jeszcze dwóch panów tutaj czeka, a mam tylko jeden gabinet, wszystkie inne są w reparacji.	Do księdza Biskupa przybyłem od mojego pana Ano nie mam szczęścia, bo mi już zwiastowali że Pasterza nie zastałem i nie powróci rychło, ja też tu pomodliwszy się tylko relikwiom świętym magdeburgskim... nazad jadę.	...namiętnym antysemitą, ja wiem. To nieważne. Ja się kazałem ochrzcić. I, czy pan wie, panie kapitanie, co wjechało w tych czarnych idiotów? Onegdaj wyłowili z morza japońską atomową torpedę. Ustawili ją sobie o tam, pod kokosowymi palmami i oddają jej cześć. Mają teraz swego boga. Dlatego muszą nas zjeść.	A, naturalnie pojmujesz pan, iż nie możemy przyjąć nędznych habetów zamiast wierzchowców, jakie nam przyobiecano.	Bądź co bądź, jestem zdecydowany. Nie ma w piekle takiego szatana, ani na ziemi takiego człowieka, który by mi przeszkodził zamieszkać w domu moich przodków.	Chodźźe jeść i miód pić a przy modzie rozpowiadaj, jak to wszystko było.	Czemuż nie miałyby być dla pana?	Dla kogo to będą niespodzianki?	Drugi interes jest nie mój i dlatego poważniejszy Chodzi o kogoś, kto panią interesuje...	I wtedy nie ma granic?	Ja do pana mówię nie jak do naszego człowieka, a jak do przyjaciela. Pan wie, kto musi paść z powodu tego krachu?	Ja nic nie mam, skądże kaucja?...	Ja nie jestem Szwedem, ale gdy sami Polacy nie boleją, nie poczuwam się i ja do tego	Jestem przecie ofiarą, prześladowaną przez kardynała. Muszę zyskać zaufanie pani Bonacieux.	Kto to jest ciotka Atosa?	Może tysiąc, może pięć, nie wiem.	Nie paktować! Bić! Bić, bić!	Nie potrafię.	Nie są w żadnym stosunku do siebie.	Nie tak jak ty?	Nie trzeba.	Nie tylkośmy o tobie nie zapomnieli, aleśmy przez wszystek czas nad tym tylko deliberowalideliberować (z łac.)	Nie zawsze, proszę pana, śmiałość popłaca. Ja przynajmniej nie nadaję się do żołnierskich śmiałostek.	Nie.	No to czego od nas chcesz?	Nu, a co tobie do tego? My tu co tydzień przychodzim i tak samo robim... To i co?	O, jak widzę, nie da się oszukać ojcowskiego serca i oka.	Pani umie strzelać?	Tak bardzo, że wylałbym ostatnią kroplę krwi, byle tylko go zabić.	Tak. Ustawi się nowe maszyny, które tylu ludzi nie potrzebują do obsługi, co stare.	To doprawdy wstyd i hańba, żeby opiekun wprowadzał do świetlicy podobnie dzikie, brutalne i niekulturalne zabawy!	To i ja mogę jechać daleko pójdę i każę osiodłać muckę!	To to jest ciotka pana Marka, zajęta lokowaniem roju pszczół.	Tylko kawałami nie robi się rewolucji.	Tylko się żywo odziewaj, bo Kicki umyślnie z tem przyjeżdżał do mnie żebym cię przyprowadził na zamek i to eo instante.	Zdaje ci się, że go kochasz ale kochasz jedynie urojony twór ulepiony z frazesów.	Zwykła strzelanina Ano, to proszę! Mało im tego. Połowa wojska od tej zwykłej strzelaniny stopniała, a oni już na nią nosem kręcą.	Życie jest śmiechu warte, więc się śmieję tu jednak śmiech brzmi inaczej.	A jakże tam pańska szprotka?	A macnij no się po kieszeni, masz tam pewnie karteczkę?	A! jak się macie panie Marcinie. Co słychać w miasteczku? sprzedaliście żyto? po czemu?	Aha!	Aż „takie”?	Bosko, bosko! Chciałbym, aby cię teraz widzieli wszyscy...	Czy będziesz w sobotę po południu w domu?	Cóż ci?	Dlatego iż pierwszy zdążył na jarmark z nosami. Wybrał największy i najładniejszy.	Do klasztoru?	Doskonale	Doskonale napisany brakuje tylko podpisu.	Główna rzecz czy pan Sapieha i ów Babinicz ścigają księcia i czy zamierzają wojnę przenieść w te strony?	Hum! Svalgūnas! negali būt, kad tu esi Svalgūnas, nes neturi drapanų kaip Svalgūnas, nė diržo, nė...	I ja czekałam dwa miesiące, długie... długie..	I owszem, służę.	Ja czuję... jak tam jest strasznie cicho...	Ja, bracia, naprawdę człowiek rozpieszczony z maleństwa samego na suszonych śliwkach i na pampuszkachpampuszki a. pampuchy	Jak zmartwychwstała ta okropna przeszłość? Jak mogła, pogrzebana w grobie i na dnie naszych serc, powstać nagle niczym upiór, byśmy pobledli, by okrył nas rumieniec?	Jakich przedmiotów?	Jakże zatem zapatrujesz się dziś sam na swoje bohaterstwo?	Jeżeli pan pozwolisz...	Juda syn Abrahama... list niosę od Heliosa z Rzymu.	Kobieta, Mądrość	Któż wasze?	Lubię ukarane.	Mój Boże, mój Boże! Jakim cudem stryj mógł mieć cztery miliony? Czy jest ktoś we Francji, kto mógłby mieć tyle milionów? Ale co się stanie z kuzynem Karolem?	Na pewno?	O tak, wiele rzeczy dawniej niepojętych rysuje się wyraźnie, gdy... następuje w nas zmiana.	O, bardzo pana proszę.	Oto jest nasz majątek na wypadek nieszczęścia	Panie Michale!	Phi, taka parada!	Polak, Żyd mruknął.	Poszedł won! Tu nasze miejsce.	Sprzedaję... i kupuję...	Szczególny domysł! W takim razie de Castro zginął całkiem przypadkowo?	Tak	Tak, mamo.	Zaledwie rok temu widziałem panią de Saint-Méran w Marsylii, wracałem wtedy z Algierii. Kobieta ta wyglądała tak, jakby miała żyć sto lat: cieszyła się znakomitym zdrowiem, przytomnością umysłu i niezwykłą energią. Ile też mogła mieć lat?	Zapłać mi w dwójnasób, skoro przyjdą pieniądze!	Zbytek łaski	Znam, lecz miejcie miłosierdzie, innych wam przysposobię, sprawniejsi będą, aniżeli ten cienki Fryc i gruby Hans.
Thiiii... Jak ktoś uważa... Ja wyznaję szczerze, że sto razy wolę widok stąd na tę dolinę. Zresztą, choćby nam dopłacono, nie bylibyśmy wzięli tamtego domu, wiatry od morza fatalne są dla męża. Jeżeli pańska kuzynka jest bodaj trochę nerwowa... Ale zresztą pan jest nerwowy, zdaje mi się... miewa pan duszności... Ano cóż, zobaczy pan. Niech pan tam jedzie raz, nie będzie pan spał przez tydzień, ale to nie nasza rzecz.	Nie, mam czas. Gdyby mnie pan nudził, powiedziałabym. Przeciwnie, lubię, jak pan rozmawia.	Znać, że pan kochasz głęboko	Co pan przez to rozumie?	Słowo honoru! Pan Zdzisław ma doskonałą posadę pod Moskwą: dziesięć tysięcy rubli rocznie... Był trochę niezdrów, ale to już minęło...	Nie, to jest nowy obyczaj tych panów, aby kłaść kapelusze na ziemi Jestem taka jak pan, nie mogę się do tego przyzwyczaić. Ale wolę to, niż kiedy mój siostrzeniec Robert zostawia kapelusz w przedpokoju. Kiedy wchodzi w ten sposób, powiadam mu zawsze, że wygląda na zegarmistrza i pytam się go, czy przyszedł nastawiać zegary.	Jak partia rozkaże. My po to, żeby słuchać, a niech partia uczciwie myśli. Każdy pójdzie spokojny, jak będzie wiedział, że tak potrzeba. I to jeszcze: nasi wolą, żeby ich nie namawiać, nie tłumaczyć, na rozum nie zostawiać	Kobieta tak młoda jeszcze, piękna, chociaż musiała cię szanować, wychodząc za ciebie uległa, jak mi się w zaślepieniu mym zdawało, pobudkom mniej szlachetnej może natury. Zapomniałem, widzisz, o tysiącznych w lepszym świetle rzeczy takie stawiających wypadkach. Sam pomyśl o tym, na rany Chrystusa!	Pomalu! Coś powiedział, to dla nas g...! Sprawa i rozprawa krótka. W gazetach stało, że było tam tego na trzysta tysięcy. Tak, czy nie?...	Będę jutro po dwunastej. Będziemy mówić o Lilian. O mnie ani słowa (Skąd znowu ten się tu zjawił? Na chwilkę Kocmołuchowicz przestał być dla niego posągiem Wodza na placu, jakby już z przeszłości, a stał się żywym człowiekiem, mającym brzuch, kiszki, genitalia, pełnym drobnostkowych wstrętnych pożądań nie rumieniec, tylko właśnie krwawy cień. Ani przez głowę, ani przez jądra nie przeszło Zypciowi, że to właśnie może być jego rywal. W ogóle była to jedyna rzecz naprawdę tajemnicza, prócz „idei” kwatermistrza („Idée fixe, w tym wypadku „Fide X”) rzecz, o której wiedziało tylko paru ludzi, pewnych jak sama zasada sprzeczności. O tamtej nie wiedział nikt w ogóle, ani sam jej posiadacz. To ona była właśnie, „ONA” Wodza, ta jedyna, która i tak dalej.	O!... Tak źle nie jest. Co do Zakopanego, sezon nędzny. Ale jeśli pani przyjedzie... sezon będzie udany. A więc?	Tak... kobieta jak inne. Mieszka na ulicy Złotej, numer 40. Zechce pani, to ją odwiedzi, nie	Rozumiem, że mogłeś uprzedzić o tej manifestacji, którą wobec wszystkich ludzi zrobiłeś, afiszując się z tą lafiryndą. Naraziłeś mnie na to, że Mirski zorientował się błędnie w sytuacji. W jego oczach wyglądam na nieszczęśliwą i porzuconą przez ciebie, godną pożałowania istotę. Tak się nie postępuje. Oczywiście nie mam nic przeciwko temu, byś przed całą Krynicą popisywał się swoimi sukcesami u wszystkich międzynarodowych awanturnic, jakie tylko są na świecie. To twoja sprawa. Ale mogłeś przynajmniej mnie o tym uprzedzić. Tak przynajmniej ja rozumiem przyzwoitość.	Tak, wiem Sprawiedliwość ludzka nie jest najlepszą pocieszycielką; może odpłacić, przelewając tylko krew za krew, i to wszystko. Ale nie można od niej wymagać więcej nad to, co może.	A któż temu winien mój drogi Kaziu, jeśli nie ty? wszakże muszę dla ciebie gospodarzyć i troskać się, bo sam się zająć interesami nie chcesz i nie umiesz. Mnie to i panu strażnikowi, co tak łaskaw że nam pomaga, winien będziesz, jeśli ci kiedyś zdam majątek i interesa uregulowane, ale to mi życie zabiera.	Dobrze, dobrze a teraz pomówmy o wynagrodzeniu. Nie bardzo to mi łatwo naznaczyć wysokość owej sumy; wpierw chciałbym dowiedzieć się paru szczególików. Dajmy na to, chciałbym się dowiedzieć: jaką zaliczkę dałeś waćpan Hoseasonowi?	Rzeko! O! Rzeko! Należy ona do mnie tak, jak ja do niej. Odpowiednia to dla mnie i mnie podobnych towarzyszka. I ona wypływa spośród pól zielonych, świeżych, by się zgubić w ciasnych, brudnych ulicach i spłynąć w zawsze wzburzone morze. Taka i moja dola.	A teraz masz już moją relację Więc to tak wyglądało!	Czy myślicie, że obraziłaby się, gdybyśmy jej pożyczyły suknię na czwartek?	Czy to już wszystko?	Nie, jaśnie panie, mówił tylko, że jeśli nie znajdzie jaśnie pana w klubie, to napisze z Paryża.	Och! zobaczysz ją, hultaju Lady Dudley zaprosiła cię na bal umyślnie po to, abyś ją spotkał.	Bo kare są to konie bardzo delikatne. Pani baronowa często jeździ do Szal, do hrabstwa Ćwileckich. To jest przecie cztery mile i nietęga droga. Konie, do naszych dróg przyzwyczajone, przychodzą jak haki. Pani baronowa ostro jeździ. Ja sam nie mogę przedstawić, ale wolałbym, żeby jedna czwórka była wyłącznie przeznaczona do rozjazdów, bo wówczas już bym nie odpowiadał za konie.	Być może iż Sasi rozpoili nas; ale zajrzyjcie do Kochanowskiego, do satyr dawniejszych, a przekonacie się z nich, że u nas i przed Augustem pijano. Świadkiem Górnicki w Dworzaninie.	Ej, nie gadaj! Pszczółek ci nahoduję, bo one mnie lubią, na leki lnu trochę zbiorę, w ogródku na jesieni pogrzebię, ot i wszystko. Kiedy twoja wola i ochota, to zabierz sobie grata.	Jestem gotów zrobić wszystko, by nie dopuścić do egzekucji na tym biedaku, który wpadł w kłopoty, bo oddawał mi przysługi. Klnę się na Najświętszą Pannę! Miałbym się za tchórza, gdybym nie zrobił czegoś dla tego zacnego chłopca.	A co, na czyjem stanęło, Miemce?	A cóż miałem mówić? Lekkie drgnienie. Zatrzymany parowiec. Stwierdzone uszkodzenia. Zaczęto spuszczać łodzie po cichu, by nie wzbudzać popłochu. Gdy spuszczono pierwszą łódź, parowiec zatonął jak kawał ołowiu wśród szkwału... czy mogło być coś jaśniejszego? i straszniejszego?	A jakże! przybędzie! o! pewnie, będą go tu mieli! będą! nie zawiedzie! za to i przysiądz gotowym.	A tak, co dalej... No, dalej sprawy zaczynają śmierdzieć.	A wy, Jaszka wam to też nie bardzo wypada Polakom o ojczyźnie mówić. KatkowKatkow, Michaił (1818–1887)	A! to bieda! A tu bydełku paszy potrzeba. Ale coś ty moja droga masz minkę skłopotaną.	Ależ moja gaździno... dlaczegóż wam tak o te panie z miasta chodzi? Przecież nie mówicie mu nic za Hankę, a on się z nią całuje tuż i pod waszym dachem.	Bóg to osądzi	Dlaczego przed domem?	Huck, przecież Potter nic o tym nie wie! Więc jak może oskarżyć Joego?	Ja jednak pójdę do kina.	Jakoże mam się radować, miłościwa pani? Dał ci mi Bóg zwycięstwo i pomstę nad onym Krzyżakiem, ale Danuśki jako nie było, tak i nie ma	Jeden się przed wami nie obronię, ale będzie nas więcej. Gardła wy tu położycie!	Jest on ulubieńcem wielkiej pani, która nie pozostawi go w kłopocie o taką drobnostkę, jaką jest panu dłużny.	Nie szkodzi. Zamieniłem walizkę. Pana bomba jest u mnie, a moja bomba nikomu szkody nie przyniesie.	Nie zawsze w człowieku brak jest tego, czego nie wyraża lub czego nie umie wyrazić. Nie każdy potrafi słowami skonkretyzować swoje myśli, swoje uczucia czy odczucia...	O, bardzo cię przepraszam Słyszę tę piosnkę codziennie od ośmiu lat i nadal nie mogę się do niej przyzwyczaić.	Pani tu na długo?	Pańskiego ojca? Ależ! Słowo honoru daję, że baba prawie oszalała. Była pewna, że to bankructwo fabryki i że ze swoich stu dziesięciu tysięcy dolarów nie zobaczy ani gronia.	Pospieszył! Czekał przecież dwa miesiące. Nie dziwię się wcale wzruszeniu cioci. To dla niej straszne! Odtrącała go stale, a teraz pojechał bez jej błogosławieństwa.	Przyszłyśmy na Żmudź, by jak najprędzej ujrzeć zatknięty krzyż na miejscu pogańskich ołtarzy	Siadaj na ko­zioł, pojedziemy razem tę, panie, defiladę przyjąć.	Szanowni Panowie! Słyszeliśmy tego wieczoru rozmaite opowieści, proszę tedy poświęcić także i mojej uwagę, wstrzymując się narazie od wydania sądu.	Słusznie, pięknie tak! tak! tak. Nikt nademnie wyżéj nie szacuje i nie ceni ministra Brühla...	Tak, panie nadinspektorze, ponieważ odpowiadam za wszystkich innych.	To niemożliwe. Ja i koledzy przetrząsnęliśmy cały port wojenny.	To niesprawiedliwość	To śpiesz się! ja tu powrócę wkrótce, aby się dowiedzieć, coś uczynił.	Tralalala przejdzie wam to.	Tych, którzy pod Łowiczem ramię w ramię z Frankami prali wroga na kwaśne jabłko!	Uda się nam, uda, mój chłopcze a te Kominy (Pencroff pozostawił tę nazwę temu prowizorycznemu schronieniu) będą dla nas odpowiednie. Ale najpierw trzeba przygotować zapas opału. Sądzę, że drewno przyda się też do zatkania tych dziur, przez które diabeł teraz dmie jak w trąbkę.	Weźcie, dyć jeszcze z pół rubla dołożę, weźcie	Zakochała się w tobie na śmierć i życie. Rzecz dziewczyńska, rzecz ludzka. A ty? Nie kochałeś jej przecie, boś się zakochał, ale w innej	A co?	A jakaż?	A jakoże ma być? smutno. Zbyszko. szybko. i cicho sprawićsprawić się (daw.)	Ale nie z krzywdy ludzkiej...	Ale pozbaw mnie, panie, widoku tych krzykliwych kapitolińskich gęsiątkapitolińskie gęsi odparł Chilo.	Ależ nie, nie trzeba Trzeba starać się mieć twardsze serce. Inaczej co by się z tobą stało, gdybym wyjechała w podróż. Przeciwnie, mam nadzieję, że będziesz bardzo rozsądny i bardzo szczęśliwy.	Bom z Kiszkami spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki.	Bóg patrzy w duszę moją!	Cantat.	Czemu więc mieszasz mnie w te sprawy?	Czyż głód?	Dobrze, motylku, dobrze. Rozmów się ze mną.	Gospodarz, Honor, Mąż zawołał mąż	Hanka!	I pieniędzy	Jaka Jagienka? Waszej przecie było Małgochna?	Już jestem.	Już po pogrzebie?	Literacki, naukowy.	Miarkujcie też, żeby frasunku po was nie poznał, bo zaraz by się ucieszył.	Miasto krzyknął Wawrzuś i rozkrzyżował rączki.	Mnie szczególniej wzrusza panna Ratkowska	Nie mogłam go przemódz! Zacięty jest w tém! życia mu wziąć nie chce. Nie chce!	Nie łudź się. Nie chodzi jej o osobę męża, ona po prostu nie chce, bym wyszła za mąż.	Nie, sam z nim porozmawiam.	Niechże i Lorka wyjdzie! rzekł Salomon.	O pacjenta? O którego pacjenta?	Panienko, adyć poproszę ślicznie o jedno	Powiedziałbym, że ustąpić potrzeba, gdybyś miłość wasza nie wyrzekł wprzód, że ustępować się nie godzi.	Przyda się przeciwko Indianom.	Stary kręci się i nogami przebiera, niczym ten kogut!	Szczęśliwy nasz król!	Sznapsia?	Trochę tylko prawa ręka w przegubie	Trzeba, żeby zagraniczni królowie pokłócili się między sobą i żeby najsilniejsi zaprzyjaźnili się z Maciusiem.	Ulpie przyszła godzina... potrzeba odwagi... Wszak noce są ciemne, i przewieźć ich można?	Upamiętajcie się. Nie drażnijcie mnie.	Uzdrowiłabyś go? Babcia też, dzięki Bogu, wiedziała, co robi, nie Mendel?	Wiem. Wiem też, kim jest ojciec pani. Słyszałem o wszystkich pani konkurentach, tutejszych i zagranicznych: hrabia de La Tréfouille, książę Zawratyński...	Za młodych lat był ze mnie gładysz nie lada. Żebym tylko waści opowiedział, za co palmę w GalacieGalata eunuch, nadzorca żon w haremie. w serajuseraj	Że płakał i wygrażał, i babkę zadręczał, aż
I cóż ztąd? Podobała mi się bardzo, i dla tego chcę ją poznać. Nie jesteś tak naiwnym, przypuszczam, abyś myślał, że podobała mi się tylko z piękności, bo napatrzyłem się już niemało na piękne kobiety; ale uderzył mnie wyraz jéj twarzy, kameleonowa gra jéj oczu, ogień, który zda się tryskać z całéj jéj osoby, to cóś, jedném słowem, nieokreślone, które przemawia niekiedy i do zmysłów, i do myśli naszéj zarazem, harmonią jakąś nieujętą, a jednak magnetycznie pociągającą. Przypatrywałem się jéj tak w teatrze, że gdybym nie znał opery Trubadura, nie mógłbym powiedziéć, czy miserere, owę według mnie pieśń nad pieśniami, na początku przedstawienia, czy przy końcu śpiewają. Przypatrywałem się jéj i dojrzałem, iż jest ona jedną z tych istot, u których więcéj się jeszcze domyślać można, niż widziéć. Ile tam ognia w oczach, gry w fizyognomii! Kto wié, może ona będzie właśnie tą, o któréj mówi przysłowie: śmierć i żona od Boga przeznaczona.	To prawda! tatku, odparła Laura, ale ja... ja jestem przekonana, że są kwiaty, co nas nie lubią, jak my ich.... że są zwierzęta, co nas kochają, i że miłość jest zawsze wzajemna... A że ja tej kobiety... nienawidzę, więc i ona musi mieć wstręt do mnie... Po cóż ci szukać ludzi, co twego dziecka kochać nie mogą?	Poczekajcie, niech jeno owe rany duszneduszny (przestarz.) niebezpieczeństwo. w tym tylko, by teraz sub oneresub onere (łac.) rozpacz. czegoś nie uczynił albo nie postanowił, czego by potem sam żałował. Ale co się miało stać, to się już stało, bo w nieszczęściu prędka rezolucja. Mój wyrostek już szatki ze skrzyń wyjmuje i układa, więc nie mówię tego, żeby nie jechać, chciałem tylko waszmościów pocieszyć.	Bo też to jest obcy obyczaj, a prawdę rzekłszy, głupi, którego u nas ludzie nie znają, chyba gdzieś na pograniczach. To i ten tu Lotaryńczyk zaczepiał po drodze szlachtę, każąc jakąś swoją panią nad inne wysławiać. Ale go nikt nie rozumiał, a jam do bitki nie dopuszczał.	Ja stanowczo trzymam twoją stronę. Ten hrabia S. jest niepoczytalny. Idalka sądzi inaczej. Ona mówi, że powinniśmy zawsze trzymać się naszej sfery i dopomagać jedni drugim, zamiast szukać obcych bogów. Po części mówi prawdę, ale w tym wypadku...	Nie brakuje mi nic, ale obuwie mam takie, że co stąpnę, to noga idzie naprzód, a but, psiakość, zostaje na drodze.	Patrzno! jak się pysznie wydają te wszystkie aleje między przedmieściami a miastem. Wieża Św. Szczepana śmiało sterczy nad innemi budynkami, a tu oto widzisz Dunaj z rozkosznemi, zielono ocienionemi wysepkami. Tamte niebieskie góry już należą do Węgier! Już to co prawda, ale trzeba przyznać, że Austrya nierównie piękniejszą jest od Danii!	A, Polak nie Polak, Francuz nie Francuz, Hiszpan czy Turek, to mi jest wszystko jedno. Niech mu Bóg da zdrowie za to, że stąd wylazł. Nogi mi odjęło z kretesem... A teraz patrz jedna z drugą na tę, bo to przecie nie byle co. Już ją człowiek raz widział dawnymi czasy. Jakoś mi się wtedy inna wydała...	Ale na cóż się to wam zdało?	Owszem, coś kilkaset złotych. Ale to jest nieważne.	Ale Vampa i jego zgraja to bandyci, co rabują; mam nadzieję, że temu nie zaprzeczysz. A poza tym, co sądzisz o tym, że hrabia cieszy się takim autorytetem wśród tych ludzi?	Nie... nie... była to tylko bajka, którą ktoś mi opowiedział... ot, żeby sobie zażartować. Mniejsza z tym! Lecz koło Umballi ja będę szukał Byka, a ty zaś możesz dopytywać się o rzekę i ochłonąć od turkotu pociągu.	Dobrze. Pójdziesz i powiesz, żeby przestali grać, bo ja spać nie mogę, że ja sobie nie życzę, coby oni się bawili. Każ konie założyć. Ernest Ramisz, musi za dużo brać, kiedy go stać na zabawy	A jednak fakt Ostatni anonim pisał Barski: jego styl, jego wyrażenia. W innych mniej więcej to samo, tylko pismo podrabiane umiejętnie. Cisnąć mu w twarz nie można: za bezczelny, nawet by się nie zarumienił.	Nie dziwię się, że już cię nie widuję	Nie ma żadnego. W najlepszym razie będzie można opóźnić śmierć, jeżeli uda się wywołać reakcję ku kończynom, zwłaszcza ku nogom; lecz jeżeli symptomy nie ustaną do jutrzejszego wieczora, to biedny stary przepadł bez ratunku. Czy nie wiesz, co spowodowało chorobę? Musiał to być jakiś cios gwałtowny, pod którym zachwiała się moralna jego istota.	Eh! babo ze mną jak sobie chcesz ale od Julka mi wara, jestem ojcem i powinienem go pilnować	Ja mam gotowe, mogę ci je rozsnuć natychmiast, również będą logiczne.	No cóż, chętnie ją przejmę.	Odwagi, Paulino? Och! Nie obawiaj się, to miłość, miłość prawdziwa, głęboka, wieczna jak moja, nieprawdaż?	A to jest ten mistrz TanachuTanach	Ależ tak, to wielki świat! To są państwo de Cambremer, prawda? Zaraz ich poznałam. To margrabina. I autentyczna. Nie kąpielowa.	Bóg wam zapłać... nie chcę nijakich... te były od... O Jezu, Jezu... od królewica Kazimierzaświęty Kazimierz Jagiellończyk (1458–1484)	Czego pan chcesz ode mnie, nie znam cię wcale.	Cóż ma być jutro? rzekł z przymuszonym uśmiechem	Do prawej wieży, gdzie jest kaplica. Chodźmy tam.	Dzisiaj to się panienka ładnie uwinęła. Czy nie?	Dziękujemy; nie trza nam.	Jeżeli pan nie ma nic przeciw temu to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem odpisze...	Mój syn Askaniusz, syn generała dywizji Pietranera.	Na cóż to, do kroćset! Jeżeli będziemy się tym bawić, to zmarnujemy poranny przypływ.	Nie znam żadnej...	Nie, żona onego Schultza, niewiasta z naszych stron, była szczera katoliczka i po katolicku wychowała pannę Hedwigę...	Po drugie: nie powie jej pan, że pana ojciec służył u jej ojca.	Rozumiem lecz nie wiem dlaczegobyś hrabia sam, znając ją, nie miał się zbliżyć do niéj. Byłoby to daleko właściwszém.	Tak jest, najjaśniejszy panie	W pałacyku, w stronie ogrodu najbliższej rzeki... Jest z nim piękna kobieta...	Łżecie, szelmy, klimkiem rzucacie! Starego ojca krzywdzić? tacy synowie! Bodajem was był nie spłodził! Bez błogosławieństwa pomrzecie!...	No... niby jak Marek w piekle. Tylko zawsze staram się znaleźć jakiś flirt, bo samemu w taką noc!... Pani wie, jak w Kupcu weneckim. W taką noc... kocham się...	Ja tu zresztą słyszałem, oprócz swego, jedno tylko zdanie, Fiszera. Rad bym wysłuchać innych opinii.	Mogę tylko przypuszczać, że sprawa zostanie załatwiona ku pańskiemu zadowoleniu, a myślę tak dlatego, że, jak wspomniałam, aura pana poprawia się. Jeszcze ma pan zmartwienia z jakimiś drukowanymi rzeczami. I to minie.	Prze Bóg! Skąd? Jak? Ona ma rozum pomieszany...	Więc dobrze: dostaniecie po kieliszku wódki.	Więc, czy twój syn będzie klechą? Już mu czas, by zażył znów chininy.	Wszystkiemu winne to wkuwanie i pogoda, moja droga. Taki dżdżysty wieczór, jak dzisiejszy, po dniu pełnym wytężonego kucia, na każdego musi oddziałać przygnębiająco. Wiesz przecież, że życie ma swój urok.	A bo ja panią bardzo kocham.	A więc Europejczycy byliby tam Jakiejkolwiek byliby oni narodowości, należy pośpieszyć im z pomocą.	Będzie niedługo, jeżeli dobrze jedziemy.	Co to takiego to niku?	Dlaczego? powiedzcie no wyraźnie Wilczek.	Doprawdy?	I kanapka! Fornir sykomora, gięty dąb. Wtedy sykomora była bardzo, bardzo w modzie. Widzę jak dziś. Obicia, czerwony brokat ze złotą krepinką! Nieczęsto taka robota się trafia. A potem...	Jak poprzednio: na Boga, na krzyż, na honor, na nazwisko?	Marjo! droga Marjo! co mówisz.	No, niechże pan sam powie z ręką na sercu, czy wolno nam zatrzymać to dziecko i czy panu wolno wyrzec się go?	Podobnie jak w Marszu pogrzebowym, i ta Karolina słuchała pod drzwiami.	To co z tego?	Więc niech mi pani przypomni!	Właśnie, ty mu dasz. I ja tak myślałem.	Ależ oczywiście, proszę pani.	Augustynowicz!	Bo...	Chcę pańskie zdanie usłyszeć	Czy bardzo pilny? Może jutro go załatwię. Chce mi się spać, stary.	Czy mówi pan o Jakubie de Courtrai, rotmistrzu dragonów?	Czytano list królewski... pan Wołodyjowski przywiózł... laudańscy...	Do czego wszystko to zmierza?	Drugi? nam. Można się z nim umówić, żeby sobie zatrzymał żółtych królów, a my będziemy się przyjaźnili z czarnymi.	Dzięki ci, odkupicielu.	Grubą lachę i skoczył przez płotek.	Jakaś ty dobra, że nareszcie jesteś!...	Jakoże to być może bez pozwoleństwa rodzicielskiego...	Jedźcie, jedźcie!	Jesteś bardzo dobry	Ktoś mi pana opisał	Kłótnia	Macie dać za siebie okup, rzekł Dobek.	Mam kilka nawet.	Może wynalazek tego Geista?...	Możesz to napisać, jeśli wola, rodzicom, że miałem z Piotrem rachunki pieniężne. Winien mu jestem. Waćpan tu staniesz jako sukcesor? Nieprawdaż?	Mąż, Czary zapytała Czarna Wróżka.	Mężusiu! Henieczku! Kto to ten pan Głogowski?	Najnieszczęśliwszą w świecie kobietą.	Naturalnie, i to bardzo pilno. Stryj potrzebuje go do pomocy w sprawie jakiegoś kościelnego gruntu za rzeką, który mu dzierżawca-Żyd chce odebrać. Prosi go bardzo do siebie na plebanię.	Ostajcie z Bogiem	Pańskie dziecko, pański syn, Andrea.	Rabinowicz.	Religia, Bóg, Matka Boska odparł sołtys po namyśle	Rozmówić się	Rozumiem, wasza miłość.	Spotkałem na drodze wóz mojej żony. Miał defekt i szofer powiedział, że żona moja musiała podążyć tutaj. Czyżby zgubiła drogę?	Słowo honoru! Szczęście tego łajdaka, by byłbym go ubił na miejscu.	Tak samo przepadło, jako i doktor	To zuch chłopak	Ty?	Wedle pomyślenia dobrego gospodarza, należałoby zasiać rzepę.	Widziałem.	Z jazdy pod naczelnikiem Langiewiczem.	Z piętnaście	Za kogo?
Osobliwość a to dawniej powszechnie gadali, że byle człowieka choćby szpilką zakłuć w serce, musi skończyć, a tu teraz tacy doktorowie że i do serca się dobiorą, i zaszyją, i nic.	A jeśliby się trafili wśród nas szpiedzy to niech wiedzą, że mają się mieć na baczności. Znamy ich! Widzę tu robotników z Vandame, którzy nie porzucili pracy!	A to do mnie się przenieście, na drugą stronę, kaj Rocho dzieci nauczał... Juści, komina braknie, ale wstawicie cyganek i waju wystarczy...	Choćbyś pan rzeczywiście z Ziemi przybył, to i tak ja miałbym słuszność. Ale to jest wykluczone. Posłuchaj pan tylko. Ziemia, znacznie większa od Księżyca, jest też cięższa od niego i przeto przedmioty ważą tam więcej...	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Tu nie miejsce na obrachunki, mój ojcze. Jedźmy do domu.	A i ja tak sobie myślę, że to jest dobrze.	Chodźmy, zobaczymy, co to jest?	Myśl ta nie jest mi nowością! Oświadczam, że nie zbraknie zgody mojej, jeśli pan tylko zdołasz pozyskać sobie Dorę.	Będę się starała; ale to rzecz niegodna gentlemana. Nie myślałam, żebyś był tak podstępny i złośliwy	I taki też był dla Alana dalibóg, przekonałem się, że to człek dobrych zasad! Ale zresztą widzisz, Dawidzie, rozbicie okrętu i krzyki tych nieboraków bardzo nim wstrząsnęły... i to może było powodem jego dobroci...	Ależ ona Wejdalotką nie jest i nie będzie, bo jest narzeczoną moją Gdym ją zaswatał w lesie, prowadząc, przy świadkach którzy tu są, całowałem ją w usta, więc pocałunkiem ślubowaliśmy sobie...	A to jakim sposobem?	Aj!... jaka ona zdrowa, to strach! Jeszcze sobie niedawno nowe zęby w Paryżu zakupiła...	Jakież to bóstwo cię zastąpiło?	Jedź ze mną trochę w step, to się rozmówim.	Ach, pan Kotowski jest na górze?... O trzeciej miał u mnie zobaczyć się z opiekunem Mani	Mnie? nic a nic! Zły tylko byłem na siebie, żem do statku przybiegł, gdy był o kilkaset kroków od przystani.	A, to co innego! Kochany wicehrabio, pomówmy rozsądnie.	Czy to znowu nie będzie za dużo?	No, to cztery...	To co, Zocha?	To fakt, że on żywi dla niej prawdziwy kult od czasu jej śmierci. Prawda, że czasem robi się dla umarłych rzeczy, których nie zrobiłoby się dla żywych.	Więc to ma być wojna?	Za co? Takie to piękne, dobre, inteligentne!	Nikt inny, tylko myśliwy z ziarnkiem śrutu Do czego byłby potrzebny, gdyby nie wyjaśniał dzisiejszego wypadku?	Tak chcę uczynić... I jeśli zgryzoty mnie nie zabiją, nauczę tego Szwedzika modestiimodestia (z łac.) ojcobójca, bratobójca; wróg ojczyzny, zdrajca., podnoszą...	Ze względów czysto ludzkich należałoby go o tym powiadomić. Jak tylko przyjdzie, zaraz mu powiem.	Moja kobieta też przedziwnie wyczuwała każdą odmianę pogody Widywałem, jak przed burzą sypały się iskry z jej włosów niby z kowadła. Ale nigdy nie dała się namówić do dawania porad.	Doprawdy nie wiem, do kogo on podobny, ale jestem pewna, że niepodobny wcale do pana Arystobula Ursiclosa.	Nie dostanie pan nigdzie tyle Ci panowie ogłoszą bankructwo przed upływem kwartału; ale ja wiem u nich o dwóch dobrych książkach o sprzedaży twardej, ale pewnej; oni nie mogą czekać, wezmą je w cenie gotówkowej i zwrócę im ich własne akcepty: w ten sposób zdobędę dwa tysiące opustu na towarze.	Jeśli pan tak uważa.	Lecz gdybym ją sprzedał, tę nędznicę w cóż się bez niéj moja gospoda obróci? co powiedzą starzy, którzy mi tu dla jéj czarnych oczów chodzić przywykli!	Zmęczony jestem W mieście upał, a w naszem mieszkaniu można się udusić. Nie mogłem spać, bo i Buczynek zalazł mi do głowy.	Nie może tego uczynić, jest przecież jej dziadkiem i musi coś zrobić. Dotąd miałam dziecko u siebie, teraz jednak, powiadam ci, Barbaro, trafia mi się dobre miejsce i nie stracę go przez tę małą. Niech teraz dziadek się nią zajmie.	Tak jest, a zatem w drogę!	Tak. A ty do domu?	Nie podnoszono tej kwestii. Zresztą, powiem panu, że od czasu tego wszystkiego nie pokazuję się w tej budzie.	A pocóżeś tu głowę przyniósł? zawołał.	Człowiek winien pracować do ostatka	Do kogo?	Leż spokojnie, bo sobie połamiesz długie kikuty na tych oto armatach!	Może pan być pewny że będę pilnował Nel tak jak rodzonej siostry. Ona ma Sabę, a ja sztucer, więc niech kto spróbuje ją pokrzywdzić...	Na dół... schowaj się! Noc ma tysiące oczu.	Pokornie dziękuję, w dobrym zdrowiu była, gdym odjeżdżał. A tu w Łomży wszystko po woli waszej królowej miłości się wiedzie?	Żeby i dziesięć rozkazów przyszło Baśka grunt. Będziem siedzieć, póki całkiem nie ozdrowieje. Wojna przecie się nie zacznie nie tylko przed końcem zimy, ale i przed końcem roztopów, tym bardziej że armatę ciężką będą przeciw Kamieńcowi prowadzić.	Wiem o tym; ale on myślał, że mam bzika. Mam skrupuły, żem nazwał go złodziejem, ponieważ nie mogłem odnaleźć banknotów w kieszeni.	Ale tak, czy nie?	A co powiedział?	Ależ nie... Zosiu...	Boże miłosierny! I my tego wcale nie postrzeglipostrzec	Chciałam korzystać, chciałam z całego serca, a on był tak dobry, wyrozumiały, cierpliwy i gdyby nie...	Nie czekając, co kto o nas postanowi!	Nie wierzysz mi?	No, a cóż tam słychać przy wielkim ołtarzu?	No... więc...	Pamiętam, wcale przyzwoity człowiek i podobno nie bez talentu... Żona jego ładna, mała blondynka... Cóż więc?	Łżesz jak ten pies!	Nie, nie!... Puszczaj mnie! Zgniewam się... naprawdę!	Bądź pan zdrów.	Co za bezczelność!	Ej, tam pod płotem księdza proboszcza, taki jeszcze śniég czysty i twardy, niby kamień	I zrobisz wszystko, o co cię poproszę?	Ino piáchu, jak się patrzy, mało.	Może tak kochają dzicy ludzie, jacyś buszmeni, czy inni ludożercy	Nie kłamię, ciociu, zrobiłem wszystko.	Nie, teraz nie z Warszawy.	Nikogusieńko, tylko ja, ona i pański przyjaciel.	O nie! Nie!	Panie, nie mamy szans stawić czoło setkom tysięcy przeszkód, które czają się w tej puszczy, a...	Sama mi go dała.	Tak... Złożyło się tak.	Tej panny już nie ma u nas	Więc może niech jada u Klecza?	Wówczas tym bardziej	A Zośka dawno była u was?	A ty gdzie chcesz?	Ach, ciociu...	Amen!	Andy. Andrew Scheuchzer.	Bet pavėlykite	Choćby tutaj.	Czary! Diabli!	Czy pani zamężna?	Fajn bukiet! Możnaby jeszcze stopić...	Idę w stronę Krakowa.	Jaki guzik?	Juści... robotę... juści...	Mamże waćpanu wierzyć?	Niemiec Niemcu brat!	Oczy cię bolały i dlatego doktór kazał przymknąć żaluzje	Otwórzcie	Panno Walentyno od kilku dni szukam sposobności pomówienia z panią...	Potrzeba zatem, abym mu je przedstawiła?	Prawo rzekł książę.	Sahibiesahib (ar.) przemówił	Szukam paniąSzukam panią rzekł, podchodząc ku niej z uśmiechem	Wyznaczona przez państwo?	Zbawienie, Wiedza, Nauczyciel, Uczeń, Droga, Rzeka	Znam!
Oj, nie, Antek, nie pomaga, a bardzo szkodzi. Bo, widzisz, to jest taka choroba, że tu myślisz o tym, o czym nie chcesz myśleć i widzisz to, czego nie chcesz widzieć. Więc jak napijesz się, to usypiasz to wszystko. A ta właśnie trzeba przecierpieć i przemyśleć, to potem zagoi się i już masz spokój. Chociaż wraca to potem, wraca. Ja dziś jeszcze czasem czuję, że wraca, ale jak wrócę do domu, jak mnie obsiądą dzieciska, tak odejdzie.	To teraz opowiem: może się jakoś ze snu wybijemy! Poszliśmy rano z księdzem Żabkowskim na zamek w tej myśli, żeby to co do przegryzienia znaleźć. Chodzimy, chodzimy, zaglądamy wszędzie pastor, duchowny protestancki, wyznawca doktryny Kalwina., któren kapitana Szenberka na śmierć gotował, tego, co go wczoraj postrzelili pod chorągwią pana Firlejową. Ja mu tedy mówię: „Będziesz się tu, szołdro, włóczył i dyzgustadyzgust (łac.) jeszcze niebłogosławieństwo na nas ściągniesz!” A on, widać dufając w protekcję pana bełskiego, rzecze: „Taka dobra nasza wiara, jak i wasza, albo i lepsza!” Jak to powiedział, ażeśmy skamienieli ze zgrozy. Ale ja nic! Myślę sobie: jest ksiądz Żabkowski, niechże będzie dysputa. A mój ksiądz Żabkowski aż parska i zaraz z argumentami: zmacał go pod żebro, on zaś nic na tę pierwszą rację nie odrzekł, bo jak się wziął toczyć, tak aż o ścianę się oparł. Wtem nadszedł książę z księdzem Muchowieckim i na nas: że to hałasy i swary wszczynamy! Że to nie czas, nie miejsce i nie argumenta! Zmyli nam głowy jak żakom obym był fałszywym prorokiem; obym się mylił., ale te ministry pana Firleja ściągną jeszcze na nas jakie nieszczęście...	Nie mam wcale chęci do śmiechu Mało mam do tego powodów na tym świecie, na tym globie zimnym, którego wszyscy mieszkańcy są albo śmieszni, albo wstrętni. Ale nie sądzę, by jakiś potężny sąsiad zagrażał pokojowi i naszej niepodległości. Nie przeszkadzamy nikomu. Nie niepokoimy wszechświata. Jesteśmy rozsądni i umiarkowani. Naczelnicy naszego rządu nie mają, o ile wiem, nieumiarkowanych zamysłów, których wynik, zły lub dobry, zapewniłby nam potęgę lub zadecydował o naszej zgubie. Nie domagamy się hegemonii nad światem. Jesteśmy znośni dla Europy. To pomyślna nowość. Niech ksiądz się przyjrzy na wystawie w sklepie materiałów piśmiennych pani Fusillier portretom naszych mężów stanu. Czy choć jeden z nich wygląda na to, by miał rozpętać wojnę i pustoszyć świat? Ich inteligencja, równie jak ich władza, są umiarkowane. Nie mogą popełniać wielkich błędów. Dzięki Bogu, nie są wielkimi ludźmi; możemy więc spać spokojnie. Zresztą spostrzegam, że Europa, choć uzbrojona, nie jest wojownicza. Jest w wojnie wspaniałość, która dzisiaj już się nie podoba. Dziś każemy się bić Turkom i Grekom. Są oni przedmiotem gry spekulacyjnej; stawia się na nich jak na konie lub koguty. Ale nikt się sam bić nie będzie. August Comte w 1840 roku zapowiadał koniec wojen. Proroctwo nie było, rzecz naturalna, dosłownie i ściśle prawdziwe. Ale być może, że wzrok tego wielkiego męża przenikał daleką przyszłość. Stan wojenny był stanem właściwym Europie feudalnej i monarchicznej. Feudalizm umarł, a starożytny despotyzm obalony został przez nowe siły. Pokój i wojna nie zależą dziś od absolutnych władców, lecz raczej od wielkich międzynarodowych finansów, potężniejszych niż mocarstwa. Finansjera europejska jest usposobiona pokojowo. Przynajmniej pewne jest, że nie lubi wojny dla wojny samej i dla uczucia rycerskości. Zresztą bezpłodna jej siła trwać będzie niedługo i zginie kiedyś w rewolucji robotniczej. Europa socjalistyczna będzie prawdopodobnie zwolenniczką pokoju, bo niewątpliwie będziemy mieli Europę socjalistyczną, księże rektorze Lantaigne, jeśli socjalizmem nazwać można to zbliżające się niewiadome.	Tym lepiej, że pan o tym wie Ja co do tego nie mam najmniejszej wątpliwości. Jestem jej bliską przyjaciółką. Ale widzi pan, są pewne szczegóły, które zatruwają waszą miłość. Przyzna pan, że groźba ustawicznego niebezpieczeństwa bynajmniej nie sprzyja szczęściu.	Dobrze, dobrze, pozostańcie jednak cali, to lepiej, bo będziecie mi użyteczni. Tréville skoro nie masz miejsca w muszkieterach, a zresztą postanowiliśmy, że dla wejścia do zgromadzenia tego trzeba odbyć nowicjat, umieść tego młodzieńca w kompanji pana Dessesarts, twojego szwagra. A! do licha! Trévillu, jak ja się cieszę na myśl o krzywej minie kardynała; będzie wściekły, ale wszystko mi jedno, jestem w swojem prawie.	Powoli, Sancho powoli, czego się tak unosisz? Ta dama przybywa z daleka, szukając mnie, jest hrabiną i dlatego nie może należeć do tych, o których twój aptekarz wspomina. Dama, SługaWprawdzie hrabiny służą niekiedy, lecz tylko przy królowej lub przy jakiej cesarzowej, a same prócz tego posiadają dwór swój własny.	Nie, nie, odchodzę już, uciekam; wierzę w ciebie, pani, bo pragnę mieć zasługę w poświęceniu mojem dla ciebie, choćby nawet miało być ono głupotą, żegnaj mi pani, żegnaj!	I cyganka się już do mnie jakaś dwa razy przywlokła, dziwy mi prawiąc... Nie śmiem wyjść już na cmentarz.	Doprawdy nie byliśmy tam nigdy. Co za szkoda, że idę dziś z Dorą i panną Black mierzyć buciki, moglibyśmy już dzisiaj zwiedzić piwnicę.	To nie koniec, to początek! zobaczymy jak na tém wyjdą najezdnicy, a jak my.	Jakaś ty zabawna! Czy myślisz, że i ja nie przypuszczam tego?... Nauka mówi mi, że mam suchoty płucne, gardlane, nawet kiszkowe... Ale nadzieja niekiedy ostrzega, że mogę się mylić i że istnieje jakaś tysiączna część prawdopodobieństwa, iż nie tylko odzyskam zdrowie, ale nawet będę mógł pracować...	O! nie lękaj się, nikt ci jéj tu nie zbałamuci. Trzeba tak wielkiego męztwa jak twoje, aby się ważyć na takie szczęście.	E, co go obchodzą jakieś władze On sobie z nich kpi! Niech go tylko spróbują doścignąć! Jego jacht to nie okręt, to ptak! Gdy fregata zrobi dwanaście węzłów, on zrobi o trzy więcej; wreszcie w razie potrzeby, gdzie by tylko nie wylądował, czyż wszędzie nie znajdzie przyjaciół?	Ależ nie Zamierzam tylko na kilka dni zatrzymać się w Hongkongu.	Co to za gęsia idylla? Spać nie mogłem przez nią	Kazałem ci wyrzucić tego psa, dlaczego nie słuchałeś, co?	Oo! co ta Małgochna! Na święty Michał będzie trzecia jesień, jak Małgochna na księżej grudzina księżej grudzi charakterny. była baba Ale Jagienka po niej poszła, jenojeno (daw.)	Biedna Luiza ona jest panu tak życzliwa! Byłam powiernicą przyszłości, jaką dla pana marzyła; byłaby wiele zniosła, ale jakże pan ją zranił, odsyłając jej listy! Możemy przebaczyć okrucieństwa; zawsze są one dowodem pamięci; ale obojętność!... Obojętność jest jak lód podbiegunowy, ścina wszystko. No, przyznaj pan, straciłeś prawdziwe skarby z własnej winy. Po co zrywać? Gdyby nawet pańska ambicja ucierpiała, czyż nie chodzi tu o przyszłość, o nazwisko, które ci trzeba zdobyć? Luiza myślała o tym wszystkim.	Waszmość wydajesz mi się być nie tylko znamienitym oficerem, ale i rozumnym człowiekiem, a mnie mój urząd nakazuje patrzeć, słuchać, o racje wypytywać; mów więc waszmość choćby najobszerniej i nie obawiaj się znużyć mej cierpliwości. Owszem, jeśli zgłosisz się kiedy do służby cesarskiej, czego ci najmocniej życzę, znajdziesz wasza mość we mnie przyjaciela, który cię wytłomaczy i racje twoje powtórzy, jeśliby ci za złe twoją dzisiejszą służbę poczytać chciano.	Rzuca się na niego z dziesięciu aresztantów i zaczynają bić straszliwie, i biją dopóty, dopóki nie straci przytomności, to jest prawie na śmierć. Wtedy kładą go na narach i przykrywają półkożuszkiem.	A nie! tylko... tylko... sama pani kasztelanowa widzi...	A!... nareszcie... teraz spokojny jesteś, że nas nikt nie usłyszy i mam nadzieję, iż wyjawisz nam swą tajemnicę.	Mnie nie wypada... Ja i Femcia wolałybyśmy umrzeć aniżeli robić mężczyźnie tego rodzaju awanse... Ale pani, która była tak dla nas dobra, tak pielęgnowała tę miłość dwu istot, niewątpliwie steworzonych dla siebie...	Nic nie wskóra! Wszystkie postanowiły, całą gromadą, prawo mają...	Nie, jaśnie panie.	Nie.	Uważam, że nie zerwałeś stosunków z rodziną!	A gdybyś wśród pięknych młodych ludzi, jakich poznasz, znalazła takiego, który by ci się podobał, nie mogę być tak autorytarny i...	Grillo, do usług Waszej Ekscelencji we wszystkim, na co regulamin dozwala.	Jak to? Czym ci, panie, nie powiedział, żem czynił śluby za twoje zdrowie?	Kto go tam przepędzi! Nie bój się, gruby kark, wytrzyma!	Ojciec jej słucha i stryjek jej słucha. Wszystkim jest. Alboż nie tak się zawsze dzieje, jak ona zechce?	Ja o Wokulskim?... Nic o nim nie sądzę, wyjąwszy chyba to, że szuka rozgłosu i stosunków.	Nic się nie stało jeno miłuje jedną dwórkę księżny i rad by ją jako najprędzej uwidzieć.	Niedawnoście panowie utrzymywali, jeżeli mnie pamięć nie myli iż boleść jest dobrą dla geniuszu piastunką.	Więc my jedziemy brekiem do tych dębów i tam zjemy, co Bóg dał, a kucharze przygotowali. Następnie brek wróci się tu po pana Wokulskiego...	Co za sekret!... Przed rokiem dokończyłem pomiarów i rachunków odnoszących się do wielkości ziemi...	No! no! klepiąc go po ramieniu i uśmiechając się odezwał elegant: to i to były żarty, waćpan się na tem nie znasz... Da się ile należy, zgoda! mniejsza o to.	Otóż ja argumentowałem raz przeciw diabłom z piekła i zapędziłem ich w kozi róg i mysią dziurę. Dlatego może pan być pewny, że co się tyczy tego pysznego Anglika, jutro posika się szczerym octem w oczach całego zgromadzenia.	Niechaj zaczeka. Zaśpiewa nam przy obiedzie hymn do Apollina. Wokół jeszcze zgliszcza i popioły, a my będziem słuchali hymnu do Apollina! Na gaje Pafijskie! Gdy cię widzę w tej Coa vestis, zdaje mi się, że Afrodyta przesłoniła się rąbkiem nieba i stoi przede mną.	Ciężar mi zdjąłeś z serca, bo myślałem, że książę wojewoda i ze mną podwójną grę prowadzi.	Cóż ja mam paniom poradzić, co?...	Komuż to?... I za co?...	Powiedzże, Michale, co mnie pozostaje więcej, jak habit?...	To tam, na Place de la Nation?	Przysięgam ci to. Moi przyjaciele udali się w automobilu wraz z twoim ojcem do innego miasta prowincjonalnego. Jutro rano o siódmej, jeśli artykuł w „Grand Journal” będzie taki, jakiego od ciebie żądam, zatelefonuję do nich i wypuszczą twojego ojca na wolność!	Tak się nazywa najstarszy z parobków, co dozór ma nad żniwem, orką, siejbą; nieco karbowykarbowy (daw.) grzecznościowo, uprzejmie. się go zowie gospodarz. Pan miecznik, zawdyzawdy (daw.)	Ano ta	Ile oskarżony ma lat? Na to pytanie oskarżony odpowie?	Muszę pić, bo to są przecież oficjalne zaręczyny siostry.	Jego się da do tego małego pokoju	Lecz czyżem się terminalnie do bywania zobowiązał?	Pani, czy pani dobrze się namyślila? Pan Julian tak panią kocha!	Za to ja mam zaniżone podatki. Córka, Matka, RodzinaCo u twojej mamy?	Dziwnie pan smutny jesteś i zdawać się może, że już o wszystkim dobrym zwątpiłeś	Dzięki Bogu! Stanie się więc zadość prawom boskim i ludzkim, słusznym żądaniom rodziny i starego króla.	Ja przyszedłem przecież	Mnie?	Mówiłeś, żeś ją spotykał? Mógłbyś ją odszukać, mnie to raczej przypadek w tym posłuży.	Nietęgo, ale mogę ryzykować.	No, tak... In nomine Patris et Filii, et Spiritus SanctiIn nomine Patris et Filii, et Spiritus Sancti (łac.) dokończył powstrzymując śmiech knecht.	Skąd to pytanie? Do czego pan zmierza?	Tak Dlaczego zrobiła pani to zestawienie?	U ciebie córka, u mnie syn... niechaj jak toj kazau, boska siła przezwycięży czartowską siłę...	Właśnie i jestem pewien, że już wam to minęło. Prawda?	Zdziwiony jestem widząc panią zasmuconą i poważną.		A wy głodne pyski, lurę dostajecie zamiast kawy.	Ano... niby to prawda!	Długo siedziałeś.	Force majeureforce majeure (fr.)	Hop! hop!...	Hula, żyje nad stan i wpada w długi. Zobacz no pan w niedzielę takiego ryfusiaryfuś	I przez ten czas... bywałaś tutaj	Ile masz statków?	Jak to niesprawiedliwy!	Kto ów oficer?	Moje uszanowanie, panie baronie.	Nieznanemu ofiarodawcy	Odwilga będzie.	Opuszczam was, droga Paulino.	Panie Andrzeju	Patrz no! Jest to jakby obrazek przedstawiający narodziny jakiejś religii... oto pierwszy mistrz i pierwszy uczeń. Czy to buddysta?	Po cóż walczyć?	Powiadał kiedyś w karczmie borowy, że ktoś im szkody czyni...	Pójdę wszędzie z tobą.	Sam.	Skąd wiecie?	Sumka niczego sobie, Sebastianie. Carrai! Gubernator chce zobaczyć trupa.	Taki los! A kto go zrobił?	To jest on, rękami w. ekscelencyi; is fecit cui prodest, jako adwokat pamiętam prawniczy ten aksyomat. Watzdorf mu pannę bałamucił.	To moja siostra!	To te łajdaki, ciury Campirealich	Widzisz oto łąka, a to	Wielkie nieba! Cóż to znaczy?	Wiem, ojcze.	Wierzy pan dziennikom? Pan?	Więc gadaj, dlaczego uciekłeś z domu?	Więc?...	Żeby choć tyle. Żeby Skóra i kości to dużo.
Nie sprzeczaj się, Kotlicki! Ja ci powiem, że publiczność jest głupia, ale i ci jej pastuchy jeszcze głupsi!... A to na co chcecie, żeby chodziła podziwiać, przecież to niema sensu! Teatr obecny, czy to będzie Cabińskiego, czy warszawski, albo „Komedyi Francuskiej” mówił przez stół Topolski do Kotlickiego, uśmiechającego się ironicznie.	Duch kontrawencji to znaczy duch... taki... to jest... co to ten... no duch... O Boże, kiedy nie wiem... taki duch, co to nie lubi... eh, pan już rozumie dobrze.	W najgorszym razie opowiem o tym sahibowi Yanltlingowi, który jest człowiekiem hecownym, to się uśmieje do rozpuku. Nie wyrządzamy żadnej krzywdy sahibom, których znamy. Ci zaś biją kapłanów. Nastraszyli nas, więc my w nogi! Kto tam wie, gdzieśmy pogubili pakunki? Czy myślicie, że sahib Yankling pozwoli, by policja nizinna rozbijała się wszędzie po górach i przeszkadzała mu w łowach? Ładny to kawał drogi z Simli do Chini, a jeszcze dalej z Chini do śmietnika w Shamlegh.	Wprost zdumiewam się, jak mogłem nie odkryć wcześniej twojej kobiecości. Jesteś tak fenomenalnie, tak uderzająco kobieca... Właśnie dlatego to mieszkanie zaczyna mi przypominać dom.	Widzę tu na sali kilkunastu wybitnych i doświadczonych lekarzy i  zapytuję ich: zasługa to Kosiby czy jego wina?!... Zapytuję ich: czy sam fakt, iż tylu niebezpiecznych operacji dokonał ktoś w tak straszliwych warunkach, świadczy przeciw niemu czy za nim?!... Czy za to, właśnie za to ma dostać cztery ściany więzienne, czy wart jest sali operacyjnej z porcelany i szkła?!...	Albo ja wiem? Panna Dorota musi przecie znać to, że kogo się miłuje, tego się odgaduje. A co panna na to?	Alboż to cierpienie? podchwyciło dziewczę... Ręczę cioci, że ja o nim do zgonu myśleć i kochać go będę; czemuż on nie ma mi się wypłacić wzajemnością!	Jak to dobrze, że ja jutro wyjeżdżam Już bym tu nie zasnęła.	Jesteś dziś struta i cierpka dlatego, że nie możesz opływać w zbytkach, biedaczko! Poczekaj, jak zrobię majątek, to będziesz miała powozy, lody, trzewiki na wysokich obcasach, bukiety i rudych kawalerów do tańca.	A no to stracimy, psiakrew, i nic więcej	Ale dokądże to jedziecie, bez ładownych wozów, mułów i orszaku	Dobrze pani wie dlaczego. Obawiałem się, że pani będzie z tego  niezadowolona. Nie chciałem się narzucać. Zostać tu po to, by być  uważanym za intruza...	Nazywają go tutaj tuanem Jimem. To jakby się mówiło: lord Jim.	Nie, przypomniało mi się tylko, co mówiła pani Stefania dzisiaj rano, podobno wczoraj w teatrze mówiłeś jej, że nie umiesz flirtować z Żydówkami, że to rodzaj kobiet, który na ciebie nie działa. Mówiłeś tak?	Owszem przyznaję panu rację, Ale czyż to zmienia sens sprawy?	Wokół bezbrzeżne pustynie To straszne! Ani miast, ani wiosek, ciągłe koczownicze życie na wózku!	A cóż ty tu masz do pozwalania lub nie? Czyż to nie jest wyłącznie moja sprawa?	Co ty się tak dopytujesz o to, Lucysiu?	Mój chłopcze pozwól mi wierzyć, że to świnie!	Nie, panie Franciszku! Propozycji pańskiej przyjąć nie mogę. Nie przez wzgląd na nas, czy na dziecko. Kochamy dzieci, kochaliśmy jego matkę i cieszylibyśmy się, mając w domu to maleństwo. Ale chodzi mi o pana.	Wasza Wysokość doskonale zrozumiała położenie. Grozi nam obu, pani i mnie, największe niebezpieczeństwo. Wyrok na Fabrycego nie jest odwołany; w tym samym dniu, w którym zechcą się mnie pozbyć, a panią znieważyć, wtrącą go z powrotem do więzienia. Nasze położenie gorsze jest niż kiedykolwiek. Co się tyczy mnie osobiście, wychodzę za hrabiego! Osiedlimy się w Neapolu lub w Parmie. Ostatnia niewdzięczność, jakiej hrabia padł ofiarą, w zupełności zbrzydziła mu politykę; ja zaś nie radziłabym mu tkwić w tym bagnie, chyba żeby mu książę dał ogromną sumę. Pieniądz, Kradzież, Polityka, DwórPoproszę Waszej Wysokości o pozwolenie wytłumaczenia jej, że hrabia, który miał sto trzydzieści tysięcy, obejmując urzędowanie, posiada dziś zaledwie dwadzieścia  tysięcy renty. Próżno nalegałam nań od dawna, aby myślał o sobie. Podczas mojej nieobecności wytoczył sprawę generalnym dzierżawcom księcia, którzy byli złodziejami; hrabia zastąpił ich innymi złodziejami, którzy mu dali osiemset tysięcy franków.	Niewiem, ale wiem, że jej łzy na moją duszę padają, jak rozpalony żar.	Albo ja wiem co?!... Choć zaczyna mi się zdawać, że ludzki umysł, w którym możliwe są takie pojęcia, składa się nie tylko z fosforu i tłuszczu...	Bo pierwszego człowieka Pan Bóg ulepił z gliny, więc i zbiór wszystkich jego potomków jest niczem innem, tylko gliną. Czyń co chcesz, miłuj jak tylko możesz, spłoń choćby na jego ołtarzu z duszą i ciałem, a nie dokonasz, aby stała się bóstwem doskonale pięknem, szczęśliwem i	Jakim sposobem staję przed tobą w postaci widocznej, którą możesz rozpoznać, tego nie wolno mi powiedzieć. Wiedz, że zbliżałem się do ciebie niewidzialny często, bardzo często...	Słuchaj, coć powiem: jedna jest tylko rada, aby żadna żywa dusza nie dowiedziała się nigdy, że prawdziwa Jurandówna była u nas.	Dzień dobry! Nie boisz się łazić po takich sztyrmach? Dojrzałem cię z daleka i spieszno przychodzę sprowadzić cię z tej skały.	Nie ustąpię, aż mi pani powie, o co proszę: gniewa się pani na mnie?	Sądzę, że wspomnienie przykrego wypadku, o którym mówisz, panie margrabio, powinno już było zatrzeć się w pańskiej pamięci i nie stać na przeszkodzie memu szczęściu.	A widzisz! nie mówiłem ci?	Bez pieniędzy nic rebelia nie wskóra.	Czy nie ma nic więcej na latawcu?	Gdy ja jestem u steru, mojemu statkowi nic nie zagraża.	Gdy mówisz ze mną! Ale ja o nią nie jestem wcale zazdrosną, ani o twoją Apollinową piękność; tylko, tylko jéj, niecierpię i ciebie, Angelo, nienawidzę...	Kusz, M’Turk! Nie ty jesteś głównym prefektem.	Nic nie szkodzi. Niech pan Jan zejdzie: napije się pan Jan wódki i ja coś zjem, bo stara chciała dać herbatę, ale się spieszyłam.	Nie chcę.	Nie masz Szwedów! nie masz!	Nie wiem jeszcze, kiedy pojadę.	Nie, nie.	Niech będzie! Nie szkodzi!	Oczywiście A o czymże miałbym mówić, jeśli nie o tym?	Ta coże znów zachciał? Ale przysięgam Bogu, jeżeli dziś nie idę na służbę...	A po co mnie mówić? Na pohybelże wam wszystkim!	Bo widzi pani, ja jestem jednym z głównych ajentów fabryki Wooda, machin i narzędzi rolniczych. Dotychczas podróżowałem po Ameryce, lecz w tym roku chcąc rozmówić się z panią podjąłem się komisów do Rosji. Interesa są tak pilne, że muszę wyjechać jutro; lecz wrócę tu za miesiąc i dłużej zabawię... A tymczasem mój adwokat pomoże pani do załatwienia formalności...	Mówiłeś przed chwilą, że ojciec jest chory.	Powiadajcie, co jest?	A czekajże! Toć ja poniekąd w tej sprawie przyjechałem. Co ty o Kmicicu myślisz?	A cóż, kochany dziadziu, jeszcze jedna cecha naszej sfery: robić sobie zabawkę z takich istot zabłąkanych wśród nas, mieć je za przedmiot żartów, ostrzyć na nich dowcip.	A po cóżeś tyla czasu stojałstojał (gw.)	Bardzo.	Co?	Jutro, przyjacielu Myślałem, że się ksiądz zgodził, abyśmy rozmowę o tym odłożyli do jutra.	Przez pół godziny, jakby chcieć, cały Belleville przepłynie. Osobliwie teraz. Noce ciemne, choć oko wykol.	Z Flemmingiem trzeba się zgodzić.	Że wyjeżdża natychmiast w ślad za owym listem.	A cóż robicie w takim razie?	A któż wy jesteście?	A! bracie miły, wiele on ich sobie sam przysporzył ale, prawda, i ludzie mu ich przynieśli wiele.	Ależ dajcie mi przynajmniej czas do namysłu.	Byłeś w Alzacji?	Chociażby.	Daj mi spokój, Mela.	Do BordeauxBordeaux	Do kogóż należy?	Dobrze, dobrze!	Druga z rzędu	Godeschal!	Ja ci kazałem zostać matką?	Jaka szkoda, czy musi pan koniecznie?	Katastrofę? Jaką?	Kto zrobił?	Laboga, a dyć ino la ciebie zgodziłem skrzypka z Woli i la ciebie namówiłem Kłęba, żeby dał chałupy, la ciebie, Jaguś...	Mam w kieszeni rękopis	Mały kieliszek, rzekł Presler, ochładza i pokrzepia.	Mercedes! Mercedes!	Możesz być ranionym...	Musimy tedy sobie poczynić obustronne zwierzenia Czy mamy zaraz zacząć?	Myłem!	Mów pan spokojnie: zmarłego, panie Merwig Zaczniemy teraz na nowo, panie Merwig. Ja wezmę sprawy w moje ręce.	Młynarz... wróci?	Narodził się dziś w tej pracowni nasz brat, którymu danem będzie dokonać więcej, aniżeli komukolwiek ze świata rzeczy. Chcę go więc przywitać dobrą wróżbą, radą i przestrogą. Do ciebie mówię, Misiu.	Niezadługo... może jeszcze przed wakacjami.	Nostalgia?	Palce!... Święty Piotr błogosławi palcami. Ilomaż palcami błogosławi?... Trzema: jednym dla Ojca, drugim dla Syna, trzecim dla Ducha Świętego.	Paryżanie tym bardziej!	Polecam ci baczność jak największą. Ja zaś wejdę dla obejrzenia powtórnego pokoju tej kobiety, która, jak się zdaje, ma samobójcze zamiary i której mam rozkaz pilnować.	Południowiec!	Przeproś się, przeproś, proszę cię Dlaczego ziewasz, gdy ja się męczę?	Przyjaźń, Władza, Strach, Artysta, Państwo, Sztuka	Przyjeżdżał marszałek dworu Ich Królewskich Mości...	Spodnie i pelerynę!	Sława Bohu!	Teraz wyszedł zameldować się policji, ale wróci...	Trochę, lecz wkrótce spadnie znowu!	W proporcji do całej Rzeczypospolitej słusznie!	Wiele i nic jednocześnie zawiera ta odpowiedź.	Wyszedł już?	Zatem udało się panu pod moją osłoną, przy mojej pomocy?	Zmiłuj się! opowiedz mi!
E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Jane Murdstone nie przerywaj mi z łaski swojej. Nieszczęśliwy ten chłopiec, panno Trotwood, był powodem nieprzyjemnych domowych zajść i niepokojów, tak za życia nieboszczki mej żony, jak i potem. Usposobienie ma ponure, buntownicze, jest porywczy, krnąbrny, niedający się nagiąć. Tak ja, jak siostra moja pracowaliśmy nad wykorzenieniem jego przywar, daremnie, niestety! Oboje też z siostrą jesteśmy tego przekonania, że obowiązkiem naszym było osobiście zrobić przed panią niewesołe to zeznanie.	Jakto nic? To nie te łzy co płyną za przeszłością, ja się znam na tem. Babunia nic mi nie utai.	Oczywiście, prawda co do joty A chociaż nie porzuci swego złodziejskiego zawodu, to istnieją przecie inne lasy, gdzie może chodzić w wolne, księżycowe noce... są lasy koło Skötterup i dalej ku północy lasy królewskie, dokąd wygodnie dotrzeć można.	Rozmawiałem z sahibem Creightonem i ręka przyjaźni po raz wtóry odwróciła bicz plagi. Powiada, że zmarnowałeś zupełnie sześćdziesiąt dni na wagarach, więc już za późno byłoby posyłać cię do jakiej szkółki w górach.	Zresztą Akademia, to jest salon, a Bergotte nie ma dosyć szlifu krzyknął pan Bloch, podczas gdy pan Nissim Bernard, zasmucony, pochylił ku talerzowi swoją pierścienistą brodę, godną króla Sargonu. Mój kolega, od czasu jak też nosił brodę, również kędzierzawą i granatową, bardzo był podobny do swego wuja.	Dzięki takim właśnie rzeczom pański naród utrzymuje swoją wyższość nad innymi Pan, szlachcic, potomek wielkiego rodu, posiadający znakomitą fortunę, postanowiłeś zacząć drogę do zaszczytów jako prosty żołnierz, to rzecz rzadka; potem jako generał, par Francji, komandor Legii, chcesz na nowo rozpoczynać terminowanie, mając tylko jedną nadzieję i jedną nagrodę: że kiedyś możesz się stać użyteczny dla bliźnich... O, panie hrabio! To naprawdę piękne. Powiem więcej: to wzniosłe!	A wiecież wy że Chrystus mocą poświęcenia sam jeden zbawił ludzkość?... O ileż więc świat by się udoskonalił, gdyby na nim ciągle były jednostki gotowe do ofiary z życia!...	Co tam u Pławickich? Nie byłem dotąd u nich, a tęskno mi do mojej złotej Maryni...	Pisałem o tym, com już kiedyś wspominał. Ja jestem prosty człowiek, panie von Borowiecki, to ja powiem raz jeszcze i prosto: dam panu tysiąc rubli więcej, wstąp pan do mojego interesu.	Więc to jeszcze dziecko... Niechże Nasibu da ci dla niej herbaty, ryżu, kawy i wina... Bierz, co chcesz z zapasów, a jutro przyjeżdżaj po nowe.	A może jest w tym jedynie interes papy? Może ja osłaniam tylko sobą jaką brudną czysto żydowską machinację? Może to wasza sugestia wspólna...?	Wy końskie łby wy się na tym nie znacie, ale ja stary, ja się znam. Pójdziem do Raszkowa, tam zataimy się w odojach i będziemy czekać. Przyjdzie orda do brodu, to naprzód przeprawią się małe zagony, jako to u nich zwyczaj, że czambuł stoi i czeka, aż mu owi dadzą znać, czy przezpiecznieprzezpiecznie (daw.)	Jakbyś tu na noc został, a rankiem miał ochotę, to jeżeli na ślusarskiej robocie rozumiesz się, poprawisz mi rewolwer. Zaciął się i kurek nie podnosi. Diabeł w niego jakiś wstąpił.	Traddles jest młodzieńcem przygotowującym się do adwokatury. Ta-a-k! Poczciwy chłopiec, tylko że sam sobie jest wrogiem.	A co to znaczy?	Ach, nie przypominaj mi tego!	Co ja widzę! W jaki sposób dostał się do moich notatek nasz pan Vaniek?	I chaldejscy także, a jednak i ci, i tamci sprzysięgli się przeciw nam... Nie ma prawdy na świecie, mój książę!...	I któż by to Hankę do pana Sapiechy odprowadził?	Mój kochany, ja dziwię się, że ona tu tak długo siedziała Przecież ta kobieta opuściła rodziców, ażeby darmo nie mieszkać i nie jadać u nich... Z jakiejże więc racji od was miałaby przyjmować dobrodziejstwa? Zresztą	Nie, nie! Nie trzeba. Zresztą już musimy pożegnać się. Mój tramwaj. Niech pan koniecznie wstąpi do mnie, gdy pan będzie znowu w Warszawie.	Nie, ojcze, żebym krzywdę przypomniał, tobym się zaraz wrócił i naprawił. Tak mi coś przyszło.	No, ale ten twój Gajkoś! Ja bym go, szelmę, pierwszego przypiekać kazał. Jeżeli to prawda, co on tam moim Wickom rozpowiada...	Nu, to stukła się jej tylko głowa, a reszta gdzie?...	Przedstawiam Michał Kaniowski, a to, znajomcie się zresztą sami.	To pani ma pralnię I zapewne dobrą pralnię, jeśli się tak ośmielę wyrazić.	To se nalej miskę krupniku. A o tu jest chleb.	W lamusie!... to dopiero!... A potem co?	Widzisz, Adelo, to jest właśnie tęsknota, wołanie o czyściejsze, lepsze, szlachetniejsze życie.	Została jedna trumna z tych, które robiono dla pobitych przez Juranda Każę ją tylko suknem obić.	A ty raku przeklęty... jak śmiesz burdy czynić po nocy? Zaraz mi się precz wynoś!	Ale z tą samą łatwością mógłbyś zmusić do rozluźnienia się większe masy? Wysadzić i unicestwić dom, miasto, ląd?	Biłeś się jak lew, Czandauro. Marankagua jest podłym zdrajcą, ale  dzielnym wojownikiem. Mało kto sprostał mu w walce wręcz. A jednak  wytrąciłeś mu nóż z ręki jak dziecku.	Cicho! Nic o tym. Powiesz Fredrowi, żeś mnie zdybał w Lesku, gdziem przyjechał do wojewody wołyńskiego, nie zastałem go w domu, tyś zabrał tam ze mną znajomość, a żem znał twego ojca, żem krewny Mężykówny, pierwszej żony jego, przyjechałem do ciebie w gościnę.	Co się stało? ogień czy co?	Co znowu jegomość czepiasz się?... Przecie mówiłem pacierz...	Co? co porzucić?	Czy przypominasz sobie jeszcze, co gadaliście wówczas... w izbie czeladnej... o siostrze leśniczego?	Czy to on wspominał panu o tym?	Czy wasza dostojność wiesz, co się stało w zajeździe „Pod Okrętem”, u brata naszego, Asarhadona?...	Cóż pan profesor na tę wróżbę?	Dlaczegóż to niespodzianka?...	Do pana; wszakże pan ciągle zajmujesz się panią Stawską?...	Dziś?	I niech chodzi piętami do góry!	Jakaż to? Cieszyć nas będzie, jeżeli potrafimy usłużyć waszmości.	Jesteś z Marsylii i w dodatku jesteś marynarzem... a pytasz mnie, gdzie płyniemy?	Królewiczowa, zszedłszy na kurfirsta żonę i pozbawiona królewskiéj korony, podobno temu nie rada.	Kto w tym kraju koronę nosi, niewyczerpaną winien mieć przebaczenia gotowość, przeto i tobie, zwłaszcza żeś w Jasnej Górze i nam w drodze wiernie służył, a piersi nadstawiał, gotowiśmy winy odpuścić...	Mniej niż innym! bo dla nich ludzie zabawkami.	Niech pan przyjdzie Pies będzie, ale w takim razie jestem zmuszony prosić o zaliczkę trzydziestu koron.	O!... Ale mniejsza o nich... Panno Magdaleno, prawdaż to, że pani wychodzi za Krukowskiego?...	Odprowadziłam na górę moje panienki i chcę prosić, ażeby pani pozwoliła im jeszcze jutro pożegnać się ze mną.	Owszem, wspominał, że nie szła stryjowi karta.	Skąd to przypuszczenie? Przecież nie popisywałem się odmianą słowa „kochać”. Czy babunia myśli, że to by szło gładziej?	Staś będzie o tym pamiętał i Dinah także.	Słyszałem od innych, przerwał Gaczycki, że dziecię to zostało pani podrzuconem, i że pani, przyjąwszy je niby za wnuczkę po utraconej siostrzenicy, wychowujesz je z troskliwością prawdziwej babki.	To chyba cudem i twoją modlitwą mój ojcze	Toż ja nim jestem przecie.	Więc czemu tak postępujesz?	Właśnie, w tym rzecz Pomyśl i daj mi dobrą radę.	Za waszą opinję o Kuzyku. Dzielny chłop. I doskonały wykonawca. Pewno czytaliście, że go aresztowano przy likwidacji łamistrajków w fabryce „Niwex”? Pierwszorzędnie to przeprowadził. A pozatem wykręcił się doskonale.	Zgoda, ale pod jednym warunkiem. Z góry uprzedzam, że warunek ważny i... może trochę dziwny.	Żebyś pan pocałował psa w nos.	A jednak wrócę!	Ano stracę... stracę.	Bo wiesz, że dowodzisz niesłychanie!	Chociaż my chamy, ale synki nasze będą szlachta, bo się z waszych panienek porodzą!	Czego?	Czy będzie wolno biednemu Gonzo wśliznąć się za Waszą Ekscelencją?	Czy moglibyście wrócić?	Dlaczego zażyłaś nowidrynę?	Dzień dobry!	Gdyby nie wariacka o Orgaza troska, już bym cię zabiła, rajfurze-braminie! Wiesz, kto Ewarysta?	Głowbicz z podjazdem!	I długo pani uczyłaś się?	I mnie szukałeś?	Kogo?	Konfitury...	Nic...	Nie przed panami Billewiczami i nie ze strachu, jeno się tam przenoszę z roztropności, abym więcej przeciw tym zbójom mógł ze świeżymi siłami dokazać.	Nie wiem. Kiedy?	Nie.	O czym mówisz?	O! I znowu mnie upokarzasz!	Oj, i ja chytry, bat’ku.	Planchet!...	Po nabój!	Przyrzekamy	Rozkaz.	Rozkazujcie, miłościwa pani.	Rozmawia z nią Janowa?	Ty nigdy nie bałeś się mnie, Żabusiu	Urlop.	Więc się z nią żeń	Zajdziem,	Zbierz sobie towarzyszów.	Znali się wcześniej?	Zostawiłem dom cekhauzemcekhauz (przestarz., z niem. das Zeughaus: zbrojownia)
Bo waść, swoim wojennym humorom i fantazji dogadzając, wojujesz i wojujesz, a ona tam lacrimislacrimis (łac.) odpowiedź. czekając. Czego by inny nie uczynił, ale już by dawno mnie wyprawił, mając w sercu afekt prawdziwy i nad jej tęsknością zlitowanie.	Chcę, ale moja natura jej nie znosi.	Och! Przebaczyłam jej. Zresztą, słówko jest bardzo dowcipne. Kto wie, mnie samej może zdarzyło się smagać bardziej jeszcze okrutnymi ucinkami biedne kobiety równie czyste jak ja.	A po co jej to mówić?	Ależ nie!... Oświadczyłem się pannie Ewelinie Janockiej, wnuczce prezesowej... Nie pamięta jej pan? Była u hrabiny w tym roku na święconem, nie zauważył jej pan?...	Tak, pod Ilahabadem leżałem sobie spokojnie w czarnej wodzie, nie fatygując się zgoła robotą. Było w czym wybierać; można było dwudziestu pominąć, by pochwycić jednego. Co najprzyjemniejsze, to to, że Anglicy nie byli tak nadziewani klejnotami, bransoletami i nagolennicami jak dzisiejsze kobiety w tych stronach. „Kto lubuje się w błyskotkach, będzie miał stryczek za naszyjnik” powiada przysłowie... Wszystkie krokodyle we wszystkich rzekach spasły się wówczas ogromnie, ale los chciał, że ja spasłem się najwięcej. Wieści głosiły, że Anglików zaganiano gromadkami ku rzekom, i (klnę się na Lewą i Prawą Odnogę Wajngangi!) było to chyba prawdą! Im dalej posuwałem się na południe, tym bardziej upewniałem się co do prawdziwości tej pogłoski. Tak to z prądem rzeki dopłynąłem aż poza Munger, mijając wielkie mogiły, co patrzą w wodę...	KsiądzOtóż ja jestem sam, żyję sam! Mam wprawdzie suknię, ale nie mam duszy księdza. Lubię się poświęcać, mam ten nałóg. Żyję poświęceniem, dlatego jestem księdzem. Nie lękam się niewdzięczności, a jestem wdzięczny. Kościół jest niczym dla mnie, to idea. Oddałem się na usługi królowi Hiszpanii; ależ nie można kochać króla Hiszpanii, jest moim panem, unosi się wysoko nade mną. Pragnę kochać moje stworzenie, ukształtować je, ulepić na swój użytek, aby je kochać jak ojciec własne dziecko. Będę się rozpierał w twoim kabriolecie, mój chłopcze, będę się delektował twymi powodzeniami u kobiet, będę sobie mówił: „Ten piękny młody człowiek to ja! Tego margrabiego de Rubempré ja stworzyłem i wprowadziłem w arystokrację; wielkość jego jest moim dziełem, myśli mą myślą, milczy moim milczeniem albo mówi moim głosem, radzi się mnie we wszystkim”. Ksiądz de VermontVermont, Mathieu-Jacques de, zwany księdzem de Vermont (1735–1806)	Co to jest musicie? głupcze jakiś! odpowiedział zimno radca, ja cię tu nauczę tak gadać do mnie; idź mi zaraz precz! i nie śmiéj nawet ust otworzyć o tem.	O, nie! Posłuchaj Już krew we mnie ostygła, więc pozwól, że ja tam pójdę! Niewielu będzie śmiałków, którzy będą mieli ochotę wydalać się z domów, gdy mnie zobaczą! Toż mi nie pierwszyzna siedzieć w klatce... a nie przypuszczam, by chciano krępować mnie powrozami.	Ale gdybyście osądzili, iż lepszym jest dla mnie zostać, tak jak jestem, nie szukając nowego stanu, wolałbym wówczas nie żenić się zgoła.	Tak, ale jakże tu zostać w takiej sytuacji: bez długów, czysty, a nieżonaty. Zważcie: powiadam czysty, do kroć diabłów! Bowiem, gdybym był tęgo zadłużony, moi wierzyciele troszczyliby się aż nadto o moją Wielebność. Ale, będąc wolny od długów, a nieżonaty, nie mam nikogo, kto by się o mnie zatroszczył i żywił dla mnie taką miłość, jaka, wedle tego co powiadają, istnieje w małżeństwie. I gdybym przypadkiem popadł w chorobę, Pan Bóg wie, jakby mnie tam pielęgnowano. Mędrzec powiada: „Tam gdzie nie ma kobiety (rozumiem, matki rodziny i prawnie zaślubionej), tam choremu licho się dzieje”. Widziałem jawne dowody tego na papieżach, legatach, kardynałach, biskupach, opatach, przeorach, księżach i mnichach. Owóż w tym tkwi złego główny korzeń.	Mówię tylko dla przykładu. Każdy z panem zechce robić interes i pan możesz prędko stanąć na mur, więc po co panu ryzykować z Borowieckim? On jest mądry, bardzo mądry kolorysta, ale on nie jest macher. Po co on gada po Łodzi, że trzeba uszlachetnić i podnieść produkcję łódzką! To jest bardzo niemądre gadanie! Co to jest uszlachetnić produkcję? Co to jest zawołał mocniej ze złością. Żeby on myślał jak taniej produkować, gdzie nowe rynki otworzyć dla zbytu, jak podnieść stopę procentową, to byłoby mądre, ale jemu się chce reformować przemysł łódzki! On go nie zreformuje, a może łatwo kark skręcić. Żeby to nie szkodziło nikomu, nikt by i słowa nie powiedział. Chcesz ryzykować złam sobie ząb. Po co jemu fabryka! Knoll chciał mu dać dwadzieścia tysięcy, a to śliczny grosz, ja tyle może nie zarabiam. Nie chciał, jemu się chce fabryki, jemu się chce „uszlachetniać produkcję”, jemu się chce psuć interesy Szai, Zukerowi, Knollowi, całej bawełnie łódzkiej. A wiesz pan dlaczego? Żeby Polacy mogli powiedzieć: Wy robicie tandetę, szachrujecie, wyzyskujecie robotników, a Borowiecki, a my prowadzimy interes porządnie, uczciwie, solidnie!	Cicho matka! Jaśnie pani tak każą, to słuchać, jak Boga tego kocham, a nie to jeszcze powie: pszoł wszyscy i basta!	Głuptasku! Kto raz go zobaczy, ten nie może już żyć. Jak więc mogłem go widzieć?	Przenigdy! Ja nie chcę!	Teraz nie mogę... Za dwa tygodnie jak powrócę, powiem pani wszystko.	Więc co ja mam począć i dokąd iść z Nel?	Bek koźlęcia rozbestwia tygrysa! Czekajże, musimy zrobić cię ładnym. Gdzie on ma przybory do golenia? (Campbell powiedział.) Beetle, przynieś trochę wody. Turkey, rozrób pianę. Będziemy cię golić, Seffy, więc radzę ci leżeć spokojnie, żebyś się nie zaciął. Myśmy jeszcze nikogo nie golili.	O nie, ja nie potrafię! Jestem za gruba i nie wiem, jak się wziąć do tego. Ty bądź księżniczką.	Ale czy godzi się nie brać ich pod uwagę?...	Arnoldzie z Trevilu! Rycerz nie obraża słabszych. Obrażając go, uznałeś go za równego sobie. Idź tedy i walcz!	Bo nieszpory już dawno się skończyli. A pan Franciszek to chyba nie myśli, żem głupia.	Cóż kiedy tak słabego charakteru?	Dawać prędko inną, bo nie mam czasu!	Dopiero wpół? a ja musiałam podnieść firaneczki, żeby mieć bodaj odrobinę światła. O wpół do piątej! Na tydzień przed dniami krzyżowymi! Och, moja dobra Franciszko, musi widać Bóg bardzo być na nas pogniewany. Bo też dzisiejszy świat za wiele sobie pozwala. Jak powiadał mój biedny Oktaw, zanadto zapomniano o Panu Bogu i on się mści.	Jak się masz, kawalerze? Takeś mnie nagle opuścił, żem myślał, iż skrupuły w tobie od moich słów rebelizowały, i nie spodziewałem się widzieć cię więcej.	Jak to nie ma?	Juścijuści (gw.) on na to tu: od razu widać; od razu można poznać., że uczył cię Campbell! Dobrze by się na tym świecie działo tego rodzaju łotrom, gdyby za krzakiem wrzosu nie taił się chłopak ze strzelbą! Ale nie o to tu chodzi. Nuże do tego, co on zrobił!	Mogę, ale wolę nie.	Mr. Mitchel, z jakiego powodu nie chciałeś pan zezwolić, bym obejrzał klejnoty?	Nic to teraz nie przynosi. Ale cudzego mi nie trzeba.	Nie bój się... Wszystkie te, co czyścowe męki cierpią... wszystkie. Pan Jezus odpuszcza je na ten dzień na ziemię, żeby swoich nawiedziły...	No, nie ma szczególnego powodu, by się obawiać. Musiałby chyba wyniknąć jakiś ostry zatarg, żeby aż zaczęli się dobierać do mojej skóry. Ale nie jest to ani przyjemne zajęcie, ani urozmaicone, ponieważ nigdy nie można nikogo złapać. Taki łajdak wdrapie się tylko na drzewo i szukaj wiatru w polu!	No, no, co się to nie wyrabia z ludźmi... I mnie by trza jechać do Antka.	Otóż, gdyś zadzwonił, bawiliśmy się w kotka i myszkę... Że był to jednak widok trochę nieodpowiedni do mego stanowiska, sądząc, że nadchodzi klient, dziewczęta umknęły, a ja sam udawałem zapracowanego. Teraz pewnie podsłuchują u drzwi	Sok ja też wycisnę!	Tak przynajmniej mówił pan podsędek memu ojcu.	Tak, mamo. Należą mi się gratulacje.	Tak.	U ciebie syn, a u mnie córka... Czemu nie ma być woli bozkiéj... będzie... tylko swatów przysyłaj...	Więc dobrze, przysięgam, że ucieknę stąd w dniu, w którym pani Sanseverina rozkaże, co bądź by się mogło zdarzyć do tej pory.	Że się przerzuca, to temu Tomciu winien. Jak był głupim drągalem, to robił, co wlazło. Wziąłże Tomciu kłaść mu w głowę mądrości i teraz mu się odechciało roboty. Zabrał się do nie swoich rzeczy. Książki czyta. A jakże... To uczony człowiek!	A dzieci?	A i my robimy już po trzy roki.	Ale bo...	Ale czemużeś waszmość aż do Baru wędrował?	Ale cóż to mój ojcze? jak się to odkryło?	Ale któż ich prowadzi? Któż najgłośniéj gada?	Babuniu! jakżeto trzeba miłować bliźniego jak siebie samego? zaszczebiotała znowu dziewczynka.	Chodźmy do Ekeby!	Cichojcie, Staszek. Przecie widzisz, że dziecko śpi.	Co myślisz o tych ludziach?	Co ty chcesz?	Co za on?...	Co?	Daj spokój, bo w wielkiej części winieneś wszystkiemu	Dlaczego? Cóż mi masz do zarzucenia?	Dlaczego? trzeba mieć odwagę nietylko swoich przekonań, ale i swoich wierszy.	Gorze im!	Głupiś ze swoim Osten! Nająłeś konie?	Jak myślisz, co to za statek?	Jestem muszkieterem tymczasowym jedynie	Kto jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać	Masz pani pieniądze?	Mało kto tą drogą jeździ	Możemy przecież tego uniknąć, szukając nieco dalej, a mianowicie poza obrębem archipelagu hebrydzkiego, gdzie otwierałby się przepyszny, swobodny widok na cały Ocean Atlantycki.	Nad czy pan myśli?	Nauka, Wiedza, Tajemnica	Niekiedy zdaje mi się, że pani ma słuszność...	No, a wy wszyscy coo?	No, to jest brat w Chrystusie. My, biczownicy, wszyscy się nazywamy „braćmi” i „siostrami”. O, niechże wam Bóg błogosławi! Niech przywróci wam dziecko, choćby tylko za to, że Wasyndze uratowałyście córkę od więzów pogańskich!	O, już.	O, z daleka, mospanie.	Och, przykrość! jakże! Ależ radość, łzy radości, nieznane szczęścieradość, łzy radości, nieznane szczęście	Oderint in saecula saeculorum oderint (łac.)	Ogień, Pożar	Pan Przybycki opuści X.! wyrzekła po chwili panna	Panie prezydencie, czy chodzi o coś poważnego?	Panowie, dajcie spokojnie przeczytać dzisiejszą gazetę... Faktycznie, kręcą cykorię pudami.	Poczekaj: dam ci po dzwonku.	Posłusznie melduję, że mi po pana feldkurata kazali przyjść.	Powiesz mu pan?...	Przy podobnych warunkach pani i panowie, zechcecie może poddać się chwilowo przewodnictwu tego, który chociaż niegodny, by go uważano za coś więcej niż zbłąkanego śród ludzkości przechodnia, jest jednak bliźnim waszym, wykolejonym z przyrodzonych swych przeznaczeń, ofiarą nagromadzonych a zawiłych okoliczności!	Rozgrzeją się w ogniu.	Szlachcic, Pieniądz zakrzyczał. mruczał w przestankach dyktanda.	Słucham.	Taaak? A, to źle. Ha, darmo. Poczekam w mieście, aż wróci. Pierwszy raz mi tędy droga wypadła, mówiono mi, że ta wieś to królewszczyznakrólewszczyzna (daw.)	To jegomość pan Stankiewicz...	To prawda, że Raszewski zatrzymał twoich Zagubionych?	W kim jesteś zakochany?	Waćpanna masz większą ochotę iść pod tę komendę...	Więzienie	Wprawdzie oczekują mnie w domu Franciszka, ale towarzystwo tego dziewczęcia jest mi milsze od pirackiej biesiady	Wszystko jedno, teraz na ciebie kolej!	Z córką? w las? No to cóż? niech idą sobie z Bogiem!	Za co? Takie to piękne, dobre, inteligentne!	Zabić czy zachować?	Znajdzie się a może nawet tędy będzie wracał.	Znaleźliśmy.	Zwolniony z wojska z powodu idiotyzmu
Sen... objawienie! Jeżeli... nie dobrze odgrywana komedia Kobietki, gdy chcą, umieją stroić się w skrzydła i tęczę. Cała zaś mądrość polega na tym, ażeby udając, że im wierzymy, brać kochane aniołki za to, czym są w rzeczywistości.	Co za pojazd, niech go licho!	Każ mi pilnować szambelana Watzdorfa daj mu anioła stróża, niech krok w krok chodzi za nim. Lecz że Watzdorf ma przebiegłości wiele, musisz dobrać człowieka, któryby potrafił uczynić się niewidzialnym, a umiał wcisnąć się wszędzie. Trzeba przekupić sługę i przetrząsnąć jego papiery.	Widzę, że macie rozum Czy uwierzycie: wszyscy ludzie, którzy tu przychodzili, pytali, czy będą mogli zdjąć tę nazwę z bramy na czas, gdy będą tu mieszkali. Odpowiadałam im prosto z mostu, że wynajmuję dom razem z nazwą. Dom ten nazywa się „Ustroniem Patty”, odkąd brat mój zapisał mi go w testamencie, i „Ustroniem Patty” pozostanie, aż ja i Maria nie umrzemy. Gdy się to stanie, następny właściciel może mu nadać jakieś głupie imię, które mu się spodoba A teraz może byście chciały obejrzeć dom, zanim będziemy uważały interes za ubity?	Nie dałby mi wiary gdybym to mu jedynie powiedział. Nieobecni zawsze sprawę przegrywają, zwłaszcza gdy są braćmi i gdy przybywają po piętnastu latach, zbrojni w niezaprzeczone prawa i upominają się o należne sobie miejsce. Nawet to prawo pisane, którym ludzie się rządzą, oświadczyłoby się przeciw nam, mimo wszystkiego, co mógłbym powiedzieć... mimo wszystkiego, co wiem	No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	Ale mój panie, odpowiedział opierając się trochę marszałek, chyba co w zamian odemnie przyjmniesz, to dar zbyt kosztowny.	Mój panie równość płci, to znaczy, że my mamy mieć te same prawa, co wy, oraz przywileje, które miałyśmy dotychczas. Wtenczas tylko, jako słabsze fizycznie, będziemy z wami zrównane.	To nic, zajmijmy się tem, co ważniejsze; później pomyślimy o mojej ranie, która zresztą nie wydaje mi się zbyt niebezpieczna.	Pochlebstwem chcesz mnie ująć, przyjacielu Czy myślisz, żem ja żądny władzy dla siebie? Wiem, ile ta władza trosk przynosi, ile wrogich ma umysłów, lecz jej pragnę dla Zakonu, który chciałbym postawić na najwyższym szczeblu potęgi. Jam Krzyżak z krwi i kości, dla mnie nieistnieją ludzie tam, gdzie krzyżacki miecz nie włada, a widzę, że im dalej odwlecze się moje mistrzostwo, tem trudniej mi będzie podźwignąć upadający Zakon, tem ciężej przenieść całą potęgę germańską na ręce krzyżackiego Zakonu. Tak, teraz czas zgnębić sąsiadów, za jakąkolwiek cenę zgnębić ich pragnę! Teraz jedynie przyjazna chwila! cesarze gryzą się o koronę, papież musiał opuścić Rzym i tam w Awinionie zamieszkać. Tak, teraz Zakon musi pochwycić najwyższą władzę i w swojej potędze zjednoczy wielkość germańską!	Trzeba wszystko przewidzieć Polacy będą się gniewać na mnie... a w gniewie pomiarkowania nie mają. Gotowi mi nawet to co mam a pozostawię zabrać; klejnoty, które przywiozłem z sobą, byłyby stracone. Wiele z nich mają dla mnie wartość pamiątek.	Nawiózł kupę drewna? Niech mu to wyjdzie na zdrowie.	To ci się śniło, synku. Zamknij oczka, a dobry niedźwiedź znowu przyjdzie.	To jest przykre, ale cóż poradzić. Trzeba się jakoś porozumieć. Już nasi ludzie zaczynają po trosze strzelać sobie we łby. Szkoda!	To patrz!	To są moje dawne marzenia, dotychczas, niestety, niespełnione.	Żal mi księcia Bumpo Boję się, że lekarstwa, których użyłem, w końcu przestaną działać. Sądzę, że jutro rano, po przebudzeniu, będzie tak samo czarny jak wcześniej. Właśnie dlatego nie zostawiłem mu lusterka. Z drugiej strony możliwe, że zostanie biały na dobre... Kto to wie! Nigdy nie używałem dotąd podobnej mikstury! Szczerze mówiąc, sam byłem w szoku, że zadziałała. Coś przecież musiałem zrobić, prawda? Nie mogłem przez resztę życia szorować królewskich kuchni. Były ohydnie brudne! Widziałem to nawet z okna naszej celi! Ale cóż... i tak żal mi Bumpa!	A co? To druga złota nowina, jaką ci przynoszę. Cieszże się, majsterku. Już krew zabitego nie będzie cię po rękach piekła. Już sumnienie po nocach nie będzie cię dezolowałodezolować (daw., z łac.)	Kto ma takie myśli jak ja, ten nie powinien by już żyć. Mam nieraz wrażenie, że względem ludzi czymś głęboko, głęboko zawiniłam i że należałoby ich prosić o przebaczenie. Ale jak to zrobić, gdzie, kiedy? Opanowuje mię to szczególniej, gdy mgła, deszcz, wicher. Wtulam się wówczas w pelerynę i siedzę, jak zawsze, bez żadnego zajęcia. Myśli lecą...	A cóż to ja koza, żebym się wilków miał bać? Wilk żołnierzowi przyjaciel, bo często się z jego ręki pożywi. Wzięło się też i bandolecikbandolet	Może ty niechcący skrzywdził kogo, a teraz przypomniałeś? Podówczas to człowiek nigdy zasnąć nie może!	Nic, nic nie o to mi chodzi.	Obejrzeli, pokiwali głowami i powiedzieli, że to blaga i kuglarstwo, którym poważna nauka zajmować się nie może.	Przychodziło mi to na myśl I tyś mi nic nie mówiła?	To ja, panie odburknął człowiek z zachodu	Czy myślisz, że i ja nie jestem nią?... Ja, na przykład, kiedy kłania mi się ten... sekretarz z poczty, odpowiadam mu z lekka, czego mama nawet nie domyśla się... I jeszcze ci coś powiem, ale... Madziu, to wielka tajemnica...	Ależ, panie z czegóż będziemy żyli przez cały czas doświadczeń? Mąż poniósł już wstyd aresztowania, może wrócić do więzienia, nie przybędzie mu przez to ani nie ubędzie, a jakoś wreszcie spłacimy nasze długi.	Bardzo przeszkadza. Siły ludzkie, fizyczne i duchowe, podobne są do kapitału, który możemy stale wydawać na rozmaite potrzeby. Jeżeli ktoś posiada trzydzieści rubli miesięcznie i wydaje takowe na żywność, mieszkanie, odzież, książki i wspieranie innych, to już nie ma na muzykę i teatr. Jeżeli więc młoda kobieta cały zasób rozporządzanej energii zużywa na wyczerpującą pracę umysłową, na troszczenie się o bliźnich, a nawet o systemy filozoficzne, więc skąd może mieć siły na kochanie się do szaleństwa?... Choćby ten ktoś był nie panem Norskim, ale aniołem.	Ja do was, Pietrze, wedle tej mojej sprawy, co ma być jutro.	Przecież nas nikt nie słucha Tą lalką kazaliście mi się bawić, albo raczéj daliście mnie jéj na zabawę, ale nie możecie żądać, abym się w niéj kochała! Waćpan wiesz najlepiéj, co jest nasz król... Piękny, dobry, niezdolny do niczego, mężczyzna	Sza!... nie mówmy o nim; to jest cały wszechświat: można go tylko rozważać, ale nie pojmować...	A co, nie mówiłam, że Dębicki jest hultaj?...	Ze wszystkich durniów, jakich zdarzyło mi się oglądać, nie licząc ciebie, Saltersie, ten człowiek i jego załoga są chyba najdurniejsi! Właśnie miałem mu powiedzieć parę słów prawdy o tym, co sądzę o takich, którzy niby zgubione dziecko tułają się i błądzą po morzu, a ty musiałeś zaraz wtrącić trzy grosze o tej swojej głupiej paszy dla bydła!	Co?	Słyszałeś, Gösto, co pastor ogłosił dziś z kazalnicy?	Kocham cię, mój synu Kocham cię i nie mogę ścierpieć, abyś tak wyzywająco przemawiał do państwa. Narażasz się, moje dziecko! Tam na górze, gdy mi pan ten powiedział, że wszystko odkryte, upewniłam go w twym imieniu, że się ukorzysz, przeprosisz, ustąpisz. Widzicie panowie, jak jestem pokorna, niechże moja przynajmniej wzruszy was pokora!	No, świetny pomysł! Jeśli tylko doprowadzisz go do skutku i będziesz rozsądny, wszystko pójdzie jak z płatka.	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Ależ nie! Ja dałbym dwa razy tyle!	Chciałaś historyjki miłosnej, przeto opowiedziałam ci coś, w czym nie brakło ni powodu do łez, ni niepokoju.	Nic gorszego spotkać mnie nie może.	Nie chcę się domyślać nic, a widzę iż przygotowujecie się jakby do jakiegoś salto mortale.	No, Baśka! Lecisz na mnie; dobrze, com się klamki chwyciła, byłabym runęła jak długa	One nie są do sprzedania.	Tak, jak ja. Słusznie! Noc jest przyjacielem człowieka. Jednym daje sen po pracy, drugim właśnie pracę najlepszą. Pracu­jecie?	Z korytarza wejdziemy małymi drzwiczkami; stary już dawno śpi, nie posłyszy.	Mylisz się pan pod tym względem najfatalniej geniusze żyją w tradycji, jakby były prawdziwymi osobami, żyją nieśmiertelnie w poezji ludu. Widzi je oko mieszkańca, jak ślizgają się lekkim krokiem po wybrzeżach Szkocji, jak przemierzają ruiny, jak unoszą się tarczą nad ogniskami rodzin swego kraju, ale widok ten dostępny jest tylko dla wtajemniczonych, tak samo jak zielony promień nie jest dostępny dla profanów.	A! bywajże zdrów. Wróciwszy pójdę do rodziców waszych i będę się starała ich pocieszyć w samotności, w opuszczeniu. Nie masz serca że nas tak porzucasz! o nie masz ty serca.	Ja wiem, że ja im wdzięczność winien, i postaram się wypłacić. Słusznieś waszmość zauważył, że siła tu dobrodziejów znalazłem!	No-o, ja bym potrafił A cóż się stało z waszą ołowianką? Czy umiecie węchem rozpoznać dno morza, czy też wasze bydło zanadto wam zatruwa powietrze?	A nie jesteśmy w stanie go zgasić!	A pan jaki ma interes do niego?	A potrafisz odnaleźć drogę z powrotem? Bo mnie się pomieszało.	A teraz nakryj się i leż. Tydzień poleżysz. Później zaczniesz wstawać.	Cóż robić? Trapić się nie należy, bo żeby i największe trapienie się, nic nie pomoże. Pan Korczyński twardy jest i dla biednych ludzi nieubłagliwy, ani słowa... i my jego znamy... Ho, ho! Dobrze na swoich skórach poznali... Ale, słyszę, syna ludzkiego on ma, wilkiem na ludzi nie patrzącego. Może on pośrzednikiem między ojcem a sąsiadami zostanie...	Dalibóg, nie... Nie słyszałem...	Do tego tygodnika?	Dobrze żeś Miłość Wasza, zażył rozrywki która mu się dawno należała, Dosyć nasz świątobliwy Biskup Waszą Miłość nastracha i nanudzi, gdy doma siedzicie.	I ja się cieszę. Jestem diabelnie zmęczony.	Idź spać, idź... między twoich Greków, pijanico aby z twej winy na nasze głowy grom nie spadł...	Jednak nie zapomnieliśmy imienia Twego; nie zapomnijże Ty i o nas!	Muszę, nocna robota we wszystkich oddziałach.	Na rany pańskie, tak że już u was źle, że srebra trzeba zastawiać aby dwór nie marł z głodu!	Nie dziwota! Gościem, którego mamy zaszczyt przyjmować, jest ni mniej ni więcej tylko sam Jang-Lat Sahib (głównodowodzący).	Nie idziesz?	Nie tak był wtedy ubrany!	Nie, nie, Jakubie! Nikt nie zyska na tym, jeżeli się zwiąże ze złym!	Tak ale tutaj będzie trudno, ponieważ nie mam ani kart, ani partnerów.	Tak, Norską Zna pani jej stosunek do naszego Stefana?...	Wszystko w porządku Odkręcone kółko zakopałem pod palmą. Czy przynieść?	A ci dwaj mężczyźni przyjechali z tamtej wiejskiej stacyjki	A kiedy pojedziemy w piątą podróż?	Bądź spokojna. Komuż go wreszcie powiem?...	Cała moja kasa, cały mój kredyt na pańskie rozporządzenie.	Chcę być czarnoksiężnikiem.	ChorobaChorzy są na śpiączkęśpiączka i zapadli na nią wszyscy, prócz tych, którzy przedtem pomarli na ospę. Został mi tylko ten jeden chłopak...	Gniewasz się, ojcze?... Czyliż chciałem zrobić tobie przykrość?...	Ich, Jude bin Kriegshetzer.	Ile par pani dobrodziejka każe odłożyć?	Jest jeszcze kilka słów, ale w miejscu rozdartym przez gałęzie. Trudno odczytać.	Już idę, panie dyrektorze.	Kuźnicki bór tutaj trzeba dawać pozór; niejeden się tu już z Majstrem, czyli Hetmanem spotkał.	Może pan ogłosić, że ekspertyza medyków sądowych stwierdziła niezbicie u kolekcjonera krwotoczną skazę, okrutną chorobę, która według zeznań przybocznych lekarzy Havemeyera toczyła organizm od lat szeregu i ostatecznie stała się wyłączną przyczyną śmierci.	Mówiłeś mi pan, że obrączka moja warta rubli trzy i pół, a dałeś mi cztery. Otrzymałam tedy pół rubla nadto.	Nasz przyjaciel	No cóż? Śpi!	Pojedziemy, Kokoszko, kiedy wieczorem, niby zbłądziwszy	Prawda jest rzeczywistością	Przecież choćby dlatego, że grałem w Weselu... powinien wiedzieć, kim jestem!	Szlachcic, Pieniądz zakrzyczał. mruczał w przestankach dyktanda.	Tak, a jednak przed lufą Azia miałeś chwilkę strachu: widziałem twoje oczy.	Tak, jeśli dopniemy swego Stary Séchard siedzi tu od kilku dni, zachodził badać nas o kwestie fabrykacji papieru; stary skąpiec zwęszył wynalazek i chce go wyzyskać, jest zatem nadzieja spółki. Pan jesteś adwokatem ojca i syna...	Tak, pani	W Indiach są zupełnie inne zwyczaje	Więc teraz ideałem pańskim jest Szlangbaum.	Więc wszystko mów!	Więc... Karol żartował tylko, upewniam panią, że żartował	Zajmij się w kantorze Kazimierza	Zapewne. Mam dużo zajęcia.	Żonisko zdrowe, ale biedna Franusia...
Mam ja coś w skrzynce, może się przyda Nastusia myślała, co one duchy muszą mieć brody, i przyniosła mi kiedyś jeszcze z dwóch kądzieli konopi. Obaj mamy jasne czupryny, tedy skręcić jakowe gały z ręczników i onymi kudłami powiązać, jak się położy na poduszce, to... zresztą po co się właściwie trapimy? Dziesięć dni Ambroży nie zaglądał do nas, to i dziś nie przyjdzie.	Nie pleć cóż to, źle jej będzie? Prosta chłopka, a wyjdzie może za jakiego szambelana i we wszystko opływać będzie. Niewinna istota! cha! cha! takie to mądre, że od razu zrozumiało swoje szczęście, i ona i matka; w to im graj; nie drożyły się wcale.	Nie denerwuj się, ja jeszcze nic nie powiedziałem. Ale powiem. Tytuł: Monologi! Dobry, nie? W różnych epokach faceci odcięci od świata i skazani na śmierć. Na przykład facet w sta­rożytnej Grecji kryje się przed tłumem w świątyni, w średnio­wieczu facet wtrącony do lochu, z ostatniej wojny mógłby być gość z ulicznej rozwałki, wiesz jeden z tych, co stali pod mu­rem, z zagipsowanymi ustami. Współczesną historyjkę sam sobie wymyślisz? Jest pomysł?	Nie, miss Campbell Nawet nie wiem zgoła, czy istnieje jakiś zielony promień. Doprawdy nie. Otóż i ja pragnę go ujrzeć. Ani razu słońce nie zajdzie za horyzont bez mojej obecności. I na świętego Dunstana, nie będę malował inaczej, jak tylko zieloną barwą jego ostatniego promienia.	A ty... czyś nie zapomniał niczego?	A tybyś chciała wziąć sama wszystko. Masz już po zęby, a najeść się nie możesz; to nawet grzech takie łakomstwo, Pan Bóg cię jeszcze za to skarze, zobaczysz...	Bieda nie z tego, że ojcowie nie chcą wam popuścić gospodarek a jeno z tego, że Lipce mają ziemi za mało, że narodu cięgiem przybywa, gdyż co starczyło za dziadków la trojga, musi się teraz rozdzielać la dziesięciorga.	Czemu? Ależ trzeba się nad tym zastanowić. A jeżeli pan Vautrin jest rzeczywiście owym Trompe-la-Mort? Kto wie, czy nie korzystniej byłoby wejść z nim w układy. Ale cóż? Chcąc od niego dostać pieniędzy, trzeba by go ostrzec, a on mógłby zemknąć sobie gratis. To dopiero byłby puff szkaradny.	Nie miej nas za twardych, drogie dziecko my jesteśmy tylko przewidujący. Lękamy się, iż któregoś dnia przełożysz może słodycze drobnej zemsty nad uciechy czystej przyjaźni. Czytaj TassaTorquato Tasso	Powiadam i mogę zapewnić Waszą Ekscelencję, że nie wyjdzie sam, tylko go wyniosą na marach.	Tego nie byłam ciekawa. Powie sam babci, bo oto idzie.	Za późno, za późno! kochany panie... Ale, ale, jeszcze maleńka prośba: Nie mów nikomu, żem tu był; szczególniej nie mów u pani Wizbergowej lub Szwarcowi, jeżeli ich będziesz widział kiedy.	...Jakżebym ja nie miał przebaczyć którym jest nie tylko chrześcijaninem, ale i zakonnikiem? Przeto przebaczam mu z duszy serca jako Chrystusowy sługa i zakonnik!	A jednak podoba mi się w to wierzyć. Wierzę nie tylko w geniusze, ale we wszystkie domowe opiekuńcze duchy, w czarownice, w błąkające się po ruinach Walkirie, te dziewice fatalnego przeznaczenia w mitologii skandynawskiej, które przenosiły padłych na placu boju bohaterów, w te wróżki opiewane pieśniami naszego poety Burnsa, jednym słowem, we wszystko, co stworzyła wyobraźnia ludu.	A toć wnuk pana Wierzynkowy i pyta, co my tu robimy. Nie wiesz to, co twój dziad, pan stolnik sandomierski, z rozkazu miłościwego króla zarządził?	A widzisz Widzisz, używa tego rodzaju przenośni. Osobę własną spaja z wielkimi niedolami i tego imienia używa chętniej niż innych. Wszak to nikomu nie szkodzi.	Ba!... nie kłopocz się pan Porthos się uiści pieniędzmi księżnej Coquenard.	Byłabym szczęśliwa gdybym ją choć z daleka mogła zobaczyć, ale wrócić do niej już nie mogę.	Dlaczego by nie! I ja ich rozumiałem. Do pół Niemiec wszędzie gadają po polsku, w drugiej zaś połowie choć nie gadają, to przecie rozumieją. Ja ani jednego słowa nie umiem powiedzieć z niemiecka, a przecie nigdziem ani głodu, ani pragnienia nie zaznał.	Dobrze tobie, bo gdy jeno zechcesz, Anusia Borzobohata cię nie minie. Już tu ona o tobie bardzo wdzięcznie przez cały czas wspominała; rozumiałem z początku, iż w tej myśli, by zazdrość w Bychowcu excitareexcitare (łac.)	Dżungla pochłonęła obszar żyznej ziemi tak znaczny, iż trzeba by dwóch nocy, bym mógł go przebyć od wschodu na zachód, a trzech nocy, bym mógł przejść z północy na południe. Pięć wsi stało się pastwą dżungli... a w tych wsiach i w przyległych włościach, zarówno na niwach, jak pastwiskach, nie ma dziś ani jednego człowieka, który by z ziemi ciągnął pożywienie. W taki to sposób ja i trzej moi synowie dokonaliśmy Spustoszenia Pól w Bhurtporze. Teraz zaś zapytam ciebie, o Dziecię Człowiecze, jaką drogą dotarła do ciebie wieść o tym?	Jeżeli druga strona nie odrzuci moich planów...	Myśmy już o kamieniu zapomnieli pogrzebaliśmy stare młoty po mogiłach i już ich prawie nie widać. Nie zdał się już teraz kamień, gdy o kruszce łatwo, a ludkowie nasi po pieczarach coraz więcej go znoszą.	Nie będę cię zmuszać, mości Nedzie	Nie wiem, co począć... Mamy bowiem w skarbie dwa tysiące talentów, a na pogrzeb zmarłego pana trzeba co najmniej tysiąc...	O, nie! Przynajmniej nie dla mnie. Wszystko najdroższe sercu człowieka jest tam, gdzie się urodził. Wy tego nie rozumiecie...	O, to nie tak trudno, jak się z pozoru zdaje cała tajemnica w tym, żeby sobie zajęcia odpowiednio rozłożyć i na każde właściwą porę naznaczyć. Gdy się to raz urządzi i porządku w zajęciach regularnie przestrzega, idzie już wszystko jak z płatka. Gospodaruję tak już od lat wielu, więc pojmie pani, że miałam czas wprawić się i wypróbować wszystkie kółka mojej machiny gospodarczej. Idzie też u nas wszystko jak w zegarku, a ja od czasu do czasu tylko potrzebuję pokręcić jakąś śrubkę.	Tak, znużony jestem drogą nie mogę więc tej łaciny pochwycić.	Tęskniłem więc, i coraz mocniej. Nie mogłem przemóc owej tęsknoty, zwłaszcza że przybył jej w pomoc niepokój smutnego przeczucia. Urwałem liche interesa i wróciłem. Nie darmo tęskniłem, nie fałszywie przeczuwałem.	U nas mało kiedy inaczej albo Prusacy na karku, albo już na nas wsiedli... Uciekaj do lasu, pędź na błota! Spokojnie jednej nocy nie wyspać!	Wasza książęca mość! nie mogą się moje zasługi równać z zasługami starych żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć, tedy Bóg widzi, nie pozostanę w tyle.	Zdaje mi się, że trochę się go boję, ale nie wiem dlaczego. Mama pozwoliła mi przyjść i nie sądzę, żebyś się przez to czuł gorzej	Dziwię się panu Gaczyckiemu że osłania sobą jakieś schadzki panny Wandy z żonatym człowiekiem. Cóżto za przykład dla naszych córek!	A jakże, mam, panienko.	A ty, Jadziu, tak samo myślisz?	Akelo! Zostań na nowo wodzem naszym! I ty młody człowieku, wspomagaj nas radą, gdyż inaczej, żyjąc bez praw, zmarniejemy zupełnie! Musimy znowu podlegać prawu i stać się przez to wolnym ludem.	Ano, jest! Rośnie, rośnie! Wezmę za pas kilka gwoździ zadzierżystych do gwożdżenia armat, może się w drodze na jaką hakownicę natkniem.	Jakże skończył ten człowiek, pełen zacności?	Już miałem zacząć ale ty swoją klątwą sprowadzasz mnie do zakończenia.	Lucyuszu a owa... do któréj ty uczęszczasz?	Musisz pan mieć przy sobie list, który mi pana poleca?	No, już ty mięmię rozumiesz?	Słuchajno pan czy pan wiesz co gadasz? za co mnie łajesz?	Ach, Boże, Boże! Ojcze, daruj mi, przebacz	Ależ, dziadziu! Czyż jestem dzieciak, żebym się miał bać nocy?	Ba! Jest czas na wszystko. W najbliższe ferie...	Boże Ojcze, któryś się wcielił w ten statek	Bądźcobądź ma dar przyciągania ku sobie.	Chcę wiedzieć!	Co?	Cóż cię w nich tak bawi?	Cóż, idziemy, panie Julianie?	Cóż, niech dokończy. Zaczekamy	Dlaczego?	Dobranoc.	Doprawdy?	Filo proszę cię, odejdź i zostaw mnie na chwilę samą. Cały mój świat rozpadł się w gruzy. Muszę go odbudować na nowo.	I dodamy, iż towarzyszy nam także i miss Campbell.	I w antraktachantrakt dokończył Waldemar.	Istotnie, mało mnie to obchodziło.	Jak ci każę, to wyjdź.	Jedenaście do dwunastu węzłów. „Henrietta” jest dobrze znana.	Jedź, Jędruś! jedź jaśnie synku do Italji z jaśnie synową, na pomarańcze, ale pierwej rachunki z foliwarków złóż, wylicz się!.. Ho, jaki mądrala, jak Boga tego kocham... obłowił się niezgorzej, a teraz powiada: pocałuj psa w nos, odjeżdżam!..	Jeżeli jednak są użyteczne...	Kapłani wszystko wiedzą!...	Kiedy? jak?	Kochany panie kapitanie! tośmy tutaj się zeszli? Podobno trzeba będzie pożegnać się z życiem?	Kunige prabaščiau! tai nesutinka su mano sąžinę. Aš nieko pikto nežinau ir negirdėjau apie inteligentus. Jeigu jie ir kaip kada išsitaria nepritinkančiai, tai ne pikčiau už kitus jaunus žmones, kurie per nedatyrimą, ar per karštumą nevisados priderančiai valdo savo liežuvį. Tai viena, o antra, kaip matau, jums tai pasakojo lenkstudentis, kuris jau du sykius jums pamelavo ir kuriuoju užsitikėti negali.	Ma talent.	Mauli! Zdaje mi się, że musiałeś rozmawiać z bander-logami, z ludem małp!	Możesz być tego pewny.	Mówiłeś waszmość, że on, niebożę, robotą się zabawia?	Naprawdę? Niech mi pan opowie, błagam.	Nic a nic.	Nienawidzę Grecji, to nieszczęście całej ludzkości. Tam powstała pierwsza demokracja, której skutki oglądamy teraz.	Nieźle się spisał Nasze toasty były przygotowane, a on swój zaimprowizował.	No, zapomniałaś już o mnie, moja pani Owsicka zdejmże futro i kaptur, napijesz się z nami herbaty.	Ocaliła mnie! Czymże byłbym bez niej!	Odwiedzić?	Owszem, ale wtedy idę się wykąpać, mój Płaskogłowy! Choć i to prawda, że podczas wielkich upałów rad bym wyskoczyć ze skóry (oczywiście, bez bólu) i pohasać sobie bez tej powłoki.	Pani Rena dziś zdenerwowana!	Panie niech mi Bóg wybaczy, ale zdaje mi się, że pan lepszym byłbyś kaznodzieją niż błędnym rycerzem.	Panienka też	Pasipiktinimas, Šmeižtas Taigi ar reika didesnio durniaus? Argi jūs mislyjate, jog valdžia daleis savo valstijoje platinti lenkus? Tai kurs kitaip mislyja, taip kvailas, kad apie jį nė kalbėti nereikia. Bet kvaili ir litvomanai kvaili ir lietuviai jeigu jie nori ir mislyja užsilikti. Lietuvoje už poros desetkų metų neliks nei vieno lietuvio, visi pavirs į stačiatikius maskolius. Taip mums išreiškė mūsų direktorius... Dabar, gal, suprantate, dėl ko aš į ne jokią tautą neprigaliu. Ak, netiki į nieką ir lenkstudentis, bet vistiek jis kvailys, nes dirba dėl lenkų, ir būtų da kvailesnis, jeigu jisai dirbtų dykai....	Pastuchy od prosiąt w lejbikach z galonami.	Petroniuszu!	Poczekam na ciebie. Poczekam i jeszcze ci miejsce koło siebie zrobię.	Pożar trwa Pożar trwa. Dobry Boże, to znaczy, że wygraliśmy wielką stawkę!	Puść go! Mówię ci po dobroci; obiadowaćobiadować (daw.)	Pytasz pan o Manuela?	Tak pan sądzi? Mam świadków. Raczcie panowie wejść.	Tak, ale obecnie z powodu mego zdrowia mają mnie wysłać wcześniej.	Tak, wyobraź sobie	To się przypatrz! Na czterech rogach Rynku postawiono kadzie z winem i skrzynie z owsemNa czterech rogach Rynku postawiono kadzie z winem i skrzynie z owsem dla wygody przyjezdnych gości i ku pożywieniu ich koni	Tu się wyleczył.	Tylko jak?	W jakim sposobie?	Z biskupem już zakończona lecz rozpoczyna się sprawa Ladislausa o ziemie Dobrzyńską i Michałowską, o które proces nam wytoczył król polski, a ze skargą śle wciąż do papieża. Gerward prócz tego, rości sobie pretensyje do części Kujaw, przez nas zajętych... Bóg wie, co przynoszą ci posłowie.	Zapewne	Zgubę! Komu?
A całe pięć roków! Nie było się czym wykupić, to i musiałem rużie dźwigać. Jenojeno (daw., gw.) pomiatać. mną, kto chciał, i biedym się najadł, ale kamraty meme (gw.) tośmy, to żeśmy (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika w 1 os.lm). zworowali abo dała jedna dzieuchadzieucha (gw.) mnie. przezywały od kartoszkówkartoszka (z ros.)	Z dyrektora wesoły pasażer! Ma się wie, wykręciłem z miejsca i walę za nią. Ona furt idzie, a ja za nią. Za Nowym Rynkiem, tam na dole, błoto było na trotuarze, więc moja facetka parasolik pod pachę, sukieneczkę w obie rączki i jazda dalej! U! frajdę miałem zacną, nóżki wprost boskie, można by bucik całować. Obejrzałem ją ze wszystkich boków, a ta wciąż udaje, że mnie nie widzi. Wyprzedziłem i stanąłem przed jakąś wystawą, a kiedy nadchodziła, patrzę się jej w oczy. Uśmiechnęła się cudownie, buchnęło na mnie jak z pieca, spaliła mnie oczami. Idziemy dalej, ona naprzód, a ja krok w krok za nią. Kto to może być? Za bardzo ostentacyjnie nie zwraca na mnie uwagi, to coś podejrzanego. A że ja mam pewną metodę, podług której oceniam kobiety, więc zaczynam ją oglądać na fest. Pozory miała wielkiej wytworności, ale zobaczyłem, że uczesana była niedbale, to pierwszy minus; kapelusz miała z pewnością paryski, to znowu plus; kostium drogi, wełna w najlepszym gatunku, solidnie zrobiony i dobrze przystosowany do obecnej pory, to plus drugi; ale patrzę lepiej i nad bucikami rudzieją zwykłe, ordynarne fil de cosy; to mnie zmieszało, powinna była mieć jedwab to minus podwójny!	Próżno byś puszył siłą, bo są lepsi od ciebie. Jam tego nie widział, ale ojciec mój był świadkiem czegoś lepszego, co przygodziło sięprzygodzić się (daw.) dziś popr.: chwycić. się Czech z Ciołkiem na zamkowym dworzyszczu; ale niedługo tego było, bo ledwie się objęli, przełomił Ciołek Czechowi krzyż, pokruszył wszystkie żebra i dopiero nieżywego, z wielką chwałą królewską, z rąk wypuścił. Tenże, przezwan od tej pory Łomignatem, raz dzwon wielki na wieżę sam jeden zaniósł, którego dwudziestu mieszczan z miejsca ruszyć nie mogło.	Po co mnie o tym zapewniasz? Czy sądziłeś, że wyrzucę cię dlatego?... Nie, mój drogi przyjacielu. A teraz idź i nie zawracaj mi głowy.	No tak, mój Boże, telegraf. Widziałem czasem, jak na końcu drogi, w piękny, słoneczny dzień, wznoszą się na wzgórzu czarne ramiona, zginając się jak łapy olbrzymiego owada i zawsze czyniło to na mnie ogromne wrażenie, przysięgam. Myślałem o tych dziwacznych znakach, które z taką precyzją mkną przez powietrze i przenoszą nieznaną wolę człowieka siedzącego przy stole jakieś tajemne moce, i śmiałem się z tego. Nigdy nie naszła mnie chęć, aby podglądnąć z bliska te ogromne, białobrzuche owady z czarnymi, cienkimi łapami ale na drugiego takiego owada z białym brzuchem i czarnymi łapami, oddalonego o pięć mil. I wtedy zdjęła mnie ogromna ciekawość	A to jest istotnie pociecha! Osiemnaście rubli rocznej pensji, świnia w izbie przeznaczonej dla dwu rodzin, osiemnaście godzin pracy w lecie na dobę i ta pociecha, że przynajmniej dzieci w bród! Nie bądźmy już otwarci! Dla mnie owi zbrodniarze podmawiający do strajku rolnego byli prekursorami jutrzejszej ojczyzny, pracownikami sprawiedliwości. Nic to, że ich nazwano „hultajami i włóczęgami”. Za to im przyszłość odda, na co zasłużyli, kiedy nadużywającym urzędu pisarskiego na niekorzyść najuboższych rodaków a gwoli zysku bogaczów	Byłoby ślicznie, doskonale, i chętnie urządzę kącik, jeżeli panienka zechce. Nie trzeba mówić madame, tylko jak śpi, może panna tam pójść, posiedzieć sama, oddać się dobrym myślom i prosić Boga, żeby ocalił siostrę.	Gdyby pan był lepszym obserwatorem byłby pan od razu wymiarkował, że nie mam przy sobie żadnej broni.	Jeśli przyrzekłeś dochować tajemnicy my również możemy ci ją przyrzec. Co u diabła! Nie trzyma się języka za zębami przy kumach i sąsiadach! Dalej, gadaj nam tu zaraz, co wiesz o czarnym człowieku!	Nic o tym nie wiedziałam! Chodź pan ze mną, chodź!	Nie targuję się, ale pytam.	Łohoyski: Nic nie pamiętam. We łbie mi się kręci od tych waszych rozmów. Fakt jest, że życie spsiało i że nic go odpsić nie zdoła	Nie wejdę, kuzynko, dopóki sama mnie nie wezwiesz; jestem zaś pewny, że nastąpi to bardzo prędko. W tydzień znudzi cię ten ubóstwiający mąż i zapragniesz weselszego towarzystwa. Przypomnisz sobie łobuza kuzynka, który ani przez jedną chwilę w życiu nie był poważnym, zawsze dowcipnym, a niekiedy bezczelnie śmiałym... i pożałujesz tego, który zawsze gotów do uwielbiania cię, nigdy nie był zazdrosnym, umiał ustępować innym, szanował twoje kaprysy...	Ach, co tam mnie wspominać!	Ach, niechże pan nie robi z głupstwa tragedii! Przecież to rzecz taka zwykła i dzisiaj niemal codzienna... Niech pan zapyta lekarza.	Ale moje serce, nuż jakie nic dobrego?	Ale z całego serca, mości dobrodzieju, wszakże po to tu przyjechałem.	Ależ nie, Halu! ja wcale ci nie chciałem dokuczyć. Miś jest cudo. Miś jest arcy-Miś.	Ależ ojciec twój nie życzy sobie tego, matka również?!	Bobym go też na wieczerzę prosić mogła, wiek to pono nadchodzi, gdzie byle kto suknię do salonu miał, o dokumenta nie pytają. A ten koczkodan? szepnęła, wskazując Lassy.	Cicho, nie piskuj Franek! Daj mi wody do umycia.	Czy ksiądz jaki przychodzi do szkoły?	Czy się co nowego stało?	Dominikowej to nie ślecie?	Gdyby mi wolno było dać panu radę radziłbym porzucić wiersze, a wziąć się do prozy. Nie chcą już wierszy w antykwarni.	Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie nam i królowi szwedzkiemu utrzymać.	Ja ci pomogę. Polegają na tym, aby mieć cześć dla wszystkiego, co francuskie, niemieckie, słowem obce, byle nie dla tego, co nasze, polskie. Nieprawdaż?	Moglibyśmy prowadzić konwersację. Zwłaszcza teraz, na stanowisku wicedyrektora, no, a później... Do licha, przecież na tym chyba nie zatrzyma się moja kariera!... Obce języki zawsze mogą się przydać.	Myślałem sobie, że tak potrzeba; inaczej bym tego nie zrobił. Nie chciałbym, żeby państwo myśleli, że my tu na tym statku męczymy takich, jak on, chłopaków.	Nie dziwię się niczemu i co najwyżej zazdroszczę	Nie płacz, bo na to jest rada. Przestań się krzywić, póki czas, a kreseczki znikną.	Nie wiem jeszcze	Nie wiesz, gdzie się ciastka kupuje?	Nie, nie usłyszy, będziemy szepcącą bandą lekko stąpających bandytów. Pójdź, Noelu, poezje skończysz na górze.	Nie.	O mój Boże! mała rzecz pewna właścicielka składu bielizny, śliczna dziewczyna, którą kochałem serdecznie, którą prosiłem o napisanie kilku słów do mnie na pamiątkę.	Poczciwe to z kościami, dobre, jak kotlet z marchewką, ale musiał pan przecie, leżąc z nim po rowach, zauważyć... Biedny, biedny chłopczyna...	Prawie zawsze Czasami staram się sobie wyobrazić, że jestem w innym jakimś miejscu, ale z Bastylią idzie mi najłatwiej, zwłaszcza gdy jest zimno.	Rozumiem cię jednak policja jest przekonana, że ty po dojściu do przytomności wskażesz winowajców. Telefonują tu dość często z zapytaniem, czy możesz już zeznawać.	Sam jako chirurg wie dobrze, że przy pomocy asystentów, zwłaszcza asystentów, którzy znają go od dawna i niejedną już z nim przeprowadzili operację, dokonać może tego zabiegu.	Skądże ją poznałeś?	Słyszę, ale...	Tak właśnie tak właśnie. Ożenił się z młodą i posażną dziedziczką w naszej okolicy. Biedaczka!... I ta ciągła praca umysłowa nie męczy pana?	To nie to, byłeś esdekiemesdek (pot.) jeśli już nie w kosmicznej, międzyplanetarnej katastrofie...	Z największą chęcią! ale pierwej muszę się przywitać... Meciu...	Zostaw mnie, nakazuję ci.	Zresztą, myślałem, że pan, będąc mi dłużny za trzymiesięczne komorne, o które się nie upominałem...	„Co ja robię tutaj?” „Ojciec mój nie jest głupiec, ta podróż musi mieć swój cel. Ba, do jutra, poważne sprawy, jak powiedział jakiś mamut grecki”.	A dla tej, że przed zachodem słońca ulewa spadnie, he, he, he!	A jakbym do której z wódką posłał, to by się do Częstochowy ochfiarowała i wszystkie piątki suszyła z radości!	Ani ja	Aniołki moje dlaczegóż nieszczęście jest przyczyną waszego połączenia?	Brawo! O’Kelly!	Chociażby i spokojne wegetowanie.	Cierpienie powtórzył. dodał.	Co mam czynić, panie?	Co pani tak humor popsuło?	Do licha! to pana dziwi?	Dowód? A to, że władzę odzyskałem w mych członkach?	Gdybym miał Matkę! gdybym miał Matkę! O pewnie, z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może...	Grozi zemstą.	Ha! Chciałabym zawrzeć pobratymstwo z samym chanem i wszystkich jeńców uwolnić.	Henryk?	Ho! Ho! Pamiętam dobrze stare czasy.	Hola, panie doktorze hola, panie z dyplomem!	I ja też Zwłaszcza, że chętnie opuszczę Paryż. Potrzebuję rozrywki.	Jakim sposobem?... na co?... Przecież na całej drodze podejmowali nas nomarchowie?...	Jakże ci się powodzi?	Jakże skończył ten człowiek, pełen zacności?	Jeśli jest artystką?	Kto tu się wlecze na szarym końcu?	Którą stanowią?	Kłótnia, Ksiądz, Szlachcic krzyczał, bijąc raz po raz w stół.	Marzysz, papo?	Myślę, ojcze, że należałoby tego pana zaprosić kiedy na obiad... Chciałabym go poznać bliżej.	Mówiłam ci że jestem bez grosza! Na najpilniejsze potrzeby muszę mieć teraz jakie dwieście dukatów.	Nierozsądek bywa w pewnych chwilach najwyższą mądrością.	No, ależ Hela wyjdzie za Solskiego?...	Nowy mistrz?	O be tėvų ar nebus ilgu?	O! niezawodnie że podobny bardzo do Frate.	O, mów pan, co mam czynić!	O, złość sięga głęboko do serca ludzkiego, głębiej niż dobroć Boga. Czyś pani zauważyła, jak ten człowiek patrzył, gdy nam to opowiadał?	Pan wie, że żyje?	Pani daruje! Wracam dziś zaledwie, a wyjeżdżając zostawiłem tu pannę Uziębło.	Panie sędzio śledczy, błagam pana, żeby je pan zebrał jak najszybciej i z możliwą dyskrecją...	Po co?	Radzco, a fajka?	Są więc tam rzeczy straszne?	Tak, i cóż to za wyspa?	To niby jak? Ja wzienamwzienam (gw.)	Trzeci tom Musseta	Tym lepiej. Do widzenia!	Widzisz, Franku jak dobrze umie liczyć.	Wiem z pewnością, że gdybyś się pan angażował do niego, oddałby zupełnie kierownictwo w pańskie ręce	Z rozkoszą.	Zaraz, zaraz...	Łzy, Nuda	Żołnierz	„Pójdę i ja”
Jak to przepadł? Przecież to musiał być znaczny człowiek, a o takich zawsze się wie i słyszy. Jakżeby na przykład przepaść mógł bez śladu pan Jarosz albo pan Heliasz? Przecież tu we Lwowie Tatarów nie ma?	To nie ja uważam, to jest obiektywna prawda historyczna.	No, co jasny pan powiada, odezwał się, że ta jejmość, ta ze Smołochowa... to jegomości z pozwoleniem, zkiepściał ze wszystkiem. Toby i ślepy namacał... No! co z tego będzie? co z tego będzie?	Magiczne; i to w wysokim stopniu rozwinięte. Lecz, niestety, używa sił przez siebie zdobytych do celów błahych i pospolitych; dlatego nie będzie nigdy prawdziwą adeptką. Mimo to może być groźną nawet dla wtajemniczonego w wyższe stopnie nauki tajemnej. Przez moją nieostrożność i brak czujności mimo woli wszedłem częściowo w sferę jej wpływów. Dom mój, przynajmniej na czas jakiś, został przepojony trującą aurą, która od niej płynie. Czy wiesz, jak mahatmowiemahatma	A gdybyś pan je nawet przypiął, to co?...	Ale Dick umie tylko czytać drukowane. Jeśli panienka potrafi wydrukować list, to go będzie można poprosić, żeby poszedł kupić i narzędzia, i nasiona.	Milcz! Nie gadaj mi o tej odezwie. To nowy lep na wróble... chcą nas złapać i pożreć. Dobrze im teraz gadać piękne słówka! Mordercy! Zbóje!	Nie! ja będę tydzień robił u kowala, kowal za to mularzowi zapłaci, i horno stanie.	Hai mai! Dyć chwalenie dzieci przynosi złą wróżbę, inaczej mogłabym przysłuchiwać się tej gawędzie. Ale tyły domu są niestrzeżone, a właśnie wśród takiego nastroju ludzie knują sobie to i owo... Ponadto odjechał ojciec dziecięcia, a ja na stare lata muszę być czaukedar (dozorczynią). Wstawać, wstawać! Podnieście palankin! Niech no hakim i młody klecha dojdą z sobą do porozumienia, czy więcej przydadzą się gusła, czy lekarstwa. Hej, nicponie, podajcie gościom tytoniu a... ja obejdę całe gospodarstwo!	To znaczy, że na swój honor przyrzekasz mi pan, iż jeśli za miesiąc nie znajdę pociechy, pozwolisz mi uczynić ze sobą, co zechcę, i cokolwiek zrobię, nie nazwiesz mnie niewdzięcznikiem?	Aha... to właśnie, jakom myślał...	Jutro? A no... hm... o której to?	No to mów że waść, mów!	O, panie! Ci, co wyjechali, to jak słyszałam, młode małżeństwo?	To może my najlepiej innym razem	Więc to we czterech chcecie wyjść?	Możesz, panie, rozkazać, ażeby nie dręczono ludzi bez potrzeby. Możesz zniżyć podatki, wyznaczyć chłopom dni wypoczynku. Możesz w końcu obdarować każdą rodzinę choćby zagonem ziemi, z której zbiór należałby tylko do nich i służył do ich wykarmienia. W razie przeciwnym będą i nadal karmili się: lotosem, papirusem i zdechłymi rybami, i w końcu twój lud zmarnieje... Ale jeżeli ty okażesz mu swoją łaskę, podźwignie się.	Ależ... przysięgam Bogu, że pana tak zaraz nie puścimy, musi pan zostać choćby do jutra	I mnie niepokoi pozorny jego spokój. Dałby pan Bóg, aby się ci dwaj nigdy nie spotkali.	Pusty śmiech ogarnia człowieka, płakać się chce, gdy tak patrzę na ciebie, jak maszerujesz. Wstyd. Przysięgam, że wstyd. Powiedz lepiej, młodziku, ruszamy czy nie?	Co robić? I jedno, i drugie Dziewuszkę ochrzcimy, a potem na gród do miłościwego króla. Moja baba siądzie z dzieckiem na sanie, ino musicie omatulićomatulić pieszczotliwie: robaczek. dokumentnie, jeszcze i kożuchem się okryje po wierzchu. Kumoter wedle wedle  (daw.) coby się ino nie spóźnił	A skąd wiesz, że się nie będziemy cieszyli po śmierci?	Lub tak niewiele, na uczciwość, że nie warto tego rachować.	Myśl oddam, rzekł przyszły artysta, ale jej nie przystroję jak był... Byłem ci, jak powiadam, u księży pijarów, służyłem księdzu biskupowi Sołtykowi, u którego teatrzyk mieliśmy także, i na którym się po francuzku grywało, ale potem wojskowom służył i dla konia o deklamacji zapomnieć musiał.. Dziśby mi ciężko przyszło...	Nic się nie stało jeno miłuje jedną dwórkę księżny i rad by ją jako najprędzej uwidzieć.	Nie wiem Po śmierci matki i tej, która mu była jakoby drugą rodzicielką, został zupełnie sam. Wszystkie ziemie, wsie, zamki i bogactwa zapisał na własność lazaretu. Zarząd jego polecił nam, franciszkanom, a sam poszedł w świat. Jedni powiadają, że wstąpił do rycerzy świętego Łazarza, gdzie przebył hiobową chorobę i doczekał się godności wielkiego mistrza, inni mówią, że został posługaczem przy lazarecie w Zagościńcu.	Prawda jest! Mówił mi o tym pan Zagłoba	Tak, opowiem panu wszystko; ale niech pan zabierze stąd najpierw tego młodzieńca, zbyt krępowałaby mnie teraz jego obecność.	Jutro obejmiemy służbę. Przysięgam Bogu, że oni okpiwają. W nocy słychać było najwyraźniej, że z ekspedycji wyprowadzono rower, tak, Zaleski jeździł. Dzieją się tam hece! uderzył znowu pięścią w kolano, bo straszliwie zabolały go stawy. uśmiechnął się, chwycił zębami brodę i słuchał czytania w dalszym ciągu, ale już myślą przepatrywał księgi kasowe i dzienniki, znajdował nieporządki, opuszczenia, jakie Zaleski ze Stasiem porobili, i układał surowy raport w myśli.	Nic nie szkodzi. Oni chyba nigdy nie rachują na ludzką miłość.	Nie pytając o co idzie, gorąco odparł hrabia, nie chcąc nawet wiedzieć o tem... oświadczam się cały, corps et âme na usługi pani!	A twoi nie pozwolili.	Aaa... bardzo ładnie pan zrobił!	Byłby umarł niechybnie, żeby nie ów stary Kozak, który go w niewoli na Siczy pilnował, a potem tu od niego z listami przyjechał i wróciwszy, znów w szukaniu mu pomagał. Ten go do Korca odwiózł i panu Zaćwilichowskiemu w ręce oddał.	Chyba że działalność moja na Ziemi przypadła na okres chwilowych uwstecznień...	Dlaczego nie?	I jakże? Nie ogłosili?	Jedzie pan?...	Miała sześć, ale zostały tylko dwa.	Mój mospanie! Kiedym siedmdziesiątysiedmdziesiąty (przestarz. forma liczebnika) dziś popr.: osiemdziesiąty. minął, taki duch we mnie wstąpił, że jeszcze mi żeniaczka po głowie chodziła. I widzielibyśmy, kto by z nas pierwszy miał się z czym pochwalić!	Niby pod jakim względem? Co cię tak dziwi?	Nie ma już Dynuśki, zabiłeś ją, mój drogi Zapraszam cię na premierę hrabiny de La Baudraye.	Nie masz już po co tam iść.	Nie warto myśleć o niczem, co nie jest rozkoszą, pełną życia i młodości...	Nie wiem o tym, proszę pani.	Nie wiem... Nie	No, niech pan powie	Nosi się z tą myślą.	O, jaki śliczny! Dlaczego nie przyprowadziłeś go pod bramę? Przemówiłabym do niego, a on by mnie zrozumiał.	Och dziecko moje!	Och, co do tego wasza królewska wysokość może być spokojna nie będzie już śnieg padał.	Tak dość będziemy miały swego.	Tak.	Takiego człowieka, coby ją pokochać umiał i ocenić jak ona warta, nie znajdzie. Zapóźno! zapóźno.	Ty się małego rycerza strzeż. Straszny on, sławny w Krymie i na Dobrudży.	W jadalni, razem z panią. Niech pan pozwoli, zaprowadzę.	Wszystko dobrze ale teraz tu są potrzebni. Wódz chce z nimi pogadać.	Wszystko jedno! Dobre usługi przyjmuje się nawet od nieznajomych.	Łukasz Niepołomski wyprowadził się?	A Jaś co?	A bodajeś ty był legł pod Wilnem! Cóżeś ty sobie, warchlaku, myślał?	A gdzie mieszka pani córka?	A gładka była?	A jednak, zemsta jest rzeczą brzydką!	Abejingumas, Ironija, Cinizmas Ko čia dairais? Ar ką pametei? ar nežinai, tamsta, kur mano Petriukas?	Będziecie Jestem pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię z wami rachunki w moim kantorze.	Co robisz?	Co syn?	Co znowu!	Czy sam?	Dlaczego?	Dokąd? zapytał Dobek...	Dworzanin Jego Królewskiej Mości i artysta o rozgłośnym imieniu...	Gdzież znowu, czy możesz przypuszczać... Ale jestem trochę zmęczony.	Ja mam sto okrętów!...	Ja prawdę mówię, proszę pana.	Jednak możesz nim być.	Kto wie?	Miał słuszność Włoch!	Na tym punkcie	Najważniejszą przyczynę stanowi grupa Słońcogrodzian, niezadowolonych z naszego trybu życia.	Nic	Niech cię Nieba mają w swojej opiece	Nienawiść	O jakiej przepaści mówiłeś, ukochany?	O, bardzo dobrze, aż za dobrze	Opuszczam was, droga Paulino.	Oto dziewczynka	Ośmnasty	Panna Felicja ma przyjemność w zbieraniu rydzów, ja wolę słuchać wykładu pani o lesie.	Praca, Kondycja ludzka rzekł Kandyd	Przesadzasz, Taras Ty wiesz, że przesadzasz.	Umiesz liczyć?	Voyons, monsieur, vous avez de la chance!Voyons, monsieur, vous avez de la chance (fr.) zawołała jedna z pań.	Wielki mistrz zabity!	Więc kto?... Rządca... może krawiec?...	Z bronią w ręku...	Za co?	Za jednę tę nieznośną księżnę płaci druga Milszéj nad nią znaléźć trudno, lepszego serca, sympatyczniejszego charakteru...	Zazdrościłem mu
Czyż do wiedzy? Czy może tylko do tego, co za nią powszechnie uchodzi? W takim razie trudno mu tak bezwzględnie odmówić słuszności... Uśmiechali się obaj chytrze i smutno, patrząc sobie wzajemnie w oczy.	Ja wiem, bo ten idiota Trawiński nie umiałby zarobić dziesięciu groszy nieuczciwie, ale idzie mi o to, że stary pomaga wszystkim, w których tylko wierzy i wszyscy ma się rozumieć go naciągają. Fabryka ledwie dyszy, towarem gotowym tak zawalone wszystkie składy, że nie ma gdzie kłaść, sezon nie wiadomo jak pójdzie, a ten bawi się w przyjacielską filantropię, ratuje innych.	Słyszałem już od jakiegoś czasu coś w rodzaju krakania, tylko że nie chciałem zwracać na to uwagi; ale na te słowa wyszedłem z łodzi i zbliżyłem się do Pedra, zabrawszy trochę wody. Oczy miał czerwone wylazły mu na wierzch do połowy. Wypił wszystką wodę, którą mu dałem, ale to, czego sobie życzył, to nie było nic szczególnego. Wróciłem do szefa.	Czyż to nie jest zupełnie naturalne, proszę pana że ja próbuję pana naciągnąć na trzydzieści cztery talary? Cóż to jest trzydzieści cztery talary dla pana, a my straciłyśmy naszą podporę. Kto się zajmie tym, aby nam znaleźć pomieszczenie, aby się targować z woźnicami w podróży i napędzać strachu wszystkim? Giletti nie był piękny, ale był bardzo poręczny; gdyby ta mała nie była głupią gąską, która od razu zadurzyła się w panu, Giletti nie byłby się poznał na niczym, a pan byłbyś nam dawał piękne talarki. Wierzaj mi pan, straszna u nas bieda.	Ba toć to było przeciwko buntownikom, heretykom, zawziętym protestantom, nieposłusznym świątobliwości tego dobrego Boga na ziemi. To mu jest nie tylko dozwolone i godziwe, ale nakazane przez święte dekretalia: powinien jest wydać na miecz i ogień cesarze, króle, książęta, władce, republiki, które uchylą się na jotę od jego nakazów; obłupić ich z dóbr, wyzuć z królestw, proskrybować, obłożyć klątwą i nie tylko zgładzić ich ciała, dzieci ich i krewnych, ale także wtrącić dusze w ostatnią głąb najgorętszego kotła, jaki znajduje się w piekle.	Tak, tak, z inwokacją na ustach szłam dolinami i górami; ale tamtym znudziło się, więc upuściłam laskę magiczną (niedaleko gazomierza) i znaleźliśmy ten złoty pieniądz.	Czy to nie ten Elstir, którego... Tak, z pewnością to ten Elstir, którego podziwiałem na górze. Tutaj te rysunki prezentują się bez porównania lepiej. A skoro mowa o Elstirze, wspomniałem o nim w moim wczorajszym artykule w „Le Figaro”. Czytali go państwo?	To dobrze. On tu wróci sam albo w kompanii. Jeśli będzie z nim kilku ludzi, tedy zaraz na nich uderzyć... Jego mnie zostawcie. Potem do koni... Ma który pistolety?	Cóż ty za koziołki wyprawiasz? Wczoraj zachwycałeś się wsią, dzisiaj ziewasz i chcesz uciekać do Łodzi; wczoraj tych dwóch nazywałeś ludźmi z operetki, dzisiaj zaś bronisz ich.	Wiedz więc, kozi wodzu, że jeśli miniesz szkołę w chwili, gdy masz w niej siedzieć, masz się do mnie zgłosić po swoją należność.	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Zjawili się tu jako Łazarze, którym powiedział: „Wstańcie!...” i przyszli dać świadectwo prawdzie, przyszli, by palcem wskazać na swego dobroczyńcę i zawołać: „Ten ci jest! Byliśmy kalecy, a on nam chodzić pozwolił, byliśmy chorzy, a on nas uzdrowił, byliśmy nad grobem, a on nam żyć kazał!”.	I on... ciągle mi się widzi... że nie nazywał się Babinicz.	Szeliżanka. To jakaś kuzynka czy przyłatana siostrzenica księżnej Podhoreckiej, ale że sierota, więc stale mieszka w Obronnem. Ona tu bardzo często przyjeżdża, tylko teraz długo bawiła w Wiedniu i dlatego jej pani nie zna. Bardzo miła i wesoła.	Bardzo dobrze, jest bez zapałek i nie może nikomu podać ognia. Tak, to jest po pierwsze, a po drugie, czy nie śmierdzą wam nogi, Szwejku?	Jeżeli jutro nie pokażę się na dworze, zemsta mnie dosięgła mam przeczucia, których się pozbyć nie umiem.	Czyż już śpiewaków nie stało? by się rycerstwo rzymskie na nich miało przerabiać?	To jakby ktoś powiedział: dzień zaczyna się razem z nocą. Czy ty masz zamiar porwać Ligię?	Zdrowa jestem zupełnie, a jak teraz, cieszę się pani szczęściem...	Mądryś, ale nie bardzo! A to nie widzisz, co się dzieje?	Słuchajcie, tylko zmiłujcie się, jeźliby się złapała, pomożecie mi ją za to wyciągnąć.	Widzę na tej wyspie jedynie same klatki i ptaki. Nie pracują, nie uprawiają roli. Całe ich zatrudnienie to weselić się, gaworzyć i śpiewać. Z jakiejż krainy tedy spływa na was ten róg obfitości i mnogość tylu bogactw i smacznych kąsków?	Leniwie Ale w tym okresie trzeba się i tym zadowolić.	Ma iść do magazynu i fasować konserwy dla kompanii.	Przeciwko takiej niegodziwości wiemwiem w oryg. p. de Basche. Opowiadanie to, tryskające werwą i humorem, stanowi ciekawy komentarz do ówczesnych stosunków prawnych..	Źle wnioskujesz, lecz jeśli chcesz wyznania, powiem ci, wyznam, tak jest, innego kocham, wielkiego męża...	Ależ ja postępuję z nimi tylko tak, jak chciałabym, aby ludzie postępowali ze mną.	Co się stało? o co idzie?	Fatygi z nóg mnie obaliły i w głowie mi się kręci. Żegnam waszą książęcą mość, przed odjazdem przyjdę się jeszcze pokłonić.	Nu dobrze; tak co ona wam gadała?	Panie Waldemarze, jak się mają pańskie muzy z Apollinem?	Przepraszam cię bardzo za to całopalenie w twoim domu, ale nie chciałem tego brać z sobą. Koperty każ służącemu usunąć. Niech je wrzuci pod piec w kuchni.	Rogopuło uciekł, Lichaczew umarł, zapił się z rozpaczy.	Trzeba wracać. Tak będzie najlepiej.	Śniło ci się.	Hola, panno Elen pani czyta moje myśli. To nieuczciwie. Gdyby ludzie odczytywali swoje myśli, nie mogliby utrzymywać z sobą przyzwoitych stosunków. Przecież to niedelikatność, żeby wiedzieć, co sobie myślę.	Wszak inaczéj być nie może! ta chatynka, to ojcowizna moja, to mój domek, a jakbym ja go porzuciła, alboby się to rozsypało, alboby dwór kogo innego osadził.	Wszystkie, zbójów przecież tak zaraz nie wypuszczą, nie...	Jak trzeba będzie, to huknę na was! Teraz cicho, bierzcie młoty!	Nie, panie dyrektorze, ale sądziłem, że skoro Feliksiak ma takie poparcie u pana prezesa, należałoby...	A! ojcze, gorzkie bo myśli na pokarm przychodzą,.. o świecie myśleć nie warto, ludzie tęsknoty nie warci.	Cóż to ma znaczyć?	Jest jeden	Jest to znakomity człowiek	Nie opuszczę cię, panie mój, choć wiem, że na śmierć pewną i zagładę siebie i lud swój chcesz prowadzić	Noel, możesz sobie iść Panie margrabio mimo że to, co pan mi powiedział, wystarcza, aby mnie oświecić, pragnąłbym pana wysłuchać w przedmiocie innych faktów przytoczonych w podaniu. Wszak prowadzi pan tutaj przedsiębiorstwo handlowe nieleżące w obyczaju ludzi pańskiej sfery?	Przed laty kilkudziesięciu w tym domu, na tej facjatce, mieszkał sławny niemiecki autor HoffmannHoffmann, Ernst Theodor Amadeus (1776–1822)	W Źwierniku?... Ja tam bardzo rzadko bywam, i to tylko w sprawach naszego konwentu, którego wspaniałomyślną dobrodziejką jest od dawna familia Strzegockich.	Wiem ci to, że ona jest feniksem, i dlatego z żalu po niej pewnie umrzeć mi przyjdzie.	Wlej sobie w nos ten melanż, ja całe dwie godziny czekałem i muszę iść bez śniadania. Bałwan jeden!	Wypocznie sobie, zanim natrafi na właściwy trop No i cóż porabia ta chuda istota?	Ale jakie masz dalsze plany?	Ależ mówiłam ci, że nie jestem przyjaciółką Eugenii.	Czy opowiadałeś mu o swych poszukiwaniach?	Hej, podle kutra Paszkowego na kocwikocwi	Ja nie wiem sądziłam, że wasza miłość samiście tu te papiery złożyli.	Kiedym go jeszcze nie otworzyłkiedym go (...) nie otworzył	Myślałem, że pani będzie rada co usłyszeć z mego zbioru.	Na przykład ja	Najmłodszy ze wszystkich ludzi na świecie	Nie cieszy cię, że wróciła twoja żona?	Nie mogę	Nie przypominam, nie było go, za moich czasów wszystkie nosy były proste.	On śpiewa?...	Panie czy pan i pańscy towarzysze jesteście Anglikami?	To dla mnie trochę za fantastyczne, John. Posągi zmieniające swój wyraz w pochodzie wieków...	To kwiat, co tańcuje,	To wesołość?	Uczynię to chętnie.	Wisz go na oścież.!	Żeby powróciła jużbym ja teraz z nią inaczej...	A więc idź Jesteś godzien być najprzedniejszym moim pomocnikiem.	Ach! masz mnie jako zakładnika!	Co za dobra nowina, moja droga?	Czyżbyś wiedział coś więcej niż ja?	Dla czego?	Dobrze!	Doprawdy?	Dziękuję. Taka miła niespodzianka!...	I cóż mi z tego	Jak Lorry Tuck?	Jej narzeczony!	Jesteś gorszy od Heroda!	Kiepkiep (daw.)	Kołyb jeho trastia mordowałaKołyb jeho trastia mordowała (z ukr.) zawołał starzec.	Kłamiesz!	No, z moją cioteczną siostrą. Poznał pan ją przecie tutaj.	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Okultyzm	Opowiadał mi pan Skulski dziwne rzeczy o tym Witowskim.	Otwórz okno. Widzę, że spędziłeś cały dzień w klubie...	Owszem! Ten wiatr rozpędził chmury.	Panie Pawlicki! Jeszcze po garncu tego dobrego!	Panie ministrze, ja najzupełniej jestem tego zdania...	Pokój Niepołomskiego?	Stary pan umarł...	Widział pan?	Wojna, Historia, Wizja poinformował Franek.	Wojna, Zabawa wtrącił Stankiewicz.	Za mną!
I pani mi tego nie powiedziała! A jam ten wyrok na siebie nosił tyle miesięcy i tak rozpaczałjam (...) nosił (...) i (...) rozpaczał	Milcz i słuchaj! Powiadasz, że „jestem najpotężniejszym władcą”. Jeżeli tak, to wypuść mnie z pałacu, jeżeli nie uczynisz tego, obiecuję, że utnę ci głowę, gdy będę maharadżą!...	Tak się dziwnie składa... Czyż ja wówczas mogłam była pomyśleć, że będę tu kiedy z tobą, przy tobie... Nie znałam cię nawet jeszcze. Ale to szczególne, że ty właśnie to mieszkanie wynająłeś.	Cóż, hrabia to spekulant i kiedyś na pewno zrujnują go te jego doświadczenia i utopie. Utrzymuje, że w Auteuil, niedaleko domu, który nabył, są źródła mineralne, które mogłyby konkurować z wodami z Bagnères, Luchon czy Cauterets. Chce na swojej posesji założyć badhaus, jak mówią Niemcy. Już ze trzy razy przekopał cały ogród, szukając tego słynnego źródła; a ponieważ nic nie znalazł, zobaczysz pan, że wkrótce wykupi wszystkie posesje dokoła. Nie przepadam za nim i dlatego żywię nadzieję, że zrujnuje się na tych swoich kolejach, telegrafie elektrycznym i mineralnych kąpielach. Śledzę pilnie to, co robi, aby nie stracić okazji radowania się z jego porażki, która prędzej czy później, ale nastąpi.	Tak jest. To mnie zaniepokoiło także. Ale ta mała kukła może jeszcze wyzdrowieć. Gdyby zaś miała umrzeć, znajdziemy i wówczas jakiś sposób.	Nędzniku! kiedy nie masz wiary, to złaź i umykaj, kiedy chcesz, ale obaczysz zaraz, że nie miałeś się czego bać. Uradowany woźnica zeskoczył co żywo na ziemię i odprzągł muły. Dozorca lwów głośno w tej chwili przemówił:	Tak, mój drogi, w dewocję najcięższego kalibru. Powiadają, że odbywa pielgrzymki. Ale, na wiekuisty wstyd księdza Maslon, który tak długo szpiegował biednego księdza Chélan, pani de Rênal odprawiła go z kwitkiem. Spowiada się w Dijon albo w Besançon.	Wokulski?... no, nie Jest to człowiek szalonej energii, ale co się tyczy daru kombinowania, nie powiem, ażeby posiadał go w wysokim stopniu.	Tempe: Wasza złość na mnie polega tylko na tym, że mi zazdrościcie siły, której nie macie. Siłę miałem, aby uwierzyć, ale ta wiara dała mi jeszcze drugie tyle, o ile nie więcej. (Tamci milczeli ponuro). Mam piekielny talent organizacji. O tym sam nie wiedziałem. Nadchodząca przemiana musi zużyć mnie, i to na najwyższych stanowiskach. Zobaczycie.	A dlaczego zależało pani tak bardzo na tym, aby sir Karol ów list spalił?	A ojciec nie zna, co to żarty na tym punkcie.	Aha! Właśnie!... Przyjdźcie do mnie jutro na podwórze, to pokażę wam skok, jakiegoście nawet w cyrku nie widzieli!	Myśli są niby ptaki; zrywają się z gałęzi, aby usiąść na drugiej, ale padają daleko, daleko, daleko... bo już w locie spostrzegłszy wynioślejszy wierzchołek, wirują dokoła niego, nim spostrzegą, że i tam odpoczynku niema... Kiedy mnie pan zaznajomi z narzeczoną?.. chciałabym ją poznać jak najprędzej. Stef mówił, że taka piękna!..	No, widzi pan. To najwyższy czas. Gdy ja się żeniłem, miałem już za wiele. Już między mną i żoną była zbyt wielka różnica wieku. I oczywiście takie małżeństwo nie mogło być szczęśliwe.	On jeszcze nie jest na wolności, ale jest już osądzony. Odsiaduje teraz karę więzienia...	Poczciwe dziecko za cóż miałabym się gniewać? Nie myślisz tego.	Sancho radzisz mi żenić się dlatego, ażebym, zostawszy królem, dał ci przyrzeczoną nagrodę; nie bój się o to, znalazłem ja sposób zadowolenia cię, położę księżniczce warunek, że skoro tylko na tron powróci, odda mi część królestwa, którą dla ciebie przeznaczam.	Swój swego szuka, ojcze Gerwidzie. Cóż jest sympatia? To pociąg tajemny, z przyczyn nam niewiadomy, lecz te przyczyny istnieć muszą; Bóg je zna dobrze i Jego aniołowie także. Ale, dobry mój gospodarzu, przyznać ci cię muszę, iż się czuję cokolwiek wycieńczony...	Tak jest; wyjeżdża w przyszłym tygodniu. Miłym byłby dla waszmości towarzyszem, a podróż do ukochanego kraju mego, ojczyzny wszelkich nauk wyzwolonych, kolebki sztuki i poezji, odświeżyłaby i podniosła ducha waszego. Choćbyście nic więcej widzieć nie mieli, jak najnowsze dzieło mistrza Leonarda, malowidło przedstawiające Wieczerzę Pańską, tuszę śmiele, że od zachwytu dusznegoduszny	Tak, panie, alem odnalazł, co znaczy znak, który ci uczyniła; wiem, kto są ludzie, którzy ją odbili, i wiem, między jakiego bóstwa wyznawcami szukać jej należy.	Taki więc skrawek życia pozostał jeszcze w mym ciele. Przez całe życie służyłem Kołu; teraz Koło mi się przysłużyło. Lecz za zasługę, jaką sobie zdobyłem, naprowadzając cię na Drogę zbawienia, będzie mi jeszcze przydany kawał żywota, póki nie znajdę swej Rzeki. Czy ci to jasne, chelo?	To się zmienić nie może	Wracam właśnie z wakacji z powrotem na studia. Mamy jechać w kilka osób. Jedna z koleżanek poświęciła się specjalnie antropologii. Pracowała już dawniej pod kierunkiem pana Niepołomskiego. Właśnie ta koleżanka, która została jeszcze na wsi, poleciła mi dowiedzieć się, gdzie obecnie znajduje się pan Niepołomski. Miał i on obecnie jechać do Paryża... Szukałam adresu tego pana na wszystkie strony i nie mogłam dowiedzieć się nigdzie. Nareszcie poradzono mi, żeby się udać do szanownego pana redaktora, trzymającego dłoń na pulsie naszego naukowego życia...	Waćpan Krzysi nie ubliżaj, bo tego żadną miarą nie zniosę!	Wojtek! Co ty mówisz! Ja o niczem nie wiem! Wróciłam do domu i nikogo nie zastałam. Czy to możliwe?	Słyszę głos głos młodzieńczy, ale człowieka nie widzę. Mój miły, młody przyjacielu, czy nie podasz mi ręki i nie wprowadzisz mnie do wnętrza gospody?	A tak! tu: wydostać, wydobyć, wyciągnąć. list z kieszeni.	A! więc to coś okropnego, coś okropniejszego od śmierci.	A, dajcież mi pokój! Wszystko to razem nadający się do zastrzelenia (dosł. zbombardowania). przy pierwszej sposobności...	Alboż nie mówiłem ci już o tym?	Ale!	Antek patrzy dzisia w swoją kobietę kieby gapa w gnat, że nawet człowieka nie poznaje	Bo niegdyś brał zanadto żywy udział w „ruchu”. Zesłali go przeto między swoje „bohatery najmłodsze”, które, jak wiadomo, w oczekiwaniu „czynu” leżą na zapiecku. Tam też odzwyczaił się od siedzenia i spoziera na świat, jakeś pan słyszał: no, nie à vol d’oiseauà vol d’oiseau (fr.)	Całe życie będziem za to wdzięczni, bo tu chodzi o błogosławieństwo boże, którego pewnie by Pan Jezus umknął, gdyby jaki paskudnik...	Chwała Bogu, mamy więc przykład nieużytecznego instynktu. Jeżeli bocian albo skowronek pod jesień odlatuje na południe, wiemy, że znajdzie tam kraj ciepły i zasobny; ale gdy człowiek tęskni do wieczności, wówczas mówimy, że jego nadzieje są urojeniami. Wyborny jest taki pozytywizm.	Do Lubicza? Cóż on się tam myśli bronić? Przecie Lubicz nie forteca?	Hmm, to znaczy, że odkryto tam sekret owej słynnej aqua-tofana, która, jak mi mówiono w Peruzie, miała zaginąć?	Ja nie mam samolotu, myślisz?	Ja nie wyjdę wcale.	Jak to przy Szwedach?	Jestem pewna, że gdyby ksiądz poprosił eminencji nie odmówiłby księdzu nowego witrażu.	Kto wie? tak, kto wie...	Lejzorze nie waż się dotknąć Tojby!	Moje uszanowanie pani aptekarzowéj dobrodziejce! moje uszanowanie pani komisarzowéj! do nóżek upadam panu konsyliarzowi!	Nic dziwnego Na starość mózg więdnie i nie jest zdolny przyjmować nowych prawd...	Nie wiadomo. Tajemnica dworu...	Nie, powtórzył kapłan silnie ujmując go za rękę, pójdziesz ze mną do łoża konającego, przypatrzysz się śmierci w całej jej okropności, a stanąwszy u progu, powrócisz do nowego żywota.	Nie, tylko szczerze.	Niech będzie! Będzie to mój ostatni numer i chciałbym, żeby wyglądał przyzwoicie. Złapię go może przed śniadaniem.	Oj! układajta się lepiej ze swojakiem, żeby wam Szwaba na kark nie sprowadził!...	Panie Trelawney Ja pojadę z panem i ręczę, że i Jim tego samego sobie życzy; bądźmy więc dobrej myśli co do naszego przedsięwzięcia. Boję się tylko jednego człowieka...	Pytam was, panowie co jest dziwnego w dwunastu kotłach? Przy tak wielkim kompleksie fabrycznym...	Słuchaj, Znikis, mów śmiele, włos ci z głowy nie spadnie. Mówią, że pan dobry, jeno kompania swawolniki?	Tak	Tak.	To co zawsze: wyszłam prząść na grobie matki...	To ojciec nasz, to patriarcha!	To złośliwa febrazłośliwa febra (daw.) powiedział.	Wasze i dla psów się nie godzi.	Za wiele dufa w łaskawość królewską Zuchwałość ściąga słuszny gniew... to się może źle skończyć.	Zasiec je na śmierć, a nie dać!	A co nam czynić wypada?	A dlaczego?	A ślub o której porze?	Ależ nic a nic. Gdzie?	Chemik jakby sam Faraday...	Chora jestem, chora, dlatego że przestaję być manekinem, drewnem, marmurkiem.	Co za nieszczęście?	Czy pan Braulard jest u siebie?	Czy słyszałeś pan kiedy o Starcu z Gór? Tym, co chciał zabić Filipa Augusta?	Czym się źle wywiązałczym się źle wywiązał spytałem po chwili wahania.	Dla czego?	Eminencjo! oto co mi się przytrafiło...	Feliks, ośle.	Głupia, na wnątrzu zimno, jaże mi ten drewniany kulas stergnął.	Ile on może wynosić?	Ja sam dziwię się, że tu jestem! Skradałem się do ogrodu jak złodziej. Przez całą drogę z Memfis zdawało mi się, że wszyscy Egipcjanie pokazują mnie palcami, a każdy Żyd pluje...	Jacek może?...	Miło mi pana poznać. Słyszałem o panu nieraz. Pozwoli mi pan, panie Holmes, zbadać swoją czaszkę. Od pierwszego rzutu oka spostrzegłem, że jest niezwykła: zdradza zdolności, rzekłbym nawet	Mnóstwo ich już malowano a sztychowano więcéj jeszcze. Zdaje mi się że i u Piranesich są patetyczne parafrazy tych ruin.	Moryc ma zupełną prawie słuszność	Mówiłeś, żeś po wodzie chodził?	Nieszczęście!	Nieżywy od siedmiu lat i przez cały ten czas w podróży!	O tyle, o ile jest nim człowiek nieodzowny	Ocaliła mnie! Czymże byłbym bez niej!	Ostrzegam cię! Zaraz ugryzę cię w nos! Myślisz, że skoro Doktor cię przed nami chroni, możesz gadać, co ci ślina na język przyniesie!	Pan się cofasz?	Po żonę.	Przyjdźcie koniecznie, zobaczycie masę osobliwości, będziemy wspólnie kpić z bratowej. Szykuje się niespodzianka dla łaskawych gości: koncert, nowy obraz i ta tajemnicza Trawińska.	Spałam doskonale.	Suche, mości książę!	Słuchajcie Herhora i na wszelki sposób starajcie się, ażeby napad miał miejsce dwudziestego Paofi, od rana.	Taak. Zobaczą, dokuczać będą.	Twój kompan?	Umiesz sobie dawać radę z ludźmi.	Więc jakoż myślicie?	Z niepokojem... o tym spotkaniu?! Coś takiego! Chybaś zwariował, mój drogi!	Zapomnielim zdjąć!	Ze względu na wyjątkową taniość produkcji i surowca sądzę, że z dziesięcioma milionami dolarów można by rzecz rozpocząć od razu na większą skalę. Biorę pod uwagę uruchomienie trzech fabryk w Polsce i po jednej w Szwecji i Norwegii. W przyszłości główny ośrodek musiałby być w Kanadzie. Kanadyjska terpentyna kalkuluje się bowiem prawie o trzy procent taniej od polskiej, a o cztery i pół od skandynawskiej.
Ja też pomówię z Solskim ale że on nie lubi Kazia, więc chciałabym utorować sobie drogę... Moja Madziu, zrób mi to... Ty częściej widujesz się ze Stefkiem, zresztą tak lubisz Kazia...	Słuchaj, ja chcę tylko zwąchać, co się święci, a jak już będę wiedział, to się usunę.	Ale strona materjalna panu nie wystarcza Mój Boże, jak ja pana znam. I właśnie dlatego jestem pewna, że dojdzie pan do realizacji swoich zamierzeń. Ale pan chyba pracuje nie w Warszawie? Musielibyśmy się przecież spotkać.	Bo popierwsze matka nie zgodziłaby się na to. A gdyby nawet! Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego co będzie, gdy dziewczynka dorośnie? Jak ułoży się jej stosunek do rodzeństwa, jej, kulturalnej i wykształconej panny do zwykłych posługaczek i parobków? Pocóż dobrowolnie układać dramat, który kiedyś może zepsuć jej życie?	Jak to? Niemiec dał się wypchnąć?	Należałoby przeszukać las i uwolnić wyspę od tych nędzników. Przeczucia Pencroffa nie zawiodły go, gdy radził zrobić na nich obławę jak na dzikie bestie. Iluż by to nieszczęść nam oszczędziło!	Nie ma w tym złego, Ludko. Mam przecież bilard w domu, ale to bawi tylko wtedy, gdy się ma dobrych graczy. Ponieważ lubię grać, przychodzę czasem na partię z Nedem Moffatem lub z inną młodzieżą.	Zazdroszczę mężczyznom swobody; możecie panowie robić, co wam się podoba, nie potrzebując z niczego i przed nikim składać rachunku.	I ty myślisz, że wmówisz we mnie tak niezdarne kłamstwo? Powiedz raczej, żeś się sprzedał temu ladaco Mosca i że ci za to dał order. Ale, do kroćset, nie skończy się na paru kuksańcach; oddam cię pod sąd, wypędzę cię haniebnie.	Słuchaj-że mnie się to widzi inaczéj. Możecie grozą tego dokumentu kupić sobie i pani Lizie spokój, uwolnić się od prześladowania. Księżna pośredniczyć będzie.	Niekonieczny to warunek do zaprowadzania porządku. Ja drogi żwiruję, wysadzam drzewami, otaczam drutem na kamieniach, stawiam nowe mosty. Ten zaś, kto na to nie ma, niech równa wyboje na drogach, niech naprawia mosty, choćby wstawiając łaty, i niech ochrania drzewa. To wystarczy. W Głębowiczach już jest parę dróg wysadzonych drzewami owocowymi. Szkody bywają jeszcze, ale z czasem i to przejdzie. Dla służby założyłem ogrody owocowe i skłaniam do tego włościan. Ochrona drzew ma w mych dobrach wyłącznych obrońców. Na to wszystko głównie działa oświata.	A bo ja panią bardzo kocham.	A po cóż to ja do pana?	Aha! i mnie się zdaje, że oni przylgnęli do siebie. Patrzałem z radością, jak szli czasem we dwoje, i błogosławiłem im w duchu. Ot i nabłogosławiłem! Boże miłosierny, zdejm z nas twoje karanie!	Dziwne, ale ja zupełnie nie czuję tego upału, jaki widzę	Ja o tym wątpię ale dajmy temu pokój, spodziewam się, że jeżeli razem dalej pojedziemy, wyprowadzę was z błędu, w który podpadliście, prądem opinii niedowiarków pociągnięci.	Mylisz się, droga Elu. Wyraźne powiedziałaś mi wówczas, że trzeba przed Leszkiem zamilczeć fakt wyzdrowienia Marysi.	On nigdy, jak widzę, nie robi nic bez planu	Pani to chyba jest święta	Przeciwnie. Lucia ma szesnaście lat, niech się wprawia. Dla dziewczyny w tym wieku to nawet konieczne.	To pomyłka Mogę zapewnić pana, że nie ma w tym źdźbła prawdy.	Uwidziało ci się Tu przecie nie ma nikogo...	Wielkie rzeczy. Ja od dwunastu lat. A ruszałam się dużo wcześniej.	Myśmy stali po multańskiej stronie ale obaj z Kryczyńskim jeździliśmy do niego w gości, a on nas jako szlachtę podejmował, bo mówił tak: teraźniejszym uczynkiem dawny grzech zagładzacie, a że hetman wam za Azjowym poręczeniem przebacza, przeto i mnie się na was boczyć nie godzi. Chciał nawet, abyśmy w mieście stanęli, aleśmy rzekli: „Nie uczynim tego, nim Azja Tuhaj-bejowicz pozwoleństwo hetmańskie nam przyniesie...” Wszelako, gdy odchodził, jeszcze nam ucztę wyprawił i prosił, byśmy nad miastem czuwali...	Nie, pani, na maszynie nie szyłam nigdy.	Opowiedz mi jednak choć trochę, jak to wygląda. Czy to duże mieszkanie?	Powiedz, że ująłem Montaigu, że trzymam go w Bastylji, że nie znaleziono przy nim żadnego dokumentu, lecz że tortura rozwiąże mu usta, i wyda on wszystko, co wie... a nawet to, o czem nigdy nie wiedział.	Słuchajcie, mości panowie! Starym kościom chciało się wypoczynku; lepiej by mi było po piekarniach się wylęgać, twaróg ze śmietaną jadać, po sadach chodzić i jabłka zbierać albo, ręce w tył założywszy, nad żniwakami stać lub dziewki po łopatkach poklepywać. Pewnie i nieprzyjaciel byłby mnie dla własnego dobra ostawił w spokoju, bo i Szwedzi, i Kozacy wiedzą, że mam rękę przyciężką, i dałby Bóg, aby moje imię tak było znane waćpanom, jak hostibushostis, hostis (łac.)	I cóż, Oskarze, coś mi nie bardzo wydajesz się rad, że jesteś tutaj? Będziesz się dobrze bawił, nauczysz się jeździć konno, strzelać, polować.	Oczywiście; czyż nie jest wszystko gotowe od miesiąca? Widzisz przecie, że trzeba było jedynie przytroczyć walizy; z chwilą gdy stanęło na tym, że nie zostajemy tutaj, czyż nie lepiej jechać jak najprędzej? Uważam, że trzeba wszystko robić w ten sposób i niczego nie odkładać do nazajutrz. Jesteś dziś wieczór w wenie do podróży: chwytam tedy w lot sposobność. Po co czekać i odwlekać bez końca? Nie mógłbym znieść tego życia. Chcesz jechać, nieprawdaż? jedźmy tedy; zależy tylko od ciebie.	A zgadliście, matko, ten się najwięcej boją, zarno waju wyłożę...	A! Pani Laura...	Ach, co za szkoda, że sypialnia pana magistra wychodzi na północ... przy waszym niemocnym zdrowiu...	Alboż go nie przyjmował hetman, książę marszałek, kasztelan i inni...	Ale ja, moi towarzysze, gotowiśmy przechowaćgotowiśmy przechować	Choroba go wie. Chodź stąd, bo się jeszcze będzie czepiał.	Ciociu kochana! Żebym tak zdrowa była! Jak pragnę żyć!!!	Dlaczego zatem nie ma pan pozostać nim nadal?	Dziecko Trzeba żeby dziecko jechało w świat i nie myślało o niczym, o niczym, co nie ma sensu...	Ja.	Jakto nie rozwiązuje?	Jakże to?	Janie źle, że się tak zapamiętywasz.	Jednak skoro chcesz, by został dyrektorem technicznym, będzie musiał ustawicznie mieć do czynienia z wszystkimi podwładnymi.	Jeszcze jak!	Masz pan weksle, ja panu życzę, żebyś pan wycisnął z nich sto pięćdziesiąt za sto, sceduję je zaraz na pana.	Na cóż ci ta wiadomość chodziło tu o rzecz małej wagi, jak zwykle, o zachcianki kobiece, o pewien sprawunek, na którym możnaby grubo zarobić.	Na razie nic nie wiem oprócz tego, com w liście pańskim, do Wiednia wysłanym, wyczytał. Gdy zajdzie potrzeba, skorzystam z pańskiej pomocy. Wszak pozwoli mi pan przyjść tutaj wieczorem?	Nasz mistrz alchemii, zdaje się, jest do reszty oszołomiony swoją odwagą. Pozwólcie, panowie, że go uwolnię od tortury naszego towarzystwa.	Nazywał się Ralf Crewe Kapitan Crewe... Umarł w Indiach.	Nie myślałem o tym	Nie o suknie tu idzie; cały mój majątek, dość znaczny, jest na twe rozporządzenie	Nie pomagam.	Nie rozumiem cię, Piotrze...	Nom du ciel! w jakichże to wypadkach?	O, proszę tę to z ananasem.	Ograbili nas jak w ciemnym lesie!	Pan margrabia nie przyjmuje nikogo	Panna łowczanka mnie rozumie i owszem, nie jestem od tego. Należy ludzi przekonać, że przecie nie gbur jakiś ze mnie i prostak ale człek, co świat zna i umie żyć.	Tak jest, do tej tu doliny. Przeprawiliśmy się przez Dolny Bród, o tam, pod Górką Królewską	Tych tak nie można zostawić Drugi też dostał, ale żyją przecież.	Udajesz, że nie wiesz.	Więc któż to zrobił?	Wraża to krew!	Właśnież to najgorsze: ciotka mi krzywakrzywy (daw.)	A Baryczkę utopić kazał! rzekł Bodzanta.	A któż wam tego zabronił?	A na dole skarbiec?...	A poczekajcie, spytam!	A ty w ziemię!	Ale nim ten toast wychylę w imieniu Galicji...	Czary, Ciało rzekł Sancho;	Czy ma zęby własne	Czy podobna?	Człowiek, którego pan szukasz, uciekł	Dał wam jeszcze coś innego	Dobrze ciociu	Dusza starodrzewu Twój ojciec, Halszko, musi bardzo kochać przyrodę?	I cóż myślisz z sobą? zapytała druga...	Jednakże kto mógł jej pomóc?	Jednego twojego włosa!	Kłamałeś?	Musisz odejść	Mówią, że pan de Buckingham jest we Francji	Na uczciwość, masz racyę, Grzybosiu.	Niech będzie spokojny.	Otrzymałem niższe święcenie i na wielkich procesjach wewnątrz świątyni noszę pochodnię.	Pewno, że jest i mieszkanie. Ładne mieszkanie, cztery pokoje, kuchnia i opał darmowy, i światło.	Phi ani zipnął.	Pisał, pisał, Józieczku	Pięciu, panie komendancie.	Pięknie, pięknie	Podjąłeś decyzję?	Przebaczam mu z góry wszystko. Biedny bohater, inwalida, zmizerowany w bojach obrońca swych trzód, stadnin, obór, powozów i batów...	Rozumiem	Stulta pyski, kiej sąd mówi, bo waju wyciepnę na osobność! drewniany kołeczek spełniający funkcję guzika. oberwał.	Tak cóż chcecie, Niemiec mądrzejszy jest od Słowianina, Niemiec małpę wymyślił! Ale my i tak ich pobijemy.	Ty? Ale sprostowania czego, Albercie? No usiądź, proszę cię.	Zabijemy wilka, Beniaminku!	Znam.
I ja tak samo toteż równie rad bym tu zostać, jak jegomość Ned Land pragnąłby drapnąć. Zatem jeżeli zaczęty rok będzie zły dla mnie, to będzie dobry dla niego i na odwrót. Wreszcie życzę panu tego, co może mu sprawić przyjemność i koniec.	Namów niewiasty, by do Raszkowa pojechały i tam osiadły. Tam i o wiadomość łatwiej, a jeśli Piotrowicz znajdzie Boskiego, to mu będzie do was blisko. Po wtóre: ja uczynię, co zdołam, ale ty proś i pani Baśki, żeby się za tobą wstawiła.	Widzi pani i ja trochę znam się na ludziach. Więc poco, pani mnie buja?...	Przychodzę się pamięci pani polecić, wiesz pani zapewne, że jadę. Smutno mi tak miły dwór opuszczać, ale są konieczności. Szczęściem spodziewam się, że to nie potrwa długo.	Ja znajduję że miałam prawo tak postępować, jak postępowałam. Było to życie takie jak każde inne. Pani nie znajduje?	Cóż to takiego? dawniej, niegdyś., pod Zam-Zammah. Ale ojciec nie zezwolił na prywatne pogawędki.	Co to za chłop Zbyszko! to takiego drugiego na świecie nie ma. A mężne to, a wartkiewartki (daw.) średniowieczny urzędnik, odpowiedzialny za ściąganie podatków, obronę i sądownictwo na terenie kasztelanii, to jest jednostki administracyjnej średniego szczebla. córki, o różnych cudnych mieszczkach nie wspominając.	Proszę, przyjacielu Po tym od razu staniesz na nogi.	To znaczy że jest pani już siedemnastą osobą, która mi to pytanie zadaje; szczęśliwy hrabia! Już mu składałem wyrazy uznania...	Wiemy przecie, że niewolnictwo jest formą życia, do której wracać nie należy. Pan wiesz to samo i tak samo jak ja. I każdy człowiek...	Ketling! Ja przecie wiem, żeś ty porządny człowiek, tylko tych waszych manier wyrozumieć nie mogę. Za moich czasów szło się do dziewki i mówiło się jej w oczy tym rytmem: „Chcesz, to będziem żyli w kupie, a nie, to ja cię nie kupię!” I każdy wiedział, czego się trzymać... Kto zaś był ciemięgaciemięga (przestarz.) wygadany. od siebie posyłał. Ofiarowałem ci się i jeszcze ofiaruję. Pójdę, przemówię, responsrespons (łac.)	No, no, to jegomość musi mieć podwójny wzrok, kiedy tak wie o wszystkim. Należę do bractwa, nie zapieram się tego. Jak to jednak jegomość mógł taką rzecz odgadnąć, nie znając mnie wcale?	W takim razie nie dojedziesz nawet do Bondy: ja ci to mówię, słowo Trévilla.	To moja wina! To przeze mnie	I więcej nic? Co to się z ciebie zrobił za zuchwalec... nigdy bym się tego nie spodziewał...	Nie to koncert morsów.	Nie. Chcę życia. Życie tworzę. Można poruszyć pracowników istotnych, masę olbrzymią, świat z dołu na atłasowych barkach trzymającą: niechaj nim zatrzęsą! Będą woleli służyć najwyższym niż tej gawiedzi urzędniczej, tym emerytowanym, bezmyślnym próżniakom i darmozjadom.	A ten czaprak bogaty na nim, czy także mój?	Ale gdzież to jest?	Bieżcież rychlej do Tomkowej, to się tam napasiecie nowinkami barzej drujkimi niźli miód. Hi, hi! świętują se chłopy aż miło!	Na Boga, Klaro! Widzisz?	Na południu morze jest zdradliwe Zdaje się, że koło lądu jest przestronniej.	Ogromnie miłe uczucie Zdaje się, że to nazywają natchnieniem. Jakby tam było coś	Opuszczamy szkołę na zawsze...	To co wtedy?	To książę wie?	To niemożliwe. Wszędzie stoją straże.	Wie pan, spotkałam Witowskiego na cmentarzu.	Zmuszony byłem opuścić Fougerolles na kilka godzin Czy hrabia jest jeszcze w stanie słyszeć mnie?	O, właśnie sobie przypomniałem. Powiedziałaś, że ja nie byłem zły, tylko rozrabiaka i pędziwiatr rozbrykany jak... chyba jak źrebak, czy coś takiego.	Tem lepiej, towarzyszu, tem lepiej. Jednak pomyślę o was. No, lecz przedewszystkiem pamiętajcie, że partja nie zostawia swoich na łasce losu, ale też i nie przebacza tym, którzy mają język zadługi. Rozumiecie?	A czy nie zdarzyło ci się czytać żywota Marii Egipcjanki, pisanego przez biskupa Sofroniusza? Ja chowałem się w gimnazjum jezuickim, więc takich rzeczy wchłonąłem bardzo wiele. Jest w tej cudownej baśni miejsce, gdzie święty starzec Zosimas czeka w dniu Zmartwychwstania nad brzegami Jordanu, by udzielić Marii, która dziko żyje w puszczy, świętej komunii. Włożył w koszyk kilka fig suchych i palmowego owocu, nieco soczewicy w wodzie moczonej, święta wychodzi z puszczy i po drugiej stronie rzeki stoi w jasności księżyca...	Ciociu bardzo żałuję, że tak zrobiłem, ale nie pomyślałem o tym.	Ja nie będę jadła jestem już po kolacji.	Moja mama nie pójdzie.	Teraz już wiem! Robin obiecał, że dopóki będzie trwać w świecie krew Whitgiftów, zawsze w tej rodzinie będzie jeden taki, którego nie dotknie żadna zgryzota, do którego nie będzie wzdychała żadna dziewczyna, którego żadna noc nie przejmie lękiem, żadna trwoga nie ukrzywdzi, żadna krzywda nie powiedzie do grzechu i żadna kobieta nie wystrychnie na dudka.	A jeżeli znajdzie się trzeci licytant?	Chciałam spytać, jak zdrowie pana Krzysztofa?	Co stoicie? Ruszaj się, ty diable Zaporkę odstawić!	I ona pana tak samo?	Ja	Ja... ja miałem guwernera.	Jak dla kogo, panie	Mamusia sobie tam cicho-sza popłakuje	Nie bluźnij, dziecko moje W tym kraju widywano dziwniejsze cuda...	Nie chcę.	Nie mówi pan nic o Norskich?...	Nie...	Niechże go Bóg ma w swojej opiece, bo on się już nigdy nie pocieszy	Siądź!... i... przysięgnij, że nikomu nie powtórzysz tego, co ci powiem...	Tak!	Tak. Zamieszkałam w małym hoteliku.	W jaki sposób, jeżeli wolno zapytać?	Łódź nasza bardzo ucierpiała Ale lato takie suche, że prawie nie ma wody.	Życzyłbym sobie, Szwejku, żebyście się co dzień rano meldowali u mnie, dopóki jesteśmy w obozie. Po wyjeździe będziecie stale przy mnie. Co robiliście w nocy?	A czego wy o chłopów pytali?	A jakże, Hanko, możesz. Mów śmiało!	A wiecie drogę do śląskiej granicy?	Ach, niegodziwcze!	Ależ, mój drogi...	Ależ, zmiłujcie się!...	Bo co Karolka chciała?	Bo krzaki ci zasłaniają widok. Chodź tu... no, widzisz już?	Bo się namyślam, jakiej najlepiej perswazji zażyć.	Boża wola, nic więcej!	Bóg ciebie nadniósł, detynodetyna (ukr. детина)	Bądź rozsądny, Teodorze, zostaw Żydów w spokoju. Twoi przyjaciele wmówili ci takie rzeczy!	Ciebie.	Czy mogę zajrzeć do listy waszych gości?	Dokąd? z uśmiechem diogenesowskim powtórzył żebrak	Doprawdy?	I did namówił chłopów do buntu?	Jaki?	Jest inteligentna, mówi po francusku, tańczy doskonale	Jesteś obrządku rzymskokatolickiego?	Jesteś pan szatanem!	Jutro już trzeba działać, ojczulku; dziś wszystko musi być przygotowane.	Książka, Literat odpowie licencjat	Miła, tylko...	Mój pan był już takim dobrym teologiem!... byłby został biskupem, a może kardynałem!...	Nachlały się gorzałki i dalejże chodzić po chałupach, a ludzi pędzić do roboty...	Niech Bóg wszechmogący klęskę tę od nas odwróci Niema w tych ziemiach człowieka, któryby dziś wszystkim potrzebniejszym był nad Petrka, i niema czyjaby strata boleśniejszą była. Najwięcéj siły ma i najlepiéj użyć jéj umie!	No i cóż?	No, zobaczymy	Och!	Oczywiście. Mów dalej.	Opowiedzieć ci mogę dzień po dniu od czasu, gdyś się zaciągnęła w służbę kardynała	Pan Babiński z mężusiem, ale do dwunastej zastępuje go sam.	Panie Rubinroth!	Panna Marja zawsze taka! tłumaczyli inni.	Porzuć pan dzisiaj wszystkie sprawy!	Porzycki będzie w tym sezonie we Lwowie.	Proroctwo, Błazen dokończył wojewoda poznański.	Pół procentu, przebąknął stojący w progu	Rzeka stoi, lód mocny, kiedy wozy przechodzą.	Stamtąd, gdzie byłem.	Stasiu!	Słuchaj, Albertyno, mówisz że jesteś tutaj szczęśliwsza, że będziesz nieszczęśliwa.	Tam, gdzie mieszkają Chińczycy.	Ten pierwszy gniewa się, że u nas lud będzie rządził.
Ma pan na myśli wypadek Masona? Ja miałem go zawsze za szczególnie skandaliczny. Byłem przekonany, że dyrektor znacznie ostrzej weźmie się do rzeczy. Prawda, Masona wyprowadzono w pole, w każdym razie jednak jest on na wskroś szczery i bardzo gorliwy.	Pan śmiesz pytać: co mi jest?... Pan nie rozumiesz?... Nie rozumiesz tego, co dla kobiety uczciwej znaczy jej honor? Nie rozumiesz mnie po tylu dowodach wstrętu, jaki okazywałam panu?...	Pan jest doktór i ja nie jestem chory.	Dzisiaj trochę szalałam, ale wie pan, że to jest nudne.	Nie wiem, za co, ale na pierwszym przesłuchaniu dowiesz się pan niezawodnie.	Przypuszczam, że nie będziesz mnie prosił, żebym cię nazwał człowiekiem litościwym więc moje uczucia mogą cię zadziwić, panie Silver. Gdybym wiedział na pewno, że majaczą (a jestem moralnie przekonany, że przynajmniej jeden z nich zapadł na febrę), opuściłbym to obozowisko i jakkolwiek naraziłbym własne życie, starałbym się im dopomóc swą umiejętnością.	Gniewać się, to mało. Ja nienawidzę pani i nigdy już... Zamknęła mu twarz, wszechwiedzącą nagą ręką Nie chcę Kłamał bezczelnie nie wiadomo po co w istocie było to prawdą, w tej chwili prawdą się stało nikt tego nie pojmie jak jest, a tym bardziej jak było, nawet ci, którzy i tak dalej... brzydzę się sobą, jak o pani myślę... baba była silna.	Nie, Antek, nie każdy. Jak który od dziecka jest zahukany, zabity, zagnębiony, a jeszcze z przyrodzenia nie bardzo bystry, to wiek przeżyje i nic. Ale taki jak ty, wesoły, oblatany, to musi... Więc, widzisz, Antek, ty siedź sobie u nas, nikt ci złego słowa nie powie, a potem weźmiesz się do roboty, ożenisz, i będziesz porządnym człowiekiem.	Huckleberry Finn? Coś takiego! Nie jest to nazwisko, przed którym chętnie otwiera się drzwi... Ale wpuście go chłopcy. Zobaczymy, o co chodzi.	Chyba pani raczy przyznać, że moja stajnia nie jest byle jaka.	Ale był także u mnie pan Cavalcanti.	Tak; ale uwolnij nas pan od Lucjana; Rastignac i de Marsay nie chcą już słyszeć o nim.	Panowie! Stawiam panom w tej chwili pytanie zasadnicze: jak nazwać to, co uczynił ten wasz schorowany, mizerny, wątły kolega? Czy można i czy godzi się powiedzieć, że to było: żakostwo, fanfaronada, wariacja?	Na Boga zbierajcie panowie kogo można! płazujcie tych tchórzów! ja sam lecę w ogień, za mną! za mną! tu potrzeba zginąć ale się nie zesromocić!	I pani się dziwi, że ja nic nie mówiłem?	Pan Bóg potrafi i z daleka szczęście zdarzyć, a tymczasem niech nam, ubogim, wolno będzie choć wina z klasztoru przynieść.	Pan hrabia mówi serio?	Zapnij mi pan rękawiczki.	Bogu wiadomo! I tak by nie przepłacił, choćby ci dodał jeszcze połowę płacy. Ale on był zawsze sknerą.	Czyżby się pani gniewała na taką miłość?	Nie po to jedni gospodarze powyzdychali, żeby drugich wołać!	Siadajcie, siadajcie do stołu!... Jutro będziecie mieli dosyć czasu na plotki wiedeńskie i olszyńskie. Patrz no, Krzyś, co to tu podają...	U ciebie syn, a u mnie córka... Czemu nie ma być woli bozkiéj... będzie... tylko swatów przysyłaj...	Hej, Kuba! Czy mi się to wszystko przyśniło, czy pałę zalałem przed niedzielą?	Tak krótko widzieliśmy się wczoraj kochany Fabianie Byliśmy właśnie w chwili odpłynięcia. Wiem tylko tyle że nie sam przypadek spowodował nasze spotkanie na przestrzeni „Great Easternu”. Wyznaję, że jeżeli w czemkolwiek wpłynąłem na postanowienie z twej strony...	Czas, drogi przyjacielu, czas sprowadza sposobną chwilę, a taka chwila, to, jak zdwojona stawka w grze: im więcej postawisz na kartę, tem więcej wygrasz, jeżeli umiesz czekać...	Doprawdy... doprawdy, to bydlę i mnie w końcu nabawi strachu.	Na młodych to spada, Ci też w ślady rodziców wstępować będą.	Nie zapomniałem. Skoro pani tam będzie...	Nie, lecz mogę postawić go na stawkę.	To prawda! Eryk nie był nigdy nikczemnym obłudnikiem!	Zna pan Szormińskiego?	Wiesz pani, odezwała się śmiejąc wesoło Laura: u nas tu nikt a nikt nie bywa... nie można się dziwić, żem się tak przelękła... dotąd mi jeszcze serce bije! Jak żyję, nie widziałam tu nikogo obcego... Można mi i strach i ciekawość przebaczyć! A pani... pewnie z daleka?	Naturalnie. Mnie samej nikt by nie zaprosił. A z tego, co zarabiam w budzie, nie mogłabym sobie kupić kolacji.	Ona nie jest oblubienicą Lulejki, ona jest oblubienicą Bulby! Ona będzie moją żoną, musi być moją żoną. Ona albo żadna!	Więc mów. Zaczyna się pewno tak: Była sobie raz taka biedna kobieta, której nikt naprawdę nie kochał...	Potem ciągle się bałem, że będzie rewizja i wsadzą mnie do więzienia. Więc pojechałem do zagranicznego króla i zostałem jego szpiegiem.	Starałem się nie obrażać cię nigdy... Znosiłem. Udawałem, że nie widzę. Byłaś moją żoną... Słowa jednego nie słyszałaś...	Wymówka ta ma ciało i kości. Jest nią Sulpicjusz Castillan, dzielny chłopiec, który przepisuje moje wiersze i roznosi listy.	Powiadałem, że pan mi bardzo przypomina majora Duroc. Miałem wrażenie, że jego słyszę.	Aby dobrze wykarmione sprzedać w Łodzi. Mniej się to panu podoba, co?	Ani mi się waż! Miej rozum... taka duża dziewczyna! Nie słyszałaś, jak kościelny swarzył?	I ja żałowałem w pierwszej chwili; ale nie było innej rady.	Ja tak! Że tobie nie było miło, nic w tym dziwnego. Siedziałaś cicho jak mysz.	To mały promyczek słońca wjrzał spoza chmur, ale zląkł się ciemności i schował się znowu.	Czy tak? Czy tak! Mój biedny góralski chłopcze? dziś: urzeczywistnienie.	Czy wolisz, abym zaprzepaścił naszego konia?	Nie chcesz dać przykładu pierwsza?	Nie można, zaraz zaczynamy.	Nie!	Pani mało zarabia?	Pani wierzy w takie bajki, jak telepatyczne odczuwania, przeczucia i t. d.?	To acan za panną płaczesz?... a gładka była? co?	To będzie zależało od metody odwetu	To on! To on!! Sam tu idzie!	Tu jest napisane, proszę pana: Andreas Scheuchzer. Gilbert Islands.	Zaraz! Od siedmiu lat studyuję sekty satanistyczne i na tym punkcie jestem kompetentny...	Żyję i jestem zdrowa, to wszystko.	Pochowa się ją z paradą jak gospodynię. A powiedz tam brackimbracki wybielony.. Jutro Michał obrządzi w kościele, a ty idź z ludźmi do żniwa i poganiaj, barometr jakiś niepewny, może być burza! Kiedyż to się zbiera kompania do Częstochowy?	Ma ich kilka zacnych, a najlepszą tę zdobyczną po FryzieFryz a. Fryzyjczyk teraz. w sam raz.	Wyjadę, mamo, powrócę do was, ale	Ma się wiedzieć Głupi śpieszy się, mądry czeka.	A... podoba ci się tak bardzo? Masz ją!	Bóg zapłać... Boryna, widzi mi się, co?...	Do KudakuKudak (nazwa z tur.)	Myślałam o tym całą noc i wiesz, Olku, do jakiego doszłam wniosku?	No wiem co prawda, że starzec bardzo pana lubi...	No, dobrze, ale...	Pański zegarek się spóźnia.	Sam się naraiłnaraić (daw.)	Tak się składa.	Więc?	Zgadza się.	Znam ją, jak gdybym żył z nią wieki, każdą jej myśl czytam w oczach, rozumiem każdy wyraz niewymówiony, co się w jej ustach zatrzymał.	A jak odmówi! Wstyd będzie i zgryzota.	A w tej szkole czego was uczono?	Biedna Ellen! gdzież ona teraz?	Biłous.	Chcę być czarnoksiężnikiem.	Dalejże! Athos, Porthos, Aramis i D’Artagnan naprzód!	Dwa tygodnie temu.	Gdzie?	Jak Lorry Tuck?	Matka moja i siostry chciałyby cię odwiedzić	Najpewniejsza.	Naturalnie.	O zbiorek poezji	Ot, masz!... Chcesz więcej, hę?!	Przyjąłem chrześcijańską wiarę, dla którego powodu musiałem ojca opuścić.	Prędzej, prędzej! Znachor! Znachor!	Szukaj i zgaduj!	Słyszycie? Słyszycie?	Tak, tak samo historja o blondynce, wysokiej, pięknej z niebieskiemi oczami.	Tak.	Tik ant valandėlės, vyručiai	W tem masz słuszność!	Wolne żarty, szanowny mecenasie!...	Wypadek?	Wzięli!	Ósma godzina.
O Boże! ja nic nie gadam! Toć tyle jest dziwnych środków, które nam dał Pan Bóg, a może też kto inny! Ale to coście powiedzieli, przypomniało mi szwedzkiego szypra, który zeszłego lata stał tu pod naszym mostem. Mówiłam z nim o chorobie syna i jakie też na nią mogą być lekarstwa; wspomniałam o tem, co tu u nas wiedzą wszyscy, że podobno najskuteczniejsze, wyżebrać sobie garnek i w niego na rusztowaniu nazbierać krwi ściętego zbrodniarza, której się chory potem powinien napić; ale szyper zapewniał, że w Skonii wierzą to samo, tylko wierzą także, że jeśli ma pomódz dziecku, wówczas dosyć dać mu się napić zimnej wody z gołej ręki takiego człowieka, który przelał krew ludzką, a skutek nastąpi niezawodny. Radził mi także, iżbym w tym celu poszła do żołnierza, co był na wojnie, albo też do Mistrza;	I pani Kowalska by wolała. Znam ja ją. Między nami mówiąc: hetman się przeciw królowi i ojczyźnie zbuntował. Nie powtarzaj tego nikomu, ale tak jest. I wy, co mu służycie, także się buntujecie.	Winszuję wam Kozłowski, Radzicki i Bellon ocalili honor waszej klasy. Nie same z was baby i zmokłe kury. Wprawdzie znaleźli się dotąd dopiero kandydaci na bohaterów, ale ja ufam ich honorowi, że co powiedzieli, spełnią.	Tak jest, wasza wielmożność. Wykryło się, że jego pan Nienaszyniec dzieckiem jeszcze z Krymu porwał, ale go w powrocie postradał, a Azja dostał się do panów Nowowiejskich i u nich się hodował, w nieświadomości, że od takiego ojca pochodzi.	Ale jak już mówiłam on wcale nie był zły, tylko straszny rozrabiaka i pędziwiatr. Rozbrykany jak młody źrebak. Ale nie było w nim ani odrobiny złości, a serce miał po prostu złote... można by szukać na całym świecie drugiego takiego...	Nie gadaj mi o nim, bom taki zły, że oddałbym go każdemu za darmo! Stary niedołęga! robi sam jak ostatni robotnik, zamęcza się, odmawia sobie nawet tego, że w tym roku nie pojedzie do Ems, chociaż doktór radził mu jechać i nawet nakazywał; robi bokami tak, że mu już wszystkie warsztaty staną niedługo, a tu wczoraj przyjeżdża mąż Berty, ten miły Fryc Wehr i jak zaczął go podchodzić, tak stary wyciągnął prawie ostatnie pieniądze i dał łajdakowi, a potem matce mówi, że się czuje tak dobrze, iż już nie pojedzie do wód. Już nie wiem, co się stanie z nami, bo straciłem nadzieję uratowania firmy. Dorobił się tyle na swojej uczciwości, że po czterdziestu latach roboty, jak teraz umrze, to będę go musiał pochować za swoje pieniądze.	Co do niej, przerwała gospodyni domu, jestem pewna że zgodzi się z ochotą na oddanie z domu swych dzieci; przecie stanowią one dla niej ciężar, z którym się obejść nie umie; postępek zaś ten potrafi ona pokryć jak dotąd kryła wszystkie swe postępki, pozorem biedy, niedostatku, nieszczęśliwego nałogu męża, dbałości o zbawienie dusz swych dzieci, i t. d.	Mącisz tylko głowę ojcu, mnie i sobie Raz zakładasz pensję, potem wahasz się, znowu masz ochotę, znowu nie masz ochoty, słowem, co godzinę	Pan się nazywasz Boczek?	A co mi tam do twojej zwłoki? Jak złożysz maszynę, to możesz sobie jechać, dokąd chcesz. Pierwej nie!	Ja mówię tylko, że ich pan wyrzucił. I tegoż samego wieczoru zdemolowano panu gabinet.	Ach, jaki pan jest wymowny! I cytaty z filozofów... Każdy z was, kiedy chodzi o przekonanie kobiety, ma w głowie i ustach szeregi cytat. A ja panu powiem, że właśnie mam odrazę do filozofów i poetów. Natomiast w złości swej zacytuję panu doskonały aforyzm pańskiego papy: „Bóg daleko, a złodziej blisko”.	Nie klep głupstw! Mieć miliard! Ha, ha, ha! Turski, co, kochany chłopie, gdybyś ty miał miliard	Pan Michorowski poszedł po Lucię i jej nauczycielkę	Tak? Skąd pan o tym wie?	Do czego? Głowy nie mam, ręce już nie te co były. zapóźno...	Nie, powiedziała tylko, że wyprawiłaby mnie do Londynu dla załatwienia sprawy jakiejś osobistości, wysoko położonej.	On? Nadstawia ucha, co od SiczySicz Zaporoska popr. forma D. lm: małp., bo to jest pewna, że perejasławskiPerejasław dowódca pułku perejasławskiego w latach 1648–1653, sędzia generalny starszyzny kozackiej, po bitwie pod Konotopem (1659) pojmany przez Rosjan, zmarł w Rosji na zesłaniu. pójdzie. A kto wie także, za kim regestrowi Krzeczowskiego pociągną? Brat Bohun NiżowcomNiżowcy dziś popr. forma N. lm: z chłopami. się bratać. Toć on chce, bym go adoptował i do herbu przypuścił... Bardzo przedni ten waszmościów trójniak!	Tak, moja droga mentorko, ale że u mnie twej najniższej sługi wszystko jest gwałtowne, dziwne i niepospolite, moja więc ciekawość przybiera też pozór niezwyczajny.	Ja?... Ja?... Czy dlatego, że uważałem za obowiązek komunikować hrabiemu wszystko, co doszło do mojej wiadomości?... Musi przecie hrabia przyznać, że zawsze byłem ścisły i nigdy nie splamiłem się kłamstwem...	Wędrowiec jak i ty, ale po za tym jest to wielce rozsądny Bengalczyk z Dakki... magister medycyny. Za pomocą małej pigułki, co działała jak sam bies rozpętany, wyleczył mnie z parcia w żołądku, jakie przytrafiało mi się po jedzeniu. Teraz on jeździ po świecie, sprzedając bardzo cenne mikstury. Ma nawet papiery, drukowane po angrezyjsku (angielsku), poświadczające, jak to on się przysłużył ułomnym mężczyznom i słabowitym kobietom. Bawił tu cztery dni, ale słysząc o waszym przybyciu (na całym świecie hakimowie i kapłani żyją z sobą jak wąż z tygrysem) podobno gdzieś się schował.	Co ci jest, żono? Zdaje mi się, że masz jakieś inne cierpienie niż to, na które się skarżysz?	No... no... tylko nie roztkliwiaj się Wyjazd jestem pewny, że za rok... półtora... wrócisz tu i już będziemy razem.	Niech pani zawsze siada koło Eugenii, a nie będzie pani potrzebowała zbytnio obrzydzać temu młodemu człowiekowi jego kuzynki; sam z siebie zrobi porównanie, które...	Nie mogę tak powiedzieć, bo to nie jest prawda.	Już go mam! Wiem, co to! Wiem!	Niestety, odgadłem! Ale proszę cię, Beauchamp, mów dalej. Widzisz, że jestem spokojny i trzymam się jakoś, a koniec opowieści chyba już blisko.	Po co ci to?	Po co?... Dlatego chociażby... że wyrządziło mu się krzywdę. Za jego dobroć, za życzliwość jaką nam okazał.	Że u szlachty to nawet zabawy nie ma bez Żyda Ledwie tamci pojechali, a już ten za nimi ciągnie.	Ależ pani, czemu państwo nas nie uprzedzili? Nie bylibyśmy wchodzili w szkodę	Boisz się skompromitować z nadmiaru szczęścia? Nie bój się, ja ci na to nie pozwolę. Jutro przyjmuję chrzest. Pierwsza i ostatnia noc grzechu, a potem pokuta narzeczeństwa.	Co mówisz jestto szczęście tylko	Co to za włosy!	Czy się natkniem, wątpię, choć kilka hakownic blisko stoi, ale weź waść. Poczekamy tylko na Ketlinga, bo on lepiej od innych będzie wiedział, jak nam w nagłym razie przyjść w pomoc.	Nie znasz go? Szmuel wieczorem skrzyżuje ogórek z drutem kolczastym i zanim zardzewieje, rano sprzeda za jeża.	Po co tu przyszłaś?	Podstęp, Zdrada, Świętoszek ozwałem się po długim milczeniu nie chciałem jąkać się, lecz słowa grzęzły mi w gardle	Proszę mi nie mówić po imieniu, on słyszy...	Tato powiada, że nie byłby pewny nawet promu w odległości pięciu mil od was	To co?	Zatem połowa moich ludzi pójdzie ze mną pod pańskim przewodnictwem. Wejdę sam lub w towarzystwie, to zobaczymy. W każdym razie atakujemy tędy. Jeśli Lupina nie będzie w Iglicy, zastawimy pułapkę, w którą tego czy owego dnia wpadnie. A jeśli jest...	A co mi dasz?	A nie pamiętasz, jak wysoko podnosi się woda?	Ale przed kim?	Co ja widzę? Co moje stare oczy oglądają? Szczury zalęgły się w żywym ciele Izraela!	Co mam ci powiedzieć?	Młoda jeszcze jesteś, siostro, młoda i niedoświadczona; i my nie jesteśmy bezpieczne przed atakami sił nieczystych.	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	O, nie! Gdy zapada zmierzch, wszelkie stworzenia skrzydlate układają się do spoczynku. Zabawię się z psami o zmierzchu, bo one lubią polować w dziennej porze. Teraz idą za krwawym śladem Won-tolli.	Wasza miłość! krew się próżno leje; nie zdobędziemy tego mostu!	Niepodobna, a to dla trzech powodów po pierwsze nieskończyliśmy śniadania; po drugie mamy jeszcze wiele sobie do powiedzenia i to rzeczy wielkiej wagi, po trzecie brakuje jeszcze dziesięciu minut do oznaczonej godziny.	Herr Gott! A jakoważ to siurpryzasiurpryza (daw., z fr.) dziś popr.: wstydzić się..	Ona zawsze wiedziała, że ją kocham	Uważasz no wacpanna, jak ta pani Flora mizdrzy się do pana Schultza? Czy oni mają się k’sobiek’sobie (daw.)	A jednak, to już Łódź naprawdę!	Dlaczegoś to zrobiła?	Gdzież to się podziewacie? Już wszystko przygotowane! Papa z wujciem obliczyli mniej więcej miejsce i za chwilę ruszamy kopać. Gdzież Marta i Tom?	Jakże gadać? Ociec tyla dzisiaj sprzedaje, to muszą uważać, komu pieniądze na precenta dać...	Jegomość tatuńcio kazał mi precz jechać z domu! Tyle że mi dał ślepego wałacha i kobyłę Margolę do wywiezienia, jak trupa na mogiłki.	No powinnyście być teraz szczęśliwe. Tak-eście pragnęły zostać babkami.	Otóż to Przede wszystkim obustronne zawieszenie broni.	Proszę mnie puścić	Przychodziło mi nieraz do głowy że dużo milej byłoby nam na Wydrzej wyspie niż tutaj, w takiej ciżbie!	Tak, przyznaję zawołał drwiąco pro­kurator.	Więc pana lubią te tysiące ludzi, którzy pracują w pana kopalniach, biurach i fabrykach?	Zaraz, zaraz tylko widzisz... skończę...	Zatem dziś, pani...	Zatem, jak już powiedziałem, panie d‘Artagnan, zobaczymy się po skończonej kampanji; będę cię miał na oku, bo i ja się tam udaję a po powrocie porachujemy się!...	Żywie syn jego, ta sama krew!	A jakby potem skapiał?	Aa, jaki miły chłodek!	Ach, wreszcie jesteś!	Bo już piąta, kochanie, a mieliśmy jeść obiad o czwartej.	Będziemy cię wędzić, już mówiłem.	Czy teraz istnieje jeszcze jakiś książę des Laumes?	Da, dada, da (ros.) kiwa głową Lejbke.	Hę?	Jaguś!	Jak nas złapie, każe nas wszystkich powiesić	Jakim? Wielkim? Królu pruskim?	Jeździec!	Każ szoferowi zajechać bliżej. Tu, tu! Za rogiem straszny młyn i szarpanina.	Kochania Jakiś ty niebotycznie sentymentalny!	Może wrócimy Może wyjedziemy do Anglii, Australii, diabli wiedzą. A może się z tobą rozwiodę?	Nic?	Nędznica, której ty dałaś chleb w rękę! Jeżeli Gymnase chce, może odkupić engagement. Będę hrabią de Rubempré, zrobię majątek i ożenię się z tobą.	Ojoj! Będzie tej zieloności coraz więcej i więcej, aż cała szarość zniknie. Czy panienka zgadłaby, o czym teraz myślałem?	Ot, jak nas w każdym sposobie przed waszą wielmożnością czernią i szkalują! Wżdy miała sowicie z góry wszystkie skorupy opłacone! Z wielkim rozradowaniem, od śmiechu się zanosząc, sama własnymi rękoma tłukła, aże się rozlegało.	Straszne!	Są też. Jak się nazywasz?	Ten człowiek sam sobie winien...	Ty jedziesz ze mną naprzód.	Warty w nocy chodzą dookoła koszar.	Ważna mi nauka.	Widzieliście tych psiawiarów pogańskich? mieliśmy się z nimi bić, a teraz będziem im konie czyścili...	Wróci do dom czy też do urzędu pójdzie?	Wypędzonego proboszcza?	Z pewnością kapłani... O bodaj wam poschły ręce, gałgany!... I taki łotr jeden z drugim śmie nas upominać, ażebyśmy dawali nieboszczykowi wszystko w najlepszym gatunku...	Zabił się!
Ej! Nakrywali mnie tam czapką i ręką jako ptaka w gnieździe, ale co nakryli, tom uskoczył i gdzie indziej ukąsił. Naprzykrzyłem się tak, że jest cena na moją głowę... Wyborny ten półgęsekpółgęsek (daw.)	Zapewne Przekonany jestem, że nigdy nie dojdzie do pięciuset, na przykład, funtów szterlingów. Był mi polecony przez pewnego kolegę. O, tak, posiada pewne zdolności, dobrze przepisuje akty, wcale kaligraficznie, toteż znajdzie się tam coś dla niego z czasem.	A tak, tak Nie rozumiem, jak człowiek, co potrafi przyrządzić takie frykasy i je jada, może żalić się, że życie mu doskwiera.	Kompars, epizod... mógł wziąć ktokolwiek. Niech zdechnę, ale już czuję, że Mimi będzie gadać jak subretka z operetki... Co mi pani narobiła... Jezus, Marya! Jeżeli pani myśli, że życie to piękna operetka, to się pani myli!	Mnie się zdaje, papo, że ty się mylisz. Pan d’Aiglemont właśnie dał rozkaz...	A ja mówię ci wyrzuć złość z serca twego i nawet nie skarż się. Bo gdy hultaje pójdą pod sąd, cały świat dowie się, że poseł najdostojniejszego króla Assara wdaje się z Fenicjanami, a co gorsza, odwiedza ich samotny wśród nocy. Co zaś odpowiesz, gdy twój śmiertelny wróg, kanclerz Lik-Bagus zapyta cię: „Sargonie, z jakimiż to widywałeś się Fenicjanami i o czym mówiłeś z nimi pod ich świątynią wśród nocy?...”	Ale spodziewamy się, że pan zrobi nam zaszczyt i powie	Nie znam jej, ale Lucia nią zachwycona. Jeśli naprawdę ładna, strzeż się, panie hrabio.	Niestety nie bo popełniłam straszną nieostrożność. Ma moje listy. Ach, gdyby ich nie miał, gdyby mi się udało wydobyć je jakimś podstępem, byłabym wolna. Ale on mnie właśnie szantażuje tymi listami. Jestem w rozpaczy.	Tak mi się zdaje	Było już raz Było wczoraj w kawiarni. Że też ty zawsze do jednego wracasz!... Ma się niemal wrażenie, że w tych ogólnikach opowiadasz coś ze swego życia.	Athosie, to twoja żona, mówię ci przypomnij sobie, jak rysopis zgadza się dokładnie.	Ja przyszedłem do ciebie, Gołdo bo mnie dziś bardzo ciemno przed oczami i ja chciałem popatrzeć na ciebie, żeby świat zrobił mi się jaśniejszym...	Organiściak jeno, a jak się to wybrał galancie.	Po stokroć panią hrabinę przepraszam, jestem najnieszczęśliwszym z szambelanów i najniezręczniejszym z ludzi. Królewicz dał mi bilet, pojechałem do jéj pałacu, odprawiono mię z niczem. Bilet królewicza a pana to zawsze rzecz pilna. Puściłem się w pogoń za W. ekscelencyą, szedłem tropem i doszedłem aż tu.	A nieźle! Patrz no, twój naczelnik podjął się budowy drogi żelaznej w guberni samarskiejsamarska gubernia	Cóż wełna? A jednak ja się grubo stęskniłem za panem.	Jakież wyjście znaleźliście nagle? Widzicie, nie zlękli się waszej depeszy. Nie dostawili na termin ani jednego wagonu żywności. Na cóż jeszcze będziemy czekać? Któż nam jej dostarczy?	Masz, dziecko, nie kłóćmy się o szkatułkę. Bierzże A ty, Nanon, leć po doktora Bergerin.	Nie warto, bo już się stała, zakończyła i dla waszmości przepadła.	Nie wiesz, gdzie się ciastka kupuje?	Nie. Bynajmniej. Widzisz, wuju i na tobie mści się te kilka lat, o które jesteś ode mnie starszy...	O wydatki nie bójcie się, pokryję.	Poddajesz się więc, Padello?	Przestraszyłam się trochę	Więc trzeba mi ufać i starać się zasłużyć na moją przyjaźń, która nieraz może być bardzo pomocna.	Ja myślę ja myślę, że skoro będziecie ich rozganiać, to właśnie oni wam co złego zrobią.	I jak tu może być co, jak tu ogół może mieć jasne pojęcie o polityce, kiedy jego naturalni przewodnicy są tak ciemni.	Ba Chłopaki, już jako chłopaki, toć jeszcze, ale na co zabierać dziewuchy?	Ba, możesz mi uwierzyć że lepiej jest tam pod wiśnią, niż tutaj przy piecu.	Bieda, to ogień, co spala drzewo, puch i wszelkie śmiecie, ale metal szlachetny wychodzi z niego jeszcze czystszym	Co to panowie robią tutaj? Czy można zapytać?	Czy ten pan, co cię w rękę całował, jest...	Ech! cóż znowu któż to dziś w okolicy ma auto? Wszystkim pozabierali	Kto wie, czy nie ma słuszności... Prawda, profesorze?	No to zacznij sobie i łaj jeśli ci to potrzebne na co, ale potem winę mi darujesz.	Słuchaj, Leontyno, nie stój że tak, siadaj.	Świadka widziano z karabinem jak do żołnierzy strzelał, okna rozbijał kolbą	A co, prawdę mówię?	Co mi pan gadasz, wszyscy chcą, abym umarł, wszyscy	Co zrobiłeś?	Ja myślę że królowi trzeba zrobić operację.	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze...	Miłość, Słowo wołała co chwila.	Musi, że Pan Bóg.	Nie chodzę wcale do teatru i nie czytuję pism.	Nie dotrzymałeś pan przyrzeczenia. Nie wziąłeś pan także, jak prosiłem na maskaradę kostjumu Ali Baby i dałeś go Adrjanowi Fischerowi. Czemuż to?	Nie, nie piłeś! Teraz będzie VolksstückVolksstück (niem.) co?	Niech pan nic nie mówi, bo wiem, aż nadto dobrze, że jest mi pan nieżyczliwy, chociaż ja...	Niech wachmistrz ruszy naprzód obroki przygotować. Karczma czy nie karczma, trzeba stanąć!...	Panna Eufemia...	Tak	Tak jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.	Tak odpowiadają kobiety naszej epoki!	Tak, jeśli towarzystwo asekuracyjne wszystko wypłacić zechce	Uciekać sama? ciebie zostawić? nie, nie, nigdy!	Ajau! Kodėl gi aš neįsikirtau niekados? O kiek kartų kirtau!	Ależ jaki powód?	Borynam z Lipiec i miłosierdzia Pańskiego proszę...	Cicho, Maryna zwyciężymy ostatnią trudność. Będę miał równocześnie patent na wynalazek i na udoskonalenie.	Czego? By wam powiedzieć: wara od naszej ziemi!	Czegóż ty chcesz?	Dobrze, proszę pana	Dziwna metoda! I piekielnie skomplikowana.	Dziękuję!...	Ewa, zwariowałaś?	Gdzie cię raniono?	He, he! Przykazanie drugie brzmi trochę inaczej.	Ja bym zabił, gdybyś wacpanna chciała iść za jenszego.	Jeśli bohater, to nie biedny	KaKa?	Lecz w jaki?	Mielnicki?... stój!	Moje małe Mzimu! moje Mzimu!	Musimy wprzód pokonać lwy	Na psa urok!	Nic.	Nie mogę.	Nie!... Ona niech żyje... To będzie moja zemsta...	Nie, nie...	No właśnie. Onegdajonegdaj (daw.)	No, chodźmy, chodźmy	O kniaziu Wasylu wiele w ŁubniachŁubnie książę, magnat kresowy, starosta owrucki, żonaty z córką hospodara wołoskiego, Jeremiego Mohyły, ojciec księcia Jeremiego Wiśniowieckiego (1612–1651); podobno zabiła go trucizna, podana w komunii świętej. zaufany.	O, od dawna!	Och! Jeszcze o tym będą gadać! To jest przecie prostactwo!	Paėmė, mat, ir nudūrė Pareivį, kaip kokį  aviną!	Proszę za mną, aresztuję pana.	Roztropnie powiedziane Ostro, dzieci, ostro. Dobrze.	Słusznie... słusznie... jakoż mogłoby być inaczej! Regina angelorumRegina angelorum (łac.)	Słyszałam, słyszałam	Tiesa, ikšiol jūs to nematėte; bet neužmirškite, jog lietuvystės idėja tik ne per seniai gimė. Juog tie mokyti lietuviai, kuriuos teko jums matyti, tai pionierai, einantys į nežinomas dėl mūsų tautos šalis. Jų niekas negalėjo persergėti, kur eiti ir kur neiti; niekas jiems nepasako, ko reikia mokytis ir ko nereikia. Ėjo jie apčiopą ir skynė kelius. Iš visų pusių jų tą darbą tramdė ir tramdo. Tiktai nemažai žūva tų pionerių, nemažai bereikalingų žygių jie atliko, žudydami ir savo amžių ir išteklius. Bet mets  nuo meto mūsų svietas įgija daugiaus datyrimo, nesutaikos mažinosi, randasi vis daugiaus ir daugiaus darbininkų...	To dowodzi albo wielkiej pokory, albo wielkiej pychy	Trochę.	Twojej mamie...	Wszyscy razem?	Za żadne skarby na kuli ziemskiej...	Zakład wszelki sens utraci.	Znam to. Bohater sezonu. W zimie był takim pan Kazimierz, a przed kilkunastu laty nawet... ja	Żeby na ich palce zakładać pierścionki.	Żądałaś tego?
To mnie przecie diabeł nie niósł pod pachą ponad ziemię! Panu Bogu niech będzie chwała! A gdzież tamten pan jest? Śpi jeszcze?	Ale im wcale o prawdę nie chodzi. Każdy ma swoją bardzo mętnie znaną sobie półprawdę, która jest półfałszem	No tak, rozumnie jest nie chcieć panować nad całym światem. Ale byli, są i będą tacy, którzy będą probowaliprobować	Bądź pani spokojna nie powiem nic już więcej i nie wmieszam się do niczego, dopóki nie dopełnię swojej obietnicy. Lecz nawzajem błagam cię, piękna księżniczko, opowiedz mi historię swoich nieszczęść, jeżeli nie zależy ci na ukryciu ich, jacy to ludzie i wielu ich jest, na których użalasz się i zemsty mojej przyzywasz.	No tak, właściwie nie wiadomo, co się z nim stało. Dwa lata temu z górą, koło Zielonych Świątek, sczezł bez śladu. Ja pierwszy to zauważyłem. Przechodzę, mospanie, jednego rana wedle tej budy, patrzę: zabita na śmierć bretnalami i przyparta na głucho. Myślę: Wyjechał na wyprawę w dalsze strony, w dół rzeki, czy co? Czekamy tydzień, dwa, miesiąc, rok	Tak! I trzeba być bardzo gruboskórnym, żeby nie widzieć, że się podoba kobiecie, a w dodatku podejrzewać ją o kpiny!	Także i do Benares... Przecina on wszystkie strumienie z tej strony Indii. A teraz zasyłam prośbę do ciebie, o święty, byś tu pozostał do jutra. Potem wyjdź na drogę i badaj każdy strumień, który ona przecina; albowiem, jak wnoszę, przymioty twej rzeki nie są związane z jedną jej łachą czy też jakąś miejscowością, lecz ujawiająujawiać się	On tu jada pięć razy dziennie i przecina wrzody moim chłopom, by uchronić się od apopleksji. Tak jest pełen obawy o twe zdrowie, że cięgiem tkwi jak przylepiony koło drzwi kuchennych i napycha się ochłapami. On tu jeszcze posiedzi; nigdy nie zdołamy go stąd wykurzyć.	I ja ciekawy jestem ale nie ma po co głowy sobie łamać, dowiemy się wszystkiego, opowiedzą nam jak z pytla wszyściusieńko siostrzenica z gospodynią, alboż to one nie kobiety, nie darują i źdźbła jednego, wszystko nam wypaplą.	Zaraz ja tobie odpowiem Najpierw za to, żeś ty mnie jeszcze w Irkucku przez cztery lata rozumu uczył. Żeby nie ty, ja nie byłbym ten Suzin co dziś. No, a ja, Stanisławie Piotrowiczu, ja nie wasz człowiek: za dobro daję dobro...	Wystarczy po prostu, aby kobieta nie mieszała się do niczego, uważała się w domu za pierwszą służącą lub za niewolnicę żywioną przez swego pana, nie miała żadnej woli, nie czyniła najmniejszej uwagi: wówczas wszystko idzie idealnie.	Kto? gdzie? w sypialni? a to mi się podoba! Nikt nie może się dostać do niej bez mojej wiedzy... ja nie wychodziłam nigdzie. Śni się wam, nikt nie ruszył nic. Chyba ta nowa wychowanka wojewodzianka Zosia, poprzewracała szukając.	Myślałem i jeszcze myślę, że z tych psubrackich pazurów nie wyrwiemy jej żywej, ale wszystko w boskich rękach. Trzeba mi gadać od początku. Przyjechaliśmy do Szczytna tu: ufać.... W widzeniu się z księdzem nie było też przeszkód i gadaliśmy przez dwie noce	Nie licząc już tego że gdyby mnie był nie wyrwał z rąk Bicarata, z pewnością nie miałbym w tej chwili zaszczytu złożyć najuniżeńszego pokłonu Waszej Królewskiej Mości.	Blondyn, ostre rysy, wichrowata czupryna, temperament ogromny!... Tak, pamiętam, i wtedy już pisał dramaty, bo graliśmy na Mont Parnasse jego jednoaktówkę, w której miał sam grać jedną z ról, ale w ostatniej chwili, zamiast wejść na scenę, uciekł z teatru z tremy. Później się tłumaczył, że sztuka jest tak podła, iż go mogła publiczność zasypać kaloszami i obwiesić za idjotyzm.	Cóż stąd? Widzę, więc co? To samo widziałem już wiele razy. Dobrze znam ten przedmiot. Skrobaczka do butów! Wielka mi rzecz! Jest czego tańczyć wkoło skrobaczki!	Dlatego, że Ciepiszewski jest bałwan, że Ciepiszewski zakłada towarzystwo tylko dlatego, ażeby mieć harem i tytuł dyrektora. Zrozumiano, panie Krzykiewicz?...	Nie wiem. Ale czy pan to zna?	No... tak sobie. Czy pan nic nie uważa?	Ona nie ustąpi! Dalej, Rinaldo, weźmy się do rzeczy pilniejszych.	Pan nie ma prawa do krytyki.	Prawda... śruciny siedzą pod skórą kiej mak... z daleka do cię wygarnął? Ho, ho! Kulas widzi mi się na nic już... kosteczki chroboczą ano... Czemuś to zaraz mnie nie wołał?	Sam jesteś głupiec i nieuświadomiony! Znalazł się nauczyciel! Nie damy obniżyć dniówki i już!	Ale ja nie potrzebuję żadnej pomocy.	Chodźże, siądziemy tu, pogawędzimy No, tak. Ciepło to cudowna rzecz. Ty jako młody nie umiesz jeszcze tego ocenić. Ale na moje stare gnaty... Cóż to, nie w lecznicy? Próżnujesz dziś?	Ci... cho! altana tu zaraz za tym bzem, żebyż nie usłyszały!	Edmundzie Boże mój, skoro ja cię nazywam Edmundem, dlaczego ty nie mówisz do mnie Mercedes?	Ee... ja by go nie tak zrobił... zanadto spaśnyspaśny	Ja? służyć? mnie nikt nie weźmie... A na co mi to, kiedy mam swoją chatę; mnie i tak dobrze: na chléb sobie zarabiam i żyję.	Moja niebogo przysięgam ci, że gdyby powołanie błędnego rycerza tak mnie do siebie nie zapalało i nie pochłaniało, to nie byłoby nic takiego na świecie, czego bym ja nie potrafił...	Możliwe, że taki jest plan naczelnika.	Nie mam!	Nie odmówisz mi?	Nie zdradzą, bo na Mazowszu każdy dawno na łamanie kołemłamanie kołem porządny. szaty, aby ich za prawychprawy (daw.) i główna rzecz: list z pieczęcią od Juranda.	Precz i nie prześladujcie mnie dłużej.	To chyba waść służby wojennej nie znasz. Gdy chorągwie nemine exceptonemine excepto (łac.) rycerz, szlachcic, służący w wojsku. ci nie pójdzie wtedy permisjipermisja (z łac.)	Z francuskim, bo to przecie nie polski pułk.	Zejde! Za co ty mnie łajesz? Ja nie ze swoim interesem do ciebie przyszedłem...	Ale bez tego wyschnie wam w gardle, panie kolego Napijcie się, a ja będę słuchał tego, co mi chcecie powiedzieć. Jestem zgodny i chętnie wysłucham waszych przekonywań.	A skądeś to wiedział, że my chcemy żebrać u ciebie, o Mali Jedyną rzeczą, o którą nam chodziło, było przyjrzenie się tej rzece... tam za polem.	Kto to ubogiemu krewny? at! niechnoby po sukcessją, znalazłoby się powinowatych na fury.	Rudnicki, mąż tej pięknej pani Rudnickiej?! Onegdaj była u mnie! Malowałam jej portret. Z kim się pojedynkował?	Wątpię, czy można się dobrze bawić we dwoje	Jak pan widzisz W każdym razie, jeśli żyję, to niewinien temu z pewnością pan hrabia de Lembrat, gdyż on to mnie właśnie zamordował.	Boże najwyższy! tak się publikować z żonatym człowiekiem! zawołała i splasnęła rękami Apolonja.	Będziemy się póty tłukli, aż nas...	Chut!Chut! (fr.) przerwał hrabia i poprawiając binokle, spojrzał badawczo w stronę drzwi.	Co mi za Boże Narodzenie bez podarków!	Czy pan ma zamiar długo zabawić nad morzem?	Cóż tam, Prokop? Zdaje się, że masz wielu gości.	I gotów by nam inną drogę pokazać. Niechże mu diabeł wpierw pokaże, który szlak najprościej do piekła prowadzi. Zróbmy układ, panie Michale: z hultajstwem już ja będę sobie za nas wszystkich radził, ale z Tatary	Może babunia woli po francusku?	Ośmielę się tylko zadać panu jedno pytanie.	Po cóż w takim razie zezwala na sprzedaż sreber?	Po zostawieniu na schodach latarni.	Spocznij pan tam ja będę pisała list niezmiernie trudny! Poradź mi pan.	To się wie! Przeznaczone do królewskiej stajni, paniczu.	Według Laplace’a cały system planetarny formował kiedyś olbrzymią mgławicę, rodzaj subtelnego obłoku, który miał formę okrągłej bułki chleba o średnicy przechodzącej tysiąc dwieście milionów mil. Mgławica ta obracała się około swego środka w ciągu mniej więcej dwustu lat. Zaś od czasu do czasu odrywały się od niej mniejsze obłoczki, z których skutkiem zgęszczenia się powstawały planety: Neptun, Uran, Saturn i tak dalej...	Wypowiedziałaś, moja droga, istotną prawdę Dawniej szukano więcej w okolicy serca, a mniej w okolicy kieszeni. Pieniądze są dobre, bez wątpienia, ale uczucie lepsze.	Z Ludwikiem? Ludwik mając lat osiem umarł w obozowisku mego ojca. To wszystko, co wiem o nim, jasny panie.		A wy mnie znacie? Com wam zawinił i czego chcecie ode mnie?	Bardziej niż kiedykolwiek.	Biorą?	Co	Czemu?	Do pałaców sterczących dumnie!...	Dobrze?	Dosyć. Trzy lata praktyki adwokackiej. Na maszynie pisać umiesz.	Ej, gdyby to było w zeszłą porę deszczową to za mniejszą, daleko mniejszą zniewagę wydźgałbym Mysę z legowiska i pojeździłbym na nim przez moczary, zarzuciwszy mu na szyję powróz z sitowia!	Gospodyń fiesor sam przyjść rozkazał...	I wszystko wypomina!...	Jadę na spotkanie ojca	Jak to?... co?...	Jaki druh?	Jur z Borowiczek.	Kochasz mnie?	Kpią sobie z pana maraskino przychodzi w skrzyniach.	Krzywdzi babcia podejrzeniami niewinną dziewczynę	Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka, to i ostanie!	Mów dalej.	Nic.	Niechże Bóg broni, zachowa! Nigdy w świecie!	O której godzinie raczy wasza królewska mość przyjąć Krzyżaka?	Oo.. to stary, przebiegły, a nade wszystko wiecznie głodny wąż! Musisz mu przyrzec sporą ilość jelonków!	Pozwolę sobie w to wątpić	Prawie.	Tak tu i stoi, o krowę ze dworem!	Tak w ogóle.	Tak, ale niebawem będzie ksiądz mieszkał w konsystorzu	Tak...	Tu?	W okolicy żadnych nowin?	Widzę, widzę!	Więc co to było?	Więc jak?...	Więc ksiądz rezygnuje z ucieczki?	Władysław Gara jedzie z Jaczkami zdać Wyszehrad królowi Koronacya naznaczona w Białogrodzie na dzień świętego Aleksego...	Zapomnielim zdjąć!	Żonę bił.
Bóg tego nie dopuści bo gdy złe jakie dopuszcza, to zaraz daje i ulżenie na utrapienie. Któż wie, co się jeszcze stać może? Zaprawdę, nikt nie zgadnie, co przypadnie. Niemało jeszcze godzin mamy od dziś do jutra, sporo wody upłynie, a dość jednej chwili na obalenie domu, który lat wiele budowano komu. Ileż to razy i deszcz pada i słońce świeci razem? Dziś legniesz na noc zdrowy, a jutro trup z ciebie gotowy. I któż się pochwali, że choć jeden gwoździk wbił w koło fortuny? jak się znajdzie, dam kruka białego. Między kobiece tak a nie nie podjąłbyś się wścibić koniuszczka igły najcieńszej. Na koniec niechże mi kto poradzi, ażeby się Kiteria całym sercem w Bazylim zakochała. Dam mu cały worek błogosławieństwa, bo to słyszałem ja nieraz, że miłość patrzy przez takie okulary, co miedź na złoto, a orzechy na perły zamieniają.	Kiedy właśnie mi zabroniła. Ona mi zabroniła. Powiada, że ojciec się rozgniewa na nią za to, że mnie zbałamuciła.	I sądzi że mu je oddam, abym z żony spadła na pospolitą zalotnicę, którą mu odpędzić wolno, gdy się nią znuży? Kochany van Tinen jeśli po to tylko przychodzisz, jedź nazad i powiedz że Cosel nigdy a nigdy nie sprzeda swego honoru!	Na psy takie urządzenie we świecie! Za wszystko płać, choćby i za to dobre słowo! Źle jest, że i gorzej być nie było. Już nawet dzieci na ojców nastają, posłuchu nie ma nijakiego, a wszystkie się żrą ze sobą kiej psy.	Proszę zauważyć że nachylenie całego masywu Góry Franklina sprzyja wylewaniu się mas wulkanicznych w kierunku dolin, które teraz badamy. Po to, żeby zmienić kierunek tego przepływu, jakieś trzęsienie ziemi musiałoby przesunąć środek ciężkości góry.	A, prawda, zapomniałem, że pan nie znasz naszej włoskiej szlachty. Powiedzieć: Cavalcanti, to to samo, co powiedzieć: ród książęcy.	Postanowiłam skryć w sobie całą mą boleść, wstyd, oburzenie, lecz widząc cię w ostatnich czasach tak zmienionym, przybitym, domyślałam się czegoś strasznego. Wiem teraz, że domysły moje nie były płonne, i teraz dopiero zmierzyłam głębię zaufania, jakieś we mnie położył. Wiem, że ci się nigdy niczym wywdzięczyć nie potrafię, lecz wiedząc to, śmiało znów podnoszę na ciebie oczy, czczę cię, mój ojcze, kocham, drogi mężu, i śmiało wyznaję, żem cię nigdy myślą nawet nie obraziła, wierną ci i przywiązaną zawsze byłam.	Ach, ty małpo jedna! Zjem cię czy co? (Słychać było głos mówiący do kogoś stojącego w pobliżu: „Weź, Franek, drugą słuchawkę, to zobaczysz, co to za małpa ten ordynans 11 kompanii”). Halo, śpisz czy co? Odpowiadaj, gdy kolega pyta. Więc ty naprawdę o niczym nie wiesz? Nie udawaj i nie wypieraj się. Czy wasz rechnungsfeldfebel nie mówił nic o fasowaniu konserw? Nie mówiłeś z nim o takich rzeczach? Ach, ty ofermo! Więc cię to nic nie obchodzi? (Słychać śmiech). W ciemię cię widać mocno bili. Jeśli dowiesz się czego ciekawego, to zatelefonuj do nas do 12 kompanii marszowej. Mamusin synek z ciebie i fujara. Skąd jesteś?	Panie zaklinam was! mówcie, jestże to pewnem? Miałożby to prawdą być? Nie jest to sen i złudzenie?	Dobrze, mości panie, czyż to nie wystarczy? Zabieraj go, gdzie ci się podoba!	Owszem, tylko że ja nie jestem zazdrosny. Zakładam się, że nim minie tydzień, zamknie mi z hukiem drzwi przed nosem.	Ktoś jej powiedział, może stróż, a może nawet ja sam przypadkiem, że pan doktor dzisiaj... To jest że może...	Dziękuję i za to. Dobrze! Do widzenia, profesorze!	„Najjaśniejszy panie muszę wyznać waszej cesarskiej mości, że gdy, miłościwy panie, stałeś na kraju tego otworu, po sto razy przychodziło mi do głowy schwycić cię w swoje objęcia i rzucić się z tobą na dół, aby uwiecznić imię swoje”.	A, bo człowiek, kochany panie Nikodemie, lat ma coraz więcej, a jednak nie starzeje się. Ale i pan doskonale wygląda. Cóż tam w polityce? Co? Jak interesy? Skarżą się wszyscy na stagnacjęstagnacja	Jest to zwyczajem na wojnie, dlaczegóż miałoby być niewłaściwe w pojedynku?	Katarzyna Medycejska, czyli Francja za Karola Dziewiątego to by bardziej przypominało Waltera Scotta.	Mów mi o tym, że kary nie ma!	Tak. Uprzedzono mnie, że będziesz pan u mnie dziś o godzinie siódmej.	Co? to samo, co wczoraj. Siedź spokojnie, w karty nie graj i czekaj, abym ci znać dała. W nic się nie wdawaj, bo popsujesz wszystko, rozumiesz?	Przyznaje pan więc, że sam by się pojedynkował? Dlaczego więc nie chce pan, żebym ja się pojedynkował?	Ale co to ma wspólnego z „nową cywilizacją”?	Ale przecie mówiłeś, że Kopowski jest narzeczonym panny Castelli?	Ale, Mamo, to z jakiegoś romansu!	Jużem rozmawiała z mym chłopem Prawdać, że Kanhiwara jest aż o trzydzieści mil stąd, ale w Kanhiwarze znajdziemy Anglików...	Miła perspektywa! Mieć tłum kobiet to zbytek, a stos	Może zabierzemy się do tego starego drzewa na wzgórzu Cardiff, za domem wdowy Douglas?	Przysięgam na potrzaskane kraty że dzielny z ciebie wędrowiec!	To po co przychodziłeś?	Toteż to! Dziwnie im szczęście sprzyja	Żołnierz to mówi, żołnierz prawdziwy! Widać waszmości wojna nieobca.	Panowie zechcecie udać się za mną do oczekującej już nas łodzi. Z prawdziwą przykrością jednak jestem zmuszony ze względu na bezpieczeństwo własne i moich ludzi nałożyć panom prowizoryczne kajdanki.	Interesy mego męża są właśnie w opłakanym stanie i nie wiem doprawdy, jak się z tego wywiniemy. Kiedym mieszkała przed zamążpójściem z papą i z mamą, nie miałam pojęcia o tym, lecz „doświadczenie uczy wszystkiego”, jak mawiał papa...	Daj spokój, bo się zaś zgniewam. Nie będę twego towaru brał, póki nie wiem, czy dobry.	Nie chciałem się uczyć Powiedz mi pan, czy takie przemiany z ludźmi często się przytrafiają?	Toteż, proszę pana, jeżeli pan chce dojść do celu, niech się pan uda do margrabiego d’Aiglemont. Jeżeli pan będzie miał tego starego wielbiciela hrabiny za sobą, pozyska pan od jednego zamachu i żonę, i męża.	Nie wiem. Zawrót mam w głowie. Boli mnie całe ciało. I ciężko, tak ciężko straszliwie...	Phii! My, Troopowie, żywi czy umarli, tłukliśmy się nieraz po lądach i morzach...	Zapomnijmy o Bergeraku, panie de Faventines, i jak sam tego pragnąłeś, pomówmy o moim małżeństwie. W tej chwili pozostaje nam już tylko oznaczyć dokładny termin.	Dość już tego Nie rozumiem wcale jego mowy, ale chcę mieć ten obraz. On jest lepszym artystą ode mnie. Zapytaj, czy tego nie sprzeda.	Albo ja wiem. Tak mię coś piecze na wnątrzuna wnątrzu (gw.)	Ale ją wywiózł.	Bardzo po prostu, odpowiedział pan Paweł; przebiegałem myślą wszystkich naszych znajomych, szukając człowieka któryby zdolnym był do dobrego czynu, i pomyślałem o Gaczyckim...	Co pan chce robić, panie rotmistrzu?	Co za tego ten? Mówcie jasno!	Czegóż się mazgaisz?	Czy czytuje?	Czy odpowiedzieliście na ten list?	Czy wiesz, kto twoją żonę porwał?	Członek Papuzińska zaproponowała wysłanie kilku młodych panien do uniwersytetów zagranicznych...	Gdy mąż święty spożyje wieczerzę, położy się spać A teraz postaram się o jedzenie dla niego.	Jam już dawno wasz, panie marszałku!	Lecz trzeba tam zanieść przyrząd elektryczny do wzniecenia światła.	Mądry odgadnie snadnie, głupiemu na myśl nie wpadnie.	Nie mogę, nie mogę Nie mogę, Pedro.	Nie stary jest	Nie wiem, ojcze. Nic nie wiem. Bądźcie zdrowi.	Nie, nigdy nie byłem.	Nie. Jesteś pan nazbyt pijany.	O nie, Becky, proszę cię. Ja tylko szepnę, bardzo cichutko.	O, jakiś ty mądry! Ojciec pojechał w sprawach urzędowych. Powinieneś się był domyślić.	Ot co jak myślicie, co wasz synek robi w Stawisku?	Oto idzie generał Cartier de Chalmot. Życzę prefektowi, żeby go nie spotkał.	Owszem, panie hrabio, znam dobrze mitologię.	Panie Kotowski, słyszałem o panu wiele dobrego.	Tak, Trot, trwam.	A byli i poszli!... Niezguła jeden, jemu też swatów posyłać...	A nowych fabryk dużo zbudowano?	A toż dlaczego Beniaminie, jeśli prawdą będą? Jeśli prawdą będą, jeśli ja cię ukocham jeśli ci powiem: „Wyczerpnęłam wszystkie zbytki, uciechy i szaleństwa, przerzuciłam karty ksiąg najmędrszych, mam i znam wszystko, ale mi świata zabrakło, a przypomniałam sobie o innym świecie, o szczęściu innym Beni mój, kochaj mnie, Beni mój, ja cię kochać będę...	A!	Ależ moja rzeka... rzeka uzdrowienia?...	Bardzo cierpisz?	Bóg go obroni!	Bądź pozdrowiony, synu faraona, który oby żył wiecznie	Czasem Barwicki wraca z drogi...	Czym chcesz zostać?	Czyś oszalał?!	Cóż Głębocki?	Dlaczego?	Dobrze Zrobimy z nich miechy kowalskie.	Dobrze zrobiłeś, Waldy!	Jeigu serga, tai pasveiks!	Kiedy zechcesz.	Kocham!	Konstanty Gedroyć. Już wpisane.	My go mamy, podadzą jej po drugiej sztuce.	No, a UhdeUhde, Fritz (1848–1911) żywo zapytał Korzecki.	Oczywiście... pamiętam nawet każde słowo, które powiedziałeś wtedy.	Około sześćdziesięciu rubli na nas dwie...	Pan jest strasznie nieśmiały	Powiedział: dobrze A więc...	Prawda?... Prawda?...	Słucham panią.	Słucham panią...	Słucham.	Tamci znad rzeki...	Trzeba oddać konduktorowi.	Tym lepiej! zostanie dla dzieci i dla mnie.	Zalizali (daw.) zakrzyknął król.	Żałujesz go?
Jakże to, towarzyszu? Przecież taka była uchwała rady delegatów. Mówiliście już o tym na posiedzeniu. Wniosek wasz przeszedł. Nie dał żadnych rezultatów. Wypadło uchwalić inny. A teraz, skoro już zapadła taka uchwała, wracać do tego za późno. I pora niezupełnie stosowna. Gdyby tak każdy z nas zaczął krytykować i odwoływać uchwały rady, cóż by z tego wyszło? Sami zresztą wiecie dobrze, czemu taką właśnie uchwałę powzięto, i nie protestowaliście wtedy. Rozumieliście, że innego wyjścia nie ma.	A, tak, tak chyba słyszałem o jakiejś dziwnej przygodzie z bandytami czy złodziejami w jakichś ruinach... Wyszedł z tego cudem. Zdaje mi się, że opowiadał o tym mojej żonie i córce po powrocie z Włoch.	Czy pani jest siostrzenicą pani Koziołkowej?	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	A teraz zapytuję rodziców czy godzą się na życzenie córki i czy chcą, bym zawarł umowę kupna...	Ach, słychać i bardzo wiele, mówię łasce pani. Gospodyni księdza dziekana strasznie chora, już jej nogi spuchły; brała Przenajświętsze Sakramenta	Ależ tak! Ileż tych nawiasów!	Ba! bo się to lepiej od nas ma, a poco by miała charłaków odwiedzać; poszła za dzierżawcę, teraz już słyszę drugą wioskę kupują.	Czy mi się zdawało, że słyszałam głos Turskiego?	Dobrze, dobrze powiedz mu tylko Tréville, ponieważ przyjacielem twoim się mieni, że i ja także chciałbym do przyjaciół jego się zaliczać, lecz on mnie zaniedbuje, trzy lata blisko nie widziałem go, i widzę tylko wtedy, kiedy sam po niego poślę. Powiedz mu to ode mnie, bo są to rzeczy, których król sam nie powinien mówić.	Ja wam to, dziadźku, zrobię... Zrywając się z ławy, zawołała Pietrusia;	Jaki cel, słyszy pani?... Taki sam cel jak dziś... jak zawsze... Przyniosłem pani korektę, ale...	Jakoby Andrzej Chwalibóg, ale to...	Kiej takie głupie barany jezdeśta, to niech waju zapędzają, kaj chcą...	Mamo, siedzi w loży niemal naprzeciw nas Ta kobieta o prześlicznych blond włosach to ona.	Milcz! Moja rzecz... Kopią doły czy nie kopią	Na nic. Jak mi ten zbój zejdzie z oczu, to grunt sprzeda, a potem gdzie zmarnieje.	Nie chce nawet paru czworaków posunąć wyżej na tutejszą, Cisowską górę, a cóż dopiero mówić o Górach Świętokrzyskich...	Niech pan będzie łaskaw powiedzieć panu Maszce, że bardzo się zmartwiłam i przestraszyłam. Czy naprawdę rana jest lekka?	No, wyszło to na dobre honorowi Maccollów Oto zwracam ci mój guzik i dziękuję ci za rozstanie się z nim, co jest tylko cząstką wszystkich przyjacielskich usług, jakie mi wyświadczyłeś.	On o nich myśli, że to głupi i brudny naród jest!	Pamiętam. Było to w dniu, w którym malowałaś otrzymane ode mnie kwiaty, a ja ci mówiłem, jak jestem w tobie zakochany.	Pani! Tego jest nadto! Ja się staram już przeszło pół roku o rękę Zosi, pozyskałem sobie jej wzajemność, dałem niezaprzeczone dowody mojego przywiązania nie tylko dla niej, ale i dla samej pani...	Rajmundo... to ty?... Słyszałaś?...	Taj czego? Chyba ze złości, że tak daleko stoimy. Co tu człowiek uwidziuwidzieć (daw.)	Tylko dziecko piekarki z ulicy des Tinteileries Sprowadziłem je na świat przed dwudziestu minutami. Miałem właśnie opowiedzieć to panu de Terremondre. I mogę dodać, że nie poszło to bez trudu.	W samym środku wygasłego wulkanu Do wnętrza tego wulkanu dostała się woda podczas któregoś z potężnych wstrząśnień ziemi. Kiedy pan spałeś, „Nautilus” wpłynął tutaj przez kanał naturalny, znajdujący się na głębokości dziesięciu stóp pod powierzchnią morza. Wygodną tu mamy przystań, zaciszną, tajemniczą. Czy pan znajdziesz na którymkolwiek wybrzeżu port równie zabezpieczony od huraganów?	Widzę pani.	Wszystko to wygląda dosyć głupio! Noże nie są chyba żadną bronią, a niemiło je poczuć w ciele. Ja wolę wspinać się po stromych ścieżynach skalnych i wdrapywać o całe setki metrów powyżej wszystkich, a potem stać na cyplu, gdzie ledwo tyle miejsca, by pomieścić wszystkie cztery kopyta. To mi uciecha. Przy tym każdy idzie sobie sam, a człowiek nie trzyma go za głowę. Stoimy spokojnie, dopóki nie zmontują dział, a potem patrzymy, jak ponad lasami i dolinami śmigają ze świstem kule podobne do ziaren maku.	A Pasterz za gardło zduszony, musi zdać się na waszą łaskę lub niełaskę, i przyjąć co mu dacie! i dziękować!	A cóż	A kiedy mój groch przywozić każecie? Ale pan Adam poszedł zafrasowany do żony, i zapytania tego już nie słyszał.	A którymi pan dziś przyjechał? Nigdy nie mogę ich dokładnie rozpoznać. Wszystkie są czarne jak aksamit lyoński.	A mnie się z kolei wydaje, że oni są już tego pewni.	A widziałeś, że miał baranią głowę?	A! religijny! nie można się tu fanatyzmu obawiać.	A! świętyć jest, i za życia błogosławionym go zwać mało lecz jako duchowny nawykły ludzkie myśli roztrząsać, często próżnym wyciągnionym z nich nabawi was strachem...	Ale ja wystawiam z Ducange’em sztukę w Gaieté	Ale kogo?	Ależ ja znam Nucklao! Widziałem tę szkołę.	Bez księdza?	Cały więc Olympus a gdzież się on tam pomieści! Fröhlich z wielką powagą wyszedł laską torując sobie drogę, czarnym gankiem, ku baszcie narożnéj.	Ciekawymciekawym	Cóż ci powiedziała?	Dlaczego?	Dlatego miłościwy panie, tobie szczęścia poskąpiono ażebyś je dał drugim Człowiek nie żyje dla siebie	Do wszystkich djabłów!	Dobranoc.	Doskonale postawione pytanie! Seffy, radziłbym ci przyznać, że on widzi dobrze.	Dziecko! dziecko!	Dziedziczki nie masz w domu.	Francuzi powiadają że kuzyni są kochankami danymi przez naturę.	Gdzie?	I dobrze zrobił bo się zjeść w kaszy nie dał i swojego dopiął.	I naprawdę na mnie czekałaś?	I przeciwnik arystokracji	Idziesz! cudo! admiruję twą męczeńską stałość i zapoznaną cnotę! Dowiesz się w nagrodę jednej a jedynej na świecie prawdy najpewniejszej; mianowicie: że prawdy u nas całkiem niema.	Idź tedy do piekła, Gösto, jeśli masz ochotę. My sami będziemy królować w Ekeby.	Ja myślałem, że będę mógł oddać, że się odegram.	Jak malowany! odparła Henau, śliczny i miły mi się wydał...	Jak się czujesz?	Jażejaże (gw.)	Kapłani będą moimi sługami, nie ministrami...	Kochanie! pewnie chcesz pieniędzy pożyczyć ale cię uprzedzam że z tego nic nie będzie. Wszystkiém szafuję: radą, śmiechem, ukłonem, grzbietem, czém chcesz; ale pieniędzmi! No nie mam. Król goły, jakże ty chcesz żebym ja pieniądze miał?	Kto nadciąga?	Mam, i on sam się tego nie zaprze.	Moje uszanowanie. Co tam, pana Szczerkowskiego znowu przywieźli nieprzytomnego?	Morze jest między nami	Może niemoc nagła?	Mądralo! Skąd mogę wiedzieć. Gdybym wiedział, dawno bym ci wyjawił. W środku nocy przyszedłbym do ciebie. Obudziłbym cię ze snu i powiedziałbym: „Chodźmy, Szolem, tam gdzie skarb. Nabierzemy pełne ręce złota. Ponapychamy sobie kieszenie!”	Naturalnie, i Czuwajowi, ponieważ jest twoim faworytem.	Natychmiast po konsultacji z Tapeinerem.	Nic bardzo mi tu dobrze.	Nic nie wiem	Nie gadaj mu, żem tu była. Słyszysz?	Nie wiem Zdaje się, iż podobało mu się specjalnie istnieć dalej niezależnie od materii. Może by on... we własnym interesie... pozwolił pogadać z sobą. Ale ode mnie tego nie żądaj.	Nie! Nie! Nie!	Obecny	Och, lubię świństwa	Oto bukiet dla mamy, Artur nigdy o nim nie zapomina	Panu pewno gorąco. Niech pan zdejmie ten szlafrok. Bez krępacji. Ciepły dzień. Ja i sam z przyjemnością marynarkę zdejmę.	Pełnoletni?	Prawda	Przekleństwo, które wyrzekłeś, rabbi, zmiękczyło serce niejednego i ślepotę zdjęło z ócz wielu! Usta złośliwe rozdmuchały w sercach naszych gniew przeciw niewinnemu, ale dziś z oczów naszych płyną nad nim łzy, bo ty, rabbi, klątwą swoją zadałeś śmierć młodości!...	Sam z pochodzenia jestem Bułgarem. Tatulo trafikanttrafikant (daw.) – właściciel trafiki, sklepu z wyrobami tytoniowymi. mieszkał w Kirk-KilissehKirk-Kilisseh jeden z nurtów klasycznej filozofii indyjskiej, opierający się na interpretacji Upaniszad oraz Bhagawadgity., zbadałem sanskrytsanskryt staroż. hinduski poemat epicki, zawierający m.in. dialog filozoficzny Bhagavadgita. i szczerą sympatię poczułem dla Wisznu, Sziwy i BrahmyBrahma, Sziwa i Wisznu i pod nadzorem całej ekspedycji międzynarodowej na GaurizankarGaurizankar miasto na zach. przedgórzu Himalajów, ob. w Pakistanie, w pobliżu granicy z Indiami. , mogłem już śmiało na własną rękę poszukiwać Boga...	Szarpiecie się trochę zanadto!	Sława Bohu!	Tai ir Kurpiūnas čionai?	Tedytedy (daw.)	Tej panny już nie ma u nas	Ty, moja kochana, jesteś wolna. Na tobie nie ciąży obowiązek oszczędzania dumy rodowej, ocalenia rodowego klejnotu...	W każdym razie biedna kobieta...	W takim razie po co w ogóle wracacie? Co was przyciąga do tej ubogiej, szarej krainy?	Więc kochasz mnie?	Wracajmy do Kajenny znajdziemy tam Francuzów, którzy włóczą się po całym świecie; coś nam przecież poradzą. Może Bóg ulituje się nad nami.	Właśnie.	Z przyjemnością przyświadczyć mogę, że są naszą pociechą i chlubą. Rosną w zdrowiu i cnotach.	Zarno wrócą, pojechał po ziemniaki. Siadajcie, Macieju, a dyć i ci też czekają na niego	Zdrowe?	Żeby się dać złapać? Ani myślę. O, jak ja daleko mogę dostać ręką między deskami!
Już zidiociał Głupi jak nogi stołowe. Może nawet nie wie, że jest wojna. Być może, że wstydzili się powiedzieć mu o tym. Ten podpis na manifeście do jego narodów to też pewno szachrajstwo. Kazali wydrukować bez jego wiedzy, bo on już o niczym myśleć nie może.	Tak jest, wszystko to prawda	A hetman diabłu! Masz teraz!... Głupiś jest, Rochu, wiedz o tym raz na zawsze i w dysputy się nie wdawaj, a mnie się trzymaj za połę, to jeszcze na człowieka wyjdziesz, bo to wiedz, że już niejednego promocja przeze mnie spotkała.	Wyprztyk: Czekaj pan, prawa fizyczne ważne są i ścisłe z dużym przybliżeniem w sferach zjawisk innych rzędów wielkości niż nasza, tak w kierunku małości, jak wielkości: w astronomii i w chemii istnieją też faktycznie takie kompleksy istot bardzo małych jak systemy gwiezdne to jest pewne.	Ojcze kochany, tak jestem pewien, że do was wrócę, że się mnie nawet rzewliwość nie ima, która w podobnej okazji powinna mnie ułapić. Ale nic to! Bądźcie zdrowi i módlcie się, żeby mi Pan Bóg pofortunił. Odprowadźcie mnie jeno do bramy!	I tego nie wiem, ale to jest prawdopodobne. Zdaje się też, że pewien wpływ na jej usposobienie wywarł ten... Norski swoim wykładem ateizmu...	Ni czterem tysiącom! Żebyś wiedział, Michale, co ona wyrabiała w czasie opowiadania pana podkomorzego! Myślałem, że ze śmiechu się rozpuknę. Jak mi Bóg miły! Nosem to tak ci fyrkała jak koza, a patrzyła w twarz każdej babie po kolei, czy należycie się delektuje. W końcu jużem się zląkł, że kozły zacznie machać, któren widok nie byłby zbyt polityczny.	Gotów jest, i tyle Robi pod siebie i muszą go karmić jak małe dziecko. Niedawno opowiadał w szynku jeden pan, że ma dwie mamki i że trzy razy dziennie dają cesarzowi ssać.	Muzyka krzyknął na muzykę pan Bartłomiej i wnet skrzypki, jakby posłyszały zaklęcie, zrobiły się smętniejsze, bastela jęła raźniej basować, od ucha, jak to mówi, a za nimi we wszystkich instrumentach inne ozwało się życie; a było instrumentów kilkanaście, bo muzykę sprowadzono aż z miasta. Nie był to już ów salonowy, z niemieckim walcem pobratany taniec, ale kujawiak prawdziwy, w całej swojej oryginalnej poezji i prostocie.	A tak! Widzisz bo na skutek smutnych okoliczności ukrywa się obecnie pod nazwiskiem Mortimera, wychodzi tylko, gdy ściemnieje, i to w okularach. Ruchomość opisana, miała już zostać zlicytowana, lecz pani Micawber wpadła w tak straszną rozpacz, że musiałem, doprawdy musiałem, nowy podpisać weksel. Gdybyś wiedział, jaką to było pociechą dla biednej tej kobiety.	Tobie łatwo powiedzieć, a szkopy kręcą cykorię pudami. Uri, powiedz mu, jak jest, bo mnie, łachudra, nie wierzy.	W takim razie towarzyszem księdza prałata musiał być ktoś inny, bardzo do mnie podobny.	Zdanie wojskowego jest pozbawione znaczenia i wierzaj mi, że możesz polegać w zupełności na wiedzy tych panów.	Ach, niech pan tylko przez chwileczkę zostanie na miejscu Dawno już pragnąłem zobaczyć pana z bliska. Niechże pan będzie tak dobry.	To jeszcze lepsze. Inni niech się zaopatrzą w grube kije, kosy, noże i mocne sznury do skrępowania więźnia. Garisac, Piotr Cornu i Lescuyer staną na czatach w pobliżu zamku i gdy tylko czarownik ukaże się, przybiegną natychmiast zawiadomić nas o tym. Będziemy czekali na prawo od figury.	Więc przypuszczasz pan że myślałem o sobie, mając na karku sto sześćdziesiąt osób, uśpionych na tym pokładzie, a mnóstwo innych na ogólnym, niewiedzących o niczym? Gdyby nawet był czas, nie można byłoby ich uratować, gdyż brakowało łodzi ratunkowych dla wszystkich. Zdawało mi się, gdy tam stałem, że zaraz otworzy się pod nogami przepaść i woda zaleje ich wszystkich... Co miałem robić, co?	A nie może mi pan powiedzieć, gdzie jest teraz?	Ale bo to poczciwy chłopak... Z jakich on mnie sytuacji nie wyprowadza!... ile daje mi dowodów nieledwie psiego przywiązania!...	Co się ze mną stanie? czuję, że jestem do ciebie przywiązany bardziej niż w pierwszych naszych dniach w „La Scala”.	Drogi panie Nikodemie pan jest jedynym człowiekiem, który może uratować całą sprawę.	Jak to nieprawda?	Jak to? Wszakże słyszałem...	Już milczę, Jadziuniu! Wszak to nie skarga była. Wiesz, że płacę bez szemrania.	Masz tobie! A mówił mi Staś, że pan się we wszystkich kocha.	Nie możemy wyjechać, nie pożegnawszy Diska a w poniedziałek jest dzień wspominek. Zostańmy przynajmniej na tej uroczystości.	Nie zgadzaj się, panie, na to Niech raczej każdy delegat jasno powie: co ma w swej duszy?...	O, to źle; czy broń Boże jakowej pamiątki na kobiercu nie myśli nam przylepić.	To być nie może: kilka dni przeleżeć musisz... A któż tobie i dziecku posłuży, zgotuje; kto cię nauczy jak chodzić koło niego?	To nic. Nie widziała pani jeszcze Apollina. Ja go po prostu kocham	Wybacz, mój oficerze nie wiedzieliśmy z kim mamy do czynienia, lecz mogłeś sam zauważyć, iż dobrze straż pełnimy.	Zgodziłbym się z panią, lecz wydaje mi się, że snobizm ma bardzo niewiele odmian, a każda z nich stała się pospolita.	Panie darują, że gdy się słyszy... W Paryżu tak rzeczywiście... bardzo, bardzo rzadko...	Twoja biedna nauczycielka jest bardzo, bardzo chora.	Łatwo, niełatwo to inna sprawa, a Zenon to się nawet nie liczy. Co dla pani Zenon?... Napluć i tyle...	A czego się pan uśmiecha, można wiedzieć?	A czy ksiądz proboszcz zna się cokolwiek na medycynie?	A gdzieżeś pan był gdym opuszczała Saksonią?	Ale wrócisz do Port-Saidu?	Ależ to koronowany król!	Ależ to szaleństwo!... Po co my się tak osłabiamy i gdzie pójdą ci ludzie?...	Ano, może pani żałować Jestem dobrym robotnikiem i mam trochę pieniędzy w banku.	Bądź pan spokojny księgi i papiery znajdują się w moim posiadaniu, pilną o nich będę miał pieczę.	Chyba na Ukrainę.	Co pan tu za jeden przerwano mu z chmurną powagą.	Czy mi zaręczysz że dobiegnę przed pogonią za granicę..?	Czy to wystarcza?	Daj spokój, stary, ty chcesz z nas strugać wariatów, nie mogło być takie wysokie jak twoja walizka	Dalibóg oni mają na myśli papieża.	Do świtu wszystko przygotujemy. A teraz przez jakiś czas chciałabym zostać sama.	Dobrze. Zaczynam od tej chwili.	Jakiż to?...	Jest tu człowiek małoduszny, co drwić z siebie nie potrafi!	Mówiono mi, że dorobiłeś się jakiegoś majątku?... Nic o tobie nie wiedziałem...	Nie całuj się z tym durniem, który jest zakałą rodu Minclów!...	Niech się pani nie boi!... Mecenas ma niewinną manię wróżenia z rąk	Nieważne! I tak ją sobie wyobrażam.	No, no, renta jest po dziewięćdziesiąt dziewięć. Bądźże choć jeden raz zadowolony w życiu.	On przecież nie bywa w teatrze, nie zna go pani?	Poruszasz tę sławną sprawę wolnej woli, będącą śmiertelnym szkopułem. Dajesz ucho podszeptom Pelagijczyków i pół-pelagijczyków.	Przecież mnie tu nie ostawiąostawić (daw.) odrzekł Zbyszko.	Przekonałeś się, że nic nie rozumiesz.	Przez to cierpienie świat został zbawiony.	To zależy.	Więc mnie nie kochasz!	Wymowny jesteś, mój drogi lecz ostrzegam cię, że mogą wyniknąć plotki. Sama słyszałam jakieś niedorzeczne domysły Lory.	A jakie?	A któż, zdaniem twej miłości, najbliżej tronu?	Ale my jesteśmy w swoim towarzystwie i nie mamy zamiaru zawierać w tej chwili znajomości	Aleście też surowym sędzią, gospodarzu. Ani koronowanej głowie nie przepuścicie!	Boże! Jaki powód choroby? Kto leczy?	Chodź, Morys, będziemy mieli hecę!	Co ty masz za pasję mówić nam przykre rzeczy?	Czy chcesz od nas już zaraz odejść?	Dawid	Dobryś sobie, w taki deszcz!...	Dwóch przeciw jednemu!	Halo, chłopaku!	I jedźmy trochę prędzej! Za wiele mariwodażu.	Jadwiga zrobiłaby tak samo!	Kokis tai žmogus užklupo mane, su apnuogintu kardu	Kupuję go za czterysta franków	Może kto dla kawału puścił. Są takie bezpartyjne dranie. My się żremy, a dla nich tylko zabawa...	Mój drogi	Nic więcej nie robiliście Clewerowi? Turkey, wyjmij im kneble, żeby mogli odpowiedzieć.	Nie masz już dla niego pociechy!	Nie odejmował się, bo mi nie stanął.	No,	O tak, z pewnością.	Oby nas tylko Bóg ustrzegł! Mój jegomość, niech no jegomość pocznie zaklęcia, bo okrutnie się boję.	Panno Zofjo!	Pomóż mi raczej wywindować kilka worków.	Przypatrz się tym dwom wyskakującym palcom	Skąd wiesz o tym?	Tak, panie margrabio.	Tego księdza, co u nas był wczoraj, coś strąciło z wozem i z końmi ze skały w Myczkowcach.	Tylko mi kołdry nie spal. Pokaż no.	Z tym wszystkim widzę w jego postępowaniu wiele sprzeczności...	Zgoda, lecz także i przede wszystkim, żeby zbadać miejsce, zdać sobie sprawę i zobaczyć samemu, co stało się z przywódcą.	Żal?... Nie wiem... Nie sądzę.	Żołnierze je obronią
Pan już dwa, czy trzy razy powtórzył to imię, a mówiłam ci, że go wcale nie znam.	Chciałam pana prosić, byś poszedł prosto do hotelu i nie starał się odnaleźć dzisiaj tego człowieka. Istnieje jakiś związek pomiędzy osobami, które opuszczamy i tymi, do których następnie przychodzimy. Niechże pan nie będzie tą nicią pośredniczącą między mną a nim. Jutro możesz pan za nim biegać do woli; ale proszę mi go nigdy nie przedstawiać, bo umarłabym ze strachu. A teraz dobranoc, staraj się pan zasnąć, a ja i tak wiem, kto dziś na pewno nie zaśnie.	A! mój Brühlu kochany ja go znam, jak wy, a może lepiéj, bo się przedemną nie maskuje, znam go, gdy był z królem w Wiedniu.	Jest pieczeń i butelka wina, ale pan chyba tylko popatrzy, bo jeść pewnie nie dadzą.	Siennik sobie przyciągnęłam pod pańskie drzwi, to ciepło z pokoju szło, no i tak śpię. Bo, widzi pan, muszę być w pobliżu okna, żeby słyszeć, jak Ryfka stuknie w szybę.	Była to namiastka szczęścia dla nas obojga, bo i Betty gryzła się wewnętrznie również. Przecie i ona musiała dla mnie zerwać z rodziną. Nie mówiliśmy ze sobą o tym nigdy, ale pomimo nadrabiania minami oboje wiedzieliśmy już, że popełniliśmy szaleństwo. Na usprawiedliwienie mieliśmy tylko to, że byliśmy bardzo młodzi, a ślub wzięliśmy, co tu obwijać w bawełnę, po pijanemu.	Pieniądz mury przenika i żelazne kłody otwiera. Przepłacił którego z pachołków i ten zaniósł dziadowi zatrute jadło. Ot, dziękowałaś tylekroć Matce Najświętszej za ocalenie, poproś i nadal o wszechmocną opiekę i bądź dobrej myśli. Mniemam, że ów zły człowiek lęka się, by go nie schwytano, i dlatego przycichł. A kto wie, może i umarł do tej pory... tyle lat! Wracając do naszej podróży, przepatrzcie skrzynie i szafy w gotowalni, wybierzcie co najpiękniejsze stroje, szaty, pasy, manele, łańcuchy i spakujcie do kufrów ostrożnie, coby się rzeczy nie pogniotły. O sobie nie zabacz, Boże, uchowaj; trzeba się bogato zaopatrzyć, gdyż wszędy będziesz mi towarzyszyła.	I cóż, kiedy mnie się zawsze więcej śni o wojnie! O! żebym mógł zostać żołnierzem! żebym mógł zaprezentować broń przed cesarzem Franciszkiem, naszym starym cesarzem Franciszkiem! Toć zdjął przedemną kapelusz, kiedym ja odkrył głowę; zdjął wyłącznie przedemną, bo nikt inny właśnie tamtędy nie przechodził: mnie więc jednemu ukłonił się. Zresztą sen mój, co prawda, był sobie wcale zabawny! Kościół ś. Szczepana ze swoim śpiczastym kapeluszem, był głównodowodzącym; miał on szerokie plecy i siłę ogromną; kolumna ś. Trójcy am Graben była jego buławą marszałkowską. Statua Cesarza Józefa na miedzianym swym koniu pędziła przez Kohlmarkt i ulicę Karyncką, zwołując wszystkie obrazy ze znaków sklepowychwszystkie obrazy ze znaków sklepowych Tezeusz Kanowy. stanął na czele posągów z marmuru z przed kościoła księży Kapucynów, które weszły na wały i na dach zamku cesarskiego, zkąd przypatrywały się coraz bliżej nadciągającym przedmieściom. Dwie nawet wsie sąsiednie przyłączyły się, a była ciżba, daleko gorsza niż w Praterze w jaką publiczną uroczystość.	Tym razem zwracam panu mężczyznę, którego panu odebrałem w Thorpehomme, baronie. Stwierdzimy bez pedantyzmu, że akt Roberta I mówi nam zamiast Orgeville o Otgervilla, dziedzina Otgera. Wszystkie te nazwy, to są imiona dawnych panów. Octeville la Venelle powstało z Avenel. Avenelowie byli rodziną znaną w średniowieczu. Bourguenolles, dokąd pani Verdurin zawiozła nas kiedyś, pisało się Bourg de môles, bo ta wieś należała w XI wieku do Baldwina de Môles, zarówno jak la Chaise-Baudoin. Ale oto jesteśmy w Doncières.	Gdzieby tam zaś na młynarczyka się sposobił! Na tartaku, co go to postawili przy młynie, a pilno mają, że już i wieczorami robią.	Gorzej!... Wczoraj przyjechał jej ojciec ze starym majorem (pamięta pan hrabia?...) wszyscy jesteśmy zrozpaczeni. Ale co robić?...	Naturalnie. Mamy ze sobą rozrachunki, to znaczy ksiądz Busoni i ja. Nie wiem dobrze, czy jestem mu jeszcze winien dokładnie czterdzieści osiem tysięcy, ale przecież nie będę się spierał o kilka banknotów. Coś takiego, ale przywiązywał pan aż taką wagę do tego postscriptum?	Zostawałem w seminarjum od roku dziewiątego mego życia: trzech dni brakowało mi do dwudziestu, miałem zostać księdzem i już miało być po wszystkiem. Pewnego wieczora udałem się, według zwyczaju, do jednego domu, który odwiedzałem z przyjemnością; co chcesz, jest się młodym i słabym. Wtem pewien oficer, który okiem zawistnem patrzał na mnie, gdym czytywał Żywoty Świętych pani tego domu, wszedł nagle, nie opowiedziwszy się wcale. Właśnie tego wieczora tłumaczyłem jej ustęp z Judyty i wykładałem wiersz po wierszu tej damie, przesadzającej się dla mnie w grzecznościach. Pochylona nad moim ramieniem czytała razem ze mną. Postawa jej, zbyt swobodna, przyznaję, obraziła oficera: nie wyrzekł słowa, lecz skoro wyszedłem, pobiegł za mną, a dopędziwszy mnie, powiedział:	I ażeby potem zabrać mi dziecko, które ja wychowałem, nie pan, panie... panie...	Powinien pan	Przezwiska nie powiada, Kubę jakiegoś szuka, któren go miał pono z wojny wynieść i od śmierci uchronić!	To nie byłoby zbyt trudne, gdybyś pan miał na to wielką ochotę.	Zastrzegam, że dziękuję nawet za radę, jeżeli pan chce mi wyświadczyć usługi. Nie potrzeba mi wcale „człowieka”. Człowieka!	Powiedział do mnie: „Proszę jej przypomnieć, iż przyczyniłem się nieco do tego, że ma dach nad głową...” Pani Gould Pamięta pani srebro? Srebro na lichtudze, które zatonęło?	Pan się też niezgorzej wyrażał Skąd panu się na przykład ubrdało, że Mikołaj Mikołajewicz będzie królem czeskim?	Zobaczysz pan; kosztuje mnie całe sto sześćdziesiąt tysięcy rubli, ale wszystko nowe. Ja nie kupuję starych gratów, jak Endelmanowie, mnie stać na nowe.	Dał mi pan złoto.	Pan Gdeszyński.	To go ochrzcij.	Upewnię ich więc, szepcząc każdemu na ucho, że zawarcie z Litwą przyjaznych stosunków, będzie dla każdego szczeblem do godności Wielkiego mistrza; nie obawiajcie się, Dietrichu von Altenburg, Hochswald umie szanować wasze zaufanie i tak jak wy pragnie wielkości zakonu.	A różnym ta kaśkietowcom, a i chłopom to samo. Tyle co śpital ostał, ale i z tego nic chyba nie będzie, bo nie ma z czego.	Co?... małżeństwo panny Heleny... Z jakim panem Stefanem?... bo i ja jestem Stefan. Ale jeżeli mówi pani o małżeństwie panny Heleny z panem S.... to wybaczy pani, ale ja o tym nie myślałem.	Nie... Ale dziś bardzo... bardzo go lubię... On widocznie był taki opusz... tak dziki jak ja... Zresztą i ja mam grób, o którym nikt nie pamięta... nawet sama nie wiem, gdzie jest... Całe lata męczyłam się tą niewiadomością, dziś łudzę się, że to tamten...	A bo już wytrzymać nie mogę, jaże diabli człowieka bierą: ciasnota wszędy, że chałupy dziw się nie rozwalają, tyla w nich siedzi, bieda jaże piszczy, a tu pobok leży ziemia wolna i prosi się, by ją wziąć... a nie ugryziesz, choćbyś zdychał z głodu, nie ma jej kupić za co i pożyczyć nie ma od kogo. Żeby to wciórności z takim urządzeniem.	Tak jest, córeczko słusznie mawiał mój mąż, że przyjdą dla nas dni szczęśliwe i że mnie nazywać będą panią hrabiną. Dopiero to początek wprawdzie, ale powiadają, że „najtrudniej zacząć, pójdzie się dalej”. A słyszałam także od Sanchy, który umie więcej przysłów niż doktor jaki, że darowanemu koniowi nie zaglądają w zęby. Gdy dadzą hrabstwo, nie opuszczać pory i być do ujęcia skory. Co się dziś przymyka, jutro się często wymyka, a gdy szczęście przede drzwiami, zaraz drzwi otwierać obiema rękami. Niechaj mówią wiele mało, aby nam się dobrze działo, toteż jak będę jeździła karetą, niech sobie gadają, co im się podoba.	Nigdy w świecie, na Boga!... Nigdy się to po nas nie pokaże! Rodak nasz przecie!... Chodź no tu, mały! My jesteśmy emigranci! Patrzcie, jaki bęben ładny!	Przysięgam panu, że jedną tylko kobietę kocham na świecie przekonałem się o tym dopiero przed chwilą.	O! o! już się pali jak jasna świeca! a jak nie w porę przychodzisz! nie wyobrażasz sobie co mam na głowie, półtory kopy najtrudniejszych interesów...	Daj no pokój, nie rzucaj się darmo jak cygacyga (z węg.) Nikt nie jest mądrym, jeśli nie jest cierpliwym.. Siadaj no, pogadamy o tym ze sobą...	Gotowa jestem zawsze schylić głowę przed opinią Liszta w muzyce, ale nie w malarstwie. Zresztą on już był ramol i nie przypominam sobie, aby to kiedy powiedział. Ale to nie ty mi go przyprowadziłaś; jadłam z nim dwadzieścia razy obiad u księżnej de Sayn-Wittgenstein.	Barkis, do usług pani	Co się stało?	Dlaczego nie? A plan, dzięki któremu udało nam się wymknąć z pewnego pensjonaciku, kto wymyślił, ha? Zdaje się, że ja, a i plan nie był taki zły, skoro tu jesteśmy?	Nie pójdę, boję się.	Tak się cieszę! Nie byłem pewny, czym ją zostawił tutaj, czy w biurze portowym. Gdybym ją zgubił, sprawiłoby mi to wielką przykrość.	Twoje własne, jak ten koń, który grzebie ziemię jest mój, a ten, który się wspina, do Athosa należy.	E, toś był ino na samym ich skraju! Tam dalej jest się czemu przypatrować: dzwonnice stoją obok kościołów, baby-znachorki nie siedzą w chałupach, ino przed progiem, morze se szumi ponad lądem, a dzikie kaczki gnieżdżą się po rowach. Całe Żuławy są pokratkowane rowami i śluzami, groblami i ściekami... Kiej nadchodzi przypływ, wszystko to zaczyna bełtać się i bulgotać, a potem słychać, jak morze na prawo i lewo wzbiera wzdłuż wielkiej tamy. A czy widziałeś, jaka to tam równia jest na Żuławach? Zdawałoby się, że nic łatwiejszego, jak przejść ją całą z jednego końca na drugi. Bogać tam! Te wszyćkie rowy i kanaliki tak się tam wiją i plączą jak kądziel na kołowrotku czarownicy, że i w biały dzień nietrudno tam zabłądzić.	Czy to moja wina, jeżeli katolicyzm pakuje w końcu milion bogów do worka z mąką, jeżeli republika kończy się zawsze jakimś Napoleonem, jeżeli królestwo mieści się między zamordowaniem Henryka IV a straceniem Ludwika XVI, jeżeli liberalizm staje się Lafayetem?	A po co on tam pojechał?	Bom czytała jego taki ładny wiersz, pod tytułem: Na progu. Przytem Zawiłowski wygląda, jakby coś chował przed ludźmi.	Chcę powiedzieć, że pociąg dalej nie pojedzie.	Dałby Bóg szczęśliwszą, bo ta jednego nagrodzi, a całej ojczyźnie miłej łzy wyciska.	Dziad pani. Major.	Gdybym mu to nawet codzień powtarzała, to i takby nie uwierzył.	I dobrze, wtedy zabiłoby się ją i po kłopocie.	Ja napisałem książkę o wegetarianizmie pod tytułem: Naturalne pożywienie, mogę ją panu przysłać.	Nie.	Niech waszą mość o to głowa nie boli. Jak na śpiewanie idą oni na bitwę.	No? Mów.	Obie mają dużo wyobraźni Czy pani zauważyła, jak im łatwo mówić obrazami?	Oriano miałam któregoś dnia wizytę twojej kuzynki d’Heudicourt; trzeba przyznać, że to jest kobieta o niepospolitej inteligencji; prawdziwa Guermantes, to mówi wszystko; ale powiadają, że ma zły język.	Pani sądzi, że takie powroty są możliwe?...	Rozumiem, stryjaszku. To znaczy, że należy pójść do wojska.	Rzeczywiście to statek, ale nie sądzę, żeby to był „Duncan”.	Tacy nie mają zarobku i nie potrzebują. Oni mają dochody	Tak, rzeczywiście Tak miało się to odbyć z początku, ale zdaje się, że od wczoraj zaszły pewne zmiany w porządku ceremonii.	Tato powiada, że nie byłby pewny nawet promu w odległości pięciu mil od was	To samo powiem o pani anglikach.	Trochę mnie rozebrało Ale to nic.	W imię Ojca i Syna... Żebyś nie wymówił w złą godzinę.	W kollegium waszem pewnie bardzo pożytecznym młodzieży być możecie, ale dla siebie tam nie uczynicie wiele... Chudoście wyposażeni... głodem słyszę przymieracie...	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Witeziami są ci, którzy wspierają się na Jaźni. Jako szprychy koła przeciwległe lub w ukosie względem siebie	Więc to Danglars.	Właśnie, kiedy szłam na górę, Jej Książęca Mość ćwiczyła nowy utwór na klawicymbale, proszę Waszej Wysokości; albo:	Zapomnieli! męka! zgryzota! niedola! A zkądże ty wiesz, że zapomnieli? Jezus, Marya! A nuż przypomną sobie jeszcze, napiszą, przyjadą, a?... Co wtedy będzie?... Wstyd będzie siostrzyczce, która tak już napewno tryumfuje i języczkiem miele: „Zapomnieli! zapomnieli! ”	A na innych?	Ba! a po czym?	Ba, ale gdyby ten diabeł spychowski wyżył i odzyskał wolność...	Ci, którzy króla i Rzeczypospolitej odstąpili.	Doprawdy?	Drugi, jesień.	Gdzie widziałeś?	Jaki to Zawiłowski?	Kto przebywa tego lata w Shamlegh?	Matka moja i siostry chciałyby cię odwiedzić	Milcz. Czy twój ojciec jest czarownikiem?	Między piątą a siódmą.	Mogłem odpuścić krzywdy własne lecz usłyszawszy o waszych chciałem ją nożem pchnąć. Niestety, przeszkodził mi szlachetny Winicjusz, który ją miłuje.	My... my... tak.	Myślałem, że sobie siedzisz gdzieś pod Lyonem w rozkosznej dolinie Rodanu!	Mój drogi chłopcze musisz iść z nami.	Niestety widzę teraz dobrze, jak mi zbywa na liście polecającym, który mi ojciec dla pana powierzył.	Obmówił panią	Pewnie, że nic, bom już i za stary. KrólOstatni raz... Czekajcie, waszmościowie... kiedyż to było?... Aha! Ostatni raz w czasie elekcji dziś nam miłościwie panującego Jana Kazimierza...	Prawda, że to pięknie z jéj strony ale...	Radźmy.	Sara jest bardzo dobra dziewczyna	Tedy żal mi tej główki młodej.	Warunek za silny!	Z grodu idziecie, księże kanoniku?	Zakręcić gaz w pokoju.	Znam.	Zła sprawa! Dobry człowiek, pobożny, ale przez niego może spaść na wieś bieda... trza cosik zaradzić... a prędko	Żdżarski targował ją wczoraj
To z łaski Boski i z łaski panienki i bez to co stary miał kunia i zarabiał i bez to co się czasem przedało, a to kuraków, a to prosiaka jakiego, a to gąskę, a to czasem jaką kapkę mleka albo i półkwaterek masła i jajków, tośwa się miały niezgorzy. Cała wieś nam zazdrościła, że to my pierwsze były przy dworze, że to nas panienka uważała, że to w izbie i obrazy święte były pikne, we złotych ramach, że to i odzienie zawżdy było jak się patrzy, żeśwa się to nie bijały, bo panienka cięgiem mówiła, że to grzych i obraza boska największa; że to mój u księdza Szymona często był i woził go do kolei, to bez to pomstowały na nas. A już najgorsza to była ta Pietrkowa, co to siedzi ino bez miedzę. Kłótnica taka, że ją i ksiądz Szymon już nieraz z ambony napominał. Nic nie pomogło, cięgiem tylko bij zabij na mnie. A taka niepoczciwa, co szczekała po cały wsi, że to ze dworu wynoszę kaszę, że mój kradnie siano z dworskich stogów. Widzieliście wy ludzie! Ażeby nam tak kulasy poupadały, jak jej ozór ten przeklęty odleci za szczekanie, jeśliśwa co wzięły. Ale żeby to ino to!	Mówiłem tylko, że jeżeli on wam będzie opowiadał wszystko tak, jak się zdarzyło, to wy nic nie zrozumiecie	Zatem przejdź do czynów i dopełnij swojego dzieła, jak na zdrajcę i mordercę przystało Zabij ostatniego z korsarzy, wiedz jednak, że walka się na tym nie zakończy, albowiem znajdzie się inny, równie nieustraszony, waleczny i odważny pirat, który weźmie sprawy w swoje ręce i będzie cię tropił jak pies gończy swą ofiarę, aż w końcu cię dopadnie.	Waćpan się chwalisz, żeś był za młodu Turek, i myślisz, że każdy Turek!... Azja nie taki!	Sądzę istotnie, że złodziej to człowiek chytry, ale nie tak bardzo jak mu się zdaje.	Otóż wtedy znajdziesz się w wielkiej komnacie, której ściany będą stanowiły cztery góry, a w środku, na granitowym tronie, zobaczysz swego wroga. Będzie on starał się przerazić cię swą potęgą. Wówczas cokolwiek on uczyni, rób to samo, choćby to były rzeczy przechodzące siły ludzkie. Jeśli to będziesz czynił z wiarą w powodzenie, uda ci się na pewno, gdyż dziś jest cudowna noc Bożego Narodzenia, a tej nocy zło nie może triumfować nad dobrem.	I szef zaczął dowodzić, że ten chłop mógłby nam być pomocny w torowaniu drogi wzdłuż wybrzeża. Moglibyśmy pozbyć się go przed przybyciem do pierwszej jako tako cywilizowanej miejscowości. Zresztą zwierzchnik nie potrzebował mnie długo przekonywać. Wylazłem z łodzi.	Jeśli przyrzekłeś dochować tajemnicy my również możemy ci ją przyrzec. Co u diabła! Nie trzyma się języka za zębami przy kumach i sąsiadach! Dalej, gadaj nam tu zaraz, co wiesz o czarnym człowieku!	Nie daj się pan oszukiwać, czcigodny panie!	Przed wami ja się ukrywać nie potrzebuję tyś wiernym naszym sługą.	Sądzę, że nie. Weźmy przykład konkretny. Co dadzą zasady, przypuśćmy, Lusi Hejbowskiej? Jeśli spotka na swej drodze szczęście, wyrzeknie się go, bo zasady każą jej być wierną panu. Zatem będzie nieszczęśliwa, lecz pozostaną jej nienaruszone zasady.	Waćpanu niby na przemyślności nie zbywa, a sam się teraz za ucho skrobiesz!	O nie! Czasami bywasz pan zbyt dobry i tylko wówczas trochę się unosisz, gdy wystawi twą cierpliwość na próbę. Czy nie tak?	Obywatele! Niech ci, którzy mnie usłyszą, powtórzą słowa moje tym, którzy stoją dalej, wszyscy zaś niechaj się zachowują jak ludzie, nie jak zwierzęta w arenach.	Tak, prawdziwa rodząca jabłoń, tutaj, pomiędzy sosnami i bukami, o milę od najbliższego sadu. Byłem tu pewnego dnia wiosną i zastałem ją ubieloną od kwiecia. Postanowiłem więc powrócić jesienią, aby się przekonać, czy będzie miała jabłka. Patrz, ugina się pod owocem. I jabłka wydają się nawet dobre, rumiane, z ciemnymi policzkami. Większość dzikich płodów bywa zielona i nieapetyczna.	Nic, lepsza wyjść i z tą czernią się rozprawić, niż opasanym tu się męczyć i dusić, wystawionym na szyderstwo. Mężom po męzku stanąć przystało, a choćby i ginąć.	Co się tam dzieje, Anka?	Czy stało się coś u Violów?	To napijmy się jeszcze wódki!	Ot, elegant! Nie bój się, nie bój, spichrza całego nie wypróżnisz i wołów dla ciebie bić nie będą.	No cóż? Tak mnie pani energicznie wyprawiła z lasu, potem przy obiedzie zostałem zlinczowany, nie chciała mnie pani pożegnać. Czy to wszystko nie mogło odstraszyć?... Ale zatęskniłem do swego tyrana i oto jestem.	Życie jest śmiechu warte, więc się śmieję tu jednak śmiech brzmi inaczej.	Nie wiem, pani. A panie?	Teraz bywajcie zdrowi, idźcie spać nie baraszkując a pomnijcie nie broić, żebym wstydu za was nie ucierpiał, bo uprosiłem mistrza Ambrożego, by mnie do jutra jeszcze wyręczył.	Ale gardła mu nie brać! gardła nie brać! Mówiłem.	Ja całkiem nie znam pana Lgockiego i nic o nim nie słyszałem.	Mogęż ja, czego nie potrafił Bóg? któż uleczy tego, który zdrowym być nie chce?	I ciocia nawet nie płacze?	I król ich nie lepszy?	Nabrałem głębokiej odrazy do stanu posiadania kawałów ziemi, której nawet nie znam dokładnie, która mi jest zgoła niepotrzebna, podczas gdy ona straszliwie jest potrzebna setkom i tysiącom spragnionych. Ziemia należy do ludu.	Nie	Nie dostrzegłam tego	Nie pozna, co ma poznać.	Nie rozumiem pana.	Pomińmy to. Tyś zresztą nie należał do pokolenia.	Silver i owszem! jednak co do tego nudnego świszczypały oświadczam wręcz, że uznaję jego postępowanie za nie licujące z godnością mężczyzny, żeglarza, a nade wszystko Anglika.	No... tak sobie. Czy pan nic nie uważa?	Pełni smutku i żalu! Hm! wcale ja nie wierzę tym obłudnikom, a nade wszystko temu obliczu gaskońskiemu. Chodź no tu, mój panie.	Tak jest. Kłamiąc, aby mi nie zrobić przykrości, dałabyś dowód, że ci jednak chodzi o mnie cośkolwiek! A przy tym, widzisz, to mi zaraz wiadomo, co jest kłamstwem, a co prawdą.	Proszę, nie nazywaj mnie Ekscelencją, to może ściągnąć uwagę.	Bo ja prosiłem. Następnym razem wasza kolej. No, to ja wracam do biura. Miło się pogadało. Chodźmy.	To zapewne ojciec i pan Radlicz wnet się zjawi. Czego pan szuka?	Tsss... Ani słowa! Zaklinam, ani słowa ja tu właśnie jestem w poufnej misji z ramienia ministra spraw kosmicznych. Wszystko rozumiem i jedno pani powiem... tsss... ale to zupełnie poufne, ściśle tajne...	Dam Ekeby tobie i kawalerom Jesteś przepyszny człowiek i błogosławi cię lud. Powiadam jak matka moja: „Od dziś możesz przejąć tę robotę”.	Jak to?	A dobrze! całkiem już osłabłam, ale ty musisz tu wrócić i przy swoim warować do ostatka.	Dzieciństwo spędziłam w Holsztynie... od lat kilku jestem żoną Hoyma, ale mnie trzymał odosobnioną na wsi... ledwiem zdala widziała Drezno...	Proszę wybaczyć, sir Charlesie ale muszę już iść.	Ta, która tu z matką bawi, co to jej ojca orda ogarnęła. Obaczysz ją sam i polubisz!	Tak, żona zrujnowała mnie na garczki, chińszczyzny.	Trzeba poprosić kogo z recenzentów, ale to już osobne listy, albo ustnie prosić.	Zatem rozkazuję ci czekać! Honor twój jest kryty, jestem twoim mężem. Ten ważny krok zmieni zasadniczo nasze położenie. Ja także jestem w swoim prawie. Dziś jest wtorek; w przyszły wtorek jest przyjęcie u księcia de Retz; wieczorem, kiedy pan de la Mole wróci, odźwierny wręczy mu nieszczęsny list... On myśli jedynie o tym, aby cię uczynić księżną, wiem doskonale; osądź, jaki będzie nieszczęśliwy.	A któż jest jego panem?	Cichocie, Kłębie. Sam Najjaśniejszy Cysarz nadał ustawę i tam stoi kiej wół, co szkoły i sądy mają być po polsku! Tak przykazał sam Cysarz, to jego słuchać będziem!	Cóż ja temu winien? Idź do socjalistów, niech ci dadzą robotę. Ruszaj, ruszaj z Bogiem!	Ja ci ręczę, że znośniej	Pan będzie odejść drzwiami	Starościcu kochany przykrą mam misją, ale cóżeś powiedział, to obelga!	To ów szlachcic świeżo przybyły, sławny pan Zagłoba!	Windę pan dyrektor każe?	Zatem wszystko już ułożone?...	A chcieliście go zabić!	A czyjeż to jest, co? Czyje?...	A ten Chińczyk gdzie poszedł?	Ależ bo je spotkałem... Jeździłem z nimi do Wersalu.	Ależ wujaszek siedzi na koniu!	Bardzo ładny i wdzięczna jestem osobie, która go przetłumaczyła.	Bo Zakon to taki rycerz!	Byleś wasza książęca mość był z nas rad i z naszych pułków.	Chwostek	Dlaczego uciekałeś, mój przyjacielu?	Dlaczego, panie?	Do młodego pana	Dosyć.	Egipskie?	Gdzie poleciał?	I cóż bym ci mógł zarzucić? Że jesteś miła, dobra, pełna wdzięku	Jest ubiór poety, zwycięzcy na olimpijskich igrzyskach.	Jesteś bardzo uświadomiona	Może wypijemy flaszkę szampana?	Mężczyznę, który krok w krok chodzi za nią od dawna.	Naremnie najlepi!	Niema wątpienia że król rychło nas porzuci.	O bardzo wiele	Oj koziołki to były, koziołki niech ich najsiarczystsze!...	Przyniosłem je.	Prędzej, chłopcy! Laboga, żeby jeno zdążyć, nim nadjedzie.	Ritter, Siewros!	Słyszeć, słyszałem...	To przeczuwanie zwycięstwa... Chamów.	To rzeczywiście ciekawe...	Wasze to psy? zagadnął jadącego, który go nizkim uczcił pokłonem.	Wdowcy i baranie spojrzenia	Wszystkie te konkursy to zwykłe oszustwo. Protekcja, względziki, zakulisowe intrygi.	Właśnie co wbiegł bocznymi drzwiami; stoi po prawej, przy swoich ojcachojcowie (daw.)	Za pół roku.	Znam lepszą musztardę na twe podniebienie Wyobraź sobie pobrzeże Chile. Urocze, zgniłe, dwie małe wysepki, gęsto zaludnione Polinezyjczykami. Przyleciał cyklon. Wyspy poszły w morze z inwentarzem żywym i martwym dorobkiem. W tej samej chwili, kiedy paszcze wody połykały ziemię, sąsiednią wysepkę, trzecią z kolei, nawiedziły drgawki. Z głębi kilku metrów ukryte wulkany pluły na powierzchnię kościotrupami czcigodnych umrzyków. Niech twój zdrowy rozum znajdzie rozwiązanie tej zgrabnej zagadki.	Znasz Glińską?	Łojem...	Żegnam pana!
Niechby go wszystkie złe porwały duchy jego i tego przeklętego sługusa. A ja sądziłam, że to ty, gołąbku, pałasz do niej młodocianą miłością.	Otóż to. To jest ten przeklęty dzisiejszy antyintelektualizm, wpływ dobrze zrozumianego Bergsona, źle zrozumianego Spenglera, pragmatyzmu i pluralizmu. Ja zgadzam się, że przerost intelektu jest jednym z symptomów upadku, ale cóż na to poradzić, że żyjemy w takiej chwili, w której ten intelekt jest naszą jedyną wartością. Jemu to zawdzięczamy nawet blagierską teorię intuicji. Zbliża się okres panowania kobiet, którym teoria intuicji daje olbrzymią broń w ręce. Dlatego to wybitni mężczyźni zaczynają się formalnie organizować w związki samowystarczające	Ja szybko trawię w moim żołądku nic się nie zależy. Ja, kolego, wsunę na przykład miskę knedli ze schabem i kapustą, a za pół godziny więcej ci po tym wszystkim nie wysram, jak jakie trzy łyżki. Reszta gdzieś tam we mnie przepada. Mówią ludzie, że takie bedłki, jak na przykład kurki, są niestrawne, że wychodzą nienaruszone, więc można by je wymyć i przyrządzić z octem. U mnie przeciwnie: nażrę się tych kurków tyle, że inny pękłby chyba, a gdy idę za stodołę, to tyle tam wszystkiego, co w pieluszce półrocznego dziecka. Reszta też się gdzieś gubi we mnie. Powiem ci nawet, kolego że we mnie rozpuszczają się ości ryb i pestki śliwek. Pewnego razu umyślnie pestki liczyłem. Zjadłem siedemdziesiąt knedli ze śliwkami, nie wypluwając pestek, a potem za stodołą grzebałem w tym wszystkim patykiem, odkładałem pestki na bok i liczyłem. Połowy się nie doliczyłem, rozpuściły się we mnie.	Ugryzł jednego pana komisarza policji, gdy go przy rewizji wyciągał spod łóżka Najpierw jeden z tych panów rzekł, że ktoś siedzi pod łóżkiem, więc wezwali tego bernardyna w imieniu prawa, żeby wylazł spod łóżka, a ponieważ nie usłuchał, więc go wyciągnęli. A on ich chciał pogryźć, a potem rzucił się do drzwi i więcej nie wrócił. I mnie też przesłuchiwali, kto do nas chodzi i czy nie dostajemy jakich pieniędzy z obcych krajów, a potem robili uwagi, że jestem głupia, gdy im powiedziałam, że z obcych krajów przychodzą teraz pieniądze bardzo rzadko, że ostatnio przyszły pieniądze tylko od pana dyrektora z Brna, niby ta zaliczka sześćdziesiąt koron na kota angorskiego, którego pan ogłaszał w gazecie, a zamiast którego posłał mu pan w skrzynce od daktyli ślepe szczenię, foksteriera. Potem rozmawiali ze mną bardzo grzecznie i polecili mi tego portiera z nocnego lokalu, żebym się sama w mieszkaniu nie bała. O, tego portiera, którego pan raczył wyrzucić...	Co niby ksiądz chce, żebym chciała? Czy ksiądz chce mi dawać gorszące rady? Nie po to dożyłam trzydziestu dziewięciu lat z reputacją bez skazy, Bogu dzięki, aby ją niweczyć, nawet choćby chodziło o królestwo Wielkiego Mogoła. Jesteśmy oboje z księdzem w wieku, w którym się rozumie rzeczy w pół słowa. Jak na duchownego ksiądz ma w istocie pomysły trochę dziwne. Pfe! To jest godne Faublasa.	I! nie ma się czego obawiać ja na to dawno czekałem, czatowałem: wiedziałem że to nie minie i nagroda nie minie.	To swoją drogą, ale... że Iksinów staje się wielkim miastem. Proszę panów o chwilę uwagi: skandal na koncercie, zerwanie pana Krukowskiego z panną Brzeską, oświadczenie się pana Krukowskiego naszej najsympatyczniejszej pannie Eufemii, samobójstwo Cynadrowskiego i... dzisiejszy wyjazd.	Ledwie mi się w to wszystko chce wierzyć! A toć to tak jakby panienka wlazła do jaskini lwa. Gdyby był taki, jak jest najczęściej, to by był wpadł w furię i obudziłby cały dom. On nie chce, żeby obcy na niego patrzeli.	Ale skąd się to bierze? Dlaczego on jest taki? Nie rozumiem.	Pani?... Nie pomyślałem o tym!... Ale to nie były długi karciane. Raz poręczyłem za jednym rodakiem... Drugi raz	A to szkoda, bo panna Hejbowska dziś nie przyszła. Czy to coś pilnego?	To wyższa rzeczywistość: to słowa, które się stały ciałem...	Jak się to szczęście nazywa? Padre Guarini, czy...	Jak to? Sancho ty ośmieliłeś się z nią mierzyć?	Och! wy to uczycie nas, byśmy się stały jak pająki zaczajone w środku naszej sieci, śledzące wszystko, a same niespostrzeżone, wy nas uczycie szukać w każdej rzeczy ukrytego znaczenia, studiować słowa, ruchy, spojrzenia. Mówicie: „Kobiety są bardzo przebiegłe”! Powiedzcież raczej: „Mężczyźni są bardzo obłudni”!	Owszem, ludzie się dziwią, że ja ją tak kocham...	Przechodzę na emeryturę, bracie. To jest... i mnie, i mnie także się stało.	Na Boga żywego! któż w tym gronie ośmiela się mówić: my i wy? Nie stanowimyż jedności? Nie łączy nas ta sama wiara i ten sam Bóg nie mieszka w naszych sercach? Do tego doszło, abyśmy jak między wyznawcami prawdy i niewiernymi rozłam wśród siebie wykopywali? Pomyślcie, nie śpi nieprzyjaciel, wróg zewsząd nas otacza, do stu podstępów o każdej godzinie się ucieka, zdradzieckie ciosy w ciemnościach nam przygotowuje, na słabość naszą liczy, na każdy nasz błąd niecierpliwie czyha, rozłamu wśród nas pragnie, z każdej naszej pomyłki przewrotnie się cieszy, a tu, gdzie szczególna jedność powinna panować, stanowiąc najwyższe prawo, wyższe pomad wszelkie małostkowe względy, mówi się: my i wy? Kim zatem jesteście wy, kim jesteśmy my? Nie wiem, doprawdy, kim wy, dostojni panowie, chcecie być, lecz ja, skromny mnich, mogę wam powiedzieć, czego my, sprawie wiary służąc, pragniemy. Jedności pragniemy i posłuszeństwa dla niej. Wszyscy jesteśmy wobec tej jedności równi i te same prawa jednoczą nas w posłuszeństwie. Znamy wasze sławne imiona, znamy wasze zasługi, znamy wielkość waszych przodków, lecz wszystko to znając i wysoko ceniąc, chcielibyśmy również znać wasze myśli, aby także je wysoko cenić, jeśli są myślami naszymi.	No, a przedtem nasza droga do Wilna z ołtarzem dla królewica. Widziałem go tak z bliska, jak ciebie teraz; kolana jego całowałem, do śmierci tego dnia, tego miesiąca i tego roku nie zapomnę. No... ale co z tobą się dzieje? Czemużeś nigdy nie zajrzał?	A panna Lola to taka skromniutka.	Albo to ich mało? Młodym, rycerskiego rzemiosła a dobrego rodu ludziom wszędzie radzi. LeszekLeszek Czarny (1241-1288)	Dutmoze opowiedz, jak to napadliście na dom najdostojniejszego erpatre.	Ja najlepsze ulubieniec. Lecz, gdyby mnie ono omyliło, miłościwy panie, czyż tak trudno o księżniczki dla młodego i pięknego króla?	Masz-li co jeszcze powiedzieć, to mów.	Mówił mi Rancewicz, że jest pan zmęczony. Może do tego wycięcia wyrostka robaczkowego wyznaczyć kogoś innego?	No, to chyba jest najmniejsza przeszkoda	Powitalną fanfarę dla nas.	To dobrze! Trzeba nam będzie sił nabrać.	Widzieliście, moi ludzie, jaką to magierę czerwoną ma na łbie...	Jeśli twa zguba wyjdzie na chwałę Krzyża i Zakonu, to powinieneś. Ale nie! Nie czeka cię zguba. Oni gościowi krzywdy nie czynią: chybaby cię kto chciał pozwać, jako uczynił ów młody rycerz, który nas wszystkich pozwał... On lub kto inny, lecz to przecie niestraszne...	Ach, o wyjeździe i nie o wyjeździe... O różnych rzeczach Ty nawet nie wiesz, Madziu, jaka ty jesteś dobra, szlachetna, prosta... I powiem ci, że chyba mniej znasz świat aniżeli ja, choć dopiero zaczynam go poznawać troszeczkę, troszeczkę...	Gdzie to chłopstwo się sunie? placek gryczany; w oryg. гречневик: chleb gryczany w kształcie ściętego stożka.. Cała postać jego jasno i wyraziście odznaczała się na białym śniegu.	Jak tamten niewolnik w Atribis, pamiętasz go?... Nazywał się Bakura i wpadł do sali uczty ze skargami na nomarchę... Rozumie się, że tej samej nocy umarł z pijaństwa!... Co?...	Oj, rety! Miej litość nade mną, Beniaminie Nie mam już sił biegać za tobą. Ty, bez uroku, pędzisz jak kozica w górach, niby cap przed stadem.	Dlaczego nie? Ja mogę się dowiedzieć, ale odpowiem chyba aż jutro, bo mój brat mieszka bardzo daleko, na drugim końcu miasta, za przedmieściem Podpórką, a ja nie mam tam żaden interes...	Nie powiedaj byle czego! Za winy Bóg go będzie sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi się też do nas nijakie zło, jeśli pobożne przykazanie spełnimy.	Tak, w istocie jestem; i nie chciałbym zmienić mego stanu za wszystkie okulary całej Europy, ani za wszystkie binokle Afryki. Bowiem mam za żonę jedną z najpiękniejszych, najmilszych, najpoczciwszych, najstateczniejszych niewiast, jakie istnieją w całym kraju santongeńskim; z przeproszeniem wszystkich innych. Wiozę jej z podróży piękną, na jedenaście cali długą, gałązkę koraluWiozę jej z podróży piękną, na jedenaście cali długą, gałązkę koralu	Tak sobie po prostu	Ja się z panami nie witam, pan Karol nie był u nas dwa tygodnie, a pan Moryc z tysiąc lat.	Nie, nie, jeden z moich przyjaciół za nią przepada. Athos, którego tu widzisz.	Niech i tak będzie. Proszę się temu nie dziwić; wszelkie rachunki bywały mi zawsze wstrętne. Nigdy nie rachowałam!	Aha! Cherchez la femmecherchez la femme (fr.) raczył przerwać pan Władimir, trochę przystępniejszy, lecz bynajmniej nie uprzejmy; wręcz przeciwnie, jego łaskawość miała w sobie coś okrutnego.	Chciałabym teraz pozostać tu sama, Alicjo. Za chwilę będę z powrotem w oratorium.	Co się stało? Czy miałabyś od ciotki list z domu? Może Jacuś chory?	Do Egiptu, do Egiptu, gdzie płynie błękitny Nil i wznoszą się wysokie piramidy	Do pana?...	Godność wołu idącego do szlachtuza w celu przemienienia się na godne bifsztyki.	Ha, ha, kawalerze, cofnijmy się nieco wstecz; odwołuję przebaczenie i chcę położyć pewien warunek, pod którym godzę się zapomnieć zdrady.	Ja nie palę	Marjetka jest komunistką. Tylko niech pan tego nikomu nie mówi! Broń Boże! Mogliby ją aresztować.	Nie jeszcze, panie, ale wkrótce przybędzie...	Nie, Moryc	Nie.	Oto rozczarowanie! Miałem już złudzenie raju, tymczasem jestem jak dawniej w czyśćcu.	Pan Czyński musiał naprawiać swoją maszynę I chciał się umyć, bo zawalał się smarami.	Tak, twoja. Gdybyś się był zgodził na psotę, jaką ci poddawałem, zdybano by Agatę między nami dwoma i wszystko zakończyłoby się nader wesoło. Ale trudno, stało się; trzeba myśleć, jak się wydobyć z kłopotu.	Tedy jej nie chcesz?	Trzysta diabłów zkąd się ona tak pięknie mówić nauczyła?	Więc przyznajecie się do tego faktu?	Z czego się śmiejesz?	Z młodzieńcem? Mamy ich tu dziesięciu Jakże się tamten nazywa?	Za Zygmunta!	Zależy, co kto uważa za ważność	Zaraz... Umiesz po niemiecku?	A co odpowiedział lekarz?	Amis, psie jeden!	Bębny walą...	Będzie mu przecież lepiej w Krosnowie, niż w szpitalu.	Ciekawość gdzie? W puszczę? Kamień w wodę.	Ciężka zima latoś	Co pan mówi?...	Czemu?	Czy naprawdę tak myślisz?	Dawaj!	Fotografują nas.	I oddał mi je pełnym zaufania ruchem.	Ile?	Ja?	Krasawica pierwszy sort, ta moja blondynka, patrz Moryc.	Kto, kochanie?	Najjaśniejszy Panie, błagam cię.	Ne! Ne vienoje!	O mnie?	Pan myślał wtedy o dżentelmenie w wieczorowym stroju, w białej kamizelce, z monoklem w oku.	Prócz praw	Raczej zdruzgotał! Księżna musi ulec! Rozumiem jej stan obecny. Przejść RubikonRubikon	Skończę.	Skąd? Jak?	Sprzedać.	Stryj?...	Sūnus, Rūstybė, Ryžtas Susimylėk tu pirma	Tak, biorę cztery czwórki i karety.	Tak, ojcze.	Ten Zgierski?	Uwierzyłaś temu?	Waćpan mówisz jak mój szczery przyjaciel.	Wątpię Miasto ubogie, okolica apatyczna...	Z kim?	Zapewne, panie Utterson Pan Hyde ma klucz.	Zapłaci siedemset rubli i na pół roku zapewni byt naszym pracownicom
Jakże pani dobrze zrobiła, że przyjechała do nas zaczerpnąć trochę świeżego powietrza, rozrywki!	Najjaśniejszy Panie, hrabia ma słuszność, i mam nadzieję, że Wasza Królewska Mość sam to przyzna.	Najjaśniejszy panie! moje maszynki są prawowierne i dotąd nie znają, co bunt zuchwały. Pukawka działa i słucha słuchawka. Radiotelepałem przed chwilą właśnie do stacji lądowej, pierwszej lepszej z brzegu. Odbębnili zaraz, że północ nadchodzi.	Och! bierzesz powozik agenta giełdowego za szczęście. Ba, rychło sprzykrzyłbyś sobie majątek, widząc, że ci odbiera szanse stania się kimś. Pomiędzy nędzami bogactwa a bogactwami nędzy czyż artysta waha się kiedy? Czy nam nie trzeba zawsze walki? Toteż przygotuj swój żołądek, patrz Ten człowiek zadał sobie trud zgromadzenia swoich pieniędzy jedynie dla nas. Czy to nie jest rodzaj gąbki zapomnianej przez naturalistów w gatunku polipów, którą należy delikatnie wyciskać, nim się ją pozwoli wyssać spadkobiercom? Czy nie podziwiasz stylu w tych płaskorzeźbach, które zdobią ściany? A świeczniki, a obrazy, cóż za inteligentny zbytek! Jeżeli mamy wierzyć zawistnym oraz tym, którzy silą się badać sprężyny życia, człowiek ten zgładził w czasie Rewolucji pewnego Niemca i kilka innych osób; mianowicie, jak mówią, swego najlepszego przyjaciela i jego matkę. Czy mógłbyś przypuścić zbrodnię pod siwiejącymi włosami tego czcigodnego Taillefera? Wygląda na bardzo poczciwego człowieka. Spójrzże, jak te srebra błyszczą: i każdy z tych lśniących promieni miałby być dla niego pchnięciem sztyletu?... Baśnie! To już lepiej uwierzmy w Mahometa. Gdyby opinia miała rację, oto trzydziestu dzielnych i utalentowanych ludzi gotuje się jeść wnętrzności i pić krew owej rodziny... a my dwaj, młodzi ludzie pełni niewinności, zapału, bylibyśmy wspólnikami zbrodni! Mam ochotę zapytać naszego kapitalisty, czy jest uczciwym człowiekiem...	Psiakrew! Pozwoli pan, panie Kunicki, że dowiem się, kto tam czego chce.	Ależ gdzież tam, wszystko jedno; alboż ja nie wiem, że kawa posilniejsza, a tyś się napracował dzisiaj, mój ty biedaku drogi! Marysiu, Marysiu! nastawiaj samowar! A gdzież to moje klucze? Lucysiu, poszukaj mi, moje dziecko, kluczy.	Byłoby niewątpliwie zdumiewające gdybym to ja wykonał. Lecz w rzeczywistości nic nie budowałem, a tylko oczyszczałem w miarę potrzeby korytarze i pokoje. Wszędzie wokoło jest tego o wiele więcej. Widzę, że nic nie rozumiesz, muszę to wyjaśnić. Otóż bardzo dawno temu, nim Puszcza zasiała się i wyrosła do obecnych rozmiarów, istniało miasto	Jest tak zmieszany, że popełnił pleonazmpleonazm rzekł Felicjan do Stefana.	Któż mi mógł powiedzieć jak wygląda, kiedy prócz ciebie z nikim dotychczas nie rozmawiałem na Księżycu?	Mogę tedy pisać do pani według obecnego adresu?	Mój drogi, założę się, że nie wierzysz w ani jedno swoje słowo Ale nie widzę też hrabiego de Monte Christo. Czemu go nie ma?	Nechem, panie...	Nie podejmuję się tego bo wogóle znajduję, że samemu sobie radzić trudno, cóż dopiéro drugim.	O! Co za oskarżenie! Twierdzić, że mogę skraść zegarek!	Panie Józefie, jeżeli pan zaraz nie przyjdzie, będzie pan miał we mnie śmiertelnego wroga.	Pewnie, że tak, jeżeli tylko dowcip waćpanu dopisze, czego się nie bardzo spodziewam.	Przebudzili się. Zrobił to Saba, którzy przyleciał i począł tak szczekać, że zbudziłby umarłego.	Rozumie się, że się gniewam.	Tak, jaśnie panie.	Waldy, co tobie dziś jest?	A bo to co mądrego uradzą te słomiane wiechcie!	A konie?	A nieprawda wszystko to księcia Bogusława wymysły... Ale położywszy na stronę ową sprawę, powiadaj, co o tym człeku wiesz z jego dawniejszych czasów?Żołnierz, Odwaga, Szczęście	A skądże ja przybywam, jeśli łaska?	A... ja?	Ach! Kazię!	Aj! Przyszedłem tu jeno pomyć naczynia, w zamian za wyżerkę.	Ale moja droga hrabino byłoby z méj strony niegodziwością takie wyznanie, tak słodkie wyrazy z ust twych, niewdzięcznością zapłacić.	Ależ dajcie Albertowi przyjść do słowa, niech nam opowie, o co mu idzie	Ani mowy. Dam tylko pięćdziesiąt talarów, aby mieć pewność szybkiego otrzymania rękopisu.	Bardzo dziękuję za przestrogę ale ja na wszystko byłam i jestem przygotowaną. Tego papieru, jak go nazywasz, odebrać mi nie mogą, bo go niémam: jest w dobrych i pewnych rękach. Spodziewałam się i téj w końcu nikczemności... złożyłam go w miejscu bezpieczném.	Bo o co chodzi?	By być kowalem, trzeba mieć mocne ręce, a widzi pan, jakie moje są słabe.	Bóg nie umiera i czeka, człowiek wstrzymywać i przewlekać może dzieło swoje, wydłużać może drogę bez końca.	Będziesz więc osłem który zdobywa fortecę za pomocą worków złota.	Chętnie Mam nawet oddać coś Jacencie.	Combry, ale baranie.	Czy mogę już iść?	Czy to ty, Aramisie? ...	Diana musi teraz myśleć o czymś zupełnie innym	Dlaczego! skąd pan to wziął!	Do Azji?!	Do tego bym dążył a ja o tym nawet nie myślałem gdy „skoczyłem”	Eh!... porządek... Porządne panny nie mają zegarków wysadzanych brylantami...	Ej, żeby ja go w ręce dostał, zapłaciłby mu ja za naszego sokoła. Ze skóry ja by jego obdarł!	Ha! na desperacją ci się widzę kochanku zebrało. Ależ rozsądny człowiek póki ma grosz, zdrowie i dobry żołądek, nigdy desperować nie powienien, bo to wielkie, wielkie głupstwo!	Ho, ho! sezon się zaczyna gorący	I nie pytaj... Siedzi on teraz, kaleka, i o lasce chodzi, a kto jeho znaje, szczo on myśli?kto jeho znaje, szczo on myśli? (z ukr.) więzienie. trzymali... A co pomogło: nic. Bo oni jak na niego sąd wydali, w tajemnym narodnymnarodny (z ukr., ros.: narodnyj) to już jemu, petersburskiemu carowi, ani gwardia, ani armaty, ani złote lejbjegierylejbjegier myśl, pomysł; por.: dumać. tajemną znać może? Już kołykoły (ukr.) główeczka, głowa., ani panieneczki Oleńki nie pożałował, a i za siebie się nie uląkł, to chto jego zmoże. Choć ty i hosudarhosudar (z rus.)	I w dodatku lat piętnaście.	I?...	Idziesz?	In saecula saeculorum.In saecula saeculorum. (łac.) odpowiedział Kazimierz, całując księdza w ramię.	Jak to? Przecież tędy prowadzi ścieżka!	Jakto?...	Jakże to?	Jeżeli pan będzie wciąż przerywał nigdy nie dojdziemy do końca.	Kanarek. Siądź na grządce i śpiewaj.	Kiedy wszystko wiecie, to i o przebaczeniu powinniście wiedzieć... Ojcu i mnie pan łaskaw przebaczył, a my mu służym wiernie. Marek Wojewodą jest jak był.	Kobiety cnotliwe?	Kucyk jest już ułożony... sprawny... okiełznany i nauczony chodu, sahibie. Odtąd już z każdym dniem będzie tracił swe zalety, jeżeli nie pozwoli mu się brykać. Rzuć mu cugle na kark i niech sobie pohasa On się nam przyda.	Lekki rosołek i dwa jajka, to wszystko, co do ust biorę wieczorną porą.	Magdalenki mnie nie wezmą. Trzeba zapłacić dług i mieć poręczenie...	Mam obudzić Katalończyka i Van Stillera?	Mieszkałam obok niego. Pokoje nasze były obok...	Między ludźmi, u których mam zasięgać zdania o Asyrii nie wspomniałeś, ojcze, Greków	Mów!	Na Erec Isruel, kudy dorogi?	Narychtujcienarychtować (gw.) zaniosę.	Nassi...	Nie boję się niczego!	Nie płacę! Nie płacę ani grosza za mego siostrzeńca! Nie trzeba mu było pożyczać!	Nie zdradzaj swojego pochodzenia, nie wspominaj nigdy słowem o przeszłości; i w żadnym wypadku nie wymieniaj imienia twego dostojnego ojca ani nieszczęsnej matki.	No i...	No tak, za to same o sobie wydajecie bardzo sprawiedliwe sądy!	No to leć na front wschodni i się przekonaj!	No, a z Bondarywną, wiesz, co się stało?	No, dobrze Kiedy to można będzie przeprowadzić? Zależy mi na pośpiechu.	No, niech pan powie	O! i ja z całej duszy	O, nie. Podobne widowisko może być interesujące, ale jeden raz. Gdy powtarza się częściej, zaczyna nudzić. Wykąpałam się tymczasem i jak pan widzi, usiłowałam czytać, o ile odgłosy życia rodzinnego na to pozwalały.	Odwaliłem kamienie i znalazłem...	Oh, Herr Jesu! Okropność! Gdzie Urban?...	Palce!... Święty Piotr błogosławi palcami. Ilomaż palcami błogosławi?... Trzema: jednym dla Ojca, drugim dla Syna, trzecim dla Ducha Świętego.	Pan August Przybycki!	Pan musisz chyba iść jutro do jakiejś pracy. Nie?	Pomimo to, by uniknąć podejrzenia jakiejś machinacji, które może się nasunąć każdemu człowiekowi zdolnemu do niezbyt uczciwych dróg działania...	Prawdę mówicie ale tam Danusina truchełkatruchełka (daw.)	Szmakuje panu mój cygar?	Słucham	Słucham panią!	Słyszę stuk kopyt końskich...	Tak, ale znowu...	Tak, istotnie.	Tak; czy wymagam za wiele?	To okropne!	Ty jesteś szlachcic, ty jesteś naprawdę von Borowiecki.	Varietas delectatvarietas delectat (łac.) rzekł. rodzaj słodkiego wina hiszpańskiego; nazwa od imienia i nazwiska Pedra Jiméneza., mości Hałła-Drałła.	Więc cóż ci przeszkadza zrobić sobie taką samą	Władek!...	Zgadnij!
Ach, to nie o pana chodzi. Chodzi o Halszkę. Pan ma... pan jest w posiadaniu jej listów. Ja wiem, że przedstawiają dla pana cenną pamiątkę z okresu, gdy się rodziło wasze uczucie. Któż tego nie rozumie?... Ja sama niechętnie bym się takich listów wyzbyła. Niechętnie bym się ich wyzbyła nawet wówczas, gdyby już samo uczucie zgasło. Przecież to tak miło jest mieć utrwalony na papierze dowód czyjegoś oddania, czyjeś serdeczne wyznania miłosne. Ale widzi pan, Halszka jest mężatką, jak to panu wiadomo. Otóż świadomość, że listy te w jakiś sposób mogą dostać się do rąk jej męża, napełnia ją przygnębieniem. Nie, niech pan mi nie przerywa. Wiem oczywiście, że pan tego by nigdy nie zrobił, ale przecież, mój Boże, ktoś może je panu wykraść. Może je pan zgubić. Może pana spotkać jakiś nieszczęśliwy wypadek. Trzeba się z tym liczyć. Wtedy listy dostaną się do rąk ludziom obcym i to może zrujnować życie kobiety, która pana kocha.	Mam nadzieję ale pod warunkiem, że pan, panie Pencroffie, i ty, mój chłopcze, spiszecie się dziś, jak na zręcznych myśliwych przystało.	Niech pan tylko nie sądzi, że dla własnej wygody chcemy się wycofać z propozycji, zrobionej zbyt pośpiesznie.	Ten, który stracił wolność, tobie ją powraca. O koniu! równie znamienity wielkimi czynami swymi, jak nieszczęśliwy w posępnym losie, idź, gdzie cię nogi poniosą. Poznają cię wszędzie, bo nosisz napisane na wzniosłym czole swoim, że nawet hipogryf Astolfa, ni sławny Frontin, tak drogo zapłacony przez Bragamanta, nie dorównałyby nigdy twojej lekkości i sile.	Tak, niegdyś miałam i ja chwile szczęścia. Wstałam i ja z domu moich rodziców jak kwiat. Byłam człowiekiem dla samego siebie istniejącym, jak kwiat. Łukasz dostrzegł mię i ułamał, ażeby nosić przy piersi, pókim mu pachniała. Później spostrzegł, że dosyć. Wszyscy, kogo kochałam, pomarli. Rodzice, brat. Zostałam sama z nim. Gdy mię chciał rzucić na ziemię, broniłam się zapamiętale. Pani to zresztą musi wiedzieć lepiej ode mnie, bo nie byłam w stanie wszystkiego złego zapamiętać, którem, z podziwieniem ludzi, tworzyła. Dopiero później przypomniałam sobie. Musiał pani mówić, bo lubi o mnie mówić źle, jak najgorzej. A pani przecież była teraz najbliższą jego sercu... Nowym jego kwiatem...	Ja zaś jestem pewny, że pani mnie oczekiwała nie dla melancholii dziadka, lecz z powodu własnej tęsknoty. Czy tak?	Jakbyście wiedzieli że nie brak im ni myśliwskiego sprzętu, ni też ludzi. To są osacznicy książęcy, ale są też i inni, którzy dla targu z puszczańskich komyszykomysze	Już ja sobie tak ułożyłem że gdy przyjdzie wojna, waćpan zabierzesz Baśkę i pojedziesz z nią do Skrzetuskich, do ziemi łukowskiej. Tam przecie czambuły nie dojdą.	Mój mąż przyjeżdża w maju; na niego to zdam; ale tak myślę, że jak Basia zechce, tak będzie.	O tak... Słuchaj, Valentine, pan Noirtier może mieć rację: wydaje mi się, że od dwóch tygodni coś ci dolega, i to coraz bardziej.	Poezja, Zemsta zatem kpi się ze mnie, mistrzu Gigadibs, nieprawdaż? Ja doskonale rozumiem że to nie było przeznaczone dla mojego większego zbudowania. Toteż uśmiałem się do łez, czytając to bo jesteśmy sztubakiem, to trudno, mistrzu Gigadbis	Ja też już o tym myślałam. A myślałam, odkąd pierwszy raz z nim rozmawiałam Ciekawa jestem, czy by on potrafił zachować tajemnicę i czy byśmy mogli przynieść go tutaj tak, by o tym nikt nie wiedział. Myślałam sobie, że ty byś mógł pchać jego wózek. Doktor powiedział, że on powinien przebywać na świeżym powietrzu, a on chciałby wyjść, ale z nami, a jego muszą wszyscy słuchać. On z nikim innym nie chce wychodzić, więc może będą nawet radzi, jeżeli zechce wyjść z nami. Ogrodnikom może kazać nie wchodzić do parku, więc nikt by nas nie podpatrzył.	Pańskie pytanie bynajmniej nie jest niedyskretne Zgadłeś pan, to nasz herb, a raczej mojego ojca; jest, jak pan widzisz, połączony z innym herbem	Zdaniem moim, proszę pana oberlejtnanta, pinczer to bardzo miły pies. Prawda, że nie każdemu się podoba, ponieważ jest szczeciniasty, a na pysku ma takie ostre wąsy, że przypomina przestępcę wypuszczonego z kryminału. Jest taki brzydki, aż z tej brzydoty jest ładny, a do tego jest przebiegły. Ani się umywa do niego głupawy bernardyn. Jest jeszcze sprytniejszy niż foksterier. Znałem jednego...	A odnawia pan, mebluje, przywraca mu dawną świetność! Więc?...	A owo co dzień bierzemy po garści jeńców. Żeby tak którego przekupić? Niechby udał, że od nas uciekł, a potem ruszył do króla.	Ale za kogo właściwie pan mnie ma?	Czy nie rozporządzasz pan środkami, które pozwalają sięgnąć aż do samego dna jego sumienia? Zręczny to człowiek; odgrywa zapewne komedię czelności.	Czy pan zna osobiście ordynata?	Cóż to niesie wasza żona? czy wino? Jeżeli już nie chcecie sobie odpocząć, to przynajmniéj winem pokrzepiać się trzeba.	Cóż to za ładnego ma pan konia! rzekł obchodząc go Georges.	I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już za nią cni... Jeszcze ździebko, na frasunek! Wiecie, pójdziem wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej na wąglikach wyczekuje.	Jak ta wiedźma nie będzie cicho, to... jak Wawrzka kocham, nie kończę sztuki... Niech dyabli wezmą wszystko!... Już mi się życie sprzykrzyło, grywać z takiemi!...	Jak to, więc książę był w nocy u waszej pani?	Jeszcze nie znaleźliśmy trupa może wypłynie na wiosnę. Wisła ma wiele dołów i nieraz zdarza się, że dopiero po kilku miesiącach wyrzuca zwłoki.	Mama kazała przeprosić panią przełożoną, że za ten kwartał odda dopiero po świętach...	Miał pan przy niej minę skruszoną	Mów tak, mów... Pięknie będzie wyglądał rodzaj ludzki, gdy zacznie wierzyć, że mu szkodzi świeże powietrze i słońce.	Pan dąży do oderwania?	Panie, przecież nikt sztuk nie pisze dla siebie, tylko dla ludzi.	Pewnie, że żonaty! Ja jestem Kowalski, a to jest pani Kowalska, innej nie chcę.	Przepraszam cię jak to mam rozumieć?...	Stryj pana Józefa nie żyje	Tak, tak, już mi pan wspomniałeś o tem, i uznaję ten powód za dostateczny.	W tej chwili weszła służąca, mówiąc: „To do pana Fourgeot?”.	Zrobię, co będę mogła. Musi się najpierw zebrać lekarskie konsylium, w tym cała rzecz, aby uznali, że stan twój jest niebezpieczny.	Że Agnieszka... wyjdzie za mąż.	Że przekroczę bramy Gibraltaru przed wami i że dopilnuję, żeby ci nie uciekł.	A co na to dyrektor?	A cóż Pełski?	A ja warunki, pod którymi je kupię.	A tyle odsiedział w ciężkich robotach, juści, co karwaskarwas (gw.)	Ale za co?	Ba!... przecież i ze śmierci można pożartować.	Chwała Chrystusowi Panu! Gdzie zaś jest?	Chłodno jest.	Czego chcesz?	Czeska potwora coś miarkuje.	Czy nie od tego cnotliwego człowieka dowiedziałeś się teraz, co znaczy ryba?	Czy wolno mi prosić o przykład?	Dalej w pląsy!	Dawaj tu. Tuśmy mleko już dość osłodzili! Nigdy niepotrzebnie nie bijcie swych psów.	Dlaczego mnie drażnią? Dlaczego przeszkodzili?	Do stu piorunów! Nie mogę się połapać: czy to się dzieje naprawdę, czy może wciąż śnię. Przed chwilą byliśmy uwięzieni w ładowni statku i o świcie słońca mieliśmy już wisieć, a tymczasem jesteśmy wolni. Kto by pomyślał! Doprawdy trudno w to uwierzyć. Co zatem się takiego stało, kapitanie? Kto pomógł uciec temu staremu ludożercy?	Dobrze A kiedy znów przyjdziesz?	Dzielni, odważni ludzie!	Gorąc jest rzetelny, ale burza będzie, bo się bydło gzi na pastwiskach. Dziękuję pani, a gorąca?	Hraju, paneHraju, pane (ukr.) odpowiedział Kozak, podnoszą wynędzniałą twarz.	I pojadą precz a my ich nie zobaczemy? A ojcze! jakby nam się chciało widzieć ich	I w tym, i w czym innym, bom w Kurlandii, na samej granicy żmudzkiej, na człeka takiego samego nazwiska, jako jest moje, natrafił, któren mnie adoptował, do herbu przyjął i fortuną obdarzył. Mieszka on w Świętej, w Kurlandii, ale i z tej strony ma majętność Szkudy, którą mnie puścił.	Idzie już, mamo!	Ja nie mogę, Huck, nie mogę!	Jedźmy, hrabio, jedźmy!	Już jej nie mam!...	Jużem ja wezwał naczelnego lekarza z mego szpitala.	Karol, ile może być dzisiaj milionów w teatrze?	Którego nie można pochwycić na nieznajomości czegokolwiek, bracie Sibie.	Margrabio, chodzi o... jestem w rozpaczy; ciebie przywiodę do rozpaczy... wszystko dobrze zważywszy, lepiej byłoby zmilczeć.	Mróz niezgorszy, co?	Na litość boską, zamilcz Oni tu tobie rzeczywiście ognia w żyły chyba naleli.	Naturalnie	Nie Henryku, popełniłem w życiu zbyt wiele okropności. To się już nie powtórzy. Wczoraj rozpocząłem moje dobre czyny.	Nie bajdurz! Rochu, za brógbróg gdzie; gdzieś. w bruździe, póki was nie zawołam. A chybkochybko (gw.) żeby. nie nadeszli...	Nie.	Nieszczęście, panie.	O wszystkim tym już myślałem radziłem tak samo.	Obiecywaliśmy	Ostawić ci co z mojego pocztu?	Poniute! Pirma nei jums atsakyti, aš norėčiau ir jūsų paklausti, apie kokius mierius jūs kalbate? Ar apie galimus pagal nuomonę sveikų žmonių, ar apie tokius, kurie tankiai kyla smegenyse sergančių žmonių ir užkrėtę kitų galvas, patenka paskui į mierius visos tautos, į mierius nedasiekiamus, kvailus ir išjuokiamus per kitas tautas?	Siedem pik, bez atu!	Spokój tam, spokój! Dziś mamy rozejm, Bagheero; nie pora gawędzić o łowach!	Susimildamas, tu man pasakyk kokiu būdu viskas tau žinoma?	Tak, tańczyć już nie będę mogła.	Tak, to ja kto taki chce się ze mną widzieć?	Tak, ty tak.	Tak, w pałacu.	Tak.	Tak. Ustawi się nowe maszyny, które tylu ludzi nie potrzebują do obsługi, co stare.	Toteż twoje wydatki administracyjne są małe. Ale są.	Twoja własność?	Tylko ja odpowiadam za własną nieostrożność, a przekonań moich zapierać się nie myślę...	W moim szałasie. Okryłem je grubą warstwą suchych liści.	Więc to ów Bonacieux?	Wobec takiego wydarzenia wszystko jest możliwe	Wyprowadził się	Z Dąbrowej, panie, z kartą.	Znasz zarządzenia Świętej Inkwizycji?	Zresztą nie mogę zrozumieć, w jaki sposób, z chwilą gdy tytuł księcia Brabancji przeszedł do królewskiej rodziny belgijskiej, możecie rościć do niego pretensje.	Łagodny człowiek z tego doktora, ma obwatowane nerwy!	Żal mi tylko matki, bo wyrzucić ją musiano pewnie na ulicę! Dawniej posyłałem jej od czasu do czasu po pięć franków... teraz... skądże bym wziął!
Lecz pan prokurator widzi w tym grzech i winę, że Antoni Kosiba, nie posiadając dyplomu, ośmielał się ratować bliźnich. Czy jeżeliby skoczył do wody dla ratowania tonących, musiałby również posiadać świadectwo ukończenia szkoły pływackiej?...	Mówiłam, że się tak skończy ale pan to nie miałeś wiary...	Ale pan nie miałeś jeszcze czasu zmęczyć się tą głuchą i nudną pustynią, o której wspomniał hrabia, od trzech miesięcy dopiero mieszkając w swoich tutejszych majątkach. Ja, który obywatelskiego nowicjatu liczę już dwa lata, mogę powiedzieć panu, że... ambaras mój, jak wyraził się hrabia, granic nie ma i że dotąd jeszcze nie doszedłem do zrozumienia, jakim sposobem pośród tych stodół, obór i tak zwanych interesów wyżyć potrafię...	Czy można nie uwierzyć? Przypomnij sobie tylko nas wszystkich i rozrzuć nas myślą w przestrzeni i czasie: Kunicki, Borow­ski, ty, Jelsky, ojciec mój i ja. Pomyśl, czy ten szereg lu­dzi nie mógłby być łańcuchem jednego cierpienia, dla którego karzącą Karmą była Samskara. Zdawałoby się: to najczystsze płomię życia. A ono zawlokło was wszyst­kich łańcuchem przyczyn wstecz, aż na dół chuci. Kondycja ludzka, Klęska, ZłoW ży­ciu, chciej je mieć jak najczystszym, klęski zła tylko zbierzesz.	Tej samej nocy poszedłem do księcia hetmana, bo i sam kazał mnie sprowadzić. Myślałem sobie: wypowiem mu służbę, złamię przysięgę, uduszę w tych oto rękach, prochami wysadzę KiejdanyKiejdany (lit. Kėdainiai) znał mnie! Widziałem to dobrze, iż palcami w puzdrze przebierał, w którym były pistolety. Nic to albo mnie chybi, albo zabije! Ale on począł mnie reflektować, począł mówić, takie perspektywy mnie, prostakowi, pokazować, za takiego zbawcę się podawać, że wiesz wasza książęca mość, co się stało?	Uprzedziłam pana, iż nie jestem wróżką w pospolitym tego wyrazu znaczeniu. Mogę jeszcze panu powiedzieć, że w każdym razie aura pańska polepsza się. Obecnie ma pan wiele kłopotów z kobietami, a raczej z inną młodą panną i poza tym rodzinne... jakieś dziecko, którego ojcem nie jest pan... Ojcem jest ktoś daleki... Introligator z zawodu, pan o tym wie.	A zdawałeś się zadowolonym nazwałeś mnie „myszką”.	Ale niech pan będzie ostrożny Wasyl to tęgi chłop. Nie tak łatwo panu będzie zapakować jego narzeczoną do kufra.	Chcę być sam. Wybaczy mi to pan? Ksiądz powinien rozumieć każde cierpienie, także rozpacz ojca.	Może to i bardzo wzniosłe, ale niepraktyczne I cóż dobrego wyniknęło z tej stałości? Umarłego przez nią nie wskrzesiła, a sama, zamiast uszczęśliwiać jakiego żyjącego śmiertelnika, więdnie w staropanieńskim stanie. To jest wielka niepraktyczność, a co niepraktyczne, to i na dyabła zda się. Szkoda kobiety! Lepszego losu warta!	Naprawdę wierzyłeś, że tak może się stać?	O szóstej schodzę ze służby, to jest za godzinę. Wstąp pan do mnie do mieszkania.	Sądzisz tedy że mi panna Wickfield jest milszą, niż mogłaby być rodzona siostra?	Tempe: Ja wiem, o co ty mnie posądzasz, Atanazy: o to, że ja, robiąc rewolucję...	Toć oni strzelają tylko prochem! Zresztą ja się już nie boję i rada pójdę do domu, aby mnie tylko Krystyan odprowadził.	Tysiące lekarstw sprzedaje się w aptekach. Prawda? Czytałem sam w gazetach, że: „setki uleczonych osób dziękuje za itd.” A ludzie, którzy sprzedają lekarstwa, muszą mnóstwo zarabiać. Butelki są małe i jak już raz powiedziałem, kosztują po pensie.	Uważałem za swój miły obowiązek odwiedzić panią. No, nie przywita się pani ze mną?	Witam drogiego profesora Byłem u pana wczoraj dwa razy, ale powiedziano mi, że profesor niezdrów...	Jej wciąż zdaje się, że jest na pensji Muszę jednak przyznać że psychiczna strona myślenia nie przedstawia mi się jasno... Jakich zmian chemicznych potrzeba, ażeby w komórce obudziło się czucie? Czy każdy proces chemiczny jest czuciem, czy przywilej ten posiadają tylko komórki mózgowe?... nie umiałbym odpowiedzieć.	Tak, umysłom tęższym, ale mamy duży procent głów bardzo niewykształconych, umysłów niemowlęcych; na nich wpływ hrabiego działa. W ten sposób rozszerzają się jego pojęcia i szkodzą. Gdyby nie miał milionów i pięknej córki, może by jego apostolstwo mniej znajdowało przychylnych i obozów, ale to jest magnes, który ściąga bawełniane głowy pod jego hasło.	Ale chłopak ten poraniony był i przywalony opalonemi deskami, nie mógł więc podpalać, jął Bernard.	Ale sam	Był pan u lekarza?	Carrai! To jeden z jego ludzi tak mnie urządził! Poruczniku, nie pozwól mu uciec! To jeden z piratów!	Co się tyczy tytułu księcia Brabancji, mówiłem ci sto razy Oriano...	Cud boski mnie z rąk tego wcielonego diabła wydostał	Czyż nie mówiłem... czyż nie mówiłem, że on nie z tego świata? On jest Przyjacielem całego świata! on jest Przyjacielem gwiazd!	Cóż? Ty się Bohuna nie boisz czy co?	I piwniczka jako się patrzy ankary smoliste i gąsiory spleśniałe jakoby chorągwie w ordynku stoją.	I złodziejstwo też musi być Gdyby wszyscy ludzie życzyli sobie nawzajem dobrze, toby sobie niedługo łby pourywali.	Ja ofiaruję Bogu, Bogu ja już zamówiłem u mnichów na wieczyste czasy mszę za dusze tych, co chcą zabić Pobiedonoscewa. A modlę się za nich co dzień przed Przedwiecznym.	Ja pytam się ich, gdzie jest ta... ta... jakże jej tam?... Ta, co zakłada pensję...	Jeśli katoliczka, to nie pójdzie za pana, bo one się swojej religii trzymają z uporem pijanych.	ListMiałem ich pięć w życiu. Ilekroć mnie coś złego spotkało. Oj, ten dziadunio! Matka, ListPierwszy list przyszedł, jakem matkę kładł w trumnę. I wiecie, co w nim było? Żem to ja ją do grobu wtrącił, ja, com ją kochał i czcił jak świętą! Miałem wtedy lat czternaście, zostałem sam. Pochowałem matkę i przysięgłemprzysięgłem tu daw.: świadectwo maturalne.. Odwieźli mnie koledzy do mieszkania i gdyby nie Żabba, poniósłbym świeżutki patent świętemu Piotrowi jako certyfikat zgonu. Trzeci raz w Petersburgu to było. Rozmyślaliśmy z Żabbą, jaką drogę obrać, do których wrót wiedzy zapukać, jak krajowi najlepiej usłużyć; przychodzi list: „Zostań doktorem, chcę mieć swego medyka! Radzę ci to ze względów dziedzictwa; jak mi usłużysz, to ci co zapiszę”. Dosyć tego: poszedłem w drugą stronę	Mistrz Henryk von Plauen wiem, że obmyśla środki ku temu, ma nawet zamiar rozpocząć wojnę z Polską	Możemy się nawet przeprawić i gdy nas będą szukać z tej strony, my będziemy z tamtej.	Myślę, że już koniec... trzoda zjedzie w głąb. Jesteście wszyscy nikczemni tchórze!	Nie wiem, co tam ludzie powiedzą, ale co nam do świata	Nikt mnie nie wzywał.	Oj, chyba nie nagle. Znamy się przecie od dwóch lat.	Owszem, ale zastawy w lombardzielombard nie! Albo brakuje kobiet!	Patrzałem na to, co mają i co umieją. ale jak do tego doszli? ja nie wiem... Jest ich narodów niezliczonych mnóstwo, wszystkie należą do jednego Boga... to ich silnymi uczyniło...	Przekroczyły zakazaną granicę, nie zdając sobie z tego sprawy no i zginęły od żądeł Małego Plemienia. Oddalmy się stąd, zanim się te juchy obudzą.	Tak, tak!... teraz tu wszyscy głodni... Dzisiaj dzieci strasznie narzekały na obiad, ale cóżem ja winna?... Pieniędzy nie ma.	To dla mojej panny	To nie mnie, to Julianowi.	Widzisz więc, Tréville, że to oni pierwsi zaczęli.	Wiesz ty, Maciek jo se kalkuluję, że jak w sądzie postawią takiego małego Jędrka przy takim wielgim Hermanie, to może chłopcu nic nie będzie?	Więc lepiej, chwała Bogu? Spodziewałem się tego... jutro będzie zupełnie dobrze, a pojutrze uprosimy gospodynię o SardanapalowąSardanapal (gr.)	Wyobrażam sobie, że medytacje twoje religijne i prahistoryczne narzucić są w stanie rozpętanej myśli nieodzowną rację, która uśmiercić gotowa człowieka tobie przeciwnego...	A więc rzeczą ważną jest udowodnienie mu mojego porwania?	Byłoby mi przykro, gdybym cię nie zastał po moim powrocie.	Bąbelki? Oho!	Będę.	Chodź za mną!	Cyt! Będziecie miały Blondeta z „Debatów” prawdziwego Blondeta, samego Blondeta, słowem, Blondeta!	Czy mam oddać te papiery panu de Villefort?	Czy to już dawno?	Czy wszyscy państwo już grali?	Do kościoła? Z rzeczami?!	Dobrze, przyjdę	Gdzie stąpisz, trawę spali ci pod nogami... Na kogo spojrzysz, rzucisz urok i spotka go nieszczęście...	I gdzież to on służył, nie pamiętasz?... Czy nie było mu na imię także Stanisław?	Ile będzie, gdy dwadzieścia tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt siedem pomnożymy przez trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt trzy?	Jak można takie głupstwa mówić	Jak to jednak majątek czyni zuchwałymi nawet	Jakto? więc u was w domu własnym między czterema ścianami nie wolno mówić, co kto ma na sercu?	Jaką mianowicie?	Już blisko.	Kocham morze, poza tym, siedząc tu bezczynnie, nie dorwę nigdy mojego śmiertelnego wroga.	Laudetur Jesus Christus!	Lub do kraju czarów, dodał Stanisław August postępując naprzód.	Majkowska mogłaby sobie kupić okulary, kiedy ślepa... Szłam wtedy ze stróżką do miasta.	Masz tobie! alboż mieliśmy go z tym pochować? Przecie to złoto.	Miliony kosztuje ta perła Saksonię.	Miłość nie zna, co to stany	Naści drugą, a zapamiętaj sobie. Do domu poszedł?...	Nie ma co mówić, z grzecznego rodu waszmość pochodzisz!	Nie przeliczyłeś pieniędzy, które zarobiłem przez jeden tydzień... Jest tam prawie 100 rupii... zarabiam więcej od dziadka Bauli, a będę miał jeszcze więcej... Za miesiąc zapłacę ci 600 rupii...	Nu! A dlaczego? Co ty masz przeciw córce mojej?	O czym państwo tak poufnie rozprawiają?	O nieśmiertelny! ój Zakon jest w tobie: chrześcijanie bluźnili przeciw temu Zakonowi i dlategom ich znienawidził.	O, i bardzo	Pagaliaus, gal nieko taip jau baisaus tame ir nėra ne mūsų vienų; daugelis dabar miškuose renkas... Kaip girdėti, rusai išvisur bėga... Ką gali, žmogus, žinoti	Poszedł jeszcze dalej w góry	Prawda. Jest.	Rosja, Rozum, Wolność, Miłość, Nauka, Bunt rzekł Worobjew.	Rubensy i jeszcze coś innego... coś, co zastąpiono rzeczą identyczną, jak to zrobiono z Rubensami. Coś bardziej wyjątkowego, coś rzadszego i cenniejszego od Rubensów.	Ta z pewnością wyjdzie ci na pożytek, byleś ją chciała zrozumieć.	Tak, przyjdę niedługo. A jeżeli mogę uczynić coś, aby ci pomóc, uczynię to chętnie.	Tak. Pocisk, wypchnięty wtedy powietrzem, które sam, spadając, w pancerzu zagęścił, powróci dokładnie na miejsce, skąd był wyrzucony, to jest na Ziemię...	Taka młodziutka!	To jest interes do zrobienia.	Tortur!	Trudna sprawa! Może kieliszek anyżówki, panie Obieżyświacie?	Ugi, būdavo, jeigu kas mokslinyčioje išsitaria lietuviškai, tai jam rėždavo linijalinija valkata, bastūnas., su parašu „nota linguae”.	Więc potrzebowałem aż trzech godzin...	Zgadłeś, to podarunek. Dobrego dnia, panie żołnierzu!	Zwyciężę!	Łabędź pewnie...
A tatko znowu tak sobie powie: hiperbole, i koniec. A my ani bielizny, ani ubrania. Wszystko idzie na Barnawską. Żyjemy byle czym... Przecie tak wiecznie być nie może. Musi tatko także pomyśleć! Właśnie i dziś... ksiądz spowiednik...	Powiedziałbym z całego serca lecz hałas, który słyszę, przeszkadzać mi będzie, bo, na mój honor, panie, nie chcąc kłamać, wyznam, że jestem cokolwiek w strachu. Z tym wszystkim przecież postaram się opowiedzieć wam najciekawszą historię, jaką kiedykolwiek słyszeliście; nie wiem tylko, czy zdołam ją dokładnie przypomnieć sobie i czy będziecie mieli dosyć cierpliwości wysłuchać mego opowiadania. Słuchajcie więc, bo oto zaczynam.	A być w gotowości, bo może nie mieszkając ruszymy na nieprzyjaciela.	Czy ty nigdy nie chciałaś wiedzieć i widzieć, co tam, za tym lasem gęstym i wysokim dzieje się daleko... daleko, na szerokim świecie?	Jeden tam jest królem, drugi księciem, inny znów rycerzem; ten kupcem, tamten żołnierzem; jest tam i sędzia i ojciec duchowny i inne różne stany, stosownie do przedmiotu; a jak się komedia skończy, to wszyscy oni są równi sobie. To samo, mój przyjacielu, dzieje się i w życiu; i tu są królowie, książęta, rycerze, sędziowie, żołnierze i jeszcze więcej różnych stanów, nie przymierzając, jak na teatrze. Wszyscy odgrywamy swoje role, póki tu jesteśmy, a jak śmierć nadejdzie i obedrze nas z tego wszystkiego, co nas między sobą wyróżniało, wszyscy zarówno idziemy do grobu.	Skąd wiem? Bo widziałem, jak mu ciężko było odjeżdżać. I jeszcze było tak, że jak już stanęło na tym, że ma jechać, tak pytam ja go: „A nie żal ci też Jagienki?”	Wiesz o tym aż nazbyt dobrze. Dziw mi nawet czasem, że nie wystarcza ci ta świadomość i doświadczasz jeszcze piękności swej, używając jej na pętanie ludzi, którzy nawet patrzeć na nią nie są godni.	Proszę pana Nazywam się Faria, jestem księdzem. Urodziłem się w Rzymie. Dwanaście lat byłem sekretarzem kardynała Rospigliosi; zostałem uwięziony, ale nie wiem nawet dobrze za co, na początku 1811. Odtąd zanoszę ciągłe prośby o wypuszczenie mnie na wolność do rządu francuskiego i włoskiego.	Rzeczywiście, czemużby nie? Byłoby więc najbezpieczniej, żeby pan zabił mnie na miejscu. Co prawda, mógłbym się bronić. Ale pan już wie zapewne, że nie zwykłem nosić przy sobie broni.	Zacny z ciebie chłop, mój Jacopo i Bóg cię wynagrodzi za twoje dobre chęci, ale dziękuję, nie potrzebuję nikogo; parę dni odpoczynku postawi mnie na nogi, a spodziewam się, że w tych skałach znajdę zioła, które są doskonałe na kontuzje.	Mości panie nie mów lekce, kiedy nie wiesz, o kim mówisz... Nie żadna to firka, jeno panna Anna Borzobohata-Krasieńska... I waćpan inaczej jej nie zwij, jeśli nie chcesz swojej grubianitatisgrubianitatis (daw., neol. na wzór łac.)	Bądźmy szczerzy... Ja nie wierzę w platoniczne kombinacje, pan daruje, wielce szanowny panie Nikodemie, ale nie wierzę. Toteż sądzę, że i pan, jako człowiek, hm... realny... Mówmy po prostu. Czy Żorż zainteresował pana materialnie w całej sprawie?	Proszę pani od trzech dni już nie widzę naszego Mistigrisa.	Uprzedzam cię, szanowny panie gospodarzu, że nie uwierzę w ani jedno twoje słowo. A teraz, skorośmy to już ustalili, mów, co ci się podoba, chętnie posłucham. „Pewnego razu był sobie...” No, dalej, niech pan mówi!	A czyż mgła to nie ciało?	A jak się na niego dostanę?	A jeśli nie umie?	A na jesieni obrobić, jak się patrzy.	A więc ja jestem tylko współpracownikiem okolicznościowym. Posyłam na prawo i na lewo artykuły, które mi drukują lub odrzucają, zależnie od okoliczności.	Ależ ja wcale nie drwię. Dość, że zwróciła się do jednego z czarnych: „Jak się masz, czarny!”.	Czy nie mogliby przyjść wszyscy ci goście razem, tak żebym się z nimi mógł prędzej załatwić?	Dziś, słowo daję, nie mogę!	Ja?... wcale nie	Jaśnie pan nic jej nie powiedział; ma tylko trochę wołowiny, jedno kurczę, sałatę i jakąś jarzynę.	Mocna, twarda uzda, której ani zerwać, ani zębami przegryźć nie można.	Myślę, że tych, coby chcieli pańskiej śmierci jest bardzo mało, a może i nie ma ich zupełnie w Łodzi, jestem nawet pewny, że ich nie ma.	Niczego bardziej nie pragnę.	Nie bardzo	Nikodem... Nie gniewaj się... Ale ja bez ciebie żyć nie mogę...	Poczekaj chwilkę! Tato nie pozwala mi się zaklinać, ale myślę, że tobie wolno to zrobić. Zanim pogadamy o dalszych sprawach, masz powiedzieć, że... bodajbyś zginął, jeżeli łżesz.	Słyszałem o tym Ale nie wiedziałem, że...	Uhum, szczury; z piekła rodem. Idę z dziewką do wędzarni po kiełbasy, buch... jak nie wytnie drzwiami...	Więc ty jeszcze nie śpisz?... O bogowie, po tyludniowej mordędze!... Myślałem, że będę się mógł przedrzemać choćby do wschodu słońca.	Zresztą jeżeli to nie ten, to może który z tamtych.	Żołnierz wszystko szlachta z naszych stron, familianci, godni ludzie, ale prawie na każdym jest kondemnatkakondemnata	Panie starosto, panie starosto, nie może być!	Chętnie podjąłbym się lekcji, gdyby pani kiedyś zawitała do nas	My znikąd, panie! Po prośbie chodzim	Mów pan dalej, panie szlachcicu	O, takie mocne słowa Pan zbyt rygorystycznie traktuje polskie słownictwo, panie kolego. Papierosika?... A cóż pana do mnie sprowadza? Bo i ja wobec tego, że jak słyszę, jest pan wolny, miałbym pewną propozycję.	Pani jesteś dziś jeszcze piękniejszą a zupełnie inną niż wczoraj! Pani jesteś czarodziejką...	Słuchaj, panie a jakże po nocy i w tłumie poznasz ludzi, którzy dopuścili się zbrodni?	A po prawej? A, to Tours. Niech pan patrzy, jak pięknie błyszczą wieżyce katedry.	A skąd odbijem?	A skąd ty ją masz?	A starostwa i urzędy tylko urodzonym Litwinom rozdawać ma.	A ten, co to w Ems posłyszał od babuni kazanie po francusku. On to chciał kupić Strugę i postawił bajeczną cenę.	A to szkoda, bo to ma ładny ton.	Ale ją pan kocha?	Ba... ja chciałbym widzieć jak najwięcej gór.	Być może	Cicho!	Co zrobił? Pewnie, że wiem.	Co?	Co?... co pan mówi?!!!	Cygan, jucha, możem cię jeszcze pierzyną przyodział i mówił: „Śpij se, Jewuś, śpij!...”	Czemu?	Czy ja wiem kto? Zła wróżba i serce moje.	Cóż tu, u diabła, tak cicho?...	Da się widzieć czy darmo	Daruję panu list hrabiny Aurory	Diabeł rzekł sieć rybacka w formie stożkowatego worka ze skrzydłami do zagarniania ryb. znaleźli: trzymał szczupaka w pysku, ale jak go głos dzwonów doszedł, zaraz omdlał, oni zasie kijami go tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura tęga jest, ale to z Pana Jezusowego pozwoleństwa, któren widać chce, żeby jutrzejszy dzień był tym radośniejszy.	Do piekła za daleko, ja ci powiem: w pakach figury drewniane, święte kukły malowane, wiezie do Wilna dla królewicza Kazimierza czeladź z warsztatu mistrza Wita.	Doprawdy... ta Weychertowa jest bezczelna...	Dwie są tedy wśród wielu główne methody	Ja czekam!... ja wiem, co pańska osoba będzie litościwa...	Jak to! Ależ to za darmo, to darowane! Powiedziano mi trzy razy tyle.	Jakie notatki?	Jeżeli zginiemy w tej pieczarze, polećcie dusze opiece i łasce Opatrzności.	Krzyczycie kiej wrona, że wieś cała usłyszy!...	Kupię ci, córko, kupię...	Lampa strasznie kopci	Mój plenipotent	Nic, zupełnie nic. Powtarzam, że absolutnie nic.	Nic.	Nieporozumienia?...	Niewątpliwie.	Niezabawna pozycja, to prawda.	Prawdę mówię.	Pójdź!	Rozmawia z ogrodnikiem.	Rozumie się... Szczęście ucieka od takich jak ja...	Spokojnie... spokojnie... proszę	Straszne to!...	Tak samej kobiecie bez opieki w takiem mieście! ludzie często uczepią się, odrą, oszukają, a niema się komu i ująć. Gdyby mi się tak stateczny człowiek trafił...	Tak sobie z nim tylko rozmawiałem.	Tak, to prawda, ale te wszystkie rysopisy...	Tak... zakryta... zakryta...	Ten, którego chciałeś okraść i u którego popełniłeś morderstwo?	To przejdziem Niemen?	To waćpan mnie od hańby obronił?	Trzeba go ratować...	Tylko pan Vautrin potrafi wyprawiać takie sztuki Patrzcie państwo, toć to Krzysztof chrapie jak bączek.	Wiem, wiem Ale co za pożytek z czytania, kiedy potem te listy idą do śmietnika.	Więc?	Zapalę	Zestaw rachunki.	Zobaczymy.	Złota głowa i złote ręce u wacpani, dobrodziki mojej. Czemżeczemże (daw.)	Śliczna osoba; mogę ci tylko powinszować wyboru.
Wie pani, że gdyby tak była powiedziała, nie byłbym jej właśnie uwierzył.	Owszem, słyszałem słyszałem i właściwie powinienem złożyć pani życzenia.	Przychodzę do pani po deseń do kilimki. Takich gustownych nikt nie ma u nas... O! jak tu u was ładnie!	Przyznam się pani, że o tem zakochaniu mojem nie wiem jeszcze.	Ależ naturalnie. Niechże pani usiądzie.	Ba, gdyby pani de Villeparisis została panią de Norpois, sądzę, że kuzyn Gilbert przechorowałby to	Proszę, niech mi pani pozwoli skończyć Kiedy powziąłem myśl wywiezienia pani ze stron dla pani niebezpiecznych, byłem bogaty i liczyłem, że będę mógł część mojej fortuny oddać do pani dyspozycji. Dziś jestem zrujnowany.	Prawda: lokaje wyjdą cali, ale ich panowie! Czy służący nasi są tak nam oddani, aby poświęcali życie swoje dla nas? Nie, z pewnością nie...	I teraz, kiedy dowiedziałam się, że ojciec nie żyje (pierwszy raz powiedziała o nim „ojciec”, nie „papa”), zrozumiałam, jak cię kocham. Ale cierpieć jeszcze będziemy oboje bardzo, bo we mnie jest coś poza mną: jakaś siła mną włada, nad którą nie panuję i cierpiąc nie będę nigdy kłamać i ty mnie, o ile potrafisz ja muszę upaść zupełnie i ty też, tylko inaczej i razem ze mną w tym upadku właśnie będziemy iść coraz wyżej, aż tam gdzieś zespolimy się razem w jednego ducha, wszechwiedzącego w męce bez granic i tam (Atanazemu przypomniała się ta chwila złączenia z duchem Jędrka Łohoyskiego i to, co było później; ale to działo się w „sztucznym raju” kokainy	Jesteś dla mnie szalenie dobra Ale widzisz... Ja przez całą noc miałem dość silne bóle w ręku i prawie nie spałem. Pewno będę bardzo śpiący...	Moje także, to prawda; lecz ani pan, ani ja dziwić się mu nie powinniśmy.	Tak. To było najłatwiejsze i najmądrzejsze. W Europie, jak nie policja, to komuniści napewno znaleźliby nas wcześniej, czy później. A tam mamy zapewnione bezpieczeństwo. I utrzymanie na czas, póki nie uda się zarobić. Przekazałem dzisiaj do Buenos Aires czternaście tysięcy złotych przez Bank Wschodni. Każde z nas weźmie ze sobą od wypadku jeszcze po kilkaset dolarów. To wszystko, co udało mi się wziąć z kasy Czabana. Będzie tu on nas też przeklinał. Grunt znaleźć się w Gdańsku i na pokładzie. Tylko ci ludzie, którzy mają ułatwić nam wyjazd, dotychczas nie chcą się zgodzić na to, byśmy oboje razem do Gdańska jechali. Twierdzą że to zbyt wielkie ryzyko.	A czcigodnego doktora Brzozowskiego nie prowokował? Ja już nie pamiętam słów, ale były obrażające... Co w połączeniu ze wskazywaniem na osobę...	Sama nie wiem... coś mi się tak... gdyby mu się w drodze coś przytrafiło...	A ja, przyznam się szczerze, drzemałem i nic a nic nie mogłem zrozumieć.	Gospodarzu czy gospodyni, bo jakoś nikogo w tym ciemku nie widzę pozwólcie mi spocząć i obeschnąć trochę przy waszym kominie, bom przemókł do nitki.	I dla nas dobra albowiem tak się nam odnalazł ktoś, kogo z dawna już szukamy.	Ja się zmieniłem? Nie, nauczyłem się tylko być sam.	Niech ich wszystkich diabli wezmą, co mi to szkodzi, co ja na tym zarobię, że oni mają, albo nie mają.	Niestety, nawet nie: sierżancie...	Obaj, obaj, Borowski... Ale wstań z tych stopni, bo to jest śmieszne i bluźniercze.	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie wierzyć nigdy nikomu nie trzeba. Mówił mi to jeden bardzo rozumny człowiek, że z przyjaciółmi zawsze obchodzić się należy tak jakby jutro naszemi wrogami być mieli.	Nie wie pan? Brandeis jest wielkim człowiekiem jutra. Jeden z owych mężczyzn, którzy przybywają ze Wschodu i tu zdobywają szczęście. Od pół roku jest właścicielem dwunastu kwartałów kamienic przy Kurfürstendammie. Zaczyna na całej prowincji zakładać sklepy bławatne i sklepy z towarem mieszanym. Mówią, że zamierza zalać Niemcy domami towarowymi. W każdym małym mieście	O ile nie przyjdzie jakieś uczucie i nie opanuje woli. Pan, jako doktor, wiesz, że miłość jest potrzebą fizyologiczną.	Nie lubisz lalusiów? Naprawdę nie lubisz? Ach, szkoda! A pieski lubisz? Widzisz, jaki ten przedziwny? Takie ma nóżki cieniuśkie, niczym gałązeczki, a pyszczuś, widzisz, jak wydłużony? Śmiech zbiera, prawda? No... połóż tę czapkę i te rękawice na przymurku, a siędnij sobie wedle mnie... ot tak, widzisz, nic ci pan nie uczyni, bo okrutnie zagadany.	Tak wy by taki targ ze mną uczynili: ty, Kozacze, duszę oddaj, a my tobie szablą! O, nie doczekacie! A co to wy myśleli, że u mnie szabla kozacka nie ze stali, że już nade mną jak krucy nad ścierwem kraczecie? A czemu to mnie ginąć, nie wam? Wam trzeba mojej krwi, a mnie waszej! Zobaczymy, kto czyjej dostanie!	A czemu to moja połowica jest taka ostra?	A ja, tatku, na wysokim drzewie...	Ale który z nich na niego doniósł? Który był prawdziwym winowajcą?	Aleby mnie waćpan przecie poganom nie sprzedał!	Ani mi się śni! Nie myślę mieszać się do tej awantury To tylko powiększy triumf klasy Kinga. M’Turk ma najzupełniejszą słuszność.	E! fe! kochanku, cyganku, serduszko, gołąbku na co tobie tego szlachcica wzywać w takiém ciemném miejscu? Ja się go i na polu boję! Ot! lepiéj powiédz co tobie braknie, już ja ci pewnie pomogę i bez niego.	Gleicher Schritt! Glied rückwärts marsch! Glied halt! Laufschritt! Glied marsch! Schritt! Glied halt! Ruht! Habt acht! Direktion Bahnhof; Laufschritt marsch! Halt! Kehrt euch! Direktion Wagon, Laufschritt marsch! Kurzer Schritt! Glied halt! Ruht! Teraz sobie przez chwilkę odpoczniesz! A potem zaczniemy na nowo. Przy dobrej woli dużo można zrobić.	I żeby, oczywiście, nie otwierała bez specjalnego zaproszenia rzeczy pozamykanych...	Musi dać sobie radę. Zresztą ja od wakacyj mogę zacząć praktykę.	Mówiłem wielekroć... w świątyni, jak mi się zdaje... że w razie potrzeby rzeka wytryśnie spod naszych stóp. Pójdziemy przeto na północ! Przypominam sobie uroczą miejscowość, obsadzoną wokoło drzewami owocowymi, gdzie można przechadzać się i rozmyślać... i powietrze tam jest chłodniejsze. Chłód ten ciągnie od gór i śniegów górskich.	Nie widzę tedy żadnej rady	Nie znam go osobiście.	Nie!	Och! Z pewnością taniej by nam wypadło bawić się w złu, niż kłócić się o dobre. Toteż oddałbym wszystkie mowy wygłaszane na trybunie od czterdziestu lat za pstrąga, za powiastkę Perraulta lub szkic Charleta.	Pan! pan, który mnie łudziłeś głupią nadzieją! Który mnie powstrzymałeś, ukołysałeś, uśpiłeś próżnymi obietnicami, kiedy mogłem jeszcze coś zrobić, jakąś wariacką decyzją albo ją ocalić	Panie Fröhlich zdziwisz się mocno gdy się dowiesz, że ja do was przychodzę w sprawie bardzo poważnéj.	Proszę?... Myślałby kto, że naprawdę nie otrzymałeś pan ciosu z małych rączek...	Ręczę panu. Jest bardzo sprytny, bezgranicznie nachalny i w świecie handlowo-przemysłowym otrzaskany.	Tak, tak!	A co! Kupy się trzymajmy! Wraz odgadłam, że jegomość stanie po mojej stronie! wraz odgadłam! Jedziemy do Chreptiowa, Michale! Choć raz mię weźmiesz na Tatary! Jedyny razik! Mój drogi! Mój złoty!	A inne?	A jeśli stawia stajnię po tamtej stronie, to co?	A kto?	A za matusią ci żal?	Bo łatwiej wówczas odnajduje nerwy i gra na nich	Brawo	Chodźże do mnie, Gösto, chodź blisko!	Cichocie no...	Cie! Jankiel też na Miemców, no!	Ciebie kto skrzywdził?	Czy deszcz pada? Twój surdut zupełnie wilgotny.	Czy mogę w czymś pomóc?	Czy pan już po śniadaniu?	Czy te niespodzianki... będą i z twojej fabryki?	Czyżbyście chcieli odmówić, towarzyszu?	Gdybym wiedziała, że mnie przyjmie, i że będzie na nas łaskaw?	I ty w to wierzysz?	I wyobraź pan sobie, że jeden z nich, jak się okazało, zna pańską sprawę.	Icyk rzucił, Mendel rzucił. Wszyscy rzucili.	Idź do domu. Może Kaspra przeniosą do Skierniewic.	Jak to wodą?	Jaką Irenę?	Jakże się ma cesarz?	Jezu! cóż to było!	Jezus Maria! Szwedzi następują!	Już dobrze?	Jużci.	Lud egipski?... błogosławieństwo?...	Może byś najpierw przywitał się	Na moją duszę piękna Dulcynea przenika ukryte myśli moje.	Na takim trampie Wszystkie możliwe wyspy, tam na dole.	Na tym polega ta próba	Nagroda będzie książęca!	Niech się pan ożeni ze mną!	No, a ty? Gadaj o sobie.	No, dosyć komedii.	O tych, co ciężko pracują i nieciekawe są jedwabiów.	O, poznaję, kochany panie! Przejeżdżaliście tędy wiosną i daliście mi dwa dukaty.	On? Przeczprzecz (daw.)	Oni, panowie. Krew się wysiliła i osłabiła.	Patrycjuszka z Fiesole, panie hrabio, patrycjuszka z Fiesole!	Poczciwa z ciebie dziewczyna! Powiedz Małgosi, że jej usłuchasz	Potop je, jak szczeniaki, psia twarz!... potop i basta!	Przyniosłam ci wino. Czerwone.	Rano się od żony wynosi	Siadajcie waszmościowie, wypijem resztę. Niewielki to antałekantałek (starop.)	To na trwogę!	Trup tam leży przy trupie! a przy wyłomie stosy takie, że choć drabinę przystawiaj. Ketling! Twoich to armat robota!...	W Vera Cruz.	Wdzięcznam jego książęcej mości jako łaskawemu panu i dobrodziejowi. Prędkoż nas myśli z Rozłogów rugowaćrugować	Zachowaj tę tajemnicę, młodzieńcze, i mów, czego pragniesz?	Zerwać?	Znacie mnie dobrze Wiecie, że rwę się do nauki, jak uzda...	Žiūrėkite, kad nepavirstų visos į respublikas
Trzeba, aby zabiło prawo. I nieprawdą jest, że się tego nie wyczuje, a chociażby i tak, trzeba, abyśmy sami w sobie dla siebie wiedzieli, że tak jest. Prawdy nie da się udać. I wszystko zostawia następstwa, czyn, który nie był pełny w sobie, któremu brakowało wiary, pewności wewnętrznej, mści się na sprawcach jak zbrodnia. My z carem Aleksandrem walczymy o prawdę. Wtedy tylko śmierć jego nie będzie mordem, gdy nasza myśl zabije go, gdy nasze sumienie zwycięstwo odniesie nad jego wiarą, jego przekonaniem.	Nie jest to nic trudnego trzeba mieć tylko wprawę, a tej pani wkrótce nabierzesz. Dobrze się stało, że dziś się o tym dowiaduję, bo jutro właśnie chciałem przyjąć jednego więcej nasypywacza. Odbieramy zawsze tak liczne zapotrzebowania, że ci, co są, nie mogą nastarczyć ważyć i ekspediować posyłek.	Patrzcie no! patrzcie! lat ledwie szesnastka, rzekłbyś że i tego nie ma, takie to świéże, młode i silne. Dziesięć lat przedziwnie jeszcze służyć może najwybredniejszemu, a potém sprzedać ją będzie można jeszcze za niańkę do dzieci lub zręczną gospodynię... i odebrać swoje pieniądze... Nie choruje nigdy... je mało... a cicha! a spokojna!...	Tom ci już rzekł, że nad moje spodziewanie. Kiedy w nocy topczowie spali, jam odpiłował łańcuch i do monasteru Świętej Trójcy pobiegł, bo wiedziałem, że tam jest czerniec jeden, który mnie dobrze znał, kiedy w Kijowie w Ławrze przebywał, ale on mnie przechować nie mógł, bo kaługery byliby mnie ze samego strachu Turkom wydali, tak się boją. Chciał mi dać ten znajomy kaługer mnisze ubranie, abym się przebrał, alem nie chciał, bo kaługery z brodami chodzą i z długimi włosy, a gdybym się nie był ostrzygł i ogolił, Turcy by mnie byli snadno poznali. Ale ty, skąd ty się taki wziął, hołubczykuhołubczyk (ukr. голубчик)	Nie chybi, jeno król polski dowiedziawszy się, że mistrz nasz szykuje nań nową wyprawę, przysłał jednego ze swoich, żeby zawrzeć ugodę.	Nie, nie. Doprawdy, za łaskawą jest pani, zwracając uwagę na mnie...	To znowu co innego! W takiej chwili siedzi na mnie Dick Cunliffe, czuję ucisk jego kolan i nie mogę o niczym innym myśleć tylko, jak się dać powodować cuglami.	Pierwsza próba szczytnego wynalazku niech się odbędzie na twym szlachetnym zdrowiu. Zanadto jestem pewny skuteczności mego lekarstwa, stanowiącego erę w dziejach świata. Zresztą jedna kropla żadnej substancji szkodzić ci nie może.	Zlękli się, psy Warunki? Żadnych warunków, Miszuk. Wy tam twardo stańcie. Za nas stójcie mocno... My nie chcemy żadnych warunków. Nam się nie śpieszy. Póki nie sczezną oni wszyscy, nie ma o czym mówić.	Pan Zagłoba nie ukrywał wprawdzie swych lat, ale nie lubił w ogóle, aby przy nim o starości jako o towarzyszce niedołęstwa wspominano; więc choć miał oczy jeszcze czerwone, spojrzał bystro z pewnym niezadowoleniem na Kmicica i odparł:	Że nie jesteś moim bratem.	„Ale ten, którego serce już nie bije nie słyszy żalów i nie smuci się cudzą żałobą. Więc z rozjaśnionym obliczem święć dni wesołe i pomnażaj ich liczbę...”	No, chyba nie potrzebuję wykładać cioci o istotności tytułu Ćwileckich. Wiedzą o nim wszyscy, zwłaszcza ich własne karety z koronami i stary kamerdyner, który się bardzo zdziwił, gdy mu wsadzili na guzy liberyjne dziewięć pałekdziewięć pałek	Nie; tylko kamizelki. Bo pod brzydkim tatuażem, nic wcale istnieć nie może.	Cóż cóż, czy przypuściłby kto, że taka drobna rzecz jak lalka może przyczynić się do uszczęśliwienia dwojga ludzi?	Niech mi ekscelencja wybaczy żem dał na siebie czekać. Jednak spóźniłem się nie więcej niż kilka minut. Dopiero co na wieży Świętego Jana z Lateranu wybiła dziesiąta.	Boję się czegoś tej dziadówki. Babka moja mówiła nieraz, że ucięte włosy, paznokcie lub wypadły ząb powinno się natychmiast palić, by nie dostały się do cudzych, wrogich rąk.	Wolno panu Ja zaś, jeżeli mnie gwałtem nie zmuszą, nie włożę tego za nic w świecie.	Co to takiego, Foxy? Czyście buchnęli gościowi parasol? My tu rózeg nie potrzebujemy! U nas się bije trzciną! Weźcie tę miotłę! Odlicz!	Profesor spełni moją prośbę? Nie chodzi tu przecież o interwencję ze strony pańskiej, lecz tylko o uchwycenie momentu, kiedy pani Latter znalazłaby się wobec bankructwa.	Cóż oni teraz czynią, nie wiesz?	Kiedy bo Zilla nie bardzo chętnie przyjmuje nieznajomych, szczególnie o tej godzinie i kiedy jest sama.	Nie ma czasu. Stada chańskie wyjadły wszystką trawę. Trzeba nam jak najprędzej stąd uciekać, inaczej stracę swój dobytek.	Nie trzeba tego tytułu.	Tylko nie dziś i nie tutaj...	Niech... niech między nami będzie już pax, tylko mnie nie golcie. Przysięgnę, że daruję wam lanie, jeśli mi dacie spokój.	Pewno się poskarżysz samemu królowi Myślałem, że wolisz wyciągnąć się i chrapać we własnym łóżku, niż drzemać w antykamerze na ławie.	Doprawdy nie ze spostrzeżenia, tylko z położenia, w jakiem one były zrobione.	Może mi pan przynieść taki kwitek nawet na milion, i też go chętnie przyjmę Niech pan powie, o której, a mój posłaniec wstąpi jutro do pana i przyniesie dwadzieścia cztery tysiące franków.	Kto to wie bywało różnie, teraz mi już nogi jakoś nie służą, choć głowa jeszcze strzyma.	Skąd wziąłem, to wziąłem. Nie przeciw ojczyźnie ich zaciągnąłem, ale by prywaty swojej dochodzić.	Świat tak zmienił się w ostatnich pięciu latach, że co my możemy jeszcze zmienić?	To, co mi tu opowiadasz, to jakieś niedorzeczności i doprawdy nie wiem, czemu mieszasz do tej sprawy pana Debray’a.	Wolę to, bo nie będzie krwi Każ niewolnikowi podać mi krater do ust. Chcę pić, a rozlewam wino, bo mi ręka lata ze starości...	Powiedz mi, jak to się stało?	A i po cóż my, tylośny świat! Jak się wielmożny pan dowie...	Co się z bratem jej stało?	Za rok, mam nadzieję, że to ja sam zostanę, a on z tobą pojedzie	Doskonale! Wydałam bajońskie sumy, wariowałam! Ordynat mi powiedział impertynencję, że pomimo świetnych zabaw wyglądam, jakbym była désillusionnéedésillusionnée (fr.)	Dzień był prozaiczny dla nas Ale dla niektórych ludzi był to dzień cudowny. Niektórzy byli dziś szczęśliwi. Może gdzieś dokonano dzisiaj jakiego wielkiego czynu lub napisano wielki poemat, lub urodził się wielki człowiek. A niejedno serce zostało złamane, Filo.	Światło słoneczne, czyli materja w najdoskonalszym swym stanie; światło ukazujące się nam na ziemi tylko fenomenalnie, przypadkowo, cząstkowo	Otóż to! Ten przeklęty kapitan musiał się zatrzymać właśnie w chwili, w której mieliśmy opuścić jego statek!	To twój debiut jest nieco pospolity.	Toć ci ojciec nasz zawsze mówi, módl się zbywając się natręta.	A to jest sąsiad nasz, pan Michał, z zawodu ślusarz...	Ach! Idą już pod lipy A jednak słuszność jest po stronie tego biednego młodzieńca.	Czy pan ma na myśli, żeby pana poślubić?	Cóż to znaczy? Tamb’ Itam jest tutaj...	Jest to nasze niezłomne postanowienie	Najzupełniej. Teraz, jak sądzę, dojdziemy do porozumienia. Czy powiesz, ojcze, Ben Joelowi, com doradzał powiedzieć?	Przyjrzyj mi się dobrze!	Tego właśnie ma on się uczyć w Lucknow.	A pan chciałby może, żeby zmiażdżył dzieciaka?	A! państwo tu przybyli z towarzystwem! wyrzekł August, i z wyraźnym niepokojem rozglądał się w koło, jakby się obawiał ujrzenia tuż tuż wysuwającego się z pomiędzy lasu mnóstwa ludzi.	Chciałbym się z nim zmierzyć	Jakże żyją? jak?	Musi tam być jakaś śpiąca królewna Trzeba by ją ocalić. A może tam skarby zakopane? Złoto, srebro, kamienie?	Ona jest przecież zamknięta w więzieniu w Mantes.	Co za patetyczny dzień nam nastał! Co tobie jest?	Bóg wie ile mnie to kosztuje... Ale pobudki panny Magdaleny są tak szlachetne...	Czekoladą? A prawda! Mój Boże, przecież ja dla ciebie przywiozłam czekoladki! I zapomniałam ci je oddać! Chodźmy do przedpokoju!	Niech mi pan lepiéj mówi: Otocki!	Ale ja wiem o tym! Miałem o tym objawienie, ja, który jestem uczniem tego męża świętego. Wybuchnie wojna... wojna ośmiu tysięcy czerwonych kurt. Ściągną ich z Pindi i Peshawur. To rzecz pewna.	Chcę, abyś przyszedł do mnie.	E... daj mi spokój! Pies by z tobą tańcował polkę przez całe Planty, taka jesteś nudna.	Więc co chcecie robić?	A ja?	A ten?	Co czy prawda?	Do Europejskiego	Do którego?	Ja?...	Ja?...	Mąż pani gra?	Mężczyznę, który krok w krok chodzi za nią od dawna.	Niech będzie przeklęty!	No i my widzimy ciemny otwór! Ale czegóż wrzeszczeć?	Powiedz mi prawdę, Lejzorze...	To znaczy?...	Wczoraj był w pałacu Elizejskim.	Znałem jeszcze pańskiego ojca i znałem go za jego świetnych czasów. Wziąłem z jego sąsiedztwa żonę. Pamiętam, miał wtedy Zwichów, Brzęczącą, Mocarze i Rozwady w Lubelskiem. Piękna fortuna! Dziadek pański był jednym z większych właścicieli w tamtych stronach	A! ona sobie życzy!	Czy jesteśmy zupełnie sami?	Dobkowa nieśmiała pytać więcej.	Dobry wieczór, panie dyrektorze.	I widujesz go pan? Bywa u ciebie? A pan u niego?	Jaka niewiasta?	Jam też zarazara	Niezwykłe wypadki w Łazienkach! Dodatek drugi!	No, dobrze, dobrze.	O świcie?	Skunnert Skunnert... Siberien...	Tak!	Tak, jaśnie panie.	U was spali?	W imię Ojca i Syna! Zgołazgoła (daw.)	Więc dobrze:	Wolę kulę w łeb!	Wszak jesteśmy w Oban?	Żołnierze je obronią
Kto woła?... Nie widzi pani, że to galerya! Nie widzi pani drwin w oczach prasy i publiczności w pierwszych rzędach, co?... Mówię, że sztuka jest złą, podłą... świństwem! Zobaczysz pani, co jutro napiszą o niej.	Ale nie wyśniło się pani, że to miejsce kto inny zabierze?	Gdzieżby zaś, łaskawa pani. Mieszkamy w Płockiem, a jedziemy za Grodno, bo mój ma tam zostać gajowym.	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	O, pani nie zna mojej matki	Pani mi nie poruczy ukłonów?	Przyjechałam, aby podziękować pani za łaskawie udzielone mi przyrzeczenie pomocy w wychowaniu mego syna...	Ma, proszę pani, ten związek, że na świecie nie wolno przywłaszczać sobie tytułów. Kokota może być zresztą użyteczną kobietą i nikt nie ma prawa robić jej wymówek za specjalność; ale kokota maskująca się pozorami tak zwanej nieskazitelności jest oszustką. A za to już można robić wymówki.	I cóż? Rozstała się pani z nią, wychodząc za mąż i dlatego, że zechce.	Tak, pierwsze? I bratowa powierzyła pani Lucię? C’est une absurdité!C’est une absurdité! (fr.)	Nie mam zwyczaju nigdy śmiać się z osób starszych Nie osoba pani była powodem mego zupełnie mimowolnego uśmiechu, ale ów chleb, którego zbieranie zdawało mi się bezużyteczne.	Bogu dzięki! To była wielka niedorzeczność, jak powiada Villefort, zostawiać takiego człowieka pomiędzy Korsyką, gdzie się urodził, i Neapolem, gdzie dotąd panuje jego szwagier, poza tym w takiej bliskości Włoch, które miały zostać królestwem jego syna!	Mam trzech papieży w rodzinie i prawo noszenia się czerwono z racji tytułu kardynalskiego; siostrzenica kardynała, mojego wujecznego dziadka, wniosła memu dziadkowi tytuł diuka, który substytuowano. Widzę, że moje metafory zostawiają cię głuchym, a historia Francji obojętnym. Zresztą ten urok, jaki wywierają na mnie młode osoby, które mnie unikają, ze strachu rozumie się, bo jedynie szacunek zamyka im usta i nie pozwala im krzyczeć, że mnie kochają, ten urok wymaga u nich znamienitej rangi społecznej. A i tak ich udana obojętność może mimo to mieć wręcz przeciwny skutek. Głupio przeciągana mierzi mnie. Dam ci przykład zaczerpnięty w klasie, która ci będzie bliższa. Kiedy odnawiano mój pałac, nie chcąc wzniecać zazdrości między damami z mitrą, które walczyły o to, aby móc opowiadać, żem u nich mieszkał, przeniosłem się na kilka dni do „hotelu”, jak się to nazywa. Znając jednego ze służących, wskazałem mu interesującego małego „strzelca”, który się okazał oporny na moje propozycje. W końcu, przywiedziony do ostateczności, aby mu dowieść, że moje intencje są czyste, ofiarowałem mu śmiesznie wysoką sumę jedynie za to, aby przyszedł na pięć minut porozmawiać do mojego pokoju. Czekałem na próżno. Nabrałem wówczas do niego takiego wstrętu, żem wychodził służbowymi schodami, aby nie musieć oglądać gęby tego małego ladaco. Dowiedziałem się później, że nie dostał żadnego z moich listów: wszystkie przejęto! Pierwszy list skręcił służący, który był zazdrosny; drugi portier nocny, który się kochał z młodym „strzelcem” i sypiał z nim o godzinie, w której Diana wstaje. Mimo to mój wstręt przetrwał i choćby mi przyniesiono tego boy’a na srebrnym półmisku, odepchnąłbym go ze wstrętem. Ale patrz, co za nieszczęście: wdaliśmy się w rozmowę o rzeczach serio i teraz przepadło dla nas to, na co liczyłem. Ale mógłbyś mi oddać wielkie usługi, służyć mi za pośrednika... Chociaż nie, sama ta myśl wróciła mi jurność, czuję, że nic nie jest skończone.	Na to ci odpowiem krótko: jest u nas pewna grupa, która do tego dąży, ale narzucić paru milionom ludzi nasz tryb egzystencji i naraz my byśmy ich mieli tego wszystkiego pozbawić. Ależ całe ich życie straciłoby swoją podstawę logiczną: powstałby chaos. Telury uważają, że ich urządzenia są najdoskonalsze, a Kalibany zapewniają, że jak oni się wezmą do reform to znaczy narazić świat na jakieś niesłychane nieszczęście: bo nic by ich nie powstrzymało od nadużycia i zbrodni.	To jeszcze zobaczymy. Zaproś ich dziś na wieczerzę, bym ją obejrzał i uznał, czy warto na ząb brać, a ja tymczasem sposoby na nią obmyślę. Na Boga jeno, nie mów jej tylko o Kmicicowym uczynku, bo to by go w jej oczach podniosło i w wierności dla niego utwierdziło. A przy wieczerzy nie kontruj mnie w niczym, co bądź bym mówił. Obaczysz moje sposoby i własne młode lata ci się przypomną.	Eee, bzdurstwa gadacie Jakie robactwo? Nie wierzta mu, ludzie, to wcale nie tak łacno poszło; co się na którego natknąłem, to wielkolud. Co za wąsiska! Co za łapy! Ten z przodu rwie, ten z tyłu kole! Powiadam wam, gorzej niż ze stadem wilków. Już to między Bogiem a prawdą było im niewygodnie. Nie mogli sobie strzał puszczać z daleka bezpiecznie, bo my ich politycznie zapędzili w ciemne zaułki. Trzymali się dosyć długo. Próbujem i tam, i siam, ani rusz. Dopiero jak im wojewodę zabili, wszystko się rozsypnęło, jakby im głowę uciął.	Ale niema takiego „źle”, skąd nie byłoby widać chociaż rąbeczka „dobrze”. Pogadajmy. Skoro ona dużo wie o panu, to ona wie też, że pan jest komunistą?	Ba! Jur z Borowiczek! Pewno, że kiedy ten się weźmie do czego, to tam nie ma już co poprawiać.	Mój drogi, czyż ja to wszystko spamiętać mogę? Ach, ach, ach, nie pamiętam... ale gdzieś daleko... Niebardzo się im powodzi... Narzekają w listach do brata...	Panu Bogu byś dziękował, żeś cudem uszedł śmierci, i to życie, które ocaliła opatrzność, powinienbyś jak ja na usługę kościoła poświęcić	W istocie, stara się być piękną za wszelką cenę. Patrz, patrz na ten luby uśmiech, z jakim tańczy w kontredansie swoje solo. Na honor, to nieopłacone!	Więc to tak! Domyślałem się, że tak być musiało	Dobrze. To mu pan powiesz w czwartek rano. Pamiętaj pan: w czwartek rano! O godzinie, hm... jedenastej i pożegnasz się pan z nim, a o pierwszej zadzwonisz pan do mnie do banku. Będzie tam u mnie Kunicki. Otóż poprosisz go pan do telefonu i powiesz, że wynikła wielka przeszkoda, że minister dowiedział się o jakimś procesie Kunickiego i powiada, że z wszystkiego będą nici, jeżeli Kunicki nie przedstawi natychmiast dokumentów w tej sprawie.	Rozpatrz się dobrze nie oddalę się stąd nigdzie, i kiedy niekiedy wchodzić będę na najwyższą skałę, ażebyś, widząc mnie, łatwiej się kierował; lecz dla większej pewności możesz, uciąwszy kilka gałęzi, porzucać je za sobą co parę kroków, dopóki nie wyjdziesz na płaszczyznę, to ci służyć będzie za przewodnika, na podobieństwo nici Tezeusza, do wyjścia z labiryntu Krety.	A któż pan jesteś, że tak bez żadnych ceregieli wybierasz się do pokoju panny Maroty?	Ach Taki robisz podział, my dearmy dear (ang.) apetyt rośnie w miarę jedzenia.. Pęcznieją te potwory, dławią się w gorączce pożerania, pławią się we własnych ekskrementach, bo przecież wszystkiego przetrawić nie mogą... Miasta...	Ale poczekajże Ty się na tym nie znasz, ale ja...	Ale zapisany na twoje nazwisko zresztą to wszystko jedno.	Anna Jagiellonka uśmiechnęła się.	Co to za pytanie? On jest twoim mężem. Tak czy nie?	Co to: nie pozwala! On pannę Hedwigę wsadził do więzienia.	Cóż milczysz? Gadaj, co się stało!	Cóż, na długo zostawiacie mi to sympatyczne pudełeczko?	Dziwne to wszystko.	I gdzie najgorsi, bo skryci, wrogowie wcisnąć się mogą!	Jak nie mam uważać gdy całemu stanowi wojskowemu tak szpetnie przymówiła, że ze wstydu nie wiem, gdzie oczy podziać.	Który przypadkiem znalazł się... tutaj właśnie, jakby naumyślnie w Oban...	Małgorzata Burton, studentka ze starszego kursu w Redmondzie, napisała ubiegłej zimy opowiadanie, które zostało wydrukowane w „Kobiecie Kanadyjskiej”. Zdaje mi się, że mogłabym pisać przynajmniej równie dobre opowiadania.	Mimo to...	Naturalnie, i to bardzo pilno. Stryj potrzebuje go do pomocy w sprawie jakiegoś kościelnego gruntu za rzeką, który mu dzierżawca-Żyd chce odebrać. Prosi go bardzo do siebie na plebanię.	Nie moja wina. Traciłem pieniądze, bo szedłem do czegoś lepszego. I z pewnością inaczej miałbym się dzisiaj, wszystko byłoby odzyskane z lichwą, gdyby	No to proszę, żeby oba były gotowe, gdy powrócę.	On życzył sobie, żeby akt odbył się w kościele katolickim.	Prawda masz zawód, ale mieć go i pracować nad nim są to jeszcze dwie różne rzeczy. Zresztą, czymże być może dla ciebie, mój drogi, siedemdziesiąt funtów honorarium rocznie?	Przepraszam prawa przyrody pozostawcie panowie łaskawie nam. My się także nie wtrącamy do waszych dogmatów.	Przysiągłbym, że to tylko wymówka.	Równy z pana gość, kapitanie Dzieci, kapitan to swój chłop. Ale przeddyluwialna fauna to bzdura. To nie jest tytuł dla prasy. To już raczej „Kochankowie na perłowej wyspie” albo coś takiego.	Sylwester... A skąd on?	Tak czy siak, zawdy ja powiem, że Szpiryngowe cło to nasza największa calamitascalamitas (łac.)	Trafił mi się tam pewien fygas Samios...	Tu jestem! Ten mrukliwy osobnik, do którego się pan przedtem odezwał, z nikim nie rozmawia. Daremnie go pan będzie wołał.	Więc zdrowie moje aż tak bardzo cię obchodzi? Jesteś doprawdy zbyt dobry. Ale nie w mniejszym zapewne stopniu jesteś ciekawy szczegółów mojej podróży. Jeśli chcesz, opowiem ci je.	A czy dobre?	A może panna Godfryd chce zostać starą panną?	Alboż ja wiém?	Ale przy tym jest jakaś smutna dzisiaj, chodźmy do nich	Brajtszwancebrajtszwance (z niem.)	Będę tu bezpiecznym?	Chwilowo nie może opuścić Londynu; ważniejsze sprawy pochłaniają jego czas i uwagę.	Ciekawam...	Co panią zadziwia?	Co po nim będzie?	Co tobie?	Co?... Tęsknota	Dobranoc więc bo, jakkolwiek żelazne masz siły, czujesz zapewne potrzebę spoczynku.	Dobre sobie. A dlaczego ty nie powiedziałeś?...	Dobrze! pytaj waść!	Dom był ostawiony ludźmi marszałkowskiemi, trzęsiono go już. Straż była także w kilku innych domach i na Miodowej u tej... u tej... jejmościanki.	Draka, panowie! Krwaworączka prowadzi chałaciarzy z Ciepłej. Zaraz będzie uroczyste nabożeństwo.	Faraon, jako bóg ziemski, wie o wszystkim; ale jest zanadto potężny, aby miał zważać na pijackie okrzyki żołnierstwa albo na szepty chłopów. On rozumie, że każdy Egipcjanin odda za niego życie, a ty najpierwej.	Garson! Proszę przynieść pióro, kałamarz i papier!	Jaki piękny zachód słońca! Spójrz, Aniu!	Jać, dziecko, pytam: zali już w kaplicy?	Jego ojca?	Jodallali-iii... Jodallala-aaa... Kurt, Kurt!	Krzywda, Zemsta zawołał lama nań z góry.	Lecz, panie rycerzu zapewniam, że podług obietnicy twojej, nie możesz przedsiębrać nic, dopóki mnie na tron nie przywrócisz.	Miałżeby być nieszczęśliwy?	Mężu! O mój mężu!...	Nie gorzej niż my Tortugę.	Nie opuszczę was!	Nie, mężu nie, nie o mnie mówisz. Nigdy nie spędziłam ani nocy, ani nawet chwili z panem de Nemours. Nigdy nie widział mnie na osobności; nigdy nie ścierpiałam, ani nie słuchałam go i mogę przysiąc na wszystko...	Niech żyje!	No dobrze, a ten drugi?	Od czego?	Pan musisz chyba iść jutro do jakiejś pracy. Nie?	Piliśmy zawzięcie.	Pokoju gościnnego, bez urazy pana gospodarza	Robić? nic, schować na czarną godzinę. Niech ja mam co swojego.	Siła przy Bogusławie ludzi?	Słyszeć, słyszałem...	Trzeba jeszcze uzgodnić, czy ja odpowiadam tobie.	Ty?	Więc jednak dopuszcza pan ewentualność utraty pamięci?	Więc szczęść ci Boże, kochany chłopie! A odwiedź mnie niebawem!	Wychodzę oknem prędzej stanę na miejscu! a ty połóż taflę, gdzie należy, zamieć podłogę, wyjdź drzwiami i pędź, dokąd ci mówiłem.	Wysłałem już wczoraj po instrukcye	Ćśś, nie mów pan nic, panie Teofilu, nam słu­chać nawet takich rzeczy nie wolno.	Że ich nienawidzę i żartuję z ich cudów...	Żona, Pojedynek rzekła
Ja dla pana tu jestem. Cały dzień mi pan z głowy wyjść nie chce. „Pójdę i powiem mu, co mam na myśli. Stary ja człowiek, rodak	Nikogo nie potrzebuję, to chwilowy zawrót głowy i nic więcej. Myśl pan raczej o sobie, nie o mnie	Do żadnej apteki już nie dolecę i nie doczekam żadnego felczera. Zachwycającą jest męka moja. Taka celowa... dobrze urodzona, świetnie wychowana. Do samego szpiku myślącego czucia utwierdza mnie ona, że przypadkowy, niedocieczony sens mego istnienia wzorowo, mózgowo opracowałem, unicestwiłem i rozwiązałem, jak absurdalnej rapsodii finał. Do żadnej prawdy nigdy zalecanek nie uprawiałem. Sam jestem prawda i jako taka prawdziwie umieram. Przysługi nie chcę od ciebie, papieżu. Książęcym cierpieniem wstydzę się handlować. Gdyby był tu Nino, kardynał-okrutnik, on jeden jedyny posiadałby prawo, aby mnie ratować, czyli spojrzeniem, jednym litościwym, po prostu zabić. Taki interes z inkwizytorem zawsze mógłbym zrobić. Tobie natomiast, któryś jest dostawcą czy instruktorem armii zabawowej zbawców-obwiesiów, mógłbym ostatecznie prześcipne aksjomaaksjoma (daw.)	To, to, to, sir! Zrobił się bardzo dziwny, gdy go się porówna z tym, jakim był dawniej. Zwykle nic nie jadał, a potem naraz zaczął jeść: no, coś niebywałego! A potem nagle znów przestał i odsyłał potrawy nietknięte jak dawniej. Może pan nie wie o tym, że nigdy panicz nie chciał wyjść na powietrze. Przez cośmy wszyscy przechodzili, jak go się namawiało, to jak wspomnę, jeszcze mnie strach bierze. Doprowadzał się do takiego stanu, że doktor Craven mówił, że go namawiać nie będzie, bo nie może za niego odpowiadać. No więc potem, sir, bez namowy żadnej, po jednym z najgorszych napadów, nagle zażądał koniecznie, żeby go co dzień wywozili do ogrodu z panną Mary i Dickiem Zuzanny Sowerby, który popycha wózek. Upodobał sobie ich oboje, pannę Mary i Dicka, i Dick przyprowadził mu swoje oswojone zwierzątka, i czy pan uwierzy, od rana do wieczora panicz jest na dworze.	A więc posłuchaj Sądź o mnie, jak chcesz: powiedz, żem winowajca, niewdzięcznik, niegodziwiec, wyznać jednak muszę, że gdy ujrzę Gilbertę, gdy do niej przemówię, pierwsze moje spojrzenie będzie błyskawicą namiętności, pierwsze moje słowo będzie wyznaniem miłosnym... Upewnia mnie o tym drżenie mojej ręki, bicie mego serca. Nie, nie czuję się dość silny, aby nie zdradzić w owej chwili tajemnicy mej duszy. Jestem jeszcze istotą na wpół dziką; strój, który przywdziałem, nie mógł zmienić całkowicie mojej natury. A zatem, drogi Sawiniuszu, jeżeli nie zdołam zdusić w sobie głosu, który woła nieustannie: „Kochaj i rzuć serce swe pod stopy ukochanej”, jeżeli będę musiał być nikczemnikiem i zdradzić zaufanie swego brata, pójdę prosto do niego i powiem: „Wypędź mnie, Rolandzie, zapomnij, że istnieję, wróć mi moje łachmany i moją nędzę, ale nie żądaj ode mnie, abym się wyparł swej miłości”...	A czy ten mandaryn bardzo stary? Wreszcie, młody czy stary, sparaliżowany czy zdrów, co mi tam! Słowo daję, że... Do licha! Nie, ja bym się nie zgodził.	A waszego mięsa i głodny pies nie tknie.	Bo gdybym się obudził, ból gardła mógłby się obudzić również, a myślę, że lepiej, abyśmy sobie obaj wypoczęli...	Już ty mnie, wojewodo, nie gadaj. Znaju ja joho	Mości kasztelanie! Król szwedzki zgwałcił litewskie wojsko i z saku umknął. Jest tu towarzysz z listami od pana wojewody wileńskiego.	Naturalnie. Czy możnaby się omylić, czy możnaby nie poznać, wśród tysiąca, kroków swojej kuropatewki? Niech mi pozwoli rozzuć się, zanim się położy, to mi sprawi taką przyjemność. Jesteś taka milusia i taka różowa w tej bieli koronek.	Nie bój ty się, Hanuszu, teraz o nas mamy my już kupca, a sto cekinów to już tak jakbyś w kieszeni miał. Przyjechał do Lwowa czausz ze Stambułu, Effakir Mechmet, on zaraz kupi.	Nie kłam powracasz innym. Dałeś się ująć ludziom, którzy są wrogami moimi.	Nie próbujcie zrzucać winy na biedne, bezbronne zwierzątko, w dodatku nieżywe. Brzydzę się adwokackimi wykrętami. Na mą duszę, Rattray...	Nie słodko mi, ale gorzko w gębie od tej strawy, którą się karmię. Jadę, bo muszę; nie spytam, bo nie mam o co. Ale waść mnie krzywo sądzisz... Bóg widzi, jak krzywo!	Nie uważam, bym uchybił jednemu lub drugiemu.	Nie łudź się. Nie chodzi jej o osobę męża, ona po prostu nie chce, bym wyszła za mąż.	Nie! Nie ma nadziei.	Nie. Ma objąć Krzysztof. Na razie panuje chaos i bezkrólewie.	Niewątpliwie. Ale tutaj nas nikt żywy nie słyszy. A zważ, słuchają nas umarli! I ona słucha	No jakże! Ślub zamówiony, ogłoszenia rozesłane, goście się zejdą. Pół Warszawy będzie. Trzeba nie mieć sumienia, żeby kogoś na taką śmieszność narazić!	Ona zaraz się łamie, jak jej nie komplimentują.	Pan z Królestwa pochodzi i nie tęskno panu za swoimi stronami?	Rozumie się, że tak, dziwny człowieku! Czyżbyś pan nie zrobił tego samego dla mnie, gdyby się panu zdarzyło zauważyć coś podobnego w moim majątku?	Równie ważnem, jak dla was wiadomość o Sabinie, dla mnie to, czemu tu jej szukaliście? Odpowiedzcie mi, wówczas i ja wam odpowiedzieć się postaram.	Tam koło koszar pod drzewem czeka jakiś biały chłopak, który nie jest białym chłopcem... On ciebie potrzebuje.	To i co, że zalatuje? Czy to ja perfum nie wąchałam?	To ty nie wiesz, że Katarzyna za chwilę wyjdzie na podwórze?	Tobiasz otworzył szpinet i zaczął grać sławnego Claboniego melodiją wrzącą, czucia pełną. Arfa milczała jeszcze, ale kiedy TobiaszTobiasz arfa ożyła, i tak rosła w silnych odgłosach że szpinet z prymu, na wtór zeskoczył. Muzyk pałał cały, jego dusza zdawała się czuć i połykać tony, nim je usłyszał. Oczy iskrzyły się, wytężały się wszystkie żyły; nic nie czuł, nic nie widział, nic nie słyszał, tylko harmonią, której wyobraźnia dodawała wdzięku.	W tej waszej Rosji czy Ukrainie nietrudno panować. Raz dobrze nastraszyć, nic nie wyjaśniać, wszystkiego żądać, biczować, katować, nie ofiarować słowa dobrego, a już wystarczy, by carem zostać lub samym diabłem	Wawrzek! może założę dyrekcyę, ale puścimy baby kantem, będziemy mieszkać razem... pamiętasz jak w Płocku i Kaliszu... będziemy sobie sami gotować...	Za pół minuty zatrąbią na obiad. Mój Bo-o-że! Wolałbym pójść na front z pułkiem. To okropna nuda nic nie robić, tylko wciąż chodzić do budy. Czy i tobie to nie obrzydło?	A co z wami?	A juści, przeciek go znam! Arbate se piją i placek pojadają, dobrze widziałem. A ogiery stoją w cieniu i jeno kulasamikulas (gw.)	A my dlaczego mamy siedzieć w Spychowie?	A z jakiego powodu należy besztać Beniamina? Mnie się wydaje, że Beniamin kroczy drogą mogącą przynieść Żydom zbawienie.	Ale któżby ich pytał!	Ba, skoro to było u Gilberta, to jest prawdopodobnie jeden z waszych przodków	Bo kto na SiczSicz Zaporoska	Byliście przynajmniej w głębi lasu, kiedy otworzyliście ogień?	Byłby z niego poważny opiekun!	Byłem blisko niego, tak jak teraz blisko ciebie, kapitanie.	Byłeś przecie jego i cóżeś zyskał oprócz długów? Zresztą, o ile wiem, Solski trzyma się z daleka od tych panów, którzy rozdają posady...	Chodź, pani.	Co	Co mi tam pani rachunek!	Co pan mówi!	Co ty chcesz?	Co?	Co? niepoddam się umrę a niepoddam się.	Czy moglibyście wrócić?	Do króla?	Dookoła wyspy pływają szalupy.	Dość często	Duch, Pobożność mówił Kmicic idąc za swoją myślą.	Dzień dobry, stryjaszku	Długo też pan hrabia myśli zabawić w tej dziurze?	E, to przenośnia. Za dużo grafomanów siedzi w departamentach propagandy.	Gdzieby zaś Bartosz mogli zabłądzić!	Herr Gott! A jakoważ to siurpryzasiurpryza (daw., z fr.) dziś popr.: wstydzić się..	I w królestwie Kandii znajdują się kobiety, które wyrywają włosy i naprawiają brwi niekształtne, lecz my zbyt poczciwe jesteśmy, aby oddawać się w ręce podobnym stworzeniom.	Ja mu dam!	Jakiś czas.	Koborowo to piękny grosz.	Kto to jest ta pani?	Któż zginął?	Leżałeś w kałuży krwi... Człowiek, każdy człowiek leżący w kałuży krwi...	Mnie nic, ale wam.	Mości Janczi Mighaza de Isztvanferet, proszę waszmości na sekundanta!	Myślisz, że da się wykraść ciało?	Niech pani ten wywiad zapisze w dzienniku. Niesłychane!	No, chociażby z pańskich zalotów do Donki.	No, no, i cóż dalej?	No, to bogaczem jest twój hrabia.	O, Marta... Ona taka biedna... zgorzkniała... popędliwa...	O, i bardzo być może. Skazany boi się, kiedy ma usłyszeć dekret. A wacpanna masz ferowaćferować (z łac.)	O, to widać	Owszem, wysłałam.	Pani? Piękna pokora! Już samo zjawienie się pani tutaj to bezczelność! Trzeba mieć miedziane czoło, by przyjść do mnie i spodziewać się mego przebaczenia, po tem wszystkiem, co mi pani wyrządziła!	Panienka jest okropnie dumna! Sie ist verlobt mit Herrn von Glembocki aus StrukaSie ist verlobt (...) Struka (niem.)	Podaj ramię księdzu Cruchot	Podlec!...	Przebóg!	Rany Chrystusowe! dlaczego ma być?...	Stań bliżej światła. Chciałbym cię widzieć. O tak. Podaj mi rękę.	Stryj miał relację. Więc?...	Strzeż się Swój, bo przestanę cię lubić i źle nam będzie!	Tai leisk mane, mama, į miestą da pasimokyti.	Tak sądzę.	Tak, to prawie nieuchronne. I to, co powia­dasz, przypomniało mi jedno zdarzenie, które wam opowiem.	To możliwe. Istotnie, myślałem o panu, ale muszę się przyznać, że prąd, którego byłem przewodnikiem, działał niezależnie od mojej woli.	Uczynisz podarek ludzkości.	Valentine, czy wolałabyś oskarżyć macochę?	W każdym razie człowiek ten czy djabeł, ciało czy cień, złudzenie czy rzeczywistość, człowiek ten urodził się na moje utrapienie, bo przez tę jego ucieczkę ominęła nas pyszna gratka, panowie, gratka, z której zyskałoby się sto, a może i więcej pistolów.	Wierzę, gdy mi to mówisz; przekonałem się teraz, że dlatego tylko, lecz wówczas... ja zaś w zaślepieniu swym upatrywałem w tej różnicy wieku...	Więc go spotkałeś, tego tapicera?	Wyświęcenie!... wyświęcenie!...	Właściwie moi panowie niechaj mnie kto objaśni, co to znaczy publiczność? kto to jest publiczność?...	Zdążymy na obiad. Może tatuś zmęczony?	Ze mną? Mój narzeczony jest niesłychanie zazdrosny.
Mało tego jednak nas tu wasz Leszek tak wlepił w ręce pruskie, że się ruszyć nie ma sposobu. Miał rozum, bo gdyby Konradowi ręce rozwiązano... nie dałby mu siedzieć spokojnie...	Właśnie mi się przypomniało, co miałem ci przekazać od pani de Virelef. Chce nas zaprosić w poniedziałek do Opery. Ale że będzie miała w loży małą Swannównę, zabrakło jej śmiałości, więc kazała mi wcześniej wybadać grunt. Nie chcę ci niczego narzucać, przekazuję tylko to, co powiedziała. Mój Boże, sądzę, że moglibyśmy...	A świat śmieje się z podłości i udział w niej przyjmuje! Czyż nie wiesz, że pani de Beauséant życiem to przypłaci?	Co ty mi gadasz o modzie! Nigdzie tego nie ma na świecie, żeby kto gdzie przyjeżdżał ze swoim prawem, jeno każdy do prawa, a u nas jest takie prawo, że się każdy obcy opowiada całej kompanii.	A widzisz, Trzewik, tyś nie taki głupi! Powiedzże tedy, po jaką cholerę my żyjemy? Poco jeszcze dźwigamy na szkieletach nasze ścierwo? Czemu zamiast skoczyć do królowej rzek polskich i wypuścić kilka bombelków na pożegnanie, od świtu do nocy żerujemy po rynsztokach i śmietnikach, czatujemy na ochłapy, które spadną ze stołu, a gdy niema innej rady, rzucamy się odbitemu od stada tłustemu cielakowi do gardła? Czemu?... Oto, uważasz, dlatego, że chcemy, że musimy złapać łyk szczęścia, a nasze szczęście, nasze zas... szczęście może być tylko poza naszą świadomością, poza rzeczywistością. Marzenie, fata morgana, miraż, psia jego, zapaskudzona mamusia. To znaczy fiut w krainę ułudy!... Fiut!... A fiut może być tylko przez szyjkę butelczyny! Prawda, czy nieprawda?	Ludzie są zawsze tam, gdzie byli przedtem I pan Kuzenda mawia zawsze to samo: Bracie, powiada, żadnej prawdy nie wywojujesz, nie wymusisz na nikim. Pamiętasz Binder, powiada, że ten nasz Pan Bóg na bagrownicy nie był znowu taki najgorszy i twój na karuzeli także nie, a jednak obaj przepadli. Wiara, ObyczajeKażdy wierzy tylko w swojego najlepszego Pana Boga, ale nie wierzy innemu człowiekowi, że on także wierzy w coś dobrego. Ludzie powinni najpierw wierzyć w ludzi, ufać im, a reszta sama się uładzi. Tak mawia pan Kuzenda.	Nie chciałam pani mówić, bo doprawdy. To znów o tych nieszczęśliwych budnikach, o których już razy kilka wspominałam pani.	Nie sądzi pani, aby pani Jeanrenaud mogła oddziałać na niego w drodze mistycyzmu?	Doskonale. Wszystko będzie spełnione. Widzę jednak, że pan hrabia przygotował mi tym razem twardy orzech do zgryzienia. Kapitan Czart nie tak łatwo daje się złapać. Zna on różne diabelskie sztuczki, wskutek których kto z nim zadziera, bardzo skórą swą ryzykuje.	I ja także; wyprowadzam stąd wniosek, że była przyprawiona. Wejdźmy tutaj.	Mówię ci jak. Łotr Żyd dał dziewięćdziesiąt tysięcy, więc nam zostało trzydzieści. A że poczciwy Wokulski będzie mi płacił od tej sumy dziesięć tysięcy... Trzydzieści trzy procent, wyobraź sobie.	Nie ja je przekreśliłem. Przekreślił je los. Przeznaczenie. A przekreślone zostały dlatego, że nigdy nie miały racji bytu.	Oho, pani do kawalera niepodobna, prędzej panna Rita, tylko bez tej kokardy na głowie i jak jest w amazonceamazonka	Wiedziałem, że ona języka nie zgubi, ale kto ją tam wie, co naprawdę myśli. Chytrość białogłowska!	Mówi nawet że jest pewny swego i dodaje...	Pani hrabina jesteś złośliwą...	Przypuśćmy, że nie pijam.	Dajcie pokój poruczniku! na ten chleb ja nie pójdę, ani bym go jadł, ani bym strawił, bo by mnie jęki nieszczęśliwych zadławiły.	Ja? O, to na pewno nie mnie pan hrabia polecił wyszukanie tego domu; niech pan hrabia raczy sobie przypomnieć, poszperać w pamięci...	Mam, wczoraj dostałem, ale jeszcze czytam. Bon! pożyczę panu, kapitalna historja i z takim pieprzykiem, jak to my lubimy, panie Stanisławie.	Nie żartujmy z rzeczy tak poważnéj, jaką jest dziennikarstwo Potrzebujęż przypominać, że to dziś jeden z najważniejszych czynników życia? Nie nowiniarstwo, ale dziennikarstwo, pojęte széroko... Wyrosło ono z lichéj gazzetty, ale dziś n’en de plaise à Girardin, jest potęgą, we wszystkich swych przerozmaitych formach i objawach, począwszy odcodziennego dziennika, do kwartalnego przeglądu. Każda z tych form wymaga i zdolności różnych, i pisarzy innych i sposobu ujęcia przedmiotu właściwego. Ale tu sprawdza się téż to, coście panowie mówili o dziełach sztuki. Dziennik tylko taki mówi do ogółu, obudza i porusza, w który ktoś duszę wléwa. Zimne rzemiosło dziennikarskie, choćby przy wszystkich warunkach technicznych jaknajstaranniéj spełnionych, nie znajdzie odgłosu. Powtarzam: dziennikarstwo jest kapłaństwem, i ci, co namaszczeni przystępują do niego, sami jedni tylko wpływ mogą wywrzéć.	Cóż, być może jest w tym trochę sensu Na pewno miło byłoby mieć nowego towarzysza. Ale czy... no, czy to coś naprawdę chce opuścić swój dom?	Nie umiem ci dnia powiedzieć ale na każden wypadek, nim odjadę do domu, będę jeszcze w Koszycach.	Nie wiem, ale prędko... mówił Sapora... te łajdaki Tepery zbankrutowali, wszyscy na nich potracili bez wyjątku, każdy dziś grosza żądny, trzeba z chwili korzystać.	Posłuchaj, mamo, ale nie denerwuj się za bardzo. Mamo, nie wyobrażasz sobie nawet, jaka jesteś śliczna Jesteś najpiękniejszą, najszlachetniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem.	Darujcie, wasza miłość muszę was na krótki czas opuścić, najjaśniejszy pan mnie woła. Ostań tu i bądź na usługi pana hrabiego!	Ale czemu nie?	Bychbych się ostało (gw.) wam. tylachna ostało po kim, to byście się do siódmego potu wydzierali, nie żałując gardzieli.	Carmaux, nie złość się, przegryziesz sobie potem kawałek żółwia i ci przejdzie.	Całości dopełni pan A teraz muszę pożegnać pańską cudowną ciotkę. Czekają na mnie w AteneumAteneum, ang. Athenaeum Club	Dlaczego traci ksiądz odwagę? Za wiele żądalibyśmy od Opatrzności, gdybyśmy chcieli, aby nasze zamiary powiodły się od razu. Czy ksiądz nie może zacząć od nowa, robić to, co do tej pory, w innym kierunku?	Głuptasku, to jeszcze nic. Wiem nawet, jak się toczy wino ze ściany. Jak wytoczyć oliwę z sufitu.	I ty jesteś jedynie zwykłym sobie wigiem! Atoli, gdy to doszło do Colina Roya, wskipiaławskipieć	Im tu będzie lepiej lepiej niż tam na polu pod skwarem słońca, nawet dłużej będą żyły.	Kobiety zawsze sprowadzają wszystko do swojego ja.	Kupiec miał przy sobie duże pieniądze, myśmy to zawczasu wiedzieli. Uradziliśmy za te pieniądze rok przeżyć we trzech spokojnie, bośmy się już zanadto zmordowali.	Mam jeszcze dziesięć, bo tu jest już jedenaście, a wszystkich było dwadzieścia jeden	My tak zawsze, jak pić to solidarnie, jak co robić	Nie będę ci już nic więcej radził. Teraz chcę przemówić do moich krewniaków. Czy nie mógłbyś postawić mnie na nogi, Mały Bracie? Jam jest przecie również wodzem Wolnego Plemienia!	Nie! Ty nie myśl, Włada, żebym ja znowuż tak schu­dła. Piersi mam jeszcze...	Nie, nie... Józku, nie... ja się wstydzę... nie...	Otóż odpowiedziałem ci, iż stanie się zadość twojej woli, będziemy się widywali codziennie.	Pewnie, żeby go powiesić później.	Przyjdziesz w piątek na Erywańską?	Przyjdą! Już ja im powiem!	Tak, tak, grunt posiany dobrze nie ma obawy, aby część tego ziarna padła na skałę, i aby, co zostanie, ptaki niebieskie wybrały, aves coelitcomederunt illam.	To my dawni znajomi	To prawda Pełno tam pogańskich wizerunków. Ty również jesteś bałwochwalcą.	Widziałem na własne oczy, jak zawisł na szubienicy wzniesionej na Plaza de Granada.	A gdyby tak było?	A gdzie król?	A jakże, Hanko, możesz. Mów śmiało!	A królewna?	A mamy! Co, nie śliczna?	Ach! gdyby ten Beniamin mógł się modlić!...	Bah! c’est comme cela!	Byłem jednego wieczora pod twoim domem.	Cicho bądź! Będzie cię Szwed miotłą po łbie w stajni moresu uczył!	Co jest mojemu ojcu?	Co tam robisz, Marietko?	Czy Wilhelm w domu?	Czyż ekscelencja dba o takie ścierwo!	Czyż koniecznie ma kochać męża?	Cóż to to? czy jaka nieszczęśliwa miłość! E! pfe! rzekł wojewoda, to się odżegnaj od niej. Szkodaby cię było...	Dla siebie, ojcze, nic nie chcę, dla ludzi... wiele!	Ee, pomieszanie z poplątaniem!	I czemu pan nie przychodził?	Jak to nikt?... Niech powie członek Wyskoczyńska, ile w tym tygodniu sprzedaliśmy kaftaników?...	Jak to?	Jak to? za nic?	Jakto? wymawiasz się tylko córką? zatem...	Kogo mam zaanonsować?	Macte!	Mamusia? Pisała do nas właśnie.	Mamże wiecznie tu pozostać?	Musisz asan jechać do Konopnicy, odezwała się.	No właśnie. Onegdajonegdaj (daw.)	Nu, to jak?	O czem?	Oho!	Pan, to już duszę i ciało sprzedał gospodarstwu.	Patrzcie! I pan w to wierzy?	Po somsiedzkumsomsiedzkum z dobrą wolą.	Przesada. Nie cierpię!	Sześćdziesiąt, siedemdziesiąt złotych	Słusznie lecz to do Aramisa należy.	Tak chciał Bóg.	Tak, sire.	Tak.	Tak? Ano to mogę zostawić w spokoju tego umrzyka, gdyż patrzy mi się lepsza zemsta.	Teraz rozumiem. Chciałbyś skupić akcje.	To dziwne	To jedyny sposób, aby uczynić z Włoch państwo silne, niezależne i szczęśliwe	Umieram z trwogi!...	W jakiém kolegium byłeś?	W każdym razie byłoby to okropne. Ty nie wiesz, jakim tonem przemawiał do mnie wczoraj ten... ten...	Waść całemu towarzystwu uwłaczasz, którego nie jesteś godzien.	Wilki ozdarły zajączka.	Więc on grał tylko rolę?	Zawsze byłem zdania...
Pani zostałem zaproszony na kolację przez jednego z moich przyjaciół, ale niech czeka na mnie, ile zechce. Nie mógłbym zrezygnować z przyjemności spędzenia tego wieczoru z tobą. Być może to nasze ostatnie wspólne spotkanie i już się więcej nie zobaczmy.	To szkoda. Bo widzi pani, ja jestem głodny, lecz nie mniej spragniony widoku pani, i tak sobie pomyślałem, że dobrze byłoby zjeść kolację razem. Hm... Nie zlituje się pani nad samotnikiem?	Pani Boska poszła wczoraj do komory chustę dla Zosieńki przynieść, ja za nią! Obróci się: „Kto tam?” waszmość zaś też pozwoleństwa rodzicielskiego potrzebujesz”. To powiedziawszy poszła myśląc, że może po pijanemu to czynię. Jakoż miałem w głowie...	Pani, ucieknę z przedpokoju!	Przypuszczam u pani de La Baudraye zbyt wiele dobrego smaku, alby uwierzyć, iż może się interesować tą małpą	Przyznasz pani, że moje położenie bardzo szczególne?	Znajdzie się. Nie trzeba wcale daleko szukać. Weźmiecie z młynu braci Plon. Załadujecie na galary tartaczne. Widzicie, że znamy waszą miejscowość nie gorzej od was. Nie zapomnijcie wziąć z młyna plandek do przykrycia galarów. Czy zrozumieliście mnie dobrze?	A, to co innego Ale te salamandry są naprawdę kapitana van Tocha, proszę pana. Stuprocentowo prawdziwe australijskie jaszczury, proszę pana. Zechce pan zajrzeć do środka. Zaczyna się właśnie wielkie przedstawienie	Wynoś mi się sprzed oczu, bałwanie! Gadulstwo twoje doprowadza mnie do obłędu! Stój! Dokąd się tak śpieszysz? Nie możesz ustać chwili na miejscu? Czy poszli w stronę Southwarku?	O asach, moja droga widocznie zapomniałaś. Asy. Co to za gra bez asów? powiedzenie. małżonka nie odpowiada. Rzuca na niego takie spojrzenie, że inny człowiek na jego miejscu schowałby się pod ziemię. Mojsze jednak nic sobie z tego nie robi. Podchodzi do swego młodego sekretarza, nachyla się nad nim i szeptem zapytuje, ile ma przy sobie forsy. Sekretarz sięga do kieszeni i pokazuje jej zawartość. Epelbojm przez chwilę zastanawia się, po czym wyciąga rękę i powiada:	Właśnie w tej chwili znikli w tłumie, więc dalej nic nie wiem. Gospodarz zawołał mnie, był na mnie wściekły, bo zapomniałem o pieczeni, którą zamówił pan rejentrejent (daw.)	Dla mnie zawsze moja wiara jest prawdą	Jest to sztych nieodbity. i żyć. Piotrze, mówisz, żeś wziął determinacją po dojrzalszym namyśle, a mnie się widzi, że wciąż krzywo myślisz.	O! uderz się W. K. Mość w piersi! Łatwiej to uczuć mnie, matce, niż wypowiedzieć i wyliczyć. Od kilku miesięcy listy ustały prawie, ton się ich zmienił, w kilku znalazłam zdania zupełnie moim przeciwne. Naostatek...	Powiedz no mi, jakim sposobem wszedłeś do mnie wczoraj?	Więc daj mi, panie, żołnierzy, by mnie strzegli	A gdzie mnie zapłacą?	I zostawiam cię czystą i bez wyrzutów. Mogę cię wciągnąć w przepaść, i oto pozostajesz na brzegu w całej chwale, bez zmazy. Jednakże jedna myśl mnie gnębi...	Kilka godzin. Au! Nie ruszaj mnie, Sid. Umieram...	Podejrzewałem, że idzie tu wyłącznie o alibi. Aby być pewnym stanąłem w tym samym hotelu i poprosiłem o pokój w pobliżu przyjaciela mego, Mitchela. Dano mi sąsiedni, otwarłem drzwi, wszedłem i zastałem pokój pusty. Ptaszek uleciał.	Tą nonszalancją, która imponuje. Niedbałymi gesty uwagę moją do siebie przykuwał, dzieciństwo moje zupełnie zmarnował i uczynił ze mnie to, czym dzisiaj jestem.	Będą musieli rączo pędzić Pan wie, że marynarz na lądzie rusza się jak kaczka. O nich się nie troszczę, chodzi mi teraz o tę kulę armatnią. Będzie to istna gra w kręgielki! Ale nasza łódka zginąć nie może. Pan dziedzic nas ostrzeże, gdy zobaczy tę zabawkę, a wtedy postaramy się, żeby nas woda nie zalała.	Aaa... owszem. Panie Józefie kochany! I po co panu to wszystko? Pan jest młody i daruj pan staremu, ale niedoświadczony. Pluń pan na ten cały tygodnik.	Ale dlaczego, przepraszam bardzo panie Smith, dlaczego nasza półkula, jak pan mówi, dostała taki kiepski udział? To niesprawiedliwie!	Czy po znalezieniu papierośnicy mówił coś?	A wszystko to poszło przez miłość oba się w jednej pokochali; z tym co do niego strzelił, w jakiejś farmazonce, a ta słyszę obu durzyła, aż z wielkiej zazdrości tamten mu śmierć chciał zrobić. Co to słyszę była za kula!	Istniejemy, bez wątpienia, ale nie w takich samych warunkach. Nie każdy ma czarnych niewolników, książęce galerie, broń damasceńską, konie po sześć tysięcy franków, grecką kochankę!	Oto w duchu zastanawiałeś się, czym jest twa dusza. Napadło cię to nagle. Ja się na tym znam. Któż by się znał, jak nie ja? Gdzież to dążysz?	Owszem są są listy Słowackiego do mojej babki. Wskazują one ponad wszelką wątpliwość, że między wieszczem a nią był romans. Poza tym... Jest pamiętnik mego dziada...	Poduszeczki panny Ady rzeczywiście działają mi już na nerwy W zeszłym tygodniu wykończyła znowu dwie, a że nie było już miejsca bez poduszeczek, gdzie by je można było położyć, więc postawiła je naprzeciw ściany klatki schodowej. Przewracają się co chwila, a gdy po ciemku wchodzimy na schody, potykamy się o nie stale. Ostatniej niedzieli, gdy doktórdoktór	W tym miejscu Widzisz pan, że już umieściłem na niej nowe wysepki.	Wcale tego nie powiedziałem. Mówiłem coś takiego? No właśnie. A zresztą, pomijając piątek, miałem dziś w nocy okropny sen. Śniły mi się szczury.	Żal mój pochodzi stąd, że mi pan męża oczarował.	Ależ nie przeczę... ależ nie przeczę, panie Beautrelet, i przyznaję, że nie bez pewnego wzruszenia przygotowuję się do podziwiania go... jeśli tylko jego towarzysze nie zabrali jego ciała.	A więc nawiedź kiedy moje progi, abym ci mógł ukazać wszystkie moje skarby.	Ale nie chodzi o rabunek!	Ależ to nadzwyczajne! Ten obraz mógłby być jego portretem!	Bo dziadek mój jest marzycielem, a ja przeciwnie	Czy ojciec twój zbyt żywo ci wyrzucał twoje przyjście na świat? Lub też czyś się zhańbił?	Dobrze.	E... daj mi spokój! Pies by z tobą tańcował polkę przez całe Planty, taka jesteś nudna.	Hm. To zależy od... nastroju, sądzę.	I pewnie zabraliście go ze sobą?	Mam nadzieję, że dobrze?	Nie ma żadnej krzywdy! Spłaciłem wierzycieli swoich i nic nie jestem dłużen nikomu. Zdawałoby się może że mam jeszcze jednego wierzyciela i ja sam tak sądziłem nawet, ale teraz wiem na pewno, przekonałem się, że tak nie jest!	Nie może być. Nie pora leśnych pastwisk, widać wyraźnie kopyta, jużci, jacyś ludzie musieli tędy przejeżdżać. Dobrze by było choćby budę leśniczą znaleźć.	Niech się jejmość dobrodziejka uspokoi, rzekł Żółtuchowski, który był człek wystały i poważny: nic tu się strasznego stać nie może...	Niepospolity z ciebie smakosz, jakem żyw trafiłeś jak kulą w płot i to z najpierwszego gatunku.	No... tę, aby pamiętać o dwóch stanikach, tak żeby można nosić suknię jako dekoltowaną, wówczas gdy tamten będzie już niemodny.	Od Annasza do Kaifasza, co tu robić, a Annasz o tysiąc mil	Pogadaj z nim mądre słowo; postrasz go mną, to usłucha.	Przyniósł dla więźnia posiłek.	Tak, moja córko Wiesz dobrze, że ja cię nigdy nie opuszczę. Wszak drzewo nigdy nie opuszcza kwiatu, to kwiat opuszcza drzewo.	To wyborne, Najjaśniejszy Panie. Ale pozwolę sobie zauważyć, że podobny do owego rączego jelenia jest mój wysłannik, bo zrobił dwieście mil drogi dyliżansem pocztowym, i to zaledwie w trzy dni!	Więc złożę jeszcze dziś podanie. A czy trzeba ostemplować?	Zdaje mi się... że dosyć lubię towarzystwo, tylko nie bardzo umiem być człowiekiem miłej zabawy, gdyż pochodzę...	A teraz nauczę cię czegoś, na czym Długi Dżek się nie rozumie	A!	A!...	Ach, prawda!	Albinos, idziesz?	Ani gwiazda, ani miljon	Ba, w jakiż sposób mógłbym inaczej pisać prozą?	Był? Jakoż to rozumieć?	Co to można dzisiaj wiedzieć.	Co? A ten tu skąd się wziął?	Com nie miał kraść? Kradem.	Dałem mu ostatnie namaszczenie	Dosyć. Nie zgadzam się i basta. Ja jestem królem	E, któż to może wiedzieć?	Gadaj.	Gdzież tak? Gdzież tak spiesznie?	Gotów byłem	Jakież to?	Jutro kończę nauki? Chybaście oszaleli! Ja dopiero je zacząłem.	Kobiece przywiązanie to pogoda jesienna.	Kochana babuniu, mama jedzie do Włoch, to drogi kraj, a ja muszę się sztyftować do stolicy.	Kolega dał.	Któż taki?	Może i mam przywódca oddziału wolnych Kozaków lub herszt bandy rozbójników..	Na co?	Nie ma kółka! Kto mógł odkręcić kółko?	No, to chodźmy.	Odpływ się zbliża.	Przepraszam pana, że się uniosłem	Pójdź!	Rabbi! My przekleństw takich więcej słuchać nie chcemy!	Rozumiem, capatazie	Smutna wasza prawda, panie	Tai tave koks vokietis paims, ba ant tavęs dantis ne vienas galanda.	Tak, są miłości cieplarniane, które w zwykłej atmosferze zamierają. Są miłości ameby, które muszą obwinąć się dookoła ukochania i trwają dotąd, dopóki stamtąd czerpią życie. Są miłości	Tatarzy w Suchowolu!	To ludzie! A przynajmniej jeden z nich jest człowiekiem. Poznaję głos starego Muffa Pottera.	To są samiczki ze płci, a śmiertelne z urodzenia: niektóre prawice, niektóre nie.	Tuj!	Tylko starzy ludzie miewają reumatyzm, cioteczko!	Tylko ten zły człowiek, ten doktor...	Utonął.	W siedem dni później powróciliśmy z naszych dworów... z dworów, które drzewiej do nas należały...	Zaraz zobaczymy Macie jakie dokumenty?
Gdybyś wiedział, mój drogi, jaki teraz wszędzie „bałagan” i chaos, nie dziwiłbyś się niczemu. Myślisz, że na przykład w danej chwili ktokolwiek jeszcze pamięta o istnieniu, ucieczce i wykryciu tutaj legionisty? Ani mowy! Przecież wiem dobrze, co się teraz dzieje we wszystkich urzędach zarówno wojskowych, jak i cywilnych! Jedyna rzecz, jaka teraz może panu Andrzejowi grozić, to osobiste rozpoznanie go przez kogoś, komu się jeszcze w dodatku zechce tą sprawą zainteresować. To, co się właśnie tutaj tak nieszczęśliwie przydarzyło, z tym matołkowatym oficerem. Ale już drugi raz błędu takiego nie popełnimy. Od czegóż jest szminka i peruki? W ogóle nawet nie rozumiem, dlaczego on tu u was spacerował z tą swoją wygoloną twarzą, którą każdy może poznać? Niech zapuści wąsy, brodę...	Mój Boże, nie jest szczególnie zła A jeżeli pan przyjdzie na przyszłą środę, będzie lepsza.	Yeah. Tylko że w Devil Bay już żadnych pereł nie ma, a na innych wyspach nie ma żadnych tapa-boys. W tym cały problem, młodzieńcze. To jest właśnie ten wielki interes, który sam wymyśliłem. Chłopcze przecież tych jaszczurów mnóstwo przybyło od tego czasu, gdy się za nimi ująłem! One się teraz mogą bronić, you see? Eh? I wciąż ich będzie przybywać! No tak czy nie, panie Bondy? Czy nie byłby to bajeczny interes?	Czy mógłby mi pan powiedzieć, którego on aktora najwyżej ceni?	Więc ludzie, powiadasz pan, zawsze mieszkali na Księżycu? tutaj, tutaj zawsze mieszkali?!	Dobrze, żeś pan przyszedł	Dziękuję mecenasowi. Pewno pan czytał?... No, ten nowy paszkwil?	Pan nie wraca jeszcze, rzekła sługa, ale widziałam znowu tę panię...	Pan się nazywasz Bonacieux?	Pan stanowczo chcesz dostać bzika	Przepraszam, wołają mnie do wujenki. Niech pan przyjdzie zaraz.	Tak w innych częściach tego domu, panią wyłączną jest moja matka; urządza je ona zupełnie według woli i przyzwyczajeń swoich. Zdaje mi się, że od chwili, w któréj po raz piérwszy ojciec mój wprowadził ją do swego domu, nic w nim nie zmieniła i zmienić-by nie chciała, a ja także nie poważył-bym się nigdy poruszyć czegokolwiek w sanktuaryum jéj pamiątek i zwyczajów. Ale, w tym pokoju rozpościeram wyłączne panowanie moje i urządziłem go według własnego upodobania. Cóż chcesz, księże Stanisławie, taka już moja natura, że muszę lubić to, co piękne i mile w oko wpada.	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.	Jest to, że ona ma u siebie co najmniej jeden bardzo piękny obraz Elstira.	Powiedzże, Szablon, tylko szczerze, zwyczajnie, czy to słyszana rzecz, żeby ludzie dorośli, starzy przyjaciele, szanujący się nawzajem... Nie, to jest tak bajecznie głupie, że nawet o tym zacząć nie można! Jakeśmy się powitali? Jak my rozmawiamy? Do wszystkich diabłów!	Um neun Uhr. Unterschrift. Czy wiesz, ty małpo, co to znaczy Unterschrift? To jest podpis. Powtórz.	Być może Lecz nie jestem obowiązany zdawać nikomu sprawy z mych czynności, bo sam nie staram się zbadać, co inni robią po nocy.	Czy już wszystko?	Ha, ha! Najzabawniejsza rzecz, jaką sobie można wyobrazić! Nie na próżno raczył mi rząd powierzyć stanowisko dyrektora telegrafów całej Europy. Kazałem przewody powszechnej sieci drutów sprowadzić do mojej pracowni... Niby dla doświadczeń. Ha, ha, pyszne doświadczenie! Stwarzać jeszcze nie umiemy, ale potrafimy niszczyć. O tak, wystarczy puścić w przewód główny jedną iskrę z mego aparatu...	Nie pytaj teraz o nic. Nigdy cię już nie skrzywdzę. Jestem twój na wieki	Nikt tu nas nie słyszy. Drzwi zamykam na klucz. Chcę panu przedstawić pewną poważną propozycję.	Praktykant! Jak to dobrze, że już przyjechał! Ciekawamciekawam	Tak? W takim razie myli się pani bardzo. Ja GO już dawno widziałam.	Ależ tak, to wszyscy wiedzą; „piszczyk” to jest pisarz w sensie pejoratywnym. Ale to jest ohydne słowo. To może język skręcić. Nigdy mnie nikt nie zmusi, abym to wymówiła.	A dyć prawda! Grzesio! A po co ty tam wlazł?	A ja, jeśli nie więcej, to przynajmniej tyle co wy	Ale ja ich na to zawartych trzymać nie mogę! odparł ks. Suchywilk... Zarzucają mi ludzie, żem mu w wielu sprawach pobłażał... cóż powiedzą, jeżeli teraz zmilczę?	Ale proszę pana jeżeli ten ksiądz znał już te wszystkie wynalazki, czemuż ich ludziom nie wytłumaczył wyraźnie? Czemuż zaraz ich nie przystosował?	Chciał odwrócić od siebie podejrzenia. Gdyby nie wiedział, co się stało z Ligią, byłby przyszedł szukać jej do mego domu.	Co, hrabio? Umiesz po naszemu i torturujesz mnie tyle dni niemiecką mową... to kryminał!	Com mu miał zrobić? Złapałem polano i śmignąłem go leciutko w łeb... Może ze dwa razy, no... niechby trzy. A ten podlec zara ci pokład się na ziemię i puścił farbę. Chciałem mu jeszcze dołożyć za chytrość, ale z chałupy wyleciały tamte. Nawet Fryc miał fuzję w garści, więcem ucikwięcem ucik (gw.)	Czyli przypuszczasz, że jest to człowiek inteligentny, ukrywający się w chłopskim przebraniu?	Dyć wszystkich z dnia na dzień czekają.	Dziękuję za dobrą radę, na myślby mi to nie przyszło!	I co?	Idź na gnojowisko albo do chlewa, bo tam twoje właściwe miejsce Zachciało ci się rządów, to se rządź, ale ode mnie wara ci, ty opoju!... Wygrażałeś mi biczyskiem, poczekaj, nie daruję ja ci tego...	Jej tak.	Już jedzie!	Kto wie może to się tak każdej przeszłości żałuje, zobaczymy później.	Może i spotkał ja. Coś mi się tak mignęło w krzakach, że ja nawet i wołał, ale potem to mi się widział jakby zając.	Muszę zawołać! Nie jęcz tak, Tomku, to straszne. Długo tak się męczysz?	Nie przypadkowo dowiedziałem się o jego adresie, mieszka tu w okolicy, w domu znajdującym się przy jednym z wielkich placów.	Nie! Trzymać się w gotowości. Co przy Kuklinowskim znajdziecie, to będzie wasze!	Niechże się Allach zmiłuje! Jakąż to dziwną bestyją jest taki sobie babu! I ten to człowiek szedł sam jeden... jeżeli szedł... w towarzystwie dwóch obrabowanych i rozjuszonych cudzoziemców!	O, i to cennych. Przebywał w Indiach wtedy, co i Zaccone.	Oby tak się stało!... Nie dla siebie ja tego tronu chcę!	Przykro mi mocno, że tak bardzo ci chodzi o tebydlęta, gdyż to nie koniec jeszcze mego opowiadania.	Tego, co nas czeka	Weźże sobie na to wesele moję suknią, którą miałam onegdaj na wieczorze u pani N. Chcę żebyś mi ładnie tam wyglądała.	Wiecie, koledzy jeżeli Nieznany więcej się już nie odezwie, mam myśl, która może wyjaśnić tajemnicę. Ot, taka sobie fantazja.	Wiem, słyszę Ale to tak nieokreślone pytanie...	Wiesz co, Lejzorze?	Złoty z ciebie, nieoceniony człowiek! Co chcesz za taką pracę?	A jednak źle o nim mówię	A jegomość rozgrzeszałeś nieboszczyka laufrem, którego jeszcze w garści trzymasz...	Ale przecież każdy z nich chce dla siebie przede wszystkim wykorzystać pogodę!	Ależ to pani de Chaussepierre, byłaś bardzo niegrzeczna.	Bajki, nic więcej! Przecież to byłoby straszne!	Bo mi obrzydło, bo mam tego powyżej uszu	Czegóż on chce ode mnie?	Często pani jeździ?	Daj mi czas do namysłu.	Dlatego, że u was działa jako antymilitarysta	Do Paryża?	Dominikowa zły pies, nie przepuści nam bez precesu.	Dwieście tysięcy dolarów?...	Dwieście tysięcy renty, mój panie, daje akurat cztery miliony kapitału.	I ten pokój.	Ja najlepiej lubię nasze, własnej ziemi kwiaty.	Ksiądz przecie, uczony...	Mnie nie obchodzą fabrykanci, tylko konsumenci...	Możecie państwo jeść Dziecko śpi jak aniołek. Jaki on ładniusi z zamkniętymi oczami! Weszłam, zawołałam go! Aha, nic a nic.	Możemy nawet napisać po kilka listów	Możesz, mamo, iść śmiało	Mówiłem z nią	Nic pewno, że nic wesołego. Biedna Zosia!	Nie rozumiem waćpana	Nie skończy się.	Nie wiem prawdziwie, kupiono ją dla mnie.	Nie, dłużników.	O kim?	O, doprawdy...	O, proszę pana, napatrzyłam się dosyć...	Odejdźcie sobie Nie dla was są te moje sprawy.	Polować?	Przecież zabroniła mi pani przychodzić do siebie	Przepowiedziałem, że te strzały rozlegną się od Karpat do Bałtyku U tego narodu prędka odmiana. Jeszcze wy nie znacie Polaków, poznacie ich później.	Resztki! Śpiéwy łabędzie!	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	Sąsiedzie? jakże?	Tatarzy często całują krzyż. Taki u nich zwyczaj.	TrąbyTrąby	W dolinę, do gaju Wenery... niech tam zastawią ucztę wieczorną... chcę by i Thrasyllus w niéj uczestniczył... i ty Cajusie... i wy wszyscy... Nie będzie nas ani za mało, ani zbyt wielu...	W takim razie miałem nieszczęśliwą myśl! Powiem Franciszce, żeby go postawiła w sieni koło kuchennych schodów.	Wiem coś o tym	Więc dobrze: poradzę się jeszcze ze smutnym królem. Albo razem wystąpimy, albo żaden.	Wszystko więc idzie doskonale, hę, Worms?	Wyszedł kiedy mama wchodziła,	Że... że skończyło się samo.
Hm! Co innego było śmiać się z tych baśni w Londynie, a rzecz inna stać tutaj, wśród ciemności na bagnie i słyszeć ten głos przeraźliwy. Mój biedny stryj! Wszak widziano wyraźnie ślady łap wielkiego psa przy jego zwłokach... Wszystko to łączy się ze sobą. Nie jestem tchórzem, Watson, lecz to wycie ścięło mi krew w żyłach. Dotknij mojej ręki.	A jak się nazywał ten twój pierwszy nauczyciel, którego tak mile wspominasz?	A! nie! nie! mylisz się... nie płakałam... a jeśli mi łza zbiegła, to chyba, że ty mi, dobra siostrzyczko, uciekasz.	Ach, pan jest tu?! Tak mi dziwnie, że pana jeszcze widzę.	Ani się téż lękam, lecz chciałbym tirer au clairtirer au clair (franc.)	Co się dzieje z podskarbim?	Co? Rzeczywiście! Boże, zdaje mi się, że już cały rok upłynął od tego czasu. Ale masz rację, to było tej samej nocy, kiedy szedłem za pół-Indianinem do domu wdowy...	Czegóż chcecie? Znacie chyba chłopców. Naturalnie, że chwytają się wszystkiego, co w ich oczach uchodzi za okazję zesłaną przez samo niebo. Cóż tam jest właściwie w tych pańskich sypialniach, King?	Dalibóg, pani Grandet, ty już sama nie wiesz, co wymyślić, aby wyrzucać pieniądze. Żałoba jest w sercu, nie w ubraniu.	Doszliśmy więc do wniosku, że prawa są pożyteczne, ale nie są sprawiedliwe i być nie mogą, albowiem sędzia przyznaje obywatelom korzystanie z tego, co im się należy, nie wchodząc zgoła w rozróżnianie prawdziwych i pozornych dóbr. Tego rozróżniania nie zapisuje się na tabliczce gry w „gąskę” i nie wchodzi ono w zakres jego reguł. Widnieje ono jeno w księdze sprawiedliwości Bożej, której odczytać nikt nie zdołał jeszcze.	Eee... nic. Tak sobie. Myślałem, że pan może nie pogardzi... He... moja stara kazała...	Ho! ho! On niesamowity. Czort jego wie, w co on się tam już zmienił... to czarownik! Ty, Wasyl, nie wiadomo kogo tam znajdziesz w czeluści.	Ja nie widzę nic w tym złego jeżeli jegomość Murdeliona użyjesz za swata; człowiek sobie radzi, jak może.	Jak sobie chce ale mi WMpan nie praw jakich impertynencyj, bo jak mi honor miły! zamaluję bez ceremonji!	Kiedyś... tak... Kiedyś dużo się mówiło, kiedy wszystko wydawało się proste i jasne.	Kilka rozpraw i artykułów Z nich wszystkich wieje zbawczy duch krytyki. Pod naciskiem jéj walą się jedne po drugich woskowe lalki naszéj przeszłości. Téj wyprawie orężnéj przeciwko fałszom, któremiśmy się długo karmili, przyklaskuję.	Kochany bracie nie będę z tobą sporu poczynał o to, czy we wszystkim tym, coś dopiero powiedział, masz prawdę czy nie masz; krótko ci powiem, że niektóre rzeczy sądzisz sprawiedliwie, niektóre zaś widzisz całkiem opacznie, ale o to nie mogę cię nie zapytać, dlaczego właściwie tak naglisz z tym oświadczeniem? Czy mnie tam co gore w Bóbrce? Czy mnie wypędzają stąd z domu? Czy na mnie krzywo spoglądają Litwini? Czy na koniec psuję tym sprawę moją, że się pieszczę szczęśliwymi momentami spokoju, których wyczekiwałem tak długo? Doprawdy, że nie rozumiem.	Mnie także, pani, spotkała wielka przykrość. Po naprawie statek opuścił Hongkong o dwanaście godzin wcześniej, nie uprzedziwszy nikogo, i teraz trzeba czekać osiem dni do najbliższej okazji.	Nais, przyszłyśmy tutaj, aby usłyszeć poezje pana Chardona, a ty nam dajesz wiersze drukowane. Mimo iż te kawałki są bardzo ładne, przez patriotyzm te panie wolałyby wino swojego chowu.	Nie, nie byłem. Idę od pani Osieckiej	Niech wasza królewska mość raczy kończyć, jeśli się jej podoba	O co to, to nie! coż to mnie babunia za nic sobie liczy.	Otóż, zacznę od tego, że nie znam nikogo, do kogo mógłbym mieć większe zaufanie niż do pana.	Panowie będą łaskawi udać się ze mną.	Prawda! Nie pomyśleliśmy jeszcze o tym.	Sezon koncertowy już się rozpoczął; ach, te środy w Towarzystwie Muzycznem!	Taki człowiek jak ja nie bierze paszportu, aby jechać z Mediolanu spacerem nad jezioro. Dziś rano w Como powiedziano mi, że mają mnie aresztować; wyszedłem pieszo z córką, miałem nadzieję spotkać jakiś wehikuł, który by mnie zawiózł do Mediolanu, gdzie pierwszym moim krokiem będzie poskarżyć się u gubernatora.	To do mnie właściwiej należy, schylając się do pół, szybko przerwał Poinsot	Ty pijanico! piekło zrobiłeś, a jak Jędruś pojedzie sobie, to będziesz miał...	Widzisz, mężu, u nas ludzie świątobliwi zadają sobie takie umartwienia.	Wiem o tem. Dowiedziawszy się, chciałem go trochę powodzić za nos i wziąłem jeden z kostjumów rozbójnickich, ponieważ zaś Ali Baba był niezbędny, poprosiłem Fishera, by przywdział ten kostjum. Oto cała historja.	Wrony, gdzież się podziały?	Zażyj „coco”, Aziu. Z tym nie ma w życiu dramatu O, jadą. Widzę brodę starego Berlza. Lecz co to? Panna Hela ma obandażowaną rękę.	Zdaje mi się, że wiem.	A to pan, czym mogę służyć?	Ale on! on cię uwielbia... on dla ciebie gotów dać	Ależ bywają niekiedy pomiędzy nimi ludzie nieźli i dobrzy....	Ależ, Kaziu, przecie nie mówisz tego na serio?	Anim twoja, anim niczyja, rozumiesz? Niczyja!	Bardzo lubię świnie zwłaszcza za ich nóżki, i lubiłbym je jeszcze bardziej, gdyby miały po osiem nóg zamiast czterech!	Ben Joel oświadczył w twojej obecności, że ta księga nigdy nie istniała.	Biedny jak JobJob a. Hiob (bibl.) odparł Lucjan.	Bo bo drudzy	Byliśmy prawdopodobnie świadkami sceny wiarołomstwa małżeńskiego	Chodźcie mi zaraz do domu! Jezus, taki wstyd! Chodźcie!...	Cicho, cicho!	Cierpliwości, panie, na każdą rzecz przyjdzie kolej.	Ciociu bardzo żałuję, że tak zrobiłem, ale nie pomyślałem o tym.	Co to jest? Co to znaczy?	Co ty robisz na taki czas?	Czemuż by nie?	Daję panu słowo, że profesor o tym wcale nie wiedział...	Dużo słychać, bardzo wiele słychać. Fiszbin już dzisiaj skończył.	Dzisiaj?	Dziś rano. Tak mi powiedział kapelusznik.	Głupota, Ojciec, Rodzina, Starość, Dziecko, Korzyść	I wasze!	Ja chcę żebyś wasza dostojność mnie go darował.	Jak wszyscy.	Jestem gotów.	Jeszcze czego!	Jeździ jeszcze powozem po parku	Juścić, co Michał organistów z którymś organiściakiem. Po wielkanocnym spisie do Woli idą, kiej z tylachnymi koszykami... Juści, że nie kto drugi.	Kogo? Kogoż to i ja miałem widzieć?	Koniecznie musisz!	Mam ochotę... ale...	Masz dosyć?	Mówię.	Na to poszło	Najf.	Naprawdę nie wiem, ciociu. Koty zawsze tak robią, gdy są w dobrym humorze.	Nareszcie!	Nie mówmy o tym O ile nie zdołam urobić margrabiny de Cinq-Cygne, ostatecznie mogę ożenić syna z jaką córką kowala, jak zrobił ten smarkacz d’ Esgrignon!	Nie pójdempójdem	Nie. Chcę właśnie mówić z tobą... o nim...	Nigdy jej dogodzić nie mogłam i nie mogę Nie wiem, słowo honoru, po co żyję i chleb na tym świecie jem! Wieczna niedola!	No, a doktor Pawlicki w Radoliszkach mieszka?	No, co?	Obrączka ślubna	Oczekiwałeś mnie? I z czegóż to wniosłeś, że przyjdę?	Osyp dałeś? krzyknął.	Ponieważ dobra pamięć, to dla człowieka najczęściej nieszczęście.	Powróciło jakimś cudem Zaiste, señor, byłoby to takim cudem, że nie zdołałby go dokonać żaden święty.	Przecież, peccaxi!	Rozumiałbym, gdyby pan miał dzieci...	Tak	Tak bardzo nie jest śmieszną nędza i poniewierka talentu.	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	To słoń!	To ta, co przyjeżdża czasami do fabryki takim zielonym samochodem i z psem	Toteż chodzisz po ziemi, między cichymi i poczciwymi dziećmi bożymi jak złośliwy napastnik, a śmierć i morderstwo leżą na twoich śladach, choć krok twój jest taki swobodny, niewinny, lekki, iście chłopczyński.	Trudno i ciężko jest zrzucać s-s-skórę!	Ty, papo?	Tylko że spał pan tak niespokojnie Ja także nad panem czuwałam.	Utrata niewinności, moja Nito, bywa przełomowym momentem w życiu Czy twoje osobiste obserwacje nie potwierdzają tego?	Widywano śmierć faraonów po kilkumiesięcznym panowaniu i upadki dynastii, które rządziły dziewięcioma narodami.	Widzisz te światełka w oddali? To Merripit-House, cel naszej wycieczki. Teraz musimy iść na palcach i mówić szeptem.	Won! gniew, uraza. do Mazurów, to wino, więc po jednym przetańcowaniu stanąłem przed kapelą i dla ochoty zaśpiewałem starą jak świat piosneczkę:	Znajdziesz go u nas, przy mnie i przy panu Spytku, jeśli go wart będziesz. W imię Boże, jedź ze mną do Lwowa!	Zobaczę. A pieniądze?
Być może; lecz powiadam, gdybym żył, to tylko sam... ja jedynie... wiedziałbym, że ktoś tam, może niby pospolity złodziejaszek, przyszedł nocą do zagrody Mahbuba Alego w seraju i tam go zabił; przedtem zaś lub potem ów złodziejaszek przetrząsnąłby dokładnie jego kulbaki i podeszwy jego pantofli. Czy należałoby tę wiadomość zanieść pułkownikowi, czy też powiedziałby mi (nie zapomniałem, jak posłał mnie po pudełko z cygarami, którego wcale nie zostawił)... powiedziałby mi może: „A cóż mnie obchodzi Mahbub Ali?”.	Ja? Nie widzisz, że zostawiam dla siebie osiemdziesiąt franków? Młody człowiek, mamo, nie potrzebuje takich wygód; zresztą wiem dobrze, co to znaczy podróż.	Moja toaleta podoba się panu, uszczęśliwiona jestem. Ale ja muszę powiedzieć, że mnie się ona nie bardzo podoba Mój Boże, jakie to nudne: ubierać się, iść między ludzi, kiedy by się tak lubiło zostać w domu.	To wszystko nic podczas postoju! Ja sam czasem lubię ponieść, zwłaszcza jeśli przez kilka dni nie biegałem, ale co czynisz, kiedy cię strach ogarnie pośród bitwy?	Dziękuję panu za szczerość. Wiem teraz już dobrze, że wszystko, co robię, jest śmieszne, małostkowe, parafialne i niemądre, że to wszystko godne jest ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo to mnie tylko boleć może, a pana cieszy nieprawdaż?	Jak to, ty się o to pytasz? Doprawdy, nie myślałam, że potrafisz się tak po... studencku zakochać.	To już nie nasza sprawa. Chodzi o to, że tak wygląda, jak trzeba, a jeżeli Malinowski robi wielkiego znajdując w tym osobistą rozkosz, to tylko jego szczęście. Dzięki temu urzędowanie staje się częścią jego prywatnego życia. Wypełnia mu część życia. Bądźmy szczerzy: panu, panie Borowicz, urzędowanie odbiera część życia, pan pracuje tylko dla pensji. Pracuje pan sumiennie, nie zaprzeczam, ale tylko dla zarobku. Ja pracuję, bo mi ta praca zastępuje życie, a Malinowski jest z nas trzech najbardziej człowiekiem. On żyje. Nie myśl pan, że go szpieguję. Po prostu trudno nie widzieć i nie słyszeć. Ubiera się z zamiłowaniem, ubiera się szykownie, a to kajakuje, a to flirtuje, tu pójdzie na bal, tu na dancing, tu do znajomych. On żyje. W biurze żyje, na Wiśle żyje... che... che... che.... z kobietami żyje. Ani ja, ani pan takiej sztuki nie dokażemy.	Wydaje mi się, że widzę obłąkanego człowieka, jakiegoś demona-nihilistę lub fanatycznego mistyka, który ma za swój cel pomnażanie tych nieszczęść, których pełno wszędzie. Źle dziś popr. forma 3 os. lp. cz.przesz. r.ż.: sięgnęła. jeszcze władza praw burzących. Dalejże!... Co tu po tobie zostanie? Tylko nieszczęście. Wyrabiacie to samo po miastach z proletariatem. To jeszcze można ogarnąć. Ja z tym walczę, jak z wrogiem tam wolno próbować, tam można się jeszcze mylić... Ale to kolosalne zaślepienie, ta masowa histeria, która chce zarazić wszystkich i wszystko aż po ten zapadły kąt... Nie	Gdybym słuchał jeno głosów afektu i słusznej koleriikoleria, właśc. kolera (daw.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Bo dom onego majstra, mości panowie, to nie dworek na wsi, co go można rozrzucić i spalić, i pojachać sobie het z wiktorią. Tam cała respublika gdańska przyjdzie majstrowi na odsiecz, a ten Gdańsk to bestia harda, co nieraz i królowi jegomości do oczu skakała. Tedy, kto tam chce wygrać, niech ma za sobą senat miejski. Póki ja, człek obcy, chciałem onemu tutorowitutor (daw., z łac.) podopieczna, wychowanka., a słuszniej mówiąc, wiktymę, to te wszystkie łyczkowełyczkowy (daw., pogard.) we własnej osobie, osobiście. po swoję rodzonęswoję rodzonę żeby nie wiadomo, jak się starali., to z jenszej. Tylko niech pan starościc weźmie wszystkie potrzebne pargaminypargamin (daw.) prawdziwy, rzeczywisty. starościanka. Pójdziem do burmistrzów i wszystko to zaświadczym, a wonczas już nie my, jeno sam urząd miejski weźmie pannę starościankę za rękę i solennitersolenniter (łac.)	...każdego czasu i we wszystkich okolicznościach mężnie i dzielnie walczyć, wojsk swoich, sztandarów i chorągwi oraz dział nigdy nie opuszczać, z nieprzyjacielem nigdy w żadne porozumienia nie wchodzić, a zawsze tak postępować, jak tego prawa wojenne wymagają i jak dzielni żołnierze czynić powinni, że takim obyczajem żyć pragnę i umierać. Tak mi dopomóż Bóg. Amen. A tej kury to ja, proszę pana, nie złupiłem, ale zachowywałem się przystojnie pamiętając o przysiędze swojej.	I to może być. Aha, obiecuję, a sam nie wiem co. Po czymże poznam tego człowieka?	Może wasza wielmożność jeszcze ta co nadrzuci, bo to nóż a krew... a ja mam strasznie miętkie serce.	W takim razie to jest nikczemność Ja zaprowadzę księdza do tego adwokata.	Panie Fix gdyby nawet to, co pan mówi, było prawdą, gdyby pan mój był złodziejem, którego pan poszukuje, czemu stanowczo zaprzeczam... ja byłem... jestem u niego na służbie... widziałem, że on jest dobry i szlachetny... Jego zdradzić... nigdy... za żadne skarby świata. Jestem z kraju, w którym takiego chleba nie jedzą.	A mnie zastanawia to, że moment naszego ocalenia zeszedł się w tak zagadkowy sposób z chwilą jego agonii. Jak gdyby Atalanga czekał na moje tu przybycie, jak gdyby niewidzialne moce umyślnie spowodowały rozbicie statku w pobliżu wyspy.	A to co?	Chcę wiedzieć o wszystkim, co się zdarzy, choćby to na pozór nie miało żadnego związku z naszą sprawą; pragnę zwłaszcza poznać stosunki młodego Baskerville’a z sąsiedztwem, oraz wszelkie szczegóły, odnośne do śmierci sir Karola. Jedno wydaje mi się pewne, a mianowicie, że pan Jakub Desmond, najbliższy spadkobierca, jest człowiekiem bezinteresownym i że nie on był sprawcą morderstwa. Możemy go zupełnie pominąć. Szukajmy wśród najbliższego otoczenia sir Henryka.	Co to, tonie.	Człowieku, o mało, a byłbyś popełnił straszną zbrodnię Niech ci to służy za przestrogę, że nie należy brać zemsty w swe własne ręce.	Jeśli rozumiesz przez to Steerfortha...	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	Nie spiesz się tak, Kiepełe. Masz pojęcie o wyobrażeniu? Łono Abrahama, które przyjmie z powrotem taki tłum wszawych Żydów, no, no, to dopiero widok!	O co chodzi, to chodzi! Co wasmości do tego?	Och, zaklinam, przestań, Wasza Królewska Mość! Gdyby to Jej Królewska Mość usłyszała!	Phi, to ciekawy powód! Czyż pan sam nie jesteś bogaty?	Thi! Pieniądze to nie jest największa strata Pomyśl pan, że to będzie z pewnością arcydzieło i że nie będzie można go podpisać, aby nie narazić jej!	Wierzę widziałeś waszmość, jakie to tłumy zjechały się do stolicy? Za rogatkami obozy i bazary stoją, że i przejechać trudno. Dziwne też rzeczy opowiadają ludzie o tej przyszłej elekcji, które waćpanu w domu sposobnym czasem powtórzę...	Niezmiernie jestem wdzięczny panu prezesowi	Ale w ogóle kochałeś się także, nim mnie poznałeś? No, powiedz! Przecież ja wiem.	Bynajmniej. Jestem doktorem, ale nie medecyny. Doktorem filozofji.	Bóg zapłać za łaskawość pana wójta Proszę, proszę, postąpcie bliżej, nie lubię mówić na dalekość.	Dobrze. Drugi list trzeba odwieźć ku Podlasiowi; pytać o chorągiew laudańską pana Wołodyjowskiego i samemu pułkownikowi w ręce oddać...	Lubię Zacconego, a on go nie cierpi. Dlatego nasze stosunki są dość chłodne.	Myślicie, że ja kuję czerwone złote? sto dukatów za trzy sznury pereł! Śmieszno posłuchać.	Nie będzie nudno, jak co dzień zajrzę, przyniosę wiadomości o Elizie, i wezmę cię na pohulankę. Stara jejmość mnie lubi i będę się starał być dla niej tak grzeczny, że nam nie będzie dokuczać, choćbyśmy nie wiedzieć co robili.	A gdzie jesteśmy?	A gdzież ona jest ta pańska dusza?	A jakie działa słychać?	Aha! toć poszczę już od wilii św. Jana.	Aj! Znów difficultasdifficultas (łac.) tu: gruba, poważna, na całego.! Bramy miejskie całą noc zapartezaparte (daw.) pozyskać, zjednać. profosaprofos (z niem.)	Ale cóż w tym złego?	Ani mi się waż, przeziębisz się. Leż spokojnie. Dopiero ósma.	Bo widzisz, panie profesorze, kto chodzi po ziemi, musi na dół patrzeć, nie do góry.	Była ci, była, jeszcze jesienią, kiej mój chorzał na brzucho, przywiezłam z miasta, ale wyszła, a nie wiem, u kogo by na wsi znalazł...	Chodź, Kreciku, chodź, nie marudź!	Co o nim wiesz?	Co?	Czy daje mi Wasza Królewska Mość słowo, iż z nikim widzieć się nie będzie, pomiędzy moją a pana de la Trémouille bytnością?	Czy go znałeś?	Czy pan zawsze ma tak... przyjemny humor?	Czyż nie wyświadczył mu pan przysługi, takiej, której nie da się zapomnieć?	Disce, puer, disceDisce, puer, disce (łac.)	Dokąd?	Dosyć.	Drukarnia!	Gdy zobaczę oryginał...	Gdzie jest?	Gdzież ta poręba? przystępuję do spółki!	Ingrid ci mówiła!	Juści, czasu ci nie starczy, do tylu musisz co noc wychodzić...	Kochanie mamy dość jeszcze czasu na rozstrzyganie podobnych kwestii.	Maszko. Chce się ze mną widzieć.	Małżeństwo, Kobieta, Mężczyzna, Miłość, Wspomnienia	Miłościwy...	Morowe powietrze nie gorsze niźli taka zaraza.	Może byś wyszedł naprzeciw pana Poiret	Może i dalej	Może odprowadzę panią?	Możemy zaraz siadać.	Na zęby... zęby... zęby...	Nie wiem. Widzę, że ma, i słyszę, że zawsze je miał.	Nie, alem się znudził. Mam głowę zajętą interesami, poszedłem do Markhama.	Niech papa złoży dostateczny kapitał dla ojca pana Ignacego.	No, ma się rozumieć Ale on mówił, że najpierw trzeba wolno robić i uważać na siebie, żeby się nie zmęczyć. Trzeba niekiedy wypoczywać i głęboko oddychać, i nie męczyć się.	O panu Kunickim?...	Okrucieństwo, Wojna, Żołnierz, Niewola	Pani cierpi może na okresową głuchotę Mówiłem, że święty Michał jest jednym z moich chlubnych patronów. Poczem, uśmiechając się w błogiej ekstazie z oczami utkwionemi w dal, z głosem nabrzmiałym egzaltacją, więcej niż estetyczną, raczej religijną:	Powiedz... ty wiesz, że Waldy się w tobie kocha?	Powtarzam wam że nie widzę w tem ani profanacyi, ani nic nadzwyczajnego... a ta przysięga!!!	Pozwalam.	Pozwólże mi pani przyjść do słowa... Błagam panią...	Skąd pan o tym wie?	Skąd pani wie!...	Słyszysz wasza mość prowadźże układy z takim nieprzyjacielem, któren swoich nawet nie szczędzi!	Tak	Tak dokładnej, że karczmy nie można wcale znaleźć.	Tak jest, potrzeba	Tak mi Boże dopomóż Czcigodny Horacjusz pobłogosławił mój związek z Zofią w Devonshire. Ale oto i ona we własnej osobie, tam za firanką.	Trzeba było meldować, że zdezerterował że już od dawna się do tego przygotowywał, bo co dzień powtarzał, że zwieje.	Trzeba będzie coś obmyślić!	Tylko uważaj pan, panie Boczek tylko uważaj pan: mordę na kłódkę!	Uch, nareszcie	Uważaj na nogę, Harvey!	W imię Ojca i Syna!... czy ty zwarjowała, Franka, żeby takie rzeczy gadać?	W jaki sposób?	Więc policz pan więcej.	Zatrzymaj go, Marku może zapomni! Nie frasuj się nad miarę, daje Bóg troskę, da i pociechę!	Zawsze jednakowo dzicy.	Zgadza się, trzech	Zobaczymy jeszcze, co Marceli pisze
Pani odwoziłaś nieboszczkę w dniu opuszczenia przez nią pensji?...	Szczycę się tym, że jedna z największych w kraju. Ale przerwałem pani muzykę.	Wyznaję, żem się nie spodziewała tyle chłodnego rozsądku, tyle troski o przyszłość Pokojówka moja, prawie tak rozsądna jak ty, wzięła paszport na swoje nazwisko. Przyjechałam tu pocztą jako pani Michelet.	Za łaską waszej królewskiej miłości zda mi się, że tak trzeba uczynić: do późnego wieczora brama stać będzie otworem, latarni nie każę świecić w sieni, rzekomo dla oszczędności; Kaspra wasza królewska miłość przywoła na górę... łacno się najdzie jakie zlecenie; inszym znów razem ja go wyślę z karteluszkiem do któregoś z moich znajomych, słowem, co dzień swobodne niestrzeżone wnijście do dworca będzie, tuszę, zachęcało onego łotra do spełnienia swej bezecnej służby. Ino, że w najciemniejszym kącie będę czyhał ja, moje oczy wypatrzą, moje ręce przyłapią mordercę. Śpijcie, miłościwa pani, spokojnie!	Gdyby pan widział kiedy nowych rekrutów wchodzących po jednemu na podwórze koszarowe, przestałby pan mniemać, że dla utrzymania w karności tych baranich dusz potrzebna jest ciągła groza śmierci. Oni smutnie marzą o przetrzymaniu swoich trzech lat, jak się wyrażają, i sierżant Bridoux byłby do łez wzruszony ich potulną uległością, gdyby nie był zmuszony straszyć ich, żeby cieszyć się własną potęgą. Nie znaczy to, by sierżant Bridoux urodził się gorszym niż każdy przeciętny człowiek. Ale jako niewolnik i despota jest on podwójnie znieprawiony; nie wiem, czy Marek Aureliusz jako podoficer nie tyranizowałby żołnierzy. Bądź co bądź, tyrania ta wystarcza do utrzymania uległości zaprawnej chytrością, która jest najpotrzebniejszą cnotą żołnierza w czasie pokoju. Dawno, dawno już nasze kodeksy wojskowe z ich narzędziami śmierci powinny być złożone w muzeach okropności obok kluczy Bastylii i kleszczy inkwizycji.	Tak jest zresztą Chrystyna przejawiała takie tajemne siły jeszcze za życia.	Tyżeś jest Ariaman, który naród tumani?	Jak to nie wiem! Przecież znam Zapolankę i widzę, że na taki sposób życia, jaki prowadzicie, jest ona aż nadto wystarczającą...	Tak, dom ten podejrzany jest. Trévillu może sam nie wiedziałeś o tem?	Czy niedaleko za miastem jest karczma Lion d’Or?	Jest jednak i zła strona tego systemu Mój realny miliard nie wystarczyłby na pokrycie nierealnych czterech w razie czegoś nieprzewidzianego, jakiejś wielkiej katastrofy gospodarczej, zbyt nagłego wybuchu wojny, czy czegoś w tym rodzaju. Jednakże w przeciągu kilku lat tak rzeczy ugruntuję, że będę na wszystko przygotowany. Wymaga to tylko trzech rzeczy, że przekręcę słowa BismarckaBismarck, Otto von, właśc. Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen (1815–1898) trawestacja powiedzenia: „Żeby prowadzić wojnę potrzeba trzech rzeczy: pieniędzy, pieniędzy i pieniędzy”, przypisywanego najczęściej Raimondowi Montecuccolemu (1609–1680), cesarskiemu feldmarszałkowi i teoretykowi wojskowości..	Nigdy nie będę ich porównywała Tu nie można robić porównań. Pan Stanisław jest dla mnie naturą stokroć wyższą od Maszki, ty zaś sądzisz go niesłusznie. Ty, Maryniu, nie masz prawa mówić: „Jeden odebrał mi Krzemień, drugi chciał mi go zwrócić”. Tak nie było. Pan Połaniecki nie odbierał ci go nigdy, a dziś, gdyby mógł, zwróciłby ci go z całego serca. To uprzedzenie mówi przez ciebie.	Sądzę tylko tyle, mój drogi, że temu autorytetowi winien jestem życie; nie powinienem go zbyt mocno krytykować. Pozwól mi więc, zamiast robić z tego sprawę gardłową, wybaczyć hrabiemu to wszystko; nie mówię już nawet, że mi ocalił życie, bo byłaby to może lekka przesada, ale na pewno dzięki niemu zaoszczędziłem cztery tysiące piastrów, co stanowi dwadzieścia cztery tysiące liwrów na nasze pieniądze, a to suma, na którą by mnie na pewno nie oszacowano we Francji; dowodzi to że nikt nie jest prorokiem we własnym kraju.	Tak tak, istotnie, ja to przeciwny jestem... Ostrzegam pana, panie Copperfield, że jeśli istotnie pan Spenlow ma coś przeciw temu...	Nie wiem... Może pan tego sobie życzy... nie odezwałeś się do mnie ani jednym słówkiem... przez tyle czasu...	A dlaczego oni nie chcą, byśmy jechali razem?	Dawaliśmy ci życie za naszą sprawę i honor. Mówiliśmy ci jak rycerze: Jeśli nas chcesz rzucić na pastwę wrogom dla ratowania Francuzów i siebie, miej odwagę uczynić to jawnie. My wiemy, co czynić mamy. Skłamałeś pod przysięgą.	Dobranoc stryjaszkowi, dziękuję za wszystko. A kiedy mam jechać do Petersburga?	Hale, tyle warta co ten trep rozłupany! Jużeśwa nawet myśleli, czy w tej dobroci nie ma jakiego podejścia, jaże Weronka dobrodzieja się redziła. Skrzyczał ją, że głupia.	Hm nie wygląda jednak całkiem na wariata. Ładną ma twarz i wcale roztropną...	Nic tu nie było słychać A o co ci chodzi?	Niestety nie! Życie moje upływa na ulotnych głupstwach; ja sama o nich zapominam.	No, to zrozumiałe, panie prezesie. Ale nie wiem, co mam z nią zrobić?	Przecież za starego wyjść nie może, bo jeszcze żonaty Młody Korkowicz?... Wcale trafny wybór. Blondyn, tęgi chłop i ma głupią minę; powinien być dobrym mężem.	Zapomnijcie, panie sekretariuszu, i darujcie, całym sercem, a pokornie was o to proszę. Ani godziny bym was w błędzie nie trzymał, ino bym się przyznał do wszystkiego. Przy tym z korzyścią dla was skończyła się ta krotofila.	Wiesz co, Sancho, kaducznie mi dopiekłeś tym twoim gadaniem, że ja cię z domu wyciągnąłem! I po co to takie bajdy? alboż nie wyjechaliśmy obydwaj razem, przecieżem ja w domu nie został? Wyruszyliśmy razem, jednymi drogami chodziliśmy, obydwaj i wspólnie dzieliliśmy dolę naszą, a że tobie się raz oberwało, czyżem ja nie był zbity sto razy więcej od ciebie? ot, tyle i mojego zysku!	A widać, widać to zaraz, kotku, że nikt nie mieszka	Ano... jeżeli jaki taki warsztat urządzić i lokal wynająć, to trzeba będzie z dziesięć tysięcy, a jeżeli odkupić, to może starczy i siedem.	Nie ruszę się z miejsca, aż mi nie oświadczycie, że mogę w przyszłym roku zamieszkać z wami.	Niech mu pan roztrzaska rękę, niech go pan zrani, ale niech go pan nie zabija.	Wróćmyż do naszego Wasze słowa, przełożone z tego szwargotu na francuskie mają oznaczać, abym się żenił śmiało i nie troszczył o to, że będę rogalem. To się nazywa przebić kuśką świętnego asa! Czcigodny mistrzu, obawiam się, iż w dniu mojego wesela będziecie zajęci gdzie indziej waszą praktyką i nie będziecie mogli się pojawić. Nie biorę wam tego za złe, nie krępujcie się.	A billewiczowski. Jać z Wodoktów, nie z Lubicza.	Ależ naturalnie! To najważniejsza sprawa... Daj no mi acan dobrodziej swój adres...	Cieszta się dziewczyny, bo już Mateusz przywędrował ze świata, zaraz się tu zaczną muzyki a tańce, a wystawanie po sadach...	Czy nieszczera, czy głupia?	Dlaczegóż się nie żenicie?	Dość, dość! Przysięgam, że dość! Och, przestańcie już!	I dlatego powinniśmy być przygotowani na wszelką ewentualność	I pan zostawi mnie samego zupełnie?	Króla i królowej, bo czyż nie jesteśmy sługami ich królewskich mości?	Naturalnie. Zawsze byłeś tępy... Gdyby nie ja, już by to miasto dzisiaj nie istniało.	Od razu łupią na całego... to policja!	Oddawna na zamku.	Przepraszam, zapomniałem, że pan się w niej kocha	Samo warczenie psa nie wystraszyłoby go tak dalece, żeby wzywał pomocy, zdradzając swą obecność i narażając się, że go schwytają strażnicy. Z jego okrzyków miarkuję, że odbiegł spory kawał od miejsca, z którego pies go spłoszył.	Tyle samo akuratnie, ptaszku, co i ja za tobą! Jak tu partia pociągnęła w nasze strony, ażem zadygotał. Koło Świętej Katarzyny my się trzymali i do ciebie!	Więc najadą wrogi ziemie nasze! bo gdy się nie połączę z Krzyżakami przeciw Władysławowi lackiemu, on połączy się z Wielkim mistrzem i z dwóch stron najadą ziemie.	Z tymi Tatarami to zupełnie jak ze śmiercią Wszyscy o niej mówią, a każdemu się zdaje, że do niego nie przyjdzie. A tymczasem Tatarzy przyszli...	Za myśli wędrówką wędrówka narodów. Ruch, ożywienie, pątników wyprawy, kosmosu mikroby wirujące wszędzie. Fantastyczne zyski, zwłaszcza przewozowe taryfy bajeczne! Złożym towarzystwo: nieprześcignione a latające nasze cygara i śmigające pod wodą pijawki, łodzie pneumatyczne, psychiczne pocztówki. Ucisk gwałtowny na biegun północny konfigurację Ziemi odmieni, złagodzi klimat, niedźwiedzie białe i foki sumiaste wnet uspołeczni. Natłok szczegółów zgrabnie ujmuje prawnicza osnowa wspomnianej umowy.	A cóż	A tak. Ponieważ zaś znam tylko jednego Sindbada Żeglarza, tego z Tysiąca i jednej nocy...	A teraz wachmistrz za mną!	Ach, tej...	Ażeby pić z nich czekoladę	Bo już wszystkie przeciwko mnie, cała wieś, wszystkie!...	Była z nami w Brześciu, a tydzień temu pojechała do Bielska, skąd do Warszawy przybędzie.	Co mówisz, Traddlesie!	Co więc chcesz powiedzieć?	Cóż potem? czytasz usty! rzekł starzec. Rękę mi daj! chodź! toć będzie lekarstwem... pójdź do tych, z któremi ja żyję i obcuję codzień... oni ci powiedzą za mnie co czynić masz... Chodź zemną!	Dlaczego?	Dlaczego? Gdzie ona?	Do stu piorunów! Oto posiłki, które przychodzą w porę.	Dotrzymać przysięgi	Dowiecie się kochana hrabino; zawsze zawcześnie o rzeczy nieprzyjemnéj	Figlikowe turnieje!	Fu, jaki jestem zmachany ale zdaje się, że tak będzie ładnie. No, cóż tam? Bardzo czule cię żegnali czcigodni koledzy?	Gdzież więc są owi odnalezieni?	Gołębie już zjedzone.	Ha! ha! ha! ha!... to krowienta czysta!...	I cóż, drogi panie cóż tam nowego? Co mówią w świecie?	Jak nieprzyjaciół wyżeniemwyżenąć (daw.)	Jaki? co?	Jakiż to hardy dziad!	Kadet Biegler, 11 kompania marszowa, batalion N, 91 pułk	Należy wprzódy ad infinitum widzieć i pojmować realność, w niej utworzyć ojczyznę, przyjąć warunki piachów, nędzy galicyjskiej, analfabetyzm w Królestwie, płodzenie bez błogosławieństwa kościelnego, małostkowości rusińskie, zwyrodnienie socjalistów, ograniczoność modernistyczną umysłu ludzkiego, lub choćby jak Serbia, Afganistan i Papuasia	Niedoczekanie	No?	Nu szczęśliwy!	Odbierzcie mu dziecko to! Zabijcie je! Wydrzyjcie mu przeklęte pisanie!	Okup dam	Państwo de Villefort!	Przeciwnie.	Przy jakim gospodarzu?	Przyjmuję idzie tylko obecnie o ustanowienie stawki.	Rata ta ta ta ta ta! ognia!	Siwuchę przekładaliśmy stale i niezmiennie, ale teraz przepij no, Nastek, do tego Czarusia...	Stary koczkodan!	Słowo, Dźwięk Bajeczne ludy.. Wówczas zamarzły w powietrzu słowa i krzyki mężów i niewiast, uderzenia maczug, łoskot pancerzy, szczęk oręża, rżenie koni i inne groźne odgłosy wojenne. Obecnie, skoro pofolgowała mroźna zima i przyszedł czas łaskawszy i cieplejszy, głosy te stajały i dają się słyszeć.	Tak mówił	Weźcież, panie, przynajmniej kogo ze służby...	Wieczorem się wykąpię.	Więc któż to zrobił?	Więc przypuszczasz, żeby się ośmielił...	Więc?	Wstyd mi przynosisz.	Wyjdź poza chęci, ponad wolę. Zerwij kajdany realności!	Z przyjemnością o co chodzi?	Zapewne, ale ja ciągle jeszcze przypuszczam, że się rozmyślisz.	Zgadza się Rozpoznałem go.	Śmierć!
Mnie się zdaje, proszę pani, że to ułoży się samo Zaczepiać pana Krukowskiego nie mogę, bo on zna nasze stosunki z domem państwa... Najlepiej zostawić to czasowi...	Powołuje się na cesarza i przyrzeka zastosować się do jego rozkazów. W każdym razie ufam, że moje prawa do księstwa Bari są święte, a że po śmierci najmiłościwszej pani, matki mojej, niesłusznie je wicekról objął w posiadanie, przeto cesarz KarolKarol V Habsburg (1500–1558)	Tu, na tym rysunku, w samym środku, jesteś ty, „pani”. Ty, z rozwichrzonymi włosami, bronisz się przed jakimiś ludźmi, którzy tak jakby chcieli cię zabić pałkami Co to ma znaczyć, mocny Boże? A tu wysoko, w górze, jakiś statek. Od niego powinniśmy zacząć. Zapewne wysiadłaś z tego statku, prawda..? Statek, statek, statek...	To wcale nie było głupstwo Właściwie to ja panią muszę przepraszać, że nie pamiętałem o gwiazdce dla pani.	Wczoraj kazał mnie prosić do swego pokoju. Poszłam... „Anastazjo gdzie są twoje brylanty?” „Nie one są tu, na mojej komodzie”. „Wiesz skąd się tu wzięły?”	A to pięknie mnie pocieszasz! Nie ma co mówić!	Biedak! Cóż chcesz? Czyż Fernand spodziewał się, że Dantès tak prędko powróci? Myślał może, że już nie żyje albo że się sprzeniewierzył ukochanej, kto wie? Takie rzeczy odczuwamy tym mocniej, jeśli dotykają nas niespodziewanie.	Co chcesz, panie Ganchof! Są ludzie z żelazną twarzą i żbiczym wzrokiem, których sam widok przestrasza, ale mnie Bóg tego odmówił... Mego oblicza nie ulęknie się nawet panna.	Cóż robić, kiedy nie ma komu.	Dość już wykrętów... nie na gadanie do was przyszedłem; marsz na górę! Król jegomość wie o wszystkim i będzie was sądził.	Muszę, mam sprawę we Włoszech. Zostawiam cię tu samego w walce z nieszczęściem, samego z tym orłem o potężnych skrzydłach, którego Pan zsyła swoim wybrańcom, aby Mu ich przyniósł do stóp. Cała ta historia o Ganimedesie to nie bajka, ale alegoria.	Nic o tym nie wiedziałam! Chodź pan ze mną, chodź!	Owszem, mogę ewentualnie napisać. Jednakże uważam, że w żadnym razie nie wypada, bym ja, w moim wieku, miał obejmować prezesurę Ligi. Należałoby godność tę oddać jakiejś popularnej osobistości w poważnym wieku...	Polazł ją szukać, rychło w czas. Klacz ma ze dwadzieścia roków, przy mnie się ulęgła... wysłużyła sobie łaskawy chleb... a przywiązana jak człowiek... Mój Boże, żeby się jej co złego nie stało!	To być nie może... Pan zawsze żartuje...	Nie można, panie, nie można. Właśnie w najciekawszym miejscu jestem, a pan jest jedyny, z którym da się o tym mówić.	Tak. Gdy mnie wszystko inne zawiodło, mam prośbę. Robiłem wszystko, co mogłem, aby do tego nie dopuścić: nie udało się. Może i lepiej. Gdyby mi się było powiodło, byłbym zdobył szczęście odzyskania ciebie wbrew twojej wiedzy i woli... Zosik, ja mogę je teraz jeszcze otrzymać z twoich rąk, z łaski twojej.	Ten pański kolega robi wrażenie, jakby specjalnie po to tu przychodził, by uczyć się manier. Niech pan mu kupi podręcznik dobrego tonu. Koleżeńska przysługa. Biedak nigdy nie zdecyduje się wziąć banana, póki nie zobaczy, jak się to je.	A, tak! Bardzo gorąco mi go rekomendowano Przepraszam bardzo, myślałem, że pan mi przyniósł infułę. Źle mi ją zapakowano w Paryżu; srebrna lama uszkodziła się mocno u wierzchołka, to będzie fatalnie wyglądało i jeszcze tak mi każą czekać.	Ani myślę. Jestem pewny tego, co utrzymuję. Dzięki czemu, będąc bardziej zagrożony aniżeli pan, mam ciągle dobry humor, podczas gdy pan jesteś w melodramatycznym nastroju.	Co mi pan gadasz, wszyscy chcą, abym umarł, wszyscy	Co robić?! Prezesie, co pan o tym sądzi? Czy słyszał już pan o tym wszystkim?	Jak to! Nie wiesz? Wyjechał bez zamiaru powrotu?	Jeżeli mi pan wspomni jeszcze o swoich uczuciach, zamknę panu drzwi na zawsze.	Któż to może wiedzieć! Bóg jeden wié! ruszył ramionami książę. Wy macie krośna i igły a ja łowy moje. Sprawiedliwa rzecz. Ja bez nich nie mogę żyć	Nasze wojska jeszcze nie zebrały się...	Nie boję się przeznaczenia.	Nie ma rzeczy tak drobnych, nad którymi nie byłoby warto się zastanowić	Nie mam, bo i czyje mam mieć? Ojczym się nie fotografuje, a więcej nikogo nie mam.	Nie poszłaby za Pełskiego!	Nigdy, chyba że się pan stąd wydostanie	No, dobrze mniejsza z tym, co mówił, zawszeć skłamał, bo świadczę się Bogiem, że dałem mu dwadzieścia funtów. Ale wobec waćpana chcę być całkiem uczciwy; albowiem poza tym miał on sprzedać chłopca na Karolinach, na czym pewno zarobiłby porządnie, ale, jak sam aść widzisz, nie z mojej kieszeni.	Odonicz gorszy od niego Krew w nim ta ojcowska, co to się niegdyś naprzeciw własnego rodzica podniosła. Laskonogi mu nie sprosta, bo łagodny jest i dobry... a Odonicz plugawy i zdradliwy...	Oj, ty, ty A nie zaśpiewasz nam na pożegnanie?	Otwarcie panu powiem, potrzebowałem myśli zebrać, a przytem zdjął mnie strach przed panią Broniczową.	Przecie pożyczkę stryj może przyjąć bez złamania swoich zasad. Nie zrobi mi ona najmniejszej różnicy.	Sam jeszcze nie wiem, jeno tak myślę, że wojennego potrzeba nam pana.	Słusznie Jeszcze się znajdzie robota. I rozczulonym spojrzeniem ogarniam wszystkie te kochane twarze ludzkie i drogie mi kąty i, uśmiechające się do mnie zewsząd, stare, wierne towarzyszetowarzysze	Słusznie powiada d’Artagnan mamy trzy urlopy od pana de Tréville i mamy trzysta pistolów, nie wiem od kogo. Idźmy więc dać się zabić tam, dokąd nas posyłają. Czyż życie warte jest tyle rozpraw? D’Artagnanie, gotów jestem z tobą iść.	Teraz muszę zastanowić się nad tym, com się dowiedział. Chciałbym mieć godzinkę czasu do namysłu. Jest wpół do pierwszej. Wracam do hotelu. Może byście panowie przyszli tam do mnie na śniadanie o drugiej? Wówczas będę mógł powiedzieć, co o tym wszystkim myślę.	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Człeku, czyś ty się wściekł? Czyś oszalał? Uspokójże się, zmityguj! Wsadźże łeb w wiadro, do stu diabłów!... Słyszyszże mnie!	Wcale nie.	Widzisz, Franek, to jest tak, że jak się chce, żeby na świecie było dobrze, to trzeba zawsze z tego swojego prawa gazdowania trochę ustąpić: trudno. Ale za to zyskuje się inne, większe gospodarstwo. Bo przecież stajesz się jakby współgospodarzem całego tego obszaru. A przez to znowu, że na nim pracujesz, bierzesz udział w pracy dla całego miasta. I jesteś nie tylko jego robotnikiem, ale i świadomym, zmieniającym jego oblicze i wygląd gospodarzem.	Więc my już nic nie mamy?	A co ty tu robisz?	A teraz masz wybierać, a jakże!	Ach prawda!... Zapomniałem, że Szuman musi wiedzieć o wszystkim. To także talent...	Ale, zabawy se będzie szukała.	Ani kozy!	Babciu! co to babuni!	Bom jej gdzie indziej już szukał.	Chciałam prosić o chwilę rozmowy.	Co to anonim... Wokulski... Brawo Wokulski!...	Czego chciał ten człowiek?	Czy żyje?...	Czyli?...	Cóż to znaczy? Czyżby naprawdę?...	Dla dzieci naszych szkoły pobudują i z Izraela uczynią cedr libański miastomiasto (daw.)	Dlaczego?	Fantastyk ten utrzymuje, że morze otrzymało nazwę po przejściu Izraelitów, gdy Faraon zginął w falach, które się zamknęły na głos Mojżesza:	Gdzie miała miejsce katastrofa?	Ha! Samo spełnienie obowiązku jest już zapewne pociechą.	Handel, Warszawa zaczął Wokulski	I to mówi wielbiciel i przyszły adiutant kwatermistrza! Sprzeciwiasz się, moje dziecko, zasadniczej myśli twego idolu.	I zatęskniłeś do świata?	Ja sam doszedłem teoretycznie do siedmiu bilionów. Ale i to znaczy, że jeden kilogram węgla przy doskonałym spaleniu mógłby pędzić przyzwoitą fabrykę w ciągu kilkuset godzin.	Jak to, Ned, więc myślisz na serio o opanowaniu tego statku?	Jest na wszystko prawo śmiała się dobrodusznie Barnawska.	Jeszcze mniej	Jużem ci ja tamtych brał na pytki, ale to gemajnygemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) odrzekł Kmicic.	Kawaler d’Espard, brat margrabiego.	Kto przewodził tej grupie, która weszła do lasu?	Któż to powiedział?	Miałem ci ją, miałem! Więc to już wojna z Witoldem o ŻmujdźŻmudź	Możesz.	Możeś miałamożeś miała	Muszę przecie powiedzieć, żem onego oficjerka zaprosił wreszcie na święty Szczepan. Com ja miał z tym brzydactwem!	Mójmój (gw.)	Nic	Niech będzie spokojny.	No i powiedz mi ty, młodzieńcze, gdzie to jest napisane: „Zewsząd go straszyć będą strachy, a nacierać będą na nogi jego”?	No, czego chcesz? Tylko, przyjacielu, mów prędko	O, to się muszę strzec	Owszem, tak mi mówiono, Robinie. Sam BramanteBramante, Donato di Angelo del Pasciuccio (1444–1514)	Panie Porthosie!	Panie! Wszakże panowie ci są pańskimi pomocnikami?	Po co?	Ranny jesteś?...	Rety! Stryjku! Zych ze Zgorzelic tu jest!	Romantyk!... romantyk!...	Rozmawiasz wciąż z tym grubasem.	Siadaj-no mecenas będziemy razem słuchać...	Skazany więc jestem	Słusznie wspomniał przedmówca, że jest niebezpiecznym w czasach orgiastycznego zamętu pojęć w Polsce przydawać swoje widzimisię; płodzić legiony niedouków bez udziału kobiety	Tajemnica	Tak, ojcze.	Turbūt tu nori man ką sakyti?	W jakim Buczynku?	Zapewne lecz jest to nader subtelne.	Zerwałaś z Pawłem?
Czy ślady były po tej samej stronie, co furtka?	Hej, na Siczy ty by teraz spał, a tu tłucz się po ciemku jak siromachasiromacha (z daw. ukr.)	To Czy można przenieść je z zasłoną, razem ze wszystkim, tak jak jest? Nie chciałbym, aby przy przenoszeniu po schodach zostało uszkodzone.	Po prostu: Monte Christo to wysepka na Morzu Śródziemnym; bezludna, bez załogi wojskowej, jest bezpieczną kryjówką dla przemytników i piratów wszystkich narodowości i ze wszystkich możliwych krajów. Kto wie, czy zacni przedsiębiorcy nie płacą swemu władcy haraczu za prawo azylu?	Same by się wzięły do roboty, a nie penetrowały po chałupach!	Ja?... naokół o dziesięć dni drogi znam wszystkich nawet psy podwórzowe po imieniu... a jakbym kmieciów znać nie miał?... Tamten, co z progu zszedł, to stary Ziemba... nieprawdaż? Nawet wiem, z czym przychodzi i co mu gębę zamknęło... Syn jego miał na grodzie przypadek... Sczepili się z Sławojem przy uczcie i pozarzynali... Potemeśmy go puścili na jezioro, żeby się otrzeźwił, ale wody się nadto opił i... zdechł...	Ale powiedz im, że jesteś moim chelą. Opowiedz im, jak przyszedłeś do mnie, gdy byłem słaby i zbłąkany. Opowiedz im o naszych poszukiwaniach, a oni z pewnością wypuszczą cię natychmiast.	Mój Boże co to jest świat! Powiadają o pani, że pani jest zła.	Jak to co się stało? Już ja go wam wnet oporządzę.	Jaki on dobry, proszę pani Cóż ja dla niego jestem, obca dziewczyna. Aż wstydziłam się przyjąć, ale wiedziałam, że zmartwiłabym go bardzo odmową.	Z góry mówię pani, że zgodzę się na wszystkie warunki, które nie będą dotyczyły czci mojej żony ani mego honoru.	„Połóż mirrę na głowę twoją, ustrój się w cienkie płótna i namaść się boskimi darami Ubierz się pięknie, jak możesz, i nie pozwalaj upadać sercu twemu. Żyj dla rozkoszy, dopóki jesteś na ziemi, i nie zasmucaj serca, zanim przyjdzie dla ciebie dzień żalów.”	Co mu ty pomożesz? Czy weźmiesz z sobą maszynę swoją zabójczą i zniszczysz Księżyc cały, aby jego ocalić, jeśli mu co zagraża? Czy ty zresztą wiesz, co się tam dzieje naprawdę? Mówiłeś wczoraj w przytomności mojej z karłami i wnioskujesz z tego, coś od nich usłyszał, że przyjaciel twój Marek z zamiarem czy wbrew zamiarowi wdał się niespodziewanie w los księżycowego ludu i wpływa osobą swą na jego dzieje. Cóż chcesz teraz zrobić? Stanąć przy nim i dopomóc mu, aby się prędzej stało na Księżycu wszystko tak, jako jest na Ziemi?! Czy sądzisz, że dobre jest rzeczywiście to, co jest u was?	Stulże ty pysk! A jak się ona zabije, to co? Ciebie rozerwę, siebie rozerwę, łeb o kamień rozbiję, ludzi będę gryzł jak pies! Ja by duszę za nią oddał, sławę kozacką oddał, uciekłby za JahorlikJahorlik	A jużci niéma takiéj Ot, moja pani Owsicka, mówiła daléj	A o co chodzi?	Co do mnie, zbierając siły rzekła heroicznie Marja	Co znowu?	Do kroćset diabłów! Tutaj, zaiste, nie mieszkają heretycy, jako był ów Mruczysław i jak ich pełno się widzi pośród Niemców i Angielczyków. Wy jesteście chrześcijanie przesiani przez siódme sito.	Gede nie jest taki podły on dotrzyma układu. To Żydem pachnie... Musieli go namówić Josel z Hirszgoldem, oba psubraty, co nas wszystkich w nieszczęście wciągnęli.	Ho, ho! Zatem pani de La Baudraye jeszcze namyśla się z wyborem?	Jakże to, towarzyszu? Przecież taka była uchwała rady delegatów. Mówiliście już o tym na posiedzeniu. Wniosek wasz przeszedł. Nie dał żadnych rezultatów. Wypadło uchwalić inny. A teraz, skoro już zapadła taka uchwała, wracać do tego za późno. I pora niezupełnie stosowna. Gdyby tak każdy z nas zaczął krytykować i odwoływać uchwały rady, cóż by z tego wyszło? Sami zresztą wiecie dobrze, czemu taką właśnie uchwałę powzięto, i nie protestowaliście wtedy. Rozumieliście, że innego wyjścia nie ma.	Musi to być jednak bziczek malutki, bo nie przeszkadzający temu, że ze wszech stron jest on dobrą, a nawet świetną partją	Nie, ale co to szkodzi się zabezpieczyć.	Nieładnie to z naszej strony tak się bawić cudzym kosztem Biedna dziewczyna! Nie powinniśmy się jej dziwić, że nie jest podobna do nas i że ma inne, niż my, potrzeby. My jesteśmy wszystkie silne, zdrowe, zahartowane, ona wątła, delikatna i rozpieszczona. Nie ona temu winna, że ją tak wychowano. Ja jej żałuję.	Przysięgam na honor, że będę czekał, póki pan nie postanowisz, zanim zacznę działać przeciw panu d’Epinay.	Serio? Przyznam się, że dla mnie była to prawdziwa niespodzianka.	Spójrz w górę, królu Zygmuncie oto są kolumny zamku mego... Spójrz na ten miękki, srebrzysty kobierzec, co posadzkę moją okrywa; czyż piękniejszy przywieźli ci kupcy ze wschodu? A wiosną na inny go zamienię, szmaragdów koloru, w coraz to inne kwiaty haftowany, brylantami rosy się mieniący, kobierzec, co pachnie i żyje... Spórz na te sosny ciche	Słusznie. „Pojedzie ksiądz do Marsylii...”. Rozumiesz pan, że to słowa Edmunda?	To prawda Każdy, jak może, korzysta.	To prawda! ależ ty jeszcze jesteś piękniejsza jako kobieta! rzekł uradowany ojciec.	Ty, moja kochana, jesteś wolna. Na tobie nie ciąży obowiązek oszczędzania dumy rodowej, ocalenia rodowego klejnotu...	Tylem zyskał, że mi Gartenberg rozpędził milicją w Rawie, zabrał kasę i magazyny. Mam raport. Zapasy w Nowym Mieście... Zrabowane wszystko w Sadkowicach, w Białej...	W największych nieszczęściach los zawsze zostawia jakąś furtkę do wyjścia i teraz ten biedny osioł zastąpi mi szlachetnego Rosynanta i zaniesie do jakiego zamku, gdzie mnie opatrzą i z niemocy wyprowadzą. Nie ma w tym nic honorowi ubliżającego, że takiego wierzchowca użyję; bo pamiętam czytałem, że stary Sylen, piastun Bachusa, siedział bardzo wygodnie na pięknym ośle, kiedy odbywał wjazd do stubramnego grodu.	W Łodzi mam co innego do roboty	Wiecie co? Chodźmy na dół do parku, tam zawsze chłodno. Siądziemy na trawie i coś obmyślimy.	!!!	A chciałabyś?	A jakiejże ty chcesz innej? Najlepiej nie dręcz już mnie i siebie i idź spać.	A zatem jakiś Indianin.	Aj, tateczku, my z ciocią Martą i z Justynką w niedzielę do lasu sobie popłynęli, grzyby zbierali i tak było wesoło, wesoło...	Albo ja wiem.	Ale nie pojechał z odkrytą głową?	Ależ tak, podziwiałam go, zazdrościłam ci twojego szczęścia, znalazłaś swój ideał! Piękny mężczyzna, zawsze tak dobrze ubrany, w żółtych rękawiczkach, świeżo ogolony, buciki lakierowane, bielizna bez zarzutu, najwyszukańsza czystość do najmniejszych drobiazgów...	Amen ustępuję, człowiek cnotliwy jest najpiękniejszym cudem tego świata	Aspaniaspani (daw.)	Doprawdy, ale nie mogę tego potwierdzić, bo wieczorem już oddawna nie wychodziłam.	Doprawdy?	Dosyć	Gdzie pan studiował medycynę?	Głupiec! Niech się zabije; wszystko mi jedno, byle Dantès nie został kapitanem.	I cóż z tego wynika?	I w wojsku, nie między pospolitakami, będziem służyli	Ja?	Jaką drogą?	Jakże sobie dajesz radę?	Jam był srodze obrażony a odmówiono mi zadość uczynienia.	Jam nie wiele potrzebowała ludzi.	Jednak moja domyślność mogłaby mnie zaprowadzić za daleko... Mogłaby przekroczyć pewne granice... Mogłaby sięgnąć poza ramy... powiedzmy... dozwolone.	Jestem kowal cygan	Którędy przechodzić będzie?	Lecz inni potrzebują, ażebyś się tam udał.	Moim chłopcem do bicia?	My się tak bawimy	Na, weź, bracie, i pokosztuj!	Nic mi nie jest, zwyczajne omdlenie z nadmiaru takich silnych wrażeń, za silnych	Nie o Litwę idzie ale wam srodze żal Krakowa!	Nie rekuzuj mię tak zaraz Namyśl się, nim zabijesz. A toż to druga taka cudowna okazja póki życia nam się już nie przydarzy. Tylko pomyśl: starego tu nie ma, tego piekielnika Ollendra nie ma o, patrz, tylko tu skręcimy w tę przecznicę, tam zaraz moja gospoda, nim kto zweryfikujeweryfikować (daw., z łac.)	Nie wątpię o waszej protekcji, najpotężniejszy książę, ni o dobroci najłaskawszej księżnej. Moje nieszczęścia rozrzewniają wszystkie serca i jednają mi wszędzie uprzejme przyjęcie. Lecz zanim je opowiem, chciałabym wiedzieć, czy w istocie między nami znajduje się najwspanialszy rycerz Don Kichot z Manchy i najznakomitszy jego giermek, Sancho Pansa?	Nie... a ty?	Niech Pan nie mówi tym tonem albo odejdę.	Niechże go Bóg ma w swojej opiece, bo on się już nigdy nie pocieszy	No dobrze, w każdym razie opowiadanie jest skończenie eleganckie, Aniu, i uczyni cię sławną. Jestem tego pewna. Czy masz już tytuł?	No, Lucia, cicho! Przecież pan żartuje.	O, nie dobrze z nim!	Oczywiście.	Pan hetman przysyła rozkaz, aby z podjazdem Akbah-Ułan poszedł	Pan?	Papa umarł! Papa umarł!	Pięknie. Dobranoc, Pawle.	Powinien znać swe obowiązki.	Proroctwo, Błazen dokończył wojewoda poznański.	Prowadź! Prowadź! Bez żołdu służyć będziem!	Rodzina pańska w dobrym, mam nadzieję, pozostaje zdrowiu?	Rok ciężkiej pracy.	Rzucisz pan pisanie?	Spółka którąśmy z panią zawarli dla korzyści bliźniego, powinna teraz działać z całą mocą, z uśmiechem zaczął Gaczycki. Idzie o to, aby dzieci Kuderskiej wyzwolić ze złej rodzicielskiej opieki jaką mają teraz, a dać im lepszą, troskliwszą o ich teraźniejsze i przyszłe dobro. Trudność cała w tem leży, aby się oni na to zgodzili...	Tak samo i ja uczyniłem nie zbliżyłem się nawet do walizy i zostawiłem ją tam, gdzie była. Niech tam sobie leży spokojnie!	Taki napis?... rzeczywiście?...	Tatuś powinien tu przybyć już niezadługo Może teraz porozmawiamy o zaginionej dziewczynce?	Ten pan jest!	Twój szlachetny filozof jest oszust. Nie! Nie był, nie pokazał się i nie pokaże się więcej!	Uśpieńskiego wzięli	Widzicie, kolego... jakby to powiedzieć... hm... ja sam od dawna myślałem... Wstępując na uniwersytet marzyłem o karierze pisarskiej...	Więc do siódmej!	Więc rzeczywiście?	Wątpię. Beata miała zasady...	Z pszenicy to?	Żadnego, był dla mnie bardzo życzliwy.	Żołnierz, Powstaniec, Historia rozszerzyły się pułkownikowi oczy.
Dobra by i to była i wierzę, że ksiądz Innocenty sposobniejszy jest do tej funkcji niżeli Murdelio, ale nie potrzebuję powiadać jegomości, że nie zawsze to lekarstwo zbawia, które wedle reguł odpowiada chorobie, ano to prędzej, które odpowiada naturze chorego. Owóż więc może niesłusznie, ale już tak jest, że mam największe zaufanie do Murdeliona i o niego proszę koniecznie, choćby i później cokolwiek. W tej też nadziei, że jegomość będziesz łaskaw po jego powrocie zaordynować go do mnie, ofiaruję piękną jałmużnę ze zbóż, wiktuałów, a może i bydląt cokolwiek na wasz klasztor i odeszlę ją wraz z powracającym Murdelionem. Nazywam się Marcin Nieczuja i mieszkam w Bóbrce za Leskiem.	Nie wiem, ale prędko... mówił Sapora... te łajdaki Tepery zbankrutowali, wszyscy na nich potracili bez wyjątku, każdy dziś grosza żądny, trzeba z chwili korzystać.	Niechże Bóg broni! toć w okropnym muszą być strachu o ciebie! Nie chodź z nami! Prawda że cię wyłają, może nawet oberwiesz co z reszty, ale przynajmniej na tem się skończy!	Potężne! Jedyne w swoim rodzaju. Jakby się człowiek wziął za bary z oceanem bogowie z pokolenia olbrzymów poprzedzającego bogów olimpijskich; pokonani przez Zeusa i bogów olimpijskich w walce o panowanie nad światem., zmienia się sam w tytana. Patrząc na niezmierzone przestrzenie rozszalałych fal, widząc piramidy wody, słuchając ryku i grzmotu, o jakim na lądzie nie mamy pojęcia, człowiek doznaje szacunku dla samego siebie, że w tych odmętach żyje, nawet potrafi zastanawiać się nad bezowocnym rozwścieczeniem oceanu. To jest uczucie niezmiernie dziwne i porywające.	At! baje pan Filemon! Nie wojna, ale święty Jan się pokazał w dąbrowie. Cud się stał dla przykładu, dla wszelkich złości ludzkich. Pan krzyczał, że aż mnie fluksya zabolała, a panu Filemonowi to tylko wojna w głowie.	To i cóż z tego? Na to przecie nie będziesz płakał.	Jeszcze nie teraz. Nie dałem „Nautilusowi” zbliżać się do brzegu i jesteśmy dość oddaleni od ławicy Manarskiej; kazałem jednak przygotować łódź, która nas powiezie na miejsce najstosowniejsze do wylądowania i tym sposobem oszczędzi nam dość długiej wędrówki. Nasze ubiory nurków są na tej łodzi; włożymy je w chwili, gdy się rozpocznie wycieczka podmorska.	No, masz talent, masz talent nie lada, Steerforcie! Mowa twoja obchodzi się bez przecinków i kropek, zrozumiałam cię, kotku, czy słyszysz, zrozumiałam! A teraz z Bogiem, kochanku. Kolej na pana Copperfielda.	Nic nie szkodzi, lady Narborough. Palę przeważnie za wiele. Na przyszłość chciałabym się ograniczyć.	Zatem, jeżeli nigdzie nie wyczytał tych głupich komplementów, w takim razie sam je wymyśla, to jeszcze gorzej. Musiał odzywać się o mnie w tym tonie w Verrières... a nie szukając tak daleko musiał tak mówić wobec Elizy, to znaczy jak gdyby wobec pana de Valenod.	W takim razie wszystko w porządku Nie szukajmy dnia wczorajszego, to do niczego nie doprowadzi. Zresztą, czego się tu obawiać? O co? Trochę drobiazgów nikogo nie zuboży, a nieboszczyk się o nie chyba nie upomni...	Dobrze, mój panie nie jestem ci ja kurkiem na kościele. Trzydzieści gwinei, jeżeli wysadzicie mnie na brzegu morskim, a sześćdziesiąt, jeżeli mnie dostawicie do Linnhe Loch!	Moje dzieci oto jak trzeba się wziąć do rzeczy. Rozrzucimy naszych ludzi w znacznej odległości od ulicy de Beaulieu i placu du Mûrier, we wszystkich kierunkach, w ten sposób, aby bez jego wiedzy postępować w tropy ptaszka; nie opuścimy go, póki nie wejdzie do domu, który obierze sobie za kryjówkę; zostawimy mu parę dni spokoju, następnie przykryjemy go tam pewnego pięknego dnia przed wschodem albo po zachodzie słońca.	Nie, nie, pan znowu o wszystkiem napisze do mamy.	Ale my możemy Mielibyśmy prawo przyjmować u siebie panią Helenę Solską, a nie przyjmować jej brata, ojczyma i matki, gdyby żyła...	Czemuż to, na wszystkie cuda! Cóż nam z tego przyjdzie?	Jak nie wie, to mu powiedzą. Znajdą się takie!	Jeżeli tak, to sprawa skończona Ada poprosi cię... Tylko, Helu, wstąp do niej na chwilę, ona tak tęskni za tobą.	Nie potrafię myśleć o niczym innym, tylko o moim praniu i dziwi mnie, że pani może mówić o królikach, mając przed sobą taką przyjemność. Znajdzie pani stos bielizny w kącie kabiny. Jeśli pani wybierze po parę sztuk najpotrzebniejszych rzeczy i przepierze je pani w balii podczas naszej przeprawy, będzie to dla pani przyjemność, jak to pani słusznie powiedziała, a dla mnie prawdziwa pomoc. Znajdzie pani przygotowaną balię i mydło, na blasze stoi kocioł, a jest i kubeł do nabierania wody z kanału. Będę przynajmniej wiedziała, że pani się bawi, zamiast siedzieć tu bezczynnie i patrzeć na krajobraz, i ziewać od ucha do ucha.	Ani się z tem taję, że mu za złe mam, iż króla pchnął, gdzie być nie powinien. Tego mu przebaczyć nie mogę	Czemu przestał pan pokazywać się w świecie? Miał pan wszystkie warunki, aby go rozrywano, fetowano... Muszę się wykłócić! Należała mi się od pana wizyta i dotąd czekam na nią. Kiedyś widziałam pana w Operze, nie raczyłeś odwiedzić mnie ani nawet się ukłonić...	Któż by wątpił o tym? Ależ, mój drogi wujaszku, po co tobie się mieszać w te szatańskie sprawy i te walki okrutne? nie lepiej by ci siedzieć spokojnie w domu, cieszyć się tym, co masz, bawić polowaniem, a nie truć się i dręczyć po świecie? Mój wujaszku, nigdzie nie znajdziesz bielszego chleba, jak z naszej pszenicy, a kto za wysoko sięga, nieraz ciężko padnie.	Biedaku, wiesz dobrze, że nie mogę!	Gramy dalej, posuwałam ostatnia, teraz na pana kolej	Ja nie mogę, Huck, nie mogę!	Ni jeden, ni drugi nie chcą wiedzieć o niczym. Ramionami zżymają, rękami rozkładają i milczą. Dziewkę może gdzie schowali, a wydać jej za największy okup nie myślą.	Nie pośród was, o przebłogie góry, upadła strzała naszego Pana! Nigdy już, nigdy nie będę oddychał waszym powietrzem!	Nie radzę ci. Wsadzą do kozy.	Nie wierzysz w nie?	Nie? W najgorszym razie sprawa oparłaby się o cezara, a możesz być pewny, że choćby dzięki moim wpływom nasz Miedzianobrody byłby po twojej stronie.	Ojciec mój ciężko pracuje na moje wykształcenie.	Powiedz mi, Gotfrydzie, dlaczego się temu staremu murowi z taką uwagą przypatrujesz? Toć żadnego z moich najpiękniejszych klejnotów nie podziwiałeś tak długo!	Tylko panią de Chanlivault, siostrę naszego zacnego Chaussepierre. Dała nam ładną komedyjkę kiedyś. To salon, który będzie kiedyś bardzo elegancki, zobaczy pan!	Zostawisz go, szczeniaku, czy nie?	Zostawże ten nóż poszczerbiony, powiadam, nie stawiam tak wysokiej ceny rozgrzeszenia... Najpierw pijmy; następnie dowiesz się, jakim straszliwym warunkiem okładam twoją ekspiację. Mów tedy: Agata jest bardzo rozkoszna, bardzo smakowita?	Jednak nie uprzedzajmy się. Trzeba pierwej wybadać księcia	O, mój ojcze! A może jednak nie musisz odbierać sobie życia?	Pani gospodyni je na wsi u Jadamki, co już od rana rodzi, je i dochtór...	To jest... nie mam zaszczytu znać jej osobiście, lecz znam dużo jej przyjaciół od serca: znam pana de Putange; w Anglji znam pana Dujart; znam także pana de Tréville.	Mów pan, co myślisz inaczéj musiałabym go posądzić, iż myślisz cóś złego. Znamy się już teraz tak dobrze, iż sobie wszystko powiedziéć możemy...	Zmarłych? Mój ojciec nie żyje! O, co za wieść straszliwa! Zabija ona połowę mej radości! Więc niech przyjdzie mój brat, Artur; on mnie pozna; on sobie mnie przypomni i pocieszy mnie.	I dziwię się, że to ludziom sprawia przyjemność...	Jeżelim się ośmielił niepokoić waszą miłość to właśnie z onej smutnej przyczyny...	Ale zdołałbyś aż tam dopłynąć?	Ależ mów pan.	Ależ powiedzcie, proszę co to za jedna ta milady?	Czy to ktoś chory z pańskiej rodziny?	Daj pokój, to bardzo bogate kobiety.	Godności króla to uwłacza!	Pan otrzymał wczoraj mój list?	Potrzebuje nas, to bakę świeci	Tak... ale jeszcze raz... i jeszcze raz... i może raz drugi... i trzeci... Co, mój Szary Bracie?	Ty to nazywasz szczęściem?	„To kłamstwo, mój panie”	Dobrze Tomciu, obetrzyj oczy, masz moją chusteczkę. Wiesz co? Zdaje mi się, że jeszcze zostały paluszki w koszyku. No, siadaj do wózka.	Ty chytra istoto! Mówmy o tym, który jest zupełnie dorosły!	Położysz się po obiedzie Zmęczony jesteś, a bal późno się skończy.	Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Czyś pani studyowała medycynę?	I ma tu błogosławieństwo Boże być nad narodem, kiej takie we wsi siedzą...	Jest jeszcze jeden. Rogopuło w Odessie. Murowane firmy, same murowane!	Kazała ci się kłaniać.	Kuzynie odwagi. Strata twoja jest niepowetowana; myśl teraz o tym, aby ocalić swój honor.	Niech Bóg ma nas w swej opiece	Niepuszczaj! niepuszczaj! wołał oddalając się coraz Majster Bartłomiej, choćby i Tobiasz nawet stukał się do bramy.	Skądże mnie znasz?	Tak niepocześnieniepocześnie (daw.)	Wyłaniają się powoli tajemnicze związki.	A Kręska...	A jego imię?	A, prawda, prawda! Słyszałem o pańskiej stracie. Słyszałem od siostry pańskiego ojczyma. Co za charakter, jaka energia!	Ach tak	Amis! Amis! piesku mój Franek! śniegu prędzej, okłady mu zrobić!	Chciałbym z tobą porozmawiać obszerniej. Może wieczorem	Chodźmy wieczorem do teatru Gdzieś przecież znajdziemy cokolwiek. Przyrzekłem dziś obiad u White’au White’a	Co wziąć?	Czegóż więc potrzebujesz do kompletnego umundurowania, panie Porthosie?	Czułe, strzałą przeszyte serca!...	Cóż jeszcze?	Ewo, idziemy!	Ha, kto jego wie? Powiedział korepetur, że najpierwsza ranga.	I ukryli cię w jednej z kajut?	Jeszcze troszkę	Król? w Stolpen?	Kłamiesz!	Mamy i my waszych jeńców.	Mówi prawdę dostojny Samentu I bodaj że już za daleko posuwamy przezorność wobec arcykapłańskich gadzin.	No, stary Czechły, wezmę i ciebie z panienką. Już też jej służ do śmierci.	O kim?	Okrucieństwo spytała dziewczyna.	Patrzcie, patrzcie, jakie nóżki!	Podróżni.	Silniej niż kiedykolwiek!	Słyszałam.	Tak!	Tyle samo on albo i więcej ufa w chytrość!	Więc co?	Z przyjemnością.	Znaczy zwyciężyć?	„Stryj” sunie za „mamką”
E, daj spokój Gdybym cię nie lubił, czy zgodziłbym się na to nędzne życie, na które mnie skazałeś? Popatrz tylko, masz na sobie liberię swojego służącego, masz więc służącego, a ja go nie mam i muszę sam obierać jarzyny. Krzywisz się na moją kuchnię, bo jadasz przy stole Hotelu Książęcego albo w Café de Paris. A przecież ja także mógłbym mieć służącego; mógłbym mieć własne tilbury, ja także mógłbym jadać, gdzie bym zechciał. Dlaczego więc odmawiam sobie tego wszystkiego? Bo nie chcę robić kłopotów mojemu małemu Benedetto. Sam przyznaj, że mógłbym... prawda?	Zachwycona jestem, że się podobają waszej wysokości, są urocze, proszę popatrzeć na tę aksamitną obwódkę lila na szyi; tylko, jak się to zdarza osobom bardzo ładnym i bardzo dobrze ubranym, brzydko się nazywają i śmierdzą. Mimo to lubię je bardzo. Toteż zasmuca mnie trochę, że muszą umrzeć.	Właściwie powinienem się przed panem usprawiedliwić. Miałem kilkakrotnie zamiar mierzyć się z tym żywiołem, w którego sąsiedztwo pan się dostał dzięki małżeństwu. Chciałem sobie pana zarezerwować. Nie miałem nigdy zbytniego uszanowania przed panem, w ogóle przed żadnym człowiekiem. Moje zdanie nic tu nie znaczy, lecz na wszelki wypadek byłbym panu o tym napisał. No, skoro panu tu znienacka zaszedłem w drogę, powiem to panu. Okoliczności są nieco za romansowe jak na mój gust.	Pomówimy o tym, tylko weź co cieplejszego na siebie lub połóż się przy mnie.	Dziecko, Kondycja ludzka, Śmierć słowa, które według Ewangelii św. Jana z Nowego Testamentu wypowiedział Jezus do swojej matki podczas uczty weselnej w Kanie Galilejskiej, kiedy gospodarzom zabrakło wina (por. J 2, 4, w tłum. Biblii Tysiąclecia: „Jezus Jej odpowiedział: »Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja«”).. I, nie wiedząc wcale, wlokę w sobie zarazę. Umarł tutaj przed kilkoma tygodniami mały chłopczyk, syn jednego biednego ślepraśleper (z niem.: Schlepper) moje troski. I oto bezsenność. Jedna noc, druga, trzecia, czwarta... Wyjechałem na dwa dni. Pędziłem kurierami, gdzie oczy poniosą. Stojąc w oknie ciągle patrzyłem na krajobraz. No i, chwała Bogu, znikła czerwona plama. Usnąłem w pewnym hotelu. Będziecie się może śmieli ze mnie, ale tak było: ta czerwona plama została pokonana, starta przez zieloną, jasnozieloną...	Jo im wymienię Siestrzyne grunta wezmę na siebie, a im dam piętnaście morgów tu, przy Ślimakowej chudobie.	Nie spazmowałabym na pewno, lecz bałabym się okropnie.	Wygląda to na granie na zwłokę	A ja właśnie dlatego sprowadzam go na dwór, aby kłócił się z tobą Nadto ci się wszyscy kłaniają...	Bóg wie, panie, ani tak, ani owak. Nawet z początku to śmiałem się z niej i jak kto przechodził za oknem, mówiłem: „Pewno i ten znajomy panny Marianny, boś panna nie z jednego pieca chleb jadła.” A ona nic, tylko spuści głowę, kręci maszyną, aż warczy, i ognie jej na twarz biją.	Człowieka na księżycu, co?	Tak, ale nie chce mi się wierzyć żeby jego strata bardzo zubożyła don Carlosa Goulda. Jest jeszcze więcej tych bogactw w górach. Po skończeniu pracy w porcie nieraz jeździłem do pewnej dziewczyny w Rincon i słyszałem, jak dudniły wśród ciszy nocnej po rynnach. Od lat bogate głazy staczają się z hukiem gromu, a górnicy powiadają, że w samym sercu gór jest ich aż nadto, by grzmiały tak jeszcze przez długie czasy. A jednak walczyliśmy onegdajonegdaj (daw.) dawna jednostka wagi, licząca 1/32 funta, tj. w różnych miejscach i czasach od 10 g do 50 g.; tu przen.: odrobina. srebra na ziemi, za który można kupić chleba dla głodnych. Ha, ha! Dobrze. Chcę, żeby to było najsłynniejszym i najrozpaczliwszym dziełem mego życia, i wszystko mi jedno, czy jest wiatr czy go nie ma. Małe dzieci podrosną, a dorośli się zestarzeją, nim pamięć o nim zaginie. Powiedziano mi, że monteryści nie mogą dostać srebra bez względu na to, co stanie się z capatazem Nostromem, i powiadam panu, że nie będą go mieli, bo Nostromo uwiązał je sobie u szyi.	Toż samo i jabym mógł powtórzyć Te wieczory na Via Sistina, te spokojne nasze rozmowy przy okrągłym stole, oświéconym oczyma naszéj pani, miałyżby tak smutny miéć koniec przez jednego biédnego szaleńca?	No, ja nie znam się na tych subtelnościach. Dziecko, SzkołaAle weźmy inny przykład: wychowanie dzieci. Najmilsze zadowolenie, gdy byłem w szkole, dawały mi „wagary”, rozkosz prawie jakieś szczytne oszukanie belfra, jakieś „nabieranie”, „ściąganie”...	Starczyż to do życia? Jabym się bardzo tego kunsztu wystarczania sobie w samotności nauczyć chciała. Często także jestem skazaną na pustynię, bo wolę ją niż tłum uliczny, a czasem niż salonową wrzawę. Próbowałam żyć z książkami, umiłować sztukę; ale wszystko to nie zapełnia życia...	Zapomnijcie, panie sekretariuszu, i darujcie, całym sercem, a pokornie was o to proszę. Ani godziny bym was w błędzie nie trzymał, ino bym się przyznał do wszystkiego. Przy tym z korzyścią dla was skończyła się ta krotofila.	Ach, gdyby się to pani przynajmniej tak podobało! Ale spóźniła się pani droga tylko przez lekkomyślność: przez nieuwagę opuściła pani ostatni pociąg, zasiedziawszy się na tym przyjęciu w klubie. A nie mówiłem!...	Młody jesteś, kawalerze, młody! Ale mniejsza z tym! Owóż wujowi elektorowi chodzi o to, by mógł Prusy Królewskie zacapić, i dlatego tylko ofiaruje im swoją pomoc. Gdy je raz będzie miał w ręku, gdy do miast swoje załogi powprowadza, gotów nazajutrz zgodzić się ze Szwedami, ba, nawet z Turczynem i z diabłami. Niechby mu jeszcze Szwedzi kawał Wielkopolski dodali, gotów im pomagać ze wszystkich sił do zabrania reszty. W tym tylko bieda, że i Szwedzi ostrzą zęby na Prusy i stąd dyfidencjedyfidencja (z łac.)	Prawda, jak Bóg na niebie!	Pustynia! ludzi... Bąka słuchać, gdyby się głosu ludzkiego chciało, to bieda i tęsknica; w chacie się dusić, kiedy drudzy białe domy mają...	A nikt że nam nowy nie przybył w sąsiedztwo, żaden młody człowiek, coby gdzie był w podróży długo, na naukach lub podobnie. zdaje mi się, że nie.	Niby się to wyśmiewasz, ale tak się wyśmiewają tylko zakochani.	Naturalnie, i to bardzo pilno. Stryj potrzebuje go do pomocy w sprawie jakiegoś kościelnego gruntu za rzeką, który mu dzierżawca-Żyd chce odebrać. Prosi go bardzo do siebie na plebanię.	Spodziewam się ależ ona może zaprosić, nie wiedząc dlaczego... to wasza sprawa.	Ależ kraj stacza się ku przepaści!	Ha! Więc poznałeś jego dotknięcie? Był on czas jakiś mym nauczycielem. Musimy ci obnażyć nogi. Popiół leczy rany. Posmaruj się nim jeszcze.	Do licha, pewnie! Mówiłem więc, że są kandydaci prezydenta i nuncjatury. Jest jeszcze kandydat naszego arcybiskupa. Z początku głoszono i ja sam myślałem, że to ksiądz... Myliliśmy się, mój drogi przyjacielu, założę się, że nie zgadnie ksiądz nigdy, kto jest protegowanym Jego Eminencji kardynała Charlot.	Tak, w takim razie musi się pan pośpieszyć, panie majstrze... Ja dziś wieczorem nie pójdę już do młyna.	Ludzie chodzili tam modlić się. Całe tłumy, chociaż policja ich rozpędzała. Mamy siedmiu zabitych. Pozwolili walić w siebie jak owce.	Jakbyś pan wiedział, i sądzę, że ci panowie chętniej podzielą się ze mną moją nadzieją niż z panem jego bojaźnią.	Daje się pan ponieść emocjom, panie Beautrelet.	Pan Korzecki mówił, że ma nadzieję niedługo zobaczyć się z mamusią...	A jeśli zaatakują nas z zaskoczenia? Ten Indianin mógł nie być sam, reszta mogła czaić się w zaroślach.	I ja będę pisywała, a pana chciałam o to prosić. Niby mam swoją muzykę, ale teraz mi to już nie zawsze wystarcza. Myślę, że i panu będzie to czasem potrzebne, bo pan może mieć wielu przyjaciół ale tak oddanej, tak bardzo życzliwej przyjaciółki, pewnie pan niema. Jestem tak niemądra, że mnie wszystko wzrusza, a tu zaraz trzeba jechać.	I wie pan co? Wujenka może nie miała panu tego za złe, ale ot, tak, dziwiła się, że pan jest taki... doskonale zrównoważony, a dopiero po wyjściu „Tygodnika” powiedziała mi:	Pochlebiam sobie, że taki człowiek jak ja, dodał Francuz, w kraju takim jak Polska... przydać by się mógł N. Panu.	Ale pani będzie przy mnie, gdy zacznę grać?	Niewątpliwie! Przy każdym rozdrożu stoi taki wła­śnie drab z maczugą w ręku i woła: „Idź tą drogą	Jako hrabina miałaby do tego prawo, ale jako służebna nie ma najmniejszego i dlatego radzę waszym wysokościom nie ruszyć się ani kroku	I łacina piękna. Zda mi się zawsze, że do Pana Boga mówić można tylko po łacinie; po włosku zaś tylko do... do...	A to co jest?...	Chryste! Kogóż ja ubóstwiałem! To są oczy szatana.	Ale co to tam widać?	Istotnie, byłoby to lepiej	Mnie więcej dziwią ci, co nie są jak ja.	To będą	To wy jesteście tymi gagatkami? To wy chcieliście nocą zdezerterować z koszar? A wiecie przynajmniej, jaka kara was czeka?	To za mało.	Przyczyną tego, łacno zrozumieć, jest krwi puszczenie. Jako medyk, wiecie lepiej od nas, że takowy środek siły odbiera.	Nie. Ja nie jestem Tomowa. Lili i Róża są Tomowe. Ja jestem swoja.	A co? Czy dlatego, że generał, więc już nie weźmie?	A jakiejże ty chcesz innej? Najlepiej nie dręcz już mnie i siebie i idź spać.	I nie może pan nic więcej powiedzieć o tym szczególnym pacjencie?	I owszem, dla tego może właśnie że kocham, odpycham.	Jak wam pola zniszczą, a mnie garnki wytłuką!	Jestem gotów spłacić je, od dawna... Ale skąd pani wie o nich?...	Ludzie czasem źle postępują, choć nie są wiele gorsi od innych	Myślę, że raczej nie.	Mówisz tak, bo ich nie znasz. Zresztą czyż jestem zmieniona?	Pan nie zmniejsza produkcji?	Rozumiesz, jakie skutki ta awantura dla mnie pociągnie?	Wielmożny panie, ony nama tu i zapolować z pieskami nie dadzą!...	Nie, wybaczcie, ale nie. Mam do was wstręt nie do przezwyciężenia.	A pan dlaczego widzi?	Bo co? Bo pstro. Zapomniałeś, że Herszko buduje po tamtej stronie stajnię?	Byliście pod pręgierzem! Ja nie odwiedzam zbrodniarzy!	Chodź, poczytasz mi troszkę, uczony chłopczyku.	Co ci jest?	Eksperiencja wojskowa przez waćpana mówi, nie można rzec!	Ja też od razu spostrzegłem, że ty jesteś... bagatela! Per Baccoper Bacco	Kto jest ten Anglik?	Nie	Nie tak bardzo dawno.	Nie wiem, nie wiem jeszcze...	Nie. Bardzo był grzeczny, ogólnie rzecz biorąc.	Prawda, prawda! a wy, panie marszałku, w pierwszym rzędzie!	Szkodzić nie będzie... nie! Ale kiedyś będzie twoim panem, Danny!	Tak, tak. Dziadek przywiózł mnie przed chwilą sankami.	Czego wrzeszczycie, wariaty?	Czemu?	Cóż umiesz? i jakie czynisz cuda?	Dlaczego?	Dlatego też trzeba nam działać niezwłocznie...	Dokąd?	Dymitr Montwiłł, Andrzej Boner i Krzysztof Czema.	Ei, ne, Petruti, aš ne smerties ieškau, aš tik Onutę vadinu	Gorączka cię trawi	I... płonepłony (daw., gw.) żołądek. kiej bez sito.	Niech ich psi kąsają. A siłasiła (starop.)	O kogóż byłbyś znów zazdrosny?	Pańska złośliwość ma także siłę...	Po co? Czy cię ktoś przysłał?	Przyjmuję idzie tylko obecnie o ustanowienie stawki.	Tak powiadają.	Temu ścierwu Van Gouldowi?	Wdowa	Zaiste, łzę.	Zamknąć oczy i spać...	Ze Stołecznego?	Złoty krzyż...
Jeśli żołnierze będą próbować nas pojmać, tym gorzej dla nich. Mamy prawo się bronić i uczynimy to bez wahania.	Co to, to nie! Owszem, stawię się, jeśli zajdzie taka potrzeba, ale zdaje mi się otóż zdaje mi się, że nie nadeszła jeszcze na to pora. Wiem, że pan doskonale włada szpadą, ja znośnie; wiem, że na sześć strzałów chybia pan zaledwie trzy, ja radzę sobie ze strzelaniem podobnie; wiem, że pojedynek między nami będzie poważny, ponieważ jest pan mężny, a i ja, jak się zdaje, nie ustępuję w tym panu. Nie chciałbym więc zabić pana albo samemu narażać się na śmierć bez powodu. Teraz z kolei ja postawię sprawę bardzo kategorycznie: czy tak bardzo zależy panu na tym odwołaniu, że jeżeli tego nie zrobię, to mnie pan zabije, mimo że powiedziałem, powtórzyłem i przysiągłem na honor, że zupełnie o tym nie wiedziałem, i mimo że nawet teraz jeszcze oświadczam panu, iż niemożliwe jest, aby ktokolwiek, poza panem chyba, połączył imię hrabiego de Morcerf z imieniem owego Fernanda?	No to do widzenia... do widzenia. Podoba mi się pan i może pocałowałabym pana na pożegnanie, gdyby pan nie był taki nieśmiały.	Wszak pan wie, co mi polecił Holmes... Przykro mi, że się panu narzucam, ale nie mogę puścić pana samego na trzęsawiska.	Kobiety są gadatliwe ale to pochodzi jeno z ich słabości. Dałem jej czar. Ta kobieta jest przykuta do Koła żywota i całkowicie oddana pozorom doczesnym, lecz niemniej, chelo, jest ona cnotliwa, łaskawa i gościnna... z całej gorącości swego serca. Kto zaprzeczy, iż ona mogłaby osiągnąć zasługę!	Skończyliśmy dziś wszystko. Mamy jeść obiad razem, razem, czy ty to pojmujesz? Cztery lata minęło, jakem nie jadł obiadu z Delfiną, z kochaną mą Delfinką. Będę ją miał przez cały wieczór przy sobie. Byliśmy w twym mieszkaniu od samego rana. Ja pracowałem w pocie czoła jak wyrobnik. Pomagałem przenosić sprzęty. Ach! Nie wiesz, jaka ona uprzejma u stołu, jak ona będzie się mną zajmowała. „Tatku, zjedz kawałek, to takie dobre.” A ja wówczas jeść nie mogę. O! Dawno już nie byliśmy z nią tacy spokojni, jak dziś będziemy!	Tak się cieszę, że nareszcie panią poznałam Z narzeczonym pani jesteśmy już od roku w wielkiej przyjaźni, z widzenia znamy się od dawna. Robił do mnie zawsze oko, póki mnie nie poznał	A znaczniejszą jeszcze wy, miłościwy królu mieć będziecie, bo ich pozyskacie łatwo. Cofać się za późno! Ja tak, jak wy, więcej czuję wstrętu niż powołania do tego zdobywania Węgier, lecz wrócić zawsze czas będzie. Teraz wyprawa postanowiona, pierwsze kroki uczynione... jesteśmy już na tej ziemi. Ludzieby tłumaczyli obawą powrót do Polski.	Dziewięćdziesiąt na czterdzieści... Przez ten czas Lecoeur opowiadał wszystkim dziewkom na ulicy Carreaux, że on to zrobił, a właścicielki domów publicznych składały u komisarza policji kolczyki, łańcuszki i pierścionki wdowy Houssieu, które rzeźnik rozdawał ich dziewczętom. Ten Lecoeur, jak tylu innych morderców, sam się wydał. Ale Roquincourt, wściekły, zatrzymał Skowronią Nóżkę w areszcie. Siedzi tam jeszcze. Dziewięćdziesiąt dziewięć... i sto.	Tak nie mam już dwudziestu pięciu lat i widziałem wiele zmian dokoła; nie poznaję już ani społeczeństwa, gdzie barjery trzasły, gdzie ciżba wyzuta z elegancji i przyzwoitości tańczy tango nawet w mojej rodzinie; ani mód, ani polityki, ani sztuki, ani religji jedna aktorka, druga dziewczyna z szynkowni. Mój kuzyn, książę Gilbert, obdarzony właśnie ową drażniącą inteligencją ludzi, którzy we wszystko za łatwo wierzą, rzekł mi pewnego dnia: „Ale czemu X... nie sypia ze swoim stangretem? Kto wie, czyby to nie sprawiło przyjemności Teodorowi (imię stangreta) i czy on nawet nie jest dotknięty, że mu pryncypał nie robi awansów”. Nie mogłem się powstrzymać aby nie zamknąć buzi Gilbertowi; drażniła mnie ta rzekoma przenikliwość, która, stosowana bez rozróżnienia, jest brakiem przenikliwości; a także drażniła mnie naiwna chytrość mego kuzyna, który by chciał, żeby nasz przyjaciel X... zaryzykował przejście po desce, po której, gdyby się okazała bezpieczna, onby się puścił z kolei.	A tego, ubierz się pan do konnej jazdy, bo pojedziemy konno.	No, jednak pan Cezary mieszka i nie boi się?	Owszem, ale na noc pani wróci?	To je od siebie odbierzcie z powrotem. Cóż wy sobie myślicie, że ja jestem dudek, który zakłada pismo dla zabawy? Który... A zresztą nie będziemy teraz o tym mówić. Co napiszecie do następnego numeru?	Ależ, panie Faventines, jak możesz tak obojętnie przyglądać się tej trójce artystycznej i pozwalać, aby poniewierała swe talenta na ulicy? Czyż nie lepiej tu ją wezwać? Jestem pewny, że ci wędrowni wirtuozi nic nie stracą na bliższym poznaniu.	Bo mam oczy i patrzę, bo mam rozum i miarkuję; teraz zwłaszcza, gdym rekuzę dostał, zaraz mi się w głowie rozjaśniło. Naprzód tedy, gdym po pojedynku przyszedł jej powiedzieć, że jest wolna, bom waćpana usiekł, wnet ją zamroczyło i zamiast wdzięczność mi okazać, całkiem mnie spostponowałaspostponować (z łac.)	Co pan kracze! Pilnuj pan siebie. I tak już za trzy tygodnie nie płaci, a tylko miejsce zajmuje. Ważny mi sublikatorsublikator	Nie należy rozpaczać. Nie wolno tracić nadziei. Wszystko się panu poprawi. Zajmie pan odpowiednie stanowisko, bo pan jest tego wart.	Sprzedawała resztki na Piotrkowskiej i trochę na fantyna fanty	Swój, ale nieprzyjaciel, którego do porachunku jeszcze wezwę, i póki się to nie stanie, mówić mi się o tym nie godzi.	A co się stało z Pauliną?	A co za agitację tu prowadzicie? Co wy tu macie do roboty?	A cóż na to królowa?...	A dzisiaj? Już lepiej się czuje?	Ach, ten od Lewińskiej?...	Ba! My teraz z panem też jesteśmy poniekąd rodziną. Nie wiedział pan, panie Nagórski, kogo pan poklepywał.	Boję się życia. Życie jest groźne.	Chciałbym zostać przemytnikiem możesz śmiało zasnąć, nie jesteś mi potrzebny. Zamiast ciebie pójdzie ze mną Ala.	Czekaj i milcz! Potem wróciliście do starego legowiska i poczęliście grasować w okolicy jako zbóje, konie i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj się, bo ja nie twój sędzia, a sam najlepiej wiesz, jeżeli prawdę mówię... Bierzecie konie ZołtareńkowymZołtareńkowi	Inni powyjeżdżali i nie wiem, gdzie są.	Jeden leży drugi mało co chodzi i kuleje... jakże wy ich widzieć możecie! Siedzą zamknięci!	Jeszcze jedno. Kocha pani... Wilczura?	Juści, trzęsie się we mnie i cięgiem me kopie, mgli me przy tym...	Ma pani słuszność	Mój synu, ruszaj no, pozdrów ode mnie tę księżniczkę i oświadcz, że Rycerz Lwa całuje ręce jej wielkości i poświęć ramię swoje na jej usługi, tylko pomnij, kochany Sancho, abyś, mówiąc do tak dostojnych uszu, nie mieszał ustawicznie do słów swoich niezliczonej liczby ordynarnych przysłów, które co chwila sypiesz jak z worka.	Nic łatwiejszego. Ustawa głupia i barbarzyńska odznacza się zawsze tym, że ma w sobie... dziurę!	Nie turbuj się: weźmie on i kacze.	No tak, hetmanem został i pohetmani, gdy nam na kobiercu odprawę dadzą, a potem za bramy grodu wyrzucą.	Odezwij się.	Oho, widzę Cycerona co się tyczy tego wielkiego człowieka, sądzę iż odczytywanie go nigdy pana nie nuży.	Otóż więc napiszcie teraz z drugiej strony rozkaz wydania mi oślątek i podpiszcie go pięknie, ażeby poznano waszą rękę.	Pan wszystko umie wytłumaczyć.	Prawda! Zobaczno pan ręką muskuły, stalowe, jak żonusię kocham. Zobaczcie, panowie.	Skoro dziś imieniny Eugenii, zapalmy na kominku. To będzie dobra wróżba.	Tak, tak, to oliwka, ale patrz, zamiast być skręcony z prawej strony ku lewej, skręcony jest od lewej ku prawej.	To właśnie dobrze. Po co się mamy spieszyć?	Wiem wszystko co dzień przecież czytam gazetę. Dzieci powoli się przyzwyczajają, komisja pracuje. A żadna reforma nie może wejść w życie bez wstrząśnień. Wiem, że jest nieporządek.	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	A kiedyż to zamyślasz wykonać swój zamiar, Dmytruś?	A mnie, mój złociutki	A o kimże,	A zatem, mówmy o moralności	Ajaib-Gher, Dom Cudów!	Bić żony, trzepać odzież!	Bo ci nie własne Skomonty, gdzie przepracowałeś dziesięć najlepszych lat, ani żona dla ciebie Łukasz Gral.	Bo już wszystkie przeciwko mnie, cała wieś, wszystkie!...	Co myślisz! Dziewczyna po uszy rozkochana w Ordyńskim, prosta, głupia, ani do niej przystąpić. Otacza ją dwóch starych, wyschłych zakamieniałych dziadów, pilnując jak we łbie oka. I nic to interesów nie rozumie.	Co ty szczekasz, gadzino podła, co!	Cóż, panie Cyrusie Kilka pływających pni i damy jakoś radę przepłynąć rzekę!	Do Spychowa.	Do śląskiej granicy niedaleko!	Dobrze, porozmawiamy jutro, ale dziś przeczytaj tę kartkę.	Głupi jesteś. Takiej siły oni nie mogą mieć.	Jak Molier panią Laforêt	Jak to panów?	Jak to? Ja przestać...	Jakeś jechał do białych królów, to mnie nie zabrałeś, tylko kapitańskich lalusiów. A jak jedziesz do ludożerców, tamci cię opuścili, a Felek jedzie.	Jestem już!	Jeszcze jedno pytanie Znana ci jest historia porwania wicehrabiego Ludwika i Szymona Vidala, syna ogrodnika?	Juljo kocham!	Jutro...	Lepiuk nie żyje, a on jeden mógł córce przebaczyć; ani gromada, ani bracia nie mają do tego prawa.	Ludzie	Matifat Floryny?	Nic nie możemy zrobić powiedział Gedeon Spilett.	Nie wygramy w gminnym, to pójdziemy do zjazdu, zjazd nie poradzi, pójdziemy do okręgowego, do izby sądowej	Nie, Pencroffie	Ot, dla świętego spokoju.	Pannę Brzeską kochamy jak przyjaciółkę, a mamę jak mamę...	Ponieważ mówiliśmy o mnie, musiałam wziąć to do siebie.	Powiem ci to zaraz w dwóch słowach.	Prawda Wio! Wio! Kasztan.	Przecież to półki, nie łóżka!	Pst! Brutus! Szukaj szpiega, szukaj!	Rozumiem, że nie mam prawa pisać tego, co myślę...	Smutek, Pozory	Słychać.	Taak? Nie jutro rano?	Tak jest istotnie. Dałem babie za to wszystko dziesięć tysięcy dolarów. Czy to nie za drogo?	Tam do licha, tęgi z ciebie chłopiec, mój Adziu, dzięki naszemu biednemu przyjacielowi. Nie zapomnę o twoim mistrzu, Butiferze.	To go dostaniesz, byleś prawdę rzekł.	Toś ty, Chaimku, bardzo niemądry!	Wasza dostojność... za jednego by go oddał: za Sakowicza.	Wiem już wszystko o Władku...	Więc ty go lubisz?	Wyjdziesz?	Zdrada, Sumienie	Ze mną? Nic...	Zobaczymy!...	Zostali.
Trybun odpowie: „Pani, czymże jest życie, kiedy przemawia obowiązek?” Człowiek nieszczęśliwy, który ku swej boleści nie płonie już namiętnością cnoty, odkąd go pali miłość, doda: „Księżno, Fabrycy, dzielny człowiek, może zginie; niech pani nie odtrąca drugiego dzielnego człowieka, który się pani ofiarowuje! Oto ciało z żelaza i dusza, która lęka się na całym świecie jedynie twej niechęci.”	Masz pan słuszność, odezwała się Laura, dla was scena jest matką, jej winniście całe życie wasze... ale, na Boga! nie macież człowieka, nie znacie człowieka, z charakterem, sumieniem, któregobyście mi nastręczyć mogli?	Oni już przytyli Tacy są głodni ciągle, że nie wiedzą, jakby zrobić, żeby dostać więcej jeść, a żeby się nikt nie domyślił. Panicz mówi, że jak pośle po więcej jedzenia, to wcale już wierzyć nie będą chcieli, że jest kaleką. Panna Mary znów mówi, że paniczowi odda swoją część, ale on powiada, że jak panienka będzie głodna, to schudnie, a oni muszą utyć oboje równocześnie.	Nie wiem, zdaje się, że nie.	Naprzód, nie imaginuj sobie waćpanna, żeby Prusy były za morzem, bo za morzem jest Szwecja, a po wtóre: przed kimżeśmy to tak z księciem umykali?	Dlaczego? Przecież my jeść ich nie będziemy.	Nie zamierzałam sprawić panu przykrości	Nie, nie... nie chcę słuchać	O bogowie!... Czy aby mnie on nie grozi?...	O, nie powiem, nie powiem!	Ty sama litość miej nad sobą! Toć pomrzemy, jeśli nam w tych dniach piérwszych ktoś nie pomoże!!	Żaden stąd żywy nie wyjdzie...	Pójdziesz do Buckinghama i oznajmisz, że ja cię przysyłam; powiesz mu, iż wiem o wszystkich przygotowaniach, przez niego czynionych, i wcale ich się nie boję, bo za pierwszem poruszeniem z jego strony zgubię królowę bezpowrotnie.	Przyjacielu, nie masz tutaj nic do załatwienia?	Bo i po co, przecież nie mieli złamanego grosza.	Te skały zasłonią nas przed zasypaniem, ale nie odpędzą ani kurzu, ani gorąca, które wciąż rośnie. A za dzień lub dwa...	To i dlatego nie ma rady.	Sam nie wiem, jak się przywlokłem	To są głupcy. Porządek, przedewszystkiem porządek i systematyczność, słyszysz pan? Gdybyś się pan trzymał tych zasad, nie zwracałbyś uwagi swojej zwierzchności.	Miły, zamknij ramiona i obłap mnie tak ciasno, iżby w tym uścisku serca nasze rozpękły się i dusze uleciały! Zabierz mnie w kraj szczęśliwy, o którym niegdyś mówiłeś: w kraj, skąd nikt nie wraca, gdzie najwyborniejsi śpiewacy śpiewają pieśni bez końca. Zabierz mnie!	Ja nie będę miał czego żałować	Nie wiesz czasem.	Nie, właśnie dziwne.	Wiem od Borowicza. Za kwadrans będę u pani.	Ja jestem trochę niespokojny, czy się jemu co złego nie stało.	Nie wychodziliśmy wcale z Granitowego Pałacu a jeśli na wybrzeżu pojawił się ogień, to musiała go zapalić jakaś inna ręka.	Tak, muszę panu mecenasowi przyznać rację. Czy zatem nie ma sposobu?...	Ona nie ma pieniędzy na lekcje z profesorami, więc uczyłaby się tylko ode mnie...	Nigdy nie piłam tak dobrego mleka!	No, no! Aby nie za bardzo!	Proszę udać się do Dieppe, pod numer osiemnasty przy rue de la Barre. Mieszka tam niejaka pani Verdier. To dla tej kobiety, którą poznał dwa lata temu, Daval kradł.	Co pani zrobiła?	Zaraz pani będę służył!	Dla mnie najmilsze wody Adriatyku i Oceanu WielkiegoOcean Wielki dwa kontrasty, jak baletnica w błękitnych gazach obok siłacza. Na Adriatyku lubiłem pływać łodzią żaglową samotnie lub tylko w towarzystwie sternika. Ale na ocean wolałem się uzbroić w potężny statek, który kpi sobie z groźnych fal. Nie była to jedynie ostrożność wywołana obawą, lecz i chęć zaimponowania temu kolosowi siłą rozumu ludzkiego. Przetrwałem na oceanie dwie burze i straszliwy tyfontyfon (daw., z gr.)	Na dwudziestu chłopów ledwie jeden wojnę widział, a na dziesięciu jeden wie, jak rusznicę trzymać. Po pierwszej wojnie będą z nich dobrzy żołnierze, ale nie teraz. A co do pospolitego ruszenia, spytaj wasza miłość każdego, kto się choć trochę na wojnie zna, czy pospolite ruszenie może dotrzymać regularnym wojskom, jeszcze takim jak szwedzkie, weteranom z całej luterskiejluterska wojna	Wszystko to włożył ci do głowy Stefan, prawda? Wydobył z niej pacierz za panią matkę, a włożył natomiast...	Co do mnie powiedziałem mojemu panu, że poprzestanę na wielkorządztwie jakiej wyspy, a on jest tak dobry i wspaniały, że mi je przyrzekł kilkakrotnie.	Tak Tak, jeżeli nikt tego człowieka nie ostrzegł, ale on wie o wszystkim i zmieni natychmiast twarz i ubiór.	Za łaską waszej wielmożności zwrócę uwagę, że tuż przed przyjściem pana doktora sam podałem lekarstwo jego miłości panu magistrowi.	O, Jezu najsłodszy! Już jadą! Dawajcie kwiaty! Rzucajcie wszyscy! A gęsto! A ciągle! Raz za razem. O, Jezu! Toć to nasza księżniczka, nasze złotości! Nasz król ukochany! A... a... gdzież pan młody?	To tam właśnie się ukrył, panie sędzio śledczy! Do tego miejsca powinien pan ograniczyć swoje poszukiwania! To tam, nigdzie indziej, znajdzie pan Arsène’a Lupin.	Baśka! Imainuj sobie, że masz córkę i że trzeba ci ją za jakowegoś Tatarzyna wydać?	Jak pan będzie naszym sąsiadem, to musi pan bywać częściej u nas.	Rebe Jankele, rebe Jankele Umarł rebe Jankele o północy. Właśnie wskutek ucisku serca. To, co uciskało jego serce, nagle przesunęło się do gardła i udusiło go.	Tu jest mieszkanie miłościwego pana, króla polskiego KazimierzaKazimierz IV Jagiellończyk (1427–1492)	Bo co? Profesor myśli, że mnie ugryzie?	Mnie się zdaje że wszystko zależy od prawdy, jaką wkładamy w słowa.	A ja myślał, że to „złe”.	Ach, panie! niech mi pan pomoże uzyskać to miejscemiejsce (tu daw.)	Przyjacielu gwiazd, we wszystkim postępowałeś dobrze. Niech się stanie, jak ci się podoba. Czy to nowe uleczenie?	Zdaje mi się, że i dziś jeszcze dużo nabrałoby się takich siłaczów. „Zachować siebie, zostać szczęśliwym...”	Ależ zaręczano mi, że oni w Ostendzie używali kabiny królewskiej.	Czy pan mi zaprzecza wyższości moralnej?	Do Kordowy... Do takiego miasta.	Panie Villefort, jaką dałbyś mi pan radę, aby przyspieszyć powrót biednego Dantèsa?	Wszakże sami dajecie wielkie ulgi chłopom należącym do świątyń! Mam zresztą wasze pozwolenie...	Przepraszam, jak nazwisko nowożeńca, bo niedobrze słyszałam, choć panowie dosyć głośno krzyczeli.	Ja na chłopów jestem znająca	Musić poszli na polowanie czy co, bo ze strzelbą	Był to początek wszystkich tych rozkoszy, jakie czekały tego wieczoru zebranych na plebanii oficerów.	Może zakochasz się we mnie?	Tak... Ale zewnętrzne. Pozory.	Wypuścił to już Wojtek łąkę, co?	A co to?	Czemu to nas Maćko opuścił? Dlaczego mamy w Spychowie ostawać i dlaczegoście wy wrócili?	Czy to prawda, czy paradoks?	Gniewasz się?	Jakie szkła mogą się oprzeć takiemu ciśnieniu?	Jakim sposobem?	To spostrzegłeś, jakem wyskoczyła z wagonu?	Uprzejmie panią proszę.	Pójdziesz ze mną, błaźnie, a odjedziesz, gdy cię odprawię!	Niech serce twoje będzie spalone, a proch wyrzucony na pustynię...	A rycerz Don Kichot co porabiał wtedy, gdy Sancho z kozami rozmawiał?	Brühl! te papiery co wczoraj, skończyć trzeba.	Czy mało?	Ja wasz uniżony i misterny lejek.	Na psa urok!	Niech cię diabli wezmą!	Tak mówią	Właśnie.	A co tam chcecie Maryś?	A ty jesteś głupi, syntymentalnysyntymentalny	Ach! I nakazałeś Cezarynie...	Czary! Czary! Odwraca kule... Buldeo, twój własny bawół został raniony!	Czego chcesz?	Dla nas czterdziestu, w czterdziestu fotelach. Przygotowujemy Angielską Akademię Umiejętności.	I mój frak przepadł!	Mam go podpisać?	Ojciec Makary od bernardynów.	Poznaję	Smutne.	Tego, co żyje u Prokopa Mielnika?	Voilà une idée!Voilà une idée! (fr.)	W toilette-clubie! W ratuszu szelmę znów ostrzygli. Cóżeś chapnął znowu?	Wielki Boże! co słyszę!...	Wisi.	Z drogi!	Z tej przyczyny najwyższa rada pokornie błaga waszą świątobliwość o wyznaczenie arcykapłana, który mógłby was zastępować w pełnieniu religijnych obrządków.	Śpieszmy, śpieszmy!
To czego księciu potrzeba, możesz poznać, bo przecie masz najniższe święcenia kapłańskie. Rzeczy te jednak są ukryte w świątyniach, za zasłoną, której nikt nie odważy się uchylić bez odpowiednich przygotowań.	No, to niech pan idzie, bo za dwie godziny będzie już ciemno i nic pan nie zobaczysz.	A młodzi Francuzi nietęgo znają arcydzieła swojego kraju. Co by się powiedziało o młodym berlińczyku, który by nie znał Walkirii! Trzeba zresztą przypuszczać, że pan jesteś ślepy, skoroś mi mówił, żeś spędził dwie godziny przed tym arcydziełem. Widzę, że pan się tak samo nie znasz na kwiatach jak na stylach; niech pan nie protestuje co do stylów pan nie wiesz nawet, na czym siedzisz! Częstujesz swój zadek kozetką directoire jako berżerką Louis XIV! Któregoś dnia weźmiesz pan kolana pani de Villeparisis za sedes i licho wie, co na nie urządzisz. Podobnie nie poznałeś nawet w oprawie książki Bergotte’a ornamentu niezapominajek z kościoła w Balbec. Czy był jaśniejszy sposób powiedzenia panu: „Nie zapomnij o mnie!”?	Co za capataz? Capataz przepadł, jest zniszczony. Nie ma capataza. O, nie! Nie znajdziecie już capataza.	Właśnie o mnie a z owym Don Kichotem w ścisłej nawet byłem zażyłości, ja go to namówiłem, że pojechał do Saragossy i rzeczywiście powinien mi być nieco wdzięcznym, bo po wypuszczeniu go z więzienia nie pozwoliłem go zelżyć na ulicy. Pan wiesz zapewne, że siedział w więzieniu za różne burdy?	Bardzo dobrze Skoro wszystko uzgodnione, to proszę, aby mi pan dłużej nie przeszkadzał, bo chciałbym posłuchać opery. Aha, i proszę też powtórzyć pańskiemu przyjacielowi Albertowi, żeby już więcej do mnie nie przychodził. Mógłby sobie tylko zaszkodzić kolejnymi grubiaństwami. Niech wraca do domu i się prześpi.	Tak jest a dotychczas znamy tylko niewielką jej cząstkę. W każdym razie nawet jeśli nie mamy nieprzyjaciół wewnątrz wyspy, mogą nadciągnąć z zewnątrz, a ta część Pacyfiku nie jest bezpieczna. Przygotujmy się więc na wszelki wypadek.	A widzisz!... Handel, MałżeństwoCiotka zawsze o tobie myśli. Dla ciebie jest to wyborna partia, którą tym łatwiej będzie zrobić, że Tomasz ma kapitalik, który powinien mu wystarczyć, a Kazio coś słyszał o zapisie ciotki Hortensji dla ciebie. No, przypuszczam, że Starski jest trochę zadłużony. W każdym razie to, co mu zostanie z majątku babki, z tym, co ty możesz wziąć po Hortensji, powinno by wam na jakiś czas wystarczyć. A później zobaczymy. On ma jeszcze stryja, ty masz mnie, więc wasze dzieci nie doznają biedy.	Nie bój się! Nie ma obawy! Zresztą Nag mieszka w ogrodzie, ty zaś nie opuszczasz domu!	Nie, ojcze, pozwól mnie działać; ja potrafię wziąć się do niego. On mnie kocha, mam nad nim przewagę, skorzystam więc z tego i wymogę na nim, żeby obrócił niezwłocznie część moich kapitałów na kupno nieruchomości. Może potrafię skłonić go, żeby odkupił na moje imię ziemię Nucingen w Alzacji. Tylko proszę cię, ojcze, przyjdź jutro przejrzeć księgi i zbadać stan jego interesów. Pan Derville nic a nic nie zna się na sprawach handlowych. Nie, lepiej jutro nie przychodź. Nie chcę sobie psuć krwi. Pojutrze będzie bal u pani de Beauséant, muszę więc oszczędzać się, żeby być piękną i świeżą i przynieść chlubę kochanemu memu Eugeniuszowi! Pójdźmy zobaczyć jego pokój.	Nie mówił. Powiedział wprawdzie, że jest wada serca, ale dodał, że u dzieci często przechodzą takie rzeczy bez śladu. Sam nie ma nadziei.	Ja? ja mam odczytywać mszę swoją? Lord de Winter, katolik skażony, wie doskonale, że nie jestem tego, co on wyznania, a to są zapewne nowe sidła, które na mnie zastawia.	Kochana, droga pani! Nie mogę, zapewne, zaprze­czyć temu, co mówisz o sobie samej, ale wierzaj, że bardzo, bardzo mi smutno rozstawać się z panią. Może przynaj­mniej mogę ci być w czym użyteczna... mam znajomości, stosunki...	Nie zapominaj o mnie przed królem a radź co mam począć jeśli Rybiński wyzdrowieje.	Nie dostała ich ode mnie I nie są to prezenty od tej samej osoby. Jeden dała jej ciotka, drugi sama sobie kupiła.	Pewno, gołąbeczko i mówić nie trzeba. Nie ma o czym mówić. Daj ci, Boże, radość i spokój, gołąbeczko... No, na mnie czas, żegnajcie... A mną, starym, nie zawracajcie sobie głowy...	Ale nie jest pan w stanie poruszać się w czasie, wyjść z chwili obecnej...	Do kroćset, pewnie że nie!	Na wasze psy mam buczek sękaty! Niech ino który spróbuje mnie tknąć! A na wasze słowa umiałbym odpowiedzieć jeszcze lepiej, ino mi się nie podoba. Wolej Panu Jezusowi pomstę ostawię.	Nie ona w ogóle mało myśli, to kiepska głowa kobieca!...	Nie... coś gorszego... to jest	Podróże kształcą Ja zaś zawsze miałem zamiłowanie do turystyki. Jestem uspołeczniony. Widząc wszędzie plakaty nawołujące wielkimi literami: „Zwiedzaj Polskę”, „Poznaj swój kraj”, jakże mógłbym się nie skusić.	Tylko władca taki musi mieć władzę i duży majątek nie zaś zależeć od kapłańskich przywidzeń...	W ten sposób nigdy nie dostaniemy się do lądu!	Tak, powiedziałam, że to Stradella, aby usłyszeć twoje zdanie. Nie grywam nigdy swoich utworów, kiedy mi się zdarzy coś ułożyć; ale chciałam zrobić próbę i widzisz, że mi się powiodło, skoro dałeś się oszukać.	A czemuż bym słowu waszemu wierzyć nie miał? Wszakże jestem sługą księcia, i na jego rozkazy gotów zawsze.	A cóż? nie miałeś pan sposobności mówić z tą... kobiétą, z tą panią?	Ale gra została ci w głowie, tego nie skłamiesz.	Droga pani dziekanowo! Wszak czterdzieści mil przebyła, by zobaczyć, mnie, biedaka. Nie wie, jak moje sprawy stoją. Nie mam dla niej łóżka, nie mam gdzie przenocować jej służby!	I cóż robić mieli, program nie oni ustanawiają.	Jak najprędsze zrzucenie tego stroju, rzekł Pobożanin; mógł on chwilowo być potrzebny, ale naraża dziś więcej niż broni. Powtóre, sama nie możesz pani pozostać... trzeba żeby ją ktoś odprowadził do Warszawy. W Warszawie nie będzie też łatwo coś znaleźć stosownego...	Nie pieniądze materiały!	Posłuchaj czyż pokój nie lepszy jest od takiej wojny? Powracam ci wolność natychmiast, ogłaszam i wychwalam twoją cnotę, nazywam cię Lukrecją Anglji...	Z czymżem miał jechać? Obdarli mnie do cnado cna (daw.) i czy ją zgonięzgonić (daw.) nie wiem	Znają jej przywiązanie do królowej i chcą od jej pani usunąć, lub zmusić, aby zdradziła tajemnicę Jej Wysokości i służyła za szpiega.	Dla woli i energii istnieje zawsze, tylko bywa różna zależnie od intelektu kobiety. Odszukanie właściwej przedstawia największą trudność. To kwestia sprytu mężczyzny.	A więc posłuchajcie: Jak się miłościwy pan gotował na oną wyprawę, wszystkie narody i wszyscy monarchowie radowali się, że mieczem polskiego króla moc turecka zostanie na proch zgnieciona. Węgierskie wojsko pod dowództwem, jakże mu to było... aha... HuniadHuniad dziś popr. forma M. lm: Siedmiogrodzianie; Siedmiogród a. Transylwania dziś popr. forma D. lm: tysięcy. sto, tedy pięć razy tyle, co naszych.	Panie z wielką przyjemnością poszlibyśmy za uprzejmą radą waszą, gdyby to od nas zależało; ale niestety to niemożliwe: pan de Tréville zabronił nam tego. Idźcie więc w swoją drogę, to będzie dla was najlepiej.	Ja to rozumiem, kochany, ale trochę było mi przykro. Dla mamy czas się zatrzymał ze śmiercią Krzysia. Dla niej Krzyś jest wciąż młodziutkim chłopcem.	O, z tym możesz zrobić, co ci się podoba.	Owszem, zastanawiaj się pan; kto panu broni?	Rozumie się!... Trzeba z tym skończyć...	Biédna to teraz kobiéta, dodał Zaklika, ale jéj resztki więcéj warte niż nasze bogactwa... A słuchajcie panie Treue, jak się tam wprosicie do niéj, to jéj pocichu starego sługę przypomnijcie, bom ja niegdy u niéj sługiwał.	Z tą różnicą, że jest to cmentarz zalany wodą Czuję, że ta wilgoć przenika mi kości.	A niby kto zamierza nam towarzyszyć?	Ach, po co ja ci to powiedziałam...	Ba! ba! znamy te nagniotki! każdy ma takie nagniotki panie Kasprze, przeszłą razą mi mówiłeś żeś uczynił votum, a teraz...	Bardzo żałuję ale w tym stroju?...	Co to?	Coś to rzekł? zapytał groźnie.	Czy istotnie tak źle się czujesz?	Daj mi tam waszeć święty pokój z temi widokami, moje oczy dosyć ich już widziały na świecie, wkrótce da miłosierny Bóg jaśniejszą nad te wszystkie światłości oglądać. Co mi tam mój Sienińsiu wasze fajerwerki i illuminacje, głupstwo to kochanku.	Jakież to zajmujące!	Mówi dobrze, bo długo bawił w tym kraju.	Postaram się	Prawy to rycerz mówi!	Proszę? To, co pan nazywasz kontrastami, ja najdoskonalej godzę w życiu.	Widzisz, ja z tem jadę. To praca mojego życia... Chcesz, żebym ci to przeczytał?	Więc idźcie ubrać się w skafandry.	Wolnoć to przecie było zawsze każdemu, cóż dopiero wam, stary mój!	Wspomnienia... Czy ja wiem?... Może majaki snu... niedobrego snu... Lecz mniejsza o to.	Zdążyłbyś, ale to głupstwo, radzę jutro. Załatwiłeś wszystko?	„Przyszedłem” „aby panów zawiadomić, że mój służący odszedł	A czemuś waćpan radził?	A gdyby złodziej był sam szlifierzem?	A pan trzeci!	Ach tak... Prawda... Doskonale! A ja?	Ale ta sukienka ładniejsza od mojej	Będę	Co jej pan powiedział?	Co teraz czynić?	Czy jesteś w stanie pisać?	Czy wasz stan umysłowy był już kiedy badany?	Dacie osiemdziesiąt.	Gdzież ordynat? Obiecał przecie być	I ona sama szuka też?	Ja sama położę cię spać.	Jakto? fraszka?	Juści na dziesiąty, albo od Zielnej, albo na samą Siewną.	Marek Bystry, Miłościwy Królu!	Może i przyjeżdża!	Możesz odejść	O czym państwo tak poufnie rozprawiają?	O, widzisz dwór?	Ofiara, Okrucieństwo drzwi do najwyższej sfery nieba. potrzeba widocznie większej	Pa, pa! Viską padirbau! Nebijok!	Policja jest na tropie tego nieznajomego, który wyznaczył spotkanie.	Przysłał pocztą.	Raca!	Rafaelowskim	Rozrządzaj mną pani powtarzam.	Rycerz, Odwaga mówił dalej Kmicic	Toś ty, rarożku, do ŁubniówŁubnie rzekł Bohun poglądając strasznym wzrokiem na Rzędziana.	Umarła! Juści, panienko, na śmierć umarła. Ino panienka odeszła, przyjechałem z dobrodziejem, włożył na nią święte oleje i zaraz umarła. Już ją tam kobiety oporządziły do pochowku.	Więc?...	Wojnat... o... o... obiecał mi... Martę!	Wtedy zapewne, kiedy idzie o dawanie lekcji chłopcom	Zemdlała; patrz pan, jaka blada leży i bez oddechu!	Zostać na lądzie... czy też co innego?	Złodzieje, wszarze! Batami ich! W postronki, do kryminału!
Przepraszam Może istnieć jeszcze i druga ewentualność, mianowicie ta, że na dnie mego projektu ukryte jest jakieś oszustwo?... O, niech pan mi pozwoli dokończyć, panie ministrze. Wiem dobrze, że wyklucza tę ewentualność pańskie przeświadczenie o mojej uczciwości, lecz tu wchodzi w grę z jednej strony interes polskiego świata gospodarczego, a z drugiej interes państwa. W danej chwili my tylko reprezentujemy te obie strony. Pan z urzędu, a ja z osobistego zainteresowania. Dlatego kwestia osób i zaufania do nich nie jest tu wystarczająca, ale przecie nie kto inny, jak właśnie rząd będzie miał nieustanną kontrolę nad całym przedsięwzięciem.	Jak się panu podoba, jak, proszę łaski pana, samo panisko zechce, ale co do mnie, wolałbym tę sprawę jak najrychlej załatwić i kuć żelazo, dopóki gorące. Straconą sposobność niełatwo odzyskać i lepszy rydz, niźli nic i wróbel w ręku od żurawia na dachu.	Tak: miała trzy coraz silniejsze ataki w kilkuminutowych odstępach, ale drugi odstęp był krótszy niż pierwszy. Kiedy pan przyszedł, pani de Saint-Méran od kilku minut już ciężko dyszała; dostała wtedy ataku, który wziąłem za zwykły atak nerwowy; przeraziłem się naprawdę dopiero, gdy rzuciła się na łóżku, wyprężona i z zesztywniałą szyją. Wtedy wyczytałem z twojej twarzy, że dzieje się coś poważniejszego, niż myślałem. Kryzys minął i chciałem zrozumieć coś z twojego spojrzenia, ale ty unikałeś mojego wzroku. Mierzyłeś jej pan puls, liczyłeś uderzenia, nie obracałeś się wcale w moją stronę, aż nadszedł drugi atak. Ten drugi atak był straszniejszy od pierwszego: znowu konwulsje, usta zacisnęły się i przybrały fioletową barwę. Przy trzecim ataku skonała. Podczas pierwszego ataku stwierdziłem, że to pewnie tężec, a pan się do tego przychylił.	Bardzo dobrze ale.... trochę. Tradycye szalonego pijaństwa wzięliśmy nie po dziadach, ale po Sasach, od Augusta Silnego, który sam pił i poił na śmierć. Tradycyi téj się wyrzekam.	Niech pan zobaczy tylko, jak żyją nasi państwo marszałkowstwo, a na świecie nie ma przykładniejszego i więcej się kochającego małżeństwa.	Czyja wiem? Jestem odurzona i tak zmęczona tym wszystkim, że radamradam co dzień przykrzejsza! Odebrała mi klucze i zajęcie, a teraz przy każdym obiedzie narzeka na darmozjadów i próżniacze panny wyglądające konkurentów. Boję się Warszawy, ale chyba tam nie będą mi tyle dokuczali. Prezes jest dla mnie tak dobry jak ojciec.	Na nodze Powiedział mi pan Kubuś, że je kupił dla swojej panny: myślałam więc, że to dla mnie. Nieprawdaż, mamo, skoro włożyłam jedną, muszę już zatrzymać i drugą?	Anusia! Anusia! Bóg by mi ją zesłał!... Ale może już jej na świecie zgoła nie masz albo też za mąż poszła i dzieci wodzi...	Bardzo rzadki. Są to kwiaty ginące wśród powodzi innych. Zresztą powtarzam: i takie kobiety mężczyzna zwalczy, ale inaczej.	Wszystko powiem, tylko nie trać pan czasu. Hermenegildo, Adelajdo! Zuziu, Fruziu!... Jak na imię tej pańskiej Genowefie, a?	Utrzymują że tama, którą każe wznosić pan kardynał, wypłasza je na pełne morze.	Widzisz, widzisz, moje dziecko, rzekł kładnąc mu rękę na ramieniu, do czego cię to zapomnienie o Bogu i świętych prawach jego przywiodło! Do zguby własnego dziecka, a kto wie czy nie dwojga twoich dzieci!	Nie, powieść Ale płacę gotówką. Zobowiążesz się dostarczać mi dwa takie rocznie przez sześć lat. Jeżeli pierwszy wyczerpie się w pół roku, zapłacę następne po sześćset. Tak więc, przy dwóch powieściach na rok, będziesz miał sto franków miesięcznie, zapewnione życie, będziesz szczęśliwy. Mam autorów, którym płacę tylko po trzysta. Daję dwieście franków za tłumaczenie z angielskiego. Dawniej była to cena wręcz niesłychana.	Człowiek jest zadziwiający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę nieprzytomny. E? Co pan myśli? Czasami zdaje mi się, że człowiek przyszedł tam, gdzie nie był pożądany, gdzie nie ma miejsca dla niego, bo gdyby tak było, dlaczegóż by pragnął wszystko zagarnąć dla siebie? Dlaczegóż by latał tu i tam, robiąc tyle o sobie wrzasku, rozprawiając o gwiazdach, nie dając spokoju nawet źdźbłom trawy?	Po sprawiedliwości mówię... Abom to nie widział? Na koniu siedzi, jakby go mutrami przykręcił, sam towarzysza obrządzi, rozsiodła i okulbaczy jak rataj, i jeszcze dotychczas nawet nie sierżant, jako że jest niedbający. Są w naszych szeregach takie niedbające chłopy. Niemałom ich widział. Bije się na śmierć, kużden trud śmiertelny zniesie, zginie bez jednego słowa. Choroba wie, co to za ludzie są takie! Niejednegom już, mówię, napotkał we włoskich legiach, a dotychczas nie wiem, skąd się bierą.	To było wszystko bardzo ciekawe, co pan mówił, zajmowało mnie to bardzo, jako materiały do patologii milionerów	A wiesz pan, gdzie poszedł?	Ale co?	Ale skąd wzięłybyśmy tyle pieniędzy?	Gdzież pan był w marcu przeszłego roku?	To prawda; ale dokąd zmierzasz?	Przekleństwo Boskie! jakaż to rzecz obmierzła patrzeć na gubernatora, nieumiejącego ani czytać, ani pisać. Słyszałeś, co mówią o mańkutach i nieukach, że są ludźmi z najgorszej klasy i najtępszego pojęcia. To wielki błąd, mój przyjacielu, i pragnąłbym, abyś choć podpisać się umiał.	Ale jak? I gdzie? Koszowy na wszystkich ostrowach straż postawił, żeby się nikt do Lachów nie wymknął i nie dał znać, co się dzieje. Na Bazawłuku pilnują Tatarzy. Ryba się nie przeciśnie, ptak nie przeleci.	Ja w kolebce może na zatracenie byłam poświęcona. Nie chciał mnie nikt, wyparli się swoi.	Możesz pan odejść, nic mu nie powiem.	Więc cóż byś pan z nimi zrobił?	Zaraz do niego napiszę: „Mości elektorze! Dość kota ogonem odwracać! Dość wykrętów i mitręgi! Wychodź przeciw Szwedom, a nie, to ja w odwiedziny do Prus przyjadę. Nie może inaczej być...” Inkaustu, piór, papieru! Rzędzian, pojedziesz z pismem!	Nie, pani. Tak gorzko odczuwałem moją niewolę, żem po prostu nie śmiał patrzeć na inne kobiety. Niech więc pani przyzna, że mam prawo być surowym sędzią pani baronowej, która sprzedając się wiedziała, że nie kupowano od niej... jej pracy.	Powiedziałeś, zdaje się, że znasz nasze prawa Jeżeli ty ich nie znasz, to przynajmniej ja je znam, więc zostanę tutaj, ponieważ jestem jeszcze waszym kapitanem póki nie uzasadnicie swych zażaleń. A tymczasem wam odpowiem, że wasza czarna plama nie jest warta i jednego suchara. Co potem, zobaczymy!	Gdzie? Gdzie? Tutaj? fotel na kółkach zatrzymał się w miejscu.	Przydałby się on w pewnej drobnej sprawie... na południu...	Ty się małego rycerza strzeż. Straszny on, sławny w Krymie i na Dobrudży.	A na jak długo?	Co za miejsce na spotkanie bóstwa!	Czy powiedział, że ojciec podłożył ogień?	Cóż teraz zrobić z tym trupem? Niepodobna zostawić go tutaj na pastwę dzikiego ptactwa.	Dużo ludzi chciałoby być na jego miejscu	Ja nie troszczę się jak kolega tylko jako szwagier.	Jak ci na imię?	Jeszcze do lądu nam daleko!	Michał! A co Michał, hę? Jak rzepy! Co? Mnichem zostaniesz, co? A ta borówka Drohojowska, smaczna? A ów hajduczek różowiuchny, uch! Cóż ty na to, Michale?	Na męki?	Nigdy prawie: miała interesy do sklepów z płótnem, dokąd ją też odprowadzałem.	Siadaj na ko­zioł, pojedziemy razem tę, panie, defiladę przyjąć.	Wybacz, Jur że cię stąd wypędzam, lecz w interesie „sprawy” muszę pozostać aż do wieczora zupełnie sam. Potrzebuję skupienia.	Pani ma mściwą pamięć. Nie wierzy pani i nie przebacza... Pragnę tylko jednego: abym mógł przekonać panią...	Tak, przynajmniej nie na próżno się poświęcałaś. Ty go uratowałaś. Dzięki tobie żyje i chowa się u wuja. Czyż to nie cud prawdziwy, że możemy o tym wiedzieć? Bóg wysłuchał naszej prośby, choć zdawała się czystym szaleństwem.	Ja się nikogo nie boję	Jam mu więcej niż żona Słuchaj stary nie bądź zły! Ja go widzieć muszę.	Toteż ja nie chcę być kobietą w znaczeniu ojca i tych panów, których wzrok jest obelgą!	To czemuż o tym nikomu nie wspomniał, ni mnie, ni waćpanu, ani Krzysi samej? Byłaby może dziewczyna nie uczyniła ślubu...	Ach, nic... pani!... Naturalnie, że coś mi się przywidziało... Przepraszam, stokrotnie przepraszam...	Ależ, bój się Boga, Czerkaski, ty nic nie pijesz!	Jeżeli to ty jesteś Nathoo, którego mi porwały tygrysy to on jest twoim młodszym braciszkiem. Dajże mu więc błogosławieństwo jako brat starszy.	Kiedyż bo on podobno i nic nie maluje teraz...	Musi to być przykro... bardzo przykro przykro musi być matce i ojcu, którzy myślą, że on nie żyje... Stracić dziecko... stracić chłopaka!...	I ja bym też wolała Zdaje mi się, że prędzej bym się pogodziła ze szczurem niż z karaluchem.	Bardzo mi żal tej łodzi, mości panie	Czemu jeszcze nie śpisz?	Ja pójdę.	Jeśli nie mam z waszą miłością iść, to już wolałbym tam jechać!	Kodeks zabrania nam kochać się z bydlętami	Królowie nie mogą robić wszystkiego, co chcą.	Któżeś ty jest, umiłowana?	Naszej krzywdy przecie byście nie chcieli...	Nie. Jestem matematyk.	No! To dać jej tam trzeba cokolwiek! Wolę już dać jej raz, choćby rubla, jak nabawić się ciągłego kłopotu... subiekcjisubiekcja (daw.)	No, Babetto! zawołał, słowo honoru! jeśli mi się z tego wytłómaczysz, masz moją rękę, żenię się...	On o tym nie wiedział...	Wszystko dobrze. Wasza miłość dawno nie była w Rozłogach.	Zaś myślałeś, że mnie tchórz po weselu obleci?	Śledzie i kawior niech panna Marta postawi z tej strony, przy wódce.	A co teraz będzie?	Aha! Caban ci da akurat tyle...	Byłaś kiedyś w cyrku?	Będziesz z niego wypadała, tak jak z dorożki. A dla kogo te elementarze?	Co jeszcze mówiono?	I cóż ty wiesz, Klu-Klu? zapytać. Maciuś.	I cóż?	I ty myślisz, żeby cię chłopy zabiły? Strach myśleć!...	I wówczas co?	Jak to błąd?	Jak to, moje siwosze?	Jak u Beaumarchais’goBeaumarchais, Pierre-Augustin (1732–1799) rzekła lady Dudley.	Jakoby ją kto z nóg ściął!	Jesteś aniołem!	Kogo?	Księżniczko...	Nieprawda!	Obu schwytano.	On sam i Wielka Rada	Otóż chciałem, abyś mi wytłumaczył: co znaczyła ta heca w ogrodzie?	Przyszłość Danusi.	Przyślę w niedzielę państwu swoje konie, dobrze?	Skądże ci te myśli?	Tacyż to Billewicze tani, także to klejnot wasz szlachecki i starożytność rodu cenisz? Zalizali (daw.)	Tak	Tobie? a! wierzę, jej	Uśpieńskiego wzięli	Właśnie o tych naszych karmazynach mówię
Jednak to dziwne bardzo dziwne. W każdym razie mróz nam na pewno dobrze dokuczy, nim słońce wzejdzie. Chociaż nie wiem, jak będzie ze śniegiem? U nas, to jest na Księżycu, spada śnieg dopiero w dwadzieścia lub trzydzieści godzin po zachodzie słońca, a tu będzie już dzień nowy.	Żal ci, synu, pradziadkowej chałupy? Oj, i mnie się serce krwawi. Ale darmo. Co się stało, nie odstanie. Już nie ma naszego gniazda. Trza klecić nowe. Ino pierwej jadę po sprawiedliwość do króla. Dobrze, żeś przyszedł. Ma się wiedzieć, że już twoja noga tam nie postanie. Biegaj do szopy, wytocz wóz.	A! nie tak! Powiązać go z akcyą ale u niego to niespokojnie, wychodzi na wierzch, rzuca się w oczy, i ustawicznie ma się to wrażenie, że pokazuje palcami: teraz czekajcie, bo stanie się nieszczęście!	O! Jam mu już zapowiedział ale jeśli tak waszmościowie postanowicie, to ustąpię.	Ale nic dla jej syna Mniejsza o mnie Czy pani nie spostrzegła, że moja matka od pewnego czasu jest bardzo... rozdrażniona?...	Czy wiesz, Marto że jesteś prawdziwie piękna. Co za pyszny wzrost! Musisz być przynajmniej o pół głowy wyższa ode mnie. Bieda nie zeszpeciła cię dotąd wcale, chociaż różo­wy odbłysk żaru, który w tej chwili pada na twarz twoją i naśladuje delikatny rumieniec, podnosi bardzo piękność twą i prześlicznie wygląda przy twych kruczych, olbrzymich włosach! Cóż by to było, gdybyś jeszcze zamiast tej brzydkiej, wełnianej, zrudziałej sukni włożyła ubranie żywej barwy i wykwintnego kroju, zamiast tego płócien­nego gładkiego kołnierza otoczyła szyję swą przezroczystą koronką, żebyś warkocze twe podniosła wyżej nieco i ubrała je pąsową różą lub złotymi szpilkami... Byłabyś prześliczna, moja droga, i trzeba by ci było tylko parę ra­zy ukazać się w loży pierwszego piętra na reprezentacji modnej jakiej komedii, aby młodzież całej Warszawy za­pytała jednogłośnie: „Kto ona? gdzie mieszka? czy po­zwoli, abyśmy hołdy nasze u jej nóg...”	Dopiero co to samo Babinicz powiadał! Niedługo, widzę, całe wojsko się na niego sprzysięże; ale strzeże on się dobrze i bez moich fortelów nie dacie sobie rady!	Ja też nie patrzę różowo. Pomijam, że ogólny stan rolnictwa jest w całej Europie zły, bo to rzeczy znane, ale pomyśl pan tylko: ma szlachcic czterech synów, więc każdy z nich odziedziczy tylko czwartą część ojcowskiego majątku. Tymczasem cóż się dzieje? Każdy, przywykłszy do ojcowskiej normy życia, chce żyć jak ojciec to zdolniejsi obierają rozmaite zawody,	Nie wiem, ale ojciec uczy mnie i zapoznaje ze wszystkimi przepisami prawa.	O, dalibóg, że to prawda, panie i czuję ja, że w tej historii, którą bakałarz Karasko o nas czytał, musieli mnie tam tęgo osmarować, pewno nie oszczędzali, odmalowali od stóp do głów. A jako żywo, nigdym nic złego nie mówił na żadnego czarownika i nie mam takich dostatków, żeby zazdrość wzbudzały; co prawda, to prawda, że czasami skrobnę kogo językiem i że wygadam, co ślina do gęby przyniesie; ale z tym wszystkim  złośliwy nie jestem i nikogo nie obgaduję; a gdyby i to się zdarzyło, to zawsze wierzę silnie w Boga i we wszystko, w co wierzy święty kościół katolicki, jestem zawziętym wrogiem Żydów i zasługuję ze wszech miar, żeby historycy mieli wzgląd na mnie i oszczędzali mnie w swoich książkach. Ale niech ich tam, niech sobie zresztą piszą, co im się podoba, a  diabli by się tam o to turbowali! Urodziłem się goły i goły jestem, ani mi nic z tego nie przybędzie, ani ubędzie, niech mnie pakują w książki, ile się zmieści, dbam o to, jak pies o piątą nogę. Złamanego grosza nie dałbym, żeby ich wstrzymać od tego, niech ich kaci porwą, bawią mnie swoimi historiami.	Podoba mi się, bo ma maniery małego gentlemana i nie mam nic przeciw temu, żebyście się z nim poznały przy sposobności. Sam przyniósł kwiaty i byłabym go zaprosiła, ale nie miałam pewności, co się dzieje na górze. Wyglądał na smutnego, kiedy odchodził, słysząc gwarną zabawę, bo jej pewnie w domu nie miewa.	To niedużo, ale gdy przyjdziesz do lecznicy w młynie, dam ci więcej. Bardzo ci dziękuję.	W każdym razie trzeba ją przyjąć gościnnie; mieszkamy bądź co bądź u jej siostry i goście panny Sandal są naszymi gośćmi. Kto pójdzie po nią na stację?	Wójt jeno winien! To ona mu korale zwoziła? ona go do karczmy ciągała? ona po całych nocach w sadzie warowała, co? Dobrze wiem, jak przyniewalał i kusił! A może i jakich kropli jej zadał, by mu się nie oparła!	Wówczas? Może pan je wyrzucić, spalić, rozdać biednym. To już obojętne.	Wątpię, czy co wieczór po dziesięć minut stawał przy furtce. Wiemy nawet, że zwykł był unikać łąki. Przeciwnie, owego wieczora czekał przy niej. Było to w wilię jego odjazdu do Londynu. MuzykaRzecz zaczyna się rozjaśniać. Mój drogi, podaj mi skrzypce. Mówmy o czym innym. Dajmy pokój tej sprawie aż do przybycia doktora Mortimera i sir Henryka Baskerville’a.	Zacny był koń, ale dziesięć takich za te skarby kupisz!	Zaczynam Hrabia de Lembrat, twój ojciec był człowiekiem nadzwyczaj dbałym o świetność swojego rodu i pragnął najbardziej, aby ten ród odżył i utrwalił się w jego potomkach. Szlachetne to pragnienie, ani słowa. Tymczasem po dziesięciu latach małżeństwa żona hrabiego nie obdarzyła go jeszcze przyszłym dziedzicem imienia i majątku. Najuczeńsi lekarze, wezwani na naradę do zamku Fougerolles, oświadczyli nareszcie, że pani de Lembrat nigdy nie doświadczy rozkoszy macierzyństwa... Trzeba było pogodzić się z losem; ród de Lembrat miał wygasnąć! Zaczyna cię to zajmować, nieprawdaż?	Zapytaj się trupów, Samotniku! Czy żaden z nich tu nie nadpłynął? Zatkałem tym psom pyski błotem i różnymi paskudztwami i w biały dzień wywiodłem w pole całą ich hałastrę. Sam herszt postradał sromotnie ogon, a bardzo wielu utraciło życie. Ale nie martw się! Zostało ich trochę i dla ciebie! Gdzież mam ci ich przypędzić?	Zresztą któż zna granice i cały ogrom wpływów i oddziaływań duszy na duszę; któż wie, kto winien? kto ma odpowiadać za nieszczęścia, jakie się stają? Wszyscy są winni i wszyscy pokrzywdzeni, ot co. No, uspokój się pani, już się stało i nic tego nie odmieni; fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł. Możesz pani myśleć o tem nieszczęściu i to myśleć głęboko, bo myślenie wypala odczuwanie... ot co!	A grzeje, grzeje... Oj! filut z pana. Wiem ja coś o tym. No, chodźmy na cygarko.	A hrabia Artur? przerwała ośmielając się, choć rumieniec okrył jej twarz.	Ależ my nic nie wiemy! Kalambur Oriany? To musi być coś uroczego. Och, niech kuzyn powie.	Aš nesuprantu, kaip tokia dyka mislis gali išsitekti j9sū galvoje	Cieszyłbym się bardzo, gdybym mógł pogodzić najrychlej poglądy szanownego pana z naszymi tezami, aby Havemeyer na kongresie czynnie zdołał wystąpić...	Co takiego?	Co?	Co? Nie zakąsisz nic? Ho, ho! musić w Poświciu na pulpetach się pasiesz! Trza to będzie skontrolować.	Cóż tak nagłego cię wzywa do Snopola, panie ministrze?	Dają więc księdzu kałamarz, papier i pióro?	Dla mnie niech pani sobie nie zadaje tego trudu.	Do księcia pana! do księcia pana!	Do stu piorunów!	Dopomóż majorowej!	Doprawdy wolno! A jakby nie było wolno, tobym nie była?	Dużo ich jest?	Dziś o piątej rano, na prymaryiprymaryja a. prymaria	Głupcze... „Trzeba zaczekać jeszcze czas”.	Ha, mężu nie ma w świecie drugiej podobnej przygody; nie ma kobiety zdolnej do podobnej rzeczy. Nikt tego nie mógł wymyślić przypadkiem, nikt nie byłby czegoś podobnego wyroił, ta myśl nigdy nie postała w innej głowie niż mojej. Królewicowa opowiedziała mi przed chwilą całą przygodę, dowiedziała się o niej od widama de Chartres, który ją wie od pana de Nemours.	Hmm!	Ho, ho! Kędy żeś to bywał?	I to trzeba wiedzieć, że panna Michonneau, która nawarzyła pani tej kaszy, będzie miała, jak mówią, tysiąc talarów rocznego dochodu	I tobie nie brak zmysłu do geszeftówgeszeft (z niem.)	Istotnie. Widocznie kult Zła jest silniejszy u kobiety niż u mężczyzny.	Ja nie widzę jeszcze wygranej. Chyba że waszmość przyprawisz jej skrzydła.	Ja? bardzo oryginalne pytanie.	Jak się nazywasz?	Jak to ulepszyć, co jest, to ja nie wiem, bo żeby wys­tępować, to trzeba wiedzieć. Nie mam żadnych koncepcji, więc jak mam protestować?	Jak to? Nie chce pan zostać na obiad?	Jakie zamiary ma twój mistrz? Czy idzie piechotą, pokutując za dawne grzechy? Dyćdyć (gw.)	Jakżeby nie!	Jam bodaj dziś gotów.	Jeszcze trochę...	Juści, że wiecie! no, to dopiero nowina. Czekalim na nią co dnia, a kiej przyszła, zwaliła me kiej pałą w ciemię. Od wójta idziecie?	Kiedy?	Królowo Anielska, ratuj nas! Trzymaj się, nieszczęśniku, filarka!	Kto pan jesteś i jak się nazywasz?	Ma pani dziecko, które pani kocha...	Mylisz się, mój drogi to właśnie wydawca mój odesłał mi należność za poemat, który, jak wiesz, napisałem.	Mężu Czy trochę nie przesadzasz?	Na rękę się wyzywać na Zamku nie wolno! Chyba kto chce gardło dać! Z Dobkiem nie żarty.	Nie krzycz tak. Wiedz, że ja kiedyś zadusiłam chłopca, który tak jak ty krzyczał.	Nie narzekajcie, Macieju, chwalić Boga, macie dosyć...	Nie powinniśmy martwić się z tego powodu	Nie przyszlim tu na posługi	Nie spieszmy kto wie, myśl rzucona, myśl może powoli wyrosnąć w nim, na to tylko potrzeba czasu. Wprzód gdym mu to powiedział, zakrzyczał ze zgrozą, potem w godzinę sam mnie o to zaczepiał... Kto wie co będzie jutro?	Nie wiem, czy powiedziałem przez cały ten czas trzy słowa do jakiejś żywej istoty Jeden z tych ludzi z pewnością wypaplałby coś, o czym ja postanowiłem nie rozmawiać, a nie chciałem, by doszło do jakiejś sprzeczki. Nie! Nie wtedy! Byłem zanadto... zanadto... Nie byłem do niej usposobiony...	Nie wybuchaj i pij!	Nie. Nigdy nie zrobiłam jej nic złego.	Niech panu służy na szczęście!	Noga żywa z tego pościgu nie wyjdzie!	O, wy ohydne gaduły!	Obawiam się, że posiwieję, zanim będę miała pierścionek na palcu	Od nas?...	Osioł. Spałbym drugie tyle. Gdzie naczelnik?	Pan sobie żartuje!	Pani chcesz umrzeć, pani, tak młoda, tak bogata, tak kochana niezawodnie!	Pani Żalińska wie jak ona była dumna i nieprzystępna. Nigdy najmniejszej nie dopuściła się płochości.	Pani, zapłacę i będę milczał	Panie Keyte, czy te konserwy z szynki i ozora kosztują szylinga i osiem szóstek, czy szylinga i cztery szóstki?	Przysięga, Porwanie, Pojedynek we dwóch, sam z kimś drugim, tu: pojedynek. i to mu przyrzekłem, iż jeśli mnie położy, odjedzie wolno, nie doznając w tym od waszmościów przeszkody, co mu na rękojeściach zaprzysiąc musicie na Boga Najwyższego i święty Krzyż...	Samem ją podpisywał i twardo będę przy tym stojał, że ni jednej chojki nie zetnie, póki się z nami nie ugodzi i nie odda, co nasze.	Spojrzyj na to okno na to drzewo... Czy wiesz, kogo dziś w nocy widziałam na tym drzewie, za oknem?...	Spokoju chcę, panno Marto, spokoju...	Tak, na własne oczy.	Tegom się i bojał.	To za mało.	Tu, w Paryżu?	Turbūt tu nori man ką sakyti?	Tym gorzej.	Ugni! Ugni! chciałby niemal biedz, lecz rany, ba i powaga kapłańskiego syna przytrzymywała go na miejscu... Na znak dany przez Tubingasa dziesięciu ludzi rzuciło się ku oczekującym śmierci jeńcom. Zemsta napadanych i zniszczonych przez krzyżackie zastępy Litwinów, chciała się nasycić kilkoma pozostałemi w ich rękach ofiarami. Przywleczono ich do stosu. Tubingas rzucił kamieniem, padł on na najstarszego jeńca. Stary Krzyżak głowę podniósł do góry, przekleństwo rzucił niezrozumiałe dla obecnych, oczy jego zaświeciły chytrym złowrogim blaskiem.	Uwięziony?... Athos?... za co?	Wiem dobrze, że u rejenta jeszcze aktu nie podpisali.	Wiosłuj szybciej, Van Stillerze!	Wszyscy wiedzą, że Monika ma grać.	Wy mojej sprawy nie bierzecie do serca, ani mojej ani dzieci	Wziąłem na kredyt, wujaszku!	Z Anną?	Z kim?	„Przyszedłem” „aby panów zawiadomić, że mój służący odszedł
A, to pan, panie Lingslay! Szukam pana wszędzie. Za trzy godziny będziemy u celu. Czy wszystko w porządku?	Ano, panie kto więcej używa przysłów: ja, czy pan? Co chwila sadzisz pan nimi. Może tam, proszę łaski pana, pańskie właściwiej użyte, a w moich po większej części brak sensu, ale przysłowia zawsze są przysłowiami.	Czy nie zapomnisz? „Znacznie więcej... i ma swoje racje...” Tak powiesz „Swoje racje...” To najważniejsze. Jak człowiek z człowiekiem. Więc dobrze myślę, że możesz już odejść, mój Jimie. Ale, Jim, jeżeli zobaczysz Silvera, nie zdradzisz Bena Gunna? Nikt z ciebie dzikimi końmi nie wyciągnie tego, com ci mówił? Nie? Dajesz mi słowo? A jeżeli ci piraci obozują na lądzie, Jimie, czy nie powiesz, że rano...	Ja tak słyszałem: Dawno już temu, ze sto lat może, mieszkał na tej facjatce Niemiec jakiś, co umiał wielgie, bardzo wielgie sztuki, i od tego czasu niemiecki diabeł tam siedzi, tak że kto tylko dłużej w tym pokoju pomieszka, dostaje źle w głowie.	Jest to moim zamiarem, ale rad byłem przedtem skrzyżować szpadę z Mr. Barnesem. Widzę atoli żem sprawił przykrość panu Neuilly, przeto proszę o przebaczenie... Muszę zacząć od lat szkolnych. Wówczas już kochałem towarzyszkę zabaw, matkę małej Róży, a gdy miała lat piętnaście zaledwo, ja zaś udawałem się na uniwersytet do Harward, zaręczyliśmy się. Miałem krewniaka, starszego o lat dziesięć, gracza i pijaka. Montalbon utrzymywała wówczas w mieście jaskinię gry, a mój nieszczęsny krewniak zaliczał się, oczywiście, do jej stałych klientów. Pewnego wieczoru, gdy był znowu pijany, namówiła go, by ją zaślubił, a przywołany naprędce ksiądz był tak niesumienny, że dopełnił obrządku. Dopiero po kilku dniach otrzeźwiawszy, nie wiedział krewniak mój o niczem. Na tem to właśnie zbudowała Montalbon plan swój. Zaczęła go namawiać do małżeństwa, podsuwając mu, wyobraźcie sobie panowie, narzeczoną moją. Babie tej szło o pieniądze i zemstę. Chciała skłonić krewniaka mego do bigamji, by potem zapomocą metryki ślubu z nią samą wymuszać pieniądze. Prócz tego było to zemstą nad rodziną mojej narzeczonej, do której żywiła jakąś urazę. Plan ten powiódł się aż nazbyt dobrze. Krewniak pokochał istotnie piękną Kreolkę, był przystojny, ja daleko, ona bardzo jeszcze młoda i słaba, tak że wkońcu zaślubiła go. Teraz dostał się biedak w szpony Montalbon, która go wyzyskiwała przez lat pięć!	Na jednym poziomie widzisz już wszystkie życia przejawy.	Nie potrzebujesz mnie o to prosić, mój chłopcze. Dawno już ona zyskała moje serce... Chciałam wprawdzie dla ciebie innej żony, nie tak delikatnej, ale skoro ją pokochałeś, to szczęść wam Boże! Twoja księżniczka jest warta miłości. Helenko przebacz mi wszystkie ostre wyrazy, którymi cię nieraz zraniłam; czyniłam to tylko dla twego dobra, wierz mi... Uściskaj mnie, moja córko!	Rozumie pan, że nie mogę się zabawiać oglądaniem pasażerów na gościńcu francuskim... Otóż, o ile cię nie skusiły niebezpieczeństwa naszego cygańskiego życia, cudy południowej Ameryki, podzwrotnikowe noce, nasze bitwy i rozkaz walczenia za sztandar młodego narodu lub za imię Szymona Boliwara, trzeba mam się rozstać... Szalupa i oddani ludzie czekają na ciebie. Ufajmy, że trzecie nasze spotkanie będzie już zupełnie szczęśliwe...	Teraz, panie Pastrini gdy mój przyjaciel się nieco uspokoił, a pan oceniłeś dostatecznie moje pokojowe nastawienie, powiedzże nam, kto to taki, ten Luigi Vampa? Pasterz czy patrycjusz? Młody czy stary? Niski czy wysoki? Odmaluj go nam, żebyśmy mogli go rozpoznać jak Jana Sbogara albo Larę, natykając się na niego w salonie.	To znaczy: „Czy owsianka już gotowa?”, tyle że po ptasiemu.	...mówię tedy... do opłakanego stanu, w jakim mię widzisz. Otóż dam ci radę: nigdy nie odkładaj na jutro tego, co dziś ma być zrobione. Każda zwłoka jest okradaniem czasu, który musimy trzymać za kołnierz, by nam nie umknął.	A czy twoja córka pojedzie ze mną do Harranu?	A jakież ty lubisz?	A jego zbrodnia?	A jeżeli powróci?	A oblubienica?	A pewnie! Gdy są „zawszawione”, to znak, że szły tysięczną gromadą, a gdy biorą przynętę jak teraz, to muszą być głodne. Przynęta może być byle jaka... będą kąsały i sam hak.	A przecież wymienił go pan od razu?	A teraz do modlitwy! Po modlitwie pójdziecie przywitać się z rodziną. Do chederu zaczniecie chodzić, jak Bóg da, po świętach	A ty?	Ach! Takiego szczęścia wyobrazić sobie nawet niepodobna!	Ale	Ale co pan profesor mówi! Widzę pana, dzięki Bogu, zdrowym, czerstwym! Nie trzeba tak mówić!	Ale moje są nieodwołalne, mamo Jestem młody, silny, zdaje mi się, że odwagi mi nie brakuje. Wczoraj dowiedziałem się, co można osiągnąć dzięki woli. Są ludzie, co tyle wycierpieli, a jednak nie tylko nie umarli, ale nawet wznieśli wspaniałą fortunę na gruzach obietnic szczęścia, które niebo im dało, na ruinach nadziei, jaką zesłał im Bóg! Dowiedziałem się tego, widziałem tych ludzi; wiem, że z głębin przepaści, w którą pogrążył ich wróg, powstali z taką siłą i takim blaskiem, że zwyciężyli wroga i jego zepchnęli z kolei w przepaść. Tak, mamo, dziś zerwałem z przeszłością, od dziś nic od niej nie przyjmuję, odrzucam nawet nazwisko, bo... ty to rozumiesz, prawda? Nie mogę nosić nazwiska człowieka, który musi rumienić się przed innymi!	Ale oni wrócą! Brońcie się, brońcie!	Bo nie było to prawdziwe uczucie. Krótkie oszołomienie i tyle.	Boście słowem nawracać chcieli jak ludzi, gdy ich mieczem trzeba tępić jak zwierzęta!	Co on mówił?	Co pan grał?	Czy ta wioska się spaliła?	Dla mnie	Dlaczego miałem myśleć?... Cieszę się. A na... moje miejsce wyście weszli?	Do tego interesu trzeba poszukać kogo innego.	Dobrze... ale...	E, to wina żony. Śniło się jej, że don Carlos wkroczył do Hiszpanii, a ona wierzy w sny, ma to być coś metafizycznego, jak powiada; kiedy jej się coś śni, to się na pewno stanie. Kiedy wierzy w takie rzeczy, pozwalam jej grać na giełdzie: ma swoją kasę i swojego agenta giełdowego, gra i przegrywa. To prawda, gra własnymi pieniędzmi, nie moimi... Zresztą to nieważne, bo rozumiesz pan: kiedy żona roztrwoni siedemset tysięcy, mąż to jednak zauważy. Ale jak to? Nie słyszał pan o tym? Przecież aż o tym huczało!	Gdy pan wielki i bibi zamieszkają w drzewie, Kali nie będzie potrzebował budować na noc wielkiej zeriby i będzie mógł próżnować co wieczór.	Gdy puste, to nic nie ważą. Dla pasażera to akurat fatyga... ale trudniej, gdy się tak puścić na morze.	Grzech, Król, Przysięga, Pozory, Krew	Halo, Szwejku!	I cóż to się stało?	I nas!	I wiedz o tym, że nie tylko on nic księciu Bogusławowi nie obiecywał, ale pierwszy na nim za ich praktyki zemstę wywarł, bo go porwał i chciał go w wasze ręce wydać.	Ja?	Jak się wam podoba, mości golibrodo gadajcie, kiedy wasza wola, my słuchać będziemy.	Jak to? Czyżby się stali tak bogaci i potężni?	Jakże było mówić, hańba taka.	Jakże ci się ze mszą udało, Jadziu?	Jedynie kobiety nie umiejące się ubrać boją się kolorów	Jestem setnie zmęczony. Należy mi się dzisiaj dobrze zasłużony spoczynek.	Jeśli mnie nie posłuchasz, gorzko pożałujesz!	Lokaje! którzy mają rozkaz ostrzegać panów o zbliżeniu kogokolwiek, to nie są lokaje, to poprostu warta.	Lubisz ty te malutkie, białe motylki.	Mamo, za ile ludwików sprzedaje się beczkę wina?	Mało! panna Mela jest brylant, jest śliczna kobieta, jest mądra jak anioł, cały anioł, ale pięćdziesiąt tysięcy za mało.	Możemy jechać do krawca, któremu oddam zaraz ten materiał na ubranie. Po co to mam trzymać w domu? Nieprawdaż? Miejsce tylko zawala i nic więcej...	Myślę że pani Karolowa na początku listu najtrafniej osądziła swoje stanowisko w tej sprawie.	Mój Felku, tłomaczyłtłomaczyć	Mój drogi, to pytanie zmusi mnie do udzielenia ci przykrej odpowiedzi. Na pewno chcesz wiedzieć, co było dalej?	Mój pan szwagier: baron.	Mój ty Boże! Musieliśmy wszyscy pozwolić sobie po głowie tańcować, odkąd się urodził nieomal, nic dziwnego, że mu się zdaje, że ludzie na to stworzeni, by nimi mógł rządzić!	Nasz doktor... hę? słyszał sąsiad?	Nie radzę takich dreszczów...	Nie wiem i nie będę z pewnością myślał o tem	Nie, Maniu, mów szczerze do mnie. Czy chcesz zostać sama?	Nie, nie przypuszczam. Bałam się próbować, z lęku, iż pomyślałby, że traktuję to poważnie, i odszedłby. Jestem widocznie małodusznem stworzeniem, ale tak czuję. I nie potrafię tego zmienić.	Nu, z Nikitą?	O tak	O! jak pan musisz być szczęśliwym! Gdziekolwiek spojrzysz, wszędzie źródło pociechy i zadowolnienia odkrywasz...	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	Oprócz gniewu i pomsty	Owszem, pójdziemy na Stare związki do „Małego”.	Pan pierwszy się do mnie odezwał Pan znał moje nazwisko. Gdzie panowie słyszeli o mnie	Patrzcie, patrzcie, jakie nóżki!	Po co psujesz swoją piękną myśl, dodając to ostatnie zdanie Nie lubię myśleć o złamanych sercach i innych niemiłych rzeczach.	Potrzebuję mieć portret, ale bardzo, bardzo ładny i bardzo prędko.	Prawda!	Przecież brona wszystko wywlecze. Paskudziarze juchy!	Przepraszam pana	Przysłał mnie tu pan Sieniński gospodarz, wszakże go nie ma? po panienki.	Pójść do starego parku? Do tych łobuzów?	Razem ze mną. Ja bym tam pani opowiedział...	Rączki?... Dobrześ nie powiedziała, że to ręce, bo takimi rękoma nic byś zrobić nie potrafiła, nawet udoić owcy.	Sztuka więc jest jak piwo owsiane	Są dziećmi oceanu i burz, dzielą życie rodziców. Nasza dola jest jedna i nie da się rozdzielić. Żyjemy wszyscy jednym życiem, zapisani na jednej karcie, żeglujący na jednej łodzi, wiemy o tym.	Tak.	Taki straceniec! Gdzie on się nie utrzyma! Tegom jeszcze zapomniał powiedzieć, co mi na odchodnym krzyknął: „Będę tu i tydzień siedział i nie dam się, bylem miał co jeść!”	To ja Ale jestem chłopiec, wcale nie dziewczynka.	To nawet nie byłoby złe	To... dawny mój znajomy Włoch pewien.	Tęsknię...	Upewniam cię, Sancho że posłucham twojej rady; nie mów tylko nic przed nikim, o czym rozmawialiśmy, gdyż Dulcynea jest tak skromna, że miałaby mi za złe, iż odkrywam tajemnicę naszych uczuć.	W wojskach republikańskich rozstrzeliwano codziennie nie tylko maruderów, lecz i rokoszan. Żołnierze ci, tak później wysławiani, traktowani byli jak zbrodniarze, z tą różnicą, że im rzadko dawano jeść. Prawda, że czasami miewali trudne usposobienie. Dowodem tego trzystu kanonierów z 33 półbrygady, którzy w IV roku pod Mantuą zażądali żołdu, nastawiając armaty przeciw swym generałom. To były zuchy, z którymi nie można było żartować. Potrafiliby, w braku nieprzyjaciół, nadziać na piki pół tuzina swych dowódców. Taki jest temperament bohaterów. Ale DumanetDumanet	Więc do mnie chce się zbliżyć!... Poznałam to po...	Wolę raczej kupić za wyższą sumę coś pewniejszego niż to odkrycie, choćby zadowalając się małym zyskiem Wedle mnie, rzecz bynajmniej nie jest dojrzała do interesu	Właśnie. Zrujnowały go konie i zbytkowne budowle. Pan tego nie rozumie, jak w gospodarstwie trzeba być wyrachowanym, nie pozwalać sobie na żadne fantazje. Adam handlował końmi, zawsze ze stratą, i murował do końca: tak przyszło i do zguby. Do tego nasze nieszczęsne warunki... At, co tam opowiadać! Bieda	Ze strony matki. A matka ma oko roztropne i pewne. Nie uśmiecha się jej to małżeństwo, żywi jakieś uprzedzenie do Danglarsów.	Zgadła pani, madame Naprawdę to ja jestem cherubinem, który chowa anielski puch swoich skrzydeł pod kamizelką. Dlatego właśnie nie kąpię się, by się nie zdemaskować.	Zgrzeszyłeś pan znowu, Mr. Barnes.	i liczna rzesza wielkich i małych stworzeń, oraz wszystko, co tak lekkie przedziwne posiada stopy, że po fiołkowych ścieżkach potrafią biec,	Śniadanie się spóźniło, to napisz mi teraz zaświadczenie, że się przez śniadanie spóźnię do szkoły
To nie wszystko dziś wieczór jeszcze, a jest już trzy kwadranse na dwunastą, dziś wieczór Wasza Wysokość prześle margrabinie Raversi wiadomość, iż radzi jej udać się na wieś dla odpoczynku po trudach, jakie musiał jej sprawić pewien proces, o którym mówiła dziś w swoim salonie.	Pani nasz drogi Dawid jest w więzieniu; znalazł się w sytuacji, którą przewidywałem od początku. Radziłem mu wówczas stowarzyszyć się, dla eksploatacji odkrycia, z jego konkurentami, braćmi Cointetami; ci ludzie posiadają środki urzeczywistnienia tego, co u pani męża jest jedynie pomysłem. Toteż wczoraj wieczór, ledwie doszła mnie nowina o aresztowaniu, cóż uczyniłem? Poszedłem do panów Cointetów z zamiarem wydobycia z nich ustępstw, które by was mogły zadowolić. Jeśli zechcecie bronić tego odkrycia, życie wasze będzie w dalszym ciągu tym, czym jest: pasmem procesów, w których będziecie pobici. W końcu, wyczerpani i dogorywający, skończycie na tym, iż zrobicie, może ze swoją szkodą, z jakimś kapitalistą to, co, gdybyście posłuchali mej rady, zrobilibyście dziś jeszcze, ku swej korzyści, z braćmi Cointetami. Oszczędzicie sobie w ten sposób prywacjiprywacja wkład niepieniężny wnoszony do spółki, mający postać wartości niematerialnych (np. patentów) lub rzeczy, wyceniany jako określona wartość majątkowa. Dawida będzie jego patent; będzie miał prawo do czwartej części zysków. Pani jesteś kobietą zdrowej rady i bardzo rozsądną, co nie zawsze jest przywilejem pięknych kobiet; niech pani pomyśli nad tymi propozycjami, a uzna pani, że zasługują na przyjęcie...	O, byłam bardzo smutna, samotna ale wierzyłam w ciebie! Ufa serce, gdy kocha. Tyś mój! Ja tylko przez ciebie żyję, bo i cóż to jest życie? kiedy się człowiek śmieje i weseli, smuci i płacze, myśli i kocha	Bzdury! Żadne trytony nigdy nie istniały. To naukowo dowiedzione, chłopie. I nie było żadnej Afrodyty. Prawda, Judy, że jej nie było? „Walka ludzi z prajaszczurami!”. „Dzielny kapitan atakuje przedpotopowe potwory!”. Człowieku, taki tytuł musi mieć wydźwięk!	Ho, ho, mój przyjacielu, serdeńko, jak ty umiesz pięknie dworować sobie z ludzi. Doskonały z ciebie odbiorca. A to mi tęgi kupiec na barany! Dalibóg, toć ty masz gębę nie kupca na barany, ale czystego rzezimieszka. Do kroć set kiszek baranich, dobrze by było spotkać cię z pełną kieską wpodle flaczarni na odmrozku! He, he, kto by cię nie znał, ten by cię kupił. Patrzcie mi go, dobrzy ludziska, jak on tu piaskiem w oczy ciskajak on tu piaskiem w oczy ciska	Kto to wie Dzisiaj ta strona Księżyca nie ma powietrza ani wody, ale mogła je mieć niegdyś przed wiekami, przed tysiącami wieków, kiedy glob księżycowy szybciej się jeszcze obracał i Ziemia wschodziła i zachodziła na jego niebie...	Moja droga pani! mój aniołku śliczny! nie będziesz się gniewała na mnie za to, co powiem?	Si... si... signora! to naturalne!.. Człowiek taki, jak ja, w nędznej budzie, jak Bukowiec, nie mógł być na właściwem miejscu, nie mógł czuć się sobą. Doprawdy, dzisiaj dziwię się, że tam mogłem tak długo wytrwać	Sztuka, to męczeństwo!.. widzi pani, sucharki jadam, jak dziecko.	To te plotki aż tu do ciebie doszły?	Czy ci się rozum pomieszał? Wsadźże łeb w wiadro, mówię ci! Masz już krew, rozlałeś ją, i to niewinnie. Już ten nieszczęsny wyrostek nie dysze. Diabeł cię opętał	Mogę patrzeć przez palce na psie figle, jak to już powiedziałem, ale nie mogę tolerować zuchwalstwa. Mason ma tu i tak ciężkie życie mimo mego poparcia. Prócz tego panowie z Golf-klubu słyszeli ich śpiewających „Aarona” i „Mojżesza”. Będą na to znów skargi od rodziców eksternistów. Przyzwoitość musi być zachowana.	To idźmy na Bar albo koło Baru; niech tam tych kamienieckich Lipków i Czeremisów dżuma w karwaserach wydusi! Waćpan o tym nie wiesz, że Rzędzian wziął i od Burłaja piernacz. Możemy wszędy między kozactwem śpiewajęcy chodzić. Co najgorsze pustynie jużeśmy przejechali, wejdziemy teraz w ludzki kraj. Trzeba też i o tym pomyśleć, żeby się o wieczornym udoju w chutorachchutor a. futor u diabła.! Żeby zaś trzech chłopów nie dało sobie rady w stepie! Połączmy nasze fortele z twoją szablą i hajda! Nic lepszego nie mamy do roboty. Rzędzian ma i Burłajowy piernacz, a to grunt, bo Burłaj teraz całym Podolem rządzi, a byle się za Bar przedostać, to tam już Lanckoroński z kwarcianymi chorągwiami. Hajda! Panie Michale, czasu nie traćmy!	A co to mógł być za głos?	A ja czym byłem?... Także subiektem, i nawet restauracyjnym chłopcem; mimo to spółka przyniosła zapowiedziany dochód.	Ach! Widzę już teraz, że jestem skazana na śmierć...	Chciałem ci tylko powiedzieć, żebyś przyszedł w niedzielę, bo Mela przyjeżdża.	Dawno minął... patrzajno acan, oto wasza karta... przeczytaj (to mówiąc wyciągnął z za kontusza fascykuł papierów, dobył z niego kartę i podsunął ją elegantowi). Pięć tysięcy czerwonych złotych z procentem...	Gdyby te przeklęte patyki były poucinane, to okręt płynąłby sobie teraz równo, jak się patrzy i mielibyśmy jaką taką szansę	Głupstwa pan mówi, ale chociażby miał pan słuszność, to i tak w interesie samej sprawiedliwości...	Kto by to rzekł, że komisarzami pokojowymi jesteśmy!	Kyrie elejson! A oni czego chcą od ciebie?	Na świętego Zada, dobrze to powiada patrząc na te diabelskie ptaki, bluźnimy jeno Bogu; zasię wypróżniając butelki i garnki, chwalimy jego święte Imię. Chodźmyż tedy popić. O, piękne słowo!	Nic już nie ma pod stołem, przynajmniej nie widzę niczego!	Nie mam już mojego złota.	No, przecież to jego żona.	No, to w drogę.	O nie, zostanę dla ochrony twojej. Pozatem Bob przybędzie lada chwila, gdyż przyrzekł, iż się zjawi koło południa, a właśnie minęła dwunasta. Ktoś dzwoni... może to on właśnie?	O, to drobnostka! Ja byłem w Simli na wiosnę, właśnie kiedy Stalky, zagrzebany w śniegach, zaczął bezpośrednio korespondować z rządem.	Poco? a jakże, tam miejsce dla histeryczek! to nie żaden flirt panieński!	Pojmuję dobrze, panie kapitanie, wyższość sodu w warunkach, w jakich się pan znajdujesz. Morze zawiera go w sobie, to dobrze. Ale trzeba go wyrabiać, słowem, wytwarzać go. Jakże to pan robisz? Stosy pańskie widocznie służyć mogą do tego celu; lecz jeśli się nie mylę, to ilość sodu zużywanego przez przyrządy elektryczne przewyższa ilość sodu, jaką się otrzymuje z wody morskiej; a zatem więcej pan zużywa sodu dla otrzymania go, aniżeli go pan wydobywa z wody.	Pójdziecie to jutro z kądzielą do Kłębów?	Tak was nie traktujemy. To nieprawda.	Tak. Przyjaciel to stryjków, a i Zawiślakom przychylny.	To samo przyjdzie!	Widzisz, mistrz Kubicki lepiej od ciebie zna wielkoświatowy savoir vivre.	Więc pani nie zapomniałaś o tym, cośmy wczoraj ze sobą mówili?	A co dasz?	A co ja będę robił z kwiatami?	A kto jego wie?	A tyż co czujesz?	A więc pan go widział?	A więc trzeba ustąpić księdzu Troubert i pannie Gamard. Czyż ta wizyta Carona nie daje pośrednio do zrozumienia, że jeżeli zgodzisz się ustąpić, zostaniesz kanonikiem? Z rączki do rączki!	Ależ... w kruchcie siedział! A patrzył na mnie, patrzył... o Jezu!	Amen!	Bo chłopak chciał mi odebrać pieniądze. Jest tu za parkanem.	Błogosławieństwo boskie, że królowa jejmość żelaznym zdrowiem się cieszy i dla zwyczaju ino medyka nadwornego utrzymuje, bo...	Cały kraj wzburzy się, gdy kapłani ogłoszą, że jesteś bezbożnikiem...	Cezary.	Ci się wszyscy przeciw wam obrócą będą musieli bronić siebie, bo króla obraniać nie znajdą sposobu. Przysiągł Polakom.	Co takiego?	Coś go pan mocno bronisz?...	Czy pan się stąd wyniesie, czy nie?	Da Bóg, że i zostanie, chociaż nas morza przedzielą!	Drogi przyjacielu, udzielę ci dobrej rady. Człowiek zabiegający o rękę panny powinien przestrzegać dwu zasad, a zdaje mi się, naruszyłeś obie.	Drugi interes jest nie mój i dlatego poważniejszy Chodzi o kogoś, kto panią interesuje...	Dzięki Bogu.	Ech! Doktor powiedział, że masz za wiele zdrowia!	Hm nie wygląda jednak całkiem na wariata. Ładną ma twarz i wcale roztropną...	I co wtedy, jeżeli „Faraon” zaginie?	Jakubie, drogi Jakubie!	Jest się zmuszonym.	Każę cię precz lokajom wypędzić!	Kobiety co innego. Mają wrodzony talent... No, proszę.	Kradeś konie sołtysowi?...	Krzywdzą ją! Panki! nabożnisie! Jeszcześmy nie skończyli; długo popamiętają krzywdę tego gołębia. Słuchaj, Szwarc! żeby maleńkie dziecko z tego rodu prosiło mnie o kawałek chleba z głodu, tobym go wolał psu rzucić!	Mam prawo wyboru. Dawaj pistolety!... Są świadkowie.	Mamy wiadomość pewną, że król Wacław za dwa dni nadciągnie, czekajmyż na niego.. Silniejsi będziemy...	Mnie do dzienników nie jest tak pilno	Mrucz sobie książę, ile masz ochoty. Gdy zechcesz umierać, mnie sobie przypomnij!	Na razie więcej myślę o Iwanówce	Należy udzielić zezwolenia na wysłanie do nich lekarza i jego pomocników za paszportami generalskimi.	Nie chcę! Nie pójdę, bo się boję.	Nie tego nie wiem wcale, ale możemy mieć chyba tyle zaufania do Klary Gulli, droga Katarzyno, by nie powątpiewać, że wszystko jest w należytym porządku.	O ile?	O micuką ar pašėrei? O vištas ar palesinai?	O nieszczęsna godzino!	Obraz świata, Przemiana	Pan jest bezceremonialny!...	Panna Stefania ma pierwszy głos	Pięknie ci, Jaguś! Mnie ta nie dziwota korale, bo ano leży we skrzyni coś z osiem biczów po nieboszce, a wielkich jak dobry groch polny!...	Po cóżeście nie brali?	Porozmawiajmy jak mężczyźni	Przyrzekam	Stefcia otrzymała anonim	Słuchaj, chłopcze... Czy... czy nie znalazłby się chętny? Może ty?	Tak sądzę.	Ten pies, panie pułkowniku...	Trochę się bałem...	Uchowaj Boże, chłopcze nie potrzebuję niczego; Bogu dzięki rzemieślnicza profesja potrafi wyżywić człowieka. Schowaj sobie pieniądze, tego nigdy nie można mieć za wiele. A swoją drogą bardzo ci dziękuję za propozycję, i czuję się tak zobowiązany, jakbym z niej skorzystał.	Virtuti MilitariVirtuti Militari	W klejnotach?	Więc dobranoc.	Wola, charakter, siła przekonań. Lecz przede wszystkim wola.	Wszystko jedno chyba, skoro pan pełni obie służby.	Włazisz w paszczę samemu lwu! Uważaj, żebyś swej odwagi pewnego dnia nie przypłacił życiem. Widzisz, jak skończyli twoi bracia.	Z Bogiem! z Bogiem!	Z czego?...	Zawsze, jeżeli mnie kto pyta.	Znasz mnie zatem?
Tutaj po wojnie będą bardzo dobre urodzaje Nie trzeba będzie kupować żadnych mączek kostnych. Dla rolnika jest to rzeczą bardzo korzystną, gdy na polu spróchnieje cały pułk. Jednym słowem, obłowi się niejeden gospodarz, i to porządnie. Tylko o jedno się boję, a mianowicie, żeby ci rolnicy nie dali się nabrać i nie sprzedawali tych kości żołnierskich cukrowniom. W Karlińskich Koszarach był na przykład oberlejtnant Holub, taki uczony, że cała kompania uważała go za idiotę, ponieważ z powodu swej uczoności nie nauczył się wyzywać żołnierzy i nad wszystkim zastanawiał się tylko ze stanowiska naukowego. Pewnego razu żołnierze zameldowali mu, że komiśniaka, który właśnie fasowali, żreć nie podobna. Innego oficera takie zuchwalstwo rozzłościłoby, ale on nic; zachował spokój, nikogo nie nazwał świnią czy bydlakiem i nikomu nie dał w pysk. Tyle tylko, że zwołał wszystkich swoich szeregowców i rzekł do nich swoim bardzo przyjemnym głosem: „Po pierwsze, musicie sobie uświadomić, że koszary to nie żaden delikatessenhandlung, żebyście sobie mogli do woli wybierać marynowane węgorze, sardynki i sandwicze. Każdy żołnierz winien być na tyle inteligenty, żeby bez szemrania żreć wszystko, co fasuje, i ma mieć tyle dyscypliny, żeby się nie zastanawiać nad gatunkiem tego, co mu każą żreć. Wyobraźcie sobie, żołnierze, że może być wojna. Tej ziemi, w której was po bitwie pochowają, będzie wszystko jedno, jakiego komiśniaka nażarliście się przed śmiercią. Matka ziemia rozłoży was i zeżre razem z butami. Na świecie nic zginąć nie może. Z was, żołnierze, wyrośnie nowe zboże na komiśniak dla nowych żołnierzy, którzy znowu może tak samo jak wy nie będą zadowoleni z otrzymanego chleba, pójdą na skargę i natkną się na kogoś, kto każe ich wsadzić do paki, aż oko zbieleje, ponieważ będzie miał do tego prawo. Teraz wam wszystko ładnie wytłumaczyłem, moi żołnierze, i nie potrzebuję wam chyba dodawać, że kto by się w przyszłości chciał uskarżać, to miałby tylko tę jedną przyjemność, a mianowicie, wyjście z paki na wolny świat boży”. „Żeby choć trochę urągał”	Umarł dla acanny nie ujrzysz go już nigdy. Radzę acannie, wracaj do klasztoru i staraj się trzymać język za zębami; nakazuję ci opuścić Petrella w ciągu godziny. Zwłaszcza nie opowiadaj nikomu, żeś mnie widziała, lub potrafię cię ukarać.	E, kto by tam był zwracał uwagę na takie drobnostki Zrobiliśmy swoje, a o resztę nie kłopotaliśmy się. Tam w Serbii takie sprawy były bardzo łatwe, bo co dzień ktoś znikał, a trupów nawet już z Driny nie wyławiali. Spuchnięte zwłoki Serba płynęły obok zwłok naszych żołnierzy na falach Driny do Dunaju, a było tego tyle, że niektórzy niedoświadczeni dostawali na ten widok gorączki.	To wasza miłość chyba nie wie, co ludzie powiadają, że król jegomość na Śląsk się schronił, bo go wszyscy opuścili. Kraków nawet w oblężeniu.	Brałem pod uwagę szereg szczegółów hipotetycznych. Więc przede wszystkim wiek. Skoro Jacek zaręczył się z tobą plus minus przed pięcioma laty, na pewno już wówczas był przekonany, że dawna żona nie będzie go szukała, że porzuciła go na zawsze. By utwierdzić się w tym przekonaniu, musiał wziąć pod uwagę czas od dwóch do trzech lat. Więc mamy minimum jakieś osiem lat. Zostać jego żoną mogła mając najmniej lat osiemnaście. Osiemnaście plus osiem i mamy cyfrę dwadzieścia sześć, czyli dolną granicę jej wieku. Musimy jednak ustalić i górną. Tu sprawa będzie trudniejsza. Przed ośmiu laty Jacek miał dwadzieścia cztery. Takim młodzieńcom często podobają się kobiety znacznie od nich starsze. Na przykład czterdziestoletnie. Ale mamy tu jedną wskazówkę, którą musimy wziąć pod uwagę. Otóż owa dama wkrótce po ślubie porzuciła Jacka. A sama się o tym przekonasz, gdy będziesz się starzała, że starzejąca się kobieta nie tak znów łatwo i nie tak chętnie porzuca mężczyznę w ogóle, a szczególniej mężczyznę znacznie od siebie młodszego.	Nie ma o czym gadać. Masz pan rację. Na śmiecie! Ja to rozumiem. I tak i tak palnąłbym sobie w łeb, czy wcześniej, czy później to już wszystko jedno. Myślałem, że przydam się w tej waszej ojczyźnie... Tak. Przykro tylko, że ot żona i dzieci zostaną, ale taki już los. I tak zmarnieją.	A to co za kopuły tak jaskrawo pomalowane i wyzłacane? Po trzy, po cztery w kupce, chyba nie kościoły? Takich nawet w Krakowie nie ma.	Bo mi narzeczona umarła Korzyść, MiłosierdzieWięc zrobiłem, com mógł: otrułem się chloroformem. Było to na prowincji. Ale Bóg zesłał dobrego kolegę, który wysadził drzwi i uratował mnie. Najpodlejszy rodzaj miłosierdzia!... Ja zapłaciłem za drzwi zepsute, a kolega odziedziczył moją praktykę ogłosiwszy, żem wariat...	Musiał być dobrze zalany, inaczej by tego nie zrobił. Ale Króliczy Bobek ma przede mną pietra. Zresztą przysiągłem mu, że między nami jest teraz pax i dałem mu parę szóstek. Przystawał przed dwiema karczmami przy drodze i będzie dziś wieczór pijany jak pień. Nie czytaj, Beetle, teraz jest rada wojenna. Co, do diabła, stało się z twoim kołnierzykiem?	No tak. Ja czasem żartuję z niej. On kilka razy wziął jej stronę nawet dość szorstko, niedelikatnie.	W panu Widzi pan, już czwarty raz wyjeżdżam w tej sprawie do Warszawy i powiedziałem sobie: jeżeli teraz nie wysadzę z siodła tego mego gnębiciela, tego tumana Olszewskiego, jeżeli teraz nie uzyskam w Ministerstwie Rolnictwa jakichś ludzkich warunków na drzewo z lasów państwowych	Co tu dużo gadać Z tym moim starym idiotą mam dużo roboty. Co chwila woła człowieka i pyta o rzeczy, które nikogo nic nie obchodzą. Pytał mnie także, czy się z tobą przyjaźnię, a ja mu odpowiedziałem, że widujemy się bardzo rzadko.	Jak to waszmość rozumiesz, że tam do bitwy nie przyjdzie? Ja rozumiem przeciwnie, że bitwa będzie, i to bitwa niemała, chyba że waszmość nie znasz jmć pana Piotrowicza.	To swoją drogą O mnie zresztą mniejsza, ale ona tu do niczego nie dojdzie, chyba do jakiéj ostateczności, do rozpaczy.	Złożyłem podanie, aby mnie translokowano do 91 pułku do Budziejowic. Pojadę tam niezawodnie, jak tylko skończę robotę w szkole jednorocznych ochotników. Potrzebujemy masę oficerów, a dzisiaj spotykamy się często ze smutnym objawem, że młodzież mająca prawo do odbywania służby jednorocznej rezygnuje z tego prawa. Woli taki zostać zwyczajnym piechurem niż stać się kadetem.	A teraz musisz pozwolić, że ja też cię zabiję. To będzie sprawiedliwie.	Ale wy dobre druhy! Wy jego nie opuścili w potrzebie, a ty mały (tu zwrócił się do Rzędziana), ty najlepszy ze wszystkich, bo ja już ciebie w Czehrynie widział, jak ty naszego sokoła pilnował i hołubiłhołubił (z ukr.) młody, dzielny mężczyzna, zuch; Kozak. czy koni?	Chcę, żeby poszedł za dziewięćdziesiąt tysięcy, i potrzebuję kogoś, kto by licytował do tej sumy.	Dobry wieczór Gdzież to pan Kuzenda?	Jak to? Więc i on w niewoli?	Mów pan, kochany panie, co panu jest Jesteś wśród prawdziwych swych przyjaciół.	Nie zostanę i basta. Mówię, że nie, to nie.	On tylko na jedną rzecz czeka, któraby go skłoniła ostatecznie do przywdziania sutanny	Panowie mieszkam przy ulicy Rivoli 22, a przyjaciół przyjmuję w sobotnie wieczory. Proszę to uważać za zaproszenie.	Posądzasz mnie że nie umiem uszanować twego żalu...	Przepraszam bardzo za moją ciekawość ale... dlaczego panowie bierzecie się do tego? Czy grzebanie umarłych jest zwykłym waszym zatrudnieniem?	To prawda. Cyrano ma nietęgą głowę, ale złote serce. Nie można mieć do niego zbyt długo urazy. Chciałbym, żeby był na uroczystości weselnej.	Właśnie, że nie taki... Kto mi się nie spodoba, tego nie dopuszczę do kupna, i basta!...	Zatrzymam się ze trzy tygodnie we Florencyi Mam tam jakąś robotę. Prócz tego, stęskniłem się do światła na San-Miniato, do Ginewry, w której się niegdyś kochałem, i do Cimabuego. Pamiętasz pan w Santa Maria Novella, w kaplicy Rucellai?... Po trzech tygodniach pojadę do Rzymu. Właśnie chciałem o tem z panem pogadać, bo dziś rano był u mnie Zawiłek z propozycyą, żebyśmy znów jechali razem.	Czy tak? Ależ pan nie wiesz doprawdy, jak dalece skromne jest moje pochodzenie. Ojciec i ja wychowani zostaliśmy w ludowej szkółce, a i matka wychowanie zawdzięcza publicznemu miłosierdziu. Wpajano w nas pokorę, wpajano od rana do nocy. Uczono nas pokory względem tego i owego, musieliśmy pilnie baczyć, aby nie przekroczyć nigdy naznaczonych nam granic, ustępować z drogi możniejszym i dostojniejszym. A któż nie był możniejszym i dostojniejszym od nas: biedaków! Pokorą ojciec zdobył sobie stanowisko pedlapedel (daw.; z niem Pedell) osoba świecka lub duchowna niższej rangi sprawująca nadzór nad zakrystią (bocznym pomieszczeniem w świątyniach chrześc. służącym do przechowywania szat i naczyń liturgicznych oraz do przygotowania się do sprawowania obrzędów); do jej obowiązków należy pomaganie kapłanowi podczas odprawiania mszy i sprawowaniu obrzędów (przy pogrzebach, chrztach, ślubach itd.), otwieranie i zamykanie drzwi świątyni (odźwierny), sygnalizowanie dzwonem odbywających się uroczystości kościelnych (dzwonnik), dbanie o porządek w świątyni, pomoc w ubieraniu kapłana i in.; też: kościelny.. Znano go z tej strony, a ojciec mawiał mi ustawicznie: „Pokorny bądź, synu, pokora niebiosa przebija”. Miał rację ojczulek!	Bardzo to pięknie że pani jesteś tak pobożną. Nasz Ojciec niebieski który sam tylko patrzy w serca swoich wiernych, policzy ci to na sądzie ostatecznym, na którym ważyć się będą grzechy i zasługi ludzkie.	Co to jest co pani?	Są trzy razy większe od mojej wioski?... Hę? Te łodzie, które ja widziałem, były białe i niskie, młóciły wodę nie poza sobą, lecz po bokach i nie były większe od łodzi, jakie istnieją naprawdę. Napędziły mi one wielkiego stracha, przeto wyszedłem z wody i powróciłem do mej rzeki, ukrywając się w dzień, a nocą podróżując pieszo, o ile nie nawinęła mi się po drodze jaka rzeczułka. Tak powróciłem do mojej wioski, nie spodziewając się zastać nikogo z jej mieszkańców. Ku mojemu jednak zdziwieniu znalazłem wszystko po dawnemu; wieśniacy orali, siali, żęli zboże i pospołu ze swym bydłem chodzili spokojnie po polach.	...Jak ona to przyjęła?	A po co potrafiać?	Alboż to, panie, nie można się obyć bez jego pozwolenia?	Ale to nie może nastąpić bez wiedzy panów senatorów	Czy dostanę kawy? Co u diabła!	Cóż pan robi?	Gdyby ją pan hetman widział ubraną po kobiecemu...	Jak to może być? w porcie morskim nie mają ryb?	Jędrek! jak mi Bóg miły, tak lepszego pasterza dla tych owieczek nie znajdę! Bierzże ich i prowadź, gdzie ci się żywnie podoba!	Któż to taki? przerwała ciekawie cyganka.	Mnie macie ojcze na myśli! Niestety, o mnie nie pomyślicie nigdy...	Nie, nie żartuję. Krzysztof może smalić do pani cholewkismalić cholewki	Nie. Sympatia do pani.	O co?	Oby wszystkie błogosławieństwa nieba spadły na pana, lecz prawdą a Bogiem, że ten list...	Oho, dowiodą! Jeśli oczywiście i oni są tak przebiegli i mają swoją metodę. Pan sam się o tym przekona.	Pamiętam. W tej chwili przypominam sobie także iluminację pałacu i jego ogrodów, której przyglądaliśmy się, jeżeli mię pamięć nie zawodzi, z tego samego okna. Tak, tak! Oławicki! I nazwisko to przypominam sobie teraz, choć bodaj słyszałem je wymawianem nie często. Czy pomiędzy Darnówką a Górowem nie było nigdy stosunków bezpośrednich?	Panna Nicoleta. Teraz jest w teatrze warszawskim, to także omen.	Pluń ty, bratku, na gospodarstwo Lepiej polegnij za najjaśniejszego pana. Czy cię tego w wojsku nie uczyli?	Prawda! Tak, to prawda!	Róża Max! Nie przeczę, ale mimo to jest to jeszcze piękna kobieta	Samek, weź ode mnie dziecko na chwilę. Ja rąk wcale nie czuję.	Sądzę, księże Stanisławie że w N. i z latarnią Dyogenesa Dalili-bym nie znalazł.	Tak, i to go wprawiło w największe zdumienie.	To nic!...	To, z czem przyszedłem, mogę tylko wam, milordzie, powiedzieć.	Uczynisz to Uczynisz to, jak uczyniłby mój syn...	Wielka to odpowiedzialność	Więc co robić, żeby nie było wojny?	Zagryźcie no teraz tym placuszkiem z serem, mówię wam, że rozpływa się w ustach. No, jedzcież, bo obrazicie Ankę, ona go robiła sama i przysłała mi.	Znajdzie się! Obiecuję, że znajdzie się.	Żebym tylko robotę miała. Nie wytrzymam bez pracy. Teraz, tutaj, dzień mi się rokiem wydaje! A tam oni mnie, ja ich nie rozumiem. Boję się odezwać, tak oni jacyś inni.	A cóż ona właściwie uczyniła złego?	A jak wasza miłość sądzisz: sprawią nasze listy jaki skutek?	A! mój Boże, albo ja wiem?... z jakimś panem przejezdnym, któremu zaproponował partję lancknechta.	Ale sztuką, pytam?	Ależ... proszę pana!	Annie, dziecko moje! Ależ nie tak, nie u moich nóg.	Cudzie mój najsłodszy Widzisz jak się trochę wyspałaś, dziś masz czarujący humorek.	Duszą! no! no! zaczynajciesz robotę.	I cóż pijesz jak dawniej?	Jak wielka jest ta odległość?	Jeżelibyś czego potrzebował, pokój mój znajduje się naprzeciw twojego...	Listki, mamo...	Masz słuszność, Sancho odtąd Altisidora ciągle będzie zatrudniona.	Miło mi będzie uścisnąć twego syna Szkoda, żeś go nie przyprowadził...	Muszę ciągle myśleć o tym, jak też wygląda	Nie jestem dziś Małgosią, tylko „lalką”, która robi różne szaleństwa. Jutro odrzucę moją „pretensjonalność” i będę znowu rozpaczliwie cnotliwa	Nie widziała pannuncia? Miłościwy król samopiątsamopiąt (daw.)	Nie.	No?	Nėr čionai ką abejoti, kad apsirikai; vienok jau tai reikėjo būti be galvos, be akių. Reikėjo būti tokiu kvailiu, kaip tamsta.	O, na pewno nie, nasze interesy się pokrywają.	Otóż słuchaj. Ja te dwie morgi łąki, które chcesz dzierżawić, sprzedam ci po sześćdziesiąt rubli, więc o dwadzieścia rubli taniej aniżeli Grzybowi. Jeszcze zrobię lepiej, bo	Piękne kobiety!	Rozumiem: hedonéhedoné (gr.)	Stryjku najmilszy słyszałam, iż uciekać mamy. Zalizali (daw.)	Są, ale złe. W Adrianopolu ma być na ostatnie dni zimy wielki wojska congressus.	Tak, tak. U Dancygerowej duża beczka.	Takich się nie bałamuci; zresztą Andrzej prędzej dostanie dymisję tutaj, niż się spodziewa.	Wedle rozkazu.	Widziałaś mój ogródek? spytał książę.	Więc dobranoc.	Wyjdź natychmiast z kawiarni, albo cię nie chcę znać, a chciałabym bardzo...	Zmizerowałaś się, Hanuś!	Zresztą, powiem ci w zaufaniu: z tej głupiej maszyny w ogóle nie można było strzelać.	„Kandong Bandoeng”. Port Surabaja. Cel podróży: vacances
Wszystko, co tylko pan zapisze, to już smaczne	Ooo, patrz, jakie ładne cyrkle! Widzisz, to do wkładania, jak się chce duże koło zrobić. A to do tuszu. Jak ci się zdaje: ile takie cyrkle mogą kosztować? Chciałbyś mieć? Patrz, złoty atrament. Patrz, jaki mały kałamarzyk: do podróży. Muszę kupić pędzelek, ale nie tu. Frankowski kupił na rogu i ma już miesiąc, a w moim od razu włosy powyłaziły. Złodziejstwo takie. Żeby ci pozwolili, co byś wybrał z wystawy? Żeby jedną rzecz pozwolili? Ja bym wziął cyrkle i tego Murzynka.	...Pożądanie, Niewola, Kondycja ludzka, SzczęścieTa rozpaczliwa niemożność zadowolenia swego „ja” zawsze i wszędzie, w każdej chwili życia, ta roztwierająca się zawsze głodna i ponura pustka!... Jeśli w twym ciele resztki ducha się kołaczą, to przecież one muszą postawić ci przed oczyma cel życia w całej jego grozie! I im dalej w ży­cie, tym natrętniej. Bo nieprawdą jest, jakoby dogodzenie pożądaniu, dokończenie upragnionych zamierzeń, gasiło je; ono wzmaga tylko i syci nasze chęci. A w miarę jak się zwiększają nasze pragnienia i zamiary, zmniejszają się środki ku ich zadowoleniu. To jest najstraszniejsze, najbardziej bez­litosne prawo życia! Podlegają mu wszystkie żądze, pragnie­nia i chęci w świecie materialnym;	A co byś chciała? Żebym codziennie biegał siedem mil?	A ja się spodziewam, że ciotka March nie będzie gderać. Do twarzy ci z tymi włosami, wyglądasz jak chłopiec, i bardzo ci ładnie	A nasze chłopy co robią?	A więc ci powiem tak: byłem człowiekiem, który niemniej od ciebie lubił sobie zdawać sprawę z samego siebie i ze wszystkich objawów życia. Ale gdym poznał twą matkę, straciłem odrazu tę zdolność. Wiedziałem tylko jedno: że chcę ją mieć	Aha i to pan Józef zajmuje się tym?	Ale ja wierzę. Jeżeli pan ma wpływ na sir Henryka, wywieź go pan z tej okolicy. Świat szeroki. Dlaczego sir Henryk ma koniecznie mieszkać tutaj, gdzie mu grozi niebezpieczeństwo?	Ano, każdy i każda. No, a gdzież ci było najznośniej?	Broń Boże! W tej chwili znajomość ta byłaby dla mnie uciążliwym kłopotem. Racz pan schować uprzejmość swą na później. Gdy już całkowicie dzieło swe wykończę, sam o to prosić będę.	Bądź rozsądny, Teodorze, zostaw Żydów w spokoju. Twoi przyjaciele wmówili ci takie rzeczy!	Co ty chcesz powiedzieć?	Co wy mówicie?...	Czego się pan mnie czepia?	Do jutra... po panu Kopowskim. A nie zapomni pan o Pajęczynie?...	Dużo? To posłuchaj, co pisze Maszko: „Wobec tego moje bankructwo jest rzeczą spełnioną, a ogłoszenie niewypłacalności kwestyą czasu.” Zawiedli się oboje, rozumiesz?	Faryzeuszu! Owej nocy przyrzekłem ci solennie, że przy pierwszym spotkaniu obwieszę cię na pierwszej lepszej gałęzi lub na pierwszym lepszym krzaku. Pamiętasz?	Milcz książęca kurwenalio nonsens.) taki elementaler zrobiłbym z twego mleka i popijał go słynnym piwem Kapenów. A pani trafiła na swój numer. Ten Zypcio da pani prażonego bobu. Tym bardziej, że tu jest dla niego kąsek zagadywał, zobaczywszy u Genezypa odruch dość wiele stosunkowo mówiący. Ni mniej ni więcej schwycił Zypcio ciężką butelkę komunistycznego burgunda i zakręcił nią w powietrzu, oblewając sobie kark i perłową suknię księżnej. wiesz, że ci dobrze życzę. Czyż nie trafiłem?	Mój drogi ci poeci... zdaleka...	O, nie. Właściwie mówiąc nigdzie stale nie mieszkam. Najczęściej jeszcze w Paryżu. Spędzam tam co roku dwa lub trzy miesiące.	Obcy, Żyd on mówi	Pan przecie wie!	Rzekłeś, panie A teraz odpowiem na to, o co mnie pytałeś.	Tereniu! ozwał się pan Rokowicz prostopadle wyciągając ku żonie prawicę, nie życzę sobie... tedy... abyś wiązała się przyjaźnią z panną Rodowską... więc... ani żeby ona bywała w naszym domu... tedy... wiem że żadna osoba, która popełnia nieprzyzwoitość... nie powinna bywać w naszym domu.	Uznajemy to na tysiące sposobów i twierdzimy, że wprawdzie mężczyzna tworzy cywilizację, ale dopiero kobieta uświęca ją i wyciska na niej idealniejsze piętno... Jeżeli jednak kobiety mają nas naśladować pod względem owej zwierzęcości, to niby czymże będą lepsze od nas, a nade wszystko: za co mamy je ubóstwiać?...	Więc jeżeli łaska pani będzie to proszę o ich zakomunikowanie mi; może to co ulży mojemu sercu, może się który z nich da usunąć, a choćby zresztą i na nic się to nie przydało, toż wzajemne porozumienie się jak nigdzie, tak i tutaj, żadnej szkody przynieść nie może.	Zrozumiesz w toku akcji. Lecz przede wszystkim postawię ci jeden zasadniczy warunek.	A cyganie dokąd poszli?	A gdzież on jest?	A kniaziówna przy mnie?	A potem nieludzkie zawycia w targaniu się szamoczącym, łoskot rzucanego po schodach ciała, wrzask chrypły pod razy głucho spadające; wreszcie jęk tylko, wyciągnięty w skowyt długi.	A ty na moją?	Ale gdyby się zaprzągł do roboty! Przecie to jest, moje dziecko, skończony inżynier z paryskich dróg i mostów, chłop zdolny, zdrowy jak bizon. Wałkoń dziś któż by mógł przeczyć?... Ale ten sam wałkoń, gdyby tylko chciał, mógłby lekko zarabiać kilkanaście tysięcy rubli rocznie. Sama bym dopomogła.	Ale mi się zdaje, że czasem i straszyć mogą?	Ależ, mężu! Królu! przecież to twój bratanek! Jedyny syn nieboszczyka króla!	Bo on tobie, hrabio, Strugi nie sprzeda.	Boska w tym wola.	Boże! Boże wielki! to nasi! to chyba Babinicz!	Cały więc rozum wnijść, gdy się nie spodziewają, zaskoczyć tam, gdzie nie ma obrony.	Che, che! albo to ty na takie rzeczy uważasz? U ciebie jeszcze fiu! fiu! w głowie! Słyszałem dziś, jak Kirło mówił Benedyktowej, że ten Różyc w tobie... te... a i Zygmuś znowu dojeżdżać zaczyna... dawne dzieje... przypominają się może? a? choć już żonaty... ale serce to te... sługa... wiem ja to sam... pamiętam.	Czy Suffolk jest pańskim rodzinnym miejscem?	Czy nie mówiła dlaczego?	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	Ech, nic. Mówię, że on to potrafi.	Fiu!... a skąd pieniążki?	Gdzie będziemy kopać?	Gdzie?	I stare, rosochate drzewo oliwne, ponad białą drogą schylone, pokryte pyłem... Jest tam w pobliżu za wysokim, odwiecznym murem jakiś tajemniczy ogród, z którego na wiosnę wyglądają jeno rozkwitłe drzewa migdałowe...	Ile?	Ja przeciwnie dlatego, że najlepiéj starać się o serce, gdy się jest pewnym ręki	Jagna! przecie Jędrek jedzie do sądu i do haryśtu...	Jakim Psem znowu?	Jezus Maria! To by się bez bitki i jakiego nieszczęścia nie obyło!	Krzychu, naprawdę nie rozumiem...	Król zdrów?	Michcik	Mości książę, przyszedłem błagać najpokorniej, by mnie ekspedycja na SiczSicz Zaporoska boi się tylko Bychowiec, czy wasza książęca mość krzyw za to nie będziesz.	Musi będzie wojna	Nie jest zbyt ciężkie, a mimo to jaka odwaga i jakie pazury! Kiedy już będziemy w Gibraltarze, pójdę zapalić świeczkę dziękczynną Matce Boskiej z Gwadelupy za to, że mnie uchroniła przed niechybną śmiercią.	Nie ma?	Nie masz pojęcia, jaką mi zrobiłeś przyjemność tym zapewnieniem. Czemu, czemu ona nie chciała, abym po nią zajechał? Mówiła, że musi jeszcze pomyśleć o chrzcie w samotności. To nieprawda. Ja zwariuję z niepokoju	Nie obrażaj się. Krzyś jest trochę odludkiem. Z ludźmi i z życiem w ogóle stykał się mało. Wiesz, że był wychowany przez matkę, a Terenia zawsze unikała ludzi.	Nie słyszeliście, gospodarzu, kto Niemcom chciał konie kraść?	Nie, Troubert.	Nie, tylko szczerze.	Niedaleko.	Nigdy!	O tej samej godzinie?	O! wielki człowieku!... zaczynam cię pojmować.	Oni, panowie. Krew się wysiliła i osłabiła.	Oto i on.	Owszem, noblesse oblige!noblesse oblige (fr.)	Pocałunek, Podstęp	Poczekaj, przyjdzie starość!	Prawda jest kto się o waszych otrze, to jako od jeża odskoczy.	Prześliczny!	Przypomnijcie legendy stare Bóg staje w niewinności obronie, a ma ona siłę, której rozum nie potrafi ocenić. Ileż takich dziewic, potworom na pastwę rzuconych, niewidzialne ręce aniołów osłoniły...	Przyszliście do nas na herbatę?	Rwij mi acan po gorącą wodę na dużej, czystej misce. Żeby mi za dwa pacierze była w tym miejscu!	Rzeczywiście rzadki wypadek; zwykle obrzucona jest wzorcem tylko szyja.	Sprać jedną i drugą, to by wnet przestały plotkować.	StarośćOsamotnienie jest właściwością starości ja zresztą nie znoszę towarzystwa. Ludzie nie zapełniają życia, wnoszą w nie tylko chaos.	Szukam cię po całym mieście	Sądzę, że wystarczy jakiś drobiazg. Dziesięć tysięcy...	Słowo honoru, panie naczelniku.	Tak. W śniegu.	To dziwna, jak tutejsi włościanie są łatwowierni: każdy z nich gotów przysiąc, że widział psa na własne oczy.	To jest musi coś kochać, poczuwać się do obowiązku względem czegoś, zrzucić pychę z serca...	To prawda, lecz cóż to jest administracja? dodała Dobkowa, ja się chcę starać, aby go dostać kadukiem...	Trudno.	Ty mu daj spokój Stanisław, to jest protegowany Róży, ona ma do niego słabość.	Waćpan pierwszyś nas pociągnął swoją łatwowiernością!	Wielki kardynał!...	Wszelka szersza idea, wszelkie większe uczucie, ale pod jednym warunkiem, by były poczęte w Chrystusie. Gdyby Bukacki po chrześcijańsku kochał sztukę, dałaby mu pogodę, której mimowoli szuka.	Wyniosła się, wiedźma?	Zapomniałeś, że Van Gould powiesił moich dwóch braci?	Zatem cóż pani na to, że chcę się pani podobać?	Znowu te myśli o śmierci	„Otrzymałem dowód twej życzliwości. Na razie nie mogę rozstać się z obecnym towarzystwem, ale muszę odprowadzić ich do Simli, po czym spodziewam się spotkać znów z tobą. Rzecz to przykra towarzyszyć gniewnym jegomościom. Wracaj tą samą drogą, którą przybyłeś, a zdybiesz mnie. Wielce jestem zobowiązany za korespondencję spełniającą moje przewidywania”.
O mój Boże! wcale nie chciałaś mnie widzieć i przyjechałaś do Anglji. Dowiaduję się o życzeniu, a właściwie domyślam się i, aby ci oszczędzić przykrości, towarzyszących nocnemu przybyciu do portu, i fatygi wylądowania, wysyłam jednego z moich podkomendnych na twoje spotkanie; daję mu powóz, a on przywozi cię do zamku, którego jestem gubernatorem, gdzie codzień bywam i gdzie, aby dogodzić wspólnemu pragnieniu widywania się, przygotowuję pokój dla ciebie. Cóż w tem więcej jest zadziwiającego nad to, co ty mi opowiadasz?	Aha! a pieniądze te, co za domy wzięli, razem z ojcem na stroje i kawalerów traciła, a nas troje jak te szczenięta porzuciwszy, sama do familji na wygody i rozkosze uciekła. To co, że upamiętała się później i przed śmiercią trzęsła się nade mną, jak kura nad kurczęciem? Ja jej nigdy już tego nie darowałam, co ona wprzódy na zgubienie moje robiła. Wielka rzecz, że upamiętała się wtenczas, kiedy już z niej tylko skóra i kości zostały, a nikt i spojrzeć w jej stronę nie chciał. I wtedy, żeby kto choć palcem na nią kiwnął, poleciałaby i o mnieby znów zapomniała... aj-aj, jakby poleciała! już ja wiem! już ja ją znałam! Tylko, że Pan Bóg i ludzie opuścili, to ona do mnie przykleiła się... a wprzódy co? Żeby takich matek świat nie widział!	Proszę cię wysłuchaj mnie poważnie. Jeżeli masz kochankę, o czym nie wątpię, mimo że nie wiem, kto ona jest, łatwo ci będzie się usprawiedliwić, i ja ci dostarczę po temu niezawodnych sposobów: gdybyś się nawet nie usprawiedliwił, będzie to rzecz krótkotrwałej sprzeczki. Ja natomiast okrywam hańbą osobę, która mnie gorąco kochała i która jest najgodniejsza czci; z drugiej zaś strony ściągam na siebie nieubłaganą nienawiść, którą przypłacę fortuną, a może czymś więcej.	Spodziewam się! Wpadłem na pewien pomysł, gdy poszedłem do kuchni dopilnować, aby śniadanie Ropucha było gorące. Zobaczyłem starą suknię praczki, w której Ropuch przyszedł, rozwieszoną przed kominkiem na wieszaku od ręczników. Ubrałem się w nią i w czepek, i w chustkę i poszedłem śmiało do Ropuszego Dworu. Straże stały oczywiście na stanowiskach z karabinami i ze swym zwykłym: „Kto idzie?”, i ze wszystkimi swoimi głupstwami. „Dzień dobry panom Może panowie mają bieliznę do prania?”. Sztywno wyprężeni popatrzyli na mnie z dumą i powiedzieli: „Idźcie sobie, praczko. Nie dajemy nic do prania, kiedy jesteśmy na służbie”. A ja na to: „Pewnie nigdy nic nie dajecie do prania”. Cha, cha, cha! Czy nie dowcipnie im odpowiedziałem, Ropuchu?	I obu was się nie zlęknę! zaryczał Arnulf zrywając się z ławy.	Na co panu większe niebezpieczeństwo? Zdaje mi się, że w każdym razie to nie jest człowiek zdolny do walki	Nie mylisz się. Moje telegrafy oto w tych czterech szafkach, obróconych na cztery strony świata. Przyrząd sam bardzo prosty: przez każdą szafkę prowadzi dziura wskroś muru, jest i doskonała busola, wskazująca kierunek, jaki chcę nadać głosowi, i pięć piszczałek z kruszcu topionego ze szkłem, które wymawiają za silnym dmuchnięciem tego mieszka po jednej z pięciu znanych nam samogłosek. Wszystkie słowa można wymówić tymi samogłoskami, szykując je w pewien umówiony porządek, przedłużając je i zatrzymując się z chronometryczną dokładnością. Teraz ustawiłem rurę wskazującą dyrekcjędyrekcja (daw.)	A czy ty się nie za bardzo męczysz w żłobku?	Jak też cudnie! Mam już lat dwanaście, zacząłem trzynasty: wiele już dni przeżyłem, ale mi się zdaje, żem jeszcze w życiu tak cudnego nie widział!	On tam jest Jest tam od chwili, w której padł. Logicznie i praktycznie rzecz biorąc, nie mógł wymknąć się niedostrzeżony przez pannę de Saint-Véran i dwóch służących.	Nie inaczej i ja myślałem Wiem ci to dobrze, że nie zbywa Chwostkowi na druhach i że między naszymi też znajdują się z nim pobratani; ale i to wiem, Domanie, że własny jego ród Leszy niecały z nim będzie. Stryjów zgnębił i w kmiecie obrócił, synowcom powyłupiał oczy, drudzy ze strachu wychylić się z grodzisk nie śmieją. Ci z nami trzymać będą.	W takim razie, monsiniorze, czy sądzisz, iż kardynał zgodzi się, powiedzieć mi, co się stało z moją żoną?	Tak nic mi się nie chce, tak szczerze leniwy i wygodny jestem, że o zabawie w uczuć ciuciubabkę u mnie nie ma mowy. Od razu więc przyznam, że Havemeyera kolana są niezłe. A jednak często on mnie irytuje.	Kto tam wie, jak daleko? W różnych się bywa okazjach.	Turkuł, śmiejąc się, wyciągnął rękę, aby w nią Borowski na zgodę uderzył.	Wiadomo wam już przeto, kochany mój panie że ów pasterz, jak to już powiedziałem, zakochany był w pasterce Toralva, młodziuchnym, okrągluchnym stworzeniu, ale dzikim i trudnym do ugłaskania, a która, jakby coś męskiego w sobie mając, na brodzie nawet zarastała niby. Zdaje mi się, jakbym ją widział w tej chwili przed sobą.	Wierzę nawet w umarłych, którzy zmartwychwstają a tembardziej dziwnem to się może wydawać, że jestem lekarzem.	Łunę z wałów widać. Szczebrzeszyn się pali! Szwedzi tuż!	Wcale tego nie wyjaśnię, panie nadinspektorze. To jest po prostu nie do wyjaśnienia. Na podstawie swoich wiadomości wytłumaczyć tego nie mogę. A w każdym razie jeszcze nie teraz. Myślę, że człowiekiem, który najwięcej miał z tym do czynienia, okaże się Michaelis.	Że... nie ma takiego miejsca, gdzie by nie było Naga. Szkoda, że nie porozumiałeś się z Szuą, o wielki Riki!	A to chyba diabłem jesteś albo też krewnym Lucypera może i spodziewasz się, że on zdejmie kajdany, które włożyć ci rozkażę.	Co też to tych precjozówprecjoza (z łac. pretiosa: rzeczy cenne) mówił, oglądając się dokoła. jak żyję., jeszczem nigdy tego cudownego electrumelectrum (łac.)	Bo pani Wysocka uwzięła się dzisiaj na Żydówki i co którego z młodzieży złapie, natychmiast zaczyna przestrzegać przed nimi, a mówi tak głośno, żeby panna Mela usłyszeć musiała...	Co martwić się przyszłymi dniami, które są w ręku Boga? Przyszedłem spędzić u ciebie szabas...	Od ojca... Zresztą, czy ja wiem, co się jeszcze stanie?	Tak! Patrzcie, tę gałązkę zerwałem przed dwoma laty. Wszak zeschnięta jest jak wiór. Gdy włożycie ją w miseczkę z wodą, zobaczycie, co się stanie!	Żaden to sekret W początkach lata oświadczył się o pannę Izabelę marszałek...	Co ci się znów wydaje? Między nami może być co najwyżej dwa cale różnicy; bądź co bądź nie roszczę pretensji sobie, bym był z tych ludzi, których ty nazywasz wysokimi; a gdy o tym mowa gdy o tym mowa, wyznam ci szczerze, że ty masz w sam raz wzrost odpowiedni.	Co, wyszedł się przejść? Na czczo? Na ten psi czas? To niemożliwe! Proszę was, weźcie i wy po jednej. Angeliko, jedną parkę, co?	Czy pamiętasz, panie hrabio, coś mi przyrzekł? Upewniłeś mnie, że ta scena nie będzie miała dalszych następstw i że odesławszy Manuela do więzienia... wypuścisz go stamtąd natychmiast.	Wy mnie jeszcze nie znacie! wy mnie znacie może z dobrej strony, ale jeszcze mnie poznacie i ze złej strony. Nie myślcie sobie, że nie umiem być zły! Ja potrafię doprowadzić ludzi do płaczu. Więc znacie mnie czy nie znacie?	Nie chcę doktora Jekylla więcej widzieć ani o nim słyszeć Zerwałem z tym człowiekiem; proszę cię, zaoszczędź mi wszelkiego przypominania osoby, która dla mnie już nie istnieje.	Och, nie wiem, czy by on miał ochotę, nie znam go... to jest znam... tak... trochę; o, stoi tam	Nie można Państwu nie grozi żadne niebezpieczeństwo, tylko faraonowi, a to jak grobla póty jest mocna, dopóki nie przeniknie jej choćby strumyk wody, tak Labirynt dopóty jest pełen, dopóki nie ruszymy z niego pierwszej sztaby złota. Po niej wszystko pójdzie...	Mości panie nie mów lekce, kiedy nie wiesz, o kim mówisz... Nie żadna to firka, jeno panna Anna Borzobohata-Krasieńska... I waćpan inaczej jej nie zwij, jeśli nie chcesz swojej grubianitatisgrubianitatis (daw., neol. na wzór łac.)	Ach! Mama! Mama nie znosi... Broń Boże, broń Boże!	Aj, nie durz głowy, Cesiu My z hrabią mamy coś ważniejszego do omówienia. Kto z nas nie dostał rekuzyrekuza	Ależ nie! U wszystkich! Któż by?...	Dawniej tak nie bywało.	Na łonie Abrahama nie będzie jej lepiej Cały dzień znoszą nam owoce, wina, chleby i mięso, czego dusza zapragnie. A jaką wannę mamy!... cała miedziana. A jakie naczynia kuchenne!...	Nie, prosz pampsora, nie zawsze.	Nie.	Nie. Nic nie powiedziałem.	A przychodził. Nawet dwa razy. Gadał sobie coś, ja słuchała. Wygadał, co wiedział, i poszedł.	Jutro pojedziesz do miasta, to nakupisz, co potrzeba.	Mam nadzieję, że wyjaśnienie mojego przyjaciela zostanie uznane jako jedynie możliwe. Bądź co bądź, wracając jutro do Londynu, wywiozę stąd przykre wspomnienie...	O, tak, panie hrabio Możemy tak powiedzieć, bo Bóg zrobił dla nas to, co robi tylko dla swych wybrańców: zesłał nam anioła.	Z tych opowiadań. Fila powiedziałaby, że są zabójcze, ale w podwójnym sensie, gdyż wszyscy w nich umierają. Co za olśniewające, cudowne miałyśmy bohaterki! I jak je stroiłyśmy! W jedwabie, atłasy, aksamity, klejnoty, koronki	A gdyby wam dano trzydzieści talarów?	A ja bym jeszcze spał.	A jakie ślady znalazłeś pan przy furtce?	A jeśli ci powiem to już będziesz wiedział?	A to metryka chrztu Andrei Cavalcanti, wydana przez proboszcza w Saravezza.	A ty tu co robisz?	A, to jest ów sławny centrowiec Moreau z Oise	Austria chce zabrać?... Za co?...	Co ma być? W banku siedzi.	Co z księżycem? spytał książe.	Co?	I jeszcze słyszeliśmy, że z tego powodu wasza dostojność kazałeś odliczyć pewnemu oficerowi pięćset kijów, a przewodnika powiesić.	Jestem bardzo nieszczęśliwa Sama na świecie... Pozostał mi jedynie syn i ten właśnie mnie opuścił.	List rzekła tak serio, że jej obie uwierzyły. dodała, wzgardliwie rzucając papier na ziemię.	Smutna to wróżba!	To będzie pierwszy nasz eksponat, panie Ottman.	To właśnie ja powinnam opowiedzieć, bo pani kłamiesz!	Ładnie mnie witasz.	A czego byś chciała? Może również majątku?	A pamiętasz numery domów?	Ależ niezawodnie. Czytałem w spisie gości...	Czego?... ja chcę pana.	Czy idziesz z domu?	Cóż w tym może być złego! Wszakże ojciec wie o wszystkim!	Dziewczyny? Ze mną?	Dzień dobry, Mela!	Dziękuję, ale wolałabym, żebyś w dworku siedział i robotę kończył. Hrabinie z nią pilno, bardzo pilno.	Gdzieście wynieśli bombę?...	Jezu! a kiedyż wystawicie?...	Kto tu jest?	Młody, stary?	Niczego! prócz śmierci...	Niech żyją i z Bożą i ludzką pomocą tworzą więcej arcydzieł.	O, tak!	Oho Zobaczymy, zobaczymy.	Ona jest daleko prostsza... Polyeukt jest ciągle sobą, jest jednym zawsze; Paulina walczy, w niej bojują uczucia sprzeczne, dwie miłości, dwie wiary, a po nad wszystkiem dostojność niewiasty!	Poczekajcie!	Podlec!	Polityka, jak zawsze u was?	Poloneza...	Prawdopodobnie.	Proszę tu przyjść na chwileczkę	Przekrocz tę granicę fałszu.	Szybko pływa nasz „Speedy”speedy (ang.)	Tak sądzicie?	Trudna rada, ludzie kradną wszędzie	Tu zaraz.	Więc dobrze, teraz zapalam lampkę elektryczną, i rzucam panu nasz ładunek.	Z komisarzami jestem, w ich asystencji.	Z moją sąsiadką.	Znane. Cóż więcej?	Śliczny jest i bardzom panu wdzięczna
Bo ja chcę najpierw wiedzieć, czy pani go kocha. Panno Steniu, powiedz, proszę.	Bóg mnie zrozumie, moja kobieto i kwita; ale, moje serdeńko, pamiętajże mi przez te trzy dni doglądać należycie kłapoucha, żeby przecie na psa nie wyglądał, pakuj mu obroku, co zeżre, dojrzyj, czy tam nie ma czego naprawić wedle kulbaki i innego narzędzia; bo to człowiek jedzie nie na wesele, lecz w świat szeroki, kaci wiedzą kędy, na bitwy i zabijatyki z olbrzymami, dziwotworami i czarownikami; przyjdzie słuchać jęków, wycia i ryczeń, że aż włosy dębem na łbie stają, a wszystko by to jeszcze furda, gdyby tylko nie spotkać Jangwezów i Maurów zaklętych. Czy ty to rozumiesz, kobieto?	Tak, pod Ilahabadem leżałem sobie spokojnie w czarnej wodzie, nie fatygując się zgoła robotą. Było w czym wybierać; można było dwudziestu pominąć, by pochwycić jednego. Co najprzyjemniejsze, to to, że Anglicy nie byli tak nadziewani klejnotami, bransoletami i nagolennicami jak dzisiejsze kobiety w tych stronach. „Kto lubuje się w błyskotkach, będzie miał stryczek za naszyjnik” powiada przysłowie... Wszystkie krokodyle we wszystkich rzekach spasły się wówczas ogromnie, ale los chciał, że ja spasłem się najwięcej. Wieści głosiły, że Anglików zaganiano gromadkami ku rzekom, i (klnę się na Lewą i Prawą Odnogę Wajngangi!) było to chyba prawdą! Im dalej posuwałem się na południe, tym bardziej upewniałem się co do prawdziwości tej pogłoski. Tak to z prądem rzeki dopłynąłem aż poza Munger, mijając wielkie mogiły, co patrzą w wodę...	Ależ to pani de Chaussepierre, byłaś bardzo niegrzeczna.	To znajoma moja, pani Warska z Jodłowéj	Więc dobrze jestem najrozsądniejszy ze wszystkich: chcę zapomnieć o swojej pozycji. Będę mówił jak przyjaciel jak przyjaciel do przyjaciół. Zatem, księżno co trzeba zrobić, aby pani zapomniała o swym niewczesnym postanowieniu?	Chodźmy, tylko musimy je obejść, bo tu, widzi pani, druty kolczaste.	Mów pani, mów królowo słodycz głosu twego łagodzi gorycz twych słów. O świętokradztwie mówisz! ależ świętokradztwem jest rozłąka dwojga serc, które Bóg jedno dla drugiego stworzył.	No, niby tak... Ona respektuje mnie jak oćca, ale ja nie żaden dla niej ociec ani ona mi żadna córka. To dziecko wzięte z litości na wychówekwychówek (daw.)	Panna Ratkowska jest u pani Mielnickiej.	Moje dzieciątko! to twoja dobroć tak mówi tylko, ale co prawda, to prawda. Daje wam Bóg za to swą łaskę i dawać będzie. Idźcie, pszczółki, idźcie na Boży świat, bo okienko zamknę.	Moryc! niech się pan nie gniewa, bo jak się pan będzie gniewać i powie pan cioci, to ja tyle nagadam w domu na pana, tyle nagadam, że i ciocia, i panna Stefa, i Wanda, i pan Sierpiński, i wszyscy, wszyscy pogniewają się na pana.	Nudne! ach, mój kochany, jaka to nudna rzecz to morze! Bywałem nieraz nad jego brzegami, pływałem po niem. Powiadam ci, że gdyby na parowcach nie było z kim grać w winta i czasem nie istniały anioły, w postaci dam ładnych i miłych, możnaby umrzeć z nudy. W dekoracyach teatralnych robi to wrażenie duże, ale w przyrodzie	Otóż to. Takich rzeczy nie wolno zapominać. Ja w pańskim wieku miałem do tego specjalny notesik. Nie radzę panu, co prawda, bo po ślubie, licho wie jak Jeżeli dziś przegram, to, jak Boga kocham, kart już do rąk nie wezmę. Wczoraj dostałem tak w główkę, że proszę siadać. Trzydzieści rubli bez małych kopiejek diabli wzięli. Cały ten tydzień. Panowie, prędzej, bo czasu szkoda.	Co za szczęście! O mało nie umarłem ze strachu. Byłem przekonany, że to bezpański pies.	Dobrze więc! Lanyonie, co teraz zobaczysz, to musisz zachować w bezwzględnej tajemnicy. A teraz ty, który tak długo hołdowałeś ciasnym, materialistycznym poglądom, który zaprzeczałeś transcendentalnymtranscendentalny (filoz.)	Fe, to do pana nie podobne! Przypuśćmy tedy, że pan już posiada skarby Krezusa, coby pan zrobił z tym ciężarem?	Jakże to? toś waść ze spiżu czy co?	Trochę się ją niby zasmaża i dusi, że tak powiem. No i z kiełbasą, owszem, bardzo jest dobra. Każda wiara i każda prawda ma w sobie coś dobrego, choćby tylko to na ten przykład, że ten inny ją sobie ceni.	Nie, niema, nie było. Nigdy nie było wszystko kłamstwo, przez tę nędzę, przez biedę, szatan podkusił, ta ladacznica namówiła, Bóg nas skarał... Wszystko kłamstwo!... Na starość w więzieniu przyjdzie nam gnić. Ale to jej wina! Ona, ta djablica nieczysta to wymyśliła, ona nas biednych na pokuszenie przywiodła!... Ona...	Nie mogę dostać. Tak jest, panie M’Turk, tam jest kurek. Przesunięto wszystkie wodociągi o piętro wyżej, aż pod sam dach, że tak powiem. To podczas ostatnich wakacji. Ale ja nie mogę dostać do kurka.	Z największą chęcią Jeżeli to prawda, żeś pan ją od razu  sobie upodobał, to jestem pewna, że twe sprawy sercowe pójdą doskonale. Widzisz pan de Marsay’a w loży księżnej Galathionne? Pani de Nucingen jest w rozpaczy, dla niej to męka prawdziwa. W takiej chwili najlepiej jest właśnie zbliżyć się do kobiety, a mianowicie do takiej żony bankiera. Wszystkie te panie z Chaussée d’Antin lubią bardzo zemstę.	A co, nie mówiłam, że nieszczęście!...	A więc, ponieważ dokument, którego tekst znam, jest autentyczny, ponieważ widziałem na własne oczy ślady czerwonych pieczęci, ponieważ sama Maria Antonina poświadcza własnoręcznym podpisem, że całe opowiadanie o broszurze streszczonej przez pana Massiban jest autentyczne, ponieważ naprawdę istnieje historyczny problem Wydrążonej Iglicy, jestem pewny, że mi się powiedzie.	Chcesz powiedzieć	Co znaczy dobrze? Gwiazdę z nieba jej na talerzu podam.	Kiedy on nie zna się na tym.	Nie na tym też tylko zdanie me opieram	Nie wierzę w ten jej „sposób”. Ona tylko tak napisała, aby nas pocieszyć, dodać otuchy przed ucieczką	Teraz na ciebie kolej! Nam nie pozostało już nic prócz walki!	To tymi saniami pojedziem? Jeszczem też słuszniejszych sani w życiu nie widziała.	Zarówno Patrząc na niego, niktby o przebiegłość i rozum tego otyłego rzeźnika nie posądził, a jednak...	Zbudź ty się, zbudź jeszcze bardziej: jakieś niedobre moce tego snu targają tobą wciąż. Głosu przecie nie poznaję	A więc pod warunkiem, który precyzuję: Na pytanie twoje, czysto erotyczne, epikurejskieepikureizm	Ale pan nawet pomaga zrealizować ten plan, pozbawiający pana majątku, olbrzymiego majątku!	Carmaux jeśli nie otworzymy, ten człowiek może zacząć coś podejrzewać. Może się obawiać, że staremu coś się stało i powiadomi rządcę dzielnicy.	Ciociu on naprawdę tak dziwnie mi zmartwiał i tak mnie bolał, że nawet zapomniałem o zębie...	Czemuż tedy przychodzicie tu ciągle? Wysiadujecie przez pół dnia, gapiąc się daremnie! Czyż to dobrze marnować tyle czasu, miastmiast	Czy i mnie masz za wilka? Mów szczerze!	Cóż to ma do rzeczy? W tym przypadku, zdaje mi się, to ja raczej dobry jestem... że się zajmuję...	Dagon mieszka w Pi-Bast, ale całe dnie wraz z innymi kupcami fenickimi przepędza w świątyni Astarty na pokucie i modłach...	Ha! Szkoda! Ano wracać chyba muszą do Krakowa, co?	Jak chcecie. W takim razie jeszcze dziś zwrócę wam wasze parszywe pieniądze i...	Jak to koks?	Janie! jeszcze chwilka, a będę twoją i	Jeszcze słówko. Do Merripit-House pojedziesz pan amerykanemamerykan (daw.)	Jeżeli sobie nie życzysz...	Kolacyjek dalibógbym się już lękał tu jeść, gdybym asińdźce na świecie zawadzał, szepnął z cicha Sapora upadam do nóg!	Mogę więc oświadczyć wam że wzmiankowane zdarzenia są przeciwnie dostojne, wzniosłe i cnotliwe, że przyczyniają się ku Szczęściu Ludzkości i Sławią Najwyższego i dlatego ze stanowiska wolnomularskiego nie może przeciwko nim być zastrzeżeń. Wnoszę, aby Loża wyraziła swą neutralność wobec wszystkich tych przejawów obecności boskiej.	Może część wojsk dziś pójdzie na noc, część jutro	Mówiłam ci to nieraz, niezapieram, ale...	Nawet po tym, co uczynił w epoce stracenia hrabiego Palanza?	Nie Wyznaję z radością, że jesteś dobrym sługą, panie Bertuccio, chociaż sam nie miałeś zbyt wiele zaufania do mnie.	Po przyprowadzeniu pana tutaj pojechał, żeby przywieźć z miasta señora doktora dla mamy. Powróci lada chwila.	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Połóż się, a ja tylko skoczę do siebie po maszynkę do golenia. Przy mnie zapomnisz o zmęczeniu. Potem każemy podać lunch tu, na górę.	Prawnie... może Księżna masz słuszność; faktycznie jednak.... smutny zawód nie daje się wymazać z regestru życia.	Przecie na mnie patrzycie?	Serdeczne dzięki, panie prezesie. Jak zaś wysoko cenię poparcie pana prezesa, niech świadczy fakt, że właśnie w tych dniach wybieram się do niego z pewną małą prośbą.	Tak dobrzeby było, panie krajczy, oprócz podczaszego inne świadki mieć woli króla, bo w istocie przewidzieć łatwo, iż się o roztrwonienie mienia ludzie później upomną.	Tak, panie, jest już późno, jak się zdaje, dochodzi dwunasta godzina.	Teodorze Laurence, powinieneś być najszczęśliwszy na świecie	To tylko parę dni bo Zdzisław wezwie mnie za granicę. Ale chciałabym się trochę wzmocnić.	Wojska wszystkie w rynku, a we dworze jeno straż i dworzan ze dwudziestu którzy niczego się nie spodziewają, nawet i szabel przy bokach nie mają.	Wyglądasz nie najlepiej, nawet źle.	Akurat taka jak ty	Ale kimże ty jesteś, abyś sobie uzurpował prawo do władzy nad istotami wolnymi i myślącymi?	Ale musi być coś w tych paczkach, gdyż inaczej będą za lekkie	Ani trochę	Biję się, bo się biję	Była, a jakże, z wnuczkami.	Byłem chory, jestem niezdrów, odezwał się chorążyc.	Chodź tu, Tulke!	Czyli że miałbym umierać z głodu godzinę dłużej	Dalej! Niech pan dalej mówi!	Do Londynu.	Dziękować Bogu, zastałem go domadoma (gw.)	Kiedy pojedzie dalej?	Miłość	Mogłaby się odzwyczaić. Człowiek może się odzwyczaić od najmilszych rzeczy i ludzi...	Można by wziąć Samo... Samosiłka...	Mój!	Nago, jestem pewien.	Od jakiego południka	Pamiętajcie, że jak będzie potrzeba, poręczę za niego.	Podróżny	Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!	Pst! Brutus! Szukaj szpiega, szukaj!	Pójdę prosto, jako sierpem rzucił. Całe Prusy teraz stoją otworem, chyba gdzieniegdzie małe prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Rekinów?	Strudel? Ja...	Taki jest w Polsce tylko jeden. Profesor Dobraniecki z Warszawy.	Te berlińskie saturnaliasaturnalia	Te, Pietrek! Podobno masz ser z kminkiem?	Ty sama kazałaś mi odjechać.	Tyfus i zapalenie mózgu	W takim razie oddaj mi list, który pisałam do niego wczoraj z pańskiej namowy.	Wasza Ekscelencja powinien był pamiętać, że on kiedyś będzie panował, i przydać mu jakiegoś inteligentnego człowieka.	Wybawiłaś nas, jedyna, z wielkiego kłopotu! Może Ameryka zrobi cokolwiek z tej lalki, bo Europie on stracony	Zabierałeś głos?
Ja? Ależ bynajmniej, proszę mi wierzyć. Niech pan sobie przypomni, co panu powiedziałem, gdy przyszedł pan do mnie z prośbą, abym oświadczył się w pańskim imieniu: „nigdy nie kojarzę żadnych małżeństw, mój zacny książę, to moja stała zasada”.	Jak były wiśnie, to i ja drylowałem, i Nik, i Olek także. Ale malin to się nie dryluje, ani rajskich jabłuszek.	Jeżelibyś pozwolił, kochanie, napisałabym projekt takiego memoriału. Ty powinieneś już położyć się, jutro wcześnie musisz wstać, a mnie wcale spać się nie chce. Posiedzę i spróbuję napisać. Może ci się to przyda.	Onić to, oni Jedno mąż, drugie żona; musieli kogo zabić albo kościół okraść, katu głowy oddali, a teraz pokutują za grzechy, a jakże! Ino lepiej o tym nie wspominać ani drugi raz tu nie przychodzić... a nuż się spostrzegą, że ich kto wypatruje, ho, ho, ony takich ciekawców nie lubią... już ja mam dosyć na całe życie! Chodź, Nastuś, do izby!	A tyś to sprawił. Wielki zamach twojego miecza czcić będą w pieśni nigdy nie umierającej pokolenia szczęśliwe, kiedy się po pracy zejdą na polanach wiecowych. Jesteś wielki, jako ta nieobeszła ziemia, wysoki, jak Tatry-góry.	Ba! Może go i wielkim mistrzem obiorą. Kto go wie! Ale on już i teraz z książęty się równym być mniema. Mówią, że wszystkim rządzi i że wszystkie sprawy Zakonu na jego głowie, a mistrz nic bez niego nie poczyna. Gdzie ci tam taki stanie na udeptaną ziemię! Na śmiech ludzki jenojeno (daw.)	Ja jestem tem, co nazywają „aferzysta”. Mam dom komisowo-handlowy na spółkę z niejakim Bigielem. Spekuluję na zbożu, na cukrze, czasem na lasach i na czem się da.	O, ja chciałabym, ale nie wiem...	Oo tak! Jestem mu z całej duszy przyjacielem, słowo ci daję. Gdym przybył tu za wami, on zachowywał się jak ostatni dziwak, więc mi przychodziło na myśl, że może to on przechowuje te papiery. Towarzyszyłem mu w czasie rozmyślań, po trosze w tym celu, by roztrząsać kwestie et-tnologiczne. Jak widzisz, jestem tu teraz mało znaczącą osobistością wobec jego przeróżnych czarów. Na Jowisza, O’Haro, czy wiesz, że on miewa czasem paroksyzmy?... i to kat-taleptyczne, jeśli nie epileptyczne! W takim stanie zdybałem go raz pod drzewem in articulo mortisin articulo mortis (łac.)	Panie czy byłbyś łaskaw... przedstawić mnie niektórym lokatorom?... Stach... to jest pan Wokulski... prosił mnie o zajęcie się jego interesami, dopóki nie wróci z Paryża...	Widzi mi się, że jej nie tknął.	Wybaczcie! wybaczcie tłumaczył się Rostowiecki. Przyjechałem tylko na jedną dobę... mam mnóstwo interesów... Olimpka tu gospodynią; ja gość, jak i wy.	Nanon, Nanon będziesz ty cicho, dasz ty spokój? Daj mi się położyć, uporządkuję rzeczy jutro i jeżeli mój szlafrok tak ci się podoba, zbawisz swoją duszę. Jestem zbyt dobry chrześcijanin, aby ci go odmówić, kiedy będę odjeżdżał; wtedy możesz z nim robić, co ci się spodoba.	Widziałam już, bo jak tylko przyszłam, Nina zaprowadziła mnie w koniec podwórza i pokazała przez parkan fabrykę pańską i mówiła, że pan tak strasznie pracuje dnie całe.. Nie trzeba się przecież zapracowywać... nie trzeba...	Szaleństwa mówisz, margrabino; masz jeszcze przed sobą dobre dwadzieścia lat miłych grzeszków; nie daruj swego; później będziesz się kajać i pójdziesz się nimi pochwalić u stóp kapłana, jeśli ci to sprawi przyjemność. Ale oto rozmowa przeszła na dziwnie poważne tory: wyobraźnia twoja nabiera straszliwie czarnych kolorów; oto skutek obrzydliwej samotności, w jakiej się pogrążyłaś. Wierzaj mi, odwołaj co rychlej z wygnania młode hrabiątko: przestaniesz widzieć dokoła diabłów i piekło i będziesz urocza jak dawniej. Obawiasz się, że ci to mogę wymawiać, jeśli kiedyś wrócimy do siebie; ale przede wszystkim może nie wrócimy nigdy; tedy dla obawy mniej lub więcej uzasadnionej pozbawiasz się najmilszej z przyjemności. W istocie ambicja, aby być lepszą ode mnie, niewarta jest tego poświęcenia.	Och! Na tym starcu!... Nie, nie; łotr nie miał po prostu czasu się z tym załatwić.	Ale... nie chce mi tego powiedzieć. A ja go do tego nie mogę zmusić. Okazuje to, to muszę przyznać, ale przemawianie oczyma nie jest dostatecznym powodem, żeby haftować serwetki i robić ażurki do obrusa. Nie zacznę tej roboty wcześniej, aż rzeczywiście będę zaręczona. To by było kuszeniem losu.	To nie moja rola, nie przeszkadzam, ale pomagać nie będę, mówię to stanowczo. Nie mogę wyjść z mojego obyczaju, nie mięszałem się nigdy do intryg, a dziś do nich jestem za stary.	A ja gonię?	A o tej porze... już bym nie żył.	A ty co mówisz na to?	A ty tu znowu, Brühl?	Ale ja nieumyślnie...	Ależ nie potrzeba świadectwa zmarłych, znamy kobiety żyjące, które są szczęśliwe. Oto już więcej niż dwadzieścia razy wyciągam na zwierzenia hrabinę de Montcornet, która od piętnastu lat jest najszczęśliwszą w świecie ze swoim Emilkiem Blondet: ani najlżejszej niewierności, ani jednej postronnej myśli; są tak, jak byli pierwszego dnia; podczas gdy nam zawsze przeszkadzano, przerywano w najbardziej zajmującym momencie. Te długie przywiązania, takie jak Rastignaka i pani de Nucingen, jak twojej kuzynki, pani de Camps i jej Oktawa, mają jakąś tajemnicę, a tej tajemnicy my, moja droga, nie znamy... Świat czyni nam niezmierny zaszczyt, aby nas brać za rozpustnice godne dworu Regenta, podczas gdy jesteśmy niewinne jak dwie pensjonarki.	Biję się, bo się biję	Cały kraj wzburzy się, gdy kapłani ogłoszą, że jesteś bezbożnikiem...	Cezary? Hm, to dobrze. Tedy dziękuję ci za życzenia i muszę cię pożegnać, bo nie mam czasu.	Co ci się zdaje, Ned?	Czyż nic, najjaśniejszy panie nie zdoła zmienić twego postanowienia?	Do pewnej tylko głębokości. Od pięćdziesięciu metrów napotyka się już grunt twardy, skalisty.	Himmelherrgott, stulże wreszcie ten pysk, skoro ci kazałem! Wiecie dobrze, że nie macie mleć jęzorem!	Hm!... Żenią się	I nie pisze?	Jak się nazywasz?	Jam się wynosić chciał już ano domisko mnie przykuwa. Toć to tu dziadek i ojciec, żyli i umarli, chciałoby się kości złożyć przy ich grobach...	Jest chory. Lecz dopóki nie skończymy z Libijczykami, wasza dostojność nie powinieneś o tym myśleć...	Ktoby temu wierzył! albośmy to cię dawniej nie znali, żeście umieli podołać wszystkiemu, tak i dziś... Nie darmo macie głowę na karku...	Musimy dziś podpić, nie może być inaczej!	Mówią zresztą o niej, że ona się kochała w tym Płoszowskim, który to się zastrzelił, i że nosi wieczną żałobę w sercu. A kiedy pan do nich pójdzie?	Najprzód: dlaczego pan nie chodzi do spowiedzi?	Nie będę milczała! Dobrym sercem przywołałam go do mego domu, starą poczerniałą chałupę kupić odeń chciałam za podwójną albo i potrójną cenę. Zuchwalec, nie tylko nie ustąpił, jeszcze obelgi miotał na mnie!	Nie powiesz, Nastuś, co?	Nie, nie. Wiem, o co panu chodzi. Tak jak KafkaKafka, Franz (1883–1924)	Nie, słowo panu daję, że mnie to nie nudzi.	Owszem. W tym wypadku chodziło mi bardziej o trafne odnalezienie prawdy niż w tysiącu innych. Zależało mi na tym, a omyliłem się kompromitująco.	Przebacz mi, nie mogę!	Skądże ty te wyrazy...	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Służyłem ojczyźnie i swemu panu, obcych bogów nie szukając.	Tak dobra że nikną przy niej Laraville de Tormes i wszystkie tego rodzaju książki, już napisane lub pisać się mające. Tyle tylko mogę panu powiedzieć o niej że znajdują się tam prawdy znane, przyjemne i zabawne, a tak dziwne, że niepodobna wymyślić bajek, które by im zrównały.	Tak, ja kocham pana Edmunda.	Tego, czego myszy nie jedzą.	To może ja przeszkadzam pani tak wczesnym przyjściem	To wszystko takie dla mnie przykre, Dorianie Nie powinieneś jednak myśleć o tym zbyt wiele.	Trudno dziwić się temu gdy człowieka bez żadnej winy z jego strony nagle zmieszają z błotem...	Ty? I śmiesz stawać przede mną zuchwale, morderco bezecny?!	Wasza wielebność zechce pomówić z jego książęcą miłością; od północy nic w ustach nie miał; serce milknie, duszność go dławi, głosu prawie dobyć nie może... niechby choć małmazjimałmazja	Widzi pan te wzgórza w oddali? To jak wyspy, odcięte od świata. Rosną tam rzadkie krzewy i fruwają niezwykłe motyle. Warto się trudzić po takie okazy.	Za szeląg może by i kupił, ale sam sprzedający nie radzi tentować o towar tak nędzny.	Ach, kobieto, zrozumżezrozumże i król musi podpisać papier i musi być uroczyste otwarcie pierwszego sejmu. Kto podpisze manifest, kto otworzy sejm, jak Maciuś będzie zjedzony, w brzuchu tego dzikusa? Za rok już mogą go zjeść, ale teraz on jest potrzebny koniecznie.	Byłeś tam?	Co ją tu, do diabła, przynieść mogło?	Co mam odpowiedzieć mojemu królowi? Jeżeli połowa złota za mało, możemy dać więcej. Proszę o odpowiedź.	Co rozumiesz?	Czy to szczyt pańskich dążeń?	Do diabła!	Dobrze surowy purytanin kłamać zaczyna.	Dobrze. Jutro spiszemy, u kogo być mamy, i odbędę tę pańszczyznę.	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	Ha, Bóg wam zapłać, kiedyście na nas tacy łaskawi	Jakto? nikogo?	Jeden chyba ksiądz zdolny jest głaskać miłymi słówkami biedaka, który ma umrzeć!...	Jest herb jego ekscelencji	Jeszcze. Zaraz panu podam rękę, muszę ją wytrzeć, bo gotowałam obiad sama	Masz rację	Mieszkałam obok niego. Pokoje nasze były obok...	Na, tiesa!	No tak. Ale to mógł zauważyć byle kto.	No! a czego chcecie?	No, to dobrze. Dowidzenia. Jutro o siódmej.	O ką, jeigu nuveiks... Juk tada, senut, visiems būtų geriau gyventi?!	O to!	Otóż, com chciał rzec. Na hasło waszego imienia odda majątek tamtym, co dość już dawno targują. Zapomniałem nazwiska.	O’Tamorowi towarzyszyło trzech mężczyzn i jedna kobieta...	Pan prezes jest tajemniczy.	Panu na imię Hieronim podobno?	Przeciągnąć, braciszku?	Słusznie Toćże oni i samego księciaJanusz I Starszy (Warszawski)	Tak Ale i ludzi coraz to więcej przybywa na świecie!	Tak jest! rzekł Kmicic.	To co z tego?	To tak i mówcie!	To zobacz!	Trochę porządniej, z łaski nauk babci. Zmieniłem cały zarząd: tonąłem w rachunkach i sprawozdaniach, ledwiem wybrnął. Ciężko próżniakowi pojąć pracę. Tylko w Strudze porządnie. No, ale teraz, jeśli babcia zechce urządzić egzamin, wiem, ile obrotu, obszaru, dochodu i kosztu mam w swym posiadaniu. Powiem nawet, na ile mnie okradano corocznie.	Tydzień będzie we środę...	Uprowadzenia? To niesmaczne! Kogóż mogła uprowadzić Miss Remsen?	W jakim znaczeniu?	W salonie, na scenie jest dziwnie młodą.	W sam raz dosyć, jak na człowieka, przywykłego patrzeć nieprzyjaciołom w oczy.	Wierzę
No tak, ale lord Wilmore nie ukrywał przede mną, kochany panie Andrea, że pańska młodość była dość burzliwa. Och bynajmniej nie żądam od pana spowiedzi. Zresztą właśnie dlatego, aby nie musiał pan szukać jakiegoś obcego protektora, posłano do Lukki po pańskiego ojca, markiza Cavalcanti. Zaraz się pan z nim zobaczy. Jest może trochę sztywny, trochę sztuczny, ale to sprawka munduru. Kiedy wszyscy dowiedzą się, że służy od osiemnastu lat w armii austriackiej, wszystko będzie jasne; zazwyczaj nie wymagamy zbyt wiele od Austriaków. Podsumowując, zupełnie wystarczy panu ten ojciec.	Mów to pan komu innemu, nie mnie nie złapiesz mnie na te gadaniny; nie jestem ja tak bardzo przemądrzały, ale przecież znajdzie się jeszcze niejeden głupszy ode mnie. Oho! mój dobrodzieju, raniej by wam wstać trzeba, aby mnie przekonać, że w drukowanych książkach, czarno na białym, mogą stać kłamstwa albo wymysły jakie. Ba, gadałbyś mu, albo by to rada królewska ścierpiała takie szalbierstwo, żeby miano drukować w mądrych książkach kłamstwa jakie lub bajdy, zdolne tylko głowę zawracać czytelnikom. Jutro, ale nie dziś. Mam ja przecież swój rozum.	Nie bój ty się, Hanuszu, teraz o nas mamy my już kupca, a sto cekinów to już tak jakbyś w kieszeni miał. Przyjechał do Lwowa czausz ze Stambułu, Effakir Mechmet, on zaraz kupi.	Więc nie boisz się mnie pani, tak?	Pani, gdyby król był chciał, aby list jemu został wręczony, sam by go zażądał. Ale powtarzam, iż mnie polecił upomnieć się o list, a gdybyś mi go pani nie oddała...	Dziecko, ale nie takie jak wasze, co to się matczynéj trzyma spódnicy i za próg samo nie wylezie; daj mu i miskę i łyżkę a jeszcze gębę trzeba otworzyć, żeby jadło.	Mój miły panie radź coś na to, aby król jegomość tak okrutnym nie był dla biednej Dżemmy. Ona oszaleje z rozpaczy.	Teraz czas niewłaściwy, nikt mieszkań nie zmienia. Skądże mi spadną lokatorowie? Ja głowę stracę. A jeszcze ta sybilla Michonneau porywa mi Poireta! Jak to ona zrobiła, że ten człowiek jak piesek za nią chodzi?	He! Kie ja z wojska! Kęs casu, bracie. Wzieni me w halak. Kiecki nam koło usy pozaplatowali, portecki cyrwone dali i hybaj! Do pandurów. Poślimy we Węgry, het! ku morzu, w takie straśne równie, pustacie, co nie daj Boze. Wytrzymalek bez jeden rok, bez drugi, alek ni móg dockać końca, kraju... Telo me docliwiło, cok wzion i zdezenterował. We dnie jek się krył, a na mroku leciał ku halom. Ale się w jednym mieścisku, na węgierskiej stronie, do mnie przyznali. Wzieni łapać. Dopadli me w takiej wąskiej ulicce, zaparłek sie do muru plecami wzionek skalami prać, byłbyk to poprał na kupę, nie daliby rady. Ale me śtukom wzieni. Zaśli me ze zadku, postronek na syje zarucili i łapili. Toz to w seści me bez miasto wlekli. Musiałek bez takom ulice biegać, co me z dwok stron bili. Cosi pięćset kijów wsypali. Dobrze! Juści odesłali me z wartownike do Préśburku, do regimenta. Ale w drodze useptaliśmy się z jednym wojakiem, co me wiód, co był z Luptowa, juści zdezenterowalimy oba. Kaz było iść? He, bracie! Co ino raz wiater nas obleciał, wiedzielimy ka! Dopadlimy do hal, uzdobierali się, Luptak był za harnasia, i pośli na zbój. He, to było życie honorne! Ślimy w Polskom, cy ta na Węgry, na Śląsk, na Morawę, sedy nas było pełno, ale po kómorak ludzkich pusto...	To nic nie warte schronienie, ulica zbyt blizka miasta, ktokolwiek w oknie cię zobaczyć może, dowiedzą się, wyszpiegują. Nie chcę żebyś tu pozostał.	A jakże chcesz waszeć? Wdowa, co mieszka u wdowca, to woda na młyn kalumniatorów. Ale ja nie chcę myśleć o mojej personie... Taka już moja natura. Niewiasta się sakryfikujesakryfikować (daw., z łac.)	Dlaczegóż mi mama nic nie chce dać z tych gratów? Dla bratowej i tak starczy.	Ja też bardzo lubię zgodzić się z każdym Ja pańskiej dobroci nigdy nie zapomnę. Niech mi pan wierzy, panie komisarzu.	Pani mnie nie rozumie. Ja mówię o partii i o sferze.	Zapominasz że nie mieszkałam z innymi dziewczynami Po jedzeniu wracały wszystkie do pawilonu, a ja musiałam zostawać w hotelu i szyć, czy też zająć się czym innym, w pokoju gdzie rozmawiali.	Ileś pozwolił mówić, tylem mówił. Rozeszła się wieść od Lipków i Czeremisów, ale nikt prawdy dobrze nie wie. Mówią także i o tym, że im Rzeczpospolita wolę i ziemię chce dać i na służbę pod Tuhaj-bejowiczem wezwać. Na samą wieść wszystkie co uboższe ałusy się wzburzyły. Chcą, effendi, chcą! Jeno im inni tłumaczą, że to wszystko nieprawda, że w Rzeczypospolitej wojska na nich wyślą, a Tuhaj-bejowicza nie masz wcale. Byli od nas kupcy z Krymu, mówili, że tam także jedni powiadają: „Jest Tuhaj-bejowicz”, i burzą się; drudzy mówią: „Nie ma”, i onych wstrzymują. Ale gdyby się rozniosło, że wasza miłość na wolę, ziemię i służbę wzywa, mrowie by się ruszyło... Niech mi jeno będzie wolno mówić...	Nie miodem mnie życie poi. Zresztą, czas przerwać dialektyczne obełgiwanie się i wspólne lamenty na los. Każdy dostaje to, co mu się należy.	Prawda, NaukaNie mówię już o potwornych w swej bezczelności blagach BergsonaBergson, Henri (1859–1941) jest tylko wtłoczeniem rzeczywistości, z pewnym przybliżeniem, w schemat najdogodniejszy w danym punkcie rozwoju matematycznej fikcji. Przybliżenie to osiągnęło dziś maksimum w teorii Einsteina i wątpię, aby poszło dalej. Pogląd fizyczny jest konieczny, to inna rzecz, ale konieczny w ogóle, a nie w tej czy w innej swojej postaci. Ale stosuje się prawie tylko do kompleksów rzeczywistości bardzo różnego rzędu wielkości w stosunku do nas; w astronomii i budowie materii jest na swoim miejscu; a każdy dowolny ruch jakiejś żywej istoty przeczy całej fizyce.	Nie, to na pewno nie ja!	Proszę!... A cóż to złego mówiłem? Że się tu mamy spotkać?... Przed pół rokiem pani była względniejsza, gdy chodziło o siebie.	A nie chceszli wyspowiadać się przed drogą?	Ginę czy nie, oszalałem! mówcie co chcecie a dajcie mi pokój Mazo, dodał, stawiam wszystkie mobilia moje w pięciu tysiącach, przyjmujesz pan? I Julją jeszcze darmo, przyjmujesz?	Nie bardzo, ale to już niedługo, bo tylko do wiosny!	Niech pani nie żałuje profesor jeździ z nas wszystkich najlepiej i wtedy nie byłoby zwycięstwo przy pani.	Pan nie jesteś medium	Rozumiem Ale jeśli po cichu ich wspomaga, to jeszcze wojny nie ma.	Cóż to za listy, którymi ten gruby ksiądz tak wymachuje przed pułkownikiem? Stań za ogierem, jak gdybyś przyglądał się uździenicy!	Miał ale go nie uszanował. Inny na jego miejscu ożeniłby się z jaką uczciwą panienką i żyłby w dostatkach; bo co to, panie, dziś znaczy sklep z reputacją i w doskonałym punkcie!... Ten jednak, wariat, rzucił wszystko i pojechał robić interesa na wojnie. Milionów mu się zachciało czy kiego diabła.	A ja już nie widziałam go cztery miesiące. Kochane miasto...	Bóg go zabrał ale testament po nim został dla przyszłych wodzów, dygnitarzy i całej Rzeczypospolitej: oto, żeby z żadnym nieprzyjacielem nie paktować, ale wszystkich bić!...	Będziesz je nosił przy sobie A gdybyś zgubił taką sumę! Czy nie lepiej byłoby powierzyć ją panu Godeschal?	Ja także nie zdołałem!	Między nami mówiąc zdaje mi się że znam tę panią. Jestem tego prawie pewnym; dlatego los jéj poniekąd mnie obchodzi. Rozumié pan?	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie rozumiem cię.	Nie; tylko kamizelki. Bo pod brzydkim tatuażem, nic wcale istnieć nie może.	Boję się, żebyś się tu nie nudziła.	Otóżeście się omylili! bo naprawdę, tylko wiatr i dym przynoszę w nich!! Nadziei wszelkich inaczej nazywać się nie godzi.	Dwadzieścia cztery godziny. Poproszę cię, doktorze Mortimer, abyś mnie odwiedził jutro rano o dziesiątej. A zechciej przywieźć ze sobą sir Henryka Baskerville’a. To mi ułatwi wykonanie mego planu.	A, tak sobie. Jestem już, że tak powiem, stworzeniem, które nazywają pomocnikiem bosmana... ot po prostu bosmańczykiem. A ty jużeś się uporał z tą twoją uczelnią?	Poszczuliście psa, a następnie staraliście się wmówić mi, żeście wyratowali mnie z niebezpieczeństwa. Chcieliście otrzymać wynagrodzenie. Czyn wasz jest... No, powiedzcie sami, jak się na to zapatrujecie?	Robi się, co się może Oczywiście nie nasza wina, jeżeli staje się nieszczęście.	Bardzo dobrze To wszystko, czego chciałem się dowiedzieć.	Choroba ciężka, zarobiliśmy na czysto! Przyszli tu i naurągali nam, zamiast żebyśmy my ich zbesztali. Beetle traktuje nas, jakbyśmy byli szajką szantażystów i tak dalej. A kiedy nas starli na miał, wychodzą i trzaskają za sobą drzwiami, jakby byli dyrektorami. I wszystko przez ciebie, Tulke.	Czy wiesz, że zmieniłaś się?	Czystą prawdę rzekłeś, ale widzi mi się, że są i takie chłopy, są...	Któż się tam tak drze, do diabła?	Powiedziałbym jednak, że czegokolwiek od nas żądają, dały nam przedtem One w nas tworzą miłość. Mają więc prawo żądać jej z powrotem.	Że pani hrabina jest wielką figlarką i złośliwą kobieciną, która starego wuja szpieguje i posądza	Żem się ważył? Jam na wszystko gotów, taka już we mnie natura!	Wyobraź sobie że ten Buczynek, który oglądałem, leży o miedzę od Jaśmienia starego Zawiłowskiego; dowiedziawszy się o tem, odwiedziłem staruszka, który ma się niedobrze	Ale my chcielibyśmy dowiedzieć się czegoś o środkach obrony...	Aramis! Któż to taki?	Co za jedni?	Czyż o to trudno?	Donny kostyczność mnie onieśmiela.	I ja tak sądzę.	Którenktóren (gw.) zrozumiał w mig i znacznie się uspokoił.	Mhm ale teraz mógłby pan przejrzeć pocztę.	No tak.	No, to szturm będzie jako żywo. Chodźmy stąd	Nudziłem się. Słuchałem, jak deszcz pada.	On przeżył wszystkich ze swego rodu... jest prastary... prastary... widział i doświadczył na świecie więcej, niż można sobie wyobrazić.	Przepraszam, że ci przerwę; naszym hasłem powinno być co innego... Dura lex, sed lexdura lex, sed lex (łac.)	Skąd to dżentelmenowi wiadomo?	Tak jest.	Tak, dwa cale stali.	Tak.	Tylko bez frazesów, matko! Zamów dla mnie kąpiel!	Więc oni, widzicie, chcą zobaczyć, czy to prawda.	A zawdy w niedzielę zajeżdżajcie do nas kiej do krewniaków!	A! Dostałeś waść macochę?...	A! bracie westchnął Waligóra.	Ano, zobaczym!	Chwała Bogu! Chwała Bogu!	Co? Dlaczego? Zwariowałeś...	Do księcia z nim!	Dziękuję, pójdę sama...	Hrabinę...	Ja? Ale gdzież tam	Jak zawsze.	Jeżeli diabli przeszli, i ja przejdę.	Mój koń, mój biedny koń!	No, przez ostatnie pół roku...	Nuje! Gerai sako! Kada čia tu žmogus sudėtumei tokią pinigų daugybę! Sakau, brolau, važiuoti visiems, ir gana!	O nas obojgu? Wizja zatopionego świata Żałowałabyś go?	Oni teraz tańcują...	Panie, o dziesiątej!	Patrzajcież!	Po pańskim stroju	Postępek ten jest gwałtem nikczemnym; czy wiesz o tem mój panie?	Powinien znać swe obowiązki.	Poślę po niego	Proszę panią hrabinę	Przesyła ci ukłony bardzo uniżone.	Widział i bezbez (daw.)	Wymień mi zbrodniarza, który wycisnął łzy z twoich pięknych oczu.	Zapewne.	Zaraz będzie, kapitanie.	Święty, Szczęście zakrzyknął Wojciech, przerywając mowę organiście
A to przecie był tu już jeden ich cesarz, Osman. Było to, pamiętam jak dziś, w roku 1621. Przyjeżdża, jucha, owo właśnie z tamtej strony Smotrycza, od Chocimia; wybałuszył ślepie, otworzył gębę, patrzy, patrzy odpowie wezyr. „To niechże ją Pan Bóg zdobywa, bo ja nie głupi!” I zaraz się wrócił.	Zgadła pani, madame Naprawdę to ja jestem cherubinem, który chowa anielski puch swoich skrzydeł pod kamizelką. Dlatego właśnie nie kąpię się, by się nie zdemaskować.	Nie wiem, a nie wiem może dlatego, że i to mnie mało obchodzi. Wogóle nie mam zaufania do tych kobiet.	Jeżeli się nie mylę to ma znaczyć, że jest zniesławiony za zgorszenie.	Pan hrabia wie zapewne, że nie ma u nas zwyczaju bronić się, kiedy napadną na nas bandyci.	Poprzestań pan na poniżeniu mnie, ale mnie nie lżyj. Jeśli zatrzymujesz przy sobie wszystkie dowody, jeśli będziesz mógł rozgłosić przed światem moje pochodzenie, gdy ci przyjdzie do tego ochota, świadectwo, które wydałem ci przed chwilą, jest najzupełniej niepotrzebne. Zwróć mi je.	Czekaj. Więc, panie Murek! Dobrze. Niech sobie będzie, jak pan mówisz. Zgoda. Ale my jesteśmy pomięszane, nam w głowie siedzi, że tak, czy owak, należy się nam od pana te trzysta tysięcy. Dasz, czy nie?	Ale chyba nie popełnię błędu, jeżeli powiem, że czujesz się szczęśliwa?	To znaczy nie dać im nic, bo i tak jest dosyć skromne.	Już ci się, widzę, nie podoba Już nie jesteś szczęśliwy, a wcześniej marzyłeś tylko o tym, żeby wyglądać na byłego piekarza.	Nie mam nic wspólnego ze sprawami nadprzyrodzonymi Nikt mnie nie posłał. Po prostu znalazłem się na pańskiej drodze.	Bogdajeś ty się był nie rodził.	Przecie mu jej nie dadzą?	Ale czy ja panu nie przeszkadzam?	Dobrze, z jednym warunkiem jeśli mi dasz słowo, że ją bądź co bądź zatrzymasz... On żadnej nie żąda wdzięczności, nie, nie!	Jest sposób, żeby się o tym przekonać. Niech pan pobiegnie do portu i znajdzie jednego z tych ludzi, którzy przedwczoraj po południu pełnili staż... Tylko niech się pan spieszy, jeśli pan chce mnie jeszcze tutaj zastać.	Co, Kamuś, klapa? Uda się na przyszły raz. Jeszcze sobie pożyjemy. Nie martwcie się, jaśnie pani towarzyszko.	Moja droga, każdy mężczyzna jest dżentelmenem, czułym, arcydelikatnym i nadskakującym wobec wszystkich ładnych kobiet do czasu, póki nie nabierze do nich praw. Prawie każdy później zmienia się do niepoznania.	Ale z nieustannym apetytem na wdzięczność ludzkiego stada, czym ja znowu gardzę jak chłopskim żurem, razowcem, potem i zaduchem. Wyglądasz mi jak źrebiec dostojnej rasy arabskiej, który by powziął pasję upodobnienia się do krzywych szkap fornalskich na pastwisku, w tym celu kazał sobie dla zasady solidarności spętać przednie nogi, żeby, broń Boże, nie biegać zbyt szybko. Skaczesz w twojej pętaczce... Nie dość jeszcze jesteś odrażający, zbyt mało jesteś podobny do twoich szkap na pastwisku...	A jak my sobie z matką słabą rady dawały? Biéda była, a z głoduśmy nie pomarli, biéda będzie... Taka już dola... a swoja chata takito swoja.	A to piękna rzecz, kiedy chłopiec tak eroicznieeroicznie zauważyła z wysokim zajęciemwysokie zajęcie	A to tak gadaj, sokole, teorbanteorban	Ja? Mnie nikt! Oprócz ojca, naturalnie O! Ojca to muszę zbałamucić koniecznie!	Jeśli tak, to dodam jeszcze od siebie życzenia szczęścia.	Mój kochany Jesteś już pijany w trzech czwartych, dokończysz butelkę, a dogodzisz sobie do reszty. Pij więc i nie przeszkadzaj. Do naszych zamiarów potrzeba trzeźwej głowy.	Nie u każdego. U niej widocznie tak. Stąd wnoszęwnosić (daw.)	Nie wiedziałam...	Nie, nie powiem.	Zbyteczne. Nie chciał wejść.	Nie ma rzeczy, której by nie umiał zadziwiająco zdolny i inteligentny.	Za to pani wyraża się kwieciście!	Owszem, musisz przyjąć, biedna dziewczynko! Możesz sobie za to kupić dużo do jedzenia. Przecież to całe sześć pensów.	Mary jak to się mówi w Indiach po skończonej rozmowie, gdy się chce zostać samym?	Albo się jest wewnątrz a wtenczas nie jest się tu, albo, jeżeli jest się tu, nie można być tam wewnątrz.	Naprawdę nieznośny jesteś, Beauchamp Polityka wyszkoliła cię tak, że ze wszystkiego się śmiejesz; a politycy zazwyczaj niczemu nie wierzą; ale kiedy trafia ci się okazja, żeby się rozstać na chwilę z polityką, kiedy masz zaszczyt znajdować się w towarzystwie zwykłych ludzi, staraj się zabierać ze sobą serce, które zostawiasz w szatni Izby Deputowanych czy Izby Parów.	A to na co?	Ale pan na pewno wie, że miał klucz?	Cicho. Jeszcze naród ze zimy nie odmarzł. Chodzilim koło strajku na zwiesnęzwiesna (daw. gw.) jak tylko co	Co wam po lesie! Pszenicę za to macie jak nasz bór. Jeszcze wam mało?	Czy marzenia Jima piękne były, czy nie pamięta on na pewno o jednym, którego nie pochwycił.	Proszę, siadajże pan, panie Sefton! Proszę mi łaskawie powiedzieć, z jakiego powodu sądzisz pan, że jestem Barnesem, skoro w księdze hotelowej widnieję jako James Morton.	Mnie tak samo, ale wstydziłam się przyznawać	Aż do tej chwili będziemy szanować konwenanse i wolę naszych rodziców, jeżeli nie będą oni dążyć do rozdzielenia nas na zawsze. Jednym słowem	Mój drogi, przyznaj, że albo jesteś ślepy jak kret, albo nie widzisz nikogo poza Miss Emilją. Młodszej siostrze zagraża niebezpieczeństwo.	Mówię to jako szlachcic polski z prawieków.	Nie pannę Katarzynę chciałeś pocałować w żywe mięso, tylko kogo?...	Nie wrócił, panie oberlejtnant.	Nie, panie, nigdy.	To zależy Chcesz trzecią część własności za czterdzieści tysięcy?	Znowu ty! Sądziłem, że wybuch cię nie oszczędzi.	A... tego... hm, uważasz, trzeba koniecznie wsadzić do memoriału kilka komplementów dla Szuberta i Jaskólskiego, że to niby ich zasługi, owocna praca i takie rzeczy.	Nie, ja tylko rachuję. Bo przecie masz jeszcze jechać za granicę i znowu na swój koszt wziąć Helenkę...	Ano, rób pan, jak chcesz. Dobranoc.	Niech Chrystus zmiłuje się nad nią bo ty mówisz o Sycylii, a ona jest chora i może umrzeć...	Dziękuję pani za poparcie Czytałem jakąś książkę tego niby wielkiego pisarza, niby psychologa, niby moralisty, czytałem dosyć pilnie, bo zmusił mnie do tego rozgłos, jakim się on cieszy u nas, no i wydał mi się starcem lubieżnym, opowiadającym w tonie podniosłym, a z cynicznym uśmieszkiem, szkaradne historyjki.	Na rany pańskie! Co się stało?!	Panie Vantochu, my panu wierzymy ale...	I jakże ty potrafisz jej kłamać uczuciekłamać uczucie	Wiele złego narobiłeś, Felku. Ale ja przebaczam.	Zaklinam cię, Franiu, pójdź jutro, gdy uspokoisz się...	Zmiłuj się nad nami!	Niedaleko. Będziemy przed północą. Miniemy Wraże Uroczyszcze, miniemy Tatarski Rozłóg, a tam już zaraz Czortowy Jar. Oj! źle by tam przejeżdżać po północku, nim kur zapieje. Mnie można, ale wam źle by było, źle!	A co było na pani weselu, pani Urszulo?	Po prawdzie mówiąc po co wam sołtysie, ciągnąć krowę aż na wieś do Grzyba?	Już jestem po śniadaniu.	Pani jest najśliczniejsza!	Pani tu zostaje?	Panie de Booo...onfons... Poooo...owiadał paaa...an, że baaaa...ankructwu można w peeee...wnych wypadkach zapobiec prze...ez...	Dla załogi jest niewątpliwie ciężkie	Jak też waszmość myślisz, panie namiestniku, siłasiła (starop.)	Jedźmy zaraz, pociąg przychodzi za osiem minut.	Jest.	Na zawsze? Nawet gdy wrócę do domu?	Ojciec twój był zdania, że powinniśmy wszystkie sprawy załatwiać wspólnie.	Proszę pana! Zrobiłbym z niego raj na ziemi.	Wiem, pani.	Zająłbyś swój najbardziej ulubiony. Jaki on jest?	Aramisie, Aramisie	Broń Boże!	Ech, wulkany są kapryśne	Gołda!	Hi, hi, hi! Niecuja	Jedna z tysiąca.	Kiedyż nadejdą?	Kunicki	Muszę	Niech nam da coś jeść.	No, ON potrafi i wronę strącić z drzewa, kiedy chce	Odmówi.	Pedro, Diego! Moi druhowie.	Płakałaś?	Rozumiesz	Sama?	Testament twego ojca.	Tutaj?	Więc czekajcie a odstąpcie chwilę, bym uczynił com powinien...	Więc pewnie Juljuszem Flawjuszem!	Woda	Właśnie	Zupełnie inny.
Przeciwnie, proszę pana bardzo o to, zapomnijmy... to była moja wina, ja tego chciałam. Czy pan Witowski już odjechał?	A we mnie, odrzekł pan Edward, to wszystko właśnie wzbudzało podejrzenie, że ta kobieta musiała koniecznie wykroczyć kiedyś sama przeciw tej skromności, którą tak gorliwie innym zaleca. Bądź co bądź, dodał, staliśmy się dziś panami tajemnicy ważnej dla opuszczonego dziecka, i należy nam dobrze zastanowić się nad tem, czy mamy z niej zrobić użytek.	Nie, nie! Co innego jest to, o czym kolega mówisz, a co innego specjalne brzemię moje. To nie kosz, który można zrzucić, lecz garb. Niosę zawsze taki, jakiego ciężar poznałeś pan dzisiejszego wieczora.	Daruje pan, lecz myśmy chcieli coś zupełnie innego	Książę pan wstępuje do wojska?	Pan prezes prosi pana!	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Ta ta ta ta, pan nie wiesz, co to jest moja żona! Ci lekarze, gdy raz przestąpią próg domu, zaraz przychodzą pięć i sześć razy dziennie.	Zdarzenie, o którym wspomina pan Morrel, to zadziwiająca historia Opowie wam, gdy się z nim bliżej poznacie. A dzisiaj zajmijmy się żołądkiem, a nie wspomnieniami. O której ma być śniadanie, Albercie?	Ale nie zakazano ci powiedzieć mi tego, o czym za dziesięć minut sam będę wiedział, za pół godziny może, za godzinę najdalej. Oszczędziłbyś mi tylko wieków niepewności i obawy. Proszę cię o to jak przyjaciela, patrz, nie mam zamiaru buntować się ani uciekać, zresztą to niemożliwe. Gdzież więc płyniemy?	A do kogóż miałem przyjść? Nie mam pieniędzy. Niedobrze to podróżować bez grosza przy duszy. Ty sprzedasz oficerom wiele koni. Cacane konisie udało ci się nabyć!... jużem się im przyjrzał. Daj mi rupię, Mahbubie Ali, a gdy dochrapię się majątku, wystawię ci rewers i zapłacę.	Chce, bo nie ma jeszcze doświadczenia.	Coś mi się widzi, że nasz wróg myśli podobnie.	Czy to prawda, że pani Korkowiczowa każe wbrew przyzwoitości i zwyczajowi podawać pani półmisek po swoim mężu?...	Dla Boga! Powiedzże mi przynajmniej, czemu do Prus nie chcesz jechać?	Dlaczegóż Zosia sama nie powiedziała mi o tym?	Jestem szefem szpiegów u pierwszego króla zagranicznego przyjechałem uprzedzić waszą królewską mość, że syn tego króla skończył wczoraj budowę fortecy. Ale to jeszcze nie najgorsze. On w wielkiej tajemnicy zbudował w lesie przed rokiem wielką fabrykę pocisków i jest zupełnie gotów do wojny. On ma sześć razy więcej prochu niż my.	Jeszcze niezupełnie. Te baby, to... są trzy kandydatki na Nitouche.	Kali czy Wa-hima polują na lwy?	Kochanek to owoc zakazany: słowo, które, dla mnie, streszcza wszystko	Nie! Uczyńże mi waćpan łaskę i nie mówmy o tym więcej. Chcesz waćpan rozpytać dla własnej ciekawości, dobrze, ale nie w moim imieniu...	Podoba mi się brat Hugo	Prosięta... a tak... No, to niech będzie na mnie.	Przemocą źle trzymać: urwie się wreszcie i jeszcze można źle wyjść na tym.	Rzekłem, bo mi się przybaczyłoprzybaczyć się (gw.) powiedział. mój dziadźka we wojsku, kiejkiej (gw.) mnie. przy uczeniu pierwszy raz sprał po pysku...	To wszystko razem jest gadaniem z Bożej łaski neurastenika, wieszczego improduktywa z parafialnego zakątka czystej sztuki. Bój się Boga, Müller! Wyście się zdążyli naprzykrzyć już rozsądkowi, życie z was się śmieje na całe gardło... Jak wy możecie samych siebie brać jeszcze na serio?	Wtedy Polacy wyślą niezawodnie od siebie posłów do księży owa partia w klasztorze, która dawno się chce poddać, pod wpływem przerażenia ponowi swe usilności, i kto wie, czy nie zmuszą przeora i opornych do otworzenia bram.	Właśnie, że założę! Jest doskonały, daje tyle cienia, jest taki lekki i duży! Mniejsza o to, że wyglądam jak straszydło, kiedy mi będzie wygodnie.	Zatknijże sobie ten dokument za pas, uczyń to dla mnie... A jeżeli ktoś jeszcze będzie na niewdzięczność książęcą narzekał, to go zza pasa wyciągnij i daj mu nim w pysk. Lepszego argumentu nie znajdziesz.	A ja bym uważał, że właśnie im trzeba by powinszować najgoręcej. Nieprawdaż?	A jakże zdrowie waszmościne?	A to czemu?	A wy, „szpylmanyszpylman a. szpilman (z niem.) rzekł opat	Ach, Fil, żebyś ty był spokojniejszy!	Ale, Adziu, mówię ci, że bredzisz! Ty jesteś bardzo miłą, kompletnie przyjemną panienką, tylko trochę nieśmiałą, a ja!... Gdybym był mniej brzydki, strzeliłbym sobie w łeb ze wstrętu do samego siebie; lecz z tymi wdziękami, jakimi niebo mnie obdarzyło	Ależ nawet oczy Bagheery nie błyszczą tak jasno, jak ten oto przedmiot! Muszę pokazać to Bagheerze!... Ale cóż to miał na myśli Thuu, bając coś o śmierci?	Amen!	Ant amžių amžinųjų! O ko nori, vaikeli?	Bo nie jest téż geniusz czém inném, aniczémś więcéj, tylko arcytypem epoki, którą wyraża Choć szczęśliwéj organizacyi jednostki, sile w niéj spotęgowanéj wiele przyznać potrzeba, nie stanowi to wszystkiego. Geniusz karmi się i czerpie z przeszłości i teraźniejszości, musi je wiedzą lub intuicyą przyswoić sobie, aby się stał płodnym. Co w nim jego własném jest, a co spadkowém, rozeznać trudno. Spuścizna wieku, choć mniéj widzialna, tworzy znaczniejszą część zasobu. Geniusz sam niezawsze ma samopoznanie tego, co winien skarbnicy z któréj czerpał; ale jest zawsze owocem pracy zbiorowéj wieków, którą wyjaśnia, nadaje jéj widomą postać, wciela, wyciąga z niéj dla innych niedostępne wnioski.	Chciałbym zobaczyć twarz pana...	Chodź, ułożę cię do snu	Co u ciebie?	Co wacpani za eliksiry z sobą nosisz?	Codziennie będę sobie kupował kawałek tortu i szklankę wody sodowej i będę chodził do każdego cyrku, który do nas przyjedzie. To dopiero będzie życie!	Czyż to wolno strzelać do wagonów Czerwonego Krzyża?	Cóż, wszystkie te surowce na pewno znajdziemy na wyspie, ale broń palna to misterny przyrząd i wymaga precyzyjnych narzędzi. Zresztą, zobaczymy później.	Davy!	Do kroćset! Myślałem, że choć jedno lato obejdzie się bez opieki! I w dodatku obiecaliśmy go słuchać!	Do widzenia	Dobrze Dobrze, pójdę sobie z Bogiem!	Dziesięć pistolów.	Gdybym przypuszczał, że ta twoja wiara daje rozum i szczęście, to może... dodał, wzdychając	Gdzie tam! Nie rozumiem, skąd powstała ta bajka. Rozmawiałem z nim i jedno tylko zmiarkowałem, że sobie ze wszystkich drwi. Tak jak i wasz chan Mangu. Oj, ten człowiek to chodząca zagadka. Kto by go chciał nawrócić, musiałby chyba mieć potęgę Mojżesza.	Ja także chciałabym dopomóc pani Latter, jeżeli potrafię, ale cóż mogę zrobić u panny Malinowskiej?	Ja też pochodzę z Chazarii, mego ojca zabrali stamtąd Tatarzy.	Jak to Pani rozumie?	Jakiś ptak?	Jedzenie powiadam pani Kolacja, rozumie się, jak zwykle: ostrygi, homaryhomary	Jest ona w Londynie.	Jestem Tomek Paluch, Wyrwidąb, żołnierz zwyczajny, panie generale	Jestem milionerem!	Jeśli się zdoła poznać na tym, co mu dasz.	Juści.	Krzywdzą ją! Panki! nabożnisie! Jeszcześmy nie skończyli; długo popamiętają krzywdę tego gołębia. Słuchaj, Szwarc! żeby maleńkie dziecko z tego rodu prosiło mnie o kawałek chleba z głodu, tobym go wolał psu rzucić!	Ma złe oczy.	Mamusiu!... to i my pójdziemy z nianią...	Miałem ja je w sobie.	Musi być niezdrowa.	Na co nie pozwolicie?	Nie Bóg przeklął was i wasze dzieci, niewierne plemię. Klątwa boża nad wami. Gniew boży dotyka nawet pasterzów waszych. Zgnilizna jest w was i pada na dusze. Do kościoła i na kolana błagać Pana!	Nie kto inny, jeno sam naczelnik. Mamy obaj szczęście! Zdam mu raport o tym, czego dokazałeś. Jestem bezpieczny pod jego opieką.	Nie tak „komisch”, jak to się panu wydaje. Względne systemy wartościowania: indywidualny i społeczny, ujmuję w jednym, który jest absolutny: wykazuję konieczność obu poglądów.	Nigdy więcej nie popełnię takiego głupstwa, żeby się zakochać w człowieku nie z naszej sfery.	No tak.	O sprawach świeckich nie mówiemy nigdy, a w rzeczach Kościoła Biskup Iwo jest dla mnie ojcem łaskawym i uskarżać się nań nie mogę...	O swych uczuciach względem niej.	On mówi, że ma już dość On się myli.	Prawdę powiedział, najzupełniejszą prawdę	Przekleństwo!	Przypuszczam to samo, co mój przyjaciel.	Prędzej tam, Bartek, nie stójcie, bo i piły staną	Serio pani to mówi?	Tautiškumas, Tikėjimas Kas gi sveikas esi?	Teraz możesz się cieszyć, ty drabie! Koniec z tobą, i amen! Każę cię wypchać na pamiątkę dla 91 pułku.	To jednocześnie i prezent ślubny dla nas.	To se idź i posmakuj.	Tomek.	Twoja?...	Tłukły się? Ojoj...	W czyjem towarzystwie?... gdzie?...	Weźmie Michel „Scherza” i „Fingala”	Wieś mego ojca w kilka miesięcy po ślubie moim sprzedano z licytacji.	Wątpię! Mnie nastroić może tylko dobry mistrz, a obecnie nasz high lifehigh life (ang.)	Zachcieliście, toć próba tylko! toć żywot znoju i pokuty, a gdy przy nich zaświta nam słoneczko na chwilę, wiatr nas orzeźwi, czyż nie dosyć?	Zaczniesz od dania szylinga portierowi. Oto masz dwadzieścia trzy szylingi.	Zaraz zapalę	Znajdziemy	Śpij i nabierz sił. Tak będzie najmądrzej.	Żonę bił.	Żydzi, mówię, Żydzi!... Wszystkich trzymają za łeb i nie pozwolą, ażeby im bruździł jakiś Wokulski, nie Żyd ani nawet mechesmeches
A nie wiem nawet nazwiska, obracając się do Tyszki spytał wojewoda.	I nam zaprzęgać! I nam zaprzęgać! Kąkolnicki zaś, kręcąc się tędy owędy, mówił sobie pod nosem: „Tu nie ma co robić, trzeba stolnikową ratować!”	Właśnie, że nie taka prosta, jak się wydaje	A widzisz! Tylko jeśliś nie barbarus, tedy nie godzi ci się w obiedwie mierzyć, bo tak tylko Turcy czynią.	Ach! kapitanie Bluteau, ja się tu z panem jak dziecko rozpaplałem, a pan mi nic nie mówisz o swojém życiu, które przecież ciekawém być musi. Żołnierz w wieku pana niejedno widział i niejedno-by miał do opowiedzenia.	Biegnij tam i zachęć do wytrwania! To klucz naszych wąwozów. Dasz mi znać, ale dopiero w takiej chwili, gdyby się nie mogli żadną miarą utrzymać. Pomocy im dać nie mogę, ani jednego człowieka. Rozumiesz?	Nie Nigdy w życiu nie ubierałam się sama. Ayah zawsze mnie całą ubierała.	Słuchajno ja chaty dla was opuścić nie mogę, bo w niéj chcę umrzéć, a gdybym raz przestał im służyć jak wół, nigdyby mnie już nie puścili do niéj; ale na to jest rada.	Dlaczego? dlaczegoż winien, kotku? Czy dlatego, że odzywałeś się do nas rzadko, a od lat sześciu, co tu robić, nie odzywałeś się już zupełnie? Ej, kotku, wiem ja dobrze, co było tego przyczyną! Swiat, stosunki, roztargnienia, zabawy, zajęcia, karjera... force majeure, kotku... czy ja dobrze jeszcze pamiętam znaczenie tego wyrazu? Force majeure... siła główna, nakazująca, najważniejsza... prawda? co tu robić? Co się zaś tyczy przywiązania, to ono, kotku, może i było, może tam gdzieś i tlało na spodzie, co tu robić, przez force majeure przygniecione... widać, że było, skoro jednak, co tu robić, przyjechałeś... Ale winszuję ci, kotku, bardzo winszuję... Posadę otrzymałeś świetną! pi, pi! wysoko stanąłeś, a co tu robić, staniesz wyżej jeszcze! Ślicznie, ślicznie! Ale bo już i sama gałęź nauki, którą sobie obrałeś, chroniła cię przed tem, abyś został grzybem... tej nauce się oddając, najtrudniej zostać grzybem...	Po co wam to wiedzieć Dość że ja to słyszałem. O! zadość, zadość... Powiedzieli mi, jak ja umrę i jak wy pomrzecie, wy obaj... Wyznaczyli dzień i godzinę. I powiedzieli mi jeszcze, że nie opuszcza się Ziemi bezkarnie i nie zagląda się bezkarnie w tajemnice oku ludzkiemu zakryte. Lepiej nam było umrzeć tam, na Mare Imbrium, niż im nieżywym kradnąc powietrze, przedłużać życie na męki, tylko na męki... „Myśmy poszli za wami i wyście śmierci naszej winni, ale i wy...” Mówiąc to, błyskali zawistnie zbielałymi oczyma i uśmiechali się obaj złośliwie strasznymi, nabrzmiałymi ustyusty	Rozumie się, od kobiety list... Czort z tymi babami!... nie wejdzie do pokoju, a poznasz, że jest... Nosem poznasz. Raz mnie jeden batiuszkabatiuszka (ros.)	Takie nieszczęście, taka hańba wprost wstydzimy się ludziom oczy pokazać bo gdyby chociaż Feliks nie afiszował się z nim tu po mieście... Wybaczy pani ten nieporządek, ale nie spodziewaliśmy się pani...	No, a psa policyjnego nie życzyłby pan sobie? Takiego mianowicie, który natychmiast wszystko wytropi i naprowadzi na ślad zbrodni? Ma takiego psa jeden rzeźnik we Vrszovicach, a ten pies ciągnie wózek, bo jak to się mówi, minął się ze swoim powołaniem.	O, nic a nic! Już teraz rozumiem. Onby chciał, żeby ona jego kochała, a ona nie kocha, i chciałby być zawsze przy niej, a ona mieszka z ojcem i nie chce się z nim ożenić.	Przejdźmy się po ogrodzie Jak to! Czy możliwe, abyś pan nie wiedział, co zaszło 30 kwietnia 1574?	Widziałem, jak domy uderzały o most, zanim roznieciły się ognie. Więcej nic nie pamiętam. Jak dawno to było?	Dobrze. Wierzę panu. A teraz proszę uważać. Niemogę rozkazywać prezydentowi Niewiarowiczowi w kwestjach personalnych. Nie mam prawa. Nie mogę też prywatnie naciskać go w pańskiej sprawie, bo sam wykorzeniam protekcję. Ale obowiązek mi nakazuje wyświetlić rzecz całą. Słusznie i trafnie zauważył pan, co jest świadectwem pańskiego państwowego myślenia, że Prezydent Rzeczypospolitej, mianując mnie wojewodą, w imieniu narodu i państwa złożył w moje ręce nie tylko władzę, lecz i autorytet moralny. Otóż, jako stróż moralnych dóbr narodu i państwa na swoim odcinku, winienem dbać, by nie została zmarnowana część tych dóbr, jednostka wykształcona, uczciwa i pożyteczna. Zrozumiano?	Ja nigdy nie kłamię, chyba jak trzeba, a tu przecie nie mam żadnej potrzeby.	Pielęgnowała ją noc całą, a potem udała się szukać mnie i panicza, panie Davy, nie wspominając przed Emilką, dokąd idzie, boby się mogła skryć lub uciec, broń Boże. Jak się ta okrutna pani dowiedziała, gdzie jest Emilka, w głowę zachodzę! Może to ten padalec wyśledził, dowiedział się, co jest prawdopodobne, od rajfurkirajfurka (daw.)	Tak myślisz? wiecznie to samo. Nikt nie uwierzy w to, czego sam nie doświadczył. Nie zaszkodziły! Pewno, nie zjadły mnie one, ale... ukąsiły. Czy ty myślisz, że to miło być wziętą za cholerę? Nie byłam ja wtedy tak stara... dwanaście lat temu miałam lat trzydzieści sześć...	Nie lękam się przyboru Moje pułki będą dla niego groblami... Mam zaś oczywistą korzyść z delegacji, które mi pokazały niemoc przeciwników: osiemdziesiąt trzy kamyki za nami, osiem za nimi!... Znaczy to, że gdy oni mogą liczyć na jeden korpus, ja na dziesięć...	Ale... ale one nam stoją na drodze Abe, nie poszedłbyś do nich sam? Ale nie wolno ci zostawić mnie tutaj!	Nie tylko ja, ale ogólne to jest mniemanie w obu wojskach. Powiadają też, że pod Warszawą serenissimus rex Sueciaeserenissimus rex Sueciae (łac.)	Dawniej panu hałas nie szkodził!	Graliśmy, ale Adasia nie było, w domu był?	Jeszcze nie, panie	Kalego nie ma.	Którędy mogli przejść? Nie widzę żadnych prześwitów w tej gęstwinie.	Nie wiem.	Nie wiemy.	Wdzięcznym ci jest i nie ominie cię nagroda. Ale teraz opowiadaj, o coć zapytam: zalizali (daw.)	Wybacz, mój oficerze nie wiedzieliśmy z kim mamy do czynienia, lecz mogłeś sam zauważyć, iż dobrze straż pełnimy.	Ale dlaczegóż opuszczać mnie, która nie liczę się do świata i zawsze miałam na tyle rozumu, aby go sądzić, tak jak na to zasługuje!	A o czym to będziem czekać tej pomocy?... a jak się jeszcze i tego ziemniaka nie wsadzi, to już ino postroneczka szukać!	I właśnie dlatego, wiedząc, że jest na świecie kobieta skończenie doskonała, niezbyt się palę do ożenku z panną Danglars. Zauważył pan kiedykolwiek, jak nasz egoizm ubiera w świetne barwy wszystko, co do nas należy? Diament, który migocze w witrynie u Marlégo czy Fossina, staje się dużo piękniejszy, gdy staje się nasz. Ale rozumiesz pan, jakie to cierpienie, kiedy wiemy, że istnieje inny diament, dużo czyściejszej wody, a my jesteśmy skazani już wiecznie na ten jeden?	Nie wiem, ile jest, jeno ksiądz Kordecki właśnie mówił, że można by za to dwie tęgie wsie kupić.	Nie zapomni pan o Wysockiej?	Ociec nie mogliby to iść zasypywać?...	Prawdopodobnie wyspa nie leży na szlaku żeglarskim.	Tak; wcześniej być nie mogłem. Teraz służę dziadowi, jeśli jestem potrzebny.	Wzywam cię, ażebyś natychmiast szedł za mną, jeżeli nie chcesz, abym cię zmusił	Intencji nie było, ale na jedno to wychodzi!	Panowie nie wolno pudłować, proszę was, bierzcie na cel każdy swojego człowieka.	Owszem Byłabym cię na pewno nie cierpiała, gdybym cię była poznała przed gilem i Dickiem.	A gdybyśmy jednego z nich posadzili wpośród siebie i zapytali go, co jest pożyteczne, a co szkodliwe, czy jego zdanie zgodziłoby się z pańskim?	Doro, co ci jest! Czujesz się niezdrowa, nieszczęśliwa?	Spodziewałem się tego i stanąłem pomiędzy nim a tobą. Kardynał jest nieostrożny bardzo, odzywając się w ten sposób do ludzi; możnaby myśleć, że miał jedynie w życiu do czynienia z kobietami i dziećmi.	Tedy, zdaniem pańskiem, przez nieustanne zajmowanie umysłu tą rzeczą, oswoił się z myślą dokonania zbrodni, związanej z klejnotami?	To się pani dowie!	O!... tak, ale czy pan się zgodzisz oddać mi go w tej cenie?	Widzisz, ja mam za dużo pragnień w głowie, a za mało wagi w sercu. I czuję, że to jest źle... Puść mnie! Puść mnie od siebie.	Och, to... to inna rzecz. A z kimże to masz zamiar się żenić, jeżeli wolno spytać?	Wracali prędko bośmy ich kopiami w słabiznę ekscytowali, a mnie potem rycerstwo na rękach przed pana Lubomirskiego przyniosło.	A powiem! Jeśli ciotka zacznie mi wmawiać miłość do naszej wyłysiałej sfery, to powiem. Na szczęście mieszkam w Głębowiczach, mogę tu rzadziej bywać, jeśli tak ciotkę irytuję.	Chłopcze mój miły idźże sobie z Bogiem i rób, co uważasz za stosowne. Przykro pomyśleć, że w moim wieku życia przyszło mi na to, że mam ci radzić, co wybrać: hańbę czy bezpieczeństwo. Idź i pełnij swą powinność, a niechże cię powieszą, jak przystało na szlachcica, jeżeli tak już być musi. Są na świecie gorsze rzeczy jak śmierć przez powieszenie.	A któż to może wiedzieć, co pomiędzy nami zachodzi?	Babciu zaręczam ci, że będę rozumną skończmy raz to życie niepewności.	O, pan to co innego!	Idź więc, mój panie i pamiętaj, że czekam tu na ciebie.	Każesz pani?	Niech będzie przeklęty!	Niezmiernie źle jeżeli chcesz dać mi dowód swego przywiązania, to wstąpimy do niego.	Ojcze, twoja zimna krew przejmuje mnie dreszczem.	Pozwoli pan sobie towarzyszyć?	Więc panią ta osoba interesuje?	Śmierć bohaterska, Odwaga, Pobożność odrzekł pan Piotr odważnym los sprzyja.!	A i katorżnicy nas wydadzą	A jego kraj... rasa... gmina? Muzułmanin, Hindus, sikh czy jain? Z niższej czy wyższej kasty?	A owóż i on sam! Dla Boga, jakże mu wąsy posiwiały! Witaj, towarzyszu miły! Witaj, stary kompanionie!	A ty otwierałaś skrzynkę?	Abo co?	Ach tak! Hm... tak, pewnego wieczora widziałem coś podobnego.	Ale ma ciocia i lekarza! Pod takim warunkiem chętnie przejąłbym migreny cioci...	Ale przecież coś powiedziałaś.	Ale tyle miesięcy zamknięcia! Ale sromota okrutna!	Ależ, panie dyrektorze!...	Czekaj no, więc jak on proponuje?	Dziękuję	Egipskie?	I po co?	I za co, mój Boże, za co?	Jeszcze jeden przebrany książę!	Któż wie!	Mam ci sam powiedzieć?	Może! Trza czekać!	Niezdolna jest do tego	No, tak!... Ale dlaczego profesor rozumując o atomach zastępuje ich ludźmi, o których wiemy z góry, że mają czucie i świadomość?	O! będziemy ich pilnowali, jeżeli tylko wpadną w nasze ręce. Jego eminencja może być spokojny, odstawimy ich do Paryża pod dobrą eskortą.	Otóż, chcąc go opatrzyć, rozebrano go, a jego ubranie rzucono w kąt. Policja zabrała je stamtąd, ale zabrała tylko do kancelarii sądowej spodnie i surdut. Zapomniała o kamizelce.	Patrol idzie zwyczajną drogą.	Poprzywożono niektóre rzeczy z Głuszy, odpowiedział rozespany lokaj, Labe Poinsot był ciekawy obrazu i sam go dobył.	Poznali pana	Przegonili ich?	Przyjechałem po ciebie.	Przynieść spisyspisa pies.!... drabinę wciągnął!	Rozumiem.	Skądże, najmniejszej.	Wiem, że panie zawsze umieją role, ale mężczyźni...	Z Wilhelmem.	Za moje cierpienie.
Dam sobie rady nie obawiajcie się o mnie.	Żartuję, ale na to może wyglądać. Przecie gdyby kochał się w tobie, nie pozwoliłby mnie sprzątnąć ciebie sprzed nosa...	I w jaki to sposób, szanowna pani? Czy nie ona każe nam znosić i wyrzekać się?	Mógłbym panu powiedzieć, o czym chce mówić ze mną. Może mu pan powiedzieć, że mnie się nie spieszy ze sprzedaniem placu, bo zakładam gospodarstwo.	Nie, nie! Jedno słowo tylko... Czy jestem wolny?	Możemy nie mówić, jeżeli kolega nie życzysz sobie mówić o tym ze mną. Ale mnie kolegi żal.	Niech się pan o mnie nie troszczy Dam sobie radę.	Jacy tam skauci. Papierosy palą i nie mają pasa ze skautowskim nożem. Tylko się tak nazywają. Mówię ci: nie ma żadnego porządku. Co kto chce, to robi. Powiedziałbym ci coś, ale nie wygadasz? Więc mamy tu tajny związek Zielonego Sztandaru. Patronem naszym jest patronem naszym jest Maciuś. Chcemy wykraść Maciusia z bezludnej wyspy. Tylko pamiętaj: gdybyś komu choć słówko powiedział, to już wiesz, co będzie. To jest nasz najtajniejszy związek.	Ryba! Ryba nie ma rąk, panie. Ja nie jestem żadnym Batakiem, chodziłem do szkoły w Badjoeng... być może pamiętam jeszcze dziesięć przykazań i inne naukowo dowiedzione rzeczy. Wykształcony człowiek odróżni przecież diabła od zwierzęcia. Niech pan spyta Bataków.	Fregata! Zdaje mi się, że nie warto liczyć na nią.	Otóż, powiem ci, moje dziecko, że dobrze zrobisz proś Boga, aby ta kobieta, która choć na krótko w życie się twoje wplątała, nie pozostawiła w niem śladów straszliwych!	Przepraszam panią, panna Fela właśnie nie da się przekonać.	Tak Nie pojmuję, dlaczego chce się z panem widzieć.	Tak, tak. Nie o tym chciałem mówić. Myśli mi się plączą i powracają wciąż do tego, co boli. Otóż w samotności nauczyłem się patrzeć na rzeczy spokojniej i nie wymagać od ludzi tego, co przechodzi siły człowieka, chociażby nawet przybył z Ziemi.	Nie ze wszystkim widać zapomniałeś, co się dzieje na Ziemi, mój przyjacielu, bo jeszcze w tobie pokutują jakieś pojęcia, któreś chyba z mlekiem wyssał Była to tylko próba charakteru, mój dobry gościu; cieszę się, że z niej wyszedłeś z honorem; twoja szlachetność jest dla mnie dostateczną rękojmią, będziesz miał przepyszne skrzydła najdalej za miesiąc.	Nie sądzisz, drogi tłuścioszku że należałoby pomóc owemu staruszkowi, który figuruje na zegarach z kosą w ręku? Mniemasz, że rewolucja angielska i holenderska nie oddziałały wcale na stosunek ludu do władz? Nie? Jesteś stary cymbał i zasługujesz, by ci nałożyć kaftan wariata!	Idź, Fryc, i otwieraj i nic się nie bój. Zapal zaraz gaz, bo sołdaty wszystko rozkradną.	Walasek weźcie ją do ostatniego pokoju i wytłumaczcie, że składanie fałszywych oskarżeń na dostojników państwa nie kalkuluje się.	Dlaczego miałbym żałować właśnie tych trzech tysięcy Żydów, a nie miliona innych mieszkańców Paryża, którzy, pozostając tu, również skazani są na zagładę?	Dlaczego nie wolno?	E, znowu mi nie ufasz?	Ejże, chłopcze, a co z tobą? Tfu! aż złość słuchać. Nie grzesz. Idzie ci, jak z płatka. A bociana widziałeś?	He, he, he! Nigdy. Niby dlaczego? Przeciwnie: śpię nieraz krócej niż inni. Bywało, letnią porą czasem noc całą człek oka nie zmruży przy robocie.	Horna nie było jeszcze?	Nie wiadomo, co ojciec bredzi!	Nie! nie teraz!... Ludzie nie uwierzyliby, gdyby chciano w nich wmówić, że Petroniusz, Winicjusz lub Pomponia Grecyna podpalili Rzym. Zbyt piękne mieli domy... Dziś trzeba innych ofiar, a tamtych kolej przyjdzie później.	Nie, nie umarło.	Nigdy w życiu nie widziałam czegoś podobnego. Co to mogło być?	O nie	O, nie!	To prawda. A ja tego dnia dałbym dziesięć tysięcy rubli, ażeby je zobaczyć. Głupstwo jeszcze większe!... Czy nie tak?...	W to wierzą kumoszki Ale znałem mężczyzn, nawet lekarzy, którzy byli babami pod tym względem i podzielali łatwowierność nianiek. Co do mnie, doświadczenie nabyte w długiej praktyce, znajomość spostrzeżeń zebranych przez uczonych, a przede wszystkim ogólny pogląd na embriologię nie pozwalają mi dać wiary temu przesądowi ludowemu.	Że też dziewczyna i o tym nawet nie zapomniała?	O to możesz być spokojny. Na pewno będzie się bił. Obawiam się tylko, czy nie będzie się bił aż zbyt dobrze. Przemyśl to.	Nie, pani albo naiwnym, albo nader obcesowym.	Coo?! Bogowie piekieł, cóż to nowego? A co, nie mówiłem wam, że on już wie, gdzie ja jestem?	Nie przypominam sobie tego nazwiska, ale proszę, opowiadaj mi dalej swoje dzieje.	Takim był szczęśliwy Nagle zupełnie uprzytomniłem sobie, jak się odmieniłem, jak moje ręce i nogi się wzmocniły, wie pani, i ja mogę stać i kopać, i zacząłem skakać, i chciałem krzyczeć i wołać coś do kogoś, kto by mnie chciał słuchać.	Co z wami? co z wami? opamiętaj się człecze! Pocoś tu przyszedł, nieszczęście na mnie przynosząc z sobą?.. Jakie masz prawa?!.	Jestem do usług twych Odczytawszy list twój, zaraz domyśliłem się, że musiało zajść coś ważnego. Mów zatem.	Może się pan czegoś napije?	Bój się Boga! Tak mało?	Chcę wiedzieć, o czym ci się śniło?...	Jak śmiesz, psotnico, tak się odzywać? Gdzież poszanowanie i przyzwoitość? Bóg z wami, dzieci! Wiele kłopotu przysparzacie, a jednak trudno się bez was obejść	Mylicie się. Oni się bronią.	Najwięcej, panie, strach mi owych kul ognistych, owych granatów. Czemu to one rozpękają się z takim hukiem?... Matko Boża, ratuj!... i tak okrutnie ludzi ranią?...	Pantakle, sporządzane ze stopu siedmiu planetarnych metali, przepaja się przy pomocy stosownych ceremonii magicznych fluidami odpowiadających im planet; dlatego mogą one w sztuczny sposób zawiązać astralny stosunek pomiędzy tym, który je nosi, a elementami planet. sześciokąt.”.	Ten, ten... wariat! Umarł! O! Herr Je! Aż mi lżej oddychać! Z jego powodu znoszę wiele! Bo, widzi baron, on ostatnimi czasy nosił się z okropną myślą...	Tomku, przecież słońce już zaszło, niedługo zrobi się ciemno, zbierz siły!	Jegomość? a cóż pan potrzebuje?	Słuchaj pan chodźmy tam, do drugiego pokoju. Ciągnijmy losy. Kto wyciągnie.	Słyszałam z własnych ust tego pana.	Wasza książęca mość pozwoli, że zaneguję Księciu wojewodzie wileńskiemu tylko o Rzeczpospolitą chodzi, dla której w każdej chwili gotów wydać ostatnie tchnienie i ostatnią krew wylać.	Wstępuję do tego sklepu dość często po papierosy.	Ba! Chodzili ze świecami, ze służbą, całym dworem. Chodzili i z księdzem proboszczem i z jednym tu świątobliwym zakonnikiem z miechowskiego. Wszyscy słyszeli najwyraźniej, jak kadzie ciskał, idą ze świecami całą gromadą, wchodzą do wielkiego salonu... Kadzie stoją rzędem, jedna obok drugiej, jak stały. Pajęczyny wiszą od jednej do drugiej, pozaciągane Bóg wie kiedy, kurzem grubym przywalone, jak były przed laty.	Bardzo przystojna panna, tylko po co utleniła sobie włosy.	Cóż znowu doktór pracuje nad włosami?... Phi! co za mnóstwo cyfr... Jak sklepowe rachunki.	Do domu, moja mała Fanny?	Do pioruna!	Dom, Rodzina powiedziała pani March stanowczym tonem.	Dziękuję pani, dziękuję...	I ja. Chcesz, to ci je przytoczę...	Ja także!.. zawtórowała dama amarantowa.	Kocham.	Mąż pani gra?	Oczekiwałem jasnego pana	Pan pyta?...	Wszystkie te okropności, które zawładnęły teraz moimi myślami, czynią mi pański dom obrzydłym i strasznym. Żegnam pana!	Że on żyje jest gdzieś przecie, dopóki ja sam, ojciec, jestem. Dopóki czekam, tęsknię, wierzę.	A co uczynisz ze mną?	A rodzice?...	A, Rzymianie to jadali? Jadali koszatki?	Ależ mój ojciec wam to wynagrodzi.	Boże, przebacz jej.	Będziesz ty cicho, ojciec słyszy; o, leży tam, w łóżku babcinym.	Czytujemy przecież dzienniki!	Damy radę ich dogonić?	Gdzież one są? Nazbierałaś, skoro takie mnóstwo?	Kijami psubratów! Cepami w konie!	Kochania Jakiś ty niebotycznie sentymentalny!	Młodego.	Niegodziwa Ludko, jak mogłaś to zrobić!	Pamiętam, Zosiu.	Rada bym coś usłyszeć od naocznego świadka i uczestnika...	Robię to dla ojca, który koniecznie chce mieć spadkobiercę swej sławy... Głównie zaś dlatego, że ty tak chcesz, panie...	Są bardzo czynne, bez chwili wypoczynku	Służący jego twierdzi, że przestał całą noc na gzymsie za oknem, aby ocalić honor kochanki, a mieliśmy w tych dniach wściekłe zimno!	Ta dawno z domu uciekła...	Ten chłopczyna jest piekielnie nudny	Trupy na śniegu, aby zesztywniały, zanim porobią trumny, a ranni opatrzeni już w szpitalu.	W mig skoczył, Antosiu. Twój dziadek był w gorącej wodzie kąpany. Dobry bo dobry, ale sprawiedliwy.	Waluś, a jabłuszka będą, co?	Widzę, że sprawia cioci przykrą sensację to, co mówię. Parlons d’autre choseparlons d’autre chose (fr.)	Widzę, że z ciebie prawdziwy wywłoka ale pomówmy z sobą dopiero wtedy, gdy dhole wszystkie polegną. Życzę wam wszystkim pomyślnych łowów!	Won!... A to łotr fagas!...	Z kim?	Z pewnością nam obu, bo przecież jesteśmy razem!	Zapewne	Zbiegłym więźniem... mordercą... Seldon.	„To byłoby najgorsze ze wszystkiego”
Z jegomością choćby i dwa spojrzałem na nich i dopiero poznałem, że to zmowa była na mnie. Chcieli mnie zgoła zaraz i położyć. Może to sztuka Lgockiego, może Konopki, a może i wszystkich razem ale już się stało. Czas płaci, czas traci; złapali mnie Mazurowie, ale może się to jakoś odpłaci. Tak sobie mrucząc pod nosem, zatoczyłem się jeszcze potężniej, żem aż siadł koło zwierciadła, a kiedym się łokciem oparł o jakiś stoliczek, różne rzeczy mi się poczęły marzyć po głowie: Zosia piękna, bardzo piękna... Lgocki się stara o nią, bogaty, hultaj, jak Żyd, dadzą mu ją, czy nie dadzą? Co też Zosia myśli o tym?... i z tym zapytaniem, co też Zosia myśli o tym, strasznie mnie rozebrało około serca, bardzo pięknie mi się zrobiło w oczach, muzyka grała w uszach, Zosia całą moją objęła duszę pomyślałem sobie i znowu oczy zamknąłem. I teraz musiałem usnąć już dobrze, bo zaraz mi się Zosia pojawiła, usiadła koło mnie i położywszy mi rączkę na oczach, różne miłe psoty mnie wyrabiała: to mnie czuprynę jeżyła do góry, to mnie za wąs targała, to za nos ciągnęła, to za ucho kręciła, to mi nareszcie swoją błękitną wstążką głowę związała i kwiatki mi wkładała we włosy. Ale śród tych psot, które coraz boleśniejszymi stawać się poczęły, nagle coś mnie niby ukłuło w rękę, zerwałem się i najpierw Lgockiego sobą powaliłem na ziemię, że aż się pod stół potoczył. Jakim to się sposobem stało, zrazu sobie nie umiałem wytłumaczyć, to jednak pewna, że w tym momencie ktoś mi coś zerwał z głowy; popatrzyłem do zwierciadła, ale nic nie miałem na głowie, tylko włosy trochę były zburzone. Począłem tedy czuprynę sobie poprawiać i wyloty układać, ale wtem pani stolnikowa weszła i tuż do mnie:	A jak pojedziesz, czy napiszesz kiedy do mnie? Czy kiedy przyślesz mi jaką książkę?	Bo widziałem, jak z całej siły dała w twarz tatusiowi, który jest przecież dużo mocniejszy ode mnie.	Chwazdrygiel: To ostatnie pojęcie to także skrót, jak pojęcie czerwonego koloru. Ale chciałem mówić o czym innym. SztukaCiągle słyszę narzekania artystów na to, że stali się obcy społeczeństwu. Tylko dlatego tak jest, że wskutek sztucznego arystokratyzmu odsunęli się od spraw społecznych.	Cioteczko! Niech pani nie odstawia chojraka i buli forsę.	Jak to? Nie przekonałem cię?	No to ślicznie Mamy gościa na obiedzie, przyjechała Pani z Czerwonego Dworu. Była dziś rano u matki tego chłopczyka, z którym nikt nie chciał się bawić i znalazła dla niej zajęcie. Dowiedziała się przy tym, że Dora dała jej półtorej gwinei. Musiał to być wasz cały majątek i muszę powiedzieć, że jesteście dzielne dzieciaki.	Owszem i są one bardzo uzasadnione: czemu go nie chcesz widzieć, jeśli ci nic nie wyznał? Ale on wyznał ci swą miłość: gdyby jedynie milczenie zdradziło jego uczucia, nie zrobiłaby ona na tobie takiego wrażenia. Nie mogłaś mi powiedzieć całej prawdy, ukryłaś mi z niej wiele; pożałowałaś nawet tej trochy, którą mi wyznałaś, i nie miałaś siły iść tą drogą dalej. Jestem nieszczęśliwszy niż mniemałem, najnieszczęśliwszy z ludzi. Jesteś moją żoną, kocham cię jak kochankę, i widzę, że kochasz innego. Ten inny to najmilszy człowiek na całym dworze i widuje cię co dzień, i wie, że go kochasz. Ha! Jak mogłem myśleć że ty przezwyciężysz swą miłość? Musiałem chyba rozum stracić, aby wierzyć, że to jest możliwe.	Po prostu sprzyjamy i dopomagamy łotrowi... Ale nie chcę wtrącać pani Barrymore do grobu... i jeśli Seldon opuści te strony i zachowa się spokojnie, będę milczał.	Poufalić się i nie chcę, i nie mogę, daj mi pokój, odparła Dobkowa. Siostry czy nie siostry, jak nierównych stanów, żyć z sobą nie powinny. A i to nasze siostrzeństwo, dodała, to tylko po matce, bo gdyby był kasztelan żył, byłby mnie przyznał...	Słowo, Uroda, Kobieta, Mężczyzna, Słowo, Obyczaje, Mizoginia zawołał młody człowiek, odsuwając się wraz z krzesłem, na którym siedział, i składając ręce jak do pacierza.	Trzeba się zapytać pana Zachnowicza ale jako się domyślam, to pewnie coś takiego, jak auriga regius, którym was Król Jegomość mianował swego czasu w Janowie.	Wiadomo pani, że wiele leśnych okolic bierze nazwę od zwierząt, które je zaludniają. Obok lasu Chantepie, ma pani lasek Chantereine.	A gdzie właściwie jesteśmy? Jakim miastem rządzi ten człowiek?	A ja sądziłem, że ród Marcillaców wygasł	A papa chciałby gaiki, słowiki, wstążeczki!	A pisarz ze swoją fluksją?	A po jakiemu będziesz z nim gadać, kiedy języka nie ma?	A tam obok stoi ciężka artyleria. Konie się spłoszyły i tu popr. forma M. l.mos.: obaj (jako że mowa o dwóch chłopcach). w bok, a on już nie zdążył.	A zatem w drogę.	Albo masz pan zaćmę na oczach, albo też nigdy nie wychodziłeś z portu marsylskiego, że się niczego nie domyślasz.	Ale co pan robi? Porządkuje pan swoje papiery?	Ale dlaczego mama do nas nie pisała?...	Ale ja nigdy żadnéj korony nie miałam pragnienia, każda skroń pali dlaczegoż spotykać mnie mają te groźby?	Ano, jużci przywiozłem jego blachy, ale tak całkiem popękane, że i jednej grzywnygrzywna	Ano, to wchodź i zamykaj drzwi. Ten pan może raczy się zbliżyć i przywitać sam.	Aż z Baku!	Bajka, nie z Francji, ale z Rzymu. Ja ich jeszcze nie widziałem, ale Węgrzyn mi mówił, że to są księża przysłani przez samego papieża.	Biali królowie pozazdrościli Maciusiowi złota, chcą go zwyciężyć i zabić. Smutny król żałuje Maciusia, ale jest słaby, więc się boi silnych białych królów.	Bohun?	Bonjour, bonjour! Chmurny dzień, trochę tu ciemno, i chyba dlatego wziąłeś mnie za młodzika.	Całe telefonowanie to też ładna bujda i szwindel.	Chcesz mieć we mnie przyjaciela, Bronku?	Czy ty to myśląc, odmienisz?	Cóż myślisz?	Cóż twoja fabryka?	Daj mi dychę.	Dalibóg nie wiem, co panu powiedzieć. To pewna, że widujemy ciekawe rzeczy i że od dwóch miesięcy nie mieliśmy czasu się nudzić. Ostatnia osobliwość jest zawsze najgodniejsza podziwu i jeżeli ten postępowy stosunek dłużej potrwa, to nie wiem doprawdy, na czym się to skończy! Zdaniem moim, nie znajdziemy nigdy podobnej sposobności.	Dlaczego Marysi nie ma?	Dlaczego ty tak mówisz?... Co ty mówisz, Anielciu?...	Do czasu musi tak czynić. Wprawdzie wola całego narodu polskiego na tron go wzywa, jednakowo przemoc czeska cięży nad nami. Poobsadzał król Wacław grody i miasta swymi załogami, wszelkie urzędy Czesi sprawują; zaś trzy tatarskie napady wśród pięciudziesiąt latwśród pięciudziesiąt lat	Do jutra! do jutra, bo ja przyjdę jutro i dopóty chodzić będę, aż coś wykołaczę.	Do pana prezesa.	Dobrzeby było.	Dobrzeście uczynili! lepsza ona od innych i niechby jej który śmiał pozazdrościć!	Duży z ciebie chłopak	Dwa razy strzelałeś pan do bezbronnego; może i o tym znajdziesz jakie przysłowie.	Dziwni z was ludzie! Żeby mi przyszło do głowy słuchać rad której z mych znajomych, tobym po tygodniu dostał się do bonifratrówbonifratrzy	E, śmieszna jesteś!	Gdybyśmy chociaż mieli jakieś działo...	Hej-ha!	I co może być za przyjemność... Brudno tam, obmierźle, zakopcone. Umyślnie przecież chodziłam.	I człowiek z pańskim talentem zmuszony jest kraść, aby żyć?	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	I nie chciał pozostać?	I wejdziesz tam sama a ja będę czekał na rogu ulicy Musée; i jeśli tak długo nie będziesz wracała, że zacznę się tym niepokoić, pójdę tam i zapewniam cię	Jakże? Wójt, w starym kożuchu i w postołachpostoł	Jego monokl: ten wstrętny, wyzywająco wciśnięty w oko monokl i jego uśmiech: uśmiech zdobywcy i triumfatora... Kim jest ten człowiek?	Jeżeli nie rzucono na nas uroku stracił humor.	Kto wie?	Kto z nas ich nie popełnia!...	Mamy przecie wizytę przed sobą	Nie będziemy dziś o tym mówili przed jutrzejszym obrzędem.	Nie ma jej tu jest w Konstantynopolu.	Nie martwię się, ale chciałbym brać w niej udział.	Nie mogę być zarazem kupującym i sprzedającym proszę o wymienienie żądanej ceny.	Nie słyszeliście nazwiska żadnego z jeźdźców?	Niech pan siądzie na tej ładnej kanapie	Niech pan wychodzi natychmiast!... Proszę!	Niech ta! I o to nie bardzo się troszczę Nic mi to nie zaszkodzi!	Nieszczęśliwa kobieta!	O amorach nic nie wiem, a o względy i łaskę u panny Zofii i całego domu staram się od połowy zapust.	O, daję słowo honoru, że nie więcej niż inni, jestem tego pewien. Dobrze zajmuje się moimi sprawami, nie ma dlań nic niemożliwego, więc go trzymam.	Obydwaj nie należymy do tchórzów.	Ojcze, nie jestem odszczepieńcem.	Panie bracie! Jakoś się święty Marcin nie starczy w słowienie starczy w słowie	Panie hrabio, powiedziałem panu, dajmy spokój wyjaśnieniom.	Po ojcu, po starym cześniku. To samo tancerz był ongi, a towarzysz nie lada jaki, chociaż dziś kutwa nad kutwami.	Poczta angielska jest lepsza i bezpieczniejsza. Przypomnij sobie, że zapewniono nam wszelkie udogodnienia... i... na miłość boską! ...jeszcze nam je dają! Czy nie jest to niewiarogodna głupota?	Podżyrować weksle Mordechajowi-Mendlowi. Nie widzę w tym nic złego.	Potworo!	Radziłem mu dobrze; wziąć starego pod kuratelę, obezwłasnowolnićobezwłasnowolnić	Ruszyło martwe cielę ogonem, dziw nad dziwy!	Siadaj waćpanna.	Suchy kiej pieprz, jaże się łamie...	Sza!...	Tak, myślę, że o syna jej chodziło. Wszak ona sama pozwalała się domyślać, że to dziecię Turskiego...	Tak... Powiedz mi jednakże, bo jestem strasznie, strasznie ciekawa... Prawda, że ty jesteś były... felczer?	Tam do licha! Bardzo bym chciał jednak zabrać się z panem.	To „prawie nic” może mieć swe znaczenie. Wyjaśnij mi je.	To!	W imię Ojca i Syna! A to co?	Wojna, wojna!	Wszystko skończone.	Wyzywasz mnie?	Właściwie rzekłszy, to chyba nie między paziami szukać trzeba winowajcy	Z szyderstwem, kuzynie, nie ma rozprawy! przodkowie jego i hrabiego; tylko że hrabia zapierał się ich. Czyżby istniała w nim jaka przymieszka krwi?...	Zakochana?! Może tylko skłonna do zamążpójścia!	Zlituj się, Zochna, przecież ja o nim tylko marzę, przed nim korzę się w myślach.	Życie by za mnie oddała.
Moulineaux przynosi dziś sześć tysięcy franków na czysto, a ja odnowię dzierżawę na siedem tysięcy pięćset na osiemnaście lat. Tak więc, to jest lokata na więcej niż dwa i pół. Panu hrabiemu nie stanie się krzywda. Aby nie narażać pana Moreau, urządzi się tak, że on mnie zaproponuje na dzierżawcę hrabiemu. Będzie niby to działał w interesie swego pana, zapewniając mu prawie trzy od sta od jego pieniędzy i dzierżawcę, który będzie płacił regularnie...	Ale go pułkownicy mitygowali i drogę mu do mnie zagradzali a najbardziej jeden młody, tak śmiały, że go wpół brał i odciągał mówiąc: „Nie pójdziesz, bat’kubat’ku (ukr.) aż to Bohun.	Wielu już rozumie, panie albowiem chodzę po ogrodach, po polu Marsowym i nauczam. Lecz jeśli mnie zechcecie wysłuchać do końca, zrozumiecie, jakie mam do zemsty powody. KłamstwoGlaukos lekarz nie zdradzał się z początku przede mną, że ich nauka nakazuje nienawiść do ludzi. Owszem, mówił mi, że Chrestos jest dobrym bóstwem i że podstawą jego nauki jest miłość. Tkliwe moje serce nie mogło się oprzeć takim prawdom, więc pokochałem Glaukosa i zaufałem mu. Dzieliłem się z nim każdym kawałkiem chleba, każdym groszem i czy wiesz, panie, jak mi się wypłacił? Oto w drodze z Neapolu do Rzymu pchnął mnie nożem, moją zaś żonę, moją piękną i młodą Berenikę, zaprzedał handlarzom niewolników. Gdyby Sofokles znał moje dzieje... Ale co mówię! Słucha mnie ktoś lepszy niż Sofokles.	Czy chcecie państwo, czy nie chcecie, a przyjąć nas musicie. Kiedy panna Jadwiga nas zaprosiła, to niechże teraz i ma. Panie Bolesławie! czemu pan drzwiów od podwórza nie zamykasz? Chłodu pan do pokoju napuścisz i sam zaraz fluksyi dostaniesz. Moje uszanowanie pani Szyszkowej! Świąt winszuję! A ja z panem Bolesławem już po zaręczynach! Na całe życie w niewolę idę, ale szyć już nie będę. Niech to szycie dyabli wezmą! Tylko że ślub nasz odwlecze się aż do Julii albo do Augusta, bo pan Bolesław musi po papiery jechać, a teraz urlopu nie dają, a gdyby bez urlopu pojechał, toby jeszcze i odprawę dali!...	Kończę, panie Siuzę Porobiłem wielkie odkrycia w chemii, stworzyłem nową naukę, wynalazłem nieznane materiały przemysłowe, o których ledwie śmiano marzyć przede mną. Ale... brakuje mi jeszcze kilku niezmiernie ważnych faktów, a już nie mam pieniędzy. Cztery fortuny utopiłem w moich badaniach, zużyłem kilkunastu ludzi; dziś zaś potrzebuję nowej fortuny i nowych ludzi...	Proroku z prowincji polskiej, stój! Twój człowiek do ciebie mówi: w każdym proroku jest i musi być trochę aktora. Czy ty nie wiesz, że tam, gdzie nie ma publicznego życia, gdzie „młynek na strudze miele plewy swoje i cudze”, tam gazeta poranna przynosi ludziom szemat myśli na cały dzień? Że tam spiritus flat ubi reporter vultspiritus flat ubi reporter vult (z łac.; żart.)	Łatwo panu mówić! Pan jej odpisywać nie potrzebuje.Pan jej odpisywać nie potrzebuje. ale w tym wypadku istotnie nie rozumiem.	Dziękuję ci Atak jest blisko, wpadnę wkrótce w katalepsję. Być może, że nawet się nie poruszę, nie wydam najmniejszego jęku, ale może się też zdarzyć, że piana pocieknie mi z ust, że będę się prężył i krzyczał. Staraj się, aby nie usłyszano moich krzyków, to ważne, bo wówczas przenieśliby mnie pewnie do innej celi i bylibyśmy rozłączeni na zawsze. Kiedy będę już zupełnie nieruchomy, zimny i jakby martwy, dopiero wtedy, uważaj dobrze, dopiero wtedy otworzysz mi nożem zaciśnięte zęby, wlejesz mi do ust osiem do dziesięciu kropli tego płynu, to może odzyskam przytomność.	Nie licząc już tego że gdyby mnie był nie wyrwał z rąk Bicarata, z pewnością nie miałbym w tej chwili zaszczytu złożyć najuniżeńszego pokłonu Waszej Królewskiej Mości.	Ale dlaczego?... czym? Zresztą nie wszyscy	Jaśnie pan jeszcze nie wstał	Nie bluźnij pan.	Nie, już wolę zaczekać do jutra. Co za pomysł!	O, możesz mówić przy tym panu, to jeden z moich przyjaciół. Pozwolisz pan, abym go tak nazywał to potrzebne, by obudzić zaufanie w tym człowieku.	Ale jednej rzeczy brakuje. Mam na myśli coś takiego, czego w żadnym oddziale, nawet najmniejszym, nie może zabraknąć	Chciałam widzieć pana, ale się nie spodziewałam, dziękuję bardzo za pamięć, za odwiedziny.	Droga Ewo znajduję się najzupełniej w tym samym położeniu co w dniu, gdy miałem pierwszy raz iść do pani de Bargeton: nie mam się w co ubrać na ten obiad.	He! he!.. a Bartek! To panienka nie wiedzą? a przecież wszyscy wiedzą!	Ho! ho! bez wiedzy! Mówcie to komu chcecie... a nie mnie. Trzymałżeby mnie bez rozkazu stryja Leszek?	Jest dzisiaj wielki wieczór z chińskimi cieniami u księżnej Parmy ale nie będziemy, bo dziś o piątej pani jedzie do Chantilly, spędzić dwa dni u księcia d’Aumale. Pokojówka i kamerdyner jadą z nią. Ja zostaję. Księżnej Parmy będzie bardzo przykro; więcej niż cztery razy pisała do naszej pani.	Nie jestem ministrem. To wcale nie kryminał, a zwykły areszt prewencyjny. Proszę mi powiedzieć, o czym panie rozmawiały na ulicy?	Nie pletlibyście bele czego.	Nie, proszę pana. Nawet nie starałem się zasnąć.	Niech Wasza Ekscelencja daruje, panie margrabio to moja wina, że go zapytałem, ale nie wiedziałem, że...	Nikt nie wie! Łódki nie znaleźli na brzegu, ale może ją fala gdzie poniosła. Rozesłałem konnych po folwarkach, a sam przybiegłem po pana...	No! Zachowuj się przecie przyzwoicie! Słyszałeś? Jörgenie! Nie byłam jeszcze na samej górze.	No, jakimże! Tym o Turskim. To jest śmieszne. Turski nie żyje.	O panie, o kobietach w ten sposób mówić nie można...	Odchodzę z przybytku grzechu i próżności! Nie chcę dłużej żyć pośród nierobów i urwipołciów! Wracam do matki mojej!	Po co?... Baronowa poza sześćdziesiąt tysięcy nie wyjdzie, domów nikt dziś nie kupuje... Wcale dobry interes...	Podziękujesz ty mi jeszcze lepiej niezadługo i ja tobie podziękuję za to, że ty mnie mołodycięmołodycia (daw. ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. przywiódł. Tam ja ją znalazł, a teraz ot! na wesele by ciebie prosił, ale to nie dziś i nie jutro	Tak, dwa cale stali.	To mi nie było wcale przyjemne	Twoja ciotka jest kretynką. W głowie jej się nie może pomieścić fakt, że w Warszawie może istnieć dwóch pośredników od handlu placami.	Widno od granatów jak w dzień nie żałują nam ognia!	Włoch nie lubię! są dla mnie za jasne, za ładne, tam wszystko się wykreśla z tą wyrazistością geometryczną, jakiej właśnie nie cierpię; tam piękno tkwi w powierzchni, w linji, w formie samej, a ja w pięknie szukam czegoś więcej jeszcze, szukam treści	Z jakimi wonnościami? Nic o tym nie wiem.	Z nikim nigdy nie mówię o ostatniej, tylko z nią samą. Tym się różni od swych poprzedniczek.	A niech no pan przeczyta.	A nieprawda, był pan na bibce, bo ma pan oczy podsiniałe, o!	A pan?	Ja, proszę pana, gdy go zobaczę ja jestem już na cały dzień szczęśliwą... Schyliła głowę i ze szczególną szybkością szyć zaczęła.	Już waćpani wiesz i o tem? No	Może już dosyć o zwierzętach? spytał Baron. Ilu zoologów znakomitszych, tyle podziałów, a wszystkie jedne od drugich lepsze. Jedni patrzą tylko w zęby, drudzy tylko na nogi, inni tylko na grzbiety, a nikt jeszcze niedomyślił się patrzeć na wszystko razem.	Słusznie. „Pojedzie ksiądz do Marsylii...”. Rozumiesz pan, że to słowa Edmunda?	Thomson i French! Pan hrabia zna tę firmę?	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Więc oto jak i gdzie robi się dziennik?	A cóżby ci dała swoboda?	A gdyby ojca pańskiego w ciągu kilku dni ogłoszono bankrutem?	A juści mówiła Hanka przyklękając do kołyski, by dać piersi młodszemu, ktoren też popłakiwał a kulasami grzebał.	A mąż?	Ale przez taki okropny skandal unieszczęśliwisz i jego!	Ależ z przejemnością.	Artysta, Poeta, Rodzina, Pieniądz	Bardziej niż kiedykolwiek.	Boję się życia. Życie jest groźne.	Czy Comstock Bell był pańskim rówieśnikiem?	Czy dla wszystkich, panie Erskine?	Czy istotnie pozwoliłyby panie towarzyszyć sobie do Wersalu?	Czy istotnie znaleziono trupa?	Czyja to sprawka? Trzeba będzie za to komuś zapłacić.	Cóż takiego?	Cóż, ciepło tam znajdzie?	Dla czegoż uciekacie z pod tego pięknego nieba?	Do gry!	Do stu piorunów! Powoli zaczynam wierzyć, że szczęście nam sprzyja.	Dobry wieczór, panno Maniu!	Gdzież list, ośle?	Ile, mówicie, panie, przyszło chorągwi z kniaziemkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.?	Kazio wkrótce wyjeżdża za granicę	Kochasz ją?	Kto je zjadł?...	Kub...?	Lecz sam, jak się teraz czujesz?	Lecz że i wódz tym śmielej sobie poczyna, im swoich żołnierzy pewniejszy, okażmy tedy, mości panowie, nasze sentymenta. A nuże! Pójdźmy pod pańskie okna zakrzyknąć: „Hajże na Szweda!” Za mną, mości panowie!	Matusiu... a tenże śmieszny pachołek, cudacznie przybrany, to kto?	Mnie również żal Teraz, jak będę żył, musi biedak skwitowaćskwitować	Na drzewie?... dziś w nocy?...	Na komodzie leżały papiery. Ludzie, na komodzie zostały papiery! Na wierzchu!	Naturalnie.	No, pani może z tego coś mieć	No, stary czas na cię.	Noctu.	Ojciec pomyśli i postara się.	Otóż ja biorę konia.	Patrzcie jako się chłop zmizerował!	Przecież u nas była tylko jedna wiara.	Rozwinęli go!	Skądże mogę wiedzieć.	Słodka to była panna!	To pozwól mi iść razem.	Tra-a-a! tra-a-a!	Waluś, ruszaj się bestio!	Waść, mości Talwoszu, wzdychasz tylko a wzdychasz, piersi sobie mordujesz, do czego się to zdało?	Więcej, jak ostro, bo Horn gotów był się rzucić na Bucholca.	Wojsko?	Wy, Józefie, myślicie, że dla mnie podpisywać nowina?... Aj! ile razy ja się na dzień podpisuję...	Znacie tu kogo w Łodzi?	Świetnie poszło, Li ale Judy powinna była wcześniej zapalić światło!
Ano, musieliśmy się rozstać. Ja mu chciałam płacić, a on się uparł, że tylko darmo może leczyć biedaków. Oboje mieliśmy rację, ale ja nie chciałam ustąpić, więc on mi zarekomendował Rajewskiego. Z tym o płacenie nie ma kwestii, przeciwnie, leczy tak, jakby robił to z łaski! O! Downar to śliczna dusza. Bywa czasami u mnie i lubię te wieczory. Ja mu gram Szopena, on słucha i milczy, bawimy się bajecznie.	Tę rudą widziałam. Ale czy ty myślisz, że nie ma nic między Ewą i Jankiem?	Tak, tak, przyznaję panu słuszność, jednak nie jest to artykuł bojowy. Taki musiałby konkurować ceną przynajmniej o połowę niższą, ba! o trzy czwarte niższą. Sądząc z taniości surowców, spodziewałem się, że pański kauczuk mógłby zdobyć zastosowanie w szeregu dziedzin całkiem nowych... Do licha, trzeba tu czegoś, co by produkowało się w bardzo szybki, tani i nieskomplikowany sposób. Czy nie mógłby pan nad tym połamać głowy?	UrodaTo nie wiesz, Sancho, że są dwa rodzaje piękności: ciała i duszy? Piękność duszy objawia się w rozumie, w zacności, w dobrym postępku, w sposobie znalezienia się, a to wszystko może być połączone ze szpetnością. Ten rodzaj piękności, skoro się go pojmie, łacniej wzruszy od wszystkich piękności ciała, prędzej działa i pociski jego trwalsze. Co do mnie, Sancho, wiem, że nie jestem piękny, ale też nie jestem potworem, a na uczciwego człowieka to dosyć	Skaranie boże z tą Rafałką! Że jej Pan Jezus własnych dziatek odmówił, to już cudzym schlebia, do wszelakich zbytków zgodna. Wiadomo, na pochyłe drzewo kozy skaczą.	Więc, bądźmy sobie siostrami! dokończyła Laura. Gdy mi się bardzo serce ściśnie, przyjdę do was po lekarstwo... Proszę was tylko, dzikiej dziewczyny nie sądźcie surowo to prawda	Panie... panie mój!... Wiem, że mnie już nie kochasz, ale przynajmniej siebie nie narażaj...	Boję się... czy pan mnie rozumie.	Czy to tę suknię będziesz nosiła dzisiaj wieczorem?	Nasze popelinowe suknie wyglądają jak jedwabne i jak dla nas są wystarczająco ładne. Twoja jest jak nowa; ale zapomniałam, że moja przypalona i rozdarta! Cóż ja pocznę? Przypalenie okropnie widoczne, a nie mogę nic wyjąć.	Wiedziałem, że to wy, bom się wszędzie o was na popasach pytał.	Nie; powitać ich. Przybywają do Simli, by stamtąd odesłać rogi i łby upolowanej zwierzyny, które mają oporządzić w Kalkucie. Są to... tylko myśliwi, a rząd zapewnił im specjalne udogodnienia. Oczywiście, my zawsze tak postępujemy; jest to chlubą dla nas, Anglików.	A tak i nie śmiał na mnie podnieść ręki! Kto wie, czy nie mnie i waszmościowie szyje zawdzięczacie.	Czterdzieści dwa czy czterdzieści pięć... Straciłem rachubę	Czy dać ekscelencji pokwitowanie?	Czy panna Klara jest Polką?	Miał rację. Zostały nam tylko cztery naboje, a mieliśmy jeszcze przed sobą dziewięćdziesiąt mil dzikim wybrzeżem przed przybyciem do miejsca, gdzie przypuszczalnie można było dostać ładunków.	Wiesz zresztą że PicardPicard, Louis Benoît (1769–1828)	Więc komuniści znowu?... Czy coś z policją?	Anielka może to życiem przypłacić. Co robić?	Boleć boli. Co prawda, balwierz gadał, jako gruby rękaw mię salwował i jako nic nie ma nadłupanego. Wszelako to rżnie i piecze diabelnie.	Bzdura Nawet tak nie myśl, tato. Winni są temu wszyscy ludzie. Winne są państwa, winien jest kapitał... Wszyscy chcieli mieć tych Płazów jak najwięcej. My też wysyłaliśmy im broń i bóg wie co jeszcze... My wszyscy za to odpowiadamy.	O nie... Lecz pozwól na chwilkę... możesz i tak dziesięcioma rączymi krokami dogonić dooli... gdybyś ty był sahibem, czyż trzeba by ci było pokazywać, co masz czynić?	A to co ma znaczyć? ofuknęła się Dobkowa. Coż to? ja nawet z daleka na ichmościów patrzeć nie jestem godna, a jegomość się wstydzisz żony?	Nie, nie, rzekła, to być nie może... ani do Borowiec nie wrócę, niepodobna mi, choćby tam nawet nie królowała ta nienawistna kobieta, która śmiała grać rolę wspaniałomyślną i przyjeżdżała tu domnie. Ona! do mnie! Brońcie waszego majątku, poczęła żywo, bo ja go ani wezmę, ani korzystać będę z tego cmentarza moich najdroższych pamiątek, ale nie chcę, by go profanowały ręce tej przeklętej, które śmierć zadały ojcu mojemu...	Może we Wólce? u naszego? co?	Najgorzej to w umartwieniu na miejscu siedzieć gdy na koń siędziesz, zaraz ci desperacja od trzęsienia się coraz niżej zlatuje, aż ją w końcu i zgoła wytrzęsiesz.	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi.	Nie wtrącaj się do mnie. Kończ, coś miał do powiedzenia.	Słuchaj, wiesz, przyrzekłem ci naszyjnik, jeżeli będziesz grzeczna; ale skoro mnie traktujesz w ten sposób...	Tak oni plotą wszyscy... obałamuceni przez swoich czarnoksiężników... Leljuszu chcesz dwa dni do namysłu... to ci je daję... tak dobrze umiałeś klaskać, żal mi ciebie...	Tak, jeszcze dosyć długo. Nie wiem... Może umrę...	Wydaje się spokojną, rozsądną dziewczyną! Jest nawet zanadto spokojna, gdyż wejście jej przeraziło mnie. Chodźmyż teraz. Mam dość czasu powiedzieć, o co cię chcę prosić na pojutrze.	Bo to na długo! Za dwa miesiące znowu przeprowadzka... Cygańskie życie, z wozu na wóz, z miasta do miasta... Nigdy kąta nie zagrzać, to także przyjemność!...	Hetmanowa jéj nie ustąpi, ale to żywe srebro... jak ją widzisz drobną, słabiuchną napozór... to kozak prawdziwy...	No oczywiście. Zechcesz zostać znowu człowiekiem, no to dobrze, a nie zechcesz, no to wrócisz przecie do swych draniów, szujów, świszczypałów, szubrawców!	To nie ma znaczenia. Dowie się. Nie przejmuj się tym, Beatko.	W Mansie Franciszek Piguła, aptekarz, obrócił jakiś egzemplarz podartych Ekstrawagantów na robienie tutek: wyrzekam się diabła uroczyście, jeżeli wszystko, co w nie zawinął, nie stało się w tejże chwili zatrute, zepsute i zgniłe; kadzidło, pieprz, gencjana, cynamon, szafran, wosk, korzenie, kassja, rabarba, tamarynda: w ogóle wszystko, drogi, gogi i senogi.	Będziem czekać choćby dwa dni. Waść nie znasz Kudaku! Połamią oni sobie zęby o jego mury, a ja bez kasztelana na odsiecz nie będę ciągnął, bo i prawa do tego nie mam. Jego to rzecz.	A i obaj są dobrzy! Jeden za funt chleba dostał się do ostrogu, drugi śmietanę babie z garnka wyjadł i oberwał za to knutemknut (z ros.)	A nie bujasz	A osobliwie też z tobą, kotku angorski, ceremonii nie będę stroiła.	Ach, to pan Andrea! Jakże zdrowie?	Ciągnie... Rady sobie dać nie umiem.	Co? co?... ale sam byłem cudownie, szczerze, doskonale wychowany...	Czyż się pani moja nie domyślasz? słodko jest choć pomówić o niej!	Cóż to za ziele zbierasz?	Dzięki ci, panie, i pokój z tobą.	Jakże? Nie brała pokusa wyjść?	Kotusiu najsłodszy kochasz mnie tedy? rzekła do Camusota, wskazując Lucjana	Książe też dla żony musi Niemcem być, choć z sobą teraz nie żyją a i dla księży z Niemiec, i dla dworu, bo ten cały takiż...	Libu już weszli w dolinę i mijają oddział Patroklesa. Za godzinę będą tutaj.	Maciej za to ślepiami świeci kiej żbik!	Może jeszcze się poprawi	My już ubrani, często ustrojeni.	Nie ciebie się boję...	Nie wiem. Wziąłem urlop w te pędy i pojechałem do ciebie na wypadek...	Nie zjedzą nas.	Nie, nie boję się...	Och! Triumf byłby tu nie w miejscu. Pan nie byłeś na serjo wzięty.	Odziej się przystojnie, kubrak i nogawice odświętne, włosy niech ci Paweł przygładzi; ręce czyste?	Przyjeżdżałem tu z matką, gdy pani nie było jeszcze na świecie.	To stara fabryka Meisnera!	Tyciusia, maluchna, ot taka! Ale stróż! No, no! A mądra jak człowiek. Wszystko rozumie, co się do niej mówi.	Więc tu z nieba spadają pięćsetfrankówki? Słuchaj, Godeschal, ty jesteś dobry chłopiec, ale ten smarkacz Husson nie wart jest tyle. Nienawidzę głupców, ale bardziej jeszcze nienawidzę ludzi, którzy popełniają błędy, mimo ojcowskich starań, jakimi się ich otacza.	Wstrzymałeś waćpan egzekucję? A to czemu?	Z czegóż to suponujeszsuponować (z łac.)	Za każdym razem to powtarzasz.	A więc krajowcy?	A!	Alboż ja do ciebie mam żal?...	Bez wątpienia! Jej wyższości znamieniem są małe rączki i drobne nóżki; dopóki te trwają	Chciałeś, żeby cię do domu odprowadzić?	Czyto wasza ojczyzna?	Dobrej nocy. Dobrego roku. W szczęśliwą godzinę.	Fasuj go w kantorek!	He, he odezwał się młody kapral	I rodziny żadnej?	Ja jej dałam powóz!	Ja?...	Jesteś pan bogaty?	Juści, byka mają kupować.	Mamo.	Masz rację szmalec gęsi wyborny jest z konfiturami.	Miły, bo miły!	Na wieki!	No!	No, a teraz cóż z nimi?	No, no!	No, ostrygi można i homary.	Pan Michorowski poszedł po Lucię i jej nauczycielkę	Pani dyrektorowa mi pożyczyła.	Przysuń mi krzesło, mój synu	Tak, proszę jaśnie pana.	Tak.	Teraz, przyjacielu...	Widział go pan? i...	Wiem ja go; przez wpół robaczywy i lady w nim pełno... Ale nowina?	Wszyscy!	Świetny pomysł, Pencroffie Właśnie dzięki niemu tu jesteśmy.
Otóż przypuśćmy, że tą trucizną jest brucyna, i że bierze jej pani pierwszego dnia jeden miligram, drugiego dnia dwa miligramy; po dniach dziesięciu będzie to już jeden centygram; zaś po następnych dwudziestu dniach, zwiększając dawkę o miligram, będzie pani mogła zażyć trzy centygramy, to jest taką dawkę, którą pani sama zniesie z największą łatwością, a która dla innej osoby, co nie przedsięwzięłaby tych samych środków ostrożności, stałaby się zabójcza; i tak po upływie miesiąca będzie mogła Pani pić zatrutą wodę z karafki; osoba, która razem z panią będzie pić tę samą wodę, umrze, pani zaś poczuje tylko lekką niedyspozycję i tylko po tym będzie mogła zauważyć, że jakaś trucizna była rozpuszczona w tej wodzie.	Śniadanie się spóźniło, to napisz mi teraz zaświadczenie, że się przez śniadanie spóźnię do szkoły	Nie prosić więc teraz o to, ale się domagać trzeba Jam mały człek, ale mi na odwadze nie zbędzie, gdy tylko rozkazy otrzymam. Pójdę przebojem choć do króla JMości.	Wszyscy o tem wiedzą. Nikt nie wie, dlaczego się truła, ale przecież to nietrudno się domyślić, o, wcale nietrudno...	To nasz przyjaciel, Beautrelet... Wyobraź sobie, że nasz przyjaciel Beautrelet był na tyle delikatny... Ale opowiem ci to później... teraz nie mamy czasu... Charolais, jesteś tu?... Ach, dobrze... A łódka?	A do kogóż miałem przyjść? Nie mam pieniędzy. Niedobrze to podróżować bez grosza przy duszy. Ty sprzedasz oficerom wiele koni. Cacane konisie udało ci się nabyć!... jużem się im przyjrzał. Daj mi rupię, Mahbubie Ali, a gdy dochrapię się majątku, wystawię ci rewers i zapłacę.	Ja go nie znam? A któż go zna lepiej? Ale właśnie dlatego, że go znam, suponuję, że do bitwy nie przyjdzie. Zebrał on tam trochę hołoty, ale to wszystko hołota nie tylko bez broni, ale nawet bez ubioru; zamek nieopatrzony i o obronie z murów ani myśleć nie może, a do tego Piotrowicz to tchórz koronny, jak każdy łotr z obciążonym sumieniem. Na bezbronnych napadać, kobiety i dzieci straszyć po nocach, włóczęgów wieszać, o! do tego diabelska u niego odwaga, ale bronią na broń, piersią na pierś, nie widziałem go, aby kiedy uderzył.	Wcale nie musisz chodzić do szkoły, ale gdy ci wytłumaczę, zrozumiesz, że tak trzeba i że tak jest dobrze. I będziesz sam chciał.	A któż ręczy, że brat Wacław zastraszony tą powodzią nie cofnie się? My próżno się wyczekawszy nań, głodni i słabsi na duchu, będziemy musieli iść sami. Krzyżacy obiecani nas zawiedli, Wacława nie jestem pewny.	Proszę pana. Powiedziałam, że nie znam pańskich możliwości. Jednak sądzę, że wiek tu nie odgrywa roli. Zacząć trzeba od uznania swoich braków... Napije się pan herbaty?	Słyszałem ci ja o nim, że taki jest a po prawdzie, to i cały tu naród uporczywy jako mało który. Cudzego zdania wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr dmuchał.	Coś podobnego nigdy się nie przygodziło... To niepodobne do wiary!	To rzecz ojca. On wie, jaki jestem i że ustępstwa żadnego od honoru nie uczynię.	To ja się ośmieliłem, proszę pana Nie mogłem się powstrzymać, słysząc pierwszy raz w życiu czeską mowę.	Zwykłą drogą to jest ponad pięć kilometrów, ale ja znam inną... znacznie krótszą. Nikt inny nie ma o niej nawet zielonego pojęcia. Popłyniemy tam łódką. W dół popłynie sama z prądem, a z powrotem ja będę wiosłował. Huck, nie będziesz musiał nawet palcem kiwnąć!	Nic. Niech sobie nie mają, jak im się tak podoba. Ale ja nie chciałbym być królem i mieć tylko imię, jak Murzyn. Słuchaj, Tomek, a gdzie ty właściwie chcesz zacząć kopać?	Tak! O dziesiątej wieczorem kazał odwieźć się na rogatkę Charenton; tam przesiadł się do pocztowej berlinki i ruszył dalej, z jednym tylko służącym. Powiedział stangretowi, że jedzie do Fontainebleau.	Więc się mnie boisz chociaż jeszcze mnie nie poznałeś. Przede mną drżeli nie tacy jak ty, zapamiętaj to sobie. Nauczyłem moresu większych od ciebie łobuziaków, więc stul pysk i zostań w tyle, żebym cię wcale nie widział.	Ale to nie wszystko jeszcze, nieprawda? Posiadasz także inne umiejętności.	Tu nawet jest ładnie W lesie będziecie mogli zbierać sobie jagody, w domu bawcie się z kurkami i królikami. Poproście kiedy Zająca, ażeby was podwiózł za las, tam zobaczycie wieś, będziecie w kościele...	Cóż to znaczy? Tamb’ Itam jest tutaj...	Zali my tylko mamy tę Rzeczpospolitą przed złodziejami obszczekiwać jak pies podwórce! Inni nie wiedzą, którym końcem z muszkietu się strzela, a dla nas nigdy spoczynku.	Ja? służyć? mnie nikt nie weźmie... A na co mi to, kiedy mam swoją chatę; mnie i tak dobrze: na chléb sobie zarabiam i żyję.	Zatem kiedy mowa o przemyśle jesteś pewny, że piękna pani myśli o sobie, nie o tobie. Cudowna śmiesznostka i bardzo użyteczna w tym wypadku; nie pozwoli ci ani na chwilę stracić głowy dla jej pięknych oczu. Powodzenie zapewnione.	Ech, ojczulku, mógłbyś tu czekać do jutra rana Zawsze jest w pogotowiu powóz dla jaśnie pana. Ale wyjdź pan stąd, proszę; straciłbym sześćset franków dożywotniej renty, gdybym raz wpuścił bez rozkazu obcą osobę do pałacu.	To był łobuz na gruby kamień Wyobraźcie sobie, powierza mi dowództwo swojej kawalerii!... Doskonale.	Niegdyś okręt ten nazywał się „Marsylianin”. Miał siedemdziesiąt cztery działa i spuszczony był na morze w 1762 r. W roku 1778, 13 sierpnia, dowodzony przez La Poype-Vertrieux’go, walczył mężnie z „Prestonem”. W roku 1779, dnia 4 lipca, znajdował się w eskadrze admirała d’Estaing przy wzięciu Grenady. W roku 1781, 5 września, uczestniczył w bitwie hrabiego de Grasse w zatoce Chesapeak. W r. 1794 rzeczpospolita francuska zmieniła mu nazwę. Szesnastego kwietnia tegoż roku połączył się w Brest z eskadrą Villaret Joyeuse, przeznaczoną do konwojowania zboża wiezionego z Ameryki pod dowództwem admirała Van Stabel. W dniach 11 i 12 prairiala II roku rzeczypospolitej eskadra ta spotkała okręty angielskie. Panie, mamy dziś 13 prairiala, 1 czerwca 1868 r. Siedemdziesiąt cztery lata temu, w tym samym dniu, w tym samym miejscu, pod 47° 24’ szerokości i 17° 23’ długości okręt ten po bohaterskiej walce, straciwszy trzy maszty, zalany na spodzie wodą, gdy trzecia część załogi jego poległa lub stała się niezdolna do boju, wolał pogrążyć się w morzu wraz z trzystu pięćdziesięciu sześcioma swymi marynarzami niż poddać się	Nie, ale z Bar... ską.	Hm, nie, tak sobie! Pan mi może dostarczyć adresu?	Rywale w tańcu nie są straszni. Dosyć, hrabio. Za godzinę ruszamy kuligiem, trzeba wypocząć. Jestem okropnie zmęczona. To będzie także mój ostatni walc... dzisiaj.	Tak jechałem na łeb na szyję, a że woźnica był ciemięga, więc uwadziłuwadzić	Dam ci tedy do jednego kurzeniowegoataman kurzeniowy krótka odpowiedź: źle słychać! A chce wiedzieć, czego się trzymać? dziś popr. forma N. lm: z hetmanami. się połączyć.	Jest pan aresztowany. Proszę nałożyć palto i iść z nami.	Obejdzie się.	W tym jeno trudność, jak by ją w tamte strony w dzisiejszych niespokojnych czasiechw czasiech słowo honoru., że ją bezpiecznie doprowadzisz.	Czy pan jest detektywem Barnesem?	Czy państwo zatrzymalizatrzymać rzekł do pani Clapart i do Oskara, przyglądając się im jak człowiek, który skupia swoją pamięć.	Zapewne i temu dobrze się powodzi.	Ale pani będzie przy mnie, gdy zacznę grać?	Ale w końcu na co umarła?	Dlaczegożeś mnie nie wezwał?...	I to chińska	Ja nie chcę wracać do domu	Józka! a gdzie to Pietrek z Witkiem?	Lekceważenie przepisów... ruina zdrowia... bezeceństwo!... Nie można... stanowczo nie można.	Nie będę gadał, proszę księdza.	Przecież to łatwe...	Tylko nie Zeldzie błagam was, tylko nie Zeldzie!	O, panie, Piętaszek bardzo mężnie walczyć! Ale dzikich dużo, cała gromada ludzi!	Ostatni raz to robię; jestem już za stara na takie rzeczy	Nie mam, jaśnie pani	Nie sądziłabyś tak, gdybyś kochała i była kochana	To tem lepiej. Ona tak dobrze chodzi koło małej. Dobranoc pani.	Wielmożny panie! a to z pokorną prośbą przyszłam	Ależ tak, bardzo dobrze słychać, panie dyrektorze. Czy Monika już wie?	A ucho? Toż by był w takim razie ucho zaczepił	Czy jesteś szczera ze mną, moje dziecko?	A teraz jeszcze kaszlesz?	Czy mam odejść?	Król z dekretem, a Kajdasz z muszkietem! A teraz zostań zdrów, Hanusik! Na plebanii pewnie już pochrypli od wołania:	Najzupełniej Doskonale dziś pozowałeś. Jestem ci niezmiernie wdzięczny.	Struga moja! Jestem poznańskim obywatelem.	Cóż mam robić?...	I toś ty?...	Ja tam mam swojego oberlejtnanta.	Tak ci Boże dopomóż?...	Więc czy była z domu Pett, czy Whitgift?	Właśnie.	Z tym drabem mieliśmy tylko nieprzyjemność od samej chwili, gdy wsiadł na okręt wtedy w Bombaju, w nocy? Zahukał potulną młodzież musieliśmy jak wariaci szukać go po wszystkich dziurach tonącego statku, ratować. Nieomal bunt z jego powodu nieprawda, cieślo?	Za Olesia czy za Alfonsa?	Za dużo próżniaków. Ja ich teraz wezmę do galopu.	A my?	A starość?	A tynk?	Ach, papo, gdybyś wiedział, jakim tonem przemawia ciotka...	Albo jak ludzie są głupi	Ależ ciężki!	Amra zapłaci!...	Bet!	Bóg wam zapłać, Macieju.	Chciałam z tobą porozmawiać poważnie!	Ciężka sprawa, generale!	Daleko...	Ja do was, Pietrze, wedle tej mojej sprawy, co ma być jutro.	Ja poślę po policję! My mamy swobodę. Poszanowanie praw obywatelskich.	Ja także odparła Laura...	Kamilla!	Kilka drogich kamieni!	Najserdeczniejsza przyjaciółka państwa Solskich.	Niedobra!...	Obowiązek przede wszystkim, margrabio! Kilka ważnych spraw zatrzymało mnie dzisiejszego ranka na urzędzie.	Pieniądz pewny	Po co ci zaciągi, skoro masz Tatarów?	Przepadł z kretesem.	Samodzielna! I wyładniałaś!	Sochroni Bih!	Słowo szlacheckie!	Tu niema świata, Janko, tylko my dwaj: ja i...	Tu śpię w drugim pokoju.	Woroba świadom!
Niech Bronia zapyta się o to jego pana, gdy przyjedzie, co nastąpi bardzo wkrótce, bo Bohdan prosił mię, abym zapowiedział jego rychłą bytność w Darnówce.	Tak, to jest dziwna dziewczyna i powiem ci, że zaczynam tracić dla niej serce. Do jej małżeństwa nie mieszam się, skoro niejedna panna jej zazdrości, a wszyscy mówią, że robi świetną partię. Ale to, co miała dostać po mojej śmierci, przejdzie na innych. Kto ma krocie barona, nie potrzebuje moich dwudziestu tysięcy.	To co innego Pan się tym bawi. Nie jest pan człowiekiem religijnym.	Ech! dalibóg! paneczku diabelnieśmy się poszkapili w rachunkach; bo co się tyczy obietnicy rządzenia wyspą, trzeba liczyć od dnia, w którym mi ją pan uczyniłeś, aż do obecnej chwili.	Pytam się, co tu robicie?	Wysortowany dawno dowcip, pięćdziesiąt procent niżej kosztu. Bum-buma, panowie sprzedaje się przez publiczną licytację. Kto da co?	Proszę wierzyć, że i ja mam udział w radości wywołanej tym tak szczęśliwym uleczeniem na naszej hali, i to w zupełności nagradza tę odrobinę mego trudu. Dziękuję bardzo za łaskawą propozycję, ale mnie samemu niczego nie potrzeba, a jak długo żyję, utrzymam siebie i wnuczkę. Gdyby się jednak spełniło moje jedno jedyne pragnienie, nie miałbym już troski w życiu.	O nie! Pochodziła z Numidii. Niechże ją bogi mają w swej opiece! Poczciwe to było kobiecisko! Brunatna była na gębie, przy tym otyła i nieruchawa, a język jej bełtał się i trajkotał bez ustanku jak ta kołatka pod szyją krowy. Była kobietą wolną. A skoro o tym mowa... pozwól, iż cię zapytam, dzieweczko: czy ty jesteś wolna?	To prawda, ale ryzykowaliśmy pieniądze jedynie, tu zaś ryzykujemy krew naszą; można grać w kości z pierwszym lepszym, a bić się tylko z równym sobie.	To się wie. Taka już ze mnie niegościnna gospodyni. W spiżarni pustka, zęby wbij w ścianę I A tu nieoczekiwany gość,	A raz w tydzień dwór pozwala każdemu przychodzić z kulką, bo co se suszu obłamie a zbierze w płachtę i udźwignie, to jego, ino gospodarze mają prawo z wozem jeździć i z siekierą do lasu... Myśwa z Kubą jeździli cięgiem i nie raz jeden z dobrą duszą we wozie wracalim... bo Kuba umieli tak ściąć jakiego grabka i schować pod gałęzie, że ani borowy poznał!	Uspokój się i zostaw ją w spokoju... Przecież to i moje dziecko... Spokoju, tylko spokoju...	Ponadto uwagę zwracam ministrowi, że u nas się jada wyłącznie potrawy, które policja uznała za smaczne. Dzikie jagody nie zostały jeszcze upaństwowione w nacjonalistycznie usposobionej, prastarej Hiszpanii. Obcokrajowiec, według ustawy w juncie uchwalonej pamiętnego roku tysiąc pięćsetnego sześćdziesiątego trzeciego, dwunasty maja, liczba porządkowa sto dwadzieścia siedem, Dziennik Państwowy z dwunastego grudnia, strona piętnasta, czwarty wiersz od dołu, musi jak najściślej przepis wykonać: „Na naszym terenie wieprzuchy spożywać może swobodnie, kto skarbowi państwa za dzikie jagody uiści opłatę, a więc konsumpcyjny niezwykły podatek. Kto się wyłamuje, podlega karze, od dwóch lat do czterech, więzienia o głodzie i na zgniłej słomie oraz bez zamiany na grzywnę pieniężną, nawet w walucie wielce wartościowej”. Wobec powyższego od ekscelencji domagać się muszę, by na wieprzuchy okazał mi kwitek ostemplowany władzy podatkowej.	Chyba w Ameryce Ale nie mówię, że się ożenił. Powiedziałem tylko, że zaręczył się. To duża różnica. Doskonale pamiętam, że jestem żonaty, a zgoła nie przypominam sobie, czy byłem zaręczony. Skłaniałbym się raczej do tego, że nigdy nie byłem narzeczonym.	Co robić? Niech Jurand jedzie do Spychowa. Jeśli ją porwali dla okupu albo by ją na de Bergowa wymienić, to muszą dać znać i dadzą znać nie komu innemu, jeno Jurandowi.	Słusznie użyliście słowa „nieporozumienie”, miłościwy małżonku lecz istnieje ono li między wami a mną, co zaraz wyjaśnię. Czynsze dzierżawne, za życia ojca waszej królewskiej mości ustanowione, a sądzę, że nie zaręczylibyście mi słowem, czy jeszcze nie za dziada waszego, króla Jagiełły, są śmiesznie niskie. Nakazałam memu pełnomocnikowi Grzymale przed trzema laty, by je podniósł, a w tym roku otrzymał takież samo polecenie i rozkaz, by wolę moją ściśle wypełnił.	Hoseasonowi! Za co?	Za co?	Hrabia ma jakąś wstrętną chorobę skóry, z której doktor Alibert na próżno sili się go wyleczyć. Toteż hrabia de Sérisy dałby połowę swego olbrzymiego majątku, aby mieć taką pierś jak moja Żyje samotnie, zagrzebany w swoim, pałacu. Ho, ho! Trzeba mieć dobre plecy, aby się do niego dostać. Przede wszystkim, wstaje bardzo wcześnie, pracuje od trzeciej do ósmej; począwszy od ósmej odbywa swoje kuracje: kąpiele siarczane albo parowe. Gotują go w rozmaitych pudłach blaszanych, bo wciąż ma nadzieję wyzdrowienia.	Ktoś mi tu szepnął, że ona kocha młodego Anglika, artystę, który ciągle stara się zbliżyć do niej, ale stary hrabia go odsuwa	Przykro mi ze względu na Lucię. Czeka ją coś podobnego, co i mnie spotkało.	Wszyscyć oni są wielce świątobliwi i... wielce łakomi Obszedłem wszystkie słupy i wydeptałem wszystkie świątynie, aż sobie poodparzałem stopy... a dziecko nie wydobrzało ani troszeczkę. A matka też choruje... Cichoj, cichojże, maluśki... Zmieniliśmy mu imię, gdy go napadła febra. Ubieraliśmy go w szatki dziewczęce. Niczegośmy nie omieszkali, chyba... mówiłem to jego matce, gdy mnie wyprawiała do Benares... chyba i ona powinna była jechać ze mną... mówiłem, że Sakhi Sarwar Sułtan najwięcej nam pomoże. Znamy jego łaskawość, natomiast te dolskie bóstwa są nam obce.	Nie wiem, a nie wiem może dlatego, że i to mnie mało obchodzi. Wogóle nie mam zaufania do tych kobiet.	Nie; nie jesteśmy przecie, do licha, barbarzyńcami. Będziesz pan nocował przy mnie, w małym pokoiku obok mojej sypialni; jestem zaś przekonany, że zachowasz się rozsądnie i nie zechcesz wypłatać mi figla, wynosząc się kryjomokryjomo	A bom się wyrwał z matczynego stojaka.	A wiedział przedtem, że Fernand to imię chrzestne mojego ojca, a Mondego to jego nazwisko rodowe?	Ach, to pan! Dziękuję panu, jesteśmy w zupełnym porządku.	O, to szlachetnie, bardzo szlachetnie...	Och, mój drogi nic nie dowodzi, aby to była prawda. Mówią tyle rzeczy. Zresztą Norpois to człowiek niezmiernie miły, ale on nie zawsze jest życzliwy, zwłaszcza dla ludzi, którzy nie są z jego koterii.	Oj, czynią to sposobem bardzo gwałtownym!	Ty co?	Ach być może, drogi Kandydzie, uda się nam razem wkroczyć jako zwycięzcom do miasta i odbić Kunegundę.	Ja bym też pragnął uczynić coś dla wuja Alberta Gdyby na przykład żona wuja Alberta zmieniła się w zaczarowaną królewnę, której pilnuje straszny smok, zabiłbym chętnie tego smoka i oddał wujowi królewnę.	Nic nie wiem Musiałem w piérwszéj chwili biedz za tą biédną, która jak obłąkana uchodziła.	A po co tu przybył pełnomocnik królewski?	Ależ to jest prorok!...	Już niebawem; panie, dogonicie owego człeka, co do zbója idzie.	Musi w tym być coś jeszcze innego: ja to czuję tutaj wyraźnie, a tam jakoś głucho, chaotycznie	Adyć zmartwychwstanie on, jeno za późno, bo aż na Sądny Dzień.	Pięćset za Kalendiem!	A nie, racja! Nie był. Tak, właśnie. Tak... tak... dwa dni go nie było, a trzeciego dnia dowiedzieliśmy się o zabójstwie.	Chcę żebrać miłosierdzia u jego świątobliwości przeciw ogolonym łbom, którzy nie dają mi awansu dlatego, że jestem tkliwy na cierpienia żołnierzy.	Do tego musi być zwołane nadzwyczajne zgromadzenie rodowitych Egipcjan, w którym zasiądzie: faraon, trzynastu kapłanów wyższego stopnia, trzynastu nomarchów, trzynastu szlachty, trzynastu oficerów i po trzynastu kupców, rzemieślników i chłopów.	Ja nie chcę, żeby strzelano z pistoletów koło mego domu Chcesz pan powystraszać sąsiadów i sprowadzić mi na kark całą policję?	Nie mogę. Obiecałem pojechać do matki, na południe.	Wie, wie, bo przy niej najpierwej Stanisław opowiadał. Cała we łzach, nieboga... Ale gdym jej rzekł, że trzeba iść, zaraz mi powiedziała: „Idź!”	Nie biorąc w rachubę tego że królowa ocali pana Buckinghama, ale nas nie zasłoni przed zemstą kardynała.	Ja do pana mówię nie jak do naszego człowieka, a jak do przyjaciela. Pan wie, kto musi paść z powodu tego krachu?	Ale do spółki, ojcze, potrzeba pieniędzy	Biedne moje dziecko! Zmizerniałeś i wychudłeś! Biada mi!	Jako nie pozwolę? Mogę nawrócić do dworca i ostrzec księcia, mogę przed całym światem wasze zamiary rozgłosić.	Nic ci tam nie ucieknie... ani pewnie pan... pan Bosacki...	Przestań, Jakubie! Nie wolno ci mówić nic przeciwko niemu. Ja go kocham.	A mnie?	A więc wspominała o Hannie?	Bóg da, że damy sobie i z nim rady.	I tego człowieka chcecie ubrać w nową kłótnię szkolną!	Jego nazwisko jest najlepszą gwarancją!	Kto oddaje przysługę tobie, tym samym ją napełnia.	Mam nadzieję, że nie zrobi z niego złego użytku.	Mówiono o nim przez cały tydzień. Potem była koronacja królewska, kradzież brylantów panny Mars i mówiono już tylko o tym.	Nad wszystko towarzystwa pani i pozwolenia, bym jej mógł służyć...	Nie chcę... nie potrza... wypędź...	Nie idę nigdzie, ot... spaceruję	Od czasu kiedy wasza dostojność okazujesz im swoją łaskę.	Pożyczyłem od kolegi	Tym lepiej dla niej, że: było. Jednak i dziś żaden człowiek nie weźmie kobiety skażonej dotknięciem szerna.	Więc widziałeś wszystkie organa księcia jegomości, nawet mózg, płuca, wątrobę?	Więc wyznaczcie sześciu z naszej milicji...	Zapewne wszyscy panowie, których widziałam tam, na górce	Życzę wam właśnie poprowadzić do Jakóba; miejsca hukiem: bo dziś i Jakóba samego i konie jego zabrali w nocy do miasteczka przysłani dziesiętnicy.	A burzyła monarchie	A ja buduję dystansdystans odparł gość.	A my możemy se poczekać, możemy!	A! te linie... tak, znam te linie! Miłość... zawód... walka... Zwycięstwo lub śmierć!	Bardzo je lubię, widywałam je w Amsterdamie	Bzika ma, przysięgam Bogu, zupełny fiksat	Czy tak?	Cóż pani chcesz? westchnęła Eliza, my tak jesteśmy nieszczęśliwe!!	Dalej niech sobie sami radzą.	Dalej, mów pani czy byłaś, czy jesteś jego kochanką?	Dobrze.	Gdzie?	I cóż! Panie de Clagny mówiliśmy wczoraj o zemstach wymyślonych przez mężów; cóż pan powiesz o tej zemście zgotowanej przez żonę?	I obdarzy nas ziemią...	Jakaś ty dobra, że nareszcie jesteś!...	Jutro.	Kiedy proszę pana...	Kiedy zechcesz.	Musztrze? Jakiej musztrze?	Młodszą wam dam...	Pan Copperfield	Pewnie zbałamuciłeś biedną?	Pięćdziesiąt mil	Proszę! Dlaczego?	Przepraszam! bardzo przepraszam. Czy dawno czekasz?	Słucham pana.	Tak	Zaopatrzyć panią w jak największy zasób tej wesołości, którą pani była łaskawą w nas zauważyć.	Zgoda! Bardzo chętnie popiję z tak przewrotnym rezonerem i nabożnym oczajduszą!
Człowieku z dalekiej krainy wy, Hetyci, i my, Fenicjanie, jesteśmy braćmi, więc szczerze radzę ci nie wdawać się z egipskim sądem, bo on ma tylko jedne drzwi: przez które się wchodzi, ale nie ma tych, przez które się wychodzi.	Moja Anulu najmilsza! toć żeby nie ty, co by się ze mną i z nami wszystkimi stało?... Ucieczką mi była i obroną! Moja Anulu kochana!	Poczekajcieno ot zaraz wam powiem jak to było. Trzeba wam wiedziéć, że mnie nigdy na pańszczyznę nie posyłają, bo ekonom takiegoby cherlaka nie przyjął, chyba za dziecko lub babę. Głupi ekonom! nie wié, że ja za dwóch zrobię, choć i na pół człowieka nie wyglądam! Wczoraj posłali mnie za bratowę do młockarni... Otóż wszystkiego się dowiedziałem; byle uszy, to się jest czego we dworze nasłuchać gotuje się jak w garnku!	Nie mam na myśli kulbaki, ani też owych hałaśliwych łańcuszków i kółek. Wiesz przecież dobrze, Billy, że sobie z tego nic nie robię od dawna. To, co na nas wpadło, wyglądało jakby las i straszliwie beczało i chrapało. Natychmiast pękła mi tręzla, straciłem z oczu przewodnika, nie mogłem znaleźć ciebie, Billy, więc uciekłem razem z tymi panami.	Nie wiem... nie wiem... nie wiem... nic jeszcze nie wiem: co pocznę, dokąd pójdę... Te kilka tygodni przychodziłam do życia, do równowagi, i bałam się samej siebie zapytać jasno: co dalej?.. bo nie znalazłabym odpowiedzi ani w sobie, ani Nie wiem! Wir jakiś mnie porwał i kręci mną dotąd, i nie pozwala wydostać się na prąd, któryby mnie poniósł, chociażby na zatracenie. Wszystko mnie rwie w jakąś dal, ale dokąd? gdzie? poco? nie wiem! Wie pan, wczoraj, w kościele, wszyscy odwrócili się ode mnie z pogardą. Opowiadali sobie prawie głośno takie szczegóły o mnie, że, słuchając, umierałam ze wstydu i bólu, że byłabym spoliczkowała całą tę zgraję i uciekła, gdzie mnie poniosą oczy. O, tutaj jest piekło, piekło! Czegoś pan mi umrzeć przeszkodził?	Nie, ale znikam z horyzontu na kilka miesięcy, i piszę drugą... Piszę drugą, trzecią... piszę dotąd, aż muszę stworzyć zupełnie dobrą, muszę!... Choćbym miał z tego zdechnąć, napiszę!... Gotów jestem wstąpić do teaatru, aby go lepiej poznać i zrozumieć... Pani myśli, że to można przestać pisać?... można się wściec, zabić, zdechnąć, ale przestać pisać!?... o, tegobym nie potrafił. No, bo proszę pani, po cóż jabym żył?...	Słuchaj, chłopcze rozumiesz przecie, że wytrącę ci miecz za pierwszym uderzeniem! Wiedz tedy, że nauczę cię wówczas mego miecza płazem, co to znaczy z rycerzami się mierzyć! Odstąp lepiej od swego wyzwania, a dam ci tyle złota, ile udźwignąć zdołasz.	Tak. Ale jak się do niego dostać?	Tak. Pojechała między naszych kuzynów i znajomych zbierać podpisy na założenie instytucji opiekującej się starymi nauczycielkami.	Nie byleby ich nie zaczepiać. Ale, broniąc swych małych, foka wpada w straszliwą wściekłość i często się zdarza, że rozbija na sztuki statek rybacki.	Tak. Przyjęcie, co się tak wesoło zaczęło, miało smutny koniec. W pewnej chwili wszedł komisarz policji z żandarmami i Edmund został aresztowany.	Aj waj! co to wielmożny pan doktor gada my za pana doktora co Sobota modlim się w szkole, za to, że od tego czasu, jak pan doktor przyjechał, połowa ludzi choruje co dawniéj. Daj Boże panu sto lat życia!	Dosyć, bo się przeasekurowałem jesienią, po tym nieudanym podpaleniu.	Pański zegarek się spóźnia.	Zlituj się!	Słowo moje droższe mi jest niż korona. To jedno powiedzieć wam chciałem i uroczyście oznajmić, iż, Bóg świadek, jeźli ban nie zostanie uwolniony, ja koronować się nie chcę, nie będę i natychmiast do Polski powracam.	Bez żartów! bez żartów, proszę tem imieniem, które nie wiem jak się do pańskich ust dostało, nie szastać.	Ależ po co mi one? Nie chcę tego!	Poszukaj mi pan natychmiast innego pucybuta. Ten łotr Baloun zeżarł do rana wszystką czekoladę. Słupka? Nie. Nie. Lepiej go przydzielimy do sanitariuszy. Chłop jak góra, więc będzie mógł dźwigać rannych. Poślę go natychmiast do pana. Niech pan to załatwi w kancelarii pułku i natychmiast wróci do kompanii. Jak pan sądzi, kiedy pojedziemy?	A na mnie czekają koloniści. Jeżeli do północy nie skończę z panem, jutro będę musiał skończyć z pańskim sąsiadem. On zyska, a pan straci.	I nie umierają od tego?	Katolik jest lecz chłodny, ambicya u niego wyżéj wiary; wpływ jego dłuższy byłby nam, katolicyzmowi, sprawie nawrócenia zgubnym. Nie ma wątpliwości...	Lwi syn! I kto wie, czy w ojca nie poszedł!	Nie sądzę, bym swoim sposobem bycia umiała dać komuś wrażenie, że jestem gotowa na każde skinienie palcem.	Oczywiście. Żałuję bardzo, że nie ma tu z nami mego starego druha z Londynu, dr. Stirrupa, zapalonego folklorysty i etnologa. Ten by tu używał po uszy.	Prawda, jak mi Bóg miły! Ale było to i z tego, że książę hetman zawsze tę porę do promulgowaniapromulgowanie  (z łac. promulgo, promulgare: wyjawiam, obwieszczam)	Tak... to szczęście... Powiedz mi, skąd mogło przyjść to nieszczęście?	Zapewne, słówko z ust szanownej pani... Jego Eminencja pewnie będzie miał dla niej życzliwe ucho.	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	Sprowadzić? Posyłaliśmy po niego codziennie, ale nie miał nigdy czasu. Miał mnóstwo roboty przy naprawie altan i kręgielni w Ekeby.	Wiem dobrze, że cię to martwi. Czy myślisz, że panna Rottenmeier mimo wszystko przyjedzie?	Aha! Nie ma! Jeszcze i z łóżka nie wstawał.	Chce mnie pan na słówka wyciągać. Zna pan pana sędziego Roquincourt?	Chodź-że, chodź, panno Zuzanno, siadaj tu z nami, będziemy zaraz pili herbatę	Chyba że wywoła ją osoba panny młodej.	Co takiego?	Co tam ojciec! Ojciec umarł, a wy róbcie co wam każą.	Czy ty Dymitrze w ogóle masz źle w głowie...	Cóż na to poradzę Pieniędzy im nie dam.	Ile chcesz za tych małpoludzi?	Nie odchodź lepiéj jak masz żałować w mieście ty zginiesz z taką twarzyczką... Gładkie liczko, to dla dziewczyny utrapienie: spokoju ci nie dadzą.	Nie wiem. Nie wiem. Muszę wracać! Muszę iść, muszę tam iść!	Nie, ja nie mam czasu rzekł naczelnik szorstko, wdziewając palto z pośpiechem.	O co chodzi, panie mecenasie?	O! Proszę, niech mi kto powie, myślę o tym dzień cały i chciałabym wiedzieć...	Och, nie!	Prawda, sprawa kiej złoto, ale czy na to komisarz pozwoli? w zmartwieniu. pazurami po kudłach.	Skończmy to już raz, Bergeraku. Ta rozmowa przykrość mi sprawia.	Straszne to musi być zejść ze świata i nie pozostawić ani jednej istoty, która by nad tym bolała	Tak ma i być.	Tak, ojcze.	To prawda Bo przecież, nie mówiąc nikomu, mógł był tylko sobie w łeb strzelić zapisawszy pierwej żonie majątek.	To wszyscy powinni tak kończyć, wszyscy!	Ty wierzysz, że to był czarodziej?	W granatową świtkę, od góry do dołu zapiętą, ozdobioną krzyżem Legii Honorowej.	Wujenka nie znosi pielęgniarek. Będę czuwała sama.	Wyglądasz blado. Powinieneś nie wychodzić dzisiaj po południu na słońce.	Za pozwoleniem chyba mogę pomóc panom w rozstrzygnięciu tej kwestii. Monte Christo to wysepka, o której słyszałem od majtków pracujących u mego ojca; ziarnko piasku wśród Morza Śródziemnego, atom w nieskończoności.	Zali nie pierwsza pamięć dziada?	Zapewne dlatego, że pan pierwszy raz w życiu tego doświadcza!	A kto może o szanownym panu dać referencje?	A pamiętasz, jak był ubrany?...	A po czym miarkujesz?	A przynieś ze sobą chorobę, to cię dam do śpitalaśpital (gw.)	Absolutnie nic?	Ani słowa?	Ba, jeśli?	Brata odnalazłam, widywałam go przy twojej pomocy, przyniosłam mu otuchę, a choćem jeno dziewką, mogę być swoim użyteczna	Będzie takich więcej jak waćpan, choć w samej rzeczy z dobrego to gniazda dziewczyna i uczciwa. Płoche to, bo młode i gładkie.	Dawno?	Dlaczego masz mieć niemądrą minę?	Do księżnej de Chevreuse i księcia de Buckingham.	Hale, w karczmie tylko! Hale!...	Jak mu na imię?	Jak to? Papier, kałamarz i pióra?	Jak to? jakim sposobem?	Jaka mała, jaka wąska...	Kto?	Musiał być jakiś powód choroby, może psychiczny	Naturalnie! Jemu chodzi o posag.	No, dobrze, ja mogę jechać na to miejsce.	O zniknięcie pańskiego przyjaciela Cyrana.	Owszem!	Pan pracował u Bucholca? Pan syn Horn et Weber w Warszawie?	Pani wprost wraca z Paryża?	Prawie. Chcesz zobaczyć?... Tu jest porcelana. Zwracam ci uwagę...	Przyjechała?	Przyszło ci to na myśl? Mój Dawidzie, toć to dobra nowina!	Przywódca mówił do Jana Skrzetuskiego Wołodyjowski	Pójdziesz, psiawiaro!	Raczej niepowodzenie.	Ten dziadyga?	To jest prawdziwy Dorian Gray. Oto wszystko.	To nieważne.	Tylko spokojnie, Albercie, to już stary człowiek.	Uścisk dłoni, spojrzenie, obietnicę?	W takim razie musiał znać mego dziada, który dowodził „Warwickiem”.	Waldy, kup do Słodkowic karetę	Z twarzy i z działalności bardzo dobrze. Widywałem go w Paryżu.	Za pierwsze, to jucha zapłacił po ludzku.
Ja kocham jak Bóg Miłość Boga czyż to nie jest najwyższa wyłączność najnieprzystępniejsza tajemnica? to Bóg wyrzucił z siebie i to jest światowe albo ludzkie przyszłość, której nikt nie odgadnie, jest w Bogu. umierający z Bogiem się łączy Bóg wiecznie kocha, bo wiecznie posiada Cóż wam się zdaje? że On ma tylko ziemię i Niebo? gwiazdy i słońca? błyskawice i pioruny? on ma to, czego wzrok wasz nie znieważy i myśl nie zbezcześnizbezcześnić on ma tajemnicę i zniszczenie. narodziny świata i zgon. on by przestał być Bogiem, a wy byście się stali Bogami. Szaleni! Jeszcze raz powiadam wam, że ja kocham miłością bożą a moim jest to, co tak do mnie należy jak przeszłość do Boga jak zapomnienie do tajemnicy moją ta perła jedynie, którą, przykładem Kleopatry, rozpuszczoną z napojem wypiję Patrzcie, jak zbladło biedne dziecko Grajcież, śpiewajcież temu dzieciątku wasze kłamliwe piosenki.	Toteż zjawiają się teraz prorokinie, jak za nieszczęsnych czasów króla Karola VII. Wszak i w naszym mieście jest jedna, która poczyna sobie szczęśliwiej niż Joanna. Córkę Jakuba d’Arc nawet jej rodzice uważali za obłąkaną i szaloną, a panna Deniseau w swym ojcu znalazła ucznia i adepta. Nie sądzę jednak, by powodzenie jej mogło być wielkie i trwałe. Naszemu prefektowi, panu Worms-Clavelin, zbywa na wytwornym obyciu, ale jest on mniej głupi niż BaudricourtRobert de Baudricourt (zm. 1454) prezydent Francji w latach 1895–1899., by spróbował słuchać panny Deniseau. Na to ksiądz rektor może mi odpowiedzieć, że za dni naszych wpływ Bernadetty z Lourdes jest silniejszy, niż był kiedykolwiek wpływ Joanny d’Arc. Ta rozpędziła kilkuset zgłodniałych i wylękłych Anglików; Bernadetta poruszyła niezliczonych pielgrzymów i miliardy ich ściągnęła na nieznaną górę w Pirenejach. I mój czcigodny przyjaciel, pan Piotr LaffittePierre Laffitte (1823–1903)	Właśnie, akurat, moja Franciszko od księdza proboszcza! Wiesz dobrze, że jemu się udają tylko cienkie mizerne szparażki. Powiadam ci, że te były grube jak ramię. Nie jak twoje, oczywiście, ale jak moje biedne ramię, które jeszcze tak schudło tego roku.	Jeżeli chcecie, żebyśmy zdążyli wyjechać pojutrze, trzeba się o to postarać. Powinniśmy zgromadzić nasze rzeczy, zachować się przyzwoicie, pomagać starszym, a nie przeszkadzać.	Moje dziecko wprawdzie człowiek raniony w pojedynku jest jak samobójca... No, ale za to Pan Bóg będzie go sądził... Otóż nie śmiałybyśmy odmówić państwu Korkowiczom podobnej usługi, gdyby nie brak sióstr. Mamy ich tak mało, że nie możemy delegować do osób prywatnych bez uszczerbku dla szpitali. Niech tego przewiozą do szpitala. Ale ty źle wyglądasz?...	Całkiem serjo zwracam uwagę pani, Miss Doro, byś nie dozwoliła mu wciskać się do towarzystwa, a tem mniej w roli konkurenta.	Dziś już zapóźno narzekać na to co się stało	Et, dalibyście sobie waszmościowie pokój, bo w rzeczy nie macie się o co bić	Nie, N. Panie trzeba powiedzieć, żem najprzywiązańszą z siostrzenic, która się stara myśl waszą odgadnąć i dla której największą przyjemnością w życiu jest chwilę drogich dni kochanego króla uprzyjemnić.	Przybiegłem tylko na chwilę, bo mam załatwić pilny interes Wie pani, Stach będzie tu dzisiaj... Zdaje mi się (ale mówię to pani w największej tajemnicy), że Wokulski już stanowczo zerwał z Łęckimi...	Ty jej nie znasz! Opowiem ci krótko. Na wiosnę oświadczył się jej Grzesikiewicz, znasz go, człowiek zupełnie porządny i bogaty.	Wszak ci to waszego zbiegłego wychowanka ojczyzna te Pilleny? któż wie? może się udało mu dostać do nich!	No! no! na bok niepotrzebna skromność! Każ podać kart i kości, niech poeci i literaci pod nos sobie kadzą, my czasu nie traćmy! Niech sobie pan Bielawski z Węgierskim jedzą się kiedy chcą od nóg czy głowy poczynając, Ursino niech bajki prawi, a inni choćby i prawdy mówili, nic nam to do gry przeszkadzać nie może.	A cóż to ja koza, żebym się wilków miał bać? Wilk żołnierzowi przyjaciel, bo często się z jego ręki pożywi. Wzięło się też i bandolecikbandolet	A bo moim płaszczem gumowym i kurtką nakryłem tego półżywego negra, a on powiada, że się dusi	Domyślam się. Zapewne powiedział ci coś przykrego, wychodząc, kiedy zobaczył Waldemara przed oknami. Czy tak?	No mniejsza, stało się już i nie odstanie.	No, chyba nie potrzebuję wykładać cioci o istotności tytułu Ćwileckich. Wiedzą o nim wszyscy, zwłaszcza ich własne karety z koronami i stary kamerdyner, który się bardzo zdziwił, gdy mu wsadzili na guzy liberyjne dziewięć pałekdziewięć pałek	O, wiedziałam, że będziesz tym zmartwiona I ja się zmartwiłam. Drzewko to rosło tu, gdy byłam jeszcze młodą dziewczyną. Wielka zawierucha, jaką mieliśmy w marcu, wyrwała je z korzeniem. Rdzeń jego był już zgniły.	To mi i dziwno że Walgierz Wdały, o którym zakonnicy prawili, może się w Tyńcu pokazować, gdzie siedem razy na dzień dzwony bijągdzie siedem razy na dzień dzwony biją	W każdym razie chcę go zachować Nigdy nie miałem nic wspólnego z niczyją krzywdą, ani żadnym moralnym przestępstwem, a nie jestem jakąś tam hetką-pętelką, bym miał chęć przypodobania się dzikiemu góralowi.	Albo odgłos rzeczywistego życia, które się spędziło na jakim innym planecie... cmentarz..	Nic. Śpieszyć się musimy...	Postaram się będę się uczyć szczerości od... chociażby od Jamesa.	Tak, ale teraz to co innego. Nie mówił ci Wańka? Spadek wielki otrzymałem.	Żyje szczęśliwie tak samo żyła i w 1815. Ukrywałem się wówczas u niej w majątku jej koło Antibes; otóż dowiedziawszy się o straceniu Neya, zaczęła tańczyć!	Mówiłem więc że w pewnym miejscu, w Estramadurze, był sobie pasterz kóz, to ma znaczyć, panie, taki, który kozy pasał, a który to właśnie pasterz albo pasący kozy, jak chce mieć historia, nazywał się Lopez Ruiz i nadto ten pasterz, Lopez Ruiz, zakochany był, jak się mówi, w pewnej pasterce, nazwanej Toralva, która to właśnie pasterka, nazwana Toralva, była córką bogatego pasterza, który posiadał bardzo liczną trzodę.	Czy sądzę? Toż to niezachwianie pewne. Przyszło mi to do głowy dziesięć minut temu... Ale jestem głupcem, że wcześniej o tym nie pomyślałem. Złapalibyśmy ich wszystkich.	Nigdy by do tego nie doszło, gdybyście przyszli na moje wezwanie	Jutro? Czemuż mi pan tego od razu nie powiedział! Przecież do jutra to jeszcze kawał czasu! No to przyślij pan kogoś o dwunastej	A co teraz? Pomyślę chwilę i poczekam, a pewno mi się ziści, co myślę Czarodziej powie mi, co trzeba.	Dziękuję Oddaję usługi, ale ich nie sprzedaję.	Nie może już padać, bo zrobiono, co trzeba, aby temu zapobiec: posypano sól!	Nie wiedzieliście to?	Niech nie będzie, to lepiej jak grzyby z koszyka... Dobra noc, dobra noc.	O, tak... mów tak zawsze!... Ale zaraz mnie wezwiesz, jak przyjedziesz do Meranu?	Przybywam z wielu strasznych miejsc, panie łaskawy ale sądzę, iż lepiej byłoby opowiedzieć to wszystko waszmości bardziej poufnie.	Puścić mnie nie możesz ale pozwól mi tu zostać i widzieć tych, których będą wyprowadzali.	Rozumiem to ale... Wybacz pan, pańskie odkrycia są tak nowe...	Tak książęta za chwilę skończą naradę. Przesiedziałem tam parę godzin, ale jak ze spraw śląskich przeszli do TatarówTatarzy	Załamała ręce, przewróciła oczy, zbladła jak chusta, padła bez zmysłów. Przez dwa dni nic do ust nie wzięła oprócz grzanek z wodą.	O! nie, nie! nie wołajcie go, błagam pana, zdrowa jestem, nic mi nie trzeba, niech nie przychodzi.	A ty nie jesteś dla nas obcy?	A w Łodzi pan nie zechce nas odwiedzać?	A wy do niego ciągle chodzicie po radę	Ale gdzież jest doża?	Bo mały mi powiadał, żeście spotkali człowieka, którego wuj nie zna!	Daj pokój wpadłem na krótką chwilkę tylko i to właściwie bez określonego celu.	Doktorzy zaraz przyjdą. Innych omijają, żeby do ciebie prędzej. Wyprosiłam, wyściskałam u kolan... Idą już! Idą. Patrz!...	Dziwny naród te Niemce On taki mądry, a jeździ wózkiem niby dziad.	Jak ja rozkażę?... Azja, co z tobą?	Jakżeż to?	Któreż to wasze pole?	Moje! Moje! Wyrodna córko! Wody!	Nic nie szkodzi. Dobry będzie na początek	Nie wiem... chciałżebyś badać mnie w téj chwili?	Nie. Myślałem teraz o czym innym.	Tam do diabła! Już czas! Zapaliłaś światło, Katarzyno?	Też dobrze. W sam raz interes. Przed wyjazdem.	To znaczy, że wracam z Janiny.	Więc dobrze, przeczytam Jeśli twoje sonety są na wyżynie dziewiętnastego wieku, zrobię z ciebie wielkiego poetę, mój mały.	Zupełnie zdrów i punktualny jak jego podróżny notatnik. Ach, panie Fix, pan nie wie, że mamy ze sobą młodą panią.	Święto, Pieniądz gderał cierpko wuj mówił dalej Scrooge z zawziętością roślina krzewiasta, wiecznie zielona, z rodziny ilwowatych; w Anglii ma zastosowanie przy obrzędach Bożego Narodzenia. zatkniętą w serce... To byłoby prawo rozsądne i słuszne!	A ja? babulko, a ja, gdzie była?	A pan Kasper?	A więc, czemże jest, na Boga!?	Agnieszko widzisz, jakeś mi niezbędnie potrzebna w życiu! Jesteś istotnie mym dobrym aniołem, w takim cię też zawsze widzę świetle.	Apie viską perskaitysi, išmokęs gerai Viską žinosi, kur tokie žmonės gyvena, kas tat per žvėrys, kaip jie vadinasi. Ar nori apie tatai žinoti, ką?	Doprawdy, powiedziała? Myślałam, że ci każe zrównać z ziemią Dülmen...	Doprawdy.	Dużo myślałem o tym.	Henryku!	I byłeś waść u Skrzetuskich?	I ślub da po szelmowsku.	Ja myślę.	Jaki śliczny jest wasz świergot	Jakiemuś chłopu ukradł te czerwoną czapkę, panie?	Jestem gotów!	Któż tu mu jeszcze winszował tego kroku?	Mam tu mam tu ból, który mnie zabije!	Nanon, będziesz miała śmietankę na południe?	Niby dlaczego?	Norite žinoti, ko mes geidžiame ir ko mes ieškome? Gerai! Poniute, patėmykite, kas darosi Vokietijoje. Ten ūkininkas, turintis 15 margų, gyvena taip, kaip pas mus gyvena ant 60 margų, o žemė vis ta pati, kaip pas mus. Dėl ko gi taip?	Owszem, z bitej.	Owszem. Wszak można mówić zupełnie otwarcie?	Panie Smith proszę zostawić mi jeszcze trochę czasu, pozwolić mi mieszkać samemu w zagrodzie.	Panie ordynacie, proszę mi pozwolić przejść.	Przypuszczam.	Rubria?	Rzeczywiście czasy prehistoryczne.	Sułtan Saracenów Salah-Edin pierwszy uznał neutralność korpusu sanitarnego.	Tak	Tak. Pojadę w sobotę szóstego czerwca najbliższym pociągiem.	Ty zapłacisz 600 rupii?	Tysiąc czarnych dzieci przyjechało.	Uważa pan?	Więc dlaczegóż?	Zazdrościsz jej, Małgosiu?	Zrozumiałeś mię zatem, kochany panie d‘Artagnan?	ścierwy te wisusy, żeby taką rzecz wymyślić!
Co za chwila! Przebiegać głębokości, do których nigdy jeszcze człowiek się nie zapuścił? Patrz pan, kapitanie, co za wspaniałe skały i niemieszkalne groty! Ostatnie to zaułki globu ziemskiego, w których życie już nie istnieje. Jaka szkoda, że z tych okolic nieznanych nie zostanie nam nic prócz wspomnienia!	Tak spieszczał jej imię i na jej pamiątkę panią tak samo nazywa. Pani podobno jest portretem tamtej. Ona była również pierwszej młodości, również wiośniana, tchnąca życiem i promieniejąca urodą. Posiadała świeżość uczuć, głęboką wiarę, miłość do świata i ludzi. Pokochała dziadka z całej duszy. Zaręczyli się, ale nieszczęście, stugłowe fatum, stanęło na ich drodze. Tu właśnie muszę oskarżać dziadka. Nie miał dość stanowczości, aby zwalczyć przesądy i zastarzałe pojęcia swej rodziny. Nie pozwolono mu pojąć za żonę tej, którą kochał, która ze wszech miar zasługiwała na to, która wreszcie była może więcej warta od niejednej protegowanej przez jego sferę i rodzinę. On chciał wprawdzie przełamać zaporę dzielącą go od szczęścia, ale walczył za krótko. Zagrożony wydziedziczeniem, pod groźbą niebłogosławieństwa uległ złej sile, nie mając odwagi stawić jej czoła do końca. Bardzo zacny i prawy, nie posiadał jednak dostatecznej siły woli. Brakło mu hartu, za słaby, zanadto ulegający wpływom miał charakter. Nie potrafił powiedzieć nieodwołalnie: „Ja chcę!”	Ale mówią, ze król powrócił w takiem usposobieniu, tak ożywiony, tak promienisty, jak go nie widziano dawno. Śpiewał nawet, chodząc po bilardowym pokoju. nagle opamiętawszy się, że go na nogach trzymała, poczęła marszałkowa, i sama zająwszy miejsce przy oknie, wskazała na przeciw siedzenie Szuszkowskiemu. Mów mi pan otwarcie, ja nie mam dziecinnych przesądów. Król dla mnie wszystkiem... jemu wolno, co drugim byłoby zdrożnem. Pan mnie rozumiesz. Śmiesznemby było się wzdragać, gdzie należy służyć i pomagać. Dla króla wszystko.	Nie mam ja tam poco chodzić do was Myślałem z początku że to co poczciwego ten twój cygan, a to taki szelma jak i drudzy... Żebym był tobą porzuciłbym do licha niewiarę, niechby sobie wędrował ze swojemi, albobym poszedł i niewrócił, bo nie ma po co...	Nie Wiem tylko tyle, że mieszka w Rzymie od początku jesieni, bo zobaczyłam ją zaraz po otwarciu sezonu teatralnego, w tym samym miejscu, co i dziś; od miesiąca nie opuściła żadnego przedstawienia; czasem bywa z tym mężczyzną, którego widzi pan koło niej teraz, a czasem tylko z czarnym służącym.	Jeżeli nie przestanie ryczeć, miss Minchin ją usłyszy i będzie się gniewała! Lottie, moja droga, nie płacz. Dam ci pensa!	Czary was wyleczą ale nie będziemy się kiwali, dopóki nie będzie wam dobrze. Tymczasem będziemy śpiewali.	Której by nie było powiadasz pan, gdyby się człowiek	No, to milcz... ja się ich wszystkich nie boję: mnie tak zgnieść jak Hoyma i innych nie można. Jam twardy.... Zobaczymy...	Nie przypominam sobie ale w Bosko czarnoksiężniku musiało być także, jak się robi ordery. Bo tam wszystko było. A matka zaraz: „Oczy sobie wypalisz, oślepniesz, spalisz dom, do więzienia przez ciebie pójdę”. No, patrz tylko: tu trochę sparzone od poniedziałku, rozumiesz?	Owe trzy miliony rubli stanowią mój osobisty kredyt i przynoszą mi bardzo mały procent jako pośrednikowi Oświadczam jednak, że o ile w miejsce kredytu podstawiłoby się gotówkę, zysk z niej wynosiłby piętnaście do dwudziestu procentów, a może więcej. Otóż ten punkt sprawy obchodzi panów, którzy składacie pieniądze w bankach na niski procent. Pieniędzmi tymi obracają inni i zyski ciągną dla siebie. Ja zaś ofiaruję panom sposobność użycia ich bezpośredniego i powiększenia własnych dochodów. Skończyłem.	Ma się rozumieć. Tym bardziej się cieszę, że wkrótce będziemy mogli ją wyjaśnić. W przyszłym tygodniu przyjedzie do Warszawy rejent Winder. Zaprosiłem go, bo to bardzo, bardzo miły człowiek. Widocznie mówił o kimś, kto ma zaszczyt nosić pańskie nazwisko, a może o jakimś pańskim krewnym... Che, che, che!	Mój panie! Chyba u siebie w domu mam prawo przyjmować albo nie przyjmować kogo mi się spodoba? Pan się zapomina!	I ja tego bał się, ale ni. Nawet o Kubie dowiedziała się i nie zaszkodziło. Widno polubiła dziewczynę.	Odbywasz prawdopodobnie długie podróże Spędzasz całe miesiące, nie widząc lądu... zapasy kończą się... wodę wydziela się porcjami... twój duch obcuje z potężnym oceanem i tak dalej?	Ach, jaka pani dobra, jaka dobra, tego nie wypowiem, że pani nas odwiedziła, i myślę, że i o mnie nie zapomni pani. Proszę o to koniecznie, z całą serdecznością, no, dobrze?.. panno Janino!..	Owszem, wybrałem się już dość dawno, ale... ale nie wiedziałem, że to tak późno. Gdzieś ty była?	Ja nic. Jestem zupełnie, zupełnie spokojna. Bo przecież tutaj, prawa, panie? żadnego piśmiennego dowodu na to, co pan powiedział, być nie może. Jakiż tu może być dowód na piśmie? Skąd by tu wziąć taki dowód! Skąd wziąć, o Boże! Prawda, panie?	Bardzo być może! Kto to wie? Ale nie o to przecież chodzi, skąd ja jestem i jaka, tylko o to, jakim sposobem odbywają się w Genewie mariaże. Kto jest ów świeżo upieczony mąż? Mówi pan, że niedawno przyjechał? Jakże mu było?	Poczekajcie, powiem nauczycielce, że nie dajecie spokojnie przejść przez ulicę.	Nikt mnie nie obraził ale ja muszę... muszę stąd wyjść... Już dawno chciałam ci to powiedzieć, lecz brakło mi odwagi... Dziś jednak czuję, że dłużej...	Tego ci nie neguję i przydam, że miarę w zuchwałości przebierasz. Wiedzże, iż po to cię wysyłam, abyś zmiarkował, jak się fortuna obróci. Chcę dobra ojczyzny, niczego więcej. To, com mówił, są supozycjesupozycja (z łac.)	Czemu nie wrócicie na wieś do domu?	Zostaniesz, zostaniesz Wracać czas będzie zawsze... Tu nie na jeden rok i nie na dziesięć będzie praca.	Miłościwa pani właśnie to mówiłem królowi przed chwilą, ale też powiedzieć muszę, że szlachetnego jego miłości uczucia dla sieroty i wdowy, żaden człowiek nie potępi...	Szeliżanka. To jakaś kuzynka czy przyłatana siostrzenica księżnej Podhoreckiej, ale że sierota, więc stale mieszka w Obronnem. Ona tu bardzo często przyjeżdża, tylko teraz długo bawiła w Wiedniu i dlatego jej pani nie zna. Bardzo miła i wesoła.	I nie doszliście także odległości gwiazd stałych naprzykład od ziemi	Ja przynajmniej nie myślę.	Nie, Polak.	A zresztą, na powinszowania zawcześnie. Jeżeli w szpitalu, podczas chwilowej przytomności Kuzyka, była jego żona, lub ktoś z partji, może się to źle skończyć.	A jeżeli Japończycy nie będą uważali za stosowne dopomóc ci w odpowiedniej porze?	I profesor spodziewa się, że jak taka rzecz wyjdzie z druku...	Poszczuliście psa, a następnie staraliście się wmówić mi, żeście wyratowali mnie z niebezpieczeństwa. Chcieliście otrzymać wynagrodzenie. Czyn wasz jest... No, powiedzcie sami, jak się na to zapatrujecie?	Przecież śniegu nie ma na dworze?...	Ech, rozumie pan! Tylko wewnętrznym rozumem, diabelstwem rozumu. Wie pan, że Niepołomski ożenił się drugi raz?	Gadaj, gadaj, nie dbaj na to.	Teraz, panie Pastrini gdy mój przyjaciel się nieco uspokoił, a pan oceniłeś dostatecznie moje pokojowe nastawienie, powiedzże nam, kto to taki, ten Luigi Vampa? Pasterz czy patrycjusz? Młody czy stary? Niski czy wysoki? Odmaluj go nam, żebyśmy mogli go rozpoznać jak Jana Sbogara albo Larę, natykając się na niego w salonie.	Smorski: To nie są złośliwości. W tym wszystkim jest część prawdy. Sam jestem un demi-aristoun demi-aristo (fr.) miał ich kilkanaście, ale zawsze wychodził z nich cało. Kolekcjonowanie tych faktów było jego manią. Lubił pokazywać fotografie i wycinki z gazet, ale dotyczące jedynie tych jego przeżyć. Sławą muzyczną pogardzał, uważając wszystkich krytyków swoich, tak złych jak i dobrych, za skończonych kretynów i durniów).	Bój się Boga, synku! Hetman kazał ci miasta strzec, a ty i sam jedziesz, i semenów wyprowadzasz. Rozkaz złamiesz. Tu tłumy czerni czekają tylko chwili sposobnej, by się na szlachtę rzucić	Domyślam się. Czy twoja mama tak samo się zapatruje?	Procą? Znam się i ja coś niecoś na tej broni. Pokaż mi, jak to wygląda.	Ale im płaci się za to	Co tu robisz?	Gdzież się oni wszyscy podzieli?	Lada dzień zaczną się żniwa.	Nie wiem, czy to książka, ale w każdym razie to mam.	Cały mój majątek ulokowałem w obligacjach, będzie tego około sześćset, może siedemset tysięcy franków.	Co to znaczy?	Co? to jak od kogo, A od kogo list? mów waść!	Przyjdzie do tego, ale teraz muszę jechać i przy tym sił mnie ta przeklęta febrisfebris (łac.)	Ach! Przypominam sobie Mówił mi wczoraj, że ma dla mnie skrzynkę kawy i drugą tytoniu.	Ja będę pracowała nad dziurkami od guzików i nad starannym wysławianiem się.	Macie tu jakąś Syryjską niewolnicę, zręczną do tańca a piękną? prawda-li to?	Zawiadamiam pana, że garnizongarnizon (wojsk.) opancerzony samochód a. pociąg. i czołgi. Nad miastem stale dwa aeroplany. Bomby łzawiące wysłane.	Bunt w wojsku! Ot, do czego hetman doprowadził!	Może.	Rzeczywiście sądzę, że w Europie wielożeństwo jest im wzbronione.	Każdy dziś człowiek na tej ziemi powinien być żołnierzem. Widziałem, jak generał Sokolnicki po żołniersku stał piersią całą naprzeciwko wroga.	Mówiłeś, żeś ją spotykał? Mógłbyś ją odszukać, mnie to raczej przypadek w tym posłuży.	Uważałem to za mój obowiązek... etyczny...	Właśnie o to idzie, ażeby ratować dzisiejszą Fenicję od zagłady A ty, Dagonie, wiele możesz w tym interesie...	A zresztą patrz pan nadjeżdża powóz.	Ale książę Neuiabi?	Dziękuję za niego! Teklusia pocałowała staruszkę w rękę, a ona ją w głowę.	Jak wolisz! Myślałem zabrać cię z sobą.	Jest, jest, cztery latka ma, jest. Oddajcie mi.	Niektórzy przyznawali mi zdolności, które nazywali nieprzeciętnymi	O to jesteśmy spokojni. A teraz pozostaw nas samych.	Purcel: Ależ oczywiście. Ja teorię wielości rzeczywistości wprowadziłem jako przedmiot obowiązujący w wyższej szkole kawaleryjskiej...	Później... Daj mi księgę.	Tak panie.	Tak, istotnie.	To niby w kreminale?... karany?... Matka, byłem to w kreminale, hę?...	Więc ja dziś zasłużyłem...	Łotr jakiś wolałbym, żeby mi rękę zgruchotał.	A Todros czy ich nienawidzi?	A czy tacy dotrzymują?	A dobra służba u tego pana?	Cioteczka chce już nas opuścić? Dlaczego, dziecinna pora.	Czego łapaj? albo uciekam? czego chcecie?	Czy ty jesteś dziewczynką od Halnego Dziadka, czyś ty Heidi?	Jakaż była cyfra długów?	Janka!.. Janka!..	Król	Kubbee... u kubbee nahin!	Mnisi drwią z nas, mości panowie!	Osobliwa fantazja!	Rycerz wrzaśnie siostrzenica	Rzecz dość zwyczajna, pan Schultz nam zachorzałchorzeć (daw.)	Stary sofizmatsofizmat	Słuchajcie, słuchajcie! on jest kochany i kocha jakże ty kochasz Beniaminie	Tai ir tavasai išėjo? su priekaištais.  balsu tarė Damulienė	Tego, mój panie, zanadto	Trochę głuchy	Ty, niemasz nic...	Wiesz, gdzie ona jest?	Wszystko jedno	Wydanie specjalne! „Aktorka filmowa atakowana przez morskie potwory! Seksapil młodej kobiety pokonuje przedpotopowe jaszczury! Kopalne płazy wolą blondynki!”.	Z kim?	Ślub można odłożyć. Twoje zdrowie ważniejsze.
Gruntownie się mylisz. To nie tylko sprawa czasu, lecz i rozwoju indywiduum w tym czasie. Kwestia osiągnięć wewnętrznych i zewnętrznych. Kwestia dojrzałości duchowej i umysłowej. Kwestia pozycji w społeczeństwie. Przechodząc od abstrakcji do rzeczywistości, weźmy przykład. Przykład możliwości bliski i oczywisty. Weźmy mnie. Bynajmniej nie czuję się zgrzybiały i sądzę, że o wiele bardziej mógłbym być przydatny, gdyby nie to uszkodzenie ręki, gdyby nie to kalectwo. A po wtóre, mylisz się sądząc, że człowieka trzeba odzwyczaić od życia, przerywając mu stopniowo z nim kontakty. Tu stan psychiczny decyduje mocniej i dobitniej niż mankamenty fizyczne. Jakieś stosunkowo drobne niepowodzenia wywołują czasem zupełne zniechęcenie do życia i zobojętnienie na śmierć. Ba, trzydniowe bóle żołądka u człowieka młodego i całkiem zdrowego mogą mu tak obrzydzić życie, że bliski jest samobójstwa. A miałem i takich pacjentów, którzy po amputacji obu rąk i nóg nie przestawali jak najżywiej interesować się wszystkim, co ich otacza.	Jasną, bo to, że waszmość, a nie kto inny, strzelałeś do żołnierza, prawie samo z siebie wychodzi i pewno to nie uszło baczności inkwizytorów; a wiesz, że we wszystkich sądach to jest najgorsza dla obwinionego, jeżeli sędzia z samego opowiedzenia faktu już poweźmie wewnętrzne przekonanie o winie; zaraz to inaczej w takim razie idzie mu inkwizycja i rzadko kiedy w takiej sprawie braknie mu prawnych dowodów. Ale nie tędy droga ratowania waszmości. Powtarzam, że nic nie wiem jeszcze o tej sprawie z tamtej strony, ale już naprzód tak mi się zdaje, że kiedy nieszczęście tak chciało, żeś się dostał w ręce urzędu, to, jeżeli z politycznych powodów nie wypłynie jaki dla ciebie ratunek, w prawie zawsze tylko zgubę dla siebie znaleźć możesz. Źle jest, panie Nieczujo! Ale nie trzeba się jeszcze frasować.	Tak po prawdzie, żeby powiedzieć, sir, to paniczowi może jest lepiej, a może mu się odmienia na gorsze. Apetyt jego przechodzi wszelką imaginację, a jego zachowanie...	Prawda jest, ale mu o tym nie mówcie, chybaby sam wspomniał, bo się boję, żeby się na was nie zawziął. No, niech was tam Bóg wspomaga.	Watzdorf miał medal cieszył się nim; widzę w nim zajadłego nieprzyjaciela. Coś mu przewinił?	Kobieta wymówił po raz trzeci Ricardo, coraz lepiej uświadomiony co do uczuć Schomberga i coraz bardziej skłopotany. tak źle z panem? A jednak założę się, że ona wcale takim cudem nie jest.	Niech mój widok doda waćpani otuchy. Siedm lat! Nie żart, a dlategom wrócił i tylem się tych psubratów natłukł, że za każden dzień mojej niewoli co najmniej dwóch do piekła posłałem, a na niedziele i święta, kto wie, czy trzech albo czterech nie wypadnie, ha!	Sprawiedliwości! téj dla nas nigdy nie będzie. Nie ma takich, którzyby się o naszę należność upomnieli. A że człowiek, aby żyć, jeść musi więc czasu czekać nie mamy. Ja téż widząc, że słowa tych, co się całe życie po biurach wygrzewają, nikogo nie nakarmią, wróciłem tu i żołd mój z tych oto ogólnych funduszów pobieram	Panienka!... oj, panienka ty, delikatna, śliczna, jak ta królewna... Jak tylko on ciebie do Koźlukowej chaty przyprowadził, ja zaraz pomyślałam sobie: ot, Boże mój, Boże! chłop, taki prosty, a zachciało się jemu królewny. Mnie nawet dziw bierze, że ty za takiego prostego chłopa poszła...	Jedna rzecz mi się podoba u Sary Crewe Ona nigdy nie wywyższa się ponad inne, choć mogłaby to czynić... Ja na pewno nie byłabym taka, gdybym miała tyle błyskotek i gdyby ze mną robiono tyle ceregieli. Aż niemiło patrzeć, jak miss Minchin popisuje się nią, ilekroć przyjdą jacyś goście.	A cóż takiego? Że jeden jej brat w turmie siedzi, a drugi sprzedaje się za męża jakiejś bogatej mieszczce.	Mylicie się. Nikogo nie było, prócz nas dwojga, ale nie o to chodzi. Ja bym was nie odbijał. Co dalej?...	Nie literatura ale miesięcznik, w którym kończę nowelę mającą się ukazać za dziesięć dni. Przybyłem tu pod obuchem podpisu: Ciąg dalszy w następnym numerze i musiałem zostawić drukarzowi adres. Ach! Chleb, który jemy, bardzo drogo sprzedają nam spekulanci drukarskiego czernidła! Odmaluję pani kiedy ów osobliwy gatunek: redaktor miesięcznika!	Od lat trzech, to jest od chwili, gdym się uwolnił z pazurów stryjaszka i zwalił z karku jego opiekę. Ale o tym potem. Przede wszystkim siadaj no, jedziemy do krawca.	Miło mi to słyszeć Na malarstwie nie znam się: wolę ładnego konia niż cenny obraz. Nie sądziłem, że pan masz czas oddawać się takim zamiłowaniom...	Ja miałam go kochać? Kochać! Byłam mu dobrą żoną. Jestem kobietą uczciwą. A pan myślał, że go kochałam. Pan! Posłuchaj, Tomie...	Panie Felton! wyjdziesz stąd i udasz się do aresztu wojskowego w tej chwili.	Pomyślałem, że mogę wam się przydać i wróciłem najszybciej, jak mogłem.	Tak dawno nigdzie nie byliśmy razem. Trochę się rozerwiesz.	Widzę, że pan przejął się tą stratą. Jak ją pan sobie tłumaczy?	Że osiłek, to osiłek, a przy tym, żeby mu zwierzchnik powiedział: rozwal łbem ścianę	E, co tam. Nie macie pojęcia o ogólnym sosie, w którym pławimy się my. Mówią, że właśnie tu niweliści nie dadzą rady i że stworzycie osobną republikę.	Chwat z ciebie, Hanuś, chwat! anim się spodział, coś taka.	Czy chce pani aby konferencja odbyła się u państwa? Zatem zostawiam pani Dawida. Ci panowie przybędą tu dziś wieczór, przekonacie się, czy umiem bronić waszych interesów.	Dajcie mu państwo spokój	Dlaczego nie miałby przyjść?... Każdy przyjdzie tam, gdzie mu dobrze jeść dadzą.	Dziękuję, ja bo zdrów jestem zupełnie, tylko panna Orłowska. Właśnie prosiła mnie dyrektorowa, aby w jej imieniu dowiedzieć się o chorą...	Uspokójcie się, Szwejku.	Co zamierzasz czynić?	O tak, zwłaszcza jeśli pokażecie mi celę tego biednego księdza.	Wszystko, o co mnie pani oskarża, popełniłem chociaż słowa pani nadają występkom moim rozmiary, jakich nigdy nie miały. Odkąd panią widzę pracującą pilnie i wytrwale w kantorze, pomimo że to pani nie bawi i dużo wysilenia kosztuje, zmieniłem moje zdanie pod tym względem: nie tylko pani nie zawadzasz, ale pomagasz nam istotnie. Od czasu zaś, jak „księżniczka” dobrowolnie sobie powiększyła godziny pracy i sprzedała swoją suknię balową, powziąłem dla niej szacunek i życzliwość.	Nie mamy żadnego zamiaru niszczyć lasów należących do plemienia Arawaków My je tylko przemierzamy, żeby dotrzeć do terenów zamieszkiwanych przez białych ludzi, znajdujących się na południe od zatoki Maracaibo. W stosunku do czerwonych ludzi jesteśmy nastawieni przyjacielsko i nie chcemy wszczynać z nimi wojny.	A gdyby to był...	Ale cóż to jest właściwie za przysmak?	Czy sądzisz pan, że żaden z malarzy żyjących dotychczas na świecie nie był w stanie oddać pędzlem prawdziwego widoku morza?	Wasza wielmożność! można by wreszcie wszystkich Tatarów szlachtą nie czynić, chyba znaczniejszych, a resztę wolnymi ludźmi ogłosić. I tak oni na wezwanie Tuhaj-bejowicza przyciągną.	Eminencjo będzie to z ujmą dla gwardji; pan d‘Artagnan nie należy do mnie, lecz do pana Desessarts.	Ach, tak...	Alboż to taka funkcja niemiła?... Choćby też i do afektuafekt (z łac.)	Ale mi grożą sądem i zajęciem...	Ale myśmy nie posyłali nic żadnej dziewczynie! Nigdy bym nie zrobił nic podobnego! To była zemsta. Koszyk posłałem portierowi, który mnie ściągnął ze stopni wagonu o żadnej dziewczynie nic nie wiem...	Cize A tam, przed nami, co to jest?	Co ma i co będzie miał!	Dobrze więc, powiem ci, że także i mnie byłoby przykro, gdybym miała już nie ujrzeć Czarnego Korsarza	Nie! Nie opodal Sochaczewa rozbiłem kupę, ale to było hultajstwo...	Nie, przykro mi bardzo, że nie mogłem trafić na ślad klejnotu, natomiast powziąłem postanowienie, które pana może zdziwi. Przybywam z prośbą o pomoc pańską w sprawie morderstwa.	O! Nic z tego nie będzie.	O, panie Esteban! uważałem pana za istotę mniej cielesną.	Ot, gadanie! Jakby on inaczej szumiał, niż wszystkie. To nawet nie dom, ale poświecki młyn terkoce na Dubissie.	Otóż dziś tylko jazzowy alt. Dawniej panowała era sopranu. Gdy dziewczyna śpiewała altem, mówiono, że nie ma głosu.	Rozumiał wszystko. Mało tego. Kiedyś zastał Marysię nad wierszami Musseta w oryginale. I zupełnie poprawnie przeczytał całą strofę.	Tedy pozwól, że ci przeczytam.	Trzymaj se i co drugiego w zębach: nikto ci nie wydziera!	Vulgus est caecumvulgus est caecum (łac.) mówił Bodzanta sekretnie do Malinowskiego, pokornie, jakoś zarazem chytrze i tajemniczo. a siewców dużo! wycedził przez zęby bojkot	Wiesz, Marku, co? Już wiem.	Wróg prawie wyrzutkiem społeczeństwa. Jeśli zaś pan woli pogląd mniej materialistyczny, jestem czymś w rodzaju losu	Właśnie, tak będzie lepiej.	A kapitan?	A który czyn jest zły, jak poznać?	A pani?	A ropucha, bo żeby nie ropucha, toby wiedźma na ogień przyszła... nie ty!...	Ach! Panna de Saint-Véran!	Chce zapewne prosić o jałmużnę	Cóż to znaczy?	Dla ciebie byłoby to niewątpliwie najlepiej	Dopiero trzy tygodnie... to jakby od wczoraj.	Flet Moko	Gdzie to?	I dwaj uciekli komediant Lykon i świątobliwy Mefres.	Ja wszystko wiem!	Jak to?	Jaki znowu on?	Jakto, rozłączym? zawołał powstając z zapałem Tobiasz, alboż dusze nasze nie są zawsze razem?	Jakże go nie znać? To mój kuzyn. Bardzo go tam u nas wszyscy lubią to człowiek dobry, usłużny, ma dobre mięso i dobrze waży.	Jeszcze ją pani pokocha z czasem.	Kiedy to wcale nie narzeczona, to żona.	Kupujesz, Józefie? Dajesz rękę na zgodę?	Ma wejść?... To jakaś bardzo elegancka pani.	Mieszka u pani	Może zanadto jesteś pewna swego sądu.	Nie dotrzymałam.	Nie, i zapuszczam kurtynę.	O czym mówisz?	O to jestem spokojny! Zresztą innego sposobu nie widzę bez narażenia jej... Stefci...	Od Szumana.	Polak?	Przyjdę, jeno jeszczech na wsi cosik sprawię...	Sara Crewe wygląda doskonale	Skądże mogę wiedzieć?	Teraz ty, bracie duchowy, powiedz mi swoje doczesne zwanie i kędy obrałeś sobie siedlisko, abym mógł przybywać niekiedy w progi twoje i zasilać cię owocami swojego ducha.	To pan mi przysyłał tyle ładnych rzeczy? To pan...?	To rzecz wyborna	Tłum widziałem, twoją potęgę pojąłem.... Gardzę sobą, nienawidzę swego życia!	U mnie w Grenobli, schowana w pudełeczku	Więc dzisiejszego wieczoru...	Więc przegrać muszę?	Wreszcie pan dostrzegł.	Z niewyspania.	Ładne mamy lato	Żonaty.
No, nie zamierzam panu robić komplementów, ale jest pan młody, dzielny... Powiedziałabym, bardzo męski. Zasługuje pan na osobiste szczęście.	To niech pan tu wejdzie.	A jakże, wie. Meister zara jej to gadał i ten paskudny Kornelius chwalił się przed nią, że go zabił. Oj, szkoda freibitterafreibitter (daw., z niem.) urodziwy, piękny. kawaler! Taki szczodry pan!	Ach tak! Pani to zauważyła? Jestem nawet wściekle zły, lecz nie z powodu wieści z Głębowicz. Rozmawiałem z dziadkiem, opowiedział mi wszystko...	To nic. Nie widziała pani jeszcze Apollina. Ja go po prostu kocham	Byłem zmieszany, pani za mego przyjaciela i na myśl o słusznych wyrzutach, jakie mnie czekają za to, że powtórzyłem rzecz droższą mu nad życie. Zwierzył mi ją wszakże tylko półsłówkami i nie wymieniając osoby, którą kocha. Wiem tylko, że to jest człowiek najbardziej zakochany i najbardziej nieszczęśliwy.	Jaśnie wielmożny regimentarzu! Od czasu jak nieśmiertelnej pamięci pan marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego zapisał dobra białostockie na utrzymanie zamku tykocińskiego, ja, będąc tychże dóbr gubernatorem, wiernie i poczciwie wszelkie czynsze na pożytek tegoż zamku obracałem, czego i rejestrami mogę przed całą Rzeczpospolitą dowieść. Tak przeszło dwadzieścia lat pracując, opatrywałem on zamek w prochy, działa i spyżęspyża (daw.) czy, czyż. mam mu i nadal siły przysparzać, zali nie powinienem tych dostatków i wojennych porządków, z tegorocznego czynszu nagromadzonych, do waszej wielmożności rąk oddać...	Więc lepiej daćby pokój interpretacjom wszelkim, bo w dodatku, kochany panie sąsiedzie, jam nie Josephus on, i nie czuję w sobie powołania do snów wykładu. Bóg wié co to znaczy, a najprędzej czysta fantazja i igraszka. Czy nie wpatrywałeś się Asindziej bardzo w znak zapytania na książce jakiej, czy nie oczytałeś się zbytecznie Nowych Athen?	Niech pani będzie bez obawy Lucjan się nie zabije. Stawszy się przyczyną uwięzienia szwagra, potrzebował jakiejś racji, aby was opuścić, ten list to jedynie, ot, tyrada w stylu teatralnym przed zejściem ze sceny.	Krótką bo asindziej masz pamięć, odparł wojewoda; ale to nie dziw przy tylu interesach i tak czynnem życiu. Należy mi się pięć tysięcy dukatów z procentami...	Zgadza się Kobiet nie zabijają, są na to zbyt szlachetni. I kobiety są zawsze piękne.	Teraz już wiem, co mam robić Nim minie tydzień, będę wiedział, kim jest pan de Monte Christo, skąd się wziął, jakie ma zamiary, i dlaczego mówi przed nami o dzieciach wykopywanych w jego ogrodzie.	A niechże pani nie zapomina o nas!	Ciekawabym też była jakbyś pan podzielił cnotę na działy, gatunki i podgatunki	Przecież lubczykiem pani Janiszewskiej nie traktuję!...	Słowo honoru. Ale niech pan pamięta, że piątego...	To już przesada, proszę pani	Pokazało się że chciał Bohun zdążyć koniecznie spod Waładynki do Zbaraża, wszelako, że to droga długa, więc nie zdążył, i gdy się dowiedział, że już pokój zawarty, rozum mu się od wściekłości pomieszał i na nic już nie zważał.	Nie tak znów nikczemni Ot, wspomniałem o sobie, aby ci dać żywy przykład. Popatrz na księcia d’Araceli; co parę minut spogląda na swoje złote runo; nie może się nasycić rozkoszą, że widzi to cacko na swej piersi. Ten biedny człowiek jest w istocie anachronizmem. Sto lat temu złote runo było zaszczytem, ale wówczas przeszłoby wysoko nad jego głową. Dziś między ludźmi z urodzeniem trzeba być takim Aracelim, aby się zeń czuć dumnym. Wywieszałby całe miasto, aby je dostać.	Taką mam nawyczkę, panie Balfour Jestem człowiekiem zimnego usposobienia; krew mam zimną, mości panie. Ani futro, ani flanela... nic, mosterdzieju, nawet gorący rum, nie rozgrzeją tego, co się zowie temperamentem. Dzieje się to samo, mości panie, z bardzo wielu ludźmi, którzy zwęglili się, jak to powiadają, na morzach podzwrotnikowych.	Trucizna trzech świadków stwierdza zgodnie, że działo się to punktualnie o godzinie dziesiątej rano, dwaj inni powiadają, że było to nieco później. Chory był w tym czasie zupełnie sam i spał, zaś człowiek ten zaraz wyszedł z domu i ruszył dalej. W godzinę później chory wyzionął ducha wśród straszliwych kurczów i boleści.	Co to jest? Co to jest? Mówił, że doznał trwogi. Jakże ja mogę wierzyć? Czy jestem wariatką, by uwierzyć? Wy wszyscy pamiętacie o czymś! Wszyscy do tego wracacie! Co to jest? Powiedz mi pan! Co to za rzecz? Czy to żyje, czy jest martwe? Nienawidzę tego. To jest okrutne. Czy to... nieszczęście... posiada fizjonomię lub głos? Czy on to zobaczy lub usłyszy? Może we śnie, gdy mnie nie może widzieć nigdy! Czy to będzie znak jakiś	To tylko nazwisko, nic mi to nie mówi.	Jak się pani powodzi, pani Clapart?	Kiedy ja się przy tobie rozpływam zaraz. Nie mogę być inny. Przynajmniej teraz nie. Od ósmego roku życia nie płakałem.	A jednak jest w tej chwili, bo każe się domyślać pani obojętności	Aha! Zabawiamy się studiowaniem lekkiej literatury. Przyziemna wiedza matematyczna nie jest dla umysłów tak wzniosłych jak nasze, nieprawdaż?	Czy to określenie jest już z nowego repertuaru? Pytam, bo wydaje mi się znajomem...	Ino że w oczy nie patrzy prosto wczoraj na polowaniu i potem na uczcie, niby i wesoły był, gadał z panami, a one oczy to mu tak na boki uciekały, aż dziwno.	Zdaje mi się, że wskutek zwlekania z podziałem ziemi i nędzy po wsiach, chłopi tutejsi raczej oświadczą się za niwelizmem. Jeszcze nie są zdecydowani, ale już czuć pewną zmianę, choćby w stosunku do nas.	A nie możno ni w czym rozszerzenia i ni w czym postępowania dla nas nie ma. Zewsząd otoczyła nas rola bogaczów, a my ledwie ścieżeczką wąską przecisnąć się możemy...	Gryzą Krosnowę, aż trzeszczy! ale to początek, zobaczy ojciec, jak to później będzie.	Nie rozumiem, dlaczego tak wnosisz mogłabym i ciebie i innego nie kochać. Szanuję cię, jestem dla ciebie siostrą, ale miłości ku tobie nie mam.	Daj Boże tylko, panno Zuzanno, żeby tam na niego żadna bestya nie wyskoczyła.	Dalibóg, nie domyślam się.	Ja nie wiem czego, ale się bardzo boję, bardzo	Najjaśniejszy Panie byłabym tu fałszywą nutą: nie umiem tak śpiewać jak inni.	Nie każdemu się zdarza...	Obydwaj nie należymy do tchórzów.	Powiedz no mi gdzie ty mieszkasz? W jakimś tanim zajeździe, co? Przyznaj się... Ja nikomu nie powiem. W jakimś zajeździe, którego dobra opinia grasuje wciąż między Koprzywnicą a Zawichostem od czasów Wielkiego Sejmu? co?	Zna się pani z nią?	Zasławek!Zasławek krzyknął Ochocki i zamachnął batem do ogromnego wystrzału, który mu się jednak nie udał, ponieważ bicz niezbyt szczęśliwie rzucony w tył, zaplątał się między parasolki dam i kapelusze panów.	A ciebie co to obchodzi, nawet gdyby była?	A jeśli nie usnę?	A to co Wal pogadał?	Ciociu, nie mówmy o tym! Ciociu, proszę! Przynajmniej nie teraz!	Dlaczego nazwałaś ją Julcią? Takie imię jak gdyby się masło roztopiło na słońcu! Fe! Obrzydliwość.	Dzicy ludzie nie jadają śniadań	Jednak istnieje z pewnością jeszcze jakaś część pańskiego majątku, której ojciec nie może panu odmówić?	Nie gadać! Nie gadać! Pokaż nam twojego Boga, niech zrobi cud.	Nie omieszkam, nie omieszkam A co w tych pakach?	Nie... ja nie mam pradziadka Zapinalskiego...	Przecież taki projekt nie może przepaść	To były galernik, zbiegły z Tulonu.	To ja.	Utknęliśmy Nawet nie ma w nich zamka.	Wolałbym dać sobie wypruć flaki trzem porywczym mężczyznom, niż mieć do czynienia z tym groźnym mięsożercą. Mówi się, że jeden jaguar wart jest tyle, co trzy tygrysy bengalskie.	Ale co znaczą spazmy? Skąd spazmy?... Ja już za­czynałem pana szanować za „brak nerwów”. Muszę panu po­wiedzieć, że upatrzyłem go sobie na asystenta. Więc mam zawódmam zawód syknął.	Oh, czuję się doskonale cierpię tylko nieco na bezsenność.	Wiesz co? Najlepiej, żebyś tam, do Tepeńca, posłał swoją żonę! KobietaNie ma jak kobiety do dyplomacji.	A dlaczego mnie biorą za nią? Czy jestem podobna?...	Boisz się siebie samej?	Cieszę się niezmiernie Trzeba nam będzie pieniędzy dla dziennika.	Cóż tam słychać w domu?	Daj klucz do spichrza wezmę szuflę.	Dajmy im chwilę wytchnienia, a potem przypuścimy natarcie na kolejne stanowisko.	Do wszystkiego ciekawy	Panie ja zrobiłem wszystko, co mogłem, ale niebezpieczeństwo jest groźne... Przemów, panie, do ludu i poczyń mu obietnice.	Pasterzu nasz! zawołał Opat całując go po rękach, powaga wasza wielka, jesteście powinowaci uwięzionego, wy powinniście pierwsi jechać aby się wstawić za nim.	Powiadam wam, że kto chwasty wyrywa i posiewa dobrym ziarnem, ten zbierał będzie w czas żniwny!	Przyjacielu Sancho polecam ci mego dobrego konia, miej o nim takie jak o mnie samym staranie.	Rzeczy, które się przemyca, są bardzo kosztowne	Tak. Już wiem, że baronowa Krzeszowska chce za niego dać dziewięćdziesiąt tysięcy.	Zgubisz się	...Fiat voluntas Tua!...	?...	A co myślicie, panie wachmistrzu, gdzie stąd pojedziem?	A gdyby Gotfryd cofnął swe wyzwanie?	A ty!	Ano, stary był nasz domek, ale czysty. Ani robactwa, ani myszy. A niedobrego mieliśmy sąsiada. Tu stoi nasz domek, tu płotek	Dobrze, z chętną uległością odpowiedziała i znowu drobną rękę wsunęła mu pod ramię. Po chwilowem milczeniu, Roman z niejakiem wahaniem w głosie zaczął.	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Fiu!... A z czego żyłeś?	I kiedy chcesz?	Jadasz, kochanie, co godzinę Mleko, rosół, wino...	Jakieś tam słowo powiedział.	Jedzenie, Alkohol, Obyczaje	Kobieta rzekła matrona.	Li.	Mówcie dalej	Prawda, przeciekprzeciek (gw.) odetchnął z ulgą, lecz srodze zatroskany o niego, rzekł smutnie:	Przeciw całemu światu trzymam za Angielkami, Henryku	Przeczprzecz (daw.)	Są gotowi jeno konie kiełznaćkiełznać	Słuchajcie!	Słucham.	Tak, kapitanie.	W istocie podobną historię opowiadał mi kiedyś stary marynarz nazwiskiem Penelon.	Wolałabym pierw spróbować z większymi pismami. Wszystko zależy od tego, jakiego rodzaju opowiadanie napiszę.	Zawsze za późno, zawsze za późno!
Najwięcej o panią. Tamto dzieciństwo prędko przeminie bez poważniejszych następstw. Niech pani nie bierze tego tak tragicznie. Swoją drogą dołożę starań, aby w Słodkowcach zapanowała dawna swoboda.	Zaiste szczególny jest ten wasz Paryż, szczególny naród, ci paryżanie; myślałby kto, że pierwszy raz widzą Nubijczyka. Spójrz pan, jak się tłoczą wokół tego biednego Alego, a ten sam nie wie, co to ma znaczyć. Zaręczam panu, że gdy na przykład paryżanin pojedzie do Tunisu, do Konstantynopola, do Bagdadu lub Kairu, nikt nie będzie się zbiegał, aby go zobaczyć.	Bóg i najświętsza Dziewica niech będzie z nami! Hej, hej tam, topię się. Be be, bu, bu. In manus. Wielki Boże, ześlij mi jakiego delfina, aby mnie zaniósł do brzegu jak owego małego ładnego Arionka. Będę pięknie grał na harfie, jeśli nadto nie zamokła.	Wezwie niebawem. Do paralusza! człowieka takiego jak ty nie tak łatwo zastąpić. Jeśli powrócisz sam z siebie, będziemy się dąsać, każemy ci drogo zapłacić twój wybryk; nałożymy warunki, jakie nam się spodoba; trzeba się będzie poddać; trzeba będzie ugiąć kolano. Czy chcesz być panem czy niewolnikiem i to niewolnikiem najpodlejszego gatunku? Wybieraj. Aby rzec prawdę, twoje postąpienie było nieco lekkie; nie wygląda na człowieka mocno rozkochanego; ale co się stało, to się stało; i jeśli możebnym jest wyciągnąć z tego pożytek, nie trzeba spudłować.	Więc ja pierwsza ci to mówię? Niech będzie... chociaż rzadko się zdarza, by dopiero matka miała o tym mówić swemu synowi... Oj, pięknyś ty, piękniuśki, mój synku. Jeszczem nie widziała młodzieńca tak urodziwego!	Być może. Ale tu w salonie wydaje mi się jakby był przebrany. Niech hrabia przy sposobności raczy nas poznajomić z sobą.	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	Co się dzieje z tym chłopcem? Nie narzuca się nam.	Czy ksiądz wie, że mówią również o księdzu Lantaigne? Jest on protegowanym generałowej Cartier de Chalmot. A generał Cartier de Chalmot, choć klerykał i reakcjonista, jest bardzo szanowany w Paryżu. Mają go za najzdolniejszego i najinteligentniejszego spośród generałów dywizyjnych. Jego poglądy w chwili obecnej raczej pomagają nam, niż szkodzą. Przy rządzie koalicyjnym konserwatyści otrzymują, co chcą. Są potrzebni, są podporą rządu. Przy tym dzięki przymierzu z Rosją i przyjaźni cara arystokracja i armia odzyskały w naszym narodzie część swego dawnego prestiżu. Chcemy nadać Republice pewną wytworność i dobre maniery. Nadto zaznacza się pewna ogólna tendencja ku utrwaleniu władzy. Nie zdaje mi się jednak, by ksiądz Lantaigne miał wielkie widoki. Przede wszystkim dałem o nim bardzo nieprzychylne informacje. Przedstawiłem go gdzie należy jako wojującego monarchistę. Zwróciłem uwagę na jego nieprzejednanie i zły charakter. A co do księdza, kochany książę Guitrel, nakreśliłem obraz sympatyczny. Podniosłem umiarkowanie księdza, giętkość, zmysł polityczny, szacunek dla instytucji republikańskich.	Uspokój się pan, panie profesorze, nie ma się o co kłopotać.	Ze wszystkich durniów, jakich zdarzyło mi się oglądać, nie licząc ciebie, Saltersie, ten człowiek i jego załoga są chyba najdurniejsi! Właśnie miałem mu powiedzieć parę słów prawdy o tym, co sądzę o takich, którzy niby zgubione dziecko tułają się i błądzą po morzu, a ty musiałeś zaraz wtrącić trzy grosze o tej swojej głupiej paszy dla bydła!	Ano tak! Nikt nawet nie zauważył konia zapisanego pod imieniem Vampa i dżokeja wpisanego pod pseudonimem Hiob, gdy nagle zaczął się przebijać do przodu pyszny kasztan z dżokejem niewiele większym od pięści; musiano mu wpakować dwadzieścia funtów ołowiu w kieszenie, a jednak przybył do mety, wyprzedzając o trzy długości Ariela i Barbara, które z nim biegły.	Ja także jeżeli tylko podoba się d’Artagnanowi. On, jako oddawca listu, jest z natury rzeczy wodzem wyprawy; niech postanowi, a my wykonamy.	Jak Bóg na niebie, tak się przemknę, i to święcie wam przyrzekam, że bigosu narobię niepośledniego, bo jużci powiem moim Tatarom: „Hulaj dusza!” Radzi by oni i tu nożami po gardłach ludziom przeciągać, alem im zapowiedział, że za każdy gwałt powróz! Za to w Prusiechw Prusiech	Oj, pani kochana, grzeszą bogaci, grzeszą więcej i ciężej A Pan Bóg jest przecież sprawiedliwy i waży, kto jak obraża i czym winę swoją okupuje.	Petroniusz nie śmieje się zresztą po całych dniach, ale raczej po całych nocach.	Toć to wierutny szwindel! Parszywe, nędzne oszustwo pierwszej klasy. Ale ja nie dam się na to nabrać. Ja	Wiem o tym Zdaje się, że to ich robota.	Do mnie? Mój Boże! Maksymilianie, on na mnie w ogóle nie zwraca uwagi, a jeśli przypadkiem przed nim przechodzę, odwraca ode mnie wzrok. O, on wcale nie jest szlachetny, dajże spokój! I niesłusznie obdarzasz go tak bystrym wzrokiem, co ma czytać w sercach. Gdyby był szlachetny, zauważyłby, jaka jestem samotna i nieszczęśliwa w tej rodzinie, użyłby swojego wpływu, aby mnie chronić. A jeśli byłby takim słońcem, jak mówisz, rozgrzałby mi serce w cieple swoich promieni. Mówisz, że cię lubi; a skąd ty możesz to wiedzieć? Wszyscy się uśmiechają do takiego oficera jak ty: postawnego, z pięknym wąsem i długą szablą. I wszyscy też myślą, że można bez obaw pomiatać biedną, zapłakaną dziewczyną.	Ależ ja nie jestem sahibem i powiem ci, Mahbubie Ali, iż zbłądziłem w Umballi w ów dzień, gdym klął, mniemając, żem zdradzony przez Pathana. Byłem nierozsądny; ale zważ, że byłem świeżo pojmany i chciałem tego powsinogę dobosza... Teraz mówię ci, Hadżi, że stało się dobrze; widzę teraz przed sobą całkiem wyraźnie drogę wiodącą do dobrej służby. Pozostanę w madrissah, póki nie dorosnę.	Ba, żeby tak Jaśka w tę wodę, toby też ożył! we dwu raźniejby nam było. począł, trącając towarzysza, lecz chłopak poruszał tylko ustami, nic budząc się z półsnu, w jakim zostawał.	Czy wyglądam na człowieka imającegoimać się (daw.) zawołał kapitan.	Dobrze, dobrze. Musi pani zapomnieć, że oni na świecie istnieją. Trzeba leżeć na świeżym powietrzu, jeść...	Grzeczność brutalnie spytał Genezyp, nagle zdoroślały, zły samiec. Zdawało się, że w oczach trzech kobiet pokrył się cały włosami. Zmałpiał.	Sama?... Pani Turkawiec jest... akuszerką	Skoro pan tak się wysadzasz, to i ja płacę sto kasztanów	Zrobiła na mnie miłe wrażenie. No i miałem powody przypuszczać, że ta panna cieszy się twymi specjalnymi względami...	Polityka, PrzywódcaZ Witoldem wszystko jest do wiary podobne, gdyż to człek całkiem od innych różny i pewnie ze wszystkich panów krześcijańskich najchytrzejszy. Gdy mu trzeba ku Rusi swe panowanie rozszerzyć, to pokój z Niemcami czyni, a jak tam dokaże tego, co przed się zamierzył, znów Niemców za łeb! Nie mogą sobie oni dać rady ani z nim, ani z tą nieszczęsną ŻmujdziąŻmudź i nie tylko oddaje, ale sam im ją pomaga pognębić. Są tacy między nami, ba i na Litwie, którzy mu to za złe mają, że on ze krwią tego nieszczęsnego plemienia tak igra... I ja bym, szczerze mówiąc, za hańbę mu to miał, żeby to nie był Witold... Bo wżdy tak sobie czasem myślę: a nuże on ode mnie mądrzejszy i wie, co robi? Jakoż słyszałem od samego Skirwoiłły, że on z tej krainy wrzód wiecznie ciekący w krzyżackim ciele uczynił, aby zaś nigdy do zdrowia nie przyszło... Matki na Żmujdzi zawdyzawdy a.  zawżdy (daw.)	Co wyraz, to błąd!... Bo naprzód książę ten nie jest jeszcze faraonem, gdyż nie koronował się w świątyni... Po wtóre	Ha, wiedziałem! Co ja ci mówiłem w drodze, żonusiu? Grandet ceni honor ponad wszystko, nie ścierpi, aby nazwisko jego ucierpiało bodaj najlżejszą plamkę. Pieniądz bez honoru to choroba. Umieją cenić honor na prowincji. To ładnie, bardzo ładnie, Grandet. Jestem stary żołnierz, nie umiem ukrywać swoich myśli, mówię prosto z mostu: to jest, do kroćset bomb, wspaniałe!	A więcej podróżnych nie widzieliście po drodze?	Dziś dam dyspozycję. Dostaniesz tam izdebkę. Ale to będzie małe, proste, ordynarne. Bo tam przecie nie ma komfortu.	I cóż z tego? Wuj Szczerkowski oddał w dzierżawę, ale to przynosi grosze. Sam Pan wie: zabudowań nie ma, wszystko zryte okopami i pociskami. Dzierżawca, niejaki Olszewicz, postawił sobie prowizoryczne budynki z desek i sam klepie biedę.	Niech już miłość wasza da dziś pokój wszelkiemu czytaniu a oczu i umysłu nie męczy.	Ja nie wytoczę... Nie jestem prokuratorem, który ma obowiązek ścigać fałszerzy. Zresztą nie chcę dawać inicjatywy do gubienia jakiegoś zapewne biedaka, który zabija się pracą nad naśladowaniem cudzych podpisów... Czekam więc, ażeby Goldcygier wystąpił z akcją, a dopiero wówczas nikogo nie oskarżając przyznam, że to nie mój podpis.	A ja! Jeżeli pańska żona karmiła go swym mlekiem, ja, ja sam dawałem mu ssać z piersi Muz. Jest moim mlecznym synem, moim dzieckiem, carus alumnus! Ukształtowałem jego mózg, hodowałem jego inteligencję, rozwinąłem talent, i to, śmiem powiedzieć, na moją cześć i chwałę. Czyż nie jest jednym z najwybitniejszych ludzi naszej epoki? Miałem go pod sobą w szóstej, trzeciej i w retoryce. Jestem jego profesorem.	A jakoż nie ma być? Co by to był za dom bez oka?	A ty, co tu robisz w Marsylii?	Bo też mam więcej do spełnienia niż tylko obowiązek	Boże mój Doprowadzasz mnie do rozpaczy! Widział to kto, aby służąca tak traktowała swą panią, niby jakie dziewczątko! Wiesz przecie, że byłam mężatką.	Czyż nie możemy go powiększyć, wydrążyć, porobić w nim otworów, którymi by docierało powietrze i słońce?	I snadźsnadź (daw.) dodał pan Bal. ale niechże nie będę Balem, jeżelim tam co widział z tych cudów, o których wy powiadacie. Ot! Zwyczajne bajki i koniec.	Ja mówię, że niesławy nie ma! Nagrodę turniejową odstąpiłem dla ciebie	Jak to? Chyba nie powiesz mi, że z całej waszej „bandy” robiłaś to tylko z Albertyną!	Król Czandaura niech żyje!	Nie ma widzów w bitwach. A ja ci powiem sub rosa, że my nie na bal paré idziemy za tę grobelkę. Gdzie twój pułk stoi?	No, dobrze! ale cze­muś ty sobie tego nie poradził?	Ona sama nie zechce jechać.	Widzi pan doktor, wyzdrowiałem Dzięki Bogu, wyzdrowiałem. Antoni wyleczył. A pan doktor mówił, że dla mnie nie ma nadziei. Na całe życie kaleką chciał mnie pan doktor zostawić.	Wiesz co, Michał moje szmaty gotowe. Zacznę ja o tym belkowaniu myśleć. Niech wiedzą, że pierwsi zaczepiamy.	„Ochfiarną krwią i trudem trza posiewać człowieczą szczęśliwość, a któren posiał, wzejdzie mu i czas żniwny miał będzie.”	A stary król czyż na to dozwoli?	A z Zosią? Bo jak mnie Bóg miły, lubomlubom (...) obiecał (daw.)	A zatem w drogę, bo inaczej...	Ach, Boże	Ach, prawda! Ze strychu cudnie...	Ba!	Bardzo słusznie mam dziś wieczorem kilka osób na bridżu. I zależy mi na tem, by moja siostrzenica wróciła najdalej o pierwszej.	Bijcie, kto wamawama (gw.)	Były wasze Były do czasu, aż je ojciec sprzedał.	Będziemy mówili kolejno, jak siedzimy.	Błogosławione jej ręce.	Czasby mu było, ale poczekać jeszcze może...	Czy mało?	Czy pod słowem honoru?	Czy trafiłeś tego człowieka?	Cóż trzeba uczynić?	Dajmy spokój.	Gintułt... Gdzieś widziałem...	Jaka sztuka?	Jest stary, okryty bliznami, twierdzi, że cierpi straszliwie za każdą podróżą.	Jestem!	Jezus Maria! Jezus Maria! Sam jeden?	Już mnie opuszczasz?	Każ sobie dać płaszcz!	Kłamiesz, Bronek!	Listy już mam popisane, jeno kilka zostaje. Kiedy chcesz ruszyć?	Maria Teresa chciał pan powiedzieć	No, to już może ja do niego?	Pan kpi ze mnie?...	Pierwszy raz w życiu słyszę to nazwisko.	Pisałeś do mnie, Leszku?	Poirrrrette pobity!	Tak rzekł Lismanin.	Tak, ale co pan Brochwicz pomyśli?	Tak, czasami... odwiedza mnie zbyt często...	Tak.	Tak; i pośrednio dotyczy to ciebie, Albercie; obliczam, ile bank Danglarsa mógł zyskać na ostatniej hossie Haiti: w ciągu trzech dni akcje podskoczyły z dwustu sześciu na czterysta dziewięć; nasz przezorny bankier zakupił ich całkiem sporo po dwieście sześć; powinien na tym zyskać ze trzysta tysięcy liwrów.	Także.	To i chwała Bogu Tylko żeby na przyszły piątek przyszedł, bo w piątek Kaziuka biorą.	To znaczy w kierunku wskazywanym przez krótszy smoczek ukariny?	Trzymania mię za poły...	Tylko kogo, proszę szanownego pana? Tylko kogo?	Upiekła. Lećta duchem do Żydówki.	Wolno, ale wolno wam też odpowiedzieć, kiedy was poludzku pytają.	Wzięliśta Marcin, to czegój pyskujeta!	Zadawałam sobie największy trud Zadawałam sobie największy trud, żeby zwrócić biednemu księciu uwagę.	Znam tą sprawę. Już od kilkuset lat nasi inżynierowie obrobili ten projekt.	Śnieg, deszcz, wichura i zimno...	Że owa niejasność jest bez granic, czy tak?
Chciałem wam wytłumaczyć, na czym polega szczęście człowieka, który nie jest akcjonariuszem (uprzejmy ukłon w stronę Couture’a). I ot, czy nie widzicie teraz, za jaką cenę Godfryd kupił sobie szczęście najpełniejsze, o jakim może marzyć młody człowiek?... Zgłębiał Izaurę, aby być pewnym, że ona go rozumie!... Rzeczy, które się rozumieją wzajem, muszą być jednogatunkowe. Tych dwoje kochanków pisywało do siebie listy najgłupsze w świecie, wymieniając na pachnącym papierze modne słówka: aniele! harfo eolska! z tobą byłbym zupełny! bije serce w mojej męskiej piersi! słaba kobieta! biedny ja!, całą tandetę nowoczesnego serca. Godfryd zostawał w salonach ledwie dziesięć minut, rozmawiał z damami niedbale, wydał im się wówczas bardzo inteligentny. Był on z ludzi, którzy nie mają innego dowcipu, prócz tego, w który się ich przystroi. Wreszcie osądźcie, jak był wzięty: Joby, konie, powozy zeszły na drugi plan w jego życiu. Czuł się szczęśliwy jedynie w starej berżerceberżerka a. berżera	Pani dlaczegoż widzisz dla mnie niebezpieczeństwo, którego ja sama dojrzeć nie mogę? Ja cię nie rozumiem... Kto pani jesteś?	Nie Masz rację, Maksymilianie. Ale czy nie widzisz, że jestem biedną istotą, osamotnioną w obcym domu, bo ojciec jest mi niemal obcy? Od dziesięciu lat, dzień po dniu, minuta po minucie, moja wola łamana jest przez żelazną wolę otoczenia. Nikt nie widzi, jak cierpię i nikomu o tym nie mówię, tylko tobie. Pozornie w oczach świata jest mi dobrze, wszyscy odnoszą się do mnie ciepło, a w rzeczywistości każdy jest mi wrogiem. Ludzie mówią: „Pan de Villefort jest zbyt poważny i surowy, by okazywać czułość córce. Ale ma ona to szczęście, że znalazła w pani de Villefort drugą matkę”. Otóż świat się myli. Ojciec pozostawił mnie obojętnie własnemu losowi, macocha zaś nienawidzi z tym większą zaciętością, że skrywać ją musi pod wiecznym uśmiechem.	Czy ja wiem?... Kiedy Stefek umizga się do innych kobiet, Helena nie ukrywa zazdrości; ale kiedy wróci do niej, traktuje go chłodno. Może go i kocha... Stefka można kochać, o można!...	Czy znajdujesz kolega że my źle coś w kierunku przeciwzdrowotnym broimy?	Jakiej tam intrygi... Po prostu zakochała się we mnie i ma dość starego dziada.	Jedna zwłaszcza sprawa w najwyższym stopniu zajmuje mnie i zaciekawia w tej chwili.	Lecz cóż się stało, mów, nie zabijaj mnie niepewnością	Niemiec jestem, a wołają mnie Sanderus; waszą mową mówię, gdyż się w Toruniu urodziłem, gdzie wszystek naród tak mówi. Później mieszkałem w Malborgu, ale i tam to samo! Ba! nawet i bracia zakonni waszą mowę rozumieją.	Nikt ci jej nie ofiaruje, bo zastrzegłem ją u Boucherona i mam jego słowo, że jej nie sprzeda nikomu prócz mnie.	Panno Magdaleno czy to prawda, że pani wychodzi za Krukowskiego?...	Powiedziała mi wbrew, że tylu już miała kochanków, którzy się z nią nie ożenili chociaż obiecywali, iż musi teraz pójść za mnie com jej nic nie przyrzekł!	Przede wszystkim obiecał się do mnie na obiad pojutrze.	Słuchaj czy chcesz, abym ci dał radę, dobrą radę przyjacielską?	Tak się nazywam, gdy dostaję lanie. Kiedy jestem grzeczny, nazywam się Tomek. Ty będziesz do mnie mówiła Tomek, prawda?	To kaprys, do którego nigdy wiary nie przywiązywałem. Małżeństwo to jest konieczne, Gilberto. Ze związku tego spływa honor na naszą rodzinę. Pozwól mi dodać, że podług mego mniemania przyniesie on i tobie szczęście, i nie sprawiaj mi boleści odmową, która postawiłaby mnie w położeniu bez wyjścia.	A czemuż to tak?	A gdybym się udał do Vampy, pojechałbyś pan ze mną?	A ja będę piętnastoletnim kapitanemPiętnastoletni kapitan zawołała Ala.	A może myopem, może nie dowidzę; ale temu nie winienem Cudzym zaś oczom nie wierzę.	A narzekaliście nieraz, że się starzejecie?	A skąd ja mam wiedzieć?... Może się chce ożenić.	A tak! daję pani rękę i idziemy.	A ty? Ty przecież nie jesteś nieśmiała, co?	A widzisz Widzisz, używa tego rodzaju przenośni. Osobę własną spaja z wielkimi niedolami i tego imienia używa chętniej niż innych. Wszak to nikomu nie szkodzi.	Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz gospodynią pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby i te siostrzyne...	Ależ idę idę! wysuwając się z westchnieniem rzekł Labe tud	Ani ja panu nie towarzysz, ani ja jakich partyjnych znam. Dużo tu bywało wieców, ale się już dawno, Bogu dziękować, skończyły. Tu w fabryce nikogo pan nie znajdziesz	Bo chce.	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Bywała przecież w tysiącu domach w Warszawie... odezwała się Dobkowa.	Było tak?	Co do ryb chrząstkowatych te dzielą się tylko na trzy rzędy.	Co się nie godzi?... Po spłaceniu hipotecznych długów zyskuje pan trzydzieści tysięcy rubli...	Czyś się pan wściekł!?... siniaki mieć będę i...	Dlaczegóż nie, panem jest wszystkiego oprócz domu i rodziny, które do Boga należą... Cóż mi uczyni?	Do krewnych swych Dobków w Konopnicy.	Do usług jego książęcej mości	Dwie były takie mielizny: jedna w górze, a druga poniżej	Głupiś, mój Zerwiłebciu! Przecież król ci nie powiedział, że masz zabić księcia Lulejkę, tylko księcia, rozumiesz?	Herbatę	Idźżeż ty, paskudo!	Interes, Cnota	Ja, Hiram pozdrawiam pana, panie Dagon, życzę panu dużego majątku i powodzenia w interesach.	Jak to znać, że profesor nie dotknąłeś się tej rzeczy praktycznie!... Gdybyś słuchał narad o cenie i dobroci wapna i cegły, o głębokości fundamentów, wyborze machin, wynagrodzeniu mularzy i gatunkach buraków, zapomniałbyś pan o swoich ideałach. A gdyby ci jeszcze dzień po dniu kładziono w głowę, że korzystniej zachęcić sąsiadów do plantacji buraków aniżeli uprawiać je samemu; gdyby ci skakano do oczu, że chcesz psuć robotników płacąc im lepiej; gdyby w kontraktach z przedsiębiorcą mularskim, ciesielskim i tak dalej podsuwano kruczki, przez które ludzie ci musieliby pójść z torbami, dopiero poznałbyś, co to jest interes przemysłowy... To nie jest żyjący posąg, ale machina do wyciskania dywidendy z buraków, robotników i rolników... To nie organizm, ale młyn, w którym mielą się ludzkie istnienia...	Jak zapłacisz czynsz, to będziesz miał trzecią krowę.	Jakto?	Jedno ci zapowiadam. Żenić się nie będę ci zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych ekscesów, rozumiesz?! Bo to dziewka od Wiśniowieckich, samej księżnej Gryzeldy zaufana, a ja księżnej nie chcę obrazić przez estymę ani pana starosty kałuskiego także.	Jedzta, pijta, ludzie kochane, braty rodzone, krześcijany wierne! Miałem i ja kobietę, ino już całkiem nie pomnę gdzie?... widzi mi się, że we Francji... nie, w Italii to było, nie... alem teraz ostał sierotą... Powiedam wam, że co starszy krzyknął: Szlusuj!	Jest, ale o tem nikt wiedzieć nie ma.	Jestem przeciwnego zdania.	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Maluje?	Mało mu ręki nie złamał.	Miałeś dobrą jazdę?	Milcz!... Jesteś głupi jak pies, który szczeka przez sen...	Moje uszanowanie panu prezesowi	Muzykę!	My Niemcy	Myślę, że za trzy ruble ugości się go należycie. Niech mi pani da, już ja wszystko załatwię. Trzeba iść zaraz, bo czas.	Mów sobie, co chcesz, a ja jestem pewna, że on jest bardzo rozumny i że się zaraz oswoi.	Naszemu Dickowi to i na murze kwiat wyrośnie. Matka mówi, że on potrafi kwiaty z ziemi wyczarować.	Natychmiast daj mi go!	Nic, Stasiu, tylko mi się bardzo chce spać.	Nie mam żadnych, effendi. Kazali mi słowami wszystko powiedzieć!	Nie rozumiem pana dobrze.	Nie w Warszawie. Na prowincji.	Nie widzisz to, jak siedzą na niskich zydelkach i sandały szyją, a złote kółka mają nad głowami, to znaczy, że są święci. A że takie mieli imiona, to mi babka kiedyś opowiadali. A na tej znów chorągwi święta Cecylia, patronka muzykusów. A tego z nożycami i kłębkiem w ręku widzisz? Pięknie wymalowany. Zda się, że lada chwila z płótna na ziemię zejdzie. To święty Homobon, patron krawców.	Nie za złe, bawi mię tylko ta panieńska łapczywość, z jaką rzucają się na wszelką nowość, bez względu co ona w sobie zawiera.	Nie, proszę pana To jest wliczone do wydatków ogólnych.	Niech będzie pochwalony	Nikomu więcej, ale tobie. Zresztą dużo osób o tym wie. Podobasz mu się bardzo od dawna i kocha cię. A ty, Stefa?... To niemożliwe, żebyś była obojętna! Kochasz go również... prawda?...	O! wiedziałam to od razu, że zacnym młodzieńcem jesteś!	O, jaka żeś ty głupia! co to za gadanie, w rok albo w dwa lata tak by się do państwa przyzwyczaiła, że obaczyłabyś, iż byłaby, jak drugie.	Oto i masz to wielkie miasto! Tu nie stój, tam nie chodź. Tu nie siadaj. A niech ich jasny piorun!	Pani?...	Pewnie, a jutro cała parafia będzie o tym wiedziała.	Pieniądz mury przenika i żelazne kłody otwiera. Przepłacił którego z pachołków i ten zaniósł dziadowi zatrute jadło. Ot, dziękowałaś tylekroć Matce Najświętszej za ocalenie, poproś i nadal o wszechmocną opiekę i bądź dobrej myśli. Mniemam, że ów zły człowiek lęka się, by go nie schwytano, i dlatego przycichł. A kto wie, może i umarł do tej pory... tyle lat! Wracając do naszej podróży, przepatrzcie skrzynie i szafy w gotowalni, wybierzcie co najpiękniejsze stroje, szaty, pasy, manele, łańcuchy i spakujcie do kufrów ostrożnie, coby się rzeczy nie pogniotły. O sobie nie zabacz, Boże, uchowaj; trzeba się bogato zaopatrzyć, gdyż wszędy będziesz mi towarzyszyła.	Pies, Gość, Żyd krzyknęła z werendy i poszła naprzeciw idących, bo bardzo lubiła Karola; psy poszły zgodnie za nią i zaczęły wedle starego kurowskiego obyczaju naszczekiwać na gości.	Pogadaj z nim mądre słowo; postrasz go mną, to usłucha.	Słuszném, piękném i sprawiedliwém tak, tak! musimy miéć ludzi, którzyby oko mieli na wszystkich....	Słyszeliście? dawna ręczna długa broń palna, używana od XV do pocz. XVII w.; wyparta przez muszkiet, który początkowo był jej cięższą wersją. w ręku.	Tak jest.	Tak!	Tak, siostro droga, tak: po trzykroć tak! Bo pomnij na to, że przyjdzie czas, gdy i ci marnotrawni synowie Ducha, te rozpieszczone przez życie beniaminki ockną się i oprzytomnieją; a wtedy i na nich przyjdzie z kolei okres twardej służby bożej i oni będą musieli w krwawym znoju dorabiać się Boga w sobie.	To nic! Pojedź! Wytłumacz, że kochałem...	To ty kłamiesz.	To w takim razie mierz dobrze!	Wdzięcznym ci jest i nie ominie cię nagroda. Ale teraz opowiadaj, o coć zapytam: zalizali (daw.)	Widzę, że wiesz, kim jestem!	Wojnat? Cóż mu tam?	Z moją sąsiadką.	Zaprzęgaj czwórkę karych arabówarab resorowany czterokołowy pojazd konny z odkrytym nadwoziem..	Zarząd kasyna powinien by mu wzbronić wstępu do salonu.	Zazdroszczę ci, Beniaminie. Najesz się do syta chleba świętojańskiego i daktyli.	Zgubisz nas	Zostaniesz, prawda?	Łódź była dość wąska i chybotnachybotny	Że gdyby była liliowa, nie byłby do niej pan podczaszyc tak przylgnął ale proszę kontynuować.	Żegnam panią. A proszę nie zapomnieć stawić się na wezwanie w konsystorzu.
Zaproszono go na bardzo wspaniałą i kosztowną ucztę, którą wydawał sąsiad jego i krewny: zarazem zaproszona była cała szlachta, wszystkie damy i panny z sąsiedztwa. Te, oczekując na jego przybycie, przebrały paziów w całym zgromadzeniu i ustroiły ich za panienki bardzo strojne i powabne. Gdy ów rycerz wjeżdżał w bramę, paziowie tak wypanieńczymi wyszli naprzeciw niego do zwodzonego mostu. Uściskał ich wszystkich z wielką dwornością i wdzięcznymi pokłonami. W końcu, panie, które przyglądały się z krużganku, wybuchnęły śmiechem i dały znak paziom, aby rozdziali się ze swych wspaniałości. Co widząc ów dobry pan, ze wstydu i rankoru nie chciał już ucałować owych rzetelnych pań i panien; przytaczając, iż skoro tak mu poprzebierano paziów, to i te, do kroćset psich zadków, muszą być szczere pachołki, jeszcze zmyślniej poprzebierane.	Kto ich wie, co oni myślą, dobrodzieju? Między sobą śwargocą jak Żydy, a z człowieka ino se kpinkują. Przecie pamiętam, kiedy z okazji tej łąki zaczął pan z panią i śwagierkiem nade mną wydziwiać, tom się tak zląkł, żebym i za sto rubli tego kawałka nie wzion. Wreszcie gadali ludzie w onych czasach, że mają grunta rozdawać.	Ależ ja się wcale nie gniewam. Niechże pan siada. Tyle czasu! Mój Boże. Może herbaty?...	To jest; ja płaczę bo jestem beksa... Ale gdybym miała rozum, to po cóż płakać?... Teraz zapewne nie płakałabym...	Ale dlaczegóż, dlaczego kobiety nie zajmują się tym, tylko mężczyźni? Czyż trzeba umieć po grecku albo móc giąć w palcach sztaby żelazne, aby...	Nie pozna się. Jest zanadto zmartwiony! Stalky, poderżnij się na tym stemplowanym papierze na dole i pisz: „Jestem ci winien dwa szylingi i cztery szóstki”. Nie jesteś mi wdzięczny, Beetle, za to, że te hopy wydostałem od Prouta? Stalky nie oddałby... Co robisz, ośle jakiś!	I nie mieliby powodu zabierać mnie ze sobą. Rozumiem to doskonale. tym niemniej tego, czego ode mnie żądacie, podjąć się nie mogę. Zostanę w Paryżu.	Lucjanie masz tutaj dużo do naprawienia. Wyjechawszy, aby stać się przedmiotem naszej dumy, pogrążyłeś nas w nędzy. Niemal strzaskałeś w rękach brata narzędzie fortuny, o której marzył jedynie dla nas wszystkich. Złamałeś nie tylko to...	Bądź spokojny. Znajdziem tu inżynierów kolejowych i morskich, i wojskowych... Mnie nie o nich chodzi, ale o człowieka, który by gadał za mnie nie pytaj.	A to nie mów	Ale nie tobie!	Nie, to deszcz pada!...	Dziękuję ci, Luciu Było to w roku 1866. Chciał koniecznie jechać do Warszawy, więc dałam mu dwa tysiące złotych... W parę dni ograli go, potem chciał się odegrać	Ręce przy sobie! Nie po to cię zawołałem, ażebyś mi wypijał wodę...	Czytałem. Bzdura. Za wiele jest w tym tego parszywego pseudoarystokratycznego światopoglądu, mimo że wnioski są słusznawe, nie słuszne. Jesteś w ogóle nieuk w tej sprawie w propagandzie, oczywiście. Do innych celów wsiakuju swołoczwsiakuju swołocz (ros.) z tą cyniczną bandą można się dogadać. Ale cierpieć nie mogę puszących się półgłówkowatych snobów	Darujesz mi pan, przerwała Anna z uśmiechem przystępując do Michała, żem ja tu ojca Spirydjona poprosiła. Był tak łaskaw że przybył na nasze wezwanie, choć jednej chwili niema wolnej. Zdawało mi się, że pobożny kapłan najpotrzebniejszym panu być może.	Nie odstępuje go na krok To człowiek, na którego spuścić się można, miłościwy panie.	W każdym razie terpentyna ma być surowcem, z którego zamierza pan kauczuk robić?	Jankiel jest Żyd, to i nie wie, a we wsi wiedzą wszystkie, że chodziłem z dziedzicami do boru, że mi ten kulas przestrzelili... to umieć umiem...	Nagliłbyś mnie daremnie mam siłę zmilczeć to, czego nie powinnam powiedzieć. Wyznanie moje nie było słabością, trzeba więcej męstwa, aby wyznać taką prawdę, niż aby ją zataić.	A mnie się zdaje, żeśmy w powietrzu stanęli na zawsze, żeśmy zakrzepli w obłędu bezmiarach. Posłuchaj dobrze! Nic się nie rusza, nikt nie oddycha, nikt z nas nic nie wie, nic o samym sobie. Skazani jesteśmy na nieskończone puchnięcie nudy, na obrzmiewanie nieustające bezsensów zgrai, która nas wabi do podsłuchiwania szmerów świadomości, kompletnie wypranej z jakich takich wpływów na otoczenie czy na nas samych.	Nie gadaj mi o tym łajdaku Wczoraj przysiągłem sobie, że noga moja u niego nie postanie...	Nie unośmy się jeno zważmy jego ruchy i słowa. Dostrzegłem w nich głębokie tajemnice i zgoła mnie nie dziwi, iż Turcy czczą takich szaleńców jako Muftich i Proroków. Czyście uważali, jak on (zanim otworzył usta, aby przemówić) potrząsnął i kiwnął głową? Z nauki starożytnych filozofów, z ceremonii magów i z obserwacji uczonych w prawie, możecie osądzić, iż ten ruch spowodowany był nawiedzeniem i tchnieniem ducha fatydycznego, który, nagle wchodząc w wątłą i małą substancję (jako wiecie, iż w małej głowie nie może się znajdować wielka mózgownica), wstrząsnął ją w ten sposób, jak, wedle zeznań lekarzy, przydarza się i w innych członkach ciała ludzkiego, a mianowicie częścią dla wagi i gwałtownego impetu dźwiganego ciężaru, częścią dla wątłości sił i organu dźwigającego.	Tak ci się zdaje ale to niezgorsza świnia, a głupi jak gówno. Już go mam po dziurki w nosie, bo mnie stale szykanuje.	Nie kochasz mnie?	Nie pamiętam. Czy tu zostaniemy?	O, nie mówmy o tym. Oboje jesteśmy młodzi i wcale nie myślimy o... samobójstwie. No, nie lepiej pani?	Panie Don Kichocie, nie jestem widmem, ani duszą czyśćcową. Jestem Rodrigeuz, dama honorowa księżnej i przychodzę prosić cię o pomoc w ciężkim utrapieniu.	Panie kardynale, wiesz przecie, iż nie jestem za uciechami światowemi.	Pochlebiam sobie, że nim nie zostanie. Papa mnie mrozi	Telefonowano z biura kopalni, że wielmożny pan zanocuje dziś w górach.	Znużenie? Znużenie należy przezwyciężać, a nie ulegać mu.	Ale zaraz ku wam z tą wieścią wysłała, a Karol von Leuwarden po uzyskaniu rozwiązania ślubów w Rzymie osobiście wam hołd złożył A nawet najmiłościwszemu panu miał szczęście być przedstawionym	Zdaje się, że dwudziesty siódmy. Przy głównym wejściu. Zobaczysz jej nazwisko na drzwiach. Przykro mi jednak, że nie chcesz pójść ze mną na obiad.	Zgadza się może i drewna na szubienice nie brakuje, lecz na naszych statkach jest wystarczająco dużo kul, by Maracaibo obrócić w gruzy. Pewnego dnia jeszcze o mnie usłyszycie!	Chyba by któren poległ, jak pan Muszalski! Ano, trudna rada! Szkoda mi okrutna pana Muszalskiego, choć kawalerską poległ śmiercią!	No, tak Dżon i Ward też nie wzięli.	Pan ma dużo zwolenników w Łodzi?	Surdut potrzebny mi jak dziura w moście! To żona mnie tak wystroiła. Gdyby mnie zapytano, to bym wszystkim kazał chodzić w pelerynach. Jest w nich swobodnie, zwiewnie i człowiek ma gdzie ręce podziać.	Na dobry ład, panie rycerzu czyż to prawa rycerskie każą nam włóczyć się po górach, jak zbójcom, bez drogi i ścieżki szukając kogoś, który rozbije do reszty panu głowę, a mnie boki?	Niech kawaler nie bierze tego tak do serca. Tak, umarł.	A jeźli to jaki bałamut, któremu się ubzdrzy	Ach, ciężki krzyż zostawił mi wasz ojciec. Każde z was wzięło gotowe, a ja muszę myśleć za wszystkich. Interesa zastałam w opłakanym stanie, majątek bez kapitału i ciężary znaczne...	Mogłem się to księdzu wymówić?	Możliwe, panie Spilett ale tak go sobie wyobrażam.	Ocaliłem to życie a więc należy do mnie.	Ale ja niewiem kto wy jesteście	Daj pokój Maks, on to robi z przyjaźni.	Ja się właśnie żenię. Czekamy tylko na wyjście żałoby po ojcu mojej narzeczonej. Za dwa miesiące jadę do tych pań.	Jakież to będą? Powiedz wasza miłość spiesznie, schnę z ciekawości.	Mnie widział ale mniejsza z tym.	Więc cóż to takiego?	Zazdroszczę pani Ale raczej pani jest Angielką niż Amerykanką. Sądząc z akcentu i ze sposobu bycia.	Bo ciepnęciepnąć (gw.) sobie. we świat! Wypędziliście Szymka, to sobie teratera (gw.) tęsknić. za wami, chałupę ma, grosz ma, kobietę ma, krowę ma i gospodarz całą gębą.	Przyśnił ci się? Czy co takiego?	Tylko przeliczyła się pani z nadziejami.	W takie drobiazgi anibym się bawił. Szukajcie co trudniejszego.	Biedaczki! Tak się tu nudzą, a takie wystraszone. Rżą, że aż się serce kraje!	Zdaje mi się, że redareda wywiadywał się kapitan.	A może niemiło pani słuchać o potopie?...	A po cóż miałbym zmylić. Pewno, że szczerze.	A teraz od dziś zamieszkasz u mnie. Zajmiesz pokoje Hayde: zamiast córki będę miał syna.	A właśnie, że tak.	Co robi Kmicic?	Czy tak?	Dlaczego?	Do Kaniówki obiecuje sobie wrócić na starość	Do Szal chyba dalszy, a baronowa jeździ nimi zawsze.	Lubię Liban. Narty. Góry wysokie. I ojczaszkowie w górach, mnisi, którzy robią dobre wina, likiery. Chciałbyś pojechać do Libanu?	Naturalnie, że u chorego prawe płuco leży po stronie prawej.	No więc co? Czy było jej?	Słusznie się, panie, domyślacie. Istotnie, w naszych czasach myślenie wymaga odwagi.	Tu się wyleczył.	Waluś, ruszaj się bestio!	Wierzę bardzo wiem ja z doświadczenia, że w górach znajdują się czasami ludzie bardzo mądrzy i w tych chatach góralskich wcale nietrudno o prawdziwych filozofów.	A idę.	A potem wyczytałaś pani wiadomość o śmierci w gazecie miejscowej?	Czy twoja Zofia jest muzykalna?	Dziękuję panu	Ehe...	Gdzie-żeś był przez całą noc?	Jak komu i jak gdzie.	Jak na diabłów, choć między nich jechał.	Jeden.	Karolina!	Kiemlicze; jest ojciec i dwóch synów.	Myślałyśmy, że jesteś zbyt lękliwa	Na, ar tai tuomi, jog su lenkais piktumą užvedate, apšviesite savo  žmones?	Nieprawda!	No.	On, mnie! Racja?	Oooo!...	Panowie! stół gotów!	Pij i opowiadaj.	Słuchajcie! Tamtego żywcem brać. Taki mój ordynansordynans (daw.)	Ty sama chcesz tego	Właśnie przed chwilą posłaniec z Nawojowej...	Z całą przyjemnością.	Z daleka jesteś?	Śmierć im!
To rozumiem Więc, on mieszka u ojca, przy Alei Kosynierów 6. Ten duży, czerwony dom. Wie pan?... Drugie piętro. Tylko niech pan nie szuka na drzwiach nazwiska Stawski. Jego ojciec nazywa się jeszcze poprostu Zalcman. Za dwa dni Stawski przyjedzie i wówczas niech pan doń wstąpi. No, a teraz nie ośmielę się pana dłużej zatrzymywać, bo i mnie obiad stygnie.	Ja nie chcę, żebyś się pan ode mnie wyprowadzał, tylko niech mnie pan nie drażni.	Ponieważ pan się tym zajmuje niechże i ja mam w tym udział. Niech mi pan oznajmi, co zostanie przedsięwzięte, a gotów będę służyć, czym mogę. Zawszem utrzymywał, że to niezła dziewczyna i na moje wyszło. Minnie, wiem to, rada będzie z tego. Kobiety bywają, widzi pan, pełne sprzeczności. Jej matka była kropla w kroplę taka sama. W gruncie rzeczy złote to serce, tak sobie dla zasady napada na Martę, a naprawdę to sama gotowa wspomóc ją i wesprzeć. Licz pan na mnie, gdy zajdzie potrzeba i coś tam postanowicie. Proszę tylko o słówko. Kiedy człowiek dosięgnie mety, w której się koniec życia zbiega z początkiem, kiedy go (chociaż to rzecz wcale dogodna) wożą jak niemowlę w wózku, miło mu przyczynić się do czyjegoś szczęścia lub spokoju. I nie o sobie to tylko mówię Myślę, widzi pan, że wszyscy pomału zbliżamy się do kresu życia, bez względu na wiek starszy czy młodszy, ponieważ czas nie zatrzymuje się w biegu. Trzeba tedy korzystać z każdej nadarzającej się sposobności, a wtenczas nabierzemy prawa do zadowolenia ze wszystkiego, co nas spotyka.	Drzewa!... Przecie to już tyle razy było... Lato, zielone drzewa i trawniki. Ach, jakie zielone! I będą zielone, gdy ja zginę w dole. Żeby chociaż były dla odmiany niebieskie, fioletowe, karmazynowe. Trzeba by chyba udawać zachwyt, czyli wpaść w snobizm, a jak mówi Horst, w „kołtunizm”, żeby coś w tym całym świecie odnaleźć. Niech zgaśnie i nie wstaje słońce! Nie, panie! Paryż mię już zmęczył.	Mielnicki jest oryginał Ale pan Solski niczym, ale to niczym nie upoważniał... i przyznam się panu, że ta wieść obraża mnie...	Jutro. Cieszę się, że przyjeżdża. Ale zajdzie jeszcze jedna zmiana. Maryla i ja wyprzątnęłyśmy wszystko z gościnnego pokoju. Przyznam się, że robiłam to z niechęcią. Rzeczywiście, to było głupio, ale miałam wrażenie, jakbyśmy popełniały profanację. Przemijanie, Świętokradztwo, DzieciństwoTen poczciwy pokój gościnny wydawał mi się zawsze ołtarzem. Jako dziecko uważałam go za najpiękniejszą komnatę na świecie. Przypominasz sobie, jakie mnie trawiło pragnienie, aby spać kiedy w łóżku takiego pokoju, ale nie w pokoju gościnnym Zielonego Wzgórza. O nie, nigdy tam! Toby było zbyt przejmujące... nie potrafiłabym zmrużyć oka. Kiedy Maryla posyłała mnie po coś, nigdy nie przechodziłam przez ten pokój... Nie, rzeczywiście, przemykałam się na palcach z powstrzymanym tchem, jakbym się znajdowała w kościele i odczuwałam ulgę, gdy go opuściłam. Wisiały tam portrety Jerzego WhitefieldaJerzy Whitefield, właśc. George Whitefield (1714–1770) tytuł ten otrzymał w 1814 r. za zasługi wojenne Arthur Wellesley (1769–1852), a po nim dziedziczyli go jego potomkowie., po obu stronach lustra, i przez cały czas spoglądały na mnie tak surowo, zwłaszcza, jeśli się odważyłam zajrzeć do lustra, jedynego w domu, które mojej twarzy nie zniekształcało. Zawsze się dziwiłam, jak Maryla może sprzątać ten pokój. A teraz nie tylko jest sprzątnięty, ale zupełnie opróżniony. Jerzy Whitefield i książę Wellington są na strychu. Tak mija chwała świata niemiła to rzecz, gdy dawne nasze ołtarze są sprofanowane, nawet wtedy, gdyśmy je przerośli.	Żadnego Nawet dokument wydaje się świeżo spisany. Co pan o tym sądzi, Cyrusie?	To będzie dziwne małżeństwo. Ona nie jest brzydka, choć jest blada i ma zawsze czerwone oczy. Ale Maszko żeni się dla majątku. Przypuszczał, że ona go nie kocha, i gdy była ta awantura z Gątowskim, (to także rycerz!) był pewien, że te panie skorzystają ze sposobności, by zerwać. Tymczasem stało się wprost przeciwnie	Kochany wuju Pławicki: proszę mnie nie brać ani za głupszego, niż jestem, ani za waryata. Powiadam po prostu, że na takie plewy ja się nie złapię więc gdzież są? Proszę o nie	Może być ale, że użyję wyrażenia szanownego mego ongi pryncypała, kolegi obecnie, mam powód, dla którego trzymać się muszę oburącz. Nie powinienem dać się wysadzić, jako nic nieznaczący człowiek. Nie zniosę nikogo, kto mi wchodzi w drogę. Doprawdy, panie Copperfield, nie potrzeba mi włazić w drogę.	A nie zrobiłoby wam różnicy, żeby jutro?... Albo dziś wieczorem?... Bo widzicie, śpieszy mi się teraz.	Dał nam Pan Bóg wybrnąć z jednego nieszczęścia, niechże jego imię święte będzie pochwalone na wieki! Ale zamiast zbytnio unosić się radością, podobno lepiej będzie zawczasu pomyśleć, jak by przebrnąć przez drugie?	Cóż, u licha! Ojciec na szkoły dla ciebie ma, a na furmankę nie ma? Konie trzymają ojciec?	Już po wszystkim, Becky. Pamiętaj, że od tej chwili nie wolno ci kochać nikogo innego, oprócz mnie i nie wolno ci wyjść za mąż za żadnego innego chłopaka, tylko za mnie. Przyrzekasz?	Jakże tu z wami o tem i mówić kochanku? od czego zacząć ludziom starej wiary, co wiele rzeczy i nie pojmujemy i rozbierać nie śmiemy; gdy wy macerujecie każdą rzecz, nie patrząc czy narzędzie, którym robicie swoje analizy bierze materjał czy nie! Słowem, heblujecie wodę i świdrujecie powietrze!	A co do kobiet? Cóż się robi z nimi, kiedy tu przyjdą?	Bardzo szkodzi. Jestem marzycielem, a oni ośmieszają marzenia. Chciałby człowiek pomarzyć, przypomni nominację na gubernatora i wybucha śmiechem. Życie brzydnie. Jak to mówi nasz przyjaciel Malinowski?... A propos: dlaczego nie byłeś u nich wczoraj?	Kostki sprawiedliwości Alea iudiciorum, o których napisane jest w Doct. 26 quaest. 2, cap. sort. l. nec emptio. ff. de contrahend. empt. quod debetur ff. de pecul. et ibi Bartol.; i którymi to kośćmi wy, dostojni panowie, posługujecie się zwyczajnie w waszym najwyższym trybunale. Tak samo czynią i wszyscy sędziowie przy rozstrzyganiu procesów, wedle tego, co o tym podaje D. Hen. Ferrandat, et not. gl. in c. fin. de sortil. et l. sed cum ambo ff. de iud. Ubi doct. stwierdzając, że los jest bardzo dobry, godziwy, potrzebny i użyteczny w rozstrzyganiu i osądzaniu procesów. Jeszcze wyraźniej o tym powiadają Bald. Bartol, et Alex. C. communia de leg. l. si duo.	Niby jaki dystans? Chyba ten, że ja jestem normalny, a ty masz fiksum dyrdum we łbie. Słowem, wybieraj, jak chcesz. Powtarzam: pamiętaj, że ze mną żartów nie ma! A i w mordę potrafię dać tak, że wszystkie zęby wylecą!	Pozwolisz, babciu, choćby pod groźbą mego nieposłuszeństwa. Moją żoną zostanie tylko Stefcia Rudecka. Na to się zgodzi i rodzina, i sfera, bo tradycja nic tu nie przeszkadza.	W takim razie zapamiętałbym to do końca życia... i nigdy bym ci tego nie darował	Za pozwoleniem waszej dostojności, ja zaraz zmiarkowałem, że wy moglibyście dowodzić pułkiem, pomimo młodej twarzy. Ale w służbę do nikogo nie pójdę. Jestem wolny rybak; dziad mój był (za przeproszeniem) pastuchem w Dolnym Egipcie, zaś nasz ród pochodzi od Hyksosów. Prawda, że wytrząsawytrząsać się	Toż to bateria artylerii konnej, Sołtyka... Nieprawdaż? Cztery armaty ośmiofuntowe, dwa granatniki sześciocalowe. Sześć wozów do tej baterii, sto koni, powiedzmy, sto cztery konie. Na prawo cóż to tam śpi w tych wściekle białych namiotach?	Cóż pan dziś porabiał? Był pan w redakcji?	Nie, dziękuję pani. Muszę pojechać do Radoliszek. Mam bardzo mało czasu i czekać nie mogę.	A co! Oto i natchnienie! Poleciał hulać do Paryża	Ale ja jestem kapłanem Bożym jam poprzysięgał dawać świadectwo prawdzie, a każą mi być męczennikiem dla niéj... niech się stanie...	Chce defilady, niech ją ma.	E, nie, mój Boże! Zresztą najpierw załóżmy, że wyraz „trucizna” nie istnieje, bo w medycynie stosuje się dużo gwałtowniejsze trucizny, które przecież, jeśli używać ich we właściwy sposób, stają się lekami zbawiennymi.	Ja pana kocham za to, kocham! Ale fotografię wziął pan z cioci albumu, aha!	Jeść mi się chce! A przy tym nie zapomniałem, że te pchlarze przezwały mnie cętkowaną kukułką!	O! w porę pan przychodzisz pięknych rzeczy dowiaduję się o pańskich muszkieterach.	Uspokój się, przyjacielu Nie będę już szukał śmierci.	Wszędzie pan zobaczy tę samą utopię... Musi to jednak być pewna sensacja: widzieć na własne oczy utopię.	Jezus, Maria!... Trzeba zaraz do krawca, a tymczasem może byś się ubrał w któryś garnitur ojca, naturalnie jeżeli się nie brzydzisz, bo ja mam wręcz organiczny wstręt do wszystkich przedmiotów należących do zmarłych...	Wżdy raczcie wyjrzeć, dostojny panie, i król miłościwy niech okiem rzuci, jako przekupka pod Długoszowym domem siedzi wśród potłuczonych przez się garnków, aż ją ludzie otoczyli i dziwują się.	Bez wątpienia, ale jak mówi Osjan: „Kiedy moje uszy słyszą pieśni bardów, serce moje drży, jak gdybym słyszał historię o swoich przodkach. Harfa nie odezwie się więcej w lasach Sebora!”	Co sprawiedliwa	Mości książę, choćbym też i co dzień był wysyłany, zawsze libenterlibenter (łac.)	Nie Nie i jeszcze raz nie!...	Nikt jej nie zabierze, gdyż nieustannie nad nim czuwa Powiadam ci, że prędzej mi moją perukę wiatr zaniesie na szczyt wieży kościelnej świętego Mungo, niż nasza panienka poślubi pana Ursiclosa.	Pani jej nie przypomniała?	Powiedzże mi, proszę cię. Ja od razu poznałam, że coś ci jest kiedyś wchodziła; ty nic ukryć w sobie nie umiesz.	Więc sądzi pan, że nasz towarzysz zginął w falach?	Więc zdjęli konie Aleksandra Wielkiego?	Ach tak, oczywiście, boli jeszcze trochę... Ale inaczej aniżeli poprzednio... wydaje się, jakby ból utracił moc nade mną... Jeżeli człowiek pożegna się ze światem i jeżeli całkowicie zwróci myśl ku dobremu Bogu i ku wspaniałości, jaką nam przygotowuje, nam wszystkim wierzącym w Chrystusa Pana i Jego słowa... wówczas nie bardzo już się troszczy o to, co się dzieje z ciałem... nieraz wydaje się nawet, że się już nie wyczuwa cielesności... A tak samo dzieje się i z życiem; wydaje się nic nieznaczące, a przynajmniej te smutki, które nas bolały, nie bolą już, kiedy się leży na łożu śmierci.	Myślałem o tem i zrobi się to, zrobi, ale teraz jeszcze nie można. Dopóki siły są, potrzeba coś robić i być czemś, zresztą, jestem potrzebny tutaj, bo kolej to społeczna instytucja, to krwionośne naczynie kraju, od jej prawidłowego funkcjonowania zależy cały organizm, zdrowie jego i siła; otóż ja znam, rozumiem i kocham swoje powołanie, a ludzi oddanych pracy, ludzi, którzyby służbie chcieli się poświęcić w zupełności, jest coraz mniej. Taki Zaleski, naprzykład, to mydłek, któremu rower tylko po łbie jeździ, który był w pięćdziesięciu służbach, takiemu idzie tylko o zapłatę i nic więcej. Stasio, to idjota. Świerkoski Zaczął się śmiać z własnego porównania.	Robić wrażenie jest posłannictwem artysty!... Wówczas dopiero panuję nad tłumem, kiedy podnoszę go do niebios, rzucam w otchłań, pieszczę melodią wymowy albo siekę sarkazmem... Czy dopiero jutro odbierzemy pieniądze, panie Miętlewicz?...	Krzyczże sobie, kiedy ci się to podoba	Ta kamizelka, gdyby ktoś wszedł, To mówiąc gospodyni dała naszemu zbiegowi czarną płócienną kamizelkę męża. W tej chwili wysoki, młody mężczyzna, ubrany z pewną starannością, wszedł tylnymi drzwiami.	To dla niej założy się gniadą czwórkę	A gdy padać, to kułakiem w kark?	Albo wydał te pieniądze.	Czy pani baronowa jest u siebie?	Idę do babskiego.	Może.	No, dobrze Dziękujemy Michalesi za informacje. Zajmę się tą sprawą.	No, żyje! To i dobrze. Możemy iść.	Poczciwy Caderousse! Jakże jest do nas przywiązany!	Pójdziesz się bawić.	Tadziu! Jeżeli to zrobisz!	Tak, a poza tym jeszcze część należąca do ojca Edmunda, myślę bowiem, że mam prawo rozdzielić ją między was czworo.	Tak, czy to pewne, że przyjdzie nagroda, gdy szał przeminie?	Telefon był wyłączony. Nigdy już. Przysięgam. Musisz mi wierzyć. Inaczej w tej chwili w łeb sobie strzelę.	Ten już będzie miał więcej jak sześćdziesiąt.	To pewnie guwernantkiguwernantka pytał Gucio.	To to, to to To jest egzemplarz wydarty płomieniom! To jest ta książka, którą potępił Ludwik Czternasty.	W ciągu długiego pasma wieków obdarta, wyzyskiwana, oszukiwana kobieta wywalczyła sobie wobec mężczyzny to, że przynajmniej w formach zewnętrznych uznawał jej wyższość nad sobą i	Wolałabym, żebyś się trzymał odeń z daleka.	Zimna, panie... aż zęby cierpną...	A szyć?	A tak, znowu brat. Ale na ten raz veritabilisveritabilis (łac.) pochodzenie. panny Hedwigi.	A wujenka pani?	Aż tak? Szła pani zamyślona... Czy można znać przynajmniej powód tego zamyślenia.	Dzień dobry, piękna pani He, he! Pani malec rośnie	Dziękuję pięknie! Jakoś sobie poradzę!	Fiu-fiu! Księżyc ładnie przyświeca.	Jestem również poszukiwaczem Chociaż... chociaż jedynie Allach wie, czego szukam.	Jużcijużci a. juści (gw.)	Kondycja ludzka, Nauka, Śmierć mruknął Geist.	List...	Michał Wołodyjowski, pułkownik dragoński wojewody wileńskiego.	Mój koń kochany! Chodzi?!	Na księdza!	Na lewo?	Nic, nic! wrócę za chwilkę.	No, Nanon masz.	Paciorek. Mogą być i grzechy też. Wszystko, ale z uczuciem. Klęknij.	Pańskie, jeśli zechcesz.	Pisze poemat!	Poczekajcie!	Przyjaźń	Silentium i słuchać! tupiąc rzekł Baron udający professora.	Skądże...	Synu Odkupicielu świata, Boże	Słucham cię.	Słuchasz uważnie?	Tak jest	Zygmunt, ja ci kładę czystą bieliznę, ty potrzebujesz czystą bieliznę?	ŻydWojna rzekł Jan
Pani, na miłość Boga nie zarzekaj się! Możesz uporem swym sprowadzić największe nieszczęście, tak jak zwrotem tego kawałka papieru odzyskać możesz wolność... wszystko...	Ale je pani lubi, co tu gadać! Ode mnie one nie robią wrażenia. Gdyby tak Napoleon...	Pierwszy raz tak się nam udało	Tak pan sądzi?... A jeżeli za tydzień... dziesięć dni mnie już nie będzie?... Cóż ona zrobi między obcymi, gorzej niż sama, bo z trupem?...	Tak, tak, choć tego nie znać Ja jestem dooobry krewny. Koo...chałem brata i dowiodę tego, jeeeżeli to nic nie będzie kosztowało...	Gdyby tak wszyscy robili za przykładem pana	Tak jest to nazwa wsi lub miasta.	Tak. Wszystkie poszlaki prowadzą w jedną stronę.	No, no... wiem, że jeszcze za wcześnie... Choć już pora, ażebyś zaczął ukazywać się między ludźmi. To uleczyłoby cię do reszty. Bo weź za przykład mnie Dopóki siedziałem w czterech ścianach, nudziłem się jak diabeł w dzwonnicy; a dziś ledwiem pokazał się w świecie, już mam tysiące rozrywek. Szlangbaum chce mnie okpić i z jednego zdziwienia wpada w drugie, dzień po dniu przekonywając się, że choć mam tak naiwną minę, przecież z góry przewidziałem wszystkie jego cugicugi (niem.)	Nie będzie to rzeczą łatwą ale teraz należy pójść w dwóch kierunkach. Przede wszystkim trzeba zwrócić się do jakiejś belgijskiej wywiadowni czy też do biura detektywów, by dostarczono nam szczegółowych informacji o tej pani. Zaraz wytłumaczę ci, mała, dlaczego jest to ważne. Otóż miss Elisabeth Normann nie wydaje mi się osóbką tuzinkową, zwyczajną, taką, jakich tysiące możemy spotkać.	Słusznie! Czyż więc możecie się dziwić, że Ludkowie Górscy nie chcą uchodzić za jedno z hałastrą tych pstrokatych skrzydlaczy, tych mydłków kiwających różdżkami, tych karmelkowych fircyków! Motyle skrzydełka, he, he, he! Widziałem ci ja imć HuonaHuon z Bordeaux ruiny zamku, należącego dawniej do książąt Kornwalii, w płd.-zach. krańcu Anglii, wg legend Rycerzy Okrągłego Stołu w tym zamku urodził się i wychował król Artur. w kierunku wyspy Hai BrazilHai Brazil, ang. Hy-Brasil	Siewros, mano Wajks! krzyczała dziko kobieta, a uchwyciwszy leżącego młodzieńca, z tą samą zręcznością, z jaką na stos wskoczyła, zbiegła po palących się belkach, niosąc związane chłopię na rękach tak, jak się niesie dziecię maleńkie. Lud ze czcią rozstępował się idącej, sam Tubingas z wzniesioną dłonią odwrócił się za nią, jakby zagasłemi oczami chciał przypatrzeć się temu dziwnemu zjawisku. Ona tymczasem złożyła zdobycz swoją na trawie, a śmiejąc się i płacząc rozwiązywała krępujące ją węzły, całując poranione ciało wydartej kapłanom ofiary. Nikt nie śmiał się ruszyć z miejsca, wszyscy patrzyli z podziwem. Ci co byli dalej a nie widzieli co się stało, słysząc tylko dzikie okrzyki i zamieszanie powtarzali z pewnem poszanowaniem i grozą.	A niechże mi pan daruje niegrzeczne powitanie. Nie ma pan do mnie żalu?	Chce podchlebić się pani de La Baudraye	Posłałbym parlamentarza... Nic na tym nie stracimy, jeśli się akcja o godzinę opóźni.	Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie, czy nie wracają, dziecko mi zagłodzą.	Nie byłbym zdziwiony, gdyby miał słuszność. Skądinąd jednak, sądząc z ich wyglądu, wielu z nich nie musi się drożyć.	Nie kłam, bo ci z tem nie do twarzy! Ma się rozumieć, udaje się kłamać, ale nie przed czarownikiem! Ejże! ot, ja ci powiem, czemu nie przyjeżdżasz do Saudwilów! Wstyd ci przedemną!	Nieporozumienie nie może przekraczać pewnych granic. Nie chodzi mi o mnie osobiście lecz o prosty fakt, że Stefan powinien pamiętać, że jestem jego dyrektorem.	A no poszedł, ale całe mieszkanie obszukał. Nie chciałem pozwolić, ale akurat Marianny nie było, a ja takiemu sam rady nie dam. Obleciał wszystkie pokoje, krzycząc: powiada powiada i takie słowa. Nawet do wygódki zaglądał. Potem to zaczął mi grozić, że mnie nauczy, że ja na pewno wiem, gdzie ten ciura, to znaczy niby panicz, jest.	Czy zgubiłam? Nie!... To znaczy nie wiem... Omyliłam się Ta kamea, chociaż bardzo podobna, nie pochodzi z mego pierwotnego garnituru.	Wszystko odebrać. Oddać im tylko bieliznę, i to tylko białą; kolorową, jeżeli jest, odebrać. Wszystko poza tym sprzedać na licytacji. Pieniądze zapisać do przychodu. Aresztant nie ma własności Pamiętajcie dobrze się prowadzić! Żebym nie słyszał! Jeżeli nie... ka-ra cie-les-na! Za najmniejsze wykroczenie	A dacie mi też słowo, że moje tłómaczenie zostanie między nami? i że uczynicie to o co ja was poproszę!	A komuż się to przywiduje? Wasylowi?	Ach, dawniej!... to co innego.	Bądź zdrów, sąsiedzie; śpij dobrze. Obyś miał sny przyjemne; ja będę marzyć błogo o tym jednym wyrazie, któryś mi przyniósł od niej. Niech Bóg spełni wszystkie twe życzenia! Byłeś dziś dla mnie dobrym aniołem, przyniosłeś mi tchnienie mej córki.	Czy te odwiedziny dziwią cię, moja piękna pani? Powinnaś była jednak spodziewać się ich.	Czy w księdze znajdują się jeszcze inne szczegóły?	Dlaczego nie zwróciliście uwagi wachmistrzowi w Putimiu, że to omyłka?	Ha, ha, ha! A czy wam się zdaje, że on tu jeden na bujowiskubujowisko lej wodny. i otchłani, gdy widma ich wydźwignione z głębin wspomnieniami ludzi tłuką się z kąta w kąt po morskim bezdrożu. Z wysokości mojej czatowni śledzę ich szlaki błędne, kursy opętane, Bogu jednemu czy szatanowi wiadome. W głuche, jesienne noce, gdy rozhula się sztorm i morze rozkiełza miotem przewałów, widzę w rozbłyskach piorunów, jak borykają się z falą, wirują w piekielnym tańcu run lub porwane w szpony orkanu mkną lotem błyskawic po grzbietach grzywaczy.	Ja bom nie myślał, aby to przystojnie było, żeby przy wręczaniu darów dragoni nam i wam nad karkiem stali.	Ja tam nie umiem śpiewać Jedyny raz, com próbował śpiewać w kościele, to mnie z chóru wyrzucili.	Jeśli mnie znacie, a śmiecie rzucić mi tém słowem w oczy... powiedziałbym i ja, że was znam, a jednak	Moja żona nie jest anarchistką A przy tym nic to pana nie obchodzi.	Może jednak mógłbyś mi powiedzieć bodaj pierwsze litery jej imienia i nazwiska	Nazywam się Pedro Rezio de Aguero do usług waszej wysokości. Rodziłem się w Tirteafuera między Caraquel i Almodobar del Campo, doktoryzowany zaś jestem w uniwersytecie w Osuny.	Nie wiem.	Nigdy nie odmawiam.	Opuście broń albo poskarżę się waszemu dobrodziejowi.	Owszem, lecz wyglądałaś, jakbyś to chciała powiedzieć. Ale przyznaję, że myśli moje graniczyły z bluźnierstwem. I mam taki katar! Królowo Anno, powiedz mi coś na rozweselenie!	Pewnieś nigdy nie polował na tych wodach?	A co to będzie w zimie?	A jak mu tam idzie?	A może to właśnie mąż!	A teraz dokąd pan pójdzie?	Aha	Ale... ale... Brawo Yung!... Brawo Wokulski!... Klacz idzie jak woda!... Brawo!...	Anna!	Ba, wszyscy laudańscy z Wołodyjowskim wyszli	Bałamucił?...	Bo ja widzę co nocy twoją mamę.	Chcę z panem pomówić.	Chwileczkę. Mam myśl.	Chłopca? Dziewczynkę zapisać?	Co tam armia!...	Co?... No, dziesięć okrętów	Cud! Cud!	Cukier	Czy chory?	Do której prawdopodobnie powrócili	Gdyby pozwolili, to ja opowiedziałbym rzecz całą po niemiecku.	Gdzie jest nasz królewski jeniec?	Gospodyni, Mąż, Pieniądz, Żona zachęcony i do żartobliwego humoru swego powracając zawołał Kirło.	I kiedyż pod chorągiew stajecie?	Ja?	Jak zdobywać? Hm...	Jakiej prośby?	Jakto? to wuj liczysz długi do swego majątku?	Jeśli to jest kobieta... albo suka, lub jakakolwiek samica, poczyna i rodzi. Wydaje płód do siebie tylko na oko podobny, ale zły i przewrotny jak szerny...	Józek?!	Mam jeszcze sto innych pomysłów Gdybyśmy jakiegoś starego pana obronili przed piratami morskimi na przykład.	Matko... a jak wyważy plecami? Chłop silny, a zawiasa jedna zardzewiała.	Miałeś pan przecie o baronowej...	Moja Luciu, cóż mnie pan Waldemar obchodzi?	Myślę, że to byłoby ciekawsze niż takie bajanie.	Mój poczciwy Nedzie dla poety perła jest łzą morza, dla ludów Wschodu jest stwardniałą kroplą rosy; dla elegantek jest klejnotem podługowatego kształtu i mlecznej barwy, który noszą na palcach, na szyi lub w uszach; dla chemika jest mieszaniną soli, kwasu fosforowego i węglanu wapna z odrobiną pewnej masy galaretowatej; na koniec dla przyrodników jest to prosta chorobliwa wydzielina organu, wytwarzająca masę perłową u pewnych mięczaków dwuskorupnych.	Naprawdę! Glas nawet zbierał składkę na żałobne nabożeństwo.	No, to bądź zdrów!	Odblask?	Pocałuj mnie jeszcze i wybacz	Proszę o głos	Przepraszam sędziego, pan ze mnie kpi sobie! Wyraźne zabójstwo, ukartowane w szatański sposób, ma ujść bezkarnie?	Strumień jest piękny i jak wchodzę na wysokie drzewo granatowe, to widzę meczet za naszym murem.	Szła na dno? Sotillo w to wierzy? Bueno!	To już przesada, proszę pani	To potworne!	Ty świnio mała!... Ot, czym taki handluje chętniej niż gazetami. Wybiega z tym przed hotele.	Układałeś wystawę mister Tafta?	Umiem trzymać język za zębami.	W nieruchomościach?	Wart osiemdziesiąt?... weź go i koniec.	Wenecjanka.	Widać ktoś umarł	Widziałam jak was, siedzą w ganku, a starsze u proboszcza na pokojach.	Wyjeżdżam za kilka dni.	Wyszła musiała powrócić do Luwru.	Zazdrość świadczy o uczuciu.	Żartujecie, kolego?!	Żeby mu Bóg wrócił tylko szczęście!	Żywiołom... Doprawdy?
Będą mieli dużo do roboty i aż nadto widać, że są optymistami. Są nimi w dużym stopniu i to usposobienie ich umysłu zadziwia mnie. Trudno jest pojąć, by ludzie rozumni i myślący, jak oni, żywili nadzieję, że kiedyś można będzie uczynić znośnym pobyt na tej maleńkiej kuli, która, niezręcznie wirując około żółtego, już na wpół ściemniałego słońca, dźwiga nas jak robactwo na spleśniałej swej powierzchni. Wielki fetysz nie wydaje mi się wcale godny uwielbienia.	Jeżeli wam pole dadzą za okopem, to po waszej, ale okopu bez piechoty i armat nie zdobędziecie, zwłaszcza że tam się wszystko księcia Radziwiłła głową dzieje.	Właśnie o to chodzi, że okazja nie jest najbłahsza. Sądzę, że zgiełk rozmów przeszkodził kuzynce słyszeć, że nie chodzi to o światowe grzeczności, ale o przestrzeganie rytuału właściwego prawdziwemu nabożeństwu.	O, to zgoła nic ważnego; ale odkąd zrozumiałem, że chłopak, pewny raju, może wstąpić w służbę rządową, zrobiło mi się lżej na duszy. Muszę się udać do swych koni. Już robi się ciemno. Nie budź go. Nie pragnę słyszeć, że nazywa cię on swym mistrzem.	Należy nam się od profesora objaśnienie Powiedział pan, że czucie, owo moje czucie, nie jest własnością organizmu materialnego. Więc... czegóż...	Do wpływania na przemysł samochodowy trzeba będzie stworzyć bank. Zarys jego konstrukcji mam gotowy. Co powiedziałbyś o wydzierżawianiu w różnych krajach podatku drogowego i utrzymania dróg w połączeniu z koncesją na wyłączne prawo handlu samochodami?... To nie jest zła myśl, zważywszy iż od jakości nawierzchni zależy zużycie opon. Kwestia konsumpcji zwiększanej lub zmniejszanej w razie potrzeby. Otóż bank ten będzie miał i inne, znacznie szersze zadania. Weź pod uwagę chociażby to, że drobny kapitał, który nie ma zaufania do obligacji państw narażonych na ewentualną wojnę, obligacje takiego banku rozchwyta bez najmniejszej obawy. A teraz uwzględnij różnicę oprocentowania! Minimum pięć procent czystego zysku bez żadnego ryzyka i bez wkładania własnych kapitałów! A do tego jeszcze dodać należy liczne rodzaje koncesji, jakie za udzielenie pożyczki da chętnie, byle po cichu, każdy rząd.	Ojciec, ani mama nigdyby w pałacu nie mieszkali, prędzejby zgodzili się na oborę. Niech się pani nie dziwi, całe prawie życie mieszkali po karczmach, po szałasach leśnych, po szopach owczarskich, więc ten pałac ich onieśmiela, robi na nich wrażenie kościoła. Przyznam się pani, że i ja czuję się w nim niebardzo swobodnie.	Może w lesie a wy wiecie, że w lesie gotowi się zapomnieć i do nocy.	Zapewne i zdaje mi się nawet, że znam tę osóbkę, jest to...	Siadaj waść na koń. Jeszcze czas, bo później się papiery okrwawią. Kazałem go umyślnie za wieś wyprowadzić, by się tu panna huku muszkietów nie przelękła, jako że niewiasty bywają czułe i płochliwe.	Zawsze zostaje jakaś niedokończona robota ale zdaje mi się, że zawsze znajdzie się ktoś, kto ją dokończy.	Bardzo proszę. Ja nie miałem w życiu kobiety.	Miała pani rozmówić się z ciocią Barnawską. Proszę.	Oni tu nic nie robią, tylko się modlą i na niebo pracują	Uprzedzono nas... Panowie, ja będę dziś u króla wieczorem; ale wam nie radzę tego próbować.	A czemuś to wacpan kłaniał się takowej, której nie znasz?	Ale to jest po prostu robione tutaj, w domu. Doprawdy nie?	Dać mu pieniędzy, skoro tylko ma u pana otwarty kredyt, a list kredytowy uważasz pan za ważny.	Dziękuję panu za talara i przyrzekam spełnić święcie jego rozkazy; lecz nie dowód to, żeby listy, które dostają się do zamkniętych domów...	Można by więc tę nową lechicką cywilizację nazywać nie tyle szklaną, ile świńską.	Na miłość Boga, chłopcze! Nie nazywaj jej tym barbarzyńskim nazwiskiem. Wychodząc za mąż, dostała przecie drugie. Pierwszą to spotykam kobietę, która na tym dobrze wyszła. Jakże się nazywasz po mężu?	Nie ma go co żałować, bo ten pożar go właśnie postawi na nogi.	Nie wolno żadnemu człowiekowi łączyć się z ludem dżungli! To przekroczenie prawa! Oddajcie mi go zaraz!	Nie, ale źle go sądzisz.	Niepojęte! I ta baba mieszka blisko stąd, w pałacu! Nie ma już mieszczaństwa!	W takim razie panie feldkurat stała się wielka pomyłka bo ja jestem bezwyznaniowy. Mam już takiego pecha.	Widziałem ale nie przypuszczałem, żeby pożerała liście.	Wierzę ci, Karl, bo komuż ja będę wierzyć, jeśli nie tobie!	To prawda! To prawda! Słowo w słowo prawda! Wierzyli oni w Boga, ale silniej jeszcze w diabła, czary i gusła! Wszystko zboże szło na wódkę i końca nie było niedoli. W większej części brudnych chat panowała stale nędza, ciągła troska czyniła kobiety kłótliwymi, a złe stosunki domowe popychały mężczyzn do pijaństwa. Nie umieli uprawiać pola ni hodować bydła. Bali się szlachcica, a drwili z proboszcza. Cóż miałem robić, skoro nie rozumieli, co do nich mówię z kazalnicy, i nie wierzyli naukom moim. Przy tym nie miałem się kogo poradzić ani nikt mi nie dodał otuchy.	Nie chcę. Szlachcic pewnie waszym obyczajem wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść nie mogę.	No to głupi. A jak ci się nie podoba, to mnie nie wołaj i już.	Aha!... trzymacie go koło siebie na uwięzi, a on kiedyś będzie miał dosyć i zrobi wam tak, ja ci zrobili z gazdą w lesie.	Cnicnić się dorzucił drugi stróż. hałas, zamieszanie. po nocy; zerżnąć skórę, jak się patrzy, i tyla.	Co ma począć kobieta zdradzona?	Czy nie dziwi cię miłość, jaką dwie dziewczyny z krainy Uszaków pałały do małp, jak ci to opowiadałem?	Cóż pani? jakie pierwsze wrażenie?	Dosyć Niechże sobie teraz uwalniają najemne pułki... niech podpisują traktaty... niech kryją się przede mną jak niedoperzeniedoperz	Ja?	Lalka stukła się, panie...	Ludko, przecież nie włożysz tego szkaradnego kapelusza. To zbyt niedorzeczne! Nie możesz z siebie robić straszydła	Miłość, Pożądanie zakochany Zeus zamienił ją w jałówkę, by uratować przed zazdrosną Herą., lub spadłbym na nią dżdżem, jak on spadł na DanaeDanae (mit. gr.)	Mocny Ale czas już składać.	Nie powiem!	Nie przypominam sobie	Nie rozumiem... Zgoła nie wiem...	Nie wiem	Nie, nigdy nie mieliśmy szczęścia uścisnąć jego ręki; nie z naszej winy, bo nieraz gorąco prosiliśmy Boga o tę łaskę W całym tym wypadku jest jakieś tajemnicze zrządzenie, którego jeszcze nie zdołaliśmy pojąć; wszystkim kierowała jakaś tajemnicza ręka, niewidzialna i potężna jak u czarodzieja.	Nie, panie Swayne, nawet Snidersowi przeznaczonemu do ćwiczeń nie wychodzi na zdrowie, gdy ktoś wciąż kłapie jego kurkiem. Tak jest, mundury przyjdą później, jak już będziemy coś niecoś umieli; na razie poprzestaniemy na musztrze i ćwiczeniach. Przyszedłem tu, aby zapisać nazwiska ochotników.	Niech pani jeszcze poczeka. Warto jeszcze popróbować...	Niech się wasza miłość gorzałki napije.	Nigdy nie latałem!	Rozmawia tylko.	Tak, to ja To ja teraz zapytam: jesteśmy sami? Doktorze, na moim domu ciąży klątwa!	To i co? Kunicki ma plenipotencjęplenipotencja (z łac.)	Żywi stąd nie wyjdziemy.	A czy zastałam profesora Wilczura? Za dwie godziny najpóźniej musimy wyjechać, by zdążyć na samolot.	A może i na palcach? Skąd wiesz?	Bardzo prosty i wyraźny. Wskutek włączenia w organizm tej woskowej figurki włosów i paznokci rywalki nawiązała Kama między nią a jej sobowtórem-kukłą astralny stosunek sympatii i wzajemności. Mając w swej mocy tak spreparowaną lalkę, uzyskała tym samym władzę niemal absolutną nad ciałem Halszki.	Biedny nasz dziadek...	Chcesz palić?...	Czemu tak nieszczęśliwy skoro jest kochany?	Cóż jest ciszą i spokojem?	Cóż mi przynosisz, kasztelanie?	Cóż myślisz czynić, obłąkany!	Cóż pan nazywasz dowodem silnym?	Do widzenia	Dość dawno. Chociaż żona moja zna ich jeszcze lepiej. On grubo bogaty człowiek; miał jedynaczkę siostrę, która umarła, i skąpca stryja, po którym wziął ogromną fortunę. Co do niej czytywała jeszcze jako panna co jej w rękę wpadło, miała pretensye do rozumu, do artyzmu ot, masz ją całą.	Ej panie Sobek. Chodź pan, zagraj co.	Ile razy ziewnęła przed zaśnięciem?	Jak to?	Jak to? Papier, kałamarz i pióra?	Jak to? Uciec od mego benefactorabenefactor (łac.)	Jakiej?...	Jakże to? W środku łóżko będzie stało czy co?	Jęczeliśmy, cierpiąc niewypowiedzianie pod jarzmem okrutnych ciemiężców.	Kiedy wyjeżdża?	Kto telegrafował?	Lemoniady	Mniejsza z tym!	Mówiłaś z tym człowiekiem, Belu?...	Nareszcie!	No widzisz...	No? I cóż teraz? Ksiądz i doktór, to jest, źle mówię, doktór i ksiądz zdecydowali, więc już jesteśmy na plebanii...	Nowa ich zbrodnia i winowajca wiadomy!	Owszem. Woda przeźroczysta jak szkło, widać kamienie, rośliny i przeróżne żyjątka, latają tu też łątki niebieskie. Są prześliczne!	Pan praktykant pojechał do miasta.	Pięciu ich leciało jak wicher od Zwierzyńca, gdzie ich czekały gotowe konie; mieli je rozstawione co dwie mile. Toć i dognać niełatwo było. Nam cztery wierzchowce padły, Tarnowski i Wiśniowiecki ledwie żywi dojechali, a jednak... złapaliśmy ich... już za Pszczyną.	Postawcie mu wiadro gorzałki, to może wyjdzie! jak. te żółciuśkie pępuszki; rozczapierzona kokosz gdakała na brzegu.	Rozumiem; i to musiało uniemożliwić zamiar ucieczki.	Straciłem przytomność	Ta, którą wczoraj chciałeś mi darować?	Tak, panie hrabio. Z Nicei pojechałem do Genui, z Genui do Turynu, z Turynu do Chambery, z Chambery do Pont-de-Beauvoisin, a stamtąd do Paryża.	To była największa ciemność, jaka kiedykolwiek zalegała zatokę	To tam, na Place de la Nation?	Trza by we wsi zrobić porządki!	Ts-ts	W Saint-Malo	Weź od dziedzica w arendę tę oto łąkę, a będziesz miał paszę	Wiemy co znaczy słowo: dwoje	Więc chyba kochasz pana Kazimierza?...
Dobrze widzę, że pomimo reputacji człowieka wielkich zdolności, spoglądasz pan na wszystko z materialnego i bardzo pospolitego punktu widzenia, jak ogół ludzi: zaczynasz od człowieka i kończysz na człowieku, to znaczy, że ograniczasz się pan do najciaśniejszego punktu widzenia, na jaki stać rozum ludzki.	Za późno. Sprzedałem je Przyzna pan, że mówiłem z panem jeszcze raz przed moim wyjazdem.	O!... Boże wielki!... i tak zostaniecie oszukani rzekł Athos, wielki pesymista, gdy szło o ludzi. Przyrzekną wam wszystko, aby dostać pieniędzy, a w drodze strach im rozum odbierze. Gdy ich złapą, zastraszą, wygadają najtajniejsze polecenia. Cóż u djabła?... przecież nie jesteśmy dziećmi!... Aby dotrzeć do Anglji trzeba przebyć całą Francję, zasianą szpiegami i kreaturami kardynała; trzeba paszportu, aby móc wsiąść na okręt; trzeba umieć po angielsku, aby dać sobie radę w Londynie. Przyznam się, że to mi się bardzo trudnem wydaje...	To brzmi dumnie. Zawsze byłeś maksymalistą. Wszystko! Czy chcesz przez to powiedzieć, że i zmienić trzeba wszystko? Ależ nie, nie sądź, mój ojcze, że czuję się tym zaniepokojony. Zmiany należą do natury tego świata. Trzeba je tylko we właściwy sposób interpretować. Moim, na przykład, zdaniem omyłka jako taka w ogóle nie istnieje. Cóż to jest omyłka? Jest to pojęcie niesłuszne, któremu przeciwstawiam pojęcie słuszne. Cóż więc jest rzeczywistością? Oczywiście pojęcie słuszne teraz, w tej chwili. A dlaczego? Ponieważ pojęcie słuszne, w prawidłowy sposób kształtując rzeczywistość, samo jest rzeczywistością. Zatem tylko aktualna słuszność może stanowić rzeczywistość, natomiast ta sama słuszność z chwilą, gdy zostanie określona jako niesłuszna, traci substancję właściwą bytowi i z tych względów, co jest rzeczą aż nadto jasną, w ogóle jej nie ma. Nie wiem, mój ojcze, czy leżało to w twoich intencjach, lecz dotknąłeś zagadnienia, które mnie od dawna pasjonuje. W tym prawidłowym obumieraniu szczątkowych albo zgoła martwych treści i w rodzeniu się nowych dostrzegam, muszę ci wyznać, pryncypialną zasadę dziejów. Wszystko zależy, jak wspomniałem, od właściwego nazywania. Posunąłbym się nawet w tym względzie krok dalej i powiedział, że wszystko zależy od właściwego dekretowania. Pojmujesz, co chcę wyrazić przez to rozróżnienie. Transfiguracjatransfiguracja (z łac.)	To pięciolecie jest w moich oczach pierwszą epoką dobrobytu miasteczka Przez ten czas wykarczowałem wszystko i wszystko zasiałem co należało, tak w umysłach jak w roli. Ruch postępowy ludności i przemysłu nie mógł już odtąd ustać. Następowała druga epoka. Wkrótce mój ludek zapragnął ubierać się lepiéj. Przybył nam kramarz, a z nim szewc, krawiec i kapelusznik. Za tym zbytkiem stroju poszła i wykwintność w jedzeniu; postaraliśmy się o rzeźnika i kupca korzennego. Niezadługo sprowadziłem akuszerkę, która mi bardzo była potrzebną, bo wiele czasu przy słabościach kobiet traciłem. Wykarczowanie gruntu dawało obfite plony, a użyźnianie nawozami, których było podostatkiem, przyczyniło się do polepszenia i tak już dobrego gatunku ziarna. Wtedy-to mogłem rozwinąć w całéj pełni swoję działalność. Oczyściwszy domy, przyprowadziwszy stopniowo mieszkańców do lepszego żywienia się i odziewania, zapragnąłem, by i zwierzęta odczuły dobroczynne dopływy cywilizacyi. Od starannéj hodowli bydła zależy piękność ras i osobników i w imię tego zacząłem na assenizacyę obór nastawać. Wykazując właścicielom, jak dalece większe korzyści przynosi bydlę dobrze karmione i czysto utrzymane, wprowadziłem nieznacznie radykalne zmiany w dotychczasowym obchodzeniu się ze zwierzętami. Chędożono woły i krowy, jak się to w Szwajcaryi i Owergnii dzieje. Owczarnie, stajnie, obory zostały przebudowane na wzór moich i pana Gravier’a zabudowań, a te są obszerne, dobrze przewietrzane, a tém samém zdrowe. W fermach naszych mieliśmy apostołów, którzy nawracali prędko niedowiarków, wykazując im dotykalnemi dowodami racyonalność moich przepisów. Biedniejszym zwłaszcza przemysłowcom pożyczałem pieniędzy. Stosownie do moich rad posprzedawano bydlęta zdefektowane i cherlające, a zastąpiono je pięknemi okazami. To téż w krótkim czasie produkta nasze odniosły na targach zwycięztwo nad produktami innych gmin. Mieliśmy przepyszne trzody, a ztąd doskonałe skóry. Postęp-to był wielkiéj doniosłości. W gospodarstwie wiejskiém nie ma takiéj rzeczy, z któréj-by się jakiejś korzyści wyciągnąć nie dało. Dawniéj korę sprzedawano prawie za bezcen, a skóry wielkiéj wartości nie miały, ale raz ulepszone oba te produkty dały nam możność założenia garbarni i rozwinięcia handlu w tym kierunku. Wino, niegdyś nieznane w miasteczku, gdzie pito tylko nędzną lurę, stało się z czasem potrzebą; pootwierano karczmy. Z czasem najdawniejsza z nich powiększyła się, zamieniła w oberżę i dostarczała noclegu i mułów podróżnym, którzy coraz częściéj naszym gościńcem do la Grande-Chartreuse jeździć zaczęli. Od dwóch lat ruch handlowy tak się powiększył, że dwóch oberżystów może się dzięki jemu utrzymać. Na początku drugiéj naszéj ery umarł sędzia pokoju. Szczęściem dla nas, miejsce jego zajął były notaryusz, który zrujnowawszy się w źle obmyślonych spekulacyach, miał jednak dosyć jeszcze pieniędzy, by się na wsi módz nazwać bogatym. Namówiony przez pana Gravier’a osiedlił się tutaj; zbudował sobie ładny dom, poparł moje usiłowania swojemi, założył fermę, wykarczował kawał ziemi i dziś trzy szalety na górze posiada. Oddalił dawnego pisarza i woźnego zastępując ich ludźmi o wiele wykształceńszemi, a zwłaszcza nie leniącemi się pracować. Jeden z nich założył tutaj gorzelnią, drugi pralnią wełny, i oba po za swemi obowiązkami z korzyścią dla siebie te pożyteczne przedsiębierstwa prowadzą. Przysporzywszy dochodów gminie, mogłem ich bez żadnego oporu użyć na zbudowanie magistratu, w którym pomieściłem szkółkę bezpłatną i elementarnego nauczyciela. Spełnienie tego ważnego obowiązku poruczyłem biednemu, „przysięgłemu” księdzu, którego cały departament się wyrzekł, a który znalazł u nas schronienie na stare lata. Przełożona szkółki jest bardzo zacną kobietą; straciwszy całe swoje mienie nie wiedziała, jak sobie radzić; przyszliśmy jéj z pomocą i oto teraz założyła pensyjkę, gdzie bogatsi fermerzy z okolicy posyłają swoje córki.	Dalipan zdaje mi się, że Aragończyk, co naszą opisywał historię, niewiele co więcej od owego gryzmoły umiał i pisał sobie tak na chybił trafił, co Bóg dał.	Ale co w tym dziwnego? Wiesz lepiej niż ktokolwiek, że bandyci korsykańscy nie są bynajmniej rabusiami, ale jedynie zbiegami, których jakaś vendetta wygnała z rodzinnego miasta lub wsi; zadawanie się z nimi nie kompromituje! Oznajmiam, że jeśli kiedyś udam się na Korsykę, to zanim się przedstawię gubernatorowi i prefektowi, pójdę się poznajomić z bandytami Kolomby, jeśli tylko da się to zrobić. Uważam, że są czarujący.	Czy zechce pan prezes skreślić odpowiednie pismo do głowy państwa?	Nie myślałem, że to któryś z chłopców mających własną pracownię Teraz rozumiem, dlaczegośmy go nie mogli znaleźć. Ale zadzierać z Seftonem i Campbellem, to rzecz ryzykowna. Prócz tego do ich pracowni nie można wejść tak bez pytania jak do wspólnej sali.	A jednak pan jest typem niezwykle silnego charakteru...	Albo wiary, że przeznaczenie to jest nieuniknione!	Czyżby pan de Sérisy był w Presles?	Musi się im dobrze dziać, skoro się weselą, czyli że dotąd na próżno tylko napsuliśmy tyle prochów.	Nie mogłabym zrobić lepszego wyboru, choćbym pół życia czekała! Jan jest dobry, rozumny, światły, pracowity i z pewnością mu się powiedzie, bo taki energiczny i śmiały. Wszyscy go kochają i szanują i dumna jestem, że zdobyłam, jego miłość chociaż jestem taka uboga, młoda i głupiuchna	O, ja cię zawsze będę kochał. Byleby tylko moja Valentine była przy mnie i bylebym miał pewność, że nikt mi jej nie zabierze, reszta jest nieważna! Ale czy ona ci aby nie chce powiedzieć czegoś nowego o twoim ślubie?	Pan musi potężnie kochać i potężnie nienawidzieć	Pan mówił, posłusznie melduję, żebym powiesił słuchawkę.	Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	Z dwóch powodów: raz, że książę będzie chciał reputację swą, nieco po cybichowskiej bitwie zachwianą, poprawić, a po wtóre, że wojnę kocha...	Z pewnością, że to nie wojewoda poznański, z pewnością, że to zgoła inny człowiek	Zdaje mi się, że czuję w powietrzu miłość i robi bardzo szybkie postępy. Zdradzają to różne symptomy: jest niecierpliwa, cierpka, nie je, nie sypia i płacze po kątach. Słyszałam raz, że powiedziała „Jan” za twoim przykładem, mamo, i zaczerwieniła się potem jak makówka. Co my poczniemy?	Och, Henryka? Henryk spędza dnie na tym, aby mówić rzeczy niewiarygodne, a wieczory na tym, aby robić rzeczy nieprawdopodobne. Pragnąłbym żyć zupełnie tak samo. Nie sądzę jednak, abym mógł udać się do Henryka, gdybym potrzebował rady. Udałbym się raczej do ciebie, Bazyli.	A więc dobrze! Dziś o godzinie ósmej czterdzieści pięć wsiadam do pociągu udającego się do Dover.	Do Krzysi.	Do ciebiem umyślnie przyjechał z ekspedycją i z pieniędzmi.	Do pana Sesemanna, który mieszka w wielkim, szarym domu, gdzie jest u bramy złota psia głowa z pierścieniem w pysku i Sebastian.	Gdybym, panie, miał służbę dla prywaty porzucić i obrony majestatu i Rzeczypospolitej zaniechać, wstyd by mi było prosić, ale tu się jedno z drugim schodzi. Przyszła pora Szwedów bić? jaż nic innego nie będę czynił... Przyszła pora zdrajcę ścigać, jaż go będę ścigał do Inflant, do Kurlandii, choćby się do Septentrionów albo nawet za morze do Szwecji schronił, pójdę za nim!	I... to la kawalera... z przychówkiem, chłopak mógłby już być do pasionki, ale Maciejowi tego nie potrza, ma już pastucha swojego.	Musiałem tak zrobić. To nie ode mnie zależało. Teraz mszczą się na mnie moje własne usiłowania. Gdybym był człowiekiem spokojnym, gdybym się zgodził na wszystko... „Kto zmaga się ze światem, zginąć musi w czasie, by żyć w wieczności”.	O tak! Tatusiowie to potrafią... jak im przyjdzie ochota!	Oddaj mi wszystko, co masz, i od dziś koniec. Wyjedziesz z nami dziś jeszcze. Ja cię będę trzymał, będę naprawdę twoim przyjacielem, o ile nigdy niczego podobnego nawet mi nie zaproponujesz.	Proszę pani pieniędzy na śniadanie.	Sianem se te miejsca wypychają lebo gałganami	Tak!	Tak! Tak! Toż gotów jestem oddać głowę, żem dziś w południe widział równiankirównianka	To nie może być! Niech Benedykt przyjdzie do kredensukredens (daw.)	To nie... Masz swoje pieniądze i idź do diabła.	A czy waszmość wiesz, co on mi zdradą wydarł? Czy wiesz, co to znaczy takie dokumentadokumenta wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. opublikować? Spasi Chryste! Jeśli król wojny z bisurmanembisurmanin (przest. pogard.)	A cóż ja mogę wiedzieć, panie? Przecie jegomość ma lepszy rozum ode mnie.	A dużo przynosi panu pański zawód?	A ile zrobiłeś?	A ja przyjmuję bardzo wdzięcznie	A jeśli pańskich żądań nie spełnię?	A kogoż to macie tutaj?	A my potrzebować będziemy szesnastu...	A nie chcieliście mi przedać, com dawał cenę chrześciańską, i darmo dzień stracili.	A staremu królowi największą zawadą?	A ty dla obcej wszetecznicy porywasz się na nią?	Aleś patrzył na nią, bezwstydne ladaco?	Ależ owszem! Bawi się. Przesiaduje czasem w kawiarni po całych nocach. Nie mam też mu tego zresztą wcale za złe.	Ani chybi, znowu tam jakieś przeklęte dziewczysko Gadaj już gadaj... niech wiem, co się święci.	Ani dudu!	Bardzo trafnie Romek zgaduje. Właśnie teraz uczę się o Australji...	Cicho bądź!...	Co takiego?	Co tam? zabit?	Co! tyś chrześcijanką! i tyś to ojca własnego oddała w niewolę wrogom!	Czy mieszkał tutaj?	Czy to naprawdę? Nie?...	Czy to nie jest nadmiar bezwstydu, zalotności i zuchwalstwa, aby nam pozwolić podziwiać ten tron miłości? Nie oddać się nikomu, a pozwolić każdemu złożyć tu swój bilet wizytowy! Gdybym był wolny, chciałbym widzieć tę kobietę złamaną, płaczącą pod mymi drzwiami...	Czy ty to myśląc, odmienisz?	Cóż on zrobił takiego?	Cóż to wam jest?	Cóż ty pleciesz?	Cóż znów! To niepodobna! Bo pytam: czyż mógłbyś mnie poślubić?	Daj spokój nie mówmy o Pawle. Wykreśliłem go z mojej pamięci i z jakichkolwiek rachub. Masz zupełną rację. Pozostaje tylko Krzysztof. Daj Boże, żeby...	Dlatego też my potrzebujemy zupełnie innych nauczycieli niż inne szkoły. Nasza szkoła jest zupełnie innego rodzaju.	Dziwaczne nazwisko	Dziękuję ci, Bogusiu. Mniej po twojej przyjaźni nie mogłem się spodziewać.	E, skąd Skazany jestem na gapienie się na deputowanych, ale tego widzę po raz pierwszy.	Gdzie on sam zechce.	I o twego „Fingala”!	Ilu tam już było?...	Ja?	Jak to, zrobiony z łodzi? Przybytek godny żeglarza!	Jak to? Więc ten dziwak ma córkę?	Jam też zarazara	Jesteś kundel. Weź to	My tego, mój Ojcze, mówić sobie nie potrzebujemy odkryjcie mi plany swoje.	Mój generale, to się rozumie! uśmiechając się zakończyła Dobkowa, o tem pomówimy...	Nic, ale to nic nie rozumiem	Nie chcę.	Nie można!	Nie wiem	Nu, to chodźmy.	Obiecałem, więc dotrzymam. Sam przyznaję panu staroście rację, ale cóż?... Nędza.	Panie miły, jesteś posłańcem Tristana?	Przyszedłbym, jeno się jeszcze ruchać bez kijaszka nie mogę	Rycerz, Nauka rzecze Lorenzo	Siewros, mano Wajksmano Wajks	Stanowczo zatem żądasz jego życia?	Szpiegiem, dozorcą, donosicielem	To jakby lecznica	To mój synaczek... urodził się dwie wiosny temu... Jeżeli jesteś bożkiem, to go obdarz łaską kniei, żeby był bezpieczny pośród twego... pośród twego ludu... jakeśmy byli bezpieczni za twoją sprawą w oną noc pełną trwogi...	To prawda. Czarna Elza, jego narzeczona, jest jeszcze z nami, ale poszła już z innymi na wschód. Ładna dziewczyna i zachowuje się jak należy; nie upija się nigdy więcej jak cztery razy na tydzień.	To wystarajcie się dla Azji o indygenat!	Ts-ts-ts.	W górę!	Wiem o tym!	Zdrowie wuja Scrooge’a!
O, przestań! Ja tego nie chciałam! To było okropne z mojej strony, ale okazałeś tyle dobroci, uczyniwszy to mimo woli Anny, że się nie mogłam powstrzymać i rzuciłam ci się na szyję. Powiedz mi wszystko i nie dawaj już wina, bo gdyby nie ono, z pewnością nie postąpiłabym w ten sposób.	Ach! teraz już rozumiem, panie i powiem wam prawdę, że kiedyście wy jej nigdy nie widzieli, to dalibóg i ja jej także nigdy nie widziałem.	Ileż to razy patrzyłem z bólem na głęboki smutek, jaki go nurtuje. Pracuje ustawicznie z przyzwyczajenia, a nie z wnętrznej ochoty. Brakuje mu czegoś widocznie, czego nie zastąpić ciszą i pogodą życia, dostatkiem i wygodami, radością płynącą z szacunku i miłości współobywateli lub zaszczytnym uznaniem, z jakim zasięgają jego rady w wielu sprawach miasta. Znajomi uważają go za bardzo szczęśliwego, nie wiedzą, jak bardzo jest on przeżarty życiem, jaka u stóp jego nieraz rozwiera się pustka i jak tęskni, by się to wszystko już raz skończyło. Nie wiedzą, że sama pilność nawet to nie zapał i chęć zarobku, ale żądza przygłuszenia tej świadomości, że życie poszło na marne.	Arsène Lupin nie żyje.	Co nie mam rozumieć, panie dyrektorze...	Jakto? ty nic nie wiész? gdzieżeś był?	My nikomu wrogami nie jesteśmy...	Nie wrócę	Onego czasu... Owo nie; źle zacząłem... Roku sucho-mokrego, na końcu miesiąca, gdy ząb zęba nie doszedł z wielkiego gorąca, wtenczas następowały gwałtowne powodzie, a żaden nie utonął, co się wisieć godzi...	Sądzę, że wspomnienie przykrego wypadku, o którym mówisz, panie margrabio, powinno już było zatrzeć się w pańskiej pamięci i nie stać na przeszkodzie memu szczęściu.	W takim razie jest krata więzienna i chociaż prawo nie tak pośpiesznie wymierzy nam sprawiedliwość, ciebie zasłużona nie ominie kara. Wiesz to sam i rozumiesz doskonale. Copperfieldzie, pójdź, proszę, na GuildhallGuildhall	Ano, krótko, nie długo dokończę, że mię w owym Grodzisku państwo ostawiliostawić (daw.) dziś popr. forma D. lm: bajor. niż ornej ziemi; państwu zasię zabawa bardziej w głowie i jazdy do Krakowa, a nie co inszego. Tedy całe te lata wybyłem w Grodzisku, dopiero na wiosnę dali mi państwo rozkaz wrócić do dawnej służby i jakom się u nich nauczył, u pana miecznika próbować. Pismo dostałem od pana podstolego okrutnie chwalące, no i... zgadnij, Wawrzek, co dalej?	Juści, abo mi to nie wolno! Abom to nie wdowa!	Dobrze. Mnie to wszystko jedno... W teraźniejszym świecie, mój panie Otocki, wszystko stoi na edukacyi; bez edukacyi człowiek głupi i nie wié, w którą stronę się obrócić. Ja bardzo szczęśliwy jestem, że mam edukacyą, i bardzo żałuję tych, co jéj nie mają... No, mnie wołają na górę, do stryja! już ja muszę iść, a wy Andrzeju Władysł... aj! jakie to imię! ubierajcie się w naszę liberyę, tylko geszwind! żeby jak goście przyjadą, być... fertig!...	W lipcu, do djabła! czy doktór nie obawia się przypadkiem, abyś nie był poznany?	Ach, pamiętam!... Rzeczywiście, tak mi się wówczas zdawało... Dziś jednak, kiedym go poznała trochę lepiej, widzę, że nie należy do tej kategorii ludzi, których można się lękać. Uwielbia mię po cichu, to prawda; ależ tak samo będzie mnie uwielbiał nawet wówczas, gdybym wyszła za... za mąż... Wielbicielom tego, co Wokulski, gatunku wystarcza spojrzenie, uścisk ręki...	Żąda abyś dozwolił na rozwód z żoną, za co ci łaskę i wdzięczność swą przyrzeka, W przeciwnym razie, mój kochany Hoym, bardzo mi cię żal, ale muszę ci oznajmić, iż się narażasz na najgroźniejsze następstwa. Masz wybór, z królem do walki stanąć nie możesz. Najmniejsza przykrość wyrządzona hrabinie, uważaną będzie za obrazę majestatu.	Dlaczego nie? Czasu śmierci jego siedem lat miałem i do nikogo, zdaje się, tak jak do niego, przywiązany nie byłem...	Nie mam dziś jeszcze dużo roboty. Muszę rozpatrzyć się w księgach, w rachunkach...	Mam przecież brata i siostrę, a żywię nadzieję, że długo jeszcze nie utracę rodziców swoich. Podzieliliśmy tedy Darnówkę na cztery części, z których jedna należeć będzie do Leosia, gdy skończy nauki, druga stanowi posag Broni, w trzeciej osiedlę się sam, gdy się ożenię i zechcę mieszkać, jak chłopi nasi mówią, opricz, to jest osobno i niezależnie od reszty rodziny...	Nie maszże jakiej prośby do mnie?	Wcale nie czterech. Boć o Beroesie wiedziała starsza kapłanka Izydy, dwaj kapłani, którzy mu wskazali drogę do świątyni Seta, i kapłan, który go przyjął u wrót... Czekaj no!... Ten kapłan wciąż siedział w podziemiach... A jeżeli podsłuchiwał?...	Ale cóż tam znowu! Ja się nie gniewam. To, panie, młodość. Ale bo też prawa teraz. Ojciec powinien mieć prawo posłać na policję z kartką: tyle a tyle gorących a świeżychgorących a świeżych konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: w bursie się chowałem, tj. w internacie. się chował. To mogę powiedzieć, więcej niż trzysta razy bity byłem, nie byle jak. Z solą i podniesieniem bili. A ojciec Atanas łozyłoza	Pańska, mój dobry panie, jest nie wiem gdzie; moja jest zapisana w górze. Każdy ocenia zniewagę i dobrodziejstwo na swój sposób: być może że zresztą zmienia się nasz sąd o tym w różnych chwilach życia.	Nie mamy potrzeby się spieszyć. Nie ma obawy, aby Maciuś, siedząc w domku dzikich zwierząt, zrobił nam coś złego. Otoczymy ogród zoologiczny strażą, może głód zmusi Maciusia do poddania. A tymczasem spokojnie się naradzimy, co z nim zrobić, gdy go żywcem weźmiemy do niewoli.	Myli się pani. W ciągu mego niezbyt krótkiego życia poznałem wielu mężczyzn. Lecz nie widziałem jeszcze ani jednego uwodziciela. Byłbym dumny, gdybym mógł siebie uważać za wyjątek. Niechże mnie pani przynajmniej nauczy, co trzeba robić, ty w tej kategorii zyskać chociaż tę najniższą rangę.	Nie pisał sam, lecz ktoś z moich znajomych w Rzymie pisał do mnie na skutek jego prośby.	Aha! to się wie! Nosek macochy nie znosi złego tytuniu, a ty mieszkasz przez ścianę! Miłe sąsiedztwo, rozstać się nie możesz! To się rozumie!	Zdaje mi się, że pan chce wejść do tego domu Jestem starym przyjacielem doktora Jekylla. Nazywam się Utterson i mam kancelarię adwokacką przy Gaunt Street. Przypuszczam, że zna pan moje nazwisko. A że tak się zdarzyło, że pana tu spotykam, proszę, aby mnie pan wpuścił do tego domu...	Ależ w tym młodym sercu kłębi się gniazdo żmij... Poniewiera stan kapłański, szydzi z cudów, nie wierzy w bogów...	Ależ wcale się tym ciągle nie zajmowałem.	Cóż nie boisz się, wasza dostojność, wchodzić do fenickiej świątyni, gdzie na ołtarzu zasiada okrucieństwo, a służy mu przewrotność?	Zląkłem się, byście tego zbytnio do serca nie wzięli!	Ale ciocia to widzi i pozwala na to.	A wy powinniście wiedzieć że jeźli myślicie mnie oszukać, zawieść, siłą przemódz, zawiedziecie się na tem. Mam obrońcę w królu, w królowej, ale i w sobie samej, tak.	I spodziewam się, że wezmę udział w wielkiej grze.	Pragnąłbym poznać cię bliżej. Opowiedz mi dzieje swego życia. Widzę, iż posiadasz męski, szlachetny charakter	To niech pan idzie.	Cała moc półgłówków Świat jest pełen osłów, które łżą, jak potrafią. Ale czemu się to u licha panicz tak zamykał?	Ależ to szaleństwo! I czemuż go oddalać?	I cóż pan widzi?	To moja rzecz. Bodaj aby móc po każdym występie zasypać panią kwiatami. Pracowałem ciężko przez połowę życia... Gdybym tak postępował jak pani...	Wypocząłem już znakomicie i to tylko dzięki wspaniałej kolacji i jednym tchem przespanej nocy. Głód bo odejmuje człowiekowi od razu energię. No, a przy tym zimno...	Niech sobie śpi, niech wypoczywa, kiedy taki pan! Wy macie gęsi, podpaście trochę, kupię na święta.	A pamiętasz waćpan, jak to było wonczas, gdyśmy to znad Waładynki od RaszkowaRaszków miasto w zachodniej części Ukrainy, ok. 20 km na płn. wschód od Tarnopola; w obronie Zbaraża (1649) przed Kozakami Chmielnickiego i Tatarami brały udział wojska polskie pod komendą trzech regimentarzy i księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. jechali?...	Cała załoga ma się stawić na pokładzie dziś o czwartej po południu	Nigdy! bądźcie tego pewni. Takich pięknych oczów, jak wasze, któżby mógł zapomnieć?! Wy to prędzej o mnie dla innych zabędziecie.	O Boże, czy to z mojego powodu oddalasz pani córkę?	W istocie zręcznieś się pan wymknął kozakowi, którego za nim posłano.	E, dajże spokój Jest zawoalowana, to jakaś nieznajoma dama, cudzoziemska księżna, może matka Cavalcantiego. Ale, ale, Beauchamp, mówiłeś, a raczej zaczynałeś mówić coś bardzo ciekawego.	A kiedyż, kiedyż to będzie?	Ach, to byłoby najlepsze!...	Dziwna rzecz! najlepsze szkapy na jesień szerszenieją, ten zaś jakoby z wody wyszedł. A w którą stronę ruszymy?	Mówiłeś pan z nią?	Skąd to dochodzi?	To sam Knut Nordhaug!	Za co? Za to, żeś zbójca i złodziej.	I na jego grobie przedsiębiorca pogrzebowy wyryje: Przechodniu, użycz łzy jego pamięci!... Och! dałbym chętnie pięć franków matematykowi, który by mi algebraicznie dowiódł istnienia piekła.	Tak wybiła godzina sądu Bożego ale płakać się godzi nad losem dotkniętego!..	A zdradź meme (gw.) groziła wpierając się w niego.	Co panowie o tym sądzicie? Co do mnie, przyznaję Balonikowi słuszność.	Do kaduka! jakżeś czuła, siostrzyczko moja!	Przyśnił ci się? Czy co takiego?	Są one warte bez porównania więcej, ale	A doktor, jak się miewa doktor? Co słychać w Canterbury?	Antoś, do kancelarii, do pana kierownika.	Do ślicznego ich mieszkanka, do ich muzeum. I byłbym już poklasyfikował ich szkielety! I babirusa byłaby już umieszczona w swojej klatce w Ogrodzie Botanicznym, ściągając tłumy ciekawych.	Jam jest!	Jeżeli jest w mojej mocy	Jutro się pokaże...	Kto?	Nadchodzą już, mój Boże!	Niepodobieństwo go ocucić.	Od kardynała?	Tak mało.	Więc sam... ochotnik?	Znalazłby się sposób bardzo prosty...	A z kotła jadłeś?	Ach, prawda zamierzałem jeszcze pogadać ze starym Ole.	Ci, co mnie porwali?	Dla mnie mówił Solski.	Dlaczego niepodobieństwo?	Dość już tej hańby! Mamyż czekać, aż na smyczęsmyczę	Gniadą ukradli? Przecie gniada idzie przed twoim nosem u dyszla...	I... i... nawet trzy!	Jesteś moim gościem.	Jużci, jaśnie paniczu.	Kiedyż ślub?	Majątek matki stanowiła jej inteligencja i uroda.	Najmniej siedemdziesiąt.	No! Źle mówię?	O czym?	O! szkoda!.. szkoda!..	Pojadę z tobą, Mahbubie Ali.	Przyjść obiecała jeszcze dzisiaj, na odwieczerzu...	Skandal!	Strój rzecze książę	Twoja własność?	W takim razie Istubar będzie miał lepszą słuszność	Śmiałe bestie!
Otóż to są ludzie na świecie! Nigdy tym niezadowoleni, co mają. Którym źle, wzdychają za dobrym i molestują Pana Boga o losu odmianę; którym zaś dobrze, nudzą się, że im dobrze, i radzi by znowu czego złego doczekać.	To ustąpcie ten jeden raz, ino ten jeden. Słyszeliście, co gadała Zbroina? Że każdy chłop, to kozioł. Królowi też się zdarza niekiedy, że chce postawić na swoim. Jak by się tedy przytrafiło, żeby wasza Baśka szła za mąż, na co się cale nie zanosi, to w dzień pierwszej zapowiedzi dostanie trzy kopy czeskich groszy i dwie krowy na zaczątek gospodarstwa.	To pochlebne dla Mary To widoczne, że ci dużo lepiej, lecz nie wolno ci zapominać...	Miłosierdzie boskie! O cóż ty się mnie pytasz? Czy będziesz miał rogi? Małżeństwo, Mąż, Żona, ZdradaMój przyjacielu, ja jestem żonaty; ty masz nim zostać niebawem. Ale wyryj sobie to słowo w mózgu, wyryj stalowym rylcem, że każdy człowiek żonaty jest w niebezpieczeństwie dostania rogów. Stan rogaty jest naturalną przynależnością stanu małżeńskiego. Cień nie tak uparcie posuwa się za ciałem, jak rogalstwo idzie za ludźmi żonatymi. I kiedy usłyszysz o kim te dwa słowa: „Jest żonaty”, i jeżeli na to powiesz: „zatem jest albo był, albo będzie, albo może być rogalem”, nie okażesz się niedoświadczonym budownikiem naturalnych konsekwencyj.	Dajże spokój jak można Jagodę posądzać o coś podobnego. Jestem przekonany, że sam w to nie wierzysz. W przeciwnym razie byłoby to bardzo brzydkie z twojej strony.	Cóż by to był za triumf! Cóż by to za radość była, gdyby mi się udało obalić któregoś z tych panków, którzy mnie tyle razy pakowali do Bastylii! Weźmy się obaj razem do tej pięknej pracy, księże Hieronimie!	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	Trzeba by go wyprawić do Szwajcarii. Przede wszystkim dlatego, że ma tam krewnych, rodzinę matki, po wtóre, jest to jedyne miejsce, gdzie będzie bezpiecznym. Można by ostatecznie do Szwecji, ale cóż tam będzie robił, w dodatku nie znając języka? Jakże go więc przetransportować do tej Helwecji?	Przeciek człowiek niezwyczajny brać darmochy i jeszczech od dziedziców! Słyszane to rzeczy! Jakże, kiej to chto chłopu dał co z dobroci? Żeby po najmniejszą poredę iść, a i to na ręce patrzą, zaś w urzędzie się przez grosza nie pokaż, bo ci jutro przyjść każą albo za niedzielę... Przez tę Antkową sprawę dobrze poznałam, jakie to jest urządzenie na świecie i niemało już pieniędzy wyniesłam...	Ale król tam był, król tam był! Król tam przeszło pół godziny siedział i posłał jej sznur korali, ja wiem. Któż to zrobił, kto ukartował? Jestem niezmiernie rada, ale nie mniej zazdrośna, i chciałabym wiedzieć. Przyznaj się waćpan, panie Szuszkowski.	To według mnie bardzo ryzykowne; jestem przekonany, że mój projekt jest lepszy.	Rzecz to jeszcze niepostanowiona ale wkrótce się rozstrzygnąć musi.	Eliezer! Ty mnie tak samo powiedział dwa lata temu, kiedy z wielkiego miasta, gdzie ciebie śpiewać uczyli, wróciłeś. Ty wtedy otworzyłeś oczy moje, co same już zaczynały szukać światła, i nauczyłeś mię, że my nie jesteśmy prawdziwi Izraelici, że wiara nasza nie jest już tą wiarą, którą nam dano na górze Synaj, że judaizm zmącił się i zabrudził jak woda, kiedy w nią garść błota rzucą, i że od tego błota poczerniały głowy nasze i serca. Ty mnie to powiedziałeś, Eliezerze, i ja przejrzałem. Od tego czasu ja kocham ciebie jak brata, który dopomógł mi wyjść z ciemnicy, ale od tego czasu także ja czuję na sercu wielką ciężkość i wielką tęsknotę...	Alanie nie powiem, iż jest to, według mego rozumienia, postępek zalecony przez naukę chrześcijańską, bądź co bądź, jest to postępek chwalebny. Przeto po raz drugi proszę cię o przyjęcie mej ręki.	Wiem ja to, że ty się jego nie boisz. Twoja sława kozacka, mołojecka, warta jego kniaziowej, ale ja mu bitwy dać nie mogę, bo mołojcy nie zechcą... Przypomnij, co na radzie mówili, jako się na mnie do szabel i kiścienikiścień	A jakież to towary?	A może to panią męczy?	Gdzie to będzie?	Jakże pan skarbnikowicz tegoroczny zapust spędza? Wszakże to już niedaleko Popielec?	Janet! Pan Dick, jak zawsze, najlepszą daje nam radę i jeśli łóżko posłane, położymy to dziecię.	Otóż to właśnie.	To i w naszym kościele jest dozwolone.	To niemożliwe!	To niepotrzebne	Ręczę za werdykt Między dwunastu osobami mającymi orzec, czy zachodzi fakt zbrodni, a zwłaszcza z rozmysłu, liczę sześciu oddanych przyjaciół. Dałem im do zrozumienia, że od nich zależy moja infuła. Baron Valenod, którego zrobiłem merem, rozrządza całkowicie dwoma swymi podwładnymi, panami de Moirod i de Cholin. Wprawdzie los zesłał nam na kark dwóch przysięgłych bardzo nieprawomyślnych; ale mimo że ultraliberalni, posłuszni są w ważnych okolicznościach mym rozkazom. Prosiłem ich, aby głosowali za panem Valenod. Dowiedziałem się w sekrecie, że szósty przysięgły, przemysłowiec, kolosalnie bogaty i hałaśliwy liberał, wzdycha w sekrecie do pewnej dostawy w ministerium wojny i z pewnością nie chciałby mi się narazić. Kazałem mu powiedzieć, że pan Valenod zna moje intencje.	Jakże! Jak tam stromo, to już panicz dobrze wie. Konie jak wryte w miejscu staną, ani rusz dalej. Poskoczyli ludzie pchać. Wczepili się w koła, ramio­nami rydwan wsparli, jękli „hej!” i „rup!” wo­łam uprząż złożona z szerokiego pasa zakładanego przez pierś konia oraz pasów bocznych i pomocniczych rzemieni. chwycą, ciągną, szarpią. Krzyczę: „Siedź my ciągniemy”. patrzą. I ten dzwon, jak burza, jak ulewa, jak Duna­jec wiosną, gdy się wścieknie i zalewa kraj tak ten dzwon na łeb się walił... Tak te konie w iskrach, w pianie, w jęku szły... Tak mnie ciągliciągli (gw.) kończył w zamyśleniu	Mnie zaś do sądu podali, że się sadze zapaliły!...	Nic pilnego. Potrzebuje pani przecież kupić sobie kilka kostyumów, to jest pilniejsze.	W ogień bym za niego poszedł! Uważaliście, jak wszystkie moje przewagi na pamięć umie?... Ciepło będzie Szwedom, gdy ten lew zaryczy, a ja mu zawtóruję. Nie masz takiego drugiego pana w Rzeczypospolitej, a z dawnych jeden tylko książę Jeremiksiążę Jeremi Koniecpolski, Stanisław (1591–1646), hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. mogli z nim wejść w paragon. To nie lada kasztelanina, co to pierwszy z rodu na senatorskim krześle zasiadł i hajdawerówhajdawery ok. 1,125 litra. gniłekgniłka dochód. była dobra, to nie żal i jęzor sobie wystrzępić.	Do cudzołóstwa! Tak więc, drogi panie, buddysta palący swoją fajkę może doskonale powiedzieć, że religia chrześcijan wspiera się na cudzołóstwie, jak my jesteśmy przekonani, że Mahomet jest szalbierzem, że jego Koran jest plagiatem Biblii i Ewangelii i że Bóg nie miał nigdy najmniejszej intencji robić z tego poganiacza wielbłądów swego proroka.	Pomyślałam przez chwilę, że pan ją uwiódł i do małżeństwa jest pan zmuszony. Ale teraz widzę, że nie	I nie dowiedziałeś się waćpan, co się z niemi stało?	Zajmijcie się wiosłowaniem, a ja będę strzelał, nie pozwolę im się zbliżyć	Podobno mają wysłać go na wyspę Elbę, stamtąd nie będzie mógł szkodzić! Ale cały sztab, oficerowie! Nie wszyscy wywiną się tak małym kosztem! W okresie tych lat dwudziestu popełniono czyny, które nie zostały zapomniane, tu i ówdzie znajdą się stare rachunki. Jednakże grunt	Chociażby! W Prątnickim może się nawet kochać.	Dzień dobry! Nie boisz się łazić po takich sztyrmach? Dojrzałem cię z daleka i spieszno przychodzę sprowadzić cię z tej skały.	Dziw nad dziwy! Słyszałem ja ci o tym dawniej, ale, choć dziecko Krzyżacy porwali, nie było mowy, aby je zabić mieli! Oni takich malców dużo, słyszę, po zamkach hodują, aby potem na własną krew ich zaprawić...	Juści znajdzie się jeszcze wiele, nim bakałarzem albo i mistrzem zostanę	Przysięgnij waćpan, że tego nie uczynisz, a może byś usłyszał coś takiego, co cię do głębi...	Tak mi się zdaje O, Filo, nie łaj mnie! Nie rozumiesz nic.	A mnie się widzi, co prędzej by po Rocha!	I dla czci rycerskiej Są przecie między nami tacy, którzy pójdą. Pan Spytko z MelsztynaSpytko z Melsztyna	Miejże uciechę, żeś wygrał raz na sto, zgadzam się.	Rzeczywiście, leżała Ale wydałeś ją na gryzak dla małego borsuka, kiedy zaczął ząbkować.	Właśnie, że tak.	Zaraz o tym pomyślimy. Quidnam pójdzie po Dolabelli.	Czy chcecie, pani, mój kozik?	O nie wolę już porozmawiać z panem tutaj. Łatwiej pomówić w pokoju i nie ma tu stangreta, który by podsłuchiwał.	Czy wiesz, gdzie przechowuje on pismo hrabiego de Lembrat?	Ja nie byłam na obiedzie, bo miałyśmy robotę pilną.	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Mości panowie! a my nie skoczym na tych, którzy nam z tyłu zachodzili? W odwrocie oni teraz, ale ich dogonim!	Niech pan zostanie Tu chodzi o pańskiego chlebodawcę.	Pan hrabia nie przyszedł sam?	Przecież jestem dorosła i wolno mi już rozporządzać sobą i czasem swoim.	Sam nie wiem Niedoczekanie ich.	Tak. Nie chcę wprowadzić nieładu w bibliotece, więc na drogę czynię osobne zapasy. Podobno wyszły nowe rzeczy Musoniusza i Seneki. Szukam także Persjusza i pewnego wydania eklogekloga (z łac.)	Zapewne, tu ich pan nie przywiózł, pozostały za granicą.	Żeby nie tracić i nie cierpieć	A co? Co słychać?	A dziecko?...	A dziś uciekł pan z Como.	A nicże J. O.J. O.	Aha-a!... aha-a!...	Brakuje mi światła... oddechu... śmiechów, śpiewów, ludzi... O mściwa bogini, jakże mnie ciężko karzesz!...	Co za przepyszny strój i jak pani w nim jesteś cudownie piękna!	Czekałem na panią... Czekałem na panią całe długie dwa miesiące...	Dawaj go samsam (daw.) krzyknął Czarniecki.	Dobrze, żeś dodała, bobym pomieszał osoby. Dlaczegoś przyjęła Głębockiego bez miłości?	Dokąd?	Gdzie ona jest?	Ja bym na miejscu Teodory popędziła go trochę	Ja czytam dzienniki	Jakich prac?	Maks, przyjdziesz do Kurowskiego?	Mnie? przykrość?	Może. Posiedzimy trochę w cieniu.	Na co Asyryjczykom Fenicja?... dziś popr.: paznokcie..	Na imię mi Łukasz.	Naszego prezesa?	O jakich, mianowicie, hrabia mówi?	Pamiętasz starego Creakle?	Pochwalony.	Pojutrze dam drugi koncert. Na złość tobie. Ja żyć chcę!	Pozwólcie mnie, zacni ojcowie, zadać kilka pytań temu przybyszowi...	Przyjaciel gwiazd, który jest Przyjacielem całego świata...	Przyszedłem spłacić swój dług.	Pysznie!... teatr wyprzedany, bo Gold pali cygaro.	Pytajcie mnie, będę odpowiadał.	Raczej popełnisz.	Ręka.	Tak sądzisz?	W takim razie chciej mnie wyręczyć, lepiej je powiesz zapewne ode mnie.	Weźmiesz, ilu jest knechtów, zwołasz pospolitaków i robotników z miasta, pogłębicie fosy i zrobicie jak najwyższe koło murów nasypy!	Zająłbyś swój najbardziej ulubiony. Jaki on jest?	Zapomniałem...	Zdrowie! Dziękuję z serca!	Świetnie! A więc morze zagasi wulkan i już po wszystkim!	Życie, ludzie	Żyję.
Proszę ciebie jeżeliś mi przyjacielem, to nie będziesz już nic gadał o diabłach; są to rzeczy tak bezrozumne w sobie, że już w cywilizowanej Europie nikt nawet o nich nie myśli; tylko jeszcze w kochanej Polonii najpoczciwsza pod słońcem szlachta nie tylko że rozmowę taką za specjał sobie uważa, ale nawet wiarę w diabły i duchy ma sobie za jakiś artykuł religijny.	Nie tyś jedna taką sierotą, odrzekła kobieta... jam równie wyprobowana, syn mój jest tu także za temi murami, a ja nawet twarzy jego widzieć, głosu posłyszeć nie mogę. I przychodzę tu co dnia daremnie, i błagam ich, napróżno... i odchodzę bez nadziei.	Słyszałem swego czasu, jak Montalbon twierdził, że roztropny złodziej powinien nosić przy sobie przedmiot skradziony, by go mieć ciągle pod ręką i pewny byłem, że będzie się trzymał tej metody. W chwili gdy było jasnem, że wszystko zostanie wykryte, człowiek ten, obecny tutaj, wpuścił rubin do szklanki burgunda, gdzieby go napewno nie szukano, on zaś mógł odzyskać z łatwością łup, albo połknąć go w razie najgorszym. Spróbował to nawet uczynić, ale ja wypiłem jego szklankę i dostałem rubin na język. A teraz, panie Montalbon, aresztuję pana w imię prawa!	To prawda ale za to wybuchła nowa awantura między Gul Sher Khanem i Rutton Singhiem. Przywódca, KonfliktNasz dżemadar mówił że ani jeden Sikh nie zna się na polowaniu w zasiadce i że Koran-sahibKoran-sahib	A co? Czy dlatego, że generał, więc już nie weźmie?	Babciu! co to babuni!	Chyba że on cię w tym zamiarze uprzedzi. Jest właśnie w drodze do Gibraltaru i za kilka dni cię dopadnie.	Co takiego? Kiedyż to było?	Co to było?	Gdybym była pewna, że to jest osoba zupełnie dobrego towarzystwa...	Klnę się na prochy GiottaGiotto di Bondone (1266–1337) apostołowie Jezusa, wg tradycji razem ponieśli męczeńską śmierć w Persji; w Kościele katolickim ich święto liturgiczne obchodzone jest 28 października., męczenników, a Szekspira oddam pojutrze, to jest piętnastego września. No, co? dostanę?	Nafirze, przebóg! Co robisz! Król ofiaruje ci dwa miliony złotych, wielką wstęgę orderu węża brylantowego i szmaragdowej jaszczurki, i posadę ministra zdrowia publicznego za tę tajemnicę, będziesz jednym z pierwszych dygnitarzy kraju! Ja tobie chowałem tę niespodziankę.	Nie znoszę tego tłoku usiądziemy tu. Ten pokój robi na mnie bardzo przykre wrażenie i dlatego bardzo go lubię. Uważam, że przykre wrażenia zaostrzają w nas te funkcje intelektu, które nazywam wtórnymi.	Pragnąłem się usunąć? Usunąć się? Nie powie pan chyba, że o to zrobiłem gwałt. I do licha! potrafiłbym dalej tak żyć, ale pan pokazuje mi wyjście.	Pójdziesz na dół do kancelarii, do pana sekretariusza Rylskiego, powiesz mu ode mnie, by zaraz rozpisał kartelusze foremne do ich miłościów: pana hetmana Tarnowskiego, pana wielkorządcy Bonera, pana marszałka Kmity, do księdza biskupa, do pana Justa Deciusa i do tych wszystkich panów senatorów, o których obecności w mieście miał się za moim rozkazem dowiedzieć. Niech uprzejmie wyrazi w swym piśmie, jako im najłaskawiej przypomina, że jutro o piętnastej godzinie odbędzie się uroczystość poświęcenia dzwonu, po czym przewiezienie go na Wawel, a następnie skromna wieczerza, na której ich wszystkich rad widzieć będę.	Skromność to mówi z waszmości i może sentencja ta ma gdzie swoją prawdę na świecie, w Polsce atoli nie da się jeszcze, chwała Bogu, zastosować do nikogo: mamy szczere poszanowanie dla tego wszystkiego, co się o Kościół boży ociera na ziemi, i daj Boże, abyśmy nigdy nie czynili inaczej.	Wiedziałam o tym, Jacku Znam przecież to ciche życie. Sąsiadów nawet nie ma, o ile pamiętam?	Mój drogi Uttersonie, to bardzo pięknie z twej strony, wprost wzruszająco; brak mi słów, by ci podziękować. Mam pełne do ciebie zaufanie, wierzę ci bardziej niż komukolwiek innemu, ba, więcej niż sobie samemu. Ale doprawdy jest tu coś innego, niż przypuszczasz; nie ma w tym nic zdrożnego i abyś był zupełnie spokojny, mogę ci powiedzieć: każdej chwili mogę się pozbyć pana Hyde. Daję ci na to słowo. Dziękuję ci raz jeszcze za twe zainteresowanie, ale powiem ci, Uttersonie, dwa słowa, których nie bierz mi za złe: to jest moja sprawa prywatna; bądź łaskaw nie wtrącać się do niej...	Czy pan sądzisz, że kardynał również wie tyle, co i pan, że wiadomo mu o bytności mojej w Londynie?	Mr. Barnes twierdzi, że się przyznałem do znajomości z tą kobietą, ja twierdzę atoli, żem nie przyznał nic, poza tem, że znam jej nazwisko, a to sprawa całkiem inna.	Nie, ino chcę aby brat każdy u siebie siedział a do zagrody mi się nie wpierał Im się chce naszej ziemi! Nie mogli jej zawojować orężem, chcą ją posiąść bez krwi rozlewu... przebierając się za czeladź i służąc nam... Ano bieda temu żupanowi co na gród puszcza przekupniów nie znając ich... Nocą mu wrota nieprzyjacielowi otworzą... Ja ich ani panami, ani sługami nie chcę mieć, a braćmi za drzwiami...	Wszyscy słuchali w wielkim skupieniu słów opata, dziwiąc się jego wymowie i biegłości w Piśmie, on zaś nie mówił rzekomo wprost do Zbyszka, owszem, więcej zwracał się do Zycha i Jagienki, jakby szczególnie ich chciał zbudować. Jagienka jednak pojęła widocznie, o co chodzi, gdyż spoglądała pilnie spod swoich długich rzęs na chłopaka, który namarszczył brew i spuścił głowę niby głęboko rozważając to, co słyszał.	A co, jeśli Hiszpanie się zaczaili i zechcą wziąć szturmem nasze obozowisko?	A ja nie, bo mogłabym zobaczyć coś smutnego, a teraz wszyscy tak radośnie wyglądają, że nie przypuszczam, żeby im było o wiele lepiej.	A licho wiedziało, że taki słaby.	A to... proszę waszej wielebności... może bym ja...	A ty skąd wiesz, że ja miałam wrócić?...	Ach, jakże to doskonale!... Więc będziesz grać na koncercie?	Bo mu jego służebna kondycja w pamięci zostanie, i mścił się będzie za nią na tobie, choćbyś mu same dobrodziejstwa świadczył.	Do spełnienia jednak naszych życzeń trzeba przede wszystkim zakończenia wojny. Zdaje mi się, że prędzej nastąpi zgoda między państwami, aniżeli zawarcie szczerego pokoju między Everestem a Struksem.	Ej, zakochałam, to nie; ale on taki dobry!	I co z tego? Dziewczyna, z którą ja się ożenię, nie będzie się biła.	I zerwać łatwo! Czyliż w Azji nie ma plemion niesfornych, które wpadną w nasze granice?... Czyliż boski Nitager nie czuwa ze swoją armią, aby odparł ich i przeniósł wojnę do ich krajów?... A czy myślisz, że Egipt nie znajdzie ludzi do oręża i skarbów na wojnę?... Pójdziemy wszyscy, bo każdy może coś zyskać i jako tako ubezpieczyć sobie życie... Skarby zaś leżą w świątyniach... A w LabiryncieLabirynt	Któż to go targuje? Nie przypomina pan sobie?	Nic, ale to nic nie rozumiem	Nie Sam wspominałeś przy kolacji, że masz moc pracy.	Nie ma co już i mówić o wyborze - kto ludzi zbierze więcej, sam się kneziem ogłosi... i będzie na grodzie panował.	No, to cóż?	Przypuszczam, że tak by się właśnie z wami obeszli, gdybyście założyli wasze laboratorium w Stanach. Oni się nie ceremoniują ze swymi ustawami.	Przyszedłem prosić o przebaczenie biednemu Mraczewskiemu, który nawet...	Rano trzeba wyjechać, bo do powiatu kawał drogi. Witek, idź zaraz do Pietrka i naszykujcie, co potrza, a ty pojedziesz na świadka. A Bartek uwiadomiony?	Sam się trwożę ale zarazem czuję, że nasze obawy próżne są bodaj. Petrek ma siłę około siebie i zamachby odeprzeć potrafił.	Sama słyszałam, jak waści pod niebiosa wynosił, a potem laudańscy ludzie to samo po wyprawie czynili.	Tak i podzielił zapatrywanie moje, że Thauret oszukuje. Widziałem zresztą także, iż czasem przegrywa, krzywdzę go tedy może.	To idź tam, gdzie kupił kolega.	To jest ta przedpotopowa salamandra, o której pisano w gazetach pomyślał	To nasz placek weselny, Tomku.	To pięknie Wielu wybitnych ludzi służyło wówczas w szarych mundurach żołnierskich.	To zależy, jak to będziemy rozumieć!	Ty go zawsze sądzisz zasurowo To biédny, także życiem zmęczony człowiek... wiele mu przebaczyć potrzeba.	Waszmościowie pamiętają, jako to przyszła wiadomość o wzięciu BaruBar	Weź jeszcze ten węzełek, będziesz miał trzy koszulki do zmiany.	Wyobraź sobie, że ja jestem Torbjörnem, a ty jego żoną, która nie może znieść, by tańczył z innymi.	Wystawimy w przyszły wtorek, za tydzień... przynajmniej ja tak chcę!...	Śmiało twierdzę, że dziś mniej jestem spokojny niż wówczas. Byłem przygotowany na wszystko.	A Zbyszko? Zali zacną ma zbroję?	Ale my mówiliśmy tu o tym pod tajemnicą spowiedzi, nieprawdaż?	Berenice przyniesie, znajdą się	Bez tych odwiedzin nie możesz uniknąć mego nieszczęsnego losu. Bądź gotów na przyjęcie pierwszych odwiedzin jutro, gdy zegar uderzy pierwszą po północy.	Bolesławie Tęgi, Ziemowita synu!	Bywaj mi zdrów, mistrzu mój drogi!	Bójcie się Boga, a dyć ona nic złego nie zrobiła!	Chciałabym umrzeć!	Czy Małgosia nie jest ci pomocna?	Dla jej dobra wypędziłeś ją z domu?	Dla kogo?	Dobrze, babulo.	Doprawdy?	Dzień dobry! Czego sobie Żyd życzy?	Ech, moi dobrzy przyjaciele, czego wy możecie oczekiwać od epoki obżartej polityką? Jaki był los „Historii cygańskiego króla i jego siedmiu zamków”, najbardziej uroczego pomysłu?...	Głupiś!	Idź stąd	Ja ta nie wiem, przewozi czy nie przewozi...	Kawaler d’Espard, brat margrabiego.	Kogo szukacie, dobrodzieju A nie można by czym wam usłużyć?	Lecz ile przecierpi!...	Może tak, a może nie.	Na krótką chwilę lok. jej włosów na skroni.	Nie. Już dosyć. No	Niestety, nie.	Nikogo.	O! małoś jeszcze rzeczy poznał na świecie kiedy nie wiesz jeszcze, jakie cuda zdarzają się w błędnym rycerstwie.	Ona nigdy i z niczego nie była zadowoloną, ona się ciągle kłóci ze mną.	Panie miły, jesteś posłańcem Tristana?	Panie, ludzi zawsze można wywrócić niby surdut, podszewką nawierzch.	Po czym rzeczowo stwierdzi:	Prawie.	Proszą, żeby pani wśród swoich została na zawsze.	Przecież sam podpisałeś umowę A taka umowa królów nazywa się traktat, więc nie można zmieniać.	Słuchaj, moje drogie stworzenie, ja mam ci coś powiedzieć	Tak jest, odezwał się w końcu Dobek, zdobywszy się na męztwo: tak jest, przyszedłem po radę...	Tak, rozkazuję moim ludziom, ale sam jestem posłuszny rozkazom kogoś innego, kogoś kto słucha tylko Boga.	Trochę.	Trza będzie iść... Cóż ta z beków!	Więc i o tym pomyślałaś, gosposiu luba!	Więc jakoż myślicie?	Więc nic nie zdołało ukoić twojego bólu?	Wszystko jedno! Dzieci nie powinny przyglądać się kobiercowi na warsztacie tkackim, póki deseń nie stanie się wyraźny. Wierz mi, Przyjacielu całego świata, czynię ci wielką przysługę. Oni nie zrobią z ciebie żołnierza.	Zatem nie żyją?	Średnio! Ja się najlepiej bawię w Warszawie. Mamy bardzo miłe muzykalne kółko! Żeby się już sezon rozpoczął! Pani lubi muzykę? Gra pani sama?
Myślałam nad tym, Trotwood i zdaje mi się, nawet wbrew zdaniu przyjaciela, któremu tak wiele zawdzięczam, że to nie powinno nastąpić.	Ja? czy pójdę? Chybaby mi nogi korzenie w ziemię puściły, wtedy bym nie poszedł, a i to jeszcze prosiłbym kogo, żeby mnie wykarczował. Tak mi się chce szwedzkiego mięsa znowu pokosztować jak wilkowi baraniny! Ha! szelmy, pludraki, pończoszniki!... Pchły im po łydkach inkursjęinkursja (z łac.) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. przeciw nim czynił niewola. Gustawa AdolfaGustaw II Adolf (1594–1632) stratować, przeryć ryjami.! Ot, co jest! Ba! ale któż temu winien, jeśli nie zdrajcy? Nie wiedziała zaraza, kogo brać, i zacnych ludzi pobrała, a zdrajców zostawiła. Dajże Boże jeszcze raz powietrzepowietrze dziś popr. forma D. lm: obywateli. piekłu przysporzyć, to poślij wszystkich tych, którzy onę kapitulację pod Ujściem podpisali. Zestarzał się Zagłoba? zestarzał? Zobaczycie! Janie! radźmy prędzej, co czynić, bo już bym chciał na końskim grzbiecie siedzieć!	Bój się Boga! Toż za to można kupić wieś.	Jesteś Miss genjalna, chociaż to wszystko wiedziałem już przedwczoraj. Czemuż atoli nie otrzymałem zawiadomienia wcześniej?	Drogi panie Bóg jeden wie, co jest memu panu. Widzi pan, nie ma w Paryżu ani dwóch domów podobnych do naszego. Słyszy pan? Dwóch domów. Pan margrabia kupił ten pałac, który należał poprzednio do pewnego księcia. Wydał trzysta tysięcy franków na umeblowanie. Rozumie pan, to jest suma, trzysta tysięcy franków! Ale też każdy pokój w naszym domu to prawdziwy cud. „Brawo, powiedziałem sobie, widząc te wspaniałości, to jak u nieboszczyka jego dziadka: młody pan margrabia będzie prowadził otwarty dom”. Gdzie tam! Ani chciał kogo widzieć na oczy. Mój pan prowadzi dziwne życie, panie Porriquet, rozumie pan? Życie niewzruszone. Wstaje co dzień o tej samej godzinie. Jedynie ja, ja sam, widzi pan, mogę wejść do jego pokoju. Wchodzę o siódmej, latem czy zimą. Tak już postanowiono. Wszedłszy, powiadam:	No, więc przepraszam pana. Co się pan na mnie gapi, jak sroka w gnat? Przepraszam. Czy mam rzucić się przed panem na kolana?... Robię wszystko, co mogę, to znaczy, przepraszam. Jacy z was ludzie! Zimne to, bez krwi w żyłach. No, nie gniewa się pan?	Ach, to ty! Tak, zdrzemnąłem się, bom noc spędził na Palatynie. Teraz wybrałem się, by sobie kupić coś do czytania do Ancjum... Co słychać?	Nie widzi mi się to prawdopodobne, by taka rzecz miała ujść jego uwagi.	Czy to krewny pani Pierson?	Tenże to z Myśny?	A który się dorwał i kupił w te pędy, jak się dowiedziały o śmierci starego pana, to siedzi na swoim, a które nie miały rozumu i czekały, no, to takim źle. Posprzedali co się dało, a resztę dziedziczka wyprocesowała. Znowu wsiewsie (z ros.) o zdolny, zdatny, zręczny, nadający się.! Pan Malinowski się rządca nazywa.	Przepraszam pana, ja wcale tak nie myślałem, tylko... No, bo ja wiem, może pan jest bardzo bogaty, to pan może tyle płacić za jakichś tam... Więc jak będzie z nami?	Byłoby to tak trudno jak i wydostać się stąd na powierzchnię. Można by się wspiąć po ścianie na jakie sto stóp od powierzchni wody, ale dalej ściana tak się pochyla, że niepodobna utrzymać się na niej.	Nie chciałam, żebyś wiedziała Czułabym się wobec ciebie jak żebraczka... Wiem, że i tak już wyglądam jak żebraczka!	Chociaż mi nawet żal, rzekła, tej starej nudziarki, ale Pan Bóg wie co robi. Jeśli acan nie skorzystasz z tego dla Laury, to powiem, że jej kochać nie umiesz. Właśnie pora dać jej kogo rozsądnego a z charakterem, coby jejmościankę trochę lepiej poprowadził niż dotąd...	Cóżeś to był taki konfidentkonfident (daw., z łac.)	Dałby Bóg, ale skądże to waszmości do głowy przyszło?	Ależ to jest impertynent!	No chyba, ale dasz jednemu, to cię cała zgraja pętaków obskoczy. Czy znasz jakie zaklęcia?	Niech pani mi daruje. Jestem dziś tak wyczerpany nerwowo... Widzi pani, pani jest jeszcze bardzo młoda, a trzeba mieć trochę wyrozumiałości dla ludzi... Nie należy wszystkiego brać dosłownie... Nie należy patrzeć na wszystko zbyt prosto... Różne przeżycia zostawiają czasem bolesne bruzdy w człowieku... Proszę nie żywić do mnie urazy, panno Marychno, czy dobrze?...	No, z naszymi pieniędzmi nie potrzebujemy się zajmować takimi drobnostkami. A ty przyznaj się, papo, że męczy cię zupełnie zwykła zazdrość o mnie: kochasz się we mnie podświadomie: kompleks córki. Inaczej byłoby ci wszystko jedno. Czy Lola Green przestała ci już wystarczać jako antydot na kazirodcze uczucia? Jest podobna do mnie prawie jak bliźniaczka. Jedyny występ miała tutaj tylko. Płacisz jej potworne sumy. Wiem wszystko. Mam jej fotografię w mojej kolekcji erotycznych osobliwości obok mojej, twojej i mamy. Kompleks córki! Cha, cha, cha!	A bodaj waszmościów ubito! Napędziliście mnie strachu niemało!... Ażem zdrętwiał, że to pan regent.	Zdziwi pana, zapewne, że pierwotnie był to zwykły guzik.	Mówiłam już panu, że wiele mu zawdzięczam. Jeżeli mogę pracować na swoje utrzymanie, to głównie dzięki jego dobroci dla mnie.	A nie boisz się czarnej nocy?	O zamążpójściu teraz nie myślę ale to ci powiedzieć muszę, że mnie krzywdzisz. Krzywdzisz mnie straszliwie.	Dla siebie najgorsza O swoją przyszłość cale nie dba. Za królewnę życie gotowa dać, ale się rwie nie do swoich rzeczy, nawet pani nasza pohamować jej nie może.	Wiesz co, moja gołąbko? Gdyby ten mnie chciał ochrzcić, to przystałbym z przyjemnością.	E, panie hrabio proszę, niech pan jej tak nie nazywa.	Tyle wystarczy, panie baronie widzisz przecież, że pan Blacas nie chce się dać przekonać. Lepiej powiedz, jak tam z nawróceniem uzurpatora?	Przedmiotem umowy ja jednak jestem, istota żywa. Od mojej woli coś przecież zależy. Nie chce pan ocenić zamiarów najlepszych, więc już niepomna dalszych sprzeciwów, tak sobie postąpię, jak teraz być musi i jak należy. Przed wszelkim pieniactwem natomiast przestrzegam.	On o tym nie wiedział...	Bardzo dobrze, mój chłopcze I ja także, i my wszyscy!... Nie należę do ciekawskich, ale oddałbym jedno oko, żeby stanąć twarzą w twarz z tym jegomościem. Wydaje mi się, że musi być piękny, wysoki, silny, ze wspaniałą brodą, z włosami jak promienie słońca i że spoczywa na obłokach, trzymając wielką kulę w dłoni.	Patrzcie no, jaka wielka! Czemu nie możemy zawsze łowić ryb wprost z okrętu, zamiast wypływać na połów łodziami?	Tak waszmość myślisz?... Hm! może masz i słuszność, ale mi na waćpana mruczno.	„Dokąd ten człowiek zmierza z tą rupieciarnią? Te zręczne przygotowania trwają już cały wiek, a za nic nie chce puścić farby. Musi mi strasznie nie ufać. Sprytniejszy jest niż wszyscy inni, których tajemne cele można przeniknąć w ciągu dwóch tygodni. Rozumiem, ten człowiek cierpi w swej ambicji od piętnastu lat!”	Zrobiła na mnie miłe wrażenie. No i miałem powody przypuszczać, że ta panna cieszy się twymi specjalnymi względami...	Na św. Marcin a czy w Gąsawie czy gdzie koło niej dogodniejsze się miejsce opatrzy, wszystko jedno.	Nie!... tylko umie do każdego przemawiać językiem odpowiednim	Ja, entuzjasta! Toż ja nie mogę się nawet zakochać!	Jestem niewiara w nic nie wierzę, wszystko jest wymysłem, ot, drwię z was i siebie, z łachmanów moich i nędzy, ot, tańczę sobie.	Teraz sam pan widzi, jak pan się plącze. Według słów pańskich szedł pan do Budziejowic, ale już pan chyba jest przekonany, że idzie pan z Budziejowic.	A w innym charakterze nie widział pan nigdy kobiety nago?	Nie będziemy dziś o tym mówili przed jutrzejszym obrzędem.	O, nie, koniami!	Pan sędzia nie wierzy?	Po cóżeście nie brali?	Wybieraj się w podróż dwutygodniową i chodź ze mną.	Witam pana, panie Hudec Chodźcie na górę, tu jest drabinka. Poczekajcie, panie Hudec, zaraz wam podam rękę, bo pan tu jeszcze nie był.	A jak było wołać, kiedyście uciekli schować się w leszczynę	Dacie mi słowo honoru, że nie uciekniecie?	Przekonany jestem, że oni póty dokazywać będą, aż dostaną się do Bastylji nareszcie.	Ptak, Zabawa, Chłop matyjasiłamatyjasić (gw.) kiedy. pewnego razu przyniósł jej żywą żołnę, rozchmurzyła się nieco.	Tak, ja kupiłem.	„...Jako też wzywamy Padellę, zdrajcę, bezprawnie mianującego się królem Krymtatarii...”	Bez obrazy ale wy, Niemce, musi że nie mata własnego kraju, kiej przychodzicie tu do nas?	Ja też nie mówiłem, że powrócimy do Europy.	Moja ciociu! On miał twoją protekcję, czegóż potrzeba więcej? Może śmiało powiedzieć: veni, vidi, viciveni, vidi, vici  (łac.) drwił Waldemar.	A co, Sargas? Na Niemen może pójdziem? Na Niemen lepiej, he, he, he!	Miasto jest górą.	No, dwa tysiące pięćset. No i koszty rozjazdów. Zgoda? No, rękę!	A gdybym i ja toż czuł co ty, Cezarze?	Wtem go odwołano do Millera, a tymczasem przyszło trzech szlachty, niejakich Kiemliczów, jego żołnierzy, którzy wpierw u mnie służyli. Ci pobili strażników i odwiązali mnie od belki.	Był dzisiaj Karol?	Czyli że?	Pewnie, ale taki żołnierzowi przystał	Są nietylko piękne, lecz wprost cudowne! Nauka i przemysł dokonały w tym dziale cudu prawdziwego...	Słyszałem o nocnej pańskiej hulance, kochany podczaszycu, ale ostrożnie z tem, panie Alfierze! ostrożnie	Ten list lepiej ode mnie waćpana objaśni	Wy, mnie?	A ce qu’il parait	A posłaniec... odszedł?	Będę mógł zwiedzić te wyspy wsławione rozbiciem „Bussoli” i „Astrolaba”?	Cicho waść! Kozacy tam siedzą, w tych ziemnych zakrywkach, jeszcze cię usłyszą.	Doprawdy? Miałżebym honor być obecnym...	Gdzież list, ośle?	Idź waszmość za mną; wysłucham i rozważę.	Jaka uczona!	Jaką drogą doręczono je pani?	Jesteś pan inspektorem więzień?	Kolega po zawodzie?	Kto ów oficer?	Kłamiecie!	Marszałek wam życie daruje!	Miał ten obyczaj i drzewiejdrzewiej (daw.) skłonny do gniewu. przy tym bywał okrutnie.	Mości namiestniku komu w drogę, temu czas. Pozwólże podziękować sobie raz jeszcze za ratunek. Oby Bóg pozwolił mi odpłacić ci równą usługą!	Najmodniejsze teraz pantofelki z szarego płótna ze skórzanymi deseniami...	Obyczaje spytał Abdank.	Oho!	Opowiadał mi pan Skulski dziwne rzeczy o tym Witowskim.	Pastuchy od prosiąt w lejbikach z galonami.	Pochodzisz z Judei?	Potrzebuję wpierw z panem pomówić.	Ranae regem petentes!	Trudno we własnym domu...	Wiecie z czem przychodzę.	Wolałbym drwa rąbać.	Z obowiązku służbowego	Zabił parlamentariusza.	Zapomniałem, przepraszam.
To chyba u was wieprz tyle znaczy co człowiek Ale u nas nie wolno człowieka kaleczyć... Jak posiedzi w kryminale, oduczy się rozboju, chamska szyja!...	Trudno tego wymagać Perspektywa zmiany, rozstania się z wujem, zawsze to coś. Śmierć Barkisa nie będzie wprawdzie przeszkodą, ale zwłoką, a nie ma to, widzisz pan, nic gorszego nad niepewność.	Rozumie się, proszę pana, uparł się i nie wychodzi. Codziennie podają mu przez okienko na widłach chleb i mięso na żądanie: ale, niestety! on czego innego spożywa więcej. Pewnego razu spróbowałem tam wejść z dwoma chłopcami moimi, lecz uniósł się wściekłością okrutną. Posłyszałem odgłos pistoletów nabijanych i muszkietu, który ładował jego służący. A na zapytanie nasze, jakie mają zamiary, pan odpowiedział, że we dwóch ze swoim służącym rozporządzają czterdziestoma strzałami, i że wypalą je do ostatniego, zanim dozwolą, aby czyjabądź noga postała w piwnicy. Wtedy, panie, zaniosłem skargę do gubernatora, a ten odpowiedział, że dobrze mi tak i że będę miał na drugi raz naukę, jak to niebezpiecznie ubliżać wielkim panom, którzy raczą u mnie popasać.	Często od niej słyszałam o tobie. I powiem ci: nie masz pojęcia, jak matka pragnęła twego małżeństwa z panem Stefanem, a nie domyślasz się, jaki to był dla niej cios, gdy dowiedziała się o nieporozumieniach między wami... Wtedy... we Włoszech...	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	I tak nic tam sami nie wypatrzymy, bo najprzód daleko jeszcze do południa, a po wtóre od tego czasu, kiedy pradziad zakopał skarb, tyle już lat upłynęło, że drzewa zupełnie się rozrosły i na pewno słońce nie pada już tak wyraźnie w jednym miejscu. Zresztą papa zabronił cokolwiek zaczynać na własną rękę.	Ja myślę, że nie zrobiłybyście mu przyjemności; co się mnie tyczy, wiem, że byłoby mi bardzo niemiło widzieć swoje nazwisko tak żywcem w gazecie i wcale bym nie lubiła, żeby mi kto o tym mówił.	Już jak to jest, to jest, a tak być musi. I proszę pani, żeby tu więcej nie bywał.	Co znowu! w Warszawie wszyscy ludzie z kulturą artystyczną wiedzą, kim pan jesteś... Ale ten delikatny człowiek nie zajmuje się sztuką. Jego kultura artystyczna jest jeszcze bardzo niska.	Wiesz, Zizynko, miałem na myśli zupełnie to samo, ale nie byłbym umiał tak ładnie tego wyrazić	Tak, komendancie. Ale, cóż to, nie pijesz wina?	To i lepiej, nie będzie potrzapotrza (gw.)	Ależ ten wasz duch bez warunków materyalnych i bez potęgi opiekuńczéj pięści rozwinąć się nie może.	E! Tylko kacerze tak mówią. U nas nikt w to nie wierzy	Zupełnie dosłownie, łaskawy panie Właśniem się wybierał do domu waszmości, gdy mnie zwabiono na pokład brygu, tam okrutnym uderzeniem obalono mnie na ziemię, wrzucono do ciemnicy... a potem już nie wiem, co się ze mną działo, aż dopiero, gdyśmy znaleźli się na pełnym morzu. Byłem przeznaczony do plantacji; traf tylko zrządził, że przy pomocy Bożej udało mi się ujść żywo.	Kiej przykazujecie, to i nie powiem, a Józi to można?	Może Byk wie o tym... że jest zesłany, by prowadzić nas obu Ten został mi zesłany dopiero wczoraj... Jak sądzę, nie jest on z tego świata.	O mój Boże! A toć oni chyba głowę stracą z radości. I naprawdę panienka opowie? To będzie zupełnie tak, jakby widzieli takiego dzikiego zwierza, jakiego tu raz podobno pokazywali w York.	Tak, to niebezpiecznie, skończy pan pod kołami, bo albo w pociągu, albo zdaleka od niego	Co znaczy, nie pójdzie? A co na to powie Noemi?	Nie tak wierzę i tak jest. Każdy, kto pracuje, wnosi coś swojego, coś, czego nie byłoby bez niego i czego nie wolno mu utaić dla siebie.	Co ty wiesz, co ty możesz wiedzieć prócz tego, żeby okpiwać na kupnie i na sprzedaży, ty jesteś prosty, ordynarny handeles. Wiedzże o tym, że wariactwa ludzi genialnych więcej przyniosły dobrego światu, niźli praktyczna głupota, podobnych tobie, umiącaumiąca	Ach, zapewne. Ale Tomek nie przyjdzie.	Bóg, mój synu szczególną miłością obdarza żarliwe dusze. Nieczęsto dana jest ludziom żarliwość. Jeśli jednak jesteś tak bardzo bogato obdarowany, tym więcej, mój synu, musisz się zastanawiać, czemu ma służyć twoja żarliwość.	Idzie do Wielkopolski, aby tamtym niebożętom dopomóc, stamtąd zaś przeciw Szteinbokowi ciągnie i do Prus, spodziewając się dostać od Gdańska armat i piechoty.	Oblicze twoje jest ponure... Czy wątpisz, aby znalazło się trzynastu kapłanów gotowych spełnić moje rozkazy?...	Ty, Józia, masz żądełko, he! he!... powie słówko, to jakby żgnął pod żebro, jak Boga tego kocham!	Ach! Cicho! De Lapp, mówię, czy de Lissac, jeśli ten szatan nie ma jeszcze innego nazwiska On, on	Bo wówczas ruszały ogonem w poprzek jak ryby, to jest, że ogon ich ustawiony pionowo, mógł uderzać w prawo i w lewo. Gdy jednak Stwórca zobaczył, że za prędko pływają, spłaszczył im ogon i teraz poruszają nim i biją wodę z góry na dół, ze szkodą dla swej szybkości.	I nie chcesz pan, bym odszedł, nim nie spiszemy tego testamentu?	Ja? na Herkulesa... nie, Cezarze boski... nigdy nie byłem ciekawym, a wiersz dla mnie rzecz obojętna, choćby był Homerowy	Ćmiciećmić żachnął się chłopak, ale w tejże chwili zawstydził się swego zuchwalstwa i pocałował ojca Szymona w rękę. komora. i chodzi se po ogrodzie; a może ino cięgiem w izbie siedzi, zasunięty za skubelskubel (gw.)	Ale skąd te procenty przecież nigdzie nie ulokowałeś pan tych pieniędzy?	Co to znaczy?	Czy to gdzie jeszcze iść myślicie, matuniu?	Jesteście przesadnie zdenerwowani, towarzyszu. A to szkoda. Do roboty w partji potrzebni są ludzie ze zdrowemi nerwami. Tak.... tak... Więc siedzieliście wciąż u tego Kuzyka?	Nic nagłego... Po co się wielmożny pan ma tak śpieszyć...	Nie śmiałem, panie. Koń odszedł, wóz u Żyda, kubrak na mnie jak na dziadzie... Z czymże było przyjść i jeszcze ludziom głowę zaprzątać?...	Pojmuję cię, łotrze! Nie chcesz dostarczyć potrzebnego dowodu inaczej jak za gotówkę.	Pościg! Jeśli wciągamy lizele, znaczy się, że Hiszpanie żwawo płyną.	Przecie my was, ludzie, nie znamy!	Trudno! ludzi mało, a i za tych co są, ręczyć bym nie chciał.	Ale po co, po co pan prezes kazał mnie aresztować? Czemu nie uprzedził mnie pan o tym?!	(To dla was, Prout!	Antek wziął się za Szymkiem!	Człowiek niezawsze rozum ma Nie pytaj.	Jacyż to „oni”?	Jadzia To ty umiesz kłamać, Jadziuniu? Ładnie!	Jeszcześmy nie stanęli w Lubowli, miłościwy panie	Mama sama nie wie, a mówi! Nie na żadnego geometrę, tylko na inżyniera.	Nie powiem.	Przyjaciele nic przed sobą nie ukrywają...	Skąd ci to przyszło do głowy?	Taka to ma szczęście...	Więc ty, Aramisie, stanowczo wstępujesz do stanu duchownego? Co powiedzą przyjaciele nasi, co pan de Tréville na to powie? Osądzą cię i mieć będą za zbiega, uprzedzam cię.	A kto pani powiedział, że ja czegoś chcę od pani syna?	Chodźta do karczmy. Niechta siarczyste zatłuką Wiecie, ludzie, czego wama naczelnik zapomniał powiedzieć? A tego, żeśta kundle i barany. I dobrze zapłacita za posłuch, ale niech was łupią ze skóry, kiejśta głupiekiejśta głupie (gw.)	Dam do zrozumienia w sposób jak najoględniejszy, że jest tu zbyteczny.	Przeczytaj no list jego! Pełen tkliwości dla czarnych jak piekło zbrodniarzy. Czułość jego dopiero teraz godne sobie znalazła ujście.	A jak pan sądzi co zawierała owa koperta?	Albo ja wiem. Ot, gniewało mnie, że jeden jest król, a drugi	Co masz na myśli?	A ja drugi!	Co acaństwo o tym liście mówicie?	Idzie jak kaczątko na wodę	Ja zbadam te psy i koty	Już od tygodnia dozoruje ludzi, którzy uprzątają rumowiska.	Nietęgo, ale mogę ryzykować.	Oho! Cóż za kolebkakolebka na pasach wrzasnęła piskliwie Jagna, zapominając o obecności królewny. Ewa szturchnęła ją w bok.	Pierwsza strona... Co jest na pierwszej stronie?...	Pozostawię tutaj swoje marzenia i rojenia, aby pobłogosławić następnego mieszkańca	Przestań Miszutka po co wygadujesz te głupstwa.	Stawiam pod głosowanie nagły wniosek króla Maciusia, żeby odroczyć posiedzenie do jutra...	Tak, zrobił sobie bilans. Mądry chłop, zrobi miliony.	A pani?	A z Rochem! Dyćdyć (gw.)	Ależ, proszę pana...	Angielskie ziele lubię czuć w nosie.	Aš ir noriu taip daryti Žadėjau prašyti tamstos, kad mokytumei mane ne tik tą žiemą, bet dar antrą ir gal dar ilgiau... Norėčiau mokyti kitus vaikus mūsų sodžioje... Žiemą galėčiau...	Brzydki pan jest... Brzydki i nielitościwy.	Był już karany?	Bóg go też skarał	Chciałabym zadać ci pytanie	Coś ponad osiem lat.	Dlaczego?	Gotów był!... Aż tyle?...	Głupia jesteś. Dajesz za mało i jeszcze chcesz resztę.	Mistrz biegu na przełaj taki mały brunecik, który w zeszłym roku...	Morze	Na pewno niezadługo leżelibyśmy w rowie	Nad drzwiami napisano... każdemu wolno.	Niby tak.	Polityka, Filozof, Naród, Wojna, Walka	Słucham waszej królewskiej miłości!	Tak jest okrutna!	Tak jest trzeba być jutro u pani de Restaud.	Wczoraj wieczorem.	Za tydzień wyjeżdżamy razem.	Zaczynać!	Zatem do widzenia.
Kłótnia, Śmiech rzekł na to Czech aby je odprawić, tj. pozbyć się ich., bo na nic lepszego się nie przygodziprzygodzić się (daw.)	Pędziliśmy Kosrefa przez trzydzieści mil... jak na polowaniu, het! To kawalerzyści całą gębą ci Turcy. Ali dał mi jatagany, fuzje, szable! ...ilem tylko mógł nabrać. Za powrotem do stolicy, ten wściekły hycel zaczął mi robić propozycje, które mi się wcale nie podobały. Ci ludzie są straszni, kiedy sobie coś wbiją do głowy... Ali chciał, abym był jego faworytem, spadkobiercą. Ja miałem dosyć tego życia, bo ostatecznie Ali był w wojnie z Portą, więc bałem się, że i mnie dobiorą się do portek. Spakowałem manatki. Ale oddaję sprawiedliwość panu Teleben, obdarował mnie wspaniale: diamenty, dziesięć tysięcy talarów, tysiąc sztuk złota, piękna Greczynka dla towarzystwa, mały Arnauta za grooma i koń arabski. Tak, tak, Ali-Janina to człowiek niedoceniony, trzeba by mu historyka. Jedynie na Wschodzie spotyka się te dusze z brązu, które przez dwadzieścia lat czynią wszystko z tą myślą, aby pewnego ranka zemścić się za zniewagę. Przy tym miał najpiękniejszą białą brodę, jaką sobie można wyobrazić, twarz surową, groźną...	Czy ja dobrze słyszę? Jak to waćpanna nie dasz? Kmicicowi, Jędrusiowi, na ratunek będziesz waćpanna żałować? Wolisz, żeby go co złego spotkało?	Niestety wszystko to, na razie przynajmniej, jest prowizoryczne... Nie, dziękuję panu rzekł zabierając się do wyjścia.	U mnie panna Anna znaleźć może czasem rozrywkę, towarzystwo uczciwe, zabawkę, mogę jej towarzyszyć do kościołów na nabożeństwo, przechadzkę, czasem i wieczorek u mnie spędzić weselej będzie. Ja bardzo lubię młode osoby, sama dzieci nie miałam, to się choć cudzemi chętnie otaczam.	Jakże byłem szczęśliwy, że na tym się skończyło, że nie zaszliście w tę noc ciemną gdzieś za wieś	Och, ja chciałem tylko wiedzieć, czy to od czasu jak się znamy. Ale to byłoby takie naturalne... Czy to się działo tutaj? Czy nie możesz mi określić danego wieczoru, abym sobie wyobraził, com robił tego właśnie wieczora; rozumiesz przecie, że nie jest możebne, abyś sobie nie przypomniała z kim, Odeto, kochanie moje.	Hm! Tu trzeba i bystrego dowcipu, który z przyrodzenia jest dany, i eksperiencjieksperiencja na swój sposób. klęskę przyjmie, jakobyś go pięścią w kark huknął. Zamroczy go zrazu, potem przyjdzie do siebie, a gdy się siniec zgoi, to i zapomni. Oj, lepsza taka natura na tym pełnym przygód świecie.	Widzisz tamten wrośnięty w ziemię?... Niegdyś leżał na szczycie góry. Spadł z wysokości. Nazywa się „Umarły ołtarz”. Pójdziemy do niego... Jest w nim zagłębienie, jakby jeziorko, tylusieńkie. Zawsze w nim stoi woda. Ta woda jest święta. Bo to woda z nieba, która nie zetknie się z ziemią i nie wsiąknie w ziemię, tylko znowu wróci do nieba. Chłopi mówią, że ta woda uzdrawia ślepe oczy. Jeśli przyjść po wielkim deszczu i przemyć czerwone, kaprawe, ślepe oczy... Z dala idą...	A ty się skąd tutaj wziąłeś, Lulejko? Bój się Boga, jak ty wyglądasz! Co za ubranie włożyłeś na siebie! Wracaj natychmiast na górę i przebierz się!	To brzmi dumnie. Zawsze byłeś maksymalistą. Wszystko! Czy chcesz przez to powiedzieć, że i zmienić trzeba wszystko? Ależ nie, nie sądź, mój ojcze, że czuję się tym zaniepokojony. Zmiany należą do natury tego świata. Trzeba je tylko we właściwy sposób interpretować. Moim, na przykład, zdaniem omyłka jako taka w ogóle nie istnieje. Cóż to jest omyłka? Jest to pojęcie niesłuszne, któremu przeciwstawiam pojęcie słuszne. Cóż więc jest rzeczywistością? Oczywiście pojęcie słuszne teraz, w tej chwili. A dlaczego? Ponieważ pojęcie słuszne, w prawidłowy sposób kształtując rzeczywistość, samo jest rzeczywistością. Zatem tylko aktualna słuszność może stanowić rzeczywistość, natomiast ta sama słuszność z chwilą, gdy zostanie określona jako niesłuszna, traci substancję właściwą bytowi i z tych względów, co jest rzeczą aż nadto jasną, w ogóle jej nie ma. Nie wiem, mój ojcze, czy leżało to w twoich intencjach, lecz dotknąłeś zagadnienia, które mnie od dawna pasjonuje. W tym prawidłowym obumieraniu szczątkowych albo zgoła martwych treści i w rodzeniu się nowych dostrzegam, muszę ci wyznać, pryncypialną zasadę dziejów. Wszystko zależy, jak wspomniałem, od właściwego nazywania. Posunąłbym się nawet w tym względzie krok dalej i powiedział, że wszystko zależy od właściwego dekretowania. Pojmujesz, co chcę wyrazić przez to rozróżnienie. Transfiguracjatransfiguracja (z łac.)	Niezadługo trafim na gościniec idący od przewozu przed wyspą do środka kraju. Tam się w gęstwinie położym i będziem na nich czekać.	Męko Pana naszego! Radziwiłłowie, Radziejowski, Opaliński... Jakże się nie miało stać, co się stało!... Korony im było trzeba, choćby rozerwać to, co Bóg złączył...	Pan mnie nie zna. Pan się śmieje, że ja się modlę. To jest podłe!	Przyjdź pan jutro do nas na obiad, proszę pana w ojca imieniu. A teraz będzie pan łaskaw zobaczyć, która godzina, ja tego nie mogę zrobić aby nie myślano, że mi się gdzie spieszy.	Zanadto pozwalasz sobie, mój panie! Nie przypuszczałem, że ośmielisz się zajść tak daleko. Każdy gentleman ma prawo postępować, jak mu się podoba, nie radziłbym więc panu trudnić się szpiegostwem. I jeśli nadal mamy zostać przyjaciółmi, to tylko pod warunkiem, że każdy z nas ma zapewnioną całkowitą swobodę swych kroków.	Co Pana to już chyba nikt na Maga upozować nie może!	O nie, na honor. Pragnę pojechać do Paryża, a nawet muszę to zrobić.	Więc chcę, aby była prawda. Mogę sobie na to pozwolić.	A powiedz to jedno, wyznaj przed moją duszą czy całowałaś jego usta, czy jego usta?	Wina by to była nie do odpuszczenia, miłościwy panie gdybyśmy na to pozwolili. Jużem mu tam piechoty posłał i działek, bo że go będą wykurzać, to będą! O Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!	A teraz, o ludu Indii, idę szukać tej rzeki. Czy nie wiecie przypadkiem, jak mógłbym tam dotrzeć, gdyż wszyscy podlegamy złym przypadłościom?	Ach, tak! Nie taję przed sobą trudności mego położenia i nie dziwię się nawet, że ktoś wahać się może w przyznaniu mi mojego własnego imienia! Złodziej był dość zręczny, aby zdobyć sobie zaufanie szanownego księdza. Pozwól mi jednak, ojcze, prosić cię o jedną łaskę.	Będziesz to tylko robił, co ci powinność każe bo też w takich razach niekoniecznie potrzeba być pasowanym na rycerza.	Może i nie zrekuzuje. On się bardzo w waszmości kocha.	Nie chcesz przyjąć pieniędzy w zamian za zrzeczenie się praw do niego?	Nie ciebie się boję...	Och, pani! nie liczyłem bynajmniej na podziękowanie.	Pochwały na które nie zasłużyłam.	Przecież i tak nie spodziewaliśmy się tego.	Przenoszą się piechotą, końmi i za pomocą pary po ziemi i po wodzie, i wcale nie podróżują po powietrzu, tak jak my, szczęśliwsi od nich mieszkańcy Księżyca.	Słucham, czy nie posłyszę wieści o Wentzlu. Przecie go ktoś z was musiał spotkać.	Tak więc pamiętajcie że się nie znamy, a razem że macie we mnie chętnego pomocnika w tem wszystkiem, co interesowi młodej królowej służyć może.	Zgoda na całej linii; pieczętuję to uroczystem słowem honoru! Moje warunki są takie: szczerość zupełna i bezwzględna, zaufanie nieograniczone... Amen!	Tak, te wszystkie dzisiejsze odrodzenia intuicji i religii, i metafizyki, te wszystkie nowe sekty, towarzystwa „meta-jakieś-tam”, to wszystko symptomy tego, że wielka religia upadła, a cała masa naiwnych cieszy się tym jako początkiem czegoś wielkiego...	...i tę łaskę, jaką mi pan wyświadcza, racząc tracić swój cenny czas na rozmowy z głupiutką i ubogą ekspedientką z małego miasteczka...	Czy pan zmęczony?	Dorian Gray się zaręczył	Tak, przypuszczałem, że ci się podoba	A nie Co mi tam! te wasze bladoróżowe miłostki wykwitające z każdą wiosną, opadające za każdą zimą, to funta kłaków nie warte.	Ach! jak ja pana kocham, gdy pan takie rzeczy mówi Mój drogi panie! Ale jeśli tak, to mama jeszcze coś szepnie panu do ucha: oto ona pasyami lubi u panów czarne jedwabne pończoszki, ale jedwabne! Niech pan zapamięta! Jej dość spojrzeć, żeby odróżnić, co jedwab’, a co fil d’Ecosse! Mój Boże! niech mnie pan nie posądza, że ja się do wszystkiego chcę mieszać. Nikt się tak nie potrafi usuwać, jak ja, tylko chodzi o to, by Niteczka nigdy nie pomyślała, że pan pod jakimkolwiek względem nie dorównywa innym. Co pan chce! Bierze pan prawdziwą artystkę, która lubi, żeby wszystko, co ją otacza, było ładne. I doprawdy, ona przecie wcale nie będzie tak biedna, żeby nie miała do tego prawa. Cóż, panie?	Dość! Nie byłem ani pod gankiem, ani pod izbą. Jeżeli więc zdawało ci się, iż widziałaś mnie, to znaczy, że twój kochanek, ten nikczemny Grek, nie tylko nie opuścił Egiptu, ale nawet śmie krążyć po moim ogrodzie...	Bo tatuś nie byliby mnie wcale do boru puścili, więc musiałam czekać, póki się wszyscy nie pokładą.	No, prawda, panie doktorze, że to nie do wiary?	Nie kpij. Nie chodzi o kasę. Medana nie ma forsy. Ale żebyśmy mogli wytrzasnąć dla siebie kilkaset tysięcy. Zastanów się tylko, a sam skapujesz.	To i dobrze! to i chłopca już nie ma! Co to za natręt był i jaki wścibski	Nie ma pani? To dziwne! Może pani zapomniała? Pewnie leży w toalecie!	Tak, pod wodą. W ich tajemniczym królestwie, wiesz? One tam przecież mają miasta i wszystko.	Jak to: co? Czyż nie widzisz? To imci pan Korycki, stara znajomość.	To dobrze, bo gdyby było bliżej, mogliby z zamku knechtówknecht nie tylko nie nadążą, ale i krzyku nie usłyszą.	A wody łajdakom w Parmie! W jaki sposób wykonasz ten żarcik?	Ale cóż o niej nie wspominałeś nigdy?	Ale nie, ja mówię o tem, coś ty powiedziała.	Białe? To niech będą białe.	Błagam o przebaczenie. Nie chciałem pani obrazić. Niech pani tak nie odchodzi.	Co to znaczy, proszę pani, że mój chłopiec zgubił pióro?	Co? Co?... Jak to?	Cóż to za dama?	Cóż to znowu za bziki?	Dlaczego nie mam znać?	Dlaczego nie miałbym jej przeklinać? Przecież uderzyła mnie w twarz rybą.	Do licha, bo ja wiem? Ci, którzy napisali do pana. Nie otrzymałeś pan listu?	Jakież to straszne!	Miałem ci ją, miałem! Więc to już wojna z Witoldem o ŻmujdźŻmudź	Myśli pan, że to potrzebne?	Nie po raz pierwszy czytać je będę	Nie teraz. Może za miesiąc będę miał dwa dni urlopu. Czego chcesz? Chcesz pracować z nami jako inteligent?	Nie, mój Baćka. Teraz basta! Już ja mam was dosyć.	Oddaj mi to, o co cię proszę, jaśnie panie!	Pani mówi, że kobiety są skrępowane w wyrażaniu swych uczuć? Ja tego nie znajduję.	Tak, tak, to, coście mi przysłali.	To dla mojej panny	To sam se je znajdę!	A dzieci wróciły?	A może zaczekam, panie dyrektorze?... Taka zamieć...	A wy teraz gdzie pracujecie?	Biedny generał, znowu przepadł przy wyborach	Będziemy uważać.	Cholera, Judy, świeć!	Co takiego?	Dusza	Ew!	I źle ci z tym?	Jakże, panie marszałku, wybrać tego?...	Koń był chory w Genewie wyjechałem dopiero w...	Ktoś, jak słyszałam, wyjechał.	Która wie o tem... od kogo?	Miętlewicz... Miętlewicz!... Miętlewicz... ja wiem, co tobie pachnie...	Mnie? Bajecznie!	Muszę waszmościów pożegnać	Mówię o tym koncercie	Niech więc panowie przysięgną	No... i cóż... jedzie pani?	Pani wybaczy, ale muszę koniecznie pójść do Maksymiliana. Muszę mu powiedzieć coś bardzo ważnego.	Parch przeklęty.	Posyła pan jutro konie do Bukowca?	Słucham pana.	W naszym kościele?	W ten sposób od tego czasu?...	Wyśmienite, ale honorarium inkasuję z góry.
Powiedziałam mu tak: „Co to waćpan sobie myślisz? Niewdzięcznością mnie nakarmić czy co? Umyślnie zatrzymałam Ewkę, abyś mógł korzystać z okazji, ale jeśli nie skorzystasz, to wiedz, że za dwie, najdalej trzy niedziele odeślę ją do Raszkowa i może sama z nią pojadę, a waćpan na koszu zostaniesz”. Jemu twarz się zmieniła, gdy usłyszał o tym wyjeździe do Raszkowa, i aż mi czołem zaczął bić do nóg. Pytam go tedy, co myśli, a on na to: „W drodze (powiada) wyznam, co mam w piersi. W drodze (powiada) będzie najlepsza okazja, w drodze się stanie, co się ma stać, co przeznaczono. Wszystko (powiada) wyznam, wszystko odkryję, bo mi nie żyć dłużej z tą męką!” I aż mu się wargi poczęły trząść, ile że poprzednio był strapiony, bo jakoweś listy niepomyślne dziś rano z Kamieńca odebrał. Mówił mi, że do Raszkowa i tak by musiał iść, że jest na to dawny u mego męża hetmański rozkaz, jeno pory w rozkazie nie ma wskazanej, bo to zależy od układów, które on tam z rotmistrzami lipkowskimi prowadzi. „A właśnie (powiada) pora się zbliża i ja muszę aż za Raszków ku nim podejść, więc za jedną drogą i waszą miłość, i pannę Ewę odprowadzę”. Powiedziałam mu na to, że nie wiadomo, czyli i ja pojadę, bo to będzie zależało od Michałowego pozwoleństwa. Usłyszawszy to zląkł się bardzo. Ha! Oj, głupia ty, Ewka! Mówisz, że on cię nie kocha, a on mi do nóg padł i jak mnie zaczął prosić, żebym także jechała, to powiadam ci, skomlał po prostu, aż mi się płakać nad nim chciało. A wiesz, dlaczego to uczynił? Zaraz mi powiedział: „Ja (mówi) wyznam, co w sercu, ale bez instancji waszej miłości nic u panów Nowowiejskich nie wskóram, jeno gniew i nienawiść i w nich, i w sobie rozbudzę. W ręku waszej miłości mój los, moja męka, moje zbawienie, bo jeśli wasza miłość nie pojedzie, to wolejwolej (daw.)	Może łuk swój zostawić? Nie! Na nic mi on teraz, bo też z szablą skoczę. Widzę trzech ludzi nadjeżdżających, których pewnie pan pułkownik dla pilnowania jej dostojnej osoby przysyła. Inaczej ja bym przysłał; ale ścielę się do stóp, bo tam już koniec niedługo będzie, i trzeba mi się spieszyć.	Ależ muszę mówić Muszę i nikt nie może mi zarzucić, że nie mam słuszności. Otóż powiedziałam Annie, jak rzeczy stoją. Kochanie, mówię jej, doktor Strong o ciebie się oświadczył, doskonała partia. Czy nalegałam na nią? Nie. Spytałam ją tylko: „Annie, powiedz mi, czy masz serce wolne?”. Zaczęła płakać, utrzymując, że jest jeszcze tak młoda (co zresztą największą było prawdą) i że nie wie nawet, czy ma serce. „Zatem wolne”, rzekłam, „i nie można trzymać doktora w niepewności. Musi się biedak niepokoić”. „Mamo!”, zawołała Annie, „Czyż jestem mu potrzebna do szczęścia? Jeśli tak, wyjdę za niego, bo go bardzo szanuję”. Wówczas to, wówczas, a nie wcześniej, powiedziałam córce: „Annie, doktor Strong będzie ci nie tylko mężem, zastąpi twego ojca, zostanie głową naszej rodziny, będzie, jednym słowem, naszą opatrznością, dobroczyńcą. Były to moje wówczas słowa, są i dzisiaj. Jeśli mam w tym jaką zasługę, to chyba w stałości.	To długa historia. Pod samą Budą spotkaliśmy angielskiego banitę, który zawsze posłuje od chana do chrześcijan. Jechał do króla Hungarii z wezwaniem, aby się poddał Tatarom i płacił daninę. Ale takie wezwania, które udają się w Azji, tu jakoś nie mają powodzenia. Król Polski wolałby pójść w świat o kiju, niż się poddać. Tutejszy odpowiedział ze śmiechem, że nie myśli płacić. Sydney zagroził ciężką zemstą i wyjechał, niby dumnie, ale z duszą na ramieniu. Choć jego poselska osoba uchodzi za nietykalną, dobrze wiedział, że posłom tatarskim nieraz się przytrafiał niemiły koniec. Ma wprawdzie orszak, ale z takich ludzi jak i on, z samych przybłędów, których nikt nie szanuje. Wzięliśmy tedy posła do siebie i odtąd razem podróżujemy. Póki jesteśmy na ziemi chrześcijańskiej, to Sydneyowi bezpieczniej z nami, a jak wjedziemy na ziemie tatarskie, to znów nam będzie bezpieczniej przy nim. On ma paiżę, tatarski list, i to nie srebrny, ale złoty, na widok którego Tatarzy biją czołem, dają konie, wozy, jadło, wszystko, chociażby własną skórę. Przy takim opiekunie możemy być pewni, że nikt na nas nie napadnie, nie okradnie. On teraz nam się kłania, później my jemu będziemy się kłaniali.	Nie kłóćcie się. Ja wam ręczę, że dojdziemy do porozumienia.	Zatem Stokrocie są moje ale nie będzie pan zaczepiał nigdy żadnego z moich wydawnictw?	No, z naszymi pieniędzmi nie potrzebujemy się zajmować takimi drobnostkami. A ty przyznaj się, papo, że męczy cię zupełnie zwykła zazdrość o mnie: kochasz się we mnie podświadomie: kompleks córki. Inaczej byłoby ci wszystko jedno. Czy Lola Green przestała ci już wystarczać jako antydot na kazirodcze uczucia? Jest podobna do mnie prawie jak bliźniaczka. Jedyny występ miała tutaj tylko. Płacisz jej potworne sumy. Wiem wszystko. Mam jej fotografię w mojej kolekcji erotycznych osobliwości obok mojej, twojej i mamy. Kompleks córki! Cha, cha, cha!	Już, już, idę, ale odtąd nie chcę już na obiad nic, tylko to co będziemy słyszeli. To takie zabawne. Pomyśleć, że jeszcze trzeba czekać dwa miesiące, nim usłyszymy: „Groszek zielony, słodki, groszek, groszek zielony”. Jak to ładnie powiedziane: „słodki groszek”, wiesz, że ja lubię taki delikatny, delikatny groszek, skąpany w winegrecie; nie ma się uczucia że się je, takie to świeże jak rosa poranna. Och, albo te śmietankowe serduszka, to jeszcze bardzo daleko: „Dobre serki śmietankowe, śmietankowe serki dobre”. A winogrona z Fontainebleau: „Wino, wino, winogrona”.	Proroku z prowincji polskiej, stój! Twój człowiek do ciebie mówi: w każdym proroku jest i musi być trochę aktora. Czy ty nie wiesz, że tam, gdzie nie ma publicznego życia, gdzie „młynek na strudze miele plewy swoje i cudze”, tam gazeta poranna przynosi ludziom szemat myśli na cały dzień? Że tam spiritus flat ubi reporter vultspiritus flat ubi reporter vult (z łac.; żart.)	Z wielkim nawet talentem i niemniejszą pracowitością sztuką żyć bardzo trudno Do pozyskania imienia dobić się niełatwo, a bez niego jest się na łasce przekupniów. Ci zaś mają tyle do wyboru, a tak są nawykli do nabywania prawie darmo, że rachując na nich, można umrzéć z głodu. Ludzie co kupują, wolą tanio nabyć u handlarza brzydkość, niż coś dobrego u artysty. Nie znają się powiększéj części, idzie im tylko o pamiątkę z podróży.	Ech! nie jesteś jeszcze naszym więźniem; jesteśmy tu wszyscy równi i basta. Po pierwsze, naszą wyprawę zamieniłeś w rzeź. Musiałbyś być człowiekiem bezczelnym, gdybyś temu zaprzeczył! Po wtóre, wypuściłeś bezinteresownie nieprzyjaciela z tej pułapki. Dlaczego chcieli oni wyjść stąd? Nie wiem tego, ale jest oczywiste, że tego chcieli. Po trzecie, nie pozwoliłeś nam iść na nich przez moczary. Przeniknęliśmy cię na wskroś, Johnie Silverze. Chcesz obłowić się zdobyczą, w tym twoja wina. Wreszcie, po czwarte, ten oto chłopak...	E! e! co nam tam jego korona!! Tu w krakowskiem, ja wiem, że my mu nic nie zrobimy, ale trzeba z innego końca zaczynać. W Wielkiej Polsce, w Poznaniu tacy się znajdą, co mogą się ruszyć, bo im to nie po myśli, że koronę im z Gniezna wywieźli, i ze stolicy ich zrobili małe miasteczko.	Pan tutaj? Nie wiedziałam, że pan popiera sztuki piękne...	A Puk już tym razem nie zdąży nas zaczarować!	A tyś ją podobno pokochał zapóźno Dla mnie to była nie piérwsza miłość; tyś się na swojéj nie poznał, ja tę chorobę nieraz już przebolałem; ty dopiéro na nią chorować zacząłeś. O! o! nie zazdroszczę ci, bo jeźliś ją pokochał, to ci zaleje za skórę.	Ale ja nie chcę! Ja chcę spać!	Czyż nigdy nie pośliźnie się który z was lub nie potknie?	Już on mnie nigdy bić nie będzie	Kobiety takich rzeczy nie rozumieją. Ale pójdźmy dalej, może zobaczymy ich więcej.	Ktoś, komu nie mogę niczego odmówić, przybył upomnieć się o pana.	Lepiej by było... lepiej by mi było nie brać noża od ciebie. Wtedy on by się dostał na twoją linę.	Lepiej byś waść nie wspominał	Mądre są słowa twoje ale tylko w pewnej części potrafię na nie odpowiedzieć.	Ni-ic Ja nic nie mówiłem.	Nie jestem wariatem Tylko... tylko twój ojciec nigdy nie widział na raz więcej pieniędzy jak banknot pięciodolarowy, a mój ojciec mógłby co tydzień kupować taką łódkę jak ta i nawet nie sprawiłoby mu to różnicy.	Nie spodziewałeś się?	O Jezu miłosierny... nie traćmy czasu! Mówiliście co tylko, że za pół godziny...	O nie. Pobiegł prędko. Patrzyłam za nim.	O nikim nie słyszę, bo nikogo nie widzę	Uważaj, by beczka nie wybuchła, dopóki nie opuścimy domu.	Więc nie?... więc nie?	Z bankierami nigdy nie żartuję	Z tym wszystkim nie chcesz, abym twemu mężowi powierzył...	Nie ma w tym żadnego ryzyka, panie Cyrusie	Czy nie ujrzymy pani uroczej córeczki?	Do rabina? A czego wielmożny pan od niego chce?	Może byś pan przyszedł jutro do mnie, dobrze? Chciałem koniecznie usłyszeć pańskie zdanie o tych meblach.	Nigdzie na świecie nie jadłam tak dobrych czekoladek jak w Polsce. Jeżeli chodzi o czekoladę gorzką, lepsza jest może holenderska. Wasza jednak jest wyśmienita.	Pozostawić go tymczasem u mnie. Spokojne to dziecko nie będzie mi przeszkadzało, a dom mój odpowiedni jest dla nauki, cichy, spokojny i niemal tak obszerny jak klasztor. Zostaw go tu pani.	Czy pan jest detektywem Barnesem?	Do pewnej granicy tylko można tak	A i stamtąd jeszcze daleko do Benares	A racja! jadę zaraz do Bukowca.	Do jutra do pojutrza, codzień, i do...	Moja gospodyni, oby ją piorun trzasnął, ma zamiar zająć mnie dziś wieczorem pracą. Zachciało jej się rozczynić ciasto na chleb. W dodatku mam też przebrać kaszę. Chyba się jednak wykręcę od tego i przyjdę. Ale niech to, moja Dobryś, zostanie między nami.	Pan Carrisford, trzeba szanownej pani wiedzieć, był serdecznym przyjacielem ś.p. kapitana Crewe oraz jego wspólnikiem w pewnym wielkim przedsiębiorstwie. Majątek, który kapitan Crewe uważał za stracony, udało się odzyskać. Znajduje się on obecnie w ręku pana Carrisforda.	Ten biedak był ubrany od stóp do głowy w pańską odzież. Obawiam się, że Barrymore, który mu jej dostarczył, będzie miał zatarg z policją...	Twoje pociechy, ojcze, byłyby bezużyteczne; pan jesteś Hiszpan, ja Francuz; pan wierzysz w nakazy Kościoła, ja jestem ateusz...	Śmieszna z pani dziewczyna. I bardzo lekkomyślna. Idąc prosto, trzeba przechodzić przez plac Nędzy i przez puste tereny pod Cytadelą. Wybierać sobie na niańkę przygodnie spotkanego oberwusa, to chyba dość naiwne.	Ach, tak wierzyć jak on szepnęła Hela.	Bo grunt jednaki, tylko kwiaty różnych odcieni i nazwa; tam zapożyczona z obcej gwary, a tu właściwa.	Czar mu rzuciła ta bezecna dziewka! bodaj ją spalił ten ogień, którego ma pilnować.	I ma bibliotekę?	I wam, panie.	I znaleźliście tak sobie, przypadkowo?	Jakoż mam witać? Umiem ino boskim słowem, a... Wołaliście mnie, przyszedłem.	Kochana siostro, łagodnie odezwał się Honory, jest to zawsze fałsz i udanie, z którem twój charakter szczery i otwarty niełatwo się zgodzić może...	Kto go ta wie, czy się stawi w słowie taki obieżyświat... Lepiej byście to nasze świeże pojednanie kumoterstwem umocowali, co?	Mieszkałam tam szczęśliwa a! to prawda.	Niech ociec zamrą, to się pokaże, czy u siebie jesteś!	Otóż idzie tu o to, że na Zakon nasz... uderzają systematycznie... klerykałowie... cała partia klerykalna. Twierdzą, że... nasza wiekowa... tajna działalność... ma związek z osobliwymi... i godnymi pożałowania zdarzeniami... w dziedzinie przemysłowej i duchowej. Pisma klerykalne twierdzą, że Loże Wolnomyślne rozmyślnie wywołały... rozpętanie sił demonicznych. Pytam was... co w katastrofie obecnej uczynimy dla dobra Ludzkości... i ku czci Najwyższego. Tym... otwieram dyskusję.	Spierają się z panem de Nemours on zaś broni z takim zapałem sprawy, za którą obstaje, że musi to być jego własna sprawa. Sądzę, że ma jakąś kochankę, która go przyprawia o niepokój kiedy jest na balu; utrzymuje bowiem zaciekle, że to jest przykra rzecz dla miłośnika widzieć na balu tę, którą miłuje.	Tak, skoro żyje...	Wątpię, chyba dlatego, że zapewne bawi pannę Emilę rozmową o związku dusz.	Właśnie tam idę.	Zaraz skończę, panie podporuczniku!	Zobaczymy dziś popr.: tłumaczyć. spokojniejsi.	Śmiejcie się, śmiejcie, tak samo myśli hrabina G***, która, jak wiecie, znała lorda Ruthwena.	Żeby tak moi wrogowie byli szczęśliwi, jak Mordechaj-Mendel jest porządnym człowiekiem!	A kamienie rzucałeś, Anupa?	A z jakiego powodu należy besztać Beniamina? Mnie się wydaje, że Beniamin kroczy drogą mogącą przynieść Żydom zbawienie.	Aha! Tai tikrai buvo gimtinės meilė! Mat, ir savo mylimojo nepasigailėjo, nors jis dėl jos buvo išdavęs miestą gudams!	Ale ja jestem jej przyjacielem	Chrystus nam przebaczać każe	Ciekawym, jaki, bardzom ciekaw	Co? Komu?	Dobrze. Gdzie go można znaleźć?	Gdzie ksiądz Kordecki?	I co gorsza, widział... Rozumiesz waszmość? Widział, jakoście się paśli buziaczkami. Wszystko by on jeszcze przepardonowałprzepardonować (daw.)	Jak on ślicznie mówi: mamusiu!	Jakże to, zgodę robim z dobrej woli!	Jestem pojętnym uczniem?	Moja matka jest pani Ameces, kobieta jego świątobliwości.	Musiał go ojciec dosyć już zalewać w lesie	Nigdy! Wolę sprzedać chłopom.	O, dyć to we wszystkich, we wsiach gadają.	Play!...	Po to masz chodzić, że Kasia jest w tobie zakochana	Proszę mi nalać!	Pódzi, Łapa! widzisz go, juchy mu się chce, post przeciek!	Rób, co uważasz za słuszne.	Serdeczne, serdeczne dzięki.	To się pokaże	To znaczy?	Ty złodzieju świński! ty zbóju! ty!...	Widziałem.	Wielki, który wojuje ze złymi Samburu i zabiera im bydło.	Za co?...	Za zdrowie króla, proszę pana; chciałem łyknąć właśnie małą szklaneczkę, lecz Fourreau mi przeszkodził, mówiąc, że mnie wołają...	Zbyszku?
Ty już przychodzisz do zdrowia, mój przyjacielu! Jeżeli kto, to ty porządnie oberwałeś; łeb twardy jak żelazo! No, George, jak ci się powodzi! Ładną masz cerę, nie ma co mówić. Ho, ho! wątroba nie w porządku. Czy zażywałeś lekarstwo? Ludzie, czy on zażywał to lekarstwo?	To teraz opowiem: może się jakoś ze snu wybijemy! Poszliśmy rano z księdzem Żabkowskim na zamek w tej myśli, żeby to co do przegryzienia znaleźć. Chodzimy, chodzimy, zaglądamy wszędzie pastor, duchowny protestancki, wyznawca doktryny Kalwina., któren kapitana Szenberka na śmierć gotował, tego, co go wczoraj postrzelili pod chorągwią pana Firlejową. Ja mu tedy mówię: „Będziesz się tu, szołdro, włóczył i dyzgustadyzgust (łac.) jeszcze niebłogosławieństwo na nas ściągniesz!” A on, widać dufając w protekcję pana bełskiego, rzecze: „Taka dobra nasza wiara, jak i wasza, albo i lepsza!” Jak to powiedział, ażeśmy skamienieli ze zgrozy. Ale ja nic! Myślę sobie: jest ksiądz Żabkowski, niechże będzie dysputa. A mój ksiądz Żabkowski aż parska i zaraz z argumentami: zmacał go pod żebro, on zaś nic na tę pierwszą rację nie odrzekł, bo jak się wziął toczyć, tak aż o ścianę się oparł. Wtem nadszedł książę z księdzem Muchowieckim i na nas: że to hałasy i swary wszczynamy! Że to nie czas, nie miejsce i nie argumenta! Zmyli nam głowy jak żakom obym był fałszywym prorokiem; obym się mylił., ale te ministry pana Firleja ściągną jeszcze na nas jakie nieszczęście...	Emma, nie odchodź tak! Muszę się z tobą widzieć, jeśli nie zapomniałaś o mnie zupełnie, jeśli mnie nie masz za ostatniego nędznika, to pozwól mi przyjść do siebie, muszę z tobą mówić, chcę ci powiedzieć... odpowiedz mi chociaż słówko, błagam cię.	Zobaczylibyście ten proletariat nie w waszej niewoli, a pod panowaniem naszych królów: żadnego cienia bolszewizmu nikt by się w nim nie doszukał. Nasz faszyzm to byłoby coś dopiero wspaniałego. Żydzi są jedynym narodem, który ma jeszcze w sobie zdrowy nacjonalizm	A teraz pozostaje nam jeszcze jeden obowiązek do spełnienia. Wykonaliśmy połowę naszego zadania, ale tego, że nie musimy się już obawiać piratów i że ponownie staliśmy się jedynymi panami wyspy, nie zawdzięczamy samym sobie.	Nie wymagam tego, byś tak z nimi tańczył jak wilk z kozą. Śpiewaj im tylko, ot tak troszkę, żeby im się nie cniło w drodze, ale, proszę cię, Szary Bracie, nie dobieraj nuty zbyt czułej. Ty, Bagheero, idź też z nimi i wtóruj im w tej pieśni. Gdy się ściemni zupełnie, spotkamy się przy wiosce... Szary Brat będzie wiedział, w którym miejscu...	Może się to zemścić fatalnie. Ale może dlatego, że znałeś mnie, ujdzie ci to bezkarnie. Może kiedyś, kiedyś ocenisz, co ci dałam, o ile dożyjesz dość późnego wieku, czego wam obojgu życzę. Dżewani zdjął ze mnie ciężar mego ciała. To, co widziałam po zjedzeniu pigułek, zaraz po bitwie, utwierdziło we mnie tylko Jedyną Prawdę. Odtąd będę szła ciężką drogą ku doskonałości i nie ugnę się przed żadnym zwątpieniem. pomyślał Genezyp, ale nie „odparł” nic. (łzy posłyszeli w jej głosie, głęboko, jak bełkot podziemnego źródła) wyrzekłam się przedtem, nie wiedząc jeszcze, że ona jest przy tobie. I tylko przebacz mi, że cię trułam Nie wiesz jakie to szczęście dla takiej sponiewieranej wewnętrznie, a nawet i zewnętrznie, istoty, wznieść się wreszcie ponad siebie. Wiesz, że wszystko jak w jakimś młynku przekręciło się we mnie od jednej rozmowy z nim	Tak, w istocie jestem; i nie chciałbym zmienić mego stanu za wszystkie okulary całej Europy, ani za wszystkie binokle Afryki. Bowiem mam za żonę jedną z najpiękniejszych, najmilszych, najpoczciwszych, najstateczniejszych niewiast, jakie istnieją w całym kraju santongeńskim; z przeproszeniem wszystkich innych. Wiozę jej z podróży piękną, na jedenaście cali długą, gałązkę koraluWiozę jej z podróży piękną, na jedenaście cali długą, gałązkę koralu	To mówicie że bitwa w polu nie tak dla rycerza straszna jak zamków dobywanie?	A czego nie zjesz, nie wypijesz, to ci choćby tym wtłoczymy w gardło!	Błogosławię ją za ten bunt i wolę. Zrobiła mnie człowiekiem; umarła jak święta. Nie mówcie mi nic na nią, dość odmowy, nie poproszę was o nic więcej.	A ja myślę, że chociaż Pan Bóg ludzi pokarze, to jednak ich nie opuści.	Dziękuję panu nie dość odważny jesteś, abyś mi był przydatny, i sama potrafię powrócić do Luwru.	Gniewajcie się na mnie, jeśli chcecie alem się tu wparł gwałtem. Posłuchajcie mnie, piękna Krystyno, Bóg świadek, nikt lepiej wam nie życzy.	Mówiłaś dopiero o dziewczynce. Nie wątpię też ani na chwilę, że będzie to dziewczynka. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki...	Nie bardzo im wymyślaj boć to przecie my ich wyhodowaliśmy...	Nie wiem, czy się to uda, bo właśnie zdążam na radę wojenną.	No, tak Kobiety liczą czas od swojego wesela. Czyż przedtem pani nie żyła?	Rozumiem. Już więcej ci się nie będę nastręczał ze swą figurą.	Tak, lecz jako człowiek z krwi i kości wciąż musi ulegać prawom snu i spoczynku. A my, niestety, nie możemy czuwać nad nim w owych chwilach.	Tak, pan miał żonę, ale pan miał i majątek. Słyszę, że pan teraz nic niema, albo tyle co nic, ale pan miał... Nie sztuka, tworzyć rzeczy skończone, gdy się ma pieniądze.	To wcale niedobrze, wielmożny panie, mścić się na kim bądź ; dobry chrześcijanin powinien krzywdy darować; z burkiem moim ja już poradzę, żeby się nie gniewał, on taki spokojny, jak i ja; wiem, że woli garniec owsa, niż te wszystkie pomsty.	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	Co gadacie o jakichś umizgach Bronka?... Panny dobrze wychowane nie powinny o tym nic wiedzieć... Stasia, Linka... patrzcie mi prosto w oczy. Przysięgnijcie, że lepiej kochacie mamę aniżeli pannę Brzeską...	Dla mnie mogłaby najpiękniejsza nie istnieć Nie znam nic wstrętniejszego nad wieś i jej rozkosze.	Dlaczego więc nie poszedłeś?	Ja? Porzucono mnie dla spadku! A wszakże trawiłam noce i dnie na pracy, aby wyżywić mego kochanka! Nie dam się już złapać na żaden uśmiech, na żadną obietnicę, chcę zrobić z mego życia jedynie długi karnawał.	Jak Boga kocham, że Ziemia nazwy nie posiada!	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	Kali wziął miecz Gebhra i poszedł za zeribę. Myślałam, że chce naciąć więcej chrustu, ale on wcale nie wrócił.	Nas nie ma co żałować. Zupełnie dobrze obejdzie się bez nas ludzkość.	Nie ma jej w jadalnym pokoju.	Nie w domu, tylko w knajpie. Gdzieżby pan teraz wysiedział w domu? Nie w domu, mówiłam, tylko w knajpie.	Nie z byle kim sprawa.	O mało co nie zapomniałem o nim... On chyba nie miał nikogo w Gloucester?	Piękna pamiątka Szkoda, żeś jej nie szanował.	Przysięgnę, że nie było nigdy sahiba, co by był tobie podobny.	Teraz już nie	Wielki z ciebie, jak widzę, statysta. Powinieneś się, Michałku, co prędzej ożenić, żeby taki rozum nie przepadł.	Gadaj zdrów! Gadaj zdrów! Na honor, byłam w zeszłym tygodniu u lady Mithers. To mi kobieta! A ubrana! I samego Mithersa widziałam. To mi mężczyzna! A odziany! W peruce, jak Boga kocham, w peruce! Tak się do mnie podsiadał, że już chciałam zadzwonić. Przyjemny, bardzo przyjemny mężczyzna, tylko bez zasad, rozpustnik.	Nie będę mówić z ciotką przez cały dzień ani się odezwę, będę nieznośna, pozwolę Jipowi warczeć i szczekać, będę patrzeć na ciotkę jak na nieznośną starą babę.	O Boże! Ach Harvey! Pośpiesz się! On tu przyszedł po ten nóż. Oddaj mu go! Zdejmij pas co prędzej!	Takich osobliwości, jak ten pokój, jest na świecie może... milion!	A cóż to szkodzi? Dawniej karmazynowiekarmazyn	Ależ bo je spotkałem... Jeździłem z nimi do Wersalu.	Bardzo mądrze, powiedziałby Czernyszewski. Bardzo, bardzo sprytnie to pomyślałeś: zabiliście mojego przyjaciela, to i mnie zabijcie. Nieprawdaż.	Do twego ojczyma. Wezwałam go, aby się ze mną na czysto rozmówił.	Jestże walka? któżby chciał mną się tak dalece zajmować.	Jużeś go tak dobrze oceniła?	Kto tu się wlecze na szarym końcu?	Na czymże pan opierał swe przypuszczenia, że ja mogę zostać „donną hrabiego Szczerbica”?	No i cóż ty na to?	Poszła w Breściańskie i Mantuańskie, i aż w samą Bolonię, co teraz zrobiona stolicą nowej republiki.	Przyznaje pan więc w końcu, że miała tu miejsce zbrodnia?	To co innego to był wczesny ranek.	Trzeba uciekać, póki ten czort bez zmysłów leży.	Wiemy już, jak to się robi. Więc cóż było dalej?	Zatem nasza epoka wraca do Greków	A Jadamek w lesie siedział i zajączki pasł...	A kto zaś zaręczy mi, że wrócę, gdy sam wlezę wilkowi w gardziel?	A mojej kto współczuł boleści? Niech jęczy i przeklina własny zasiew, którego plon dziś zbiera.	A wieczorem drugą furę wiezie. Fiedka powiadał.	Ale ty?	Ale w jakim celu? By się z nią rozmówić?	Bierz pan!	Cher ami! wiesz co mi się trafiło? zapytał.	Chudziaki, biedota, kaj im tam karczmy będą w głowie!	Co za nieoszacowany człowiek...	Cóż takiego?	Dla Boga! Bluźnił?	Gospodarz?...	I cóż, Lucjanie czyżbyś był zakochany w pani de Bargeton?	I moje! I moje!	I znów się ciotka przelękła?	Ino prawdę	Jednak!...	Kobieta, Mężczyzna, Miłość	Kondycja ludzka, Praca	Koniecznie musisz!	Koninę,	Kubuś! Kubuś!	Kłamiesz!	Litości!	Lękałbym się gniewu boskiego, gdybym w takim dniu skrzywdził człowieka.	Mowa o D czy A?	Możesz oczekiwać, a potem każ się wypchać i na zielono pomalować. Bądź zdrów, ozdobo Czertwanów!	Mój panie małżeństwo... niemożliwe...	Mówili, że Austria ma jakieś kolonie na północy Jakąś tam Ziemię Cesarza Franciszka Józefa czy coś takiego...	Na jeden dzień.	Pan zbytnio ciekawy! Przypuśćmy, że pragnę jej opowiedzieć o mej tęsknocie i ujrzeć rumieniec na jej buzi.	Pani kasztelanowa sandomierska!	Pewnie nieprawda!... ale powiadajcie jeszcze...	Pieniądz, Bogactwo wszystko jedno., wszystkie konkurencje Co mi pan może zrobić, co mi kto może zrobić? Kto co zrobi milionom?	Poco?	Sapperlot, noch einmal!Sapperlot, noch einmal! przyznaje Niemiec.	Tuj!	Wyjechał...?	Wyrobienie w Petersburgu pozwolenia na wyjazd biorę na siebie, jak tylko zdobędziemy mu papiery	Zgadłeś, robi się ze mnie philosophusphilosophus (łac.) jakem Szczerb!	Zły jestem.
Tak, dla mnie to puszcza, w której samotny ginę. Jak pani uważa, czy mój pomysł przywrócenia go do dawnej świetności nie jest śmieszny?	To prawda, że nie na rożnie ale z pewnością w piecu. Tak tu ciemno. Na szczęście mam mój bowie knifebowie knife	Właśnie. Chodzi o to, żeby dogonić mojego przyjaciela, z którym mam być jutro na polowaniu w Chapelle-en-Serval. Miał wpół do dwunastej czekać tutaj na mnie w swoim powozie, tymczasem jest już północ. Zniecierpliwił się pewnie i odjechał sam.	Zaszczyt to dla mnie niemały ale... zaraz nie mogę... Widzisz waszmość, że mam gości... Zechciej mnie przed księciem hetmanem wyekskuzowaćwyekskuzować (z łac.)	Antoś, czyś ty myślał kiedy, że z nami tak być może? Powiedz, jak myśmy mogli tak żyć? I tam są nasi towarzysze, oni do dziś dnia i całe życie tak samo. A przecie my nie lepsi od nich. Pamiętasz Władkę? Antoś, tylko...	Dobrze. Dajże mi pan butelkę najlepszego wina, jakie masz, a potem wrócimy do rozmowy od tego, na czymśmy skończyli.	I cóż panowie, czy usłuchacie mnie?	Jeszcze tylko jedno słowo, doktorze! Odchodzi pan i zostawia mnie w tym strasznym położeniu, które sam pan zaognił, wyjawiając mi tę przerażającą prawdę. Ale co teraz powiedzą o tej nagłej śmierci biednego starego sługi?	Milczeć! Już ja was znam jak złe szelągi, niecnoty jedne! Gedroycia mniej, bo za krótki czas; że się ano was czepił od pierwszego wejrzenia, to mi starczy; poznał swój swego! Co się zasię tyczy nowego mieszkania, ostro przykazuję sprawiać się skromnie, przez hałasów, przez krzyków; w pobliskości są sypialnie panów medyków, komnaty panien dworskich.	No, to mnie dają jednorazowo pięćdziesiąt tysięcy franków	Tak. Chcę panu zaproponować przeniesienie się na stałe do Głębowicz. Sądzę, że to panu różnicy nie zrobi, a teren do pracy tam będzie nawet większy...	Telefonowano do mnie z pretensjami, więc...	Trudno... przy tym głowa mnie boli.	W końcu przegrałem i was. Zastawiłem was za sto koron i jeśli nie oddam ich pojutrze, to już nie będziecie mój, ale pana porucznika Lukasza. Bardzo mi przykro. Naprawdę.	A kto tam w rowie?	A któż wy jesteście, żebyście tu rozkazywali, dziadu jeden! A wy pójdziecie ze mną do pana. Wyłazić z krzaków. (To do sierżanta). Ale jo, to sie wi, żeście przyszli za chłopcami. Ino że ci chłopcy mają długie uszy i białe brzuchy, a wy je chowacie do kieszeni, jak już nie żyją. Marsz do pana! On wam pokaże chłopców, że do końca życia popamiętacie. A wy tam	A nie damy i tyla! Ociec chce się prawować, ale Kłąb i te, co z nim trzymają, powiedają, że sądu nie chcą, a rąbać nie pozwolą i choćby całą wsią iść przyszło, to pójdą, a i z siekierami, i z widłami, jak wypadnie, a swojego nie dadzą...	A poszedłby ci ja na skrzydłach, cóż kiedy ona białogłowa, com ją sobie zarekwirowałzarekwirować (z łac. requiro: odczuwać brak czegoś, domagać się)	A tak, tej jeszcze nocy, w ciągu kilkunastu minut przebyliśmy owo nieprzebyte międzymorze.	A tego to ja nie wiem. Mówił mi tylko, że na jakimś okręcie. Za stewarda poszedł.	A w Jodłowéj. Grodzicka mi poradziła, żebym udała się do pani Warskiéj, z prośbą o pomoc w mojéj biédzie.	A, pan poeta! Nie chcę już pańskiej powieści Wierszoroby kiepsko się sprawiają, kiedy się wezmą do prozy. W prozie nie ma kwiatków, trzeba koniecznie coś powiedzieć.	Ach, nie... tak nie można. Ona taka rozumna, taka sprytna.	Ależ na służbie jesteś.	Ali, powściągnij swoją radość i podnieś lepiej swoje zawiniątko, które upuściłeś na ten kamień. Niku, nie powiedziałeś nam jeszcze, co jest w tej paczce?	Bezmyślność jestem	Bo co?!	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Ciągle, co dzień, co chwila.	Co? coś zabawnego?	Czegóż się śmiejesz?	Czemuż drudzy nie pracują a nie mrą?	Czy dlatego, że nie przymilam się do pani?	Cóż daléj, maseczko; co daléj?	Cóż za łaska!	Dlaczego nazywa pan to torturą?	Dlaczego pani zawiodła się?	Domy wyglądają jak pudełka, tramwaje jak duże muchy, a ludzie jak czarne krople, które szybko biegną w różnych kierunkach, ciągnąc za sobą długie cienie. W ogóle jest to podróż przeładowana niespodziankami.	Dukatów? dukatów? zawołał rękę jego chwytając wojewoda.	Duży spryciarz wlecze na sznurku małego spryciarza. Mały spryciarz szturcha głuchego we śnie i budzi.	Dziękuję, dziękuję...	Dziś mniej niż kiedykolwiek myślę o tym. Będę mówił przed sędziami nie dla przyznania się do zbrodni, której nie popełniłem, lecz dla odparcia oszczerstw hrabiego Rolanda de Lembrat.	Gadajcie, czego chcecie, do stu diabłów! Po coście do naszej chaty wleźli?	Gdzie jest następca?	Gorzej jeszcze męczyłabyś się patrząc, widząc i nie mogąc nic...	I dlaczegóż to, szanowny panie?	I ja też nie znoszę. Więc jednego dnia już nie mogłem wytrzymać. Kiedy ten już z pół godziny gadał, pochyliłem się raptemraptem Huuuu!...	Jak Bóg na niebie...	Jak to, miłościwy panie?...	Jak to?	Jak to? Wszyscy zginęli?...	Jedźcie sami nie będę z tobą na obiedzie; to imieniny żony, zapomniałem.	Jeżeli chcesz ją mieć z sobą, wynoście mi się obie z domu. Do kroćset, gdzie jest złoto? Co się stało ze złotem?	Już je zestawiono.	Karę? jaką ja mu naznaczę?	Kessler do nas idzie.	Kiedy ma się na kogoś apetyt.	Konia z wozem ukradły, no, tego jeszcze we wsi nie bywało.	Kupiłem energię do młynów popędu za oceanem, gdzie zawsze taniej. Na falach radiowych przerzucę tę siłę do Europy, sieć młynów zbuduję i kontynentu aprowizację chwycę w moje ręce, przez co żołądków cywilizowanych blokady dokonam, aby były czułe na moje nakazy i rozporządzenia twórczo-kosmiczne.	Masz rację! straciłem wszystko... oprócz majątku. Nie zapomnę o tobie, chociaż... Wolałbym już nie żyć.	Muc to zwyczajny, nic więcej jak muc! Ba, ale jak gładkiego oficera zobaczy, to aż ją podrzuca. Z tej przyczyny wolałem ją ze sobą zabrać niż zostawić, zwłaszcza że samej dziewce w domu niebezpieczno. Ale jeśli mi przyjdzie bez niej do Raszkowa jechać, niechże ją jejmość pani na sznurku każe przywiązać, inaczej bryknąć gotowa.	Nawet gdybym cię mianował moim doradcą?	Nazywa się Aspharaga, mieszkają w nim chrześcijanie, godni ludzie: będą ci radzi.	Nic nie mogłem zrobić Nie pozwolili nawet zrzucić korony i jechać na bezludną wyspę.	Nie będę się z tobą spierała	Nie czekać, aż się zbiorą, jeno uderzyć!	Nie dać się, nie dać! Gromadą iść, rozgonić, las odebrać!	Nie mogę spać, taka jestem niespokojna	Nie wiem. Ale czego krzyczysz?	Nie, to nie złodziej	Nie. Nie chcę.	Nigdy nie miałem tych złudzeń; dziś mniej niż kiedykolwiek.	No cóż w tym złego! Przecież w każdym francuskim romansie młodzi ludzie mają swoje przyjaciółki	No widzicie, panowie. W tej trudnej sprawie wiedza wyczarowała nam pomoc.	O jego matkę!	Okryjmy się nim obydwoje.	Pan Bóg dał latoś urodzaj na kartofle, co? brali sumiennie i z szacunkiem w szczypty, nie śmiejąc przy nim zażywać.	Pan Dembowski pyta, czy może panią widziéć?	Pewnikiem. W Starej Anglii nigdy się człek nie obejdzie bez aktów, dokumentów i wezwań sądowych. Ojciec królowej Bietki, jak powiadają, dostał taki akt, co mu na wszystko pozwalał, i zaczął haniebnie dawać się we znaki parafialnym kościołom, przy czym pozabijał ludzi co niemiara. Niektórzy w Anglii z nim trzymali, ale niektórzy inaczej na to patrzyli; powstały różne partyje, mordowały się one i paliły wzajemnie; kto był górą, nie oszczędzał drugiego, a okrucieństwu nie było miary. To zatrwożyło owe Czterolatki, albowiem dla nich zgoda między ludźmi jest jadłem i napojem, a nienawiść trucizną.	Powstańcy wyzwali na wojnę mocarstwo. Chłystki! Obłąkańcy! Muszą ginąć tysiące ludzi, bo to jest wojna. Czy pani rozumie?	Prątnickiego!... Dlaczego pytasz o to?	Radzca Pauli jest nieco niedysponowany.	Ręczę pani, że w bufecie był. Wydawał się jakiś zmartwiony, wpadł do bufetu, siedzieliśmy z Karasiem i oglądali nowe karty, jakie sprowadził z Sosnowca, przystanął przy nas, popatrzył i zaraz wyszedł; myśleliśmy, że poszedł, jak zwykle, do państwa.	Szukają po czasie litwinów, którzy już z łupem do domu poszli. Cóż za dziw, że się tu Leszkowi ludzie kręcą! Czyś już i ty tchórzem się stał!	Słyszałam że Polki, posiadające obce języki, bywają użyteczne na pensjach.	Ta druga, śmiejąc się rzekł Honory, nie bardzo mi się podoba... dawnąbym wolał.	Tak (Mignął się jej w wyobraźni jakiś wspaniały dwór i ona jako kochanka młodego króla	To możliwe	To szkoda	Trzysta diabłów zkąd się ona tak pięknie mówić nauczyła?	Tu trzeba dać odpowiedź kategoryczną!	W mojem nieszczęściu.	Wieści o Krzyżakach po drugiej stronie rzeki coraz gęstsze	Wstydź się, Gösto!	Wybiera kapelusz na drogę, jedzie jutro.	Wybornie.	Z daleka pan jedzie? podchwycił wychowaniec hetmana.	Zapewne wierszyki, wyperfumowane zapachem, jaki miał liścik służebnej pani de Chevreuse. Naucz Bazina prozodji, to go pocieszy. A co do konia, jeźdź na nim potroszę, to się przyzwyczaisz.	Zobaczcie!	Zostawia się policji wyraźny ślad.
Więc ja za pana dokończę. Chciał pan powiedzieć, że weźmie go pan, jeśli przyznam, że to jest mój kochanek i ja go w teatrze chcę mieć przy sobie? Czy tak?	Jeżeli ich pan nie nosiłeś, czemu je dawałeś do czyszczenia?	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	Mieszka tam dalej, zupełnie sam... na pagórku... w chałupie za cmentarzem... Chce pan, żebym pana zaprowadził?	A czy nie jest mu dobrze przy ujściu Rzeki Dziękczynienia?	Czy, nim wstąpił do marynarki handlowej, nie służył przypadkiem w marynarce wojennej?	Pani! Ja pragnę usłyszeć całą, całą prawdę. Z krót­kich dotąd doświadczeń moich przekonałam się o wielkiej słuszności tego, co mąż jej powiedział przed chwilą: nic materialnie i moralnie szkodliwszym nie jest dla człowie­ka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przycho­dzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie...	Wieczne deklamacje i tragizowania. Skąd wiesz, że byłby to geniusz? Może właśnie wprost przeciwnie, zbrodniarz jaki, niedołęga, kaleka, wyrzutek, a wtedy lepiej, że nie będzie żył. Obie możliwości można zarówno przypuścić, z tym tylko jeszcze dodatkiem, że na świecie jest więcej ludzi złych, głupich i nieszczęśliwych, aniżeli geniuszów, a więc to właśnie prawdopodobniejsze...	Ale słucham, tylko że pani nie słyszy, jak we mnie głód wniebogłosy wrzeszczy.	Bliższych szczegółów udzieli panom mój koniuszy i przedstawi papiery Apolla. Ale koń nie jest na sprzedaż.	Jesteś niegrzeczny i nie mówi się „bezmyślowe”, tylko bezmyślne.	Naprawdę, nie jest to żadną fatygą! Ot... Widzi ksiądz, mnie, jako etnologa, rzecz ta bardzo zaciekawia. Chciałbym o tym wspomnieć w pewnym memoriale, który właśnie sporządzam dla rządu. Takie przeobrażenie herbu pułkowego, niby waszego Ryżego Byka, w jakiś rodzaj fetysza, za którym chodzi ten chłopiec, to rzecz niebywale ciekawa.	Nie przez państwo, tylko przez Ministerstwo Oświaty.	Rodzina, księże, alboż ona istnieje? Nie uznaję rodziny w społeczeństwie, które po śmierci ojca lub matki dzieli majątek i powiada każdemu, aby szedł w swoją stronę. Rodzina to jest czasowa spółka, którą śmierć rozwiązuje. Nasze prawa zniweczyły ród, dziedzictwo, ciągłość przykładów i tradycji. Widzę dokoła same gruzy.	Właśnie uważam, ale to z gorąca. A powinnaś dziś powinnaś dziś, figlarko, dobrze wyglądać, bo ten Kazio, jak mówiła mi wczoraj ciotka, jest do wzięcia...	Nie, Ned, nie myśl jeszcze o tym Sam widzisz, że „Nautilus” zbliża się do lądów zamieszkanych, że zawraca ku Europie i do niej nas wiezie. Gdy już wpłyniemy na nasze morza, wtedy obaczymy, co roztropnie da się przedsięwziąć. Zresztą nie sądzę, by kapitan Nemo pozwolił nam tak polować na brzegach Malabaru lub Koromandelu, jak w lasach Nowej Gwinei.	Poznałam wszystkich panów z biura tylko na ślubie, potem zaraz wyjechaliśmy, ale teraz przyjdzie do bliższej znajomości. Mąż mi mówił, że chciałby, żebyśmy się zbierali jednego tygodnia u państwa Bigielów, a drugiego u nas. To bardzo dobry zamiar, tylko ja robię jedno zastrzeżenie.	Teraz chcesz wszystko obrócić w śmieszność Wiem, że są pensjonaty, ale nikt nie umieszcza w nich dziecka w szóstym roku i Karolek nie pójdzie do pensjonatu.	O, złym jesteś fizjonomistą, ojcze jeśli przypuszczasz, że przez wzgląd na siebie opłakuję to nieszczęście, które mi przedstawiasz. Że nie mam majątku? A cóż mnie to obchodzi? Czyż nie mam nadal mojego talentu? Czyż nie mogę jak panie Pasta, Malibran czy Grisi zarobić tyle, ile byś mi nigdy nie potrafił dać	A tak bawi to je, utrzymują, że Zofia pukiel mych włosów, który posiada, pod prasą trzymać musi. Śmiejemy się z tego.	A to cała historia! Przyjechaliśmy tu dziś z Suzinem o jedynastej... Od pierwszej do trzeciej byliśmy z nim u Wokulskiego, a po trzeciej wpadłem na chwilę do matki i na chwilę do pani Stawskiej... Pyszna kobieta, co?...	Bynajmniej. Oswojona jest i bardzo łagodna a mądra. Gada jak człowiek.	Chciałbym zostać przemytnikiem możesz śmiało zasnąć, nie jesteś mi potrzebny. Zamiast ciebie pójdzie ze mną Ala.	Com nie miał zmiarkować! Przecie ja i po żydowsku jestem wyrozumiały.	Czemuś mi tego nie powiedziała sama?	Czy to dla mnie?	Do kawałka wspaniałej wołowiny	Dość, i ja nie mogę długo znosić jak ta czerńczerń Rzekł Nieznany podnosząc głos:	Eh, nie... To ten safanduła Dębicki...	Gdzie on jest?!	I nie chce pani zupełnie próbować?	Ja mówiłam, że oni po uszy w błocie siedzą! Ależ ja tego nie mówiłam wcale!	Jak tylko można najwięcej.	Jeżeli powiem, czy będziesz równie szczera?	Na roboty chce pewnie jechać do Francji?	Nie jestem komunistą. Szybko przekonałem się, niestety, zbyt szybko, że nic mi po nich, ani im po mnie.	Nie ma!	Nie widzę, co masz w ręku	Nie, nie ma!	Niechże się pani nie trudzi dla mnie!	Odpowiedniejszy?... Dlaczego? Z jakich względów?...	Oh, Ferruccio, biedny mój chłopczyna! jakże się musiałeś przerazić! O Boże miłosierny! Zapal no światło, dziecko! Albo nie! Zostańmy tak jeszcze po ciemku. Jeszcze się boję.	Pójdź i powiedz staremu Wiszni: na próżno zasieczono ci syna. Czary to, ułudny sen. Nie stoi na tych gwiazdach nikt, nikt nie dźwiga twoich krwawych losów.	Tak, prawdziwa rodząca jabłoń, tutaj, pomiędzy sosnami i bukami, o milę od najbliższego sadu. Byłem tu pewnego dnia wiosną i zastałem ją ubieloną od kwiecia. Postanowiłem więc powrócić jesienią, aby się przekonać, czy będzie miała jabłka. Patrz, ugina się pod owocem. I jabłka wydają się nawet dobre, rumiane, z ciemnymi policzkami. Większość dzikich płodów bywa zielona i nieapetyczna.	To jest Samuel, syn Ezdreasza, także mój krewny. Wzięłam go na miejsce Murzyna, któremuś, panie, dał wolność. Wszak, pozwoliłeś mi wybierać sługi?...	Widziałem ale nie przypuszczałem, żeby pożerała liście.	Więc nie można?	Wszystko to dobre jeno kto i jako to zweryfikuje, czy ja naprawdę siostra waszmościna?	Wtedy trzeba, aby zginęli wszyscy. Trzeba, aby nie lękali się zginąć. Nie wiem, wydaje mi się, że nie wolno usuwać się. Znika różnica między tym, kto daje i bierze śmierć. Znika różnica pomiędzy ręką, która uderza, i sercem, w które godzi kindżałkindżał	Z tobą. Inaczej nie, nie!	Za pozwoleniem pana komisarza czy to pana własne?...	Zamilknij Nie po to cię wezwałem, by wysłuchiwać twoich niedorzecznych pogróżek. Proszę mi krótko i ściśle opowiedzieć, co było przyczyną zajścia.	Złoto, nie dziewka!	A Dobko z Oleśnicy? Raz on na turnieju, który Krzyżacy w Toruniu wyprawili, rozciągnął dwunastu rycerzy z wielką chwałą dla siebie i dla naszego narodu...	A ile możecie?	A starzec?	Bo i na cóż by się to przydało?	Bodaj go!... Na miłość boską... Mało!... Mało!..	Bójże się waćpanna tego Boga, którego wzywasz! Kto cię kleszczami będzie szarpał?	Denaturatu, naturalnie. Ale go będzie trzeba troszki przesączyć.	Grates vobis dominos	I będą mieli Ale z pani prawdziwa emancypantka!...	Ja to samo Czatuję, opierając koniec ościenia o kamień. Szpic się ześliznął, bo na kamieniu widać rysę. Ogłaszaj swoje ślady, Mały Bracie.	Jak zwykle	Kas gi iš to palyginimo išėjo?	Kiedy to może być? zapytał Dobek.	Lekarz, Miasto rzekł głośno.	Mniejsza o to. Niech mama mówi dalej.	Nic z Krakowa? nic ode dworu!	Niech mnie diabli porwą, jeżeli rozumiem, co mam zrobić; ale będę posłusznym	Nigdy...	No, no!... Ty wiesz, że kupisz sobie nowych, ile zechcesz.	O ni! Ile razy będzie wielmożnemu panu potrzebna, ja ją sam zawiodę; ale żeby kto zaś z miasta	Otóż to.	Pahareen, góralka z Dalhousji, moja matko. Ukryj w cieniu swą krasę, o Rozdawczyni Rozkoszy!	Pani szambelanowo...	Pocieszny narzeczony, prawda?	Prosiłbym pana, abyś istnienie tego listu zachował w tajemnicy.	Proszę! rezolutny to jednak chłop!	Przeciwnie, Najjaśniejszy Panie, od ciebie powinien wyjść przykład; pierwszy zawiniłeś, gdyż sam posądziłeś królową.	Prędzej, Harvey! On się trzyma twojej liny!	Rozdzielić, rozerwać potrzeba koniecznie to małżeństwo wstrętliwe	Sam go przecie nazwałeś poliszynelem.	Siedzenia są ruchome i wskutek tego niepewne. To się może powtórzyć.	Tak się składa.	Tak, panie... Może mąż powróci...	Takie różne sprawy, o których się już zapomniało, a które po latach odnajdują się niespodziewanie.	Tam go znają?	Turime įgalėt vienam daikte, kuris mums yra didele perškada, o tai ant patis rubėžiaus. Tenai randasi labai drūta pilė. Turime ją sugriaut.	Ty wszędzie widzisz nadzwyczajności!	Tymczasem kuczka osłania nas. Oj, cieszmy się.	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem! Kto je wymyślił? Na pewno Żyd, klecąc szałas.	Ubawimy się.	Uczta rzekł Sapieha.	Wal z nami, po drodze ci opowiem.	Zaraz!	Zbyteczne; załatwię to sama. Dziękuję!	Znam takiego, którego świerzbiały palce	Śmiech, Konflikt	Śniadanie!
Tak! tak! masz rację zdaje mi się, że dalej było tak: Ten, który ma członki obrażone od siły twojej esencji, całuje ręce waszej wielmożności, o niewdzięczna i cudaczna piękności, nie wiem coś on tam dalej pisał o chorobie, o zdrowiu, wiem, że tam coś było jeszcze bardzo pięknego, a wszystko zakończył następnie:	To tem lepiej. Ona tak dobrze chodzi koło małej. Dobranoc pani.	Nie rób takiej poważnej miny, Szwejku bo na froncie to ci się odechce bić z jakimiś honwedami. Dochodzenie przeciwko wam zostaje umorzone, każdy z was udaje się do swego oddziału, ukarani będziecie przy raporcie, a potem pójdziecie z kompanią marszową na front. Jeśli jeszcze raz wpadniecie mi w ręce, wy łotry, to zobaczycie, jak z wami zatańczę. Macie tu każdy swój dokument zwalniający i zachowujcie się przyzwoicie. Odprowadzić ich pod numer 2.	Tak, ale ja znowu wiem z doświadczenia, że takie zawiązywanie sobie świata za młodu nie ślubem, ale słowem, nie zawsze szczęśliwe przynosi skutki, a niejeden by może połowę życia dał był za to, gdyby mógł być uwolnionym od niebacznie danego słowa. Ale to mniejsza, są jeszcze inne rzeczy daleko od tej ważniejsze. Nie wiem, czy panu wiadomo, jaki jest ród nasz i jakie przechodził koleje. Strzegoccy z dawien dawna na ogromnych siadywali fortunach. Znakomite w Rzeczypospolitej urzędy, świetne koligacje były prawie bez przerwy tej familii udziałem. Ojciec synowi, matka córce na śmiertelnych łożach i w testamentach zachowywanie tych dóbr przekazywali; były nawet przepisywane przez przodków reguły, wedle których mają postępować następcy. Nieszczęście chciało, że mój mąż, przez szczególne woli bożej zrządzenie, znaczną część owych rodzinnych sukcesji uronił, ale też za to całe późniejsze życie jego było tylko niezmordowaną pracą ku odzyskaniu dawnego splendoru dążącą: odejmował on sobie od ust strawę, w płóciennym kubraku chodził, zdrowie swoje poświęcał na to, aby powiększyć fortunę i rodu znaczenie. To o Strzegockich. Piotrowicze zaś, ród mego ojca, jakim jest w rzeczy i czym dawniej był w Litwie, ba, w całej Polsce, nie potrzebuję długo rozprawiać. Dość powiedzieć, że herb ma MurdelioMurdelio	O tak	Tak jest panie prezesie.	Tak! niestety, tak... Wyobrażam sobie dwoje dzieci idących w taką noc przez pustynię.	Tak!!!	Dziadzio się o to pyta? Nie mogłem nigdy znosić jego dowcipów, zwłaszcza takich...	Przepłynąłem raz, w jedną stronę, już miałem wracać, gdy licho kurcz przyniosło. Dobrze jeszcze, że to się stało blisko brzegu i że Onufer z Murowanki, co tam niedaleko „szczubłyszczubeł (reg.)	A cóż to? płakaniem biedy se odejmę? Tyla mojego, co się pośmieję.	Ci dzisiejsi panowie tyle warci co i on. Gdzie by to dawniej w hrabskim domu przyjmowali eks-kupczyka, który przez ożenek dorobił się majątku... Śmiech powiedzieć!...	Mówię, moja droga, jak nieboszczyk książę de Condé, przedstawiając młodej małżonce szambelanów: „wszyscy ci ludzie, rzekł, to nasi służący”. Czytałem ci z pamiętników Besenvala ten ustęp, bardzo godny uwagi w przedmiocie etykiety. Każdy nieszlachcic, który jest w twoim domu i otrzymuje zapłatę, jest twoim służącym. Powiem parę słów temu panu Julianowi i dam mu sto franków.	Czemuż sobie co na to nie radzisz? Jeżeli ran nie ma, to trzeba się wysmarować mydłem i spirytusem.	Ale jeśli mieszkają tam złośliwe karzełki, które znęcają się nad niegrzecznymi dziećmi, to nie wydacie mnie? Prawda, że nie?	Gdyby się jeszcze upierał... nie, nie, to niepodobna...	Kilka mil od granicy Alzacji, w Lotaryngji; jak tylko oblężenie się skończy, możemy wybrać się w te okolice...	Niestety! to prawda... Teschen jéj nie dorównywa... Poślijcie Hoymowi rozkaz aby mi się wracać nie ważył...	Radykalnie. Przekonasz się zapewne o tem, gdy przez czas jakiś u nas zabawisz. Ale tymczasem dobrej nocy ci życzę. Wolisz może lampę, niż świecę? Zaraz ci ją zapalę. Jutro zobaczymy się zaledwie około wieczora, bo bardzo wcześnie pojadę do jednego z folwarków, które budujemy, a potem na łąkę dość oddaloną...	Och, tym lepiej; zwłaszcza że pan wie, matka jego jest bardzo przeciw. Mówiono mi, że on jest za, ale nie byłem pewny. To mnie bardzo cieszy. Nie dziwi mnie to, on jest bardzo inteligentny. To jest dużo.	Doskonale Ale to nie chodzi.	Grozicie. Do sądu podamy! Znajdziemy na was sposób, nie odsiedzieliście jeszcze za las, to wam przyłożą i razem odrobicie!	I to coś znaczy; ja, nie mam go ani cienia a d‘Artagnan oszalał ze szczęścia należenia do naszych; tysiąc liwrów!... oświadczam, że na mnie samego dwóch tysięcy potrzeba.	Nie o to! Ale powiedziałaś słowo... Powiedziałaś	Spotkaliśmy się najwyżej dwa razy od jego powrotu. Nie mogło być inaczej: ja tkwiłem w kancelarii lub w sądzie, w niedzielę zaś lub w święta pracowałem nad dopełnieniem wykształcenia, wszystko bowiem budowałem na samym sobie...	To było wszystko, co znalazłam w domu Meble zostały wszystkie sprzedane, aby zapłacić rachunek lekarza, a pani Thomas zabrała suknie i drobiazgi mamusi pani. Myślę, że nie na długo starczyły dla gromadki malców Thomasów.	Wtem znów przylatują od brzegu, że szum okrutny. Nic to! Wojewoda pazia w ucho: „Będziesz mi tu lazł!” Tańcowaliśmy do świtania, spaliśmy do południa. O południu patrzym, aż już szańce srogie stoją, a na nich ciężkie działa, kartaunykartauna (z niem.)	A jak mi się chce twoich, mój parobku kochany, co? twoich mój Jędrusiu.	Ale dziś znowu smak jej się odmienił. Cały ranek molestowała ciotkę o Tomasza à Kempis...	Co się stało? czy znów kto zachorował?	Interesy. Właśnie poto zwracam się do pana, byście coś poradzili.	Kiedy się nie wie, co robić, trzeba wszystko powiedzieć Bogu!	Nie boję się!	Nie było to zapewne rzeczą łatwą?	Nie, to człowiek mniej więcej mego wzrostu.	Nie kłopocz się tym, bo gdyby nawet szlachcicem miał być Montmorency, a dyplomatą Metternich, siadamy do śniadania nie później jak o jedenastej. A tymczasem skosztuj, jak Lucjan, xeresu i biszkoptów.	A na mnie sierdzi się przecie!	Mam przecie paszport, opiewający, że posiadam żonę. Nawet i ten przeklęty paszport na coś się przydał.	Mamo, co to za fiołki?	Pierwszy raz to słyszysz?	Pozwoliłam, a teraz ciągle to sobie wyrzucam!	To, co powiedziałem.	Znam to. Bohater sezonu. W zimie był takim pan Kazimierz, a przed kilkunastu laty nawet... ja	Czy pan chce przejrzeć rejestr więzienny natychmiast czy też przejdzie pan najpierw do celi księdza?	Nie męcz mnie, Kasiu, wiesz, jak bardzo cię lubię. Ale mówię ci... uważam za swój obowiązek powiedzieć, chcę być uczciwa... Przysięgłam jemu i sobie, że nigdy do ciebie nie wrócę...	Bo nie należą do mnie	Czy zechce pan nas zawieźć do Bordeaux?	Ja? szaleństwo! Na spanie jest zima, nie lato i noc księżycowa w Zakopanem! Pięć lat przyjeżdżam do Zakopanego i zawsze każdą noc księżycową markuję.	Książę wojewoda przysłał człowieka godnego ufności aleście go już stracili. Odtąd tylko szelmy służyć wam będą!	Można nie chcieć, wiesz pan czego? Baby, kiedy człowiek stary.	Nie widziałem go od wielu lat...	Skądże? Nie widziałem jej od wielu lat.	Słuchaj, zaklinam cię! Skoro tylko wyjedziemy, siadaj na bryczkę i leć do Olszyny zawiadomić ojca.	Chciałbym wiedzieć czy... czy nie sprzedałbym tego surduta.	A potem nie wiem nic więcej... Zemdlałem... Kiedy odzyskałem przytomność, Daval leżał obok mnie śmiertelnie ranny.	A ty od Czerwonego księcia	Ale przed spaniem?	Ależ, Braciszku! przecież my nie...	Czy on jest zwierzęciem?...	Do kogo?	Ha! piętami do góry.	Ma pani słuszność rada pani Radliczowej jest rozumna i będę z niej korzystała. Pójdę do modniarki jutro.	Nie będzie... dobrze...	Nie kłam pani!	Nie może być, bo tu chodzi o moją reputację za którą chętnie dam gardło.	Szkoda, że nie ma czym przepić	Słyszę, nie potrzebuje mi mama powtarzać.	W takim razie nigdy... Od tej odpowiedzi zależy moje małżeństwo.	A co pan drukuje w „Dzienniku powszechnym”?	A ty, mamusiu?	Dam ci całe jabłko!	Fahrtouscheck!?	Fe! jak pan może mówić takie rzeczy!	Hej, a hop! Hop! Ha!	Ja bardzo pana przepraszam. Zresztą cóż ja mogę o tem wszystkiem wiedzieć?...	Jednakże władza rodzicielska w tym wypadku...	KromwellKromwell, właśc. Cromwell, Oliver (1599–1658) powiedział krótko Sołowjew	Kto taki?	Którą najbardziej kochasz?	Mama zdrowa?	Może chory?	Myślałem, żeś w Smyrnie?	Mówi pan jak polityk.	Mówisz o córce damy, którą spotkaliśmy na przechadzce?	Nadchodzą!	Niema żadnej przesady. Przecie ona pana kocha.	No, masz pojęcie? Szmat drogi...	O jakiej bestii!?	O, jaki pan jesteś dobry	Och, bardzo chętnie, owszem.	Ojciec, Córka	Panie Mikołaju...	Pistol? A jegomość skąd go wziął?	Stój!	Ten środek ma swoje niebezpieczeństwa nasuwa myśli...	W maneżumaneż	Wiem. Czytałem.	Wiész pan, kto ona jest?	Więc wyda pan ze trzy tysiące franków?	Zadziwiające!... Bo i ten jego majątek, jakoby zrobiony w Bułgarii...
Pielęgnowała ją noc całą, a potem udała się szukać mnie i panicza, panie Davy, nie wspominając przed Emilką, dokąd idzie, boby się mogła skryć lub uciec, broń Boże. Jak się ta okrutna pani dowiedziała, gdzie jest Emilka, w głowę zachodzę! Może to ten padalec wyśledził, dowiedział się, co jest prawdopodobne, od rajfurkirajfurka (daw.)	E! odezwał się śmiejąc poufale Holsza, juści dla szczeniąt mamki u Aarona kupować nie będziemy, choć on i takie niewolnice ma co za mamki służyć mogą!	Czekać ukryta w tych stronach i w ten sposób przekonać się, co za jedni przybędą tu upominać się o ciebie.	Akurat to mi w głowie! Muszę wpierw to swoje bydlę ożywić i puścić w ruch. Jak fabryka zacznie iść, co nie może się stać przed październikiem, dopiero pomyślę.	Co dotyczy sprawy, nie jestem takim bałwanem, bym zechciał z niej zrezygnować. Otóż wkrótce napiszę drugi list i pojedziesz pan z nim do Warszawy. Tymczasem do widzenia. Możesz pan odejść. Brutus! Do nogi!	Ta-ak; ale po pierwsze on nie ma z czym się wygadać, a po wtóre wie, co by go za to spotkało. Zresztą on bardzo lubi Mahbuba, a i mnie po trosze.	A dokąd się pan teraz udaje?	Niech się pan odsunie. Patrzą na nas.	Zachorzał czy co się stało?	Zresztą matka jego była, zdaje mi się, siostrą księcia de Montmorency i zaślubiła najpierw jakiegoś La Tour d’Auvergne. Że jednak ci Montmorency ledwie że są Montmorency, a ci La Tour d’Auvergne wcale nie są La Tour d’Auvergne, nie widzę, aby mu to mogło przydać wiele chwały. Powiada, i to by było ważniejsze, że on pochodzi od Saintrailles’a, a że my się wiedziemy od niego w prostej linii...	To źle! Wstyd mi za ciebie, bo po pierwsze miałeś kiepski gust, a jeszcze kaduczniejszą masz naturę, że tego śmiecia żałujesz! No, to tak naprawdę nie zatańczę na twem weselu i ty swego nosa nam nie pokażesz?	To, widzę, wybranych kawalerów pan Czarniecki mi przysłał. Ale z dawna to wiem, że rezolutów między wami nie brak, jeno wiary w dotrzymaniu obietnic i przysiąg brakuje.	Wybrałam się na spacer dzisiaj pieszo i łódką, bo na promie taki ścisk z pana drzewem, że ani marzyć o przedostaniu się tamtędy. W trawie na Dewajte znalazłam to zwierzątko i zabrałam, uradowana, że zastąpi może spalonego faworyta.	Można ścierpieć wówczas to, co wycierpiał ów biedny Bernard Palissy, twórca ekueńskichekueński król Francji (od 1560); na jego panowanie przypada początek wojen religijnych we Francji po masakrze hugenotów (francuskich protestantów) w Wassy (1562) oraz krwawa rozprawa z hugenotami w Paryżu (tzw. noc św. Bartłomieja, 1572). oszczędził w noc świętego Bartłomieja i który w końcu, w obliczu Europy, stary, bogaty i szanowany, wygłaszał swoje publiczne wykłady o nauce ziemnej, jak ją nazywał.	Najgorsze, moi panowie że takiego małego króla nikt się nie będzie bał. Jak on sobie poradzi z żołnierzami i generałami.	Szaniec pewnie jest tak wysunięty, że między nim a głównym obozem jest pusta przestrzeń. Straże, jeśli jakie są, to przed szańcem, a nie z tamtej strony... Tak więc obejdziemy ich swobodnie i wpadniemy na nich od tamtej strony, od której najmniej spodziewają się napadu.	A widzisz. Mój też tam jest i z 13 kompanii też. Właśnie rozmawiałem z tamtym ordynansem przez telefon. Jakoś mi się ten gwałt nie podoba. A nie widziałeś czasem, czy się muzykanty pakują?	Wybaczy dobrodziej, ale list Pański to zamach gwałtowny, to oświadczenie tylko jednostronne. Nam układów trzeba. Odnoszę wrażenie, że w obu panach dwa różne systemy, lecz jeden przedmiot mające na oku, nagle się zetknęły. Postaram się teraz, by przez kontemplację rozmotać supły komplikacji mnogich, lecz nieistotnych.	Czy dobrze ma się wielka księżna? dziś popr.: bardziej znajoma. niż model Maneta.	To jest prawda Ale na Boże Narodzenie jakeś się, Maćku, upił, toś mnie tak ściskał, tak całował, że musiałem ci dać na kredyt wódki i piwa, i araku, i jeszcze obwarzanków.	Że jednak ani Desroches, ani du Tillet nie ożenili się z Malwiną wytłumacz nam sekret Ferdynanda?	To są mateczniki: w nich pszczoły robocze troskliwe o następstwo tronu, w razie zgonu królowej lub przeniesienia się przez nią z częścią pszczół do innego państwa, przysposabiają matki. Umyślnie budują im duże komórki, aby gąsieniczki, mając więcej miejsca, lepiej się rozwinęły i uzdolniły do znoszenia jajek w wielkiej ilości. Z tego też względu królewny bywają najlepszą i najposilniejszą potrawą karmione.	Niech się da wypchać. Mógłby się był zdobyć na przyzwoitość popierania korpusu. Wtedy ja mógłbym napisać balladę wykpiwającą tę całą historię; a tak muszę udawać zwariowanego entuzjastę. Mimo wszystko możemy jednak w pracowni wpychać Stalky’emu szpile, gdzie się tylko da.	Chyćcie się mego kija... podciągnę was na wał... Nie bójcie się, nie puszczę... mocno trzymam.	Co tu robisz, błaźnie jeden?	Co tu tak pachnie czekoladą?	Do kroćset! Myślałem, że choć jedno lato obejdzie się bez opieki! I w dodatku obiecaliśmy go słuchać!	Moje dziecko i w Perugii dobrze, i w Rzymie dobrze... Ach! jak dobrze! Wiedz o tem, że tu, chodząc po ulicach, depczesz pył świata... To, jak zawsze powtarzam, przedsionek do innego życia	Myślałem że jaśnie pan stracił wszystko i dlatego...	Przypomniał mi się dzisiaj w kościele żywo ów dzień, kiedyśmy razem odbywali naszą konfirmację.	Tytularnych zobowiązań? Zapewne. Ale nie tyczą się one wyboru żony.	Niech żyje szlachetny Panigon! Do kroćset spaśnych wołów, ten zna się na kuchni! Idę stamtąd: nie szafują inaczej jak tylko miskami. Nie omieszkałem, wedle obyczaju i rytuału zakonnego, dobrze wymaścić moją sakwę brzuszną.	Prawdę, panie. Jeden raz tego roku byłem w tych jaskiniach, nie dziwota, żem zmylił ścieżkę... zamiast w lewo, powiodłem was na prawo. Kiedym się opatrzył, że źle, wybiegłem szukać drogi; znalazłem ją i zaraz wołałem na was z całej siły. Nie dosłyszeliście chyba?	Ale w każdym razie, my zapraszamy się zgóry na pańskie wesele.	Co tam masz?	Czy mogę przywitać się z dawnymi uczennicami?...	Dynuśka się buntuje?	Najlepszym zdrowiem się cieszy; a odkądeśmy weszli do zdobytej twierdzy, łaskaw na wszystkich, wesół, mowny, aż serce rośnie nań patrzący.	Przyznaj się do wszystkiego natychmiast	Stój! Co tam?	Myślę, że tu będzie ci dobrze. To jest księżniczka Cyryna, córka księcia Mangu, a wnuczka księżnej Siurkukteni.	Nic to nie pamiętacie?	Bigelsteinowi wystarczy powiedzieć tylko parę słów. Jemu albo Szepsowi. Wystarczy powiedzieć w rozmowie mimochodem: „W Baranowiczach lepiej bywało z angielską walutą”. To sami zobaczycie, że każdy z nich aż przysiądzie.	Hej! to nie trzeba ci do Bogdańca. Albo zamrę przedtem, nim strykstryk (daw.)	Ja nie będę chodziła do czcigodnych ojców rodzin w celu prowadzenia ich rachunków Zresztą niema o czem mówić. Jestem pełnoletnia i rozporządzam sobą.	Jeszczem nie powiedział, że tylko... Ale ja znam naturę ludzką. Ta natura	Może nie wiesz, Rafał, że Rzepicha była Trepczanka z domu?	Myślisz tu pani szukać kariery?	Myślę, że już go nie złapią.	Nie ma wątpliwości, pytałem mistrza Andrzeja,	No, ale biuletynów różnych agencji na pewno nie czyta?	O, to pańska rzecz, panie Fix, ale ja nie mogę...	Tarli go tu śniegiem, ledwie nie do kości i wino mu wlewali w gębę, a potem parzyli go w łaźni, gdzie też począł i dychać.	W podobnych wypadkach pannie służy prawo: albo przyjąć oświadczyny, albo odwlec z odpowiedzią albo odrzucić. Czwartej kombinacji nie widzę	Z jednej ręki strapienie i z tejże otrzymacie pociechę! Gdyśmy z ogrodu wracali po niefortunnym śledztwie, królowa jejmość kwaśna i nachmurzona, panny złe, jak jędzonki, a król i my wszyscy rozmiłowani w Montwille na umór...	A dawnoście tu u nas w tym kraju? zapytał stary.	A może, tylko... czemuż to tak trywialnie nazy­wać? Można powiedzieć to samo, mówiąc: naszą kochanką lub żoną.	Chcesz zatem, Nedzie, żebym zapytał kapitana Nemo, jakie ma względem nas zamiary?	Cóż to takiego?	Już dałem słowo, że napiszę.	Mówi pani o częstej zmianie kochanków...	Na wagę pani każe, czy takie pudełko?	Najjaśniejszy Panie, to fatum	Nie	Nie chcę.	Nie mogę! Muszę już iść, wracać! Muszę!	Nikt nawet nie spytał o mnie?	O czym myślę? myślę o wilkołaku... o owych czasach... i zaczynam powoli w nie wierzyć, choć wcale nie jestem zabobonnym... wcale nie...	W kimże to?	A chciałam tylko jedno	A panna Orwid?	Ach! Panie!	Bardzo ładna.	Chciałabym... chciałabym... chciałabym, abyś wziął gnipgnip	Cichota, kobiety! Tylko przez kłótni, poniechaj, Magduś! Kto ukradł, niech miał będzie na śmiertelną koszulę.	Coś ty oszalał?	Cuduście prosili? Macież tę moc?	Gdybym ja był na twoim miejscu...	Grozi zemstą.	I cóż?	Jesteś dobrym sługą, Rinaldo. W dniu, w którym dzieło nasze doprowadzimy ostatecznie do końca, grunta dotykające do mego zamku w Gardannes, które twój ojciec dzierżawi, przejdą na zupełną twoją własność.	Kocham ją, panie!	Lolka, daj buzi w najgorszym razie.	Miranda z którą	Mów od razu! Coście zrobili z naszą bombą?...	Na zawsze.	Niewiem sam jeszcze..	O kogoż jesteś zazdrośną?	O, widzieliście go, pyszałka i egoistę! Brawo, znów mam przed sobą człowieka, który gotów jest porąbać siekierą cudzą miłość własną, a sam krzyczy, kiedy go kto szpilką draśnie.	Raz słyszałem płacz.	Skandal!	Tak	Tak jest chciałam spytać, czy dziewka ta została odnaleziona?	Takie... taksowanie...	Ty mój przyjaciel, tak ja cię do drugiego mojego przyjaciela zawiodę, do Krzywonosa. Już my oba pomyślimy, żeby tobie tam było dobrze.	Wasza mość chcesz, żebym śpiewała, a potem sobie ze mnie dworujesz i wyśmiewasz	Więc kto?	Wolnego, caballero	Wszystko jest bezbez (gw.) zakończyła Płoszkowa.	Zabawa
A gdzieżbym ja śmiała zaczepić na ulicy taką szlachciankę, przecież ja prosta kobieta jezdem, nienauczna, jeszczeby się pogniewała, bo zawsze tak jej śpieszno do tych klasów, że chociaż me obaczy, to ino spojrzy, co jaże mnie gorącość przejmie i poleci Byłam raz w niedzielę u tych jej opiekunów. Czekałam w kuchni, wyszedł lokaj i powiada, że jaśnie panienka kazała, żeby niania, to niby ja, przyszła. Poszłam, zaprowadziła mnie do swojego pokoju, takiego śliczniuchnego, co jażem się przeżegnała. I u najpierwszej dziedziczki, to piękniej nie jest. Pokazała mi wszystkie podarunki, jakie dostała. Jezus! jakie śliczności i materje i złoto żółciutkie i brelanty! Nagadałam się z nią długo, a potem to mi przynieśli obiad, a moja pani córka dała mi te chustkę i kazała koniecznie w niej chodzić, a na odchodnem me prosiła, żeby często przychodzić, tylko że ona się musi teraz dużo uczyć i taka była dobra dla mnie, tak me pogłaskała po gembie, żem ją jaże pocałowała w rączkę, a ma takusią, paninko!.. Dobrą mi Pan Jezus dał córkę, dobrą!.. Juści, matce toby się ta chciało popieścić z gołąbką, popłakać, ale kiej nie można teraz, to nie można...	Widzę i ja, że nie może być inaczej! niech się tedy wola waszmościów spełni. Dziękuję z serca, panowie bracia, i tak tuszę, że da Bóg, nie zawiedziecie się w tej ufności, którąście we mnie położyli. Jako wy przy mnie, tak i ja do gardła stać przy was przyrzekam, a czyli wiktorię, czyli zgubę fatafatum (łac.)	Rozumie się, że tak, dziwny człowieku! Czyżbyś pan nie zrobił tego samego dla mnie, gdyby się panu zdarzyło zauważyć coś podobnego w moim majątku?	Wiem dobrze, co mówię Trzeba się spieszyć, bo to biedne dziecię nie ma matki, niechże ją przynajmniej babka pobłogosławi. Tylko ja jej zostałam po biednej Renacie, o której tak szybko zapomniałeś.	Na prostych faktach. Będąc pensjonarką, notabene wzorową uczennicą, panna Brzeska musiała pracować osiem do dziesięciu godzin na dobę. Ledwie skończyła pensję, została damą klasową, co odpowiada dziesięciu godzinom pracy umysłowej na dobę nie licząc zajęć obowiązkowych. Obecnie mieszkając w waszym domu pracowała na pensji albo dla pensji znowu z dziesięć godzin; prócz tego mocno interesowały ją sprawy towarzystwa kobiet, mnóstwo cudzych interesów, wreszcie... kwestia nieśmiertelności duszy. Młoda panna, która tak dużo pracuje, nie może rozwijać się pod względem erotycznym. A tym bardziej musi być zacofaną, jeżeli zajmuje się, a nawet martwi kwestiami religijno-filozoficznymi.	Tylko go sobie wyobraźcie w sukni kobiecej. Mały, zgrabny, twarzyczka delikatna, nosek niemowlęcy, biały i różowy! Słowo daję, gotów jestem zakochać się od pierwszego wejrzenia! Głowę mu ufarbować na złoto i zondulować, brwi przystrzyc, usta wykarminować i niech mnie kule biją, jeśli nie wzruszy każdego urzędnika na każdej granicy. Przy tym po francusku i niemiecku mówi doskonale. Nie! Na Boga, marzyć nie można było o pomyślniejszym zbiegu okoliczności. Prawdziwa łaska Boska na nas spłynęła.	Wiesz co, Trot ponieważ nie możemy ostatecznie na nic się jeszcze zdecydować, to, aby uniknąć żalów poniewczasie, powinniśmy postępować rozważnie, nie śpieszmy tak bardzo, nic nas nie nagli. Rozejrzyj się lepiej dokoła. Nie trzeba, abyś się na życie zapatrywał wyłącznie ze szkolnego stanowiska.	Oczywiście! Uważają się za wyższych ponad zwykłe rozrywki. Małe zarozumiałe bydlątka! W tym szyderczym, celtyckim uśmiechu M’Turka jest coś, co mnie denerwowałoby trochę. A jak starannie oni się zawsze ze wszystkim kryją! Bezczelność wprost na zimno obmyślana, z góry ułożona. Jak pan wie, jestem bezwzględnym przeciwnikiem wtrącania się do spraw cudzych klas, ale tym chłopcom trzeba dać nauczkę, Prout, i to dobrą nauczkę, jeśli chcemy poskromić bodaj tylko ich wybujałą pewność siebie. Gdybym był na pańskim miejscu, zająłbym się przez jaki tydzień ich sprawkami. Chłopcy tego rodzaju nie wstępują do Łowców Pluskiew bez kozerybez kozery	Bohaterka, zaciskając w drżącej dłoni zdobyty klucz, rozgląda się po korytarzu, a uchwyciwszy moment, gdy nikt jej nie widzi, otwiera szybko drzwi pokoju groźnej wampirzycy. Tam przeprowadza rewizję, znajduje bezcenny dokument, zaciera po sobie ślady, zamyka drzwi, a klucz odnosi na dół, prosząc o wymienienie go na właściwy. Nie zwlekając dłużej, natychmiast pakuje swoje manatki, reguluje rachunek i wyjeżdża najbliższym pociągiem.	To na nic się nie zdało, bo tak górnicy, jak i ich dzieci, wcale nie umieją czytać?	Onże się za wszystkich ofiarował, miłościwy panie! Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali; nie mając pewności, przecieśmy go nie przestali opłakiwać, bo gdyby nie jego kawalerski postępek, ciężko by nam było dać sobie rady...	Dziękuję za radę. Nie umiem siedzieć spokojnie przez cały dzień i nie jestem kotem, żebym się lubiła wygrzewać przy ogniu. Lubię przygody, idę więc jakiejś poszukać.	Wszystko nowe u was! oprócz potomstwa chłopa... Brühl! o nikim podobnym nie przypominam sobie. Postąp waćpan nie lękaj się. Widzisz przed sobą kapłana wiary nowéj... arcykapłana... arcykapłankę... Słyszałeś o mnie? Jestem wdową po królu Auguście Mocnym... byłam jego żoną... hrabinę Cosel widzisz przed sobą, słynną na cały świat ze szczęścia i nieszczęść swoich. U moich nóg leżeli mocarze świata, rozkazywałam milionom. August mnie kochał jedną...	Bynajmniej Nie myślę wcale ruszać się z domu.	Nie boję się panny Renaty	Jestem swobodniejsza, nikt na mnie zważać nie będzie... Dawniej, dodała, nie miałam wprawy, chodziłam źle, obracałam się niezgrabnie; teraz ręczę, że mnie nikt nie pozna.	Jeśli pan tak każe nie mam nic więcej do dodania.	Wygląda mi to na lichą klejentelę To coś nie dla mnie, nie zna to czystości, nie zna szacunku, trzeba by mi potem godzinę szorować po takiej damuli. Nie żałuję jej dwóch su.	To się wie słowo święta rzecz; ino raz nie dotrzymaj, to ci nikt wiary nie da.	Nie ma pani? To dziwne! Może pani zapomniała? Pewnie leży w toalecie!	Gdyby istotnie było tak, jak pan mówi, sprawa przedstawiałaby się dla nas, dla mojej żony i dla mnie, zupełnie pomyślnie.	To, to, to, Karłowski! Otóż ja jechałam, panie mój kochany, on jechał i ona jechała, ale tak zasłoniła się welonem, że i twarzy jéj widać nie było.	Panowie koledzy. Wszystkie niezwykłe wypadki zebrane są i opisane: jest ich trzysta sześćdziesiąt pięć. Tłumacz przysięgły przełożył je na język francuski; przeczytajcie i przekonajcie się, ile tu jest głupstw i bredni. Co komu się przyśni, zaraz pędzi do policji i opowiada. Przychodzą pijacy i plotą trzy po trzy. Oszuści chcą wyłudzić nagrodę i zwyczajnie kłamią. Jakiś wariat twierdzi uparcie, że jest czarodziejem, że on to wszystko zrobił. Jeśli się dwie baby pokłócą, zaraz jedna opowiada, że tamta jest czarownicą i o północy na miotle wyfrunęła z komina. Każdy przysięga, że widział wszystko na własne żywe oczy. Opędzić się od nich nie można. To bardzo utrudnia pracę.	Czy kiedy jesteś sama, nie dręczy cię obawa, aby on nie zamącił tej samotności?	Już tego nie myślę!...	Myślałem o tobie i o tym, że mnie teraz nie cierpisz.	Nie teraz.	O, tak. Lecz właśnie to pociąga. To i przewidywania. Gdy tylko dostanę jakąś sprawę, przede wszystkim, wzorując się na Sherlocku Holmesie, buduję sobie szereg hipotez. Z nich wyłania się koncepcja śledztwa. Wtedy dopiero zabieram się do roboty. Gdy mi szef polecił zająć się powierzoną nam przez panią sprawą, przyznam się, że bardzo się nią zainteresowałem. To nie jest rzecz tuzinkowa. Spodziewam się, że pod nazwiskiem miss Elisabeth Normann kryje się ktoś zupełnie niebezpieczny.	Milczę i czekam, i nie chcę tylko, aby ktoś wi­dział to spotkanie moje z idącą chmurą czy postacią.	Nadaremna to trwoga boć pan nasz Petrek, Boży sługa, dla kmiecia i wszelkiego człowieka litościw wielce. Prędzéjby was pokarmić kazał, niż daléj gnać.	Ale szalone i nie jeden zapragnąłby z nich korzystać,	Dorosłe dzieci, dobrego słowa nie dadzą i prawa do swoich części mają.	Nie, to mignął gacek.	O, nie!... Tam odetchnęłam... tam jest trochę zieloności.	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	Jakie Niemcy? przecie to z Tatary była wojna? Wiem ci ja to, bom się niemało tatula naprosiła, żeby mnie z sobą wziął.	Z przyjemnością, jeżeli sobie państwo tego życzą. Ale sama mam tańczyć? Jest tutaj pan Baryka, który świetnie tańczy kozaka. Może zechce ze mną zatańczyć...	Aj, gwałt! co to było? Gdzie ten rozbójnik? Zabili mnie! Gwałt! Ja na sąd podam! U mnie głowa pęknięta, u mnie serce odskoczyło! Ja zabity! Ja trup! Ajej! Ajej!	Pan wydzysz te pyniądze u ten szlachcic... Pan słyszysz, jak ony klaskają?... Ony tak czeszą szę, że mnie widzą... Pan to rozumysz, panie Cynader?...	Dawnoż to się stało?	I koniec? Dajże mi pani rękę na to, że na tym już będzie koniec.	Niech pan czyta dalej, błagamy	Przyjmowanie uwielbień barona pomimo feblika, jak pani mówi, do pana Starskiego.	A sprzedażą kaftaników zajmie się sama?	Cóż, mamo bielizna Gniewoszówny zgadza się z rejestrem?	Doprawdy... Voyons! Myślałem, że pani pasjami lubi fraki	I dla żydów?	No kawalerze jak-że się spało po wczorajszej eskapadzie? domyślam się że dobrze, bo długo.	Panie poruczniku gdzie pan kończył szkołę wojskową?	Skończmy, panie, z wyjaśnieniami Kontent pan z wiedeńskich sprawunków?	Szwedzi będą się też radzi nami od wschodu przegrodzić.	Od strony śródmieścia; jest tylko jedna. Potem zaś wrócimy do sahiba Creightona. Ocaliłem cię od cięgów.	Powiedzcież mi panie czy to w istocie jest bez wyjątku?	To już od ciebie tylko zależy, panią tutaj jesteś, jak zechcesz tak będzie.	To tu jakaś kompanija mieszka dziś popr. forma G. lm: towarzyszy..	A czy panowie zdają sobie z tego sprawę, że jesteście na moim polu? Zajechaliście moje dziedziny. „Gdy jeleń wszedł w moją puszczę, jeleń mój”Gdy jeleń wszedł w moją puszczę...	A jednak są to ludożercy, mój kochany.	Albo to raz tak bywa! Stoi ci w lesie chojarchojar (daw.) mocno, solidnie. obuchemobuch powiadasz?	Ale czy dosyć?	Ale myśmy tak zrozumieli, panie.	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Gątowski ma to wydeklamować, a następnie podpisać	Jakto zjada?... To wy tam jecie te swoje ofiary?	List do pana de Tréville, kapitana muszkieterów.	Panna Eugenia? Czyżby wróciła?	Przesadna skromność, właściwa tylko geniuszom.	To dasz?	To złośliwa febrazłośliwa febra (daw.) powiedział.	U waszej wielmożności senatorska głowa, to pewno!	A cóż takiego?	A ty łotrze! Ty Judaszu! Toś ty wszystkiego narobił! Tyś zdradził twojego pana!	A więc?	Albo znasz więcej tego imienia?	Atėjau pas panelę	Chcesz także stroje obejrzeć?	Chcę pańskie zdanie usłyszeć	Chodź, zobacz, żono	Co tak pilnie nasłuchujecie?	Czy uważacie, że postąpiono z wami niesprawiedliwie?	Cóż ty?	Eh, stary, powiem jej co innego.	Ha, może.	Ha, szołdry! Ha, pludraki! Popróbowaliście polskich szabel?!	Ka! ka! ka! tai, kaip matau, ponia dėl manęs prirengė visą pamokslą. O tuom tarpu turėčiau aš poniai kitą pamokslą pasakyti apie tai, jog ponia per porą metų nemokėjai įkvėpti lenkišką dvasią šitai jaunai savo mokytinei. Pagal mano mislį, toks darbas tai jau ne sarmata, tik stačiai prasižengimas priešai tautišką lenkų darbą.	Maciek Borkowicz?	Major przyjechał	Miał kaftan w pasy żółte i czarne, taki sam czepek i fartuszek niebieski z czerwonym	No, gadaj!	Oho!...	One są jak Bernard.	Pal je licho!	Przemogę swą słabość. I tak już za długo trzyma mnie w domu.	Przeważnie!	Rzeczywiście ochędóstwoochędóstwo (daw.)	Siadajcie, waszmościowie!	Skoro słońce zachodzić będzie na jasnym zupełnie horyzoncie	Taką ma styczność że równo brzmi jak herb Piotrowiczów.	Ten, mamule, pas viešą ponią ant bažnytinės ulyčiosulyčių (sl.)	Zabierzesz z sobą muszkiet i pistolety.	Zdepczę babę!... zmaltretuję!... opiszę w gazetach!...
Dobrze, za pięć minut będę.	Módl się za nami!	A od czegóż jest najwyższa rada?... Powiadacie, że składa się z samych mędrców... Więc niechby oni wzięli na swoją odpowiedzialność traktat, który ja uważam za hańbę i zgubę Egiptu...	Dziękuję za rezolucję waszmościów, a usługi przyjmuję. Wiem, iż żołnierz słuchać musi, i jeślim po waściów posyłał, to dlatego, żem o zakazie nie wiedział. Niejedną odtąd złą i dobrą chwilę z sobą przeżyjemy, ale spodziewam się także, iż waszmościowie radzi będziecie z nowej służby.	Uspokój się hrabino, za żywo rzeczy bierzesz; Flemming mi w téj chwili potrzebny, muszę go oszczędzać.	Dokąd? Chciałbym bardzo, aby pan mnie zabrał jeszcze dziś. Poszedłbym za panem spokojnie.	Za pierwsze, to jucha zapłacił po ludzku.	To rzecz umowy. Sądzę, że... kilkaset złotych. W każdym razie nie będzie pan miał wiele roboty. Głównie chodzi o firmę, o nazwisko, o brzmieniu, że tak powiem, swojskiem, o to, że pan jest Polakiem i katolikiem, no, i posiadaczem tytułu naukowego. I za to się płaci. Co do zajęć, zdaje się, będą kontenci, gdy pan ograniczy je do minimum. Te żydy mają różne interesy i nie lubią, by w nich szperać.	Tom Platt ma podwójny połów. Jutro będzie ci opowiadał o starym pancerniku Ohio. Widzisz tę niebieską łódkę za nim? To mój stryj... rodzony brat mojego tatula... a jeżeli kto nie ma szczęścia na Ławicach, to będzie nim z pewnością stryj Salters. Przypatrz no się, jak słabiuchno wiosłuje. Założę się o mój part i moją płacę, że jest dziś jedynym człowiekiem, którego coś tam pokłuło... i to tęgo.	Ależ oczywiście, że jej już nie kocha Dostałem od niego, już dawno temu, w tym przedmiocie list, do którego nie omieszkałem się nie zastosować, a który nie zostawia żadnych wątpliwości, co do jego uczuć, przynajmniej miłosnych, względem żony. No i co, widzicie, nie podziękowałyście mu za Asti	Sądzę, że musi to być pan Cypryan Karłowski	Zdawało mi się, że nas obserwują. Uśmiech jest najlepszą z masek. Schomberg siedział o jeden stolik od nas i pił z holenderskimi urzędnikami z miasta. Śledził nas na pewno, a w każdym razie śledził panią. Dlatego powiedziałem, żeby się pani uśmiechnęła.	Tutejsi wieśniacy pomogą w tym panu zbrojną ręką. Wierz mi pan, że powierzając tobie tę piękną misję, powodowałem się głównie życzliwością, jaką od pierwszego wejrzenia wzbudzić pan we mnie potrafiłeś. Jesteś pan pierwszym urzędnikiem w tej okolicy, przedstawicielem sądów królewskich, wykonawcą sprawiedliwości: wypada zatem, abym panu odstąpił zaszczyt doprowadzenia do końca dzieła, w które włożyłem cały swój rozum i całą swą zręczność. Nie miałemże słuszności twierdząc, że urodziłeś się pod szczęśliwą gwiazdą?	No to już skończone, nie mówmy o tym... Nie pytam cię o to, jak to się stało... Powiesz mi tylko wszystko, co może mi się przydać... Czy coś zauważyłaś, dosłyszałaś choć jedno słowo tych ludzi? Jak go zabrali?	Boże! że to i dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem coś nowego!...	Czy ja wiem! jak postarzeję! Powrócę wtedy do Kaniówki... która już jest prawie zupełnie moją, bo dwóch braci spłaciłem... Ale to na starość... Spokojność, swobodę, gniazdo rodzinne, życie rodzinne, na koniec życia... pour la bonne bouche. Tymczasem, trzeba pracować, trzeba pracować...	Czy wiesz, co z nim słychać?	Nigdy mu nie powiem, póki żyć będę, żadna siła ludzka nie wydobyłaby tego ze mnie, więc musisz mi wybaczyć Małgosiu, a ja zrobię, co tylko będę mógł, żeby dowieść skruchy	O jaka moja pani ciekawa! Tu właśnie urywa autor pieśń swoją, mogę cię jednak zapewnić, że zanim Rüdiger uporał się ze zbroją, figlarna Angelika dzięki pierścieniowi, który ją niewidzialną uczynił, uniknęła „niebezpieczeństwa”.	O, to pan dobry interes robi.	Pan de Château-Renaud mieszkał w Rosji, powie panu, jak się nazywa jedna, a pan major Cavalcanti jako Włoch powie panu coś o drugiej.	Prawda. Ale wówczas skacze z tyłu, a uderzając, zwraca w bok głowę, bo przepełniony jest lękiem. Uciekłby, gdyby zetknął się ze wzrokiem Człowieka. Atoli w swoją noc zachodzi jawnie do osiedli ludzkich, przechadza się pomiędzy domami i wtyka łeb do sieni; ludzie upadają na twarz przed nim, a on wybiera sobie spośród nich zdobycz	Setegalsetegal (zniekszt. fr. c’est egal) od pot. powiedzenia potocznego mir ist alles Wurst: mnie jest wszystko jedno; tu: wszystko jedno., jego te sprawy nie dotyczą, ale może pan prezes słyszał, niejaki Piotrowicz?...	Tak jest pan, pan, przyznaj się przynajmniej szczerze, będziemy wiedziały czego się trzymać	A jeżeli plan jest fałszywy?	Ach, to tak! Teraz ci coś powiem tylko tyle, nic nadto. Skarb, BogactwoByłem na okręcie Flinta, gdy ten zakopał swe skarby... on i sześciu innych odezwałem się powiedzieli	Ach, to twoje kochanie!	Chodźże, Jagna, chodź! to wszystko ino udanie; jeden posmarował gębę na czarno, drugi na biało, bo taki zwyczaj u nich; ale się bać nie trza, nikomu nic nie zrobią.	Co się stało?...	Dziękuję. Jużeście mnie uraczyli anatomią.	Handel, Niewola zapytała pani Wąsowska blednąc i rumieniąc się.	I nie masz nic innego do powiedzenia mi od niej?...	Jak to?	Masz rację i, na mą duszę, widzę, że gra nie warta świeczki Szczęśliwie się zdarza, że pojutrze opuszczamy Paryż, idziemy, według wszelkiego prawdopodobieństwa, na Roszellę, a gdy wyruszymy w drogę...	Na wszystkie piwnice jest nas dziesięciu i musimy przecie spać.	No, ale ja... ale i my... ale wszystkie Plemiona Dżungli wiedzą, że Shere Khan zabija ludzi po dwa i trzy razy na miesiąc.	No, niech się Jędrusiowa uspokoi. Dziś mój ślub, a Jędrusiowa jest niegrzeczna, ale ja chcę, żeby znała moją dobroć. Ma tu Jędrusiowa dziesięć złotych. No, proszę.	No, to drała do Nowej Bramy!	No, to zmów jedno Zdrowaś... Tylko uklęknij... Patrz się tam...	To malownicze miasto	To się przejedziemy.	To właśnie zasługa.	Wer? Wer ist Max RegerReger, Johannes Joseph Max (1873–1916) O kim? Kim jest Max Reger? Też Żydem? Draństwo! Żydostwo jest wszędzie, na całej tej ziemi wszerz i wzdłuż..	Wie pan, lepiej przejdziemy dalszą drogą.	Wszystko mi jedno. Podziękuj wasza książęca mość Bogu, żeś dotąd żyw, i kwita!	Z przyjemnością, paniczu... Ach! Przepraszam, stare przyzwyczajenie! Przepraszam! Z przyjemnością ustąpię panu dawnego jego pokoju, który obecnie właśnie zajmuję	Zgadzam się tym chętniej, że szczęśliwy początek wróży równie szczęśliwe zakończenie.	Śle mnie do waszej królewskiej mości pan mój, jaśnie oświecony książę Albrecht pruski, gwoli porozumienia w sprawie hołdu lennego, który wam winien złożyć, najjaśniejszy panie.	Śmiejesz się pan ze mnie?...	Żeby tobie było wesoło, to i ja bym się śmiał. Wszelako mam ci ja i inną do smutku przyczynę, a prawdą rzekłszy, nie tylko ja, ale i my wszyscy.	A dlaczego oni nie chcą, byśmy jechali razem?	A skąd ja się tu wziąłem?	A ta! ta wasza admiracja! ta śliczna Laura! szatan wcielony wypędziła mnie...	Aby nie uśmiercono Manuela. Przysięgam ci wdzięczność dozgonną, zacny chłopcze, jeśli usuniesz grożące mu niebezpieczeństwo. Stanę się twoją niewolnicą; należeć będę do ciebie jak pies do swego pana.	Ach! zawróciło mię ku wam życie, życie, które obiecuje słońca, a daje pozłacane blaszki, zawróciła mię ku wam tęsknota, która gryzie serce, gasi myśl, rujnuje organizm fizyczny, niszczy duchową równowagę...	Ale nie odzywa się do mnie, gdy jestem.	Bynajmniej późno się zwykle spać kładę.	Chcesz mojej rady?	Czy panowie razem byli na wycieczce? Profesor ze swym uczniem?	Dobrze ale postawię jeden warunek.	Gwałtu! Bierzcie ją sobie, a mnie zostawcie w spokoju!	Hananias syn Daniela tu mieszka?	I jak jeszcze! Znakomitość, majorze, dzięki waszemu wychowaniu i opiece. Król młodzieży, półbożek pięknych pań, mój przyjaciel, Wentzel Croy-Dülmen!	Jestem na usługi pana dobrodzieja	Kali włazić na drzewo.	Kocmołuchowicza?	Książę wcale na mnie łaskaw nie jesteś?	Kto takij?	Kto tam napalił w piecu?	Mary! Czy ty mnie kochasz?	Małą bardzo stanowi różnicę, przerwał marszałek... boby się stare odprawiło. Kontrakta są kwartalne...	Nawet gdybyście mieli broń palną?	Nie dam i żenić ci się nie przyzwolę!	Nie mówiły, aleć one wiedzą	Nie, nie będę nawet próbować	Niech pamięta.	Nijakiej supliki nie słucham, znam się na waszych wykrętach, zabierajcie się do roboty!	No, no, schowajmy starannie ten świstek może nienapróżno wydałem ostatniego pistola. A teraz dosiądźmy koni, przyjaciele, i ruszajmy w drogę.	O, młodo a pstro! mruczał.	Otóż wysłali mnie, bym wypróbowała jej działanie na tobie.	Panna tu zostanie a ludzie w jasyr do szlachty pójdą.	Pierwszy miesiąc.	Pijani jak... jak...	Pokażę ci.	Pozwól jednak, przeczysta Kalwio iż westalką mogłaś zostać chyba przez sen.	Prosto z Zasławka, gdzie siedzę prawie od dwu miesięcy A niechże ich w końcu diabli wezmą, w jakie wpadłem awantury!...	Przyjaciela	Szkoda, wmieszała się podkomorzyna usiłując Julję ratować	Słuchaj go we wszystkim i uczyń, jako poradzi.	Tak będzie. Pilnuj!...	Tak, od Wielkiej Nocy, tak!	Taką samą.	Tam byliśmy szczęśliwi...	Tam z dołu już go nikt nie widział, ale jam jeszcze widziała. Stąd widać dziesięcioro ulic. Przyjrzyj no się jeno wacpan, a dasz wiarę.	Tańcuj więc całą noc dzisiaj, upij się na frasunek, a jutro jedź i niechaj tu noga twoja więcej nie postoi w Źwierniku.	Toteż życie wytworzyło pewien „modus vivendi”modus vivendi (łac.) ale też nigdy nie gadałem prywatnie z nikim z waszych.	Więc nic, tylko uczyć się i czytać!...	Wszak Stapleton zaprosił pana dzisiaj na obiad?	Wyrzuć go jeźli chcesz, ale nie oddawaj bratu i nie gub go i nie gub mnie!	„Płyniesz po niebie pochodem majestatycznym. Gwiazdy inne nikną wobec ciebie na horyzoncie. Księżyc zimny i blady ukrywa się przed tobą na zachodzie. Poruszasz się samo, o słońce!”
Niezupełnie, proszę pana, sądziłem tylko, że jeśli go tu dziś nie ma, to będzie jutro.	Cicho, Olesiu, nie mów tego; napominała go siostra półgłosem.	Kapłan jest kapłanem. On powiada, że pójdzie za godzinę. Ja jestem jego chelą, więc pójdę wraz z nim. Potrzeba nam żywności na drogę. On jest w każdej wiosce mile widzianym gościem, ale nie masz jadła jak tutaj. Daj mi trochę.	Bo wypadłoby ono na niekorzyść Trestki. Tak, ma pani słuszność: to dwóch ludzi niemających z sobą nic wspólnego oprócz jednakowej liczby lat. Ordynat ma kolosalne powodzenie w świecie. Kobiety za nim szaleją. Cóż, kiedy jest bajecznie wybredny. Do jego wielbicielek i ja się zaliczam, ale również bez wzajemności.	Być może, że ostro, ale sprawiedliwie.	Gdybyś choć przynajmniej chciał mi się przyznać, co robiłeś dzisiaj? Słuchaj, ty mnie nie znasz: ja będę poczciwa, powiedz tylko!... Z góry ci daję rozgrzeszenie ze wszystkiego, coś nabroił.	Myśl oddam, rzekł przyszły artysta, ale jej nie przystroję jak był... Byłem ci, jak powiadam, u księży pijarów, służyłem księdzu biskupowi Sołtykowi, u którego teatrzyk mieliśmy także, i na którym się po francuzku grywało, ale potem wojskowom służył i dla konia o deklamacji zapomnieć musiał.. Dziśby mi ciężko przyszło...	No, jakże? Wżdy i nas tu kilkoro na strychu. Widno inni ten sam rozum mieli.	Ale po co, Beniaminie, tak gnasz? Zapewniam cię, że zdążymy na czas. A jeśli nawet spóźnimy się o dzień lub dwa to też, wierzaj mi, nie będzie nieszczęścia. Świat przez ten czas nie zginie. Wedle tego, co słyszałem, świat powinien przetrwać do siódmego tysiąclecia, to znaczy, że pozostało mu jeszcze kilkaset lat.	No, chwałaż Bogu i za tę kruszynkę snu! U kaduka! Ja się już nigdy w życiu porządnie nie wyśpię. A no! Zaczynamy!	Robiłem, co mogłem; nie mogę więcej. Bóg mi świadkiem, że nie mogę. Powiedzże sam, czy mogę? Może wiesz co jeszcze? Powiedz, a zrobię.	Toś nie grzeczny dla dam ja waćpana kochać nie będę, i jeśli się kiedy we mnie zakochasz...	Ależ nie, kochany panie! Głosu ona nie słyszy, bo głucha. Ale rozumie z ruchu ust, jakie słowa pan wymawia do niej. Pojmuje pan? Ani słów pana nie słyszy, ani tego, co sama do pana mówi; wymawia zaś słowa, bośmy ją nauczyli, litera po literze, układać usta, poruszać gardłem i nadawać piersiom ruch taki, że może głos wydać i każdą z tych liter wymówić.	A dla swata nie masz polecenia?	A ja ci mówię że to jest człowiek niebezpieczny... Udaje mieszczanina, choć ma postawę kapłana.	Bardzo żałuję, ale... pan prezydent już zapowiedział, że nie będzie miał czasu pana przyjąć.	Chodźcie na drugą stronę, mam z wami pogadać!	Dla Romea i Julii? Owszem, owszem! Póki jeszcze nie wzruszacie ramionami, myśląc o nich	I ja tak sądziłem Nieraz wydawało mi się, że oczarowano nas oboje.	Myślicie, że się tu wrócą?	Pamiętaj, żebyś nie poszła na poniewierkę.	Pani dziś cudownie wygląda. Czuję, że tracę głowę.	Panie! jestem Bogiem razem i człowiekiem... czasem słabym, czasem niezwyciężonym... Pythye nie wróżyły na rozkazy; potrzebuję oczyścić się i przygotować, aby siłę Bożą sprowadzić w siebie.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że wszystko jest w porządku, tylko kot jest gałgan i zeżarł kanarka.	Powiadasz pan tedy, że ten Sefton otrzymał od kogoś w Nowym Jorku polecenie, by mnie sprowadzić na trop fałszywy?	To najlepsza pielęgniarka, jaką znam Jak tylko ona jest gdzie przy chorym, to z góry wiem, że mój pacjent wyzdrowieje.	Urządzę sobie legowisko! Musisz jednak przyjść i przynieść mi prześcieradło, bo na łóżku musi być prześcieradło, zanim się ktoś położy.	Wcale nie. Jeden majątek więcej cóż mi może zaszkodzić? Będę pańskim sąsiadem. Dzisiaj pojadę do Głębockiego i dobijemy targu.	Milczałbyś, panie Michale. Nie większyś od sikory, to się ziarnkiem prosa pożywisz, a z naparstka napijesz. Ale ja Bogu dziękuję, że nie jestem taki misterny i że mnie nie kura z piasku zadnią nogą wygrzebała, ale niewiasta urodziła; dlatego potrzebuję jeść i pić jako człowiek, nie jak chrabąszcz, a żem od południa nic prócz śliny w gębie nie miał, dlatego mi i twoje żarty nie w smak.	Nie możemy... Nikogo na plac nie puszczamy.	Kimkolwiek są, to już nie gra roli. Spostrzegli nas, Van Stillerze, i na pewno nie pozwolą nam uciec. Lepiej nawet nie próbować, bo jeden kartaczkartacz	A nic! Nie chce wracać do domu.	A to co znowu?! Nie, tego już za wiele!	Ale czy wiesz, panie profesorze że można by śmiało z głodu umrzeć w tej klatce żelaznej.	Ale na co czekać?	Ale swoją drogą polowanie na pluskwy to plugawe zajęcie W jaki sposób się do tego zabrać?	Bo nie chcę.	Bóg opuszcza tych, co sobie nie pomagają	Chce mnie pan na słówka wyciągać. Zna pan pana sędziego Roquincourt?	Cicho Kurowski, święto, prawdziwa praca, praca wytrwała i celowa! Sześć słów, a sto głupstw. Cicho Kurowski, boś i ty sparszywiał pomiędzy tymi parobkami, żyjesz i pracujesz jak bydlę i zbierasz grosze. Piję na twoje upamiętanieupamiętanie	Co miałem oddałem Polsce. Swoje rachunki mam z Mar­szałkiem.	Dotrze na miejsce	Dureń! W tem się mieści imię, sposób utrzymania, zajęcie i znaki szczególne. Innego rysopisu nie potrzebuje nawet w paszporcie.	Jakże? Czy chowanie resztek chleba jeszcze wydaje się pani godne szyderstwa?	Jejmość nie poznajesz mnie?	Nie brakuje niczego ojcu?	Nie wiem, kochanie	Nie śmiem prosić nie będąc pewnym skutku.	Och! Wiktorze, pozwól mi odwieźć się dalej jeszcze nie chciałabym się z tobą rozstać...	Owszem. Przeciwko temu nic nie powiadam.	Tak, ale po co się wtrącasz w nie swoje sprawy?	Widział kto podobną dziewczynę! Czy ja jestem twoim ojcem? Jeżeli je ulokowałaś, musisz mieć kwit...	Wojewody nie było?	A jeżeli do grudnia franki stanieją?	A pleciesz, Matysku, pleciesz!	A tak, tak właśnie Matki! Pamiętam! Ot taki mały chłopczyna! A! Tam w Blunerstone grzebaliśmy wraz z matką dzieciątko! Pamiętam! Jakże się pan miewa?	Bardzo ci dziękuję za zaufanie	Co ty mówisz?... Trzeba zbudzić pannę Magdalenę...	Co za list?	Czemuż to ma nastąpić zmiana, babko?	Czy znasz ten pierścień?...	Córka, Ojciec, Sąd, Sprawiedliwość	Dzień dobry, Ela.	Dziękuję za takiego plutonowego...	Ej kamrat, a słyszałeś już nowinę?	I kiedyż to?...	Jak się nazywasz?	Jestem zgubiony Przepadł naczelny artykuł do jutrzejszego numeru, bo w ten sposób trzeba mi cofnąć mą bezwstydną napaść...	Jeśli pan tak uwielbia szczerość masz pan prawdziwy typ!	Kapitanie Fogg, jest w panu coś z Jankesa.	Książka, Marzenie krzyknął gospodarz	Kto to jest ten pan?	Kuzynka dosyć daleka, ale i narzeczona zarazem	Musiałem wcześniej wyjść i bardzo żałowałem tego.	Niewiela możem, wszędy bieda, ale co przynieślim, bierzcie, bo ze szczerego serca dajem	O czym mówiłaś z księżną Hazarapelianową?	O dabar prie rusiškos valdžios ar geriau?	Oczywiście, już ci służę.	Ot dziś rano jak gradem sypnęli mi rachunkami dostarczający kupcy, zwąchawszy o jakimś pojedynku.	Pan doktor...	Panie okaż miłosierdzie nad nim i nad nami!	Pašėriau, pa! Nebijok!	Pragnęłabym, aby był brzydszy Poza tym odpowiada w zupełności moim życzeniom: jest synem Żyda tandeciarzatandeciarz	Proszę! Proszę mówić! Zaraz!	Przeprosił mnie	Przyjściem zawczesnem obawiam się obudzić Waszą Królewską  Mość.	Skończysz dzisiaj?! Versus Archilochius maior tetrameter dactylicus...	Stój	Tak, coś... To był morski człek?	Tak, kanalio! Twoja!	Ten.	Terpentyna? dlaczego terpentyna?	To mniejsza. Nazywają mnie Józwa...	W każdym razie rozumiesz pierwsze słowo Pierwszy wyraz depeszy... oznacza miejsce, z którego ją wysłano... Patrz... „Cherbourg”.	Wszystko skandalicznie drożeje	Wziął cię za Buckinghama!	Wątpię ażeby istoty świata nadzmysłowego mogły porozumiewać się z nami...	Z przeproszeniem mojego pana ta rafa jest prawdziwym międzymorzem łączącym Europę z Afryką.	Zdzisław?...	Zupełnie szczęśliwi
„Dzięki niebu nie mam córki: kara, jaką wymierzę matce, nie zaszkodzi przyszłości mych dzieci. Mogę przydybać tego chłopaka z żoną i zabić ich oboje: w tym wypadku tragizm przygody uwolni mnie może od śmieszności”. Ta myśl uśmiechnęła się panu de Rênal; rozważył ją we wszystkich szczegółach. „Kodeks jest za mną; w razie czego kongregacja, przyjaciele zasiadający jako przysięgli wykręciliby mnie”. Obejrzał ostry nóż myśliwski; ale wzdrygnął się na myśl o krwi.	Nie spodziewam się, ażeby się na to naraził właśniem mu dziś wszelką odjęła nadzieję; powiedziałam mu że sobą nie władnę, że mną jak niewolnicą rozporządzą, że pójdę za kogo mi każą, ale jego kochać będę...	Nie źlijcie się na mnie, matusiu. Że stryj Daniel gruby jak beczka, a stryj Mikołaj omal się nie złomie, taki suchy, jak sama śmierć, to moja wina? A może i stryjowi Tomaszowi co zadałem, że już drugi tydzień stęka?	O niecnoto! Takeś się waćpan wcześnie z tym postanowieniem wybrał, jak wilk, któren ślubował owiec nie dusić, gdy mu wszystkie zęby wypadły.	Ze wszystkiego co tu widziemy po drodze, wnosząc nic się podobnego w tych krajach spodziewać nie możemy... Wprawdzie ziemię posiąść będzie łatwo, lecz złota i srebra ona nie rodzi... a lud do zwierząt podobniejszy jest niż do człowieka...	Że są w jakimś konflikcie z panią i że się państwo wzajemnie nie rozumiecie.	Ee, nie. To jakieś zaziębienie. Niech się pan nie trudzi. Szkoda kosztów. Damy sobie radę.	Ludzie co z Krakowa jadą, inaczéj mówią Wróżą że tam lada dzień coś wybuchnie. Sposobią się wojska choć niema nieprzyjaciela, ludzi ściągają i płacą. Księżna Agnieszka pokoju mężowi nie daje, aby sam jeden królował koniecznie.	Nie zawracajcie mi głowy, dzisiaj sobota, a w sobotę ja żadnej łapówki nie wezmę. Taką mam zasadę. Wykluczone, szlus! A kolekcja motyli u mnie taka, że dwie walizki pękają, a trzecia się nie domyka.	Dlaczego pani nieprzyjemna obecność Głębockiego na wyścigu?	Niech pani chociaż będzie łaskawa obejrzeć. Przed godziną właśnie dwie świeżo wykończone przyniesiono z pracowni, jedna ozdobiona haftem maszynowym, zwanym mousse, druga sznelą.	Pani mi pozwoli czasem przyjść do siebie i popatrzeć na gospodarstwo?...	Nie! Ja złudzeń nie wywołuję, nie udaję rzeczywistości, ale wciągam ją żywą do teatru, gdy mi tego potrzeba.	Nie, to nie ja	A drugą pannę murza nasz sam w namiocie miał. My jej tak często nie widywali, ale nieraz słyszeli, jak krzyczała, bo murza, choć ją dla rozkoszy trzymał, przecie ją co dzień puhą bijał i nogami kopał...	Ale gdzież tam! Nigdy to być nie może! Nigdy! Co panu w głowie?	Ani słuchać o tem nie chcę!... musisz mecenas być!	Boże uchowaj! podniosły się głosy zgromadzonych...	Dlaczego nie pójdziesz na spacer?	Napiję się.	Nie mogę przyjąć, panie oberlejtnant.	Nie pojmuję jakem potrafił zgubić.	Nie próbowałem.	Nie, Najjaśniejszy Panie stanąłem w Hotelu Madryckim; przy ulicy Tournon.	Niebawem pan zrozumie. Niech pan nie zapomina, że przyrzekłem panu całą prawdę.	No, cóż ty myślisz! Objąłem ziemię, muszę się raz wreszcie jąć pracy. Wiecznie będę bąki zbijał?	Czy pan czasem nie jest przeziębiony?	Czy warto dbać o te parę lat życia, o które ani mnie, ani nikomu nie chodzi.	Gdzie, nic łatwiejszego, ale jak, prawie niepodobna. Janka do pracowni swej nie pozwala z absolutnością niezłomną wchodzić nikomu, oprócz Krysi, którą na czas nieobecności swej uczy różnych sposobów ratowania bliźnich w wypadkach elementarnych, albo nagłych. Dla innych bywa zazwyczaj nieubłaganą.	Przeto ustanowiono trojakie zawody na siłę dla wszystkich, którzy przystąpią do turnieju. Gdy przyszło do próbowania łuku, Pan nasz najpierw złamał łuk, który mu podano, a potem zażądał takiego, którego nikt nie mógł napiąć. Wiesz o tym?	Ci panowie z Rosji będą mieli prawo pluć nam w twarz, jak ja panu pluję, jeżeli my nie zmyjemy tej hańby.	Ho, ho, pamiętam dobrze, jakie pyszne lekcje szermierki odbierałem od ciebie, gdyśmy jeszcze obaj byli dzieciakami! Ach, jaka szkoda, że i ty również nie zostałeś żołnierzem!	Juljo, ty niewiesz co w sercu tem się dzieje.	Kiedy się to stało?	Modli się pewnie za tę duszę, która przed sąd boski idzie...	O! ja nie pożałuję jej nigdy!	Ale ja go tak rzadko spotykam. Unika mnie nawet.	Nie to. To wiem... Ale ona ma prawa jakieś wyższe nadane jej przez was?... Ona jest traktowana na równi z pannami ze sfery?... Ale Rudecka to trochę za mały szczebel do naszych wyżyn... za mały!	Zrób to, jeśli nie dla nich, to dla mnie	A nużby tobie chętniej powiedział niż mnie? Bo to on cię przecie lubi, a to też widziałem, że jak się tam kręcisz po izbie, to za tobą oczyma wodzi.	A ty go pewnie sama opatrujesz?	Mówi, żeśmy go trochę nauczyli. Jesteś nam wdzięczny?	Niech zobaczą, ja cię kocham Karl i przed całym światem mogę śmiało wołać, że kocham. Co mi tam ludzie, gdy ty jesteś przy mnie!	Ale on mnie obraził.	Co za życie!	Ja sądzę że trzebaby to tam zostawić gdy królewicz jako król tam powróci...	No... niechby przyszło do tego co rychlej!...	A o rodzicach, grzech tak gadać!	Ale pewnie po polsku?	Bo mama była chora i deszcz padał, ale pojedziemy tam na Zielną.	Główną przyczyną była Lucia i zabiegi Prątnickiego?	I co? w studnię skoczył?	Jakoże jest?	Już widzę, że ci szwedzkie mięso zapachniało. Pewnie bitwa będzie, co?	O, to niesprawiedliwie!	Panie Wilczek, pan jest szlachetna osoba, pan mi pożyczy...	Pewnie, że zrobię, co zechcę!	Pułkowniku, niechże pan zaczeka, jakże tak można!	Tak myślę.	Tak pan sądzi?	Tak, trochę.	To chwała Bogu! Siadajmy do stołu!	Wobec tego możemy już iść do domu	A jakie jeszcze inne?	A ona gdzieś na dnie duszy może myśli: oto nareszcie jego rzeczą być mogę.	A zleźże już raz z tych obłoków!	Aramis?	Asinus Asinorum	Bo śmierdzisz trupem.	Dlaczego skandal?	Dzięki Bogu.	Głupota, Ciało	Ile?	Jakie jego pochodzenie?	Kazali nam państwo dziś przyjść po pieniądze...	Kijami!	Krewni...	Kto ci gadał?	Kto gra?	Magda.	Mam je istotnie; a ty podobno dobijasz do miljona...	Masz na myśli zastępcę	Miałaś mi opowiedzieć sen!	Moda, Obcy, Żołnierz rzekł Charłamp proszę wybaczyć.! tu: uprzejmość, obyczajność. nawet z hultajstwem obserwowaliobserwować (z łac.)	Mów.	Młodość, głupstwo!	Na jedynego wielkiego Boga zaklinam cię, Juljuszu, tyś opiekunem dziecięcia mojego, uciekaj.	Na, matai, o kas pasidarė?	Napluj mi acanacan wołała ciotka.	Panie Smith!	Piękny czas dał Pan Bóg, ziarno już suche	Potwór, Pies	Pożądanie, Miłość spełniona	Prowadź! Prowadź! Bez żołdu służyć będziem!	Siadajże na ławie, spocznij, wnetkiwnetki (gw.)	Skąd mogę wiedzieć?	Spałem.	Straszna noc! słyszycie waćpanowie, jak wyje, jakoby Tatarzy do ataku powietrzem szli?	Sługa szepnął z ukłonem stary, wygolony lokaj, odsłaniając ciężką portierę z żółtego aksamitu, pokrytą malowanymi chryzantemami.	W jakiém kolegium byłeś?
Tak, a raczej z powodu pani. On pani dokuczał, co gniewało ordynata, a denerwowało pana Macieja. Nie mogli na to pozwolić. Jedna Idalka była bierna, ale kto ją zna, ten wie, że inna być nie potrafi. Ta kobieta ma ciało i kości, lecz wątpię, czy ma krew... chyba tak błękitną, że aż zwodniałą. W ostatniej chwili oburzyły ją zamiary tego pana, jednak przedtem bawił ją znakomicie. Wyprawił go stąd głównie pan Waldemar. Mogę panią śmiało zapewnić, że w obu Michorowskich ma pani wielkich, wyjątkowych przyjaciół.	Nie! Z jakiegoż to powodu miałbym jej dopomagać? Czyż winienem jej wdzięczność? Wszystko, co dla mnie uczyniła, obróciło się na moją zgubę.	Proszę pana... to są córki pani Warchlakowskiej, osoby...	To włóż-że perukę kiedyć to wadzi co oko widzi to gęba mówi! Nie dziw że ci wiek przypomnę, dobrze wiedząc kiedyś się urodził, anno jeszcze...	Bardzo mi przykro, Henryku ale to naprawdę całkowicie twoja wina. Tak mnie pochłonęła książka, którą mi przysłałeś, że zapomniałem o czasie.	Nie drwię. Raczej drwię z siebie. Bo czyż to nie komiczne, że zabiegam o twoje uczucia, wówczas gdy ty poniewierasz moje? I naprawdę, Janku, najbardziej  mnie zabolało to, że posądzasz mnie o tchórzostwo i małoduszność. Zastanów się, człowieku. Co mogłoby mi przeszkodzić w tym, by przyjść do ciebie i powiedzieć otwarcie: „Mam dość ciebie, pokochałam innego!”...	Cichaj! Nie wtrącaj się! Toć miasto całe w radości wielkiej żyje, że Elżusia pomorskaElżusia pomorska, właśc. Elżbieta pomorska (ok. 1346–1393) córka. a naszego miłościwego pana wnuczka, onej pięknej zgody stanie się koroną, poślubiając cesarza Karola. Przypominam sobie jak to przed ośmiu laty ojciec ją do Krakowa na wychowanie przywiózł, gdy go małżonka odumarła. Wiedział, że sierocie lepiej będzie u dziadka, więc mu też pod opiekę skarb swój oddał. Rosło to w naszych oczach jak na drożdżach, a nikomu, ba, nawet królowi miłościwemu nie postało w głowie, że cesarzową niemiecką hoduje.	A, tak, to doskonale: jeżeli w twojej sypialni, mam nadzieję nie ujrzeć tego nigdy	Ale to widzisz, nie wypadałoby opuszczać go w takim stanie, jak jest dzisiaj.	Bodaj ci język usechł Czy nie widzisz, że to musi być wielki pan: dobrze płaci i tęgo wali.	Mój Boże, co to za miły człowiek ja bym się nigdy nie znudziła w jego towarzystwie.	Ach! Nie jestże to więc boska rada nieśmiertelnych, czcigodny areopag poezji, wiedzy i piękna?	Aleby to poznać potrzeba, odezwał się Bogusławski... Choć król chwali, niewiadomo czyby nam ten angielski porter był do smaku...	Ależ to nie są szczątki statku! – zawołał Gedeon Spillet.	Kiedy indziej opowiesz mi to ale teraz musimy myśleć o rannym.	Nieboszczyka pana, Panie mu ta świeć... Chcecie, to idźcie, a ja nie pójdę.	O, mój panie mówisz tak, jakbyś był prokuratorem sądu ostatecznego. Ja także odpowiem jak pan Wokulski: czy wiesz, dlaczegom to zrobiła?...	Mam kocie oczy ale nie widzę nic w ciemności. Próbowałam czasami coś dostrzec, ale mi się nie udawało, pomimo że pragnęłam tego gorąco.	Tutaj nie macie się bać czego, bom wam powiedział, że wam włos z głowy nie spadnie; ale tam dalej w górach zawsze radzę ostrożność, bo tu ludzie siły może w duchu nie mają, ale mają w rękach, i duchów się nic a nic nie boją, a broń Boże waszmość na nich dmuchać... teraz umysły podrażnione, mogłaby w rzeczy wypaść jakaś nieprzyjemność.	No, to stanę na głowie, ale postaram się Gdzie się spotkamy?	A otóż to właśnie	A ta kula, co z rany wypadła? To także sen? Prawda! Chciałam pana o coś prosić...	Czyje to?	Naprawdę?! Zrobisz to, Tomku? O rany, jak to dobrze! Żeby tylko trochę ustąpiła w tym, co najtrudniej jest mi wytrzymać, to już palić i kląć będę na osobności. A wtedy	O Wokulskim wiem to, co wszyscy. Ma sklep, w którym kupujemy, zrobił majątek na wojnie...	Ona to mówiła?	Panie hrabio, ja pana dobrze rozumiem, oho! To niby względem ojca Léger?	Przecież dla jego dobra.	Przyniosłeś to już gałązek z palmami?	To już Chreptiów?	To wybierzcie tam, byle młodą, i włóżcie na wózek pod kozioł.	Zrobiłem z braćmi taką umowę, ustąpiłem im bez zysku dla siebie udział w majątku, w fabryce, w naszym domu komisowym...	Prawda Chciałem zaraz od tego zacząć, aleśmy tchu dotąd złapać nie mogli. Nic nie wiesz, Janie, co się po twoim wyjściu stało: że Bohun jest u księcia w niewoli.	I to właśnie go poniosło, i wyrzuciło z wody jak łódkę, gdy uderzy o brzeg; poniosło go, aż sobie przypomniał Johnstown... i osobę Jakuba Bollera... i inne, tym podobne rzeczy. Pocieszanie Jazona trochę go pokrzepiło jak wyciąganie łodzi na brzeg. Potem podpórki, jako że były słabe, obsuwały się i obsuwały, a on wciąż zsuwał się w dół, aż teraz znów znalazł się w wodzie. Takie jest moje zdanie o tym.	Myślał, że znajdujesz się w szkole we Francji Różne mylne poszlaki ustawicznie wprowadzały go w błąd. Szukał cię wszędzie, gdzie tylko mógł. Gdy widział, jak przechodziłaś taka zaniedbana i smutna, nawet przez myśl mu nie przeszło, że możesz być córką jego przyjaciela. Ponieważ jednak widział w tobie małą biedną dziewczynkę, przeto współczuł ci bardzo i pragnął przyjść ci z pomocą. Namówił więc Ram Dassa, żeby wchodził cichaczem do twego pokoiku na poddaszu i starał się zapewnić ci jak największe wygody.	Już i dlatego warto poznać dom pana Petrka, że nigdzie nie zobaczycie ani macierzy takiéj powagi, jak księżna żona Petrkowa, ani córki takiéj piękności, jak ona Beatryks, którą tu zwą Błogosławą, rajski kwiat! Ani anioły boże piękniejsze nie są, ani czyściejsze Gdy do kościoła wnijdzie, modlić się chce do niéj nie do ołtarza!	A tak, specjalny prąd elektryczny Prąd ten łączy się z gwiazdkami na kołnierzu i gwiazdki te wybuchają, ponieważ są z celuloidu. Dopieroż będzie ofiar!	A widzisz? Dawnoś nie był u pana Żegoty, toś i zapomniał o mnie. Chodź z nami!	Ależ nie przeczę... ależ nie przeczę, panie Beautrelet, i przyznaję, że nie bez pewnego wzruszenia przygotowuję się do podziwiania go... jeśli tylko jego towarzysze nie zabrali jego ciała.	Co u djabła! przecież coś być jeszcze musi uspokój się, we dwóch nie wypili chyba całej piwnicy. Szpady do pochwy, panowie!...	I nie chciał się dać rozpoznać?	Nic pana z tym domem nie wiąże... Mój Boże, przecie pan w każdej chwili może stąd uciec, uciec na zawsze.	Nierad on siedzi, moja duszko, cóż gdy trzeba? Ale mi dziś kabała powiedziała, że rychło wróci. Proszę malinek, niech smakują.	O! babciu droga, kiedyż ja tak tych balów nie lubię!	Szkoda że nie nałożyłaś toaletytoaleta	Dam wam mleka... i jadła... ja... nie... nie chciałbym ściągnąć nieszczęścia na siebie... albo na moje plony... ale w obecnych ciężkich czasach jest tylu żebraków...	Nie chcę ja bynajmniej tej służbie ubliżyć ale takie służby bywają przemijające, będąc zaś poddanym naszego miłościwego pana, gdziekolwiek waszmość byś był, komukolwiek byś służył, nie możesz kogo innego za przyrodzonego zwierzchnika uważać.	„Dokąd ten człowiek zmierza z tą rupieciarnią? Te zręczne przygotowania trwają już cały wiek, a za nic nie chce puścić farby. Musi mi strasznie nie ufać. Sprytniejszy jest niż wszyscy inni, których tajemne cele można przeniknąć w ciągu dwóch tygodni. Rozumiem, ten człowiek cierpi w swej ambicji od piętnastu lat!”	Adolfie, spóźnisz się i cała sprawa przepadnie, sam mówiłeś.	Ale kto? Kto? Służący? Czy jakiś wspólnik?	Co skłoniło pana doktora do mniemania, że stan rannej jest beznadziejny?	Czekaj, rozmówimy się w domu!	Czemu nie? chciałabym bardzo. Jak zejde kiedy dużo koszyków sprzeda, a ja dużo wełny naprzędę... kupim sobie znów na targu takie białe koźlątko...	Cóż znowu! Wszystko się ułoży. Jestem spokojny.	Ja? E, drogi panie Albercie, dlaczego pan tak myśli? Ja lubię wszystkich.	Kiedy w oknach stoi, że darmo.	Mirabile! Ucz się ucz, chleb mieć będziesz.	Nie, nie! nie mogę tu zostać sama ani na chwilę.	No nie ma: ani łódki, ani człowieka.	Tak jest De Bergowowie wielkie piastowali dostojeństwa w Zakonie.	Tak samo, jak ty nam	Tak. Jutro ma być widowisko z chrześcijan ukrzyżowanych, może jednak deszcz przeszkodzi.	Tożeście wy! Ten paź królewski, co mnie na uczcie u dziadka z papugą z kąta wyciągał?!	Twoi słuchacze go nie słyszą.	Tylu was jest, co i było za mnie?	Wicek!... leć po dyrektora, niech przychodzi się ubierać do ostatniego aktu!	Śmierć tam na ciebie czeka. Oj, już ja ciebie nie obaczę!	A kapitał? Kapitał?	Co pan sądzi o jego obecnym zniknięciu?	Co takiego, proszę szanownego pana? O co chodzi?	Czasem wezmą sztuk dziesięć, dwanaście, ile jest, i popędzą	Czy masz pan jaki sposób przeszkodzić temu spotkaniu?	Czy ogłoszono jakieś zapowiedzi?	Czy panią obraziłoby, gdyby nas teraz nazwano: państwo Michorowscy?	Do dnia, a niedługo już świtać pocznie.	Do teatru?	Dziwne?	Gdzie chcesz kopać potem, gdy tu skończymy?	Gdzie powiadasz jest brzydko? spytał dziadek.	Głupiec	He, he	Jestem.	Ktoś idzie.	Ma pan słuszność.	Musimy spróbować wysadzić w powietrze fragment muru.	Niech pana szlag trafi pomógłbyś pan lepiej.	No?	Obyczaje, Ślub, WieśW kościele już Jambroży zapalał świece na ołtarzu.	Panno Aneto?	Panowie	Trzy lata.	Uwięziony?... Athos?... za co?	W każdym razie trzeba było rzecz jedną rozeznawać od drugiej	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Więc co będziesz robiła?...	Wojsko za mną idzie.	Z krwi i kości	Z pewnością jesteś głodny? Siadaj do stołu i zjedz coś. Przecież zaraz będzie Kol NidrejKol Nidrej	Z tego, co i ty. Głupio....	Zaraz... zaraz...
Ale gdyby żona miała przyprawić mi rogi, jako wiecie, iż jest na to urodzaj w tym roku, to jedno wystarczyłoby, aby mnie wyrzucić z zawiasów cierpliwości. Dosyć lubię rogali, zdają mi się wszystko godni ludzie i chętnie ich odwiedzam, ale za żadne skarby nie chciałbym znaleźć się w ich liczbie. Co się mnie tyczy, nie jestem wcale za tym.	At! baje pan Filemon! Nie wojna, ale święty Jan się pokazał w dąbrowie. Cud się stał dla przykładu, dla wszelkich złości ludzkich. Pan krzyczał, że aż mnie fluksya zabolała, a panu Filemonowi to tylko wojna w głowie.	No, powiem ci że nie podobało mi się ani trochę to przedsięwzięcie, póki nie wdałem się w rozmowę z tobą, Johnie. Lecz podaję ci oto rękę w tej sprawie.	Usłuchano mnie bardzo okrutnie A wszak nie zabroniłam mu pisać... Och, zapomniał o mnie i miał słuszność. To byłoby za wiele, gdyby jego życie miało być złamane; czyż nie dość mego? Czy uwierzysz, droga, że ja czytuję dzienniki angielskie jedynie w tej nadziei, że ujrzę tam jego nazwisko. I wiesz, dotąd nie pojawił się w Izbie Lordów.	Przynajmniej wydajesz się być taki z wyglądu. Ale on nie zmieni się nigdy To ma wartość.	Rzeczywiście nic nie rozumiem. W każdym razie zachęcałaś bardzo Roya Gardnera podczas tych dwóch lat, a teraz powiadasz mi, że mu odmówiłaś. W takim razie flirtowałaś z nim tylko skandalicznie! Aniu, po tobie nigdy bym się tego nie spodziewała!	Skałę można wysadzić prochem ale na to trzeba będzie popsuć mnóstwo ładunków, to jest powyciągać z nich kule, wysypać proch i zrobić z niego jeden wielki nabój. Taki nabój wcisnę w najgłębszą szparę, jaka się w środku znajdzie, następnie zatkam i podpalę. Wówczas skała rozpadnie się na kilka lub kilkanaście części i Kinga można będzie wyprowadzić.	To prawda! Ale czyż czuwałem, jak należy, nad młodą, osiemnastoletnią dziewczyną, czyż czyniłem, co trzeba, by nie rzuciła się w zepsuty świat? Czyż starałem się pocieszyć ojca, któremu córka była wszystkim, który nią tylko żył?	A to czego się chmurzysz?	Czy ci się to podoba, Doady?	To i ja mogłabym się z każdym zmierzyć?	Przypuśćmy, że ja nie skoczyłem... chciałem powiedzieć, że trzymałem się parowca? Dobrze. Jakże długo to potrwać mogło? Powiedzmy, minutę, pół minuty. Więc słuchaj pan. Po trzydziestu sekundach, nie ulega wątpliwości, znalazłbym się w morzu; i cóż pan myśli, czyż nie chwyciłbym się pierwszego lepszego przedmiotu, nasuwającego mi się pod rękę. Czy postąpiłbyś pan inaczej? Wszak musiałbym chwycić się czegoś?	Pan Dick dokazywał też cudów. W chwilach gdy mógł stracić z oczu Heepa, którego strzegł jak źrenicy oka, poświęcał się cały pielęgnowaniu pana Wickfielda. Jego starania, by zostać nam użytecznym, jego użyteczność, już to w poszukiwaniu potrzebnych papierów, już to w przepisywaniu takowych, była dla nas prawdziwym bodźcem.	Nie mam ja tam poco chodzić do was Myślałem z początku że to co poczciwego ten twój cygan, a to taki szelma jak i drudzy... Żebym był tobą porzuciłbym do licha niewiarę, niechby sobie wędrował ze swojemi, albobym poszedł i niewrócił, bo nie ma po co...	Dowiedzieliśmy się i my o tym, ale dopiero później. Wszakoż było tam jeszcze jedno dziwo. CzaryÓw żółty człowiek, którego miano było KitajKitaj	Gniewają się na mnie, że nie przychodzę?	To był zły duch, ale ja wziąłem go za anioła	A Bóg zapłać panience, niechta pan Jezus wynagrodzi na szczęściu i na zdrowiu, i na dzieciach, i na majątku, bo ja tak se pocichu kalkulowałam, że od świętego Jana, kiedy już moja Anka z państwem przyjadą do Zielonki na lato, to wróciłabym do pani, do Krosnowy, bo byłoby mi blisko do niej, ino bez pola...	Mnie tam wszystko jedno kto strzela! Jest mnóstwo wielbłądów, chmary ludzi, kłębi się czarny dym, a ja sobie leżę, nie boję się nic a nic i czekam spokojnie końca.	Wstydziłbyś się, Walery pomyślałby kto, że kochasz się w mojej córce!	Ależ tak; nieborak ma dwie córki, które kocha nad życie, jakkolwiek obie zaparły się go prawie zupełnie.	Daj Boże! Zawsze mnie to martwi.	Jeżeli drugim tak samo jak mnie odpowiadać będziecie gotówem czekać aż się o wiernej miłości mej przekonacie.	Niebywałe, że z pana taki indywidualista; robi pan wszystko inaczej niż ogół. Niewolnica hrabiego de Monte Christo! To we Francji niesłychane. Sądząc z tego, jak pan sypie złotem, posada niewolnicy przynosi jej ze sto tysięcy dukatów rocznie.	Powiedz pani, że dzwoni pan Paweł. Czy długo mam jeszcze z tobą rozmawiać?	Przyłóżmy im i my! Pokażemy koroniarczykom, jacy to tu żołnierze! Nie będzie u nas Ujścia, jako Bóg w niebie!	To niemożliwe! On powrócił do swych rodaków.	Naturalnie! Póki nie było ludzi w bungalowie, ani jeden ichneumon nie zajrzał do ogrodu. Toteż musi opustoszeć, a wówczas nikt nam nie będzie przeszkadzał. Nie zapominaj zresztą, że lada dzień wyklują się nasze dzieci z jaj ukrytych na melonowych grzędach i że będą potrzebowały dużo miejsca i zupełnego spokoju.	A! nie takaż to wielka winowajczyni hrabina, ani takby to wielka była wina dać jéj pomówić dwa słowa z przyjacielem...	Bardzo	Dopiąłem swego! Czary działały! To moje pierwsze naukowe odkrycie.	I ty to mówisz, Stefku, ty?... Więc on może prosić cię o moją rękę?...	Jak zawdy, przenieśli się na inne pastwiska.	Jeszcze słówko W przedsięwzięciu tak poważnym nigdy nie bywa się zanadto ostrożnym. Gdyby kiedykolwiek zjawił się kto, żądając w twoim imieniu zwrotu depozytu, jak mam postąpić?	Może to być.	Niby pani nie wie!	Nie trzeba... chto borguje, ten się z butów zżuje...	Pięć tuzinów to sześćdziesiąt, a sześćdziesiąt bez dwudziestu siedmiu to trzydzieści trzy.	Rzeczywiście Legenda tyczy się rodu Baskerville’ów.	Z Indii? Wrócił. Nie znosił tamtejszego klimatu. Pani Markleham... przypominasz ją sobie?	Ależ ja nic nie mam przeciw ulgom dla pospólstwa! Tylko jestem przekonany, że Ramzes nie zrobi nic dla ludu.	Ano... ja! Ja... Każdy z nas starszyzn po mirach ma do tego prawo. Tak z wieków bywało i tak będzie, póki nas stanie.	Gdyby nas zarówno było, aniby mrugnął; ale ich ośmiu, nas pięciu, trochę kuso.	Nie! nie pójdę za mąż!... Może sobie ojciec odwołać słowo; mnie nie zmusi...	Ja też nie do pana mówię, tylko do Ignacego A nasz stryj było przecie takie zakute Szwabisko, że wylazł z trumny po swoją szlafmycę, której mu tam zapomnieli włożyć...	Proszę pana ja jestem straganiarką i mam dziecko, za które jestem winna u mamki. Schowałam tedy swoich parę groszy...	Ależ naturalnie, że miło... Właśnie dziś rano otrzymałem telefonogram z ministerstwa.	Brat mówił, że pan Fajkowski nie może być w aptece, ponieważ jest lunatykiem...	Cezar ich nie lubi.	Czegóż więc potrzebujesz do kompletnego umundurowania, panie Porthosie?	Dobrze, podaj mi te papiery i zostaw nas samych.	Oblubieńców! czyż podobna? chyba żartujesz, Kakambo; jakże temu dać wiarę?	Ot, jużem w swoim rodzonym gnieździe... Dawno, okrutnie dawno nie byłam w Krakowie; teraz przyjdzie chyba dłużej tu zamieszkać.	Panie naczelny wódz w przededniu bitwy nie ma ani ojca, ani dziecka, ani nikogo zgoła, tylko	Patrzajcież! A ja ich nie poznałem. Hej, Dantès, słuchaj no! Ślicznotko, chodźcież tu, powiedzcie, kiedy wesele? Bo pan Fernand taki uparty, że nam nic nie chce powiedzieć.	Pochowałam zapałki. Zresztą one do tego przyzwyczajone. Będą siedziały po ciemku aż do mego powrotu. Wczoraj Kazio tylko westchnął, żeby choć było światełko... Ja mu mówię: „Nie można, Kaziu.”	Posłusznie melduję, panie feldkurat, czy ministrant musi być tego samego wyznania co i ten, któremu służy do mszy?	Przebaczam ci, Reniu Mówiłam właśnie panu de Villefortowi, że bonapartyści nie mieli ani takiej jak my wiary w słuszność idei, ani takiego entuzjazmu, ani takiego poświęcenia.	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Za kogo?	Zabierzemy do domu.	Znam cię od dawna, opowiadała mi o tobie moja była matka.	A co u was słychać, Matysku?	A jeśli pan ustanie w drodze?	A piętnasty.	Ach, z tą waszą Japonią! Japonia i Japonia na wszystkich ustach...	Ależ niech hrabia rozkazuje!...	Ależ o co radcy chodzi?	Bo drzewo jeszcze na domach nie sczerniało.	Cezar, pan nasz, cierpi i boleje, nic mu i nikt pomódz nie może; masz-li odwagę widzieć go i radzić?	Czekam na pocztę...	Czym pan tutaj jesteś?	Cóż dalej?	Daruję panu list hrabiny Aurory	Dla zachęty, mądry on, kiej Żyd! Zapłacił pierwej, a teraz nas krzywdzi.	Dlaczego lord sam nie przybył? oczekiwałem go dziś rano.	Ha, nie mogłeś ich utrzymać, bo poczuły stajnię... Ładny woźnica!	Ja, poczerniony? gdzie?	Major Cavalcanti.	Miała rację, bo go nie kochała.	Moje dzieci są chowane inaczej.	Na swoim stoliku, powiedziałem	Nie mam w domu żadnych żołnierzy.	Nie przewlekajcie narad.	Nie.	Nieprawda. Zupełnie inaczej postąpiłabym. Ja mówiłam ironicznie...	O czym pan myśli?	Ogromny zysk	Pewnie, lata idą... Byliście u kogo na Budach?	Po pierwszej.	Popatrzmy na nie!	Praca, Filozof, Maszyna	Prawda, Sława, Imię	Tego wcale nie rozumiem.	Ty... szubrawcze, szubrawcze, szubrawcze!	Wystarczająco.	Zapewne, zapewne	Zdrawstwujtie.	Ztąd też i Kaźmierówkę widać. Niech Romek popatrzy dobrze i zgadnie gdzie Kaźmierówka?	Świetnie! A więc morze zagasi wulkan i już po wszystkim!
Dawniej, kiedy nie mogła wybrać się daleko, jeździłyśmy do Buttes-Chaumont, znała tam pewien dom; albo po prostu do lasu, w jakieś odludne miejsce. Nawet do groty w małym Trianon.	A do czego u ciebie ochota jest? Ty do niczego ochoty nie masz!...	Trzebaby nawet zajrzeć, czy powozy są zaprzężone, w razie gdyby pan koniecznie chciał dziś wracać do Balbec bo co do mnie, nie widzę konieczności. Odwiozłoby się pana jutro rano. Będzie z pewnością ładnie. Drogi są wspaniałe.	Oczywiście, poduszki grzeją, a leżąc wysoko, łatwiej jest oddychać Nie mówmy jednak o tym. Dziękować muszę Bogu za wiele rzeczy, których brak takim jak ja starcom. Dostaję co dzień białe bułeczki, mam ciepłą chustkę i ty przyszłaś do mnie, droga Heidi. Może byś mi coś przeczytała?	Nie chcę nijakich dobrości! Weźcie mnie do swojego domu! O Matko... boję się starego księdza!	Prześliczny! Czy nie mógłbym z panem pomówić chwilkę na osobności, przed odejściem pańskim do Trybunału?	Dobrze Ale, widzisz, moja Jacento, ten pan będzie tu mieszkał czas jakiś. Nie zapomnij téż zajrzéć do pokoju pana Graviera, czy tam wszystko w porządku, może prześcieradła...	Czy pani napisze do Szczerbica?	A waćpan też mi nie bardzo do koniuchy podobny, bo i pierścień zacny na ręku widziałem, którego by się niejeden pan nie powstydził...	Nie. Jaskólski zrobi wszystko, by do tego nie doszło.	Nie wiem Był pan słabeuszem. Nie byłby pan na przykład w stanie, w dzień albo godzinę przed ostateczną, prawdziwą potęgą, porzucić wszystko, tak jak ja to teraz uczynię. Gdyż do tego nie trzeba siły, by coś zdobyć. Wszystko jest spróchniałe i poddaje się panu. Lecz porzucić, porzucić, o to idzie. A jednak nie mam uczucia, jakobym uczynił coś niezwykłego. Coś mnie stąd gna. Tak jak mnie coś tu ciągnęło. Coś mnie popycha, a ja jestem posłuszny. Miej się pan dobrze, panie Pawle Bernheim. Próbuj pan, teraz panu może się uda.	Nie... Tylko z kwiatów wyleciała wielka złota mucha, więc odwróciłam się za nią i zobaczyłam go, jak wyłaził z wąwozu.	Panie Borowiecki, ja jestem taki sam człowiek, ja tak samo czuję i tak samo mam swój kawałek honoru. Ja teraz przychodzę do pana i na wszystko, na wielkiego Pana Boga zaklinam pana, pytam: czy prawdę mówi ten list? Czy to wszystko jest prawda?	Nie jest to żaden niespodziewany przypadek, mościa dobrodziejko ale wypełnienie najżywszej mojego serca intencji. Mój ojciec, śp. pan Marcin Nieczuja Ślaski, niegdy rotmistrz w wojskach: polskim, francuskim i jejmość imperatorowej rosyjskiej, później skarbnik zakroczymski i towarzysz pancernej chorągwi polskiego autoramentu, opowiadając mnie po staremu dzieje naszego rodu, nie zapomniał i o tym, że jego rodzona ciotka była niegdyś za panem Jakubem Strzegockim, wojskim sieradzkim. Będąc tedy w tych stronach i dowiedziawszy się od mego przyjaciela, pana Konopki, że w Źwierniku mieszka pani stolnikowa Strzegocka, a suponując, że pomiędzy nami musi być jakieś powinowactwo, postanowiłem nie opuszczać tej szczęśliwej dla mnie okazji i, bądź co bądź, u nóg pani stolnikowej dobrodziejki osobiście złożyć moją nic nieznaczącą, a jednak szczerą rewerencję.	Nie uważałem, bom sobie już w duszy układał, jak by najłatwiej od ojca konsens uzyskać.	One same, mój ojcze, są całe jednym grzechem przeciw zdrowemu rozsądkowi i postępowi kobiet popełnionym... To są, mój ojcze, konsumentki, które z pewnością nic nigdy dla cywilizacji nie wyprodukują. Co ten stary kołek w płocie prawił o cywilizacji, fałszem jest i potwarzą na cywilizację rzucaną. Córki jego nie są ucywilizowane kobiety, ale światowe sroki, które w swoich ptasich główkach dwóch ucywilizowanych myśli nie mają, choć czasem o literaturze i muzyce mówią...	W danym przypadku jest tak istotnie. Ale wyobraź sobie, że nie istnieje owo położenie przymusowe, które pozbawia zbrodniarza pełnej swobody działania. Przypuśćmy, że jest to człowiek traktujący zbrodnię naukowo i jako dzieło sztuki. Człowiek taki przedewszystkiem przysposobi się na większą ilość przypadków, a także zdoła poradzić sobie z rzeczami nieoczekiwanemi, jakie zajść mogą podczas wykonywania zbrodni. Przebacz mi zarozumiałość, ale twierdzę, że gdybym popełnił zbrodnię, nie dowiedzionoby mi tego.	A jednak to nie są razy tylko skała była bardzo kończata i każda jej spiczastość pozostawiła siniak. Zresztą prosiłbym pani o zachowanie kilku gałganków, dadzą się wkrótce użyć, bo mnie także w krzyżu nieco dolega.	Ja tam ich życia prywatnego nie znam ale z własnego przykrego doświadczenia wiem, że pracownię Nr 5 najlepiej zostawić w spokoju. To młode diabły, absolutnie bez serca.	Jedną kochałem i chciałem brać! Drugiej już nigdy nie zechcę! Ciotka niech położy kabałę, czy Orwidowie wrócą; to mi jedno na sercu! Zresztą nic!	Albo ty w niewoli? Ty tu pani. I gdzie chcesz wracać? Kurcewiczowie wyginęli, ogień pożarł wsie i grody, kniazia w ŁubniachŁubnie członek ordy tatarskiej., i żołnierstwa. Kto cię uszanuje? Kto się ciebie użali, kto cię obroni, jeśli nie ja?	Ależ wszystko to jedno; gdybyś i złapała kogo z robotą, mąż twój teraz przyjąćby jej nie mógł.	Daruje pan, ale to już mnie nie obchodzi.	Oktawie, Oktawie czy jesteś pewien, że się nie mylisz?	Pan mnie nie zrozumiał przewiduję szeroką organizację. Na czele będzie stała Rada Główna i jej prezesem musi zostać jakiś minister czy marszałek Sejmu: później idzie zarząd pod pańskim przewodnictwem, a następnie dyrekcja, której naczelnym dyrektorem ja pragnąłbym zostać.	Przypuszczam, że tak by się właśnie z wami obeszli, gdybyście założyli wasze laboratorium w Stanach. Oni się nie ceremoniują ze swymi ustawami.	Stój! Czy nie wiecie, że ci, którzy wchodzą na trakt z tej bocznej drogi, płacą takkus (taksę) po dwie anny na głowę, co razem daje cztery anny? Taki jest rozkaz Sirkaru (rządu Indii), a pieniądze idą na sadzenie drzew i upiększenie dróg...	Ty to jesteś rozbrajający. Rząd nie ma na tyle pieniędzy.	...Który jednak nie uczyni wam nic złego, jeżeli uczcicie dobre Mzimu!	Ach, Luizo, jak ja cię kochałem!	Daj mu spokój staruszek ma swoje grymasy. Ile razy staje, widzi coś złego, dziurę lub kamień, a nie chce sobie nóg połamać. Nie wiem, co widział dziś tam pod drzwiami, otworzył je, i nie chciał ruszyć dalej. Widziałeś?	Dokonywałem tych badań i mogę zaręczyć za ich nieomylność.	E! co ja tu będę w łożu gnił, gdy nieprzyjaciel ojczyznę depcze. Hej! jest tam który? Sam tu! Pachołek, buty podawaj!... Sam tu!... Niechże mnie piorun w tych betach ustrzeli, jeśli będę dłużej w nich parciał!	Ej! Nie turbuj sięturbować się (daw., z łac.) rzecze Streitenbach	Jestem teraz w ręku pana, jak rzecz.	Jeśli cierpi, cierpień swych nie ujawnia. Nigdym nie słyszał, aby się skarżył.	Mam nadzieję, że nas nie zdradzisz, hrabio	Nie nie bywam tu nigdy.	Nie przypuszczałem nigdy, że was tu zastanę	Żeby zaś Bolesta nie zobaczył.	Myślę, że pani jest ogromnie różna od tych doniczkowych roślin. Pani przypomina stepy, usiane kwiatami, raźne, buńczuczne, a pełne poezji i rzewnej muzyki.	Tak poważna, że będę musiał pożegnać państwa na kilka dni. Widzi pani że to naprawdę rzecz najwyższej wagi.	Ja ciebie znieważam! czyż naprawdę przypuszczasz pani, że to możebne?	Mogłeś tak samo umrzeć i ty; com się nałaził wedle waszej chałupy i onego cmentarza, to strach.	Może on tam i dobry sobie i im, dodała stara, im takiego właśnie niemczyka czy francuzika było potrzeba	A może go pan, hrabio, spotkał na Ladronach?	Ach, naprawdę, panie hrabio Jest pan człowiekiem nieoszacowanym i mam nadzieję, że raczysz mnie uważać za swego wiecznego dłużnika, po pierwsze za powóz, a następnie za to, co się tu stało.	Ale co my z nim poczniemy?	Ekscelencjo co się stało, to się stać musiało.	Tak, panie baronie.	Tak. Bardzo mi niedobrze.	Tak: jako oskarżonego o zbrodnię zabójstwa i fałsz Proszę o szpadę, panie de Lembrat.	To prawda, ale jeśli niema innej rady...	To się rozstrzygnie jutro!	Więc tylko z czysto osobistych pobudek; to zmienia dosyć znaczenie.	Wybaczy dobrodziej, ale list Pański to zamach gwałtowny, to oświadczenie tylko jednostronne. Nam układów trzeba. Odnoszę wrażenie, że w obu panach dwa różne systemy, lecz jeden przedmiot mające na oku, nagle się zetknęły. Postaram się teraz, by przez kontemplację rozmotać supły komplikacji mnogich, lecz nieistotnych.	Zrobimy więc tutaj to samo, co w pierwszej kolejności zrobił pan Cyrus na Wyspie Lincolna, kiedy wszedł na Górę Franklina	A dzieci pan wysłał też?	A ja nienawidzę przesadnych i wymuszonych dzieciaków.	A od Taraszczy. Od Łebedynej Grobli.	A w pasie wcięte kiej osy, batem bych je poprzecinał, że ani poznać, kaj te brzuchy dziewają... Z bliskam wypatrywała.	Aha, mości Lodovico, wielki poeto, chciałbyś mieć akt darowizny na piśmie: żywo, przynieś ćwiartkę papieru.	Anglicy i Szkoci, których na dworze burgundzkim widziałem...	At! Stary opój, co się przy naszym atamanie w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Chcę daj.	Co dalej?	Co tam?	Co?	Dobrze powiadają, pijcie drugi...	Dowiaduję się co chwila lepiej o tem.	Dziewczyna ma już dwa roki.	Dziewczyna wróciła łódką! Pożyczyła jej sobie od kapitana. Widziałem najdokładniej nazwę na dziobie, była ta sama, jaką nosi statek. Odjeżdżając powiedziała, że czegoś zapomniała, że musi koniecznie z nami o czymś jeszcze pomówić.	Dziwniejsza jeszcze, w jaki sposób potrafił uciec! z oczu mi znikł, jakby wpadł w ziemię	Dziwny z was człek; wżdy nauczywszy się czarów, tysiąc takich pierścieni na dzień mieć będziecie.	Dziękuję	Dziękuję.	Jakich drugich?	Jakiegoż uniknęliśmy niebezpieczeństwa!	Już nawróciłeś się pan?	Ktoś! Ale kto taki?...	Na Sumatrze i na Celebes... w ogóle gdzieś w tamtych stronach. Ponoć spędził tam trzydzieści lat.	Natychmiast stąd uciekaj i wywietrzej!	Nigdzie niema ludzi, coby całkowicie źli byli, moje dziecko, jest i tam zapewne wiele dobrego, ale więcej zła.	No! Ależ cię osiodłali!	No, ale i Głębocki... ten... tego... Poślubiła orlica nietoperza! Co? Hę?	Pokaż mi kolana.	Przyznam się, że bardzo byłbym rad temu, odpowiedział podczaszyc, bo zdaje mi się, że sobie pozwala jakichś ze mnie żarcików.	Pójdę	Rzekłem.	Tu idzie o sprawę Zakonu rzecz jest zagadkowa a groźna. Mają sposób robić niepostrzeżone na nas wycieczki. Potrzeba lepiej zbadać całą miejscowość.	Ty masz głowę, Stefan!	W karczmie, w tańcu, przy wszystkich przecież!	Wcale, bo już odrobiłem dzisiejsze lekcje.	Wiem o tym!...	Wszystko, co mógł odpowiedzieć taki szlachetny człowiek.	Zabójca, zabójca	Zapomnijmy więc o całej sprawie i pijmy!	Zgadł pan	Znane mi?	Zresztą alboż wiem jeszcze jakie ztąd wrażenie wywiozę, czekam i patrzę, patrzę i czekam dotąd.
Pan to serio mówi? Więc miałam go zostawić na ulicy lub oddać do szpitala, żeby umarł ze strachu, bo już mdlał, dowiedziawszy się, że go tam odwiozą.	Ależ owszem!... o jego wzrok. Muszę teraz wracać, pani Odeto, ale najbliższego dnia zapukam do pani wrót. À propos wzroku, czy wiecie, że pałacyk, który świeżo kupiła pani Verdurin, będzie oświetlony elektrycznością? Wiem to nie przez moją osobistą policję, ale inną drogą: powiedział mi to sam Mildé, elektrotechnik. Widzicie panie, że cytuję źródła. Nawet w sypialniach będą lampy elektryczne z abażurami dla stonowania światła. To przemiły zbytek, prawda? Zresztą dzisiejsze pokolenie żąda wciąż czegoś nowego, jedna nowość goni drugą. Bratowa jednej z moich przyjaciółek dała u siebie założyć telefon. Może robić sprawunki, nie wychodząc z domu! Przyznaję, że dopuściłam się płaskich intryg, aby na jeden raz uzyskać dostęp do tego aparatu. Bardzo mnie to kusi, ale raczej u przyjaciółki niż u siebie. Zdaje mi się, że nie lubiłabym mieć telefonu w domu. Skoro minie pierwsza zabawa, to musi być prawdziwe urwanie głowy. No, pani Odeto, uciekam, nie zatrzymuj już pani Bontemps, skoro ofiaruje mi gościnę w swoim wehikule; trzeba mi się wyrwać stąd siłą, ładne rzeczy ze mną wyprawiasz, wrócę do domu po mężu!	„D’Aldrigger zostawił siedemset do ośmiuset tysięcy franków” odparł Desrochowi Taillefer. „A, ba, jest tylko jedna osoba, która zna ich majątek” oświadczył Werbrust, przyjaciel nieboszczyka. „Kto taki?” „Żona jego uczuje wielką pustkę!” „D’Aldrigger tak kochał swoją żonę! Nie śmiejże się, patrzą na nas”. „Pewnie się ożeni ze starszą”. „Czy znacie sytuację Nucingena i du Tilleta?” spytał Desroches. „Sytuacja jest taka, rzekł Taillefer: Nucingen jest to człowiek zdolny pożreć majątek swego dawnego patrona... i oddać mu go...” jak to oddać?...” „Malwina d’Aldrigger ma dwadzieścia lat, mój drogi. Poczciwy d’Aldrigger ożenił się w 1800! Wyprawił nam piękne bale w Strasburgu z okazji swego małżeństwa i urodzin Malwiny. Było to w 1801, w czasie pokoju w Amiens, a dziś mamy rok 1823, ojczulku Werbrust. W owym czasie wszystko było na modę Osjana, nazwał swoją córkę Malwina. W sześć lat później, za Cesarstwa, był przez jakiś czas szał na rycerstwo, czasy arii: Jadąc do Syrii, rycerz nasz i tym podobne głupstwa. Nazwał druga córkę Izaurą, ma siedemnaście lat. Są więc dwie panny na wydaniu”.	Panowie szczęścia zwykle nie dowierzają sobie nawzajem i mają słuszność, bądź tego pewny. Ale mam na wszystko sposoby, oho! Jeżeli który marynarz (oczywiście z tych, co mnie znają) znajdzie karteczkę przywiązaną do swej liny, to już nie będzie żył na tym świecie, na którym żyje stary John. Byli tacy, co bali się Pew, i tacy, co bali się Flinta, ale sam Flint bał się mnie. Bał się mnie i był z tego dumny. Załoga okrętu Flinta była najdzikszą załogą, jaka kiedykolwiek pływała; sam diabeł lękałby się iść z nią na morze. Ale powiadam ci, że nie jestem człowiekiem zarozumiałym, i sam widzisz, jak łatwo zawieram z kimś przyjaźń; lecz kiedy byłem kwartermistrzem, nikt starych korsarzy Flinta nie przezywał baranami. Możesz być pewny siebie na okręcie starego Johna.	A teraz proponowałbym nazwać ten półwysep, który się ciągnie wzdłuż południowo-zachodniej części wyspy, Półwyspem Wężowym, a zakręcony ogon na jego końcu Jaszczurczym Cyplem, bo naprawdę wygląda jak ogon jaszczurki.	Bo ma pilniejsze do opatrzenia a te kletki, jak je widzicie, niepozorne, woda i ziemia broni dobrze i lepiej niż drugie mury...	Dobrze by to było gdyby wasza dostojność mógł się tak w siodle prosto trzymać, jak on, ale to wielka różnica, kiedy człowiek siedzi na koniu jak należy, a kiedy go rozciągną na poprzek jak torbę z sieczką; a ja myślę, że wasza dostojność inaczej nie będzie mógł dojechać.	Jeśliś mi waćpan życzliwy to uczyńże mi jedną przysługę. Waćpan jedziesz do Częstochowy... oto czerwony złoty... weź go, proszę, i oddaj na mszę w kaplicy.	Trudno mi odpowiedzieć na to wyraźnie.	Zacnie mówisz... Ale uważ no, Rochu: gdybyś tak wpadł w ręce onych buntowników, to i ja bym był wolny, i nie twoja by była wina, bo nec Hercules contra pluresnec Hercules contra plures (łac.)	Zastanów się tylko, mój malutki: czerwona chustka na głowie, buty w rozsypce, żadnych dokumentów, a za to dziesięć złotych napoleonów w kieszeni, nie licząc tego, co tam było, a co razem daje dwieście franków; przecież zatrzymaliby mnie na rogatkach jak nic! Musiałbym się wtedy przyznać, aby się wytłumaczyć, że to ty mi dałeś te dziesięć napoleonów. No i śledztwo: dowiadują się, że opuściłem Tulon bez pożegnania i odstawiają mnie nad Morze Śródziemne. Znowu staję się tylko i wyłącznie numerem 106 i żegnaj śnie, aby wyglądać jak emerytowany piekarz! Nie, nie, synku, wolę ja sobie mieszkać w stolicy i cieszyć się szacunkiem.	O, co to, to nie, łaskawy panie byłoby to pięknie, aby gubernator był na polowaniu, gdy tylu ludzi sfatygowanych przybywa szukać go w nagłych interesach. Niech wasza wysokość raczy mi wierzyć, że polować powinni próżniacy, nie gubernatorowie; co do mnie, myślę tylko w niedziele i święta uroczyste bawić się, grać sobie w karty lub w pliszki, bo to, jak powiadają, dobry dłużnik zawsze ma otwarty worek, kogo Pan Bóg wspomoże, ten więcej może, ciało rusza nogi do drogi, nogi dźwigają ciało, aby postępowało. Za Boską pomocą i przy dobrych chęciach będzie się rządziło jakoś zawsze trzeźwo, nie po pijanemu, a kto mi nie wierzy, niechaj przymierzy, niech mi palec w gębę włoży, tak go ścisnę, aż się strwoży. Oho! niech tylko nabiorę wprawy, to mnie najmędrszy nie zawstydzi, kaptur nie czyni mnichem, ani łachman lichem, skoro zacznę, będzie znaczne.	Panie Andrzeju, pozwólcie do mnie, na chwilę. Nie proszę na górę, bo...	I owszem Waćpan, który tak się na wszystkim rozumiesz, pewno już poznałeś, że jestem szlachcicem z Podgórza. Moje nazwisko nie ma tu nic do rzeczy, ale dziedzina mych druhów znajduje się nieopodal wyspy Mull, o której pewno słyszałeś. W owych to stronach rozbił się podobno pewien okręt; nazajutrz potem jeden z mych krewniaków chodził po wydmach piaskowych, zbierając drzazgi z okrętu, przydatne na opał, gdy natknął się na chłopca, co był już na poły topielcem. Otóż krewniak mój ocucił tego biedaka, po czym z pomocą drugiego szlachcica wziął go i umieścił w starym, zrujnowanym zamku, gdzie od tego czasu aż po dziś dzień moi przyjaciele łożyli nań wiele pieniędzy. Moi przyjaciele mają dość dzikie obyczaje i nie bawią się w ceregiele prawne, jak inni, których mógłbym tu wymienić; toteż przekonawszy się, że chłopiec należy do cnej rodziny i jest rodzonym bratankiem waszmości, panie Balfour, przykazali mi, bym waćpana odwiedził i omówił z nim tę sprawę. Mogę zaś waćpana już z góry uprzedzić, że jeżeli nie przystaniesz na pewne warunki, tedy małe jest prawdopodobieństwo, byś go miał kiedy oglądać na oczy. Albowiem z moimi przyjaciółmi nie ma co żartować.	A bo ja wiem zmieszać się, stracić pewność siebie. Feliksiak.	A dlaczego nie?	Ale sami... we dwoje... moja droga pani... moja złota! Swoim czółenkiem... własnym, tym samym, które nas do Mogiły zawiozło.	Ale strzeż się, by to nie był sok zaprawiony! Kata bym sprowadził, żeby beczkę pod pręgierzem rozbił. Jakem Szczerb, mości winiarzu, jakem Szczerb!	Ba, cóż to jest dla pana, który widziałeś Wschód i Hiszpanię!	Bo najbliżej. Gdzieżbyśmy jechali?	Bywało to, bywało, żem i wołu za róg wziąwszy w miejscu osadził, ale teraz już i z baranem nie wiém czybym téj sztuki dokazał.	Chociażby przez sympatję dla pani.	Cichoj, Szymek, cichoj, bo cię spierą!	Czy ja go mam o tem nie wiem ale to pewna, że W. Miłość nadto być ostrożnym nie możesz.	Czy to była też sztuka czarnoksięska?	Cóż to za odmieńcy? prostej roboty drewniany stołek bez poręczy..	I co pani myśli?	Jak to? Wiem tyle, co i inni, czyli tyle, że Van Gould zabił Czerwonego i Zielonego Korsarza. Nic mi nie wiadomo o trzecim.	Na Boga, Żanetko, nie mów nic!... Mnie nic nie jest...	Nie chciałbyś Ja mam Zochę i mnie to wystarcza. Teraz za­niosę do kołyski. Hop! w kułak schowamy.	Nie zostanę i basta. Mówię, że nie, to nie.	No! i Laskonogiemu się chce na Nakło	Och! ta piękna dusza, ten piękny talent, to serce, które znam tak dobrze, wszystko to jest moje, tak jak ja jestem twoja?	Prawdać to! Święta prawda!	Słuchajże, może mnie jakąś w tym podasz radę. Cała rzecz to, że mi znowu Zuzia coś zaczyna mataczyć.	Tak jest! i Bóg mi pomógł, żem ja, prostak, statystę w pole wywiódł, żeś wasza książęca mość, mając mnie za szelmę ostatnią, żadnego szelmostwa waszego nie ukrył, wszystko wyznał, wszystko wypowiedział, jakoby na dłoni wypisał! Włosy mi na łbie dębem stawały, alem słuchał i wysłuchał do końca!... O zdrajcy! O arcypiekielnicy! O parrycydowieparrycyda  (łac. parricida)	To bliżej	To chyba było coś jakby akt parlamentu?	To jakże tak?... O! Tak nie można. Chłop musi swoje zjeść.	Wierzę Prawdziwa z ciebie czarodziejka, zmieniłaś tych sześć lal malowanych w żywe dzieci.	Więc cóż to obchodzi mnie lub też mego ojca? Wierzymy ci i czekamy.	Więc to tedy jeno pozory?	Wstąpię. Tembardziej, że chciałbym zabrać tę kopertę, którą pan był łaskaw wziąć na przechowanie.	Zawstydzasz mnie pan mówmy o czem innem, proszę, jeżeli ci się podoba. A! do licha, toś mi bólu narobił, aż pali mię to ramię.	A co znaczy: merci?	A czy nie ma takich duchów, które pokazywałyby ludziom ukryte skarby?	A czy w domu wiedzą już, że pan się dostał za kratę? Czy też będą czekali, aż o tym będzie w gazetach?	A ja Kamę kocham jeszcze więcej.	Ach, prawda!	Ano, kłamałem.	Choć popatrzeć, choć okiem rzucić!	Chyba nie warto...	Chyba płacz?	Czekać? A tam Wiśniowiecki i regimentarze zgorzeją pod Zbarażem!	Dam sobie rady nie obawiajcie się o mnie.	Dziękuję ci, Antosiu	Hej, a kto tam?	Hm... Niby pyta mnie pan o moje sny, co?	I Kmicicowa chorągiew, okrutnie okryta... sześćset ludzi.	I jesteś krowientym u Cabana	Idź czekać mnie u wnijścia do lasu, u stóp Czerwonego Krzyża. Nie mów żywej duszy o tym, co widziałeś; dam ci złota i srebra, ile zechcesz.	Istotnie	Ja nie głupi jemu się przeciwić...	Jaki! mów, użyję jakiegokolwiek!	Jeno ten Cyppelmann nie ze wszystkim wasz.	Jesteś przesądny, mój kochany.	Kto taki?	Morderstwo przerwał de Fourcy.	Może wypijemy za wspólne zdrowie nasze?	Naszych dziadów pogrzebał!	Nie dziwiłbym się, gdyby symulowali.	Nie ja!	Nie kłamię, ciociu, zrobiłem wszystko.	Nie ma? czy doprawdy nie ma? czy słowo honoru?	Nie masz czego... Ja nie z chęci walczenia z Austriakami idę do obozu. Powinien byś mnie rozumieć. Idę spełnić powinność... Nie wiem, czy z tobą mogę mówić jeszcze jak dawniej. Postąpiłeś ze mną tak dziwnie... wyjechałeś bez słowa oznajmienia.	Nie mylisz się. Może dlatego... że nie pamiętam już jak wyglądają ludzie, którzy się pomiędzy sobą bardzo kochają...	Nie przerywaj dziadkowi.	Nie wyganiam, ale Lejbke jest mi tak samo drogi, jak tobie Cypele.	Nie wyliże się.	Nie, nie! Jedno słowo tylko... Czy jestem wolny?	Nie, zawsze stepy bujne, szerokie stepy ukraińskie. Łąka	Nie... Fedora lub śmierć! Słyszę, słyszę.	No, zgoda, nie kłóćcie się ciągle. Jedziesz kurierem w nocy?	No?	On jest w tenisowym kostiumie!	Panie... a Shelley? a Byron?	Pięć lat...	Po czymże księżniczkę Joasię można poznać?	Przecie muszą być zakopane w jakimś wyraźnym miejscu, które wskazać słowy albo delinearedelineo, delineare (łac.)	Siadaj pan, rzekła, bardzom rada, że pana widzę... Jak się ma Munia? nie zaszkodziło jej, jak mnie wczorajsze spotkanie? A panu?	Sto tysięcy siedemset dwadzieścia trzy.	Szwejku, nalejcie panu kapelanowi jeszcze trochę koniaku, żeby się mógł opamiętać. Szwejku, opowiedzcie mu coś.	Tam? Dużo, bardzo dużo: świat nowy! rozumiesz? Chodzi tam o jakieś kąpiele... Ale co mi! Widzisz	Ten djament?	Też pytanie! W sklepiku wszystko się wie. Ale że też ty nic nie wiesz...	Widziałeś w Warszawie dwór?	Wracaj, psiakrew!	Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. Co robić? Dzisiaj strata, jutro zysk. Pan dał, Pan wziął i nie ma o czym mówić, drogi człowieku.	Wyście, panie, Jurand ze Spychowa?	Ładna
I kobieta może oberwać, jeśli o to chodzi. Mnie wszystko jedno. Mówię ci, że nie znasz jeszcze starego sapera Vodiczki. Pewnego razu w Zabiechlicach na „Różanej Kępie” jedna taka maszkara nie chciała ze mną tańczyć, że niby miałem spuchniętą twarz. Prawda, że twarz miałem spuchniętą, ponieważ akurat wracałem z pewnej zabawy tanecznej w Hostivarzu, ale takiej obrazy od tej dziewki ścierpieć nie mogłem, więc powiadam: „Żeby mi szanowna panienka nie zazdrościła, to służę pani i ja”. I wlepiłem jej, co się należało, ale z takim szykiem, że przewróciła stół, przy którym siedziała z tatusiem, z mamusią, z dwoma braćmi. Kufle i wszystko poleciało na ziemię. Ale nie zląkłem się całej „Różanej Kępy”. Byli tam znajomi z Vrszovic i pomogli mi. Spraliśmy z pięć rodzin razem z dziećmi. Hałas było słychać chyba aż w Michli, a następnie cała ta awantura była opisana w gazetach, bo to była zabawa ogrodowa jakiegoś stowarzyszenia dobroczynności jakichś tam mieszczan. Więc widzisz, bracie, sprawa jest jasna. Jak mnie dopomogli dobrzy ludzie, tak i ja dopomogę tobie i każdemu koledze, gdy się zanosi na coś grubego. Rąb mnie, bracie, siekaj mnie, nie ruszę się od ciebie. Madziarów nie znasz. Nie możesz przecie uczynić mi tego, żebyś mnie od siebie odpędzał, skoro widzimy się po raz pierwszy od tylu lat, i jeszcze w takich okolicznościach.	Nie wątp o tym omyliłaś się, oczekiwałaś po mnie rzeczy niemożliwych jak te, których ja oczekiwałem po tobie. Jak mogłaś się spodziewać, że ja zachowam rozum? Zapomniałaś tedy, że kocham cię bez pamięci i że jestem twoim mężem? Jedna z tych rzeczy może przywieść do ostateczności, cóż dopiero obie razem? I czegóż w istocie nie czynią! Miotają mną same gwałtowne i mętne uczucia, których nie jestem panem. Nie czuję się już godny ciebie; ty nie wydajesz mi się godną mnie. Ubóstwiam cię i nienawidzę; obrażam cię i błagam o przebaczenie; podziwiam cię i wstyd mi, że cię podziwiam. Słowem, nie ma już we mnie spokoju ani rozsądku. Nie wiem, jak mogłem żyć od naszej rozmowy w Colomiers i od dnia, gdy dowiedziałaś się od królewicowej, że twoją przygodę znają. Nie mogę zgadnąć, w jaki sposób ją znają, ani co zaszło między panem de Nemours a tobą w tej mierze; ty nie powiesz mi tego nigdy, a ja cię nie proszę o to. Proszę jedynie, abyś pamiętała, że uczyniłaś mnie najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.	No, naturalnie, ale każdą rzecz można różnie interpretować. Che, che, che... Już jeżeli prokurator otrzyma odpowiednią instrukcję z góry, to da sobie radę. Wiemy następnie, że Kunik przed dziewięciu laty uzyskał dowody osobiste, w których zmieniono mu nazwisko na „Kunicki” i dodano imię ojca. To już jawny kryminał. Następnie znamy wszyscy proces jego o dostawę podkładów kolejowych. Wówczas, niestety, nie zostało wyświetlone, nie dało się udowodnić, że podkłady w ogóle nie istniały. Kunicki wykazał się autentycznymi dokumentami, stwierdzającymi jego niewinność, ale nie ulega wątpliwości, że dokumenty te uzyskał w nieuczciwy sposób. Przecie ten urzędnik kolejowy, który je wystawił, uciekł i przepadł jak kamfora. Wszystko to można odgrzebać i powtórnie wyciągnąć przed kratki sądowe. Jak państwo sądzą?	Dosyć lubię, jak dużo jest miejsca i wszyscy są weseli. Ale w takim salonie z pewnością przewróciłabym coś, deptałabym po nogach, albo niezawodnie przydarzyłoby mi się coś równie okropnego. Unikam więc guza i wszelkie powodzenia zostawiam Małgosi. A pan, czy nie tańczysz?	Jest to jedna z najmilszych rzeczy jakie wydarzyć się mogą w życiu wielkiego człowieka, kiedy widzi, że ludzie go ocenić i uszanować umieją.	Czy ja wiem! jak postarzeję! Powrócę wtedy do Kaniówki... która już jest prawie zupełnie moją, bo dwóch braci spłaciłem... Ale to na starość... Spokojność, swobodę, gniazdo rodzinne, życie rodzinne, na koniec życia... pour la bonne bouche. Tymczasem, trzeba pracować, trzeba pracować...	A ja się jeno tego boję, oczywiście nie dla siebie, ale dla cię, że ich za często będziem widywać. Cóż to, myślisz, że czambuły mają obowiązek koniecznie na Raszków i Mohilów iść? Mogą przyjść wprost od wschodu, ze stepów, alboli też mołdawską stroną Dniestru ciągnąć i wychylić się w granice Rzeczypospolitej, gdzie zechcą, choćby i w górze za Chreptiowem. Chybaby się bardzo rozgłosiło, że ja w Chreptiowie zamieszkałem, to go będą omijali, bo mię z dawna znają.	Ach, tak! Religia srebra i żelaza! To bardzo przyjemny człowiek; wprawdzie ujrzawszy po raz pierwszy w klatce schodowej Madonnę z pomalowanego drzewa, przybrał wyraz namaszczonej zgrozy, ale nic mi nie powiedział. Mój drogi Charley, słyszałam, jak ci ludzie rozmawiali ze sobą. Czy to możliwe, by ze względu na ogromne poważanie pragnęli istotnie zostać nosiwodami i drwalami dla wszystkich krajów i narodów świata?	Na drugim będzie nam się działo jeszcze o wiele lepiej. Nie miną nas Pola Elizejskie, to już co najmniej. Pijmy, przyjaciele: przepijam do całego zgromadzenia.	Chodź-że i ty z nami król jest w swoim namiocie i już do jutrzejszej się przygotowuje potyczki, która nas nieochybnie czeka, bośmy w okół otoczeni. Chodźcie.	Przemiły? Zdaje się, że to był taki rzezimieszek na bezpłatnym oddziale.	Ładny mi brat! Niech sobie wasza królewska mość wyobrazi, że pewnego dnia, bez powodu, jak syn marnotrawny wyszedł z domu. Nawet nie chciał poczekać na moje wesele. I jak wyszedł, tak nie wrócił. Od owej chwili lata upłynęły. Dziś dopiero po raz pierwszy go widzę.	Mam nadzieję, że będziemy z siebie zadowoleni. Prosiłbym panią, by miała do mnie zaufanie i by zbytnio nie dzieliła się z przyjaciółkami tym, co robimy i o czym ze sobą mówimy.	Ależ drobiazg to przecież zrozumiałe, że akwizytor w ten sposób stara się o zdobycie ogłoszeń.	Nie znasz tego rodzaju wzgardy, objawi się ona jedynie przesadną uprzejmością. Gdybyś był głupcem, mógłbyś się na to złapać; jeśli chcesz do czegoś dojść, powinieneś się na to złapać.	Z nim było zgoła inaczej. Utraciwszy ojca, chował się w Galii pod opieką wuja, bogatego człowieka, który nie zawsze odnosił się uprzejmie do jego matki. Gdy Pertinax dorósł, wykrył różne jego sprawki, przeto wuj przemocą i fortelem wsadził go na okręt i wysłał na służbę przy Wale. Zapoznaliśmy się z sobą podczas obrzędu w naszym przybytku... po ciemku. Była to ofiara byka	Żałuj też i Alberta, uwierz mi, to godny syn swojej matki. Ale wróćmy do ciebie. Przybiegłeś do mnie	A twoi robotnicy tacy wygłodzeni, że się ledwo na nogach trzymają.	Ty kochany Bekasie! alboż nie zasługujesz na to, żebym cię oswobodziła?	Że lakudra i włók ten, to i cała wieś wie o tym... cały świat!... cały!...	Och, mieć milion! gorączkował się Turski. nie! to za mało módz zdrapać z wnętrza kościoła Maryackiego te głupie i śmieszne i ubogie i takie bezsensowne malowidła Matejki, tę pstrokatą jajecznicę ograniczonego geniusza...	Cudu, czy nie cudu wszystko mi jedno, a idzie mi o to, żeby każdy swego nosa pilnował i baczył, co ma gadać albo pisać o drugich, żeby nie bajał trzy po trzy, nic do rzeczy, co mu ślina do gęby przyniesie.	I coś ty najlepszego narobił? Gdyby nie twoje gadanie, może by się zatrzymał. Słowa, słowa, pięknymi słowami wpędziłeś go do transportu.	A ja, żadnej mną rozporządzą, czy zechcę czy nie, jak bezwładnym sprzętem. Królewiczowa, królewicz, matka, Padre Guarini: któż wié, jam niewolnica!	Jak mi się zechce.	To nic, mój drogi... Chcesz zyskać na czasie?	W jakiż to sposób, jeżeli wolno wiedzieć, wybieracie się sami przywieźć dla komuny żywność zza kordonu?	Zapewne Ale w tym doczesnym żywocie nie masz nigdzie pełnego szczęścia. Często, kiedy siedzimy przy stole, pokrzepiając się jakim dobrym i tęgim wiatrem bożym, jakoby manną niebieską, radzi i weseli niby ojcowie prałaci, przychodzi jakiś mały deszczyk, który nam go zgarnie i kładzie na ziemi. I tak wiele uczt umyka nam sprzed nosa dla braku wiwendy.	Codziennie będę sobie kupował kawałek tortu i szklankę wody sodowej i będę chodził do każdego cyrku, który do nas przyjedzie. To dopiero będzie życie!	Szkoda by was było nie! nie! Lecz gdy powrócę, gdy poproszę, toć mi na was choć popatrzeć będzie wolno...	Cóż to? Urządzacie balik?	Dziewucha, bez uroku, jak dąb...	Kto przeciw Krzyżakowi rękę podnosi, synem ciemności jest.	Nienawidzę cię, zawszem cię nienawidziłzawszem cię nienawidził inaczej: zawsze byłeś (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). przeciw mnie.	Powiedział, że nabijenabić (pot.)	Jeżeli Krzysiowi chodzi o naczelne kierownictwo, mogę mu natychmiast ustąpić zaraz po jego powrocie, chociaż jako obecny współwłaściciel firmy nie uważam go za dostatecznie dojrzałego do prowadzenia całokształtu spraw tak dużego przedsiębiorstwa.	A bura pani Tekli nie minie! Straciłem pięć dni zamiast dwóch! Oj, ten karnawał!	Edziuś był na ulicy. Edziuś nie słucha niani... niania przyprowadzi dziada i każe wziąć...	Nie chcę jej, sam sobie zrobię sprawiedliwość i uderzę na Litwę.	Więc język jej nie przykrócił się z latami?	Co to ma być?	Istotnie, Jacek Piotrowicz. Widzę, że wu, mosie le prezidęwu, mosie le prezidę (zniekszt. fr. Vous, monsieur le president)	Już od Wielkiej Nocy jest w tych księżych szkołach.	Niech pan przyrzeka rzeczy konkretne.	To byłoby dwóch już przyjaciół Dwóch przyjaciół własnych!	To fałsz! Przecież wiedziałbym o tym...	Co ty wiesz o jego oczach i manierach? Jeszcze prawie z nim nie rozmawiałaś!	Jakże ci się tam podobało?	Czy ja wiem... Być może to manat, a może...	Widzę, widzę nawet, że podróż musiała być daleka.	Bardzo dziwnie pani mówi	On pisał list o tym do waszej świątobliwości... Ależ dajcie znać wojsku...	Panie! ja nic nie wiem!	A ludzi, mówiłeś, nie ma przy nich nijakich?	Bo dusza nie ma ciała.	Dukat na głowę!	Ew... Ew, czy ty nie rozumiesz...	Ja tego nie mówiłem.	Jagna! przecie Jędrek jedzie do sądu i do haryśtu...	Mały Deschars odmroził uszy na pensji	Nawet widziałem dostojne zwłoki rozbite o ścianę i zatrzymałem naszą panią, która krzycząc wybiegła na ogród.	Nie trzeba	Nie wiem.	Nie wierz temu, Brisemont, nie wierz, błagam cię; przysięgam...	Nie wyżyjesz w mieście. Szkoda ciebie, Skowronku!	Nie, mam dużo roboty. Możesz spać, stary.	Nie, nie! Jedno słowo tylko... Czy jestem wolny?	Nie. Tutaj nie mieszkali. Przywiódł ich tu, nie wiem dla jakich celów, mąż w legendzie Starym Człowiekiem nazwany.	Sza! Nie chcę, aby kto wiedział o mojej przeprawie z lordem Byronem.	Zbliżone, lecz nie w szczegółach.	Zupełnie ciebie nie rozumiem	Panie Wilczek, stary Grünspan chce z panem pomówić choćby zaraz.	Takiej ceny można żądać od sahibów teraz powiedz mi prawdziwą.	W tej chwili już zapewne w rękach Manuela, któremu poleciłem go oddać.	A bardzo ją kochasz, powiedz?	Ach, wąskie nosy... koniecznie! Koniecznie! U moich są za szerokie, prawda?	Bardzo	Chwała Bogu i królowej Jadwidze! Teraz będziecie zdrowi.	Co udać? Co?!	Dziękuję ci. Najlepiej sypiam przy świetle.	Jakto, nikt? Wczoraj byli tu Leliwy, był Jarosław Śreniawa, było dwu Zaprzańców i Różyce...	Już uchwalone!	Niby co?	Niewiem, rzekł Tomko, czekam słucham, patrzę szukam	Ojciec już zdrowy?	Po co tu przyszłaś?	Ty byłeś tam, tata?	A pod jakim?...	Będę z pewnością.	Cóż ty tu robisz? z interesem?... zapytał wojewoda.	I ja też.	Jestem! zaraz będę służył paniom.	Karaibowie są groźni.	Która godzina?	Ma swoją	Mógłby przynieść jedno i drugie razem	Pokażże waszewasze	Powiedziałem	Redaktor ostrzega, a ja karierę zawdzięczam sobie: niezwykłym zdolnościom, wybitnej rodzime i krystalicznym cechom charakteru.	Ugotuj sobie rosół i zjedz.
Ho, w takiej skórze wraca z Paryża? Biedny chłopak! Miał głowę, mimo wszystko, i ambicję! Myślał, że świat zdobędzie, a wraca z niczym. Ale czego on tu szuka? Siostra jest w ostatniej nędzy, wszyscy bowiem ci geniusze, Dawid tak samo jak Lucjan, to nie ma żadnego pojęcia o handlu. Sprawa jego była w trybunale; jako sędzia, musiałem podpisać wyrok... Można pojąć, jak mi to było przykro! Nie wiem, czy w obecnych okolicznościach Lucjan będzie mógł pokazać się siostrze; w każdym razie pokoik, który zajmował tutaj, jest wolny, ofiaruję mu go chętnie.	Przyszłość rysowała się mym oczom bardzo jasno. Po mej śmierci chciałem, abyś wyszła za pana de Croisenois jako wdowa. Szlachetna, ale nieco romantyczna dusza uroczej wdowy, wróciwszy na drogę pospolitego rozsądku pod wpływem niezwykłego, tragicznego i wielkiego dla niej wydarzenia, raczyła ocenić rzetelną wartość młodego margrabiego. Zgodziłaby się wreszcie być szczęśliwą szczęściem zwykłych ludzi: poważanie, bogactwo, zaszczyty... Ale, droga Matyldo, przyjazd twój do Besançon, o ile wyjdzie na jaw, będzie śmiertelnym ciosem dla pana de la Mole, a tego bym sobie nie przebaczył. Sprawiłem mu tyle zgryzoty! Akademik powie, że wygrzał żmiję na łonie.	Nie ma go, zawołała, dałeś mu dobry przykład włóczenia się po nocach, próżniactwa i rozpusty, będziesz go miał, takim może jak ty opojem i wisielcem! Patrząc na ojca pójdzie pewnie w jego ślady. Nie dość ci było zgubić siebie, mnie, trzeba ci było zmarnować i to dziecko! Na sumieniu twojem ciężko, oj ciężko będzie w dniu sądu! poniesiesz na dno piekieł i swoją duszę i naszą! To mówiąc ryknęła płaczem. A porucznik popatrzywszy na nią jakby wytrzeźwiał, spokorniał, i zamilkł.	Co za pieniądze! ma sześćdziesiąt siedem talarów, które są wszystkie do pana usług. Ja sama mam jakieś czterdzieści talarów, którymi panu służę z całego serca; kiedy się zdarzy taki wypadek, nie zawsze ma się przy sobie pieniądze.	Co znowu! Ale skoro bierzesz serio to, co było żartem, teraz ja ci każę iść zajrzeć, kto tam jest na górze. Masz tu klucz. Nakazując ci milczeć o tym, co się dzieje w tej chwili w domu, ojciec nie zabronił ci iść do tego pokoju. Idź i wiedz, że dziecko nigdy nie powinno sądzić matki...	Myśmy nie z ciebie się śmiali Ten ptak to pewno była papuga. Papużki zawsze tak się zachowują.	Zapewne bo nietylko potrzebujemy być dobrze obsłużeni, aby się nam udało, ale jeszcze musimy się zabezpieczyć od przegranej, bo idzie tu o głowy, i to nie o lokajskie...	A oczy ma jak ryś, aż nimi kłuje Takiemu się nie przeciw!	Miejsce, gdzie się znajdujemy i cześć należna od nas obydwu domowi temu, wreszcie wzgląd na twój duchowny charakter, krępują sprawiedliwe oburzenie moje. Nauczyłbym cię powściągliwości w mowie, lecz ponieważ księża i kobiety nie obrażają, nie mieczem, ale językiem odpowiem na twoją zniewagę. Aż dotąd sądziłem zawsze, że słudzy Chrystusa tylko miłości i zgody słowa rozlewać powinni. Zawiodłem się na tobie, któż to upoważnił cię, mój ojcze, do wydawania sądu o myślach i czynach moich; kto chce poprawiać drugich, niech dobrze zobaczy, czy nie ma w sobie nic do poprawienia. Ciekawy jestem, jakim prawem, nie znając zupełnie ani mnie, ani moich osobistych stosunków, każesz mi pilnować domu, żony i dzieci? A może ja nieżonaty wcale? Mniemasz może, że po długich pochlebstwach, dostawszy się wreszcie do możnego domu, nabyłeś prawa zaprzeczać istnieniu błędnego rycerstwa? Choć nie rycerzem, lecz równie jesteś błędnym księdzem. Wyglądasz jak student, albo pedant, którzy nie widząc rzeczy, rozprawiają o niej stanowczo. Lecz przestańmy na tym, mój księżulku; gdyby książę, lub wreszcie rycerz jaki śmiał mówić w mojej obecności podobne wyrazy, musiałbym ukarać ich za to, ale od dzieci, kobiet, księży i wariatów wszystko przyjąć można. Mów sobie, co chcesz, mimo to byłem, jestem i będę błędnym rycerzem. Jedni ambicję obrali sobie za cel życia, drudzy oszukują zręcznie świat niskim i podłym pochlebstwem, a mała liczba postępuje z czystym sercem i uczuciem, drogą cnoty i honoru. Każdy ma swój cel i odrębne doń drogi; co do mnie, prowadzony przez gwiazdę moją, nie naśladując nikogo, idę świetnym torem błędnego rycerstwa, pogardzam bogactwem i próżnościami świata, a wielbię honor i sławę. Godziłem kłótnie, mściłem zniewagi, w proch ścierałem olbrzymów, zwyciężałem widma i rozbójników, zakochany jestem nawet, o tyle jednak tylko, o ile tego rycerskie prawa wymagają. Nie mam złych chęci, świat uszczęśliwić pragnę i jeżeli takiego człowieka wariatem nazywać można, to już nie wiem doprawdy, kto tu z nas przy zdrowych zmysłach.	Wydaje mi się, że wszystko, co tam było, zapadło się w morze	Ona to wydaje się na oko niby melancholiczka, a to jest psisko bardzo a bardzo wietrzne i gońca pierwszej wody. I on tam, Niemen, ma ochotę i upór, ale za nią tylko poprawia. Spojrzyj no waszmość, co to za przestronne nozdrza! jakie wilgotne! Jak waści pies takim nosem wiatr weźmie, to tam już ma co trąbą podać do mózgu. A jaki za to u tego grzbiet! Bo i pieczeniasty, i długi, zważ waćpan. A za to u tej... noga. Co? Stopka podługowata, widzisz waćpan? Ona mi się jeszcze ani razu nie podbiła...	Była panią, robiła, co chciała, nic jej nie brakowało, a nie umiała tego poszanować, to niech popróbuje czego innego! A to wam zapowiadam, powiedzcie jej, że póki kulasami rucham, bronił swojego dobra będę i nie dopuszczę, żeby się prześmiewano ze mnie kiej z kukły jakiej, zapamiętajcie to sobie.	Nie dobra niżpolskie nie zostały przez rząd moskiewski skonfiskowane, gdyż pradziad potrafił się przed tym zabezpieczyć. Zdawał sobie sprawę z tego, że wynik powstania nie będzie pomyślny. Przeczuwał, że nastąpią represje i kary i wiedział, że jeśli nawet ujdzie z życiem z tych strasznych krwawych dni, to przecież zostanie zesłany na Sybir i pozbawiony mienia. Toteż na kilka miesięcy przed wybuchem powstania cały swój majątek ruchomy i nieruchomy przerobił na imię żony i małoletniego synka.	Bo i na cóż by się to przydało?	Co to jest? Lucyanie, czego się śmiejesz?	Jakżeby nie? W stajni woda, w oborze woda, wreszcie i tu w sieni pełno wody. Deszcz ustaje, a na zachodzie czysto. Zara trza wylać, bo dobytek się pochoruje.	Jeżeli już teraz wyprawiają takie hałasy, to cóż będzie, kiedy się kotka naprawdę ożywi i ruszy z miejsca?	Mówiłam ci, że zbliża się Czas Nowej Gwary	O, to się wie!	Oświadczam się, słowo daję! W najgorszym razie dostanę odkosza. Jeśli pani powie: „nie”	Spotkałem przed chwilą Maszkę, który zresztą zaraz tu przyjdzie, a jak przyjdzie, to mu powinszujcie, bo się żeni.	Tak, tak, Danielu nie jestem z tych, co lubią żyć cudzym koszem, potrafię się usunąć.	Waszmość się mnie boisz? Mnie, lichej dziewczyny? Jakoż to być może?	Na to zgoda, ale nie potrzebuje pani się gniewać na mnie i wyrażać swoje oburzenie aż w ten sposób, jest to troszeczkę...	A czy t o się tam znajduje?	Ale się ona zawsze powodzi,	Boisz się?	Będę na balu i przebiorę się	Jakże się te listy tu dostały?	Którędy się tu dostały?	Poszliśmy podjazdem w poprzek traktu z Pogorzeli ku Kępie Warszewickiej, w górę rzeki. Z dala postrzegliśmy łyżwy wolno ciągnione przez flisów linami na naszym brzegu. Kapitan mojego szwadronu dał rozkazy. Zaczailiśmy się w kępach łozy i gdy chłopi ku nam podeszli, wzięliśmy ich żywcem. Musieli wywlec łyżwy na brzeg. Każda z nich miała po pięciu ludzi obsługi.	Nie mówiłem! a juści, panienko, żem i nie mówił, bo co to pomoże... a dawno, juści, że nie od wczoraj, ino od lata słabuje; robić z początku nie mogła, bo zaraz ją kolki spierały pod piersiami, potem to i jeść nie jadła. Chodziła i do dochtorów, smarowała się i tłustością, i okowitą, i zielami, i nic nie pomogło.	Jak się nazywacie, jednoroczny ochotniku? Marek? Aha, to ten jednoroczny ochotnik Marek, co to ciągle siedział w areszcie, prawda?	Nie wiem na jakiej wadze wasz Pangloss zdołałby zważyć niedole ludzi i oszacować ich cierpienia. Wszystko co mogę przypuszczać, to że istnieją na ziemi miliony ludzi bardziej godnych pożałowania niż Król Karol-Edward, niż car Iwan i sułtan Achmet.	Prawda, jak mi Bóg miły! Ale było to i z tego, że książę hetman zawsze tę porę do promulgowaniapromulgowanie  (z łac. promulgo, promulgare: wyjawiam, obwieszczam)	Przypadku nie ma Albo wszystko jest dowolnością, w pewnych granicach możliwości wyglądającą czasem na konieczność na podstawie zasady wielkich liczb, albo jest konieczność absolutna i wtedy pojęcie wyboru rzeczy dość wielkich, aby były fatalistyczne, nie ma sensu.	A więc tylko ze mną będzie to zdradą? Z inną nie, na pewno? Ja pana rozumiem dobrze. Niech pan nie myśli, że ja jestem takie brutalne bydlę, na jakie pozuję, muszę pozować, bo inaczej...	Nie oglądałem go z bliska i nie wiem, czy ma jakie znaki diabelskie na sobie, czy nie, ale jechałem z nim na jednym wozie i nic takiego mi w oczy nie wpadło. Zresztą, to mogę waszmościom powiedzieć... byłlibyłli Rzeknę tedy do Bala:	Bez wątpienia wolno. Ale słówko jeszcze. W niedługim czasie ujrzysz Gilbertę, gdyż ani brat twój, ani nawet ja, nie możemy zamknąć pałacu Faventines przed wicehrabią de Lembrat, jak go zamknęliśmy przed grajkiem Manuelem.	Chłopczyki palili... Tak nie można... I to już po raz drugi... Kochana pani Pórzycka otrzyma wezwanie do inspektora. Stancja może być zamknięta...	Ja ją zabijam, to przeze mnie chora? krzyczę na nią, co?	Ja także miałabym na to ochotę, ale nie służyłby mi jako naszyjnik, o nie! Dla mnie, dobrej katoliczki, to jest różaniec	Jeśli jest diabłem i ma rogi na głowie to tym lepiej, bo będzie miał czym Szwedów bóść.	Nic o nim nie można powiedzieć poza tym, że zawsze wygląda, jakby przed chwilą został nakrochmalony i wyprasowany.	Sfolguj trochę w afektach, bo to dziewczę w tobie tak rozszalone, że doprawdy przyjdzie do jakiego nieszczęścia.	Mówiłam, że teraz nie mogę śpiewać... nie miałam czasu nawet zajrzeć w rolę.	Nic panu nie mogę powiedzieć gdyż nic nie wiem. Wszystko zależy od nauczyciela wykładającego w klasie wstępnej, pana Majewskiego, jeżeli o egzamina do wstępnej panu idzie. Przypuszczam, że w tym jeszcze tygodniu.	Nie, nie był taki jak inni	To znaczy, że potrzebujecie więcej, no, powiedz-że mi z czem ciebie przysłano? tylko szczerze Michasiu, jak mnie kochasz szczerze.	A jak ma jeść?	A to muzeum będzie otwarte?...	Bym co pomógł, to zajrzę...	Cóż tobie? Przecie nocował dziś u mnie i nic mi złego nie zrobił.	Ja myślę, że prędzej nudzi	Jakże to było?	Jesteś Kafrem Nie znać Fedory! Osoba na wydaniu, która posiada blisko osiemdziesiąt tysięcy funtów renty i która nie chce nikogo lub której nikt nie chce! Chodząca zagadka kobieca, paryżanka na wpół Rosjanka, Rosjanka na wpół paryżanka! Kobieta, u której wychodzą wszystkie produkty romantyczne nieoglądające światła dziennego, najpiękniejsza kobieta w Paryżu, najbardziej urocza! Nie jesteś nawet Kafrem, jesteś tworem pośrednim pomiędzy Kafrem a zwierzęciem... Bądź zdrów, do jutra.	Mówią o tobie i sam tego doznałem żeś biegły w sztuce Eskulapa?	Nie pierwszy, panie profesorze.	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	No dobrze, ale powiedz, gdzie masz matkę, to cię tam odniosą, a ja będę pamiętać o tobie.	...ty egoisto, który dla jakiejś faramuszkifaramuszka (daw.)	A dużo macie bydła?	A może będzie jej bronił, kto wie?	A zatem dziś wieczór, tutaj, koło siódmej.	Będziemy musieli poraz wtóry stawać w konsystorzu.	Cicho tam!...	Czarownice sam widziałem i powiem waszmościom...	Cóż mam opowiadać	Cóż znowu!	Dawniej byłam uczennicą... nawet szczególnie wyróżnianą... ale teraz...	Dostają więcej węgla, jak im potrzeba lekarz przychodzi dwa razy w tygodniu, a na starość dyrekcja daje im pensjepensja	Dzień dobry panom!	I bardzo tęskni do panny Anety!	I jeszcze Halszkę z dziećmi po drodze odprowadzimy, bo właśnie przez puszczę przyjdzie nam jechać...	I ty także?...	Jakaż będzie twoja przyszłość?	Jest ksiądz pastor w domu?	Kobieta, Nauka oświadczyła spokojnie.	Komu popadnie.	O dusze pieskie! Kiedy tak, niechże diabli porwą wszystko! Pójdę jeszcze z waszą książęcą mością!	Ona?... Ona jest śmiertelną nieprzyjaciółką wyścigów!	Otóż wątpię, czy starczy czasu tym stu nowym tandeciarzom do zrobienia pieniędzy.	Pamiętam.	Poezji! Za kogo mnie pan bierze?	Spokojny dotychczas „Monter” nagle podnosi głos.	Tai! Motin o ponia, kurgi aš galėčiau daugiau pasakų! Jūsų dvare visos pasakos ir dainos talpinasi... Aš net sarmatijuosisarmatytis	Tak.	Tak. Przejeżdżałaś pani przez Corso?	Tak. Widziałem istotnie ten symbol nakreślony kredą na stole... Patrzyła w głąb tej czary, gdy wchodziłem.	Tautiškumas, Viltis Bereikal, vyručiai, apkalbėt formas valdystės bereikalingas darbas.	Tere fere!...	Tym lepiej dla pani	Umarła?	Wasza Eminencja chce mówić o uderzeniu nożem przy ulicy de la Ferronnerie?	Weź, wasza mość!	Wiele złego narobiłeś, Felku. Ale ja przebaczam.	Właśnie dlatego... i jeszcze z innego powodu... dobranoc Börje!	Z jakimi pieniądzmi?	Żywe?	„Królewna Hanka” zdrowa?
Nie jest bardzo grzeczna, uprzejma, ładnie ułożona i rozsądna. Po raz pierwszy wyszła z zakreślonej drogi, ale... niech się pani nie obrazi, mam to do zawdzięczenia panu Porzyckiemu.	Nieźle mówisz, Sancho czasy nie zawsze do siebie podobne, a Zabobony, Omento, co tłum nazywa zazwyczaj przepowiednią, ponieważ nie opiera się na żadnej naturalnej przyczynie, mądry nazwie trafem szczęśliwym. Jakiś zabobonny, wyszedłszy kiedyś z rana z domu, spotkał braciszka z zakonu św. Franciszka i jakby spostrzegł smoka, odwrócił się i prędko wrócił do domu. Drugi znów drżał, skoro sól na stół rozsypano, jakby wypadki tak małej wagi mogły być pewnymi oznakami przyszłych nieszczęść. Mędrzec i chrześcijanin nie trwoni czasu na odgadywanie tajemnic nieba, a nie troszcząc się, czy rozkazy nieba wyrażone są w przedmiotach natury, wypełnia ich następstwa pokornie i cierpliwie. Scypio przybywa do Afryki, a wysiadłszy na ląd źle stąpił i padł na ziemię. Zdziwieni jego żołnierze, biorą ten upadek za zły prognostyk, ale on otwierając ramiona, jakby całą ziemię chciał objąć, zawołał: „Mam cię, Afryko, teraz mi się nie wymkniesz”. Toteż, mój przyjacielu Sancho, napotkanie tych posągów uważam za traf szczęśliwy.	Bynajmniej, ale będziesz mi towarzyszył w pewnej małej wyprawie, ponieważ zaś umiesz wypisywać równie zręcznie zygzaki szpadą jak piórem, więc nie zawadzi, abyś poparł mnie kilkoma młyńcami, gdy się znajdzie do tego okazja.	Nie, nie! Nie trzeba. Zresztą już musimy pożegnać się. Mój tramwaj. Niech pan koniecznie wstąpi do mnie, gdy pan będzie znowu w Warszawie.	Muszę mówić i ty musisz słuchać. Musisz wysłuchać! Zanim poznałeś lady Gwendolen, nie było na niej ani cienia obmowy. Czyż jest teraz choć jedna przyzwoita kobieta, która zechciałaby pokazać się z nią w parku? Nawet do własnych dzieci wzbroniono jej dostępu. Są inne jeszcze wieści, wieści, że widziano cię o świcie, jak wykradałeś się z podejrzanych domów, że odwiedzałeś w przebraniu najohydniejsze nory londyńskie. Czy to prawda? Czy to może być prawda? Roześmiałem się, gdy posłyszałem o tym po raz pierwszy. Posłyszałem znowu i przebiegł mnie dreszcz. A co mówią o twej siedzibie wiejskiej i życiu, jakie tam prowadzisz? Dorianie, ty nawet nie wyobrażasz sobie. Nie chcę zaprzeczać, że chciałbym prawić ci morały. Przypominam sobie, że Henryk powiedział kiedyś, że człowiek, który podejmuje się roli przygodnego kaznodziei, zawsze zaczyna od zaprzeczenia temu i łamie swe słowo. Ja chcę ci prawić morały. Chcę, abyś prowadził takie życie, by wszyscy cię szanowali. Chcę, abyś miał czyste imię i dobrą opinię. Chcę, abyś zerwał z tymi okropnymi ludźmi, z którymi żyjesz. Nie wzruszaj tak ramionami. Przestań być obojętny. Posiadasz niezwykły wpływ. Używaj go nie na zło, a na dobro. Opowiadają, że znieprawiasz każdego, z kim obcujesz, i że wystarczy, byś wszedł do jakiegoś domu, a zniesławisz go lub coś podobnego. Nie wiem, czy jest tak, czy inaczej. Skąd mógłbym wiedzieć? Ale tak o tobie mówią. Słyszałem rzeczy niepodlegające wątpliwości. Lord Gloucester był w Oxfordzie jednym z najlepszych moich przyjaciół. Pokazywał mi list żony, pisany do niego, gdy umierała opuszczona w willi w MentonieMenton a. Mentona	Z tymi Tatarami to zupełnie jak ze śmiercią Wszyscy o niej mówią, a każdemu się zdaje, że do niego nie przyjdzie. A tymczasem Tatarzy przyszli...	Żeby nie wolno było mówić na tych zebraniach o żadnych interesach handlowych. Będzie trochę muzyki, bo spodziewam się, że o tem pomyśli pan Bigiel	Po co te przypomnienia stary, no to stary, ale jary! i kwita! i kwita! Alem się jak wmość co drzemiesz ciągle nie wyżył i nie zszarzał. A wdówka! prawda	Nie. Czwartego dnia wypłakałem się ogromnie, a jeszcze potem, gdym się już trochę uleczył próbowałem się zakochać w pierwszej lepszej, ale już nie mogłem, daję ci na to słowo uczciwości, mój panie!	Nucingen poparł dom Karola Claparon całym swoim kredytem Można było rzucić bez obawy na rynek milion papierów Claparona. Du Tillet zaproponował tedy, aby wysunąć na front bank Claparona. Przyjęto. W roku 1825 akcjonariusze nie byli zepsuci względami finansistów. Kapitał obrotowy był nieznany! Dyrektorzy nie zobowiązywali się nie wypuszczać swoich akcji uprzywilejowanych, nie deponowali nic w banku państwa, nie gwarantowali nic. Nie raczono wyjaśniać interesu, oznajmiano po prostu akcjonariuszom, że łaskawie nie żąda się od nich więcej niż tysiąc, niż pięćset, a nawet dwieście pięćdziesiąt franków! Nie ogłaszano, że to doświadczenie in aere publico będzie trwało tylko siedem lat, pięć lat lub nawet trzy lata i że tym samym wynik niedługo się okaże. To było dziecięctwo sztuki! Nie wspomagano się nawet tymi olbrzymimi anonsami, które pobudzają wyobraźnię, żądając pieniędzy od wszystkich...	Byłoż to tylko omdlenie? Wątpię. Utraciłem siły, ale nie przytomność. Widziałem, co się dzieje, gdzie jestem. Czułem dokoła siebie i przeraźliwą ciemność, i martwą ciszę uśpionego domu: deszcz ze śniegiem bił w okna, wiatr przeraźliwie zawodził. Mimo to rozpływałem się duszą w niewymownie lubym stanie jakiejś spokojności, swobody, uciechy, o których dotąd nie miałem wyobrażenia. Cóż by to było? Jak sądzisz?	Wszystko nowe u was! oprócz potomstwa chłopa... Brühl! o nikim podobnym nie przypominam sobie. Postąp waćpan nie lękaj się. Widzisz przed sobą kapłana wiary nowéj... arcykapłana... arcykapłankę... Słyszałeś o mnie? Jestem wdową po królu Auguście Mocnym... byłam jego żoną... hrabinę Cosel widzisz przed sobą, słynną na cały świat ze szczęścia i nieszczęść swoich. U moich nóg leżeli mocarze świata, rozkazywałam milionom. August mnie kochał jedną...	Zapewne... może... pewno nie. Nic wcale już robić nie będę. Do siostry teraz wprost pojadę... Żegnam cię, kuzynko!	Ale przecież nie mamy żadnych tajemnic	Ludka jest cierpiąca i nie wychodzi z domu Chyba zbierzemy się u nich?	Mam tu szkatułkę z białymi i czarnymi kamykami. Każdy delegat otrzyma obie gałki i jedną z nich rzuci do dzbana. Kto chce, abyś wasza świątobliwość naruszył skarbiec Labiryntu, włoży czarny kamyk; kto woli, ażeby nie tykano własności bogów, położy biały.	Z Juli przykładna pracownica i mąż jej dzielny pracownik, jeden z pierwszych. Dużo przeżyła, dużo się nauczyła. Cóż mówić o tym tobie, białogwardziście. I tak nie zrozumiesz.	Kobieta jest tak osobliwym stworzeniem, jaśnie panie! Ja i Ben Joel zadaliśmy sobie również to pytanie, ale nie było już czasu, aby je sprawdzić.	Otwórz, to zobaczymy zaraz. Kazałam przysłać ten mały, tańszy, a taki jest tani, że nie do uwierzenia.	Kiedy nic nie dajesz, to niepotrzebnie się wypytujesz.	Pan Stanisław Fogelweder i Niemiec Ruppert jedno pono prawią Z królem źle jest, bardzo źle, a leki i lekarze co pomogą, gdy kto życia nie szanuje?	Gdy ta zamaskowana istota jak małpa odskoczyła od stołu z chemikaliami i popędziła schodkami do gabinetu, przeszło mi przez myśl: to musi być Hyde! Zapewne, nie mam absolutnej pewności; czytałem wiele książek kryminalnych i wiem, że należy mieć dowód niezbity na swe twierdzenia, ale człowiek ma wyczucie, instynkt jakiś dyktuje nam często prawdziwe twierdzenia, z całą zatem stanowczością utrzymuję, że to był Hyde!	Ja ta nie wiem, przewozi czy nie przewozi...	Najzupełniej. Nikogo nie mam bliskiego. Jako człowiek prywatny jestem zupełnie sam. Jako mężczyzna jestem sam. Rozumie mnie pani? Nie mam żony, nie mam rodziny, nikogo.	A toż nie doda ci ducha? Stary przyjacielu, patrzaj no!	Bylem siły miał trochę, doma nie zostanę... pali mnie łoże i srom...	Król Maciuś nie jest tyranem	No, no, nie ma o czym gadać księżniczka postanowiła jutro wyruszyć w drogę, myślmy więc o spoczynku, a jutro wszyscy towarzyszyć będziemy rycerzowi Don Kichotowi, aby być świadkami jego zadziwiających czynów.	Tak. Czy posłaniec nie powiedział ci przecież, że chodzi tu o ratunek dla twojego ojca?	Nazywa się Augustynowicz. To dobra głowa, ale w tej chwili jest pijany, słowa mu się plączą: wie jednak, czego chce i dalibóg ma racyę!	Co?... nie znasz go?	Może mnie pan usprawiedliwi przed braterstwem, ale wyjść zaraz muszę.	Nie mówił ci gospodarz?	Och, daj pani pokój, nie ma w nich nic tak nadzwyczajnego. Ot, mam tam być na obiedzie jutro. Chcecie państwo iść zamiast mnie? Mówię to z całego serca. Szczerze powiadam, najchętniej pozostałbym tutaj.	Z francuskim, bo to przecie nie polski pułk.	ŚmiechLudzkość sama siebie bierze zbyt poważnie. Jest to pierworodny grzech świata. Gdyby człowiek jaskiniowy umiał się był śmiać, historia poszłaby odmiennym torem.	A jednak! Koń będzie tu stał osowiały, a zagrzał się porządnie... W stajni jest ciepło, a jednocześnie nakarmi się wraz z kucykami.	A mnie wydaje się bardzo dobrym pomysłem.	Becky, czyś ty przysłuchiwała się wtedy mojej opowieści?	I gdzie pójdziesz, gdy z księciem zaczniesz? Do Chmiela obozu?	Koncept!... Moja łysina, jeżeli ją kto dojrzy, jest smutnym dziedzictwem rodu, ale pańska siwizna i gderliwy charakter są owocami starości, którą... chciałbym szanować.	Oddział jego rozprasza się! Żołnierze jego szaleją!	Robią oni tak samo i naszym O, teraz właśnie Treskow i Fabrycjusz kłócą się z Hamerem, że ich odsunął od dostaw przy kolei i że pełnomocnik Hirszgolda dusi ich o pieniądze za grunta.	Rzecz dość zwyczajna, pan Schultz nam zachorzałchorzeć (daw.)	Czasami tak. Czy wiesz, kapitanie, co zwykli mówić piraci i bukanierzy z Tortugi, zanim znajdą towarzyszkę życia wśród kobiet, które królestwa Francji i Anglii wysyłają tu, by znaleźć im męża?	Co to było twoim zdaniem?	Widzisz więc, matko, że beze mnie byłby sam.	Ależ to okropna praca... Chodzić po mieszkaniach...	Co za śmiałość! Przecie ty jesteś eksternista!	Co znów? Jakim sposobem?	Czy chcecie, pani, mój kozik?	Dziękuję, tatusiu. A wie tatuś, że podmyło tę krzywą brzozę przy Siwym Ruczaju?	Ja mam dziecko.	Jezus Marja, a to dlaczego?	Niedoczekanie ich!	O co chciała zapytać mała panienka?	Ostatni raz cię wzywam, czy pójdziesz ze mną?...	Pojadę z wami po dobrej woli, miłościwy panie A gdy na twarz padnę przed kneziem, łaskę u niego zyszczęzyszczę (starop.) sam z kimś, we dwóch; przysłówek oznaczający wykonywanie jakiejś czynności przez dwie osoby; samotrzeć sam z trzema towarzyszami, we czterech; samopiąt sam z pięcioma towarzyszami, w sześciu itd. z chłopięciem... i	Szekspir? Cóż to jest? Literackie posiedzenie?	Tak jak to on.	A cóż? zapytała wdowa nieśmiało.	A gdzie mieszka ta twoja znajoma? spytała Anastazja.	A no!	A po cóż bym brał stare klaki.	A skarbiec Labiryntu?...	A!!...	Amen! Amen! dokończył Mnich. Wojna ta i nas już kosztuje dużo. Klasztorów kilka złupili poganie, kościołów popalili niemało, braci naszych brodatych poginęło wielu!	Ani trochę!	Dalej towarzysze, na stół miedziaki!	Dla tego jednego, który moją pracę podejmie, rozszerzy, nakreśli jej nowe, mnie nieznane widnokręgi, i przekaże całość temu, który po nim przyjdzie	Dosyć prędko	Drobnostki Niejakiego Willettsa aresztowanego przed paru dniami oskarżono o sfałszowanie banknotu 50-funtowego.	Dzień dobry, Benie Weatherstaff! Chciałbym, żebyście z panną Mary i Dickiem wszyscy stanęli tu rzędem, bowiem chcę wam powiedzieć coś bardzo ważnego.	Dziś, panie, wdzięczność jedynie mam dla ciebie.	Felicja zostanie ze mną	Gdzie: tam?	Huragan szaleje na Haiti	Jak chcesz	Jakaś taka, z waszecia, niby klucznica.	Kilka drobiazgów... w stadium jeszcze początkowym...	Kocham cię! kocham!	Kto tu u was bywał przez ten czas?	Niech żyje wiecznie!...	Niech żyją! niech żyją!	No i cóż?	No tak, a conto.	Och! są! są cudne!	Potwarz!	Powiem ci	Prawdopodobnie zaraz dziś rano przyślą pionierów i naprawią bastjon.	Przesadzasz. Pod wpływem chwilowego rozdrażnienia wyolbrzymiasz rzeczy nikłe i niegodne twej uwagi... Brr... Chłodno tu jakoś... Chodźmy na słońce!	Przyjdę.	Rzeki, pewnie...	Tak jest, proszę waszej wielmożności, Jan był moim bratem.	Usiądźcie, wielebny panie radują mnie wasze odwiedziny; tuszętuszyć (daw.)	W kuźni stoi przy żłobie.	Weź obie, weź!	Zawiniłem, miłościwy panie!	Zgadnij!	Zostawiam więc swój podpis na dokumencie i wyjeżdżam.
Nie mam sobie nic do wyrzucenia. Zdało mi się że sama Opatrzność sprowadziła nas tutaj, aby zabliźnić do reszty ranę, i krzywdę uczynioną wynagrodzić. Z méj strony wszystko co tylko można było wymyślić, zrobiłem dla spełnienia widoków Opatrzności, aby być posłusznym palcowi Bożemu.	Prawie w każdym międzyakcie wsuwał się w korytarz czasem, aby mnie widzieć lub aby zwrócić na siebie uwagę, przykładał twarz do szybki w loży naprzeciw mojej. Kiedy przychodził ktoś do mnie, widziałam, jak czatował tuż u drzwi: wówczas mógł mi rzucić ukradkowe spojrzenie; nauczył się w końcu poznawać moich znajomych, szedł za nimi, kiedy się kierowali w stronę loży, aby wyzyskać moment uchylenia drzwi. Biedny chłopiec dowiedział się zapewne niebawem, kim jestem, znał bowiem z widzenia p. de Maufrigneuse i mego teścia. Od tego czasu widywałam tajemniczego nieznajomego we Włoskim, w stalli, z której podziwiał mnie prosto w twarz w naiwnym zachwyceniu: bajeczny był po prostu! Przy wyjściu z opery, tak samo jak z farsy, widziałam go wciśniętego w tłum, w nieruchomej postawie; popychano go, poszturchiwano, nie drgnął. Oczy jego zasnuwały się mgłą, gdy mnie widział wspartą na ramieniu jakiego oblubieńca. Poza tym ani słowa, żadnego listu, znaku. Przyznaj, że to było w dobrym guście. Niekiedy, wjeżdżając rano do pałacu, widziałam nieznajomego siedzącego na kamiennym słupku koło bramy! Wielbiciel ten miał bardzo ładne oczy, długą i gęstą brodę w kształcie wachlarza, wąsy i faworyty; widać było jedynie białe policzki i ładne czoło; prawdziwa głowa antyczna. Jak ci wiadomo, książę w czasie dni lipcowych bronił Tuillerii od strony wybrzeża. Wrócił wieczorem do Saint-Cloud, kiedy wszystko było stracone. „Wiesz, moja droga, rzekł, omal mnie nie zabito około czwartej; mierzył do mnie jeden z powstańców, kiedy młody człowiek z długą brodą, którego, zdaje mi się, widywałem we Włoskim i który prowadził atak, odwrócił lufę”. Strzał ugodził nie wiem już kogo, jakiegoś kwatermistrza, dwa kroki od męża. Ten młody człowiek musiał być tedy republikaninem. W r. 1831, kiedy osiedliłam się tutaj, spotkałam go opartego plecami o mur tego domu; zdawał się rad z moich nieszczęść, które, być może, dawały mu nadzieję zbliżenia; ale od czasu sprawy w Saint-Merry nie widziałam go już: zginął tam. W wilię pogrzebu generała Lamarque wyszłam piechotą z synem; republikanin towarzyszył nam to z tyłu, to przed nami, od św. Magdaleny aż do pasażu Panoramy.	Anno! gdyby to było podobne, gdyby było za co ująć się w pustem sercu mojem, tybyś to może jedna potrafiła! Patrząc na ciebie, odżywa dla mnie wspomnienie młodości, które mnie rozczula i orzeźwia razem nie wrócić wygnanym do raju! Raz tylko w nim bywa człowiek!	Ależ oczywiście Nie robię z tego żadnej tajemnicy; jest to mieszanina doskonałego opium, po które sam jeździłem do Kantonu, aby być pewnym jego jakości, i najlepszego haszyszu, jaki się zbiera na Wschodzie, między Tygrysem i Eufratem; miesza się oba te składniki w równych proporcjach i formułuje w pigułki, które zażywane są w razie potrzeby. Po dziesięciu minutach zaczynają działać. Może pan zapytać barona Franza d’Epinay, zdaje się, że on wypróbowywał kiedyś ten środek.	Cicho. Jeszcze naród ze zimy nie odmarzł. Chodzilim koło strajku na zwiesnęzwiesna (daw. gw.) jak tylko co	Muszę ale jak ja to potrafię, co mi rozkazujecie... jeden Bóg wie.	Nie wiem, pani. Dość, że jestem ciekawa.	No, to już zupełnie w głowie mi się nie mieści, jakim cudem pan został lekarzem, i do tego	On przecież, tak czy owak, nie słyszy tego, co się do niego mówi.	To jest właśnie ta opowiastka, panie Bondy. Zaczęło się od tego, że łowiłem perły na Tana Masa... Albo gdzieś tam. Yeah, to była jakaś inna wyspa, ale to jest na razie mój secret, młodzieńcze. Ludzie to straszni złodzieje i człowiek musi uważać na to, co mówi. I kiedy ci dwaj przeklęci Singhales odcinali pod wodą shells z perłami...	Widzisz, podobno obok brodu, na płytkim żwirowym cyplu przy brzegu, udzieliła Grubaskowi pierwszej lekcji pływania Tam także uczyła go łowić ryby, tam mały Grubasek złapał pierwszą rybę w życiu i bardzo się tym pysznił! Malec pokochał ten bród. Wydra ma nadzieję, że jeśli będzie wracał do domu z miejsca, gdzie się obecnie znajduje (o ile w ogóle biedaczek jeszcze jest na świecie), przyjdzie może do brodu, który tak lubił. Albo może sobie o nim przypomni, jeśli tamtędy będzie przechodził, zatrzyma się i zacznie się bawić. Więc Wydra chodzi tam co noc i czuwa, na wszelki wypadek, rozumiesz, na los szczęścia.	Wierz mi, twoja miłość, że tak jest, jako mówię. W sam Nowy Rok przyjeżdżał dworzanin księdza biskupa krakowskiego z pisaniem srodze niegodziwym. Pomawiają mnie o tajemne porozumiewanie się z dworem wiedeńskim i z siostrą moją Katarzyną. Ksiądz biskup ważył się przyganiać mi z tej przyczyny. Odpowiedziałam krótko, że istotnie odbieram listy od krewnych i przyjaciół, czego mi za życia najmiłościwszego rodzica mego, jako i za panowania brata, niktonikto (daw.) Wyjątek z listu Anny Jagiellonki, Przeździecki, Jagiellonki, t. IV..	Gdyby mąż pani zgodził się na propozycje na wpół już ułożone między Cointetami a mną zechce mnie pani zawiadomić, przyszedłbym natychmiast z upoważnieniem Cachana, na mocy którego Dawid mógłby wyjść i prawdopodobnie nie wróciłby już do więzienia...	Na Boga! Nie, nie mylę się. Mężczyzna na statku, ten, co właśnie pozdrawia kogoś kapeluszem, ten w mundurze, to przecież Albert de Morcerf!	O głowę twoją mi nie idzie ale o coś większego nad nią: o mój honor królewski. Ani mi się waż nic przedsiębrać!	Tom! Udławisz się na pewno! Jak ten chłopiec nieelegancko je Może byśmy poszli do parku i zabawili się w czerwonoskórych?	A kto mi da drzewa do pieca, a mąki, a masła? Mam okradać pana, aby dogadzać kuzynkowi? Poproś panienka o drzewo, o mąkę, o masło, toć to panienki ojciec, może panience dać. O, właśnie idzie, aby obejrzeć zakupy...	Jak to! To nie nieprzyjaciele?	Na co nam na późniéj odkładać. My i teraz wybór zrobić możem... niechaj pan starszyna świadkiem będzie.	Nie! Twierdzę w dalszym ciągu, iż Gillet jest w błędzie. Z drugiej strony prawdą też jest, że kazałem im wrócić do pracowni.	Niech pani da pokój. My ją bardzo kochamy.	Nim do wojny przyjdzie, tymczasem jest się komu w domu oganiać. Toż Jaksowie trzymają tak jak z Niemcami... a dla naszego ojca wrogami są. Jemuście przeciw nim potrzebni.	Patrzcie, panowie, na krańcu widnokręgu chmurzy się; nie najlepsza to wróżba dla nas.	Valentine, jesteś aniołem! Ale powiedz mi, jaką korzyść odniosłaby pani de Villefort, gdybyś została starą panną?	W owym czasie, moja dziecinko, miejsce to zwało się Weland’s Ford, czyli Bród Welanda. Wiodła ku niemu droga (o jakże uciążliwa i wyboista!) od Beacon, ot tam z samego szczytu wzgórza, a całe zbocze górskie było porośnięte gęstym lasem dębowym, pełnym zwierzyny. Na próżno szukałem tam Welanda... nigdzie ani śladu po nim! Patrzę: aż tu naraz ukazuje się jakiś opasły chłopek, człapiący konno leśną drogą od strony Beacon. Jechał niesporo, bo konisko zgubiło gdzieś w błocie podkowę. Podjechawszy do brodu, zeskoczył z siodła, wydobył grosz z kalety, położył go na kamieniu, przywiązał konia do dębu i zawołał: „Kowalu! Kowalu! Będziecie mieli robotę!” Potem, jakby nic, siada na ziemi i dalejże chrapać. Możecie sobie wyobrazić, co się ze mną działo, gdym nagle zobaczył, jak z zarośli wyłazi stary, siwobrody, zgarbiony kowal przepasany skórzanym fartuchem i bierze się do kucia konia: był to Weland we własnej osobie! Zdumiony nad wszelkie pojęcie, wyskoczyłem z krzaków i pytam: „To ty, Welandzie? Przebóg, cóż tu porabiasz?”	Wybaczy pan, ale tak dalece żałuję swych słów, że nie chcę ich powtarzać. Istotnie popełniłam niedyskrecję.	Mnie się to wydaje urocze. Uwielbiam tę historię. Prawda że to „piękne”? Widzi się starą Blatin: „Ja czarna, ale ty maupa!”.	Nie, ale długo się czeka, zanim dostanie się posadę na stacji.	Ach, to chyba da się jakoś załatwić. Depeszowałem już do Manchesteru, a tu będę musiał porozumieć się ze stryjem. Sądzę, że obejdzie się bez skandalu.	Oceniam pani poświęcenie Zaszczyt przynosi ono pani; nie potępiam w niczym pani postępowania. Sędzia należy do wszystkich, musi wszystko znać, trzeba mu wszystko zważyć.	A co wtedy robi?	A dlaczego mnie nie lubiłaś?	A! nie, to są dawno pogrzebione rzeczy... ja, nie wiem.	Albo co?	Będzie to dobra sposobność pokazania się w pełnym rynsztunku dodał Porthos.	Co chcesz?	Co miałem oddałem Polsce. Swoje rachunki mam z Mar­szałkiem.	Dlaczego pani?...	I ja się boję robaków!	Jak je zakończysz, szczęśliwie czy nieszczęśliwie?	Jak wasza dostojność chcesz	Matka się też puszy kiejkiej (gw.)	Myślałam, że jesteś pobłażliwsza dla wojskowych!	Mój Hans jeszcze nie miał stolca. Posłałam po lekarza.	Namyśl się jeszcze, Athosie...	Nie, nic...	Nie... trochę... trochę...	Niech diabli porwą przyjaciół, którzy czują się w prawie mówić człowiekowi kazania	No dobrze! opowiem wam wesołą historyjkę, której nie słyszeliście jeszcze!	O mnie? to zapewne aby mnie, tak jak ona umie, uczynić śmieszną, aby serce ostudzić?	O, nie dobrze z nim!	Od jutra niech pan postara się o inne miejsce	Od kościoła nikogój jeszcze nie widno!	Pani już wygrała. Teraz na mnie kolej.	Postrzygł się, został mnichem Cystersem a Henrychów dał na swój klasztór.	Przyjechał pewno po tantiemytantiema rzekł Koper, uśmiechając się jedną połową ust.	Rozepchnijcie, jeśli łaska, tych rodaków z Podwala i Krzywego Koła! Nie po to przyszedłem do tej otchłani z zapłaconym biletem, żeby mieli sposobność deptania po moich wypielęgnowanych nagniotkach.	Taaak? To gdyby ci o ludzkie oko nie chodziło, partoliłbyś jedno za drugim? A dla kogo robisz? Dla Boga wszechmogącego! do kościoła na ołtarz!...	Toż przy waszej łasce, miłościwa pani	W ogóle pił za wiele ale za parę dni to minie, a na koncercie będzie deklamował jak sam Trapszo.	Wszędzie chcesz być pierwszym? zażartowała ze zwykłą swoją wesołością.	Wątpi pani o tym?	Zaraz siądziemy do stołu. A co pan Czarniecki teraz przedsiębierze?	A już, od lasu granicęśmy minęligranicęśmy minęli	A to odebrałem dobrodziejowi swojego boćka!	A tobie kto o tym opowiadał, moja duszko?	A, tak?	Cichajta! Jagusia bieży!	Czyś sama w lesie?	Dziś jeszcze to załatwię. Jego często spotykam na giełdzie.	Gdzie ten niecnota był? gdzie? Jakeś śmiał na jedną chwilę z oczów go spuścić? ty! ty!	Gulbasiaka to sprawka, on pierwszy do psich figlów!	Intrygujecie mnie panowie. Słucham z całą uwagą.	Ja wam, dobrodzieju, odpowiadam za niego	Ja! ja! ja!	Jakież robi wrażenie?	Jasiu, cóżeś ty taki cichy?	Jednak skoro chcesz, by został dyrektorem technicznym, będzie musiał ustawicznie mieć do czynienia z wszystkimi podwładnymi.	Jesteś bardzo mizerny	Karburator	Kobieta, Mężczyzna, Prawo, Obyczaje, Pozycja społeczna wyrzekła po chwili z wolna i zniżonym głosem.	Kto ci o tem powiedział?	Kto?	Mucmuc odrzekł pan Nowowiejski lament. pukał.	Muszę powrócić dziś jeszcze inaczéj wzbudziłbym podejrzenie... gdyby izdebkę moją znaleźli pustą, Priscus rozesłałby ludzi...	Nad czy pan myśli?	Naturalnie. Za pieniądze wszystkiego można dostać.	Niema o to obawy jedynym potomkiem zostanie dziecię Maryi Touchet.	Nikogo!	No! to Bóg z niemi, niechaj sobie jadą, daj im konie i psy, a sam zostań. Przyszedłeś do matki, posiedzielibyśmy choć godzinkę razem, ja cię tak rzadko widuję!	Poświęcenie, Przyjaźń, Kłamstwo dlaczego. skłamałeś?	Przechowujesz rzeczy kradzione!	Przed trzema tygodniami.	Szeregowca? Przecież musiał mieć prawa jednorocznego i skończyć podchorążówkę?	Tak, ale masz pan tylko taki nędzny ogródek...	To ja, mości dobrodzieju dziś popr. forma: wstając. z podłogi	To prawda	Tu zostali ugodzeni	W zakładzie leczniczym...	„W istocie, powinien bym ale takiego łajdaka!...”
Bogiem a prawdą żal mi starego i nie spocznę, póki go nie uleczę. A co się wyleży, przepości, wygrzeje pod kataplazmami, to ino na dobre mu się przyda, a nam ku zabawie. Krzyknij no po drodze na tamtych, niech idą nie mieszkającmieszkać (tu daw.)	A ja nie pozwolę zrobić z siebie kryminalisty!...	Ja bym się nie zgodził	Mości książę nie wiem, jaki duch w was mieszka, alem ja człowiek z ciała i kości, po pracy spoczynku potrzebuję	Nie!	Nie! Nie myślałem i myśleć nie będę. Całe życie spędzę tu w Patusanie!	Nie, dwieście	Och, wcale nie!	Owszem, wiem mnóstwo rzeczy, ale ich nie powiem, z wyjątkiem jednéj wiadomości.	Toteż niech się pan nie trudzi.	Wiecie, co sobie rozważam łaska boska, żeście mieli przy chałupie sad, a za sadem dopiero stodołę i stajnię. Tego przynajmniej nie kazała wam zburzyć ta ladacznica.	A ja panu powiem, Prout, że się z panem nie zgadzam Wdepnął w zmyśloną przez nich historię o kradzieży; przyjął świadectwo drugiego chłopca, o ile wiem, nic nie sprawdziwszy i szczerze mówiąc, zasłużył na to, co go spotkało.	Spróbuj dziś... Przecież jestem przy tobie... To nie choroba, ale bezsenność i nieporządne życie wyczerpuje twoje siły. Gdybyś co noc spał w łóżku, wygodnie, przekonałbyś się, że nie jesteś tak chory.	Ach! Mój przyjacielu kiedy kobieta przywiąże się na życie, czyż zdolna jest wtedy do rachuby? Nie chodzi o odmowę (czegóż mogłabym panu odmówić?), ale o pojęcie, jakie będziesz miał o mnie po moim wyznaniu... Odkryję panu chętnie położenie, w jakim się znalazłam, osobliwe jak na kobietę w moim wieku: ale co pomyślałbyś o kobiecie, która by odsłoniła tajemne rany małżeństwa, która by zdradziła tajemnice cudze? Tureniusz dotrzymywał słowa danego złodziejowi; czyż nie jestem winna moim katom uczciwości Tureniusza?	Całe szczęście, że ani tych pieniędzy nie masz w ręku, ani nie masz prawa rozporządzać nimi. Gdybyś była tak majętna jak Ada... ha!...	Nie mam Nie mam ja myślałem... Przed odjazdem rozwinąłem ten pasztet... Powąchałem go... Czy nie zepsuty... Spróbowałem kawałek!	O nie, dziękuję. Chyba, że ma pani trochę wódki.	Żadnych gości nie mam, proszę pani.	Wypocząć i ja tak sądzę... z wyjątkiem okresu żniw... Tak jest, dobry Pan Bóg sam naznaczył niedzielę jako dzień wypoczynku. Ale czyż dlatego trzeba sobie łamać nogi? Niechże zresztą Jakub spaceruje, skoro ma ochotę, ale Janek, mały biedaczek... czemuż i on musi dreptać tam i z powrotem?... Skoro moja stara dowie się o tym!... Zresztą jeżeli już chciał oszczędzić gniadosze, to dlaczego nie przysłał do mnie, dałbym mu jednokonny wózek i mojego szweda, który, Bogu wiadomo, nie napracuje się chyba dużo w tym czasie... stoi ciągle w stajni i tyje!	Ani ja ale zdaje się, że ma tu zamieszkać, inaczej nie pakowałby dwustu tysięcy w odnowieniu pałacu. Pięknie tam jak u króla.	Do Monte-Carlo? Nie byłam tam nigdy!	Doprawdy, nie mogę ani słówka.	Dość naiwna w gruncie rzeczy. Zacząłem z nim rozmawiać, używając wielu słów, których znaczenia nie może znać prosty chłop czy choćby półinteligent.	I chore biedactwo. Prawie już nie może chodzić... Dostała ze zbytniej pracy choroby krzyża.	Krzywdy panisko nie dozna. Ja w tym i starosta. Wżdy to kum waszmościnego rodzica	Nie zawsze można być szlachetnym, moja miła. Kiedy przez ohydne kłamstwo gubiłaś Manuela, gdzie była wówczas twoja delikatność?	Nie, Ronno to ja ci radzę! Odejdź stąd!	On nie płynie, ale leci, jak gdyby wiedział, że za dwie godziny zdobycz mu się wymknie. Co za zuchwalstwo!	Nie mam stałej godziny, wolę być u pana.	Ależ tak, w istocie, nie mam żadnego powodu ukrywać, że byłam szczerze przywiązana do Lola.	Trzeba, żebyście oddali ludziom wizyty, zaczęli bywać i przyjmować. Ani tobie, ani mnie nie jest przyjemnie, żeby komentowano i krytykowano nasze domowe stosunki. Jak jest, to jest, ale dla towarzystwa trzeba formy zachować. Sam to przyznasz, gdy spokojnie rozważysz. Nie robię ci żadnych uwag ani daję nauk, ale proszę, zrób to dla mnie.	Zaiste szczególny jest ten wasz Paryż, szczególny naród, ci paryżanie; myślałby kto, że pierwszy raz widzą Nubijczyka. Spójrz pan, jak się tłoczą wokół tego biednego Alego, a ten sam nie wie, co to ma znaczyć. Zaręczam panu, że gdy na przykład paryżanin pojedzie do Tunisu, do Konstantynopola, do Bagdadu lub Kairu, nikt nie będzie się zbiegał, aby go zobaczyć.	A tybyś chciała wziąć sama wszystko. Masz już po zęby, a najeść się nie możesz; to nawet grzech takie łakomstwo, Pan Bóg cię jeszcze za to skarze, zobaczysz...	Na mnie on zrobił wrażenie takie, żem się ulękła Nie jestem nawet ciekawą, bo czytam historyą biédaka z jego twarzy i stroju. Jest-to jakaś ruina, ofiara losu, temperamentu, charakteru, a może... któż wie?... nałogu... Cynizm powierzchowności przeraził mnie.	A pamięta pan, co pan raz mówił, że chciałby mieć tyle, żeby założyć fabrykę i nie prowadzić domu handlowego. Ja to zapamiętałam, a że każdy ma jakieś swoje pragnienia, więc i ja chciałabym mieć dużo, dużo pieniędzy.	Co?! To, że to nie ja wiązałem ten węzeł!	O czym to my? Zaraz, zaraz. Aha. No, a jeżeli Judenrat odmówi? A? To Niemcy nie dadzą sobie rady sami? Niedawno czytałem w szmacie, że niejaka American Express Company zgłasza swoje usługi wszystkim w GG, którzy chcą otrzymać wsparcie od krewnych z USA.	To było tak. Ja wonczas wybrałam się do mojej pani matki, co mieszkała daleko za Lwowem...	Ach, mniejsza o to. Basia... Pani Barbara już jutro o tym zapomni.	Prawdę pani mówi! umierania i goryczy wszelakich pełno na świecie, a słodycz na nim bardzo jest droga...	Proszę pani, jakże z tym dyrektorem?...	Sławę mogą pani odjąć w każdej chwili!	Czy ty będziesz się do tego mieszał? Pamiętaj, że jesteś człowiekiem... i przypomnij sobie, jaka to gromada wygnała cię precz. Niechaj wilki się same rozprawiają z psami. Tyś jest człowiekiem.	Ale ja mam dość. Chcę czytać gazetę.	Czegóż to wstydzić się będę, że trza mi wnuczków, co?	Jadąc tu, spotkałem go na bulwarze. Zdaje się, że hrabia wyjeżdża, bo szedł do swego bankiera	Odmówiłaś mu, bo inaczej byłby wstąpił do mnie, wychodząc.	To źle. Zapiszę, że panie odmawiają zeznań i milczą uparcie.	Znam to. Bohater sezonu. W zimie był takim pan Kazimierz, a przed kilkunastu laty nawet... ja	A przecież mówisz, że ci odmówiła? Jednak zdobyła się na tyle taktu	Będziemy cię podtrzymywać to właśnie rola wiernej przyjaźni.	Chcę, aby nas konie ponosiły.	Dla was, Bakcylówno, jest przedstawienie ukraińskich tańców, abyście wspomnieli dnieprowych futorówfutor a. chutor (z ukr.) gorzałka.wioskowej. A potem drapotydrapoty młody, dzielny mężczyzna; Kozak. pranie samymi grabiami czy kłonicami. W końcu czmychanie rozmiłowanych czym duchczym duch skargi., piskanie, dąsy, nawroty. Od sioła z oddali rozwałęsanych psisków haukanie. I znów bezhamulnebezhamulne chwast stepowy tworzący gęste zarośla. wpadanie, po obnażonych pośladach klepanie, ciągoty, parnota, łaskotne sromy, rozkoszne dławienie, aż-aż po ćmakupo ćmaku oporządzać, przygotowywać; tu: doprowadzać do porządku. kiecki miętoszonej i powrót do chaty powolny, dumany z zasapanym chłopem. W piersiach strachanie okrutne się miota, niby czyjaśkiczyjaśka	Dlaczego? Teraz po zachodzie słońca najprzyjemniej.	Doprawdy! To ciekawe! W istocie, bywają ludzie!...	Długów jest więcej i te muszą być zaraz spłacone.	I zgodziłaby się zająć przy mnie miejsce Żydówki?...	Licytuj że pan!...	Marynia byłaby mu wtedy bliższą, niż my. Czemu się ty, kotku, o to dopytujesz?	Mnie, tatku?	Przeciwnie, w kuchni na dole wszystko to się znajduje. Lecz skoro panu ten szaleniec zawadza...	Tak, ciotko.	Teraz do panny Żanety, a później na koncert ze znajomymi.	To banda grzeszników grzeszników, z których składa się bractwo każdego okrętu na tym występnym świecie. Ja sam...	Trudno, Felku, stało się. Już oni siedzą w więzieniu.	Użyczę ci go, córko, jeśli posiadasz pewną i niezłomną wiarę, że podołasz nowym, szczytnym zadaniom, że potrafisz żyć, jak na ofiarę poświęconą św. Sakramentowi przystało.	Widywałem kilkakrotnie księdza Lantaigne. Wywarł na mnie korzystne wrażenie. Ale...	Więc posłuchaj, śmiejąc się rzekła zbliżając się do ucha Babetta: ten chłopiec jest... jest... no zgadnij?..	Żółwiami, wuju. Żółwie, to moje hobby.	A ty po co?	Albobyś ty dźwignął?	Ciekawym, po co my w ogóle musimy walczyć?	Co ci jest, biedactwo?!	Co czytasz?	Co? Tam na dół?... tam... gdzie... on?	Cygarnicę z wołowej kości!	Czy spotkam tam mojego świątka?	Dobranoc.	Gdzie tam! umarł w bezecności, jak i żył.	Gdzie?	I cóż dalej?	I pozwolił?	I z mojej! A Niewiarowskiego ludzi w pień podobno wyciął.	Jak długo pan z nim rozmawiał?	Mówiłaś z tym człowiekiem, Belu?...	Och, obwieś zajdzie daleko	Otóż podejmiemy naszą przerwaną rozmowę i pan mi powie, dokąd pan doszedł w swych poszukiwaniach... W ciągu dwóch dni wolności musiał je pan posunąć daleko naprzód?	Panie prezesie...	Po co?	Prawda!	Rozumie się.	Sam widziałeś? Na własne oczy?	Ten zegar?...	Toż je znacie.	Ts-ts-ts.	Tylko trochę za głupi jak na mieszkańca Marsa.	W rezultacie czego chcesz, mój mężu?	Widział kto podobną dziewczynę! Czy ja jestem twoim ojcem? Jeżeli je ulokowałaś, musisz mieć kwit...	Za kogo, szerepetko? za Kmicica?... Pokażę ja wam Kmiciców!... nauczę was!...	Znakomicie, Nabie! A może ty byś chciał zostać kominiarzem wulkanów?
Strzeż się pani, nie chciałbym, aby nasze zerwanie, o ile ono jest zerwaniem, zaprowadziło cię aż tak daleko.	Dobrze, wuju Jerzy, powiem jej to, ale wątpię, czy na coś się  przyda. Filantropi są pozbawieni humanitaryzmu. Jest to wyróżniającą cechą ich charakterystyki.	Powierzam was, moje dzieci, staraniom Anny i opiece pana Laurence’a. Anna jest uosobieniem wierności, a nasz dobry sąsiad będzie was strzegł jak własne córki. Nie obawiam się o was, ale pragnę, byście należycie przyjęły to strapienie. Nie martwcie się ani gryźcie po moim wyjeździe, i niech wam się nie zdaje, że was może pocieszyć próżniactwo i chęć zapomnienia. Zajmujcie się jak zwykle, będzie to wielką ulgą. Ufajcie i pracujcie, a cokolwiek nastąpi, pamiętajcie, że zawsze będziecie miały ojca.	Zaczaić się w leśnym gąszczu, wziąć ich z zaskoczenia i zmusić ich, żeby się poddali, wtedy obejdzie się bez rozlewu krwi. Ich pewnie jest siedmiu lub ośmiu, nas tylko pięciu, w dodatku wszyscy skrajnie wycieńczeni.	Już dziś jestem o nią spokojny Jest to ładne, ale głupiutkie stworzenie, które ani myśli, ani potrafiłoby wyzyskać wpływu nad księciem. Nie przyjmuje prezentów i nawet nie widuje nikogo, zamknięta w swojej niezbyt kosztownej klatce. Z czasem może nauczyłaby się korzystać ze stanowiska książęcej kochanki i choćby tylko zubożyć skarb następcy o kilkanaście talentów. Nim to jednak nastąpi, Ramzes znudzi się nią...	Który, mimo wszystko, szpeci fasadę Gabriela Oczywiście, byłoby teraz barbarzyństwem niszczyć jej sioło. Ale, na wspak duchowi chwili, wątpię, aby pod tym względem kaprys pani Izrael miał tę samą siłę, co pamięć królowej.	Moja Toniu, kogo ty chcesz w błąd wprowadzić, panią nauczycielkę?... Pani nauczycielka od razu pozna się na twoich córkach jak szynkarz na młodym piwie... Cóż, ten wałkoń już wrócił?...	Nie, pani, tylko pod innym.	Ambitne dziecko z panny Brzeskiej. Nie sypiała po nocach i chudła wyobrażając sobie, że moja siostra wyświadcza jej łaskę.	Co to? grozisz aspan? aspan mnie?... dla jednej gamratkigamratka (daw.)	I słusznie mówią jeśli tylko piękność pani nie odbiera jej pierwszeństwa, ale piękne damy, nie traćcie darmo czasu na zatrzymywanie mnie, bo obowiązki wyraźne mojego zawodu nie pozwalają mi nigdzie kosztować odpoczynku.	I... postawię sobie jeszcze jedną, bo mam plac i mieszkania będzie mi potrzeba dla zięcia.	Jak mogę ci dopomóc? Gdyby nas zaskoczył, powziąłby podejrzenie, chciałby wiedzieć o czym mówiłyśmy od godziny; trzeba by kłamać; rzecz nader trudna z człowiekiem chytrym i przebiegłym: zastawiałby mi pułapki. Ale zostawmy moje nieszczęścia i myślmy o tobie. Twoje czterdzieści tysięcy franków, droga, byłyby niczym dla Ferdynanda, który, wraz z drugim wielkim bankierem, baronem de Nucingenbaron de Nucingen wykrzyknęła	Jako żywo! I to jeszcze wspominała, jakeś waćpan przez fosę dla niej skakał, wtedy gdyś to w wodę wpadł.	Jeśliś nie zebrał dotąd nawet na cały płaszcz, zasługi twe nie muszą być znakomite.	Kobieta, Mężczyzna rzekła pani Wąsowska.	Nic nie rozumiesz, dziecko. Ja ciebie już wychowywać dalej nie potrafię. Nie chcę, abyś niszczył stosunki z ludźmi tak sobie życzliwymi jak Irina Wsiewołodowna. Mówiła mi, że była u ciebie w szkole i że byłeś niegrzeczny. Dlaczego? Nie trzeba zniechęcać do siebie ludzi chętnych... (Wiedział, co to za chętki. Czy ta mama zgłupiała, czy spodlała tak z tym „panem Józefem”?)	Nie będziecie tego jedli, wymówiła Michasia, owijając w papier prowizje, i chowając je znowu między poduszki; nie będziecie tego jedli, bo to nie wasze; bo wam tego nie dano. A kto bierze to co do niego nie należy, ten nazywa się złodziej. Czy chcecie być złodziejami?	Nie! Strzegę się być na widoku. Pragnąłbym znaleźć w bliskości plebanii jaki punkt mniej widoczny: do czynienia spostrzeżeń.	Nie, nie zwariowałam, dziecko moje, wiem, co robię, i mówię ci, że muszę się z nim rozmówić. Zawołaj dorożkę.	W tej chwili, tak... Albo raczej, jeśli nie ma pan nic przeciwko temu, za godzinę lub za dwie, kiedy zostanę do końca przy śledztwie, które pan prowadzi.	Wiem to wszystko, ale niestety, chociaż mi tu tak miło, dłużej pozostać nie mogę.	Wprost przeciwnie, czcigodna pani! Nastąpiło coś, czegom się już nie spodziewał ani czego przypuścić nie mógł nikt wtajemniczony w uprzedni stan rzeczy, albowiem wszystkie przesłanki kazały przyjąć za fakt niemożliwość tego, co się jednak istotnie stało i to w sposób zgoła cudowny, sprzeczny z tym, czego logicznie spodziewać się należało...	Żeby ostatni pludrak na własnych nogach wyszedł z granic Rzeczypospolitej? Nie może być, miłościwy panie! A od czego mamy szable przy bokach?	A czemu nas najeżdżacie?	A cóżeś to, hetman? Nie tobie się będziem sprawiali.	A jakbyś sobie palce odmroził, tobyś zaraz powrócił do domu!	A to i u nas także!	A! panie jakże się cieszę, żem pana zobaczył!...	A...	Aha! suchoty ustępują przy siostrze?...	Ale ich słuchać!?	Ale wiesz przecie, że nie był złodziejem	Boska sprawiedliwość! Niech ksiądz przestanie. Sam ksiądz najlepiej wie, że gdyby istniała boska sprawiedliwość, nie chodziłoby bezkarnie po świecie tylu łotrów.	Bądź spokojną, przy mnie nic ci się złego nie stanie.	Będziesz świadkiem, że to pan Jachimowski własnoręcznie podpisze.	Ciekawymciekawym latarnik, oprawiający i zapalający uliczne lampy. na przykład? Któż to mnie pożąda?	Co mi tam o katówcekatówka mówić, opowiadać.!	Co słychać w mieście nowego?	Co waćpan masz na myśli?	Czy nic nie widzisz?	Czy nie miał nigdy nic więcej?	Czy wasi przyjaciele?	Dobrze, sir Ethelredzie. Zapewne pan wie, że większość przestępców czuje w pewnych chwilach nieodpartą potrzebę spowiedzi niemal wyrostek	Facecje! Zbadano równą ilość pożywienia z żołądka psa który leżał spokojnie i z żołądka psa który biegał; u pierwszego trawienie było dalej posunięte.	Gdyby mi się chciało	Gdyby zdrowszym był	Ha... Ha... dobra z ciebie sztuka jak pragnę szczęścia.	Hej tam! a czy to nie pan Makowiecki z panem Wołodyjowskim?	I?	Idź już spać, Tutmozisie, jestem zmęczony	Ile to osób bywa na poczcie... Któż zresztą zabroni młodemu człowiekowi kochać się?...	Ja też ich nie na zaufaniu każę powiesić, tylko na szubienicy.	Jak ładnie wyglądają moje chustki, nieprawdaż? Anna mi je uprała i uprasowała, a ja sama oznaczyłam	Jaka szkoda!	Masz pan jeszcze jaki?...	Mańka Barcik.	Moje	Może dałyby się jeszcze wynaleźć jakie środki ratunku... Czy nie można zmusić Teckiego do oddania?	Musimy im odciąć głowę Zinzendorf zostanie wygnanym, gmina się rozpierzchnie.	Mój ojciec służył wojskowo w rewolucję.	Na rogi Belzebuba! Z tego, co widzę, gubernator Maracaibo nie żywi swoich wojaków kapłonamikapłon	Najmij więc ludzi, którzy go zatłuką kijami, ja ich zapłacę.	Naturalnie. A pan, panie Fix?	Nic?	Nie ty, Ramzesie, jesteś jeszcze takim dzieckiem, że nawet nie można poczytywać za grzech twoich słów bezbożnych. Proszę cię, zajmij się greckimi pułkami i jak najprędzej pozbądź się żydowskiej dziewczyny, a politykę zostaw... nam...	Nie, on nie z Wiednia, tylko z Warszawy.	Niech cię diabli!	Nigdy, nigdy! Ojcze! Ojcze!	Ojcem moim był Aleksander Balfour, nauczyciel w owej miejscowości, a matką mi była Gracja z domu Pitarrow zdaje mi się, że jej rodzina pochodziła z Angus.	Oswald, Oswald, eine treue Seele... Das ist nicht mit Gold aufzuwiegenOswald, Oswald, eine treue Seele... Das ist nicht mit Gold aufzuwiegen (niem.)	Owszem, byłem wczoraj u ministra...	Pamiętam	Pan hrabia?	Panna Fourmont, która całą zimę była najpiękniejsza czuje, że zeszła na drugi plan: popatrz, jaką ma minę.	Panu chodzi o świadectwo?... Mam je przygotować na jutro i przesłać do kasy, gdzie razem pan doktór je odbierze z...	Pocałować? Po co?	Proszę nie powoływać się na mego ojca! On wierzy...	Puśćcie nań ładną dziewczynę.	Rzuć aspanaspan (daw.) rzekł kapitan. skrót od: wasza miłość pan, waszmość pan, waść; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. chcesz mnie znieważyć?	Siadaj pan z tyłu będzie panów sześciu.	Stare, a bają trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył kobietę! nie grzech mieć dziecko!	To potwierdza to, co powiedziałem że z tych olbrzymów nie ma żadnego pożytku.	To wstąpże pan do nas. Ja tylko odprowadzę panią	Toteż muszą w końcu postawić sprawę jasno i otwarcie. Mógłby pan o tym kilka słów napomknąć generałowi, drogi hrabio, ma pan przecież względy w tym domu.	Ty nie wiesz, czego ją chcę?	Umarli.	W poniedziałek przyjdźcie do kantoru pana Bucholca, to wam wypłacą. Zaczekajcie jeszcze ten dzień.	Wiecie, jeszcze zimą naczelnik zrobił kontrakt z jednym majstrem na postawienie szkoły w Lipcach. Mój zięć im faktorowałfaktorować	Wiem, panie.	Wiesz przecie, Andrzeju że u nas w całym domu nic podobnego nie ma; nasza mama, choć jej minęło lat pięćdziesiąt, trzyma się prosto i nie używa nigdy ani fotela, ani podnóżka.	Winszuję.	Więc ksiądz wyobrażał sobie, że my z niesłychaną zawziętością psuliśmy dusze mikrusów? Przede wszystkim mikrusy duszy nie mają, ale nawet gdyby ją miały, to już od dawna byłaby zepsuta.	Wojna to wojna, a walka samowtórsamowtór (daw.)	Wy Bartłomiej Kozioł?	Wziął je! Chłopiec ten wziął na ręce dziecko!	Właśnie, właśnie.	Zagadka	Zapewne zacznie straszyć dopiero wtedy, kiedy pan odejdzie.	Że to nie wszystko
Tak i co, że ja od niego starsza? Jedna moja pani starsza ode mnie była, a młodzieńkiego męża miała, i on przed nią skakał i wszyściutko, co tylko kazała, robił. Oj-ej! co to na świecie nie zdarza się! A może ty sobie myślisz, że onby nie chciał ożenić się? Otóż chciałby, chciałby, i jak chciałby!	Więc dobrze niech rzecz ta pozostanie żartem, zgadzam się na to, tym więcej, że nie widzę sposobu pomszczenia się; jednakże, żart czy prawda, popamiętam je długo, ale zostawmy to na później, Walka, Korzyść, Rycerzteraz chciałbym dowiedzieć się od pana, jeśli łaska, co uczynimy z tym siwo-jabłkowitym rumakiem, który tak dziwne ma do osła podobieństwo, jak wasz przesławny szyszak do miednicy; miarkując z wolnej ucieczki powalonego przez waszą dzidę jeźdźca, wznoszę, że ten nie wróci już tutaj, szkoda by zostawić tak na bożej woli biedne zwierzątko, tym bardziej, że siwoszek wcale niezgorszy.	Stary nasz dziekan odżył na nowo! Co niedzielę głosi powrót królestwa bożego. Nikt nie ma ochoty grzeszyć, bo zaczyna się panowanie dobra.	Powinieneś go lepiej znać. Z takimi chłopcami powinieneś się zaprzyjaźnić. Niezwykły chłopak. I co za bajeczny widok: dwudziestu pięciu chłopców, którzy, jakby się zdawało, powinni by raczej grać w palanta (było to w samym środku zimy, ale ludzie dorośli, zwłaszcza zaś tacy, którzy przebywali długo w obcych krajach, dopuszczają się tych małych błędów, dlatego też i M’Turk nie poprawiał go)	Zobaczemy co od niego Odonicz przyniesie i czy stawić się będzie.	Chyba co nie na rękę poszło królowi jegomości, boć i on nie taki jak co dzień. Brwi marszczy, aż mu się do cna zeszły na czole. Jeszczem go tak posępnym nigdy nie widział.	No, oczywiście. Ja ci tam nic nie narzucam, oprócz siebie, rzecz prosta. Biorę od człowieka zawsze tylko to, co mi jest potrzebne, a z resztą rób sobie, człowiecze, co chcesz, i myśl sobie, co chcesz...	Wszyscy powstają tu na mnie, że nawożę jak diabli Mieszczuchy, to znaczy pan margrabia, pan hrabia, pan taki i taki, utrzymują, iż obniżam tym jakość wina. Na co służy wykształcenie? Żeby człowiekowi rozum zmącić. Posłuchaj! Ci panowie zbierają siedem, niekiedy osiem beczek z morgi i sprzedają po sześćdziesiąt franków, co daje najwyżej czterysta franków z morgi w dobrym roku. Ja zbieram dwadzieścia beczek i sprzedaję po trzydzieści franków, razem sześćset franków! Kto jest głupiec? Jakość! Jakość! Cóż mnie obchodzi jakość? Niech oni zachowają jakość dla siebie, panowie markizy. Dla mnie jakość to talary. Jak powiadasz?...	Dlaczego nie? A plan, dzięki któremu udało nam się wymknąć z pewnego pensjonaciku, kto wymyślił, ha? Zdaje się, że ja, a i plan nie był taki zły, skoro tu jesteśmy?	Nie miewa się zbyt dobrze, jest trochę zmęczony; zresztą może by się miewał lepiej, gdyby cię częściej widywał, bo nie ukrywam ci, że lubi cię widzieć.	Posłuchaj człowiek ten wyjechał i w ten sposób uniknął na razie zemsty mojej; lecz my się połączymy; jak to już było postanowione, a potem zdaj na lorda de Winter troskę o honor jego i jego żony.	A teraz kłócą się pomiędzy sobą Lepiej niech pan oddali się, panie kapitanie. My ich uspokoimy.	A! mój Boże! ciągle się śmiejąc i bijąc w ręce, odezwała się Babetta, ja guwernantką! ja guwernantką!... a! to trzeba umierać ze śmiechu...	Biłem się z chłopakiem. Zaczął rozpowiadać, że się Kajtuś nazywam.	A jeżeli nie będziesz ich miała? Albo jeżeli koszta utrzymania pensji będą większe niż twoje zarobki, co wtedy?...	Agnieszko! Droga, kochana Agnieszko! Przestraszyło cię to nagłe moje zjawienie się?	Byliśmy dziś w nocy w Tatrach, nie ruszając się niby stąd...	Dobrze Poślę swego notariusza. Bardzo taktowny i zręczny człowiek. A poza tym, może dałoby się zaproponować mu jaki kościół. Przecież taka fabryczna piwnica, w takim otoczeniu, jest dla niego trochę nie tego... nieodpowiednia. Należałoby wybadać jego upodobania. Próbowałeś tego już?	Nie może być! Czemu, jaśnie panienko?	Prawda, że teraz pójdziesz z nami? A co? dobrze żyć z gadziami? można wyżyć z niemi?	To może syn pani mógłby być użytym w kopalni do innego zajęcia?	Zostań dni kilka, to się trochę uspokoisz.	Doskonale! Nie mam bynajmniej zamiaru wystawiać cierpliwości twej na długą próbę. Jesteś mężczyzną, spodziewam się zatem, że największa nawet radość o śmierć cię nie przyprawi.	Nie wiem, ale jak pani widzi, nie sprzeciwiam się.	Wedle rozkazu, tylko ja już odpowiedzialna nie będę, jeśli się panom nie dogodzi!	Ideowość papy, cały ten Syndykat Narodowego Zbawienia narodowego w dzisiejszych czasach! Zaczęli mówić szeptem. Genezyp słuchał tej rozmowy z rosnącym przerażeniem. Dwa odrębne strachy: przed księżną i głębią polityki, windowały jego poczucie jaźni na zawrotne, nieznane mu dotąd wyżyny. Czuł się niczym wobec tego cynicznego młodzika, o rok czy dwa zaledwie od niego starszego. Owładnęła nim nagła nienawiść do ojca, że uczynił z jedynego syna swego takiej miary niedołęgę. Jak „ONA” mogła go mieć za coś, mając takiego potomka! Nie wiedział, że właśnie jest odwrotnie, że cała jego wartość polega na bezdennej głupocie i naiwności, przy dość dużych zresztą fizycznych danych.	Albo się puszcza kluskę przez okno!...	Dobrze, ależ pomyśl wacpanna, ja mam się prosić mojego rywalizatorarywalizator odmawiać, szczególnie odrzucać propozycję małżeństwa.?	Dobrze. Stawimy się na oznaczoną godzinę.	Dostojny panie i wy, mili przyjaciele, piję do was ze szczerego serca. Bądźcie mi pozdrowieni. O boskie dekretalia, dzięki wam, jakżeż smacznym zdaje się dobre wino!	Gdybyś był szatanem poznałbyś rycerza, którego szukasz, wszakże on wśród nas się znajduje!	Którąż z nas być byś chciała?	No! Jeżeli teraz jeszcze kapitan Nemo posunie się dalej będzie mistrzem.	Wszystko to bardzo dobrze szkoda jednak, że ten otwór, o którym pan mówisz, nie powstał nad powierzchnią morza.	Zapewne, zmieniłem się nieco	W bezpiecznym miejscu, daleko od wojny. Nie bój się, duszo ty moja miła. Ja cię tu z Baru przywiózł, żeby się tobie krzywda nie stała od ludzi albo od wojny. Już tam nikogo w Barze nie żywili Kozacy, tyś jedna żywa wyszła.	To nie był łotr, pies i zawalidroga taki jak ja i ty. Boś i ty łotr, pies i zawalidroga, skoro siedzisz między tymi urwipołciami i żłopiesz wińsko, zamiast psiarnię puszczać. Ty myślisz, że ci psy nie zależą pola, że ty godnego psa możesz latami trzymać w zamknięciu. Bajki!	Dlaczego? Denhoff smutny małżonek i nie młody, jest z nim najnieszczęśliwszą... Jeśli króla rywalem mieć nie zechce... Marynia się rozwiedzie...	Tak myślę Stokrotnie przepraszam, droga lady Ruxton nie zauważyłam, że pani nie skończyła papierosa.	Żyj wiecznie, wasza świątobliwość Nie ma w Egipcie człowieka, który nie poświęciłby się za ciebie i nie błogosławił twego imienia.	To źle! cha! cha! to bardzo źle, Motrunko! Jak wy sobie pozwolicie, to i mąż nie da rady domowi.	Czy możesz przysiąc, że nie dla tego aby z nią wznowić stosunki chciałaś iść do Verdurinów?	Et, porzuć! Choćbyś chciał, to nie możesz wyłowić smyczka.	Doprawdy, nie wiem Wiem, że mi przyrzekł, ale nie umiem odpowiedzieć, z jakich powodów. Mówił ze swoją zwykłą niedbałością, którą, gdyby był czymś innym niż podrzędnym marynarzem, nazwałbym pozą lub udawaniem.	Ale! ścierwa, nie samowar!	Aż w Baku!... To i pan stamtąd, z Baku?	Biedaczek, nie zniesie takiej zmiany położenia On chce wstąpić do wojska.	Jak ja, na przykład. Prawda?	Któż pan jesteś? Stworzonyś chyba po to, by mnie dręczyć.	Może chce zabrać dziewuchę? to niech ją bierze.	O tak! wrócić, wrócić!	Ona powiedziała, że ty z nią...	Paparuch! Na sprzeczki to czas ma! który. wyciągnął spod szopy, zarówno był do niczego. Długo koło niego majstrował coraz niecierpliwiej, nasłuchując kłótni, bo Hanka już wykrzykiwała rozwścieklona:	Tak, i natychmiast biegniesz z pomocą pierwszy, a ostatni schodzisz z placu.	To na Wołoszy tyle upiorów, ojcze?	To prawda, panie hrabio.	Tylko ty jeden?	Śmieszny pan jest. Doprawdy, że człowiek w pańskim wieku i na pańskim stanowisku...	A Goethe?...	Ale z reumatyzmami, migrenami i newralgjami	Ależ król! król!	Bardzo ładny i wdzięczna jestem osobie, która go przetłumaczyła.	Byłyśmy zawstydzone i zalęknione.	Bóg karze pychę. Obiecał pan przodować na kuligu, a tymczasem oto na szarym końcu smutny nas spotkał wypadek. Proszę, ja konia potrzymam, zanim pan ekwipaż doprowadzi do porządku.	Bądź zdrów, Garrone!	Będą i wnuczki!	Córka, Ojciec, Małżeństwo, Obyczaje, Ślub ostatki, trzy ostatnie dni karnawału przed Wielkim Postem.!	Cóż tam za nowina?	Dlaczego?...	Do miasta?	Dobre są i takie, bogatsze od ciebie chodzą pieszo.	Dzień dobry matko!	Ech, droga pani, wszak mówiła pani o sprzedaży drukarni za dwadzieścia tysięcy	Ha! O twoim rodzie Tatarzy twoi dziwacznie bają; słyszałem, słyszałem.	I cóż dalej?	I skryci	Jestem człowiekiem uczciwym i odtąd miłość twoja do mnie należy i pewny jestem jej zupełnie... bo do mnie ona należy, wszak prawda?	Kogo?	Kto ty?	Marszałek wam życie daruje!	Masz bułkę. Weź, sierotko.	Miły Krzemień, bardzo miły!	Może jaśnie pan raczy wstąpić?	No, a UhdeUhde, Fritz (1848–1911) żywo zapytał Korzecki.	Oczywiście głębiny morza.	Owszem, myślę szczerze nająć wam jakie ładne mieszkanko na Lung-Arno.	Pana de Saint-Méran? Ten dom był własnością pana de Saint-Méran?	Przyszedł dzisiaj w nocy bagaż dla pana z Warszawy.	Rety... ryby może macie?	Rzekłeś panie, stary jestem i pójdę spoczywać.	Teraz już wiem. Jestem aniołem	Trzeba jej zrobić twarz, bo jest za blada	Uciekasz, Mieciek?	W interesie pańskiego chlebodawcy.	Wasz król jest smarkacz	Wpół do dwunastej, Tytyńciu Wstałem wcześnie, aby zamówić u Cheveta obiadek godny prałata... Ależ oni zniszczyli dywany, coś ty za ludzi tu przyjmowała?...	Z czego?	Z żelaznego pręta, który wyjąłem z łóżka. Tym narzędziem wykopałem sobie całą tę drogę aż do ciebie: ma ona pięćdziesiąt stóp długości.	Zapalę światło!	Żona moja wyjeżdża na kilka tygodni do swoich rodziców...
Panie żandarm, kochany, chwileczka. Ja mam już legalnie wykupiony certyfikat na wyjazd do Palestyny, to po co mam jechać z wami?	Przyjeżdżałem, bo przyjeżdżała matka, a matka po śmierci ciotki Heleny przyjeżdżała dlatego, że wuj nie płacił procentów. To wszystko nie ma się nic do rzeczy. Suma tkwi na hipotece od dwudziestu jeden lat. Z procentami zaległymi wynosi około dwudziestu czterech tysięcy rubli. Dla okrągłości niech będzie dwadzieścia równo	Nic to nie wadzi, i to się potrafi. Na przyszły wtorek mamy tu sejmik powiatowy w Oszmianie i ja tam będę, a jaką szlachtę i ile jej stamtąd przywiozę, to waszmość obaczysz i sam osądzisz, czy można z nią bić na zamek czy nie.	Ja bym dla pana dała sobie uciąć rękę. Oddałabym dla pana dziesięć lat życia! Pan mię jeden w Warszawie znalazł i dał mi jeszcze odetchnąć nadzieją... Ale czyż można należeć do dwóch mężczyzn? Niedobrze i nie wolno odtrącać takiego głębokiego i czystego umiłowania, jakie niezmiennie mam dla pana! Że pierwiastki, które dałam innemu, nie wchodzą w zakres tego, to nie moja wina, to nie ode mnie zależy.	Ostrożnie! Ostrożnie! Nie zapominajże, droga gosposiu nasza, że człowiek rodzi się z kobiety po to, by służyć Bogu, a niepodobna tego dokazać mając głowę węża, przeto niemożliwe są na świecie takie dzieci. Akuszerce śniło się to chyba lub zakpiła sobie ze słuchaczy.	Ach, do kroćset! W tym kraju są tylko lisy! Zwierzaki nic nie warte!	Ani ja na to liczę, ani o tym chcę myśleć. Jakże wasze miłoście rozgospodarowałyście się w onych małych izdebkach? Przykro mi, że takie ciasne macie pomieszczenie. Ale cóż robić, moje komnaty również ani bogate, ani przestronne.	No, nie ma na co czekać, jedziemy do Urzędu Śledczego.	Wola Waszej Dostojności jest rozkazem, bez wątpienia, ale rzecz jest piekielnie trudna: nie ma sposobu skazać del Donga na śmierć za zabójstwo jakiegoś Gilettiego; to już była nie lada sztuka wycisnąć z tego dwanaście lat twierdzy. Co więcej, podejrzewam księżnę, że wyszukała trzech chłopków, którzy pracowali przy wykopaliskach w Sanguigna i którzy nie siedzieli w rowie w chwili, gdy ten Giletti napadł Fabrycego.	Bo ta „Optima” to się wcale okazała nie optimaoptima (łac.) wada, usterka. czy w samym wynalazku, dość że ten kauczuk to okazał się do niczego.	Cóż robić, kiedy konia nie mamy, a na własnych nogach ojciec by nie zaszedł.	Masz słuch znakomity, panie Athosie, ale teraz znów posłuchaj, co powiem: nie przez nieufność żadną proszę, abyście za mną jechali, tylko dla mego bezpieczeństwa; jeżeli się nie mylę, to z pewnością dwaj pańscy towarzysze są panowie Porthos i Aramis?	Nie sądzę, ale do pani mogę mieć zaufanie. Nie rozporządzam gotówką... Hm... Co mogę, to dam.	Nie wiadomo, co więcej podziwiać w tym człowieku: jego mądrość czy pokorę!... O, nie zapomnieli o nas bogowie, jeżeli mamy takiego...	Nie, Pawle, nie chcę w najmniejszym stopniu być ci zawadą. Przepraszam cię też za moje impulsywne odezwanie się o twoim wyjeździe. Gdybym zastanowiła się nad tym, na pewno przyznałabym ci od razu słuszność.	Teraz ten ogród jest mój. Ja go też kocham. Co dzień tu przychodzić będę Ale to ma pozostać tajemnicą. Rozkazuję, by nikt nie wiedział, że tutaj przychodzimy. Dick i moja kuzynka pracowali tu i ożywili go. Czasami poślę po was, byście nam pomogli, ale musicie koniecznie przyjść tak, by was nikt nie widział.	To cały Pelleas ten zapach róż, wznoszący się aż na taras. W partyturze jest ten zapach tak silny, że ja, który cierpię na hay-fiever i na rose-fiever, kichałem za każdym razem, kiedym słyszał tę scenę.	Dzieciuch!... Serdeczny!... Naiwny!... Jakeś ty się, chłopcze, uchował na tym świecie?... Müllerku, Müllerku, nie miętoś ty sumienia, bo gotóweśgotóweś	Mów pan, mów śmiało Ty jeden uprzedziłeś nas o nieszczęściu, pomóż więc teraz mu zaradzić.	Naturalnie, że prorok, bo z Helą już mam zmartwienie. Nie była dziś u mnie cały dzień, choć kilka razy przechodziła pode drzwiami i śpiewała	Nie sądź, że z radością opowiadałam ci to wszystko. Wyrywałam sobie kawałkami serce z piersi.	No to jej pan napisze...	Powinien by ksiądz wrócić do domu, a nie siedzieć w kurzu gościńca.	To byłoby trudno. Ale czy pójdziesz ze mną do kościoła św. Tomasza zobaczyć pogrzeb lorda Grenville?	To musi być coś najzwyczajniejszego ani podagra, ani bóle krzyża, ani tysiące podobnych chorób, na które się rzadko choruje. A jaka choroba jest najzwyczajniejsza?	No widzisz. Ja ci go wybrałem, a ja się znam na ludziach.	Spróbujmy go rozjaśnić. Druga linia jest podzielona na dwie części, a druga część wygląda tak, że prawdopodobnie stanowi jedno słowo. Jeśli teraz spróbujemy zastąpić kropki spółgłoskami, po pewnym poszukiwaniu dojdziemy do tego, że jedyne spółgłoski, które logicznie mogą pasować do samogłosek, tworzą słowo: „zamiejski” albo „panieński”.	To niczego nie dowodzi. Znamy wszyscy jego usposobienie awanturnicze; mógł był łatwo wybrać się w dalszą drogę, nie uprzedziwszy nikogo.	A któżby mi miał nosić i na co, kiedy sama zdużam?	A widzi pan, wyrosłam.	Ach, cóż to za pedanteria!... Kiedy we mnie serce zamiera z trwogi, że potępiłem niewinną, on wykłada logikę!... Bywaj zdrów, profesorze... Twoja mądrość robi wrażenie piły, która piłuje żywego człowieka.	Ale bo, wielebny ojcze strasznie dużo jest zła na ziemi.	Ale który z nich na niego doniósł? Który był prawdziwym winowajcą?	Ale odpowiesz mi na pytanie?	Ani słowa więcej nikomu, idź do starosty.	Co, ja?! Bobrownicki, syn tego, którego Krzyżacy usiekli!	I nie wiedziałaś pani, że w nim mieszka człowiek młody?	Ja?...	Może z kobietami, lecz nie z mężczyznami; wiem trochę o tem...	Nie Tu jest ładny staw. Pójdę nad staw.	Nie bardzo.	Nie pletlibyście bele czego.	Nie wcale nie!	Nie wiem, proszę pana	Nie, panie.	Niestety, ekscelencjo Niestety, panie hrabio, nieszczęście się już stało!	Och ta mania obcinania ręki jest tam bardzo dawna, wraca w pewnych epokach jak niektóre nasze kaczki w dziennikach, temat ten bowiem grasował w teatrze hiszpańskim już w roku 1570...	Odstąpić, to i odstąpić	Określ nas jako płeć	Oto wszystko, co mam od niego	Pan czekał?... przepraszam!...	Po prostu dlatego, że opierają się na czczym wymyśle. Na absurdalnym wymyśle.	Poradzi!... Nie będzie ona mu się strachała. Laszka biłoruczkaLaszka biłoruczka (z ukr., pogard.) mruknął Burłaj.	Pozwól, moja droga, ale nie rozumiem, o czym ty mówisz.	Przebóg! co ty gadasz, Sancho, czyś ty tylko nie zwariował, ty biedny widzę, straciłeś rozum.	Ruszaj, Paweł, co koń wyskoczy rodzaj zegarka., a usłyszawszy, że jest trzy kwadranse na dziesiątą, mruknął:	Skąd się wzięło... jest to bardzo skomplikowana historia. Gdybym chciał uczynić wywód tego zjawiska, jako mającego źródło zgoła przyrodzone	Sza! Wiecie co? Niech napisze tu, na moim modlitewniku.	Tak. My tutaj byliśmy i jesteśmy na tym punkcie ułomni. Jesteśmy urodzeni z defektem polskości.	To co?	W każdym razie nie ze strachu	W podobnych wypadkach pannie służy prawo: albo przyjąć oświadczyny, albo odwlec z odpowiedzią albo odrzucić. Czwartej kombinacji nie widzę	Więc pan mówi, że jestem złodziej?	Wszystko już dobrze, skoro tu jesteś Usiądź przy kominku, drogie dziecię i ogrzej się.	Wówczas wystąpią wojska angielskie, których nie zwyciężył nigdy nikt.	Zwyciężył pan pewnie! Poszłam z Hanką o zakład. Czy wygrałam?	A cóż z tego ma wyjść?	A zatem walna i stanowcza narada dziś z pańskim dziadkiem i Idalką. Chodźmy.	Bohuna? Cóż ty chcesz z nim uczynić?	Choć mleka łyknijcie kropelkę...	Ciekawym, czy też śpią i czy je dzisiaj jeszcze ujrzymy?	Co za ludzie?	Czeska potwora coś miarkuje.	Cóż znowu! Także koncept! Oddaj zaraz.	Dobrze. A drugi?	Dokąd?	Fajn bukiet! Możnaby jeszcze stopić...	Gdzie jest ta książka?	Il est mourru par désespoiril est mourru par désespoir	Ir reik, mat, taip stovėti, kaip negyvoms! Kaip tik paveikslas koks!	Jak chcesz... jak chcesz!...	Jakto, poco?	Jedliście śniadanie, co?	Lecz właśnie dla tego, że mnie kochasz, spełnisz jeszcze jedną, tylko jedną prośbę moją.	Mam	Mam pieniądze! Dam pieniądze!	Mogę ci zaręczyć, że w tej chwili zupełnie jest niewinnym.	No i spojrzałeś trzeci raz, a ona także patrzy.	On zawsze bawi się w dowcipy. Bucholc wziął jego chemikalia?	Otóż, moje dziecko, dlatego właśnie musimy teraz pozostać tutaj, gdzie jesteśmy. Tutaj jesteśmy bezpieczni. Tak! A teraz połóż się znowu i śpij.	Siądźcie dziewczynki obok mnie! Chodźcie sikorki!	Słuchaj, co ci odpowie moje bijące przy twoim serce.	Tak	Tak. Biedna babcia! Tak ją kochałam!... Boże! Boże!...	Twoje!	Witajże, witaj!	Więc jedną dobę!	Wszystkich siedmiu.	Z pewnością wróci po świętach. Iwan zwalnia dopiero w październiku.	Zatem?
Chcę pani powiedzieć, że tak jest właśnie, jak pani mówiła. Ja już od dawna wiedziałam, że pani tak myśli.	Czy pani gniewa się na mnie?	Nie płaczesz pani, co?... Ha, trudno!... psy już chyba zapłaczą po mnie, niech zdechnę! Ale nie wie pani, co się dzieje z Kotlickim?... Nie bywa w teatrze i nie mogę go nigdzie spotkać... Musiał zapewne wyjechać...	Musi być, co tam o tem w liście stoi, alem widział, że sielnie bledziuchna na gembie, kiej miesiąc na nowiu, i tak miętko gada, com ledwie usłyszał. Pytała się mnie, czy dawno służę u państwa? śmiał się cicho, bo mu się dziwnem wydawało, że ona nie wie Pytała się, czy starsza pani, to niby gospodyni, zdrowa? Pedziałem, że zdrowa. Kazała się kłaniać i przyszedłem.	Jest pan sprawiedliwym człowiekiem Niech pan popatrzy na tych ludzi, co mojego compadre mianowali generałem, a nas wszystkich przedzierzgnęli w żołnierzy. Niech pan spojrzy na tych oligarchów, którzy uchodzą z życiem, mając tylko to, co na sobie. Mój compadre nie myśli o tym, ale nasi zwolennicy będą mocno zdziwieni i chciałbym przemówić słowo za nimi. Proszę mnie posłuchać, señor! Przez długie miesiące mieliśmy Campo w swoich rękach. Nie potrzebowaliśmy prosić o nic nikogo. Ale żołnierze muszą być opłacani, jeżeli mają żyć uczciwie, gdy wojna przeminie. Ludzie wierzą, iż pańska dusza jest tak prawa, że pańska modlitwa może leczyć z niemocy bydlęta, jak modlitwa sprawiedliwego sędziego. Niech usłyszę z pańskich ust kilka słów, które zadziałają jak zaklęcie na wątpliwości naszej partidypartida (hiszp.)	Oto jestem, moi panowie, gotów na wasze usługi, wydałem już wszystkie rozkazy; powóz pojedzie swoją drogą na plac del Popolo, my zaś pójdziemy, jak pan sobie zażyczył, przez ulicę del Corso. Proszę sobie wziąć trochę tych cygar, panie de Morcerf.	A teraz chciej aść pamiętać, że mam garłacz, a jeżeli podejdziesz bliżej choć na krok, ustrzelę cię jak psa.	Cała bieda w tym, że nie we własnych, a w fabrycznych Gdzież u licha jest ta sprawa?... Przecie ojciec wyraźnie mi pisał, że znajduje się w kasie ogniotrwałej w gabinecie... Aha! Jest...	Doprawdy, nie uważałem tego lecz nie ma wątpliwości, że ojciec panny posiada teraz bardzo piękną garderobę.	Dwóch lat! Jak to? Myśli ksiądz, że mógłbym wszystkiego nauczyć się w dwa lata?	Ej, nie! przecieby głośno było o śmierci takich rycerzy, a nie mówiono mi nic... Waćpaństwo ich nie znacie... Nie dadzą się oni nigdy... chyba kula może ich zabić, bo żaden człowiek im nie poradzi, ani panu Skrzetuskiemu, ani panu Zagłobie, ani panu Michałowi. Chociaż pan Michał mały, ale pamiętam, co książę Jeremi o nim powiadał, że gdyby los całej Rzeczypospolitej zawisł od bitwy jednego z jednym, to by pana Michała do niej wybrał. Onże Bohuna usiekł... O, nie! pan Michał zawsze sobie da rady.	Ja to rozumiem bardzo dobrze jakże chcesz, aby kto widząc swój upadek nie stracił głowy. Ja się jeszcze do N. Pana docisnąć nie mogłem, powiedziano mi że zajęty w gabinecie. Musi być walna narada co tu zrobić z Sułkowskim, który wszystkim szyki pomięszał.	Jakim prawem to zrobiłeś?... Mniejsza o sens tego przemówienia. Było to bezprzykładne wdzieranie się w moje prawa! A w dodatku skompromitowałeś się, gdyż chyba ani na chwilę nie mogłeś przypuszczać, że ja zatwierdzę ten operetkowy zamach stanu! Postąpiłeś nie tylko awanturniczo, lecz niemądrze i lekkomyślnie!	Jeden z przyjaciół moich, człowiek bardzo rozumny mówił mi kiedyś, że nikomu by nie radził pisać glos, bo to rodzaj trudny, przykry i niewdzięczny; nigdy glosa dokładnie z tekstem się nie zgadza, odbiega często od przedmiotu, a prawidła jej tak są surowe, że nie dozwalają ani zapytań, ani zmiany treści, ani tysiąca rzeczy, dozwolonych w innej poezji.	Jużci prawda Musiał się im ów gość w czym przeciwić albo może nie chciał tak łgać, jako im było trzeba, bom i to już widział, że mrugali na niego, aby powiedział, że Jurand pierwszy zaczął.	Kto to wie? Nie taki pan majster straszny, jak go malują. Widziałam ja nie raz, jeno sto razy, jak na tę kochaną panią Dorotę fukał i nukał, a w końcu zawdy stało się po jej woli.	Muszę naradzać się z niektórymi. A co do naszych zapewniam cię, że gdy usłyszą, kto u mnie bywa, ani jednego nie zabraknie w salonie.	O czym? Mam wrażenie, że tam przede mną czeluść piekielna.	On powiedział, że myśli o tym, żeby kupić sobie piękną kamienicę, co jemu dwa tysiące rubli dochodu dawać będzie!	Otóż mój znak ochronny Byś pamiętała, żeś jest moją niepodzielną własnością.	Przecież słyszałaś tysiąc razy, jak mówiła, że pragnie oszczędzić mi kłopotów i pracy, będącej, jak sądzi, nad moje siły. Może i ma słuszność... wstaje wcześnie, kładzie się późno, dzień cały biega tu i ówdzie, pełno jej w spiżarni, w kuchni, wszędzie... Niełatwa to rzecz i wcale nie przyjemna. A ty mówisz, że to nie jest poświęcenie. Co? Może nie mam racji?	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Zbyt proste ujęcie. Nie. Nie mogę. Nie umiałabym zacząć z nim o tym mówić. Te słowa nie przeszłyby mi przez usta. Och, dość pomyśleć o tym, jakie ten człowiek miał tragiczne życie, ile krzywd spadło nań najbardziej niezasłużenie, ile nieszczęść go spotkało, jego, człowieka o największej dobroci, o najczulszym sercu, o najwyższej wartości duchowej. Nie, Janku. Pokochałam pana zbyt późno, niestety. Dziś już nie mogę, nie mogę się cofnąć. Brzydziłabym się sama sobą, gdybym musiała zaliczać siebie do tych wszystkich ludzi, którzy go pokrzywdzili. Nie, Janku. Nie umiałabym żyć z przeświadczeniem, że popełniłam podłość... Ciężko mi, Bóg widzi, jak ciężko, ale na to nie ma rady.	Znów się mylisz. I jak naiwnie! Rzeki istotnie bywają groźne i wiele mogą wyrządzić spustoszeń, jednak nie dzięki swym źródłom, lecz dlatego, że ich wody zasilane są przez deszcze oraz topniejące w górach śniegi.	A dlaczego tylko jedną?	A głupiutkie to być musi	A jakże, pacholik mój przyniósł ją za mną. Wawrzuś!...	A jeśli mnie spyta, gdzie cię spotkałem, jakem cię porzucił? co mu mam powiedzieć, napisać?	A kobiety niczem nie płacą?	A potem?	Ach, będę panu konsyliarzowi wdzięczna do śmierci... Tak pragnę żyć jeszcze, tak pragnę... Dzieci, całe gospodarstwo na mojej głowie, a ja tu leżę i leżę. Gdyby mi tak piasku na oczy nasypano, cóż by się stało.	Aha, i tam mamusia do nas przyjedzie przyjedzie mamusia i przywiezie mi drewnianego konia, którego zapomniałem zabrać z domu. Ten koń ma wyrwany ogon, ale to nic, bo on i tak biega...	Albo za swoją gwiazdę i aby smrodu łojówek nie czuć, łeb sobie roztrzaskać daje... Ty, mój ojcze, znasz z bliska takie przykłady...	Ależ państwo naprawdę brząkacie w dzwonki flirtu!	Bo nam się tak podoba	Bo od razu znajdę się w takich stosunkach, które wymagają pieniędzy. Może za miesiąc już nie będę od matuchny potrzebował, może... czy ja wiem?... znajdę zajęcie... Ale na pierwszy raz... z tymi rekomendacjami, jakie stąd wywiozę, muszę mieć trochę pieniędzy...	Bo są tajemnice państwa, które zna zaledwie kilku dostojników...	Cicho	Co to za człowiek?	Co ty wygadujesz...	Czego?	Cóż tu robisz?	Do domu, moja mała Fanny?	Dwóch	Długo się ta będziesz wylegiwał?	Franiu... to córka tutejszego doktora...	GrzechMiłość	Hrabia August pokaże, iż jeszcze wie, co to jest dobre wychowanie! Masz moje słowo.	I brata rodzonego nie chowałbym. Alkohol, ŚmierćBoisz się śmierci, to się upij; pijany ani poczujesz.	I co z tego? Dziewczyna, z którą ja się ożenię, nie będzie się biła.	I odkądże tam bawisz?	I teraz nienawiść w zemstę się zamieniła.	Ja nie wiem ale król z łatwością się potrafi dowiedzieć o tem.	Jak psu jajka	Jak to w ogóle?	Jakto, nie słyszał pan nic o Cabińskim i o Tivoli, nie czytał pan?	Jeżeli wiedziałeś o tym, to dlaczego trudzisz mnie i siebie niskim kłamstwem?	Kule i proch.	Macie go przecież tam w tym złotym kielichu.	Mnie? nic!	Moje dziecko! moje dziecko!	Na pohybel tobie! Warteś, by cię na szablach roznieść.	Na wieki wieków	Naraz, mężczyzna wysoki, brunet, gładkiego obejścia... wiesz co? zupełnie w rodzaju twojego, d’Artagnanie.	Narysuję szkołę, jaka była dawniej.	Nic się nie stało Wracasz przecie z gospody.	Nie mówcie nic na ojca! Zrobił, jak chcieli! Oni myśleli źle, a on zrobił dobrze!	Nie wiem.	Nie wypytywał posłaniec.	Nie, dajmy spokój, panno Janino, z tego może być jeszcze nieszczęście.	Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.	Nie, nie, ino obraza boska z tego bywa.	Niech więc czeka, a skoro zbadamy naszą stację pomiarową, postaramy się wyprosić stąd niewygodnego sąsiada.	O wszystkim tym już myślałem radziłem tak samo.	O! ja się do niego nieprzyznaję	O, nie...	Och, byłbyś naprawdę tak kochanym, żeby mi kupić coś takiego!... Ale nie, nie rób szaleństw!... Poczekaj, aż się znajdzie sposobność podobna jak panu Deschars.	Odp.: Andrew Scheuchzer.	Otrzymałem wszystko, co potrzeba... Muszę to oddać, com wziął. Ten dług przeklęty... Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt nie był, nikt mię nie trzymał!	Otóż to twoje pięćdziesiąt i sto coś je raz wraz powtarzał, tego licha narobiło Tybyś mu nie dał i pięciu, a na języku tylko waszeci batogi a batogi.	Owszem, ma! To jakby załamywanie się blasków tych właśnie uczuć na miniaturowych kropelkach wzajemności, w atmosferze zgodnych i świetlanych warunków. Im ona jest szersza, więcej barwista, gdy się nie widzi końca, wówczas daje szczęście ogromne. Zawsze jednak lepiej nie analizować jej zbytnio, nie rozbierać na atomy może spłynąć jedną kropelką zimnej wody i zamarznąć w kryształek, raniący serce. Jaka bowiem ona jest, to kwestia siły poprzedzających ją burz, ale już jest sobą; gdy się chce ją rozdrabiać, wyjdzie parodia.	Patrzaj go, o czterdzieści kroków kulą.	Pokaż Abe przecież to są perły! Znalazłeś je w piasku?	Ratunku!	Siebie tylko słucha.	Siedź tu i rozmawiaj, bo mnie strach ogarnia...	Siewros, mano Wajksmano Wajks	Skąd ty wiesz o tym, coś o tamtych dwojgu Michałowi powiedziała?	Skądże pan to wiesz?	Sumienie jeno prawdę mówi, a gęba ją pozuje i kłamstwo na świat wyplunie. Ten, który z obcymi wojskami napada kraj, krzywdę zarzuca temu, który go broni. Bóg to słyszy, a niebieski kronikarz zapisuje.	Tak musiały wyglądać bale w SanssouciSanssouci (z fr. sans souci: beztroski) rzekła Stefcia do ordynata.	Tak? A więc porzucamy przypuszczenia, przechodząc w dziedzinę faktów uchwytnych! Jeśli dobrze zrozumiałem, posiadasz pan spis skradzionych klejnotów, a ten papier jest dokładną kopją. Czyż tak?	To są... wota dziękczynne...	Trochę porządniej, z łaski nauk babci. Zmieniłem cały zarząd: tonąłem w rachunkach i sprawozdaniach, ledwiem wybrnął. Ciężko próżniakowi pojąć pracę. Tylko w Strudze porządnie. No, ale teraz, jeśli babcia zechce urządzić egzamin, wiem, ile obrotu, obszaru, dochodu i kosztu mam w swym posiadaniu. Powiem nawet, na ile mnie okradano corocznie.	Uczyniłaś dla mnie poświęcenie, dopełnij go.	Valentine, ręka, która cię ściga, dosięgnie cię wszędzie; garściami złota opłaci twoich służących	Walgierzu, Walgierzu...	Widzisz	Widzisz! Widzisz! Wyrwij mnie stąd! Ratuj mnie!	Za to ja mam zaniżone podatki. Córka, Matka, RodzinaCo u twojej mamy?
I nic mi pani nie powie?	Naturalnie że zostawię pani sumkę do połowy lipca Za to w lipcu stanowczo mieć ją muszę, gdyż inaczej grozi mi nieprzyjemność, na którą pani, o ile ją znam, nigdy by nie zezwoliła.	Pozwalam sobie wątpić o szczerości pani odpowiedzi. Dotknąłem panią, lecz sam byłem wściekły. Teraz przepraszam. Pani mi nie poda ręki na zgodę?	A cóż robić! Chociaż przychylałem się jak mogłem, i tak mnie zobaczyli zaraz. Byłbym o dwadzieścia minut wcześniej doleciał, żeby mi nie wpakowali kulki. Szczęście jeszcze, żem zaraz znalazł adiutanta ze sztabu i że mogłem mu oddać tę kartkę. Ale niech licho porwie, jaką miałem drogę! W gardle mi zaschło, umierałem z pragnienia. Bałem się, że już nie dolecę; płakałem z wściekłości myśląc, że każda minuta opóźnienia dla tych tam, co walczą na wzgórzu... No i jakoś się dowlokłem. Chwała Bogu! Ale, za przeproszeniem pana kapitana! Pan kapitan ma rękę skrwawioną...	To niech się mszczą! Honoru mi nie wezmą, czci mi nie odbiorą, więcej o nic nie dbam! Ty mi nie wspominaj tych ludzi. Dzień cały trują mnie zgryzotą! Daj spocząć w domu przynajmniej!	Nowalijka, nowalijka, a jakże: będziecie, paniczkowie, zajadać na obiad. Karafioły, co najmiłościwsza pani wraz z innymi osobliwymi jarzynami ze swego kraju sprowadzić raczyła w przeszłym roku. Z warzywnego ogrodu idę, a jakże. Ale nie bałamućcie, waszmościowie, bo tu o ważniejsze sprawy idzie; więc pytam was powtórnie, Wawrzyniec, zali one kościotrupy miały kołki w piersiach wetkane?	To czemu nie oświadczą wyraźnie, że są związane umową trójprzymierza, zawartą między Austro-Węgrami a Niemcami? Spodziewałem się, że Włochy ruszą razem z nami przeciwko Francji i Serbii. Wojna byłaby już skończona. Chmiel mi w magazynach gnije, transakcje krajowe są marne, eksportu nie ma, a Włochy zachowują neutralność! Dlaczegóż to jeszcze w roku 1912 odnowiły umowę trójprzymierza? Gdzie się podział włoski minister spraw zagranicznych, markiz di San Giuliano? Co ten pan robi? Śpi czy co? Czy ten pan wie, jakie miałem obroty przed wojną, a jakie dzisiaj?	Tak zupełnie to nie Czy pan zauważył, że najmilsi z królewskich wysokości mimo wszystko nie są całkiem mili? Ależ tak, upewniam pana! Trzeba im zawsze mieć zdanie o wszystkim. A ponieważ nie mają żadnego, obracają pierwszą część swego życia na to, aby nas pytać o opinie, drugą, aby nas nimi częstować z powrotem. Muszą koniecznie mówić, że to a to było dobrze grane, a to mniej dobrze grane. Nie ma żadnej różnicy. Ot, ten smarkacz wice-Teodozjusz (nie przypominam sobie jego imienia) spytał mnie, jak się nazywa „motyw orkiestralny”. Odpowiedziałam mu „Nazywa się: motyw orkiestralny”. I cóż! W gruncie nie był zadowolony. Och, mój drogi Lolo jakież to umie być nudne, te proszone obiady! Są wieczory, że wolałoby się umrzeć. Prawda, że umrzeć to jest może równie nudne, bo nie wiemy przecie, co to jest.	Nic podobnego Klerykałowie bardzo się burzą przeciwko twemu Karburatorowi i dlatego stronnictwa postępowe stają w jego obronie na złość. Właściwie nikt nie wie, o co tam chodzi. Widać zaraz, że nie czytujesz gazet, człowieku. Przerodziło się to wszystko w całkiem zbędną polemikę z klerykałami. Ten zacny pan biskup poinformował o wszystkim kardynała-arcybiskupa...	Drogi ojcze, masz zupełną rację Postawił mi ojciec dwa pytania, w których streszcza się cała rozmowa, jaką chcę z ojcem przeprowadzić. Odpowiem na obydwa, ale wbrew zwyczajom najpierw na drugie, gdyż jest mniej skomplikowane. Wybrałam salon, aby uniknąć nieprzyjemnego wrażenia, jakie odczuwa się w gabinecie bankiera. Te księgi obrachunkowe, nawet jeżeli grubo złocone, te szuflady zamknięte na głucho jak bramy fortecy, te stosy banknotów, które się biorą nie wiadomo skąd, te listy z Anglii, Holandii, Hiszpanii, Indii, Chin i Peru, dziwnie działają na umysł ojca. Przez nie ojciec zapomina, że istnieje w życiu coś ważniejszego i świętszego niż pozycja społeczna i opinia kolegów. Wybrałam więc salon, bo wiszą tu w zdobionych ramach portrety ojca, matki i mój	Nie, na tę polanę. Obiecałam Clarkowi, że mnie tam znajdzie, jeśli trafi.	Nie. Ci kawalerowie trafem się w Korcu o wszystkim dowiedzieli, dokąd przyjechali z posiłkami od wojewody wileńskiego, i tu ze mną przyszli, bo i do naszego księcia od wojewody listy mieli. Wojna jest pewna, a z komisji już nic nie będzie.	Ujrzymy go, miss Campbell zobaczymy ten fenomen, choćbym miał go sam zapalić na niebie. Wszak to z mojej winy straciłaś pani sposobność zobaczenia go. Jestem równie odpowiedzialny za to, jak za następną przeszkodę pan Arystobul Ursiclos, pani krewny, jak sądzę.	A! jeszcze nie, rzekł z wielką pokorą i jakby zawstydzony porucznik Presler. Dawno mnie już djabli wziąść byli powinni, ale wolą męczyć żywego.	Bardzo mi żal tej łodzi, mości panie	Umarł i pochować go nie było wolno we dnie, poprowadziliśmy go nocą na Powązki...	Widzi mi się: śmierć to pewna, bo przecie całe pułki janczarskie ich strzegą! Ha! Popróbujmy!	Ale dla ciebie to też niespodzianka, co? Myślałaś, że wychodzisz za mąż za zwykłego referenta, a zostaniesz panią dyrektorową! Mówię ci: Malinowski nie należy do tych, co dadzą się zjeść w kaszy. Pa, najdroższa, pa...	Hale, głupi, rychlej nie można, niźli poradzi. Wlazła gapagapa (gw.) mruknął ze złością, ale musiało mu się cosik zrobić na wnątrzu, bo częściej odpoczywał, wzdychał i za południem się oglądał.	Hoym! doprawdy mogłabym się gniewać na ciebie jakże to być może! Żona twoja przybywa nam tu do stolicy, a ja nic nie wiem... a ja przypadkiem od Hülchen dopiéro dowiaduję się o tém.	Moje dziecko obowiązkiem moim jest oświecić cię w jednym z najkrytyczniejszych momentów życia kobiety, który przebywasz może bez swej wiedzy. Chcę mówić z tobą nie tyle jako matka, ile jako przyjaciółka. Wyszedłszy za mąż, stałaś się wolna; winna jesteś ze swych postępków rachunek jedynie mężowi. Ale tak mało dałam ci uczuć powagę macierzyńską, że czuję się w prawie żądać, byś mnie wysłuchała raz jeden przynajmniej, w poważnej sytuacji, w której możesz potrzebować rady. Pomyśl, Moino, żem cię wydała za człowieka niepospolitych zdolności, z którego możesz być dumna, że...	Ależ nie mam wcale tego zamiaru! Chcę tylko rzecz doprowadzić do ładu. Tylko do tego zmierzam. Jeśli Jan do terminu jesiennego jarmarku zapłaci sto talarów bitych..... wówczas....	Ależ on jak bez życia! To nie jest zemdlenie, to cóś gorszego! Czy niéma w N. drugiego doktora?	Bates-sahib, ale przecie sam jeden całemu wyższemu liceum w skórę pan nie da?	Czy ty mi wybaczyłaś, Aniu?	Czyż nie możemy wywabić go podstępem z czatowni?	Ja muszę wrócić przecież nie skończyli jeszcze czytania sztuki.	Jakoś nie mam chęci	Kiedy nie rozumiem.	Może u was w asystencji wojskowej do pojedynku stają u nas nie ma takiej mody.	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Nie miałabym nic przeciw temu ale doktor nie pozwala. Mówi, że firanki w sypialniach tamują przepływ powietrza.	Nie wierzę w lekarstwa.	Nigdy w to nie uwierzę. Jak mogła sama jedna poradzić? Jajeczny chłop jak dąb.	No, bo wyobraźcie sobie, moje drogie że pan Nikodem ani oka nie zmrużył. Całą noc przesiedział nad książkami.	Oho ho, czy to aby nie za wiele?	Oj! żeby nie noc, uciekłabym choć do dworu.	Straszne... Straszne Piotrowicza, oczywiście, nie ma, nikogo nie ma?!...	Tak, jeśli nie wrócicie tam, skąd przyszliście.	W każdym razie, ładny to on nie był	Więc ci powiem pod sekretem, że bynajmniej. Wiem, że tobie tak wczoraj powiedziała, właśnie dlatego, żeś ją rozgniewał. Chciała ci dać przez to do zrozumienia, że twoim zdolnościom do interesów nie ufa. Ale bynajmniej. Ze mną nieraz o tem mówiła i ja, jako przyszły jej spadkobierca, mogę najlepiej o tem wiedzieć...	Wojtek! Moja Pawłowa, przylepcie mu ta w kark, ino mocno! Słyszał kto coś podobnego! Jeszcze ósme nie ochrzczone, a onemu już dziewiąte w głowie!	No, dobrze. Chłop wdział czapkę, okiełznał konie i pojechał z góry tą dróżką, co ta idzie nad strugą ku Porąbkom. Miemiec szedł przy wozie, sapał i fajkę kurzył. Jak wyszli z lasu, są ta połanki wykarczowane, a idą z pieca na łeb po górze jeden za drugim. Jamrozek zdjęli czapkę, pokłonili się i pedają:	Ale co się tam z nimi stało?	Mylisz się, Beniaminie „ta piękna kobieta” i wróci, o, wróci do mnie.	Zrobimy więc tutaj to samo, co w pierwszej kolejności zrobił pan Cyrus na Wyspie Lincolna, kiedy wszedł na Górę Franklina	Ano, rozumie się.	Bóg błogosławi wszelkim uczynkom mającym na celu dobro Zakonu	Co było w kibucu?	Dobrze, już dobrze! Wdzięczni ci jesteśmy za troskliwość. Jutrzejszy dzień na modlitwę i pokutę, a pojutrze w drogę! w drogę!	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Doprawdy?... A na czyjąż korzyść MacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanuMacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanu tu: ideologia i ruch polityczny popierający ród Bonaparte w dążeniach do władzy. to potęga!...	Doskonale idzie! Doskonale idzie, panie Cyrusie! A pan jak myśli?	Jako lwu w paszczę, na zgubę waćpan leziesz.	Jakże ci się powodzi?	Na szczęście za krótka jest o sześć stóp.	Niczym wielkolud; ażem się zaląkł.	Nieszczęśnik Musieli go napaść znienacka, a ponieważ niewątpliwie się bronił, więc go zabili.	Po co?	Słyszę! Ale niewiele mnie obchodzi, kto jedzie. Muszę cię przede wszystkim położyć do łóżka. O tym myślę nasamprzód.	Ta się panu rozwinie w Warszawie	Urzędnik do cię mówi, pomiarkuj się, kobieto!	Widziałeś, kochany Albercie... chcę cię o to zapytać jako matka, rozumiesz? Widziałeś hrabiego de Monte Christo w jego własnym domu; jesteś inteligentny, obyty, masz więcej intuicji niż twoi rówieśnicy; sądzisz, że hrabia jest rzeczywiście tym, na kogo wygląda?	A ktoś waćpan sam?	Aha, pan Kurowski? Ja bym za pana dał Madę, albo i za Borowieckiego, wy jesteście porządne fabrykanty.	Albo to w mieście może kto być samotny, jemu spokój potrzebniejszy moje dziecko	Ani my	Bo majster kazał kupić trzy papierosy.	Broń rzekł Zbyszko	Chciałeś może, żebym w téj klatce waszéj została?	Chociaż polowanie jest zabronione, ale łowienie ryb, jak sądzę, jest dozwolone	Chyba kawaler Eugeniusz de Rastignac zamierza wejść w związki małżeńskie z panną Wiktoryną Taillefer?	Coś zrobił wtedy?	Czy będę mogła widzieć pana Dobka?	Dlaczegóż tedy dają je owi Panowie do tłoczni?	Gubernator was oczekuje?	I tam pisałem.	Ja jestem Moryc Welt, Piotrkowska 75, pierwsze piętro. Idź pan do diabła!	Jakim sposobem hrabia Albert wpadł w ręce Luigiego?	Joe, widziałeś Tomka dziś rano?	Kat	Książę nietylko to rzekł Wyniosę go wysoko i nadam mu ziemie wielkie.	Mianowicie?	Mówi ksiądz, że skarb ten zawiera...	Nikt! Ja i ty.	No! wiécież czego was zawołano do dworu?	O niej wypowiedziałem moje zdanie w Rzymie i, o ile pamiętam, rozpuściłem język, jak bicz.	Oczywiście mam brata, rodzinę, przyjaciół.	Pan uprawiasz cynizm zawodowo, metodycznie.	Pewnie mu zimno	Pozory, Próżność, Lustro	Pół dnia drogi.	Tak i jabym spytała może niedawno, czyż to być może a dziś powiadam że możliwe wszystko.	Tak, kapitanie	To jest szaleństwo jestem przekonana, że u fotografa byli szpiedzy, gdyśmy stali z Aleksandrem, czekając, fotograf czegoś w książce szukał, a nad jego głową żona jego czyniła nam taki znak I tam chcesz iść.	To wola królewicza, królewiczowéj.	Tym lepiej.	Wróciło! Więc przedtem... Ale, jakąż to ma być prośba twoja?	Zaraz, jak to ci pilno.	Zarobiliście w lesie?...
Alboś to ślepy, przemierzły włóczęgo? Robię, co mi nakazano, zbieram ziele na leki i na uroki, na czynienie i na odczynianie... A masz co przy sobie w baryłce może? hę? dałbyś mi się napić, tobym ci mój strach przebaczyła... bo jak nie...	Cóż mnie to obchodzi? Wszystko jedno. Tak czy owak, śmierć nas czeka nieuchronna, na ścianie czy na powalepowała (daw.)	Więc jest pani stworzona na amazonkę. Ja się na tym znam	Wierzajwierzaj dziś popr. forma grzecznościowa: proszę mi wierzyć a. niech mi pan wierzy. mi pan, jeżeli chłopiec naprawdę z zamiłowania, z całej duszy jest śpiochem, na pewno zrobi karierę. Grunt	Sklep znam, bardzo ładny Jest tam stary subiekt, który wygląda trochę na dziwaka, ale nadzwyczajnie uprzejmy... Ach, zdaje mi się, że kilka dni temu poznałam i właściciela... Wygląda na gbura...	Spotkałem już pana przed tygodniem, dwukrotnie: w kawiarni i rankiem na ulicy? Czy pan od dawna bawi w Krakowie?	Mogę to tylko wywnioskować, że przed osiedleniem się na wsi, ten lekarz praktykował w mieście.	Nie wierzysz? A patrzże, co się nie dzieje. Nasz kuzyn Baryka torf wysuszony w specjalnych suszarniach sprzedał na opał, a w ogromnym torfowisku wybierał wciąż kanał idący w półokrąg, na dziewięć metrów głęboki i kilkanaście szeroki a zawracający wylotem swoim znowu do morza. Utworzył coś w rodzaju ogromnej litery U, brzuścem dolnym zwrócone do lądu a górnymi, szeroko rozstawionymi szczytami łączące się z morzem. Te dwa szczyty połączył z morzem, gdy kanał został obustronnie drzewem ocembrowany.	Pięknie powiedziane, mości wójcie. Tymczasem opuszczam pana, aby nie opóźniać na chwilę nawet załatwienia tak pilnej sprawy.	Ech, proszę, jak to pytanie przypomina o tym, żeśmy powstali z materii! Często przechodzimy tak koło szczęścia i nie widzimy go, a jeśli nawet i widzimy, to go nie poznajemy. Jeżeli pan jesteś człowiekiem konkretnym i złoto jest pańskim bożyszczem, skosztuj tego, a otworzą się przed panem kopalnie Peru, Golkondy i Guzaratu. Jeżeli ma pan wyobraźnię, jeśli jesteś poetą, skosztuj, a znikną przed tobą granice tego, co możliwe, będziesz się przechadzał ze swobodnym sercem i wolnym umysłem, w nieskończonej krainie marzenia. Jeśliś ambitny i gonisz za ziemską sławą, skosztuj, a za godzinę zostaniesz królem i to nie jakiegoś małego kraiku jak Francja, Hiszpania albo Anglia, upchniętego na skraju Europy, ale królem całej ziemi, królem świata, panem stworzenia. Twój tron wznosić się będzie na górze, na którą szatan zaniósł Chrystusa, i nie będziesz mu nawet musiał składać hołdu ani całować jego szponów, a i tak zostaniesz udzielnym władcą wszystkich królestw ziemi. Czyż ta propozycja nie jest kusząca? Niech pan sam powie! Tym bardziej że wystarczy tylko jeden ruch? Patrz.	Panie Heliaszu na Boga żywego, nie myślcie źle o mnie! Do czasu ufajcie, żem ja nie złoczyńca i na sumieniu żadnej winy nie mam! Nie pokaże się na mnie nic, choć ja dzisiaj sam obronić się nie mogę, jakobym tego chciał.	Hm! Na razie nie pragnę wyrządzać szkody żadnemu z mieszkańców wioski. Ale sądzę, że oni nie będą cię zatrzymywali. Oho! A więc nareszcie udało się Buldeowi wrócić do domu?	To wcale nie miał być komplement. Wręcz przeciwnie. Cóż to za dziwny sposób dzielenia ludzi na takie dwie kategorie, jak: nudny i zabawny.	Ma pan słuszność, kapitanie Smollet Zapewne, obowiązek to obowiązek! Ale patrzcie no, powiódł się wam plan wczoraj wieczorem! Nie przeczę, że dobry był podstęp. Ktoś z was bardzo zręcznie się posłużył końcem lewara. I nie będę obwijał w bawełnę, że niektórzy z moich ludzi byli zaniepokojeni... może nawet wszyscy... może nawet ja sam. Kto wie, czy nie dlatego właśnie przybyłem tu na układy! Ale zapamiętaj pan sobie, kapitanie, że po raz drugi już to się nie uda, do pioruna! Roześlę patrole i nikomu nie pozwolę wziąć do ust ani kropli rumu. Pewno pan sądzi, że wszyscy byliśmy podchmieleni. Ale mówię panu, że byłem trzeźwy. Byłem tylko zmęczony jak pies. Ale gdybym się obudził o sekundę wcześniej, przyłapałbym was na gorącym uczynku, o tak! Nie był on jeszcze martwy, kiedy do niego przyszedłem... nie, nie!	Pewnie, że żałowałem, bylibyśmy potańcowali: kompania się zwiększyła. (Tu pan Zagłoba wskazał na Wołodyjowskiego.) Właśnie ten oto kawaler nadjechał, który rad by się był z waścią bliżej poznać.	Droga księżno jest pani bardzo sułowa dla tego dobłego Całtier. Prawda, że on zanadto się zadomowił u La Trémoïlle’ów, ale ostatecznie to jest dla Lola rodzaj, jakby to powiedzieć, wiernego Achata, gatunek który stał się białym krukiem w obecnych czasach. W każdym razie, oto powiedzenie, które mi powtórzono: Cartier miał rzec, że jeżeli pan Zola starał się mieć proces i naraził się na skazanie, to aby doznać wrażeń, których jeszcze nie znał, człowieka siedzącego w więzieniu.	A co ja powiedziałam? W głowie mi się miesza, nic już nie rozumiem, Boże, Boże!	Bezwątpienia, moja matko! Dziwię się, że go jeszcze przy życiu po tém ździebełku zastałem. Nie zapomnijcież robić tak wszystko, jak wam zaleciłem.	Mamy nadzieję, że się pani nie zmęczy	Owszem, wyobrażam sobie. Ale polski sztab myli się.	Pamiętaj, Waldy, co mi obiecałeś Gwałtownością narazisz Stefcię. Prątnicki awantury jej nie zrobi, ale dobrą sławę tej dziewczyny może szarpać. Będzie przekonany, że się tobie poskarżyła, i gotów myśleć Bóg wie co.	To tem lepiej. Ona tak dobrze chodzi koło małej. Dobranoc pani.	W samej rzeczy, panie i ja tę samą myśl miąłem, ale się bałem, ażeby wasz rumak nie brykał przy mojej klaczy.	Więc i wy zapewne słyszeliście co ta gawiedź węgierska plecie... Ale to gawiedź i ciury! Ani biskup Jan, ani Orszag, ani poważni posłowie nigdy o tem nie wspomnieli.	Mówię to ponieważ dwa uderzenia dzidy otrzymałem w kłótni, którą mieliśmy z galernikami, a nie za to, ażebym mówił co przeciw pani Dulcynei, którą czczę jakby relikwie, chociaż tego nie warta, lecz dlatego, że należy do pana.	Dam tobie te obrazy, Powiedz ojcu, żem ci je darował! Szkło i ramy zatrzymam dla siebie. Czy to nie śliczne obrazy! Czy mnie teraz kochasz? Możem ja nie dobry? Jak ci się zdaje?	A przy tym jesteś moim wierzycielem, który daje mi poznać, że mu nie spłaciłam zaciągniętego długu. Tak! nie przerywaj mi. Wychowując was zaciągnęłam dług wobec waszej przyszłości, a dziś nie mam... To jest, dziś muszę go spłacić...	Prawda raz jeszcze muszę śpiewać jego pochwały. Gdyby nie jego cierpliwość i wytrwałość, nie osiągnęlibyśmy ani w połowie równie pomyślnych rezultatów. Muszę jeszcze dodać, że, o ile mi się zdaje, nie kierowały nim żadne poboczne względy. Heep drogo by mu opłacił milczenie. Działał i pracował dla zasady.	Ale to pan Suffczyński musiał umrzeć?	Czemużby nie? Więc sądził pan, że mnie pan zna definitywnie, ponieważ mnie pan widział jako pastora i jako Massibana? Niestety! Skoro się obrało pozycję społeczną, którą zajmuję, trzeba korzystać ze swych drobnych zdolności. Gdyby Lupin nie mógł w miarę potrzeby być pastorem i członkiem Akademii Inskrypcji i Literatury Pięknej, ciężko byłoby być Lupinem. Otóż prawdziwy Lupin jest tu, panie Beautrelet! Niech mu się pan dobrze przypatrzy.	Hm W świat? A po co bierzesz ze sobą to licho niepoczciwe, co to nie je, nie pije, tylko wyśmiewaniem żyje?	Nie trza dać, by się znarowił!	Nie uwarzyć ci to mleka?	Niedobrze postąpił, ale wiem, że tego żałuje, więc idź się pogodzić, ja ci pomogę.	Sumienia się naprzód radzę ono starczy, a i ludzie mi nie naganią tego co uczynię.	Z początku z uprzejmą twarzą, lubolubo (daw.) obraz, portret. wojny pokazać: zapalono tedy osadę blisko Taurogów, piechota broniła, książę szturmował. Oczywiście wiktorię wielką odniósł, po której, syt chwały, upadł, jak powiadają, pannie do nóg i o wzajemność w afektach prosił. Nie wiadomo, co jej tam proposuitpropono, proponere (łac.) przyjaźń.. Ona poczęła się stryja swego, pana miecznika rosieńskiego, dzień i noc za rękaw trzymać, książę zaś...	Byłaby szkoda ogólna Kogo mi jednak najbardziej żal, to panny Ratkowskiej. Ona też poczyna już wątpić, czy on będzie tem, czem był, i to ją dręczy, może więcej od innych smutków.	Da się to widzieć, do czego ja się przydać mogę, mościa dobrodziejko	Egaszi jest tak gweka (kobieta jest jak wąż) któż ją kiedy miał w ręku? Trzymasz; aniś się opatrzył jak ci się wyśliźnie i ukąsi.	Jesteś wasza dostojność cudzoziemcem i poganinem więc tak mówisz. My zaś, Egipcjanie, rozumiemy, że gdy lud i żołnierze przestaną szanować skarabeusza, synowie ich przestaną się bać ureusa. Z lekceważenia bogów urodzi się bunt przeciw faraonowi...	Nie możesz pan, jak widzę, odgadnąć, cóż to za specjał i to pana intryguje?	Ale moje meble?	Ale przyzna pan, kochany panie Nikodemie, że cały materiał utrzymany pierwszorzędnie. Przejrzysty, systematyczny, ścisły...	Był to z tym i u was!	Co się z wami działo?	Co to jest?	Czy to był... duch?	Cóż to? Cała rodzina?	Dlaczego chcesz się rozbierać, panie rycerzu?	Dopóki się niemi łudzić można Po smutném doświadczeniu źródło ich wysycha.	Doskonale! To i o tym była rozmowa.	Kochana, zastanów się dobrze.	Księże Stanisławie czy widzisz, co się dzieje z moim Lucyanem?	Muszę odejść, a jutro pożegnam się z panią i panią Broniczową.	Nie ryczcie, babo, wstańcie, przystąpcie do krzyża, podnieście dwa palce prawicy do góry. Będziecie przysięgać. Mówcie za mną.	Nie wiem.	Nie, nie! Zawołam doktora.	Nigdy panu nie zapomnę tego słóweczka o pudlu!	Och, w takim razie spotkamy się jeszcze.	Panie, Jego Królewska Mość posłał po mnie, aby wypytać, jak się rzeczy miały wczoraj rano w moim pałacu. Opowiedziałem mu prawdę, czyli, że wina była po stronie moich ludzi i gotów jestem wytłómaczyć się panu. Ponieważ spotykam pana, zechciej proszę przyjąć moje oświadczenie i uważać mnie za jednego ze swoich niezmiennych przyjaciół.	Przysięgam ci że nie ma w tym nic takiego.	Schön! Jest więc Patusan I kobieta już umarła	Skądże to wiesz?	Szkoda, że nie ma czym przepić	Tak jest, sir!	Więc oni są tak blisko?	Zaczem kazał Tęgospust, aby w obecności Kogutka wyliczono mnichowi sześćdziesiąt i dwa tysiące funtów za jego zdobycz. Co też uczyniono, podczas gdy czeladź narządzała posiłek dla Kogutka; po czym spytał go Tęgospust, czy woli zostać przy nim, czy też pragnie raczej wrócić do swego króla. Kogutek odpowiedział, iż uczyni tak, jak mu sam poradzi.	Zamieniam się w słuch.	Zdaje mi się, że najlepszym.	Źle pan robi. Przecież nie było w tym pańskiej winy.	A dla kogóż mógłbym szukać? Co ty myślisz, że zdurniałem?	A ja twoim	A zaraz po południu iść mają...	Ce que la femme veut...	Chciałeś mówić ze mną...	Cierpliwości! Ten, nad którym masz czuwać, będzie wyglądał dużo gorzej, gdy go złapiemy.	Co, kochanie?	Czy i stamtąd coś nowego!	Czy należał do Wschodu?	Dajcie i mnie. Ino czarnej jak smoła i dużo araku.	Jeigu jūs mokėtumėte, tai seniai išmestumėte iš savo širdies Vincų Vincą, kaipo nevertą mažiausios vietelės tenai užimti.	Mam, chcę zaraz wykupić.	My chciałyśmy przygotować grunt do porozumienia	Niema kresów?	No cóż opuszcza dom.	No, czego chcesz?	No, żebyś miał później z czego żyć.	Obrzydliwe, wstrętne stworzenie!	Oczywiście Oj, hrabio, naprawdę wystraszy nam pan damy.	Panie pułkowniku	Przeprosić, za co?	Prześliczny!	Przyjechałeś... przyjechałeś...	Rycerz, Rozstanie	Tem lepiej! gdyż w takim razie, żądać będę pozwolenia od Jego Królewskiej Mości, abym mógł bronić jego sprawy.	Tym gorzej dla mnie	W czternastym, panie profesorze.	Więc będę jeszcze zwięźlejszym	Więc ten brat miał jachać do Lwowa?	Zośka...
Gdybym się nie spodziewał, że w boju polegnę, to bym chyba rozum utracił. Mówiliście waszmościowie o sądzie ostatecznym gdyż wszystko się rozprzęga, złość bierze górę nad cnotą i antychryst już chodzi po świecie. Wyście nie patrzyli na to, co się stało strażnik wielki koronny, awanturnik, 236 razy skazany na banicję za najazdy na sąsiadów, ułaskawiony za zasługi wojenne., resztę puścił w niepamięć i pogodził się z księciem DominikiemZasławski-Ostrogski, Władysław Dominik (1618–1656) zgoda, jednomyślność. miasto w środkowo-zachodniej części Ukrainy, założone w XVI w. przez magnatów Ostrogskich, twierdza obronna przeciw najazdom tatarskim. i samo miasto wziął, bo je nieprzyjaciel po pierwszym szturmie opuścił. Po czym ruszyliśmy pod PiławcePiławce wojsko walczące pieszo, a poruszające się konno. szlachcic, służący magnatowi i popierający go na sejmikach. księcia Dominika: „Już teraz nie powiedzą po wiktorii, że za sprawą samego Wiśniowieckiego przyszła.” I głośno opowiadali, że gdyby tak niezmierna sława pokryła księcia, to by i na elekcji jego kandydat, królewicz KarolKarol Ferdynand Waza (1613–1655) król Polski w latach 1648–1668, syn króla Zygmunta III Wazy (1566–1632).. Zarazili fakcjamifakcje (z łac.) dyskusje, rozprawy. w kołach jakby na sejmie, wysyłanie delegatów król Epiru (płn.-zach. części Grecji), prowadził wojnę z Rzymianami. przy onych wojskach, całych od złota, klejnotów i strusich piór. A toż dwieście tysięcy sług i ćmyćma (daw.) tkanina ze złotych nici. i jedwabnych namiotów, wozy łamały się pod kredensamikredens wojewoda bracławski i kijowski, pan na Brusiłowie i Huszczy, ostatni prawosławny senator Rzeczypospolitej, negocjował z Kozakami podczas powstań Pawluka i Chmielnickiego., że zdrajca, i za nim, że zacny senator. Siekano się szablami po pijanemu. Strażników obozowych nie było. Nikt ładu nie przestrzegał, nikt dowództwa nie sprawował, każden robił, co chciał, szedł, gdzie mu było lepiej, stawał, gdzie mu się zdawało, czeladź wzniecała hałasy bezpieczeństwo (a. ratunek) Rzeczypospolitej. przetańcowano, przepito, przejedzono i przefrymarczonoprzefrymarczyć (daw.)	Wolę już Szwedów niż taką mitręgę! Panie! Panie! kiedy Ty dasz spokój tej Rzeczypospolitej, a staremu Zagłobie ciepły przypiecek i piwo grzane... niechby i bez śmietany... Kołataj się, stary, na szkapie, kołataj, póki się do śmierci nie dokołatasz... Nie ma tam który tabaki? Może ową senność nozdrzami wyparsknę... Księżyc mi w samą gębę tak świeci, że aż do brzucha zagląda, a nie wiem, czego tam szuka, bo nic nie znajdzie. Na psa taka wojna, powtarzam!	W pierwszej chwili i ja chciałem tak postąpić ale rozmowa była na cztery oczy i dopieroż by krzyczano na tyraństwo a na samowolę Radziwiłłów! Nastraszyłem go jeno, że i Radziejowski, i król szwedzki, ba, sam Chmielnicki nawet, pewnie by go za to gardłem skarał; słowem, doprowadziłem owego zbrodniarza do tego, że się zamysłu wyrzekł.	No, wie pani, że nie posądzałem pani jako nowicjuszki o tyle przytomności. Brawo! Brawo! A ja pędziłem jak wariat. Włosy mi na głowie powstawały na myśl, że pani może spaść.	Słuchajcie, chłopcy ja... my... zawezwaliśmy was, żeby wam powiedzieć, że sobie trochę zanadto wobec szóstej klasy pozwalacie i... i myśmy patrzyli na to przez palce, ale dalej już znosić tego nie będziemy. Pokazuje się znowu, że dziś po południu, na drodze do Bideford sklęliście i zwymyślaliście Tulke’go. Otóż my pokażemy wam, że tak dalej nie pójdzie. Skończyłem.	To ci naród te Szwabska!... Hamery wyglądają na panów, a ci, co wzięli od nas kartofle, na chłopów; przecie jeden drugiemu rękę podaje za pan brat. U nas ludzie jak pogniewają się, to już nie wysłucha jeden drugiego; te zaś, pary, choć się gniewają, to zawdy jeden drugiego wyrozumie i zrobi spokój...	Zdarza się niemal co dzień, że gwiazdy już na niebie, gdy do dom wracają. Gdyby stara szła przodem, łacno wyskoczyć zza węgła i szyję dziewce ścisnąć, coby ani zipła. Jeszcze lepiej w sieni wedle schodów się ukryć i sposobnej chwili czekać. Sypialne izby mają na dole, a że młodsze wcześniej spać chodzą, tedy Krysia najpierwsza zbiega ze schodów i jak nic ją chycisz.	A bo kiedy już nie mogłem wytrzymać tej nędzy, przyszło mi na myśl, że mogliby mi pomóc moi dawni przyjaciele. Udałem się do Danglarsa, ale wcale mnie nie przyjął; potem do Fernanda, i ten mi przekazał przez lokaja sto franków.	I ja tak samo toteż równie rad bym tu zostać, jak jegomość Ned Land pragnąłby drapnąć. Zatem jeżeli zaczęty rok będzie zły dla mnie, to będzie dobry dla niego i na odwrót. Wreszcie życzę panu tego, co może mu sprawić przyjemność i koniec.	Tak, znam jednego biedaka, który od dwóch lat na próżno poszukuje pracy.	A co ważniejsza wieśniaków gotowych poprzeć cię powagą swych pięści. Widziałem tę hołotę stłoczoną na dziedzińcu zamkowym.	Cóż to jest akurat najbardziej odpowiednia pora na podjęcie dłuższego rejsu, czy to na wyspę Tabor, czy też do odleglejszego lądu.	Dramat jest łatanym kostiumem w rekwizytorni! Wtedy coś wart, gdy się dobry aktor w niego ubierze. U nas, bywało, w teatrze, na dramatach smażyliśmy sobie befsztyki!	Ja zaś wolę już wpadek z aureolą u skroni, niż życie po amerykańsku Życie to, jak w Stanach Zjednoczonych, całe na dolarze oparte, jest dopiéro podściołem, na którym kiedyś się może prawdziwy żywot wyrobić zdoła. Dziś to tylko gruba robota mularzy, na któréj fundamentach stanie przyszłość rzeźbiona. Jesteśmy jeszcze w epoce niezupełnie wolnéj od przesądów, wyniesionych z innych czasów; zakładamy potęgę narodów na ich materyalnéj sile, po któréj zostanie rdza tylko, gdy istotną wielkością kraju każdego jest wyrobienie się w nim potężnego ducha, którego dzieła pozostaną jako szczebel w dziejach, służąc do dalszego pochodu ku górze.	Pies przynosić na rozkaz wskazany przedmiot., a choćby i kąsał tych, którzy im nie są mili.	Taka możliwość istnieje rzeczywiście, Miss Remsen. To też, poprzestanę na doświadczeniu własnem, nie biorąc za podstawę działania tego, co mi pani powie.	Zbzikowała na starość	A jakże! Już my mówili, że Witold może przestanie do nas chodzić, bo może Witoldu ociec zabronił...	A jakże. Wczoraj czytał powiastkę, też pewnie swoją. Tak była zabawna... Uśmialiśmy się wszyscy.	Jak ci się tak podoba, to go weź	Jak to! przecie Krzyżak, jako zakonnik, nie może mieć damy, w której się kocha, bo mu nie wolno.	Muszę, skoro pan prawi im impertynencje.	Nic, tak tylko się pytam.	Nie, pan chyba żartuje; zgubiliśmy tylko kufer.	Niechże mi pan powie szczerze, no, panie Stefanie, całkiem szczerze: co pan ma przeciw niemu?	Nieprawda Ja ciebie uznaję takim, jakim jesteś. Nie mów nigdy więcej o pieniądzach, bo cię znienawidzę.	O dla Boga! Czego to jegomość tak krzyczy? Zaś tam jaki duch! Żyw jestem i zdrowy.	O to niech już wielmożne panie głowa nie boli! Od tego jest Żydek, Aron, on przyprowadzi w takie miejsce, gdzie nie ma ani patrol, ani straż. Gdzie jest sam Pan Bóg i las	Pożądanie traktować łagodniej. mężowi ni niewieście, ale nie folgujcie i sobie. Danvelda dosięgła ręka Boża, bo nie tylko chciał pomścić krzywdy Zakonu, ale i własnym chuciomchuć (daw.)	Przede wszystkim jest pan źle wychowany	Tak spróbowałam zastosować pański przepis.	Tak!	Tak, do widzenia Murray!	Tak, panie	Tak.	To znaczy, że pan koniecznie chce otrzymać rekomendację? A do kogo?	Witam panią. Jakże się miewa pan Łęcki?	A ci muzycy?	A gdybyś... gdybyś zaciągnął zobowiązania	A gdzież jest	A może byś ty poszedł do mnie w służbę? Kto wie, czybyś żałował tego...	A potem idzie wierszyk o Kołach Czarnoksięskich Gdy byłem mały, wierszyk ten zawsze napełniał mi smutkiem serduszko.	A tyle odsiedział w ciężkich robotach, juści, co karwaskarwas (gw.)	A wykaz długów?	Ależ nie... Ażebyśmy tam wznieśli zameczek.	Byłaby szkoda!	Chodźmy, mój mały.	Czego się napijecie, chłopcy?	Czemu, rycerzu?	Czy nie wydaje się dziwne że obaj ludzie, którzy mogliby rzeczywiście przyczynić się do wykrycia sprawców tych fałszerstw, zniknęli? Jednym był Maple...	Czyli przypuszczasz, że jest to człowiek inteligentny, ukrywający się w chłopskim przebraniu?	Cóż rozumiesz przez zbawienie?	Drugi... Znowu wysunął się...	Dziękuję w ciągu tygodnia napiszę stanowczo.	Gdzie ona mieszka?	I proszę być pewnym, panie ministrze, że w ciągu tego roku nie zaniedbałem niczego, by zdobyć jakąkolwiek posadę bodaj najdrobniejszą. Robiłem wszystkie wysiłki.	Ilu ich jest?	Ja do was? Anibym śmiała wejść do waszej chałupy. Tylem razy...	Ja?	Jakoże?	Jakże to?	Jesteś jeszcze bardzo młoda	Lubię	Mistrz Albrecht hołd mi już złożył.	Miłość bliźniego, odrzekła stara kobieta, a głos jej nabrał niezmiernej słodyczy,	Mogę ci jeszcze co dołożyć do tego, ale pięścią... Niech się dyrektor spyta chórów: widzieli wszyscy dobrze, komu bukiet podawano.	Musiał mieć jakieś uszkodzenia, może wodę.	Myli się pani nigdy w życiu nie napisałem żadnego anonimu. I zdaje mi się, że niczem też nie dałem pani, panno Niro powodów do posądzenia mnie o taką podłość.	Myślisz, że nie?...	Nie rozumiem cię, Belciu...	Nie znam ani jednej takiej, za którą bym poświęcił paznokieć!	Nie, słowo panu daję, że mnie to nie nudzi.	Nie? dlaczego?	Niech Allach uczyni go synem zwycięstwa.	Niech się ciocia nie trudzi. Już jadłem.	Nigdy, w rzeczy samej. Ale figiel nie jest jeszcze pieniądzem.	Nikogo nie widziałem. Poza tym cisza jak makiem zasiał. W pobliżu nikogo. W oddali natomiast i owszem	No, mamo To nic, nic, już się pogodziliśmy. Prawda, córuchno? Już nie będzie suchego chleba, będziesz jadła co ci się spodoba. A, otwiera oczy. No i co, mamo, mamusiu, mamusieczko, no! O, patrz, całuję Eugenię. Kocha swego kuzyna, wyjdzie za niego, jeżeli zechce, przechowa mu jego szkatułkę. Ale żyj długo, moja dobra żono. No, porusz się. Słuchaj, będziesz miała najpiękniejszy ołtarz, jaki kiedykolwiek wysztyftowano w Saumur.	Oczywiście	Oj, oj, tatusiu! Dobrze.	Pani jest francuską opiekunką Naty i nie rozumie po polsku	Panie, ależ to absurd!	Patrolują wybrzeże i blokują możliwość ucieczki z wyspy.	Pijmy, lepiej zrobimy.	Pisz: komandir krasnawo pojezdakomandir krasnawo pojezda (ros.)	Po co? Popiją mi się w gospodzie i tyla.	Pomaga czy nie pomaga, a taki im dobrze kiedy hrosze mają, To i co z tego? Pies kudłaty, jemu ciepło; chłop bogaty, jemu dobrze... kowalu i żonce jego dobrze, a mnie od tego nie lżéj...	Ponieważ konie są zwrócone w stronę Nicei...	Przepraszam cię, zapytałem się prawie bezwiednie. Pieniądz, Wolność, Niewola, BiedaNie dziw się temu, że jestem pochłonięty tą swoją fabryką. Chciałbym ją widzieć jak najprędzej w ruchu.	Rzekłeś... to swoją stronę ogacę, a ty marznij, kiejś wałkoń.	Smain jest w Faszodzie	To zależy od liczby robotników! Zawsze byłem tego zdania, że byłoby dużo lepiej, gdyby kilku właścicieli połączyło w jedno swe siły!	Tyś pierwszy?... Z roboty wracasz	Udaj się do niego, aby mógł zaświadczyć, że odwiedziłeś go o godzinie wpół do dziesiątej. Według prawa, to się nazywa alibi.	Więc u was nie męczą drugich, lecz siebie. Dlaczego?	Więc, proszę, odpakujesz to bardzo starannie Staraj się nie zniszczyć koperty.	Wszystkie cztery?	Właśnie zupełnie się tego nie da zrozumieć! Zachowanie tej istoty może chyba tłumaczyć fakt, że ma chwilami zupełne pomieszanie zmysłów.	Z PPS.	„Doskonale” „Dość, jeśli chodzi o mnie. Ale przecież nie możesz mieć nic przeciwko temu, aby mem putihmem putih (malaj.) dodał Heyst.
Doprawdy nie jesteście ludźmi skończonymi, lecz chyba dziećmi, kiedy wam jedna kobieta takiego strachu napędza. O cóż wam chodzi przedewszystkiem? Wpakują nas do więzienia? Przecież wyciągną nas i stamtąd; dowodem pani Bonacieux, którą jednak potrafiono uwolnić. Głowy nam utną? Toż codzień na fortyfikacjach narażamy się z wesołą myślą na gorsze rzeczy, ponieważ kula może nam nogę strzaskać, a przekonany jestem, że chirurg, odejmując nogę, więcej nam sprawia bólu, niż kat, ucinając głowę. Oczekujcie zatem cierpliwie. Za dwie, za cztery, za sześć godzin Planchet będzie tutaj: obiecał, a ja wielką pokładam ufność w obietnicy Plancheta, wydaje mi się on bowiem uczciwym i walecznym chłopakiem.	O, dla miłości bezwarunkowo przebrałbym się za murzyna i	Pytaj się, o co chcesz, mój synu a ja ci na każde słówko odpowiem, co zaś do tego, co powiadasz, że ci nasi przewodnicy, to są proboszcz i balwierz z naszej parafii, to bardzo być może, że tobie się tylko tak wydaje, ale powiadam ci, mój kochany, nie wierz temu, żeby to tak istotnie było. To ci, co mnie zaczarowali, umyślnie na ciebie taki urok rzucają, żeby cię otumanić i wtrącić w taki labirynt urojeń, że nie wyszedłbyś z niego, choćbyś kłębek Ariadny miał w ręku, i dlatego się jeszcze tak przedzierzgnęli, żeby mnie wywieść w pole, bo się boją, żebym nie odgadł, kto mi się tak przysłużył. W samej rzeczy ja już tracę głowę, tu powiadasz mi, że to pleban i balwierz z naszej wioski, tu znów zapakowali mnie jakimś cudem w tę klitę, a wiem przecież dobrze, że żadna siła ludzka nie byłaby w stanie dokonać tego, nie mogę więc przypuszczać nic innego, jak tylko, że siła mojego zaklęcia jest większa i straszniejsza od wszystkich zaklęć, jakim kiedy bądź w świecie ulegali rycerze błędni. Nie durz się więc na próżno, mój kochany, żeby to był pleban i balwierz, otumanili cię, bratku, otumanili! A teraz pytaj się, o co tylko chcesz, będę ci odpowiadał chociażby do jutra.	A cóż! może ty masz serce? może masz? Jezus Marya! A gdzież ono? Ot, przyszłaś z miasta i ani nawet zapytałaś się, czy list od braci jest? Co to ciebie obchodzi? Czy ciebie to obchodzi, gdzie oni, jacy oni, co z nimi dzieje się? I owszem! Nie zapytasz się nawet, czy list był od nich? Złość, nieszczęście, zgryzota, męka! Czy spytałaś się o list od braci?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że za pięć, a najdalej za dziesięć minut będę kompletnie pijany i będę leżał w swoim wagonie, więc proszę pana, żeby pan mnie przynajmniej przez trzy godziny nie wołał i nie udzielał mi żadnego rozkazu, dopóki się nie wyśpię. Wszystko w porządku, ale mnie przyłapał pan podporucznik Dub, powiedziałem mu, że to woda, więc musiałem przed nim tę całą butelkę koniaku wypić, żeby go przekonać, że to woda. Wszystko jest więc w porządku, niczego nie zdradziłem, jak mi to pan oberlejtnant nakazał, i byłem bardzo ostrożny, ale teraz czuję już, że mi nogi drętwieć zaczynają. Oczywiście, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że jestem do picia przyzwyczajony, bo z panem feldkuratem Katzem...	Nie napracujesz się Zagranicą wszędzie co kilka kilometrów są stacje obsługi samochodowej.	Odrzucasz teraz wolny wybór u wodza, intuicję u przeciwnika starającego się przeniknąć jego plany, wszystko, coś mi przyznawał przed chwilą?	Przypatrz się temu korzonkowi! Ciekawy, co?	W istocie, Najjaśniejszy Panie, nie wiedziałem. W każdym razie dom może być podejrzany wszędzie, prócz części zamieszkanej przez pana d’Artagnana; bo, jeżeli mi wolno zaręczyć, Najjaśniejszy Panie, i wierzyć słowom jego, nie znajdzie się przywiązańszy poddany Waszej Królewskiej Mości i większy wielbiciel pana kardynała.	Dziękuję za radę i tak rozumiem, że wasza miłość drwi sobie ze mnie... Ale ja po swoje pojadę, choćby mi do samego króla jegomości jechać przyszło!	To moja krewna i służebnica, Ester Mieszka u mnie już miesiąc, ale boi się was, panie, więc zawsze ucieka. Może być, że kiedy przypatrywała się wam spomiędzy krzaków.	A co? Jak z waszecią spokorniała? Jak się pięknie zasubmitowała? Dajże już waszeć pokój tym głupim kratom i tyraniom. Do kogo już ona teraz ma uciekać, kiedy tamten zabit? I po co złe języki budzić? Już i tak całe miasto krzyczy na pana konsula, że katujesz dziewczynę.	Chcę raz dowiedzieć się prawdy	Gdy moja matka odzyskała zmysły, znajdowałyśmy się przed obliczem seraskiera.	Jeśli się będziesz tak drożyć, możesz się załapać.	Mam. Zresztą jutro spotkamy się na brydżu u pani Przełęskiej. Nikodem też u niej bywa.	Rozumie się; czy jeszcze nic pannie Dyzi nie mówiłem?	Tymczasem nie udało mu się: nic nie zginęło.	Wasza świątobliwość miał dziesięć pułków... Dostojny Nitager na granicy wschodniej ma piętnaście... Dziesięć jest na południu, gdyż zaczyna niepokoić się Nubia... Zaś pięć stojąpięć [pułków] stoją garnizonami	Wszak go się nie boją ani ptaki, ani inne zwierzęta może i ja dla tego samego nie będę się bał jego wzroku. On jest jakby czarodziejem zwierząt, a ja jestem chłopiec-zwierzę.	Wczoraj rano. U Bohuna człeka zabić, to jak drugiemu kubek wina łyknąć. A ryczał tak po przeczytaniu listów, że się cały Czehryn trząsł.	Wyglądał jak szarańcza w konwulsjach, robiąc to nowe pas. Nie mogliśmy się z Arturem powstrzymać od śmiechu. Słyszałaś?	Chodzi tylko o to, postawić rzecz jasno i stanowczo; przede wszystkim niech poprosi o rękę mojej córki dla swojego syna, niech wyznaczy datę, warunki pieniężne; musimy się wreszcie porozumieć lub ostatecznie wszystko zerwać; dość tego zwlekania.	Ja się stawię Obiad w ruinach willi Adryana będzie przynajmniéj czémś oryginalném; ale jak hrabia sobie z nim dasz rady, tegom ciekawa.	Jeśli nie macie pieniędzy, to ja za Antka poręczę...	Jeślibyś z mojej przyczyny zginął musiałbym za twoje grzechy odpowiadać, ale po czymże poznam, że prawdę mówisz i żeś nie powsinogapowsinoga	Obawiam się, że bezpowrotnie.	Wszelako, wszelako choć mówią, że i król go protegował, bo się podobno w matce jego kochał, zbytni szał młodzieży chce poskromić i dać przykład. Pod bokiem sejmu	Łaskawa pani może to będzie za wiele dla wykształcenia panny Józefiny.	Przecież to zabawne że mówię do ciebie tak, jakbym ci właśnie miał za złe, że cudów działać nie możesz...	I po co to to było za przeproszeniem bronić? Żyło to to jak bydlę, toby i zdechło jak bydlę.	Jak mi Bóg miły, tak to grzeczna myśl jeno skąd dział weźmiemy?	Więc po cóż to mówić? Nie wszystko można mówić. Człowiek subtelny nie mówi wszystkiego, co myśli czy tam... czuje, wie...	Co panu jest?	Być może. Zresztą wszystko mi jedno.	Co mówisz?	I odsuniesz łóżko pod portret, żeby mi w oczy nie świeciło o wschodzie. Rozumiesz? I fajki przyniesiesz. Tylko nie zapomnij!	Lorko, cicho! co mówisz...	Mam. Ale po co ci ta książka?	Nie jestem byle kto I wcale przez drzwi nie wchodziłem. Przechodziłem przez mur. Ostatnie dwa lata reumatyzm mi wleźć nie dał.	Panie ja zrobiłem wszystko, co mogłem, ale niebezpieczeństwo jest groźne... Przemów, panie, do ludu i poczyń mu obietnice.	Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	Ależ takich dni było wiele Któryż to z nich masz na myśli?	Cóż byś począł?	Dziękuję	Gdyby on mógł mówić, powiedziałby zapewne to samo	I pomiędzy nimi jest taka konkurencja, że z głodu umierają.	Istotnie zadziwiła go ta obojętność kobiet, zawsze gotowych do wylewania łez, nawet nad zdechłą kurą. Dowodzi to jednak wielkiego okrucieństwa w waszym narodzie.	Jaki to złoty człowiek.	Nierogacizna niech milczy... Lolka, subtelna fr. bohaterka narodowa, katolicka święta, twierdziła, że prowadzi Francuzów do zwycięstwa natchniona przez Boga, spalona na stosie w wieku 19 lat. jeszcze szampana..	On ma jedną miłość, to jest własną żonę, i jedną nienawiść, to jest własną otyłość, a raczej skłonność do niej. Zresztą najlepszy w świecie człowiek.	Proszę pana ja wiem, że sam nie możesz mnie pan stąd uwolnić, ale możesz moją prośbę przedstawić władzom, możesz wyjednać rozpoczęcie śledztwa, możesz mnie kazać oddać pod sąd. Pragnę stanąć przed sądem i nic więcej, niech wiem, jaką popełniłem zbrodnię i na jaką jestem skazany karę, bo niepewność gorsza jest od wszystkich tortur.	Z pewnością że są rzeczy, o których mógłby nie wiedzieć nawet jego świątobliwość, gdyby nie posiadał najwyższych święceń kapłańskich.	Zleciała jak szyszka na zimę... Oj, był frasunekfrasunek (daw.)	A jakże: staruszek.	A kto da chleba darmo?	A potem przez granicę do Bordighiery!	A stokroć więcej którejby mężczyzna nie przebaczył kobiecie, którą kocha...	A ty prowadzisz kooperatywę?	Ach! ale pan straciłeś tylko wolność, mój ojciec utracił tylko majątek, a ja straciłem Valentine!	Ach, ojcze!... Życie we mnie wlewasz! Jeszcze, jeszcze...	Cicho!... Zgoda!...	Cichoj, Jaguś, dyćdyć (gw.) tu: prezent przynoszony przez osobę przychodzącą w gości. ci przywiozłem	Czy czytuje?	Członek Papuzińska zaproponowała wysłanie kilku młodych panien do uniwersytetów zagranicznych...	Dobrze	Ja wygrałem pięć pistolów od Aramisa.	Ja! ja! ja!	Jestem Rinaldo, książę Przestrzeni, wódz osiemdziesięciu chwatów, których prawa niesłusznie mienią zbrodniarzami, których wszystkie damy podziwiają i których sędziowie wieszają przez dawne przyzwyczajenie.	Jeszcze ci mało, głodomorze?	Jutro rano. Ale przenocuję w hotelu.	Każdej chwili możemy położyć rękę na wszystkich tutejszych anarchistach Teraz pozostaje nam tylko skończyć raz na zawsze z prowokatorami, aby osiągnąć pełne bezpieczeństwo.	Kobiéta? kobiéta nie miałaby odwagi? kobiéta pytałaby o pozwolenie?	Komedyantka! Komedyantka, słowo honoru daję	Książka, Pozycja społeczna	Kto?	Może pan pozwoli dalej?	Musi dawno!	Mów, mów... Dlaczego nie powinnam?...	Niby nie, ale całkiem jesteś jakiś zgoła inakszy.	Nie dziesięć, tylko sto tysięcy, i nie dolarów, tylko złotych, i nie do końca roku, tylko do końca tego miesiąca.	Nie zabawi pan w Warszawie chyba długo?	Nie!	Nie, ja tam pójdę	Niepróżno mówią, żeście we wsi najmądrzejsza...	No.	O tym nie wiem. Otrzymałam kartkę około dziesiątej wieczór przez posłańca z banhofu kolei petersburskiej.	Och!	Pani jest jeszcze wielki dzieciak...	Pierwszy miesiąc.	Przedstawiam ją sobie wysoką, wysmukłą, białą, z niebieskimi oczyma, długimi jasnymi włosami i rozłożystymi skrzydłami złocistej barwy.	Teraz chłopczyk mój grzeczny. Z uśmiechem mu bardziej do twarzy.	U mnie. Zaraz go przystawię.	Uduchauducha	Ustąp, psubracie!...	Wando!	Widzisz	Wyjaśnimy.	Z siusiospicyów	Żaden! dalibóg, żaden! On jest krewny pierwszej mojej żony, nie mój!
O tych, co ciężko pracują i nieciekawe są jedwabiów.	Cieszy mnie, że się pani ze mną zgadza pod tym względem. Ale i dla rodziny coś uczynić należy... prawda?	Co pan go się będzie pytał! On powie, że nie winien. Ja ich wykręty znam. Ja swojemu chłopcu za nic nie pozwolę wyjść na podwórko. Pan nie wie, jakie to wszystko zepsute. Oj, ci koledzy, ci koledzy...	Myślałem, że gdyby mógł być tu razem z nami, to by nie myślał o naroślach, które mu się mogą utworzyć na plecach; patrzałby na pączki róż, które się rozwinąć mają i byłby zaraz zdrowszy Ciekawy jestem, czy by nam się kiedy udało wprawić go w dobry humor i namówić na poleżenie w wózku tutaj pod tymi oto drzewami.	Pańskiego urwisostwa? W tej chwili nie. Ale to bynajmniej nie ma znaczyć, żebyś pan ich nie wyprawiał! Ale przecież byłeś pan dość rozsądny, poważny nawet, jak na swoje lata. Pamiętam, jak wielkie przywiązanie miałeś pan do matki swojej... Aleś też pan bardzo dobry, bardzo łaskaw, żeś mnie odwiedził... Porzuciłeś swoje zajęcia dla zobaczenia starego, biednego nauczyciela...	Pozwólcie panie, bym się też za nim ujął trochę, odezwał się przytomny na wieczorze książę Nestor; wiem z pewnością od jenerała Bauchera, że to jeszcze bardzo niewinny i skromny dzieciak. A co się tycze tej tancerki, wszystkim nam wiadomo, że ona do tych dziwnych zaklętych istot należy, na które patrzy się z podziwieniem nie mogąc ich zrozumieć. Naraża się na języki, ale nikt jej nie dowiedzie jednego prawdziwego kochanka.	Bóg wam zapłać, gospodyni, ale sobota to ci wielkopostna, to z mlekiem jeść mi się nie godzi... wrzątku dajcie jaki garnuszek, chleb mam, to se wdrobię i pojem galanto.	Dawali jej kądziel prząść a ona z nią tańcowała, jak nie miała z kim lepszym! Ale waćpan wesoły człowiek, panie Nowowiejski. Baśka! Chciałbym się z panem Nowowiejskim stuknąć, bo i ja też lubię czasem krotochwile...	Która? Żadna nie chce Ale ja myślę, że powinna by uczyć się starsza, bo przecie pierwej musi wyjść za mąż.	Mateczko, mateczko! my nie lękamy się widma niedostatku. To była tylko chwilowa słabość, chwilowy przystęp żalu, bo ponieść tyle trudów i stracić owoc w jednym dniu to trochę boli... Nie gniewaj się na nas, mateczko!	Wyborny jesteś! Kiedym zeszłej jesieni urządziła zabawę dzieciom naszych parobków, właśnie ażeby je ośmielić do siebie, to zaraz na drugi dzień połamały mi brzoskwinie. A zbliżać się do nich?... I to robiłam. Weszłam raz do chaty, gdzie leżało chore dziecko, i w ciągu godziny nasiąkłam takimi zapachami, że musiałam nową suknię oddać pannie służącej. Dziękuję za podobne apostolstwo...	Gdyby stary Toch był all right, nie woziłby diabłów po świecie... i nie usadzałby ich na tych wszystkich wyspach jak wszy na kożuchu. Jensi, przez ten czas, kiedy z nim byłem, rozwiózł ich dobrych kilka tysięcy. Stary Toch zaprzedał swoją duszę, człowieku. A ja wiem, co mu te diabły za to dają. Rubiny, perły i takie rzeczy. Pomyśl, za darmo by tego nie robił.	Dziwię się że ojciec nie zwrócił się jeszcze do niego po pożyczkę.	Ja? ja nigdzie obcym nie jestem, obywatel świata, wszędzie jestem jak u siebie. Warszawę znam od pewnego czasu, i wyznaję że mi się teraz wcale podobać zaczyna. Jest to stolica po mojej myśli. Grają grubo, szaleją, piją, hulają, kochają się	Tak, mości mieczniku, że za waszego gołąbka oddałbym wszystkie księżniczki biponckie, razem z księstwem nie tylko Dwóch, ale i wszystkich na świecie Mostów. Jeno mi drażnić szwedzkiej bestii nie wypada, za czym udaję powolne dla ich rokowań ucho; ale niech jeno traktat podpiszą, zobaczymy!	To źle się robiło Jeżeli list jest do mnie pisany, ja jeden tylko mogę wiedzieć, czy ten list jest ważny, czy nie. Proszę moich listów wcale nie czytać, tylko odsyłać do mnie. A ja będę wiedział, co z nimi robić.	A bodajże cię! Toś ty sobie tym nie zaprzątał głowy? Słowo daję, przynajmniej dobrze, żem ciebie spotkał. Jak oni wyglądali, hę?	Ach, zachwycił pana Paryż!... Spodoba się panu jeszcze bardziej z okien mego salonu. Przyjmuję co wieczór.	Aha a ja myślałem, że coś się wali. Czy to tatuś coś mówił?	Ależ skoro zdobył go król Belgów... Zresztą, belgijski następca tronu nazywa się księciem brabanckim.	Ani tańczyć, ani śpiewać?... Po cóżeś się tego uczyła?	Ano... Nie jest to pańską winą! Ten drab ma djabelskie szczęście! W jakiż sposób wpadłeś pan na myśl, że wrócił do Nowego Jorku? Wszakże był chory?	Bardzo to było dowcipnie powiedziane ale tymczasem wygląda to raczej tak, jak gdyby się na tym dowcipie miało wszystko skończyć tu: widoczny. daleko, poza drzewami parku.	Bo się ozgniewam i pójdę do Marysi Balcerkówny!	Co? Pamiętacie i tę czapkę, Janie? Otóż powiem wam, że ojciec mój, leżąc na łożu śmierci, kazał przynieść czapkę i laskę i dał Erykowi jedno i drugie. „Mógłbym ci dać coś innego co ma większą wartość pieniężną, ale daję ci to, o czym każdy wie, żem używał sam, albowiem będzie ci to zaszczytem i da świadectwo wobec wszystkich, żeś był dla mnie dobry!”	Domyślałam się tego znając serce pani. A... gdyby panna Ada przyszła tu?...	Dowiemy się o tym, gdy go wykryjemy Widzę, że tu idzie pojedyncza stopa	Duchem lecę, a ledwiem zgoniła. A to chciałam pokornie się przypomnieć, co jakby panienka chciała mnie wziąć do Krosnowy...	Dwa grzyby w barszcz, mospanie Nieczujo cóż poczniesz wtedy, kiedy się z sobą pobiją?	Gdzie tam, miłościwy panie! Chciałem, co prawda, Bóg widzi, chciałem... Ale stare grzechy człowieka ścigają. Naprzód mi w Upicie żołnierzy poszarpano, za com miasto z dymem puścił...	Gdzie tu leży wyspa Taprobane?	Gorzej to, że jakoś Jagienka, byle kto o nim wspomniał, zaraz się do ściany obraca.	Jak mogłeś dopuścić się tak ciężkiego grzechu i podnieść rękę na ziemię bogów? Czyliżby opuściła cię dawna roztropność?	Kapitanie, słucham cię, ale uszy nie chcą wierzyć temu, co słyszą.	Mamo, mamo przecież postanowiliśmy nie wracać już do tych okropnych wspomnień.	Miarkuj się pan Mówi z panem sam pan Kuzenda.	Nassi! Pisanie to nie jest już w rękach jego!...	Nie jestem towarem do sprzedania, mój stryju	Nie uważałam tego za rzecz dostatecznie ważną, za zdarzenie takiego znaczenia, bym miała pana o tym zawiadamiać. Wychodzę za mąż. Nieraz zresztą wspomniałam w naszych rozmowach o tym, że zrobię to wcześniej czy później... Nie umiem żyć samotnie... Słyszał pan prawdopodobnie już w biurze...	O, bądź spokojna, nie zapomni.	Potem złożyliśmy ręce i pomodliliśmy się cicho za jej duszę.	Powiadam wam, my we trzech idziem, a tu jak nie huknie: myślałem, że bomba z aeroplanuaeroplan (daw.)	Pójdziemy dalej. Chce mi się dziś ciszy i spokoju.	Słuchaj, Beetle, ty przed nami przeczież nic nie kryjesz, no nie?	Wczoraj wieczorem byliście świadkiem wielkiego wydarzenia, moja babo. Być może, że wasz głupi rozum tego pojąć nie zdoła. Ten żołnierz to wywiadowca, szpieg. Rozumiecie?	Wyglądasz czarująco. Słodka Diano, pocałuj mnie po raz ostatni na pożegnanie. Diana Barry nigdy mnie już nie pocałuje.	Z Indii? Wrócił. Nie znosił tamtejszego klimatu. Pani Markleham... przypominasz ją sobie?	Zapewne niewiele znaczy pochwała takiego jak ja człowieka, lecz głos najpokorniejszy przebija Niebiosa. Wszak i panu musiało się zdarzać po niedojrzałe sięgać gruszkipo niedojrzałe sięgać gruszki	Zaraz, jeszcze nie skończyłem. Otóż jako że jestem człek samotny a panią wielbię niesłychanie, więc niezupełnie sobie dowierzam.	Zaraz, mój kawalerze. Jeszcze nie ma dziewiątej. Muszę podlać kwiaty, zanim słońce zacznie przygrzewać.	Zupełną, bo się nadaje większą wartość obrazowi. Któż trzyma rondle w kuchni, niewyczyszczone i bez glancu?	A dawno, coś na jesieni! Zimowałem se u miłosiernych ludzi, we dworzem przesiedział zły czas.	A ot grób matki, a ot ojcowska praca! Ot ścieżki, któremi biegałam za młodu, i moi przyjaciele	Ale ile mamy czekać?	Ale przecież mówię ci że z tymi trzema milionami...	Ale to będzie wielka wojna... wojna ośmiu tysięcy ludzi!	Byłem między czernią Jutro na wieczór czekają nowej watahy zbójców, której dali znać o was. Jutro trzeba koniecznie stąd wyruszyć. Wszakże do Kijowa jedziecie?	Bądź sobą.	Chyba... że oskarżenie swe odwołasz...	Czegóż to chcesz?	Czekam, panie prezesie.	Cóżto za chata przeklęta A no! to dobranoc! zostawię gościńca na przyźbie... Bywajże mi zdrowa!	Daj mu pokój; to jest jovialisjovialis (łac. śrdw.)	Exemplumexemplum (łac.)	I wsze grzechy przodków twoich, środowiska i narodu twego, i ludzkości całej niech dębami wzrosną w wyziewach życia. Oderint!	I ślub da po szelmowsku.	Ja mam. Czy pan profesor znalazł u któregoś z badanych przez siebie pacjentów Kosiby ślady zakażenia?	Ja?	Jak zapłacisz czynsz, to będziesz miał trzecią krowę.	Jestem zadowolony, że pan Bernheim przynajmniej jest jego dyrektorem. To jest rękojmia, pewna rękojmia.	Koń siwy! nawet wierzchowca siwego nieznam w sąsiedztwie. Tylko u xiędza proboszcza w dyszlu chodzi hreczką zasiana kobyła.	Mais quoimais quoi (fr.)	Niech pan da, ja jestem biedny człowiek. Taka zawieja, błądziłem...	Nikogo.	No, no!	Nocą wyszedłem. Tyle już lat! Gdyśmy z Bracławszczyzny pod Grochowskim dniami i nocami ku Połańcowi... z dala widziałem naszą stronę... A potem... żeby też słowo!	O ile można przypuszczać, te słowa zostały wycięte scyzorykiem.	O tak, żal zawiedzionej nadziei i największego bogactwa na świecie	O tyle, o ile potrzeba, by dawać siostrzyczkom lekcje muzyki	Och, na litość Boską! Gdybyśmy byli odpowiedzialni za każde słowo, które rzucamy na wiatr...	Od ciebie zależeć będzie czy ciałem i duszą mam zginąć w wiekuistem potępieniu.	Patrzaj to moja zwykła bajka o blondynce, a kiedy ją opowiadam, jestem pijany, jak bela.	Patrzajcieno, patrzajcie jak to u niéj czysto i porządnie: i ogień na kominie i wiadro pełne i umieciono..., a któż tobie pomaga?	Po co?	Pojedynek, Zabawa rzekł Wołodyjowski	Powiedzże mi teraz, dlaczego Kolbuszewski jest w rozpaczy?	Prawda, że ona bardzo akuratna, mosanie tego.	Proszę na chwilę wstąpić do mnie. Mam interes.	Przysmak.	Pstrokata! Może to zresztą koza, ma na sobie trochę czarnego i trochę białego. Widzisz przecie!	Sam jeden tylko?	Serdeczne, serdeczne dzięki.	Słusznie będzie ukarana... za kłamstwo	Słyszałam o niej od „Omer i Joram”. Byłam tu dziś o siódmej rano. Przypominasz sobie, co mi Steerforth mówił o tym nieszczęsnym dziewczęciu, wówczas, tam w gospodzie?	Tak.	Tak.	Wczoraj pięć tysięcy...	Wyświęcenie!... wyświęcenie!...	Zauważyłem to właśnie przed chwilą.	Znakomity! Jak najlepszy Anglik.
Ja z misjonarzem!... Gdyby się było waszmości śniło, żem ja bił jego, to by było do rzeczy, ale ja z nim, i na pięście, to nie ma sensu.	Ha! Jak nie pozwoli, to poproszę Pana Boga o jaką uczciwą inspirację, ale pierwej muszę poprosić człowieka, muszę udać się w pokorę, to mój psi obowiązek.	W pewnym domu natknąłem się na starego wysłużonego żołnierza z czasów okupacji Bośni i Hercegowiny, który odbył służbę wojskową w Pardubicach u ułanów i jeszcze dzisiaj umie po czesku. Człowiek ten zaczął się ze mną sprzeczać, że w Czechach nie dodaje się do podgardlanek majeranku, ale rumianek. Nie wiedziałem naprawdę, co mam począć, bo przecież każdy rozsądny człowiek, który nie ma przesądów, uznać musi, że śród korzeni, jakimi przyprawia się podgardlanki, majeranek to królewicz. Trzeba było wynaleźć na poczekaniu taką namiastkę, która zastąpiłaby charakterystyczny i swoisty zapach majeranku. Otóż w pewnej chałupie znalazłem pod obrazem jakiegoś świętego ślubny wianuszek mirtowy. Trafiłem na nowożeńców, gałązki mirtu w wianuszku były jeszcze dość świeże. Użyłem więc mirtu jako przyprawy do podgardlanek; oczywiście trzeba było sparzyć wianuszek trzy razy wrzącą wodą, żeby listki zmiękły i straciły zbyt ostry zapach i smak. Rzecz prosta, że gdy ten wianuszek ślubny zabierałem do podgardlanek, płaczu było wiele. Na odchodnym właściciele zapewnili mnie, że za takie straszne świętokradztwo (wianuszek był poświęcany) najbliższa kula mnie zabije. Jedliście przecie polewkę z podgardlanek i żaden z was nie spostrzegł, że zamiast majeranku pachniała mirta.	Przeminie ten i inny przeminie. Widział już je DanteDante Alighieri (1265–1321) papieży Grzegorza XVI (1831–1846) i jego następcy Piusa IX (1846–1878); obaj nakazywali Polakom posłuszeństwo wobec zaborców jako legalnej władzy i potępiali powstania, co było przedmiotem licznych dyskusji wśród Polaków.. Przeminą. Mgła to i miraż: na dnie dusz stoi gmach w słońcu, tam postawię łzawy mój posąg; zmartwychpowstanie krew.	To pan przemawia na zgromadzeniach?	Źle zrobiłam, mówiąc przed chwilą o Lei, żem zataiła trzytygodniową podróż, którą z nią odbyłam. Ale tak mało cię znałam w epoce kiedy się to działo!	Kleszcza gdy się wpił nie wyrwiesz... czas był dawno! rzekł stary. Uleczyć? jak ciebie leczyć? gorzkim lekiem!.. Patrz... tam, na stole to lekarstwo, którem ja się leczę od żywota	Biedna Stefa! Ależ to nie człowiek, to potwór!...	Ah! doktorze to jesteś pan chyba materyjalistą?	Jeśli chodzi o uczucia stęsknionej małżonki, to nie przeszkadzam.	Mam pieniądze, Kuba, mam, jeszcze w jarmarek dali mi gospodarz dwa złote, co je chowam na wypominki, to...	Jak przypuszczasz, co to jest?	Które to chodzą?	Może to tak sobie dla przyjemności.	Prawda to, syneczku, prawda To rzeczywiście wspaniała odmiana.	To dowodzi że Ayrton postradał rozum o wiele później, niż sam sądzi.	To mi dopiero jadło kiełbasa galancie czujna. Po tym to człowiek poczuje jakąś wagę w żywocie. A to me paśli w tym kreminale, żeby ich wciorności.	To nieprawda! Ja go kochałam!	Najmocniej przepraszam, łaskawe panie ale bo widzą państwo, niepodobna mi nie zwrócić uwagi, jak bardzo literatura Cesarstwa szła prosto do faktu bez najmniejszych szczegółów, co mi się wydaje znamieniem czasów pierwotnych. Literatura tej epoki była czymś pośrednim między streszczeniem Telemaka a wnioskiem prokuratora. Miała myśli, ale nie raczyła ich wyrażać obserwowała, ale nie udzielała swych obserwacji nikomu jedyny Fouche udzielał komuś swoich obserwacji. Literatura zadowalała się wówczas, wedle wyrażenia jednego z najtępszych krytyków „Revue des deux mondes”, dosyć czystym szkicem i bardzo jasnym konturem wszystkich figur na sposób starożytnych; nie siliła się na styl! Bardzo wierzę, nie miała stylu, nie miała słów, którymi by mogła migotać; powiadała wam: Antoś kochał Kasię, Kasia nie kochała Antosia, Antoś zabił Kasię, a żandarmi ujęli Antosia, którego wpakowano do więzienia, postawiono przed sąd i posłano na gilotynę. Tęgi szkic, jasny kontur! Cóż za piękny dramat! Otóż dzisiaj barbarzyńcy lubują się w migotaniu słów...	Tylko nie wypieraj się Ja, wyznaję, jestem tak niedołężna, że oprócz łez (ale z gniewu!) nie umiem znaleźć rady, i już byłam zdecydowana na projekt panny Malinowskiej, która chciała cię wziąć do siebie. Ale Stefek, powiadam ci, zakipiał... No i widzisz, co się stało!... Mnie porwał na wizytę do pani Korkowiczowej, a ciebie wydarł stamtąd w imię zupełnie słusznej zasady, że nie możemy pozwolić na krzywdę wnuczki Strusiów, z których krwi pochodzimy sami.	Widzisz, Jelsky, nie tylko to... Myśmy wtedy nie mieli nic, nic, prócz tej wielkiej chęci do życia.	A silny organizm?... a tęgi mózg?... No, ale zagadałem się... Bywaj mi pan zdrów...	Ba Tyle subiekcji, trzeba by życie całe na tym strawić. Nigdy nie będę robiła kawy w ten sposób. Ładne rzeczy! A kto by nażął trawy dla krowy, gdy ja bym robiła kawę?	Dziękuję, ale nie mogę. Jestem dziś na śniadaniu u księcia Roztockiego.	Masz tu zapałki i nie szczekaj, bo mi się spać chce.	Tak się pan do mnie odnosi jakbym nie mówiła tego jedynie przez życzliwość dla pana.	A tam obok stoi ciężka artyleria. Konie się spłoszyły i tu popr. forma M. l.mos.: obaj (jako że mowa o dwóch chłopcach). w bok, a on już nie zdążył.	Bardzo mi przykro, ale deklaracja jest podpisana nie przeze mnie.	Czułem twoją miłość upalną, przewrotną. Dowiedz się, istotko zbałamucona i zakłamana, że ani chwilkę omdlały nie byłem, ani też pijany, że wobec wybryków twoich i dąsów użyłem podstępu i że oczyma zupełnie trzeźwymi obserwowałem lubieżne twoje praktyki ze mną.	Ino prawdę! Bo cię zesiekę na młóto.	Ja zamożnym nie jestem, bojąc się mego Bolka, ludzi muszę trzymać dużo	Jak myślisz, chyba nie popełniam głupstwa, żeniąc się z Bogną?	Nie... bo ciocia jest pobożna, widzi pani...	No! i Laskonogiemu się chce na Nakło	Oj, chyba nie nagle. Znamy się przecie od dwóch lat.	Pamiętam ale zwycięzca nic przeciwnego regułom żądać nie będzie.	Łajdacy, taką kobietę chcą mi zmarnować! idąc, biegnąc przed siebie na oślep: Rozległ się na schodach upiorny łoskot walizy potrąconej w biegu, która teraz dopiero staczała się bezwładnie ze stopnia na stopień.	A co mu tam! Czarny Korsarz się go nie boi. Żaden statek nie może dorównać „Błyskawicy”, a poza tym słyszałem coś o taranowaniu.	Czy pan wie, że po ataku, przedtem nim usnęła, pytała się o pana kilka razy... i o Marynię także. Usnęła z zapytaniem: „Gdzie pan Stach?”	Koniną Był dla mnie zarazem mieszkaniem i... jakże tam?... wiktem. Tylko, rzecz prosta, że ból i rany nie odjęły mi całkowicie rozsądku, więc pokornie spożywałem nogi, nie tykając ciała. Wokoło mnie walały się dziesiątki trupów, przy każdym błyszczała manierka, miałem zatem wszystko, czegomczegom mógł zapragnąć (daw.)	O JehowoJehowa krzyknęła przerażona, bez ruchu zatrzymując się na ścieżce. Powoli jednak uspokoiła się, a jej aksamitne oczy przybrały zwykły wyraz łagodnego smutku.	A kiedy pan sam tam wrócisz?	A wogóle, co u ciebie słychać? Widzę, że płyniesz wszystkimi żaglami. Jak sprawa?	Bała się pani kompromitacji?	Co może być wesołego? Jeszcze się więcej tylko popiją.	Czy nie wyjrzała pani przez okno?	Dobrze, żeś przyjechał na czwarty już pociąg wychodzimy.	He, he odezwał się młody kapral	Jakiś ty dobry! Nie śmiałam cię prosić...	Jeno byście w porę uwidzieli, kaj się wasze kończy!	Mospanie Nieczujo! Waćpan się zapominasz! Ja się zwykłem krwawo mścić każdej krzywdy.	Myśl sobie, co ci się podoba	Myślał, że nie wiem, co wiozę.	Mówili, że i młynarzów Stacho księdzem miał być, a teraz jest pono we wielgich szkołach i na dochtora praktykuje...	Nie jestem sam	Nie możemy zaprzeczyć faktowi	Oczywiście! Gdyby był pan w Rzymie, Thomson i French wypłaciliby panu gotówkę od razu, bez żadnych oporów.	W takim razie pan zna Indie?		A idąc za przykładem dawnego wieszcza naszego, Acerna, który nieśmiertelne imię swoje wziął z państwa roślinnego, nazwałem siebie: Convalius Convaliorum.	A ja pana mam za dziecko.	A niemieckie uniwersytety?	A o rodzicach, grzech tak gadać!	A z niczym.	Allach!	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Chleba! Chleba! Chleba!	Chory jestem	Chwileczkę!	Czasem, piosenki, wiersz, dla rozweselenia rodzeństwa, wcale nieuczenie.	Czy sir Karol doszedł do tej altany?	Doprawdy?	Doskonale Al nemico il ponte d’oro che fuge... gdy król zażąda pieniędzy, sypcie.	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Gotów i nic więcej?	Graliśmy kawałek sonaty Cis-mol Beethovena. Szło nam tak dobrze jak nigdy. Malinowski był...	Ile w nim dobroci!	Jeden z żołnierzy z gwardii przybocznej gubernatora Właścicielem tego beretu był Juan Barrero.	Krótki, panowie. Przypomnę wam tylko: „Gdym sza­tana mego ujrzał, był on poważny, ponury i głęboki. Naprzód, zabijmyżzabijmyż Panowie niech, żyje...	Muff Potter będzie wisiał, jeżeli go złapią!	Najlepiej wezwać lekarza	Napisz półtora roku.	Niechże i Lorka wyjdzie! rzekł Salomon.	No dobrze, otwórz drzwi.	Oho! wiem ci ja dobrze że wyborną rzeczą jest rozkazywać i komenderować, choćby nawet stadem owiec tylko.	Ona jest chora?... Co jej?...	Oszalałeś chyba! Oszalałeś!...	Pańska córka!	Powiem ci jedno: zaręczano mi, że ona mnie ma za kompletnego idiotę.	Prawda, jako żywo!	Przeciwnie. Dlatego, że mamy już sierpień i że wkrótce mgła zaciemni niebo naszej Szkocji. Należy zatem korzystać z końca lata i z początku jesieni. Kiedyż pojedziemy?	Rodowity warszawiak, tylko uczeń tamtego.	Szakale! szakale!	Tak... oczywiście, musiał jej widać Bóg rozum odebrać.	W interesach, mój drogi stu atmosfer; a przy trzydziestu dwóch tysiącach stóp	Wiadomość ta została podana przeze mnie.	Wiesz, że gdyby tak mówił jakiś Burbon albo HohenzollernHohenzollernowie	Więc kochasz?	Za Radziwiłłównę im zapłacić!	Zmienisz pewnie zdanie, gdy go teraz zobaczysz
Nie! Adwokaci są to urzędnicy cywilni, ludzie, którzy w uniwersytecie ubiegają się przedtem o stopień doktorów obojga praw, toteż, prawdę mówiąc, niewiele z nimi mam wspólnego. Proktorowie używają tylko adwokatów, są zresztą z nimi na przyjacielskiej stopie, ustawiczna zamiana grzeczności, poczęstunków i tak dalej. Ha! W każdym razie zalecam ci szacunek dla tego trybunału jurystów. Domaga się on tego!	Heidi, posłuchajże! Dotąd nie mogłaś się nauczyć czytać, gdyż wierzyłaś Pietrkowi, teraz uwierz mnie. Zaręczam ci całkiem na pewno, iż wyuczysz się czytać, i to bardzo prędko, podobnie jak mnóstwo dzieci, które nie mają zakutej głowy, jak twój Pietrek. Widziałaś obrazek z pasterzem. Gdy będziesz czytała, dostaniesz książeczkę na własność, dowiesz się całej historii tego pasterza, zupełnie jakby ci ją ktoś opowiedział, co robił z owcami, kozami i jakie dziwne przechodził koleje losu. Chciałabyś to wiedzieć, Heidi, prawda?	Aż się trochę uspokoi i będzie już można podpłynąć łódką ku troli. Może jeszcze dziś w nocy... może za dwa dni to się skończy. Tobie się to nie podoba? Co-o?	Więc zamordowałem Sybillę Vane zamordowałem ją równie niewątpliwie, jak gdybym był poderżnął nożem jej drobne gardło. Róże nie są bynajmniej mniej piękne niż przedtem. Ptaki w mym ogrodzie śpiewają równie szczęśliwie. Dziś zaś wieczorem będę jadł z tobą obiad, później pójdę do Opery, a następnie, tak przypuszczam, będę gdzieś jadł kolację. Jakżeż życie jest nadzwyczajnie dramatyczne! Gdybym to wszystko czytał w książce, Henryku, zapewne płakałbym nad nią. Obecnie, gdy to zdarzyło się, i to mnie, wydaje mi się zbyt wzniosłe dla łez. Oto mój pierwszy namiętny list miłosny, jaki kiedykolwiek w mym życiu napisałem. Dziwne, że mój pierwszy namiętny list miłosny pisałem do zmarłej dziewczyny. Czy oni czują, owi biali, cisi ludzie, których nazywamy zmarłymi? Sybillo! Czy ona czuje, rozumie, słyszy? Ach, Henryku, jakżeż ją kochałem! Wydaje mi się, że to już lata minęły. Była mi wszystkim. Wtem przyszła ta straszna noc gdy grała tak źle i złamało się moje serce. Wyjaśniła mi wszystko. Było to strasznie patetyczne. Nie wzruszyło mnie to wcale. Uważałem ją za płytką. Nagle stało się coś, co mnie przestraszyło. Nie mogę ci powiedzieć co, ale było to okropne. Miałem wrócić do niej. Poczułem, że byłem niesprawiedliwy. A teraz ona nie żyje. Mój Boże! Mój Boże! Henryku, co mam robić? Ty nie znasz grożącego mi niebezpieczeństwa, przed którym nie ma żadnej ucieczki. Ona byłaby mnie ocaliła. Nie miała prawa się zabijać. To było samolubne.	Czy miał na imię Edmund! Ba! Pewnie! To rzecz tak niewątpliwa, jak to, że ja nazywam się Kacper Caderousse! Co się też stało z tym biednym Edmundem? Ksiądz go zna? Żyje jeszcze? Czy jest wolny i szczęśliwy?	Zuch! Tak się mówi! Do kroćset bomb! Nie inaczej! Dalej! Trąćmy się!Szkoła Niech żyją dobrzy koledzy! Niech żyje szkoła, która łączy nam chłopaków w jedną rodzinę, na pociechę kraju! Która daje braci tym, co braci nie mają.	Dla faraona, dla państwa!... Czy ty wiesz, co się dzieje z naszym skarbem, z którego w jednym dniu bierzesz dziesięć talentów, a żądasz jeszcze piętnastu?... Czy wiesz, że gdyby nie ofiarność kapłanów, którzy dla skarbu nawet bogom zabierają prawdziwe klejnoty, a podsuwają sztuczne, czy wiesz, że dobra królewskie byłyby już w rękach Fenicjan?...	Mylisz się, profesorze Zresztą w grobie nie jest chyba weselej...	Więc wyjedź. Niech ci się nie zdaje, że cię zatrzymuję. Doskonale możesz to zrobić po kolacji.	Yeah. Tylko że w Devil Bay już żadnych pereł nie ma, a na innych wyspach nie ma żadnych tapa-boys. W tym cały problem, młodzieńcze. To jest właśnie ten wielki interes, który sam wymyśliłem. Chłopcze przecież tych jaszczurów mnóstwo przybyło od tego czasu, gdy się za nimi ująłem! One się teraz mogą bronić, you see? Eh? I wciąż ich będzie przybywać! No tak czy nie, panie Bondy? Czy nie byłby to bajeczny interes?	Miłość, PokusaWięc posłuchaj mnie... Nie wiem, co by ci zapisał lekarz, ale wiem, jak ja bym postąpił na twoim miejscu, ja. Oto zanim się tamta odnajdzie, poszukałbym w innej tego, czego mi wraz z tamtą zabrakło. Widziałem w twojej willi ciała wyborne. Nie przecz mi... Wiem, co jest miłość, i wiem, że gdy się jednej pożąda, inna jej zastąpić nie może. Ale w pięknej niewolnicy można zawsze znaleźć chociaż chwilową rozrywkę...	Daruj, Pawle, ale myślałam, że nie zajmujesz się żadnymi poważnymi sprawami. Do nas tu dochodziły z rzadka słuchy, że w ogóle nic nie robisz i że ci się źle powodzi.	Lis jucha; leci, wywąchuje, kręta się, a ogonem ślad zaciera, żeby nawet wiatru za nim nie złapać i szkody nic pomścić.	Sprawiedliwie mu się to należy: cała wieś mogła pogorzeć!	Tak? Przykro mi, ale na przyszłość racz pan zaniechać poruszeń tego rodzaju, o ile jesteś tak wrażliwy. Zaprosiwszy pana do sypialni, nie spodziewałem się przeszukiwania odzieży za plecami.	Zaczyna się nie o wiele lepiej	Także to rozumiecie? Nigdy jeszcze nie zdarzyło się spudłować dzielnemu pachołkowi, który przede mną stoi tam na straży u mojego brzucha. Czyście mnie widzieli kiedy w cechu pudelników? Nigdy, przenigdy, po wiek wieków nigdy. Czynię to jak ojcaszek, jak duchowny ojcaszek, bez chyby, nieomylnie. Niech partnerzy zaświadczą.	A cóż by było, gdybym przecie się domyślił?	A gdybyśmy się złożyli?	Ba! Ja rozumiem, że co innego... i rozumiem, gdybyście tak czarownie dmuchać umieli, to bylibyście pewno dobrze dmuchali w Wiedniu, kiedy was bisurmaństwo przygniotło, a zresztą i dzisiaj jechalibyście dalej i dmuchali przed siebie, a ani myśleli o jakim napadzie na was albo o jakiej awanturze.	Bagatela! À propos, czy wiecie, kto jest zajadłym stronnikiem Dreyfusa? Zgadnijcie, jeśli możecie. Mój siostrzeniec Robert! Powiem wam nawet, że w jockey’u, kiedy się dowiedziano o jego wyczynach, zrobił się prawdziwy huczek, istny tumult. Ponieważ podają go za tydzień na członka...	Czy pan się wstydzi swojej ręki, czy mojej?	Mów dalej proszę cię, niech się dowiemy, jakeś urządził swego baszę.	Niczego sobie. Wie pani, zdaje mi się, że ta dziewczyna nierada mnie tu widzi.	Tak, pani. Winicjusz ma dziś jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.	Taki tam i afekt, gdy się subiectum zmienia!	Zabiłaś? ty? zabiłaś?.. Jak się zwał ten człowiek?	Jednak to dziwne bardzo dziwne. W każdym razie mróz nam na pewno dobrze dokuczy, nim słońce wzejdzie. Chociaż nie wiem, jak będzie ze śniegiem? U nas, to jest na Księżycu, spada śnieg dopiero w dwadzieścia lub trzydzieści godzin po zachodzie słońca, a tu będzie już dzień nowy.	O nie, nie, ręczę ci za to Co do tego, jestem pewny, jakbym go widział w tej chwili, leży w kącie zmięty, zgnieciony; ależ bym chciał, żeby leżał jeszcze tam, gdzie go widzę.	Słuchaj waść dobrze i zakonotuj, co powiem. Jeśli nas nie poniechacie, mam tu baryłkę prochu i loncik już tlejący; dom wysadzę, wszystkich, co tu są, i siebie... tak mi dopomóż Bóg! Chodźcie mnie teraz brać!	No, jeżeli tak, to ja tą jedną jestem ręką co wali, wywraca, oczyszcza pole. To moje posłannictwo, mam to we krwi Założenie wielkiego organu, któryby sobie wziął za zadanie nielitościwie nam oczy otwiérać, złudzenia rozpraszać, burzyć przesądy, uprzedzenia rozpędzać... mogłoby być jeżeli nie rzeczą użyteczną, bo za to nie ręczę, to przynajmniéj eksperymentem nader interesującym.	Ależ to żadna ofiara. Wydzieli mi pan za to część honorarium autorskiego. Albo na przykład umieści pan przy swoim nazwisku moje. „Przy współpracy dr Łucji Kańskiej”. Ten zaszczyt to nie byle co.	Biada mi! Nie dość, że od pięciu dni nie kąpię się i nie znam różanego olejku, ale jeszcze muszę odbyć dwa forsowne marsze w jeden dzień!... Jestem pewny, że gdy staniemy na miejscu, żadna tancerka nie zechce na mnie spojrzeć...	Dlaczego te Amerykanki nie zostają u siebie w kraju? Wciąż nam przecież opowiadają, że jest to raj dla kobiet.	O herezjach słyszałem, chmiel widziałem przed chwilą... niech będzie Bóg pochwalony za jego piękne kształty! Ale co to są te wasze indyki?	Straszne to przywodzić na stryczek ojca tego dziecka! Co za hańba! Co za hańba! Ale sprawiedliwość przedewszystkiem!	A czyż tutaj nikt nie pije herbaty?	A ty nie chcesz?	Ale nie będziemy jechali z powrotem na wielbłądach?	Bliższych szczegółów udzieli panom mój koniuszy i przedstawi papiery Apolla. Ale koń nie jest na sprzedaż.	Ciekawymciekawym latarnik, oprawiający i zapalający uliczne lampy. na przykład? Któż to mnie pożąda?	Dla Boga! to Maćko z Bogdańca!	Dlaczego i przez co?	I ta tylko jest między mną i nimi różnica, że im płacić potrzeba, a mnie nie wypada. Nawet nie można.	Ja go znam doskonale, dziękuję ci tak, ja bym ich ukarał, nawet gdybym ich nie widział.	Jak to też? czy jeszcze ktoś panią kocha?	Jak to, moją ulubioną książkę, nad którą pracowałam, by dokończyć przed powrotem ojca? Naprawdę ją spaliłaś?	Jakże świętej pamięci mama?... To jest...	Masz, Mecenas. Bez kiełbasy chleb swego ślizgu nie ma.	Mówię ci, że tak jest! Tak! Wy odchodzicie sobie precz, a ja, pan dżungli, muszę chodzić samopas! A jak to było w zeszłym roku, gdy przyszła mi oskoma na trzcinę rosnącą na polach ludzkiej gromady? Posłałem ciebie jako gońca do Hathiego, rozkazując mu, by przybył w oznaczoną noc i trąbą swą nazrywał dla mnie tej słodkiej trawy...	Nic. Okrom rozumu. A i ten jest inny, bo zła i dobra nie rozróżnia.	Nie mam czasu.	Nie, pani! Do takiego trupiego zobojętnienia nie doszedłem jeszcze; tylko tłumaczę sobie i usprawiedliwiam obie te władze ducha, naprzemiany widzącego czarno i biało...	No, gadajże, coś miał gadać	O nie, my chcemy pani „Napoleońską książkę przeznaczeń”.	Panie Litwinek, powtórz pan panu prezydentowi Rzeczypospolitej, że za zaszczyt dziękuję, ale premierem nie zostanę.	Proszę! rezolutny to jednak chłop!	Sądziłam, że to sir Henryk Baskerville	Tedy najmocniej przepraszam ale swoją drogą mógłby mi pan wyświadczyć serdeczną przysługę staremu, bo cóż to pana kosztuje.	To bydlę!	To pani?	To zwłaszcza komiczne zważywszy poglądy jego matki, która nas piłuje swoją Patrie française od rana do wieczora.	To źle.	Wiesz, stanowczo zrywam z tobą! Nie chcę być jedną z wielu.	A czym wobec tego śmierć nasza być może, śmierć, którą dokładnie już chyba rozumiesz, skoro ją czujesz?	Ach!...	Aha!	Boże, ile ja tobie i jej wyrządziłem krzywdy.	Być może.	Błagam cię, Alanie.	Błogosławię was, dzieci moje, i życzę, abyście tyle doznali pociechy w życiu, ile ja smutku i utrapienia.	Chodźmy do izby, każemy sobie piwa zagrzać	Czy zechcesz na mnie polegać? Jeśli chcesz, jutro już będziemy mieli w rękach list Bergeraka.	Czy znaliście stolarza Kuzyka?	Dam ja panu porządek!...	Duszo pokutująca, czego potrzebujesz?	Fenomenem tym jest po prostu zielony promień	Fiu-fiu! Księżyc ładnie przyświeca.	Gdyby tak wszyscy robili za przykładem pana	Jak o rodzonym ojcu	Jak pan uważa.	Karabiny w pogotowiu? Będziemy mieli dziś jeszcze przed północą małą przeprawę z kilku drapichrustami.	Każdej chwili możemy położyć rękę na wszystkich tutejszych anarchistach Teraz pozostaje nam tylko skończyć raz na zawsze z prowokatorami, aby osiągnąć pełne bezpieczeństwo.	Każę pana zamknąć!	Kto cię takich mądrości nauczył?	Macie interes do mego szwagra?	Moja siostra Eliza ma dużo dowcipu, jak jej przyjdzie humor	Musi być wypełnione...	Na, gerai! gerai!	O tak, hawa-dilli (podnosiciel serc)	On jest zupełnie dzisiaj ładny	Panie hrabio chciałbym pomówić z panem na osobności. Czy pan hrabia raczy wyświadczyć mi tę łaskę?	Powinieneś całować mnie po rękach.	Przegrałem! Opublikowano mnie w gazetach!	Przyjacielu zaciągnęliśmy wobec pana dług wdzięczności. Żeby ocalić życie naszego dziecka naraził pan swoje własne!	Rany boskie!... ksiądz Wyszoniek?...	Rzeczywiście leżą.	Tak sobie	Z jakiego kraju jesteś, pacholę?	Ze Steerforthem?
Panie Witoldzie nie traktujmy tego przedmiotu z gniewem i obrazą. Nie chodzi tu, aby pan zmarniał, ale żeby pan się podniósł. Marek panu nie żałuje chleba, ale żąda pracy i rehabilitacyi. Rozważmy seryo i spokojnie kwestyę tej pracy. Poszukajmy jej wspólnie.	A nikt że nam nowy nie przybył w sąsiedztwo, żaden młody człowiek, coby gdzie był w podróży długo, na naukach lub podobnie. zdaje mi się, że nie.	Ach! Gdybym powierzyła panu swoje zmartwienia, to zacząłbyś mnie pan pewnie unikać. Dotychczas uczucie pańskie dla mnie jest tylko galanterią, na którą tak nietrudno zdobyć się mężczyźnie, lecz gdybyś mnie kochał szczerze, to musiałbyś rozpaczać wraz ze mną. Widzisz pan, że nie mogę nic więcej powiedzieć. Przez litość mówmy o czym innym. Chodź pan zobaczyć moje apartamenty.	A ja ufam patrz pan, co im brak? Działają dobrze, wyglądają tak samo jak zagraniczne, bo system jest ich, a że praca naszych rąk i materiał krajowy, to chyba ujmy im nie przynosi.	O nie. To pan ma mi coś oznajmić, skoro do mnie przychodzisz.	Nie mam! i mieć ich nie chcę póty z nich pociecha, póki wiszą przy piersi; na ziemię skoczywszy, chléb ci tylko z gęby i spokój z duszy wydzierają: nie prawda stary?	Tym iż każdy z nas chciałby nim być... i każdy się lęka, aby, gdy równy mu wczoraj nim zostanie, jutro go nie nękał.	Czego sobie życzę?... Ano, pan dyrektor mnie nie zna? Nazywam się Feliksiak.	Tak, panie hrabio, i to przez protekcję, i zrobi pan wielką przyjemność księgarzowi, nie biorąc książki po tej cenie.	To wszystko jedno. Dałabyś temu spokój, to nie szlachecka rzecz. Wiesz, co ci powiem? Jesteś ładna dziewczyna i możesz iść dobrze za mąż. Nie jedź już do Warszawy, a daję słowo honoru, że cię wkrótce wyswatam... i skończą się wszystkie wasze kłopoty.	Mój drogi, jesteś po prostu nieoszacowany; w wielu razach oddałeś mi znakomite usługi, jestem ci wdzięczny i mam nadzieję, że mi przebaczysz ten fortel. Dopuściłem go się po części ze względu na ciebie: znając niebezpieczeństwo, na jakie się narażasz, chciałem je zbadać sam, na miejscu. Gdybym przebywał z tobą i z sir Henrykiem, dzieliłbym zapewne wasze poglądy na tę sprawę, a moja obecność zmusiłaby naszego przeciwnika do zdwojonej baczności. W obecnym stanie rzeczy dokonałem tego, czego bym nie mógł zrobić, mieszkając w Baskerville-Hall, a w dodatku pozostaję w ukryciu. W chwili potrzeby wystąpię z całą energią i siłą.	Ależ nigdy nie opuszczałam ogrodu. Zresztą raz, jako pięcioletnia dziewczynka, byłam. Nosiliśmy ryby do basenu.	Byk jest boś ty byk, ale wrót nie ma.	I nikt nie wiedział, do kogo należy koń i dżokej?	I żadnego ruchu w pokoju panna Maryanna nie słyszała?	Masz! Właśnie kiedyśmy zaczęli! Clewerowi z pewnością nie daliby pardonu.	Myślałam, że mnie choć trochę kochasz, Tomku Gdybyś nawet nic nie zrobił, a tylko o tym pomyślał, to już byłoby coś.	Nie radzę ci. Wsadzą do kozy.	Nie rozumiem... nic nie rozumiem!... Wskażże mi jakiś rozsądny powód twojej ucieczki...	To herszt i ojciec wszystkich Jonaszów Oj, Salters, Salters, czemużeś nie spał dzisiaj twardym snem!	Żyje żyje, tylko nie wiem z kim. Grasuje za granicą. Ależ wózek. Prima sort. Dużo też zjada benzyny?	Chce pan, byśmy się umówili dokładnie, na dzień i godzinę? Uprzedzam, że jestem straszliwie punktualny.	Największa jednak trudność w tym że mogąc się poruszać w każdym kierunku przestrzeni, nie jest pan w stanie poruszać się w czasie.	Już mu muchy szkodzą! jaki przebierny! nie strujesz się!	Nie dosyć, chcę wiedzieć czy miłość wytrzyma próby.	Nie to, że umie, ale ma rękę lżejszą. A co się tyczy bydlęcia, to i Kulikow nie da się zjeść w kaszy.	Chwała Bogu! Słyszałem ja z ust jego coś, czego waszmościom nie powtórzę, bo mi się samemu zdaje, żem się przesłyszał albo że on w deliriumdelirium	Często przechadza się pan przed śniadaniem?	I jakom tylko na wyrobku, ale gospodarski pochowek sprawiłem, jak się patrzy. Trumna to była z całe pół łokcia za duża. Prawdę rzekłem, jaśnie Pietrze, dziedzicu, prawdę, całe pół łokcia za duża, ale niech tam ta nieboszczka kochana ma domowinę galantą, po gospodarsku. Bidowała całe życie, to niechta teraz ma wygodę swoją i kontentność swoją, niech tam...	I zamiast szukać jakiegoś sposobu, żeby temu zapobiec, wyrywasz pan sobie tylko włosy z głowy? Do wszystkich diabłów! Inaczej sobie wyobrażałem charakter waszego narodu.	Tyla, żeby was pokłyźnić a podać na pośmiewisko i umartwienie. Drugi człowiek jest taki, że z jenszego la samej uciechy pasy by darł.	Jak długo mam czekać na odpowiedź?	Kiedy ją pan zabierze do miasta?	Na suchej wierzbie powiesim!	No więc na cóż by poprawiali drogę?	Za talent można mieć dwadzieścia złotych łańcuchów albo sześćdziesiąt pięknych krów dojnych, albo dziesięciu niewolników do roboty, albo jednego niewolnika, który potrafi czy to grać na flecie, czy malować, a może nawet leczyć. Talent to straszny majątek!...	Pewno, że się dziwię! Ale panicz taki do swej mamusi podobny, że mi się na płacz zbierało.	Tak, panie sędzio, ale wszystko na próżno. Bardzo jest ciężko dla matki być pozbawioną przywiązania dzieci, zwłaszcza kiedy mogą dać słodycze tak drogie wszystkim kobietom.	Ja biorę ciebie i tylko o tyle oddaję się tobie.	Ależ ja was zrujnowałem Zrujnowałem was, powtarzam, przekonacie się z czasem; ale ja was znam, wolicie ruinę niż majątek, który może przyszedłby za późno.	To zawsze tak z łakomstwa. Ma się rozumieć: „Chciało się Zosi jagódek!” A tu jegomość o mszy żałobnej rozmyślał! Skaranie Boże z dziećmi i kobietami.	A jakże tam ma się żona twoja? a wnuczka twoja, Franusia, która w przeszłym roku za mojéj tu bytności za mąż wyszła, czy zdrowa i szczęśliwa?	A któż ja taka?	Ale ja jestem przekonana. Przed chwilą widziałam go przed sklepem Au Gainsborough. Stał jak zahypnotyzowany. W głębi widać było jego dziewczynki, którym przymierzano podróżne kapelusiki.	Co się stało? Co Padre chce powiedzieć?	Co tu się stało? Wszyscyście wystraszeni, macie miny grobowe. Mówił mi posłaniec, że babcia zdrowa.	Czyżby żywiły się dziczyzną?	I powiedz mi, Żabba, skąd się ten tani płyn wziął w takiej ilości przez jedną noc?	Król tu: znać. wszystkie tajemnice tego pałacu.	Mają tam swoją ziemię mnichy z Trzemeszna	No i cóż, mój mężulku, jakże się miewa nasz osioł?	Obawiam się jednak że może być to moje przywidzenie. A sprawdzić rzecz można tylko otwierając paczkę wbrew życzeniu zmarłej.	Tak.	Też się jest czego bać! Obie są młodsze od ciebie!	To ja wysiądę i pójdę odszukać ciotkę pani podchwycił żywo Wysocki i rad z tej okazji pozostania, wyskoczył natychmiast z powozu.	A gdzież jest zejście do lochów?	A mówiłeś waćpan, iż to Wołosi mu oczy wypalili?	Brawo, panno Stefanio! Doskonale! Pani go lepiej zna, niż sądziłem. Hrabia istotnie arystokrację uważa za bogów, siebie bez wątpienia za Jowisza.	Co ci zleciła powiedzieć?	Czy ciężki przypadek?	Cóż ci odpowiadano?	Do diabła taka robota!	Dobranoc, Will!	Dobrze, mój drogi.	Dobrze, proszę pana.	Długo Kuba chorował? Opowiedz wszystko.	Gdzież są ci szczęśliwi?	Ha! czas płaci, czas traci!	Hej! jako podogoniepodogonie przyświadczył Maćko.	I cóż z tego?...	I owszem, służę.	Jego obraz złudny? Ułamkowy cień tego obrazu?!	Milcz błaźnie!	Nu! Jest nafta, czy niema?	On sam żaden krewny; pierwsza jego żona była krewną i przyjaciółką mojej matki	On?... Będzie milionerem, będzie zażywał powszechnego szacunku i może będzie miał przyjaciół...	Ot, pleciesz waszmość trzy po trzy.	Oto są koronki Cluny do oszycia peplonów i wo­lantów	Pewnie chce, żebyś został księdzem?	Przywilejach kto mówił o przywilejach?	Rzekłeś.	Spamiętałeś dobrze drogę?	Spojrzyj, milordzie ta kobieta, oddana pod moją opiekę, życie sobie odebrała!	Sza! Sza! Pomalu, pomalu!	Szal kaszmirowy!	Sądząc ze stanu zwłok przypuszczają, że zabito ją przed trzema dniami.	To i cóż! Daleko im do kozernegokozerny	To tymczasem wrócę do Terkacz?	Trudno!...	Trzeci browar? Niegłupim!...	Twojej mamie...	Tym razem trudniej mu przyjdzie, niż kiedyindziej... Ale otóż i ktoś nadchodzi, to kuzynek pani. Jakiż to rozkoszny chłopiec!	W kuźni stoi przy żłobie.	Wasza Ekscelencja powinien był pamiętać, że on kiedyś będzie panował, i przydać mu jakiegoś inteligentnego człowieka.	Wiadomość odrzekł oficer	Wiem, patronowaniem temu dziecku, córce zbrodniarza i nierządnicy. Nasienie wiele obiecującej rośliny.	Więc co znaczy to pytanie?	Więc potrzebowałem aż trzech godzin...	Wszystko swój koniec ma!	Zaraz
Nic podobnego we zwyczaju nie mam, panie oberlejtnant Chciałem panu tylko opowiedzieć, jak to dawnymi czasy ludzie samochcąc pchali się w nieszczęście. Taki człowieczyna wyobrażał sobie, że jest mądrzejszy od tego pana oberlejtnanta, chciał się swoim księżycem pochwalić, pomniejszyć jego autorytet przed szeregowcami tym swoim księżycem, ale gdy dostał w pysk po ziemsku, to nam wszystkim ulżyło, nikomu nawet na myśl nie przyszło, żeby się dąsać o to, przeciwnie, byliśmy radzi, że pan oberlejtnant zrobił taki dobry dowcip dając człowiekowi w twarz po ziemsku. To się nazywa ratowanie sytuacji. Chodzi o to, żeby się tylko nie znaleźć w kropce i wszystko już w porządku. Naprzeciwko Karmelitów w Pradze, panie oberlejtnant, miał przed laty handelek królikami i innym ptactwem niejaki pan Jenom. Zapoznał się on z córką introligatora Bilka. Pan Bilek nie życzył sobie, żeby jego córka utrzymywała znajomość z tamtym panem i publicznie w gospodzie się wyraził, że gdyby pan Jenom przyszedł prosić o rękę jego córki, to by go zrzucił ze schodów na łeb, jak jeszcze nikt nikogo nie zrzucił. Pan Jenom napił się dla dodania sobie odwagi i pomimo wszystko poszedł do pana Bilka z oświadczynami, a pan Bilek przyjął go w przedpokoju z wielkim nożem w ręku, jakim introligatorzy obcinają książki. Nóż był ostry i krzepki. Mój introligator ryknął na gościa, czego szuka u niego, a pan Jenom puścił ze strachu tak głośno, aż od tego zegar ścienny stanął. Pan Bilek roześmiał się wesoło, podał gościowi rękę i stał się bardzo uprzejmy: „Pan pozwoli, panie Jenom, niech pan siada, przypuszczam, że nie narobił pan w majtki, bo widzi pan, ja nie jestem znowu taki zły człowiek, chociaż prawda, że chciałem pana wyrzucić za drzwi, lecz teraz widzę, że pan jest bardzo miły człowiek, jest pan oryginał. Jako introligator czytuję dużo powieści i nowelek, ale jeszcze ani razu nie czytałem, aby się konkurent przedstawiał w taki sposób”. Śmiał się przy tym, aż się za brzuch trzymał, i wywodził, że mu się wydaje, jakby się znali od samego urodzenia, jakby byli rodzonymi braćmi. Podawał mu cygara, posłał natychmiast po piwo i serdelki, zawołał żonę i przedstawił go jej ze wszystkimi szczegółami tego przypadku. Pani Bilkowa splunęła i wyszła. Potem zawołał córkę i powiada: „Ten pan przyszedł prosić o twoją rękę i przytrafiło mu się to a to”. Córka rozpłakała się natychmiast i oświadczyła, że tego człowieka nie zna, że go nawet widzieć nie chce, więc nie pozostało nic innego, tylko wypić piwo we dwójkę, zjeść serdelki i rozejść się. Potem pan Jenom najadł się jeszcze wstydu w gospodzie, do której chodził pan Bilek, i wreszcie w całej dzielnicy nie mówiło się o tym panu Jenomie inaczej, jak „ten zafajdany Jenom”, i wszędzie sobie opowiadali o nim, jak to on chciał uratować sytuację. Życie ludzkie, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, jest takie powikłane, że w porównaniu z nim człowiek jest szmata. Do nas, do gospody „Pod Kielichem” na Boisku, chodził jeszcze przed wojną starszy posterunkowy policyjny, niejaki pan Hubiczka, i pewien pan redaktor, który zapisywał wszystkie złamane nogi, przejechanych ludzi i samobójców i zanosił wszystko do gazet. Był to taki wesoły pan, że więcej się wysiedział na policyjnym odwachu niż w redakcji. Więc ów redaktor pewnego razu upił starszego posterunkowego Hubiczkę, a potem w kuchni zamienili się ubraniami, tak że starszy posterunkowy stał się cywilem, a pan redaktor policjantem. Otóż ten pan redaktor przebrany za posterunkowego zakrył numer rewolweru i ruszył na miasto jako patrol. Na ulicy Ressla, za dawnym więzieniem Św. Wacława, spotkał w ciszy nocnej jakiegoś starszego pana w cylindrze i w futrze, a ten pan prowadził pod rękę starszą panią w płaszczu futrzanym. Oboje śpieszyli do domu i nie odzywali się do siebie ani słowem. A mój przebrany redaktor rzucił się na nich i wrzasnął temu staremu panu nad uchem: „Nie rycz pan tak głośno, bo pana zaaresztuję!” Niech pan sobie wyobrazi, panie oberlejtnant, jak się oboje przestraszyli. Daremnie mu tłumaczyli, że to pewno jakaś omyłka, ponieważ oboje wracają do domu z przyjęcia u pana namiestnika. Ekwipaż podwiózł ich aż do Teatru Narodowego, a teraz idą pieszo, żeby użyć trochę świeżego powietrza, bo mieszkają niedaleko stąd na Morani, a on, niby ten pan w futrze, jest starszym radcą namiestnictwa i idzie z małżonką. „Proszę sobie ze mnie nie kpić Wstydź się pan, jeśli pan jesteś takim jakimś radcą namiestnictwa, a na ulicy zachowuje się pan jak łobuziak. Przyglądam się panu już dość dawno, jak pan walił laską w żaluzje sklepów mijanych po drodze i jeszcze panu ta pani, jak pan mówi, małżonka, pomagała”. „Przecież ja nawet żadnej laski nie mam, jak pan widzi. To widać szedł tu ktoś przed nami”. „Jak pan może mieć laskę, skoro ją pan połamał tam na rogu na tej babie, która po gospodach roznosi pieczone kartofle i kasztany”. Ta pani radczyni nawet płakać nie mogła z tego wszystkiego, a pan radca taki był wzburzony, że zaczął mówić coś o hultajstwie, za co został aresztowany i przekazany najbliższemu patrolowi policyjnemu, spotkanemu w rejonie komisariatu, który mieścił się przy ulicy Salma. Ten niby starszy posterunkowy kazał tych państwa zaprowadzić do komisariatu i powiedział, że sam jest z dzielnicy Św. Jindrzicha i przy obchodzie służbowym przyłapał tę dwójkę na zakłócaniu ciszy nocnej, przy bijatyce, a w dodatku ludzie ci dopuścili się obrazy władzy. On sam załatwi, co ma załatwić w komisariacie, w dzielnicy Św. Jindrzicha, i za godzinę przyjdzie do komisariatu przy ulicy Salma. Więc policja zabrała tych państwa i zaprowadziła do komisariatu, gdzie siedzieli do samego rana i czekali na tego starszego posterunkowego, który tymczasem klucząc, powrócił „Pod Kielich” na Boisku, zbudził starszego posterunkowego Hubiczkę, delikatnie powiedział mu, co się stało i jakie dochodzenie dyscyplinarne czeka go, jeśli nie będzie milczał...	Na drugim będzie nam się działo jeszcze o wiele lepiej. Nie miną nas Pola Elizejskie, to już co najmniej. Pijmy, przyjaciele: przepijam do całego zgromadzenia.	Nie, nie. Ja ci muszę powiedzieć. Posłuchaj, ja jestem złodziejem. A gdy złodziej umiera, to idzie prosto do piekła.	Bom i tak już dosyć dla ciebie bejówbej (z tur.) urzędnik, posłaniec. pod Żółtą Wodą i pod Kursuniem wytracił; po cóż mam jeszcze tracić? Jarema to wielki wojownik! Ruszę na niego, gdy i ty ruszysz, ale sam nie. Nie głupim w jednej bitwie wszystko, com dotąd zyskał, utracić; lepiej mi czambuły po łup i jasyr wysyłać. Dosyć ja już dla was, psów niewiernych, uczynił. I sam nie pójdę, i chanowi będę odradzał. Rzekłem.	Bo się tak urządzają. Tunia wstaje o dziesiątej, ubiera się półtorej godziny, ciągle ktoś do niej wpada, gadają sobie nowinki. Potem biega z wizytami, potem niby coś kupuje i ogląda sklepy. Naturalnie, że nie ma na dom czasu.	Otóż mamy! Kara cielesna wywierała na Eryku wpływ jak najgorszy. Nie wywołała w nim bynajmniej uczucia skruchy i żalu lecz uczucie wstydu i niesłychanego oburzenia. Zgrzytał zębami z gniewu weźmy teraz to miejsce, gdzie on idzie pić.	Kochać to być kochanym. Nadto już niema nic! Co do mnie, oddałbym te wszystkie... Ale o mnie nie warto mówić. Życie jest to licho i bez talentu napisana komedya a tyś to znalazł, nie szukając...	Wiesz co są doskonałe, ale nigdy, jak widzę, nie były otwarte.	Ha! Na to już ja nie poradzę! To od pana Konopki, a schowaj jegomość dobrze, żeby kto nie pojmał.	Zawsze miałam szczególną predylekcyą do téj nauki. Kilkakrotnie już zamyślałam expatryować się do Anglii lub Ameryki i oddać się wyłącznie temu zawodowi; nigdym jednak nie wytrwała w zamiarze i skończyło się na tém, żem nie opuszczała żadnéj sposobności słuchania kursów publicznych medycyny, oddając się przytém z wielkiém zamiłowaniem naukom przyrodniczym, które są jéj podstawą.	Który w dodatku sam garnie się do mnie Bystry człowiek! on to pojmuje, że więcej zrobi i lepszą zyska reputację pomagając dźwigać się dawnemu rodowi, aniżeli gdyby sam wyrywał się naprzód. Bardzo rozumny człowiek Choć chwilowo zdobył sobie księcia i całą arystokrację, mnie jednak okazuje najwięcej przywiązania. I nie będzie tego żałował, gdy odzyskam stanowisko...	O, rozumiesz doskonale, droga Lucette. Nie jesteś tak głupia. Ano panienko, trzeba się pogodzić z koniecznością i rozgościć się tutaj aż do południa. Jeśli chcesz czytać, proszę dziennik. Zawiera nader ciekawe szczegóły o morderstwie, wiesz przecież, owej damy, która mieszkała w tym domu. Czy śledziłaś przebieg tej sprawy?	Wywijam się jak mogę Łudzę, zwlekam, nie daję im mówić o tem nawet. Część senatorów jest za mną, spodziewam się przez nich resztę pozyskać.	A widać, widać to zaraz, kotku, że nikt nie mieszka	Czyż to nie jest pewną odwagą być tym, czym się jest?	Dlaczego nie miałbym patrzeć? Na piękną kobietę warto popatrzeć...	Do zobaczenia i uważaj, by nie zaczarowały cię czyjeś niewieście oczy.	Fortuna moja gotowizna wraz z sumą zastawną lokowaną u wojewody wynosi trzykroć sto tysięcy, ale przecież prócz tego jest i gospodarstwo jakieś, i inwentarze, że ich w całej okolicy nie masz piękniejszych, i sprzęt jaki taki, i srebra cokolwiek...	I ja nie. Ale płakałaś, niecnoto! Oczy czerwone!	I nam zaprzęgać! I nam zaprzęgać! Kąkolnicki zaś, kręcąc się tędy owędy, mówił sobie pod nosem: „Tu nie ma co robić, trzeba stolnikową ratować!”	Nie byliśmy przy jego śmierci, a twarda to sztuka	Nie było potrzeby mówić panu o mnie! co ja mogłam pana obchodzić? Miałeś pan tu tyle nowych i milszych ci znajomych!	Nie widzę tarczy tachometru... oczy mnie tak bolą. Co robimy obecnie?	Niechbyś nie była, to bym się nożem pchnął!	Posłuchaj, Damajanti Rozkaż, a natychmiast poddam się obrzędowi dematerializacji. Będę twym niewolnikiem, tylko nie odchodź z tego świata. Zostań tu na ziemi.	Prawda, prawda jest. Ale mi przysiąż, że nie zdradzisz.	To nie wszystko Zemstę bowiem dają w Teatrze Wielkim, gdzie mamy lożę parterową...	Wszystko możesz mu zarzucić Nie jest młody ani dystyngowany; jest zanadto sentymentalny i czasami nudny, ale chciwy?... Już dosyć, kiedy nawet papo nazywa go zbyt hojnym...	Wywiozłem to paskustwo, krótko odezwał sięPoręba, i ręczę, że się jej nie zechce tu drugi raz przyjechać...	Z tych, moje dziecko, które trzeba sobie mówić, ale nigdy nie trzeba ich pisać.	Dlaczegoż nie wyrzucacie Juljuszowi waszemu, że jest przyjacielem równie płochej Epicharis?	Doskonale się zabija też kurarąkurara Excusez monsieur!Excusez monsieur! (fr.) A okazuje się, że nie excusez, a Requiem aeternamRequiem aeternam (łac.)	Jeszcze nic nie rozumiem.	Nie mam zeszytu, ach, dziaduniu!	Nie, tam pojedziemy brekiem.	Nie. Szernowie je zabijali albo odsyłali, gdy się już zestarzały...	Niech pan tylko nie sądzi, że dla własnej wygody chcemy się wycofać z propozycji, zrobionej zbyt pośpiesznie.	O, tylko proszę niczego nie domyślać się!	Tak... A więcej nikogo z mojej rodziny nie było?	Ty może nie przegryźć duszę.	Wcale mnie nikt nie wysyłał.	Wyśmienicie! Port z latarnią, z falochronem i suchym dokiem! Nie, doprawdy, panie Cyrusie, przy panu wszystko jest bagatelą!	Z wielkiej chmury mały deszcz: z cienkiego picia grzmoty. Trzymaj, nie puszczaj. Kto powiada uszczaj?	Wszedłem do ich obozu i złapano mnie, a dzięki czarom, które, jak wiesz, noszę na szyi, stwierdzono, że jestem synem jakiegoś człowieka z tego pułku, zgodnie z przepowiednią o Czerwonym Byku, która, jak ci wiadomo, była przedmiotem częstych plotek na naszym placu targowym.	Jakub... Co by to był za Jakub?	Ach! mam swoje fantazje! Chcę coś mieć swojego, lubię się patrzeć na złoto... Ostatnia prośba moja do ciebie.	Bo co?	Czy jesteś zupełnie pewny, panie, że dziewica nakreśliła ci rybę na piasku?	Jest to ktoś, co tu przybył dla studyów, zmuszony może im się poświęcić. Smutna jakaś historya! Odgadnąć można, iż sztuka dla niéj niedawno jeszcze musiała być zabawką, a dziś stała się powołaniem, w braku innego.	Już dziesięć godzin was szukam, biegając wzdłuż plaży jak dziki koń. To prawda, że gubernator was schwytał?	Przechodzę na emeryturę, bracie. To jest... i mnie, i mnie także się stało.	A żeby was, głąby jedne, siarczyste pieruny rozniesły! To kiej sroki na deszcz krzyczą i krzyczą. Dyć to ciele prędzej zrozumie ludzką mowę niźli kobieta mądre słowo!	Nieprawda po beresteckiej oglądaliśmy ścierwo Tuhaj-bejowe, bo na placu zostało, i wiem, że miał ryby na piersiach, a wszyscy inni polegli insze nosili znaki.	Aha a może to skutki żartu, o którym wczoraj mówiłeś, panie Danglars? Jeśli tak, to biada temu, kto się nań poważył, bo to straszliwa psota!	A przyjmiecie mnie za matkę chrzestną?	Ale sprzyjaż pora ucieczce?	Ale z rubikonem?	Będziecie państwo mieli wspaniały czas na powrót.	Cyt! Przestań pleść, Lucjanie bo nadchodzi Château-Renaud, który, aby wyleczyć cię z manii paradoksów, gotów cię przeszyć mieczem swego przodka, Renaud de Montaubana.	Czy widziałeś wnuczkę Malahudy?	Czyś tylko to robił w Paryżu?...	Dobrze pamiętaj tylko, że do mnie i do tego domu przyjeżdżałeś jeszcze dzieckiem.	Dobrze wiedzieć o tym, muszę ci w imieniu wszystkich podziękować za szczerość.	Dobrze. Stawimy się na oznaczoną godzinę.	Ja jestem trzeźwy.	Jakież to bóstwo cię zastąpiło?	Któż to taki ta biedna Emilka, panno Klaro?	Ludzie, słuchajcie! Cóż to szkodzi twoim bogom, że sobie pogwarzysz z takim basałykiem? A śpiewka to ci się udała! Chodźmy dalej, a ja ci zaśpiewam pieśń o Nikal Seynie pod Delhi... bardzo to stara pieśń.	Na bunt mam sposób	Panie Bertz markizów we Włoszech jest jak psów...	Pańskie prośbe tyle znaczy dla mnie co rozkaz, panie Wokulski.	Przysięgnij, że to ona!	Słyszałem. To brat Hieronima?	Tam każdego kupi i każdy się sprzeda. I ten, co głosuje, i ten poseł, i ten prezydent, i ci, co socjalistami rządzą.	Zemsta, Morderstwo odparł pół-Indianin, podchodząc do doktora, który wstał z miejsca. wygrażał doktorowi pięścią przed samym nosem.	A ja bym uważał, że właśnie im trzeba by powinszować najgoręcej. Nieprawdaż?	Ależ powiadam panu, że ryzykuje pan życie	Bogiem się klnę! Zresztą pan się przekona, Wierzbówka o dziesięć mil przed miastem. Cerkiew tam wielka, a szynkarz rudy. Wania Kruńcow się nazywa.	Dotąd tu: obecny.	E! e! rzekł ksiądz a miała więcéj mocy niż ona!	Głupstwo! Wyleczy się pan.	Ha!	Ha, kto jego wie? Powiedział korepetur, że najpierwsza ranga.	Hrabio pan Wokulski ma głos.	I cóż on nam chce powiedzieć?	I po wszystkiem! śmiejąc się potwierdził Stefan.	Ja... praw...	Jeigu ponia lieps man pasakyti apie Jūsų norą slūginei, tai aš pasakysiu, o gal ir patys....	Juszyjuszyć zgadywał ktoś w tłumie.	Kniaź Jarema!	Może biedak umarł! Proszę cię, Stachu zróbże mi łaskę, odwiedź te panie i sam zakomunikuj im wiadomość...	Najpewniej	Niestety, tak	Od notariusza, pana Deschamps.	Róży dostał.	Ty służysz kardynałowi?	Ty złodzieju świński! ty zbóju! ty!...	Uważaj, narażasz się.	Właśnie.	Że jest głupio.
Poczekaj komendancie Widzisz pan, wieczorem, gdy wszyscy zasypiają, ja spać nie mogę. Smutki moje i wspomnienia opadają mnie, przygniatając swoim ciężarem: usiłuję się więc otrząsnąć z nich za pomocą tego napoju. Sprowadza mi on rodzaj oszołomienia nerwowego i sen, bez któregobym żyć nie mógł.	Być może, panie Rockstrong, być może! Nie wątpię nawet, że gdybym był gubernatorem drugiej jakiejś Baratarii, to obyczaje w mym państwie byłyby mniej więcej takie, jak pan określił. W kilku słowach scharakteryzowałeś pan wszystkie państwa świata i przypuszczam, że moje byłoby im wielce podobne. PogardaNie łudzę się wcale odnośnie do ludzi i nie chcąc ich nienawidzić, staram się zmusić do samej jeno pogardy. Panie Rockstrong, pogarda moja pełna jest życzliwości, czułości nawet, a mimo to nie czują się oni jakoś wcale do wdzięczności obowiązani. Chcą nienawiści. Złoszczą się, gdy spostrzegają owo uczucie najsłodsze, najpobłażliwsze, najlitośniejsze, najbardziej urocze i najbardziej ludzkie z wszystkich, to jest pogardę.	Chwilę cierpliwości. Odpowiedziałem jej na to, że nade wszystko są ważniejsze moje poszukiwania. Ona słyszała wiele niedorzecznych legend, ale o wielkiej prawdzie, o istnieniu mej rzeki, nigdy jej wieść nie doszła. Tacy to są duchowni na Niższym Pogórzu! Znała przeora z Lung-Cho, ale nie dowiedziała się o mojej rzece ani też nie znała podania o Strzale.	Kwestia jest jasna. Sołowjew nam wyłożył swój zamiar. Zamiaru tego dopełni on niezależnie od naszego zapatrywania. Czy chcecie być tylko biernymi świadkami? Patrzyć, jak będzie on szedł, mówić: obłąkany, on nie rozumie naszej spokojnej mądrości, która pozwala nam w myśli, jak w balonie, wznosić się ponad nieustannym zabijaniem godności ludzkiej, wiary w swobodę własną w narodzie, czy tak? Będziemy patrzyli z naszego szczytu na jego szubienicę, śmierć jego wpiszemy na długą listę tych, którzy szlachetnie błądzili, którzy prostowali nasze ścieżki. Ale to już będzie niekonsekwencja. Nie dość jest być obojętnym, trzeba przeszkodzić.	Więc dzięki tej Centrali jestem w dość bliskim kontakcie z rządami szeregu państw mniejszych. Zwłaszcza w środkowej i we wschodniej Europie. Państwa te dałoby się porównać z przedsiębiorstwami o fatalnej gospodarce. Mają rozdęte budżety i cierpią na stały głód gotówki. Ręczę ci, że w danej chwili w Paryżu bawi przynajmniej pięć różnych delegacji z Węgier, Łotwy, Czechosłowacji i tak dalej, starających się wydębić grubsze pożyczki. Procent, jaki te rządy gotowe są płacić, w stosunkach amerykańskich, a nawet zachodnioeuropejskich jest kolosalny. Nic jednak dostać nie mogą lub prawie nic, gdyż nikt tu nie uważa takiej lokaty za pewną.	Kobieta, Mężczyzna, Miłość asceta średniowieczny, jeden z organizatorów wypraw krzyżowych. i uroczyście wyklina kobietę stworzoną na obraz i podobieństwo Adamowych synów. „Tobie już nie wolno kochać, ty już nie będziesz nigdy prawdziwie kochana, bo miałaś nieszczęście znaleźć się wśród jarmarku, boś straciła złudzenia!” A któż ją z nich okradł, jeżeli nie pańscy rodzeni bracia?... I cóż to za świat, który naprzód obdziera z ideałów, a potem skazuje obdartego?...	I... to już weź sam, nie mam pieniędzy, a zresztą orżnąłeś mnie zimą na węglach, daj spokój, ja wiem, nie tłumacz się, bo ci powiem, czem jesteś...	Nie! Wcale tego nie chcę, jeśli jeno zapłacicie, co się należy...	Ale nie uśmiechasz się do mnie, nie wydajesz się szczęśliwa, że mnie widzisz.	Aha! lękasz się dziadka! pocóż szłaś? nie trzeba udawać odwagi, gdy się jéj nie ma, ani miłości dla idei, gdy się dla niéj nic zrobić, ani przenieść nie chce...	Nie bój się. Prosta ja dziewczyna, nie żaden smok.	Bo córka ciotki Podhoreckiej nie mogła być inna. Zna pan stosunek włościanwłościanin (daw.)	Mylisz się. Ale kochać mogę tylko prawdziwego mężczyznę. Prawdziwego, to znaczy walczącego, zwycięskiego, takiego, który nie zna granic ofiarności dla swojej kobiety.	Założę się, żeś tego nigdy nie myślał	Ależ była-to słuszna obrona przeciwko jednemu dla dobra wielu, nie masz sobie pan nic do wyrzucenia	Z zupełną swobodą... Czy nigdy nie zdarzyło ci się widzieć za granicą urządzeń kąpielowych? Na przykład hydropatycznychhydropatyczny	Widzi pan... Widzi pan... Tego już nie wiem.	Chodzi o to, ażeby pani napisała zupełnie tak samo, jak dawniej, tak jakby się nic nie miało zmienić, jakby pani miała na ulicę Warecką powrócić... rozumie pani?	To do tego, że jeśliś wołem, to się naprzód o ojca swego dopytuj, nie o wuja, bo Europę byk porwał, ale brat jej, który wypadł wujem jej potomstwu, był dlatego człowiekiem. Rozumiesz?	A ty, czarny przyjacielu, nic nie widziałeś?	Heleno... dziecko moje... Ty przecież nie jesteś...	Mówił tylko, żebym posłała po jaśnie pannę, gdyż inaczej nie mógłby umrzeć!	Nad udoskonaleniem zapalnika Cóż znaczy ta krzywa mina? Widzicie, nie możecie znieść nawet wzmianki o czymś decydującym.	Nawet jej nie mam w domu	Nie musiał wiele wskórać przeciw księciu Bogusławowi inaczej byłby weselszy.	Nie rozumiem...	Nie, on wygląda jakby przeszedł przez jakiś ciężki zawód.	Nie?... Więc na cóż są pieniądze?... Jeżeli sto tysięcy rubli rocznie nie daje szczęścia, cóż go da?...	O innych wojskowych ulepszeniach nie mówię, gdyż was, ludzi świętych, rzeczy te nie obchodzą...	O nie, kochana Bilusiu, pobiegnę zaraz. Niech mi pani da swoje klucze do mieszkania. Żadnej szkody nie zrobię.	Przysięgam na miecz rycerski, na pawęż i na pas, że cię na wieki poślubię, o, Zdrado, jedyna, co-ś mnie w ciemnicy nie zapomniała...	Widzę, że mam syna bystrzejszego, niż myślałam. Nie warto zadawać ci zagadek, bo w lot znajdujesz rozwiązanie.	Ale w jaki sposób? Ona nie jest zdolna do przyjmowania pieniędzy od niewiadomych osób.	Łgarstwo jest, co szpiegi donoszą, dziś to sprawdziłem. Bajkują, aby ino zapłatę otrzymać, a żaden poza koniec nosa nie widział. Dziś przytrzymano zbiegów z fortecy, tych darowałem zdrowiem, byle prawdę powiedzieli.	Tak, wszystko to sprawił twój Bonaparte Uczciwy człowiek, ot, do rany przyłożyć, liczący czterdzieści lat i  pięćset tysięcy franków, nie może spokojnie skłonić głowy na prowincji; jego księża i jego szlachta wypędzają go stamtąd.	Dlaczego pani nie powiedziała o tym wcześniej?	Mamo, przecież to nie ma sensu!	Nigdy nie zawracałem sobie głowy swataniem moich marynarzy.	Ale też mam z tą liną utrapienie! Zupełnie, jakby się znalazła na „polu poziomkowym”! Tu chyba jest tylko sam piasek, co?	Próbowali ludzie godni zgodę czynić, ale to na nic! Okrutnie teraz posłańcy od króla do naszego księcia latają... Mówią, że coś się tam nowego na świecie kluje. Spodziewaliśmy się pospolitego ruszenia z królem jegomością	Wie pani, że nigdy o tym nie pomyślałem. Pieniądze pani stawiają panią ponad tym problemem.	Ale ja muszę się bić z tym panem!	Och! wy to uczycie nas, byśmy się stały jak pająki zaczajone w środku naszej sieci, śledzące wszystko, a same niespostrzeżone, wy nas uczycie szukać w każdej rzeczy ukrytego znaczenia, studiować słowa, ruchy, spojrzenia. Mówicie: „Kobiety są bardzo przebiegłe”! Powiedzcież raczej: „Mężczyźni są bardzo obłudni”!	Za długo by o tym opowiadać O wiele za długo. Jak się pani dostała do tej bandy?	Pan Blondet zrobił mi nadzieję, że będę miała przyjemność widzieć pana u siebie Spotka pan kilku artystów, pisarzy oraz kobietę, która pała najwyższym pragnieniem poznania pana, pannę des Touches, jeden z talentów rzadkich wśród naszej płci. Zapewne zechce pan tam bywać. Panna des Touches, Kamil Maupin, jeśli pan woli, osoba bardzo bogata, posiada jeden z najwybitniejszych salonów w Paryżu: powiedziano jej, że pan jest równie piękny, jak utalentowany, umiera z ochoty poznania pana.	A ty gdzie się podziejesz, skoro twój dom jest zajęty?	Dobrze; ale po co pan prezes wychodzi z domu, takie spacery mogą być szkodliwe.	Kiedy się to stało?	Więc będę panu pomagała. Ja się tym zajmę.	Wszyscy podróżni są równi wobec kukułki, jak Francuzi wobec konstytucji	Jeśliby się kto odezwał, jak będziem już wchodzili pozwól waszmość, że ja odpowiem... Po niemiecku umiem szwargotać jak po polsku, więc pomyślą, że to kto od jenerała z obozu przychodzi.	Jakiej pan zemsty pragniesz?	Sprzeczasz się sama z sobą	Mówię poważnie Jeżeli takie jest życzenie pani, to niech je pani wykona. Jest to obowiązek!	Tak!... Ale tam są żołnierze...	Bo jeśli go chcesz mieć, to tobie na tym zależy, a jeśli ci zależy, to dasz trzy.	A wam co do tego?	Ale wspomniała pani o wrażeniu.	Ano, to panna Zajączkowska.	Czy może to być?	Ja również. On jest bardzo stary. Ojcze Okularników, tu wszędy wokoło jest jeno knieja, jako była od początku.	Jakże to? A ona mówiła, że u ciebie znajdę!	Jest pani słodką, prześliczną kobietą	Jeżeli na listy zastawne ziemskielisty zastawne ziemskie świadectwo udziału w spółce akcyjnej, uprawniające do pobierania zysków w postaci dywidendy., to znowu ich dywidendy pokrywają robotnicy kolejowi, cukrowniani, tkaccy, czy ja zresztą wiem jacy?...	Schön! Jest więc Patusan I kobieta już umarła	Tak lecisz, jakbyś chciała uciec przede mną...	Też.	W imię Ojca i Syna, to jedźże wójta powiadomić!	W istocie mazur ochoczy; ale mnie głowa boli.	A co ci ona mówiła?	Ach! ach!	Ależ... bo cię aresztowano, bo zostałeś wtrącony do więzienia.	Bez najmniejszej trudności.	Burzę w kwietniu!	Bóg, Dama	Co wasza miłość rozkaże?	Cóżeś robił, słomiana lalko?	Dla czego?	Ee... nic. Dworujecie se zawdy ze mnie...	Hrabia Hohenzollern.	I powinniśmy, moim zdaniem, podziękować i przystać!	I znowu Michorowski!... Boże! Boże!...	Ile masz lat chłopczyku?	Ja pierwszy...	Jakie?... Wszystko płacę... Osiemset rubli dziś, resztę za miesiąc...	Komendant uwięziony. Pierwsza brygada rozwiązana. Większość ludzi po więzieniach. Rozsypka. Źle.	Krze jakoweś i zarośla w dalekości.	Malheureuse que je suis!...	Na flaki ryby młota! Na samą myśl o szyneczce i żeberkach aż mi ślinka cienkie. Czy mógłbyś mnie jednak oświecić, co mają wspólnego twoje gule-gule z dzikami?	Niech będzie pochwalony...	Ominiemy ją w odległości dwudziestu sążni.	Osiemdziesiąt osiem i sto rubli	Przez przykład i uczucia	Psiakrew, Li, daj spokój!	Reprezentanci dwu stolic na mnie jednego. Eheu me miserum!	Samaś mówiła tylko co, że cię matusia zamkną w komórce.	Ten sam.	Więc idziesz tropić cudzoziemców?	Więc twoje wczorajsze chrześcijaństwo i twoja dawniejsza filozofia pozwalają ci wierzyć w Merkurego?	Wyłączyć z łańcucha? Kogo? Powiedz!
Ale ten człowiek nie nadaje się do prowadzenia szkoły! Bates-sahib, niech nam pan święcie przyrzeknie, że coś podobnego więcej się nie powtórzy. My nie będziemy mogli spokojnie odjechać, jeśli się pan zechce tak narażać.	Nie potrzeba, dziękuję; zostanę tutaj, żeby rozliczyć się z Danglarsem. Czy byłeś pan z niego kontent w czasie podróży?	Patrzcie tego osła! odezwał się cieniuchny głos z drugiego okna, całą noc nie spałem, ledwie com się zdrzemnęła nad rankiem, aż tu ten grubijanin znowu mi spać nie daje	Nic a nic i wcale mi się nie chciało.	Obcy, Przemiana westchnęła Ania tak niepozorna, jak najmniejsza kropla w największym naczyniu. Dość już przykrym jest czuć się tak niepozorną, ale nie do zniesienia jest piastować przekonanie, że nigdy się nie będzie, nigdy nie zdoła się być czymś innym, jak istotą niepozorną, i dlatego właśnie czułam się tak, jakbym była niedostrzegalna gołym okiem, jakby ktoś z tych starszych studentów mógł na mnie nastąpić. Czułam, że zstąpiłabym do grobu nieopłakana, nieuczczona i niepożegnana śpiewem.	Niech i tak będzie dopóki tedy nie nadarzy mi się sposobność wypróbowania tych uczuć.	Jest to odpowiedź nie ma co mówić; szkoda tylko, że to dziwo trafia się raz na milion, i kto nie miał szczęścia urodzić się chłopem szkockim lub westfalskim albo przynajmniej należeć do ich otoczenia, ten musi poprzestać na wieściach, jakie ktoś od kogoś zasłyszał. I jeszcze od jakiego to kogoś! Dlaczegóż ta władza zstępuje tylko na ludzi prostych i ograniczonych? Ten szczegół, w którym Görres zdaje się dopatrywać jeden dowód więcej, w moich oczach osłabia wszystko; prostota i naiwność są prześliczne, rozrzewniające, dopóki się trzymają na gruncie uczucia i legendy, ale gdzie chodzi o ścisłość doświadczeń naukowych, o rozróżnienie zjawisk od zabobonów, tam ich świadectwo jest bardzo podejrzane. Dlaczegóż ludzie uczeni, a przynajmniej prawdziwie wykształceni, podobnych wizji nie miewają?	A tak! Ziemia jest punktem pozornie nieruchomym, z którego się robi obserwacje i dlatego się na nią nawet nie patrzy. Ale niechby się przenieśli myślą na Słońce i stamtąd spojrzeli, to zaraz by im się przypomniało, że planeta krążąca pomiędzy Wenus a Marsem nie ma nazwy!	Nie, Bogu dzięki, bo człowiek którego „ubóstwiasz” dla tak błahej przyczyny, to jest największy głupiec, jakiego święta ziemia nosiła. Bajeczny jest do tego, aby się zajmować menażą i ekwipunkiem swoich ludzi; spędza godziny całe z kwatermistrzem i z krawcem pułkowym. To jego mentalność. Gardzi zresztą, jak wszyscy, wspaniałym majorem, o którym ci mówiłem. Nikt z nim nie żyje, bo jest mason i nie chodzi do spowiedzi. Nigdy książę Borodino nie przyjąłby u siebie tego plebejusza. I to jest bądź co bądź bajeczny tupet ze strony człowieka, którego pradziadek był po prostu chłopem i który gdyby nie wojny napoleońskie, byłby zapewne też chłopem. Zresztą on sobie dobrze zdaje sprawę ze swojego położenia w świecie: ni to pies, ni wydra. Zaledwie się pokazuje w jockey klubie, tak bardzo czuje się tam nieswój ten rzekomy książę nie zdając sobie z tego sprawy	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	Ale się mylisz; on nie przejdzie we Francji dziesięciu mil, jak go dościgną, osaczą i pojmą jak dzikie zwierzę.	Choćby miał bary jak niedźwiedź, to mnie i z takim nie pierwszyzna się potykać!	Zginiemy, jeśli w ciągu pięciu minut pociąg się nie zatrzyma.	Proszę mi wybaczyć że nie wymieniłem od razu tytułu, pod jakim mi pana zapowiedziano. Ale jak pan wie, mamy teraz rząd ludowy, a ja właśnie jestem reprezentantem ludu.	Zamęczysz mnie, zanudzisz Już ci dwa razy mówiłem, że nie mogę, nie chcę i nie ożenię się z tobą. Nie cierpię żadnych obowiązków. Poco mi u djabła ciężkiego małżeństwo?...	Wierzaj mi, zostań kawalerem Zapaliły się firanki u łóżka Helenki, żona moja doznała takiego wstrząsu, że znów na rok jest chora, powiada lekarz. Żenisz się z ładną kobietą, brzydnie; żenisz się z młodą dziewczyną tryskającą zdrowiem, robi się chorowita; myślisz, że ma temperament, jest zimna; albo też zimna na pozór, jest w istocie tak gorąca, że albo cię zabije, albo zhańbi. To znów najsłodsza istota okazuje się zgryźliwa, a nigdy na odwrót zgryźliwa nie robi się słodka. To znów dziecko, które wziąłeś głupiutkim i słabymktóre wziąłeś głupiutkim i słabym	Ale w dniu, w którym będziemy się starali skierować jej myśli ku temu celowi, skoro zapytamy się, czy nie ma co przeciwko mężowi lub przeciwko małżeństwu...	Bardzo romantyczne wyjaśnienie Ale trzeci mąż, lordzie Henryku! Wszak nie chciał pan powiedzieć, że Ferrol jest czwartym?	W takim razie nie zrozumieliśmy się. Ja mówiłem o rodzie Ponimirskich, o starej arystokracji.	A onegdaj zostało trochę mąki. Zebrano wyskrobki, posłano sprzedać. Nie, dowiedział się; artielszczyk doniósł, odebrali; oszczędność każe. Co, sprawiedliwie czy nie?	Hm... hm... o włos, to stałoby się! Radziłbym panu jednak nie wskakiwać zbyt często do jadących już pociągów.	I ja jestem zdziwiony Nie spodziewałem się, że odnajdziesz moją kryjówkę, a tym mniej, że cię tu zastanę. Spostrzegłem twą obecność dopiero, gdym był o dwadzieścia kroków od tej jaskini.	Pani starościno! Niezasłużonniezasłużon szczęśliwy (daw. krótka forma przym.). bierze. Nie wiem, za co Pan Bóg mię faworyzuje, wżdywżdy (daw.) zbójca, bandyta.. Nec Hercules contra pluresNec Hercules contra plures (łac., przysł.) przez, poprzez, na wskroś., żem już za nieboszczyka był mianza nieboszczyka był mian	Tak jest, uciekł, kto zdołał, może pan być pewny Ale pięciu z nich już nigdy nie ucieknie!	Jakże! Nie raz i nie dziesięć. Ilekroć mię dzieci uproszą i w święto na gród, na sumę idziemy, to zawżdy się docisnę przeciwko stall królewskich, bo i do pana miłościwego serce biegnie, a oczy jakaś moc ciągnie i gości znamienitych łacno uwidzieć, no i Elżusia z mistrzynią w osobnej ławie tuż podle siedzą. Czasem znów przychodzą obie do Sukiennic i niemal do każdego kramu zaglądają, potrzebne i niepotrzebne skupują, po czym pachołek wlecze się za nimi nazad na gród z pełnym koszem sprawunków. Któż by nie znał Elżusi?	No, jeżeli tak, to ja tą jedną jestem ręką co wali, wywraca, oczyszcza pole. To moje posłannictwo, mam to we krwi Założenie wielkiego organu, któryby sobie wziął za zadanie nielitościwie nam oczy otwiérać, złudzenia rozpraszać, burzyć przesądy, uprzedzenia rozpędzać... mogłoby być jeżeli nie rzeczą użyteczną, bo za to nie ręczę, to przynajmniéj eksperymentem nader interesującym.	Tak jest dziwna historia! Człeczek ten robił wrażenie wyrzutka społeczeństwa, a osobistość, która czek wystawiła, była najprzyzwoitsza, jaką sobie tylko wyobrazić można, powszechnie znana i szanowana... Przypuszczam, że wchodzi tu w grę wymuszenie jakieś; zacny obywatel, który płaci za jakąś przygodę młodzieńczą... A jednak i to nie wyjaśnia mi wszystkiego...	Tak? To ciekawe, niech mi pan powie... Przepraszam	Że jednak ani Desroches, ani du Tillet nie ożenili się z Malwiną wytłumacz nam sekret Ferdynanda?	Pójdzie na ulicę. Kiedy się dowiedziała o śmierci Kesslera wpadła w złość i zaczęła wymyślać na ojca, że przez niego będzie musiała szukać nowego kochanka. Ale podobno już Wilhelm Müller zajął się nią.	No, jak się Piotr miewa cóż tu się działo podczas mojej nieobecności??	Nie ma niebezpieczeństwa, Zuzanno, tam jest twój ojciec.	Tak. Wiesz, że często reflektuję tego rodzaju interesa. Możemy o tem pogadać. Dziś napewno nic ci nie mogę powiedzieć, ale jutro każę sobie przysłać wyciąg hipoteczny Krzemienia i powiem ci, czy rzecz jest możliwa. Może po obiedzie przyjdziesz do mnie na kawę i może coś ułożymy.	A to królewski dekret nic nie znaczy?	Czy chory, czy ranny? Co się stało?	Nie wiem.	Nie. Dziękuję bardzo	Nie... nie... Szukamy jeno pokoju i naszej rzeki.	Panienko, bo suknia się błoci!	Ponieważ jednak my nie dostąpiliśmy jeszcze tego stopnia uczoności, możemy więc pozostać szczerymi przyjaciółmi.	Przybłęda, czy nie przybłęda, swatów przyślę, żebym tylko u niéj przychylność jaką zobaczył.	Rozumiem, między nami nie może być nieporozumienia. Ręka dobrze	Skądże? Nie widziałem jej od wielu lat.	Staram się o panią	Uczucia są mimowolne i człowiek nad nimi nie panuje.	Wiatr nie dął z północy, nie wylała rzeka i Perkun nie huczał, pioruny nie biły.	I nie widzieliśmy nic O, co ja widzę! Tam stoi Puk!	Niech pan uważa jest między nami prokurator!	Czego, synku? Ówten już dawno w ziemi; pomsty szukał nie będzie, bo sam winien swej śmierci. Przeczprzecz (daw.)	Niech mu pan jeno opisze wygląd i zapach listów, jakich mu potrzeba, a on nam je przyniesie	No, co tam? Tuczysz się, bracie?	Pan Muszalski jest!	Poczciwy, stary Dolabella Nie złamcie go! Jaka okropna jest ta proza Cycerona, nieprawdaż? Powinien nam być wdzięczny...	Przecie nie będzie szperać po moich rzeczach Krzych jest dżentelmenem.	Wybacz, milordzie czy Wasza miłość wie, że nazwisko Karoliny Backson nie jest prawdziwem nazwiskiem tej kobiety?	Zanosi się u was na coś!	Nawet gdybym ja sama miała stracić zajęcie u pani Należę do osób, które ani idei, ani obowiązków społecznych nie poświęcą widokom osobistym.	Miłościwy panie wiemy to od Rusinów i od naszych niedobitków, że u nich w liczbie cała siła. Pędzą też nawet przodem niewolników kupami, aby na nich pierwsze strzały nieprzyjacielskie padały. Jeżeli w natarciu gwałtownem nie zwyciężą, uchodzą, ale gonić za niemi zdradna rzecz, bo na zasadzki wiodą i do koła opasują.	Ślicznie panu dziękuję, ale mam już bilet do teatru Palais royal, gdzie mam zobaczyć pannę Déjazet w wodwilu: Pod kluczem	Jeżeli tak można zaryzykować. Porządny maszynista kolei, jak jest spóźniony, dogania, żeby przybyć w porę. I ja tak zrobię: puszczę z całych sił aparat, żeby wylądować tak, jak napisane w rozkładzie jazdy. Może to już ostatnie fruwanie w moim życiu, więc niech sobie użyję.	Masz zupełną rację, Beetle! Gdyby nas stary był posłał do prefekta, dopiero byśmy zobaczyli, po czemupo czemu (daw.) daw. jednostka miary tkanin, także kij służący do odmierzania tkaniny przy sprzedaży (a nadający się również do bicia); po czemu łokieć	Pewnie, ale gdzież się podziejemy? Sam wybrałeś to miejsce, a ja... ja... ja chciałem dziś po południu czytać.	Przypadek Przypadek dobry, jeżeli Bóg go nastręczy. Ach, ten przypadek to najlepszy aprowizator, najdoskonalszy geniusz opiekuńczy. On to połączył nas z przyjaciółmi, on ich doprowadził tam, gdzie my musieliśmy iść koniecznie. A da Bóg, wszystkich nas zawiedzie do upragnionego celu.	A był, i nawet jest... Ale mu już te kaprysy wywietrzały z głowy, gdy mu gmina zaproponowała, żeby szedł, gdzie go buty poniosą...	Ino ich patrzeć, bo są już u organistów.	Ja nawet umiem na rękach chodzić. Umiem także zwierzątka z drzewa wyrzynać. Jakie trzewiczki noszą zwykle królewny?	Bo może to naprawdę jest źle...	Co tam ojciec! Ojciec umarł, a wy róbcie co wam każą.	Do widzenia, dziękuję prezesowi za zwrócenie uwagi.	Mój ojcze, na chwileczkę!..	Nic to! Wszyscy mieli w głowie! Uważałeś, jako owemu Nawiraghowi i Anardratom spiczaste czapki w końcu na bakier zjechały?	O! Niedobry! Okrutny! Mówi, że jestem nieznośną żoną.	Szkoda człowieka, namanama (gw.) mówili poniektórzy co stateczniejsi, a na to wraziła między nich tłuste brzucho Płoszkowa i dalejże niby to żałująco wyrzekać i trzeć suche ślepie.	A zatem w drogę, bo inaczej...	Ale ona wkrótce wyjeżdża, jak mówiła sama	Ależ wy idziecie w przeciwną stronę?	Artysta, Sława wołał głos pierwszy.	Aš jam dantis išmušiu kaip pasiutusiai šauniai.	Bracia Przemysławie i Henryku!	Chciałabym widzieć teraz naszego ambitnego doktorka...	Chętnie	Co za licho? kto on?	Czego tedy życzysz, panie kawalerze, a raczej, piękny kuzynie?	Czy był to ten sam klasztor, z którego ruin i szczątków wystawiono kapliczkę w części zachodniej naszych posiadłości?	Dam sobie radę!...	Dostojny naczelnik policji mądrze mówi	Ej, wojak, ile masz lat.	Ile wynoszą?	JW. pani, wiater po uszach dźga, więcej nic.	Jedźcie zdrowo, dobrego zysku!	No, pani może z tego coś mieć	Ona wie o tym lepiej od nas	Owszem, dlaczego...	Przecież ty wczoraj miałeś doroczne zebranie Akademii...	Rób, co chcesz, kochanko...	Tą reikia pamokyt, kad tik ergelo padarė!	W swoim pokoju, z notariuszem.	Wypomną mu to przy okazji! A puncta owe?	Z jaką babą?... Z panią Stawską?...	Z tego wypada, bracia, że naprawdę jadą zmieniać majora
Yeah. Tylko że w Devil Bay już żadnych pereł nie ma, a na innych wyspach nie ma żadnych tapa-boys. W tym cały problem, młodzieńcze. To jest właśnie ten wielki interes, który sam wymyśliłem. Chłopcze przecież tych jaszczurów mnóstwo przybyło od tego czasu, gdy się za nimi ująłem! One się teraz mogą bronić, you see? Eh? I wciąż ich będzie przybywać! No tak czy nie, panie Bondy? Czy nie byłby to bajeczny interes?	Chwilkę jeszcze Chciałbym panu tylko jednę zrobić uwagę. Nie czytałem nic o wojnach Mahometa, nie mogę więc sądzić jego militarnych zdolności; ale gdybyś pan był widział cesarza, dowodzącego podczas kampanii francuskiéj, byłbyś go wziął za bożka z pewnością. Jeżeli upadł pod Waterloo, to dlatego, że był więcéj jak człowiekiem, zanadto ciężył ziemi i ta się pod nim ugięła. Ot, co jest! Zresztą, we wszystkiém zdanie pańskie najzupełniéj podzielam i do stu kartaczów! ta, co pana urodziła, nie zmarnowała czasu.	Zapewne zdaje mi się, według tego jak jest urządzony, że dwunastu ludzi powinno mu wystarczyć.	To prawda, od wczesnej młodości miałam dwie ulubione nauki: botanikę i mineralogię; dowiedziawszy się później, że użycie ziół tłumaczy często historię ludów i całe życie mieszkańców Wschodu, podobnie jak kwiaty wyrażają u nich miłość; żałowałam bardzo, żem się nie urodziła mężczyzną, bobym niezawodnie była albo Flamelem, albo Fontaną, albo Cabanisem.	Ze wszystkich durniów, jakich zdarzyło mi się oglądać, nie licząc ciebie, Saltersie, ten człowiek i jego załoga są chyba najdurniejsi! Właśnie miałem mu powiedzieć parę słów prawdy o tym, co sądzę o takich, którzy niby zgubione dziecko tułają się i błądzą po morzu, a ty musiałeś zaraz wtrącić trzy grosze o tej swojej głupiej paszy dla bydła!	Omyliłeś się jeszcze w innej sprawie! Twój zły czyn wyszedł na najlepsze tej właśnie, którą chciałeś skrzywdzić. Nie mając wózka, a chcąc zobaczyć kwiaty, Klara zrobiła wysiłek, nauczyła się chodzić. Chodzi coraz lepiej i może kiedyś będzie spędzała na pastwisku całe dni, częściej nawet, niż gdyby to mogła robić, mając wózek. Widzisz więc, co się stało! Bóg może uczynić zły czyn i krzywdę dobrodziejstwem dla poszkodowanego. Zrozumiałeś wszystko, nieprawdaż, Pietrku? Zapamiętaj sobie to, co mówiłam o sumieniu z kolcem, ile razy miałbyś ochotę zrobić coś złego. Czy tak uczynisz?	Bo lada dzień możem się natknąć na nieprzyjaciela, a choć nie po to tu jesteśmy, by mu orężem drogę zagradzać, przecie wypadnie się bronić. Ale wracam do materii: Podstęp, Wojnatrzeba nam więcej kraju zająć, aby w kilku miejscach na raz o nas wiedziano, tu i owdzie opornych wyciąć, by się groza rozniosła, a wszędy wieści puszczać; dlatego mniemam, iż wypadnie nam się rozdzielić.	A to głupi kramarz! Ty, Rabsun, powinieneś sprzedawać suszone ryby i wodę na ulicach, ale nie mieszać się do interesów między państwami. Wołowe kopyto umazane w egipskim błocie ma więcej rozumu aniżeli ty, który pięć lat mieszkasz w stolicy Egiptu!... Oby cię świnie zjadły...	Tak właśnie w chwili, kiedy pan zaczął krzyczeć. Gdyby nie to, byłbym się oczywiście przestraszył tak samo, jak zwykle.	Wierzcie mi że mi wielce o to chodzi. Wy tu jesteście jedyną, na którąby po dniach całych patrzeć się chciało.	„Jak spokojnym jest ów sprawiedliwy książę! Piękne przeznaczenie spełniło się. Od czasów Re przemijają stare ciała, a na ich miejsce przychodzą młode. Każdego ranka wschodzi słońce i co wieczór kryje się na zachodzie. Mężczyźni płodzą, kobiety poczynają, każda pierś oddycha świeżym powiewem. Ale wszyscy, którzy urodzili się, wszyscy bez wyjątku, idą na miejsce, jakie człowiekowi przeznaczono...jakie człowiekowi przeznaczono	A tak. Uradziliśmy wszyscy, że tak będzie najlepiej. Obu im będzie raźniej na nowym miejscu. A zresztą! Którego tu wybrać? Obydwa ładne. A dziadkowie do ostatniej chwili nie mogli się zgodzić na to, który ma jechać, a który zostać. Psom będzie dobrze, prawda? Biedna Plotucha, jej najgorzej!	A mnie wcale na tym nie zależy Nie jadę i koniec. Będę się trzymał mojej starej Rzeki, będę mieszkał w norze i będę pływał łódką, jak dotychczas. A Kret mnie nie opuści i postąpi tak samo jak ja, prawda, Krecie?	A, Polak nie Polak, Francuz nie Francuz, Hiszpan czy Turek, to mi jest wszystko jedno. Niech mu Bóg da zdrowie za to, że stąd wylazł. Nogi mi odjęło z kretesem... A teraz patrz jedna z drugą na tę, bo to przecie nie byle co. Już ją człowiek raz widział dawnymi czasy. Jakoś mi się wtedy inna wydała...	Nie, to ino wiatr gałęźmi taki szum czyni. Już się nie bójcie, cały gród śpi, jeszcze się ani na wschodzie nie rozjaśnia... gwiazdy świecą.	Co uczynisz, to się opłaci, a i dla was lepiej głowy stąd unieść, póki jeszcze na karkach siedzą.	Cóż słyszeć miałem? nie wiem nic czy, uchowaj Boże, mogło się tam co stać?	I oto zlecenie prezydenta, który deleguje mnie! No i co, czego chce ode mnie margrabina d’Espard? Wiem wszystko. Pójdę jutro z moim pisarzem do margrabiego, bo to mi się zupełnie nie wydaje jasne.	Można się przez to nie obliczyć z siłami i paść w pół drogi...	Nie nachlapię tu pani zanadto	Proszę pana, kolega z prawej zniecierpliwił się, powtarza sygnał.	Znudziły go zabawy chce się rozerwać słuchając polskich mów, których rozumieć nie będzie.	Atanazy: Dosyć, Tempe, jesteś nudny nie tylko ja, ale ci inni ogólnie znane stwierdzenie, nieposiadające głębszej treści; banał, frazes. i cała wielkość rozwiewa mi się natychmiast w nudę: widzę już nie zbytecznych ludzi, tylko zbyteczną ludzkość, która nic już nie stworzy	Ależ idzie, aż się oblizuje!... Dwudziestoośmioletnia panna to jak roczna wdowa: serce gorętsze od samowara, rękę ugotowałbyś do kości...	Dzieje się to wszelako codziennie.	Ja? Dziękuję bardzo, ani mi w głowie. Słyszałem wprawdzie czasem za swymi plecami, że stary Prusak Bates to cwaniak, ale nie myślę brać na siebie odpowiedzialności za nowego kierownika gier i sportu. Proszę załatwić to między sobą. Dobranoc.	Ot, ta szelmeczka, która tam się śmieje; podoba ci się?	Walał się dwa lata po tiurmachtiurma (ros.)	Czy to prawda, że umarł? Tylko proszę powiedz mi pan prawdziwą prawdę!	Leon, Leon, w kuchni na taborecie stał budzik! Wziąłeś ten budzik? Nie? To jak ja wstanę?	Uch! żałuję, żem nie był na tym festynie	Widzę, że pan połknął haczyk Esmeraldy. No, ta nam nie uciecze.	A kto tu nie zakochany? Sam pan starosta ledwie oczu nie wypatrzy i jako na szydle siedzi.	Nie, niech pani nie wstaje. Proszę doktora, proszę mówić Nikogo nie zamordowałem, ani okradłem.	A pan nie pije?	Dlaczego głupstwa?... Że tak dotychczas nie było?... To jeszcze żaden dowód. Radia i samolotów też kiedyś nie było. A gdy sobie wyobrażę, że dostanę takiego męża jak tato, stryj, albo któryś z przyjaciół taty, to po prostu dostaję...	I ja wiem. Tacy, jak ty, najlepsi na dzisiaj. Dawniej trzeba nam było żołnierzy	Już panu mówiłem, że go nie ma.	Moja Stasiu, po co panią fatygujesz, kiedy wiesz, że ja ci to doskonale opowiem!	Ty, dzierlatko jakaś co ty oczyma strzelasz na takich ludzi. On nie z takich, co garnki robią, ale z tych, co je tłuką, tobie do niego nic.	Słuchaj, Bianchon, wylecz mię, jam wariat. Mam dwie siostry, dwóch aniołów czystości i wdzięku, i pragnę, żeby obie były szczęśliwe. Jak zdobyć przez pięć lat dwieście tysięcy franków na posag dla nich? Bywają, widzisz, takie okoliczności w życiu, że trzeba grać w grę hazardowną, bo szkoda marnować szczęście na groszową wygraną.	A bo to nie wrócicie do zmroku?...	A czemu za Stepana Dziurdzię nie poszła?	A cóż pan wiesz?	A jakież jest inne rozwiązanie?	Apeluję do pana rektora, panie profesorze.	Bo każdy jest dobry, który pomaga.	Dlatego, że to sprawiłoby przykrość	Gorączkę ma, ale, da Pan Bóg, zdrów będzie.	Ha! Być może! Ale cóżem ja temu winien?	Moryc, czy ty już nie poznajesz znajomych!	Na podziękowanie...	Nie	Nie mogliście to po swojej stronie szlachtować! Izbę mi całkiem zapaskudzą	Nie wolno?...	Niech no byś nie wierzył!	No, no! powoli Masz na to dowody?	Proszę jej tak nie nazywać!	Rozumiem. Oczywiście. I miałeś pan zupełną słuszność. Haniebne	To czemu tu siedzim z założonymi rękami? nie możem to Szwedów bić?	To pójdzie raz, dwa, trzy... Będziesz przymocowywać hak do worków, a to chyba, na Boga, nieciężka praca.	Tylko?	W samej rzeczy pan Sancho ma słuszność, trzeba mu pozwolić odjechać. Książę z wielką radością powita go u siebie.	Zacny z waści kawaler i dlatego ją chwalisz... ale że dzierlatka, to dzierlatka.	A to po co?	A wrócisz do wsi, to cię zaszczujemy psami! za krzywdę moich dzieci!	Bynajmniej! Zresztą później obszernie wszystko wam wyjaśnię. Obecnie chodzi mi o zasadę:	Chyba naumyślnie. Niech ojciec powie!	Cóż ona tam robiła?	Dam ci go	Dobrze, jaśnie panie	Dureń-eś!	Ej, widzę, waszmość okazji szukasz?	Gdzie?	I co?...	I sama jesteś jak kwiatek	Jadę z tobą.	Jaki paciorek?	Jakież zatem przyjąć należy zdaniem twoim możliwości?	Jaką?	Jakże bankrut może wyglądać inaczej!	Już dosyć!	Kogo mam zaanonsować?	Musi być twardy! Trudna to rzecz oszczędzać. Trzeba znosić nienawiść, pogardę, marznąć, głodować i pilnować swego serca. Z czasem człowiek taki zapomina, po co zaczął zbierać majątek.	Mów	Naturalnie. Madzia cały plan ułożyła w moim pokoju.	Naściu! Fifinko!	Nic prawie	No, a co on wam jeszcze mówił?	Oborą i młynem parowym.	Ocaliłem to życie a więc należy do mnie.	Oho!... Dziś moglibyśmy cały pański ogród zakupić!...	Poczuły też we dworze swoje i ciągną.	Przychodzę!	RagnetęRagneta	Rety... ryby może macie?	Stary człek; zresztą, komu by przez myśl przeszło...	Tak, o jakim śnie?...	Widzieliście go aby raz?	Zgoda.
Mój panie, oprócz śmierci oprócz starości lub szaleństwa są jeszcze rzeczy, których należy się obawiać: na przykład apopleksji. Spada jak grom, uderza i nie zabija zwierzęciu. Otóż ten stan, jak panu mówiłem, w mowie ludzkiej nazywa się po prostu apopleksją. Proszę, niech pan przyjdzie, jeśli pan tylko zechce, do mego domu i na dalszy ciąg tej rozmowy, gdy weźmie pana ochota spotkać przeciwnika, który cię pojmie, choć chętnie będzie panu zaprzeczał i unicestwiła to wszystko nie w jeden dzień, nie w godzinę, ale w sekundę. Jeszcze wczoraj wnuczki Valentine; jest teraz niemym, zlodowaciałym trupem, co wegetuje, zresztą bez cierpień, po to tylko, aby dać czas swojemu ciału, aby uległo stopniowo, bez nagłych wstrząsów, do ostatecznego rozkładu.	O nie, nie. Może pan zaprzeczać, hrabio, a ja i tak będę twierdził, że pańska pozycja bardziej mi się przysłużyła niż moje nazwisko, pozycja i zalety.	Co tobie do tego, co ja z tym pocznę! Kiedy pieniądze mam, to mi kupić wolno, co chcę! A jak mi z tym nie pójdzie w ład, to sprzedam Kombornię i wszystkie tamte ziemie, a całe góry tutaj zakupię, to może wtedy pójdzie w ład! A choćby i nie poszło, to sobie lada komu w oczy ćwikać nie dam, żem więcej wziął, jak co jest warte!	Gustawie, sam i na własne jej żądanie zaprowadziłeś mnie do niej. Mniejsza o to, nie chcę mówić o tem, co dla nas obu byłoby przykre; zresztą, rozumiemy się doskonale. Otóż nie pójdę do Potkańskiej ani dziś, ani jutro, ani nigdy. Masz na to moje słowo i moją rękę.	To dopiero czarujący chłopiec! Poczułem do niego sympatię już za pierwszym razem, tego wieczora, gdy szukał jakiejś kolacji i zgodził się przyjąć moje zaproszenie. Czy jego ojcem nie był aby generał d’Epinay? Ten, który został w 1815 roku tak nikczemnie zamordowany?	Nie trzeba kaganka, nie trzeba. Nie róbcie sobie ze mną tyle zachodu Posiedzę chwilę i pójdę dalej. Pilno mi do Krakowa.	Prawda, to piękne! Szczęśliwa jestem, że się to księżnej podoba Wspaniały egzemplarz. Powiem księżnej, że ja zawsze uwielbiałam styl empire, nawet wówczas kiedy to nie było w modzie. Przypominam sobie, że w Guermantes naraziłam się na drwiny teściowej, bo kazałam ściągnąć ze strychu wszystkie wspaniałe empiry, jakie Błażej odziedziczył po ciotce Montesquiou, i umeblowałam skrzydło pałacu, gdzie mieszkałam.	A więc już nie będę was zaklinał bo wierzę dobroci i szczerości pana mego. Kiedy więc już tak stanęło... tylko pamiętajcie!... Pytam się was, panie, z przeproszeniem waszym, czy przypadkiem od czasu, jak ulegliście temu niby zaklęciu, nie zachciało się wam, jak to mówią, ani grubo, ani cienko?	Może się panu i okręt nie podoba?	Oj-oj! Nie widzę w tym nic ciekawego i obawiam się, że będzie bardzo nudno.	Skoczyć do chaty, czy tam nie ma?	W porządku, ty też odpowiedz miauczeniem, jeżeli będziesz mógł. Ostatnim razem miauczałem tak długo, aż stary Hays rzucił we mnie kamieniem i krzyknął; „Przeklęte kocisko!”. Wtedy ja wrzuciłem mu cegłę przez okno. Ale nie mów o tym nikomu.	Jaki pan niedobry, profesorze! Podczas świąt był pan przecież w Warszawie, a ja o tym nic nie wiedziałam.	Niech będzie pochwalony! Gadajcie, nie zmylił ja drogi? Wszak ci ta wieś to Dobrowola?	Toniu Toniu, nie bądź wariatką!... Przecież ja dopiero dziś widzę, że moje córki mają serce... Bóg nam zesłał tę pannę Brzeską...	Co się wam żywnie podoba, Foxy. My nie jesteśmy przestępcami.	Jest to święty człowiek który oddał całe mienie, aby mnie, nie znanego sobie, wykupić z niewoli. Niechaj mu Pan nasz, Zbawiciel, zgotuje za to niebieską nagrodę.	A nie skłamiesz?	Ach, księże rana pieniężna nie jest śmiertelna, powiadają; ale takich ran nie może uleczyć kto inny niż sam chory.	Czemu nigdy nie powiedziałeś wyraźnie?	Kart jest trzy, ale nie ma piór i inkaustu.	Nie wiem.	Nie, tapicer mi mówił.	Nie.	Syro! Nie ma mnie... nie znam... tego... dobrego człowieka...	Tego nie było i nie będzie	To już nie ma dla niego ratunku?	Wszyscy widzieli, więc i ja. Oczy mam. W górę nie patrzyłem, bo miałem tacę na głowie, ale	Niech malec zostanie u mnie. Stary Paweł głuchnie z każdym dniem bardziej, usługa cierpi na tym wielce, bo się go dowołać nie mogę. Już nawet kupiłem dzwonek w Sukiennicach i niczym na nabożeństwo sygnujęsygnować (z łac.) zostawić. mi chłopca, niech się zaprawia do posług; dawnom już zamyślał szukać pacholika, aby go mieć pod ręką w antykamerzeantykamera (daw., z wł.)	Ten punkt, niby nowy, zapatrywania się na przeszłość naszę, przepraszam cię, kochany hrabio, nie zdaje mi się nowym wcale. Od bardzo dawna literatury sąsiednich, a nam nieprzyjaznych narodów, obracały w śmiéch, karykaturowały te mniemane ideały nasze. Przypomnijcie sobie cały szereg raportów rezydenta saskiego Essena; macie tam rozczarowania do sytości, ulicznych plotek i potwarzy. Komu historya domorosła przeszłości naszéj była zanadto ocukrowaną i zasłodką, mógł zawsze napewno iść do źródeł niemieckich, a octu i żółci znalazł w nich podostatkiem. Niektórym z pisarzy nam niechętnych nie zbywało ani na nauce, ani na talencie, ani na zręczności w poszukiwaniu i wyświetlaniu stron słabych	Nic chcę się z nimi łączyć i dla tego u ciebie rady szukam Kunigasie, lecz ich drażnić nie mogę, a przybyłym dać trzeba odpowiedź, oni chcą z nami się łączyć przeciw innej potędze, która również dla nas jest groźną...	Straszyli was tylko Żołnierz nie powinien się bać nigdy i niczego. Gdyby w zapale walki wpadł nawet do latryny, to się tylko obliże i dalej pędzi do gefechtu. A co do gazów trujących, to każdy łatwo przyzwyczaja się do nich w koszarach, gdy dają groch z kaszą i świeży komiśniak. Ale teraz wynaleźli Rosjanie podobno jakiś specjalny sposób na podoficerów...	Chociaż na to, ażeby palnąć sobie w łeb, nie potrzeba wariata.	Dzielnie, Isaj Fomicz, zuch! Nie tykajcie go, on u nas jeden!	Nie wiemy, panie.	To, co pan słyszy. Rozwodzi się i wychodzi za mnie.	Bo na tym świecie, mój baronie wszystko zmienia się oprócz peruki.	Mniejsza kto, dość, że wiem! Pójdziemy tam teraz razem, i pan mnie opowie, jaka pamiątka wiąże pana z tem drzewem! Opowie pan?	Nu, a co tobie do tego? My tu co tydzień przychodzim i tak samo robim... To i co?	Wybraliśmy się właśnie... na... bandar-logi!	Zrobiłbyś to samo! Każdy z was taki. Znam ja was. Cierpiałam całe życie za to, żem córce mojej pozwoliła zrobić mezalians.	Bardzo to pięknie że pani jesteś tak pobożną. Nasz Ojciec niebieski który sam tylko patrzy w serca swoich wiernych, policzy ci to na sądzie ostatecznym, na którym ważyć się będą grzechy i zasługi ludzkie.	A jakże. Żeby ją znowu ten koń zdusił... Idzie mama jutro do prania?	Alboto ja wiém!	Co ci się stało, Leszku?	Helios z Rzymu do ciebie mnie przysyła...	I ja tak myślałem. Tymczasem nasz plenipotent zna niejakiego Zgierskiego, któremu pani Latter płaci sześćset rubli procentu.	Jakże się miewasz?	Pan Nowowiejski.	Powiedz mi, mój chłopcze czem ty się właściwie zajmujesz w Warszawie?	Spodziewam się. Możesz odejść.	Więc w jaką sumę pan go oprawisz?...	Wszystko to przez pannę Ritę. Pan Waldemar pysznie jedzie, tylko pani tam niepotrzebna	Zdawała mi się pani tak piękna, że oniemiałem z podziwu!	Zrobi pan to?... zrobi pan?...	G. 1. (przez chwilę zastanawia się, ale gdy G. 2. rzuca srólki, bawi się. Na zmianę chodzą wszyscy troje na miejsce rzutów; na czterech nogach).	Panie Michorowski, prosimy na kongres międzynarodowy. Jest tu dosyć narodowości w kostiumach. Jedni obstają za menuetemmenuet	Ach, to ty, Lizo Ho, ho... na wózku!... To coś nowego! Czy to koń młynarza?	Dziś.	Gadaj: co będziesz robił, jak dostaniesz patent?	Intrygujecie nas, o cóż więc chodzi?	Jestem!	Który tu poseł?	Na wszystkich ludzie szukają. Jedźcie za nami. Zjechaliście z drogi! W prawo!	Tak już jest na tym świecie	Zarobiłeś na tym interesie z pięćset rubli.	Żałowałabym szczęśliwych ludzi, którzy na nim żyli	A jaki był hojny!	A wy tu... tu... tu... co u licha robicie?	Ba, kiedy oni zwykle w knajpach tylko siedzą albo w teatrach powiedziałem.	Bez zarzutu, ostatnie słowo doskonałości Co za porządek, praktyczność, oszczędność, pracowitość. Taka przy tym zawsze wesoła!	Był dla ciebie dobrym stryjem, Mario Powinnaś go często wspominać.	Czwarta.	Czy te zwierzęta są drapieżne?	Czytywali książki.	Druhu, czegóżeś zażądał? Zostaw mi go i weź raczej moją siostrę i połowę królestwa.	I przyjęła cię, co?	Idę zaraz spać, synku. Chciałem ci tylko dobranoc powiedzieć.	Jakoś złożymy.	Jej najzaciętsze nieprzyjaciółki dają jej dwadzieścia sześć.	Każę ją związać zaraz!	Liczysz?	Matko, czy moje rzeczy gotowe?	No to...	No, a teraz powiedz mi. Wiesz, że dziewięćdziesiąt sześć centów to prawie cały dolar?	O czym mówisz i co to za jeden?	O czym?	Przepraszam bardzo za natarczywość, ale tak chciałbym wiedzieć...	Tak, ale księżna-matka miałaby prawo mną gardzić jako podłą intrygantką.	Teraz wiesz pani wszystko, rzekł Jan	To dobrze! W pierwszej okazji będziesz Szwedów prał!	Trzebaż jeść ugotować i pokarmić kury, gęsi, gołębie, chatę oporządzić, spocząć.	Tym gorzej	We Wólce?... to tam niby w pałacu?...	Wiesz zresztą że PicardPicard, Louis Benoît (1769–1828)	Więc dokąd mamy jechać?	Wspaniale!	Za Bernardynami?	Za taką cenę Żwirble każdy kupi!	Zaczekaj, Fryc Ta góra z sosną to wasza?...
Ot, chciałbym, by tu przyszedł mój wspólnik Przyłożył usta do mego ucha. biorący rzeczy nie tak, jak należy, a jakiż tego rezultat? Rozumie się, zły! Kłótnie, swary, w końcu jakiś łeb zostaje rozbity. Taki gatunek ludzi najlepiej przedstawia się pod postacią trupów. Chodziły wieści, że łódź okrętu Wolverine ujrzała go klęczącego na wybrzeżu, nagiego jak go Bóg stworzył i śpiewającego jakieś psalmy; śnieg prószył wówczas. Gdy łódź się zbliżyła na długość wiosła i uniesiono jak najprędzej, noc zapadała, burza groziła, z okrętu co pięć minut strzelano na odwrót. Po trzech tygodniach ani byś odgadł, że miał taką przygodę. Nie zwracał najmniejszej uwagi na to, co ludzie gadali, zaciął usta i pozwolił im krzyczeć. Martwił się, że stracił grube pieniądze w tej katastrofie, a cóż go mogły obchodzić przezwiska dawane mu przez ludzi? Ot, taki człowiek jest mi potrzebny! Ma trochę pieniędzy, więc dopuściłem go do spółki. Grzechem byłoby odrzucać taką osobliwość, a poza tym	A chodźże, Pietrze, pisarz ze strażnikami na was czekają.	Czas na wieczerzę, Cesiu	Na dobre czy na złe	Czy pan tu mieszka na stałe?	„Dawno to już się działo, dawno, przed wiekami, że jeno o tym w starych księgach stoi... We wsi jednej pod Krakowem żył kmieć, Kazimierz mu było na imię, a na przezwisko Jastrząb, osiadły był z dawna, rodowy i bogacz, całe włóki obsiewał, las swój miał, chałupę kiej dwór i młynek nad strugą. Pan Jezus mu błogosławił, wiedło się wszystko, brogibróg	Voilà! c’esi le mot!Voilà! c’esi le mot! (fr.) wtrącił baron Weyher z uśmiechem na wąskich ustach.	Ale ja przez tyle lat służyłem rodzinie Dalczów, zdrowie straciłem, siły, a jeszcze teraz na starość w więzieniu mam siedzieć...	Właśnie oni. W każdym człowieku, na którym nie mogą znaleźć źdźbła brudu, domyślają się wewnętrznego śmietnika. Wprost w głowie im się to nie mieści, że ktoś może zdobywać powodzenie, nie nurzając rąk w błocie.	Nic... pełna jest ino pisanych słów... książek i papierów, na których pisali, i dziwnych przyrządów, jak gdyby do jakiegoś nabożeństwa.	Każesz mi zwątpić o wszechmocy Boga, jesteś bowiem bardziej głupi niż on potężny Nasz kochany Rabelais rozwiązał tę filozofię słówkiem krótszym niż Karymary, Karymara; mianowicie owym: Być może, z którego Montaigne wziął swoje: Cóż ja wiem? A i tak te ostateczne wyrazy naszej wiedzy moralnej są wszakże jedynie owym wykrzyknikiem Pyrrona zawieszonego między złem a dobrem jak osioł Burydana między dwiema miarami owsa. Ale zostawmy tę wiekuistą dyskusję, która kończy się dziś na tak i nie. Cóż za doświadczenia chciałeś dokonać, rzucając się do Sekwany? Czy byłeś zazdrosny o machinę hydrauliczną z mostu Nôtre-Dame?	Nie, nie, nie na Ionę!	Powietrze od wrzosowiska już panience na dobre wyszło Już panienka nie jest ani taka żółta, ani taka wątła jak przedtem. Nawet włosy panienki już nie są takie jak ulizane. One też się ożywiły i zaczynają się trochę podnosić.	Niesłychane czy wy rozumiecie, co za olbrzymią wartość będzie miało to odkrycie dla historii naszej literatury!? Wręcz nieocenione! Przede wszystkim rzuci to zupełnie inne światło na ostatnie lata twórczości Słowackiego, bo przypuszczam... W którym roku miał miejsce ten romans?...	Zdaje się że popełniłem duży błąd, ale słowo się rzekło. Zatem nie będziemy już trudzić pań, a was, panowie, poproszę na godzinę szóstą do mieszkania matki. Musimy omówić szczegóły.	Mówił mnie Zaćwilichowski, a on wie od Skrzetuskiego. Skrzetuskiemu dał Chmielnicki permisję, żeby w Kijowie szukał, i sam metropolita miał mu pomagać. Szukali tedy głównie po monasterach, bo co z naszych w Kijowie zostało, to w nich się kryje. I myśleli, że pewnie Bohun kniaziównę w jakowym monasterze umieścił. Szukali, szukali i byli dobrej myśli, choć wiedzieli, że czerń u Dobrego Mikoły dwanaście panien dymem wydusiła. Sam metropolita upewniał, że przecie na narzeczoną Bohuna by się nie rzucili, aż pokazało się inaczej.	Niczego! Połóżmy nawet, że nic nie dadzą, to mi teraz nie strach! Żałoby nie założę. Połuczam tysiąc rubli żałowania! Można żyć! Żebym chciał, tobym był bogatszy, mogłem się ożenić. Aha, prawda! Toż i ja ciebie dziś spłoszył od panienki.	Zaraz. Czy pani nie uważała, że tak zwane porządkowanie jest właściwie najstraszniejszą ruiną i ponadawaniem przedmiotom codziennego użytku takich położeń, w jakich ich właściwie wcale używać nie można?	Co mi po kukłach... To nie dla mnie zabawka.	Proszę sobie dobrze przypomnieć.	Ja nie piję, teraz takie czasy, odpowiedział zagadnięty, że się w wódkę wdawać nie można, słodka ona jest, ale bestya zdradliwa.	I... i... i... abo on wie, proszę jaśnie pani! On zawdy gada, że nie ma kiej wypocząć, bo i prawda. To w polu trza robić, to bydłu dać jeść i koniowi, to znowu poić, w piątek czy świątek	Ja nie, ale pan może zechcieć, a ja będę musiała słuchać. Są zbójeckie zamki nad Renem...	Dziękuję, że to pan raczył stwierdzić. Ale ja wiem, że w duszy pan mnie potępia.	Przecisnąć się obok niej niepodobna, bo tu ciasno, więc trzeba się będzie trochę wrócić, wydostać się na górę i objechać przeszkodę, ale do wieczora jeszcze ze dwie godziny, a zatem mamy czas. Niech też i konie trochę odetchną. Słyszysz wodospad?	Zapewne, to obowiązek uczciwego człowieka, nie porywać się lub dokonać dzieła; prawda? co rzeczą sumienia jest, winno sumiennie być dopełnione.	Przynajmniej dobrze, że mówisz prawdę Nabij mu strzelbę, Hawkins. Ilu mogło być po pańskiej stronie, doktorze?	Tak tak, przeczuwam w panu mojego duchowego brata i dla tego nie chcę, abyś pozostał w niewiadomości co do mojego nazwiska. Jestem Pantaleon Kwiatkowski, poeta.	Cicho! Nic o tym. Powiesz Fredrowi, żeś mnie zdybał w Lesku, gdziem przyjechał do wojewody wołyńskiego, nie zastałem go w domu, tyś zabrał tam ze mną znajomość, a żem znał twego ojca, żem krewny Mężykówny, pierwszej żony jego, przyjechałem do ciebie w gościnę.	Ano, niczym się nie wyróżniam. Kędy spojrzeć, takich jak ja, są miliony.	Wcale nie. Ani on, ani Szmul, ale ja się domyślam wszystkiego. Jacy oni paradni obaj!... O, powinszuję Jasiowi szczęśliwego pomysłu.	Skąd pan wie, że ja się modliłam mylisz się pan, nie modliłam się wcale.	Czy pani wierzy w czary? Mam nadzieję, że pani wierzy!	Nie irytuj się, szkoda nerwów, i tak nic nie zmienisz.	Nie, nie cierpię szczurów, ani żywych, ani zdechłych. Wiesz, co lubię? Gumę do żucia.	Ej, panie bracie! Nie dałaby i we dwadzieścia cztery miesiące rady!	Gdzież tam! Już dawniej pan Władysław miał ataki duszności, a teraz się to uwidoczniło, gdy go lekarze podczas superrewizjisuperrewizja	Nie wiedział tego.	Nie.	No, wie pani, ten szyk!...	Myślę, że dziś jeszcze... Tak znacznych summ w domu trzymać nie chcą...	Uczyń nam jeszcze jedną łaskę, boski i oświadcz tę swoją wolę wobec Augusty. Winicjusz nie ośmieliłby się nigdy zaślubić istoty, do której Augusta żywi niechęć, ale ty, panie, rozproszysz jednym słowem jej uprzedzenia, oznajmiając, żeś sam tak rozkazał.	To jegomość pan Stankiewicz...	Panna Magdalena nie potrzebuje lękać się o przyszłość. Jej brat, dyrygujący kilkoma dużymi farbiarniami pod Moskwą, ma znaczne dochody i robi majątek. Ona zaś otrzymała zapis w Iksinowie wynoszący kilka tysięcy rubli...	Tam wiatr; nie można.	Jak to? To on tu mieszka w tych okolicach?	Panna Zofia! Mówże prędko, jak się ma panna Zofia? Kiedyś tam była? Kto cię tu przysłał? Co mówi matka?...	Pańskie prośbe tyle znaczy dla mnie co rozkaz, panie Wokulski.	Gdy wytężam pamięć, majaczą mi się jeszcze przed oczami postacie jakichś starców i kobiet... dalej inne dzieci, starsze ode mnie... jedno zwłaszcza... szczupłe... z miną zawadiacką... z głosem pewnym siebie...	Weź sobie za maksymę, co chcesz, tylko naprzód powiedz, skąd... to imię...	Wiem, co chcesz, żebym ci powiedział Ja zawsze wiem, gdy chcesz, bym ci coś powiedział. Ciekawa jesteś, dlaczego zasłona jest odsłonięta. Teraz chcę, żeby tak zostało zawsze.	Uderzcie ją, wielebny panie, palcem po nosie, to was natychmiast w spokoju zostawi Srodze jest obraźliwa. Widzicie, już uciekła.	W katolickim... Widzę, że to wszystko panią nad miarę interesuje...	Więc czy ja mogę się o coś zapytać?	I wierzy pan teraz w tę niezwykłą podróż dookoła świata?	Król? tak! tak! ale uważałeś pan jak prędko nam zniknął?	Mniejsza o to, skąd je czerpię. Ale to pewnato pewna (daw.)	Mr. Barnes, radbym pomówić z panem. Czy zechcesz pan łaskawie spożyć ze mną śniadanie?	Mój pan.	Ty, Heniu zapominasz o jednym: wszystko to już było. I hierarchia, i feodalizm, i rasowość. W starym Rzymie już powstawało pojęcie barbarzyńcy.	Wołają mnie	Czystą prawdę rzekłeś, ale widzi mi się, że są i takie chłopy, są...	Niech jedzie. A kiedy wraca?	Czy uważacie, że postąpiono z wami niesprawiedliwie?	Czynu! Czynu! Jeden czyn nas może jeszcze zbawić! Wyrwać z zaklętego koła naszej wiedzy! Uwolnić od ciężaru naszej mądrości!	Jeszcze jeden cień!	O mój Boże miłosierny! Co ze mną będzie?	Pójdę do chorej z doktorem, bo już się od rana wybierałam.	Sportem jest wszystko. Sportem być może walki poniechanie, sportem pojednanie, sportem rozpoznanie wszelkiej konieczności, sportem akt... wiary...	Tegoby jeszcze brakowało. Paniom...	Wasza dostojność wiesz, że wysłali do WittenbergaWittenberg	Widziałem słonecznego boga Egiptu a oto, co mi rzekł...	Wszystko swój koniec ma!	Wyłaniają się powoli tajemnicze związki.	Z wody wynurzyła się czarna głowa.	A jakże mogłeś puścić żonę z żołnierzem?	A no, Suchywilk i król	A oto i on	Ach ty pusty futerale od fletafleta	Ach... prawda!... Wspomniałam mu o kupnie naszej kamienicy...	Bóle... rozdzierające, uczucie rozdzierania, nieprawdaż?	Ciemno!	Czy było ich tylu?	Czy widziałeś, z której strony jej brat przyszedł?	Cóż znowu Cerulli?	Desideras diabolum, nieszczęsny!	Dla dwóch powodów.	Do usług pańskich	Dziecko moje, nastały teraz straszne czasy.	Iii... głupstwo!	Kobieta spytałem mimo woli.	Najf!	Natka?...	Natychmiast?	Olimpu...	Program ogłosimy. Najsamprzód w Dancingu wtajemniczenie przez tańcowanie i przez pantomimy, po czym pałacowe i przymusowe klecenie pomysłów w dobroci puszystej lub iglastej złości. Onczidaradhe zaimponował dyplomatycznie doskonałym gestem, przystosowanym do wkorzenionej w kosmiczną wiarę chińskiej racji stanu. Traktat podpiszę pod jednym warunkiem.	Tak, z Wilczej.	Widziałem ich, szedłem za nimi przez całe miasto.	WittenbergWittenberg	Więc trzeba dążyć do tego. Syna zabiorę i wywiozę ze sobą...
Dla Boga! Co słyszę! Patrzcie się! Mnie to czasem po głowie chodziło, ale powiedzieli mi, że ten się zwie Mellechowicz, więc myślę sobie: no, to nie tamten, a że Azja, to u nich imię powszechne. Tyle lat go nie widziałem, nie dziw, żem nie był pewien! Nasz był dość szpetny i przysadzisty, a ów jest chłop gładyszgładysz (przestarz.)	Ja również nie powożę. Tego sportu nie uprawiam Ale może moja sąsiadka i pan Wilhelm?...	Pozostaje mi żałować że nie mogę dyskretnie ulotnić się i zostawić was samych. Darujcie moje niedołęstwo. Ma to jednak i dobre strony. Mogę odegrać rolę starego dziadunia w charakterze przyzwoitki. No, nie róbże takiego oka, moje dziecko. Powiadam ci, że wuj Krzysztof jest bardzo niedoświadczony w tych rzeczach i zbyt agresywny atak gotów go przerazić.	Więc nie chodź. Nigdy nie grałeś tak pięknie. W twym uderzeniu było coś cudownego. Było w nim więcej wyrazu, niż kiedykolwiek wcześniej słyszałem.	Bardzo żałuję, że nie mogę nic zrobić mojemu kochanemu sąsiadowi hrabiemu Henrykowi, bo nie mamy żadnych odpowiednich do pańskich zdolności, urodzenia, miejsc w naszej firmie. Wakuje wprawdzie posada buchaltera, jest miejsce technika, ale to wszystko nie dla pana: pensje małe i specjalności, które trzeba znać. A może by się pan zgłosił za rok, bo będziemy na przyszłą wiosnę powiększali fabrykę, to może by się jakie miejsce znalazło...	Wszystko to było nasze... wszystko, pókiście wy nie przyśli i ziemi nie skuli, a nas nie wybili jak dzikiego zwierza. Bo myśmy byli dobrzy i szliśmy z chlebem, solą i pieśnią, a wyście szli z żelazem, żagwią i śmiechem... I siedliście i rozmnożyło się plemie Niemców i wyparło nas z ojcowizny... To ziemia moja! i choć tu żyć nie mogę, ja umrzéć tu muszę... Ztąd dusza do swoich znajdzie drogę...	Jeżeli go viertelnicy pijanego gdzie nie pochwycili przy kościach, to tylko co go nie widać Uparł się tu chodzić, aby koniecznie wymódz na nas wiadomość, gdzie ma szukać brata... Ale strach spojrzeć na niego! a wam się serce zakrwawi gdy go zobaczycie...	Jużci, że nie będzie inaczej! Ale chodźcie, panie, na zamek i powiedzcie jej, jak i co ma mówić.	Mój panie na honor, czuję się zakłopotany tym, co mówisz; nigdy jeszcze nie słyszałem, aby ktoś mówił tak jak pan.	Nie tylko ja za tobą prosiłem, ale i księżna Anna.	Nie, panie Józefie, pójdzie pan do nas na obiad.	Rozum mu się psuje czy co? Jakże, dobrą radę dałem... a ten?... Kiej taki głupi, to niech idzie na wyrobek, niech go stary wygoni, pomogę jeszcze do tego... a tak czy owak grontu nie popuszczę... Takiś to ty! W pysk chciałeś mi dać, za wrota wyciepnąć, żem się chciał z tobą podzielić... że kiej do brata przyszedłem z dobrym słowem! Takiś to ty! Aha, sam byś chciał wszystko brać! Niedoczekanie twoje! PodstępWyciągnąłeś ty ze mnie moje zamysły, to już cię, jucho, przyrychtuję, jaż cię frybra angielska potrzęsie!	Rozumiem Ja jestem faraonem, który nie posiada arcykapłańskiego dostojeństwa.	Trzymaj się mnie za rękę, jeśli nie chcesz dać nura w zapadnię, ściągnąć sobie lasu na głowę, przewrócić pałacu lub zaczepić guzikiem o chatkę Floryna w garderobie, moje złotko?	Tutejsze słonie są dziksze, ale czytałem, że na przykład azjatyckie mają dziwną słabość do dzieci. Nigdy nie było w Indiach wypadku, żeby słoń dziecko ukrzywdził, i jeśli wpadnie we wściekłość, co się czasem zdarza, to kornacy miejscowi wysyłają dla uspokojenia go dzieci.	Ależ tu ich nie ma wcale	Bianchon, czy nie należałoby przysłonić okien firankami?	Bronię to Kozłowej?... powiadam ino, jak się mi widzi. Musi kobieta szukać jakiego zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić.	Co nie przeszkodziłoby mi jednak gdybym wiedział, gdzie się znajduje książę de Buckingham, wziąć go za rękę i zaprowadzić do królowej, choćby tylko dlatego, ażeby kardynała doprowadzić do wściekłości; bo, panowie, naszym niezaprzeczonym, jedynym, wiekuistym nieprzyjacielem, jest tylko kardynał; i gdybyśmy w stanie byli wynaleźć sposób wypłatania mu figla potężnego, przyznaję, iż głowę własną chętnie bym za to oddał.	Czy wcale już nie masz majątku?	Czy zastosowałeś się do moich wskazówek? Nic nie jadłeś od wczoraj wieczór?	Jeszcze nic nie wiem	Jużci, nie chybimy, matusiu.	Mordcheles, słyszysz mnie? Szukam Jureczka Mordchelesa, mojego przyjaciela z lat dziecinnych. Podać dalej! Czy nikt nie wie, gdzie się zapodział Mordcheles? Ten z Twardej?	Nie dzieje się nam krzywda w służbie u Najświętszej Panny! Wikt zacny!	Nie mam nic z waćpanem do mówienia Spełniam jedynie obowiązek swego urzędu. W imieniu Jego Królewskiej Mości, aresztuję waćpana!	Nie odprowadzi mnie pan do samego mieszkania?	Nie pij, Właduś...	Nie wiem.	Nie!	Nie! Zawdzięczamy to Turkowi. Turkey jest Wielki Człowiek! Turkey, wiesz ty, kochanie, że do rozpaczy doprowadzasz Kopycińsia?	Rzekłem! Co chcesz! razem to rzekł, nie będzie inaczéj! odezwał się Władysław.	Tak! Właśnie! Będziemy mieli nudnego starucha, który będzie za nami łaził wszędzie i nic już nie będzie wolno robić, nic... nic!	To nam pozwoli urządzić ptaszarnię w lepszych warunkach Nie będziemy się obawiali ani odwiedzin lisów, ani napadów innych drapieżników.	Absolutnie. Aha, jednak nakładam mały, malutki waruneczek. Rozumie pan, że nie mogę wypuścić na wolność człowieka, który podaje środki odurzające, wymyka się przez okna, a potem zostaje przyłapany na włóczeniu się po terenie prywatnym, że takiego człowieka nie mogę wypuścić na wolność bez jakieś rekompensaty.	Ej! Ja wiem, panie, tylko tak mówię na przykład.	Pomysł przypadł do gustu staremu Garibaldino. Zaś dla Lindy każde miejsce było miłe i dobre, o ile zostało wybrane przez Nostroma. Mogła tam oczekiwać łaskawych odwiedzin swego Gian’ Battisty równie dobrze, jak gdzie indziej. Myślę, iż kochała się już od dawna w tym nieskazitelnym capatazie. Przy tym zarówno ojciec, jak siostra pragnęli usunąć Gizelę z oczu niejakiego Ramireza.	Tam, na wybrzeżu jeden, dwa, trzy kanoe... jeden, dwa, trzy!	Ależ to małpa, makak, gibbon, koczkodan, orangutan, pawian, goryl czy inna pokraka! Nasz dom zajęły małpy, które wlazły tam po drabince podczas naszej nieobecności!	By być kowalem, trzeba mieć mocne ręce, a widzi pan, jakie moje są słabe.	Jam ci, Jaguś, ja...	Jeżeli mi pan wspomni jeszcze o swoich uczuciach, zamknę panu drzwi na zawsze.	Namyśl się pani, na Boga; proszę panią.. cóż powiem Flemmingowi.	Owszem!... Powinien pan dostać żonę elegancką... więc z chęcią pomogę panu w tej pracy. Ale będę surową nauczycielką...	Panie! pozwól, abym ja pierwszy powinszował ci tego zaszczytu, jest to dla mnie prawdziwy zaszczyt powitać w panu championa nietylko Polski, ale następnie i świata całego. Panie... jakże to?..	Ruszaj do wszystkich diabłów! Zali ja wiem, co robić?... Gdzie jechać?... Bodaj cię pioruny zabiły!	Ta znów ze swymi litaniami! Bankructwo, Eugenio, to kradzież, którą prawo, niestety, otacza swoją protekcją. Ludzie oddają swoje zbiory Wilhelmowi Grandet na wiarę jego honoru i uczciwości, on bierze wszystko i zostawia im tylko oczy do płakania. Złodziej, rozbójnik, lepszy jest od bankruta; napada cię, możesz się bronić; ryzykuje swoją skórę; ale tamten... Słowem, Karol jest zhańbiony.	To jest dawna kraina Goshen, którą faraon oddał Józefowi dla jego braci Izraelitów. Niegdyś, i jeszcze w starożytności, szedł tu kanał wody słodkiej, tak że ten nowy jest tylko przeróbką dawnego. Ale później poszedł w ruinę i kraj stał się pustynią. Teraz ziemia poczyna być znów żyzna.	To tam Czengiery pociągnął, co tu koło nas wczoraj szedł...	Wiem ich oni się Amadejami zowią, a na szczycie mają orła poobcinanego.	Za co? No tak. Bo kocham.	Znam i ten podstęp! Używacie go zawsze tam, gdzie was mija łatwe zwycięstwo...	„Poszły panny na rydze! na rydze! na rydze!” dziś: przytupując. do taktu w stopień fotelu, na którym siedział i jeździł, bo był w połowie sparaliżowany.	A gust! Uchowaj, Chryste, takiego gustu!	A ile by kosztowała łopatka, taka mała?	A jakie?	A! a!	A, to pana żałuję.	Bez najmniejszego wątpienia.	Bój się, człowieku, Boga	Chamstwo!	Chodzi o Gorbatego.	Chodź-że i ty z nami król jest w swoim namiocie i już do jutrzejszej się przygotowuje potyczki, która nas nieochybnie czeka, bośmy w okół otoczeni. Chodźcie.	Chwycił go strach Widział, jakeś w oka mgnieniu przemienił Mahrattę w Saddhu, chroniąc go od złego; to już go przeraziło. Potem zobaczył, jak Saddhu wpadł wprost w ręce polisa (policjanta)... wszystko za twą sprawą. Wtedy zabrał syna i uciekł; powiadał bowiem, że przemieniłeś spokojnego przekupnia w lżycielalżyciel	Co kto lubi.	Dla pana	Dlatego też wszystkie nacje nam go zazdroszczą.	Doskonale. Właśnie mam wtedy chwilę wolną i to niedaleko od mej budy.	Gryzą Krosnowę, aż trzeszczy! ale to początek, zobaczy ojciec, jak to później będzie.	Jak śmiesz, psotnico, tak się odzywać? Gdzież poszanowanie i przyzwoitość? Bóg z wami, dzieci! Wiele kłopotu przysparzacie, a jednak trudno się bez was obejść	Jakim sposobem możesz wchodzić swobodnie do więzienia?	Jestem bratem żony kapitana.	Krzychna! Moja ty kochana!	Kłamstwo	Li! Li, uciekaj!	Metamorfoza jest życiem w formie odmiennej i	Moiściewy, a cóż by!	Mości książę niechże oni szermują językiem, my mieczem będziem dalej szermowali.	Musi będzie wojna	Najzupełniej!	Niech mnie pani nauczy jak	O-ha! O-ha!	On mówi prawdę, mówi prawdę! Ale też ona trzyma się swego pana!	Pod jakim numerem mieszka pan Traddles?	Pognijecie w tym stawie, zbóje bezecni!	Pora żegnać się razem niebezpiecznie iść dłużej.	Pramigau ir taip jau skubinuos! Gerai da, kad Petras ilgai nepareina	Przepraszam panią jakie były te dochody?	Przez upudrowane głowy markizów i vicomtówvicomte (fr.) wtrącił Waldemar.	Szejgecszejgec	Słucham pana.	Słusznie się nią szczycisz Bardzo szczęśliwy chłop z ciebie! Uszczęśliwiacie się wzajemnie i doprawdy najszczęśliwszą chyba pod słońcem jesteście parą ludzi.	Ta słynna śpiewaczka?	Za pięć, sześć dni.	Zawód?	Zdaje mi się, że redareda wywiadywał się kapitan.	Śpi? Chwała Bogu!	Że co, powiadasz?	Żeby się to tylko chcieli ustawić!	Życie moje! Chciałbym ci coś powiedzieć, ale boję się...
Miłosierdzie podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus, w którego wierzymy, kazał nam miłować nawet nieprzyjaciół. Więc opatrzyliśmy twoje rany i jako rzekła Ligia, będziemy modlić się, aby Bóg wrócił ci zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy. Zostań więc w spokoju i pomyśl, czyli godziłoby ci się prześladować dłużej Ligię, którą pozbawiłeś opiekunów, dachu	Skromny posiłek skromny, a nawet lichy, to prawda; ale królewski, wysoce królewski. Komuż przystoi bardziej żyć podobnie, jeżeli nie królowi, jeżeli nie takiemu jak ja człowiekowi, który z wysokości swojego stanowiska ogarnia, a przynajmniej powinien ogarniać miliony biedaków, widzieć wszystkie ich potrzeby, czuć wszystkie nędze. GrzechO tak! niech mi się w truciznę zamieni pierwszy kąsek, który pożyjępożyć (daw.) sprzeniewierzyć. się jej bezkarnie. PokutaGrzeszę jednak czasami, ale Bóg świadkiem, że mimowolnie. Kiedy niekiedy muszę zamieszać się pomiędzy ludzi, bo zwykle całe zimy pomiędzy nimi przepędzam, dla spraw mojego królestwa, a wówczas rad nierad muszę zastosować się, choć w części, do ich sposobu życia. O! gdybyś wiedział, jak drogo muszę opłacać te wykroczenia; ciężko pokutuję za nie. Pomijam choroby, tortury ciała; ale umysł, serce, dusza, wszystko idzie pod chłostę, myśl gaśnie, serce stygnie, dusza wpada w jakiś dziwny zawrót, opuszcza mnie cała moja królewskość; nieraz jestem już bliski zostania jednym z waszych rozsądnych. Dzięki Bogu, że to wszystko trwa pewny czas tylko; pokuta przemija, jednam się z przyrodą, państwo wraca do posłuszeństwa, i jestem znowu królem, jak byłem. Ale o to mniejsza. Jakże znajdujeszznajdować (daw.)	Zgoda ale jedna rzecz mnie zachwycała, że za pierwszym uderzeniem rakiety tak rozbijali piłkę, że już żadna służyć na drugi raz nie mogła i tym sposobem mnóstwo starych i nowych książek wniwecz obrócili. Wpośród innych była tam jedna, nowa książka, którą tak mocno uderzyli, że wszystkie kartki na wiatr się rozleciały. A wtedy jeden zły duch rzekł do drugiego:	Dwanaście tysięcy, panie Aronnax. Są to jedyne węzły, jakie mnie jeszcze łączą z ziemią. Lecz świat skończył się dla mnie w dniu, w którym mój „Nautilus” po raz pierwszy zanurzył się pod wodę. W tym dniu zakupiłem ostatnie tomy dzieł, ostatnie broszury, ostatnie dzienniki i od tej chwili pragnę wierzyć, że ludzkość ani myśleć, ani pisać nie umie. Te książki, panie profesorze, są na twoje usługi; możesz z nich korzystać, ile ci się podoba.	„Ziemia znowu stała się lekka, jaka zawsze była dla dobrych Dawne powracają czasy. Niedługo ujrzysz się znowu pośród dobrych znajomych. Będę ci przędła szczęsne dni, a nie zbraknie ci też wyręczyciela, byś od czasu do czasu mógł uczestniczyć w naszych radościach, w objęciach przyjaciółki napoić się świeżą siłą i odmłodnieć”.	Dowiesz się Posłuchaj ubóstwo to nie jest dostateczna racja, aby umrzeć. Trzeba mi sekretarza, mój umarł właśnie w Barcelonie. Znajduję się w tym samym położeniu, w jakim był baron de Görtz, słynny minister Karola DwunastegoKarol XII (1682–1718) tu: dawny szwedzki parlament stanowy, Ståndsriksdagen, w którym zasiadali przedstawiciele czterech stanów królestwa: duchowieństwa, szlachty, mieszczaństwa i chłopów. narzucały Karolowi Dwunastemu, jak w roku tysiąc osiemset czternastym chciano zmusić Napoleona, aby się układał o pokój. Podstawą negocjacji był traktat zawarty między dwoma mocarstwami z przyczyny Finlandiitraktat zawarty (...) z przyczyny Finlandii	Owszem, odpowiedziała Wanda, oddawna nie zwykłam była stosować się do drobiazgowych form i zwyczajów przyjętych przez nasze towarzystwo, i wiedziałam że mi to mają za złe... Ależ od prostej przygany do ogólnej pogardy daleko jeszcze. O cóż mię oskarżają? zkądże powstała ta burza złych języków, o której mówisz?	Doskonale. Wszystko będzie spełnione. Widzę jednak, że pan hrabia przygotował mi tym razem twardy orzech do zgryzienia. Kapitan Czart nie tak łatwo daje się złapać. Zna on różne diabelskie sztuczki, wskutek których kto z nim zadziera, bardzo skórą swą ryzykuje.	I w królestwie Kandii znajdują się kobiety, które wyrywają włosy i naprawiają brwi niekształtne, lecz my zbyt poczciwe jesteśmy, aby oddawać się w ręce podobnym stworzeniom.	Ciszej dzieciaku... usłyszeć mogą... Któż się tak przyznaje głośno do miłości...	Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Ne znajuNe znaju (ukr.) miasto i zamek w płd.-zach. części Ukrainy, ok. 140 km na południe od Tarnopola i Zbaraża; naturalna twierdza w zakolu rzeki Smotrycz opierała się oblężeniom tureckim i kozackim aż do 1672 r.; po panowaniu tureckim (1672–1699) pozostał w Kamieńcu muzułmański minaret przy katedrze św. Piotra i Pawła.	Ale są przecież znaki, które odnoszą się wprost do pana?	No, sza! sza! Zatelefonuj do domu, niech mi przywiozą dzieci, wezmę je na kolej, przejadą się trochę i dam im zabawki.	Trochę ale jako człowiek praktyczny, chciałbym nareszcie dowiedzieć się, co pana tutaj sprowadza.	Tak jest pan, pan, przyznaj się przynajmniej szczerze, będziemy wiedziały czego się trzymać	Pan Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi i słusznie, bo kapusta z sagana najlepsza. Obłowił się okrutnie w Warszawie, zdobył się na poczetpoczet	Zaraz to panu wyjaśnię. Otóż, o ile orientuję się w sprawie, ta dama poznała pana przed ośmiu laty i była wówczas w towarzystwie człowieka, którego przedstawiała jako swego ojca. Ponieważ jednak w innym czasie tenże człowiek mieszkał z nią w Biarritz i tam uchodził za jej męża, mamy prawo przypuszczać, że po prostu był również szpiegiem. Stąd zaś wynika, że i rzekoma miss Normann już wówczas zajmowała się szpiegostwem. Teraz, gdy pana poznałem, nie wątpię, że mogła żywić dla pana sympatię. Głównym jednak motywem jej działania były rozkazy wywiadu, w którym pracowała. Ponieważ zaś pan spełniał już wówczas pewne funkcje dyplomatyczne, zależało jej na tak bliskim kontakcie z panem, jak małżeństwo. Żaden szpieg jednak nie lubi zostawiać po sobie śladów. Toteż byłoby z jej strony wielką nieostrożnością zawierać małżeństwo w urzędzie stanu cywilnego. Po pierwsze, musiała przewidywać, że wcześniej czy później pan będzie się starał o unieważnienie tego małżeństwa. Że będzie pan jej poszukiwał ogłoszeniami itd., itd. Że może nawet opublikuje pan jej fotografię. Pan czy pańscy adwokaci.	A zwłaszcza, gdy się ma takie pomysły	Potrawa ta wydaje naprawdę przyjemny zapach. Ostatnim razem, gdy kazałem przygotować u siebie ten przysmak, półmisek pękł z gorąca i arak wylał się na obrus. Rozgniewało to mnie, a najbardziej zmartwiłem się, widząc osłupienie na twarzy księdza Tabarit, który był wtedy u mnie na obiedzie.	Tem się gubią kobiety, że na paplania uważają, wieleż głupstw się robi dla ludzkiego języka.	Ty sam wiesz najlepiej, co jest twoim obowiązkiem. Nie posądzaj mnie tylko, broń Boże, o snobizm. Zapewniam cię, że wolę być z tobą tutaj, niż nazywać się panią premierową. Jednakże wierząc w to, że ty z miłości dla mnie pozbawiasz państwo swojej ręki kierowniczej, napawa mnie niepokojem...	To chwała Bogu! A Krzysia się tam nie trwoży?	To jest naturalne nie wychowywałem się przecież w chałupie, ani nad rynsztokiem.	Zdaje się, że to skończony bankrut i bodajże w tym roku zlicytują mu nareszcie kamienicę.	Co pani myśli?	Nie ale to przyjdzie z czasem. Po pierwsze, mało jest krawców damskich; jeden albo dwóch; Callot, mimo że zanadto kocha się w koronkach, Doucet, Cheruit, czasami Paquin. Reszta to ohyda.	Niektórym w zimie się nie chce. Uzbecy marzną strasznie.	Sąd zbyt subiektywny. Zdaje mi się, narzucasz tym dziwotworom z odległej epoki wrażenia i stany uczuciowe, jakie budzą w tobie, człowieku dzisiejszym.	Tak jest. Niebo jest czyste jak łza i zdaje się, że słońce zajdzie bez najmniejszej chmury.	No, ale co to za zwierzęta?	A co tobie do tego? Niech twoje oczy nie widzą i twoje uszy nie słyszą tego, co tutaj reb Jankiel robi! On wielkie interesy robi i ty jemu nie przeszkodzisz... A na co tobie przeszkadzać? Czy ty będziesz z tego korzyści jakie miał? Czy ty co przeciw niemu możesz?	Trochę gorzej, ale gdybyśmy nasze interesy emigracyjne przeprowadzali tylko wtedy, gdy nasz towar się na to dobrowolnie godzi, to byśmy już zbankrutowali	Co? Jak napisał? Gdzie napisał? Skąd to wiesz?	Och! to nie o moc chodzi ja chcę tylko użyć daru Cypriana. ty musiałaś przyjść, musiałaś mię tak objąć wskrzeszającym uściskiem, tak przytulić do łona swojego	Byłam już za chłopem... za Mateuszem, widzi mi się... nie, za Michałem, tak, bo juści Wawrzon był trzeci...	Wiem już, z czego ta desperacja pochodzi. Amory to, nic więcej! Gdy podstarzejesz, będziesz się śmiał z tych mąk. Widziałem to wczoraj, żeście na siebie z tą dziewczyną krzywi i coraz krzywsi.	Co to znaczy?	W takim razie nie przyrzekam pani początkowych lekcji rysunku	Będę do was pisał i o wszystkim wam doniosę Przyślę wam mnóstwo pocztówek z mużykamimużyk (ros.)	Owszem, bardzo dostępna ale zanadto dobrze strzeżona, ręczę wam za to, i przybywam po posiłki.	Poszedł do swego pokoju.	Tak! Idę do roboty do kopalni.	W ogrodach kwiatek ten dochodzi do rzadkiej piękności. Niemcy zowią go macochąNiemcy zowią go macochą...	Wiesz że od Faszody odbyliśmy już więcej niż połowę drogi, a podczas tej, którą mamy jeszcze przed sobą, spotkamy może bardzo dzikich Murzynów, ale nie spotkamy już derwiszów.	Czyż nie byliśmy żołnierzami jednego strzeleckiego rowu! Poznałem cię do dna i nie mieliśmy obadwaj tajemnicy przed sobą. Jeden za drugiego szedł jakby za siebie samego. Słowo	No, to trudno, nie jestem panem swej woli. Nie trzeba było stąd wyjeżdżać.	Więc pan chce przez to powiedzieć pan chce powiedzieć, że pan rzucił spokojną, dobrze płatną posadę dla takiego życia?	Nie Miał być we dwie godzin po południu.	Tak, bo nam pan nie ucieknie.	Ale dlaczego?	I nie miałeś pan kochanek?	Jak to?	Nic to! znajdziemy go! wykopiemy! dostaniem choćby spod ziemi!... A tymczasem ja mu tu boleśniejszy cios zadam, niż gdybym go ze skóry kazał żywcem obedrzeć.	Nie ma pan żadnego świstka, który by potwierdzał pański zawód?	Po drodze, gdy ją w czoło całował, przymykając mimo woli oczy, rzekł nagle złamanym, bezsilnym głosem:	Dobrze, już nigdy nie powiem. Teraz na dobranoc pocałuję mamę w oczko, a teraz w drugie... Nie będę dziś na twojej herbatce, matuchno, muszę iść. Tak mi tu u was spokojnie, a tam...	A kto ich zabił?	A nasz kto ciągnął przez przestworza? Może na Ziemi taki zwyczaj.	Ale C-25 mógł skłamać.	Ale mamy rzekę!	Był, był, powoził przebrany za stangreta.	Cha, cha... jak mamę kocham!	Czemuż by nie!	Czy ci ich żal?	Damy polskie w powozach, dwór jegomości pana hołdowniczego, wreszcie on sam	Ja nie jestem beksą... wcale nie! Saro! Saro!	Jak dla kogo!	Jak im tego dowiedziono?	Nie wiem, bom mu twarzy nie widziała, widziałam jenojeno (daw.)	Nie wychodzisz?	Och, on! On tego nie zrobi nigdy, nigdy!	On mnie kocha bardzo.	Pokaż mi te listy natychmiast, ja każę!... (Pan de Rênal urósł o sześć stóp).	Sam Bóg...	Sami mamy języki w gębie i możemy za siebie odpowiadać!	Skąd to pytanie?	Tak. Przedwczoraj nie wychodził wcale ze swego pokoju. Był trochę zmęczony i Lola zaniosła mu w południe śniadanie, a obiad o siódmej wieczór.	To znaczy, że wracam z Janiny.	Wśród tych, których wyliczasz, nie szukałam dla ciebie żony.	Zrozumiesz po sądzie.	A gdzie ten krupnik?	Ależ moja droga!... Widziałem wczoraj tych państwa na werandzie. Wyglądają bardzo solidnie i przyzwoicie.	Ależ są kręte i ponure!	Dobrze, dobrze... Dajmy już spokój tej zabawie	Dwadzieścia.	Dzień dobry.	Ho, ho, panowie z powinszowaniami	Jaka panna?	Masz, idź go szukaj! psotnik, figlarz, wesołek., porywając czapkę towarzysza i ciskając ją daleko w wodę.	Myślałem raczej o chłopcu.	Niespodzianki tutejsze?	Oszukano pana.	Panie!	Pawełek?... O tak. Jest dostojny.	Pod Powązkami.	Pojadę zatem, skoro taka twoja wola, panie mój i królu	Pójdę meldować	Rozumiem. Musimy ten list dostać.	Też tak sądzisz?
Ah, oui!Ah, oui! (fr.)	Co mogli ułożyć? wrąc i tupiąc nogami jak dziecko, zapytał podczaszyc.	A co nam do tego Nas to nic nie obchodzi. I o tem szkoda gadać. Pan chyba głupi nie jesteś, panie Murek, ani nas za frajerów nie masz. My nie jesteśmy ciekawi, ile panu Czaban zapłacił za zwrot i jaka między wami ugoda. Nas interesuje, czy pan oddasz, czy nie?	A dla ciebie.	A dobrze Niech pan wstąpi po mnie o siódmej. Mamo, nie masz nic przeciwko temu?	A gdzie król?	A jak kowal konia nie dał?	A potrafisz odnaleźć drogę z powrotem? Bo mnie się pomieszało.	A ty, aby żyć?...	A z waścią to jak z liszkąliszka rzecze pan Longinus	Ale, panie, Walter Scott także pisał wiersze...	Ależ to niemożliwe, bo przecież znaleziono ją tej nocy w parku. Skoro ją tam znaleziono, to musiała tam być, a więc musiała być kupiona przedtem.	Baśka!	Bezdzietnie!	Bo gospodarna, raz w rok się myje, coby na mydło nie wydawać...	Być może I cóż z tego?	Całkiem inaczej by ta bitwa poszła żeby nie to, żem właśnie poprzedzającego dnia do Baranowa, do tamtejszego kanonika, odjechał, i Czarniecki nie wiedząc, gdzie jestem, poradzić się mnie nie mógł. Może też i Szwedzi o owym kanoniku zasłyszeli, bo u niego miody przednie, i niebawem pod Gołąb podeszli. Gdym wrócił, było już za późno, król nastąpił i zaraz trzeba było uderzać. Poszliśmy jako w dym, ale cóż, kiedy pospolitacy wolą w ten sposób kontemptkontempt (z łac.)	Chciejcie wasza miłość uczynić nam tę wygodę zapóźniliśmy się nieco, pilno nam.	Chora?	Cichaj!...	Co! Bije?	Czasu może wam co zbędzie, to byście oprzędli mi wełnę. Pakulinie miałam dać, ale weźcie wy; tylko na kółku oprzędźcie, bo na przęślicy nić wyjdzie nierówna.	Czy już wie, że ja będę grać Lady Makbet?	Czy nie może mówić?	Czy nie mówiłem już panu wielokrotnie, że matka darzy pana szczególną sympatią?	Daję ci radę: zapomnij!	Daleko czy blisko	Do licha, niech mi Bóg przebaczy ale jestem tak samo znużony życiem, jak ty. A jeśli już nadarza się okazja...	Dostałem niemal identyczny list.	Drżysz, Doro! Co ci?	Dzieciństwo, Przemoc rzekł urzędnik.	Dzień dobry pani! i prawdziwie będzie dla nas obojga dobry, jeśli nasze podróżniczki przyjadą.	Dziękuję pani. Otóż i mam pamiątkę!	I dlatego ten pośpiech?	I ty, pierwszy magnat w kraju, za którym szalały córki najznakomitszych domów, ty zrobisz takie odstępstwo?...	Jak chcesz.	Jak pan chce, a zawsze lepiej głupstw mówić mniej.	Jakto?	Jeśli ujrzę Fabrycego przy życiu, jeśli będzie żył jeszcze za tydzień, jeśli Wasza Wysokość zamianuje go koadiutorem z przywilejem następstwa po arcybiskupie Landriani, wówczas honor mój, moją godność kobiecą, wszystko zdepcę i będę należała do Waszej Wysokości.	Jeżeli pan z tym się zgadza, ostrzeżenie jest zbyteczne.	Jędruś...	Kara, Koń, Złodziej, Sprawiedliwość, Wieś zawołała wpadając zadyszana Nastusia Gołębianka, Mateusza siostra.	Któren swojego broni, nie krzywdzi!	Który bilet jest mój, papo?	Lecz cóż to za osobliwsza chmura?	Ma to wydrukowane na bilecie.	Mecenas, bo ma humor i złote serce; dyrektor wtedy, jak płaci; publiczność, kiedy mnie bije brawa; kobiety piękne i łaskawe; wiosna, jeśli jest ciepłą; ludzie, kiedy są weseli	Myślę jednak, że mógłbym się przydać tu na coś, choćby dla powstrzymania zuchwalstwa ich i bezwstydu Nie wyprawialiby mnie, gdybym im nie zawadzał. W tém wszystkiem czuję palce kochanego Fürstemberga, który mi dziś śmiejąc się szydersko tysiąc dukatów zapłacił, a wiem że od króla dostał dziesięć za tę piękną myśl, sprowadzenia tu méj jejmości.	Na honor! panowie oto mi zakład, co się nazywa!...	Na pewno	Najbezsensowniejszymi rzeczami w dziejach świata były konsekwentnie przeprowadzane plany	Nawet bardzo wiele. To ciekawe...	Nic nie mówiłem.	Nie	Nie bój się Janie! Nie bój się niczego! Czyżbym tu przychodziła i ważyła się rozmawiać z kimś, kto ma młócić na folwarku we Falli, gdybym nie wiedziała, że gospodarz poszedł do lasu, a gospodyni do miasta z masłem na sprzedaż. „Miejcie go zawsze na oczach”... tak jest napisane w katechizmie i to jest moim hasłem. Nie przychodzę nigdy, gdy mnie mogą zobaczyć!	Nie jestem! I jeżeli upinanie włosów czyni mnie doroślejszą, to będę nosiła warkocze do dwudziestu lat! Nie cierpię tej myśli, że dorosnę, zostanę panną March, będę nosić długie suknie i wyglądać tak sztywno jak aster chiński. SmutekWystarczy, że jestem dziewczyną, kiedy lubię męskie zabawy, zajęcia i sposób życia. Nie mogę się uspokoić z żalu, żem nie chłopiec, a teraz gorzej mi niż kiedykolwiek, bo umieram z chęci walczenia przy boku papy, a muszę siedzieć w domu z robotą na drutach, jak zniedołężniała baba. instrument muzyczny składający się z pary drewnianych płytek w kształcie muszelek, czasem przymocowanych do drewnianej rękojeści; uderzane o siebie wydają „stukający” dźwięk., a kłębek upadł na ziemię.	Nie powinien! I cóż! Ten nagus hasa sobie, gdzie mu się podoba, płata małpie psoty tym, którzy niegdyś byli tęgimi myśliwcami i pozwala sobie dla płochej zabawy targać najlepszych z nas za wąsy!	Nie, mateczko.	Nie, panie Franciszku! Propozycji pańskiej przyjąć nie mogę. Nie przez wzgląd na nas, czy na dziecko. Kochamy dzieci, kochaliśmy jego matkę i cieszylibyśmy się, mając w domu to maleństwo. Ale chodzi mi o pana.	Nie.	No cóż, po prostu lubię zieleń i cień	No to nic innego, tylko musiała go panienka oczarować!	No, już mów.	Opowiedzcie ją Między ruinami bardzo lubię słuchać legend. Nad Renem pełno tego...Nad Renem pełno tego...	Pan jesteś d’Artagnan?	Pani Rena dziś zdenerwowana!	Panie Józku niechże się pan na mnie nie gniewa.	Panie, my niewinne. Możemy stracić posady. W kryminale, w nocy! Co pomyślą sąsiedzi, stróż? Na noc nie wróciły do domu! Nie piłyśmy herbaty.	Pawle, jak dobrze, żeś już wrócił. Jak to dobrze!...	Pocieszył się, robiąc nowe dziecko swojej żonie.	Powiesz jej pani, że robotnica, która miała nieszczę­ście spotkać na dziedzińcu tym owego młodego i świato­wego kawalera, odeszła stąd sama i dobrowolnie.	Pozycja społeczna spytała po chwili.	Proszę pani, ojciec pani nie chciałby ani dzielić, ani sprzedawać swoich dóbr, ani też płacić olbrzymiego podatku od gotówki, którą można posiadać. Zatem w tym celu trzeba by go zwolnić od inwentaryzacji całego majątku, który obecnie stanowi niepodzielną własność pani i jej ojca...	Proszę przeczytać list teraz przy mnie. Może treść jego wymagać będzie natychmiastowej odpowiedzi.	Proszę! Zatem cesarza niemieckiego poddany?... Więc spod jednego pana jesteśmy.	Przepraszam, wyrzekł nagle, bo od tego wyrazu zaczynał zwykle, gdy miał wiele do powiedzenia. Po tym wyrazie wyrzuconym z ust jak z procy, milczał chwilę, i wodził wzrokiem po audytorjum.	Przyjechała?	Późno wróciły i z niczym, przetrzęsły się jeno po kiełbasach i dworowi się napatrzyły! Powiedają, że czymś innym pachnie niźli chałupą!... Dziedzic im powiedział, co nikomu poradzić nie może, bo to sprawa komisarza i urzędu, a kiejby nawet mógł, też by się nie wstawił za żadnym Lipczakiem, boć przez nich sam jest szkodny najbarzej! Wiecie, że to las mu sprzedawać wzbronili, a kupce go teraz po sądach włóczą. Klął pono siarczyście i krzyczał, że kiej on przez chłopów ma iść z torbami, to niech całą wieś zaraza wytraci!... Kozłowa już z tym od rana po chałupach lata i pomstą odgraża.	Staję się coraz silniejszy. Zobaczycie, że gdy wytoczę na wały wszystkie moje armaty i otworzę huraganowy ogień, z oskarżenia zostaną gruzy i popioły. Przecież ten Kosiba to świetny lekarz! Ani jednego śmiertelnego wypadku, a wyleczonych przedstawię sądowi kilkadziesiąt sztuk. Z tych prawie połowa takich, co nie tylko mu za leczenie nie płacili, lecz jeszcze od niego otrzymywali wsparcie. Motywy zysku zupełnie odpadają. Zobaczycie! Ale główny nacisk kłaść będę na jego umiejętność. Dlatego wpadłem na pewien pomysł.	Tak panu powiem, panie Boczek przyjdź pan jutro i przynieś pan swoje papiery, wszystkie papiery, bo wystarać się o taką posadę dla pana, to nie byle co. Trzeba będzie dużo nagadać się i wytłumaczyć, że pan potrafisz być zastępcą dyrektora.	Tak, ależ oczywiście! Masz Johnie, głowę na karku, bez wątpienia! Do dzieła, kamraci! Zdaje mi się, że zachodzi tu omyłka. Jeśli się zastanowić, głos ten był nieco podobny do głosu Flinta, przyznaję, ale niezupełnie. Tym razem był on podobniejszy do czyjegoś innego głosu... był podobniejszy do...	Tak, jutro, zanim dzień wstanie.	Tak, tak rozumiem; chociaż z ludźmi podobnymi, nie szpady używać trzeba, lecz sztyletu...	To jak w romansie! ale ja zawsze wolę, kiedy na końcu ich życia spotyka ich wielkie nieszczęście. To jakoś daleko więcej zajmuje!	To kiej tak dobrze, czemuż to kowal tam nie pojechał, co?... Smoluch jucha, łże jak ten pies i tumani, a wy głupie wierzyta!	To niedużo, ale gdy przyjdziesz do lecznicy w młynie, dam ci więcej. Bardzo ci dziękuję.	To szkoda	Trzysta złotych jak w błoto! Do miski to ścierwów aż gęsto, a przypilnować nie ma kto. Taka krowa, taka krowa! A to człowiek ruszyć się z domu nie może, bo zaraz szkoda i upadek...	Ty... brrr... Ty byś nie zbielał, chociażby ci było nie wiem jak dobrze... Ja ci pokażę... brr... gdy będzie pogoda... brrr... będę się bił z tobą jedną ręką, brrr...	Ustąpimy, ale niech wyjdzie do nas Żydówka, abyśmy jej przedstawili nasze krzywdy...	W biurku i w stoliku przy łóżku.	Wiedział zawodził pan Jones głuchym głosem.	Więc ile?	Wyglądał jak szarańcza w konwulsjach, robiąc to nowe pas. Nie mogliśmy się z Arturem powstrzymać od śmiechu. Słyszałaś?	Wynoś się, o!	Właściwie... To już lepiej na imię nieboszczki ciotki. O, tak! świętej pamięci Moniki.	Właśnie, właśnie! Jeśli o nich wspominam, to dlatego, że Linetka nie chciała ani słyszeć o żadnym. To taka szowinistka! Pan nie ma pojęcia, jaka z tego dziecka szowinistka!	Zali tej nadziemskiej istocie nie przytrafił się jakowyś ziemski casuscasus (łac.)	Zapewne, ale jednak może rozpoznał chorobę, na jaką markiz umarł?	Śliczna kobieta! podobno gust pana Marka?
Och, oni mają moc! Oni wszystko mogą. Już ja to wiem także. Czegóż by to ksiądz nie potrafił. Un bon curé vaut mieux que dix gendarmesUn bon curé vaut mieux que dix gendarmes (fr.)	Naprzód to nie jest prawda, pani ukochana, a następnie choćby było prawdą, co z tego wynika?	Czy nie zechciałby pan opuścić mię? Do brzegu nie jest tak znowu bardzo daleko. Niech pan to zrobi! Albo	Wiem, że nic nie wiesz Dziewczęta w ogóle nic nie wiedzą. Słyszałem, jak rodzice o nim mówili. Otóż wuj twój mieszka w ogromnym, rozległym, opuszczonym domu na wsi i nikt u niego nie bywa. Taki jest niemiły, że nikogo by nie przyjął, a gdyby chciał przyjąć, to by znów nikt do niego nie pojechał. Jest w dodatku garbaty i okropny.	To ty go nie znasz. On w ogóle pieniędzy nie przyjmuje. Przecie leczy przeważnie darmo. A poza tym powiedziałeś, że to prosty chłop. Otóż wyobraź sobie, że ja mam co do tego poważne wątpliwości.	Nie chciałem ci tego mówić, widzę bowiem, że to bezcelowe. Ale, ostatecznie, ma się skończyć tak czy inaczej, niech się spełni. Okłamujesz mnie; kochasz innego; oto nasza tajemnica.	Jakie to okropne, co ty mówisz, Henryku! Nieprawdaż, panie Gray? Henryku, pan Gray jest znowu słaby. Mdleje.	Nie spodziewajcie się wszakże aby wam tu bardzo u nas było wygodnie. My sami tu obozem... co chwila się Laskonogiego spodziewamy pod zamkiem, będziemy się musieli bronić. Nasz książe ma wiele męztwa i wytrwałości, na swojem postawi, ale przecierpieć musiemy i głodem przymrzeć. Clericus curiae, gdyż taki sobie tytuł nadawał Medan, mówiąc to uderzył nogami, aż mu ostrogi zabrzęczały i rycersko się postawił.	Córka oszalała; dwór pomaga, ale to nie na długo: potem przyjdzie golizna i nędza.	Teraz nie ma już żadnej wątpliwości W tym miejscu jest odpływ wody, a jego otwór muszę odsłonić.	Noc, Śmierć, Światło, WierzeniaObaczcie no, waszmościowie, jako się światło miesiąca kładzie na owym wzgórzu przysiągłbyś, że dzień. Mówią, że tylko w czasie wojen bywają takie noce, aby dusze wyszłe z ciał łbów sobie nie rozbijały po ciemku o drzewa, jako wróble w stodole o krokwie, i łatwiej drogę znalazły. Dziś też jest piątek, dzień Zbawiciela, w którym zjadliwe humory z ziemi nie wychodzą i złe moce nie mają przystępu do człowieka. Czuję, że mi lżej jakoś i nadzieja we mnie wstępuje.	Opowiadam więc dalej. Rzecz tak się miała: kupcy Kadyksu posiadali przywilej, na którego mocy do nich należało przyjmowanie wszystkich towarów przybywających z Indii Zachodnich. W sprzeczności z tym przywilejem było wynoszenie w zatoce Vigo na ląd pieniędzy przywiezionych na galionach. Zanieśli więc skargę do Madrytu i wyjednali u słabego Filipa V, że konwój, nie wynosząc na ląd swego ładunku, pozostawać będzie pod sekwestrem w zatoce Vigo, dopóki floty angielskie się nie oddalą.	To moja sprawa Mówiłem jejmości: chcę mieć piękną i pokaźną żonę... jak ją dostanę, to ją sobie ułożę.	Chodźmy więc je zobaczyć Pamiętam, że i ja kiedyś byłem człowiekiem.	Od opowiedzenia panu tego, co wiem? Nie, panie sędzio śledczy. Przyrzekłem i dotrzymam słowa. Przed upływem dziesięciu minut będziemy znali część prawdy.	Pilnował go stary Wizun, Nania i ja ale ranę miał srogą, może od jadowitego oszczepu, która się długo goić nie chciała.	Żebrak wgłębienie spódnicy u siedzącej kobiety. rzuci. A już jak jego miłość rajca Langpeter przechodzi abo Teszner, abo Przedbór, abo Salomon, to tyla ofiarują, że więcej wyniesie niż z ratusza za pół miesiąca. Znasz pana stolnika Mikołaja?	Prawda! Jest H i jest T. Niechże pan spojrzy...	Lew ryczeć w nocy i nie przeskoczyć przez częstokół, a wobo przeskoczyć w biały dzień i zabić dużo Murzynów w środku wsi, a potem porwać jednego i zjeść. Od wobo włócznia nie obroni ani łuk, tylko czary, bo wobo zabić nie można.	A nie boisz się, że go pogniewasz?	Ale kiedyż się to stało? odezwała się głośno...	Co, księżna jest tutaj od dłuższego czasu?	Daj spokój nie mówmy o Pawle. Wykreśliłem go z mojej pamięci i z jakichkolwiek rachub. Masz zupełną rację. Pozostaje tylko Krzysztof. Daj Boże, żeby...	Fernand? To jeszcze inna historia.	Możliwe, że miss Campbell wcale tam nie ma	Nie masz go, bo w niewoli u Krzyżaków, z której jadę go wykupić.	Nie potrzeba mi twoich łachów. Ja chcę powietrza	Nie wolno, bo niezdrowo.	Nikt się nie sprzedaje pierwszemu lepszemu dlatego tylko, że ten ma na utrzymanie!	No dobrze, ale nie możemy przecież na łby im wjeżdżać.	Proszę... Moja córka jest ze mną zawsze wśród pracownic.	Woroba, kiedy tu był łokcia z sobą może nie miał ani sąga, ale nogi pewno miał. Ta dziewiątka	Zdawało mi się, że już nigdy nie pozwolą mi rozmówić się z panem... No, nigdy!...	To dziwny dom Pewno ci wiadomo, że Pomponię Grecynę podejrzewano o wyznawanie wschodniego zabobonu, polegającego na czci jakiegoś Chrestosa. Zdaje się, że przysłużyła się jej Kryspinilla, która nie może darować Pomponii, że jeden mąż wystarczył jej na całe życie.	Co ty ze mną robisz? Koki! Co ty ze mną robisz! Przez dwa tygodnie nie napisałeś ani słowa! Myślałam, że oszaleję.	A to zła ta twoja macocha?	Czy moglibyśmy nie zauważyć „Bonawentury” przepływającego w pobliżu wyspy?	Czy nie mógłbym zostać dziennikarzem, aby sprzedać zbiorek poezji i powieść, a później opuścić dziennik?	Dziecku samemu ani na krok nie dam stąpić	Gubernator Murcji, don Fernando, to twój krewny?	Jakto? pani nie będziesz na majowem nabożeństwie! z oburzeniem spytała pani Apolonja.	Na kiedyż to?	Nadeszli ludzie, by wyciągnąć go z pułapki on jednakże zerwał pęta (taki był z niego osiłek!) i zaszył się w knieję. Siedział tam, póki nie wylizał się z zadanej mu rany. Wówczas, w noc jedną powrócił z nagła i z wściekłością wtargnął na pola należące do obławnikówobławnik	Nic nie szkodzi. Dobry będzie na początek	Nie pamiętam...	Nie plótłbyś Maćku!	Nie słychać, aby jakie opanowano.	No, to w porządeczku, dajcie łapę.	Ominiemy go Szalupa przewieziona zostanie o kilka mil w górę wodospadu, skąd, o ile mi wiadomo, Oranje znowu jest spławna dla statków biorących mało wody.	Przeciech nie mały!	To Karola, prawda?	To mi tam ani śmierdzi, ani pachnie. Łobuz jaki?	To waść mówisz jako prywatny?	Wiem! nie potrzebujesz mówić tego!	Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...	Śpi albo i nie śpi... Może udaje tylko?	Prawdę mówi wasza cześć... Otóż wczoraj był bunt największy, za co jego dostojność nomarcha Sofra kazał nas dziesiątkować... Co dziesiąty brał kije, a ja dostałem najwięcej, bom duży i mam do wykarmienia trzy gęby: moją, żony i córki... Zbity, wydarłem się im, ażeby upaść na mój brzuch przed tobą, panie, i opowiedzieć nasze żale. Ty nas bij, jeżeliśmy winni, ale niech pisarze wydadzą nam, co się należy, bo z głodu pomrzemy	My tu jak na pustyni! co my tu wiedziéć możemy; chyba kto umrze we wsi, jak na cmentarz przywiozą! Ale cóż tam mówili?	Ależ ty mówisz, mój drogi, o margrabinie d’Espard jak o chorej ze swojego szpitala.	Powiedz, że przyjdziemy zaraz na herbatę. A pan Głębocki jeszcze bawi?	Przy panu Sapieże został, bo spuchł całkiem z płaczu i z desperacji po Rochu Kowalskim...	Tak, natura!	Czy tak?	Dlaczego?	Dość, dość! Przysięgam, że dość! Och, przestańcie już!	Ja kocham byka...	Pan wiesz, żem pokochał pańską żonę.	Tak.	Toć ci ojciec nasz zawsze mówi, módl się zbywając się natręta.	Uhm! Ja...	Zali słyszałeś, że Bóg przebaczył żałującemu łotrowi na krzyżu?	„Panie, niech pan zwiąże mu nogi” „Chcę go udusić”.	A ona czy wie o tym?	A sakiewka?	Czekam odpowiedzi imość pani.	Czyś pani studyowała medycynę?	Dawaj! Nabity? Podsypany?	Dolej mleka Będzie słodsza.	Grzegorz? Ależ, Adam...	Guodotinas prabaščiau!	Hale, zaśby ta wrócił!	Jakieś niebezpieczeństwo grozi sir Henrykowi... Byłoby najlepiej, gdyby wyjechał do Londynu.	Komu powie?	Moja Pawlinka go upilnuje.	Mówię.	No... no... dobrze...	Oaza!	Odmawiasz?	Owszem.	Pffi, dużo sobie z tego robię. Tam będą śluby cywilne. Bardziej mnie obchodzi, żeby dziecko rozróżniało jałowiec od kaktusa. I żeby znało słowa „ozimina”, „krokiew”, „żuraw”.	Poleciał sam w świat?!	Posłuchaj, Alej, miałeś siostrę?	Prawda! prawda!..	Prosiłam Boga, ażeby ojca do nas przysłał!... potem mamę...	Tylko gdzie?	Tylko prędko.	Uciekłem i schowałem się we Francji.	Wszyscyśmy pod błogiem panowaniem W. kr. Mości szczęśliwi kraj używa pokoju...	Z twojej cioci Hudl i jej powideł! Cha! Cha! Cha!	Znaleźli go nareszcie?
Pan to był, prawda tam w kuchni, wówczas, gdy się zlitowała nade mną i była tak dobra, i nie odwróciła się, nie odepchnęła jak inni? Zlitowała się, pomogła! Pan to był?	Ale ja mówię za to na tyle biegle po angielsku, abyśmy mogli porozmawiać w tym języku. Niechże się więc pan nie przejmuje.	Niech pan nam opowiada o sobie	Pan Norski cieszy się jak najlepszym zdrowiem...	Pan?	No nie, tylko tego by brakowało, aby dała panu kosza Jeżeli się pan chce żenić...	Za późno już! za późno Użyteczna praca nie może być ani jako ćwiczenie, ani jako zachęta uważaną. Pan Bóg ją tylko na nadgrodęnadgroda Spojrzyjcie dokoła, moi państwo a ilu jest takich, którym użytecznie pracować wolno? Garstka maleńka bo ku temu innych stygmatów i nowych sakramentów trzeba dziś: unicestwienie. stygmaty przyjmie właśnie i sakrament otrzyma? Zostawcie go lepiej na tej, którą obrał, przepadłej i odpadłej drodze jego. niechaj grozi i ostrzega straszliwym upadku swego przykładem.	To nie znasz pan Piotrowicza, panie Domaszko. Jemu sam diabeł nie kazałby umieścić tego, czego on nie zechce.	Więc na co mu szóstki, Turkey? Bydlak zaczyna się robić zanadto samodzielny. Patrz, królik! Nie, tak, to kot, jak mamcię kocham! Strzelaj pierwszy!	Byłoby to tak, jakbym się ośmieliła sądzić wszystko, co tu jest. Nie mogłabym na to się ważyć.	A więc zapewne wizytowa: noszą teraz bardzo w dzień kolor szary, w odcieniach pigeon lub souris, a także kolor mahoniu od najciemniejszego do najjaśniejszego, zwanego terracotta. Co do materiałów, to najwięcej używane są obecnie taffetas-glace i surah-duchesse mieniące się. W Paryżu widziałam prześliczne kompozycje z tych materiałów i w tej chwili właśnie w pracowni naszej wykończa się kilka sukien w tym guście. Oto są próbki.	Eee, bzdurstwa gadacie Jakie robactwo? Nie wierzta mu, ludzie, to wcale nie tak łacno poszło; co się na którego natknąłem, to wielkolud. Co za wąsiska! Co za łapy! Ten z przodu rwie, ten z tyłu kole! Powiadam wam, gorzej niż ze stadem wilków. Już to między Bogiem a prawdą było im niewygodnie. Nie mogli sobie strzał puszczać z daleka bezpiecznie, bo my ich politycznie zapędzili w ciemne zaułki. Trzymali się dosyć długo. Próbujem i tam, i siam, ani rusz. Dopiero jak im wojewodę zabili, wszystko się rozsypnęło, jakby im głowę uciął.	To co? Czy mnie nie wolno tworzyć nowych słów, jak każdemu innemu?	To piorun, nie człowiek jeżeli posiedzi tu dwa tygodnie, a będzie płacił, co wypije, stanę na nogi, jak się należy.	Waćpanna nie jesteś w niewoli. Zagarnięto cię razem z sapieżyńskimi żołnierzami, to prawda, i kazałem waćpannę tu odesłać, ale tylko dla bezpieczeństwa. Włos tu ci z głowy nie spadnie. Wiedz o tym waćpanna, że ja mało kogo tak szanuję, jak księżnę Gryzeldę, której serca bliską jesteś. I Wiśniowieccy, i Zamoyscy moi koligacikoligat (z łac. colligatus: związany) szacunek, poważanie. u ludzi miał. Taki, gdyby się zajął, pewnie nie dałby sobie słomy zamiast ziarna w garść wetknąć.	Jakżebym mógł o tym zapomnieć, a jeżeli nie wspomniałem, to jeno żeby nie rozdrażniać tym jego królewskiej mości.	Nie. Taki już jestem z natury, czy z wychowania, czy też z jednego i drugiego. Nie darmo jestem synem swego ojca, tego człowieka z portretu. Jestem zupełnie taki sam, tylko brak mi jego geniuszu. A nawet mniej jeszcze wart jestem niż mi się zdaje, bo i pogarda opuszcza mnie z roku na rok. Nic mnie tak nigdy nie zabawiło jak ten epizod, w którym kazano mi nagle odegrać tak niesłychaną rolę. Przez chwilę sprawiło mi to wielką przyjemność. I wiesz, wydostałem go z tej opresji.	Co mu ta zrobią? widział to kto? są na to świadki? co?	Ej, niewiasto Według praw wojennych kula wam w łeb za niesubordynację. Wszystko mogliście popsuć. Znikać teraz, niech mi do pięciu minut nikogo tu nie będzie.	Jeszcze nie widziałaś groty! rzekł książę... chociaż do niej wprowadzam tylko młodsze osoby... lecz...	Musu przecie nie ma co za mus...? Moglibyśmy dać tu koniom się odpaść jeden dzień, a młodzieży dać trochę po lasach poplądrować...	Nie będzie to potrzebnem nie mogą to być inni tylko wysłańcy Zakonu, po których brat Pana naszego, Konrad Mazowiecki posyłał... Zboczyli pewnie z drogi, a jam rad że ich zobaczę i rozmówię się z niemi...	Nie może, ale tak.	No wiesz... może byś coś tak włożyła na siebie? Nie wypada...	Tak?... Hm... i ja tak myślę, a nie wie pani, czy ona nie udzielała czasem lekcji tańca? Miałbym wielką ochotę.	To tak? W takim razie jestem twoim bratem.	Dam tobie te obrazy, Powiedz ojcu, żem ci je darował! Szkło i ramy zatrzymam dla siebie. Czy to nie śliczne obrazy! Czy mnie teraz kochasz? Możem ja nie dobry? Jak ci się zdaje?	Jakże nie mówi? Kiedy łamać nawet suchy kij, to on trzeszczy a jak rwać trawę, to piszczy i nogami trzyma się ziemi.	Nie pójdę, to darmo, nie pójdę, panie gospodarzu...	Nie, to na pewno nie ja!	Wiesz pani, że zostałem aresztowany; ale nie wiesz pani, ile to trwało lat. Nie wiesz pani, że przez czternaście lat przebywałem o ćwierć mili od pani domu, w lochach zamku If. Nie wiesz pani, że każdego dnia przez te czternaście lat ponawiałem przysięgę o zemście, począwszy od pierwszego dnia niewoli; a przecież nie wiedziałem jeszcze, że została pani żoną Fernanda, który na mnie doniósł, i że mój ojciec umarł... z głodu!	Nikt i nic go nie obchodzi. Niech się dzieje co chce. Nigdy nikogo nie wita i nigdy jeszcze nie odpowiedział na niczyje powitanie. Nie daje nikomu znaku, kiedy niebezpieczeństwo jest blisko. Nigdy jeszcze z nikim nie zamienił ani słowa.	A ci kupcy to chrześcijanie?	A pewnie! Gdy są „zawszawione”, to znak, że szły tysięczną gromadą, a gdy biorą przynętę jak teraz, to muszą być głodne. Przynęta może być byle jaka... będą kąsały i sam hak.	A to jest ten mistrz TanachuTanach	Ach! Przykładacie mi balsam do serca Ale skąd tu wziąć dwanaście tysięcy franków? A gdybym ja ofiarował się na zakładnika...	Ależ, Rejzel kochana Byłby to już, na psa urok, czwarty mąż.	Czyż się pani moja nie domyślasz? słodko jest choć pomówić o niej!	Dla moich oczu różnica pomiędzy burgosowymi czcionkami artykułów wstępnych „Timesa” a petitowym drukiem pism wieczornych jest tak wielka, jak dla pana między czaszką Eskimosa a Murzyna. Badanie druków jest elementarzem wiedzy detektywa.	Doprawdy, że nie wiem. Dlaczego nikt nie chce mieszkać?	Dzisiaj widocznie nie przyjdzie wcale	I poszedł też do Szkoły Przygotowawczej?	Inaczej się nie dało, dziadziu.	Jak to dobrze że waszmość tu przyjechałeś.	Kochałem panią Bonacieux sercem, a milady głowę mi zawróciła chcę ją poznać jedynie po to, aby raz wiedzieć naprawdę, jaką rolę odgrywa u dworu.	Koko do pani! Koko!	Księże Anglia nie jest menażerią, posiada ona bowiem parlament, przed którym ministrowie są odpowiedzialni.	Któż to jest? Twój koniuszy?	Miłe słoneczko, boska córeczko! Gdzież się tak długo błąkało? Czemuś ty nas porzuciło? kto cię zatrzymał w gościnie?	Niceśmy nie słyszeli	Nie dość im, że frymarcząfrymarczyć po kryjomu., ceł nie płacą, na szkodę kupiectwa działają...	Nie, niewyraźnie się dziś czuję.	Nie.	Niech pani wybaczy ale ja dopiero w maju wyszłam z gniazda. Nie znam jeszcze zimy.	Nieszczęśni! Głupi! Opętani! Potępieni! Alboż nie widzieliście oczami własnymi, że lud cały nienawidził człowieka tego, gonił go po drogach jego, kładł mu na plecy silne swe ręce, kamienował go i krwawą kresą naznaczył mu czoło!	Ona pewnie jest taka sztuczna, a wy ją wszyscy może tak adorujecie: artystka!	Podobno, taka jest na ogół opinia. Ale to już koniec pięk­nej zabawy.	Przypominam ją teraz sobie Była to jedna z dwu szwaczek, które widziałem u krawca za pierwszej mej bytności. Pamiętacie?	Rany! To straszne. A skąd twój ojciec wiedział, że ona chce na niego rzucić czary?	Smutek odrzekł Zbyszko. dziś popr.: wnętrzu. i w duszy rady sobie nijakiej dać nie mogę. Nic, jedno smutek we mnie, nic, jedno boleść, nic, jedno te gorzkie śluzyśluzy, ślozy (daw.) same mi z oczu płyną!	Tak, ale ja później musiałem przycupnąć w jednej wiosce, bo szukali mnie.	Tak, panie.	Tamci stu dziewięćdziesięciu trzej to baranki bieluchne naprzeciw was; Boner jeden obstoi za czterdziestu.	Więc to pojedynek?...	A może być. Dawniej tom była gruba, a teraz jakbym igłę połknęła.	A w stalowni.	Ale ja wiem szatan cię upętał diabli synu: chodziłeś na tańce z czarownicami!	Ale zły!	Ani trochę! Ty zawsze wpadasz w ostateczności, Oriano	Bo chociaż żona moja nazywa mnie marnym filistrem, ale, jak pani wie, uwielbiam muzykę i po pracy jest mi ona bardzo krzepiącym odpoczynkiem.	Bracie Diego, ja również noszę tę suknię.	Bywają większe	Będę! Dziękuję ci stokrotnie.	Czego żąda ta pani?	Czy w takim kraju jak ten?	Czy zawsze wywiera on ten sam wpływ na twego ojca?	Cóż takiego zrobiłem?	Dobrodziej pewnie na jarmark?	Dostałem też rozkaz, żeby chorągiew mieć w pogotowiu, a samemu się w trzech dniach w Kiejdanch stawić ListAle muszę też waściom ten ostatni rozkaz pokazać, bo już z niego znaczno, że tam książę wojewoda myśli o Szwedach.	Gadasz głupstwa	I za pół godziny... nasze nazwisko okryje hańba.	Idę	Jak chcesz! Czy oni na pewno przyjdą?	Jak już sądowi wspominałem, w tych czasach jeszcze byłem duchem, jak każdy z panów, zanim światło ujrzał i pierwszym dał znać krzykiem, że egzystencję rozpoczyna. Więc duchem, mówię, byłem z nimi, kiedy „na koń” im rozkaz dano i gdy ruszyli stępa, wzdłuż Plant mgłą parujących. Brał przymro­zek...	Jak można w ten sposób traktować cnotę cnotę, temat wszystkich sztuk teatralnych, rozwiązanie wszystkich dramatów, podstawę wszystkich trybunałów...	Jakaż dziedzina wiedzy pana zajmuje? Filozofja ścisła?	Jaki gwardian?	Jesteś nieoceniony!	Kapitan!	Mówcie od początku.	Najmniej siedemdziesiąt.	Odpocznę trochę i zaczekam na nią.	Przyjadą po nią jutro lub pojutrze z rozkazem królowej.	Pułjana ogniem pieką...	Su suaugusiais tai teisybė; aš pats mačiau, kad ne kitaip būna; nes mažus kūdikius ima kartais su savim ir norint stalduose, tai taip jau maitina šiaip taip...	Słyszałem.	Ty jesteś... Ty jesteś piękną kobietą.	U doktora Downara?	Wstawaj, Szwejku, pali się.	Za zdrowie Zbyszka i Jagienki!
Tak jest, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, rosół z kury. Kupiłem cebulę i pięć deka makaronu. Wszystko, proszę pana, mam. W tej kieszeni cebula, w tej makaron. Sól mamy w kancelarii i pieprz także. Potrzebna była jeszcze tylko kura. Więc poszedłem za stację, do Isatarczy. Właściwie jest to taka sobie wioska, a nie żadne miasto, chociaż zaraz na pierwszej ulicy jest tam taki napis: „Iszatarcza városz”. Idę jedną ulicą z ogródkami, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą, ósmą, dziewiątą, dziesiątą, jedenastą, aż na trzynastej ulicy na samym końcu, gdzie za małym domkiem zaczynały się łąki, łaziło sobie stado kurek. Podszedłem do nich i wybrałem najlepszą, najcięższą i największą, niech pan spojrzy, panie oberlejtnant, sam tłuszcz. Nie trzeba jej nawet obmacywać, bo to się widzi na pierwsze spojrzenie, że kokoszka dostawała ziarno. Więc wziąłem ją do rąk publicznie i na oczach wszystkich mieszkańców, którzy coś tam po madziarsku wykrzykiwali. Trzymam tę kurkę za nogi i pytam się kilku ludzi, po czesku i po niemiecku, czyja to jest kura, żebym ją mógł kupić od właściciela. W tej samej chwili z owego domku na skraju wybiega chłop z babą i zaczyna pyskować po madziarsku, a potem po niemiecku, że w biały dzień ukradłem mu kurę. Mówię mu, żeby nie krzyczał, bo zostałem wysłany, żeby kurę kupić. I mówię mu, jak się rzeczy mają. Ale kura, którą trzymałem za nogi, zaczęła się raptem trzepotać i machać skrzydłami, a ponieważ trzymałem ją lekko, więc mi uniosła rękę i chciała widać usiąść na nosie swego pana. A ten zaraz z pyskiem na mnie, żem go tą kurą siepnął w zęby. A jego baba w pisk i ciągle woła na kokoszkę: puta, puta, puta, A tu jakieś cymbały, nie wiedząc wcale o co chodzi, przyprowadziły honwedów, których też poprosiłem, żeby mnie odprowadzili na Bahnhofskommando, żeby niewinność moja wypłynęła oliwa na wodę. Ale z tym panem lejtnantem dyżurnym nie można się było dogadać, chociaż go prosiłem, żeby się sam przekonał, że mnie pan posłał po coś dobrego do zjedzenia. Jeszcze na mnie zaczął krzyczeć, żebym stulił gębę, bo i tak, powiada, patrzy mi z oczu dobra gałąź z porządnym postronkiem. Musiał być w bardzo kiepskim humorze, bo mi nawet powiedział, że takim opasem może być tylko żołnierz, który kradnie i łupi. Mówił jeszcze, że do komendy stacji wpłynęło już wiele innych skarg: onegdaj gdzieś tam zapodział się na przykład indyk. Ja mu na to, że onegdaj byłem jeszcze w Rabie, a on swoje, że takie wykręty nic nie znaczą. Więc mnie posłali do pana i jeszcze się tam na mnie rzucił jakiś frajter, którego nie zauważyłem; czy, powiada, nie widzę, kogo mam przed sobą. Powiedziałem mu, że jest Gefreiter, gdyby służył w pułku strzelców, to byłby Patrollführer, a przy artylerii Oberkanonier.	Zanadto czynicie mi honoru ale w tym zamku tak dziwne przytrafiły mi się już rzeczy dwa razy w życiu, że o niczym, co tu widzę, nie śmiem wyrażać się twierdząco, gdyż pewien jestem, że tu wszystko dzieje się czarami. Kiedym tu był pierwszy raz, zostałem ciężko poturbowany przez jakiegoś Maura zaklętego, a Sancho nie lepiej wyszedł z kilku tchórzami tego samego kalibru; świeżo znów wczoraj wieczorem zawieszony zostałem za rękę i przeszło dwie godziny w tym stanie przebyłem, ani wiedząc, skąd mnie taka klęska spotyka; byłoby zbytnią z mej strony zuchwałością brać się tu do rozstrzygania rzeczy tak zawiłej i trudnej. Objawiłem zdanie swoje co do nagłówka, ale co do kwestii kulbaki, rozeznawać się jej nie podejmuję. Wasza to rzecz, mości panowie; może nie będąc, jak ja, rycerzami, ujdziecie mocy czarów i zdrowo sądzić będziecie mogli o wszystkim, co się dzieje w tym zamku, bo czary zwodzić was nie będą jak mnie.	Nie zmalał ale szlachcic to nie studnia, wiadro się w nim nie pomieści.	Widzę że nie znajdę nawet u przyjaciół moich ulgi w tej ciężkiej wewnętrznej rozterce. Wszystko to, co mi mówicie, mości hetmanie, i wy, księże biskupie, ja sam sobie po stokroć powtarzam, a jednak... nie mam spokoju. Głos cesarza Ferdynanda i króla Ludwika za Albrechtem przemawia, głos krwi na jego stronę wolę moją przeciąga; toczę walkę sam z sobą i nie wiem jeszcze, co postanowię. To jedno wiem, że raz postanowiwszy, nie cofnę się.	Choćby jeden na tysiąc śmierć zawsze równa.. Albo musiemy sami przeciwko nim iść, lub się z księciem Henrykiem łączyć, który pod Lignicą zbiera siły.. Oni tam pono Wrocławskiego grodu nie dostawszy, ciągną.	Matko Nie jadł dziś śniadania, ale bardzo dużo się nabiegał od rana, bo załatwiał interesy. Jak wrócił, wypił tylko szklankę lemoniady.	Pocałunek prosił cicho i chciał ją objąć, ale wysunęła się prędko i szła do komina zapalić światło, bojała się, żeby ich tak po ciemku matka nie zeszła abo i kto drugi, ale nie zdążyła, bo Mateusz chycił ją wpół, przycisnął mocno do siebie i jął zapamiętale całować...	Czy ci się rozum pomieszał? Wsadźże łeb w wiadro, mówię ci! Masz już krew, rozlałeś ją, i to niewinnie. Już ten nieszczęsny wyrostek nie dysze. Diabeł cię opętał	Spytać się, czy nie ma nic przeciwko temu, żebym się wybrał z wami do Verdurinów z wizytą, którą im przyrzekam od czasów la Raspèliere.	Powiedziałem sahibsahib Bóg. obcy, odziedziczony po dziadach pradziadach lub dla porządku ze znanego obrządku przyjęty na wiarę, nie ma tej mocy, co samodzielne umieszczenie Boga w niebiańskich rozłogach czy w samym sobie. Od tego zacząłem, że właśnie Słowianie nie mają odwagi podudłaćpodudłać	Przepraszani pana Radcę, ale to w każdym stanie, rzekł porucznik, rozmaici ludzie są potrzebni, tylko wiedzieć jak ich użyć. To człek stateczny, biedą zmuszony i dla tego dobry że go się nikt obawiać nie będzie, a już ja nim tak pokieruję że z niego zrobimy ajenta co się zowie.	Chyba łuczywem wielmożnemu panu zaświecę, bo nie masz latarni.	C’est ca! Le prince Calmuc!....C’est ca! Le prince Calmuc!.... (fr.) opatrzyła; nie było	Ja sobie żadnéj nie przyznaję...	Nie chcesz pić?	Nie ma cudów!	Nie wiem. O tym nie pisałoo tym nie pisało	Nie wierzysz?... A jednak ona jest...	Nie.	Pozornie. Ty, stary, nie doceniasz Konrada. On jest prze­de wszystkim wielki aktor.	Prawda, jeszczech o tym nie pomyślałam.	Tylko guzik.. ale co za guzik! Tutaj właśnie zbrodniarz postąpił nie artystycznie. Nie powinien był zgubić tego guzika.	Wasza świątobliwość nie chciej uważać nas za oszustów. Przepowiadamy ludziom przyszłość, bo ona ich obchodzi i, co prawda, tyle rozumieją z astronomii.	To samo wszystkim mówię, ino że nie wierzą i na zęby cie biorą.	Wolność, Niewola, Przemiana, Naród, Szlachcic dodał pan Służewski większość. ma stanowić, więc niczyje vetoveto (łac.) wolne „nie pozwalam”; przywilej szlachecki, pozwalający jednemu posłowi zerwać obrady sejmu. skończyć, bo to jednemu wola, a wielu niewola.	Ponieważ ma to być dla mojego dobra, postaram się, żeby to dobro było jak największe. Więc Monika jeszcze nie wie?	Doprawdy, tak by prawie można myśleć. Ale pan, panie Aronnax, któremu nigdy nie brak pomysłu, możesz mi powiedzieć, ilu też ludzi może być na statku: dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu, stu?	Iii... nie!... Mnie bardziej potrzeba zmiany klimatu i to lekarstwo już sobie zapisałem.	Jak Boga kocham, że Ziemia nazwy nie posiada!	Od wiatru siedzim, to i nie zwąchały.	Pamiętasz? Powiedział raz, że nie ma na świecie szczęśliwszej istoty nad rosyjskiego mużykamużyk (ros.)	Pani jesteś krowienta świeża, to pani nic nie wiesz	Proszę pani, rozumiem kobietę, która oddaje się z miłości albo sprzedaje się z nędzy. Ale na zrozumienie tej duchowej prostytucji, którą prowadzi się bez potrzeby, na zimno, przy zachowaniu pozorów cnoty, na to już brakuje mi zmysłu.	A pan czemu się martwi?	Będą wyborne! Bo to moje lekarstwo, mościa dobrodziejko, składa się z dwóch doz, jak pigułki Morissona.	Ho, ho obawiam się, że zechcecie zagarnąć mi pana Nikodema całkowicie.	Jeżeli przeze mnie spłynie na ciebie łaska tego dzielnego i światłego sahiba-pułkownika i będziesz zaszczycony dostojeństwami, to jak odwdzięczysz się Mahbubowi Alemu, gdy dorośniesz?	A ówże stary jako się zowie?	Ee, pamięć ludzka... Różnie z nią bywa, a z interesami też... Na świecie wszystko łatwo się zmienia, ale ja mam... Mam jeden projekt!	Ja wprawdzie jadłem obiad u téj wyśmienitéj Ahaswery i syt jestem, a wino było doskonałe; pozwolicie mi jednak towarzyszyć sobie, abyśmy się bliżéj poznali. Czuję w was duszę bratnią.	Wdzięczen muszę być za łaskę p. Petrka, odparł kłaniając mu się Jaksa	Setnie!... To ci wystarczy. Mnie bieda! przeklęta astma!... Oj, tak! Trzeba się uczyć! Zaledwie wieczorem trochę odetchnienia; dzień na prelekcyach, noc na robocie... Ani się przespać! To u nas! Jak wejdziesz w nasze życie, zobaczysz, co to uniwersytet! Dziś cię zaprowadzę do klubu, albo po prostu	Zobacz, sprawdź, Chasiu Bejlo, co to za zbiegowisko? Pewnie znowu gdzieś się pali. To już dziś drugi pożar. W nocy może ich być więcej.	A wtedy co robiłeś? To znaczy, coś myślał?	Ah! doprawdy! A śruba spiralna, jeżeliś pan łaskaw?	Być może ma pan rację, Pencroffie Jeśli tak było, wtedy ci co, go zostawili na wyspie, mogą pewnego dnia po niego powrócić.	Czy jest pan pewny drogi?	Czysty... by powrócić znów do bogów... I na nowo podjąć bieg żywotów... i być wciąż przykutym do Koła... Ale może to pomyłka. Któż więc stworzył Ganges na początku?	I pan ją zarekomendujesz?	Ile pan potrzebuje?	No... no, to winszuję Jazda!	Po co ci to?	Wina! wina!... ależ wypiłeś go pan za sto pistolów przeszło; jestem człowiekiem zrujnowanym, zgubionym!...	Zauważyłem to właśnie przed chwilą.	...I Wielki Duch na prośbę dobrego Mzimu obroni was od napaści i od niewoli, i od szkód w waszych polach... i od lwa, i od pantery, i od węża, i od szarańczy...	A Głębocki odwiedzał ciebie?	A gdzie leży Bombaj?	A nuncjusz papieski?	A po co mam odkładać?	Ach! Chciałbym podziękować człowiekowi, który uratował najpierw pana, a potem nas wszystkich.	Ach! Tom!	Becky!	Będę z pewnością.	Czego jeszcze żądasz?	Czemu on tu przy mnie tak śpiewa?	Czytałeś? Wiesz?	Czyżby znów jakieś „bombowe” drzewo?	Dziewczyna ma już dwa roki.	Głupiec!	Głupstwo!	Jagata!	Jak komu...	Jestem zmęczony, głodny i potłuczony okropnie! Ale jakże okrutnie postąpiły bandar-logi z wami, drodzy moi! Jesteście oboje oblani krwią!	Mam też więcej niż jeden stryczek w obozie!	Mistrzu, jesteś dyablo pewnym siebie.	Na tym polega ta próba	Najjaśniejszy Panie, błagam cię.	Niech mię Bóg broni i strzeże od obmowy, albo odbierania sławy bliźniemu, kończyła p. Apolonja; ale ja o niej wiem wiele różnych rzeczy...	Niedoczekanie ich!	Niewiesz sama co mówisz.	No, pytaj, kocie. Byle o co mądrego.	Och, rozumiem!...	Oczywiście, już ci służę.	Padam przed tobą na twarz...	Place! place! Komedją będziemy mieli Widzisz cel?	Poeta	Przeklęty lufcik! Znowu mnie zawiało...	Sam?	Strach, Sumienie	Strasznie dzisiaj gorąco! tylko. zacząć.	Słuchaj, chłopcze Mam dla ciebie niedobre nowiny. Z ojcem twoim jest źle...	Tak... on...	Toć przecież pisałem.	Ty jesteś dusza moja...	W początku maja.	Waćpan tak w fortele obfity, wymyślże co	Wracam od niéj.	Wzieni Sochów...	Zapach czułeś pewnie?	Ze względów czysto ludzkich należałoby go o tym powiadomić. Jak tylko przyjdzie, zaraz mu powiem.
A po drugie, zaczyna być w ogóle niedobrze. Jakkolwiek oni mówili, że są najwyższą marką, bo kraj nasz, to jest wasz jest rolniczy i że niweliści nie mogą znaleźć tu miejsca do zapuszczenia korzeni na stałe, jednak papa pisze, że nie jest tak dobrze, jak myślał. Agitacja wśród „miejskiej biedoty” wzrasta wskutek niemożności szybkiego przeprowadzenia podziału i zorganizowania kooperatywkooperatywa (daw.) przynajmniej tak to sobie wyobrażam. Ach, panie Taziu, czemu wszystko, co dobre, jest takie śmiertelnie nudne! Ja chciałam być dobra, robiłam, co mogłam dobra, ale wszawa. Ja już nie mogę... Trzeba będzie oddać pałac i tę willę ale mniejsza o to	Jakże mógłbym tego dokazać, kiedy sam jej mąż nie może? Znasz charakter baronowej, nikt na nią nie ma wpływu, robi tylko to, co jej się podoba.	Marcysiu, wykpiłem się! Podwyższy mi pensję! Jeszcze lepiej stoję niż ten Pałyszewski. Wiesz ty co, żoneczko czarnobrewko, palnijmy sobie to piwko, co go dyrektor pić nie chciał. Okropnie my smakuje...	Etykę, co to jest za towar? Kto w tym robi?	Byłam pewna, że pan przegra, ale to jeszcze nie koniec!	Nie, pani, to ojca mego majątek.	Nie przerywaj, Luciu!... Umrę i nikt mnie nie będzie żałował... Nikt... Owszem, każdy ucieszy się... Ale co tobie, Madziu?... Jesteś jakaś rozgorączkowana...	A Jasiek Przewrotny, nie poznaliście to?	A po co państwu oranżeria? To zupełnie zbędne.	Naprawdę? To nie kobieta...?	Przypuszczam to samo, co mój przyjaciel.	Nie wiem, co pani pocznie bo pan de Clèves, któremu dałam list do przeczytania, oddał go panu de Nemours, który przyszedł wcześnie rano prosić, aby go od pani wydostał. Pan de Clèves przyznał się niebacznie, że ma ów list, i miał tę słabość, że ustąpił prośbom pana de Nemours.	Kto może mówić inaczej o mnie! Ja wczoraj dałem dwadzieścia pięć rubli na kolonie letnie. Patrz pan, tu stoi to wydrukowane.	Nie, nie, panie profesorze Obiektywnie rzecz biorąc, zasługuję na potępienie i wiem, że nie może pan nadal korzystać z mojej współpracy. Narażać się na współpracę ze mną. Jestem na wszystko przygotowana. Chodzi mi tylko o to, by pan uwierzył mi, by pan nie wątpił... Moją winą nie jest ani niedbalstwo, ani nawet lekkomyślność... Może tylko nadmiar zaufania do dobrej woli i lojalności... profesora Dobranieckiego... Poniosę wszystkie konsekwencje... Jeżeli mi nawet prawo praktyki odbiorą, niech będzie!... Ale niech mi pan uwierzy...	Ale mnie się tak nie podoba, ja nie chcę, żeby się ojciec zapijał.	A jakże mam otworzyć, skoro sam jestem zamknięty. To pan raczej wypuść mnie na wolność!	A bo kiedy już nie mogłem wytrzymać tej nędzy, przyszło mi na myśl, że mogliby mi pomóc moi dawni przyjaciele. Udałem się do Danglarsa, ale wcale mnie nie przyjął; potem do Fernanda, i ten mi przekazał przez lokaja sto franków.	Ja? ja nigdzie obcym nie jestem, obywatel świata, wszędzie jestem jak u siebie. Warszawę znam od pewnego czasu, i wyznaję że mi się teraz wcale podobać zaczyna. Jest to stolica po mojej myśli. Grają grubo, szaleją, piją, hulają, kochają się	Nie, Jur, to tylko prawda. Niedobrze jest liczyć na cośkolwiek, choćby na mus.	Nie, nie włożymy i nie poczuwamy się do obowiązku. Ponieważ jednak jesteś, a raczej stałeś się naszym krewnym, więc ci chcę pomódz. Krótko mówiąc, pożyczę ci siedmdziesiąt pięć tysięcy rubli na prosty kupiecki weksel...	Zamęczysz mnie, zanudzisz Już ci dwa razy mówiłem, że nie mogę, nie chcę i nie ożenię się z tobą. Nie cierpię żadnych obowiązków. Poco mi u djabła ciężkiego małżeństwo?...	Bądźmy szczerzy... Ja nie wierzę w platoniczne kombinacje, pan daruje, wielce szanowny panie Nikodemie, ale nie wierzę. Toteż sądzę, że i pan, jako człowiek, hm... realny... Mówmy po prostu. Czy Żorż zainteresował pana materialnie w całej sprawie?	A ja pewny jestem, że zupełnie po co innego, panie kardynale; lecz jeżeli winna jest królowa, biada jej!	Ach, Dorianie, bardzo jestem zadowolony, że tak się na to zapatrujesz! Obawiałem się, że zastanę cię pogrążonego w zgryzocie i targającego piękne pukle swych włosów.	Leży mi to na sercu od dnia śmierci Dory. Pamiętasz, posłała cię po mnie?	Za to że pana zlekceważył, gdy się dowiedział, że pan jest na scenie.	Za wielką łaskę, domowi memu okazaną, pokorne dzięki składam najjaśniejszej pani a opiece waszej cesarskiej mości polecamy oboje z matką dzieweczkę naszą umiłowaną. Że wiernym sercem służyć wam będzie, nie mam wątpienia. Hanuś, pójdź do mnie i słuchaj, coć rzekę.	Anim sobie na nie i palca nie skaleczył. Jedziesz, Józik?	Ja inaczej zrobiłem Bicie mi się nie podoba, bo dostanie i zaraz zapomni. Najlepiej nie dać jeść. Jak nie dostanie śniadania albo obiadu i będzie głodny, zrozumie, że trzeba się słuchać. Mam się szamotać z chłopakiem zaraz mu wywietrzeją głupie myśli.	Nie, nie było mu wolno Nikomu nie było wolno robić tego, czegoś nie chciał, bo niby miałeś umierać i inne jeszcze głupstwa... Takiś był biedny!	Ale w takim razie to pan jesteś hrabią de Monte Christo, o którym Herminia tyle mi mówiła?	Daję ci na to słowo gentlemana.	Dosyć. Nie zgadzam się i basta. Ja jestem królem	Ja nigdy złych nie robię.	Jaśnie panie, byłoby to szaleństwem z jego strony. Zaopatrzyliśmy go we wszystko, czego mu potrzeba. Nową zbrodnią wprowadziłby tylko policję na swój trop.	Nie, pani, po polsku.	Pisał pan co?	To jest dwór w Niezdołach. Niezdoły, taki majątek jednych państwa, Rudeckich, moich krewnych i opiekunów.	Widzisz! Uratowałem ci trzy razy więcej, niżby cię kosztowało napełnienie tej miski. No a teraz, matko, daj krzynkę ryżu, a na to trochę suszonej ryby... tak, i jeszcze nieco zupy jarzynowej.	Widzisz, Tulke! Możesz być sobie prefektem, ale ja skończyłem już liceum, a ty zostajesz. Rozumiesz to?	Więc rozmówię się z Hortonem, żeby ci pokazał, jak prowadzi rachunki, żeby ci wszystko objaśnił. Masz wprawdzie dobrą pamięć, ale wszystkiego pamiętać nie można, więc trzeba zapisywać. Tymczasem rozmów się z Klaryssą, czy zechce ci w tym dopomagać.	Z Rygi, brat miły! Szelma Witold ma ładną kochankę! Prosto duszka! Już ja się od lata zabieram jechać do was, zaraz po twojem piśmie, ale między tem wypadł interes! Nie było jak!	A, już to, pani dobrodziejko, odziedziczył po swoich przodkach. Kiedy był jeszcze małém dzieckiem, mąż mojéj siostrzenicy, marszałek X., lubił bawić się w nim w moim budoarze w Wólce i zawsze mówił, że Mieczek będzie tak rozumny, jak dziad jego a mój nieboszczyk ojciec. Mam, pani dobrodziejko, bogatą familią i sama niegdyś jeździłam karetami i mieszkałam w pałacu, ale teraz... kiedy, skutkiem nieszczęśliwych okoliczności, straciłam fortunę, mój Mieczek byłby się zmarnował, gdyby nie starania pana Lucyana, a teraz łaskawe względy pani dobrodziejki...	Na miły Bóg! Znowu któryś leży na ziemi. Któż to taki?	A no, właśnie to nasza wyspa.	A!... to ty?...	Co miałam spostrzec?	Co takiego?	Czy nie mają żadnej racji?	Elle est d’un autre monde, śmiejąc się odpowiedziała ciotka kalamburem, z cale innego świata niż się spodziewasz, lecz nie pytaj	Eminencjo, przysięgam, iż nie myślę bronić głowy mojej. Poniosę karę, jaką mi Wasza łaskawość przeznaczy. Nie dbam o życie, a zatem śmierci się nie boję.	Nie	Nie, palto moje wisi w szatni królewskiej.	Nie, panie! my nie myślim! Hej! grajki! zagrajcie dla jasnoho łycarałycar (ukr.) młody, dzielny mężczyzna; zuch., skoczcie po miód, po słodki dla jasnego łycara; on biednych ludzi nie ukrzywdzi. Skoro, chłopci, skoro! Diakujem, paneSkoro, chłopci, skoro! Diakujem, pane (z ukr.)	To już ma!	To trzeba chyba SkałłonaSkałłon, właśc. Gieorgij Antonowicz Skałon (ros. Георгий Антонович Скалон, 1847–1914)	Wiedziałem, że dla ciebie jest to drobiazgiem	Więc któż u ciebie nie jest nudnym, hę?... wyspowiadaj-no się chłopaczku.	Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...	Zmiłujcie się, jasny rycerzu, nie gubcie biednych ludzi, Bóg nam świadek, my niewinni, nie do buntu my idziemy; my z cerkwi, z Husiatyna, naszego krewniaka Dymitra, kowala, z bondarówną Ksenią wieńczyliwieńczyć (z ukr.) poczęstunek weselny....	Głupstwa pan mówi, ale chociażby miał pan słuszność, to i tak w interesie samej sprawiedliwości...	Nazwisko? Wspomniałem tylko Morrisona. To nazwisko tego człowieka, o którym opowiadam. Cóż z tego?	Ach, więc miłość!... Pani kocha tego wojownika?	I cóż pan o tym myśli, Blacas?	Każdy dbały jest o własne bezpieczeństwo, ja również, więc... może pani przesiadać.	O! Znam tylko dwa uczucia, które odbierają apetyt; cierpienie i miłość. Sądząc z tego, coś mi powiedział o swoim sercu, mogę przypuszczać...	Ojcze! i ja z tobą. Czekając tutaj na was, umarłabym z trwogi.	Słuchaj, Albercie, wyjdźmy na spacer. Przejedziemy się konno albo faetonem. Rozerwiesz się. Wstąpimy gdzieś na śniadanie, a potem ty pójdziesz do swoich, a ja do moich spraw.	A tam, z tym bajdurzeniem! Ani złego, ani dobrego, czego chcesz?	A teraz boi się pani jeszcze?	Aby zabrać flakonik z trucizną, który wyniosłeś wczoraj po kryjomu z mego mieszkania!	Ale na czym owo niebezpieczeństwo polega?	Boże! Boże! Cóż chłop powiada?	Doktorze, mam tu automobil, niech pan zaraz siada ze mną...	Kiedyś, gdy już się ściemniało i zamykano pawilony, dyrektor zoo sir Charles Wiggam przechodził przez niektóre oddziały, żeby się przekonać, czy wszystko jest w porządku. Gdy szedł przez oddział płazów, coś zapluskało w jednym z basenów i ktoś skrzekliwie powiedział:	Mnie się zdaje, panie profesorze że byłoby znacznie lepiej odesłać ich do ich pracowni	Stałem obok stajni, mama mnie tam postawiła. Ale babcia zabrała mnie z sobą, a z nią przecie mogłem przyjść?	Tam podobno łatwiej dostanę robotę, a tu... któż mnie przyjmie?	Zobaczysz pan, że przed upływem kilku lat z Żydami będzie jakaś awantura.	Ani mi się ważcie tykać beczki!	Czemu więc w siebie zwątpiłem?	Czy mogę być zupełnie i bezwzględnie szczery?	Drugi, drugi numer!	Gdzież oni?	I cóż, stary przyjacielu jakże się miewa chemia?	Ma zęby ta Orłowska	Miałeś mi opowiedzieć jego historię.	Może i niezadługo już	Może niechcący... Ale lepiej sprowadź waćpan... Mam ci też kilka słów rzec.	Oj, żeby mię tak porwał do pląsania, tobym chyba w obłoki wyleciała...	Posłusznie melduję, że słyszałem, że mam stulić pysk.	Pozwól jednak, przeczysta Kalwio iż westalką mogłaś zostać chyba przez sen.	Przykra	Słyszeliście, urąga się wyznaje swą szkaradę?	Utarzał w błocie świętość majestatu!	Więc go sprzedaj.	Wszystko powiem ojcu; już on mi sprawi łaźnięsprawić łaźnię	Wyjeżdżam	Za mało, za małoza mało (gw.) odpowiada gospodarz, skręcając w lewo ku lasowi.	Zostałem raniony w bitwie pod Małogoszczem. Leczę się za łaskawym pozwoleniem tej panienki.
Czemu? Nie chcę mówić o tym w obecności pana Cardot, który z pewnością kształcił swego zięcia. Czy uwierzyłby pan, że ten oto pan Cardot, jak go widzicie, stary i chuderlawy, daje Florentynie ledwie pięćset franków na miesiąc, akurat tyle, ile trzeba, aby zapłacić mieszkanie i szmatki i mieć co włożyć do gęby? Stary margrabia de Rochegude, który ma sześćset tysięcy renty, ofiarowuje mi powóz od dwóch miesięcy. Ale ja jestem artystka, a nie taka...	Aramisie, mylisz się tym razem, mój przyjacielu żyłka dowcipkowania za daleko cię ponosi... i gdyby cię usłyszał pan de Tréville, przekonałby cię, że bardzo nie w porę żartujesz.	Lubię słuchać pana, gdy mówi pan z zapałem artysty, panie Sinclair podzielam go zupełnie. Tak jest, lubię ocean, tak jak go pan lubi.	A pan doktor myśli, że Wasyl na to się zgodzi?	Czy pan wiedziałeś, że dąbrowę na Krzemieniu kupiłem ja?	Nie, pani ja się tak tem zajmuję, jak pan Bigiel muzyką: w wolnych chwilach i dla własnej rozrywki.	Trzeba go spalić a nawet kto wie, czy pan kardynał nie ma sposobu wygrzebywania tajemnicy z popiołów?	Dziś rano wyjechaliśmy do Lwowa, bo już tam powietrze ustąpiło, a jechało nas trzech: ja, pan Grygier Niewczas i ten złotniczekzłotniczek (daw.)	Może pan wymieni nazwisko złoczyńcy?	Pan dawno zna księdza?	Tak jest, panie oberlejtnant, ta historia jest naprawdę bardzo głupia. Ja sam nie wiem, w jaki sposób przyszło mi do głowy, żeby mówić o czymś podobnie głupim. Albo jest to głupota wrodzona, albo też są to wspomnienia młodości. Proszę pana oberlejtnanta, na naszej kuli ziemskiej są różne charaktery i zdaje się, że nasz kucharz Jurajda miał jednak rację, gdy pewnego razu w Brucku wstawił się i wpadł w dół z gnojówką, a nie mogąc się z niego wydrapać, krzyczał w tym dole: „Człowiek jest powołany i przeznaczony ku temu, aby poznał prawdę, aby panował nad duchem swoim w zgodzie i harmonii ze wszechświatem, aby się stale rozwijał i kształcił, podnosząc się stopniowo w sfery wyższe, inteligentniejszych światów i pełniejszych umiłowań”. Gdy chcieliśmy go z owego dołu wyciągnąć, to gryzł i drapał. Zdawało mu się, że jest u siebie w domu i dopiero, gdyśmy go nazad zepchnęli, zaczął żebrać i jęczeć, żeby go wyciągnąć.	Co znaczy, że otrzymywałabyś pani 600, 800, naj­wyżej 1000 złotych rocznie.	Ja... ja!... Hej, ludzie, którzy mnie widzicie i słyszycie wiedzcie o tym, że ja zabiłam... ja... ja... ja!...	Ty? A to kędy? Znałem twojego ojca, ale mi nigdy o tym nie wspominał... ale to już późna godzina, nie wiem, czy nie czas by już na spoczynek?	Wielki proroku, rzuciłeś strach na dusze nasze, a nie wskazujesz ratunku. Może być, i z pewnością tak jest, skoro mówisz, że losy przez pewien czas będą dla nas niełaskawe; lecz	Ja pragnę na tobie. Sensu czy nonsensu przecież nie wyłowię na pierwszej lepszej drapieżnej samicy. Od ciebie chcę wiedzieć, że właśnie ja jestem tym dobrym przypadkiem, który nic wspólnego nie ma z mym istnieniem, z wartości uznanych zgiełkliwym jarmarkiem, z korzyści i zalet sztucznym światłocieniem. Ty jedna pojaśnić możesz mnie o tym, czy jestem zarzewiem wielkiej tęsknoty, jaka w tobie drzemie. Nie chcę żadnej racji ani kalkulacji, usłyszeć muszę moje przeznaczenie w rozrodczej przyrodzie, raz poznać pragnę prostacze wesele, gdy żywioł się miota na swe zatracenie.	Mam pewne wątpliwości w tym względzie ale choćby pani była i najlepszą, to tego pani nie potrafi, co ja.	O! to najmniejsza, nie kłopocz się tem wcale mąż mój posiada pięć czy sześć waliz rozmaitych, wybierzesz sobie najlepszą. Jest tam jedna mianowicie, którą szczególniej lubił brać do podróży i która jest tak ogromna, że światby w nią można zapakować cały.	Proszę tutaj, panie kapitanie, proszę, muszę cię wyłajać; czy wiesz, że jego eminencja skarżył mi się na twoich muszkieterów, i z takiem rozdrażnieniem, że aż chory jest dzisiaj. O! ależ to djabły wcielone, ci twoi muszkieterowie!...	A cóż, panie wójcie cóś mi się widzi, że ani dwór, ani gromada nie ma ochoty chaty dla mnie stroić; od dnia do dnia zwlekają, i nic z tego nie będzie.	Aha, no tak, służyliście za niego w wojsku, to wiem. Ale proszę was, byście mi opowiedzieli, jak to było?	Czekaj chwilę, a zobaczymy. Wiatr wprawdzie wieje od nas w ich stronę, ale zdaje mi się, że oni... ci dwaj ludzie nie na nas czatują...	Dobrze, szanowni panowie nie wiem nawet, kto posiada tę mapę, lecz stawiam warunek, żeby utrzymano tajemnicę nawet przede mną i panem Arrow. W przeciwnym razie proszę o zwolnienie mnie ze służby.	Ja jestem posłem i chcę odpowiedzieć, że nam wcale nie było dobrze. Nie było żadnych zabaw, jedzenie było złe, a jak padał deszcz, to się z sufitów lała na łeb woda, bo dachy były dziurawe.	Jestem przekonany, że o to chodzi	Jeżeli mama wynajmie ten pokój, jeżeli do tego pokoju... pierwszy lepszy się wniesie, to ja... Przysięgam mamie! Wyjdę na ulicę i, wie mama, pójdę z pierwszym lepszym!...	Na biodra Kiprydy! Jak ty mnie znasz dobrze! Nie! Nie powtórzę. Nic nie słyszałem, ale też i nie chcę nic słyszeć... Rozumiesz! Życie jest za krótkie, by warto było coś przedsiębrać. Proszę cię tylko, byś odwiedził dziś Tygellina i rozmawiał z nim równie długo jak ze mną, o czym chcesz.	Nigdy nie zgadniesz To nie ma żadnego związku z tym, o czymśmy mówili.	No, no, już dobrze, mniejsza o to. Więc słuchaj uważnie. Chętnie wezmę tę sprawę w swoje ręce. Jednakże tylko w tym wypadku, jeżeli zobowiążesz się do całkowitego podporządkowania się moim wskazówkom. Nie wolno ci nic robić na własną rękę. Absolutnie nic. Wierzę wprawdzie w twój spryt, ale tu robota musi być arcymisterna, tu jeden fałszywy krok może zburzyć wszystko. Rozumiesz?	Przyślę go, lecz wypędzać go byłoby dowodem wielkiej niewdzięczności. Miał on przynajmniej tyle przytomności, że wyłowił świętego ze strumienia i zdobył sobie zasługę... choć święty tego nie powiedział...	Tak, pani	Teraz jeszcze żyję o chlebie, bo nie mam nic: alem sobie z niego zagotowała zacierki i nie jestem głodna, a da Bóg doczekać, będzie i krupa i omasta, bylem motki skończyła, a prząść się znalazło więcej. We wsi mi dają robotę, bo widzą, że przędziwo nie przepadnie, i pod wagą nici oddam. Semenycha, Kociukowa, Pawłowa, Lebiedzianka, dobrze mnie już znają, a ja i dwudziestkę uprzędę.	Tu usiadł. A tam na sali grano właśnie kwartet jakiś jemu na rozmarzenie, więc mu się głowa tak oto w tył pochyliła w zasłuchaniu, otwierały się oczy. Tak. A z salonu wymknęła się tymczasem piękna pani i przysiadła się do niego marząca.	Wierzę wierzę temu, co opowiadają ludzie godni wiary. Trzymam się zaś tego co mi opowiadali jednozgodnie oficerowie kolejni i majtkowie, że w czasie głębokiej nocy, jakaś postać jak cień przechadza się po okręcie. Jak ona się zjawia? nie wiadomo. Jak niknie? także nic o tem nie powiedzą.	Zawiódł pana tym razem.	A gdy padać, to kułakiem w kark?	A ileż ci trzeba?	A ja rusznicę	Ale dlaczego, mój chłopaczku, przestałeś mi ufać?	Ale oni przebudzili się?	Ależ nie, ależ nie Nie brakowało żadnej strony.	Ależ panie ministrze...	Bogdaj grób mój był nie gdzie indziej, ale na tej ziemi, która wszystko mi dała, co dać mogła.	Byłeś tam?	Bądź zdrowa	Ciężka to praca.	Co chcesz uczynić?	Co, prosz pampsora? Formę	Co? coś zabawnego?	Cóż ich rannych jak psów wyrzucisz?	Dwa lata.	Dziecko, Niewola, Sierota Otóż to właśnie i mnie tak prawił Michael, co jeszcze, póka świat światem, nie nabrano tyle dzieciarni w jasyr; to nie na stasta daw. jednostka miary odległości; mila niemiecka w XVI–XVII w. wynosiła ok. 7–7,4 km. niemieckie. prawił wódz naczelny, głównodowodzący całego wojska. Koniecpolski rozbił ich na trzaskitrzaska wielka radość., ci się po znają, owi swego nie znajdują to jakoby Sądny Dzień.	Dzisiejszego popołudnia.	Dziękujemy, to wystarczy. A teraz powiedz nam, Andy...	Dziękuję pokornie jegomości. Oni też Bohuna do PerejasławiaPerejasław mundur. prędzej dojdzie...	He! niech ją wywieje!	I powinno być, język trzymać za zębami, rzekł Dobek gorączkowo jakoś. Eljasz mi to urządzi tak, aby we dworze żywa dusza nie wiedziała... Żywa dusza! aby się nikt nie domyślił! ani Aron, ani panienka, ani panna Henau... nikt.	I tęskniliście, co?	I zaraz mi rękę odjęło i od tej pory kaleką jestem. Młoda byłam i głupia	Ja nie powiem... Ale czy oficerowie nie będą trąbili, nie zaręczam, boś przecie książę prezentował go u swoich butów, jako chorążego orszańskiego.	Ja, Żyd, jestem mordercą.	Jak gdyby nie było dosyć czytać je Ale pisanie, ciotko, ma też swe uroki.	Jestem okiem ślepemu, a nogą chromemu.	Małżonkiem przystojnym, którego ocalam i którego pieszczę przed samym weselem.	Miło nam będzie jeść w waszym towarzystwie Raczymy dziś zaszczycić „drugą zmianę” naszą obecnością.	Morrela? A był znajomym Villefortów?	Musi dać! Po zlicytowaniu zaś elektrowni upada i kontrakt z nią zawarty przez nas. Zatem nowy właściciel będzie mógł dyktować za prąd takie ceny, jakie zechce.	Nie dla żałoby! Czy możesz ją wyszukać i ubrać się po ciemku?	Nie po-je-dziesz!... Pozwólcie mi przynajmniej umrzeć, jak mi się podoba. Nie chcę pożegnań... łez... awantur...	Nie ułapił ci ich wszystkich. Uszło coś z pięciu. Taka już dola nasza.	Nie!	No co? Pewnie nieprzyjaciel most wysadził w powietrze albo tor uszkodził.	Och!	Oczywiście podrobił i wymienił tylko to, co miało wartość artystyczną: obrobione kamienie, rzeźby, posążki, cały skarbiec małych kolumienek i cyzelowanych okien ostrołukowych. Nie zajmował się samą podstawą budynku. Fundamenty zostały.	Odpędzimy ich.	Osądź mą boleść: do owego dnia, w którym ujrzałem cię w katedrze, nie wiedziałem nawet, czy żyjesz.	Oto geniusz Wasza królewska mość, nie wiedząc wcale, zrobiłeś rzecz wielką. Zwyciężać można nie tylko na wojnie: pobić i kazać sobie coś dać za to. Bez wojny, dyplomatyczne zwycięstwo uzyskać za pomocą oszustwa; słowo wycyganić w sposób stereotypowy i krzywdzący łączy przynależność do grupy etnicznej (Cyganie, dziś raczej: Romowie) z zachowaniami przestępczymi (oszustwo, kradzież). coś potrzebnego. Mamy port, to najważniejsze.	Pamiętasz więc, jakie są własności dwóch trójkątów podobnych?	Pozycja społeczna, Urzędnik kiej wy na ten przykład, a do urzędu ambitu nie macie...	Prawda; już on tam do sądnego dnia leżał będzie Słuszna mię kara spotkała; jak śmiałem przywdziewać obuwie świętego kniazia! Pamiątką mi winno było pozostać do śmierci.	Przebacz mi	Robinson? Wiele?	Stary mieszczuchu! No, nie bądź pospolity, rób jak twój przyjaciel Desplein: zostań baronem, bądź kawalerem orderu św. Michała, zostań parem Francji i wydaj swoje córki za książąt.	Szedłem ulicą miasta szedłem powoli, zmęczony długą drogą; nie w myśli mi było uciekać ni kryć się; szukałem noclegu, a wszystkie domostwa były pozamykane. Tedy chciałem zapytać pierwszego lepszego przechodnia, gdzie plebania, i księdza proboszcza prosić o kąt i wiązkę słomy, a jutro rano byłbym poszedł dalej, bo do Krakowa zdążam. Aliści, pogrążonego w myślach, napadli ze srogimi okrzykami zbrojni ludzie, skrępowali do krwi i wloką niczym mordercę, gdy nawet nie odgaduję, o co mnie oskarżają.	Tak będzie najlepiej	Ten szanowny brodacz idzie służyć na morzu królowi przez cztery lata, zostawszy poprzednio oprowadzonym przez miasto w wielkim tryumfie i w paradnych szatach.	To straszne	To straszne! To straszne! Ja po prostu oszaleję!	Twoi rodzice kochali się, ale byli różnych pojęć	Tylko zamknij oczy i staraj się żebyś zasnął, to nadejdzie ranek, ani będziesz wiedział jak i kiedy.	Tylko ze mną nie igrajcie! Ja wam dam raport. My się z sobą jeszcze spotkamy, ale miło wam nie będzie, bo mnie wtedy poznacie, jeśli mnie jeszcze nie znacie.	W imaginacji i w sercu owego różowego hajduczka w pierwszym rzędzie ci wyznaczyłem, bo primo: to złoto, nie dziewka, a secundo: tak jadowitych żołnierzy, jakich wy byście na świat wydali, jeszcze chyba na ziemi nie bywało...	Widziałem głowę	Więc według pana kobiety nie powinny być energiczne?...	Więc, według twego zdania, Sewerko, ażeby miłość była w dobrym gatunku, trzeba kochać świętego?...	Z dalekiego kraju... prawda? Mowa odmienna, ubiór odmienny, zaprząg odmienny...	Z kim mam zaszczyt?	Zabiję to bydlę	Zawód twój?	Żyje jeszcze.
Tak tak, pełno tu zdrajców dokoła; lecz przysięgam na święte imię Marji Dziewicy, że nikt nie jest tak oddany Waszej Królewskiej Mości, jak ja. Zapinki te, o które dopomina się król, dałaś pani księciu de Buckingham, nieprawdaż? Były one w owej szkatułce z różanego drzewa, którą niósł w ręku? Może się mylę? może nie o to chodzi?...	Dlaczego nie? Czasu śmierci jego siedem lat miałem i do nikogo, zdaje się, tak jak do niego, przywiązany nie byłem...	Janka! ty mnie nie doprowadzaj do ostateczności. Ja cię proszę, idź za Grzesikiewicza, moja córko, dziecko moje!... przecież to dla twojego dobra, ja chcę tego małżeństwa. Nie masz nikogo oprócz mnie na świecie; ja jestem stary... umrę... zostaniesz sama, bez opieki, bez utrzymania... Janka, tyś mnie nigdy nie kochała!... Żebyś ty wiedziała, jaki ja jestem przez całe życie nieszczęśliwy, tobyś się ulitowała!...	Magdy ni młynarzowych dziewek to nie wypomina: wiadomo przeciek, co wyrabiają! A na dwórki z Woli też nie wygraża pięściami, zaś o dziedziczce z Głuchowa, choć cały świat wie, jak się tłucze z parobkami, głosu nie podniesie!	Tylko prosiłbym chciał był powiedzieć) poprawił się rychło. rozmyślał głośno już dla siebie. zabawne; osobliwe.! Zresztą nie mogę, uważa ksiądz, ze względu na mego Józefa, który jest widocznie innych przekonań, bo przemyca mi nieustannie jakieś odezwy między listami.	A coś myślał? Przeciem nie dla kur te stajnie stawiał lat dwadzieścia temu ledwie, przed samą woj­ną... Jak stawiałem! Sczeznę ja i ty rozsypiesz się na proszek, a te moje stajnie przetrzymają wiek, co mówię, wieki dwa, może trzy, i więcej, jak zamek... przetrzymają, mówię, bo w niczym nie są gorsze od tego, co budował król. I mury te, com postawił, będą wieki stać, i dom, w którym tyś się rodził...	Posłuchaj, Aleju dlaczego ty się nie nauczysz czytać i pisać po rosyjsku? Czy ty wiesz, jak ci się to może przydać potem tu, w Syberii?	Toteż nie ty ich bierzesz, tylko ja. Zwalisz winę na mnie. Jeżeli się wykryje, zwalisz winę na mnie. Ty o niczym nie wiesz, pierwszy raz słyszysz zwrot przysłowiowy; sens w poprzednich słowach tekstu polskiego.	Trzeba się zastosować do przepisów na pokładzie przyjętych, a zdaje mi się, że nasz żołądek idzie wcześniej niż zegar tutejszy.	A po śmierci mgła w proch się rozsypuje... Ha, ha, ha!	Alboż my zatrzymujemy te, którym trafia się wyjść za mąż?... Owszem, z naszych nowicjuszek, nawet sióstr kornetowych, bywają dobre żony. Ale nie każdą wabi świat... Niejedna woli być siostrą cierpiących, matką sierot i oblubienicą Chrystusa...	Bez wątpienia, ale jak mówi Osjan: „Kiedy moje uszy słyszą pieśni bardów, serce moje drży, jak gdybym słyszał historię o swoich przodkach. Harfa nie odezwie się więcej w lasach Sebora!”	Bo kto na SiczSicz Zaporoska	Chcę poprawić byt ludu egipskiego. Ale ponieważ w podobnych sprawach zbyt szybkie działanie może tylko przynieść szkody, więc na początek ofiaruję im rzecz drobną: po sześciu dniach pracy	Gdzie on teraz jest ten Dyzma?	I daj Boże, aby resztką tego proszku sukcessyjnego sama się poczęstowała, rzekł generał; jest to, coby mogła najrozumniejszego uczynić.	Istotnie, dużo przeszkód! Muszę go wyprawić za ocean i napisać do ojca. Skarb ten polecił mi pan Marwitz tak usilnie, jakby to był pakunek szkła! Ładnie się wykierował! Wróci okiereszowany i nadtłuczony. Ale to chyba nie moja wina...	Jak to! Dlaczego to mam nie wiedzieć, co to jest tęsknota? Może lepiej od pana wiem.	Każ zawracać jedziemy razem, dam ci ofiarę w ręce. Zemsta jest zbyt szlachetnem uczuciem, uczuciem dzieci natury, dodał śmiejąc się, bym ją miał tamować jak drudzy... Krew, tak, tylko krew zaspokoić ją może.	Może być. Ale nie sądzę. Przekonamy się o tem, gdy znajdziemy kupca. Jeżeli oczywiście zechcesz ryzykować głową.	Nie gadajcie tak, nie gadajcie, cny rycerzu nie żadna to hańba iść z tymi, którzy gdy się wyliżą, chwycą znów wilka za bary.	O, ty nie rozumiałaś wcale: ani z jak bezładnym żarem modlić się tylko może dusza po tym, ani z jak wielką nienawiścią do siebie spowiadać po tym.	Obejdzie się!	Od dnia, w którym rozpocząłem analizę, tj. temu już parę miesięcy, aż do dziś rana krótsze ramię odgałęzienia ciągle odchyla się o ten sam kąt od pionu, podczas gdy przeciwnie ramię dłuższe ustawicznie zmienia kierunek.	Pochlebia mi pan, kochany panie. Puits-du-Roi, bardzo zaniedbane od czasów Ludwika XIV, nie może się równać z polowaniem w Valcombe. Mało tam zwierzyny. Jednak pewien wyjątkowych zasług kłusownik, imieniem Rivoire, który zaszczyca Puits-du-Roi swymi nocnymi wizytami, strzela tam sporo bażantów. A gdyby pan wiedział, co za nadzwyczajny okaz z rupieciarni służy mu za strzelbę! Jest to broń godna muzeum. Wdzięczny mu jestem, że pozwolił mi przyjrzeć się jej dokładnie. Wyobraź pan sobie...	Powiedz mi, czy ja dobrze słyszałem, pani de Villeparisis powiedziała, że twój wuj jest Guermantes.	Rozumie się, że szczęśliwie. Mam tu krewnych, moja to jest okolica, wobec czego...	Tacy są wszyscy mężczyźni. Cóż na to poradzić?...	Tak, już wszystko w porządku Powiedzże mi teraz, gdzie chciałaś iść?	To mąż stanu całą gębą! Jeżeli teraz odmówił, widocznie ma jakieś głębsze powody natury politycznej.	Ty kwiatku! Wiesz przecie, że się beze mnie obejść nie możesz.	W polu, ziemniaki osypuje z komornicami i Jagustynką, zaś Pietrek pojechał do lasu: zwozi Stachowi drzewo na chałupę.	Wcale dobrze. A tego starego kutwę powołano nareszcie do obrachunku.	Widzi pani, może i ja kiedyś będę miała taki zamek, takie salony, park i tarasy. Będę miała przepych, wspaniałą rezydencję, bogactwa i tytuły. Takie życie przeznaczone dla mnie, takie, a nie inne!	Zaprawdę, nawet słusznie się od pomnażania rodu swego wstrzymują Mamy ich przecie dosyć, albo i nadto... Jeden dobry stał by za tę gromadę.	Żeby się to tylko chcieli ustawić!	A Jurand żywie jeszcze?	A gdzie jest?	A w Poznaniu nie może?	Ach! Takiego szczęścia wyobrazić sobie nawet niepodobna!	Ale kto pan jest?	Bardzo dziwne...	Baskowie w służbie gubernatora.	Było to zupełnie tak, jak gdyby powiedziała: jesteście kpy i bywajcie zdrowi!	Bądź pozdrowiony i żyj długo, ojcze święty	Chcę wiedzieć!	Cho... chory...	Czemu?	Czemu? Oto nie chciałam... nie chciałam, by został kochankiem zamężnej kobiety!	Czy panu w takiej samotności, bez ludzi nie tęskno? Bo Lassy mi mówi, że waćpan nikogo nie widujesz i nigdzie nie bywasz.	Czyli napis głosi, że „dopóki Maria dzwoni, odpędza i rozprasza wszelkie larwy piekła”?	Doskonale!	Dostojny Herhorze czy święty stan kapłański ma coś do powiedzenia w tej sprawie?...	Dwadzieścia cztery godziny. Poproszę cię, doktorze Mortimer, abyś mnie odwiedził jutro rano o dziesiątej. A zechciej przywieźć ze sobą sir Henryka Baskerville’a. To mi ułatwi wykonanie mego planu.	Fartuszek? A co pan robi w redakcji?	Havemeyera nie może oszczędzać, kto Orgaza pragnie!	Ich, Jude bin Fresser ohne keine Menschenwürde.	Ja wiem, że ty musisz zostać jej kochankiem, Zypciu Ona cię nauczy życia. Widzę to po twoich oczach	Jak to dobrze, że pan przyszedł, kiedy jeszcze nikogo nie ma	Jakto, picia?	Jakże miała ze mną jechać, kiedy to ja do niej jechał?	Jedziemy zaraz?	Jestem Colin Craven. Kto ty jesteś?	Jestem, panie oberlejtnant. Akurat przynieśli kawę.	Kocha cię winy jej nie widzę.	Mam zmartwienie.	Może i nie śpi, bo bokami okrutnie robi.	Nie chcę! Nie chcę! I koniec! Nie chcę, słyszałaś!?	Nie przypuszczam.	Nie, ale źle go sądzisz.	Nowe rzeczy gada! Myślałem, że powiecie co nowego, a jeśli chcecie mówić tak dalej, to już lepiej przestańcie.	Pibrac!	Piotrze, panicz zamieszka w zielonym gościnnym pokoju. Zaprowadź tam panicza i wróć do mnie.	Powoli, powoli, Długi Johnie! Któż ci staje okoniem?	Prezes Bondy miał takie uczucie, jakby śnił. Marek ułożył go z macierzyńską pieczołowitością w fotelu i szukał koniaku.	Ręka Stwórcy ciąży nad nim i nie uniknie kary zasłużonej.	Słuchasz uważnie?	Ta lala, ta tyczka, ten farmazonik! Tak głupim może być tylko Prusak.	Tak, margrabino! Trapiła mnie trojniaczka i czwartaczka.	Tak.	To chyba sobie dworować chcesz ze mnie?	To esencjonalna dziewczyna, tylko nie bardzo pozwala badać temperaturę swych gorejących oczu.	To nie komplement niech pan wysłucha do końca! Chociaż jest mniej przystojny, jednakże ma w sobie coś bardzo męskiego.	To niemożebne!	To siadajcie, gospodarze, z Lipiec, widzę, jesteście, to pogadamy po sąsiedzku! Johan, Fryc, ławek dla sąsiadów.	To taki, co lata, panie oberlejtnant.	Toć to nie ma o czym mówić z nią. Siedzi jak namalowana.	Uczyń to waćpanna! uczyń!	Veto!	Widzisz, Jelsky, bo ciebie tam nie ma boś ty w wielkim morzu niemieckim rozwodnił duszę i...	Wiecie o jakim kochanku jej?	Wiem pan pewnie od tego starego pana!... On kilka razy obiecywał, że mnie weźmie... Czy on bardzo bogaty?... Pewnie, że bardzo... Jeździ powozem i siada w pierwszych rzędach w teatrze.	Wiem, wiem, zarobiliście podobno siedemdziesiąt pięć procent, a cóż z resztą?	Więc do jutra? prawda?	Z panią Danglars?	Ze strachu to byście go i wydali... co?	Znaczy, być jasnowidzem?	Zupełnie niepotrzebnie w ogóle stworzony.	Żal mi cię biedaku! Do tego to już przyszło?	„Cóż za sposobność sprawienia niespodzianki tym panom, jeśli słuchają, i uniknięcia bitwy!”
Ale niechże panienka zaczeka! Gdzież to panienka będzie po knajpach ganiała? Żeby znowuż nie można było z panem się w domu rozmówić? Rodzonej córce? Słyszane rzeczy! To już rzeczywiście! O, niech panienka usiądzie na stołku i trzęsie się... Żeby rodzonemu dziecku ogrzać się w kuchni nie dać	A ja się na to nie godzę, dodał książę jenerał	Ale to być niemoże.	Ci młodzi panowie, o ten blondynek ze znaczkiem przy klapie fraka, inżynier, tamten piękny brunecik, doktór, o... i znajomy pani to wszystko wielbiciele mojej siostry. Mogę panią zapewnić, że każdy ubóstwia ją bezinteresownie, gdyż każdy jest majętnym. Hela innych nie toleruje przy sobie.	Co też to tych precjozówprecjoza (z łac. pretiosa: rzeczy cenne) mówił, oglądając się dokoła. jak żyję., jeszczem nigdy tego cudownego electrumelectrum (łac.)	Co za bieda, każde dworzyszcze weźmie do chwili, póki najmiłościwszy pan coś z nimi nie postanowi, a okupu nieszpetnego nie naznaczy! Ci  Inflantczycy to przewrotny i chytry naród niczym...	Do czego to służy?	Dokuczyliście do żywego Mr. Proutowi Gospodarze klas nie są tu po to, aby im chłopcy dokuczali więcej niż trzeba. Ja również nie lubię, jak chłopcy dają mi się we znaki bardziej niż trzeba. Nie lubię, jak się mi dokucza takimi historiami. Wy dokuczyliście mnie	Doszło me cosik z boku... może cyganią, to nie rozpowiadam. Hale, gadu, gadu, a z czym to ja przyszłam? Obiecały się przyjść niektóre, ugwarzym się, sieroty, przyjdźcie i wy... jakże, Borynowej by nie było, kiej co najpierwsze się zbierą.	Dżeka Fultona Jeżeli to ma być dla mnie	I tu właśnie pan się myli, kochany panie. Cały świat ma mylne wyobrażenie pod tym względem. Ustawicznie uciekamy od chwili bieżącej. Nasz byt umysłowy, który jest niematerialny i nie ma wymiarów, porusza się w wymiarze czasu z jednostajną szybkością od kolebki do grobu, zupełnie tak jakbyśmy nieustannie schodzili w dół, rozpocząwszy nasze istnienie na wysokości pięćdziesięciu milmila angielska	Ja nie chcę przez to powiedzieć, nie, tylko mi na myśl przyszło pani zemdlenie i przypomniałam sobie tę historję. To się czasem tak dziwnie składa, to takie dziwne rzeczy nieraz przychodzą, niewiadomo skąd...	Jakie to zabawne! Ja mam kucyka w domu, jeżdżę prawie co dzień po parku z Fredem i Kasią. Jest bardzo miło, bo i nasze przyjaciółki się przyłączają, więc jest szereg dam i panów.	Jegomość pan hetman i waszmość w pierwszym rzędzie: to do śmierci będę powtarzał. Kto więcej, to nie wiem...	Jeśli to prawda, to nie potrzebujesz przepustki, aby opuścić miasto.	Kat go wie! Chce dokuczać, musi mu to sprawiać przyjemność	Komuż Prometeusz miał powierzyć promienie wiecznego słońca, jeśli nie najpiękniejszej westalce całego Księżyca? to był hołd oddany twym przymiotom, o cudna istoto!	Na Amona z Teb, na sławę moich przodków, w których płynęła krew królewska, przysięgam, że Ramzes, twój następca, będzie wielkim wodzem, jeżeli mu pozwolą bogowie Młody to jest chłopak, jeszcze pacholę, a jednak z wielką umiejętnością zebrał pułki, zaopatrzył i marsz im ułatwił. Najwięcej zaś podoba mi się, że nie stracił głowy, kiedy mu przeciąłem drogę, lecz poprowadził swoich do ataku. On będzie wodzem i zwycięży Asyryjczyków, których dziś trzeba pobić, jeżeli nasze wnuki nie mają zobaczyć ich nad Nilem.	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	Nie wiesz nawet, panie Andrzeju jak wielkie i u króla masz zachowanie. Wczoraj byłem na radzie wojennej, bo mnie pan Czarniecki wziął ze sobą. Mówiono o szturmie, a potem o wiadomościach, które właśnie z Litwy nadeszły, o tamtejszej wojnie i o okrucieństwach, jakich się Pontus i Szwedzi dopuszczają. Radzą tedy, jak by tam wojnę podsycić. Powiada Sapieha, że najlepiej parę chorągwi posłać i człeka, którenktóren	One same, mój ojcze, są całe jednym grzechem przeciw zdrowemu rozsądkowi i postępowi kobiet popełnionym... To są, mój ojcze, konsumentki, które z pewnością nic nigdy dla cywilizacji nie wyprodukują. Co ten stary kołek w płocie prawił o cywilizacji, fałszem jest i potwarzą na cywilizację rzucaną. Córki jego nie są ucywilizowane kobiety, ale światowe sroki, które w swoich ptasich główkach dwóch ucywilizowanych myśli nie mają, choć czasem o literaturze i muzyce mówią...	Przepraszam pannę hrabiankę to jest bardzo mały interes. Ja tylko chcę odebrać moje pieniądze...	Przepraszam. Teraz Barnes, Boston-Albany, te same zlecenia od Albany do Bostonu. Wyjazd trzecia pięć po południu (tego w depeszy nie potrzeba zaznaczać) przyjazd dziewiąta pięć we czwartek. To wszystko jest najzupełniej identyczne z tym, co załatwi Wade, ale warto trochę rozruszać dyrektorów.	Raczcie mi wybaczyć, panie bo jak powiedziałem, czytać i pisać nie umiem, reguł przeto rycerskich poznać nie mogę; teraz już będę wiedział i na przyszłość będę miał zawsze w sakwach trochę prostej strawy dla was, jako rycerza, a dla siebie, że nie mam zaszczytu być nim, pomyślę o czymś lepszym i pożywniejszym.	To jest nowy król?	To ty, mój biały przyjacielu!	W tym małym paszteciku jest taki wielki trufel...	Że to kary boskiej nie ma na tych zabijaków	A chcielibyście mieć?	A co doktór postawisz na jego miejsce?	A któż ciebie będzie trzymał w jamie i kuł w dyby Puszczą cię przecie! puszczą w świat! Masz ledwie dziewiętnasty rok. Pójdziesz! pójdziesz! abyś tylko powrócił... A no, dziś ty jeszcze chłystkiem!	A, już wiem, o co ci idzie.	Ale ja ciebie kocham, a ty obiecałeś.	Ależ zaręczano mi, że oni w Ostendzie używali kabiny królewskiej.	Bardzo dobry.	Bo nigdy nie chodziło o wasze dziecko	Co, znowu dobroczynna karotakarota (z fr.)	Czy ja wiem którzy potrzebniejsi.	Czy należysz do osób, które nie zdają sobie sprawy z powodów swoich czynności?	Czyż nie jesteś pan markizem Bartolomeo Cavalcanti?	Czyżby przyroda utrwaliła tu jedno ze stadiów ewolucyjnego pochodu? Byłżeby ten korzeń-karzełek przeczuciem człowieka w roślinie?	Dawno! Jeszcze w Słodkowcach. Ale mu odmówiła i wyjechała.	Dziękuję wam, Szwejku A dużo miała życzeń?	Dług święta rzecz, każe, zapłacić nużno.	Franz, mój kochany, gdy po otrzymaniu mego listu uznałeś, że potrzebujemy pomocy hrabiego poszedłeś i powiedziałeś mu: „mojemu przyjacielowi Albertowi de Morcerf grozi niebezpieczeństwo, pomóż mi pan go z tego wyciągnąć”, czyż nie?	Gdzie jest? Pisze, że nie była w stanie w tak krótkim czasie odłożyć tak wielkiej kwoty. Ale znalazła służbę u pewnej dobrej pani, która dała jej pieniądze naprzód. Musi je teraz dopiero odsługiwać.	Ho! ho!... Więc król Assar wysyła swoich posłów nawet do fenickich tancerek?...	Ja bardzo wieś lubię.	Ja sama wiem, jaka jestem.	Jak was tu tyle i każdy mi zacznie psy z ulicy znosić?	Jakim sposobem, jakim cudem?	Jako żywo, nigdy piwa nie pijam! Nie lubiłem go nawet będąc studentem; a co do nazwy, jestem przecie ochrzczony, dla rodziny mam imię jak każdy.	Jeżeli nie uciszycie się natychmiast, nic wam już więcej nie powiem	Kas čia tau pasidarė, Vinceli? Kam ta koja tokia kruvina?	Kiedy zechcesz. Daj mi tylko kilkadziesiąt franków, gdyż nie mam za co kupić potrzebnych preparatów. A oto mój adres	Księdza proboszcza! księdza proboszcza!	Milczże i idź zkądeś przyszła Precz, babo!	Musiałeś przyjść	Mówił mi Rancewicz, że jest pan zmęczony. Może do tego wycięcia wyrostka robaczkowego wyznaczyć kogoś innego?	Nie mam już córki! Nie chcę cię znać, nie chcę słyszeć o tobie!... zgiń... Zabiję!... zabiję!...	Nie oszalałam, nie! Ja nie dam wynająć tego pokoju!	Nie przemawiają do mnie rody książęce, com złożył przysięgę nienawidzenia tyranów!	Nie zapomni pan o Wysockiej?	Niechby się rozprawili. Potem zostaną przyjaciółmi. I tak od dawna patrzą na siebie spode łba.	Niechże pan siada. List, TajemnicaCzyżby od pańskiego przybycia do Londynu zdarzyło się panu coś niezwykłego?	On tam nie będzie zważał, jak my jemu zapłacim za twoją szyję. On śmiały mołojec.	Oprócz kobiety. Trzeba pewniejszego sposobu. A pamiętaj o cenie na jego głowę.	Patrzajcież! A szefowie?	Pomyśl sam waszmość: co ma być?	Przez Prut	Przyjmuję ją, mości Land.	Przypuszczam, Thorntonie, że przychodzicie w sprawie tego nieszczęsnego porannego wypadku?	Rad bym, by pani hrabina nie kończyła.	Rozumiem cię jednak policja jest przekonana, że ty po dojściu do przytomności wskażesz winowajców. Telefonują tu dość często z zapytaniem, czy możesz już zeznawać.	Shabash!	Simiarum destructorsimiarum destructor (łac.) zawołał drugi.	Słusznie. Ale właśnie te małe, nieprzewidziane, a jawiące się zawsze przypadki wtrącają tylu do więzień i prowadzą na stryczek, dopomagając detektywom do tanio nabytej sławy. Tu jest sedno rzeczy. Gra pomiędzy detektywem a zbrodniarzem jest zbyt nierówna.	Tak jest młody król wcale nie żyje z żoną, unika jej, ani we dnie ją odwiedza, ani się nią zajmuje.	Tak jest.	Tak, miłostka tylko: bo miłość ma szersze podstawy, niż rzut oka na białą twarzyczkę i błyszczące oczy, niż dotknięcie drobnych paluszków. Za piękną twarz i białą rączkę kochać możesz dziś pannę Helenę, jutro pannę Klarę, pojutrze panią Zofią, Maryą lub Adelę; a jeśli każde z tych uczuć o motylowym żywocie zwać będziesz miłością, cóż będzie miłostką?...	Troje dzieci, cztery morgi, dwa krowie ogony i stary kożuch po nieboszczyku.	Trzymam się zasady niewtrącania się do cudzych spraw.	U nas tyle teraz zmian zaszło, że trudno poznać stary nasz, kochany dom. Mieszkają z nami.	W jaki sposób?	W takim razie	Według woli waszej królewskiej miłości.	Wiadome ci wejście?	Widać że pan margrabia mieszka w Paryżu. Nie zna pan jarzma, jakie ciąży na nas, biednych mieszkańcach prowincji, a zwłaszcza na księżach nie cieszących się łaską jezuitów. Nie wypuszczą bezwarunkowo Juliana, potrafią znaleźć tysiąc pozorów, odpowiedzą, że jest chory, że list zaginął, etc.	Widziałeś go?	Wioska Garrigue, w pobliżu Fougerolles.	Więc całkiem pomarły? Czy róże całkiem umierają, gdy się je zostawia samym sobie?	Więc jest u Stabrowskich? Musimy odnowić znajomość. Znasz go dawno?	Wypijże waść jeszcze.	Właśnie przed chwilą, odezwał się pan Edward, panna Wanda wyrażała swój zachwyt nad pięknością natury tutaj i zadowolenie, że dla niej opuściła liczne towarzystwo z jakiem przybyliśmy do tego borku na zaimprowizowaną majówkę.	Właśniem go namawiać chciała, żebyś pozostał przy ojcu, którego tak kochasz.	Za żadną cenę?	Zabawa	Zna się pani z nią?	Ślady stóp na żwirze. Innych znaków dostrzec nie mogłem.	Żeby nie Kraków, tobym dał waszeci rację.
Toć mówił pan że skażą pana na śmierć, i że zostanie pan stracony jak najgorszy oprych!	Byleby tylko pan Sakowicz zechciał sierocie przyjść w pomoc...	Choroba, Lato zawołał pan Łęcki	Ciężka sprawa! Boję się czy pan Wiktor, który się zapiéra tego, nie zbałamucił jéj wprzódy. Z nim jest za pan brat, a mnie nawet palca dotknąć nie pozwala.	Krytyka artystyczna i polemika są czymś zupełnie zbytecznym, ponieważ chodzi tam tylko o to, czy dane coś podoba się czy nie. Co tu o tym w ogóle można powiedzieć. Te rubryki w ogóle powinny być skreślone. Nie wiem, czemu pan tego broni, nie będąc nawet artystą. Sport odrodzi ludzkość, która potrzebuje antydotu na złe uboczne skutki kultury. W sporcie jest przyszłość rasy ludzkiej...	Omyliłeś się pan o lat dwanaście. Datowany jest z roku 1742-go.	Widzę, że pan Czarniecki nie tylko najlepsze szable, ale i najlepszą gębę w poselstwie przysłał. W mig waść każde pchnięcie parujesz. Szczęście, że nie na tym wojna polega, bo godnego siebie znalazłbym przeciwnika. Ale przystępuję do materii: Pisze mi pan Czarniecki, żebym owego jeńca wypuścił, dwóch mi za to w zamian znacznych oficerów ofiarując. Nie lekceważę tak moich żołnierzy, jako myślicie, i zbyt tanio ich okupywać nie chcę, byłoby to przeciw mojej i ich ambicji. Natomiast, ponieważ niczego panu Czarnieckiemu odmówić nie zdołam, przeto mu podarunek z tego kawalera zrobię.	Wiem pan pewnie od tego starego pana!... On kilka razy obiecywał, że mnie weźmie... Czy on bardzo bogaty?... Pewnie, że bardzo... Jeździ powozem i siada w pierwszych rzędach w teatrze.	No pewnie! Musimy tu przyjść jeszcze dzisiaj, bo jak ktoś zobaczy te dziury, to zaraz zorientuje się, co jest grane i sprzątnie nam skarb sprzed nosa.	Będziecie teraz pewnie z Dianą gadały przez całą noc	Czy jeden był ubrany jak fakir?	Jak przegram, to wy stawiacie?	Jak się nazywasz?	Może. W każdym razie wygląda jak jego zapowiedź.	Te, no kiwony. Takie znaczy się figurki, co to taki chińczyk czy inszy japoniec zrobiony, że jak tylko palcem dotknąć, to on głową kiwa i kiwa bez końca.	Zacznijmy od dołu. Cukrownia będzie przekształcała materiały prawie tak samo, jak robią to zwierzęta i rośliny. Przez jedną bramę będziecie do niej wozić: buraki, węgiel, wapno i tak dalej. Te buraki opłuczecie wodą jak śliną, rozetrzecie je na miazgę żelaznymi zębami, wyciśniecie z nich sok... W innym aparacie, który, mówiąc nawiasowo, jak nasze płuca będzie pochłaniał mnóstwo tlenu, poddacie sok buraczany podniesionej temperaturze... Potem będziecie go łączyli z wapnem, węglem, będziecie przeciskali przez walce centryfugalne, a nareszcie odparujecie i odlejecie w formy cukier, który	A czy wiesz, o czym myślę, patrząc tu na ciebie, kochany chłopcze?	A ja ci powiadam, cherubinku. Cóż ty do wielkiej Anielki wyobrażasz, że twoja wola to stal? A jeżeli i stal, to takie życie jest ostrzejsze od karborundowych pilników, mocniejsze od żrących kwasów, zawziętsze od rdzy. Przeżre cię nawylot.	A ja wysłałam prośbę do dyrekcji.	A kto im wydaje rozkazy?	A na kogo przejdzie majątek hrabiego de Sérisy?	A nie. Oddałem celnikom spis naszych towarów, a z komory celnej przysłano do nas człowieka, który przyjechał razem z pilotem. Wręczyłem mu nasze dokumenty.	A tamten któż to taki?	A zresztą czy nic poza tym słychać nie było?	A, na takie wojowanie to się zgadzam, przynajmniej wykurzymy sobie suknie, a ran nie odniesiem.	Ach, po co o nim wspominasz! Mówmy o sobie.	Albo prawie, to była taka mała wycieczka.	Ale co będzie ze mną?	Ale przecież każdy z nich chce dla siebie przede wszystkim wykorzystać pogodę!	Bo oni was chcą wyłączyć. Mówią, że i tak będziecie siedzieli przy samej kolei i że już na niej wiele zarobiliście z krzywdą ludzką...	Bogowie zlitowali się... Myślałem, że już przegramy... Nędzny jest los wodza, który nie wydobywając miecza, a nawet nic nie widząc, musi odpowiadać za wszystko...	Chory jestem. Niewiasta, którą chciałem porwać i sobie zachować, wyrwała się z rąk moich, głownią od pistoletu mnie zraniwszy. Komendanta Wołodyjowskiego to była żona... oby zaraza spadła na niego i cały jego ród!...	Co tam podobanie. Żadna mi się nie podoba, bo ja nie do żeniaczki.	Co to jest śmierć? Zapomnienie, zapomnienie!	Czy Cypa pisze coś?	Cóż Maszko? Dobija do brzegu.	Dlaczego?...	Do Marsylii!	Dobranoc.	Duszko, kochanie	Gdybym był jej duchem, to by mnie ojciec mój kochał.	I o twego „Fingala”!	I po cóż poddawać się cierpieniu? Literat, Książka, InteresTo, co nas kosztuje życie, owoc pracowitych nocy, który wyssał naszą mózgownicę, wszystkie wędrówki przez pola myśli, pomnik wzniesiony naszą krwią, staje się dla wydawców dobrym albo złym interesem. Księgarz sprzeda twój utwór albo nie sprzeda. Oto cały problem. Książka dla nich to kwestia ryzyka kapitału. Im książka piękniejsza, tym mniej widoków, aby szła. Wszelki człowiek wyższy wznosi się ponad masy, powodzenie jego zatem jest w stosunku prostym do czasu potrzebnego, aby ocenić dzieło. Żaden księgarz nie chce czekać. Książka, która wyszła dziś, powinna się rozejść jutro. W myśl tego systemu księgarze odtrącają książki głębsze, które wywalczają sobie powoli zrozumienie i poklask.	Jakże, ten się drapie, kogo swędzi!...	Już idę, proszę pani.	Już się znowu sprzeczacie!	Kaip gi jus padarysite?	Lecz inni potrzebują, ażebyś się tam udał.	Ma pani w tej chwili zupełnie głos nieboszczyka ojca	Marek chyba jeszcze czeka, bo jest bez forsy, a ja też na zero.	Mojsze, gdzie jesteś, Mojsze? Zaczekaj.	Możesz poślubić Karolinę Karolina będzie jedyną spadkobierczynią swojej matki, swojego ojca i swego wuja.	Myśleli... myśleli, czemużby nie?	Mój bratanku Jedziesz biedny, wracaj bogaty, odnajdziesz honor swego ojca czysty. Ja ci za to ręczę, ja, Grandet; bo wówczas będzie zależało jedynie od ciebie, abyś...	Na szczęśliwe pożycie!	Natrę ci zaraz uszu, sahibie!	Niby jaką okazję?	Nic sobie z tego nie rób! Ja wiem tyle tylko, że przecie potrafiliśmy zupełnie uszczęśliwić jedną małą klasę. Przepowiadałem to ale, Boga mego, nie przypuszczałem, że nam się to tak prędko uda.	Nic zupełnie. O, Boże! Pani Bogno, niechże się pani nie denerwuje.	Nie ma co! Ciekawych się waść rzeczy napatrzysz i samego króla szwedzkiego oblicze będziesz widział, który jest wojownik po naszym księciu w świecie największy.	Nie powinieneś mówić w ten sposób przy Dorianie, Henryku.	Nie słuchajcie, moje dziateczki. Jegomość żartuje! Chodźcie-że do nas! A jakież to ziółko u ciebie w ręku, Haneczko? Może naco sposobne?	Nie ugryź mi kolczyka! Za mocno! Masz takie gorące usta!	Nie wiem.	Nie.	Nie... Zdaje mi się... Mój Boże, gdy się na taką rzecz zwróci uwagę... Owszem, wydaje mi się, że czuję.	Nieżywy!	O Jezu! Co tu gomonugomon (daw.) dziękuję., bo gdyby nie moja rusznica, toby ten nieboszczyk był tu was wszystkich wymordował. Jeno moment miał, a mało to nasiekł tym swoim nożykiem?	Od przysięgi jeno namiestnik ChrystusówChrystusów (daw.) dziś popr. który. w Rzymie mieszka i któren nas nie uwolnił.	Odpuszcza, to leda dzień się ocieli...	On.	Oni powiadają, że szlachtą byli, a dlatego ich na równi z dragonami traktowano, a starostowie kazali im nieraz rozmaite powinności odbywać, od których nie tylko szlachta jest wolna, ale nawet i bojarzynkowie putnibojarzyn putny	Oto cud! jakiego chyba nie zapisały kroniki żadnej świątyni... Tylko pomyśl, Tutmozisie... W chwili gdy najbardziej zastanawiasz się nad pytaniem: w jaki sposób złapać złodzieja, który cię wciąż okrada? ów złodziej znowu pakuje ręce do twojej skrzyni, w twoich oczach, przy tysiącu świadków... Cha! cha! cha!... Sargon	Pani pani, na imię Boskie, powiedz, kto pił z tej szklanki?	Pani taka zmieniona... ja podam szklankę wody...	Pocieszyć mnie skruszże te więzy, puść mnie wolno, i daj mi wrócić do swoich, bez których umieram, bom już łzy do ostatka wypłakał za niemi.	Podobno ma oświadczyć się jej Krukowski.	Prawdziwy książę żądania innego postawić nie mógł. Musimy uciekać. Porwanie młodzieńca przez dziką dziewczynę. Ekscentryczna podróż przez dancingowy korytarz zaledwie.	Przyrzekam.	Rady dobrej	Rycerskiego ducha niewiasta	Tak, Aza jestem; ale gdzież Tumry? gdzie? co się z nim stało? Mów kobieto a prędzéj!	Tak, Niku, czym zasłużyłam, że ty, wielki, mądry, uwielbiany, że ty jesteś moim mężem? Czym?...	Tak, ale wy się na tym nie rozumiecie.	Tak, chociaż jest to człowiek chytry, podstępny i wyzyskujący położenie.	Tak, lecz w niektórych razach pięć minut staje się pięcioma wiekami.	Tak, wielebny ojcze, to prawda. Przyjęła wszakże naszą wiarę.	To ja prosiłem o to	To jedź waść teraz ze mną. Będzie nam wesoło, a za pięć miesięcy wrócim tu znowu do Ketlinga. Będzie i on wówczas, i Skrzetuscy...	To wspaniałe tak umieć panować nad sobą.	Tu, w domu, nie może pani mieć moich listów. Ktoś może przejąć. Jest to rozkosz nad rozkoszami czytać cudze listy miłosne...	Tyś na to niełakomy, zdaje się?	Vivat Wittenberg! vivat! vivat! vivat!	Według rozkazu, panie kapitanie	Wielebny ojcze, wszystkie pokolenia całego świata nie mają tu nic do gadania; wydobyłem twą siostrę z rąk Żyda i inkwizytora, ma względem mnie dosyć zobowiązań, pragnie mnie zaślubić. Mistrz Pangloss powiadał mi zawsze, że ludzie są równi; słowem, upewniam cię, że ją zaślubię.	Wojna, Patriota, Ojczyzna powtarzały wszystkie piersi.	Wy, mnie?	Wydaje mi się, Leopoldzie, że w nastroju, w jakim się znaj­dujesz, najlepiej zrobisz, wracając do domu. Nie powinieneś w tym stanie pokazywać się ludziom.	Wyjeżdżam za kilka dni.	Żeby ja to miał jaki znak od waszej miłości, to by lepiej jeszcze było
I chciałoby się mieć go zawsze przy sobie, tak, jak ty jesteś przy mnie	Intellektuelle Sachsengängereiintellektuelle Sachsengängerei (niem.) zgermanizowane rozwodnione umysły.! Spojrzyj no pan na tych żarliwie po polsku się modlących patriotów poznańskich. Czy tam wyrasta choć jeden nowy kiełek waszej duchowej kultury?	LiteratPan z tego szewca tak sobie ułożył? Tak, panie Janie, to tak jest, jak pan tu napisał. To by nawet można było i do gazety dać, żeby pan jeszcze wszystko dalej skończył. żeby to oni wiedzieli chociaż trochę, co to się u nas w Warszawie dzieje ile by to można było dla ludzi dobrego zrobić.	Nie mam czasu, mój drogi, na włóczenie się po knajpach. Teraz miałem po drodze, więc wpadłem, żeby coś przekąsić przed koncertem. Halina Czaplicka dzisiaj śpiewa.	Proszę pani, to nic strasznego... Tylko było tak. Raz weszłam na posiedzenie pewnej jasnowidzącej w chwili, kiedy spała. Gdy weszłam, ona zwróciła się w moją stronę i powiedziała mniej więcej te słowa: „Oto oblubienica... ale oblubieńca nie widzę, choć jest wielki i potężny”. Więc teraz, kiedy pani wspomniała o oblubienicach Chrystusa, zrobiło mi się coś dziwnego...	Że każdy, kto raz ujrzy małżonkę czcigodnego doktora i pana Maldona, zauważyć może, iż nie są sobie obojętni. Przyszedł nareszcie czas (chociaż nie naszą jest rzeczą wtrącać się), aby otworzyć oczy czcigodnego doktora na to, co już wszem i każdemu z osobna wiadomym było przed odjazdem jeszcze pana Maldona do Indii. Nikt też nie wątpił, po co pan Maldon z Indii wracał i co go tu zatrzymuje. W chwili gdyś pan wszedł, panie Copperfield, odwołałem się do obecnego tu mego kolegi zobowiązując go, aby zaświadczył, co sam tylokrotnie zauważył. Dalej tedy, dalej panie Wickfield! Kolego, zaświadcz, proszę.	Co się stało temu chłopcu, na Boga?	Cóż? Ty się Bohuna nie boisz czy co?	Krzysieńko, jak to dobrze, że tu jesteś jak to dobrze... Czy wiesz, że William Willis, zdaje się, dostał pomieszania zmysłów?...	Nie śmiejcie się. To dobry kawałek chleba.	Pójdźmy w tamtą stronę, posiedzimy sobie trochę w karczmie u Pamfila, poczekamy przy szklaneczce malagi i zobaczymy, co się dalej stanie.	Ta się zaprosi sama Z nią przyjdzie nieodstępny już poeta, bo szczęściem przywłaszczyła go sobie. To biédny prawdziwie człowiek!	Wdziej na się ubiór męski i jak zapukam we drzwi, wyjdź.	Znam kogoś, kogo odpalili, chociaż jest księciem, ale tak myślę, że mnie się to nie przygodzi. Dziwnie mi ono strzyżenie oczyma dodaje otuchy.	Bo widzisz: powinieneś mieć akurat tyle pieniędzy w kieszeni, to jest w kasie, no, w pudełku czy w skarbonce, ile tu w kajecie wyliczyłeś. Jeżeli masz, to znaczy, że ci się kasa zgadza, że się nie pomyliłeś.	Chyba wypalę jeszcze cygaro na werandzie. Nie chce mi się spać na razie.	Panno Niro Będzie tak, jak pani rozkaże, ale nie ośmieliłbym się być winowajcą w oczach pani Bożyńskiej.	Na lazurowym polu siedem złotych kosów, na ukos. To z pewnością herb pańskiej rodziny? Pomijając to, że umiem rozszyfrować znaczenie tarczy herbowych, jestem w heraldyce wielkim ignorantem, ja, hrabia z przypadku. Tytuł sfabrykowała mi komandoria Świętego Szczepana w Toskanii; a obyłbym się zresztą bez tej godności, gdyby mi nie powtarzano bez przerwy, że w tak częstych podróżach jest to rzecz bardzo użyteczna. W końcu trzeba mieć coś na drzwiczkach karety, choćby po to, by dawała mi spokój straż celna. Proszę mi więc darować, że o to pytam.	Skarżyć się mogliby ci, co do téj kategoryi należą ale nie powinni. Raz że skargi na nic się nie zdały i upokarzają tego, co się z niemi odzywa, powtóre, że już za życia twórczość duchowa nagradza się rozkoszą, o któréj pojęcia nie mają ci, co jéj nie doznali. Boleść zaś, upokorzenie, cierpienie są bodźcami potężnemi do nadzwyczajnego podniesienia ducha, którego może bez nich osiągnąćby niepodobna.	A na jaką pan liczy pensję?	A widzi pani?	A! natura! natura! Natura, kochany poeto, jest to ogólnik, którego znaczenie bliżéjby okréślić należało. Potrzeba do tak zwanéj natury powracać, odżywiać się nią	Ach! Czy ja was biorę za kołnierz i ciągnę do Łagowa? Mówię tylko, relata referorelata refero (łac.) znakomity chirurg francuski. i potem jechać do Cisów. To przecie nonzens.	Chyba dlatego tylko, że stoi na cyplu łodzi, bo zresztą cóż więcej?...	Czy to będzie drogo kosztowało? Czy wiele lekarstw?	Cóż to? Na wojnę myślicie?	Cóż znowu! Ale niech pani nie krzywdzi karych.	Dla tegom go nad skarbem moim wszystkim postawił Starej wiary to mąż, prawości starej. Mów mu, niech nikomu nie zdaje po mnie mienia, krom królewnej Anny... Ona sióstr nie ukrzywdzi, a ja chcę, aby pokrzywdzoną nie została. Biedna Anna...	Gorszą, rabbi, od śmierci jest klątwa ta, którą ty na niego rzuciłeś, bo on z nią pośród żyjących będzie jako umarły!	I to ci wytłumaczę, bo i o tym u rodzica mego mowa była. Ludwik z Bogusławem aż na samym końcu, jeszcze za miastem gdzieś będą.	Ja nic nie wiem. Obserwuj pan, przyglądaj się, chwytaj aluzje i postaraj się zrobić z tego własny użytek.	Ja także czuję się bardzo zmęczona upałem.	Ja też teraz jestem tłuściejsza i wiele silniejsza. Dawniej to zawsze byłam zmęczona. Ale gdy kopię, to się wcale nie męczę. A tak lubię wąchać ziemię świeżo skopaną!	Która ci się najszczęśliwiéj udała... Dla Diany piérwszy serwis zrobi Böttiger i złoży u jéj stóp.	Może o Antku! rodzaj długiego fartucha wiązanego w pasie na sukience i osłaniającego ubranie od pasa w dół dookoła; część tradycyjnego stroju ludowego..	My jedni będziemy wiedzieli, czyja zasługa, i w swoim czasie nie omieszkamy jej promulgowaćpromulgować  (z łac. promulgo, promulgare: wyjawiam, obwieszczam) zakrzyknął Zagłoba.	Nie może być! Może mnie co przywozisz z Źwiernika? Mówże prędko, za jedno słowo ocukruję cię całą.	Niech usłyszą, niech się zlecą, niech wiedzą, żeś się Jagny przyczepił kiej rzep psiego ogona, że i ożogiem trudno cię odegnać!...	No i cóż? pewniebyś i ty chętnie poskakał sobie z niemi?	No, dobrze. Wygłupił się. Ale jak długo można się gniewać?	No, zabieraj się do pracy, inaczej odchodzę.	Omylił się pan w przypuszczeniu, nie jestem ciekawa.	Prawda, ale pozwól mi skończyć; otóż była najidealniejszą idealistką, ale jak wyszła za swojego Rosenblatta, to o wszystkich głupstwach zapomniała, idealizm to nie była jej specjalność.	Tak, już przybyła na hale.	Tej biednej Stawskiej... Ona naprawdę zakochała się w Wokulskim...	Uroda akurat, właśnie, dokładnie. jak te lnowe kwiatki... a mocna, że i niejeden chłop jej nie uradzi...	Wiedział o tobie za dużo i za często przychodziło ci się dzielić z nim „zarobkiem”?	A może i czterdzieści	A może i wlazł, boć to wiadomo	A łatwie wam uciec było?	Ale gdzież tam! Poddana pruska z Poznania.	Ano, to bardzo szczęśliwi.	Bo ma pilniejsze do opatrzenia a te kletki, jak je widzicie, niepozorne, woda i ziemia broni dobrze i lepiej niż drugie mury...	Bydlę!	Bóg ci zapłać, kochana!	Bądź dobrą!	Co to jest żal mniej doskonały?	Czemu?	Czyj jesteś?	Czyście wy o Bondarywnie królowi co szepnęli?	Cóż pan porabiał?	Dokąd miała uciec	Dokąd miałbym pójść?	Gösta Berling jest bardzo kapryśny.	I cóż pan myśli?	Jakby jaśnie dziedzic zechciał dać, to byśwa wzięli.	Jakże to było? Zacząłeś waćpan mówić i nie skończyłeś.	Jeno Pietrkowi świnie pasać, a nie robić w gronciegront (gw.)	Już od miesiąca używamy.	Kiedy będziesz u niego?	Kobieta, Mąż, Sława, Żona	Kto pana wzywał?	Mam nadzieję	Masz tu, książę, twoje dokumenta, jako wódz i namiestnik. Cóż, podobno pierwsze dni władzy zmęczyły cię?...	Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi dziś nowe podjazdy wysyłam, ale et haec facienda, et haec non omittendaet haec facienda, et haec non omittenda (łac.)	Mąż Do miasteczka dziś z rybą pojechał, a przed wyjazdem wody przyniósł, ogień rozpalił i obiad nastawił...	Nassi! A jak je trzeba odebrać?	Nie bajki, nie; ja nawet wiem, jak herszt onych złoczyńców wygląda. Srogi to zbrodzień; ani dziecku, ani niewieście nie pofolguje, nóż jego ze krwi nie obsycha.	Niech będzie pochwalone imię Jego! Wiem, panie. Nie mogę cię wpuścić do więzienia, lecz jeśli napiszesz list, oddam go stróżom.	Niech pan psor sam zobaczy... O... o... o...	Niestety, jeszcze nie! Ale przyjdzie dzień, w którym go odbiorę...	Nigdy?	No, żeby pan sam nie zginął	No? Dlaczego?	O tak, bardzo.	Ojciec skąpy i dziwak, a ten, ruszyła ramionami.	Palce!... Święty Piotr błogosławi palcami. Ilomaż palcami błogosławi?... Trzema: jednym dla Ojca, drugim dla Syna, trzecim dla Ducha Świętego.	Przyjdzie i to!	Pssst! Znowu! Nie słyszysz?	Tak jest w istocie ale niech wasza wysokość rozkaże pokazać mu jego kaptury.	Tak, panie margrabio.	Tatku, Bogdan powiedział, że ja jestem głupi caban!	To drobne owady	To jest...	To nie do darowania. Skrzywdzić człowieka materialnie to nic; ale zranić go w serce... Och! Pan nie wiesz, coś uczynił!	Traf być nie może!	Tym piękniej. Jedna z najpiękniejszych rzeczy, jakie człowiek może zrobić. Ale dlaczego o to pytasz?	Zapewne.	ZemstaPrzyjaźń	Że już nigdy nie zobaczę cię nawet, Olesiu...
Nie, o lekką sztukę mamy kabaret, o którym pan może już słyszał. Założyliśmy go pięć lat temu. Występowaliśmy tu i tam, mieliśmy dobre i złe czasy. Ale zawsze jako tako szło, właśnie dzięki pomocy Daniłowicza. Dopóki robił interesy. Od stabilizacji nic nie słyszeliśmy o nim. Przyszliśmy więc do pana. Na listy i depesze nie odpowiada. W międzyczasie teatr nasz zawinął do Belgradu. Tam kończy się nasz kontrakt. Na drugi tydzień musimy wyjechać do Paryża. Ale nasze dochody w Belgradzie są marne. Proszę pomyśleć, jaka konkurencja. W Belgradzie był „Niebieski Ptak”, „Złoty Kogut”, była „Bałałajka” i „Biała Chata”. A my dajemy dobrą sztukę. Lecz publiczność jest zepsuta. A my nie będziemy mieli pieniędzy na wyjazd do Paryża.	Ależ oczywiście! Otóż cela księdza oddalona było o jakieś pięćdziesiąt stóp od lochu pewnego agenta napoleońskiego, który był wśród tych, którzy najczynniej przysłużyli się do powrotu Napoleona w 1815 roku; był to człowiek zdecydowany na wszystko i nadzwyczaj niebezpieczny.	Co ty się tak wleczesz, jakbyś dwie miary zboża dźwigał na barkach?	Czy się waćpan gniewasz na mnie?	Dobrze. Niech ten człowiek czeka jutro w moim domu na przybycie trybuna, którego jutro poprosisz w moim imieniu, by rano mnie odwiedził.	Ja dawno bym już go zaprzągł do roboty Im młodszy, tym lepszy. Dlatego to pilnowanie naprawdę cennych klejnotów powierzałem zawsze dziecku. Pan przysłał go do mnie na próbę. Wypróbowałem go na wszystkie sposoby! Jest to jedyny chłopiec, którego nie zdołałem zmusić, by widział to, co mu każę.	Ja? służyć? mnie nikt nie weźmie... A na co mi to, kiedy mam swoją chatę; mnie i tak dobrze: na chléb sobie zarabiam i żyję.	Jak to? Czyżbym odgrywała jaką rolę w pańskiej nominacji?	Już go od niego wycyganił! Po tym jednym poznałbym cię, Rzędzian, na końcu świata!	Kto nas dziś przyjmie na noc?	Na to ty sam, jako lekarz, mógłbyś odpowiedzieć.	Nie robię wymówek ponieważ ja sama zaakceptowałam plan jej, co do kształcenia moich panienek. Widzę jednak, że obecny system jest zły. Dziewczęta zamiast grać na fortepianie i malować, co przystoi pannom z towarzystwa, spędzają większą część dnia w garderobie, szyją jakieś łachmany albo uczą lokajczyka... Co gorsze, na własne uszy słyszałam ich rozmowę o tym, że jedna już nie kocha się w panu Stukalskim, a drugiej obrzydł pan Zacieralski... Okropność!...	Nie zmienią się od tego losy narodu, więc nie lamentuj, Elizo. To zbawienna rzecz nawet, bo robiłam się zbyt dumna z mojej grzywy, i mózg skorzysta, że się pozbyłam tej miotły. Tak mi będzie przyjemnie, lekko i chłodno! Fryzjer powiedział, że wkrótce urośnie mi kędzierzawa czupryna, zupełnie jak chłopcu. Będzie mi z nią do twarzy i głowę utrzymam w porządku. Nie żałuję tego wcale, proszę cię zatem, mamo, weź pieniądze i chodźmy na kolację.	No, to ją tylko wyciągnijmy na brzeg...	On jeszcze nie jest na wolności, ale jest już osądzony. Odsiaduje teraz karę więzienia...	To była moja myśl bo oni do króla chcieli lecieć... Ale ja powiedziałem: A czemu to nie mamy sobie z panem Michałem starych czasów przypomnieć? Jeśli nam Bóg tak poszczęści, jak z Kozakami i Tatarami szczęścił, to niejednego Szweda wkrótce mieć będziem na sumieniu.	Ty będziesz miał Ligię, a ja będę miał na głowie Aulusa. Wezwie na mnie pomsty wszystkich podziemnych bogów. I gdyby przynajmniej bestia wzięła przedtem lekcję porządnej deklamacji... Ale on będzie wymyślał tak, jak moim klientom wymyślał dawny mój odźwierny, którego zresztą wysłałem za to na wieś do ergastulum.	Wiem, że nie na tańce, jeno na bitwę, i Bóg dał wam wiktorię. Ale kto wie, czy nie lepiej było nie chodzić, bo u nas powiadają, że wojsko obojga narodów, każde z osobna, może być pobite, ale w kupie i sam piekielny komputpiekielny komput jednostki wojskowe, zatrudniane i opłacane zgodnie z ustaleniami sejmu w XVII i XVIII w. mu nie poradzi.	Zapewne coś trzeba poprawić najchętniej, łaskawa pani, najchętniej, chociaż mamy taki nawał roboty, że pracujemy po nocach, i mimo to nie możemy wydołać. Dla pani jednak jesteśmy zawsze na usługi. Co tam trzeba zrobić, proszę pani, kwiaty odmienić? Czy kokardę przypiąć? Panno Aleksandro! proszę przyjść tutaj, jest mała poprawka dla młodej damy!	A gdzież on bywa?	A przykazanie jest: spragnionego napoić. Nowy grzech!	A rozumie się, że nie. To może pan zacząć od mniejszego.	A urodna! jeno grochowinami przytrząść i w proso wsadzić wrona. uciekną...	Ale gdzieżeś ją widział, wietrzniku?	Ależ jakie sprawy?!	Ani słóweczka, słowo daję. A czemu pytasz?	Bardzo to pochlebne dla męża!	Biedni ludzie są bardzo dumni ojciec przypuszczał, że biedny Indianin wstydzić się będzie przed swoimi siostrzeńcami.	Co pan rozumiesz przez ustalenie się w Warszawie?	Czyżby znów miała powstać burza?	Cóż, jeśli po tylu latach znaczy cokolwiek przeproszenie...	Do Szal chyba dalszy, a baronowa jeździ nimi zawsze.	Dobrze, ale chyba nie zabłądzimy? To by było okropne!	Gdybym mógł być przez jedną sekundę tak przez panią kochany! Przez jedną sekundę!	Głupiś! ogromnieś głupi! A wybrał też sobie porę do mówienia o duchach!	Ha! Smain powinien wynagrodzić nas za nich osobno.	Hej! dmuchali i dmuchali w ogień, ale w końcu pyski poparzą.	Hm!...	Hraju, paneHraju, pane (ukr.) odpowiedział Kozak, podnoszą wynędzniałą twarz.	I cóż-byś ty robiła, gdybyś była bogatą?	I nie tylko wygląda ale i smakuje zupełnie jak nasze wino. Gdyby nie pachniało piwem, to trudno byłoby poznać.	I wszystko Rochy?	Ja muszę naprawdę iść.	Jak to? Nic mi nie odpowiesz?	Jest właśnie w Warszawie i jutro zgłosi się do was.	Jestem Colin Craven. Kto ty jesteś?	Jeszcze nie, i radbym z nią pomówić, nim pójdę do macochy.	Jeśli ci powiem od razu, nie będzie zagadki. Do dzieła, pomyśl	Kochany ojczulek!	Kochasz?	Kolaska wygodna jest gotowa i zaprzężona, bo Kmicic ją ze sobą przyprowadził Idź waćpan, panie mieczniku, powiedz pannie, jak się rzecz ma i że nie można ucieczki zwłóczyć, niech siły zbierze. My musimy jechać, a do jutra rana mogą tu radziwiłłowscy nadciągnąć.	Księżyc, Choroba, Śmierć, Tęsknota zapytał, wskazując rozszerzonymi oczami księżyc.	Kłamstwo, Tajemnica, Łzy	Mam Pani dać jedną radę!	Może sprawa jaka jeżeli tak jest, to mów śmiało i bez ogródki, u mnie serce nie bardzo płochliwe.	Młodym Michorowskim, jak miksturą	Nic ci nie poradzę, panie, prócz spoczynku, snu i wstrzemięźliwości; to są najsilniejsze w świecie leki... Innych nie przyjmuj, Cezarze...	Nie umarła, jeno w Kijowie od zbójów zamordowana.	Nie wiem, co się z nim stało. Może też padł.	Nie! nie! Mówił już, i tę szatańską, dziką, barbarzyńską mowę, którą bełkotał, ledwie mu potem grozą i sztuką z głowy wybito.	Nie. Nazywaj mnie tak, jak dawniej...	Nieczuja!	Niepospolity honor to dla mnie że, mnich ubogi i nic nieznaczący, sprawiam waszmości ukontentowanie.	Niestrudzona sztuka!	No juści!	No to nic jej nie powiem. A odesłałaś serce do miasteczka kwartałowe do szpitala?	No, to będę go nazywał capatazem.	O! I znowu mnie upokarzasz!	Objawiłeś ją za późno.	Obyczaje, Pozycja społeczna	Oho! to nie zależy od ciebie.	Oto ręce stworzone do zbierania talarów. Ciebie przyuczono oblekać nogi skórą, z jakiej my wyrabiamy portfele wekslowe. Niedobrze, niedobrze.	Pani Łucja... skrzyczała mnie... że już nie wiem jak... Jak najgorszą...	Panie komissarzu!... wołała	Patrzył, jak się macacie, i brandzlował się. Ale Fela mu dała! Kopnęła go w...	Pewien zwycięstwa!	Pokraka jedna, do skrobania ziemniaków sposobny!	Pozwól, pozwól, babo, tak mam dziś serce wezbrane, że muszę wszystko wygadać Jeno matka kochana zawsze powtarzała: „Sienicha swoich nie zdradzi, a że udawała służkę Krzyżaków, znać miała w tym myśl jakąś”. I jakby przeczuwając, żeś za Kubusiem poszła, mniej swego jedynaka płakała.	Proszę mię zostawić! Nie jestem parafianinem księdza.	Protestują przeciwko straceniu ostatniego Kapeta.	Sobaczka!	Spać tu trudno...	Sądzisz, że odgrywa to jakąś rolę?	Słuchaj ty, wiedźmo jakaś ja za tobą goniąc już pół dnia straciłem.	Słucham	Tai jūs tinkate ant to, jog mūsų mieriai geri?	Tak, Nedzie.	To dowodzi, że denuncjacja napisana była lewą ręką. Jedną rzecz zauważyłem	To stary... stary pan Adam Zdrojowski, ojciec jej ojca... oficer napoleoński.	Todėl ir minima ji yra ir garbinama Taip ji mylėjo savo tėvynę, jog geriau norėjo pati galą gauti, nekaip matyti tėvynę į priešininkų nagus pakliuvus. Todėl ir sakiausi pasakysiąs, kaip kitą kart lietuviai tėvynę mylėjo.	Tylko, że rozmaicie o nim mówią. Niektórzy go nie cierpią. Mieszkając z nim razem, ocenisz go najlepiej... Albo, naprzykład, stosunek jego do wdowy? Ot, egzaltowana sztuka! inny nie takby sobie postępował. Prawda, że z nią dziś niełatwo.	Ukradli może te śliczne rysakirysaki	Uspokójcie się, Szwejku.	W imieniu królowej?	Więc myślisz, święty mężu że odnajdę kiedyś mego syna i będę mógł powiedzieć tej kobiecie: Saro, ja wiem, że byłem dla ciebie zbyt surowy?...	Wybuchem! Wybuchem!... Też mi to ważna rzecz ten wybuch! Wcale się nim nie przejmuję.	Zbierze się jutro.	Zbuntowała nam się panna Rita.	Łotry! Poganie! Jak mnie wczoraj jeden za rękę szarpnął, to aż mi w kościach trzasło...	Żydzi, kto to strzela?
Tak jest, bawiliśmy się i chodziliśmy w odwiedziny do znajomych. Na Vectis nie ma wilków. Za to mieliśmy tam wielu przyjaciół i tyle kucyków, ileśmy tylko chcieli.	Ha, więc się zawrócimy, mości Land; a jeśli po Zatoce Perskiej „Nautilus” zechce zwiedzić morze Czerwone, cieśnina Babel-Mandeb nie omieszka otworzyć nam do niego drogi.	Swoją drogą zastanawiam się nad tym, czy ja to mam przyjąć urzędowo do wiadomości, czy nie	Panie Aronnax, niekoniecznie można wejść do „Nautilusa”, choć otwory nie są zamknięte.	Wystarczy po prostu, aby kobieta nie mieszała się do niczego, uważała się w domu za pierwszą służącą lub za niewolnicę żywioną przez swego pana, nie miała żadnej woli, nie czyniła najmniejszej uwagi: wówczas wszystko idzie idealnie.	Zrobisz co zechcesz i zgubisz mnie do reszty. Tak, los mój jest w twoich rękach; od dawna jesteś jego panem. Mścij się, jak ci się podoba za to ostatnie usiłowanie, jakie podjęli moi starzy przyjaciele, aby mnie przywołać do rozsądku, do świata, który szanowałam niegdyś, i do czci, którą straciłam. Nie mam ani słowa do powiedzenia; jeżeli chcesz sam podyktować odpowiedź, dam taką, jakiej sobie życzysz.	Nie wiem, wracaj do chałupy!	O! Nie będzie z tego nic każdy się postawi, za to ręczę.	Moja droga Filipo, czy słyszałaś kiedy o owej słynnej dziewczynie, która odpaliła mężczyznę, zanim się jej oświadczył? Nie chcę jej robić konkurencji, nie mogę więc powiedzieć mężczyźnie „tak” ani „nie”, zanim mi się oświadczy.	Fizyczne tak: nie może się ruszyć, nie może mówić, ale pomimo to myśli, upiera się przy swojej woli i działa. Wyszedłem od niego pięć minut temu właśnie dyktuje testament dwóm notariuszom.	Czekajmy cierpliwie Bóg łaskaw... ludzie się zlitują, a jeśli nam bronić będą szczęścia, ucieczem ztąd za morza; wszędzie zarobić można na chleba kawałek i powietrza nam płacić nie każą... ja na ciebie zapracuję...	To dobrze, powtórzyła Stasia z zadowoleniem; cały więc wieczór przepędzimy we dwoje, i tylko Władzia przyjmiemy do naszego towarzystwa. Szarą godziną pogram ci na fortepjanie, a potem jak światło podadzą, będę sobie szyła tę suknię, którą mi niedawno kupiłeś, a ty mi będziesz czytał głośno. Czy dobrze?	Gotów zażądać od chłopców słowa honoru! Co za głupiec ze mnie! Nigdy więcej nie zapomnę, że nauczyciel nie jest człowiekiem. Zapamiętajcie sobie moje słowa Będą z tego grube nieprzyjemności.	O, właśnie! Pańskie zdanie zawiera dla mnie aż trzy wątpliwości: zaleta, najrzadsza i dzisiejsze czasy. Przede wszystkim nie rozumiem, dlaczego jeden z najtrwalszych uporów ludzkich trzyma się potępiania dzisiejszych czasów, mówiąc ściślej, obyczajowości dzisiejszych czasów. Od niepamiętnych wieków człowiek uważał za najgorszą obyczajowość tych czasów, w których sam żył. Wszyscy wiemy to dobrze z historii, a jednak wciąż się słyszy klątwy pod adresem własnej epoki. Wciąż wychwala się dawne dobre czasy i tak zwaną świetlaną przyszłość, chociaż doświadczenie nas uczy, że ludzie z tej świetlanej przyszłości będą naszą epokę nazywać starymi dobrymi czasami, a na swoją piorunować.	Nie bądź no, Hipek, zbyt radykalny! Nie urodziłeś się i nie wyglądasz na WolteraWolter (1694–1778)	Zgoda. A oto warunki moje. Zastrzegam sobie miesiąc na ułożenie planu i zobowiązuję się wodzić za nos detektywów. Jeśli po roku będę wolny i udowodnię ci, żem zbrodnię popełnił, wygrałem zakład. Jeśli po upływie tego czasu będę w więzieniu śledczem, zakład będzie rozstrzygnięty dopiero po wyroku takim lub owakim. Czy się na to godzisz?	A czy to rzeczywiście do rycerza podobne?	A prawda. Nie wiem nawet, jak się nazywasz...	Ach, ty zarozumialcze! Jak dyrektor mówi, że jesteś dziewczynka, toś dziewczynka, i koniec. Za upór i nieposłuszeństwo nie dostaniesz jutro obiadu.	Ależ mój yogi nie jest krową! Przydałoby się trochę polewki i pieczonego ciasta, a kęs smażonych owoców też by go ucieszył, jak sądzę.	Bo mnie pytał o moje życie, a ma do tego prawo, kiedy nam je ocalił Cóż w tem złego!	I nie przeraziłeś się?	To dopiero! wczoraj nie miała złamanego szeląga, a dziś ma kilka milionów.	To pan nie pamięta, jak na laskach tutaj przypełzałem po marny grosz, którym od śmierci nas ra­tujesz we wtorek każdy?	Jużciż są chociaż z drugiej strony, rzecz to jest niewyjaśniona, a mniejszej wagi, z kąd się biorą siły. Wynikają one przecież zawsze z materji, na nią działają, z nią chodzą, bez niej objawić się nie mogą; a zatem są w pewien sposób materjalne.	Byle nie w tej chwili.	Czy nie ma więcej?	Która w każdym razie mogłaby nie być własnoręczną	Mam złe poszlaki potrzeba czuwać przynajmniej, wiedzieć, badać, aby nas nie pochwyciło niebezpieczeństwo nieprzygotowanych...	Mówię wam ostatni raz, że mnie nie znacie, wy ośle! Czy macie braci?	Na noc nie jadaj nic ciężkiego.	Nicże nie krąży po Rzymie, o tym biednym Sejanie?	Nie co dnia teraz mają ludziska mięso	Nie ma rady, trzeba go pomacać.	Nie tak prędko	Ran? Nie. Drobne zadrapania. Ale mam wrażenie, że otrzymać musiała silne uderzenie w okolice serca lub też padając... hm... Dość, że stan jest poważny.	Tak, Pawle, tak, Boże mój... Nie rozumiem tylko, dlaczego postępowałeś w ten sposób?... Czy... czy... z chciwości?...	Wolę ja sam zanieść. Ja mieszkam w takim miejscu, gdzie obcemu nie można.	Zapłać mu pensję do końca roku	Dobrze, wypędź mnie, jeżeli kłamstwo wyszło z ust moich... Ale jeżeli rzekłam prawdę, wypędź tamtą... Żydówkę wraz z jej pomiotem i mnie oddaj pałac... Ja chcę, ja zasługuję na to, ażeby być pierwszą w twoim domu... Bo tamta oszukuje cię... drwi z ciebie... A ja dla ciebie wyparłam się mojej bogini... narażam się na jej zemstę...	Co ty?!... Jezusie, Mario! Znowu?!... Co miesiąc się bijesz... Ach, ja nieszczęśliwa! Co to będzie, co to będzie!	Doprawdy, mości Don Kichocie dowiaduję się od ciebie wielu rzeczy, które mało komu są znane, wyznaję, żem się tego nie spodziewał, myślałem, że znajdę słabą twoją stronę; zawsze mi się wymykasz wtedy właśnie, kiedym cię najmocniej podchwycić pragnął.	Bardzo dobrze, panie.	To się tak mówi, a w rzeczywistości jest zupełnie inaczej.	Więc miej się na baczności! Ciebie pożrę także.	A ino, pojechała i ona. Zapłakała se, chudziątko, jak przyszło włazić na furę. Jeszcze mi złotówkę wetknęła, żem, widać, sterczała jako się patrzy przy bramie.	A tak: zapewniał, że jakaś zbrodnicza ręka zaprawiła mu pożywienie trującym jadem, bo zmarł w boleściach niebawem po obiedzie.	A-to-tso święty, A-to-tso nabożny, pułapkę pochwala, sidła nastawione na bezbronnego, nieprzeczuwającego okrutnej grozy i marnego końca w paradnej zabawie!	Ach, nareszcie!...	Austria chce zabrać?... Za co?...	Byle z fantazją! Co ma być, niech będzie! Ot, idzie już!...	Czy pan wie, że po ataku, przedtem nim usnęła, pytała się o pana kilka razy... i o Marynię także. Usnęła z zapytaniem: „Gdzie pan Stach?”	Cóż to jest?	Dobrze, proszę pani.	Jak to przeze mnie?	Jakież to bałamuctwo?	Mam przecie paszport, opiewający, że posiadam żonę. Nawet i ten przeklęty paszport na coś się przydał.	Miłościwy panie!	No, więc widzisz	O, to wiadomo...	Och, to zupełnie co innego!	Pan ordynat jedzie?	Pochodzę z lepszej niż ty rodziny. To ci wystarczy?	Sam widać kradniesz psy, kiedy posądzasz drugich Karo wychował się u mnie od szczenięcia... Ja go uczyłem...	Ten stary marynarz, ale jeżeli się boisz...	To co?	To prawda!	To, to, to! A pan jakim cudem zgadł?	Więc?	Wyjechałeś więc z domu...	Zmuszony zatem jestem wyznać ci to, co w każdym innym razie wyznałbym chyba tylko przed Jackiem KetchJack (John) Ketch (zm. 1686)	A ty, drogi kolego co ty mówisz o tych baronowych, hrabinach, księżniczkach?	Ale co tam ten upał! fizyczną przykrość każdy znieść może, jeśli jest przy tym spokój...	Alibi...	Będę! Z panią.	Chodźmy!	Czy wasza świątobliwość wątpi o tym?...	Dziękuję, dziękuję... Ach, jak dziękuję...	Józiu, i my pojedziemy!	Kobieta zapytałem Wirskiego.	Masz-li pewność, że tak jest?	Niech mnie kule biją!	Nikodem!...	No, mości namiestniku bajdakibajdak (ukr.)	Pan Steerforth pyta, czy pan wypoczął po podróży.	Powała z Taczewa, rycerze z Bogdańca i de Lorche.	Proszą, żeby pani wśród swoich została na zawsze.	Rzecz obojętna. Uczynię wszystko, co zechcesz.	Ręka.	Sześćdziesiąt łóżek.	Sądzę, że każdy z nas, pochodzących z lepszego domu, wychowany starannie, jest oswojony z bronią, ze sportem...	Tak jest, stryjaszku.	Tak jest. On strzeże swoich piorunów! Czujnie je trzyma w dłoni. Ale mogłem przecie i mogę jeszcze patrzeć na ich trzaskanie, mierzyć siłę ciosu, zamach ręki, blask, no i samą władzę ciskania	Tak, proszę pana	Trzeba mu było w dzień święty złego ducha kusić Na maszynie rozjeżdżać.	W jakim sposobie?	Wody! wody!	Zasiadł na niej i was kazał przywołać.	Łzy, Żałoba	Świnia
Jestem w rozpaczy, żem panią pogniewał, ale nawet teraz nie mogę przyznać, abym źle postąpił. Uważam, że to są rzeczy bez znaczenia i nie rozumiem, jak kobieta, mogąc tak łatwo zrobić przyjemność, nie godzi się na to. Nie zrozum mnie fałszywie nie chcę przez to powiedzieć, aby młoda panna mogła robić wszystko i aby nie istniało nic niemoralnego. I tak, na przykład, stosunki, o jakich mówiłaś kiedyś z powodu tej smarkatej, co mieszka w Balbec, między nią a pewną aktorką, to mi się wydaje ohydne, tak ohydne, iż myślę, że to jacyś wrogowie oczernili ją i że to jest nieprawda. To mi się wydaje nieprawdopodobne, niemożliwe. Ale dać się pocałować, a nawet więcej, przyjacielowi, bo sama mówisz, że jestem twoim przyjacielem...	Był to jego bratanek którym się iście po ojcowsku opiekował. Pan Peggotty ma nadto prześliczną bratanicę, którą się też po ojcowsku opiekuje. Słowem, dom ten (raczej łódź, w której na lądzie mieszkają) przepełniona jest korzystającą z jego dobrodziejstw rodziną. Ręczę, że cała rodzina zaciekawiłaby cię nieskończenie.	Jak? królowaby miała tak jawnie, w obec książąt i panów okazać swą niechęć, nie dając żadnego podarku? To nie może być, nadto jest mądrą.	Jako syna cię witam, gdyż tak myślałem, iż cię już nie ujrzę więcej. Znieśże mężnie twoje brzemię i na to pamiętaj, że tysiące będziesz miał towarzyszów w nieszczęściu, którzy potracą żony, dzieci, rodziców, krewnych i przyjaciół. A jako kropla ginie w oceanie, niechże tak twoja boleść w morzu powszechnej boleści utonie. Gdy na ojczyznę miłą tak straszne przyszły termina, kto mężem jest i miecz przy boku nosi, ten się płakaniu nad swoją stratą nie odda, ale na ratunek tej wspólnej matce pośpieszy i albo w sumieniu zyska uspokojenie, albo sławną śmiercią polęże i koronę niebieską, a z nią wiekuistą szczęśliwość posiędzie.	Żeby tak każdy z naszych krawców miał po jednej takiej sztuce, toby wnet nastał ład na świecie... Idzie ten człeczyna wymizerowany z gołymi rękami... Jeden stójkowy prowadzi do ratusza dwudziestu naszych, baba, jak się uda zażarta, sponiewiera naszego krawca, miotłą go wymiecie ze wszystkich schodów... Czuję, że idzie moja śmierć. Zjadły mnie kamizelki, ta diablica żelazkiem mnie uwaliła prosto w piersi... Czas mi na BródnoBródno	A widzisz. Przecie to człowiek stracony. Wrócił po dziesięciu latach z Azji, jak osioł złotem obładowany i co mu z tego. Chciał się niby wyzwolić, a wybudował teatr ostatecznie dla księżnej Helenki, topi pieniądze i robi właściwie wszystko, co ona mu podyktuje...	Byłabym się może od niego wykaraskała! Byłabym może znalazła środki, żeby interesy moje rozplątać, rozwikłać. Byłabym się zapracowała na śmierć, a wreszcie bym wylazła. Tyś to narobił, że musiałam wziąć ślub bez zwłoki, natychmiast! Musiałam albo się uratować w opinii albo zginąć. Ty wariacie, napastniku, moskiewski wychowanku! Mogłam być twoją, a teraz muszę być z Barwickim, muszę być jego żoną!	Niech się pan strzeże astmy Moja siostra nigdy nie wychodzi wieczorem. Zresztą ona jest teraz w nieszczególnej skórze. W każdym razie, niech pan tak nie stoi z gołą głową, niech pan prędko włoży kapelusz.	Raz na zawsze przysięgliśmy sobie ślepe zaufanie i wierność bez granic; wreszcie pan może im powiedzieć, iż ufasz mi zupełnie, a tak samo, jak pan, i oni mi zawierzą.	Ten Mitchel, to prawdziwy artysta. Cóż za zimna krew! Czeka do ostatniej minuty terminu, dokonywa rzeczy tak, że może zaświadczyć mnóstwo osób, iż czyn spełniony został w czasie oznaczonym. Przytem postarał się o wyśmienite alibi. Chory w Filadelfji! Ba... Trudno dziś zaufać komuś!	Chciałabym dowiedzieć się bardzo prostej rzeczy: czy pan wcale nie wiedział o tym, że... dajmy na to... Ale to darmo pytać...	Ależ to świetne! Od razu wiedziałem, że nie będzie się pan mógł z nami rozstać. Chodźmy, nich pan sobie zamówi miejsce.	Dlatego, że mam długów więcej niż włosów na głowie, że po pierwszej przegranej wierzyciele rzucą się na mnie	Jeszcze ile! Mnóstwo pieniędzy, panie Vantochu. Na bank będzie miał kilkaset milionów. To najbogatszy człowiek u nas.	Nie mam nic do wyznania list nie jest do mnie i jeżeli kogo pragnę o tym przekonać, to nie królewicową. Ale, pani, ponieważ chodzi tu o los widama, pozwól, abym ci powiedział rzeczy godne zarazem twojej ciekawości.	Nie mogę równego mieć z tobą zdania. Chętnie przyznaję, że jest najlepiej, gdy się nic nie dzieje. Z zamiłowania jam bez zmiany faktorfaktor (daw.) odpowie fakir.	Nie strzelał zupełnie. Miał stanowisko obok mnie. Wyszedł na niego najpierw zając: nic, oparł się o drzewo i patrzy spokojnie; zając skręcił na mnie. Zabiłem go. Później wysunął się lis, był już o jakie dziesięć kroków, a ten podniósł szyszkę i rzucił na niego. Założyli kocioł na sarny, wyszedł młody jelonek, pyszna sztuka, i tak blisko krajał las, że można go było zabić z rewolweru; ale Witowski zaczął mu pogwizdywać i nie strzelił. Brogowski z Doleżan wściekał się ze złości i zaczął dosyć urągliwie mówić o paryskich strzelcach i nowej szlachcie. Witowski wysłuchał i powiada wkońcu:	Nie, panie i muszę dodać, że mój gabinet jest bardzo ubogi w porównaniu z pańskim. Pan tu posiadasz sześć do siedmiu tysięcy tomów...	Paryżanie nie wierzą w nic Cnotę kobiet zwłaszcza podają w wątpliwość z bezprzykładną śmiałością. Tak, od pewnego czasu książki, jakie drukujecie, panowie pisarze, wasze rewie, wasze sztuki teatralne, cała wasza bezecna literatura wspiera się na cudzołóstwie...	Piękne macie powietrze w tej Warszawie Jestem pewna, że za dwa dni będę miała czarne płuca... Ach, Boże, jak wy tu żyć możecie?...	Stachu po co my się kłócimy, kiedy jest tak prosty sposób wyjścia.	Tak jest modlę się i za was, Pasterzu! boć nie ma, ktoby nie potrzebował modlitwy...	Ani nam nie śpiewasz pięknych piosenek, ani grzecznym dyskursem nie rozweselasz... Niemy waćpan jesteś jak ten worek skórzany, w którym nogi trzymamy. Tyle że z nami jedziesz, jak i on...	Duma tu: puszyć się, pysznić. ci tak, co nie wiadomo, jak mu się kłaniać: czy jak miłościwemu królowi Kazimierzowi, czy może jeszcze krzynę niżej.	Dobrze, kapitanie; ale tu właśnie napotykamy istotną trudność. Pojmuję, że w ten sposób możesz pan się ślizgać pod samą powierzchnią oceanu. Ale zagłębiając się coraz dalej od tego poziomu, pański podwodny przyrząd trafi na ciśnienie; czy zatem nie ulegnie sile parcia z dołu ku górze, dorównującej jednej atmosferze na trzydzieści stóp wody, czyli prawie jednemu kilogramowi na centymetr kwadratowy?	A panie obie są?	A w niedzielę chłopaki wyprawiają muzykę u Kłębów, wiecie to?	Ba, odwołać muszę, ale chce mi się jednocześnie widzieć i tego łódzkiego Hamlecika, Bernarda, który nie tylko karykaturuje naśladownictwem moje słowa i definicje, ale i kolor moich skarpetek. Chciałbym również zobaczyć to mięso	Był taki, co śmiał, ale to potem opowiem. Cóż tu się dzieje? Mama?...	Czeremis, Czeremis! dziś popr. forma D. lm: towarzyszy. na karła.	Do Granitowego Pałacu? To niemożliwe	Dopóki Petrek chodzi po świecie, póty książę zawsze niepewien panowania, a i potomstwo jego jak szczenięta wytopić trzeba.	Dzień to będzie dla nas pamiętny, mój synu W dniu tym pan Copperfield zaszczycił swą obecnością niskie nasze progi.	I cóż! jak ci się wydaje?	Idźcie do niego, a wszystko się to wyjaśni	Jak nazywał się nieboszczyk?	Jeszcze jedno pytanie Znana ci jest historia porwania wicehrabiego Ludwika i Szymona Vidala, syna ogrodnika?	Jeśli mnie nie zechce, to sobie ten łeb o ścianę rozbiję. Nie może inaczej być.	Kiedy tam nie przez złośliwość tak dzielą ludzi tylko przez dzikość!	Kto ci zbił pysk? Wyglądasz jak świnia.	Na jakie wy nieszczęścia czekacie? Lud biedny, szlachta i dwór zadłużeni, armia do połowy zmniejszona, faraon nie ma pieniędzy... Czy kiedykolwiek Egipt znajdował się w gorszym położeniu?...	Na takie wezwanie w całej mej ozdobie zjawiam się przed panią!	Nie mów tak, Elżuniu. Przecież musisz się upomnieć o swoje prawa! A może on wie więcej niż Wincenty?	O, doskonale! U mnie w domu zamiatają izbę i babce mojej czyszczą buty, która wprawdzie boso chodzi, ale tylko przez upór, bo ja jej niczego nie żałuję. Stara jest...	O, to za wiele, mój panie! Przekraczasz granice podłości!	Panie Jackson udasz się natychmiast do lorda-kanclerza i powiesz, że polecam mu wykonać te rozkazy. Żądam, aby zaraz zostały ogłoszone.	Sam? e... panienko, nie sam, bo żonę mam, jak się patrzy.	Sama głupia, ani wie, co powiada... Zachciało się babie... hale, dobrodziej kochany po pokojach se chodzi... z książek poczytuje... z Panem Bogiem rozmawia... i do mnie by go wołać?... te kobiety to ino aby ozorem mleć... głupia...	Tak się zdarzyło, Aleksandrze Piotrowicz:u. Bardzo mi już ciężko było.	Tak tedy umarł król Atalanga, wyznaczając przed śmiercią rolę częściowego swego następcy tobie, John. Tragikomiczny testament.	Tak, nazwa, jakby Chateau...	Ty... Unieszczęśliwi cię to, zniechęci, złamie...	Widzę poezję na śmietniku	Zbliżcie się, panie wojewodzicu; znam od wielu lat zacnego ojca waszego. Że zasię niedaleko pada jabłko od jabłoni, tuszę, że chlubę ino a pociechę przynosicie rodzicowi i miłej matce Rzeczypospolitej.	Zbędna ciekawość; dowiesz się jutro. Zresztą drobnostka to, nie tajemnica. Herburt, Zbylitowski, Pieniążek, Stadnicki, Tarnowski, Zborowski, Korybut, Kazanowski, Bielski i Czarnkowski.	A czy pamiętasz, Trot żeś mi obiecał spowiedź nie tylko ze swych zmartwień i upadków, lecz i ze spraw serdecznych? Kto zastąpił w twym sercu pannę Larkins?	A jakimże on mówi językiem?	A tu macie, przewielebny panie, domową czeladkę	Ale któż ją przyniósł?	Ale nie nasz? zapytał Chroniwos.	Bardzo dużo nawet! Nie chcę być tu z panem przez dwie godziny.	Będę wam dawał, żebyście złamali.	Chyba nie warto...	Chętnie.	Czego chcesz, człowieku?	Cóż my teraz zrobimy?	Cóż zamierzacie uczynić?	Dlaczego duch?	Do Kowalewa przejdziesz?	Dobrze	Dopełniają się wzajemnie.	Ekscelencja mnie wzywał?	I będziesz.	I tobie nawzajem, licha gro.	Jakto? Przy stacji Majdanowo?	Jam także gotów	Jesteś pan nieubłaganym szydercą!	Karczma szepnął ksiądz przystając przy topoli, skąd było dobrze widać przez okno całe wnętrze zapchane ludźmi.	Kłamiesz! Złe, marne, podłe psie życie. Wolę być nawet najnieszczęśliwszym człowiekiem.	Lecz jeśliś pokutować chciał za grzechy	Ma takie jasne rzęsy.	Nie mówię do ciebie, Nanon, trzymaj język za zębami.	Nie obchodzi mnie. Zawarowałemzawarować (daw.)	Nie przypominam sobie.	Nie swarzcie, nie gniewajcie się Z prędkości takem krzyknął, nie ze złego serca. Cóż się dziecku stało?	Nieopodal.	Niewinna istota! a kto tę truciznę gotował?	No cóż! Będziemy umieli umrzeć!	No, jakże. Toż list...	Plersch leży bez zmysłów.	Powiedziałem, w ziemię się zapaść.	Proboszcz z Rochem przejechali.	Proszę o ciastko tortowe.	Racja fizyka... Nie chowałem, dzięki Bogu, ani jednego.	Sam odwołaj, coś powiedział Pierwszy zacząłeś.	Serce, PożądanieSerce zawlokło cię pod nogi kobiet, serce twą głowę pod stopy im kładło. Reszty dokonała nieczysta myśl kobiety: zrodziła niesyte żądze. I takeś ty zmarniał.	Słusznie, sam po babę polecę. Ino teraz rzeknijcie mi, gdzie ojciec?	Ta sama idea, w odmiennych kolorach. Praktyczniejszy będzie ten pomysł z obu, którego konstrukcja od praktyczności najdalej odbieży.	W kolanie. Nie bój się, mnie kula urwała przy samym zadzie, a żyję.	Zresztą i pan ją analizował, a jednak pozostała sobą.
Biedny Athos nic on wiedzieć nie będzie, co to wszystko znaczy. Zasnął może, czekając na mnie, lub może powrócił do siebie i dowiedział się, że kobieta znajduje się w jego mieszkaniu. Kobieta u Athosa! No, przecież była tam jakaś u Aramisa. Wszystko to jest niesłychanie dziwne, i mocno jestem ciekawy, jak się to skończy.	Mój panie, ani ja pana ciągnąłem za nos, ani namawiałem. Interes był dobry i jest dobry. Jak pan klientom stęka, to uciekają od pana. Dzieciaki włóczą się po sklepie, wszędzie paluchy brudne wsadzą. Gość tego nie lubi. Pan, zamiast pilnować interesu, łazisz tylko za mną jak cielę za krową, jęczysz pan, mnie pan obszczekuje na prawo i lewo...	Taką naturę Bóg już dał Pan zawsze spokojny jak Chińczyk... Ot, pana to ja nie lubię Zawsze elegancki, jakby spod klosza wyjął. Dmuchać mam ja ochotę na pana... Wiesz pan, gdyby między nami co wyszło łagodził i śmiał się serdecznie, głaszcząc go po ramieniu. ot co! Choć potem wszystkich profesorów i chirurgów wołaj. „Jakże my tu człowieka naprawić mamy, kiedy tu u niego nie wszystkie kosteczki na licona lico (z ros.)	Przypominam sobie... Słyszałem o czymś podobnym. Opowiadał mi pewien kleryk, który czytał opis franciszkanina. Tak, właśnie, Kara... Karaka... to gdzieś niedaleko królestwa księdza Jana... Ależ to jest na końcu świata, musiałyście iść chyba rok?	Prawda jest! prawda! Skoro dlatego tak się śpieszył, to i dobrze.	O, niczego się nie boję. I wiesz co?... To przecie wcale nie będzie twoją klęską! Wówczas, gdy wszyscy będą myśleli, że skończyłeś rachunki z życiem ostatecznym deficytem, że przegrałeś i sam sobie wymierzyłeś sprawiedliwość, ty będziesz zawsze miał możność powrotu. O, Pawle, wszystko będzie dobrze... Jakaż ja jestem szczęśliwa!...	A czemużby nie miał się nazywać kiedy właśnie taki jest jego zawód? Zaprawił go do tego Maclean z Duart, bacząc na jego ślepotę. Może jednak źle się stało, gdyż on teraz wciąż włóczy się po drogach z miejsca na miejsce, aby egzaminować młodzież z katechizmu, ta zaś włóczęga jest dla nędzarza wielką pokusą.	A gdzież je zostawię? Przy kim? Mam to ja kogo? Rodzinę albo co?... Pani dobrze, pani ma matkę...	I jakżeż się to stało?	Za nienawić lub miłość nikt nie może ręczyć; ani pan, ani ja. Ale na to mogę przysiąc, że nie pokocham ani Niemca, ani próżniaka, ani nikczemnika, ani hulaki... tego wszystkiego, czym pan jest! Polka zaczyna od szacunku!	Moja praca dwa razy uciążliwsza od twojej; jakby ci było, gdybyś siedziała godzinami zamknięta z nerwową, kapryśną, starą jejmością, która się tobą posługuje, ze wszystkiego jest niezadowolona i tak cię męczy, że wyskoczyłabyś chętnie oknem albo dałabyś jej policzek.	Nic nie szkodzi, panie Gray. Jestem zachwycony, że mogę panu usłużyć. Gdzież jest to dzieło sztuki, jaśnie panie?	Nie powtarzaj jej pan tego dziewczyna zdolna by była wyrzucić Camusota i zrujnowałaby się na gładkiej drodze. Ten godny właściciel „Złotego Kokona” daje Koralii dwa tysiące franków miesięcznie, płaci wszystkie kostiumy i klakę.	Hm, to już drugi raz, jak pan odmawia przyjść na obiad do matki Musi coś w tym być, hrabio.	Ja nie wiem. Przyszedł. Wyglądał na cudzoziemca. Może to był ktoś z ambasady.	Opłaciło się niezgorzej, bo to nie zapisał sześciu morgów!	Pansa? najosobiściej tu się znajduje, jak również i jego wielmożność Don Kichot. Dlatego, najjaśniejsza damo, mówcie wszystko, co wam najprzyjemniejsza fantazja do ust przyniesie. Znajdziecie nas najpilniejszych i oddanych na usługi waszej najżałośniejszej piękności.	Widziała pani jeden narożnik głębowicki, ale czy pani nie zmęczona? Bo jak na pierwszy spacer, to trochę za daleko.	Swoje tylko powiadam, a wy zbytnio w siebie dufacie. Baczcie i na to, że kto na innych kładzie znaki	Ufam ja w dowcip tego pachołka, że ją tam jakoś ocalił. Już bym nie zaznał uciechy, żeby ją zguba spotkała. Krótkom ją znał, ale w to wierzę, że gdybym siostrę miał, to by mi nie była milsza.	Nie chciałam pana obrazić oczekiwałam tylko, że pan uczciwie i jasno postawi sprawę. Ach, co tu gadać i owijać w bawełnę. Tyle czasu pan zachowywał się tak, jakby starał się o moją rękę. Chyba temu pan nie zaprzeczy?	A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś	Ależ malenieczkie to i mizernieńkie; same kosteczki, taj skóra... Wieleż jemu?	Byłby to bardzo zabawny zbieg okoliczności	To zostań, dzieciątko, z nami!	Za ileż to wieków?	I nie puszczę rychło, musi mi pani odświeżyć wrażenia Włoch, bo to już trzy lata, jak tam byliśmy po raz ostatni, trzy lata, jeszcze wtedy zupełnie dobrze widziałam	Ach, tak! Dalej, zarzucają panu Kazimierzowi miłostki... No, miłość, pojmuje pani... światło życia, kwiat duszy... Ja najmniej powinien bym oburzać się na miłostki młodych ludzi... Pojmuje mnie pani... Na nieszczęście pan Kazimierz zaangażował trochę pensję...	Przysięgam ci, panie, na życie moich dzieci że mówię prawdę!... Tak jest, ten potwór w skórze gada, okryty kolczastą zbroją, gdyby leżał na ziemi, miałby wraz z ogonem z pięćdziesiąt kroków długości... Pomimo trwogi i odrazy kilkakrotnie wracałem do jego jaskini i obejrzałem go jak najuważniej...	Waćpan, który tak trwonisz swe guziki nie możesz, jak mi się zdaje, znać się tęgo na interesach.	Prawdę, panie. Jeden raz tego roku byłem w tych jaskiniach, nie dziwota, żem zmylił ścieżkę... zamiast w lewo, powiodłem was na prawo. Kiedym się opatrzył, że źle, wybiegłem szukać drogi; znalazłem ją i zaraz wołałem na was z całej siły. Nie dosłyszeliście chyba?	Nie, najjaśniejszy panie, kara moja była wyznaczona na dzisiaj, a ze względu na żałobę, jaka na nas spadła, może mogłaby mi być odpuszczona; nie jestem tego pewien, więc przyszedłem, aby ci przypomnieć przyrzeczenie, które raczyłeś mi dać przedwczoraj, że się za mną wstawisz przed...	Jak to! Ależ mój szympans nie uprzedził mnie.	Nie wiedziałem o tym Cóż to za kaczki?	O! To mi wiek! Królu złoty, nie odmawiajże mi. Będzie pan miał wygodne mieszkanie, albo z nami w pałacu, albo w osobnym pawilonie, jak pan zechce. Konie do dyspozycji, samochód do dyspozycji. Kuchnia dobra, do miasta niedaleko, a jak pan zechce w Warszawie swoich przyjaciół odwiedzić	Dobrze... bardzo dobrze... Dawno już myślałem załatwić ich... No, chwała Bogu, że ochłodziło się chociaż trochę...	Oko rzeczywisty, nie fałszywy.... Najgorzej, że sam Jurand, byle jej imię wspomnieć, zaraz ku niebiosom palce prostuje, jakby ją tam już widział.	Panienko! nie trwoż się... w tem cudu nie ma... ale jest tajemnica... ja ci jej wyjawić nie mogę, posłyszysz ją kiedyś z ust ojca... Lecz nie zdradź mnie... chodźmy... chodźmy...	Dzięki Bogu nie wyzułem się jeszcze z wiary ojców moich, iżbym sobie rościł prawo do lepszego tłumaczenia ksiąg świętych niż Kościół i biskupi. Wam zaś, panie von Bergow, powiem jeno, że słowo miłości w waszym Zakonie byłoby czymś zgoła nie znanym. Tą cnotą rycerze krzyżowi nigdy nie mogli się chlubić, jako świadczą dzieje i strumienie krwi niewinnie przelanej. Mistrzom niełacno było dawać wiarę, jakoż ją dać ostatniemu, który daną Bogu przysięgę pospołu z płaszczem zdeptał?	Cóż się takiego stało? Ja nic jeszcze nie rozumiem...	Dziecko, Współczucie odezwał się Scrooge ze współczuciem, którego nigdy dotychczas nie doznawał	Nie wiem, czy są grube, ale znam butle, w których znajduje się zupełnie coś innego	Nie wątpię. A jej mąż?	Panie Benassis zrób-że mi pan tę łaskę i spocznij u mnie na chwilę.	Nie, nie. Mnie bynajmniej. Ale zdawało mi się, że jesteś zmęczona...	Bo on jest mądry i myśli o przyszłości.	Bo też do młodych należy obowiązek zastanawiania się nad tego rodzaju sprawami Uciśnioną ojczyznę młodzież powinna pomścić i ratować.	Co?...	Czy radium jest cięższe od ołowiu?	Jest suche, ciepłe. Czego jeszcze potrzeba?	Jest trochę chora, ma katar...	Panie margrabio, trzeba wstać i ubierać się.	Po co tam waćpan jedziesz?	No, pan by już żadnego zwycięstwa nie odniósł!	Bo ostrzegli mnie bogowie, że ty, dostojny panie, gdy zechcesz, możesz wydobyć z nędzy i poniżenia nieszczęsny lud egipski.	Mam w Bogu nadzieję, że jeszcze prędzej! Chciałam już dziś prząść, próbowałam nawet, ale jutro pewnie siądę znowu do kołowrotka	Chciałem właśnie zapytać pana, czy nie ma jakiej o nich wiadomości?	Chwilę temu nie dałbym nawet złamanego grosza za marynarzy z tamtego statku	Czyś ty mię kochał, rybaku?	Ja nie będę chodziła do czcigodnych ojców rodzin w celu prowadzenia ich rachunków Zresztą niema o czem mówić. Jestem pełnoletnia i rozporządzam sobą.	Nie masz więc pan czego żałować!	Nie widzę żadnych. C’est une noble filleC’est une noble fille (fr.)	Niech mu wasza książęca mość nie wierzy jemu by nikt nie wytrzymał.	No, i Hiszpanów niemało!	Pani dziś cudownie wygląda. Czuję, że tracę głowę.	Po coś ty właściwie z wojska uciekał?	Zapewne, ale do dawnego trybu życia nie wiem czy powróci.	A Danuśka?	Cicho waść! Kozacy tam siedzą, w tych ziemnych zakrywkach, jeszcze cię usłyszą.	Czy mi odpowiesz teraz?	Czy rzeczywiście znajduje pan?	Daj mi spokój z Heleną! Sama zerwała i wszyscy o tym wiedzą...	Do króla jegomości.	Ja wiem sposóbwiem sposób rzekła.	Jabym zabiła, jak psa, żeby tak z moim Antkiem zrobiła.	Jak blisko? Jak daleko, chciałeś powiedzieć? Możemy dojść aż do tego drzewa wedle drogi.	Kogóż?	Kto dzwonił?	Mogę zaraz do niego zadzwonić.	Może i dobrze! czy ja wiem	Może i okradł.	Opowiadaj	Pijany?	Powiedzieliśmy prawdę... Ale gdzie my jedziemy?	Przed godziną jeszcze miałam ten zamiar ale teraz postanowiłam zostać...	Rzekę Strzały?	Szlachetny panie najmędrszy z umarłych, Ulisses, zasyła przeze mnie najmędrszemu z żyjących, Petroniuszowi, pozdrowienie i prośbę, by okrył nowym płaszczem moje guzy.	Słyszałam, słyszałam	Tak, jaśnie panie.	Tysiąc czterechsetny siedemdziesiąty dziewiąty.	Ugi, būdavo, jeigu kas mokslinyčioje išsitaria lietuviškai, tai jam rėždavo linijalinija valkata, bastūnas., su parašu „nota linguae”.	W sifcug, bracie.	Wielkiej Brytanii i Stanów Północnych metafizyczna czcigodna postawa.	Więc?...	Względem nas wszystkich...	Właściwie tak ale mniejsza z tym.	Właśnie z opiekunem twoim, z prezesem.	Z jakiej racji?	Z pomocą Bożą!	Zawsze z przyjemnością służyć będę pani.
My, my wszyscy. Rewolucja, Rodzina, SercePo co my walczymy, męczymy się, i cierpimy sami i dręczymy innych a właściwie, co to jest? To jest tylko tak, jakbym mówił: mądry, wielki dobry, odważny Grzegorz Goldenberg. A serce nie wierzy. Ono wie. Ja tam mieszkałem i nigdy nie byłem zadowolony z siebie. Matce umiałem odpowiedzieć, kiedy wołała: „pracuj!”. On, mój język, mówił, a w duszy ja wiedziałem: ona ma rację. Ona. Ja sobie tu wmawiam, że ja, ale wiem, że ona. Myślę, po co ja tu jestem? No, dobrze, żyję, żyję, zabiłem Kropotkina, zabiję jeszcze kogo, jeszcze co zrobię, wymyślę co dla szczęścia ludzi. I dobrze. Ona umrze i ja umrę. I wszyscy, których ja znam. Przyjdą inni ludzie, będą szczęśliwi, no i co? Czy oni to powiedzą mojemu dziadkowi? Nie, on do końca będzie myślał, że jego wnuk jest łajdak. Powiedzcie mi, Kaniowski	I list księcia pana do komendanta birżańskiego! Co ja, nieszczęsny, teraz uczynię?!... Zginąłem na wieki!... Bogdaj mi kula w łeb!...	Zwykle autorzy posługują się jednym z trzech sposobów: albo wynajęty bandyta terroryzuje posiadacza dokumentu i odbiera to, na czym autorowi zależy, albo autor upaja posiadacza do nieprzytomności, a wtedy inny jego bohater ma już zadanie ułatwione, bo po prostu wykrada dokument, wreszcie trzecim sposobem, używanym przez autorów nielubiących łatwizn, jest wyłudzenie w sposób podstępny i skomplikowany.	Muszę się zresztą przyznać waszej wysokości że, pomijając Córkę Rolanda, ja jestem w literaturze, nawet w muzyce, straszliwie zacofany; nie ma tak starego rupiecia, który by mi się nie podobał. Nie uwierzyłaby księżna, ale wieczorem, kiedy żona siądzie do fortepianu, często zdarza mi się prosić ją o jaką starą melodię Aubera, Boieldieu, nawet Beethovena! Oto, co lubię! W zamian za to, co się tyczy Wagnera, ten usypia mnie natychmiast.	Zjem aż jutro, bo to słodkie.	Nie słuchajcie, moje dziateczki. Jegomość żartuje! Chodźcie-że do nas! A jakież to ziółko u ciebie w ręku, Haneczko? Może naco sposobne?	Pan się bardzo przyjemnie śmieje, dobry śmiech to ładny kawałek zdrowia Ale ja nie mam czasu, panie Wilczek	Po co się do diabła do tego mieszasz, Jacopo? Co cię to obchodzi? Każdemu wolno zaciągnąć się za tyle, ile mu się podoba.	Gadałem, synku, żebyś gorzej nie uwiązł. Ho, ho! podlewałem ci oliwy! A bajeczkę o Wejdawucie kto opowiadał? My z czarną Julką wiedzieli, jak trawa rośnie. Ma się rozumieć. Dopomagałem, ile mocy, bo mi twoja panna strasznie przypadła do gustu. Dobra dusza, słowo daję. Jeża mi podarowała, a jaki zmyślny! Szpileczką go nazwałem dla odmiany.	Panie Horst, jesteś zabawny ze swymi aspiracjami do kobiet tak nisko upadłych jak ja.	Ale za to co nauczą, to nauczą...	Kaci go wiedzą, mówił zjadając gałkę od laski prezes, zkąd mu to wszystko? Tać to szerepetka, a minę ma pańską i tak pewny siebie ten intrus, jakby łaskę robił, że tu przyjechał. A przyjechało to pewnie na chłopskich sankach, w siwych barankach.	A dzień dobry. A skąd to Antek?	A gdzież bym to szła? Krewniaki przeciech...	Czemu to?	Do stu tysięcy piorunów! Kochasz swego więźnia.	Do widzenia paniom!	Więc może źle się wyraziłam. Po prostu twoje podejście do życia jest piekielnie niewygodne.	A Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa to chyba się powściekają!	Djabliż ją mogli posądzić o to, że sama jedna ztąd szmirgnie...	Do pewnej tylko głębokości. Od pięćdziesięciu metrów napotyka się już grunt twardy, skalisty.	I waszmościanka do nauki jego stosujesz się?	Tak? Ha, ha, ha, to takie stowarzyszenie, nowa sekta magów, dalszy ciąg generacyi magów	To jest woreczek Makolola.	W każdym razie ten kapitan Nemo to mistrz w swoim rodzaju i nie będziemy żałowali, żeśmy go poznali.	O matko! rzuć karty! mnie się zdaje, że to jakby bluźnierstwo, w taki dzień jak dzisiaj siedzieć nad kartami!	Ja panience powiem, co panienka zrobi Panienka utyje, a głodna będzie jak lisiak młody, i nauczy się rozmawiać z gilem jak ja. Będziemy mieli moc uciechy!	Gdyby wynagrodzenie wyrównywać miało dzielności i skuteczności przymiotu skarby Wenecji i kopalnie Potozy wynagrodzić by cię nie zdołały. Naznacz sam cenę i policz, ile to wyniesie.	Właśnie. Jest to mostek, po którym...	Wobec tego nie rozumiem tej kobiety. Przecie nie może się łudzić, że nawet wróciwszy do niej formalnie, będziesz miał dla niej jakiekolwiek uczucie poza nienawiścią.	I cóż się ze mną stanie? Ja już robić nie mogę. Stara jestem, zmarnowana...	Ma się rozumieć, że i ja także	Markhama nie trzeba uczyć, co wypada. Zresztą dalsze jego postępowanie zależy od żony i jej wpływu.	Pani Renowicka, nieprawdaż? Pani pozwoli, że się przedstawię: van Hobben.	Kochanko jeśli chcesz opowiedzieć młodemu naszemu przyjacielowi, w jakim obecnie znajdujemy się położeniu, co go zapewne interesuje, pójdę, przeczytam gazetę i zobaczę, czy się tam czasem co dla nas nie znajdzie.	Może pan Czertwan dziś nie wróci?	Niech pan nie żartuje.	Tak Ale chodzi tu właśnie nie o byle lekarza, lecz o człowieka, dla którego ludność będzie żywiła pietyzm taki, jaki żywi dla pana.	A co wy się nią tak opiekujecie? Nie wydam jej i tak za waszego chłopaka.	A pan jest ordynat Waldemar Michorowski.	Czego się pan śmieje?	Dlaczego nie zostali przy nas?	Mówić będę, i wierz mi że wszelkich dołożę starań.	Dotychczas musiała nie odebrać mego listu, ale dziwi mnie także, że pan Maszko, który bawi w Krzemieniu, nie wspomniał jej o tem.	A gdzie twój pan?	Pani kocha dziadzia?	Łez mi już wkrótce zabraknie...	Nie Nie, musimy jeszcze przejść przez męczarnię zupełnego oczyszczenia. Nie rozstając się, nie wyrzekając się niczego, przezwyciężymy wszystko, co w nas jest jeszcze zwykle i pospolite: tę małostkowość zazdrości i poczucie własności ciał. Roztopimy się w wielości, rozmnożymy naszą wspólną jaźń, rozpuściwszy ją we wszechświecie, którego symbolami będą nam inni ludzie, aby jeszcze więcej spoić ją w jedno niewyrażalne, pozażyciowe coś na granicy niebytu, czego dotąd nie było na ziemi od początku wieków.	Co będzie jutro, zobaczymy jutro. Dzisiaj jest powodzenie i sztuka jest pyszna.	Na miły Bóg! Czemużeś nikomu słowem nie wspomniał?	Zaraz też zrozumiałem, czemu mój oszczep nie mógł w nim ugrząźć i zsunął się po jego skórze.	Nie znasz wcale tych ludzi, moja droga on sam nie zaprze ci tego.	Stójcie, panowie! Majestat!... Król miłościwy... toż nie bić się, ale nawet miecza dobywać nie wolno!	Boga mego, nikt by się nie odważył, gdyby Maryśka tu była!	Choć policja królewska jest tak fatalna, zna jednak jeden straszliwy fakt.	Dla mnie, Dorianie, nie zmienisz się Pozostaniemy zawsze przyjaciółmi.	Nie wiem...	Oho, jest już Opatrzność! Nie znam w świecie nic bardziej elastycznego.	Raczej nie. On w ogóle jest jakiś dziwny.	Tak jest!	Tak więc, kapitanie Nemo, nie pierwszy raz zwiedzasz Morze Czerwone na pokładzie „Nautilusa”.	Tylko się nie denerwuj...	Wstydź się On jest prawdziwym mężczyzną.	Z żółtej skóry? Ależ nie, przecież ona jest tutaj.	Deklaruję się po raz wtóry o rękę Zosi i po raz wtóry dostaję rekuzę.	Nie, wykwintne czepki nie uchodzą przy skromnych i nieozdobionych sukniach. Ubogie osoby nie powinny się stroić	A gdzież tu się używa powietrza na wyspie?	Chciałbym się z nim zobaczyć	Czemu nie? ale biremy Cezara stoją na straży i nieraz sieci przetrzęśli czy nie przywożę gościa, lub nie zabieram człowieka.	Floryna ma słuszność kurację chorób społecznych zostawmy szarlatanom zwanym mężami stanu. Jak mówi CharletCharlet, Nicolas Toussaint (1792–1845)	Jestem. Kto mówi?	Mój dobrodzieju! rachuj no się, z łaski swej, ze słowami! Także! Totumfacki... Nec sutor ultra crepidamnec sutor ultra crepidam (łac.)	Nie	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	O! takiego gościa nie przyjmować.	Tak	Tym właśnie, że jesteś taką	Śmiejcie się państwo, śmiejcie, a wszyscy go podziwiacie.	Śmierć ponieść, znajdę ale życia sobie odebrać, prawa nie mam.	A za cóż mnie imać mają?	Ale mnie potrzebne.	Ale nieprzyjemna pała.	Broń huknął Zyndram z Maszkowic. dodał.	Cha, cha, cha! A toś im urządził instrumenty! Pyszny koncept!	Chcesz wyjść lecz jeżeli kardynał cię zawezwie, cóż mu odpowiemy?	Idealista, Nauczyciel, Patriota, Polak, Praca organiczna, Społecznik	Kim jesteście?	Kochacie ich?	Ludzie krześcjańskie, Polaki kochane, na wypominek ś. p. Jagny	Moi ludzie gotowi	Możemy zaraz skończyć?	Natura, Ojczyzna przerwał Wokulski.	Nigdy.	No mów	O! wielki człowieku!... zaczynam cię pojmować.	Pomówić z panem, kapitanie.	Przejdę prędko.	Solski	Wicehrabiego od siedmiu boleści	„Doliny zabrzmiały trąb odgłosem”. Czy stąd zacząć?
No, o tej kobiecie, co to węże jadła. Ale nie, ty bo nie możesz pamiętać. Zdaje mi się, że to jeszcze czytaliśmy z nieboszczką.	Tak jaka szkoda, że się obiad nie udał. Nie co dzień, pewno, jada obiady.	Więc łatwiej mi też będzie poradzić sobie na świecie! Władysław zapewne sądzi, żem taka jak inne, co przez trzy lub cztery dni chodzą z sercem przepełnionem nienawiścią, a później zmiękczą się i przebaczą. Ja nigdy nie przebaczę! Mamy przysłowie w Danii, dające się wszędzie zastosować: jedno nieszczęście nigdy nie przychodzi samo. Dziś spotkałam mojego ojca, z nim to rozmawiałyśmy w Kloster-Neuburg,	Przestrzegałem cię Tato wcale nie jest porywczy, aleś ty sobie zarobił na to, co cię spotkało. Fe! Kto widział tak się wszystkim przejmować! Znam i ja to uczucie! Gdy tata pierwszy raz sprawił mi lanie, jużem nie chciał więcej... wystarczyło mi to za wszystkie czasy, raz... Było to podczas pierwszej mej wyprawy... Człek się wtedy czuje chory i taki opuszczony! Wiem coś o tym.	Przede wszystkim to, że człowiek żyje, że wszystko, co żyje, zmienia się. Bo przecież samo życie nie jest niczym innym jak ustawiczną przemianą, nieprawdaż?	Każ się podkuć, Jędrusiu, kiedy się tak dziewczyny boisz. Inny ty byłeś w Orszańskiem. Widzę to już, widzę, że będziesz na pasku chodził, a to na nic! Któryś filozof starożytny powiada: „Jak nie ty Kachnę, to Kachna ciebie!” Dałeś się już we wszystkim usidlić.	To co zawsze, Judo! ucisk méj duszy tu mi dopiéro wypłakać wolno swobodnie; tam i łzy połykać potrzeba. Tyberyusz śledzi każdy ruch twarzy i drgnienie powieki, a ja jestem jego pastwą! O czemuż nie mam męztwa umrzeć raczéj, niżeli żyć tak sromotnie!	Ejże! Znasz Afrę, to już tam ze spokojem krucho. No, no, nie zapieraj się! Przyszła kreska.	Co? Zrobili cię lekarzem? Zaczekaj no! zapewne wołowego, ale jego to nie obchodziło. Maleństwo nie chciało jeść, ale chciwie jęło wysysać jedną z tabliczek mówiąc, że mu to przypomina smak soli.	To znakomicie! To znak, że leniwe woły kiwają rogami i przestępują z nogi na nogę udając, że idą. Może nawet ruszą z miejsca. A lock-outlock-out nieprawdaż? Parobcy nie mają wprawdzie zorganizowanego „stronnictwa”, ale to nie dowód, żebyśmy my „szlachta” nie mieli go mieć. Należy przytrzeć chamstwu rogów!? Więc wyrzucanie wszystkich parobków w zimie. To po polsku!	Coś ta Jurand inaczej w Krakowie gadał, ale teraz myślę, że się nie przeciwi	Hm... hm... o włos, to stałoby się! Radziłbym panu jednak nie wskakiwać zbyt często do jadących już pociągów.	Bądź rozsądną kobietką i zrób, o co cię proszą. Zamiast płakać, posłuchaj, jaki mam wesoły plan. Pójdziesz do ciotki March, a ja co dzień będę cię zabierał na przejażdżkę lub na przechadzkę i będziemy się doskonale bawić. Czy to nie lepiej niż smucić się tutaj?	Mówiłam panu, że nie grywam w tenisa, i jeszcze raz to powtarzam.	Dosyć już tego, a to i kamień już by się rozpękł, gdyby go robak taki przewiercał! Antek chce, to niech przepada, niech w karczmie przesiaduje, ale swojej krzywdy nie daruję, nie, zapłacę jej za wszystko! Zgniję za to w kreminale, to zgniję, ale już by sprawiedliwości na świecie nie było, żeby taka spokojnie chodziła po świętej ziemi...	Moj Boże! a w domuż? nie możnaż się jej było nauczyć z Ewangeliczki i Ołtarzyka?	Najpierw to nie może odnosić się do mnie, bo choć byłem z Bałandowiczem „na gruszkach”, ogrodnik Pawlicki nie mnie złapał, lecz Bałandowicza, i czapkę nie mnie zerwał, lecz Bałandowiczowi. Najlepszy dowód, że do moich ciotek na skargę nie przychodził, a do ojca Bałandowicza poszedł i dostał „złoty, groszy sześć” za zerwany owoc. I wszystko jest już w porządku i nie ma o czym mówić.	A ja dixi, że wasze fizjologie to brednie, a wy sami stado wariatów! Jestem Niemiec i basta!	Kiedy się jedzie z Paryża do Włoch, nie spotyka się Rzymu w pół drogi Dla ciebie groszek zielony powinien rosnąć już przyrządzony na maśle.	Dajcie pokój tym pochwałom, kumie nie mam ja tak dobrego mniemania o sobie, jak wy we mnie wmawiacie, ale po waszych pochwałach więcej się szacować będę niż wprzódy.	„Aj, do diabła!” „To bardzo niedobrze”. „Paskudna historia, mieć podczas pracy całe kupy Murzynów na karku, gapiące się na robotę. Ale czy pan jest pewien, że to łódź?”	Miałam do ciebie żal i mam go do dzisiaj, żeś ani słóweczkiem nie zawiadomiła mnie o sobie, a ja nie wiedziałam, gdzie cię szukać. Zapytywałam się o twój adres, przed rokiem, Haliny, ale i ona nie wiedziała.	Najsampierw, to list wysłać też niełatwo jej przyjdzie, a pozatem można zrobić i tak, by ona pana wogóle nie podejrzewała.	A gdybyście wróżyli ludziom z drzew, kamieni albo biegu wody, to także sprawdzałoby się?	Ekscelencjo, uzyskaj mi u papieża rozgrzeszenie in articulo mortis, to mi się lepiej przyda w moim rzemiośle.	Nieprawda! Zakochaj się, a obaczysz, że znajdziesz w tem coś nowego.	To nie racjaracja	Nie znajdziem i na gościńcu. Patrzałem ja dobrze, czy na których saniach nie było jakowych łubówłuby kobieta. przyodziewków. Nie było nic. Panna ostała w Spychowie.	Jestem zbyt biedny, aby pozwolić, byś się rujnowała przeze mnie znak zniewolenia i upokorzenia; podczas drugiej wojny samnickiej wojsko rzymskie, otoczone w Wąwozie Kaudyńskim (321 p.n.e.), musiało się poddać; żołnierze zostali rozbrojeni i jako pokonani zmuszeni do przejścia kolejno „pod jarzmem”, jakie nakładano wołom do orki; w tym przypadku wykonano je z włóczni..	Proszę o głos, towarzysze, kwestia formalna! Towarzysze z Polskiej Partii! Znowu, widzę, jakieś ciemne duchy narobiły plotek i zamieszania! Znowu wrogowie proletariatu oszkalowali partię SD! Żadnej prawdy w tym wszystkim nie ma! Nikt z nas nie wydał tego, o co wam idzie. Nikt nawet nie myślał tego zrobić. Towarzysze niech tu przyjdzie ten sam towarzysz, który ją przyniósł, albo niech przyjdzie człowiek z dokumentem od partii. My was nie znamy. Wy, z przeproszeniem, zabierzecie sobie tę rzecz we dwudziestu, a jutro przyjdzie drugie dwadzieścia, albo i sto dwadzieścia towarzyszy od partii i będą nam urągać i grozić, żeśmy nieznajomym wydali taką ważną rzecz...	Nie chcę nikogo w błąd wprowadzać. Tak nie było i tak nie jest.	Ale nie wierzy pan, że rozpali ogień?	Jesteś, księże rektorze, znakomitym teologiem i księdzem najuczeńszym w prawie kanonicznym. Jesteś autorytetem w drażliwych kwestiach dyscypliny. Nieocenione są twoje rady w sprawach liturgicznych i w ogóle we wszystkich kwestiach rytuału. Gdybyś nie był przyszedł, miałem cię wezwać; ksiądz de Goulet może to poświadczyć. W tej chwili bardzo mi jest potrzebna twa światła rada.	Tam do licha, zakrzyknął marszałek, ależ pyskaty! Nie chwyci się ciebie choroba, malcze, bo gębę masz wyparzoną do czysta.	Każdy służy ojczyźnie, jak rozumie; niechże Bóg sądzi intencje, a co się tyczy księcia Jeremiego, ten ojczyźnie zdrowiem i majętnością służy.	Widzą państwo, że to wszystko było zupełnie niepotrzebne. Mój ojciec jest niespełna rozumu	Oczywiście! Wszyscy Żydzi się modlą.	Święte słowa Ale, mój drogi, ty nie opowiadasz, ty haftujesz...	A to co innego	Jestem na usługi wasze	Jeślibyś waszmość wczoraj nie wierzył, jakże ja uwierzyć dzisiaj mogę?	Tak, ale każdy sieje z wiarą, że w dwójnasób mu zaplonuje.	No, ne znajune znaju (ukr.) rzekł cicho Kozak, bo go i wstyd, i litość chwyciły jednocześnie za gardło. orda w Dzikich Polach leży, czambułyczambuł (z tur. czapuł: zagon) od Raszkowa dobrudzcy Tatarzy idą nie mogę., bo strach, ale jak wrócę. Ja przy tobie detynadetyna (ukr.)	Dobro, Zło, DuszaA teraz słuchaj uważnie: widzisz, w duszy ludzkiej jest także trucizna. Rozumiesz? Samolubstwo, złość, wszystkie żądze i namiętności to trucizna duszy. Rozumiesz? Więc ja... chcę... znaleźć... taki... płyn... który... w... duszy... człowieka... wszystko... złe... osadzi... na... dno... całą... truciznę... duszy... na dno. Rozumiesz?	Być dobrym to znaczy być w zgodzie z samym sobą Być zmuszonym do zgody z innymi jest dysonansem. Jedynie nasze własne życie jest rzeczą ważną. Co do naszych bliźnich, jeżeli chce się być obłudnikiem lub purytaninempurytanin (z łac. puritas: czystość)	Na świętego Zada, dobrze to powiada patrząc na te diabelskie ptaki, bluźnimy jeno Bogu; zasię wypróżniając butelki i garnki, chwalimy jego święte Imię. Chodźmyż tedy popić. O, piękne słowo!	To dopiero! Jakimże cudem?	To krewny hrabiego GeldriiGeldria	To wy, Kiemlicze? My spod Częstochowy jedziem?	Bardzo dobrze, jeśli potrafię ci jej udzielić. Czego ci trzeba?	Cóż to była za chorągiew?	Dziękuję pokornie waszmościom panom bo słuszna to jest rzecz za dobrą wieść munsztułukmunsztułuk (daw.)	Moim zdaniem kimkolwiek on jest, to przyzwoity człowiek i zasłużył na szacunek.	Księżno ty moja, ciebie by i królową nazwać się godziło bądź do końca miłosierną, jakeś poczęła! Dopomóż mnie, nieszczęśliwej! Mnie trzeba koniecznie mojego biednego pana wyzwolić!	Wszakże pan żądał milczenia Bał się pan wyroku.	Co robiłaś w chwili, gdy wchodziłem do tego pokoju?	Zapuść długie włosy i mów po pendżabsku Oto wszystko, na co stać sikha!	Rupercie, źle zrobiłeś. Trzeba przecież było od razu, na pierwsze hasło napadu, ukryć tu wszystkich. A tyś ich tam zostawił na rzeź! Dlaczego tylko nas ratujesz i dlaczego tak późno?	Jakto! Za co?	Więc co będzie z nami?	Co robisz, mamo?	Tak, tak, tak!	Tak, widzę	Tak.	Kim więc jesteś? I dlaczego, skoro mnie znałeś, pozwalasz mi teraz umrzeć?	Czy i ja mam jechać?	Czy kapitan chcesz wracać do kraju?	Daj Boże! lepszy zawsze rydz, niźli nic, dobre „będzie” więcej ma wartości od złego „teraz”.	Jak zawsze.	Przychodzi do siebie! Dzięki ci: Boże!	Czy ciężko?	Jacyś młodzi państwo do ciebie	Jak ona odgadła, jak zrozumiała! Stefciu, ty powinnaś wyjechać stamtąd.	Konie i ludzie gotowi, już na dziedzińcu...	Kostucha waszej dziewusze na imię...	Na honor, chyba masz rację, Lucjanie	Na rany boskie, radź mości książę!	Przyszedłem pożegnać panią	Tylko bez wykrętów, M’Turkey!	Z pewnością kapłani... O bodaj wam poschły ręce, gałgany!... I taki łotr jeden z drugim śmie nas upominać, ażebyśmy dawali nieboszczykowi wszystko w najlepszym gatunku...	Za nic	Ależ, Szwejku pozwól dokończyć Jurajdzie.	Ba!	Ciociu!	Członkowi Papuzińskiej odbieram głos	Dama w kierach, w łeb!	Hej! dmuchali i dmuchali w ogień, ale w końcu pyski poparzą.	Jakże! Bóg wie o wszystkim	Nikomu!	Niżej, niżej.	Odp.: Tamiza.	Odszedłbym stąd...	Pilnuj mi tego dziecka...	Pracuje!	Sprawiedliwości!	Szkoła w pobliżu Londynu	Umywam ręce!	Z Warszawy Muszę wracać.	Z kim?	Zapewne, zapewne, wspaniała kampania ale któż by nas prowadził?
Ja ci powiem, kto by cię może rozweselił Dick by to potrafił. On zawsze mówi o rzeczach żywych. Nigdy nie mówi o martwych lub chorych. Patrzy zawsze w niebo, by się ptaszkom przyglądać, lub na ziemię, by zobaczyć, jak kwiatki rosną. On ma dlatego takie okrągłe, niebieskie oczy, że tak wciąż patrzy. A tak serdecznie śmieje się tymi swymi szerokimi ustami, a policzki czerwone ma, czerwone jak duże wiśnie.	Młodzi byli synaczkowie moi Ziemia i władza słusznie należą się młodym. Ból sprawilibyśmy im srogi, gdybyśmy znowu objęli pieczę nad naszymi włośćmi. Witali nas z duszy-serca, wszelakoż i ja, i Hugon widzieliśmy, że czas naszej władzy już się skończył. Jam był chromy, a Hugo bez ręki. O nie! Jużeśmy nie byli do niczego zdatni!	Od przybytku głowa nie zaboli, im więcej, tym lepiej i przekonasz się, panie bakałarzu, że pan mój nie pożałuje tego; dobrzem ja się już w tej mierze wymacał i Bogu dzięki widzę, że mam dosyć rozumu i siły na to; dawnom mu już to powiedział.	Dzień dobry pani, jak to dobrze, że jaśnie pani przyjechała, bo my już tu rzeczywiście...	Tak, to prawda; lecz chociaż sam jesteś, dokonałeś już wiele i dokażesz więcej, nie wątpię o tem... Jednakże sądzę, że potrzebujesz przewodnika w karjerze awanturniczej, jaką sobie obrałeś, bo, jeżeli się nie mylę, przybyłeś do Paryża, powodowany zuchwałą myślą zrobienia majątku?	Mój Boże, nie! Ale przykro mi, że człowiek taki jak hrabia zniżył się do tego rodzaju zysków.	Słusznie, mości Don Kichocie dam ci to zadośćuczynienie jak najchętniej. Dziwna to wszelako rzecz widzieć jednocześnie dwóch Don Kichotów i dwóch Sanchów tego samego nazwiska i z tego samego niby kraju, a tak różniących się twarzą, uczynkami i obejściem. Wątpię prawie o tym, com widział, i zdaje mi się, że to sen być musiał.	Tobie za prędko, a mnie się widzi, że już było czas. Wy tam w cukrowni niewiele widzieli. Ale ja z tego sklepu wszystko widziałem dzień po dniu, choć w żadnej partii nie byłem. Patrzaj tam naprzeciwko, widzisz? Sklep zamknięty. Ja ten interes dawno znam. Nie umiał facet prowadzić i stracił. Póki miał po matce pieniądze, to szło i szło. Potem zaczęło utykać, potem latał za pieniędzmi po Żydach, na lichwę pożyczał, ale sklep był otwarty ludzi przychodziło zawsze jeszcze trochę. Wreszcie nastał dzień, że się urwało i patrzę wczoraj rano	Wątpię raczej mniemam, że wytworzyłaby inną cywilizację. Jakąś z dzisiejszego punktu widzenia również irracjonalną, jak i nasza byłaby niedorzeczną z tamtego. Czy pan jest humanistą, czy przyrodnikiem?	A mój ojciec mówi, że nikt nie wie. To, co jest napisane w Księdze Genesis jest czystą bajką.	A ona ci! Żem to jej zasług nie wypłacił! Zapłaciłem, jak Bóg w niebie, i jeszczem ponadto z dobrego serca księdzu za chrzciny dał worek owsa...	Dlaczego? Składam hołd kobiecie, której wdzięk i piękność oczarowały mnie. To moja osobista sprawa. Co jej do tego, skoro mnie nie kocha?	Po cośmy przybyli? Tak... Widzisz, chcieliśmy wiedzieć, jak to jest na Księżycu.	Skąd! Przecieśma Polaki, a nie Niemcy czy to jakie drugie.	Ach, to nie ma żadnego znaczenia Ważne jest tylko to, że w ogóle jest, że istnieje.	Nie ma go, zawołała, dałeś mu dobry przykład włóczenia się po nocach, próżniactwa i rozpusty, będziesz go miał, takim może jak ty opojem i wisielcem! Patrząc na ojca pójdzie pewnie w jego ślady. Nie dość ci było zgubić siebie, mnie, trzeba ci było zmarnować i to dziecko! Na sumieniu twojem ciężko, oj ciężko będzie w dniu sądu! poniesiesz na dno piekieł i swoją duszę i naszą! To mówiąc ryknęła płaczem. A porucznik popatrzywszy na nią jakby wytrzeźwiał, spokorniał, i zamilkł.	Daruj, wasza świątobliwość, ale w tej chwili zajmowały mnie inne myśli. Twoi przodkowie, panie, nie na papirusach, ale na brązie i kamieniach rzeźbili, że dary, złożone przez nich bogom i świątyniom, należą i wiecznie będą należały do bogów i do świątyń.	Gdyby!.. Wykreślmy ten wyraz z naszych rozmów. W tym dźwięku są zamknięte wszystkie najsroższe nędze ludzkie, przez to „gdyby” świat się szamoce w męce. myślała już, blednąc i przypominając przeszłość, stanęła przy oknie i zatkała usta chustką, aby nie rzucić głośno przekleństwa na to „gdyby”. Przyciszała się siłą i ubierała śpiesznie, bo Orłowski przynaglał; konie, zaprzężone do jakiegoś odwiecznego powozu, czekały już przed stacją.	Otóż właśnie! Nieraz już myślałem o tym, ale nie mając pieniędzy, nie śpieszę się z wydawaniem rozkazów. Bo rozumiesz że jeżeli zbuduję coś, to coś wielkiego, coś, co by kazało Egiptowi nieprędko zapomnieć o mnie...	Trudno. Na to już nie poradzę... Ale, ale!... Chciałem cię jeszcze o coś zapytać. Czy nie wpadł ci tam w oko jakiś przedmiot, którego u mnie nie widziałeś? Rozumiesz? Chodzi o to, czy nie zauważyłeś w tamtej przestrzeni jakiegoś elementu zupełnie tu obcego, heterogenicznegoheterogeniczny (z gr.)	Miodu, panie Michale!... Trzecie pismo wyśle się do ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) paraliż; do paralusa: do cholery, do diabła., a nie, to go ze wszystkich miast i zamków wykurzymy. Stojąćstojąć rozbijać, pokonywać..	A więc ta pouczająca zbrodnia została uknuta za granicą Pan jest zdania, że uknuto ją za granicą?	Ach, tak?... Więc już wie pani wszystko!...	Ach, zbadałeś to pan, widzę!	Ale jakby na niego przyszła bieda, to my pójdziemy! Póki my tu, niech go nikt nie tknie.	Czy ja wiem?...	Czy nie czujecie jakby lekkiego drżenia ziemi?	Honory się wszędzie przydać potrafi i miły jest, rzekła Laura, ale na ten raz, powiem szczerze, byłabym tak zgryziona, żem go ztąd wzięła od Zosi, iżby mi to wszystko psuło.	Ja cyganię?! A dyć wszystkie, a dyć całe Lipce wiedzą, że...	Milcz! Gotujesz sobie zgubę tym, co mówisz! Nie słuchajcie go, panie, to obłąkany!	Nic. Nie kazał przeszkadzać, a tam siekiery aż huczą! Do rana będą pracować.	Nie przekona mnie pan żarcikami. Intuicja nie zawodzi mnie w takich wypadkach. W głębi duszy pozostał pan takim człowiekiem, jakim był wtedy.	Nie rób tego na drugi raz W koszyku jest coś dla ciebie Upiekłam placek, bo ojciec wybiera się do miasta.	On? Nigdy! Floryna do tego nie dopuści.	Tak, i że za chwilę będę jadł śniadanie	Tak, panie. Ożeniłem się i dlatego musiałem szpital opuścić; trzeba było założyć dom, postarać się o praktykę samodzielną.	Tylko... pani gospodyni... pary z ust nie trzeba puszczać przed nikim, bo z tego może wyjść nieszczęście i dla mnie...	Wiecie, tak mi się podoba, że chętnie bym go kupił od was, sprzedacie?	„Pewnym męstwem ja się nigdy nie pochlubięPewnym męstwem ja się nigdy nie pochlubię...	Jak to co? No przecież pisanie źle o różnych ludziach. To jasne.	O, ciekaw jestem czego mnie ksiądz będzie najpierw uczył? Chciałbym zacząć jak najprędzej, jestem spragniony wiedzy.	A może to nasi?	A teraz, dobrze: puszczą was i co dalej?	A to w jaki sposób?	Albo jak ludzie są głupi	Co zrobimy? To samo, co miałyśmy zrobić za trzy dni... Wyjedziemy.	Do Spychowa.	I ja mój głos łączę z głosem hetmana	Ja prowadzę gondolę.	Jeszcze nim nie jest, ale kiedyś może zostać największym bandytą, jakiego ta ziemia nosiła	Już jestem	Kompresy z lodu wuj jest zupełnie nieprzytomny i wygląda jak nieżywy.	Kto tam dziś na takie rzeczy zwraca uwagę!... Dziś dla nas powinno być maksymą to samo co za Rzeczypospolitej: równość szlachecka. Szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie. Posłuchaj, co mówi Trepka. Nieprawdaż, kuzynie?	Mimo wszystko miej się przed nią na baczności! To niedobra kobieta!	Nie mogę.	Nie mów, nie mów!	Nie wiem	Niech Rzędzian weźmie piernacz, bo jego czarownica zna, i niechże pierwszy z nią paktuje, żeby się nas nie przestraszyła i nie uciekła w jaką czeluść z kniaziówną.	No, klawoklawo (daw., pot.)	No, z tym się zgodzę, olbrzymie to dobre słowo.	Padnij, padnij! Czemu nie padasz?	Pan w mieście.	Ptaszki w swoich gniazdkach żyją w zgodzie	Sama nie wiem, ale dosyć wydać będzie trzeba, bo wszystkiego potrochu należałoby kupić.	Saro jesteś wolna... Nie ty zabiłaś dziecię.	Tak jest!	Tak się zdaje	To on!...	Tylko co od niego wracamy teraz posłano szukać księdza, ale nikt się niechce podjąć spowiadać go, przystąpić nawet do niego każdy się lęka.	W tej chwili. Pan ma papiery dzieci przy sobie?	„Tak jest, dostojny panie, ze mną już koniec”	A czemu on uciekł?	A cóż więcej?	A dlaczego wy prosicie za nich?	Bóg zapłać stokrotnie waszej przewielebności; pociechę mi sprawiliście niemałą, bo szkoda mi było dziecka. Pójdę już. Łasce się waszej polecam, niech będzie pochwalony...	Chrzciny, po starym zwyczaju, niebawem?	Coś sobie przypominam. Podobno ten ostatni pisał o eksterioryzacji wrażliwości?	Czemu?	Czyżbyś go zgubił?	Cóż ty? pracujesz a horujesz...	Dalej go! czerwony złoty na głowę...	Dlaczego?	Dokądże? jeśli wolno	Interes rzekł Stefan, śmiejąc się	Interes, Sługa, Zdrada spytał znów Kmicic.	Jutro, w poniedziałek?	Myślicie?	Nigdy.	Od kogo?	Oto pójdziesz i wyjmiesz list z kieszeni twego kamrata.	Po drodze, chciałem się Miłości Waszej pokłonić	Rozsłuchajcież się	Skocz ta który, postronek przynieść...	Sądzę rzekł pospiesznie Plwacz. stanie.	Tu niedobrze.	Wiem.	Więc idźmy.	Wszystkiego. Znów ten ironiczny uśmiech?	Wydawca wstał z westchnieniem. rzekł, kładąc rękę na ramieniu Podróżnika w Czasie.	Żałuję, żem poszła
Powiedziałem tobie jeszcze u siebie w domu że konkur taki, jaki ty rozpocząłeś i teraz kontynuujesz, należy uważać za małe nieszczęście. Teraz, oglądnąwszy tych ludzi z bliska, a nadto nasłuchawszy się na noclegu dosyć powieści o pani Strzegockiej, nie tylko nie zmieniam mojej dawniejszej opinii, ale może bym jeszcze do niej co dodać potrafił. Wprawdzie ja sąd mój o niej wydaję tylko ze słów kilkunastu z nią wymienionych, ale żebym jeszcze i tysiąc najsłodszych o niej usłyszał, to gorycz pierwszych zawsze podobno czuć będę. Zosi twojej nie znam; na oko zdaje się to być ciche i potulne dziecko i pewno tak jest w istocie, chociaż to po niedobrych rodzicach zwykle niedobre bywają dzieci. Ale, bądź jak bądź, rzeczy tej tak na wieki zostawić nie można; dałeś dowody dostateczne, żeś im jest przyjacielem i że gotów jesteś życie położyć dla Zosi; ozdrowiałeś zupełnie; cóż myślisz dalej?	Jakże ja chciałabym być bogata, aby mieć jacht Poprosiłabym pana o radę, jak go urządzić. Co za piękne podróże bym robiła! I jakie by to było ładne pojechać na regaty do Cowes. A auto! Czy pan uważa, że to ładne, mody kobiece do auta?	Czasami trzy i cztery dni... Tylko niekiedy zrywa się na parę godzin i nagle pada jak sęp przeszyty strzałą. Ale trafia się to bardzo rzadko...	Fiuu! to jest poważny pieniądz.	Gdyby tak było, jak pani mówi to chodziłby smutny, a on nie, tylko taki poważny, aż nieprzyjemnie.	Jak to czterech? Chciałżebyś i waćpan?...	Jak to?	Jest to najzdolniejszy urwis, jakiego znam Ale, mówił mi, że kochał się w mojej pani.	Najjaśniejszy Panie pan d’Artagnan, jak rzekłem, jest jeszcze prawie dzieckiem, a nie mając zaszczytu być muszkieterem, ubrany był po mieszczańsku; gwardziści pana kardynała, widząc młodość jego, a co więcej, iż nie należy do zgromadzenia, zażądali, aby się usunął, zanim uderzą na naszych.	Nie tylko nie winiłabym pani matki że powtarza minione historie, ale żalę się, że mnie pani matka nie oświeciła co do obecnych i że mnie nie wtajemniczyła co do rozmaitych interesów i stosunków na dworze. Jestem ich tak bardzo nieświadoma, iż niedawno jeszcze sądziłam, że pan konetabl jest jak najlepiej z królową.	Nie wyobrazisz sobie, Helenko, co ja przeżyłam w dniu, gdy ten okropny człowiek, ten komisarz sądowy, przyszedł zajmować nasze meble Dostałam okropnego ataku nerwowego, aż ojciec sprowadzał doktora, a ten zły człowiek nie miał żadnego względu na to i nie tylko wpakował się z papierami do pokoju, w którym leżałam, ale nawet opieczętował mój stolik z lekarstwami, ten mozaikowy. Ach, myślałam, że umrę!	Chcę wam to co mam najdroższego powierzyć powiedzcie mi, zaręczcie że chyba z życiem stracicie to co wam dam do przechowania, że nie dacie sobie tego wydrzéć siłą, że mi będziecie strzedz mego skarbu, honoru mego jak...	Nie tyś jedna taką sierotą, odrzekła kobieta... jam równie wyprobowana, syn mój jest tu także za temi murami, a ja nawet twarzy jego widzieć, głosu posłyszeć nie mogę. I przychodzę tu co dnia daremnie, i błagam ich, napróżno... i odchodzę bez nadziei.	Pięć tysięcy ma na procencie u pana Benedykta. Cóż to za posag... Wcale posagu żadnego nie ma... a dumna przy tym jak księżniczka i zła jak szerszeń.	A gdyby tak było w istocie? odezwała się Laura po cichu, godziż się to, żeby kobieta zdradziła kobietę? Sam ten strój i położenie moje dowodzi, że jestem nieszczęśliwą	A ja wiem czemu! To dobre! Nie można oddać.	Ale tym nie walczyłem, jest zdobyczny ten jest polski, wzór 29, tym trochę pracowałem...	Ale u pani jest ona wyłączna. Kokieteria mimozy pociąga bezwiednie i nawet jest wybredna.	Ależ to co innego...	Ależ to doprawdy rzecz smutna... Więc śpij waćpan!	Bez celu; dziwna rzecz jednak, jak wszyscy lgną do ciebie.	Buckingham katem tej anielskiej istoty!... I Tyś go nie spiorunował! o Boże!... pozwoliłeś mu zostać wielkim, czczonym, wszechwładnym na naszą zgubę!	Co to?	Cóż ty na to poradzisz?	Jest herb jego ekscelencji	Jeżeli ci u mnie bardzo źle, to ja ciebie nie chcę zatrzymywać... Po co masz uciekać, powiedz mi lepiej. Co, chcesz iść?	Już wielką z siebie dla nieboszczyka Szczepana uczyniłam ofiarę, mówiła dalej: opuszczając miasto, do którego od dzieciństwa nawykłam, a przenosząc się z nim na tę pustynię... lecz to niczem jeszcze w obec mojego dzisiejszego położenia... Wśród ludzi nieprzyjaznych... niechętnych... ja sama, nieudolna, kobieta słaba... Od śmierci mojego męża, ani wiem co się nawet u mnie dzieje... Gospodarstwo... fabryki: wszystko na łasce bożej...	Nie bardzo im wymyślaj boć to przecie my ich wyhodowaliśmy...	Nie. Wszystko powinno odbywać się w tajemnicy. Nikogo nie straszyć. Trzeba wywiesić ogłoszenia, że prosimy o spokój i rozwagę. Gazety jutro napiszą, że jesteśmy na tropie i główny winowajca jest już pochwycony.	No i cóż, Rafciu, u was tam w Sandomierszczyźnie nie ma ani takich dróg nędznych, ani takich wertepów. Prawda? Droga jak po stole...	Przepraszam, że w taki sposób wchodzę dowiaduję się tu jednak pięknych rzeczy...	To smutno i pani tego jednego tylko masz syna?	Wszystko na jednym spoczywa poziomie, a twórcza zabawa wymaga wywyższeń postawy własnej, nadmiernych, sztucznych, powiem, że wariackich. Chodzenie na szczudłach, pewne, zawadiackie, jest umiejętnością ściśle podstawową maskarady twórczej. Kto się raz potknie i zejdzie na ziemię, ten dostaje czkawki, albowiem niestrawną po wszystkie czasy jest względności nuda.	Z daleka oddaj towarzystwu waletę jak gdyby nigdy nic i ruszaj. Wróć wieczorem o zmroku. Twarz na noc obłóż wodą... Adieu...	Z waszą książęcą mością zdarzyła się omyłka, którąśmy nie ze strachu przed królem krakowskim, ale dla sprawiedliwości naprawili, a za graniczną swawolę mistrz nasz nie może odpowiadać, bo ile jest królestw na świecie, wszędy na granicach niespokojne duchy swawolą.	Zje ba jakoz! To ino zabawa, kie ci myske na pępek pod garnusiem puścili. Więcej nie trza. Ale ja ta wolem dobrom, bo krotkom męke niźli długi kryminał.	A jakiż on występek popełnił jeżeli na śmierć nie zasłużył?	A któż był większym politykiem niż Katarzyna Wielka, niż Elżbieta angielska, niż królowa Wiktoria. Gdy rządziły, ich kraje doszły do największego rozkwitu i potęgi. Ta tylko różnica, że miały korony na głowie. Gdybym ja była królową polską, a ty na przykład moim ministrem czy nawet księciem małżonkiem, bez sprzeciwu musiałbyś stosować się do moich dyrektyw. I upewniam cię, że rezultaty byłyby znacznie lepsze niż za rządów męskich.	A on? Czy kochał cię także prawdziwie? Co uczynił wtedy, gdy ci matka jego z domu swego wyjść rozkazała na biedę, samotność i tułaczkę?...	A ona uwierzy?	A silny organizm?... a tęgi mózg?... No, ale zagadałem się... Bywaj mi pan zdrów...	A! Grabiec mi raz wspominał...	Bardzo pana proszę... Z głębi serca... Niech mię pan nie gubi!	Co za sztywny i niemiły człowiek, wyrzekła pani Teresa po odejściu pana Edwarda i odbytych powitaniach z Kuderską.	Czy nie zauważyłeś pan, że pana śledzą?	Dlaczego pan skłamał? Ja panu kotyliona nie obiecywałam.	Dlaczego?...	Dobrze mamo, zamknę.	Dosyć.	Dziewczyna ma zaledwie dwadzieścia lat i ani grosza posagu. Hodowała się na folwarku dzierżawnym, w kącie głuchym, w pracy od dziecka. Ojciec ją oddał do klasztornej pensjipensja	Dziękuję ci. Zapomniałem o łokciu	Ileż ich było?	Ja obcy?...	Ja śpię?... Bodaj język usechł temu, kto mówi podobne kłamstwa. Ja, wiedząc, że przyjedziesz, od godziny ubieram się, przygotowuję ci kąpiel i perfumy...	Jedynie za miłość	Już się stało A kto będzie?	Kokieterii?...	Kto napisał do Janiny z prośbą o przysłanie wiadomości na temat mojego ojca?	Mamusiu, a pan Stach?	Mamy nieszpetny, dobrze uzbrojony poczet. Trzeba mu dać rozkazy	Mój ty zuchu, chcesz, abym ci łeb roztrzaskał?... Hola! Lubin! podaj pistolety.	Mówili mi, że po wsiach chodzi i wszystkich się wypytuje o jakiegoś Kubę...	Mówił, żeś pozbawił chleba kilkadziesiąt rodzin po twych dobrach. Biedacy, siedzą na bruku!	Młodzieniec ten ubóstwia panią, a ja przepowiadam, że pani zostaniesz jego żoneczką. dodał głośno Dalejże, mamuniu proszę włożyć kapelusz, piękną suknię w kwiaty i przepaskę hrabiny. Ja sam pójdę sprowadzić fiakra.	Nadzwyczajny dodatek! Rewizja w pałacu Kampanelli!	Nie mam innej. Nowa suknia kosztowałaby trzysta franków.	Nie rozumiem cię, Ben Joelu!	Nie znam się na statkach.	Nie.	Niech wam Bóg zapłaci za wszystko, coście dla mnie uczynili. Słów mi nie staje. Życiem, krwią wam nie nagrodzę!	Niedługo nazwą panie stary cylinder ordynata niezrównanym	Nigdy!	No?	Nosorożec!	Oczywiście, proszę pani, tylko dlatego mogę część swego życia poświęcić nauce, że resztę poświęcam interesom.	Od księdza Busoniego?	Od tak dawna!	Ożywi się za chwilę	Panience wesoło na świecie, chciałoby się, żeby jej i starzy dopomagali.	Posuwamy się z wolna, lecz sprawiedliwość im powolniejsza, tym pewniejsza. Co porabia Cyrano?	Przetrzymałam już tyle, przetrzymam i więcej.	Przysięgasz?	Siadaj, dziecko, musisz być rzeczywiście zmęczona. Przygotuję ci kolację.	Sprawa ta nieszczęśliwa przecież skończona	Szczura!	Słucham...	Tak.	Tak. I będziesz ostatnia. Jedyna.	Tak. Przyjechałam...	Te wielkie kufry...	W Borowiczku.	W kantorze starego pana Bauma.	W takim razie wkrótce już będziemy mieli szczęście powitać pannę młodą.	Więc już nie mam pani co mówić o szczegółach, ale... Posłuchaj mnie, pani	Wolałabyś, żeby przyszedł po ciebie?	Za czyimże pośrednictwem?	Za tysiąc talarów	Zaczekaj. Twego męża i później zastaniesz w domu, zresztą możesz do niego zatelefonować, by na ciebie zaczekał. Tutaj zaś, jestem tego pewien, usłyszymy rzeczy, które mogą nam bardzo się przydać.	Zbliżcie się, panie wojewodzicu; znam od wielu lat zacnego ojca waszego. Że zasię niedaleko pada jabłko od jabłoni, tuszę, że chlubę ino a pociechę przynosicie rodzicowi i miłej matce Rzeczypospolitej.	Zmierzam naprzód do tego, aby ci, ma chére maman, powiedzieć, że za wszystko, co wyliczyłem, jestem ci gorąco, niewypowiedzianie wdzięczny...
Tak! Cóż to ja chciałem?... Ach prawda, ten malec prosi, by mógł pozostać tutaj. Otóż powiedz mi całkiem szczerze, czy nie sprawia wam to kłopotu... twojej siostrze nie dowierzam pod tym względem.	Ziele dla krów! Czy to pan Jan nie poznał? Widać, że na słońce spojrzał, to w oczach pociemniało!	Ordynat nie wygląda na upozowanego.	To nic nie szkodzi postąpili całkiem słusznie. Batalion winien był właśnie tak postąpić i rozesłać za mną listy gończe, bo przecież przez tak długi czas nie wiadomo było, gdzie przebywam. Nie można powiedzieć, aby batalion postąpił nierozważnie. Mówisz, że wszyscy oficerowie są na plebanii na świńskiej wyżerce? Trzeba tam będzie pójść i przedstawić się im, że już jestem, bo i tak się pan oberlejtnant Lukasz z pewnością dość namartwił o mnie.	No, nie... Ale ponieważ nam nie wolno pytać się o wiele rzeczy, więc musimy tak prowadzić rozmowę, ażeby nam wszystko powiedziano. Czyżbyś tego nie rozumiała?	Trochę temu już dawno, ale ziemianie takich rzeczy nie zapominają, Prusacy nas, jak to ich obyczaj osaczyli, podrapali i książe się im obiecał wykupić... Co miał robić? Życie trzeba było unieść. Przyszła godzina wypłaty	Nie tylko po dworach, lecz i po zamkach, ba! nawet na królewskim dworze	Widzi pani, dlatego że każdy mężczyzna, jak przypuszczam, ma w sobie dwóch ludzi: jeden to jest człowiek, drugi to jest mężczyzna. Nie umiem się wysławiać, nie mam żadnego wykształcenia, ale pani i tak mnie zrozumie. Otóż jako człowiek jestem szczęśliwy. Wiem, że pracuję z pożytkiem dla społeczeństwa, wiem, że przedstawiam mniejszą lub większą, ale na moje wymagania wystarczającą wartość, że otacza mnie uznanie i szacunek. Gdybym dziś umarł, żałowano by mnie jako uczciwego kontrahenta, jako sprawiedliwego pracodawcę, dobrego obywatela. Ale widzi pani, nikt by po mnie nie płakał.	Dzięki temu Hiszpanie nie wymkną się w kierunku Maracaibo	Ba, i to jeszcze dodać że choćby i tak od razu zgubić mógł, toby jeszcze żadnego tak nie zgubił, bo przecie męka ludzka to największa krotochwila dla niego. Ale, bądź co bądź, wywieź go stąd.	Święty Antoni! Tedy nasz furtian nie może mieć głowy dobrze wypieczonej, ma bowiem gały czerwone jak królik. To udko zajęcze dobre jest dla podagryków. Ale, kiedy już o tym uradzamy, powiedzcie mi: czemu udka panieńskie są zawsze chłodne?	Dobrze, dobrze Musimy być cierpliwi i wyrozumiali. Ja nie pójdę i nie ma już o czym mówić.	Jakże nie pracować? Co pan mówi? A żona, a dzieci?... a długi? a raty?...	Narzekaj na samę siebie, Jakubowo bo ile razy lepiéj już było mężowi twemu, tyleś razy przyniosła mu z karczmy wódki. Cud to prawdziwy, że jeszcze żyje dotąd; ale jeżeli będziesz daléj robiła to samo, przestanę przychodzić do was, bo widzę, że nic nie poradzę.	Ech, nie ma o czym mówić!... Rzecz główna, że dwie nogi ocalały.	Kto ich wie. Panuje, kto chce, a tak sprawnie, jakby żadnego nie było.	Nauczyciel śpiewu wcale nie jest temu winien	Słuchaj, Znikis, mów śmiele, włos ci z głowy nie spadnie. Mówią, że pan dobry, jeno kompania swawolniki?	Nie czas teraz myśleć o pieniądzach idź za mną.	Ci młodzi panowie, o ten blondynek ze znaczkiem przy klapie fraka, inżynier, tamten piękny brunecik, doktór, o... i znajomy pani to wszystko wielbiciele mojej siostry. Mogę panią zapewnić, że każdy ubóstwia ją bezinteresownie, gdyż każdy jest majętnym. Hela innych nie toleruje przy sobie.	To nic nie znaczy. Ja miałabym tylko miłość, on wszystko. On zawsze wygrałby, ja bym przegrała.	Może miał, ja tam nie wiem.	Wiem o tem ale odemnie, który jej nie znam wcale, niepodobna wymagać wczesnego afektu.	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	Halo! Halo! Więc teraz przeczytaj wszystko i nie zawracaj głowy.	Jestem cierpiąca, biedny mój przyjacielu Zaziębiłam się przy wyjściu z balu i obawiam się, czy nie dostałam kataru płuc. Czekam doktora...	Nie wiem, czy zdołasz tego dokazać.	Doro! Kiedyż to mówiłem?	Musi to być jednakże genialny człowiek	To bardzo proste. Jechać do Europy.	A ty, dziadu, tu niepotrzebny Jedź co prędzej do Zaborowa, proś, żeby cię przed oblicze pańskie puszczono, i list oddaj, a opowiedz, coś widział, tak wszystko, jak było. Jeśli zełżesz, będę wiedział, bom królewicza jegomości zaufany, i szyję ci uciąć każę. Chmielnickiemu też kłaniaj się ode mnie, bo mnie zna i miłuje. Pogrzeb sprawimy twemu atamanowi uczciwy, a ty rób swoje, po kątach się nie włócz, bo cię gdzie zatłuką, nim się zdołasz wywieść, ktoś taki. Bywaj zdrów! Ruszaj, ruszaj!	A jeżeli mnie to obchodzi bardzo, bardzo...	Nie można, bo jakbyście wy, ojcze, wyszli, tak by mołojcy krzyknęli, że hołowu spasajetehołowu spasajete (ukr.)	To prawda i jak zawsze tak i tym razem miałeś słuszność, panie kardynale; lecz królowa niemniej na mój gniew zasługuje.	To moja krewna i służebnica, Ester Mieszka u mnie już miesiąc, ale boi się was, panie, więc zawsze ucieka. Może być, że kiedy przypatrywała się wam spomiędzy krzaków.	1 marca uzurpator ląduje we Francji, niedaleko Antibes, w zatoce Juan, o dwieście pięćdziesiąt mil od Paryża, a pan otrzymujesz tę wiadomość dopiero 3 marca! Ech, panie, to co mi pan tu mówisz to niemożliwe, albo ci dostarczono fałszywy raport, alboś pan oszalał.	Zda mi się, że mamy w historii naszej dość przykładów, jak się z Niemcami wojuje i Niemców zwycięża to by mnie już najmniej frasowało.	Będzie to mógł, kiej dobrodziej zapowiadał, co jutro dwóch księży przyjedzie słuchać spowiedzi?	To moja pasierbica! opryskliwie zawołała starościna, niegodziwa dziewczyna.	Widzę, Saro, że wodzisz oczyma po klasie, zamiast patrzeć w książkę. Szkoda, że nie okazujesz zapału do języka francuskiego.	Rosa obeschnie, to można by ją już dzisiaj przetrząsnąć.	Co to jest? Polka, walczyk.	Ach, jedna starsza pani, która mnie przygotowuje pod względem seksualnym na Paryż. Zaprowadzę cię do niej, gdy nauczysz się chodzić.	Czy to prawda, co krzyczał ten?	Więc puść mnie na górę! nitka owinięta drucikiem (daw. złotym a. srebrnym), używana do haftów i wyrobów pasmanteryjnych.. Jego ojca ceniono na jakie pół miliona szterlingów, ale Indie są jedynym w świecie krajem demokratycznym.	Otóż wysłali mnie, bym wypróbowała jej działanie na tobie.	Wiesz, co ja myślę, że zawsze można być szczęśliwą, tylko trzeba się Boga bać.	Na co?	Czemu się pan mną interesuje? Jaką wartość przedstawia dla pana moja powolność?... Czemu dajesz mi wszystko? Jakie pan ma w tym wyrachowanie?	Wyobraź sobie, Celino, poznałam młodą nauczycielkę Szwedkę, która mi udzieliła co do kooperatyw w krajach skandynawskich szczegółów niesłychanie interesujących. Trzeba ją będzie tu ściągnąć któregoś dnia na obiad.	A zwłaszcza, gdy się ma takie pomysły	Tu amorek galopujący na kozie, winietka rysowana przez Normanda, ryta przez Duplat... Och, jest podpis	Sił nagły opad bywa bardzo miły. I przyznam się panu, że omdlałego mężczyzny widok mocno mnie zajmuje, zachwyca, podnieca.	Biedny mój ojciec umarł w Londynie. Odtąd wszystko było tam na przechowaniu	Bardzo mnie pan zaciekawia. Jeszcze jedno pytanie. Czy furtka była zamknięta?	Co się dzieje z Zośką?	A jednak jest w tej chwili, bo każe się domyślać pani obojętności	Jestem absolutnie pewna. Tak pewna, że... Widzi pan ten klucz? Nawet zostawię go po pańskiej stronie.	Jakże teraz usadowimy się?	U mnie w Grenobli, schowana w pudełeczku	Ale przecież musi mieć i wrogów?	Bynajmniej... Myślałam tylko, jak różne bywają sny nocy letniej.	Kochasz się w panu Stukalskim, który wymyśla ci, że masz palce do obierania kartofli...	Wiem, co cię dręczy, mój synu. Myślisz, że zdradzasz przyjaciela.	Czy tak?	Czy znajdujesz kolega że my źle coś w kierunku przeciwzdrowotnym broimy?	Tak pan sądzi? Ale niebezpieczny pod jakim względem?	A kiedy ją będę widział?	No i co pan powie o naszym zakochanym?	Wiem, że jest odważny.	Ależ ten sekret?..	Wiem, Wiem, o czym pan myśli, o Idalce, tak?	A czemu on uciekł?	Aby cię kochały	Chce pan podpłynąć czółnem aż do samego statku?	Cóż dalej?... prędzej!	Jużci, widziałem, bom sam listy odnosił do koszowego, a jam człowiek piśmienny. Znaleźli przy Lachu trzy pisma; jedno do samego koszowego, drugie do ciebie, trzecie do młodego Barabasza. Wszyscy już w Siczy wiedzą o tym.	Kochanie! spytam cię przedrzeźniając francuzkie przysłowie	Niech Bóg broni pokażę ci kiedyś, kiedy będziesz spokojniejszy.	Wejdźmy tam	Wrócił zapewne do Warszawy.	Że pan... cha, cha!	A oknem wolno?	A twój dozorca już poszedł?	A!... bodajbyś pan był dobrym prorokiem!	Cha! cha! cha!	Dobranoc, Maroto	Hrabia de La Fère!...	Jakim znowu królem?	Jaką?	Kto? Kto?... wówczas, wtedy. dopiero dał odpowiedź:	Oczywiście	Pan?	Przepraszam... bardzo przepraszam...	Przezwała nas niewstydnymi głupcami i osłami	Przyjdę.	Pytała was?	Rzecz ludzką wiarę przechodzi! Gdzież był książę?	Szwedzi?	W jakim celu?
Jak ten „jasiów nożyk”, a wy myślicie, że on jest ciągle ten sam Jest tedy dużo kratek w tym stroju Arlekina, który my nazywamy szczęściem; otóż kostium mego Godfryda był bez dziur i bez plam. Młody dwudziestosześcioletni człowiek, który byłby szczęśliwy w miłości, to znaczy kochany nie dla swej kwitnącej młodości, nie dla swego dowcipu, nie dla swojej figurki, ale nieodparcie, nawet nie dla miłości samej w sobie, ale gdyby nawet ta miłość była abstrakcją taki młody człowiek mógłby nie mieć ani szeląga w sakiewce wyhaftowanej przez ukochaną, mógłby wisieć z komornem u gospodarza, z rachunkiem za buty u wspomnianego już szewca, za ubranie u krawca, który w końcu, jak Francja, postradałby doń sympatię. Słowem, mógłby być biedny! Nędza psuje szczęście młodego człowieka, który nie ma naszych filozoficznych poglądów o zlaniu interesów. Czyż to nie znaczy mieć jedną nogę skostniałą, jak moja w tej chwili, od sąsiedztwa drzwi, a drugą spaloną od kominka? Mam nadzieję, że mnie rozumiecie i że znalazłem echo w kieszeni twojej kamizelki, Blondet? Między nami mówiąc, dajmy pokój sercu, fatalnie wpływa na inteligencję. Jedźmy dalej! Godfryd de Beaudenord posiadał tedy szacunek swoich dostawców, bo jego dostawcy otrzymywali dość regularnie pieniądze. Kobieta bardzo inteligentna, już wspomniana, a której nie można wymienić, gdyż, dzięki swemu brakowi serca, żyje...	Nie, nie, Alanie Nie, nie! On zdjął ubranie... to ubranie, w którym widział go Mungo.	Wypędzili Tomka! cóż to jest? Gadajże kumie Marcinie a cicho, żeby Agata nie posłyszała, i nie cedź mi po kropelce... Cóż on tam zrobił?	Jeżeli nie znam Miny, znam za to ministra sprawiedliwości Jeżeli nie noszę moich orderów, mogę się postarać, aby ich nie dano tym, którzy na nie nie zasługują. Wreszcie, znam tyle osób, że znam i pana Grindot, architekta pracującego w Presles... Stań no, Pietrek, wysiądę na chwilę.	Cierpienie mówiła raz ona trzeba uciec z własnej piersi trzeba myśleć o jakiej osobie, o jakiem zatrudnieniu, o rzeczach jakich na robotę rąk naszych, a nigdy w głąb własnej duszy nie spojrzeć, nigdy się myślą w tajnie własnych uczuć nie zatopić chociaż to nie pociesza i nie koi bólu, przynajmniej rozrywa go i dzieli posłuchaj mojej rady, gdy z władz owych jedną tylko odedrzeć spróbujesz, gdy uwagę tylko odłączyć i skierować zdołasz	No, no! nie spodziewałem się po Zagłobie tego animuszu, by on z tak bitnym mężem, jako jest Bohun, zadrzeć się ośmielił. Prawda, że panu Skrzetuskiemu bardzo był życzliwy za ów trójniak łubniański, któryśmy razem w Czehrynie pili, i nieraz mnie o tym mówił, i zacnym kawalerem go nazywał... No, no! aż mnie się w głowie nie mieści, bo i za Bohunowe pieniądze wypił on przecie niemało. Ale by Bohuna miał związać, a pannę porwać	To panna Justyna myśli, że ludzie mogą ciężko pracować i wszelakie biedy znosić, a szczęścia swego nie utracić?	Otóż to może najgorzej że co przypomina! Nie będziesz bowiem waszmość rozumiał, że ja mam nerwy słabe i dla nich znieść nie mogę, że kilkunastu, szlachty krzyka sobie przy kubkach i szablicami pobrzękuje; ano to mnie jest nieznośne, że dla prywaty się tu zlecieli, jako muchy do miodu, i krzyczą, a junakują tak srodze, jakby już z parę światów zburzyli w swym życiu i teraz znów szli na jeden. To mnie jest przykro i za to mnie serce boli! Prozopopejaprozopopeja (gr.)	Posłuchaj pan, panie Moreau, mówił pan z pewnością o moich chorobach u pani Clapart i wyśmiewał się pan z nią z miłości mojej do mojej żony, gdyż mały Husson opowiadał mnóstwo szczegółów tyczących mojej kuracji podróżnym w publicznym dyliżansie dziś rano, w mojej obecności; a nie chcę powtórzyć, w jakich słowach ośmielał się spotwarzać moją żonę. Wreszcie, dowiedziałem się z własnych ust ojca Léger, który wracał z Paryża w Pietrkowym dyliżansie, o planie ułożonym przez rejenta z Beaumont, przez pana i przez niego, odnośnie do Moulineaux. Jeżeli pan był u pana Margueron, to po to, aby mu kazać udawać chorego; tak dalece nie jest chory, że oczekuję go na obiad, i przyjdzie. Panie Moreau, wybaczyłem panu, że pan masz dwieście pięćdziesiąt tysięcy majątku zarobionych w siedemnaście lat... Rozumiem to. Gdybyś mnie pan za każdym razem poprosił o to, coś brał albo co panu ofiarowywano, dałbym panu: jesteś ojcem rodziny. Był pan, mimo swoich nadużyć, lepszy od innego, jak sądzę. Ale pan, który znasz moje trudy poniesione dla ojczyzny, dla Francji, który widziałeś mnie, jak czuwałem setki nocy dla cesarza, pracując po osiemnaście godzin na dobę przez całe kwartały; który wiesz, jak bardzo kocham hrabinę, pan mogłeś paplać przy smarkaczu, zdradzić moje tajemnice, wydać moje uczucia na pośmiewisko takiej pani Husson.	Jakżebym mogła nie zajmować się tobą? gdybyś nawet nie była piękna i miła, czyż nie jesteś kochana przez jednego z moich najlepszych przyjaciół?	A przyszedłszy do zdrowia nie szukałeś waćpan owego szczeniaka?	Nie mów...	Nie, z neurastenii.	Po jej odejściu uczułam nieokreślony lęk, którego nie mogę opanować dotychczas.	Zgoda ale jedna rzecz mnie zachwycała, że za pierwszym uderzeniem rakiety tak rozbijali piłkę, że już żadna służyć na drugi raz nie mogła i tym sposobem mnóstwo starych i nowych książek wniwecz obrócili. Wpośród innych była tam jedna, nowa książka, którą tak mocno uderzyli, że wszystkie kartki na wiatr się rozleciały. A wtedy jeden zły duch rzekł do drugiego:	Co się miał przeciwić! Zrazu całkiem tatuś nie pozwalali, dopiero jak wzięłam go pod nogi podejmować, tak i stanęło na moim. Z tatusiem nijakiego kłopotu nie masz, ale jak opat zwiedział się o tym od swoich skomorochówskomorocha (daw.)	Z namowy księdza poszedłeś, powiedz to drugiemu, uwierzy, ale nie ja. Drzesz ty starego za to przyjacielstwo, jak się ino da, z próżnymi rękami nie odchodzisz...	On nie mówił. Ja wiedziałem i wiem. Czy już dziś?	Nie zważaj na jej słowa, Rodrygu Cóż znaczą słowa szalonej? A ona jest szalona z rozpaczy. Zabij mnie, ale jej nie tykaj!	Nie sądzę. A zresztą to lepiej dla nas nawet. W zamęcie, jaki niewątpliwie nastanie po jego powrocie, zniknąć możemy niepostrzeżenie...	Pan by się już nie zgodził. ŻydJesteśmy stamtąd o tysiąc mil w kierunku... jasnej łąki. To samo z tym wychowaniem maleńkich ludzi. Jesteśmy o tysiące mil od chederówcheder	Nie mogę przestać myśleć o biednej Ruby! Jeżeli to prawda, że ona musi umrzeć, to gotowam uwierzyć we wszelką smutną wieść.	Nim wykonasz ostateczną przysięgę, dowiedz się najpierw, jakie są obowiązki wstępującego Jeżeli mniemasz mieć w tym zakonie spokojne i przyjemne życie, jesteś w wielkim błędzie, bo właśnie kiedy chcesz jeść, to musisz pościć; kiedy chcesz pościć, to musisz jeść; kiedy chcesz spać, musisz czuwać; a kiedy chcesz czuwać, musisz spać. Od żadnej też posługi rycerskiej wymawiać się nie możesz, a zawsze iść tam, gdzie ci każą. Musisz ojca, matkę, siostrę, braci, przyjaciół niżej postawić, a spełniać jeno to, czego dobro Zakonu wymaga. Za to wszystko Zakon ofiarowuje ci jeno chleb i wodę, skromny habit i zbroję rycerza i niczego więcej domagać się nie możesz, bo tak twoja osoba, jak i wszelka twoja majętność, jest własnością Zakonu!	Śmierć i zaraza! Nie widzę już naszego Rinalda Ale jakichż galopujących postępów w zrozumieniu intrygi może dokonać w ciągu tej stronicy inteligentny czytelnik! Księżna Olimpia jest kobietą zdolną zapomnieć z umysłu rękawiczek w wyludnionym gaiku!	A więc mają serca tak nielitościwe jak ludność tutejsza? Powinienem był domyślić się tego! Ani ziemia, ani woda, ani niebo nie okazują szakalowi litości. Niedawnymi czasy, po upływie pory deszczowej, widziałem namioty jakiegoś białego człowieka... i nawet udało mi się zwędzić końskie wędzidło z kawałkiem tręzli. Była nowiuśka i żółciuśka, ale rozchorowałem się, gdym ją zeżarł. Biali ludzie nie umieją porządnie wyprawiać skóry.	Czy nie jesteś przypadkiem zbyt pochopny w swych sądach? Gdyby ktoś, widząc mojego ojca z pistoletem w ręku, gotowego się zastrzelić, stwierdził, jak ty teraz: „Widocznie ten człowiek zasłużył sobie na karę”, czy nie pomyliłby się grubo?	Właśnie. Czy warto tyle czasu ze mną gadać, skoro chodziło pani tylko o dowiedzenie się, czy nowy współlokator nie jest z policji i nie wprowadził się tu do szpiclowania?	Bo... nie. Bo takich żartów się nie robi.	Żeby tylko lawa nie utorowała sobie nowego przejścia w kierunku żyznych części wyspy.	Nie zasłaniaj się kłamstwem Wiem, co mówię. Chowasz się po kątach, przesiadujesz godzinami całymi w swoim pokoju. Wiedz, że chcę, wyraźnie chcę, abyś ciągle dotrzymywał nam towarzystwa, tu pod naszym okiem. Znasz mnie i wiesz, że umiem, gdy potrzeba, nakazać ci posłuszeństwo.	Aż do Petersburga Muszę pilnować testamentu nieboszczki Zasławskiej, który chce obalić wdzięczna rodzina. Posiedzę tam, bodaj czy nie do końca października.	Nie... pan Norski Syn nieboszczki pani Latter...	Schultzów i nie Schultzów. Wszystko jedno. Głównie, aby był ruch. Czy nie wszystko jedno, czym podpalam stóg, hubką, zapałką, świeczką czy łachmanem umoczonym w nafcie. Byle ogień był.	Słów się nie tworzy, powstają one same	Ale Wentzel z Cesią tak się pokumali, że aż strach. On nas pogodził i zaręczył. Wypiliśmy we troje braterstwo i przechrzciliśmy go po naszemu na Wacława.	Nie powiedziałem wtedy dlaczego pani zwróciła na mnie uwagę, gdy jechaliśmy tramwajem w stronę ulicy Chłodnej... Otóż mnie się zdaje, że wiem.	Ha! świetna myśl! wina  dzielnym ludziom w Sacca, wody mieszczuchom parmeńskim, którzy byli już pewni że monsignora otrują tak jak biednego L...	Nie upiera się pani przy pierwszeństwie?	Leją przeważnie w puste miechy współczesnych dusz tęgie stare wino Toteż przeszłość przypomina się nam żywo, „rozszerza piersi”. Czasami rozszerzy... piersi i przypomni się zanadto, jak to zwykle bywa po winie. Ale my to wszystko połykamy z powrotem, ponieważ cenimy tradycję jako sa­krament. nie poł­knie nas dzieciożerca. A jeśli połknie, nie strawi gromadą...”. Łagodni Słowianie, przywykliśmy od wieków bronić się prze­ciw zachodniej kulturze płodnością. Już w uniwersytecie za­opatrujemy się w róg obfitości i w dumę i ostrożność ojca rodziny. Jeśli się potem jakie myśli w nas rodzą, zanosimy je wnet ze skruchą pod małe nóżki tłustego bankiera.	Ależ pani ma ładne pojęcie o sztuce! To dla pani sztuka aktorska to poniżenie? Ładna historia! Co? historia... awantura pośmiertna Adrianny Lecouvreur, której grześć nie chciano w poświęconej ziemi?	Mój Boże, ojciec świetnie zna się na tym. Mówi, że gdy ona wlepi tak w kogoś oczy, to czaruje. Zwłaszcza jeżeli coś przy tym mruczy pod nosem. Bo wtedy odmawia Ojcze nasz na wspak.	Oj, ty prostaku, co tu jest do rozumienia? To przecież łaźnia. Do takiej łaźni ani rusz bez biletu. Powiedz mu, że nasi przyjaciele zapłacili już za bilety.	No jak, mój bratku Widzę, że przestajesz się już dąsać na swojego dawnego ochmistrza. I co, smakuje ci, łotrze?	O tak, powinnaś tego sobie raz na zawsze zabronić, bo takie głupstwa często źle się kończą.	Hela: Ja znam ludzi ze wszystkich możliwych warstw. Ale teraz mówię jako zwykła burżujka i to teraz, kiedy przeszłam na katolicyzm, chce mi się pewne rzeczy doprowadzić do ostatecznych konsekwencji i marzę o papieżu, który by nareszcie wyszedł z Watykanu na ulicę. (Ksiądz Hieronim zadrżał: to była jego myśl przecie	Cóż cię zapewnia, że pierwszy dla którego uderzyło twoje serce, jest tym oczekiwanym kochankiem.	Ej! Daj mi pokój! Ot! Przyszła wiadomość, że nas obydwóch lada dzień obwieszą.	W teatrze mówią, że z pół miliona.	Cierpiałem, jak Boga kocham, cierpiałem... Pij-no do mnie koniak. Zjadłem raz „Pod Gwiazdą” taki kotlet, że leżałem po nim w łóżku przez tydzień i wiłem się, jak piskorz z bólu...	A co ci każe przypuszczać, panie, że zapomniałem o dniu, w którym miałem szczęście cię poznać?	Ach, rozumiem mam im tak mówić!	Odwagi, dzieci fala zaczyna opadać. Hej tam, prostować maszty! W górę, w górę. Naciągać reje. Rozpinać żagle. Gó-ó-ra. Gó-óra. Teraz wszyscy razem: cią-ą-gnij! Tam do kroćset, musiałeś złamać, sk...ysynu! rzekł brat Jan do majtka Jeszcze! Wyżej, wy-y-żej! Tak. Hej tam, teraz żagle: cią-ą-gnij. Naciągaj prosto. Le-ewo, le-e-wo.	To nadzwyczajne! A czy również można będzie widzieć?	Wróciło! Więc przedtem... Ale, jakąż to ma być prośba twoja?	Dwadzieścia cztery godziny. Poproszę cię, doktorze Mortimer, abyś mnie odwiedził jutro rano o dziesiątej. A zechciej przywieźć ze sobą sir Henryka Baskerville’a. To mi ułatwi wykonanie mego planu.	Można dowiedzieć się, cóż to za sposób?	Poczekaj tylko, a sam zobaczysz.	To nic, to nic! Chciałbym, jak Boga kocham, z panem o rzemiośle pogawędzić.	Więc to prawda?	Kocha mnie pani?... Kocha?... Niech pani to powtórzy, panno Niro, proszę powtórzyć!...	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	To Czerwony Korsarz?	To grzecznie podziękuj, Jude.	A ja się odważyłem!	Dziwię się bardzo waszmości Czy chciałeś sprzedać chłopaka wraz z danym mu podarunkiem? Chciałeśżechciałeśże	Francuzkami, droga pani. Chce się absolutnie ożenić z paryżanką.	Ojcze żartujesz sobie ze mnie?	Pięćset talarów będzie dla ciebie, pięćset dla mnie.	Trzeba będzie się okopać.	Ach! czy w ten sposób, czy inny, zwolna, czy nagle, kopal­nia zawsze musi przyśpieszyć śmierć kopaczowi.	A zatem w drogę, bo inaczej...	Co chcesz robić, kapitanie?	Dawaj go samsam (starop.) zawołał król klasnąwszy w dłonie.	I panicz chce zostać literatem?...	Ij... kto by ta brał takową sekutnicę? Męża zatrapiła, pasierba z domu wygryzła, z piekła rodem baba i tyle. Dziewczyna z pierwszego małżeństwa też bez jej niedozórbez jej niedozór (gw.)	Jak ci się zdaje, jakim sposobem doszedł do tego dostojeństwa?	Masz słuszność, a zatem prowadź!	Może się zamienisz? Dam ci miodu.	Pomidory W sam raz miejsce dla nich. Cały dzień słońce.	Proszę się uspokoić! Proszę państwa!...	Byłem. Zarządzam majątkiem po ojcu.	Cegła idzie w tym roku dobrze?	Cierpliwością.	Czego ty do kowalichy chodziła?	Jak koziołek? nieprawdaż? posyłamy i rzecz skończona.	Jedziemy, panie komendancie?	Jest w Paryżu?	Kogo ma za sekundantów Harry Drake?	Najmniejszych	Nawet kochance?	Opowiem wam, jak zaczynałem	Otrzymuję...	Pies szczeka, wiatr wieje.	Stracimy za dużo cennego czasu.	Tyle razy wjeżdżaliśmy tędy, siostruniu	W karczmie, w tańcu, przy wszystkich przecież!	W takim razie czym jest twój wuj?	Wolałabym	Ze Lwowa.	Żonaty?
Miała nas pani za ludzi bardzo dziwacznych i całkiem do wszystkich innych niepodobnych, niby jakichś średniowiecznych pustelników lub ascetów a my jesteśmy tylko zwykłymi śmiertelnikami, pracującymi w dzień powszedni, odpoczywającymi w niedzielę i tańcującymi ochoczo, gdy się zdarzy sposobność, w karnawale. Na wszystko jest czas właściwy; żadna z nas nie zaniedbałaby swej codziennej pracy dla zabawy, ale bawimy się chętnie, gdy możemy, bez szkody dla naszych zajęć. Ja na przykład bardzo lubię tańczyć, a moja siostra Anna także.	Nie będę milczała! Dobrym sercem przywołałam go do mego domu, starą poczerniałą chałupę kupić odeń chciałam za podwójną albo i potrójną cenę. Zuchwalec, nie tylko nie ustąpił, jeszcze obelgi miotał na mnie!	Mój kochany, ja dziwię się, że ona tu tak długo siedziała Przecież ta kobieta opuściła rodziców, ażeby darmo nie mieszkać i nie jadać u nich... Z jakiejże więc racji od was miałaby przyjmować dobrodziejstwa? Zresztą	Jest to rzecz ogromnie ważna, mój Szwejku Ostrożność nigdy nie zawadzi i dlatego, jak widzicie, na kopercie nie ma adresu. Okazuję wam pełne zaufanie i oczekuję od was, że list wręczycie, jak się należy. Zanotujcie sobie jeszcze, że ta dama nazywa się Etelka, no więc zapiszcie sobie: pani Etelka Kakonyi. Jeszcze raz powtarzam wam, że list musicie wręczyć za wszelką cenę, oczywiście bardzo dyskretnie i musicie poczekać na odpowiedź, o tym już jest mowa w liście. Czego jeszcze chcecie?	Zamknij jadaczkę! Ty nie masz już nic do gadania. Nie liczysz się zupełnie! Nie masz już żadnych ostróg u swych brudnych pięt, a twoja tarcza została strzaskana. Moim zdaniem powinieneś zostać na miesiąc wykluczony od naszego koryta!	E... nie przyjdzie, ale na to, aby nie przyszła, trza choremu wielkiego silentiumsilentium (łac., r n.) poczytany (daw. krótka forma przym.), uznany za coś a. za kogoś. za umarłego. My będziemy po nim płakały i oficyjery będą płakałyoficyjery będą płakały	Zamoyski Zamoyskim! Nie kłanialiśmy się i nie będziem... ma foima foi (fr.)	A nie boi się pan zawodu?	Biorąc rzecz prosto, nie macie innego wyjścia: pan Renowicki musi rozwieść się z tą damą i gdzieś po cichu wziąć powtórnie ślub z panią. Wtedy rzecz pod względem prawnym będzie uregulowana.	Głupiś! Sami wezmą, a nie dasz z dobrej woli, to ci ostatnią krowę sprzedadzą i jeszcze do kozy pójdziesz za opór! Rozumiesz! To nie z dziedzicem sprawa z naczelnikiem nie ma żartów. Mówię wam, róbcie, co każą, i dziękujcie Bogu, że nie jest gorzej.	Jakże! On to ze Zbaraża wyszedł i przez Kozaków się przedarł. Kto o nim nie słyszał!... To waść z takiej sfory?! I zbarażczykzbarażczyk	Także i do Benares... Przecina on wszystkie strumienie z tej strony Indii. A teraz zasyłam prośbę do ciebie, o święty, byś tu pozostał do jutra. Potem wyjdź na drogę i badaj każdy strumień, który ona przecina; albowiem, jak wnoszę, przymioty twej rzeki nie są związane z jedną jej łachą czy też jakąś miejscowością, lecz ujawiająujawiać się	Uradzali! Ale nie zrobią, bo kto pójdzie za nimi?	Nie, drogi mój nauczycielu! Nie! Pan masz jeszcze dużo dzieci! Dużo rozproszonych po świecie, ale kochających cię synów! Pamiętają oni pana tak, jak i ja pamiętałem zawsze!	Są i dobre, są i złe. Nawet przyznam się pani, że nie wiedziałam sama, czy wszystko pani powiedzieć, czy nie wszystko. Ale pan Bolesław radził, żeby powiedzieć wszystko. „Powiem tobie że panna Jadwiga powinna o wszystkiem wiedzieć; ale co się tycze starej, to powiem tobie, że bądź ostrożna!”	Nie, ale oczekuję na złą wieść, a nigdy mnie jeszcze przeczucie nie zawiodło.	Hm, hm już ja tam nie mam strachu o moją: kto ją zobaczy w dzień, nie będzie kręcił karku, aby ją odwiedzić w nocy.	Ach Lottie! Przestańże już raz! Nie płacz, nie płacz, proszę!	Czy nie ma sposobu, żeby go ostrzec?	Gospodarzem se był, to i gospodarski pochówek miał będzie, a biedny człowiek to nawet nie wie, pod jakim płotem tę ostatnią parę puści. Bych ci światłość wiekuista! Bych ci...	Nie masz to swoich?... cięgiem ino w ojcowe garść uważasz.	Nie wiem. Chrystus nakazuje miłosierdzie.	Oho! nie mówiłem?... Już i machiny wtaczają!	Ona z nim nigdy nie rozmawia!	Otóż to najtrudniejsze! Czasem jednak małemi rzeczami bardzo szczęśliwym być można. Znałam biédnego starego kawalera, który był póty najnudniejszym i najbardziéj znudzonym z ludzi, póki nie zaczął zbiérać staréj porcelany. Filiżanki i talérzyki zapełniły mu pustkę życia.	Tak mówisz?... Więc dobrze, samca, samca... Czyż nie jestem samicą?!	Przeciw temu nie powstawaj w oczy, a przychwalaj i mów, że dobrze robi, i zapis, miał wolę, to zrobił... niech ino resztę nam przyobieca dodał chytrze.	Chcesz jeść, to nie tańcuj, a gadaj. Masz, jedz na zdrowie. A wziąłeś lekarstwo, co doktór zapisał?	Dlaczego ty nie staniesz wraz z nimi w szeregu, Willy?	Jeśli ja mam słuszność, to pan jej nie ma.	Oblicza jej nie widziałem, panie, ale widziałem między dwoma końmi kolebkę z wikliny, całkiem zamkniętą, w której kogoś wieźli, i strzegła jej ta sama jaszczurka, ta sama służka zakonna, która przyjeżdżała od Danvelda do leśnego dworu. A i śpiewanie słyszałem też żałosne z kolebki dochodzące...	Na popis wspaniała! Zdaje mi się, że grałabyś ją pani świetnie... Mogę przynieść sztukę...	Żeby tak każdy z naszych krawców miał po jednej takiej sztuce, toby wnet nastał ład na świecie... Idzie ten człeczyna wymizerowany z gołymi rękami... Jeden stójkowy prowadzi do ratusza dwudziestu naszych, baba, jak się uda zażarta, sponiewiera naszego krawca, miotłą go wymiecie ze wszystkich schodów... Czuję, że idzie moja śmierć. Zjadły mnie kamizelki, ta diablica żelazkiem mnie uwaliła prosto w piersi... Czas mi na BródnoBródno	Ale ja jestem jej bratem! ja wnijść muszę, nie ustąpię! zawołał Honory...	Głupi jesteś gdyby się zawalił, to byłaby z wierzchu dziura. Czy przypominasz sobie jaką dziurę na naszych polach?	Jakież to są rany? Bo to ja stary jestem praktyk. Na ranach się od dawna rozumiem. Może uśmierzę te delikatne bóle.	A spróbujmy się!	Elektor z całą potęgą stanie za nas.	Gniewasz się pan?	Jak tylko pan zapamięta, mama była chora?	Pozostaje jeszcze ten narzeczony Emilki. Najpoczciwszy w całym mieście chłopiec! Zachodzi tu do mnie wieczorami, to na gawędkę, to znów żeby mi poczytać. Poczciwy chłopak! Całe jego życie jest jednym pasmem poczciwości.	A co ja miałem zrobić?	Ale cóż to być może?	Bo jeśli bez obrony, miłościwy panie, pójdziesz wydany na igrzysko fortuny, na wszystkie zgubne terminyterminy	Co on dzisiaj wziął na wypytywanie?...	Cóż odpowiesz na to?	Gdybyśmy byli naśladowali pana!	Gorzej!... Wczoraj przyjechał jej ojciec ze starym majorem (pamięta pan hrabia?...) wszyscy jesteśmy zrozpaczeni. Ale co robić?...	Ja mówię o Krukowskim Więc należy i major?...	Panie czy jesteś z tych d‘Artagnanów, którzy pochodzą z Béarn?	Przed paroma miesiącami otrzymała pani ode mnie list z Waszyngtonu, pisany w grudniu roku zeszłego.	Tak; na koniec świata!	To Głębowicze tak na mnie wpłynęły. Szczęśliwy Waldy!...	...Kiedyś... kiedyś... Takie jest twoje zdanie. Taka jest twoja wiara...	A hr. Moszyński!	Ach!	Ady popłuczcie se gardło, Walanty Wasze zdrowie!	Amen ustępuję, człowiek cnotliwy jest najpiękniejszym cudem tego świata	Bardzo dobrze...	Bardzo możliwe, panie kapitanie.	Bo to on i sam krzywdy ludziom robić umie... Te pólko Jankowe był już sobie przywłaszczył, kiedy Janek był mały, a Anzelm chory, aż go, owszem, procesować musieli...	Chłop, Interes, Wieś, Miasto zagadnął Karol.	Czy to wy jesteście ta a ta z dziennika?	Czymże on jest?	Czyż zapomniałeś o Manuelu?	Do widzenia, tatku!	Dobrze!	Dzięki ci, odkupicielu.	Gdybyś o tym wiedział?...	I dlatego chcecie nam, gospodarzu, zrabować dom?	I to pewnie nadmiernie?	I z tego żyjesz, płacisz komorne?... Cha, cha, cha!...	Jaka stara?... kto?...	Jakże mogę być chory, jeżeli widzę już wybawienie?	Jonasz...	Kobiety są w zmowie z diabłem!	Mamy najrozmaitsze drogi i sposoby, których kolejno próbujemy. Drogą Noela jest poezja. Wielcy poeci są podobno dobrze płatni.	Mebelki do mego pokoju mam bardzo ładne	Mein Gott, jeder hat sein Kreuz zu tragenMein Gott, jeder hat sein Kreuz zu tragen (niem.)	Mniejsza o to. Przekonałem go. Krzysztof, widzisz, niewiele ma jeszcze doświadczenia i wszystko wyobraża sobie zbyt symplistyczniesymplistyczny (z łac. simplex, simplicis: prosty)	Mówcie dalej	No to możemy iść razem...	No to napisz pan do swojego korespondenta w Janinie i zapytaj go, jaką rolę odegrał Francuz nazwiskiem Fernand w tragedii Ali Tebelina.	Pan d‘Artagnan, ciężko mnie obraził Pan d‘Artagnan umrze.	Panna Marja chora albo zakochana, mówiła młodzież.	Przysięgnijcie.	Romanse!	Stop!	Słucham.	Tak, panie margrabio; jedynie obawa chybienia słowu mogłaby zmącić mą pamięć.	Tak, tak.	To przegra mężczyzna.	To w takim razie mierz dobrze!	To źle. Czasem list jest pilny. Czy posłaniec czeka?	Uwierzy, bo mam dowody w rękach.	Wyjechali do Kordowy.	Zawód twój?	Zobaczymy...	Zupełnie sam?	„La vie parisienne!” Zna ciocia tę operetkę? Jest w niej także admirał szwajcarski.
To, że się pani we mnie zakocha.	To jest najsłuszniejsza opinia o mnie, jaką kiedykolwiek słyszałem	Wszyscy Święci Pańscy!... Co wasza miłość mówi?... co?... Jak to?... Co mnie niewinnemu tu grozi? Komu my w drogę wchodzim?...	Mnie wydaje się, iż to jest wino mirweńskie, bowiem przed napiciem się tak sobie zamyśliłem. Ma jeno tę wadę, że jest zimne; ale to zimniejsze niż lód, niż woda z NonakrisNonakris źródło w Beocji., bardziej niż źródło Konthoporii w Koryncie, które mroziło na lód żołądek i organy trawienia tych, którzy je pili.	Powiedzże twemu Bigielowi, skoro tak lubi liczyć, że jest przeszło dwa razy tyle. No, muszę sobie jednak oddać tę sprawiedliwość, że się umiem ratować, i że łatwiej mnie wrzucić do wody, niż utopić. Ale co ci osobliwego powiem: wiesz, komu to zawdzięczam? i widzę, że nieformalności są. Małe, ale są. W tydzień miałem już plenipotencyę od spadkobierców i rozpocząłem sprawę. I co powiesz? Na samą wieść o honoraryum, jakie mam dostać w razie wygranej, wróciła ludziom ufność, wróciła moim wierzycielom cierpliwość, wrócił kredyt	Tak jest, ten Moriot był podczas rewolucji naczelnikiem sekcji. Umiał on skorzystać ze sławnego głodu i zrobił początek majątku, biorąc za mąkę dziesięć razy drożej, niż sam zapłacił. Miał jej, ile tylko zapragnął. Rządca mej babki sprzedał mu niezmierną ilość mąki. Ten Goriot musiał, jak wszyscy owi ludzie, dzielić się z Komitetem dobra publicznego. Pamiętam, iż rządca zaręczał mej babce, że może przebywać bezpiecznie w Grandvilliers, gdyż posiadany zapas zboża był dla niej doskonałą kartą ochronną. Otóż ten Loriot, który sprzedawał zboże ścinaczom głów, podlega jednej tylko namiętności. Powiadają, że ubóstwia swe córki. Dla starszej usłał gniazdo wysoko w domu de Restaud, a drugą połączył z baronem de Nucingen, bogatym bankierem, który uchodzi za rojalistę. Pojmiecie państwo, że za czasów cesarstwa obaj zięciowie znosili u siebie starego przedstawiciela dziewięćdziesiątego trzeciego roku, uchodziło to jakoś przy Bonapartem. Ale po powrocie Burbonów poczciwiec nasz zaczął krępować bardzo pana de Restaud, a bardziej jeszcze pana barona. Być może, że córki nie przestały kochać ojca, toteż chciały tak zrobić, żeby i wilk był syty i koza cała; chciały dogodzić i ojcu i mężom; przyjmowały Goriota, gdy nie było nikogo więcej, i składały to na karb czułości. „Przychodź, ojczulku, najlepiej nam będzie, gdy będziemy sami” itd. Co do mnie, moja droga, zdaje mi się, że prawdziwe uczucie umie widzieć i pojmować: musiało więc krwawić serce biednego przedstawiciela dziewięćdziesiątego trzeciego roku. Widział, że się córki rumienią za niego, że one kochają mężów, a on zięciom zawadza. Trzeba się było poświęcić. I nieborak poświęcił się, gdyż był ojcem; skazał się na dobrowolne wygnanie. Widząc zadowolenie córek, pojął, że dobrze zrobił. I ojciec i dzieci byli wspólnikami tej małej zbrodni. Wszędzie się to spotyka. Czyż taki ojciec Doriot nie wyglądałby jak plama dziegciowa w salonach swych córek? Nudziłby się i czułby, że nie jest na właściwym miejscu. To co spotkało owego ojca, może też spotkać każdą piękną kobietę ze strony najukochańszego człowieka; niech tylko znudzi go swą miłością, a porzuci ją natychmiast i gotów będzie popełnić czyn nikczemny, byle tylko uciec od niej. Wszystkie uczucia podlegają temu prawu. Serce nasze to skarbnica, wypróżnijmy je od razu i otośmy zrujnowani. Nie przebaczamy uczuciu, co się od razu wylało, jak nie przebaczamy również człowiekowi, który ani grosza nie posiada. Ojciec ów nie miał już nic do dania. Przez lat dwadzieścia nie żałował uczucia, miłości, a z majątku wyzuł się od razu . Cytryna była dostatecznie wyciśnięta i córki wyrzuciły szczątki na ulicę.	A cóż waszmości po mnie?	Chodźże do mnie, Gösto, chodź blisko!	Jakto, pani jakto! ja, ja! miałbym naśladować! jakto! pani posądzasz mego ducha o niewolnicze zginanie hardego czoła przed modłą chociażby mistrzowską! Widzę, że, jak zwyczajnie, jestem zapoznany... Nie, pani nie naśladuję nikogo, jestem zawsze wierny sobie samemu i zawsze oryginalny.	A! to fatalnie, odparł Sapora, chociaż na miejscuwaszem, szanowna starościno, jabym to wyzyskał, bo juściż mogłaś tam mieć ogromnego szacunku swoje sprzęty i ruchomości, co ci się do zwrotu należy. O interesie mówiłem z prawnikami, radziłem się, powiadają: zawsze córka coś wziąć musi, ale nie mniej i wy. Tymczasem zaś majątek trzymać i wytrzymywać będziecie. Na to przywilej czyli też wyrok da się wyrobić za jakie tysiąc dukatów, ale trzeba dobrze chodzić, bo są inni Dobkowie, a ci przyjdą też z pretensjami i w obronie praw swoich...	Matka, Syn rzekła pani Wielosławska roztapiając się w uśmiechu szczęścia i nie spuszczając z Hipolita oczu rozradowanych.	Nie pamiętam dobrze, czym ją wziął ze sobą, pani dobrodziejko	Jesteś szlachetną dziewczyną Te listy nie należą do Zosi, ale do Łabęckiej, która przychodzi tu ze mną przyznać się i uwolnić niewinną koleżankę...	O, jeżeli księżnej pani nie podoba się ten list, można go podrzeć i napisać nowy, nie wiem tylko, czy lepszy będzie.	Strój, Mąż, Żona dodała ciągnąc dalej i zwracając się do panny Józefiny. elegancki ubiór, kreacja.. Nie ma mężczyzny ze stoma tysiącami franków rocznego dochodu, i którego sam wistwist powiadam sobie. Miałam w tym moją małą ambicję kochającej kobiety: nie chciałam mu mówić o tej tualecie, chciałam mu zrobić niespodziankę, biedne cielątko! O, jak wy nam wydzieracie naszą świętą naiwność!	Cóż się dzieje ze mną: bacz! Czyż nie pierzchnął czas? Czy nie spadam ja? Czy nie spadłem	Na jakie wy nieszczęścia czekacie? Lud biedny, szlachta i dwór zadłużeni, armia do połowy zmniejszona, faraon nie ma pieniędzy... Czy kiedykolwiek Egipt znajdował się w gorszym położeniu?...	Panie niech pan uważa na to, co mówi. Pańskie słowa dają wyraźnie do zrozumienia, że na Elbie popełniono błąd, licząc na pana i w ten sposób nas samych w błąd wprowadzono! Powierzyliśmy panu pewne informacje, jako człowiekowi godnemu zaufania. Okazuje się, że byliśmy w błędzie. Tytuł i stopień wiążą pana z rządem, który my mamy zamiar obalić. Nie zmuszamy pana bynajmniej, abyś nam udzielił pomocy, nie wciągamy tu nikogo wbrew jego woli, ale będziemy naciskać, byś postąpił jak człowiek honoru, choćby to nawet sprzeciwiało się pana poglądom.	Szanowna pani, zaręczam szanownej pani, że to jest publiczne miejsce, a w publicznym miejscu powinna szanowna pani wiedzieć, że wolno jest mówić, co się komu żywnie podoba. O!	Musi być, co wójtowej ckni się do małego; widziałam, jak wietrzyła na płocie przyodziewę po swoich nieborakach!	Jaśnie pan może być spokojny. Jeśli Bergerac zostanie zabity, nastąpi to wówczas dopiero, gdy już nic zeń wydobyć się nie da. Co się zaś tyczy Castillana...	Józku doszłam do przekonania, że za mało znaliśmy się, kiedyśmy się pobierali.	Nie mistrzu, ja też tego nie przypuszczam. Wszystko co jest własnością, qualitas, pochodzi od ducha, quantitas tylko jest materją. Odbierzcie wszelką qualitas, wszelką własność, to jest wszelkiego ducha materji, a rozsypie się w nicość. W ten sposób pojąć możecie, że i stworzoną sprawą ducha z niczego być mogła.	Wdowa. Laura. Pierwszy mąż Kościeniecki. Jakiś tam pisarz, literat, historyk. Umarł dwa lata temu. Majątek miał śliczny Leniec. Kościeniecki był zawsze strupieszały, chory, mizantrop. Nie miał o czym gadać z nikim w sąsiedztwie. Przykry był człowiek. No, umarł. Teraz się ten Barwicki rozbija o jej rękę. Są po słowie, nawet, widzę, baba podkochuje się w tym astmatyku.	„Czy pan chciał wtedy dać mi do zrozumienia, że pana obchodzi jedno życie ludzkie mniej albo więcej na tej ziemi?”	Mama lubi, żebyśmy przebywały jak najwięcej na świeżym powietrzu, więc przynosimy tu robotę i bawimy się doskonale. Dla żartu ładujemy prace w worki, bierzemy stare kapelusze i kije do wspinania się na pagórek i odgrywamy role pielgrzymek, jak przed laty. To miejsce nazywa się „Rozkoszną Górą”, bo można daleko sięgać okiem i widzieć okolicę, gdzie się spodziewamy kiedyś mieszkać	Nie nazwanych mórz! Tak i jam uczynił... i ja, i Hugo...	Nie może być! Zali ja wiem!... Godzinę ją miłuję, godzinę nienawidzę... Diabeł jeden wie! Skończyło się wszystko, jakom rzekł... jedna męka została... Nie chcę ja jej, ale nie chcę, by ją inny brał... Wasza książęca mość niech tego nie dopuści... Sam nie wiem, co gadam... Jechać mi, jechać jak najprędzej! Niech wasza książęca mość nie zważa na moje słowa. Bóg mi wróci rozum, jeno za bramę wyjadę...	Nie sroż się ojcze, powtarzam, zamek mój miły jest bogom naszym, chociaż go obcych zbudowały dłonie, bo pierwej nim wzniosłem jego mury, wystawiłem świątynię Perkunowi: a zamek ten potrzebny, bo gdy przez lasy nasze przedarły się wrogi i coraz więcej w głąb ziem postępują, i trzeba im dać poznać, że i my umiemy obronne mury wznosić, i my możemy im zrównać potęgą.	Doskonale! Możemy je połykać tuzinami tuzinów, zanim wyczerpiemy ławicę. Gdybyśmy teraz zabrali ze sobą trochę na śniadanie?...	Hale, ón się ta nie dowie!... Będę baty brał.	Ja nie ucieknę. Tu zdechnę jak sobakasobaka (ukr.)	Jak się to stało, bo nie uważałem?	Młódka to jest jeszcze, a wtedy bydło pasała. Rozbuchała się ino, kiej jałowica na koniczynie	Nic... ja wiem, że nic... wszyscy wiemy. Ale	Widno, że może być, kiedy jest. Dziewczyna się przysięga, jako nie zmyśla. Człowiek urodzony między zwierzętymiędzy zwierzęty	Ze dwa tysiące trzeba by na nową!	A ty skąd wiesz że grandowie prowadzą koniuszych ze sobą?	Bo ja bym	I ja pragnę jedności tego ładu	I rozmawiała pani z mymi przodkami?	Odgadłam również że jesteś jednym z tych wynalazców, którym potrzeba, jak memu biednemu ojcu, kobiety zdolnej opiekować się nimi.	Pani... pani kocha innego?	Przyszedłem podzielić się z panem, panie Peggotty, wiadomościami...	Widzisz dyrektor, rozbieram się.	Antek, chcesz iść do młocki? Organista powiedział, bym sobie dobrał kogo do jęczmienia, a suchy i dobrze, letko się otrzaskuje...	O nie Iwanówki panu nie sprzedamy. Przynajmniej ja mojej cząsteczki. Chcę zachować sobie pańską życzliwość i szacunek.	Czy pan powraca z Kielc? Szkoda, że nie wiedziałam, bo mam mały interes.	Panie nie pora na to, żebym miał pana nudzić moimi skargami. Gotów jestem zrobić wszystko dla wspólnego ocalenia.	Ale po co by je tu grzebano, gdyby nie żyło? W tym ogrodzie nigdy nie było cmentarza.	Nie lubisz pana Franza?	Szpigelman mówił że od naszej sumy nie można mieć dziesięciu tysięcy rubli procentu. Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej hipotece...	Z tym wszystkim, mój Sancho nie ma na świecie rzeczy, której by czas nie zatarł, ani bólu, z którego by śmierć nie wyleczyła.	Ach! to waszmość, panie namiestniku. Rozumiałam, że napad tatarski. Kłaniam i proszę do komnat.	Ano, do rana.	Ba! to nie osobiste wujaszka nieszczęście.	Bardzo być może Nic o tym panu nie mogę powiedzieć.	Co za głupie figle! Jak gdyby ktoś wymagał...	Czekaj! Co to znaczy? Kazi spokój. Pfe! Ma ona nam psuć spokój? Nie pozwalam.	Do Doriana, oczywiście	Hela: Ach tak, przepraszam ojca, zapomniałam, że jestem chrześcijanką.	Nie ma powodu, panie, abyśmy mówili o tym, co jest w najzupełniejszym porządku.	Nie przeczę, że robota trudna; nie uznaję jéj jednak niepodobną	Niech pan zabierze Noela	No, więc w takim razie można im nie dawać kijów	Po śmierci	Subagazi! krew jest na twojej twarzy.	Tak.	Tylko na to czekam.	Zanim skorzystamy z zaproszenia Waszej Dostojności musimy wypełnić zlecenie naszego Pana i Króla.	A niech sobie zdycha z Bogiem	A z czyjegoż to uczyniono rozkazu?	A! I z jakowej racji?	Argi jus vėlytumėte sau tamsų kaimieną vietoje apšviesto žmogaus, norints ir ne gaspadoriaus? Ag ir idealas jūsų, ans Vincų Vincas irgi ne negaspadorius, o tik, ak, už jo jūs eitumėte.	Bardzo być może... przeciw lepszemu spodziewaniu	Dziękuję panu.	I jeszcze jak!	Jak zdobywać? Hm...	Jaki facet, Eli?	Jasiu, cóżeś ty taki cichy?	Je hais ces brigandsJe hais ces brigands (fr.)	Joe, widziałeś Tomka dziś rano?	Który to?	Laudetur...	Lucjan de Rubempré, autor recenzji z Alkada	Może jechać prędzej?	Niby dbasz o irlandzkie piosenki?	Nic... to minie...	Nira Horzeńska. Przyjechała przedwczoraj...	Ojca mego.	Patrzę, jaśnie panie.	Piękny dzionek!	Też Roch.	W jasełkach? zapytał podczaszyc.	Wasza córka jest w mocy braci, a pod opieką Szomberga i Markwarta	Zamiary jego są najlepsze	Zaraz!	Śmietnik! To jeszcze dziwniejsza nazwa. Masz rodziców?	Żadnej.	Żeby każde dziecko miało zegarek.
Kochany mój panie prawdziwe męstwo powinno mieć tyle cierpliwości w niedoli, ile czułej radości w szczęściu. Bierz pan ze mnie przykład, z przeproszeniem. Jeśli bardzo byłem uradowany w czasie wielkorządztwa mego, teraz, będąc tylko pieszym giermkiem nie poddaję się smutkowi, bo słyszałem, że to stworzenie, co je Fortuną nazywają, jest kobietą dziwaczną, prawie zawsze pijaną i na wpół ślepą; toteż nie widzi, co robi, nie wie, kogo powali na ziemię, ani kogo podniesie.	Jakto! co mi po nim? stara paskudna plotkarko! cóż ty sobie myślisz, że ja go myślę bałamucić?.. Zakochany? mów...	Niech będzie, co chce! Spróbuję wziąć się do pracy Tylko, że to wszystko tak diabelnie nowe dla mnie!	Znaczy to tyle, co chodzić z obłaskawionym Piktem na wyprawy łowieckie w głąb kraju piktyjskiego. Póki jesteś gościem tego Pikta i nosisz gałązkę wrzosu na widocznym miejscu, póty możesz czuć się tam całkiem bezpiecznie. Jeżelibyś wyprawił się tam samopas, zabito by cię z pewnością, o ile byś przedtem sam nie utopił się w bagnach. Prócz Piktów nikt nie zna drogi przez owe ciemne i zdradzieckie trzęsawiska. Stary Allo, jednooki, cherlawy Pikt, od którego kupowaliśmy koniki, był naszym zażyłym przyjacielem. Początkowo wyprawialiśmy się tam jedynie po to, by uciec od owego straszliwego miasta i pogawędzić o naszych rodzinnych sprawach. Potem Allo nauczył nas polować na wilki i na wielkie jelenie o rogach podobnych do żydowskich świeczników. Rodowici rzymscy oficerowie patrzyli na nas z pewną pogardą, ale myśmy woleli wrzosowiska niźli ich zabawy. Wierzaj mi że chłopak rychło pozbędzie się wszelkich zmartwień i kłopotów, gdy jedzie oklep na koniu lub ściga zwierzynę. Czy przypominasz sobie, mój Faunie ten mały ołtarz, który wzniosłem ku czci Pana SylwanaPan Sylwan, Silvanus (mit. gr. i rzym.)	Och, mój najdroższy, twoja Karolina była bardzo nieszczęśliwa i to szpiegowanie, którego przyczyną jest moja bezrozumna miłość dla ciebie, bo ja cię kocham... Do szaleństwa... Nie, gdybyś ty mnie zdradził, uciekłabym na koniec świata... Teraz rozumiesz... Ta fałszywa zazdrość wydała mnie na łaskę Justysi... Więc, mój złoty, musisz wydobyć mnie z tego!	W czarnej; na wojnę w czarną się ona ubiera. Mroczyło się. Przybliża się żołnierz: „Werdowerdo a. werda (daw., z niem. wer da: kto tu) pyta patrzy: kościotrup. „A ty tu czego?” powiada Żołnierz pomiarkował, że źle. „Czemu to dopiero za tydzień? To ci prędzej nie wolno?” Żołnierz myśli sobie: „Trudno! ale kiedy ona mi teraz nic zrobić nie może, to niechże jej choć za swoje odpłacę.” Kiedy nie owinie ją w płachtę, kiedy nie zacznie o kamienie gnatami walić! Ona w krzyk i nuż się prosić: „Przyjdę za dwa tygodnie.” „Przyjdę za trzy, za cztery, za dziesięć po oblężeniu, za rok, za dwa, za piętnaście!” „Przyjdę za pięćdziesiąt lat!” dość!” Puścił ją. A sam zdrowy i żyw do tej pory; do bitwy chodzi jak w taniec, bo co mu tam!	Wiadomo panu, że nie miałem zamiaru brać udziału w maskaradzie. Leżąc chory w Filadelfji, prosiłeś mnie pan listownie, bym wziął pański kostjum i zrazu chciałem tak uczynić. Ale przed samem udaniem się na zabawę, przyszedł do mnie właściciel wypożyczalni, ostrzegając, że był u niego detektyw i zażądał pokazania listu pańskiego. Stąd nabrałem przekonania, że Barnes będzie na zabawie.	No więc, co to znaczy; jakież te dzieciaki są naiwne Urocza jest ta jego kochanka.	Pewno tam butelki lepiej przedziurawią, niż tarczę! Gdzież tam najbezpieczniej stanąć? Mnie się zdaje, że tuż pod samą tarczą, bo jakby gdzie zdaleka, toby się człowiek wszystkim kulom może i nie obronił! Ale powiedzże mi pani co o chłopcu! Spodziewam się, że się dobrze prowadzi?	Przypuszczam mój panie, że głupcem nie jesteś, i wiesz o tem dobrze, jakkolwiek z Gaskonji przybywasz, iż bez przyczyny nie depcze się po chustkach od nosa. Do djabła! Paryż nie zabrukowany jest batystem.	Jak zawsze, spokojny na pozór Znacie go, niełatwo się porusza, a tem mniej poruszenie okaże, aby powagi swej nie nadwerężył w oczach ludzi. Ja tylko, co głębie duszy jego znam, wiem, co się w nim dzieje. Gdy się najwdzięczniej uśmiecha, pewnie naówczas najcięższe brzemię okrywa tem udanem weselem.	Katastrofa pańska jest sztuczna. A jednak zmienił pan front. Jacy wy podli jesteście, gojegoj (hebr. dosł.: naród) dodała ze wstrętem i pogardą. dziś popr.: getto, dzielnica żydowska. i to, co jest teraz. Kobieta demonicznaJa sama dla siebie jestem niezrozumiała	Żal mi cię mój bracie, ale może jest jeszcze jeden ratunek. Udawałeś się do moskali, gdybyś sprobował uciec się do towarzyszów swego syna? do naszych? Przecież ich wszystkich razem nie wybrano!	A pan jest ordynat Waldemar Michorowski.	Bardzo to jest pięknie z twojej strony, że się garniesz do nauki, bardzo to pochlebnie... Czy masz tu znajomych albo krewnych?	Mów więc! Co byś chciała mieć?	Nie! O, nie! Ja ci nic złego nie zrobię... Chciałam ci tylko powiedzieć...	Niech mnie pan nie gubi! Niech mnie pan nie robi nic złego!	No, tak na pozór. Ale pani jest na drodze do histerji klasztornej.	Szkoda było łez, chociaż one niewiele kosztują w teatrze, jak szkoda było składek, o które trudniej znacznie; pocieszam się tylko tem, że łez nie wylano za wiele, a do składek brakło chęci i amatorów	Wcale nie miałem zamiaru, aby było pochlebstwem. To była spowiedź. Teraz, gdy ją zrobiłem, wydaje mi się, że coś odeszło ode mnie. Może nigdy nie należy ujmować w słowa swego uwielbienia.	Kochany mój, daj, niech cię uściskam! Rozwiązałeś mi problem, bardzo trudny problem. Teraz powtarzam za tobą: „A co powie ona?”. Mam na myśli moją połowicę. Też mi zmartwienie. Pozostała wszak jeszcze jedna sprawa. Skąd wziąć pieniądze na podróż?	Więc cóż? Więc o co chodzi? Więc czyjaż w tej sprawie wina?	Ale że danym ci było użyczyć mi pomocy... żeś dał szczyptę mąki, krzynkę opium i parę drobiazgów, którym uczyniłem zaszczyt, używając ich w swym dziele, przeto bogi wynagrodzą ci to błogosławieństwem...	Ależ ostatecznie, Błażeju, nie powiesz mi, że ta osoba, która była majorem wszystkich pułków swego kraju, którą zaręczano z królem szwedzkim...	Dobrze tedy. Spotkamy się w południe w hallu i zaprowadzę pana do mieszkania tej damy. Teraz atoli, przepraszam bardzo, ale muszę się ubrać.	Jeden jest człowiek, któren może ojczyznę jeszcze ratować, jeśli mu buławę i resztę sił Rzeczypospolitej oddadzą, jeden jest, bo o innym już ani wojsko, ani szlachta nie będzie chciała słyszeć.	Mogłabym sama wziąć ale co tam słońce. Gorzej, że papuś i mama będą z nas niezadowoleni. O, proszę patrzeć! Sułtanka uciekła z klatki i gonią ją, jeszcze sobie co zrobi, a papa tak kazał jej doglądać!	Na moją cześć! Ja i de Bergow zgodziliśmy się, ale Majneger nie przystałprzystać (daw.)	Nic wam nie będę przysięgał, a listu ja nieciekawy.	Nigdy! Ty mój, ja twoja, i w piekle nas nic nie rozdzieli...	O tak, bardzo mi się spieszy!	O, dlaczegóż by nie? On jest bardzo odważny.	Pan ma na myśli fałszerstwa? Nie, dlaczego?	Paradny pan jesteś!... A twardy sen, zemdlenie, zachloroformowanie	Rana? ba! wszak zagoiła się już nieledwie i przekonany jestem, że dzisiaj nie ona jest sprawczynią twojego cierpienia.	Rzeźba spółczesna w epoce, która nie znosi symbolów i alegoryj, ma zadanie niesłychanie trudne. Musi zstąpić na ziemię, musi do pewnego stopnia stać się realistyczną, a nie trywialną, jednak taki Apollo belwederski, ubóstwienie młodzieńczéj siły i piękności, poczucia w sobie nieśmiertelności i bóstwa, nie mógłby się już dziś zrodzić. Wenus, uosabiająca siłę żywotną i miłosną natury, nie starczy nam... Poszliśmy daléj myślami i ideę jednę rozłamaliśmy na wiele różnobarwnych promieni.	Tak mi się zdaje, kapitanie.	Taką chyba, że paszy mają mało, więc chcą moją własnością paść swoje inwentarze Planami i wszystkimi dokumentami dowieść mogę...	To pani sobie myśli, że ja pojadę?	Uspokój się. Przecież opiekun mój a krewniak matki, Jaśko z Tarnowa, pobłogosławił mi i rzekł: „Wszechmocny i wątłej dziewce doda siły, jeżeli dobrej sprawie chce służyć”.	Więc nie ma ratunku? spytał Dobek.	Więc państwo naprawdę nas opuszczają?	Zazdrościsz mi i straszysz!	Że co?	A jakże. Każdy bogaty Tatar ma przynajmniej kilka żon. To dowód bogactwa. One mają osobne namioty, trzodę i służbę. Toktysz ma jedenaście żon.	A jestem.	A jeśli ci powiem to już będziesz wiedział?	A któż to potrafi?	A potem?	A to Józia kazała przynieść cebratki, bo świniom trza żarcie narządzać.	A to nie możesz odpoczywać w ogrodzie? Nie tutaj, między tarkami?	A, ty tu?	Ależ, kochanko, blada jesteś jak śmierć. Na każdym skręcie ulicy upaść możesz bez sił.	Ano, stary był nasz domek, ale czysty. Ani robactwa, ani myszy. A niedobrego mieliśmy sąsiada. Tu stoi nasz domek, tu płotek	Czy idziecie bez świateł?	Cóż na to Szymek?	Gdzie przebywa?	Gniew	I porzuciłem ją. Czy wiesz dlaczego?	I ta panienka, córka, to samo?	Jacy poganie?...	Jeszcze jedna przeszkoda	Kaj? Wygnała me twoja z chałupy, to siedzę u matki...	Kompleks upośledzenia u schizofreników... Brrr! To nawet trudno przeczytać!	Natychmiast. Chodźmy.	Nie, Tom! On ma także czerwone ubranie.	Nie, jeszcze nie wiem, muszę się namyślić, ale jeślibym się zgodziła, to z jednym warunkiem... to...	No tak, wszyscy jego znajomi są jego przyjaciółmi.	No, tak! Ale na przyszły raz nie powinien iść sam.	O paszport!... W ręce twoje, podstoli...	O! przy takim somsiedzie, byle Bóg stryjkowi wrócił zdrowie	Obróżkę byś chciała?	Odchodzisz?	Oo, patrzcie, jak go broni. To jedna paczka!	Owa panna w wieży przy bramie?	Panie z przechadzki?...	Panno Stefanio!...	Pij, Rochu! żałość to kiej mróz, ino gorącością wypędzisz	Pleć, kiej ci ciepło, pleć, bych cię jeno matka nie posłyszeli!	Powiedziałeś jej?	Pozory, Ojczyzna	Prosić...	Przecież to od panny Janiny	Rób, jak chcesz.	Sielna krowa, musi być z dworskich, kiedy kupiliśta?	Są w dziele tym wyrażenia, z którymi z trudem mogę sobie poradzić.	Słowo daję! to dopiero nabrał wielkopańskich manier! Myślałby kto, że to cała rodzina królewska w jednej osobie!	Słuchaj no... Jeżeli tak będziesz traktował pannę Magdalenę, oczy ci wydrapię...	Ta kwartalna dieta?...	Tak I przypominam sobie, że dokładnie przed pięciu laty w tym kursie uwolniłem go od wszelkich gier z powodu niezbędnych lekcji dodatkowych. Ale à propos	Tak czas ten, jeśli nie na skutek lat, to na pewno dzięki ogromowi wydarzeń rzeczywiście może się wydawać bardzo znaczny.	Tak, żyje...	To chyba niemożliwe!	To dopiero wzniosła myśl! Myśl pełna miłosierdzia, wszyscy powinni jej przyklasnąć. O, byłoby to naprawdę piękne, gdyby panna Valentine de Villefort nazywała się panią baronową d’Epinay!	To nie zależy od nas.	To nieprawda, panie.	Uspokój się, przyjacielu	Wiem, miłościwy królu, Babinicz! Jeśli żyw wyjdzie, będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.	Zalizali (daw.) zapytała z uśmiechem księżna.
Właśnie po wtóre nie znam cyfry pańskiego majątku, ale sądzę, że w każdym majątku taki dochód, jaki daje pański tygodnik, nie może być pozycją do pogardzenia. Nakład jak na nasze stosunki bardzo duży, a ma wszelkie szanse dalszego wzrostu. Poza tym powinny przyjść ogłoszenia, które obecnie Piotrowicz wystrasza.	Przez Bóg żywy! kobieto, czy ciebie czarci opętali czy co? Gdzie żeś ty się, u milion  diabłów, tego wszystkiego wyuczyła, co mi tak prawisz jak z rękawa, skądże ci się wzięły te wszystkie kaskaje, rogówki, prezesy? Co to ma za sens z tym, co ja mówię? Idźże ty sobie do licha, głupia babo, kiedy ci się we łbie przewróciło. Juściż muszę ci tak powiedzieć i mam rację, bo gęś ma więcej rozumu, niż ty; widział to kto, żeby samej od szczęścia uciekać. Gdybym to ja ci powiadał, że córka nasza musi skoczyć na łeb z wieży jakiej, albo latać po świecie, jak infantka Urraka, to byś miała przyczynę się gniewać, ale kiedy ci powiadam, że ani się obejrzysz, jak ją na panią wykieruję i spod słomianej strzechy pod baldachim poprowadzę i posadzę na aksamitach, jakich wszystkie Almadusy marokańskie w całym pokoleniu nigdy nie mieli, to czego się ty fochasz, czego jak najęta ozorem pytlujesz?	Otóż właśnie. Galanteria... płeć piękna... Co za absurdy! Zbydlęciliście tym kobiety! Jeśli wam i im z tym dobrze, to i owszem, ale wy nie zawracajcie głowy czcią dla nich, bo to fałsz, a one niech nie napełniają świata wrzaskiem o emancypacji, bo ten wrzask	Nie idzie mi o pieniądze. Ale czemuż to uznałeś pan, że lepiej przegrywać?	Nie ręczę za to, bo w końcu jeśli podarował pani ten złoty puchar, podając się za lorda Ruthwena...	A Bożeż ty mój! Takiego człowieka! To pani chyba będzie tą doktorką, co to z nim razem leczy?	Jak to, nie trzeba? Ale co to ma znaczyć?	Nie ma już w dzisiejszych zniewieściałych czasach takich mężów, jacy bywali za mojej młodości, albo takich, o jakich ojciec mój mi opowiadał. Zdarzy się teraz szlachcicowi rozedrzeć pancerz, naciągnąć kuszę bez korby albo skręcić między palcami tasak żelazny, to się już mocarzem powiada i nad innych się wynosi. A drzewiej czyniły to i dziewki.	Jak to nie wszystko?	Och, mój!... W lipcu. Ale nasz będzie cichy, w kaplicy w Obronnem. Za to pański pewno błyśnie w Warszawie niepowszednio.	Bardzo coś długo trzeba czekać, aż się tu zabiorą do roboty.	Eh, ruszaj sobie! Mało to jeszcze mamy tych obieżyświatów z twego kraju! Idź do Włoch żebrać, do Włoch!	Jak to?	Nawet morski rozbójnik wie, co to dobre maniery	Przebierz się pan za minstrela! to nierównie piękniej	Raz na miesiąc Zawsze lubi Paryż, wydała we wrześniu za mąż swoją bratanicę, pannę du Rouvre, na którą przelała wszystkie swoje uczucia. Wyszła za młodego Polaka, bardzo bogatego: hrabia Łagiński...	Tak, to ja, panie	Trudno to ocenić, a zresztą wkrótce się o tym dowiemy!	Ja tam nie mam brata złodzieja na „osiedleniu” jak pan to i sam na szubienicy nie będę.	Pusty śmiech ogarnia człowieka, płakać się chce, gdy tak patrzę na ciebie, jak maszerujesz. Wstyd. Przysięgam, że wstyd. Powiedz lepiej, młodziku, ruszamy czy nie?	Za mną?... Mama tak ciągle zajęta, że widywałyśmy się ledwie przez godzinę na dzień, a czasami i tego nie...	Znaczą, że mógłbym dla ciebie kłamać, a może nawet się poniżyć.	A teraz idź się przejść, idź na topolową, tam większy cień i chłodniej. wszędzie., kajkaj (gw.) tylko. czerwieniły kobiece przyodziewy, posiedział z panem Jackiem pasącym na jakiejś miedzy Weronczyne krowy, napił się mleka u Szymków na Podlesiu i wrócił do wsi dopiero na samym zmierzchu, nie napotkawszy nikajnikaj (gw.)	Ba! pamiętaj, że jestem najlepszą jej przyjaciółką...	Biedna kobieta... ale kłamie tak, jak tylko na Wschodzie kłamać umieją	Cyframi! Wiem, że papier jest cierpliwy i cyfry na nim ustawiać można jak się komu spodoba.	Dawniej brałem, jeszcze po wojnie brałem, ale teraz od wielu lat nie biorę. Moi, je dois travaillermoi, je dois travailler  (fr.) zupełnie nieźle, ja nie., refleks mam słaby, skupić się nie potrafię.	I ona pamięta i wszyscy będziemy jej w tem pomagali. Gdyby była nie wyjechała do Reichenhallu, byłabym ją zaprosiła do nas.	Ja wcale z żadnymi nerwami nic nie mam nic do roboty! Jeszcze ja będę chorował na nerwy, na te jakieś głupie nerwy! Znosić nie mogę tego szafowania nerwowością...	Jeszcze nic określonego. W każdym razie mądrość polityczna mówi mi, że twoją małżonką powinna być córka kapłana...	Już bo lat kilka wydały mi się wiekiem prawie. Choć z kraju Gallów jestem rodem, żyłem wprzódy na Monte Cassino, w italskiéj ziemi, gdzie dobre wino rośnie. Nie po dobréj woli się w te wasze puszcze zabłąkałem, posłali mnie ojcowie pod obedjencyą. Jeszczeż lato jak lato, jesień pół biedy, ale zima pół roku i duszę ze człeka wymraża!	Już dawno nie widziałem cię takim.	Kiedy się ma zaszczyt być uczonym, jak my, nie wystawia się na...	Musisz teraz natychmiast iść do ojca Landriani, naszego zacnego arcybiskupa; idź pieszo, wejdź cicho na schody, nie rób hałasu w przedpokoju; jeżeli ci każą czekać, tym lepiej, po tysiąc razy tym lepiej! Słowem, bądź apostolski!	My byśwa ojcu nie dali, oho!...	Na moje serce nie ma lekarstwa.	Najlepszy dowód, że nazywają nawet tę grę „Piotrówką”.	Nie Skrzetuski, ale Ketling!	Nie. Któż są ci panowie?	Pani kocha dziadzia?	Panie bracie, a do cesarza niemieckiego nie pisaliście?	Posyłam jeszcze wezwanie, by się najpóźniej pro die 27 praesentispro die 27 praesentis (łac.) nie opuścić ojczyzyny.. A teraz powiedz mi waćpan: macie-li jakie wieści o nieprzyjacielu?	Przypuszczam, iż nie mylę się, uważając porę za odpowiednią. Zresztą już sam rodzaj mojego przedsięwzięcia domaga się czystego typu powojennego.	Sprytna jesteś jak anioł! Byleby tylko baronowa de Nucingen nie zdradziła się z niczym przed wypłaceniem pieniędzy!	Ta kobieta jest pełna tajemnic	Tak samo przez otwór, czy może przechodziłeś waćpan ławę dla działa?	Tak. Mikoła powiada, że się jak nic przewróci. I mówił jeszcze, że jego syn, Gryszka, widział wczoraj cztery łosie przy brodzie humińskim. Szły jeden za drugim.	Tak. Umiałem dosyć dobrze, ale przez cztery lata w domu nie miałem w ustach jednego wyrazu.	U nas nie taką, inszą mową śpiewają, ale ja już swojej nie baczę! rzekł Siewros i zamyślił się smutnie, a po chwili dodał:	Wariaci im się wszystko zdaje. Ja tam tych ich bujd nie lubię. Dam, co trzeba, i już, ale te ich, panie, mowy, gry, zaklęcia...	Zrozum, że królewicz pragnie tego!	Zwariował, bo mu kazali przez całe życie poprawiać ekstemporalia. Opowiadał nam wspaniałe rzeczy, ale nikt nie słuchał, tylko z niego błaznowali.	Żadnej nie umiem.	A gładka była?	A jakże się nazywa? Bo przecież musicie znać jego nazwisko!	A zdrowi, chwała Bogu!	Ale rachunki?...	Ależ... ojciec idzie	Bądź pan łaskaw zaczekać	Camera obscura jest Orgazowi twemu przeznaczona!	Czy Dick zna się na nich?	Cóż u diabla, pokazywałem ci dzisiaj rachunki.	Doprawdy? Nadzwyczajny człowiek z pana	Gerai! Bet...	Ha! Biedak! Wybierając tę zapomnianą a rzeczywiście genialną sztukę, czuł się zapewne Samuelem, który odchodzi w końcu w ciemność i w noc...	Hej! odleciała głowa i bebechy, a wypatroszona ryba przeszła do stryja Saltersa, który parskał zajadle. Znowu rozległ się chrzęst rozdzierania, kręgosłup pofrunął za burtę, a ryba, wyczyszczona, chlupnęła na dno kadzi, rozbryzgując słoną wodę prosto w usta zdumionego Harvey’a. Po pierwszym okrzyku ludzie ucichli jak trusie. Dorsze jeden po drugim poruszały się jak żywe, a zanim Harvey przestał się dziwić cudownej wprost zręczności, z jaką wykonywano całą robotę, jego kadź była już pełna.	I dobrze robisz odpowiedziała Sołoducha, siadając	Jak bombardowanie Warszawy...	Jakim?	Jej jedyną odpowiedzią jest milczenie.	Jestem Heidi i na tym koniec!	Julku!	Kama!... Kama!...	Katarzyno proszę o psa! A wy idźcie do pokoju!	Mam dosyć.	Nieporuszony.	No, stary czas na cię.	O!... zaraz romansowała. Flirtowała go, zresztą miała do niego feblikfeblik	O... właściwie od razu. Najpierw kot...	Od jutra niech pan postara się o inne miejsce	On!	Opowiedzieć ci mogę dzień po dniu od czasu, gdyś się zaciągnęła w służbę kardynała	Prawda, bo Trawińskiego uratował.	Proszę, niech mi pan opowie jej dzieje	Przychodź co miesiąc do odźwiernego, a zawsze będzie na ciebie tyle czekało.	Przyszliśmy z żoną złożyć wujostwu uszanowanie	Słuchajno! coś ty za jeden, i czego mi tu stoisz przed oknami?	Tak A uwierzy pan w jedną rzecz, panie hrabio?	Tak bo cóż? czy waszmość tu zostaniesz?	Tak samo mówił Akela w noc ową, gdyśmy się potykali z rudymi psami	Tamsta namie?	Teorię woli.	Więc jak: zgoda?	Wola boska.	Wszyscyć widzą co się tu dzieje, świadków dosyć jest.	Zapewne z klubu?	Zaraz każę waćpanu wina z jajami zgrzać i sama przyniosę.	Zdrowi! zdrowi! Hala z ciocią pewnie o tej porze w szpitalu przy rannych. Chcesz? Pójdziemy do nich.	Zjawili się tu jako Łazarze, którym powiedział: „Wstańcie!...” i przyszli dać świadectwo prawdzie, przyszli, by palcem wskazać na swego dobroczyńcę i zawołać: „Ten ci jest! Byliśmy kalecy, a on nam chodzić pozwolił, byliśmy chorzy, a on nas uzdrowił, byliśmy nad grobem, a on nam żyć kazał!”.	Zostaje trucizna...
Nikt! Ale wiem to dobrze sama! Nic w tym domu nie jest w porządku, a babka nie sypia po nocach ze strachu, że dach runie im na głowę. Babce nikt nie może przywrócić wzroku, tak powiada, ale ty, dziadku, potrafisz tego, naturalnie, dokonać... nieprawdaż? Pomyśl, jak to smutno być ciągle w ciemności, jak strasznie i nieznośnie. Nikt jej, prócz ciebie, nie zdoła poradzić. Pójdziemy jutro i zaradzimy złemu. Prawda, że pójdziemy zaraz jutro?	Jak to? Przecież sama mi mówiłaś, że widziała się z panią Verdurin parę dni wcześniej. Zresztą, moja złota, po cóż owijać w bawełnę? Któregoś ranka znalazłem w pokoju Albertyny liścik od pani Verdurin, wysłany po to, by przypomnieć jej o wizycie. A przecież wiesz o tym, Anno, że według słów Albertyny przyjaciółka panny Vinteuil była dla niej jak matka, jak siostra.	Cynadrowski Zresztą wszyscy zauważyli na koncercie, że pan Krukowski zaniedbywał pannę Eufemię, a ciągle zwracał się do pani.	Tylko o tym. Ale istnienie fantazji dowodzi, że dusza nasza nie jest płytką fotograficzną, na której odbija się świat zmysłowy, lecz jest machiną, która przerabia spostrzeżenia pochodzące od świata.	Oni już przytyli Tacy są głodni ciągle, że nie wiedzą, jakby zrobić, żeby dostać więcej jeść, a żeby się nikt nie domyślił. Panicz mówi, że jak pośle po więcej jedzenia, to wcale już wierzyć nie będą chcieli, że jest kaleką. Panna Mary znów mówi, że paniczowi odda swoją część, ale on powiada, że jak panienka będzie głodna, to schudnie, a oni muszą utyć oboje równocześnie.	Dajmy temu spokój Ponieważ mój czas jest bardzo ograniczony, a jestem nie salonowcem, lecz businessmanem powiem poprostu: Proponuję pani ładne pięciopokojowe mieszkanie, kupię pani porządnego „Chryslera” i proponuję dwa tysiące miesięcznie na pani osobiste wydatki. Pani mi się bardzo podoba. Żona moja jest chora i rzadko przyjeżdża z sanatorjum. Pozatem dodam, że nie jestem zbyt dokuczliwy, gdyż pochłaniają mnie interesy.	Ja sam doszedłem teoretycznie do siedmiu bilionów. Ale i to znaczy, że jeden kilogram węgla przy doskonałym spaleniu mógłby pędzić przyzwoitą fabrykę w ciągu kilkuset godzin.	Oczywiście. Ta pani podaje się przecież za turystkę. Tymczasem wiemy już teraz, że ma jakieś kontakty i że zajmuje się jakimiś sprawami niemającymi z turystyką nic wspólnego.	On się przestraszy, gdy posłyszy śpiew mego Plemienia, ale ty będziesz wiedziała, co to się dzieje. No, idźcie już, idźcie, ale powoli, bo nie ma co się śpieszyć. Wrota są pozamykane.	Tak. W szerzeniu trzeźwości dopomaga mi miejscowy proboszcz. W rozpijaniu ludu widzę nędzną rękojmię kultury i zapobiegam temu. W tym celu w gorzelni, którą postawił mój ojciec, wyrabiam tylko spirytus denaturowany. Sklepy urządzam pod opieką dworu, aby uchronić służbę od oszustwa Żydów. Sprzedaje im się produkty lepsze i taniej; w tych sklepach jest wszystko. Ubogie dziewczęta sporządzają sobie w nich całe wyprawy. Włościanie z początku nieufnie patrzyli na nasze sklepy, ale już się do nich przekonali.	Nie mam wobec was żadnego długu wdzięczności. Chyba sami to przyznacie, co?... Otóż pomimo to gotów jestem odstąpić wam w każdej chwili nabyte przeze mnie udziały. Zapłaciłem za nie sto dziesięć tysięcy dolarów gotówką i za takąż kwotę je oddam bez grosza prowizji. Nie są mi potrzebne. A podaję do waszej wiadomości, że ich wartość jest znacznie wyższa.	Dalej, przyznaję się, że i mnie spotkał zaszczyt, iż mogłem był wykonać kilka pomniejszych cudów. Sądzę, że to nie sprzeciwia się mojemu Stopniowi i mej Godności.	Zwłoka podwoiłaby tylko smutek rozstania A co do przygotowań, to myślę, że Maksymilian pomyślał już o wszystkim, tak jak mu zalecałem.	Zapomniałeś więc, panie, o starcu, z którym wędrowałem z Neapolis do Rzymu i w którego obronie straciłem te oto dwa palce, których strata nie pozwala mi utrzymać pióra w dłoni. Rozbójnicy, którzy porwali jego żonę i dzieci, pchnęli go nożem. Zostawiłem go konającego w gospodzie pod Minturnae i opłakiwałem go długo. Niestety! Przekonałem się, że żyje dotąd i należy do gminy chrześcijańskiej w Rzymie.	Kocham panią dawno, bałem się pani mówić o tem, i teraz także nie umiem się wygadać, nie umiem tak określić i wypowiedzieć, jakbym chciał... Kocham panią i błagam, bądź moją żoną...	Widzę, że spóźniać się nawet w drobnych rzeczach jest tradycją w waszej rodzinie.	Wolne żarty! Panie podstoli dobrodzieju, ale snadź znajdzie się tam trochę lepsze, chociaż i u mnie jest jeszcze jedno, przy którym i to jakby cienkusz tylko wygląda.	Co do mnie to jeżeli ptak zdoła się tam dostać, i ja się dostanę; ciało bowiem mam tak zwinne, iż przeskoczę przez wszystkie szańce i wślizgnę się do obozu, nim zdołają mnie nawet spostrzec. I nie lękam się pocisku ani strzały, ani konia najchybszego, choćby to sam był Pegaz Perseusza albo Pakolet; każdemu umknę się zdrowy i cały. Podejmuję się iść po kłosach, po trawach, tak że nie ugną się pode mną: jako iż jestem z pokolenia Amazonki.	A że też jej państwo nie zatrzymają!	Ależ, panie!... Pan Rydzewski i pan Pieczarkowski mieli sposobność widzieć jego album, złożone z samych recenzyj... Pan Pieczarkowski mówi, że Molinariemu ofiarowali to jego wielbiciele. Otóż wszyscy europejscy recenzenci nazywają go genialnym.	Dziw mi to nad dziwy! bo gdyby nie ten Kmicic, to do tej pory nie zebralibyśmy się w kupę i mógł nas zjeść Radziwiłł, gdyby był nadszedł, jednego po drugim jako siedleckie obwarzanki.	Miałem przez ciebie chwilę trwogi. Sądziłem, żeś się po pijanemu zgubił bez ratunku. Pamiętaj, że igrasz ze śmiercią.	Nie. Doszedłem wkońcu do przekonania, że pan jesteś niewinny i żałuję tylko, iż nie nastąpiło to wcześniej.	Ale owszem.	Ja sam myślałem, że można ufać Handsowi	O kim pani mówi?	Stawiam, że żadna	Tak więc nie jesteś niczym więcej, tylko Cyganem, żebrakiem, może tylko cokolwiek odważniejszym od innych?	Ja nie jestem poetą chciwym orderu Dannebroga! nie jestem mówcą patryotycznym, który stara się o pomieszczenie w Życiorysach sławnych Duńczyków, albo w Kalendarzyku politycznym; uznaję to, co jest pięknem, a gdyby się inni zanadto nad niem nie unosili, tobym ja może była nawet zachwyconą!	Ja, towarzysze, ze zdaniem towarzysza-przedmówcy w żaden sposób zgodzić się nie mogę. Pewnie, wyrżnąć parę tysięcy angielskich kapitalistów i oczyścić śródmieście Paryża	Naturalnie. Całkowicie podzielam twoje zdanie. Nigdy przecież nie wiadomo, jakie straszliwe czy po prostu nieprzychylne okoliczności złożą się na czyjś zły postępek.	Tak, nie szło im o zabicie, uwięzić go tylko chciano.	Tylu was jest, co i było za mnie?	Właśnie właśnie! Niania powiedziała, ze nigdy się nie stłuce, bo ciało ma wypchane trlocinami, a głowę blasaną!	A jednak nie lubi. Dziś przy śniadaniu takie szpilki mi wsadzała.	Nie, Wasza Miłość powiedziałem już swoje tu autemtu autem (łac.)	No, no, nie wszyscy skakali	Prawdą jest materja, fałszem jest duch. Ducha skomponowali sobie ludzie przez próżność, aby się wynieść czemkolwiek nad zwierzęta, od których są tylko doskonalsi nieco, w pewnych wględach organizacją. Wszystkie idees przychodzą nam od zmysłów i zewnętrznego świata; dusza nasza jest to siła organiczna, siła w pewien sposób związanej materji. Myśl jest sekrecją mózgową, płynem niepochwyconym.	Tak. Przedwczoraj nie wychodził wcale ze swego pokoju. Był trochę zmęczony i Lola zaniosła mu w południe śniadanie, a obiad o siódmej wieczór.	Usiądź tu przy mnie	Zadzwoń Berenice pamiętaj o haczykach, abym mogła wreszcie włożyć te przeklęte buty. Nie zapomnij przynieść mi ich wieczorem do garderoby.	Zaprawdę mówi przez was rozum i doświadczenie wieku. Złe uczynki Danvelda, choćbyśmy na niego tylko winę zwalili, zawsze by poszły na karbna karb (daw.) rada sprawująca władzę w zakonie. i samego mistrza; tak zaś wykaże się nasza niewinność, wszystko zaś spadnie na Juranda, na złość polską i związki ich z piekielnymi mocami...	Sprawa ogólna trzyma się naszymi przekonaniami: jeżeli nie wierzymy w siebie, nie wierzymy sobie, nie ma pod nami żadnej ogólnej sprawy. Szacunek własny, wiara w prawdę własną jest podstawą, która wszystko trzyma. Gdy się załamie ta kolumna	Nie brednie!... Nie brednie!... Onegdajszej nocy sama widziałam w oknie jakąś straszną postać w bieli... Był to mężczyzna z dziką twarzą, oczyma jak węgle i z czarnymi pokudłanymi włosami...	Nie wiem jeszcze, co mam rozumieć bom nie oglądał jeszcze tych ludzi, z którymi mamy uderzyć na zamek.	A ja, Agnieszko, jakże się cieszę!	A pan, panie Marcinie co rozumiesz o tym? jakie jest pańskie zapatrywanie na moralne i fizyczne zło?	Bo kształcona.	Czy chciałabyś zobaczyć Emilkę?	Czy mówiłeś o zamiarach?...	Cóż chcesz, jak mu ruina zajrzała w oczy, to dał spokój etyce, zostawił ją na później. Bez etyki żyć można, a bez pieniędzy nie	Jakto? nie wystarcza obecnych arcydzieł aby stworzyć teatr wzorowy?	Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się nam należy po cztery na półwłóczek.	Królu, boję się: ujrzałam cię w takim gniewie!	Miałeś się ożenić z piękną dziewczyną?	Mogęż liczyć na instancję? Jam brat pana Michałowy! Jemu się krzywda stanie, gdy ten dom opustoszeje!...	Na długo tu zostajecie?	Nie, nie! Trzeba iść.	Nie.	Nie.	O tak, zmuszam pana, oczekując całe dnie nieraz na jedno słowo, oczekując na próżno...	Szatan nie kobieta!	To nie ulega wątpliwości.	Trzymaj się kupy, zakazuję ci jechać!	Wierzę panu.	Wszystkie rzeczy mówią: Oho! do Benamuki.	Wyobraźnia odezwała się tonem pewnej wyższości Lawinia.	Zdanie moje nie jest w stanie wpłynąć na jego uczucia. Nie ma ono żadnego znaczenia.	Zobaczyć się z nią?... To chyba nieprędko nastąpi...	A cóż? spytała.	A jednak owej nocy ustroiłaś nią głowę.	A księżna Anna jeszcze też jest?...	A skądże ty to możesz umieć? Toż operacja. Trzeba nauki kończyć, żeby takie rzeczy. Robił ty to kiedy?	Albo czemu?	Czegoż pan chcesz odemnie?	Fahrtouscheck.	Grałem i przegrałem.	Hoooo. Jak gwiazdy...	I ja proszę! I ja! I ja! I ja!	Jak i wszystkie!	Jak to pogodzi ojciec, spełniając obydwie czynności	Niechaj i jego djabli wezmą! Niechaj wszystko djabli wezmą!	Nigdy!... Teraz myślę tylko o tym, ażeby być przy tobie.	Od adwokata... Całuję rączki dobrodziejowi...	Oto przynoszę całą szklankę	Otóż... Uważaj!	Panie, hej!... panie, hej!...	Poeta spytał Petroniusz.	Pojedynek	Pojedziemy razem	Pojutrze dam drugi koncert. Na złość tobie. Ja żyć chcę!	Popatrzyłbym. Jak dojść?	Rozpakujcie pierw rzeczy Inni byli zbyt mili, żeby z nich żartować. Szanuję ich wspomnienie. W twoim pokoju jest pudełko kwiatów, Aniu, przyniesiono je przed godziną.	Słucham.	To ja, Trzaska, szukałem was.	To jest ten twój folwark, o którym mi mówiłeś?	Zaczekaj A ten kto?	Zawsze byłam chuda i zawsze miałam duże oczy.	Zgadnij!	Średnio kiedyś grałem nieźle.
To wiesz ty co, wuju, naucz mnie ty lepiej robić takie zegarki i szkła powiększające, a nie mów mi już o tym, którędy się jedzie z jakiejś tam Europy do Ameryki albo co robił ten Aleksander Wielki i ten drugi, Napoleon...	A to z Madzią Kazio chce ją całować po rękach, a ona nie pozwala...	Ach, jaki pan dobry!	Aha, to już przyjdzie do kniaziówny!	Ależ, panie nic mi się nigdy nie wydarzyło takiego, co-by warte było wspomnienia. Może chcesz jeszcze kawałek tego ciasta ryżowego, kochaneczku?	Brawo, pan mówi o Barskiej i Rudeckiej. Tak?	Co mnie pan Kmicic! tu o waćpannę chodzi!	Dziękuję bardzo, Mr. Charles, to mi wystarcza.	Gdybyś WMość nie nadszedł, byłby mi wydarł resztę włosów z głowy siniak	Głupiś... a matka mnie zechciała? Zresztą, co tu gadać, poźryjpoźreć (gw.) uśmiechnąć się. do ciebie. Każde rzemiosło dobre, byle chleb dało. Tedy wyjedziemy stąd dziś na noc, jutro popas w Księżej Wólce, a pojutrze przedstawienie w Miechowie, bo tam właśnie przypada kiermasz. Trzeba chłopca przez jutro poduczyć, coby choć na rękach pobiegał. Dasz rady?	Kata ty tam mnie słuchasz; dobrze gdzieś zerkasz oczyma za pannami albo może zgoła i na migi z nimi już gadasz, bo to u młodych jak prędko, tak i zaraz.	Nie, ojcze znalazłem, co mi trzeba. Przed trzema tygodniami spostrzegłem najbardziej uroczą przystań, przez jaką może się dostać na tamten świat człowiek zmierżony życiem...	No tak, ale lord Wilmore nie ukrywał przede mną, kochany panie Andrea, że pańska młodość była dość burzliwa. Och bynajmniej nie żądam od pana spowiedzi. Zresztą właśnie dlatego, aby nie musiał pan szukać jakiegoś obcego protektora, posłano do Lukki po pańskiego ojca, markiza Cavalcanti. Zaraz się pan z nim zobaczy. Jest może trochę sztywny, trochę sztuczny, ale to sprawka munduru. Kiedy wszyscy dowiedzą się, że służy od osiemnastu lat w armii austriackiej, wszystko będzie jasne; zazwyczaj nie wymagamy zbyt wiele od Austriaków. Podsumowując, zupełnie wystarczy panu ten ojciec.	Pan jesteś mistrz Jacek?	Pan minister życzy sobie, by pan osobiście wyraził zgodę na przyjęcie stanowiska dyrektora Funduszu.	Pan przecie wie!	Prawem! patrzajcie ją! Stuknął laską,	Proszę mi powiedzieć, kim jest ta dama?	Serca ja może nie mam! Nie wiem... albo mi go Bóg nie dał, lub za młodu wyschło. Cóż począć na to? Głowa mi się nie zawraca.	To prawda. Ale przypominam sobie, że na balu u pani de Morcerf tańczył z panną Valentine trzy razy. Na tym balu, na którym wywołałeś pan taką sensację, panie hrabio.	Usiłowałem panu powiedzieć wszystko, co o tym myślę Ale ostatecznie to przecież jest moja sprawa.	Wiem ja, kim jestem ale wiem także, kim być mogę, to jest nie tylko takim, jak dotąd wspomniałem, ale większym i dostojniejszym jeszcze od dwunastu parów Francji i dziewięciu bohaterów świata, bo to wszystko, co oni razem lub każdy z osobna zrobili, ani umywało się do wielkich czynów moich.	Wiem ją mąż Miklasz przecie kościół swym kosztem zbudował. Ród dobry, choć mieszczański, niewiasta z urody słynna i nikt na nią złego słowa powiedzieć nie śmie.	A jeżeli do grudnia franki stanieją?	A nie potrzebuję chyba pytać czy ty, Eugenio, też masz do niego słabość?	A nie zaziębisz się?	A potem co?	A ty skąd wiesz, że ja miałam wrócić?...	A waćpanów taka sama będzie liczna kompania jak dziś?	A! gdyby pana wszyscy naśladować chcieli, Francya byłaby wielką i mogłaby sobie drwić z całéj Europy	Ach tak! Ależ to istny nabab! Wiecie panowie, ile kosztują takie trzy okna na tydzień karnawałowy i do tego w pałacu Rospolich, to jest w najpiękniejszym miejscu Corso?	Aha, więc tak! Zostaniemy na tym „dniu wspominkowym”, a po południu wyjedziemy.	Ależ, panie naczelniku... umyślnie tylko dla pana dobrodzieja taki obiad kazałam robić.	Ba Wiesz, co to złoty napoleon? No więc trzeba takich pięćdziesiąt tysięcy, żeby zrobić milion.	Baptysta skłonił się.	Bo jest dla mnie jakiś zapis w jego testamencie.	Chcę Doriana Graya, którego malowałem	Co ci jest?	Co tam długi! Jeżeli i są, to spłacą się kiedyś, prędzej lub później spłacą się z pewnością...	Czego się śmiejesz?	Cóż mam zrobić: w łeb sobie palnąć czy powiesić się?	Cóż się stało?	Dawno tam nie byłem, chyba ze dwa lata! Nawet nie pamiętam dobrze, jak się tam jedzie, drogą jak do Hołowina, a potem przez las na lewo, prawda?	Dlaczego nie?	Dlaczego?	Dobry wieczór, Rymko Ragis!	Dokąd, z jakimi wami?	Dziękuję ci. Zapomniałem o łokciu	I to mają być niby ich odgłosy?	I wówczas?	Ilu ma jechać uczonych?	Jak na imię twemu synowi?...	Jak to? Przecież latem słońce świeci tak jaskrawo, potem zaś żegna się na noc z górami, które oblewa czerwonym blaskiem, a żółte kwiatki połyskują. Wtedy chyba widzisz jasność, babko?	Jakim sposobem?	Jestem na pańskie rozkazy	Kiedy powzięty?	Król będzie wiedział! Ach, to jeden z najpiękniejszych dni mojego życia!	Książka jest niekompletna, no dobrze, dwie kartki wydarte... ale przecież pani je przeczytała, prawda?	Któż wie? rozśmiała się Laura, pierwszy raz zjechaliśmy się na gościńcu, na gościńcu żegnamy, możemy znowu po latach wielu znaleźć się wśród jakiej drogi	Masz-li pewność, że tak jest?	Może manat.	Może ta pani będzie nierada przerwie?	Myślę, że byłoby dobrze powiedzieć o tym maszoperiom, gdy je spotkamy. Co-o? Jeżeli wiatr was kiedy pogna tym torem, a w okręcie zaczną się rozluźniać spojenia...	Mógłbym ci podziękować, Waldy, za odnowienie, gdyby...	Mówię ci przecie, że możesz odejść, słyszysz?	Nareszcie!	Nie masz za grosz serca.	Nie umarła, jeno w Kijowie od zbójów zamordowana.	Nie, ale z Bar... ską.	Nie, z biedronką Bambi nie rozmawiał. Nie znał jej wcale, nie wiedział, co to jest.	Nie, zostaje cisza jak po burzy, gdy przejdzie z piorunami siew, obsiewanie pól..	No?	O czym myślisz?	O nie, drugi raz nieprędko może nastąpić podobna chwila, trzeba z niej korzystać.	O niegodziwy chłopcze!... bracie Kainie.	O! nie mówcie słów takich! nie mówcie, bo im nie uwierzę. Wy się ożenić ze mną nie możecie; na co daremnie gubić sierotę? Rodzice wam nie pozwolą.	O, nie mów tego! Nie mów, proszę cię, Gilbercie.	Ogród	On nigdy, jak widzę, nie robi nic bez planu	On zerwał jedność i przymierze izraelskiego ludu...	Pamiętajcież!	Patrzcie, jak się toczą z hukiem, rzekłbyś: grzmoty!	Popchnęliście mnie na nie i potłukły się. Twoja wina.	Prawdę rzekłeś jam Aspazją	Przecieżby dziś za to tamtej sumy nikt nie zwrócił!	Przez pamięć dla brata może przez pamięć dla brata... i jakiegoż brata i człowieka!... Sierotę po nim pieściła i jak najwyżej wyniesionym widzieć pragnęła.	Przyjechała?	Rada rzecz trudna	Słyszałeś Ktoś wylądował.	Tak	Tak... oto jest!	To on! i znowu on!... To zły duch mój, widocznie! A ten drugi?	Wiem i nie winujęwinować (gw.)	Więc przyznam ci się, że marzyłam o tem. Tylko niemogłam zdecydować się na zwrócenie się z tem do ciebie. Bałam się, że to cię rozdrażni.	Wszystko jedno... gdziekolwiek... do Częstochowy, do Piotrkowa, do Siedlec... Nie jadę na długo, na parę dni, ale... choćby przez jedną dobę nie chcę widzieć pensji i jej ludzi... Powiadam ci: gdybym została jeszcze parę godzin, zabiłabym się albo oszalałabym. A tak, wyjadę na dzień... dwa... oderwę się od tej tortury... zbiorę myśli...	Wężu...	Z tego, żeś nie jego dźwignął, bo on zostanie sobą, tym, czym jest, ale żeś sam na dół zeszedł z wyżyny, na padół, na nędzny jego padół. Ty sam, który jesteś świat, zamiast iść ku wyżynie, zamykasz swe aspiracje w świateczku Michcika czy kuchcika. Jemu samemu krzywdę czynisz, bo go dźwigasz, niesiesz na sobie. Wolę jego, siłę, potęgę ducha skazujesz na los wozu, który koń ciągnie.	Zaczekaj dwa dni. Tylko dwa dni	Zali nie pierwsza pamięć dziada?	Ze Spychowa trzeba by go księciu zawieść, który przecież takiej krzywdy znacznemu człowiekowi wyrządzonej płazem puścić nie może.
Tak spieszczał jej imię i na jej pamiątkę panią tak samo nazywa. Pani podobno jest portretem tamtej. Ona była również pierwszej młodości, również wiośniana, tchnąca życiem i promieniejąca urodą. Posiadała świeżość uczuć, głęboką wiarę, miłość do świata i ludzi. Pokochała dziadka z całej duszy. Zaręczyli się, ale nieszczęście, stugłowe fatum, stanęło na ich drodze. Tu właśnie muszę oskarżać dziadka. Nie miał dość stanowczości, aby zwalczyć przesądy i zastarzałe pojęcia swej rodziny. Nie pozwolono mu pojąć za żonę tej, którą kochał, która ze wszech miar zasługiwała na to, która wreszcie była może więcej warta od niejednej protegowanej przez jego sferę i rodzinę. On chciał wprawdzie przełamać zaporę dzielącą go od szczęścia, ale walczył za krótko. Zagrożony wydziedziczeniem, pod groźbą niebłogosławieństwa uległ złej sile, nie mając odwagi stawić jej czoła do końca. Bardzo zacny i prawy, nie posiadał jednak dostatecznej siły woli. Brakło mu hartu, za słaby, zanadto ulegający wpływom miał charakter. Nie potrafił powiedzieć nieodwołalnie: „Ja chcę!”	A a! Tak zawsze pierwszych dni bywa! Mężczyzna się wydaje wrogiem, ale potem niewolnikiem się stanie. Tylko mu bądź wesołą, dobrą, łaskawą, pokłoni się, posłusznym będzie. A nie pomoże nic, damy mu ziele pić i węzełek od sukni oderwać mu trzeba a nosić przy sobie u piersi, na sercu.	A ja panu powiem więcej że to tylko pozory będą. Król stary, to stworzenie młode, on jeno dla oczów i dla niewinnej rozrywki mógłby pragnąć ją widywać. Nic w tem złego...	Nic nie szkodzi, panie Gray. Jestem zachwycony, że mogę panu usłużyć. Gdzież jest to dzieło sztuki, jaśnie panie?	Niech Pan nie mówi tym tonem albo odejdę.	Ale ja przepraszam bardzo waszmości dobrodzieja	Ale nie; chyba pan tam nie był od dłuższego czasu; to już wcale nie jest smutne, cała ta dzielnica zaczyna się budować.	Dobrze, ale niech i dziewczęta opiszą swoje.	Że jeżeli pani robi komu coś dobrego, to nie dlatego, żeby pani dziękowali i po rękach całowali, ale żeby ten, któremu pani coś dobrego zrobiła, znowu dwom innym dobrego coś uczynił, a ci dwaj czterem i tak dalej.	A choćbyś pan miał sto razy większą władzę, jeszcze mnie nie potrafisz zmusić spać w więzieniu dzisiaj.	A ja ją wygnałem z mego domu!... A ja zrobiłem ją służebnicą Fenicjanki!...	A nieprawda! ja wiem, że wuj nie głupi. Mama tak nie mówiła. Mama powiedziała, że wuj jest dobry, bardzo dobry, tylko... tylko...	Abo ja wiem! Ale słuchaj cóż mam mu powiedzieć? On się wścieka ze złości.	Ale co?	Ale ty nie żałujesz?	Ale ty, kawalerze, rzekłem, co ty tam robisz?	Chce pan mówić ze Stanisławem?	Chyba na brak lekarzy pan doktór nie ma powodu się żalić.	Dziecko! Żyła swego czasu w Ekeby stara kobieta, która dzierżyła wichury niebios w garści. Teraz siedzi w więzieniu, i wichry hulają swobodnie. Czyż więc dziwne, że po całym kraju szaleją burze?	I mnie także, jak to się zdarza każdemu człowiekowi raz w życiu, szatan wyniósł na najwyższą górę ziemi i stamtąd pokazał mi cały świat; a jak niegdyś mówił do Chrystusa, tak rzekł i do mnie: „Synu człowieczy, czego chcesz za oddanie mi pokłonu?”. Długo się namyślałem, bo rzeczywiście od dawna straszliwa ambicja zżerała mi serce i wreszcie powiedziałem: „Słuchaj, mówiono mi zawsze o Opatrzności, ale nigdy Jej nie widziałem, ani niczego, co by Ją przypominało rzekł. możesz zostać jednym z wysłanników Opatrzności”. Dobiliśmy targu, być może zgubię przez to duszę, ale nieważne gdybym mógł jeszcze raz dobić takiego targu, zrobiłbym to.	Jakież tam: ale?	Kto tu się wlecze na szarym końcu?	Nie przeczę ale i ja w kumy nie gorszym od niego!	Nie, ale myślałeś o tym	Niech Bóg błogosławi tych, którzy uciekają, jak pobłogosławił was	Opowiadaj dalej.	Słuchaj, stara, możesz spędzić dzień z córką; ja jadę do Froidfond. Zabawcie się. To dzień naszego ślubu, żoneczko, ot, masz swoich dziesięć talarów na ołtarz na Boże Ciało. Od dawna już marzyłaś o tym ołtarzu, uciesz się. Bawcie się, bądźcie wesołe, miejcie się dobrze. Niech żyje wesołość!...	Widzi pan co to jest spotkać uczonego! Piętnaście lat poluję w lesie Chantepie i nigdy nie przyszło mi na myśl, co ta nazwa oznacza.	Widzisz, Tulke! Możesz być sobie prefektem, ale ja skończyłem już liceum, a ty zostajesz. Rozumiesz to?	Wielmożny pan będzie zadowolony. Czy chodzi o przejażdżkę po morzu?	A bo co?	A cóż myślisz z pieniędzmi robić? spytał wojewoda. ..	A następnie, chce pani znaleźć jakiegoś nowego i nietuzinkowego człowieka, który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam ludzką naturę, jest to cel nie do osiągnięcia. Ani pani z rozrzutnej w swoich względach nie stanie się oszczędną, ani człowiek nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród kilku tuzinów...	A skądże ja przybywam, jeśli łaska?	A urodna! jeno grochowinami przytrząść i w proso wsadzić wrona. uciekną...	A wieczorami czytamy i śpiewamy. To samo robimy każdej niedzieli.	A zawsze wszystko obraca się ostatecznie dookoła aktu cielesnego z Szatanem Magna Mater TerraeMagna Mater Terrae (łac.) Matrix AdmirabilisMatrix Admirabilis (łac.)	A! do milion kaduków!	Ach, Gladys, kolor sukni musisz dostosować do jego kwiatów.	Ach, Jadziu, Jadziu!	Albo czego brak pogodzie? nigdy w życiu lepszej sobie nie życzę! Niechbyśmy tylko dostali latający wiatr trzyćwierciowy, dopierobyście państwo widzieli, jak się okręt umie kołysać!	Ano, miarkujcie sami, czy krotofile. Akuratnie w ten dzień, co się dziewuszątko narodziło, zapukał ktoś do drzwi wieczorem. Wpuszczamy. Podróżny zmęczony, przemokły, zziębnięty chciał się zagrzać u naszego komina.	Bóg rzekł Marek	Będzie i krowa, Nastuś, będzie, jużem se jedną upatrzył.	Chilonie Chilonidesie, gdzie jest twoja ojczyzna?	Chodźmy	Chwazdrygiel: Sztuka jest wieczna, jak życie ludzkie, to jest: o tyle wieczne, o ile planety...	Ciekawym usłyszeć ten twój plan pierworodny!	Co my możemy zrobić, to ja nie widzę.	Co się stało, TadziuTadzio zapytała Ania, obejmując go.	Cukier	Czego życzy sobie jego wielmożność?	Czy jedno z drugiem nierozłącznie związane?	Córkę widuje Janowa często?	Cóż znowu? czy najdroższy klejnot wykradł kto z miasta?	Dlatego miałem zaszczyt wstąpić do pana, by poprosić o parę objaśnień.	Francja pozostanie bezsilna do dnia, w którym dziennik będzie wyjęty spod praw Robicie z dnia na dzień postępy Staniecie się jezuitami, z tą różnicą, że bez wiary, bez przewodniej myśli i jedności.	Guwernantka?	I moja z innymi!	I w dodatku lat piętnaście.	Jak to, ty nie potrafiłabyś listu napisać?...	Jakto?	Jesteś zła, że on tańczy... z innymi, nie z tobą!	Już to mówię waszmościom magnat, polityk, wojewoda kijowski. nie nieprzyjaciół, bo kto by się tam chamstwa bał	Jędruś...	Kto mu pieniędzy da pojedzie razem z księciem, odbierze swoje i dostanie nagrodę, nagrodę dobrą!	Mnisi drwią z nas, mości panowie!	Moja Adziu, musimy, choćbyśmy nawet nie chcieli, pilnować się wzajemnie do końca życia. Ty jesteś tak bogata, że każdy zechce cię oszukać, a ja jestem tak brzydki, że mnie nikt nie odbierze tobie.	Moja pani! Czego możesz chcieć od mojej pani?	Moją częścią jest dziewiętnastu więźniów, którzy musieliby zapłacić okup, by wykupić się z niewoli na Tortudze.	Na pewno nie wymieniają nikogo prawie.	Nie widziałaś, Dębsiu, co robi matusia?	Nie.	No, czego chcesz? Tylko, przyjacielu, mów prędko	O, ta nie wątpi! Ona jest tak pewna siebie, jakby była mężczyzną.	Obiad będzie dopiero w Wiedniu, panie oberfeldkurat	Pamiętasz, jak „wydałeś” Kozła przed inspektorem? Masz!	Pod wodą?	Pojadę do kraju, będę w Warszawie, poszukam... Może był u mnie, może tam w mieście... u Żydka...	Różne były powody O jednym kiedyś wam opowiem, gdy wyjaśnię, jak przyszło do największego ze wszystkich wyrajówwyraj	Samobójstwo	Tak jakby...	Tak kochany przyjacielu.	Tak, znużony jestem drogą nie mogę więc tej łaciny pochwycić.	Tentanda omniaTentanda omnia (łac.)	To dobrze. Poproszę mamę, by wypisała mi czek na okaziciela na cztery tysiące złotych.	Trucizna, Kobieta, Mizoginia rzekł Epistemon	Trudno uwierzyć, moja panienko, miłość własna nie pozwala...	Trzeba, jako żywo trzeba!	U nas Bóg jest tylko jeden, a temu zawsze się służy, gdy się jest dobrym	W jaki sposób?	Wasza książęca mość, wróć nam wolność, a to będzie najlepsza kontentacjakontentacja (z łac.)	Witaj, gościu, co godność moją pamiętasz.	Włosy mi się jeżą ze zgrozy.	Za naszą miłość!	Za to, że jesteś nienawiści godny, żeś lalka, żeś bałamut. Spójrz na zégar i idź się ubierać.	Zobaczysz, jak odbierzesz.	Zupełnie, nie mam pojęcia nawet, coby mogli mówić	Łżesz! Łżesz jak pies! Panie pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie! Dla Boga, oczom jeszcze nie wierzę!	Żebyście widzieli, jak go ucieszył kanarek, jak zaczął dawać wodę, bułkę, cukier. Dzieci są lekkomyślne i niedoświadczone...
Możecie, czego chcecie, próbować bo ja już z mojej apteki, co tylko było do dania, wyczerpałem; nie sądzę, żeby się to na co przydało... Na koń siąść bodaj czy mu siły pozwolą. Dać go do jednego z tych gródków, w których dzień i noc czuwać potrzeba.. to nie spoczynek... No, ja nie wiem,	Pewno, że bywa Tu niedaleczko na Rawaiwai zjedli kapitana Barkera z całym garnizonem. A na Mangaju zrobili sobie posiłek z trzech takich milionerów jak pan.	Zawezwą, powiadam. Skoro się tam zjawiam, nie mówię o tobie ani słówka, jakby cię wcale nie było na świecie. Krąży koło mnie: ja nic; nie zwracam uwagi; w końcu pyta, czy cię widziałem; odpowiadam obojętnie czasem tak, czasem nie; mówimy o czym innym; ale zawsze rozmowa schodzi na twoje zniknięcie. Pierwsze słowo pada ze strony ojca, matki, ciotki albo Agaty; mówią: „Po tylu względach, jakie mieliśmy dla niego! życzliwości, jaką okazaliśmy mu w niedawnej przygodzie! przyjaźni, jaką żywiła dla niego Agatka! po tych grzecznościach, jakimiśmy go obsypywali! tylu zapewnieniach przywiązania, jakieśmy otrzymali odeń! i ufajże tu komu!... Otwierajże dom ludziom, którzy się doń cisną!... Wierz tu przyjaciołom!”.	Podobała się panu co?... Szampan, nie kobieta Ale na nic pański apetyt, bo ona szaleje za mną... Ach, panie, co to za temperament, co za ciało... A gdybyś pan widział, jak wygląda w kaftaniku!...	A ty stul lepiej pysk Jak się zapytam, to będziesz odpowiadał. Trzy razy byłeś u mnie na badaniu i sam diabeł wie, kiedy to się skończy. Gdzie mi się te papierzyska pozapodziewały? Mam ja z wami, wy łotry skończone, krzyż Pański. Ale takie fatygowanie sądu nie wyjdzie wam na dobre.	Baba was przechowa, możecie u nas wypocząć, jeść wam dadzą, powiecie, żeście mnie w ostatniej godzinie widzieli... Ino słuchajcie: listu nie ważcie się czytać. Na to przysięgnijcie!	Byli tu dziś u mnie na polu dwa Niemce i dużo się wypytywali, alem nie zrozumiał, czego chcą	Gdyby jedno i drugie chybiło czyż nas ziemian i ojczyców nie stanie na obronę praw ich? A toż prowadzi Władysław pogan na nas, dzicz połowiecką, kościoły wywraca, wiarę psuje, czyż nie wartby sam jeden z pogany został, by go odstąpili wszyscy.. wszyscy?	Hm nie wygląda jednak całkiem na wariata. Ładną ma twarz i wcale roztropną...	I cóż że młody! Jakaż moja młodość, kiedy nogami o własnych siłach stąpać nie mogę. Żebym stary był, to niech... A to kara boska za grzech ojca! A ja mam za to cierpieć? Za co ja?... Ja stryjowi odebrałem jego część?... Nie ja! Nie ja! Tylko ojciec. Za cóż na mnie to kalectwo?...	Naprawdę czujesz to wszystko na jednym podmuchu wiatru?	Nie tak blisko, jak się wydaje Gdyby można jechać prosto, wciąż przed siebie, bylibyśmy tam w dziesięć pacierzy. Ale musimy okrążyć jar, tak niebezpieczny, stromy i głęboki, że nie można go ani przejechać, ani wierzchem przeskoczyć. Trzeba jechać ostrożnie, aby na zakrętach nie zgubić głównego szlaku.	Ot, gierojgieroj (ros.) zaśmiał się żołnierz tak serdecznie, że aż mu karabin zadzwonił na plecach.	Tak, Wasza Wysokość przedtem akt publicznej skruchy przed portretem Waszej Wysokości; post o chlebie i wodzie co piątek i w wilie wielkich świąt, ileże podsądny jest znanym bezbożnikiem. To na przyszłość, aby skręcić kark jego karierze.	Tylko kilka dni. Obowiązki nie pozwalają mu na wyjazdy dłuższe niż dwa do trzech tygodni.	Więc myślę sobie że jeśli kula mnie ominie, to głód mnie dobije i że już nigdy w życiu nie stanę twarzą w twarz wobec brytfanny takiego podgardlankowego nadzienia, jakie robili u nas w domu. Zimnych nóżek nie lubiłem prawdę powiedziawszy, bo to się tylko trzęsie na języku i nie pożywi człeka. A znowuż moja żona za zimnymi nóżkami poleciałaby na koniec świata. Ale ja nie dałem jej do zimnych nóżek nawet kawałka ucha, bo wszystko chciałem sam pożreć, i wybierałem to, co mi najlepiej smakowało. Nie szanowałem tego dobrobytu i tego szczęścia, a teściowi, dożywociarzowi, odmówiłem wieprzka, który mu się należał, sam go zabiłem i sam zeżarłem i jeszcze do tego wszystkiego byłem zbyt chciwy, żeby temu staremu poczciwcowi posłać choć kawałeczek czegoś dobrego. I on mi właśnie potem prorokował, że kiedyś zdechnę z głodu.	A czy chociaż przekonałeś ją, że przez cały czas zamierzałem ożenić się z Albertyną?	Toteż dlatego może tak umyka teraz! Patrzcie, waszmościowie, ledwie nie pędem ku Szwedom bieży. Ej! posłałbym za nim kulę...	Pochlebia mi pan, kochany panie. Puits-du-Roi, bardzo zaniedbane od czasów Ludwika XIV, nie może się równać z polowaniem w Valcombe. Mało tam zwierzyny. Jednak pewien wyjątkowych zasług kłusownik, imieniem Rivoire, który zaszczyca Puits-du-Roi swymi nocnymi wizytami, strzela tam sporo bażantów. A gdyby pan wiedział, co za nadzwyczajny okaz z rupieciarni służy mu za strzelbę! Jest to broń godna muzeum. Wdzięczny mu jestem, że pozwolił mi przyjrzeć się jej dokładnie. Wyobraź pan sobie...	A skorom ci to opowiedział czy pozwolisz mi wrócić do mego staruszka? Jeżeli on nie przyłączył się do tej baby z Kulu, boję się, że zginie.	Ale i pan Andrzej jak malowanie	Ale mnie pan nie wyprosi? Można usiąść?	Ależ, panno Tunko, jak mnie pani może posądzać, że dla mnie...	Była moją chrzestną matką, pamiętam ją trochę. Dużo opowiadała mi o niej babka Podhorecka, która bardzo ją kochała.	Będziesz pan moim wrogiem, jeżeli nie zechcesz być wspólnikiem.	Czy pszczoły z każdego gatunku kwiatów osobno słodycz zbierają?	Cóż znowu! Może zwichnęłaś?	Już dziś jestem o nią spokojny Jest to ładne, ale głupiutkie stworzenie, które ani myśli, ani potrafiłoby wyzyskać wpływu nad księciem. Nie przyjmuje prezentów i nawet nie widuje nikogo, zamknięta w swojej niezbyt kosztownej klatce. Z czasem może nauczyłaby się korzystać ze stanowiska książęcej kochanki i choćby tylko zubożyć skarb następcy o kilkanaście talentów. Nim to jednak nastąpi, Ramzes znudzi się nią...	Najzawziętsi nieprzyjaciele, Danveld, Gotfryd i Rotgier nie żyją a o Zygfrydzie mówią, iż sprawiedliwszy od nich, choć okrutny. Chwalże miłosierdzie boskie i za to. A mówił także pan de Lorche, że jeśli Krzyżak legnie, to on ciało jego odwiezie, a potem wraz do Malborga pojedzie i u samego wielkiego mistrza o Danuśkę się upomni. Jużci nie ośmielą się wielkiego mistrza nie posłuchać.	Nie wiem. Czy wrócisz do domu?	Próbujemy już od godziny nadaremnie i wreszcie zdecydowaliśmy się zbudzić pana. Chyba jeden pan dyrektor poradzi co jeszcze.	Więc dlaczego traktujecie mnie, jak jakiego prowokatora, czy konfidenta policyjnego?	Wolałabym, żebyś pan był lekarzem Anioł śmierci, nawet jeśli jest aniołem, zawsze napełniał mnie trwogą.	Zatem według pańskiego przekonania, jakaś siła nieczysta grozi w tych stronach Baskerville’om. Wszak pan w to wierzy święcie?	A mnie tam nie było!	A! gdyby pana wszyscy naśladować chcieli, Francya byłaby wielką i mogłaby sobie drwić z całéj Europy	Aha! Tai tikrai buvo gimtinės meilė! Mat, ir savo mylimojo nepasigailėjo, nors jis dėl jos buvo išdavęs miestą gudams!	Ale miał z sobą kochankę?	Ani mi się śniło prosić was o to.	At, gdzie tam! Śpiewaj już wasza mość.	Aż tu Grzegorz przyskoczył z batem.	Co mnie zaczepiasz? Dy ja cię nie znam!	Co pani sądzi o tych oto panach?	Co znowu się stało?	Czemu pani nie kończysz od razu? Miałabyś trzysta franków dożywotniego dochodu	Daj mi sodowej	Dajcie pokój! Dajcie pokój! Proszę was, zostawcie mnie!	Daruj Caderousse’owi, bo to dobry sąsiad a i nie o wiele się pomylił.	Elle est d’un autre monde, śmiejąc się odpowiedziała ciotka kalamburem, z cale innego świata niż się spodziewasz, lecz nie pytaj	Elżunia Bohatyrowiczówna, Fabiana córka... najpuściejsza dziewczyna z całej okolicy...	Gorzej, gdy ich nie ma	Gospodyni kazali, byście swoją krowę napaśli, aż z głodu ryczy!	Hrabia zamiast tak okrutnym być dla téj nieznajoméj, powinienbyś owszem starać się do niéj zbliżyć i bodaj zakochać. Nie takbyś się nudził w Rzymie.	Ja nie jestem Szwedem, ale gdy sami Polacy nie boleją, nie poczuwam się i ja do tego	Jamci posłuszny, lecz zaprawdę gorszego posła wybrać nie mogłeś...	Lubi pani sannę?	Matote, gyventi tarpu tokių kaip prabaščius ir tokių kaip Skriaudupys, kurie be saito ir be brankto, man per sunku. Prabaščius liepė man pasakyti pamokslą žmonėms, kada iš tikro reiktų jam pasakyti pamokslą. Skriaudupys vaikščioja be brankto ir be saito, kaip ta degloji; iš tikrųjų reiktų jam neatbūtinai ir saitą ant sprando užnerti, ir branktą pakabinti. Bet lik sveikas, Kurpiūne! Antai, jau tavęs Onutė akimis ieško. Jeigu aš čionai negyvensiu, pakvieski ant svodbossvodba (brus.)	Mimo to jeśli chcemy mieć łatwy dostęp do Lasu Dalekiego Zachodu, warto byłoby zbudować most.	Mnie się zdawało, że jeszcze za blisko sokolich oczówoczów	Mnie we własnej osobie Bóg waści zapłać, iżeś z pomocą przybył.	Mnie?... A on po co miałby mi się oświadczyć?...	Morderstwo mówi spokojnie po swojemu. rozumiesz?”	Możesz to napisać, jeśli wola, rodzicom, że miałem z Piotrem rachunki pieniężne. Winien mu jestem. Waćpan tu staniesz jako sukcesor? Nieprawdaż?	Muszę je obejrzeć jeszcze raz. Wszystko to już zatarło mi się trochę w głowie	Mąż mój jest chory Mąż potrzebuje ciszy, wypoczynku.	Neprawdu, bresze psia wiraNeprawdu, bresze psia wira (z ukr.) wrzasnął Czarnota.	Nic mnie nie obchodzą pańskie chęci! Jestem kobietą wolną, która ceni swój...	Nie drzyj się, kiej cię nikt nie zaczepia	Nie gniewasz się, stary?	Nie jestem głodna. Nie mam zdrowia, wiesz o tym.	Nie powiedział mi kędy ma siedlisko swoje, a w moje progi nie wstąpił, mimo, żem go wzywał, aby przyszedł nakarmić się owocami mojego ducha.	Nie wiem, co ma wspólnego miłość z pijatyką! Państwo urządzacie wieczornice z Łysej Górywieczornice z Łysej Góry	Niech księżna nie pyta To nie studya, przepraszam, ale studnia do wypicia.	O cóż tedy chodzi? O wikt?	O to, to żadna próba! odparła dziewczyna. A ja ja wolałabym cię ubogim. wielkie uczucie miłości rozbija się o mizerną rachubę powszedniego chleba...	Ojciec jego strzelił sobie w łeb.	Owszem, ja dogryzam... ich samych!	Podobno ma kochanków!... Przede wszystkim inżyniera...	Powiedział to!	Proszę Jest tak, jak powiedziałem. Nie truje cię już brucyną, ale zwyczajnym narkotykiem. Poznaję alkohol, w którym go rozpuszczono. Gdybyś wypiła to, co ci nalała pani de Villefort, byłabyś zgubiona.	Przeciem ci u was jedynak... jakże mogą mnie wziąć?	Przecież drukują poezje i w pismach Rex, poszedł precz!	Skąd?... Z tych pozycyj, których nie zajmujemy albo do zajmowania których sami ich zmuszamy, pchamy ich, błagamy, aby je zajęli. Mego sklepu nie kupi żaden z naszych panów, ale każdy da pieniądze Żydowi, aby on go kupił i... płacił dobre procenta od wziętego kapitału.	Słuchaj, panie a jakże po nocy i w tłumie poznasz ludzi, którzy dopuścili się zbrodni?	Tak	Tak myślę, bo nic już nie słychać.	Tak, Wasza wielebność	Tegom pewna Jeśli o czym nie wątpię, to o tym właśnie.	Też byłbyś smutny. Skąd ja dla was tę forsę wydobędę?	To ogromny dom; myślałam, że tam znacznie mniej pokojów.	To zorganizowana szacherka!	Toteż ciekawie słucham.	Trochę...	Troisz sobie bóg wie co, romansowa heroino, a nie wiesz wcale, o co chodzi.	Wszystko po dawnemu, nieprawdaż, Sebastianie?	Właśnie rada bym tu znaleźć, po czym odpocząć. Czym właściwie mam się zająć? Ale	Za późno?	Zali naprawdę księżniczka Barbara tak mówiła?	Zaś miałoby być inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy raz pocznę głową robićgłową robić (daw.)	Żadnej nowej zmiany, daruj to pytanie, Agnieszko, w tym, o czym była mowa podczas ostatniej mej u was bytności?
Tak, tak! Strumień ten był szerszy i głębszy w tych czasach, gdy moje dzieci bawiły się tu w duńskich korsarzy. Zalizali (daw.)	Ach, Boże! żebym ja tak umiała.	To źle tylko, że mieszka tak zupełnie sama	Cóż, wtedy ekscelencja znajdzie mnie zawsze w razie potrzeby, tak jak ja znalazłem pana dzisiaj. I wtedy choćby był pan na drugim końcu świata, skoro tylko mi pan napisze: „zrób to”, a ja zrobię wszystko, jakem...	Szymon to był mój dziadunio, stryja i ojca ociec. Jakub żyjących ludzi nie rozpoznaje, tylko ich wszystkich za pomarłych ojców i dziadów przyjmuje... tak samo zupełnie, jak żeby śród nieboszczyków żył...	Tak. Do tej pory nie doczekałem się odpowiedzi	Tak więc dla uratowania ludzkości od całkowitej zagłady i aby uchronić ludzi od pogrążenia się na zawsze w odmęty niewoli, strachu, kłamstw i nienawiści, musimy zburzyć to wszystko, co w pogardzie dla człowieczeństwa i wśród złudnych urojeń zbudowaliśmy własnymi rękoma kosztem największych ludzkich nieszczęść i cierpień. Z pewnością zamęt wyniknie z tego niemały i ciężkie dnie nadejdą, tym niemniej, aby uratować się przed złem jeszcze większym, musimy szaleństwo naszej wiary nazwać szaleństwem, a jej fałsz fałszem. Trzeba się będzie, mój synu, nauczyć żyć bez Boga i bez Szatana.	No, nareszcie pan się zjawił. Czy to ładnie tak zapominać o moim domu?... Jak niema naszej przynęty, to już stara babcia nie liczy się?...	Na co panu większe niebezpieczeństwo? Zdaje mi się, że w każdym razie to nie jest człowiek zdolny do walki	O, moja panienko a toć to człowiek będzie miał jedzenia na kilka dni. Widzi panienka, to się sparzy wrzątkiem, osoli, okrasi słoniną i jest wyborna zupa. Dobra pani, niech jej Bóg za to odpłaci, daje mi zawsze słoniny i soli. Panienka pewnie nietutejsza?	Zedrą cię, panie, i będą później wyzyskiwali tajemnicę. Łotrów w Rzymie tylu jest, ile ziarn piasku w arenie, nie uwierzysz jednak, jak się drożą, gdy uczciwy człowiek potrzebuje wynająć ich łotrostwo. Nie, dostojny trybunie! A nużby wigilowie schwytali zbójców na zabójstwie? Ci niewątpliwie wyznaliby, kto ich najął, i miałbyś kłopot. Mnie zaś nie wskażą, bo im imienia swego nie powiem. Źle robisz, że mi nie ufasz, albowiem pomijając nawet moją rzetelność, pomnij, że tu chodzi o dwie inne rzeczy: o moją własną skórę i o nagrodę, jaką mi przyrzekłeś.	Obrzydł mi teatr, nie czuję w sobie talentu na scenie; po tej chorobie coś się zerwało we mnie, coś zgasło mi w duszy, przyciemnił mi się świat, nawet sama sztuka wydaje mi się chwilami marną zabawką, nędznem odbiciem wszechpiękna.	Ale podróż ku południu również do niczego nie prowadzi a narażamy się na mróz nocny, którego bez ognia nie będziemy mogli przetrzymać...	I broni się, i będzie broniła. Szwedzi już na odstąpieniu!	I ukażesz się na tym balu?...	Lękam się, że jednak wypominasz mi kłopot, jaki wam sprawiam Ale rozumiem cię. Zmęczyła was opieka nade mną, nic w tym dziwnego. Nie powinienem was o nic prosić. Jestem dla was zawadą, wiem o tym.	O! mój Boże! mój Boże! widzisz przecie, że nie mam siły; widzisz, że nie mogę na nogach się utrzymać... uciekaj sama!...	Przyznaję że to potwór najstraszniejszy, jakiego w życiu kiedy widziałem, i gdybym nie był tym, czym jestem, przeląkłbym się go, ale ja się i szatana nie boję i pokazać mu jestem gotów, z kim ma do czynienia. No, chodź, Sancho, podsadzę cię na drzewo i ruszę zaraz na tego rycerza, pokazać mu, czym prawdziwy Don Kichot.	Udało mi się nareszcie zbadać widmo astralne tej wody.	To jakbyście się z zębami wybrali, drzewo przemarzło i kruszy się kiej szkło, nic byście siekierą nie zrobili, nie chyci albo tyla co zębem. Pożyczę wam na dzisiaj topora, trza go ino przyostrzyć, a na plask więcej... widzicie... Bartek, weźcie no się do pary z Boryną i tego dąbka rychło wyrychtujcie, bo tam z pił zejdzie niedługo.	Gdybym była na miejscu pani, wypuściłabym majątek w dzierżawę i przeniosłabym się do dużego miasta. Tu jest daleko więcej, niż na wsi pola dla działalności kobiety majętnej i inteligentnej. Możnaby założyć czytelnię dla kobiet...	A cóż się dalej stało?	A, nie; mama nie lubi takich zebrań, bo, widzi pan, mama się musi krępować, a głównie to mama nie chce z Żydówkami razem bywać	Ale drugi ogon mu na pewno nie wyrośnie.	Bo ty zawsze odzierać się dajesz! chodźże ze mną. Opada z ciebie łachman, świecisz nagim ciałem... Chodź.	Bydlę albo inny parszywiec może się łatwo przyzwyczaić do jarzma, ale człowiekowi trudniej	Cudownie. Na głuchą wieś, prawda? Żadnego towarzystwa, żadnych sąsiadów...	Cóż, u licha! Ojciec na szkoły dla ciebie ma, a na furmankę nie ma? Konie trzymają ojciec?	Dawniej bywało inaczej! Śpiewaka witały gromady, wiodła starszyzna pod święty dąb, nad święty zdrój, na horodyszczehorodyszcze cmentarz. mogilne. Starzy i młodzi stawali kołem, słuchali... Miód i piwo przed ślepym stało będący oznaką czci wobec kogoś; godny, naczelny, najważniejszy.; dziś my pastuchom śpiewamy na wygonie... o głodzie i wodzie.	Ech, ty, la Rochelle miłość jest jak wiatr, nie wiemy, skąd przychodzi. Zresztą gdyby cię dobrze kochało miłe bydlątko, nabrałabyś wstrętu do inteligentnych ludzi.	Ha, ha! Boisz się tych filutów z seminarium! Masz też o czym myśleć! Czy droga jest mniej piękna dlatego, że w płotach, które ją otaczają rosną ciernie? Podróżny idzie naprzód, a złośliwym cierniom pozwala tkwić w miejscu. Ale, do roboty, chłopcze, do roboty!	Na Wschodzie...	Nie męcz się, gołąbeczko Po co to wszystko?...	Nie, pani, na maszynie nie szyłam nigdy.	O ile domyślam się pani Latter wyjechała w sprawie majątkowej. A że zawiadomiono ją niemal w ostatniej godzinie, więc nie było czasu do stracenia. I zdaje się, że tylko dzięki pośpiechowi będzie mogła coś ocalić.	O, to dziwne szaleństwo! Ksiądz ma się za posiadacza niezmiernych skarbów. W pierwszym roku uwięzienia ofiarował rządowi milion za uwolnienie, drugiego roku dwa miliony, trzeciego	Pan dyrektor nie będzie czekał na powrót auta?	Proszę łaski pana, ludzie z prowincji nie patrzą na nogi, ino na butelkę. Jak dojrzy butelkę i kieliszek, to już nie chybi, ale trafi prosto do Szmula.	Przekonałem się, że ten drugi Jurgus, że ten Jurgus prywatny, co siedzi we mnie zapomniany i zahukany przez pierwszego, też ma równe prawa i też domaga się swego szczęścia.	Teraz, niespodzianie spotykam ciebie. Nie odpędzaj mnie, posłuż się mną... myślmy co począć.. róbmy zgodnie.	To nie na sprzedaj.	W każdy obraz potrzeba włożyć duszę, aby na duszy zrobił wrażenie. Co z chłodnéj refleksyi powstało, nie zachwyci nikogo, chociaż piękném być może	Wasza Wysokość! proszę mi pozwolić odejść!	Z Havemeyerem połącz się dziś jeszcze. Jeśli go kochasz, zostań żoną jego przed poślubieniem.	Zaraz! Może pan przejdzie do mamy, do saloniku, jak tylko załatwię się z chorymi, przyjdę.	Zdecydowałem się napisałem z uwiadomieniem wszędzie, gdzie potrzeba.	Łaskę mi uczynił? Jeszcze pieniądze mu dać!	A jak? Kiedy spał. Wypił za wiele. Nie zrozumielibyście, co gada!	A kota! A kota!	A wiedźmy...	Ach!...	Ach, taka odwaga?!... A mężczyźni?	Aha, podejmiesz, jak raz! I ty nie podejmiesz, i twój dziad niedźwiedź, niech tu przyjdzie, i ten nie podejmie	Ale jestem jeszcze bardzo słaby, mój biedny Pencroffie.	Ależ ten statek nigdy nie nadejdzie!	Byłem u tego znachora Powiedziałem mu kilka słów prawdy i poradziłem, by w porę porzucił swoją praktykę.	Ci, co księcia Władysławaksiążę Władysław ten, tego. ciele niepozornym. Ksiądz biskup rzekł kiedyś do panów Rady: „ŁoktekŁoktek (daw. forma)	Co wy tam z tym nieszczęśliwym Dobkiem robicie? spytał rotmistrz.	Czegóż ona tam chciała?	Czy wasza dostojność nakaże odwrót?	Cóż to pani do snu nie idzie?	Dlaczego nie? Występowałem kiedyś w teatrze amatorskim...	Dobry!...	Hi! hi! to z pani krowienta jeszcze, żeby wierzyć temu, co publiczność, przychodząca za kulisy, mówi!	I mnie także A najdotkliwszą stroną tego upokorzenia jest jego absolutna bezużyteczność, którą czuję	I moje! I moje!	Jak to, nic? Jak zdołamy zapłacić te trzy tysiące?	Jużci i nieraz	Kuzyna...	Maksymilianie...	Napisane?	Nie napiszą...	Nie!	Niech żyje nasz król! Nasz hetman nad hetmany!	Nigdy.	No to go sobie trzymaj.	No, cóż takiego?	No... i cóż... jedzie pani?	Oni wrócili dwa dni temu.	Pan to pojmuje?	Paradoksy!...	Pech	Poznaliśmy cię Masz-li co do nas?	Prawdą więc jest użycie? pytał Tomko.	Przez żołądek robaków, jak Szekspir mówi.	Rzekłeś.	Samobójstwo, Melancholia	Sanderus!	Skończyliście polne roboty?	Skrzetuskiemu już Pan Bóg wynagrodził śmiercią Bohunową i tym, że dał chwilę spokoju Rzeczypospolitej, bo teraz czas dla niego nadszedł, by o odszukaniu zguby pomyślał.	Sylwio, śpiesz, najdroższa, sprowadź doktora Ach! panie Rastignac, biegnijże pan prędko do pana Bianchon; może Sylwia nie znajdzie naszego lekarza pana Grimprel.	To pan Jacek, dziedzicowy brat z Woli!	Trochę muszą też studiować	Trzech lub czterech... posłać szwajcarów niech wezmą i do Pleissenburga; tam rozum przychodzi: reszta będzie siedziéć cicho.	W sercu kobiecem...	Więc mogę odpocząć Gdzie są zwłoki mego świątobliwego ojca?	Właściwie...	Z czego żyć...	Zamykam posiedzenie!	Żądaliśmy zapłaty.
To najgorsze chłopaczysko pod słońcem! Trzeba przyznać, że i chorował dużo. Miał kaszel i zaziębił się tak, że już dwa albo trzy razy o mało, że nie umarł. Miał też gorączkę z reumatyzmu, przechodził nawet tyfus. Oj, to dopiero pani Medlock strachu się najadła! Zapomniała o nim i mówiła do bony, bo myślała, że panicz nic nie wie: „Teraz to umrze na pewno, ale to lepiej dla niego i dla nas wszystkich”. Spojrzała na niego, a tu on leży z szeroko otwartymi oczyma, a patrzy na nią tak samo przytomnie jak ona. Nie wiedziała, co to z tego będzie, ale on tylko na nią popatrzał i mówi: „Proszę mi podać wody i przestać gadać!”.	Wyjrzyj na ulicę i zobacz, że to zajęcie dla żebraków. Modlą się ci, co nie mogą inaczej zarobić na kawałek chleba. Wszyscy inni pracują albo kradną. Albo kradną i pracują. Amen. Takie czasy, a Pana Boga zostaw, nie szarp za kapotę, bo i tak założył ręce. Nie śni mu się nawet mieszać do tego całego bałaganu. Jakow, ty się doczekasz, że zostanę goła i bosa. I ty, i on. Wszy uciekną nam z grzbietu razem z koszulą.	To znowu co innego. Brakło im sił do zbudowania dla swojej miłości odpowiednich podstaw. Nie umieli ustawić jej na takim piedestale, z którego nikt strącić by jej nie potrafił. Niech pani wierzy jednak, że są wśród nas inni, o! być może gorsi od dziadka pod każdym względem, ale więcej energiczni, nawet uparci. Gdy ci zechcą dopiąć celu, złamią wszystko, pójdą przebojem, ale dopną go. Do takich ja się zaliczam. Mam tysiące wad, lecz posiadam niezłomną odporność na wszelkie złe siły. Przy tym, jak wszyscy Michorowscy, jestem trochę egoistą, więc szczęścia nie pozwoliłbym sobie wydrzeć za nic i nikomu. Zgnieść by mnie nie zdołali: ja bym zgniótł tych, co by się ważyli stanąć ze mną do podobnej walki. Nie zastraszyłaby mnie groza wydziedziczenia ani przekleństwo. Jestem bezwzględny, dobrze! ale czuję w sobie potrzebę szczęścia innego, niż posiadam, i gdybym do niego dążył, nikt nie śmiałby stawić mi zapory!	Ja też dziś nic nie żądam. Pytam się tylko, czy nie uważa pani za obrazę dla siebie tego, że ja myślę o pani, nic	Pójdziesz, pójdziesz! i wiem dlaczego! Waćpan się za bohatera nie podawaj, bo cię znają. Czystość masz na zbyciu i pilno ci ją z okopu wynieść. Najgorszyś między rycerstwem nie najlepszy, po prostu gamratka z waszmości, która cnotą handluje! Tfu! obraza boska! Otóż to!... Nie do króla ci pilno, ale rad byś rżał po wsiach jak koń na błoni. Oto rycerz, patrzcie się, co niewinność ma na przedaż! Zgorszenie, czyste zgorszenie, jak mnie Bóg miły!	I to mnie nic nie obchodzi bo jużci, młode kobiety są od tego, ażeby je bałamucili piękni chłopcy. Ale niedobrze jest, że ludzie znający tutejsze stosunki określają położenie pani Latter w ten sposób: długi wielkie wydatki na syna, co wszystko razem zapowiada bankructwo.	Już to pan raz powiedział. Nie znam żadnej pani Wojdalińskiej, ale przypuszczam, że chyba nawet i ona wróciła już z letniego mieszkania	Niechno się pani dotknie, aksamit, prawdziwy aksamit!.. jak Boga tego kocham!.. Jucha, Jędrek, jeździł po niego sam do Warszawy!.. I sprężyny nowe, o!.. Pod bykiemby się nie złamały, a cóż dopiero pod panią, jak Boga tego kocham.	Miejcie ją w zapasie starałem się i staram być miłym dla wszystkich, dobrym, uprzejmym; potrzeba się pokazać że strasznym być mogę.	A czy to pan łeficerz głuchy, że nie słyszał zegarzówzegarzów	Czy ten Pauluk Boga nie boi się, żeby taką w chacie trzymać...	Idź, Henryku Chcę pozostać sam. Bazyli, musisz też pójść. Ach, czy nie widzicie, że serce mi pęka?	Nie wypada się o taką rzecz targować i jeszcze ze złodziejem.	Przyniosłeś. A czy posiadasz zaufanie klasy? Czy nie kłócą się z tobą?	Przyznaję, że nie. Co tu jest strasznego?	Nie wiem. Wiem, że czasem go kocham, czasem nienawidzę, a zawsze jest mi go strasznie żal, bo on nie jest szczęśliwym. Ja przeczuwam, że on nigdy szczęśliwym nie będzie.	Myślałem o tem i zrobi się to, zrobi, ale teraz jeszcze nie można. Dopóki siły są, potrzeba coś robić i być czemś, zresztą, jestem potrzebny tutaj, bo kolej to społeczna instytucja, to krwionośne naczynie kraju, od jej prawidłowego funkcjonowania zależy cały organizm, zdrowie jego i siła; otóż ja znam, rozumiem i kocham swoje powołanie, a ludzi oddanych pracy, ludzi, którzyby służbie chcieli się poświęcić w zupełności, jest coraz mniej. Taki Zaleski, naprzykład, to mydłek, któremu rower tylko po łbie jeździ, który był w pięćdziesięciu służbach, takiemu idzie tylko o zapłatę i nic więcej. Stasio, to idjota. Świerkoski Zaczął się śmiać z własnego porównania.	Pojmuję teraz wszystko. Wszak to on wyznawał mi na spowiedzi, jako swemu przełożonemu, twoje buntownicze jakoby, a nawet bluźniercze myśli. Ze swoich różnych wątpliwości również się spowiadał, wydawał się pełen pokory, sumiennie odprawiał wyznaczone pokuty... jak się mogłem domyślić, że równocześnie i własne oblicze przebiegle ukrywa, i ciebie spotwarza?	Cieszę się na myśl o tym Ale pokochałam też Kingsport i cieszę się, że przyszłej jesieni znowu tu będę.	O nie Ja dziesiątej części nie przeżyłam tego, co pan, a też mam słabe nerwy. Pan pewno zadużo pracuje, za wiele się naraża na niebezpieczeństwa. W tej waszej partji...	Pencroffie gdyby się przytrafiło jakieś nieszczęście panu i temu chłopcu, którego los uczynił naszym synem, czy sądzi pan, że moglibyśmy kiedykolwiek się pocieszyć?	Właśnie, że chcę zapomnieć Kiedy sam tu leżę i rozpamiętuję, to zaczyna mnie wszystko boleć i myślę o rzeczach takich, od których muszę płakać i krzyczeć, bo tak ich nienawidzę. Gdyby był gdzie blisko jaki doktor, który by mi kazał zapominać, zamiast pamiętać, to chciałbym, by go do mnie sprowadzili. Kuzynka moja pomaga mi dlatego, że przy niej zapominam.	Błogosławiona!... Teraz cały świat nie odbierze nam pani...	Pani nie wypada?... Przecież w domu nieboszczki	A dlaczego pan się tak wypytywał o pożar w lasach zagranicznego króla?	Ale czy książki mówią prawdę? Mnie zawżdy nie bardzo w smak szło czytanie i pisanie.	Ale, widzicie panowie, ja do tych awantur wprost nie mam dość silnych nerwów!	Dziękuję, wolę pająki Jak śmiesz przypominać mi ten okropny obiad, kiedy twój tak się udał pod każdym względem	Dziś ciepło i wiatru nie ma. A gdzie to Jan, córuchno?	Gadaj wyraźnie, biją się?!	Innego wyjścia nie ma.	Jeszczech go nie widziałeś! popatrz jeno, podobny do cię jak dwie krople.	Już on ci powie, co robić!... Nic sama nie rób i nie miarkuj, boś głupia, a ino jak będzie potrza, to beknij, ojcowe nogi obłap i proś... a słuchaj dobrze, co ojciec powiedzą i co Antek przódzi mówił będzie...	Kiedy tak najlepiej uczynimy, puszczając się na los, może też on nas zaprowadzi do pomyślnego portu.	Nie było czasu myśleć o nauce! już od roku pracuje w kopalni. Życie dro­gie, musi więc chłopiec na siebie zarabiać, bo inaczej nie dalibyśmy sobie rady.	Nie, byli w trójkę. Siedział z nimi mój dobry znajomy, i to on na pewno poznał ich ze sobą Dantès przetarł dłonią czoło	Proszę i dla mnie przygotować mały pokoik. Muszę poprawić trochę ubranie, aby nie zrobić wstydu amfitrionowi.	Przecież masz nie w garści	Przepraszam ale nie chodzi tu o spółkę dobroczynną, tylko o spółkę zapewniającą zyski.	Przepraszam pana, panie Rzecki, ale pan może myśli, że ja co ukradłem?... Niech mnie pan zrewiduje...	Strzeż się, Rolandzie. Podajesz w wątpliwość moją przysięgę.	Taak?... Czy wiedzieli, że je otrzymają?	Tak, ciebie I cóż, nie płoniesz ze wstydu?	Widać nie w każdym kierunku.	Wiem o tym Nie robię ci wyrzutów. Za dziesięć minut wyjeżdżamy do Dover i Calais.	Winszuję, ale nie zazdroszczę. Nie lubię z zasady trudnych rzeczy.	Ślicznąś wynalazł sobie kobietkę, co za cera zdrowa, nie ma to jak wiejskie dziewojkidziewoja	Cha! cha! W oczach ludzi pańskiej sfery guwernantka mało co więcej znaczy niż młodsza. Wy na wszystkie patrzycie...	Hm może on jednak ma słuszność?	Jutro ją pewnie zobaczymy.	Pani hrabino, z jesieni wschodziły dobrze, a teraz dwa łokcie śniegu leży	Tak. Mosty to moja specjalność.	To kochasz pani Hayde?	Zatem wystaw mnie pani na próbę.	A jakbym tak zgadł, co mi pan chce zaproponować? Co?	A ty?	Aby wygodzić wam, panowie, gotów jestem pojąć żonę, byleście chcieli wyszukać mi tę, którą wybrałem.	Ano, po takim znaku od razu poznać.	Aż do Chol Hamoed?	Bez koniecznej potrzeby	Byłem.	Będziecie Jestem pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię z wami rachunki w moim kantorze.	Co takiego?	Czekają na mnie w Pałacu Burgundzkim.	Dobrze. A jak długo żyłby taki chłopiec po wyjawieniu tej nowiny?	Dziękuję. Ale pamiętaj! Podstępnie gościnności twej...	Ha, złodzieje, ludojady, ha! basałyki! Do nogi was wytłukę, szelmy parszywe! Poznajcie rycerską rękę!... Ludzi uczciwych po nocy napadać! W chlewie szlachcica zamykać... ha! łotry! W pojedynkę ze mną, w pojedynkę, albo i po dwóch! Chodźcie no sam! ale łby zostawcie w gnoju, bo poucinam, jakom żyw!	I ja także! i ja!	Ja, dziecko, ja! Będę ci odtąd wierzył na słowo; pojedziemy razem.	Ja... jak to, proszę pana?	Ja? Ja? Co ja ksywksyw (gw.)	Jak każda nowa budowa.	Jakie dzieci ulicy? Jakich złodziejów?	Jakim sposobem?	Jakże wiesz o tym wszystkim?	Jest książę Wellington	Już podaję stary KaKa.	Kiedy, Stalky, to była niesprawiedliwość!	Kobieta i nalazłanaleźć (gw.) zawołał radośnie, wracając pod chałupę. powiada., bychbych (gw.)	Lawinio! Żegnam cię, jadę w podróż.	Na szczęście za krótka jest o sześć stóp.	No, dobrze	O, Marta... Ona taka biedna... zgorzkniała... popędliwa...	Pozostaje mi dwadzieścia pięć pistolów.	Prędkie było pytanie, bo to rezolutrezolut	Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz	Słyszałem	Tajemnica brewiarza Dlaczego Potiphar, starszy kucharz Faraona, ten, który kupił Józefa i któremu Józef byłby przyprawił rogi, gdyby chciał, był dowódcą kawalerii całego królestwa Egiptu? Dlaczego Nabuzardan, nadworny kucharz króla Nabuchodonozora, był wybrany spośród innych rotmistrzów, aby oblegać i spustoszyć Jerozolimę?	Tak!	Tak, słucham	Ty!... ty?	Ty, Luciu?	Uczyń to więc.	W istocie niegodziwe i wcale nieodpowiednie dla takiego statku jak „Nautilus”.	Witam! Ma tam pan co nowego?	Wszystko na to wskazuje Nieopodal widzę maczugi i tkwiące w konarach drzew strzały.	Wyście chcieli więźnia odbić, Czernyszewskiego?	Śliczne!	Śmierć musiała być natychmiastowa Wystarczyło jedno pchnięcie nożem.	Żyje ojciec?
Zdaje się, że ten pan jest urażony Uważa się prawdopodobnie za nazbyt wielkiego pana, aby wziąć wasze szale. Przypominam sobie, kiedy byłam jeszcze bardzo mała, księcia de Nemours, jak wszedł do ojca, który mieszkał na najwyższym piętrze pałacu Rouillon, z wielką paczką listów i dzienników. Zdaje mi się, że widzę księcia w niebieskim fraku, stojącego w naszych drzwiach, miały takie ładne boazerie, zdaje mi się, że to Bagard robił, wiecie, te kwiaty, te delikatne gałązki takie gibkie, że snycerz czasami zakręcał je w małe kokardki, niby wstążki wiążące bukiet. „Masz, Cyrusie odźwierny dał mi to dla ciebie. Powiedział: »Skoro pan idzie do pana hrabiego, nie warto mi się drapać po schodach; tylko niech pan uważa, żeby się nie rozsypało«”. Teraz, kiedyście oddali swoje rzeczy, siadajcie, ot, niech kochana pani siada tu	Ach! muzyka!... jak dobrze!... teraz już nic nie brakuje...	Pamiętaj że do nas tylko należysz. I strzeż się wpaść w szpony starościńskich, bo w ciągu dwudziestu czterech godzin możesz być osądzony i skazany, a sam król nawet nic ci wówczas nie pomoże.	Ale nie w pańskich majątkach tu są gościńce pruskie. Każda boczna droga przypomina szosę. Wjechać na granicę pańskich gruntów, to jakby się wjechało od razu z Australii do Europy. Chłopstwo pan już także przyuczył do tego.	A ja się spodziewam, że ciotka March nie będzie gderać. Do twarzy ci z tymi włosami, wyglądasz jak chłopiec, i bardzo ci ładnie	Poszedłem najpierw do pani hrabiny ale nie mogłem się z nią widzieć, bo zajęta była wraz z mężem ważnymi jakimiś interesami. Alem ja tak nastawał, że sam pan hrabia wyszedł do mnie i tak mi powiedział: „Pan Goriot umiera, to i dobrze! Nic rozumniejszego nie mógł zrobić. Pani de Restaud jest mi potrzebna, bo musimy pokończyć ważne interesy, pójdzie sobie wtedy, gdy wszystko będzie skończone”. A taki był rozgniewany! Miałem już wychodzić, aż tu pani hrabina wchodzi do przedpokoju jakimiś drzwiami, których pierwej nie widziałem. „Krzysztofie powiedz memu ojcu, że ja się posprzeczałam z mężem i nie mogę go zostawić; chodzi o śmierć lub życie moich dzieci; ale przyjdę natychmiast, gdy wszystko będzie skończone”. Z panią baronową to znów inna historia. Nie widziałem jej wcale, ani mówić z nią nie mogłem. „A! pani śpi; wróciła dziś z balu po piątej i gniewałaby się, gdybym ją przed południem obudziła. Gdy zadzwoni na mnie, to wtedy powiem, że jej ojciec ma się gorzej. Ze złą nowiną nie ma się czego śpieszyć, zawsze będzie czas ją powiedzieć”. Daremnie prosiłem! Ach! Prawda! Chciałem się widzieć z panem baronem, ale nie było go w domu.	Skąd wiem? Gdybyś był ze Stalky’m w takich opałach jak ja, nie pytałbyś z pewnością.	Brednie, to się na nic nie zda.	Panie Baptysto już rok służysz u mnie; jest to zwykle czas próby, jaki wyznaczam moim ludziom; odpowiadasz mi pan.	Powiedziałeś, zdaje się, że znasz nasze prawa Jeżeli ty ich nie znasz, to przynajmniej ja je znam, więc zostanę tutaj, ponieważ jestem jeszcze waszym kapitanem póki nie uzasadnicie swych zażaleń. A tymczasem wam odpowiem, że wasza czarna plama nie jest warta i jednego suchara. Co potem, zobaczymy!	Panie Piotrusiu! Pan dobrze wie, że myśmy nie przyszli tu na herbatę. Nie ma co sobie i innym głowy zawracać! Niech się pan ubiera i idziemy do świetlicy!	Bez wątpienia jednak i w Hiszpanii bywają czasem ostre zimy. Nie brak tam wtedy śniegu ani lodu, więc i Wyspa Lincolna może być równie dotkliwie doświadczana. Jednak ponieważ jest to wyspa, więc sądzę, że temperatura będzie bardziej umiarkowana.	I masz, wytłumaczył się A jak się miewa pani Dantès?	Niedługo, jeszcze czekam. Widzi pani, przeprowadzka, zainstalowanie się, pozawieranie a raczej poodnawianie znajomości zajęły nam bardzo wiele czasu. Ale teraz zaczynam już myśleć o koncercie, szykuję się... o, ja mam cierpliwość, jak pani wie, mam!..	Dobrze, więc powiem panu: na imię panu Józef, ma pan około trzydziestki, jest pan kawalerem. Posiada pan dość znaczny majątek, odziedziczony po krewnym, wuju czy stryju, który miał dużą brodę...	O ile nie zginę A że na szczyty gór wchodzi się nad przepaściami, że w tej wędrówce może się poślizgnąć noga i spadnę, cóż to znaczy? Ty, panie, zajmiesz się losem moich dzieci.	Zdaje mi się, że to dość jasno wyrażone	Mnie to wystarcza. Powiedz moim ludziom, że mają wyznaczyć okup za księżniczkę, która znajduje się na pokładzie tego statku. Gubernatorzy Vera Cruz i Maracaibo zapłacą, jeśli będą chcieli ujrzeć ją na wolności.	Po co tu o tym gadać? Co było, a nie jest, nie pisze się w rejestr. Ot, pomówmy lepiej o twej podróży. Wybrałem się właśnie do portu, aby zaopatrzyć się w brązowe sukno, wtem spotykam kochanego Danglarsa.	A no, pokażę mu w cztery oczy te papiery i zaproponuję kupno. Zgodzi się, to nazajutrz przyniesie forsę i zabierze,	A! To potwierdza moje podejrzenia, o słuszności których muszę się teraz przekonać.	Co się to wyrabia?	Ej! Co ty mi gadasz, co być może, a co nie może! Wiem ja o tym dobrze.	Littimer był tu dziś Pytał o ciebie. Zrozumiałem, żeś miał nadjechać z Oksfordu, chociaż, o ile sobie teraz przypominam, nie mówił mi tego wyraźnie.	Mańka, nie pchaj się, siedź spokojnie.	Nie pokazali się już ponownie?	No, bo śnieg to nie lekcja.	Przyjechał raz towarzysz Łoś, był jakisi Skwarek, a teraz jest na dwa powiaty nowy, Tomasz.	Przyszedł, kazał sobie podać kufel tego piwa Nie ostrzegłem go, wypił i padł bez życia. Za mocne było dla niego.	Rad bym z duszy, ale widzi mi się, co nam kaj indziejkaj indziej (gw.)	Twarz pańska przypomina mi chwilami kogoś znajomego. Ale kogo	Więc powiedz mi pani! o! powiedz wszystko!...	Wskażę panu tkliwe punkty ministra, ale odda mi pan rękopis artykułu, który każesz napisać Lucjanowi	Za pół godziny jedziemy. Od tej chwili zaczyna pan służbę przy mnie.	Zemścił się. Znał jakiś sekret, że szczury nam naprowadził. Dużej szkody nie zrobiły, bo i dziadek miał swoje sposoby. Tylko jeden został	Łaska by to była dla prostaka żołnierza niepowszednia...	Źli księża źli to księża, miłościwy królu, bo się przeciw władzy swej buntują, a zachwieje się ona	Co waszą książęcą mość to obchodzi? Owóż powinno obchodzić, bo on was zszyje jako wierzch z podszewką, rozumiesz, wasza książęca mość? A że kiepski majster i do cechu nie należy, łatwo będzie po nim rozpruć, rozumiesz, mości książę? Tego szycia cechowi za ważne nie uznają, a przecie nie będzie ni gwałtów, ni hałasów. Majstrowi będzie można potem łeb ukręcić, wasza książęca mość zaś sam będziesz narzekał, że było podejście, rozumiesz? Zaś przedtem: crescite et multiplicaminicrescite et multiplicamini (łac.)	Ależ go znamy i nie młody.	Ano, z przyczyny weksli zaskarżonych w Paryżu, o których widać zapomniał; uchodzi za człowieka, który nie bardzo wie, co robi	Czy rzeczywiście znajduje pan?	Czyż to już ziemianinowi swobodnie po gościńcu jechać niewolno? spytał Jaksa.	Ja nie mam samolotu, myślisz?	Jeżeli mówię o koksie to z tego powodu, że znalazłem murowane źródło. Że niefałszowany, dam głowę, a ekspedycja i transport do nich należy.	Maksymilianie, przygotuj się Jutro wyjeżdżamy z Paryża.	Mam w Bogu nadzieję, że jeszcze prędzej! Chciałam już dziś prząść, próbowałam nawet, ale jutro pewnie siądę znowu do kołowrotka	Marjo, ty wiesz, że ja jutro jadę, ale niewiesz ani dla czego, ani o co mam cię prosić.	Mości proboszczu proszę cię, czyż to wypada, żebym jechał konno, gdy wasza rewerencja idziesz piechotą?	Może być, ale to moja osobista rzecz. To żaden interes.	Można być tego pewnym, bo są to słowa święte!	Napluj mi acanacan wołała ciotka.	Nie ma tu nigdzie żadnego rannego. Proszę szukać.	Nie powiedziałam tego Uszczypnęła mnie, bo nie zeszłam dość prędko z estrady.	Nie pożałowałbym im i krwi.	Nie trza pozwolić	Nie wiem.	No to chodźcie, spróbujemy.	No-o, ja bym potrafił A cóż się stało z waszą ołowianką? Czy umiecie węchem rozpoznać dno morza, czy też wasze bydło zanadto wam zatruwa powietrze?	Oby nam się szczęśliwie do domu wróciło!	Och nie, tak dalece zachwyceni nie jesteśmy, ja przynajmniej	Och, moje dziecko, musisz mieć tęgą głowę, możesz podziękować panu Bogu. To Magielonka była po doktora Piperaud. Wyszedł zaraz potem z nią i oboje skręcili w ulicę Ptasią. Musiało jakieś dziecko zachorować.	Pozostań pan, porozmawiamy trochę, ja znam firmę pańskiego ojca.	Tak, ale ja zapytuję, czy potem... kiedy już nie żyła... nie mogła wyjść?	Wasza książęca mość niech z samym królem, nie z jego sługami, traktuje.	Widziałem kilka chorągwi nieporównanych, jako to u nich bywa jazda.	Wszystko mi jedno.	„Dobry panie przewodniku bez kaprysów, który zwyciężasz fałsz, a stwarzasz prawdę... Który jesteś ojcem biedaka, mężem wdowy, szatą nie mającego matki... Pozwól, abym miał sposobność rozgłaszać imię twoje jako prawo w kraju... Przyjdź do słowa ust moich... Słuchaj i zrób sprawiedliwość, najszlachetniejszy ze szlachetnych...”Światło słoneczne, wysłuchaj mnie! [...] Słuchaj i zrób sprawiedliwość, najszlachetniejszy ze szlachetnych...	A którążeś najlepiej spamiętał?	A teraz druga rzecz jeszcze.	Bardzo mnie pani wówczas nienawidziła?	Chciałbym do końca świata tak jechać!	Cierpliwości Ale dobijajmy targu.	Czy bardzo pannę zmartwiły słowa króla?	Dlaczego, ko-kotko?	Dziękuję.	Fiu-fiu! Księżyc ładnie przyświeca.	Gdzie nasz książę?	Gorzej będzie, gdy zima nadejdzie; już i teraz noce bywają nieznośne	Gösto!	I nam!	Jeszcze chwilę, proszę o rękę.	Kiedy przyjdziesz, siostro?	Owszem, lubi bardzo i bardzo chętnie wziąłby udział. Przeszkodziła mu całkiem inna sprawa.	Pewnie, kotku, on taki dobry człowiek.	Pies	Ponad wszelkie? No, proszę!...	Propagandę... polską?	Rzecz niezawodna	Sprawiedliwości chcę ino.	Stój!	Tak, odpowiem panu listownie.	Tiesa, kunigėli, jog reikėjo jam kęsti iki galo kaip aš kenčiau. Bet, kunigėli, jus užmirštate, jog mane persekiojo dvi tris nedėlias, o tą vaikiną persekiojo ne metus, ne trejus... Bepig, kunigėli, kitiems pasakoti apie krikščioniškus jausmus ir apie krikščioniškus darbus, pačiam vienok paduoti paveikslą; dėl kitų sunku. Bartis ant Vincų Vinco mes visi mokame, bet nemokame apsvarstyti tą, ką jis gero yra padaręs...	Trzeba go związać	W takim razie przyjdę dziś w nocy pod twój dom i będę miauczał.	W wiosce Kholby	Wariatka jesteś...	We środę wieczorem.	Widzę, żeś coś ogłuchł	Znam.	Zwiedzisz każdy z nich po kolei.
Strach! Co to się dzieje teraz. Ja w tym wieku czworo dzieci już miałem, tylko, że mi umierały, jak na komendę, aż żadnego nie zostało! No, ma się rozumieć, miałem olej w głowie, nie bałem się macochy, ani słuchałem każdego! To teżto też	Nie bój się, jemu tego nie powiem. Nie jestem taki głupi... Ale swoją drogą Jaskólski mógłby na przyjęcie gości nałożyć jakieś przyzwoite ubranie. Na łokciu miał łatę na trzy palce. A poza tym to wstyd przyjmować kogoś... nie byle pierwszego lepszego i gwałtem zatrzymywać na kolację po to, by dać kluski z serem! Zarabia prawie dwa tysiące miesięcznie, a gości kluskami przyjmuje. Nie, moja droga, kto, jak kto, a ja się Jaskólskimi nie zachwycam.	I sądzisz, że ja nigdy nie będę potrzebowała pieniędzy Mam wielki majątek i częścią jego dochodów mogę pokrywać twoje szalone wydatki?...	Toteż ja nie jestem temu winien. Imć pan Brédoux to nowy rekrut. Moi przyjaciele w czasie, kiedy kierowali naszymi sprawami, sądzili, że mogłoby być pożyteczne pozyskać dla naszej sprawy samego pisarza sędziego śledczego.	Ech, do stu piorunów! czego pan chce ode mnie, czego mi pan tak złorzeczy? przecież pan wie, że mnie nie wychuchali przy dworze, ani filozofią nie karmili, żebym tam wiedział, jak gadać. Któż, u diabła, wyuczy ludzi z Sajago tak samo gadać, jak elegantów z Toledo, a zresztą, dalipan, i w Toledo niemało takich, co gadają, jak ich Pan Bóg nauczył.	O nie! Przeciwnie, posądzałam pana o czyn wysoce chrześcijański, którego jednak nie mogłabym nikomu przebaczyć. Przez chwilę myślałam, że nasz dom kupił pan... za drogo...	Panie nie badając, kto jesteś, czy nie wolno mi w panu odgadnąć artystę?	Możliwe. Ale widać chodzi o stopień siły, bo na przykład ja się ich nie boję. Na tym polega ich niższość. Oni nie mogą być inni. Ich charakter jest ugruntowany na konwencjonalnej moralności. Opiera się na społecznym porządku. Mój charakter wolny jest od wszystkiego, co sztuczne. Oni są skrępowani mnóstwem konwencjonalnych przepisów. Związani są z życiem, które w tym wypadku jest tworem historycznym, zależnym od różnych względów i ograniczeń, złożonym, zorganizowanym tworem wystawionym zewsząd na ataki; tymczasem ja związany jestem ze śmiercią, która nie zna żadnych ograniczeń i której atakować nie można. Moja wyższość jest oczywista.	Radziłbym ci to w tym przypadku ale nie będziesz miał okazji z nim walczyć; wiem, że ma inne zamiary; a gdyby ich nawet nie miał, królowa Maria dość licho wyszła na jarzmie hiszpańskim, aby można było sądzić, że siostra jej zechce je przyjąć znowu i że da się olśnić blaskiem tylu zjednoczonych koron.	Ale też lepszego człowieka nie naleźć na świecie.	Czyż to nie największa bzdura na świecie?! Trzeba było się niespodzianie pokazać i natychmiast wyjaśnić sprawę.	To sam na tym zyska, bo im nie spłaci długów	Toć, ja go wam przecie sam jeden nie opanuję! odparł szydersko Jaksa.	Aj, babciu jakby to jeszcze trzeba pytać... i to... tego mruka. Od niej i Wacław nic się porządnie nie dowie. Proszę ich pobłogosławić i kazać szyć wyprawę.	Czemuż nie mogłem zabrać tej książczyny i dać z nią drapaka?	Czyli się tylko nie mylisz?	Nic... nic mi nie jest	Nie	Nie wiedziałem, czasu nie ma chodzić pomiędzy ludźmi i przepytywać...	Nigdzie tego nie ma, tylko u mnie....	No, no, przecie nie będziemy się tytułowali za każdym wyrazem, my, stare urwisy warszawskie... Skądżeś się ty tu wziął, u diaska? Psujesz mi szyki, rujnujesz powagę...	Przyjacielu gwiazd! zdobyłeś wielką wiedzę. Strzeż się, by się to nie stało zarodkiem pychy! Żaden człek mający prawo przed oczyma nie mówi skwapliwie o tym, co widział lub spotkał.	Oj, pożałuję ja, dziecko, pożałuję, ale kto mnie starej pożałuje? Oj, Stasiek! O, rany boskie Chrystusowe... Rozerwie cię na kawałeczki, rozsadzi cię na proch, nawet grobu nie będziesz miał na tej ziemi...	Człowieku, uwierz. Do zamku wejdziecie, czy tą, czy inną drogą. Ta kryjówka jest i róża tam jest. I ta róża nie tylko wam się odnajdzie, ale jeszcze się zazieleni.	Kotwica się zaplątała. Penn ciągle gubi kotwice. Już dwie stracił w czasie obecnej wyprawy... i do tego na piaszczystym dnie... a tata mu zapowiedział, że jeżeli straci jeszcze jedną... ma się rozumieć, podczas połowu... to mu da knagę. Byłoby to śmiertelnym ciosem dla Penna.	Czy wiecie, że nasz pastor ogląda się za inną parafią?	Kto? A może co gorszego. Stary mi mówił, że na wojnie mniej dokuczają kule, niż te zwierzątka.	No, kończ-że już to czesanie, Marylko	Ale spytajże kawalera, czy on się w tobie kochać zechce? rzekł ściskając dziecko.	Czy mam odejść?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Dlaczego? Czy chory?	Dobrze. Bądź spokojna, ja wstanę niebawem. Idźcie, idźcie moje dzieci, bądźcie szczęśliwi.	Gdzie i co rok, przed gankiem. Pietrka ino patrzeć z lasu, przywiezie gaci jodłowej i świerczaków, zaś Jagustynkę z Józką zarno po obiedzie pchnęłam po ziela na wianki.	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	Ja gadałem głupstwa!	Ja z wami także	Muszę zatem wziąć na drogę ĆwierciakiewiczowąĆwierciakiewiczowa powiedziała wesoło Lusia.	Na Boga, co waszmość mówisz?!	Nim pszczoła jedna zdążyła wyssać wszystkie kwiaty na tej lewadzie	No bo w końcu, jeśli żywi taką niechęć do tego mariażu, że gotowa byłaby go zerwać, może wysłuchałaby przychylnie innych oświadczyn.	Owóż przyszła teraz kolej i na ciebie	Pani grywa na cymbałkach?	Sezon koncertowy już się rozpoczął; ach, te środy w Towarzystwie Muzycznem!	Z czego się pan śmieje? Czy ze swej niedelikatności?	Zdaje się, że młynarz przejął się strasznie słowami doktora Widziałem, jak mu ręce drżały.	Że miłosierny, to miłosierny, aleć i On bez abominacjiabominacja (z łac.)	Żyć po co. No, i cóż z tego będzie, tak czy owak, tu czy tam, zestarzejesz się, zniszczy cię to życie. I co?...	A ile mi pan da?	A pan, jakimże cudem pana tu spotykam?	A przybliż no się waćpan!	A tak...	Ach! ach! ach!...	Ale cóż to wszystko ma do Dosi?	Biedny człowiek!	Biegnij, biegnij szybko!	Cha, cha, cha! Tak to, tak to kobiety!	Co Londynowi wiadomo o fałszerstwach?	Co, jak, opowiadaj!	Czekam, panie prezesie.	Człowiek ma tylko jedno życie.	Daj lepiej spokój!	Dajże mi połowę, a sprobuję!	Dobrze, zanotuję to sobie	Dziękuję.	I wyratowałby się pan	Ile?	Jakże on to zobaczy?	Kiedy?	Kwiaty, Szczęście	Kłamstwo bez. nijakiej racji... Piec u mnie dymi i swąd do uczniowskiej izby zalatuje	Maks! Wstawaj, śpiochu!	Między Krzyżaki pojechał do Malborga.	Może by zaszedł do Stępkowskich?	O twoje szczęście.	Och, Wasza Miłości, może by: zbrodnicza tępota i perwersyjna złośliwość wiadomych kół...	Odprowadzimy pana	Odwiedzić?	Około czwartej.	Pan niedawno w naszych stronach?	Piechotą	Pies doprowadził.	Poszedł wywiedzieć się o rezultacie konkursu.	Powodzenia.	Prawda, jakie to śmieszne?	Synu mój, przynoszę ci bardzo złe wróżby...	Szwajcarowie także są chłopami. Zali ci Chrystusa wyznają?	Tak jest. Proszę, czytaj pan.	Tak, przystępuję do sedna sprawy Chcemy mieć skarb i musimy go mieć. Taki jest nasz warunek! Wy, zdaje mi się, równie gorąco pragniecie ocalić życie. Taki jest wasz warunek. Macie tę mapę, prawda?	Tak, wiem o tym	To okropne!	Toć się i tym dzielnym białogłowom coś należy, które objąwszy nad niewiastami dowództwo, tak umiejętnie nam dopomagały.	Ty mi niewierzysz! powtórzył Jan.	W lamusielamus (z niem.) szepnęła panna Nowowiejska.	Wielki Tydzień! Gdzieżbym to gorzałkę piła!	Wojna, Kobieta, Mężczyzna, Ojciec, Matka, Polityka spytała z troską Povondrowa.	Wróżbiarstwo uprawiam tylko przygodnie Głównie poświęcam się pracy naukowej w dziedzinie okultyzmu.	Wyprostowaliśmy się wreszcie!	Za czym?	Śmiało, cioteczko! cóż takiego?
Po prostu konstatuję fakt... No, niechże pani powie, czy mnie nie wolno tego zauważyć?	Nie mów tak, nie mów tak. Poznasz go, ale dopiero po nocy poślubnej ze mną. Ale swoją drogą sposób traktowania tych spraw przez tę dzieweczkę był tak dziwny, że Genezyp o mało nie wybuchnął dzikim śmiechem, co byłoby przecie straszliwą niestosownością. Ale nawet gdyby to zrobił, i to pewnie przebaczonym by mu było. Niewyczerpana była cierpliwość wyznawców Dżewaniego. Ach	Ani myślę. Owszem, ta bezwładność mózgów daje mi najlepszą gwarancję bezpieczeństwa tajemnicy moich wynalazków. W przeciwnym razie pochwycono by je, prędzej lub później odkryto by metodę postępowania i znaleziono by to, czego bym im dać nie chciał...	Nie! nie zabiję cię, a jeślim chwycił cię zbyt silnie i nadwyrężył ci kości, to mi odpuść.	Właśnie. Diabelnie mnie kręciło, by mu wygarnąć prawdę. W ogóle męczy mnie ta tajemnica. Najchętniej roztrąbiłbym wszystkim o naszych zaręczynach. Ale jeszcze nie wolno mi. Nie wolno. Pośpiech mocno pokrzyżowałby moje plany.	Wilków teraz niema, ale jeżeli ja z Romkiem iść nie zechcę, będzie do rana błądził po polu, bo żadnej drogi tu nie zna	Przepadam za Beethovenem, a pani podobno wykonywa go po mistrzowsku. Mówił mi o tym dziadek.	Kto? gdzie? w sypialni? a to mi się podoba! Nikt nie może się dostać do niej bez mojej wiedzy... ja nie wychodziłam nigdzie. Śni się wam, nikt nie ruszył nic. Chyba ta nowa wychowanka wojewodzianka Zosia, poprzewracała szukając.	Głupstwo! Nie idzie wcale o to, czy rytownik był artystą, czy nie, faktem jest, iż przedstawił nagą kobietę, która za cały strój posiada jeno włosy. Toteż dotknęło mnie to boleśnie, iż człowiek w pewnych latach, jak pan, rozumny, jak widzę, wystawia na pokaz młodzieży, snującej się po ulicy Św. Jakuba, taki gorszący rysunek.	Maks sam przyjść nie może?	Mylisz się. W ogóle jeśli masz zamiar tak ze mną mówić, to lepiej dajmy spokój. Nie rozmawiałeś ze mną nigdy w taki sposób i myślisz, że ja nic nie myślę...	Ja miałbym siły używać przeciw jednej waszej dzierlatce?... Nie chwaląc się, nie z takimi miałem do czynienia, a nie niewoliłem żadnej... Raz tylko, ale to było we Flandrii... Głupia była... Córka złotnika... Nadciągnęli potem piechurowie hiszpańscy i na ich karb to poszło.	Nie chcę Femci!... Nie chcę jej znać... nawet słyszeć o niej nie chcę... Przecież ta kobieta nie tylko ma odwagę mówić, że	Mnie ten pas niepotrzebny! Ja go nie potrzebuję! Nie mogę znaleźć sprzą-ą-czki!	Tego nie powiedziałem i nie myślę, by prezes Szubert należał do ludzi, pod jakimkolwiek względem karygodnych, czy lekkomyślnych.	Ten ci to sam, Hengo znad Łaby, co to naszyjniki przywoził i szpilki, i noże... Przecie się nam nic nie stało... Nie ma się go co obawiać, bo kto za zyskiem goni, temu czary nie w głowie.	Lepiej nie	Nie życzę sobie niepotrzebnego wspominania pewnych nazwisk, panie Balfour a zwłaszcza nazwisk górali, z których wielu zawiniło wobec prawa.	Ja? Kimże by innym, jak nie twoją siostrą Anią? Ach, Tomku, myślałam, że to minęło! Ale ty ciągle jeszcze jesteś obłąkany, biedny chłopcze, ciągle jeszcze jesteś obłąkany. Obym cię była lepiej nie budziła wcale! A teraz muszę znowu patrzeć na to. Proszę cię jednak, hamuj się w odpowiedziach, bo ojciec gotów nas wszystkich zatłuc na śmierć!	Ja też nie mogę tego słuchać. Boże, ludzie gadają, że takiego drania jeszcze nie widzieli, i że dawno już powinien wisieć.	Co by powiedzieli? Życie by oddali, żeby być razem z nami, no nie, Huck?	Nic, ale to nic nie rozumiem	Nie ŻydZyski istniałyby wówczas, gdyby nasz handel był prowadzony porządnie.	Nie, panie hrabio Skąd to zapytanie?	Stary nie jedno z dziewczyną!	A jeżeli doda, że propozycji, którą dziś czyni, już później nie ponowi, czy pan ją przyjmiesz?	Loboga, ludzie, że to pierun nie zabije taką pokrakę?	Toć wiadomo iż niewiasty nie okazują nigdy, jakby z małżeństwa rade były, bo się sromają... To u nich prawo i obyczaj...	A cóż ja na to radzić mogę Król nasz w Wilnie, to nie ten co był w Krakowie. Tu się on musi na wsze strony oglądać, bo zewsząd na niego patrzą. Dobre jest miłowanie, ale całego życia oddać mu nie można.	Nie dla nagrody panie, ino gwoli ustrzeżenia ludzisków od takowego mordercy, przyrzekam wam, że go szukać będę; i jeśli tylko siedzi gdzie w tych skałach, najdę go, ani chybi.	I pani Harper opowiedziała jak Joe przestraszył ją petardą, a ty opowiedziałaś o Piotrusiu i „mordercy cierpień”...	O czym pani myśli czy o czym pani myślała?	On! Och! Nie darmo nazywa się Otello. Niedawno zatopił hiszpańską fregatę, chociaż ma tylko trzydzieści dział! Bałem się tylko jego, bo wiedziałem, że krąży w Antylach...	To źle, powinieneś się rozruszać i korzystać ze wszystkich zaprosin, wówczas namnożą ci się znajomości. Nie martw się tym, że jesteś nieśmiały, bo jak zaczniesz widywać ludzi, to ci przejdzie.	Patrz oto są komórki, w które królowa matka przed trzema dniami poskładała jajka. Z nich wylęgają się gąsieniczki, ale nie wychodzą z komórek, bo pszczoły robocze karmią je smacznym, pożywnym mleczkiem, przyrządzonym z przetrawionego we własnych ich żołądkach pyłku kwiatowego, wody i miodu. Po ośmiu dniach gąsieniczki oprzędzają się cieniutką i jak śnieg białą tkaniną, w której wyglądają jak w koszulkach, i w poczwarki się zamieniają	Tak to się sprawiasz, panie adiutancie? Po szałasach tej babskiej piechoty muszę cię szukać! Co za czapkę masz na głowie?	Zapewne w Paryżu. Gdym opuszczała towarzystwo nasze w Orleanie, dyrektor mówił mi, że zamierza na najbliższy jarmark przybyć do stolicy.	Widzisz, mówił mi, żeś ty szarówką opowiadał chłopcom szeptem we wspólnej sali jakąś historię. Kiedy przypadkiem otworzył drzwi, słyszał, jak Orrin mówił: „Zamknij paszczękę, Beetle, to świństwo!”. Cóż na to powiesz?	Po co?	Gdyby tobie włos spadł przysięgam, że Dagon... że wszyscy tutejsi Fenicjanie oddadzą głowy lub zdechną w kopalniach! Poznają oni, co może Grek...	O! na Boga, toż to mój konik żółty Aramisie, spójrz na tego człapaka.	Tak się nazywa najstarszy z parobków, co dozór ma nad żniwem, orką, siejbą; nieco karbowykarbowy (daw.) grzecznościowo, uprzejmie. się go zowie gospodarz. Pan miecznik, zawdyzawdy (daw.)	A kto tam o zakonie przy uczcie wspomina? Hej! to pan Wołodyjowski!	Ano, to się utopisz.	Chodź pan na wódkę!	Masz oto czek na dziesięć tysięcy dolarów, wart tego jesteś. Racz przyjąć tę drobnostkę jako podstawę, utrwalającą naszą obustronną obojętność, a równocześnie zasilającą twoją miłość własną.	O, wyśmienicie, dziękuję! Państwa już widziałem przez okno na drodze. Dzień się tutaj wcześnie rozpoczyna.	Radzić mogę, lecz na ostateczną ugodę trzeba zezwolenia Wielkiego mistrza, musicie więc stanąć osobą swoją wśród przybyłych, lub...	To kuty frant! Niech go kaduk!	Tém gorzéj dla ciebie. Przyjdzie kréska na Matyska. Rozkochasz się kiedy okropnie.	A trzeci pan gdzie?	Bo widzi pan, oni wyjeżdżają. Lato za pasem! Gdzie pan będzie w lecie?	Dla Boga! to czemu tu siedzimy? Dziś bym chciał być daleko!	Kto spalił się? Anna?	Na kobietę? On?...	Ni, ni... dacie dziewięć dziesiątek, to mieszkajcie...	No chodź!... Ambicję cenię nawet u pijanego.	O! Nasze to chudopacholskie fortuny do waszej książęcej mości zawsze będą należały.	Pan kazał dać nam siódmy dzień wypoczynku...	Pan mnie widział?	Przestań pan...	Tak mówisz, jakbyś się martwił	Tak, już trzeba wracać. Zresztą... Długo pan tam zabawi?	To dobrze, chodźmy do nich, zrobimy im niespodziankę.	To prawda.	Toteż jest to jedynie zdanie Luci.	Więc tak ci źle u nas?	Wuju, a co to jest?	Zasiadł na niej i was kazał przywołać.	A co teraz będzie?	A kiedyż koncert?	A wiem, prawo za nimi!	Ale z chłopcem co?	Ar gal tai būti, pana Ona!	Ba, jedynie w tym wypadku, jeżeli rząd zacznie magazynować zboże.	Brawo, Müller!	Co tam robisz, Marietko?	Co, co?	Czy żyje, czy mój syn żyje?!	Człowiek?	Do spółki z tobą?	Dobrze, dobrze, ale gdzie oną nieszczęsną niewiastę wyniesiemy?	Druty bardzo wysokie.	Duderhoff?!	Gdzie mój koń?	Gdzie oczy poniosą!	I co?	I poszedł też do Szkoły Przygotowawczej?	Merienhof!	Musimy.	Nienawidzę, kuzynko, tej maszyny do szycia.	O sześćdziesiąt?	On jest młody	Proszę...	Przeto błogosławieństwo Pana będzie nad tobą i będzie oczyszczone serce twoje	Telury i Kalibany	Trzy lata.	W czternastym, panie profesorze.	Witaj, czcigodny sługo pański!	„Błogosławieni, którzy łakną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni”.
Ja odchodzę już, bracie bo  nie ma tu czego siedzieć więcej, gdyż Bóg łaskę swą spuścił na mnie.	Co w tym dziwnego? Sprawy jakoś się toczą, a my ani się tego nie domyślamy; my o nich zapominamy, ale one o nas nie zapominają, a gdy się obrócimy, zdziwieni spostrzegamy, że już ubiegły spory kawał drogi. Mój ojciec i pan Danglars razem służyli w Hiszpanii; mój ojciec na froncie, a pan Danglars w intendenturze. Ojciec był zrujnowany przez rewolucję, a pan Danglars nigdy nie miał majątku rodowego, a więc obaj zakładali wtedy fundamenty pod karierę: ojciec pod piękną karierę polityczną i wojskową, a pan Danglars finansową i polityczną, godną podziwu.	Juści, raz to mówiłam abo dwa, pysk na mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie, to ona ma gdzieś moje przykazy.	Martwi mnie to z powodu naszej wizyty u ciotki Oriany; w ten sposób wszystko się odwleka. Ale będę z pewnością w Paryżu na Wielkanoc.	Mój panie, co to za konszachty? Ot, ma pan!	Nie zrozumiałeś mnie dobrze. Chorobę twą w Filadelfii uważam za pozór tylko. Przyjechawszy potajemnie, sam zabrałeś rubin.	Niech pan doktór nie bierze czasem do serca wszystkiego, co mój syn mówi o Zagłębiu	Oczywiście... porwał dziecko, aby pańskie nazwisko wygasło. A teraz, skoro już ustaliliśmy wszystko, skoro odświeżyliśmy pańskie wspomnienia i już pana nie zawiodą, domyślasz się pan, że przygotowałem mu niespodziankę.	Czy pan wie, kto miał tę oto linję, jaki człowiek?... Jedna jedyna zresztą, ze znanych chiromancji?	Dobrze!... otóż wytrzymam pański cynizm i będę mówiła nawet o kokotach... Dowiedzże się pan, że trzeba mieć bardzo niski charakter, ażeby zestawiać te damy, które sprzedają się za pieniądze, z kobietami uczciwymi i szlachetnymi, które oddają się z miłości...	Nie miałam czasu. Przed tygodniem byłam u koleżanki. Przed dwoma tygodniami wezwali mnie do kogoś.	Jest między nimi różnica Zdaje mi się, iż idzie o to, że Ruby jest rzeczywiście tak pewna siebie wobec chłopców. Igra miłością i zakochaniem. Poza tym, gdy chwali się swymi adoratorami, czujesz, że chce cię podrażnić, iż ty nie masz ich tylu. Fila natomiast mówi o swoich amantach zupełnie jak o kolegach. Traktuje chłopców rzeczywiście jako kolegów i rada jest, mając dokoła siebie tuziny, po prostu dlatego, że lubi być popularna i uważana za popularną. Nawet Oleś i Alfons nawet Oleś i Alfons są dla niej dwoma towarzyszami zabawy, którzy chcieliby bawić się z nią całe życie. Rada jestem, żeśmy ją spotkały i cieszę się, żeśmy się wybrały na cmentarz św. Jana. Mam wrażenie, że dzisiejszego popołudnia zapuściłam mały korzonek w grunt Kingsportu. Mam nadzieję. Nie znoszę przenoszenia się na nowy grunt.	Dobrze. Nie sprzeciwiam się tedy i życzę dużo przyjemności, ale wiedz pan, że dziewczynkę przesiedlono dlatego tylko, iż szpieg pański Lucette wywęszyła jej miejsce pobytu, ja zaś nie chciałem, by doznawała przykrości.	Nie ujmuję waszemu księciu zacny pan jest, ale masz to wiedzieć, żeć przecie przy siostrze cesarskiéj on wiele znaczyć nie może. Kiedy ją brał ks. Władysław łacno mógł obrachować, że ona tu panować musi.	Mówiła, że ma prośbę do mnie. Ostatnią prośbę.	Przyjacielowi? O mój Boże, dreszcz mnie przebiega, gdy tak mówisz. Przyjacielowi? Kim jest ten przyjaciel?	Właśnie do niej jadę. Witam pana barona. Niechże pan siądzie.	Cóż to miał z nią zrobić, w ramki oprawić i na ścianie powiesić! Chłop on jest jak i drugie, przysięgał, jak sięgał, a dostał, zaprzestał! Juści, bez winy on nie jest, ale najwięcej winowate organisty! Póki zdrowa była, to orali w nią kiej w te dwa woły, sama jedna robiła wszystko, a małe to gospodarstwo mają? Samych krów pięć, a dziecisków tyle, świń, gadziny, pola tyle! A jak zachorowała, to ją wygnały, ścierwy nie ludzie!	A czy to trochę na mszę nie zawcześnie?	Wierzyłem trochę plotkom, bo sądziłem cię po łódzku, ale teraz wierzę tobie i nie gniewam się zupełnie, rozumiem, że mogło cię moje przypuszczenie zaboleć.	Co dość, to dość! Bóg też da, że gwałty się skończą a prawo znów zapanuje. Krótko mówiąc, wasza książęca mość mi nie groź, bo się nie boję.	Ale ja nie przyszedłem, by wzruszać pana ministra moją nędzą. Nawet nie narzekam na nią. Powiedziałem sobie: Trudno, ale przecierpię. Chodzi tylko o to, że nie widać końca tej nędzy. Jestem młody i zdrowy. Od najcięższej fizycznej pracy nie umrę, nie spadnie mi korona z głowy od wynoszenia śmieci, od posługiwania pańskiej kucharce, panie ministrze. Ale przyszedłem do pana, jako do człowieka rozumnego z pytaniem: Czy społeczeństwo, czy państwo nie może lepiej zużytkować kwalifikacyj wykształconego, uczciwego i chętnego do pracy obywatela?	Albo to jéj dużo potrzeba? ot, cokolwiek, aby ludzie nie gadali, a sumienie było spokojne.	Babinicz! Babinicz! Chwała Pannie Najświętszej! Już nam nie będą szkodzili!	Bałbym się, choćbym chciał. Ja nie mam weny.	Jak to widać?	Jak to? dlaczego?	Jeśli tedy ładne mam oczy zostanę i będę zawsze patrzeć, jak piszesz. Naprawdę więc uważasz moje oczy za ładne?	Masz na to moje słowo.	Małpy nie mają wodzów! Skłamały, jak zresztą zawsze kłamią!	Na wygnanie ich wszystkich Pójdą za siostrą Gertrudą	Naprawdę czujesz to wszystko na jednym podmuchu wiatru?	Tak dobrze, wraz dobrze, jak strzelił. Czy widzisz co na ziemi, znak jaki, ślad jaki?	Tak więc kiedy „Nautilus” płynie w takich warunkach, wynurza się z wody na jedną dziesiątą. Otóż, urządziwszy zbiorniki objętości, dorównującej tej jednej dziesiątej, czyli stu pięćdziesięciu tonom i siedemdziesięciu dwóm setnym, mogę je w potrzebie napełnić wodą i statek, wypychając wtedy tysiąc pięćset siedem ton, co równa się jego wadze, zanurzy się zupełnie w wodzie. I tak się też dzieje, panie profesorze. Zbiorniki te istnieją w niższych częściach „Nautilusa”. Za otwarciem kranów napełniają się wodą, a statek, zanurzywszy się, górną powierzchnią dotyka poziomu morza.	To jest dobry pomysł, na imieniny żony muszę ich zamówić.	Bardzoś dobrze powiedział, Sancho Niech ta zbroja moja, jako trofeum zostanie i wyryjemy na korze drzewa słowa, wyryte na trofeum z Rolanda zbroi:	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Nie trzeba koni ani powozu Tak, mój biedny chłopcze, dobrze zgadujesz, nie żyje. Ale to nic jeszcze, rzecz cięższa. Zastrzelił się.	To nic strasznego. Można będzie zebrać nowe podatki. Teraz wszyscy dobrze zarabiają, to mogą część pieniędzy oddać rządowi.	A czy wy wiecie, że to się równa morderstwu?	A teraz co mam?...	Aj! Przyszedłem tu jeno pomyć naczynia, w zamian za wyżerkę.	Ale ze strony pani, trzebaby téż trochę powolności	Bo cię chyba ozłoci.	Chciałabym być pani przyjaciółką	Chcę na bocianie gniazdobocianie gniazdo	Co, u diaska, stary Séchard i Wielki Cointet mogą mieć sobie do powiedzenia?...	Coście za jedni?	Cóż ja?	Cóż? czy jeszcze pytać trzeba? Czy się to żywi co szkodliwe?	Dlaczegóż się nie żeni?	Jak dawno?	Już zgaduję, że go zaraz potem Chmielnicki wysłał do Warszawy	Możemy nieuważać na dziwactwa prezesa.	Na, tai gal džiaugsitės! Kada aš jumis pasakysiu, jog mes ryžomės padaryti taip, kad Vincų Vincas negrįžtų mažiausiai po kelis metus namo.	Nie mogę tego powiedzieć Mogę tylko przyrzec, że przejrzę twoją sprawę.	Nie wiem, panie	Pani mi przebaczy, ale ta cudna woń wiosny, radbym nią tu odetchnąć.	Tam także wchodzić nie wolno, a jednak chciałeś...	To jest prawda, ale z tamtymi u nas jest umowa i zapewnienie.	To poszukamy owoców.	Wiecie warunki rękę wam dam, więcej nic. Żadnej mocy nademną. Po ślubie natychmiast wyjeżdżamy za młodym królem do Wilna.	Więc w takim razie nie jesteście pokłóceni?	A Kmicic po której stronie?	A co z żołnierzami?	Czy dzień wczorajszy nazywasz przeszłością?	Cóż więc z nią zrobisz?	Dawno?	Dlaczego grozi?	Do usług waszej świątobliwości.	Dziękuję ci, Bianchon! Słowa twe przyniosły mi ulgę. Będziemy zawsze przyjaciółmi.	Gniewacie się czegoś musi być	Jakim prawem oni będą zakazywać!	Jakże tam Mateuszowe boki, lepiej ?	Jest, ekscelencjo, tylko co powrócił.	Jestem i o tym przekonany Willettsa z rozmysłem i zdradziecko oddał Bell w ręce policji dla ocalenia swojej własnej skóry.	Li.	Mieciek, zostań! Co ci się stało? dlaczego?	Moje jest inne. Zupełnie inne!	Musisz być tedy opętany przez diabła	Najjaśniejszy Panie, odpowiedziała równie cicho gospodyni	No, tak mówią...	No... ale taka nieduża, całkiem mała wycieczka.	O Zośkę?	Pamiętam.	Po przedstawieniu, napisałem.	Prosto żydoska gospodarka, jaże patrzeć boli!	Pójdźmy tam jednak, spróbujmy. Może w drodze łaski...	Rachunek! Rachunek zdać jeszcze jestem gotów! W tej chwili... Michcik!	Słucham z największą uwagą, kapitanie	Tak.	Tak. Otóż i jesień	Takie zapewnienie uspokaja	Tu trzeba dać odpowiedź kategoryczną!	Uważam. Cóż myślisz robić dalej?	Winszuję! Fiksfiks (przest., z fr. jour fixe: ustalony dzień) w niedzielę może! No, mam nadzieję, że gospodyni pierwsza zaprotestuje.	Zawisza CzarnyZawisza Czarny z Garbowa	scharakteryzował ich Stalky.	Śpik go zmorzył i tyla!	Życie ściera się w takich wzruszeniach...
Patrzcie no na tego ladaco: nic nie robi, tylko śpiewa. Powiedz mi, kochanku, czy to za śpiewanie pan mój ci płaci?	Taki jak mój mąż mniej więcej Pytał się go, czy strzelałby do Serbów. A on odpowiedział, że nie umie strzelać, że był razu pewnego w strzelnicy i postrzelał tam całą koronę. Potem słyszeliśmy wszyscy, jak pan Bretschneider rzekł zapisując sobie w notatniku: „Patrzcie państwo, znowu taka ładna zdrada stanu”	A ty nie przeszkadzaj, moja Kociu. Ja przecież byłam uczennicą panny Magdaleny, więc przyjemnie jej będzie dowiedzieć się, że jestem najzdolniejsza z całej pensji...	Rozumiem, że mogłeś uprzedzić o tej manifestacji, którą wobec wszystkich ludzi zrobiłeś, afiszując się z tą lafiryndą. Naraziłeś mnie na to, że Mirski zorientował się błędnie w sytuacji. W jego oczach wyglądam na nieszczęśliwą i porzuconą przez ciebie, godną pożałowania istotę. Tak się nie postępuje. Oczywiście nie mam nic przeciwko temu, byś przed całą Krynicą popisywał się swoimi sukcesami u wszystkich międzynarodowych awanturnic, jakie tylko są na świecie. To twoja sprawa. Ale mogłeś przynajmniej mnie o tym uprzedzić. Tak przynajmniej ja rozumiem przyzwoitość.	I nie dostrzegłeś pan żadnych śladów?	Idź pan, dowiedz się, kto tam jest z Lolem.	Ach, ty i pensjonarki, wielka rzecz!... Ale nie o to chodzi... Mama wydała mi się bardzo rozstrojona, więc proszę cię, uważaj na nią i napisz mi, gdyby...	Ach, więc pan wie o tym No tak, pomogła mi	Ba!... mam nadzieję, że mnie nie trafi. Wreszcie obstąpimy karetę i zgładzimy ze świata w niej się znajdujących. Zawsze to nieźle, gdy mniej o kilku nieprzyjaciół prześladować nas będzie.	Dlatego, proszę pani... dlatego... Nie umiem na to odpowiedzieć.	Jak pan uważa.	Przypuśćmy, że to mam, więc ci odpowiem tak: trzeba być dyablo źle urodzonym duchowo, żeby tak zwaną sławę nosić na głowie, na szyi, stawiać na biurko, albo wieszać w salonie. Przyznaję, że to łechce z początku miłość własną, ale tylko parweniuszowi duchowemu może takie łechtanie wypełnić życie i zastąpić wszystkie pozostałe gatunki szczęścia. Inna rzecz przeświadczenie, że to, co robię, znajduje uznanie i budzi echo żeby mnie to miało uszczęśliwiać?	Ale chyba nie Niemiec, ile że naszą mową dobrze mówisz. Jako cię wołają?	Chłopcze kochany, nie gniewaj się, że cię nachodzę, daruj starej ciotce, ale musiałam.	Jak śmiesz tak mówić, Gösto? Zbyt wiele ci ludzie okazywali miłości i to było twym nieszczęściem. Kochali cię mężczyźni i kobiety. Przebaczano ci wszystko, gdyś jeno zaczął żartować, śmiać się i grać. Wszystko, czegoś dokonał, uznawano za dobre. Wszakże słyszałeś, co mówił dziekan, i wiesz, czego po tobie spodziewa się Bóg. Biedacy odeszli do domu rozmawiając o tobie jak o zbawcy, ty zaś pospieszyłeś w las, by sobie odebrać życie. Jesteś bohaterem w oczach wszystkich, Gösto, a chcesz ich opuścić.	Ropuchu, proszę cię, siedź cicho A ty, Krecie, nie podjudzaj go, przecież wiesz, jaki on jest. Powiedz lepiej, co tam słychać i co mamy przedsięwziąć teraz, kiedy Ropuch nareszcie wrócił.	Tak być dalej nie może! Trzeba koniecznie spróbować tego, o czym mówiliśmy po drodze. Najlepiej będzie, jeśli teraz zaraz udam się do Falli.	Albertynko, ja nie wiem, to są anonimy, od osób, które zresztą odgadłabyś łatwo (aby okazać, iż nie wierzę że ona chce ich szukać), bo muszą cię znać dobrze. Ostatni list, przyznam ci się (cytuję właśnie ten, bo chodzi w nim o drobiazg i niema w nim dla ciebie nic przykrego), zdenerwował mnie jednak bardzo. Anonim powiada, że jeżeli w dniu kiedyśmy opuścili Balbec, chciałaś zrazu zostać a potem wyjechać, to dlatego, że wśród tego dostałaś list od Anny, donoszący że nie przyjedzie.	Hola, panno Elen pani czyta moje myśli. To nieuczciwie. Gdyby ludzie odczytywali swoje myśli, nie mogliby utrzymywać z sobą przyzwoitych stosunków. Przecież to niedelikatność, żeby wiedzieć, co sobie myślę.	Na lewo? To przecie nie chałupa, ino oficyna, a to niskie	Nie wiem, ale jak pani widzi, nie sprzeciwiam się.	Oj, nie uwierzysz bo, mój Sieniński, jakie to delikatne, tak mi go nieboraka po babsku wychowali, niech im to Bóg niepamięta!	Posłuchajcie więc. Ponieważ główny wizerunek w ołtarzu przedstawia śmierć, wniebowzięcie i ukoronowanie Matki Boskiej, przeto mistrz na swoją cześć przysiągł, że poświęcenie ołtarza i pierwsze nabożeństwo odbędzie się 15 sierpnia, czyli w święto Wniebowzięcia. Już się ino złoci, poleruje, szafa gotowa; za jaki tydzień zaczniemy w kościele figury ustawiać i boczne obrazy na śrubach mocować.	Ale co ty gadasz! Wszakże to dorosła panienka!	Ani trochę ale nasz kolega Norpois spędza co lato jakiś czas w Baucreux. Miałem sposobność pisać tam do niego.	Co tam za gwałty o północy? Bramę chcecie rozwalić? Stój! Ani kroku!	Jak to, nie nazywa się Morcerf?	Na to, aż królowa obdarzy spadkobiercą koronę francuską.	Niech go Bóg potępi! Co tam zdrajców po nocy wspominać. Radujmy się lepiej, gdy jest czego!	Niech przyjdzie, to dam niecoś. Ociec, la Weronki zabierzecie, miała wczoraj zajrzeć...	Oto i on Zbliża się do pana; ja tymczasem podejdę do panny Eugenii i powiem parę komplementów na temat jej kamei, a wtedy ojciec będzie mógł z panem pomówić.	Pragnąłbym usłyszeć coś o tej waszej madrissah. Ale wpierw opowiedz mi dokładnie i szczerze, jakim sposobem drapnąłeś? Albowiem, o Przyjacielu całego świata zdaje mi się, że nieczęsto się zdarza, by sahib i syn sahiba dawał stamtąd drapaka.	Prawda, że opowieść nie z tego świata?	Sfolguj trochę w afektach, bo to dziewczę w tobie tak rozszalone, że doprawdy przyjdzie do jakiego nieszczęścia.	Widzę, że będzie sporo ludzi	Nie żyje? Co? Kto powiedział, że Valentine nie żyje?	A ja, żadnej mną rozporządzą, czy zechcę czy nie, jak bezwładnym sprzętem. Królewiczowa, królewicz, matka, Padre Guarini: któż wié, jam niewolnica!	A kiedy to pewnie prawda...	A tobie jak na imię?	Bazyli nie możesz go oglądać. Nie chcę tego.	Bo ja wiem, dlaczego ty nie chcesz ciotki Zoni. Ty ożenisz się ze mną, jak dorosnę.	Czegóż to chcesz?	Daj Boże Anusi. Lżejsze jej będzie sieroctwo, a potem starość	Działa dla okrętów królewskich... czasem i dla innych. Przeważnie kolubrynykolubryna armatka mniejszego kalibru.. Gdy robota była ukończona, nadjeżdżali królewscy oficerowie i zabierali nam woły od pługa, by nimi pociągnąć działa na wybrzeże. Patrzcie! Oto jeden z najprzedniejszych i najwytrawniejszych mistrzów sztuki żeglarskiej!	Głową muru nie przebiję!	Już nic nie chcę słyszeć, Jakow. Dosyć, dosyć	Matka mu bardzo chora, obawiam się, że znowu będziemy mieli pogrzeb.	Mogliby okraść cały dom, a on nie usłyszy nawet szmeru.	Nie lubisz arystokracji?	Nie mam pieniędzy, wasza wielmożność.	Nie, Najjaśniejszy Panie.	No a teraz osiemnaście, to kawał czasu. Ludzie gadają, co matka dziecko po trzydziestu latach zdoli poznać. Zobaczymy.	No, a gdzie to jest napisane, żeby mąż miał mieć koniecznie niepokój od żony?	Oj, kiedy mnie to bicie...	Pani więc jesteś rzadkim wyjątkiem między kobietami, które ogólnie mało oddają się nauce i poważnéj pracy	Prawda. Przeciek ksiądz zawdy tak mówią w kościele.	Prawdziwa bieda, Trot Sama nie wiem doprawdy, co począć.	Proszę pana Również Klarę dotyka to, co się stało. Zostaliśmy strasznie oszukani.	Prędkie było pytanie, bo to rezolutrezolut	Skądże znowu? Głupia woda kędyśkędyś odhuknął Mowgli przekonany, że ma w tej głowie więcej oleju niż pięciu razem wziętych mieszkańców puszczy.	Służę pani.	Trot! Nie potrzebujesz odchodzić, Barkis nie jesteś tu zbyteczna. Otóż, Trot, jak sądzisz, czy jesteś mężny i odważny?	Twój powrót tutaj pobudził naszą miłość własną, wzięliśmy na ambit, zebraliśmy składkę i gotujemy dla ciebie wspaniały bankiet. Dyrektor kolegium i profesorowie będą również; jak się rzeczy zapowiadają, będziemy mieli z pewnością i władze.	W okolicznościach najprostszych. Drabinę, wziętą z zabudowań folwarcznych, przystawiono do drugiego piętra zamku. Wycięto szybę, otwarto okno. Dwaj mężczyźni, uzbrojeni w ślepą latarkę, wtargnęli do pokoju panny de Gesvres i zakneblowali ją, zanim miała czas krzyknąć. Potem, związawszy ją sznurami, otwarli cicho drzwi do pokoju, w którym spała panna de Saint-Véran. Panna de Gesvres usłyszała stłumiony jęk, później szamotanie broniącej się osoby. Po minucie spostrzegła obu mężczyzn niosących jej kuzynkę, również związaną i zakneblowaną. Przeszli obok niej i wyszli przez okno. Wyczerpana, przerażona, panna de Gesvres zemdlała.	Więc je powtórzę. Musisz mi wytłumaczyć, dlaczego nie chcesz wystawić portretu Doriana Graya. Chcę znać prawdziwą przyczynę.	Za ile?	A czy piękna ta, której dałeś słowo?	A czy zadowolona z pomysłu?	A! nieszczęśliwa Elżbieta moja! dziecko niewinne w szponach takiej harpii... Co ją czeka!	Amis, prawda?	Cała jestem słuchaniem.	Chwała imieniowiimieniowi zawołał cały chór głosów.	Czy tu mieszka rabin szybowski?	Do pałaców sterczących dumnie!...	Dyć mówię, do warszawskiej rogatki. Wy z Warszawy?	Gdzie Czarny Pies?	I ojciec podróżuje sam?...	Idź do łóżka i daj mi święty pokój.	Ja, jestem ubrana! rzekła, kapelusik męzki kładnąc Laura.	Jak widzisz	Jaki?	Jednego i drugiego, margrabio!	Kim jest ten człowiek, który rozmawia z księżną Anandą?	Komplemencista z mecenasa, niedobry i nieżyczliwy!...	Ma się wiedzieć, żem widział.	Myśl szczytna i chwalebna czy zamierzacie założyć stronnictwo polityczne, które by podjęło te hasła?	Mój brewiarz tak bowiem jak sokolnicy, zanim nakarmią swoje ptaki, dają im pożuć kurzą nogę, aby im oczyścić mózgownicę z flegmy i wprawić je w apetyt, tak samo ja, zażywając rano tego brewiarzyka, czyszczę sobie jak zgrzebłem całe płuco i potem gotów jestem do picia.	Narodzisz się dla nowej sławy i nieśmiertelności	Niewiasty do schronisk!	No, taki, co mieszka kątem przy robotniczej rodzinie	Odesłałem, proszę jaśnie pana.	Panie ordynacie, piłka! Piłka!	Przede wszystkim trzeba tajemnicy! Kiedy datowany jest wyrok?	Przysłali przewodników, którzy nas poprowadzą.	Tochtamysz wiarę chrześcijańską by przyjął	Widziałeś waćpan? Kiedy i jakim sposobem?	Wiem, juścić, przypadkiem...	Zabranieczabraniec	Zgoda. A teraz ruszaj!	Źle się cioteczka czuje?
Wasza Eminencja ma rację to ja byłam w błędzie, widząc w poleceniu, jakiem mnie zaszczyca, coś innego, niż jest ono w rzeczywistości, bo mam tylko oznajmić księciu od Eminencji, że zna wszystkie przebrania, z pomocą których zdołał on zbliżyć się do królowej na balu u pani konetablowej; że Eminencja posiadasz dowody widzenia się jego z królową w Luwrze, w kostjumie astrologa Włocha, że ukaże się romans bardzo dowcipny o awanturze w Amiens, z planami i portretami; że Montaigu siedzi w Bastylji i tortura przypomni mu, co zapomniał; nakoniec, że masz w ręku list pani de Chevreuse, kompromitujący ją i królową. Następnie, jeżeli pomimo wszystko ktoś zostanie niezłomny, to ponieważ misja moja tu się kończy, pozostanie mi tylko prosić Boga, aby cud uczynił dla ocalenia Francji. Wszak to mam zrobić, Eminencjo, i nic innego nie przedsiębrać?	Niezbyt długo, jak na to, com zdziałał. Posłuchaj pan. Przybyłem na miejsce, wdałem się w bójkę, poruszyłem całą wieś przeciw sobie, wzięto mnie za opryszka i złodzieja, zaprowadzono do sędziego, przeszedłem podwójne śledztwo, omal nie wysłałem dwóch ludzi na szubienicę, przyprawiłem lokaja o wygnanie z domu, pokojówkę o utratę miejsca, przekonano mnie, iż spędziłem noc w łóżku osoby, której nigdy nie widziałem, a której mimo wszystko zapłaciłem za to; i jestem z powrotem.	Żebyż to gościnę! Zaczął się tu, Rafałku, rządzić jak szara gęś! Włada majątkiem, wtrąca się w interesa całego dominium, rachuje nas jak fiskus, akcydensa wydziela jak skąpy dziadzio. Toż z Wiednia musiałem go zasypywać słodkimi listami, żeby mi przysłał choć parę czeskich na makagigi. Pędza nam mandatariuszów tak dalece, że ani jeden wytrwać przy nim nie może...	Nie mogło się stać nic lepszego niż to, że dzieci dostały odry właśnie teraz	Ach, cóż miałoby się dziać?... To co zawsze	Byle się to na Szwedach skrupiło, byle się skrupiło, a mam nadzieję, że tak będzie! Waść jesteś człek zręczny jako liszkaliszka (daw.) dużo, wiele. od niego zależy... Aż do samego Sandomierza pójdziemy majętnościami Lubomirskich i marszałek jednym słowem może całą okolicę podnieść, chłopstwu kazać przeprawy zatrudniać, mosty palić, wiwendęwiwenda (z łac.)	Oj! oj! jakeście się państwo dobrali z panem Saturninem, to tak, jakby z jednego łokcia wykrajani	Tak przypuszczałem, a znając twoją odwagę, byłem pewien, że zaczaiłeś się z rewolwerem w garści, czekając na powrót „lokatora” tej siedziby. A więc sądziłeś, że to ja jestem zbrodniarzem?	Niech mu będzie. Ale ja nie o tym mówię. Tylko że tobie się nie spieszy do roboty.	Ujdzie od biedy! ujdzie!... Kilka dni temu przyniósł mi gbur rachunek, ale go razem z nim za drzwi wyrzuciłem, w ten sposób jestem tu, jakby na prawach zwycięzcy, albo zdobywcy. Widzisz też, że bojąc się zostać wyparty ze stanowiska, trzymam się ciągle pod bronią.	Łatwo panu wyrzec się cukrowni, bo pan nie widywał podobnych ludzi. Gdyby pan ich spotkał, jestem pewna, że nie zaznałby pan spokojności, dopóki nie wydobyłby ich z nędzy... Cudza nędza boli nas, chodzi za nami, nie pozwala usnąć... Jest jak rana, która dopóty nie zagoi się, aż pomożemy biedakowi wedle naszych sił...	Alboż to wasza dostojność nie mówił niedawno że rycerze błędni mają zwyczaj spać pod gołym niebem i że to dla nich rzecz bardzo przyjemna.	A co to jest obłęd?	I nie zmądrzałeś nic z tego, że się zadajesz z kowalem.	Jeden z najgorszych napadów, jakie miał to był, gdy go raz zawieźli tam, gdzie są te róże przy fontannie. Czytał on gdzieś w jakiejś książce, że ludzie dostają „różanej gorączki” i zaczął kichać, i powiedział, że jej dostał, a potem nowy ogrodnik, który nie znał zwyczaju przyszedł i ciekawie mu się przyglądał. Wtenczas wpadł w furię i powiedział, że na niego patrzą, bo mu garb wyrasta. Tak krzyczał, aż dostał gorączki i całą noc chorował.	No, ale co nam do tego! O młodociany wróżbito, jeżeli duch wieszczy zamieszkuje w tobie o każdej porze... to ja mam czerwono nakrapianą krowinę. Ona mogłaby być siostrą twego byka... o ile mi wiadomo...	Być może że pan nie będziesz podzielał mego zajęcia się Gabrynią. Jéj los podobny do mego, jéj powołanie równie jak moje zostało zwichnięte, a uczucie, jakie mam dla niéj, i wzruszenie, jakiego na jéj widok doznaję, pochodzą z pobratymstwa naszych przeznaczeń. Pan, który obrawszy sobie karyerę wojskową szedłeś w tém za swoim popędem, lub upodobania w niéj późniéj nabrałeś, boć bez tego nie wytrwałbyś aż do téj pory pod ciężkiém jarzmem karności militarnéj, pan nie możesz zrozumiéć ani nieszczęść duszy wciąż w pragnieniach swoich zawodzonéj, ani cierpień istoty skazanéj na życie w sferze nie téj, do któréj się urodziła. Takie cierpienia zostają tajemnicą między Bogiem, a temi, którzy je znoszą, bo im tylko znaną jest potęga wrażeń, jakiemi na nich oddziaływa życie. Ale i pan, zobojętniały świadek tylu nieszczęść długą spowodowanych wojną, czy nie doświadczyłeś kiedy dziwnego, niepojętego smutku na widok drzewa, o zżółkłych na wiosnę liściach, drzewa umierającego przedwcześnie dlatego, że je posadzono w grunt nie posiadający potrzebnych do jego rozwoju soków? Gdy miałem lat dwadzieścia, widok skarłowaciałéj, niknącéj rośliny napełniał mnie melancholią, dziś patrzéć na nią nie mogę. Dziecinny mój smutek był przeczuciem moich cierpień wieku dojrzałego, był rodzajem węzła tajemnego między moją teraźniejszością a przyszłością, którą instynktownie odgadywałem w téj nędznéj wegietacyi dążącéj przed czasem do tego celu, do którego drzewa i ludzie dojść muszą.	Matko litościwa! to on to był z nami na wszystkich wyprawach! Ależ on najwyraźniej jest zaczarowany.	Tak! Pan tak bardzo pracował nad tym, ażebym była szczerą, iż dziś staję przed panem bez udawania, bez żadnej skrytości i pytam: co dalej z nami będzie? Ja... dłużej tego znieść nie mogę.	A jeśli się nie zgodzą?	Ach tak? Więc jest to gdzieś w pobliżu bieguna północnego.	Czy i jasny pan uda się z nami?	Ej! To jeszcze tak do nieba nie pójdziesz, musisz i tego poprobować.	Jak pan rozumie to natchnienie?	Jak to?... Teraz?... Ależ ja tańczę mazura, panie Hirszgold...	Na honor mogę się panu przyznać dzisiaj, był pan dla mnie przyczyną wielkiego nieszczęścia.	Niech panienka idzie; ja pani sam powiem... Wreszcie, to jakiś ważny gość; nim on wyjdzie, można ze trzy razy powrócić.	Poszło, to poszło. Nic nie powiem.	Właśnie miałam ciebie o to zapytać	W kuferku nie ma nowych spodni. Nie znalazłam także niebieskiej koszuli. Znów powędrowało to wszystko do Cwitkesa na wódkę...	Ile tylko zażądasz. Ale wpierw ukończyć musimy swą rozmowę. Księga, w której zapisano dowód tożsamości Ludwika, znajduje się w twoich rękach, przyznaj.	Jeszcze niezupełnie. Te baby, to... są trzy kandydatki na Nitouche.	Kiedy to? trąba morska. zagadniony gruby van der Helst.	O czymże to myślisz? Od kilku dni masz tak dziwną minę? Czyżbyś wiedział dawno już to, o czym mówiły te wisusy?	Oczywiście, o ile to panu sprawi przyjemność.	Skąd on się wziął tutaj?	Voilà c’est le motVoilà c’est le mot  (fr.) zaśmiał się baron Weyher.	I ja nie wiem poco i nie wiem dokąd! W świat, przed siebie na dalszą tułaczkę. A jednak od kilku dni, jak tu jestem, patrzę na panią, słucham i ciągle się pytam, gdzie jest dawna panna Janina? Ja pani takiej, jaka stoisz przede mną, nie znam; niedość, ja takiej nie chcę: Co pani zrobiła ze swoją duszą? dawnej Janki nie było, bo dawna Janka umarła, stała przed nim inna zupełnie kobieta. zapytał ciszej jeszcze.	Proszę cię nie udawaj, że nie wiesz... mówiła pani. Sto razy zapowiadałam i jeszcze raz powtarzam, że tego wstydu nie zniosę dłużej, ażeby mi twoja dziewczyna zabierała najlepsze pokoje i sprzęty... Dziś mi się wynieść musi.	Dość już. Nie mam czasu na rozmowy z tobą. Łzy twoje wcale mnie nie wzruszą. Gdy raz powiem: nie, to nie! Bądź o tym jak najmocniej przekonana.	Juści, a z wielkiego gatunku. Organiścina odmieniła mi jaja, że trzy swoje dawałam za jedno... Dobrze, iżeście już ściągnęli do chałupy... roboty tyla, że nie wiada, gdzie przódzi pazury zaczepić.	A więc i ja ci przysięgam, że będziesz najsławniejszym faraonem, wobec którego zblednie Ramzes Wielki!	Drogi Thauret! Jakże człowiek z pańskim rozumem może wierzyć w tak zwane szczęście, podobnie jak jego brak. Rzecz polega na większej umiejętności kształtowania sobie życia. Zazdrościsz mi pan związku z Emilją, a przecież Dora jest również piękna, a przytem bogatsza.	Ja już nie mogę.	Nie kuś mnie pan, bym zwątpiła jeśli zwątpię, jestem stracona.	Nno nie, bo do adwokatury trzeba przejść przez aplikanturę, a pozatem...	Pragnę rozkazu, potwierdzającego z góry wszystko, co uznam, iż powinnam uczynić dla dobra Francji.	Pytałeś mnie pan czy nie znam jakiego domu, w którym bywa pani de Nucingen?	Tak jest. Srodze go tam na Podlasiu poturbował, a teraz w Tykocinie oblega. A my nie przeszkadzamy!	Co gadam!... ten hultaj nie zapłacił wczoraj wekslu w banku i gdyby nie poczciwy Switek, miałbym rejenta w kantorze... A, rozbójnik!...	Ale co znaczą te słowa?	Była, ale nie ma	Chcę wam powiedzieć, że znudziło mnie rzemiosło pasterza	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Gdzieżeś pan był?	Ja cię zmuszę! Ja cię tu każę przywlec siłą!	Jeżeli papo zapłaci pięć albo sześć tysięcy tym Żydom...	Kradzież? Więc co panu ukradziono?	Nie mogę...	Nie może być Kto ci powiedział?	Niechaj więc będzie dla waszej przyjaźni. Ale musi mi zapłacić trzy funty turneńskie za sztukę do wyboru.	Pan Heep ze swą matką. Zajął twój dawniejszy pokoik, wiesz.	Pani?... I dlaczegóż pani nie otworzyła?...	Panie Ottman. Nie mam już panu nic do zakomunikowania, poza jednym oświadczeniem: rezygnuję z finansowania pańskiego wynalazku.	Pewnie pani znowu kilka lat posiedzi w Warszawie jak my?... Felunia już bardzo dawno nie była na wsi.	Skoro miał, a nie ma teraz...	Tego już nie wiem.	Uczyniłeś pan wiele dla kraju	Że TartuffeTartuffe	Ale czemużeś waszmość aż do Baru wędrował?	Ależ tak, będziesz jadł?	Ależ...	Ar gal tai būti, pana Ona!	Bardzo dobrze...	Córka? zdrowa JW. panie, zdrowa... bardzo dziękuję.	Daję ją.	Eugenja była głupia.	Fajn bukiet! Możnaby jeszcze stopić...	Fiu... fiu...	Hej! coś ich kupa większa, niż wyjechała!	I cztery mało!...	Jakto antropomorfy? Kogóż tak nazywasz, stryju?	Jakto? fraszka?	Kiedy jedziesz do Płoszowa?	Kto?	Listki, mamo...	Na śmierć mnie zabiją. Łeb mi obedrą.	Nanon, jesteśmy same...	Niech jadą do diabła! Gdzie? gdzie?	Obyczaje, Kobieta, Żona, Miasto, Wieś	Panienka!	Pozwoli pani przedstawić sobie pana Edmunda Prątnickiego... Panna Stefania Rudecka	Pragnąłbym poznać cię bliżej. Opowiedz mi dzieje swego życia. Widzę, iż posiadasz męski, szlachetny charakter	Proś! proś!	Tak.	Umarł przed wojną.	Uwielbiam cię, Sancho	W marszałkowskiéj sali.	Więc daj rękę na zgodę i przyjaźń.	Z jakiego względu historyczny?
Li to jest tak potwornie głupie, że faktycznie można by to nakręcić. Byłbym zdziwiony, gdyby stary Jesse nie zrobił z tego megahitu.	A pewnie... że Świętej Panience z naszego kościoła na Górce. Ona zawsze jest łaskawa dla rybaków. Dlatego to tak mało nas, Portugalczyków, topi się w morzu. Co-o?	Rzeka to tak potężna, nie morze a brzegi obaczysz, gdy mgła opadnie.	Tak już o was wszyscy wiedzą? To źle...	A on, co na to?	A to dobre! Będą płacić za moją znajomość języków, za wiadomości ekonomiczne, wreszcie za stosunki...	Ani trochę, to wcielona cnota.	I mimo to sypiają w jednym pokoju!...	Jużci: jako ją sobie wspomnę, to mi żal. Ale wola boska! Lepiej jej na dworcu niebieskim i	O, to będzie z twojej strony dobry uczynek, dziękuję ci.	Tak, to my, ale... niech mnie piorun trzaśnie, jeśli sądzisz, że podejdę do ciebie bliżej, skoro dookoła roi się od tych paskudnych gadzin.	To znaczy?	A juści i ja miał ochotę to wszytko wam opowiedzieć, jeno teraz ochota odeszła, bo to... widzicie... bardzo maluśko wiem o sobie, a jeszcze i ta krzynka wygląda jak wierutna bajka. Pan Bóg widzi, że nie kłamię, ale nie każden da mi wiarę i jeszcze gotów rozgadywać, że ja zmyślam takowe cuda, aby się ludzie nade mną dziwowali.	To wysoki zaszczyt Nigdy akademik N***, który od piętnastu lat zasługuje się, jak może, nie zdołał go uzyskać dla swego siostrzeńca.	Kiedy ma się gorączkę, to znak, że chory... Podaj mi szczypior.	Mówimy o umarłej! bo gdyby jeszcze ta ambicja żyła we mnie, to nie szłabym tą drogą z pewnością.	Nie. (Wiedział, że to nieprawda).	Gdzie miałem być? W pracy, u dyrektora Czabana. Zresztą gotów jestem pójść z wami do tej kawiarni. Przecież jeżeli tam chodziłem, to mnie poznają.	To być nie może...	Siadłem z dala na murawie, rozmyślając, jak się to tam dostać, bom także Bondarywnę sławną chciał widzieć; a już mi o niej po Żużlu nagadali inni, którzy ją widzieli, gdy do cerkwi przychodziła. Dworscy nasi latali za nią jak poszaleli, lecz odchodzili, napasłszy oczy, ze spuszczonymi nosami. Ani było przystąpić do chaty. Pomyślałem sobie, że mnie staremu ujdzie pono pójść o wodę poprosić. Podszedłem tedy, próbuję drzwi przetworzyły się nieco drzwi; stara, z pozwoleniem baba, nos wystawiła i mruczy po rusińsku:	Głuptasku, to wszystko betka. Wiem nawet, jak się robi z piasku złoto. Jak ze skorupek można zrobić diamenty i brylanty.	Tak i jakiś pan z prokuratury także. Cały ranek szukano, a kiedy zobaczyłem, że wszystko na nic i nie ma już żadnej nadziei, zatelegrafowałem do pana.	Nie. Przepraszam cię, nie sądziłem, że to jakaś tajemnica.	A czy nie zdarzyło ci się czytać żywota Marii Egipcjanki, pisanego przez biskupa Sofroniusza? Ja chowałem się w gimnazjum jezuickim, więc takich rzeczy wchłonąłem bardzo wiele. Jest w tej cudownej baśni miejsce, gdzie święty starzec Zosimas czeka w dniu Zmartwychwstania nad brzegami Jordanu, by udzielić Marii, która dziko żyje w puszczy, świętej komunii. Włożył w koszyk kilka fig suchych i palmowego owocu, nieco soczewicy w wodzie moczonej, święta wychodzi z puszczy i po drugiej stronie rzeki stoi w jasności księżyca...	Och, tak słyszałam, że ona ma tiki. Mój mąż zna również kogoś bardzo wysoko położonego i, naturalnie, kiedy ci panowie rozmawiają między sobą...	Uchowaj Boże. Wszystko jest w porządeczku. Po prostu stęskniłem się za panem.	Spróbujmy, Zośka, spróbujmy jeszcze być szczęśliwi, a może nam się uda! Nie kładź między nas tej krwawej rany, o której, wiem, że nigdy nie będę mógł zapomnieć. Ja cię naprawdę kocham tak bardzo. Nie zabijaj tego we mnie. Zobaczysz, jak ci będę wdzięczny i dobry. Co ci szkodzi zrobić próbę?	Pokaż mi go. Który to? Wskaż mi go. Muszę go zobaczyć!	Niedorajdo i ty chcesz upaść tak jak drugie?	Tak! Sześciu!... Nie licząc...	Tak, ale i ja miałem pewne racje, aby się śmiać z tego.	Niechże i tak będzie! cóż mogę dla ciebie zrobić, kuzynie?	Tak, panie.	Że w pani jest na dnie więcej, niż sama przypuszczasz.	Nie widziałem tego człowieka nigdy na oczy! Nie przyszło mi na myśl spytać, jak się zowie. Wyglądał jak stary żebrak.	No! nie boję się. Stary ja, ale lepiej mi pod pięść nie włazić. I wszystkim Gradom też!... Zbyszka już przecie spróbowali.	Mon cheri, ty się śmiejesz ze mnie, a ja się i tak przyznaję, że lubię, aby wszystko wyglądało porządnie, nowo...	Jutro rano, skoro świt, Senderl, wymknę się po cichu z domu. Będę na ciebie czekał koło starego wiatraka. Nie zapomnij, Senderl, jutro o świcie. Pamiętaj!	Tego ja nie wiem, bo już od onego dnia pan Schultz ją trzyma w karceresiekarceres (daw., z łac.)	Nie gniewaj się, Peggotty! forma czasu zaprzeszłego dla czynności wielokrotnej, ponawianej; dziś tylko: traciła. guziki od sukni, i tym razem aż dwa potoczyły się w najciemniejszy kąt pokoju.	Zapewne nigdy nie mówił o tym wyraźnie. Zdaje mi się, że nie słyszałeś nigdy nawet jej imienia.	A ja mówię, że nie. Dobrze mu z oczu patrzy.	Czy nie z panem Lucjanem Chardonem mam zaszczyt...?	Filo proszę cię, odejdź i zostaw mnie na chwilę samą. Cały mój świat rozpadł się w gruzy. Muszę go odbudować na nowo.	Ja nie mam żadnej już własności, prócz jednej tajemnicy. Chciałabym dostąpić łaski jej utraty...	Jak będziesz często kupował, dostaniesz cukierków... O, widzisz.	La garde meurt, mais ne se rend pasLa garde meurt, mais ne se rend pas (fr.: gwardia umiera, ale się nie poddaje) mruknął Kamil.	Na Boga, co waćpan mówisz! Gotówem jutro jechać do Lipkowa i najpiękniejszy pogrzeb mu sprawić, byle tylko umarł.	Nie trafia się okazja.	Nie zmęczy się pani?	O jakim niebezpieczeństwie pani mówi? Nie należę do ludzi zbyt strachliwych.	Pan wierzy tylko w siebie, nie w rozum, nie w człowieka, lecz w siebie, pan w gruncie rzeczy tylko siebie kocha.	Prawdopodobnie tu nie będę mogła pozostać. Czy zapomniałeś, że wrogi moje przybędą wkrótce?	Przyszło mi do głowy, że może być spokrewniona z Van Gouldem.	Dopiero?... Proszę cię, Ramzesie, ażebyś się wyspał. Zbyt wiele zebrało ci się w sercu czarnej krwi, skutkiem czego do głowy uderza ci ogień.	O! tajemnica nie do mnie należy, nie mogę więc mówić o niej z panem.	A co będę miała do roboty?	A ja owszem I wiesz, o co prosić będę? O... o... odwiezienie wuja Misia wraz z mamą do Helsingforsu.	A teraz porozmawiajmy trochę o naszych sprawach. Wiesz, że dziadek chciał kiedyś wyprowadzić się z domu i zamieszkać gdzie indziej?	Biegnąc za mną, aby mi przykrość wyrządzić aby mnie tu ścigać, gdy pragnę być samą.	Czarna także?	Dziwna rzecz Ta dziewczynka wcale nie robi wrażenia tępej. Proszę mi ją przysłać. Niech ogląda na razie obrazki.	Iruś, pokaż Romkowi, jak jesz orzeszki.	Jak dla kogo.	Jakżeż ono nazywa się?	Możesz na dworze faraona nie dopuścić traktatu z Sargonem?...	O pistoletach nie mówiłem ni słówka	Panie Franciszku jeśli pan chce, poszukamy sposobu dotarcia do Allahabadu.	Przysięgam na Boga, na ten krzyż, na mego ojca, na pamięć matki, na mój honor, na tę moją prawą rękę, na moje nazwisko, że nigdy pani nie skrzywdzę!	Sprzedawca w firmie Maw rozgniewał się i cisnął mi kartką w twarz	Trafisz do domu?	Wierzę ci, najdroższa moja, i pewien jestem, że Agnieszka po otrzymaniu listu natychmiast przybędzie.	Więc waść nie Abdank?	Z narodem mi ostać, nie na pokojach moje miejsce...	Żeby mu choć głowy nie obałamucili, a serca nie zepsuli	A dawno, coś na jesieni! Zimowałem se u miłosiernych ludzi, we dworzem przesiedział zły czas.	A źle ci tu?	Aha!	Ale!	Andrzej powinien mu zatem dodać odwagi	Ano, trudno. Widocznie więc ja, wobec tego, że jakiś tam Hiszpan na moment wywarł na mnie wrażenie, jestem istotą upadłą i zgubioną, samymi zdrożnymi wyposażoną instynktami. Voila!	Bez.	Bosy!	Cicho no, mości panowie!	Dziękuję jaśnie panu	Jaką mieć wiarę? Czym żyć?	Na wschodzie	Niteczko, zostań!	Och!	Pogrążon!	Pokazuje jej z pewnością papier, który sfabrykował dziś rano	Przelotna sełabostka	Rezolutka!	Skąd?...	Trzeba iść zarabiać gdzieindziéj, a Motrunę samą porzucić!	Uroda	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Wielki Boże! wkrótce posiadanie żony i dzieci udzielać będzie prawa zarzynania ludzi dla zdobycia ich sakiewek!	Wyszedł z domu tuż przede mną.	Łżeszłgać
W chmurach kryją się doprawdy dziwne, tajemnicze rzeczy To pewne, że pewnego rodzaju zachmurzenie często na nas wywiera wpływ niezwykły. Pociągają nas ku sobie, jakby chciały nas w cień swój chłodny wessać i ponieść kędyś. Ich postacie są barwne i cudne jak wyszeptany sen otchłani duszy, jaśń ich i wspaniała światłość ścielące się po ziemi to zwiastuny owej nieznanej, niewysłowionej, zaziemskiej wspaniałości. Ale są inne chmury, ponure, zamyślone, przerażające, z których wyzierają straszydła przedświatowejprzedświatowy	Właśnie, powtarzam, napatrzyć się. Każdy ino powiada, że ten i ów widział, drugi słyszał, a Bogiem a prawdą nikt nie wie, co było i czy co było. I cóż nam jakie duchy zrobią? No i co? Ony na baszcie, a my z dala w sadzie, na podwórcu albo lepiej na korytarzu w oknie, co ku baszcie wychodzi. Niechże sobie dokazują po murze, co nam zrobią? Wżdy macie każda krzyżyk na szyi, to śmiejcie się z wszelakich duchów. Coś więcej wam jeszcze rzekę: panny Laura i Hipolita umówiły się ze mną na dziś wieczór. Same by się bały, bo są zarówno tchórzliwe, jak wy, ale staniemy w kupce, to nam będzie raźniej.	Nie do mnie należy wydawanie sądów o kapitanie Nemo przynajmniej w tym, co dotyczy jego dawnego życia. Tak jak wszyscy inni nie znam powodów tej niezwykłej egzystencji, nie mogę więc osądzać skutków, nie znając przyczyn. To jednak wiem, że dobroczynna dłoń stale roztaczała opiekę nad nami od chwili naszego przybycia na Wyspę Lincolna, że wszyscy zawdzięczamy życie dobrej, wspaniałej i potężnej istocie i że tą istotą potężną, dobrą i wspaniałą jest pan, kapitanie Nemo.	A to historia Jak to, panowie, więc żaden z was nie był tutaj? Ależ to zamek Presles.	Co to oznacza i skąd się bierze że zawsze spotkacie w kuchni mnicha, a nigdy nie ujrzycie tam królów, papieży, ani cesarzy?	Jak to? Nie zauważyłeś jego spojrzenia? Nie pojąłeś bezczelnej myśli ukrytej w jego słowach?	Jednak, panie profesorze, to jest operacja gardła, gardła, które daje kilka milionów złotych rocznie. No i popularność Donata. Pan profesor rozumie, że ta operacja jest zdarzeniem najbardziej interesującym dziś nie tylko Warszawę, lecz i całą Europę, ba, cały świat. Cokolwiek by pan profesor nam o niej zechciał powiedzieć, będzie zawsze sensacją.	Kiedy, sumiennie, nie mogę, bo to niezupełnie tak było: czytywałam książki z Emilką, prawda, ale bywaliśmy z papą dużo i wytańczyłam się na całe życie.	To wybierzcie tam, byle młodą, i włóżcie na wózek pod kozioł.	Uchowajże nas Boże! Jak to?	Zatem... Chodzi o pewne przedsiębiorstwo. Zapewne domyśla się pan, że nie ja je zakładam. Podkreślam, że nie mam z tem absolutnie, ale to absolutnie nic wspólnego. Są kapitaliści... Przeważnie zagraniczni... Tu reprezentuje ich znany panu Leon Stawski.	Porównałbym chętnie cesarza do starego archeologa którego mamy w Berlinie. Przed zabytkami asyryjskimi stary arszeolog płacze. Ale jeżeli to jest falsyfikat, jeżeli nie jest naprawdę starożytne: nie płacze. Zatem jeżeli się chce wiedzieć, czy jakiś arszeologiczny kawałek jest naprawdę stary, niesie się go do starego arszeologa. Jeżeli płacze, kupuje się tę rzecz do muzeum. Jeżeli oczy arszeologa pozostaną suche, odsyła się przedmiot kupcowi i  skarży się o fałszerstwo. Otóż za każdym razem, kiedy jestem na obiedzie w Poczdamie, ilekroć cesarz mówi mi: „Trzeba, żebyś to, książę, zobaczył, to genialne”, notuję sobie w pamięci, żeby się wystrzegać obejrzenia tego; a kiedy słyszę, że piorunuje na jakąś wystawę, pędzę tam co prędzej.	Cóż za to dostanę?	Dostarczę ich z łatwością. Przedewszystkiem twierdzisz pan, że uprowadziłem dziecko. Ale jest to racja połowiczna tylko. Istotnie zabrałem Różę od Montalbon, i to nawet potajemnie i przemocą. Ale miałem do tego pełne prawo.	Jako żywo! I to jeszcze wspominała, jakeś waćpan przez fosę dla niej skakał, wtedy gdyś to w wodę wpadł.	Jakżeż tu nie być krotochwilnymkrotochwilny (daw.) rzekłem na to	Myślę o tym od dawna. To mój jedyny przyjaciel na ziemi i oboje potrzebujemy jego przychylności... Chodź.	Mądrze mówili i sprawiedliwie Mieli oni i pod Wilnem rozmaite relikwie, a to tym bardziej że chcieli gości przekonać, iż z poganami wojna. No i co? Obaczyli nasi, że byle w garście splunąć, a od ucha toporem machnąć, to i hełm puszczał, i łeb puszczał. Święci pomagają ale jenojeno (daw.) tak, że będą leżeć pokotem., bo większy jest nasz naród i Pan Jezus większą moc spuścił nam w kości. A co do relikwii	Najjaśniejszy Panie, to fatum	Przecież, że za dużo, abo to matka nie mówiła...	Rzeczywiście. Podobne próby wciągania żywiołów przejętych z kultu chrześcijańskiego w świat guseł i procederów czarnoksięskich spotykamy nierzadko w rocznikach naszego okultyzmu. Są to objawy religijnej perwersji, której szczytem cześć dla Szatana i czarna msza.	To bardzo smutne	To i wy też czasami do roboty stajecie jako robotnik?	To nie ja... to mój brat...	Z blizną na skroni! wszak to moja znajomość z Meung!	Tak, pani, dzieci służby dworskiej, trochę biedaków ze wsi i bardzo dużo zupełnych sierot, nawet podrzutków. Uczą się tu i bawią do czasu pójścia do szkoły.	Wyobraźcie sobie, coś na piąty czy szósty dzień, gdyśmy szli na obiad, Jaś powiada: „Dalibóg, dłużej nie wytrzymam”. Siedział, uważacie, vis à visvis à vis (fr.)	Na dzień drogi od Sokółki; książę ma zamiar okopać się w Suchowoli lub tamtejszym Janowie i bitwę przyjąć. Pan Sapieha jest o dwa dni drogi. Gdym wyjeżdżał, mieliśmy trochę wolniejszego oddechu, bo od schwytanego języka dowiedzieliśmy się, że sam Babinicz odjechał do głównego obozu, bez niego zaś Tatarowie nie śmieją tak następować, kontentując się szarpaniem podjazdów. Książę, który jest wódz niezrównany, wszystkie nadzieje na walnej bitwie gruntuje, ale to gdy zdrów, a gdy go febra chwyci, musi inaczej myśleć, czego najlepszy dowód w tym, iż mnie wysłał do Prus.	A więc do rzeczy. Czy ksiądz zna pana hrabiego de Monte Christo?	Jak pani chce.	Mogłaś się, moja jejmość, z góry na nie przygotować, bom sobie wyraźnie zastrzegł, że obyczajów moich zmienić nie myślę	Wie pan że po wyjeździe Comstocka Bella i ukazaniu się pani Comstock Bell w tak straszliwy sposób wszystkie środki, które były do dyspozycji dziennika, zostały użyte, aby odszukać państwo Comstocków Bellów. Mimo iż otrzymaliśmy pismo od Comstocka Bella adresowane do nas z Lucerny, wiedzą z całą pewnością, że Comstock Bell nie był w tym mieście. Dostaliśmy drugi list z Wiednia.	Więc język jej nie przykrócił się z latami?	Zdawało mi się, że nas obserwują. Uśmiech jest najlepszą z masek. Schomberg siedział o jeden stolik od nas i pił z holenderskimi urzędnikami z miasta. Śledził nas na pewno, a w każdym razie śledził panią. Dlatego powiedziałem, żeby się pani uśmiechnęła.	A bo te oszukańce dają mi tylko piętnaście złotych, a wełniak całkiem nowy! Tak mi potrza pieniędzy, że dziw się nie skręcę...	A tam, na górze, popijemy i pośmiejemy się jeszcze raz, mój dobry Rafaelu. A, ba mam nadzieję, że będziemy górą i że przespacerujemy się po tych wszystkich głowach.	Ale musi nam pani pomódz!	Co? Niech ci Bóg błogosławi, jak ja błogosławię. A teraz ruszam, bo czas na śniadanie, a wieczorem koncert w Dolinie.	Dobrze, ja się zakładam, ale kto go pomaca?	Dowiedz się, panie Porthosie, że kasa moja, jakkolwiek notarjuszowska, jest może lepiej zaopatrzona, niż tych twoich arystokratycznych brunetek.	I jakże nazywa się ten nieznany naturalistom potwór? zaśmiało się parę głosów.	Lubczyk trzeba zadać na zakochanie uparte, nieznośne i cud wielki zdziałać, by wszystko jak duzie zechciało harować na własną nędzę.	Nie mógł pan lepiej trafić, by poznać wszystkie szczegóły, bo znałem go, jeszcze gdy był dzieckiem. Razu jednego nawet wpadłem w jego ręce, idąc z Ferentino do Alatrii. Szczęściem przypomniał mnie sobie i nie tylko wypuścił mnie, nie żądając okupu, ale podarował mi piękny zegarek i opowiedział mi historię swego życia.	Nie skończyłem Pilno mi wracać na Ziemię, a jednak chcę pozostać tu jeszcze czas jakiś, aby prawa wasze naprawić i zmienić panujące stosunki. Źle jest u was.	Niemowa? Krzyczała przecie ratunku. Mniejsza z tym. Chodźmy! Znajdą się rodzice!	Odsuń się nie przeszkadzaj.	Pan mię nie namawiał, ale dobroć pana mię namówiła.	Panie Chmielnicki, czy aby wierzysz w nieśmiertelność duszy?	Sama pójdę, da Bóg, że mi się nic nie stanie. Rocho mówili, że we święta będą puszczali do niego, pojadę... Ale, trza by już te boczki poprzekładać na drugą stronę.	Tak jest ta góra wydaje się dość wysoka...	Zapominasz pani o chusteczce z herbami haftowanemi.	Zlituj się!	Żadne inne; wariat był taki, jak ty, obraził mnie, dom mój obraził, a takiemu dziecka nie odda nikt.	A ile chcesz procentu?	A kto strzela szpiclów po ulicy, po knajpach? Sam wuj gadał, że nie ma dnia, żeby nie było po kilka wypadków?	A więc ci, na których tyle dni czekamy, są już niedaleko.	Ale ty bierzesz datki od Fenicjan?	Ale, fortuna!... jego szwagier ma przecie z tysiąc morgów i jeszcze narzeka!	Bo Miś jest zaczarowany	Była.	Co nie mają jeść.	Czeka na odpowiedź, jaśnie panie.	Czekają na mnie	Czytałem. Chodźmy tędy a cóż tamci? Wrócili na Solec?	Cóż ma być jutro? rzekł z przymuszonym uśmiechem	Dlaczego? Dlatego, że jestem niewygodny, że moje wielkopańskie maniery rażą tego parweniuszaparweniusz dziecko urodzone poza związkiem małżeńskim. maglarki, dlatego, że ja tu powinienem być panem, nie ten łajdacki przybłęda, dlatego, że znieść nie może, iż ja, prawy dziedzic Koborowa, ja, potomek rodu, w naszym odwiecznym gnieździe rodowym muszę być panem!	Doprawdy!	Ho?!	Ja też nie łaciny szukam, jedno piwa, którego nie mogę naleźć.	Ja w nocy nie załatwiam interesów.	Ja? Ależ bynajmniej.	Jest nas tylko dwoje. Na nas ciąży cały obowiązek	Jeszcze był młody ale musiał mieć jakiś mankament w wątrobie, musiał mieć jakieś świństwo w tym interesie, fatalną fizys miał od jakiegoś czasu.	Kiedy?	Kiedyż pan wraca do Berlina?	Litości godna osobo! masz entuzyazm... weźmie ci go bieda; masz zapał... weźmie ci go bieda; masz młodość, talent, urodę... weźmie ci wszystko bieda!	Moja matko! ludzie z Saint-Laurent przyszli, potrzebaby im dać wina.	Mów, piękna Krystyno wszak mam słowo twoje?	Na pohybel wszystkiemu temu na pohybel! Kędy człowiek pamięcią sięgnie błoto, błoto, błoto! Wyrzuty sumieniaTu ksiądz mieszkał, prefekt. Wielkiego rozumu człowiek był. Z jednej strony do płotu podchodził, ja z drugiej. I tak rozmawialiśmy nieraz. Ja mu o ŁobaczewskimŁobaczewski, Nikołaj (1792–1856) filozof, matematyk, fizyk, ekonomista i prawnik, przedstawiciel mesjanizmu polskiego (twórca samego pojęcia „mesjanizm”); Hoene był pochodzenia niemieckiego, nazwisko Wroński przybrał później, pisał wyłącznie po francusku; był przeciwnikiem ideowym Mickiewicza (również z powodu „zawłaszczenia” i przedefiniowania terminu mesjanizm). fragmenty na pamięć przytaczał. KantaKant, Immanuel (1724–1804) rok sześćdziesiąty trzeci był	Na stałe.	Niech żyje król Stefan!	Nieprędko	No! no! a daléj: a kto horno zlepi?	Pamiętam, mów dalej.	Papuga jesteś, powtarzasz słowa, których znaczenia nie rozumiesz po polsku.	Pierwszy raz muszę przyznać im słuszność Takie awantury wyrabiać w domu familijnym!...	Powiedziałeś mu że przyjmuję?	Prawdziwy chrześcijański kapłan.	Proszę mówić dalej, panienko.	Przemytnik?	Przysięgam ci! Co dzień, chyba, że mąż mi zabroni.	Słucham, słucham.	Ta piosnka nauczy nas tylko, że po nici dojść można do kłębka.	Tere fere! Otóż racya. Alboż ona słuchać nie zechce, ta z Jurgiszek?	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Więc?	Z Leszków choćby do Miłosza...	Z huśtawki.	Żeś mnie sponiewierał, żeś mnie zniszczył, że mnie chcesz dobić...!	Życzę dobrego snu w ariańskim zborze...
A, giez ojcostwa cię ukąsił? Ależ, nieszczęśliwy, jest się ojcem dzieci tylko swojej prawej żony! Cóż znaczy smarkacz, który nie nosi twego nazwiska? To ostatni rozdział romansu! Zabiorą ci to twoje dziecko! Widzieliśmy ten temat od dziesięciu lat w dwudziestu wodewilach. Społeczeństwo, mój drogi, zaciąży nad wami wcześniej czy później. Odczytaj Adolfa! Och, mój Boże, widzę was, kiedy się już poznacie na wylot, widzę was nieszczęśliwych, bez szacunku świata, bez majątku, bijących się z sobą jak akcjonariusze spółki załapani przez dyrektora! Wasz dyrektor, moje aniołki, to szczęście.	Nie wart jest pani! Pani jest nadzwyczajna, pani jest wyjątkowa...	Dlaczego nie napisałaś mi, że biedaczysko jest tak chory.	Dopóki mi nie każą iść gdzie indziej. To chyba jasne. Może się przecie wojna skończy.	Gadajże wacpani, gdzie jest klucz od onego nieszczęsnego strychu?	Hę? Nie udawaj delikatnisia przede mną. Nawet nie mów o miłości: to albo złuda ordynarna, albo takie życie, jak moje. Jesteś silny człowiek, jak i ja. Będziesz jeszcze silniejszym, o ile znajdziesz punkt zaczepienia dla twojej siły w tym naszym podłym świecie. A to dla typów takich jak ty jest coraz trudniejsze. Za mało w tobie jest maszynki wynik będzie jeden: szczęśliwa maszyna (wskazał na lewy od Genezypa węgieł swojej chałupy) może tam są inne jakości wrażeniowe, oparte na innych drganiach te głupie gałki, na których rodzą się takie ich kolonie, jakimi jesteśmy my: ty i ja, i ona, i wszyscy... megaloman relatywny, jak sam siebie nazywał. Genezyp ocknął się, ale tamten panował nad nim niepodzielnie. Mówił cytując Micińskiego:	No, bo jeżeli nie zależy jej na pieniądzach, to prawdopodobnie zależy na nim samym.	Och, nie, Albertyno, proszę cię, skoroś mi zmarnowała wieczór, zostaw mnie przynajmniej w spokoju przez najbliższe dni. Nie będę wolny wcześniej aż za dwa lub trzy tygodnie. Słuchaj, jeżeli ci jest przykro zostawiać mnie pod tem wrażeniem w takim razie wolę już, skoro noc jest stracona, skorom czekał do tej pory a ty jeszcze jesteś na mieście, abyś przyszła zaraz; napiję się kawy aby się rozbudzić.	Węglichowski jest moim kolegą z Dorpatu. Mieszkaliśmy razem. Tęgi lekarz... mógłby z niego być, gdyby nie to, że ten człowiek zawsze wszystko brał lekko. Nie lubi czytać	...i dlatego że Winicjusz jest augustianinem...	A oprócz tego on jest obrzydliwy filister, wywieszacz koszów. Nosi krawat w kratkę. Ruskin mówi, że człowiek, noszący krawat w kratkę, musi być na wieki potępiony.	Alboż to co trudnego? Poszedłbym na wojnę i tak bym manewrował, że kartacz musiałby mi nogę urwać... A jak nie, to już bym sobie w inny sposób poradził.	Bez państwa, pani? Ale proszę wybaczyć moje pytanie, czy zależało państwu, ażeby odpłynąć na „Carnaticu”?	Co waćpanu jest?	Dobry wieczór, Beatko. Przepraszam, że dzwonię tak późno, mam nadzieję, że was nie obudziłem.	Ej, dałżeby on mi łupnia gdyby mię tylko w ręce dostał! Na jaszczur skórę by mi wyprawił. Waćpanna nie wiesz, żem ja już w GalacieGalata miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich., tylko ku CzerkasomCzerkasy alarm. podniósł? Tedyby zaraz do pościgu byli gotowi i złapaliby nas w godzinę	I to jest niezłe	Jak to, pani?	Który w dodatku sam garnie się do mnie Bystry człowiek! on to pojmuje, że więcej zrobi i lepszą zyska reputację pomagając dźwigać się dawnemu rodowi, aniżeli gdyby sam wyrywał się naprzód. Bardzo rozumny człowiek Choć chwilowo zdobył sobie księcia i całą arystokrację, mnie jednak okazuje najwięcej przywiązania. I nie będzie tego żałował, gdy odzyskam stanowisko...	Mowy nie ma o garbie! Ani garbu, ani nic podobnego! Co panicz z sobą robił, że krył się przed oczami ludzkimi i pozwalał na to, by gadano, że panicz kaleka i niespełna rozumu?	Nie jestem komunistą. Szybko przekonałem się, niestety, zbyt szybko, że nic mi po nich, ani im po mnie.	Nie takie dziwne, jak ci się zdaje, panie mój. Znam go, to jego zwykły sposób postępowania. Od maleństwa był nicponiem.	Nie.	Niech się pan nie porywa na sądzenie pana z panów Nawet i ja nie zawsze mogę szefa zrozumieć. A ja jestem Anglikiem i jego towarzyszem. Nie; nie myślę, żeby warto było tę kwestię z nim wszczynać, choć obrzydło mi już do gruntu siedzenie tutaj.	Nigdym nie słyszał o tém nazwisku i wątpię, czy ktokolwiek w świecie mógł o niém słyszéć, bo myślę, że musi w tém być jakaś mistyfikacya. Ale powiédz mi, mój drogi, jak możesz zaprzątać sobie głowę kobietą, którą raz tylko widziałeś i z którą ledwie kilka słów zamieniłeś?	No, więc cieszy mnie, że jesteś na tyle współczesna, że nie mieszasz małżeństwa z miłością. Wiesz chyba, że nie możesz wyjść za byle kogo. Możesz się jednak w byle kim zakochać.	Ot, biegnie Stefcia!	Pani Gummidge?...	Prawdziwie nie wiem. Ale co cię to obchodzi?	Proszę, tylko zaraz. O piątej jedziemy z Kubą na wystawę potworności. Nikt jak on nie umie...	Przepraszam cię to nie alegoria, lecz	Tak jak pan Eisenmanowi, ażeby ci nie przeszkadzał	Tak jest.	Tak, jest dużo śmiesznostek, ale w gruncie... życie nas wytworzyło i te nasze chryje.	Takim tonem, matuchno?... Założyłbym się, że ktoś narobił plotek, a mateczka zaraz uwierzyła... O, bo ja czuję, że matuchna od pewnego czasu jest inna dla mnie...	To będzie pies pani Sazerat	To nie należy do moich obowiązków służbowych pan prezes...	Trafnie wyraziłeś się pan czarownie uśmiechnęła się do mnie: najprzód możność nieuczynienia tego, do czego czułem wstręt i czego nigdy potem nie przestałbym sobie wyrzucać!...	Wstrzymaj Tubingasie groźby swoje! przyzwać cię kazałem, więc rady twej nie przekleństwa żądam. Gdybym chciał jąć się kryżackich posłów i na wiarę ojców nastawał, nie wzywałbym rady kapłanów, tylko według mojej woli postąpił.	Zatem, panowie, nic nie będziecie mieli przeciw temu, abyśmy spełnili dane nam rozkazy?	A jak zginiesz?	A jakże poszedł za kordon?	A my?	A sąż dramata, spytała Laura...	A ty?	A więc! postanawiam, iż przyjmujemy plan Athosa i że za pół godziny wyruszymy w drogę.	Bawiliśmy się już w to dosyć często.	Bo ja słyszałem, że ty jesteś inżynier?	Boś obrał złą chwilę.	Boże mój! Boże!... czyż mogę powierzyć panu taką tajemnicę? Jesteś prawie dzieckiem!	Być kanonikiem!	Bądź zdrowa!	Będziesz musiał mi tego dowieść, Copperfieldzie	Co Chiny?	Co właśnie?! Kto to zrobił?	Diabła tam lubi!	Dziecko rzekł	I bardzo ci było żal maciory?	Jak ksiądz sobie życzy	Kto mi złoży łóżko? Kto?	Któż wié? kto wié?	Miłość, Poświęcenie, Ojczyzna	Możesz odejść	Na czyją intencję?	Na rzece Wiśle.	Na Śródziemne!	Niemiec Niemcu brat!	No i cóż?...	No proszę! Ojciec wyznaczył panu tę trasę, bo i sam tamtędy jechał i miał nadzieję, że się spotkacie po drodze.	No tak, muszę przyznać, że to bardzo miło bardzo mi się tu podobało i ten wasz Iwan dosyć miły! Tylko Wicek to dopiero idiota!	No to co, że umarł? Rysować można. Czy pozwolą, żebym przyszedł do ciebie wieczorem?	No, to chodźmy.	O żonę.	Oczywiście	Oto, Dorianie, lord Henryk Wotton, stary mój przyjaciel z Oxfordu. Opowiadałem mu właśnie, jaki doskonały z ciebie model, a ty wszystko popsułeś.	Panno Aneto?	Pastuchy od prosiąt w lejbikach z galonami.	Podzieliliśmy więc ten klejnot na dziesięć części, po sto pistolów każda.	Pokój temu domowi.	Polując.	Powiedz mi, księże Lantaigne, czy wielkopostne twoje kazania zostały wydrukowane?	Rozmowa z Cyranem zakończyła się w sposób pomyślny dla ciebie?	Skąd ten pewnik?	Tak też zrobię, jeśli Bóg dozwoli	Tak, panie...	Tak... kłamstwo najohydniejsze...	To Caderousse, musiał się już dowiedzieć, żeś przyjechał i przychodzi zapewne pogratulować ci szczęśliwego powrotu.	To była głowa.	To dowodzi albo wielkiej pokory, albo wielkiej pychy	To przecież pana przyjaciel!	Trudno... przy tym głowa mnie boli.	Tylko do czego są takie ręce?	Tym gorzej, że pijesz.	Uczył Piotr Marcina.	Wiesz przecie, że będziemy jedli śniadanie.	Więc? Bezczelna?	Wyrzucasz mnie, mamo?	Z Nastusią Gołębianką.	Zapewniam cię że oddałby mi cały majątek...	Zostanę jeometrąjeometra
Ha! może pan dobrze robi. Ja bym tak samo postąpił. Przekonywam się coraz bardziej, że jesteś szpiegowany tutaj, a wśród milionów ludzi, nagromadzonych w stolicy, trudno jest wykryć tych pańskich prześladowców, czy opiekunów. Jeżeli mają złe względem pana zamiary, mogą je wykonać, zanim zdołamy temu zapobiec. Nie wiesz zapewne, doktorze Mortimer, że śledzono panów dzisiaj, gdyście wyszli z domu?	Mówiłam, że się tak skończy ale pan to nie miałeś wiary...	Nikt nie zauważył tego prócz ciebie, bo ty masz wprawę. Nie rozumiem tylko, czemu się teraz martwisz tym, z czego niedawno radowałeś się tak głośno.	O, możesz mówić przy tym panu, to jeden z moich przyjaciół. Pozwolisz pan, abym go tak nazywał to potrzebne, by obudzić zaufanie w tym człowieku.	A kiedy statek opuszcza Szanghaj?	Ach, to pańska rzecz Niech mnie pan nie pyta!	Ależ śmiej się z tego, mój drogi! przeciwnie, będą mu one pomagały do stawania się coraz większym. Jeżeli chłopiec jest elegancki, tem lepiej, bo »jak cię widzą, tak cię piszą«. Każdy z większem uszanowaniem obejdzie się z cienkim surdutem, niż z grubą kapotą, chociażby pod surdutem była koszula podarta, a pod kapotą cała, ale zgrzebna. To jedno. A drugie: jeżeli chłopak czuje potrzebę odznaczania się i popisywania, to będzie z całej siły pchał się coraz wyżej, a na świecie mój drogi, ten tylko może stanąć wysoko, kto umie dobrze robić łokciami. Skromność i pokora na nic się w życiu nie przydają i, chcąc nabyć u ludzi ceny, trzeba samego siebie cenić wysoko. Nie masz wcale, mój Zeńku, powodu do niepokojenia się losem syna. Z tego, co mówisz mi o nim, jeżeli zwłaszcza nie brak mu zdolności umysłowych, widzę, że chłopak ma przed sobą przyszłość...	Cieszą się na wojnę i do wiosny wzdychają, bo teraz bieda w koszach, choć zimy dopiero początek.	Czegóżeśczegóżeś tak smutny (daw.) całkiem, całkowicie. oniemiał?	Czytam w gwiazdach Podnieś głowę! To całe niebo, które widzisz, jest dla mnie ogromną, roztwartą księgą, w której na ciemnoszafirowych kartach znaczą się srebrnymi literami losy świata. Wiedziałem, że tu przyjdziesz, zanim jeszcze pomyślałeś o tym. Posłuchaj więc mojej rady: Czy widzisz tę lodową ścianę, która wznosi się naprzeciw nas, a której szczyt tonie aż w obłokach?	Jestem, jak widzicie, niby stary żółw, co to umyka z głową, a potem ją znów na brzeg wystawi. Tak, to jest droga Hindostanu. Wszyscy tędy chodzą...	Jeżeli pan nazywa małżeństwo mordem, to ja nazywam śmiercią.	Majorze! Co za mowa nieprzystojna! Kto wie, kiedy dobre natchnienie ogarnie człowieka?	Milczałbyś! I mnie szkoda, pomimo żem podrapany i pokąsany przez tę małą osóbkę! Cóż robić? Skończyłeś robotę? Nie? Siadaj, zgryziemy ją we dwóch! Za tydzień jedziemy do Petersburga. Grocholski kwili gdzieś z naczelnikową. Mamy i jego część. Daj no cyrkiel i nie myśl o błaźnicybłaźnica (daw., reg.)	Moje drogie dziecko pan de Rubempré powie nam swego Świętego Jana na Patmos, wspaniały poemat biblijny.	Nie mów na niego nic. To mężny pan!	Niechże to będzie wół czy cokolwiek innego, byle tak się podobało Obrońcy Nędzarzy. Jestem jego sługą... a nie sługą tej rzeczy, która przejeżdża przez most.	O jakim rodzaju kobiet pan mówi?	Odpowiedź moją słyszałeś już pan przy innej sposobności. Nie uznaję Manuela za swego brata i nie napiszę przyznania się, którego ode mnie żądasz.	Pewnie by tak lepiej.	Puść mnie pan!	Sam tak zawsze mówiłem... To geniusz uczucia w kobiecej postaci... Ani śladu egoizmu, tylko jakieś utożsamienie się czy rozpłynienie w cudzych sercach... Ona zawsze czuła za wszystko i wszystkich, prawie zapominając o sobie.	Szanowna pani dziedziczka dobrodziejka zapomniała, tak, dobrze mówię, nie uważała za stosowne powiedzieć, że bez atu	Tak samo. Więc sprawa rozstrzygnięta.	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	Wszelako to ciężki lud Żeby tak na mnie, podjąłbym się z moimi Tataryz Tatary	Wyśmienicie, wyśmienicie Szanowny panie nauczycielu, temu chłopcu w końcu roku... pojmuje pan?... najpierwszą...	A Jędrkowa Kasia?	A czemuż nie byłoby mi wolno kochać go?	A niechże Bóg broni wolę niech ją ziemia pochłonie, niżbym ją widzieć miała hrabiną. Ale powtarzam ci raz jeszcze, rób, co ci się tylko podoba. Wy, mężczyźni, wy jesteście panowie, a my białogłowy wasze sługi.	A powiedz no! Tylko szczerą prawdę!... Odpowiedz mi?	A różni mówili w kościele! Kozłowa zbiera się iść prosić dziedzica...	A ty, człowieku, masz tylko jedno wiedzieć	A! gdybyś pani gotową tylko była na jedno na trochę rezygnacyi i łagodności. Wszystkoby jeszcze dało się naprawić. Któż wié?	Ach, moje dziecko, że też nie przekonałaś się jeszcze o niepraktyczności ojca. On może wyobrażać sobie, że dom wart był miliony, a ja swoją drogą wiem od ludzi kompetentnych, że co najwyżej wart jest siedemdziesiąt parę tysięcy. Przecież co dzień od kilku dni sprzedają się kamienice z licytacji, wiadomo, jakie są i co za nie płacą. Zresztą nie ma o czym mówić; ojciec niech wyobraża sobie, że go oszukano, a ty, Belu, módl się za zdrowie tego Żyda, który dał wam dziewięćdziesiąt tysięcy... Ale a propos: wiesz, że Kazio Starski wrócił?...	Aktorki?	Albo ja tobie!	Albo ta, co jeszcze nie wie, jak smakuje Cabińskiego gaża.	Ale ja wstanę	Ale jakże ja ją poznam?	Ale nie koniec na tym Powiem ci coś ważniejszego. Są drzwi do ogrodu. Znalazłam je. Były ukryte w murze pod bluszczem.	Ale wciąż ufam w szczęśliwą gwiazdę waszej królewskiej mości	Bardzo wam będę obowiązany i daj Boże odwdzięczyć.	Bo gdyby nie ta narodu naszego przywara, to byś, miłościwy panie, tu nie był!	Był to stary książę.	Chciałbym mieć dziesiątkę!	Co za mus? możesz pójść z nami.	Coś ty! Przecież przed północą diabelska moc nie działa, a potem była niedziela. W niedzielę diabły się nie pokazują.	Czy ona może być porównana do tych kwiatów cieplarnianych?... Stanowczo nie. Ona to kwiat bujny, pełen życia, ogrzewany słońcem, a nie sztucznym ciepłem, kwiat wdzięczny, z delikatnym i orzeźwiającym zapachem, niepodobny do wazonowych, sztywnie poprzywiązywanych do palików. My jesteśmy obrazem tych kwiatów wzięci w ramy naszej sfery, jak one w wazony, przymocowani do naszych przesądów, jak one do palików.	Czy to pilne?	Czy wystarczy gwineagwinea	Depesze dziś nie przyjdą, drogi popsute.	Do czego prowadzisz?	Do kaduka! jakżeś czuła, siostrzyczko moja!	Do obronym za słaby, to się wie. Ale stać u wejścia i powiadomić was, gdyby się co złego święciło, na to się wam srodze przydam.	Dobra sobie!	Dzisiadzisia (gw.)	Ha równałoby się to podpisaniu wyroku śmierci na wiele... hm... na wiele najmocniejszych przedsiębiorstw, doprowadziłoby do katastrofy, jakiej jeszcze ludzkość nie widziała. Powtarzam jednak, że osobiście jestem najlepszej myśli.	Hm!...	Hrabio, miejże nade mną litość! Jestem nieszczęśliwy!	I to racja, ale z tego, coś mówił przy stole, ja się jeszcze i czego więcej domyślam.	Ja nie bałamucę	Jak Bóg da, jutro.	Jak chętnie mówisz niebezpieczne rzeczy, Henryku! W tym wypadku mylisz się zupełnie. Bardzo lubię księżnę, ale jej nie kocham.	Jak ona wygląda?	Jak to? za nic?	Jak tu dobrze!	Jakążeście tam ponad inne przekładali?	Jakże to ono było?	Kozieł uparty	Mamo! ja na dnie sinieńskiéj wody siedziała i rybki pasła...	Miałem jeszcze prośbę do pana prezesa w imieniu kolegów.	Milczże i idź zkądeś przyszła Precz, babo!	Możliwe. Byłaby to nawet pewna pociecha, gdyby ci najgor­si byli odrobinę lepsi.	Nie	Nie będę cię zmuszać, mości Nedzie	Nie przegram	Nie wiem, ale ojciec uczy mnie i zapoznaje ze wszystkimi przepisami prawa.	Nie, płaciłam, com mu była winna, a on sam powiedział, że miał przysłać po ciebie; nawet i nie wspomniałam	No to dawajcie czarkę, ale prędko, prędko!	Nędza Gdybyż to była nę­dza tylko i tylko dla mnie, i taka jeszcze, na którą żadnej już rady nie ma na ziemi! O, wierzaj mi, panie, że potrafiłabym cierpieć odważnie, żyć bez żebraniny i umrzeć bez skargi! Ale nie jestem sama, jestem matką! Gdybym nie miała serca macierzyńskiego, które kocha, słyszałabym w sobie głos sumienia, które obowiązek przypomina; gdybym nie miała sumienia, które kocha, słyszałabym głos serca. Mam jedno i drugie, panie! Rozpacz mię ogar­nia, gdy patrzę na wychudłą twarz mego dziecka, gdy myślę o jego przyszłości, ale gdy wspomnę, iż dotąd nic dlań uczynić nie potrafiłam, wstyd mi taki, że pragnęła­bym co chwilę upaść na ziemię i głową tarzać się w pyle! Boć przecie są ludzie ubodzy, którzy siebie i dzieci swe dźwigają z niedoli, dlaczegóż ja uczynić tego nie mogę? O panie! Bieda, Kobieta, MatkaBieda ciężką jest do przeniesieniado przeniesienia (daw.) o, to męczarnia taka, dla której jedna jest tylko nazwa: życie ubogiej kobiety!	O panu Kunickim?...	Och, całkiem nie pamiętam.	Oczywiście. Kobieta nie żyje, a spuścizna znajduje się w miejscu, skąd mogę ją podjąć dla człowieka który mi udowodni prawa swoje.	Od wakacyj nie uczymy się niczego	Odpocząć? Ależ służę koleżance Zaprowadzę państwa do pokoju żony. Będzie pani mogła nawet się położyć na kanapie.	Piję za waszą pomyślność. Niech wam Nieba wszelkim błogosławią powodzeniem.	Powiecie, żeście wzięli okup za pana de Bergowa, aby mieć czym zbójom zapłacić.	Przypuszczam, iż nie mylę się, uważając porę za odpowiednią. Zresztą już sam rodzaj mojego przedsięwzięcia domaga się czystego typu powojennego.	Sama jesteś?	Skąd mam wiedzieć!	Szczęściem, odpowiedziała szybko, szukając kogoś oczyma pani domu skarb, istny skarb!	Słuuucham.	To zależy, jak kto rozumie szczęście. Ja Głębowicze kocham nie za ich przepych, lecz że są moje. To moja gleba, mój teren pracy, który chcę doprowadzić do możliwej doskonałości.	Ty znasz miłość?	Wszystko, co posiadam, po spieniężeniu równałoby się kwocie mniej więcej półtora miliona złotych.	Yeah, tutaj albo w okolicy. Ja bym chciał, żeby ten wielki interes przyszedł tu, do my country.	Za późno, Bazyli	Zrobię ci herbaty z cytryną, wytrzeźwiejesz, przygotowywamprzygotowywam	Żadnego.
Cenię cię za to, ale czy ty jednak, moje złoto, nie tragizujesz zanadto i nie robisz grande chosegrande chose (fr.)	Je ne peux pas boireje ne peux pas boire (fr.) powiedział ale ja nie., jedno cassis, to moja norma, i to nie co dzień.	Panie hrabio, nie do mnie należy sądzić postępowanie pańskie, jesteś panem swej żony; lecz mogę rachować na pańską uczciwość i proszę, żebyś mi przyrzekł jedno tylko, że powiesz hrabinie, iż ojciec jej nie przeżyje dnia dzisiejszego i przeklął już ją za to, że nie przyszła czuwać u jego wezgłowia!	Słuchaj pan słuchaj pan, panie Copperfield, zamknij mu usta przez przyjaźń samą. Po co masz pan, panie Wickfield, mieć cały świat przeciw sobie? Czy przez wzgląd na córkę? Ba! Ja i pan wiemy, co wiemy, to i dość! Na co budzić śpiące licho! Nie ja to pewnie uczynię. Załagodzimy całe to nieporozumienie. Posunąłem się za daleko, co? Zgoda! Niech i tak będzie. Zgoda!	Kierunek łatwo zmienić. Mój aeroplanik posłuszny jest na skinienie. Jak on ślicznie idzie! To nie jego wina, co się stało. Nie martw się, mój drogi ptaszku. Zmienić kierunek i na jaki? Ja myślę, że frunąć dalej. Może to znów jakiś diabelski figiel, tak jak z tym kółkiem. Bo w jaki sposób ono zginęło i dlaczego się zaraz znalazło? Znów chce pić motor: masz, durniu, kieliszek oliwy, ale pamiętaj, że pijaństwo zawsze sprowadza nieszczęście, a ciebie specjalnie marny los czeka.	Aleby co ukradła. Takiej nie upilnuje, choćby jej na ręce patrzał, a chcecie wróżenia, to gońcie se za nimi.	„D’Aldrigger zostawił siedemset do ośmiuset tysięcy franków” odparł Desrochowi Taillefer. „A, ba, jest tylko jedna osoba, która zna ich majątek” oświadczył Werbrust, przyjaciel nieboszczyka. „Kto taki?” „Żona jego uczuje wielką pustkę!” „D’Aldrigger tak kochał swoją żonę! Nie śmiejże się, patrzą na nas”. „Pewnie się ożeni ze starszą”. „Czy znacie sytuację Nucingena i du Tilleta?” spytał Desroches. „Sytuacja jest taka, rzekł Taillefer: Nucingen jest to człowiek zdolny pożreć majątek swego dawnego patrona... i oddać mu go...” jak to oddać?...” „Malwina d’Aldrigger ma dwadzieścia lat, mój drogi. Poczciwy d’Aldrigger ożenił się w 1800! Wyprawił nam piękne bale w Strasburgu z okazji swego małżeństwa i urodzin Malwiny. Było to w 1801, w czasie pokoju w Amiens, a dziś mamy rok 1823, ojczulku Werbrust. W owym czasie wszystko było na modę Osjana, nazwał swoją córkę Malwina. W sześć lat później, za Cesarstwa, był przez jakiś czas szał na rycerstwo, czasy arii: Jadąc do Syrii, rycerz nasz i tym podobne głupstwa. Nazwał druga córkę Izaurą, ma siedemnaście lat. Są więc dwie panny na wydaniu”.	A świeronek (śpichrzyk) to już ze wszystkiém zawalił się... myślę ja sobie, zkąd tu drzewa wziąć... ot i pojechał nocką do lasu... to i co? Nie dla jednego Pan Bóg las zasiał, dla wszystkich zasiał...	No to głupi. A jak ci się nie podoba, to mnie nie wołaj i już.	Ty jesteś wielki filozof, Sancho mówisz jak mędrzec i nie wiem, kto cię tego wszystkiego mógł nauczyć. Powiem ci jednak, że na tym świecie nie ma losu. Wszystko, co się dzieje na tym padole, złe czy dobre, nie dzieje się przypadkiem, ale z woli Opatrzności nieba, dlatego to mówię, że jak kto sobie pościele, tak się wyśpi. Ja sobie także posłałem, ale w pracy mojej brak było widać roztropności, bo mnie spotkała kara za zbytnią zarozumiałość. Mogłem się przecież domyślić, że wątły Rosynant nie wytrzyma natarcia rumaka potężnego, którym Rycerz Białego Księżyca kierował. Odważyłem się jednak i mimo wszystkich usiłowań, ze wstydem padłem na ziemię. Ale choć na czci jestem skrzywdzony, nie straciłem i nie stracę cnoty w dotrzymaniu danego słowa. Kiedym był błędnym rycerzem, dziarskim i walecznym, ramię moje i czyny świadczyły o moim męstwie, teraz, kiedy jestem tylko zsadzonym z konia jeźdźcem, poddanie się moje woli losu i sumienne dotrzymanie zobowiązania dowiodą, że sławnym jestem człowiekiem.	No, to ja panu opowiem najlepszą rzecz. Wujostwo sporo dawali księżom, żeby się msze wciąż odprawiały za spokój duszy wuja Dominika. Ksiądz proboszcz, przecie starszy człowiek, światły kapłan, sam nam to opowiadał, a ręce mu się trzęsły z przerażenia. Mówił ksiądz proboszcz, że siedzieli jednej nocy z wikarym na probostwie, w dużym pokoju i naradzali się, jakie msze mają nazajutrz odprawiać. A że było dużo wotyw zamówionych, więc choć wypadała msza żałobna za wuja Dominika, postanowili ją odłożyć na kiedy indziej. I ksiądz proboszcz wyznał, że obaj z wikarym dopuścili się grzechu, bo mówili pomiędzy sobą, że tyle się mszy za tego samobójcę odprawia, a są przecie i inne dusze pomocy potrzebujące. Zresztą, mówił ksiądz proboszcz, państwo Rudeccy jakoś czy przepomnieli, czy zaniedbali złożyć w tym czasie na tę mszę. I tak oto naradzali się proboszcz z wikarym, żeby może nazajutrz mszy za wuja Dominika nie odprawiać, a odłożyć ją na późniejszy czas. Wikary wziął pióro i miał pisać w księdze, za kogo nabożeństwo odprawiać się będzie. Żywej duszy w pokoju nie było, tylko oni dwaj. Świeca się między nimi na stole paliła. Gdy wikary pierwszą literę jakiegoś nazwiska wypisał, padł na stół z głośnym dźwiękiem dukat złoty, jakby zleciał z sufitu, zakręcił się, zawirował między nimi dwoma i spoczął w blasku świecy między rękoma tych księży. Tak to im po swojemu, szyderczo zapłacił. Mówił ksiądz proboszcz, że się obydwaj strasznie przerazili. Odnieśli ten dukat natychmiast do kościoła, złożyli go na ołtarzu jako wotum i krzyżem leżeli pod lampą, w nocy, modląc się żarliwie o spokój duszy Dominika. Na drugi dzień obydwaj odprawili msze żałobne.	A to wyśmienicie! Wiesz, Dmytruś, ohydnie się raduję na oną wyprawę po Serczykową.	Co Maciuś na to powie?	Co mama na to powie?	Na to się nie odważy.	To prawda że nie mamy ani grosza na ogolenie się, dlatego musimy używać plastrów z żywicą, które przykładając do twarzy, odrywamy z całej siły i przez czas jakiś mamy twarze gładkie jak pięty.	A czego to, chłopcze?	A no! może! Kto to tam wie?	Albo własne, pensez bien, comtesse!pensez bien, comtesse (fr.)	Ba, jakbyś mógł! Przecież to wasz znak rozpoznawczy.	Co to za modlitwa?	Jak to?	Miłości cechą, że rozsądną być nie może, Ja również niepodobnéj rzeczy wymagam od miłości pana mojego, to jest, żeby była stałą.	Nie powinien żenić się z panną Łęcką, to nie dla niego partia. Dla niego trzeba by żony takiej...	Pomimo to jestem sama i prześladowana.	To byłoby prawie perwersyjneperwersja (z łac. perversio: przekręcenie)	To prawdopodobne	To wy jesteście Pietrek?	To zależy. Kiedy pan odjeżdżasz?	Tylko ty jesteś w stanie wybawić mnie z kłopotu, w jaki się wpakowałam... i to tylko przez ciebie!...	Więc to mnie ekscelencja oczekiwał dziś o siódmej?	Właśnie to sumienie stać mi każe!	Cóż u licha! Więc was nie uczą wcale, jak się dać powodować cuglami? Cóż jesteście warci, jeśli nie umiecie zawrócić na miejscu, poczuwszy, że cugle dotknęły szyi? Idzie przecież o życie człowieka, a zatem i własne życie. Należy zawrócić wstecz, zebrawszy nogi pod siebie, a jeśli nie ma miejsca, trzeba stanąć dęba i zawrócić w tył na tylnych nogach. To jest jeden z wielu przykładów, jak się dawać powodować cuglami.	To nie było straszne, Ludko, tylko takie smutne! Od razu spostrzegłam, że jest słabsze, ale Karolinka powiedziała, że matka poszła po doktora, więc wzięłam dziecko, żeby ona wypoczęła. Zdawało się, że śpi, lecz nagle wydało krótki krzyk, drgnęło, a potem leżało bardzo spokojnie. Próbowałam rozgrzać nóżki, a Karolinka dawała mu trochę mleka, ale się nie poruszyło, i poznałam, że nie żyje!	Niech i tak będzie, ale pozwól, abym był trochę rycerzem Konrada. Niepodobna mu jest poświęcać się kształceniu młodych panów Zwirkiewiczów, ponieważ musi na wiosnę wyjechać zagranicę.	Nieprawda! Co tylko robiłem, jak postępowałem z nią, wszystko miało na celu jedynie jej dobro. Nieprawda, a tak!	Ależ kocha ją do dziś. A jednak ją porzucił. Zepsuł szczęście swoje i jej, bo nie umiał zdobyć się na wyrozumiałość, bo poddał się egzaltacji, bo chciał widzieć w niej anioła, nie zaś człowieka, który mógł pobłądzić. Zastanów się tylko, kochanie, ile krzywdy wyrządził sobie i jej...	Dam ci tyleż samo na przyszły rok Tak więc, w krótkim czasie będziesz miała wszystkie jego fatałaszki	Ach, tym lepiej, Lawinio, strzeżmy tej tajemnicy razem, korzystajmy z niej razem, racz powiedzieć jedno słowo, a zezwolę być ministrem, rzeczywistym tajnym radcą zdrowia, dwumilionowym panem i wielkim mistrzem wstęg i orderu wszystkich wężów brylantowych i szmaragdowych jaszczurek.	Ale chłopak ten poraniony był i przywalony opalonemi deskami, nie mógł więc podpalać, jął Bernard.	Ale co miał dla niej za obowiązki?	Czekają na mnie	Czy nazywasz głupim odmówić ręki człowiekowi, którego się nie kocha?	I na tę konieczność każdy dzielny sadhus ma radę bezkrwawą...	Imię	Już może trafiłam! Daj mi go tu!	Matko, czy moje rzeczy gotowe?	Mnie przysyła mąż pani abym zobaczył, czy pani tu bardzo szaleje.	Nie wiedziałem ale pojąć mi trudno, w jaki sposób pan ten jest w takim razie radnym miejskim, przecież...	Panowie, oddajmy tę sprawę w ręce uczonych. Dziś zaraz komisja uczonych jedzie do Warszawy. Jutro może być już za późno.	Posłać po Skoraszewskiego! Po co on ma w Drahimiu czy w Czaplinku siedzieć!	Posłuchaj! Dziś wieczorem pan Coquenard udaje się do księcia de Chaulnet na naradę, która potrwa ze dwie godziny conajmniej; przyjdź zatem do mnie, będziemy sami i wszystko się dobrze ułoży...	Prawdopodobnie tu nie będę mogła pozostać. Czy zapomniałeś, że wrogi moje przybędą wkrótce?	Rozumiem... Tyle się pan naczytałeś o swoich farbach, olejach, komórkach i atomach, że nie miałeś czasu na kwestie filozoficzne. Więc i męczysz się pan jak człowiek, który pierwszy raz wsiadł na konia.	Tak. Charles będzie zmęczony po powrocie z kopalni, ja zaś... chciałabym go mieć dla siebie przez jeden wieczór po powrocie do domu, który kocham. Ten dom widział całe moje życie.	Zapewniam pana, señor Hirsch że tym razem nie był pan narażony na żadne niebezpieczeństwo.	A Chtawjan?	A toś się powinien pocieszyć, mój stary	A! Dyrektorem?	Bardzo dziękuję.	Bóg	Chcę zostać waszym naczelnikiem	Cóż meldujesz, stary Austriaku?	E! nie! kochanku! nie! trzęsąc głową rzekł Poręba: z tego nic nie będzie! Ty mi jutro możesz dmuchnąć albo się gdzie skryć, albo jakiego figla uciąć, nie!.. Powiedziałem raz: nie ruszam ztąd, aż targu dobijemy...	Hehe, no i widzi pan, będzie pan przedstawiony ładnej kobiecie	Hej! sąsiedzie! odezwał się głos chropawy kaszlem przerywany z jednego okna bardzo proszę. Brzydkie życie prowadzisz, nocami włóczysz się po mieście, i sam nie spiąc, nam jeszcze spoczynek przerywasz.	I ty może dlatego?... dla powetowania?...	Ja nie bałamucę	Ja też go nie chcę zdobywać!	Jaką zimną masz rękę, Klotyldo! Możeś bardzo chora?	Jeśli on umrze, i ja umrę, a niczyją nie będę! wysyłaj ludzi, wysyłaj ludzi!	Kiedy prezes wyjeżdża do wód?	Krok pod miarę.	Król do niego rękę wyciągnął...	Miej nade mną trochę litości, hrabio!	Może.	Napiszę zaraz do mego męża...	Nic w sercu mojém zatrzéć nie może słodkiego obrazu mojéj matki. Dziecinne lata upłynęły mi obok niéj, owiane tchnieniem jéj anielskiéj dobroci, a sto razy szczęśliwszém byłoby życie moje całe, gdyby jéj kochająca i mądra ręka dłużéj przewodniczyła moim krokom.	Nie będziesz miał go w tym razie.	Nie chcę korzyści, których byś nie przeżyła!	Nie, mateczko.	Nie... Fedora lub śmierć! Słyszę, słyszę.	Och, ojcze!	Oczywiście	Odebrał znakomite wychowanie.	Ogień, Pożar	Oto jest kamień	Pan przychodzisz od podczaszyca?	Potrafię pożyczyć bez ciebie.	Powtórzyć!	Pójdę... gdy Mowgli wygna Mowgliego	Re-zeda.	Twoja brutalna dzikość jest wprost ordynarna, mój Marcinie ZemstaNie rozumiesz nawet, o co mi chodzi. Chcę się nim trochę pobawić. Spróbuj tylko wyobrazić sobie nastrój takiej gry! ten człowiek z kartami w ręku	W komitecie więziennym. Pisze właśnie, że chciałby mi przedstawić wzór obmyślanego przez się systemu najlepszego celkowego odosobnienia. Co myślisz o tym?	Wobec tego, cisza!	Wszystko jedno kto. Ktoś rozgadał	Wszystko pozamykane.	Z fałszywą brodą?	Zosia: On mnie nie zauważał przez kilka lat. Nie wiem, co mu się stało teraz. Boję się pani, jest pani zbyt piękna.	Żyj poczciwie, a niktonikto (gw.)
Och! gdyby nie ważna pobudka, która mnie sprowadza, nie odważyłabym się narazić na gniew pani hrabiny; gdyby się kiedy dowiedziała, że ja pana uprzedziłam...	Ho, ho! już ja wiem, co w trawie piszczy: wierz mi, chrześniaczku, to rączka Justysi; musiał wstąpić do niej i albo jej nie zastał, albo też zastał z innym: te dąsy na butelkę, to nie jest rzecz naturalna, ja ci to powiadam.	A ten co znowu?	Aha... Ten rudy? Kto by to był... Chyba nie kto inszy, ino sam król duński. Ojciec gadali wczoraj, że słabowito wygląda, a zły i kwaśny, jakby się octu napił. On ci, on brwi nasrożył, a z góry na lud spoziera. Oj, nie chciałbym ja takiego pana mieć nad sobą!	Boję się, abym nie oszalała. Jakiś ty milusi! Jakaż ona głupia, ta twoja Fedora! Jak mi było przyjemnie wczoraj, kiedy wszyscy ci mężczyźni skłaniali przede mną głowę! Jej nigdy nie bili brawa! Słuchaj, drogi, kiedy moje plecy dotknęły twego ramienia, usłyszałam w sali jakiś głos, który zawołał: „On tu jest!”. Odwróciłam się i zobaczyłam ciebie. Och! Uciekłam, miałam ochotę rzucić ci się na szyję przy wszystkich.	Braknie ci słów na usprawiedliwienie się, moje dziecko!... Ale poczekaj, rozmówię się z Fran­ciszkiem... To człowiek bardzo roztropny, on wszystkiemu potrafi zaradzić.	Bądź co bądź, jest to zawsze tylko chłopak.	Czy panu nie wiadomo że tylko sułtan może robić paszą, a że mój przyjaciel Teleben (bośmy się zaprzyjaźnili tak jak guzik z pętelką), zbuntował się przeciw Padyszachowi! Wiadomo panu, albo nie wiadomo, że istotne nazwisko monarchy tego kraju jest Padyszach, a nie Chan albo Sułtan. Nie wyobrażajcie sobie, że to coś wielkiego seraj: to to samo co mieć stado kóz. Te kobiety są bardzo głupie, wolę sto razy gryzetki z Montparnasse.	Frejdo! czy ty słyszała o tym, co u nas działo się w miasteczku?	Ma się rozumieć. Otóż, nie przyjmę cię na służącego, ale mogę cię zatrudnić jako klowna. We Francji angażują błaznów zagranicznych, za granicą zaś błaznów francuskich.	Może kazać wnieść łóżko, co?	Mów, co widzisz: Jak tu kniaziównie?	Niech się pan trochę pohamuje! Niech się pan trochę pohamuje! Takie pytania nie prowadzą do niczego, rodzą jedynie nieprzyjaźń. Kapitan powiedział albo za wiele, albo za mało i mam prawo żądać od niego wyjaśnienia tych słów. Pan wyraził się, że mu się nie podoba ta wyprawa. No, proszę, dlaczego?	No bo co? Jestem.	Porcenela! rozbiła się, jucha, ale stara lakiem skorupy zlepiła i ślicznie, jak Boga tego kocham... albo te malunki! i w kościele niema lepszych, a co ramy, to nasze sto razy więcej warte, żyd chciał je kupić na funty, ale szelma!..	To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	To samo, co i stryj: dług powinny zapłacić dzieci zmarłego.	Zgadzam się z tobą; niechże sobie oni będą poczciwymi ludożercami, niech poczciwie pożerają tych, co im wpadną w ręce. Że jednak nie mam ochoty, żeby mnie pożarto, choć uczciwie, więc będę się miał na ostrożności, bo, jak mi się zdaje, dowódca nasz nie myśli o tym, a teraz do roboty.	A jednak, wiesz pani doskonale, że cię kocham.	A nie mógłby pan, Pencroffie, zakotwiczyć przy cyplu przylądka?	A teraz spróbuj zgiąć kolana...	Ach, tak! Bądź zdrów.	Aron? Aron? powtórzyła ciekawie Noskowa wiążąc węzełek na chustce	Bandini nasz florencki przysyła ten mozaikowy blat, który latem oglądaliśmy, pamiętasz?	Bardzo!...	Bo nie chcę przychodzić wtedy, kiedy są tu ze swymi kozami inne dziewczęta.	Będziecie żyli	Cholas! Nie ma go, ilnijapailnijapa (zniekszt. fr. il n’y a pas)	Choćby było stu, liczba nic nie znaczy, jeśli jest napisane w górze, że nie będzie wystarczająca.	Czy możesz... czy chcesz usiąść?	Czy ona jest tu może u pana, w tym domu?	Czy to prawda, czy paradoks?	Czy wiesz, kim jest Czarny Korsarz?	Czyż tak?	Dość malowniczy widoczek...	Dziwaczne nazwisko	Gdybyś to zrobił tylko dla tradycji	Gdzie lecisz? Czemu nie na górę?	Gdziekolwiek bądź Tak! A teraz idź, dziecko, zmęczony jestem! Do widzenia. Całe lato mnie tu nie będzie.	Gotów zrobić skandal i nie przyjechać!	Grywała pani przedtem?...	Ha, ha, ha! Ha, ha, ha! Nienawiść to śliczne słowo, taka doskonała, blaszana pokrywka na różne inne rzeczy. Widzisz, ja także kobiet nienawidziłem...	I tuż na podorędziu	Ile ma?	Ja, w rezultacie, nie mam nic przeciw temu Cokolwiek nastąpi, oczywiście zgadzam się z wolą boską, jeżeli zyskują na tym ubodzy... Ciągle zyskują... Moja ochrona będzie niedługo pierwszą w mieście, i tylko dlatego, że ten pan ma słabość do Belci...	Jak Emilka wróci z Reichenhallu, to pod pierwszym lepszym pozorem ściągniemy tu Marynię	Jak mi Bóg miły, tak szczerą prawdę powiadam! Między janczarami nietrudno o rebelię, a już im bardzo mruczno. Tak myślę, że jeszcze jednego albo dwóch szturmów spróbują, a potem zęby na janczar-agę, na kajmakana, ba, na samego sułtana wyszczerzą.	Jakoże w kościele będziesz napadał?	Jakto poznałbym?	Już jest pod sądem?... tak?...	Już około dziesiątej!	Kiedy mi tak dobrze!	Kto? Niech pan mówi!	Marszałka.	Mańka, nie pchaj się, siedź spokojnie.	Mendel?	Milczę i czekam, i nie chcę tylko, aby ktoś wi­dział to spotkanie moje z idącą chmurą czy postacią.	Miłościwy pan oddał ducha w Mereczu jeszcze na tydzień przed pogromem korsuńskim	Moryc, żebyś ty naprawdę wstąpił do partii	Może pan liczyć.	Muza i poeta ależ to istna homeopatyczna kuracja.	Na pociechę wypił kieliszek.	Nawet doktorem filozofii dwu uniwersytetów	Nie w moich. Muszę wypełnić ostatnie zlecenie naszego biednego kapitana Leclère, pojmujesz pan, że to mój święty obowiązek. Ale bez obawy, zajmie mi to tylko czas potrzebny na drogę tam i z powrotem.	Nie zapomnij pan o Sylwii ona czuwała dwie noce.	Nie zauważyłem tej wady u ciebie!	Nie, dyrektorze naprawdę nie o moją zarozumiałość tu idzie. Raczej jest w tym może trochę nieufności we własne siły. Chodzi mi o to, że mam pewne myśli, będące stanowczo innowacją ze względu na dotychczasową sztukę sceniczną, i chcąc je przeprowadzić u aktorów uznanych i gotowych, muszę przełamać wpierw ich rutynę, do czego nie zbyt się czuję na siłach. Obawiam się, że wobec niezaprzeczonego i już wyrobionego artyzmu tego lub owego aktora znanego, ulegnę i będę miał teatr może doskonały, ale nie taki, jaki mieć chciałem.	No bo król jest jeden, a żołnierzy dużo.	No, skoro nie chce mi pan dać nic więcej, muszę się tym zadowolić. Ale jeszcze jedno słówko, hrabio.	O mocny Boże! Widziałżeś waćpan Skrzetuskiego na własne oczy?	O! I do tego niestarta hańba! Tak sobie pomyślał ów człowiek, gdy zobaczył się z tobą... i z kilku innymi osobami, zarówno rodzaju męskiego jak i żeńskiego. Przeto poniechał tego zamiaru, a teraz postanowił obić sążnistegosążnisty gruby, tłusty. babu.	O, gładszy, gładszy!	Około stu rubli	Owszem, słyszałem, ale nie znałem szczegółów. Zresztą jestem zupełnym laikiem, jeśli idzie o giełdę.	Pan bardzo dobrze wygląda	Panno Lusiu pani jest taka dobra, taka szalenie miła, ja po prostu... no!...	Plotka pytali wszyscy Stanisława, tłocząc się w poufnym kółku w rogu salonu.	Pójdziesz tam. Słyszałem, że dzierżawca umarł. Zobacz tonie, pogadaj z rybakami i pójdź do właściciela. Można dać sto rubli drożej niż Żydzi! Oto zadatek, spisz kontrakt na twoje i moje imię. Podzielimy się zarobkiem. Pojutrze czekam cię z powrotem.	Rozumiem! Konie niech pacholik rozkulbaczyrozkulbaczyć (daw.)	Spodziewamy się go lada chwila.	Stryjciu Antoni!	Szuka pan wciąż buta?	Słusznie waszmość mówisz ale przecie Wiśniowieccy królewski to prawie ród.	Tak mówił kot do wróbla, który nie chciał czekać, aż znajdzie się w jego łapkach... No	Tak, tak	Tak, tak, żeby jakiś nóż lub coś ostrego...	Tatuś mnie Bronką nazywał	To jest kołnierz od mojego munduramundura	To źle, ja wziąłbym sto pistolów; wiesz przecie, że postawiłeś rzędy przeciw konia, lub sto pistolów, do wyboru.	Trzy pięćdziesiąt, proszę pani.	W kancelarji, uśmiechając się, odparł chłopiec, bardzo ważnemi papierami wojskowemi zajęty, kłania się i przeprasza, że dopiero jutro rano służyć może...	Widzisz! Ukrywać!?	Więc poczekasz na mnie?	Wybornie! a jak był odziany?	Wykup! Nie stać was na złamanie magnaterii, która już raz pchnęła Polskę w niewolę. Nie ma w was duszy Ludwika XILudwik XI	Z przeciwnej.	Zaczynać! Zaczynać! Koły Zaporożci paniw pobyłyKoły Zaporożci paniw pobyły (ukr.)	Zmiękną oni! Pamiętaj mi! chleb i woda.	Świetnie Oszczędzili nam fatygi, dzięki temu będziemy mogli się szybciej poruszać.	Żebrak zawołała Janet niespokojnie
Rzecz ważna wszystko zależy od tego jak? otóż sęk!.. człowiek nie mówię, chociaż, ale nie byłem przeciw niemu, jednak zawsze z uwagą... przyszłość okaże... itp. itp.	Zdrów jestem Chwała Bogu zdrów, zupełnie. Właśnie otrzymałem list od pana Murdstone. Życzy on sobie, abym salkę, którą mam właśnie niezajętą, wynajął młodzieńcowi którego mam przyjemność i zaszczyt poznać.	Co?... Jęczałem?... E, to jest złudzenie waszego senty­mentu. Albo macie nieczyste sumienia: daliście mi podłego wina z grubą marką. A że ja za nie gotówką przecie nie płacę, więc mi nie wypada się skarżyć; jęczę sobie po ci­chu konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: pan widziałeś. pewno dużo tchó­rzów w życiu?	I snadźsnadź (daw.) dodał pan Bal. ale niechże nie będę Balem, jeżelim tam co widział z tych cudów, o których wy powiadacie. Ot! Zwyczajne bajki i koniec.	I wielce kompetentnego, przerwał pan Edward. Widzisz pani przed sobą człowieka o chybionem powołaniu; mógł być artystą muzykiem, a został urzędnikiem...	Mój kochany hrabio Ma pan szczególny dar prawienia niegrzeczności.	Nie bardziej niż babcia Canty, panie.	Nie będę odpowiadał na takie pytania, gdyż mam do zakomunikowania coś ważniejszego Chcę, żebyście to wszyscy, towarzysze, dobrze zapamiętali! Policja polska stosuje takie oto tortury: obie ręce skazańca skuwają razem i pomiędzy nie wciągają obadwa kolana. Między ręce i kolana wsuwają żelazny drąg, co sprawia, iż badany skręca się w kółko. Następnie przewraca się ofiarę na plecy i bije się batem po nagich stopach tak długo, aż ta ofiara zemdleje. Wówczas doprowadza się ją do przytomności i zaczyna „badanie” od początku. Wlewa się wodę strumieniami do gardła i nosa, aż do uduszenia skazańca.	Nie wiem kto się zajmuje nami; ale od pewnego czasu rozchodzą się tu i w okolicy osobliwe powieści. Jedni mówią, że cię gubię; obwiniają mnie o nierozwagę i szaleństwo; drudzy przedstawiają ciebie jako okrutnego i niebezpiecznego człowieka. Wcisnęli się, nie wiem w jaki sposób, w nasze najpoufniejsze myśli; to, co sądziłam, że wiadome jest tylko mnie, owe nierówności twego postępowania i smutne sceny, jakie z nich wynikły, wszystko to jest publiczną tajemnicą; biedna ciotka wspomniała mi o tym, a od dawna wiedziała, nic nie mówiąc. Kto wie, czy to wszystko nie przyspieszyło, nie zatruło jej zgonu? Gdy spotkam na przechadzce dawne przyjaciółki, witają mnie chłodno lub oddalają się za mym zbliżeniem; nawet moje kochane wieśniaczki, te dobre dziewczyny, które mnie tak kochały, wzruszają ramionami, kiedy widzą moje miejsce próżne tuż koło orkiestry na tańcach. Dlaczego, jak się to dzieje? nie wiem, ty także z pewnością; ale trzeba mi jechać stąd, nie zniosę tego. I ta śmierć, ta nagła i okropna choroba; a ponad wszystko ta samotność! ten pusty pokój! Brak mi odwagi; jedyny mój, drogi, nie opuszczaj mnie!	Pan nie chce doktora Sama błagam go o to, nie chce zgodzić się.	Pan podczaszyc będzie dziś zapewne w zamku? spytał książę jenerał obojętnie.	Panna Howard! Od iluż ona osób odwraca głowę, choć i sama nie jest piękna. Zresztą Dębicki nie jest brzydki: jaką on ma twarz łagodną, a czy ty zauważyłaś jego spojrzenie?	Pomówimy o tym jutro, jeżeli pan łaskaw	Przyznać potrzeba jedno że pan Smith zawsze raczej obawiał się, niż pragnął obecności jakichś ludzi na naszej wyspie.	Tak, moja siostra. Od jednego ojca.	Żeby aby od murów nie nakazano odwrotu!	A Herhor?	A cóż powiedział doktor?	A ja połowę w jej	A jak inaczej miałem porwać ciało brata?	A jeśli Polacy się oprą temu wyborowi tem lepiej, zerwiemy Unią. Nie przyniosła ona nam korzyści żadnych a straciliśmy na niej wiele.	A na cóż czeka?	A! milczże pieszczochu! krzyczał znowu Rupert, bo przysięgam że ci gębę zamaluję do sądnego dnia. Majster Bartłomiej, zląkł się, bo był tchórz wielki, i wlókł się podskakując i wołając tylko z cicha niekiedy lub pomrukując pod nosem.	Ale Dorota łatwowierną nie jest	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	Ale, ale! oberkabym jeszcze zatańcował z panią, jak Boga tego kocham.	Ani ty ojcze, ani matka nie macie prawa żądać odemnie abym dla miłości waszéj podłością się skaził, rzekł młodzieniec; patrz! dodał nagle odsłaniając surdut i pokazując zakrwawioną koszulę, patrz, bito mnie dziś, bito ażem mdlał, alem nie zesłabł, alem wzmocniał, ale się dam ubić a nie powiem tym katom słowa!! Nie okupię wolności mojéj szkaradną zdradą, pójdę na śmierć i zostawię po sobie w miejscu dziecięcia waszego, czystą i poczciwą mogiłę.	Antek wziął się za Szymkiem!	Ba, jakichś kilka niezłych wodewilów skleconych dla rozrywki, jakieś okolicznościowe piosenki, romance, z których dopiero muzyka coś robiła, wreszcie sążniowa epistołaepistoła prawdziwe brzmienie nazwiska cesarza Napoleona Bonapartego, który urodził się na Korsyce w szlacheckiej rodzinie pochodzenia włoskiego i zmienił nazwisko w wieku 27 lat; pierwotne brzmienie było używane przez jego wrogów dla wyrażenia pogardy dla obcego, który koronował się na władcę Francji. (niewdzięcznik!), to wszystko nie są jeszcze tytuły dla potomności!	Be obedient! Sois obeissant! Sii ubbidiente!Be obedient! Gehorsam sein! Sois obeissant! Sii ubbidiente! (ang., niem., fr., wł.) Zrozumiałeś?	Bo... widzicie... po Jagience tak mi się Danuśka przypomniała, aże mnie coś w sercu zabolało.	Chodź!	Choćby i tak odpowiedział, będziemy się bić. To musi być odwołane... Mój ojciec, taki szlachetny żołnierz, taka świetna kariera wojskowa...	Chrystus ci wynagrodzi pokorę twoją, Agnes. Małeśmy wszystkie przy siostrze Beacie. Żagwi się ona pośród nas jak Kierz Płonącykierz płonący (daw.)	Châteauroux, proszę pani... proszę o bilet do Châteauroux.	Co damy?! Co damy za to?... Nic nie damy!... Wiemy już sami: Hanna leśniczanka! Dawno to już mówiłem... w dzień pogrzebu powiedziałem: „Młynarz spoglądał na nią tak dziwnie w bramie cmentarnej, on się z nią ożeni!”. Powiedziałem! Wszyscyście to słyszeli!	Czołem, czołem!	Czy historia ta nie jest interesująca?	Cóż on zrobił?	Cóż to, masz otwarty kredyt u swego gospodarza?	Cóż ty, świnio, Maleski, kpisz sobie ze mnie w publicznym miejscu?	Daję słowo! Jako uzupełnienie stroju, medal zawsze dobrze się prezentuje przy czarnym fraku zapinanym pod szyję. Wygląda to elegancko.	Dobre i to że Cyrano zachowuje tajemnicę przy sobie.	Dobrze ci jest?	Dobrze to ale czego żeście szukali w onym Sebastianie?	Dobrze, dobrze. Do widzenia.	Dzieciństwo, Przemoc rzekł urzędnik.	Dziękuję pani. A pokój już jest?	I niewysoka. I miała u pasa różańczyk, to ja się nim preczprecz (daw., gw.)	Ile ci dał, co?	Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	Jakże to nierozsądne z jej strony! Powinna ją pani odprawić.	Jakże wasza excellencya jest z hr. Sułkowskim nie trzeba zapominać że słońce zachodzi, że ludzie są śmiertelni, i że synowie po ojcach następują a Sułkowscy po Brühlach.	Jesteś żonaty?	Jeść mi się chce.	Jutro, gdy tylko wydrążymy otwór do założenia miny	Listy dane były, gdy wina jego nie została dowiedzioną Nic one nie znaczą.	Mnie i tamtego żal! Pięknieśmy mu zapłacili za gościnność, nie ma co mówić. Boże! Boże!	Może przed odejściem zaparzyć jeszcze trochę herbaty?	Na cóż im wojna?...	Nie darowanato rzecz osobie wyższej sfery, kompromitować w podobny sposób swe położenie w świecie, i pomiatać formami przyjętemi w wyższych towarzystwach!	Nie dawniej, aniżeli ja to spostrzegłam, ale siadajmy i jedźmy...	Nie gniewaj się a wszystko ci wytłumaczę.	Nie ma, jak widzę, rady Raz człeku śmierć przeznaczona, a lepsza na polu chwały niż na łożu. Bóg cię prowadź! Bóg cię prowadź, Janie! Jeżeli nie zobaczymy się na tym świecie, to na tamtym, a ja ci serca pewnie dochowam.	Nie mam nic wspólnego ze sprawami nadprzyrodzonymi Nikt mnie nie posłał. Po prostu znalazłem się na pańskiej drodze.	Nie mogę tak myśleć, bo mi to mama już wiele razy powtarzała...	Nie umiem opowiedzieć jak panna Magdalena tęskni za państwem.	Niemniej jest to prawdą, niestety!	Niewiesz co paplesz.	Nigdy, jeśli Serafia mnie nie zadenuncjuje..	Nikt inny, tylko myśliwy z ziarnkiem śrutu Do czego byłby potrzebny, gdyby nie wyjaśniał dzisiejszego wypadku?	No to głową do ziemi! Chodź, Beniaminie Czas odpocząć! Okropnie wyglądasz, policzek ci płonie. A niech tę bezczelną babę szlag trafi. Wytrzyj twarz. Ta przekupka wysmarowała ci ją żółtkiem.	O czym mówisz?	O proszę! Zupełnie jak Lucjanowi! A przecież kiedy rząd się smuci, opozycja powinna się radować!	Pani... pewno ma gości.	Pańska złośliwość zaimponowała mi raz tylko w ży­ciu, w dodatku po ciężkim winie Co porabia Müller?	Potrzebaż mówić!	Przepraszam panią za swą nieuwagę. Dobrze, iż nas nikt nie widział. Powiedziano by, że powozić nie umiem, a tu tylko winien koń źle ujeżdżony i nasza rozmowa. Kto myśli o drodze, gdy się jego los rozstrzyga! Otóż i gotowe znowu. Czy pani nie skaleczyła się, broń Boże?	Skoczyłem.	Szczególniej ostrożnym okazuje się hrabia Liciński. Nie rozumiem, co się z nim stało...	Sześć milionów! Dobrze!	Szkoda!	Szpiclujcie wroga	Słuchajcie, aniołki popiszcie się jutro, jak należy. Wiecie, zatrzymałam powozy na całą noc, odeślę was pijanych jak bele. Matifat wynalazł wina, ba, mówię wam, wina godne Ludwika OsiemnastegoLudwik XVIII (1755–1824)	Tak li mówicie o Cezarze?	To będzie najlepiej.	To nie ma sensu!	To niemożliwe. Widziałem nieraz, jak na niego patrzyłaś.	To nieprawda. On mnie zniszczył.	To prawda, że praktyczność cenię bardzo wysoko; ale nie jest też praktycznem prowadzić życie mnisze, bo można stetryczeć i zdziczeć...	To, że nie ja na nie zarabiam.	W Paryżu, ale tym uwięzionym balonem. Pół wiorsty w górę, prawie żadna podróż	Więc jedźmy tą błękitną.	Więc może pojedziemy już do domu?	Więc przyznajesz że miałem szczęście być przez ciebie poznany?	Za czyimże pośrednictwem?	Zaprosiła go gospodyni	Zawszem tak czuł, bo dawnom już przejrzał.	Ze stajni wyprowadziły. Parobek poszedł do młyna po obrok, wraca, a tu już ni koni, ni uprzęży nie ma, a pies w budzie struty, no!	Znam złote jabłko i za bezcen. Tylko trzeba parę lat zaczekać.
Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Majątek masz o sławę, przynajmniej dotychczas, nie dobijasz się... Tu musi być kobieta!...	Ojciec, ciociu, spodziewał się wziąć więcej i tylko jakiś Żyd, nowonabywca, odstręczył konkurentów	Myślisz, chłopcze, że to jest coś? Ależ dla ludzi takich jak tamte, być wójtem i wójciną, to jest tyle co nic. A, gdybym to ja miała zamek Guermantes, nie często by mnie ujrzano w Paryżu. Muszą te państwo, co to mają z czego żyć, jak nasz pan i nasza pani, mieć zdrowie, żeby siedzieć w tym podłym mieścisku zamiast jechać do Combray, kiedy mogliby to zrobić i kiedy nikt ich tu nie trzyma. Na co one czekają, ze swoim dożyciem, skoro im niczego nie zbywa: na to żeby pomarli? Och! gdybym ja miała tylko suchy chleb i drzewo na opał w zimie, od dawna bym już siedziała u siebie, w biednej chatynce mego brata w Combray. Tam człowiek czuje przynajmniej, że żyje, nie ma wszystkich tych domisków przed sobą; jest tak cicho, że w nocy słychać żaby, jak grają dalej niż o dwie mile.	Oto co zrobimy, przyjaciele, i co powinniśmy zrobić: skontaktujemy się ze statkiem, wejdziemy na pokład i opuścimy tę wyspę, wziąwszy ją uprzednio w posiadanie w imieniu Stanów Zjednoczonych Ameryki. Później powrócimy tu z ludźmi, którzy zechcą się razem z nami ostatecznie skolonizować wyspę i ofiarować republice amerykańskiej pożyteczną placówkę w tej części Pacyfiku.	A bez mego zezwolenia zaręczyła się z jakimś fryzlandzkim książątkiem bez znaczenia i ziemi	A ja ci mówię że inaczéj musi być zostawię cię. nie chcę cię znać!	A jak myślałeś? Jasne, że tak! Cokolwiek się stanie, musimy trzymać język za zębami. Inaczej padniemy trupem	A może zapali stryjcio papierosa?... Ja zrobię.	A więc uprzedziłem pana Ale zdaje mi się, że nie tylko pański ojciec będzie wściekły. Państwo Danglars uznają, że jestem bardzo źle wychowany. Wiedzą, że jesteśmy w dość bliskich stosunkach, że jest pan moim pierwszym paryskim znajomym, a jednak nie zastaną cię u mnie. Zapytają, dlaczego cię nie zaprosiłem. Wymyśl pan sobie jakieś wcześniejsze zaproszenie, choć trochę prawdopodobne i napisz do mnie jakiś liścik. Wiesz pan przecież, u bankierów tylko dowód na piśmie ma jakąś wartość.	Ach, to ty, huncwocie! Co tu robisz?	Ale co się stało?	Bardzo mi tu wesoło z ojcem i stryjem.	Bo mi szkoda pana! Wychudliście jak cień! Co z tego będzie? Położy się pan z wysiłku! Żeby odpocząć jaki miesiąc!	Bogactwo, dziecko moje, rzekł ojciec, dziś jest jutro go niema. Z niem jak z smaczną potrawą obchodzić się potrzeba; lepiej jej nie kosztować, żeby sobie nałogu nie zrobić; a mając nawet bogactwo, niech ci serce do niego nie przylega.	Boś zdrajca i renegat boś żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to dziełem ta nieszczęsna kraina pod nowym jarzmem jęczy!... Krótko mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.	Cieszy mnie to. Za to ja nie byłam.	Co radzisz zrobić? Czekamy, aż się pokażą, czy kontynuujemy wędrówkę?	Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!	Czekaj na wszelki wypadek przychodzi mi jedna myśl do głowy. Do tej pory nikt, tu jednak nie był, a niepodobna, żeby to biedactwo niepodobna, żeby to biedactwo pozostało samo po jego śmierci. Powiedz czy twoja znajoma Wizbergowa pobożna kobieta?	Czy tu jest szlachetny Winicjusz?	Do kalifa wchodzą tylko ci, których on sam chce widzieć. A jeśli gwałtem wedrzesz się do niego bez pozwolenia, wyprowadzą cię	Fee, jak to nieładnie tak się skarżyć. Jaki ty jesteś nieużyty. Jaki sobeksobek (pot.) wymawiał mu Puc.	Jakże śmiała jedna dziewka jakaś z księżną chcieć się równać? Prawa jakieś rościć? A wy, jak na to mogliście pozwolić?	Jelsky, mnie się coś widzi, że ty z twą europejskością w powietrzu wisisz. Tyś po prostu ten temperament i sentyment poprzestawiał na inne pola i zostałeś kosmopolitycznym dziennikarzem. A ten zgermanizowany WasserintellektWasserintellekt (niem.) wołał, wskazując na Pawluka. na wprost; w twarz. z części zachodniej!	Jeśli prawdziwe? Weź, panie, dzidę z rąk pachołka i nadstaw, bo diabeł jest w pobliżu, który ci takie myśli poddaje. Trzymaj go, panie, na długość kopii. A nie chcesz-li nieszczęścia na się sprowadzić, to kup u mnie odpust za ten grzech tydzień. umrze ci ktoś, kogo najwięcej na świecie miłujesz.	Nie jest żaden geszeftgeszeft (z niem.) wykładacz religijnych ksiąg żydowskich [dosł.: nauczyciel; tytuł żydowskich uczonych i komentatorów Biblii działających do roku 70 do 220, których wypowiedzi złożyły się na najstarszą część Talmudu zw. Miszną; red. WL]. jestem, przyjacielem MisznyMiszna	Nie umiem grać. Jestem za głupia, żeby się uczyć muzyki, ale ją z całego serca lubię.	Owóż, mościa dobrodziko... albo przybędzie, albo i nie przybędzie. Policzcie no waćpaństwo, ilu to on pogan i heretyków w życiu zgładził, czym pewnie więcej Zbawiciela naszego i jego Najświętszą Matkę udelektowałudelektować (starop.)	Pamiętam doskonale. Utrzymywał pan, że ogoli brodę, gdy będzie się żenił.	Polityka, Wojna tu: rozejm, pokój.! z SeptentrionamiSeptentrionowie (z łac. septentrio, septentrionis: wielka niedźwiedzica, północ)	Proszę pana... co to?... Przecież my się nie gniewamy.	Sama sobie usłużę! Uważa pani, jak się zasługuję, bo mam prośbę.	Tak, ale najpierw muszę się dokładnie upewnić, czy jesteś pan tym, do którego mam się zwrócić.	To nieprawda Przekona się pani kiedyś, że to nieprawda.	Ty w ogóle nie zajmujesz się niczym poważnym.	Uczyłeś się historii?	Widzi pani masa kandydatów... Nie wiem, co on umie, czy to się na co przyda...	Więc ja z mamą	Wtem znów przylatują od brzegu, że szum okrutny. Nic to! Wojewoda pazia w ucho: „Będziesz mi tu lazł!” Tańcowaliśmy do świtania, spaliśmy do południa. O południu patrzym, aż już szańce srogie stoją, a na nich ciężkie działa, kartaunykartauna (z niem.)	Że taki groszowy wywieszacz koszów rządzi Indiami, jutro dałbym się naturalizować jako Moskal. Jestem une femme incomprise. Ta historia mnie zdruzgotała. Żeby przyjść do siebie, potrzebuję jakie pół roku urlopu i polowania w Indiach. Mogę dostać ten urlop, Kiciu?	A bo ich Harry nie zna? Sanders zły, żeś mu nie chciał dać na kredyt.	A od kogo ma pani kostyum?	A więc, w jakim to celu?	Ach, pani!...	Ale ty, Lucjanie, tak rozumny, wiesz dobrze, jak niepewne bywają te wiadomości, bo jesteś u ich źródła, powinieneś jej przeszkodzić	Armata!	Bardzo będę wdzięczna, a i on także, ale, bo...	Chce pomówić z panem.	Co chcesz zrobić, co? Na Boga!	Co to? Dlaczego? Odkąd to jajo kurą rządzi?	Czy nie mówię, że ładna?... Twarzyczka w stylu... w stylu...	Czy pożyczy mi pan łódki?	Czyż o tym nie było wzmianki w waszych książkach?	Cóż pana tak ciągnie do kraju?	Dość tej paplaniny Wróćmy do kart.	Duchy, czy nie duchy ręczę ci, że ci ani włos z głowy nie spadnie. Jeśli ci ostatni raz figla spłatały, to winą tego, że nie mogłem przeskoczyć przez mur od podwórka, ale teraz przecie jesteśmy na czystym polu i z całą swobodą będę mógł władać mieczem.	Dzień dobry, drogi d’Artagnanie; wierzaj mi, iż cię widzę z przyjemnością.	Gdzie ksiądz Kordecki?	Grzeczny musiał być kawalkator, bo widzę, że i wyjeżdżony koń bardzo.	Głodny jestem.	I oto dlaczego pragnę, abyśmy w przyszłości wrócić mogli do rodzinnego kraju. Mąż mój (nie podobnanie podobna (daw.)	Jak pan tedy postąpisz?	Jak w maju. Teraz jesień!	Jeżeli mam ci prawdę powiedzieć, Steinie to przyszedłem, by ci opisać rzadki okaz.	Jeżeli pan zasłuży...	Kobieta	Mama idzie! Schowajcie koszyk, prędko!	Myślisz, że wszyscy marranosimarranosi	Nie mów głupstw. Wejdź, pościelę ci w kuchni.	Nie, proszę pani. My jedziemy po skarb. Musimy odrestaurować majątek rodzinny Bastablów.	Nie, zawieźcie mię na Majdan.	O! Niezawodnie przekabacą. Jestżejestże (daw.)	Odejdźcie sobie Nie dla was są te moje sprawy.	Odpuść sobie!	Owszem, wiem. Toniemy po szyję w specjalnych książkach... półki są nimi zapchane... dużo tam drzeworytów... To taka szkodliwa, obmierzła bestia o łotrowskim wyglądzie i gładkim pysku ozdobionym wąsami.	Pan znał niejakiego Zygmunta Szczerbica?	Pana Windera. Bardzo miły człowiek.	Persikirtau...	Poczeka na niego długo!	Potrzebne to było chłystkom!	Prawda, jak jej dobrze w tych klejnotach?	Przecie o tym teraz nie myślisz?	Rozkaz, by już stanowiska do jutrzejszej roboty zajmować.	Sameś sobie narobił szwagier biedy. Żeby to na mnie, toby mnie raz połknął, ale trzy razy wyrzygał.	Syn! Nie macież po co budzić królowę.	Tak, i pieniądze Ale, że nie mamy ani jednych, ani drugich, tedy rzec można, jakoby wcale nie istniały na tym bożym świecie.	Tak, pani. Już pojadę. Ojciec mię wzywa.	To długa historya, moja matko	To pasja do pracy! Pierwszy raz coś podobnego spotykam...	Trzydzieści mil! To dobry dzień drogi. Mimo to sądzę, że idąc cały czas wzdłuż południowego wybrzeża, powinniśmy wrócić do Granitowego Pałacu.	Träumerei!	Więc cóż robić?...	Więc cóż z tego?	Więc z ciebie jest kawał znachora? Oj, bo mnie to potłukło od siedmiu boleści!	Wybacz, ojcze!	Wyspa Monte Christo	Za prawdą!	Zamknij oczy przybliżając swój fotel	Znam to Niestety, lubią ludzie kłamać.
Żyje, panie, i ma się tak, jak można się mieć z czterema pchnięciami szpadą w skórę, bo, nie wymawiając, pan mu ich tyle wpakował; teraz osłabiony jest mocno, gdyż wszystką krew utracił. Jak powiedziałem panu, Lubin mnie nie poznał wcale i opowiedział całą naszą historję od początku do końca.	Nie, panie sędzio śledczy. Pan prokurator naczelny nie wysiadł z powozu. Przejeżdża tylko przez Ambrumésy i prosi, żeby pan był łaskaw zobaczyć się z nim przed bramą. Ma panu powiedzieć tylko słówko.	Będzie płonąć, bo mój pan tak powiedział!	Naturalnie! Przecież mam tam zamieszkać, a więc powinieneś pan wydać odpowiednie rozkazy.	Pan Bóg pomoże! Opieką swą osłoni cię patronka moja Elżbieta, której relikwie złożone są w kaplicy na Wyszehradzie Pojedziesz po dziewczęta moje, pozostałe w Wyszehradzie... Mieszkają na zamku... tuż przy izbach, które zajmują, jest wnijście do skarbca... Zamki potrzeba wyłamać! koronę królewską trzeba dostać i przywieść tu, aby tego króla cudzego ukoronować nie mogli. Ja ją mieć muszę!	Zrobi się ale za przeproszeniem, pan to kto jesteś?	A pan Władysław gdzie jest?	Jestem Życzy pan sobie jeszcze czegoś?	Masz pan pistolety?	Pan pozwoli, że się przedstawię... Jestem Barwicki.	To pan nazywasz się Bonacieux?	W takim przypadku zamiast budować dom, wybudujemy statek, a pan Pencroff obejmie jego ster...	Że mnie... no tego, co pan.	Ja chcę powiedzieć, że kto się dostał do piekła, nie może już wyjść stamtąd co nie przytrafi się panu, gdyż ja będę machał piętami, poganiając Rosynanta, który dowiezie mnie do Dylcynei z Toboso, a opowiem tam tak dziwne rzeczy o waszym szaleństwie i o waszych impertynencjach (ponieważ myślę, że to na jedno wyniesie), że choćby była twardszą od łańcucha, zmiękczę ją tak, że można by rękawiczkę z niej zrobić, i wziąwszy odpowiedź słodką jak miód, powrócę piorunem jak czarownik i wybawię was z tego czyśćca, który wygląda jak piekło, choć nim nie jest.	Tak, tak, kochana pani Harper, ja to bardzo dobrze rozumiem, bardzo dobrze. Nie dalej jak wczoraj w południe nakarmił kota „mordercą cierpień”. Myślałam, że biedne zwierzę rozniesie cały dom i, Boże przebacz mi, wytłukłam naparstkiem głowę mojego biednego, świętej pamięci, chłopca. Teraz jest już wolny od wszystkich cierpień. Ale ostatnie słowa, jakie od niego usłyszałam, były wyrzutem...	Ja, mój Stachu, przecie nie swatam, tylko mówię, że nie byłoby to źle. Anetce Osnowskiej trochę się pali w głowie, to prawda, ale ona taka żywa, jak iskra.	Pewnie, juści, bo im tak trzeba do rozpusty, żeby ludzi mogły ocyganiać i za co inszego się wydawać. Ale, będzie tu nowe porządki zakładała! Dworskie pannice niechta z siebie cudaki robią i pośmiewisko, niechta z kudłami jak Żydowice jakie chodzą	Tak cię więc będę nazywała. To imię jest całkiem odpowiednie dla ciebie. Nie słyszałam go dotąd i nie widziałam podobnej do ciebie dziewczynki. Czy zawsze miałaś takie krótkie, kręte włosy?	Tak, ale znowu przebranego...	Wioślarz niepotrzebny, ja panu pomogę	Zaraz ci to wywiodę. Waszmość powiadasz rzeczy ani dla mnie nowe, ani nieznane. I owszem, aż nadto dobrze znajomy mi język, którym mówią miłośnicy. Ale po porządku, po porządku. Najprzód tedy, co powiadasz, że ani biskupi, ani archimandryci, ani ksiądz Marek, ani ksiądz Barszczewski nie powiadali takich opinij, jak moja, to kłamiesz brevi manubrevi manu (łac.) to masz rację w połowie. Zerwać tylko można, ale ją też i zerwać należy! Zerwać tę strunę, która grać nie powinna i grać nigdy niezdolna w dźwięcznej cnót ludzkich harmonii! Miłość dla kobiety, miłość niezwiązana stułą i niepobłogosławiona przez namiestnika bożego, nie jest struną grającą. Jej głos jest chrypliwy, charczący i brzydki, a lubo w pierwszych dniach swego istnienia ma takie chwile, w których miłym odzywa się dźwiękiem, to jeśli i ten dźwięk nie jest ułudą, to trwa tak krótko i tak prędko głos swój odmienia, że go tylko tym prędzej przytłumić należy. Miłość w dniach pierwszych podobną jest do małego tygrysiątka: śliczne ono jest i łaskawe, pokorne i wstydliwe, gdy się narodzi, ale za trzy dni owce już zjada. I gdyby to wiedzieć, gdzie jest granica; gdyby wiedzieć, kiedy przychodzi ta chwila, w której zęby jej rosną, to może by ją można uczynić bezzębną i utrzymać we wstydliwości, w pokorze, i uczynić z niej kwiat i ozdobę ludzkości, ale kiedy, tego nikt nie wie i wiedzieć nie może! Dopiero, patrzysz, stoją niewiniątka jak trusie, z daleka od siebie, oczy opuszczone ku ziemi, rumieńce wstydu na twarzach, ani cienia złego tam nie ma... odwróciłeś się	A ja jestem Waldy...	A więc nie ma wątpliwości. To jest Cittá del Sole Campanelli na wyspie Taprobane.	Ach, rozumiem mam im tak mówić!	Ale, moja kobieto nie rozumiem, pobito was przed tygodniem, a wasze rany są jeszcze świeże. Pełno krwi na was...	I ja też myślę o niej, ciotko, a i o tym, co ci zawdzięczam	Kamienie dobrze idą, zarobię dosyć. Wygram choćby jedną główną, ożenię się z Orłowską, zsumujmy razem. Piękna cyfra. Hipciu, postaw na niej. Tak, ona może wygrać.	Mnie przypadł w udziale zaszczyt witania szanownych państwa po tak dalekiej podróży	Moje drogie dziecko po cóż się tak zatrapiaćzatrapiać	Mój ojciec, wspominałem panu o nim.	Nie jadłem Zmuszony byłem zboczyć nieco z drogi i zasięgnąć informacji w okolicach Nîmes, przez co, będąc i tak spóźnionym, nie chciałem dłużej już się zatrzymywać.	Nie przeszkadzaj, Bergeraku. Od trzech dni wiadomo mi już dokładnie, że ten, co się bratem moim mianuje, jest oszustem; od trzech dni powstrzymuję z wysiłkiem gniew i oburzenie. Świadectwo służącego jest niewystarczające, przyznaję to, ale dzięki wytrwałym poszukiwaniom, badaniom i pogróżkom udało mi się zdobyć inne, bardziej przekonywające i straszniejsze. Pewny, że winowajca już mi się z rąk nie wymknie, pozwoliłem mu przez pewien czas broić bezkarnie; zamiarem moim było od początku zedrzeć publicznie maskę z nikczemnika, napiętnować go w oczach całego grona ludzi uczciwych, którzy widzieli, jak zwiedziony na chwilę szatańskim podejściem, przyciskałem go do piersi jak brata. Tamto przyjęcie było jawne i głośne; jawną i głośną musi być też kara.	Nie tak zbyt wielki, skoro dość było na niego pół-Jana. Tfu, z waszmościami dogadać się nie można! Moglibyście się też ode mnie nauczyć, jak zdobywać chorągwie na nieprzyjacielu...	Nie wyzywaj mnie do walki! Bo jeszcze i teraz mogę się oprzeć, i cofnąć dane, raczej wymuszone przez ciebie pozwolenie.	O, dzięki, łaskawy panie! Może za długo zajmowałem cię swymi sprawami, a jednak...	Proszę na mnie zapisać złotówkę, a jednocześnie po raz już nie wiem który zapytuję pannę Howard: dlaczego ona sama kar nie płaci?	Tak, sir.	Widziałeś nas takimi, jakimi byliśmy na Ziemi, tu w innych istot postać wcieleni, przybraliśmy inny charakter, inne stanowisko, tylko echo dawnych sympatii w nas pozostało. Ja jeden przedarłem się wiedzą do całkowitości dawnych uczuć istności i dlatego sprowadziłem cię tutaj na uszczęśliwienie lub na wyleczenie z rozpaczy. Pierwszego dokonać nie mogłem, drugiego dokonam, jeśli poznasz osoby otaczające cię uśpionego na Ziemi. Spojrzyj teraz w teleskop.	Więc cóż czynić mamy?	Więc dobrze: widywać się często nie możemy, bo mogą nas wyśledzić. Będziemy udawali, że się zupełnie nie znamy. Będziemy pisywali listy. Listy te kłaść będziemy na parkanie (obok listu mogą leżeć wiśnie), jak już ta tajna korespondencja będzie leżała, Wasza królewska Mość gwizdnie	Wszak inaczéj być nie może! ta chatynka, to ojcowizna moja, to mój domek, a jakbym ja go porzuciła, alboby się to rozsypało, alboby dwór kogo innego osadził.	A co?	A gdzież to Rocho?	A jakoż mógł się inny Krzyżak pod Krakowem znajdować, jeśli nie poseł albo nie z poselskiego pocztu?	A niechże cię! od jednej strzały!	A wreście dziecko moje, jest jeszcze jedna ważna przyczyna, dla której wprowadzać młodego Darskiego do mego domu waham się.	Ach w ten sposób to rozumiesz.	Ach, Boże wszechmogący! co téż za niezdara z ciebie! nigdy niczego nie dopilnujesz, jak trzeba. I gdzieżeś to latała, żeś nie mogła śmietanki dopilnować?	Ależ będę... będę na sali będę przy licytacji, tylko niech mi pani zostawi choć parę minut do pomyślenia o moim zabójcy...	Ani myślę wychodzić za pana Krukowskiego i... za nikogo...	Astronomię zostawimy na dawnych podstawach czy ją także wprowadzimy w okres subiektywnego antropocentryzmuantropocentryzm (filoz.) szydził Kirsanow.	Bynajmniej. Jest to szczupak jednooki z jeziora Fonta, którego proboszcz tamtejszy przysłał mi na uczczenie kochanego gościa.	Causa gravis przerwał z powagą Adalbert causa enormiscausa enormis że tu chcieć wybielić co czarne, byłoby niegodziwością i występkiem równym niemal temu, jaki ten człowiek od Boga odrzucony popełnił.	Co mówisz? a któryż?	Co to jest „piszczyk”?	Czy dobrze zamknięte?	Cóż mu to grozi?	Cóż się stało?	Cóż to za nowa heca, Pepa?...	Daj się przekonać.	Dalibyście pokój temu Wszyscy wy mężczyźni, gdy się liczko podoba toż samo oświadczacie i mówicie... a no na lodzie nie budować.	Dalibóg jam nie namawiał wcale	Dlaczego?	Dobrodzieja! Dobrodzieja przywieść tutaj, do stajni, do mnie?... Co wama po głowie chodzi?	Dokuczać będą.	Dzieci, dzieci, przestańcie, bo się w waszych oczach zabiję.	Ha! któż wie czy stosunki te nie przydadzą się jej kiedy...	Jakież są twoje?	Jakiś nieznajomy, nie chce wymienić swego nazwiska.	Jechał kto tą drogą?	Masa wojska cesarskiego uwięziona zostanie w stolicy, a nasz żołnierz wyruszy w pole...	Mówię prawdę a dowód najlepszy, że powiem wam, ile za nią zapłaciłem: dwanaście pistolów.	Na wszystko jest rada, moi panowie, nie bądźmy niezdary. Wolę ślub cywilny i zaraz go wezmę	Nareszcie i Porthos podał myśl dobrą.	Nazywam się Brzeska, jestem znajomą matki Apolonii	Nie będę.	Nie chcemy nic wiedzieć o polityce!	Nie przeczę.	Nie słyszę nic	Nie znam się na statkach.	Nie zrzucaj na mnie własnych grzechów! wyznaj, że dla ciebie poza Ameryką niema doskonałości, a poza kościołem anglikańskim niema zbawienia! Tyle razy mi to powtarzałeś!	Nie, bojam się, nie... do szpitala...	Nie, przyjacielu.	Niewątpliwie bo je czyni na każdym.	Nikczemnicy! Nie byłoby gruzów, żebyścieżebyście	Nikt mnie nie zaczepia	O to mniejsza Król się wszakże opamiętał, że żonę wziął i myśli o niej.	Ojciec, Mąż, Córka	Oto kawałek morza jakby stworzony na doskonałą przystań Cała flota mogłaby tu swobodnie manewrować!	Panna Dorota ci w głowę zajechała! Rozumu nie masz! albo to pora o amorach myśleć, gdy taka bieda dokoła i na śmierć się raczej sposobić potrzeba, bo nas tu dalej, dalej powietrze wszystkich podusi w tych murach.	Pieniądze kardynalskie	Poszedł, poszedł	Przyrzekamy	Robactwo jaże się roi na drzewach, na suszę się ma.	Słuchaj no, miły mój, rzekł ks. Janik zwracając się do niego	To ty nie wiesz, że Katarzyna za chwilę wyjdzie na podwórze?	Trzeba nam będzie poszukać schronienia za lasem w jakiejś bezpiecznej wsi.	Tu ich oczekuję.	Uriah Heep zna się na rzeczy. Potwierdzam z góry wszelkie jego oświadczenia i zobowiązania. Wiesz zresztą, że od dawna nie jesteś mi obojętny, kochany Copperfieldzie. Niezależnie od osobistych mych sympatii, piszę się na każde zobowiązanie Uriaha.	Zaleskiej Nie chciałam ci mówić, bo myślałam, że byłbyś się gniewał, miałam ci później powiedzieć.
Nazywaj siebie jak ci się podoba, lecz ja nie jestem ani urwisem, ani ladaco, i nie chcę takich przydomków.	Dziwno, żeś się uchował! Małe lata, a duży rozum. Słuchaj no, co ja to chciałem rzec... u was we wsi nic nowego? Ludziska nie gadają ze sobą w skrytości? Nie schodzą się gospodarze na narady po chałupach? Obcych, po pańsku odzianych nie widujesz?	Ja znajduję że miałam prawo tak postępować, jak postępowałam. Było to życie takie jak każde inne. Pani nie znajduje?	Ależ ja ciebie wcale wtedy nie znałam I mam wrażenie, że zrozumiałam dobrze co opowiadał. To nie było właściwie morderstwo. I nigdy tego nie myślałam.	Ja nie dogryzam, jeno sama się gryzę dla wacpaństwa, bo co wczora mogło pójść jak po maśle, to dziś już niełacno.	Już ja wam powiadam że on gotów trzy tygodnie kawęczyć, gdy raz sobie oną ciężką niemoc umyślił. Jeśli uroki nie pomogą, to chyba mi przyjdzie klęknąć przed łóżkiem i przyznać się do wszystkiego. Ale wtedy...	Czułem się zupełnie wytrącony z równowagi, rozumie pan. To było takie zdarzenie, jakiego się człowiek nie spodziewa. Nie miało to nic wspólnego na przykład z walką.	Ech, proszę, jak to pytanie przypomina o tym, żeśmy powstali z materii! Często przechodzimy tak koło szczęścia i nie widzimy go, a jeśli nawet i widzimy, to go nie poznajemy. Jeżeli pan jesteś człowiekiem konkretnym i złoto jest pańskim bożyszczem, skosztuj tego, a otworzą się przed panem kopalnie Peru, Golkondy i Guzaratu. Jeżeli ma pan wyobraźnię, jeśli jesteś poetą, skosztuj, a znikną przed tobą granice tego, co możliwe, będziesz się przechadzał ze swobodnym sercem i wolnym umysłem, w nieskończonej krainie marzenia. Jeśliś ambitny i gonisz za ziemską sławą, skosztuj, a za godzinę zostaniesz królem i to nie jakiegoś małego kraiku jak Francja, Hiszpania albo Anglia, upchniętego na skraju Europy, ale królem całej ziemi, królem świata, panem stworzenia. Twój tron wznosić się będzie na górze, na którą szatan zaniósł Chrystusa, i nie będziesz mu nawet musiał składać hołdu ani całować jego szponów, a i tak zostaniesz udzielnym władcą wszystkich królestw ziemi. Czyż ta propozycja nie jest kusząca? Niech pan sam powie! Tym bardziej że wystarczy tylko jeden ruch? Patrz.	Klnę się, żem nic nadzwyczajnego nie słyszał Kupcowi trzeba subiektów, a kobiecie bijących przed nią czołem, choćby dla zasłonięcia tego zucha, który nie bije pokłonów. Rzecz całkiem naturalna. Tylko ty, Stanisławie Piotrowiczu, nie wchodź między czeredę, a jeżeliś wszedł, podnieś głowę. Pół miliona rubli kapitału to przecie nie plewy; z takiego kupca nie powinni naśmiewać się ludzie.	Co to była za reszta? Dzieło sztuki, jakaś osobliwość? W zamku nie było nic kosztownego prócz Rubensów i gobelinów. Klejnoty? Jest ich mało i miernej wartości. Więc cóż? A z drugiej strony, czy można było przypuszczać, żeby ludzie jak Lupin, tak nadzwyczajnie zdolni, nie byli w stanie wysłać tej reszty, którą najwidoczniej zaproponowali? Przedsięwzięcie trudne, zapewne, wyjątkowe, nieprzewidziane, zgoda, ale możliwe, więc pewne, ponieważ tego chciał Lupin.	Odtąd, gdy ruszysz w dalszą drogę będę łożył na ciebie od sześciu do ośmiu tysięcy rocznie, dopóki nie dojdziesz do pełnoletności. No, a wtedy będziemy cię mogli nazwać mężczyzną. Wtedy będziesz mógł śmiało żyć na mój koszt... do wysokości czterdziestu lub pięćdziesięciu tysięcy... nie licząc tego, co dostaniesz od matki... Będziesz miał kamerdynera, własny jacht albo też piękną stajnię, ...będziesz mógł chlubić się hodowlą wierzchowców lub grywać w karty ze swoją kompanią.	Nie tylko o pieniądze Liczyłem się z wujem i dlatego, że żywiłem dlań wiele wdzięczności. Wychował mnie przecie od małego chłopca. Poza tym miałem się poświęcić karierze dyplomatycznej i tu również wszystko zależało od wuja. Słowem, jak widzisz, nazajutrz po lekkomyślnie wziętym ślubie mogłem uważać, że popełniłem błąd.	Ależ ani słowem nie wspominaliśmy o łowach. Jakoż teraz wrócę do dżungli i wyznam, iż-ż-ż wydałem go na ś-ś-śmierć oczywistą?	Chciałbym ją zapomnieć A wszystkiego narobił ten Szwed. Bardzo źle sypiam, panie Ricardo. I jeszcze na dobitkę wyście się zjawili... jakbym i tak już nie miał dosyć.	Daruje pani, ale to chyba czynią kobiety, których nie można brać na serjo!	Doprawdy nie byliśmy tam nigdy. Co za szkoda, że idę dziś z Dorą i panną Black mierzyć buciki, moglibyśmy już dzisiaj zwiedzić piwnicę.	Nie roztkliwiaj się, na piwo już Głogowski nie poleci.	Nie wzięłabym	Pamiętam, padał deszcz, ale miałem parasol i pod paraso­lem szliśmy placem Wareckim w stronę Świętokrzyskiej. Wspomnienia, PrzemijanieA wie pani, że po Elżbiecie nie mam żadnej pamiątki, ani jednej fotografii, listu, niczego.	Proszę cię, wejdź. Wprawdzie leżę już w łóżku, ale się chyba nie zgorszysz.	Ręczę pani, że będzie nie takie, jakiego chce Topolski, ale takie, jakie będzie możliwie najlepsze. Można będzie nawet wprowadzić pewien postęp, jako urozmaicenie i siłę atrakcyjną, ale reformowanie teatru zostawmy komu innemu; na to trzeba setek tysięcy rubli i trzeba to przeprowadzić w Paryżu.	Służę panu ale pod jednym warunkiem: jeżeli nie zranisz przeciwnika, będziesz się zaraz na miejscu bił ze mną.	Tak jest, mój jegomość... Nikt tego dokazać nie mógł, czego jegomość dokazał, i z jegomościnej przyczyny król na ratunek poszedł.	Za to obie panienki pokochały się okrutnie jedna bez drugiej krokiem nie ruszy, że zaś panna Borzobohata rządzi, jak sama chce, w Taurogach...	Zabić? A kto mówi o zabiciu? Zabiłbym jego, gdyby żył, ale nie ją. Jeśli się mścisz na kobiecie, to jej nie zabijasz, durniu! Trzeba ją oszpecić. Obciąć nos i ponacinać uszy	Za tamto otrzymałem gotówką, a praca mi się należy. Niech pan dyrektor uwzględni i da mi zajęcie w fabryce. Ludzie zwiedzieli się, że nic nie robię, a pieniądze biorę.	A czego ty tu przyszła? Czy cię kolki tak jak przeszłego roku sparły? Czy Adamek spać ci nie daje?	Cóż świątynia?... I tam, i w całym zresztą kraju przekonywałem się zawsze o jednym, że najlepsze ziemie, najdzielniejsza ludność i niezmierne bogactwa nie są własnością faraona...	No, ale na dziś, chyba dość tego Ufajmy w Bogu! Mnie się wierzyć nie chce, aby nas miał pokarać tak srodze i wydać na łup nieprzyjaciołom.	To będzie on, panie Vantochu. Przecież nie widział go pan tyle lat.	Uciec! Nawet myśleć o tym nie mogę	Zatem, panie sędzio w jakiś czas po moim małżeństwie żona moja poczyniła tak wielkie wydatki, że musiałem uciec się do pożyczki. Wie pan, jakie było położenie szlachty w czasie Rewolucji. Nie wolno mi było mieć intendenta ani pełnomocnika. Większość naszych dokumentów ojciec mój przewiózł z Languedoc, z Prowansji lub z Comtat do Paryża, w obawie, dosyć usprawiedliwionej, dochodzeń, jakie archiwa rodzinne i w ogóle to, co nazywano wówczas pergaminami arystokratów ściągały na ich właścicieli. Nazywamy się z rodu Nègrepelisse. D’Espard, to jest tytuł, nabyty za Henryka IV drogą związku, który nam dał majątki i tytuły domu d’Espard pod warunkiem, że pomieścimy nad naszym herbem tarczę d’Espardów, starej rodziny bearneńskiej, spokrewnionej z domem d’Albert po kądzieli i mającej Des partem leonisdes partem leonis (łac.)	Nic a nic nie rozumiem, proszę mi raz dać święty spokój!	A no! My spod samego Kurzelowa. Historie my mieli z tą naszą wyprawą. Bo to my wyjechali niby na jarmark do Secemina gościńcem szczekocińskim. Dopiero z drogi buchnęli my w lasy chrząstowskie i precz już samymi lasami aż pod Koniecpol. Dopieroż jednego razu wyjeżdżamy z lasu: rzeka okropna przed nami! Pilica! Czekaliśmy w lesie nocy i po ciemku w tę rzekę łomot na koniach. Tak to my uśli za granicę. To potem światami, Bóg wie gdzie, na Lelów, na Irządze, na Mrzygłód przerznęliśmy się do tego Siewierza.	Jakto? ale ja ci wierzę, tylkom się chciał wprzód Cabremu opowiedzieć ale kiedy tak, na, bierz, byle tak było, jakem prosił.	Póki Dorotea żyła, tom ja ją zawdy miał za małe i liche dziecko; dopiero jak żony zabrakło, jak ta zaczęła mi usługować a nadskakować jak rodzonemu oćcu, tak na koniec i postrzegłem, że to bestyjka cudna, bo i buzia gładka, i włos jakby z bernsztejnu, i pańska maniera, i serce pełne rekognoscencjirekognoscencja (daw., z łac.)	Nic... ja wiem, że nic... wszyscy wiemy. Ale	Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wierawiera (daw.) chętnie. czynisz.	Lecz że i wódz tym śmielej sobie poczyna, im swoich żołnierzy pewniejszy, okażmy tedy, mości panowie, nasze sentymenta. A nuże! Pójdźmy pod pańskie okna zakrzyknąć: „Hajże na Szweda!” Za mną, mości panowie!	To będzie tylko żer dla łotrowskiej hipokryzji rewolucjonistów Po co robić taki skandal? Chodzi panu o moralność, czy jak tam?	A zawdy w niedzielę zajeżdżajcie do nas kiej do krewniaków!	Fenicjanie są zatrwożeni, nawet zgnębieni wieściami...	Jak pan widzisz W każdym razie, jeśli żyję, to niewinien temu z pewnością pan hrabia de Lembrat, gdyż on to mnie właśnie zamordował.	Niech i tak będzie, zostawię ci te pieniądze, wyjeżdżając jutro do Auteuil.	No? Cóż pan to robisz?	Nędznicy ci byli pijani a, widząc, że do oberży przybyła wieczorem kobieta, pragnęli drzwi wywalić i dostać się do niej.	O, niech pan mówi... niech pan mówi!	Obawiam się, że posiwieję, zanim będę miała pierścionek na palcu	Opowiedz nam pan, co to była za przygoda	Pan jest kawalerem?	To brata zasługa i inicjatywa ta ochrona. Dawno państwo wrócili?	To pan radca teraz mię dopiero poznaje?...	Zaczynałeś już jakieś wymówki, a ludzie patrzyli, chciałam więc po prostu wzroku ludzkiego uniknąć.	A co na to powiedziała firma?	A wiecie wy, chamy co Lachy robią z takimi, co riżut? Oni takich wiszajutwiszajut (z ukr.)	Ale który z nich na niego doniósł? Który był prawdziwym winowajcą?	Ależ myśmy ją przeszukali.	Ani myślę ustępować. Panno Stefanio, jazda!...	Brat jestem.	Chciwość krzyknęła miss Minchin, blednąc jak ściana.	Czarny Korsarz.	Czy Marka zastałem?	Dziecko jest moje.	Gdzie masz dowody?	Hełm za mną nosił, a jak mu przeszło trzynaście zim, to i pawężpawęż (daw.)	I dużo ma szczeniąt?	Jak to co? Przecież właśnie wedle teorii dziedziczności...	Jaka mi pani! dać! dać! a zkąd weźmiesz?	Jego? A to jakim sposobem?	Jeszcze jedno. Cokolwiekby się stało, jakikolwiek byłby rezultat poszukiwań, proszę pana o niewymienianie nikomu mego nazwiska. Czy mogę na to liczyć?... Mam poważne powody...	Kaip sau nori!	Kawalerze, zapnij porządnie palto!	Kiedyż umarł? gdzie?	Kto teraz wyjdzie na nasze spotkanie?	Michał się robi sławny, fajnie śpiewa.	Myślisz, że odpuszczą?	Mówię wam, panowie, iż jestem panią tego domu; jestem panią Bonacieux; mówię wam, że do królowej należę!	Nienawidzę Grecji, to nieszczęście całej ludzkości. Tam powstała pierwsza demokracja, której skutki oglądamy teraz.	No może chciałeś powiedzieć: „ani jej tak kocham!”	Numerek! Pilnujcie tego przybłędy, gospodarze. Cicha woda brzegi rwie.	Odbiegliśmy od przedmiotu...	Oto przyczyna, że rozmowy zakochanych wydają się tak śmieszne rozsądnym ludziom, nieświadomym zjawiska krystalizacji.	Pewnie, pewnie... Niech to pioruny zapalą razem z waszym ukontentowaniem!	Pewno, że radzę A powiedzże mi ty, czy jesteś zadowolony z przyszłej synowej?	Pozna cię.	Prawy to rycerz mówi!	Przez Prut	Prędko przez to przeszłaś.	Sąsiad zawsze. umieli się rządzić, oszczędzać, skąpić, byle ino majętności przysparzać, to i nagromadzili bogactwa pełne skrzynie, a niemal ćwiartka gruntów łobzowskich w ich ręku. My zaś, Trzaski, anoano (daw.)	Tak, ojcze.	To było niepojęte!	Tom?	Trochę i my sami temu winni mościa księżno.	Tyś, mój Szwejku, w ogóle zgłupiał Jeśli się upiłeś, to zrobisz najlepiej, gdy, pójdziesz co rychlej na zbity łeb. Rozumiesz, ty bydlę jedno? Ty idioto?!	Wszystko spaliło tedy na panewce!...	Wybiorą kogoś i inaczej go nazwą.	Wyjechać...	Włazić zaraz! Patrzcie go! W wagonie się załatwisz! Odjazd!	Z kocich przeznaczeń wycofać mnie zdołał niepostrzeżenie i bezpowrotnie.	Z przyjemnością.
Parobka mam, to mi nie nowina, czego im się zachciewa, ale godzić się na wszyćko muszę, bo pójdzie se we świat w największą robotę i cóż pocznę przez niego w tylim gospodarstwie!	Powiada, że ma kupca w Warszawie, co już daje 50 rubli z odstawą. Tylko, powiada, niebezpiecznie taką rzecz wozić, a zresztą naszej partii oni niby dają pierwszeństwo, bo rzecz nasza, a tamci są Żydy	Ależ na to są prawa! Mamy przecie plac de Greve dla zięciów tego rodzaju! Ja sam ściąłbym mu głowę, gdyby kata nie było.	Mina pod bramą jest albo będzie, ale też już i wał przed bramą grzeczny się wznosi, i hakownice kazałem na niego pozaciągać. Bracia kochani, bójcie się ran boskich; pomyślcie, że poddając się trzeba będzie kościoły w ręce pogan oddać, którzy je na meczety pozamieniają, aby w nich sprośności odprawować! Jakże to z tak lekkim sercem o poddaniu mówicie? Jakim sumieniem chcecie otworzyć furtę srogiemu nieprzyjacielowi do serca ojczyzny? Jać w zamku siedzę i min się nie boję, a wy się ich w mieście, opodal, boicie? Na miły Bóg! Nie dajmy się, pókiśmy żywi! Niech pamięć tej obrony między potomnymi zostanie, jako zbaraska została!	Jedź na dwór księcia JanuszowyJanusz I Starszy (Warszawski) rzekł ksiądz Kaleb. uważać, zwracać uwagę., że i Żmujdzini mogą cię zabić, nim zakrzykniesz, ktoś jest, a inna sprawa będzie, jeśli od strony kniazia Witolda przyjedziesz. Zresztą Boże błogosław tobie i obudwom tamtym rycerzom, obyście w zdrowiu wrócili i dziecko przywieźli, na którą to intencję będę każdego dnia po nieszporach aż do pierwszej gwiazdy krzyżem leżał.	Przyjaźni się z Zaleską, zna ją pani, idjotka muzykalna Aha! zrozumiałam panią. Franusia! nie wychodź z dzieckiem na powietrze To dziecko mojej siostry, chorowało na koklusz, więc dla zmiany powietrza przysłali je do mnie z Warszawy	Zawsze się z nimi trochę potargujcie Nie będą twardzi, bo już przyjechał Knap i muszą z nim skończyć.	Toteż, pani, jest to sprawa pomiędzy francuskim oficerem i córką Vasiliki. Nie dotyczy mnie to w najmniejszym stopniu, masz pani rację. I jeżeli poprzysiągłem zemstę, to nie francuskiemu oficerowi, ani hrabiemu de Morcerf, ale rybakowi Fernandowi, mężowi Katalonki Mercedes.	Na Herkulesa! Niech się wyrywa, jak mu się podoba, ale nie razem z nią i nie w dwa lub trzy dni po niej, bo poszliby za nim i odkryli jej schronienie. Na Herkulesa! Czy chcecie zgubić siebie i ją? Zakazuję wam wspominać mu o Corioli albo umywam ręce.	Mr. Van Rawlston! Złodziej może się zakraść i tak. Wiadomo z doświadczenia, że z biegiem czasu słabnie czujność służby w takich razach. Poza tem zaręczam, że mam coś więcej niż samo przypuszczenie. Od całych już tygodni śledzę pewne podejrzane osobniki i wiem, że zamówiły kostjumy, dostosowane do tematu dzisiejszej maskarady. Jestem pewny, że plany ich dojrzały do wykonania, a także iż w razie nieobecności mojej jeden z gości pańskich zostanie okradziony. Może nawet i ja sam nie zdołam temu przeszkodzić.	To prawda! To prawda! Słowo w słowo prawda! Wierzyli oni w Boga, ale silniej jeszcze w diabła, czary i gusła! Wszystko zboże szło na wódkę i końca nie było niedoli. W większej części brudnych chat panowała stale nędza, ciągła troska czyniła kobiety kłótliwymi, a złe stosunki domowe popychały mężczyzn do pijaństwa. Nie umieli uprawiać pola ni hodować bydła. Bali się szlachcica, a drwili z proboszcza. Cóż miałem robić, skoro nie rozumieli, co do nich mówię z kazalnicy, i nie wierzyli naukom moim. Przy tym nie miałem się kogo poradzić ani nikt mi nie dodał otuchy.	A jak tu u was zawsze ładnie! po naszych białych ścianach, takie mi się tu wszystko wydaje bogate. Pan Stanisław był niegdyś wielki leniuch; bywał u państwa Bigielów i u nas; nigdzie więcej nie chciało mu się bywać, ale teraz pewno się rozruszał i przyjmujecie dużo ludzi?	A jeśli ci powiem to już będziesz wiedział?	A pewnie bo przecież dlatego mieszkamy jak studenci z ulicy Saint-Nicolas-du-Chardonnet.	BiedaBardzo jest nieładnie, że niektóre dziewczęta mają mnóstwo pięknych rzeczy, a inne nie mają nic	Co nie mam znać? Przecie widujemy się co dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo ja siedzę u niej, albo oboje u Wysockich.	Człowieku, uwierz. Do zamku wejdziecie, czy tą, czy inną drogą. Ta kryjówka jest i róża tam jest. I ta róża nie tylko wam się odnajdzie, ale jeszcze się zazieleni.	Cóż na jutro się zapowiada?	E... to była sobie tylko taka komedya, zagrana nieźle w chwilowem usposobieniu...	Ja sam nie idę, ale za to przyślę wam zastępców. Hej! Morrel i Wake, wy dwa mikrusy przy stojakach, zaraz mi się zapisać.	Nie jedno. W tydzień później mogłem już był skakać po raz drugi.	Nie, ale jest z nich dumny. Mówi, że woli nagrody przyznawane dobroczyńcom ludzkości niż jej niszczycielom.	Nie, lecz że mi pan o tym mówisz!	Takie to już moje nieszczęście!	To pani Krotyszowa mieszka w Rynku?	To? Życie samo, in crudoin crudo (łac.) zwrócił się nagle do chłopaka w przypomnieniu jakimś. I nie czekając odpowiedzi, sięgnął mu szybko do kieszeni. Wyrwał jakąś paczkę i uderzył go nią z rozmachem po łbie.	W istocie, tylko co nas pan nie roztratował,	Gospodarzowi zapłaciłem już wszystko, co mu się należało i pozostało mi jeszcze dość, żeby kupić parę osłów i pożywienia na drogę na trzy dni: potem będziemy mieli w Hendon Hall wszystkiego pod dostatkiem.	Mój kochany Gaetano, mówiłeś mi, że wyspa Monte Christo jest przytułkiem dla przemytników i piratów morskich; a zdaje mi się, że to zupełnie inny rodzaj zwierzyny niż kozice.	Około pół roku temu wyjechaliśmy z Tany, aż na pięciu galerach. Wszystko sprzedało się w Bizancjum, tam nakupiliśmy różnych śliczności i teraz podróżujemy lądem z towarami Europy do Azji. Lepiej wracać lądem, bo na Kapczackich stepach stoją wojska tatarskie i pewnie wszystko rozkupią.	Pani przyszła zapytać, czemu pan doktor do pań­stwa Borowskich wcale nie zachodzi. Oboje z mężem są nie­spokojni, czy pan doktor nie chory. Pani bardzo rozpyty­wała o pana doktora... Niech mi pan za złe nie weźmie, ale ja się przy niej wstydziłam po prostu mej brzydoty. Jakaż ładna! Jaka świeża!...	To nic, co pan widzi, wszechmocne, potężne, to ono z jakich powstaje boleści?	No tak. I właśnie dlatego umarli państwo de Saint-Méran: abyś odziedziczyła ich majątek. Dlatego też w dniu, gdy zostałaś spadkobierczynią pana Noirtier, wyrok zapadł także na niego; dlatego też i ty miałaś teraz umrzeć. Twój ojciec dziedziczyłby po tobie, a Edwardek, jego jedyny syn, odziedziczyłby wszystko po nim.	A co mam robić? Nie posyłać prezentu?	A te wielkie, niebieskie oczy, które się opuszczają tak wolno w chwili, gdy tuż, tuż, miały się zdradzić Na honor, bardzo sprytnie!	Bo co?	Co to! Muzyka?	Czy pająk przyjął to zaproszenie?	Czy pan też jest tego zdania, panie Cyrusie?	Cóżeś to był taki konfidentkonfident (daw., z łac.)	Dzięki Bogu, zupełnie. Śladu po nich nie zostało.	I... i sama pani jedzie, panno Niro?	Ja zastąpię pani narzeczonego.	Ja?... od pani Latter	Mamy już, chwała Bogu, synowę.	Mój drogi, od żony dowiedziałem się, gdzie jesteś. Oto, rozliczyłem się, mogę ci pożyczyć pięć tysięcy rubli, ale tylko z dwumiesięcznym terminem. Więc jeśli chcesz?	Nicże waćpan nie wymyślisz?	Nie mów pan głupich rzeczy, panie Palman	Nie widziałeś przy stole jej syna, Jerzego de Maufrigneuse, dziewiętnastoletniego młodzieńca? Otóż, dziewiętnaście a siedemnaście czynią...	Nie wiem.	Nie wierzę.	Nie wątpię, ale ja nic do ukrycia nie mam.	Nie, drogie dziecko, skądże.	Otóż to!	Przede wszystkim nie krzycz	Trzeba na ratuszu postanowienie ze złą monetą uczynić i wprowadzania jej się wyrzec	Śmiałby to całej wsi się przeciwić! Kiej wszystkie, to wszystkie!	Żałuj też i Alberta, uwierz mi, to godny syn swojej matki. Ale wróćmy do ciebie. Przybiegłeś do mnie	A czy pan Daval miał wrogów?	A kto was, panienko, w razie czego do Zgorzelic odwiezie?	A tak, istotnie.	Ach, więc romans?	Aha! Heat? Osioł, co?	Ale ty, dzięki Bogu, masz parnoseparnose	Co oni będą wiprawiać w salonie?	Co takiego?	Czy i w duszy też zburzysz?	Dajże spokój!... Pan Krukowski udaje dla mnie obojętnego, więc musi nas unikać, a pan Miętlewicz obawia się asystować mi w obecności tamtego.	Dobrze, dobrze. I ja w zwiąąąą..zku z tym, co pan wiesz, usunę się do mojej saaa...ali obrad, jak powiada prezydent Cruchot.	Dzień dobry, matko! czy mnie poznajecie?	Et, plecie Kasia androny!	Głupiś, u Boryny starczyłoby i la pięciu	Ja dawniej wiszę	Jakto, jużeście wróciły?	Jednak, Wasza Wielmożność sam rozumie	Jesteś bardzo mizerny	Kłamstwo bez. nijakiej racji... Piec u mnie dymi i swąd do uczniowskiej izby zalatuje	Niby dlaczego?	Nic, chłopi jak zwykle chłopi: trochę się upierają, ale musi się tak zrobić jak chcecie.	Nic... nic... przecież ty żenisz się, Olesiu!	Niechże się stanie wedle słów waszych i buławą w otwarty list pana Kisiela uderzył.	No, księże! co ksiądz woli; być kanonikiem czy zostać u panny Gamard?	O, mój ojcze! Teraz rozumiem, czemu cię zamordowali!	Ogłoszenie przeczytałem. Szukam pomieszczenia.	Opieka	Po wodę i ja schodzę	Ponieważ konie są zwrócone w stronę Nicei...	Przyjaciel.	Słuchamy pilnie. Wasze zdrowie, kumie!	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie	Tak jest, spojrzeniom?	Tak książęta za chwilę skończą naradę. Przesiedziałem tam parę godzin, ale jak ze spraw śląskich przeszli do TatarówTatarzy	Tak się złożyło.	Tak sądzę.	Tak, tak, była subtelna i niewysoka.	Tak: tam gdzie umarłych krają.	Uczynisz podarek ludzkości.	Układy?	Wiesz zatem o odmianie losu Manuela?	Więc szczęść ci Boże, kochany chłopie! A odwiedź mnie niebawem!
Kupiłem udziały, rozumiecie, wykupiłem je i nie widzę w tym nic, co by stanowiło waszą krzywdę.	Ależ ją zna Rzym cały i pytać niema o co zręczną jak najpiérwszy tanecznik Cezara, piękną jak Hebe, ale też dobrze przezemnie kupcom opłaconą, bo to towar nie tani, a jeszcze i wychowanie go kosztuje. Ile to ich zmarnieje i pójdzie na rynek, nim się jedna wyrobi! To perła panie, to przecie sława wrót Capeńskich! to całe utrzymanie moje! rzekł ożywiając się coraz	Nic.	Każdy, kto zna pana Cravena, wie, że ma syna, który będzie kaleką, i wiedzą też wszyscy, że pan Craven nie lubi, gdy się o nim mówi. Ludzie się martwią za jaśnie pana, bo pani Craven była tak śliczną, młodą panią i bardzo się kochali. Pani Medlock zatrzymuje się zawsze u nas, jadąc do Thwaite, i mówi matce o wszystkim przy nas, bo wie, że nas matka tak wychowała, że nam można zaufać. Jak się panienka o nim dowiedziała? Marta się okropnie bała ostatnimi czasy, gdy do domu przychodziła. Mówiła, że panienka słyszała go, jak krzyczał, i pytała jej co to znaczy, a ona nie wiedziała, co odpowiedzieć.	Ja do was, panie starszyno, jak do ojca... gospodarstwa nie sprzedawajcie... horkaja bieda mnie i dziatkom moim...	Panie hrabio jeśli o to chodzi, możesz pan być zupełnie spokojny. Porwano mnie ojcu z pewnością po to, aby mu później mnie odsprzedać, co też i uczynili. Dlatego wykalkulowali sobie, że aby uzyskać za mnie lepszą cenę, należało podwyższyć moją wartość. Otrzymałem więc dość staranną edukację. Traktowano mnie jak owych niewolników w Azji Mniejszej, których panowie uczyli gramatyki, medycyny i filozofii, aby następnie sprzedać ich drożej w Rzymie.	Ja nazajutrz po załatwieniu spraw pani pojadę na Riwierę. I więcej pani dręczyć nie będę.	Tak, ale ja zapytuję, czy potem... kiedy już nie żyła... nie mogła wyjść?	Ty drugi po mnie ataman, a ty chcesz iść? Będziesz ty jeszcze pierwszym atamanem nad Kozakami, nad dobrymi mołojcami, bo ty się Jaremy nie boisz. Idźże ty, sokole, a potem, czego chcesz, żądaj. No, ja ci powiem: żeby ty nie poszedł, to ja by poszedł sam, ale mnie nie można.	A wiecie, czemu mi tak uczty nie w smak? Bo i Janusz Radziwiłł miał ten zwyczaj, że je co wieczora wyprawiał. Imainujcieimainować sobie (daw., z łac.)	Bylebyśmy się nie wywrócili w takt. To byłoby mniej zabawne.	Położyłam się rzeczywiście, ale nawet nie zamknęłam oczu.	Tak. Pragnąłem, żebyś został lekarzem. Ale nie udało się. Wojna, rozruch rewolucyjny...	To znaczy, że policja górą i że ten burżuj już się nie boi, a przez to człowiekowi się robi ciasno w tej Warszawie.	Ale... ale jaki z ciebie biały człowiek, że potrzeba ci skrybenta ulicznego? Czyż w koszarach nie ma nauczyciela?	Chwileczkę Ale nie, nie mylę...	Ja jego nie wołam, jeno się jego urodzie dziwuję. Ty jego nie odjedziesz, on twój mąż.	Mnie ten pas niepotrzebny! Ja go nie potrzebuję! Nie mogę znaleźć sprzą-ą-czki!	Za pozwoleniem. Przede wszystkim nie używajmy zbyt silnych wyrazów, które wcale nie odpowiadają spacerowej sytuacji. Między nami nie ma mowy o uczuciach, tylko o poglądach. Kobieta, MiłośćOtóż, moim zdaniem, w poglądzie pani na miłość istnieją nie dające się pogodzić kontrasty.	A, o śmierci to oni. Panie, świeć nad duszą mego dobrodzieja! Czy to waćpanna wysłałaś do mnie tych ludzi?	Ale to może być równoznaczne z wydaniem tego człowieka na śmierć!	Ależ... czy ty nie jesteś... mojego zdania?...	Chyba wypalę jeszcze cygaro na werandzie. Nie chce mi się spać na razie.	Ciekawam bardzo, kto ma większe ode mnie prawo do króla? Mości Kanclerzu Koronny! Wielebna Eminencjo! Oto widzicie przed sobą ufne, kochające, niewinne niewieście serce, które zwiedzione podstępnymi obietnicami, na wieki oddało się królowi. Czyż wasze wielmożności mogłyby dopuścić, by serce owo zostało zdradzone i porzucone? Oto jest dowód, że król Lulejka zobowiązał się poślubić oddaną mu Kunegundę-Gryzeldę dwojga imiona Gburię-Furię, dowód podpisany przez króla własnoręcznie! Zobaczymy, czy sprawiedliwość istnieje jeszcze w Paflagonii i czy Jego Królewska Mość ma kroplę uczciwości w żyłach! Bierzcie i czytajcie, dostojni panowie, i orzeknijcie, czy nie mam prawa wołać, że król należy do mnie i tylko do mnie, do Gburii-Furii!	Co takiego?	Co za szczęście, że jest ona daleko bo tutaj bardzoby nam przeszkadzała.	Gorzej. Bo jakkolwiek, pomimo dwukrotnych zaproszeń, nie był na balu u księcia, lecz około północy wymknął się pod jego dom i stojąc na śnieżycy patrzył w okna. Rozumiesz pan?	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Ja się chcę tylko usprawiedliwić.	Ja, malarzem! Dlaczego?	Jestem prawie pewny, ale... żegnam panią... Stach będzie dziś wieczorem...	Jutro o świcie, pani.	Na strzelanie z bandoleciku to i ja bym się popróbowała	Nie chcę. Nie wezmę. I tak nie będę miała z czego oddać.	Nie mogliśmy wcześniej przyjechać, bo Józia była.	Nie.	O, już na pewno nie umknie... Za dziesięć minut złapiemy tego zbója!	Oczywiście; tylko pospieszcie się, nie mogę przecież tu tkwić przez cały dzień.	Przychodź ile razy chcesz, zbieraj wiele ci się podoba nie bierz wyrazów córki mojej do siebie, ani do chrześcijan, ona je do Turków stosowała i w pomieszaniu widać wzięła cię za Turka, albo może chciała ci dać do zrozumienia, że czas już, ażebyś się wziął do zbierania sałaty.	Siostro moja oni mnogości Bogów nie mają, wierzą w jednego Boga Bogów, stwórcę świata.	Starym, dzieci dorastają... a pierwszej z brzegu nie wezmę...	Ta kobieta będzie odtąd waszą panią i panią Sary Żydówki, która każdego poranku ma swojej pani myć nogi, oblewać ją wodą i trzymać przed nią zwierciadło. To jest moja wola i rozkaz.	Tak to, tak to... tak będzie każdej, czy żonie, co męża więzi, czy mężowi, co więzi żonę.	TeatrOtóż siedziałem sam w obrzydliwie ciasnej loży, mając wprost przed sobą ordynarną kurtynę. Uchyliwszy nieco portiery, rozejrzałem się po sali. Było to coś niesłychanie jaskrawego, przepełnionego mnóstwem kupidynów i rogów obfitości, niczym trzeciorzędny kołacz weselny. Galeria i parter wypełnione były szczelnie, ale dwa rzędy brudnych lóż świeciły pustkami, z rzadka widniała jakaś osoba na tak zwanych pierwszorzędnych miejscach. Kobiety roznosiły pomarańcze i piwo z imbirem, a wszędzie jedzono orzechy.	Tej... tej!... I nawet bodaj czy nie przez nią...	To drukowane na egzamin łacińskie zadanie Kinga. In... In Verrem: Actio prima. Co za szopa!	To i odpowiem A co miałem robić?	To poczeka jeszcze chwilę. Zapnij płaszcz. I nie biegnij. Słyszysz?	Zepsuła się młockarnia we Woli, to go pozwali, bo dworski kowal nie umie sobie poradzić...	A czym jest twoje człowieczeństwo?	A jaki?	A przeszłego roku, kto to zjadł panny, he?	A tata?	A w takim razie pańskie nazwisko? Pańskie papiery?	A z rachunkami?	A, ma pan coś przeciw niemu?	Bogowie przez mur wyprowadzą niewinnego	Błazen zapytał.	Cha, cha, cha	Cygańską biniochębiniocha guzdrała, człowiek nieudolny. niezdarny. Sama do niej pójdę i przyszykuję w czubatej pannie do was ochotę. Bez ślubu, za durnoza durno (z ukr.)	Czcigodny ma prawo ustanawiać Pracę	Często czytasz gazety?	Do mnie policja ma dalszą drogę, postaram się jakoś przelawirować i pojadę za wami.	Do widzenia!	Dobrze. Ino ty idź po drugiej stronie rzeki, a dopiero jak w czeluść wlezę, możesz się przybliżyć i dawać pozór.	Dobrą masz pamięć, Beniaminie pójdź za to do łódki mojej, wrócimy razem na zamek.	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	I któż to na jegomości tak nastaje?	I wiecznie z nim być!	Jakie myśli?... Więc tyś z rana już odgadł?	Kocha się w dalszym ciągu	Komu chłodno niech idzie do djabła, zawołał zniecierpliwiony nauczyciel i z zapałem począł tworzyć dalej a Tomko uważnie go słuchał.	Mów dalej, znakomity Pentuerze	Mąż mój! On zajęty... nietowarzyski... zawsze tylko o gospodarstwie swoim i o interesach...	Na pewno wszystko jest w porządku.	O której godzinie?	O! Jakże się tam miewa opat Transzelion, zacne pijaczysko? A mnichy, jakże im się tam dzieje? Tam do licha! Oni tam obracają tęgo wasze żony, podczas gdy wy sobie wędrujecie po Rzymach i Krymach.	O! tu chodzi o fakt naukowy	O, to bardzo nieszczęśliwa, bardzo nieszczęśliwa!	Oj zła baba, to zła... jak ogień...	Pan to sam lepiej może wiedzieć	Podlec!...	Powinienem czekać na bardziej uroczyste postawienie mojej kandydatury.	Przed wyjazdem do Paryża raz jeszcze wpadnę tutaj, aby cię uścisnąć.	Pssst!	Rozbijmy zatem obóz.	Rozpalono go u jednego z sąsiadów, który bił się kiedyś z Francuzami Ma wyrażać radość z powodu zawartego niedawno pokoju.	Sto	Tai ir namie, mamule, tegu nors mane mokytų!	Tak jest, konia najpierw.	Tak. Obejrzała głowę, jak pan wie strzałem roztrzaskaną, i dostała ataku histerycznego śmiechu, który się zakończył spazmami.. Przypominam sobie dokładnie, bo ją musiano przemocą usuwać.	To więcej niż prawdopodobne, mój chłopcze, gdyby bowiem przebywali tu przez dłuższy czas, a zwłaszcza gdyby tu byli teraz, jakiś przypadek musiałby zdradzić ich obecność.	Ułatwiłeś mi to kupno i czasem ci jestem za to wdzięczny, a czasem cię przeklinam.	Viva Costaguana!	W Berlinie. On mi pierwszy opowiedział o tej awanturze.	W zeszłym tygodniu trzeba było sypiać na ziemi, lecz obecnie mamy izdebkę na poddaszu, którą Zofia własnoręcznie okleiła papierem. Gniazdko, mówię ci! Z okna widok prześliczny.	Wiem. Zwalczaliście się nawzajem na niejednym polu.	Zalizali (daw.)	Zgolona do czysta, już ją tam ludzie na podeszwach roznieśli po świecie.	Żebyś pan pocałował psa w nos.
O, niektóre ustępy są w niej bardzo ładne! Na przykład to opowiadanie o Józefie jest cudowne! Ale gdybym ja był Józefem, nie przebaczyłbym braciom. O nie, moi panowie! Wszystkim poucinałbym głowy. Pani Linde była strasznie wściekła, gdy jej to powiedziałem, zamknęła biblię i powiedziała, że nigdy mi już jej czytać nie będzie, jeżeli będę tak mówił. Więc nie mówię nic, gdy czyta w niedzielę po obiedzie. Myślę sobie tylko rozmaite rzeczy i nazajutrz opowiadam o tym w szkole Emilkowi Boulterowi.	Waldy ogromnie może się podobać. Są dowody. Kocha się w nim panna Rita i ta oślica Barska, której się zdawało, że na jej skinienie on padnie przed nią plackiem. Ale się nie udało. Podobno kocha go i hrabina Wizembergowa, i księżna Krysta Turyńska, i wiele innych. Są takie, co liczą na jego miliony, ale Waldy ma dobre oko, od razu takie pozna. Barska może go i kocha, ale właśnie chciała być głównie ordynatową i panią Głębowicz, a Waldy to zwęszył i dał kosza.	Widzę, że zaczynamy się rozumieć, panie profesorze Pan nie przypuszczasz możności takiego przedsięwzięcia: ja mam pewność, że się powiedzie. Łatwe jest dla „Nautilusa”, co dla innego okrętu jest niepodobne. Jeśli przy biegunie jest ląd, statek mój zatrzyma się przy nim, ale jeśli tam jest morze wolne, to dotrze do samego bieguna.	Ale w potrzebie, mówisz waćpan, że i szablą potrafi się zastawić?	Co skłoniło pana doktora do mniemania, że stan rannej jest beznadziejny?	Do Wiślicy pojedziewa chybabym żyw nie był, ale nie o waszych pieniądzach, miłościwy... Stanie na to ubogich. My tam żyjemy z prosta, prawda, takeśmy się urodzili i do tego nawykli miły panie	Gdzież ta! On je obiady u Wajsów, tam u jednych z fabryki. Mieszkają na Czerniakowskiej.	Jest pan zupełnie pewny, że to był kiedyś człowiek?	Milionerem może, ale pijanym na pewno.	Mój panie, sam jestem chodzącą gwarancją Nam obu płynie w żyłach krew i obaj chcemy ją przelać. To jest nasza wzajemna gwarancja. Taką odpowiedź proszę zanieść wicehrabiemu i proszę mu powiedzieć, że jutro przed dziesiątą popłynie jego krew.	Powiesz mi, żem jej nie widział? lecz, odmalowali mi ją na dworze Karola ci, co ją znają od dzieciństwa... jakbym miał przed oczyma ją i jej piękność!! Jest piękniejszą od innych, i ma w sobie ten charakter szlachetny, który ja w jej rodzie cenię. Coś ze krwi bohaterskiej Jana. Innej nie chcę nad Margaretę!	To dobrze, można z tem na koniec świata zajechać; ruszaj więc.	Więc gdzie jest „numer drugi”? „Pod krzyżem”, co? Właśnie tam widziałem Indianina, jak trzymał świecę w ręce!	A żeby babcia wiedziała jaka męzka postawa, jak dokazywał na koniu, jak mu pięknie było choć w siwej sukmance.	Zaraz zrozumiesz, mój chłopcze Ta pułapka nie jest moim wynalazkiem. Używają jej często myśliwi aleuccyAleuci Alaska, która należała do Rosji, zanim w 1867 została sprzedana Stanom Zjednoczonym; bohaterowie trafili na wyspę w marcu 1865, wieloryb został wyrzucony na plażę na początku maja 1866.. Widzicie te fiszbiny, przyjaciele. Otóż, gdy przyjdzie mróz, zegnę mocno każdy z nich i będę polewał wodą, aż pokryją się grubą warstwą lodu, która nie pozwoliła im się rozprostować. Potem otoczę je warstwą tłuszczu i porozrzucam po śniegu. I co się stanie, kiedy jakieś zgłodniałe zwierzę połknie taką przynętę? Otóż ciepło w jego żołądku roztopi lód, a nagle rozprostowany fiszbin swymi zaostrzonymi końcami przebije wnętrzności.	A potem mówiliście o poszukiwaniach na rzece, o pogrzebie w niedzielę, a w końcu uściskałyście się z panią Harper i rozpłakały, i ona poszła.	A więc wierzy pan że udajemy się do Liverpoolu?	A, podatki są ciężkie. Zabierają im wszystko, ale zostawiają resztę. Uderzony korzyścią tego systemu, pasza egipski zamierzał właśnie zorganizować swoją administrację w tym duchu, kiedy się z nim rozstałem.	A, tak, tak chyba słyszałem o jakiejś dziwnej przygodzie z bandytami czy złodziejami w jakichś ruinach... Wyszedł z tego cudem. Zdaje mi się, że opowiadał o tym mojej żonie i córce po powrocie z Włoch.	Ach, że będziesz dobrym chłopcem i że nie zapomnisz o nas	Chciałbyś zapewne, żeby jak najprędzej wyzdrowiał. Otóż, najdroższy, już mu znacznie lepiej. Napomknęła mi o tym Rózia, służąca Angeliki, kiedy mi dziś z rana przyniosła do łóżka herbatę.	Dlatego, że to sprawiłoby przykrość	Ej... spaceruje z nią i z jej bratem po lesie, potem siedzi w świetlicy, a ona wygrywa mu na fortepianie, bo i to umie... ej, to wielka dama, panna Christensen.	Gotujże psy i łowiectwo twoje dokończył książe, byle śnieg pruszyć począł Tam! dobrze!!	Ja na to nic nie pomogę, bo nic a nic nie rozumiem...	Jeszcześ taniej nas i siebie przedał, bo za Jagniną kieckę! zabiłaby na śmierć w tej minucie!...	Na mnie się nikt nie rzucał.	Nie wstydź się tylko, mój drogi. Nie ma w tym hańby. I mnie pewne okoliczności wepchnęły na tę żmudną i zakurzoną drogę. Włóczyłem się ostatnimi czasy po świecie, zawadziłem o Egipt, wiesz?... ten, co to w Afryce...	Nie zajechałem tu po dobréj woli, odezwał się Jaksa, i nie na łowy, alem się srodze obłąkał.	Nieboszczyk twój ojciec takim był. Nie gadał, a żywot cały cicho pracował. Naturę ci swoją dał. Nie ustaniesz i ty w trudzie, jak i on, i nad wszystko wyrośniesz! Oj, znam ja cię, znam, mój ty chłopaku kochany!	Niech mu wasz człowiek powie, że tu spotkania być nie może i że pierwejpierwej (daw.)	Niechże się pani namyśli jeszcze... taki krok, to na całe życie. Można później żałować...	Przyznaj jednak pani że robimy co tylko możemy, by się z naszego barbarzyństwa otrząsnąć.	Spójrz, czy nie są słodkie? Rok jest książką, prawda, Marylo? Stronice wiosenne zapisane są konwalią i fiołkami, letnie różami, jesienne czerwonymi liśćmi klonowymi, a zimowe jodłą i świerkami.	Tak! Mój złoty! I napisze się na obróżce:	Widać, że trzeba byłoWidać, że trzeba było	Wiele miesięcy czekałem na tę chwilę, mój synu.	Zmokło, ale da Bóg pogodę, to wyschnie.	A jużcić nie całkowity bo brak mu obojczyka.	A małżeństwo z Kopowskim?	A wiec któż? I gadajże do kroćset diabłów, ty głupcze!	Aha! I, oczywiście, gospodarzowi klasy o tym nie powiedzieli.	Ależ mężusiu, nie jestem neuropatką	Bo pohańbienie pokruszyło twoje serce. Powiedz mi	Cieszę się mocno z poznania przyjaciela pana hrabiego i służby moje pokorne polecam. Zarazem muszę zaprzeczyć nadawanej godności: nigdy w izbie poselskiej nie byłem.	Co ci mam dać?	Co pani rozkaże?	Co ty masz Melu przeciwko Leopoldowi Landau?	Czy być może?	Czy ona ma drewnianą spódnicę?	Czy to już wieczór?	Czy to te ważne rzeczy, któreś mi miała powiedzieć?	Czyż można się aż tak omylić?	Cóż on tam robi?	Cóż takiego?	Cóż więc cię tu sprowadziło?	Dojeżdżacz Kalinowskiego...	Duma, Pozycja społeczna	Dziękuję pani! Odniosę go zaraz chrzestnemu	I oto mamy naszą małą twierdzę. Tak łatwo tej przeszkody nie pokonają, jeśli postanowią tu po nas przyjść	I poszła za was?	Ino co?	Ja tylko w kąciku, ja pode drzwiami...	Jakim sposobem?	Jakże! Już my w starym zamku nie mieli nadziei. Jeść nie było co, amunicja wyszła. Generał-komendant Beaupoil zaczął się układać... Nie było żadnej nadziei... Żądali, żeby my złożyli broń i przeszli wszyscy co do nogi przez Porta Vescovo. Byliby nas żywcem zarznęli. Aż tu nadchodzi wieść: pokój zawarty z cesarzem. Z Laudona nic! Radość nas ogarnęła...	Jesteś Francuzem i nazywasz się John?	Kapitanie oto osoba, o której ci mówiłem, odprowadzisz ją z całą troskliwością do Francji.	Mamyte, ar pašėrei bėruką ir šėmargę? Ar gerai pašėrei?	Może, panie radco, zrobimy subiekcję...	Musiałabym wpierw poznać dokładnie listę mych współzawodniczek. Ile ich było po mnie?...	Nic, wujenko.	Nie chodzi zatem o to, żebym się przyznał do winy	Nie maszże jakiej prośby do mnie?	Nie zostawił żadnego listu?	Nie, proszę pani.	Niech sobie jeździ do Raszkowa i dokąd chce Od chwili jakeśmy Azbę znieśli, niezbyt on mi nawet potrzebny. Żadne już większe kupy teraz się nie pojawią aż do pierwszej trawy.	No i cóż, mój mężulku, jakże się miewa nasz osioł?	No, wiecie, jeszcze nie widziałem oswojonego bociana, dziwne, dziwne!	O kantorze, panie?	O! o! Ma on siłę! Nie da jej! a gotów się i drugi raz do klasztoru włamać... To nie nasza sprawa!	Owszem, przybywa	Pojutrze rano.	Proszę nie wspominać tych nazwisk.	Przerobimy ją w swojej fabryce i zarobimy jeszcze więcej	Pójdą! Namówię szewców, cholewkarzy i pośród krawców wpływy mam	Robota, ruch...	Rzućmy się oboje!	Szkoła? Dość będzie czasu jutro iść do szkoły... potrzebuję cię w domu.	Sąsiedzie, serdeńko nadstaw no trochę drugie ucho.	Tak a tak.	Tylko ordynat może być takim nowoczesnym dożą	Wczoraj je przyprowadzili.	Wiem, masz słuszność. Istotnie, dopóki prawda nie zwycięży, możemy jej siłę mierzyć nienawiścią naszych wrogów.	Wikta! Przynieś no.	Wracaj do siebie, połóż się, spocznij.	Z chaty czy ze wsi?	Zamawiałeś?... byłeś z okólnikiem?...	Zamrę?	Zmienić nazwę? Pierwszy raz słyszę, nikt mi podobnego wnio­sku nie przedstawiał. Po co Teatr Stołeczny miałby zmieniać naz­wę?	Żąda pan ode mnie rzeczy niemożliwej.
Ho! nie przerywajże a słuchaj. We dworze jak zwyczajnie u panów: szumno, wesoło, aż serce rośnie, a ludno jak w mieście. Ja, com-to dawniej dworsko sługiwała, przypomniawszy sobie młode latka, małom nie płakała z zazdrości. Nu! mniejsza o to. Gwar, śmiech, dostatek. Na folwarku u klucznicy kiełbasy smażą dla gości; u ekonoma w karty grają, miód piją; w czeladnej izbie śmiechy i krzątania koło tłustych misek, z których słonina po ziemi kapie. Co już mówić o pałacu! Zaszłam najprzód do klucznicy z tą moją raną na nodze, prosząc maści. Klucznica bo stara moja znajoma, ale odprawiła po lekarstwo do samej jejmości, która taki kurować i ratować lubi. Wszakże starą jejmość znacie?	Aha, nie takie wysokie jak moja walizka. Tyś je może mierzył. Powiadam ci, podpułkownik fiksował go tak, jakby go chciał posłać do paki. I nie myśl sobie, że ten sakramencki Saint-Loup robił sobie co z tego; chodził sobie tędy i owędy, spuszczał głowę, podnosił głowę, wciąż z tym fruwającym monoklem. Zobaczymy, co powie kapitan. Ha, możebne nie powie nic; ale to pewne, że kontent nie będzie. Ale to kepi, to jeszcze nic. Podobno u siebie w domu on ma ich więcej niż trzydzieści.	Właściwie... właściwie to nie jest konferencja prefektów w ścisłym znaczeniu Myśmy was zawezwali tylko po to, aby was przestrzec.	Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno chleba z pajęczyną przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!	O tak! Głębowicze są nie do poznania Nie mówię o rezydencji, lecz o całym w ogóle urządzeniu. Organizacja majątku znakomita. Ordynat ma już wielkie zasługi obywatelskie, choć taki młody.	On dostał wieści od innych. Ściśle rzecz biorąc, oni już przed sześciu miesiącami pokazywali pazury. Lecz Devenishowi się zdawało, że są pewne widoki pokoju. W rzeczywistości oni tylko skorzystali z tego, by się wzmocnić. Wyślij zaraz te telegramy... według nowego klucza, nie według starego... moje i Whartona. Sądzę, że nie powinniśmy dać paniom dłużej czekać na siebie. Resztę możemy obmyślić przy cygarach. Myślałem, że tak się stanie... To kara... nie wojna.	Jednak źle robisz, Waldy, że ją drażnisz. Miłe to i bardzo dobre dziecko. Jest z dobrej rodziny i wiesz przecie, w jakich warunkach została nauczycielką. Pracuje pilnie, choć to nie jej fach właściwy. Trzeba to cenić. Po co jej robić przykrości?	Pracę znajduje każdy, kto jej szuka ale temu zachciewa się żyć kosztem pracy innych. Słowa pani przynoszą zaszczyt dobremu jej sercu, ale dowodzą jego niepraktyczności i braku doświadczenia. Wspierać żebraków jest to podtrzymywać nędzę. Człowiek, któremu pani chciałaś dać jałmużnę, poszedłby jutro znowu żebrać, bo po co ma pracować na swoje utrzymanie, jeżeli go społeczeństwo utrzyma? Głód zmusi go do pracy. Młody jest, silny, zdolny, ja go znam. I dobroć musi być rozumna, jeżeli nie chce zostać bezwiednym narzędziem złego.	W lesie to siedzicie czy co, że wam nie wiadomo?	Nie, taka jest tylko jedna	Łacno to podszywać się pod uczciwe nazwisko, gdy cię nikt nie zna. Sprawa nieczysta... nie o sławę ci chodzi, ino o niecny zarobek... szpiegować przyszedłeś, szpiegowską zapłatę otrzymasz. Na śledztwa i sądy nie ma tu czasu: postronek, gałąź i koniec.	A cóż mnie to może obchodzić, że masz zły humor? Czy mnie to dotyczy? Schowaj dla siebie swój zły humor albo dla swoich urzędników, płacisz im, to możesz wyładowywać się na nich!	Dobraś! Teraz bierzesz w złym znaczeniu to, co jest z mojej strony pieszczotą, żartem. To jest czysto kobiece.	A czemuż to teraz, bardziej niż wczoraj, lub jutro? Cóż ci się przytrafiło takiego dzisiaj, że ci podobne myśli ponure przychodzą do głowy?	Co nie ma żyć?... Sam mnie opowiadał, jakeś go jegomość popłatał, ale się wylizał...	Idź sobie, Kolb, idź sobie; odprowadź konia do pani Courtois, żeby nie sprawiać ojcu kłopotu, i wiedz, że rodzice mają zawsze słuszność.	Pani uczyła nas w szkole, że tylko poeci piszą w natchnieniu wiersze.	O, dziadzio przeciwnie! Zawsze o to sprzeczki z mamą. Dziadzio mówi, że to wstyd zapominać o swej narodowości	Naucz się, mój chłopcze, nie przerywać starszym. Twoja siostra jest dziewczyną i z chwilą wyjścia za mąż zmieni nazwisko. Zatem baczną uwagę zwracałem na twoje nauki, chcąc sprawdzić, czy chociaż w drugim pokoleniu nie przejawiły się talenty wieszcza.	Boś sam dobry Ja źle wróżę! źle! Oczy moje tego już widzieć nie będą, ale padnie Zakon, jako muł obładowany złotem na puszczy, i krucykrucy	Nie mogę jej darować tego co mówiła o tej nieszczęśliwej pani Kromickiej.	O wa! co tam dla takiego bogacza pięciu chłopów! Wreszcie, jak Jagienka go poprosi, to ostawi.	O święci pańscy! Jak tu się doliczyć? Zaraz, czekajcie. Zabity podobno Krystyn z Niedźwiedzia... Wojciech Stampoczyc to na pewniaka, samem widział. I różni jeszcze sławni: Grabina, Mikołaj Witowie... Sulisław...	Proszę pani, do... pożyczenia czterech tysięcy rubli, ale... z pewnymi gwarancjami. Rozumiem, że pani bardzo może potrzebować pieniędzy dzisiaj, a z całą łatwością zwrócić je w lipcu. Tylko...	Nic nie myślę, nie wiem co mi Bóg zgotuje.	A kto by mu się tam sprzeciwiał, kiedy on i rozum ma od innych większy!	Ach, panie mój kochany, toć ja ztamtąd jadę i tam mieszkam; że téż nie zobaczyłam tak ślicznego kawalera! A u kogoż tam był pan dobrodziéj, czy wolno spytać?	Jak to, pójdzie pani do niego?	Przeciech nie macie się z czego markocić ni turbować.	Ładnego! to nic, ale jak dobrego i poczciwego! harmonijnym miłym głosem odpowiedział młody podróżny.	Nie jestem tego zupełnie pewny i zanim oświecę się w tej wątpliwości, pozwalam ci zamienić się na rzędy, jeżeli wszakże zamiana koniecznie ci jest potrzebna.	Obaśmy żołniérze i uczciwi ludzie; na co się mam zapierać: straciłem głowę, patrząc na nią! Ani się wstydzę. Takich kobiét dwóch na świecie nie ma.	Czemuż to?	I gdyby napaść Indian nie przerwała podróży, byłby pan jedenastego rano w Nowym Jorku?	I!... dyabli mi po sławie!... pieniądze to chciałbym mieć...	Ludzie nic nie widzieli!	Może nie wróżka, a czarodziej?	Nie myślę tego o panu, panie Troop.	Nie widzieliście kaj mojego ojca?	Nie!	No to i ja z wami! Czas rzucić tę budę!	Więc to wacpanna mianujesz swoim szczęściem?	Zaczarowany flet? Wydaje mi się wprawdzie, że istnieje pewne podobieństwo... ale widocznie już zapomniałem.	Było... ale teraz jest tutaj	Przepraszam za mój błąd Ośmieliłem się jednak przypuszczać, że w rozmowie, którą mieliśmy przed koncertem (ostatni wyraz zaakcentował), zrobiła mi pani jakby... cień nadziei...	A co najczęściej? Jakiś może sen szczególnie uporczywy, który cię męczy, przed którym chciałbyś uciec, skryć się?	Drażliwa materja zwłaszcza przy księżnej pani, która jest świetną gwiazdą naszego towarzystwa, pospieszył dodać Baucher z francuzką grzecznością.	Masz rację, jej uroda ma więcej sławy niż piękności. Obmówili ją za odległej młodości, że jest piękną i ta plotka kursuje z jednaką siłą przez szereg pokoleń.	Opowiadał mi pewien szakal z nizin (a wiadomość tę zawdzięczał swojemu bratu), że w owej Kalkucie wszystkie szakale spasły się jak wydry w czasie deszczów	Tak, wierzę, że ma dużo odwagi jest mi wierny...	We wszystkich tych, w których pastuch jest więcej uspołecznionym od księcia?	Wracajmy, tak mnie odurzyło powietrze, że czuję się jakby pijaną.	Z tego co pan powiedział, wnoszę, że chce pan ze mną zjeść śniadanie.	Ale niechże pan zaprezentuje nam nareszcie tę potęgę, która przenosi morza na szczyty gór!...	Coś wam srodze dolega, wyrzućcie tę gorycz z siebie.	Czy pan się bardzo spieszy?	Hayde pani wiesz...	Jednakowoż pan sam na własne uszy słyszał, jak się umawiali między sobą, Gillet!	Już podają...	Ledwo, ledwo! Światła się daleko w nim błyszczą.	Niech pani spróbuje... ta partya leży w głosie pani... Ja sama mówiłam dyrektorowi, aby ją dał pani	No i Warna się poddała	No, cóż? będziemy mieli podobno małą śmiercioramę tam na górze?	Pojmuję a pan co, panie Aramisie?	Tak jest, Cyrusie.	A cóż zaczynam pojmować przyjemności ludożerstwa.	A cóżeś z Bohunem uczynił?	A dochody?...	Czy będzie msza?	Czyjaż ona?	Cóż matka twoja miała przeciwko mnie?	Dokąd?	Gdyby na Litwę?	Idą!	Jakbym chciał, tobym mógł.	Jego ekscelencja? Kto?	Jestem pewna, señor doctor iż takie były od początku zamierzenia biednego Martina.	Jup, talerz!	Kwestia istotna.	Mój zegarek stoi.	Nic potem, dodał Perebendia...	Niechże go kule biją! Na Boga! Mości panowie! Patrzcie!	Oszczędzi panu masę czasu w Sandhurst Zdobywszy tu podstawowe wiadomości, zostanie pan w Sandhurst w krótkim czasie od ćwiczeń zwolniony.	Pan, mój mistrzu, jesteś arystokrata i indywidualista.	Piłeś?	Pociechą?	Potrzebowałbym człowieka który mógłby dostarczać materiały urzędom, żandarmerii, policji i celnikom.	Powiesz mi podczas śniadania, czy mamusia ci pozwoliła.	Proszę o gustowny kałamarz z siodłem i dżokejką...	Przyjacielu Sancho polecam ci mego dobrego konia, miej o nim takie jak o mnie samym staranie.	Rabina ugryzła pchła!	Siedemdziesiąt dwa.	Szczęśliwy z powodu?	Tak przez park.	Tak! Chodź prędko!	Tak, tak, świeżej. Całkiem świeżej.	W miasteczku... wyszeptała.	Z Litwy! ja tam niebyłem od roku.	Zaraz przyjdę, zajrzę do ojca.	Zostawiłam kartki, panie... kartki na chleb!
Powiedziałem, że pójdziesz za niego... dałem słowo, że pójdziesz za niego, to pójdziesz!	Bohatyrowicze! a cóż? złupić chcą ze mnie pięćdziesiąt dziesięcin wygonu... ktoś w nich wmówił, że one do nich należeć powinny... Wnieśli do sądu... i w pierwszej instancji przegrali... Zanoszą teraz apelację... trwa to już dwa lata i co mnie ta historia pieniędzy i zgryzoty kosztuje!...	Być może być może, panie Szpikuliński, ale w kwestiach tego rodzaju najlepiej dyskutować z panem Ciastolepem. Nam idzie o to, by stwierdzić, że Państwopaństwa trwają nie skutkiem mądrości kilku jakichś tam sekretarzy stanu, jeno że jest to wynik zbiorowych potrzeb wielu milionów ludzi, którzy w celu utrzymania się przy życiu oddają się różnym rodzajom pracy ciężkiej i haniebnej, jak przemysłowi, handlowi, rolnictwu, wojnie i żegludze. Te wszystkie nędze osobnicze, razem wzięte, zwą się potęgą ludu, a ani książęta, ani ministrowie nie mają w niej żadnego udziału ni zasługi.	Już to ze wszystkich najgorszy znak że my go tu nie widzimy, bo choroba tylko lub przypadek wstrzymać go mogły. Uchowaj Boże zamachu jakiego nań, w pomoc by mu ciągnąć trzeba, bo gdy Petrka stracimy, jakbyśmy pułków kilka postradali.	No, mówię, że się zaradzi... Dam wam swoich koni, choćby na cały dzień, jeno mi ich nie zgońcie... młynarza też uproszę, wójta, Boryny, może dadzą...	Powtarzam ci jego własne słowa i jeśli markiz zechce mówić szczerze, przyzna, że to, co tu panu mówię, zgadza się najzupełniej z tym, co król rzekł do niego samego pół roku temu, kiedy mówił mu o projekcie tego małżeństwa.	Zatem dwa słowa tylko: spalić w tym oto kominku wszystkie papiery zebrane  przez tę żmiję Rassiego i nigdy mu się nie przyznać, że je spalono.  Dodała bardzo cicho i poufnie do ucha swej pani:	A, ty błaźnie jakiś! myślisz, że ja będę się przed tobą tłomaczył? Mam pojedynek, no?... bo mi się tak podoba. O dziewiątej rano będę się strzelał z jakimś szewcem czy fryzjerem, no?... Może mi zabronisz?...	Jesteś pan bardzo surowy dzisiejszego wieczora; miałżebyś zachować jeszcze w sercu urazę do Bergeraka i wiedząc, że go tu znajdziesz, przygotowywać się do udowodnienia mu magii, herezji i bluźnierstwa przeciw religii?	Mam nadzieję, że tak nie jest Jestem dziś znużony, Henryku. Nie pójdę do klubu. Dochodzi jedenasta, a chciałbym się wcześnie położyć.	Potrzyj ten szal i zobacz, jaki on gruby i ciepły Uszczypię cię trochę, jeśli chcesz, żeby ci pokazać, jaka jestem prawdziwa. Przez chwilkę ja też myślałam, że śnię.	Tak, przypuszczałem, że ci się podoba	Bo też z wami inaczej nie można; chowacie pomiędzy sobą głupców, którzy niewinnych ludzi obrażają na gładkiej drodze, a i sami nawet nie bardzo dobre macie obyczaje. U was, jeżeli kto ma trochę większą nad innych fortunę, to już może być głupi jak but albo i zgoła niewart za hetkę pętelkę, wy go przecie nosicie na rękach i wozicie ze sobą jakby co osobliwego.	Wyglądał bardzo mizernie; pewnie to już była ostatnia epoka jego życia, zapowiedź śmiertelnej choroby widniała wyraźnie w rysach wydłużonych i zwisłych ramionach, przecież każdy, co go zna z portretu, zawołałby od razu: „To Schiller!” Właściwy jego pokój musiał być gdzie indziej, bo tu tylko czasem jego postać się przesuwała; raz jednak widziałem, jak prawie całą noc pisał, a nawet wziąwszy mocną lornetkę, potrafiłem doczytać kilkanaście wyrazów, których osnowa, na wspak odwrócona, przedstawiła mi urywek z Dymitra, co był, jak wiadomo, jego ostatnim, nigdy nie dokończonym dziełem.	Posłusznie melduję, że ja dlatego nic nie myślę, ponieważ żołnierzom w wojsku jest to zakazane. Kiedy przed laty służyłem w 91 pułku, to nasz pan kapitan zawsze mawiał: „Żołnierzowi nie wolno myśleć. Za niego myśli jego przełożony. Jak tylko żołnierz zacznie myśleć, to już nie jest żołnierzem, ale marnym, wszawym cywilem. Myślenie nie prowadzi...”	Kto wie, dokąd zajdziemy. Może to być tuż obok, ale może też być w odległości kilku kilometrów albo i więcej. Musisz się przygotować na daleką drogę.	No tak! Wystarczy patrzyć oczyma na to, co się dzieje na świecie. To wystarcza!	Prawda, nie przyszło mi to do głowy... Już wiem! Wiem, co jest grane! Ale z nas osły! Przecież najpierw trzeba sprawdzić, gdzie pada cień drzewa o północy, a dopiero potem kopać w tym miejscu!	A cóż! Alboż to nie ten nas zaczepił?	A to już pódępódę (gw.) szepnął trzymając się z daleka, ostrożnie.	Ależ to co innego.	Bo kto na SiczSicz Zaporoska	Ho! ho! bez wiedzy! Mówcie to komu chcecie... a nie mnie. Trzymałżeby mnie bez rozkazu stryja Leszek?	I przede wszystkim jeśli to jego zraniła moja siostrzenica.	Ja na tem nie znam się wcale.	Jak się gra w oczko wystarczy wziąć tylko asa i siódemkę i nikt ci nie każe brać więcej. Dalszych kart brać nie musisz. To już sam ryzykujesz.	Jeszcze za wcześnie, żeby panienki nosiły takie rzeczy. Pierwsza, która się zaręczy, dostanie te perły, madame tak powiedziała. A ten pierścionek z turkusem, o ile mi się zdaje, panienka otrzyma na odchodnym, bo madame bardzo zadowolona z jej postępowania i uroczych manier.	Jeśli to miał być dowcip, to się panu nie udał	Mniejsza o to. Skoro miał pan tak wyraźną dyspozycję Pawła, oczywiście nie ma po co sprowadzać Ottmana. Ale co wobec tego robić?	Mów pani	Na honor, nie wiem tak bardzo... w ramię mnie uraził; a ty Porthosie?	No, nie macie czego dopuszczać sobie do głowy Razem trzysta trzydzieści rubli dla mnie, dla Ślimaka i dla Josela. Niewielga to u was rzecz.	No, to bierz prędko. Tylko nie wybieraj godzinę, jak to umiesz.	Okropne życie! I dokąd się to ma ciągnąć?	Ponieważ to obcy, Francuz może, cudzoziemiec!!	Prawda!... Consuetudo altera naturaConsuetudo altera natura (łac.) damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej. księżnej Jeremiowej. Wabna to była bestyjka... Ale com jej chciał w oczy bliżej spojrzeć, to mi pan Wołodyjowski szablę podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem Bohun wszedł między nas, którego Wołodyjowski jak zająca wypatroszył. Żeby nie to, tyle byście mnie waszmościowie teraz żywego widzieli. Ale wonczas gotów byłem się bić choćby z diabłem. Wołodyjowski zresztą per amicitiamper amicitiam (łac.)	Prawdopodobnie przypominasz sobie rozmowę, jaką miałaś z wujenką. Otóż to ja prosiłem wujenkę, by z tobą pomówiła.	Svečiai A, sveiki drūti! Tai jau kaip matau, atkeliavote. Na, prašau į vidų, sveiki atkeliavę. Sėskite, kaip galite; pas mane mebliųmebliai (lenk.)	Tak! Nawet zupełnie inni!	To moje! to moje! ja znalazłem!	To nie do uwierzenia!	To nieważne.	Troszczysz się o to? Zbytek łaski.	W każdym razie jestem twoim wrogiem, a jeżeli trzeba będzie, to i wojnę wypowiem!	Wciąż mu to powtarzam, lady Narborough	Yeah. Ci inni to zbyt wielcy złodzieje. I nie mają pieniędzy. Wy, dziennikarze, musicie znać tych nadzianych ludzi, takich bankers i ship-owners, jak się powie... właścicieli statków?	Zapewne, ale u nas nie zdarza się nic przyjemnego Pracujemy ciężko bez żadnej odmiany ani rozrywki, zupełnie jak we młynie.	Zdaje mi się, iż na taką wyprawę trzeba było zabrać nasze muszkiety.	Znajdziemy na pewno coś innego na ząb.	A cesarz? Czy mu zapomną tego, co uczynił?	A co kupiłeś siostrzyczce Mary?	A czyni się chorą?	A jakże się zowie ów towarzysz?	A jednak od niego samego Pomiędzy tymi, których jak magnes pociąga gwiazda mego powodzenia, znajduje się i Creakle. Upewnia mnie właśnie o czułych uczuciach, które przechował dla swego byłego ucznia. Uspokój się, nie jest już nauczycielem! Emeryt, został miejskim urzędnikiem w Middlesex.	A przecież nad tą wodą stoją wasze wioski. Jakże ludzie będą bydło poili i korzystali z tej wody?	A racya?	A teraz, czy mam wybierać?	A ty skąd wiesz, co mówiłam?	Chciałabym go widzieć oficerem	Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!	Czy wiesz, skąd wracam?	Czy zamierza odwiedzić naszą okolicę?	Do Korczyna!	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	I czemuż pan do nas nie przyszedł?	I widzi pan, ktoś przyszedł do mnie z wizytą... O, drogi panie, przekonasz się, czy z księciem Cavalcanti można obchodzić się jak z byle kim.	Ilu tam już było?...	Ja do pana właśnie iść chciałem	Ja? Przenigdy! O zdrowie wasze co dzień się mo...	Jakto?	Jechać chcecie do Władysława młodszego i do Światopełka?	Jeszcze mniej	Jucha, chłopak!...	Karany policyjnie?	Kiedy mu się jakiś smród nie podoba.	Może królewiczowi poddać myśli niepotrzebne?	Może te osoby same postępują nietaktownie	Mów, mów dalej!	Nie przyjdziesz do mnie?...	Nie, nie będę cię straszył chcę tylko, abyś czasem, choć rzadko, myślała o tym, żeś się związała słowem z człowiekiem bez funduszu...	Nie.	Niech więc panowie przysięgną	Niech żyje!	Niechże każdy z czcią wspomina i wysławia, gdzie może, imię jego, ażeby sprawiedliwość się stała a teraz: „Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!”	No, ale gdyby tak było?	On! Dobry Boże! Bardzo się mylisz, moja droga, pan Albert nie zaszczyci nas raczej uczuciem zazdrości o swoją narzeczoną, aż tak bardzo jej nie kocha. Zresztą, co mnie obchodzi, czy będzie zadowolony czy nie.	Pieskie nasienie, pogany zatracone!	Pójdą z nami!...	Rozumiem nareszcie	Stłuczony	Sumka niczego sobie, Sebastianie. Carrai! Gubernator chce zobaczyć trupa.	Ta kobieta w zemście niepohamowana	Tak!	Tak, o ósmej. Dowidzenia.	W takim razie nie ma co już pracować nad statkiem, prawda?	Wrócę do Skrzetuskich. Basałykibasałyk (daw.)	Wy, ludzie dworscy często posługujecie się dwoma miarami! Kiedy Fenicjanin przyniesie wam rubin lub szafir, nie pytacie, jaki z tego pożytek, lecz kupujecie klejnot i zamykacie go w skrzyni. Ale gdy mędrzec przyjdzie do was z wynalazkiem, który mógłby zmienić postać świata, zaraz pytacie: jaki z tego pożytek?... Widać strach was ogarnia, ażeby badacz nie zażądał garści jęczmienia za przedmiot, którego nie pojmuje wasz umysł.	Zbił cię?	Zbudujemy go, jeśli będzie potrzeba	Znów mi wydelikatniały
O! to, ręczyć mogę, nie żaden pan: nie miał nawet szpady, a tamci traktowali go przez nogę.	Całkiem inaczej by ta bitwa poszła żeby nie to, żem właśnie poprzedzającego dnia do Baranowa, do tamtejszego kanonika, odjechał, i Czarniecki nie wiedząc, gdzie jestem, poradzić się mnie nie mógł. Może też i Szwedzi o owym kanoniku zasłyszeli, bo u niego miody przednie, i niebawem pod Gołąb podeszli. Gdym wrócił, było już za późno, król nastąpił i zaraz trzeba było uderzać. Poszliśmy jako w dym, ale cóż, kiedy pospolitacy wolą w ten sposób kontemptkontempt (z łac.)	Nie grajmy komedyi ani pan mnie, ani jabym go nie oszukała. Każą mi iść za pana, gdy ja kocham innego; każą się panu żenić ze mną, choć kochasz inną. Nie są to rzeczy wesołe.	No z tym parlamentem i ze speakerem. Sam pan opowiadał, że Anglicy są tacy wysportowani, a tu nagle takiego głupstwa zrobić nie potrafią! Chociaż... może dorosłym jest trudniej... Mnie się na przykład zdaje, że pan by też nie potrafił!	Nie chce pan powiedzieć mi prawdy.	Bo to z Azją nie ma żartów! Brat twój mógłby się siłą sprzeciwić, ale ojciec twój komendy nie ma. Otóż ja myślę, że jeśli od razu się zatnie, to cię Azja i tak weźmie.	Gdybym nie lękał się, ażeby warg moich nie splamiła bezbożność, powiedziałbym, że niektórzy kapłani marnują czas... Biedni ludzie, chociaż święci!... Nie jedzą mięsa, poprzestają na jednej żonie albo całkiem unikają kobiet i prawił Tutmozis	Nie Polował na aligatory? Dziwne zajęcie! Więc pan przybywa z Kolumbii?	Czterdzieści tysięcy! Skąd ja wezmę tyle pieniędzy! Boże drogi! Nie mogę myśli zebrać. Ale nie ma czasu do stracenia która to?...	Ja się tam nic na tych filozofiach nie rozumiem ale bylem tylko dostał do rączki to hrabstwo, to już wiem, że dam sobie radę i będę dobrze rządził; jestem tak samo z ciała i duszy jak inni i w moim państwie będę takim samym panem, jak każdy w swoim. A jako pan będę sobie robił, co mi się podoba, będę sobie postępował wedle mojej fantazji, będę kontent, a jak będę kontent, to już niczego nie będę pożądał, a jak niczego nie będę pożądać, to czegóż mi, u diabła, więcej potrzeba? Żeby się tylko tego hrabiostwa dochrapać, a potem kłaniam się uniżenie, bywaj zdrów holenderski śledziu, jak mówi przysłowie.	Czy wié pan Lucyan że ja z panią Warską jechałam w jednym wagonie do Warszawy, i nic nie wiedziałam o tém?	Zapomniałem. Wyszedłem, tom baczył do samego lasu, pamiętałem cięgiem, co biały do naczelnika, a modry na maszynę; ale już w lesie cosik mi się pokiełbasiło, i stawał modry we łbie tam, gdzie przódzi był biały, i nie wiedziałem dokumentnie, który gdzie trza oddać, a kiej przyszedem na stacje, to mi się kuniecznie widziało, co modry do naczelnika, a biały na maszynę. Ja, jaśnie panie, baczyłem dobrze, ino pod lasem wrony krakały, śmignułem na nie kamuszkiem i poszedem, i do samego lasu cięgiem se przepowiadałem: modry na maszynę, biały do naczelnika; a w lesie to mie jakoś zamroczyło, i myślałem już: biały abo modry na maszynę, tak, modry abo biały la naczelnika. A na stacji... jaśnie pan mi darują, ale do lasu myślałem: biały, biały, biały	Czego nam teraz potrzeba, to jakiegoś krzepiącego zastrzyku dla konferencji mediolańskiej Debaty nad międzynarodową akcją w celu stłumienia zbrodni politycznych nie doprowadzą do niczego. Anglia ociąga się. Ten kraj ma bzika na punkcie sentymentalnego szacunku dla swobody indywidualnej. Wszystko się w człowieku gotuje na myśl, że pierwszemu lepszemu z pana przyjaciół wystarcza po prostu przebyć Kanał AngielskiKanał Angielski (ang. English Channel)	Nie macie tutaj osobnej stancyjki?	Nie masz więc pan czego żałować!	Niech najjaśniejszej pani da Pan Bóg sto lat zdrowia za dobre o mnie słowo co do mojego opowiadania, oto jest. Pewien bogaty szlachcic z naszych okolic, znakomitego rodu, bo pochodził z Medinów del Campo, ale zapomniałem jeszcze dodać, że ów szlachcic zaślubił pannę Mencia de Quinones, córkę don Alonza de Maranon, kawalera znaku świętego Jakuba, który utopił się w kuźni, tam, gdzie to niby owa wielka kłótnia była, co to się w niej i jego wielmożność Don Kichot znajdował, a tam to właśnie ranionym został Tomasillo, syn marszałka Balbastra. Czy to wszystko nie jest najczystszą prawdą, panie Rycerzu Lwa?	Potępiają cię usta własne. A nie ja. I słowa twoje świadczą przeciw tobie... Jajeczny, nie bluźnij.	Nie żartuj lepszego losu jest warta, a zdaje mi się, że żadnego i najświetniejszego nie przyjmie. Chcę, byś ją zobaczył. Pewien jestem twej dyskrecyi, pójdziesz tam ze mną jutro.	Czytano list królewski... pan Wołodyjowski przywiózł... laudańscy...	Dlatego że... ale pozwól łaskawie, że przede wszystkim zabezpieczę się, aby nam nie przeszkadzano. Przyjacielu Sulpicjuszu, zamknij drzwi i schowaj klucz do kieszeni.	Nie mam zamiaru przeczyć, ani potwierdzać	Toby była okropna rzecz, ale ja w to nie wierzę. Każdy może na czas jakiś zdrętwieć.	Jak, kiedy i dlaczego nauczył się pan czeskiego?	Bo pan Ochocki źle powozi, a pan Starski jest nieznośny	Nie zawiodłem się nigdy na przepowiedniach twoich wiesz, żem innych astrologów wygnać i wymordować kazał... było to plemię oszustów... W ciebie wierzę jednego, Thrasyllu, tyś mi jeszcze w Rhodos przepowiedział Rzym i Capreä... powiedzże mi... jasno widzisz resztę mojéj przyszłości?	Ale gdzie tam! tak jest! miej rozum, a nie przypuszczaj go do siebie ani na staje, to go będziesz miała... Tyś głupia, ale ja żyłam na świecie to wiém: mężczyznie im gorzéj dokuczysz, to cię lepiéj pokocha.	Czemużeś mi nie powiedziała?	Nie odcięto, znam ja swych ludzi!	Nie, ta właśnie wojna, o której mi wiadomo!	Pij, psiakrew, Niemcze, żebyś wiedział, że Polacy niczego gościom nie żałują!	Wszystko wolno! Nie rozumiecie wy tego...	Ja nie pijany, ani mnie kto pobił. Poszedłem po piwo dla panów, a w szynku były kolegi od Francuzów i postawiły bier. dobra nasza; postawiłem i ja. Ony dobre Polaki, to i ja dobry Polak, ony stawiały dobra nasza, to i ja stawiał. Alem nie pijany prze... pana dyrektora, jak Pana Boga kocham takim trzeźwy, co jak pan dyrektor chce	O! panie, jeżeli wiesz kim on jest wskaż mi go, a zrzekam się wszystkiego, nawet obietnicy twojej przyjęcia mnie do muszkieterów; bo przede wszystkiem pragnę się zemścić.	Wielki Boże! widzę mego fagasa. Ogromne uczucia miotają jego piersią, gdy słucha tych pięknych banialuków... A jednak tytoń kradnie mi wciąż tak samo, nie bacząc na doznaną podniosłość wrażeń.	Pan! pan, który mnie łudziłeś głupią nadzieją! Który mnie powstrzymałeś, ukołysałeś, uśpiłeś próżnymi obietnicami, kiedy mogłem jeszcze coś zrobić, jakąś wariacką decyzją albo ją ocalić	Czy tu nikt nie mieszka?	Żyje, chwała Bogu, ale ja z nią tak jak prawie nigdy nie byłem...	Wierz mi, wasza wysokość że ci, co wynaleźli prawa, nie mogliby tej sprawy osądzić lepiej. Lecz dosyć tego na dziś. Niepodobna utrudzać waszej wysokości w samych początkach panowania. Pójdę dać rozkazy, ażeby wam dobry obiad przygotowano.	No, tak Jednakże mówił pan, że konieczne jest płacenie naszym eksporterom z góry, a skąd Skarb ma wziąć takie olbrzymie sumy, skoro i tak z trudem łatamy dziury budżetowe?	A, pani moja, ale musi mi pani opowiedzieć bo ja byłem kiedyś we Włoszech całe sześć lat i nie mogę zapomnieć i ciągnie mnie coś do nich, że tylko myślę, aby przed śmiercią tam być. Rzym pani zna?	A ja proponuję wybór ściślejszego komitetu do zbadania zdarzeń pożałowania godnych. Komitet, składający się z trzech członków.	Nieszczęście, prawdziwe nieszczęście. Wszakto pokazuje się, że ojciec a podobno i syn należeli do szajki złodziejskiej.	Żółty, ty tam. Stań i uważaj, żeby mi tutaj żaden łepek nie prysnął za róg.	Życzyłbym takiego wielmożnemu panu, mógłby pan na takim okrążyć choćby cały świat.	A pan, panie szambelanie, co tu robisz w tém sielskiém zaciszu?	Ino mnie już nie uczcie, bardzo was proszę. Dajcież tę kredę. Powiedzcie teraz, co mam uczynić? Czy kazać, by się okno w tym domu naprzeciw samo zamknęło? Czy żeby ten człek, co stoi pod drzewem, zaczął tańczyć i śpiewać, czy żeby owa przekupka pod Długoszowym domem wszystkie swoje garnki i misy na drobne okruchy potłukła?Powiedzcie teraz, co mam uczynić? [...] żeby owa przekupka pod Długoszowym domem wszystkie swoje garnki i misy na drobne okruchy potłukła?	A co by pan przekazał, panie... panie...	A kogóż by się mógł obawiać?	Do widzenia!	Owszem Muszę zaraz odtelegrafować pannie Malinowskiej, a w sobotę pojadę do Warszawy.	Strasznie się tego boję.	Tak jest! Stróże chcieli się zgodzić nawet na jej ucieczkę, tym bardziej pozwolą ją wynieść jako umarłą.	O, naturalnie, że tak! Zrozumiejmy się dobrze: biłbym się dla jakiejś drobnostki, zniewagi, gdyby mnie ktoś oskarżył o kłamstwo lub spoliczkował, i biłbym się z tym większą niefrasobliwością, że byłbym niemal pewny, że zabiję mojego przeciwnika	Żeby dorośli chodzili do szkoły.	Tak poważną, Sire, że choć dowiedziałem się o tym zdarzeniu podczas rodzinnej uroczystości, w dzień moich zaręczyn, porzuciłem wszystko, narzeczoną, przyjaciół, odłożyłem wszystko na później, aby złożyć Waszej Królewskiej Mości świadectwo moich obaw i dowód prawdziwego oddania.	Czeszę się jak Cléo de Mérode.	Dziękuję, jestem już całkiem zdrów. To minęło. Przykro mi tylko, żem opuścił zabawę, gdyż zdołałbym może oszczędzić Miss Remsen dotkliwej straty tego klejnotu.	Zrobi się wszystko. Od razu jutro.	Spróbuj, zbóju jeden! tknij me choć palcem, a takiego wrzasku narobię, że pół wsi się zbiegnie i obaczy, coś ty za ptaszek!	Hale, poredzą to co? Gront starego, to i wola jego.	Bóg to osądzi. Czekajcie. Znowu tam jakiś ruch. Część dragonu Charłampowej staje przy Węgrach. Sama dobra szlachta w tym regimencie służy. Słyszycie, jak krzyczą?	Niewiele to warte	A co to warto?	Literalnie nikomu Zależy nam na tym ogromnie. Nawet pańskiej przyjaciółce, pannie Dufayel.	Pewnie, że to nic wielkiego. Major przyjmie cię z otwartymi ramionyz otwartymi ramiony	Poznać go łatwo. Był to jednym słowem człowiek szerokiej duszy.	Przy pewnym nadużyciu fantazji można to nazwać zabawą.	To co innego! Janusz, kochasz mnie?	Miał z sobą wasz wychowanek starszego pono człowieka, doświadczonego.	Jestem gotów, panie hrabio Bądźcie zdrowi, moi kochani! Bądź zdrów, Emanuelu! Żegnam cię, Julio.	Mówię ci, głupiś! ja wiem, co mówić!	Ja dwadzieścia pięć lat skończyłem, a Oleś odemnie o półtora roku starszy...	Właśnie! Mówię: dryniu, naszych koni łapą swoją czarną	A czy mogą wyrzucić króla?	A jak wygląda parter?	Bardzo rozsądnie z pańskiej strony.	Czego chcesz?	Człowiek wcale niepospolity i dla mnie sympatyczny	Jakaż będzie twoja przyszłość?	Muszę nim być za kogoś, niestety.	Muszę wykonać polecenie lorda de Winter	O dwie mile stąd, w oberży pod Czerwonym Gołębnikiem.	Odpocznij. A Jędrusiowa niech podaje. Głodny jesteś?	Sam wrony łapałeś!	Żebyś wiedział, że jestem jej ojcem!	A w wichurze jakoby jęki i płacz ludzki słychać.	Dziadu przeklęty, lepiej milcz!	Jakąś me ostawił, takusieńką i jestem...	Książę z bajki	Ką! tai jūs Kunigo neturite?	Małżeństwo zerwane? Dlaczego?	Owszem, dotykasz mnie, nawet ciśniesz	Pamiętam.	Paweł Kobycki!	Tak zrobię.	W jakim Buczynku?	Wypadkiem...	Zamknij!	Zważam wszystkim rozumem, wasza miłość.	Śmiech obrażonym tonem zapytał wojewoda.
Najjaśniejszego pana poddani wszędzie widać tak miłują jak my, i nie łatwo mu się wyrwać. Bogiem a prawdą, zmówiłem już trzy Zdrowaś na tę intencję, żeby nas przybycie Najjaśniejszego koronata spuściło z tej niewygodnej warty na mrozie, ale coś nie skutkują!	Moja imość, każ dać zaraz tym biedakom jeść oni jeszcze dziś nic w ustach nie mieli! Kazałem im się tymczasem ogrzać w kuchni. Ale też zimno na dworze aż strach! Daj no herbaty, dziewuszko, bom zmarzł.	Pójdą, tak ale zamiast z pogany z sobą się zwaśnią aby jeden drugiemu kawał ziemi opanował i wyrwał!! Dla was duchownych pewno lepiej z wielą małemi pankami niż z jednym silnym popytajcie?? Ziemia ta wam odpowie jakom ja niegdyś słyszał że czytano z pisma	Zaraz pewno i tamci chłopcy zjadą, ale czy też wszyscy staną znowu u nas, Bogu Wszechmogącemu wiadomo... Od Soraczka jakoś żadnej wieści nie ma...	Nie, nie w zamku, pierwej, daleko. słuchaj, bo to jest chwila jedyna, może i ostatnia, w której mam siłę zebrać resztę zastanowienia i powiedzieć te słowa. Aspazjo, Aspazjo! jeśli ty nie chcesz lub zdolną nie jest kochać ja cię nie potępię Może ty pragniesz hołdów, uwielbienia, miłości? mów, mnie i na to serca wystarczy poprzestanę na obrazie twoim, nie zbluźnię ci nigdy innej kobiety wyborem Powiedz i zostaw mię tu samym; choćbym nie miał siły zawlec się do domu, choćbym tu skonał opuszczony i biedny, jeszcze w skonaniu błogosławić ci będę i powiem przed Bogiem w niebie: Aspazjo, miej litość	Nie będę odpowiadał na takie pytania, gdyż mam do zakomunikowania coś ważniejszego Chcę, żebyście to wszyscy, towarzysze, dobrze zapamiętali! Policja polska stosuje takie oto tortury: obie ręce skazańca skuwają razem i pomiędzy nie wciągają obadwa kolana. Między ręce i kolana wsuwają żelazny drąg, co sprawia, iż badany skręca się w kółko. Następnie przewraca się ofiarę na plecy i bije się batem po nagich stopach tak długo, aż ta ofiara zemdleje. Wówczas doprowadza się ją do przytomności i zaczyna „badanie” od początku. Wlewa się wodę strumieniami do gardła i nosa, aż do uduszenia skazańca.	Hm! Na razie nie pragnę wyrządzać szkody żadnemu z mieszkańców wioski. Ale sądzę, że oni nie będą cię zatrzymywali. Oho! A więc nareszcie udało się Buldeowi wrócić do domu?	Mniejsza o to Wyślij natychmiast szybkobiegaczy do pułków, ażeby jutro z rana dowódcy zjechali się na radę wojenną. Każ zapalić sygnały alarmowe, ażeby wszystkie wojska Dolnego Egiptu od jutra maszerowały ku zachodniej granicy. Pójdź do nomarchy i zapowiedz mu, aby uwiadomił innych nomarchów o potrzebie gromadzenia żywności, odzieży i broni.	Myślałem i ja o tym, jednak boję się, czy takim przedwczesnym wystąpieniem nie popsułbym raczej sprawy? Ta księga ma wartość olbrzymią, nieobliczoną, ale dotąd ma ją tylko dla mnie. Gdybym kiedy moje odkrycie doprowadził do urzeczywistnienia, o! wtedy dopiero ta księga zostałaby oceniona należycie. Dzisiaj świat gotów by ją wziąć za czysty wybryk wyobraźni, ogłosić mię za wizjonera, i po wszystkim.	On se tak wciąż przygrywa; nic nie robi, ino przygrywa. Więc potem wyszedł i pan, a oni zaraz zaczęli mu śwargotaćśwargotać żeby mi co prędzej sprzedał łąkę, nim się opamiętam.	Skąd wziął się u nas ten dzwon? Jakie „głębiny” ma na myśli napis?	Żywy obrazie słońca, synu bogów Każ Ramzesa namaścić, daj mu wielki łańcuch i dziesięć talentów, ale wodzem korpusu Menfi jeszcze go nie mianuj. Książę na ten urząd jest za młody, za gorący, niedoświadczony. Czy więc możemy uznać go równym Patroklesowi, który w dwudziestu bitwach zdeptał Etiopów i Libijczyków? A czy możemy stawiać go obok Nitagera, którego samo imię od dwudziestu lat przyprawia o bladość naszych wrogów ze wschodu i północy?	Co?! No patrzcie, więc ja miałbym nosić od jakichś pięciu czy sześciu miesięcy ziarnko śrutu w szczęce, nawet się tego nie zauważając? A gdzież by ono siedziało? Przyjrzyj no się dobrze, Nabie, a jeżeli znajdziesz bodaj jeden spróchniały ząb, to pozwolę ci wyrwać mi pół tuzina!	Tak, tyle mniej więcej wynosi odległość między naszymi celami; tyle tylko, że źle obliczyłem krzywą, z braku właściwych narzędzi geometrycznych; zamiast czterdziestu stóp krzywizny wyszło mi pięćdziesiąt. Myślałem, że dojdę, jak ci to już mówiłem, do zewnętrznego muru zamku, że go przebiję i skoczę do morza. Kopałem wzdłuż korytarza, do którego przylega twoja cela, zamiast podkopywać się pod nim; pracowałem na próżno, bo ten korytarz wychodzi na dziedziniec pełen żołnierzy.	Wierzajwierzaj dziś popr. forma grzecznościowa: proszę mi wierzyć a. niech mi pan wierzy. mi pan, jeżeli chłopiec naprawdę z zamiłowania, z całej duszy jest śpiochem, na pewno zrobi karierę. Grunt	A bo cisnę wszystko do stu diabłów i niech se pan sam staje do roboty	A przywtórzę ci jeszcze, com już nieraz mówiła... Borynę trza uważać... dobry on człowiek... z bele kim się nie zadawać... bych cię znowu na ozory nie wzięli... ludzie to jak te psy... ino gryźć! Słuchasz to, córko?...	Ale kto obok niej przeżył choć kilka dni w życiu, ten obojętnym pozostać nie mógł, mówił zmieszany Georges... Myśl, żeś pani mogła w ucieczce podpaść jakiemu wypadkowi, niebezpieczeństwu, zmusiła iść za nią... Jeśli to jej jest przykrem...	Bo się sprawdzają Rozumiem ludzi, którzy nie wierzą w bogów, ale jak można nie wierzyć w sny?	Czynię większe niż ci co się tak zowią!	Dobrze! Stanie się wola waszmości, ale tym drożej będzie to kosztowało.	I cóż znaczy wasze zło czy dobro? Kiedy Jego Wysokość wysyła okręt do Egiptu, zali kłopocze się o to, czy myszy na statku mają wygodne pomieszczenie?	Moja mamo, ale toby było niegrzecznie.	My tu wszyscy umiemy latać po powietrzu.	Namyśl się dobrze. Ja tu już rok jestem, to się mogłem rozpatrzyć. Wielu żałuje zawczesnego wyboru, ale cóż robić potem? Wracać się za późno, iść naprzód nie ma sił. Łatwiej zrobić głupstwo, niż je naprawić. Jutro zaprowadzę cię do uniwersytetu; tymczasem, jeśli nie masz mieszkania, każ znieść rzeczy do mnie. Mieszkam niedaleko. Możesz odemnie zacząć; jak ci się naprzykrzę, poszukasz sobie innego kolegi.	No, bracie, pewnie jesteś porządnie głodny. Śniadanie będzie gotowe za parę chwil. Prosto z ognia, zaraz sam zobaczysz. Myśleliśmy, że wrócisz w nocy i zanocujesz u nas.	Owszem, moja droga, idź i przynieś mi kawy. Taka jestem zmęczona, że nie mogę się ruszyć.	Powiadasz pan że dawne wieki to wiedziały? Czemuż jednak, aż do dnia dzisiejszego, nigdy o czymś podobnym nie słyszano?	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	To pan sam powinien wiedzieć najlepiej.	Wielka rzecz! To się przecie tak brać nie damy, jak owce.	Z klasztorum niedawno na świat wychynął, a tam nie o światowych rzeczach myślą. Wiem tylko, co mi pan Zagłoba powiadał.	Zaraz. Czy pani nie uważała, że tak zwane porządkowanie jest właściwie najstraszniejszą ruiną i ponadawaniem przedmiotom codziennego użytku takich położeń, w jakich ich właściwie wcale używać nie można?	A, pan poeta! Nie chcę już pańskiej powieści Wierszoroby kiepsko się sprawiają, kiedy się wezmą do prozy. W prozie nie ma kwiatków, trzeba koniecznie coś powiedzieć.	Otóż co mi właśnie przeszkadza cieszyć się szczęściem tej małej lisiczki, to myśl, że dla korzyści wyzbyła się bez skrupułów ojcowskiego nazwiska.	Przysłał mnie tu pan Jarosz Spytek, u którego służę, aby mi pan Grygier takie ubranie zrobił, jako inszym jego czaladnikom.	A jednak jest zupełnie oczywisty dla mnie	A od czegóż więcej zależy?	Bardzo możliwe, proszę jaśnie pani. W jakiej sprawie pani przychodzi?	Brühl utrzyma się. Królewicz płacząc to przysiągł żonie, to była wola ojca jego. Sułkowski będzie pozornym władzcą, ów istotnym, a potém...	Ja zawsze trzymam że lepiej jest aby niewinny został ukarany, niż by winny uszedł kary. Niewinny na tamtym świecie znajdzie nagrodę, życie postrada doczesne a wieczne kupi, winny zaś gdy uniknie stryczka lub topora, rad że mu bezkarnie uszło, brnie dalej w nieprawościach.	Jest bryczka Gątowskiego, kocz Zazimskich, powozik Jamiszów i kilka innych. Jamiszów musisz także pamiętać. Ona niepospolita kobieta, on, niby wielki agronom i radca, ale safanduła, który nie rozumiał jej nigdy.	Koniaczek szanowny pan każe? Łosoś? Kawiorek?...	Musisz mi dla próby przeczytać coś. O, na przykład weź stąd.	Na nie wiecej niż piętnaście cali.	Na zawsze! dopóki twoje dla mnie bić będzie, piękna Dżemmo!	Nie bójcie się, pamiętam przelaną krew ojca, krew mego narodu!	Nie widzę tu nigdzie warząchwi	Nie zbliżajcie się mój sztylet zatruty; najlżejsze draśnięcie śmierć sprowadza.	O! na tem nie koniec! wkrótce mieć będziemy klęskę.	O! ten wart, aby o nim powiedzieć słów parę. On jest sprawcą nieszczęść naszej rodziny. To właśnie krwawy Hugon, który wypuścił sforę psów na tę nieszczęśliwą dziewczynę...	Pani ma dobre serce.	Pax! Ach, pax! Niech będzie pax! Poddaję się! Dajcie mi już spokój. Nie mogę dłużej! Nie wytrzymam!	Przepraszam, ale... Czy on ją błagał tylko o to, ażeby raczyła przyjąć jego nazwisko i majątek, czy też i o to, ażeby nie miała feblika do innych mężczyzn?...	Rety! to mój pan!	Ten poczciwy Jup nigdy się z nikim nie sprzecza Nigdy mu się nie wymknie niegrzeczna odpowiedź. Co za sługa z niego, Nabie, co za sługa!	W tej, która przylega do twojej.	Z tego dołka, co za górą Wody tam po pas, ale jemu wystarczyła...	Znam go, choć nie wiem, jak się nazywa; gdy zmarł Kazimierz, widywałam go blizko siebie, potem jakoś mi znikł z oczu.	A owszem, cały dzień zwykle spędzam w Warszawie.	A teraz opowiedz mi bajkę.	A umiecie wy strzelać?	A śmierć u państwa de Villefort, wróćmy do rzeczy.	Ależ... Karolino!	Chodź, spróbuj.	Cicho bądź, bo usłyszą i dopiero!...	Czy znasz tego pana?	Dajcie no koniom wody.	Dosyć mam tych komedii! Proszę cię...	E e! ofuknął Jędrzyk	Fenicja największy występek zapomni temu, kto posiądzie łaskę pana naszego, Ramzesa	Hrabio Auguście, jakże idą studya rzymskie?	I cóż z tego?	Istny Herkules!	Jak to! Kto! Panie skarbnikowiczu! To być nie może.	Jaki to hakim, matko?	Jest Jewel!	Już wczoraj wieczorem o tym słyszałem, zaraz po przyjeździe, że go zupełnie aresztowali.	Kolonia kobieca, jak zwykle, ogromna.	Kupujcie, przeda i jeszcze waju w rękę pocałuje.	Lala (gw.) w tym roku. ciężki przednówekprzednówek szepnęła Weronka.	Mów zatem!	Nic dziwnego: ultrauniwersalny!	Nie głodnym!	Nie polete, co mi tam zabawy, co mi tam już wszystko...	Nie wiem	Nie wylewaj waść herbaty, dobrodzieju mój kochany	O, my to dobrze wiemy! Gdy ktoś jest zanadto rogaty... to znaczy krnąbrny jak koza... musi za to siedzieć... w kozie.	Otóż to w miłej kompanii czas, a przy miłej tanecznicy i taniec jak prędko mija.	Otóż to!	Paradne! Mam więc równocześnie pisać recenzję ze sztuki i robić słodkie oczy do pierwszej naiwnej, niech będzie!	Przesada!	Smutne?... Przeciwnie! Kopowskiemu było wesoło!... Chociaż i jak mi go żal! Wszystko ta kobieta w nim miała: serce, majątek, psie przywiązanie	Szpiegowie pójdą twoim śladem Chodzi o to, aby móc uprzedzić Brygidę, nie chodząc do niej.	Upewniam waszą książęcą mość, że sosny żmudzkie będą rodziły łońskiegołoński (gw.) płaca, żołd. zaspokoić i piechoty przybrać.	Wczoraj wieczorem.	Widzisz przecie, mój panie, iż nie jestem przy szpadzie czy chcesz udawać mężnego z człowiekiem bezbronnym?	Władam czterema językami, mam znajomości w świecie artystycznym, literackim, naukowym i przemysłowym...	Zaraz.	Żyje zatem?
A to mi dopiero panicz, ten historyk jemuż to się mieszać do naszych czynów, kiedy śmie nazywać żonę moją, Teresę, Marią Guttierez. Och! panie, przeczytajno pan jeszcze raz tę książkę, proszę pana, chciałbym dowiedzieć się, czy mówiąc o mnie, nie zmienił także mojego nazwiska.	Łaskawy panie! Przestańmy udawać, że wierzymy w jakowyś inny ideał, podczas gdy my pragniemy zniweczyć ideał. Czy widzi pan zdławienie energii robotników i inżynierów w kopalniach i fabrykach albo zabicie inicjatywy? Zależność jest wszędzie na ziemi, lecz jeśli gdzie, to u nas, niweczy ją solidarność. Ucisk osoby jest to frazes rozciągliwy. Człowiek posiadający działkę ziemi poddany jest miliardowi ucisków osoby, a przecie o tamtych uciskach wcale się nie mówi. Kto jest zwolennikiem działek parcelacyjnych w przeciwieństwie do produkcji wielkofolwarcznej, zrzeszonej, kooperacyjnej, przypomina mi zwolennika rzemiosł w przeciwieństwie do przemysłu wielkofabrycznego. Rzemiosło daje z pewnością pewną swobodę indywidualną, niezależność osoby, możność wyładowania energii i stosowania inicjatywy, ale czyż przemysł wielkofabryczny te przymioty zabija, a czy je rzemiosło specjalnie rozwija?	Zasługa. Sami mamy tego dokonać. Cóż byłoby to wartym, gdyby trwało tak od wieków? Nie byłoby wtedy twórczości i tragizmu. Niezbadane są wyroki Przedwiecznego. Bóg we wszechmocy swej zostawił ludziom wolność dla zdobycia zasługi. Ale każdemu udzielił tyle łaski, ile potrzeba było, aby był zbawionym. I to ci powiem, również w dyskrecji, bo ty jesteś ponad ideę wiecznej kary wyższa i chcesz doskonałości samej w sobie, a nie dla nagrody, to ci powiem, że Piekło musi być zlikwidowane. Ja przeniknąłem wszystko: będzie tylko Czyściec, i to czasowo oczywiście, a potem Niebo dla wszystkich. Ale tego, czym będzie, żaden umysł ograniczony wyobrazić sobie nie może. Zdjęcie przekleństwa duchowego ograniczenia będzie nagrodą podstawową za sam fakt istnienia normalnego tutaj. Będziemy oglądali świat i jego tajemnicę w doskonałości nieskończonej Boga jak w lustrze. I to ci powiem jeszcze, że społecznie rzecz biorąc, chrześcijaństwo w pierwszych wiekach było czymś zupełnie różnym od Kościoła z czasów renesansu, a obie te fazy różne były od stanu dzisiejszego. Chociaż między dwiema ostatnimi są właściwie tylko różnice stopnia. Ale jest coś, co je wiąże w jedno, mimo różnic	Być może lecz nie o to mi chodzi. Czy nie uważa pan, że ten flegmatyczny dżentelmen jest łudząco podobny do złodzieja z rysopisu?	Proś, proś! Bronek, idź za tym bałwanem i powiedz, że jeżeli pieniądze nie znajdą się zaraz, to ja go wsadzę do kryminału. Panie Welt, proszę do mnie!	Oho! co do lekkiego noszenia, nie ma jak mój osioł Niech żyje mój szarak! Po powietrzu nie lata, ale po ziemi wyzwałbym nawet drewnianą szkapę Malambruna.	Tak jest... Zbrodnia może wyjść na dobre przestępcy. Nie powinniśmy zapominać, że nie jest nam przeznaczone przeżyć niewinnie życie, tak jak nie przeżywamy go w szczęśliwości... przeciwnie, taka niewinność groziłaby nawet największym niebezpieczeństwem, bo wiodłaby nas ku zbyt łatwemu zadowoleniu z siebie, ku zbytniej ufności w dobre uczynki. Nie, ja sądzę, że musimy poznać grzechy świata, a przede wszystkim naszą własną grzeszną naturę, tak aby przejmowała nas lękiem i troską i aby to skłaniało nas ku nawróceniu się. Nasza ludzka natura musi się przełamać, aby dzięki temu dusza zdobyła zbawienie wieczne... Wszystko inne nie ma znaczenia. A jeżeli człowiek tak mocno tkwi w światowym usposobieniu, że umysł jego musi być wstrząśnięty aż przez zbrodnię (bo inaczej nie dojrzałby w sobie diabelskich pokus i nie zaufałby z całą pokorą łasce bożej i odkupieniu przez śmierć Chrystusową), to czyż w takim wypadku popełniona zbrodnia nie byłaby jedną z dróg, którymi opatrzność wiedzie człowieka?	Pozwól, kochany Copperfieldzie pozwól, że pewną uczynię uwagę. Cieszę się tu zaufaniem, ale na dotykanie tematów pewnych nie pozwalam sobie nawet z panią Micawber, przez lat tyle towarzyszką mej doli i niedoli. Otóż pozwolę sobie zauważyć, że przyjaznym naszym zwierzeniom powinna zostać wytknięta pewna granica, tak, pewna granica. Po jednej stronie pozostawimy to wszystko, co jest potrzebą wymiany umysłowej i serdecznej, po drugiej to, co się tyczy spraw i interesów Wickfield i Heep. Sądzę, że nie obrażę młodego mego przyjaciela, proponując mu zachowanie rzeczonej granicy?	Dziecko, Obraz świata mruknął ponuro. jakże człowiek wyżyje? Depce to każdy, kto ma nogi, bije każdy, kto ma ręce, klnie na nie każdy, kto rusza żuchwami. Ja mam zostawić po sobie bachora, drugą taką skopaną, poparzoną psinę, jaką byłem sam! Po co? Mało to tego mrowia ludzkiego? Zobacz Londyn, Chicago... Przecie człowiek fiu!... i dopiero, powiada, wszystko się odbywa według prawa. Socjologia, powiada, tak, socjologia owak... Takie prawo... Dam ja ci, sobaczy synu, prawo...	Nie wiem; macocha kazała mi wstąpić do siebie, chce mi powiedzieć coś o moim majątku. Dobry Boże! Niech sobie wezmą ten mój majątek, i tak jestem zbyt bogata, niech mi tylko zostawią spokój i wolność. Przecież kochałbyś mnie tak samo, gdybym była biedna, prawda?	Czy pan naprawdę wywiera tak zły wpływ, lordzie Henryku? Tak zły, jak o tym mówił Bazyli?	Jak nietutejszy... jak Anglik.	To nie są żarty, ale sama prawda. Bo to jest brylant czyli diament najprawdziwszy, wielkości niepomiernej, a najczystszej wody, a za taki brylant to i setki tysięcy dukatów się płaci! Gdybyś ty miał brylant jeno laki, jak ziarnko grochu, to już zań parę wołów kupisz, cóż dopiero, kiedy taki, jak gołębie jajo! Owo taki duży brylant wzięto temu tureckiemu Żydowi.	Nie wiem. Obym tak nie wiedziała, co to jest ból. Może Nochema Gisia będzie wiedziała. Co to za zbiegowisko, kochanie?	Ależ to cudowne, kapitanie! Widzę, że miałeś pan słuszność, używając tego czynnika, który ma z czasem zastąpić wodę, wiatr i parę.	Dawne to już, ubiegłe czasy, mości panie. Jeszcześ wówczas wasze nawet Wschodnich Galicjów nie oglądał.	Dziękuję za informacje. Widzę, że to kto inny. Nie znam tej pani...	Hale! Widział go tam kto? Cygani jucha, a głupie wierzą; tak samo i kowal opowiada o zamorskich krajach, co ino w gazetach wyczyta...	Jaka jest, wnet stary rozpozna i jego to rzecz, ale widzi mi się, że gospodyni będzie z niej sielna	Och! To w co ten nieszczęśnik wierzył?	Jeszcze nie skończyłem. O, on jest bardzo mądry, ten syn starego króla. Gdyby sekretarzowi nie udało się tu zamienić listów, były przygotowane takie same dwa papiery ze sfałszowanym podpisem Maciusia króla na dworach smutnego króla i przyjaciela żółtych królów. A teraz wasza królewska mość pozwoli mi stanąć w jego obronie.	O! czyś pan przypuszczał, że ja się naprawdę nazywam Kameleon? A to wybornie! to oryginalnie!	Przez jakiś czas mieszkałem u starego człeka koło Umballi; potem u znajomej mi rodziny w Umballi. W towarzystwie jednego z tej rodziny pojechałem na południe aż do Delhi. To ci cudowne miasto! Potem byłem za poganiacza bawołu u teli (olejarza) jadącego na północ; ale posłyszałem o wielkiej zabawie urządzanej w Puttiali i pojechałem tam w towarzystwie pirotechnika. O, byłoż to wielkie święto! Widziałem radżów i słonie w złotych i srebrnych czaprakach; zapalono naraz wszystkie ognie sztuczne, przy czym zginęło jedenastu ludzi, między nimi mój pirotechnik ja zaś przekopyrtnąłem się przez namiot, ale mi się nic nie stało. Potem powróciłem na rêlrêl	Tak, człowiek nazywany Ramzesem XIII jest zdrajcą, bo nie tylko wybiera sobie szpiegów i złodziei, ażeby odkryli drogę do skarbów Labiryntu, nie tylko odmawia traktatu z Asyrią, którego Egipt koniecznie potrzebuje...	Ale Szułowscy są w złych warunkach materjalnych. Nie stać ich na żadne dobre sanatorjum.	Będzie to bój śmiertelny Jeszcze nigdy nie spotkałeś się z krwiożerczą czeredą rudych psów... Nawet Pręgowaty...	Będę siedziała cicho, ale niech się to nie powtórzy albo rozpowiem po całym mieście.	Co pleciesz, mości wójcie! Cyrano potrafił zadrwić z was i dziś już nie dosięgnie go wasza głupota.	Et co ty tam poradzisz? Idź do domu spać.	I czy nie śpią także, proszę pana?	Jakże się, u kaduka, ten pan nazywa?	Nie tęskni pan za nimi?	Onegdaj złapano za Janowem człeka, zbója, który już raz do zamachu na życie książęce należał. Tortury sprawią, iż powie, kto go wysłał...	Tak. Zdaje mi się, że istotnie miał na imię Edmund.	To znaczy, że już postanowiłeś?	To znaczy, że...	Więc to nie wy jesteście Sławomirem?	Musisz go wziąć!... Pamiętaj, że w tobie lud egipski złożył swoje nadzieje... Pamiętaj, że nad tobą czuwa jego błogosławieństwo...	Aha, zapewne wiesz już o wylądowaniu Jego Cesarskiej Mości.	Ale on pozwala, żeby go tak nazywano	Ależ ja tego nie chciałem!...	Co chcesz zrobić, co? Na Boga!	Dzień dobry, panie Morrel	Gal koksai maistininkas?! eik į ten	Jeszczem też normalnego bolszewika na oczy nie widziała...	Królowa nie rządzi, tylko panuje, bo gdzie jest zgoda i miłość wzajemna, gdzie każdy obowiązki swoje spełnia, tam wszelki rząd jest zbyteczny. Pszczoły robocze nie uważają się za poddanych, tylko za dzieci, a królową otaczają wygodami, czcią i miłością jako matkę rodu.	Marianno! Wyglądałaś tak strasznie, żem się przelękła.	Na nic jeszcze nie zasłużyłem...	Nie brak w dzisiejszych czasach ani nauki, ani inteligencji, brak natomiast umysłów teologicznych.	Nie o jałmużnę tu idzie Osoba, o któ­rej chcę ci mówić, nie żąda i nie przyjęłaby może jał­mużny... pragnie ona i poszukuje pracy...	Nie opuszczajcież mnie Ty, Kmita, Opaliński, na was rachuję. Opaliński teraz wiele może. Stanie na straży młodej królowej, krokiem od niej nie powinien odstąpić... ani Augusta, ani jej nie spuszczać z oka.	Nie, ja nie zostanę z nimi.	Nie. Ona w tej chwili myślała o tobie.	Pan Thomas Greggs.	Sen byłby cię pokrzepił po spacerze. Czy nie próbowałaś zasnąć?	Siadaj pan! Pojedziemy na spacer!	Tak, u Iwana.	Tak? Powiedziała tak?... Tak, tak...	To jest łgarstwo!	To prawda, masz rację. Więc słuchaj dobrze, Beatko.	Toteż wiedz, że kiedyś zapłacę i kapłanom.	W każdym razie spróbuję Poproszę panią Meliton, ona mi to ułatwi...	Żydy go duszą, to chłopów o pomoc skomle.	Alboż ja wiem? albo ja wiem Ale zdaje się...	Ale mógłby być il Frate...	Aż nadto dobre!	Aż nadto!	Bogactwo, Niebezpieczeństwo	Bogać tam późno... jeszcze na prymarięprymaria	Cicho, ty kraju podbity!	Czerniatyński! Mecenas. Też coś. Czerniatyński wrócił na stare podwórko i znów nazywa się Szwarc.	Czy oskarżony od dawna był kąpielowym?	Dzień dobry stryjaszkowi. Dostałem urlop na kilka dni. Byłem zaniepokojony brakiem listów.	Gdzie pracuje tutaj?	Gdzież on jest?... Zresztą niech mnie zabije...	Głowa, głowa mnie znowu boli	Hy?	I trzy miesiące.	Ja myślę!...	Jestem Marcin Nieczuja...	Kobieta, Słowo odpowiedział Zagłoba	Któremu oddajemy cześć boską...	Może manat.	Może się pomyliłem.	Niemiec?	Niger!	No więc czemu zwleka i robi piekło? Za parę miesięcy może zapłacić podwójnie.	No więc może jaki inny klasztor.	On odjechał! Odjechał na zawsze!	Ordynat odnowił ją. Dobry pomysł	Pochwalony Jezus Chrystus!	Stary zwaryował!... pocałował ją w łapę, niby księżnę!	Słucham.	Tej nocy?	W jaki sposób?	Wariował za nią!	Widzę, widzę! A cóż dziewczynina przystojna, niczego!	Wiem	Z winem?	Śmiech obrażonym tonem zapytał wojewoda.
Boże miłosierny... I pani to mówi?... Ależ to kłamstwo... potwarz!... Oni oboje, Ada i pan Stefan, obiecali mi dać szkołę przy swojej cukrowni... Moje stanowisko jest tam nieskończenie mniejsze aniżeli Mani Lewińskiej... Boże mój, co wy ze mną robicie!... Boże mój...	To pani go nie zna?...	Wypowiedziałeś moją myśl i dlatego powiadam zawsze, że w całym Rzymie ty jeden potrafisz mnie zrozumieć. Tak jest. To samo i ja sądzę o muzyce. MuzykaGdy gram i śpiewam, widzę takie rzeczy, o których nie wiedziałem, że istnieją w państwie moim lub na świecie. Oto jestem cezarem i świat należy do mnie, mogę wszystko. A jednak muzyka odkrywa mi nowe królestwa, nowe góry i morza, i nowe rozkosze, których nie znałem dotąd. Najczęściej nie umiem ich nazwać ni pojąć umysłem	A com waju zawierzył, nie rozpowiadajcie...	A cóż myśmy ludzie prości, gdzie nam towarzystwa szukać, siedzim w kącie, Boga chwaląc po prostu.	A nie ma wśród was żadnego mężczyzny? Bo tymi drzwiami tylko białogłowy mogą wchodzić. Nie macie mężów, braci...	A to ciekawym!	Aha! Elucescebat mówił Beetle, kiedy, wyślizgnąwszy się przez okno, stanęli w dobrze znanej sobie alei na tyłach domu i rozpoczęli trzymilowy bieg do liceum. Korekta klasyków zatrzymała ich zbyt długo. Gdy wyczerpani i bez tchu dopadli wreszcie krzaków i gazometru, w oknach liceum płonęły już światła i było co najmniej dziesięć minut po dzwonku na herbatę i na apel.	Ale chciałbym się dowiedziéć, jak się nazywa.	Biedny szaleńcze!... Cóż to jest?	Bo ja znowu jestem w rozpaczy, że nie mam co robić, i myślę ogłosić się w „Kurierze”.	Bogać tam późno... jeszcze na prymarięprymaria	Będę i ja mieć swoje własne.	Całkiem nowe. Cajgowecajgowy (z niem. Zeug: tkanina)	Chciałbym przedtem móc puknąć do nich ze strzelby	Co tu gadać pierwszy numer spełnił swoje zadanie kija wsadzonego w mrowisko.	Czy myśli pan, że pański klient zgodziłby się sprzedać zamek?	Czy pan de Cyrano w Paryżu?	Córka, Matka	Cóż mam czynić?	Dlaczegóż... darmo pytać!	Do dwóch razy sztuka!	Do kroćset diabłów! Prędzej sam bym tu został, żeby jej pilnować, a jakemjakem	Dziwno mi tej zawziętości Jewczynej! Bom nie ukrzywdził w niczym, a jeszczem za chrzest tego jej bękarta dał dobrodziejowi worek owsa...	Gdy ja jestem u steru, mojemu statkowi nic nie zagraża.	Gdzie tam. Od dawna takiej nie jadłem. A która to może być godzina?	Gösto! Nie kochałam nikogo prócz ciebie! Przebacz i nie opuszczaj mnie! Jesteś jedynym człowiekiem, który może ocalić mnie od samej siebie!	Ha! Samo spełnienie obowiązku jest już zapewne pociechą.	I nic więcej?	I nie umierają od tego?	Ja nie chcę. Ja boję się twojego taty. On ma takie niebieskie, porcelanowe oczy i tak dziwnie patrzy. Pewnie pożera dziewczęta.	Ja nie mam wcale rodziny, a bardzo mało przyjaciół, którzy by dbali, czy żyję, czy umarłem	Ja wam, dobrodzieju, odpowiadam za niego	Jakowyż to pan młody?	Jucha chłopak... we mnie się wrodził... jucha...	Kondycja ludzka, Pozycja społeczna szepnęła współczująco Krakalina.	Książka, Mieszczanin, Szlachcic, Pozycja społeczna	Któż to jest?	Lecz ja nie mam wątpliwości żadnej o sercu księcia Henryka, brata mego ukochanego...	M... m... moje Ale nie mogę sobie przypomnieć, żebym kiedykolwiek coś podobnego podpisał na serio. To chyba żart jakiś niewczesny albo podstęp okrutny. Mów, poczwaro, czego żądasz w zamian za ten świstek papieru? Prędzej, sole trzeźwiące! Jej Królewska Mość mdleje!	Mam osobisty interes do swego ideału	Mam się zabić? Niby dlaczego?	Mamy świeżutkie ostrygi.	Mniejsza, komu towarzyszyłeś. Więc ta dama była w Ems na kuracji? Kto ona? Włoszka?...	Moja wina?	Mości królu, oni teraz będą udawali przyjaciół, niby że już po wojnie, ale będą się zawsze starali wszystko na swoją stronę.	Możemy zobaczyć twój język, Andy?	Mówię, waryatka. Wieść chodzi, że pierwszy raz poznała Potkańskiego w knajpie, owóż teraz nie wierzy podobno, że umarł i chodzi po całym świecie, zwyczajnie, jak waryatka! Istotnie, gdyby zmartwychwstał, a nie poszedł prosto do niej, pewnoby go tu, nie gdzieindziej, znalazła. Ha! może przypominamy jej Potkańskiego; u nich wielu młodzieży bywało.	Mąż, Żona, Mężczyzna, Kobieta, Przemoc, Kara, Grzech, Sprawiedliwość wrzeszczała	Młodziuchna, nieśmiała, a co gorzej pono wątła i słabowita jak ona tu sama jedna potrafi temu (tu zniżył głos) potworowi się opierać.	Nasz chmiel stracił przez wojnę zagraniczny rynek zbytu. Przepadła dla chmielu Francja, Anglia, Rosja, Bałkany. Wysyłamy go jeszcze trochę do Włoch, ale obawiam się, że i Włochy wmieszają się do wojny. No, za to po zwycięskiej wojnie ceny za towar wyznaczać będziemy sami.	Naturalnie. Rozpętany wicher astralny, który jest właściwie skoncentrowaną wolą, zawsze osiąga swój skutek i nie może cofnąć się bez wywołania czyjejś śmierci. Jeżeli przedmiot ataku usunie mu się z drogi lub wyminie go w drodze, zabójczy prąd wraca do tego, kto go wysłał, i godzi weń bez litości.	Nie chcę!...	Nie widać, żeby ktoś się wspinał.	Nie wiecie, czy chrześcijanom dadzą broń?	Nie zauważyłam, żebyś się uniósł. Może nie zawsze rozumiem, co mówisz, trudno, nie dorosłam do twego poziomu, ale intencję czuję doskonale. Odprowadź mnie do szatni, dalej sobie sama po­radzę, mogę wrócić autobusem.	Nie, bynajmniej. Ty, stryju, chyba lepiej wiesz, czy Krzysztof ma w Szwajcarii jakąś flamęflama (przestarz., z łac. flamma: płomień)	Niech idzie: co z głupim gadać.	Niech się pan dziedzic nie niepokoi. Nic nam nie będzie. Policja jest z nami.	No tak, ciotka, ale policz te lata. Przecie i jajko można było dostać za pięćset.	No, dobrze! Nie przypominam sobie, czy mówiłem już wam, że przez pewien czas zajmowałem się geometrią czterowymiarową. Niektóre z moich wyników są zadziwiające. Weźmy na przykład portret tego samego człowieka w ósmym roku życia, w piętnastym, w siedemnastym, w trzydziestym trzecim i tak dalej. Wszystko to są jakby przekroje, jakby trójwymiarowe wyobrażenia istoty czterowymiarowej, która jest tworem stałym i niezmiennym. CzasUczeni wiedzą dobrze, że czas jest tylko rodzajem przestrzeni. Oto znany powszechnie wykres	Pa-pa-nie niech cię wszys-cy-cy dia-diabli wezmą, z twoi-im-im stuka-ka-niem-em, Ci-ci-cho b-bałwa-a-nie!	Pamiętasz czekoladę? Ale tylko trzy razy wydali i to nie wszystkim.	Pan widział Napoleona	Ponieważ pan profesor taki nacisk położył na to, bym szczerze wypowiedział swoje zdanie...	Prawdziwa poezja francuska to poezja lekka, piosenka	Pro publico bono, mości chorąży.	Przepraszam, tu się pan myli Widać, że nie zna pan mego przyjaciela Jilly. A jest on przecież dość znany. Jilly w młodości swej, w roku 1885 czy 86, z przyjacielem swym lordem Turnbridge odbył podróż naokoło świata na pokładzie jachtu „Old Friend”. Jilly daje słowo honoru na to, że przez całą drogę, czy to w czasie pogody, czy też w czasie burzy, ani on, ani lord Turnbridge nawet na minutę nie wyszli na pokład, lecz uporczywie siedzieli w kajucie, zapijając szampana w towarzystwie starego żeglarza z marynarki królewskiej, który od jakiegoś naczelnika tasmańskiego szczepu nauczył się tatuowania. Stary ten żeglarz podczas podróży wytatuował obydwóch przyjaciół od szyi aż do pięt. I Jilly powrócił do Francji pokryty polowaniem na lisy, na które składa się nie mniej i nie więcej niż trzysta dwadzieścia cztery postacie mężczyzn, kobiet, koni i psów. Pokazuje on je chętnie w knajpie po dobrej kolacji w dobrym towarzystwie. Otóż nie wiem, czy wrażliwość mego przyjaciela Jilly jest anormalna. Ale zapewniam pana, że jest on bardzo miłym chłopcem i porządnym człowiekiem i że niezdolny jest...	Pójdzie za to na gilotynę, prawda? Czeka go szafot? Niech mi ksiądz da słowo, że tak będzie... Z tą nadzieją umieram, lżej mi będzie konać...	Ręczysz, ojcze duchowny? a któż mi ręczy za ciebie?	Szkoda, że waćpani nie przyszło.	Tak jego mięso, notabene prawdziwe mięso, jest nadzwyczajnie cenione i w Malezji podają je tylko na książęcych stołach. Toteż tak zawzięcie polują na to wyśmienite zwierzę, że staje się coraz rzadsze, podobnie jak rękowiec (manatus).	Tak téż myślałem będę nawet czekał, aż mi o wyjeździe powiedzą, a może zlekka przeciw niemu protestował, dowodząc, że mi się bez Sułkowskiego obejść będzie trudno.	Tak. Chcę, byś został ze mną. Kupię ci wszystko, co zechcesz, dam wszystko, czego zapragniesz. Będę ci posłuszny. Możesz tu rozkazywać. Pokażę ci twoje pokoje	Teraz nie tylko nie naglę, ale po rozpatrzeniu się dokładniejszym w tych rzeczach, sam jestem tego zdania, ażeby się jeszcze powstrzymać.	To jest człowiek Teraz już można być spokojnym o Katarzynę Pawłownę. Kim się Kuźniecow zajmie, ten już może spać spokojnie.	To moja matka Nie palę światła, bo staruszka i tak nie widzi. I nie bardzo słyszy. Zgadnij, ile ma lat?	To służysz u kogo?	Tu rzeczywiście pachnie milionami	Tyle mam pracy, najdroższa!	Tylko bez pouczania! Znam te wasze pouczania! Ja nie chcę, ażeby Oswald i Dick, pod pretekstem jakiegoś tam pouczania, nudzili mnie i rządzili mną!	W Łubniach nie byłam i o jego żołnierstwie nie wiem, a o późniejszych postępkach nie ma co wspominać, gdyż i tak wszyscy o nich wiedzą.	Warszawski teatr! warszawski teatr! to jeszcze gorsza szopka!	Wcześnie. Ósma z minutami.	Wielka żałość po Lukierdzie w Poznaniu bo wielka dla niej była miłość ludzi. Za żywota też pono ucierpiała wiele. Wieczny jej spoczynek.	Wiem z pewnością	Wiem, alem się nie opóźnił.	Wiem, wiem, pamiętam Zawroć...	Winniście bo na waszym zamku, pod bokiem pana, nic się stać nie powinno bez jego woli!	Więc to ty pamiętasz o biedaku?... I ja nie domyśliłam się od razu, że to ty... Złota, kochana!...	Wpadł pan na myśl, że Barrois został otruty?	Wstaw się za mną!	Wystarczy ci pokazać drogę!	Z księżniczką de Rohan	Z pewnością jesteś głodny? Siadaj do stołu i zjedz coś. Przecież zaraz będzie Kol NidrejKol Nidrej	Zatem woda w tym jeziorze powinna być słodka?	Zemdlała! Biedactwo, tyle godzin w słońcu stać, w takim ścisku, nikomu nie życzę.	Ćśś! To po prostu łódź tego wujka i tyle! Nie wierć się	Żeby nas w powietrze nie wysadził	Żebym tam był, pokazałbym wam, jak się gra w tennis.
Abo raz! Nie sklęłaś me to, co?	Mniejsza z tym Omyliłeś się czy omyliliśmy się obaj, mniejsza z tym. Chwilami gotów jestem ja sam przypuszczać jeszcze, że chyba skądinąd Zwycięzca przybył na Księżyc, bo przecież jest człowiekiem rozumnym, a z tymi dogadać się nie można. Za co oni nas mają?	Panie Horn, ja pana ostrzegam, bo ja za wiele cierpliwości nie mam, ja panu...	Pewien jestem, że tak będzie, bo znam tych ludzi, mam też przyjaciół i stronników w całym kraju i wiem, jak sobie poczynać... A że niczego nie omieszkam, ręczy za to krzywda, która mnie od Jana Kazimierza spotkała, i miłość dla Karola Gustawa. Czulsi u nas teraz ludzie na własne fortuny niż na całość Rzeczypospolitej. Wszystkie te ziemie, po których teraz iść będziem, to fortuny Opalińskich, Czarnkowskich, Grudzińskich, a że oni to właśnie stoją pod Ujściem, więc też i mięksi będą przy układach. Co do szlachty, byle jej wolność sejmikowania zaręczyć, pójdzie i ona śladem panów wojewodów.	To ja powinienem pytać, co pani robi w Warszawie? Słyszałem, że ma pani urlop i szaleje w Zakopanem. Już wraca pani? I tak nie będzie pani miała nic do roboty, bo Wyzbor-Dalcz przyjeżdża dopiero za tydzień.	W istocie, Najjaśniejszy Panie, nie wiedziałem. W każdym razie dom może być podejrzany wszędzie, prócz części zamieszkanej przez pana d’Artagnana; bo, jeżeli mi wolno zaręczyć, Najjaśniejszy Panie, i wierzyć słowom jego, nie znajdzie się przywiązańszy poddany Waszej Królewskiej Mości i większy wielbiciel pana kardynała.	Wielmożny sądzie, cały świat wiedział, jak to było, całe Lipce mogą przyświadczyć, co prawdę mówię. Służyłam u nich, to mi cięgiem spokoju nie dawał. O biedna ja sierota, biedna!... O dola moja nieszczęśliwa!... Abo tom się mogła obronić przed tylim chłopem?... Krzyczałam, to mę sprał i zrobił, co chciał... A gdzież ja się podzieję z tym dzieciąteczkiem, gdzie?... Świadki powiedzą i przyświadczą!	Witek ją co dopiero przygnał, bo gajowy ich wypędził z zagajów. Krowa się zlachała, bo taka śpaśna... i zaraz przed oborą upadła... i ani pić nie pije, ani żreć nie żre, ino się tarza, a ryczy, że loboga!	Czy panu nie wiadomo że tylko sułtan może robić paszą, a że mój przyjaciel Teleben (bośmy się zaprzyjaźnili tak jak guzik z pętelką), zbuntował się przeciw Padyszachowi! Wiadomo panu, albo nie wiadomo, że istotne nazwisko monarchy tego kraju jest Padyszach, a nie Chan albo Sułtan. Nie wyobrażajcie sobie, że to coś wielkiego seraj: to to samo co mieć stado kóz. Te kobiety są bardzo głupie, wolę sto razy gryzetki z Montparnasse.	A pomsty szukasz, co?	A to co będzie Karolku?	A właśnie, że choć wiele mogę, bardzo wiele mogę, i prawie wszystko mogę, a jednak są takie rzeczy.... Bo widzicie, wy tego ciemni ludzie nie rozumiecie, że tu zakon to dzieło!	Bałem się zakochać w Potkańskiej. Ani słowa: nieszczęśliwa kobieta, ale na brodę proroka, cóż mnie to obchodzi? Wiem tylko, że testamentem przechodzi z rąk do rąk, że kto tylko zbliży się do niej, zaraz otrzymuje wiekuistą szczęśliwość... brr! na honor, nie chciałbym być testatorem takiego stypendyum, choćby dla przyjaciela.	Była ci, była, jeszcze jesienią, kiej mój chorzał na brzucho, przywiezłam z miasta, ale wyszła, a nie wiem, u kogo by na wsi znalazł...	Błagam cię, nie pytaj o to postanowiłam nie powiedzieć ci tego i sądzę, że roztropność nie chce, abym go nazwała.	Co chcesz powiedzieć przez to?	Co?	Czy ten biedak był żonaty? Czy miał rodzinę na utrzymaniu? Jeżeli tak, to nie chcę, aby pozostawali w nędzy i poślę im każdą kwotę, jaką uznacie za potrzebną.	Ha! widzę, żem otrzymał spadek, do którego przywiązana jest jakaś zemsta Ma się rozumieć, słyszałem o owym psie od czasów niepamiętnych, jeszcze z ust moich nianiek. Dotychczas jednak nie przywiązywałem wagi do tej legendy. Teraz widzę, że śmierci mojego stryja towarzyszyły istotnie okoliczności tajemnicze. Panowie sami jeszcze nie wiecie, czy ta sprawa wchodzi w zakres działania policjantów, czy też pastorów. A w dodatku dostaję ów list zagadkowy...	I co?...	Już to, co się tyczy cyrulika, spuść się pan na mnie niech wasza wielmożność stara się czym prędzej zostać królem, a mnie hrabią zrobi, to potem wszystko się znajdzie.	Kocham cię, Beato, z każdym dniem bardziej. I to ta moja miłość nie pozwoli mi umrzeć.	Kochanie, to by nie przeszło. Wszyscy sławni tenorzy są strasznie grubi.	Ma albo nie ma.	Naucz się, mój chłopcze, nie przerywać starszym. Twoja siostra jest dziewczyną i z chwilą wyjścia za mąż zmieni nazwisko. Zatem baczną uwagę zwracałem na twoje nauki, chcąc sprawdzić, czy chociaż w drugim pokoleniu nie przejawiły się talenty wieszcza.	Nic. Ja nic nie wiem	Nie pójdziesz. (Wiedział, że to nieprawda).	Nie, Cyrusie! Ale Bogu niech będą dzięki, że mi oszczędził podobnej próby.	Nie, nie! Nie, Ayrtonie! Pencroff nie wątpi w pana! Źle pan zrozumiał jego słowa.	Nie, nie. O tej porze to już nie będzie wypadało.	No i co?	On ma trzy żebra złamane, rozbitą głowę i krwotok płucny, więc nie jest z kategorii kwiatków zwiędniętych ani motylków zdeptanych. Cierpi...	Podziwiał też urządzenie galerji, gabinetu, numizmatyki i biblioteki, mam więc nadzieję, że Wasza ekscelencja, której teraz nie będę już potrzebny, gdy hrabia gdy hrabia już na świat wychodzi...	Prawda, że musu nikt nie ma pomagać drugim, ale człowiek też nie bydle, żeby zdychał pode płotem.	Przypuśćmy Jednakże twierdzi pan, że rząd na sprzedawanych przez pańską Centralę Eksportową produktach musiałby tracić, musiałby dokładać premie, sięgające niekiedy czternastu procent. To już nie wytrzymuje żadnej kalkulacji.	Sancho nigdym w życiu nie słyszał cię mówiącego tak trafnie i dowcipnie, jak w tej chwili, i przysłowie słusznie powiada: Z jakim kto przestaje, takim się sam staje.	Sądzisz, że słowo nie posiada żadnej mocy działania?	Słuchaj! to grób, w którym nikt żywego nie podnosi głosu. Tu wszystko zdaje się spać z niememi usty, bez ruchu, ni walki, bez dążenia naprzód. Tu nikt nie dąży do niczego więcéj, jak do możności spokojnego zasypiania codzień pod jakim kawałkiem dachu i do bezpiecznego spożycia kęsa chleba, za który nieraz oddać musi rozum swój, swobodę i ludzką swą dumę. Dla czego tak jest? Mniejsza o to. Stare to dzieje, które nas, nowych ludzi, nie obchodzą wcale, i łamanie sobie głowy nad pytaniem tém byłoby daremną stratą sił. Ale tak jest. Miéjsce więc tu nie dla nas....	Słuchaj, to jest głupia historia. Ona jest o trzy klasy niżej i nie jest na tyle inteligentna (on pokręcił głową)	Tak, monsiniorze; powiedziałem jej, iż źle robi, plotąc podobne rzeczy, i że jego eminencja nie byłby zdolny...	Tak. Nie pytaj więcej i dbając o własną spokojnośćspokojność	Trochę umiem, ale nie nazbyt dużo, tyle, żeby się rozmówić. Nauczyłem się, sam nie wiem kiedy, jakem był we Włoszech.	Trudno istotnie pochwalić pana Trudno! Postąpiłeś pan niegodnie, nadużyłeś mego zaufania! Przyjmując dżentelmena, mniejsza z tym, czy dziewiętnasto- czy dwudziestodziewięcio-, czy trzydziestodziewięcioletniego, dałem mu dowód zaufania. Nadużycie to jest czynem niegodnym, panie Copperfield.	Wiem, ale nie chcę wykradać dla siebie potęgi jego modlitw. Świat, Beroesie, jest to olbrzymi wir, w którym ludzie miotają się jak piasek, a rzuca nimi nieszczęście. Zaś dziecko swoją modlitwą daje ludziom to, czego ja nie potrafię: krótką chwilę zapomnienia i spokoju. Zapomnienie i spokój... rozumiesz, Chaldejczyku?	Wierzę. Wina jest po mojej stronie, nie po niczyjej innej. W każdym razie już coś się zrobiło, ażeby z tym skończyć.	Za służbą idąc, nie mogę być rozkazom jego mości pana powolny.	Że już lepiej nie można. Strach, jak wyglądali! Wójt se pozwolił, no!...	A cóż się stało z góreczką?	A mogę to wyjść?... pilnują mnie...	A zatem wczoraj, po przyjeździe do Londynu, robiłeś pan sprawunki?	Auf die Seite, weg, weg! Rechts halten, rechts haltenAuf die Seite, weg, weg! Rechts halten, rechts halten (niem.)	Bała się pani kompromitacji?	Bo ci studenci to podobno bardzo niesforni	Czy śpisz?	Do Kowalewa?	Do diabła się przyda.	Dobranoc, brygadierzebrygadier jęknął kapłan zapadając gdzieś głęboko.	Dobrze tylko się trochę zdrzemnę.	Dobrze. Niech ten człowiek czeka jutro w moim domu na przybycie trybuna, którego jutro poprosisz w moim imieniu, by rano mnie odwiedził.	Dziecko mi zabrałeś! Zgubiłeś mi mędrkowaniem syna!	Dziękuję ci... Zdrów, wesół... Wybierał się do ciebie.	Elizo, to zaszczyt, z którego możesz być dumna! Artur mi opowiadał, jak pan Laurence był przywiązany do tego dziecka, jak starannie przechowuje wszystkie pamiątki. Pomyśl tylko, daje ci fortepian! A to dlatego, że masz duże niebieskie oczy i że lubisz muzykę	Ew! przerwała Bogna.	Hore wam!	I pomocą dobrych ludzi Tak, ludzie zrobili mnie tym, czym jestem!... Czcigodny pan doktór zawsze mi mówił: weź się do pracy, bo przy tym przepisywaniu w powiecie zgłupiejesz do reszty!...	Idź, Carmaux!	Jakie ma prawo do parostwa?	Jest to najzdolniejszy urwis, jakiego znam Ale, mówił mi, że kochał się w mojej pani.	Jeśli pan każe, to dosyć ale chciałbym, ażeby się jaśniej wytłumaczyła i więcej powiedziała.	Juści, że jakby na to przychodziło!	Każdy szczegół przypominający mego brata miły mi był, nawet te klucze dźwięczały na nutę starych wspomnień.	Korpus grecki...	Krew jest bezpłodna. Krew jest zawsze bezpłodna	Kształć się i czekaj momentu, by wsławić twoje niedźwiedzio-ludzkie nazwisko i oddać znakomite usługi zarówno Ojczyźnie, jak i całej ludzkości”.	Kto ją pani opowiedział?	Kto zmarznięty?	Kuzynie, proszę cię o przebaczenie wielkiego błędu, jakiego dopuściłam się wobec ciebie, ale Bóg mi przebaczy ten grzech, jeśli ty zechcesz go zapomnieć.	Ma pani pokój jak Göthowska Gretchen.	Mniejsza o to Wyślij natychmiast szybkobiegaczy do pułków, ażeby jutro z rana dowódcy zjechali się na radę wojenną. Każ zapalić sygnały alarmowe, ażeby wszystkie wojska Dolnego Egiptu od jutra maszerowały ku zachodniej granicy. Pójdź do nomarchy i zapowiedz mu, aby uwiadomił innych nomarchów o potrzebie gromadzenia żywności, odzieży i broni.	Może i może...	Na targu.	Nawet i o tym?	Nudny jesteś! Daję ci słowo, że mówię prawdę	Otóż już wyjdziecie, batiuszka Aleksander Pietrowicz, na słobodę, prędko, prędko. Zostawicie nas biedaków.	Owszem zwiedziłem rozmaite okolice tego kraju. Są takie, w których połowa mieszkańców ma bzika; inne znowuż, gdzie są za mądrzy; inne, gdzie ludzie na ogół są dość łagodni: inne, gdzie silą się na dowcip; we wszystkich zaś pierwszym zatrudnieniem jest miłość, drugim obmowa, a trzecim gadanie głupstw.	Przypominasz sobie ciotkę moją, Peggotty?	Tak rzekł twardo.	Tak, tak. Wiem o tym, niestety.	Tak.	Tak.	Tym razem schwyciłem pana Mr. Mitchel. W chwili dokonania kradzieży byłeś pan w Nowym Jorku, wziąłeś udział w maskaradzie i wyjąłeś pan rubin z włosów narzeczonej.	W kierunku Orleanu.	Więc jutro?	Wobec jakiego bigosu? Uchodzić? Dlaczego? Dokąd? Nigdy bez tej, którą uwielbiam, hrabino	Wpuść pana miecznika do bawialni i proś, by raczył spocząć. Za ćwierć godziny będę mu rada.	Wróżka?	Z wy-ku-pem	Za wygraną bitwę obstoi takie słowo!	Zatem dobrze swoją rolę odegrał?	Zdaje mi się, że ma pan bardzo szczęśliwą rodzinę
Otóż tedy ten szlachcic zaprosił do siebie pewnego razu jakiegoś wyrobnika, który nie był bogaty, co znaczy wiele, ale był bardzo poczciwy, co także cośkolwiek znaczy. Biedne panisko! miły Boże, umarł wkrótce potem, a powiadano mi, że zasnął jak anioł czysty; mieszkaliśmy blisko siebie, kamieniem dorzucić można było od mojej chaty do jego domu.	To była moja koleżanka... przyszła w interesie. Zawiadomiła mnie, że Lwów potrzebuje tego rodzaju aktora jak ja i że gotowi są dać mi doskonałe warunki...	Aj, aj! Wszystko to nader moralne. Na razie muszę się tym, jak widzę, zadowolić.	Ja jejmości życzę jak najlepiej, ale jakem Nieczuja, tak nie rozumiem, w czym mam folgować.	Za żadne skarby świata nie opuściłbym tego odczytu Chłopcy mówili, że ta baba, wołająca wciąż Ruomeo to była piła. Ja nie mówiłem nic, mnie się ona podobała. A dopiero jak dostała w samym środku tyrady czkawki! Może i on czkawki dostanie? Pamiętajcie, kto pierwszy wejdzie do sali gimnastycznej, ma zająć miejsca dla wszystkich trzech.	Już?... Winszuję, bardzo winszuję... Dom handlowy nie na próżno nazywa się domem... Kamienica dla kupca jest jak strzemię dla jeźdźca; pewniej siedzi na interesach. Handel nie oparty na tak realnej podstawie, jaką jest dom, jest tylko kramarstwem. O jakąż to chodzi kamienicę, jeżeli szanowny pan raczysz mnie już zaszczycać swoim zaufaniem?	No! no! na bok niepotrzebna skromność! Każ podać kart i kości, niech poeci i literaci pod nos sobie kadzą, my czasu nie traćmy! Niech sobie pan Bielawski z Węgierskim jedzą się kiedy chcą od nóg czy głowy poczynając, Ursino niech bajki prawi, a inni choćby i prawdy mówili, nic nam to do gry przeszkadzać nie może.	Musisz mnie nauczyć, jak dostaje się pieniądze...	Powozić umiem, ale podoba mi się tak jechać. Los nie dał dziś pani przodować z „Orliką”, ale być na szarym końcu z nienawistnym Prusakiem.	Widno jak w dzień. A jak ci tam po upadku?	Wierz mi pan, że to na próżno	Juści, prawdę mówię, nie widziałam sama, to i nie przysięgnę na to, ale może być, może są takie sprawy na świecie, że człowiekowy rozum, choćby i największy, a nie wyrozumie, nie przejrzy	Jak możecie posądzać mnie nawet o podobne bezeceństwo! Obciąłem ogon, to prawda, ale mniemałem, że to wierzchowiec panny de Opulo; te siwki takie do siebie podobne.	Biedak cudem chyba może być zbawiony. Uderzenie na mózg już nastąpiło. Przyłożyłem mu synapizmy, szczęściem odczuwa je, to znak, że działają.	Idźcie sami młodziście i macie dobre nogi, a jam się już dosyć nadreptał. Idźcie, idźcie, ja tu z odźwiernym zostanę. Choćbyście też i po parę pacierzy zmówili, nie będę gniewny na mitręgę, bo sobie przez ten czas wypocznę.	Jakkolwiek jest radzę na Podlasie się przemknąć. Możemy tam owe zbuntowane chorągwie radziwiłłowskie porwać za sobą i królowi jegomości przyprowadzić, a wtedy pewnie nie pozostanie to bez nagrody.	Proszę mi darować, moje oddanie dla Waszej Królewskiej Mości sprawia, że zapominam ciągle nie tyle o czci dla Najjaśniejszego Pana, bo ten szacunek wyryty jest w moim sercu, ale o prawidłach etykiety.	Bądź zdrów, sąsiedzie; śpij dobrze. Obyś miał sny przyjemne; ja będę marzyć błogo o tym jednym wyrazie, któryś mi przyniósł od niej. Niech Bóg spełni wszystkie twe życzenia! Byłeś dziś dla mnie dobrym aniołem, przyniosłeś mi tchnienie mej córki.	A panu doktorowi to już dziś zimno nie będzie. Nabuzowałam w piecu, że aż trzeszczy.	Bo nie dbasz o to.	Czy macie klucz od domu pana Bella?	Ja znam tylko Wezuwiusz ale jakeśmy go widziały, nie było wybuchu.	Jezu Marja! czy to być może?	Niech pan tylko nie sądzi, że dla własnej wygody chcemy się wycofać z propozycji, zrobionej zbyt pośpiesznie.	Panie Unglücku, ja cię nie rozumiem, chcesz czegoś nienaturalnego: masz chléb i spokój a szukasz biédy...	Przyznaję Mr. Barnes, że bardzo zręcznie wybadałeś pan to. Gdzież je miał zresztą ukryć, skoro cały pociąg i podróżnych zrewidowano?	Rodzaj korsarza rzecznego, uważa pan, gatunek rabusia-pirata, który operuje na słodkich wodach.	Słuchaj Teresso nie rozpaczaj, to się zmieni. Faustyna wróci do domu, ty zostaniesz.	To trudno: nie będzie wioseł.	Więc pięć tysięcy rubli zostawia mi pan do połowy lipca?	Właściwie, to ja jestem Jerzy Michał, ale że święty Jerzy smoka tylko roztratował, a święty Michał całemu komunikowikomunik zwycięstwo., przeto jego wolę mieć za patrona.	Tak, Lizo nie wiem doprawdy, co powiedzieć. Bardzo być może, że jesteś przeciążona pracą. Wczoraj przed południem zasnęłaś podczas roboty wskutek znużenia... Tak, tak... nie wiesz o tym nawet...	Tatarom! Inna to rzecz z niemi. Tatar gdy sobie raz o mur nos stłucze, drugi raz już nie idzie nań... Tatarzy zamków nie biorą...	A cóż powiesz o szkołach szklanych! O kościołach zakwitających na wzgórzach, według marzenia i skinienia artystów, w formach tak pięknych, iż wobec nich zagaśnie i zblednie wszystko, co dotąd było.	Ach, brawo! Po trzykroć brawo, kapitanie! Tłumaczę sobie teraz fosforescencję mniemanego narwala, która tak zaciekawiła uczonych. Przy tej sposobności zapytam pana, czy starcie się „Nautilusa” i statku „Scotia”, które tyle miało rozgłosu, było wpływem przypadkowego spotkania?	Albo i jedno, i drugie. Bo to już drugi raz wymknął nam się z rąk.	Ale nie będziesz się tego więcej lękała, Ruby, prawda? Będziesz dzielna, będziesz wierzyła, że wszystko będzie dobrze!	Czy na obiad?...	Cóż w tym dziwnego? Przywieźli fortepiany na ogromnych balonach, do których się przyprzęgło kilkunastu niższych synów OrfeuszaOrfeusz (mit. gr.)	Jako nie pozwolę? Mogę nawrócić do dworca i ostrzec księcia, mogę przed całym światem wasze zamiary rozgłosić.	Jako żywo! Niczego tu cudze dłuto nie tknęło, ino moje Lili (daw.)	Juści, kto by cię ta przemógł, mocarzu, kto? przyświadczać; poświadczać, potwierdzać. radośnie, wpatrzona w niego i czuwająca na najlżejsze skinienie.	Juścić nie, skoro nie powierzyłem mu ani mego żołądka ani apetytu.	Ktoś jedzie za nami pod górę. Słychać skrzyp śniegu pod płozami sań. A jeśli to on?	My mamy moc... Ja mam moc	Mówiła pani że pojechała na dworzec wiedeński?...	Na miłość Boga!	Nie opuszczaj, Danielu! Zabierz mnie z sobą i z Emilką! Służyć wam będę zawsze i wiernie! Jeśli są niewolnicy tam, gdzie się udajecie, zostanę waszą niewolnicą, lecz nie opuszczaj mnie, Danielu, nie pozostawiaj tu samotnej.	Nie, dziękuję, pozostanę tu.	O nie, dzieweczko. Gdy liczyłem sobie lat szesnaście czy siedemnaście, ojciec nabawił się podagry, więc pojechaliśmy do wód.	Obraziłam pana?...	Oprócz kobiety. Trzeba pewniejszego sposobu. A pamiętaj o cenie na jego głowę.	Panie nikt tutaj nie ma prawa pouczać mnie o moich obowiązkach.	Przeciwnie.	To wpływ Porzyckiego!	Trzymaj się pan tej zaśmiał się Waldemar.	Wprost nie poznaję.	Właśnie, że go nie znoszę.	Zawsze! To straszne słowo. Kiedy je słyszę, dreszcz mnie przechodzi. Słowo to lubią kobiety. Psują każdy romans, usiłując zrobić go wiecznym. Słowo to jest bez znaczenia. Jedyną różnicą między kaprysem a długotrwałym uczuciem jest to, że kaprys trwa nieco dłużej.	Żyje żyje, tylko nie wiem z kim. Grasuje za granicą. Ależ wózek. Prima sort. Dużo też zjada benzyny?	A co byś uczynił, gdybyśmy spotkali Wa-hima, i co by oni uczynili?	A kto by cię tu znalazł?	A masz grefinio, masz chama, masz parobka, teraz se ugaszczaj swoich szlachciców.	A o tym imieniu.	A poza tym dodaj, mamo, że masz szczególną słabość do tego młodzieńca.	A tak, ożenić	Aha... schował się pewnikiem do kąta i dał się zamknąć.	Ależ warto, ależ warto!	Aś!	Bez pieniędzy i bez przyjaźni. Z rozkazu.	Bieda, Walka	Cicho	Czy się całowali?	Czy uderzyłaś się, kochanie?	Dlaczego?	Dosyć...	Gdzie?	Głupio, ale byłem!	Głupstwo!	I co?	Która godzina?	Kuku! Kuku! Kuku!	Lecz umrzesz kiedyś	Li	Modliłaś się i płakałaś. Czy mogę wiedzieć, z jakiego powodu?	Mów więc, staruszku Wszyscy w tym wieku stajemy się gadułami.	O Emilce?	O!	Poganie!... wrogowie Egiptu!... Śpiewacie, kiedy wszyscy nurzamy się w strapieniu, i chwalicie Żydówkę, która czarami swoimi zatrzymała bieg Nilu...	Pojadę, jakem Rutowski, raz, dwa, trzy, panie tego owego, pojadę.	Poniute, ak niekam valdžia neuždraudžia turėti gryčinę mergaitę dėl lengvo patarnavimo. Tegu mūsų Onutė bus pas jus už tokią gryčinę mergaitę. Jūs mums galite išduoti ir raštą nuo savęs, jog kaipo tokią imate ir algą apsiimate mokėti.	Tak jest i jeśli macie ludzi ślijcie ich z łopatami, trzeba naprędce usypać baterye do rana. Będą strzelać do słupów i próbować kul siły.	Tak sądzę; ale co też mogą znaczyć te jego wiadomości z Grecji?	Ty babo!	Uproszę ich, ubłagam...	Wiele dają za maciorę?	Więc i ty mnie odpychasz! Żegnajcie tedy wszyscy, idę umrzeć.	Wybredny jesteś djabelnie taka piękna kobietka!...	Zatem radzę panu, abyś obchodził się z nią względnie	Złotych.
Słuchaj, Błażeju, nie mam nic przeciw temu, aby wędrować za tobą do rowów Vincennes, a nawet do Tarentu. I w związku z tym, mój drogi Lolo, oto co chciałam panu powiedzieć, gdy mi pan mówił o swoim Św. Jerzym z Wenecji. Mamy właśnie zamiar z Błażejem spędzić przyszłą wiosnę we Włoszech i na Sycylii. Gdyby się pan tak wybrał z nami, pomyśl, Lolo, co by to była za różnica! Nie mówię już o przyjemności takiego towarzystwa, ale niech pan sobie wyobrazi, z tym wszystkim, co  mi pan nieraz opowiadał o pamiątkach podboju normandzkiego i o pamiątkach starożytności, niech pan sobie wyobrazi, czym by się stała taka podróż odbyta z panem! Myślę, że nawet Błażej, co ja mówię, nawet Gilbert, skorzystaliby na tym, bo czuję, że zgoła pretensje do korony Neapolu i wszystkie te historie zainteresowałyby mnie, gdyby mi je pan  tłumaczył w starych kościołach romańskich albo w miasteczkach wiszących u skały, jak na obrazach prymitywów. Ale musimy obejrzeć pańską fotografię. Rozwińcie	Ani jednej! A gdybyśmy tak wykuli sobie mieszkanie w tej skale, na pewnej wysokości, tak żeby nie było do niego znikąd dostępu... O, to by było świetnie! Już je widzę, właśnie w tej fasadzie od strony morza, pięć lub sześć pokojów.	Tej sztuczki nauczyli mnie mieszkańcy Karaibów, którzy wykorzystują ten sposób w walce z nieprzyjacielem, jeśli Arawakowie zaatakują, sami się przekonacie, że to zadziała. No już, bierzmy się do roboty! Trzeba zebrać chrust i potem w spokoju możemy na nich czekać.	To dworska sprawa, bo pono borowy wygnał z zagajów. Najlepsza krowa! Ze trzysta złotych wartała, zegnała się, bo ciężka była, zapaliły się w niej wątpia, żem dorznąć musiał... Ale dworowi tego nie daruję... Podam do sądu.	Zawsześ mi był miły ale teraz każę chyba ustawić wśród moich larówlary (mit. rzym.) ot, taki piękny jak ten	Nie i nigdy się nie skończy w okolicach wulkanicznych ognie podziemne nieustannie nurtują i podważają ziemię. Już w roku dziewiętnastym naszej ery, według Kasjodora i Pliniusza, nowa wyspa, boska Theja ukazała się właśnie w miejscu, gdzie świeżo utworzyły się te wyspy. Później wpadła pod wodę jak w przepaść, wysunęła się powtórnie w roku sześćdziesiątym dziewiątym i znów zniknęła. Od owego czasu do dni naszych praca plutoniczna była zawieszona. Dopiero dnia 3 lutego 1866 roku nowa wysepka, którą nazwano Wyspą Jerzego, ukazała się śród wyziewów siarkowych przy Nea-Kammeni i tam osiadła dnia 6 tegoż miesiąca. W tydzień później, dnia 13 lutego, wypłynęła wyspa Aphroessa, zostawiając między sobą i Nea-Kammeni kanał dziesięciu metrów szerokości. Byłem na tych morzach, gdy ukazało się owo zjawisko i mogłem śledzić wszystkie jego przemiany. Wysepka Aphroessa, okrągłego kształtu, miała trzysta stóp średnicy, a trzydzieści stóp wysokości. Składała się z lawy czarnej i szklistej, pomieszanej z odłamkami feldspatowymi. Na koniec 10 marca mniejsza wysepka, nazwana Reką, ukazała się w bliskości Nea-Kammeni i od tego czasu trzy te wysepki zlepione razem tworzą jedną i tę samą wyspę.	W takim razie wygłoszę prelekcję o zbrodni. W życiu normalnem walczy jeden rozsądek z drugim. Dotyczy to zarówno uczonych, jak i rzemieślników. Mózg trze się o mózg, a w rezultacie powstają najświetniejsze myśli świata. Tak postępuje wiedza uczciwego zarobkowania na chleb. Ze zbrodniarzami, sprawa inna. Walczy z siłami potężniejszemi. Jego towarzysze zawodowi, że się tak wyrażę, nie stają przeciw niemu, ale raczej są jego pomocnikami. Ma tedy tylko za wroga detektywa, wyobraziciela społeczeństwa i prawa. Żaden człowiek, śmiało rzec można, nie zostaje zbrodniarzem z wolnego wyboru, a położenie przymusowe, w jakiem działa, sprowadza odkrycie.	A więc odpowiem pani na to.	Ale pora się przygotować do nich i strategią całą rozważyć, jakiéj nam użyć wypadnie.	Ciężko mi Odchodzić tak będziecie wszyscy, wszyscy będziecie tak iść jeden za drugim, a ja zostanę tu na waszych grobach. Przekonaj mnie, że tak trzeba, przekonaj mnie, że mam prawo umrzeć.	Może i okradną, ale niech Boga proszą, żeby na mnie twardy sen spuścił.	Przecież nie obiecywałem, że zjawię się na kolację.	Takiś to majster! Taki se ścichapęk, lelum polelum, a z dziedzicem zajączkami się dzieli... Cie!... Ale kulasem za tę spółkę zapłacisz...	Traf być nie może!	Więc to po raz pierwszy do domu tego przychodzisz pani?	Jest pewna niewspółmierność w zestawieniu pani z nim. I dlatego... dlatego myślę, że z tym faktem pogodzić się nie potrafię... Nie, wyraziłem się źle. Z tym faktem nie da się pogodzić moja przyjaźń dla pani, nasz dotychczasowy stosunek...	Teraz tu mieszka mama. I ja, nieszczęśliwa... Nic nie wiem, nic nie wiem... Wszystko!... Lepiej, żebyśmy się nie znały!	Zamęczysz mnie, zanudzisz Już ci dwa razy mówiłem, że nie mogę, nie chcę i nie ożenię się z tobą. Nie cierpię żadnych obowiązków. Poco mi u djabła ciężkiego małżeństwo?...	A co nie mam mówić, bo to nie mnie kosztuje wszystko, co? A poco to trzymać kucharza, co? Abo to Magda, abo i ta stara krowa, Janowa, ugotować nie mogą, jak Boga tego kocham, co? A to płacić takiego byka, co se tylko jucha cygarusy ćmi, kiej jaki dziedzic, co?	A cóż pan chceszpan chcesz Maciuś był prawnukiem Pawła Zwycięzcy i wnukiem Juliusza Cnotliwego. Być może Maciusiowi pomyliły się imiona przodków w chwili napięcia.. Bóg nam dopomoże.	A przy pańskiem zamiłowaniu do oszczędności zbije pan wkrótce grube pieniądze. Mądrze pan robi. Tylko jedno...	Ale któż ich prowadzi? Któż najgłośniéj gada?	Ba, gdyby pani de Villeparisis została panią de Norpois, sądzę, że kuzyn Gilbert przechorowałby to	Chyba że nie, bo, jak pan widzisz, okiennica u niego zamknięta i żadnego światła nie widać przez szpary.	Dlaczego pani pyta?	Dobrze.	I czy jesteś pewna że list ten nie jest zwykłą mistyfikacją?	Jak wpadłeś na Marksa?	Jim może nam tu przysłużyć się więcej niż ktokolwiek inny Marynarze wobec niego się nie krępują, a Jim ma niezwykły zmysł spostrzegawczy.	Kto taki?	Miłościwy panie, zamierzony powrót waszej królewskiej mości dla Szwedów nie nowina! Ledwie nie co dzień rozchodzi się wieść po całej Rzeczypospolitej, żeś wasza królewska mość już w drodze albo już inter regnainter regna Douglas, Robert (1611–1662), Szkot, od 16 r. życia żołnierz armii szwedzkiej, feldmarszałek, uczestnik wojny trzydziestoletniej. Podczas potopu szwedzkiego dowodził wojskami szwedzkimi w Prusach Książęcych. Za zasługi wojenne otrzymał tytuł hrabiego, a jego potomkowie stali się jednym z najbogatszych rodów arystokratycznych Szwecji. podjazdy.	Może z kobietami, lecz nie z mężczyznami; wiem trochę o tem...	Nie ma granic.	Nie wejdzie pan?	Nie, nie odrzucam	Nigdy, panie profesorze; tylko na morzach północnych, tak w Cieśninie Beringa, jak i w Cieśninie Davisa.	O, wierzę, że i mój dziad waćpana nie znał!	Oho! ho!... owi jacyś ludzie wydają mi się bardzo podobnymi do dostojnego Herhora... Cóż to, chce on mnie zamorzyć głodem?... Czymże pokrywacie wydatki bieżące?	Popatrz na pieczęć.	Przy którym nie brakuje nawet i branki	Przypatrz się dobrze	Spieszcie się, bo ano już psy ze smyczy spuszczają Niech który skoczy pomóc pannom, a potem wierzchowce odeśle do stajni.	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	Ten pan Borowicz, proszę pani, to jakiś zakazany. Wciąż myśli i myśli, aż straszno.	Ucząc się na pamięć encyklopedii	Umie się pani bronić od tego	Zapewne u was teraz kwiaty kwitną, świat jak raj?	-Teatr– Jeśli chcecz mieć sukces to zamiast krzyczeć jak furia: „Ocalony!”, wejdź zupełnie cicho, dojdź aż pod rampę i powiedz piersiowym głosem: „Ocalony”, jak PastaPasta, Giuditta (1797–1865) O ojczyzno. w TankredzieTankred rzekł, popychając ją.	A braci?	A kto jest autorem?...	A młodzi państwo? Poszli zapewne razem?	A! to prawda! lecz w takim razie ta mała kupcowa, wymknie się Jego Eminencji.	A... ty... ty... łobuzie jeden...	Amelka zaraz wróci, to pobiegnie za nas wszystkie	Bom go puścił i już.	Byłbyś asan istotnie zmartwiony? tak nazywano zwolenników pozbawionego korony Jakuba II oraz jego syna..	Co tobie, kuzynko?	Co?... co?...	Czy dzień wczorajszy nazywasz przeszłością?	Cóż ty znowu myślisz robić, Ludko? długa ocieplana peleryna z szerokimi rękawami i rękawami, noszona w XVIII i XIX w. przez kobiety. i kaptur	Dawno?	Dlaczego ojciec pyta się w ten sposób?	I co zrobimy?	I cóż? I cóż?	I hrabia Ralf, jego ojciec, był posłuszny.	I odwagi cywilnej	I to jest nieodwołalne?...	I wdzięki!	Jakżeż to było? powiedz bo nam aspanna.	Jedno i większe od tego mnie minęło	Jeśli zaś oddam mu ją niezupełnie taką, jaką wziąłem, to będzie i zemsty początek.	Już pan idzie?	Józka, zwołaj no Kubę od kopania, niech źróbkę założy za licowego i trza dzisiaj zwieźć.	Kali ich znalazł i oni tu nadejść zaraz.	Mam.	Mogę ci dostarczyć pieniędzy.	Mężu, ja mówię pacierz, zaczekaj	Nigdy oprócz ciebie i Wacia naszego.	Och, bardzo będę panu wdzięczna!	Odebrałem wiadomość o śmierci mojej matki.	Odprawcie ich prędko i powracajcie.	Odwagi	Pojedziemy! pojedziemy!	Proszę oświadczyć moje uszanowanie szanownej małżonce pańskiej	Rozumiem. Bądź spokojny; potrafię.	Sprzeciwia się to rozumowi	Stul pan gębę! i mów pan tylko to, o co się pytam. Rozumie pan?	Tak, a wyszedłszy położyłby się u nóg panny Dieskau albo Osterhausen: stary, z pozwoleniem, bałamut!	Tak.	To się załóż.	Uda się frajda. Mimi będzie ogromnie kontenta; lecę jej powiedzieć, że i wy będziecie.	Umarła?	Umieram z trwogi!...	W tej chwili, od momentu Podniesienia byłoby czarujące słyszeć naszego młodego przyjaciela, wykonującego Palestrynę lub Air Bacha. Oszalały z radości, nasz zacny proboszcz także, i to jest największy hołd jaki mógłbym oddać memu świętemu patronowi. Co za zbudowanie dla wiernych! Pomówimy o tem zaraz z naszym młodym Fra Angelico smyczka, żołnierzem jak święty Michał.	Wszyscy!	Właśnie Madzia chce nam coś powiedzieć	Zaciekawiacie mię srodze, panie mieczniku...	Zgadłaś, możemy za parę dni jechać.	Znał ksiądz tego biednego chłopca?	Śmierć, Praca
A czymże jest piekło jeśli nie wieczną pomstą za grzechy jednego dnia?	Co? panna Janina chora! Mówili mi za kulisami, ale nie wierzyłem, myślałem...	Dwa dni, miłościwy panie, a i to za wiele. Na starość ino domadoma (gw.)	Ha, na jego opinii możemy polegać. Kiedyś uchodził za jednego z najlepszych dyplomatów.	Oczywiście Ja sądzę, że zyskawszy kilka miesięcy, można będzie odkupić wierzytelności za daną sumę i spłacić wszystko w drodze układu. Ha, ha! daleko można psa zaprowadzić, pokazując mu kawał słoniny. O ile nie było deklaracji bankructwa i o ile pan masz tytuły wierzytelności w ręku, stajesz się biały jak śnieg.	Ona nie pamięta! co to za nowy kawał?	Wdzięczenem ci, mości hetmanie zaporoski, luboć nie ukrywam, że wolałbym komu innemu za wolność dziękować.	Znam, znam! ZabobonyI mnie często do głowy przychodziło, że to mogą być czary. Od wczoraj pewien jestem. Utrafiłeś w moją myśl, dlategom cię spytał, zali naprawdę tak mniemasz? Ale które z nich może w komitywę z siłą nieczystą wchodzić?... Przecie nie ona, bo cnotliwa... i nie miecznik, bo za głupi?...	Niema za co! Długo tu zabawisz?	Teraz wiemy już dlaczego Comstock Bell ożenił się Tajemnica obandażowanej ręki również nie jest więcej tajemnicą. Comstock Bell nagle przestał pisać listy i zabrał się do maszyny do pisania, tak że w czasie jego nieobecności mógł się posługiwać agentem, który prowadził nadal korespondencję za niego. Musiał znaleźć agenta, któremu mógłby bezwzględnie zaufać. Ożenił się z Verity Maple, która też do dziś dnia pisuje mu listy z różnych stron Europy, przelotnie podróżując tu i tam, być może, że nie siedząc w hotelu dłużej aniżeli parę godzin przy śniadaniu, natomiast korzystając ze sposobności, aby zabrać ze sobą parę arkuszy papieru listowego z nagłówkiem hotelu.	Czy wiecie na pewno, gospodarzu, że dzisiaj przyjedzie? Od dwu miesięcy widzę was tu każdego dnia. Pewnie już kilka razy dała wam niedokładne informacje?	Co rok tak mówią od lat dziesięciu, jak tu siedzę. Może mają dawać, a sami zżerają, psiakrew.	Co tu począć?	Czy ja wiem którzy potrzebniejsi.	Egaszi jest tak gweka (kobieta jest jak wąż) któż ją kiedy miał w ręku? Trzymasz; aniś się opatrzył jak ci się wyśliźnie i ukąsi.	Najlepiej namówić starego Nowowiejskiego, żeby dziewki ze sobą do Raszkowa nie brał, że to i chłody już idą, i droga nie całkiem bezpieczna; natenczas młodzi często się tu ze sobą będą widywać i rozamorują się w sobie do reszty.	Otóż patrzałem, czy nikt nie stoi po przeciwnej stronie ulicy; ale nie było nikogo. Mam do czynienia z przebiegłym lisem, a choć dotychczas nie mogę zmiarkować, czy ów nieznajomy pragnie zguby sir Henryka, czy też chce go przed niebezpieczeństwem uchronić, czuję, że trzeba się z nim liczyć. Po wyjściu sir Baskerville’a wybiegłem co tchu, aby zobaczyć jego cień. Ale ten człowiek wsiadł do dorożki, sądząc, że w ten sposób nie zwróci na siebie uwagi.	Piątka! cztery koniaki, bo i pani się z nami napije?...	Smutno będzie teraz w Głębowiczach, co?	Tak więc sen mój się spełnia! ciebie, a nie ją trzymam w moich objęciach! tobie to grób wykopię pod kwiatami w ogródku!	Z żadnąśmy się jeszcze tu nie spotkali, rzekł komisarz...	A ja dam dwa... trzy razy tyle, co... kochany książę. Jak Boga kocham!...	A matuniu nibyto ja rozumu nie mam! Gdyby się to i stało, a coby mnie tam w chacie czekało?	A nieszczęście? Czyliż jest dość wysoka góra, na którą nie doleciałby jego pocisk?...	A piękne mam oczy?	A szczególne było i to także, iż kiedy Wilhelm wyrzekł te słowa, wydało się, że wypowiedział właśnie moje myśli... aczkolwiek poprzednio, jak sobie przypominam, nie zastanawiałam się wcale, co by to oznaczało.	A! przedziwna farsa! Jestże w kraju całym jeden człowiek coby nie wiedział jakeście z turyngskiego do polskiego szlachectwa przyszli. To wasze szlachectwo jest jak wszystkie wasze czyny okłamaniem prawdy.	Ach, Pawle! Jeszcze dziś był przy życiu i bawiłbawić gdzieś (daw.)	Aj, nie pytam o jego nazwisko. Pytam, jaka jego familia.	Alboż nie są katolikami?	Ale ja także nie mam	Amerykę widzi pan?	Bardzo go obchodzi: bo jak jego naród się dowie, to także zechce rządzić, nie będzie chciał być najgorszy, nie pozwoli mu się rozporządzać. I będzie u niego rewolucja.	Bardzo... bardzo się cieszę... A jakże myślisz dalej? kiedy i dokąd ciągnąć?	Biskupa się nie bójcie. Zabronił on, jako słyszałam, księżom mieczów, kusz i różnej swawoli, ale dobrze czynić nie zabronił.	Bom łzy ludzkie widziała z powodu waćpana wylewane... Bom groby widziała, jeszcze trawą nie porosłe...	Cały rok chodziłem z nim, z jego żoną, z nieśmiertelnym Leosiem, jego synem i jeszcze jedną krowientą: mówię.„chodziłem”, bo innych sposobów lokomocyi bardzo rzadko używaliśmy. Jeść bardzo często nie było co, ale grywać i deklamować mogłem tyle, ile tylko chciałem. Repertuar miałem ogromny. W cztery osoby grywaliśmy Szekspira i Szyllera, najcudaczniej przerobionych dla naszego użytku przez Krzysia, który, prócz tego, miał bardzo wiele sztuk własnych, o potrójnych lub poczwórnych tytułach. Krzyżanowski sam je nosił, w dużej skrzynce i nieraz na popasach mawiał, klepiąc pudło:	Chcę się odgryźć, i dlatego z Krakowa uciekłem,	Co też pan mówi!	Człowiek ma tylko jedno życie.	Cóż takiego?	Daj mu Bóg zdrowie. Dobranoc, kumie Macieju!	Dawajcie	Dobrze przemawia to na twoją dwudziestą ósmą korzyść. Nie mniej się po tobie spodziewałem! Cóż więcej?	Dusza?	Dziwna rzecz, jak mi ta polana przypomina dziecinne lata. Gdy pierwszy raz wyjrzałam z kołyski, widziałam w oknie takiż ciemny las i na trzebieży niewielkiej naszą chatę z bierwon skleconą. Matka zawieszała kołyskę na gałęzi i pomagała ojcu przy karczunku. Musiała to być ciężka praca, bo postępowała nadzwyczaj powoli. Stan był dziki, pełen Indyan i zwierza; żyliśmy suszonem mięsem i korzeniami; wokoło nigdzie nie było osad, miast, ani białego człowieka.	Et, i wydaje ci się, że tutaj znalazłeś rajskiego ptaka Twoja margrabina, mój drogi, zupełnie mi się nie podoba.	I co?	Ja tej chcę a nie innej	Jednej rzeczy tylko pragnę Jednej	Kochaliśmy się, dziadku!	Któż to taki?	Muszę zobaczyć, co się tam dzieje!	Na pohybel!	Nie głodnaś?	Nie od tegom, nie. Miseczce jednej, bele dużej, poradzę jeszcze	Nie, ale... mogę być znowu zły w inny sposób.	Nie, owszem, chodź!	Niebawem sam spostrzeże, jaki zły handel uprawia przyjdzie do nas, rychło ujrzymy go w swoim obozie.	Niewdzięczna! niewdzięczna! właśnie w chwili gdy ja ci z panią naszą najświetniejszy los starałam się przygotować... ty...	Niezupełnie dobrze całość kombinuję, ale mam wrażenie, że unicestwiłeś jakiś zamiar wrogi. To mi wystarcza.	No i co? Wypatrzył coś dla ciebie?	No tak, ale on mieszka tam z jedną panienką.	No więc, co pan na to poradzi? Są i będą. Mało to pijaków ma dzieci? Mało to sierot i bezdomnych chłopaków włóczy się po mieście i nie wiadomo, z czego żyją, gdzie mieszkają, z kim się przyjaźnią, i tak rosną?	O co chodzi, towarzyszu?	O jakiej drodze mówisz, człowieku? Mieszkam o milę stąd, w Wólce... Jak tylko panienka przyjdzie do sił, odeszlę ci żonę, ale teraz musi być ktoś znajomy przy chorym dziecku.	O tak, sprawy zaszły już bardzo daleko, tak daleko, że na balu u swojej matki pan de Morcerf raz tylko zatańczył z moją córką, a pan Cavalcanti tańczył z nią trzy razy i wicehrabia wcale tego nie zauważył.	O, drogi gospodarzu, uważaj! Lepsze jest wrogiem dobrego.	O, nie. Byłaby to przesada. W każdym razie wolę nie ponawiać prób szukania narkotyku.	Oczywiście, że trzeba jej zapytać.	Od dwudziestu lat już to widzę. Od kiedy Chana została jego żoną.	Ona!	Otwórzta tam bramy! Ni człeka w obozie!	Otóż, niech pan przyjmie, że ta powierzchnia jest tysiąc razy większa niż ujście pręcika bzowego którym nalałem tę ciecz. O, teraz wyjmę lejek...	Pan de Salvieux, szambelan mego brata?	Pan dobrodziej przybywa tedy do nas z ulicy Wilczej?	Patrzcie, tożem dopiero głupi, żem o tym zapomniał! To dlatego, że mi się źle zrobiło, daruj mi, Naściu. Przyślij mnie zawiadomić, żeś się już swojej troski pozbyła. Albo ja sam przyjdę. Ale nie, nie pójdę: nie mogę już widzieć się z twoim mężem, bo zabiłbym go na miejscu. Ale nie bój się, przyjdę, gdy będzie mowa o sprzedaży twych majątków. Śpiesz, moje dziecko, i postaraj się, żeby się Maksym ustatkował.	Powiadają że Tatarowie, którzy pana Rewerę Potockiego przeciw Chmielnickiemu posiłkują, tak się w panu Czarnieckim kochają, iż nie chcą iść tam, gdzie jego nie ma.	Prawda, mój ojcze	Prawda. Zapomniałem zapisać, że jeden kajet wziąłem na administrację.	Proszę nie nudzić!	Proszę wejść	Prowincja chociaż cała ta nasza ojczyzna to, zapewniam pana, tylko prowincja.	Przecież im nic nie będziesz donosił, ale nam przez ciebie potrzeba wiedzieć co się u nich dzieje!	Przyznałeś się pan jednak do tej znajomości.	Rośnij powoli...	Również	Stanowczo powiedziane	Taaak!?...	Tak, mój panie, Sztuka jest wielką tajemnicą,	Tom! masz ręce brudne jak błoto!	Tłum, PogardaMnie się zdaje, że skoro tylko człowiek wyrwie się ze sfery uczuć wrodzonych wszystkim bez wyjątku ludziom na ziemi, wówczas nabiera pewności siebie i dumy dlatego tylko, że jest inny od „tłumu”. Gdyby kto dziś zaczął podawać w wątpliwość twierdzenie Kopernika, z pewnością zaraz nabrałby dumy i gardził tłumem.	W biurze	W jakiż sposób wziąłeś się do tego?	Wiesz ty, Pepiku, kto to jest stary Prochazka?	Więc co to trzeba grać, atu?	Zdaleka to idziecie? widać żeście nie tutejsi, i droga was dobrze znużyła...	Zgoda więc dodaję pięćset. Będą okrągłe trzy tysiące.	Zrobiłbyś to?...	słońcem żebym był samym i nieubłaganą wolą słoneczną, gotową do zniszczenia w zwycięstwie!
Bo myślę, że nie byłoby to tak ładnie mówić do Boga wobec obcych, Aniu. Tola, jeżeli chce, może się modlić przy pani Linde, ja nie będę. Zaczekam, aż odejdzie, i później się pomodlę. Czy tak nie będzie dobrze, Aniu?	Otóż to, złośliwość... Zapisze ciotka siostrzeńczykowi Kamilowi, a ten będzie spuszczał nawet nie w Bristolu. Bo ja wiem, gdzie taki może wydać? Ani nawet, mówię, kult zabawy nie może się rozwinąć w tym kraju! Jakże mię serce nie ma boleć, gdy o tym dzień i noc myślę...	Ach! jak ja pana kocham, gdy pan takie rzeczy mówi Mój drogi panie! Ale jeśli tak, to mama jeszcze coś szepnie panu do ucha: oto ona pasyami lubi u panów czarne jedwabne pończoszki, ale jedwabne! Niech pan zapamięta! Jej dość spojrzeć, żeby odróżnić, co jedwab’, a co fil d’Ecosse! Mój Boże! niech mnie pan nie posądza, że ja się do wszystkiego chcę mieszać. Nikt się tak nie potrafi usuwać, jak ja, tylko chodzi o to, by Niteczka nigdy nie pomyślała, że pan pod jakimkolwiek względem nie dorównywa innym. Co pan chce! Bierze pan prawdziwą artystkę, która lubi, żeby wszystko, co ją otacza, było ładne. I doprawdy, ona przecie wcale nie będzie tak biedna, żeby nie miała do tego prawa. Cóż, panie?	Nikt jej w Głębowiczach nie widział, ja również, ale służba zapewne wie coś o projektach matrymonialnych względem ordynata i odgaduje, że pani jest ową wybraną, ponieważ panią widzi po raz pierwszy i...	A widzi pani!... Tylko, na miłość boską, niech się pani temu tak nie poddaje. Bo ja, jak się rzekło, nie mogę pani pozostawić samej w tym stanie... Jakże to on się modlił?	Bo widzisz, kobieta jest jak papierowa karta. Anioł pisze z jednej strony, dyabeł z drugiej, papier przebija, słowa się mieszają i robi się bigosik, którego ja nie mógłbym ani przeczytać, ani strawić.	Biedna, kochana... Pójdź, niech cię pocieszę. Nie mam prawa cię łajać. Gdybym nie spotkała Jasia, poślubiłabym Olesia lub Alfonsa. O, Aniu, sprawy rzeczywistego życia są tak zawikłane! Nie są tak jasne i przejrzyste, jak w powieściach.	Chociażby nie zaczepiał Jednak rodzaj tej pracy może popsuć młodej pannie opinję.	Mam ja do odzyskania nie tylko jej personępersona (z łac.) szacunek, poważanie. i afektafekt (z łac.)	Na honor, nie.	Nie umiem po łacinie	Nie! Nie myślałem i myśleć nie będę. Całe życie spędzę tu w Patusanie!	Nie, tutaj na okręcie.	O, pani baronowa czyni mi zbyt wielki zaszczyt. Ten zwyczaj był bardzo w cenie u starożytnych Rzymian. Pliniusz opowiada, że z Ostii sprowadzano do Rzymu pewien gatunek ryb o nazwie mulus a potem odsyłało się ją do kuchni. Jej agonia stanowiła jedną z jej zalet. Gdyby nie widziano dorady za życia, gardzono by nią po śmierci.	Więc bogate mieszczaństwo nie lubi u was nowych myśli?	Więc jéj nie masz zawsze?	Więc mam nie myśleć o tych kostiumach?	Więc nie rozumiem!	Zobaczę, jeżeli nie będą bardzo złe.	Ile? Nie jestem bogaczem; muszę oszczędzać i liczyć się z groszem.	Na to Hoyma rozum, piszcie mu niech sam się o akcyzę rozprawia, niech śledzi, bada, jeździ, exekwuje, byle nie wracał.	Strzeż się, młodzieńcze przeciwnie, jeżeli zobaczysz go na tej samej stronie ulicy, przejdź na drugą! Nie potrącaj o taką skałę, strzaskałaby cię, jak szklankę.	Za dużo wiesz ale nie wszystko. Już od dwu tygodni, może od dziesięciu dni widzę, że ojciec miewa po kilkanaście rubli...	Można wytrzymać, panie wachmajster, tylko kapusty było trochę za mało. Ale cóż robić? Wiem, że pan nie był na to przygotowany. Wędzonka była dobrze przewędzona. Przypuszczam, że było to mięso domowe ze świni swojego chowu. Herbata z arakiem też zrobiła mi dobrze.	A teraz pozwalam odejść, Boach Proszę nie zapomnieć, że to bardzo ważne.	Czyste wariactwo! Przypomnij sobie, jak nieliczne i kiepskie są studnie w piaszczyskach. Nawet tysiąc ludzi nękanych pragnieniem nie doszłoby tutaj.	Nie mogę pozbyć się wrażenia, że widziałem ją tańczącą w bardzo ekscentrycznym kostiumie.	To nie wasze?	Ach nie radzę ci mówić o dziekanie! Dokładałeś wszelkich starań, aby mu się nie podobać, a teraz żałujesz swej nieostrożności. Znalazłeś też sposób, by poróżnić się z rektorem. Spotkałam go w niedzielę na bulwarach, gdy byłam na spacerze z córkami: zaledwie mi się ukłonił.	Weź pani Roussainville, to jest dzisiaj tylko chłopska parafia, mimo że w starożytności miejscowość ta słynęła handlem filcowych kapeluszy i zegarów. Nie jestem pewien etymologii Roussainville. Przypuszczałbym chętnie, że pierwotna nazwa była Rouville (Radulfi villa) jak Chateauroux (Castrum Radulfi), ale o tym opowiem pani innym razem. No i kościół tamtejszy ma wspaniałe witraże, prawie wszystkie nowoczesne, i ten imponujący Wjazd Ludwika Filipa do Combray, który bardziej byłby na swoim miejscu w samym Combray i który wart jest, jak powiadają, słynnego witrażu w Chartres. Wczoraj jeszcze widziałem brata doktora Percepied, który jest znawcą i który uważa, że to jest piękniej wykończone. Ale sam mówiłem temu artyście (zresztą bardzo grzeczny człowiek i podobno prawdziwy wirtuoz pędzla): „Co wy widzicie nadzwyczajnego w tym witrażu, który jest jeszcze trochę brudniejszy od innych?”	A czy to jest dla ciebie ważna wiadomość?....	Czy podobna?	Czy to prawda, że u was pełno krasnoludków, czarownic i innych złych duchów?	Litości! Straszne zjawisko, dlaczego mnie tak dręczysz?!	Tak jest najlepiej, bo niezbyt przyjemnie grać w kostyumie, używanym już przez drugich.	Jutro obejmiemy służbę. Przysięgam Bogu, że oni okpiwają. W nocy słychać było najwyraźniej, że z ekspedycji wyprowadzono rower, tak, Zaleski jeździł. Dzieją się tam hece! uderzył znowu pięścią w kolano, bo straszliwie zabolały go stawy. uśmiechnął się, chwycił zębami brodę i słuchał czytania w dalszym ciągu, ale już myślą przepatrywał księgi kasowe i dzienniki, znajdował nieporządki, opuszczenia, jakie Zaleski ze Stasiem porobili, i układał surowy raport w myśli.	Czy księżna przypomina sobie jakiś wielki grzech popełniony w młodości?	Dlaczego przemęczony?	Jedni precz poszli gniewni, drudzy lezą i mruczą... inni, jako ja, gospody szukają... Przecie wybierać trzeba, bo nam niewybrany na kark siądzie.	Nosi się cięgiem po wsi jak ten pies, że żadnej pomocy ni wyręki. Hale, powiedzcie Kobusowej, że zagony pod kapustę dam i Pietrek gnój od niej wywiezie i zaorze, ale po cztery dni odrobku z jednego! Przy sadzeniu ziemniaków odrobiłaby połowę, a resztę we żniwo.	Lusiu, kochanie, ja marzyłem o tym, ale przecież rozumiem, przecież wiem, że postępujesz jak należy. Jak możesz tak źle o mnie sądzić?	Ach, jaka ona dobra!...	Ach, to rzeczywiście ciekawe. Niech pan dobrze poszuka w pamięci... jeden z pańskich przyjaciół... przyjaciel trochę osobliwszego rodzaju... jednak...	Ale to stara kobiéta i głos ma tylko piękny.	Co? Ja bramę? Czego pan chce ode mnie?	To się prochami wysadzaj! Już my jej odżałowali, a co do ludzi, to się ich spytaj, co wolą...	A zatem, mój panie mówisz, że to gwardziści jego eminencji szukają zaczepki z twymi muszkieterami?	Ach w ten sposób to rozumiesz.	Bądź filozofem, poeto, i przyznaj, że bądź co bądź to są drożdże?	Daj mi teraz spokój, bom słaby. Jeśli zamrę, wrócisz do Zgorzelic i powiesz, jak co było	Hrabina znów nawiązała do Byrona, co mocno uderzyło Franza; gdyby zresztą ktoś miałby go kiedykolwiek przekonać o istnieniu wampirów, byłby to właśnie ten człowiek.	I jakże nazywa się ten nieznany naturalistom potwór? zaśmiało się parę głosów.	Jestem posłaniec.	Lekarz miłościwego pana? Do mnie?	Na honor, byli już blisko prawdy; śledztwo bardzo zręcznie prowadzone,  są na tropie Ferrante Palla; a jeżeli on coś wygada, będziemy w bardzo trudnym położeniu.	Na samym sobie Mój Perfect Carburator tym właśnie, że dokładnie spala materię, wyrabia produkt uboczny: czysty, wolny Absolut, bóstwo w stanie chemicznie czystym. Można by rzec, że z jednej strony wydziela mechaniczną energię, z drugiej istotę bóstwa. Zupełnie tak samo, jak gdy rozkładasz wodę na wodór i tlen, tylko że w mierze ogromnie większej.	Pracuje kobiecisko jak wół	To można osiągnąć tylko, będąc właścicielem terenów.	A Kajdasza bierzecie na siebie?	A do kogo chcesz pisać?	A kiej ja mam jechać ze starszym panem i już kazali zakładać konie.	A prawda! Toż dopiéro ciocia musiała być uszczęśliwiona, że panią poznała.	Ani funduszów na wykształcenie	Była przekonana, że zjecie razem kolację.	Cesarz już podpisał wyrok	Co słychać nowego?	Dam ci odpowiedź jutro	Dobrze, pójdziemy	I cóż mam robić?	I cóż spowodowało katastrofę?	Ja? ja? odparł Petrek	Jaki? właśc. brunszwicki..	Jeżeli mam prawdę powiedzieć...	Maksymilianie...	Moja Michalesiu! Mam do Michalesi prośbę.	Może pana marszałka ludzie?	Mój panie...	Naturalnie! A teraz patrz no, trzpiocie...	Nikt?	No cóż miłe roztrząsali panowie wspomnienia?	O amorach!	Oszczercy są wszędzie.	Owszem...	Pomógł mi pewien barbarzyńca, który był od Krotona silniejszy.	Połóż go z powrotem na futrze. Będzie z tego szczeniaka tęgi pies. Gdy skończy cztery miesiące, nadamy mu imię.	Przywtórzę, nawet prosto do oczów powiem, niech jeno twójtwój (gw.)	Sam król.	Si, łódź	Szukam informacji o pewnej kobiecie, która tutaj znaną była pod nazwiskiem Montalbon...	Tak! Jemu pierwszemu!	Tak, masz słuszność, Tréville, masz słuszność.	Tak. Wyjdę w tej chwili...	Teraz ja spytam: dokąd i poco?	Ty, ja idę do kościoła.	Vivat Roch Kowalski!	Wyrównaj kurs!	Zaraz pani będę służył!	Średnio sto trzydzieści ponad absolutne zero	Żono!	„Może oni są tam głodni w tej chwili?” trzeba przyznać, nieco plugawej
Właśnie pani, żem nie słyszał, ani ja, ani nikt inny. Przypuśćmy, że dla mnie i dla pani takie względy nie mają znaczenia, skoro jednak pani pierwsza wspomniała, że, biorąc po światowemu, panna Lineta robi wielką ofiarę partye są równe.	...Że mama pani stała przy oknie.	Pani Stefania udaje dzisiaj złośliwą	Zgubiła pani perłę, ma’am	Nie upiera się pani przy pierwszeństwie?	Chciałam ci to powiedzieć, ale zapomniałam. Dostałam dziś ten pierścionek od ciotki. Zawołała mnie do siebie, pocałowała i włożyła go na palec, mówiąc, że jestem jej pociechą i że chciałaby mnie zatrzymać na zawsze. Jest za duży, więc dla podtrzymania go dodała tę maleńką obrączkę. Czy pozwolisz mi je nosić?	Nic nie rozumiesz, dziecko. Ja ciebie już wychowywać dalej nie potrafię. Nie chcę, abyś niszczył stosunki z ludźmi tak sobie życzliwymi jak Irina Wsiewołodowna. Mówiła mi, że była u ciebie w szkole i że byłeś niegrzeczny. Dlaczego? Nie trzeba zniechęcać do siebie ludzi chętnych... (Wiedział, co to za chętki. Czy ta mama zgłupiała, czy spodlała tak z tym „panem Józefem”?)	Kiedy tak uspokój się pani; miejsce, w jakiem się znajdujesz, nie będzie dla ciebie więzieniem, zrobimy wszystko, co w mocy naszej, byś polubiła niewolę. Co więcej, znajdziesz tu młodą kobietę, prześladowaną, bezwątpienia, w skutek jakiejś intrygi dworskiej, bardzo przyjemną i zajmującą.	Ino to baczcie, że człowiek do was gada na tym progu śmierci!	Nie wiem, jak się zdołałaś po tym wszystkim zdecydować na przyjazd do Redmondu, jeżeli rzeczywiście jesteś tak niezdecydowaną osobą	Pan mi nie wierzy! Czy mam się tłumaczyć? Nie dałam do tego najmniejszego powodu.	Znajdzie się. Nie trzeba wcale daleko szukać. Weźmiecie z młynu braci Plon. Załadujecie na galary tartaczne. Widzicie, że znamy waszą miejscowość nie gorzej od was. Nie zapomnijcie wziąć z młyna plandek do przykrycia galarów. Czy zrozumieliście mnie dobrze?	Żal nie wystarczyłby, Tadziu, musiałbyś ponosić skutki swego niegrzecznego zachowania. Czy pamiętasz jeszcze ową niedzielę ubiegłego lata, gdy nie poszedłeś do kościoła? Powiedziałeś mi wtedy, że nie opłaca się być niegrzecznym. Co robiliście dzisiaj z Emilkiem?	Wszyscyśmy tak zaczynali Chłopcy zawdy, póki się nie zawiodą, wierzą, że są już dorosłymi ludźmi... i tak do samej śmierci... udawanie i udawanie. Ja też tak robiłem, na starym Ohio, dobrze pamiętam. Gdy stałem na pierwszej wachcie, wydawało mi się, żem lepszy niż Farragut. Dan też jest taki. Przypatrz no się teraz obu chłopakom, jak udają starych wiarusów...	Wybaczcie, ale nie jestem usposobiony do żartów	Wszakże pan sam odezwał się raz w tym sensie do Beetle’a, czyż nie? Mówił pan coś o niekąpaniu się, o śmierdzielach wodnych? Przypadkiem zapisywałem właśnie tego dnia punkty w pawilonie.	Ja tam na takie rzeczy nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska mogłaby się nie powstydzić takiej urody.	Brat, zmiękczony prośbami moimi, zgodził się na to, aby mnie przebrać w swoje suknie i oprowadzić po mieście dla przypatrzenia się nowym dla mnie rzeczom, lecz nawzajem uparł się włożyć ubiór, który nosiłam, i ten tak mu przypadł do twarzy, że mógł śmiało uchodzić za najpiękniejszą dziewczynę. Może już z godzinę chodząc tak po mieście, nagle usłyszeliśmy odgłos wielu kroków. Właśnie wasza wysokość przechodziłeś ze strażą; skoro brat mój zobaczył was z daleka: „Uciekajmy, rzecze, bo gdy nas zatrzymają i poznają kto jesteśmy, ty zostaniesz zniesławiona, dostaniesz się na języki i ojciec o wszystkim się dowie”.	A, więc to była hrabina? o tém nie wiedziałem... Teraz jest-to dla mnie zrozumialszém... Na widok wchodzącego Filipa, porwała się przestraszona, krzyknęła i padła trupem!	To zjedzcie na zapas! Ot, macie! Mam dziś nocny dyżur, zaraz pójdę. Śpijcie spokojnie! Musiał się pan strasznie czegoś zmordować, a młode to jeszcze słabe. Jedzcie, panie, ja wam rad daję...	Bawiliśmy się już w to dosyć często.	Mówią o senatorze Prokurancie, który mieszka w pięknym pałacu na Brenta i przyjmuje dość chętnie cudzoziemców. Powiadają, że to jest człowiek, który nigdy nie miał zmartwień.	Tak, a przecież choćby żal być miało, trzeba raz... przerwał gniewnie Pobożanin, mieć siłę ją odprawić. Ja za to ręczę, że na jej miejsce inną wyszukam...	Toś mi naprawdę wielką niespodziankę zrobił, Prokopie. Domyślam się teraz, że jeździłeś wszędzie po sąsiedztwie, by namówić ludzi na tę lecznicę. Niełatwo to ci pewno przyszło...	Tylko, kochany panie niech się pan tu tego rodzaju argumentami nie posługuje. Ja nie mówiłem nic o nauce. Ja mówiłem o pasożytach nauki, o ludziach, którzy żyją z tego, że swoje ciasne zarozumienie stawiają między ludem i prawdą.	Szczerze mnie to martwi bo to był zdolny człowiek, zmarnował wcale ładny temperament malarski. Ba, gdyby został tutaj! Wyszedłby na pierwszego pejzażystę naszych czasów. I to kobieta ściągnęła go tak nisko! Nie dziwi mnie to zresztą, bo on jako człowiek był miły, ale pospolity. W gruncie, natura raczej mierna. I powiem panu, żem to wyczuła odrazu. Bogiem a prawdą, nie interesował mnie nigdy. Lubiłam go, to wszystko. Przytem co za brudas. Czy pan lubi ludzi, którzy się nigdy nie myją?	A więc tak! Nigdy	A! krzyż Pański! U was matuniu u takiéj gospodyni jak wy, taż to pełne bodnie lnu białego jak śnieg!	Blondet, Blondet idziesz za daleko! Są tutaj abonenci.	Co to jest?	Gorsze to od dział!	I nie będzie się wam cniłocnić się (daw.)	Ino, jak... tego... to drzwi zasuń dobrze, coby cię kto nie spłoszył.	Ja?! Cóż tam ja...	Kaj cię to niesie?	Musi piłeczkę zacną miał przy sobie to i przerżnął.	Oni tylko to przysłali mi?	Ot, takim, jakimi naprzykład my jesteśmy... takim sobie, co tu robić, lichym grzybem, siedzącym wiecznie na tem miejscu, na którem Bóg go posiał... Ty, co tu robić, lecisz sobie jak liść od drzewa oderwany, wolny, lekki... to daleko przyjemniej i ładniej...	Pan wie, lecz nie chce mi powiedzieć. Nie pytałbym o to, gdyby nie pewne szczegóły związane z tym człowiekiem, które zauważyłem w parę dni potem.	Prędzej, Senderl, szybciej! Szkoda czasu! Im śpieszniej wyrwiemy się stąd, tym lepiej. Ruszaj się, Senderl! Wytęż siły. Gdy dotrzemy na miejsce, będziemy mogli rozprostować kości. Wtedy pooddychasz pełną piersią. Będziesz wówczas niczym wielki pan.	Rozumiem. Masz kepełe. Dowidzenia.	Strasznie się boję pająków... chyba wiesz o tym	Tajemnica! tajemnica jest wszystkiem! Nikt z otoczenia cesarskiego wiedzieć o was, ani się domyślać nie powinien.	Tak Robił to bardzo często.	To Agata pono zachorzała?	To spis majątków, które oddałabym jako równowartość dwustu tysięcy piastrów, w razie gdyby nie chciano gotowizny; przelanie tytułów własności można by trzymać w ukryciu długi czas; na przykład Colonnowie mogliby wytoczyć proces, który bym przegrała.	Ty mnie okłamuj! Ludzie na przednówku, a ty, chwalić Boga, jakoś nie mizerniejesz. To te smaczne młode zajączki tak widać człowiekowi na zdrowie idą.	Wiem to wszystko, co twój Pan wie i mogę to wszystko, co twój Pan może:	Wiem, że ludzie się męczą i cierpią ponad miarę swoich win, a często bez win.	Wybierałem się napisać	Właśnie, mój drogi, pan tego nie rozumie, że Lusia za żadne skarby nie będzie się starała dzielić, chociażby ze mną, swoimi zmartwieniami. Owszem, przyznała, że doznała pewnych rozczarowań, ale nie wątpi, iż wkrótce zdoła się pogodzić z istniejącym stanem rzeczy.	Zaraz zapewne się zjawi.	Zjem aż jutro, bo to słodkie.	A buty za osiem tysięcy.	A co mi zrobisz, jak nie wstanę?	A jednak wasze poszukiwania musiały spełznąć na niczym skoro wracacie we trzech, tak jak wypływaliście?	Ach, nic mnie już nie obchodzi, kiedy Jasia tu nie ma.	Ale jest przecież głos krwi	Ale przecież Freda pożarł rekin!	Ależ bynajmniej. Nie mam nic przeciw nim.	Ar nebūtų geriau likučius padarus policijai į naugus? ar tokiu būdu nepasirodytų aiškesnė jūsų nekaltybė?	Ba, a chóry?...	Cicho waść!	Co mówił?	Co powiesz?	Codziennie, proszę pana.	Czego chcesz odemnie, kusicielu! każesz mi grać jeszcze, wszak tak?...	Dajże Boże i waćpanu szczęście!	Dom, Sąsiad	Drogi panie zapakuj wszystkie te garnitury, popielniczkę, kałamarz i odeszlijodeszlij	Gdzież jest dom rodziców waćpana?	I patrzysz na morze?	Idź obudź.	Jaż jej nie krzywdzę, Bóg świadkiem	Jesteś wstrętny samolub!	Jużci, jaśnie paniczu.	Mam, mam.	Miejmy nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze.	Mój drogi, czy wracamy razem?	Na takie dictumdictum (łac.) odparła marszcząc brwi.	Nie ma! Skądże ma być! Pewnie w Strudze.	Nie mogłem wcześniej przyjść.	Nie wiem czy mogę...	Odpoczywa, trochę słaba.	On z Czehryna prijichaw. Tam Lachiw riżutOn z Czehryna prijichaw. Tam Lachiw riżut (ukr.)	Patrzajcie!... Tak tu u was pusto. A Magda gdzie?	Pij, psiakrew, Niemcze, żebyś wiedział, że Polacy niczego gościom nie żałują!	Pomyśl ino, grosza mi na życie nie zostawił. „Zarób se będziesz miał co jeść”.	Przysięgam Waszym Wysokościom, że tego nie uczynię.	Rety! Słyszałam, że mocnachłop setny, półsiodmy stopy mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski. (...) Słyszałam, że mocna, ale żeby aż tak...	Ryż.	Sanderus!	Skąd jesteś?	Tai, vyruti, medžioklė	Teatr, Danse macabre, Śmierć, Vanitas	Tu jest weksli na tysiąc pięćset rubli, proszę pana.	Twoje!	W jaki sposób?	Weźcie mnie z sobą, ciotusiu...	Zadziwiająca rzecz!
Niech pan zaczeka... To dziecko znajdowało się prawie nieustannie przy mnie i często... często biło mnie.	Wiem i to! Rzecz ta stanowi silny węzeł pomiędzy nami. Oczywiście, twój chwyt jest silniejszy nawet od mojego, bo któż by odczuł stratę chłopca zatłuczonego na śmierć albo może nawet wrzuconego do przydrożnej studni? Natomiast wielu ludzi i tutaj, i w Simli, i poza przełęczami górskimi pytałoby: „cóż się przydarzyło Mahbubowi Ali?”, gdyby znaleziono go nieżywego wśród tabunu koni. Zapewne i pułkownik wszcząłby śledztwo Lecz zresztą nie przeciągałby nazbyt śledztwa, żeby ludzie nie pytali: „cóż to ten sahib-pułkownik zajmuje się tak owym szkapowłókiem?”. Ale ja... gdybym żył...	Ale bo też ty go onieśmielasz; kpisz sobie ze wszystkiego co powie, a potem chcesz, żeby odpowiadał! No Saniette, powiedz pan kto to grał, dostanie pan galantyny do papierka	Chwila objawienia, albo, jak się to teraz mówi, początki bzika Miałem ci ja takie chwile, miałem Genezyp wił się) i już wszystko zamienia się w dźwięki ani nawet po śmierci bo do cholery ja za dużo wiem, aby mieć takie złudzenia [Genezyp miał bezwzględne poczucie tego, że życie, które zakrzepłe w monotonii, dotąd jakby wcale nie trwało, wpadło na nowy tor, jakąś równię pochyłą i że teraz zacznie się to przyśpieszenie, którego oczekiwał i pożądał. Już migały się okoliczne znane stany ducha, zostając w przeszłości, jak widoki rodzinnych stron w oknach coraz szybciej pędzącego pociągu, unoszącego go w dalekie, niezbadane kraje]. Tengier mówił dalej: tego prawa że jeśli gdzie jest sztuka, w jakimkolwiek świecie, to musi przebiec tę linię rozwoju form, co u nas, musi być związana z religią i metafizyką, które są taką samą koniecznością istot myślących, jak i ona. Ale tylko w czasie właściwym. A potem musi zginąć, zjedzona przez to, co ją stworzyło, przez społeczną miazgę, która, krystalizując się w doskonałe formy, wyprzeć musi z siebie wszystko, co jej w tym procesie przeszkadza. Ale czemu ja właśnie jestem tym przeklętym? Jakkolwiek poczucie prawdziwej konieczności swojej indywidualności, tej a nie innej właśnie to wielki zbytek. mam tę wyższość nad innymi, że się nie ugnę jakaś siła ponade mnie wyższa: ambicja, ale nie w stosunku do świata: do nieskończoności... na całe istnienie mogło być 40–50 takich, odpowiadających jakimś ważnym istnościom: muzyce, innym sztukom, wiatrom, w ogóle żywiołom, pogodzie, klęskom... A jednocześnie pomyślał: „On jest koniecznością dla siebie, tylko dlatego, że jest artystą. On nigdy mnie nie zrozumie i tego mi nie wytłomaczy, dlaczego dla mnie dziwną do bezmiaru jest właśnie ta moja takość, a nie inność”. I nagle wstrząsnęła nim wątpliwość: „I o cóż to chodzi? O te jakieś brzdąki nikomu w gruncie rzeczy niepotrzebne? Nie ja wolę myśl ale któż zaręczy, że to, które napotykam, czy które na mnie spada, właśnie jest prawdziwe?” Poczuł, że tylko wytężenie się do krańców możliwości, ofiara siebie, askeza bezwzględna, wyrzeczenie się tego właśnie, co go dziś nieodwołalnie czekało i tak piekielnie nęciło złą rozkoszą (zdawało się to nie wiadomo jakim sposobem zaprzeczeniem spuszczenia psa z łańcucha), może mu otworzyć tamten świat. Ha, to było ponad siły. W tej chwili zrezygnował z poznania na całe życie. Są natury, które nie mogą żyć w rozpuście i jednocześnie dostępować szczęścia poznania najwyższych prawd Ale czyj dzień? Czy warto zajmować się przypadkowym pyłkiem w otchłani niewiadomego, pyłkiem takim, a nie innym, wśród alef w granicy innych pyłków? [Alef = pierwsza ponadskończona liczba Cantora]. [Istnień poszczególnych (i to w granicy) może być w całym nieskończonym istnieniu tylko alef a broń Boże nie continuum. Czemu tak jest, udowodnić tu się nie da]. Istnienie pyłka tego nie da się wyrazić w ogólnym prawie, w którym za zmienne dałyby się podstawić dowolnie wysokie w hierarchii istnień poszczególnych wartości. Jak to mówił Husserl? (Słowa jego powtarzał na lekcji matematyki gimnazjalny profesor: „Jeśli jest Bóg, to jego logika i matematyka nie może różnić się od naszej”). O takie rzeczy by chodziło, a nie o to, jak się tam czuje jakiś bałwan, czy nawet pseudo-inteligent, a nawet (o blasfemio!) geniusz! O prawa chodzi, a nie o ten tam lub inny wypadek. Tak się kłębiło w Genezypowym łebku. Błagalnie mówił do Tengiera: (od takich chwil, od jednego słowa w porę zależy czasem całe życie, a ludzie nic nie wiedzą i wdeptują jeden drugiego (czasem w imię ideałów) w bagno rzeczywistości wykoszlawianej, zdeformowanej przez fałszywie zarzucone na nią siatki pojęć. Rzeczywistość puszcza sok najistotniejszy pod wpływem pojęć. Ale od ich gatunku zależy, czy będzie to trucizna, czy też najpożywniejsza witamina).	Byście mądrą byli i język za zębami trzymali, to o tym, gdyby się pieniądze znalazły, możem ino na spółkę wiedzieć. Znalazłby się większy grosz, to by było łacniej i Antka wykupić z kreminału... a po co drugie wiedzieć mają?... Jagna ma dosyć zapisu... i można by też na proces mieć, by jej te morgi wyprawować... A Grzeli mało to posyłali do wojska!	Młódka to jest jeszcze, a wtedy bydło pasała. Rozbuchała się ino, kiej jałowica na koniczynie	Nie trapcie się, miłościwa pani, przed czasem Młodemu a dobremu wszyscy radzi. Któż by was nie miłował poznawszy? Znajdziecie i w Pradze serca wiernie oddane, a już co najjaśniejszy cesarz, to chyba na rękach was będzie nosił.	Sny to głupstwo, moje dziecko; rad bym tylko wiedzieć, co znaczą rzeczy, które dzieją się na jawie podczas gdy śpimy.	To bardzo dobrze, żeśmy się spotkali. Długo na ciebie czekałem	Mówię na tyle dobrze po włosku, że mogę z panem rozmawiać a skoro tak bardzo lubi pan Wschód, dołożę wszelkich starań, by odnalazł pan go tutaj.	Ja go lubię, gdy pozostaje na dachu Nie zawsze się lak dzieje. Ubiegłego lata przeżyłam straszną noc w starym folwarczku wiejskim. Dach miał dziury, a deszcz padał prosto na moje łóżko. Nie było w tym zupełnie poezji. Musiałam wstać o północy, w ciemności usunąć łóżko z obrębu deszczu. A było to jedno z owych solidnych, starych łóżek, ważących mniej więcej z tysiąc kilogramów. A potem to nieustanne trip-trop, trip-trop, przez całą noc nie pozwoliło mi spać, szarpiąc mi nerwy na kawały. Nie możesz sobie wyobrazić, jak okropny hałas sprawia kropla deszczu w nocy, gdy pada na gołą podłogę. Brzmi to jak kroki upiora. Z czego się śmiejesz, Aniu?	A, to ty. Czego się tłuczesz?	Wiesz, że ja się nigdy nie wdaję w cudze sprawy, ale powiem ci szczerze, że dla mnie to byłaby straszna rzecz tak istnieć tylko kredytem.	A to królewski dekret nic nie znaczy?	Ach tak! Jakub był zawsze nieco bojaźliwy, wiemy to wszyscy	Ale jak to będzie wyglądało? My sami przez całą noc. Nawet bez przyzwoitki.	Cichobyś był, a to nogami ledwo powłóczy, a rozpusta jeszcze mu we łbie.	I co pan poradzi bez pieniędzy?	Jak to! nie macie mnichów, którzy nauczają, dyskutują, rządzą, knują i palą żywcem ludzi będących innego zdania?	Jaki to złoty człowiek.	Nie znasz go pan?	O, to kutwa!	Pani także taka niepoczciwa? To źle. Najpierwszą zaletą kobiety jest łagodność i wyrozumiałość.	Skoro tak, kochana panienko to wszystko będzie dobrze.	Wiecie a to spadły zapowiedziezapowiedzie (gw.)	Ach! żebyś pani wiedziała! Na popisach to nic uderzyła pierwsze takty. zdawało mi się, że Hela krzyczy... Krytyka, pokażę pani, co napisali o mojej grze. Cóż z tego? zmuszono mnie wyjść zamąż, środków nie miałam do dalszego kształcenia, a brakowało mi tylko techniki. Teraz ją mam, zdobyłam sześcioletnią pracą, czekam tylko sposobności Zapomniała o dzieciach, o mężusiu, nawet kuzyna nie wspominała, wstrząśnięta zapałem. Miała oczy pełne łez, grzywka się jej rozwiała, podkreślenia oczu rozmazały łzy, nie pamiętała o niczem, marzyła głośno o triumfach i sławie. Zniknęła jej dziecinna wesołość, oczy błyszczały ogniem, rosła jej dusza i obnażała się, pokazywała swoje wnętrze. Rzucała pioruny oczyma, jakby stały przed nią całe tłumy słuchaczów. Uśmiechała się omdlewająco, upojona muzyką, którą słyszała dusza, olśniona brawami, wstrząsana dreszczem ekstazy.	Pan się śmiej, a ja się już roztapiam z gorąca i umieram z nudy.	Panie Michale, na miłość boską, przebijem się czy nie przebijem?	Wody proszę. Popatrzyła na moją twarz, na suknię i puściła drzwi; wszedłem tedy za nią. Sień była bez podłogi, to prawda, ale przestąpiwszy próg do izby, w której nie było nikogo, poznałem, że gospodarz bardzo zamożnym być musiał. W izbie czyściusieńko; stół i ławy porządne, umieciono, osmarowano, obrazy złociste w kącie, i lampa przed nimi. Na stole nakrycie białe, chleb i nóż. U drzwi wiadro i czerpak. Wymysłów tam wielkich nie ma, ale czuć dostatek. Baba, co mi otworzyła, ogromnego wzrostu, dumnej postawy, zmierzyła mnie oczyma, w milczeniu wody zaczerpnęła z wiadra i podała. Pić mi się nie chciało, ale musiałem. Poprosiłem tylko o pozwolenie, żeby przysiąść na ławie. Postawiłem kij i nieopodal od okna przycupnąłem, rozpatrując się. Baba naprzeciw mnie stanęła, ręce założyła na piersiach i słowa nie mówiąc, zdawała się czekać. Piłem powoli, odpoczywając naumyślnie; a nuż się zjawi owa piękność, albo rozmowę zawiązać się uda. Począłem ni to ni owo, ledwie mi odpowiedziała. Jużem był prawie zdesperował, żeby mi się mej ciekawości dogodzić udało, gdy od alkierza drzwiczki popchnięte, otworzyły się z trzaskiem i w progu stanęła dziewczyna, zdziwiona i jakby niepewna, czy iść dalej, czy się wrócić? Oczy podniósłem i oczom mi się wierzyć nie chciało	Bóg ci zapłać, Matysku do śmierci tego ci nie zapomnę! A nim zostaniesz organistą, zawsze ci moja chata rozwarta będzie, jako i przedtem bywała: ostatnim kawałkiem chleba podzielimy się z tobą. Ale, Matysku, czyś ty mojej kobiecie znać dał, że dekret królewski przyszedł?	Ja jestem Bucholc, panie von Borowiecki. Ja mogę bywać wszędzie, gdzie mi się podoba	Mnie łowiska nie uśmiercą, a do przesiadywania późno w nocy jestem przyzwyczajony Jego potężny intelekt da sobie radę choćby z największym nawałem pracy. Ja się boję tylko o jego nerwy. Banda reakcjonistów z tym gburowatym bydlęciem Cheesemannem na czele wciąż go znieważa.	Nie, nie, proszę odpowiedzieć szczerze! Może mi na tym zależy. No? Sprawiają przykrość?	Panie bracie! Jakoś się święty Marcin nie starczy w słowienie starczy w słowie	Siostrzyczko kochana! czegoś się na rączce oparła tak smutna i nie nucisz pieśni?	Zgoda! gotuj się na śmierć!	A mogłoż być inaczéj? Patrz-no chłopcze nie wiem jak on tu się wdrapał? Ale czegoż człowiek nie uczyni dla złota? Nie lepiéj rozumiem jak potrafił zlecieć tak szybko, żeśmy ciała jego na wodzie, ani trupa na skałach, ani krzyku, ani pluśnięcia nie dopatrzyli i nie słyszeli...	A wiesz, doktór, co się stało ze Stachem?	Bo jakoś tak dychasz.	Będzie jutro u ciebie stary Grzyb z pomocą. Pogodźcież się i więcej nie swarzcie. A ku wieczorowi trzeba zrobić pogrzeb nieboszczce. Po trumnę już posłałem do miasteczka.	Et! Głupstwa! Losy nasze są ułożone z góry. W Hiszpanii jeszcze nauczyłem się wierzyć w Przeznaczenie. I przeznaczenie zsyła mi ciebie dziś rano.	Ha, złodzieje, ludojady, ha! basałyki! Do nogi was wytłukę, szelmy parszywe! Poznajcie rycerską rękę!... Ludzi uczciwych po nocy napadać! W chlewie szlachcica zamykać... ha! łotry! W pojedynkę ze mną, w pojedynkę, albo i po dwóch! Chodźcie no sam! ale łby zostawcie w gnoju, bo poucinam, jakom żyw!	Krew ta i w dziesiątym pokoleniu się odezwie	Na komisarski dwór!	Nazywa się Hebron i jest żoną Tutmozisa Przyznaj, Mefresie że ażeby o tym wiedzieć, nie trzeba podwójnego wzroku...	Nic mi się nie stanie bądźcie spokojni; trzeba swojego dopiąć... nic nie pomoże.	Nie całkiem rozumiem, co Wasza Eminencja ma na myśli.	Nie. Zostawiłem w oficynie, bo mnie zawołano.	Niechże tak będzie! Niech się spełni...	O, proszę pana, napatrzyłam się dosyć...	Tak mi się zdaje.	Tak, pani. Winicjusz ma dziś jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.	Wolałabyś, żeby nikt na mnie nie spojrzał?	A babcia ma w oku łzę.	A cóż? zostanę.	A któż jest ten starzec jakby wczoraj uśpiony? spytała.	A mężczyzn widujecie?	A o sobie nicże mi waszmość nie powiesz?...	A wesela nie urządzacie?	A z Sandomierza?	Aha! Tai tikrai buvo gimtinės meilė! Mat, ir savo mylimojo nepasigailėjo, nors jis dėl jos buvo išdavęs miestą gudams!	Albo lew!	Bogu dzięki, nie zapóźno jeszcze!	Chociaż nie zawsze miłą dla otoczenia	Chętnie	Co pani każe?	Co ty gadasz? Z czego on zapłaci, kiedy piekarz mi mówił, że już drugi miesiąc nie płacą mu za bułki.	Cóż u djabła mam z tem robić?	Dla Boga! Ledwo już stoję!	Dobrze, dobrze. Dobranoc, najdroższa.	Dom nasz!.. Krosnowa!	Ja, stary Jojna	Jasne, że będę wiedział.	Jedź do domu! Odjedź, zanim ludzie spostrzegą, żeś przywiózł jeno piasek i kamienie. Inaczej mogliby ci zniszczyć łódź.	Jeszcze nie wiadomo, kto kogo wyforuje!	Jojneczku czemu tak źle wyglądasz?	Kazio, drzwi zamknąć!	Kontrakt kazałem wygotować memu dependentowi, chodzi tylko o podpisy.	Któryż cię tak uczcił?	Musiała jednak dużo między nimi przerzucić... Jest podobno wymagająca...	Nic...	Nie potrzeba.	Nie wam przestrzegać poczciwości, któraście Bartka Kozła kobieta!...	Nie zdążysz.	Nie zwichnęłaś chyba nogi?	Nie.	No, zostaniesz narzeczonym.	Około ósmej	Oto list!...	Powiedali nieraz ludzie, że dziedzicowy brat wrócił z dalekich krajów i szuka po wsiach jakiegoś Kuby, ale nikto nie miarkował którego.	Przyznaję, że nie. Co tu jest strasznego?	Skąd?	Szanowni panowie stwierdziwszy lekkie zmiany w narządzie oddechowym, uznali pożyteczność moich uprzednich przepisów. Sądzę, że uleczenie pańskie jest rzeczą łatwą i będzie zależało od roztropnego stosowania tych kolejnych środków. I...	Sądzę że w galeryi, w któréj kopiuje	Tak. Takie same, jak ten tu.	Walek! w konie!	Wielki pies polecieć za bawołem.	Winicjuszu wierzyszli ty?	Wstępuję.	Żyd w więzieniu! złapał go Grenis z twoim psem!
Ja tam z moich koni żyję, a nie z jego szkody!	Nie, panie!... ja nie pójdę do Kotlickiego... a to, co mi pan powiedział, jest po prostu niegodziwem!... Tylko w teatrze ludzie mogą tak zatracić poczucie moralne, ażeby namawiać do podłości, żeby umyślnie spychać w dół hańby drugich, byle samym skorzystać na tem... Przerachowałeś się pan!... tak nizko jeszcze nie upadłam... Boli mnie tylko, że pan mogłeś choćby przez chwilę myśleć, że ja się zgodzę, że pójdę do Kotlickiego, do Kotlickiego, który mi jest wstrętniejszym od najpodlejszego płazu!?...	Na mur-beton. Tylko... wiesz, chyba nie będziemy mogli cię przyjąć do bandy... tak bez dobrego wychowania...	Na pewno wiedzą dokładnie, że nic z tym nie mamy wspólnego A co powiedzą, to inna sprawa. Natychmiast muszę znaleźć Michaelisa i uprosić go, aby przemówił od serca na którymś z naszych zebrań. Publiczność ma coś na kształt sentymentalnego szacunku dla tego człowieka. Jego nazwisko jest znane, a ja pozostaję w kontakcie z kilku reporterami wielkich dzienników. To, co powie Michaelis, będzie skończoną bzdurą, ale taki ma jakiś sposób mówienia, że można to przełknąć.	Nie, ja wcale nie mam do ciebie żalu... Owszem, to bardzo dobrze, że ja przynajmniej teraz już wszystko rozumiem.	Niech się strzeże, bym ja mu krwi nie upuścił!	Tak i nie uratowałbyś naszego obozu od świętokradztwa. Za ten czyn, godny najpobożniejszego Egipcjanina, daję ci...	Ale się to nie zgadza z drugą wróżbą! A ja w tamtą więcej jakoś wierzę! to bo nigdy nie chybi! Z imienia pana młodego i panny młodej przekonać się można, które z nich umrze pierwsze. Wszystkie litery obu imion trzeba zliczyć razem, a potem się mówi: Adam umrze! Ewa umrze! to wszystko jedno, jak gdyby się powiedziało: on umrze! ona umrze! a czyje wypadnie na ostatku, ten umrze prędzej od tamtego. Ale prawda, toć i to się zgadza, bo ona się nazywa Marya, to jest pięć liter, pisząc tylko przez jedno r, a on nazywa się Jakób, także pięć liter, więc razem liter dziesięć, a zatem przy liczbie parzystej zawsze wypadnie na to, że Ewa umrze pierwsza!	Pomyśl zresztą kto dziś jest przy tobie?... Ja, Żyd, tak pogardzany i tak skrzywdzony jak ty... I przez tych samych ludzi... przez wielkich panów...	Z czem ja przychodzę? zapytaj raczej po co? bo od nas nie ma co przynieść, chyba łzy. Królewna niespokojna biedaczka, nie wspomnieliście królowi o niej?	Biedny mój, drogi, kochany ojciec! westchnęła Laura. A! gdyby chciał życia, dałabym mu je... a męczyć się tak codziennie nie nauczył mnie, nie umiałam, nie mogłam...	A nie boisz się czarnej nocy?	Ale jeśli mnie nie wezwie?	Bierz, nie obawiaj się. To czyste złoto i upewniam cię, że trzyma wagę przepisaną.	Doskonale. A ja zabiorę się do pakowania.	Jużci, że ty, kiedy mówię do ciebie. A nie ma do was lepszej drogi?...	Ksiądz dobrodziej, widzę, bardzo drażliwy na tym punkcie! Pewnie by też Wasza Wielebność nie mógł patrzeć na to, co widział na własne oczy ojciec mój w dziecięcych swych latach w Dijon, skąd pochodził.	Mój zacny Mokumie, jeszcześmy nie ukończyli prac naszych.	Nie lubię! nieporozumień. Pomiędzy nami jest właśnie teraz nieporozumienie... Chcę je wyrównać, właściwie wytłumaczyć Panu... to jest, raczej zażądać wyjaśnienia...	Nie żałuj, że Lars nie przybył! Nie wiem, czy czułbyś się teraz dobrze w jego towarzystwie. W ostatnich czasach wiedzie życie dosyć nieporządne.	Nie, nie; to był głos żywego stworzenia.	No tak, mój Boże, pańskie, i tylko pańskie.	O, tego chyba nigdy nie za dużo.	On... my... myśmy poszli do Ajaib Gher w Lahorze, by się tam pomodlić do bogów Sahib z Domu Cudów rozmawiał z nim... tak, naprawdę... jak z bratem... Jest to człek bardzo świątobliwy, hen spoza gór. Usiądźże! Niezadługo będziemy w Umballi.	Oto i on Zbliża się do pana; ja tymczasem podejdę do panny Eugenii i powiem parę komplementów na temat jej kamei, a wtedy ojciec będzie mógł z panem pomówić.	Pan Jan nie mógł się ze mną spotkać. Rozmijaliśmy się ciągle. Teraz karnawał...	Panie, gdybym ja był pańską narzeczoną, miałby pan rację, przekonując mnie...	Przepraszam pana dawniej nie byłem ponury...	Przepraszam was bardzo za figiel z liśćmi Ale gdybyście po powrocie do domu mieli nieszczęście wygadać się z tajemnicy, już byście nie ujrzeli tego, co teraz widzicie. Co sądzisz o tym?	Siadajcie tedy, jedzcie i pijcie Dziękujemy, żeście przyjechali. No, no, Bohun, alem się ciebie nie spodziewała, chyba że sprawę masz do nas?	Tak długo, tak dawno... tu leczę się bezskutecznie... Straciłem nadzieję.	Tak, domyśliłem się tego Naprawdę tu jest?	Tak, od mojego księcia; niestety, muszę zaczekać.	Tak, pewnie się świecił ten duch.	Tylko kawałami nie robi się rewolucji.	Wyłączną. Z chwilą gdy pani opuściła Sancerre, Sancerre stało mi się nie do zniesienia, ginąłem tam...	Ziele dla krów! Czy to pan Jan nie poznał? Widać, że na słońce spojrzał, to w oczach pociemniało!	„Oto moje życie... Ja wagetuję, mój dobry Jonatasie”.	A gdzież mają siedzieć, kiedy im bożnicebożnica	A ileż pan chce zarobić jeszcze?	A jeżeli człowiekowi urzynają nogę, cóż się dzieje z duszą? Czy urzynają również kawałek duszy?	A potém co? pójdziecie we dwoje w świat! Noć, to lepiéj teraz!	A! gdyby życie mogło być jednym wielkim dniem bez jutra	Ale cóż to być może?	Ależ, proszę pana, pana arcyksięcia Ferdynanda, tego z Konopisztu, tego tłustego, pobożnego.	Amabiel, Abalidot	Anarchistą	Angelique! as-tu offensé mademoiselle Valentine?	At, gdzie tam! Śpiewaj już wasza mość.	Bardzo praktycznie!	Bo on chce być czarodziejem.	Boże, bądź mu miłościw!	Chcielibyście fruwać?	Co za Czarny Hajer?	Co, tatku?	Czarnoksięgu Polskiego ręką Andrzeja Wierusza, adepta Wiedzy Tajemnej, sporządzonego ksiąg pięcioro, czyli Polski Pentateuchpentateuch (gr.)	Czego się wyrzekł?...	Czemu się gniewasz, gdy na ciebie patrzą?	Czy pan już go kiedy widziałeś?	Cóż tu Antek ma do rządzenia? jego to?	Cóż więc robiłeś u pana d’Artagnan, sąsiada twojego, z którym w ciągu dnia miałeś długą naradę?	Dama, Obyczaje, Grzeczność, Przebranie, Kobieta, Mężczyzna, Ksiądz odparł brat Jan La Guerche, małe miasteczko w Turenii..	E, skąd byśmy to mieli wiedzieć Znaliśmy go tylko jako numer trzydzieści cztery.	Ha! Mógłbyś zarówno być i czym innym.	Jak dawno jest zamężna?	Jak morze	Jak to? Zyzio? Zyzio Krzepicki, adiutant cioci Przełęskiej?	Jakoś powrócę.	Jest tu osiemnaście pokojów. Jedne duże, drugie małe. W tej liczbie trzy salony. Jeden, największy, przez całą szerokość dworu w tamtej, murowanej części, co na końcu. I na to wszystko	Jesteś wstrętny samolub!	Jeżeli pani każe.	Któż to taki?	Lepiej klepką bo przez konopie szablą albo dzidą można namacać, że coś innego na dnie wozu leży. A pieniądze najlepiej wasza mość księciu panu na skrypt oddaj. Wiem też, że potrzebuje pieniędzy, bo intratyintrata	Miałem obowiązek odpowiedzieć na jedno tylko pytanie i uczyniłem to.	Mogę	Może. W każdym razie wygląda jak jego zapowiedź.	Mówili, co głupawy, a on ci kiej ten ksiądz najmądrzejszy!	Niech podają!	Niech żyje król!	No i dostał właśnie list, w którym Franz pisze o swoim rychłym powrocie.	No, dobrze a dlaczegóż w takim razie siostra pana hrabiego wyszła za mąż na Kunic... za Kunika?	O, moiściewy! Toli właśnie dlatego rade by serce moje, coby nad cały ród ludzki był wywyższony, bez żadnej skazy!	Ona powróciła po to tylko, by podpis uzyskać	Pan Domaszko żartuje	Piętnaście tysięcy franków?	Polujecie na prawne wykręty po księgach i dekretaljach	Pozwól przynajmniej napisać do niego.	Późno?	Stać! przecie że stać i na więcej, bo cóż to przy nas taki pan Łomiszewski, co to ino czwórkami wali? karbowym mógłbym go zrobić na folwarku; albo pan Zieliński! wielkie mi państwo, jak Boga tego kocham! z bebechamibym ich kupił, i jeszczeby się co zostało, prawda, synku?	Swój lepiej zrobi, wygodniej pościele!	Słucham, panie profesorze.	To czemu się im dajesz!	To i cóż?	To już pojadę chociaż z takim słowem. Może pożałujesz, może zatęsknisz!	Uroda	Więc onej zimy matusia pomarli.	Wszystkie przyjdą?...	Zdawało mi się...	Zgodzą się?	Zrobi się ale za przeproszeniem, pan to kto jesteś?
Nie tylko nie mogę nic mieć przeciw temu ale i owszem, chwali się to waszmości, że lubo tak młody i zapewne mało doświadczenia mający, jedyną ufność swoją pokładasz w Bogu, a pociechy i dobrej rady w dolegliwościach szukasz u wiernych sług Jego. Postępek taki zasługuje na pochwałę, a wierz mnie, waszmość, staremu, że kto w jakimkolwiek terminie czy to ulgi, czy pociechy, czy dobrego natchnienia szuka na tej drodze, ten w oczekiwaniach swoich zawiedziony nie będzie i prędzej czy później, czego uczciwie pragnie, niezawodnie dostąpi. Wszakże jeżeli o to chodzi, co mi waszmość powiadasz, to my i tu bez Murdeliona poradzimy sobie. W naszym klasztorze, Panu Bogu niech będzie chwała za to, znajdują się i mężowie uczeńsi, i pobożniejsi od Murdeliona, który, intra parietesintra parietes (łac.) widocznie, najwyraźniej. nieprędko nim będzie, ile ja tę rzecz rozumiem, cale do tego nie jest, do czego waszmość zażyć go pragniesz. Jego powołanie i funkcja, lubolubo (daw.)	Panie kapitanie nie możemy się spodziewać, abyśmy tu gdzie na ziemi aniołów spotkać mogli. Wszędzie, gdzie nędza, tam musi być i cierpienie; a nędza i cierpienia wyradzają tak, jak władza, nadużycia. Jeżeli wieśniak idzie o jakie dwie mile na robotę, i wieczorem zmęczony powraca, a widzi dajmy na to strzelców, którzy tratują łąki i pola, by prędzéj do obficie zastawionego zasiąść stołu, dlaczegoż-by ich nie miał naśladować? I pytanie, kto z pomiędzy tych, co to nadużycie popełniają, będzie istotnie winnym? ten, co pracuje, czy ten, co się bawi? Dziś przyczyną złego są zarówno bogaci, jak ubodzy. Wiara i władza powinny zawsze zstępować z wyżyn niebieskich i społecznych, a w naszych czasach klasy uprzywilejowane mają mniéj wiary niż lud prosty, któremu Bóg obiecuje niebo w nagrodę za jego nędze doczesne cierpliwie znoszone. Co do mnie, choć ściśle poddaję się przepisom władzy duchownéj i wchodzę w myśl moich przełożonych, sądzę wszelako, że jakiś czas powinniśmy być mniéj wymagający na punkcie samych obrządków religijnych, a natomiast należałoby nam usiłować rozniecić uczucia prawdziwéj pobożności w klasach średnich, tam właśnie, gdzie rozprawiają o chrystyanizmie zamiast wypełniać jego przepisy. Filozofia bogaczów stała się zgubnym przykładem dla biednych i sprowadziła zbyt długie bezkrólewie w królestwie bożém. To, co pasterze duchowni mogą dziś na swoich owieczkach wymódz, zależy całkowicie od ich osobistego wpływu; i smutno pomyśléć, że wiara całéj gminy jest tylko wynikiem poważania, jakie pojedyńczy człowiek zjednać sobie potrafi. Gdy duch chrystyanizmu ożywi rozwój społeczeństwa, napełniając wszystkie klasy zachowawczemi swemi doktrynami, obrządki jego same przez się wejdą w praktykę. Czem-że bowiem one są?	Co znowu Dawidzie człek niewinny ma przecież zawsze możność oczyszczenia się wobec sądu; ale co się tyczy chłopaka, który posłał kulkę, sądzę, że najlepsze dlań miejsce będzie pośród wrzosów. Ci, którzy nie umaczali rąk w żadnej sprawce, powinni mieć wzgląd na los tych, którym się to przydarzyło. Albowiem jeżeliby drugim razem było na opak, to jest, gdyby ten chłopak, któremu nawet nie zdołałem dobrze się przypatrzeć, był na naszym miejscu (a my w jego położeniu, co łatwo mogło się trafić), przypuszczam, że bylibyśmy mu bardzo zobowiązani, gdyby on ściągnął na siebie żołnierzy.	Schodzili się... i tam... i jeszcze poniżej. Nie zapuszczałem się dalej... ale właśnie dzięki temu udało mi się w ciągu jednego dnia pochwycić trzech tłustych manjis (wioślarzy), przy czym zaznaczyć muszę, że z wyjątkiem ostatniego (na którym zresztą mi nie zależało) żaden z nich nawet nie krzyknął, by ostrzec towarzyszy stojących na brzegu.	Może i dadzą... komuż to się przynależą?... aż mu kulas stergł od postronka, tak się krasula wydzierała... wstrzymał przeciech... a kupcom to nie zachwalał? słyszeli... cheba dadzą... Zaraz by starszemu, Pietrusiowi, na pierwszym odpuście kupił organki... młodszemu by też trza... Weronczynym dzieciom też... zbóje są i uprzykrzone, ale trza... a sobie tabaki... krzepkiej ino, jażby we wątpiach zawierciło, bo Stachowa słaba... ani człek nie kichnie od niej...	Wolałbym nie mieć jeszcze trzynastu lat! Uczyłbym się w domu i siedzielibyśmy jak dawniej cały rok w Niżpolu Głupi byłem, ciesząc się z tej szkoły, wielka pociecha być dorosłym i siedzieć całą wiosnę w mieście. A teraz w dodatku spóźnię się na łacinę Zresztą nic mnie to nie obchodzi, chciałbym, ażeby mnie wyrzucili! Przynajmniej wrócilibyśmy zaraz do Niżpola.	Nic. Skoro dobrze wszystko zrozumiem, to pani powiem, co mi się dziwne wydaje. Ale na dziś tylko pani powiem, że ja pani nie zazdroszczę...	Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	Widzicie, mój Szwejku, co spotyka człowieka, który nie szanuje kapłana Święty Jan Złotousty powiedział: „Kto czci księdza, czci Chrystusa, kto robi przykrości księdzu, czyni też przykrości Chrystusowi, którego zastępcą jest właśnie ksiądz”. Na jutro musimy się doskonale przygotować. Usmażcie jajka z szynką, ugotujcie poncz na winie bordeaux, a resztę czasu poświęcimy na rozmyślania, tak jak to jest w modlitwie wieczornej: „Niechaj łaska boża odwróci wszelkie układy nieprzyjaciół o ten przybytek”.	Czy zastosowałeś się do moich wskazówek? Nic nie jadłeś od wczoraj wieczór?	To dobrze Od trzech nocy na polanie des Evées czeka tłum, zdarzyło się nawet kilka wypadków. Syn Juliena spadł z drzewa i rozbił sobie czaszkę. Obawiam się, że nie będę mógł go uratować.	O, niektóre ustępy są w niej bardzo ładne! Na przykład to opowiadanie o Józefie jest cudowne! Ale gdybym ja był Józefem, nie przebaczyłbym braciom. O nie, moi panowie! Wszystkim poucinałbym głowy. Pani Linde była strasznie wściekła, gdy jej to powiedziałem, zamknęła biblię i powiedziała, że nigdy mi już jej czytać nie będzie, jeżeli będę tak mówił. Więc nie mówię nic, gdy czyta w niedzielę po obiedzie. Myślę sobie tylko rozmaite rzeczy i nazajutrz opowiadam o tym w szkole Emilkowi Boulterowi.	Drogi panie, na tym świecie istnieje nie tylko Lupin, nie tylko historie włamywaczy i detektywów, lecz istnieje także rzeczywistość, która nazywa się egzaminem dojrzałości. Otóż ja zdaję go w lipcu. Mamy maj, a nie chciałbym przepaść. Bo cóż by powiedział mój szanowny ojciec?	No to ślicznie Mamy gościa na obiedzie, przyjechała Pani z Czerwonego Dworu. Była dziś rano u matki tego chłopczyka, z którym nikt nie chciał się bawić i znalazła dla niej zajęcie. Dowiedziała się przy tym, że Dora dała jej półtorej gwinei. Musiał to być wasz cały majątek i muszę powiedzieć, że jesteście dzielne dzieciaki.	Pan będzie łaskaw zauważyć, panie sędzio śledczy, że o nic mnie pan nie pytał, kiedy przybyłem, i że wobec tego nie miałem co mówić. Zresztą pańskie śledztwo nie wydaje mi się wcale tajne, skoro wszyscy byli przy nim... nawet jeden z winnych.	Jakże! Kochanie jak i śmierć nikogo nie minie. Gołowąsem jeszcze byłem, a pani Wołodyjowska panną, gdym się w niej okrutnie rozkochał! Ej, miły Boże! Jakżem ja tę Baśkę kochał! Ale cóż! Powiadam jej to kiedyś, a tu jakby mi kto w pysk dał: Zasię kocie od mleka! Pokazało się, że ona już pana Wołodyjowskiego miłowała co tu gadać, miała słuszność!	Ba... właśnie, że muszę się pilnować, ciągle muszę pamiętać; mama mówi, żebym nie zaniedbywał, bo zwykle jedna choroba przygotowuje następne.	O! Niegodziwcze! Jak możesz!... Ale co tam mówić o tym, znasz mą słabość, więc jej nadużywasz. Aby się raz na zawsze pozbyć twych odwiedzin, zmuszona będę chyba pozostawić cię własnej doli, którąś sobie zgotował.	Wszystko jedno. Różne są formy zezwierzęcenia. Naturalnie. Czernyszewski napisał, że człowiek jest zwierzę, dlaczegóż on nie ma kopać. W tej chwili idę tam. Sam mu pokażę... I trzeba mu odebrać tę nieszczęśliwą kobietę.	Zaraz pani wytłomaczę moją prośbę ze stanowiska kapitalisty. My, ludzie majętni, nie zawsze mamy rozum, ale jedno wiemy, że gdy otaczają nas uczciwi, nasze majątki są pewniejsze i dają większy procent. Czy uznaje pani tę zasadę?	Ona będzie cię kokietowała, ale jeśli przypuszczasz, że się w tobie zakocha, to się mylisz. W niej jest trochę podobieństwa do brzytwy i w najlepszym razie będziesz dla niej paskiem.	Przeczekam i to. Ale powiedz, powiedz, Czaruś... „Pilnowałem jak oka w głowie” tamtej broszury. Była ze mną w kilku setkach przygód, gdzie śmierć w oczy zaglądała. A tu w taki głupi, w taki strasznie głupi sposób nie dopilnowałem. Jakże można było zawierzyć! Cóż też za stary osioł ze mnie! Nie zostawię ci tej książeczki...	Sok porzeczkowy zaszkodził!... Mój sok! Ten sok mógłby zaszkodzić pannie Karolinie? Sok, który ja sama, własnoręcznie przygotowałam? Nie, proszę pana! Wszystko można na mnie powiedzieć, ale sok, który ja przygotowałam, pannie Karusi nie mógł zaszkodzić! To już trudno i darmo!	Ach, więc będzie i panna Rudecka! Wiluś Szeliga naopowiadał mi o niej cuda. Bardzom jej ciekaw. Czy istotnie ładna?	Pyta się, czy tu jest globus?	Wie pan co, panie de Villefort, wszystko, coś powiedział, na milę trąci rewolucją. Przebaczam to jednak panu, trudno, aby syn żyrondysty pozbył się całkowicie ojcowskich wad.	Ani słowa więcej. Jestem lojalna. Nie chciałam działać bez porozumienia z przyszłym małżonkiem. Nam do małżeństwa potrzebny Orgaz, niezbędne Wesele. Bez Podrygałowa nic z tego nie będzie. Chłopisko durne i rozwydrzone, niebywale chytre, postawiło cenę: koniecznie ślub ze mną. Warunek przyjęłam i chcę dotrzymać.	Wiesz pani, odezwał się przypatrując się jej, ta ręka pierwsza panią zdradziła, po jej kształtach godnych dłuta Praksytela poznałem, iż anioł zwinąwszy skrzydła... zstąpił na Emilopolską ziemię...	Co to parę razy!... Kto ma szczęście posiadać przyjaciółkę z tej sfery, powinien do niej ciągle pisywać... Ja bo jestem zakochana w pannie Solskiej... Co za rozum, skromność, dystynkcja...	Miłość bliźniego Człowiecze, ja szalałem z samej miłości bliźnich. Nigdy nie byłbym przypuszczał, że czegoś podobnego można doznawać.	Tak, przez chwilę zdawał się mocno poruszony, gdy przeczytał list, który mnie kompromitował; wydawało się, jakby moje nieszczęście go mocno przygnębiło.	A taka sama! Już i ślad tego, co było, przepadł... już tak, jakby nic i nie było!	Byleś była tylko zdrowa, to resztę możesz zdać na mnie.	Będzie miał fajkę w ustach.	Dlatego, że u mnie już pan nie ma miejsca.	Hale! wyniósł je całe, tyle że mógł zgubić na drodze.	Tak. Z fabryki Scherr i Genwajn... Niegdyś kolega szkolny stryja Wilhelma. Zastrzelił się. Czytała pewno pani w dziennikach.	Wiecznie się strachasz o to, co być może...	A zatem! najpierw potarguj się ze swym gospodarzem, a targuj się dobrze.	Ach! Mam jeszcze tyle roboty w fabryce. Dziękuję ci bardzo i już nie będę cię zatrzymywał. Odwieziesz mnie przed gmach Zarządu?	Ano, to trzeba się postarać.	Bo ona się zawstydziła...	Czego to się dowiaduję Przepędzę tego niecnotę.	Czemu nie? Nasz Mendelek i nasz Lejbełe już szyją.	I ja by zrobiłem to samo na pański miejsce	Mówiłem o tym... Świątynie nic nam nie dadzą.	N. Panie, pozwól mi także być szczerą, i ja kłamać nie umiem... powiem mu w oczy co o nim trzymam. Zapowiedział mi wojnę, ja mu ją wypowiadam.	Nie ma jeszcze.	Nie ma. Już obluzowanobluzowan (daw.)	Nie masz już po co tam iść, chłopcze. Nie ma już w Weisówce żydowskiego dziedzica. Ni ma!	Nie mogło być inaczej bez mamy i Pipa	Nie pojmuję dlaczego	Nie żartuję	Nie, moja pani. Niech ona sobie posiedzi, a ja z mamą zrobię swój rachunek. Ba, ja zbój, a mama bardzo godna osoba i wielka dama.	Nie, one pochodzą z pod Wiłkomierza.	Postaw największy kociołek na ogniu, moje dziecko mam wreszcie tajemnicę!...	Proszę się uspokoić! Proszę państwa!...	To jeszcze ich nie wpuściłaś?!	Waldy będzie zmartwiony	Wasza miłość nie znała mnie dotąd!...	Wcale nie.	Więc go nie puszczać, bo on odsiecz naprowadzi nas, to ptaszek!	Ligio kimkolwiek jest twój Bóg, uczczę Go stuwołem dlatego tylko, że jest twoim.	I tak ją w końcu skrzywdził? rzekł hetman.	Jednak, w pani mniemaniu, która z obu sfer posiada szanse większego uzdolnienia i częściej przechowuje genialne umysły?	Jutro, gdy tylko wydrążymy otwór do założenia miny	Przez resztę czerwca i przez lipiec zabawią u państwa Osnowskich, a potem jadą jakoby do Scheveningen, ale to jeszcze niepewne.	Tak, królowo, jest w Lidanie, ukryty w mym zamku.	A dlaczego drżysz?	A gdyby go ożenić?	A gdzież jest wasze własne?	A trzeba, powtórzył Jasiek. I to mówiąc całą siłą kopnął nogą kadź obok stojącą.	Ażeby ocalić honor, który chcesz mi pan wydrzeć.	Bądź zdrowa!	Co on mówi?	Co ona właściwie chce ze sobą zrobić?	Czekać... Zaczekajmy...	Cóż pan taki markotny, hrabio?	Drzwi? Co mi tam drzwi! Wyłamię w trymigaw trymiga (pot.)	Jakoże jest?	Jestem!	Już ja wiem, co mówię.	Jużci ja...	Któż to taki?...	Milczże	Miłościwy ojcze...	Nauka rzekł Geist.	Niechże ich frybra ściśnie	Piętnaście tysięcy franków!	Rebelię waszmość przepowiadasz?	Rozumiem!	Samaś rzekła	Sądzę, iż powróciła do Tours.	Takie słowa mogą cię drogo kosztować, panie szlachcicu	Twarz jak cegła włosy zupełnie białe i czarne brwi.	W jaki tedytedy (daw.)	Wysłałem listy do króla szwedzkiego i do wielu innych naszych dygnitarzy Musiałeś i ty odebrać pismo przez Kmicica.	Zaczekajcie.	Zastałeś wszystkich w domu?	Żartuje sobie pani.
Gdzie? w której? spytała je zaraz Kobolda, a niewiasty opowiadały, jako druga już doba upływa, gdy chusty prały z rzeki, wtedy w trzcinie dziwnie coś szumiało, a takie głosy się odzywały, jakby złe ucztę sobie wyprawiało. Że zaś mrok zapadał więc się też bardzo przestraszyły, chusty zostawiły nad rzeką i same uciekły, a teraz przyszły zobaczyć czy się chusty nie znalazły. Lecz snać złe porwało je sobie na obwijki, bo przecie żaden człowiek nie wziąłby chust zmoczonych cudzych, boć to mór zaraz przynosi.	Na pewno wiedzą dokładnie, że nic z tym nie mamy wspólnego A co powiedzą, to inna sprawa. Natychmiast muszę znaleźć Michaelisa i uprosić go, aby przemówił od serca na którymś z naszych zebrań. Publiczność ma coś na kształt sentymentalnego szacunku dla tego człowieka. Jego nazwisko jest znane, a ja pozostaję w kontakcie z kilku reporterami wielkich dzienników. To, co powie Michaelis, będzie skończoną bzdurą, ale taki ma jakiś sposób mówienia, że można to przełknąć.	Dobrze. Wiesz co? Nie wiadomo, ile czasu upłynie, zanim nadejdzie odpowiednia chwila do wykonania naszego planu, a to nie jest najlepsze miejsce na przechowywanie pieniędzy. Tym razem trzeba je zakopać, i to dosyć głęboko.	Michasiu! ej, Michasiu martwi mnie doprawdy to co mówisz, widzę że nie myślisz tylko o zabawie, a świat i życie, serce moje nie zabawka to wcale, to poważne, to święte dzieło, do którego ze skruchą w sercu przystępować potrzeba jak do ołtarza ofiary... wszak i ono ofiarą być powinno.	Czy nie możnaby, jeśli coś pani zechce poczynać, robić to z jego wiedzą i wolą?	I to coś znaczy; ja, nie mam go ani cienia a d‘Artagnan oszalał ze szczęścia należenia do naszych; tysiąc liwrów!... oświadczam, że na mnie samego dwóch tysięcy potrzeba.	Nie potrzeba nikogo wy umiecie prząść, a ja za to czytać potrafię.	No. Przyjęli go na miejsce Michała, to i spać będzie tam, gdzie spał Michał. Ty właśnie jesteś za cwany.	Pan, niedyskretny? Och, przecież to dla nas wielkie szczęście, że dzięki panu możemy o tym opowiedzieć! Gdybyśmy chcieli ukrywać piękny czyn, który nam ta sakiewka przypomina, nigdy byśmy jej tak nie wystawili na widok. O, chcielibyśmy rozgłosić tę historię całemu światu, wtedy może by zadrżał nasz dobroczyńca i po tym moglibyśmy go poznać!	Posłusznie melduję, panie majorze, że zdradzić najjaśniejszego pana to nie żadne głupstwo. My, ludzie wojenni, przysięgaliśmy najjaśniejszemu panu wierność tak samo, jak śpiewają w teatrze, a ja mu wierności dotrzymałem.	To lubię Wiesz, że nawet nie przypuszczałam, żeś ty już o wszystkiem pomyślał. Dzielny z ciebie chłop. Nie zginiemy, zobaczysz, w Argentynie, czy gdziekolwiek, wszędzie sobie damy radę. Więc mam się pakować?	A Trzeba bardzo kochać kobietę, aby dla niej czynić takie poświęcenie...	Ale za to możemy się kierować wskazówkami naszych busoli.	Bo dziś jedziemy bardzo daleko	Dałbyś już spokój, znowu zaczynasz te swoje brednie gadasz i gadasz ciągle o starych rzeczach! Na co ci to, pytam, klepiesz tylko w kółko o jednym.	Ha! ha! ha! ha!... to krowienta czysta!...	Hm, to prawda. Dobra! Pójdę za nim, koniec gadania!	I cóż na to mówisz?	Może pani co przeczyta, prosimy bardzo	No, to i chwała Bogu. Bo jeszcze pani kiedy tak wpadnie, że proszę siadać.	O! kiedy tak, staniemy się nietylko znajomemi, lecz przyjaciółkami prawie; znasz pani pana de Tréville, to pewnie bywałaś u niego?	Sodoma tutaj będzie, mój Jezu! Sodoma! Dobrze stary robi, że się żeni, dobrze! A to by mu dały taki wycug dzieci jak mnie! Całe dziesięć morgów pola jak złoto dałam, i co?... Na wyrobki chodzę, na komornicę zeszłam!...	Tak To też sąd ją potępił.	To mnie najmniej obchodzi!	To niech się nauczy.	Wielmożny dziedzicu, jużci że prawda co od samych kopań chodzę i cięgiem mi obiecują, że zapłacą, cięgiem chodzę i proszę, to mnie cyganią ino i wyciepująwyciepywać (gwar.) niby, niczym. sukę za drzwi.	Zima jeszcze zdzierży a za jakie ośm albo dziesięć dni będę już coraz to spoglądał ku Mohilowu.	Och, Karolu, czyż nie widzisz, że ty mnie zabijasz, to już straszliwie dawno. Nigdy już o tym nie myślałam; rzekłby kto, że ty chcesz koniecznie naprowadzić mnie na te myśli. Dużo na tym zyskasz	Przyjacielem, nie przyjaciółką? To chyba dlatego, że ma wąsy! Przyjacielem jestem ci ja, przyjacielem Skrzetuski i Ketling. Tobie nie przyjaciela potrzeba, ale przyjaciółki. Powiedz to sobie jasno i klimkiem w oczy nie rzucaj. Strzeż się, Michale, przyjaciela płci białogłowskiej, chociażby miał wąsiki, bo albo ty jego zdradzisz, albo on ciebie zdradzi. Diabeł nie śpi i rad między takimi przyjaciółmi siada, a egzemplum Adam i Ewa, którzy jak się zaczęli przyjaźnić, tak aż Adamowi kością w gardle owa amicycjaamicycja (z łac.)	Nie będę ci już nic więcej radził. Teraz chcę przemówić do moich krewniaków. Czy nie mógłbyś postawić mnie na nogi, Mały Bracie? Jam jest przecie również wodzem Wolnego Plemienia!	Nie wystarczy odpowiedzieć tak lub nie, gdy chodzi o honor, pozycję towarzyską i życie takiego człowieka, jakim jest generał porucznik, par Francji, hrabia de Morcerf.	Ale jeżeli nie chcesz wynagrodzenia, może przyjmiesz podarunek?	Czy on Wołodyjowski, czy nie, niech mu się ręce święcą, niechaj mu Bóg hetmanem pozwoli zostać!	Dlaczegóż pani nie zawiadomiła mnie o tym?	Dziwiłem się, że w duszy uposażonej w skarby serca i umysłu, w duszy pełnej pięknych zamiarów i szlachetnych uniesień jest taki brak siły charakteru.	Henryk starszy co go ojciec kocha, jeszcze trochę ma naszych koło siebie, garną się do niego, drugi matczyn ulubiony, z Niemcami trzyma, Henryk pono nie da sobie rady i zniemczeć też musi.	Jeśli ci się nie naprzykrzam.	Lubisz ty te malutkie, białe motylki.	Maści dla nosa, wieńce lotosowe dla członków, a potem... milczenie!... Zaprawdę, błazen udający rycerza ma więcej sensu aniżeli ten świat, w którym wszyscy coś udajemy, bez żadnego pożytku dla siebie. I żeby choć ten ziemski sen był jednym ciągiem wesołości?... Ale gdzie tam!... Komu głód nie skręca kiszek, tego serce zatruwa pożądanie lub niepokój. A jeżeli kiedy trafi się chwila ciszy, wówczas z jej głębin wynurza się myśl o kraju wiekuistego milczenia i szarpie ludzką duszę.	Nie	Nie panna Eugenia, ale jej matka.	Nie. dziękuję. Wolę przejść się.	Pamiętajcież tylko że i tej straży, gdy się zawieruszy, nie możecie być pewni. Gdy Hocz górę weźmie, pierwsi viertelnicy pójdą pod jego rozkazy.	Przyjmując, że nasz towarzysz poniósł śmierć, dziwi mnie i zastanawia że Top także zginął i że morze nie wyrzuciło dotychczas zwłok ani psa, ani pana!	Szczęście! Nie ma już dla mnie szczęścia. Będę wkrótce należeć do księdza, jak ksiądz powiada, ale na zawsze.	Tak... koniec! Już nie będziemy zmuszone nadstawiać ci, by dostać bochenek chleba!	Wczoraj byłem u pana, bo nie wiedziałem jeszcze, z kim mam do czynienia.	Zdaje mi się, że nie potrafiłbym teraz mówić o niczym innym	Zrozumiałem, panie Spilett Już nigdy tego nie zrobię. Wolałbym ugryźć się w język niż sprawić przykrość Ayrtonowi. Ale wróćmy jednak do rzeczy. Myślę, że ci bandyci nie zasługują na żadną litość i że powinniśmy jak najszybciej oczyścić z nich wyspę...	A bo cisnę wszystko do stu diabłów i niech se pan sam staje do roboty	A co sądzisz o Jerzym Parkerze?	A czy tam oprócz tego, co z tobą przybył, i więcej lackich pacholąt?	A ten człowiek?	Ajau! Kodėl gi aš neįsikirtau niekados? O kiek kartų kirtau!	Ale gdzie?	Bo wiesz, że dowodzisz niesłychanie!	Co pan rozumiesz przez ustalenie się w Warszawie?	Co tobie?	Czy mógłbyś pan je przytoczyć dla skontrolowania w razie potrzeby?	Czy tej?	Cóżeś mu uczynił?	Dawajże twój tytoń!...	Dobosz? Dajże jej Boże, by co rychlej z twoim bębnem chodziła!	Dobrze patrzałem.	Dokąd? Czy tam?	Dziękuję panu, spokojny jestem.	Ee, bo zrobiłem się grymaśny. Chcę z czego innego śmiać się rano, a z czego innego wieczorem. Co innego mieć w piątek, co innego w świątek. A samolotem najprędzej przeniosę się z miejsca na miejsce.	Gdy w domu wszyscy wyginą i on będzie zmuszony wynieść się stąd precz, wówczas my zostaniemy z powrotem nieograniczonymi władcami ogrodu. Poczynaj sobie ostrożnie i pamiętaj, że przede wszystkim zabić trzeba wielkiego mężczyznę, który bił kijem karaita. Gdy wrócisz po pomyślnych łowach, weźmiemy się we dwoje do tego przeklętego ichneumona!	Ha, zaziębisz się, uważaj!	Jak wiecie, moje dziewczynki kochana Sara ukończyła dzisiaj lat jedenaście.	Jego wielebność ksiądz Roguski i jego wielmożność pan oboźny Karwicki.	Jestem teraz głównym pana wierzycielem, czy tak?	Kiedy panienka mówi, musi tak być	Kogo „nas”?	Lucjan de Rubempré, autor recenzji z Alkada	Mamyte, aš nenoriu tos Pleikienės! Nė ji išmano ką, nė nieko! Iš kur ji gal ką mokėti? Prasta boba, nė ji skaityti moka, nė ji žino, kaip reikia gydyti. Verčiau nueik pas panelę ir paprašyk vaistų. Ji duos gerų, tuojau pagysiu. Nueik, mamyte!	Masz słuszność	Mnie się zdaje że może pan cokolwieczek za krańcowo bierze tę sprawę. Przecież frekwencja gości stale się zwiększa.	Może bym znalazł kogo, coby pańskie pretensje nabył, ma się rozumieć, jeśli tanio i z dobrym procentem dla mnie.	My, lekarze! My, sól ziemi, my, rozum, my, ręka kojąca wszelką boleść...	O, tak, była wściekle piękna!	Ojciec. Więc pogodziliście się?	Otóż i dotarliśmy do interesu publicznego!... Kwestia zarysowuje się tak: czy projekta szanownego pana Wokulskiego są objawem pomyślnym dla kraju?... Panie mecenasiemecenas zwrócił się książę do adwokata, czując potrzebę wyręczenia się nim w kłopotliwej nieco sytuacji.	Pan chyba zna tego młodzika Jedliście wczoraj razem obiad w hotelu „Malabar”, jak mi mówiono.	Pan go przyjmujesz?	Po obiedzie, panie doktorze, posłał po mapę frontu, a w nocy majaczyło mu się, że Austria wygra tę wojnę.	Ranek był piękny, jeździłam na cmentarz.	Raz, dwa, trzy, cztery konie osiodłane	Rzecz prosta należę do jego najwierniejszych.	Sakyk man aiškiau, nes aš tavęs šiandien nesuprantu.	Sprzedaje konie tu w sąsiedztwie... jakżeby inaczej?	Tak myślę.	Tak, pani	Wasza dostojność słyszałeś	Wiem, wszystko mi jedno! Niech mnie!...	Wiem...	Właśnie cała sztuka karambolu polega na tym, że moja bila, uderzając o bandębanda Lekko uderzył swoją bilę i karambol udał się wspaniale ku podziwowi pań.	Zdejmują z drzewa brata waszej dostojności, który tam siedzi od południa.	Znalazłyby się jeszcze inne sposoby ratunku.	Środkowe okno będzie zasłonięte białym adamaszkiem z czerwonym krzyżem.
Pół godzinki jeszcze dzieli nas na razie od modrej, uroczej Kadyksu przystani. Proszę mi przyznać, czy to nieprzyjemnie tak bujać z nami? Zawsze, we wszystkim jest sens ukryty, ten sam, głęboki... A hrabia, nagle, jak łucznik-kłusownik, wypłasza wiary zwierzynę najgrubszą, strzelając do niej ukryty w zaroślach niecnych kaprysów, z operetkowego niemal arkebuzaarkebuz próżność, nadętość, zarozumiałość, fochy; dziś tylko w lm: fumy..	O! wszakżeś wówczas był biedniejszym, gdyś opuszczał dom rodzicielski! Wtenczas nie umiałeś tak grać, jak dzisiaj, a jednak ta wycieczka była drogą do twego szczęścia. Gdybyś nawet był głodnym przez jeden dzień i drugi, albo przespał noc pod gołem niebem, Wzięła go za rękę i coraz więcej przedstawiała mu swoje romansowe myśli o życiu, którego sama bynajmniej nie znała. Pochlebiało dumnemu, kapryśnemu dziecku, że mogła kierować drugiemi; Krystyan zajął miejsce jej lalki, przez niego chciała urzeczywistnić swe marzenia. Takim sposobem powstało w niej silne uczucie, wielce jednak różne od miłości. Opowiadała mu o obcych krajach, o sławnych ludziach i wzdychała, że jest tylko dziewczyną, zaręczała	Hm, już widzę, co to będzie. Ale mniejsza z tym. Jedno ci tylko powiem, że to jest państwo wiśniowieckie i do ŁubniówŁubnie	Ale miłość wasza zaprzeczyć nie możesz, że matka, równie jak ojciec, pragnęła dla mnie szczęścia; któż dziś może rozsądzić, czy się omylił ojciec czy ona?	Ha, łotry, złodzieje, łajdaki, na przeszpiegi chodzicie, chłopów do buntu podmawiacie! Hej, Fedor, Olesza, Maksym, brać ich, obedrzeć do naga i powiesić albo utopić! Bij ich, to buntownicy, szpiegi, bij, zabijaj!	Jak myślisz, poco on ciągle lata do miasta, a?	Przyślę ci płytę, dyryguje Eduard Beinum. Ale lepiej do mnie przyjedź.	Człowiek mój zowie się Łukasz Tyszko, jest tostary szlachcic; prawnik z powołania, który djogenesowską grając rolę, do djogenesowskiego niemal przyszedł ubóstwa... Pojmował on zawód prawnika jako kapłaństwo... złych spraw przyjmować nie chciał, pieniaczom dawał nauki moralne, prawdę bolesną rzucał w oczy bez wyjątku wszystkim, na trybunał wzywał pomsty bożej, na niepoczciwych, na intrygantów, na prepotentów grzmiał, panów nie szanował, dumy drobnej szlachty nie oszczędzał... zyskał poszanowanie, stracił majątek i wegetuje w ubóstwie zapomniany...	A, wychodzi pani za tego... jakże się nazywa?... aha, za Grzesikiewicza, poczciwe chłopisko!... orzeł to nie jest, trochę, jakby to powiedzieć... No mniejsza, ale winszuję pani szczerze szczęścia w tym związku...	Ach! Gdybym powierzyła panu swoje zmartwienia, to zacząłbyś mnie pan pewnie unikać. Dotychczas uczucie pańskie dla mnie jest tylko galanterią, na którą tak nietrudno zdobyć się mężczyźnie, lecz gdybyś mnie kochał szczerze, to musiałbyś rozpaczać wraz ze mną. Widzisz pan, że nie mogę nic więcej powiedzieć. Przez litość mówmy o czym innym. Chodź pan zobaczyć moje apartamenty.	Czy masz mi, ojcze, coś jeszcze do powiedzenia?	Doprawdy? Czy wróciłem kogo do życia?	Nikt się nie sprzedaje pierwszemu lepszemu dlatego tylko, że ten ma na utrzymanie!	Ten człowiek szacuje fanty o wiele wyżej niż bank pobożny, a co ważniejsze, ma to okropne miłosierdzie, iż pozwala odebrać odzież w ważnych okazjach Mam dziś być na obiedzie u Kellerów z moją kochanką. Łatwiej mi się wystarać o trzydzieści su niż o dwieście franków; przychodzę tedy wydobyć moją garderobę, która od pół roku przyniosła temu miłosiernemu lichwiarzowi sto franków. Samanon pożarł już moją bibliotekę tom po tomie.	Wrócę do Skrzetuskich. Basałykibasałyk (daw.)	Uf! Nie wiem jeszcze, czy nie rozerwały mnie na sto małych niedźwiadków! Jestem, jak się to mówi, zbity na kwaśne jabłko! O ile mi się zdaje, poczciwy Kaa, tobie to wraz z Bagerą zawdzięczamy ocalenie życia!	To powietrze stepowe taki panience dało apetyt Jaka panienka szczęśliwa, że jak ma apetyt, to ma i co jeść. Nas tam dwanaścioro w chacie i żołądki mamy zdrowe, a nie ma co w nie włożyć. Niech no panienka co dzień wychodzi pobawić się, to i przytyje panienka, i taka żółta nie będzie.	Nie, pani, widziałem go raz tylko. Jest to młodzieniec bardzo piękny i, jak wnieść mogłem, uczuciowy.	Nigdy w świecie, na Boga!... Nigdy się to po nas nie pokaże! Rodak nasz przecie!... Chodź no tu, mały! My jesteśmy emigranci! Patrzcie, jaki bęben ładny!	E! nie, proszę pana, tylko ich oskoma na śliwki bierze! biedactwo! Gdyby-to tego nie pilnować, poobjadałyby się na śmierć.	Nie wiem, bo nie wiem kogo pani ma na myśli	Nie! Kondrat może by oddał, UlrykUlrich von Jungingen prawdziwy. to rycerz, na którym skazy nijakiej nie masz, ale okrutnie zapalczywy.	A przynajmniej niewiele jest tortur, których bym nie obejrzał	Byli przekonani, że nie sprawią ci przykrości, panie. Odkryli, że skrycie się we mnie kochasz.	Czuję się już troszkę lepiej, Danny Ale sądzę, że powinienem pomóc w sprzątaniu.	Jeszcze w Zasławku wspomniałam o pozbyciu się tego sklepu (tu oblał ją rumieniec), który też ma być sprzedany najpóźniej w czerwcu.	Miłość prawdziwa ma ten przymiot cudotwórczy, że zasłania widok rozdzielających przestrzeni, czarne robi białem, białe czarnem i na samą zbrodnię nawet zarzuca osłony tak różowe, że z za nich przybiera ona pozory bohaterstwa...	Nic nie poradzisz, Ropuchu! Wróć lepiej i usiądź, ściągniesz tylko na siebie jakąś biedę.	Odwagi, odwagi nie zaprzątaj sobie głowy resztą i daj jeno pracować tym czterem wołom od przodkanie zaprzątaj sobie głowy resztą i daj jeno pracować tym czterem wołom od przodka przytrafić się. co złego, będę tu w pobliżu: klaśnij jeno, a już jestem przy tobie.	Wyciągną mu i klucz, wyciągną! Czego to nie potrafią panowie oficyjery? tu: krzywa geometryczna o dwóch szybko oddalających się ramionach. inne pary, wystraszone, musiały co żywo pierzchać.	Że już lepiej nie można. Strach, jak wyglądali! Wójt se pozwolił, no!...	A ja ci mówię że dopóki nie zbiorę dwudziestu talentów, nie ruszę się stąd... A mam dopiero osiem...	Cóż, czy mam na was pokrowce ponakładać, czy co? A może się każecie posolić na zimę? Zaczynać! Prędzej!	Oczywiście. Chyba że pan byłby tak łaskaw zaszczycić swoją obecnością małe przyjęcie, jakie urządzam u siebie na wsi jutro wieczorem?... Nie lubię niczego odkładać na później. Dlatego byłbym panu obowiązany za tę uprzejmość.	To, naturalnie, powiedziała mi w braku czegoś innego, więc niech się pan zbytnio nie cieszy. Trzeba było o czemś powiedzieć słów kilka, a że nie mamy nic wspólnego...	A jakiż jest tytuł tej książki?	Ale byłoby dość kiepsko, sam rozumiesz. Ale za... Za sto pięćdziesiąt żyłbym całkiem zadowolony.	Ale także i koturny!	Bo, słyszę, beczka już podzwaniać zaczyna, a mnie podobno i na gruncie jeszcze trzeba będzie oblewać to dziedzictwo.	Byłem u pani Broniczowej, a teraz, ot tak, włóczę się, bo noc piękna.	Chciałeś być doktorem, pozwoliłem ci być doktorem; chciałeś być nagle filozofem, pozwoliłem ci być filozofem; chciałeś być zagranicznym chemikiem, wysłałem cię, dokąd chciałeś. Ale jeżeli chcesz być nieukiem i błaznem, to bądź sobie bez mojej pomocy.	Czemuż także nie całemu wewnętrznemu ruchowi organizmu, rzekł Baron	Dlaczegóż więc nie chcesz wystawić jego portretu?	Hm... Anim przypuszczał, że święci księgi pisują... Cóż to ma jednak oznaczać?	Jak to?	Kazano mi powiedzieć, primo 1mo że JW. pan śmiało i bezpiecznie wyjść już możesz, gdy sprawa z panem Rybińskim skończona, a król Jegomość księdza biskupa wziął na siebie; 2do że z Florencji przyszła smutna wiadomość pod datą...	Możemy się znaleźć i gdzie indziej kto od kogo i jaką weźmie naukę, to jeszcze pytanie.	Na pohybel Lachom i panom!	Nie piję, moi dobrodzieje kochani, nie piję, Anusia, wyręcz no mnie dziewczyno.	Niech tak będzie, jak rzekłeś!	No tak Umówiliśmy się, że się spotkamy.	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Stryju, ja nie mogę dłużej, mnie słabo!	Ta z pewnością wyjdzie ci na pożytek, byleś ją chciała zrozumieć.	Tak, ale sądowi dobrych przyjaciół?	Tak? A czemu tatuś się wykrzywił, chodzi po pokoju i trzyma się za głowę? Czy tatusia główka boli?	Waldy, proszę cię, nie żartuj	Widać nie w każdym kierunku.	Zdaje mi się, że składa tego dowody.	Że... czy ja wiem, że wszystko to rozwieje się, zniknie, że coś nas rozdzieli.	A o czymże oni mówili?	A przecieśmy przyjechali.	A! ja myślałem przeciwnie	Ach, o Zoni! Ta poczciwa kobieta zawsze darzyła mnie nadmiarem uczuć.	Bez nacisku.	Błogosławię was, dzieci moje, i życzę, abyście tyle doznali pociechy w życiu, ile ja smutku i utrapienia.	Cudzoziemscy kapłani zjadają dzieci	Czystość serca daje taki stan szczęścia!	I ja również	Już niedaleko... Chorągiew za miastem stoi, a my tu... i Charłamp z nami.	Karlejemy	Kiedy?	Kodėl nepasiseks?	Kto? Niech pan mówi!	Masz walonki.	Miałam rano list i umyślnie go wzięłam, by panu pokazać.	No!	No, nikt.	Nu, a jakże? żegnała, każdego wieczora żegnała...	O Maria Częstochowska, ratuj!	O! tak.	Od dawna tu mieszkasz?	Ona, bogini, Kameleon...	Pewnie, że tak, pewnie... A i Jankiel zachodził po gęsi...	Przypadkiem..	Questa infame vitaQuesta infame vita (wł.)	Sześć lat?!	Słuchaj no... Jeżeli tak będziesz traktował pannę Magdalenę, oczy ci wydrapię...	Tajemnicza mowa; jakoż ją mam tłumaczyć?	Tak sądzicie?	To dobrze.	Tu masz, czytaj!	Tylko bez wykrętów, M’Turkey!	U tego garbusa?	Wal cierpi od dawna... Dobek wskazał czoło...	Wiem, wyślę i ja po największe kolubrynyoktawa	Wiesz dobrze, że kocham go nad życie!	Więc jednak umarła wreszcie	Zamknięte.	Łuby są pod słomą Prędzej! Prędzej!
Kocham cię, mój synu Kocham cię i nie mogę ścierpieć, abyś tak wyzywająco przemawiał do państwa. Narażasz się, moje dziecko! Tam na górze, gdy mi pan ten powiedział, że wszystko odkryte, upewniłam go w twym imieniu, że się ukorzysz, przeprosisz, ustąpisz. Widzicie panowie, jak jestem pokorna, niechże moja przynajmniej wzruszy was pokora!	Na korzyść Żydów dla wzbogacenia salonów pana prefekta Worms-Clavelin, Izraelity i masona. Pani Worms-Clavelin kocha się w antykach. Za pośrednictwem księdza Guitrel nabyła kapy od trzech wieków przechowywane w zakrystii kościoła w Lusancy i, jak mi mówiono, pokryła nimi stołki, tak zwane pufy.	Nie cierpię pana! Nie ma pan serca i delikatności. Myśli pan, że to lekko i przyjemnie znosić tę całą górę obowiązków, jakie się wam zebrały u mnie przez ćwierć wieku?!...	Zapomniał pan o naszym istnieniu. Mówił mi mąż, że rozmawialiście panowie o Brzęczkowskim, obawiam się, czy nie był pan tym urażony?	Zawsze zostaje jakaś niedokończona robota ale zdaje mi się, że zawsze znajdzie się ktoś, kto ją dokończy.	Do tego co ona robi nie mieszam się bom przekonany, iż wszystko co uczyni, to dobre. Ten pan Wiktor zresztą jest w całém znaczeniu wyrazu un homme très comme il faut.	I tobie naprawdę zdaje się, że mogłeś go uratować? O pycho niedouczonego mędrca!... Wszystkie rozumy nie ocaliłyby sokoła zaplątanego między wrony, a ty, niby jaki bożek, chciałeś odmienić los człowieka?...	Nie, panie wachmistrzu, jeno między pnie, co ich wedle studni siła leży naciętych, i w karczowe doły. Puściłem konie, bo choćby się rozbiegły, to tu są drugie, i skoczyłem za nim, alem w pierwszym dole utknął. Noc, ciemno, jucha miejsce zna, tak i pomknął... Żeby go mór trafił!	Tak, panie! Zrazu opierała się, wybuchały gwałtowne sprzeczki, sceny, teraz: cień kobiety. Odkąd bratu, powiem to panu w zaufaniu, siostra przybyła w pomoc, zgięli ją, ogłupili do ostateczności.	Toteż nie wymagam tego właściwie od pana. Czy mógłby pan poprosić o to pana de Salvieux? Potrzeba mi takiego listu, za pomocą którego mógłbym dostać się do króla, omijając wszelkie formalności związane z prośbą o audiencję i nie tracąc cennego czasu.	Bynajmniej Chcę tylko, by pan wiedział prawdę. Mojego uczucia do Tomka zapewne nie da się nazwać miłością. Kochać można tylko raz w życiu, tak ja myślę, a pan wie, że... Ale to nie należy do sprawy. Otóż, gdy przekonałam się, że drugi raz nie pokocham, że własnego szczęścia nie zdobędę, zapragnęłam przynajmniej dać szczęście komuś, komuś, kto jest tego wart...	Si... si... signora! to naturalne!.. Człowiek taki, jak ja, w nędznej budzie, jak Bukowiec, nie mógł być na właściwem miejscu, nie mógł czuć się sobą. Doprawdy, dzisiaj dziwię się, że tam mogłem tak długo wytrwać	Siadłem z dala na murawie, rozmyślając, jak się to tam dostać, bom także Bondarywnę sławną chciał widzieć; a już mi o niej po Żużlu nagadali inni, którzy ją widzieli, gdy do cerkwi przychodziła. Dworscy nasi latali za nią jak poszaleli, lecz odchodzili, napasłszy oczy, ze spuszczonymi nosami. Ani było przystąpić do chaty. Pomyślałem sobie, że mnie staremu ujdzie pono pójść o wodę poprosić. Podszedłem tedy, próbuję drzwi przetworzyły się nieco drzwi; stara, z pozwoleniem baba, nos wystawiła i mruczy po rusińsku:	Ale co się tyczy Elstira pozwolę sobie zauważyć (mimo że nie mam zdania o jego dziełach, których nie znam), że nienawiść, jaką go ściga cesarz, nie powinna świadczyć przeciw niemu. Cesarz to wspaniała inteligencja.	Ale cóżby się stało? spytał Marcin trochę ciekawy.	Ależ ona nie mieszka podobno w Jodłowéj	Ciekawym, czy panna Helena zaprosi mnie na wesele? Jest to jedyny wypadek, z powodu którego mógłbym ubawić się parę godzin w salonach pani Korkowiczowej.	Czy ma pan wolny czas o piątej?	I jeszcze coś pani powiem. Takie wyrzeczenie się ze strony pani po prostu obrażałoby mnie. Oznaczałoby, że uważa mnie pani za bezradnego starca, który już sobie rady dać nie może. Byłoby to poświęcenie oparte na litości. A chyba nie sądzi pani, bym zasługiwał na litość.	Jak Balcera miłuję, prawda A to im się pomysłów przebrało! Pogańskie zabawki, dzikie bestie ze siebie robić. I tyle tego! Chyba ze dwustu tych wilkołaków jedzie... Straszne sądy boskie!	Major jeszcze nie ma osiemdziesięciu...	Mości panowie, słyszycie, co mówią: impetu nie mogli wytrzymać!... A co?... Impet to grunt!...	Na cóż się to przyda?	Naturalnie. I dlatego nie zajmujemy się w tej chwili jego wyznaniem, ale postępkami. W imieniu pana prefekta policji wzywam księdza, aby ksiądz powiedział, co o nim wie.	Nie, nie nic mu się nie stało, ale wasz postępek...	No, przecież nie babkę? Pan umyślnie pyta, żeby uwolnić się od odpowiedzi, ale się to nie uda! Kocha ją pan?...	O niej najwięcej powiedzieć nam może ordynat jako częsty gość w Słodkowcach... a może i praktyk?... Waldy, jakiego jest rodzaju cnota uroczej Stefci: katakumbowa czy współczesna? Warto by zanotować. Ale... co tobie jest?...	Ona sama przynajmniej nie powiedziała!	Pan wiele podróżował po morzu. Niech mi pan opowie wrażenia. Muszą być wspaniałe.	Pytasz się, Azo?	Rozumie się i muszę dodać: na szczęście, bo bez zapałek lub hubkihubka	Samżeś go do mnie przyprowadzał Uczciwą ma twarz i na dobrego żołnierza wygląda.	Tak jest	Tak, ale nie tu	To dawna historia jeszcze mi ją dziaduś opowiadał... Wreszcie tu wszyscy o niej wiedzą.	Tobie dam pierwszy znak życia, gdy już będę się czuł bezpiecznym, że malarya mnie nie dosięgnie.	Ty Karol jesteś przesądny, a to nie pomaga w interesach. Ty o wielu rzeczach już myśleć umiesz, ale boisz się jeszcze je wprowadzać w życie. To cię może drogo kosztować, bo na przesądy trzeba mieć duży grosz...	Tyle wskórają, co się przelecą i powietrza innego zachwycą.	A bo dziś jest pierwszy śnieg, a wy nie uważacie.	A gdzie by on ją chował, jak nie za fosami Władysławowa? I niech no raz tam wjadzie, to już po niej. Ale ja go dogonię! Odbiorę! Zabiję!	A, więc go zapewne spotkałeś w dorożce...	Ale ja tu pana więcéj jak półgodziny trzymam noc już prawie; chodźmy, proszę, do stołu.	Ale ja wiem szatan cię upętał diabli synu: chodziłeś na tańce z czarownicami!	Będzie msza za pomyślność miłościwego księcia i miłościwej księżnej	Co pani każe?	Co to za pokój?	Czego?	Czy on tu przyjdzie?	Dam.	Daruj mu, daruj!	Daruj, mości książę... Spać, spać! Ale jeszcze słowo...	Do Malinowskiej?... Po co?...	Donkey jesteś, zgoda! ale przecie nie będziesz jadł węża?	Dziedziczkę Jodłowéj? nie znam	Grzeczność, Gospodyni odrzekła Billewiczówna	I ta panienka, córka, to samo?	Ja sama mu otworzę!	Jakież to nowiny?	Janiu!	Jestem pewny. Widziałem doskonale, jak puścił cugle i upadł w tył. Koń uniósł go galopem i zrzucił pewnie na drodze.	Kapitalne, choć niezupełnie prawdopodobne. Iluż mieszkańców, jeżeli wolno wiedzieć, liczy miasto żydowskie?	Każdy z nas zatem błądzi.	Któż to?	Leźliśmy Chowańskiemu w gardło i nie zjadł nas... Pamiętacie?	Masz, niech cię tam. Czort go wie, w jakim on dziś humorze.	Mogłyby być skutkiem władzy magnetycznej.	Na, ir tai tiesa. Ko nepadarys prašymas, tai pabaigs akyvumas. Vienok turiu pasakyti, pons Keidošiau, jog esi labai pasarguspasargus	Na, ot matai, jau ir ne suvis tiek. Po maištų uždraudė lietuviškas knygas, lenkiškų gi neuždraudė. Lenkai ir dabar meldžiasi sau ant savo kunigo, turi savo laikraščius, turi knygas, iš kurių pasimokyti visokių darbų ir išmislų gali, o mes nieko neturime ir negalime, tai jau, kaip matote, ir ne suvis tiek. Tiesa, galite pasakyti, jog kožnas lietuvis gali pramokti lenkiškai ir naudoties iš lenkiškų kūningų, bet, susimildami, atsiminkite, jog tik retas tai gali padaryti, o visi reikalauja prašvietimo, visi reikalauja žinių, kurios galėtų duoti jiems duoną. Mes gyvename savo šalyje ir esame vargšais. Visi pas mus kiti gerai gyvena, išskyrus mus: ir žydai, ir prūsai, ir rusai, ir lenkai. Tiktai mes skurstame, o dėl ko? Dėl to, jog neturime iš kur gauti tas žinias, kurias lengvai gauna kiti iš savo knygų. FrancijojeFrancija (lenk.) laikrodis., Vokietijoje termometrus, lėles.  Kodėlgi mes nieko nedirbame! Ar mes rankų neturime? Ar mūsų  rankos prie darbų nelinks?	Najpewniejszy.	Natychmiast, moje dziecko Służę ci.	Nic waszemu mistrzowi do naszych praw; łaskę może tu okazać nie on, jeno król nasz	Nie	Nie bardzo.	Nie można pójść, bo za daleko, trzeba przepłynąć	Nie widziała pannuncia? Miłościwy król samopiątsamopiąt (daw.)	Niech zginę, jeśli pani nie zarywasz już o dewocję!	Niezgorsi.	Nu, co on robił?	O czym?	O kim mówisz?	Pan Jezus by tam miał pieska, jak wszyscy ludzie?...	Pani Świcka nie była u nas wczoraj.	Pietrek orze ziemniaczysko pod górką, a Witek we wałacha bronuje zagony pod len na świńskim dołku.	Podobno Bum-Drum z Murzynami i lwami przyszedł Maciusiowi na pomoc.	Pójdę w swiat po nią.	Skądże pani przypuszcza, że ja mam to wiedzieć?	Taigi, taigi poniute! Tarpu mūsų žmonių nėra fabrikantų, nėra nė amatninkų, dėl ko? Juog neapšviesti žmonės. Vaisbąvaisba	To chyba wina drzemki, nie czytanego utworu	To więcej niż pański obowiązek.	W tył głowy.	Więc zaprowadź nas do nich, to wówczas ty zostaniesz z nimi i będziesz panował po ojcu, a my pójdziemy dalej aż do morza.	Wraca król?	Wyżnikiwyżnik	Właściwie jesteśmy kuzynami...	Z jakim?	Z tymi zasadami w ładną można wejść kabałę	Znienawidziłbym cię? Nie! Po cóż wypowiadasz przypuszczenie najmniej prawdopodobne ukryłem przerażenie wywołane nieprzewidzianymi skutkami mojej idiotycznej dyplomacji. Czy rozumiesz mnie, moja droga dziewczynko?	Zrobimy?	Zęby! nie dość, nie dość! zakrzyczała księżna śmiejąc niby, ale z gniewu gorączką.	Łódź powinna być tutaj
Kiedy nas brano do niewoli w Iłży, to była najokropniejsza noc w moim życiu, pewien człowiek zmusił mnie, abym skosztowała kumysu. Odtąd nie mogę patrzeć na ten piekielny trunek. Sam zapach mnie przeraża... zaraz mi się zdaje, że jestem znowu w tej czerwonej izbie, czuję krew...	I tutaj do nas zostały cudownie z nieba przeniesione, w podobny sposób jak u Homera, ojca wszelkiej filozofii (wyjąwszy oczywiście boskie dekretalia), rzeka Nil nazwana jest Diipetes. I ponieważ widzieliście papieża, ich ewangelistę i wiekuistego protektora, będzie wam pozwolone oglądać je i ucałować wewnątrz, jeżeli macie wolą. Ale będziecie musieli trzy dni przedtem pościć i regularnie się spowiadać, starannie łuskając i przesiewając wasze grzechy, tak bacznie, aby nie upadła na ziemię ani jedna najdrobniejsza okoliczność, jako nam to bosko opiewają boskie dekretalia, które tu oto widzicie.	Na wystawie rozpocznie się nowy turniej. Do jej pierścienia przygotujcie, panowie, kopie	Niechże pani mi pozwoli przyjść do słowa bo się nie porozumiemy. W sukni, o której mowa, nie ma nic do poprawienia.	Tereso, nigdy się nie zdarzyło, żebym ci nie dał tego, co przyrzekałem Wejdź do groty i ubierz się.	Kilka mil! I to poeta tak się wyraża? Poeta tyle tylko widzi? A ja, kiedy tu wejdę, kiedy położę oko na tych górach i trącę je myś1ą, wnet lecę chmurą grzbietami całego łańcucha Karpat, ocieram się o Morze Czarne, przepływam Dniepr, biegnę drugim jego brzegiem, ponad Dźwiną przechodzę do Bałtyckiego morza, płynę jakiś czas morzem, zawijam w ujście Odry, i ponad Odrą wpadam znowu na Karpaty; a zawsze pilnując się krawędzi tego horyzontu.	Pójdziesz natychmiast do Wizbergowej i powiesz Luli, że się żenię, że za miesiąc mój ślub i że nigdy do niej nie wrócę. Nigdy, rozumiesz?	Albo ja wiem co?!... Choć zaczyna mi się zdawać, że ludzki umysł, w którym możliwe są takie pojęcia, składa się nie tylko z fosforu i tłuszczu...	Jakbym to ja za miłosierdzie nagrody potrzebowała? zawołała. Ciężar to będzie wielki, bo cudzy w domu, to swój z nim już jakby obcym był. A Ja mam i tak na głowie dużo, do snu im śpiewać nie będę.	Przyjacielu sądzę, że gdyby zaszła pilna konieczność, powinniśmy bez wahania zawierzyć „Bonawenturze” nawet na dłuższy dystans. Ale wie pan, z jakim niepokojem przyjąłbym pana podróż na wyspę Tabor, ponieważ nic pana do tego nie zmusza.	Do czego ci potrzebny?	Do licha z pustelnikami!	Do stu rogatych diabłów! czego ty chcesz, Kuklinowski, czy żebym temu Kmicicowi życie darował? To nie może być!	Do królewskiej korony nie tak bardzo namawiać potrzeba Podroży się piękna wdowa, ale ręki nie odmówi.	Ja z panem skończę w dwóch słowach... Przyjdź acan jutro na obiad do Europejskiego Hotelu o dwunastej...	Hm, a więc nie myliłem się gdy utrzymywałem, że domy, jak ludzie, mają swoją duszę i oblicze, i że w ich wyglądzie odbija się ich wnętrze. Ten dom wyglądał smutno, bo miał wyrzuty sumienia, a miał te wyrzuty, bo taił zbrodnię.	Gdyś siedziała obok niej zdawało mi się, że jesteś tak jej, jak i moim dobrym aniołem.	Przedsiębiorstwo pogrzebowe przysłało mnie. Lękałem się, że mnie uprzedzą konkurenci, więc użyłem fortelu.	Tak... to prawda! Oszalał i pewnie nie ustanie, aż znajdziemy się na gościńcu, zmuszeni żebrać jak majorowa.	Światło słoneczne, czyli materja w najdoskonalszym swym stanie; światło ukazujące się nam na ziemi tylko fenomenalnie, przypadkowo, cząstkowo	A mieć się na baczności. Duża kupa idzie?	Czybyś pan nie miał ochoty się z nim spotkać?	Dziękuję. Może pan Dębicki zechce się mną zaopiekować	Nie przypuszczałam, by pan tak łatwo umiał zrezygnować z tytułu przyjaciela.	Tak Miałam objawienie. Przeczucie sprawdziło się. Wiesz, że tam były psy w świątyni. To wzruszające nawet z naszym systemem	Tak! przespać się można względnie znośnie. Rano zobaczymy wschód słońca. Dziś nawet nastroju wywołać niepodobna. Za wiele ludzi... A ja chcę, żeby pani pokochała Morskie Oko!	Zdawało mi się, że pan obiecał wizytę Bazylemu Hallwardowi	Natchnienie takie zaraz miałem bo Panna mi się objawiła w takiej postaci, w jakiej stoi na drugim piętrze twego domu. Tyś jej czciciel, ty wykonaj jej wolę, którą powierzyła mnie niegodnemu i grzesznemu.	Nie, wasza wysokość słyszałem bowiem, że ani kozioł, ani trykacz nad rogi miesiąca nigdy się nie wznoszą.	Piętnastu nas tu siedzi i rozbawić cię nie umiemy; kochanki cię zdradzają i starzeją się, wino kwaśnieje, pieniądze ci kradną, a gdy wieczorem radbyś odetchnąć w wesołém kółku, przynoszą ci wierni poddani twarze grobowe. Nie powinnaż mnie co cię kocham, rozpacz porywać!	Aaa... ja i to myślałam. Bo co znaczy mąż, którego nie było... nie było i naraz wylazł jak spod ziemi? Jużci, kiedy oni rozeszli się i pani aż musiała pensję założyć, więc nie musiało być między nimi kleju; a jeżeli teraz wrócił, i jeszcze bogaty...	Czy mogę teraz iść się bawić, ciociu?	Któż pan jesteś? Stworzonyś chyba po to, by mnie dręczyć.	A jednak pozwoli pan profesor, że będę obstawał przy swoim. Powtarzam, że mam absolutne zaufanie do pańskiego obiektywizmu i wiem, że decyzja pańska będzie jedynie słuszna.	O, złym jesteś fizjonomistą, ojcze jeśli przypuszczasz, że przez wzgląd na siebie opłakuję to nieszczęście, które mi przedstawiasz. Że nie mam majątku? A cóż mnie to obchodzi? Czyż nie mam nadal mojego talentu? Czyż nie mogę jak panie Pasta, Malibran czy Grisi zarobić tyle, ile byś mi nigdy nie potrafił dać	Co pan chce tutejsi ludzie mają takie pojęcia. Wyobraź sobie wszystkie możliwe sprzeczności, wszystkie przeciwieństwa, a znajdziesz je w rządzie, w trybunałach, w kościołach, w widowiskach tego osobliwego narodku.	Czemuś jej nie wyręczył?	Któż zaręczy że miasto braterstwa, którego żądacie dziś, jutro nie zapragniecie panowania?	Milordzie, milordzie, na obronę swoją wywołujesz rzeczy, które cię potępiają tylko, wszystkie dowody miłości, jakie dać mi zamyślasz, są nieledwie zbrodnią.	Na Lewą i Prawą Odnogę Wajngangi! Nigdy, odkąd żyję, nie widziałem takich wód jak wtedy!	Na co?	Pod słowem, nie poznałem wujaszka w pierwszej chwili! Myślałem, że jaki młodzik wchodzi.	Skąd ci na myśl przyszła ta dziwaczka? Czy nie masz już o czym myśleć?	A nie jesteś?	A ty, Agnieszko mów mi o sobie, od tak dawna nic mi o sobie nie mówiłaś.	Czterysta trzydzieści dwa ruble i pięć złotych! Od Macieja, co?	Czy jest ładna?	Cóż pan chcesz za niego?	Ja wiem dlatego mówisz, że zielony lepszy: bo masz dużo.	Jakże! Przecież mieliśmy gonić wrogów, a nie szukać miasta?	Jest pan?	Jeszcze jak mam rację! Sprawa jasna jak słońce. Brakuje mi tylko trochę pieniędzy. Przyszedłem właśnie po to, żeby mi Lejzor podżyrował. Ben-Cijon już mi podżyrował. Uczynił to bez słowa.	Krzyżak wszystko obieca, a nic nie dotrzyma	Mój ojcze człowiek rozwijający z najzimniejszą krwią zasady, które niejeden mieszczuch uważałby za głęboko niemoralne...	Mówi pan jak z książki Dlaczego pan nie pisze?	Nic, bo go nie znam zupełnie, przecież widziałam go po raz pierwszy.	Ostrożnie, z Hipciem ostrożnie, ostrożnie, piękna pani, ostrożnie ty moja caceńka... bo wszystkie ząbki wytrzaskam, żebyś nie ugryzła	Przecież nie umiem pisać.	Sprawiedliwości, królu! mówisz że mnie kochasz... Gdybym miała twe serce, broniłbyś nieszczęśliwéj... Publicznie obelgami mnie obrzucają...	Tak! Sześciu!... Nie licząc...	Tak, ślepcom a śpiewakom wszędzie dojść można może też i ich odszukam.	To znaczy, że te jaszczury żyją w morzu?	Z oznak tych wnoszę, że jesteś pan szlifierzem wielkodusznym!	A robotników ilu pan ma teraz?	A skądże to waszeć masz takie prowizje?	A skądżeś to pan wziął tyle dziewcząt?	A... dzieci zdrowe?	Ależ chcę wiedzieć...	Ależ my tych panów znamy, to ktoś całkiem nieznajomy.	Ba nuo tų patyčių!	Bo to prawda?	Byłam trochę.	Chodź prędzej. Wiatr idzie.	Częściowo! częściowo...	Cóż, kontentkontent (przestarz., z łac.)	Dobrze recytuje ale i tak wolę wista.	Dobrze, proszę pani.	Doprawdy?	Dużoby gadać. A u nas tu widzę szczęśliwie: wszyscy w komplecie?	Ja widziałem takie ładne pocztówki.	Jakże go uśmierzają?	Już jesteś, Władku?	Józek będzie prędzej.	Masz, diable, fartuszek! Taka historia!	Niech tak będzie, jak rzekłeś!	Niech waćpana Bóg ochrania i wyprowadzi	Niezmiernie jestem wdzięczny panu prezesowi	O czym myślisz?	Od tej jaszczurzycy?	Paciorek. Mogą być i grzechy też. Wszystko, ale z uczuciem. Klęknij.	Pani dobrodziejko, to my sobie to później powetujemy, powetujemy... no, panowie, chodźmy, karteczki czekają.	Przebóg!	Rycerz, Nauka rzecze Lorenzo	Skończenia kursów panny Czertwanówny.	Szczęśliwy ojciec! Szczęśliwy syn!	Tak sądzisz?...	Tak, panowie, w istocie, to moja miara	Ty? I śmiesz stawać przede mną zuchwale, morderco bezecny?!	Właśnie. No, pozostaje ci jeszcze prosić o łaskę stryja Karola.	Żołnierze! Biali żołnierze! Chodźmy ich zobaczyć!
A czy wiesz pan już, kto porwał panią Bonacieux? nie zapomniałem bowiem, iż tej właśnie przykrej okoliczności zawdzięczam szczęście poznania pana.	A komu miałam powiedzieć? Czy on kiedyś przebywa w domu?	A skąd wy, didu?	A tak, ja. I zobaczysz, będziesz chodził po dawnemu.	A taki nosi...	A wy pospaliście się jak woły; można by wam łby poucinać i za płot powyrzucać, nimby się który rozbudził.	Ach Boże! jabym się miał gniewać, i jeszcze na taką pannę Linetę! Czy ona może kogo obrazić?	Ale weź, Prokopie, pod uwagę różnicę wieku. Ona jest młoda i ładna, a ja już stary dziad. Przed nią przyszłość. Cóż ja jej będę życie zawiązywał.	Ale wszyscy razem podniesiemy. Spróbujmy.	Ależ to był arsenał wędrujący ta dama!	Ależ, droga Wróżko jakże możesz wątpić o tym, że Lulejka będzie najlepszym w świecie królem! Czyż Lulejka mógłby kiedykolwiek słowo swoje złamać? Czyż Lulejka nie jest rycerzem bez skazy? Nie, nie, ty przecież tylko żartujesz!	Chcę pańskie zdanie usłyszeć	Choćby i królem był!	Co mam przywieźć babce?	Co za farsa, André?	Cywile	Czego? adwokatury?	Dawno tam nie byłem, chyba ze dwa lata! Nawet nie pamiętam dobrze, jak się tam jedzie, drogą jak do Hołowina, a potem przez las na lewo, prawda?	Dlaczego z ula?... Aha!... Ale uważasz pan, to niebezpieczne porównanie.	Dobranoc, Peerze.	Dobrze Masz rację, pokażemy ludziom, którzy nas obserwują i czekają, co zrobimy, aby nas osądzić, pokażemy im, że zasługujemy przynajmniej na współczucie.	Doprawdy? Bo znowu ja widzę w tym stawie ulubione miejsce mojej matki. Takie musiało być to jej miejsce ulubione.	Dziś, słowo daję, nie mogę!	E!... mój drogi, postaw się w mojem miejscu; nudziłem się śmiertelnie, a zresztą, na honor, nie lubię koni angielskich. Słuchaj!... jeżeli o to tylko chodzi, aby przez kogoś zostać poznanym, w takim razie, siodło wystarczy; jest ono niepospolite. A co do konia, znajdzie się jakaś wymówka na usprawiedliwienie jego zniknięcia. Cóż u djabła! koń także jest śmiertelny; dajmy na to nosaty był, albo parszywy.	Gaśnie, gaśnie prawie w oczach	Gram, jeśli mam kredyt.	Ile?	Jadą! Jadą!	Jak pan powiedział? Kapitan Moroszkin? Zaraz napiszę do dywizyjnego generała. Kapitan Moroszkin podkopuje podstawy, klasycyzm jest podstawą uczuć obywatelskich, on każe nam uszlachetniać siebie.	Jak to może być?	Jaka ci jestem ciotka, ty wsioku jeden!	Jakież tu panią sprowadzają interesy? Czy aby pomyślne?	Jakąż więc płacę pobiera babu, jeżeli na tyle ceni się jego głowę?	Jakże, i on wybrał się ze mną do Poświcia, ale po drodze spotkał pana Marwitza i opuścił mnie dla milszego towarzystwa. Mieli podobno odwiedzić starego Ragisa i spotkać tam Hankę z jej przyjaciółką. Zaraz pewnie przyjadą.	Jedź no żywiej!	Kiedy tylko pani rozkaże	Kochana Heleno myślałem...	Koki!	Księżniczko!	Kto taki niewierzący, niech nie słucha!	Któż to poluje na białych ludzi?	Kunige prabaščiau! tai nesutinka su mano sąžinę. Aš nieko pikto nežinau ir negirdėjau apie inteligentus. Jeigu jie ir kaip kada išsitaria nepritinkančiai, tai ne pikčiau už kitus jaunus žmones, kurie per nedatyrimą, ar per karštumą nevisados priderančiai valdo savo liežuvį. Tai viena, o antra, kaip matau, jums tai pasakojo lenkstudentis, kuris jau du sykius jums pamelavo ir kuriuoju užsitikėti negali.	Mam obowiązki ale gdzie ty iść zamierzasz?	Meir Ezofowicz pisanie przodka swego, Seniora, znalazł i dziś je przed całym ludem czytać będzie...	Myli się pan w tym ostatnim; zdrada od miłości.	Mówili różnie, poco? przecież porządna panna, jeżeli się jej trafia iść zamąż za takiego człowieka, jakim jest Jędruś, toby wyszła, a ona nie chciała... tylko zaraz potem uciekła z domu. Mama wie dobrze, co wyrabiał Orłowski, że o mało nie zwarjował ze wstydu.	Na wszystko się znajdzie sposób, oprócz śmierci Okręt będzie czekał w przystani, czy nie będziemy mogli wsiąść nań, choćby się temu cały ląd sprzeciwiał?	Nazywam go nazywam go wariatem, gdyż go znam lat... Zaczekaj pan... Piętnaście... siedemnaście... osiemnaście... Było to w roku 1860... Jadaliśmy wtedy u Hopferau Hopfera	Nie	Nie bez powodu wzdragałeś się, panie hrabio Dłoń pańska jest najdziwaczniej zapisana.	Nie buczbuczeć (gw.)	Nie chcę o tym słyszeć.	Nie mogę.	Nie spostrzegłem...	Nie sądzę.	Nie wiem, czy cię radzi zobaczą.	Nie wiem, nie wiem ale niewiele i ja na tę zbieraną robotę rachuję. A cóż myślicie?	Nie śmiałem. Tyle pisałaś o swojej samodzielnej pracy, tak byłaś szczęśliwą, że nie jesteś ciężarem i nadzwyczajnym dodatkiem w rodzinie (pamiętasz?...), iż byłoby podłością pozbawić cię tego zadowolenia... Wreszcie ja sam czułem się dumny z takiej siostry emancypantki...	Nie żartuję, bynajmniej.	Nie, niech mi doktór opowie, jak się stało z ojcem. Może doktór lampę rozjaśni i drzwi pozamyka, bo mi jest straszliwie zimno.	Niestety nie! I zawsze jednakowo żądna jest czarów. Pamiętam, jakem jej raz opowiadał o Kole Życia dopytywała się jeno o strzygonie, które napastują dzieci. Ona powinna zdobyć zasługę przez zabawianie nas rozmową... za jakiś czas... przy jakiej ubocznej sposobności... powoli, powoli. Teraz powędrujemy noga za nogą, oczekując łańcucha zdarzeń. Poszukiwanie jest niezawodne.	Och, jakie to okropne, jakie to straszne!... Pawle, po co, po co powiedziałeś mi to wszystko!	Oczywiście... Sam wiesz nalepiej. Ale co? Przyznaj! Nie miał Mazarin słuszności? Za jednym zachodem zemścić się okrutnie nad wrogiem i uczynić wyłom w tej ślicznej fortecy... Co? Kto to potrafi?... To się nazywa intryga godna pierwszego w świecie dworu! A perłaż to ta Billewiczówna, a wdzięczne to, a wspaniałe, a paniątko, jakoby z krwi książęcej! Myślałem, że ze skóry wyskoczę!	Otóż, widzi pani, ona go tak zasłania, że go prawie nie widać, a co gorzej, to i ona go nie widzi, tymczasem jest to najpoczciwszy w świecie chłopiec, ogromnie dobrze wychowany, niesłychanie delikatny, bardzo bogaty i wcale nie głupi, a w dodatku kocha ją do szaleństwa.	Owoce! Oszust! Zadajecie sobie niezmierny trud, pan i pański wierny giermek	Pan nie ma pojęcia o tej grze.	Pewnie, żem się wyuczył. Ale już dziś niech tak będzie: ja zaśpiewam naprzód, a waćpanna po mnie. Robota nie przepadnie. Żeby tak białogłowa jaka prosiła, pewnie byś się nie przeciwiła, a mężczyźnie zawsześ oporna.	Po co ukrywać to, co musi się wydać.	Podobno prawdziwy mężczyzna najbardziej pragnie niebezpieczeństwa	Proszę cię, siedź spokojnie, ja muszę oglądnąć pokój.	Przecie, a taki sprzeciwny, a taki zmyślny, dorwie się jeno bata, to zara trzaska i gęsi wygania Pietras, powiedz: tata! powiedz.	Straciłem na nich kilka tysięcy sestercyj! jeszcze niedołęgów karmić potrzeba; a kupić ich nikt nie zechce, bo co było lepszego, sprzedał niecnota.	Szlachcicem byłem i jestem, żołnierzem byłem i jeszcze być mogę, a jak długo habit noszę na sobie, to nie należy do rzeczy. Ale jakież to waszmość masz frasunki, że aż na ich pognębienie potrzebujesz księdza czy mnicha?	Tak jest. Czego sobie pani życzy?	Tak tak, Barkis gotów.	Tak, najjaśniejszy panie! Zasłyszałem, że posiadasz kamienie, które ożywić pragniesz, i oto jestem na twoje usługi!	Telegram poranny „Przeglądu”! Tragiczny zgon ministra!	To ja	To nie wina dzieci Dozorcy poszli do szkoły, a nic nie powiedzieli dzieciom, które ich miały zastąpić, że klatki otwierają się na mechaniczne rygle. Więc one nie wiedziały i otworzyły.	To on taki?	To oszust!	To rzecz dla mnie nowa!	Uch! żałuję, żem nie był na tym festynie	Urodziłeś się w pięknym roku 1910, roku jubileuszowym Grunwaldu.	Użyteczną pracę? a cóż ty zowiesz pracą użyteczną? jeśli pewien gatunek zatrudnienia jeśli zaś użyteczną pracą ma być praca moralnie dla bliźnich plonująca, praca, która im światła i ciepła, mądrości i siły ku cnocie dostarcza Możesz z niego bardzo piękną wyrobić kariatydę lecz młody i pełen zdolności Alcybiades już nie zmartwychwstanie Oho! praca użyteczna!... toć nie ma innej tylko chrześcijańska, ofiarna. ofiarna nie przez krzyż, od którego mdleją nam ramiona ofiarna z bogactwa duszy, nie z jej nędzy, ofiarna przez datek i przez prawdziwą, widomą ofiarę. pieniądz, uczucie, jasność myśli, dzielność ramienia.	W decydowaniu się? Nie wiem, ale Jaś dał mi wspaniałą receptę. Powiada, że gdy znowu będę niezdecydowana, co robić, mam sobie życzyć, aby to było zrobione, gdy będę miała osiemdziesiąt lat. Ale Jaś sam umie się bardzo szybko decydować, byłoby więc źle, gdyby w jednym domu było pod tym względem za wiele zdolności.	W osobie pańskiej, którego kopia ma szanse zwycięstwa.	Witaj, stróżu trupiarni! Witaj, truponosie!	Więc i wy zapewne słyszeliście co ta gawiedź węgierska plecie... Ale to gawiedź i ciury! Ani biskup Jan, ani Orszag, ani poważni posłowie nigdy o tem nie wspomnieli.	Więc ta dziewczyna rozkochała się tak na poczekaniu w sekretarzu Cyrana?	Więc to tak?	Woda w komnacie... słyszałyście?	Wspomniałem więc partnerowi mojemu o tym djamencie, który i jego uwagę zwrócił. Co u djabła znowu, mój drogi, nosisz na palcu gwiazdę niebieską i chcesz, żeby jej nikt nie widział! Czyste niepodobieństwo!	Wy parchy obrzydliwe!	Właściwie, prawdę mówiąc, przejawiło się to dopiero w czasie choroby.	Zachowa szacunek dla siebie	Zdaje się, że będę zmuszony uciąć mu głowę przed śniadaniem	Zielony Korsarz płynie za nami. Czeka na swego brata.	Zostali pobici.	Ładna rzecz jeśli tu takie potwory żyją. Przecież to miało ze sto kroków długości albo i więcej. A mknęło jak wicher. Czy nie zauważyłeś nóg?
Aaa... prawo! Niby ty nie znasz Stefka. Co jego obchodzą czyjeś prawa, jeżeli on ich nie uznał? Ach, gdybyś ty sprowadziła się do mnie...	Sam mi to powiedział Ja, moja Emilko, dużo myślałam nad tem; prawdę powiedziawszy, nie myślałam o niczem innem i nie sądzę, żeby on względem mnie zawinił. W Krzemieniu był dla mnie dobry, tak dobry, że mi się zdawało... Tobie jednej to powiem, bom ci to już zresztą pisała, że wieczorem tej niedzieli, którą on spędził u nas, poszłam spać z głową i sercem tak nim przepełnionem, że aż mi wstyd dziś o tem mówić... I czułam, że jeden dzień dłużej, jedno przyjazne słowo więcej z jego strony, a pokocham go na całe życie... Zdawało mi się, że i on... Na drugi dzień wyjechał zagniewany... Była wina ojca, była i moja, więc potrafiłam to zrozumieć i pamiętasz, jaki list napisałam do ciebie do Reichenhallu? Widzisz, zupełnie taką samą ufność, jaką ty w nim masz, miałam i ja... Pojechał. Sama nie wiem, dlaczego myślałam, że wróci lub napisze. Nie wrócił i nie napisał. Coś mi mówiło, że on mi Krzemienia nie odbierze dobrze. Sama to mówię i winy nie uznaję. Tylko, widzisz, połamał we mnie jakąś sprężynę życiową. I na to niema rady, to się nie da naprawić. Bo jak? Co mi z tego, że w nim zaszła potem zmiana, że żałuje tego, co uczynił i że gotów byłby się nawet ze mną ożenić? Co mi z tego, skoro ja, która go już prawie kochałam, teraz nietylko nie kocham, ale muszę bronić się od wstrętu. To gorzej, niż gdyby mi był obojętny... Ja wiem, o co tobie idzie, ale przecie życie można budować tylko na miłości, nie na niechęci. Jak ja mu mogę podać rękę z tą urazą w duszy i z tym żalem, że przez niego tyle się popsuło? Myślisz, że ja nie widzę jego zalet, ale cóż na to poradzę, kiedy im więcej widzę, tem bardziej właśnie mnie od niego odtrąca, i gdybym musiała wybierać, wybrałabym pana Maszkę, choć on mniej wart. Na wszystko, co mi możesz powiedzieć o nim dobrego, zgadzam się, ale na wszystko odpowiadam ci: nie kocham go i nigdy nie pokocham...	Co tu się stało?	Ach, rozumiem Cierpliwie znosisz własną nędzę, ale lękasz się znosić biedę u mego boku. A więc, Mercedes, gdybym posiadał twoje serce, popróbowałbym szczęścia, ty byś mi je przyniosła, zdobyłbym fortunę. Mógłbym pracować jako komisant w jakiej firmie, sam mogę zostać kupcem!	Nie chcę się domyślać nic, a widzę iż przygotowujecie się jakby do jakiegoś salto mortale.	Tak jest; Pełski zobaczył ją przez ciekawość, a ona, jak wiesz, śliczna dziewczyna, to też rola podobała mu się. Pełski człek powszedni, arystokrata... jednem słowem, zero... ale... jeśli nie będzie zważał na posag...	Z kolei może kiedy będzie i twoją, gdy jéj panicze nie zechcą, a przyjdzie do głowy przytulić się do cygana i zagrzać się przy czarnéj jego piersi.	Jakto! groby? zawołała przestraszona, żegnając się; groby? pod domem?	Podoba mi się pan. Przepadam za nieśmiałymi mężczyznami.	Spytaj o to Trestkę. On prowadzi kampanię od trzech lat. Ja się na tym nie znam.	To handel bardzo niepewny Dlaczego on wziął się do tego?	Dostojniku, wiem, że znasz oba pisma i nieobcą ci jest kapłańska mądrość. Gdy chcesz, słyszysz przez mury i widzisz w ciemnościach. Z tego powodu znasz myśli zarówno chłopa pracującego kubłem, rzemieślnika, który na targ przynosi sandały, i wielkiego pana, który w otoczeniu swoich sług czuje się bezpiecznym jak dziecko w łonie matki...	Hm, to się niby ma znaczyć, żebym ja wam dał te pięćset rubli?	Miłościwy panie! czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska mość między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi nie zgrzeszyli.	Zasługuje na to... przekonasz się W. Kr. Mość Gdybyś W. Kr. Mość zaszczycił mnie jutro bytnością swoją na skromnéj wieczerzy, możebym mu ją potrafiła zaprezentować.	Smutny jesteś, panie mój?... Nie tyle ucieszył się Mojżesz widokiem ziemi obiecanej, ile ja, gdyś powiedział, że sprowadzasz się tu, aby ze mną mieszkać. Lecz już dobę jesteśmy razem, a jeszcze nie widziałam twego uśmiechu. Nawet nie mówisz do mnie, ale chodzisz ponury, a w nocy nie pieścisz mnie, tylko wzdychasz.	Ale się zerwał z łańcucha.	Czekaj tatka latka, a kajże się to na zimę podziejem? kaj?	Hrabia mnie chcesz wypędzić? Bardzom ci się naprzykrzyła?	I ja zapuszczam się teraz dalej w świat niż dawniej	Jak im się podoba	Mógłbyś pomóc nam się wydostać z miasta tak, aby Hiszpanie nas nie zaskoczyli, i zaprowadzić w bezpieczne miejsce?	U nas już będzie po żniwach W okolicach Kralup żniwa zaczynają się najwcześniej.	Żadne inne; wariat był taki, jak ty, obraził mnie, dom mój obraził, a takiemu dziecka nie odda nikt.	Szkoda to jest niewymowna, bo jednak wielki to był rycerz!... Chodźmy do niego, panie Michale. Miał on zwyczaj dworować sobie ze mnie i we wszystkim mi dogryzać. Może go i teraz ochota do tego schwyci. Mój Boże, jak się to ludzie zmieniają! Taki to był wesoły człek...	Kozły! Same tym ino żyją, co gdzie urwią, wycyganią albo i ukradną, to za co będą ją lekowali? Tyle gospodarzy we wsi, tyle bogaczy, a nikto z poratunkiem nie spieszy!	No, no, pomińmy te tematy Nie wiedziałem, że pan już zdążył widzieć się z moją służbą.	Czy uwierzy ksiądz proboszcz że Lucyś, kiedy był mały, miał włosy jasne jak len, potém zaczęły robić się coraz ciemniejsze, a teraz takie czarne, jak krucze pióra.	Niepotrzebnie Proszę, łaskawco, tobie dobrze. Ty sobie wiesz, że jeszcze w słońcu pochodzisz, dobrych książek poczytasz, jasnych myśli nachwytasz. Kondycja ludzka, BuntownikA mnie kto życie wróci? Żywot wieczny! A ty daj mi go teraz, kiedyś obiecał.	Bo co Karolka chciała?	Ktoś ty jest?	Ojcze, ojcze! co cię boli?	Właśnie dlatego pytam waszą dostojność: co robić?... Jestem przecie naczelnikiem gwardii i muszę czuwać nad czcią i bezpieczeństwem naszego pana.	No, no, że też ty coś wiesz nowego!	Ach, jeżeli to tajemnica...	Ale w życiu panien wogóle zmiany są przewidywane.	Bo go wcale nie miał.	Bo słońce, które jest po wschodniej stronie nieba, grzeje nas w plecy; to znaczy, że skręciliśmy na zachód.	Nie do pani mówię.	Niech Bóg broni! Ślubuję celibat, a jeśli go złamię, to żonę będę trzymał w Mariampolu.	Proszę, niech mnie pan uwolni od tego	Tak, panie hrabio, i to przez protekcję, i zrobi pan wielką przyjemność księgarzowi, nie biorąc książki po tej cenie.	A! długa Motruno! ale i życie długie, a przeżyć je trzeba! Ale kto ci tu wody nosić pomoże, drew przysposobi, i choć słowo do ciebie przemówi?	Przyjacielu Fulton, pokaż rachunki. Nie będę ukrywał, że grozi ci bankructwo. Tak, długi twoje wynoszą jedenaście dolarów sześćdziesiąt dwa centy. Tobie winni są koledzy dziewięćdziesiąt cztery centy. Więc pasywa wynoszą: cztery od dwunastu sześć. No tak: dziesięć dolarów sześćdziesiąt osiem centów. Pieniędzy nie masz?	A mnie znosisz?	A tyś nie widział, kogo spotykasz?	A u nas: „Hardy, jak Gaskończyk” Gaskończycy są Szkotami Francji.	Aha, już spostrzegłaś kwiatki? To przyniósł pan Krukowski...	Gonić cię będzie	Ja chcę, ja chcę.	Ja? Wstąpiłem na służbę w dniu naszego wyjazdu.	Jakże to?	Juści, trepy całkiem więzną, ale po zbronowaniu rychlej przeschnie.	Mogłaś pani przywiązać do siebie człowieka, który ją szczerze kochał.	Na złość i nie kelner.	Nic. Poczty są na przedzie; nie widać ich	Nie czyń tego, gdyż pójść musisz.	Nie wierzę	Nie wzięłam.	Nie, uchowaj Boże!	Och, wszystko to jest bluźnierstwo słów, śmiechu i ciekawości, i beztroski	Oj, nie ma	Proszę mi nie mówić po imieniu, on słyszy...	Sądzisz, że słowo nie posiada żadnej mocy działania?	Słuchaj! Słuchaj!... Bo niewinnością jest dziecię i zapomnieniem. Borowski!	To waćpanny nogi grzejecie?	To, proszę pana, gust mojego męża.	Tylko nie odchodźcie, moja matko.	Wiem, że śmiercią swoją oddałabym ci największą przysługę.	Z daleka oddaj towarzystwu waletę jak gdyby nigdy nic i ruszaj. Wróć wieczorem o zmroku. Twarz na noc obłóż wodą... Adieu...	Z największą przyjemnością: do sztuki, do sztukowania, do sztuki mięsa, do czego tylko księżna rozkaże Tylko czy téż istotnie my mamy własną sztukę? hm?	A pan?	A skąd wie twoja narzeczona?	A smyk! a zuch chłopak!	Ależ wujaszek siedzi na koniu!	Amen Bracie Diego!	Biédny! biédny! zacny mój... kochany!...	Choćby usuwając kobietę od stosunków z intrygantami...	Czy on jest zwierzęciem?...	Czy zupa gotowa, Ludwiku?	Człowiek pod śniegiem! Widać głowę, ot tu!	Dziewczyna ma już dwa roki.	Edmund Dantès.	Gdzież ona teraz?	Jakie?	Jaśnie oświecony książę Cavalcanti Gdzie jest książę Cavalcanti?	Jesteś pan wymagający.	Księdza proboszcza! księdza proboszcza!	Masz babo placek!	Mm! Laukt reikia	Mój panie!...	Nigdy w świecie.	O, tak. Kilku panów.	Och, tak. O czym innym! Dobrze?	Raz!	Tak, pierwsze? I bratowa powierzyła pani Lucię? C’est une absurdité!C’est une absurdité! (fr.)	Tak.	W domu...	Widziałeś dziś Ligię?	Wierzę Wystarczy spojrzeć na „Błyskawicę”.
No tak. Zostawmy to... A czy od czasu tej przygody na moście nie przytrafiło ci się ani razu coś podobnego do tego, co ci się zdarzyło przed dwoma laty?	Jadę „Czy to nie byłaby rozkoszna żoneczka?” rzekł Rastignac do Godfryda, pokazując mu małą z kameliami, białymi, czystymi, bez jednego brakującego listka. Rastignac należał do serdecznych przyjaciół Godfryda. „Wiesz! myślałem o tym” szepnął mu do ucha Beaudenord. „Mówiłem sobie właśnie, że miast drżeć w każdej chwili o swoje szczęście, wsuwać z trudem jakieś słówko w nieuważne ucho, śledzić w Operze, czy we włosach tkwi kwiat biały czy czerwony, czy w Lasku rączka w rękawiczce spoczywa na szybie powozu jak się to praktykuje na Corso w Mediolanie; miast kraść kąsek ciastka za drzwiami jak lokaj, który dopija butelki; miast zużywać swą inteligencję na doręczanie i odbieranie listów jak posłaniec, miast otrzymywać bezmiar czułości w dwóch wierszach, mieć pięć tomów in folio do przeczytania dziś a dwa arkusze jutro, co jest męczące, miast włóczyć się po wyrwach i zaroślach, lepiej byłoby poddać się uroczej miłości, której tak zazdrościł J. J. Rousseau, pokochać całkiem po prostu młodą osóbkę jak Izaura, z zamiarem uczynienia z niej swojej żony, o ile w czasie wymiany uczuć serca nadadzą się sobie; słowem, stać się Werterem szczęśliwym!”. „Głupstwo nie gorsze od innych” rzekł Rastignac poważnie. „Na twoim miejscu zanurzyłbym się może w upojeniach tego ascetyzmu, jest nowy, oryginalny i niekosztowny. Twoja Mona Liza jest słodka, ale głupia jak baletowa muzyka, uprzedzam cię o tym.	Na niepomyślny zbieg okoliczności Pan Renowicki przecież mając tak inteligentną i tak wyrobioną żonę, której pozazdrościć by mu mógł niejeden dyplomata, nie  miał powodu do liczenia się z ewentualnością aż tak przebiegłych podstępów ze strony niepowołanych osób. Ale właśnie à propos osób niepowołanych mam do pani serdeczną prośbę. Wspominano mi, że pani rozmawiała o sprawie owej koperty z jednym z kolegów męża. Widzi pani, gdyby się wiadomości o tym rozeszły po mieście, sprawiłoby to mi ogromną przykrość. Dotknęłoby mnie osobiście. Powiedziano by, że w moim biurze wśród moich podwładnych są ludzie zdolni do tak nieodpowiednich i po prostu brzydkich psikusów... Może jestem przewrażliwiony na punkcie mego biura, ale proszę panią, bardzo proszę, jako o grzeczność w stosunku do mojej osoby, by pani zechciała nikomu, ale to absolutnie nikomu o tym nie mówić więcej.	Ale czekaj! ty się odemnie nie uwolnisz tak łatwo! Naprzód ja nie myślę ztąd krokiem pójść... boby mnie gotowi poznać. Tu mi bezpiecznie, zostanę... Rób sobie co chcesz... Śpieszyć się nie mam czego, spocznę po drodze, a rachunek nasz długi i niełatwy! Dołożymy drogę, fatygę i na powrót podróż... nie głupiam się teraz dać wyprawić z biczykiem...	O mnie?... Aaa... tak!... Pamiętam... Byłyśmy jeszcze u pani Latter, kiedy przyjechał jej brat i zwrócił uwagę na Helenę Norską. Wtedy właśnie Ada powiedziała mi, że jest zazdrosna o Helenę. Bo jeżeli mój brat zakocha się w Helenie, to już mnie przestanie kochać...	Byłoby cudownie! Ja bez ciebie nawet się cieszyć nie potrafię. Ale przemyśl to, Ludko, zrób tak, aby się mąż nie pogniewał.	Do stu diabłów! Cóż to znowu za plotki? Czy nie dość ma każdy do roboty ze swą własną nędzą? Daj mi spokój albo stłukę cię na kwaśne jabłko! Któż to oczernił mą żonę? Kto mówił, że to powiedziała?	Oto jest tabliczka. Pójdziesz z nią do mego domu, odnajdziesz mego wyzwoleńca i oddasz mu ją. Napisano jest na niej, żem wyjechał do Benewentu. Powiesz Demasowi od siebie, żem to uczynił dziś rano, wezwany pilnym listem przez Petroniusza.	A tak! Pan wie? Ja teraz mieszkam u wujenki Szczerkowskiej, bo po Terkaczach zostały... gruzy.	A! bo jeździ, i doskonale... gdy siedzi na koniu, każdyby przysiągł, że ładny chłopiec, a jak się po kobiecemu ubierze... najśliczniejsza panna. Doprawdy, że ja sama nie wiem...	Bóg mnie ubij na ciele i duszy, jeżeli nie to samo zawsze myślę! tylko jak podczas nieścierpliwe już bóle zdejmą, to człowiekowi trzy po trzy naplecie się w gębie...	Czy w zamku znajdują się wszystkie portrety dawnych panów na Guermantes?	Masz rację, Sancho ale niech hrabina raczy dalej opowiadać, gdyż dotąd nie widzimy żadnych powodów do wielkiego jej smutku.	Nie sprowadzę, bo jeśli taka jest wola Boża, żeby ta mysz była dla mnie znakiem i ostrzeżeniem, to nie chcę iść przeciw tej woli. Otóż tego roku nic mi się nie pokazało. Mówiłem to Maryni... Może Bóg zechce w jakikolwiek sposób okazać, że czuwa nad naszą rodziną. Słuchaj, mój drogi: wiem, że ludzie gadają, że jesteśmy zrujnowani, a przynajmniej w bardzo złych interesach. Otóż sam osądź: Krzemień, wraz ze Skokami, z Magierówką i Suchocinem, ma około dwustu pięćdziesięciu włók. Jest tam około sześćdziesięciu tysięcy rubli Towarzystwa razem: dziewięćset dziesięć tysięcy...	Nie, księżno. To jest naprawdę tak okropnie nudne, że ja na miejscu pani byłbym już dawno wyjechał z Krakowa.	No, dobrze Niech przyjdzie do mnie jutro.	Przez nią zyskuje się wybawienie z Kołowrotu Wszechrzeczy Rzeka Strzały! Pomyśl jeszcze nad tym!... Może jakiś mały strumyczek, wyschnięty od upałów? Lecz Najświętszy nigdy by tak nie oszukiwał starca.	Rycerz, Odwaga poszepnął Czarniecki. tj. do karczmy, której znak rozpoznawczy zwyczajowo stanowiła wiecha, czyli wieniec albo przyozdobione drzewko, umieszczone nad wejściem. gorzałki się napić... Co za fantazja w tym człeku! Albo on nałoży wcześnie głową, albo hetmanem zostanie. Hm, żebym go nie znał sługą Marii, myślałbym, że ma... Dajże mu Boże szczęście, daj mu Boże, bo takiego drugiego kawalera nie masz w Rzeczypospolitej...	Samobójstwo ciągnął Heyst. znaleziono by nas w łodzi martwych, zabitych przez słońce i pragnienie. Tajemnica morza! Ciekaw jestem, kto by nas znalazł. Może Davidson; ale Davidson popłynął na wschód przed dziesięciu dniami. Widziałem go z pomostu, gdy przepływał raz wczesnym rankiem.	Słysz, kantarzeju, a ty widział, że było pismo i do mnie?	Tak, wistocie dziwne to bardzo; ale bywają czasem takie trafy, takie pozory łudzące...	Weź ze sobą Łaskiego, Bogusza i Gorayskiego, poczekajcie w kancelarii, a gdy kartelusze będą gotowe, rozdzielić je między siebie i w tejże godzinie poroznosić gdzie należy. Pana Justa nie szukać na Woli, bowiem dziś rano miał być u księdza biskupa	Z Radomia za dwieście rubli, ale furman upomina się na jutro.	Zabijanie stójkowych, niepodległe państwo... Czy nie można z tobą mówić po ludzku? Nie jesteśmy na wiecu, nikt nas nie słucha	Zapytam teraz pana zadając to samo pytanie, jakie król Karol IX zadał Katarzynie Medycejskiej po Nocy Świętego Bartłomieja: jak sądzisz, czy dobrze odegrałem swoją rolę?	Dagon i inni Fenicjanie Oni nawet ofiarowali się, gdy przyjdzie czas, podbuntować azjatyckie plemiona, aby nasze wojska miały pozór do przekroczenia granic. A gdy raz wyjdziemy na drogę do Niniwy, Fenicjanie i ich sprzymierzeńcy połączą się z nami... I będziesz miał armię, jakiej nie posiadał Ramzes Wielki!...	Na co ci rozmyślanie potrzebne? Ja się tu przekradając, dostałem; na dworze cesarskim nie wiedzą o mnie i wiedzieć nie powinni; powracać muszę jak najrychlej, czekać nie mogę, odkładać nie chcę... Wszystko natychmiast potrzeba ułożyć i zapewnić...	Na mnie teraz kolej Pojąłem za żonę tę kobietę, gdy była młodą dziewczyną, wziąłem ją pomimo woli całej mojej rodziny; otoczyłem dostatkiem, dałem moje nazwisko; aż pewnego dnia przekonałem się, że jest piętnowaną; ta kobieta ma wypalony kwiat lilji na lewem ramieniu!	Najprawdziwsza prawda Mnie tylko dziwi, że do tej pory nie widzieliśmy ich więcej. Zresztą, ponieważ nie możemy się do niego zbliżyć, nie mówmy już o nim!	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	Pożegnam już państwa do jutra. Idę do biura Może mi ojciec przyśle tam konie na czwartą.	Ho, ho! Kum Onufry Jastroń był sprytnym chłopcem! Zwłaszcza w ciemne, burzliwe noce umiał być bardzo niebezpiecznym. Przed jego „Kleniem”, sławną na Druczy krypą, mieli mores przewoźnicy i spławiacze skór. Nic to mu było niby to niechcący zahaczyć z tyłu bosakiem jaką beczułę pełną okowity lub piwa, ściągnąć z tratwy zakrzywionym krukiem bal z suknem lub grypsnąć przemytnikowi pakę z tytoniem. Szczwany był lis i gracz nie lada! Wszyscy wiedzieli, że rabuś, a nikt mu nie mógł dowieść niczego! W tym właśnie cała sztuka, mospanie, żeby się nie dać złapać na gorącym. Musiał mieć gdzieś setną kryjówkę, bo w tej budzie ani w domu jego na mieście nigdy nic nie znaleziono.	A po cóż posyłacie, panie, do niej ludzi, których zwyciężacie? wszakże kazać iść komuś rzucać się jej do nóg, znaczy uwiadomić go jawnie, że ona jest waszą kochanką.	A tam, czyż ich nie widzisz? z takimi okropnymi rękoma, że u niektórych i na pół mili sięgają.	A!... upadam do nóg.	Ach, mamo, chciałabym być choć w połowie tak dobra jak ty!	Bo ja niczego nie potrzebuję.	Bo powiedzcie coś, coby ją zajęło!	Cicheńka taka bądź, jak ta rybka na dnie wody, żeby ludzie i zapomnieli o tobie.	Czy pan prezes uważa, że to niepatriotycznie w dzisiejszych czasach wozić pieniądze za granicę? Ależ wszyscy to robią!	Dla mnie nie masz zbawienia!	Do jakiego końca?	Dobranoc panu, dojdę już sama.	Gdyby nie ona spałbym teraz w wieczystych lasach! Czyż mam dla niej ważyć życie za to, że mnie zrobiła rezydentem w Ekeby? Zaprawdę, nie jest to zbyt dostojne stanowisko.	Ja nie potrafię nic powiedzieć, a choćbym nawet umiał, mam wielką pieczęć na ustach... Dziś modlę się tylko i płaczę...	Jestem pewien, że będzie panu rad.	Któż ośmieli się z nim mówić? Nawet szalony z miłości Ramirez czmycha na widok samego tylko cienia kapitana Fidanzy.	My też nie mamy najmniejszego powodu zaczynać. Chciałeś, byśmy przystąpili do spółki; powiedz mi, z jakim kapitałem?	Nie wiem, co się stało. Chyba człowiek nie rośnie ciągle jednakowo. Tamta para zdarła się, a jeszcze były za duże. Wtedy wcale mi noga nie rosła, a teraz przez pół roku takie mi łapy ponarastały, że sam nie wiem, skąd i jak. Wszystko mi ciasne. Wcale się gimnastykować nie mogę, bo się boję, że wszystko popęka, bo trzeszczy. Pan się gniewa, że się nie nachylam, że porządnie rąk nie wyciągam, że źle maszeruję; a nie spojrzy, jak jestem ubrany.	Niechże mnie ze skóry obedrą! Czegoś podobnego nie widziałem dotąd!	O niczym nic nie wiem. Nic mnie nie obchodzi. Skąd przypuszczenie? Pan mi obojętny, więc nie badałam...	Po co pytać? Wiesz, że weźmiemy popelinowe suknie, bo nie mamy nic innego	Przypuśćmy Jednakże twierdzi pan, że rząd na sprzedawanych przez pańską Centralę Eksportową produktach musiałby tracić, musiałby dokładać premie, sięgające niekiedy czternastu procent. To już nie wytrzymuje żadnej kalkulacji.	Słuchaj. Jakubie! Czyż nie mówiłeś poprzednio, że do zatrzymania młyna służy ściskadło?	Słusznie lecz to do Aramisa należy.	Tak jest! Stoi w sieniach.	W takim razie jeszcze dzisiaj trzeba uwolnić wszystkich. Ludzie nie mogą być więzieni za to, że chcieli przekonać się, czy święty Nil przybiera lub że słuchali muzyki.	Więc osobista wartość człowieka nic nie znaczy, tylko pieniądze i sfera?... O moja Luciu! tak jeszcze jesteś młoda, a już masz spaczone pojęcia.	A cóż to jest Majdan?	A to się stanie z pewnością.	Aha! Więc już niejeden mieszkał?	Ależ owszem... taki ciekawy temat	Ależ zaręczam, księżno!... Zresztą nie mogę puścić szofera samego... W taką noc...	Chodzę.	Co pan myślał?	Co się z twoją żoną stało?	Co za sprawa?	Czyż tedy jest pańską córką?	Dobrze!... otóż wytrzymam pański cynizm i będę mówiła nawet o kokotach... Dowiedzże się pan, że trzeba mieć bardzo niski charakter, ażeby zestawiać te damy, które sprzedają się za pieniądze, z kobietami uczciwymi i szlachetnymi, które oddają się z miłości...	Dwudziesty trzeci zachód słońca	Gdybym jednak mógł pomówić z panem prywatnie	I roztropnie uczyni	Idź szukaj swego po!... A jeśli mi jeszcze choć raz coś z twego czarnego repertuaru zagrasz, wyrzucę precz. Sczeźnij, gdzie chcesz.	Jakże godność, proszę?	Jestem muszkieterem tymczasowym jedynie	Jurand ze Spychowa	Kto tam mieszka?	Lecz niewolnik zachowuje wszędzie prawo odzyskania wolności! Jakiekolwiek nastręczą mu się sposoby, może je zawsze poczytać za dobre.	Macie panowie zamiar zwiedzić il Colosseo?	Matko najświętsza!	Młody stangret jest moim przyjacielem.	Nie turbuj się o to.	Nie wątpimy.	Nie!	Nie. Przetnę ją z tyłu i każę dorobić zapięcie.	Niechajże Pan Bóg prowadzi szczęśliwie	Odezwij się.	Oto, młodzieńcze	Otrzyma pan pieniądze. Odpowiedz pan.	Pietrek ma teraz sam całą komunikację w dolinie Oise i wozownię pełną pięknych pojazdów. To obywatel z Beaumont, ma tam hotel, gdzie zatrzymują się dyliżanse, ma żonę i córkę, które umieją się krzątać...	Przepraszam, nie dosłyszałem?...	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	Szmul!	Ta sprawa gdyby się i przed całą Europą wywlokła, nic nam pewnie pod żadnym względem nie zaszkodzi.	Więc?	Wnuczek? Brawo. Spytamy wnuczka, czyby nie chciał, by Marszałek konikami jego... Pójdź tu, dziecko...	Wszystkie przyjdą?...	Wtenczas! Wtenczas!	Zaraz poszukam w beletrystyce	Zdrowa
Sztuka, ArtystaMalowałeś! Dziecinne bzdury! Nie masz prawa tak mówić. Ja też piszę tego samego rzędu poetyckie brednie. To nie jest szczyt tego, co wyraża w sztuce, w charakterze jej formy, naszą epokę. To samo robią dzieci tu: urojenie, coś nierealnego, ułuda.. Czy myślisz, że taki Ziezio Smorski nie dałby dużo, aby teraz być tylko zblazowanym bubkiem i niczym więcej? Mówił mi o tym po pijanemu. Te słowa jego umiem na pamięć: „Poświęciłem życie i rozum dla chimery, dla czegoś, co się kończy. Miałem powodzenie i sławę, i wszystko, co jest z nią związane. Ale dałbym wszystko to za to, aby żyć zwyczajnie, nie zwariować, a zwariować muszę, bo teraz się już nie zatrzymam”. Oto jest prawdziwy artysta dzisiejszy. Tamci dawni umieli być sobą, nie wariując ekstatyczne święta na cześć Bachusa, rzym. boga wina. kłamstwa	Ale czy by nie można choć wypróbować tego gruntu? Oto wyspa. Na tej wyspie są drzewa. Pod tymi drzewami zwierzęta lądowe, zwiastuny kotletów i rostbefów, na których z ochotą poostrzyłbym trochę zęby.	Ale nie Monserfeuil nie ma najmniejszego wpływu w nowym rządzie. Szkoda zachodu.	I mnie, ale nie czas.	Kochana kobiecina! Na pewno destyluje melisę dla szpitali albo preparuje jakieś kosmetyki dla siebie i dla przyjaciółek. Wiecie, że ona na tę zabawę wydaje do trzech tysięcy dukatów rocznie? Tak przynajmniej słyszałem. Ale masz rację, czemu nie ma tu pani de Villefort? Spotkałbym się z nią z dużą radością, bardzo lubię tę kobietę.	Nie straciłam biżuteryj, ale nieoprawne kamienie niezwykłej piękności, diamenty, rubiny i inne. Po śmierci męża, znaczny jego majątek poszedł na długi, pozostała tylko należność u pewnego wybitnego Włocha, który zmarł niedługo po mężu. Wykonawcy jego testamentu doręczyli mi te kamienie, jako pokrycie zobowiązania. Otrzymałam je niedawno dopiero w Bostonie i już przepadły. To straszne!	Owszem ale w ostatnich czasach dopiero upadłem tak nisko. Byłem dawniej rozbójnikiem morskim, następnie bandytą konnym. Koń zdechł. Nie miałem za co kupić nowego, a wynajęcie kosztuje bardzo drogo: pięć szylingów godzina.	Tak, komendancie. Ale, cóż to, nie pijesz wina?	To pewno ten monter, ale czemuż nie dzwoni?	Z panią dobrze zrobił ale ufarbował się niepotrzebnie.	Słyszysz, Hedwich? Ten kawaler mi tu właśnie rozpowiada, że i on także był w tym samym kinderkowym jasyrze, co i ty, i że tam zgubił jakąś małą siostrzyczkę, i że całe życie jej szuka, i że to może ty właśnie jesteś oną siostrą?	Taki jak mój mąż mniej więcej Pytał się go, czy strzelałby do Serbów. A on odpowiedział, że nie umie strzelać, że był razu pewnego w strzelnicy i postrzelał tam całą koronę. Potem słyszeliśmy wszyscy, jak pan Bretschneider rzekł zapisując sobie w notatniku: „Patrzcie państwo, znowu taka ładna zdrada stanu”	Bodaj ci język usechł Czy nie widzisz, że to musi być wielki pan: dobrze płaci i tęgo wali.	Czy ta różowa?	Czy to waćpanna?	Cóżeś tam robił?	Masz słuszność albowiem kiedy człowieka wprowadzono do ogrodów Edenu, umieszczono go tam ut operaretur eum: aby pracował; co dowodzi, że człowiek nie jest stworzony dla spoczynku.	Prawie rok temu, panie sędzio śledczy, młody człowiek, który przedstawiał się jako Charpenais, przybył do zamku Ambrumésy i poprosił o pozwolenie skopiowania obrazów Rubensa. Pan de Gesvres udzielił mu pozwolenia. Co dzień przez pięć miesięcy od rana do wieczora Charpenais pracował w tym salonie. To są wykonane przez niego kopie, ramy i płótna, które zajęły miejsce czterech wielkich oryginalnych obrazów zapisanych panu de Gesvres przez jego wuja, markiza de Bobadillę.	To bajkowe! Jak babcię kocham! A myśmy o tym nie wiedzieli!	Wasza w tym głowa, Dziadku! I mnie nikt nie powiedział, co mam począć, gdym roczne dziecko trzymała w ramionach, mając i tak dość troski o utrzymanie własne i matki. Teraz muszę jechać na służbę, wy zaś jesteście najbliższym krewnym Heidi. Jeśli nie chcecie, by tu została, zróbcie, co wam się podoba, biorąc oczywiście na swą odpowiedzialność, jeśli zmarnieje. Sądzę jednak, że nie macie potrzeby jeszcze bardziej obciążać sumienia.	Wie, że nieznajomy chowa się w jednej z jaskiń na stoku góry, tam, gdzie to mieszkali dawni ludzie.	À propos wystawy czy ordynat będzie miał stajnię?	?...	A państwo gdzie jedziecie?	A to ciekawe! Cóż ten pan odpowiedział?	A ty, Chaim, gdzie idziesz?	Ależ to nasz bujacz z mojej pierwszej podróży do Presles! No i co, robił pan nowe wyprawy do Azji, Afryki, Ameryki?	Bo lata pamięć mącą	Brawo, panie, brawo! Nie mógł Jurek dobrać dla pana stosowniejszego śpiewu.	Błogosławieństwem twoim, mój ojcze, podzielę się z Jerzym, którego testament wykonywamwykonywam odrzekła głosem lekko drżącym.	Co za kłamstwo bezecne! jak śmiész...	Co za szczęście! O mało nie umarłem ze strachu. Byłem przekonany, że to bezpański pies.	Coś jakby lasem wonieje!	Dlaczegóż podsunął mu tę myśl ambitną?	Dobry wieczór Gdzież to pan Kuzenda?	Ejże! Zalecanki do mnie? Z kimże w dyrdy? Wstydźcie się, smarkacze!	Gdzie więzień?	I cóż dalej, wariaci wściekli?	I na co tych piętnaście kilometrów toru?	In saecula saeculorum Czego waszmość pan żąda?	Jak chcecie. W takim razie jeszcze dziś zwrócę wam wasze parszywe pieniądze i...	Jak to!... rewizję w moich papierach... do mnie należących! Ależ to niegodne!	Jak to? Paterson powiadał, żeś już waszmość czeladź wysłał, a skoro wyjechała, to musi wiedzieć, gdzie pieniądze.	Jak to? Wszyscy?	Jakim sposobem, jakim cudem?	Jako nikogo w świecie.	Klaro!	Kobieta, Mężczyzna, Zaręczyny	Kto rzucał kamieniem?	Miałem do pana mały interes	Mimo to nie widzę dla nich dość wyraźnej sytuacji.	Modlitewnik Marii Antoniny? Ależ królowa przekazała go swej pokojowej, z tajemnym poleceniem oddania go hrabiemu Fersen. Z nabożeństwem przechowywany w rodzinie hrabiego, znajduje się od pięciu lat w pewnej gablotce.	Może opat. To by dobrze było, żebyśmy się zaraz spotkali.	Musisz nasłać na niego jakiego zręcznego człeka; niech jedzie, niech z nim w przyjaźń wejdzie i przy zdarzonej sposobności listy zachwyci, a samego nożem pchnie. Trzeba nagrodę wielką obiecać...	Mów, o co chodzi!	Nie czułbym się też opuszczonym gdybym miał takiego jak pan opiekuna.	Nie mam pomiarkowania! Precz!	Nie moglibyśmy wyjechać wcześniej?	Nie może być faworytem.	Nie, bo kazał przygotować śniadanie na godzinę dziesiątą.	Nie, panie Adamie, duszą państw jest sprawiedliwość, jaką się rządzą.	O Boże! mój Boże! nie mógł nawet doczekać się godziny, którą sam oznaczył!	Och! moda!... skoro chodzi o pewną skromność niewieścią, moda nie istnieje. Należy chronić panienkę, nawet przed wzrokiem ludzkim.	Oczekuje na waszą świątobliwość posiłek i sprawy państwa	Odumarli mnie rodzice, nie mam krewnych ni przyjaciół. Idę, gdzie mnie oczy poniosą!	Pamiętam.	Panie Endelman! Panie Endelman, do buduaru chińskiego każ pan zanieść lodów!	Panie! Znałeś mnie pan z dawien dawna i wiesz, że mimo zdrożności moich zawsze byłem pokorny wśród pysznych, cichy i łagodny wśród gwałtownych, a pan, panie Copperfieldzie, gwałtownym względem mnie nieraz, pamiętam, bywałeś. Raz uderzyłeś mnie w twarz... Pamiętasz pan?	Panowie	Postaram się... niezwłocznie... skoro tylko... wstać i iść z powrotem do partii, żeby pani nie narażać na takie przykrości...	Powiedz to jemu	Prawda!... Widzę, że się i twój dowcip na coś przyda.	Przecie bez palta nie przyszedłem.	Puśćcie mnie!... Puśćcie mnie, abym napił się jego krwi...	Raczej powiedz pan dwa do trzech tysięcy.	Sam. Chodźmy do niego...	Skądże znowu taka przyjaźń z panną Brzeską?...	Spokojnie... spokojnie... proszę	Starałbym się go złapać na gorącym uczynku i posłałbym go na galery.	Stój! Kto cię przysłał: Nixon? Rattray i White? (Dwaj wielcy z domu Kinga). Dziękuję. Odpowiedzi nie będzie.	Tak jest, wujaszku	Tak się zdaje.	Tak, w Cisach.	To dziwne... Jakże się to dzieje, że Pan nie czuje wstrętu do tego rodzaju... kobiet?	To wolę waszej miłości zaraz się pokłonić i o dobre słowo na drogę poprosić...	Trudno to wytłumaczyć Byłbym jednak skłonny przypuszczać, że przyczyną tej osobliwości jest położenie naszej wyspy na półkuli południowej, która, jak ci to wiadomo, mój chłopcze, jest o wiele chłodniejsza od północnej.	Ty bardzo prędko zbierzesz całą skrzynię zausznic i bransolet Ach zbierz prędko wielki majątek i uciekajmy do naszej ziemi, bo tu nam zawsze bieda. Bieda, kiedy jest źle, a jeszcze większa bieda, kiedy jest dobrze.	Tyle mam do powiedzenia... Niech pani ze mną pójdzie do okna...	Więc Europejczycy?	Więc dobrze. Sprzedaję. Każ wygotować kontrakt i przyślij mi go, lub przyjdź z nim sam.	Więc proszę z sobą.	Wypijmy za pomyślność sprawy! Szampana!	Wyrządziłeś pan ciężką zniewagę memu ojcu!...	Z całego serca, moja ciociu. Ponieważ nie mam siostry, więc póki żyję, nigdy Anielce nie dokuczą kłopoty materyalne.	Za mało.	Zabawimy najmniej tydzień w drodze a potem będziemy musieli zboczyć z kursu, aby cię zabrać z sobą.	Śmiejący się to waćpan mówisz... ależ my to jeszcze w czeladnej!... Proszę do komnat. Po długiej drodze pewnie się i wieczerza przygodzi	Źle się stało. Każdy, kto zobaczy go przy nas, zapamięta naszą karawanę i wskaże, którędy przechodziła. Trzeba się go pozbyć koniecznie.	„Już przybył noc przeminęła, lody topnieją. Małżonka moja ukazuje się w dali, nieprzyjaciółka moja zginęła. Wszystko poczyna żyć na nowo. Jeszcze na widownię świata wystąpić mi nie wolno, gdyż jedynym nie jestem królem. Proś o co chcesz”.	„Morning-Chronicle” zapewnia, że jest to osoba z towarzystwa.
Czy go nie przekupiły czasem Telury albo Anglicy?	Czy nie byłbyś tak życzliwy przyjść jutro na nasz ślub? Zrobiłbyś nam wielką łaskę.	Nie mów więcej fałszywe przysięgi czy wyznanie sprawiłyby mi może jednaką przykrość.	Nie wiem, czy to są jakie zasady	Pokazuje ci, jak twój Jan będzie się zachowywał niedługo. Czy to nie wzruszające?	Rzeczywiście, panie Cyrusie to są rzeczy trudne do uwierzenia! Pańskie ocalenie, skrzynia wyrzucona przez morze, przygody Topa, wreszcie ta butelka... Czy nigdy nie znajdziemy rozwiązania tych zagadek?	Napompowałem pięćset rubli. Nie będę spać ze strachu przed zbójami. Czy nie ma pani rewolweru?	Za uprzejmość? Nie przypominam sobie. Czy się pan nie myli czasem?	Ach! Rozrzutność swą odziedziczyłem po tym, od którego otrzymałem te guziki, a mianowicie, po moim nieboszczyku ojcu, Dunkanie Stuarcie, świeć Panie nad jego duszą! Był to najprzystojniejszy mężczyzna spośród całego swego krewieństwa i najlepszy rębacz na całym Pogórzu, mój Dawidzie, a tym samym, rzec mogę, i w całym świecie, gdyż on to, winienem wyznać, układał mą rękę. Był on w Białej Gwardii, gdy ją zaczęto tworzyć, i jak inni szlachta, miał giermka, który nosił za nim muszkiet w czasie pochodu. Otóż król miał snadź ochotę zobaczyć rębaczy szkockich, więc wybrano mego ojca i jeszcze trzech innych i posłano ich do miasta Londynu. Tak więc dostali się na dwór królewski i przez dwie godziny pokazywali cały kunszt władania szablą, a było to w obecności króla Jerzego, królowej Karoliny, rzeźnika Cumberlanda oraz wielu innych, których już nie baczę. Kiedy zaś skończyli, król (mimo że był to bezecny przywłaszczyciel) przemówił do nich łaskawie i każdemu z nich dał po trzy gwinee. Otóż, gdy wychodzili z pałacu, wypadło im mijać kwaterę odźwiernego; mojemu ojcu, jako że był może pierwszym szlachcicem szkockim, który przechodził przez owe drzwi, przyszło na myśl, że słuszna byłoby dać do zrozumienia biednemu odźwiernemu, kto zacz są owi, którzy go mijają. Dał więc chłopu w łapę trzy gwinee otrzymane od króla, jak gdyby mu to było powszednim obyczajem; trzej następni, którzy szli za nim, uczynili to samo i wyszli na ulicę, nie mając w kieszeni ani grosza za swe trudy. Różnie podają nazwisko tego, który tak hojnie obdarzył odźwiernego królewskiego; atoli prawdą jest, że był to Dunkan Stuart, co gotów jestem stwierdzić szablą lub pistoletem. Takiego to miałem ojca, daj mu Boże wieczne spoczywanie!	Aj, aj! wiecznie jedna śpiewka, jakże u diabła, chcesz pan taką podróż robić na próżno i stracić sposobność małżeństwa, które w posagu królestwo przynosi? a to królestwo, które, jak słyszałem, więcej niż dwadzieścia tysięcy mil ma obwodu, obfitujące we wszystko, większe samo jedno niż Kastylia i Portugalia razem. Na moją duszę panie, słuchajcie mojej rady i żeńcie się w pierwszej lepszej wsi, gdzie spotkacie jakiego księdza, jeśli nie, to nasz proboszcz odprawi ceremonię; słuchajcie mnie i miejcie rozum, musieliście słyszeć mówiących, że lepszy wróbel w ręku, niż bażant w powietrzu, a kiedy dają, to brać, bo to, panie, czas płaci, czas traci.	Ale nie zapomniana	Babcia wie, że gdyby nie ojciec, zniosłabym stokroć więcej jeszcze. Ale patrzeć nie mogę na jego wyrzuty i zgryzotę. Muszę zejść z oczu pani Tomkowskiej. Wiem, że to, co mnie czeka, jeszcze będzie gorsze, ale przynajmniej ojciec nie będzie codziennym świadkiem.	Bez Nie sądzisz, że byłby to ogromny sukces?	Daruje pani, ale to chyba czynią kobiety, których nie można brać na serjo!	Dlaczego nie chcesz iść za niego?	Dobrze zrobiłeś, Waldy!	Głupiś ty, Matys, niedobrze ciebie rybałtem nazwano Albożeś to ty dekret podpisał, że najpierw tobie wdzięczen być mam, a potem królowi! Tom ja w radości mojej jeszcze Panu Bogu nie podziękował! Ale chodźże, Matysku, nie bądź mi markotny; Bóg widzi, jakom ci w sercu moim wdzięczen, żeś mi w sam czas taką pociechę sprawił, bom już od tego frasunku i jeść, i spać przestał.	Już ci mówiłam, ja nie nazywam nic po imieniu. Jemu mówię, że tak, bo może by mnie nie zrozumiał inaczej bo zresztą on wie wszystko. Mężczyźni są tacy dziwni w tych rzeczach najprostszych.	Masz słuszność. Ale nie mogę o tem nie myśleć, że pókim chodził i był jako tako zdrów, drwiłem z życia, a teraz ja mam ochotę jeszcze żyć.	Muszę W biurze nie było pracy, zaproponowano mi to zajęcie, cóż miałam począć? I za to powinnam być wdzięczna.	Mój kawalerze, rzekła: bardzo ci dziękuję, żeś mi przybycia nie odmówił. Do starej baby jak ja, młodzi jak ty rzadko się chcą pofatygować... jest to dobry uczynek, za który ci jestem wdzięczna... Musiałeś być pieszczony, to widać z całej twej figurki... a któż cię dziś biedaku, wygnańcze... popieści?	Nie cierpię go!	Nie pod domem, chmurno odparł Dobek: pod zamkiem i dziedzińcem są groby; ale o tem dość, to do pani nie należy.	Nie tylko o pieniądze Liczyłem się z wujem i dlatego, że żywiłem dlań wiele wdzięczności. Wychował mnie przecie od małego chłopca. Poza tym miałem się poświęcić karierze dyplomatycznej i tu również wszystko zależało od wuja. Słowem, jak widzisz, nazajutrz po lekkomyślnie wziętym ślubie mogłem uważać, że popełniłem błąd.	O, ja wcale nie żartuję! Sprawa jest dużo poważniejsza, niż pan sądzi. Zostałam strasznie, okropnie oszukana!	Ona zaraz się łamie, jak jej nie komplimentują.	Powinien być wesoły gdyż przez całą drogę, od banku do was, umizgał się do mnie, i to z dobrym skutkiem. Na rogu Alei pozwoliłam mu odpiąć dwa guziki u rękawiczki i pocałować się w rękę. Gdybyś wiedziała, Belu, jak on nie umie całować...	Przeciwnie uważał, że Święte Trybunały nigdy się nie mylą. Wprawdzie okoliczności zmusiły go do przebywania w tym domu, wcale się jednak nie krył z tym, jak bardzo mu jest niemiła ta konieczność korzystania z gościny człowieka inaczej niż on myślącego. Myślę, że szczerze mną pogardzał.	Spodziewałem się czegoś lepszego Nie zajmować się Fabrycym, to znaczy poróżnić się z księżną.	Szczególniej od tej swojej historii z Zygmuntem Korczyńskim zrobiła się bardzo poważna, nie stroi się, nie zaleca do mężczyzn, nie szczebiocze...	Tu nie o to chodzi!	Tylko nie Moszyńską	Urazę! urazę! nie chęć zemsty wstręt.	Zbuntowałam stryja, który od czasu, gdy go wyleczyłam z reumatyzmu, zachwycony jest moją medycyną. Tymczasem i jego przedstawienia nie pomogły, pani Czertwan nie chce dać pozwolenia.	A to dlaczego?	A z kim?	Ale może już najbarzej złościezłoście (daw., gw.)	Ale po co chamowi majątek, we łbie mu się przewróci i będzie myślał, że wszystkim jest równy.	Ależ ciężki!	Ależ ludzie płacą!	Ależ tak...	Ano słuchaj: kiedy tak ją dręczył rzekła mu jednego dnia...	Bal? O tej porze roku?	Beim Fuss! Schultert! Beim Fuss! Schultert!	Boże wielki! Jak to szeroko idzie sława mistrzów, kiedy to jeszcze w drugim i trzecim pokoleniu nawet żebraki mówią: „Oto piosenka Gaudentowa”!	Bóg pomagaj!... Szczęśliwej drogi!... A dajcie tam dzięgielu zdrajcom Prusakom!	Chana jest mi tysiąc razy droższa niż Noemi!	Cicho, panowie, sąd nadchodzi. Każdy na swoje miejsce!	Co, już? Co za gwałt? Przecież to wprost śmieszne!	Czekaj, Wasil ty jak dawno spadłeś i połamałeś nogi?	Dawno ci się to, kochanku, należy za zmarnowanie tak pięknego pałacu. Słyszysz chyba przecie, co do ciebie mówię. Ja prowadzę!	Dobrze, o dziesiątej. Mieszka pan nadal w Hotelu Książęcym?	Dochodzi dziewiąta...	Doprawdy? A czegóż to, stary, tak ją poniewierasz?	Dziś jeszcze pytała mnie, com czynił w Rzymie, choć wyjazd mój był tajemnicą.	Jakaż więc była armia libijska?	Jaki niedźwiedź?	Jeigu ponia lieps man pasakyti apie Jūsų norą slūginei, tai aš pasakysiu, o gal ir patys....	Każdy kabotyn tak mówi, to są wyświechtane banały.	Kizia byłby wydrapał Pilatusowi oko, a ty gniewałabyś się na mnie z tego powodu	Kozieł jest złodziej i cygan, miał z Paczesiową sprawę o świnię i bez złość wygaduje...	Któż tu mówi o szczęściu niskim? czyż przyjemności wyborowych towarzystw, piękności wspaniałej natury, rozkosze sztuki stanowią niskie szczęście?	Lubisz więc świnie?	Myślę, przyjacielu, i wymyśliłem: oto wielkie słowo. Uściskaj mnie, będziemy, tak, będziemy pomszczeni. To łajdactwo z mej strony; ale jeśli niegodne mnie, godne z pewnością tej hultajki. Pytasz o historię jednej z naszych nocy?	Niech osoba pokaże, co osoba ma!	Nieźle się spisał Nasze toasty były przygotowane, a on swój zaimprowizował.	No tak, to poważna sprawa, ale niech pan zważy, że to jeszcze dzieciak	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	O, Herr Je! Croy-Dülmen jest socjalista! Czego ja dożyłam. Żeby moi przodkowie wstali z grobu!	On ich naraz po trzy holuje, jak ten holownik Watkinsa o dwu kominach, który ciągnie trzy szkuńce.	Panicz da wiedzieć, gdzie rąbać i kiedy!	Phi... drobiazg. Kilkanaście tysięcy. Ale i to dobre. Uniknęłaś przykrej historji. Masz szczęście.	Potrzeba zatem, abym mu je przedstawiła?	Powiedzmy! KaKa!	Prawda! prawda! bardzośmy z tego panowania radzi, zwłaszcza jeśli nas nauczycie, jakim sposobem pieniądze jak wióry zbierać...	Proszę pani, to także flirt, tylko w innej odmianie. Ciekaw jestem, do czego panią doprowadzi ta pasya; co pani zdobędzie tą swoją nadmiernie rozpaloną energią.	Przez krótką chwilę. Zaczął wyrastać niby kwiat z ziemi.	Przyszedł dzisiaj w nocy bagaż dla pana z Warszawy.	Rozerwać się... odetchnąć świeżym powietrzem... Już denerwują mnie warszawskie upały, no	Są.	Tak się zdarzyło, Aleksandrze Piotrowicz:u. Bardzo mi już ciężko było.	Tak, tak. I dlatego patrzysz wciąż na mnie, jak na zamkniętą w haremie. Brr... jakież to obrzydliwe! Że też wy wszyscy tacy podli, tacy podli jesteście!	Tak, to ja. Bawiłam się procą Dana...	Tak. Mam ją	Ten pałasz... o, to jenojeno (daw.) zaśmiał się i plasnął po rękojeści	Ten portret musi się dosyć podobać pani de Gallardon	To nic.	W gardle mię ściska...	Wiara? Czyż to możebne, aby mogła oderwać duszę zupełnie i na zawsze od nas samych?	Więc ja rozhuśtam się najwyżej, jak tylko można a potem: skoczę na równe nogi na ziemię.	Wnuczek pana żupnika i wielkorządcy miasta... ino tyle rzekęrzec (daw.) dopóki. był maluśki, to za panem dziadkiem bieżał a połypoła trzymać, chwytać.; skoro zaś podrósł, wszędy go pełno, a ot, trzeci rok mija, jak paziem ostałostać (daw.)	Wolę ja nadmiar świniopasów niż nadmiar mądralów.	Wszakże na chrzcie świętym dano ci imię Urbana?	Wszystko powiem ojcu; już on mi sprawi łaźnięsprawić łaźnię	Wtedy myśmy je zabijali. Były przecież matkami morców	Za kilka dni może nawet już jutro, wstąpimy na drogę wiodącą bezpośrednio do celu. Pan hrabia dostanie na koniec do rąk ów dokument tak pożądany i uwolni się na zawsze od swego wroga.	Zatrzymaj dwieście, a resztę schowaj tam, do szuflady.	Zawróciła! szaleję, stroję się myślą, śpiewam, bawię. Jutro będę w khera (domu, pałacu), jutro będę rani! Bywaj zdrów stary kowalu!	Zdawało mi się, żem znalazł sposób.	Że niby w ciąży?
A ja, przyznam się szczerze, drzemałem i nic a nic nie mogłem zrozumieć.	Jak to? Czyż powietrze pod twymi nogami zgęści się do tego stopnia, że będziesz mógł po nim równie bezpiecznie stąpać jak po Ziemi? Nie sądzę, aby to miało miejsce.	Nie miej nas za twardych, drogie dziecko my jesteśmy tylko przewidujący. Lękamy się, iż któregoś dnia przełożysz może słodycze drobnej zemsty nad uciechy czystej przyjaźni. Czytaj TassaTorquato Tasso	No, nie złość się! To z dobrego serca Czekaj, odprowadzę cię.	Panowie życzę wam powodzenia w waszych pięknych karierach. Niech się pan pojedna z królem francuskim, panie pułkowniku: Czarni-Jerzowie nie powinni żyć w zwadzie z Burbonami. Panu nie ma co przepowiadać, panie Schinner, sława już przyszła do pana i zarobił pan na nią swymi wspaniałymi dziełami; ale jest pan tak niebezpieczny, że ja, który jestem żonaty, nie śmiałbym panu dać pola do sławy u siebie na wsi. Co do pana Hussona, nie potrzebuje protekcji; posiada tajemnice mężów stanu, może się stać groźny. Co się tyczy pana Léger, jedzie oskubać hrabiego de Sérisy; mogę go tylko prosić, aby się ostro wziął do rzeczy.	Tak jest i oddaję ci się, panie, jako niewolnik, jeśli nie złamię krzyża temu bawołowi, który jej strzeże.	Wspominać nie warto! Gorszą się tym, że pan Kazimierz trochę gra...	Za pozwoleniem! Z dziecięcych lat pamiętam jedną czarną kurę, która niosła jaja zupełnie niemal brunatne, toteż nie wzbraniam się dać wiary, że istnieją kury znoszące jaja czerwone lub przynajmniej czerwonawe, przypominające kolorem barwę cegły.	Po co tu o tym gadać? Co było, a nie jest, nie pisze się w rejestr. Ot, pomówmy lepiej o twej podróży. Wybrałem się właśnie do portu, aby zaopatrzyć się w brązowe sukno, wtem spotykam kochanego Danglarsa.	Ja też tak tylko mówiłem aby Kowalskiego do reszty skonfundować... Ale co waszmość mówisz, że nam głów nie poucinają, to dalibóg, niewielka pociecha. Wszystko się tak składa, że lepiej nie żyć, bo to już pewno, że teraz jeszcze jedna wojna, i to domowa, wybuchnie, a to już będzie ostatnia zguba. Po co ja, stary, mam na te rzeczy patrzyć?	Kiedy wyjadę stąd napisz do Iksinowa, ale nie do rodziców, tylko do majora... Powiedz, coś widziała... Major, człowiek doświadczony, zakomunikuje starym wiadomość w taki sposób, że nie będą trwożyli się bez potrzeby.	Słuchaj, Beniaminie prześlicznie konno jeździsz, piękny jesteś jak przypomnienie dawnych czasów, kiedy się natura nie zubożyła jeszcze, kiedy musiało być mniej ludzi na świecie i kiedy każdy człowiek był zbiorem owych pierwiastków siły, wdzięku i szczęśliwości, którymi się później rozdrobnieni jego następcy dzielić musieli, jak dzieli trupem wylęgłe z niego robactwo ale... bardzo nudny także.	Słuchaj, Błażeju, daj pokój; będę mu miała właśnie coś do polecenia w ciągu tego wieczora, ale nie wiem ściśle, o której godzinie. Nie ruszaj się, pamiętaj, ani na minutę	Owszem, zdarza się, że uciekają. Kilka wyszło za mąż. A najczęściej nie chcą słyszeć o niczym. Zaszywają się w ten święty ogród i ukrywszy się pod krzewinami pracują do siódmego potu.	Nie ludzką! Nie ludzką! Ostatecznie... może istotnie jakieś życie tutaj jest, ale ludzi nie ma na Ziemi! To pewne, przekonasz się... Po cóż by zresztą człowiek rozumny taką rzecz robił; marnował tyle żelaza nie wiadomo na co?	A nie może mi pan powiedzieć, gdzie jest teraz?	A nie można do sądu?	A nie ostrzeże ich?	A to dopiero! gdzież się podział?	A! a! nie ma miłości bez trwogi! Każdy skąpiec drży o skarby swoje.	Ale ba!... Po babci urwało się, z Kazią zerwało się i choć w łeb sobie strzel.	Chciałem się widzieć z księdzem Murdelionem.	Co się tknie Toporczyków, głównych sprawców, nad niemi sprawiedliwość być musi	Czy, u licha, nie ma jakiegoś tańszego sposobu?... Czy nie może pan wymyślić czegoś znacznie tańszego?	Jakże się masz, kochany, kochany przyjacielu!	Lewo na burtę! Statek nieprzyjacielski w polu widzenia! Przygotować się!	Może zakochasz się we mnie?	Nawet kochać pan nie chce?	Nie koniec na tym... Małżeństwo, KobietaW roku 1870 wrócił do Warszawy z niewielkim fundusikiem. Przez pół roku szukał zajęcia, z daleka omijając handle korzenne, których po dziś dzień nienawidzi, aż nareszcie przy protekcji swego dzisiejszego dysponentadysponent	Nie wiem.	Nie, z Marynią	Niech sobie idzie jeść, gdzie się jej tylko podoba	Niechże pan siada. List, TajemnicaCzyżby od pańskiego przybycia do Londynu zdarzyło się panu coś niezwykłego?	O! babciu droga, kiedyż ja tak tych balów nie lubię!	Pokażże się i ty... Oj, mocny Boże! Pamiętam cię maleńkim, jakoś przez ogon źrebakom na grzbiet łaził, a teraz, wciornaści, co za rycerzyk!... Z gęby czyste paniątkopaniątko	Pozostaw mi to, Jane. Otóż mówiłem ci, Dawidzie, że młodość wymaga życia czynnego, nie zaś mazgajstwa i próżniactwa! Zwłaszcza dla chłopca o takim jak ty usposobieniu największym dobrodziejstwem jest skierowanie go na drogę pracy, wykorzenienie w nim zgubnych skłonności.	Tego już nie wiem, proszę pana.	Wkrótce mirów, wieców i nas kmieci, i starego obyczaju nie stanie pójdziemy w pęta wszyscy.	A bo co?	A co tam będziesz robił?	A co w gazetach, panie majster. O czym nam tam piszą?	A ja... przed siebie.	A ty, Blondet?	A w końcu?	A więc niech pan je sprzeda, bo stracisz wszystko.	Ale czy ja mam?	Ale, ojcze, przypuściwszy, iż ocalisz mi życie i dasz w rękę fortunę czynisz mi w ten sposób wdzięczność zbyt lekką.	Ba!	Byle w granicach naturalnych	Chatuna nietutejsza?	Co to za brwi! Co za wejrzenie królewskie, aż respekt bierze... Skąd w takiej dziewce taki nieledwie królewski majestat?... Widziałem raz w Antwerpii DianęDiana (mit. rzym.) myśliwy z Teb, przypadkowo zobaczył Artemidę w kąpieli (w mit. rzym. Diana), za to świętokradztwo został zamieniony w jelenia i rozszarpany przez własne psy. szczującą... Kubek w kubek ona!	Czy opowiedział panu jakie szczegóły?	Czy zabierałem go kiedy?	Derkacz Derkacz...	Deterministka!	Do stu piorunów! Wówczas kończył Króla-Ducha!... Kolego! Jeżeli naprawdę jesteście wnukiem Słowackiego, obala to z kretesem bezsensowną plotkę o tym, że Słowacki był bezpłodnym mężczyzną...	Do wszystkich djabłów!	Ja i z gołą głową potrafię.	Ja nic przecie	Ja! Gdzie pan, u diabła, to spostrzegł?	Jak najbardziej. I oprócz tego przyszła mi do głowy jedna myśl.	Jak to? Recenzję napisałeś pan przed przedstawieniem?	Jedna cholera!	Jezus, Maria! wojsko!	Kiedyż umarł? gdzie?	Konie mi zmarzły i już czas by dać im obroku!	Kto był twym ojcem?	Kto tam?	Mości wojewodo Bogu chwała, iżeście przybyli ze świeżym ludem, bom też już ostatnim tchem gonił.	Na cynadry starego diabła! Cóż wy mi tu gadacie?	Nóż by mnie zabił, tyś mi go wydarł!	O! Wiem dobrze, jaki jestem maluczki w porównaniu z innymi. I matka moja jest równie jak ja skromną osobą. W skromnym mieszkamy schronieniu, panie Copperfield, lecz i za to umiemy być wdzięczni. Dawne rzemiosło mego ojca też było skromniutkie, maluczkie: był grabarzem.	O!... proszę pana, będę spał spokojnie pierwszy raz od dni szesnastu.	Oj, czynią to sposobem bardzo gwałtownym!	Opowiadasz mi pan jakieś bajki!	Pan mówił, posłusznie melduję, żebym powiesił słuchawkę.	Pani jest Lidia Markowna!	Piękna zawsze, prawda?...	Policja jest na tropie tego nieznajomego, który wyznaczył spotkanie.	Proszę.	Pytanie!	Skąd to pytanie?	Stale odkrywasz kopalnie złota	Szaty mi daj siodłać.!	Słowa twoje są pełne mądrości ale do czego one mają nas doprowadzić?	Słyszę.	Tak ją pasą, aże krowa ryczy i z głodu słomę spod siebie wyjada.	Tak ty jej szukaj	Tak, doskonale zapakowany. Kupiłeś pan co?	Tak.	Tym państwu naprzeciw.	U nas tyle teraz zmian zaszło, że trudno poznać stary nasz, kochany dom. Mieszkają z nami.	Wicek!	Wiesz czemu dziś takam niespokojnatakam niespokojna	Wątpię, by ją miała za straconą. Ona tu pani	Zagrodę i Dewajte.	Zapomina pan że wieki średnie znały filantropię, najohydniejszą filantropię duchową. Na tę nazwę bowiem zasługuje istota świętej inkwizycji. Trybunał ten wydawał na stos heretyków z czystego miłosierdzia. Kiedy inkwizycja paliła ciało, czyniła to dla ocalenia duszy.	Zapowiadam, że z całą przyjemnością wpakuję wszystkie kule mego rewolweru temu młodemu bonzie, skoro tylko go spotkamy!	Zatem, do widzenia w czasie i przestrzeni!	Żeby to parobek z dziewką, ale to gospodarz, ociec dzieciom i wójt!
Nie zaprzeczać! Ja wiem! Zresztą, na pewno Kunik uprzedził pana. A może moja siostra? Powiedz pan, bo w końcu i ona zdemoralizuje się przy tym wieprzu, przy tym szakalu. Co Nina mówiła?	Hm! Na razie nie pragnę wyrządzać szkody żadnemu z mieszkańców wioski. Ale sądzę, że oni nie będą cię zatrzymywali. Oho! A więc nareszcie udało się Buldeowi wrócić do domu?	Ja ci na to, moja niebogo takie rzeczy powiem, żeś ich w życiu nie słyszała, a z palca ich nie wyssałem, ani z własnej głowy nie wziąłem, tylko ci powiem, co ksiądz gadał zeszłego postu z ambony. Żebyś miała pamięć nie jak kura, to byś wiedziała, jak on mówił, że Okoco oczy widzą, tym się i głowa pasie, a co z oczu, to i z myśli; dziś jak cię widzą, tak piszą, a co wczora to fora ze dwora, co było a nie jest, nie pisze się w rejestr (to, co dalej mówić będzie Sancho, tak dalece wyższym się nad rozum jego zdaje, że tłumacz na tym właśnie opiera przypuszczenie swoje, jakoby rozdział niniejszy nie był autentyczny).Pozycja społeczna I taka to prawda że kiedy widzimy człowieka w dobrych pierzach strojnie przybranego i liczną służbą otoczonego, to szanujemy go zaraz, pomimo chęci nawet i pomimo szemrania, chociaż dobrze pamiętamy, żeśmy go dawniej w biedzie widzieli, a to dlatego, że już nie jest tym, czym był, i że patrzymy tylko na to, czym jest. Położenie, w którym się dziś znajduje, okrywa zapomnieniem dawny stan jego. I ten, co go szczęście wyniosło nad innych i na wysokim urzędzie postawiło, jeżeli przy tym jest cnotliwy i szlachetny, niemniej zasługuje na uszanowanie i miłość, jak ci, co z wysokich rodów idą, bo żyje tak, jakby był zacnie urodzonym i ze wszech miar na to zasługuje. Tylko złośliwi i zazdrośni pamiętają mu stan dawny i zawsze mu to wyrzucają.	Nie miałeś racji; nie miałeś racji... nic a nic! Radzę ci, trzymaj się ze mną, bo inaczej jeszcze znowu oberwiesz, a ja też oberwę za to, żem to niby był w spółce z tobą. Tata zawsze wymierza mi karę podwójnie, bo jestem jego synem, a on nie lubi nikomu okazywać szczególnych względów. Zdaje mi się, że się trochę gniewasz na mego tatula. I ja też tak się gniewałem czasami. Jednakże tato jest człowiekiem nadzwyczaj sprawiedliwym; wszystkie maszoperie to potwierdzą.	Proszę nie zapalać! Ja nie chcę, proszę nie zapalać.	Żeby destrukcja mogła znaleźć jakiekolwiek u nas pole, żeby ten tyfus społeczny bezładu mógł nabrać pewności, że znajduje jakikolwiek cień zastosowania swych mrzonek, tu w kraju, gdzie jesteśmy gospodarzami. Opinia publiczna powinna nie tylko mówić, ale powinna krzyczeć, powinna bić w dzwon na trwogę, bo złe jest ogromne, bo złe jest ogólne! Czy nie tak?	Ale jakże tam spodziewają się ustrzec taką tajemnicę? Niegdyś posiadał ją jeden człowiek, król. Dziś zna ją już kilkunastu z nas, nie licząc bandy Lupina.	Nie ma i nikt nie znajdzie, i nikomu nic do tego. Niech panienka nie będzie wścibska i nie wtyka nosa w nieswoje rzeczy. No, a teraz do roboty! Niech panienka idzie się bawić. Nie mam już czasu.	Pusty śmiech ogarnia człowieka, płakać się chce, gdy tak patrzę na ciebie, jak maszerujesz. Wstyd. Przysięgam, że wstyd. Powiedz lepiej, młodziku, ruszamy czy nie?	Zapewne Ale w tym doczesnym żywocie nie masz nigdzie pełnego szczęścia. Często, kiedy siedzimy przy stole, pokrzepiając się jakim dobrym i tęgim wiatrem bożym, jakoby manną niebieską, radzi i weseli niby ojcowie prałaci, przychodzi jakiś mały deszczyk, który nam go zgarnie i kładzie na ziemi. I tak wiele uczt umyka nam sprzed nosa dla braku wiwendy.	Dziękuję ci! Jak miło musi być mieć pieniądze na drobne wydatki! Będzie to dla mnie wielka uczta, bo w tym tygodniu nawet nie skosztowałam cytrynki. Przykro mi było przyjmować, nie mogąc się odwdzięczyć, a doprawdy, że już mi tęskno.	Jeżeli król stary was przyjmie pokłoniwszy mu się, choćbyście nie chcieli, musicie prosić o posłuchanie u królowej matki, aby jej nie obrazić.	Nie rób tego! Nie rób tego! Ba-och! Stanie się nieszczęście! Ba-och!	Nie, nie! Ale skoro powiadam, iż zasłużyłem na naganę?	Dobrze, dobrze; nie kłóćmy się o słowa, a skoro pan de Monte Christo i pan Zaccone to jeden i ten sam człowiek...	Może i wie, ale nie powie.	Nie bój się, Li!	Nie pyskuj! bo jak się kiedy naprawdę spalą, na ciebie padnie posądzenie...	Tylko, widzisz, drzazgę można wyciągnąć, jeśli nie za głęboko wlazła i jeśli się da uchwycić. Zresztą, co są porównania! Z wyciągniętą drzazgą nic nie tracisz, a mnie się widok na przyszłość psuje.	Wasza dostojność mi powiesz! Nie lubię, ażeby bawiono się moim kosztem...	Ale... ale... ale... czemuż to Pierwszy z Tygrysów nie żywił się nadal trawą, liśćmi i gałązkami? Przecież tylko połamał gnaty kozłu, ale go nie pożarł? Cóż to go przywiodło do żywienia się świeżym mięsem?	Atanazy: Obaj nie rozumiecie Chwistka ani w ząb...	Ha! to już trudno; lecz przyrzeknij mi, że jeżeli nie zostaniesz zabity tej nocy, jutro wyjedziesz.	Ja może zachoruję	Jeżeli ty mi nie chcesz powiedzieć, spytam jutro...	Naturalnie, naturalnie, my zawsze musimy lepiej wiedzieć, nie po europejsku Gdzieżby nam za Europą zdążać. My świat zdziwimy.	Nie chcę, by pan mnie źle zrozumiał. Przyszłam do pana, by mu wyjaśnić pewne rzeczy.	Nie inaczej.	Nie można. Chańska robota	Nie przed tobą, sługo! Precz!	Nie znaliście podczaszyca?	Nie...	Odebrać lasy, odebrać ziemię! Nie dać swojego!	Poullein, pojedziesz jutro po bażanty do pana hrabiego i przywieziesz je zaraz tutaj. Prawda, panie Grouchy, pan nie ma nic przeciw temu, abym zrobiła grzeczność paru osobom. Nie zjemy we dwójkę z Błażejem dwunastu bażantów naraz.	To prawda pan jest stokroć gorszy. Nawet cud by pana nie nawrócił.	To wcale nie miał być komplement. Wręcz przeciwnie. Cóż to za dziwny sposób dzielenia ludzi na takie dwie kategorie, jak: nudny i zabawny.	Walką rozszalały nie przyjął wezwania. Strze­lono raz ruszono...	Widzisz, jak ty dobrze rozumiesz swoje interesa! Pozwól mi więc, abym i ja swoje rozumiał, i daj dla fornala trzy ruble, jeżeli ci koni potrzeba.	Więc co ja mam począć i dokąd iść z Nel?	Jak to?... i waść dopiero teraz na poszukiwania się wybrał? Toż to rok blisko! Cóżeś waszmość dotąd porabiał?	Musi się zgodzić, ale co mnie to będzie kosztowało! A potem znowu ta cała historia.	Bóg wie. Zdaje mi się, że Nucklao.	Eminencjo! oto co mi się przytrafiło...	Katty! jakto? czy pani jesteś pewną?...	Ma kuzyn ładny pierścionek Czy wolno go obejrzeć?	Niekiedy zdaje mi się, że pani ma słuszność...	Obiecał mu pan, że będę żyć? Zdaje mi się, że przed chwilą mówił pan o czuwaniu i opiece nade mną, jest pan lekarzem?	Pan Mitchel wpadł na ten pomysł, twierdząc że rozbójnicy będą wyglądali lepiej, niż nudne domina, plączące się pośród orjentalów.	Patrz: włosy mi się ciągle rozlatują	A szaleństwo?	A tobie co do niego!	A ty se siednij	A ważą?	Ależ mów pan.	Antoś czyta. No, no. To niespodzianka dopiero.	Być może jest jakiś inny powód, który wymusza na Van Gouldzie pośpiech.	Co mnie do tego, moja droga. Znasz mnie i wiesz, że jestem dyskretny!	Do widzenia!	Dziewięćset, panie dyrektorze.	Dzisiaj	Ekwipaż ten dla nas jest przeznaczony?	Gal būti, Onute, jog aš paklydau ir pažvilgyjepažvilgis	Ha! do sądu trza abo i do komisarza. Trzysta złotych warta, jak nic.	Hm. Niektóre z wynurzeń pańskich przyjaciół to bzdury równie niezrozumiałe jak chińszczyzna. Cóż to za świstki z literami P. P. w nagłówku, ze skrzyżowanymi młotkiem, piórem i pochodnią? Cóż to znaczy, P. P.?	Hop! hop!	Jakże to już późno a trzeba jeszcze wydać tyle rozporządzeń przed wyjazdem. Réne, mon enfantmon enfant (fr.)	Każda robi, co chce. Wpuszczają je do ogrodu i basta. Jeżeli która chce wyjść na świat, to wychodzi, jeżeli chce leżeć bezczynnie do góry brzuchem, to leży, jeżeli chce pracować, to pracuje.	Kce ko pani?	Louise jak?...	Miałyśmy wczoraj wieczorem wiele roboty na dziś musiałyśmy ją wykończyć, mamo.	Może to w sąsiedniej willi.	Nóż...	O, no wiesz! Takie brzydkie słowo!	Odpowiadaj na to, o co pytam.	Ohohoho...	Oto zatem moje, w poprawnej francuszczyźnie	Pewnie mu zimno	Po czym to pan poznaje?	Posłaliście za nimi?	Prosiłbym panią, pani Crupp o niezestawianie osoby, o której myślę, z szynkarką lub jej podobnymi młodymi osobami.	Sznapsia?	Słuchaj, Pew! tu już był ktoś przed nami! Ktoś przetrząsnął cały kufer i przewrócił w nim wszystko do góry nogami.	Tak, panie, to moje nazwisko.	Tego?	Ten, co zawsze jest z nami... ten... zabity!	To bierz pan ster a zobaczymy, co umiesz.	To już koniec maja	Uczyń, jak uważasz za stosowne	Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?	W jakim dzienniku pan pracuje?	Wcale.	Widzieliście, moi ludzie, jaką to magierę czerwoną ma na łbie...	Właśnie przyszedł jakiś pan do panny Magdaleny i czeka w sali	Z kim babcia siedzi na ławce?	Za wcześnie ci, Luciu, decydować o tym	Zaraz pani będę służył!	Zgadłeś. On cię lubi.	Zjemy kolację.	Zostanie pan u nas na obiedzie, panie Roux Sprawi pan nam prawdziwą przyjemność.	Że jego świątobliwość jest bardzo chory. Bardzo...
Idź pan wracaj do swego pałacu bez obawy, ja nie jestem już w stanie wydrzeć ci narzeczonej! Ale i ty również siliłbyś się daremnie wydrzeć mi z serca tę miłość, tak jak wydarłeś już nazwisko. Kocham Gilbertę i zemstą moją jest myśl, że dusza tej czystej dzieweczki, na zawsze przed tobą zamknięta, stanęła raz przede mną otworem i ukazała mi skarby swej niezmiernej czułości.	A tak, mój jegomość; wpadłem na podjazd kozacki Dońca, brata onej Horpyny, u której panna w jarze siedziała. Szczęściem znałem go dobrze, bo mnie przy Bohunie widywał. Pokłoniłem mu się od siostry, pokazałem piernacz Bohunów i opowiedziałem wszystko: jako mnie Bohun po pannę posłał i jako mnie czeka za Włodawą. A on, że to był Bohunowi przyjacielem i wiedział o tym, że siostra panny strzeże, więc uwierzył. Myślałem, że puści i jeszcze opatrzy na drogę; ale on powiada tak: „Tam (powiada) pospolite ruszenie się zbiera, jeszcze wpadniesz w ręce Lachom; zostań, powiada, ze mną, pojedziemy do Chmielnickiego; w obozie będzie dziewczynie najbezpieczniej, bo jej tam sam Chmielnicki będzie dla Bohuna strzegł.” Jak mi to powiedział, ażem zmartwiał, bo co tu na to odrzec? Mówię tedy, że Bohun na nią czeka i że szyja moja w tym, żebym ją zaraz odwiózł. A on na to: „To damy znać Bohunowi ej! czyś nie zdrajca!” Dopiero zobaczyłem, że nie ma innej rady, jak nocą umykać, bo już zaczął mnie podejrzewać. Siódme poty na mnie biły, mój jegomość. Jużem tedy wszystko gotował do drogi, gdy pan Pełka od wojsk królewskich w nocy nadszedł.	Tak jest masz hrabia słuszność. Słowo zagadki leży po za tym światem, jest w ręku śmierci. Nam pozostaje w naszych pragnieniach absolutnéj wiedzy rezygnacya dzieci, które się napiérały gwiazdki z nieba.	Twoja dziesiąta Muza jest osobą wysokiej inteligencji lubię Muzy, które znają się na gospodarstwie i popełniają jednym tchem odę i pasztet z zająca. Och! Co za śliczne kwiaty!... Ależ w całym Paryżu nie ma nic równie pięknego!... Co? Co? Zając, kuropatwy, pół sarny! Zaprosimy twoich przyjaciół i wydamy wspaniały obiad; Atalia ma osobliwy talent do przyrządzania sarniny.	Tyś nie winien i nikt z nas nie winien. Ale niechże się ma na baczności ten, który winien! Ja wiem, gdzie go szukać, a kiedy znajdę!... Stary jestem i obydwiema nogami stoję już w grobie!... ale kiedy go znajdę!...	Zdaje mi się przecież że pan grałeś w tej sprawie rolę na tyle ważną, że wiesz równie dobrze jak ja, co się wówczas stało.	A co dziwnego mój ojcze że pobałamucił takie, które tylko wyglądały, żeby kto na nie palcem kiwnął.	Ani mi się rusz z domu!... Oto ma pan... tak jest po całych dniach. A wieczorem chodzą do nich praczki... GotycyzmPanie! wygnajcie tych nihilistównihilizm	Cóż to szkodzi, jeśli jej dogadza! O, ja nie dowierzam żadnej takiej damie, co ciągle kręci nosem i robi miny niezadowolenia, gdziekolwiek się znajdzie.... Patrzcie no jak kręci zadkiem, jak gdyby chciała wyrazić w ten sposób, że pogardza nami wszystkimi. Czy to przyzwoite?	Jestem przekonana że nie zostaną później państwo zbyt długo na kolacji.	Niech pani tak nie mówi, bo są chwile takie...	Ona! teraz ani chce patrzeć na mnie, bo się jej zdaje, że zostanie przy królu młodym. Później rozum mieć musi... nikt się jej lepszy nademnie nie trafi, to pewna.	Moje. Ale ja nie chcę iść śladem Rufinusa, którego historię miałem ci opowiedzieć, ani też śladem Fabrycjusza Wejenta, dlatego nikt o tym nie wie, ty zaś nikomu nie mów.	A jeśli nie jestem głodny?	Chciałam widzieć pana, ale się nie spodziewałam, dziękuję bardzo za pamięć, za odwiedziny.	Dlatego że się nie zna na malarstwie? Ale to dobra kobieta, nieprawdaż?	Ja biorę ciebie i tylko o tyle oddaję się tobie.	Ja?... Pojęcia nie mam.	Jak myślisz, chyba nie popełniam głupstwa, żeniąc się z Bogną?	Nie mogąc wynajdywać rzeczy zdaje się, że jesteście skazani na wynajdywanie nazw.	Nie zbyt źle się czuję.	Nie zważaj na to! ciało moje wątłe, ale duch silny. Ma zginąć dziecko moje, niechże i ja zginę z niem razem. Chodźmy prędzej!	Omyliłem się. Nie dosłyszałem rozkazu.	Także to rozumiecie? Nigdy jeszcze nie zdarzyło się spudłować dzielnemu pachołkowi, który przede mną stoi tam na straży u mojego brzucha. Czyście mnie widzieli kiedy w cechu pudelników? Nigdy, przenigdy, po wiek wieków nigdy. Czynię to jak ojcaszek, jak duchowny ojcaszek, bez chyby, nieomylnie. Niech partnerzy zaświadczą.	W pierwszym rzędzie waszmość pana dobrodzieja, dla którego książę rzetelny ma szacunek, a podejrzywa, że do jego nieprzyjaciół się liczysz...	Więc chyba nie wiesz, co zaszło u Barskich?	Ada! znowu wzruszenie?.. a czyż my nie cierpimy? On mniej cierpi, bo cierpi jak człowiek dziki, który tylko czuje; ale my srożej, bo uświadamiamy sobie i nie widzimy ratunku na ból. Rano pojadę do niego, rozpytam, będę chciał ich pogodzić.	Ale to i grzech, i zbrodnia. Prawo tego zabrania. To trzeba już odpokutować. Trudno. Zabijać nie wolno. Tak, to nie ulega dyskusji.	Cichoj, mała, cichoj! Podjedz se ano, bo pojedziesz z gospodarzem do miasta! Tyla klacz, że już do ogiera czas, a świniaś. Utytlesz się zawdy kiej maciora	Do nauki... Do czego pan chce... Nic mnie to nie obchodzi... Ale da mi pan spokój, żądam spokoju.	Ominęła go nawet chłosta. De Aquila oświadczył, że woli pisarza niewiernego, który zna się na pisaniu rejestrów dworskich, niżli fryca, choćby najwierniejszego, którego trzeba uczyć wszystkiego od początku. Ba, zda mi się, że od owej nocy Gilbert nabrał takiejże miłości jak respektu dla swego chlebodawcy. W każdym razie nie miał ochoty nas opuszczać... nawet jeśliby Vivian, pisarz królewski, ofiarował mu godność zakrystiana w opactwie Battle. Obłudny był ten szelma, ale człek śmiały.	Opuszczam je! Jako Lot z Sodomy i Gomory, uciekam z Ekeby. Nie ma tam teraz ni jednego sprawiedliwego. Radował się będę sprawiedliwym sądem bożym, gdy ziemia rozewrze paszczę swoją, a niebo ześle deszcz siarki i ognia! Bywajcie zdrowe, dziewczątka, i strzeżcie się Ekeby!	On tylko wojsko przyprowadził i nie wiem, czyli trzy dni sam bawił. Niech wasza wielmożność pozwoli, tu jest suchy winograd w tym czuhubie, a z tego brzegu takowy owoc, którego i w Turcji nie ma, jeno z Azji z daleka przychodzi, a tam na palmach rośnie... Pana pisarza nie ma, a teraz i jazdy wcale nie ma, bo ku Bracławiu wczoraj nagle poszła... I tu są daktyle, aby obum waszym wielmożnościom były na zdrowie... Został tylko pan Gorzeński z piechotą, a jazda wszystka wyszła...	A niech cię diabli! Teraz już nic nie powiesz!	A tak, niech idzie na wolę wiatrów, czort z nim	Boję się jej...	Było mi strasznie gorąco, więc postanowiłem zrobić małą dziurkę. Ale zaciąłem się w palec. A potem słyszałem, jak nas zamknięto na klucz.	Ciebieby pęta czterykroć mocniejsze nie utrzymały, giermku Wiślimierzowy.	Ciągle i w dodatku z troską, żeby się to wszystko zdało na co.	Co mówisz? Co ci się przywidziało?	Cóż znowu, panie dyrektorze zmieszać się, stracić pewność siebie..	Ja wyjeżdżam...	Jestem Życzy pan sobie jeszcze czegoś?	Między barbarzyńcami trzeba nieraz użyć podstępu: przebrać się, kryć, szpiegować	Mój panie, sam jestem chodzącą gwarancją Nam obu płynie w żyłach krew i obaj chcemy ją przelać. To jest nasza wzajemna gwarancja. Taką odpowiedź proszę zanieść wicehrabiemu i proszę mu powiedzieć, że jutro przed dziesiątą popłynie jego krew.	Mówię ci, głupiś! ja wiem, co mówić!	Nie Jest tu wprawdzie kilka rodzin cygańskich, o których nic nie wiem, lecz znam wszystkich farmerów i obywateli okolicznych z imienia i nazwiska. Poczekaj pan... Jest Laura Lyons	Nie ma, rzeczywiście nie ma. Tu, wie pan, nie ma rozmachu, przestworu.	Nie wstanę, sługo!	Nie, Wasza Miłość powiedziałem już swoje tu autemtu autem (łac.)	Niedługo albo i długo	Ogrodnik pragnie się rozmówić z waszą królewską mością.	Patrz dobrze w głowę, byś czegój nie przepomniał	Proszę pana Czy pan nie każe ugotować ze dwa razy na tydzień rosołu z przyczyny pańskiego...	Sądziłam, że miał pan właśnie towarzystwo, które mogło pana podnieść na duchu...	Słyszałem że jej tu nie ma	Tak! tak! a mimo tego powiem panu tylko tyle: niema, jak młode mężatki!!...	Tak, moja droga mentorko, ale że u mnie twej najniższej sługi wszystko jest gwałtowne, dziwne i niepospolite, moja więc ciekawość przybiera też pozór niezwyczajny.	To prawda, drogi hrabio. Mój Boże, jaki pan jest szczęśliwy, że nie ma żony i dzieci!	To weź do łóżka.	Umarł i pochować go nie było wolno we dnie, poprowadziliśmy go nocą na Powązki...	A cóż pan wiesz?	A wierzę...	A więc wrażenia jednego dnia?	A zatem, zgoda między nami, drogi panie Porthosie?	Ależ pan pułkownik wie o niej!	Ano! stary Zych miłuje ją też jak oko w głowie.	Cóżto za nowa historja wymyślona na tę dobrą i śliczną Wandę?	Dam wam Ekeby! Słyszysz?	Doprawdy?	Gotóweś z kawą, panie... jakże ci na imię?	I drugi zaraz będzie...	Istotnie, taka jest. Chcesz więc pan zobaczyć wszystko, co dotyczy biednego księdza, który był wcieloną łagodnością?	Jak to, dla téj miłéj ojczyzny! dla naszéj świętéj wiary!!	Już teraz rozumiem waszmościów uczynek, dlaczegoś szatki zewlókł z tych biedaków, a to by drogę w przebraniu bezpieczniej odbyć.	Któż im dobra stręczy? zapytał niecierpliwie elegant; to chyba nieprzyjaciel. Któż teraz kupuje ziemię?	Ma pan narzeczoną, no, no...	Moja Paulino...	Nawzajem obwieszczamy sobie nasze małżeństwa	Ni.	Niby od kogo?	Niech miłościwa pani uważnie słucha; istnie królewskie to będą szaty. Jedna tabinowatabinowy	Niepewna to ta spółka	Osiedleńcy. Byłbyś na śmierć zmarzł	Pewnie czyjeż te okopcowane role?	Po co ten felieton?	Po ślubie, będziesz pan jedynym mężczyzną w rodzinie, to też wpływ pański zaważy napewno. Czy poparłbyś pan zabiegi moje o rękę Miss Dory?	Podzielam zdanie mojego pana	Rodzice byli kontencikontent (daw.) rzekł kapłan.	Rozumiem. Niech Bóg zeszle na pana wszystko najlepsze	Rycerz, Dama, Sługa, Chłop rzecze Don Kichot	Słucham panią.	To jest: Arankana don Alonza z Hercylii, Austriada Jana Rufo, przysięgłego z Kordoby i Montferrat Cristobala Vivesa, poety z Walencji.	To nikczemne, co pan powiedziałeś!	Toś ty ich?	Więc?	Z czego?	Ze mną?	Złoty z ciebie człowiek, Dan Zatrzymam go sobie na całe życie.	– Wrócił
Niech-no się pan nie gniewa a posłucha, ozwał się stary: jest o czem radzić. Od wczorajszego dnia domu poznać nie można. Rządzą się jak szare gęsi... a toć przecie nie my do nich, tylko oni do nas przybyli i do naszego obyczaju zastosować się powinni. Rotmistrza nam tu nie trzeba, on tu słyszę zabiera się całą zimę siedzieć. Jejmość co każe, jegomość zaraz spełniać poleca... oni w tydzień wszystkich nas przepędzą... Nie może tak być! nie może...	Otóż ja byłem na niem. Wyjechaliśmy z Liverpoolu 10 grudnia we wtorek. Pasażerów było dużo, wszyscy przejęci byli największą ufnością. Wszystko szło dobrze, dopóki byliśmy zabezpieczeni od fal przylądkiem Irlandzkim. Nie było ani kołysań ani chorych. Drugiego dnia ta sama obojętność na morze, ta sama niewypowiedziana radość pasażerów. Nad ranem 12, wiatr zaczął dąć porządnie. Bałwany od strony morza wzięły nas w poprzek: „Great Eastern” zaczął się kołysać. Pasażerowie, mężczyzni i kobiety schowali się do swoich pokoików. O godzinie czwartej wiatr dął burzliwie. Meble zaczęły tańczyć. Uderzeniem głowy uniżonego sługi pańskiego, stłukło się jedno z luster dużego salonu. Rozbijają się wszystkie naczynia stołowe. Hałas straszny! Osiem szalup, urwało się ze swoich haków przez jedno uderzenie morza. W tej chwili położenie zaczęło być niebezpieczne. Machina kołowa musiała być wstrzymana. Zagrażał wpadnięciem narzędzia w machiny, ogromny kawał ołowiu oderwany przez kołysanie. Tymczasem szruba nie przestawała popychać nas naprzód. Wkrótce koła nabierają znowu pół prędkości, lecz jedno z nich, w czasie wstrzymania, wyszło z linii prostej, a jego sprychy i pale skrobnęły po pudle statku. Trzeba było na nowo zatrzymać machinę i zadowolnić się szrubą dla utrzymania przodu okrętu. Noc była okropna. Burza się wzmogła. „Great Eastern” wpadł wzagłębienia fal morskich i nie mógł się z nich wydobyć. Z brzaskiem dnia nie było ani jednego okucia na kołach. Rozwinięto kilka żagli dla nadania obrotu statkowi i postawienia go prosto na morzu. Żagle zaledwo rozciągnięte zaraz zostały porwane. Zamięszanie panuje wszędzie. Łańcuchy wyrwane, toczą się z jednego boku okrętu na drugi. W jednem ogrodzeniu dla bydła dno się zapadło, i krowa wleciała do salonu damskiego, w poprzek drzwiczek na pomoście okrętu do schodzenia na dół. Nowe nieszczęście! część śrubowa rudla pęka. Nie mają czem sterować. Uderzenia zastraszające dają się słyszeć. To rezerwoar od oliwy, ważący trzy tysiące kilogramów którego spojenia popękały, zamiatając przedział między dwoma pomostami, uderza naprzemian o boki wewnętrzne, które się mogą zapaść! Sobota przechodzi wśród ogólnego przestrachu. Byliśmy jeszcze ciągle w zagłębieniach fal. W niedzielę dopiero wiatr zaczyna ustawać. Jeden inżynier amerykański, pasażer okrętu, potrafił przyczepić łańcuchy do rudla. Po mału zaczęto robić obroty. Wielki „Great Eastern” powraca do prostej pozycyi na morzu, w osiem dni po opuszczeniu Liverpoolu, przypłynęliśmy do Osseenstownu. Otóż kto wie panie, gdzie będziemy za osiem dni.	Do trzech nie umie liczyć, a tu pierwszy się sunie... W gorącej wodzie kąpany!	Już zgaduję, że go zaraz potem Chmielnicki wysłał do Warszawy	I ty w nie wierzysz Gdybyś nie wierzył w gazy szlachetne, nie tęskniłbyś tak do nieszlachetnych oparów alkoholu. To przecież jasne.	Ja to rozumiem bardzo dobrze jakże chcesz, aby kto widząc swój upadek nie stracił głowy. Ja się jeszcze do N. Pana docisnąć nie mogłem, powiedziano mi że zajęty w gabinecie. Musi być walna narada co tu zrobić z Sułkowskim, który wszystkim szyki pomięszał.	Nie, Jakubie! Niepotrzebnie dręczysz się takimi urojeniami! Hanna nie jest bynajmniej podobna do większości dziewcząt, które marzą o rozkoszach... Nie, nie! Pojmuje ona dobrze, jakie czeka ją tutaj zadanie. Zaufaj jej tylko, a z pewnością nie przeliczysz się, ręczę ci za to.	O, tak dalece nie przewiduję. Do startu staną legiony, ale kto otrzyma palmę... pewno i hrabianka jeszcze nie wie, cóż mówić o mnie	Oj, prawda Ja i brat Jan nie możemy w żaden sposób przywyknąć do kumysu, bo to ćmi w oczach i dławi w gardle...	Więc, widzisz, ja sobie myślę tak: bogaty to on jest. Grosze ma. Krzywdy sobie zrobić nie damy. Co szkodzi spróbować. Może się uda. Albo drapniemy do domu, albo gdzie indziej. Wszędzie sobie zarobimy przecież. Co? Jeszcze lepiej będzie; co zarobimy, to będzie dla nas. A tu musimy starym oddać. Co?	To gdzieś koło HiperborejówHiperboreje a. Hiperborejczycy (z gr.) dziś popr. forma odmienna: do Jerycha., to bliziutko, stąd widać miasto.	Już wiem! To pewnie dziadunio nasłał na mnie to nieszczęście za to, żem nie chciał pójść na medycynę. Bogowie piekieł, czy jest w waszej spiżarni mąk gorsza od doli studenta na praktyce? Jako HiobHiob w nicość, doszczętnie, całkiem.; moje rachunki, plany pożarła ta ciecz nikczemna. Dobrze, że choć skrzypce w całości. A masz czółno, Żabba?	Nie rozumiem Robiłem, co mogłem, ażeby zbliżyć państwa... Widocznie jednak są silniejsze wpływy od moich...	Od gatunku cnoty! zawołało kilka głosów.	W gabinecie, od którego klucz nosi przy sobie.	Bo ja mam charakter; proboszcz przekonał się o tym. Nie ma co owijać w bawełnę, jesteśmy tu otoczeni liberałami. Wszyscy ci fabrykanci perkalików zazdroszczą mi, wiem; paru z nich zbiło ładny majątek; dobrze tedy! Niech widzą synów pana de Rênal, idących na przechadzkę z preceptorem. To imponuje. Dziadek opowiadał nam często, że w młodości miał preceptora. Będzie mnie to kosztowało sto talarów, ale można je wciągnąć w rubrykę wydatków reprezentacyjnych.	Nie, ani jednej piosenki To na nic, Ropuszku! Wiesz, że twoje pieśni pełne są zarozumiałości, pychy i przechwałek, a twoje mowy to samochwalstwo i... i... i gruba przesada i... i...	Chyba zapomniałeś, Carmaux, że gubernator Maracaibo to szczwany lis i że nie odpuści, byleby tylko dostać mnie w swoje ręce. Wiesz, że między nami toczy się wojna na śmierć i życie.	Cóż to za organy?	Dobrze... matkę biorę na siebie, już ja ją uprzedzę o wszystkiem, no, mówię, że uprzedzę, że wszystko będzie dobrze.	Nazwisko Gorajski nie mówi nic. Nie mogę sobie nawet przypomniéć, czym je kiedy słyszała. Jestem ciekawą, tak nieprzyzwoicie ciekawą, przyznaję się, że, Boże odpuść! gdybym go znowu gdzie spotkała rysującego, gotowam się przyczepić i zaprosić...	Wiadomo będzie, co zdziałał tym swoim osobistym urokiem. A zresztą to wcale nie jest złe nawet w sferze sztuki, nie mówiąc już o życiu działaczy, zdobywców i tym podobnych przemieniaczy realnych wartości. O	Może dla ciebie, Beauchamp, bo nie cierpisz tych nieszczęśliwych książąt, zdaje ci się, że zazwyczaj mają nieszczególne maniery i jesteś zachwycony, ilekroć uda ci się to zauważyć. Ale mnie to nie zwiedzie, bo ja zwęszę szlachcica na milę.	Nie tak to trudno Cóż panu powiem? Nazywam się Alonzo Lopez, rodem z Alkowendys, wracam z Basa z jedenastu księżmi tymi właśnie, co to uciekli. Wyprowadzaliśmy ciało szlachcica jednego, co niedawno zmarł w Basa, i chciał, żeby go pochowano w Segowii, w miejscu jego urodzenia.	Poczekaj czy nie przyszło ci na myśl, że te meduzy mają w sobie zmagazynowane doświadczenie wielu wieków, a takie doświadczenie, ten kapitał intelektualny poucza, że wszelki pęd, wszelka aktywność, to tylko marnowanie sił i bezrozumne harce w zamkniętej klatce?... Zresztą... dajmy temu spokój. Pozwól, że zaproponuję, byśmy poszli na obiad.	Taki sam kręciek jak neokatolicyzm księcia Bazylego. Zatulanie się w rozkoszny kącik i wmawianie sobie przez łzy rozpaczy i zawodu, że jednak coś jest dobrego we wszystkim, że istota świata jest dobra, tylko zakryta jest chwilowo przez zło, wskutek naszej niedoskonałości. Nieprawda! Pomijając już krzywdę komórek, pracujących we mnie i tego, co ginie przeze mnie w tak zwanej materii martwej, która jest tylko konieczną kupą istnień w każdym układzie teoretycznie możliwym, stanowiącą podłoże dla innych. Bo jakkolwiek istnienie jest nieskończone, tu w danej zamkniętej przestrzeni musi być mniejszych istnień więcej niż większych. Nieskończona w granicy podzielność istnienia, oto źródło fizyki, opierającej się na przybliżeniu, na granicznym porządku, w ostateczności swej nigdzie nieosiągalnym...	A skądże to weźmie nasienia?	A to jeszcze sobie zjedz	A to po co?	A, to wszystko przez ich katolickie przesądy! Oni sobie wyobrażają, że nie godzi się, jakby to powiedzieć, brać żelaza z rąk nieboszczyka. Czy widziałeś, jak te Francuzy aż się cofnęły z zaskoczenia, gdym poprosił o ten nóż?	Ale oplwaną pani będzie.	Ależ to widzę cała banda wesoła.	Bo, jak w tym wypadku, tej prawdy nie znam.	Broń Boże! Jakżebym śmiał! Nie lubicie ludzi, a musielibyście patrzeć na mnie i rozmawiać. Przybyłem, boście mnie wzywali przed rokiem, i myślałem, że mi się należy prosić za brata.	Co mi ty bajesz! co opowiadasz! Kłamstwo to twoje...	Dam ja mu Gdańsk! Chodźmy.	Dla Boga! Ja tego Murzę-beja znam! Z bratem jego byłem pobratymcem Nie chciałże on pana Boskiego wydać?	Dziękuję, jestem już całkiem zdrów. To minęło. Przykro mi tylko, żem opuścił zabawę, gdyż zdołałbym może oszczędzić Miss Remsen dotkliwej straty tego klejnotu.	Ha, ha! Nazywam to odroczeniem wyroku, bo gdyby kapitan plótł dalej, musiałoby się go jednak sprzątnąć. Ledwie się mogłem opanować, bo czułem, że drogocenny czas mija. Ale jego anioł stróż natchnął go widać, żeby zamilkł i poszedł spać. Wściekałem się ze złości nad straconym czasem.	Jajo, mój panie, czyli skutek, jest dla przyczyny tym, czym jest pożar dla zapałki, albo tym, co dla słowa jego sens. Kura nie wie, co zniesie, ani zapałka, co zapali, ani słowo nie wie, w co się obróci, a dziadek tyle wie o wnuku, ile ka­mień na ślepo wyrzucony może rozumieć, dokąd leci i co rozbije.	Kiedy będzie wolno odwiedzić ciebie, moja ukochana?	Może to jego zwyczaj	Nic nie jest zupełną słusznością	Niech będzie pochwalony!	No i po walce Ani mi się śni bronić gubernatora, dla którego palcem bym nie kiwnął, ale moi rodacy to zupełnie inna bajka...	No, mój synu, twoje proroctwo wczorajsze się sprawdziło. Otrzymaliśmy rozkaz, by jutro zawagonować się w Umballi i ruszyć na front.	O raju, raju... Jak też to Kasper wszystkiego świadomy!	O! ten mi to zgóry zapowiedział Ale nie dbam o to!	Paniczu paniczu! Szczęśliwa to chwila, w której widzę panicza z żoną, z własnymi dziećmi!	Sława, jakiej nie dosięgnął jeszcze żaden człowiek To moja żona, to moja kobieta... Bądź pan zdrów, muszę iść...	Tak, tak, teraz przyznaję, że masz słuszność i że może rzeczywiście ocaliłeś mi życie. Ręczę ci jednak, że ci się za to wkrótce odwdzięczę.	To podobno ładny chłopiec?	To ty chcesz sam list zapowiedni Kmicicowi zawieźć?	W takim razie żałuję, że nie dostali się w ręce kalifa, który byłby nauczył tego szczeniaka, co to jest szczekać przeciw prawdzie i bożemu wybrańcowi.	W takim razie, niech będzie jako rzekłeś, skoro taka twoja wola.	Zaraz pani wytłomaczę moją prośbę ze stanowiska kapitalisty. My, ludzie majętni, nie zawsze mamy rozum, ale jedno wiemy, że gdy otaczają nas uczciwi, nasze majątki są pewniejsze i dają większy procent. Czy uznaje pani tę zasadę?	Ze względu na mego poprzednika...	A Murzyna możemy być pewni?	A kiedy wrócisz?	A potem?	Ale ba!...	Ależ źle państwo robicie, ręczę wam Nie zjedliby was. No i co, zrobimy małego bezika?	Bliżej, chłopcze	Byłabyś pani zatem niezmiernie dzielną podróżniczką.	Chcę pomówić z panem de Lembrat	Czego żąda ta pani?	Dzień dobry pani. Mój brat jest chory?	Et, plecie Kasia androny!	I dwa malutkie dla nas	Ja upieram się?	Ja wszystko mogę zrobić, mój drogi	Jak waści zowią?	Jak? Za co tu chwycić? Nie ma nawet o co palcem zaczepić.	Jedźcie! rzekł ks. Janik	Jest Żydem!...	Kpię sobie z waszego księdza Troubert!	Marynarz.	Mocno go poturbowałeś?	Myślałem, że sam odwieziesz.	Mówiłem o koniu, bo musi przejść. Odjeżdżam!	Niemożliwe?...	O tem nie wątpię	Oskarżony, mamo	Pan jest tu zawsze mile widziany. Nawet już wobec pana nie przestrzegamy przyjętych form. Widzi pan, mój syn jest w szlafroku. Bądź, Staszku, tak dobry i włóż marynarkę. Nie uznaję negliżu w salonie.	Panu, jak mi się zdaje, bardzo pilno?	Powiadam, że chcę przeszkodzić temu małżeństwu!	Pożądanie	Prędzej, chłopcy! Laboga, żeby jeno zdążyć, nim nadjedzie.	Regina ma rację!	Reszta jest niczém przy tém,	Rubla.	Stachu! jak się masz, co? Dobrze, żeś przyszedł, dobrze...	Tak jest. Naprzód dlatego, żeby dać znać w Galeryi, że przyjedziecie	Tak, spodziewaj się po nim ładnych rzeczy narobi jakiegoś bigosu.	Tak.	Tu są Płazy.	Tylko co?	Zdzisław?...	Żdżarskiego koń uniósł. Nie spotkał was?	Że pan hodujesz całe stada tych koni?
Nie potrafię powiedzieć... Nie wiem, lecz on jest tutaj, przysięgam panu. Jestem tego tak pewien, jak gdybym go widział, jak gdybym go dotykał. On jest tu.	Mój dobry książę nie mówmy w tych uroczystych chwilach przyjacielskiego uniesienia o żadnych nagrodach, którymi monarchowie wynagradzają zasługi uczonych. Moja prawdziwa, najlepsza nagroda jest tutaj w sumieniu, tutaj w sercu, tej mi nie jest w stanie ani nadać, ani wyrwać żaden monarcha. Racz się zatem, o wielkorządco, jeszcze wstrzymać z obkładaniem mnie orderami jaszczurki, węża i Prometeusza i nie budź śpiącej jeszcze a straszliwej zawiści synów Eskulapa, niecierpiącej wszystkiego, co zanadto świeci. Używaj, książę, w spokojności rozkoszy powracającego ci zdrowia. Ależ mnie dziwi niezmiernie, dostojny mój przyjacielu, że tu nie ma książęcia Neuiabi, że syn nie cieszy się widokiem ojca, co tak nagle wrócił do sił i zdrowia.	Ogoliłem, bo kobiecie to nie podobało się. Wielka mi tajemnica! Ale i ja was poludzku pytam, o co mnie oskarżacie?	Kiedy wyjadę stąd napisz do Iksinowa, ale nie do rodziców, tylko do majora... Powiedz, coś widziała... Major, człowiek doświadczony, zakomunikuje starym wiadomość w taki sposób, że nie będą trwożyli się bez potrzeby.	Tak, proszę pani. Majątek mam nie najgorszy, bez długu, i gotówczyna się znajdzie; dom murowany, obszerny, nad rzeką... Ryby, grzyby, polowanie, kąpiele... co, mościa dobrodziejko, chcesz. Tylko, pod słowem honoru, bez kobiety wytrzymać nie mogę, a osobliwie jak przyjdzie zima...	Jajeczny, jak mój towar wraca w moje ręce, to ja płacę. Jak mój towar wpada w obce ręce, to mój tragarz płaci. Nie ma inaczej. Jajeczny, nie buntuj mi ludzi w biały dzień.	Nich pan posłucha i posłucha uważnie. Nie jestem tym, za kogo mnie pan bierze, nie jestem agentem członków klubu „Reforma”.	Nie mam zwyczaju nigdy śmiać się z osób starszych Nie osoba pani była powodem mego zupełnie mimowolnego uśmiechu, ale ów chleb, którego zbieranie zdawało mi się bezużyteczne.	A ja jestem szczęśliwy, żem żadnej szkapy nie przyprowadził	Inaczej nie ma sposobu, boby kużden w derdy leciał za Pilicę, robić by się żadnemu nie chciało.	Nie wiem, bo mnie to nie interesuje.	Ledwie że ją pamiętam. Nie większa była, kiedym wyjeżdżał, jak toporzyskotoporzysko	Nie ona w ogóle mało myśli, to kiepska głowa kobieca!...	Niechże tak będzie, daruję cię zdrowiem, ale cię z rąk nie puszczę. Dasz mi na piśmie... Tymczasem Tatarom cię oddam, u których w niewoli będziesz.	Tak. Raz dostałem sztych w piersi, ale nie było w tym winy Dicka.	Teraz nie mogę... Za dwa tygodnie jak powrócę, powiem pani wszystko.	Zarozumiały! myślisz że się w tobie zakocha? o! znam ją nadto! nie łatwo miłość wnijdzie w to serce, które już biło dla kogoś i zranione zostało.	Zgoda!... zgoda, że ten pan jest zwyczajny fenicki handlarz, a mnie nie chce oddać szacunku...	Żadna zabawa nie obędzie się bez niego.	Jesteś dzielny człowiek! ale zabraniam ci bezwarunkowo płatać cokolwiek Rassiemu: mam zamiar powiesić go publicznie, ale później. Co do ciebie, nie daj się przychwycić w Sacca; wszystko by przepadło, gdybym straciła ciebie.	Ależ... przysięgam Bogu, że pana tak zaraz nie puścimy, musi pan zostać choćby do jutra	Ciekawam, za co go tak znowu nie lubisz i co widzisz milszego w tym wymokłym Głębockim?	Mając wydać opinię o tej młodej dziewczynie, muszę na wstępie zwrócić uwagę czcigodnego pana na tę okoliczność, iż chociaż z jednej strony niedostateczny stan rozwoju, wywołany zaniedbanym wychowaniem, czyli lepiej powiedzmy, spóźnionym kształceniem i odosobnieniem, które, jakkolwiekbyśmy je sądzili, podkreśla raczej zalety dziecka, to jednak zbyt długi pobyt w Alpach, bardzo skuteczny, o ile nie przekracza pewnego określonego czasu...	Nic wam tam nie zrobią. Najwyżej odsiedzicie za włóczęgostwo i puszczą.	Nie z pana, tylko do pana	Nie, panie Jesteś wolny niczym wiatr.	Nie.	Poszedł tu: podobnie (tj. również lakonicznie). sługa.	Że jest stara i nie może chodzić.	StarośćTo go i podejmę, bom się wysłużył, a jeżeli wojna będzie, to jeszcze pójdę. Wzięło się tam coś łupem, a coś od księcia Witolda w nagrodę, i biedy nie ma, tylko że już mi wieczorne lata nadchodzą, a na starość, gdy siła z kości wyjdzie, rad by człek miał kąt spokojny.	Na pewno, Wielki Piątek albo Wielka Sobota, bo, jak przysze­dłeś, mama zawołała mnie z kuchni, kiedy się piekły babki i mazurki.	Tak Przykro mi, Franciszku, ale mam dla ciebie jeszcze jedno zlecenie. Jak się nazywa ten człowiek z Richmond, który dostarcza orchidee do Selby?	Ale już na weselu przepowiadałam, że się tak skończy	Darujesz mi, moja królowo, rzekł generał na wstępie, jestem w takiem położeniu, iż najmniejsza kompromitacja mogłaby mnie zgubić; mam wielu nieprzyjaciół, potrzebuję być bardzo ostrożnym. Wiadomo powszechnie, iż ta nowa Brinvillers bywała u asindźki...	Jak to o mnie?	Przyuczę się i ja przy waćpanach	To, to jest Amadis z Grecji a mnie się zdaje, że te wszystkie Amadisy to z jednego pułku.	Wydawał się krótszy niż inne, ale taki niemiły	A Panie Jezu Chryste, jeżelim zaczynał bijże mnie	A ja rycerzem Waligórą	A jak daleko do tej stacji?	A mnie co do tego?	Ale... proch to myśli, głupi, że darmo dają...	Dobrze. Wracasz od pani Krasławskiej?	Kto go wsadził, ten i zesadzić może.	Kłamiesz Beniaminie, ja ci mogę lepiej twój własny sen przypomnieć	No i jakże się skończyło?	Owszem, miałem; nieście mnie prędzej! prędzej!	Pochlebstwo rzekła Małgosia i mrugnęła na Ludkę, a uśmiechnęła się do Elizy.	Pozwoli ciocia, ale to jest już wyłącznie moja rzecz.	Są chwile... odezwał się elegant.	Są rozmaite rodzaje węgla. Chodź do mnie, dam ci filiżankę dobrej kawy, to nas ożywi.	Ten, który na mnie czeka.	To wam! a cóż mnie, którym ją ojcowskim afektem umiłował i z toni takiej wyprowadził?...	To wstąpże pan do nas. Ja tylko odprowadzę panią	W pień ich!... Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej zginiemy wszyscy!	Zaproponuję mu przeniesienie się do Głębowicz, lecz w ten sposób, że powinien zrozumieć, czego chcę.	Żadna tajemnica. Dziecko jest ślubne. Przekonasz się o tem z metryki, gdy będziemy załatwiali formalności związane z adoptacją. Oczywiście tylko w tym wypadku, gdy zaakceptujesz mój zamiar i mój wybór.	A ba, jeszcze by też: spod Włoszczowy!	A komissja? spytał Dobek niespokojnie.	A zadrzyj ogona kiejkiej (gw.) zgromiła ją odrywając oczy od różańca.	A, Wawrzecki!... musiałeś znowu położyć trupem jaką niewinność, bo promieniejesz, niby słonce...	Bardzo mało, tylko to wiem, żem przez sen bardzo płakała i żem potem umarła.	Biedna nauczycielka	Będziem czekać świtania	Chcę ci jeszcze coś powiedzieć, najdroższa!	Cóż takiego?	Cóż to znowu?...	Ech! Doktor powiedział, że masz za wiele zdrowia!	Fotografie pamiątkowe! Zdjęcia minutowe!	Hm, a cóż pani Idalia mówi na to wszystko i Lucia?	I siedzi w lochu od początku?	I zamknij przedtem drzwi. Ita chyba o tym zapomniała.	I... dłużej przetrzymają niźli człowiek niejeden... Pieska weź...	Jakto? Przy stacji Majdanowo?	Malwina	Myślałem dzisiaj o tobie, a nawet wczoraj z Borowieckim mówiliśmy.	Mój drogi Henryku, przecież niemal codziennie jemy razem śniadanie lub kolację i kilka razy byłem z tobą w operze	Mów więc, Sancho lecz mów krótko, długie gadaniny okropnie są nudne.	No, a w nocy?	On raczej ze mną rozmawiał	Pan musi potężnie kochać i potężnie nienawidzieć	Panie Peggotty	Pański przodek, panie Maurycy, miał więcej wychowania	Po przyprowadzeniu pana tutaj pojechał, żeby przywieźć z miasta señora doktora dla mamy. Powróci lada chwila.	Tak, Wasza Królewska Mość.	Tak, pono z woli wodza, owego Napoleona, o którym musiałeś co słyszeć.	Tak... zgubiłem!	To jest właśnie pytanie.	To lepsze aniżeli sztylet Co?...	To może za słabe określenie	Trudno	Ty, Halszko?	Widać zaraz, że dumna sztuka...	Wszak sir Karol wychodził co wieczór?	Wychodzimy, idziesz z nami?	Zarobić w ciągu kwadransa pięćdziesiąt kilka tysięcy franków	Zośka, więc czemuż ze mną pozostajesz?	Zrobiłeś wszystko, żebym umarła ze strachu	Żebrak zawołała Janet niespokojnie
Ja pamiętam, ale mnie się coś przypomniało. Ja mam córkę, ona też chorowała, ja nie wiem co jej było, nie wiedzieli tego i doktorzy w Łodzi. Ona była bardzo delikatna, bardzo blada jak te ściane, co to ściane, jak czyste wapno: ją bolało w kościach i w skórze i w ręcach też. Zawiozłem ją do Warszawy. Doktór powiada: Ciechocinek! Dobrze, co będzie kosztować ten Ciechocinek? „Dwieście rubli”. Skąd ja mogę wziąć tyli majątek! Poszedłem do drugiego doktora. On powiedział, że jej trzeba robić takie wygniatanie. Kazał mi wyjść z pokoju. Wyszedłem i trochę sobie słucham, a mojo Rojze krzyczy. Nu, ja ojciec jestem, to mnie to przestraszyło, to ja grzecznie mówię przez drzwi: „Panie konsyliarzu, tak nie można!” On mi powiedział, że jestem głupi! Sza, dobrze! Ale jak una znowu zaczęła wykrzykiwać na cały głos, to ja się trochę rozgniewałem i powiadam głośno: „Panie doktorze, tak nie można, ja zawołam policji, to jest porządna dziewczyna!” To un mnie kazał bardzo grzecznie wyjść za drzwi, co ja przeszkadzam tej gniecionej medycynie. Zaczekałem na schodach, a jak Rojze wyszła, to była czerwona jak barchan i mówiła, co ma wielką przyjemnoszcz w kościach. Przez miesiąc to una była zdrowa jak gęś, jej tak dobrze robiła ta gnieciona medycyna, jak się to nazywa, ja nie wiem.	Kochany wuju Pławicki: proszę mnie nie brać ani za głupszego, niż jestem, ani za waryata. Powiadam po prostu, że na takie plewy ja się nie złapię więc gdzież są? Proszę o nie	Niech Bóg uchowa ażebym ja miał wydobywać miecz przeciw waszej najoświeceńszej osobie, co mnie tylu dowodami łaskawości obsypać raczyła! Czepki nocne, ponieważ Sancho je ma, oddamy tej pannie, co zaś do podwiązek, ani ja, ani on, nic o nich nie wiemy. Niech ta piękna dama poszuka w toalecie swojej, pewnie je znajdzie. Mości książę, nie jestem oszustem i za szlachetną mam duszę, ażebym kiedykolwiek mógł nim zostać. Do niecnego podejrzenia tego pobudziła tę dziewicę uraza rozkochanego serca, którego nie myślałem rozpłomieniać, więc nie mam jej za co przepraszać, ani też waszej książęcej mości, błagam tylko, ażebyś książę pan miał lepsze o mnie wyobrażenie i pozwolił mi w dalszą puścić się drogę.	Ach, doprawdy niewiele tu do mówienia obawiam się, że trudno ci będzie mnie zrozumieć. Może nie uwierzysz nawet.	Miły mój! tyś gorący, strzeż się, byś na pożar nie wołał, gdy go niema.	O, raju! Tolim niegodzien takiej łaski... Za co mnie, królu, darzycie, kiedy, się wam sprzeciwiam i od swego nie ustępuję?	Och, niechże się papo nie przejmuje. Jest źle, ale nic nie grozi temu... temu beniaminkowibeniaminek Czyż on nie jest szalony?	Wszystko zależy od Boga. Gdy Bóg chce kogo ocalić, ocali mimo najcięższych okaleczeń. Zresztą mężczyźni są jak koty: przestrzelą mu głowę, szyję, piersi, a on przychodzi do zdrowia, jeżeli się tak Bogu podoba. Nie potrzebujecie się państwo niepokoić.	Ach, nie obawiaj się, ona niezwłocznie podąży za tobą Musisz tylko, drogi książę, odebrać wszystkie klejnoty, które należały ongi do twoich dostojnych rodziców, a które niecnie przywłaszczył sobie twój stryj. Tu jest kluczyk od sekretarzyka. Wszystko prawnie do ciebie należy, gołębiu mój najdroższy, bo wszakże ty jesteś właściwym królem Paflagonii, a ta, którą pojmiesz za żonę, będzie jedyną prawowitą królową.	Za dwa albo trzy dni. Jak nie ma rady, to nie ma. Co ta mogłem, tom uczynił. Padłem do nóg kasztelanowi, proszę o zmiłowanie, ale on swoje: „Wynajdź prawo alibo pozór”. A co ja wynajdę? Byłem u księdza Stanisława ze SkarbimierzaStanisław ze Skarbimierza w domu., bo był u księżny Anny.	A co, synku? Nie żal ci, że żyjesz teraz? Gral już takiemi łzami nie zapłacze. Lepsze one, niż jego śmiech, oj lepsze!...	Stróż zaprzysięga się, że go pierwszy raz widział w życiu ale tak dostojnie wyglądał, iż czuł się w obowiązku usłuchać go, zwłaszcza gdy groszem poparł swoje żądanie.	Czegóż to wstydzić się będę, że trza mi wnuczków, co?	Czuję że byłbym inny, gdybym miał choć ze trzy tysiące rubli rocznie... Nikczemny świat, na którym tacy jak ja ludzie muszą się marnować!...	Ja się właśnie żenię. Czekamy tylko na wyjście żałoby po ojcu mojej narzeczonej. Za dwa miesiące jadę do tych pań.	Ja tu po służbie, ponimajcieponimajcie (z ros.) cisnął się groźnie starszy, ale jakoś się udobruchał dostawszy na drogę mendel jajkówjajków (gw.)	E, wyście mądrzy, to nie uwierzycie, ale głupi to myślą, że kościół zjedli!	Kto mówi o cackaniu? Nie może mi przecież zabronić wyjazdu na zaręczyny.	O, skoro mówisz pan że pan de Morcerf nie zna jeszcze tej broni, to przecież pańskie słowo mi wystarczy.	On tu się zjawił, w naszym mieście, był pośród ludzi, co rozruchy przygotowali, aby władzę w swe ręce przejąć. On podburzał, formował grupy, dawał broń, przed frontem buntowników latał, wskazując cele karabinom. On winien śmierci tych ułanów, włas­nych kolegów, towarzyszy, których opuścił tam, nad Nidą... On	Widzę, że tenis nie był zabawny.	A nie spotka was kto, jak do baszty idziecie?	Czekaj!... Jak sądzisz, czy telefonicznie możnaby porozumieć się bez obawy?	He! he!.. a zawdy byłem, nikaj indziej nie służyłem.	Ja doprawdy nie wiem	Jakże ja się tutaj dostałem?	Myśl ta od was by wychodzić nie powinna	Nie chadza pan już widocznie dawnymi drogami?	Nie chcę nikogo w błąd wprowadzać. Tak nie było i tak nie jest.	Nie gadaj tyle!	Nie rozumiem	Nie rozumiem w takim razie! Dziecka nie było u stróża, gdym zaszedł, i dotąd nie wróciła.	Nie wiem, jak mi dusza rozkaże.	Nie... nie ma...	O! nie mówże mi tego.	Ojej? Czemu nie?	Radbym serdecznie korzystać z zaproszenia pani, ale dziś nie mogę.	Tak, ale mój pryncypał nie jest tak luby i poprosi mnie, abym poszedł sobie bujać ludzi gdzie indziej.	Ale czy wiecie że na zbudowanie statku mającego trzydzieści do czterdziestu ton wyporności potrzeba co najmniej pięć do sześciu miesięcy?	Bo co im ta naród znaczy, tyla, żeby za nich gnaty wyciągał.	Czy myślisz że jesteś jedynym żywym stworzeniem, które tęskni namiętnie za głosem kukułki?	No, więc ty go wyzwałeś i zabiłeś...	Co mi po tym? Mam co innego na głowie. Do widzenia.	Aż do Uralu? Dalej miasto na Syberii, nad rzeką Jenisej.?	Bo taką rzecz powiedzieli, jakby im we łbie zamroczyło; przemyjcie sobie ciemię święconą wodą, to wama dur przejdzie.	Bylicy! Gorąc, że niech Bóg broni, to pewnikiem śpi se kajś w cieniu... Te! jedrona pałka!	Bóg niech mnie od tego na stare dni uchowa!	Dwie szczypty na kwartę wody, tak jak mówiłem. I pić gorące. Na czczo połowę i wieczorem połowę. Rozumiesz?	Jakbym była kocia matka, tobym ją na śmietnik rzuciła.	Mości książę na starość chciałabym zasłużyć na pochlebstwa i dla tego teraz żądam prawdy.	O Jezu... miałby sam znaleźć drogę, wolej go poprowadzę. Matko boska, ratuj!	O! na honor! to racja znaleźliśmy sposób nareszcie.	O, poznałem go zaraz. To jeden z wozów furmana, ojca Vatinel.	Patrz pani, to mój syn... a to...relikwie moje!... dodała, wskazując ze łzami w oczach na porozkładane przedmioty.	Posłusznie melduję, że przyniosłem sardynki, panie oberlejtnant Czy każe je pan otworzyć?	Poza na oryginalność?	Tylko że spał pan tak niespokojnie Ja także nad panem czuwałam.	We wszystko, co ma żyć, duszę włożyć potrzeba	Wierzy pan, że jestem panu przyjacielem?	Wtedy między nami walka na śmierć i na życie.	Z Egipcjan wie o tym Mentezufis i książę, no i ci szaleńcy, którzy zapewne długo będą pamiętali twoje pięści.	Zobaczmy więc	A pan będzie blisko mieszkał?	A to jakim sposobem?	A zdrajca, łotr, szubienicznik! Oczarował mnie z pewnością, psiawiara!	Ach! ach! ach!...	Czyżby miał defekt?... Taki zdrowy mężczyzna...	Darowuje pan im ich pieniądze, wielka łaska, istotnie!	Djabli tam! Ze mną. Rozumiesz, te amerykańskie małpy chcą mnie do kryminału. Już tu w ambasadzie, i wogóle niebo i ziemię poruszyli.	Dlaczego grozi?	Dobranoc panom	Doprawdy? I z jakiegoż to powodu, moje dziecko...	Gadasz głupstwa.	Jak to?	Kocham! kocham!..	Miła perspektywa! Mieć tłum kobiet to zbytek, a stos	Mądrze i słusznie, Mikołajku!	M’rchand d’habitsM’rchand d’habits... (fr.)	No to trafił pan znakomicie. Proszę sobie spać, drogi hrabio, Operę wynaleziono właśnie po to...	O to tylko chodzi, ty prekursorze wyfraczonych zbirów!	Od kogo? Od niani tu: wyciągając, wydostając, wydobywając. całą paczkę listów	Pan mi trzymasz?	Porzućcie wy sobie prorokować.	Prawda, Stasiu Ale z tobą albo z Kingiem mogę?	Racja!	Taczki... Wózki.	Tak, po chininę.	Tak, proszę księdza	Tak.	Tak.	Tak...	Tam, panie. Ho ho! Wiem ci ja o wszystkim, wiem.	Tfu!	Tygrys, sezam, karakorum. Niech mam taką kurę!	Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?	Wariaty	Waszmość, jak widzę, astrologię uprawia?	Widzisz tego dużego ptaka?	Z panią Niepołomską.	Zauważyłaś spojrzenie tej żmii?
Pańska, mój dobry panie, jest nie wiem gdzie; moja jest zapisana w górze. Każdy ocenia zniewagę i dobrodziejstwo na swój sposób: być może że zresztą zmienia się nasz sąd o tym w różnych chwilach życia.	A! to coś nowego!... Może mi powiesz, że trzech tych potępieńców muszkieterów twoich, Athos, Porthos i Aramis, wraz z owym bearneńskim młokosem, nie napadło, jak wściekli, na biednego Bernajoux i nie sponiewierało go tak, że prawdopodobnie kona już w tej chwili! Powiesz mi może, że nie obiegli następnie pałacu księcia de la Trémouille i nie chcieli go spalić, co nie byłoby wielkiem nieszczęściem w czasie wojny, boć to gniazdo hugonotów, lecz w czasie pokoju... przykład paskudny. Może zaprzeczysz temu wszystkiemu?	A czemużby nie miał się nazywać kiedy właśnie taki jest jego zawód? Zaprawił go do tego Maclean z Duart, bacząc na jego ślepotę. Może jednak źle się stało, gdyż on teraz wciąż włóczy się po drogach z miejsca na miejsce, aby egzaminować młodzież z katechizmu, ta zaś włóczęga jest dla nędzarza wielką pokusą.	Nie! Mylisz się! Wcale tak nie wyglądasz. Wprawdzie twoje sukienki są kuse i podarte, ale mimo to nie wyglądasz na żebraczkę... nie możesz wyglądać. Twoja twarz nie jest twarzą żebraczki.	Nie martwcie się, Bóg go zachowa Ja tu sobie gadam, a na was tam czeka obiad i robota. Od dawna tak pracujecie?	Ona nie wiedziała, że on ją stale kochał. Żyła i umarła z wątpliwością w duszy. To najstraszniejsze!	Przyznaj się że radbyś przeszkodzić. Miałbyś w tém prawdziwą przyjemność. Nieprawdaż? Otóż na nieszczęście nie przeszkodziłeś, bośmy grzészyli obmową i wyratowałeś nas od potępienia.	Wybaczy pani że zasiedziałem się tak długo, może wbrew pani życzeniom; jednakże sądzę, iż byłoby prawdziwą szkodą, gdyby pani miała odkładać na później opowiedzenie swej zemsty i jeżeli mieściła ona istotnie jakąś małą niedolę dla męża pani, w takim razie jest dla mnie rzeczą niezmiernej wagi, aby ją poznać; później się pani dowie, dlaczego...	Nie znasz się na polityce, kawalerze	Nie żałuję, żeś je straciła, bo przekroczyłaś przepisy i zasłużyłaś na karę za nieposłuszeństwo	Zrób ojcze tak aby matka moja powstała z tego zimnego, brzydkiego grobu, w który ją włożono, i niech potém przypłynie po nas z góry gwiazda złota i zabierze ją, ciebie, mnie i Jodłową całą tam pod błękitne niebo, gdzie nikt nie umiéra i nikomu za umarłymi nie tęskno.	Ależ ja ciebie wcale wtedy nie znałam I mam wrażenie, że zrozumiałam dobrze co opowiadał. To nie było właściwie morderstwo. I nigdy tego nie myślałam.	Ależ nie! Ja cię tylko proszę o jedno: zanim przystąpisz do otworzenia swojej pensji, pomyśl, co zrobisz, jeżeli pensja nie pójdzie, a ty stracisz pieniądze?... A jak wymyślisz plan, powiedz mi o nim. Dobrze?	Wasza Królewska Mość rozkazał mi uwięzić i powieść na stracenie księcia, więc zakułem w kajdanki tego obmierzłego Bulbę Nie mogło mi się w głowie pomieścić, żeby Wasza Królewska Mość skazywał na śmierć krew z krwi swojej i kość z swojej kości...	Niech się pan nie obawia nie wejdę panu w drogę. Pana zajmuje dokument, broszura... rzeczy, które nie budzą we mnie wielkiego zaufania.	Mało tego, że tam się cisnął ale kiedy ja tu siedziałam sama, sama jedna, bo tu teraz do mnie i stróż nawet nie zajrzał,	Daję wam do wyboru Wysadźcie mnie na suchy ląd bądź w Appin, bądź w Morven, bądź w Arisaig, bądź w Movar, bądź też, krótko mówiąc, gdzie wam się podoba, byle w odległości trzydziestu mil od mych stron ojczystych... z wyjątkiem opola Campbellów. Macie więc bardzo szeroką przestrzeń do wylądowania. Jeżeli nam to się nie uda, to musicie być takimi samymi niezgułami w żegludze, jakimiście się okazali w walce ze mną. Ba, moi biedni wieśniacy przeprawiają się od wyspy do wyspy w swych kusych czółenkach i to nie dbając o pogodę, a nawet bywa że nocą.	Dość nieumiejętnie wyrwałeś pan ten kamień Nie miałeś narzędzi?	Hm W świat? A po co bierzesz ze sobą to licho niepoczciwe, co to nie je, nie pije, tylko wyśmiewaniem żyje?	Hrabianka Barska.... narzeczona ordynata. Nigdy o niej nie słyszałam. Jaka ona jest? Jak wygląda?...	Jak pan może coś podobnego mówić, doktorze Monygham?	Nie kpij, chłopie. Nie widzę tu ni szczypty bursztynu. Cegła i kamień jako u jenszychjenszy (gw.)	Nie powiem i tak, ino mnie weźcie kiedy ze sobą, moi złoci, moi...	Nie spotka pan tu doktora Jekylla A skąd mnie pan zna?	Nie tylko.	Nie.	A ja wcale nie jestem jej kuzynem!	A! przyjdź, proszę, to się wyśmienicie ubawimy! Nie będzie nikogo oprócz Bogusławskiego, mnie... i tego chłopaka wychowańca hetmana... którego tu już widziałeś.	Czy pani nie jest córką generała?	Dlatego ponieważ chciałem z tobą pomówić. Nie chciałem cię tropić. Umyślnie strzelałem ponad twą głową.	Gdyby mi wolno było dać panu radę radziłbym porzucić wiersze, a wziąć się do prozy. Nie chcą już wierszy w antykwarni.	Poznaję z fizjognomii, że czyta pani coś zajmującego. Czy nie Dumania Gołuchowskiego, które pani rekomendowałam?	Łeb odwalił, ale podparł nie sam, Jagienka mu pomogła.	Atanazy: Pan jest chyba pijany, panie rotmistrzu. Otóż jedyną rzeczą ciekawą jest jeszcze rozmowa. Tylko nie z tym przekonaniem, że wszystko jest względne: wtedy oczywiście lepiej tłuc kamienie lub łowić ryby. To najtańsza doktryna ten relatywizm. Ale jest przeważnie bronią ludzi o niższej inteligencji, podobnie jak dowcip i złośliwość: wydaje im się, że są bardzo mądrzy...	Słusznie. Ale właśnie te małe, nieprzewidziane, a jawiące się zawsze przypadki wtrącają tylu do więzień i prowadzą na stryczek, dopomagając detektywom do tanio nabytej sławy. Tu jest sedno rzeczy. Gra pomiędzy detektywem a zbrodniarzem jest zbyt nierówna.	Tak? Sądzi więc ksiądz proboszcz, że będę następnej zimy posyłał wątłe dziecko, bez względu na burzę i śnieg, o dwie godziny drogi, po to, by wracało samo o zmierzchu, kiedy dmie taki wicher, że nieraz silnemu mężczyźnie zagraża niebezpieczeństwo? Pamięta zapewne ksiądz proboszcz matkę Heidi, Adelajdę? Była także wątła, i w dodatku lunatyczka. Czyż ta dziewczynka ma skutkiem przemęczenia popaść w to samo? Ciekawym bardzo, kto mnie zmusi? Stanę przed każdym sądem, a zobaczymy, czy mnie któryś ukarze.	Ale tak, masz słuszność! stokroć masz słuszność! złote słowa! Jest to dowodem prawdziwéj wyższości, gdy człowiek ze wszystkiemi żywiołami życia umié być w zgodzie, gdy wszystkie pojmuje i rozumié. Tout comprendr, cest tout pardonner! Zresztą dla nas obowiązkiem jest badać człowieka we wszystkich jego objawach najrozmaitszych, aby umiéć go malować jakim jest.	Niechże papo na niego wpłynie.	Starsi panowie pojechali na pustynię, aby ustawić namioty, które przywieźli z Etsah, i kazali nam jechać za sobą.	W sztuce ekscytowania pejzanów przeciwko zwierzchności gruntowej przeszedł samych urzędników krajzamtu. Chaty im buduje z pałacowatymi oknami, felczerów sprowadza, gdy się w karczmie pokrwawią, dni na pańskim zmniejszył usque ad absurdum...	Cóż za różnica! Toć wiadomo, że ksiądz ma osiemset funtów renty, ładny kawałek ziemi...	Na moją krzywdę i na moje zatracenie!	Święty Antoni! Oto nas na durniów wystrychnięto.	Ach! czym ja się spodziewała zobaczyć panią Józefową w takiém zmartwieniu? Oj, widziałam ja jego, widziałam! do ludzi niepodobny, urzeczony, moja pani, jak mi Bóg miły, urzeczony.	Był u rodziców pani. Wtedy widział się z nim ów Horst i, niech sobie pani wyobrazi mój gniew, nagadał Niepołomskiemu, że pani wyjechała no... ze mną jako... Pojmuje pani, co ten człowiek...	Nowy wybuch! rzekł do siebie, nowe targania się tej nieszczęśliwej kobiety! Co za męczarnie i jej i moje! Zwrócił się do sługi.	Idź! Zanim zdecyduję, czy cię zabrać ze sobą, chcę się przekonać, ile jesteś wart.	Któż panu powiedział, że uważam pana za intruza?	Miłościwa pani pozwólcie powiedzieć sobie, źle się stało! zaprawdę źle!	Mówią powszechnie że ich dom to istne osie gniazdo. Niema tam nigdy spokoju. Żołnierze dobrzy, odwaga w nich nieustraszona, ale duma niesłychana i charaktery nieunoszone.	Pojmuję tę rozpacz, Najjaśniejszy Panie, wielkie to nieszczęście, lecz o ile mi się zdaje, pozostało jeszcze sporo jastrzębi i kobusów.	Prawda, że śwarna i przystrojona, a i gospodyni też się rozczapierza kiej ten indor!	Taką ma styczność że równo brzmi jak herb Piotrowiczów.	Uważam że to jest zmiana...	Zda mi się, że mamy w historii naszej dość przykładów, jak się z Niemcami wojuje i Niemców zwycięża to by mnie już najmniej frasowało.	Aniu, ja się chcę ożenić...	Bo się bałem.	Całe życie będziem za to wdzięczni, bo tu chodzi o błogosławieństwo boże, którego pewnie by Pan Jezus umknął, gdyby jaki paskudnik...	Czy pani wierzy w czary? Mam nadzieję, że pani wierzy!	Mam do ciebie prośbę... Powiedz, że ją spełnisz...	Och, w takim razie dyrektor Gymnase jest najbardziej przewidującym i najprzenikliwszym ze spekulantów	Powiesz mu, żeś się pomylił. I napiszesz inny artykuł, w którym podasz o Ambrumésy wersję oficjalną, tę, którą wszyscy przyjęli do wiadomości.	Pytam ciebie, co ty o tym sądzisz?!	Skądże? Za co?	Tutaj wisiał niegdyś obraz najjaśniejszego pana akurat tam gdzie teraz wisi lustro.	Więc po co teraz o tym mówisz?	Z kimże to żeni się mój krewny?	A cierpliwość?	A inoa ino (gw.) rzekł Kim.	Ba! Popisał, panie bracie, chyba wracajmy	Bardzo miło	Bardzo ładna dziewczyna Czy to lekarka?	Bądź zdrów!	Co robisz?	Co słychać u Józka	Daj mi tylko wejść do niej!	Dobrze. Kiedy zaś waćpan będziesz chciał, żebym przestała, to mi słowo rzeknij.	Effendieffendi (z tur.) odrzekł posłaniec.	I uciekliście. Teraz rozumiem!	Ja go zarzucić pomogę!	Jak to? zrobił wam ten zaszczyt?	Jakkolwiek czujemy do siebie żal...	Koniaczek szanowny pan każe? Łosoś? Kawiorek?...	Mam taką nadzieję, po waszym ślubie znów udzielą mi kredytu.	No, jak przyszedł stary kompan to daj pan dwie z kropelkami.	No, więc dawaj pięć franków i bierz konia	Odejdź!...	Panie listy... Pokaż pan listy.	Pijmy i kochajmy!	Po drodze, po drodze	Poruczono wam zatrzymać ich albo zginiemy!	Rusza! Kapitanie, ruszył!	Samochodem?	Tak	Tak zeznaje Pułjan.	Tylko zyskam	Wanda o tej porze jeździ konno z panem plenipotentem.	Więc napiszesz list do babci?	Wobec którego Doriana? Czy tego, który nalewa herbatę, czy tego tam z obrazu?	Żałujecie to?
A! to cała historya Nie ma ona już ani ojca, ani matki, ani nikogo z krewnych. Gabrynia urodziła się w miasteczku. Ojciec jéj, wyrobnik z Saint-Laurent du Pont, nazywał się Grabiec zapewne przez odmianę grabarza, bo od niepamiętnych czasów smutny obowiązek chowania umarłych dziedzicznym był w jego rodzinie. Wyrobnik ten ożenił się z miłości z pokojówką, nie wiem już jakiéj hrabiny, któréj posiadłość o kilka mil od miasteczka leży. Tutaj, jak wszędzie po wsiach, uczucie przy zawieraniu małżeństw gra bardzo podrzędną rolę. Zazwyczaj wieśniak żeni się dlatego, aby miéć dzieci i gospodynię w domu, która-by mu gotowała obiad, nosiła go w pole, przędła i naprawiała odzież. Oddawna téż podobny wypadek nie zdarzył się tutaj, gdzie często młodzieniec porzuca swoję narzeczoną dla drugiéj bogatszéj od niéj o jakie parę morgów gruntu. Los Grabca i jego żony nie był tak szczęśliwym, by mógł odzwyczaić naszych Delfińczyków od wyrachowania w żenieniu się. Grabcowa, która była bardzo piękną, umarła przy urodzeniu córki. Mąż tak się zmartwił tą stratą, że tegoż samego roku w grób się położył nie zostawiając swemu dziecku nic zgoła prócz życia, a i to bardzo wątłe i niepewne było. Jakaś litościwa sąsiadka zajęła się biedną Gabrynią i chowała ją do lat dziesięciu. Gdy jednak coraz trudniéj przychodziło jéj żywić podrastającą dziecinę, wysłała ją żebrać na drodze, bo właśnie była-to pora, kiedy najwięcéj podróżnych snuje się w tych stronach. Pewnego dnia, sierotka poszła prosić o kawałek chleba do pałacu hrabiny, gdzie ją przez pamięć matki zatrzymano. Tam przez długi czas biedna mała, mająca zostać pokojówką córki pani domu, która w pięć lat potém za mąż wyszła, była ofiarą fantazyi magnatów. Dobroczynność tych ludzi po większéj części żadnéj rękojmi nie przedstawia; zmienną jest i kapryśną jak oni, którzy naprzemian miłosierni, przyjacielscy, despotyczni i wymagający pogorszają i tak opłakane położenie nieszczęśliwych dzieci, łasce ich powierzonych, i bawią się z ich życiem, sercem i przyszłością uważając je za rzecz małéj wagi. Gabrynia stała się z początku prawie towarzyszką młodéj dziedziczki; nauczono ją czytać, pisać, a przyszła pani nieraz dla zabawy uczyła ją grać na fortepianie. I tak naprzemiany będąc pokojówką i panną do towarzystwa stała się jakąś niekompletną, do życia nieurobioną istotą. Nabrała upodobania w zbytku, w strojach, przyzwyczaiła się do warunków, zupełnie z jéj rzeczywistém położeniem niezgodnych. Wprawdzie, późniejsze nieszczęścia przekształciły ją w ostréj swojéj szkole, ale nie zdołały zatrzéć w niéj nieokreślonego poczucia, że jest do lepszéj stworzona doli. Wreszcie, pewnego dnia, dnia bardzo smutnéj pamięci dla biednéj dziewczyny, młoda hrabina zastała Gabrynię, która już wtedy tylko jéj pokojówką była, jak ustrojona w jéj balową suknię tańczyła przed lustrem. Biedna sierota, podówczas szesnastoletnia, została wydaloną bez litości, a nie umiejąc sobie poradzić, cierpiała nędzę, błąkała się po gościńcach, żebrała i pracowała naprzemiany, jak to już panu mówiłem. Często chciała się rzucić do wody, lub oddać pierwszemu lepszemu; zazwyczaj kładła się na słońcu pod murem i leżała tak nieruchoma, milcząca z głową ukrytą w trawie; wtedy podróżni rzucali jéj trochę drobnéj monety być może dlatego, że ich o to nie prosiła. Rok cały przeleżała w szpitalu Annecy, odchorowawszy ciężko żniwa, podczas których pracowała w nadziei, że sobie tém śmierć przyśpieszy. Potrzeba słyszéć, jak ona sama opowiada swoje uczucia i myśli w téj epoce życia; naiwne jéj zwierzenia wiele mają w sobie wdzięku i żywe budzą zajęcie. Wróciła do miasteczka właśnie wtedy, gdy zamierzałem się w niém osiedlić. Pragnąłem poznać moralną stronę mojéj gminy, Gabrynia była jéj dzieckiem, zacząłem więc badać jéj charakter, który mnie niepospolitością swą uderzył, a przekonawszy się o wadliwości jéj fizycznego ustroju, postanowiłem wziąć w opiekę to biedne stworzenie. Być może, iż z czasem przyzwyczai się do jakiéj pracy, choćby do szycia; ale w każdym razie los jéj już jest zapewniony.	A ja do Tarnowa, bo mi ciocia w Sandeckiem umarła i teraz mam z krewniaczkami o sukcesję proceder.	Gdzież znowu, dziś, natychmiast, nie odejdę póki mi jej nie dasz! Pisz, a zlituj się żywo bo pierwsza dochodzi.	Nikczemny? Nie idzie tylko zwykłym trybem. Mówię ci o nim w ten sposób, bo chcę przekonać, że znam go doskonale. Zresztą myślę tak jak ty Świat kałużą, starajmy się więc trzymać na miejscu najbardziej wyniosłym. Dziwnie piękną jesteś w tej chwili, najdroższa Masz niewypowiedzianie piękne rumieńce.	Ale ile czasu dajesz mi na to, aby spodobać się pani Pélisson ostatecznie?	Ano... bo słyszało się coś niecoś o tem, jakto tam było w Warszawie... wiem, że Grzesikiewicz zerwał przez to z panią, ale to cham, nie ma wyrozumienia, że przecież i panny... mnie tam wszystko jedno. Co to mnie obchodzi, możemy i tak żyć w zgodzie przecież. Ja jestem dobry człowiek i myślę, że pani żałować wyjścia za mnie nie będzie.	Bo pan Ochocki źle powozi, a pan Starski jest nieznośny	Co nie mam mówić! Ty cicho bądź, stara Pani synowa tylko spaceruje i zagraniczne książki czyta, a tyle dba o dom, co pies o zeszłe lato. Cicho bądź, stara. Ja mówił będę, bo tu pan jezdem i dziedzic.	Czy tylko ten powód?...	Jakże skończył ten człowiek, pełen zacności?	Jestem niezmiernie rad że widzę panie... Czy mogą mi panie powiedzieć, jak wielu jest spirytystów w Blackhead?	Ma Franciszek szczęście, że ja mam dzisiaj dobry humor, bo inaczej, to ja bym Franciszkowi zbił ładny kawałek pyska. Rozumie Franciszek? Zdjąć kalosze!	Miłość wasza gotujecie Dżemmie los straszliwy Ona wierzy w miłość wieczną i ani się domyśla jak prędko się te pajęcze nici rozerwą. Ze mną było co innego, jam nigdy bardzo nie ufała nikomu, nawet W. Miłości, gdyś mi poprzysięgał kochanie, które w trzy miesiące rozwiało się i znikło... ale Dżemma rozkochana, rozmarzona Dżemma... ją straszny los czeka. Ona sobie może odebrać życie, oszaleć... ja nie wiem. Jeżeli ją kochacie, przygotowujcie ją lepiej zawczasu do tego co nieuchronne. Biedne dziecko!	Muszę rozważyć, jakie są nasze możliwości, pozwól mi więc, abym pierwszy dał hasło.	Myślę, że tylko co go nie widać Rad on wam, opiekunowie, będzie z całej duszy, bo siła dobrego słyszał o was i dawniej od dziadusia, i teraz ode mnie.	Nie, ale znikam z horyzontu na kilka miesięcy, i piszę drugą... Piszę drugą, trzecią... piszę dotąd, aż muszę stworzyć zupełnie dobrą, muszę!... Choćbym miał z tego zdechnąć, napiszę!... Gotów jestem wstąpić do teaatru, aby go lepiej poznać i zrozumieć... Pani myśli, że to można przestać pisać?... można się wściec, zabić, zdechnąć, ale przestać pisać!?... o, tegobym nie potrafił. No, bo proszę pani, po cóż jabym żył?...	Otóż to... ten młody, to technik... tylko co technologję skończył, co tu robić, u ojca czasowo bawi. Do Stefka przyjechał, bieduje. Ojciec stary, matka dogorywająca, bracia niedorośli, wszystko to bez niego, co tu robić, jak pod dziurawym dachem zostanie. „Chciałbym tu gdzieś blizko choć czarny chleb jeść”... co tu robić. Stefek mu doradził ten młyn Oławickiego. Wielki, piękny, źle prowadzony, technik zrobiłby z niego cacko... Podobał mu się ten projekt, cóż, kiedy, co tu robić, niczego dobić się nie można...	Pomyśleć, że też święty człowiek jeszcze o tym pamięta! Muszę to opowiedzieć jego matce. Toć to nadzwyczajny zaszczyt! „Ten, którego bolał brzuszek!”.... jak święty człowiek to pamiętał!... Ona będzie dumną z tego.	Wiem. Chan mówił mi o nim i chwalił, że to człek poczciwy. Powiedz mi, dlaczego on nie dba o swoje nogi? Taki mróz, a on chodzi boso.	Wybacz mi pan, ale musiałem się widzieć z panem w bardzo ważnej sprawie. A pan może jeszcze słaby? Wprawdzie dał mi pan poznać w sposób wcale niedwuznaczny, że mnie pan znać nie chce, ale musiałem przyjść do pana.	Wynieść mi go ztąd! z gniewem prawie zawołał Michał, nieośmieliwszy się nawet drugi raz rzucić okiem na malowidło, z którego czuł na siebie zwrócone szyderskie wejrzenie zwyciężonego ducha.	A co? a co?	A król Jegomość?	A mnie jej nie powiesz?	A, cudownie! Zresztą widział pan, podobny talent zasługuje chyba na to. Hoyos był zachwycony; nie mogłem mówić z ambasadorową, czy była kontenta? Ale któż-by nie był, z wyjątkiem tych, co mają uszy do nie słyszenia, co nic nie szkodzi zresztą, z chwilą gdy mają języki do gadania.	A... chce.	Ale spójrz na tych gondolierów czyż nie śpiewają bez ustanku?	Ale w drodze, jak go wasza dostojność obronisz?	Ale?...	Ano co? Mówić sobie nie dał o powrocie.	Był to początek wszystkich tych rozkoszy, jakie czekały tego wieczoru zebranych na plebanii oficerów.	Będziemy losować, kto pierwszy zejdzie	Będę robiła długi	Ciekaw jestem, co pan zrobi za pół godziny?	Czy masz broń?	Czy naprawdę tak myślisz? Błagam cię, nie mów jej nic o tym. O Boże! Może jej już nie ma! Wy nie wiecie, co to jest za męka, to ciągłe czekanie na samobójstwo.	Czym ciebie, drabie, czuć?	Czyżby ludzie z karczmy?	Dam panu tysiąc pięćset franków	Do miejsca, gdzie brzegi są tak urwiste, że tygrys nie może się na nie wdrapać. Tam czekaj na nas!	Doprawdy?... I może zrobiłby mnie pan swoją niewolnicą?...	Doskonale. Kłaniaj się im ode mnie... Jest!	Dużo... Czterdzieści tysięcy	Gdzie jesteśmy?	I tam Yetmeyer dziś ciebie odnajdzie, zmuszając sromotnie do rozegrania nieskończonej partii. Przejąłem dowody, że wpadli na ślady naszego transportu. Nie można dopuścić, by się przedostali na samą wyspę. Za chwilę wyruszam w daleką podróż, by szlachetne plany pokrzyżować zgrabnie.	I z tym wszystkim on ma dobre strony pamięta o przyjaciołach, pierwszym jego postępkiem było wziąć na pierwszego dependenta Godeschala, brata Mariety.	Ja nic widzieć nie chcę! nic, nic!	Jak to?	Jak to? Przecież trzeba odprawić kiduszkidusz	Jak to? Wszakże wspominałem Waszej Wielebności, że dziewczyna ta okradła swą panią! Czyżby więc nie należało, zdaniem księdza dobrodzieja, wieszać złodziei?	Jakim?	Jakoś to dla mnie zbyt tajemnicze. Nic nie rozumiem.	Jest najbliżej Brzewnowa. Trzysta tysięcy zapłaciłem, człowieku. Zaproponowałem go Absolutowi tam w piwnicy, ustnie i na piśmie, aby się do niego przeprowadził. Jest to całkiem ładny barokowy kościół. Prócz tego z góry oświadczyłem się z gotowością każdej potrzebnej adaptacji. I rzecz dziwna, o parę kroków od kościoła pod policyjnym numerem 457 zdarzył się onegdaj bardzo ładny przypadek ekstazy z pewnym instalatorem, ale w kościele nic cudownego, nic i nic! Jeden przypadek zdarzył się aż w WokowicachWokowice, czes. Vokovice miejscowość przyłączona do Pragi w 1922 r., dziś dzielnica Pragi.. W radiostacji petrzyńskiej wybuchła wprost epidemia religijna: wszyscy radiotelegrafiści, którzy tam pracują, rozsyłali, ot tak sobie, do całego świata ekstatyczne depesze, niby jakąś nową ewangelię. Że niby Bóg schodzi znowu na świat, aby go odkupić i tam dalej w tym guście. Pomyśl, co za kompromitacja! Postępowa prasa bije w ministerstwo poczt i telegrafów, aż paździory lecą. Krzyczy, że klerykalizm wysuwa rogi i głosi podobne dyrdymałki. Nikt dotychczas ani się domyśla, że ma to związek z Karburatorem. Wiesz, Marku coś ci powiem, ale to wielki sekret: tydzień temu przytrafiło się coś naszemu ministrowi wojny.	Jeszcze jedno przykazanie, człeku pogański, weź na drogę!	Już się robi, kapitanie.	Kogo?...	Las, Broń	Lepsza zastygła prawda, niż fałszywy „ruch w interesie”, będący wyrazem błędu inicjalnego. Wielość poglądów nie dowodzi życia, tylko niedoskonałości. Prawo entropii pojęciowej...	Mam czas, pierwej waju pięknie przedzwonię i łopatą oklepię...	Mam dużo jeszcze innych rzeczy na sumieniu!	Matko moja!... tak późno, nie śpisz jeszcze?...	Miała w tym cel swój. Wzięła cię do Ekeby, byś innych przynęcił. Posiadasz duże zdolności. Raz chciałeś się wyrwać, poprosiłeś ją o kawał gruntu i dom, i pracowałeś na życie jako rolnik. Ona codziennie przychodziła pod twe okna z pięknymi dziewczętami. Pewnego dnia ujrzawszy w jej towarzystwie Mariannę Sinclaire rzuciłeś łopatę i fartuch i zostałeś na nowo rezydentem.	Mniejsza o to! Gdy będzie trzeba, sąd potrafi otworzyć ci ręce.	Może i naszą dzisiejszą rozmowę zalicza pani do tych wrażeń?...	Może wypijemy flaszkę szampana?	Mój panie znałam cię, jako tchórza, skąpca i głupca, lecz nie wiedziałam, że jesteś nikczemny!	Napij się wody	Nie o Ben Joela tu chodzi, lecz ciebie.	Nie pamiętacież nic? spytał Poniatowski.	Nie zupełnie... tylko nie potrzebuje już usług twoich. Widzisz, drogie dziecko, wchodzisz nazbyt cicho do pokoju. Miss Remsen doznaje przestrachu spostrzegając cię nagle... ot i tyle.	Nie, oni mówią poważnie. Ponieważ zajmuje się tak żywo misjami w Indiach, więc powiadają, że eksportuje religię. A czy wiesz, co rzekła o nim niedawno jedna starsza kobieta? „Tak, proboszcz jest bardzo osławiony ale też, co prawda, bardzo się puszcza”.	Noel nie ziewa! przestań, H. O.	O dziesiątej albo jedenastej.	O, egoisto. I dlatego chce pan mnie skazać na samotność?	Och, tego boję się najwięcej. Stefcia bez błogosławieństwa księżnej nie zgodzi się na ślub, a ordynat jest rozdrażniony.	Odpowiednia suma została już zdeponowana w pirackiej skrzyni.	Oficer tu czeka w stodole na waszą miłość. Przyjechał zaraz po odjeździe waszej miłości... i powiada, że się z waszą miłością zminął, więc czeka.	Ot, elegant! Nie bój się, nie bój, spichrza całego nie wypróżnisz i wołów dla ciebie bić nie będą.	Pan nie interesował się spirytyzmem?	Panie hrabio mam nadzieję, że żadna fałszywa plotka...	Piękna pustelnico, przychodzimy do Ciebie i błagalnie wznosimy ręce. Złota nam brakło. Ty jedna znasz drogę szczęścia, wskaż ją nam.	Prawda	Przecież chciałeś w nim wyjść.	Serwus! Gdzie cię djabli noszą! Ja muszę z tobą natychmiast widzieć się!	Spójrz, czy nie są słodkie? Rok jest książką, prawda, Marylo? Stronice wiosenne zapisane są konwalią i fiołkami, letnie różami, jesienne czerwonymi liśćmi klonowymi, a zimowe jodłą i świerkami.	Swoją drogą jak to w miarę jak człowiek rośnie, musi liczyć się z większą coraz liczbą ludzi. Co mnie dawniej obchodziła prasa? Czy minister?... Nawet Szubert niewiele. Wystarczało trzymać dobrze z Jagodą. Rośnie człowiek, rośnie.	Są położenia, gdy wina jest wszędzie. Rozłożyła się na wszystkie głowy, ciąży na wszystkich ramionach, gdy żywi czują, że nie wydołają, że nie są w stanie zrozumieć, gdzie jest źródło krzywdy. Czują, że muszą dźwignąć, a nie mogą, że prawda wyszła już poza nich, że przeszkadzają jej ziszczeniu, że wymyka się im ona wtedy...	Tak jest, bardzo smutna, wywołała też powszechne wzburzenie. Powiadają, że zamordował go obłąkaniec...	Tak po prawdzie, żeby powiedzieć, sir, to paniczowi może jest lepiej, a może mu się odmienia na gorsze. Apetyt jego przechodzi wszelką imaginację, a jego zachowanie...	Tak, że pan jest wolny, panie Beautrelet.	To świadczy, iż jestem prawdziwym filozofem! Mędrzec z natury rzeczy musi budzić niezadowolenie reszty ludzi. Anaksagoras jest wymownym przykładem prawdziwości mego twierdzenia. Nie wspomnę o Sokratesie, gdyż był to jeno prosty sofista. We wszystkich wiekach, jak to widzimy, dusze oddane rozmyślaniom stawały się powodem oburzenia i wywoływały skandale. Panie Rockstrong, wydaje się panu niezawodnie, że różnisz się bardzo od wrogów swoich i że jesteś o tyle miły i pociągający, o ile oni są wstrętni. Pozwól sobie powiedzieć, iż jest to jeno złudzenie i wynik pańskiej zarozumiałości i nieustraszonego męstwa. W rzeczywistości masz wspólne z tymi, którzy cię skazali, słabostki i namiętności ludzkie. Co prawda, jesteś uczciwszy od wielu z nich i prześcigasz ich o wiele bystrością umysłu, natomiast natura wyposażyła pana geniuszem niezgody i nienawiści, które to zalety czynią cię niemożliwym w każdym na zasadach ładu i prawa zorganizowanym państwie. Zawód gazeciarzagazeciarz (tu daw.) tłusty; tu: dochodowy, pozwalający na wystawne życie. probostwo i najlepiej w wino uposażone opactwo. Oburzę na siebie cały świat, ale doprowadziwszy ludzi do wściekłości, udelektuję serce swoje i umrę, wśród wrzasków, spokojnie.	Tomku, proszę cię, będę bardzo uważał! Dam ci kawałek mojego jabłka!	Ty również!	Ubłagałem starszych o kilkudniowy odpoczynek i jak spragniony jeleń do źródła przybiegłem tutaj dzięki chyżości moich nóg.	Wierny sługa, przychodzę po rozkazy	Więc to musi być jakiś przebrany książę	Właśnie dlatego, że wyjeżdżam.	Ładna ostrożność! Zaczepiłeś mnie pan przy służącym.	Śmiech	Że się bawił dobrze i swoją obecnością nie popsuł pani przejażdżki do Pabianic
Jak teraz to tylko żona.	Tego panu nie powiem, panie Weissberger. Czy ja wiem, co to jest salamandra? A po co miałbym wiedzieć? Czy ja mam czas, żeby się martwić tym, jak ona wygląda? Ja muszę być zadowolony, żeśmy ten syndykat powołali do życia.	Jak lew... ale z „duszami” i „umarlakami”. O! Wynik walki z nimi byłby zupełnie inny!	Całkiem szczerze, nie umiem powiedzieć, jak wasza wysokość będzie zachwycona. Przyznaję, że styl empire zawsze robił na mnie głębokie wrażenie. Ale u tych Iéna to doprawdy istna halucynacja. To coś... jak by to księżnej powiedzieć... coś niby przyniesione falą z wyprawy egipskiej... i ten powiew starożytności, wszystko to, co zalewa nasze domy, sfinksy usadowione w nogach foteli, węże owijające się o kandelabry, olbrzymia muza, która trzyma mały świecznik, aby nam świecić do partyjki bouillotte, lub wdrapała się spokojnie na kominek i opiera się o zegar; a potem te wszystkie lampy pompejańskie, łóżeczka w kształcie łodzi, wyglądające tak, jakby je znaleziono w Nilu, gotowe wyłonić małego Mojżesza, te antyczne kwadrygi galopujące po nocnych stolikach...	A ty? Ale wyrażaj no się dobrze o bykach. Czyżeś mi sam nie opowiadał, że kiedyś tam ma przyjść do ciebie z pola Ryży Byk, by ci pomagać. A teraz zabieraj to żarcie i poproś tego świątka o błogosławieństwo dla mnie. Może on też zna jakieś leki na bolące oczyska mojej córki. Zapytaj go o to, Mały Przyjacielu całego świata!	Przyjdą wtedy, gdy zechcą przyjść Stójcie w pogotowiu i nie zasypiajcie s-ssprawy!... Co zaś-ś się tyczy „twojego” Człowieczątka, od którego nie wahałeś-ś się wziąć s-słowa, narażając go tym samym na pewną śmierć... co się tyczy, powtarzam, „twego” Człowieczątka, to jes-s-st ono teraz pod moją opieką... a jeżeli dotychczas-s nie uświerkło nędznie, nie jest to bynajmniej twoją zasługą, ty stara osiwiała sobako! Warujcież tu s-sobie, pieski i suczęta, czekając s-s-spotkania z rudzielcami, i czujcie się szczęśliwi, że Ludzkie Szczenię i ja s-s-stoimy po waszej s-s-stronie.	Nie to wcale niezła grupa. Tylko jeśli te drzewa mają wyobrażać panią Emilię, Litkę i mnie	Ten warunek nie jest już teraz dla Kamy nieodzowny. Mimo wszystko ona ma silniejszy wpływ na niego niż my. Kto przez dwa lata z górą pozostawał z tym człowiekiem w stosunku psychofizycznej symbiozy, temu z natury rzeczy łatwiej niż komu innemu opanować go powtórnie. Obawiam się tego tym bardziej, że nie wiemy, gdzie właściwie teraz Jastroń przebywa.	A bo ja wiem, do jakich on należy? A bo ja wiem, czy Stępkowskich do tego czasu nie wybrali? Albo go wyrzucą za drzwi, jeżeli nie trafi na swoich, albo ich zasypię, jeżeli to szpicel, albo jego wreszcie zgubię, jeżeli tamtych wzięli i w mieszkaniu jest zasadzka. Niech wszyscy diabli... Co ja winien, że się facet spóźnił!	A czy to już wyjechali?	A, kiedy tak, to będę koniecznie. Pomodlę się i powinszuję księdzu proboszczowi, dla którego mam prawdziwy i głęboki szacunek.	Boże, bądź pochwalon! Masz prawdę, Igorze: on umarł spokojnie, z cicha, bez cierpień; osłabione ciałko nie pasowało się z odlatującą duszą; a ona teraz, suto promieńmi uwieńczona, przyśpiewuje w chórach anielskich i spogląda ciekawie na gwiazdzistą koronę przenajświętszej Dziewicy. Śpij, śpij, synu mój. Ty wrzkomowrzkomo (daw.)	Czy to ta Orłowska, co to była w teatrze, co to się przed miesiącem truła? stało o tem w gazetach, sama czytałam, na własne oczy!	I fe! do czego się to przydało! wstawaj pan, proszę cię nie jestem wcale żadną damą, każdy wie, że jestem prostą wieśniaczką, córką Karola i żoną giermka błędnego rycerza, a nie żadnego gubernatora.	I pomyśleć sobie, że to Anglicy! Panie, jestem gotów nawet wysadzić okręt w powietrze.	Kędyż to było?	List nieprawdę mówi! Jeśli jest jaki człowiek w Rzeczypospolitej gotowy zdradzić nawet króla, to może właśnie jeden książę koniuszy, bo on jeno z nazwiska do tego narodu należy.	Mówię o tym koncercie	Nie był, wie, z kim ma do czynienia, przeczuł. Niech mi się nie nawija pod rękę bo mu się dam we znaki. Teraz wiesz już, mój mały, z kim masz do czynienia, możesz odejść.	Nie twoja to już, bracie, dziedzina.	Nie wiecie to niczego o Rochu?	Nie, to nie Jonasz! Czyżby tak było, tato? Nie, chyba że się dośpiewa do samego końca... Już ty mnie nie będziesz uczył, co to Jonasz!	O nie!... jest to prezent od mojej pięknej Angielki, a raczej od mojej pięknej Francuzki; ponieważ, choć jej o to nie pytałem, przekonany jestem, że się we Francji urodziła.	Ot, widzisz, Antek, co to jest. Oj! Jezu, Jezu	Oto jest tabliczka. Pójdziesz z nią do mego domu, odnajdziesz mego wyzwoleńca i oddasz mu ją. Napisano jest na niej, żem wyjechał do Benewentu. Powiesz Demasowi od siebie, żem to uczynił dziś rano, wezwany pilnym listem przez Petroniusza.	Papież to firma.	Przecież to półki, nie łóżka!	Szalenie! To dowodzi, że jestem coś warta.	To ja nią jestem czego chcecie odemnie?...	To ten, taki mały, chudy sportsman?	Tumry A! to twój mąż być musi; był on tu wczoraj wieczorem. Cóż? nie powrócił do chaty?	Tym lepiej	Umrzeć to nic, ojczaszku	Więc panna Pławicka, jeśli zechce, to wyjdzie za pana Maszkę	Zgadujesz doskonale to nawet trochę niegrzecznie wobec pana de Nemours nie chcieć przyznać, że go znasz, choć go nigdy nie widziałaś.	Ach! kto zdoła odgadnąć niewiastę? Dworowaładworować (daw.) tydzień. później biskup płocki pobłogosławił nam w kościele.	Ale przecież coś powiedziałaś.	Ale znaleźli tylko jego trupa.	Błogosławiona niech będzie chwila, w której wspomnieliście, pobożny bracie, imię mężnego brata Szomberga.	Co takiego?	Co, paniczu?	Czemu? bo nie umieją i nie mają sił. Odpoczywają po wczoraj; nie zapomnieli go jeszcze, a już smutek jutra mroczy im dusze	Czy mam ochotę? Ale i jaką jeszcze ochotę!	Często widywałeś pannę Billewiczównę?	Daruj, mości książę... Spać, spać! Ale jeszcze słowo...	Dlaczego?	Do diabła Nie traćmy więc czasu.	Do godziny dziesiątej Kto się zgadza, niech podniesie rękę.	Gdzież ta poręba? przystępuję do spółki!	Głupstwo umrzéć na rozkaz nie potraficie, a rady szukać potrzeba. Mutes-oro, (śmierć) nie przychodzi na zawołanie!	I co, pani?	I do tego mleko	Ja	Jakże panu idzie trening?	Jedna z nich jest znacznie krótsza od drugiej.	Jednemu ni dwom się nie dam.	Jestem szczęśliwy, mogąc przysłużyć się czymkolwiek jednemu z przyjaciół pana hrabiego.	Jesteś dzielny człowiek! ale zabraniam ci bezwarunkowo płatać cokolwiek Rassiemu: mam zamiar powiesić go publicznie, ale później. Co do ciebie, nie daj się przychwycić w Sacca; wszystko by przepadło, gdybym straciła ciebie.	Jeżeli pan minister pozwoli... Mam nawet przypadkowo przy sobie notatki...	Kochasz?	Ką čia, kunigėli, da rodyti,	Miałbym też do zarzucenia, że zamiast Ewy niepowstała z kości adamowej Marguérita Gautier... jedyna kobieta w świecie i literaturze, która kochać umiała.	Można i w zimie stworzyć sobie maj.	Myli się pani. Konik nas wcale nie ponosił...	Myli się pani. W ciągu mego niezbyt krótkiego życia poznałem wielu mężczyzn. Lecz nie widziałem jeszcze ani jednego uwodziciela. Byłbym dumny, gdybym mógł siebie uważać za wyjątek. Niechże mnie pani przynajmniej nauczy, co trzeba robić, ty w tej kategorii zyskać chociaż tę najniższą rangę.	Nie bo ten jest cały a tamten stracił ogon.	Nie będzie przy użyciu zimnej wody!	Nie dotrzymałeś pan obietnicy.	Nie mów tak!	Nie, nie. Są ze mną.	Nietęgo, ale mogę ryzykować.	O, nie...	On? On pierwszy zbiegł z placu.	Pan Zagłoba!	Patrokles umarł w nocy	Poseł francuski. Minister robót publicznych. Panie kolego, starajmy się dostać do środka. Arcybiskup. Poseł włoski. Prezydent senatu. Naczelnik Gminy Sokolskiej. Zobaczycie, panie kolego, że o kimś zapomnieli!	Posłuchaj mego rachunku! Najpierw dwa szafiry ze skazami: jeden ważył dwie ruttie, a drugi cztery, ile mogłem ocenić. Ten, co ma cztery ruttie, jest nadkruszony na krawędzi. Jest też jeden turkus turkiestański, gładki z czarnymi żyłkami, a dwa z napisami: jeden zawiera imię Boga ułożone złoconymi literami, drugiego zaś pękniętego w poprzek, bo wypadł ze starego pierścienia, nie mogłem odczytać. Oto mamy wszystkie pięć niebieskich kamieni. Są też cztery skażone szmaragdy, lecz jeden jest przewiercony w dwóch miejscach, a jeden jest trochę rżnięty...	Prawda. Jestem straszliwie samotna i nieszczęśliwa. Oddam ci się dziś. Wierzysz chyba, że jestem dziewicą?	Przykro mi ale nigdy nie miałem tej przyjemności.	Pójdziesz ty, pijaku, pókim dobra...	Sam z siebie, tatusiu.	Strzały Angielczyków?	Swoje powtarzam: myślowe rozprawy nie powinny nigdy ludzkiej ofiary pociągać za sobą. Uśmiercić człowieka tylko dla pomysłu	Syn! syn wczoraj tam gdzie ja naprowadziłem, między tymi co ich wczoraj wzięto, mój własny syn! Ja go muszę mieć, wy mi go musicie uwolnić. Panie! zedrzyjcie ze mnie skórę, wart jestem piekła i najstraszniejszych męczarni, ja własnego zgubiłem syna!!	Tak, panie. Nie pozwoliłeś jednak przecinać skóry.	Tak, potwierdziła wzorowa małżonka tem bardziej z wizytą, bez mego Felunia.	Tak, że nie ma wątpliwości?	W Azji?	W każdym razie sprawa przedstawiałaby się o wiele lepiej, gdyby tych kopalń nigdy nie było!	Widać, że szanowny pan nie ma nieszczęścia być literatem.	Widzisz tę wykałaczkę?	Więc według pana kobiety nie powinny być energiczne?...	Za okupem jeżdżąc, po grzywnie od przyjaciół i krewnych ściągając, sam stawić się nie mógł, ale Pasterz nasz ręczył zań, poręczyli panowie	Zanudzam pana temi zwierzeniami, ale ja chciałabym, by pan nazbyt surowo i mnie nie sądził...	Zapewne! zapewne! zobaczymy! Darski! mruczał niewyraźnie stukając kijem i wstrząsając się cały mówił prezes:	Zapewne, przystać trzeba, skoro inaczej być nie mo­że. Ja jednak nic pani nie przyrzekam. Zobaczę, postaram się... W każdym razie wszystkie wiadome mi miejsca są dziś zajęte i przyjdzie pani długo czekać.	Zawierają mleczną substancję, którą pożywiają się wyłącznie małpy	Zleź no, panku, z konia. Do Czehryna nie masz po co jechać.	Zresztą, ty sam jesteś wszystkiemu winien.	Że jeżeli wyjdę za mąż, będę miała dzieci
Tak, oczywiście To poniekąd straszne, ale to nie twoja wina. Powiedz mi, czy po przedstawieniu byłeś za kulisami i widziałeś się z nią?	Mam sześćdziesiąt lat blisko i wiem, że nie zdołam zmienić już nic w moim życiu. Gdybym był zdolny do płodnej, twórczej pracy naukowej, byłoby się to już objawiło w ciągu przeżytego życia. Nie mogę więc się co do tego łudzić. Kocham matematykę tak, jak mógłby kochać królową swą młody paź. Jest to miłość beznadziejna, platoniczna. Gdy moja pani uśmiecha się do innych, widzę ten uśmiech jej, wystarcza mi to, musi mi wystarczyć za wszystko. Muszę czekać, aż ktoś szczęśliwy dobędzie nowego wyrazu, nowego tonu	Chcę mówić, panowie sędziowie, o największej winie Antoniego Kosiby, chcę mówić o tym, co oskarżenie na pierwszy wysunęło plan; chcę mówić o antysanitarnych warunkach, jakie panowały w tej izbie, w której dokonywał on operacji. Otóż byłem w tej izbie i muszę przyznać panu prokuratorowi, że świadkowie, których powołał, z dużym umiarkowaniem scharakteryzowali antyhigieniczne warunki, które tam panują. Zapomniano dodać, iż w oknach są szczeliny, skąd zawiewa wiatr, że w wypaczonej podłodze są szpary, skąd ciągnie wilgoć, że pułap zacieka, że piec dymi, że w izbie nie tylko nie brakowało brudu, pajęczyn i kurzu, lecz gnieździły się tam również karaluchy!... Widziałem też i narzędzia, przy których pomocy Kosiba robił operacje. Jest to stare, zużyte i zardzewiałe żelastwo, poszczerbione i pokrzywione, powiązane drutem i sznurkami. W takiej to izbie i takimi narzędziami Kosiba operował ludzi.	Jak mi się zdaje uznałeś pan za niesłychanie pilną rzecz, by zawrzeć znajomość z nowym lordem Ruthwenem; jak widzę, jesteście już najlepszymi przyjaciółmi pod słońcem?	Najwięcej, panie, strach mi owych kul ognistych, owych granatów. Czemu to one rozpękają się z takim hukiem?... Matko Boża, ratuj!... i tak okrutnie ludzi ranią?...	Nie lubię słuchać o posagach Aaa!... jakie to szczęście, że już wyrwę się od was i osiądę między kapłanami...	Nie? Gdyby nie utwierdził pan Sotilla w jego szalonych przypuszczeniach, może nie pośpieszyłby się tak bardzo z torturowaniem tego nieszczęsnego Hirscha.	O tak, odebrał doskonałą edukację i ma wielki talent do muzyki. Będzie z niego dzielny człowiek, jeżeli się nie zepsuje i nie rozpieści	O! będzie. Wiem to dobrze. Ale nie przez tych, których mieszkania widzisz dokoła po dolinach, mieszkania porządne, wykwintne; nie! nie przez tych w wyd. z r. 1870: co się dzisiaj ze mnie tak naśmiewają, poczem bezpośrednio: ubiorą się sami itd., zapłaczą nad sobą; sami nazwą siebie, jak mnie dziś nazywają, ubiorą się sami w moją purpurę, w moją koronę, ale za późno: co dzisiaj zasługą, potem będzie karą. Moja i podobnych mnie rola skończy się; moje tronowe ozdoby wyjdą z mody; nowy król będzie olbrzym, weźmie suknie stosowne do swojego wzrostu. Słońce mądrości i chwały milionów będzie jego koroną, przy niej reszta będzie wyglądać jak moja czapka.	A jako się zowiesz?	A! panie jakże się cieszę, żem pana zobaczył!...	Ale się lada dzień skończy.	Aleś figla spłatał! I po cóż się ożeniłeś? Nie jesteś bankrut ani parwenaparwena	Chodzi, jak się patrzy.	Chodźcie! Na co jeszcze, do diabła, czekacie? Rozejść się!	Czemu? Jeżeli góry z każdym dniem wzmacniają cię na siłach?... Przypomnij sobie, jak czułeś się słabo i jak opadałeś z sił tam na nizinach, w Doon.	Gdzież one są? Nazbierałaś, skoro takie mnóstwo?	Mój ojciec przepłacał, żywił, rozpajał swoją bandę, to prawda, ale w jakimże celu? Żeby walczyć w sejmie o dziedzictwo tronu. Zaiste czynił to wbrew własnemu interesowi. Boć jeżeli kto, to pan mógł się czuć dobrze na tej drodze otwartej, która go wiodła, jeśli chciał, aż na tron.	Nie będzie śmiała, nie odezwie się, boby się zdradziła.	Słuchaj pan, ile żądasz za dostarczenie pieniędzy?	Tak więc cała moja miłość, nadzieja i wiara w Linetce! Pan to zrozumie, bo pan ma także córkę! A co do Lola, niech pan pomyśli, jakiem błogosławieństwem byłoby to dziecko, gdyby żyło.	Tak, Eminencjo; lecz właśnie w tej niefortunnej sprawie w Meung...	Tak, i to wobec świadków.	Trochę się nam rozhukały muzy.	Uspokój się, droga, jedyna mateczko...	Zakocham się w niej i zacznę układać się z wierzycielami. Przestanę, jak mówisz, „udawać”	- Tobie! taż ty sama jesteś lubczykiem, kto by ciebie nie miłował, choćby kneziem był, ślepym by musiał być chyba.	A to czemu?	A widzi pan!... Jest w nich coś nadziemskiego...	A widzieliście ją kiedy z bliska?	A wiesz, chłopie, co to osoba posła? A wiesz, kogo tu przedstawiam?	Ach, to pańska rzecz Niech mnie pan nie pyta!	Ale koniec końców, radzibyśmy wiedzieć, co to takiego?	Ale sprzedajecie bilety z Bombaju do Kalkuty?	Ale spójrz na tych gondolierów czyż nie śpiewają bez ustanku?	Ależ naturalnie, że miło... Właśnie dziś rano otrzymałem telefonogram z ministerstwa.	Bez głupstw, proszę pani	Brühl.	Choroba, Lekarz	Cicho, Alanie, ocaliłeś mi życie	Co tam?	Czy od wodospadu aż do ujścia cała jest żeglowna?	Cóż na to Sara?	Dlaczego?	Dlaczegóż to, Conseil?	Do stu piorunów! Rzeczywiście pogodny jesteś jak słoneczko na niebie. Na pewno twoja księżniczka cię trochę rozrusza.	Dobrze, druhu... Może on i nie ma bzika. Ale w takim razie to ja już na pewno zbzikowałem, wierz mi.	Dobrze, zaraz pójdę ich prosić; bardzo dobrze, urządzimy sobie preferansa.	Dobrze. A ty, ojcze?	Fulgencjusz był dobry chłopiec ale oni przewrócili mu w głowie morałami.	Grozi mi to, że będę musiał mocno zmartwić księżnę.	Ha! w takim razie jedynym szczęśliwym będę ja, skoro ujrzę pannę Kunegundę.	I ja podzielam to zdanie Jestem jednak pewna, że pani potrafi trzymać ostro swoje leniuchy. Czy pani bardzo lubi prać?	I wtykał wam cosik w garście...	I znajomych mniej latem. Mam nadzieję, że do jesieni wyczerpią nasz temat i znajdą nową pastwępastwa (daw.)	Ileż zyskałeś z tych rządów?	Jedźmy wszyscy razem!	Jestem również lekarką	Jeździł pan latem zagranicę?	Już! N. Panie?	Komplemencista z mecenasa, niedobry i nieżyczliwy!...	Korsarzowi?	Lepszej nie możesz wybrać szkoły	Moje to, prawdę mówicie?	Może ten przyjaciel nie miał zamiaru skrzywdzić twojego tatusia Może zaszła tu jakaś omyłka?	Musisz zostać chociaż kilka dni.	Mówiłeś mu, żem jeszcze nie śniadała?	Nalej mi trochę wody do dzbanka na noc	Nie mogę.	Nie sądziłam ażebyś tego sobie życzyła?	Nie.	Nie.	Nieśmiertelne prawo przeciwstawień i kontrastów	O której godzinie pójdziesz ją spotkać na stację dyliżansów?	O nic. Śpij. Już późno.	O, taka jestem zadowolona, że pani to uczyniła! Kiedy ujrzałam, że Jan Douglas odchodzi, doznałam wrażenia, jakby owa reszta radości i szczęścia, która pozostała jeszcze w moim życiu, odchodziła wraz z nim. Okropne to było uczucie.	Od starego?! Nie może być!	Otóż mam opowiedzieć waszym wysokościom najczystszą prawdę, w przeciwnym razie jego wielmożność pan mój zaprzeczyć może z łatwością, jako świadomy historii.	Pani!	Pawle!	Po co wasza świątobliwość ma pożyczać, kiedy może mieć duże skarby...	Powiedz mi czyś pewny, że tamta nie żyje?	Pozory, Przebranie	Prosiłbym jednak o szczegóły tej strasznej historii, która odebrała mi kilka lat życia	Proszę, panie kolego, to jest lekkie wino mszalne wysokiego gatunku riesling. Przypomina w smaku mozelskie.	Rozkaz	Sama chciała do opataopat sens: po śmierci opata., cóżem miał czynić	Straszne czekałyby cię męki!...	Szofera?! Królu złoty! Jakże ja mogę szoferowi dać klucze od kasy?! Tam są pieniądze i papiery, i biżuteria, i najróżniejsze dokumenty olbrzymiego znaczenia... Boże, Boże, co począć, co począć?!...	Słucham waszej królewskiej miłości!	To fraszka!	To niemożliwe, widziano ich, jak uciekali poza miejskie mury.	Trzydzieści osiem, proszę pana. Na św. Jan będzie dwa lata, jak mąż mój umarł.	W maju to było, w maju Przeszliśmy przez Kahamlik, żeby ku Zołotonoszy uciekać. Oj, ciężko na świecie!	Wariat! wariat! Jego przyrodni brat starszy już udaje małpę i pije z paraszytami, a on zacznie to robić lada dzień...	Więc tylko jedną muzykę kochać można! rzekł Tobiasz.	Wstrętu nie mam do pana, boś mi najzupełniéj obojętny	Zapewniałeś, że walczyć będziesz.	Łohoyski: Jeśli to pan, panie Tempe, ma być typem proroka przyszłości, to nie zazdroszczę ludzkości. Pan każdą ideę może tylko zohydzić.	„Słucham pana”.
Hale, co mądrego umyśliła? Słyszano to, żeby dziewce włosów nie ucięto po ślubie!	Rozpytaj się na wsi, kiej mnie nie wierzysz, każdy ci to samo przytwierdzi, przeciech nie prawię, że Mateusz prawdę gadał, a ino, co mówił ludziom...	Mylisz się, Walery. Zapominasz o jednej rzeczy, że człowiek nie jest ilościową cząstką ludzkości, że społeczeństwo to nie suma jednakowych wartości. Jest przede wszystkim sobą, indywidualnością. Posiada do dyspozycji mózg, czy też ulega swemu umysłowi, temu fenomenowi przyrody, będącemu jednocześnie podmiotem i przedmiotem, nierozdzielnie wiążącemu te dwa elementy na pozór nie dające się utożsamić. Jeżeli chcesz w istocie ludzkiej szukać pierwiastka nadprzyrodzonego, to właśnie w tym nielogicznym węźle, w tym, iż ten węzeł musi stać w sprzeczności z logiką, znajdziesz punkt wyjścia.	Nie N. Panie, trudno to tak udawać! Samem go widział! Ktoby się to tak wygórowanych sentymentów spodziewał w prostym szlachciurze! Mojem zdaniem, nie winien książe podskarbi nic, bo mógł-że przewidzieć co wyniknie? Kozłowski przebywszy ciężką chorobę z której ołysiał zupełnie, zwarjował całkowicie.	Aa, to przepraszam! Hieronim Białopiotrowicz mi na imię, a przy tym grobie pomodlić się mam wszelkie prawo! Dlatego tu jestem.	Baliście się, aby to nie zaszkodziło jego opinii?	Dobrze ten za Porthosa... a ten za Aramisa zdrowie; lecz co tobie przyjacielu? masz taką minę grobową...	Eh, ruszaj sobie! Mało to jeszcze mamy tych obieżyświatów z twego kraju! Idź do Włoch żebrać, do Włoch!	Hę?!... Nie, nie słyszy Daj mu, Boże, jak najdłużej życia. Tylko na to pojenie starczym pesymizmem duszy młodej, osobliwie przyjaciółki mej żony, nie bardzo mogę pozwolić. A za sędzię również go sobie nie obiorę. Powiadają, że należy żyć dla tych, którzy po nas przyjdą, ale nikt jeszcze nie pouczał, żeby żyć dla tych, którzy przed nami byli. Przeto, cokolwiek on mógł tu pani opowiadać o ludziach i sprawach... „Bourgeois” raczy nas obzywaćobzywać (baron pokazał figę) (Tu baron pokazał trzecią figę.)	Nie. Ale nie życzę sobie ruszać się z tego pokoju. Zbytnio mnie to męczy.	Niechże się pani namyśli jeszcze... taki krok, to na całe życie. Można później żałować...	No to leć na front wschodni i się przekonaj!	No, nie! Ja się mało znam. LekarzAle, proszę kolegi, jak można... Takie ostre wystąpienie przeciwko uznanym prawdom, a nawet, powiem sumiennie, przeciwko... oczywistości. Medycyna to jest medycyna, to jest fach. Ja się nauczyłem, wydałem pieniądze, włożyłem ogrom pracy, ja umiem, mam patent	Pojmuję tę rozpacz, Najjaśniejszy Panie, wielkie to nieszczęście, lecz o ile mi się zdaje, pozostało jeszcze sporo jastrzębi i kobusów.	Tak Miałam objawienie. Przeczucie sprawdziło się. Wiesz, że tam były psy w świątyni. To wzruszające nawet z naszym systemem	Tak, dzisiaj! ale co będzie jutro? Pojutrze? I jeszcze później Usłyszał niby szloch, niby westchnienie, i wzruszyło go to nad wszelki wyraz.	Wszak pan wie, co mi polecił Holmes... Przykro mi, że się panu narzucam, ale nie mogę puścić pana samego na trzęsawiska.	Zostawimy tutaj Żółw nie ucieknie, bo nie może się obrócić, a my wrócimy po niego z wózkiem.	Całował? I tego nie uczono mnie w kapłańskiej szkole... A to o... co to masz?	Dla wielu powodów Naprzód chcę, ażeby ten produkt wyszedł tylko z mojego laboratorium, choćbym nawet nie ja sam go otrzymał. A po wtóre, podobny materiał, który zmieni postać świata, nie może stać się własnością tak zwanej dzisiejszej ludzkości. Już za wiele nieszczęść mnoży się na ziemi przez nieopatrzne wynalazki.	Jak to! mamż ścierpieć, jak gdybym był jakim chłystkiem, hołyszem, aby ona natrząsała ze mnie z kochankiem?! Mam czekać, aż całe Verrières zacznie sobie opowiadać baśnie o mej ślepocie? Czegóż nie nagadano się o takim Charmier? Skoro go wspomnieć, czyż uśmiech nie pojawia się na wszystkich wargach? Jest dobrym adwokatem, czy wspomni kto o jego wymowie? „A, Charmier!”, powiadają, „ten Charmier od Bernarda”: tak go nazywają od nazwiska człowieka, który go okrył hańbą!	Trochę go poratowałem pan kapitan wyda odpowiednie zarządzenie... To jest, ja przekażę Bieglera do szpitala... Dam mu świadectwo, że to dyzenteria. Ciężki przypadek dyzenterii. Izolacja... Kadet Biegler dostanie się do baraku dezynfekcyjnego.	To źle, niech się panienka nauczy. Kobiety powinny umieć maszerować; to potrzebne, jak panna za mąż idzie, bo która tego nie umie, to zamiast iść w jednym szeregu z mężem, będzie szła albo za prędko, albo za wolno, a taki fuszerski maszerunek do niczego dobrego nie doprowadzi. A jaszcze jak taka żona obejmie komendę, to niech Bóg broni! Pan pułkownik mówi tak samo. On powiada: Wojciechu, u nas kobiety źle wychowują. Jeżeli chłop idzie naprzód, to baba zostaje w tyle, a jak chłop zwolni kroku, to znowu baba leci naprzód jak opętana, ten do Sasa, ta do Lasa, i nie mogą się zgodzić. Źle, źle, Wojciechu, kobiety powinny razem z mężczyznami maszerować krok w krok, równo, ot tak, raz, dwa, raz, dwa. Rozumie panienka?	A czy czasem ten jegomość to nie Arystobul Ursiclos?	A kogóż by się mógł obawiać?	Ach! paneczku złocisty! biedne człeczysko wołał jeść, a gdy się od piętnastnu dni nic w gębie nie miało...	Bardzo dobrze, mój kochany a ty, panie Nedzie Landzie?	Co waćpanu jest?	Czterdzieści pięć minut po siódmej.	Cóż, bardzo się bawisz, Fifinko?	Dziś mogę ci udzielić tej łaski. Weź to.	Eunano, umiałeś być szczęśliwym, bądź teraz mężnym i przyjmij to drobne upomnienie, jak przystało na oficera armii jego świątobliwości.	Gdybym choć ja, za pozwoleniem miłości waszej, widzieć to wszystko mogła, potrafiłabym opisać najlepiej Niech mi tylko miłość wasza pozwoli.	Hej! hej! my bo się gdzieś znamy?	I którego dręczyłam docinkami Ach, żeby pani wiedziała, panno Lusiu, co za nieznośne dziecko było z pani.	Ja to samo mówiłem Połanieckiemu a on mi na to odpowiedział: „kto wie!”	Jak się czujesz? Nic nie boli?	Jak to wrzucił? Przypadkiem czy naumyślnie?	Mniejsza o to, gotujcie konie do granicy cesarskiej Raz ją przekroczywszy jesteśmy bezpieczni. Cesarz pierwszy dał dziś znać królowi o śmierci brata i niewątpliwie dalszą mu podróż ułatwi.	Mówiłeś, że ci to nie pierwszyzna. Zaliżeś to już kiedy pierwej praktykował?	Nie krzycz, bo się ciebie nie zlęknę! dodał pedogryk. Ja, oprócz Pana Boga, nie boję się nikogo, nawet śmierci! Taką mam naturę!	Nie można, tam siedzą kupcy, wielkie kupcy, oni drugą porębę kupili od dziedzica, tę na Wilczych Dołach, to potrzebują spokojności, może nawet i śpią.	Nie! nie przypominajmy Głusza i wszystko cośmy tam przeżyli nie powróci już nigdy! życie dziś tak ciężkie dla mnie, gdy błyśnie przy nim ta przeszłość, czarniejszem jeszcze się wyda.	Nigdy się o nic nie gniewam. Gniewa się tylko, lub raduje głupstwo Człowiek powinien patrzeć, obserwować i na swoją drogę	No, to ty mnie nauczysz.	Otóż właśnie pozostaje nam tedy jedyne wyjście. Żorż musi wystąpić ze skargą do prokuratora na Kunickiego. Ta zaś, między innymi, powinna zawierać zarzut, że Kunicki wymusza na siostrze oskarżycielaoskarżyciel	Pełne niebezpieczeństw! Jak mogłaś wypowiedzieć tak twarde i niesprawiedliwe słowa? Czy kiedykolwiek widziałaś bardziej uległego niewolnika? Pozwoliłaś mi czasem mówić do siebie, ale zabroniłaś, bym próbował się z tobą spotkać w świecie; usłuchałem. Odkąd znalazłem sposób, by zakradać się do tego ogrodu i choćby przez kratę rozmawiać z tobą, być w końcu tak blisko, ale nie móc cię widzieć, czy kiedykolwiek poprosiłem, byś mi pozwoliła dotknąć choćby rąbka twej sukni? Czy uczyniłem cokolwiek, by pokonać ten mur, tak nędzną dla mnie przeszkodę	Polska, Chłop, Naród, Wieś to długa i mozolna sprawa. Wieś	Rozkażą nam grzać się przy obcych płomieniach i pić z sodomskiej winnicy!	Tak, nazywam się John Bunsby i jestem właścicielem „Tankadery”.	To cygańska robota!	Trudna rada! Uczmy się forsownie języka, a tymczasem spuść się na służbę. Niech Czertwan wskaże ci zaufanych.	Trudno! ludzi mało, a i za tych co są, ręczyć bym nie chciał.	W każdym razie, dwadzieścia pięć rubli nie zmarnują się!... Ach, te pieniądze... Dlaczego ja nie jestem wielką panią?...	Wiecie a to spadły zapowiedziezapowiedzie (gw.)	źrzałąźrzały oto głosisz się: źrzałym stał się świat i brunatnym grono,	Żartuje ojciec? Dlatego, że temu chamstwu nie raczę się podobać, mam przejść na niższe stanowisko?	A jednego, który był ojcem naszego praojca, pozostawił na pustyni martwym. Tak Ada uczy.	A my? skłaniamy głowy! ale wolno nam rzec, że czynim ofiarę...	A w potrzebie i przykład im dam.	Ale ja głodna jestem Z obiadem czekają!	Ale mnie potrzebne!	Ale wiedziałeś, że Dantès należał do spisku?	Ależ panie, jeżeli wszyscy księgarze powiedzą tak jak pan, w jaki sposób wydać pierwszą książkę?	Cicho, Regina.	Czemu nie pan sam?	Czy mógłbym cię prosić o zakomunikowanie mu mojego nazwiska z prośbą o łaskę krótkiej rozmowy?	Córka? zdrowa JW. panie, zdrowa... bardzo dziękuję.	Dziękuję. Wszystko w porządku.	Grosze, grosze. Cały ten interes na resorach.	I on często wyjeżdża do Auteuil?	Idź se, bo cię matka zeklną jeszcze...	Ja? do Szczytna?	Jak fryzjerczyk, którego uzuchwalono	Jutro musimy być w mieście, inaczej będzie źle A kto z żołnierzy zacznie uciekać, ten nie swój, a wróg.	Już mi ta miłość kością w gardle stoi!	Księżna pani ma słuszność	Mistrz Henryk von Plauen wiem, że obmyśla środki ku temu, ma nawet zamiar rozpocząć wojnę z Polską	Moja mamusia urządza go dla mnie.	O Jezu!	O! Panu tego nie powiem Prędzej każdemu innemu.	O, mamuńciu ot, on idzie do szopy...	Panie Adamie mam pana prosić o coś.	Piękny z ciebie byłby parobeczek...	Powiedz, Aramisie	Przede wszystkim wyszliśmy późno.	Przywołaj pokojowca, niech mnie rozbiera, sam nie odchodź. A proposà propos (fr.)	Ratujcie ludzie! Jezus, Marja, Józefie Święty!... Ojcze nasz, któryś jest w niebie... Święty Antoni Padewski, Najświętsza Marjo Panno... W imię Ojca, i Syna, i Ducha... Kyrje... Alejson...	Sam?	Schwytano szpiega, kazałem go obwiesić	Spieklibym w polu.	Trzeba było zrobić samej. Gdybyś siedziała na strychu, nie byłabyś wystawała w drzwiach...	Trzymam zakład! trzymam...	Widziałem	Więc tę suknię zdarłeś z przywódcy Tatarów?	Wyobraź pan sobie że wstępuje do klasztoru!...	Za sprawiedliwością jestem.	Zapewniam panią, że jest mniej biednym aniżeli panna Izabela.	Łaska boska, że nie rozerwało.	Śmierć!
Niechże jaśnie pani nie robi skandalu przy służbie!... Wszystkie te rzeczy jaśnie pan powinien mieć w domu...	Zresztą dziś dopiero widzę, że nie miałem prawa żądać od niej niczego, gdyż sam jej nic nie dawałem. Widzi pani, panno Łucjo, była to z mojej strony śmieszna pomyłka. Myślałem, że biorę lekarstwo, a nie był to nawet narkotyk. Zwykła trucizna.	Hola bracie! odparł Suchy, nie spiesz się tak do swoich szkatułek musim gotować miksturę dla naszego pacienta. To mówiąc przystawił kociołek i wiatr zerwał się szalony. O mało krzyż się nie zwalił, deszcz lunął jak z wiadra, ale w kole deszczu nie było, chociaż lał strumieniami o trzy kroki; piorun bił po piorunie a Bartłomiej mało nie omdlewał ze strachu.	Ale ja nie chcę być posiadaczem majątku! Nie chcę być dziedzicem.	Ale nie jesteś mną. Kiedy ujrzałem cię po raz pierwszy, tak, teraz to sobie przypominam, właśnie dlatego wydało mi się, że znam cię od dawna, ponieważ nie byłeś mną. Ty jesteś moim przeciwieństwem i zaprzeczeniem.	Nie bierz sobie tak do serca tego przeżycia, przyjacielu; są jeszcze na świecie i inni ludzie, których tożsamości zaprzecza się, odmawiając im należnych praw. Nie jesteś więc odosobniony.	Parol kawalerski! że mówię szczerze, i nie dlatego, że funkcję poselską spełniam. Za bramą już ja nie poseł, i kiedy tak chcesz, to składam dobrowolnie swoją poselską szarżę i mówię ci jak prywatny: kiń do licha, tę paskudną twierdzę!	Czekaj. Twój i mój tatuś, którzy znali doskonale Smaina, nie mieli wcale do niego zaufania i ostrzegali Nubara Paszę, by mu nie ufał. Ale rząd zgodził się wysłać Smaina i Smain bawi od pół roku u Mahdiego. Jeńcy jednak nie tylko nie wrócili, ale przyszła z ChartumuChartum tytuł honorowy przysługujący dowódcom i książętom w państwach islamu.. Ludzie powiadają, że w tej okropnej bitwie, w której poległ jenerał Hicks, Smain dowodził artylerią Mahdiego i on to podobno nauczył mahdystów obchodzić się z armatami, czego przedtem, jako dzicy ludzie, wcale nie umieli. Ale Smainowi chodzi teraz o to, by wydostać z Egiptu żonę i dzieci, toteż gdy Fatma, która widocznie z góry wiedziała, co zrobi Smain, chciała cichaczem wyjechać z Port-Saidu, rząd aresztował ją teraz razem z dziećmi.	Nie, to będzie gorzej! Ja go namawiam, by sumy nie sprzedawał. Mam przytem nadzieję, że kupca na nią nie znajdzie.	Niech się pan tym nie martwi Choć trudno odgadnąć, co dziadek ma na myśli, a raczej tylko się tak panu wydaje, przekażę jego myśli tak, aby nie było żadnych wątpliwości. Od sześciu lat opiekuję się dziadkiem. Może sam panu powiedzieć, czy choć jedno jego życzenie zostało niespełnione dlatego, że nie udało mi się go zrozumieć.	Doprawdy, ale nie mogę tego potwierdzić, bo wieczorem już oddawna nie wychodziłam.	Alboż to wasza dostojność nie mówił niedawno że rycerze błędni mają zwyczaj spać pod gołym niebem i że to dla nich rzecz bardzo przyjemna.	Co dzień obiecujesz, co dzień bicie bierzesz, końca temu nie ma!	Dlaczegoż by? Za tę ranną historię? Nigdy w życiu! Ty się nie będziesz mścić za to. Przebaczyłaś mi przecież. Ocaliłaś mnie! I wzięłaś nade mną górę. Zresztą coby ci z tego przyszło?	Dobra kobieto Uspokój się, nie spotka was przez mnie żadne nieszczęście, ręczę ci.	Ej, nie łżyj człowieku, ej, nie łżyj! Daleko sięga nasza partia i długo ona pamięta!	I co, stary sknero czy pozwolisz zhańbić własnego bratanka, syna człowieka, któremu zawdzięczasz majątek, bo on się nazywa Oskar Husson! Ratuj go albo Titina nie chce cię za milorda!	Jadę Te łotry zapomniały, że armia angielska Wolseleya śpiesząca na pomoc Gordonowi jest już w drodze i że odetnie ich od Mahdiego. Nie umkną. Nie mogą umknąć. Wysyłam w tej chwili depeszę do naszego ministra, a potem jadę. Co ty zamierzasz?	Na honor, nie.	Nie wiem nic a jam zawsze do wszelkiej gotów, choćby z tego świata na lepszy. Skrzyń i sepetów nie mam, czapkę i kij zabrawszy, wszystko moje niosę w jednem ręku. Reszta w głowie.	Nie, już dość tej rozmowy!... Jestem zaangażowana...	Nie; pochmurna i wilgotna.	Nikt mi nigdy nie wmówi że piękna hrabina de Restaud może należeć do ojca Goriot.	Przesadzasz, moja droga, przesadzasz. Nie było znów tak źle	Zapewne! gdyby mu można dać kieliszek wódki! ale już całe dwa tygodnie, jak ani jedna kropelka nie postała w całym moim domu!	Cóżto taka jakaś nowina, żeby od niéj półzłotka gębowego płacić, tfu jeszcze czego nie stało: a toście handel wymyślili!	Dać bal, na przykład; wiesz przecie, Najjaśniejszy Panie, jak królowa lubi taniec; zaręczam ci, iż uraza jej nie wytrzyma tej próby.	Nie... Tylko z kwiatów wyleciała wielka złota mucha, więc odwróciłam się za nią i zobaczyłam go, jak wyłaził z wąwozu.	Billy miał ten zwyczaj Często mawiał: „Zdechły pies nie kąsa”. No i sam teraz zdechł nieborak! Sam się teraz przekonał o prawdzie swych słów: jeżeli mówią, że kto mieczem wojuje, od niego zginie, to ziściło się to na Billu.	Kształt palców i paznokci zdradza usposobienie nerwowe i łatwo pobudliwe. Jest pan chorobliwie ambitny i tęsknisz do sławy; poklask tłumu mile łechce twe wrażliwe ucho. Mimo to ma pan okresy, w których pogardzasz blichtrem ziemskiego szczęścia, i wtedy zamykasz się w niebotycznej świątyni swych rozmyślań. Charakter ich mistyczny skłania się ku panteizmowipanteizm oparty na przekonaniu, że obiekty przyrody nieożywionej posiadają duszę. kontemplacji świata... Dzieckiem musiał pan być nadzwyczaj pobożny; ślady głębokiej wiary przetrwały do dnia dzisiejszego... Stosunek do przyrody, zrazu ścisły i serdeczny, później rozluźnił się nieco. Nic dziwnego; jest pan wychowankiem miasta... Dzieciństwo miał pan „sielskie, anielskie” do dwunastego roku życia, tj. do śmierci ojca. W okresie młodzieńczym chorował pan długo i ciężko. O ile się nie mylę, przeszedł pan dwukrotnie operację. I gdyby nie dziwny przypadek, kto wie, czybyśmy dziś oglądali pana między nami. Wyleczył pana człowiek bez doktorskiego dyplomu...	A te gałgany budniki, to konie kradli. Dziś pan Pomocnik złapał ojca co prowadził je, a oto synalek, za którym nas posłali; sam w ręce wpadł.	Ależ pan doskonale tańczy	Dajże go, Boże, jak najprędzej! Wszakże pan podczaszy koronnypodczaszy koronny	Ma talent!... niech mnie kaczusie zdziobią, ale Majkowska ma ogromny talent. Ze wszystkich kobiet na prowincyi, tylko ona ma talent i najlepsze warunki.	Niech pan je stamtąd ściągnie.	Obacz, jak się to rządzisz! Do Spychowa trzeba go odesłać, ale niekoniecznie mamy wszyscy jechać, bo z nim może jeden wóz pójść.	Pułkowniku w krajach gdzie pan bywał, jak ci ludzie uprawiają ziemię? Jaki mają płodozmian?	Ten, ten... wariat! Umarł! O! Herr Je! Aż mi lżej oddychać! Z jego powodu znoszę wiele! Bo, widzi baron, on ostatnimi czasy nosił się z okropną myślą...	Ale czy uwierzy? Radziła się Cottarda w sprawie testamentu.	Będę silnie trzymała, zobaczy pan.	Co mi pan radzisz? spytała Laura.	Czcigodny pan doktór jest zanadto pobłażliwy Za taką psotę Flajszman powinien był dostać rózgi...	Gösto Powiadają, że przeżyłeś sam jeden więcej poematów, niźli ich napisali wszyscy poeci nasi. Ale sądzę, że najlepiej będzie, jeśli poprzestaniesz na dawnym sposobie. Ten wiersz to przecież nocna robota, od razu poznać.	Ja mam dzieci!	Jak to, niby?	Pan hrabia na pewno wie, że pojechałem z panem na miejsce pojedynku.	Prawda. Pan, zdaje się, pozatem jest lekarzem?	Proszę pana	Stefa, bądź ze mną szczera, ja cię tak kocham... bądź szczera.	Tak!... To szakale!... Przekleństwo im!... Wygnać nędzników!... Oni to najwięcej szkód wyrządzają państwu...	Tak, Czaruś. Ja byłam wolna i ty byłeś wolny. Byliśmy dwa wolne ptaki. Szaleliśmy ze szczęścia pod naszym niebem. Aleś to wszystko nogami podeptał!	To dobrze! Ja... już umieram... a chciałbym... chciałbym umrzeć na twych rękach, Mały Bracie.	Tęsknota, Kobieta, Miłość niespełniona zakrzyknął pan Jan Skrzetuski.	Uważasz pan to za niepotrzebne?	Zdaje się, że pan ma dostateczne powody, by być mego zdania?	A co tu stoi na samym początku? To najważniejszy znak jest, bo to początek całego szukania.	A jakoże ma być? smutno. Zbyszko. szybko. i cicho sprawićsprawić się (daw.)	Ach, więc to pewnie jego spotkałam na zboczu.	Bądź dobrą!	Co takiego?	Czy z mego to powodu osaczyłeś pannę Wickfield i we własnym ją domu szpiegujesz?	Cóż chciałabyś, żebym uczyniła?	Do usług jego książęcej mości	Dzień się już za jaką godzinę zrobi! Przez twe guzdralstwo możemy wszyscy zginąć.	Eminencjo, przyszedłem prosić Waszą Eminencję o ojcowską radę, na wypadek gdyby Ojciec święty, rzuciwszy na mnie przychylne spojrzenie, naznaczył mnie...	Juści, śnieg zamiękł.	Każdy dla siebie; masz słuszność! Dobrze więc, zamknę cię w lamusielamus	Kto gniewa się?	Kto ona dla ciebie jest ta panienka? Krewna czy dobra znajoma?...	Milcz. Czy twój ojciec jest czarownikiem?	Musimy tedy sobie poczynić obustronne zwierzenia Czy mamy zaraz zacząć?	Myślisz o wszystkiem.	Na podstawie tych danych, jakie mogę mieć, myślę, że jest interesujący. Ma dziwny sposób bycia i tragiczne oczy. Mam wrażenie, że kocha się bez wzajemności.	Naturalnie. Lecz przede wszystkim musisz mnie wprawić w stan konieczny do przeprowadzenia operacji. Sposób znasz?	Nic.	Non, monsieur, Emanuel RauhNon, monsieur, Emanuel Rauh (fr.)	Okręt, Obyczaje rzekł, odrywając plecy od ściany na parę cali, ażeby mi się przedstawić. Skłoniłem się lekko i powiedziałem, że dowodzę handlowym okrętem zakotwiczonym obecnie w Rushcutters’ Bay. Oświadczył mi, iż go zauważył, taki ładny, niewielki statek. Mówił o nim po swojemu, bardzo uprzejmie, a obojętnie. O ile pamiętam, zdobył się nawet na łaskawe skinienie głową i powtarzał, oddychając ciężko:	Osiemnaście.	Puść mnie!	Pójdziemy Średnią, chcę się przejść trochę.	Raz mnie matka rodziła, raz mi śmierć!	Rozkaz.	Rzędzian, boisz ty się śmierci?	Są takie osoby	Słyszysz?	Tak, masz słuszność.	Tak, widziałeś mnie kiedyś i znałeś.	Trochę.	Uwaga, zaczynamy! Milion okrągły!	Widzisz!... Zgrzałaś się wczoraj w karczmie, potem wypiłaś wody z żydowskiej kwarty i jeszcześ se w drodze rozpięła katankę. Zaziębiło cię widać.	Wiele ich już było?	Wszystko to może kosztować około...	Wtedy zapewne, kiedy idzie o dawanie lekcji chłopcom	Wypijmy.	Z twojego?	Z wdową przed siedmioma laty?	Zaraz zapytam Józefa	Zawszem tak czuł, bo dawnom już przejrzał.	Zobaczysz się z redaktorem naczelnym.	„Winą sześciuset grzywien i siedzeniem w wieży pół roku”.
A po cóż mnie to?! Ja nie potrzebuję. Dajże spokój, Prokop. Czy ja dla pieniędzy?... Przez serdeczność, za twoją życzliwość! I chłopaka żal mi było.	To ja przez wdzięczność składam Już my tu wcale przedtem z Mohilowa nie śmieli głowy wychylić, tak Azba-bej grasował i tylu zbójów we wszystkich jarach i po tamtej stronie w odojach siedziało, a teraz droga bezpieczna i targ bezpieczny. Teraz my znowu jeździm. Niech Bóg pomnoży dni chreptiowskiego komendanta, a każdy dzień uczyni tak długim, aby wystarczył na drogę z Mohilowa do Kamieńca, a każdą godzinę dnia niech także tak przydłuży, by się dniem wydawała. Nasz komendant, pan pisarz polny, woli w Warszawie siedzieć, a pan komendant chreptiowski sam czuwał i zbójów wymiótł tak, iż teraz milsza im śmierć od Dniestru.	A więc proszę tu przyjść Małpka lata po wszystkich kątach pokoju, jakby się czegoś przestraszyła.	Po raz pierwszy w mojem życiu.	Chcecie, to wam znajdę pannę.	A to co? Zobaczymy.	A ty się tam nie wybierasz?	Ale to być nie może! ja mieszkam tak daleko!	Bynajmniej, ale to w niczym nie zmienia mego położenia. Ona wie, że jestem żonaty, że zostałbym skazany za bigamię, i tym trzyma mnie w ręku.	Co to znaczy?	Cóż jej to jest?	Hola, panno Elen pani czyta moje myśli. To nieuczciwie. Gdyby ludzie odczytywali swoje myśli, nie mogliby utrzymywać z sobą przyzwoitych stosunków. Przecież to niedelikatność, żeby wiedzieć, co sobie myślę.	I na to jestem przygotowany.	Jakże, możemy go to dać, co? Rodzonego ojca, co?	Nie, to niemożliwe, odjechał powozem, zresztą obraził się na mnie.	No, mamo To nic, nic, już się pogodziliśmy. Prawda, córuchno? Już nie będzie suchego chleba, będziesz jadła co ci się spodoba. A, otwiera oczy. No i co, mamo, mamusiu, mamusieczko, no! O, patrz, całuję Eugenię. Kocha swego kuzyna, wyjdzie za niego, jeżeli zechce, przechowa mu jego szkatułkę. Ale żyj długo, moja dobra żono. No, porusz się. Słuchaj, będziesz miała najpiękniejszy ołtarz, jaki kiedykolwiek wysztyftowano w Saumur.	O, ja nie udaję. Ja jestem karierowiczem. I wcale się tego nie zapieram. Wprost przeciwnie. Popisuję się tym, ile razy mogę. Jeszcze będąc studentem powiedziałem sobie, że zrobię karierę, i robię ją konsekwentnie. U nas panuje śmieszne, nagminne potępianie karierowiczów. Zrobiono z tej nazwy obraźliwe słowo. A tymczasem co znaczy robienie kariery? Znaczy dążenie do wyzyskania wszelkich atutów, którymi obdarzyły nas natura, środowisko, wychowanie, wykształcenie, do zdyskontowania w życiu swoich uzdolnień, inteligencji, energii, umiejętności obcowania z ludźmi. Kto nie umie wykorzystać posiadanych warunków, ten je marnuje. Jest marnotrawcą i gamoniem. Oczywiście są także nieuczciwi karierowicze, tak samo jak są nieuczciwi bokserzy, używający w walce niedozwolonych ruchów. Ale to już inna sprawa. Ja na przykład najwięcej żywię zaufania do karierowiczów, wiem, że na nich nigdy się nie zawiodę, bo mają ambicję, mają pęd, mają wolę osiągnięcia najlepszych możliwości dla siebie, a zatem i dla sprawy, której służą.	Ot i dziś jeszcze wątpliwości z serca nie wygnałem... dzwon odlany jest wprawdzie bez błędu ni skazy, przyjął wszystkie ozdoby najdokładniej, na pozór w niczym nie chybia, a jednak... jeszcze to nieme stworzenie... dopiero odetchnę swobodnie, gdy przemówi.	Powiesz mi w końcu, co to za zwierzę?	Siedział w skórze oryksa i do niego to pan strzelałeś.	To był pierwszy i ostatni raz.	To cudownie! A kiedy to będzie?	To jest prawda, oparta na wszystkich faktach rewolucji ogólno-rosyjskiej...	To nic, co pan widzi, wszechmocne, potężne, to ono z jakich powstaje boleści?	Wszystko to clerici scholaresclerici scholares (łac. forma M. lm.) dziś popr.: chwycić. lutnięlutnia (muz.) groźny. pachołki! Ten tu pątnik prawi, że był w Ziemi Świętej, ale próżno byś go pytał o jakowe morza alibo kraje, bo on tego nawet nie wie, jak cesarzowi greckiemu na imię i w którym mieście mieszka.	A gdybyśmy się oboje nie urodzili?!	A rok?	Ach! barbarzyńco kapitanie! chyba żartujesz! Ja tego nie chcę, ja tego nie pozwalam; ja się oburzam na samę myśl przemocy.	Ale jakże pan mogłeś w tajemnicy zbudować cudownego „Nautilusa”?	Ale nie myśl sobie, że takie włóczenie się tam i sam wyjdzie ci na dobre.	Ależ bynajmniej, kochanie. Lepiej jednak będzie zacząć od początku, od gramatyki i pisowni.	Ani dla mnie	Bestia cynik!...	Bez wątpienia, ale oprócz złóż europejskich, których eksploatację ułatwią wkrótce nowe maszyny, kopalnie Ameryki i Australii wystarczą jeszcze na długo na potrzeby przemysłu.	Bo... miał pan słuszność, nie chcąc więcej widzieć się ze mną.	Bogactwo, Wyobraźnia	Chybaś pan nosem smakował, bo widziałam, jakeś wąchał kawałek chleba Stajesz się pan coraz oszczędniejszym i z czasem dojdziesz chyba do tego, że wdychanie wyziewów kuchennych będzie dla pana dostatecznym pożywieniem.	Co, ja się mam bać? A więc dobrze. Wsiadam... pokażę wam, że Francuz umie tak samo ryzykować jak Amerykanin.	Czy chcesz, mistrzu, sprzedać ten klejnot?	Czy ja wiem...	Czy ma pan tutaj metrykę swoją oraz pani de Valentin?	Czy może być?	Czy ów lokaj restauracyjny odszedł?	Cóż pan myśli o Zdzisławie?...	Dawno ona zapowiedziana	Dobranoc pani!	Dobrze wiedzieć Ruszajmy w pościg, ten niegodziwiec Van Gould nie zazna spokoju ani za dnia, ani w nocy. Czy ma ze sobą konie?	Dziękuję za łaskawe względy pani aptekarzowéj, niech Bóg wszechmogący wynagrodzi, bardzo jestem wdzięczna	I stracisz swoje pieniądze!	Idzie mecenas z nami?	Inni, specjaliści, majstrowie w tej świńskiej idei i idylli.	Jadę prosto od Zaleskiej.	Jakie warunki higieniczne zastał pan w tej izbie?	Jestem na czczo, rzekł Presler z dzikim uśmiechem.	Jesteś, wróciłeś... jedyny, kochany	Jeszcze nie, mój synku. RzekaSkoro rzeka Wisła w całej swojej długości i ze wszystkimi dopływami toczyć się poczęła poprzez państwo narodowe polskie, Baryka zużył bieg jej wód tak samo jak słony prąd morski, z zachodu zdążający ku wschodowi. Począł ujmować wielką rzekę w szklane łożysko. W jednej z hut nad morzem wytwarza materiał specjalny. Kolosalne tafle klinowate, wielkiej grubości, ostro zakończone, wpierające się jedna w drugą fugamifugi jest szybka nad wszelkie słowo. Na przestrzeni, która z obu brzegów już ujęta została w śliskie łożysko, zniweczone zostały wylewy i zatory, gdyż szybkość pędzącej tam wody unosi krę, a specjalny mechanizm niszczy jej wszechwładne zamarzanie.	Kazałem otworzyć wejście na pokład.	Kto krzyczy?	Kto wie jednak? Może któryś z naszych przodków zakopał tam swe drogocenności przed najściem wroga	Kto żywie?	Leon, kiedyś przyjechał?	Mnie się zdawało, że jeszcze za blisko sokolich oczówoczów	Możnaby się wybrać całą gromadką	Na gościniec!	Nie był pan u pp. Flobhouse, Brougham?	Nie mam i ja dobrej otuchy co do końca owej sprawy ino sobie ku rezygnacji powtarzam, że cokolwiek się stanie, za wolą Bożą lub za dopuszczeniem Bożym się stanie.	Nie wierzgaj, tylko wstawaj, bo jest pilny interes.	Nie, ja tego nie znajduję, odpowiedziała pani Georges; wszyscy młodzi mają ten wdzięk kobiecy trochę, który się ściera później życiem... a bardzo ładny chłopak...	Nie. Chamis został w szałasie, Idrys i Gebhr rozumieją tylko kilka pojedynczych słów	Niepojęta!	Niesprawiedliwość słychać znów było głos miss Minchin.	Nigdy bym nie myślał ażeby sprawdziła się bajka opowiadana przez chłopów zabierających się do snu. Ale dziś widzę, że tak jest. Posłuchaj więc, Kamo, a może zastanowisz się i nie zmusisz mnie do cofnięcia życzliwości, jaką mam dla ciebie...	No tak, ale nie umarła. A nawet czuje się już dużo lepiej.	O, jaśnie panie, jaśnie panie! Jeśli tylko od tego zależy moje miejsce u pana, opowiem panu, opowiem wszystko; a jeżeli pana opuszczę, o, wtedy pójdę prosto na szafot.	Opowiadano mi cuda o Dalmacji jadę tam zatem, zostawiając mego malca w Wenecji w gospodzie.	Przedewszystkiem aresztuję pana za uprowadzenie dziecka, które było w opiece Róży Montalbon.	Sam?	Skądże się tu wzięłaś, Beryl?	Syn Oktawiana?	Słuchaj Raj Adamie: co wam zrobił cygan Tumry, że u was z głodu umiera?	Słucham z największą uwagą, kapitanie	Słyszeliście?	Tak trzy razy... ON jest w lesie.	Tak, istotnie.	Tak, tak myślę. I poszwendać się trochę. Nie siedzieć w jednym miejscu do obrzydliwości, aż się twarze, ulice skleją w jedno jak pomyje. I nie widzisz nic więcej. Świat ostry, przenikliwy, który uderzy, kontrastowy. Nie taki świat jak tu, prowincja prowincji. Oddech morza, oddech innych krajów, wszystko różne, wszystko nowe.	Tak?... A ja myślałam, że już umrę...	Taki człowiek jak ja nie bierze paszportu, aby jechać z Mediolanu spacerem nad jezioro. Dziś rano w Como powiedziano mi, że mają mnie aresztować; wyszedłem pieszo z córką, miałem nadzieję spotkać jakiś wehikuł, który by mnie zawiózł do Mediolanu, gdzie pierwszym moim krokiem będzie poskarżyć się u gubernatora.	Trzeba było jeszcze powiedzieć, jak on pachnie Trzeba było powiedzieć, że majeranek pachnie tak, jak gdy się wącha buteleczkę atramentu w alei kwitnących akacji. Na pagórku Bohdalec pod Pragą...	U pana Zwolskiego jest furman, co się nosi z krakowska, wiecem se go obejrzał.	W każdym razie ta nazwa ze złośliwością nie licuje	Wiem. Co dalej?	Wiwat!... W takim razie, moja Helu, nie zechcesz chyba upominać się o te tysiąc rubli...	Więc co?	Więc widizisz, Lolka, matrymonialna matrono, powiem ci dowcip, tylko nie wiem, czy z „Bociana”„Bocian” popularne pismo katolickie, od 1901 z podtytułem „Tygodnik religijno-społeczny, ilustrowany, dla rodzin katolickich”..	Więc... ja, Świerkoski, Zaleski i może pani dobrodziejka	Zdawało mi się, że go już widziałem, lecz mylę się pewnie...	Zkądże ci ta uwaga przyszła do głowy?	Zupełnie wystarcza, co uzyskałem, by w kolekcjonerze odnaleźć Orgaza.	Śpi.	„Urocze”
A ty stary Luciuszu, czy także z nami?	A żebyście wiedzieli, panie, że mi wiele złego uczynił. Ufam łasce waszej, że go raczycie sprawiedliwie ukarać.	Jeszcze pięć miesięcy czekać! niespełna pół roku długo to długo, ależ wyściskam chłopca jak się urodzi!	Panie Aronnax trzeba się chwycić jakiego heroicznego środka albo zostaniemy zamurowani w tej wodzie tężejącej jak cement.	A co powiecie?	A czego krzyczałaś?	A kto temu był winowaty, jak nie dziedzic a gospodarze!	A pan?	A panna?	A u nas... wypięte	A widzi pan. A trudno o lepszą!	A! kiedy tak, winszuję i przepraszam! Jesteś więc jak uważam bez przesądów, witamy w tobie jedną z podpór przyszłości Polski! witamy	Ach, więc romans?	Albo ze szperką!	Ale na krzyż Pański ano podumaj, ano pomiarkuj, jakże to sobie dasz rady?	Ar gali būti?	Bardzo panu wdzięczną będę	Bałem się, że odniosłeś poważniejsze potłuczenia i... i... wiedziałem, że to człek mądry...	Biedna Nanon nalewka z czarnych porzeczek..	Był tak dobry, że pomyślał o mnie i część renty przelał na moje imię.	Co?	Cygarnicę z wołowej kości!	Czasem? Zgadzam się z szanownym panem. Ale czyż nie więcej strat ponosimy przez nieudolność i ospałość różnych niedojadów i dobrowolnych pariasów?... Myślę, że dlatego właśnie jesteśmy narodem ludzi biednych, że panuje u nas psychoza pogardy dla wszystkich tych, którzy zdobyli czy to majątek, czy pozycję. Mamy szacunek tylko dla tych, co otrzymywali to wszystko bez żadnej osobistej zasługi i bez żadnego wysiłku, to znaczy drogą spadku.	Czego ci biali nie wymyślą	Czekałem na pana...	Czuję, Morgan. Widzę też, że powietrze zaczyna się kotłować. Chyba szykuje się nam jedna z tych okropnych nawałnic, które bezlitośnie atakują antylskie wysepki.	Cóż to za Róża Mitchel, jeśli łaska? Może córka zamordowanej?	Cóż to znaczy, Nanon	Cóż za wieczór! Nie ma pan nawet pojęcia o tych burzach serca.	Daj mu już spokój z tą twoją Warszawą! Przeżyłem sześćdziesiąt dwa lata i nie miałem pojęcia, że nieładnie jem. Coś takiego! A jak się ładnie je?	Dlaczegóż to w starym parku?	Ehe! he!... to już do kupca nie należy. Kupiec jest od tego, ażeby sprowadzał tańszy towar i z lepszym zyskiem dla siebie. Nieprawda?... Ehe! he!...	Eminencjo!...	Gerai! Bet kodėl jus skiriatės nuo lenkų, su kuriais taip ilgai prakorimas krūvoje laikė? Ko jūs norite ir ko jūs ieškote?	I ja widziałem ale to była sztuka. Tymczasem Mefres chce naprawdę wznieść się nad ziemię na skrzydłach swej pobożności...	I nic panu nie mam do zarzucenia. Zapewniam pana. Wcale ciężko nie pracuję. Nie zależy mi na przyśpieszeniu małżeństwa. Jestem jeszcze bardzo młoda.	I... co by zaś miało być... ustronny pokoik; sypialnia; tu: mniejsze pomieszczenie w karczmie dla lepszych gości..	Ja by chciałem iść razem z wami, bo samemu straśnie markotno.	Ja się polityką nie zajmuję, zwłaszcza tu, nad tym stawem, toteż nie wiem, czemu nie popchnięto nas aż do Moskwy.	Ja właśnie lubię męskie gry. Nauczy mnie pan?	Ja znam ładne, młode mężczyzny... panienka wi?... bogate mężczyzny!... To nie mój fach, ale uny mnie prosiły... Uny same przyjdą. Bogate, śliczne mężczyzny.	Jak to? Ty z nim? A gdzież to było?	Jakżeż tu nie być krotochwilnymkrotochwilny (daw.) rzekłem na to	Jestem na twoje rozkazy.	Jeszcze mało.	Już posłano.	Kotlety	Kupiłem go w Monachium. Szczerze mówiąc, za bezcen.	Lubię takie kazania, ojciec w podobny sposób do nas przemawiał	Lucia i Stefcia, nawet ona powozi. Widocznie spotkał je i zabrał.	Może jechać Moryc tylko, bo on się zna dobrze i to jego specjalność.	Musiał szlachcic opór dać albo chłopstwo się ruszyło, jeśli na kościół nastąpili.	Muszę nią być dla zrównoważenia pańskiej uprzejmości.	Na wsi taki dzień jest tysiąc razy piękniejszy	Nie osobę, broń Boże!	Nie pójdziesz? On może umiera!	Nie rozumiem, jak się na to zdobyłaś	Nie to opóźniłoby tylko jej dojrzałość; niech jada to samo co my. Nasze obiady, choć niewykwintne, zdrowe są i posilne, a panna Orecka przyzwyczai się do nich z czasem. Celem posiłku nie jest rozpieszczanie podniebienia, ale dostarczenie sił, potrzebnych organizmowi. Dziecko to wyrosło w miękkiej atmosferze, zabijającej ducha, i my musimy ją inaczej wychować. Niech zakosztuje walki i trudu.	Nie wątpię.	Nie znam twojego nazwiska.	Nie, korzystam tylko z pańskiej szlachetności, ot i wszystko. Wierzaj mi jednak szczerze, iż są ludzie, u których nic się nigdy nie traci.	Nie. Ale odgadłem, coś chciał uczynić.	Nie. Byłaby to zapłata za moją... sympatię. Nie chcę.	Niedoczekanie ich, aby oni nam naszą dziewkę wziąć mieli! śmierć! ubiję jak psa!	O Jezu, dzięki Ci... Już!	O zbożu wam cosik wczoraj prawił... nie baczycie to?	Oczywiście. Jesteś przecież bogata i wolna, jak napisał pan Danglars. Według mnie, musisz opuścić Paryż, szczególnie po tym skandalu z małżeństwem Eugenii i po wyjeździe barona. Ludzie muszą koniecznie pomyśleć, że jesteś pani opuszczona i biedna. Nikt nie wybaczy żonie bankruta, która żyje w bogactwie i prowadzi otwarty dom. Trzeba tylko, abyś została jeszcze dwa tygodnie w Paryżu, powtarzając, że opuścił cię mąż i opowiadając przyjaciółkom, w jakich okolicznościach. Później wyprowadzisz się z pałacu, zostawisz tam całą swoją biżuterię, i zrzekniesz się dożywocia. Wtedy wszyscy będą głosić peany o twojej bezinteresowności. Wszyscy będą wiedzieli, że jesteś porzucona, i sądzili, żeś biedna	Oczywiście. Zna ją każdy, kto udaje się do Francji morzem z Palermo, Neapolu czy Rzymu, ponieważ statek przepływa tuż obok.	Ojcze!	Osiemnastu?...	Oszczędność to największa cnota!	Pewien stary jegomość, nazwiskiem Neuilly. Znał on dobrze rodzinę młodej Kreolki i wie zapewne niejedno o Mitchelu. Zdaje się, że żył w zależności od Montalbon, która coś o nim wiedziała i doiła go jak wielu innych. Teraz, gdy nie żyje, byłby może skłonny do mówienia.	Piotrowicz mu niechcący nastąpił na nogę	Po rybie byś go waszmość nie poznał, bo wielu Tatarów może takowy znak nosić, zwłaszcza z tych, którzy przy brzegach mieszkają.	Posłuchaj mnie pan byłam królową, panią, bóstwem; jestem matką trojga przyznanych przez króla dzieci jego; nie dałam mu powodu do żadnych podejrzeń i zazdrości: najzłośliwsza potwarz zęby skruszyła, rzucając się na mnie. Jeśli sobie co mam do wyrzucenia, to zbytnią miłość dla króla.	Powiem wacpannie, cud świata.Poezja Jam zawsze kochał się w poetusachpoetus (zamierzony r.m. z łac. poeta) pocieszenie, pociecha.. Bo to na okręciech nudno: ni podwikipodwika (starop.) tu: jakiegoś. woluminuwolumin a. wolumen (łac. volumen: zwój) oto, aż; jednak, wszakże. jak on zacznie nam owe wiersze dyktować, a my wszyscy chorusemchorus (łac.)	Powierzchnie gładkie odbijają światło.	Proszę! róży? ale jakże mógł dostać róży, gdy nam jest potrzebny?	Przecież kocham pana	Przecieżem go widział!	Pół godziny temu, kiedy pan był u pana de Tréville.	Rozpacz tych, co dlatego tak strasznie grzeszą, że tak beznadziejnie szukają, co wpadli w „złe wiry” życia z tą jedną jedyną wiarą w piersiach...	Skądże ci to do głowy przyszło?	Tak, kapitanie.	Tak, to mój przyjaciel	Tak.	Tak. I w aptece powiedziano mi, że pan doktor niedawno sprowadzał szczepionkę...	To zależy od pytań.	Tylko że system moralnego oddziaływania trochę męczy. A prócz tego Clewer się rozzuchwalił.	Umarła?	W Maracaibo byliśmy okrążeni w domu notariusza, a mimo to udało nam się wyjść z tego bez szwanku.	W poczekalni jest w tej chwili kilka osób Ale jeżeli pani jest znajomą matki Apolonii, to możemy pójść do niej.	Wierzę, że przyjaźń dla ciebie, pani, nie byłaby uczuciem pospolitym, pomimo to, przyjacielem twym nie chcę być nigdy.	Wszystko, nieprawdaż? Idź pan spać. Od jutra zaczniemy szczęśliwe życie.	Z tego, że miejsce, w którym Mojżesz przechodził z całym swoim ludem, jest dziś tak zasypane piaskiem, że wielbłądy zaledwie maczają tam swe nogi. Pojmujesz pan, że „Nautilus” nie miałby tam dość wody dla siebie.	Zawszeć to tatarski był sposób.	Zaśpiewaj pani, cobądź... niech tylko głos usłyszę... A może mogłabyś pani solo śpiewać?...	Zemsta, Pozory odparł poważnie ks. Coignard	Śpiewaj no, stary... śpiewaj!	Że... nie ma takiego miejsca, gdzie by nie było Naga. Szkoda, że nie porozumiałeś się z Szuą, o wielki Riki!
To dobrze Ten Taboureau to w moich oczach cały traktat filozoficzny, przypatrz mu się, patrz uważnie, gdy tu będzie, to cię zabawi. Kiedyś, byłto sobie uczciwy najemnik, oszczędny i pracowity. Ale jak tylko się trochę grosza dorobił, zaraz mu się w umyśle rozwidniło; ruch przemysłowy, jaki rozbudzałem w kantonie, ogarnął i jego, chciał się, korzystając zeń, wzbogacić. W ciągu ośmiu lat zebrał już duży majątek, to jest duży, jak na tę okolicę. Może mieć teraz około czterdziestu tysięcy franków. Ale, mógłbyś pan tysiąc razy zgadywać! a jeszczebyś się nie domyślił, jakim sposobem doszedł do takiéj fortunki. Taboureau jest lichwiarzem, ale to lichwiarzem do szpiku kości, a lichwa jego tak dobrze jest obmyślona i na interesach tutejszych mieszkańców oparta, że traciłbym tylko czas, gdybym chciał ich wywodzić z błędu i przekonywać, że zamiast korzystać tracą na stosunku z Taboureau’m. Wyobraź pan sobie, jak tylko zaczęto się krzątać około uprawy roli, ten nicpoń wpadł na pomysł skupowania w okolicy ziarna potrzebnego dla tych biedaków do siewu. Tu, jak wszędzie, chłopi, a nawet niektórzy fermerzy nie mieli pieniędzy na kupowanie nasienia. Więc, imci pan Taboureau pożyczał jednym worek jęczmienia, za co mu po żniwach worek żyta oddawali, innym dawał korzec zboża za worek mąki. Dziś prowadzi ten szczególniejszy handel z całym departamentem. Jeżeli go nic w drodze nie zatrzyma, dojdzie z pewnością do miliona. Ale cóż! Taboureau jako wyrobnik był poczciwy, usłużny, chętny do rady i pomocy; w miarę rosnących zysków stał się chciwy, pogardliwy i drwiący ze wszystkiego i wszystkich. Im jest bogatszy, tém się bardziej psuje. Gdy tylko chłop przechodzi z użycia pracowitego do łatwéj egzystencyi i większéj ziemskiéj posiadłości, staje się nieznośnym. Istnieje pewna klasa ludzi, na pół cnotliwych, na pół występnych, w pół oświeconych, w pół ciemnych, która zawsze będzie plagą wszystkich rządów. Poznasz pan mniéj więcéj ducha téj klasy w Taboureau’cie, człowieku prostym na pozór, ograniczonym nawet, ale który, jak tylko o jego interes chodzi, staje się głębokim i przebiegłym.	Nieźle, nieźle... jak na pasażera Tato przyznał, że twardo zetniesz się z morzem, zanim pozwolisz się utopić. Jak na ojca, to duża pochwała. Nauczę cię więcej na najbliższej naszej warcie.	Jak tylko ktoś mądrze mówi, nie ja się przeciwię! Powiedz nam jeno, od czegoś tak wymizerniał?	Byłoby to tak, jakbym się ośmieliła sądzić wszystko, co tu jest. Nie mogłabym na to się ważyć.	Ja nawet wynalazłem na to sposób. Gdy mi coś tak jak w wodę wpadnie, siadam, uśmiecham się i mówię głośno: „Pasyami lubię tak coś zgubić; człowiek szuka, ożywia się, rusza, zapełnia czas	To nic, zajmijmy się tem, co ważniejsze; później pomyślimy o mojej ranie, która zresztą nie wydaje mi się zbyt niebezpieczna.	Litość budzi we mnie istota, która załamuje ręce, wyrywa sobie włosy, wydaje krzyki, ponieważ wiem z doświadczenia, iż nie czyni się tego bez bólu; ale co się tyczy cierpień właściwych kobiecie rodzącej nie lituję się ich: nie wiem, co to jest, Bogu dzięki! Ale, aby wrócić do niedoli, którą znamy obaj, do historii mego kolana, które stało się pańskim wskutek pańskiego upadku...	E! prędko to się starzeje! ale cóż tam żądacie za nią? przecież najdroższy niewolnik ma cenę!	Powiedziałbym ci coś, ale się nasrożysz.	Staram się o panią	Tak, zgadza się Czy to już wszystko?	Uniosłem się...	Alboż to cierpienie? podchwyciło dziewczę... Ręczę cioci, że ja o nim do zgonu myśleć i kochać go będę; czemuż on nie ma mi się wypłacić wzajemnością!	Potem będziemy już razem; boi się tego moje złote dziecko, co?	Tysiąc! Mój Boże to zawsze będzie tak? Zdaje mi się, że śnię.	A jakże! A najgorzej dziewczętom się krzywda dzieje. Już im dworskich nie dość i po wsi łowią...	Mnie się zdaje, że właśnie teraz są słabsi	Mogłeś tak samo umrzeć i ty; com się nałaził wedle waszej chałupy i onego cmentarza, to strach.	Nieprzystojną jest rzeczą, aby faraon tak jawnie zalecał się do żony swego ulubieńca, już w dniu ślubu...	Nigdy bym się na to zdecydować nie mogła, nigdy, nigdy. Raczej wszystkie męczarnie!	Zdaje się, że na polecenie Kosiby.	Dobrze, dobrze Pozwólmy tym poczciwcom zajmować się swoimi sprawami i nie myślmy już o nich.	W przelocie. Obok pani siedział dżentelmen, któremu jednak nie zdążyłem się przyjrzeć. Żałuję bardzo. Poznałbym pani gust. Niestety, miałem zbyt wielką szybkość... I tak omal przez panią nie wpadłem na furmankę.	Nie myśl no o tym, czy inna, czy nie inna, tylko się przypatrz. Spytają później w salonie o taką rzecz, a ty ni be, ni me...	Nie zapominaj, że jesteś w Łodzi. A widzę, że wciąż zapominasz, że zdaje ci się, iż prowadzisz interes wpośród cywilizowanych ludzi środkowej Europy. Łódź to las, to puszcza dziś: wyssą. i wyplują z siebie.	Mnie nikt nie złapie. Ja z katorgi wyszedłem jak gronostaj.	Tak miłość jest jak miód: ze smakiem można jej kosztować, ale niepodobna	Nie wiem dokładnie. Nie bardzo dawno. Było to w stanie dla mnie wyjątkowym... Czy w ciągu ostatnich dwóch lat nie przytrafiło się księdzu kanonikowi nic nadzwyczajnego? Jakieś zdarzenie, jakiś sen niezwykły, wyjątkowy?	Czy mam cię przekląć, czy też...! Spróbuj no choćby w myśli mnie podpatrywać, a... a... nawet ja nie będę mógł cię ocalić. Sza! Milcz jak pień!	Iruś, pokaż Romkowi, jak jesz orzeszki.	Dlaczegóż żądasz, córko, ażeby on odszedł? wszakże nic złego ci nie zrobił, a Turków już wypędziłem. Nie bój się niczego, nikt ci tu już nie może zrobić przykrości.	Nie, te nigdy nie wrócą! jak ta wiosna co minęła, nie przyjdzie już więcej.	Ja też już o tym myślałam. A myślałam, odkąd pierwszy raz z nim rozmawiałam Ciekawa jestem, czy by on potrafił zachować tajemnicę i czy byśmy mogli przynieść go tutaj tak, by o tym nikt nie wiedział. Myślałam sobie, że ty byś mógł pchać jego wózek. Doktor powiedział, że on powinien przebywać na świeżym powietrzu, a on chciałby wyjść, ale z nami, a jego muszą wszyscy słuchać. On z nikim innym nie chce wychodzić, więc może będą nawet radzi, jeżeli zechce wyjść z nami. Ogrodnikom może kazać nie wchodzić do parku, więc nikt by nas nie podpatrzył.	Schultzów i nie Schultzów. Wszystko jedno. Głównie, aby był ruch. Czy nie wszystko jedno, czym podpalam stóg, hubką, zapałką, świeczką czy łachmanem umoczonym w nafcie. Byle ogień był.	Jeśli tak jeśli tak, ów ktoś, czy to on, ona, czy ono, kazał nam na siebie czekać zbyt długo! Niechże teraz poczeka z kolei.	Mówisz: „Nie usłyszała”, bo cię tam nie było, ale powtarzam ci, gdybyś był świadkiem tej rozmowy, wiedziałbyś, że w zupełnej ciszy wyłożyłem całą rzecz bez ogródek, musiała usłyszeć i zrozumieć.	Chyba pani raczy przyznać, że moja stajnia nie jest byle jaka.	No wiesz zapewniam cię, że z tych kilkuset, którzy posłali swoje, ja miałem najlepsze warunki.	Straszna!... straszna cyfra! Czy nie widzisz pan w niej istotnego niebezpieczeństwa dla naszych fabryk?	Tak że to ono z wieku bywało!	Ależ, Piotrze... tak być nie może!... Ja nie pozwolę...	Piękne jej ręce zrobiły z niej najsmaczniejszy chleb zapewne, ale o to mniejsza; kiedy oddałeś jej list, czy nie ucałowała go i nie włożyła go sobie na głowę w radości niezmiernej? Cóż uczyniła wreszcie?	Za to go biją, że, proszę łaski panicza, na pańskie nie chce wychodzić i wieś bontuje. Pada, że my som niby wolne. A tu sam pokazał, jaki to... Cie wy, moi ludzie...	A czy macie statek gotowy do wypłynięcia?	A te wielkie komory owalne, kształtu jajowatego, co to jest?	Bądź pewien. Miłość niespełnionaAle to widzę, że ty tę dziewkę jeszcze miłujesz?	Czy być może?	Czyż nie ma ludzi bez winy i żalu?	Dziewczęta, dziewczęta! Czy wzięłyście ładne chusteczki do nosa?	Galanty. Byle jeno za długo nie przypiekało.	I co?	Ja? do Londynu?... Cóż znowu, kpisz sobie chyba, ja nie mam żadnego interesu w Londynie.	Monte Christo to nazwa ziemi albo raczej skały, ale nie nazwisko rodowe.	Mów! mów! Posłem jesteś! przecie nie uczynię ci nic Mów!	Nie rozumiemy... Nie chcemy...	Nie słyszał o niczem.	Nie wiem.	Przecież mnie tu nie ostawiąostawić (daw.) odrzekł Zbyszko.	Przyszliście, Miszuk to dobrze... dziękuję...	Tak, dostojny panie.	Tak, mamo.	Tak, pani	Tyś pewnie człowiek pokutujący w postaci owada, skoro cię to dziwi, bo wszystkie muchy wiedzą, dlaczego to robimy. Spojrzyj na ziemię, w miejsca tylko co opuszczone przez nas, i powiedz, co tam widzisz?	Umarła? Nie, ona żyje.	Wzięto trochę jeńców z dragonii, których ci oddam.	A dokąd?	A on parasol otworzył.	A te dwie maluśkie to takie przylipne.	A za nim pójdą inni!	Boli!	By ci ten zły ozór skołczał	Dorzućcie na ogień!	Dość już Hej, dzieci, gotowiście ruszyć za mną?	Gdyby jednak pan mecenas szczerze chciał, gdyby pobiegał...	Hebron sama go ciągnie!	I na wiązanie nakarmiłeś ją strachem	I parę wołów?	I przyniosło mu tysiąc pięćset franków	Ja bardzo dziękuję, lecz jestem zajęta	Jakie drzwi od ogrodu zostały zamknięte? Kto je zamknął? Gdzie pogrzebali klucz?	Janie	Lubię, tatku, takie ładne...	Moc boska! Każę ci tu konia podprowadzić, a ty jedź!	Musimy jednak zachowywać pozory.	Myślę, żeś pan jest starym, kochanym przyjacielem.	Mówiono mi wszakże iż król jéj przyrzekł ożenienie?	Na jaką?	Niewdzięcznik!...	Pierwsze słyszę!	Poczekaj coś sobie przypominam... Aha!... Mam! Halszka wspominała mi raz, może rok temu, o jakiejś dziadówce, która zastała ją na werandzie przy porannym manicure...	Pozbawiłam pana wszystkich drobnych. No, chodźmy.	Prawda Wszak podobno projektowano pańskie małżeństwo z panną de Saint-Méran?	Proponuję panu rzecz, za którą ani chcę, ani oczekuję jakiejkolwiek wdzięczności odda mi pan te pieniądze, gdy będzie pan mógł i...	Pójdź, zobacz go.	Rząd rosyjski zamówił od razu 200 sztuk.	Szukam roboty.	To musiały być ładne mundury?...	To niemożliwe! przyrzekłem sztuczkę, dotrzymam słowa. Zresztą programy wydrukowane.	Už tai gerai o kada dažinos, kad gyvas?	Zdrajcaże ci to taki balsam przykłada?
Zapis! A co po zapisie, co moje, to i jej...	Co to jest? co to jest Aza, powiedz mi, co to jest?	Ej, faryzeusz z panny Anny! A co na to powie pan Longinus?	Oto przykład, co jest moje gospodarstwo! We wszystkiem i wszędzie woda przecieka. I nie wiem, jak się usprawiedliwić, bo ogród i staw należą wyłącznie do mnie. Ale przed spustem każę czółno naprawić.	„Już przybył noc przeminęła, lody topnieją. Małżonka moja ukazuje się w dali, nieprzyjaciółka moja zginęła. Wszystko poczyna żyć na nowo. Jeszcze na widownię świata wystąpić mi nie wolno, gdyż jedynym nie jestem królem. Proś o co chcesz”.	Co ty wiesz, góralski chłopcze? Szatan i Bóg, nienawiść i miłość, czyż to nie dwa oblicza nieskończoności?	Kupiłem jej kamienicę w Berlinie, byle mi dała spokój. Zresztą, rozprawiłem się z tymi damami w trzy dni i uciekłem, bo Schöneich drwinami nie dał mi spokoju. Czego ten człowiek na mnie nie wymyślał! Uszy więdną! Obiecał odwiedzić mnie w Strudze. Tylko co patrzeć, jak ich tu się zbierze batalion cały. Jestem bajką modną w Berlinie.	Zgadniéj!.. Ja chcę dużo pieniędzy! dużo pieniędzy! Jestem, jak widzisz, ostrożna... Jutro? kto tam wie co będzie? Przyjść do ciebie nie będzie można... będziesz się musiał rachować przed twoją panią...	Nie, panie!... ja nie pójdę do Kotlickiego... a to, co mi pan powiedział, jest po prostu niegodziwem!... Tylko w teatrze ludzie mogą tak zatracić poczucie moralne, ażeby namawiać do podłości, żeby umyślnie spychać w dół hańby drugich, byle samym skorzystać na tem... Przerachowałeś się pan!... tak nizko jeszcze nie upadłam... Boli mnie tylko, że pan mogłeś choćby przez chwilę myśleć, że ja się zgodzę, że pójdę do Kotlickiego, do Kotlickiego, który mi jest wstrętniejszym od najpodlejszego płazu!?...	Czego ona do naszéj familii przyczepiła się i prześladuje... Czy to już moja młodzieńka głowa przepadać ma przez nią?...	Nie trudno jej rolę odgadnąć z tego, coś mi powiedział. To jakiś wysłaniec kardynała; kobieta niebezpieczna, wciągnie cię w zasadzkę, gdzie conajmniej głową przypłacisz.	O nic! W ciocinych tomach to się zdarza periodycznie. Autorowie w postaci pojedynczych kartek wychodzą sobie na świat Boży niby na wilegiaturęwilegiatura (daw.) francuski pisarz, autor powieści psychologicznych. bił z Szekspirem na dywanach w buduarzebuduar	Usnęła Sama nie wiem, czy ją budzić?	Ale ty, cóżeś to za ptaszek?	Bardzo ładny kawałek.	Do Lublina i ja chętnie pójdę, bo tam białogłowy nad miarę gładkie i rzęsiste. Kiedy to która chleb krając, bochenek o się oprze, to nawet na nieczułym bochenku skóra od kontentacjikontentacja (z łac.)	I cóż panowie, czy usłuchacie mnie?	Jakto na zmianie? ach u nas jest tylko jedna zmiana, właśnie nocna. Ja pracuję na dancingu.	Miałem nadzieję, niech mi księżna nie przerywa... sądziłem że się kiedyś przekona, iż nikt jéj tak kochać nie może, jak ja. Tymczasem szatan nadał tego samozwańca Gorajskiego.	Miesiąc!... Czy przynajmniej wolno mi będzie po tym miesiącu odwiedzać państwa?...	Nic z tego, bo mam coś lepszego, interes cudowny, który mnie musi postawić, zobaczycie, że stanę od razu na czterech nogach.	Nie potrzebuję potwierdzać słów mego brata powiem tylko, że gorszego i bardziej zepsutego chłopca jak ten nie ma pod słońcem.	Nie rób nam tej krzywdy, mości gubernatorze zapiszę ci receptę taką, że natychmiast boleści twoje ukoi i odtąd pozwolę jeść wszystkie potrawy bez żadnego wyjątku.	Nie, mój kochany. Ja już nie mogę iść dalej.	No, dobrze	No, nic... Już jest dobrze.	No, uczucia...	Och, oczy wy moje i członki, czy nie mógłbyś zajść innym razem po resztę?	Ojciec wasz byłby mi ją dał	Panie profesorze. Nie spodziewałam się wcale innej odpowiedzi. Wiem, że nie jestem pana warta. Pod żadnym względem. I wiedziałam, że tak mi pan odpowie. Tak, bo jakże inaczej można odpowiedzieć kobiecie, na której miłość nie znajduje się w sobie oddźwięku.	Pewno, że bardzo.	Powiedziała, że jej przebaczysz.	Proszę o głos w kwestii: czy należy lekceważyć małe zyski!... To nas gubi!... to, panowie	Przychodzę do pani po deseń do kilimki. Takich gustownych nikt nie ma u nas... O! jak tu u was ładnie!	Rozumiem lecz nie wiem dlaczegobyś hrabia sam, znając ją, nie miał się zbliżyć do niéj. Byłoby to daleko właściwszém.	Rzecki jest półgłówek... stary romantyk... To rasa już ginąca! Kto chce żyć, musi trzeźwo patrzeć na świat... Uważaj no i po kolei zamykaj oczy. Kiedy ci powiem: lewe... prawe... prawe... Załóż nogę na nogę...	Tak mi Boże dopomóż Czcigodny Horacjusz pobłogosławił mój związek z Zofią w Devonshire. Ale oto i ona we własnej osobie, tam za firanką.	Tak, ale dzień składa się z dwudziestu czterech godzin, godzina z sześćdziesięciu minut, a minuta z sześćdziesięciu sekund; przez osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta sekund można wiele zdziałać.	Te śliczne oczy to waścine nie jej! Było to i zemną niegdyś	To pchnijcie do księcia gońca z odpowiedzią i radą Ja muszę jechać, bom tam posłan i decyzji książęcej zmieniać nie mogę.	Właściwie to ja ruszyłem wcześniej, panno Judy. Ale nie mówmy o tym. Ja myślę, że tytuł powinien brzmieć naukowo. Lakonicznie i... po prostu naukowo. „Przed-alu-wial-na fauna na wyspie pacyficznej”.	Z wami... on, ja, moi ludzie, czeladź. My, stare kmiecie, jesteśmy do swobody nawykłe, do ostatniej kropli krwi miru bronić będziemy. Kneź mir łamie, niech głowę da!	Zgryzota to ciężka dusiła ciebie, Pietrusia ty moja, zhryzota i żałość.	A czego to?	A jednak, bracia, zawsze to pieniądze artielne.	A więc jest prawie w jednym wieku z tobą.	A! a! gdybyż synowica cesarza, przed którego potęgą drży świat, zebrała się na to postanowienie, na to męztwo.	A, to dobrze!	Bez wątpienia	Bo i nie dziwno choćbyś miał najbezecniejszy grzech na duszy, odpustodpust	Bywało to, bywało, żem i wołu za róg wziąwszy w miejscu osadził, ale teraz już i z baranem nie wiém czybym téj sztuki dokazał.	Cesarz gdyby chciał nie ważyłby się tu w Pradze nic uczynić żonie, bo wie i on i jego zausznik Szlik, że znaczniejsza część miasta za niąby się ujęła i byłaby rzeź na ulicach a może i na grodzie!!	Cóż Nie zgadłeś pan wcale, jestem w rzeczywistości, drogi panie, czymś w rodzaju filantropa i może kiedyś pojadę do Paryża, aby zrobić konkurencję panu Appertowi i innym.	Cóż dalej?	Dla siebie i dla niego, musiałabym, odparła Julja...	Dobrze, dobrze, responduję	Jedziemy do Cannes! Ach, jak to będzie cudownie.	Jesteś żonaty pewnie i chciałbyś jak najprędzej ujrzeć swą małżonkę?	Jeszcze go kochasz?	Jeślibyś nie chciała, prosiłbym cię o to.	Kobieta, Ciało, Diabeł, Mizoginia rzekła stara zaiste, prawdziwie., szaleję z bólu, już po mnie, nigdy się z tego nie wyleczę, patrz. A teraz jeszcze poszedł do kowala, żeby mu do reszty wyostrzył i zaszpicował pazury. Zgubiony jesteś, mospanie diable, mój przyjacielu. Umykaj, radzę ci, bo on nie daje pardonu. Umykaj stąd, proszę cię.	Krwi nam trzeba!	Kto?	Lalka stukła się, panie...	Mika?... Słyszałem już kiedyś takie imię. Jeżeli będę mógł, to przyjdę.	Mości pułkowniku nie utrzymamy się tu.	Na pewno niesprawiedliwe, chociaż nie wiem, jakie. Kiedy wydajecie sądy o nas, biednych kobietach, nie możemy liczyć na pobłażliwość.	Nie będę się z tobą spierała	Nie martwi mnie ciągnął	Nie winszuję,	Nie. Jutro. Powiemy, że idziemy do kina.	Niestety!... chciałem go wyprawić, a sam się napić.	O jakie też to ciężkie takie powolne gadanie! Adyady a. dyć (daw.)	Och, całkiem nie pamiętam.	Okropnie!	Ostatecznie, nie jedna panna Pławicka na świecie.	Panie mój czemu piszesz o takiej porze? Czemu zapisujesz mi cały majątek? Czyżbyś mnie opuszczał?	Po wsi gadają że macie teraz wielkie pieniądze. Myślałam, że potrzebujecie dziewki, i ot, jestem.	Poeta!	Proszę w tej chwili podać depeszę.	Rzućmy się oboje!	Skorzystałeś z cudzej pomyłki, z cudzego nieszczęścia, z bezradności człowieka znajdującego się w twojej władzy. Zawładnąłeś przedmiotem, który wart jest więcej niż trzynaście i pół pensa, a za który zapłaciłeś znacznie mniej niż wynosi jego wartość: w oczach prawa jest to oszustwo z premedytacją, wymuszenie, nadużycie władzy, ad hominem expurgatis in statu quoad hominem expurgatis in statu quo i karane jest śmiercią na szubienicy, bez nadziei zbawienia duszy, gdyż bez pokuty, pociechy religijnej lub rozgrzeszenia	Słuchaj, panie a jakże po nocy i w tłumie poznasz ludzi, którzy dopuścili się zbrodni?	Słyszysz, diabli cię wezmą!	Słyszę Bagheero, powiedz mi, czemuś tak zadrżała? Przecież słońce już grzeje!	Tak sami są swymi katami!	Tak, mamusiu...	Tak.	Ujrzymy go, miss Campbell zobaczymy ten fenomen, choćbym miał go sam zapalić na niebie. Wszak to z mojej winy straciłaś pani sposobność zobaczenia go. Jestem równie odpowiedzialny za to, jak za następną przeszkodę pan Arystobul Ursiclos, pani krewny, jak sądzę.	Uszy ci obetnę, stary tchórzu!	W Bukowcu pani długo nie wytrzyma, to wiem, ale chybaby pani zamąż wyszła?	W teatrze bywam codziennie na próbach i prawie codziennie na przedstawieniach...	Wie już o cesarzu?	Więc sam... ochotnik?	Wstań, to zobaczysz.	Wszystko im to mówiłem, iż ziemia na nic, że teraz przemysł, mości dobrodzieju, grunt, banki, giełdowe obroty... ale oni tego nie rozumieją... to są ludzie ciemni.	Z panem Bohuszem?	Zali myślisz, panie łowczy, że mi będzie gorzej, niż jest?	Zawołać policjanta.	Łaskę mi robisz.
Oczywiście. Koleżanki, to co pewien czas wstają od stolika idą do garderoby i palce w usta... Ale ja tego strasznie się brzydzę. Nie umiem. Raz spróbowałam i wtedy tak mnie głowa rozbolała i naprawdę rozchorowałam się. Okropne! I ten zaduch w lokalu. Do nas przyjeżdżają już z innych knajp. Rzadko który, trzeźwy. A ja mam wciąż takie szczęście, że nie dadzą mi spokoju. Siada taki przy stoliku i już pyta, czy Arleta wolna...	O, przepraszam nie tylko dla ogółu. Czyż prywatnym ludziom nie należy pomagać? Che, che! Na pewno w komitecie ekonomicznym bierze udział i minister komunikacji. Będzie pan miał możność pomówić z nim przy sposobności i o podkładach kolejowych. Co?	Ja nie Medycyny chciałabym, nie wiem, czy zdążę, choć higieny trochę, akuszerii. Zapóźniłam się aż strach. Teraz pędzić będzie trzeba.	Kiedy pan wie, to proszę czekać Nie zapominam i nie zdradzam niczyjego zaufania i panu dziękuję za pochlebny sąd...	Moja mościa dobrodziejko, rzekł na wstępie, pan Bogusławski mi po trosze powiedział, do czego jestem powołany. Na siłach się nie czuję... ale na ochocie nie zbywa. Sukienka mi po trosze zawadza... i pióraby też ku temu lepiej zatemperowanego potrzeba...	Albo powiedz mi, Pentuerze i zbadaj: skąd następca weźmie dwadzieścia talentów na dotrzymanie wojsku obietnicy, którą dziś tak nieopatrznie uczynił? Zresztą skądkolwiek weźmie pieniądze, wydaje mi się, a zapewne i tobie, rzeczą niebezpieczną, ażeby następca robił podarunki armii, właśnie w tym dniu, kiedy jego świątobliwość nie ma czym zapłacić żołdu wracającym ze Wschodu pułkom Nitagera. Nie pytam cię o zdanie o tej rzeczy, bo je znam, jak i ty znasz moje najtajniejsze myśli. Proszę cię tylko, ażebyś zapamiętał, co widziałeś, dla opowiedzenia tego w kolegium kapłańskim.	Nie rozumiem tego i jestem pewny, że te rzeczy dałyby się pogodzić, byleby postępować z niemi...	Nie twierdzę, że będzie.	A tybyś ukradł!? Cyganku, kochanie, nie dziwuję się, że tego jegomości wspominasz! Fe! gołąbeczku! na co tobie cudze brać, kiedy i tak poradzić sobie można...	Nie dla ciebie, kuzynko. Cóż ci przeszkadza zamieszkiwać ten raj tak często i długo, jak tylko ci się podoba? Możesz nie odpowiadać, bo wiem już sam, wiem... Depozyt, kultura, lud, cel życia, społeczeństwo, ogół... nieprawdaż?	Nic odpowiedziała, że ani pisać, ani czytać nie umie, podarła go w kawałki, mówiąc, że nie chce, ażeby kto inny czytał jej sekreta, że poprzestaje na tym, co słyszała ode mnie o miłości waszej i o pokucie, że całuje obie ręce waszej wielmożności, że więcej ma chęci widzieć was, niż wasze pismo, że wreszcie prosi bardzo, abyście wrócili do Toboso, jeżeli wam do tego nic nie przeszkadza, a myślałem, że pęknie ze śmiechu, kiedy jej powiedziałem, że nosicie przydomek Rycerza Posępnego Oblicza. Pytałem, czy Biskajczyk był u niej, odpowiedziała, że był, co zaś do galerników, z tych ani jednego nie widziała.	Jeżeli czego nie umiesz, Józefie, nie rób tego nigdy, zanim nie zobaczysz, jak robią to ci, którzy umieją. Wstydzić się nie ma czego. Jesteś jeszcze młody i powinieneś mieć dość zmysłu spostrzegawczego, by szybko orientować się w nieznanych sobie czynnościach. Trzeba zawsze w życiu stosować się do tego, co jest przyjęte i uznane przez szanowanych, poważnych i spokojnych ludzi. Rozumiesz mnie, mój chłopcze?	Gadasz waszmość faramuszki. Ani Juraś tu nie wejdzie przed powrotem pana Balcera, ani też odwrót waszmości nie będzie tak prędkim, jak mniemasz.	A, zna pan księdza Frayssinous?	Dlatego pan przyjechał. Dobre pole do apostolstwa.	Nic nie pomoże będziesz musiał, Auguście, burzyć twoje nowe oficyny! Jak już mówiłem, połowę tych kosztów biorę na siebie, ponieważ sprawy papierów i lasu i mnie na równi z tobą obchodzą.	Nie	Nie Zostawił sekretarzyk pełen złota i banknotów nietknięty.	O! jakaś ty piękna! Jakże ja cię kocham!... moja królowo!...	Pan jest taki poważny.	To ja wiem, ale jak przyjdą prawdziwi socjaliści, z prawdziwej partii? Co?	Wyraźnego dowodu nie ma	Żeby kto inny nie dał.	Okropność!... Ale mniejsza... Powiedz mi pan jednak, co świat traci na podobnej mistyfikacji?...	Doprawdy, księże Stanisławie, nie chciałem cię tak długo sobą zaprzątać; przyszło to jakoś samo z siebie, a raczéj z twego zacnego serca, które się mną tak przyjaźnie zajmuje. Ale, mam cię prosić o radę jeszcze w innym względzie.	No, przecież i u was się bawią. Pan mnie zapozna z sąsiadami, a może panna Jadwiga ofiaruje walca.	Och, jak ten gada, to trzeba być cicho Paryżanin nie zląkłby się angielskiego okrętu...	Panie psorze! W żaden sposób pisać nie można!	Widzi pani, że czasami umiem dotrzymać słowa.	Może ale do czego się to zdało wszystko, że mnie wmość gonisz, szpiegujesz i narzucasz mi swoje nauki i opiekę. Widzisz, że zrobiłam com chciała! Zawracać się ani mogę, ani myślę. Chcesz się mścić i prześladować mnie za to?	Tak, po co? Czy sądzisz, że zależy mi na tym?	Ale przyjaźń nie powinna mieć tak cudownych ramion, ani być tak piękną.	Ach tak, tak; wracaliśmy lasem, wyszła ku nam Cyganka, nawet mój koń się spłoszył, omal nie spadłam.	Bo jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów, możesz wiedzieć o wszystkim.	Mnie się zaś wydaje, że to udowodniłem!	Pani?... Dlaczego tak mówisz do mnie?...	Dziwno mi, że wasza dostojność podobnymi sprawami chcesz niepokoić naszego pana. Jest to to samo, co gdybyś prosił o nietępienie szarańczy, która spadła na pole.	Mnie się zda, że on o tem i sam myśli	Otóż to... ten młody, to technik... tylko co technologję skończył, co tu robić, u ojca czasowo bawi. Do Stefka przyjechał, bieduje. Ojciec stary, matka dogorywająca, bracia niedorośli, wszystko to bez niego, co tu robić, jak pod dziurawym dachem zostanie. „Chciałbym tu gdzieś blizko choć czarny chleb jeść”... co tu robić. Stefek mu doradził ten młyn Oławickiego. Wielki, piękny, źle prowadzony, technik zrobiłby z niego cacko... Podobał mu się ten projekt, cóż, kiedy, co tu robić, niczego dobić się nie można...	A! co ci to dziecko moje! co ci to jest?	Co to było?	Cóż nowego? co nowego? mój Ottonie! Cóżeś znowu się dowiedział?	Znam cię i wierzę ci, mój aniele drogi, ale i ty powinnaś mnie znać, powinnabyś mi wierzyć! Na cóż te między nami tajemnice?	A co z Nieczajewem będzie?	A długoż my tak będziem chodzić?	A o co tatuś płacze?	Cóż asan milczysz? Prawdę mówię, choć i gorzką.	Dalibóg, to wszystko jedno!	Do stu hamburskich piorunów! To głos Katalończyka!	Gdzieby... Nowy Rok to?	Każ dyrektor dać sznapsa, to coś powiem	Ma on swobodę słowa dziś popr.: idea. oraz metody, aby go zwalczyć należycie.	No więc? Więc mówi się do mnie „panie prezesie”. Rozumiecie?	O, tak. Opowiedz mi coś o Anglii. Stamtąd pochodził mój ojciec!	Po cóż by oni uchwalali napad na samych siebie?	Rozumiem. Jeno to mi dziwno, żeście pierwszy list stracili, bo skoro Jurand ułapił tych, którzy was napadli, to list powinien był być przy nich.	Tak, tak... tak właśnie być powinno	Tak.	To można listem ułagodzić.	To widać Zaglądałeś w kieliszek, stary!	A	Andrzej Korczyński...	Au revoirAu revoir (fr.)	Bardzo miła	Bo gdyby ją znów zbójcy w drodze porwali, znów posąd wasz i tutejszych ludzi padłby na pobożnych rycerzy, i dlatego ci wolą ją wam do rąk własnych oddać.	Bynajmniejbynajmniej	Chama	Ciekawym kto patrzy z nas na młode, piękne kobiety inaczej?	Czy panowie już po śniadaniu?	Czy też i Dominik widzi tę wiosnę?	Gdzie ją umieściłeś?	Gdzieś na ostatecznych, wschodnich krańcach Polinezji, na odosobnionej, od świata i towarzyszek odciętej wyspie Oceanu Spokojnego, w samym sercu pustkowia wodnego, na wysokości środka Republiki Chilijskiej.	I dać pałę też nieprzyjemnie. Nauczyciel woli piątki stawiać.	I pospolite	I przerwał Ramzes	Idę już, idę. A pośpieszcie się przewinąć czyściutko, bieluśko tego chrobaczka biednego. My tu zaraz nadjedziemy.	Idę.	Idźcie, będzie burza	Jadą!	Jak chcesz	Jak myślicie, księże biskupie na którą stronę szala przeważy?	Jestem jak na sanskryckim kazaniu	Już!	Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.	Mellechowicz!	Możesz odejść	Nieprawda.	No, jakie mają być? Podarowane?	Pewien... Polak.	Poczekam, byś siadł w podle, kuternogo!	Przyjmuję z radością! Skąd telefonujesz.	Skądże w stadzie bierze się zatem tęsknota do indywidualności?	Słowo honoru, egipskie oryginalne	Turnieje i zabawy potrwają jeszcze dni kilka Czas mamy. Stary król zdaje się bawić niemi.	Tęgi pies!	Wiadoma rzecz, uczę rozumu.	Wielkie rzeczy, przenocujemy razem, ot tutaj, w gospodzie.	Wierzę.	Wszystko u nas nic potem mieszczan przerabiają na szlachtę, szlachtę mieszczanią.	Żeby był łaskaw przyjść do nas w południe i uregulować rachunki tych Żydów.
Rozumie? Zapewne. Ale nie jestem pewien, czy pochwala. Zresztą to nie ma znaczenia. Jestem dość uczciwy, by powiedzieć to pani, pani Gould.	Najmiłościwsza pani krzywdzi mnie takowym posądkiem; gdzieżbym ja się ważyła czynić coś wbrew jej poleceniom! Tedy wykrój będzie głęboki, za to giezłeczkogiezłeczko, giezło (daw.)	Bardzo to pięknie z twojej strony i co prawda, tom się tego nie spodziewał. Rozstaliśmy się w bardzo przykry sposób i to z twojej winy. Ale ponieważ poczułeś się do obowiązku odwiedzenia mnie, więc ja, jako starszy, otwieram ci znowu ramiona.	Otóż to! Nieszczęścia, tak zwane życiowe, to starcia naszej upartej woli z naszym przeznaczeniem. Wierzaj mi pan, najwięcej zła, krzywdy, szkody sieje w życiu ten, co z przeznaczeniem swym walczy. A wiesz pan, co on z posiewu swych najlepszych chęci zbiera? Fałsz i kłamstwo na każdym kroku. Trzeba mieć odwagę powiedzieć „nie!” nawet na obowiązek. Ale na to lwiej pono potęgi potrzeba. Należy mieć ten zmysł prostoty w sobie, aby najistotniejszej cząstce ducha swego przyznać słuszność w życiu. Lecz na to dziecka pono potrzeba.	Więc pan dobrodziej nawet przy zapaleniu płuc nie stawiasz baniek?... A to coś nowego słyszę!	Ależ tak! Przecież zostało napisane: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Idea musi być wielka i uniwersalna, to jasne, nie? Tylko wielkie i uniwersalne idee mogą udźwignąć ludzką małość. Piekielnie ciężka jest ta małość.	Chciałam ci to powiedzieć, ale zapomniałam. Dostałam dziś ten pierścionek od ciotki. Zawołała mnie do siebie, pocałowała i włożyła go na palec, mówiąc, że jestem jej pociechą i że chciałaby mnie zatrzymać na zawsze. Jest za duży, więc dla podtrzymania go dodała tę maleńką obrączkę. Czy pozwolisz mi je nosić?	Dalibóg gdyby nie ja, byłby pan ładnie wdepnął. To ten przeklęty kawalarz lord Byron narobił całego bigosu. Och, ależ ten diabelski Anglik był wściekły!	Nic to, wasza książęca mość! Kto ma czyste sumienie, ten się nikogo nie ulęknie.	Z ciebie i z twojej nieśmiertelnej trzeźwości. A śmieję się dlatego tylko, że nie mogę nad nią zapłakać. To zgroza! Zaiste, w tych naszych szybko mijających czasach okropnością jest to wasze rozumne, ostrożne czekanie.	I dla niej to poleciał do komedyantów, dla niej tyle tracił, dla takiego ostatniego tłomoka wybił matkę, ażebyś zmarniała, podła!...	Mamo to pan Debray, sekretarz ministra spraw wewnętrznych, niegdyś mój przyjaciel.	Nie mieliśmy czasu. Czy może masz mi to za złe?	Nie zawiodłem się nigdy na przepowiedniach twoich wiesz, żem innych astrologów wygnać i wymordować kazał... było to plemię oszustów... W ciebie wierzę jednego, Thrasyllu, tyś mi jeszcze w Rhodos przepowiedział Rzym i Capreä... powiedzże mi... jasno widzisz resztę mojéj przyszłości?	Niechże się pani przysunie do stołu, będzie wygodniej	Sire, nie myślałem, że to nazwisko jest znajome Najjaśniejszemu Panu.	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	To nie z naszej parafii, proszę księdza proboszcza. Jakiś obcy człowiek, podróżny.	To trzeba chyba SkałłonaSkałłon, właśc. Gieorgij Antonowicz Skałon (ros. Георгий Антонович Скалон, 1847–1914)	Więc to nie firma, tylko jakaś instytucja społeczna?	Wziął to do serca?	Bo widzisz, kobiecie nie można tak bardzo wierzyć... Na pewno byś gadała: „Nie wiem... Zobaczymy...” A jakbym się ochrzcił, to każdy kubek odejmowałabyś mi od ust.	A czy niedość wprawnie to robimy?	Aha, a Błażej gadali, że mi się śniło. To pewnikiem owi kupcowiekupcowie	Ale mu przez to pannę dają.	Czy to ciekawe?	Czy to skutek wstrząsu psychicznego?	Gwarzyliśmy sobie o latach minionych. To jeno umieją czynić ludzie, kiedy się zestarzeją, dzieweczko...	Ja wiem, proszę pani, dlaczego jej się udaje. Przy sposobności.	Och, biedny chłopak, pijany jest ponczem i rozpaczą. To drugi dependent z kancelarii, gdzie pracuje twój brat przegrał pieniądze, które patron mu powierzył na sprawy kancelarii. Chciał się zabić, pożyczyłam mu tysiąc franków, które ci bandyci Finot i Giroudeau mu wydarli. Biedne niewiniątko!	Taka drobna usługa dla zmarłego... Przecież musimy pamiętać o zmarłych obcych, ażeby inni... robili to samo dla naszych... Tylko proszę cię, zaklinam ani słowa nikomu... Miałabym dużo przykrości, gdyby się o tym dowiedziano.	To zostań, dzieciątko, z nami!	Do widzenia... A ty możebyś chociaż wstąpił ze mną do pani Bogny?...	Oczywiście, kolor nadziei, bardzo to pan subtelnie zaznaczył. Czy może był pan ranny?	Oczywiście Nie muszę ci mówić, Pencroffie, że kora bambusa pocięta w giętkie pasy służy do wyplatania koszy i koszyków; że ta sama kora wymoczona i roztarta na papkę służy do wyrobu papieru chińskiego; że z łodyg, zależnie od grubości, wyrabia się laski, cybuchy do fajek i rury do prowadzenia wody; że duże bambusy są świetnym materiałem budowlanym, lekkim i trwałym, którego nigdy nie atakują robaki. Nie będę także dodawał, że jeśli utnie się część łodygi pomiędzy dwoma kolankami i użyje tworzącej kolanko poprzecznej przegródki jako denka, można otrzymać trwałe i wygodne naczynia, często używane w Chinach. Nie, to wszystko by cię nie zadowoliło. Ale...	Co ja zrobię, nieszczęsny Moja najpiękniejsza niewolnica! Chan byłby mi za nią taki wdzięczny. Wasynga, radź, co robić?	Każę do zachodu słońca strzelać tak mocno jak wczoraj. Na noc odpoczniem. Zobaczym, czyli poselstwa nie wyślą.	Nie ma za co. A ty co spostrzegłeś?	Szanuję tak dalece tradycye narodowe, że zapowiadam, że się choć trochę podchmielić musimy. Dziadowie i ojcowie nasi nie rozchodzili się nigdy nasucho.	A! chociaż pan jesteś incognito, a ja pieszo, nie może być, żeby kto rannej naszej przechadzki nie dostrzegł... całe miasto wieczorem będzie panu winszować.	Ależ... bo cię aresztowano, bo zostałeś wtrącony do więzienia.	Nie wcale nie!	A nie obrachował na jakie nas naraził	Bo złe wszędy się czai, jak ten wilk kiele owiec.	Czasem prawda staje się naszym	Czy tak? Bardzo, bardzo jestem... Ale trzeba już temu dać spokój. Proszę, wyrwij pan kogoś jeszcze...	Czy ty mnie chcesz do rozpaczy doprowadzić, ty niegodziwcze? gdzieżeś ty słyszał, żeby pałace królewskie stały na bocznych zaułkach?	Gdyby zaś nie uwierzył?	Ja o tym nie słyszałem.	Ma winnice i łąki...	Musisz o nim zapomnieć, musisz! Zginiesz, jeśli nie zapomnisz!	Nie, ale z Bar... ską.	Nie, uchowaj Boże!	No, nie zawsze, nie zawsze	Oho! niech zdechnę już umarło! Odzwyczaiła mnie od niego narzeczona.	Owszem, tylko że ja nie jestem zazdrosny. Zakładam się, że nim minie tydzień, zamknie mi z hukiem drzwi przed nosem.	Pomiarkowali, że z nami nie przelewki i chcą się poddać!	Pradziadka?... Nie!...	Póki mnie ojciec twój od tego ciężaru nie zwolni dopóki ja za ciebie odpowiadać muszę Bogu, Jazdonowi i pamięci twéj matki.	Tak byłem roztrzęsiony, że nawet i tego się bałem.	W górę, Lolka! niech żyje Lolka.	Zapowiada się na ponurą historię, jeśli wierzyć pańskiej bladości; drży pan.	„Huuu” i tyle, a znasz bas Ulanickiego! Nie macie pojęcia, co za konsternacjakonsternacja nagle. pospuszczali głowy. Aż ktoś nie wytrzymał i wybuchnął śmiechem. Tego tylko brakowało! Od razu cały stół zatrząsł się. Jak Boga kocham, nigdy w życiu nie widziałem jeszcze, by ludzie tak się śmiać mogli.	A chwile te tak krótkie! obliczone! niestety.	A jakże! Tylko co z ogniami wypływać zaczęli...	A można panią pocałować?	A ty, wałkoniu, batem dostaniesz, widzisz go, owies mu pachnie, próżniakowi grzmotnął go pięścią w zad, aż koń uskoczył w bok i zarżał.	Aby tylko pieniądze były w skarbie...	Aha! Caban ci da akurat tyle...	Ależ mów, proszę cię.	Bardzo ładna	Brak mi odwagi	Będziecie państwo mieli wspaniały czas na powrót.	Co? Co? Co zobaczyłeś?	Czy oni myśleli kiedy? czy pragnęli? czy miotały nimi burze?	Dziewięć	Ichmość panowie hetmani pilno czekają rozkazów waszej królewskiej mości, obaj zaś radzą nad przyszłą wojną i z panem starostą kałuskim w Zamościu się znosząznosić się z kimś (daw.)	Ja? Ale cóż znowu!...	Jak się spało pannie Zofii tej nocy?	Jestem chora...	Jesteś szalony. Cóż ci zrobiłem?	Józef!	Kmieciem jesteście?	Kogo?	Marne powody witeziów dzielą więcej, niż mogłyby ich złączyć otchłanie Mlecznych Dróg.	Mogę panu tę sumę pożyczyć.	Może roboty nagle przerwano z jakichś powodów	Musi być, że się Niemiec jeszcze w kupę weźnie...	Mów dokąd zmierza ta mowa, która mnie przeraża?	Napadną na nas?	No tak, ale kajman padł trupem i kiedy jutro wypłynie na powierzchnię, jaguar będzie miał bardzo pożywne śniadanie	Ostaj z Bogiem, Jaguś.	Pracować wszędzie można.	Przyjaźń, Zdrada bardzo uważnie słuchał moich dziejów. No	Skoro go ujrzę, pomówimy wówczas o panu Arystobulu Ursiclosie.	Urząd śledczy. Sędzia prosi, żeby przysłać te dwie panie, które chodziły tyłem przez ulicę. One muszą coś wiedzieć; od nich się wszystko zaczęło.	Wal, Uri.	Wróćmy zatem i czuwajmy	Ze mną?	Żeby se tak popadał chociaż ze trzy dni
Nie boję się pana zupełnie. Jestem zupełnie obojętny, ale jeśli pan chce, może pan się nie krępować. Jestem niewinny, tak zwany „prawiczek”, ale wiem wszystko i czuję w sobie fatalną siłę gubienia wszystkich, do których się zbliżę. prawie prawdziwy był ten wybuch w stosunku do dawnych udanych). Głupie to było ponad wszelki wyraz, co Zypcio mówił. Ale zadowolony był z siebie, że on, ten nic nie wiedzący świeży maturzysta, może tak demonicznie blagować i oszukiwać tego wszechwiedzącego jakby się zdawało garbusa. Czy to nie było już działaniem gałek z błękitnej emalii, w które wpatrywał się zbyt może długo wczoraj. Sam o tym jeszcze nie wiedział.	Blondet, zapłacę ci za to Jeżeli baronowa była postrzelona, lekkomyślna, egoistka, niezdolna do rachunku, odpowiedzialność za jej wady przypadała domowi Adolphus i Sp. z Mannheimu oraz ślepej miłości barona d’Aldrigger. Łagodna jak baranek, baronowa miała serce czułe, łatwe do wzruszenia, ale nieszczęściem wzruszenie trwało krótko i, co za tym idzie, zmieniało się często. Kiedy baron umarł, pasterka ta omal nie poszła za nim, tak boleść jej była szczera i prawdziwa, ale... nazajutrz przy śniadaniu podano jej groszek, który lubiła i ten rozkoszny groszek uśmierzył atak bólu. Córki, służba, wszyscy kochali ją tak ślepo, że cały dom był szczęśliwy z okoliczności, która pozwoliła ukryć przed baronową bolesny widok konduktu. Izaura i Malwina ukryły łzy przed ubóstwianą matką i zajęły ją dobieraniem i zamawianiem żałoby, podczas gdy śpiewano requiem. Kiedy ustawią trumnę na wielkim katafalku, na poplamionym od wosku kirze, który obsłużył trzy tysiące dystyngowanych osób, nim mu przyznano stan spoczynku (oszacowanie karawaniarza-filozofa, którego pytałem w tym względzie między dwoma kieliszkami likieru), kiedy obojętne klechy ryczą Dies irae, kiedy wysoki kler nie mniej obojętny odprawia mszę, czy wiecie co mówią czarno ubrani przyjaciele, siedząc lub stojąc w kościele? (Oto żądany obraz). Czy ich widzicie? „Jak pan sądzi, ile zostawi stary d’Aldrigger?” mówił Desroches do Taillefera, który nam wyprawił przed śmiercią najpiękniejszą orgię, jaką pamiętam.	Dla mnie! Któż dał dowody przywiązania? Waszmość? Jmć pan Gintowt? Jur z Borowiczek? Owa szlachta oszmiańska? Kto was prosił o takiego przywiązania dowody? Otóż wam powiem, że nie przywiązania dowody, ale zbezcześciliście mnie, zhańbili wobec całego świata! Nie cierpię was, nienawidzę, nie chcę widzieć na oczy!...	Będziem czekać choćby dwa dni. Waść nie znasz Kudaku! Połamią oni sobie zęby o jego mury, a ja bez kasztelana na odsiecz nie będę ciągnął, bo i prawa do tego nie mam. Jego to rzecz.	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	Mylisz się i w tem Daję ci słowo, żeśmy wszyscy, równie jak wy ciekawi, dowiadywali się u podskarbiego królowej, a jeżeli kto to Bruncaccio, który tu przybył z Chęcin, wiedziałby pewnie. Włoszysko mi się zaklinał, że dotąd na jutro żadnego rozkazu nie ma.	Nie wiem, pani co ktoś mógł powiedzieć królewicowej; ale ten list nie dotyczy mnie w niczym, pisany jest do widama.	Nie. Nigdy pana nie widziałem.	Anielka, widziałam, że nie ma do niego wielkiego pociągu, ale to takie dobre dziecko! Przytem w razie mojej śmierci, pozostałaby bez opieki, więc...	Graty?... graty? Bierz inwentarz i chodźmy! Zobaczysz, czy wasze kiepsko-ślusarskie wynalazki funkcjonują tak sprawnie jak te dobre, stare, doświadczone narzędzia. Później nie będziesz miał serca miotać obelg na uczciwe prasy, które chodzą jak dyliżans pocztowy i które będą jeszcze chodzić przez całe twoje życie, nie żądając najmniejszej naprawy. Graty! Graty, którymi twój ojciec pracował przez dwadzieścia lat i które posłużyły, aby cię zrobić tym, czym jesteś.	Ja nigdzie nie idę.	Mogłabyś doprawdy wyjść za mnie! Marne moje życie. Muszę jeździć na pożyczonych koniach i nie mam na krawca. Tak dłużej być nie może. Wezmę chyba dymisję i palnę sobie w łeb.	Nie będę mówić z ciotką przez cały dzień ani się odezwę, będę nieznośna, pozwolę Jipowi warczeć i szczekać, będę patrzeć na ciotkę jak na nieznośną starą babę.	Nie zbyt źle się czuję.	Nie zjedzą nas.	Ojciec wcale nie krytykuje ilości dzieci stryjenki, tylko systemu chowania nie pochwala.	Tak... i nie... My... my... nie rozłączyliśmy się zupełnie, tylko jeszcze nie nadszedł czas, byśmy się razem mieli puszczać w drogę. On znajduje się w pewnej miejscowości, gdzie zdobywa wiedzę. Musimy jeszcze czekać.	Wasza cześć może nie wiesz, że ja tu z moich komnat schodzę do tego refektarza małymi schodami w murze, a przy tych schodach jest pewna sklepiona izba, do której gdybym waszą cześć zaprowadził, poznałbyś pierwszy sposób.	Więc cóż? A ty czyś się niczego nie nauczył na Górze Lindego i czy nie jesteś chrześcijaninem?	Wybacz mi, pani że podczas posiłku się zasępiłem i nie byłem dla ciebie najweselszym towarzyszem. Ale kiedy zapada zmrok, noc spowija też moją duszę, a myśli moje biegną do przepastnych otchłani Wielkiej Zatoki i ulatują ku okrytym mgłom krainom, których brzegi obmywa Północne Morze. Wiele ponurych wspomnień dręczy mój umysł i serce!	Ino przypilnujmy, coby go ten truciciel nie przerobił na swoją wiarę, to wszystko będzie dobrze	Jakże się to stało? Czemużeś pan nie przeszkodził?	Jest to w istocie nieszczęście, tylko nie nas tyczące się, ale jej...	Uważałam siostrę za bogatszą, niż jest w istocie Kobiety miewają niekiedy kłopoty, z których nie chcą zwierzać się mężom, jak Józefina z Napoleonem: przyszłam tedy prosić ją o przysługę.	Bom z kolebką przy innych wysłan i przez pięć rokówroków tj. zbroi. ale niech jeno wypocznę a choćbym sam nie szedł, to tego oto bratanka, Zbyszka, panu Spytkowi z MelsztynaSpytko z Melsztyna	Boże drogi, ależ panu do twarzy w tym stroju, księże Sorel Zaraz panu przygotuję smaczny obiadek; i będzie pana kosztował tylko dwadzieścia su, a nie pięćdziesiąt, jak wszyscy płacą! Trzeba oszczędzać pańską sakiewkę.	Dobrze, że pana spotykam Niech no pan się dowie, czy pan Krzysztof nie śpi, bo chciałbym z nim się zobaczyć.	I pani go nie ukarała za taką zbrodnię?	Nie mam nic do powiedzenia, cicho odparł syn. Ojciec z trumny patrzysz na świat... a jam żywy... ja chcę żyć...	Nie: wszystko być dłużnym, to znaczy wszystkiego użyć!	O! Ja myślę, że nie znajdzie się ani jeden taki podły. KsiążkaCzytaj, Bronek! Umieram z ciekawości: co się dalej stało?	Ojojojoj a tośmy wpadli z deszczu pod rynnę. Uciekajmy. To musi być, niech mnie piorun trzaśnie, Lewiatan, opisany przez szlachetnego proroka Mojżesza, w żywocie świętego człowieka Hioba. Połknie nas wszystkich, wraz ludzi i okręty, jak pigułki. W jego wielkiej piekielnej paszczy zajmiemy nie więcej miejsca niżeli maleńka pigułka muszkatu w paszczy osła. Widzicie go oto? Uciekajmy, spieszmy ku lądowi. Myślę, że to jest właśnie ów potwór morski, przeznaczony niegdyś do pożarcia Andromedy. Zgubieniśmyzgubieniśmy	Więc nie może mi pani darować tego, że tu zostałem. Ale proszę mi wierzyć, że profesor ode mnie zażądał tego.	Ani grosza mniej! Walek, puszczaj go... ostrożnie ino, bo krowa nietęga... Od jednego razu pokryje... Pewnie, że drogi, ale biorę tylko po rublu i dwadzieścia groszy postronkowego, żeby się Lipce dochowały porządnych krów. Młynarz się gniewa na mnie, ale już mi obmierzły te koty, jakie macie po jego stadniku. Trzymajże, gapo, krowę przy samym pysku, bo ci się wyrwie! No, to idźcie z Bogiem A jutro eksporta do kościoła!	Pierwszy raz widziałam ją w tym stanie. Dziś rano przeraziła mnie niezmiernie, myślałam, że pomieszało się jej w głowie; wie pan, że mój ojciec ma bardzo logiczny umysł, a mimo to też był pod wrażeniem.	Oho, to znaczy, że chcesz mnie pan zaszantażować.	Dobro, Zło, DuszaA teraz słuchaj uważnie: widzisz, w duszy ludzkiej jest także trucizna. Rozumiesz? Samolubstwo, złość, wszystkie żądze i namiętności to trucizna duszy. Rozumiesz? Więc ja... chcę... znaleźć... taki... płyn... który... w... duszy... człowieka... wszystko... złe... osadzi... na... dno... całą... truciznę... duszy... na dno. Rozumiesz?	I to małe tu żyje, i ja tak długo żyłem.	Ma dziś wychodne.	No, przecież i u was się bawią. Pan mnie zapozna z sąsiadami, a może panna Jadwiga ofiaruje walca.	Pewnie, że tak jest, skoro pani mówi.	Rozpalono go u jednego z sąsiadów, który bił się kiedyś z Francuzami Ma wyrażać radość z powodu zawartego niedawno pokoju.	Tak, ona mogła go uspokoić. Mając szczęście osobiste, łatwiej pogodziłby się z otoczeniem i zużyłby energię w tych kierunkach, jakie są u nas możliwe. Ale... nietęgo trafił...	A ja dwudziesty czwarty. O rok więc młodsza je­stem, o ileż mędrsza od ciebie! Ileż dalej zaszłam w życiu niż ty, biedna ofiaro marzeń i złudzeń!	A to jakim sposobem?	A w jakim wieku jest ordynat?	A! Julian ci to mówił?	Bogu dzięki, pan Utterson!	Co ty tam masz, kawalerze, pod ławką, że się ciągle kręcisz? Komu wodę niesiesz? Aha, psy... Ano... Ano... karę zapłacisz.	Fasuj go w kantorek!	Molitaire był istotnie mężem zamordowanej. Przed laty już poróżnili się, ona zaś pojechała do Nowego Orleanu, gdzie założyła jaskinię gry. Podczas spotkania w Paryżu poznała go, gdy zaś ten ptaszek powziął zamiar jechać za klejnotami, było mu na rękę udawać zgodliwego, by użyć byłej żony za narzędzie. Po dokonanem morderstwie, miał interes w zatajeniu nazwiska Montalbon przez wycięcie znaków z bielizny i sukien.	Natychmiast, ekscelencjo, czego pan sobie życzy? Proszę rozkazywać.	No, to cztery...	Poczekaj, stara sowo! Jużem ci wczoraj nakarbował w pamięci za królewnę Jadwigę, dziś znowu... osły! Doznasz ty mojej wdzięczności, aż ci one osły bokiem wylezą!	Stalky jest naprawdę Sikhem Jak tylko może, wozi swoich ludzi na nabożeństwo do Durbar Sahib w Amritsarze z punktualnością zegarka.	Słowem, pospolitość uważa pan za stan ujemny?	Tak ci on mówi, ale czy to prawda?	To byłoby źle	To on	Wezmę panią pod rękę, to będzie wygodniej...	A Jagna Dominikowa?	A gdzie mama?	A ona gdzieś na dnie duszy może myśli: oto nareszcie jego rzeczą być mogę.	A, za... pewne!...	Ach, boginie z OlimpuOlimp	Co takiego?	Czego zaczynasz?	Czyż wszyscy kochankowie mówią prawdę w wierszach?	Dlaczego?	Do Romanii, zemścić się.	Dusza	Dziękuję!	Gotówką.	Hela: Siedź! (Usiadł).	Jak mój ojciec i dziad	Juści... żeby tak raz w dzień warzyć, starczyłoby ziemniaków do nowych!	Kolega mój i najbliższy przyjaciel, Olbromski, dziedzic z Sandomierskiego.	Kształcona?	Nawet jeszcze dawniej	O młodej parze na koźle breku.	O! Bądź spokojny, ojcze	Oczywiście	Panna Marja chora albo zakochana, mówiła młodzież.	Pogrzeb pyta sędziwy klucznik Chrystusowy, ze smacznego snu się zrywając.	Prawdopodobnie wyjdę.	Proszę! Proszę mówić! Zaraz!	Przepraszam!	Przyszłyśmy na Żmudź, by jak najprędzej ujrzeć zatknięty krzyż na miejscu pogańskich ołtarzy	Pytałem się w sklepie, jakeśmy się w wojsko bawili. Już dawno.	Sir Williama Herberta! Kim jesteś?	Stogi się teraz zajmują!	Tak, ojcze.	Tak, prawa i ustawy pisali mężczyźni.	Teraz chodźmy do Cointetów, oczekują cię.	Wszystko powiem ojcu; już on mi sprawi łaźnięsprawić łaźnię	Wybacz mi, tuanie, ale... ale...	Z Radomia za dwieście rubli, ale furman upomina się na jutro.	Zaspokoić naszą ciekawość.	Zestawili. Doktor z miasteczka, z Radoliszek.	„Pewnie” i „może”
Moje dziecko domu waszego nie kupię, jednak dałbym wam pięćset rubli, gdybym je miał, ale nie mam. Pszenicę w tym roku sprzedałem za psie pieniądze i jeszcze z nią miałem ambaras, a gotowki mi taki brak, że kto wie, czy nie będę musiał zadać się z Żydami... Ale wystarałbym się dla was o te pieniądze, gdyby wam nie było tak pilno. Postarajcie się odwlec licytację na kilka tygodni, a może się coś zrobi.	Juści, wójt trąba, głowy do niczego nie ma i wyprawia takie historie, że posłuchu mieć nie może w narodzie. Żeby choć Antek wrócił!...	A pani mnie zabija! Wie pani, siedziałem w Paryżu, tłukłem się po świecie, robiłem coś, tworzyłem, myślałem i miałem w dniach znękania tę jedną pociechę, gdym myślał o pani. Kochałem pani duszę, czepiałem się nieraz jej własną duszą, czerpałem z niej nieraz siłę, bo czułem wtedy, że nie jestem tak strasznie samotny na świecie, tak zupełnie wyodrębniony z życia, które się toczy dookoła mnie. Przyjechałem i poco? aby zobaczyć panią w glorji rodzinnego, zapasionego szczęścia! Obcą mi, tak obcą, jak ten Bartek, jak pani mąż, jak reszta świata! Ja pani nie znam!	Nie zajmuję się szpiegostwem. Ponieważ jednak jestem obywatelem rumuńskim i wobec państwa polskiego do żadnych sentymentów się nie poczuwam, a nastręcza mi się okazja zarobienia poważnej sumy, wymyśliłem pretekst, by namówić dyrektora Medany, do zetknięcia mnie z panem. Zapewniłem go, że chcę skorzystać z wizyty pana w Medanie, dokąd umyślnie przyjechałem, i prosić pana o interwencję w sprawie aresztowanej przez waszą policję mojej kuzynki. To był jednak tylko pretekst.	Nie mam Nie mam ja myślałem... Przed odjazdem rozwinąłem ten pasztet... Powąchałem go... Czy nie zepsuty... Spróbowałem kawałek!	Oj, nie do wszystkiego, nie! Są rzeczy, do których nigdy nie przywykniemy. Na przykład do przerażającej nędzy, jaka panuje wśród jeńców. Śmierć głodowa to u nich rzecz codzienna. Czy wy wiecie, ojcze, że są między panami tatarskimi tacy, którzy swoim niewolnikom i niewolnicom nie dają nic do jedzenia, ale to naprawdę nic A swoją drogą ci nieszczęśnicy muszą ciężko pracować. Czym się mają żywić, to już jest ich zmartwienie. Toteż jedzą rzeczy, nie do wiary... Sama widziałam, jak niektórzy łowili myszy, piekli je i ogryzali...	Ach, moi starzy znajomi. Zupełnie pewni ludzie. Umieją te rzeczy robić, bo zawodowo zajmują się przemytem. Mam do nich całkowite zaufanie. Nie jednego już przeszwarcowali zagranicę.	Dobrze, idź już, idź, kochany Edmundzie, nie zatrzymuję cię dłużej. Dosyć się napilnowałeś moich interesów, załatwiajże teraz swoje sprawy. Może ci trzeba pieniędzy?	I będzie pożerał moje obiady jakby mu nie wystarczała jego własna porcja! Może masz jeszcze na coś apetyt?	A jak nie przyjdzie?... He, panie, zblamuję sięzblamować się	Czyś przypadkiem nie ranny?	Komissja? pokopała, poorała, popsuła co mogła, a nie znalazłszy nic, pojechała zkąd przybyła, mówił Aron... Najedli się, napili, nabrali co wlazło... a czego nie wzięli, zostawili jejmości... Ona tam z Będziewiczem i rotmistrzem króluje.	Lepszego już w Warszawie nie było?	Miłość mogłaby wyświadczyć ten sam zaszczyt osłu memu, co i mnie i bardzo byłbym jej za to obowiązany, ale powiedz mi pani (oby ci niebo innego dało kochanka, a nie tego niedołęgę pana mojego), Piekło, Diabełco pani widziałaś na tamtym świecie i co to jest piekło, do którego ci dążą, co to się pono boją umrzeć?	Na Głubiem... miłościwy panie, nie ma po co jechać tam...	Nie jestem jeszcze starcem zgrzybiałym, więc dlatego.	Nie pójdziesz spać, jeno się dowiesz.	Nie ryczcie, do choroby.	Nie wolno bić? tu: budynek Klubu Św. Szczepana, w gminie Westminster, w Londynie; wzniesiony w 1874, istniejący do 1994 w miejscu obecnego Portcullis House. o licznych wieżach i wieżyczkach patrzyły nieruchomo w milczeniu na klekocącą dorożkę, która sunęła jednak naprzód. Lecz gdy jechali przez most, wszczęło się zamieszanie; Stevie zaczął nagle złazić z kozła. Rozległy się krzyki, podbiegli ludzie, dorożkarz ściągnął lejce, klnąc szeptem, gniewny i zdumiony. Winnie spuściła okno i wytknęła głowę, blada jak papier. W głębi dorożki matka jej wołała niespokojnie:	Niech mnie pan nie poprawia, ja i sama umiem grać.	Pani hrabina nie chce tańczyć ze mną?	Przedstawiam go jako członka szanownego zgromadzenia klubowego. Ty zaś, wiedz raz na zawsze obowiązki: przychodzić tu codziennie; przywileje: nie wysypiać się nigdy po ludzku	Tak, ale wy się na tym nie rozumiecie.	W tym roku klęski my, chłopi, wszystko znieść musimy. Ciężko nas gniecie ręka boża, a w zimie przyjdzie głód. Kogóż szukał Pan? Nie proboszcza z Broby, gdyż jego modlitwa została wysłuchana. Winni są na pewno kawalerowie! Chodźmy do Ekeby!	Wierzę i bynajmniéj nie czuję się obrażonym.	Z głodu nie zdechniesz!... Ordynarięordynaria	Cóż ja mam zrobić? Póki mały, niańka może za nim chodzić, ale jak wyrośnie, co wtedy będzie? Czy mają wszędzie prowadzać, na uczty, wojny...	A cóż mam robić?	A któż to mówił, towarzyszu Zimny, że od dawna miał mnie na oku?	Aby pana objaśnić o wszystkich przeszkodach w tym względzie, dodam, że wieczorem w dniu drugiego sierpnia, w czasie pamiętnego wypadku na wodach odmętu Corryvreckan, również utraciliśmy sposobność ujrzenia zielonego promienia, z powodu zajęcia się pewnym ratunkiem...	Albo ty być musisz Jaksa z Miechowa, lub jam ślepy i głupi! zawołał okrągły człek.	Ale forsy miał... Może Żyd?	Brędgo, brędgo, brędgo dzo mam sropidź? Mam iśdź to sameko tjapła?	Co mi pan dajesz adresy? Mam panu przysłać partię kortu czy co?...	Mówisz jak półgłówek. Dodaj, że Warszawa od Wenecji piękniejsza, a będę cię miał za skończonego wariata.	Niepospolity honor to dla mnie że, mnich ubogi i nic nieznaczący, sprawiam waszmości ukontentowanie.	O pani! myślę, że takiej drugiej niema na świecie gadał i gadał niepowstrzymanie.	O, tak, jest bardzo piękna. Przyznam ci się jednak, że wolałbym, jeśli idzie o piękne dziewczęta, znaleźć coś... bardziej pociągającego i kobiecego.	Ojcze! mówcie mu, mówcie, może serce jego ruszycie. A! czyż to się godzi dobrych rodziców tak rzucać... O! gdybym ja takich miała!	Rękę bym w ogień włożył, głowę pod miecz oddał za to, że on ani jej brat, ani żaden Korycki. Jezuicka intryga, i koniec. Tylko w tym kraju takie rzeczy się dzieją. U nas w Amsterdamie, żeby kto się tak nagle do czyjej familii przypytał, toby go zaraz urząd aresztował.	Spodziewam się, że trzeci rok skończy się jeszcze lepiej, i z pewnością tak będzie, jeżeli go dożyję, by przeprowadzić moje plany!	Z tej prostej przyczyny, że sprzedałby pan je już dawno bodaj za pół pensa.	A teraz są bliższe królestwa niebieskiego.	Ach, Boże... droga Madziu...	Ale oni was widzieli	Cichajcie, wachmistrz!	Co takiego?	Co to było takiego?	Co tu opowiadać? Oni strzegli tego samego, co my teraz: ziemi i świątyni. Padli wszyscy. Wróg zajął ziemię, spalił zamek, zburzył świątynię. Ot i koniec!	Czy podobna?	Cóż ja bym śmiał mówić o tak wielkim generale Buonaparte? Książę u niego służy za adiutanta	Cóż tu robić?	Do kroćset fur beczek!	Do widzenia	Donosicielem?	Dureń! A ty ubierz się lub idź do łóżka, bo się zaziębisz!... Powiedz no mi, czemu ten Kunicki woli tam pod oknami marcować, zamiast tu do nas na górę przyjść? Oj, ci doktrynerzy!... Jakież te ich uczucia i afekty są nieszczere, podziemne. Brr!... On ci pe­wno broszurki i tendencyjne powieści przysyła. Co?	E, pstro masz w głowie!	Gdybym mógł tego dokazać, byłbym Bogiem, bo w chwili, gdy się poznało istotę świadomości, stwarza się ją. A ty, czy możesz mi powiedzieć, czym jest poezja?	Gospodarz	I co z tego?	I dobrze wam?	I ja pana, panie Creakle. Chłopcy, bywajcie mi zdrowi!	Jaki pan poczciwy! Ale! co to jeszcze chciałam powiedzieć?... Aha! dobrze? (powiem panu w sekrecie)	Jakto?	Jakąś przynętę?	Kitą sykį padirbsiu, šį vakarą nenoriu... Pavargęs esu...	Kończę... kończę dzisiaj czterdzieści lat...	Lub tajemniczej protektorce	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	Na honor, byli już blisko prawdy; śledztwo bardzo zręcznie prowadzone,  są na tropie Ferrante Palla; a jeżeli on coś wygada, będziemy w bardzo trudnym położeniu.	Nawet dla mnie?	Niech będzie. Czego się wtrąca, po co zaczepia?	Niechże pan idzie	Nieporuszony.	No, chodź	Nooo!... Czego się rzucasz, frajerze?!	O, Jerguteliau! Ar ir su žvaigždele ant kaktos, kaip motina?	Oszalałeś, przecież Marek naprawdę z Ziemi do nas przybył!	Pani była u nich w oberży?	Tak. Niech mi powie świadek, kogo na razie podejrzewano o kradzież papierośnicy?	Te listy! te listy!...	Teraz ja powiem, co by ten nowy człowiek dostał od pani Naprzód, dostałby długą listę wielbicieli dawniejszych, następnie, drugą listę wielbicieli, którzy nastąpią po nim, a w czasie antraktu miałby możność sprawdzania... czy na koniu dobrze leży siodło...	To hrabia de Monte Christo, ten, u którego teraz jesteśmy.	To mnie diabelnie mało obchodzi chce mi się spać. Ruszaj stąd do licha!	To mój ojciec jest naprawdę tak bogaty?	To takie niefortunne przyzwyczajenie	Tobie, moja córko?	Tyś głupi! Słoneczny panie, który masz postać królewską...	Więc ja ten kieliszek tej wybornej starki piłem w imieniu?...	Więc siostrunia chce, ażebym wystąpił na koncercie?...	Więc słuchaj, kocha mnie!	Woźnica?	Wówczas jedynie mógłbym cofnąć swój rozkaz.	Z ilu też osób składał się ten dwór?	Zali naprawdę księżniczka Barbara tak mówiła?	Zaliżzali (starop.)	Zapewne z klubu?	Ça n’ira pas plus haut.Ça n’ira pas plus haut (fr.)	Śpi teraz.	Żeby błazna pytać?
Co tam przyjdzie z równianek kaczeńca temu, kto znajdzie się na śmietniku!	Ja też z nim nie lepiej Powiedziano wam, com za jeden, domyślicie się reszty. Dosyć żem Jaksa, a tam kto tej krwi jest tylko cicho siedzieć w kącie i głowy nie wystawiać. Dobrze memu bratu co przy Iwonie jest, bo ten tylko o Panu Bogu myśli, a może o biskupim stołku po Iwonie... ale tego już do naszych nie liczyć.	Ach, ojcze, gdyby raz jeszcze przejrzeć, gdyby przedrzeć tę ciemność, co wzrok mój zakrywa, i ujrzeć lasy nasze tam, tam daleko, jako Tubingas ciemny służyć świętemu dębowi.	A co wy rozumiecie?	A, to za pozwoleniem! Jakże to pan rozumiesz? To mi nie wolno zamknąć na klucz tego, co moje, tylko mam zostawić szufladę otworem dla złodziei?	Ależ pan jesteś chyba zupełnym dzieckiem, mój drogi Skompromitowałeś mnie. Panie d’Espard i de Bargeton, pani de Montcornet, które ręczyły za pana, muszą być wściekłe. Książę wyładował swój gniew na margrabinie, a margrabina musiała połajać kuzynkę. Nie chodź pan tam! Zaczekaj.	Co takiego?	Co to jest? i dla czego?	Cudownie deklamowałeś, mówię ci... Idź więc tam, potem wróć, a ja tymczasem zrobię obiad...	Gdzież tam! Jeziorkowski nie przyszedł, Lewandowiec, Jegorow, zaraz... Wasilkiewicz, Czubek... Ale!... Wszyscy frajerzy zostali w domu.	Jaka dobroć! Jezus! Marya! Jaka tam była dobroć!	Potrzeba ukarać głupca, co tej wrzawy narobił!	Tak, ale co to chciałem powiedzieć, Marylo, zmęczyło mnie to już, dość już mam grzeczności.	Ten, co ciągnie za nos na sznurze.	A cóż! Alboż to nie ten nas zaczepił?	A kto musi niańczyć i kołysać?	A któż jest u pani? Pan Debray?	A ma pani przecie pasierbicę.	A tak. Przyjechali do nas panowie Ginejkowie, krewni nasi. To jest starszy Aleksander, a młodszy Stanisław już mamę do domu odprowadził... bliscy nasi krewni...	A wy, ojciec Benedyktus, może wolicie, po naszemu, napić się ze mną piwka?	Ach, doprawdy?... I według pana pańska matka zaszczyca mnie innym uczuciem niż tylko doskonałą obojętnością?	Ach, zauważyłeś to?	Ależ, panie, komitet, zajmujący się budową pomnika, wyraźnie polecił mi odtworzyć wiernie podobiznę zmarłego. Jakże więc?	Ano, rób pan, jak chcesz. Dobranoc.	Ba, wiecie: jednemu da on za dużo, drugiemu nic.	Bo gdyby to była polska wojna, to rozumiem wtedy byłoby zupełnie inaczej! Cieszyłoby się, gdyby wojska szły naprzód, czekałoby się z biciem serca wiadomości...	Bądź pan spokojny, w chwili przyjaznej przypomnę sobie o wszystkiem. A teraz, odejdź pan, na imię boskie! Spóźniłam się już, czekano mnie o samej północy.	Będę...	Chłopak je śniadanie. Dajcież ludziom zjeść, do stu piorunów! Że sami się natkacie i opijecie grzanym winem, to nie racja, żeby ludzie o suchej gębie przemarzali dla waszych wybryków!	Czarna giełda	Czego? Krzyżaków?	Czegóż pan chce nareszcie?	Czy się to biedny chłop dociśnie między panymiędzy pany rzekł Wojciech.	Cóż panią tak wzruszyło? Nie przypuszczam, ażeby chciano panią gwałtem zamknąć w klasztorze.	Cóż stąd? Mogę być mimo to równie dobrze diabłem jak każdy inny. Tak, tak, Gösto, ty mi na pewno nie ujdziesz. Pięknie wybujałeś pod ręką majorowej.	Do rzeczy! Czym się zajmujesz w Maracaibo?	Dobrze zrobił Przeklęta astma! dręczy mnie od pół roku. Dziwisz się, że sapię?... Będziesz i ty sapał, gdy posiedzisz nad książkami tak, jak ja. Z dnia na dzień, ani chwili spoczynku. A i z biedą gryź się, jak pies z psem... Pieniądze masz?	Dziewięćset, panie dyrektorze.	Ejże, to niech się zaczyna To rodzina Atrydów. Bóg ich potępił, a jego wyrok zostanie wykonany. Choćby ich było dwustu, rozsypią się jak zabaweczki z papieru pod tchnieniem Pana. Trzy miesiące temu pan de Saint-Méran, dwa miesiące temu markiza, ostatnio	Eminencjo, sztuka za sztukę, życie za życie, człowiek za człowieka; oddaj mi tego, ja ci tamtego oddam.	Hale, że to dziedzica jeszcze nie widać	I ja też	Ja dziś nawet bym do diabła złości mieć nie potrafił!	Ja mówiłem: nie, a postawił mi kreskę! świadczyć, zaświadczać, potwierdzać. to samo, zaś gorętsi jęli się skrzykiwać.	Ja nie wiem, czy owa kanapa i ów zegar	Ja wyrządziłem?	Jak gdyby to był twój kraj! Albo jak gdyby prowadzono śledztwo tutaj, w kraju Stuartów!	Jak pojąć? przerwał Suchy głupiec! łapie cień znikomy! drugi oddaje serce rozpuście i roskoszom! serce jego siedzi w pokłonach ów zaś nakoniec chwyta złoto, garnie go, porywa, zbiera, i na cóż? żeby nań popatrzał, przeliczył i schował	Jest bardzo pociągający	Lekarz	Masz na myśli nasze okręty?	Matka będzie pilnować Lucusia, a ja mogę zacząć pracować	Miły mój kawalerze, odezwała się tłuściuchna gosposia z uśmiechem: ale pozwól sobie powiedzieć, że ty w sukni kobiecej chodzić nie potrafisz nawet...	Mniejsza z tym, a przyjdź pan do mnie w niedzielę na obiad, będzie trochę gości z Warszawy, a potem ja panu powiem jeden mały plan, od którego pachnie milionem.	Może drugi „Nautilus”!	Musi pani być odważniejsza. Janino Dlaczego nie zerwała z nim pani już dawno?	Mów: czego chcesz?	Nie bądź pan głupcem!	Nie lubi pani tego?	Nie mogę schować głowy w śnieg, bo go niema, ale jednak wynajdę sobie jaką kryjówkę.	Nie mówiono zresztą nigdy nic, a myślałem, że pan to wie.	Nie zaszkodzi!	Nie, nie Już wolę zostać tutaj.	Nie, to niemożliwe, odjechał powozem, zresztą obraził się na mnie.	Nie.	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	O! Panią od dawna i ja w ogóle nie wiem, czy to można nazwać miłością? To jest uwielbienie uwielbień! To jest szczęście!	O, szkoda. Polubiliśmy pana, panie Franciszku, szczerze. Ale trudno. Szkoda tylko, że już pan chce jechać, bo widzi pan... Istnieją pewne możliwości. Nie zawracałbym panu w takiej chwili tem głowy, ale skoro pan zamierza wyjechać... Wspomniałem panu niedawno o tym ministrze, którego leczę...	Obraz świata, Nadzieja, Kondycja ludzka mówiła Kunegunda	Odpowiedz, ale prawdę a bogowie nie odmówią ci swej łaski: kto zabił dziecko Żydówki Sary?...	Otóż to! Ale bójże się Boga: powód?! A przy tym ci towarzysze twoi? Tyżeś ich przecie wszystkich na bagnety jak na rożen nastawił, kobiet pewno nie pożałowawszy.	Owszem, ja dogryzam... ich samych!	Pod każdym względem	Podstęp, Oświadczyny mówił Sakowiczowi	Poszłabym i za czwartego, ale nie za ciebie, boś za głupi i chodzisz usmarkany kiej Żydziak.	Posłuchaj mnie a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je mógłby uczeń szkoły elementarnej.	Powtarzam wam że nie widzę w tem ani profanacyi, ani nic nadzwyczajnego... a ta przysięga!!!	Pozostała minuta i w minutę później stał już wyprostowany przed królem.	Prawda! doskonała myśl!... Spróbuję jutro...	Prawda, że i utrapień z nimi niemało, ale i wyręka jest, i pociecha...	Precz z nim!	Proszę kawalera Zlecono mi tu spotkać kawalera.	Przehulam je! W każdym razie nie są to brudne pieniądze, jak ów czek, który dostałam za swoją ohydną nowelę, reklamującą proszek do pieczenia. Wydałam je użytecznie na rzeczy, których zawsze nienawidziłam i nie mogłam wprost włożyć na siebie.	Przijemni?	Przyszedł Nie uważałeś pan, czy aby w rogożach?	Późno?	Siedźże raz spokojnie, idioto jeden...! No, to siadaj na ziemi... Słowo ci daję, że na moim łóżku siedzieć nie będziesz... Bo mi stłuczesz porcelanę w gębie!	Tak jest i tego my, a z nami już większa część ludów wyznaje... między którymi i bracia nasi, jednej mowy, są.	To wilgoć się wysusza	To zdejm pan słuchawkę albo wyłącz pan kontakt.	Wcale nie	Widzisz, a ja ci chciałem przedziwny kamień podarować. Mam go w chałupie.	Więc sens? Sens! Głowa moja!	Więc tak... więc tak... wyjeżdżasz dla zajęcia posady. Cóż? każdy probuje... każdy do czegoś dąży, naturalnie! Daleko?	Więc, jeśli pana dobrze rozumiem, panie Cyrusie statek, który tu przybił, już odpłynął?...	Wyznać muszę, iż nie miałem do wyboru iść, albo nie iść, bo znajdowałem się pomiędzy dwoma stróżami. Prawdę powiedziawszy, ponieważ nie znałem wtedy jego eminencji, więc gdybym był mógł się uwolnić od tej wizyty, z przyjemnością byłbym to uczynił.	Zajedzicmy go! Po szlachecku go zajedziemy! Bat’kubat’ku (ukr. батьку) dodał, obracając się do Opanasa	Zakonnikom nie wolno jest w pojedynczej walce się potykać, chyba za osobnym mistrza i wielkiego marszałka pozwoleniem, ale my tu nie pozwoleństwa na walkę żądamy, jeno by de Bergow był z niewoli wypuszczon, a Jurand na gardle skaran.	Zatem, drogi panie, zakrętasy pierwszego sonetu zwiastują dzieło rodem z Angoulême, które z pewnością zbyt wiele cię kosztowało, abyś się go mógł wyrzec; drugi i trzeci czuć już Paryżem; ale czytaj pan jeszcze!	Zdaje mi się.
Żeby nie! Robotą tylko tu i żyj! Ja u państwa jedna, a kucharka druga, więcej nikogo niema; ani furmana, ani lokaja nie trzymają. Pan stary, ciągle książki czyta; pani ze złości, że pan stary, czepia się tylko do wszystkiego i jak sroka skrzeczy: wszystko jej źle, niezgrabnie, to za prędko, to za pomału, to za zimno, to za gorąco... Dziecisków aż troje, i nieznośne takie, że niech Pan Bóg broni! Goście prawie nie bywają. Ot, tylko jak ten koń w dreptaku, od rana do wieczora kręć się i kręć się, a ciągle to samo... dobrego słowa nawet nie posłyszysz, ludzkiej twarzy nie zobaczysz... żeby tę wieś djabli wzięli! w mieście lepiej!	Drogi ojcze, masz zupełną rację Postawił mi ojciec dwa pytania, w których streszcza się cała rozmowa, jaką chcę z ojcem przeprowadzić. Odpowiem na obydwa, ale wbrew zwyczajom najpierw na drugie, gdyż jest mniej skomplikowane. Wybrałam salon, aby uniknąć nieprzyjemnego wrażenia, jakie odczuwa się w gabinecie bankiera. Te księgi obrachunkowe, nawet jeżeli grubo złocone, te szuflady zamknięte na głucho jak bramy fortecy, te stosy banknotów, które się biorą nie wiadomo skąd, te listy z Anglii, Holandii, Hiszpanii, Indii, Chin i Peru, dziwnie działają na umysł ojca. Przez nie ojciec zapomina, że istnieje w życiu coś ważniejszego i świętszego niż pozycja społeczna i opinia kolegów. Wybrałam więc salon, bo wiszą tu w zdobionych ramach portrety ojca, matki i mój	Ma się! Źle! Moja pani, nie ma co ukrywać... Płuca durchdurch (z niem.) dodał uroczyście, wywracając oczy	Nudny pan jesteś. Proszę ciskać piłkę. Plac tenisowy nie nadaje się do podobnych rozczulań.	To pojedyncza chmurka nie ma więc się czego obawiać.	Ale ta jest obrzydliwa To legalne morderstwo zazwyczaj odbywa się po nocy. Po co to jeszcze robić, jeśli się tego wstydzić trzeba? Prezydent Grevy w istocie zniósł karę śmierci, nigdy bowiem do niej nie dopuszczał. Postępował bardzo mądrze. Czemuż następcy jego nie naśladowali tego przykładu? Bezpieczeństwo jednostek w nowoczesnych społeczeństwach nie spoczywa na grozie kaźni. Kara śmierci została zniesiona w kilku państwach Europy, a mimo to zbrodnie nie są tam częstsze niż w krajach, w których istnieje jeszcze to niecne prawo. Tam nawet, gdzie trwa jeszcze ten zwyczaj, słabnie on i zanika. Nie ma już ani siły, ani znaczenia. Jest niepotrzebną obrzydliwością. Przeżył swą zasadę. Idee sprawiedliwości i prawa, które niegdyś z godnością strącały głowy, są też bardzo zachwiane przez nauki płynące z wiedzy przyrodniczej. Ponieważ kara śmierci widocznie zamiera, rozum nakazuje dać jej skonać.	Bezwątpienia; powiesz mu także, że ogłoszę doniesienia Bois-Roberta i margrabiego de Beautru o spotkaniu się księcia z królową u pani konetablowej owego pamiętnego wieczoru, gdy ta pani wydawała bal maskowy. Powiesz mu, że wcale nie wątpię, iż był tam przebrany za Wielkiego Mogoła; kostjum ten miał przywdziać kawaler Gwizjusz, a książę odkupił go od niego za trzy tysiące pistolów.	Dlaczego pan to zrobił?... Czy z chęci zysku, czy dlatego, że bez tych narzędzi nie mógłby pan ratować ofiary katastrofy?	No tak! Enoch Fuller zrobił model starego Ohio... dziś znajduje się w muzeum salemskim. Bardzo piękny model... ale tak mi się widzi, że Enoch nie zrobił tego na ofiarę; co do mnie zaś...	A cóżeś to, hetman? Nie tobie się będziem sprawiali.	Ach, co też pan mówi, panie Rzecki! On nie może mieć szczęścia do kobiet?	Aha, wstyd ci teraz! Pamiętaj, rozkładaj odtąd swe chęci na dłuższe terminy! Między ustami a brzegiem pucharu wiele się przytrafić może. Tak, tak... Ja „Scherza” już mam, nawet Herbert już coś ma, a ty... Wiem tylko, że wiele straciłeś.	Bardzo mi przykro, ale w takim razie nie mogę skorzystać dla mojego pisma z dalszych wyjaśnień i rewelacji.	Mam najdotkliwszą zgryzotę, jaką można sobie wyobrazić Co za użytek zrobiłeś z bezgranicznego lub, aby rzec lepiej, szalonego zaufania, jakie w tobie położyłam? Czyż nie zasługiwałam na dyskrecję? Przez ciekawość dowiedzenia się nazwiska, którego nie powinnam ci wyjawić, musiałeś się zwierzać komuś? Bo chyba tylko ta ciekawość kazała ci popełnić straszną nieostrożność, która wydała tak fatalne skutki. Przygoda się rozeszła, opowiedziano mi ją właśnie, nie wiedząc, że ja w niej gram główną rolę.	Nie bój się, Franku	Zrobiłem z braćmi taką umowę, ustąpiłem im bez zysku dla siebie udział w majątku, w fabryce, w naszym domu komisowym...	Jak one się, do diaska, nazywały... diplozaury, bigozaury czy jakoś tak... i one poruszały się właśnie na tylnych nogach, proszę pana. Widziałem je na takim śmiesznym obrazku w jakiejś grubej książce. Olbrzymia księga, powinien pan ją znać.	O dla Boga! Pan Podbipięta zginął? Taki hojny pan i cnotliwy!... Aż mi dech zaparło... Zali oni takiemu mocarzowi mogli dać rady...	Robiłem ich dużo. Towarzyszył mi doktor Mortimer. Bo to muszę panu wyznać, że pędząc życie swobodne, na świeżym powietrzu, zaniedbałem się trochę, a trzeba było przygotować się do odegrania roli pana licznych włości. Pomiędzy innymi kupiłem te żółte buty, zapłaciłem za nie sześć szylingów. Ale ukradli mi jeden, zanim je włożyłem na nogi.	Ta przygoda może się dla nas źle skończyć Cóż, powinniśmy wisieć już od dwóch dni, cieszmy się zatem, że było nam dane pożyć o dwie doby dłużej.	Bogdajże cię! To widać swego nie darujesz. Jednemu Lichtensteinowi jeszcześ nie odpłacił, bo wiem, żeś nie mógł. Myśmy mu także w Krakowie ślubowali, ale z tym trzeba chyba wojny czekać, gdyż on bez pozwoleństwa mistrzowego stanąć nie może, a mistrzowi jego rozum potrzebny, dladla	...byłem zmuszony wyprawić ich z powrotem do pracowni. Ich wpływ moralny był wprost nie do opisania	A bo widzicie, Duch Święty dał na to radę: ile ujmujemy dawnej mąki, tyle dosypujemy nowej. Tym sposobem nigdy jej nie zabraknie. Tak samo robimy z wonnościami świętej Magdaleny.	A ponieważ ciśnienie atmosferyczne jest cokolwiek większe niż waga jednego kilograma na centymetr kwadratowy, więc twoje siedemnaście tysięcy centymetrów kwadratowych wytrzymują w tej chwili ciśnienie siedemnastu tysięcy pięciuset sześćdziesięciu ośmiu kilogramów.	A! Zdaje mi się jednak, że moje współczucie raczej ubodło sąsiada...	Ale tym nie walczyłem, jest zdobyczny ten jest polski, wzór 29, tym trochę pracowałem...	Ależ tak, kochany hrabio, nie wezmą cię gwałtem do ołtarza! A mówiąc poważnie naprawdę masz ochotę zerwać?	Ależ tak, właśnie to sobie mówiłam. Jacy oni są grzeczni! Ha, ha! Teraz przychodzi się do mnie na rozmowę. Jeden książę powiadał mi kiedyś, że tu jest o wiele przyjemniej niż u jego żony. Zdaje się, że teraz w świecie one wszystkie mają taki fason, że to istny skandal. Zostawiam państwa, jestem dyskretna.	Byłbym cię zabił! stłumionym ponurym tonem odezwał się Jan.	Czy pan sądzi, że prędko będzie wojna?	Czy zawsze stały jesteś w afektach dla Zosi?	Dlaczego nie jesz?	Gdyby trwał przy swojem... Gdybyś przekonać go nie zdołała, w takim razie położę nadzieję całą w wypadku, w zdarzeniu, zmieniającem zwykle postać rządów...	Jak się nazywa?	Kiedy go się spodziewacie?	Klęska! zgryzota! nieszczęście! męka! Jest o czem pamiętać! Jezus Marya! Widać, że nie macie o czem myśleć, kiedy o takich bzdurstwach myślicie...	Nie będę.	Nie panie, niezbyt długo.	Nie przeczę ci, że w Rzymie byłeś, ale wyglądasz na piwożłopa	Nie...	Niech nieba mają w swej pieczy to dziecię wcale nie to miałam na myśli. Myślałam o służącej.	Niedobry! Ciągle się gniewasz.	O, wykryje się niezawodnie! Wszystko na świecie może być wątpliwe, to tylko jest pewne, że ta sprawa się wykryje.	Prawda, że to wspaniałe, możnaby z tego obraz namalować	Przecie wiesz, że Solski szalał za tą przeklętą i ona go odtrąciła!... A chyba i to wiesz, że jestem zruj... że jestem w trudnym położeniu, że chcę wypocząć... wypocząć choćby tydzień... I ta, ta... córka jednym kaprysem przewraca... już nie tylko moje plany, ale możność bytu.	Skończmy, panie, z wyjaśnieniami Kontent pan z wiedeńskich sprawunków?	To jest nie do zniesienia. Napiszę do redaktora z zapytaniem, czemu nam nie odpowiada.	To już mnie pan pozostaw i bądź spokojny.	To nieważne We wnętrzu góry wciąż płonie ogień, a woda morska może tam wtargnąć lada chwila. Jesteśmy w sytuacji podróżnych na statku pochłanianym przez pożar, którego nie są w stanie ugasić, i wiedzą, że prędzej czy później ogień dotrze do prochowni. Do pracy, Spilecie, do pracy! Nie traćmy ani chwili!	To prawda to prawda; ubierz mnie, jak będziesz mogła, lecz śpieszmy się; czy pojmujesz, że tu idzie o życie!	Tutaj powinieneś się świetnie bawić, jesteś prze­cież u siebie.	Tytułu nie pamiętasz?	Umiesz pan może co na pamięć?	W ognisku tych potęg nie widzę prawdziwego natchnienia mającego źródło swoje w wiecznej prawdzie	Wiem o tym tyle, co i pan, to znaczy nic.	Więc czemu tu stoisz?	Wydają bankiet dla pańskiego szwagra Lucjana...	Z panią tak nie będzie, ja to czuję.. Chodźmy już!...	Zastanów się, Belu, co robisz?...	Zbyt krótko jestem w Warszawie, zbyt mało ją jeszcze znam, żebym o tem śmiał nawet jakkolwiek sądzić, szybko odpowiedział podczaszyc	Żal mój pochodzi stąd, że mi pan męża oczarował.	Ale twój ojciec? twój ojciec?	Czy zechcesz na mnie polegać? Jeśli chcesz, jutro już będziemy mieli w rękach list Bergeraka.	Czytać!	Dlaczego?	Do czego ma służyć ten piec?	Dobry znak	Drogę żelazną	Dyabla sprawa! to potrzebuje namysłu.	Gotów był!... Aż tyle?...	Idą!	Ile łaska panów.	Ja, ja, drogi chłopie, pojadę do krainy wiecznej wiosny, tysiąca jezior, do kraju wodospadów i lasów dziewiczych, zdala, zdala od tej strasznej malaryi, która tu wszystkim naokół swym jadem krew rozkłada. Przez śmiercią mrozu ścięte morze, poprzez śnieżnym całunem pokryte fale, tam gdzie cicho i spokojnie...	Jak jaka.	Jak to?	Jak wasza dostojność chcesz	Jakisi przyjechał...	Jestem zwłaszcza bardzo kontenta.	Możesz powiedzieć, że przeprosiłem pana hrabiego de Monte Christo; idź.	Natura, Zwierzęta	Niech Marcysia już idzie	O tak, hawa-dilli (podnosiciel serc)	Owszem babuniu.	Pejsate Żydy, naszego!	Pod Małogoszczem.	Pojechali tropić wielkiego niedźwiedzia na Gurlitę.	Powiem, że on odnajdzie Ligię! ale powiem także, że gdyby istniało państwo łotrów, on mógłby być królem w tym państwie.	Prawda, Babal my wolimy:	Przybyłem tu w sprawie, która ciebie osobiście dotyczy To przede wszystkim zaznaczyć trzeba. A teraz: czy zechcesz odpowiadać jak najszczerzej na moje pytania?	Rakarz!	Siostro jeżeli czary są ci pomocne...	To tajemnica Boga	U Kasprowej?	Walet! złocisz!	Wszystko jedno: mnie już panna Zosia może dać buzi, bo ja jestem już staruszek.	Wylazł ze sprawdzaniem!	Wystarczająco.	Z tymi niewolnikami bieda	Za pazuchą. Gdzieżby były?	Ładne?
Ale ja za to Porządki na moim biurku, po których niczego na właściwym miejscu znaleźć nie mogę, są po prostu moją zmorą!	Bodaj, że to jeszcze to samo, w którem zakazywano mi jeździć, gdy byłem małym chłopcem.	Bynajmniej. Nie wspominałem ci dotąd o tym, bo było to rzeczą zbyteczną, dopóki żadnych zobowiązań majątkowych nie zaciągnąłeś. Dziś żenisz się, jest więc rzeczą godziwą, aby twoja nowa rodzina dowiedziała się o twych długach przeszłości i o zobowiązaniach na przyszłość.	Chętnie Ale przejdźmy się piechotą, bo zdaje mi się, że jak się zmęczę, to mi dobrze zrobi.	Dajże spokój jak można Jagodę posądzać o coś podobnego. Jestem przekonany, że sam w to nie wierzysz. W przeciwnym razie byłoby to bardzo brzydkie z twojej strony.	Jak to trzydzieści trzy? Dziesięć tysięcy to dziesięć procent...	Jak to znowu? Nic a nic nie rozumiem.	Jak to, moje życie, czyż nie wiesz, że ten, co tak pięknie śpiewa, jest mulnikiem?	Jest gorsza od panny Elizy Andrews ale pomyśl: przeżyć całe życie z takim imieniem, jak Atosa! Każdy by od tego zgorzkniał. Powinna by spróbować wmówić sobie, że jej na imię Kordelia. Bardzo by jej to pomogło. I mnie to pomogło w czasie, gdy nie lubiłam imienia Ania.	Jest pan zupełnie pewny, że to był kiedyś człowiek?	Kiedy pomyślę że tej groźnej sytuacji beze mnie by nie było...! Gdybym wtedy nie przyprowadził tego kapitana do pana Bondego, cała historia wyglądałaby inaczej. Inny portier nawet by go nie wpuścił do środka, ale ja sobie powiedziałem: „biorę to na siebie”. A teraz, popatrz, jakie z tym mają problemy takie państwa jak Anglia czy Francja! A jeszcze nie wiemy, co z tego może kiedyś wyniknąć. Tak to jest, moja złota. Gazety pełne są tych Płazów. O, tu znowu... Piszą, że w pobliżu miasta Kankesanturai na Cejlonie Płazy napadły na jakąś wioskę. Ponoć tubylcy zabili tam przedtem kilka Jaszczurów. Wezwano policję i oddział miejscowego wojska w efekcie czego doszło do regularnej strzelaniny pomiędzy Płazami i ludźmi. Po stronie wojskowych jest kilku rannych. To mi się nie podoba, mamuśko.	Kobiety nie mają pojęcia o polityce! Ta ohydna zbrodnia nie jest poprostu tylko sprawą żydowską; to zasadniczo olbrzymia sprawa narodowa, zdolna sprowadzić najstraszliwsze następstwa na Francję, skąd powinnoby się wypędzić wszystkich Żydów, mimo że uznaję, iż sankcje dotychczasowe podjęto (w sposób niegodny, absolutnie wymagający rewizji) nie przeciw nim, ale przeciw ich najznamienitszym przeciwnikom, ludziom pierwszorzędnej wartości, pominiętym z uszczerbkiem kraju.	Krzysiu, dziecko moje otwórz, to ja...	Nic mi z drogi, to was podwiezę...	Nie tylko tyle, nie tylko tyle Parając się bowiem z jutrzniami i godzinkami na chórze, sporządzam tymczasem cięciwy do kuszy, poleruję tarcice i pokrętki, sporządzam sieci i paści na młode zajączki. Nigdy nie siedzę bezczynnie. Ale teraz pić, pić. Podaj no owoce. To kasztany z estrockiego lasu. Podlać je młodym winkiem, a będziesz, bracie, pierdział jak trąba jerychońska. Jeszczeście nie dość uczcili tę beczułkę. Hej, ha! Ja bo piję u każdego brodu, jak szczery koń pocztarski.	No, to nie ma zakładu.	Ta-ta-ta! Latała! Że sobie przegalopowali spacyrem za bramę, to jeszcze nie ma infamiiinfamia (daw., z łac.)	Tamto? Ach, to po prostu Puszcza My, mieszkańcy Wybrzeża, rzadko tam zachodzimy.	To z tymi my na oszczepyśmy równi Nie boim się pogróżek!	Widzisz więc pan, że to niemożliwe.	Zapewniam pana, że zostałem zredukowany bez żadnego powodu. Słowem honoru ręczę, że nie popełniłem najmniejszego nadużycia! Jeżeli zaś chodzi o to, że chwilowo nie mam posady... Jestem przekonany, że w najbliższym czasie coś odpowiedniego znajdę. W każdym razie córka szanownego pana, jako moja żona, proszę mi wierzyć, będzie miała byt zapewniony. Jestem młody, energji mi nie brak...	Zapominasz, że to nie była miłość; chodziło o córkę.	Jeżeli on sam wróci tedy niczego się nie boję. Stanę za wierzejami i choćby kto od kwater nadszedł, powiem, że pułkownik nie kazał puszczać...	Widział kto podobną dziewczynę! Czy ja jestem twoim ojcem? Jeżeli je ulokowałaś, musisz mieć kwit...	A co ci jest?	A co? albo dar nie wart królowej? Niech się nim zabawi, ja nic za niego nie chcę, nic... nawet żeby na mnie spojrzała; niechaj tylko wie, żem uparty...	A!...	Aha! nie rozumiemy się. Myślałem, że pani chciała się utopić.	Aha-a!... aha-a!...	Ale kwity dajecie im?	Ba! ludzie margrabiny Raversi! Czekamy ich: gdyby pani pozwoliła, rychło byśmy ich wytłukli.	Byłbym ci uszy obciął ale już pogódźmy się! Wspólna nas konfuzja spotkała.	Chciałam się od pana dowiedzieć, jak wygląda sytuacja tego oszusta.	Co sądzisz o tym?	Co takiego?	Coś rzekł, co?	Czy się zbytnio beze mnie kochacie?	Czyż takim ci jestem już ciężarem, żebyś pragnął rychłej śmierci mojej?	Czyż u was nie dają urlopów?	Cóż byś nam tedy poradził?	Do Maracaibo.	Dobrze, pytaj pan.	Gdzie świece, panie magister?	Hm! Petrek! śmiała się księżna	I cóż?	I pozwala?!	I tak, i nie.	Inoino (gw.) tęsknić. za Górowem. Oj, cnie!	Ja tak się boję śmierci, że chyba popełnię samobójstwo	Jakże ci się tam podobało?	Jeden nazywa się Poemat smutku.	Już mu ta stara jędza nabajałabajać (daw.)	Już tyle razy mówiłam. Mieliśmy dwa psy. Azor wtedy był młody, a Kado stary i mądry.	Jużci, że wierzę musi on być po uszy zakochany, skoro przez tyle czasu... skoro... skoro...	Mam, kochane dziecko, on wierzy, że dla jego dobra życiebym dała!	Masz specyalny talent w kierunku fikania... mógłbyś iść śmiało do cyrku i na trapez!...	Moja, choć na piersi, daleko się rychlej zamknęła!	Mr. Randolph, jestem panu niezmiernie wdzięczny za pańskie wskazówki i zaręczam, że sprawi mi wielką przyjemność, jeśli się okaże bezwina pańskiego przyjaciela w tej całej sprawie.	Muszę rozumieć pytanie, abym mógł na nie odpowiedzieć.	Mój B... oże, n... ie Może troszkę snob z pozoru, bo jest bardzo młody, ale dziwiłabym się, gdyby miał być snob naprawdę, bo on jest inteligentny On jest sprytny, czasem bywał zabawny Zresztą, ponieważ go nigdzie nie przyjmują, ten snobizm niewiele miałby okazji	Nie jestem jeszcze starcem zgrzybiałym, więc dlatego.	Nie jesteśmy Amerykanami.	Nie życzę sobie niepotrzebnego wspominania pewnych nazwisk, panie Balfour a zwłaszcza nazwisk górali, z których wielu zawiniło wobec prawa.	Nie, nie, czekajcie Muszę zobaczyć.	Nie.	Nigdy nie jest za późno, Dorianie. Klęknijmy i spróbujmy przypomnieć sobie jakąś modlitwę. Wszak Pismo mówi: „A choćby grzechy twe były jak szkarłat, obmyję je, że będą bielsze ponad śnieg”A choćby grzechy twe były jak szkarłat, obmyję je, że będą bielsze ponad śnieg	O co chodzi?	Odpowiadaj natychmiast: coś usłyszał?	On nie wygada się z niczym... jeżeli pan się tego właśnie boi, pułkowniku Creigthon.	On o nic nie prosi, bo wyczytał w 745 tomie praw, że uwięzieni ministrowie dopiero po trzech dniach pobytu w więzieniu mają prawo składać prośby do łaski królewskiej, a oni siedzą dopiero trzy godziny.	Oskarżyłaś mnie jednak na sądzie rewolucyjnym!...	Owszem, jestem! Papa nie raz opowiadał, jak kilka kilometrów niósł pana Raszewskiego na plecach nieprzytomnego.	Pani! Serce ciągnie ku domowi pani, ale rozum odradza.	Podobno kradnie Ty musisz chyba wiedzieć o tym, skąd on bierze tyle wina.	Powiedz mi też, kochany panie, czy mój ojciec nosi spodnie na szelkach od czasu jak został gubernatorem obrany?	Proszę cię, odstąp mi tego wierzchowca za cenę, jaką dałeś za niego!	Protestowałem jako obywatel, jako żołnierz słuchać muszę	Przeciwnie, raczej zasadzka, która się da zdemaskować, zanim stanie się groźna.	Religia, Pieniądz, Interes, Walka odrzekł Lisola	Skończże już raz co chcesz stąd wnosić?	Stój!	Szczęście rzekła Eliza, wzdychając z zadowolenia, gdy Ludka zaniosła ją do pracowni, by wypoczęła i orzeźwiła się doskonałym winogronem, które jej przysłała Jungfrau.	Ta Laura, którą znałeś w Borowcach, odpowiedziała cicho, znikła bezpowrotnie; tamta była inną, lepszą istotą... dzisiejsza niewiele dba o przyszłość, żyje, aby żyć... szuka, czemby wyżyć mogła, bawi się i śmieje się z oszukanych ludzi...	Tak jest	Tak.	Tedy przysięgam na tego bawołu, który mi okupił życie że się wywdzięczę sumiennie Shere Khanowi, a nawet wypłacę mu dług z większą nawiązką niż się spodziewa.	Ten magnat? On ma najwspanialszą stajnię na wystawie.	Trzymaj się kupy, zakazuję ci jechać!	Widzisz mnie książe w gniewie i oburzeniu! wracam od téj... od téj, którą tu sprowadzili szkaradni nieprzyjaciele moi, aby króla zająć czémś nowém, aby mnie wygnać, aby mój wpływ obalić. Słyszałeś już o Hoymowéj?	Widzisz, hrabio, że ze mną żartów nie ma. Powiadam, że ożeniłem się z pańską siostrą. Przedwczoraj odbył się nasz ślub. Co hrabia o tym sądzi?	Wieje sielnie, jeno ciepły jakiś, by deszczu nie sprowadził.	Witold! Nie pluć mi tak na krewnych!	Więc dziś zmieniłeś pogląd?	Wypchnąć?	Za pozwoleniem pańskim panna Mowcher przybyła.	Zauważył pan, panie Spilett, jak głęboko ma osadzone oczy?	Zdarzyło się słyszeć. Chodźcież wy z nami na tę wojnę! A ot dziadek wasz; ten się dyplomatów nie pytał: gdzie się bili, wszędzie lazł.	Ze strachu będą milczeli, a Wątrobę ja zaklnę	Znalazłem coś lepszego	Źle, bracia, mówicie! Anna godna naszej opieki i szacunku, bo niczem nie zasłużyła na prześladowanie.
Ale ja nie przyszedłem, by wzruszać pana ministra moją nędzą. Nawet nie narzekam na nią. Powiedziałem sobie: Trudno, ale przecierpię. Chodzi tylko o to, że nie widać końca tej nędzy. Jestem młody i zdrowy. Od najcięższej fizycznej pracy nie umrę, nie spadnie mi korona z głowy od wynoszenia śmieci, od posługiwania pańskiej kucharce, panie ministrze. Ale przyszedłem do pana, jako do człowieka rozumnego z pytaniem: Czy społeczeństwo, czy państwo nie może lepiej zużytkować kwalifikacyj wykształconego, uczciwego i chętnego do pracy obywatela?	A jeżeli to nie pan Kazimierz?... Niech pani sobie przypomni omyłkę co do Dębickiego. Ten człowiek nie był winien, a jednak...	Och, och! Tak i nie, czyż to nie są dzieje wszystkich sporów religijnych, politycznych i literackich? Człowiek jest błaznem tańczącym nad przepaścią.	Byłem. Powinniście mu to wybić z głowy. Studia studiami, a takiej szkoły, jak daje wojsko, nie znajdzie nigdzie. Malinowski jeszcze nie przyszedł?	Jeżeli tak trzeba, abyś natychmiast poszła dać go napisać nieznajomą ręką. Poślę go królowej: ona nie pokaże go tym, którzy go widzieli; a gdyby nawet pokazała, będę twierdziła wciąż, że to jest ten, który Chastelart mi dał; on zaś nie będzie śmiał zaprzeczyć.	Nic nie myślę, bo mi to nawet nie przyszło do głowy.	Posyłacie mnie tyle pędy na Kleparz, a potem się dziwujecie, że ptakiem nie wracam Rano „Pod Czerwonego Konia”, wieczór „Pod Czerwonego Konia”, ile już dni łażę! Psu by się sprzykrzyło. Kupiec przyjechał, ale go nie ma w gospodzie.	Przysięgi złamać nie dopuszcza mi sumienie, ale koronę złożyć, abym nie stał na zawadzie wielkiemu dziełu, gotówem...	Juścijuści (gw.) on na to tu: od razu widać; od razu można poznać., że uczył cię Campbell! Dobrze by się na tym świecie działo tego rodzaju łotrom, gdyby za krzakiem wrzosu nie taił się chłopak ze strzelbą! Ale nie o to tu chodzi. Nuże do tego, co on zrobił!	Nie masz innych na Mazowszu, a ci są ludzie nasi i książęcy. Widzieliście przecie łuczników na zamku. Sami to Kurpie, albowiem nie masz nad nich łuczników w świecie.	Jak sobie zechcesz; tutaj też nikt o darowiznę nie prosi, bo to nie od łokcia ani od miarki kompania, tylko szlachta karmazynowa. Uspokój się, a z szablą się nie sroż, boby tu ani kawałka z ciebie nie pozostało.	Wygra niezawodnie. Dam doskonałego dżokeja, a ten poprowadzi ją według mojej instrukcji. Ale gdyby została przy baronie Krzeszowskim, niech mnie piorun trzaśnie, przywlokłaby się trzecia do mety. Zresztą nawet nie trzymałbym jej na stajni...	A uważaj i patrz przed siebie, żebyś nie zabłociła bucików.	Bez zastawu nie dam ani rubla Niech Wassermanowa pożyczy sobie od zięcia!...	Byliśmy zawsze przyjaciółmi, dobrymi sąsiadami. Żebyśmy się zaś nie podarli... Więc	Dobił się sam przecie nie dożyje wschodu słońca.	Już dnieje. Możemy więc wyruszać, jeśli nie jesteście zmęczeni.	Nie	Nie rzucę. Cicho bądź.	Nie, mam dużo roboty. Możesz spać, stary.	Nie. Z niemową.	Skoro tak jest, winienem zapewne ale proszę przyznać, żem drogo opłacił prędkość, bo z drugiego świata powracam, nie wymagajcież odemnie jakiego upokorzenia.	Ale dziś, dziś trzeba wielką miłość i zgodę wykładać na misę, aby nie zwąchał co się warzy.	Nie tak „komisch”, jak to się panu wydaje. Względne systemy wartościowania: indywidualny i społeczny, ujmuję w jednym, który jest absolutny: wykazuję konieczność obu poglądów.	No tak. Ale czarny wcale nie naciera.	No, prawda, panie doktorze, że to nie do wiary?	Chyba pani raczy przyznać, że moja stajnia nie jest byle jaka.	Czy nie wolałabyś, żeby wyszła za bogatego człowieka?	Dobrze, a niech się pani długo nie ubiera, bo te wycia i rzępolenia prędko się skończą.	Jeśli cię dobrze zrozumiałem, czcigodny ojcze, to zeznania postronnych osób złożone Świętemu Trybunałowi i świadczące, że niejeden ze świeckich panów oraz urzędników miasta Villa-Réal lekceważy sobie zasady religii i nie waha się okazywać pychy tam, gdzie posłuszeństwo i pokora powinny mieć miejsce, byłyby słowami, za którymi stoi miecz czynu.	Kiej to nie malowane, ino wystrzyżone z papierów!	Nam nie wolno bywać na komedii	Nie jestem dla ciebie żadną ciotką, rozumiesz?	Nie mogę, proszę pani, bo się bardzo spieszę.	Więc jako narzeczona i jako panna z wielkiego rodu, nie może zbytnio swej radości okazować, a jednak należy jej się takoż cesarza powitać. Więc...	Zachowaj się spokojnie. Nic ci się złego nie stanie, mój synu. Jestem twoją ofiarą.	Jak długo uważałem pana za winnego, sądziłem, że pan kłamiesz, mówiąc, iż siódmy guzik garnituru, z głową Szekspira znajduje się w posiadaniu żony pańskiej. Dlatego uznałem za rzecz konieczną posiąść go zpowrotem. Teraz atoli, gdy uważam pana za niewinnego morderstwa, przyszła mi myśl inna. W chwili, gdym panu oznajmił o znalezieniu guzika, chciałeś go pan obejrzeć, przed udzieleniem wyjaśnień, potem zaś zwróciłeś go pan z uśmiechem uspokojenia. Gdyby był dla pana niebezpieczny, trzebaby na to niesłychanego panowania nad sobą, by przybrać wyraz tak swobodny i oddać mi ten przedmiot. Otóż radbym uzyskać odpowiedź, po czem poznałeś pan zaraz, że guzik nie zalicza się do pańskiego garnituru?	Och! Zośka! A przecież tak strasznie głupi jestem w życiu, tak okropnie nie umiem sobie dać rady z tym, co mi jest najdroższe...	Niczego, jeżeli przelecą nad naszymi głowami; wszystkiego, jeżeli spadną na dół. Wtedy nie pozostanie jeden listek na drzewie, jedno ździebełko trawy na ziemi. A pamiętaj o tym, pułkowniku, że my żywność wieziemy z sobą, ale nasze konie, woły i muły, cóż się stanie z nimi, jeżeli pastwiska ulegną zniszczeniu?	Ależ to syn mój, to dziecko nasze, to brat twój, twój zbawca Uściskaj go, Naściu! Patrz, ja go uściskam O, dziecię moje! Ja będę tobie więcej niż ojcem, będę ci całą rodziną. Chciałbym być Bogiem, żeby ci świat rzucić pod nogi. Ale pocałujże go, Naściu! To nie człowiek, to anioł, prawdziwy anioł.	Frycku! Daj mi twego konia... na godzinę! I jeszcze coś... tę rusznicę! Ja ci duszę dam za to!	Właściwie to znamy się, a przynajmniej ja znam pana z opowiadań... Dużo się nieraz mówi o pańskich figlach u Stępka...	A! To potwierdza moje podejrzenia, o słuszności których muszę się teraz przekonać.	Cóż pana tak ciągnie do kraju?	Dobra rada Ruszymy jutro i niech błogosławieństwo spłynie na cię, iżeś starym nogom ukazał tak bliską drogę.	Jak to? Co ty mówisz? Zwróciłaś się do biura detektywów?	Jest nowych drugie tyle, a insi są na widoku.	Mimo to jeśli chcemy mieć łatwy dostęp do Lasu Dalekiego Zachodu, warto byłoby zbudować most.	Napletli wam, a wy to do serca bierzecie!...	Niech niania idzie do pani po pieniądze...	A ja?	Amis! chodźmy sami, bo ja muszę wcześnie wrócić, żeby się wyspać.	Bardzo waszmość dobrze zrobisz właśnie też są turnieje w Barcelonie, gdzie wielmożność wasza waleczność swoją będzie mógł okazać.	Co ino posłyszę, to wygram.	Do Warszawy? Jadę!	Jakże ona na kradzionym wysiedzi?	Mam cudowny balsam na rany, balsam, od matki mojej pochodzący, którego na sobie już wypróbowałem.	Milcz błaźnie! krzyknęła przystępując do niego p. Apolonja.	Moja kuzynko za mało jestem filozofem, abym myślał o końcu każdej rzeczy... Advienne ce que pourraadvienne ce que pourra (franc.)	Nawet jeśli poprowadzono ją do ołtarza pod cudzym nazwiskiem, jako pannę de Forcheville?	Rzecz prosta A teraz zafundujemy sobie po ćwiartce wina na mój rachunek.	Są takie osoby	Tak	Tak, dwadzieścia dwa metry pod wodą.	Tak, panie.	Tak.	To prawda.	Właśnie o to mi chodziło.	Zapewne na rok.	Zawsze ci sami! Czcze błazeństwa w chwili, kiedy kariery wasze, jakie by one tam już były, ważą się na szali. Oczywiście! Ach, rozumie się! Stara szajka zatwardziałych grzeszników Corkran...	A potem?	A teraz, młody człowieku, wyspowiadaj się.	A więc ten Makololo?...	Ależ wierzymy! Mój Niku, powiedz gdzie?	Ano, kłamałem.	Ciekawym, jak?	Co ci jest?	Co wyznać musisz?	Co?	Co?... Mam już być takim przysięgłym małżonkiem?...	Czemuś mówił: „gorze!” Znasz tego człowieka?	Doskonale!	Granica krzywdy leży w sumieniu, w sercu ludzkim.	Jak siekiera	Jest chory...	Jest.	Niech przyjdzie	O prawdziwą walkę.	Ot dziś rano jak gradem sypnęli mi rachunkami dostarczający kupcy, zwąchawszy o jakimś pojedynku.	Owa kartka pochodzić może od jednego tylko człowieka! Tylko od jednego. Od de Lappa.	Patrz Majstrze!	Stanko... widzisz ty? ŻydyŻydy	U... u... u Mośka... Rety! Trzymajcie ją! Wojciechu, bo duszę ze mnie wyżeniewyżenąć (daw.)	Uniewinnia?	W tej chwili nadejdzie	Więc tamte?... Już tylko tamte!.... Jezus Maria, Jelsky!	Zaspokoić naszą ciekawość.	Zgnijesz w barłogu!	Zza morza przyszła. Też zapytał!	Łyknij sobie gorącego mleka Czas już ruszyć w drogę.
Nie ma o czym gadać że mi się Zosia podobała, nie przeczę, a że się Lgocki o nią stara, wiem i cale mnie to nie zraża. Poprobujemy się z sobą, kto lepszy, i snadź nie będzie to nam szkodzić na zdrowiu, jak każda walka.	Bo nie wiesz szczegółów, majorze Czy myślisz, że uciekałbym do Szkocji i zmieniał nazwisko, gdybym potrzebował się obawiać tych tylko, co panoszyli się wtedy w Paryżu? Drogo ceniłem życie, bom wierzył, że mały kapral powróci... Teraz... teraz mogę spokojnie umierać szeptał coraz ciszej, gorączkowo książę z rodu Kondeuszy, po zgilotynowaniu w 1792 r. króla Ludwika XVI i śmierci jego małoletniego syna w 1795 r. stał się kandydatem do tronu Francji, a nawet przez część rojalistów został ogłoszony królem francuskim pod imieniem Ludwika XVII. Samo jego istnienie zostało uznane za polityczne zagrożenie dla porewolucyjnej władzy we Francji, dlatego z rozkazu Napoleona (choć za namową ministra spraw zagranicznych Talleyranda) książę d’Enghien został porwany z Badenii (zachowującej neutralność), fałszywie oskarżony o chęć restauracji Burbonów i po krótkim procesie rozstrzelany 21 marca 1804 w fosie zamku Vincennes, gdzie też spoczęły jego zwłoki. Wydarzenie to wywołało wstrząs wśród elit politycznych Europy.... ja to... Boże! Boże! Edie... moja najdroższa!...	Będzie pan dalej robił bo jak nie, to ja muszę obiad szykować.	Ty jesteś wielki filozof, Sancho mówisz jak mędrzec i nie wiem, kto cię tego wszystkiego mógł nauczyć. Powiem ci jednak, że na tym świecie nie ma losu. Wszystko, co się dzieje na tym padole, złe czy dobre, nie dzieje się przypadkiem, ale z woli Opatrzności nieba, dlatego to mówię, że jak kto sobie pościele, tak się wyśpi. Ja sobie także posłałem, ale w pracy mojej brak było widać roztropności, bo mnie spotkała kara za zbytnią zarozumiałość. Mogłem się przecież domyślić, że wątły Rosynant nie wytrzyma natarcia rumaka potężnego, którym Rycerz Białego Księżyca kierował. Odważyłem się jednak i mimo wszystkich usiłowań, ze wstydem padłem na ziemię. Ale choć na czci jestem skrzywdzony, nie straciłem i nie stracę cnoty w dotrzymaniu danego słowa. Kiedym był błędnym rycerzem, dziarskim i walecznym, ramię moje i czyny świadczyły o moim męstwie, teraz, kiedy jestem tylko zsadzonym z konia jeźdźcem, poddanie się moje woli losu i sumienne dotrzymanie zobowiązania dowiodą, że sławnym jestem człowiekiem.	To było do przewidzenia. Głupi chłopak. Teraz żałuję, że już wcześniej nie zrobiłem z nim porządku.	Siostra moja na tej samej znajduje się drodze Dawno już, mój ojcze, mówić z tobą chciałem o niej, ale wahałem się... nie śmiałem... Teraz powiem. To mój obowiązek i moje prawo. Jestem jej bratem i kochaliśmy się od dzieciństwa. Kierujecie ją na lalkę, na taką samą światową srokę...	BiedaA ze dwudziestu komorników we wsi siedzi i roboty kiej zmiłowania wygląda! Wiecie sami które, a zima ciężka, śniegi, mrozy, nie jednemu już ziemniaki przemarzły, a zarobku nie ma żadnego. Nim wiosna przyjdzie, to zrobi się taki przednówek, że strach pomyśleć! A i teraz już bieda taka, że niejeden raz na dzień gorącą warzęwarza (gw.) dla. wszystkich otworzy! A tu pono się zaprzysiągł, że ani jednego Lipczaka do roboty nie weźmie! Rozgniewał się o to, że podobno skargę na niego pisali do komisarza.	Ba! To mi nie lada bezpieczeństwo! Mogłaby być brzydka jak Prozerpina, a, Bogu dzięki, nie zbędzie jej na trzęsionce, póki jeden bodaj mnich siedzi w okolicy: dobry robotnik obrabia sumiennie każdą sztukę jednako, lepsza czy gorsza. Niech mnie franca dopadnie, jeśli ich nie zastaniecie wszystkich w ciąży za powrotem; toć już sam cień dzwonnicy starczy, aby zapłodnić kobietę.	Z którego to szczęśliwego korzystając momentu, nie mogę nie wyrazić mojego ukontentowania, którego doznam, drużbując niebawem tak wdzięcznie dobranej parze, jaką waszmość panna uformujesz z swoim narzeczonym, a moim przyjacielem, panem Konopką.	Przyjaciele jam jest królewiczem Lulejką, jedynym prawym władcą państwa paflagońskiego... Podnieś się, Bałaguło, nie klękajże w miejscu publicznym. I ty nie padaj mi do nóg, poczciwy mój Paliwodo!... Zdradliwy stryj, gdym dzieckiem był nieletnim, pozbawił mnie i tronu, i korony, jak Hamleta, nieszczęsnego księcia Danii. Chował mnie wśród pustych uciech, a jeśli pomyślałem kiedy o wyrządzonej mi krzywdzie, to mnie zwodził i córkę swą, księżniczkę Angelikę, obłudnie przyrzekał dać za żonę. Skradziony tron i ojców mych koronę w dzień mych zaślubin miałem dostać w wianie! Kłamstwo za kłamstwem padało z jego warg chytrych, jak chytre było jego starcze serce. Ach, fałszem były jego obietnice, fałszem była Angeliki dusza, fałszem miłość jej i uroda. Bulbo, głupkowaty następca tronu Krymtatarii, w jej zezowatych oczach znalazł łaskę. Ja zaś zwróciłem me książęce serce ku skromnej Rózi, służącej na dworze, która, jak właśnie gazeta podaje, jest zaginioną królewną Różyczką, spadkobierczynią prawowitą Krymtatarii. Anielska dusza mojej ukochanej światlejsza jest od świetlnych blasków słońca i czystsza od drżącej kropli rosy. O niej wciąż myślę we śnie i na jawie, do niej należy serce me i dusza, bowiem nie znajdę piękniejszej nad nią, cnotliwszej, skromniejszej, łagodniejszej... itd., itd.	Zacznijmy od Odonicza ze złych pono ten najgorszy, jeźli pierwszeństwa nie trzeba jeszcze przed nim dać szwagrowi jego Światopełkowi. Odonicz chciwy jest panowania jak dziad jego Mieszko, ma jego żądze i upór żelazny i przykład jego przed sobą	Co za tragiczne wydarzenie! Placek ma teraz prawdziwy zakalec! A poduszeczka jest także do niczego. Niech mi nikt nie mówi, że piątek nie jest dniem feralnym!	Darmo bo to już milczeć buchnęło to słyszę po całem mieście jak z armaty, a wierszyki nawet chodzą już po rękach. Ci co je stworzyli sami roznieśli.	Kiedy pono nikt jej tu się już nie dowie Człowiek albo istotnie przez sługi Elży przekupionym był, bo ta co koronę dla dziecka wykradła, mogła dla niego i na zabójstwo się ważyć... albo kłamał dla zyskania nagrody...	Nie przyznaję, że nie; wypadek postawił mnie na drodze pani. Widząc kobietę, pukającą do okna jednego z moich przyjaciół...	Nie, nie znam. Po deszczach w Indiach wszystko jest zielone i mnie się zdaje, że tam w jedną noc wszystko wyrasta.	Tamten przedni to zakon, ale te dwa to Niemce z Wólki Pamiętam ich, bo mnie zaczepiały tego lata.	Czemuż tedy taki brak szczerości? Jeśli nie jestem twoim powiernikiem, czyż nie możesz mnie bodaj uważać za przyjaciela? jeśli nie wolno mi znać źródła twoich łez, czyż nie mogę bodaj patrzeć, jak płyną? Czy nie ufasz mi nawet na tyle, aby wierzyć, iż uszanuję twą zgryzotę? Cóż uczyniłem, abyś się kryła przede mną? czy nie można by znaleźć lekarstwa?	A tutaj, parę dni temu. Przychodzę sobie o dosyć wczesnej godzinie, było około czwartej... z rana, aż tu zbiegowisko, hałas, telefonują na stację ratunkową. Wiesz, że takich awantur nie lubię...	Czy on lubi step? Jak można lubić step, kiedy to taka wielka, pusta, smutna przestrzeń!	Czy podobna aby ci chodziło o to? Widzisz dobrze, że sobie z niej żartuję i że to ot, dla zabicia czasu.	Umierający są diabelnie okrutni Jesteś tedy bogaty otóż zaręczam ci, że do dwóch miesięcy staniesz się brudnym egoistą. Już jesteś głupi; nie rozumiesz żartu! Brakło ci jeszcze tego, abyś uwierzył w swój jaszczur...	Wiesz dobrze, że mnie nigdy nie jest zimno; zresztą w męskim ubraniu...	Znowu tak samo? a to wy się zarzniecie	A brody i włosów na głowie nie strzyże...	A zatem nie kocha pani?	A! Ta pani to słynna pani de Sérisy, która miała tyle przygód, a którą mimo to przyjmują wszędzie!	Do czego to mówisz?	I to nastąpi. Tymczasem zawarli układ kapłani.	Istotnie, nic bezużytecznego Ale można wytłumaczyć potrzebę powstania w przyszłości nowych lądów, i to właśnie w strefie tropikalnej, gdzie znajdują się wyspy koralowe. Przynajmniej takie wyjaśnienie mnie przekonuje.	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	Nic mi o tym nie wiadomo	Nie mogli mówić przeciw sobie	Nie sądziłam choćbyś nawet miał podejrzenia, co do pana de Nemours, abyś mi miał czynić wyrzuty, żem go nie przyjęła.	Nie! Więc pojedziemy do Ventimille	No... ni... Ino kabyście ją fcieli, to muszom zapłacić tylo, co tamten pon dawali.	O, stare Prusaczysko! Stalky, to twoja wina, matole jeden!	Olbromski!... to ty, ptaszku! Twoja to jest nowa sprawka...	Pani nie znała „Takiniusza pysznego”? pytała księżna d’Epinay.	Powiedz, czy słuszne jest, aby jeden z ludzi mówił: „To są moje pola”	Pozostać wiernym sobie? A skąd pan wie, czy nie byłbym wierny sobie, gdybym odesłał pana do diabła z pańskimi propozycjami?	Przyjemny widok dla twych pięknych oczu i to o północy!	Także frajerska nazwa. Czy to dla kotów ordery?	To sprawa tajna	To tymczasem wrócę do Terkacz?	Wa-hima bać się lwów, ale Wa-hima kopać głębokie doły i jeśli lew w nocy wpadnie, to Wa-hima śmiać się.	No tak, bo gdym usłyszał, co doktor mówi, zaraz pobiegłem do naszego kamienia i tam wykonałem ślub: że jeśli ty będziesz miał nogę odjętą, ja również pozbędę się swojej.	Czy dlatego, że ma dziewięć muz z ApollinemApollo (mit. gr.)	Tylko że nasza droga porusza się w tej chwili w przeciwną stronę, niż potrzebujemy, bo zaczyna się przypływ.	W podróży taki człowiek jak on niezmiernie jest pożyteczny. Ma jednak bez wątpienia swoje słabostki.	Alboż wam tego prawa kto zaprzecza? Czym pomyślał kiedy wiązać was przysięgą?	Dajże waść pokój powiadałeś kiedy indziej, że ci ją kuflem w Radomiu wybito.	Dziś czuję, że szlachcic winien wytłumaczyć się z zuchwalstwa, którego dopuścił się względem pani włóczęga.	Hana! Ty głupstw tam narobisz... ja sam pójdę i rozmówię się z Saulem.	Któż ma sprawować? Książę LeszekLeszek Czarny (1241–1288)	Powietrze i woda są tu dobre, ludziska bogobojne, ale jadło zgoła kiepskie a drałujemy jak wariaty... lub Anglicy. No, i nocą czuje się mróz w kościach.	Więc jak postępować?	A gdyby lepiéj im było?	A jaki piękny pan!... Ho, ho! gdzie wygląda młodziej od naszej...	A przy pańskiem zamiłowaniu do oszczędności zbije pan wkrótce grube pieniądze. Mądrze pan robi. Tylko jedno...	A wziąć go do domu na jeden dzień aby?	Ale co pan pod tym rozumie?	Ani hrabiego Monte Christo Słyszysz, Albercie? Bije wpół do jedenastej.	Chciałbym z serca oszczędzić ci kłopotu jakich nowych powikłań. I dlatego, zamiast udać się do ciebie, będę cię oczekiwał w swoim skromnym mieszkaniu.	Chciałbym, wasza miłość... chciałbym ot! jeszcze zapytać, jako tam mam ludziom rozpowiadać?	Chciałem być mostem, ale podpiłowano go i zawalił się...	Chrześcijanin, walczycie przeciw chrześcijanom	Co znaczy za kim? Tęskni się...	Co, ul?	Czy bardzo pan ją kochał?	Czy chcesz śniadać w jadalni, czy u siebie w pokoju?	Czyżby znów miała powstać burza?	Dobrze, przyjadę	Dość tego stania! Marsz!	Garrone mój ojciec wyjeżdża z Turynu tej jesieni już na dobre.	Gdzie Michałek?	Gdzie: tam?	Głupi!	Głupiś! ogromnieś głupi! A wybrał też sobie porę do mówienia o duchach!	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Jakże się pan czuje?	Jednakże, panie prezesie?	Ksiądz jesteś od modlitw.	Lorko! na miłość Boga! co ci jest? do rozpaczy mnie przyprowadzasz! zawołał ojciec... dość tego.	Natychmiast stąd uciekaj i wywietrzej!	O, kochany hrabio, jest pan zbyt pobłażliwy!	Paradoks! A pan?	Powiadajże, jako było.	Stary dąb... znałem go od dni dzieciństwa.	Słuchajcie, Jerke, do was mówimy, który wy Jerke, nasz, czy esdecki?	Tak, jutro.	Tak, panie.	Teraz daj co zjeść	Ty	U Wojnatów dobre urodzaje?	U dziadka.	Uciekać natychmiast!	Zaczekam.	Ścierko!	„Tak jest, dostojny panie, ze mną już koniec”
Raczej niech sąd raczy mi wskazać, jakich wyjaśnień ode mnie żąda, a ja powiem wszystko, co wiem. Jednak uprzedzam że nie wiem zbyt wiele.	Otóż panna Łucja wyjedzie razem z panem... Wiem, że się kochacie, i szczerze życzę wam najlepszego szczęścia...	To ci powiem, co mi się wczoraj przygodziło... Zabobony, ChorobaWpadłem do niej jak oszalały. Com mówił, nie pamiętam... ale to wiem, że dziewka krzyknęła: „W ogień pierwej się rzucę!” Wiesz, jako tam komin ogromny. I wraz skoczyła! Ja za nią. Porwałem ją wpół. Już się szatki na niej zatliły. Musiałem gasić i trzymać zarazem. Wtem dur mnie schwycił, szczęki mi się ścięły... Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyi szarpnął... Za czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające, zmieniły się w pszczoły i brzęczą jako pszczoły... Ot, jak mnie tu widzisz, prawda!	Nie znam się na podobnych uczuciach. Wiem zresztą, że się pocieszyła.	Nowe dybki sobie szykują. Rozwydrzyły się chłopy na dziedzicu i myślą, że jak znowu pójdą hurmą z kijami a krzykiem, to Miemcy się ulękną i Podlesia nie kupią.	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	Kiedy wszyscy mówią, że ta madame Ravanaka przepowiada fenomenalnie. I bierze po dwadzieścia złotych. To już musi być coś!	Leszku, kochany mój, czym ja sobie zasłużyłam, że jestem taka szczęśliwa!	Zosia jest doskonałą partią dla ciebie i ty dla niej jak trzeba. Głupia jest stolnikowa, kiedy nie zezwala na ten mariaż. Gdyby Zosia była moją córką albo gdybyś się był starał o Zuzię, już byście dawno byli po ślubie. Prawdać to, że ród Piotrowiczów nie na to rośnie i mnoży się na ziemi, aby pospolitej szlachcie dostarczał małżonek, ale i Nieczujowie także coś znaczą. Niewiele Nieczujów jest na świecie, a zresztą Zosia to Strzegocka. Upór babski twardać to rzecz na tym świecie, twardsza nieraz jak vir tenax propositivir tenax propositi (łac.) o! Ja też na to:	Coś takiego! Mam wszystkich przeciwko sobie. Chcecie się bawić we wspaniałomyślność wobec tych nędzników? No, niech i tak będzie. Żebyśmy tylko tego nie pożałowali!	Ja wam powiadam, iż ten cud ujrzy ziemia, a pocznie się odrodzenie nie na tronach i w pałacach, ale w ziemi i grobach, od tych, któremi świat pogardził, któremi pomiata... I od początku do końca jednym cudem się stanie.	Chciałbym zapytać: po co? ale boję się Broni.	Ech, nie powiedziała pani tego, czego chciałam.	Jeżeli go nie posiądziemy, niech szubienica, na której spodziewam się kiedyś zawisnąć, stanie natychmiast przede mną i stryczek na szyję mi zarzuci!	Kiej muszę... wścieknę się abo co!	Ach, on mi nie powie. Będzie się bał, abym kiedy nie zechciała iść sama.	Ciekawam, za co go tak znowu nie lubisz i co widzisz milszego w tym wymokłym Głębockim?	Ach, więc pan nie wiedział na pewno...	Ale jeżeli oni nie dadzą faraonowi pieniędzy, za pogrzeb nic nie dostaniemy...	Ale tym nie walczyłem, jest zdobyczny ten jest polski, wzór 29, tym trochę pracowałem...	Ba! czekaliśmy, zdaje się, tego.	Bo jak kto na śmierć chory, temu nie pomogą dochtory.	Chryste! Kogóż ja ubóstwiałem! To są oczy szatana.	Co słychać?	Co to, pochowałeś żonę, Rochu?	Dawno już was nie widziałem, sąsiedzie.	Dobrze to, dobrze ale z tym wszystkim , kiedy ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną. Ja myślę, żeby nam obu zawrócić do domu, bo to te przygody, za którymi nasi panowie gonią, nie zawsze wychodzą na dobre.	Dołożyć i basta! Szteinowa zawsze tak mówi i zawsze brakuje, znamy się dobrze.	Ja się bardzo za tobą stęskniłam, Krzychu...	Jeżeli mama wynajmie ten pokój, jeżeli do tego pokoju... pierwszy lepszy się wniesie, to ja... Przysięgam mamie! Wyjdę na ulicę i, wie mama, pójdę z pierwszym lepszym!...	Jutro. Ale przedtem zatelefonuj pan do mnie. No, a teraz zmiataj pan tędy, przez kuchnię, bo tam już czekają na mnie. Zaraz. Przeprowadziłeś się pan do „Bristolu”?	Ma pani instynkta...	Może też dlatego panna przyjęła go, a przynajmniej nie odrzuciła. Więc stary zebrał manatki po dwu swoich żonach i przyjechał na wieś do hrabiny... do ciotki panny Izabeli, u której mieszkała wraz z ojcem...	Musicie iść ze mną, jeśli nie chcecie wylecieć w powietrze.	Na spojrzeń twych progu drzemkę tak lubiłem, a teraz się boję, boś ty mnie przeciwny...	Nie powinno mi być źle. Jest mi raczej dobrze. Ale byłam jedynaczką w bogatym domu, przeznaczoną i wychowaną do zbytków, a teraz muszę obsługiwać cudzy zbytek.	Nie, nie. Niech pan opowiada dalej, kapitanie.	No dosyć! Ty, Izydo, możesz iść do miasta, a reszta do innych nieboszczyków, którzy czekają na nas... Nie zaniedbujcie zwyczajnych zmarłych, bo nie wiadomo, jak nam za tego zapłacą...	O! panie, panie, zabijesz się jeszcze!	Oj, tatulu, nie bijcie mnie!	To wszystko? On mi na to nie wygląda... wcale a wcale!	Ukradli mi myśl!... Ratujcie! ukradli mi myśl!..... i łkał, rzucając się po trawie, jak dziecko rozżalone.	W tej chwili, stanowiącej o przyszłości, od Litwy zależy los państwa całego. Nie ulega wątpliwości, iż Polacy muszą wybrać tego królem, kogo wy obierzecie wielkim księciem. Tak zawsze bywało, tak będzie i teraz.	Więc czemuż ja się mam narażać?	A cóż człowieka? spytał Baron!	A cóż teraz pozwolił?	A jakże.	A więc słuchaj.	A, tak, wiem, to pan w tej sprawie do mnie pisał, panie Massiban. Chodzi o książkę dotyczącą jakiejś iglicy, którą powinienem był odziedziczyć po przodkach, czy tak?	Ale cóż to ma do nas?	Ale na ząb coś położyć, to także warto.	Ale właściwie któż mnie tu kocha na świecie? On. Kto mnie pociesza w smutku? On. W kim jest cała moja nadzieja? W nim. Na kim spoczął mój wzrok obłąkany, przy kim moje poranione serce znajduje ulgę? Zawsze chodzi o niego, tylko o niego. O, jaka jestem niewdzięczna porzucę wszystkich, a przecież zapomniałam o moim kochanym dziadku!	Bom czasami słaby jak dziecko Łaski miłości waszej mnie popsuły.	Chyba udowodniona kradzież?...	Czy zapomniałaś?	Dajcie ją mnie.	Diabeł wenecki.	Dlaczego, Tadziu?	Doskonale! Pysznie!	Dowcipny chłopak! Zdumiewający chłopak! Prawdziwa przyjemność rozmawiać z takim malcem... Tak, tak, mój koteczku, ten sam.	Długom jechał siłasiła (daw.)	Ho, ho!	Ja wstanę, ja wstanę	Jakto? I to wasza przewielebność mówicie? Wy? książe kościoła? Dopuścilibyście, aby dla sprawy ziemskiej Boga samego używać i czynić świętość narzędziem.	Jaką przysługę?	Jezus! A miałbym to śmiałość, w ten gnój, do mnie?...	Jeśli możesz przytoczyć coś na swoją obronę, mów!	Kiedy on miał mówić? Pan psa pokazywał...	Kto jest moją starą przyjaciółką?	Ma tam Pan Jezus pięć ogonów: niby dwa konie i trzy krowy, i jeszcze parę świń.	Natychmiast, natychmiast powracam mam tylko poprosić o coś Maksyma.	No tak, ostatecznie, ale pora nieodpowiednia	No, a tobie jak wojna smakuje?	No... Gdyby chciał wstąpić do interesu... Mogłabyś go namówić. Ostatecznie dla dobra sprawy... mogłabyś z nim pojechać, jeśli zechcesz.	O Jezu!	O, jaki pan jesteś dobry	Och!	Odpocznę trochę i zaczekam na nią.	Ot, to i pewno! Jako żywo!	Owszem. Głównym składnikiem jest terpentyna.	Pamiętam	Parę razy.	Patrzcieno! to wy tu mieszkacie??	Podejdź no, mały	Prawdopodobnie, moja droga	Prowadź.	Siedemdziesiąt dziewięć, osiemdziesiąt, osiemdziesiąt jeden...	Spokoju, i jeszcze raz spokoju! odpoczynku; dużo przecierpiał i odbolał, siły wyniszczone, czas wytchnąć...	Ta dawno z domu uciekła...	Tak właśnie zamierzałem zrobić, razem wychodzimy. Czy wciąż pan chce, bym przysłał tu jego ojca?	Tak.	To dobrze, Bóg im rozum odebrał!	To mi drzewa! Ale czy jest z nich jakiś pożytek?	To wstąp pan do mnie we środę na śniadanie i raz skończmy.	Tyżeś tu, chłopcze? Brawo! Spełniłeś powinność.	W borach jest rozmaity godny zwierz, jako wilcy, turytur odrzekł Mazur.	Wedle rozkazu!	Więc tylko dla zawiązania tam stosunków chcesz mieć tysiąc trzysta rubli?	Zatem stoję przed Wielkim Trzynastym, przed moim panem i rozkazodawcą.	Zdychaj, parrycydoparrycyda (łac. parricida) rzekł Kmicic.
Dowiedzże się, Sancho, jeśli dotąd o tym nie wiedziałeś, że najbardziej zniewalające nas do miłości przymioty są piękność i skromność, a te obydwa w takim stopniu posiada Dulcynea, że jest bez zaprzeczenia najpiękniejszą w świecie. Ja utworzyłem sobie ideę podług swoich życzeń i przedstawiam ją sobie taką, że ani Helena, ani Lukrecja, ani żadna z heroin wieków przeszłych, greckich, łacińskich i barbarzyńskich, wznieść się aż do niej nie zdoła. Niech mówią, co chcą, idioci nie zgodzą się na to, ale uczciwi ludzie zrozumieją moje uczucia.	Owszem, to jest życie, które się staje. Zabójstwo człowieka dorosłego jest czynem dającym się określić ze względu na swoją wartość ujemną: wiemy, co społeczeństwo czy rodzina, czy kraj tracą w owym człowieku. Ale przerywanie życia w zaczątku wyrasta do jakiegoś potwornego wdzierania się w zarządzenia losu, bo nie wiadomo nigdy, co ginie w tym życiu, jakie możliwości przyszłego rozwoju, jakiemu przeznaczeniu tama się kładzie. Pomyśl, że każdy z geniuszów ludzkości był niegdyś takiem „niczym” i tak samo matka mogła o nim powiedzieć...	Bredzisz, mój drogi przyznaję ci, że kwiatek był ładny, ale nie był wcale idealny! Zamiast śpiewać jak ślepy przed próżną niszą, powinien byś pomyśleć o tym, aby umyć ręce dla pojednania z władzą i ustatkować się. Jesteś nadto wielkim artystą, aby być politykiem; byłeś igraszką w ręku ludzi, którzy ci do pięt nie dorośli. Pomyśl i o nowej roli, ale w innym teatrze!	Ale między nami powiedziawszy, idę z waćpanem o zakład... o co się podoba... stawić nawet jestem gotów moją żonę przeciw młodszéj innéj, bo mnie dziś okrutnie zmęczyła gadaniną, że... (zbliżył się do ucha), że Brühl się utrzyma, a gdy się utrzyma, stawię znowu co chcecie, że z nim nie wytrzyma nikt, i że oto dzisiejszego dnia inaugurujemy panowanie J. K. Mości Brühla I-o, które aby jak najdłużéj trwało, Boga błagajmy. Obu nam panie radzco, będzie z tém bardzo dobrze... ale wy pewnie z zamku? na Boga, co w zamku? co słychać?	Kłamiesz! Nie jestem taki samolub, jak twój piękny Dick. Zatrzymuje cię w ogrodzie, żebyś się w błocie z nim babrała, a wie, że tu jestem sam. Daruj, ale to on jest samolub najgorszy!	Tak, to nie ulega wątpliwości a wnioski, jakie należy wysnuć z tego faktu, są następujące: albo wyspa ta była zamieszkana przed naszym przybyciem, albo też jacyś ludzie wylądowali na niej w ciągu ostatnich trzech miesięcy. Czy znaleźli się tutaj dobrowolnie, czy też wbrew swojej woli, wskutek zwykłego wylądowania, czy rozbicia się statku? Tę kwestię będzie można rozstrzygnąć dopiero później. Nie mamy podstaw do zgadywania, czy to byli Europejczycy, czy Malajowie, wrogowie czy przyjaciele naszej rasy, nie wiemy też, czy żyją nadal na wyspie, czy też już ją opuścili. A wszystkie te pytania mają dla nas zbyt wielkie znaczenie, abyśmy mogli pozostać dłużej w wątpliwości.	Diabli czy nie diabli, a trzeba nam ku nim Ty pójdziesz do pani i oznajmisz, żem w polu. Jeśliby chciała do zamku przyjść patrzyć, to może, byle z panem Zagłobą, gdyż na jego przezorność najbardziej liczę.	O, z pewnością; ale mnie nie obchodzi, jak wygląda z zewnątrz, ciekawy jestem, jak wygląda w środku. Słuchaj, musisz mnie tam kiedyś wziąć ze sobą.	Masz waszmość prawdę: w ogniu pierwszy, w odwrocie ostatni, oto żołnierz jak trzeba, a tymczasem ja tu z waszmością pojadę.	Nie zupełnie jestem zdania doktorla Pani Verdurin pod pozorami chłodu kryje skarby uczucia. Jej mąż mówił mi, że wiele miał trudu z tem, aby jej nie dać jechać do Paryża na pogrzeb; musiał skłamać, że wszystko odbywa się na wsi.	O! I czyż ten zupełnie prozaiczny przypadek jest dostatecznym powodem, że przysyła ci on tuzinami wysokopienne róże z nader sentymentalnym wierszem? I dlaczego właściwie mamy się rumienić jak boska róża, gdy spoglądamy na jego wizytówkę? Aniu, twoja twarz cię zdradza.	Pamiętajcie, że jak będzie potrzeba, poręczę za niego.	Przecież wuj Miś powiedział nam wyraźnie, gdzie go znajdziemy! Co ty, Niku, wynajdujesz jakieś trudności i niebezpieczeństwa! Sprawa jest prosta jak bagnet.	Taką ona bronią władniewładnie dodała zwracając się do Wołodyjowskiego i Zagłoby.	Jak na władcę, którego tron jest zagrożony, masz myśli dziwnie swobodne...	Początkowo dość przykre. Usłyszałem wiele krytycznych uwag, niepozbawionych słuszności. W końcu jednak przekonałem się, że mam do czynienia z człowiekiem, który wie, czego chce. Obaj byliśmy tym bardzo ucieszeni.	Tak, ja sam odebrałem je z powrotem i przeliczyłem. Były to pierwsze noty, któreśmy puścili w obieg, gdyż, skoro Maple uznał je za dobre, można je było puścić.	Więc wy myślicie, że byłoby lepiej odesłać ich z powrotem do pracowni?	Owszem, mogę Ciocia mi na nic, na nic nie potrzebna. Czy ciocia potrafi biegać za mnie dzień cały na dół i z dołu na górę? Ciocia mi nigdy nie opowiada bajki o Doady, kiedy to przyszedł bosy, kurzem pokryty... Och! Biedne moje małe biedactwo! Ciocia mnie nigdy nie pieści, nie dogadza mi. Nie, nie! Ja to tak tylko żartem mówię.	Ależ to cud prawdziwy jak żyję, nie widziałam nic podobnego. Dziękuję panu bardzo, żeś był łaskaw mi to pokazać.	Człowiek jest zadziwiający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę nieprzytomny. E? Co pan myśli? Czasami zdaje mi się, że człowiek przyszedł tam, gdzie nie był pożądany, gdzie nie ma miejsca dla niego, bo gdyby tak było, dlaczegóż by pragnął wszystko zagarnąć dla siebie? Dlaczegóż by latał tu i tam, robiąc tyle o sobie wrzasku, rozprawiając o gwiazdach, nie dając spokoju nawet źdźbłom trawy?	Nie, nie to, mniejsza tam o drobiazgi. Ale ja w ogóle nie zrozumiałem.	Ano tak!... Tylko mi to wyszło z głowy! Rozdzielała je rzeczna odnoga, która potem wyschła doszczętnie!	Ci dzisiejsi panowie tyle warci co i on. Gdzie by to dawniej w hrabskim domu przyjmowali eks-kupczyka, który przez ożenek dorobił się majątku... Śmiech powiedzieć!...	Ja chcę się modlić!	No, ale ja nie przysięgałem!...	Tak sobie. Miłosne obrazy są nudne. Albo się całują, albo chodzą po pokojach. Tylko czasem ktoś strzela. Wolę detektywów.	To jest niewola, nie kraj! Zarabiam tu wprawdzie więcej niż w Warszawie, ale wiesz ty, ile przy Bessemerze płacą w Ameryce? Pisał mi Wąsikiewicz detalicznie. To jest dopiero pieniądz	A kiedy by się chciał bronić, to co?	A między wami, bracie azali nie ma też sług namiętności	A nie obłaskawię, bo i ten będzie jeszcze mój, niech się jeno ciepło zrobi, to już umyśliłem taki sposób na niego, że nie wytrzyma na plebanii, a przyleci!	A powinniście być! Potrzeba raz w kapitule ład uczynić... Ksiądz Biskup ma niechętnych wielu, potwarzami okrutnemi go okładają... Czynią go wszetecznikiem, gwałtownikiem, mordercą!	A rób co ci się podoba, byleby ci tylko lepiej jeszcze nie przefasonowali twarzy.	Ale cały ten łańcuch przypadków może być zerwany przez najmniejszy wypadek; sęp może nie nadlecieć wcale albo upaść sto kroków od stawu.	Ale jest ich porządna gromada.	Ależ dogadzasz i nawet psujesz. Dawniej uciekałem od obiadów w domu, a teraz nawet na proszone występy nierad chodzę. A tej służby, która mi truła życie, teraz jakby nie było; ani ich słychać. W innych familijnych domach panie wiecznie narzekają na kucharki i lokajów, panowie na szalone wydatki, a u nas o tym nigdy mowy nie ma. Ty mi dom rajem zrobiłaś, ty jesteś czarodziejką.	Cożeś to takiego przywiózł z Drezna żeś zupełnie nieswój? Nie wymawiaj mi się, bo znam cię zbyt dobrze, bym się mogła omylić. Mów otwarcie, co to być może?	Daj mi spokój ze swoją bajką!	Gdy mówię, żem bogata nie należy brać tego dosłownie. Właściwie nie jestem bogata, ale mam się dobrze.	Nie jest tak źle. Trzeba tylko mieć zasady, a niezbyt wiele rzeczy w domu. Drugą zasadą moją jest kuchnia skomasowanaskomasowana	Nie straciłem?... Tak się panu zdaje. Straciłem więcej, niż wolno mi było stracić. Straciłem uczciwość!	Nie. Zostaniesz. Póki ja zechcę!	Niech żyje sto lat, niech ma sto pałaców, sto milionów, sto fabryk.	Pewnie, że goj jest także człowiekiem, ale ty z twoimi mądrościami gorszy jesteś od goja.	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	Słusznie czyni Nie tylko ściany mają uszy, ale ostre języki latają po komnatach i donoszą co trzatrza (gw.)	Tak, ojcze.	Tak.	Tak...	Taką samą.	To co?	To jest absolutnie wykluczone Już teraz nienawidzę pani!... Pogardzam panią!... Czy pani to rozumie?!	To policja odprowadzi ją spowrotem.	To widzę	Zapewne to straż pałacowa?	A o co?	A tyś, chłopie, zdychał wedle zagona, jako ta krowa i kóń...	A więc i pani syn także nie umie czytać?	Aby nie było zapóźno	Bo tylko ty możesz.	Co nie mam lubić!	Co tu wykładać, kiej zapis zrobił!	Dziecię, on wie, że masz bogatych krewnych i zapewne w tym tkwi tajemnica jego miłości.	Hm	I od tego czasu nie wrócił?	I tobie, panie!	I toby bodaj było najlepiej! mruknął Dobek.	Jakbym była kocia matka, tobym ją na śmietnik rzuciła.	Jesteś mizantrop, co by wskazywało, że jednak sympatie masz gdzieś ustalone, ukryte dla kogoś.	Każdy wie o jednej czy dwóch takich okazjach i stąd rodzi się utrapienie, wielkie utrapienie.	Koli! KoliKoli! Koli! (ukr. koły: kłuj) zawrzasły tłumy rzucając się ku okopom.	Kotlicki, bądź cicho! Ty jesteś marny filister, typowy przedstawiciel swojego podłego gatunku i nie masz głosu, kiedy ludzie mówią!	Kołatanie ozwało się z podwójną siłą, rzekłbyś: drzwi wyskoczą z zawias. Tymczasem między zgromadzone niewiasty wpadł pacholik Kostek.	Kto?	Masz Olek, masz Wikta, napijcie się po kropelce, sieroty.	Myślę, że już koniec... trzoda zjedzie w głąb. Jesteście wszyscy nikczemni tchórze!	Mów...	Na pohybel LachomNa pohybel Lachom (daw. ukr.)	Nie wiemy jednak, czy płacą w pismach?	O książę mój! Bulbo najukochańszy! Panie mój i władco! Oto przybyła twoja Angelika, by uratować cię i nie dopuścić, by kwiat twego życia zwiądł przedwcześnie. Och, gdybyś był zginął, słodki mój pączku różany, twoja biedna Angelika byłaby również umarła, by choć przez śmierć połączyć się z tobą na wieki, Bulbo mój jedyny!	Panna Jagienka Zychówna ze Zgorzelic.	Panny!	Pierwszy zaszyty jest w Biblii, którą wczorajszy dyliżans uwiózł bardzo daleko.	Piwo? A ile?	Po łacinie umiesz także.	Powiem panu, że nie spodziewałam się, aby pan cudzą narzeczoną bałamucił!	Pozwolisz, boski, że wpierw wyprawię ucztę weselną, na którą ciebie przed innymi zaproszę.	Przykłada każdy, a widział kto?	Prędko przyjedziesz na obiad?	Signora, może jeszcze znajdziemy jakiś sposób...	Szolem AlejchemSzolem Alejchem (hebr.) odezwał się idący z przeciwka człowiek. W jego głosie gniew przeplatał się ze śmiechem.	U! zdrów numer, ta nowa!	W Mansie Franciszek Piguła, aptekarz, obrócił jakiś egzemplarz podartych Ekstrawagantów na robienie tutek: wyrzekam się diabła uroczyście, jeżeli wszystko, co w nie zawinął, nie stało się w tejże chwili zatrute, zepsute i zgniłe; kadzidło, pieprz, gencjana, cynamon, szafran, wosk, korzenie, kassja, rabarba, tamarynda: w ogóle wszystko, drogi, gogi i senogi.	W najbliższy poniedziałek Eryk zaczyna próby Makbeta.	Widzieliście!... A Stasiek?	Więc Sotillo wie...	Wszak jesteśmy w Oban?	Wszystko razem?	Zdaje mi się że odpowiedź możemy dać zaraz!	Zwierzęta i dzikusy.
Nie sprowadzę, bo jeśli taka jest wola Boża, żeby ta mysz była dla mnie znakiem i ostrzeżeniem, to nie chcę iść przeciw tej woli. Otóż tego roku nic mi się nie pokazało. Mówiłem to Maryni... Może Bóg zechce w jakikolwiek sposób okazać, że czuwa nad naszą rodziną. Słuchaj, mój drogi: wiem, że ludzie gadają, że jesteśmy zrujnowani, a przynajmniej w bardzo złych interesach. Otóż sam osądź: Krzemień, wraz ze Skokami, z Magierówką i Suchocinem, ma około dwustu pięćdziesięciu włók. Jest tam około sześćdziesięciu tysięcy rubli Towarzystwa razem: dziewięćset dziesięć tysięcy...	Dla kogo?	Niewiele mam do opowiadania Pracujemy, jak możemy, ot i wszystko. Zrazu ciężko było, ale dobiliśmy się czegoś. Rola, trzoda i to, i owo wymaga ciągłej pracy. Szczęściło się nam zresztą, chwała Bogu! Nie dziś, to jutro, pojutrze dopracujemy się czegoś.	Oficerowie modlili się do byka! Cóż to za brednie, u licha! Uczeń świętego człowieka! Czyż ten chłopak ma bzika?	Płyniemy do innego świata w nim to bez wątpienia wszystko musi być dobrze; bo trzeba przyznać, że nieraz przychodzi ochota zapłakać nad tym, co się dzieje u nas, zarówno pod fizycznym jak moralnym względem.	Ba! Poradziłem z jedną, poradzę i z drugą. A to tym łacniej, że tu mam niby i ojcowską władzę. Kto to wie jeszcze, jak to tam dalej będzie? Abom to ja raz widział największe fanatyczki, co jak poszły za lutrów, tak się i nawróciły?	Ależ nie! Widzisz przecież, że żyje. Pewnie zamiast wbić mu nóż między szóste i siódme żebro po lewej stronie, jak to zwykle czynią pańscy ziomkowie, ugodziłeś go nieco wyżej lub niżej. A prawnicy mają twardy żywot czworo; pan de Château-Renaud, pan Debray i pan Morrel to siedmioro; pan major Cavalcanti, ośmioro.	Nic nie rozumiem Cóż to za szał?	Owszem, mówił pan, że może to i dobrze będzie.	Panie generale brygady, zdaje mi się, że to do ciebie pito mówiąc o walce w Falentach...	Wiem, a naturalnie, że wiem! Męka, nędza, utrapienie, śmierć, zgryzota! Jakże to może być, abym ja, matka, o takiej rzeczy... z pułkiem w dalekie strony wyszedł!... pięć lat temu! Wiem! Jezus Marya! Wiem, wiem, wiem, wiem!...	Prawda, że dziwna bardzo, rzekł starając się nie okazać pomieszania gość, chociaż się mocno zarumienił, (co szczęściem nie było widoczne, bo siedział od światła) lecz... tyle to rzeczy po świecie opowiadają...	A panna Lola to taka skromniutka.	Bagatele nazywamy los Jugutés i choć tytuł tej książki niewiele obiecuje, wcale to niezła rzecz, zawierająca wiele poważnych a składnych przedmiotów.	I dlatego, że znam, żałuję tych, którzy muszą mu ulegać Jest to chyba największe nieszczęście w życiu.	Jeżeli tylko można, to...	Może bukiet pani przeszkadza, to go mogę nieść...	Powoli, powoli! Przez pół roku możesz sobie pobiegać bez postronka u pęcin. Wyjednałem ci to u sahiba-pułkownika Creightona. No, i dwadzieścia rupii miesięcznie. Stary czerwony kapelusz wie, że przyjeżdżasz.	To bardzo smutne	To już zależy od panów.	Więc to nieprawda że miałeś dziś poślubić Leonorę, córkę Balwastra?	Znacie to miejsce?	To właśnie w tej chwili się robi. Może pan słyszeć działanie pomp. Spojrzyj pan na wskazówkę manometru: widać na niej, że „Nautilus” się podnosi, ale razem z nim podnosi się i lodowiec	Gdy dwie familie w dwóch wspaniałych domach nie mówią o niczym innym, a za nimi powtarza wiadomość połowa Rzymu, nietrudno wiedzieć Wczorajszej nocy odbito dziewicę, wychowaną w domu Aula Plaucjusza, imieniem Ligia albo właściwie: Kallina, którą twoi niewolnicy, o panie, przeprowadzali z pałacu cezara do twej insuli, ja zaś podejmuję się odnaleźć ją w mieście lub, jeśli, co jest mało prawdopodobnym, opuściła miasto, wskazać ci, szlachetny trybunie, dokąd uciekła i gdzie się ukryła.	Nie od dziś wiemy, jak bardzo twój charakter stoi na wysokości talentu Zachowałeś się przed chwilą już nie jak człowiek, ale jak Bóg: nie dać się ponieść ani sercu, ani wyobraźni; nie wziąć w obronę ukochanej kobiety, którego to błędu oczekiwano po tobie i który dałby tryumf w ręce temu światu, pożeranemu zazdrością wobec aureoli pisarskiej... nie! Pozwól sobie powiedzieć, to szczyt dyplomatycznego taktu.	Nie krzycz, bo się ciebie nie zlęknę! dodał pedogryk. Ja, oprócz Pana Boga, nie boję się nikogo, nawet śmierci! Taką mam naturę!	Niezłe jest rozumowanie pańskie, Mr. Randolph. Nie wykluczam wcale, że przyjaciel, mimo wykształcenia i uczciwości swej, opanowany szałem zbieracza klejnotów, oraz znając zbrodnie, związane często z chęcią posiadania ich, mógłby się dać pociągnąć do kradzieży, a nawet morderstwa. O tak, żyjemy w dziwnym świecie.	Ojciec nie bardzo zdrów, stracił humor. A wie pan, ksiądz Liberat umarł.	Więc dobrze, Hektor zostawi ci Variétés, a Lucjan Porte-Saint-Martin Oddaj mu Porte-Saint-Martin, durzy się jak wściekły w Fanny Beaupré weźmiesz w zamian Cirque-Olimpique. Ja będę miał Bobino, Funambules i panią Saqui... Co mamy do dziennika na jutro?	A czy przyjdzie?	A czyż tutaj nikt nie pije herbaty?	A ja!	Ależ...	Bardzo dziękuję, o ile mogę, nie używam żadnej ochrony przed deszczem; lubię pasyami moknąć na deszczu.	Bo się bałem.	Cóż chcesz, do diabła, drogi panie Edmundzie Wszyscy jesteśmy śmiertelni, a trzeba przecież, żeby starzy ustępowali miejsca młodym, inaczej trudno byłoby mówić o postępie; ale skoro powiadasz mi, że ładunek jest...	Dobrze, zaraz załatwię. Czy awizowaćawizować	Et! klecha z ciebie! nie rozumiesz się na honorze.	Głupi jesteś. Takiej siły oni nie mogą mieć.	Jestem członkiem jury, międzynarodowy spełniam obowiązek, nie mogę się spóźnić...	Mam coś ważnego do powiedzenia.	Na żniwa się obiecują. Tereska latała dzisia z listem do organisty, bych przeczytał. Powiadał mi o tym.	Nic panna nie będzie miała; gorzej byłoby nie odpowiedzieć prawdy. A pani oskarżycielka słyszy, co jest?...	Nie bójcie się znajdzie ona i u nas miłość i chuchanie. Strzec będziemy kwiatuszka, a posadzimy go na pięknym, wysokim zamku.	Niekoniecznie. Chcąc dostać się do miasta, mam inną, krótszą drogę.	Nikt mi nie powiedział. Ale widzisz, kto się często marszczy, temu robią się zmarszczki na czole. Kto się często krzywi, temu robią się takie kreseczki koło nosa i ust. Ty masz takie kreseczki, a za parę lat na drugiej stronie ulicy każdy pozna, żeś grymaśnicka.	Odszukam panią niewątpliwie. Cieszę się bardzo. Pozwoli pan ucałować piękne ręce swojej pani?	Otóż właśnie, w razie wschodniego wiatru czy gruntowano tu kiedy?	Pst! Czy słyszysz?	Tak, wspominała o tym. Kiedy przyjechałem, stała właśnie przed domem i nawoływała. No, sarna wróci chyba do leśniczówki.	Trza go wziąć do meldunku	Za pozwoleniem, rzekł Dobek: o tem staraniu oficjalnie mowy nie było!	A Kłębiak co ino mówił, że kozaki ciągną od Woli	A czemuż by miało tak być, mamusiu? Pracowałem jak koń, jadałem jak wieprz, a sypiałem jak zabity.	A jak nazywają tych, którzy śledzą ludzi wbrew ich woli?	A! dzień dobry ci Anusiu!	Ach, dzień dobry najdroższa	Bardzo niedobre jadłem śniadanie; onegdaj był dzień postny, a zastałem jedynie mięso.	Byłem chwytany za głowę, ramiona i nogi, a przysięgam...	Będziemy się uczyć.	Choć pożałujcie! choć przemówcie!	Co ty oszalałaś Maryś? hę?	Co z dzieckiem?	Co z ojcem?	Czego wy ludzi w grę wciągacie?	Daję ci słowo.	Dali wam jeść?	Dobrze! Hej, Rzędzian!	Dość służby!	Dość. Mówmy o czymś innym. Będę musiała zwolnić Buehlera.	Dziś będę mówił.	Ho, ho, sprytni oni są tam w nuncjaturze!	I Malborka	I bogaty Jaki tam wszystkiego dostatek! Ludzi, stada, dobytku, piwa i miodu... Kto go wie, może nawet kruszcu, srebra i złota! Ze wszystkimi kmieciami tak, miłościwy panie...	I rzucimy się na nich	Mało jeździłeś	Możliwe	Na, kaip laivas?	Niepodobna. Trzeba go pozostawić w spokoju i strzec od wszelkiego wzruszenia fizycznego lub moralnego.	O czym mówisz?	Od czasu, jak mnie Tatarzy pana Kmicicowi pod Warszawą w niewolę wzięli	Pieniądz, Opieka, Konflikt wewnętrzny	Pogadajmy spokojnie, zawsze się można porozumieć	Ponieważ często błahostka wyprowadza je z równowagi. Lekka niedyspozycja żołądka czyni z nich oszustów. W rezultacie, możesz być kawałkiem niestrawionej wołowiny, odrobioną musztardy, okruszyną sera, odrobiną niedogotowanego ziemniaka... Pomimo wszystko, wydajesz mi się więcej istotą cielesną niż duchem.	Przyjdę.	Rusza się wszystko, rusza.	Sam złaź, kiedyś taki chytry.	Sancho raz na zawsze porzućmy takie rozmowy, krótko mówiąc, one mnie martwią, przebaczyłem ci tyle razy, a wiesz, co powiadają: „za nowy grzech, nowa pokuta”.	Spodziewam się, że pani przyjemnie spędziła wieczór	Słuchaj... Ktoś chodzi po salonie, na pewno!	Tak są nieco suche.	Trudno, musimy zaczekać a tymczasem powiedzcie, co zrobimy, jeżeli król umrze.	Trzeba było takiego durnia jak ty, żeby mi uwierzyć!	Un russeUn russe (fr.) trafił ktoś kulą w płot.	Wierzysz w zwycięstwo? Rozumiesz, rychłe, przez nas dokonane zwycięstwo?	Więc może niech jada u Klecza?	Wstawaj, Ślimaku!... A dyć wasza umarła... Na szczęt umarła...	Wszyscy reszta zostali.	Zapewne, że są.	Zgryźliśmy i kość! Uciekają! Bić ich, bić, o łowcy Wolnego Plemienia!
Wie pan najlepiej, że wierzy pan we wszystko Pójdę z panem do ogrodu. W pracowni jest strasznie gorąco. Bazyli, każ nam podać jaki napój chłodzący, coś z poziomkami.	Ujdę, napewno. Ale ta możliwość nie jest tak odległą, jak ci się wydaje. Czytałem, że Barnes chce dziś właśnie wrócić do Nowego Jorku. Przypuśćmy, że notatka ta jest prawdziwa, natenczas miałby do dyspozycji trzy pociągi, o siódmej, o jedenastej i ten. Jeden na trzy, nie jest to zbyt małe prawdopodobieństwo.	A pan?	A... nie spodziewałam się od pani takiego zdania! Jak to, więc talenta nie są potrzebne panience w naszych czasach, kiedy wszyscy mówią, że kobieta powinna być samodzielna, powinna kształcić się we wszystkich kierunkach?...	Czego więc pan żądasz ode mnie?	Czy moja Becky ma zamiar spać przez cały dzień? Chyba nie jest aż tak zmęczona?	Dla mnie	I udało ci się, księże proboszczu Mogę ocenić zmiany, jakie zaprowadziłeś, zestawiając obecny stan gminy z tém, co się poprzednio działo. Śmiało twierdzić mogę, że mało jest kantonów, gdzie-by wyrobnicy tak sumiennie trzymali się wyznaczonych godzin pracy. Bydło pilnie strzeżone, przypadkiem chyba szkodę wyrządza. Drzewa są w poszanowaniu. Wreszcie, dzięki księdzu proboszczowi, wieśniacy nasi zrozumieli to dobrze, że dostatek i wygoda są nagrodą oszczędnego i pracowitego życia.	Jak to? I nie wiesz, gdzie jest?	Na jakiej zasadzie przybyłeś pan tu zamącać uroczystą chwilę mego życia?	Najlepsza dla niego nagroda będzie Danuśka, a ja też myślę, że ją dostanie, a to przez tę przyczynę, że jak się baby na co zawezmą, to przeciw nim i taki Jurand nie poradzi.	Nic Nie będę ja się onym trupem chwalił w mieście. Niech tu go sobie kto chce najdzienajść (daw.) dziś: bez ogródek., kto tutaj nabroił. Wszystko się na waści skrupiskrupić się (daw.)	No i zgadnij pan pomocnik adwokata lub notariusza.	O mnie możesz pan być spokojny, nauczę się roli.	Pan ma na myśli mateczkę, panie Copperfield!	Pan masz świetne zadatki na bakałarza!	Powiedz pan zatem swojemu Litwinowi że sprzedam kamienicę, ale za sto tysięcy rubli. I to do Nowego Roku. Po Nowym Roku cenę podniosę.	Rzemiosło? Cóż chcesz przez to powiedzieć, Maksymilianie? Czyż jesteśmy już tak szczęśliwi, że możesz sobie pan żartować z tego, co nas dotyczy?	To jest... kamieniem znów nie jestem.	To pani Krotyszowa mieszka w Rynku?	Wejdźmy po prostu i poradźmy im, żeby dali temu spokój! Nie miałem z nimi nigdy do czynienia, ale głowę daję, że Campbell jest tchórz.	Wie pan że pan mi się podoba.	Większe niż mniemasz Jeżeli Finot daje mi porękawiczne za ten interes, czy nie domyślasz się, że ono będzie dla ciebie? Jedźmy do lasku bulońskiego ujrzymy tam twoją hrabinę, a ja ci pokażę przystojną wdówkę, którą mam zaślubić: urocza osoba, Alzatka, nieco przytłusta. Czytuje Kanta, Schillera, Jean Paula i mnóstwo książek hydraulicznych. Ma manię pytania mnie o zdanie; muszę udawać, że rozumiem wszystkie te sentymentalne niemczyzny, że znam mnóstwo ballad, wszystkie ziółka zabronione mi przez lekarzy. Nie mogłem jeszcze w niej wytępić entuzjazmów literackich, płacze jak bóbr, czytając Goethego i ja muszę także popłakiwać przez grzeczność, bo chodzi o pięćdziesiąt tysięcy franków renty, mój drogi, i najładniejszą nóżkę, najładniejszą rączkę pod słońcem!... Ach! gdyby tak nie mówiła miłoźdź i zerdze, to byłby ideał kobiety!	Zapewne... chociaż myślę, że jej ten Krzemień leży na sercu... Dla niej to zrobiłem, żem się go pozbył, ale młodość nie wszystko potrafi zrozumieć. Zresztą wiedziałem o tem i gotów jestem znieść każdą przykrość ze spokojem. Co do Maszki... zapewne!... Ona nie może mu nic zarzucić. Kupił Krzemień, to prawda, ale...	Zauważyłam kilka razy, że wykonywała nieznaczny ruch, jakby chciała się do nas zbliżyć, ale nie uczyniła tego: widocznie jest zbyt lękliwa. Chciałam, aby podeszła. Gdybym się tak bardzo nie czuła słoniem, zbliżyłabym się do niej. Ale nie mogłam się przedostać przez tę wielką halę z wyjącymi tłumami chłopców na schodach. Była to najładniejsza nowicjuszka, jaką dzisiaj widziałam, ale prawdopodobnie i piękność zawodzi pierwszego dnia w Redmondzie	A bo jeden?	A jednak Messu, wódz żydowski, zrobił ciemność i pomór w Egipcie!...	A nasze słowo?	A oto i on sam. Przypuszczałem, że przyjdzie, skoro cię zobaczy. Służy teraz u szambelana, pracuje w ogrodzie. Ale las ciągnie ku sobie. Kiedy zabraliśmy się do ścinania drzew, nasz Ole nie usiedział w ogrodzie, musiał wziąć w tym udział... oczywiście tylko jako ochotnik.	Ach Nie odznacza się on zbyt oryginalną powierzchownością.	Ach!	Ale przed kim?	Ależ nie, nikt tego nie mówi. Ale obowiązkiem naszym sprawdzić każdą pogłoskę.	Ależ szanowni panowie to niemożliwe przecie, żeby król nie umiał pisać ani rachować, żeby nie umiał geografii ani gramatyki.	Apage!	Aramis! Któż to taki?	Barbet, pięćset franków?	Bardzo ci wdzięczny za pamięć!	Baum, Baum... Ciekawość, czyby to miał być syn konsyliarza?...	Biskup i ziemianie ręczą więc i nadal za Starostę?	Broń Boże! Jakżebym śmiał! Nie lubicie ludzi, a musielibyście patrzeć na mnie i rozmawiać. Przybyłem, boście mnie wzywali przed rokiem, i myślałem, że mi się należy prosić za brata.	Będzie, ale wam	Ciekawam!	Co też ty wygadujesz!	Co to znaczy?	Czego?	Dobrze Jestem gotów, idę za wami.	Dziewier! chodźcie, pomóżcie! zmiłujcie się, pomóżcie!	Fela, co ty wyrabiasz?	Hej, kto tam?	I panna Stefcia nie chce już ze mną rozmawiać?	Idą...	Istotnie, rozrzewniająca czułość! Tęsknota po mnie wygląda ci z twarzy. Jakżeś się bawił w Berlinie?	Jak on wygląda?...	Jakim sposobem? myśląc tylko by brata ocalić...	Jego się da do tego małego pokoju	Jemu o tę Maryśkę od Szkopkowej chodzi	Każdemu bodaj na dwie niedziele starczy	Ludy są nawrócone!	Majątek dano w administrację na zniszczenie, rzekł Eljasz, trzebaby i to ratować.	Miałżeś po co chodzić tak daleko goliznę miałeś i w Krakowie.	Może być.	Mój ojciec zmarł w mieście Lahorze, kiedym był jeszcze maleńki. Kobieta, co miała sklep, kabarri (graciarnię) koło miejsca postoju dorożek...	Na małą skalę interes taki może się wydać dziwny; ale na wielką skalę, to są wysokie finanse. Są akty samowoli, które są zbrodnią między jednostkami, a które stają się niczym, kiedy się rozciągną na jakąkolwiek zbiorowość, tak jak kropla kwasu pruskiego staje się niewinna w wiadrze wody. Zabijesz człowieka, zgilotynują cię. Ale w imię jakichkolwiek przekonań zabij pięciuset ludzi, uszanują zbrodnię polityczną. Weźmiesz pięć tysięcy franków z mojego biurka, pójdziesz na galery. Ale z pieprzykiem nadziei zysku, zręcznie wsuniętym w paszcze tysiąca giełdziarzy, zmuś ich do wzięcia papierów jakiejś tam zbankrutowanej republiki lub monarchii, wypuszczonych, jak mówi Couture, po to, aby zapłacić procenty od tych samych papierów, nikt nie może się skarżyć. Oto istotne zasady złotego wieku, w którym żyjemy!	Na wybrzeże portowe?	Nas większa moc strzeże.	Naturalnie	Nie boisz się już?	Nie byłoby nadużyciem prosić pana o pokazanie owych cennych pigułek?	Nie obudzą się przed świtem A teraz słuchaj, co ci powiem. Przed wieloma, wieloma porami deszczowymi przybiegł tu z południa kozieł, ścigany przez całą zgraję wilków, a nieznający dżungli. Oszołomiony trwogą, nie zważał, co czyni, i zbiegł z urwiska w dół, a zgraja, rozżarta i oślepiona zaciekłością pościgu, pomknęła tuż za nim. Słońce stało wysoko, a Małe Plemię było nader liczne i ogarnięte ogromnym gniewem. Wiele wilków zbiegło również w dół, ale nim dotarły do wód Wajngangi, już nie żył z nich ani jeden. Ale i te, które zatrzymały się nad skalnym zrębem, wyginęły co do jednego. Natomiast kozieł uszedł cało.	Nie przypominaj! i nie pamiętaj tego Ursusowi.	Nie, przyjacielska herbata, pogawędka i kilka niespodzianek...	Nie. Wyszedł!	Niech królewicz zrozumie, że ja nie pragnę sprzedania mego słonia!	Niech mię Bóg strzeże i broni abym miała kiedy cierpiącego bliźniego minąć bez podania mu pomocy! odparła z pobożnem westchnieniem Apolonja! Co dacie jednemu z maluczkich braci moich, mnie dacie	Nudny jesteś! Daję ci słowo, że mówię prawdę	O której mówi nasze wołyńskie przysłowie: Dureń dumkoju bohatije!	O niczym nie wiesz? A o tym, czy także nie wiesz, jako pytają na ratuszu? Nie powiadano ci jeszcze? Tam każdy złoczyńca najpierw tak mówi, jako i ty: o niczym nic wiem. Tedy go po dobremu proszą: powiadaj, nie daj się psować! A jak nie powie, tak jako ty powiedzieć mi nie chcesz, tedy dają go katu, a kat bierze go na śrubę. A wiesz, co to śruba? Jak kat pokręci, raz, drugi raz... trzeci... wyciągnie ciebie jako strunę na skrzypcach, powykręca ci stawy i członki, powywraca łopatki, wszystkie kości zaczną trzeszczeć, żebra się rozsadzać będą. I żebyś jaki twardy był, śpiewać, niebożę, będziesz!	O tak, ojcze!	Posłaliście za nimi?	Powoli... powoli... uspokój się, kochany panie Stanisławie Więc nie cofasz się od kupna?...	Przystępujemy do edukacji niedźwiedzia w tańcu. Czy może niedźwiedź służyć?...	Pyszna pogoda, ale chłodno Czy aby Nel wzięła ze sobą ciepłe ubranie?	Tak A gdzież to oni teraz wszyscy? Pew był jednym z nich... no i umarł w nędzy. Flint był też taki... i dobił go rum w Savannah. Ach, byli to zacni kamraci, tak, tak, ale gdzie oni teraz?	Tak, tak to ja wypuściłem nań z podziemnej pieczary tego człowieka i dlatego nie mogę teraz świadczyć przeciw niemu.	Tak. Chcę. I ja z panem pojadę. Umiem jeździć konno, strzelam bardzo dobrze, tak jak Staś W puszczy i na pustyni Staś W puszczy i na pustyni	Ten, który sobie wybierzesz, mój mały	To ja wam rzeknę, po co przyjechały	To jej wnuka książki.	To nieprawda, panie.	To prawda! Jestem długi, oo... porządnie długi. Ale mimo to dzisiejsze drzewa są marne, wierzajcie mi. Niedawno omal nie spadłem na ziemię. Niewiele brakowało. Nie objąłem dobrze pnia ogonem i ześlizgując się zbudziłem ze snu bandę bandar-logów, które obsypały mnie wyzwiskami i przekleństwami.	Trzęsie.	Tyś to powiedziała, że ci ludzie umieją cierpliwie czekać, usidlać, nawet wszystko ryzykować i łamać...	Uczony?	W Łodzi mam co innego do roboty	Wasza dostojność! Sądzę, żeśmy się tu na naradę, nie na krotofilekrotofila (starop.)	Więc oszukujecie wasz lud?...	Więc to tak?... Więc ja nie jestem samodzielnym człowiekiem, nie mam żadnych obowiązków, nie mam prawa służyć społeczeństwu, nie mogę przyczyniać się do ogólnej pomyślności, do postępu i szczęścia młodych pokoleń, do podźwignięcia kobiet z upokarzającego stanowiska?...	Zabrałeś termos z herbatą, Karol? Co? Termos z herbatą. Nie? Boże kochany, ogłuchł czy co. Z her-ba-tą!	Założę towarzystwo... zrobię taką konkurencyę wszystkim dyrektorom, że ich dyabli wezmą!...
Małżeństwo rzekła Karolina dziś: toaletowy, służący do czynności higienicznych i upiększających, takich jak mycie, czesanie, golenie się, ubieranie. i recept lekarskich, że miłość małżeńska upodobniona jest do pigułek trawiennych, kropli żołądkowych lub ulepku; że do pani de Fischtaminel należała dusza mojego męża, jego myśli, jego zachwyty, podczas gdy ja byłam rodzajem  konieczności czysto fizycznej! Co sądzisz pan o kobiecie zepchniętej aż do roli czegoś w rodzaju zupki lub rosołu, bez zaprawy oczywiście! Ach, tego wieczoru szalałam doprawdy z wściekłości, nie wiem już sama, co wykrzykiwałam wśród czterech ścian mojej sypialni. Czy sądzisz pan, że to mniemanie, jakie mężowie mają o swoich żonach, ta rola, jaką nam wyznaczają, nie są dla nas prawdziwą niedolą? Nasze małe niedole kryją w sobie zawsze jakąś niedolę wielką, prawdziwą. Słowem, trzeba było Adolfowi dać nauczkę. Zna pan hrabiego de Lustrac, niestrudzonego wielbiciela kobiet, muzyki, smakosza przy tym, jednego z tych pięknisiów z czasów cesarstwa, którzy żyją wspomnieniem tryumfów swojej młodości i którzy pielęgnują z nadzwyczajnym staraniem swe przekwitłe wdzięki, nie chcąc złożyć jeszcze broni?	Na cóż to pytanie! Przecież ja od pani nie żądam niczego...	Co?... małżeństwo panny Heleny... Z jakim panem Stefanem?... bo i ja jestem Stefan. Ale jeżeli mówi pani o małżeństwie panny Heleny z panem S.... to wybaczy pani, ale ja o tym nie myślałem.	Widzi pani, ja nie wiedziałem o tym, a byłbym mógł to pani powiedzieć.	Czy pani chce uwolnić ją od odpowiedzialności?	Czy pani życzy sobie, abym odszedł?	Jak to, pójdzie pani do niego?	Chciałam powiedzieć pani przełożonej, że wyjdę do miasta... Kupię sobie woalkę	Proszę pani, każdy głupieje podobno z miłości.	Zatem opisz to wszystko... a także i wszystkie wyłomy w murze... i skąd wyrębują drzewo na opał... tudzież jaki jest charakter i usposobienie króla. Pozostanę tu, aż sprzedam wszystkie konie. Wynajmę pokój koło bramy miejskiej, a ty będziesz moim rachmistrzem. Drzwi są opatrzone silnym zamkiem.	A to co ma znaczyć? ofuknęła się Dobkowa. Coż to? ja nawet z daleka na ichmościów patrzeć nie jestem godna, a jegomość się wstydzisz żony?	A niech słyszy! Niech wiedzą, jakiś to wałkoń i próżniak! Czekaj, wróci gospodarz, to ci da radę, obaczysz! Józka krasula ma twarde wymiona, ciągnij mocno, byś znowu pół mleka nie ostawiła! A śpiesz z udojem, na wsi już wyganiają krowy! Witek! bierz śniadanie i wypędzaj, a pogub mi owce, jak wczoraj, to się z tobą rozprawię! zapomnieć. nawet boćka, stawiając mu w ganku żeleźniak z wczorajszymi ziemniakami, że przyczajał się, klekotał, a kuł w niego i wyjadał. Była wszędywszędy (daw., gw.) wszystko. miała sposobną radę.	A niech cie ta przódziprzódzi (gw.) odkrzyknął na odlew. tylko. kajkaj (gw.) mruczał bacząc, póki mu z oczów nie zeszli.	Ale zbadałem miejsce, ot tak, dla własnego użytku nie robi to wrażenia zwykłego domu. Są tylko jedne drzwi wejściowe	Bo i „Nautilus” osiadł na mieliźnie.	Chce mnie pan doprowadzić do mówienia głupstw nie czuję się na siłach, aby walczyć z panem, i proszę, aby mi pan  pozwolił rozmawiać dalej z Józią. Józiu, co ci mówiłam?	Co to jest? co się tu stało?	Czy nie posuwasz się pan za daleko, mości de Lamothe? Bergerac jest przyjacielem i stałym bywalcem naszego domu.	Czy oskarżony bywał od dawna u niej?	Daj mu spać lecz postaraj się o to, żebyśmy byli dobrze nakarmieni po jego przebudzeniu. To jest człek ogromnej świętości.	Dobrze, dobrze nie mam żalu do pana; pojmujesz jednak, że dość sprawia kłopotu bronienie swoich przyjaciół i wynagradzanie ich... jednak dam ci pożyteczną radę: strzeż się i myśl o sobie, panie d‘Artagnan, albowiem z chwilą, gdy wypuszczę cię z pod mojej opieki, życie twoje szeląga nie będzie warte.	Gdyby to panu nie przyczyniło zbyt wielkiego kłopotu... Ale tylko w tym wypadku! Po pierwsze	Ha! w takim razie jedynym szczęśliwym będę ja, skoro ujrzę pannę Kunegundę.	Hrabia Monte Christo namówił pana, żeby napisał pan do Janiny?	Jagustynka to nikomu dobrego słowa nie dadzą	Jak to?	Jakże to? co? Jeszcze ci Zakon stoi.	Krótko powiem. Obecnie mam zamiar wyjechać na Riwierę. Bardzo być może, że wypadnie mi być w Rzymie.	Mogę to zażegnać w mig Ów babu jest to ten sam hakim (zapewneś o nim słyszała?), który wędrował po górach koło Ziglaur. Znam go dobrze.	Na przyszły poniedziałek.	Na scenie zyskałaby może oklaski; w świecie znajdzie drzwi i serca zamknięte...	Nic... byłem u nich... Tylko, na miłość boską, nie mów o tym nikomu...	Nie, Boże uchowaj! ale o której godzinie był u pana?	No, a Müller? Czy i on?...	O, moja droga! tam, gdzie ja się urodziłem, nie trzymają pokojowych, damy same się ubierają. Ale, poczekaj no, zdaje mi się, że poradzimy jakkolwiek. Planchet, ruszaj do pana Aramisa, proś go niech przyjdzie coprędzej. Powiedz, że mamy coś nader ważnego.	Przede wszystkim czy wierzysz, że twoja cukrownia będzie istotą żyjącą, ultraorganizmem?...	Są to czterej rycerze w maskach, zbrojni w włócznie i tarcze, a z nimi zamaskowana dama biało ubrana, a przy jej rumaku dwóch służących pieszych.	Są. Ci ludożercy chcieliby mnie złożyć w ofierze i śpiewaliby przy tym hawajskie pieśni. Wiesz, takie jak śpiewają ci Murzyni w restauracji Paradise. Ale ten młody ludożerca zakochałby się we mnie... A potem zakochałby się we mnie jeszcze jeden dzikus, na przykład naczelnik tych kanibali... a potem jeszcze jeden biały.	Tak, to jasne Nie pozostaje nam nic innego, jak przedstawić jutro nasz czek u braci Baring.	Takaż to mocna ona Nastusia?	To Don Olivantes de Laura	To Jędrusia, przecież wiesz, że to wszystko Jędrusia. Ojciec, jak kupił, chciał śpichrz zrobić z pałacu, a meble sprzedać, ale się z Jędrusiem jakoś porachowali, że teraz pałac i wszystko, co w nim jest, jego. Ja ci dać nie mogę z tego, nie mogę.	To ja je płacę!	To niedaleko stąd, panie lejtnant, zaraz za tą drewnianą budą.	To się pokaże Dopóki będzie taka szosa jak dotąd, to ręczę za wszystko.	Tylko bez żadnych trywialnych uwag, Beetle! My pragniemy tylko tego, aby wyjść z tej awantury, jak na przyzwoitych ludzi przystało...	Więc dla Pana tego rodzaju ludzie są wstrętni?	A toż godziwo, ciągnął dalej, że do domu powróciwszy, dotąd do mnie po błogosławieństwo nie szedłeś? A któż ci dziś bliższy nademnie?	A ty czego śmiejesz się niedźwiedziu?	A właściwie dlaczego przywieziono wuja Misia tutaj, a nie do domu jego, do Hołowina?	Ale bo mi się zdaje, że gdyby nawet przybył i siadł do roboty, mimo pospiechu nie wydołałby jej pewnie.	Ale wytłumacz mi, dziecko kochane, gdzie znalazłaś tę sakiewkę?	Ani mi się ważcie tykać beczki!	Ba, gorzej jakby zjedli, bo ciągną ot pod swoje zamczysko!	Byłem tam poraz ostatni w Październiku zeszłéj jesieni.	Byłeś tam wczoraj wieczorem, co? Przy świecach, gdym poszedł do klubu, co?	Chodź za mną!	Chwila, do jutrzejszej nocy? Cóż, zrobię, co będę mógł... Zastanówmy się. O czym mógłbym z nim porozmawiać?	Coś, widać, złego uczyniłem?	Czego chcesz?	Dzień dobry. O co chodzi?	I mogę je zatrzymać z czystym sumieniem?	I wzór prawdziwej skromności!	Jak mnie Bóg miły, panie Janie, że wczoraj miałem wieczór taki, żebym był i o generalskim rozkazie zapomniał, a nie dopiero o takiej drobnej przyjacielskiej posłudze.	Jedź, swego nie daruj! Wcale grzeczna kwota ci się należy.	Juścijuści (gw.) że. ten zbój poredziłporedzić (gw.) westchnęła ciężko.	Już znam tę piosenkę. Gdy przyjdziesz, dostaniesz jabłko. I będziesz widział, jak maluję. Wystarczy.	Którędy przeszedł?	Lampa z wolna przygasała. Wuj Gedali:	Mama umarła.	Myśmy się nigdy nad nim naprawdę nie pastwili, tak jak wy nad nami.	Naprzód!	Naturalnie, że się odzywam, bo pan i gada, i robi całkiem jak dziecko... Ja jestem tylko lokaj, ale przecie wolałbym wierzyć takiemu, co mi daje dwa ruble za wizytę, aniżeli takiemu, co ode mnie po trzy ruble pożycza, i wcale nie śpieszy się z oddawaniem. Ot, co jest, dziś pan Wokulski dał mi dwa ruble, a pan Maruszewicz...	Nie byłam bardzo daleko od ciebie.	Nie wymkniesz mi się	No, no	Och, przez litość, nie snuj dalej tak smutnej bajki! Mamy go z powrotem.	Oj oj oj!	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Po temu, że ona okropno trudnajaGaspadyń fiesor (...) ona okropno trudnaja	Prawda jest... Dobre racje daje!	Prawda! prawda!..	Prawda, masz rację, trzeba teraz pieniędzy i pieniędzy.	Przesadzasz, Taras Ty wiesz, że przesadzasz.	Rrru!...	Sprawiedliwie mówisz, ale spytał książę.	Strój	Tak, coś w tym rodzaju. Cztery Żywioły, Dworna Europa.	Tak.	Toś się do nas źle wybrał, przyjacielu wojny pod czas nie mamy, Bogu dzięki; niewiasty nasze po waszych trudno aby się wam podobały!	Widna, proszę jegomości.	Widzisz ciociu, że nie taki diabeł straszny, jak go malują.	Wiem	Wobec tego może wstrzymać dalsze popieranie rozwodu?	Z Indyi przybywasz?	Z pewnością. Ale uchronić się można w ten sposób tylko przed jedną trucizną, inne działają nadal.	Zapewne w chwili szlachetnego uniesienia, oszołomiona jego bełaganiami i rozpaczą...	Zapomnieliście o tém że N. Pan może zmienić prawo.	Zawinił pan, ale, niestety, prawo kary nie należy do mnie.	Żeń się tedy
Najpierw to surowo na mnie patrzał i mówił: „Przyszedłem przeprosić za zachowanie się mego Zenona. To głupi i zły chłopiec. Należała się mu kara, wałkoniowi, a co od pana Sobka dostał, to jeszcze mało. Rozumiem, powiada, że nie miał prawa pani, to znaczy mnie, obrazić. Nie jego interes, co pani robi. Pani Szkopkowa opiekuje się panią, jej prawo, a nie tego darmozjada. I gdyby pani przyszła poskarżyć się mnie, to dostałby za swoje. Ale, powiada, pani poskarżyła się młodemu dziedzicowi z Ludwikowa i teraz mnie, starego, nieszczęście całkiem niewinnie spotkało, bo mi zamówienia cofnęli, a to więcej jak połowa mojego zarobku”.	Gdzie? jużciż pewnie z cyganami poszła... bo ją ta bestya kusiła nie mało? a jak wasz ojciec pogroził, musiała nieszczęśliwa posłuchać włóczęgów.	Ja im dałem adres pewnej starej głuchej pani z naszej ulicy Chciałem wszystko zrobić jak najlepiej, bo rozkaz to rozkaz. Nie pozwoliłem zbyć się byle czym i dlatego trzeba było coś wykombinować. Aha, w sieni czekają ludzie na fortepian. Przyprowadziłem ich, aby go zawieźli do lombardu, proszę pana feldkurata. Będzie nieźle, jak się pozbędziemy fortepianu. W mieszkaniu będzie więcej miejsca, a w kieszeni więcej pieniędzy. Przez parę dni będziemy mieli spokój. A jeśli pan gospodarz będzie się o ten fortepian dopytywał, to mu powiem, że się w nim poprzerywały struny i że trzeba było oddać go do fabryki do reperacji. Stróżce już o tym powiedziałem, żeby się niczemu nie dziwiła, gdy go będą wynosili i ładowali. Znalazłem też kupca na kanapę. Jest nim mój znajomy, handlarz starych mebli, a przyjdzie po południu. Teraz dobrze płacą za skórzane kanapy.	A spałem. Panicz mi wyznaczył trzy godziny wypoczynku od północy. Jak się obudziłem, nie było koła. Poszedłem go szukać i znalazłem pod Gryniszkami. Chłopi złowili. Chcą wykupu!	Ach, madame, toż ja niewiele już ją mogę nauczyć! Ona się nie uczyła francuskiego, ale mówi jak rodowita Francuzka. Akcent ma wyborny.	Albo ja wiem. On mówi, że jest ciężko chory, a ja myślę, że będzie zdrów po kilkumiesięcznym pobycie w górach.	Jak to nie wpuści! Czy może nas ktoś nie wpuścić?	Jak to wczoraj? Przecież to już tydzień?	Jakże! Muszę tam być, bo mam list z instrukcjami do Harasimowicza, podstarościego w Zabłudowie.	Jestem zupełnym laikiem w tej dziedzinie, może pan mnie objaśni, jak się to robi, w jaki sposób wpadł pan na ten genialny pomysł?	Jesteśmy, rzymianinie, chrześcjanami!	Na miły Bóg! Kniaź on, nie kniaź, ale czymże może być w tej Rzeczypospolitej szlachcicem nie będąc; przecie dotychczas indygenatu nie ma?	Na nieszczęście równie go prędko piękność nuży, jak zapala.	No, a teraz, Blake, w drogę! Będziesz biegł obok psów i masz kierować nimi. Prosto do Miedzianej Rzeki i to najkrótszą drogą! Idzie tu tak samo o twoje, jak i o moje życie. Za najmniejszy podejrzany znak śmierć cię czeka.	Po drugie, widzi pan, że ona się puszczała, to przez nieszczęście, źli ludzie ją skrzywdzili i temu ona nie winna. Ale żeby ona teraz nade mną chorym płakała, a do wielmożnego pana chodziła, to już byłaby taka szelma jak wściekły pies, co to tylko zabić, ażeby ludzi nie kąsał.	Potrzymaj no to, Jaguś, bo mnie trzeba zajrzeć do Antka.	Żyd, Religia, InteresNie, ojciec twój, którego przywiązanie do jego wiary niezmiernie cenię, w głębi duszy zrozpaczony jest z powodu twego zamiaru. Ale inna rzecz, że i on przyjąć chrzest musi. Nie śmiał ci tego zaproponować, abyś pokryła ten jego czyn wobec drugich maską twego pozornego czy rzeczywistego despotyzmu. I mimo całej rozpaczy z radością uchwycił jednak tę sposobność. Zemści się to na nim w ten sposób, że będzie najgorliwszym katolikiem za rok lub dwa. A jednak już teraz jest finansowo szczęśliwy, gdyż jako Żyd nie mógłby wejść w pewien krąg międzynarodowych interesów. Teraz dopiero stanie się prawdziwą siłą.	„Mogę oćwiczyć batami chłystka i wypędzić go: ale cóż za skandal w Verrières, w departamencie! Po zamknięciu dziennika Falcoza, kiedy naczelny redaktor wyszedł z więzienia, postarałem się go wysadzić z miejsca przynoszącego mu sześćset franków. Powiadają, że ten pismak ośmielił się znów wypłynąć w Besançon; może mnie opisać tak zręcznie, iż nie podobna mi będzie go pozwać. Pozwać!... Bezczelnik na tysiąc sposobów da do zrozumienia, że mówił prawdę. Człowieka dobrze urodzonego, szanującego swoje stanowisko, nienawidzą wszyscy plebejusze. Wezmą mnie na języki te plugawe dzienniki paryskie; o mój Boże! cóż za ohyda! starożytne imię Rênalów w kałuży śmieszności. Gdybym gdzie wyjeżdżał, trzeba by mi zmienić nazwisko; jak to! rzucić to nazwisko, które stanowi mą chwałę i siłę. Cóż za otchłań!	A cóż tam pan powiesz panie Frejer (a było ich dosyć!!).	A ja?...	A kiedy to pewnie prawda...	A prędko też mogą wyjść z tej kancelarii?	A teraz w drogę! Konwojowi! Sprowadzić w dół więźniów!	A więc to wy podłożyliście mi pod głowę mantel? Serdecznie wam dziękuję.	Aha, tak, Finot sprzedał dziennik. Wiedziałem o tym. Finot jedzie ostro. Zaprosiłem go na obiad z końcem tygodnia. Jeżeli panowie uczynicie mi ten zaszczyt i przyjemność, aby przybyć również, możecie przyprowadzić swoje małżonki; zapowiada się szeroka zabawa; będziemy mieli Adelę Dupuis, Ducange’a, Fryderyka Du Petit-Méré, moją kochankę pannę Millot; będziemy śmiać się tęgo! A pić jeszcze tężej.	Ale pan nie chory, prawda? A może pan nie ma pieniędzy?	Ale...	Ano, to wtedy może przyjść do szabelek, ja nie od tego, mości panie	Byłem w teatrze w Berlinie dawali jakiś straszny dramat, było pełno trupów.	Chodźmy do koni!	Chodźmy!...	Chyba do was się ta przypowiastka nie stosuje? Macie kobietę zdrową, pracowitą, spokojną; dobytek piękny, dzieci.	Co takiego?	Co tu począć, u djabła?	Co ty chciałeś powiedzieć?	Czy ich bąk pokąsał, te babska, że tak dziś jęzorzyskami machają, kieby koń ogonem?...	Czy można na to coś poradzić?	Dawniéj bywało Motruna i za cygana i za siebie pracowała: wodę nosiła, chatę lepiła, krzątała się, aż miło; jam nieraz zdaleka patrzał. Teraz ją ani napędzić! Wstyd! wstyd!	Dlaczego?... skoro ją kochał?	Do siostrzenicy doktora?	Dobrze!	Dziękujemy, panie komendancie!	Ee... nie warto, chciałem podać się do dymisji przed ślubem. Po co tracić te kilka tysięcy złotych?	Ejże, drogi Maksymilianie niech pan nie wpada w przesądy ludzi pospolitych. Musisz przyznać, że skoro Albert jest odważny, nie może być tchórzem. Widocznie miał jakiś powód, aby się tak zachować, a przecież zachował się bohatersko?	Et, ucho...	Generale nie znamy żadnego Ludwika XVIII ani eks-cesarza. Jest tylko jeden cesarz i król wygnany zdradą i podstępem dziesięć miesięcy temu z Francji, nad którą nadal sprawuje władzę.	Ha, to wtedy trzeba poddać się konieczności.	I macie za co?	Idzie teraz o to gdzie szukać plebanii, proboszcza i łotra, co mi skradł list i nazwisko.	Ja tam bywam raz po raz, a nie jestem przecie bankierem	Jakbym chciał, tobym mógł.	Jeszcze nie! Ha! Poznamy się prędko.	Jeśli pan tak uważa.	Karczma	Kogo?	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Lecz pan prokurator widzi w tym grzech i winę, że Antoni Kosiba, nie posiadając dyplomu, ośmielał się ratować bliźnich. Czy jeżeliby skoczył do wody dla ratowania tonących, musiałby również posiadać świadectwo ukończenia szkoły pływackiej?...	Mając wydać opinię o tej młodej dziewczynie, muszę na wstępie zwrócić uwagę czcigodnego pana na tę okoliczność, iż chociaż z jednej strony niedostateczny stan rozwoju, wywołany zaniedbanym wychowaniem, czyli lepiej powiedzmy, spóźnionym kształceniem i odosobnieniem, które, jakkolwiekbyśmy je sądzili, podkreśla raczej zalety dziecka, to jednak zbyt długi pobyt w Alpach, bardzo skuteczny, o ile nie przekracza pewnego określonego czasu...	Musicie ją, Maćku, karmić z gałganka Ja wam wynajdę czysty.	Nic.	Nie było go w Baden. Konie jego wzięły tam trzy nagrody.	Nie chcę ci odradzać, Alanie ale zdaje mi się, że wybieramy się z deszczu pod rynnę. Jeżeli tak trudno przedostać się przez rzekę, to sam rozsądek powiada, że z morzem będzie chyba gorsza sprawa.	Nie wiedziałam, że ty taki...	Nie, ekscelencjo, słyszałem o nim pierwszy raz, a potem tylko ksiądz Busoni wymienił to nazwisko, gdy odwiedził mnie w więzieniu w Nîmes.	Nie.	Nigdy przed dziesiątą.	No, to dajmy co potrzeba, a niejedźmy.	No.	Oj, panie Murek. Czego się pan na mnie obraża? Moja wina?	Oj, widzę, że ci sprawiłam przykrość. O, jakżebym chciała uścisnąć ci rękę na przeprosiny! Ale przecież spróbuj mnie przekonać, o nic więcej nie proszę! Powiedz, co takiego zrobił dla ciebie hrabia Monte Christo?	Owszem podobała mu się od razu i coraz więcej się podoba. Elle a de la chance, cette... cette... cette... rien du toutElle a de la chance... (fr.)	Pan nie jesteś Francuzem?	Panie cześniku dobrodzieju, czy nie nadtoście tym ludziom w szyję nalali?	Powie ci to bilecik, który, wróciwszy, zastaniesz u siebie. Odejdź już, odejdź!	Przyszłość jest w ręku Boga, który widzi naszą krew	Schube, powiedz prawdę, ile cię kosztuje ta twoja Józia?	Siadajcie! Siadajcie!	Tak i wczoraj byli ci i innych wielu, dla tego, aby pokryć swą zdradę, a dziś nie ma ani jednego. Uszli wszyscy.	Tak jest	Tak sądzisz? Więc w takim razie opatrzność układa nasze życie, a kiedy niekiedy także diabeł się w nie wtrąca.	To przecież całkiem jasne	To wstyd haniebny!	Tym razem nie idzie wcale o zdobywanie zaufania; powinnaś przedstawić się księciu szczerze i uczciwie, jako pośredniczka.	Tędy widzisz, koledzy na górce.	W każdym razie ten kapitan Nemo to mistrz w swoim rodzaju i nie będziemy żałowali, żeśmy go poznali.	W prochach ekspensekspens (z łac. expensus) odrzekł ów oficer.	Widzisz, to przychodzi w chwilach dusznego onie­mienia i bezwładu, kiedy myśl nawet staje, a instynkt krzy­czy: „ludzi! ludzi!” strach (lęk) przed pustką.	Wiedziałem o tym	Wiem. I laurki nie wzięłaś.	Więc morderstwo!	Więc wojna? To jest panna, która działa na nerwy i teraz pora byłaby o nią uderzyć. Kobieta na kamienistej drodze łatwiej przyjmuje ofiarowane sobie ramię, niż na równym gościńcu.	Wybornie.	Wymowny jesteś, mój drogi lecz ostrzegam cię, że mogą wyniknąć plotki. Sama słyszałam jakieś niedorzeczne domysły Lory.	Z mężem, mała gąsko, żyjemy, można powiedzieć, własnym życiem; ale kochać, znaczy żyć życiem drugiej istoty	Za prawdą!	Zatem nie Lesser?	Zgryzłeś pan kamienie, a teraz bierzesz się do szkła, jest w tem postęp i metoda.	Zobaczyć się z nią?... To chyba nieprędko nastąpi...	Zrobiłaś mi wczoraj nie miłą scenę w teatrze nie znoszę takich publicznych swarów, które mnie i wam nie przystały.	Że... że dotąd zamąż nie poszła!
Och, o tym nawet nie mówię. Jest nim do tego stopnia, że kiedy był oficerem i szalenie go rozbolały zęby, wolał raczej cierpieć niż poradzić się jedynego dentysty w okolicy, Żyda. Innym razem zniósł raczej, aby się spaliło całe skrzydło zamku, gdzie się wszczął ogień, niż żeby miał poprosić o sikawkę w sąsiednim zamku, należącym do Rotszyldów.	Nie! jeśli mamy iść, by samotnie zakończyć życie, to pójdziemy do moich włości albo do twojego Żegnańca. Wszak masz prawo tam wrócić. Zamek spalony, zniszczony, to prawda, ale tam będziesz przynajmniej na własnej ziemi. Odnajdziesz chłopów, oni może z gruzów odbudują nam choć jedną wieżę i zamieszkamy, wprawdzie same jak pustelnice, ale na żegnanieckiej górze. A jeśli nowi ludzie tam osiedli, może nam odstąpią choćby najlichszą chałupinę.	Chociażby miał nieco strachu podczas tej straszliwej burzy i piekielnego huraganu, jeżeli przy tym zachował się jak należy, nic to nie umniejsza mojego dlań szacunku. Bowiem tak jak jest oznaką nikczemnego i tępego serca bać się ciągle (jako czynił Agamemnon i dla tej przyczyny Achilles hańbił go wyrzutem, iż ma oko psa, a serce jelenia), tak samo nie bać się, kiedy położenie jest najoczywiściej przeraźliwe, jest oznaką zbywającego albo skąpego rozumu. Owóż, jeżeli jest coś w tym życiu godnego obawy, po gniewie i obrazie Boga, naszego Stwórcy, nie chcę mówić, iżby to była śmierć. Nie chcę wchodzić w sprzeczność z Sokratesem i Akademikami, którzy twierdzą, iż śmierć nie jest niczym złym i że nie należy się jej obawiać. Powiadam jeno, iż jeżeli czego można się lękać, to onego rodzaju śmierci przez rozbicie na morzu. Bowiem, jak to powiada Homer, śmierć na morzu jest straszna, obmierzła i przeciwna naturze. Jakoż Eneasz w czasie burzy, jaka dopadła jego flotę w okolicach Sycylii, żałował, iż nie zginął z ręki walecznego Diomeda i mienił po trzykroć i czterykroć szczęśliwymi tych, którzy zginęli w pożarze Troi. Nikt tu z nas nie zginął. Bogu miłosiernemu niech będzie wiekuista chwała. Ale, zaprawdę, statki ucierpiały mocno. Nic to. Trzeba będzie gruntownie je naprawić. Uważajcie, abyśmy gdzie nie utknęli na mieliźnie.	Bliższych szczegółów udzieli panom mój koniuszy i przedstawi papiery Apolla. Ale koń nie jest na sprzedaż.	Do Ferrary. Mam paszport, ale wolałbym nie natykać się na żandarmów, którzy mogli zasłyszeć o tym wypadku.	Szedłem zatem, a raczej kusztykałem, panie, bo nogę miałem uszkodzoną płytą wyrwaną z trotuaru, którą pod stopy mi rzucono, gdym tłum rozpraszał. Ulica pusta, jakby noc była głucha, chociaż w samo południe z ciężkiej służby szedłem przewiązywać rany moje... Wtem słyszę tarkot... Zrazu słaby, jakby zwy­kłej furmanki chłopskiej, co gościńcem z dala nad­jeżdża. Nic nie widzę, bo mgła była tego dnia krytycz­nego	Tereniu! ozwał się pan Rokowicz prostopadle wyciągając ku żonie prawicę, nie życzę sobie... tedy... abyś wiązała się przyjaźnią z panną Rodowską... więc... ani żeby ona bywała w naszym domu... tedy... wiem że żadna osoba, która popełnia nieprzyzwoitość... nie powinna bywać w naszym domu.	Ale panicz? Gdzie on jest? Nic nie wiesz o paniczu?	Byłeś i zostaniesz lekkomyślny! Tu, w tym domu takie małżeństwo źle błogosławić. Błogosławiłam już jednej na zgubę, na poniewierkę, na śmierć. Czy i drugiej mam na to samo błogosławić?	Che, che, che! Rozumiem pana prezesa. Te panny Czarskie to fin-fin... W zeszłym roku...	Diego ty tego nie powiedziałeś, a ja tego nie słyszałem.	Dosyć, Tereso. Pani nie miałaby już po co przychodzić, bo pan Goriot stracił przytomność.	Jednakże Smain mając oboje w ręku będzie pewien, że ani Turcy, ani Anglicy nie zabiją jego dzieci i Fatmy.	Jeśli tyle, ile ja złego, to bardzo dużo.	Każdy z nich jest tym samym zwierciadłem doskonałości, każdy gotów puścić się do Palestyny Możesz sobie wyobrazić coś nudniejszego? Więc to takie listy będę otrzymywała przez całe życie! Styl zmienia się co dwadzieścia lat, wedle profesji będącej w modzie. Za czasów Cesarstwa musiał być mniej bezbarwny. Wówczas cała ta złota młodzież widziała lub spełniała czyny, które naprawdę miały coś wielkiego. Książę de***, mój wuj, był pod Wagram.	Mówię panu z całkowitym przekonaniem, proszę mi wierzyć, to wszystko razem nie może potrwać nawet dwóch tygodni, no, powiedzmy, z górą miesiąc.	Nie mogliście to po swojej stronie szlachtować! Izbę mi całkiem zapaskudzą	Nie sądzi pani chyba, że mówię z akcentem amerykańskim, panno Shirley?	Nie uczono mnie miary w sakramentach. Kiedyś ciocia przedstawiała mi ten właśnie jako dla mnie najpotrzebniejszy...	Nie widzę powodu, dla którego miałbym sobie tym obciążać głowę	Nie ze mną, ale z moją siostrą Ludką. Ja skończę siedemnaście lat w sierpniu	Niemcy nas położyli. Trzeba machnąć ręką. Cenię twój upór, ale ja nie zamierzam pakować pieniędzy w błoto.	Pan Brochwicz uwierzył święcie, a teraz kłania się hrabiance i został przyjęty.	Przysięgnij na zbawienie, że mnie nie zwodzisz!	To imię i tę straszną postać dobrze wyryłam w pamięci i chyba już nie uda mi się zapomnieć...	Z tym wszystkim nie chcesz, abym twemu mężowi powierzył...	Pan?... Albo pan zbankrutował i z biedy do tego doszedł, albo...	Tam do licha! cóż ty na to, mój chłopcze? To są bardzo osobliwe fakty.	Tym się powodzi, o, tym to świetnie się powodzi!	Wiesz co, Saro? Zabawmy się, że ty jesteś księżniczką i że jest to biesiada królewska.	A kim jest ten Stefan? To twój mąż?	A więc nic już nas nie zatrzymuje. Intercyza miała być podpisana trzy dni temu, jest więc gotowa i możemy ją podpisać jeszcze dziś.	Ależ, kochaneczku, nie przerywaj panu	Ba! mam dwadzieścia tysięcy franków renty, właśnie tyle ile trzeba na utrzymanie stajni. Wykiwali mnie, mój drogi, w aferze Nucingena, opowiem ci to kiedyśWykiwali mnie (...) w aferze Nucingena	Ba, możesz mi uwierzyć że lepiej jest tam pod wiśnią, niż tutaj przy piecu.	Bo też osioł nigdy nie będzie faraonem	Będzie uszczęśliwiony Zobaczysz, jak my to urządzimy.	Czy nie abonujemy żadnego pisma?	Czy pan lubi muzykę?	Już ci powiedziałem, że wzdragam się na myśl o morderstwie.	Lecz to dopiero początek.	Mówisz że się opierają?	Mówił mi to samo Borowiecki.	Nie! Nie! Nie dzwoń. Obiecałem właśnie zjeść śniadanie z jednym z mych towarzyszy w hotelu Piazza w Covent Garden.	Nie, nie, śpij.	O, jakaście to nagła! Zaraz się dowiecie! Tedytedy (daw.)	Pewnie, iść na służbę do oprawców nie pamiętasz. Mały byłeś. Zapomniałeś. Jula też pewnie zapomniała. Krótką macie pamięć, szczenięta.	Podawajcie i do samego diabła, tylko mi z oczu ruszajcie! Zaraz! Jak nazywacie się? To jest... imiona wasze?	Szpicle nie miewają takich pieniędzy, jakie ja mam. A ja mam pieniącha. Chcesz wiedzieć? Gram w karty, gram w ruletę, jeżdżę, wracam, znowu wyjeżdżam. Zupełnie jak hrabia Szczerbic...	To znaczy jutro rano, gdyż o tej godzinie Bergerac, choćby był najwścieklejszy, wychrapuje w najlepsze.	Więc musi pan codziennie przechodzić Leśną?	Zwariowałeś, człowieku! To stracone pieniądze!	A dochody?...	A jednak jest tu życie i prawda, mój stary.	A któraż jest ta?	Ach, tak...	Akt jest u mnie	Bo jakoś dziwnie poubierani	Był na Syberii, narażał się...	Choroba ciężka, zarobiliśmy na czysto! Przyszli tu i naurągali nam, zamiast żebyśmy my ich zbesztali. Beetle traktuje nas, jakbyśmy byli szajką szantażystów i tak dalej. A kiedy nas starli na miał, wychodzą i trzaskają za sobą drzwiami, jakby byli dyrektorami. I wszystko przez ciebie, Tulke.	Co mówiły?	Co zechce	Co? O mnie?	Cyt!	Czy oskarżony umie czytać?	Dlaczego przemęczony?	Dobra tabaka! a dajcie no jeszcze raz!	Dosyć	Dyrektor oddaje nam swoją lożę, znajdziesz mnie tam	Dėl ko gi jūs mislyjate, jog nevertas? Pagal mano mislį jis garbės vertas žmogus, ir užsidirbo pas kožną lietuvį nors truputį meilės.	Dėl ko gi?	Długo siedziałeś.	Długo.	Hrabia Hieronim Koniecpolski. Wygląda jak burłakburłak (daw.)	I znając jej prawdziwe nazwisko, książę jednak podpisze?...	Indianie.	Jakim prawem naszliście naszą siedzibę?	Jednej chwili!... Cóż ja tu wysiedzę?... Chyba z desperacji ożenię się bogato, a później będę robił tak, jak radzi Szuman.	Kim jesteś?	Kupiłem go w Monachium. Szczerze mówiąc, za bezcen.	Lucysiu, moje dziecko siadaj tu obok mnie, mam z tobą do pomówienia.	Macie, moje dziatki, pożywajcie ten specyał! a ja tymczasem pszczółki osadzę w ulu, żeby niedługo się męczyły w woreczku!	Masz papiery?	Nieprzyjaciele twoi	O iš kur tamsta?	O tak	O! ja, odpowiedziała Marja, nigdy, nikogo nigdy a łzy kręciły się jej w oczach.	O, ja mam dosyć czasu	Obejdzie się bez podziękowania. Śpiewałam dla siebie.	Oddajcie list i kłaniajcie się państwu. Jak się nazywacie?	Około czwartej.	Panowie jest już wpół do piątej, zaledwie wystarcza nam czas do stawienia się na drodze z Chaillot.	Polowanie!	Pomówić z panem, kapitanie.	Poszedł po owies do stajni	Proszę, jeśli łaska, wziąć ze stolika zieloną karafkę. Proponuję panu nieznany mu trunek. Zajmujący wyrób prawosławnych mniszek. Przepyszny gatunek słodkich rosolisówrosolis eliksir miłości., jak go ochrzciła firmowa nalepka. Wydudlij trochę, a może zrozumiesz lepiej, co mówię i po co!	Sama wydoję, odpocznij se, kiedyś się tak spracowała!	W izbie ciasno, myślałam.	Wojna!	Wspaniały jest ten ojca ideał: okalecza ludzi, i mógłby się pokazywać w cyrku!
Drogi panie, na tym świecie istnieje nie tylko Lupin, nie tylko historie włamywaczy i detektywów, lecz istnieje także rzeczywistość, która nazywa się egzaminem dojrzałości. Otóż ja zdaję go w lipcu. Mamy maj, a nie chciałbym przepaść. Bo cóż by powiedział mój szanowny ojciec?	A więc tak, kocham go! wybuchnęła Wanda wpół z płaczem, wpół z energją. I cóżem temu winna? Alboż wiem jak przyszło mi to uczucie? alboż potrafiłabym sama opowiedzieć historją mego serca? Gdym pierwszy raz go ujrzała, zdało mi się że znam go dawno... dawno, że przebywaliśmy już razem kędyś w krainach duchów może... tam pod gwiazdami, w które oboje wpatrywać się lubimy poczułam boleść nagłą, i głos jakiś krzyknął mi w sercu: kocham! Spojrzałam na niego i ten sam wyraz wyczytałam na jego twarzy! Zrozumiałam siebie i jego! Odtąd wiedziałam wszystko! Odtąd także nie widziałam go.	Och poszłabym, ale to niepotrzebne. Dziś rano znalazłam za fortepianem dwie pięciofrankówki, które wsunęły się za listwę; położyłam je panu na stole.	To nam się przyda a więc pan mówi, że tak na ślepo mógłby znaleźć tę odnogę rzeki, o której pan wspominał?	Bardzo dobrze, moi panowie, zadanie nasze można uważać za spełnione. Zmierzyliśmy łuk południka na przestrzeni ośmiu stopni, za pomocą sześćdziesięciu trzech trójkątów, a skoro ostatecznie sprawdzimy nasze obliczenia, będziemy mogli oznaczyć wartość stopnia, a zatem i długość metra w tej części kuli ziemskiej.	Czuję w każdym razie to samo, co on, gdy go chłopy wyrzucały w zawieję. Mnie tak samo wyrzucono na dwór z mego domu.	Ha! Żebym choć na dzień mogła tam być!	Kobietą i chrześcijanką! na tym statku, w takim miejscu! Dziwne by bardzo było, ale możnaż wierzyć temu?	Nie mam nic, panie, przeciwko temu ale czy słusznie jest, ażeby giermkowie błędnych rycerzy mieli umrzeć z głodu, lub ażeby ich baranki egipskie pożarły? Gdybyśmy jeszcze my, biedni giermkowie, byli dziećmi błędnych rycerzy, którym służymy, albo przynajmniej bliskimi krewnymi, to co innego, nie dziwiłbym się, ażebyśmy za ich błędy aż do czwartego pokolenia byli odpowiedzialni, ale co mogą mieć wspólnego Pansowie z Kichotami? Odważnie jednak! Nie łówmy ryb przed niewodem, dośpijmy nocy, a jutro obaczymy, co począć.	Trzeba mu było powiedzieć, że Rada nie będzie się przeciwić, niech ino z naszą wiedzą i zgodą jedzie, a nie potajemnie.	O! panie hrabio, godziż się tak ze mnie biédnego prostaczka żartować? ja się tego uczę, w czém panowie jesteście mistrzami!	A jakże trzebaż wiedzieć kiedy iść na bal, kiedy z wizytą...	Ach! Najświętsza Mario! czyż to podobna, ażeby czary i czarowniki tak ze szczętem popsuły głowę najtęższą w Manchy? O, mój panie, mój najdroższy panie! upamiętajże się i przestań raz durzyć się takimi głupstwami.	Gdy się psa układa, to go się w podziemiach nie zamyka, bo węch stracić może.	Szmulu! dam ci dwanaście rubli, a ty za to kup, co uważasz dla nas za potrzebne. Trzeba by herbaty, choć... samowara nie ma... Ja już zupełnie straciłam głowę!	Za godzinę powrócę, a wtedy zobaczycie, co to jest udawać idiotę... Idźcie więc natychmiast do baraku, wyszukajcie jakiego plutonowego, na przykład Fuchsa, i powiedzcie mu, żeby natychmiast wziął dziesięciu szeregowców i żeby z nimi szedł do magazynu po konserwy. Powtórzcie, co ma zrobić?	A ja głosuję przeciw skardze Rada musi dowiedzieć się o wszystkich postępkach namiestnika, ale nie w formie skargi, tylko zwykłego raportu.	Dobra, panie, nigdy mi jeszcze nie uczyniła krzywdy. Zaś Ania i Elżunia są pod tym względem takie same jak ona.	Już się pani zaangażowałaś! i do kogo?	Mogłeś się tu nie pokazywać, iść wprost do buduarubuduar (z fr.)	Słowo „kocham” nie byłoby tu trafne. Przyzwyczaiłem się doń jak alkoholik do napojów wyskokowych. Jest to swego rodzaju nałóg. I nie wiem, czy się go kiedy pozbędę.	A ten narzeczony starej nie czepia się już?	Ależ on był pijaniuteńki, jak układał to zadanie! Spodziewam się, że to dałeś do zrozumienia	Bo nie macie takiej księgi zacnej, jak moja.	Zaraz się ochłodzimy, już zamówiłem piwo...	Rzepa nie chłopak. Po ślubie dziateczki do lasu, po ślubie. A to takie smyki, jak pan, co psem śmierdzą jeszcze, to zdaleka od narzeczonej... kiedy mówię, że zdaleka, to zdaleka!	A! Zgodziliście się	Ale wierzę, wierzę, bo W. kr. Mość wieczerzy nie jesz i wina nie pijesz, et sans soupers il n’y a pas de bonheur sur la terre to dowiedziona rzecz.	Bardzo mi się podoba twój ubiór Jak tylko będę miał pieniądze, też sobie kupię czarną, aksamitną bonżurkę.	Bo ten pan, który jest moim przyjacielem uniknął wielkiego niebezpieczeństwa.	Czemużeś nie oddał dziecka? Boję się, byś się z nim jeszcze nie przewrócił!	I stoi właśnie złamany patyk! Jakby się odpisała u rejenta, to by co znaczyło. La śmiechu go rzuciła!	Mniemam, że kazał pan lokajowi włożyć tam wszystko, co się może panu przydać: ubrania cywilne, mundury. Przy ważnych okazjach ubierzesz pan oczywiście mundur. Proszę nie zapominać o orderze. We Francji wszyscy się z tego śmieją, ale kto tylko może, zawsze je nosi.	Niech i tak będzie!	Panie	Patientia et labor improbus, słuchaj naprzód nauczającej historji fałszów, a dopiero dowiesz się prawdy.	Także będą w mieście, gdzie apteka niedaleko. A jak, czego Boże broń, ona odejdzie, to dziedzic ożeni się z taką bogatą, że za jeden jej pierścionek wieś by kupił	To dowodzi, że dobrych gospodyń u nas nie brakuje. Ma to dla kraju utylitarne znaczenie.	Więc grosze mają u pani tak małą wartość, że można je wyrzucać za okno? Z groszy składają się złotówki, moja pani! Czyż pani o tym nikt nie powiedział?	Dziecko moje! Nie zobaczę już nigdy poczerwieniałych od zachodu gór ani połyskliwych kwiatków, nikt mi już wzroku przywrócić nie zdoła.	Już za późno a ja skracać historyi nie lubię.	Jak tylko krowy podoicie, zaraz przyjdźcie do izby pani gospodyni, ja tam będę. Teraz jeszcze pobiegnę do panny Hipolity.	A mnie co do tego?	A pan chciałby, żebym ja został i nadal administratorem, nie?	A! Czerwony książę! brawo! brawo! Pyszny jest ten Czerwony książę. Puszczę ja twój koncept w obieg, możesz być tego pewny. Jakiż ten Aramis dowcipny! Co za szkoda, żeś nie poszedł za swojem powołaniem, rozkoszny byłby z ciebie księżulek.	Ale, Witek by ta psa krzywdził, któren zbiera po wsi wywłóki różne i lekuje...	Co tobie, Elżuniu? Pewnie znowu oczy cię bolą.	Czy wcale już nie masz majątku?	Dziś w nocy jeszcze zadepeszuję do kolekcjonera, by zaraz przybywał. Chciałbym przed kongresem dopiąć pogodzenia dwóch waszych systemów, którymi religię nowoczesnych światów pobudzić chcecie do objawienia.	Ja chcę, ale co tu zrobić?...	Jeno bez tych przyśpiewków i jubilacjijubilacja (daw., z łac.) zapominać; pomijać. wacpanna, że pan Kazimierz zabit i że masz po nim płakać.	Już z niego wielki pan, a niezadługo nie zechce gadać z chłopami!...	Nie posyłaj pan Już go mają dosyć. Jesteśmy zbyt dobrzy przyjaciele, abym panu nie miał oszczędzić straty czasu.	Prawo mamy takie że idzie tu o przywrócenie życia panu naszemu, a ojcu tego panicza, który po jego ucieczce rozpacza.	Teraz już... Teraz już	To czegój ślepiasz po sadach?	To do waszego pana.	Z wojny. Co nie mam być zdrów! A ty? A młodsze chłopaki? Myślę, że zdrowe?	Za mnie! Sprzeczkę o kobietę zapilibyście jutro szampanem. Pan będzie walczył o swój honor pruski, niecierpiący skazy mezaliansu z Polką czy Żydówką. Za to... ja nie płacę.	Ala jest za mała	Ale mnie wyjść nie możecie wzbronić idę w pilnej potrzebie.	Ależ Izraelici nie mają króla, tylko kapłanów i sędziów!...	Baskowie w służbie gubernatora.	Bywaj, dziewczyno! Wielka nowina!	Ciekawość, Jadziuniu, jest znakiem roztropności.	Co mnie to obchodzi, powiada pan?	Czy ona ma drewnianą spódnicę?	Czy znane jest nazwisko mordercy?	Daj kurze grzędę, ona: wyżej siędę!...	Dajże spokój... Wracają!...	Dobre cyfry!	Dotąd nic nie rozumiem, waść musiałeś podwarjować!	Drażni mnie.	Gdzie?...	I cóż?	Jak to? w tym miejscu takim szerokim był most? Musiał być strasznie długi?	Jego? A to jakim sposobem?	Jużci, że pojechał. A to nie słyszysz, że dzwonią?	Kas tian? (kto tam?).	Masz jakieś rzeczy? Wezmę dorożkę.	Niczego sobie	Niczego! Niczego, kapitanie!	Nie będzie jej źle.	Nie ciekawiśmy, schowaj dla swojej Karasicy, będzie wdzięczna	Nie można, matko. To zabronione. Miejsca nikomu pokazywać nie wolno...	Nie sprawdzę za pomocą doświadczenia... Więc istotnie zamierzasz próbować tego?	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Nie, ale źle go sądzisz.	Pięć franków! Żartujecie zdrowo, mateczko, oficerski koń! Nie minie kwadrans, jak go sprzedam za pięć napoleonów.	Pozwolisz, że odejdę...	Przecież coś jest...	Sama pani widzi.	Stary koczkodan!	Suchy, córuchno, co?	Tam łódź	Tyle wiem, że te pieniądze zaniosę Koralii	Tym gorzej dla mnie...	Wystarczy	Za ostatnie dziękuję.	Śpiew rzekł cicho Szczur, który wciąż miał oczy zamknięte.
On nie płynie, ale leci, jak gdyby wiedział, że za dwie godziny zdobycz mu się wymknie. Co za zuchwalstwo!	Jak to nie winien?! Każdy winien, a ty nie gadaj głupstw! Życzyłbym ci, żebyś się dostał w takie opały jak ja, kiedym tu był pierwszy dzień po przyjeździe na kursy. Jeszcze tego samego popołudnia spędzili nas jak stado baranów do kupy, a jakiś taki idiota zaczął rysować coś na tablicy i tłumaczyć nam, co to są blindaże, jak się robi podkopy i jak się jedno z drugim mierzy. I powiada, że kto jutro rano nie będzie miał w zeszycie takich rysunków, jak on nam tłumaczył, to pójdzie do paki i dostanie słupka. „Ciężka choroba, myślę sobie, zameldowałem się na te kursy, żeby się trochę zadekować, a tu mi każą robić maluneczki w zeszycikach jak sztubaczkowi jakiemu”. Wściekłość mnie taka ogarnęła, że usiedzieć nie mogłem i mdło mi się robiło, jak spojrzałem na tego bałwana, co nam te rzeczy tłumaczył. Aż mnie ręce świerzbiały, żeby wszystko rozbić i rozmłócić na drzazgi z tej wściekłości. Nie czekałem wcale na kawę, prosto z baraku ruszyłem do Kiraly Hidy i w zapamiętaniu myślałem tylko o jednym, żeby wyszukać jaką speluneczkę zaciszną, schlać się porządnie, zrobić piekło, dać komuś po pysku i po wyszumieniu tej złości iść spokojnie do domu. Człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi. Nad rzeką znalazłem rzeczywiście taki lokalik, jakiego było mi trzeba, zaciszny jak kapliczka, jakby stworzony do awantur. Siedziało tam tylko dwóch gości i rozmawiali z sobą po madziarsku, co mnie jeszcze bardziej rozzłościło. Toteż schlałem się prędzej, niż przypuszczałem, i po pijanemu nawet nie zauważyłem, że obok jest jeszcze jedna izdebka i że podczas gdy ja dokładałem starań, żeby się spić, do tej izdebki weszło z ośmiu huzarów, którzy rzucili się na mnie natychmiast, jak tylko tym dwom gościom dałem po pysku. Te drańskie huzary tak ci mnie zmordowali i zgonili między ogrodami, że nie mogłem trafić do domu i wróciłem dopiero nad ranem, a rano musiałem się zaraz meldować jako chory. Opowiedziałem, że wpadłem do dołu koło cegielni. Przez cały tydzień musieli mnie owijać w mokre prześcieradła, żeby mi się plecy nie obierały. Nie życz sobie, bratku, dostać się między takich łotrów. To nie ludzie, ale bydło.	Ha! co? Każdy inny wpierw by wrócił z wami list czytać, a tamtemu by przez ten czas w łeb ołowiu napchano. Ale jak mi tylko przyniesiono papier, który przy nim znaleziono, tak zaraz mnie coś tknęło, iże to z przyrodzenia mam do wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z latarkami szło naprzód i już byli na łące. Mówię im tedy: „Poświećcie no mi, niech wiem, co tu stoi...” I zacząłem czytać... To mówię waćpanom, aż mnie zmroczyło, jakoby mnie kto pięścią w łysinę buchnął. „Na Boga! panie kawalerze, czemu to tego listu nie pokazałeś?” A on na to: „Bo mi się nie spodobało!” Taka jucha harda, nawet w godzinę śmierci. Ale ja, kiedy to go nie porwę, kiedy nie zacz nę obejmować. „Dobrodzieju żeby nie ty, już by nas wrony strawiły!” Kazałem go tedy nazad brać i tu prowadzić, a sam ledwiem z konia ducha nie wyparł, ażeby wam jak najprędzej powiedzieć, co się przygodziło... Uf!...	Bezwarunkowo, ale w naszym kraju. My powinniśmy przede wszystkim dbać o to, aby własną glebę uprawiać własnymi narzędziami. Im większy będziemy kładli nacisk, tym ta presja da lepsze wyniki. Wówczas nasze fabryki zrozumieją, że trzeba postępować, bo jest dla kogo. Zwiększy się zdolność producentów, gdy się konsumpcja rozszerzy. Lecz nieprędko to nastąpi, mamy bowiem zbyt wielu starowierców Zachodu, którzy są ślepi i głusi na nasz postęp.	Jakże śmiesz tedy... to jest nie jak śmiesz, lecz jak masz serce mówić mi takie gorzkie słowa? Przecież wiesz, że nie mam na świecie nikogo, kto by się za mną ujął.	Nie... Temu drugiemu... Peppinowi, zwanemu Rocca Priori. To panów pozbawi atrakcji ścięcia, ale pozostaje wam jeszcze mazzolata; to bardzo ciekawa tortura, jeśli widzi się ją po raz pierwszy, a nawet i drugi; gdy ścięcie, które zresztą musieliście panowie już widzieć, jest sprawą prostą i nieskomplikowaną, nie można się tu spodziewać żadnych niespodzianek. Mandaia nigdy nie chybi, nie zadrży, uderza pewnie i nie próbuje zadać ciosu po trzydzieści razy jak ów żołnierz, który ucinał głowę hrabiemu de Chalais; a może zresztą Richelieu specjalnie mu polecił tego delikwenta? O, moi panowie! Proszę mi nawet nie mówić o torturach stosowanych przez Europejczyków, oni się na tym zupełnie nie znają: okrucieństwo leży u nich w powijakach, a raczej zgrzybiało na starość.	O, nie warto mówić Przeceniasz pan wielkość pomocy.	Teraz na górę, co koń wyskoczy! Aby nas kto ze służby nie spostrzegł... lada chwila stajenni się zbudzą.	Co się z nim stało, panie pro...sorze?	Kiedy się widzi Samanona wchodzącego do księgarni, papierni lub drukarni, to znaczy, iż wchodzi tam śmierć Samanon jest jak grabarz, który przychodzi brać miarę na trumnę.	Ci się nawrócą nie obawiajcie się. Korzyści z wyboru członka cesarskiego domu są tak wielkie dla kraju, dla Kościoła, dla całego świata, że je w końcu wszyscy uznać muszą.	Czemu stoisz tu i gapisz się? Czemu targasz rękami włosy? Wyglądasz, jak gdybyś zwariował. Ale to wszystko tylko udawanie!... Wymyśliłeś tę całą historię tylko dlatego, aby zażądać wyższej płacy!	Hej, hej! Co się stało? Jakie rozkazy? To... dziecko! Śniło mi się, że to alarm. No, maluśki... malunki... nie becz... Czy spałem? To doprawdy bardzo niegrzecznie z mej strony!	Może to znaczy, że nie zdarzyło się wówczas nic naprawdę ważnego?	Nigdy bym nie przypuszczała, że nadejdzie dzień, gdy będę rada ujrzeć jakiegoś Slona Ale w tej chwili z zachwytem powitałabym wybałuszane oczy Karola. Byłyby to przynajmniej znajome oczy.	Otóż podejmiemy naszą przerwaną rozmowę i pan mi powie, dokąd pan doszedł w swych poszukiwaniach... W ciągu dwóch dni wolności musiał je pan posunąć daleko naprzód?	A któżby był, jeśli nie ja? Gdyby nie poczciwy stary Żegota, nie ważyłabym się z jednego podwórza zamkowego na drugie sama po nocy, bo i na królewskim zamku bezpieczeństwa nie ma... ale Żegota mnie wziął w opiekę, a królewna...	Gdzie nie ma winnych, muszą być przynajmniej ukarani. Nie wina, ale kara następująca po zbrodni uczy innych, że tego spełniać nie wolno.	Sprytna jesteś jak anioł! Byleby tylko baronowa de Nucingen nie zdradziła się z niczym przed wypłaceniem pieniędzy!	Prawdę mówiąc szalona jazda to u nich nie nowina. Zawsze tak jeżdżą, jak chodzi o jakąś ważną sprawę. A tutaj chodziło o pokazanie znakomitych gości na sejmie. Wiem z dobrego źródła, że poselstwo przysłane aż z Romy niezmiernie im pochlebia.	Co się dzieje?	Czy pan sądzi, że właśnie obecność tego kamienia spowodowała znalezienie torebki przez policję?	Kłamcie sobie przed królem co chcecie ja wam nawet w tem dopomagać jestem gotów, ale dla siebie chcę prawdę wiedzieć.	Nie nudzisz się?	Panie poruczniku ona nie śpi...	Nie, nie, uspokójcie się! tylko na przypadek gdybyśmy nie wszystko zastali w porządku	Panie poruczniku, nie wierzą, iść nie śmią.	A ba... pomoc! Tu się właśnie rozłazi... Bardzo mi miło... poznać... Myślę już od wczorajszego wieczora, skoro pani dziedziczka wyrwała się... te!... z tą gotowością pomagania waćpanom. Bo to z panią dziedziczką sprawa niełatwa. „Nudzę się, nudzę się”... A potem rób co chcesz... Upór...	Przehulam je! W każdym razie nie są to brudne pieniądze, jak ów czek, który dostałam za swoją ohydną nowelę, reklamującą proszek do pieczenia. Wydałam je użytecznie na rzeczy, których zawsze nienawidziłam i nie mogłam wprost włożyć na siebie.	Jednakże to łajdaki! Patrzcie, konie kradli. A wszyscyście mi mówili o tym starym Bartoszu, że poczciwy, dumny i ciężki człowiek. Widzicie jak nie znacie ludzi!	Jak to zwiedzieli się? Któż im mógł powiedzieć?	Może to, że świat jest dla niego tylko dodatkiem...	Semen! Za co mnie, jak Tatary, tak w łykach wleczecie?	Moje sposoby? Owóż naprzód musimy się dowiedzieć, czy ona, nieboga najmilsza żywa jeszcze, a dowiedzieć się możem dwojakim sposobem: albo znajdziemy między książęcymi Kozakami ludzi wiernych i pewnych, którzy się podejmą niby to do Kozaków uciec, pomieszać się między Bohunowymi ludźmi i od nich czegoś się dowiedzieć...	Już jest pod sądem?... tak?...	Może ty niechcący skrzywdził kogo, a teraz przypomniałeś? Podówczas to człowiek nigdy zasnąć nie może!	Nie!... Że ja... pana.	Nie, to już wam o nas źli ludzie napletli; a zresztą cóż? Przysłowie mówi: choćby bez żebra chodzić, a żołnierzyka lubić.	Więc co ja mogę dla pana zrobić?	Więc mam się może cieszyć?	Za ogrodem widzę strumień wijący się po łące; koło niego bydło idzie na paszę, a pasterz je pogania.	A moimi ciżmami też nie raczcie gardzić... I nogawice mam nowiuśkie...	Ale przecież musi mieć i wrogów?	I dobrać sobie takich, co wszystko potrafią dostrzec	Jest! Jest!	Które żywią się kamieniami	Nie znasz jej dobrze, chłopcze!	Nie, przyjacielu Nie dojeżdżamy nawet do kręgu polarnego.	Nigdy! nigdy! tyś mi była jedyną, żadna cię nie zastąpi...	O co?	O, byle tylko nie kusił Boga jakąś kolejną zniewagą!	Przesada. Nie cierpię!	Umarł! Powiedzcież mi, co wam mówił, kiedy kazał posełać po mnie?	Ta ta ta ta wiem, o co ci chodzi, poczciwy z ciebie człowiek, pomówimy o tym jutro, dziś jestem zajęty. Żono, daj mu pięć franków	A, Czaruś mu na imię? Właśnie chciałem zapytać, bo to bez tego nieporęcznie.	Biedny, stary Porcus! Kiedy odchodził od nas, byłem jeszcze mikrusem. To ilu ich już będzie, Foxy?	Bo wedle prawa możecie, że to człowiek z was w leciechw leciech	Czyń więc, jak sam uznasz za stosowne.	Hej, kiedy to ja będę grzebał swoje kawalerstwo i jaka też będzie przyszła hrabina Brochwiczowa? Ciekawym! Miłość platonicznaWaldy, jak ty kochasz swoją Stefcię? Czy bardzo „tniesz Platona?”	Jak to... i nic?	Tak ja z tobą... Ot dobrze wyszło, że ciebie spotkałem.	Czy to już ku Spychowowi jedziem?	Doktór pozwoli, że i ja pojadę, mogę być użytecznym	Głodny jestem jak wilk.	Może to jakaś antypatia polityczna?	Szturm jeneralny na jutro	Teraześ waćpan lepiej utrafił. A prędkoż sam w onej winnicy pracować poczniesz? Słyszałem, żeć szarfą na wojnę przewiązano.	To prawda!	A ich „brylancik”, Mendel, widziałeś go?	A nasz ataman i did’ka ne boitsiai did’ka ne boitsia (z ukr.) dziewczyna. oglądał.	Ba chłopię długo przechowuje iluzje!	Chcę z panią pogadać o mojej matce, panno Magdaleno...	Cosik szlachta tęgo kręciła, niech ich tam!...	Czego chcecie?	Czego żądasz od kościoła?	Czy Austriacy są już w mieście?	Dla czego?	Dziękuję. Dobra, proszę pani.	Hu, hu, hu, hu!	I ten został rozsiekany?	I ty tej jednej nienawidzisz.	Idziesz?	Idę tam dopiero...	Ja jemu je watuję pieniędzmi. Ja mu dobrze płacę.	Ja z nią często rozmawiam	Jelsky cytuje oczywiście Müllera W ogóle, radzę bliżej poznać Müllera. Odkryjesz doktor źródło elokwencji i erudycji wielu dziennikarzy...	Ma rację	Milcz!	Może i naszą dzisiejszą rozmowę zalicza pani do tych wrażeń?...	Oczywiście. Cóż za dziw? Dobranoc.	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Owa panna w wieży przy bramie?	Owszem, tańczę.	Pana Palandra.	Pomyśl ten ciężar tłoczący! Któreż stworzenie znieść go zdoła przez dłuższy czas!	Siadajmy! Wieczór blisko!	Słyszałeś o Pawle ZwycięzcyPaweł Zwycięzca	Wiggam	Zadręczyłeś ją!	Zemsta, Polowanie
Panie macie rację zawsze i we wszystkim, przyznaję, że jestem osioł, bo po cóż u diabła to imię wlazło mi w gębę, wiadomo przecie, że uderzyć w stół, a nożyce się odezwą. Z tym wszystkim, panie, piszcie listy i niech już raz wyjadę wreszcie.	Chcę powiedzieć że nie jest on czystej krwi. Może mieć pewną szybkość początkową, lecz niema głównej rzeczy. Mały, przeciwnie, Szkot, jest rasowy. Patrz pan na jego postawę, dobrze wyprostowaną na nogach, na jego pierś wzniesioną. Jest to egzemplarz, który musiał się nieraz wprawiać w bieganiu na miejscu to znaczy, skacząc z jednej nogi na drugą, tak że co najmniej wykonywa dwieście poruszeń na minutę. Zakładaj się o niego, mówię panu, nie będziesz tego żałował.	Ależ, mój panie okrzyki te, jeśli już ten poniechany obyczaj przypominasz, wznosili wierni diecezji, do której zarządu te świątobliwe osobistości były powołane. A ja nic nie wiem o tym, by katolicy w Tourcoing na moją cześć wznosili okrzyki.	Nie zaprzeczaj, wyczytałem to w twoich oczach. O, nie! Znajdowałem jakąś dziką rozkosz w rozpamiętywaniu własnej klęski, w kontemplacji tego wspaniałego kontrastu między swoją wewnętrzną potęgą i śmietniskiem, w które się zmieniłem. Dlatego właśnie wybuchałem od czasu do czasu śmiechem, który moje otoczenie uważało łaskawie za obłęd. Była zresztą i inna przyczyna. Widzisz, wszyscy zapomnieli o mnie. Przecie to zrozumiałe: minęły lata. Zapomnieli, a ja za żadną cenę nie chciałem przypomnieć im siebie i swojego upadku. Krew mnie zalewała na myśl, że mi będą nad grobem z politowaniem kiwali głowami i wygłaszali swoje idiotyczne kanony wiary o przykładnym życiu. Tej satysfakcji musiałem im oszczędzić. Może zresztą... może, gdzieś na dnie, w podświadomości, żarzyła się jeszcze jakaś niedostrzegalna iskierka nadziei... W każdym razie nie łudziłem się, że kiedyś wybuchnie pełnym jasnym płomieniem. Przyszło to całkiem niespodziewanie. Domyślisz się zapewne, że była to depesza o samobójstwie ojca. W chwili gdy mi ją doręczono, nie miałem kilku groszy na napiwek dla posłańca.	To teraz rozumiem Widząc, że nic nie wskórasz, wolałeś tu przyjść, gdzie chociaż pomsta może się zdarzyć.	Czy ono umie mówić? Zali wyrządziłem mu krzywdę, gdym odrzucił je precz od siebie? To jednak pewne, że ani tobie, ani mnie nie zdoła ono uczynić nic złego, boć nie pożądamy tego, o co ubiegają się ludzie. Gdyby tę rzecz tu pozostawić, na pewno nie omieszkałaby zabijać człowieka jednego za drugim, i to z taką szybkością, z jaką spadają z drzewa orzechy strącone wichurą. Nie miłuję ludzi, to prawda, ale sześć trupów w ciągu jednej nocy to i dla mnie za dużo!...	Harmon Rush mówił, że tym sposobem można ich rozruszać. Mnie w zupełności wystarczy zwykły język Stanów Zjednoczonych. Ale piekielnie brak nam tytoniu. Chłopaczku, a może ty umiesz mówić po francusku?	Dobrze, będziemy mówić z prosta. Chodzi o to, że teraz, jak tu pan leży, to ta Ryfka jest dopiero ważna. Prawda?	Lucysiu! pójdź tu, moje dziecko, i usiądź przy mnie Biedny mój Lucyś jakoś nie swój dzisiaj. Czyś ty nie chory, broń Boże, dziecko ty moje?	Szczepanie, chyba rozumiesz, jaką misję wkładam na ciebie? Wiem, że nie zgadzasz się z ojcem, że nie możecie ze sobą przestawać, ale w tej chwili, gdy ja sekretnie uchodzę...	Umie tyle, żeby się jako tako zgadać z ludźmi... ale, o ile nam wiadomo, nie bardzo jest w gębie tęgi... Jego naturalna mowa jest dość cudaczna. Pochodzi on z głębi Cape Breton, gdzie farmerzy mówią swoją własną szkocką gwarą. Cape Breton roi się od Murzynów, którzy tam zbiegli podczas wojny, a wszyscy mówią tak jak farmerzy... jakoś tak sapiąco i sepleniąco.	Jeszczem się, widać, nie oswoiła ze wszystkimi prawdziwościami na świecie, choć był już czas i nie brakło okoliczności po temu.	E, Boże kochany, nie martw się tak! Nie mam żadnych planów co do tego twojego hrabiego, zostawię go dla ciebie. Ale trzeba mi będzie coś za to dać, rozumiesz?	Jak mamuńcia przywiozła mnie w królewską służbę do Krakowa, tak zabrała razem z sobą małą dziewczynę Nastkę, żeby jakiego mądrego medyka zaradzić się, bo u jej co wiosna febra była i choć zgubili, to znów wracała się.	Tak, potrafi podobać się ludowi. Wszędzie przybiera mentalność danego kraju. Jak na swój wiek jest zdumiewająco ruchliwy. My to stwierdzamy na sąsiadach. W Czechach na przykład zachowuje się jako kolosalny indywidualista. Każdy ma tam swój Absolut na własną rękę. U nas mamy Absolut państwowy. U nas Absolut dojrzał natychmiast do wyższego państwowego uświadomienia. W Polsce działa niby jakiś gatunek alkoholu... U nas działa... jako... jako... höhere Verordnung, verstehen sie michhöhere Verordnung, verstehen sie mich (niem.)	Jak najłagodniej, jak najnieznaczniej, ale trzeba... Zdawało mi się że wszystko przewidziałem... Wszystko, z wyjątkiem procesu o bluźnierstwo, który przy tej dziwnej kobiecie wisi nad następcą tronu!...	Jakże to? Czyż nie doskonały stał się właśnie świat? Krągły, źrzały? O, ta złota, krągła obręcz	Nazywa się Bombacy. Będzie pan miał wybór broni i dobrych, uczciwych świadków, ale jeden z was dwóch musi zginąć!	Patrzcie państwo: jaśnie pana. To bydlę naprawdę myśli, że ja się ożenię „myt a Salcze Apfelgold”myt a Salcze Apfelgold (z jid.)	Przyjdzie tu, trzeba więc, aby pan Morrel wyszedł, czy tak, dziadziu?	Zaczekaj chwileczkę, Beniaminie Zawartość tego skórzanego woreczka zdołałem uzbierać w ciągu całego mojego żywota pod panowaniem żony. Zacząłem zbierać od dnia ślubu. Czy to się przyda na początek?	A twojej pracy nie niszczy minister?... Któż wie, że to ty rządzisz państwem, nie zaś dostojny Herhor?...	Dziwi to pana, że mówię tak szczerze? ale to już pana wina.	Nie myślę zdradzać tajemnicy klucza od drzwi spiżarni, nie miałabym bowiem chwili spokoju! Zresztą uporządkowałam tymczasem górne półki, bo straszny był tam nieład. Nie wiem doprawdy, jak mogłam pozwolić, by się tyle rupieci nazbierało.	Co prawda, za kim to ludzie szaleją. Żadna piękność, tyle że zagraniczna!	Dobrze. Czy był ktoś obecny przy twojej rozmowie z kapitanem Leclère?	Gdyby pani mogła przyjść o godzinie dwunastej w południe na wystawę obrazów. Dobrze?	Ja też nie powiedam sam z siebie, ino tak pogadują. Ale trza mi iść	Księżna jest jedną z bohaterek legitymistycznego stronnictwa, czyż nie jest obowiązkiem każdego człowieka z honorem ochraniać ją mimo wszystko? to, co zrobiła dla sprawy swego króla, okupiłoby najbardziej szalone życie.	Nie chce mi się pracować.	Pewno mnie się nawet o mało do królestwa niebieskiego nie przysłużył.	Tak! Żyje... ale dawno jej już nie widziałam.	Wiem, wiem. To też jestem przekonany, że wkrótce zostaniecie przyjęci do partji.	Wojska tak prędko nie wrócą.	Zdarzało mi się przódyprzódy a. wprzódy (daw.) spełniać; realizować. śmielsze słowa i to wobec lepszych przeciwników.	Nie przeczę! Nie tylko przebywałem, ale i hulałem tam. Lecz gdyby nie owe lata, nie miałbym dziś obecnego poglądu.	Będziesz je miał. Sprawa, którą ci powierzam, ma w tej chwili cztery punkty główne. Szpiegować zręcznie Cyrana i jeśli wyruszy w drogę, dowiedzieć się, dokąd pojechał. Nie dopuścić, aby dostał się do celu podróży. Zdobyć pismo mego ojca, wyśledziwszy nazwisko i miejsce pobytu depozytariusza. Odebrać Bergerakowi podstępem lub siłą dokument w razie, gdyby wymijając wszystkie zasadzki i zwalczając wszystkie przeszkody przyszedł on do jego posiadania.	Ja nigdy nie wyjdę za mąż. Brr!... W ogóle nie należy wiązać się z mężczyzną. Ot, przelotny flirt, romans, ale bez konfidencji...	Jeszczem się nikogo nie pytała i nikogo nie prosiła	Lubię go, ale za niego nie wyszłabym, to nie mój typ.	Nie, nie! ty się pozostań w chacie: mnie taki saméj trzeba.	Z łatwością przyszłoby to którejś z nich, prawda? Salusia mówi, że są teraz w bardzo bliskich stosunkach i że ten stary gentleman całkiem za nimi szaleje.	A czy nie mówiłem czy nie mówiłem, że żadna boleść, żadna radość tych skromnych, prostych, ubogich ludzi nie jest ci obojętna.	A pan, przyjacielu?	Ach, mój Boże! Czy pan mówi poważnie, panie de Villefort?	Atanazy: To samo mówiłem przed chwilą. Pamiętasz, Jędrek? Tylko w innej sferze...	Dekret królewski jest! Konfirmacja na sołtystwo przyszła.	Diabła tam lubi!	Dlatego, panno Łucjo, że z pomocy tej, niestety, będę musiał zrezygnować.	Dobrze.	Drugich też powyganiali, a chłopaka Walkowego tak zbił, tak zbił...	Gospodyni, a to prędko chodźcie!	Jak to wszystko?	Które niegdyś było tak głębokiem, jak wszystkie twoje uczucia, ale teraz...	Lepiej?... e... nielepiej panienko, bo akuratnie drugie kury piały, kiej się jej zmarło.	Maniu, dlaczego nie śpisz?	Mogę tylko pani jedno powiedzieć, że dobrego rodu i familji bardzo majętnej	Mój zacny Mokumie, jeszcześmy nie ukończyli prac naszych.	Mówię wama, nie wierzta dziedzicowi, bo każden z nich jeno zdradę chłopskiemu narodowi gotuje	Na czem?	Oto mówiłam tej psotce nie dalej jak onegdajonegdaj (daw.) ciągnęła stara, kiwając jednocześnie głową i wachlarzem	Pewnie do Ameryki? Dobrze, za miesiąc będziesz miał, ale dzisiaj dodał szybko, zobaczywszy spojrzenie Gryziaka.	Przyrzekam! będę czekała na ciebie...	U diabła, na dziesięciu spotkanych na ulicy, sześciu jest świeżo przybyłych i zakładających agentury, a dziewięciu chcących zrobić miliony.	Wciąż mu to powtarzam, lady Narborough	Widziéć nie chcę, nie chcę ani ich, ani jego: precz... precz.	Wychodźta, co to, do podwieczorku będzieta połedniowali!	Za tydzień będziesz lepszym medykiem jak kiedykolwiek. My na tych samych podstawach, co i wy, zbudowaliśmy EskulapowiEskulap (mit. rzym.)	A czemuż cię niania zabrała od mamy?	A ja czuję linję, czuję ją, jak Szopen czuł ton jak ty słowa odczuwasz.	A jakie działa słychać?	A juści, bo też i do pana rotmistrza kubek w kubek podobna.	A ten kaszelek?	A ty lubisz je?	A! co ty pleciesz.	Chodźmy!	Co dzień przyjdziesz?	Co w danym?	Co więc należy zrobić?	Czy pszczoły z każdego gatunku kwiatów osobno słodycz zbierają?	Dlaczego dobry?	Fajkowski?... Pyszne nazwisko. Czy ma skład tytoniu?...	Gdzie was napadnięto?	Ha... ja zaryzykuję... rosołu parę łyżeczki.	I dopiero jutro?	Idź, idź, Olesiu...	Ja właśnie lubię książki	Jak dokąd, jak z kim i jak kiedy!..	Jakie wizyty?	Któż by lepiej od pani mógł temu młodemu panu robić honory Saumur.	Naturalnie. Maszko jutro o ósmej jedzie do miasta i będzie cały dzień latał.	Nędzny Musawasa ucieka!...	Oczywiście. Cóż za dziw? Dobranoc.	Ofiara, Okrucieństwo drzwi do najwyższej sfery nieba. potrzeba widocznie większej	Ostatecznie twój papa jest prezesem w randze ministra i był ambasadorem.	Pismo przywiozłem, a w mojej prywatnej sprawie w kwaterze przemówię.	Siła	Trochę lżej.	Tylko trochę koszerny.	Zdzisławie!...
Chère amie! ale to jedyna życia mego przyjemność, iż się wam na coś przydać mogę. Wy przynajmniej cenicie serce moje, nie tak jak ten... hetman, który mi winien wszystko, a goryczą mi zatruwa życie.	O, to, to rozumiem! jak przypuszczał całkiem. ważny szczegół. W ciągu ostatnich dwóch dni spadły na nich niespodziewanie okropności pragnienia i przeszkodziły naradzie. Musieli wiosłować bez przerwy, aby ocalić życie. Lecz człowiek na pomoście, choćby sprzymierzył się z samym diabłem, zapłaci im za wszystkie te męki	Przychodzę w rozmaitych godzinach, a oko, panie, mam na te rzeczy... no!... Pomimo to nigdy ani rąbka spódniczki, ani pantofelka, ani kawałka wstążki! A przecież nawet raz u jednego kanonika zdarzyło mi się widzieć gorset; prawda, że znalazł go na ulicy i właśnie chciał bezimiennie odesłać do redakcji. ArtystaA, panie, u oficerów, szczególniej zaś u huzarów!... (Główkę na dół, s’il vous plait...) Czyste zatrzęsienie!... U jednego, panie, spotkałem aż cztery młode damy i wszystkie rosyjski pianista i kompozytor. Odbywał słynne podróże koncertowe po Europie. mogłem dać sześć rubli, toż bym chyba nie żałował pięciu rubli dla takiego wirtuoza... Może by trochę poczernić włosy, je suppose que oui?je suppose que oui? (fr.)	Doprawdy? Dziwna rzecz, jak to człowiek może się do wszystkiego przyzwyczaić.	Uczyniłem to, ale odmówił. Ówczesny rezultat nie był dlań zgoła ponętny.	A gdybym wstał prędko i wybrał się na własną rękę w okolice, gdzie macie ćwiczenia? To by mnie bardzo interesowało, a w pauzach moglibyśmy może gawędzić sobie.	Cóż to, Heidi? Co mówisz? Dlaczego się nie modlisz, dziecko?	Dobre i to, ale jeszcze lepszą rzeczą jest nocna koszula. Od czasu gdyśmy rozwinęli grotżagiel, wciąż marzę o nocnych koszulach. Chciałby mieć taką nowiusieńką, mięciusieńką, wypraną. Jużeśmy w domu, Harvey, jużeśmy w domu! Można to już wyczuć w powietrzu. Teraz wpływamy w cypelek ciepłego nurtu, czuję już zapach jagód laurowych. Ciekawym, czy już nas zawołają na kolację. Ster lekko na bakier!	Ja okropnie zmęczony! Oj, oj! Oj! jaki ja zmęczony! Chyba mnie panna Antonina usieść przy sobie pozwoli, bo jeżeli nie, to tak zaraz, hrym! I z wielkiego zmęczenia do nóżek padnę!	Żęła podobno wczoraj na naszym pólku? Dziś na Mogiłę z Jankiem jeździła? A? Nowiny, prawdziwe no... no... no... winy! Proszę, do świetlicy proszę! Kto widział gościa w kuchni przyjmować? Chata nasza niska, ale nie ciasna, nie ciasna!	Dobrze. Będę więc mówił tylko o opinii. Naprzód powiem ci, że pewna niepopularność człowiekowi prawdziwie „comme il faut” raczej pomaga, niż szkodzi. Powtóre, trzeba te rzeczy rozumieć. Zmielonoby mnie, jak się wyraziłeś, na otręby, gdybym tę sprawę przegrał, ale gdy ją wygram, będę tylko uważany za tęgą głowę	Słusznie. Ale właśnie te małe, nieprzewidziane, a jawiące się zawsze przypadki wtrącają tylu do więzień i prowadzą na stryczek, dopomagając detektywom do tanio nabytej sławy. Tu jest sedno rzeczy. Gra pomiędzy detektywem a zbrodniarzem jest zbyt nierówna.	A Stasię pan Stukalski uczy grać na fortepianie i przez połowę każdej lekcji rozstawia jej palce na klawiszach... Nie bój się!... już mama spostrzegła, że podczas tych wykładów za mało słychać muzyki... Przysięgnę, że gdyby twój Kocio zamiast dwu rubli brał rubla, skończyłyby się czułości...	Zatem, to nie ich wina	Żeby nam tylko nie przeszkodziła ta Sara, Żydówka Ona spodziewa się dziecka, do którego książę już dziś jest przywiązany. Gdyby zaś urodził jej się syn, poszłyby w kąt wszystkie.	Ach z tobą jest krzyż pański. Patrz prosto przed siebie i myśl o sobie: jestem taki idiota, że nie trzeba mnie będzie żałować. Zapamiętałeś to sobie?	Ale w takim razie to i pan musi ode mnie przyjąć prezent.	Henryk starszy co go ojciec kocha, jeszcze trochę ma naszych koło siebie, garną się do niego, drugi matczyn ulubiony, z Niemcami trzyma, Henryk pono nie da sobie rady i zniemczeć też musi.	O, tak I trafiały jej się nawet doskonałe partie; ale że ty wkrótce kapitan, nikt ci tak łatwo nie da kosza.	To co? zawsze ruszaliście cudzą własność, a Pan Bóg tego robić zabronił. Jabym i wstydził się cokolwiek cudzego poruszyć.	Jestem Dawidem Copperfieldem z Blunderstone w Suffolk, gdzie pani raz już była, odwiedzając drogą moją mamę w chwili, kiedym się właśnie urodził. Bardzo jestem nieszczęśliwy od śmierci mamy. Poniewierano mną, niczego nie uczono, wyprawiono z domu, kazano zarabiać na życie, umieszczając w niestosownym dla mnie miejscu. Nie mogłem wytrzymać, uciekłem, okradli mnie, obdarli na drodze, szedłem pieszo, nie miałem gdzie spać ani co jeść...	Hola! A nie piszcie o książce Natana, póki się nie porozumiemy; zaraz wam powiem, czemu Trzeba nam się przysłużyć nowemu koledze. Lucjan ma dwie książki do zbycia: zbiorek sonetów i romans. Wystarczy parę artykulików, a od dziś za trzy miesiące będzie wielkim poetą! Posłużymy się jego Stokrociami, aby sponiewierać ody, ballady, medytacje, całą poezję romantyczną.	Owszem, osiągnąć pan może złoty medal, ale później. Hodowlę prowadzi pan zaledwo od paru lat. To za mało!	Ach, ta!... wiem... Nie mnie się podobała tylko myślałem, że dobra byłaby z niej żona dla Stacha...	Czemu to przepędziłaś z chałupy Mateusza?	To będzie ci trzeba skrobać.	To matczyna.	To we świat iść muszą!	Wymień pan tylko mięso, czy ryby, wszystko w tej chwili na panów usługi, nigdy jeszcze zająców, króliczków, kuropatw, słomek, zwierzyny i drobiu nie zabrakło u mnie.	Z czegóż to można przypuszczać?	Nie dzisiaj Zrozum, że muszę się bardzo skoncentrować.	Kochana Frumet, żebyś mi zdrowa była! I co ty na to wszystko? Co powiesz o Mordechaju-Mendlu?	Ależ ja nie domagałem się satysfakcji!	I bez knezia myślicie być? Pszczoły w ulu i dnia bez matki się nie ostoją.	Ja do waćpana nie chowam urazy...	Mylisz się, nie masz lepszej nad nią przyjaciółki, brała twoją stronę!	Owszem. W tym wypadku chodziło mi bardziej o trafne odnalezienie prawdy niż w tysiącu innych. Zależało mi na tym, a omyliłem się kompromitująco.	Wynoś się na cztery wiatry!	„W koszuli się na świat rodzi, A po świecie nago chodzi.”	I gdyby napaść Indian nie przerwała podróży, byłby pan jedenastego rano w Nowym Jorku?	Mnie więcej dziwią ci, co nie są jak ja.	A! Najjaśniejszy Panie co ja widzę, strzelanie do tarczy: co za wyśmienita zabawa.	A byli. On się nudził w tym żydowsko-niemieckim morzu, a ona robiła sensację swoją urodą i wykwintem. Była także i Smolińska.	A tenże blady pan taki strojny. Nie wiesz, kto jest?	Ale mnie potrza i dzieciom.	Wariatka czy co? Skąd by się wzięli Tatarzy?	Więc czy ty nie widzisz tego?	Poszłabym i za czwartego, ale nie za ciebie, boś za głupi i chodzisz usmarkany kiej Żydziak.	Ale bredzisz! Pytam o naszego Niemca.	Bądź spokojny, dodał drugi, jutro pójdziesz do Dobroczynności po pożyczkę.	Będę ta na niego patrzał!	Czy nie zdumiewa on innych oficerów?	Jakżebyś ty, paź królewski, nie wiedział?	Jowan na prawo nam droga.	Macie rację, byłem widać nie dość trzeźwym i niedobrze argumentowałem.	Może się przejdziemy, pokażę wam park i menażerię	Na, gerai, raskite!	Proszę na chleb-sól.	Rzekliście! Tu idzie o sześć morgów, jakie nieboszczyk zapisał Jagusi, a nie o głupie słowa!	Skoro słońce zachodzić będzie na jasnym zupełnie horyzoncie	Ty strzeliłeś do Kozaka?	Wynoś się stąd!	Co, więc ja źle deklamuję?	Powiedz pan raczej: za najniebezpieczniejszego pod słońcem furiata	Czyż ja sam wiem, co ja mówię, podziwiając tę główkę godną Rafaela?	Cóż począć! Śmierć pośród dymiących zgliszczy jest mi milsza od haniebnego losu, który mi zgotujecie, jeśli mnie schwytacie.	Dwieście biletów! Cóż za szacowni ludzie!	Dzieci, co wygadujecie?... Któż słyszał zdradzać tajemnice rodzinne?...	Małpa zielona jesteś!... Masz za drogę.	Mówże, bo i mnie ognie przechodzą... Wyglądasz doprawdy jak wskrzeszony Piotrowin.	O mój Boże... a gdzie? W jego pułku chciałem służyć.	Wodza, wodza, daj nam, Panie miłosierny!	A dziś?	A jakże wyglądał?	A ty tu czego? ty tu czego Motruna?	Ach, skądże! Głupstwo...	Ba! a po czym?	Będziesz ty cicho, ojciec słyszy; o, leży tam, w łóżku babcinym.	Chyba płacz?	Często padasz w ten sposób?	Dobrze, żeś mi je powiedziała często słyszałam o nim. Ów Michał Chrestien był przyjacielem sławnego człowieka, którego już kiedyś chciałaś poznać, Daniela d’ArthezDaniel d’Arthez	I funt rodzynków.	Ir žemė, kurią dirbame, bus mūsų?...	Jakże w sali?... był redaktor w kasie?... Rekwizytor!... psiakość, brzuch dawaj mi prędzej!...	Jest jeden sposób, tylko jeden mianowicie objęcie w firmie stanowiska naczelnego dyrektora.	Mężem?! Mąż twój umarł przecie!	Napisał Połaniecki dla pani jaki sonet?	Niby panna niesłyszy!	O Leona Donata.	Pabėgimas, Nerimas, Sumišimas Taigi, vėl, siųst dabar vaikus? Bet kur? Į kokią šalį? Kur pėdsakai? Ar žinai, katras išsivedė? O, dievaži, kora Dievo!	Panna Helena jest jeszcze przy Zawiłowskim?...	Pies szczeka, wiatr wieje.	Przecie już zrewidowali wszystko...	Szantaż	Tak.	Tegul bus pagarbintas Jėzus Kristus!	Urywek rozmowy kolekcjonera z giełowatymgiełowaty	Z drogi!	Zdrada	„Byłem!”
Bo ja wiem, że się panu ja właśnie nie podobam! Wiem z całą pewnością. Bo gdybym się panu podobała, toby pan nie zapomniał, jak wyglądam i poznałby mnie pan!	Pan jest tu zawsze mile widziany. Nawet już wobec pana nie przestrzegamy przyjętych form. Widzi pan, mój syn jest w szlafroku. Bądź, Staszku, tak dobry i włóż marynarkę. Nie uznaję negliżu w salonie.	Mniejsza o to. Musimy dożyć nasze życia do końca. Ja nie oddam pana na to, żeby pan się tu dał rozlizać tym wszystkim cierpieniom. Pan ma więcej siły, niż panu się wydaje papa może wszystko. A zresztą chcę wyjść za pana za mąż	Nie, nie pojadę. Widać już do niczego jestem, skoro w Warszawie nic pan dla mnie znaleźć nie może.	Pan pracował u Bucholca? Pan syn Horn et Weber w Warszawie?	A więc sprawa wyjaśniona. W każdym razie nie mam Troopowi nic do zarzucenia. Powiedziałem mu tylko, że nie chcę pracować... i do tego na Ławicach... on za to, ma się rozumieć, palnął mnie w nos, a ja... och!... zacząłem krwawić jak zakłuty wieprzek.	Kochałem ją wczoraj jeszcze, ale dziś już jej nie kocham! Gardzę nią! Gdyby była następczynią nie jednego, ale dwudziestu królewskich tronów, gardziłbym jeszcze jej ręką! Po cóż jednak mówić o tronach! Mój tron królewski stracony jest dla mnie na zawsze. Za słaby jestem, by siłą dochodzić swoich praw, jestem sam na świecie, bez jednej życzliwej mi duszy!	I owszem. Przed kilku dniami spotkał mnie na ulicy jakiś pan i zapytał: Czy to nie u was mieszka gruby jegomość, który czerni sobie faworyty? A jam odpowiedział: „Nie, proszę pana, on nie czerni faworytów. Gdzie by też taki wesoły człowiek miał czas po temu?” Otóż powtórzyłem wszystko co do joty panu Vautrinowi, a ten mi na to: „Dobrześ zrobił, mój chłopcze! Odpowiadaj zawsze tak samo. Bardzo to nieprzyjemnie, gdy ludzie poznają nasze słabości. To może przeszkodzić zawarciu małżeństwa.”	I pan w niej się kocha	Masz tobie! A mówił mi Staś, że pan się we wszystkich kocha.	Co? Od jutra zmniejszamy dzień roboczy o dwadzieścia pięć procent. Sezon zupełnie martwy, nic się nie sprzedaje, magazyn zawalony, weksli nie płacą, a w dodatku ojciec zamiast dawno zmniejszyć ilość godzin roboczych lub oddalić z połowę robotników, płacze, że ci biedacy nie będą mieli co jeść i żyruje rozmaitym łajdakom weksle. Za rok sam nie będzie miał co jeść. Niech sobie zdycha jeśli mu się tak podoba, ale po co ja mam na tym cierpieć!	Wcale tego nie wyjaśnię, panie nadinspektorze. To jest po prostu nie do wyjaśnienia. Na podstawie swoich wiadomości wytłumaczyć tego nie mogę. A w każdym razie jeszcze nie teraz. Myślę, że człowiekiem, który najwięcej miał z tym do czynienia, okaże się Michaelis.	Pani mówi nieprawdę Nigdy w życiu nie poniżałbym godności mojej żony do takich funkcji.	Jeśli mam słuszność, to mu dam i wody, aby sam nie latał do Nilu i nie pokazywał się w wioskach.	Nie uczyni bo gdyby chciał, to by już uczynił. Żadnej do tego nie miał przeszkody.	A jaka przywiązana do męża, to JW. pani nie uwierzy.	Ten list nie więcej nas nauczył, jak wiersze to pewna jednak, że jego autor był zdradzonym kochankiem	Boże drogi, ależ panu do twarzy w tym stroju, księże Sorel Zaraz panu przygotuję smaczny obiadek; i będzie pana kosztował tylko dwadzieścia su, a nie pięćdziesiąt, jak wszyscy płacą! Trzeba oszczędzać pańską sakiewkę.	I od mojego przyjazdu nie odgadujesz więcej?	W nocy wyjeżdżam, bo mój Żyd nie dał mi dłuższego urlopu.	To bardzo nieprzyjemne, ale jej nigdy nie uczynimy comme il faut marszczony kołnierz; falbana noszona dawniej przy kobiecych kołnierzach i czepcach., uczesana w pięknie upięte warkocze, z kórych to dwóch powodów uważała się za bardzo elegancką i dorosłą osobę.	I parę koni ze StyriiStyria elegancka suknia na specjalne okazje. na piętnaście tysięcy rubli miesięcznie, i już nie pamiętam wszystkiego, co opowiadają.	Dla czego mi nie odpowiadasz? zapytał Szulc.	Idę. Któż by to był jednak? Nikt wczoraj wieczorem nie przybył do naszej wioski prócz Sulpicjusza Castillana, sekretarza naszego kochanego Sawiniusza.	Jakto posadę? Nic mi nie wspominałaś o żadnych zamiarach!?...	Nic nie szkodzi	Och, oni mają moc! Oni wszystko mogą. Już ja to wiem także. Czegóż by to ksiądz nie potrafił. Un bon curé vaut mieux que dix gendarmesUn bon curé vaut mieux que dix gendarmes (fr.)	To jutro Deibler i jego pomocnicy przyjechali pociągiem o wpół do czwartej. Zaszli do Hotelu Paryskiego. Nie chciano ich przyjąć. Stanęli w oberży Pod Błękitnym Koniem u stóp zbocza Duroc, w oberży bandytów.	Aby żaden kmieć, skrzywdzony przez pana, żadną drogą samowładnie sprawiedliwości dla siebie forytować nie ośmielił się, rozporządzono jest, żeby do krajzamtu w Kielcach, wprost do pełnomocnego komisarza ze skargą szedł	Ba! Może go i wielkim mistrzem obiorą. Kto go wie! Ale on już i teraz z książęty się równym być mniema. Mówią, że wszystkim rządzi i że wszystkie sprawy Zakonu na jego głowie, a mistrz nic bez niego nie poczyna. Gdzie ci tam taki stanie na udeptaną ziemię! Na śmiech ludzki jenojeno (daw.)	I cóż tu robisz, kiedy nie ma szyldów do malowania?	Na honor, czytałem pana przed dwoma dniami i nie mogłem pojąć, iż ktoś, kto napisał pańską książkę i pański tomik poezji, może być tak pokorny wobec dziennikarza.	Nie zła to myśl i człowiek ten zasługuje na uznanie. Czy jednak powiedział panu także, przez jakie wszedł drzwi łącznikowe?	Pyskiem grasz, pyskiem szczekasz. Tobie należy nie­jedno wybaczyć... Chodź się czego napić. Wczoraj ci obie­całem. Jedną wdowę tylko... Żółty mecenas pożyczył.	Ona nie jest niewolnicą, ale ostatecznie należy do familii Plaucjusza, a ponieważ jest dzieckiem opuszczonym, może być uważana jako alumnaalumna (łac.)	Zapamiętaj sobie raz na zawsze, że tylko dlatego mamy wątpliwości co do ciągłości naszej jaźni, że jest ona właśnie ciągła. Pytanie takie byłoby niemożliwym bez tego. Jest ona, ta jedność osobowości dana w swej ciągłości bezpośrednio nie ma trwań nieskończenie krótkich...	Co tu gadać! Teraz ona jedna, bo żeby była jaka druga, tobym o tej drugiej myślał. Co tu gadać! Cała rzecz i cała zgryzota w tem, że ona jedna. Za rok może mi dachówka na głowę zlecieć, albo może znajdę inną, ale tego, co będzie jutro prawda? Otóż w życiu wewnętrznem tak samo. I to pilna sprawa, ale widzisz, ja ją odkładam do ożenienia się, bo to rozumiem, że nowe warunki wyrabiają nowy sposób myślenia, i zresztą chcę skończyć z jednem, nim zacznę drugie. A tu się wszystko tak gmatwa!	Nic, nic. Podręcznika lekarskiego. To nie dla ciebie pisane. Znajdę sama.	On jest głupi, co ja za łajdactwo mogę nosić w twarzy, przecież ja mam twarz zwykłą, porządnego człowieka twarz, nieprawdaż Karol?	Fenomenalna, nadzwyczajna, boska! Księżna cynizmu współczesnego! Pani ostrych zgrzytów!... Wiecie, jej cynizm pada podobno, bryzga, chlapie wprost w gęby słuchaczów i widzów jak sztuka. Cela veut dire quelque chosecela veut dire quelque chose (fr.) co?... Rękawice nosi aż po pachy	Prawda masz zawód, ale mieć go i pracować nad nim są to jeszcze dwie różne rzeczy. Zresztą, czymże być może dla ciebie, mój drogi, siedemdziesiąt funtów honorarium rocznie?	To się szabla zsunęła, a to się nie trafia?	Na to ona zeszła; ale pięćdziesiąt lat temu pokazałbym co innego!	Milcz! ja na to odpowiem!	Moja głowa, moja w tym głowa! Bywałem ja w trudniejszych terminach. Teraz rzecz tylko w tym, byśmy do Skrzetuskiego najprędzej się dostali.	Ale ma miliony i energię	Mówmy otwarcie: socjalizm czy coś podobnego. Ja już byłem komunistą	Nawet gdybym się uroczyście oświadczył o rękę pani?	Ale gdzie?	Chodzi tylko o to, postawić rzecz jasno i stanowczo; przede wszystkim niech poprosi o rękę mojej córki dla swojego syna, niech wyznaczy datę, warunki pieniężne; musimy się wreszcie porozumieć lub ostatecznie wszystko zerwać; dość tego zwlekania.	Jak babcię kocham! Wy jesteście komuniści! W każdym razie	Niechże Zosia jedzie sama z służebną, a ja siądę do twego wózka; będziemy z sobą rozmawiać przez drogę.	Opowiedz mi jednak choć trochę, jak to wygląda. Czy to duże mieszkanie?	Żeby był równy rachunek, akurat tuzin. Łatwiej to zliczyć, no i na tuziny wszystko jest tańsze	Czem się u was na dworze bawią?	Człowieku! Ależ hałasowałeś tam na potęgę	Cóż ty na to?	Nic, pełno tam wody, jestem do nitki przemoczony.	Tak, to co inszego, muszę cię puścić.	To moja sarenka. Opowiadałam ci o Jenny... pamiętasz... wówczas w kuchni.	To zmienia wszystko przygotowywaliście wszyscy grunt dla zamorskich panów.	Ach, ojcze, bo się zarumienię	Aha, aha, takusieńkie! Już pięć lat mi w głowie siedzą.	Ciekawym, czy bije i tych, co wysadzają prochownie, a obok prochowni usiłują wysadzić w powietrze całe dzielnice zamieszkane przez ubogą ludność żydowską?	Czy tak? Czy tak! Mój biedny góralski chłopcze? dziś: urzeczywistnienie.	Czy zgodzisz się, żeby ojciec zamieszkał ten narożny pokój?	Dajmy spokój temu. Więc? Rozwodzisz się?	Dlaczego tak nalegasz?	Musi was wygnębili dranie niezgorzej, mało na was sadła, chcecie jeść? Mam kiełbasę i syr	Określać to ograniczać.	Później to zrobisz, bo najprzód musi odebrać karę, a później zostanie wypędzonym z kopalni.	Słyszałem! słyszałem! A cóż panie?	To fatalny omen to palec losu!	To księżniczka Rumi, córka Atalangi	To widocznie niewystarczająco przewróciliście	Znikła! Oby tak wszystko złe przepadło! A teraz na obiad!	Albo powiedz nareszcie, albo odchodzę...	Ani trochę...	Benebene (wł.)	Czy może jakiś zwiadowca czy wartownik?	Do Krzysi.	Dziewięć	I tom mu przypomniał...	Jesteś łotr i wisielec!	Mowa o D czy A?	Możliwe	Niestety!	Nieważne, Żyd.	No, gadajże, coś miał gadać	Panowie naprowadzają, a skąd, Bóg wie!	Pięćdziesiąt stóp?	Pozostawię tutaj swoje marzenia i rojenia, aby pobłogosławić następnego mieszkańca	Przecież mój Łado.	Rzuć bombę pod SkałłonaSkałłon, właśc. Gieorgij Antonowicz Skałon (ros. Георгий Антонович Скалон, 1847–1914)	Servusservus (łac.: sługa) wyskoczył nagle zza rogu M’Turk, gotów zawsze korzystać z każdej sposobności.	Tak	Trudno określić, skąd głos dolatywał.	Winszuję hołocie zachwytów...	Z Wilhelmem.	Zobaczymy.
Oto tam! Sami widzicie. Gdybym wiedział o tych rafach, gdybym miał mapę lub gdyby Shuan ocalał, to za sześćdziesiąt gwinei, ba, nawet i sześćset, nie dałbym się nakłonić do narażania mego brygu w takim kamiennym zatorze! Ale asan, któryś miał nam służyć za pilota, nie rzeknieszżenie rzeknieszże	Cóżeś to za plotki przywiózł z miasta!	Dlatego wybieram się za granicę, ażeby ich nie truć.	Ech, gdybyś tylko wiedział, Maksymilianie! W naszym domu już nie rządzi Edwardek, ale hrabia. Macocha mu nadskakuje, uważa go za człowieka, co posiadł całą ludzką wiedzę. Mój ojciec, słyszysz? Mój własny ojciec unosi się nad nim, powiada, że nigdy nie słyszał, aby ktoś formułował z taką elokwencją takie wzniosłe myśli. Edwardek otacza go niemal boską czcią; choć boi się tych wielkich czarnych oczu hrabiego, gdy tylko hrabia wejdzie, natychmiast do niego biegnie i sam otwiera mu dłoń, a zawsze znajdzie tam dla siebie jakąś wspaniałą zabawkę. Pan de Monte Christo nie jest tu gościem ojca, nie jest tu gościem macochy, pan de Monte Christo jest tu u siebie.	Jesteś głuptas, mój drogi Pieniądz, Bieda, BogactwoFinot trzy lata temu chodził w dziurawych butach, jadał obiady u Tabara po osiemnaście su, gryzmolił prospekty po dziesięć franków, ubranie zaś trzymało mu się na ciele za pomocą tajemnicy równie nieprzeniknionej, jak tajemnica niepokalanego poczęcia; dziś Finot ma na wyłączną własność swój dziennik, szacowany na sto tysięcy; łącznie z abonentami płacącymi a nieobsyłanymi, z abonentami rzeczywistymi i „podatkami pośrednimi”, ściąganymi przez jego wuja, zarabia dwadzieścia tysięcy rocznie; ma co dzień najwspanialsze obiady, od miesiąca kabriolet; wreszcie, od jutra stanie na czele tygodnika, z szóstą częścią własności za nic, z pięciomaset frankami miesięcznie, do których dorzuci tysiąc franków od artykułów uzyskanych gratis, za które każe sobie płacić wspólnikom. Ty pierwszy, jeśli Finot zechce ci zapłacić pięćdziesiąt franków za stronicę, przyniesiesz mu z radością trzy artykuły darmo. Kiedy będziesz w analogicznym położeniu, będziesz mógł sądzić Finota: sądzić nas mogą tylko równi. Czyż nie masz przed sobą olbrzymiej przyszłości, jeśli będziesz ślepo posłuszny wszystkim strategiom nienawiści, jeśli będziesz atakował, kiedy Finot ci powie: „Atakuj!”, a chwalił, kiedy ci powie: „Chwal!” Kiedy sam będziesz się chciał zemścić na kimś, możesz mordować swego przyjaciela lub wroga paroma wierszami wsuniętymi co rano w naszym dzienniczku, mówiąc mi: „Lousteau, zabijmy tego człowieka!” Dorżniesz swą ofiarę „zasadniczym” artykułem w tygodniku. Wreszcie, jeżeli sprawa jest dla ciebie pierwszorzędnej wagi, Finot, któremu potrafisz uczynić się potrzebnym, pozwoli ci zadać ostatni cios maczugą w wielkim dzienniku o dziesięciu lub dwunastu tysiącach abonentów.	Nie wiem, za co, ale na pierwszym przesłuchaniu dowiesz się pan niezawodnie.	Niechaj więc będzie dla waszej przyjaźni. Ale musi mi zapłacić trzy funty turneńskie za sztukę do wyboru.	Semen! Za co mnie, jak Tatary, tak w łykach wleczecie?	To i dziękuję! Przed wyjazdem będę jeszcze u pani z pożegnaniem.	Ano to zrobię sobie wstyd... Ja wszystko zrobię. Teraz to już wszystko zrobię... Ja się będę użerał, mało sobie rąk nie urobię: a to jadę za wolno, a to za prędko jadę, a to płać karę, a to siedź w areszcie, a to córusi żółte trzewiki kup I jeszcze się dziwię, że błogosławieństwa na moją pracę nie ma. A to ręce mogą mi uschnąć od pracy Ja już teraz nie wierzę, że mi ten materacyk ukradli świadczył.. władza. o takie głupstwo”. „Żyd dziwnie. wszystko”. Ale teraz to ja już wiem. A chłopiec bez cały tydzień ze słomiankami nie chodził. Tyś taka?	Ależ oni będą szczęśliwi, gdy pomimo to zostaniesz!	Aš juosius ir iškeikiau už tai, kad jie neina. Ir dabar nebus to pamokslo mūsų bažnyčioje, kuriame nebus užgauti tie bedieviai litvomanai mūsų kampo. Ir dėl to prašau dabar kunigą vikarą ir paliepiu jam nuo šios dienos visados taip vadinamus inteligentus mūsų kampo statyti visur ir visiems už paveikslą pykčiausią žmonių, kurie pykčiau velnio siekiasi žmones traukti į pragarą. Paliepiu  nesisaugoti ir vadinti juosius vardais ir pavardėmis. Tegu visi  aplinkiniai tai žino ir saugojas jų.	Bo to widzi pan miłość bywa zazdrosna... Co najmniej pragnie mieć na oku przedmiot swych uczuć.	Chodzi o rzecz drobną, którą pani, jako rozumna kobieta, może, a nawet ma obowiązek zrobić po tym, co między nami zaszło... Chodzi o to, ażeby pani ze swej strony zrobiła podanie do konsystorza katolickiego o rozwód...	Ci, którzy pozują liczą na to, że choć się ludzie na pozie poznają, w końcu przez samo lenistwo, lub brak odwagi cywilnej, zgodzą się na to, co poza ma wyrażać. To zresztą trudna rzecz. Czyś pan uważał, że kobiety, które się różują, tracą zwolna miarę w oku? Z pozowaniem jest tak samo. Najinteligentniejsi tracą miarę.	Coś zupełnie nowego. Wiesz, nasz jacht by, dajmy na to, zatonął i tylko ja bym ocalała i dotarła na tę wyspę. I żyłabym tam jak Robinsonka.	Dziękuję pani przywiozłam na czwartek nową suknię z różowej materii, więc nie brak mi niczego.	I owszem, wejdź pan na piętro, zapukaj do numeru I-go. Proszę tylko oznajmić, że to pan.	Muszę ci wszystko powiedzieć, chociaż to dla mnie gorsze od śmierci. Doprawdy, doprawdy wolałbym umrzeć, jak Korzecki...	Mój drogi Bazyli cóż takiego powiedziałeś? Tylko tyle, że nazbyt mnie podziwiałeś. To nawet nie jest pochlebstwem.	Nie rozumiem... Kto to... taki?	No, nie, nie! Nie mówił tego. To mój wymysł. Doprawdy niegrzecznie odmawiać Żdżarskim. Wyglądać to będzie na demonstrację.	No, niech się pan przyzna, że był to tylko lapsus!	Proszę mi podczaszyca wywołać to nie są żarty, ja się z nim widzieć muszę, powiedźcie mu, że przyszedł do niego ten, który go prowadził na Nowolipie...	Przepraszam panią, ale zwykłem brać tylko to, co może mi być dane dobrowolnie. Nie lubię nic nikomu narzucać. Pierwszy ruch pani był szczery i pokazał, że pomimo pozornego wstrętu do prawdy, stosujesz ją pani jednak w postępowaniu. Niechże pani źle zrozumianą delikatnością nie psuje mi dobrego wrażenia. Do widzenia.	Ręce i nogi mnie palą, mrowie chodzi po krzyżach, w gębie czuję gorycz i ogień. A! do wszystkich rogatych diabłów, co to jest?... Nigdy mi się to nie trafiało!...	Ta historja o tym panu Górze, czy jak tam, co to panienka czytała dzisiaj panu, czy to wszystko prawda? Albo to może ino tak sobie, la uciechy wymyśliły taką historję. Bo jak to być może, żeby taki bogacz dał córkom wszystko, a pochowku nie miał mu kto sprawić? żeby mu obleczenia nie kupiły, żeby ani jedna córka nie przyszła przede śmiercią?.. To widzi mi się, co prawda nie jest.	Tak, tak muszę wyzdrowieć i zakrzątnąć się koło interesów. Jeżeli wyrębu nie będzie, zdecydowałem się szukać innej posady. Ciężko rozstać się z Odryniecką Puszczą, ale Marysia dorasta. To ważniejsze.	Ten pański kolega robi wrażenie, jakby specjalnie po to tu przychodził, by uczyć się manier. Niech pan mu kupi podręcznik dobrego tonu. Koleżeńska przysługa. Biedak nigdy nie zdecyduje się wziąć banana, póki nie zobaczy, jak się to je.	To ty? Co się z tobą dzieje?	To zobacz!	Trocha, wszelako nie na śmierć, bo nie poszła durchdurch (niem.) zapalenie, stan zapalny., ale powieda, niech jeno chory spokojnie poleży miesiączek abo dwa, to potem pójdzie do szlubu zdrów jak rydz.	Wie pan najlepiej, że wierzy pan we wszystko Pójdę z panem do ogrodu. W pracowni jest strasznie gorąco. Bazyli, każ nam podać jaki napój chłodzący, coś z poziomkami.	Wszakże to dziedzictwo księcia wojewody?	Że się przerzuca, to temu Tomciu winien. Jak był głupim drągalem, to robił, co wlazło. Wziąłże Tomciu kłaść mu w głowę mądrości i teraz mu się odechciało roboty. Zabrał się do nie swoich rzeczy. Książki czyta. A jakże... To uczony człowiek!	Żeby to się już raz skończyło!	A bez cóż on utonął?...	A co? ładnie wygląda z tą książką!	A donosu, zdrady się nie boicie?	A jakże! naturalnie, że prawda!	A szczególniej część piękna niewiasty	A ty, co masz lepszego do roboty?	A więc... przysięgam na mój miecz i sztandary naszych wojsk, że nikomu nie powiem o tym, co mi wasza dostojność odkryjesz.	A właśnie, że szczerość, bo przyjemnie mi z panem rozmawiać. Ja też, proszę pana pochodzę z inteligencji i wolę gadać z panem, niż z innym.	Ach tak!... Musiały być piękne?	Albo ja wiem? Jak mi się podoba.	Ale proszę pana dlaczegóż Hallucini sam nie wydał dzieła o swoim odkryciu? Byłby tym sposobem najlepiej ugruntował swoje prawa, jeżeli notabene je posiadał, bo i on może otrzymał ten sekret od innych?	Allach! Rozmawialiśmy z nim. Szczęście, że był tylko jeden. Stał zakryty skałą, tak że nie mogliśmy go widzieć, ale usłyszeliśmy z dala głos wielbłąda. Wtedy zwolniliśmy biegu i podjechaliśmy tak cicho, że zobaczył nas dopiero, gdyśmy byli o kilka kroków. Przestraszył się bardzo i chciał zmierzyć ku nam ze strzelby. Gdyby był wystrzelił, choćby żadnego z nas nie zabił, mogli usłyszeć strzał inni strażnicy, więc co tchu powiadam: „Stój! Ścigamy ludzi, którzy porwali dwoje białych dzieci, i wkrótce nadbiegnie tu cała pogoń.”Przysięga Chłopiec był młody i głupi, więc uwierzył, kazał nam tylko przysiąc na Koran, że tak jest. Zsiedliśmy z wielbłądów i przysięgli... Mahdi nas rozgrzeszy...	Anastazja była u ciebie?	Biegajmy do siebie i zmieńmy.	Bo jeśli bez obrony, miłościwy panie, pójdziesz wydany na igrzysko fortuny, na wszystkie zgubne terminyterminy	Bo się bałem.	Byle już głupstw nie robił.	Bądź dziś z nami o północy u Floryny	Całą noc przesiedzieliśmy razem Sporo przeszło czasu, zanim ocuciłem ją, pozwoliłem wypłakać się, a potem tuląc do serca jej biedną głowę, wysłuchałem wszystkiego. Siedząc tak, wiedzieliśmy dobrze, że zaufać sobie i nawzajem na siebie liczyć możemy.	Co, Jasiu?	Co?... jaki?...	Czy ja wiem?	Do Languedoc.	Dopiero znajdują się w punkcie szukania myśli opatrznościowej szampańskiego wina, sensu humanitarnego pantalonów ze strzemiączkami i małego zwierzątka, które porusza światem. Zbierają z ziemi upadłych wielkich ludzi, jak Vico, Saint-Simon, FourierVico, Saint-Simon, Fourier	Głupstwo!	Ha! ha! rozśmiał się Hrabia	Hej! Bierz kupą! Nie rozsypuj! Stryj Salters jest najlepszym płataczem w całej maszoperii! Przypatrz no się, jak medytuje nad swą książką.	Hm. Istotnie. Wyglądają jak dołki i rowki, powstałe od nakłucia szpilką.	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	Ja nie będę miał czego żałować	Ja o tem nie zapomniałem jest kozioł i dwanaście kuropatw dla pasterza.	Ja wiem, co mi wolno.	Jak chcesz.	Jakaż przyszłość?	Już jestem gotów!	Katia!	Mam nadzieję, lecz na przykład Piotrowicz?...	Mam właśnie wyborne. Z biszkopcikiem?	Miałże starosta gości jako na rzeź wydać?	Mileńki	Mości panowie, otwórzcie oczy, Kiejdany już widać!	Nie mam dostępu do pana hrabiego Odda mu go jego lokaj.	Nie wiem, jak pani dziękować	Nie.	Niech cię nie opuszcza we dnie i w nocy; bądź w zbrojnym pogotowiu.	Niech mają, niech mają. A nafty do jedzenia, jak mi się uda	No, będzie Wittenbergowi ciepło! Postój, stary złodzieju! Wojowałeś dobrze, tego ci nie neguję, ale kradłeś i łupiłeś jeszcze lepiej; dwie gęby miałeś: jedną do fałszywych przysiąg, drugą do łamania obietnic, ale teraz dwoma się nie wyprosisz. Swędzi cię od galickiej chorobygalicka choroba	No, sprawę zredukowania pana. Miał w ręku pańskie podanie o rehabilitację złożone na imię Prezydenta Rzeczypospolitej.	O czym?...	O, z tym możesz zrobić, co ci się podoba.	Obowiązuje po dawnemu.	Oczywiście; ale niestety...	Oj, mój kumosicku, lubują, lubują...	Pociesz się, pojedziemy, muszę tylko tę całą przykrą pańszczyznę odbyć przecież przykładnie.	Praca organiczna ozwał się książę Giersztorf, starszy człowiek, mocno już posiwiały.	Pragnę mówić z panem nadal równie szczerze jak z początku pominę wszelkie względy skromności i delikatności, jakie winny by mnie wstrzymywać w pierwszej rozmowie; ale zaklinam, wysłuchaj mnie spokojnie.	Ps-s-t! A więc masz w dżungli wszystko, czego dusza zapragnie, Mały Bracie!	Szkoda!	Słuchaj a może by tak jeszcze zastanowić się, rozważyć rzecz dobrze, nim klamka zapadnie.	Słuchaj, Potter, zawsze byłeś wobec mnie w porządku. Mówię ci uczciwie: nie wydam cię.	Słyszysz, Clarke? Powiozę cię swoim ekwipażem, nakarmię cię swoim chlebem, ugoszczę cię pod własnym dachem! Słyszysz? Mam swą ziemię i dom, ja	Tak jest	Tym bardziej dziwne, że nie przypomniałeś jej sobie przez tyle lat Ale idźmy dalej.	W ogniu
To pójdę, pójdę w świat! przymknęła oczy, wir myśli rozprzężonej zakłębił się w jej mózgu, czuła, że się stacza i nie ma ani sił, ani woli do zatrzymania się na pochyłej drodze, że ta pamięć bólów przeszłych, wszystkich, jakie kiedy bądź przecierpiała, przesyca męką niewysłowioną; zaciskała zęby, mocowała się z sobą, żeby nie krzyczeć i żeby nie oszaleć, żeby to słabe tętno świadomości, jakie czuła jeszcze, nie przerwało się. Otworzyła oczy po długiej chwili tak ciężko i tak zdziwiona, jak hipnotycy, i ostre światło myśli i zupełnej przytomności orzeźwiło ją natychmiast.	A jakże, co do jednego, cały kram.	Chciałbym pójść z panem do teatru, lordzie Henryku	Co? alboż to ty panie zrozumiész? Żal mi nędzy, chłodu, głodu i włóczęgi mojéj, bośmy widać przeznaczeni na wiekuiste błąkanie się po świecie... Prawda, że ci to niepojęte, żeby tęsknić można za czarnym chlebem, za czarną dolą i za wędrówką bez końca? Mówią ojcowie nasi, że w kraju, z któregośmy wygnani, cześć oddawano ptakowi, który i do was zalata... Patrz, oto jego gniazdo na tém drzewie. Cierik ten (ptak) zowie się u was bocianem... Bocian w podaniu cygańskiém jest przeklętym jak cyganie.	Czemuś to przy kościele ni Cztana, ni Wilka do Jagienki nie dopuścił?... co?...	Do licha! wiadomości, jakie ksiądz ma o Włoszech nie są zbyt świeże.	Dobrze! Proszę, niech Badowicz idzie, ja zaraz nadejdę.	Dużo pieniędzy do zarobienia?...	Gotów jestem do ustępstw: zmieszamy je z wodą.	I poszedł też do Szkoły Przygotowawczej?	I także do cholerycznego baraku Może pan pójść z nami, żeby pan widział, co znaczy poświęcenie.	Jakie znowu ślepia?! Czy na tym drzewie siedzi jakieś zwierzę?	Jestem przejazdem z mężem. Wstąpiłam na raut do hrabiego. Jedziemy do Petersburga.	Juścijuści (gw.: już ci) daw. spodnie, dwie oddzielne nogawki, które przywiązywało się do paska. chodził będę? Kiej nie zdolęzdolić	Macie słuszność, księże proboszczu i zgadzam się na to. Pochlebiam sobie, że dostojna księżniczka raczy uczynić to dla mnie, iż rozkaże giermkowi swojemu ustąpić wam siodła na mule, gdy sam dość wygodnie za siodłem się umieści, jeżeli tylko muł przyzwyczajony do takiej jazdy.	Przesiedziałam do późna przy Florce, kobiet się też naschodziło i powiadały, co się we wsi dzieje, powiadały...	Przez miasto, do diabła, przez miasto!	Pst!... Czy wieczorem?...	Radzca masz wiedziéeć, że zmarły król silnie go polecił Najjaśniejszemu królewiczowi, że ma się żenić z hr. Kolowrat, że królewiczowa pani bardzo mu sprzyja. Pomimo to wszystko źlebyś sobie tłumaczył to co mówię, gdybyś sądził iż mu nie ufam, że się go lękać mogę...	Sukcesy, wieńce, oklaski, powodzenie, o, będzie to wszystko, daję pani na to słowo honoru.	Szanowny pan widać ma do czynienia z łobuzem. Niech szanowny pan tego ptaszka, co chce zwykłe szkło za brylanty sprzedawać, do komisariatu zaprowadzi.	To czego do Szwedów jedzie?	To wy, towarzyszu Laval? Co się stało?! Czy co ważnego?	Wcale dobrze pływasz, jednolatku! Zapewne ze stanowiska foczego rzecz ta przedstawiać się musi tragicznie. Ale sameście temu winne, foki. Przybywacie każdego roku w to samo miejsce i o tej samej porze, przeto nic dziwnego, że ludzie się dowiedzieli o tym. Nie przestaną was tedy zabijać aż do czasu, kiedy znajdziecie sobie nowe, nieznane im miejsce pobytu.	Że jakiś wieśniak z Romorantin zjawił się u poety wczoraj wieczorem i oddał mu list bardzo pilny. Cyrano natychmiast po przeczytaniu listu, nie słuchając żadnych uwag, dosiadł konia i z największym pośpiechem wyjechał z Paryża. Udał się on bez żadnej wątpliwości na pomoc Castillanowi, gdyż ja w tym wszystkim znów wietrzę tego przeklętego pisarka!	A jeśli mnie obchodzi, dlaczego, przez co pan cierpi?..	A jeżeli z powodu reformy ucierpiałyby dochody zakładów naukowych?	A no, Kaczkowska, dyrektorowa, Mimi, a teraz Nicoleta.	A ślub?	A, to co innego Dom, który pan hrabia pragnie kupić, leży w Auteuil.	Ale to widzisz, nie wypadałoby opuszczać go w takim stanie, jak jest dzisiaj.	Artysta?	At urzeczony biedak i kwita!...	Bardzo prosty i wyraźny. Wskutek włączenia w organizm tej woskowej figurki włosów i paznokci rywalki nawiązała Kama między nią a jej sobowtórem-kukłą astralny stosunek sympatii i wzajemności. Mając w swej mocy tak spreparowaną lalkę, uzyskała tym samym władzę niemal absolutną nad ciałem Halszki.	Bo mnie trapi	Bo nie rozjaśniło ci się w głowie za tą granicą.	Bo to się stało z prędkości, ale wierzę w to mocno, że się książę zreflektuje. My, obcy ludzie, żadnym sposobem pod jego jurysdykcję nie podchodzimy. Musi na opinię zważać i od gwałtów nie może poczynać, aby sobie szlachty nie narażać. Jako żywo! za wielka nas kupa, aby wszystkim głowy postrącać. Nad oficyjerami ma prawo, temu nie mogę negować, ale tak myślę, że się na wojsko będzie oglądał, które pewnie o swoich nie omieszka się upomnieć... A gdzie twoja chorągiew, panie Michale?	Byle mu tylko rogów nie przyprawiła, choć ja pierwszy o to się postaram, jakem Zagłoba!	Był taki, co śmiał, ale to potem opowiem. Cóż tu się dzieje? Mama?...	Chodź, zobacz, żono	Ciotce zawdzięczam wiele Gdyby nie ona, zostałbym był na naszym podwórzu. To prawda. Ona mię w świat wepchnęła, ale też com ja z jej powodu przeżył!	Co chcecie z nim zrobić?	Co pan mówi, profesorze!	Coś mi wypadło	Czego ci się chce?	Czegóż pan chce nareszcie?	Dlaczegóż by nie?... Baron będzie dla mnie, a baronowa dla mojej żony. W duszy jestem demokratą, ale co pocznę, kiedy wobec głupich ludzi salon lepiej wygląda z baronami i hrabiami aniżeli bez nich. Wiele robi się dla stosunków, panie Rzecki.	Dyć zbieram się i zbieram, a co dnia cosik przeszkodzi.	Dziecko! z przerażeniem nieledwie krzyknęła pani Starowolska, zkąd ty wiesz że taką była twoja matka?	Ej, nie łżyj człowieku, ej, nie łżyj! Daleko sięga nasza partia i długo ona pamięta!	Hale, teraz skowyczy, a co to wyprawiała z nieboszczykiem!	Historię jej słyszałem jeszcze dzieckiem, bo opowiadano ją po wszystkich rycerskich zamkach. Być może, że była nieszczęśliwa, gdyż nie mogła zaślubić tego, którego pokochało jej serce.	I nigdy już nie będziesz taki niedobry?	I to prawda! Pewne rzeczy są w nas mocno zakorzenione...	Jak chcesz.	Jaką przewagę?	Jam tu przyjechał bić się, nie łgać.	Jaśnie Pietrze, dziedzicu, naród się waguje trochę, bo jakże to! jaśnie Pietr, dziedzic, i my proste chłopy, to cosik nie pasuje	Kiedy się wstydzę.	Kto?	Kwestia temperamentu Jedni odsyłają pamiątki, a on swoją wysadził w powietrze... Szkoda tylko, że tej DulcyneiDulcynea piękna i subtelna dama, w rzeczywistości brzydka i ordynarna chłopka. nie było między gruzami.	Mercedes	Moja droga, są jednak pewne różnice...	My tu zawieramy bliższą znajomość	Na wzwiady pan poseł wyjeżdżasz, siły narodowe zza żyta lustrujesz... Kto cię wie?... Z nieprzyjacielem może trzymasz...	Naprawdę?... Bądź co bądź pokrzyżowałoby to przynajmniej plany tej z leśniczówki. Nie mogą się pobrać tak prędko... ze względu na przyzwoitość... a taka świętoszka dba bardzo o zachowanie pozorów. Rok musi upłynąć... Kiedy to młynarka umarła?... W maju?... No więc: gdybyś była w ciąży, to cały plan panny z leśniczówki, by się wydać za młynarza, wziąłby w łeb od razu.	Nie umrzesz, nie możesz umrzeć. Bez ciebie życie dla mnie byłoby gorsze od śmierci. Ale nie mówmy o tym. To już minęło, dzięki Bogu. Wiesz co? Zawołam Marysię. Już tak dawno ciebie nie widziała. Pozwól!	Niech go licho weźmie! Skąd on się tu wziął?	No widzisz, głupi? Przecież Kajtuś nie mówi po francusku.	No, pamiętaj se, ośle zatracony!	No?	Noc świętego BartłomiejaNoc św. Bartłomieja dodał Fendant.	O Gösto, Gösto! Ty najsilniejszy i najsłabszy spośród ludzi! Za chwilę zapomnisz, że masz w swym ręku dolę i niedolę paru biedaków.	O czym mówisz, stryju?	O, nieszczęsne pacholę! Przeze mnie to on krew wylał.	Oj, kas tau, kad taip velkiesi, kad rodos maišą javų neši ant pečių?	Pan major Cavalcanti może nawet jest parem, ale niestety, obalili dziedziczne parostwo.	Pięć tysięcy franków na miesiąc.	Pozwolę sobie zwrócić uwagę Jego Książęcej Wysokości, że Jego Książęca Wysokość musi raczyć osobiście stanąć na placu. Zbyteczne byłoby fatygowanie barona Safandulli.	Prawda, słyszałem w prefekturze że jutro w waszym mieście będzie egzekucja. Wszyscy o tym mówią.	Rycerz, Zemsta zagadnął Don Kichot	Skażyte ditki, wże je DemianiwkaSkażyte ditki, wże je Demianiwka (ukr.)	Słuchajcie proroka!... Chwała ci, mężu boży!...	Tatusiu, a co on je?	Tego on nie uczyni, gościniec będzie zajęty; ów czambułczambuł (z tur. czapuł: zagon)	To dość dziwne Znałem wielu feldkuratów, a każdy z nich kurzył jak nie przymierzając gorzelnia na Zlichovie. Feldkurata w ogóle nie umiem wyobrazić sobie niepalącego. Jednego tylko znałem takiego, co nie palił, ale za to żuł tytoń tak zaciekle, że podczas kazania popluł całą kazalnicę. A skąd też pan pochodzi, panie feldkurat?	To jasne jak słońce. Waćpan widzisz ten plan od czterech dni, bo ślepy by go nie widział, ale po zwyczaju z pychy mącisz w głowach i w sumieniach.	To jest coś zupełnie innego, i w ogóle to nic nie jest!	Tu mówi Domaszko.	Turkey, daj mu w tej chwili kopniaka.	U was w Wielkopolsce lutrów co niemiara, toteż się ze Szwedami zaraz powąchali i teraz w komitywie z nimi chodzą. Ja bym na miejscu księcia i tych tam oto posłów psami wyszczuł, nie specjałami kiszki im nadziewał. Patrzcie no na tego Loewenhaupta. Tak żre, jakby za miesiąc mieli go na jarmark na postronku za nogę uwiązanego pognać. Jeszcze dla żony i dla dzieci w kieszenie bakaliów natka... Zapomniałem, jak się ten drugi zamorek nazywa. Bodajże cię...	Więc ksiądz wyobrażał sobie, że my z niesłychaną zawziętością psuliśmy dusze mikrusów? Przede wszystkim mikrusy duszy nie mają, ale nawet gdyby ją miały, to już od dawna byłaby zepsuta.	Wojsko?	Wyrządzasz mi podwójną obelgę bo skoro jesteś bogatą, odmowa twoja nie ma usprawiedliwienia.	Występny chwast, stworzony przez jakiegoś demona...	Właśnie dlatego nie spojrzę	Zdaje mi się, że nigdy nie czynimy nic innego	Łaskę mi uczynił? Jeszcze pieniądze mu dać!	Żenił się z nią przecie	Żona, Dziecko, Gospodyni, Zabawa spytała Dora, nie zmieniając pozycji.
Nie żałować mu! Jak tylko herbatę wypije, to proszę przyprowadzić go do mnie.	Mój mości panie! czyli się waćpanu w oczach tylko nie pomieszało lub czyś częściowej porażki za ogólną klęskę nie poczytał, bo to, co powiadasz, całkiem imaginację przechodzi.	To tylko dla błaznów prawda! a nie dla nas co się ze wszystkiego śmiejem, a nigdy nie płaczem.	Dziecko nierozsądne, szczęścia swego ocenić nieumiejące! Pomnij, że nie co dzień łaska królewska cię spotkać może. W zamku moim na złocie i srebrze jadać będziesz, a słudzy moi nisko ci się pokłonią.	Mamo ja zupełnie inaczej patrzę na życie. Mnie trzeba choć trochę tej fantastyczności, której w sobie nie mam zupełnie. On mi daje to wszystko, wypełnia moje najważniejsze marzenie dzieciństwa.	I nie gniewałbyś się, gdybyś mógł na jeden dzień znowu zostać oszczepnikiem i dołączyć tego morskiego zwierza do tylu innych, któreś już zabił?	Wolę odpowiadać aniżeli odbywać z nimi spacery. Kiedyśmy ostatni raz jeździli z panią Wąsowską, w ciągu dwu godzin sześć razy zsiadałem z konia, a pięciu minut nie miałem spokojności. Niech teraz pan Wokulski spróbuje.	A ja, jeszczem mu łeb na odjezdnym obwiązał, by krzyczeć nie mógł.	Bądźcie spokojni nie ucierpi na tem niczyj honor, ani cześć.	Proszę pani. To, co tam zostało zrabowane, to już amen! Nad tym trzeba krzyżyk postawić. Trzeba postawić krzyżyk albo i cały duży krzyż nad całym tamtejszym dziełem i światem. Tym krzyżem pobłogosławić. Odpuścić winę. Niech tam ten polski krzyż stanie nad popełnionymi zbrodniami. Tam jest ziemia ruska i lud ruski. Mamy tu, Polacy, ziemię polską i lud polski. Mamy wolność. O tym, żeby się tam z powrotem pchać, nawet nie należy marzyć, nie tylko myśleć.	Przepraszam ale ponieważ pan Noirtier chce się widzieć ze mną, to przede wszystkim ja powinienem do niego pójść. Zresztą będę szczęśliwy, mogąc mu złożyć uszanowanie, bo dotąd nie miałem tego zaszczytu.	Alboż ja wiem!... Zapewne obu: tego starego Asyryjczyka i tego książątka, któremu kamieniem łeb rozwalę, jeżeli będzie się tu włóczył... Książę!... ma wszystkie niewiasty z całego Egiptu i... jeszcze mu się zachciewa cudzych kapłanek... Kapłanki są dla kapłanów, nie dla obcych...	Doprawdy, jeśli je, to tak mało, że nie warto o tym mówić.	Aha!... nie podobało się pani małżeństwo... No to poczekajcie... Bronek... jutro wyprowadzisz się z domu do fabryki... jest tam pokój... Zapędzę ja cię, kochanku, do roboty... dam ci dobry przykład... będziesz i ty stawał jak cietrzew, ale do kadzi...	Nie. Od całego tego wypadku z Benedettem czuję się ośmieszony i nie wychodzę z domu.	Nie powiem. A może kiedy, jeśli zobaczę, że my się naprawdę pokochali ze sobą...	I cóż znaczy wasze zło czy dobro? Kiedy Jego Wysokość wysyła okręt do Egiptu, zali kłopocze się o to, czy myszy na statku mają wygodne pomieszczenie?	A któż panu mówi, że nie mam do czynienia z zakochanym?	Dlaczego to, proszę pani, wśród tylu tu „kąsków” ten jeden ma być najlepszy? Nerwy kobiece są wprawdzie przedziwnym dynamometrem...	Ma mnie pani za człowieka nazbyt pospolitego, jeżeli się pani lęka czegokolwiek z mej strony	Nie masz większego zmartwienia, Nineczko? Rzecz załatwiona i koniec. Co cię to teraz obchodzi?	Przedemną wy mówić możecie, wiecie że my wszyscy Petrkowi jesteśmy słudzy, z księciem Władysławem nie trzymaliśmy nigdy i	Że w pani jest na dnie więcej, niż sama przypuszczasz.	Zobaczyłem pana w dużem, fabrycznem mieście. Pan wyjeżdżał?... I muszę panu dodać, że trzeba być ostrożniejszym. Tam ktoś pana śledził. A pan nie był sam... Z tego mogą wyniknąć przykrości.	A, prawda! Pomyślę o tym, niech mi pan wierzy. Co się tyczy księcia Czarnego Jerzego, przyjaciela Alego-paszy, adiutanta Miny...	Ach, plotka!... Moja droga, nie mamy prawa więzić cię, ale... musisz chyba pogadać jeszcze ze Stefanem...	Dlaczegóż ty ich sobie nie weźmiesz, kiedy one tobie potrzebne?	Gdyby tacy nie chcieli...	Na Chrystusa Zbawiciela...	Nie dziwota...	Nie mogę.	Nie powiesz w domu?	Nie przyjedzie... Ale ty zostaniesz dłużej, prawda? Nie zaprzecz! Prawda? zostaniesz?	Nie!	No, ma...	Poszło na wagę i tyle wypadło...	Przecież w Kandii nie chowamy żywych	Wy mojej sprawy nie bierzecie do serca, ani mojej ani dzieci	Co ty mówisz? Ciemno? Prawda, to już wieczór! A ja myślałam, że to mnie w oczach tak ciemno, bo dziś kilka razy, kiedy chciałam wstać, to w głowie mi się kręciło, jakoś dziwnie... Już wieczór? Musiałam cały dzień przedrzemać...	To jest tylko próżniactwo, pochodzące ze zbytku czasu i zbytku pieniędzy! Nuda jest chorobą bogaczów. Ty, Mela, nudzisz się, Róża się nudzi, Toni się nudzi, Fela się nudzi, no i z wami nudzą się te dwa bałwany, a poza wami połowa córek i żon milionerów nudzi się. Wszystko was nudzi, bo wszystko mieć możecie, co kupić można. Was nic nie obchodzi, chcecie się tylko bawić, a najszaleńsza zabawa kończy się również nudą. Z punktu socjalnego...	Dla panów, którzy się liczycie do wybranego zastępu artystów dla panów powinno to być pociechą wielką wbijać was w dumę, że z całéj umarłéj przeszłości co pozostało żywém, co przetrwało wszystkie zniszczenia, co dziś mówi i świadczy o niéj	I ja tak myślałam, lecz list, który pani Bonacieux odebrała od Konetablowej i który dała mi do przeczytania, przekonał mnie, że są wszyscy w drodze do klasztoru, aby ją porwać.	Co? Pan zna pannę Castelli, co to za dziewczyna?	Hm!... Już to niedobrze wróży dla waszmości, że ta sprawa sama z siebie zanadto jest jasną.	Jest to ciemne jak starożytna wyrocznia Teraz do mnie, piękna Sybillo.	Oj! oj! jakeście się państwo dobrali z panem Saturninem, to tak, jakby z jednego łokcia wykrajani	Alem dobrze skarcił tego śmiałka	Ależ trzeba, natychmiast! Nim się marszałek wybierze!... Jan tam klnie pewnie i płacze.	Ba! Żebym to wiedział!	Bardzo mi przyjemnie. My z ojcem pańskim robimy interesy.	Bibi to jest... to jest... dobre... Mzimu!	Brat musi mieć przecież w tym nowym pałacyku i bibliotekę.	Co ty tu robisz? czy bawisz tu dla dobrej przyczyny?	Dobrze chcesz wiedzieć, powiem wszystko: wychodzę z zamku, gdzieśmy z Fürstembergiem rozmawiali.	I jakież to dowody, mości sędzio?	Jak długo siedzisz?	Jak wyglądają?	Już siódma?... Jak ten czas leci, jak ten czas leci...	Muszę przyznać, że uczuwałem coś podobnego	Niech pan będzie spokojny, już ja pana obronię.	O, jaki pan Jan grymaśny. Mięso musi mięć trąca, bo inaczej twarde w jedzeniu.	Pan jesteś amator, panie Halpern.	Patrz sąsiad, jak ta ładna bestyjka bałamuci naszego doktora	Powtórz mi słowa Pawła	Tak, pani; wiem teraz, kto jesteś: jesteś pani Bonacieux.	W tym koniu człowieczy dowcipdowcip (daw.)	Więc wasza kr. mość będzie się biła z trzema państwami?	A Marynia wie już o wszystkiem?	A czego?	A ja przyczyny dla których chcę pozostać.	Antek!	Chyba kawaler Eugeniusz de Rastignac zamierza wejść w związki małżeńskie z panną Wiktoryną Taillefer?	Co wtedy?	Czekaj tatka latka...	Czemu?	Cóż za przypuszczenia, Gösto? Dopomóżże jej!	Dobry z pana człowiek.	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	I owszem, oglądałem.	Ja myślę, żebyście i wszystko wzięli, gdyby wam tak dać?...	Jest Katalończykiem.	Jeśli zaś biskup każe nam ostać w Płocku?	Już ją dojadamy, bośmy przedać musieli.	Kiedyś wyszedł stamtąd?	Któż taki?	Niewielu z tych, którzy teraz ze wszystkich stron ściągają do Krakowa, widziało tyle	Panie rotmistrzu!...	Pozycja społeczna, Szlachcic	Przecie ją Jadzia chciała nabyć.	Przespać... taką uroczystość! Oh, c’est triste...	Synku, a może cię kara spotka?	Słusznie!	Tak, bo ja kocham cię coraz silniej	Tak, tak zwana smocza	Tak, właśnie przyjechała Ale zapal światło. Można sobie oko wykolećwykoleć	Tobiem winien całe moje nieszczęście... tyś jego sprawcą...	Uważajcie, panie, ordynat wyjeżdża!	Walka widziałem po naszej stronie, ale jeszcze przed zmrokiem.	Wiem	Zgadzam
Ja nie mam.	Oczywiście. Proszę się nie spieszyć. Mam czas i poczekam.	Jeżeli mam być szczery, nie wierzę w to. Póki jednak zwłoki nie wypłyną, nie wolno mi zaniedbać i tej możliwości. Z tej samej racji nie zaniechałem też hipotezy o morderstwie. Chociaż mam niemal pewność, że może być mowa tylko o samobójstwie. To pewne. Wyszedł z domu oszołomiony nieszczęściem i dlatego nie powziął jeszcze żadnej decyzji. Chodził zapewne długo po mieście, może pił dla zalania robaka...	A z porą i z czasem weźmiecie po nim i urząd! Nie może inaczej być... Wżdywżdy (daw.)	Ach, czemuż ja nieszczęsna wcześniej tam nie byłam? Ale to tak daleko z Dobrowoli! A i nie zaraz ja stąd wyjachałam, bo wieści latały sprzeczliwesprzeczliwy (daw.) koronka.?” (Bo tak ją zawdy przybierałam). Gdzie tam! I nie, i nie! Sto i tysiąc dzieweczek przepatrzyłam, żadna nie moja Marysia! Na koniec i szukać już gdzie nie było, i nadzieje zaczęły wątleć. Wszyscy mi gadali, jako pewnie poganie głodem zamorzyli to nieboże abo i zarznęli w popłochu, bo najdywano w pogoni wielką moc zarzniętych, które oni woleli zakłuć niżeli żywcem porzucić. Takowy to diabelski naród. Ach, Panno Najświętsza! Tak tedy powoli przyszło wracać doma bez Marysi jako z najcięższego pogrzebu. Po drodze jeszcze raz niby coś dobrego błysnęło; w jednej chałupie pod lasem jest jakowaś dziewczynina odbita od pogan. Tedy wchodzę tam: czysta prawda. Była tam chłopka, biedna wdowa, co poszła sama zaraz na pobojowisko dla szukania własnych dzieci i znalazła je (szczęśliwa niewiasta!) i jeszcze z litości wzięła trzecie dziecko, straszliwie porąbane bez tatarskie szable. Patrzę: nie moje, nawet nijak do Marysi niepodobne. Wszelako żal mi się zrobiło tej sierotki na słomie, z raną jedną kole ramiączka, z drugą tu, na boku. Powiedziałam sobie tak: zmiłuj ty się nad tą dzieciną, to tam i nad twoją zmiłują się jakie dobre ludzie i Pan Bóg może zmiłuje się nad tobą, i kiedyś jeszcze Marysię ci wróci. Uczyniłam tedy na tę intencję takie votumvotum (łac.) słaby. ciało wytrzyma tyle biczów? A z tym wszystkim jeszcze było za co Panu Jezusowi dziękować; synaczek rósł pięknie, a z onej sierotki miałam siłasiła (daw.) ładnie, porządnie., i chowała się na łebską dziewczynę; a jak mię sparalitykowało, takem obaczyła dopiero, jaka w niej poćciwośćpoćciwość (daw.) dziś popr.: przylgnęłam. też do niej całą duszą i Władek takoż przylgnął; nie dziwota, chowało to się razem, to i umiłowało się po gołębiemu. Co prawda, mogłam ci ja planować dla mojego jedynaka i znaczne jakie wiano, i wysokie paranteleparantela (z łac. parens, parentis: rodzic płci męskiej lub żeńskiej, przodek)	Bo co? Dawnom tu nie bywał, więc nie wiem, zalizali (daw.)	Dlaczego nie siedzisz na chórze?	Ech, może nawet nie widziała, że jeżdżę.	I nie byłaby dziką, bo trzeba mieć odwagę, aby być dziką.	Jakto? I nic się pani nie boi?	Kobiéto! ty chyba nie masz dzieci!	Musieli cię tam w SiczySicz Zaporoska znieważać, źle traktować., jeść i pić nie dawać?	Mówiłam że powiem wszystko, nic mnie już wstrzymać nie zdoła. Milczałam dotąd, przez długie milczałam lata, teraz na mnie kolej mówić. Kochałam go stokroć więcej, niżeś go sama kochała! Kochałabym go, nie prosząc nawet o wzajemność. Jeślibym została jego żoną, jak niewolnicę nagiąłby mnie do swych fantazji, za słowo jedno, całe bym mu, bez wahania, oddała życie! Któż to lepiej ode mnie wiedzieć może? Tyś była wymagająca, dumna, samolubna. Moje kochanie zdeptać mogło całą twą nędzną czułostkowość.	Nic podobnego, odkąd Albertyna wróciła z tobą z Balbec, z tym był już koniec, jeśli nie liczyć jednego zdarzenia, o którym już ci wspominałam. Nawet słyszeć o tym nie chciała.	Nie klep pan głupstw	Nie kupiłbym go, choćby dla tego samego, żeby pani nie miała wrażenia, że tak nim ludzie rzucają, jak piłką.	Nie, nigdy w życiu nie ugotowałam niczego, prócz ciasta miodowego, a i to było spartaczone. Płaskie w środku, a wysokie na brzegach. Znasz ten rodzaj. Ale cioteczko, jeżeli poważnie wezmę się do nauki gotowania, czy sądzisz, że ten mózg, który zdolny jest zdobyć stypendium matematyczne, nie będzie się też nadawał do nauki gotowania?	Nie, terpentyna!	Nie. Powiedz jej, że będę na nią czekał w sobotę wieczorem na ulicy Warszawskiej, obok więzienia.	Nierozsądny człowiecze! Nigdy nie chciałam ci szkodzić. Dałam ci dar wielki, który mogę odebrać, jeśli go nie chcesz. Ale namyśl się, byś nie żałował.	Och, dziecko, ty nigdy nie myślisz o niczym z wyjątkiem własnych przyjemności. Za to pomyślałeś, żeby przyjść tutaj w nocy i śmiać się z naszego zmartwienia; pomyślałeś, żeby naopowiadać mi wymyślonych bzdur o swoim śnie i ośmieszyć mnie przed panią Harper; ale nie pomyślałeś o tym, żeby mieć litość nad nami i oszczędzić nam bólu!	Oddaj to wszystko gospodyni do licha bo jak zaczniemy rozbierać, to nigdy nie skończymy.	Pan by się już nie zgodził. ŻydJesteśmy stamtąd o tysiąc mil w kierunku... jasnej łąki. To samo z tym wychowaniem maleńkich ludzi. Jesteśmy o tysiące mil od chederówcheder	Patrzcie go jaki pewny siebie, choć jeszcze krzyża nie nosi! a cóż to będzie gdy was do zakonu przyjmiemy!!	Piękne maksymy mi pan skarbnikowicz ogłasza! Teraz się wcale temu nie dziwię, co mi ów baron niemiecki tyle o barbarzyństwie mężczyzn w Polsce nagadał i co mi pan Rychter i wszyscy ci panowie, którzy francuskie suknie noszą, zawsze powiadają.	Posłusznie melduję, panie generale, że podczas manewrów pod Piskiem, gdy szeregowcy rozłazili się po życie, to pan pułkownik Wachtl mówił nam, że żołnierz nie powinien myśleć ciągle o scheisserei, żołnierz powinien myśleć o walczeniu. I jeszcze melduję posłusznie, że nie ma po co chodzić do latryny. I tak się nic nie zrobi. Podług marszruty już na kilku stacjach mieliśmy dostać kolację, a nie dostaliśmy nic. Z pustym żołądkiem nie ma co pchać się do latryny.	Powinieneś mówić prawdę i duszy nie gubić Ja wierzę że tak jest! no	Sam tu przychodzę... Od pięciu... siedmiu... ośmiu... czterdziestu lat dręczyła mnie myśl, że stary zakon religii naszej nie dochowuje się w stanie nieskalanym, gdyż wkradły się doń sprawy czartowskie, gusła i bałwochwalstwo. Nawet dziecko na ulicy powiedziało o tym przed chwilą. Tak właśnie, powiedziało dziecko:	Strasznie mi przykro, że nie chcesz poślubić Roya Bardzo bym chciała mieć w tobie siostrę. Ale masz najzupełniejszą rację. Zanudziłby cię na śmierć. Kocham go, bo jest poczciwym, słodkim chłopcem, ale rzeczywiście jest nieco niezajmujący. Wygląda, jakby musiał być zajmujący, ale nie jest.	Tak, coś sobie przypominam. I dlatego przyszedłeś? Nie rozumiem cię, panie. Nie jesteś mną, mój los nie jest twoim.	To Dwuogoniasty! Nie cierpię go, zwłaszcza gdy mówi. Mieć ogony z przodu i z tyłu, to stanowczo za dużo na porządne zwierzę.	To jest, nic dobrego o nim nie powiedziałaś.	To, o czym zapomniałem, ma ogromne znaczenie. Jest wprost niezbędne do życia. Oby tylko to skończyło się pomyślnie! Jeśli jednak, bo diabeł nie śpi, spotka nas ta przygoda, wtedy dopiero będziemy w stanie ocenić wartość tego, o czym zapomniałem. Zapomniałem mianowicie wychodząc z domu wypowiedzieć odpowiednie zaklęcie z pewnej księgi opartej na starym rękopisie. Należy je wygłosić przed wyprawą w pobliżu rogatek. Daje ono absolutną gwarancję i pewne zabezpieczenie przed wszelkim niebezpieczeństwem. Chroni przed złymi spotkaniami. Teraz już wiesz.	Upewniam cię, przyjacielu, że Bergerac zyskuje na bliższym poznaniu i że nie czuć go bynajmniej smołą gorącą, choć w istocie twierdzi, że Księżyc jest zamieszkany i że Ziemia się obraca.	Z moją skłonnością do pisania jest tak, jak z tubą pasty do zębów. W tej chwili jestem odprężony od wewnątrz i nic mnie nie naciska od zewnątrz: dlatego nic ze mnie nie wychodzi.	A cóż robicie na cmentarzu?	A dają?	A więc jest pan dobrze poinformowany o formacjach naszego wojska?	A więc ojciec pański miał dużo szczęścia	A więc?	A wy dodaliście i średniowieczną idyllę, co stworzyło całość wspaniałą Wasze uczucia zachęcają mnie bardzo, to jakby poemat, ale wątpię, czy ja się na takie dzieło zdobędę kiedykolwiek. Ty, Waldy, dobrze mówisz, dobrze piszesz, więc i wybornie kochasz. Ale, ale, twoje ostatnie artykuły społeczne: Patrzą na nas, i ten drugi o syndykacie rolniczym, wywołały zgrzyt zębów u Barskiego, a oczarowały ogół. Ty masz w sobie ogromnie dużo satyry, zaciekawiasz ostrzem pióra, a łagodzisz, gdy trzeba.	A, to Michalakowa?	Ale co za przyczyna tego wszystkiego?	Ale w każdej epoce inny gatunek ludzi jest na twórczych stanowiskach w kościołach, państwach i we wszystkich innych sferach kompletnie inna warstwa, rozumie ojciec? W ten sposób nieznacznienieznacznie banialuka, dyrdymała, niedorzeczność....	Ani zaczął.	Ano właśnie: z jakiego kraju hrabia pochodzi? Jaki jest jego ojczysty język? Z czego właściwie się utrzymuje? Skąd te jego niezmierne bogactwa? Co się działo w pierwszej części jego życia, tajemniczej i nieznanej, która nadała tej drugiej posępną barwę mizantropii? Tego wszystkiego chciałbym się na twoim miejscu dowiedzieć.	Bo Solski był niepewny jak każdy półwariat, a nade wszystko	Był, lecz nas opuścił i mniemałem, że go tu znajdę.	Bóg, Diabeł, Egzorcyzm, Kondycja ludzka	Ciekawy jestem rozwiązania.	Cieszmy się, mości panowie!	Co się dzieje z nami, kiedy opadamy?	Co takiego?	Co, tatku?	Coś nadzwyczajnego jest w téj dziewczynie	Czego chcesz?	Czyż pani myśli naprawdę, że my możemy zatrzymać Chińczyków i ostać się w tej parszywej, umiarkowanej demokracji wśród tego morza bolszewizmu?	Dobrze, lubię historie, gdy mają początek i koniec. Ale proszę mi przynajmniej powiedzieć, jakeście się poznali? Kto mu panów przedstawił?	Dowodem to, co zaszło w świątyni Westy.	Gdzie matka!? Ha! Napadać kogoś we własnym jego domu!	Jak to jedzie! Jak to jedzie!	Jestem po śniadaniu.	Kochana Jane znajduję podobieństwo pomiędzy oczyma Davy i małego.	Matko... a jak wyważy plecami? Chłop silny, a zawiasa jedna zardzewiała.	Moja ręka! To Kmicic!	Musisz przecież gdzie sypiać?	Na cóż z początku? Gdziem stanął?	Niee... Wieczooo... rem wró... wró.. . ci...	No to powinieneś być trochę dowcipniejszy... I jeszcze jedno	Nogę zwichnęłam, padając... okropnie boli. Czy to już późno?	Och, w takim razie spotkamy się jeszcze.	Okropne nieszczęście! Jedno z piskląt naszych wypadło wczoraj z gniazda i pożarł je okrutny Nag.	Pan, jako przyjaciel i wspólnik Sewerka, mógłby nam wielką, naprawdę wielką oddać przysługę. Widzę pański wpływ na niego.	Pod Magentą?... W roku 1859?...	Pogrzebta no, chłopaki, może najdzieta tam jeszcze jakie portki!...	Pożerają też skolopendry?	Przez Szewską furtkę jechać?	Raduj się siostro moja, szczęściem mem, albowiem maluczko oczy te ujrzą oblubieńca i zrzucą z siebie szatę cielesnej niewoli.	Robercie, chwila i miejsce są źle obrane na to, co ci chcę powiedzieć, ale to potrwa tylko sekundę. Zawsze zapominam spytać cię o to w koszarach: czy fotografia u ciebie na stole to jest pani de Guermantes?	Roch pojechał do Szwedów! Mówił, że straż chce porwać!	Różnie: jazda pociągiem, lot ślizgowy, klucze, patyki i kieszenie.	Skąd wiecie?	Skądże. Ani mi się śni. Jak rozkaz, to rozkaz. Tylko, że i rysopis rysopisem, a pomylić się można. Żebym tak... Ej, trudno. Ale jak trzeba... Wiecie co, towarzyszko? Wezmę czapkę i skoczę do Czułkowskiego.	Składam należny hołd wielkiemu mistrzowi, a Zakonowi całe moje dziedzictwo i wszelką majętność, błagając waszą miłość o przyjęcie mnie do Zakonu i policzenie między rycerzy krzewiących wiarę świętą i stających w obronie krzyża.	Tadziu!!!	Tak jest... użyję go teraz właśnie.	Tak, może dlatego... Ale właściwie to wpadło mi tylko coś do oka. Śpij już, śpij...	Tek... Penspens dawna angielska moneta złota, później tylko jednostka rachunkowa dodał hrabia ucharakteryzowany na Anglika.	Toteż grać bardzo ładnie.	Tu chcesz się przebrać?	Uciekł ci?! Może to diabeł wcielony? Na mą brodę! To prawda?	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!	Widzisz, chciwość zawdy na zły koniec przywodzi.	Więc to ów Bonacieux?	Wszystko mówiłem. Prosiłem, błagałem, stawiałem mu przed oczy, że niegodnaniegodna	Wybornieś postąpiła! Niech cię uściskam! Cóż on? Dał się krótko zbyć?	Wycofuje pan swych ludzi z portu?	Wyjechaliśmy z ostatniej stacji.	Z umiarkowaniem.	Zali myślisz u Pakosza córkę wysłużyć?
Przeklęty bądź stokroć ty, co pozbawiłeś mnie rozkoszy rozkulbaczenia mego osła i mnie by nie zabrakło przekleństw dla niego, ni słów pięknych na jego chwałę. Lecz z tym wszystkim, chociażby i był tu biedny osiołek, po cóż miałbym mu zdejmować siodełko, cóż on ma mieć wspólnego z wariacją zakochanych i desperatów, kiedy ja, pan jego, nie byłem ani jednym, ani drugim? Lecz powiedzcie mi, panie, czy moja podróż i wasze obłąkanie są już prawdziwe, a jeśli tak, to by było nieźle osiodłać tego Rosynanta znów, ażeby zastąpiwszy osła, ułatwił mi podróż i przyśpieszył powrót w tę stronę, gdyż jeśli przyjdzie mi iść piechotą, nie wiem, kiedy przybędę i kiedy powrócę, bo po prawdzie lichy ze mnie piechur.	To jest łgarstwo. Socjalisty-posła nikt jeszcze nie podkupił. I ja nie na wszystko ciemny, chociem za granicą nie bywał. Głupstwa gadacie. Jakbyście socjalistów znali, tobyście wiedzieli...	Kto bądź jesteś, Boże czy człowiecze? nie opuszczaj mnie; z ust twoich słyszę mowę, którą wieki prawie nie poiło się ucho moje; weźmij mnie z sobą, a służyć ci będę. I nie chcę zapłaty innéj, tylko słowa, którego dźwięk mnie karmi...	Należy w takim razie zrobić tylko małą poprawkę w ogłoszeniach, w opisach Cisów. Nie należy twierdzić, że tu leczą, przypuśćmy, febry uparte, choroby dróg oddechowych, bo tego tutaj spodziewać się nikt nie może.	Jestem zdrowa, mamusiu. Wcale nie kasłałam.	Jeśli chcecie koniecznie, czemużby nie jutro?	Już przecież pana gwizdawki nie wołają.	Nie!	Nie!	Możesz Wasza Miłość spoczywać my na obcych się zdać nie chcemy, nam tu usługa należy!	A z Niemcem cóż uczynim? Języka mu przecież na węzeł nie zawiążę.	Czego pan psor od nas chce? Myśmy nic złego nie robili!	Pan Józef nigdy nikomu żadnego prawa nie odmawia	Ucieknijcie, złe słowa, na pustynię... Oddalcie się i nie róbcie szkody sprawiedliwym. Co też wygaduje wasza dostojność!...	Chociaż bardzo często wydaje mi się, że go nie znam wcale.	Czy to pani nie męczy?	Czy to przyjęcie dla robotników nie mogłoby się odbyć skromniej?	Patrzcie! Zatrzymał się! Wraca! Łapać go, nie pozwolić mu uciec!	To może być, ale nic o tym nie napisano	Panie Michale, musiałeś tam używać jak pies w studni. A godziło się to mnie, starego, na straży tu zostawiać? Mało dusza ze mnie nie wyszła, tak mi się chciało szwedziny. Surowych bym ich jadł!	Tym sposobem nie będziesz mógł spełnić polecenia	Tak, sir Johnie Jest to, jak pan widzisz, wspaniałe zwierzę, które, jak mi się zdaje, ma ochotę przeciąć nam odwrót. Nie pojmuję, dlaczego to stworzenie roślinożerne zawzięło się na nas, lecz koniec końców trzeba je stąd wyprzeć.	A, już to, pani dobrodziejko, odziedziczył po swoich przodkach. Kiedy był jeszcze małém dzieckiem, mąż mojéj siostrzenicy, marszałek X., lubił bawić się w nim w moim budoarze w Wólce i zawsze mówił, że Mieczek będzie tak rozumny, jak dziad jego a mój nieboszczyk ojciec. Mam, pani dobrodziejko, bogatą familią i sama niegdyś jeździłam karetami i mieszkałam w pałacu, ale teraz... kiedy, skutkiem nieszczęśliwych okoliczności, straciłam fortunę, mój Mieczek byłby się zmarnował, gdyby nie starania pana Lucyana, a teraz łaskawe względy pani dobrodziejki...	By chociaż synowie wdali się w niego Dobry to był człowiek i prawy Polak. Był z nami w powstaniu, przystał do partii dobrowolnie i gnatów nie żałował. Widziałem go przy robocie. A zmarnował się przez nas... Przekleństwo ciąży nad nami...	Widzi pan doktor, wyzdrowiałem Dzięki Bogu, wyzdrowiałem. Antoni wyleczył. A pan doktor mówił, że dla mnie nie ma nadziei. Na całe życie kaleką chciał mnie pan doktor zostawić.	Wszystko jedno, ja płacę... Zabij na ofiarę EskulapowiEskulap (mit. rzym.) wybitny filozof gr., żył i zmarł w Atenach, uprawiał filozofię i nauczał, wciągając do dyskusji przechodniów na ulicy. Wśród jego uczniów byli m. in. Platon, Antystenes i Ksenofont. Sokratesowi wytoczono proces o niewyznawanie bogów uznawanych przez państwo i demoralizację młodzieży. Został skazany na śmierć przez wypicie trucizny. Według Platona (dialog Fedon) jego ostatnie słowa przed śmiercią brzmiały: „Nie zapomnijcie koguta ofiarować Asklepiosowi!”. i Ewarysta Popowa.	Namyśl się pani, na Boga; proszę panią.. cóż powiem Flemmingowi.	Mniejsza z tym! Ot, tym zdobyłem to królestwo (tu uderzył się po szpadzie) i tym utrzymam. Nie potrzeba mi waszych sufragiówsufragium (łac. suffragium)	Najjaśniejszy pan chce się go lepiej rozpytać o te przeklęte jasełka, za któremi marszałkowscy słudzy latają napróżno po całej Warszawie; Wracając z zamku znajdziemy się może gdzieś zabawić. Podskarbi już mi zaczyna trupem pachnąć, a maltański mundur jego o milę stęchlizną słychać, obrócimy się gdzie indziej i wieczorek spędzim mile	Twoi najlepsi powiernicy i przyjaciele, ten opój przebrzydły Flemming, ten przewrotny świętoszek Fürstemberg, uczynili mnie pośmiewiskiem... spikali się na to by mnie chorą życia zmartwieniem pozbawić. Panie, ratuj mnie, lub powiedz czyś już wyrok wydał na mnie!	Renaud niezawodnie miał rysy twarzy szerokie, cerę rumianą i czerstwą, oczy żywe, ognia pełne i wyłupiaste; temperamentu był strasznie gwałtownego, obraźliwy, zadziorny i zawsze stawał w obronie rabusiów, złodziejów i innych tego kalibru ludzi. Roland, albo Rotolam, albo Orland (bo historia nadaje mu te trzy rozmaite imiona), był niewątpliwie wzrostu średniego, barczysty, krępy i niezgarbiony, na twarzy ogorzały, z brodą rudą, cały porosły, w spojrzeniu groźny, małomówny, ale mimo to grzeczny i uczciwy.	Jest to bardzo marna wymówka, ale jeśli mi pan powiesz wszystko, uwierzę może.	Ale ty wyglądasz mizernie Wróciłaś, widzę, do dawnych robót... Zdaje mi się jednak, że twoje laboratorium jest jakby obdarte?... Aha, usunięto kwiaty... A gdzież kanarki?...	Ja na scenie szczerzej się modliłem niż teraz.	Przede wszystkim na wiadomości z Brukseli. Jestem przekonany, że wkrótce zdołamy się dowiedzieć czegoś interesującego, czegoś, czym będziemy mogli skutecznie miss Normann zaszachować.	On jest naprawdę cudownie pierwotny A co by się stało z Waszą Ekscelencją gdyby galopując co koń wyskoczy na tym pożyczonym biegunie, Ekscelencja pozwolił sobie się potknąć? Byłbyś w Szpilbergu, drogi bratanku, i wszystkie moje wpływy zdołałyby zaledwie zmniejszyć o jakie trzydzieści funtów łańcuch u każdej twojej nogi. Spędziłbyś w tym lubym miejscu z dziesięć lat; może nogi popuchłyby ci i zaczęły gnić; wówczas obcięto by ci je schludnie.	Co pani myślała, mówiąc o pannie Ricie? Proszę mi powiedzieć.	Mam, proszę pana, kupuję sobie południowe wydanie gazety „Narodni Politika”, tej, jak się to mówi, suki...	Panie darują, że gdy się słyszy... W Paryżu tak rzeczywiście... bardzo, bardzo rzadko...	Też mi się znalazł Bossuet! A ty, kim zamierzasz zostać?... Parem Francji?	Ty!... powiedz raczej, żeś był narzędziem tej przeklętej kobiety; lecz ja teraz ci przysięgam, że to jej ostatnia zbrodnia.	Zmora cię dusi. To nic. Przeżegnaj się.	A lekcyą na jutro umiész?	Ale skoro z tego korzystasz...	Było... ale teraz jest tutaj	Do mnie? Na komisją?	Jakże pan teraz inny!	Juści, jeden ją uczył rano biczyskiem... drugi w połednie rzemieniem, a trzeci na odwieczerz często gęsto kłonicą poganiał...	Jużci... bawi się ze mną, a zaś potem... bawi się ze mną...	Krzyknął pan w tej chwili, w której pan upadał	Na drzewie?... dziś w nocy?...	Na przykład jakie?	Na razie projekt...	Na złamanie karku.	No, dajmy temu spokój. Myślisz, że przyzwyczaisz się do życia tutaj?	Pan d‘Artagnan!... czy podobna?	Tak się zdaje	Żadna u was... w kraju gąsek... Ale porozmawiaj z Amerykankami, Szwedkami... tam dopiero kobieta ceni swoją godność!... One zrozumiały, że mężczyzna jest przede wszystkim zakończyła ze śmiechem.	Dobrze. A jeńców wziąłeś, bo to teraz ważna rzecz?	A jeśli mówię źle, nieprawdę, to ty mi daj inną radę! Cóż mi z twojego twardego głosu.	A, to już ich własna sprawa!	Co? król, Herod, śmierć, baba i tym podobne	Czy to wy jesteście ta a ta z dziennika?	Gdyby on to chciał zrobić!	Namawiał, aby dać tamtym po mendlu jajek z chałupy albo po kurze, to poniechają i drugie wsie do szarwarku wygonią.	O, to racja!	Ten Dyzma to ciągle głową kręci. Kanclerski łeb!	To wracaj zkąd przybyłeś	A co myślisz z nimi czynić?	A teraz przelicz.	Ależ Henryku...	Bracia Przemysławie i Henryku!	Byście nam dali odejść.	Całe gadanie w jedną definicję owinąć można: tumortumor (daw.)	Cynikucynik	Czegoś ty taka mizerna?...	Czy ty śpisz Ludwinko?	Dlatego, kochanie, że moim obowiązkiem jest unieszkodliwienie szpiega, działającego przeciw Polsce.	Do Warszawy?	Dobre sobie! Zanim przyjedziemy, już będzie po wszystkim.	Idź już sobie	Jesteście dla mnie zbyt abstrakcyjni	Jeszcze do lądu nam daleko!	Kundel! Przewraca wszystko i rozpuszcza chmarę pcheł.	Mgła leży pod kościołem!	Mogłem używać słowa przyjaciel jako potocznego terminu	Można?...	No	No i cóż? Jakże tam było.	Ot tak, z uniżoną prośbą przyjechałem do pana prezesa, niby po starej znajomości.	Oto jak Jestem urzędnikiem Nadziei, towarzystwa, które niedawno powstało, a którego statuty będą zatwierdzone królewskim dekretem. Instytucja ta daje po dziesięciu latach posagi młodym pannom, dożywotnią rentę starcom, opłaca wychowanie dzieci; daje wreszcie majątek całemu światu...	Pardon, otworzyłem swój codzienny słownik, zapominając o obecności pań. Pardon!	Przyniosę ją wam jutro.	Skądże mogę wiedzieć?	Sługa, Władza, Kobieta spytała Sakowicza.	Tak jest.	Tak, nago.	W samej Warszawie jest ich tysiące	Wiem, wiem!...	Śmierć mu!...
Oui, pas malOui, pas mal (fr.)	Ależ panie, ja się zupełnie nie znam na interesach.	Jak się macie, Jacentowa! Czekamy na was. Córuchnę Trzasków przywieźliśmy do chrztu, wszystko gotowe, ino chrzestnej matki nam potrza. Nie odmówicie chyba?	Mecenas tutaj?... nie na służbie?...	Miałbym większe zaufanie do pana niż do prezydenta Przy tym jest jeszcze pewna drobnostka Chcę kupić rentę, mam parę tysięcy franków renty do kupienia, ale nie chcę dać więcej niż po osiemdziesiąt. Powiadają, że ta historia spada z końcem miesiąca. Czy pan się znasz na tym?	Nie odważą się wyjść na światło dzienne zaczekajcie chwilę, a przyniosę moją nocną latarkę.	Pan arcyksiążę był od razu trup, proszę pana. Sam pan wie, że z rewolwerem nie ma szpasów. Niedawno temu w naszej dzielnicy w Nuslach też się jeden bawił rewolwerem i powystrzelał całą rodzinę, a nawet stróża, który poszedł zobaczyć, kto też tam strzela na trzecim piętrze.	Smerda z tym powrócił z łowów Chwostek się uniósł gniewem wielkim, zaklął, że każe wasz dwór w perzynę obrócić, a was, ojcze mój, na pierwszym obwiesić drzewie. Na was ma się wywrzeć cała złość jego... Ludziom i koniom kazano się sposobić... Słyszałem, gdy dawano te rozkazy, rzuciłem się co tchu wpław przez jezioro, aby wam oznajmić o tym. Dziś, jutro... każdej chwili tu być mogą.	Widzi pani, nie nasze jedne weselisko wkrótce nastąpi. Będzie drugie i jeszcze trzecie. Aha! pani jeszcze nie wie, jakie to będzie trzecie! A ja zaraz nie powiem. Niech panią troszkę ciekawość pomęczy. Może pani na wesele starszego pana Ginejki pojedzie?	Bij ją, Pauluk! bij i duchu słuchaj! Za wszystko bij! i za rozpustę, i za złość, i za hultajstwo, bij! Nie żałuj, a bij! Łaskawość nie pomogła, i modlitwa święta nie pomogła, i gonienie do roboty nie pomogło; może jeszcze bicie pomoże. Może będzie bać się, może na nią groźby potrzeba, może, groźbę przed sobą widząc, upamięta się! Już widać innej rady dla niej niema! bij!	A ja upraszam o łaskę dla niej bo słyszałem nieraz od mądrych ludzi, że to jest najpiękniejsze w tym rodzaju dzieło, jakie posiadamy, a jako najdoskonalsze i jedyne w sztuce swojej zasługuje na przebaczenie.	Ale czy się pan czasami nie myli?	Ale doszłam do przekonania, że łatwiej zapomnę o panu, gdy nie będziemy się widywać. Jakiż cel może mieć nasza znajomość?... Pan jest przecie dość rozumny, by lepiej to widzieć ode mnie.	Ale znaleziono trupa. Generał został zabity, a na całym świecie nazywa się to morderstwem.	Bajki Ot, krowę można poznać, bo ona zawsze je to samo, nic się w niej nie zmienia. A człowiek zmienia się, i to tak, że czasem sam siebie nie poznaje.	Budzę się i moje przerażenie! Jestem w jakimś nieznanym pokoju. Przez dobre pięć minut nie mogłam sobie uprzytomnić, skąd się tam znalazłam.	Co ci się znów wydaje? Między nami może być co najwyżej dwa cale różnicy; bądź co bądź nie roszczę pretensji sobie, bym był z tych ludzi, których ty nazywasz wysokimi; a gdy o tym mowa gdy o tym mowa, wyznam ci szczerze, że ty masz w sam raz wzrost odpowiedni.	Co ty mówisz i w jaki sposób do mnie? Mówisz o zmarnowanej karierze ty, który dotychczas nie troszczyłeś się o siebie?... A przypomnijże sobie kolegów, choćby... choćby tego Kotowskiego...	I ja też. Lecz powierzyłem łódź mą w dobre ręce i pewno na dłużej.	Ja także mam klucz, ale nie wolno mi go wypróbować. Bodaj to kolegium!	Konie tędy szły widać ślady na błocie.	Lepiej proszę pani. Koniecznie dziś być chciała na mszy świętej na intencją JW. pani, z podziękowaniem za łaski, których doznaje.	Na mocy takich zasad przybito Jezusa Chrystusa do krzyża. Powiedzieli mężowie: „My mamy prawo nasze i według prawa on umrzeć powinien”.	Niby to wywodzą się z Ekwadoru; statek wabi się z hiszpańska „Esperanza”, ale licho ich wie, co to za jedni. Zanadto mi się kręcą w pobliżu naszej flotylli wojennej i zbyt natrętnie ciągną za język naszych chłopców. Trzeba te sprawę spenetrować aż do samego dna.	Nie chcę. Po co? Zawracanie głowy.	Nie mam kija... nie mam kija! Poszukam kija i przetrącę mu grzbiet.	Nie potrzeba nam żadnych regimentów. Sami pojedziem i wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie grozi.	Nie to, panie dyrektorze ale dawniej wypłacano w wysokości miesięcznej pensji...	Nie wiem. Jutro pojadę.	Nie, ja się niczego nie spodziewam. Ja mam trochę miłości, ale ja za lichy człowiek, za marny umysł... To zginie, jakby kto kamień rzucił w wodę, ale będą fale, będą koła. Niech potem przyjdzie jaki wybraniec... Bo ja wiem?... Co przeznaczone, to nie minie. Oni nie potrafią wyrzec się misyi, choćby sami chcieli... I widzisz, natur ludzkich nie trzeba odciągać od ich przeznaczenia, ani przemocą zmieniać. Co dobre gdzieindziej, to może być złe u nas, bo nas do czego innego Bóg stworzył. Zresztą, próżna robota. I ty próżno w siebie wmawiasz, że chcesz tylko pieniądze robić, i ty musisz pójść za głosem przeznaczenia i natury...	Nie.	Och, nie, proszę pani, mój czas nie jest taki drogi; ten, który go stworzył, nie sprzedał go nam. Popatrzę tylko, czy ogień w kuchni nie wygasł.	Panie Borowicz, tak nie można. Niech pan wezwie klienta i objaśni mu braki. Tu widoczna jest nieświadomość przepisów. Nie możemy wpadać w biurokrację.	Panie d’Avrigny! Nie potrafię wyrazić tego, co się w tej chwili we mnie dzieje: bo ogarnia mnie groza, boleść i szaleństwo zarazem.	Pokłonię się księciu Januszowi, żeby posłał po glejtglejt (daw.) naprzód Lichtenstein, a potem będę upatrywał, którzy pawie czuby na hełmach mają	Razem to jest jedno nic, bo jak ja myślę, nie ma wprost nic, coby zupełnego, świadomego siebie człowieka mogło uczynić nieszczęśliwym.	Tak jest ale my do tego haniebnego domu nie powinniśmy dobrowolnie jechać. Niechże nas zbójcy biorą, wiążą i wiozą... Nie my jedni będziem cierpieli prześladowanie, nie nas jednych pomsta zdrajców dosięgnie; ale niech wiedzą, że wolimy śmierć niż hańbę.	Tak? Jest pan odpowiedzialny? Zatem wszystko, co panu mogę powiedzieć, jest, że daje im pan bardzo zły przykład kto pilnuje strażników.? Jeśli nauczyciele bezprawnie włażą na cudze grunta, jakże można ganić chłopców?	Wiedz o tem, że w każdej sprawie jest coś do powiedzenia na jej korzyść, i uczciwość adwokacka polega właśnie na tem, żeby to powiedzieć. Właściwie tu jest kwestya, kto ma być spadkobiercą i czy testament jest tak napisany, żeby się mógł ostać wobec prawa	Więc wyobraź sobie np., że byłeś przez trzy godziny w tzw. czwartym wymiarze zaludnionym chwilowo przez Kamę niektórymi elementami mego domu. No, cóż, zrozumiałeś?	Zaczynam być zdania, że na Wyspie Lincolna dzieją się dziwne rzeczy!	Że nie wiem, co robię?	A gdzie profesor Waskowski? Pojechał do Włoch?	A on?	A właśnie! Wielkie tam stawy, trzciny, dalekie łąki.	Aleś musiał słyszeć o kantorach, handlu, piwnicach, przystaniach?	Bardzo wątpię. Kto dziś ożeni się z panną mającą wielkie wymagania, a żadnego posagu? Zestarzeje się, choć ładna. Naturalnie...	Bo żona pańska również mnie kocha.	Chcesz się bawić?	Chyba tak. Co teraz zrobimy?	Co? Co pan robi?	Czemu to?	Czy daleko do jutra?	Czy długa to podróż?	Czy tylko aby z pewnością zakłada towarzystwo?	Cóż jeszcze, staruszku? Tylko żywo, bez elokwencji!	Dobro rzekła z jękiem Ludka, lecz przestała płakać, bo słowa przyjaciela ukoiły ją mimo zwątpienia i obawy.	Furta zamknięta, parkan wysoki, a marszałkowscy węszą w uliczce.	Ha, to wtedy trzeba poddać się konieczności.	Henrykowi zawdzięczam, Bazyli, bardzo wiele więcej niż tobie. Ty nauczyłeś mnie tylko próżności.	I cóż mi odpowiesz?	Ja!	Jak Balcera miłuję, prawda A to im się pomysłów przebrało! Pogańskie zabawki, dzikie bestie ze siebie robić. I tyle tego! Chyba ze dwustu tych wilkołaków jedzie... Straszne sądy boskie!	Jak to?	Jam panu zadała ból. Gotowa jestem znosić pana zemstę.	Jest ci ciepło?	Już, tylko co się to potoczyło; cała aleja w ogniu, ludzi kilkuset z wachlami	Każdy, kto bogaty, jak i u nas...	Kiedy przyszedł do szpitala?	Kto chce mieć tłum i chce nad nim panować, musi się pochlebiać i robić to, co ten tłum chce; dawać mu to, czego potrzebuje; musi być wprzód jego niewolnikiem, aby potem zostać panem	Michcik	Mniejsza o to, czytaj!	Myśleliśmy żeś już taki dumny.	Nadużywa ojciec tego pojęcia. Bezpośrednia owa rzeczywistość to bezpośrednie przeżywanie, takie same w istocie swej u jednokomórkowca, jak i u człowieka....	Obiecała przyjechać dwudziestego.	Odpowiedz słudze memu Nitagerowi że jego słowa będą wzięte pod pilną uwagę. A teraz zapytaj go: co sądzi o wojskowych zdolnościach syna mego i następcy, z którym wczoraj miał zaszczyt zetrzeć się pod Pi-Bailos?	Oho! niebagatelne macie wymagania. Musiałby chyba przyjść sam chan szamanów. On jeden zna się ze wszystkimi duchami.	Pan Kotowski, jest.	Pan hrabia zakazał nam najsurowiej.	Podałem warunki w szczegółowym liście...	Poszedł!	Pozostaw nam wiarę ojców i dawny obyczaj!	Prawda	Przyjacielu tego właśnie teraz pragnę. Największym szczęściem, o jakim teraz marzę, to zginąć za ojca. Ta śmierć ocaliłaby nas wszystkich.	Prędko panna Anna sprowadza się do Łodzi?	Skarbiec? niech idzie cały! zawołał Kaźmirz, potrafiemy go napełnić, a w Pradze musimy olśnić ich.	Stolik siedem razy uniósł się w górę. Ukazały się w powietrzu światełka. Rozległy się czyjeś kroki. Usłyszeliśmy, że ołówek pisze. Oto jest ta kartka.	Tak	Tak, odnoszące się do śmierci Samy’ego, dziecka, które przybyło równocześnie do nas z Manuelem.	Tak, tak!	Tam ktoś pod parkanem... został	Tylko bez bujania, panie Nikodem, już ja wiem, że jak się pan postarasz, to niejeden taki znajdzie się, co da.	Wasze jelenie są dużo piękniejsze od naszych brzydkich bawołów	Widzę, że równą mieliście chęć poznać wielkiego mistrza jak dopełnić ślubów zakonnych.	Wody! Wody!	Zamknąć go do wieży. Wy zaś, panie z Taczewa, świadczyć będziecie.	Zapłaciłabym za fatygę	Znajdą się jutro razem ze mną przed kneziem Proszę was, w pokoju mnie zostawcie.	Zrobi pan co do gazety?	Śmierć, Cierpienie, Sztuka, OdrodzenieŚmierć sztukę rodzi.
Cóż pisał?	Cóż zaś może wskóraćwskórać	Cóż, ciepło tam znajdzie?	Daj no pokój, u każdego kija dwa końce, kto wie, kto kogo naznaczy? A potem, na co tego, on się teraz kocha, jakżeż pójdzie z kresą do panny?	Do kogo pan to śpiewa, panie Trestka?	No, dobrze. A w jaki sposób stryj ją pozna?	Za czym? No... za wszystkim... za krajem...	A gdybyś mnie kochała?	A jakież byłoby, siostrzyczko, twe zdanie w tej mierze?	A jakże. Będzie się słuchał.	A to co? Dokądże idziesz?	A to już zamknąłem kiedy się pan gniewa, bo gdyby nie, to bym i na trzy dni miał po same uszy do gadania.	A tobie co? Żeby myśleli, że ją więżę. Otóż wyjdzie, bo ja tego chcę! Ty mi tu w domu nie przewodź, boś nie gospodarz.	Aby nie zgubić tropu skaczę jak student, jak młody i piękny medyk do tego samego tramwaju co młoda osóbka, o której mówimy w rodzaju żeńskim jedynie dla zachowania reguły (tak jak się mówi o panującym: „Czy wasza wysokość jest zdrowa”). Jeżeli osóbka zmieni tramwaj, biorę tę niewiarygodną rzecz zwaną „przesiadką” i numer, który nie jest zawsze numerem I! Przesiadam się w ten sposób trzy lub cztery razy. Dobijam czasem o jedenastej wieczór Dworca Orleańskiego, i trzeba wracać! Gdybyż to był tylko Dworzec Orleański! Ale raz na przykład, nie mogąc wcześniej nawiązać rozmowy, dojechałem do samego Orleanu w jednym z tych okropnych wagonów, gdzie się ma jako widok, między trójkątnymi robótkami, tak zwanymi „szydełkowymi”, fotografie architektonicznych arcydzieł okręgu kolejowego. Było tylko jedno miejsce wolne, miałem na wprost siebie, jako monument historyczny, „widok” katedry orleańskiej, najbrzydszej we Francji i równie męczącej do oglądania w ten sposób wbrew woli, co gdyby mi kazano podziwiać jej wieże w szkiełku obsadek z „widokami”, od których dostaje się zapalenia oczu. Wysiadłem w Aubrais równocześnie z młodą osobą, którą, niestety, rodzina (wówczas gdy ja ją posądzałem o wszystkie przywary z wyjątkiem tej, aby miała rodzinę) oczekiwała na peronie! Czekając na pociąg, który by mnie odwiózł do Paryża, miałem za całą pociechę jedynie dom Diany de Poitiers. Mimo iż ta Diana czarowała jednego z moich królewskich przodków, wolałbym piękność bardziej aktualną. Toteż aby mieć lekarstwo na nudę tych samotnych powrotów, chętnie bym poznał jakiegoś posługacza od wagonów sypialnych, jakiego konduktora osobowego pociągu. Niech cię to nie razi to wszystko jest kwestia odcieni. Wobec młodych ludzi z towarzystwa na przykład nie pragnę wcale fizycznego posiadania, ale znajduję ukojenie aż wtedy, kiedym się w nich domacał, nie dosłownie, tkliwej struny. Skoro zamiast zostawiać moje listy bez odpowiedzi młody człowiek nie przestaje pisać do mnie, kiedy jest moralnie mój, jestem uspokojony lub przynajmniej byłbym uspokojony, gdybym zaraz nie zaczął pragnąć innego. To dosyć ciekawe, prawda? A propos młodych ludzi z towarzystwa, czy nie znasz czegoś takiego pośród tych, co bywają tutaj?	Ach, panie Adamie, nie można, nie można!	Ach...	Aktora z Pałacu Burgundzkiego?	Albo nie jest równy? Mój Zajączkowski, mój dobrodzieju kochany, a czymże to lepsi jesteśmy od niego?	Ale... Ale wolałabym, nawet trafiwszy do owego klubu, nie wiedzieć, że się w takim klubie znajduję. Dużo dałabym za to złudzenie.	Ani trochę, mój przyjacielu Ale, w tym utrapieniu, czy posiadłeś od Boga dar i szczególną łaskę powściągliwości?	Bardzo mi przyjemnie.	Bo ja sam się zwykle bawię.	Boże! Więc to, co podejrzewałem, miałoby być prawdą? Hayde, byłabyś szczęśliwa zostając ze mną?	Co?	Czasy takie, że lepiej, coby mór przyszedł.	Czy Eunice dostała chłostę?	Czy od wodospadu aż do ujścia cała jest żeglowna?	Czy pani zawdzięczam zaproszenie, dzięki któremu będę miał zaszczyt obiadować pojutrze w prefekturze?	Czy przyznała, że jej się to podoba?	Czy tu jest globus?	Dalej, proszę pana, jest właśnie sprawa owego kosztownego aparatu.	Dlaczego cudaczny?	Dlaczegóż dorożki miałyby mi być wzbronione?	Do dwóch razy sztuka!	Dopókąd mi pozwoli wasza teściowa.	Dostojny naczelnik policji mądrze mówi	Ekscelencja już raz wyraził to życzenie i konie są gotowe. Sam je kupiłem i porozstawiałem w najdogodniejszych miejscach, to jest po wsiach, w których nikt się zwykle nie zatrzymuje.	Głupie fanaberie szlacheckie	Hola! A to ci się spieszy!	I ty już ostaniesz?	Inaczej jest w Hind (na niżu indyjskim) Ich bogi mają wiele ramion i są złośliwe. Zostaw je w spokoju.	Jednakowoż mogę jechać. Zaręczam za powrót pomyślny.	Jestem mułem od spodniej części działa, numer drugi, pierwszej baterii górskiej! A tu obok leży jeden z awanturników, którzy i mnie też zbudzili ze snu. Któż ty jesteś?	Jestem zaniepokojony, stryjenko, chorobą Krzysia. Blumkiewicz twierdzi, że to nic poważnego?...	Jeżeli nie przybył razem ze mną do Paryża, to już z pewnością nie moja w tym wina. Drapnął spod mojej najczulszej opieki. Ale bądź pewna, że prędzej czy później nawrócę go na dobrą drogę i wynagrodzę wedle zasług.	Już przeszło sześć godzin, jak z domu wyjechałem.	Już to widać, że ordynatowi niełatwo się kto podoba, i nasza panna Margeryta jakoś mu nie do gustu. A szkoda! Dobra panienka i dzielna. A z hrabianką Barską już się skończyło, proszę księżnej pani? Bo to wszyscy mówili, że ordynat się z nią ożeni.	Kumoter zawód nam zrobił czekamy na niego, ale skoro się nie stawił, a każecie zaprzęgać, miłościwy panie...	Kuzynka chora, prawda?	Kätchen, ja bo spać nie mogę! jabym tyle, tyle ci miała do powiedzenia, ale ty... ty...	Mam zostać matką jego dziecka a poza tym, panie Stefanie, ja go kocham.	Małgosiu, jest tu do ciebie zapieczętowany list. Jakie to dziwnie! Teodorek nigdy nie pieczętuje	Może nie daleki jesteś od prawdy, mój panie Serafinie; ale, bądź co bądź, kąpiel w wodzie zapomnienia potrzebna ci, przecież nie lękaj się tego środka pozbycia się choć na czas niejaki pamięci twych dawnych kłopotów.	Może pan odejść. rzekła baronowa do pani de Vandenesse.	Mówi woźny z poczty. Przysłano tu dwie klatki z gołębiami.	Na flaki ryby młota! Na samą myśl o szyneczce i żeberkach aż mi ślinka cienkie. Czy mógłbyś mnie jednak oświecić, co mają wspólnego twoje gule-gule z dzikami?	Nie dostaniesz ani złota, ani łask i możesz być przekonany, że nie przez czułą troskliwość szpiegowałem cię dotąd i szpiegować będę nadal. Potrzebny mi jesteś jak pion na szachownicy i co zechcę, zrobię z tobą.	Nie możecie o tym wątpić	Nie popsuł mi pan przyjemności poznania pana, panie Gray Ciotka moja często opowiadała mi o panu. Jest pan jednym z jej ulubieńców i, obawiam się, że również jedną z jej ofiar.	Nie sądziłem, żeś taki dziki. Co ci szkodzą te dwie damy? Od jutra zabronię robić studiów w tej stronie, gdzie się obracasz. Zostań jeszcze!	Nie sądzę.	Nie, lecz za to ma dużo szczerych przyjaciół.	Nie, nie śmiałbyś wobec kobiety uciekać, tak przypuszczam przynajmniej.	Niech się jejmość dobrodziejka uspokoi, rzekł Żółtuchowski, który był człek wystały i poważny: nic tu się strasznego stać nie może...	Niech się pani zupełnie moją osobą nie krępuje I ja zresztą nie mam dużo czasu. Ale takich rzeczy nie widuje się przecież codziennie. Gdyby pani wiedziała, ile kłopotów i trudu jest z tymi sprawami u nas! Dziecko, PtakGdy dzieci wykluwają się z jajka, nie potrafią się jeszcze wcale ruszać. Leżą w gniazdku bezradnie i potrzeba im opieki, powiadam pani, opieki, o jakiej pani oczywiście nie może mieć najmniejszego pojęcia! Ile to pracy, żeby je wykarmić, ile lęku, aby je upilnować! Proszę pani, niechże pani pomyśli, jaki to wielki wysiłek, znosić dla dzieci pożywienie, a jednocześnie uważać bacznie, żeby im się nic złego nie stało! Kiedy się nie jest przy nich, nie potrafią sobie przecież zupełnie radzić. Czy nie przyznaje mi pani racji? A jak długo trzeba czekać, aż się potrafią poruszać, jak długo trwa, aż dostaną pierze i nabiorą jako tako przyzwoitego wyglądu.	Obywatelu kapitanie! melduję posłusznie: patrol wrócił bez strat. Wzięliśmy jednego jeńca, jedną podwodę ładowną, parę koni i jednego niedźwiedzia.	Och, mój chłopcze uważałem cię za tęższego! Nie, słowo honoru daję, patrząc na twoje czoło, przypisywałem ci wszechmoc podobną tej, jaką mają wielkie umysły, których potężna organizacja zdolna jest ujmować każdą rzecz pod jej dwoistą postacią. TwórczośćMoje dziecko, w literaturze wszelka idea ma swoją prawą i lewą stronę; nikt nie może przysiąc, która jest lewa. Wszystko jest dwustronne w dziedzinie myśli. Idee mają dwie twarze. JanusJanus (mit. rzym.) francuski dramaturg, autor tragedii klasycystycznych. w rzędzie mistrzów, jeśli nie ta zdolność mówienia „tak” ustami Alcesta, a „nie” ustami FilintaAlcest i Filint bohaterowie tragedii Pierre’a Corneille’a Cynna, czyli łaskawość Augusta (1643): Cynna zobowiązuje się zabić cesarza Augusta dla pomszczenia ojca swojej ukochanej, jednak dobroć i hojność władcy stawiają go przed dylematem.? Rousseau w Nowej Heloizie napisał list za i przeciw pojedynkowi; czy ważyłbyś się rozstrzygnąć, jakie było jego prawdziwe mniemanie? Kto z nas mógłby wydać sąd między Klaryssą a LowelasemKlaryssa i Lowelas	Pamiętam	Pan Bóg!... prędzej djabeł!...	Panie Stanisławie, czy ja na pana mogłabym się gniewać?	Piraci już uciekli, możecie odejść.	Po co o tym myśleć? Czy nie lepiej przeżywać tę rzeczywistość taką, jaką ona jest?	Powiem ci tylko jedno: nie wiem, czy ona będzie z tobą szczęśliwa	Prawda, ale i drobiazgu po nieboszczce ostało pięcioro...	Proszę pana!	Przecież wiem	Przypatrz się, milordzie	Szturm!	Sądzę że w całym kraju nie można było lepiej wybrać. Nie mówię tego jedynie z przyczyny doskonałości każdego w swoim zawodzie, która jest ponad wszelkie wątpliwości; ale prócz tego: Gałeczka jest żonaty, a nie był nim przedtem; Hipotades nigdy nim nie był i nie jest; Pletewka był, a nie jest; Wiatraczek był i jest. Oszczędzę Karpalimowi jednego trudu. Pójdę zaprosić Pletewkę (jeśli nie macie nic przeciwko temu). Jest to mój stary znajomy; mam z nim pomówić w sprawie przyszłości i awansu jego syna, zacnego i uczonego młodzieńca, który studiuje obecnie w Tuluzie jako słuchacz bardzo uczonego i godnego profesora Boissoneprofesor Boissone	Słuchaj, posłuchaj mnie dobrze.	Słyszę hałas, jakiego nie słyszałem jeszcze nigdy w życiu...	Tak sądzicie?	Tak.	To ja wytoczyłam tę szlachetną krew; popłynęła dlatego, że miałam tę słabość, aby się zwierzyć tobie.	To te łajdaki, ciury Campirealich	Toć i mnie z waszych rąk opatrunek się dostał pod Grunwaldem	Trzeba mi czegoś czteronogiego, panie profesorze te gołąbki dobre są tylko na przekąskę do pobawienia zębów. Toteż dopóki nie będę miał z czego zrobić kotletów, nie powiem, żem zadowolony.	Ty skąd jesteś, obywatelu?	W jakim Kijowie? Co jegomość prawi?	W. ekscelencya zawiniesz się płaszczem i będziesz musiał na ten raz jechać za mną, jako mój towarzysz. W bramach pilnują wprawdzie, ale patrzą na ekwipaże i dwór z którym się spodziewają pana.	Wesołe usposobienie jak widzę, nie opuszcza stryja. Ja jednak mam powody, by w tragedii mego rodzonego ojca nie doszukiwać się operetki.	Więc idzie ojciec z nami?	Więc, hm... Głośno było czy cicho?	Wziąć udział w jego obronie, kapitanie.	Z przejściem lata, powiadam ci, nastały tam pieskie mrozy Bałem się, że te draby bunarskie za pieniądze gotowi mi są kiedy w nocy poderżnąć gardło. Moja drużyna przyboczna, złożona z tubylczych sipajów, śmiała mi się w oczy! Na Jowisza! Jestem człek bojaźliwy! Ale mniejsza o to. Wracam do toku opowiadania... Wielokrotnie posyłałem meldunki, że ci dwaj królowie są przekupieni przez państwo północne; potwierdzał to w zupełności Mahbub Ali, który był jeszcze dalej na północy. Na nic się to nie zdało. Odmroziłem sobie tylko stopy i straciłem jeden palec u nogi. Posłałem meldunek, że drogi, za które płaciłem tyle pieniędzy robotnikom, buduje się dla wygody cudzoziemców i wrogów...	Zająłbyś swój najbardziej ulubiony. Jaki on jest?	Zmiękną oni! Pamiętaj mi! chleb i woda.	Znacie czy nie a czuć ich trzeba będzie. Jeszcze my dziś do was ze słowem przychodzimy, może być rada, nie zwada... Nam kneź i wódz potrzebny, dla tegośmy waszych posadzili na grodzie i daliśmy im czasu wojny moc nad sobą. Chcieliśmy, aby kneź u nas silny był przeciw wrogów naszych i ziemi nam bronił. Ale nie na tośmy mu siłę dali, aby nam karki nią łamał. Wy, kneziu, o tym zapomnieliście, a chcecie nas zakuć w niewolę. Ano porzućcie to lepiej, a idźcie z nami na jedną rękęiść z kimś na jedną rękę	Zwolna, panowie, zwolna!... na to ja nie pozwolę.	Że uwielbiam?
Jesteś niepoprawny, Henryku, ale to nie szkodzi. Na ciebie nie można się gniewać. Gdy zobaczysz Sybillę Vane, poznasz sam, że mężczyzna, który by mógł wyrządzić jej krzywdę, musiałby być zwierzęciem, zwierzęciem bez serca. Nie pojmuję, jak można hańbić coś, co się kocha. Kocham Sybillę Vane. Chcę ją postawić na złotym piedestale i patrzeć, jak świat będzie podziwiał kobietę, która jest moja. Czym jest małżeństwo? Nieodwołalnym zobowiązaniem. Dlatego z niego szydzisz. Ach, przestań szydzić. Ono jest nieodwołalnym ślubem, który chcę złożyć. Jej zaufanie czyni mnie wiernym, jej wiara czyni mnie dobrym. Gdy jestem z nią, zapominam o wszystkim, czegoś mnie nauczył. Staję się innym, niż mnie dotychczas znałeś. Jestem przeistoczony, a samo dotknięcie ręki Sybilli Vane pozwala mi zapomnieć o wszystkich twych fałszywych, czarujących, trujących, rozkosznych teoriach.	Odmienna wojny kolejka. Ale mniejsza z tym! No, co tam? Nie namyśliszże się wedle tej propozycji, którą ci uczyniłem? Nie będziesz żałował! Chodź do nas. Jeśli ci dziś za prędko, to się namyśl do jutra, do pojutrza, do przyjścia wielkich dział. Oni ci widać ufają, skoro możesz za bramę wychodzić, jak ot, teraz... Albo z listami przyjdź i więcej nie wracaj...	Postarałem się, aby napadnięto Florynę w sześciu pismach, Floryna zaś poszła użalić się Matifatowi. Matifat poprosił Braularda, aby odkrył przyczynę napaści. Braulard złapał się, przywiedziony na hak przez Finota. Finot, na którego rachunek robiłem ten szantażyk, powiedział mu, że to ty chcesz zniszczyć Florynę w interesie Koralii. Giroudeau przyszedł oświadczyć poufnie Matifatowi, że wszystko by się ułożyło, gdyby się zgodził sprzedać swoją szóstą część w tygodniku Finota za dziesięć tysięcy. W razie powodzenia Finot dawał mi tysiąc talarów. Matifat miał dobić sprawy, szczęśliwy, iż odzyska dziesięć tysięcy z trzydziestu, które uważał za utopione w błocie; od kilku dni Floryna kładła mu w uszy, że tygodnik Finota coś nie idzie. Zamiast dywidendy była mowa o podwyższeniu kapitału. Przed ogłoszeniem bankructwa dyrektor Panorama-Dramatique potrzebował spuścić parę akceptów z grzeczności; otóż, aby je ulokować przez Matifata, uprzedził go o sztuczce Finota. Matifat, jako wytrawny kupiec, zerwał z Floryną, zatrzymał swoją szóstą część i teraz on ma nas w ręku. Finot i ja wyjemy z rozpaczy. Mieliśmy nieszczęście zaatakować człowieka, któremu nie zależy na kochance, nędznika bez serca i duszy. Na nieszczęście, przemysł Matifata nie podlega wpływowi prasy, niepodobna dosięgnąć tego kramarza. Nie krytykuje się drogisty, tak jak się krytykuje kapelusze, galanterię, teatry lub dzieła sztuki. Kakao, pieprz, farby, politura, opium to rzeczy, których nie da się zdeprecjonować. Floryna goni resztkami, Panoramę zamykają jutro, więc nie wie, co z sobą począć.	A nie oświadczył ci ja waszej miłości, panie kawalerze, zaraz przy pierwszej waszmościnej wizycie, że małżonek dla Hedwigi już jest wybranwybran	To być bardzo może a chociażby i nie nastąpiło, nic nie szkodzi, gdyż jak tylko królem zostanę, mogę nadać ci szlachectwo z przywilejem, że nic za nie nie zapłacisz żadnego hołdu składać nie będziesz. Ale co największa, że zostawszy hrabią, będziesz miał rycerską godność; i niech co chce będzie, muszę cię jednak tytułować waszą wielmożnością.	Dla jednej podwiki! Ale, wstydziłbyś się. Przecież panu Talwoszowi nie lada szlachcicowi, dobrego rodu, o innej przyszłości i krescytywie myślećby się godziło, a nie świat sobie zawiązywać jedną taką dzierlatką, u której tyle tylko, że liczko kraśne.	Z dobrego serca. A juści, pewnikiem chce zrobić na złość matce, dyć się żrą ze sobą kiej te psy. Torba zapowietrzona, nie potrzebuję jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję ci taką chałupę, że i okno będzie, i komin, i wszyćko, co ino potrza. Obaczysz, że jak ament w pacierzujak ament w pacierzu (gw.) za trzy tygodnie. stanie gotowa, żebym se miał kulasykulas (gw.)	Chyba z zazdrości. Nie wszyscy, ale kilku, a za nimi reszta. Wiesz: obrazek ci narysuję. Chcesz? Co ci narysować? Tak wtedy opowiadałeś o dzikich krajach. Żebyś jeszcze raz opowiedział, to bym ci narysował Maciusia na bezludnej wyspie.	Dziwnie trochę się spotykamy... lecz nie miej mi pan za złe, że się mu w stajni prezentuję, jestem córką pana Salomona...	Nie krzycz tak. Wiedz, że ja kiedyś zadusiłam chłopca, który tak jak ty krzyczał.	Nie, mości panie, wyznaję	Rad go obaczę, bo to rycerz, któremu w niczym nie przyganić przyganić (daw.)	Toć wiadomo iż niewiasty nie okazują nigdy, jakby z małżeństwa rade były, bo się sromają... To u nich prawo i obyczaj...	Niemądry jesteś, Jakubie, całkiem niemądry; nieznośny z ciebie chłopiec, i to wszystko. Jak możesz mówić takie okropne rzeczy? Sam nie wiesz, coś powiedział. Jesteś tylko zazdrosny i niegrzeczny. Ach, chciałabym, żebyś się zakochał. Miłość czyni ludzi dobrymi, a to, coś powiedział, było złe.	To nie! Ale mógłbyś im trochę zejść z drogi. Ojciec czynił to zawsze i widzisz, jak go wszyscy szanują.	A i ja nie Franc ino Franek! powtarzano dokoła. Wrzawa wzrastała, chłopcy z całą serdecznością ściskali się, a ta serdeczność dziwnie odbijała od niemieckiej mowy.	A męstwa! O jedno się tylko boję, że za Chreptiowem staną jeszcze komendy w Mohilowie i Raszkowie, aż hen, ku Jahorlikowi, i że Tatarów na lekarstwo nawet nie ujrzymy.	Ach! nie wspominaj pan o tém oni mnie chyba zamęczą! Matki chcą chłopca, mąż dziewczynki, zdaje mi się, że trudno mi będzie zadowolnić ich wszystkich.	Ale mi się nic złego nie stało i jestem zdrów i cały. No... ale jakże będzie z Kuźnicami?	Co ty mówisz? Ani razu nie... nigdy?... Ja... W takim razie cóżeś ty robił?	Czytałem, że dzieci nie powinny spać razem z dorosłymi... ale pani jest przecież...	Cóż robić, zmienią się czasy, będzie lepiej. Król jego miłość lada dzień oczy zamknie, gdzie panom senatorom w myśli zaopatrzenie królewny. Dopomnę się ja, dopomnę, nie kiwaj głową; ino teraz, gdy serce płacze, nie zdolę gadać o marnym groszu. Dzban duży, ciężki, osóbki na nim szczerozłote, co najmniej dziesięć czerwonychczerwony a. czerwony złoty	Djament ten nie od nieprzyjaciela, lecz od królowej pochodzi	Jeżeli śmiać się będziecie, lub wątpić, nie dowiecie się niczego.	Któż panom zaręczy, że nie znaleźlibyście więcej takich wyjątków w piwnicach i za kontuarami. Poszukajcie.	Nic nie myślę prócz tego, że lepiej dzisiaj jeszcze wyruszyć...	Nie wiem: concorsoconcorso (wł.)	Nie, niemożliwe.	No, mój Taboureau, twój kupiec jest nieuczciwym człowiekiem. Nie trzeba wdawać się w interesa z podobnemi ludźmi.	O! tajemnica nie do mnie należy, nie mogę więc mówić o niej z panem.	Otóż jest rzeczą jasną, że byt, trwałość i wartość każdego państwa, narodu i społeczeństwa zależne są od jego ducha, od idei przenikającej wszystkie warstwy, od godności jednostkowej i zbiorowej, od obywatelskiej szkoły umysłów i charakterów, przez którą musi przejść Polska, jeżeli chce sobie zapewnić prawdziwą wolność. Uczą nas tego dzieje innych narodów i trzeba być głupcem, żeby tego nie widzieć, a widząc, nie działać. Oto myśl, dzięki której powstaje „Tygodnik Niezależny”.	Paszport zagraniczny, nie totem pogański do kroćset diabłów!	Toś się do nas źle wybrał, przyjacielu wojny pod czas nie mamy, Bogu dzięki; niewiasty nasze po waszych trudno aby się wam podobały!	Że pozostaniesz na tym miejscu i nie ruszysz się stąd.	A co najgorsze to to, że marnuję takie perły sarkazmu na te zakute pałki! Głowę daję, że oni się na tym nie rozumieją.	Właśnie. Jeżeli pierwszej kobiecie i mężczyźnie zależy na ukryciu faktu popełnionej przez niego bigamii, to owej trzeciej zależy na ukryciu swoich skandalicznych przeżyć. W takich warunkach już znacznie łatwiej o niezbyt zaszczytny wprawdzie dla stron obu, lecz tym niemniej przez obie strony pożądany kompromis. Już widzę swoją bohaterkę (tę trzecią), jak z nienawiścią w spojrzeniu godzi się na zatajenie bigamii, jest bowiem niewątpliwie kobietą z towarzystwa, której musi zależeć na jako tako dobrej opinii. Mężczyzna rzuca się w ramiona tej pierwszej i następuje happy end.	Kozacy to, kozacy! Boki znów urządził mi tak pięknie wybuch jaszczyka z prochem. Szkaradna to historia, kiedy czujesz armaty jadące ci po grzbiecie! Bo kawaleria to nic jeszcze. Koń, żeby tam biegł najprędzej, zawsze patrzy, gdzie stawia kopyta. Przeleciało po mnie tysiąc pięciuset kirasjerów i huzarów rosyjskich pod Orodnem, a przecież nie wyrządzili mi najgorszej krzywdy. Najokropniejsze są armaty!	Bóg i Brühl, jak to brzmi! Naprawdę pozazdrościłeś sławy Zinzendorfowi. W dziwném usposobieniu spotkałem w. ekscelencyą; między luteranizmem saskim, a katolicyzmem polskim. Widać, że te dwa wyznania zeszły się na granicy i zdublowały, a ztąd taka pobożność!	Jak to na dwa fronty?	Kto to mógł być?	To obłąkana! To głos jak z tamtego świata. Lecz ta obłąkana jest do wyleczenia. Czuję, że trochę przywiązania i miłości wyleczyłoby tę biedną kobietę!	Ach, pan jest tu?! Tak mi dziwnie, że pana jeszcze widzę.	Ach, proszę pana pańskie pięć tysięcy w każdym razie miały być spłacone najpierwej...	Bardzo mądrze, powiedziałby Czernyszewski. Bardzo, bardzo sprytnie to pomyślałeś: zabiliście mojego przyjaciela, to i mnie zabijcie. Nieprawdaż.	Bardzo potrzebne Mając te dokumenty w ręku, wygralibyśmy natychmiast proces, który już od lat szeregu prowadzimy z rządem rosyjskim o zagarnięte bezprawnie lasy. Że zaś wolą naszego dziada było, aby w lasach tych stanął wielki przytułek dla sierot oraz lecznica dla biednych dzieci, więc naturalnie obowiązkiem naszym jest szlachetny ten projekt zrealizować.	Dalibóg, wygląda mi na to	Doskonałe, otóż właśnie na wozach, pod gołym niebem zamieszkam, a to tym chętniej, iż zapomniałem zbadać, czy władze rodzime wpisały mnie na listę stworzeń normalnych, czy też na jaką inną...	Kto to jest pani Arnold?	No, to znasz pewnie tych ludzi, którzy są teraz na Monte Christo?	O zatwardziałe serce niewdzięczny giermku, przyjaźni i łasko źle zwrócona! I otóż nagroda za to, żem cię zrobił wielkorządzcą i postawił na tym stopniu, że możesz zostać w każdej chwili hrabią, margrabią, lub czymś podobnym? Choć gdy powrócę z wygnania, to wszystko to musi nastąpić, bo nareszcie post tenebras spero lucem.	O, z pewnością. Ale pomijając to, przepraszam z góry za uwagę, jaką zrobię, dzisiejsza uroczystość, niezbyt raduje panią, panno Anno.	Panowie dopiero kwadrans po dziesiątej, a zważcie, że jeszcze na kogoś czekamy.	Tak, parafia wielka, porozrzucana, a wszystkim przecież trzeba opłatki roznieść przed świętami, to i wczas zaczynać muszę.	Tak, teraz gotowe. Niemała robota, a przecież dość szybko ukończona. Ale teraz muszę go obudzić i ubrać, naleję mu wody, podam miskę, a potem udamy się na targ bydlęcy do Southwark i... proszę cię, wstań dostojny panie! wstańże, dostojny panie!	Takie rzeczy robią tylko literaci Idzie o to życie nasze mizerne, o te zbyt silne blaski w bezświetlne godziny codzienności. Każde niespodziane silne i wielkie uczucie jest tym ogniem bengalskim, w którym wszystko nowe i obce wydaje nam się światem z czarodziejskiej bajki, a my sami tak ogromnie nikczemni i pospolici.	Wiesz? To jest natręctwo tej dziewczyny.	A dawnoście ją brali?	A ja biegnę do oberży Landriota, gdzie spodziewam się znaleźć swego pisarza oraz kilku dzielnych ludzi, których wezmę ze sobą do pomocy.	A jakże! Już my mówili, że Witold może przestanie do nas chodzić, bo może Witoldu ociec zabronił...	A tak, znowu brat. Ale na ten raz veritabilisveritabilis (łac.) pochodzenie. panny Hedwigi.	A ty skąd wiesz?	Albo co? Ach, prawda! Bajecznie! Dalej, Trestka, śpiewajmy.	Angelique! ouvre la porte à cette pauvre bête!... jego krzyk rozdziera mi serce... Czytam coś lepszego aniżeli Dumania odparła chora.	Bez głupstw, proszę pani	Cały nasz komplet burszów.	Co tej tam zrobi!... dyrekcya ma ją w opiece.	Coraz słabsze... Kwestia kilku dni	Czy zrozumiałeś, przyjacielu Ned?	Córka, Matka	Dlaczego?	Do widzenia, mój synu	Gdzie one są?	Gerai. Tai mes patys ją ir palydėsime į klėtį.	I mnie te okna zupełnie przekonały	Ja, Żyd, jestem podżegaczem wojennym.	Jakimi teraz rozkazami raczy mnie zaszczycić Wasza Królewska Mość?	Kochany chłopcze! Życie mi ocaliłeś.	Kończmy teraz	Kto mieszka w tym domu?	Masz, masz, naźrej się.	Moja córka... jest przeciwniczką tytułów... Powiada w Szwajcarii, w Szwecji, w Norwegii...	Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi dziś nowe podjazdy wysyłam, ale et haec facienda, et haec non omittendaet haec facienda, et haec non omittenda (łac.)	Na rany Chrystusa! Wołodyjowskiemu się coś przygodziło?	Na żarcie też łasy.	Naści wojaczkę, jeden z drugim!	Niż co?	O czym?	Postanowiłem tak jakem rzekł, tobie trzeba nazad.	Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać kiejkiej (gw.) szepnął z politowaniem i wartkowartko tu: orientować się. sobie po słońcu, jakojako (daw., gw.) koło. podwieczorka.	Szczęśliwy! stokroć szczęśliwy! Baronowa drze starego kasztelana, a on...	Ta-ak.	Tak i mnie się zdawało Widziałem go!	Teraz powiem ci, mój Sancho, żeś osioł, daj mi pokój i zamknij już gębę	Ty	Wiem, ale musiałem wstydzić się pańskiego niedołęstwa.	Więc wnijdźmy!	Zapewne. Mówiłem z nim po francusku.	Zdaje mi się, zauważyłam w sieni coś w rodzaju pieńka do rąbania polan.	Zośka, więc czemuż ze mną pozostajesz?	Śliczny! Jakże się wabi ta piękna Polka, Herbercie?
A cóż pomogło Władysławowi temu długonogiemu, o którym nam w Magdeburgu opowiadali że Niemcem jest i obyczajem i mową?.. Toć siedział na Krakowie, a jak się dał wziąć nań, tak się dał z niego dobrą wolą wyprosić.	Co ja ci mam gadać? szepnął porucznik, chodź za mną to się dowiesz.	Co? Ja miałbym oddać swoją szpadę? Szpadę królewicza Lulejki?! złożony z pięciu stóp wierszowych; stopa w metryce antycznej stopa wierszowa złożona z dwóch sylab, długiej i krótkiej. W wierszach polskich odpowiednikiem jest sekwencja sylab nieakcentowanej i akcentowanej. W języku polskim bardzo niewiele wyrazów to naturalne jamby (np. aha), więc stopa ta jest zwykle tworzona jako zestrój z proklityką (np. do snu, na koń) lub dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania. i od tego dnia uznał Lulejka tę formę wiersza za formę królewską, najlepiej wyrażającą szczytne jego pragnienia i myśli, i we wszystkich przemówieniach zawsze się nią posługiwał. Królewicz mówił przez trzy dni i trzy noce, a nikt ze słuchających nie odczuwał znużenia, nikt nie zauważył nawet, że po trzykroć zapadła noc i dzień nastał znowu. Uroczystą ciszę przerywały tylko co dziewięć godzin szalone brawa żołnierzy, którzy w ten sposób dawali upust swemu uniesieniu. Lulejka wówczas pośpiesznie wysysał pomarańczę podawaną mu przez usłużnego porucznika Bałagułę. Polityka, NaukaW mowie tej, której nawet nie usiłuję odtworzyć, bo na pewno bym nie potrafił, Lulejka zapewnił żołnierzy, że nie tylko nie odda swej szpady, ale nie spocznie, dopóki nie wywalczy nią zagrabionego przez Walorozę dziedzictwa. Zakończenie tej natchnionej improwizacji wywołało tak szalony entuzjazm, że pierwszy kapitan Zerwiłebski zerwał drżącą ręką hełm z głowy i wyrzucił go w górę krzycząc: A wszyscy żołnierze powtórzyli za nim:	Czy mogę przejść do ciebie? Chcę ci powiedzieć pewne rzeczy, które panią znudzą na pewno. Pani się nie pogniewa? Prawda?	Czyż ja się kiedy unoszę? Jestem kobietą i umiem wiele przecierpieć.	Doprawdy, bardzo mi przykro, że pan się tak przejmuje	Drogi kolego, zjawiasz się w momencie zaciętej walki, trzeba się szybko decydować. Literat, PolitykaLiteratura w ogóle rozpada się na rozmaite strefy, ale nasi wielcy ludzie dzielą się na dwa obozy. Rojaliści są romantykami, liberały klasykami. Rozbieżność pojęć literackich łączy się z rozbieżnością przekonań politycznych, skąd wojna na wszelki rodzaj broni, potoki atramentu, docinki wyostrzone jak stal, potwarze, jadowite epitety między sławami w zalążku a sławami na schyłku. Dziwnym zbiegiem, romantyczni rojaliści żądają wolności literackiej i uprzątnięcia praw określających przyjęte formy w naszej literaturze, gdy liberali chcą utrzymać trzy jednościtrzy jedności forma wierszowa, w której szósta sylaba wersu i szósta sylaba po średniówce stanowią ostatnie sylaby akcentowane półwersów; dodatkowym wymogiem w pisaniu aleksandrynem bywa zgodność z formą heksametru jambicznego. Aleksandrynem pisze się utwory o charakterze heroicznym, np. tragedie czy epopeje. i tematy klasyczne. Opinie literackie są tedy w każdym z obozów w niezgodzie z opiniami politycznymi. Jeśli zostaniesz eklektykiemeklektyk	I teraz pan się boi?	Jak to się nie zgodzi? Jak ja chce to Grünspan się nie zgodzi? Jutro będę u niego w tym interesie i na drugą sobotę będziemy sobie już wąchali kwiat pomarańczowy.	Jakże ma się mój ojciec?	Jeśli dyrektor pozwoli, żeby się takie rzeczy działy, to ja nie jestem w towarzystwie!...	Już o to się nie martw, wiem, co robić. Ty zajmij się Hiszpanami, a resztę zostaw mnie. Jeśli w ciągu trzech godzin Gibraltar nie będzie nasz, to nie zasługuję już więcej na miano Franciszka l’Olonnais. Pożegnajmy się, kamracie, bo nie wiem, czy jeszcze zobaczymy się żywi.	Lecz i ten okup możeby się znalazł	Mama nie pozwala nam bawić się z nim	Nic cię od tego błazeństwa nie uchroni, choćbyś całkiem inaczej o sobie myślał. Czy to jest prawdą o tobie, co sam sobie wyobrażasz, czy to, czym jesteś faktycznie w splotach kłębiącej się według transcendentalnych, metafizycznych praw, społeczności. Artyści byli zawsze błaznami wielkich świata tego i takimi pozostaną, dopóki choćby takie odpadki tej wielkości walać się będą po świecie, jak tu obecni we własnym pałacu księstwo Ticonderoga. (Księżna zamarła w najwyższym zadowoleniu swych ambicji. Lubiła odwagę towarzyską swoich gości „niższego” gatunku. Pyszniła się ich impertynencjami Możesz sobie wyobrażać, że piszesz dla swego pogłębienia, a społecznie jesteś tylko saltembankiem, rozweselającym znudzone nasyceniem wszystkich pragnień dusze tej byłej elity, a dziś hołoty, która u nas jeszcze utrzymuje się jakimi cudem na wierzchu, jak brudna pianka na rwącym nurcie wstającej nowej ludzkości. Ja tylko zdaję sobie z tego sprawę i innym być bym nie mógł, a ty...	Nie macie wy miłości ludzkiej ani boskiej żeście się tak sromotnie na zniszczenie moje nasadzili. Za grzechy moje dam 100 złotych, ale już mnie raz zaniechajcie i na wieczność kwitujcie, i niech was Bóg sądzi za mnie, biednego pachołka!	Nie mogę tego stwierdzić stanowczo, gdyż moje wspomnienie jest trochę niejasne. Jednak... jednak zdaje mi się... inaczej to podobieństwo byłoby zbyt dziwne...	Niech się pani uspokoi. Na pannę Natalię tego rodzaju dyskusje małe wywarły wrażenie. To była natura samodzielna, śmiała, bezwzględna.	No, jak chce, to i żeń się. Cóż to za porządek, żeby chłop bez baby był.	Ona? Od niejakiego czasu ciągle mnie całuje i tak się o mnie ociera jak kot.	Optymista, zgadzam się, bo zdaje się mu, że trafił na naiwnego.	Ot i wykręcił się zauważył ktoś z boku.	Oto, drogi panie Bottini co mnie zasmuca! Słyszeć te głosy uczących się chłopców, a nie iść już do szkoły i wiedzieć, że tam inny uczy! Nasłuchałem się tej muzyki przez sześćdziesiąt lat, mam jej pełne serce... A teraz jestem jakby bez rodziny. Sam. Sierota... Nie mam już dzieci!	Pan nie wie, co się dzieje ze mną...	Patrzcie ojczulu, zawołała, jak mi to ładnie w tym męzkim stroju! patrzałam w zwierciadło, i poznać się i nacieszyć sobą nie mogłam! Jaki zemnie tęgi mężczyzna!	Powiedz mi lepiej, panie Berl, ile się należy?	Przed laty pięcioma po raz ostatni. Kanadyjka wątła i rudowłosa. Przeżyliśmy miesiąc. Wciąż powtarzała do uszu mi słowa, od których febra trzęsła mną namiętna. A potem od niej i przez nią tylko zapadłem na zdrowiu i przyszła choroba potworna, zabójcza. Ledwo wyrwałem się z jej twardych szponów. Odtąd me oczy nie spoczęły jeszcze z pożądliwością na karku niewieścim. Zapomniałem pieszczot tajemnicę słodką.	Tak dopóki się stamtąd nie wymknie.	To prawda, ale Van Gould czuje się bezpiecznie w Maracaibo.	Widzisz waćpanna, mam ja swój rozum i wierzaj, żem wszystko dobrze wykalkulował. A kalkulacja moja jest na następnej mądrej maksymie oparta: nie uciekaj w tę stronę, w którą cię gonić będą. Owóż, jeśli gonią nas już w tej chwili, to nas gonią w stronę Łubniów, bom też głośno się wczoraj o drogę wypytywał i Bohunowi na odjezdnym zapowiedziałem, że tam uciekać będziemy. Ergoergo (łac.) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa.. Jeśli nas gonić zaczną, to nieprędko, bo dopiero wtedy, gdy się przekonają, że nas na drodze łubniańskiej nie ma, a to im ze dwa dni czasu zajmie. Tymczasem my będziemy w Czerkasach, gdzie teraz stoją chorągwie polskie pana Piwnickiego i Rudominy. A w KorsuniuKorsuń (dziś ukr.: Korsuń-Szewczenkiwskij)	Wiecie bracia, co się stało?	Wreszcie... przypomnij sobie tego chłopa, który się powiesił... Żałowałeś go, gdyż umarł człowiek niewinny, a dzisiaj... Czy podobna, ażebyś sam chciał zabijać niewinnych?...	A hrabia Filip?	A pan zwiedza miasto?	A ta wdowa, sąsiadka, zdrowsza?	A z Polek nie ma ani jednej?	Adam to jego nazwisko, to bardzo ceniony historyk.	Babo, czy aby mówicie prawdę?!	Bo gęba we mnie paskudniejsza od serca. Ale już mi go, panie Michale, nie zakrwawiaj wspomnieniem, gdy i tak wyrzuty sobie czynię, a broń Boże jakiego przypadku na pana Longina, to bym do śmierci chyba nie miał spokoju.	Bo życie jest niewesołe, mój przyjacielu. A już chyba najsmutniejsze jest życie króla.	Cichojcie, Walenty, dajcie mu gadać.	Czy ma to jakiś sens, prosić was, żebyście usiadły? Oczywiście nie ma tu dla was nic zajmującego. Wszyscy wyszli.	Czy myślisz, że wówczas chodziłabyś w jedwabiach?	Czy mówi pan językiem nowogreckim?	Dajcież mi pokój! jakoś to będzie!	Dam ci pół korony, jeśli go pocałujesz	Dla robotnika, który żył jeno z pracy i złamał nogę, spadając z rusztowania.	Do pana	Dobrze!	Hau! Hauuu! hauuu!	I owszem, panie Aronnax.	Jak to! Nawet ogłoszenia?	Jakże długo nie wraca pan Gray! Chodźmy mu pomóc. Nie podałam mu nawet koloru swej sukni.	Jestem z powrotem przychodzisz w porę, Jerzy.	Jeżelim winna, jeżeli spełniłam zbrodnie zarzucane ryczała milady	Joasiu!	Które mu podołają	Leci jak burza i sypie iskry?...	Moja pani kochana, rzekł Eljasz słodko, nic przykrego. Jestem z daleka... dwa słowa tylko...	Musimy wprzód pokonać lwy	Myślę że i daleko o tém mówić muszą. Ta w któréj niewoli był pan nasz lat ośm, jest pono w niewoli u niego... i potrwa dłużéj jéj niewola niż panowanie trwało.	Mój koń?	Mój panie!...	Mądre słowo!	Na jau! Nė tu turi vieko, nė nieko, maža tebesi... Kaip tu pamilžtumei! Nė pusės pieno neišmilžtumei!	Nie robię interesu na cenie znaczka. Ale pytam cię jeszcze raz, jakiż to z ciebie biały człowiek?	Nie widzę w tem nic groźnego.	Nie, dwa i to zawsze na chwilkę, bo pamiętasz, że mama zaraz po jéj wyjeździe wyjechała z Magdzią na całe lato do ciotki Lipowskiéj.	Nie, to „Żyronda”, statek z Bordeaux; wraca także z Indii, ale nie, to nie mój.	No, arystokracja.	No, wolałbym...	No?	O! mnie znajdziesz, nie goniąc, rozumiesz pan.	Ogromnie wzruszające! ogromnie wzruszające!	Osiemdziesiąt, mój miły. Od sześciu lat już leży	Owszem, wiem mnóstwo rzeczy, ale ich nie powiem, z wyjątkiem jednéj wiadomości.	Pan go zna?	Polityka, Sarmata	Proszę mi powiedzieć, z jakiego powodu zatrzymujesz mnie pan?	Przyjechałem z końmi na jarmark. Chłopców i Kaspra zostawiłem w stajni, a sam co tchu do ciebie... Aj, Wawrzuś, Wawrzuś... tyle lat, jakem poszedł z Krakowa! Gadaj no... to już będzie... chyba...	Przyznaję, żeście mieli wydatki i gotów jestem to zwrócić.	Psiakrew!... psiakrew!... a!...	Pójdziemy, ko-koszko, na ulicę Marszałkowską, pod numer 305, do domu, który dopiero co skończono stawiać.	Sama, a dyć każde dziecko we wsi to potrafi.	Spowiedź, Społecznik, Śmierć bohaterska	Szuja ale to mnie nie obchodzi. Czy weksle wykupi, o!	Słyszysz wasza mość prowadźże układy z takim nieprzyjacielem, któren swoich nawet nie szczędzi!	Tego samego i on chciał, ale na próżno; jemu nie powiedziałam i nikomu nie powiem.	To chyba nie przy mnie	To przecie dwie rzeczy.	Tu nie ma nikogo oprócz zgrai nabożnisiów!	Według rozkazu, panie kapitanie	Widzieliście!... A Stasiek?	Więc wyobraź sobie np., że byłeś przez trzy godziny w tzw. czwartym wymiarze zaludnionym chwilowo przez Kamę niektórymi elementami mego domu. No, cóż, zrozumiałeś?	Wystarczyły mi te, które spadły mi na plecy Zobaczmy, czego mogą od nas chcieć te łotry. Słono mi zapłacą za te płaszczki.	Wędrowiec-pustelnik.	Z Devon i Walii. Przynajmniej większość z nich Wiatr wieje właśnie stamtąd.	Z jakiego kraju?	Zniszczenie owych mrowisk zwanych Babilonem, Tyrem, Kartaginą lub Wenecją, wciąż miażdżonych stopą przechodzącego olbrzyma, czyż nie jest ostrzeżeniem danym człowiekowi przez szyderczą potęgę?	Śpiewałeś pan przecie mniej więcej to samo.
A więc odszukałem właściciela tego placu, a ponieważ termin najmu z dawnymi dzierżawcami właśnie wygasł, ja wszedłem w ich prawa; cała ta lucerna, Valentine, należy do mnie i nic nie stoi na przeszkodzie, bym wybudował tu sobie chatkę i zamieszkał o dwadzieścia kroków od ciebie. O, nie mogę dłużej już zapanować nad radością i szczęściem! Valentine, potrafisz sobie wyobrazić, że można za nie zapłacić? Przecież to niemożliwe. A jednak, całe to szczęście, cała radość, za które oddałbym dziesięć lat życia, kosztowały mnie.... zgadnij ile? Pięćset franków, płatnych co kwartał. Widzisz więc, że odtąd nie mamy się już czego obawiać. Jestem tu u siebie, mogę przystawić drabinę do muru, żeby na ciebie patrzeć i mam prawo mówić, że cię kocham, tak długo, jak tylko twoja duma nie poczuje się urażona, słysząc te słowa z ust prostego robotnika w bluzie i kaszkietówce.	W takim razie żałuję, bo jest mniej stylowy. Chętnie bym go zresztą poznał, jestem pewien, że bym napisał jakiś pełnowartościowy interes o takich cacusiach. Ten, na oko, jest morderczy. Ale pominąłbym stronę karykaturalną (w gruncie dość lichego gatunku dla artysty rozkochanego w plastycznym pięknie słowa) tej facjaty, która, daruj mi, rozśmieszyła mnie do łez na dobrą chwilę; uwydatniłbym arystokratyczną stronę twojego wuja, który w gruncie robi byczy efekt i skoro przejdzie pierwsza uciecha, frapuje bardzo wielkim stylem. Ale jest pewna rzecz, w całkiem innej kategorii pojęć, o którą chciałem cię spytać; i za każdym razem, kiedy się spotkamy, jakiś bóg, błogosławiony mieszkaniec Olimpu, każe mi całkowicie zapomnieć, że cię mam prosić o tę wiadomość, która już mogła mi być i z pewnością będzie mi bardzo użyteczna. Kto to jest ta piękna osoba, z którą spotkałem cię w zoologicznym ogrodzie, w towarzystwie pana (zdaje mi się, że go znam z widzenia) i panienki z długimi włosami?	A więc trzymajcie lepiej język za zębami nie mówiłbym wam tego, ale czuję się bardzo zobowiązany za tego prosiaka imieniem Stokes. Tylko słowo, że zostanie między nami.	Pani sama? A gdzież panny do szycia? Toż ich pani tyle ciągle potrzebowała! Aha! teraz niepotrzebne! W tej porze zawsze nikt roboty nie ma. Otóż to, psie życie szwaczek, niech jego dyabli wezmą! Wolę już za mąż iść, przynajmniej o te wrony i ich głupie suknie dbać nie będę! Sobie samej szyć, to i owszem. Caluteńką wyprawę już sobie uszyłam. A żeby panna Jadwiga widziała, jaka moja kaszmirowa suknia śliczna!... z dżetami...	Za cóż się masz mścić? Przyjaciel ludu leży w trumnie, a nędza jest równie wielka jak w czasie jego działalności.	Jak młynarz, którego zrobili biskupem. „Pojmuję, mój drogi, rzekłam, że będę zawsze dla ciebie tylko prawie taka sama jak pani de Fischtaminel”. „Rozumiem, mówisz mi to z powodu tego szalika! Więc tak, prawda, ofiarowałem go jej w dniu imienin. Cóż chcesz? Dawniej byliśmy z sobą bardzo blisko...” nawiązanie do płaczu Marii Magdaleny przy opustoszałym grobie Jezusa po jego Zmartwychwstaniu.. Pozwalam się panu wyśmiewać ze mnie ale ja płakałam nad mymi złudzeniami młodej mężatki, płakałam z żalu, że mogłam być tak naiwną. Przypomniałam sobie uśmiech krawcowej. Och, ten uśmiech przywiódł mi na pamięć uśmiechy wielu kobiet, które śmiały się, widząc mnie w roli małej dziewczynki przy pani de Fischtaminel; płakałam z całego serca. Aż dotąd mogłam wierzyć w wiele rzeczy, które już nie istniały u mojego męża, ale w które młode kobiety chcą wierzyć tak wytrwale. Ileż wielkich niedoli w tej jednej małej! Jacy wy jesteście gruboskórni! Nie ma na świecie kobiety, która by nie posuwała swojej delikatności aż do haftowania zasłony z najładniejszych kłamstw, aby nią pokryć swoją przeszłość, podczas gdy wy... Ale też się zemściłam!	Cóż ty za koziołki wyprawiasz? Wczoraj zachwycałeś się wsią, dzisiaj ziewasz i chcesz uciekać do Łodzi; wczoraj tych dwóch nazywałeś ludźmi z operetki, dzisiaj zaś bronisz ich.	W pierwszej chwili i ja chciałem tak postąpić ale rozmowa była na cztery oczy i dopieroż by krzyczano na tyraństwo a na samowolę Radziwiłłów! Nastraszyłem go jeno, że i Radziejowski, i król szwedzki, ba, sam Chmielnicki nawet, pewnie by go za to gardłem skarał; słowem, doprowadziłem owego zbrodniarza do tego, że się zamysłu wyrzekł.	Och, co za mocne słowo Aż odpowiedzialność! Sądzę, że nie pochlebiłoby to miss Normann, że tak gwałtownie i rozpaczliwe wypierasz się jej jak ducha złego. Osobiście uważam, że jest to naprawdę czarująca i bardzo przystojna osóbka. Wiem jeszcze jedno: że jest bardzo bogata. Cóż byłoby dziwnego, gdyby młody człowiek w twoim wieku zainteresował się taką kobietą.	Tak Koralia miała poczciwego starego kupca, który ją ubóstwiał, ale wylała go za drzwi. Jestem szczęśliwszy od twego brata Filipa, który nie umie dać sobie rady z Marietą	Czy ja wiem?... Alboż dziecko tylko za pieszczoty kocha? Moja mama nawet nie pieści nas tak jak pani Helenkę I przecież mama tak nie pracuje jak pani. A swoją drogą, kiedy sobie przypomnę, jak mama zajmowała się obiadem dla nas, jak z rana dawała nam bratki z mlekiem, jak cały dzień szyła albo naprawiała nasze sukienki... Nie mogła nam dać nauczycieli i guwernantek, o, nie! ale my i za to ją kochamy, że sama nauczyła nas czytać. Wieczorami siadaliśmy przy niej: Zdzisław na krześle, ja na stołeczku, a Zosia na dywanie. To był taki prosty dywanik, mama uszyła go z kawałków... Więc wieczorami opowiadała nam mama różne rzeczy, nawet uczyła nas w ten sposób Pisma świętego i historii. Taka mała nauka, nie profesorska, a przecież my jej tego nigdy nie zapomnimy. Nareszcie sama oglądała nasze łóżeczka, czy dobrze posłane, klękała z nami do pacierza, a potem otulając nas i całując mówiła: „Spijcie z Bogiem, urwisy!...”. Bo ja, proszę pani, byłam taki urwis jak Zdziś, nawet łaziłam po drzewach. Raz spadłam... Ale Zosia jest zupełnie inna, ach, jaka to kochana dziewczynka!...	Ale!... tak nie może być, żeby ona nic nie myślała. Kiedy ludzie we święto stoją na cmentarzu, a patrzyć na nich z daleka, to widzi się, że wyglądają jak trawa albo krzaki: bo są między nimi i zielone, i czerwone, żółte i różne, jak między ziołami w polu. Więc żeby wtedy jaki straszny bydlak po cmentarzu przejechał jęzorem, to może by nic nie myśleli?...	Nie szkodziłoby żeby na nas czekali gdzieś z dobrym obiadem. Kiedyśmy na początku wojny jechali do Serbii, tośmy się stale obżerali, bo na każdej stacji byliśmy fetowani. Z gęsich udek wycinaliśmy kostki najlepszego mięsa i tymi kostkami grywaliśmy w wilka i owce na tafelkach czekolady. W Osieku w Chorwacji jacyś dwaj panowie ze stowarzyszenia weteranów przynieśli nam do wagonu duży kocioł pieczonych zajęcy, ale już tego nie mogliśmy wytrzymać i wyleliśmy im wszystko na łeb. Przez całą drogę nic innego nie robiliśmy, tylko rzygaliśmy z okien wagonów. Kapral Matiejka w naszym wagonie tak się przeżarł, że trzeba było położyć mu deskę na brzuchu i skakać po niej, jak to się robi, gdy się ubija kapustę, i dopiero to go ruszyło, ale porządnie: górą i dołem. Kiedyśmy przejeżdżali przez Węgry, to oknami wagonów rzucano nam pieczone kury na każdej stacji. Ale my wybieraliśmy z tych kur tylko móżdżki. W Kaposvar wrzucali nam Madziarowie do wagonów całe kawały pieczonych prosiąt, a jeden kolega dostał w łeb pieczoną wieprzową głowizną i to go tak rozzłościło, że z bagnetem w ręku gonił ofiarodawcę przez trzy tory. Za to w Bośni nie dostaliśmy nawet wody do picia. Przed Bośnią, pomimo zakazu, mieliśmy wielki wybór najróżniejszych wódek i mogliśmy pić, ile wlazło. Wino lało się strumieniami. Pamiętam, że na jakiejś stacji panienki i paniusie częstowały nas piwem, ale myśmy im w konewki nasiusiali i trzeba ci było widzieć, jak damule wiały wagonów!	Mów pan, ile pan chcesz rubli za Antka i Mańkę?	Dobre wino ma król Napijmy się jeszcze, moi panowie. Jeżeli Maciuś zostanie królem, i tak wino mu niepotrzebne, bo dzieciom nie wolno pić wina.	Bardzo mi to pochlebia ale jestem pewna, że prędko znudzi pana mój wykład. Las, Niebezpieczeństwo, Potwór, NaturaBo dla mnie nie zawsze las jest piękny, czasem bywa okropny. Gdybym tu była sama, z pewnością nie widziałabym ulic, kościołów i buduarów. Kiedy jestem sama, las mnie przeraża. Przestaje być dekoracją, a zaczyna być czymś, czego nie rozumiem i czego się boję. Głosy ptaków są jakieś dzikie, czasem podobne do nagłego krzyku boleści, a czasem do śmiechu ze mnie, że weszłam między potwory... Wtedy każde drzewo wydaje mi się istotą żywą, która chce mnie owinąć gałęźmi i udusić; każde ziele w zdradziecki sposób oplątuje mi nogi, ażeby mnie już stąd nie wypuścić... A wszystkiemu temu winien kuzynek Ochocki, który tłomaczył mi, że natura nie jest stworzona dla człowieka... Według jego teorii wszystko żyje i wszystko żyje dla siebie...	Drobiazg otóż ja też widzę wady i śmiesznostki Malinowskiego. Pewno, że to nie orzeł. Ale takim właśnie lepiej na świecie, lepiej wśród ludzi. On się wśród nich czuje swojsko, oni go uważają za swojego. Znają się lepiej, lepiej się porozumiewają. Na brylantach trzeba się znać, żeby je od szkła odróżnić i ocenić, trzeba mieć przy czym je nosić, a pieniądz obiegowy zawsze ma swoje znaczenie dla każdego.	A miałby pan teraz czas, by zobaczyć się ze mną?	Ja lubię ją bardzo, uznaję jej zalety, jest ładna i zajmująca. W roli ordynatowej będzie jej do twarzy i potrafi z niej wybrnąć szczęśliwie. Ona ma duży takt. Dla jej pastelowej urody potrzeba tła, aby się uwydatniała lepiej. Głębowicze będą dla niej aż nadto wspaniałą ramą. Ale w liczbie nazwisk, w paranteli Michorowskich nie zabłyśnie jaskrawo, raczej przeciwnie Rudecka... skandalicznie trochę zabrzmi.	Muszę dodać że byłem pijany. Gdy się napiję, wpadam w szał i zabić bym gotów siebie i wszystkich. Tak, wystarczy mi wypić tylko dwa kieliszki, a czuję już ochotę do awantur. Potem choruję dwa dni.	Wiem, sięgacie wyżéj myślą i ambicyą, ale po wschodach iść trzeba, inaczéj non si va sano. Dosięgłeś już bardzo wysoko, a jeszcześ się nie sparł na ramieniu kobiety, która czasem, jak skrzydło podnosi.	Łowić ryby, szukać nowego stanowiska... sam zrozumiesz, jak pobędziesz tydzień na okręcie. Dla ciebie wszystko to nowość... ale człek nigdy nie wie, co mu kiedy przypadnie. Na ten przykład weź mnie... Toma Platta... nigdy bym ci nie pomyślał... że...	W takim razie możemy przygotować kolację i się posilić. Powiem wam szczerze, że nie wiem, gdzie się podziały moje jelita. Van Stiller, upiecz, proszę, te dwie wspaniałe płaszczki. Jestem pewien, że tak ci zasmakują, że będziesz jadł, aż ci się będą uszy trzęsły.	A czy się nie dziwisz?	Ale skądże, Swann nie jest głupi, jestem pewna, że on to ocenił. Nie mogłam mu przecie wyszczególnić liczby butelek i ceny wina!	Aleście się i tak już dziś zmęczyli.	Bogdajby nim był!! lecz niczem wybór jeszcze... niczem nawet koronacya, potrzeba się orężem dobijać panowania, a my...	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Co ci się tam wydaje! Pomyśl, do kogo tu należysz!	Dalipan, panie myślałem o rzeczach ważniejszych, a nie o takich drobiazgach. Skąd też przyszło panu, u diabła, dowiadywać się o tym, co drudzy myślą i jeszcze kobiety rozkochane?	Dlatego, bo gdyby był pewny, że po jakimś określonym czasie odzyska wolność, oczekiwałby chwili oswobodzenia i nie wrzuciłby do morza tego dokumentu. Nie, bardziej prawdopodobne jest raczej, że został skazany na dożywotnie wygnanie na wysepce i że miał już nigdy nie ujrzeć swoich bliźnich.	Dlatego, że wszedłem tu uśmiechnięty? Miałem panią przerażać swoją karawaniarską miną?	Dobrze, ale przypuśćmy, że nie przesunę „Konstancji” dziś w nocy, to jakże się tam stawisz?	Dziewiąta woda po kisielu. Oni bardzo podupadli. Ten, Adolf, ma jeden folwarczek i pustki w kieszeni.	I owszem Pokój pana Gravier’a jest wolny, możesz go pan zająć.	Ja nie jestem Szwedem, ale gdy sami Polacy nie boleją, nie poczuwam się i ja do tego	Jak chcesz, to ją weź... Weź ją, weź, kiedy chcesz... Ślimak teraz bogacz i tyś bogacz...	Jakto? zaledwie panią ujrzałam, i już pragniesz mnie opuścić? a ja tak liczyłam na twoje towarzystwo przez czas mojego pobytu w klasztorze?	Jednak przyznacie, że ta Stefcia ma w sobie diablika. W niej coś po prostu goreje	Jeszcze się stryjowi poprawi	Mnie można przekonać jedynie dowodami.	Możesz odejść postaraj się tylko, ażebym miała jutro odpowiedź na list, który ci powierzyłam.	Nastały zabawy, jakich przedtem nie bywało, a gonitwy do pierścienia i turnieje. Myślałby kto, że najspokojniejsze czasy, a tu co dzień listy biegały, przyjeżdżali posłowie od elektora, od księcia Janusza. Wiedzieliśmy, że książę Janusz, przez pana Sapiehę i konfederatów przyciśnięty, o ratunek na miłosierdzie boskie błaga, bo mu zguba grozi. My nic! Miłość niespełniona, Flirt, PożądanieDziewictwo, CnotaNa granicy elektorskiej gotowe wojska stoją, kapitanowie z zaciągami nadchodzą, ale w pomoc nie idziem, bo księciu od panny niesporo.	Nie wiem, proszę łaski pana inżyniera. Mówi, że ma pilny interes.	Niech pan raczy zostawić swój adres	No tak. Popatrz w lustro. W ciągu minuty na przemian czerwieniłaś się i bladłaś ze cztery razy.	No... ale że też to pan jest naprawdę!	Po co mnie o tym zapewniasz? Czy sądziłeś, że wyrzucę cię dlatego?... Nie, mój drogi przyjacielu. A teraz idź i nie zawracaj mi głowy.	Powiedział pan proszę bardzo, a pomyślał: kokaina. Czy tak?	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	To samo, tylko inna nazwa. Główna rzecz wiedzieć, czym się jest i co można mieć na skinienie.	Warjatka, jak i jej ojciec	Waćpanna mnie na nitce będziesz wodzić!	A Goethe?...	A czy lord Pux jest mądry?	A dlaczegóż więc?...	A ja myślę, że pozwoli.	A moje uszanowanie, szer mosjeszer mosje (zniekszt. fr.: cher monsieur)	Chce pieniędzy?	Czasami w niedzielę po nieszporach, kiedy jest ładnie – odparła pani Grandet.	Czy cię to gniewa, Mela?	Dam ci tyleż samo na przyszły rok Tak więc, w krótkim czasie będziesz miała wszystkie jego fatałaszki	Dobrze, pojadę. Co dacie gotówki zaraz?	Elżbieto powiedziałaś to samo, co ja chciałem powiedzieć. Dzięki ci. Nosisz męską głowę na barkach kobiety!	Hallo!	Hej, człowieku!	I cóż by ci z tego przyszło?	Ja jemu je watuję pieniędzmi. Ja mu dobrze płacę.	Ja nigdy jej nie kładłam żadnego szkaplirza.	Jakże, powiadali, że u was był sam dziedzic i żeście z nim poszli.	Jestem!	Jeśli łaska, alicante. To moje ulubione wino.	Kokios gi mokslinyčios buvo Lietuvoje? Kokį universitetą uždėjo lenkai Vilniuje?	Kto winien temu?	Ktoś tutaj jest na pewno robiony w konia.	Mości panowie, słyszycie, co mówią: impetu nie mogli wytrzymać!... A co?... Impet to grunt!...	My gajerowscy?	Na razie chodzi mi tylko o pana stosunki z tym pożytecznym osobnikiem	Nie rozumiem...	Nie wierzę w Boga! I ty także nie wierzysz... Łżesz... Łżesz...	Nie zgubię napewno	Nie.	No i jakże?	Pewnego wieczora...	Pisałem.	Podstawą każdej plotki jest niemoralna pewność	Pokaż, coś robił!	Polskiej kobiety godnością...	Przepraszam, ja nie romansowałem.	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	Pół procentu, przebąknął stojący w progu	Saro jesteś wolna... Nie ty zabiłaś dziecię.	Słyszę.	Tak	Tak, pani, ja jestem.	Tem lepiej.	To darmo! to darmo!	To niechże już jegomość powie raz, o co chodzi?	Widziałem, że są rozpromienieni.	Więc proszę najpierw otworzyć drzwi.
Frekwencja gości, proszę pana, niczego nie dowodzi. Jeden artykuł uczonego lekarza, udowadniający, że Cisy nie są zdrowe dla tych, od kogo się przecie bierze pieniądze za powietrze mające ich jakoby uleczyć, może całą sprawę obalić. Zakład może upaść w ciągu jednego roku. Ja także źle nie życzę temu kochanemu miejscu i dlatego to mówię.	Bo i po co nas tu tyle chorągwi stoi, kiedy i połowy byłoby na Tykocin dosyć Upór to pana Sapiehy, nic więcej. Nie chce mnie słuchać, żeby pokazać, jako i bez mojej rady coś potrafi, a to sami widzicie, że jak tylu ludzi jedną zamczynę oblega, to tylko sobie nawzajem przeszkadzają, bo dostępu dla wszystkich nie masz.	Nic nie pijesz i nic nie jesz. Ciągle tańczysz i tańczysz. My pijemy, a ty nie pijesz. Jakieś kozackie kozaki wytańcowujesz. Co to jest?	Wcale nie, bo mnie ta scena bawi ale powtarzam panu, my z sobą komedyi grać nie potrzebujemy.	Kiedybo widzicie ot, co to gadać zawczasu; nie dumajcie darmo o śmierci, nie wywołujcie wilka z lasu.	Panie mój, coś mi ten Dobek, gość wasz nie do smaku	„Britannia”! Tę nazwę nosi wiele statków i nie jestem w stanie nawet stwierdzić, czy to był statek angielski, czy amerykański.	A ot, masz szanowny pan takiego Połanieckiego: ten na Domu komisowo-handlowym zrobił wcale duży majątek i co ma, to w gotowiźnie, tak, że jutro mógłby wszystko na stół położyć. Sam on szanownemu panu nie zaprzeczy, że rady moje często były mu przydatne, ale jednak co zrobił, to zrobił przez handel	Ale cóż dalej? co dalej? zapytał hetman trochę niecierpliwie; ładna? śmiała? czarująca? ale to przecię jedna z tych kobiet, około których nie ma co biegać, jeśli się nie myśli żenić!	Taboureau zobaczysz, że kiedyś nieszczęście cię spotka. Wcześniéj czy późniéj Bóg karze niedobre uczynki. Jak-to! żeby człowiek taki zdolny, taki rozsądny, jak ty, tak zawsze dobrze swoje interesa prowadzący, dawał kantonowi przykład nieuczciwości? Jeżeli będziesz się wdawał w podobne procesa, jak możesz spodziewać się, że inni biedniejsi okażą się względem ciebie sumiennemi i kraść cię nie będą? Twoi robotnicy zaczną cię oszukiwać i wszyscy się tutaj zepsują. Nie, nie masz racyi. Twój jęczmień był już sprzedanym. Gdyby go ten z Saint-Laurent wziął był zaraz do siebie, nie byłbyś go od niego odbierał; rozporządziłeś się więc rzeczą, która już twoją nazwać się, według waszego układu, nie mogła. Ale mów daléj.	Chce mi się z szambelanem Węgierskim powtórzyć o naszym teatrze ale cóż to za teatr przy paryzkim! parodja tylko! Damom naszym nie uwłaczam, chociaż...	Jeśli głód ich stąd nie wypędzi, nie damy im rady Cała ta okolica ufortyfikowana. Jest gdzie i konie popaść.	Nigdy bym nie przypuszczała, że nadejdzie dzień, gdy będę rada ujrzeć jakiegoś Slona Ale w tej chwili z zachwytem powitałabym wybałuszane oczy Karola. Byłyby to przynajmniej znajome oczy.	Widzę, że nie tak mu blisko do śmierci, jako pan Zagłoba prawił	A jak wy, Pańku, nie uciekali zaraz daleko, jeno w Ruszczuku zostali? Nie strach wam było?	A jak? Kiedy spał. Wypił za wiele. Nie zrozumielibyście, co gada!	A widzisz! A czemu nie Szwedom?	Choćbyś mówił prawdę choćby książę chciał iść pod Niniwę, nie pójdzie.	Czy od męża nie masz jakiej wiadomości, Szmulu?	Gwałtem mi go z ręki ściągnął Nie mogłam krzyczeć	I żebyś mi się nie pokazywał na oczy! To wstyd, hańba!... Twoja rodzina służyła mojej przez kilka pokoleń, a ty knujesz przeciwko mnie spiski?...	Już tego nie myślę!...	Nie Jestem Colin.	Nie, nie	Nie, zestawiam jej znaczenie w zakresie klasyfikacji i społecznej.	Nie. Oni tam morców nie dopuszczają. A zresztą...	Nie, prędzej à la chapelle!à la chapelle (fr.)	Ja nie wiem czy takie protokółowanie będzie na miejscu, czy będzie zgodne z duchem praw.	Nie ruszaj się, bo strzelę.	Pozornie. Ty, stary, nie doceniasz Konrada. On jest prze­de wszystkim wielki aktor.	A bodajże cię! Toś ty sobie tym nie zaprzątał głowy? Słowo daję, przynajmniej dobrze, żem ciebie spotkał. Jak oni wyglądali, hę?	Chytry on jest i czujny, ale i nam taka wojna nie nowina.	Co się nie ma odmienić!	Na, myj się nie gadaj.	Im co? Dla nich on zawsze jest na zawołanie. Tylko dla mnie nie.	Wyrażasz się zbyt ogólnie. Przedmiot... Jaki przedmiot? Zabrałem jedynie ze sobą list, który pisałaś do Manuela. Czy to o tym liście mówisz?	Doprawdy? Nasza ostatnia godzina jest dalej, niż ci się wydaje, Carmaux. Poczekaj do zmroku, a zobaczysz, jakie cuda może zdziałać beczka prochu	To może za słabe określenie	To ten korzeń zapuścił się w szparę między ścianą i skałą i rozrastając się odłupał w końcu skałę. To jest rzecz bardzo osobliwa, bo przecie kamień twardszy jest od drzewa, wiem jednak, że w górach często tak bywa. Byle co trąci potem taki głaz, który się ledwie trzyma	Ksiądz kanonik jest dla mnie wcieloną antytezą księdza Prawińskiego Może właśnie dlatego widziałem go u jego boku. Zdaje mi się, że kwestia identyczności nazwiska tutaj obojętna. Imię Alojzego mogło być tylko dla mnie symbolem.	Edmundzie! Edmundzie! Od kiedy cię poznałam, czciłam zawsze twoje imię, szanowałam pamięć o tobie. Edmundzie, przyjacielu... Nie pozwól, aby zamącił się ten szlachetny i czysty obraz w moim sercu, co odbija się w nim jak w zwierciadle. O, gdybyś słyszał te wszystkie modlitwy, które zanosiłam do Boga w twojej intencji, kiedy jeszcze wierzyłam, że ujrzę cię żywym, i potem, gdy już myślałam, żeś umarł! Tak, niestety, umarł! Wyobrażałam sobie, że twoje ciało zagrzebano w ciemnym lochu albo w jakiejś wieży, myślałam, że rzucono je w przepaść, i że leży tam, pośród trupów i kości innych więźniów; i płakałam! Bo co ja mogłam dla ciebie zrobić? Tylko modlić się i płakać... Słuchaj: przez dziesięć lat, co noc, miałam ten sam sen. Mówiono, że chciałeś uciec z więzienia, że wśliznąłeś się w całun umarłego, że wyrzucono cię wtedy z murów If i że twój krzyk, kiedy spadłeś i rozbiłeś się o skały, wyjawił tę zamianę twoim grabarzom, co stali się twoimi katami. Otóż, przysięgam ci na głowę mojego syna, o którego życie dzisiaj cię błagam: przez dziesięć lat co noc widziałam ludzi stojących na szczycie skały i kołyszących jakiś bezkształtny, zagadkowy przedmiot. Przez dziesięć lat co noc okropny krzyk budził mnie ze snu, drżącą i oblaną zimnym potem. Edmundzie, wierz mi, że ja też, choć zawiniłam, przecierpiałam wiele, o tak, wiele!	A bo mu w bitwie pod Długosiodłem kula urwała, akurat kiedy trzymał karabinek przy twarzy i celował. Tu ma dwa palce urwane i tu dwa. Jak się myje, to tak śmiesznie...	A jest, że do cna ogłupiał! Człowiek każden zawdy zabiega i turbuje się o lepsze, a taki pan chciałby mieć gorzej? Nic inszego, jeno rozum stracił	Ale mi pani przebaczy. Przysięgam pani, że od dzisiaj już będę inny, ma pani rację, będę mężczyzną!... tak!... Ja panią przekonam, że, jak potrzeba, to jestem mężczyzną.	Dobrze, panie Aronnax. Według mnie nazwa Morza Czerwonego jest tłumaczeniem wyrazu hebrajskiego „Edrom” i jeśli starożytni dali mu tę nazwę, stało się to z powodu osobliwszego ubarwienia jego wód.	Tak, niewiele mu brakowało... ale teraz już się wysuszył i utrzymuje, że przebył transfigurację. Z jego dowodzeń porobiłem wyciągi dla Towarzystwa Królewskiego... in possein posse (łac.)	Kiedyż się to stało?	Miłość do misterium wprowadza najpewniej. Weselny taniec bez niej niemożebny. Chyżości stopom dodaje kochanie i serce uzbraja w czujność, co ocala.	Nieprawdziwe, pani dobrodziejko, nieprawdziwe... Wszystko jeno przez drogę urosło... Swatano mnie, to prawda... Jejmość królowa francuska była tak łaskawa...	To bym była zadowolona, że poszłam.	Zabiorę się jutro do namalowania napisu.	A jak stanę, to niech i pani stanie.	A jednak cierpienie to przykra rzecz!	Dajcie mi ciemny płaszcz z kapturem! Czyby naprawdę miało przyjść do bitwy?	Któż im dobra stręczy? zapytał niecierpliwie elegant; to chyba nieprzyjaciel. Któż teraz kupuje ziemię?	Mam do pana interes.	Podpisuję! Jak to! przebaczasz mi! czy podobna!	Tem bardziej umiem to cenić	To se idź i posmakuj.	A te wielkie, niebieskie oczy, które się opuszczają tak wolno w chwili, gdy tuż, tuż, miały się zdradzić Na honor, bardzo sprytnie!	No, już widzę, że jestem zupełnie pijany	On? Jeszcze mu się nieco chorość przywidywała, dałem mu przed wieczorem dwa kubki starego wina, śpi ano, aż chrapi. Słyszycie?	A co w pisaniu tym jest?	Ale Mordechaj-Mendel ma głowę, co?	Dziś zajmowałem się, jak zawsze tylko tobą	Ile razy pani mnie zawezwie, stawię się na rozkazy.	Ktoś jest, kto mnie wołasz w nocy, o takiej godzinie?	Niech towarzysz da mi torbeczkę, ja poniosę na nogach, a wy się wieźcie sami. Niedaleko, dwie mile.	Tym sposobem pozostałaś bez środków utrzymania?	W takim razie nieobce jest ci pewnie imię Maroty.	Myślał, że zostanę kaleką na całe życie. „Odtąd”, powiedział, Ja będę na ciebie pracował!”	Rozpacz tych, co dlatego tak strasznie grzeszą, że tak beznadziejnie szukają, co wpadli w „złe wiry” życia z tą jedną jedyną wiarą w piersiach...	A ten kadet z gwardji czy jest w domu?	Aha! dałem, akurat... A gdzie on ma znaki?... gdzie krew?... gdzie świadectwo felczera?...	Ale jeśli pan doktór...	Bo dzisiaj wiem, że pani kocha innego.	Czy masz pan na myśli nieodpowiedzialność wobec prawa?	Dlaczego nic? Więc one są bez opieki...	E! matko a pani gdzie bym ja bogatszy miał być od waszego dworu! Wszystkie baśni tu wyśpiewano i wygadano... ja bym się wstydził z moimi.	Jaki ktoś?	Już po nich!	Myślałem, że szarańcza.	Paweł Brzęczkowski ta stara świnia? Co też pan opowiada! Szwindlarz i lichwiarz jakich mało. Podczas okupacji niemieckiej był denuncjantem i utrzymywał szulernię. Własną żonę odstąpił jeszcze przed wojną Purclowi za pięć tysięcy rubli.	Widzisz, teraz ty się zadumałaś. Płaczesz?	A Stromboli?	A stary Jehowa zginie?	A! daruj.	Cygarnicę z wołowej kości!	Już swoje zaczyna	Możesz odejść.	Nic.	Och! odlatują	Patrz tu, rabierab (daw.)	Poleć mnie względom kardynała.	Poluję zwłaszcza w lesie Chantepie	Przewidująca z ciebie kobieta, droga pani Coquenard	Przysłali przewodników, którzy nas poprowadzą.	Pół rumbu z kursu	Z praktyki	Zapłacił pan?
Macie słuszność cnota jest tak przepyszną szatą, że jej nic zastąpić nie zdoła. Anna wie to dobrze, ale gdyby przez zmianę cery nabrała śladów pracy w kopalni, ojciec poznałby jej zajęcie, zmartwiłby się tem niewymownie, co dla schorzałego mogłoby być zabójczem, ona zaś zostałaby sierotą. Tajemnicę Anny już odgadła star­sza siostra, i o mało co, że jej nie wydała przed oj­cem. Uniesiona szlachetnym przykładem poświęcenia młodszej siostry, chciała również zapisać się do robo­tnic naszego podziemia, ale Anna przekonała ją, że musi pilnować chorego, została więc w domu, i jest jego aniołem opiekuńczym. Przyznacie, że takie dzieci godne są naszej opieki... Gdy Anna zarabia w ko­palni, Marya zarobkuje praniem i naprawą zniszczonej bielizny. Praca ta mało jej przynosi dochodu, zawsze jednak coś znaczy, bo przynajmniej tyle, że w połączeniu z zarobkiem Anny broni je obie i chorego ojca od ostatecznej nędzy.	Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	To nie do Mahbuba, lecz do pewnego kapłana. Bierz pióro i pisz w te pędy: Do lamy Teshoo, męża świętego z Bhotiyal, poszukującego rzeki, który obecnie przebywa w świątyni Tirthankerów w Benares. Weź no więcej atramentu! Za trzy dni mam pojechać do Nucklao, do szkoły w Nucklao. Nazwa tej szkoły brzmi Ksawer. Nie wiem, gdzie znajduje się ta szkoła, ale jest ona w Nucklao.	Spotkałam cię, gołąbku, na ulicy. Z mymi krótkimi nóżkami nie mogłam cię, jak się domyślasz, dogonić, lecz wiedziałam dobrze, gdzie cię szukać. Byłam już dziś raz, lecz nie zastałam tej dobrej kobiety.	Nie klnijmy mój ojcze, mój przyjacielu, nie klnijmy teraz. Jutro, ile zechcesz. Olaboga, och, och! Okręt pije wodę, topię się, och, och! Be be be be, bu, bu, bu, bu. Jużeśmy na dnie. Och, och! Daję osiemnaście set tysięcy intraty temu, kto mnie wysadzi w tej chwili na ląd, takiego ofajdanego i omaźganego jak jestem. Confiteor. Och, och! Bodaj słówko testamentu, bodaj mały kodycylek.	E, co go obchodzą jakieś władze On sobie z nich kpi! Niech go tylko spróbują doścignąć! Jego jacht to nie okręt, to ptak! Gdy fregata zrobi dwanaście węzłów, on zrobi o trzy więcej; wreszcie w razie potrzeby, gdzie by tylko nie wylądował, czyż wszędzie nie znajdzie przyjaciół?	Daj pokój z żartami, Olesiu! Jest to, jak widzę, nie­szczęśliwsza kobieta, niż zrazu sądziłam... biedna, a po­dobnopo­dobno (daw.)	Ona go przepali! Niebiańsko cnotliwa, ale w oczach nosi diabła, i to z rodziny niebezpieczniejszej, bo z temperamentu. Kokieteryjny diabeł nie znalazłby u ordynata poparcia, nawet oddźwięku.	Fe! Szkaradne konisko! No, no, już wołaj, jak chcesz, byle mi do reszty wszystkiego nie potratował. A, że to i szkapa pruska nie ma żadnej delikatności! Psuć, niszczyć, łamać! Walenty, pomóż panu hrabiemu!	Nie potrzebuję, żeby mama pozwalała albo nie pozwalała. Jak zechcę, to sama będę piła.	Ba! spałem całe trzydzieści godzin i w końcu znudziło mnie to. Nie mam się nawet z kim kłócić! Idziesz pan już? Poszlijposzlij	Słuchaj, Błażeju, nie warto sobie żartować z Gilberta po to, aby mówić jak on	A to ja waściom powiem, iż to największa desperacja bo przez to każdy jakoby w ciemności brodzi i sam siebie pyta: co czynić?... I niepewność go dusi jako zmora. Nie wiem, jak tam waszmościów, ale mnie i duszny niepokój targa... I gdy pomyślę, że to ja buławę pod nogi hetmanowi rzuciłem, żem do oporu i buntu był przyczyną, to mi resztki siwizny na łbie ze strachu stają. Tak jest!... Ale co czynić wobec jawnej zdrady? Szczęśliwi, którzy podobnych pytań nie potrzebowali sobie zadawać i responsu w duszy szukać!	Czy go nie przekupiły czasem Telury albo Anglicy?	Nie krzyczcie! Chodźcie do Kuby, bo zdaje mi się, że umiera.	Bardzo prosto Proszę pana, nie mówmy już o tym i pozwólcie mi robić po swojemu: czy istnieje człowiek tak uczony jak diabli w piekle?	Ciekawa rzecz wyjdzie. Ja na przykład teraz geologii uczyć się zaczynam. I nie wiem już, czy warto?	Co widzę? Ot, co widzę... Familiant to jest pan Kmicic z wielkiej krwi, a my chudopachołki! Żołnierz przy tym sławny; sam on jeden oponował się nieprzyjacielowi, gdy wszyscy ręce opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej. Upadek, Hańba, Grzech, Przemoc, ZbrodniarzAle kompanię ma nicpotemnicpotem (daw.) że to wszystko ludzie bezecni, przeciw którym infamieinfamia (daw.) i do kogo?	Boże drogi, ależ panu do twarzy w tym stroju, księże Sorel Zaraz panu przygotuję smaczny obiadek; i będzie pana kosztował tylko dwadzieścia su, a nie pięćdziesiąt, jak wszyscy płacą! Trzeba oszczędzać pańską sakiewkę.	Nie wsadzą, nie wsadzą!... A jakby i wsadzili, to co? Korona mi z głowy nie spadnie.	Nigdy! Czy nie czujesz, że my jesteśmy, ostatecznie, ludzie skończeni? Uczucia nasze wydają się nam nieskończone mocą przedsmaku niebios, jaki w nas mieszka; ale tu, na ziemi, mają one granice w sile naszych organizacji. Istnieją miękkie i podatne natury, które mogą otrzymać nieskończoną ilość ran i wytrwać; ale są inne, z twardszego kruszcu, które łamią się w końcu pod uderzeniem. Byłeś...	Nie, proszę pana, chcę tanio kupić, ale nie chcę darmo.	Talentu nie masz, kochanko! Cóż robić? Talentu nie masz!	Nie o to chodzi, co kto lubi, tylko o to, gdzie jest rozum, ergoergo (łac.)	A nie wierzga?	Ach panoczku, gołąbku! nie opuszczaj-że nas biednych ludzi! Toć mój stary dawno-by umarł, żeby nie ty, panoczku.	Małżonek pani nie używa tańca?	Nie	Nie chcę! Wygnaliście! Wolę żebrać!...	Nie, nie... doprawdy...	Nie? Nie? Nie? Ja pana do tego zmuszę!	Przecie my was, ludzie, nie znamy!	Tylko mu nie wymyślaj.	Prawda, jak to ładnie brzmi? w drugiej czwórce jest Talia, Kaliopa, Euterpe i Polihymnia, a EratoTalia, Kaliopa, Euterpe i Polihymnia, a Erato (mit. gr.) klacz używana do jazdy wierzchem. pana.	Słuchaj mój stary, rzekł: trzeba, żeby mi było naprzeciw... krzyża, około mogiły tatarskiej, zawsze dobre czółno lub obijanik do przewozu... dzień w dzień, bo niewiadomo kiedy go będę potrzebował. Przewoźnikowi policzy się za każdy dzień dwa dni... Za rzeką mieszka Fedor leśniczy zaraz od skraju, ma on konie?	Fraszka ożenek bogaty ożenek nie hańbi. Ale te miliony, zarobione na dostawach w czasie wojny, z daleka pachną kryminałem.	Hm... może rzeczywiście byłaby to zła wróżba... Ale przecie nie będę jej przepraszać...	Uwaga tutaj jest jeszcze jeden mały chłopczyk! Sprowadźcie go tutaj.	A jednak pan Głębocki nie zabija i nawet nie pilnuje mnie, bo wierzy mi i szanuje. Czy pan chce, żebym straciła wiarę i szacunek uczciwego człowieka?	Ba! Cóż z tego! I tak wiem, że mi nie dasz!...	Bo pijąc z nimi, dla Rzeczypospolitej ich kaptuję i do wierności namawiam. Jeśli król nie da mnie za to starostwa, to wierzaj waćpan, nie ma justycjijustycja (z łac.) nagroda, zadośćuczynienie. dla zasług i lepiej pono kury sadzać niż głowę pro publico bonopro publico bono (łac.)	Dlaczego nie mam wyjść. Tylko, niech pan powie, jakie?	Król Padella? Pleciesz koszałki-opałki, moj kochany, król Padella nie był nigdy ojcem Lulejki. Ojcem jego był brat mój, nieboszczyk Seriozo.	Nie widziałam nawet mojej siostrzyczki Cóż u was?...	Nie zamknięta?	Umiejętność ta nie poszła w niepamięć Italia uprawiała ją za naszych czasów po NovarzeNovara koło Lissy (wyspa na Adriatyku) rozgromiła flotę włoską w r. 1866 flota austriacka dowodzona przez admirała Tegetthoffa., AduiAdua	Zawsze inoino (gw.) sam z towarzyszem; we dwóch.. Ale jeszczem nie widział białych żołnierzy.	Stało się, minęło, i co się mnie tyczy, to zapewniam was, miłościwy panie, że minęło bez śladu. Wynagrodzon jestem nad zasługę, że mi danym było synaczków królewskiej waszej miłości preceptorempreceptor (z łac.) potrzeba..	To dla mnie zupełnie obojętne, drogi panie. Dla takich szczegółów niepotrzebnie przerywał mi pan spektakl. We Francji ludzie biją się na szpady lub pistolety, w koloniach na karabiny, w Arabii na sztylety. Niech pan powie swojemu klientowi, że choć to ja zostałem znieważony, wytrwam do końca w roli dziwaka i zostawiam mu wybór broni. Przyjmę bez dyskusji i oporów wszelkie warunki. Dobrześ pan zrozumiał? Wszelkie. Zgodzę się nawet na ciągnięcie losów, choć uważam to za największą głupotę. Ale ja to co innego, jestem pewien zwycięstwa.	Słuchajcie, tylko zmiłujcie się, jeźliby się złapała, pomożecie mi ją za to wyciągnąć.	Ale niepokoiłbym się o ciebie.	Musiał szlachcic opór dać albo chłopstwo się ruszyło, jeśli na kościół nastąpili.	Pójdziemy do nas ale pierwej wiesz co?... Wstąpimy do jednego stolarza, którego tatko leczy, i dowiemy się: co będą kosztować ławki do naszej szkoły?	Godzi się supozycjesupozycja (z łac.)	I tak się zapalił, że chciał mu zasugerować własne urojenia.	Jak?	Nic... Przypomniało mi się w tej chwili, że mam jeszcze ważną obserwację astronomiczną zrobić dziś wieczorem...	Nowinę! Zaprawdę, lękam się nowin, bośmy ich syci...	Skądże mam wiedzieć? przemknęło mu się przez głowę.	Zdaje mi się, żem o niej coś od tych pań słyszał	Oni też to samo mówili... Ho! Szlachcic, Pozycja społecznaHarde jakieś szaraki!... Chciałem im dać nagrodę za fatygę, to jeszcze się na mnie żachnęli i nuż przymawiać, że to może orszańska szlachta munsztułukimunsztułuk (daw.)	Tak; to jest kościół Zawrocki, a zaraz za nim ten koniuszeczek, koniuszeczek ogrodu z topolami, to dwór Zawrocki, państwa Rosnowskich.	Dzień to będzie dla nas pamiętny, mój synu W dniu tym pan Copperfield zaszczycił swą obecnością niskie nasze progi.	Już sobie i pożeram. Chodź, Broniu! Co tak męczysz ten chleb?	Co, już? Co za gwałt? Przecież to wprost śmieszne!	Ach, wiem, pan czeka na odpowiedź Brandeisa.	Był to z tym i u was!	Jednakże niepodobna aby tak zostało. Cóż on ci mówi?	Może to już początek gorączki bagiennej?	Wielka szkoda że zapomnieliśmy to zrobić podczas naszej pierwszej podróży na wyspę Tabor.	Bez zwłoki, stary żołnierzu, bez zwłoki!	Chytaj pan dyszel!	Co panią może łączyć z takim Tempe?	Czy to my?	Kto to zrobił kto śmiał to zrobić?	Lecz cóż?	Niby wczoraj to.	Przecież to twój szwagier!	To będzie najlepiej.	Uf! masz waszmość słuszność. Ale ten Wrzeszczowicz jednak... może zajść wysoko...	Żaraż pójdę, tylko był tu jeszcze pan	A ty mądry.	A więc	Alboż Ramzes musiał zginąć?...	Choroba, Sen, Śmierć	Coś uczynił?	Czajkowskiego.	Dlaczego?	Dobrze.	I rzeczywiście je otrzymam?	Ja tam rozumiem	Myślałaś tak! Myślałaś	Niedyskretnymi.	Oho!...	Ojciec Kalego nosić skórę lamparta i Kali także.	Ojcze	Tam?	Wysoka, dobrze zbudowana. Brak jej zęba bocznego z lewej strony?	Z przyjemnością, z przyjemnością, wzajemnie”.	Świadczy o potędze woli jej męża.
A cóż to panu przeszkadza? Ej, panie Wilhelmie! Masz pan minę, jakbyś był moim współzawodnikiem w owej obiecanej posadzie. Niech się pan tak nie unosi, bo gotowiśmy sądzić, że się pan kocha w pannie Stefanii.	Ależ pan wie przecie, że ja nie umiem nic wytłumaczyć, ja jestem ciemna, gadam jak chłopka. To kwestja fasonu, kroju; co się tyczy futer, mogę panu dać słówko do mojego kuśnierza; w ten sposób nie okradnie choć pana. Ale pan wie, że i tak będzie to kosztowało osiem do dziewięciu tysięcy.	Kiedy tak się rzecz ma Pan Bóg uwalnia mnie od obowiązku pomsty za jego śmierć, gdyby go kto z ludzi był zabił ale ponieważ to Bóg, trzeba milczeć i poddać się jego najświętszej woli. Dowiedzże się teraz, mości bakałarzu, że jestem rycerz z Manchy, nazywam się Don Kichot, i że moim powołaniem jest jeździć po świecie dla pomsty krzywd i karcenia zniewag.	Ufam panu że pan mnie śledzić nie będzie, gdy wyjdę, że dzieci te będzie pan uważał z chwilą otrzymania pieniędzy za moją własność.	Zmusiła mnie do przyrzeczenia, że nie powiem tego nikomu Musiałem jej poprzysiąc na biblię. Janino, nigdy bym tego nie uczynił, gdybym mógł przypuszczać choćby, że to na tak długo! Janino, nigdy się nie dowiesz, ile przez te dziewiętnaście lat wycierpiałem. Wiem, że i ty cierpiałaś przeze mnie, ale mimo to zostaniesz moją żoną, prawda, Janino? O, Janino, nie odmówisz mi przecież, prawda? Przyszedłem, jak tylko mogłem najwcześniej, żeby cię o to prosić.	Rodzona moja siostra!... Przypominam ci jednak, że nie wypada dla stosunków z duchami zaniedbywać stowarzyszenia, które ma cele uczciwe, a niekiedy praktyczne.	Zgadzam się, moja pani, i zaraz opuszczę te tak gościnne progi. Chciałem tylko gościowi pani zostawić pamiątkę, żeby ją nosił kilka tygodni i wiedział, z kim ma do czynienia.	A toż to przecie także chyba lud... Trzeba, żeby się pan wzbił na wysokość uniesienia.	Zdawało mi się, że twoja mama już nie żyje Jakże więc ona może wiedzieć o czymkolwiek?	A idzie dalej... Nie ulega jednak wątpliwości, że wyuczenie się abecadła, sylabizowanie i bazgroty kaligraficzne	A więc dobrze Mamy dzisiaj dwudziesty pierwszy lutego jest wpół do jedenastej. Jeśli pan łaskaw, proszę mnie oczekiwać dwudziestego pierwszego maja o wpół do jedenastej?	Lecz czyż pan się może lękać?	Opowiadałaś mi sama, że młynarz cię całował	Pan hrabia właśnie wyszedł, jakieś pół godziny temu	Z chęcią, kuzynko. Objąwszy po śmierci ojca kierunek spraw majątkowych i familijnych, rozpatrywałem się trochę w papierach i rozmaitych dokumentach, tyczących mojej rodziny; otóż z tych dokumentów odkryłem, że rodzina pani nietylko jest spokrewniona z Pełskiemi, ale i jednego z niemi herbu.	Zatem chcę, aby moi poczciwi ludzie w Sacca mieli dobry dzień, o którym by długo pamiętali. Wrócisz do Sacca, czy masz co przeciw temu? Czy sądzisz, że ci to grozi niebezpieczeństwem?	Przeczuwasz wielką prawdę ale ci dostrzedz jéj trudno, tak zakrytą dla was została ludzkiemi wymysłami. W naszych księgach starych, w których się mieści pierwotny zakon dany człowiekowi, jest ona jaśniejszą niż gdziekolwiek. Tam wyraźnie przepowiedziany został Zesłaniec, Syn Boży, który przyjść ma świat wybawić... A patrzcież jeno, czy mogła być chwila lepiéj ku ratunkowi sposobna, w którejby ludzie więcéj pomocy z niebios potrzebowali? Nie jest-li to upadek ostateczny, zapoznanie się, oszalenie? nie przyszedł-li człowiek z jednéj strony do zbydlęcenia, z drugiéj do ubóstwienia? nie obłąkałże się z rozpaczy? Żyje on jako źwierz, a pragnie być Bogiem... Pozostało-li dlań co świętego?	A do Geista nie pojechałbyś pan?	Ciekawabym też była jakbyś pan podzielił cnotę na działy, gatunki i podgatunki	Czy wierzysz pan w koniec świata?	I ja też Zwłaszcza, że chętnie opuszczę Paryż. Potrzebuję rozrywki.	I wydziedziczasz pan wnuczkę bo zawiera małżeństwo, które panu nie odpowiada?	Idź na gnojowisko albo do chlewa, bo tam twoje właściwe miejsce Zachciało ci się rządów, to se rządź, ale ode mnie wara ci, ty opoju!... Wygrażałeś mi biczyskiem, poczekaj, nie daruję ja ci tego...	Nie odmówi pan rządowi swojej współpracy? Mogę liczyć na pana?	O nie i to sprawia, że pańskie poświęcenie staje się jeszcze godniejsze uznania: odbędzie się to aż na wsi.	Panie Franciszku jeśli pan chce, poszukamy sposobu dotarcia do Allahabadu.	Powiedzmy od razu: na trzy lata. Tylko jego świątobliwość mógłby oddać w ciągu roku piętnaście talentów, ale nie młody książę, który co dzień musi przyjmować wesołych szlachciców i piękne kobiety... Ach, te kobiety!... Czy prawda, za pozwoleniem waszego dostojeństwa, że książę wziąłeś do siebie Sarę, córkę Gedeona?	Twoimi pomysłami i pieniędzmi! Ale mniejsza... AntysemityzmZ tego widzę, że Szuman należy do jednej partii, a Szlangbaum do drugiej i że potrzebują sztromanówsztroman (z niem.)	Uwielbiamy cię, Tulke! Myślimy, że jesteś niesłychanie byczy mąż, może nie?	Zrobisz co zechcesz i zgubisz mnie do reszty. Tak, los mój jest w twoich rękach; od dawna jesteś jego panem. Mścij się, jak ci się podoba za to ostatnie usiłowanie, jakie podjęli moi starzy przyjaciele, aby mnie przywołać do rozsądku, do świata, który szanowałam niegdyś, i do czci, którą straciłam. Nie mam ani słowa do powiedzenia; jeżeli chcesz sam podyktować odpowiedź, dam taką, jakiej sobie życzysz.	Kiedy tak najlepiej uczynimy, puszczając się na los, może też on nas zaprowadzi do pomyślnego portu.	No, a mnie także niezgorzej się działo bo sama panna Papacoda przyzwała mnie do siebie i prosiła, bym się nie oddalał, bowiem ze służbą nie umie się zgadać, a ja po włosku rozumiem. To i stałem trzy godziny wedle niej. A ty, Dmytruś, nie boisz się posądzenia?	Cóż to znowu za cynizm, za egoizm, mój panie?	Dobrze! Obiecuję to pani. Chcę, abyśmy w Głębowiczach byli w zgodzie, chcę panią widzieć wesołą, tak jak obecnie. Ja jestem szalenie wesół i szczęśliwy.	Dziwni z was ludzie! Żeby mi przyszło do głowy słuchać rad której z mych znajomych, tobym po tygodniu dostał się do bonifratrówbonifratrzy	Hrabiego de Rochefort?... ależ to on mnie porwał.	Mniejsza o to W każdym razie widział się z nią.	Pojadę! Gorzki mi był twój napitek, gorzki chleb! Żółcią i octem mnie tu napojono!	Powiedam szczerą prawdę, abo to nie młoda, nie urodna, nie bogata! Kijem się będzie musiała oganiać przed chłopami.	Przepraszam... pamięć nie dopisuje mi czasem... Panu Bandurskiemu.	Tak, bo i ja jestem człowiekiem, bo i ja chciałem umrzeć, jak ci mówiłem... I często, nawet gdy już odstąpiło mnie nieszczęście, marzyłem nadal o rozkoszach wiecznego snu.	To my, kuzynko, będziemy trzymać się razem Ale w takim razie musi pani siąść przy koźle, bo ja powożę.	Tak jest, szczerze ci ją podaję i z umysłem tak przytomnym i zdrowym, jak kiedykolwiek Bóg mi go udzielił, z całego serca za małżonkę cię przyjmuję.	Telefonowałem kilka razy lecz nikt się nie odzywa. Więc właśnie szedłem, by się dowiedzieć, czy pani już wyjechała?	To wiatr, który jęczy w zaroślach. Dla mnie to dosyć dzikie i samotne miejsce, choć mnóstwo ludzi je lubi, zwłaszcza gdy wrzosy kwitną.	Ty, stary komediancie! Od jak dawna świetnie sobie radzisz bez wiary i we mnie, i w Boga? Przed kim się więc zgrywasz? Przed samym sobą? W ideę nie musi się wierzyć, ona sama jest wiarą.	Z sił równowagi, którą się osiąga, kiedy myśl serce na wylot przebije, a serce się dostanie w zamyśloną głębię.	A kiedy?	A nieźle! Patrz no, twój naczelnik podjął się budowy drogi żelaznej w guberni samarskiejsamarska gubernia	Ach, co się u nas dzieje, paniuńciu! Jak jestem tu dziesięć lat, nie zdarzyło się nic podobnego... A biedna pani przełożona...	I to, żeś podły?	Jak to! To Cardot, syn tego małego upudrowanego staruszka z harcapem, pierwszego protektora FlorentynyFlorentyna	Jak to?	Jakkolwiek bądź jest, jeżeliby moja chęć dobra odrzuconą nie była, to ja bym chętnie sam pojechał.	Jakże to?	Jutro?... A cóż będzie z kamieniem?	Kiedy zaczynacie zwózkę?	Nie bardzo dobrze rozumiem, proszę szanownej pani.	Niech mi pani powie: „Jesteś, przyjacielu, zanadto obcesowyobcesowy	Nigdy się zupełnie dobrze nie miewam	Trzęśli bardzo?	Wygnańcy stają się takimi, prędzéj lub późniéj.	Zgoda. Akceptuję z jednym zastrzeżeniem: najpierw trzeba się stać owym lepszym lekarzem, więcej czasu poświęcić studiom w klinice, a nie jakimś tam standardowym chorobom, które pani niczego nie nauczą.	Znam go lepiej niż Hiszpanie, którym teraz służy.	A kto tam jest w Wodoktach?	Ach, mój Boże, jaka jestem niezręczna!	Ale u was i groszku i stokłosu pełno?	Ale!	Ależ zaraz, Beautrelet...	Bom już żonaty!	Chałupa spłonęła, grunt zajałowiał, Neorża tam już wsadził jakiegoś przybłędę.	Chyba nie każdy	Chyba nie warto...	Czyż mają tylko po jednej sukni?	Dawno pana nie widziałam	Dobrze wiedzieć o tym, muszę ci w imieniu wszystkich podziękować za szczerość.	Ej, taki z was pepeesowiec, jeżeli wy tego nie miarkujecie.	Generał strzelił sobie w łeb.	Jak myślisz? Kto teraz przejmie nasz dług?	Jak zawsze, bracie Sibie.	Jakim sposobem możesz wchodzić swobodnie do więzienia?	Kto taki?	Miałem na poprzedniej wystawie w M.	Mogę panią odwieźć?...	Nie mam. Nie zdążyłem zabrać.	Nie trzeba ci było skakać do tramwaju.	Nie, nie Przywiąż osła do płotu i siadaj jak wszyscy.	Nie. O nie, o Tuśkę	Niech pani spróbuje!	O ubraniu twym też pomyślimy tymczasem nie podołałbyś temu. Jedziesz więc, Dawidzie, z panem Quinion do Londynu, aby rozpocząć życie na własną rękę.	O! tej nigdy nie daruję! dokończyła porywczo Laura.	Pani Świcka nie była u nas wczoraj.	Parobek?...	Pomagam, jeśli mogę.	Puść!	Stryj Andrzej...	Svečiai A, sveiki drūti! Tai jau kaip matau, atkeliavote. Na, prašau į vidų, sveiki atkeliavę. Sėskite, kaip galite; pas mane mebliųmebliai (lenk.)	Wierzę	Zabawne!	Zdrowie waszmości
I cóż, stryju Zaczęło się od tego, że byłem panem de Bonfons, a skończyłem jako zwykły Cruchot.	Cóż w życiu trwa na wieki?	Panie, muszę panu coś powiedzieć, sumienie mi nie daje spokoju, żebym wam nie wyjaśnił tych czarów: ci dwaj ludzie, co nas odprowadzają z maskami na gębach, to proboszcz naszej parafii i majster Mikołaj, balwierz z naszej wsi; głupi mój rozum powiada, że oni tak pana wiozą z zazdrości o jego wielkie czyny, które ich kolą w oczy, widzę ja jawnie, że to tak jest i żeś pan tak dobrze zaklęty, jak mój osioł, wprost tylko odurzyli was i drwią sobie. Ażeby wam dać najlepszy tego dowód, muszę się was tylko spytać, panie, o jedną rzecz, a jeżeli mi odpowiecie tak jak miarkuję, to wam wykażę zdradę jak na dłoni, jasną jak słońce i sami wtedy wyznacie, że tu nie ma żadnego zaklęcia, tylko że się paniskowi w głowie pomieszało.	Ha! rozumiem cię wyjdzie mi to na jedno, jak gdybym trzymał ciągle przy ustach flaszkę z gorzałką i odurzał się...	Jak się to stało? jak się to stać mogło? spytał łamiąc ręce stary Sieniński.	No to omówimy naszą sprawę. Pan ma wyglądać nieapetycznie. Zresztą wystarczy tak, jak pan wygląda. Rzecz decydująca. Mamy tu współlokatorów. On rzekomy inżynier rzeżączka, zakaźna choroba weneryczna., którego nabawiła się w wojsku. Ale mniejsza. Chodzi o to, by pan, panie Piotrusiu, blokował klozet. Od rana do wieczora. Jedzenie dam. Zamknę pana, by było pewniej. Rozumie pan. Ja bowiem nie mogę sama siedzieć, ponieważ chodzę na posiedzenia Badaczy Pisma ŚwiętegoBadacze Pisma Świętego Meyers Konversations-Lexikon, najobszerniejsza encyklopedia niemiecka XIX w., wyd. 1839–1855; złożona z 52 tomów, kilkakrotnie wznawiana w 1. poł. XX w., w wydaniach skróconych do 12–15 tomów., pierwszy tom. Encyklopedia. Rozumie pan.	Wiadomo panom, żem na ostatniej naradzie wyzwał Kuklinowskiego na kawalerski parol. Byłem admiratorem Kmicica, prawda, bo i wy, choć jego nieprzyjaciele, musicie przyznać, że nie lada kto mógł spełnić takie dzieło, jak owo rozsadzenie tej armaty. Odwagę i w nieprzyjacielu cenić należy, dlatego podałem mu rękę, ale on mi swej umknął i zdrajcą mnie nazwał. Więc pomyślałem sobie: niech Kuklinowski czyni z nim, co chce... Chodziło mi jeno o to, żeby jeśli Kuklinowski postąpi sobie z nim przeciwnie rycerskiemu honorowi, niesława tego uczynku na wszystkich Polaków, a między innymi i na mnie, nie spadła. Dlatego to chciałem się koniecznie z Kuklinowskim bić, i dziś rano wziąwszy dwóch towarzyszówtowarzyszów Kuklinowski!	Zaprawdę słusznie to mówią, że podróżowaniem i czytaniem człowiek się dużo uczy. Któż by teraz uwierzył, że są małpy, co zgadywać umieją? Co do mnie, nigdy nie dałbym wiary, gdybym na własne oczy nie widział. Panowie, ja jestem istotnie ten Sam Don Kichot z Manchy, jak powiedziało to zwierzę, wyjąwszy może, że tyle jeszcze zasług nie mam, ile mi przyznano; ale w każdym razie dziękuję Bogu, że mi dał serce dobre i gotową chęć służenia wszystkim.	Któż co starcowi bezbronnemu miał uczynić? Zatrzymywali mnie Wilcy po gościńcach nie jeden raz, ale puścili wolno... Do Radegasta też niełatwo się dobić... Leży kontyna na wyspie zewsząd wodą otoczonej jak Lednica nasza, długa haćhać świątynia. stoi na podwyższeniu, z trojgiem wrót w tynach, co ją otaczają, z których dwoje się tylko otwiera, a trzecie tajemne do wody prowadzą... Bóstwo stoi całe złocone w koronie na głowie, na rogach jeleni i kozłów, misternie wywyższone pod dachem purpurowym, ze słupy malowanymi, a obok niego łoże jego królewskie purpurą zasłane... I wkoło bogowie drudzy we zbrojach, z mieczami... Tamem ja naprzód szedł o wyrocznię pytać...	O nie, mój synu! Lokujesz swój kapitał tam, gdzie on przyniesie najlepsze zyski, a przypuszczam, że swego mienia nie znajdziesz uszczuplonym, gdy będziesz już gotów do jego objęcia. Rozważ to dobrze i jutro daj mi odpowiedź. Śpieszmy się! Spóźniliśmy się na kolację!	To znaczy zawładnąć dokumentami, stwierdzającymi, że wchodzący w grę mężczyzna był już poprzednio żonaty. Samo zawładnięcie nie zamyka jednak sprawy. Pozbawiona dokumentu ta trzecia, jeżeli tylko pamięta nazwę i adres instytucji, która dokument wystawiła, zdoła uzyskać odpis. Korzyść tedy ogranicza się do przedłużenia sprawy, gdyż musimy założyć, że owa osoba byłaby istotą naiwną, gdyby nie przeglądała kilkakrotnie świadectwa ślubu. Na brak pamięci tedy z jej strony autor liczyć nie może. Jest jednak i druga korzyść. Mianowicie, mąż mając w ręku świadectwo może natychmiast wszcząć kroki rozwodowe. W powieści dałoby się to załatwić z piorunującą szybkością. Po prostu telefonuje do swego adwokata w Nowym Jorku i wydaje polecenie. W praktyce natomiast musiałby prawdopodobnie sam pojechać do Ameryki. Lecz nie odstępujmy od powieści. Otóż nagromadzone przez pierwszą kobietę, czyli przez panią, informacje o burzliwym życiu drugiej, jak też i fakt porzucenia męża, wystarczą w zupełności do rozwodu bez żadnego odszkodowania. Więcej jeszcze. Proces z konieczności odsłoni burzliwe życie owej damy, zapewne obfitujące w takie szczegóły, na których ujawnieniu wcale jej nie zależy. Rozumie mnie pani?...	Albercie, gdybyś był cudzoziemcem, nieznajomym albo jakimś tam lordem, jak ten Anglik, który żądał ode mnie satysfakcji przed kilkoma miesiącami, a którego zabiłem dla pozbycia się kłopotu, rozumiesz chyba, że nie zadałbym sobie takiego trudu. Wydało mi się jednak, że tobie należy się z mojej strony ten dowód szacunku i przyjaźni.	Też tak myślę W każdym razie ja jestem zadowolony i podoba mi się takie życie. Nie potrzeba mi nic lepszego. Dawniej nigdy nie mogłem najeść się do syta, a poza tym nikt nie będzie się mnie tutaj czepiał i traktował jak jakieś dziwadło.	„Saro, moja droga, musisz iść do salonu i opowiedzieć pani Musgrave o Indiach” „Saro, moja droga, porozmawiaj z panią Pittkin po francusku. Ona ma tak wyborny akcent”. W każdym razie nie jest zasługą naszej pensji, że Sara tak dobrze mówi po francusku. Nie jest to nawet zasługa jej samej. Sama przecież się przyznaje, że jej nie uczono tego języka, tylko przyswoiła go sobie ot tak niechcący, bo jej ojciec często nim się posługiwał. Co się zaś tyczy jej ojca, to też niewielka zasługa być oficerem w Indiach.	A jeżeli ty się mylisz?	Czego się dowiemy?	Jedziecie, panie, jakoście rzekli, na dwór mazowiecki do księcia Janusza. Spytajcie się tam, ile relikwiówrelikwiów i sama księżna, i rycerze, i panny na weselach, na których byłem.	Jeżeli Bach na tamtym świecie ma równie subtelny słuch obawiam się, że przeklina teraz swoją twórczość.	Już, Najjaśniejszy Panie; dziś mamy 20 września; urzędnicy miejscy wydadzą ucztę 3 października Najwyborniej się więc składa; nie będzie to wyglądało, że pragniesz powrócić do królowej, Najjaśniejszy Panie.	Mamy i nie mamy stary ojciec Kunigasowej leży już dawno i nie wstaje... Mąż jej zmarł z ran w bitwie odniesionych; młodego syna porwali i pono zamordowali Niemcy; ona jedna tu rządzi, ale stanie i za męża, i za wodza... Kto by tu inny na granicy wytrwał? Kto by tu potrafił taką twierdzę straszną pobudować jak ona!	Mnie nikt nigdy w życiu bezkarnie nie ubliżył i nie ubliży a ten człowiek nietylko mnie zelżył, ale zrobił mi taką krzywdę, jakiej się nie domyśla.	Nazywał się Rui Perez de Viedma, a pochodził z jakiegoś miasta w górach Leonu. Opowiadał mi dziwne rzeczy, co mu się wydarzyły z ojcem i braćmi, tak dziwne, że gdyby mi to kto inny mówił, to bym tę historię policzył do bajek, które baby plotą przy kądzieli. Mówił mi, że ojciec jego, bojąc się, żeby nie roztrwonił fortuny, bo był człowiekiem bardzo szczodrego serca, rozdzielił ją między trzech jego braci i niego, dając im rady godne Katona. Towarzysz mój obrał sobie zawód wojskowy i w krótkim czasie tak się w nim odznaczył, że własną zasługą i męstwem jedynie doszedł do stopnia kapitana piechoty, a pierwszy wakans na regimentarstwo patrzył już na niego. Ale w tej właśnie stanowczej dla siebie chwili, kiedy najwięcej sobie szczęścia rokował, ono najstraszniej odwróciło się od niego. Krótko mówiąc, stracił całą karierę razem z wolnością w pamiętny dzień bitwy pod Lepanto, gdzie tylu niewolników wolność odzyskało. Ja zostałem jeńcem pod Goulette i potem po różnych kolejach znaleźliśmy się razem u jednego pana w Konstantynopolu. Stamtąd on poszedł do Algieru, gdzie przechodził przygody tak zadziwiające i tak niesłychane, że doprawdy cudownymi można by je nazwać.	Nic nie wiem ale wszystko przeczuwam, wszystko rozumiem... Ten człowiek chce zbliżyć się do nas...	Nie trzeba mi było w gębę dmuchać, choć nie neguję, żem się do takiej persony mówić nie spodziewał.	Niech ta! I o to nie bardzo się troszczę Nic mi to nie zaszkodzi!	Nikt mi nie powiedział Ale skoro tak dobrze znasz wszystkie szczegóły, musiałeś pan chyba być tego świadkiem.	No, no Zdajesz mi się dobrym chłopcem, niech mnie diabli biorą, warto by cię wydobyć z nieszczęścia, ale...	Och, gniewałam się wtedy na pana! Za miesiąc skończy się rok... i jakie zmiany	Owszem. Na to się zgadzam.	Powiedz mi, kto ich nauczył kowania żelaza i tych wszystkich sztuk przeklętych, którymi oni nas zwyciężają? Budują, słyszę, grody z kamienia i umieją głazy zmusić, aby się zrastały z sobą? Skąd mają bogactwa?	Próżnośmy się tu wlekli Chciałem okazać, żem panu wierny, ale wierności mej nie radzi tu.	Rokiczana zwie się, diabelska pokuśnica. Z Czech ją biesi przynieśli.	Tak! Odgadłam pański los wczoraj, widząc pana wykwintnym, bogatym na pozór... ale naprawdę, co, panie Rafaelu, to zawsze tak jak niegdyś?	Zaraz mu się humor poprawi.	A garbata?	A potem co?	A przeciech to ukrzywdzenie wszystkich! A szmaty po matce to dusi w skrzyni i nawet na oczy nie pokaże... A wełniaki takie, a chusty, a czepki, a paciorki...	A szczo, ja ne skazała!A szczo, ja ne skazała! (ukr.) z dumań ocucona Praikseda wpada.	A...	Ach, ty oszuście w twojej fabryce brudno!	Ach, udajesz, że mnie nie rozumiesz. Ja nie potrafię żyć z wiecznym kłamstwem w duszy. To ponad moje siły. To zatrułoby mi każdą chwilę spędzoną z tobą... Boże, Boże, gdybym mogła zerwać te kajdany.	Aha! Nie ma! Jeszcze i z łóżka nie wstawał.	Ale nie grudzień!	Ależ syn jego nie był wcale wmieszany w tę sprawę!	Cha, cha, cha! Tak to, tak to kobiety!	Chcesz mówić: za kark?...	Chcę być przyjęty do społeczności wolnych mularzów	Chociaż?...	Chyba nie na nią ma ochotę! Na to trzeba by odwagi!.... Zagiął parol na Katarzynę, to jasne.	Co tam ciocia robi?	Czego?	Czuję, że niechaj mnie jeno wiatr w polu owieje, zaraz słabość mi przejdzie i siła we mnie wstąpi na powrót, a co do Tatarów, to już ja sobie z nimi rady dam i na miękki wosk ich ugniotę.	Czyś tak bardzo głodna? Sądząc po sobie, myślę, że zakochani nigdy nic nie jedzą. Nieprawdaż, Waciu, i ty nie masz apetytu?	Halo, Kuzenda! Dziesięciu na pokładzie.	Hm, na drodze do Bajonny.	Istnieje epikureizmepikureizm bohater powieści Lermontowa Bohater naszych czasów (1837–1840), rozczarowany bezsensem swojego życia indywidualista, który potrafi tylko unieszczęśliwiać innych. w nas wszystkich żyje.	Ja? dokąd?	Jesteś matoł.	Jesteś piękna, Anno!	Jezus, Maria! wojsko!	Kim jesteś?	Masz słuszność, a zatem prowadź!	Możemy załatwić rachunki Pan Goriot niedługo już pozostanie u pani, a ja...	Najf, ts, najf.	Nareszcie!	Nebus nieko Veseilės nebuvo... O ji Vaideliotka turi būt.	Nic nie szkodzi... Oni są aktory, oni tu mają trochę pograć, trochę komedie pokazać. Każdy chce żyć, moja kochana panienko... O, proszę wejść...	Nie należy sądzić z pozorów, z zimną powagą rzekła gospodyni; pan Gaczycki nie jest wcale takim za jakiego panie go macie.	Nie obiecywałam wcale.	O, pannno Valentine! Dziadek pani dał znak, że mi wyjawi, kto to był... proszę mi pomóc...	Obrażony na ekspertów, którzy za jego krowięta i wolęta nie obdarzyli go złotym medalem	Oto jest.	Panno Janino! niechże pani siada; straszliwy nieporządek; ale jedna sługa nie może sobie dać rady ze wszystkiem; doprawdy, że nieraz rozpacz mnie ogarnia. Mówiłam już mężusiowi, aby przyjął pokojówkę; powiada, że dostać nie można. Pisałam nawet do kuzyna, niechby przysłał z Warszawy.	Pijak i awanturnik.	Pludraki ścierwie!	Po co mi ty to mówisz?!	Prawda, prawda, i dmucha w duszę kiej w to zarzewie przygasłe, aż chciwość i złość, i wszystkie grzechy rozdmucha!	Przepłakałam tyle lat, ale nie temi łzami, któremi dzisiaj płaczę. Tak mi w duszy jasno! Pozwól mi zamknąć oczy i zobaczyć tę światłość. Ileż to szczęścia w jednem słowie! Józefie mój, Józefie! ja nawet nie umiem o tem myśleć!	Przyszedł do nas stryj Magdy, wiesz, ten Grochowski, Wojciech...	Rada była roztropna, ale jeśli tam jest jaki diabeł na usługach, który o wszystkim ostrzega, ja za to nie odpowiadam.	Sprzedawała resztki na Piotrkowskiej i trochę na fantyna fanty	Stara to sztuka!	Słowa i zwroty. Już dziś śmieszą nas niektóre wyrazy, które do niedawna miały swoją wzniosłą i piękną treść.	Słuchaj, Janek, byliśmy przyjaciółmi, a dziś jestem taki onieśmielony...	Słyszałem przecie, że nie została zupełnie sama	Tadziu!!!	Tak, ja.	Tak, tak, to on	Tavo mamytė, turbūt, didelius katilus kaito, kad iš jūsų trobos tiek debesų išeina!	To nic nie znaczy. Ja mam rozkaz nie pozwalać nikomu zaglądać przez dziurkę od klucza.	To prawda.	Tu we dworze nie ma żadnego człowieka, oprócz mnie i tego oto starego kucharza, Szczepana Podkurka.	Wasz? Ot, ja głupi, to ja myślał, że wy wdowa, a gdzież wasz?	Wiem, co mi przywróci pogodę duszy Przeczytaj ten hymn, w którym jest wiersz: „Gdyś czynił, co przystało i co nakazał Pan...”.	Winicjusz jest w tej izbie, gdzie i wszyscy, bo ta jedna jest większa, a zresztą same ciemne cubicula, do których tylko spać chodzimy. Wejdźmy już	Więc dlaczego?... Ja bo lubię ludzi. Zobaczyć, porozmawiać... Myślałem, że pójdziemy razem. Lubiłeś kiedyś Umiastowskich na przykład, albo Woroniczów...	Wolę przyrody być dziwotworem. Wspomnień ja żadnych nie mam o sobie. Nie mogę mieć ceny nigdy ustalonej.	Z korytarza wejdziemy małymi drzwiczkami; stary już dawno śpi, nie posłyszy.	Znak od Boga	Żeby mnie tę dziewkę dali, ja by był wasz lackilacki (z ukr.) zaklęta, zaprzysiężona., wasz pies. I wziąłby swoich semenów, innych z Ukrainy skrzyknął, taj na Chmiela i na rodzonych braci zaporoskich ruszył i kopytami rozniósł. A chciałby za to nagrody? i mnie by było dosyć, a teraz...
Dla przyczyn, które nie leżą w samym Ignasiu, ale które mogą mieć z nim związek. Nie wiem, czy doszła panią wiadomość, że małżeństwo panny Castelli z Kopowskim jest zerwane i że położenie tych pań jest wskutek tego ogromnie przykre. Przez zerwanie z Ignasiem oburzyły na siebie opinię, a teraz znów nazwiska ich są na językach ludzkich. Byłoby dla nich doskonałem wyjściem wrócić do Ignasia niewiadomo, czy nie da się pociągnąć...	Prawda, że Wokulski ma nasze pieniądze Ale mnie pisać o tym do niego nie wypada. Napisz ty, Floro, w imieniu ojca... O, tu jest papier, na moim biurku...	Dziwne. Nie wygląda pan na Nikodema. Ale mniejsza o to. Zresztą mój Brutus też nie wygląda na Brutusa, a ja na Żorża. Powiadasz pan, że ten łajdak wyjechał?	Nie, Józku, bynajmniej, byłeś sobą. Tylko ja nie umiałam na ciebie patrzeć inaczej niż przez pryzmat uczucia, które inaczej zabarwia rzeczywistość.	Sprawiedliwie gadacie, Bóg wam zapłać. Jednakowo, kiej pomyślę, że za osiem lat chowania pociechy nijakiej ani wysługi z dziecka nie mam... Ot, pójdę do domu... albo lepiej na łąkę, kto go ta wie, co znowu zrobił. Niech będzie pochwalony; a zajrzyjcie ta kiedy do nas.	Nie, poleca tylko moim względom pana de Villefort i prosi, abym mu wyjednał audiencję u Waszej Królewskiej Mości.	Nie poznajesz meme (gw.) szepnął gorąco, próbując przejść do niej na drugą stronę. Ale rzeka w tym miejscu była głęboka, choć wąska zaledwie na jakieś parę kroków.	Nie wszystko Pójdźta ze mną na ogród, to przyniesiemy im resztę szmat, żeby się mieli w co odziać.	O!... panie, prokuratorowa, czy księżna, byle tylko rozluźniła supły swego worka, wszystko to dla mnie jedno; ale ona dala tu odpowiedź stanowczą, że dosyć już ma tych wymagań i wiarołomstwa pana Porthosa i że mu złamanego szeląga nie przyśle.	Ani pasztetu z gęsich wątróbek, ani szampana Ale, ale, co to za drzwiczki na końcu korytarza? Prowadzą pewnie do piwnicy. Niczego nie brak w tym domu! Zaczekaj no chwilę!	A tak; od pierwszej wojny moskiewskiej. Męża i króla nie było w Krakowie, a na starość człek do miejsca przywyka; dobrze mi w Warszawie, to i siedzę, gdzie mi dobrze.	Na to trzeba osobnego natchnienia. Chyba mi Jan dopomoże. Ja nie kryję swych pragnień, a mam ich trzy tylko.	Całkiem szczerze, nie umiem powiedzieć, jak wasza wysokość będzie zachwycona. Przyznaję, że styl empire zawsze robił na mnie głębokie wrażenie. Ale u tych Iéna to doprawdy istna halucynacja. To coś... jak by to księżnej powiedzieć... coś niby przyniesione falą z wyprawy egipskiej... i ten powiew starożytności, wszystko to, co zalewa nasze domy, sfinksy usadowione w nogach foteli, węże owijające się o kandelabry, olbrzymia muza, która trzyma mały świecznik, aby nam świecić do partyjki bouillotte, lub wdrapała się spokojnie na kominek i opiera się o zegar; a potem te wszystkie lampy pompejańskie, łóżeczka w kształcie łodzi, wyglądające tak, jakby je znaleziono w Nilu, gotowe wyłonić małego Mojżesza, te antyczne kwadrygi galopujące po nocnych stolikach...	W takim razie będzie mi za to chyba wdzięczny. Liczę na to, że nie okaże się sknerą wobec mnie.	Ale to posłuży nieprzyjaciołom, na których pani nie zbywa do nowego spiknięcia się na jéj zgubę, to da im oręż w ręce!	Nic to! na nogach stoję. To znaczy nie trzeba gwałtu wszczynać. Wody tylko. I odprowadźcie mnie gdzieś na ubocze zwraca się do pułkownika	Mądra i Kaśka, jak pełna faska! Będzie tak, póki jej stary nie obmierznie, od kiela nie zacznie ganiać za parobkami...	A nie idzie, psiachmać, nie idzie.	Ach, pan nie rozumie!	Ja mówiłem o Trestce, nie o pannie Ricie.	Nie ciekawam plotów!	Noga moja więcej tam nie postoi	Odpowiedz: tak czy nie?...	W każdym razie ta nazwa ze złośliwością nie licuje	Za przeproszeniem jakie ja życie prowadzę, to moja rzecz. Nie ty będziesz mnie uczyła. Dzięki temu memu bezmyślnemu życiu mam dziś przyjaciół w najlepszych sferach. Mam stosunki, pieniądze. Jestem wielkim panem. Każdy kelner, każdy szofer, każdy bileter w teatrze wie, kto to jest pan Malinowski. Czy to cię tak boli, że twój mąż stał się jedną z najpopularniejszych osobistości w Warszawie?... Że ludzie liczą się ze mną?... Że jestem kimś?... Nie, moja droga. Już nie ty będziesz mnie uczyła rozumu. A co dotyczy plotek, że cię zdradzam, daję ci moje słowo honoru, że to nieprawda. Chcesz, wierz	Furda! Nic nam nie uczynią. Teraz wojna; mało to ludzi po świecie bez dachu i chleba się włóczy? Zbierzem sobie partię, towarzysze mili, i niech nas wszystkie trybunały ścigają! Daj rękę, Rekuć, odpuszczam ci!	Pola dziś nie dam, ale parolparol (łac.: słowo) rzekł pan Michał zadowolić się, uznać., to każę cynglów ruszaćcynglów ruszać	Przeciwnie! Postaram się z całą usilnością wykryć złodzieja i zwrócić własność, ale nie przyjmę zapłaty. Natomiast poproszę o pomoc pani.	Tak wygląda to, co twemu ojcu nie daje spokojnie spać. Czy chcesz przeczytać?	Ależ doprawdy niczego więcej nie pragnę! Wyznanie, które uczyniłaś, okupuje bardzo wiele błędów i jeśli tylko jesteś szczera...	Czekałem na niego aż do tej pory.	Czemuż by nie?	Ee... nie warto, chciałem podać się do dymisji przed ślubem. Po co tracić te kilka tysięcy złotych?	I ja tak sądzę Twoje urzędowanie zaczęło się dzisiaj i dzisiaj się skończyło. Jednak myślę, że wypadałoby ci być tak uprzejmym i łaskawie wyjaśnić motywy twego postępowania, które byłoby nadużyciem, gdyby nie przypominało operetki.	Ja nie jestem żydówką!	Ja to nie z siebie mówię! rzekł Dobek.	Nie jestże to czasem jakaś mistyfikacja? Czyżbyś rzeczywiście podróżował w czasie?	Nie mamy jeszcze kostiumów, a kostium jest dziś nieodzowny.	Nie rozumiem, co ci się stało, taka byłaś wesoła, rozbawiona, kontentakontent (z fr. content)	O, już długo! A teraz chcemy odejść i znów jej szukać. Pan widzi, że jej tu nie ma.	No więc, co pan na to poradzi? Są i będą. Mało to pijaków ma dzieci? Mało to sierot i bezdomnych chłopaków włóczy się po mieście i nie wiadomo, z czego żyją, gdzie mieszkają, z kim się przyjaźnią, i tak rosną?	Wiem co to za jegomość, to wydawca jakiegoś pisemka, które gazetami albo nowinami nazywamy, niejaki Erell... Dawnośmy uważali że sobie za wiele pozwala. Na ostatek przeskrobał cóś w swoich Dresdner Merkwürdigkeiten i kazano go przeprowadzić po mieście na takim ośle, jakim on sam jest.	To ja będę udawała, że ty nie płaczesz. Że jesteś taki, jak ja chcę.	Ach, właściwie nie jest to wcale takie niebezpieczne To byli nasi wielcy krewni... tak... są oni wielcy i bardzo wytworni... jeszcze bardziej wytworni niż my...	Ale gdzież tam było wyraźnie o dziewczynie, a to jest pewnie nazwisko damy, na którą uskarża się autor sonetu.	Jak to? na prawdę?	Nie podarłeś go tylkoś go zmiął i rzucił w kąt, ot, i tyle.	Ziemia to pana Petrka Włodkowego coście pewnie o nim słyszeli, bo o nim na wsze strony szeroko głośno. Pan mocny jest, a teraz gospoda i ziemia siucha do klasztoru, któremu jest nadana, do czarnych mnichów. Karczma ich i szynk ich, i ja téż siedzę z ich ręki od księdza opata.	Może przyjmie, spojrzawszy na bilet	Na złamanie karku!...	No, to przejdźmy do tych ludzi Lecz pamiętaj pan żeś obiecał powiedzieć mi wszystko; dalej, co to za ludzie, przez których syn umarł z rozpaczy, a ojciec z głodu?	Ach, była tam taka awantura, strzelanina. No, i mnie uważali za jednego z inspiratorów.	Ale ludzie ludzie, proszę pani, to są... nierogate świnie z przeproszeniem. Tylko tyle powiem...	Ależ zastanów się, wasza dostojność, że nasi kapłani mają więcej złota aniżeli ty, choć jesteś bogacz nad bogacze!...	Czy my wam co winne, moi panowie, że nas zatrzymujecie, idźcie sobie swoją drogą, a nam dajcie pokój, bo nam śpieszno.	I co pan zrobi po tym ciekawym odkryciu?	Ja myślę że niektóre wyjątkowe osobistości potrafią same rozłożyć w sobie substancję materialną i boską. No, jakby to powiedzieć... Umieją wydzielić Absolut z własnej swej materii. Różni tacy cudotwórcy, magowie, fakirzy, media i prorocy, umieją to przy pomocy jakiejś własnej siły psychicznej. Mój Karburator robi to całkiem maszynowo. Jest to powiedzmy fabryka Absolutu.	Jak to?	Śpi. Spokojnie oddycha. Nawet puls dobry. Jutro pozwolę z nim porozmawiać, ale tylko panu i tylko pięć minut.	A co nam czynić wypada?	Biedny pan. Może by doktora sprowadzić?	Co jemu jest?	Co pleciesz, chamie ja właśnie wziąłem te czepki, niewarte dziesięciu groszy.	Czyli, że zostanę taką samą histeryczką	Jakże to? Zaraz chcesz iść?	Jeśli ojciec spostrzeże coś zdolny by był nas wybić.	Mówił mi ojciec, że panią widział jadącą za pogrzebem. Jakże się pani podobał?	No cóż...	No więc, pan Bondy Widzi pan, stoję przy panu. Niechże mi pan pożyczy jeden z tych Karburatorów! Panie Bondy!	Proszę, to ona.	Tak jest, ten sam wtedy był młody, a dziś już stary i siwy, jednak i dziś jeszcze, da Bóg, z równym szczęściem będzie głównym motorem takiejże samej imprezy.	To dobrze, dobrze. Powinniśmy tam być... wszyscy.	Wasza dostojność zapomniałeś, co mówi mędrzec Eneyco mówi mędrzec Eney	Wieczna krowienta!... zdaje się jej, że jest artystką!	Wiem, gdy zdobędę Niniwę To dalekie czasy, a pieniądze potrzebne mi są dziś...	A dziś rano?	A gdyby był?	Czy, gdybym wyzdrowiał, mogę mieć nadzieję służby pod jego rozkazami?	Do celu wysokiego	Dom, Sąsiad	Et, o niczem...	Gdzież się podziały?	Ham tu pozostanie, ma on pracę i musi się opiekować moją biedną siostrą. Z nią zamieszka; stara zaś łódź ta...	Hej, służba!	Idź precz, bestio!	Ja? twojej krwi!	Jeśli zapragniesz, ściągniemy ci tamtego twego faceta.	Niemożliwe, żeby uciekł. Z prawej strony ruin odkryty trawnik.	Pan, inspektorem policji?	Podobno zarobiłeś mnóstwo pieniędzy?	Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.	Rzeczywiście?	Tak, ojcze.	Tak? już?	U siebie masz?	Ugi, būdavo, jeigu kas mokslinyčioje išsitaria lietuviškai, tai jam rėždavo linijalinija valkata, bastūnas., su parašu „nota linguae”.	Wie pan, lepiej przejdziemy dalszą drogą.	Wyśmienicie.	Zapewne w chwili szlachetnego uniesienia, oszołomiona jego bełaganiami i rozpaczą...	„Święć się imię Twoje”.
Ostrygi, homary i szampan!	Dlaczego? A no dlatego... Wytrzymałem był w tym Krakowie oblężenie pospołu z bracią z województwa sandomierskiego, krakowskiego jako też i ziemi sanockiej. Wytrzymałem dziesięcioniedzielny szturm do miasta. Byłem przytomny, kiedy nieprzyjaciel zdradą wpuszczony był do grodu, a my wszyscy sromotnie poddać się przymuszeni byliśmy. Złożyliśmy jak barany rynsztunek wojenny i dwie niedziel zamknięci w zamku krakowskim czekaliśmy na rezolucję, co też z nami uczynią. Trzy nasze związki konfederackie, Boże mój, Panie miłosierny! rozłączono, a każdy do innej sali na zamku graf zamknąć kazał. A skorośmy do tych sal weszli, warta z ukrytych miejsc pokazała się, u drzwi i okien miejsca zajmując. Nazajutrz przyszedł placmajor z rezolucją, ażebyśmy do podróży byli gotowi. Dwustu siedemdziesięciu nas samej szlachty oficjerów w marsz wyszło przez Grodzką Bramę. A za oną bramą zastaliśmy konwój z karabinierów. Ci nas wiedli błotami i drogą złą w naznaczoną podróż. Później dopiero dano nam podwody i tak oto z wolna jechaliśmy w oczach ludzkich przez Skalbmierz, Staszów, Iwaniska... Za Staszowem idzie tam droga szeroka lasem... No, mój ta już był blisko kraj. Z dala Święty Krzyż widać... Zdarzył się był nocleg w miasteczku Bogoryi. Dokoła zajazdu, gdzie my w stajniach pokotem leżeli, warta czuwała. Wstałem ja w późną noc, przyszedłem do karabiniera pierś w pierś, gdy się nie spodział, i wziąłem mu z rąk broń siłą a w mgnieniu oka.	Poszliśmy razem. Po drodze patrzę, panienka, jak topolka; zgrabna, ładna, głowa mała, uszy, jak na model, dużo wyrazu, a rzęsy poprostu złote. Coś podobnego tylko u nas się zdarza; tego tu pan nie zobaczysz, chyba w Wenecyi, i to rzadko. Podobało mi się też, że się bardzo zajmowała matką, która była bardzo stroskana niedawną śmiercią męża. Pomyślałem, że musi mieć poczciwe serce. Tydzień służyłem im, jak cicerone, a po tygodniu oświadczyłem się.	Armią i państwem rządzę ja. Ze mnie płyną wszelkie rozkazy i wyroki. Na tym świecie jestem wagą Ozyrysa i sam ważę sprawy moich sług: następcy, ministra czy ludu. Nieroztropnym byłby ten, kto by sądził, że nie są mi znane wszystkie gwichtygwicht (daw., z niem.)	Czy wié pan Lucyan że ja z panią Warską jechałam w jednym wagonie do Warszawy, i nic nie wiedziałam o tém?	Ja sądzę, że nie we mnie, tylko... tylko w oryginalnem sieroctwie mojem i braku doświadczenia... z których zdawało mu się, że łatwoby mógł korzystać. Wyobraźnia więcej niż serce popędziły go za mną... ostygnie i powróci...	Ja... ja nie wiem. Och, puście mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.	Przykro mi poruszamy podobną kwestię przy pannie Valentine. Nigdy nie dowiadywałem się o jej majątek, który nawet jeśli jest uszczuplony, zawsze będzie większy od mojego. Rodzina moja starała się o alians z państwem de Villefort ze względu na znaczenie, a ja starałem się, myśląc o szczęściu.	Yeah, right. Jak rażony gromem. Tak mi to chodziło po głowie, że zostałem tam jeszcze jeden dzień. I wieczorem znowu popłynąłem do tej Devil Bay i znów patrzyłem, jak te sharks pożerają moje jaszczury. Tej nocy poprzysiągłem sobie, że tego tak nie zostawię. Im też dałem słowo honoru, panie Bondy. „Tapa-boys, Captain J. van Toch obiecuje wam pod tymi strasznymi gwiazdami, że wam pomoże”.	Nie można Państwu nie grozi żadne niebezpieczeństwo, tylko faraonowi, a to jak grobla póty jest mocna, dopóki nie przeniknie jej choćby strumyk wody, tak Labirynt dopóty jest pełen, dopóki nie ruszymy z niego pierwszej sztaby złota. Po niej wszystko pójdzie...	I ja go nie widziałam Ale zaczął pan jakieś zdanie i nie dokończył.	Jesteś dla mnie! Nie będę mówił inaczej... No, w tej chwili... Powiedz, co mam zrobić, żebyś mię nie opuściła. Zażądaj, czego tylko chcesz.	Niegodziwa dziewczyno! źle sobie postępujesz zemną słabą kobietą! Spełnię twoje życzenie, ale sama sobie gwałtem wpędzasz żądło do serca! Nie pochodzisz z mojej krwi, ani z krwi mego syna! Z jego strony jest tylko niedorzecznością i słabością, że niekiedy sam w to wierzy. Stary żyd w Swendborgu był twoim dziadkiem! jego córka była piękna, daleko piękniejsza od ciebie. Była to guwernantka w naszym dworze, służyła u nas, czy mnie rozumiesz? służyła! Mój syn Wilhelm zakochał się w niej zapamiętale, nieboszczyk mąż mój dowiedział się o tem, a matka twoja wróciła do ojca. Wilhelma wysłaliśmy w podróż, lecz oni pisywali do siebie, przepadali za sobą, jakkolwiek niektórzy ludzie nienajlepiej mówili o twej matce. W Swendborgu był jakiś muzyk, Norwegczyk, który tam bywał u nich w domu i w wielkiej był z niemi zażyłości. Wilhelm wrócił z podróży, a myśmy sądzili, że już zapomniał o wszystkiem; często wychodził na polowanie, ale każde polowanie było wizytą w Swendborgu. Jam się o tem dowiedziała, a nie było mi tajno, jak grzeszne prowadzili życie, gorsze, niżelibyś zdolna była pojąć! I tak już podobno źle robię, że z tobą o tem mówię. Powiedziałam tedy Wilhelmowi, wszystko com wiedziała, lecz on ufał miłości twojej matki, aż nareszcie sam raz zastał rywala przy kochance! Już to z duńskiej szlachty nie pochodzisz, może z norwegskiej! Mój Wilhelm teraz był przekonany i został rozsądnym człowiekiem. Kiedyś ty się urodziła, twoja matka pisywała o tobie listy elegiczne, a w końcu, widząc że Wilhelm bajeczkom jej wiary nie daje, odebrała sobie życie. To zrobiło swój efekt! to pomogło! ona poszła do grobu, a ty przyszłaś do nas! Ja sama przywiozłam cię z Swendborga.	Ach, gdyby przynajmniej można było wiedzieć, jak daleko zamierzasz się posunąć!	Ale Szułowscy są w złych warunkach materjalnych. Nie stać ich na żadne dobre sanatorjum.	Bóg wam zapłać... nie chcę nijakich... te były od... O Jezu, Jezu... od królewica Kazimierzaświęty Kazimierz Jagiellończyk (1458–1484)	Chcę żebrać miłosierdzia u jego świątobliwości przeciw ogolonym łbom, którzy nie dają mi awansu dlatego, że jestem tkliwy na cierpienia żołnierzy.	Czy chce, czy nie chce, bez mojego asentymentu nic nie będzie. Gdzieżeś to waszmość czytał takie prawo, aby uczciwa frajlein sama dawała decyzję o swoim hymenie? To rzecz rodziców abo familijnego konsyliumkonsylium (daw., z łac.)	Dzierżą mnicha? Na mą cześć, to im nie wyjdzie na dobre. Tedy, aby być przygotowanym na wszelki wypadek, nie cofajmy się stąd jeszcze, ale zaczekajmy spokojnie. Zdaje mi się bowiem, że już przeznałem strategię nieprzyjaciół, iż los nimi powoduje, a nie rozum.	I mówisz po francusku?	Jedziecie pono z Krakowa! tamci to ja w szkole bywałem, młodość spędziłem i miło mi go wspominać	Jeszcze nie Ale, widzi pani, było tak: mama dowiedziała się, że panna Solska ma takie przedmioty, więc zaraz nam je kupiła.	Mam nadzieję, że te zwierzęta nie ugryzą panicza	Może Akbah-Ułan nie zechce, że to konie mają zdrożone?	My to już jednak prorokujemy od lat trzech i dotąd nie spełniły się proroctwa nasze	Mówiłem ci już wielokrotnie, Sancho że jesteś wielki papla i jakkolwiek gbur i głupiec, mieszasz się do rzeczy subtelnych, wcale nie na twój rozum, lecz mój drogi przyjacielu, cieszę się, mogąc przekonać cię, że mam tyle rozumu, ile ty głupoty w sobie, i zamiast gniewać się na ciebie, objawić wolę, że Dulcynea z Toboso jest równie dobrą i lepszą nawet od najpotężniejszej księżniczki. Wszyscy poeci, którzy opiewali pochwały dam, zmyślone nadawali im imiona, sądzisz więc, że Filis Sylvia, Diana Amaranta, które w książkach i na teatrze widzisz, były istotami z ciała i kości, kochankami tych, którzy je chwalili? Wcale nie, są to tylko utwory wyobraźni poetów, którzy, chcąc wykształcić dowcip i dać ciało swoim natchnieniom, pragnęli, aby świat, widząc ich zakochanymi, wziął ich za ludzi zasłużonych i znaczących, dla mnie dosyć, że Aldonza Lorenco jest piękną i uczciwą, urodzenie jej wcale mnie nie obchodzi i nie pytając o nie, jestem równie szczęśliwy, jak gdyby była wielką księżniczką.	Nie mam nic przeciwko temu. Czy w czasie mej nieobecności zaszło coś szczególnego?	Nie powinna pani była odtrącać Gösty...	Nie poznałem, bo dobrze już ze dwa lata jej nie widziałem.	Nie to chciałem powiedzieć Pytałem na wypadek, gdyby się cokolwiek zdarzyło mojej teściowej, aby się nie czuła jak na bezludnej wyspie, czy pan tam zna kogo?	Nie wspominaj tamtych dni, Dorianie, one umarły.	Nie. Nie umie.	No i co?	O tak, uratujemy go! To ciężka rana, a kto wie nawet, czy kula nie przeszyła płuc, ale przebicie tego narządu nie jest śmiertelne.	O! nie mówże mi tego.	O, miłosierdzie boże, racz nam być ku pomocy Dokądżeż wy mnie odsyłacie, dobrzy ludzie? Do trybów warunkowych, do jeżeli, do dialektyki, kędy czyhają same sprzeczności i niemożliwości. Gdyby mój mułek latał, mój mułek miałby skrzydła. Gdyby ciocia miała wąsy, byłby wujaszek. Jeśli Bóg pozwoli, nie będę rogalem: będę rogalem, jeśli Bóg pozwoli. Gdybyż to jeszcze był warunek, który by zależny był ode mnie: tedy nie rozpaczałbym o tym. Ale wy mnie zdajecie na prywatne rozporządzenie Pana Boga, odsyłacie mnie do departamentu jego drobnych przyjemności. Ojczulku szanowny, kiż diabli mieszać do tego imię boskie! Zdaje mi się, iż lepiej wam będzie nie trudzić się na moje wesele. Rozgardiasz i harmider weselników zbawiłyby was całego konceptu. Wy lubicie ciszę, spokój i samotność. Wierzajcie mi, lepiej będzie zostać w domu. A przy tym wy tańczycie sobie dość nietęgo i wstyd by tak było otwierać zabawę. Poślę wam kołacza do domu i bukiet ze wstążkami także. Wypijecie za nasze zdrowie, jeśli macie ochotę.	On ci tedy każe wyrzec się naprzód Radziwiłła i nie służyć mu więcej, jeno ojczyźnie.	Poruszaj świecą, Watson Widzisz? I tamto światło rusza się... Czy i teraz, łotrze, będziesz przeczył, że dawaliście sobie sygnały?... Chodź no tutaj. Mów, kto jest twoim wspólnikiem i jaki knujecie spisek?	Pozór to tylko był Mogła siedzieć w Zgorzelicach bezpiecznie, bo oni by tam sobie wzajem przeszkadzali. Ale baliście się, panie, żeby w razie śmierci Jurandówny nie ominęła pana Zbyszka i panienka, i dlategoście ją zabrali.	Stulcie pysk! Już o was słyszeliśmy. Der Kerl meint, man wird glauben, er sei ein wirklicher Idiot. Nie jesteście idiota, Szwejku, ale przebiegły jesteście, sprytny gałgan, ulicznik jesteście, wszawy łajdak, rozumiecie?	Słuchaj mnie, drogi Lucjanie, nie chcę ci mówić kazań, powiem wszystko w jednym słowie: miej się tu na baczności przed najmniejszym drobiazgiem.	Słuchaj no: musisz mnie przyjąć u siebie.	Ta, ta, ta. Nie moje to dzieło, ale mego chłopca. Jakże się ma ta biedna kobieta?	To ja pójdę! Ja pójdę. Józieczku, daruj mu, to poczciwy chłopak, ten Wojtek. Ja pójdę, poczekam w przedpokoju.	Zapewne ale życie moje jest życiem armii. Wszystkie postacie wojskowe są mniéj więcéj do siebie podobne. Nie będąc nigdy dowódcą, trawiąc życie w szeregach na odbieraniu i zadawaniu razów, czyniłem to, co inni! Szedłem tam, gdzie nas prowadził Napoleon, biłem się w każdém miejscu, w którém tylko walczyła gwardya cesarska. Wszystko to są rzeczy znane. Doglądać koni, cierpiéć czasem głód i pragnienie, bić się gdy potrzeba, oto życie żołnierza. Zwyczajne ono i proste jak dzień dobry. Zdarzają się bitwy, które dla nas streszczają się całe w zgubieniu podkowy przez konia i wynikłym ztąd kłopocie. Krótko mówiąc, widziałem tyle krajów, że żaden już dla mnie nowością nie jest, i tyle umarłych, że do własnego życia żadnéj nie przywiązuję wagi.	Zapewne nie wie pan o tym, że wielu już uczonych łamało głowy nad wyjaśnieniem wpływu ogona ryby na poruszenia morza.	Łżą ludzie i koniec! I skąd to wszystko wymyślą i po co? A wszystko brednia.	Żyć, zawołał Ordyński nie mam już tchu na życie, nie czuję sił w sobie, pozwól mi umrzeć!	A więc to oni?	Albo konie?	Ale pan jest prawdziwym demokratą	Ależ, Maciusiu...	Aż tak?	Bez dobrego słowa... bez pożegnania!	Biedak zostanie biedakiem i tyle!	Być może.	Będę pracowała, aby zdobyć uznanie.	Co czwartek o godzinie piątej seminarzyści przechodzą koło tej kawiarni.	Co gonić! kogo gonić! gdzie? wiatru w polu! A któż go wié gdzie jest?	Czysty bożek Mars in personain persona (łac.)	Czyś go widział?	Dla osiołków i innych inteligentników.	Do stu diabłów! chybiłem!	Do waszej kompanii...	Dobrze! pytaj waść!	Dziękuję. Dobra, proszę pani.	Grywała pani przedtem?...	Hale, drogi grosz, jak go braknie!	I cóż on nam chce powiedzieć?	I ten pokój.	I złego języka!	Kiedy bo...	Kondycja ludzka rzekł Kandyd	Kto ci o owym strzelaniu mówił?	Lec w dryf, powiadam! Środek niezawodny!	Lepsiż byli bracia matki!?	Masz pan słuszność!	Moim chłopcem do bicia?	Musiało zło przeważyć, kiedyśmy upadli	Nalej mi trochę wody do dzbanka na noc	Oj lepiej zamówić u któregoś z ekonomistów.	Ostryga!	Otóż, skoro pan z nią wychodzi i bywa w Operze... To niech mnie pan hrabia przedstawi swojej księżniczce.	Pan musisz być bardzo ztęskniony za matką i ogłuszony tą wrzawą tak nową dla siebie?	Panie, zostali w więzieniu. Mnie ostatniego wyprowadzono i widziałem ją chorą na łożu.	Podziwiaj zatem, przyjacielu, i oglądaj, bo dla tak zdolnego klasyfikatora jest tu co do roboty.	Pojedziemy się przejechać, panno Janino!	Ponieważ kochałem ich wiele, Dorianie.	Przedwczoraj siadłszy na statek w porcie Como przepędził pan inspektora policji, który pana pytał o paszport? Dziś on nawzajem pozwolił sobie pana trochę przepędzić.	Przedziwnie babunieczku i piłem ogromnie jak gąbka...	Przypominam sobie coś niecoś z tych łowów. Byłem wówczas jeszcze młody	Stawiają też państwa, za wzór zgody i miłości rodzinnej.	Tak jest... szczekanie...	To wypij i zaraz wracaj.	Typowy Anglosas, O wygodzie duma, gdy gna do ataku. Wyspa Zapomnienia. All right! Pański pomysł. To insularna wzorowa konstrukcja. Pranarodowa. Arsenał szykujesz, czaisz się do skoku. Musisz napaść wreszcie, by poczuć, że jesteś. Zwycięstwo twoje możliwe jedynie w udanej zaczepce, zamaskowanej czcigodną obroną. Od wieków sposobisz doskonałe twory na ten rajd korsarski. Przymierza udajesz z Francją czy z Japonią, do Niemców się mizdrzysz. Jesteś łagodny, ściśliwyściśliwy	Victorvictor (łac.) dodał trzeci.	W borach jest rozmaity godny zwierz, jako wilcy, turytur odrzekł Mazur.	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Wziąłem na kredyt, wujaszku!	Z czego pan to wnosi?
O Boże! Co mi pan proponujesz, d’Avrigny? Z chwilą, gdy dopuścimy do sekretu więcej osób, śledztwo stanie się nieuniknione. A sam rozumiesz, śledztwo w moim domu ciągnął, starając się opanować i spoglądając z niepokojem na lekarza jak pan wiesz	Ten właśnie To jest jakiś zdeklasowany inteligent. Niepodobna zeń wydobyć, kim był kiedyś. Dziś rzeczywiście jest rzezimieszkiem. Nawet nie wiem, jak się nazywa. Poznałem go kiedyś przed laty i wówczas nazywał się, o ile mnie pamięć nie myli, Obiadowski czy Obiedziński, dziś nosi nazwisko Jemioł, za rok prawdopodobnie zmieni je na jakieś wygodniejsze. Tak, to dziwny człowiek. Oczywiście, że jest rzezimieszkiem...	Co to jest? Co to takiego? Mówił mi, że się kiedyś przestraszył. Jakże mam mu uwierzyć? Nie jestem tak szalona, aby temu wierzyć. Wy wszyscy coś pamiętacie! Wy wszyscy wracacie do czegoś. Co to takiego? Niech mi pan powie! Co to za rzecz? Czy to jest żywe, czy to jest martwe? Nienawidzę tego czegoś. Jest okrutne! Czy to... nieszczęście... ma twarz i głos? Czy on to może zobaczyć, czy je usłyszy? Może we śnie... kiedy mnie nie może widzieć, a wówczas wstanie i pójdzie. Ach! Ja nigdy mu nie przebaczę. Moja matka przebaczyła, ale ja	Zuchwała odpowiedź, ale ja ci wierzę bez względu na to, czy twoja główka jest w porządku, czy nie. Gdyby jednak ten łajdak był nawet twoim ojcem, nie dopuszczę, aby cię dostał w swoją moc i mógł cię łajać i bić tak, jak ci groził	Pewnie, że nieszczęście, któremu jeśli nie było można zapobiec, to należało je pomścić i podobne ruiny z nieprzyjacielskiej stolicy uczynić. Jakoż nie byłoby już od tego daleko, gdyby nie warchołowie, którzy najzacniejsze cnotliwego pana intencje podejrzywając, zdrajcą go ogłosili i opór zbrojny mu stawią, zamiast iść z nim razem na nieprzyjaciela. Nie dziwić się przeto, że zdrowie księcia szwankuje, gdy on, którego Bóg do wielkich rzeczy przeznaczył, widzi, iż złość ludzka coraz nowe impedimentaimpedimentum (z łac.)	Co to ma do tego? Nie z takich więzów wyrywali przodkowie nasi, dawni ritterowie i gaugrafyritterowie i gaugrafy (z niem.)	Rok i dziewięć niedzielniedziela (daw.) mówił prędki (tu: do bójki)., nie słuchał tego mile, ale zaraz, chwyciwszy go za gębę, wszystkie włosy mu z niej wydarł	Godzę się z panią chętnie ale cóż! Żyjemy z ludźmi, a nie z książkami. Posłuchaj, droga Nais, widzę, że jeszcze nie zaszło nic między panią a nim, to szczęście. Jeżeli pani zdecyduje się wprowadzić w życie swoje czynnik, którego zbywało ci dotąd, błagam, niechaj nim nie będzie osoba tego mniemanego geniusza. Gdybyś się miała mylić! Gdybyś za kilka dni, porównując go z prawdziwymi talentami, z naprawdę wybitnymi ludźmi, jakich tu zobaczysz, uznała, droga piękna syreno, iż wzięłaś na swój olśniewający grzbiet i zaniosłaś do portu, miastmiast (daw.) rzekł, widząc, iż dojeżdżają opera Antonio Salieriego z roku 1784, na podstawie greckiego mitu o córkach króla Argos, Danaosa..	To ja będę udawała, że o tym nie wiem. To nieważne, czy ja będę o tym wiedziała, czy nie. Tylko zachowanie...	Mój drogi chłopcze, ty naprawdę zaczynasz moralizować. Niebawem zaczniesz wędrować po kraju jak nowo nawróceni i odnowiciele wiary i ostrzegać ludzi przed grzechami, którymi już się znużyłeś. Jesteś na to zbyt czarujący. Poza tym na nic się to nie zda. Ty i ja jesteśmy, czym jesteśmy, i będziemy, czym będziemy. KsiążkaCo do zatrucia książką, jest to niemożliwe. Sztuka nie ma wpływu na czyny. Ona niweczy pragnienie czynu. Jest wspaniale bezpłodna. Książki, które nazywają niemoralnymi, są to książki ukazujące światu jego hańbę. Nic nadto. Nie mówmy jednak o literaturze. Przyjdź do mnie jutro rano. O jedenastej wyjeżdżam konno. Pojedziemy razem, a potem zabiorę cię na śniadanie z lady Branksome. To czarująca kobieta i chce się ciebie poradzić w sprawie kupna jakichś gobelinów. Spodziewam się, że przyjdziesz. Albo może chcesz, abyśmy zjedli śniadanie z naszą małą księżną? Mówiła mi, że wcale cię nie widuje. Może znudziła cię już Gladys? Domyślałem się. Jej mądry języczek działa na nerwy. W każdym razie bądź u mnie o jedenastej.	Nad chorążym orszańskim ciąży jeszcze straszniejszy niż na księciu Bogusławie zarzut, bo pan Kmicic ofiarował się przecie na króla rękę podnieść, czego się sam książę przeląkł. Zali przypadkowy postrzał może to zmazać?... Tę rękę pozwoliłabym sobie uciąć, gdyby tego nie było... ale to było, jest i nie odstanie się więcej! Bóg widocznie zostawił mu życie właśnie dlatego, żeby mógł pokutować... Mój stryju! Mój stryju! toż byśmy się oszukiwali sami, gdybyśmy chcieli w siebie wmówić, że on jest czysty. I co stąd za zysk? Zali sumienie da się oszukać? Niechże się dzieje wola boska. Co się rozerwało, to nie zwiąże się więcej, i nie powinno! Szczęśliwam, że pan chorąży żywieżywie	Ba, rozum! Człowiek ma rozum wtedy, kiedy ma szczęście, ale jak nieszczęście, to i największy rozum cudzych rad łaknie. Słuchaj, ty masz także rozum, jak widzę, i wiesz pewno niejedną rzecz; czy nie można by czego dokazać przez Zuzię?	Ho, ho, ho! Jaka z siostry gorączka! Załatwi się z nim hrabia bez naszej pomocy! Po co kłaść palce między drzwi? Nieprawda, kawalerze?	Ja nie mam rodziców Jestem podrzutkiem, sierotą, co mi kto każe, to robię, a zostałem tutaj, żeby widzieć wojnę.	O to właśnie my też tu przyszły akuratnie po to, ażeby słuchać takich andrybajów! puszczajcież nas, panowie, puszczajcie, bo my czasu nie mamy.	Panie wiem, czemu panowie tak wychwalacie kapelusze panny Wirginii, i przychodzę przede wszystkim wziąć abonament na rok; ale niech mi pan powie warunki, na jakich...	Pańskie zdanie jest bardzo prawdopodobne, drogi Spilecie i zapewne nasze ostre zimy zawdzięczamy bliskości jakiegoś pola lodowego. Muszę też zwrócić uwagę, że istnieje jeszcze jedna przyczyna fizyczna, która powoduje, że półkula południowa jest zimniejsza od północnej. Ponieważ Słońce znajduje się bliżej tej półkuli w czasie lata, w zimie z konieczności musi być dalej. To wyjaśnia dużą rozpiętość temperatury w obu kierunkach: jeżeli bowiem uważamy zimy na Wyspie Lincolna za bardzo surowe, to nie zapominajmy, że lata są tu bardzo skwarne.	Pewnie że bolało. Bardzo inteligentny z ciebie chłoptaś, Beetle. Turkey cię wytarza po całej klasie. Żebyś wiedział, żeśmy się strasznie pokłócili i że to ja kazałem ci to robić. Daj mi swoją chustkę do nosa!	Powstrzymujcie ich łagodnie... powstrzymujcie... Za kilka dni będą mogli robić, co im się podoba. Ale teraz jeszcze niech nie występują zbyt gwałtownie...	Urzędnik szepnął ciszej, bo właśnie wójt wchodził do izby i witał się ze wszystkimi; snadź wiedział, o co się kłócą, bo również jął bronić starego i usprawiedliwiać.	Ojcze kochany! Od czasu, jak nam trzaska mur ta kolubryna, ciągle o niej myślę, i coś mi przychodzi do głowy... Wycieczka na nic... Ale chodźmy gdzie do izby, to wam moje zamysły wyłuszczę.	A na co stworzył?	Ano, to i dziś pójdziemy razem; dobrze, tatusiu?	Ba, żeby ci nowi byli kolor, ale to bejc najpodlejszy.	Brawo, kapitanie! Ale jakimże sposobem sternik może wyśledzić drogę, którą mu wśród wód zakreślasz?	Będziesz dziś, Zdzisławie, na raucie u Oktawji?	Cała familia mówi, panie, o ucieczce dziewicy, która miała zamieszkać w domu szlachetnego Winicjusza. Po twoim odejściu Eunice przyszła do mnie i powiedziała mi, iż zna człowieka, który potrafi ją odnaleźć.	Co mi tam! On pan w Szwecji, a Zamoyski Sobiepan w Zamościu. Eques polonus sumEques polonus sum (łac.)	Co to za miecznik?	Co? dlaczego?	Coś mi się zdaje że pan nie dowierza capatazowi kapitana Mitchella.	Dla ciebie pewno, że za mało Przykro mieć do czynienia z mężczyzną o sześć lat młodszym od siebie.	E... żółte niech ci pani królowa sprawią.	Ja pyśmo widdawJa pyśmo widdaw (z ukr.) mnie z Kozakami, nie z Lachami się bratać.	Ja? Nie, nie, nigdy!	Jak to? Same dzwonią? I tak co noc?	Jestem do usług twych Odczytawszy list twój, zaraz domyśliłem się, że musiało zajść coś ważnego. Mów zatem.	Krra... co to jest?	Kto ojciec, jeśli nie książę?... kto matka, jeśli nie wy, miłościwa pani!	Nie cierpię go! Ale kto inny da sobie z nim rady. Zresztą, obejdzie się bez jego pozwolenia.	Nie dobroczynność przy dźwiękach trąb wydaje mi się zbyt afektowana.	Nie puszczę. To jest łóżko samej pani dziedziczki.	Nie!	O! Boże mój!... co tam zobaczyłaś?	Pewno patrzył na mnie przez swoją wielką lunetę. Może gdybym był podniósł rękę albo i jeszcze później. Żałuję, że nie podniosłem ręki tamtego rana.	Po dniu białym, niestety, inaczéjbym się wydała, ani mi łaska W. K. M. zawrócić może biedną głowę, bo się jéj czuję nie godną.	Ponieważ są tu dziś wszyscy w wyjątkowych humorach Pani imienniczka ciszej się zachowuje...	Sza! Czytaj nieco mniej, a zajmuj się więcej rzeczami praktycznymi, to łatwiej ci będzie się utrzymać, Penn...	Tak?... A o tem wcale w gazetach nie pisano. Łajdacy! Zwalono wszystko na agitatorów komunistycznych.	Więc pani bawi się w filantropję? Jakże? Sierotki, czy staruszki?	Zawsze jednakowo. Choruje tylko wtedy, kiedy stłuką jej dzbanek do kawy.	A to jakim sposobem?	Aha, znalazłaby się! Rozumiem! Coś tam stoi zapisanego między wami in libris amorisin libris amoris (łac.)	Ale dzieci przecież poznają, że nowy	Ano, chłopaki, Jagienkowi bracia.	Bardzo dobrze.	Bardzo ładne!..	Cóż to za balsam taki?	Dlaczego szkoda?	Dlaczego?	Dobranoc. Dziękujemy panu, Crandall. Strasznie dziękujemy. Dobranoc.	Drogi przyjacielu Czyż ja czytuję gazety?	Dzieci moje, ja umrę, jeżeli tak mówić będziecie One mnie zabijają!	Długo chorowała?	Gerausia tada įeiti, kada nesitiki, ypač tenai, kur jų mažai randasi.	Gość o czwartej w nocy.	Ho, ho, ho!	I dlatego powinniśmy być przygotowani na wszelką ewentualność	I ja to chciałem panu poradzić; a dokąd jedziemy, jeżeli wolno zapytać?	Ja z panią? Doskonale.	Ja, proszę mamy, zaraz przyszłam, jak tylko zawołała mnie pani...	Jaki ma posag?	Jedzie, jedzie!	Jest z hrabi naprawdę wyjątkowy wielki pan	Już rozumiem dlaczego panna Helena bagatelizuje dawnych adoratorów. Ma Solskiego...	Kresowski przyjdzie po ciebie jutro o dziewiątej.	Któż wy jesteście? Jak się nazywa wasz kraj?	List...	Masz waść!	Milcz! Dzieci twoje to trąd	Na oczach głupie szyćko robią, to przejrzeć łacno. Wełniak przedaje ostatni, by Mateuszowi święta sprawić!	Niektóre oddziały wysłano na Zatybrze jeszcze przed południem.	No, to dzięki Bogu. Tedytedy (daw.)	O tak, w spiżarni.	O! Najjaśniejszy Panie na ćwierci porąbać się damy dla Waszej Królewskiej Mości.	Od kilku dni już czekam na ciebie! Czemuż to przybywasz wraz z całą tą trzodą bydła?	Prawda! a zatem to igraszka imaginacji.	Proszę wejść.	Romantyk!... romantyk!...	Rozumiem!	Synowie Jarosława Pierwszego MądregoJarosław Pierwszy Mądry (978–1054)	Tak pan mówisz przynajmniej.	To oni! a teraz za późno już puszczać się za nimi w pogoń. Księżna jest w Tours, a książę w Boulogne. Dogonić ich należy w Londynie.	To waść mówisz jako prywatny?	Trza je należć i schować przezpiecznie, bo niechby ich dopadł, ukradnie	Uważaj jak żyje z tobą, a dowiesz się	Więc i ty wejdziesz tam razem ze mną!	Z pewnością. Dał przecie dwa razy tyle na dobroczynność.	Zaczekaj, zaraz przyjdzie Babiński, to wypijemy razem.	Świetnie się zabawiłem! Nabrałem Łasice!
Co to poszła! ona skacze jak lokomotywa, ona idzie jak balon, bo jej to nic nie szkodzi, ale Łódź może sobie nadkręcić karku.	Nie żałować mu! Jak tylko herbatę wypije, to proszę przyprowadzić go do mnie.	Ano tak! Gdyby był jak inni ludzie, naturalnie, ale znasz go przecież. Cóż jednak pocznie, i to z tak małą dziewczyniną w dodatku. Nie uchowa się ona u niego. Gdzież to jedziesz, powiedzże, Deto?	Jak ta wiedźma nie będzie cicho, to... jak Wawrzka kocham, nie kończę sztuki... Niech dyabli wezmą wszystko!... Już mi się życie sprzykrzyło, grywać z takiemi!...	Kiedy ja gadam, to żadnego „za pozwoleniem” niéma... Kiedy ja gadam, to wszyscy powinni milczéć! sza! i obydwoma uszami słuchać. Pan zrobiłeś głupstwo, pan byłeś waryat, od pana trzeba uciekać, jak od szalonego. No! ale ja jestem dobry człowiek; ja kiedyś byłem w Otoku i dawniejszy dwór pański widziałem; mnie pana trochę szkoda, że pan teraz bez chleba jesteś! I z hrabią Henryczkiem ja w wielkiéj przyjaźni żyję, a on mnie za panem prosi. To już ja pana za szwajcara wezmę i tylko bardzo proszę, żebyś pan o wszystkich głupstwach zapomniał, a o tém tylko pamiętał, że moim służącym jesteś... i wszystko tak robić powinieneś, żeby mnie z tego największa korzyść była...	To mnie nie wiadomo, ale jeżeli waszmość panu co na tym zależy, to łatwo by się o tym dowiedzieć od księdza gwardianagwardian	Pan wiesz, panie Horn, dlaczego my nie dajemy miejsc panom Starżom Starzewskim, a dajemy je panu, bo my jesteśmy demokraci. Taki hrabski kuzyn, to jest wielki arystokratyczny kapcan, to jest ładny kawałek człowieka do obwożenia w powozie, do parady! A w fabryce trzeba robić i jest różnie, a jakby takiemu panu się co stało, niech by on sobie złamał paznokieć z własnej winy, ale przy naszej robocie, to zaraz za nim gotowe reklamować wszystkie dwory europejskie. Po co nam taka dyplomatyczna afera! My lubimy ludzi skromnych, ludzi, którzy nie mają hrabiów kuzynów...	A czy pan rozwiązał prawnie formę dziedziczenia bezrolnych bandosów, którzy się po kraju włóczą? Wytężymy wszystkie siły w tym celu, żeby jak najbardziej uprzemysłowić gospodarstwo, stworzymy przemysły zimowe, jak najwięcej chłopców poświęcimy nauce i	Pan mi to wcześniej przepowiedział i do śmierci będę panu za to wdzięczny. Czy pan rozumie, że omal nie unieszczęśliwiłem kobiety, którą kochałem! Co za straszna rzecz: mąż warjat!	A jeśli my lubimy ten brzęk! A jeśli, słuchając, nie wierzymy wam nic a nic, to co?	Czy pan, jak deszcz ustanie, też idzie na Żolibórz?	Gdzież taki mól książkowy, jak ja, taki niezgrabiasz w stosunku do kobiet, pochłonięty nauką i interesami, ma czas na wyszukanie sobie żony... Ani czasu, ani umiejętności.	Ja tam bywam! Jego żona jest z Danii, o ile mi wiadomo, ale umysł ma prawdziwie francuzki, dama wielkiego świata, nader miła i zajmująca. Na dzisiejszy wieczór proszony jestem do loży markiza w wielkiej operze. Jeżeli pan pozwolisz, to i pana tam wprowadzę?	A po co? Zamknąć celę, jak się zamykało, gdy żył i tyle!	Aha, więc zobaczono nas? Wiosłowaliśmy jak najęci ha! ha! Dalibóg, zaschło nam w gardłach. Dotarliśmy do tego miejsca ostatkiem sił	Dużobyśmy ważyli Po co się krwią mazać mamy, kiedy go wygnać można a Odonicza w jego miejscu posadzić... Zejdzie sam ochotnie, tak jak Laskonogiemu ustąpił, byle przewagę widział.	Dziękuję pani bardzo, uważam to już za zaproszenie, można?	Gdzie, jak?	Kiedy się to stało?	Ooo... patrzcie, dzieci, teraz idą cechy z chorągwiami! Widzisz, jak onemu wiaterek ślicznie sztandar rozwija, temu z prawego brzega?	Panie Machnicki! Zamek w niebezpieczeństwie. W tobie jednym jego nadzieja. Przybywaj, jak możesz najprędzej. Czeka cię królestwo. Tylko spiesz się. Twój sługa i przyjaciel: Stańczyk.	Razem lecące w górę a także jak dwie gwiazdy, razem świecące w zmroku...	Więc po co o to pytasz, panie mój?	I ze mną, wyznaję. Taki u nas zwyczaj. Kobieta zawsze przewodzi: nie matka, to siostra; nie siostra, to żona. Dlatego to one takie harde i nieprzystępne: czują swą siłę. I ja sam nie przeczę, że siostra rozumniejsza ode mnie. Czemuż mam jej nie słuchać?	Oj, senatorska głowo! Szkoda, że ciebie na radę nie wzywano. Sam król tak zarządził i mądrze zarządził, jako wszystko mądre jest, co czyni. Miarkuj ino: on sam, jako pan i gospodarz, jedzie przodem z najzacniejszymi gośćmi; by zaś właśnie jakoweś nieprzystojne obrazy i niesnaski między książętami nie wynikły, co łacno na takim zjeździe może się przytrafić, polecił Ludwikowi i Bogusławowi resztę gości w opiekę. Wżdy książę pomorski tu, w Krakowie, jakby we własnym domu, a Ludwik ma zapewniony tron po Kazimierzu, to i słusznie, by trudy przyjęcia na równi z najjaśniejszym panem ponosili.	Pan marszałek nie wyskoczy bo dnia i godziny nie będzie wiedział, a choćby wiedział, to mogą w drodze zwłoki zajść, jako zwyczajnie, trudno wszystko przewidzieć...	Pozycja społecznaBardzo proste: hrabia popiera wystawców z arystokracji, nie oglądając się na innych, których jest więcej, z ziemiaństwa, z przemysłowców, z mieszczan i nawet z włościan. My jesteśmy lustrem	Niech malec zostanie u mnie. Stary Paweł głuchnie z każdym dniem bardziej, usługa cierpi na tym wielce, bo się go dowołać nie mogę. Już nawet kupiłem dzwonek w Sukiennicach i niczym na nabożeństwo sygnujęsygnować (z łac.) zostawić. mi chłopca, niech się zaprawia do posług; dawnom już zamyślał szukać pacholika, aby go mieć pod ręką w antykamerzeantykamera (daw., z wł.)	Dość tego Wytłumaczyłem panu raz i powtarzać nie będę. Niech panu wystarczy, że gdybym podczas śledztwa doszedł do przekonania, że mnie samego dla dobra sprawy należy zamknąć, postarałbym się i o to. Zresztą nie żądam tego od pana darmo. Pół miliona piechotą nie chodzi.	Jam tu darmo z Sanoka na piechotą nie przywlókł się!! Powiadali ojcu i mnie, że wy tu opływacie.	Powróci jutro na obiad bo pan nie do Komnat pojechał, ino na polowanie do pana barona.	Daj już pokój! Daj już pokój! aby znów niezgoda między nami nie powstała. Błądzę czy nie błądzę, nie mów o tym. Każdy niech wedle sumienia idzie, a Bóg intencje osądzi. RozstanieLepiej, żem tu przyszedł, żem nie wyjechał bez pożegnania. Dajże mi rękę na drogę... Tyle mojego, bo jutro już cię nie będę widział ani pojutrze, ani za miesiąc, może nigdy... Ej, Oleńka!... I w głowie się mąci... Oleńka! Zali się my już nie obaczym?...	A jeżeli ja uprę się i nie oddam panu w lutym, co mi pan zrobi?	Ach, nie rób sobie kłopotu!	Brakuje czegoś w tym interesie.	Co? Co? Nie rozumiem panny!	Co? co, ja sam nie wiem. Pójdę do nich i powiem, żeby szli daléj.	Czasami. Najczęściej, gdy śpię. Ojciec nie pragnie mnie widzieć.	Dlaczego tedy nie doszło małżeństwo do skutku?	Ja dzisiaj nie dostałam ani obiadu, ani kolacji, proszę pani	Jakże ci, Staszku, nie lepiej? Nie chcesz czego?	Kara, Król rzekł, śmiejąc się, Długosz pielgrzymka, wędrówka. odprawia kłos jęczmienny włożony za odzież. Sam się na własnych ostrych włoskach posuwa,  przysiągłbyś, że jakieś żywe stworzenie, konik polny abo jelonek.	Kobieta, Niebezpieczeństwo, Obyczaje rodzaj krótkiej strzelby używanej przez jazdę; pierwotnie: pas noszony przez prawe ramię, na którym jeźdźcy zawieszali strzelbę, ładunki do niej lub broń białą., który zawsze ze sobą wożę, a Baśka dwie krócicekrócica	Na odwieczerzu, a może i później.	Naturalnie. Im prędzej, tym lepiej. Dom mamy urządzony, papiery w porządku.	Nie mogę Nie, nie mogę.	Nie mogę ruszyć.	Nie można tego powiedzieć.	Nie wolno tak pytać. Nie śmiej pan! Rosja jest szaleństwo boże, ona jest. Jest. Świat powie: Rosja. Królestwo boże. Boże, nie człowieka. Tak.	Nie, dopiero od półtora roku. Przebywa on w Nowym Jorku niespełna dwa lata.	Nie, ja muszę porządek w domu zrobić.	No, do stołu nie ma po co, bo już wszyscy dawno śpią. Ale Maciejunio coś ci sprokuruje.	No, no! żeby tylko gorzéj nie było... żeby nie gorzéj...	O tak dobrze rozumiem, że kto raz widział takiego człowieka, nigdy go nie zapomni.	Pani się myli. Ja do Słodkowic przyjeżdżam nie tylko dla pani, mais encoremais encore (fr.)	Pietrek orze ziemniaczysko pod górką, a Witek we wałacha bronuje zagony pod len na świńskim dołku.	Powiadam, tego przekupnia, który dał Klarze Gulli czerwoną sukienkę, a potem spotkał ją w Sztokholmie i wprowadził na drogę nieszczęścia. Ten drab był winien wszystkiemu. W twoim tedy imieniu sprałem go na kwaśne jabłko i zapowiedziałem, że mu kości połamię, jeśli się poważy pokazać jeszcze raz w naszej okolicy!	Tak, nie inaczej.	W dół! Na dół! A popuścić!	Zrąbaliśmy na drzazgi.	A kufry?	A no, Kaczkowska, dyrektorowa, Mimi, a teraz Nicoleta.	A potem.	A wam, panowie wam niech żyje kawiarnia targ próżności.” „przyjaźń” czytamy „indywidualista”, gdzie rozsądek pisze „zbłąkany filister”.	A wiecie, z kim Wentzel teraz romansuje?	Biała nazywa się Białuszka, a brunatna Buraska!	Bić we wszystkie dzwony, głosić zwycięstwo!	Będzie dzisiaj.	Choroba jęknął Niemiec.	Czego się zachciewa! Te same pogróżki, które były w liście do Havemeyera.	Czy mogę mówić z panem rotmistrzem?	Drogi Le Brun!	Głupi jesteś.	Henryk? Co on...?!	Ho, ho!	I co będzie dalej?	Jej prawdziwe nazwisko jest Girou Znałem jej matkę, Klementynę Girou. Przed piętnastu laty Paulina Giry była bardzo piękną brunetką.	Jest Wokulski	Jezus Maria!	Man tave, Onute, savo pačią vadinti, ar taip?	Mimowolnie	Może ci ją oddać bardzo łatwo, siostrzyczko. Eugenia jest bardzo bogata	My też ino do niego mamy sprawę.	Mówił pan do niego po czesku?	Mówiłeś tylko o dwóch.	Naprawdę. Przysięgam!	Niedaleko widać dużo zebr, a dalej pasą się antylopy.	No... tak, panie dyrektorze	Oto jest gość aż z dalekiej Afryki Raczcie go przyjąć łaskawym sercem. Przyda się ku rozweseleniu domu i zabawie dziatek.	Ośmielę się tylko zadać panu jedno pytanie.	Ożywi się za chwilę	Skąd?	Szkoda was, bo zginiecie Trochę cierpliwości, a stary coś wyduma...	Tak jest.	Tak! w świat! w świat! daléj a daléj! Zawsze daléj i daléj bez końca, do ostatka, do śmierci i po śmierci nawet...	Tyfus i zapalenie mózgu	Ubiera go tylko w białe kołnierzyki. Czy z niego dziewczynka?	Więc pewna jesteś, że zabicie ludzi da pomyślny wynik?	Wszak zrobiłeś już pan testament, sir Henryku?	Żałujesz za grzechy z całego serca, ze wszystkich sił twoich?...
Co za kraj! co za powietrze! niedźwiedziom tu żyć, którym pan Bóg dał futra królewskie, nie nam gołym ludziskom.	Ma pan słuszność Ale nie bądźmy niesprawiedliwi dla naszych czasów. Rewolucja dokonała reformy sądowniczej i znacznie polepszyła los więźniów. Więzienia za dawniejszych rządów były przeważnie ciemne i smrodliwe.	Niech sobie pan wyobrazi, ja nie mam pojęcia co on robi!	No to ci wytłumaczę; to znaczy, że kiedy głowa choruje, to całe ciało boleje i czuje. Rozumiesz teraz? A że, jako pan, jestem głową całego ciała, którego ty część stanowisz jako sługa, więc kiedy mnie się co złego spotka, to i tobie musi się dać we znaki, tak samo znów, jak kiedy ty oberwiesz, to i ja uczuć muszę. Rzecz prosta i jasna.	Pani pozwoli sobie przedstawić, pan Świerkoski, poczciwy, nie zapominający o samotnicach przyjaciel.	Słusznie, baron Niech pan wejdzie, baronie, i opowie hrabiemu wszystko, co tylko wiesz nowego o panu Bonaparte. Nie kryj nic przed nami, choćby sytuacja była najcięższa. Przekonajmy się, czy wyspa Elba jest wulkanem, z którego wybuchnie wojna gorąca i sroga: bella, horrida bella?	Zaraz ci powiem wszystko, jak się zdarzyło, mój klejnocie, jeno sobie usiędę trochę, bom się strudził. Ej! Ciepłoż tu, ej! Miło w tych Wodoktach jako właśnie w raju. Rad by tu człowiek po wiek siedział i w one śliczne oczy patrzył, i nigdy nie wyjeżdżał... Ale napić się czego ciepłego także by nie zawadziło, bo na dworze mróz okrutny.	Ty nie uwierzysz, jaki to dobry, dzielny i szlachetny człowiek. Dla nas ma on trochę przyjaźni; zawsze lubił Litkę, za co mu jestem z całej duszy wdzięczna. Ale ty wiesz, jakie to bywa nie gorące i nawet nie ciepłe, ale letnie uczucie ta przyjaźń. On jednak i pod tym względem stanowi wyjątek. Czy uwierzysz, że kiedy Litka zachorowała w Reichenhallu, on sprowadził z Monachium sławnego lekarza, a nam, nie chcąc mnie przestraszać, powiedział, że doktor przyjechał do innego chorego, że więc trzeba tylko korzystać z okazyi. Pomyśl, co to za troskliwość i dobroć. To jest człowiek bardzo pewny, na którym można się oprzeć, i energiczny i prawy. Bywają ludzie inteligentni, ale bez energii; inni mają energię, ale bez delikatności serca. On łączy jedno i drugie. Zapomniałam ci powiedzieć, że gdy majątek Litki był zachwiany i gdy brat mojego męża wziął się do ratowania go, największą pomoc znalazł w panu Połanieckim. Gdyby Litka była dorosłą, nikomu w świecie nie oddałabym jej z taką ufnością, jak jemu. I nie potrafię ci nawet wyliczyć, ile myśmy doznały od niego dobrego.	A! To ciekawe. I bez tyle czasu my mieli ten papier i nic nie wiedzieli! Ale co bym ja chciał wiedzieć, to kiedy to Hedwiga ten szkaplirz otworzyła?	Ach tak! Pani to zauważyła? Jestem nawet wściekle zły, lecz nie z powodu wieści z Głębowicz. Rozmawiałem z dziadkiem, opowiedział mi wszystko...	Albo ja wiem co?!... Choć zaczyna mi się zdawać, że ludzki umysł, w którym możliwe są takie pojęcia, składa się nie tylko z fosforu i tłuszczu...	Ani słowa już więcej nie powiem o czarnookiej tej bogini, którą, jak widzę, niby anioł stróż osłaniasz skrzy­dłami pobożnej opieki! Ale przedstawisz mię jej, siostruniu? Prawda, że przedstawisz?	Ba! lepiej pytajcie, panie bracie, gdzie był, bo go już nie ma. Hej, jeszcze za czasów wojny Grzymalitczyków z Nałęczamiwojna Grzymalitów z Nałęczami dziś popr.: zaś. uciekli. Została goła ziemia, bo i kmieciekmieć (zm. 1413), wielkorządca Litwy, starosta krakowski., którego król Władysław po Mikołaju z Moskorzowa do Wilna wysłał, szuka skrzętnie w Polsce rycerzy.  Znając ja więc godnego opataopat opatrzyłem sięopatrzyłem się koń mniejszej wartości, słaby a. młody. i haj! do Jaśka z Oleśnicy.	Cha! cha! podczaszyc jak się widzi serce miał szerokie, wszak ci to, panowie uwierzycie, przy tylu amorach na któreśmy patrzyli, jeszcze jednę jakąś chował potajemną faworytkę, słyszę cudo piękności, utrzymywał ją gdzieś we dworku na Bednarskiej ulicy.	Godfryd przebiegając Europę, miał sposobność zgłębić do gruntu cudzoziemskie tańce. Bez owej głębokiej wiedzy choreograficznej, uważanej za błahostkę, nie byłby może pokochał tej młodej osoby; ale wśród trzystu zaproszonych gości, którzy się cisnęli w pięknych salonach ulicy przy Saint-Lazare, on jeden zdolny był zrozumieć obietnice miłości kryjące się w tym niedyskretnym tańcu. Zauważono wprawdzie sposób tańczenia Izaury d’Aldrigger, ale ot, jeden rzekł: „Ta młoda panienka wybornie tańczy” (to był dependent u rejenta); ktoś inny: „Ta młoda osóbka tańczy czarująco” (to była dama w turbanie); ktoś trzeci, kobieta trzydziestoletnia: „Ta mała wcale nieźle tańczy”! Wróćmy do wielkiego Marcela i powiedzmy, parodiując jego najsłynniejszy aforyzm: „Ile rzeczy w jednym paspas (fr.)	Ja ci coś powiem, panie. Jesteś niedoświadczony, otoczony siecią intryg, ja zaś byłem przyjacielem twego dziada i ojca. Otóż oddam ci jedną usługę. Pobożność, WierzeniaPrzyjdź kiedy w nocy do świątyni Astoreth, ale... zobowiązawszy się do zachowania tajemnicy... Przyjdź sam, a przekonasz się, jacy to bogowie odzywają się i dotykają mas w świątyniach.	Jeszcze jak! Patrz pan jednakże, co to znaczy szczęście. Półtora roku temu baba objadła się czegoś i umarła, a Wokulski po czteroletniej katordze został wolny jak ptaszek, z zasobnym sklepem i trzydziestu tysiącami rubli w gotowiźnie, na którą pracowały dwa pokolenia Minclów.	Jeszcze nie a wszak to pierwszy raz drukuję większy ustęp prozą; Hektor musiał odesłać numer do mnie, na ulicę Charlot.	Jeśli dochowałem wiary dziecku, to teraz nie będę miał żadnej trudności i zasługi!	Jutro powie panu Moryc, ja chciałem się tylko zapewnić. Dziękuję panu.	Miałeś pan zdolności do handlu, więc mogłeś rzucić biuro	Moja Luciu, cóż mnie pan Waldemar obchodzi?	Mówcie sobie, wasze moście, co chcecie, a z tego nie będzie nic... Ja żołnierz! co by ja był wart, gdybym hetmana opuścił. Nie mój rozum, tylko jego; nie moja wola, tylko jego. Jak on zgrzeszy, to on będzie i za mnie, i za siebie odpowiadał, a moja psia powinność jego słuchać!... Ja tam prosty człowiek, czego ręką nie zrobię, tego i głową... Ale to wiem, żem słuchać powinien, i kwita.	Nie martw się Ben-Cijon przyśle w rewanżu butelkę wina znacznie lepszego.	Nie pojmuję jakem potrafił zgubić.	Nie utrzymuję, ażeby go powiesić, ani nawet zbroi mojej powiedzieliby jeszcze: za dobrą służbę zła płaca.	Nie, pani, od cygar i fajki.	Niechże pan idzie	Niedobrze rozumiem pana starostę Litwa się tak połączyła od Horodła począwszy, aż do Lubina, gdzie Unją przypieczętowano na wieki, iż się już ten węzeł, jakby małżeński, nigdy rozerwać nie może.	No dobrze, ale nie możemy przecież na łby im wjeżdżać.	O ile go pan zna?	Owóż nie uwierzysz, mości książę, jakie to licho na Szwedów, ba! na wszystkich nieprzyjaciół Rzeczypospolitej zawzięte. Gdyby kogoś o zdradę, choćby najmniejszą, posądzała, już by abominacjęabominacja  (z łac.)	Po co pan siedzi u niego!	Sancho to pytanie i ta odpowiedź to nie twoje, musiałeś je gdzieś słyszeć.	Takiego człowieka, coby ją pokochać umiał i ocenić jak ona warta, nie znajdzie. Zapóźno! zapóźno.	To ci się chwali, żeś go aegrotum et inarmemaegrotum et inarmem (łac.)	To troler Uwija się wzdłuż wybrzeży i odbywa połów. Przebywa stale koło brzegów północnych i wschodnich... o tam! Tato nigdy nie chce mnie tam wziąć na strąd. To zbieranina opryszków! Abizaj jest najgorszy! Czy przyjrzałeś się ich statkowi? Powiadają, że ma już bez mała siedemdziesiąt lat... ostatni ze starych gruchotów marbleheadzkich... Oni już nigdy nie uprzątną sobie kwater. Ale Abizaj nie bywa w Marblehead... wcale tam za nim nie tęsknią. Pływa bez przerwy, trolując i złorzecząc ludziom, jak słyszałeś przed chwilą. Od wielu, wielu lat, zawsze jest Jonaszem. Rzuca czary, sprzedaje wiatry i tym podobny towar.	Tylko że spał pan tak niespokojnie Ja także nad panem czuwałam.	Tym bardziej. Czyż nie świadczy to o pragnieniu Boga, jakie tkwi w człowieku?	Więc mnie chyba nie kochasz? pytał podczaszyc.	Wyście go nie zrozumieli! Widzicie, dlategoście się tak głupio znaleźli! Wysłaliście po mnie, a jam nigdy z nim dawniej nie mówiła! Wcalem go nawet nie znała! Jużby was za to okropna spotkała przykrość, gdyby się o tem dowiedziano we dworze! ale ja wam przyrzekam, że nic nikomu nie powiem, abyście wy tylko język trzymali za zębami! Powiedzcie sołtysowi, że ten człowiek umarł.	Złaź, chłopcze! Dojrzeli cię! Nie chcę już nic więcej! Złaź zaraz!	A nadto a nadto pyszny djament, który świeci u naszego druha. Co u djabła! nazbyt jest dobrym kolegą, aby braci swoich opuścił w potrzebie, kiedy sam nosi na palcu środkowym okup królewski.	A teraz idź do najbliższego skrybentaskrybent	Ach, to lepiej!	Ah! Światopełk ma butną Jaksów krew w sobie,	Albo ty być musisz Jaksa z Miechowa, lub jam ślepy i głupi! zawołał okrągły człek.	Ależ to jest okropne!	Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a zawdy czuć było gospodarza w chałupie.	Co takiego?	Co, proszę pani?	Cyliender!	Czegóż od pana chcieli?...	Czy poszedł już?	Daj głupiemu wolę, to jak ten cielak w cały świat się poniesie, choć mu ino do cycka iść potrza!	Davy!	Dlaczego?	I... co ja dałbym jeść żonie? żwir i podkłady chyba?	Ja	Ja polecam ostryżki człowiek wygodnie żyjący na cudzy koszt..	Ja z tobą, Janie!	Jak się ma Hassling?	Jak to?	Jak to? Niemiec dał się wypchnąć?	Jakże!... Mam w książce do nabożeństwa modlitwę pisaną ręką mamy... Ależ tak... ten sam charakter...	Lepiej by było popić i zabawić się jeszcze.	Mamy przecie wizytę przed sobą	Możliwe, ojcze.	Najmij sobie pomocnika	Naturalnie.	Niby dlaczego?	Niech mię Bóg broni, abym was chciał przymuszać. Ja ino proszę. A ku pamięci dzisiejszego świętego obrządku darowuję wam dziesięć morgów pola w Łobzowie i drzewo z moich lasów na nową chałupę.	No dobrze, idź już.	No, jeżeli tak, to rzecz jest całkiem jasna	Nu, wasz brat brał! Co to będzie? To gwałt! rozbój! awantura!	Ogrodnik przyniósł owoce, a z miasta przysłali chleby, wino i ptaszki; musiałam to odebrać.	Owszem... zajmuję się szyciem, za które otrzymuję czterdzieści groszy dziennie...	Po drodze jak poziomki uzbierałem	Prowadziłem te konie, żeby je wam oddać.	Póki życia.	Rozumiem	Sprawy majątkowe.	Stare rupiecie!	Straszne? Dla kogo straszne?	Szwejk Józef, melduję posłusznie, panie lejtnant.	Ta pewność może być zawodna.	Tak, dwa miejsca wewnątrz, na nazwisko mego służącego Belle-Jambe musiał je zamówić, wyjeżdżając wczoraj wieczór.	Tak, dziecko.	Tak, panie i przyznaję się do tego.	Tak; na taką planetę, gdzie ludzie mniej cierpią...	To banda grzeszników grzeszników, z których składa się bractwo każdego okrętu na tym występnym świecie. Ja sam...	Ty wiesz, Jurku, jak mi przykro stawać przed światem w roli... w roli Feniksa!	Uspokój się, mamusiu, uspokój się	Więc mu pożyczcie te dwadzieścia franków Przecież powinniście chyba coś zrobić dla swojego kolegi?	Wszystko to prawda ale cóż z tego dalej będzie?	Zdrów i kazał się waszmości kłaniać	Zemsta, Krew, Obyczaje	Zgadzam się, moja pani, i zaraz opuszczę te tak gościnne progi. Chciałem tylko gościowi pani zostawić pamiątkę, żeby ją nosił kilka tygodni i wiedział, z kim ma do czynienia.	Zima jeszcze zdzierży a za jakie ośm albo dziesięć dni będę już coraz to spoglądał ku Mohilowu.	„Milordziemilord
Xiążkę?? Jak gdyby to xiążki taki na mnie wpływ miały. Wszystko lub nic. Pytam się ciebie, lepiejże swoje serce, przywiązanie, siłę tę, którą Bóg w nas wlał dla szczęścia ludzi..	Dalej sprawy potoczyły się biegiem, którym już nie kierowała ani moja świadomość, ani wola. Jedno wynikało z drugiego. Ambasada miała właśnie wysłać kuriera dyplomatycznego do Waszyngtonu z jakimiś ważnymi dokumentami. Ponieważ uśmiechała mi się podróż do Ameryki, a w dodatku i ta dziewczyna, której o tym wspomniałem, entuzjazmowała się projektem wyjazdu, zdołałem namówić wuja, by mnie powierzono tę misję. Ojciec Betty oczywiście nic nie wiedział o tym, że jedziemy razem. Zapomniałem jeszcze dodać, że Betty w swoim kraju miała narzeczonego. Małżeństwo ich było od dawna ułożone i nie mogło być zerwane ze względów materialnych i rodzinnych. Chcę być z tobą szczery, Haneczko, i dlatego przyznam ci się, że jakkolwiek moje uczucia dla tej dziewczyny w owym okresie wydawały mi się, a może i naprawdę były wielką miłością, to jednak cieszyłem się w duchu z faktu, że nie zostanę jej mężem. Bywały jednak chwile, gdy zazdrość o jej narzeczonego zdolna była doprowadzić mnie do każdego kroku.	Tak sądzisz? Jesteś bardzo mądra!... A więc uważaj. Prościutko stąd aż do galeryjki idzie steert... tak nazywamy tę wielką belkę a na końcu steertu znajduje się kierownica; skośne sztaby, złączone z obiema krzyżowymi belkami, wiążą wszystko. Jeżeli teraz obrócimy na dole kierownicę i przesuniemy naprzód, steert wykonuje taki sam ruch, a wskutek tego i kaptur się obraca. Zrozumiałaś?	Nie, nie! Tego nawet niech pan nie mówi! Wiem, że nie przeżyłabym tego. Ale mógł się był przecież wcale nie narodzić. Nie miałam przed jego przyjściem na świat nigdy tęsknoty do posiadania dziecka... Pod tym względem więcej kobietą jest mój mąż, bo o dziecku marzył zawsze.	Ty wiesz, że nie zależy mi wcale na tym, abyś afiszował swoją przyjaźń dla mnie, bo nie jestem ani trochę próżny. Toteż żałuję, żeś mówił o mnie tak pochlebne rzeczy swoim przyjaciołom (do których przejdziemy za chwilę). Ale co się tyczy pani de Guermantes, gdybyś mógł jej zakomunikować, nawet z pewną przesadą, co o mnie myślisz, zrobiłbyś mi wielką przyjemność.	Bóg dał mi sił, bym wytrwała aż do końca; zresztą markiz z pewnością zrobiłby dla mnie to samo. Od momentu, gdy zostawiłam jego zwłoki, odchodzę od zmysłów. Nie mogę już płakać, mówią wprawdzie, że w moim wieku coraz mniej się płacze, ale sądzę, że miarą cierpienia jest ilość wylanych łez. Gdzie jest moja Valentine? Bo jechaliśmy przecież do niej. Chciałabym ją natychmiast zobaczyć.	Czy to nie pan przyniosłeś mi list od hrabiego de Morcerf?	I nic pan mi nie powie?	Przypominam ci, Mokumie że przy wodospadzie Morgheda obiecałeś zaprowadzić mnie w okolicę obfitującą we wszystkie rodzaje zwierza. A musisz i o tym wiedzieć, że nie dlatego puściłem się na drugi koniec świata, żeby strzelać sarny lub tropić lisy. Tego tałałajstwa i u mnie w domu nie braknie. Pragnę nim upłynie godzina zwalić...	Słabe masz serce. A więc nie masz już siły, aby ofiarować przyjacielowi parę dni na próbę, której chciałby dokonać! Czy ty wiesz, co może hrabia de Monte Christo? Czy wiesz, że ma na rozkazy niejedną ziemską potęgę? Czy wiesz, że ma dosyć wiary w Boga, by uzyskać cud u tego, który mówił, że wiara przenosi góry? A ja mam nadzieję na taki cud, poczekaj na niego i ty, albo...	Widzi mi się że kowal jest w zgodzie z Boryną. Spotkałam go, wiódł od starego sielnego ciołka... Szkoda... dobrze wart z piętnaście papierków... ale może to i dobrze, że są w zgodzie, bo kowal pyskacz i na prawie się zna... Ale, tego złodzieja Kozła pono już wypuścili, trzeba znowu zamykać wszystko a pilnować...	Wielmożny panie, pochlebia mi, że zasłużyłem na pańskie zadowolenie, ale przyszedłem tu w innej sprawie.	Wszystko jedno. Ty wiesz i ja wiem... Otóż zarzuca ci, że gospodarujesz za dużo na własną rękę, a tego on nie może ścierpieć.	Wyszedłem z domu i robiłem to, co mi się podobało!	Nie mów nic i wybaczaj, że tak mało, ale powiedz, powiedz ichmościom, że nie zginie, kto swoją fortunę na zło i na dobro z radziwiłłowską połączy. Nie jestem królem, ale Bóg mi świadek, że nie zapomniałbym nigdy takiego Jana Skrzetuskiego ani takiego Zagłoby...	Panie Roman minister okazał dużo energii i zręczności w sprawach kolonialnych, niewiększe one były jednak chyba niż takież zalety niejednego z obywateli, kupującego szmat ziemi. KolonializmCałą przyjemność psuje mi zawsze, gdy mowa o tego rodzaju wyprawach morskich, sposób postępowania Europejczyków z tymi ludami dalekiej Afryki i Ameryki. Ile razy zetkną się ze szczepami rasy żółtej czy czarnej, niezwłocznie wydaje im się, że muszą je wytępić. Z dzikimi można sobie, zdaniem ich, dać radę jedynie przy pomocy udoskonalonej dzikości. Do takich to ostateczności doprowadza każde przedsięwzięcie kolonialne. Nie zaprzeczam, że Anglicy, Hiszpanie czy Holendrzy odnieśli stąd niejakie korzyści. Ale zazwyczaj rusza się na los szczęścia i bez żadnego planu na takie okrutne wyprawy. Czymże jest zresztą wola czy mądrość jednego wielkiego człowieka w przedsięwzięciach dotyczących handlu, rolnictwa czy żeglugi, a więc zawisłych z natury rzeczy od niezmiernej liczby istot maleńkich i nikłych? Udział ministra w sprawach tego rodzaju jest nader mały, a jeśli wszystko jemu samemu przypisujemy, to dlatego, że umysł nasz, skłonny do mitologii, chce dać imię i kształt określony wszystkim tym niezliczonym, utajonym siłom przyrody. Cóż to stworzył pański minister nowego w sprawie kolonii, czego by już nie znali Fenicjanie za czasów Kadmusa?	Zauważono nawet że na tych samych szerokościach  wyspy i części przybrzeżne mniej są narażone na mrozy niż okolice leżące w głębi lądu. Często zdarzało mi się słyszeć, że na przykład zimy w LombardiiLombardia	A to do mnie się przenieście, na drugą stronę, kaj Rocho dzieci nauczał... Juści, komina braknie, ale wstawicie cyganek i waju wystarczy...	Ale będzie wściekły! Tato nie lubi mylić się w swych sądach. Ach, Harvey’u, tylko się nie wygadaj, bo zepsujesz mi cały figiel.	Ale ja ja, czy potrafię kochać cię jak brata? Czy jest w mej mocy kochać cię jak brata?	Co to jest „knaga”?	Co?	Cóż ty na to?	I cóż pan widzi?	Idzie więc Chmiel, ale Krzywonos na niego nie czekał i dlatego przegrał...	Ja Reckowi wierzę, on nigdy nie kłamie.	Jeżeli więc Gilberta nie kocha Rolanda, to co?	Każdy z nas umarłby tak samo jak najpospolitszy zbrodniarz, gdyby w świętokradzki sposób zbliżył się do ołtarzy. Wobec bogów, mój książę, faraon i kapłan tyle znaczy, co niewolnik.	Kiedy pan wie, to proszę czekać Nie zapominam i nie zdradzam niczyjego zaufania i panu dziękuję za pochlebny sąd...	Kto jest ten pan?	Miło mi to słyszeć	Na głowie mojej szłom pradziadów!	Najpierw, pan Athos uwięziony.	Nawet Syndykat Narodowego Zbawienia stałby się fikcyjną projekcją zbiorowego stanu psychicznego pewnej grupy społecznych zaprzańców Ale jeśli ktoś jeden ma odwagę być konsekwentnym psychologistą, tak, jak Kocmołuchowicz to wtedy, na stanowisku generalnego kwatermistrza nawet, można dokonać rzeczy cudnych w swej potworności.	Nie desperuj, jegomość!... nasz kapelan nieraz batem błogosławił umierających i nie przeszkodził im do zbawienia. Co ma wisieć, nie utonie.	Nie wolno tak pytać. Nie śmiej pan! Rosja jest szaleństwo boże, ona jest. Jest. Świat powie: Rosja. Królestwo boże. Boże, nie człowieka. Tak.	No, widzicie Chłopak z pewnością chorował na serce i to go, biedaka, zgubiło. Gdziekolwiek by upadł, w wodę czy na ziemię, zawsze by umarł, jeżeli w nim serce ustało... Nie my temu winni ani nasze modlitwy chrześcijańskie.	Obaczcie no te szablice! Czyste powyrki, jak mi Bóg miły! Chciałbym się z którym popróbować!	Od jutra, mój przyjacielu, należysz do mnie. Rano kąpiel po lekkiej gimnastyce. Śniadanie: mleko, bułka, owoce.	Oto, przyjaciele, mały skrawek ziemi, na który rzuciła nas ręka Wszechmocnego. Tu mamy żyć, i może długo żyć. A może też przybędzie nam jakaś niespodziewana pomoc, gdyby jakiś statek przypadkiem... Powiadam „przypadkiem”, gdyż wyspa jest mało znacząca, nie ma nawet przystani, do której mogłaby przybić statki; obawiam się, że leży zbyt daleko od uczęszczanych szlaków, to znaczy albo zanadto na południe od szlaku, którym pływają statki odwiedzające archipelagi Pacyfiku, albo też zbytnio na północ od szlaku, którym udają się statki w drodze do Australii, okrążając przylądek Hornprzylądek Horn	Pan Nowowiejski o Basię deklarował.	Panno Janino! Czem jest ten pan?	Syn mój nie żyje?... Sara oskarżyła się o dzieciobójstwo?... Czy szaleństwo padło na jej duszę?...	Szepnął coś tylko na ucho hersztowi i byłem wolny.	Tak, wiem, że on jest bardzo dobrze myślący a to takie rzadkie u cudzoziemców. Ale ja mam informacje. To wcielony antysemityzm.	Tam do licha, zdaje mi się, że pod każdym rządem parowie Francji jeżdżą Pietrkową budą. Biorę miejsce w środku	To pan radca teraz mię dopiero poznaje?...	Widzieli cię żegnającego się z jakąś kobietą, z którą chodziłeś po ulicy.	Więc będziesz mu pan odradzać?	Więc mówi pan, że jako lekarz?...	Wszakże pan żądał milczenia Bał się pan wyroku.	Za wcześnie pan zaczyna tytułować pannę Rudecką	Zesłaniec pomarł. Łaskawy on, dobry pan był. Z popem pokłócił się przed śmiercią. Starej wiary pewno.	A do tego jestem ci bogaty	A ile dni wam potrzeba, byście się znów zebrali?	A teraz wiem ponad wszelką wątpliwość że jej gagatek, Fabrycy, znajduje się w Bolonii lub w pobliżu...	A ty w ziemię!	Aha, ładny kawałek. A jak się nazywa?	Ale owszem, przychodź jak najczęściej	Ale u pani bajecznie!	Ani kruszyny niema, ani tylego ździebdzia!	Bez sławy, bez grobowca, przez wszystkich zapomniany, w kwiecie wieku i szczęścia ze świata strącony, twój ojciec... tam...	Była tu w Warszawie, wszyscyśmy ją admirowali w „Polyeukcie,” mówił książę zapinając mankietki... Warszawie całej głowę zawróciła	Chodzi, Stasiek! Taki deszcz ciepły, że ha!... Ino cię zmyje, a zara się rozweselisz...	Cicho... cicho!... jeszcze będziemy mówili o tych rzeczach, ale nie teraz.	Czołem! listy od króla! Jeden do waszmości, drugi do wojewody witebskiego.	Czy to przyjęcie dla robotników nie mogłoby się odbyć skromniej?	Dicku, bez wstępów	Dlaczegóż to, jeżeli łaska?...	Edmundzie Dantès, aresztuję cię w imieniu prawa.	I pana Marka niema?	I trafić niełatwo Jeśli Krzyżaki ludzi z listami wyszląwyszlą	Jemu się coś stało! On skapcaniał!	Już od czasów nieboszczyka barona Stott-Wartenheima	Luksemburskim...	Masz u mnie uderzenie pięścią między łopatki, to znaczy, że zginiesz	Mnie ciepło	Namawiali.	Niby z tym majorem i z tą siostrą? Przysięgam Bogu, że nie łżę. Czy zdaje się pani, że każdy włóczęga i oberwaniec musi być szwagrem majora?...	Nie, panie łaskawy	Nie. Chciałem z tobą pomówić.	Nie. Ktoś tam umarł?	Nė man reikia tų tavo žinių, nė nieko! Aš sau į Ameriką nuvažiuosiu, ir ganai ąia nebebūsiu, kaip tik užaugsiu tuojau šmakšt ir išmausiu! Ar aš kvailas čia būti? Ten užsidirbsiu daug pinigų, dėvėsiu sau, kaip ponas, juodai, skėčiu pasirėmęs vaikščiosiu... Nė grįžti atgal čionai nebegrįšiu!	O kogoż jesteś zazdrośną?	O rany... Paweł... Szymek... poratujcie mnie! Mdli mnie tak, że omal nie padnę.	O valiza kaip matai, ot kur guli!	Owszem. Dziadunio bardzo lubi, kiedy do niego goście przyjeżdżają...	Poco? Jeśli zdycha, to się tam obejdzie bez ciebie, choroba może zaraźliwa.	Podpisz	Przygotowuje stół dla ciebie.	Rzeczywiście, jakaż to okropna woda!	Satysfakcji żądam od pana	Skąd to wiesz?	Słyszałem. To brat Hieronima?	Tak jest, miłościwy panie,	Tego łotra! Otrzymałem właśnie list...	Turiu prisipažinti, jog jūs mane pergalėjote, pana Ona. Dėl to ir pasiduodu jums ant loskosloska (lenk.) atvertė truputį pamislijęs Vincų Vincas.	Wasza królewska mości, musimy tak zrobić	Z kuszczówkuszcze (daw.) i upał był.	Zwraca, ale dlaczego? Jakimi motywami się kieruje?
A nie, bo mnie zawżdy pieścicie i całujecie, to co bym się miała bać?	Dobrze, że wiemy, jak mamy traktować twoje słowa Mam nadzieję, że do nieznajomych nie odzywasz się w ten sposób. Co by sobie ludzie pomyśleli?	Dosyć już. Nudzi mnie ta bezsilność pojęciowa. Co mi z tego, że uświadomię sobie trudności, kiedy nie dosięgnę nigdy ostatecznego zrozumienia. I ty także. Zostawmy to innym, których specjalnością jest myślenie. Dla nas już jest za późno.	Robią w Ameryce, gdzie właśnie jest największa wolność. Tam policaja, co broni burżuazji, nie tknie świadomy towarzysz, a do tego milionera strzela... Niejeden zginął taki, co jego lokaj większą pensję bierze, niż szajblerowski dyrektor.	Co pan mówi... Wiem, co jest ludzki organizm tak mądrze zbudowany. Lecz skądże on się wziął, kto go stworzył i w jakim celu? Jeżeli śmierć jest snem, to po co było budzić nas z niego? Przecież to niesprawiedliwość.	Co zaś do tego, aby pozycja uprzywilejowanego, jaką tu zajmujesz dawała ci prawo obrażać dżentelmena...	Ja?? ja? Opętanym nazwać się może ten chyba, co na wysokiem dostojeństwie o Bogu zapomina i praw jego nie szanuje.	Co to znaczy?	Więc hrabia nie znajduje miejsca dla prostej sprawiedliwości, dla bezstronnego sądu? Więc na cóż jest ustanowiona ekspertyza? Wywieśmy na wystawie wielki szyld opiewający naszą chwałę i zasługi, a na wytwory niższych producentów nie zwracajmy uwagi. Zróbmy już świństwo zupełne, kiedy się do tego dąży.	Hm! hm! lepiéjbyś to sobie z głowy wybił... Cyganka... diabeł ją wié... może co zna!  O jéj ojcu i matce dziwy prawili: nasłuchałam się, że włosy na głowie wstają... Cyganisko się w końcu obwiesił!! Brudy i szkarady: potrzeba ci było tam nosa wtykać?	Co pani wie?...	Co?	Na co?	Obraz ułożyłem podług podobnego obrazu, który niegdyś widziałem w Niemczech: me­chanikę sam wymyśliłem. Sama historyjka o Fauście czarnoksiężniku także nie jest moją; widywałem ją nieraz w czasie moich podróży w teatrach maryonetek. Anioł wychodził z biblii i przestrzegał doktora, ale zegar przedzierzgnął się w biesa, który otrzymywał władzę nad Faustem, skoro anioł odszedł, a biblia zamknęła się. Tenże Faust miał famulusa, jak go nazywali, który wiedział o całym pakcie i sam już nawet był na złej drodze, z której się jednak zawczasu jeszcze cofnął. Biedny i nędzny występuje w ostatnim akcie, jako stróż nocny w tem mieście, w którem mieszkał doktor; wiedział zaś, że gdy wyśpiewa dwunastą, wówczas przyleci djabeł i porwie dawnego jego pana. Wybiła złowroga godzina, famulus składa ręce na piersiach i: Mości Panowie Gospodarze! woła, westchnąwszy głęboko; ale czy nie mógł, czy nie chciał powiedzieć: Już dwunasta, dość że z cicha tylko szepnął: Na zegarze! A to wszystko na nic się nie przydało, bo ognistą pożogą Faust wyleciał przez okno swego domu.	Otóż właśnie pozostaje nam tedy jedyne wyjście. Żorż musi wystąpić ze skargą do prokuratora na Kunickiego. Ta zaś, między innymi, powinna zawierać zarzut, że Kunicki wymusza na siostrze oskarżycielaoskarżyciel	Ma spryt. To chodzący artykuł. Vernou płodzi artykuły, zawsze będzie robił artykuły i nic tylko artykuły. Najuporczywsza praca nie zdoła nigdy skleić książki z jego kartek. Felicjan niezdolny jest począć dzieło, rozłożyć proporcje, połączyć harmonijnie osoby za pomocą planu, który rozpoczyna się, zawiązuje i zmierza do głównego punktu; ma idee, ale nie zna faktów; bohaterowie jego to utopie filozoficzne albo liberalne; wreszcie, styl odznacza się szukaną oryginalnością, jego wydęte zdanie padłoby na płask, gdyby je krytyka nakłuła szpileczką. Toteż obawia się ogromnie dzienników, jak wszyscy ci, którzy potrzebują hałasu reklamy, aby się utrzymać na powierzchni.	Jeśli to miał być dowcip, to się panu nie udał	Na wojnie się nie rozumiesz i dlatego nas posądzasz, że cię dopiero po wszystkim chcemy na miejsce przyprowadzić. Jedne chorągwie idą jako sierpem rzucił, inne zaś muszą okładać, aby szlaki poprzecinać	Nie o chorobę tu chodzi, panie merze; ale pan równie dobrze umie leczyć kieszeń jak ciało; przyszedłem więc poradzić się pana w sprawie, jaką mam z jednym-tam z Saint-Laurent.	O, proszę pana prawdopodobnie i pan to zauważył, że oddawanie bliźnim większych przysług wytwarza w nich psychikę dłużnika, a czego od dłużnika może się wierzyciel spodziewać oprócz nienawiści lub w najlepszym wypadku niechęci?	Tak! Jesteś! Nic nie pomoże. Wszyscy to mówią.	Bez wątpienia. Mistrz mój żąda, aby ksiądz proboszcz udał się razem ze mną do Colignac, gdzie oczekiwać będzie, aby z rąk księdza otrzymać ów ważny depozyt. Chcę więc tylko zapytać, czy ksiądz dobrodziej gotów jest udać się ze mną w drogę jutro rano.	Och, Jakubie! Jakże to nieładnie z twej strony! Ale czy naprawdę chcesz przejść się ze mną? To byłoby miłe! Bałam się, że pójdziesz pożegnać się z którymś z twych przyjaciół, z Tomem Hardy, który ci dał tę szkaradną fajkę, albo z Nedem Langtonem, który drwi z ciebie, że ją palisz. Bardzo to ładnie z twej strony, że chcesz poświęcić mi ostatnie swe popołudnie. Dokąd pójdziemy? Najlepiej do parku.	Bez wątpienia. Kolej żelazna nie jest jeszcze dokończona.	Bracia twoi podobni są zupełnie do wilków seeoneeńskich! O ile rozumiem język ich kul i kamieni, mają widoczny zamiar pozbyć się ciebie ze wsi.	Chcę, ażebyś żyła... Żyła, należąc do mnie...	Chmielnicki ich się wypiera i mówi, że wbrew jego rozkazom łupią. Inaczej by nikt w jego wierność i posłuszeństwo dla króla jegomości nie uwierzył.	Cnotą mnie nazwano Wiara, Miłość i Nadzieja to siostry moje młodsze. Kto ze mną, ten z nimi.	O, nie dobrze z nim!	Synu, pamiętaj, coś winien ojczyźnie! Noś skórę wilczą, wślizguj się jak wąż, dowiaduj, a sercem bądź tym, kim być winieneś	Są blisko Listy z Węgier przynoszą groźne wieści. Coraz to jakiś książę rusiński zjawia się tam, błagając o ratunek albo przynajmniej o schronienie... Dwór mego ojca jest pełen takich wygnańców, którzy straszne rzeczy opowiadają...	To dość ciekawe że tak stosunkowo niewielka wyspa posiada tak urozmaicone tereny. Logicznie rzecz biorąc, taka różnorodność zwykle jest cechą lądów stałych, mających znaczną powierzchnię. Można by sądzić, że część zachodnią Wyspy Lincolna, tak bogatą i żyzną, opływa ciepły prąd z Zatoki Meksykańskiej, a wybrzeża północne i południowo-wschodnie są na jakimś Morzu Arktycznym.	To panienka sama nie potrafi?	Z wami Ojcze i przy pomocy królowéj, obawiać się ich nie mam potrzeby	Nie wiedziałem, że to jest właśnie to, czego szukano tak gorliwie. Nigdy mi nie opisano, jak to wygląda, wasza królewska mość.	Bo ona jest prawdziwą matką całego rodu; ona jedna znosi jajka, z których wylęgają się później pszczoły robocze. Nie myśl, że królowa pędzi próżniacze życie: dużo się ona namęczy, zanim zniesie przeszło tysiąc jaj dziennie i każde umieści we właściwej komórce.	Muszę zapoznać się z panem Norskim, ażeby choć w części wynagrodzić mu mimowolną krzywdę... Obawiam się że odebranie moich córek z pensji było jedną z przyczyn samobójstwa nieszczęśliwej pani Latter... Ale Bóg widzi, nie mogłam zrobić inaczej, panno Brzeska!... Pensja w ostatnich czasach miała okropną opinię, a ja jestem matką... Jestem matką, panno Brzeska...	A ja ciekawam tego Buczynka bardzo dobrze.	A ja wam pięćdziesiąt rubli nie zapłacę ani chałupy dla szwagra nie zbuduję.	A kiedy ja nie mogę wymówić.	A ten... ten Bakura jest między nimi?	A więc, panie Cyrusie zabierzemy się za przerabianie rudy żelaznej?	Czemu nie ma pani powozu?	Dlaczego tu szyba stłuczona? Ile kosztuje to lustro? Kto gra na tym fortepianie?	Dwieście, nie sto, żebym tak zdrów był!	Hersylia westchnęła tylko. Tobiasz chodził szybko po pokoju, rzucał ogniste spójrzenia i usiadł nareście, Hersylia zbliżyła się ku niemu, wzięła go za rękę i milczeli!	Jak się pan ma. Jest pan pewno ciekaw, czy byłam u Lusi?	Jak to szynkwas?!	Można ich oszukać?	Można wam powinszować	Myśmy nie wojenni ludzie!	Nawetem grosza nie widziałnawetem (...) nie widział	Nie, dziękuję.	Nie, po prostu hrabia Monte Christo.	Niech będzie. Ale pokażecie mi drogę do kraju srebra?	Nieudolne są moje wyrazy lecz trudno oznaczyć dokładną wartość rzeczy wyższej nad cenę, ale idźmy poszukać księcia. Zapewne oczekuje na nas z wieczerzą, a potem spoczniecie sobie, rycerzu, po trudach wczorajszej podróży do Kandii.	Nieśmiertelność duszy!... Gdyby pod tym tytułem był jakiś nowy balet albo nowy rodzaj preferans uwierzyłbym, że pan Norski zajmuje się nieśmiertelnością duszy.	No, no! Już ja wiem, że jak się słuch o tym rozejdzie, na przyszły kwartał wszystkie sutereny, strychy i oficyny spadną na twą głowę i kieszeń! Zobaczymy prędko dno tych oszczędności!	Owszem. Zamieszkaliśmy w małej wiosce w pobliżu Kadyksu, gdzie nie mogliśmy spotkać nikogo znajomego...	Panie to ta sama niewiasta.	Pełski lada dzień oświadczy się o Lulę.	Powiedziano mi raz, że nie należy wypisywać nazwisk ludzi obcych, biorących udział w danej sprawie, gdyż wymienianie nazwisk pokrzyżowało już wiele dobrych zamierzeń.	To chodźmy podziękować sąsiadowi za jego uprzejmość.	Witam, witam drogiego pana Spodziewałem się tej wizyty.	Więc pojedziesz do Gasteinu?	Wyznam ci prawdę, nie myślałem o tym.	Właśnie się umyją	Zaczekajcie... weźcie mnie z sobą!...	Zgadza się widziałeś go?	Żeby ten Prusak jako warunek pozostania w Mariampolu postawił moją rękę, poświęciłaby mnie babcia niezawodnie. Rzuciłaby wychowankę na pastwę Szwaba, odwiedziłabym i ja zbójecki zamek nad Renem.	A cóż ma wspólnego śmierć doktora Sorbony z książką, której sobie życzę? Czyżbyś pan tamte dwie zaczerpnął z jego biblioteki?	A wie pan jakie nieszczęście go spotkało?	Błogosławieni... e... e...	Chłopcy wydzierają stronice z kajetówkajet (daw., z fr. cahier)	Cierpieniem zmożony i upokorzony ogromną przegraną.	Czy... redukcja objęła dużo osób?...	Elektor z całą potęgą stanie za nas.	Ho, ho! ScewolaScewola mruknął Wentzel.	I oddał mi je pełnym zaufania ruchem.	I ty wierzysz, że tak jest w rzeczywistości?!... Te wędrówki dusz?...	Ja? Pracuję, jak pan widzi.	Jego świątobliwości Jana XXII Wszak już ojciec święty przysyłał legata w sprawie biskupa ryskiego i sprawa ta zakończona	Kiedyż pojedziesz?	Możesz powiedzieć, że przeprosiłem pana hrabiego de Monte Christo; idź.	Możliwe, że taki jest plan naczelnika.	Mówią, że różne przybierają kształty...	Nic... Choć wiesz, Adziu, że będę musiała tam pójść	Niebezpieczną?	Nieźle!	Oj, prawda, prawda Jak nas Tatarzy przepędzili, tak już tydzień uciekamy. Chciałyśmy uciekać jeszcze dalej, ale nam dzieci pomarzły. Miłosiernie prosimy o schronienie na jedną tylko noc. Jutro pójdziemy, jak Bóg w niebie, pójdziemy.	Owszem, owszem, możesz mówić dalej	Pan rotmistrz przyjedzie dopiero o czwartej	Proszę.	Prędsza zguba, gdy na własną rękę wojnę prowadzić będziem	Tak ci...	Tak, wszystkie.	Więc bierzesz pana...	Wszystko gotowe, najjaśniejsza pani! Jest piękna szata ze szkarłatnego aksamitu, złotem bramowana, jako przynależy monarchini piekielnych podziemi. Na wypadek pomyślnej odpowiedzi przysposobiła ją moja Marychna.	Zrobimy spółkę.	Żarty!
Hrabia widocznie ma na myśli owe ramy lustrzane, jakie porównałem do tych mas One, według mniemania hrabiego, rozszerzając się, mogą nas kiedyś zdruzgotać. Obawy przedwczesne, ale słuszne, bo w kulturze wieków my będziemy się zwężać, oni rozrastać, aż nastąpi kataklizm przypominający potop. Zaleją nas te masy, jeśli nie będziemy mieli Noego, który by dość wcześnie pomyślał o arce. Ale i tu jeszcze w interesie naszym leży uświadamiać masy, szerzyć postęp, zachęcając bodaj w drobnostkach. Przez to zasłużymy na wdzięczność potomków naszych, bo lepiej być zatopionym w czystej bieżącej wodzie niż w brudnej kałuży. Postępując wedle programu hrabiego, nie zyskiwalibyśmy zwolenników, lecz wrogów, co już dla nas najmniej pożądane, nawet niebezpieczne.	Przyznam się, że nie wiem dokładnie Jest to właśnie ta dziewczynka, o której mówiłem. Taka sobie posługaczka w szkole.	To chwała Bogu! Zalecałem też panu Longinowi, żeby się o naszą niebogę kniaziównę pilno dopytywał, jeżeli gdzie jej nie widzieli, bo tak myślę, że Rzędzian musiał się do wojsk królewskich przedostawać. Pan Longinus pewnie na odpoczynek nie pójdzie, tylko z królem tu przyciągnie. W takim razie mielibyśmy niedługo o niej wiadomość.	I pokpisz całą sprawę, jeśli natychmiast nie powiesz wszystkiego wujowi Stalky’emu. No, wypluj to raz, skarbie mój, a my zobaczymy, co się da zrobić. Masz pomysł, ty blagierze jeden! Wiedziałem, że masz jakiś pomysł, jak tylko odszedłeś. Turkey mówił, że chcesz wiersze układać.	Nie zajmuję się szpiegostwem. Ponieważ jednak jestem obywatelem rumuńskim i wobec państwa polskiego do żadnych sentymentów się nie poczuwam, a nastręcza mi się okazja zarobienia poważnej sumy, wymyśliłem pretekst, by namówić dyrektora Medany, do zetknięcia mnie z panem. Zapewniłem go, że chcę skorzystać z wizyty pana w Medanie, dokąd umyślnie przyjechałem, i prosić pana o interwencję w sprawie aresztowanej przez waszą policję mojej kuzynki. To był jednak tylko pretekst.	Tu powiem, że to znowu moja rzecz. Tyle wam powiem, że dokąd ona nie zerwie ze mną, będę jej narzeczonym i ożenię się wkrótce. Dziwię się, że mogliście mi zaproponować podobną aferę	Nie; w pośrodku właśnie będzie klęczeć Najświętsza Panna, jako że ją ostatnia chwila przy modlitwie spotkała. Ten wysoki apostoł z wielką brodą, święty Jakub Starszy, będzie ją podtrzymywał, a wszyscy inni najdą się dokoła, płaczący i modlący się. Powyżej Matka z Synem w otoczeniu aniołów, a na samym szczycie Trójca Święta i koronacja.	A od czegóż jest najwyższa rada?... Powiadacie, że składa się z samych mędrców... Więc niechby oni wzięli na swoją odpowiedzialność traktat, który ja uważam za hańbę i zgubę Egiptu...	Że do niej, do tej Marysi. Motocykiel całymi dniami gdzie stoi?... A pod sklepem pani Szkopkowej. Wszyscy widzą i głowami kręcą. A pan Leszek gdzie przebywa?... Ano w sklepie. Sam na sam! Tak! Sam na sam z nią, bo Szkopkowa w sklepie nie siedzi. Pani aptekarzowa powiada, że to dziw, powiada, że dotychczas ksiądz proboszcz z ambony, powiada, takiego zgorszenia nie potępił. I jeżeli, powiada, tego nie zrobił, to chyba przez wzgląd na szacunek i poważanie dla rodziców tego, powiada, przedsiębiorczego kawalera.	Doprawdy zapomniałem, rzekł hrabia, zdaje się, że jest na opiece brata, który do niej podobny jak dwie krople wody.	Świat tak zmienił się w ostatnich pięciu latach, że co my możemy jeszcze zmienić?	Pono o Grzeli. Mojego nie ma, pojechał do powiatu, a stójka jeno powiadał, że tam stoi napisane, jakoby Grzela pomarł czy coś...	Bo ja chcę mieć na początek tylko tyle, żeby się nie zjadać. Bo Warszawa okropnie droga.	Głupiś, Wawrzecki! a nie chwal się z tem, bo i tak ludzie to dosyć prędko spostrzegą.	Zamek If nie ma cmentarza; rzuca się zmarłych prosto do morza, uwiązawszy im najpierw do nóg trzydziestosześciofuntową kulę.	Zapewniam cię, że nikt. Jest wprawdzie osoba, mieszka u pani Steerforth, z którą lubię rozmawiać niesłychanie, nie jestem jednak zakochany w pannie Dartle.	I pan mógłby popatrzeć swojego. Tylko ciemno. Z daleka nie widać. Ale do mnie tu pan nie zejdziesz, bo się boisz.	O!... szczęście takie wydaje mi się niemożliwe i boję się, aby, jak sen, nie znikło, pragnę je jaknajprędzej w rzeczywistość zamienić!	Ben Joel oświadczył w twojej obecności, że ta księga nigdy nie istniała.	Błogosławieństwo boskie, że królowa jejmość żelaznym zdrowiem się cieszy i dla zwyczaju ino medyka nadwornego utrzymuje, bo...	Nic się nie stało Wracasz przecie z gospody.	No nie wiesz? Pójdzie nam o co i pokłócimy się.	Właśnie po siły jadę w insze strony, skoro je tutaj postradałem. Nie lękajże się jak dziecko Cóż mi grozi? Jeszcze śmierć daleka ode mnie; wszak pamiętasz, co nam obojgu Cyganka wróżyła?Cóż mi grozi? Jeszcze śmierć daleka ode mnie; wszak pamiętasz, co nam obojgu Cyganka wróżyła?	Zgoda, lecz nie rozprawiajmy o teologji, jeżeli łaska, Aramisie; pewnie ci jej wystarczy na dzisiaj, co do mnie, zapomniałem nawet tej odrobiny łaciny, której nie umiałem nigdy; zresztą, muszę ci wyznać, że dziś od rana nic w ustach nie miałem, i głodny jestem, jak wszyscy djabli.	Gdzie? co? sama jedna! pewno nie sama, musiał kuzynek Honory podjechać i pomódz, albo nie wiem tam już kto, a pewnie nie sama uciekła, bo by się bała. I asan tu siedziałeś, chodziłeś, bałamuciłeś, durzyłeś siebie i mnie... a byłeś jak w rogu! Otóż mi śliczny człek do roboty! Do półmiska i kieliszka...	Nie robię tego dlatego, że chcę, tylko że muszę, Tadziu.	Nie, na miłość Boga, nie, Pawle! Dla kobiety akcje są niczym. Kobieta nie zna się na giełdzie.	Wie pan, drogi panie Nikodemie że to podniesie dochód Koborowa o jakieś sto do stu czterdziestu tysięcy rocznie! To znaczy, że według naszej umowy pańska tantiema wyniesie ponad czterdzieści tysięcy rocznie! Co? Nieźle? Opłaciło się panu?	Nie, daj mi spokój Nie mogę wstać. To niemożliwe. Chciałbym przecież chętnie, Bambi, możesz to sobie chyba wyobrazić, ale jestem za słaby.	Jeżeli chcesz wiedzieć, to tak... Mam kilkakroć sto tysięcy rubli. Trudno mi zliczyć dokładnie, bo mi bracia przekażą na banki. Dowiem się dokładnie w naszym banku.	Panie prokuratorze to chyba jednak za wcześnie, aby panna Valentine, pogrążona w takim smutku, mogła myśleć o małżeństwie; naprawdę, obawiałbym się...	Jak zwykle dostałem po uszach. Ale ostatecznie nie o to idzie. Niech mnie pani rzeczywiście kiedy odwiedzi, a zobaczy pani zupełnie nowy rodzaj gospodarstwa. Może pani ode mnie coś nie coś skorzysta.	Ja rządowi? ja? któż ci to powiedział? ja? stary wojskowy! com za ojczyznę krew przelewał! uderzył się w piersi.	Jaki ociec? Tandem do rozkazowania i tyranizowania to on ociec. A do miłowania to nie ociec, jeno zalotnik. Cóż to za jakaś filozofia? „Wacpanna bój się mnie, bo ja faterfater (z niem. Vater) rozróżnienie..	Nie wiem. To nie moja rzecz	A cóż to trudnego? Tyle ludzi rozwodzi się.	Bawi mnie to kiedy sobie przypominam, że i ja chodziłam jak te panie albo jeździłam obszarpanymi dorożkami.	Ja cię nie po strzępy posłałem ja chcę ich widzieć żywych!	Nie mów tak. To po prostu okropne.	Nie rozumiem pana.	Odczep się i już.	Tego trudno mu zabronić ale od ciebie on nic nie żąda.	To trudno: nie będzie wioseł.	A żeby im kulasykulas (gw.) I zapłakała, z zaczerwienionych oczów polały się strugi gorzkich łez, a wszystkie rany duszy spłynęły jakby tą żywą, serdeczną krwią.	Ależ nie, bynajmniej. Przypomina sobie pan historię z diamentem, historię księcia de Charmerace?	Bardzo szczęśliwy jestem, że cię widzę, księże Lantaigne! Jakże w porę przychodzisz!	Musisz się im akomodować i do wiechciów w butach kłaniać.	Nic nie mów!	Nie	Obaczcie no, Macieju, bo ten żółtek powiada, że dobra, a pewnikiem cygani...	Postaram się	Proszę panią prędzej, bo się spóźnimy.	Zmężnieję opalę się, nabędę umiejętności rozmaitych...	Musiał tam Sapio pokawić, już ja go znam!	Ale jak on cię kocha...	Ale niewiele mi powiedziała	Ale wspomniała pani o wrażeniu.	Dawano już ptakom?	Gdzież ona?	Ja także to wiem.	Jakże mogę im dopomóc bez pieniędzy? Wszak w zamian za te pieniądze przyrzekłem Sintramowi umrzeć!	Kiepska sprawa Dlaczego właściwie to zrobiłeś?	Niechże waćpana Bóg prowadzi i nawróci na prawdziwą drogę, abyś zszedł z tej, po której błądzisz.	No to skąd ten tytuł hrabiego?	Pigułki kręcić, lukrecję smażyć, robić pomadę i maść na odciski?	Powiedz to jemu	Pozwoliłem sobie na taką miłosierną operację, bo miałem akurat fałszywą złotówkę	Przecież to historja twojej kochanki.	Tak, to jego koń.	Właśnie ciekawi jesteśmy, w jakiej? O to nam tylko chodzi... w jakiej...	A prawda musi być w pośrodku!	Ach, urlop Dadzą mi wcześniej, albo zupełnie zrezygnuję z posady.	Cha, cha!...	Czego chce od nas twój pan?	Dawaj tamto! Sługa wyrzuci...	Dlaczego?	Dokąd?...	Gdybyżem ja sam wiedział!...	Gdzież pan był w marcu przeszłego roku?	Handel, Żyd wybuchnął Wokulski.	I koń pod nim tatar zacny, jak lepszego u chanachan odpowiedział wachmistrz.	Jak tylko można najwięcej.	Jesteś pewien?	Kiedy wraca?	Kto wy jesteście, ludzie?	Miła! Piękny charakter! I doskonała gospodyni	Mniejsza Czyby jednakże Stach zrobił coś podobnego?...	Musi umrzeć	Niewiele, byłem wtedy daleko od Francji. Mów pan dalej.	No?	Och!...	Peer Vibe.	Pij. Jedz.	Posądzajcież zarówno i dyżurnych najjaśniejszej pani.	Przejdziemy do gabinetu.	Przyszedłem cię ocalić z rąk Van Goulda.	Rzęsista kobieta	Więc ja mam ginąć z ręki takiego cymbała?...	Śledztwo wytoczone przeciwko Verlocowi wykaże publiczności niebezpieczeństwo i nieprzyzwoitość praktyk tego rodzaju.	„Pan chciałby zapewne wiedzieć kim jestem?”
Ach, no tak	Niech i tak będzie Zawsze wolałbym zapusty w Poznaniu niż w Rogoźnie.	Tak?... Niesprawiedliwe?... Bój się Boga, Wil, nie wmawiaj we mnie, że sam siebie umiałeś okłamać! Nie udawaj przede mną! Nawet taki Blumkiewicz widzi, że się tylko męczysz!	Dosyć! dosyć boski śpiewaku; nie zdołasz nigdy odmalować nam wdzięków i powabów nieporównanej Altisidory, która nie umarła, jak pospólstwo mniema, ale żyje jeszcze w stugębnej sławie i ożyje pomiędzy nami, jak tylko Sancho Pansa powoła ją do życia próbą, którą wycierpieć musi. Więc, o Radamancie, ty, co rządzisz ze mną w ciemnych Lety otchłaniach, ponieważ wiesz, jaki jest wyrok niezmiennego przeznaczenia, żeby ta piękna osoba zmartwychwstać mogła, mów prędko, ażebyśmy nie ociągali się z chwilą, w której ją ujrzymy. Zaledwie Minos wyrzekł te słowa, Radamant powstając, zawołał:	Bądź rozsądną kobietką i zrób, o co cię proszą. Zamiast płakać, posłuchaj, jaki mam wesoły plan. Pójdziesz do ciotki March, a ja co dzień będę cię zabierał na przejażdżkę lub na przechadzkę i będziemy się doskonale bawić. Czy to nie lepiej niż smucić się tutaj?	Ależ, kochanie, to, co mówisz, nie trzyma się kupy, fałszywe jest od podstaw. Wiesz równie dobrze jak ja, że istnieją tytuły pretendentów, które obowiązują nadal, jeżeli terytorium zajęte jest przez uzurpatora. Na przykład król hiszpański mieni się również księciem Brabancji, stwierdzając przez to stan posiadania mniej dawny od naszego, ale dawniejszy niż posiadanie króla Belgów. Nazywa się także księciem Burgundii, królem Indii Zachodnich i Wschodnich, księciem Mediolanu. Otóż nie posiada już Burgundii, Indyj ani Brabancji, tak jak ani ja, ani książę heski nie posiadamy Brabancji. Król hiszpański mieni się mimo to królem Jerozolimy, cesarz Austrii również, a ani jeden, ani drugi nie ma Jerozolimy.	Dość widzieć ten drobiazg, jak się czepia starego swego wuja! Lgnie do niego po prostu co dzień bardziej, co dzień więcej się przywiązuje. No! Nie ma co mówić, musi nastąpić pewne oderwanie, po co zwlekać.	Ej, do kata, odkąd ten cacuś przestąpił próg mego domu, wszystko tu idzie do diaska! Tylko wam w głowie cukierki, uczty i bale. Nie chcę tego wszystkiego. Dość jestem stary, abym sam wiedział,jak mam postępować. Nie potrzebuję lekcji od córki ani od nikogo. Zrobię dla mego bratanka to, co uznam za stosowne; wy nie potrzebujecie do tego wścibiać nosa. Co do ciebie, Eugenio Nie mów mi już o nim, inaczej wyprawę cię razem z Nanon do klasztoru w Noyers i to nie dalej niż jutro, jeżeli tylko piśniesz. Gdzie on jest, ten chłopak, czy już zszedł?	Nie zbliżaj się do mnie! Uważaj!	Za pół godziny się dowiemy Zresztą widać, że kapitan ma zamiar tu wylądować, jeżeli więc nie dziś, to najpóźniej jutro poznamy go z bliska.	Nie odpowiadaj za mnie Jesteś teraz moim nowym fornalem. Idź, połóż się spać wśród moich ludzi. Znajdują się wraz z końmi w pobliżu północnego narożnika dworca kolejowego.	– No, teraz mówisz do rzeczy! Tego, Huck, nie wolno nam popuścić. Musimy się trzymać i nie rezygnować!	Połowiczność tu niemożliwa! System hrabiego Barskiego doprowadziłby sam przez się do unicestwienia wystaw. Bez wytworów i udziału tych mas nasze wystawy przypominałyby karnawał, na który zjechalibyśmy się z końmi i inwentarzem dla własnego użytku. Zabaw byłoby bez liku, ale nic nadto. A nagrody? Zapewne, sypałyby się. Gdybym wystawił swoje stare palto i zdeptane kalosze, dostałbym złoty medal na pewno.	A zatem na dwadzieścia kroków. Do pierwszej krwi.	Andrzej powinien mu zatem dodać odwagi	Grzela nie żyje! Laboga! Taki młody i zdrów! A to mu było dopiero na dwudziesty szósty. Miał już wrócić we żniwa. Utopił się, we wodzie! Jezu miłosierny!	Ja nie mam do nich żalu	Jutro zobaczę Ligię, a potem będę ją miał w domu moim co dzień, ciągle i do śmierci.	Ledwiem cię ujrzał, jużem o sobie zgoła zapomniał i widzę, że wolnemu dotąd żołnierzowi chyba w niewolnika zmienić się przyjdzie, ale taka widać wola boża. Afekt jest jako strzała, która niespodzianie pierś przeszywa, i oto czuję jej grot, choć wczoraj sam bym nie wierzył, gdyby mi kto powiadał.	Nie! ale co mi każe moja godność i twoja. wynijdźmy raz z pod tej nieznośnej, nieustannej groźby, która nas poniża.	No więc, w jednym słowie: przyczyna, która panu nie pozwoli pojechać do Włoch?	Pani się zemści?... Ciekawam bardzo... bo jabym nigdy, nigdy nie darowała.	Swoje powtarzam: myślowe rozprawy nie powinny nigdy ludzkiej ofiary pociągać za sobą. Uśmiercić człowieka tylko dla pomysłu	Wynoście się sami, póki was gonić nie zaczniem.	Zdrowa jak ryba i nie potrzebuje wcale pokrzepiać zdrowia.	Co znaczy, nie pójdzie? A co na to powie Noemi?	Nie dziwujcie się Salomea Bobrownicka jest pod waszą opieką. Bez waszego zezwolenia żadnego ważniejszego kroku nie uczyni.	Rozumiem, choć bardzo boli, tu w nodze. Tylko już o tym tytule książęcym będziemy wiedzieć raz na zawsze, że był i nigdzie nie ucieka, więc trudzić się ciągiem wywoływaniem go z niepamięci nie ma powodu.	Byłem. Alem Bohuna tam nie znalazł. Stary pułkownik ŁobodaŁoboda, Fedir (zm. 1666) Kozak na czyjejś służbie, zbrojny służący. ledwie garść przy chorągwi została wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. zbiegła i to jest, mój jegomość, ważna rzecz, bo tam się podobno jakaś rebelia knuje. Chciałem się koniecznie czegoś dowiedzieć o Bohunie, aleć tylko tyle mi powiedziano, że się na ruski brzegruski brzeg i wróciłem.	Ja sam dziwię się, że tu jestem! Skradałem się do ogrodu jak złodziej. Przez całą drogę z Memfis zdawało mi się, że wszyscy Egipcjanie pokazują mnie palcami, a każdy Żyd pluje...	Mówię, Najjaśniejszy Panie, iż tracę zdrowie w tych uciążliwych walkach i wiekuistej pracy. Mówię, iż prawdopodobnie nie będę mógł przenieść trudów, przy oblężeniu Rochelli i że lepiej byłoby mianować na moje miejsce pana Kondeusza, lub de Bassompierra, lub wreszcie jakiegoś dzielnego człowieka, któremu z zawodu wypada prowadzić wojnę, a nie mnie, człowieka duchownego, którego nieustannie od powołania mego odrywają ku rzeczom, do których żadnej nie mam zdolności. Będziesz przytem szczęśliwszym, Najjaśniejszy Panie, w wewnętrznych swoich stosunkach i nie wątpię, iż niemniej wielkim pozostaniesz dla obcych.	Rudnicki pracą i zdolnością wybił się nad tłum, z niskiego urzędnika został szefem biura Goldmarka, jego prawą ręką. Nikt mu nic zarzucić nie może, ale przecie nie wolno uznać cnoty i zasługi, pochwalić, zostawić chociażby w spokoju. Ponieważ jego opinii nie sposób było zbrudzić, zbrudzono opinię jego żony, bo przecie nie ma i być nie może kobiety uczciwej, a już piękna kobieta musi być bez czci.	A brody i włosów na głowie nie strzyże...	A do teatru chodzicie?	Chcesz pięć franków za konia?	Co czynisz, przyjacielu?	Daj Boże, abyś mówił prawdę i aby inne oczy dojrzały to podobieństwo, które dla moich jest ukryte. Ale, lękam się... że list ten mówił prawdę.	Don Carlos uciekł z Bourges i wrócił do Hiszpanii.	Doskonale. O której pojedziemy?	Ja również cieszę się, chociaż jeszcze... wątpię...	Ja wam głową nie będę ręką tylko... Z kmieciami nie trzymam, bom innego rodu, a z zemstą idę.	Jakto? ze wsi? dokąd? po co?	Moryc, chodź do nas!	Mówiliście już kasztelanowi iże swoją głowę za moją oddajecie.	Nic to, przecie jesteś tu, ze mną Teraz możemy o tym zapomnieć, bo wszystko dobrze się skończyło.	Nie byłem.	Nie dbam o opinię; tylko wobec siebie chcę pozostać czystą... Każdy brud jest mi wstrętnym i nawet dla dopięcia swoich marzeń nie zrobiłabym podłości.	Nie otrułbym tej osoby ale obiłbym owego chłopca... gdyby ów chłopiec kochał mojego człowieka. Wpierw jednak zapytałbym owego chłopca, czy to prawda.	Nie przewlekajcie narad.	Nie wiem prawdziwie, kupiono ją dla mnie.	No, dźwignij się, niech cię osłucham!	Panie sędzio śledczy, nawet tu czuwa nade mną ktoś, kto się znajduje w samym sercu tego miejsca, kto mnie widzi, słyszy i kto minuta po minucie jest obecny przy moich działaniach i zna moje zamiary.	Słuchaj, co ci odpowie moje bijące przy twoim serce.	Słyszysz waść... kury po zapłociach pieją... Trzeba się spieszyć, bom też chory i odpocznienia potrzebuję.	Umyślnie tu czekałem. Nasi już są na dworcu; za godzinę ładują. Prędzej.	Wziął cię za Buckinghama!	Życie ma coś zawsze dla ciebie, Dorianie. Nie ma na świecie nic, czego nie zdołałbyś dokazać przy swej nadzwyczajnej urodzie.	A no, może i ma pani rację. Spróbuję.	A pan bywa u niego codzień!	Ach, przepraszam!...	Akurat przejeżdżałem koło wickuńskiej drogi, kiedy ten wyleciał i krzyczy ratunku. Biegniem zobaczyć, a tu, Boże odpuść, leżą na drodze...	Ale bądźże dobrze z Cosel!	Ale jeśli masz zostać kapitanem, powinieneś czasem pochlebiać swoim przełożonym.	Ale przecież to szczególne zajście musi mieć jakiś powód?	Bo mówi pan zagadkowo.	Czego pan jeszcze chce ode mnie?	Dzięki dobroci niektórych ludzi można go uratować. Trzeba tylko wpłacić całość brakującej sumy.	Eliezer uczył ciebie, Meirze, i Eliezer milczy... A ty, uczeń jego, gadać zaczynasz	I komu...	Ileż pan miał, kiedy wojna wybuchła?	Ja także, z pewnością!	Ja też głodny! wtórował Staś; to mój ser!	Jakaś ty naiwna! To tylko takie powiedzenie: sztywno, równo, z bukietem w ręku.	Jakieś to musiały byś morowce! Pewnie jacy, mniej zresztą obyci w świecie, Ligurowie, może Kartagińczycy, stamtąd, z południa	Jestem!	Jesteś większy niż cezar!	Już tu wiedzą, ktom jest	Kogo?	Kuklinowski zamordowan!	My już ubrani, często ustrojeni.	Myślisz?...	Na to są licea... pańskie...	Naraziłeś dziewkę na życia utratę!	Nas jest ośmiu, panie Elvaez a karczmarz mówił, że piratów było tylko trzech.	Nowego nic. To raczej wy, najjaśniejszy panie, odkryliście dziś rano sprawki znamienitego czarodzieja Powiadał nam Boner o onej przygodzie Rylskiego, Ostroroga i przekupki z przeciwka.	Nė man reikia tų tavo žinių, nė nieko! Aš sau į Ameriką nuvažiuosiu, ir ganai ąia nebebūsiu, kaip tik užaugsiu tuojau šmakšt ir išmausiu! Ar aš kvailas čia būti? Ten užsidirbsiu daug pinigų, dėvėsiu sau, kaip ponas, juodai, skėčiu pasirėmęs vaikščiosiu... Nė grįžti atgal čionai nebegrįšiu!	Oczywiście.	Pan Moryc w domu?	Pan go dostrzegłeś?	Pociechą?	Posłuchaj. Ten pan pracuje u wysokiego komisarzawysoki komisarz	Rozumiem, rozumiem! On to musiał Bohuna na złość puścić. Ale to kryminał taka sprawa i gardłem pachnie. Pierwszy będę delatoremdelator (z łac.)	To twoja wina, tyś mi to kazał zrobić!	U LesseraLesser	Widziałem i słyszałem. Widziałem w teatrze Valle, słyszałem razu jednego, gdym był na śniadaniu u hrabiego.	Wiem, że śmiercią swoją oddałabym ci największą przysługę.	Wierzę bardzo ale słyszałem, że daleko więcej jest mnichów.	Wszelako! rzekł ksiądz Żagiel...	Żyd, Antysemityzm	Żydom?...
Nie, to nie Vigneau Ale uważaj pan, jak dobrobyt pana odbija się na wszystkiém, nawet na tym wozie. Nie jest-że to oznaką inteligencyi przemysłowéj, dość rzadkiéj po wsiach?	Nie jest to zresztą rzecz tak nadzwyczajnie waż­na Nic takiego, co by wpłynąć mogło na los mój lub bliskich mi osób. Ale żal mi strasznie tej biednej kobiety, która w tej chwili jest tam, za tymi drzwiami...	Biedaku, widać po tobie, że miałeś nie najlepszą noc. Ale przygotowaliśmy łóżko dla ciebie. Zaraz po śniadaniu położysz się spać. A co do tamtych, niestety, żyją jeszcze i bardzo mnie to martwi. Dzięki tobie wiedzieliśmy dokładnie, gdzie ich szukać. Skradaliśmy się po ciemku i już byliśmy niedaleko nich, gdy zaczęło mnie kręcić w nosie. A szedłem pierwszy, z pistoletem już gotowym do strzału. No i pech! Myślałem, że wytrzymam, ale nie dałem rady. Kichnąłem! Spłoszeni bandyci rzucili się w zarośla. Zawołałem do moich chłopców: „Ognia!” i sam wypaliłem z pistoletu tam, skąd dochodził szelest krzaków. Chłopcy również wystrzelili w krzaki. Ale tamci zwiali błyskawicznie. Goniliśmy ich potem przez las. Odpowiedzieli nam strzałami, na szczęście nikomu z nas nic się nie stało. Zdaje się, że ci dranie też nic nie oberwali. W końcu straciliśmy ich ślad i zaprzestaliśmy pogoni. Popędziliśmy na dół i zawiadomiliśmy policję. Cały oddział wyruszył zaraz nad rzekę, żeby obstawić oba brzegi. Kiedy zrobi się jasno, szeryf ze swoimi ludźmi przeszukają las. Moi chłopcy też pójdą z szeryfem. Dobrze by było mieć jakiś rysopis tych drani, to by bardzo ułatwiło poszukiwania. Ale ty ich pewnie nie widziałeś, bo było ciemno, co?	Nie! nie! nie! zawołał żywo uczeń. Mówicie niema na to, czego niepojmujecie, czego nie możecie pojąć; mówicie niema duszy aby jej nie tłumaczyć, nie chwytać, abyście nie byli zmuszeni wyznać bezsilności waszej. Ja czuję duszę moją wlaną w ciało jak wodę w naczynie, czuję że ją to ciało więzi i pęta, że ją krępuje, że nią rzuca; ale niemniej czuję że to co we mnie żyje znikomym prochem być niemoże. No toż by dana mi była myśl sięgająca jak Tytan pod niebiosa, by ze mną zgniła i zamarła? Nad wszelkie rozumowania silniejsze we mnie jest to uczucie duszy, bez którego żyćbym nie mógł! Wszystko ciałem! wszystko materją? Z kądże życie?	Mówię spokojnie, bo gdybym zaczekał ze sprzedażą, wziąłbym nie dziewięćdziesiąt, ale sto dwadzieścia tysięcy...	Nie ma tu żadnej jednostajności. To zależy od bogactwa duszy. W jednej kobiecie jest czterdzieści cztery kobiet; w jednym mężczyźnie czterdziestu czterech mężczyzn. Należy to umieć ze siebie wyłonić i w drugiej osobie wywołać. Ten, który jak motyl przelatuje z kwiatka na kwiatek, żyje w złudzeniu, że szuka i znaleźć nie może. Należy się zatrzymać na jednym bogu, na jednej idei, na jednej miłości. Don Juan umiera nienasycony dlatego, że nigdy nie znalazł tego punktu ostatecznego, do którego dążył. My umieramy nienasyceni dlatego, że nikt z nas nie jest w stanie do samego dna wyczerpać nieskończoność drugiej duszy.	Obaj przysięgliśmy tedy! Ano, trudna rada, w każdym jednak razie dobrze jest być o wszystkim poinformowanym. Dzisiaj jestem strasznie znużony rozlicznymi przygodami, przeto będę spał, nie zapomnij jednak, Bracie Szary, donosić mi o wszystkim!	Nie wygląda na wariatkę, ale z uporem twierdzi to, co panu prezesowi mówię. Czy pan prezes ją zna?	Dowodu? Dla naszego znakomitego Beetle’a! Jak gdyby go było potrzeba! Przypuszczam, że dostarczenie dowodu nie będzie niepodobieństwem dla sierżanta. Przynajmniej w mojej klasie uchodzi Foxy za niezwyciężonego w wyłapywaniu krętaczy. Z całą pewnością palili gdzieś i pili. Chłopcy tego typu zawsze to robią. Zdaje się im, że to po męsku.	To jest zwykła ludzka uczciwość, a nie frazes, panie Wilczek.	Ależ nic, to nie warte wzmianki. Nie jestem rzemieślnikiem.	To pan mówi nieprawdę! Może nie tymi słowami pan mówił, ale mniej więcej oznaczały one zgodę na projekt.	Dzikiemu, zdradliwemu zwierzęciu, choć się łasi nie wierzę Po co tu przybył? Juści nie darmo, i nie dla żartów z wami!	Bynajmniej, tylko znam siebie i moje otoczenie... Sam nie mam zasad, ty ich nie masz.	Nie zgadzam się Przecie wódka nie poto jest sprzedawana, ani nawet poto, by nędzarzom dać namiastkę szczęścia.	Dlaczego? Przyjdź zaraz, czekam, a nie zwlekaj, bo wieczorem mam posiedzenie.	Dziękuję! Nigdy piwa nie pijam!	Gadajże po ludzku! Nie mówiła, kiedy wróci?	Małżeństwo nie nęci mnie i z pewnością wolałabym zostać arcykapłanką Izydy aniżeli żoną...	Nie	O, nie!... Tam odetchnęłam... tam jest trochę zieloności.	Nie lada sobaki, bodaj kędyś z dalekiego kraju Młody pytania jakby nie słuchał. Wtedy mnich domyśliwszy się, że się oni z sobą nie porozumieją, odezwał się swą mową do starego rycerza.	Jak na kogo... Zresztą nie widzę, czym panna Helena może być niebezpieczna.	Nigdy się więc nie łączycie?	O, nie, na to trzeba by jechać przez Paryż... Ekspres do Paryża odjeżdża o ósmej... Już za późno...	U mnie na Grzybowskiej wyraźnie mówią: za co my mamy płacić podatek, kiedy już sześć tygodni, jak nie było żadnego napadu? Powiadają: już po rewolucji! Zmądrzały wszystkie naraz!	I ja przychodzę do was, a specjalnie do ciebie, Beetle, z prośbą, abyście tego wszystkiego w szkole nie rozgłaszali. Chłopcy starsi, jak wy, seniorzy, sami chyba zrozumieją, dlaczego.	Wszystko jedno Żonie mojej nie dokuczają, więc byle płacili...	„Nie fatyguj się, poczciwy żołnierzu!”	No, Alanie dziwna to opowieść, ale i piękna. Aczkolwiek jestem wigiem, cieszę się, że pobito tego człowieka.	Szczycę się tym, że jedna z największych w kraju. Ale przerwałem pani muzykę.	Ale bo tak jest! Pozycja społeczna, Bogactwo, SprawiedliwośćKażdy zrozumie, kto zechce, że o wiele słuszniej należała się wyższa nagroda owemu włościaninowi niż mnie i wielu innym. Ja mam pieniądze, wykształcenie i znajomość najnowszej kultury, mogę działać intensywnie, on zaś tylko własną pracą, oszczędnością i pomysłowością. To różnica! I winna być usprawiedliwiona bez oglądania się na herby, nazwiska i stanowiska.	Byłoby to tak, jakbym się ośmieliła sądzić wszystko, co tu jest. Nie mogłabym na to się ważyć.	Ale jeśli jedna osoba umrze, to czy można znów się ożenić?	Niech cię Bóg wspiera, wielki rycerzu ty jesteś tarczą uciśnionych i my biedne w tobie tylko pokładamy nadzieję. Dokądże się udamy w tym stanie? O czarowniku Malambrunie, dotrzymaj obietnicy, przysyłaj prędko niezrównanego Chevillarda! Niech pokuta nasza zakończy się już przecie. Teraz nastają straszliwe upały, cóż uczynimy nieszczęśliwe, gdy zapocą się brody nasze? Do stu tysięcy czartów! Boże, przebacz mi! ale cierpliwości brakuje.	Zatem do widzenia. Ale! jeśli zobaczysz jutro Pławickiego, powiedz mu, że w Rzymie umarła jego krewna, Płoszowska, po której spodziewał się spadku. Testament był tu u regenta Podwójnego i ma być jutro otwarty.	Tak Zdawało się, że usiłuje mnie przed czymś ostrzec. O to mu widocznie chodziło. Czy wyobrażał sobie, że zapomniałem o twoim istnieniu? Jedno jedyne słowo, które wymówił, to było: „dwoje”. Przynajmniej tak to brzmiało. Tak, powiedział: „dwoje”; i że mu się to nie podoba.	Za rozkazem waszej książęcej mości pojadę, byle Chmielnicki chciał mi stanąć	Boże miłosierny... I pani to mówi?... Ależ to kłamstwo... potwarz!... Oni oboje, Ada i pan Stefan, obiecali mi dać szkołę przy swojej cukrowni... Moje stanowisko jest tam nieskończenie mniejsze aniżeli Mani Lewińskiej... Boże mój, co wy ze mną robicie!... Boże mój...	Tak, tak!... Niech pani Latter odpoczywa jak najdłużej... Jej przyjaciele czuwają... Niech pan będzie łaskaw oświadczy, że powiedział to Zgierski, Stefan Zgierski... Przyjaciele czuwają!...	Więc ja mam być komendantem oddziału, w którym znajduje się jego dostojność minister wojny i taki wódz jak Patrokles?	Zapaliłam gromnicę, zmówiłam trzy „zdrowaś” za dusze zmarłych, kur zapiał na to szczęście i gdzieś się podziały. Ino się łyskało kilka razy i spokój.	Ja ci powiem więcej! Ty z Niemcami, wrogami plemienia naszego, trzymasz za jedno. Od nicheś sobie zdradną dziewkę wziął	Jak to?	Pan hrabia na pewno wie, że pojechałem z panem na miejsce pojedynku.	Proszę sobie wyobrazić, jaka to będzie dla mnie przyjemność, jaki zzzaszczyt, móc powiedzieć, że pana znam.	Pytałam o szczegóły dlatego jedynie, że, mając dużo krewnych i znajomych pomiędzy kupcami, pewna jestem, iż o sto procent taniej wszystkiego dostanę, niż ty zapłacisz, gdybyś sam kupował.	Tak i ja myślę, że tu się najprędzej wojna rozpocznie!	Tyle skorzystałem na tej miłości, że moje jasne rękawiczki przez tę przyjaźń brudne i spocone na nic.	Wasza książęca mość! jak tylko nogą stąd ruszymy, wszyscy tu za broń przeciw Szwedom pochwycą.	A co się jemu stało?	Czarwaka na jutro zwołał zebranie, na którym chce wyłożyć swe ideje. Będzie zapewne spór, gdyż ma on dzielnych przeciwników. Ja sama postanowiłam wystąpić przeciw niemu. Będę na tym zebraniu	Czy ma pani przy sobie list Hartmanna?	Czy to ona piekła?	I dokąd się kieruje?	Ja jestem sąsiadem i gościem, niesądzę, żeby do obowiązków opiekuna liczyła się niegrzeczność dla gości.	Mama już o tym nawet pisała do wuja.	Otóż słuchaj. Przyjechałem do Warszawy w łachmanach, przyjechałem wagonem trzeciej klasy za wyżebrane od pachciarzapachciarz (daw.)	Pozwolę sobie w to wątpić	Przestań, wariacie! Idź już się umyć!	To modna choroba	W dobrej hiszpańszczyźnie, to znaczy wiosłować na galerach	Więc co?...	Za co?	A byłem!...	A pieniądze gdzie?	A reszta legii gdzie?	A sens moralny tej prelekcji?	Ależ ja bardzo przepraszam	Blask!	Bydlę	Chodźmy do mego mieszkania tam panu wytłumaczę.	Co gadać, życie sobacze.	Co robić?	Co tam droga, moja mamo. Kto wie, czy kiedykolwiek będę mogła sprawić jej tyle szczęścia, ile dziś jedną lalką	Czego wy ludzi w grę wciągacie?	Czy dostanę je na własność, na zawsze?	Czy uważnie przeczytaliście znaleziony w sztandarze papier?	Demianiwka. Abo szczoAbo szczo (ukr.)	Dlaczego?	Do Bogdańca, i tyla? No	Dobrze a czy długo trwać będą wakacje?	Dobrze patrzałem.	Gdzieżeś był dzisiaj?	Ja też tu wysiadam.	Jaką rzecz?	Możliwe, ojcze.	Niech żyje wiecznie, wszechmocny i łaskawy wódz nasz, faraon Ramzes!	No, tak nawet on!	On bezdomny. Łapkę ma przetrąconą.	Posłuchaj, Niro... Zarabiasz coś trzysta złotych?	Pragnąłbym, żebyś pani była moja Jakżeś pani prześliczna!	Półtora tysiąca, powiadacie?	Tak, tak, żeby chociaż chleb!	Tak, życie lepsze.	Trudno byłoby trochę.	Widzisz!	Władza, Pozycja społeczna, Umiarkowanie	Zaliżby chcieli?	Żeby dzieci miały pieniądze i żeby mogły kupować.
Podobnymi faktami przekonam pana, że jest inaczej, że geniusze nie są wytworem swoich ras, a czymś zupełnie innym, ale pierwej opowiem starą legendę o genezie geniuszów: Kiedyś, dawno, było źle pomiędzy ludźmi, źle pomiędzy zwierzętami, źle wśród całej przyrody, źle wśród jaskiń, źle wśród puszcz, źle w głębiach wód i źle w nieskończonościach. Panował zły bóg Chaos i jego dzieci: Zazdrość, Nienawiść, Przemoc, Głód i Mord. Wszyscy walczyli przeciw wszystkim, więc jękami i płaczem rozbrzmiewały długo przestrzenie, aż zbudziły z zadumy Indrę spoczywającego w głębiach wszechświata. Słuchał długo, spojrzał na ziemię i patrzył, aż serce wezbrało mu współczuciem i zdrój boskich łez, jak deszcz pereł, popłynął w przestrzenie i kilka z nich rozpryśniętych padło na ziemię; z nich powstali i powstają geniusze prowadzący zbłąkaną, biedną ludzkość do światła, na powrót w łono Indry. Zrodzeni z litości boskiej, są litością, światłem, miłością i zbawieniem dla ludzkości.	Jak ja? smutno się śmiejąc podchwyciła wdowa. Ja! niewiastą byłam na chwilę tylko i to krótką, los mój uczynił mnie, ot czémś ni babą ni mężem. Ani się już znam do niewiast, ani mi się godzi mężem zwać. bo mu i lice kraśne potrzebne i usta śmiejące się i ręce białe.	Ostatecznie tak, jak rzeczy stoją, vadium złożyć trzeba i rudera zwali mu się na łeb. Ano, nie chciał mi wierzyć! Co ci trzeba?	A broń Boże! A toć to łagodne jak baranek. Wariat, ale nieszkodliwy. Zresztą, prawdę mówiąc, na taką wariację chorują prawie wszyscy, tylko ci, co mają przytomność, nie śmieją tak bardzo do niej się przyznawać.	I oto zlecenie prezydenta, który deleguje mnie! No i co, czego chce ode mnie margrabina d’Espard? Wiem wszystko. Pójdę jutro z moim pisarzem do margrabiego, bo to mi się zupełnie nie wydaje jasne.	Nie tylko była w Spychowie, ale bez niej Jurand alboby dotychczas macał koszturem drogi, alboby zamarł gdzie przy drodze. Przywiozłem ją do Płocka wedle opatowego dziedzictwa, a nie wspomniałem ci o niej, bo choćbym był wspomniał, byłoby to samo. Na nic tyś, niebożę, wówczas nie baczył.	Och, mój najdroższy, twoja Karolina była bardzo nieszczęśliwa i to szpiegowanie, którego przyczyną jest moja bezrozumna miłość dla ciebie, bo ja cię kocham... Do szaleństwa... Nie, gdybyś ty mnie zdradził, uciekłabym na koniec świata... Teraz rozumiesz... Ta fałszywa zazdrość wydała mnie na łaskę Justysi... Więc, mój złoty, musisz wydobyć mnie z tego!	To chyba w żadnej! i nie kochała go żadna, boby nie dała mu go sobie odebrać.	Żadnych praw dzieciom dawać nie można Dzieci są lekkomyślne, nie rozumieją, nie mają doświadczenia. Dał Maciuś dzieciom prawa i patrzcie, co zrobiły. Kazały dorosłym chodzić do szkoły, same wszystko zepsuły. Bić dzieci nie trzeba, bo to bardziej złości, głodzić dzieci dziś popr.: wytłumaczyć., że powinny zaczekać, aż zmądrzeją.	Dawidzie nie jestem ci ja całkiem w porządku... zły człek ze mnie! Nie posiadam ani oleju w głowie, ani uprzejmości. Nie pamiętałem o tym, iż jesteś jeszcze nieletni, nie dostrzegałem tego, że ledwie się trzymasz na nogach. Dawidzie, daruj mi to wszystko!	Jeśli pan będzie skompromitowany, i ja mogę nią być i Fabrycy po mnie; dlatego to, a nie dlatego, abym wątpiła o pana dzielności, żądam, aby człowiek, który mi przeszył serce, zginął od trucizny, nie od sztyletu. Dla tej samej tak ważnej przyczyny nakazuję panu zrobić wszystko, aby się ocalić.	Ano więc, skoro inaczej być nie może, zaczynam. Zostało stwierdzone przeze mnie, że Róża Mitchel, zamordowana tutaj, mieszkała i znaną była w Nowym Orleanie pod nazwiskiem Róży Montalbon i była pańską ślubną żoną. Odkryłem także, iż uwiodłeś pan pewną młodą Kreolkę, matkę tego dziecka, które nas dopiero co opuściło, a nieszczęsna opuszczona zmarła rychło z troski. Potem pozwoliłeś pan Montalbon zabrać dziecko i podawać za własne. Kobieta owa miała podejrzenie, iż zamierzasz pan zawrzeć małżeństwo inne i poprzysięgła do tego nie dopuścić. Zjawienie się jej po zaręczynach było dla pana sprawą niebezpieczną. Do czegóż zmierzam? Domyślasz się pan chyba. Popełniano już morderstwa z dużo błahszych powodów. To też sądzę, że mam dostateczne dowody dla uzasadnienia aresztowania pańskiego.	Bardzo mało, wiem tylko, że się pogniewała z ojcem, wyjechała do teatru, później się truła, sam nawet o tem czytałem w pismach. Byłem już w Bukowcu, jak zawiadowca jeździł po nią do Warszawy. Co to za panna?	Kolbie nie rozstaniemy się nigdy! Zanieś tysiąc franków na rachunek do Cachana, adwokata, ale żądaj pokwitowania; zatrzymamy resztę. Kolbie, niech żadna siła ludzka nie wydrze ci słowa o tym, co ja robię, kiedy się wydalamwydalać się	Akurat! Biednym człowiekiem, który posiada dom, gdy ja nie mam nawet własnego łóżka Szczwany lisie! Martwisz się o swoje pieniądze!	I wejdziesz tam sama a ja będę czekał na rogu ulicy Musée; i jeśli tak długo nie będziesz wracała, że zacznę się tym niepokoić, pójdę tam i zapewniam cię	Ja, panie kapral, mogę sobie na takie rzeczy pozwolić ponieważ jestem idiotą, ale po panu nikt by się takich rzeczy nie spodziewał.	O nie! Piktowie rzadko występują do walki. Przez całe pół roku nie zdarzyło mi się obaczyć Pikta nawet na lekarstwo. Obłaskawieni Piktowie opowiadali nam, że ich dzicy pobratymcy wszyscy wywędrowali na północ.	To dobrze, ale gdzie ja się na noc podzieję?	To dotąd jest prawie niepodobném, a przynajmniéj wymaga czasu śpuśćcie się na mnie, iż uczynię co tylko w mocy człowieka. Z okna, które wychodzi na tył od baszty, spuśćcie sznurek szary; ponieważ drugi raz rozmowa może być niepodobną, szukajcie na nim kartki.	To jakby ktoś powiedział: dzień zaczyna się razem z nocą. Czy ty masz zamiar porwać Ligię?	To nie bzdurstwa! Kiedy ja i Staś przyjechaliśmy czasem do miasta, babunia nas utulała, głaskała i zawsze cokolwiek dla chorego ojca przez nas posłała...	Wolałbym wolałbym ci oszczędzić trudów i niebezpieczeństw przywiązanych do tego zadania, ale... gdzie znajdę duszę tak dzielną i prawą jak twoja? Gdzie znajdę serce równie szlachetne i godne zaufania, które by przyjęło powierzoną sobie tajemnicę, nie wglądając, jakie jej źródło i co w sobie zawiera? W podobnej okoliczności mogłem myśleć tylko o tobie.	Prawda Więc one wszyćkie reformacje wypłoszyły od nas Czterolatki, jak żniwiarz, chodzący koło ostatniego zagonu pszenicy, wypłasza króliki. Zleciały się tu ze wszystkich stron na Żuławę i powiedają: „Czy to pięknie, czy niepięknie, będziemy musieli i stąd uchodzić, bo już skończyły się szczęśliwe dni Anglii, a nas zaczęto prześladować pospołu ze świętymi obrazami”.	Wiesz asińdźka jakoś ta śmierć tego Dobka przyszła bardzo w porę dla jejmości... ot! gotowi ludzie gadać! Przyznam się, że ja będę musiał jakiś czas tu przestać bywać... póki się to nie zatrze...	A jednak nie mogę zgodzić się z tobą całkowicie, Wilhelmie, by wszystko działo się wedle bożej woli... Jak to, na przykład, co mnie się wydarzyło z tymi nieszczęśnikami.	Bić się z tobą nie będę. Mam ważniejsze cele przed sobą. Nie potrzebuję wstydzić się ani żałować tego, com powiedział. Oparłem słowa swe na dowodach. A wreszcie, gdybyśmy bili się z tobą, zabiłbym cię: a to byłaby dla ciebie wygrana!	Chwileczkę, panowie Do numeru trzeciego można wejść z dwóch stron, schodami z zewnątrz albo od środka.	Cicho, bo ojca obudzicie.	Dokonało się szybko i prosto. Bandosy i parobcy, którzy pracowali w folwarkach pod kierunkiem rządców i ekonomów	Głosząc republikę i obalenie monarchii, parweniusz ten pijany jest ze szczęścia, jeżeli jaki książę raczy zmienić kierunek poobiedniej przechadzki, aby odprowadzić któregoś z jego przyjaciółGłosząc (...) przyjaciół	I uratowaćby nie można? ogniście odezwała się pani Dobkowa... Przecież mnie się coś z tego należeć powinno.	Jego była wioska?	Jego we własnej osobie	Na pana?	Niby co do nalewki, nie odmawiam, pani robi o wiele lepszą niż aptekarz. To co w aptece sprzedają, to istne ziółka.	Nic a nic nie wiem Część słów, jakie ksiądz wypowiada jest dla mnie zupełnie pozbawiona sensu; o, ksiądz jest naprawdę szczęśliwy, posiadając tyle wiedzy.	Nie tak to łatwo Niedosyć znaléźć sobie cel, sam mówisz że go pokochać trzeba, a to dla mnie główną trudność stanowi, bo wszelką miłość jaką miałem w sercu... wyszafowałem	Nie turbuj się o to.	No, no i obrócił niedostrzegalnie fotel, tak aby usiąść w cieniu i aby na twarz Maksymiliana padało światło.	Piękne maksymy mi pan skarbnikowicz ogłasza! Teraz się wcale temu nie dziwię, co mi ów baron niemiecki tyle o barbarzyństwie mężczyzn w Polsce nagadał i co mi pan Rychter i wszyscy ci panowie, którzy francuskie suknie noszą, zawsze powiadają.	Powiedziałem, w ziemię się zapaść.	Przelezę. Zresztą, co wam do tego?	Rzeknijcie swoją prawdę, kiej nasza widzi się wam cygaństwem.	Tak! Trestka bajecznie zna swoje obowiązki	Tylko bardzo pomyślne Cóż pan w tym widzi nadzwyczajnego, panie Cyrusie? Butelka musiała przecież dokądś popłynąć, tak samo dobrze tutaj, jak gdzieś indziej.	Wolno się spytać o ten wypadek.	Zbyt ostro jednak tej kandydatury stawiać od razu nie należy. Niech się to imię o uszy ludzkie odbija, ale niech nie wydaje się przeciwnikom zbyt groźne; niech lepiej śmieją się i szydzą, by zbyt silnych nie stawiali impedimentówimpedimenta (z łac.)	Zieleniewicz i Spółka: sklep wyrobów i przetworów żelaznych Stara, solidna firma. Szanowny pan przecież tutejszy. Nic pan o niej dotychczas nie słyszał?	Zresztą, mój Romku. Mówiłam ci, że nie lubię zagłębiać się w analizę swoich postępków czy uczuć. Czyż to nie jest zupełnie proste?... Podobasz mi się, żywimy dla siebie bardzo wiele przyjaźni. Dlaczego nie miałabym cię pocałować?	A prawda! widzę na powierzchni wód jakieś długie czarniawe ciało.	A to czemu?	Ach, nie dzicy, ale jacyś inni, nie nasza sfera...	Ach, prawda! Ta panią porwie jak łup upragniony i wyzyska jak Żyd szlachcica.	Aleś mnie pan przyrzekł! przerwał Presler.	Byłeś winien Zgierskiemu?...	Chłopi dają panu tysiąc pięćset rubli, a dadzą tysiąc osiemset.	Co to jest?	Co tobie, drogi?	Co wy za jedni i skąd?	Coo?	Coś nowego My, Rosjanie, ciągle uczymy Europę.	Coś strasznego! Należałoby temu przeszkodzić.	Czemu płaczesz, Serafinie?	Czy być może?	Czy kiedykolwiek to robiłem?	Cóż to? sami sobie wodę nosicie?	Dokąd mnie on zawiezie?	Dziwi cię to? Flamandzkie kobiety zazwyczaj same przygotowują potrawy dla swych mężów i gości.	Ej, taki z was pepeesowiec, jeżeli wy tego nie miarkujecie.	Gorzałka jedzie od ciebie kiej z kufy!	Głowy najgorsze!	I dotąd nie wiem czyśmy dobrze zrobili, żeśmy go tu ze sobą przywieźli.	Jestem Dyzma	Któż was pchnął?	Mogę patrzeć przez palce na psie figle, jak to już powiedziałem, ale nie mogę tolerować zuchwalstwa. Mason ma tu i tak ciężkie życie mimo mego poparcia. Prócz tego panowie z Golf-klubu słyszeli ich śpiewających „Aarona” i „Mojżesza”. Będą na to znów skargi od rodziców eksternistów. Przyzwoitość musi być zachowana.	Mojaże niedotknięta, delikacik!	Nie jestem dobrą dziewczyną.	Nie pamiętam, czy ci kiedyś wspominałem, że mój starszy, przyrodni brat, wiesz, ten wykończony w Moskwie w trzydziestym siódmym, pozostawił córkę. To jest właśnie Alicja Singer. Kiedyś, przy okazji opowiem ci jej biografię, coś dla ciebie.	Nie wiem.	Nie, nie można, mój biedny Pencroffie.	Niech pani przeczyta i powie, czy dobrze?	O, tu zaczęli budować karuzelę dla szkoły.	Obyczaje wedle pani posiadłyby nerw i oryginalność jedynie przez federację stanów francuskich, tworzących jedno państwo	Och! Wiedziałem dobrze, że koło niego ciasno.	Ot co myślę, myślę tu zostać i zostanę!	Owszem, prawdę.	Panie Andrzeju!	Pewna jestem, że pani March ma swoje plany i że dobrze zarzuca sieć, chociaż jeszcze wcześnie	Pewny jestem tego.	Phileas Fogg. A pańskie?	Pojechał listów szukać.	Powtórz mi ją.	Prawda, że musimy!...	Przepraszam jak to my?	Przez czas układów chodziła między drzewami. A gdyśmy zakończyli sprawę i zapili dobrym winem żydowskim, powiedziała ojcu... zakończył Tutmozis.	Rzucił ją?...	Sam łżesz!	Więc Nagórski, jeszcze w intymnym zbliżeniu z Nike, spy­ta z akcentem roztargnienia:	Za co?
Tak, profesorze. Wiem o tym Trzeba jednak mieć tyle wewnętrznej wartości i równowagi ducha co pan, by sobie wystarczyć, by nie szukać na zewnątrz usprawiedliwień i wyjaśnień, by mieć poczucie własnej prawdy. Widzi pan, to w panu jest właśnie siłą, która pociąga, która narzuca innym nie tylko szacunek, ale i tę serdeczną, tę głęboką życzliwość, jaka pana otacza.	Będziesz ty cicho, głuptasie mały wolałby pan oszczędzić sobie tej śmieszności, aby uważać za małą rzecz  honor, iż będziesz prawdopodobnie przyjęty przeze mnie (nie mówię na pewno, bo może po prostu lokaj odda panu te książki).	E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Co to jest? Pachołkowie nie mogą takiego wrzasku czynić!	Gdzieżby zaś, łaskawa pani. Mieszkamy w Płockiem, a jedziemy za Grodno, bo mój ma tam zostać gajowym.	Ha, panie, nie każdy może mieć jajka tak ciężkie jak moździerze i nie wszyscy możemy być bogaczami. Zarabiam sobie, jak mogę, na życie i noszę towar sprzedawać na targ do miasta, które leży tam w tyle.	Już ja tam wiem. Jak kto chory to stęka, a nie myśli. I co z tego myślenia przyjść może! mówię pani, że nic dobrego. Mój ojczym nieboszczyk to też tak myślał.	Na nieszczęście pan nawet w marzeniach nie zapominasz się Okropni są ludzie zawsze logiczni...	Nie wiem, czy on jest znów tak bardzo oswojony	Nie wiem; słyszałem tylko, że jakiś cesarz chiński kazał zbudować specjalny piec  i w tym piecu odlano, jedna po drugiej, dwanaście takich waz. Dwie popękały pod wpływem ognia, dziesięć pozostałych zatopiono na głębokości trzystu sążni w morzu. Morze, które wyczuło, czego od niego wymagają, oplotło je swoimi lianami i koralami, i wprawiło w nie muszle; wszystko to cementowało się w tych niesłychanych głębinach przez dwieście lat, gdyż cesarza, który chciał dokonać tego doświadczenia, uniosła ze sobą rewolucja. Został tylko protokół, który zaświadczał o wypaleniu waz i o spuszczeniu ich na dno morza. Po dwustu latach odnaleziono ów protokół i postanowiono je wydobyć. Nurkowie w specjalnych machinach przeszukali zatokę, ale z dziesięciu waz odnaleźli tylko trzy	Nie, to jest moja myśl, moje marzenie; od dwudziestu lat to już noszę w sobie!	No to dobrze. Uzbrój się w największą odwagę, bo zapewne już nigdy nie będziesz potrzebować większej.	No, no Już tam nie bez tego, żeby pan sobie przy tych magistrackich interesach czego nie uciułał.	Pan Bóg dał latoś urodzaj na kartofle, co? brali sumiennie i z szacunkiem w szczypty, nie śmiejąc przy nim zażywać.	Tak, panie sędzio, ale wszystko na próżno. Bardzo jest ciężko dla matki być pozbawioną przywiązania dzieci, zwłaszcza kiedy mogą dać słodycze tak drogie wszystkim kobietom.	Więc skoro za drogie, nie trzeba ich używać wcale.	O nie! Nie, do licha! Postanowiłem zobaczyć pochód w Rzymie i zobaczę, choćbym miał chodzić na szczudłach.	Widzicie więc, panowie że Karburatory pracują tak, jak wam to zapowiedziałem. Proszę, aby panowie nie stawiali mi dalszych pytań.	Nie zabity! nie zabity! widziałem się wczoraj z dworzaninem księcia biskupa kujawskiego, ranny ciężko w piersi z lewej strony, ale mówią że wyżyć może. Zabójcy słyszę surowo poszukiwać nakazano, ale myślę, że do tej pory uciec musiał... Ale ba! nie chciałbym mieć jego głowy na karku!	O, złym jesteś fizjonomistą, ojcze jeśli przypuszczasz, że przez wzgląd na siebie opłakuję to nieszczęście, które mi przedstawiasz. Że nie mam majątku? A cóż mnie to obchodzi? Czyż nie mam nadal mojego talentu? Czyż nie mogę jak panie Pasta, Malibran czy Grisi zarobić tyle, ile byś mi nigdy nie potrafił dać	A więc... darujcie mi waszą Hanusię! Nie służebną, nie panną dworską, ale siostrzyczką umiłowaną mi będzie. Niech mam wspominek żywy z Krakowa, niech mowę polską co dzień słyszę, dajcie mi waszą Hanusię!	Ależ mój przyjacielu, przecież to owszem wielkie dobrodziejstwo ze strony twoich państwa?	Bynajmniej! Jeżeli przychodzą do mnie po radę, to niech jej słuchają! W przeciwnym razie nie leczę, nie leczę wcale! Jeśli nie niszczę źródeł śmierci...	Będzie tak zawsze póki ciekawość ludzka będzie istniała. Czy nie przeszkodzi pani, jeżeli się zabiorę do dalszej roboty?	Ci ludzie przyszli tutaj przed wieloma laty, by zabrać s-s-stąd s-s-skarb. Ja przemówiłem do nich w ciemności, a oni spoczęli cicho... na wieki.	Gdyby mózg był substancją posiadającą władzę czucia (a wiemy z fizjologii, że mózg nie posiada czucia), w takim razie: primo musiałby istnieć jeden atom, do którego spływałyby doświadczenia innych atomów, i ten centralny atom stanowiłby naszą duszę. Rozumie się, duszę nieśmiertelną, gdyż atomy, według nauki, są niezniszczalne.	I powtarzam ci, że od chwili gdy widziałem, jak promienie przechodziły przy fontannie na wskroś przez jej ciało, zakochałem się bez pamięci.	Jestem rodem z Madery... nie z Porto Pico. Mamże więc być baptystą? Co-o? Ile razy przyjadę do Gloucester, zawsze daję dwie lub trzy świece. Łaskawa Panienka nigdy nie zapomina o mnie, Manuelu.	Na Mazury, do Danuśki...	Nie bądźże głupi i siedź spokojnie Gdzieś przecie nocować musicie, a tu was nie ostawią i pewno sami byście nie chcieli. Rano się pośle do mistrza Wita, a skoro zaświadczy, żeś jego czeladnik, a ten drugi twój przyjaciel, tej godziny będziecie wolni. Nijaka wam się krzywda nie dzieje.	Nie rozbierę więcej, to darmo. Mateusz to by pewnikiem poredził.	Nie rób pan tego... nie chciałabym...	Nie uważałem.	Nie! Wtedy dopiero... w nocy... Napiszę.	Nie, nic mu się nie zdarzyło. Odwiedzał go tylko starosta w celu indagacji oraz pewien szlachcic, który miał upoważnienie do widzenia się z nim. Poza tym nie przypominam sobie nic godnego uwagi.	Nie, nie widziałem istotnie, tenże sam wzrost, ta twarz, tenże sam wyraz twarzy, te oczy, włosy i skrzydła, tylko że pan Icangi pucołowaty tak jak szlachcic wiejski, a pan Nafir ma twarz wyrazistszą, wyrobioną uczuciami i myślą, tak jak uczony. Ależ takie podobieństwo, to dziwna gra natury!	Nie, pani!	Nie, pani, nie jesteś niczyim więźniem, już nie.	Nie. Jeżeli sześciu chłopów nie ma dość krzepy w muskułach i nie może nasadzić tego przeklętego bezanżagla, to pal ich sześć	No i jak on przy tym wygląda?	Och, w takim razie dyrektor Gymnase jest najbardziej przewidującym i najprzenikliwszym ze spekulantów	Ono zapada w chorobę z byle powodu, a nie ma tu jego matki.	Oto i wszystko w porządku Niewygody tu nie są znowu aż tak straszne. Zamieszka pan w moim pokoju. I proszę bardzo korzystać ze wszystkiego, co się panu przyda. Bo pewno rzeczy niewiele pan tu ze sobą zabrał.	Pan nie jesteś Niemcem a jeśli mam sądzić po wymowie, toś zapewne Duńczykiem.	Pewnie tak jest	Proszę usiąść na swoim miejscu	Przede wszystkim w powody samobójstwa mego ojca. Ale to późniejsza sprawa. Zacznę od tego, jak tu przyszedłem. Przyszedłem chyłkiem, jak złodziej. Matka sama otworzyła mi drzwi. Nie mógł mnie przecie nikt zobaczyć w tych łachmanach. Któż by wówczas miał do mnie zaufanie! Któż by powierzył mi objęcie interesów rodziny!	Sfiksować przyjdzie! rzekł w duchu... zaniepokojony mocno... i odpowiedzieć już nawet nie umiał. Wdowa patrzała nań swemi najczulszemi i najrzewniejszemi oczyma...	Starałem się nie obrażać cię nigdy... Znosiłem. Udawałem, że nie widzę. Byłaś moją żoną... Słowa jednego nie słyszałaś...	To ja dziękuję waszmości. Trąćmy się i wypijmy razem, bo mówią, że przyjaźń trzeba zaraz podlać, aby nie zwiędła w zarodku.	Trudno! Każdy sam najlepiej rozumie, co mu czynić przystoi, nie będę ja cię przeto namawiał, abyś został, ale chciałbym się przynajmniej czegoś o powrocie twoim dowiedzieć...	Tyle tylko wiem ze spotkania z nią u ciotki, odparł hrabia Artur, który nie bardzo innych chciał zaciekawiać, sam będąc nią mocno zajęty: tyle wiem, że panna piękna, śmiała, dowcipna... i oryginalna bardzo.	Tym lepiej będę śmielszą. Nie jestem baronowa... jestem zupełnie kim innym. Ale o to mniejsza. Chwilowo znalazłam się w trudnym położeniu... potrzebuję dwudziestu tysięcy franków... A ponieważ nie chcę w tutejszych lombardachlombard	Zaraz ci na to dostarczę dowodu.	Żebyś pan sobie tylko nie potrzebował zakrywać oczu!	A co ci się podoba?	A co mam się gniewać?	A czy to tylko był wilk?	A! siostrzenica doktora ma karetę? to piękna znajomość, przyjacielu.	Ale góry i wąwozy, jamy, dla kogoś, co ich zapomniał, całkiem bałamucą.	Ależ fe! Ja, Francuz! Ja je kochałem.	Ależ koniecznie!	Ano, spróbujemy teraz!	Bywasz tam codziennie i przesiadujesz godzinami.	Będziemy musieli poraz wtóry stawać w konsystorzu.	Chcę się z nim zobaczyć.	Chowałem go w izbie, aż mu suknie z domu przywiozą.	Chrabąszcze... chrabąszcze i poczwarki... Widzi pan, tak się to robi!	Co mamy? Nic	Czy kiedykolwiek to robiłem?	Ja? Po co?	Jak to! i pan się o to pytasz?! Pan, sprawca naszego nieszczęścia?	Jedno: bym mógł tu wrócić prędko.	Jestem żywy nawet jeść mi się chce.	Jesteście przesadnie zdenerwowani, towarzyszu. A to szkoda. Do roboty w partji potrzebni są ludzie ze zdrowemi nerwami. Tak.... tak... Więc siedzieliście wciąż u tego Kuzyka?	Kiedy, jutro?	Miał ponoć Szwejcar pisać, że już niby ma być koniec.	Mydełko	O co chodzi, Michalesiu?	Otóż cztery dni temu żona moja do mnie przyszła, panie; odwiedzać mnie mogła dwa razy tygodniowo, a jak miałem zaszczyt powiedzieć panu, ona mnie bardzo kocha. Tymczasem żona zwierzyła mi się, że królowa ma wielkie obawy w tych czasach.	Panów de Lara.	Patrz, Ajaccio!... Tam się w ciasnej uliczce urodził Napoleon, którego niedościgły Hoene-Wroński nazywa „człowiekiem całej kuli ziemskiej”. Pomyśl, ilu on ludzi zamordował, aby spełnić swe dzieło. Podnieśmy się ku niemu	Prawda	Proszę pytać, słucham i gotów jestem odpowiadać.	Skocz ta który, postronek przynieść...	Skądże wiesz, że jestem Amerykaninem?	Tak będę przemawiała, jak zechcę.	Tak i mnie się zdawało myślałam jednak, że wypada panią zapytać.	Tak... ale pomyśl, mamo, co... się... się stało z... tamtym!	Tu stało się coś niepojętego!	Ulżyło mi. A gdzie jesteśmy?	W szufladzie.	Wasza książęca mość raczy dać odpowiedź?	Więc wszystko dobrze?	Z chęcią obecnie wpół do ósmej.	Zaprosiłam pana	Zazdroszczę jej siły i odwagi!	Zgadłaś pani, w istocie od podczaszyca.	Zresztą, może zrobiłam źle przyjeżdżając tutaj, ale... wszystko mi jedno!...	Że już rozmówili się z sobą jasno i stanowczo.
Nie móc, paniczu. Pani mi głowę urwać, ona na pewno tak zrobić.	Niech się przybliżą. Oto was wiernych i zaufania godnych czynię świadkami, jako w ręce miłej siostry mojej Anny oddaję ostatnie woli mej rozporządzenie, czyli testament. Gdyby ktokolwiek i kiedykolwiek wątpieniu podawał to pismo, mocuję was, byście pod przysięgą zeznali to, co dziś mówię i czynię. Schowaj testament, Hanusiu, a dobrze; nie wybieram się jeszcze na tamten świat, jednakowoż przezorność nie zawadzi. Przekonasz się, iż serce moje pamiętało o tobie. Zaopatrzoną będziesz, jak przystoi ostatniej z Jagiellonów... Ksiądz arcydiakon Fogelweder ma klucze od moich papierów i skrzynek z klejnotami. Na wypadek zgonu, który Bóg w swej łasce niech oddali ode mnie, ty masz odebrać owe klucze... Znowu płaczesz? Lękasz się, żem testament spisać kazał. Bądź dobrej myśli, kawał papieru nie uśmierci mnie; gorszy nieprzyjaciel gorączka, a ten już wyrugowanwyrugowan	Na imię? Nie wiem. Skądże mógłbym?... Nie znam wcale.	Naprawdę? Nigdy mi o tym nie mówiłeś, ojczulku.	Wszystkiemu temu wierzę ale cóż mi potem? ja tego widzieć nie będę.	Nie przeciwko panu. Jeśli Havemeyer będzie się upierał, to nic nie pomoże, bo i wówczas również, wbrew jego dąsom, dokonam tego, co nieodzowne jest dla baletu, z którego tańczenia wyniknąć ma związek życiowy, dozgonny obopólnych pragnień.	Muszę się pogodzić z sobą. Nie dzwoń do mnie i nie pisz, póki się nie odezwę sama...	Nie jest to wiara jak inne nie porywa blaskiem i majestatem swych obrzędów; ludzie ubodzy stali się piérwszymi jéj kapłanami; miłość i braterstwo jéj hasłem. W ciasnych izdebkach Suburry, w ergastulach parnych i podziemiach, przy świetle dymiącéj lampy, schodzą się oni modlić, śpiewać, wzywać Boga aby duch jego ku nim zstąpił, a potém uściskiem braterskim połączeni spożywają chleb suchy lub trochę owoców, i to jest ucztą ich całą.	Nie mam sobie nic do wyrzucenia. Zdało mi się że sama Opatrzność sprowadziła nas tutaj, aby zabliźnić do reszty ranę, i krzywdę uczynioną wynagrodzić. Z méj strony wszystko co tylko można było wymyślić, zrobiłem dla spełnienia widoków Opatrzności, aby być posłusznym palcowi Bożemu.	Ja? Jestem studentem oksfordzkiego uniwersytetu, to jest, muszę się tam od czasu do czasu zanudzać na śmierć. Obecnie jadę do domu, do mej matki. Wiesz co, mały? Diabelnie mi ładnie wyglądasz! Ten sam co dawniej Copperfield! Zawsze ten sam, poczciwy! Nie zmieniłeś się.	Co do mnie, panie Don Kichocie możesz być pewien i przysięgam ci na wszystkie świętości, że ani królowi, ani żywej duszy, ani diabłu nawet, choćby się skręcił i pół słówka nie pisnę; przysięgam ci tak, bo się tej przysięgi nauczyłem z romansu o plebanie przedstawiającym królowi złodzieja, co mu ukradł sto dublonów i wygodnego muła człapaka.	I on poszedł na święto strzeleckie! Ucieszysz się pan, jak mu pięknie do twarzy z zieloną kokardą na czapce! Muszę panu powiedzieć, że on poszedł na czele, z nagrodą królewską, puharem srebrnym, w ręku! Wielka o to była walka, bo syn następcy tronu z roku zeszłego, t. j. syn tego, który przed rokiem najbliższy był strzału królewskiego, także chciał iść z puharem, ale Knepus odniósł zwycięztwo, jakoż jego elew utrzymał się!	Nie, bo nie chcę wygrać. Ty brzydki człowieku, nie znasz kobiet.	Jeszcze nie było Bengalczyka, który by miał serce większe od dziurawego orzecha. Ale mniejsza o to... A teraz pogadamy względem tych orzechów. Za przysługę winna być zapłata. Powiedziałam, że wieś należy do ciebie.	Nie wiem, co bym dała aby doczekać upokorzenia dumy Nais, która każe sobie świadczyć od archaniołów, jak gdyby była czymś lepszym od nas i zmusza nas do pospolitowania się z synem aptekarza i akuszerki, którego siostra jest gryzetkągryzetka (daw., z fr. gris: szary; grisette: tania, szara tkanina ubraniowa)	Tak, tak, panie bracie no, ale jak to! Góra z górą się nie zejdzie, a tu, gdzie Widawa, a gdzie Oszmiana, i tam bywszy razem, nie znając się, tu dopiero się poznajemy.	Oj, nie dacie, nie! Mamy Niemca pod bokiem, co jak wziął grzebać się w papierach i omentrów zwozić, tośwa połowę bydła sprzedać musieli. A kiej Szymona, tego Mazurka, spotkał jego gajowy, też  Niemiec, w lesie i pospierały się z sobą, to ci wziął i strzelił ci w chłopa jak w zająca, aż z niego później cały kwartał śrut wyłaził.	I właśnie dlatego cieszę się, że pana widzę, chociaż przeszkodziłeś mi nieco w bardzo ważnych obliczeniach, które, jeśli się powiodą, mogą zmienić system Newtona. Czy możesz mi pan udzielić posłuchania na osobności?	Nie uciekaj, ale cofaj się ciągle aż do wąskiego przejścia.	Czy nie Mowcher?	Daj spokój nie mówmy o Pawle. Wykreśliłem go z mojej pamięci i z jakichkolwiek rachub. Masz zupełną rację. Pozostaje tylko Krzysztof. Daj Boże, żeby...	I nic nie zatrzymałoby cię w Warszawie?...	Jam tam wytrwać nie mógł!	Nie, nie. Niech pan opowiada dalej, kapitanie.	Niech ksiądz kanonik będzie spokojny ja pewnie nie wydam.	Przy takim urzędzie, a o czym potrza, nie zapominają!	Tak ci było Bolesław mniszkę zaślubił, nie wyklęli go.	W Wilnie też pewno nie pierwszy raz jesteście?	W samej rzeczy, po co ci tu stać? Ruszaj do kazarmy To nie twoja sprawa.	Zabije go pani... on panią tak kocha... nie przetrzyma tego...	Tak bez wiadomości Boga włos z głowy człowiekowi nie spadnie Zwykły, żartobliwy uśmiech pełen życzliwości znikł z jego ust pod marsowymi wąsami.	Zatem się nie żeń bowiem oto sentencja Seneki, prawdziwa bez żadnego wyjątku: „co czyniłeś drugiemu, bądź pewny, że i drugi tobie uczyni”.	A nie sądzicie, panie, że wobec powszechności klęski jednak najmniejszą ponosi ten, kto ją przewiduje?	Mam nadzieję, że nas nie zdradzisz, hrabio	No, dobrze. Jeszcze nie należy do najgorszych... Teraz jest rzeczywiście późno, ale jutro, jak Bóg da, wrócisz do domu.	No, to ja nie sprzedam.	Pani Teresa ma słuszność lecz muszę się śpieszyć. Dajcie mi zjeść cokolwiek, abym zaraz wyjechawszy, mógł dziś jeszcze do domu powrócić.	Przyznaję sam że rana zadana temu zwierzęciu jest co najmniej dziwna. Nie umiem też wytłumaczyć, jak to możliwe, że Top z taką siłą wyleciał ponad wodę. Można by naprawdę uwierzyć, że to jakaś potężna ręka wyrzuciła go na powierzchnię i że ta sama ręka uzbrojona w sztylet uśmierciła następnie diugonia!	Bo to je nasa Pani! Pani, co na kmurak se siedzi... A ja wam co powiem. Był taki plugac...	Od kilku dni wybieram się do pani. Mam znakomity projekt! Tylko, panno Janino, na miłość boską, ani słowa nikomu, dobrze?	Odprowadzili mnie tu zabliowie, którzy we dnie i w nocy pilnują mego domu, i wiem, że mają rozkaz poucinać nam wkrótce głowy.	Ta się zaprosi sama Z nią przyjdzie nieodstępny już poeta, bo szczęściem przywłaszczyła go sobie. To biédny prawdziwie człowiek!	Na Modlickiem kładą już żyto aż miło.	To ja tu wpadnę wieczorkiem, a teraz chciałbym się z bratową przywitać. Można do niej zajść do fabryki, wpuszczą mnie tam?	Wola boska! W tym ja najgorszy jestem między naszymi chłopami, że mam gruntu niedużo; ale w tym lepszy od samego pana, że z mojej chudoby ziemia zlatuje na jego łąki i majątku mu przysparza.	A przyjdźcie na noc	Janku, daj mi umrzéć spokojnie!	Na las!	No, bo przecie wiedziałeś pan, że dziś będę w Słodkowcach, alboś się dowiedział w Obronnem. Po co to udawać!	A to czemu się buntujecie? Przyjdzie król, bójcie się króla. Kniaź Jarema także był wam jak ojciec...	A jak się Choińscy dowiedzą?	Już się znowu sprzeczacie!	O wy, biedne niebożątka to wy myślicie, że zaraza przychodzi za sprawą świętego Sebastiana?	To musi być jakaś pytonissa i czarownica w rodzaju Kanidii i Sagany. Bowiem owa miejscowość osławiona jest z tego, iż więcej w niej się gnieździ czarownic niżeli niegdyś w Tessalii. Nierad bym się tam puszczał. Rzecz jest niedozwolona i wzbroniona zakonem Mojżesza.	Baśka, dosyć! Ledwie już dyszysz!	Brawo! Pan pływasz jak ryba.	Co się stało, Femciu?...	Coraz lepiej! Nim jednak założysz ową wstępną klasę, napisz listy do rodziców, wujów i ciotek naszych panienek. Pisz według tego szematu: u góry	Cóż to za historia?	Cóż to za robota?	Gruby, pane, jak piec, z siwą brodą. A proklinaw kak didkoproklinaw kak didko (z ukr.)	Hi! Hi! Hi! To chyba po chińsku! Hi! Hi! Hi!	Jesteście dla mnie zbyt abstrakcyjni	Mówił memu mężowi, że zamierza zabawić w Paryżu rok i wydać w ciągu tego okresu sześć milionów.	Najzupełniej: wuj, który jest pierwszorzędny heraldyk, odpowiedziałby ci, że nasze zawołanie, nasz okrzyk wojenny, który później brzmiał Passavant, był zrazu Combraysis Wuj Palamed jest bratem obecnego posiadacza zamku.	No tak ale wtedy sprawię matce przykrość.	No, to jakoże będzie?	O, to z niego dzielny chłop.	On kochał się w tobie?	Otóż sprawa jest taka. Wie pani, że Norski miał pojedynek...	Tak i ja myślę	Tak nieboraczka jak ptaszę pieszczotliwa. Zresztą kto wie, jakie są te dwie stare panny. Stare panny bywają tak dziwaczne!	To nic sękacz.!	Więc musimy uznać, że dokument powstał dawno temu?	Wzięła mnie pani za jakiegoś pradziadka, wyskakującego ze ściany, czy tak?	A my go	A paszport?	A tymczasem ją kto inny pochwyci!	Bandos	Hej! Daj spokój!	Honor, Pieniądz	I cóż? I cóż?	Ja z bojarów putnychbojar putny	Jest Panie	Jestem tedy sam! Jesteście nędznicy, pójdę sam i sam zgarnę tę bogatą zdobycz. Słyszycie!... Żegnam.	Mądrzejszy	Najwięcej kłopotu będzie ze składkami	Niech i tak będzie.	Niewiele, byłem wtedy daleko od Francji. Mów pan dalej.	Pasakojimas Tavo kalba yra netikus Argi mes jų nematėme ant vainų? Jie gyvasties ne vienam nedovanojo. Jaunas merginas palaiko pas save kelias dienas pulke, o paskui galvas nukerta ir vaikų galvas į medį suteškina, senus su arkliais mindžioja. Nenori nė krikštyt ir dar iš tų, kurie prašo, kad dovanotų, juokiasi.	Patrz, pani patrz, matka płacze!	Peggotty.	Przyjdę	Tak jest	Trzymajcie Plotę!	Tym bardziej powinno pani chodzić o oszczędzenie publicznego śledztwa.	Tą manierą tyś cały stworzony.	W Głogowej.	Waszmość służył gdzie w wojsku?	Żyjemy i tak jakoś zdrowo!
Czy możesz mi przyrzec, że zachowasz w tajemnicy to, co ci jeszcze powiem, nawet w razie gdybyś nie chciała się przychylić do mojej prośby?	A kogo ja tu mam zaufanego? Czyś zgłupiał! To ci powtarzam: uratuj mi po dwakroć życie, a jeszcze mi takowej przysługi nie oddasz, gdyż w męce żyję myśląc, co może się stać, i od boleści skóra na mnie potnieje.	Dowodu? Dla naszego znakomitego Beetle’a! Jak gdyby go było potrzeba! Przypuszczam, że dostarczenie dowodu nie będzie niepodobieństwem dla sierżanta. Przynajmniej w mojej klasie uchodzi Foxy za niezwyciężonego w wyłapywaniu krętaczy. Z całą pewnością palili gdzieś i pili. Chłopcy tego typu zawsze to robią. Zdaje się im, że to po męsku.	Zatem zanadto jestem pani przyjacielem, aby panią pozostawiać w nieświadomości. Obowiązkiem moim jest dać pani możność uśmierzenia potwarzy wymyślonych z pewnością przez Amelię, która jest na tyle zuchwała, aby się uważać za twoją rywalkę. Zaszedłem dziś rano odwiedzić panią z tą małpą Stanisławem, który szedł przede mną o kilka kroków, kiedy, doszedłszy tutaj oznajmił, iż widział panią z panem de Rubempré w sytuacji, która nie pozwoliła mu wejść; wpadł na mnie, cały przejęty, pociągając mnie z sobą i nie dając czasu na opamiętanie się; byliśmy już w Beaulieu, kiedy mi wyjawił przyczynę swego odwrotu. Gdybym ją znał, nie byłbym ruszył się z salonu, aby oświetlić tę sprawę na pani korzyść; ale wrócić do domu, raz wyszedłszy, to by nie dowodziło niczego. Teraz, czy Stanisław widział fałszywie, czy też miał słuszność, trzeba, aby się omylił. Droga Nais, nie zostawiaj twego życia, honoru, przyszłości na igraszkę w rękach głupca; natychmiast trzeba go zmusić do milczenia. Znasz pani moje położenie tutaj? Mimo iż potrzebuję po trosze wszystkich, jestem pani zupełnie oddany. Rozrządzaj życiem, które do ciebie należy. Jakkolwiek odtrąciłaś moje marzenia, serce moje zawsze pozostanie twoim i w każdej sposobności potrafię ci dowieść, jak bardzo cię kocham. Tak, będę czuwał nad tobą niby wierny sługa, bez nadziei nagrody, jedynie dla przyjemności, jaką znajduję w tym, aby ci służyć, nawet bez twojej wiedzy. Dziś rano oświadczyłem wszędzie, że byłem w drzwiach salonu i nie widziałem nic. Jeżeli cię spytają, kto panią powiadomił o plotkach obiegających o tobie, powołaj się na mnie. Byłoby dla mnie zaszczytem być twoim jawnym obrońcą; ale otwarcie mówiąc, pan de Bargeton jest jedynym człowiekiem, który może zażądać rachunku od Stanisława... Gdyby nawet ten mały Rubempré popełnił jakie szaleństwo, honor kobiety nie może być na łasce pierwszego postrzeleńca, który upadnie jej do nóg. Oto, co powiedziałem.	To nie ja mówiła, to duchy. Ale się może zmieniło. Jutro ci powróżę na wodzie w kole młyńskim. Na wodzie wszystko dobrze widać, jeno trzeba długo patrzyć. Sam zobaczysz. Ale ty wściekły pies: powiedzieć ci prawdę, to się sierdzisz i za obuch łapiesz...	Głupia, nihilistyczna zasada. Co mnie obchodzi, że zdychają z głodu, niech zdychają. Zawsze jakaś część ludzi musi nic nie mieć. Mnie nikt nie dał ani grosza, wszystko musiałem sobie wyrwać, wyrobić, więc dla czego ja mam dawać drugim, za co? Niech mi kto udowodni, że powinienem. Komu ja mam dawać? Panom, którzy przehulali majątki, niech ich diabeł weźmie. Tu u was wszyscy chcą brać, a nikt robić nie chce. Mógł który z was tak, jak ja, przyjść do Łodzi, zabrać się do roboty, zrobiłby tak samo, jak ja, majątek. A dlaczego tak nie było? bo wyście w tym czasie robili u nas rewolucję... Ho! ho! Donkiszoci!	Zaczekaj jeszcze, Chasiu Bejlo. Nic się twojej gospodyni nie stanie, jeśli obiad spóźni się o godzinę. A że chce jeść, to niech ją robaki żrą albo jakaś insza cholera. Ach, omal zapomniałabym. Nie przesiewaj zbytnio tej mąki. Ta od mąki powiedziała, że nie jest zadowolona z twoich otrębów. A ile ci zostało koszyczkowego?	Poczekajże! Przed pół rokiem wstąpiłem do rewolucyjnej organizacji wojskowej. To jest sprawa, na której zrobię karierę. Wyłapię im oficerów, pułkowników, może generałów... Ja nie zwyczajny „filor”. Mój naczelnik mi obiecuje, że zajdę wysoko, ale ja to wiem i bez niego.	Byłoby to wielką nieostrożnością. Jeżeli są niewinni, stałaby się im krzywda; jeśli są winni, ułatwiłoby im to zatarcie śladów. Nie! trzeba ich zatrzymać, ale nie spuszczać z nich oka. Jest tam jeszcze groomgroom (ang.)	To pytanie jest podstępne! Wolę nań nie odpowiadać. Wiesz dobrze, mój drogi, że ściany mają uszy i to często.	Huniademu oddaje Jerzy to, co z nadania Alberta i Władysława na Węgrzech posiadał...	Zgadzam się na to	Zdaje mi się, że był to proces ewolucji wywołany pierwotną koniecznością, lecz sam fakt istnieje nadal z całym swym cui bonocui bono (łac.)	Otóż to znowu! szlachetność stoicka, wyrzeczenie się i zaparcie No proszę bez wszelkiego dobra człowiek dopiero najlepszym być może zastanów się przecie, Ludwinko. czy ja bym nie był szczęśliwy? Szczęście!... Ludwinko, Ludwinko! gdybyśmy oboje pomyłkę naszą uznali i zaczęli życie inne, spokojne jak ten ubogi domek nasz, dobroczynne, jak dzień z życia matki naszej wzięty jej słowo w piękność zaczarowało ten światek maleńki... Wszak prawda, Ludwinko? nie straszyłbym cię już nigdy...	Ścierwo dogorywa, lecz nie odpowiada. Książę nie wrócił, wieści nie nadesłał. Wszystko niezmienione. Okrucieństwo nudy. Blamaż wynalazków, genialnej konstrukcji. Parszywa dola zjadaczy swych myśli, połykaczy natchnień. Cynaderki z rusztu. Niechaj nikt nie twierdzi, że Yetmeyera między nami nie ma. I tutaj nas buja. Razem z nami płynie. On mnie oszukał, porwał Ewarystę, wystawił na próbę. Zemszczę się na nim i słowa dotrzymam. Pójdę na Wesele, by nikt nie zarzucił, że uczucie wiary Orgaz przehandlował dla pysznego ciała rozkosznej dziewczyny. Taka ideowa wynikła konieczność u miliardera, który się upił na dnie oceanu. Służba niech wytoczy kufy absyntu. Tańczmy hupa-hupa! Wracamy do światła w świetnych humorach. O naszej radości wydam komunikat dla gazetników. Jazda na powierzchnię!	Chyba że mu powiem, że to pani sobie nie życzy.	No tak! Ale nie chcę mówić o tym, bo miałabym się z pyszna, gdyby to do niego doszło.	Nie potrzebujesz się wymieniać. Każdy w Rzymie odgadnie i tak, o co chodzi, a z Rzymu wieści rozchodzą się na cały świat.	Co, Alanie? Chyba się nie boisz?	Hm! to być może powiadasz! to być może, a tak! to być bardzo może dodał król jaką on tu Venus przyniósł raz, com ja biédy miał z królową. Spalić ją kazała. A była bardzo piękna. No, i to prawda, że pozwalał sobie czasem...	Szkoda to jest niewypowiedziana bo siłasiła (starop.) chluba i obrona.. Czemuż on jednak do mnie po prochy nie przysłał? Byłbym mu był z piwnic łubiańskich udzielił.	Pozwoliłem sobie niepokoić tu ciebie, gdyż wielkie tajemnice, które mi powiedziałeś, zawierają w sobie punkty dla mnie wątpliwe. Nie sądziłem przy tym, że już zaraz po ślubie z żoną się rozłączysz i że licznych masz towarzyszówtowarzyszów	Wszyscy Święci Pańscy!... Co wasza miłość mówi?... co?... Jak to?... Co mnie niewinnemu tu grozi? Komu my w drogę wchodzim?...	A to cholera!	Gdzie to wasza miłość jedzie?	Jakże to pięknie z pańskiej strony!	Kiej takie głupie barany jezdeśta, to niech waju zapędzają, kaj chcą...	Mniejsza o to! Gdy będzie trzeba, sąd potrafi otworzyć ci ręce.	No więc przez to zamordowanie pana arcyksięcia Ferdynanda będą mnie badali lekarze sądowi.	No, to daj moją kartkę hrabiemu Croy-Dülmen.	Poszlibyście, Jagna, ckni się wama za chłopami, a do Płoszkowej ani chybi co Jambroży zajrzy albo któren z dziadków i zawżdy chocia portkami zaleci...	Skądże to wiesz, koteczko?	Wybierajcie ostrożnie, abyście za soczewicę praw swych nie pozbyli. Jest ich dosyć co sięgną po koronę naszą.	Zaczekaj, Fryc. Czy to wasza łąka, gospodarzu?	Zrobiłem to bez przymusu.	„Tak, to ja”.	Tak jest a kto by chciał rozumem wszystkiego dochodzić i zginie, a nie będzie umiał w to ugodzić	Ale myśmy im za to płacili.	O Boże! czyż ta zawieja nigdy się nie skończy?	A co się stało z mieczem i bratem moim Hugonem, opowiem wam już kiedy indziej Hej, Jaskółko!	Tak, mojem... Ale nie odnoszą się do takich, jak pani kobiet...	Nie mów mi już o niej, oddaliłem ją, nie chcę jej widzieć na oczy, jej zachowanie naraża twoją reputację...	Co się stało?	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	Oj daleko za katy, już mnie tam moje stare nogi nie doniosą.	A, to pan jest nowy poborca w Beaumont pan obejmuje miejsce po bratanku pana Margueron...	Ach, panie! niech mi pan pomoże uzyskać to miejscemiejsce (tu daw.)	Tak; pragnę ostatecznie się zapewnić. Mów pan wreszcie za mnie jednego, w moim imieniu tylko, jeżeli pan zechcesz.	Może i sam Król Jegomość co wiedzieć? Bo przecież obiecał ojcu dać konfirmację na sołtystwo. Boże mój, Boże, a nużby królewski dekret przyszedł!	No cóż, Lucjanie, czy znasz nowinę, o której mówią wszyscy, nawet na targu. Pan de Bargeton zabił niemal pana de Chandour dziś rano o piątej. Zdaje się, pan de Chandour opowiadał wczoraj, iż przychwycił cię z panią de Bargeton.	Właśnie, że z dobrej krwi... Oni podobno dla zysku sprzedają nawet piękniejsze ze swych kobiet. Sprzedają je na południe... zemindarom (obszarnikom) i tym podobnym ludziom z Oudh.	Z jakiejś dziwnej ciemnicy, do której zostałam strącona ach, na krótko mogę się wydobyć...	My nikogo nie oszukujemy Oszukuje każdy sam siebie, gdy nie pyta o objaśnienie uroczystości, której nie rozumie.	Mniejsza z tym... Wy miarkujcie, o co pytam, i prawcie, co wiecie.	Dlaczego nie uciekłeś razem z rodzicami?	Nie wezmę	Nie wiem od czego zacząć.	Podnosi się balon?	Racja! Proszę jednak pamiętać, com powiedział. Człowiek, który obecnie posiada rubin, sprzedać go nie może.	Zamieniam się w słuch.	Dajże mnie do nich ordynans, aby mnie we wszystkim słuchali jako ciebie samego, jeśli się wśród nich ukażę.	Między ustami a brzegiem pucharu wiele jeszcze zdarzyć się może	Powiedziałaś, że dla twojej mamy pozostał chłopcem.	Stosownie do fachu. Mówią niektórzy, że Augustynowicz umie wiele	Drudzy? Ba! Niech sobie radzą. Wolę śmiać się z ich cierpień niż musieć płakać nad moimi. Wzywam mężczyzn, niech spróbują mi zrobić najmniejszą przykrość.	I tak trzeba pieniędzy na życie i noclegi. Gdybyś pan robił dwanaście mil dziennie, potrzebowałbyś przynajmniej dwudziestu franków.	Pozwólcie nam iść na przeszpiegi i czekajcie nas tutaj: a nim wieczór zapadnie, przyniesiemy wam pewne wiadomości.	Ale przecież ty stoisz tam na galeryjce i obracasz kierownicę?	Coś złego, panie! Jak sobie wyszła z domu rano, tak dotąd niema!	A pan jak satyrsatyr (mit. gr.) odparła Stefcia.	I wierzy pan teraz w tę niezwykłą podróż dookoła świata?	Ja przyjmuję wszystko jako dopust boży.	Jak tylko pan zapamięta, mama była chora?	Szaleńcem! Bardzo szanownym zresztą... ale do najwyższego stopnia szkodliwym...	Tak, ale są dwa staniki do zmiany i...	Dziwne rzeczy... A pani w tym czasie, gdy tu sama jedna została, doświadcza jakich przestrachów w tym domu?	Gdym szedł do pana, jakiś statek wpłynął do portu.	Może pan opowiedzieć? Ja znam Dalmację.	Oho ho! Szybki jesteś, mój Benedetto.	Aby tylko pieniądze były w skarbie...	Ależ, droga panno Łucjo...	Boś niedawno poszła	Dowodu!	Ir graži gi Onutė akių atitraukti nuo jos negali.	Jaka ja nieszczęśliwa, jaka ja nieszczęśliwa!	Jakie pieniądze? odparł chmurno jeszcze pan Salomon...	Karabiny w pogotowiu? Będziemy mieli dziś jeszcze przed północą małą przeprawę z kilku drapichrustami.	Kiedy ty znowu kłamiesz.	Kobieta demoniczna	Lubiłam miejsce, gdzieśmy zdejmowały brzemiona i ciskały ze schodów	Nasz miodowy miesiąc	Ojczulku, chodźcie jeść! Garnek stygnie	Pochodziła podobno z jednej z najświetniejszych włoskich rodzin?	Racja, kapitanie.	Skąd wiesz o gościńcu?	Tak.	Tęgiś, Żydzie. A jakże cię tytułować?	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	Znowu śledztwo... Powiem panu w przeddzień pana ślubu.	Śpiewam!
A ja niby nie?	A ja pewien jestem, że nie potrafię dać sobie rady na świecie bez ciebie, tak przywykłem polegać na tobie, we wszystkim być przez ciebie kierowany. Wszak każdy, kto się zbliża do ciebie, ulegać musi dobrym twym wpływom.	A! ja ją znam	Ale ona o twą miłość starać się musi i będzie, temu ja chcę przeszkadzać...	Ależ Lusiu, czy ja coś podobnego mówiłem? Czyż żądałem? Czy chociażby prosiłem cię, byś zmieniła swoje zamiary?	Jeden z rewolucjonistów był figurą zaprzedaną de Mangrowi... Musiałam upewnić go, iż jestem tylko fanatyczką rewolucji... Lecz ja uwiadomiłam Maga Litwora...	Jezus Maria! Ja sam za nim nie pójdę!	Już ja mam dziennikarza.	No to i ja z wami! Czas rzucić tę budę!	Słuchajno, Sabka! zawołał: wszystko to co się stało, dobrze, ale myśleć o tem trzeba, żebym ja miał porządne pomieszczenie, konie moje dobrą stajnię i obrok... i żeby tu ład zaprowadzić... Taż to Sodoma i Gomora! nikt nie słucha, nikt nie troska się... nikt nie służy...	Więc choć ja stąd wynieść się muszę.	Znam ja miejsce, gdzie warty chodzą. Nie jednęjednę	Zaraz, natychmiast, to jest, gdy wysłuchasz moich zleceń. Wychodząc stąd, znajdziesz dwóch ludzi przy bramie, służyć ci oni będą za eskortę; ja wpierw się stąd oddalę, ty zaś po mnie w pół godziny.	Nie, nie w zamku, pierwej, daleko. słuchaj, bo to jest chwila jedyna, może i ostatnia, w której mam siłę zebrać resztę zastanowienia i powiedzieć te słowa. Aspazjo, Aspazjo! jeśli ty nie chcesz lub zdolną nie jest kochać ja cię nie potępię Może ty pragniesz hołdów, uwielbienia, miłości? mów, mnie i na to serca wystarczy poprzestanę na obrazie twoim, nie zbluźnię ci nigdy innej kobiety wyborem Powiedz i zostaw mię tu samym; choćbym nie miał siły zawlec się do domu, choćbym tu skonał opuszczony i biedny, jeszcze w skonaniu błogosławić ci będę i powiem przed Bogiem w niebie: Aspazjo, miej litość	Ty, klecho, czarny jezuito won! Pijemy! Czyś ty wąchał proch, pomidorowy jezuito? Siedziałeś w mysiej dziurze u Pana Boga za piecem, a zęby ci szczękały ze strachu, kłap-kłap-kłap... Ja cię znam! Teraz się dopiero wylakierowałeś... To nie sztuka, bratku!	Ten doktor Kurcjusz pochodził z Wenecji, a był sławnym lekarzem w Krakowie i często go stamtąd wielcy panowie do siebie, bywało, sto mil i więcej poza Kraków wzywali. On się nie tylko lekarską sztuką bawił, ale i handlem, a zwłaszcza srebra, złote łańcuchy i klejnoty wojewodom i kasztelanom woził, a także pieniądze kupcom i panom ze szlachty pożyczał, bo ich dużo miał i dużo swoją nauką zarabiał. Otóż rok temu właśnie będzie, kazał mu jechać do siebie książę Ostrogski aż do ziemi wołyńskiej, i doktor Kurcjusz wybrał się z Krakowa, a jako zawsze zwykł był, wiózł z sobą dużą skrzynię, pełną najprzedniejszego towaru, bo jak o tym dawał tu znać pan Montelupi z Krakowa, przyjaciel i podobno krewny jego, było w tej skrzyni mnogo srebra i złota, było dość pierścieni i kanaków sadzonych samymi brylantami, rubinami i perłami, kilka złocistych kobierców i sporo innych przednich osobliwości, a także driakwi funtów dwadzieścia. Ale co pewno jeszcze więcej ważyło, miał z sobą pan doktor Kurcjusz zapisy i kwity na wielkie sumy, które szlachta i kupcy dłużni byli, a bratu jego, który z Wenecji do Lwowa umyślnie przyjechał, już nie chodzi tyle o to złoto i klejnoty, co o te papiery, bo w nich ogromny majątek leży i bez nich onych długów dochodzić nie można.	Cóż na to Gizela?	Możemy i przysiężem, rzekł blondyn, spojrzyjże na nas czy my wyglądamy na szpiegów i zdrajców?	Mój drogi, daruj ale widzę jednak, że jesteś chyba gotów popełnić jakieś głupstwo.	Słuchaj, to jest delikatna rzecz, ale mnie ktoś mówił, że ty się od dawna morfinizujesz.	Ty już przychodzisz do zdrowia, mój przyjacielu! Jeżeli kto, to ty porządnie oberwałeś; łeb twardy jak żelazo! No, George, jak ci się powodzi! Ładną masz cerę, nie ma co mówić. Ho, ho! wątroba nie w porządku. Czy zażywałeś lekarstwo? Ludzie, czy on zażywał to lekarstwo?	A jakoż ma chcieć? Woli skarb dla siebie chować niż drugiemu darować. Że rekuzuje, to nie dziw; jeno to mi dziw, żeś mnie waszmość panna tak szpetnie zarezykowałarezykować (daw.)	A mówiłaś, że mnie kochasz?	A nie chceszli wyspowiadać się przed drogą?	A ta wieś jak się nazywa, nie wiecie?	A, mentalność, muszę to zapisać, podam to dalej Mentalność udała mi się. Są takie nowe słowa, które ktoś puszcza w kurs, ale które nie trwają długo. Niedawno czytałem w tym rodzaju o jakimś pisarzu, że jest kongenialny. Zrozum kto mądry. Później nie spotkałem już tego.	Ale się pan teraz lepiej czuje, co? Nie jest pan już nieszczęśliwy, co?	Ale w martwych liczbach możeż być cała prawda! jakaż by była zimna, sucha i biedna.	Bluźnierstwo! bluźnierstwo! Taka chwila jest koniecznością, bo jest szczęściem i udoskonaleniem.	Będę mógł	Chcę mówić o młodzieńcu, którego protegujesz, panie de Tréville.	Co pan komendant robi?	Co panu jest, panie Stanisławie?	Co znowu?... Przywidziało ci się!	Czego żądasz?	Czemuż by nie?	Czy nie może wstąpić do innej kancelarii? Wuj Cardot zapłaci mu z pewnością zastępcę, Oskar zadedykuje mu swoją tezę.	Dla jej interesów!	Dlaczego pani zatrzymuje powóz?	Dobrze!... dobrze, mój drogi Aramisie, znamy twoje powołanie i uczucia religijne.	Gdybym nie przywykł do tego że z ust miłościwej królowej jejmości sama mądrość wychodzi, zdumiewałbym się nad bystrością tych słów, najbieglejszego statystystatysta  (daw.)	Hm? Mości Panowie! na co ta kłótnia? czyli!	I nie umierają od tego?	Inteligentna! Ba! Każdego przyprze do muru, każdego oszalbierzyoszalbierzyć	Jak to, kochanie nie czytałeś moich listów?	Jest w tym coś z prawdy. Znają wszystkie moje zwyczaje; i tak na przykład, może ma pan ochotę na coś jeszcze, pijąc herbatę?	Jestem!	Jeżeli więc pani ją widziała czy podobna, aby nie wzruszyła pani? I czy wolno mi spytać, żaliżali a. zali (daw.)	Jeżelim go miał, to i swój zostawiłem w Saudwilach. Na co mi on teraz?	Kiedy pan przyjechał, panie Wendler?	Któż cii, mości książę, tak bardzo zawiłe powierzył aksjoma?	Larsie! Wspomnijcie waszych własnych rodziców! I oni nie mieli się najlepiej, zanim przyżeniliście się do wielkiego majątku.	Masz na myśli zastępcę	Mały Deschars odmroził uszy na pensji	Miło nam będzie jeść w waszym towarzystwie Raczymy dziś zaszczycić „drugą zmianę” naszą obecnością.	Naprawiałem młyn, który źle chodził.	Nie całkiem cię rozumiem.	Nie chcę by zabit był	Nie to nie ma żadnego związku. Ci są po prostu Grandin, Grandin de nic a nic. Ale bardzo by chcieli być de coś, co ci się tylko podoba. Siostra tego pana nazywa się pani de Cambremer.	Nie, tylko tak mi komiczną wydawała się myśl połknięcia lampy.	No dobrze ale na to trzeba mieć jakieś dowody! Czy są niezbite dowody?	O, nie, nie ta... Tamta miała popielatą sukienkę i czarne buciki, a ta ma brązowe buciki!...	O, niech Pan Bóg broni, takie straszydła!	O, widzę że wasza mość wraz z kanclerzem i z tymi ich regimentarzamiregimentarz stronnictwo. należysz, która by układami chciała bunt gasić, ale przez Bóg żywy! Nie będzie z tego nic, póki u mnie szabla w garści!	Od dwudziestu lat czekamy na nich! Czy to pan, syn Kazimierza?	Ojej! W tym wekslu jest feler, jeden żyrant niepewny! Borowiecki	Oto jest To babki naszej pisanie, propria manupropria manu (łac.) obfitość. argumentów.	Ożeń się z Magdą od Jankla, ta ci pasuje w sam raz.	Pan widział, jaki tu jest duży dom?	Pewną tego jestem.	Piętnaście lat To całkiem jasne, ponieważ już raz była wojna trzydziestoletnia, a teraz jesteśmy o połowę mądrzejsi niż dawniej, więc trzydzieści podzielić przez dwa równa się piętnaście.	Po kim się mam czego spodziewać?	Polityczny z waszmości pana oficer!	Pomagacie wy i tak narodowi, pomagacie!... Kiejby nie wasz rozum i to serce dobre, to już nie wiada, co by się z nami wszystkimi stało!...	Posłusznie melduję	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że przyszedłem.	Potem? Wrócicie do Bogdańca. Wiem, jako Bogdaniec miłujecie.	Propozycja pani jest spóźniona, Miss Remsen. Otrzymałem od pana Mitchela list z tą samą ofertą, a nie mogę przecież brać dwu honorarjów za jedną funkcję.	Proszę pana, nie jesteśmy... nie jesteśmy znów tak do niczego nie jesteśmy... brrr...	Przyszła wiadomość, że babunia chora i wszyscy jadą do Ostępowiec.	Pójdę już!	Strasznie wygląda Hołowin Rzeczywiście, że patrząc na te zgliszcza, sterczące mury, ruinę, można się trząść z bólu i złości.	Sądzę, że musi to być pan Cypryan Karłowski	Tak pani jestem synem Michała Karłowskiego. Ale pozwoli pani zapytać siebie...	Tak, jakby od zadraśnięcia kulą.	Tak, koninę!... nieprawdaż Porthosie, że koninę jemy? I nawet może z czaprakiem!	Tak, panie prezesie. Ale jest jeszcze jedna okoliczność. Oto profesora nie ma ani w Tyrolu, ani w Dalmacji, ani w ogóle za granicą.	To nie może być	To niebezpiecznie?	To ten, który leży na łóżku!	To tyrczenie przeszkadza. Chcę czytać gazetę.	W Płoskirowie? Teraz?	Wie o tym... a znać nie chce...	Więc może pójdziemy jutro po południu?	Więc śpiesz się.	Wreszcie pamiętać nie zawadzi o tym, czego w szkole uczono. Labor omnia vincit improbuslabor omnia vincit improbus (łac.)	Włosy mi się jeżą ze zgrozy.	Zna się na rzeczy. A przy tym jest to bądź co bądź chlubą dla partii, że taki uczony...	Znalazłeś ją?...	„Przypatruję się czemuś, co wygląda jak łódź odpowiedziałem bardzo wolno.
Więc dobrze niech rzecz ta pozostanie żartem, zgadzam się na to, tym więcej, że nie widzę sposobu pomszczenia się; jednakże, żart czy prawda, popamiętam je długo, ale zostawmy to na później, Walka, Korzyść, Rycerzteraz chciałbym dowiedzieć się od pana, jeśli łaska, co uczynimy z tym siwo-jabłkowitym rumakiem, który tak dziwne ma do osła podobieństwo, jak wasz przesławny szyszak do miednicy; miarkując z wolnej ucieczki powalonego przez waszą dzidę jeźdźca, wznoszę, że ten nie wróci już tutaj, szkoda by zostawić tak na bożej woli biedne zwierzątko, tym bardziej, że siwoszek wcale niezgorszy.	Miałam, musiałam się zdobyć na odwagę, bo nie mogłam już dłużej żyć tutaj. Pomyśl tylko, przypomnij sobie, że każda panna, dochodząc do pewnego wieku, obowiązana jest wyjść zamąż...	Napisałam że dobrze, tylko nie bardzo już pamiętałam co „dobrze”. Ale widzę że ty się gniewasz, przykro mi... Żałuję, żem poszła na Fedrę. Gdybym wiedziała, że z tego wynikną takie historje... dodała jak wszyscy ludzie którzy zawiniwszy w jednej rzeczy, udają iż myślą że im się wyrzuca inną.	Istotnie, nie byłam w Maison Dorée, wychodziłam od Forcheville’a. Byłam naprawdę u Prévosta, to nie była blaga; Forcheville spotkał mnie tam i zaproponował mi, żebym obejrzała jego sztychy. Ale ktoś przyszedł do niego. Powiedziałam ci, że idę z Maison d’Or, bo bałam się zrobić ci przykrość. Widzisz, to było raczej uprzejmie z mojej strony. Przypuśćmy, żem źle zrobiła, przynajmniej mówię ci to otwarcie. Jakiż interes miałabym w tym, aby ci równie dobrze nie powiedzieć, gdyby to była prawda, że z nim byłam na śniadaniu w dniu Paris-Murcie? Tym bardziej, że w tym czasie jeszcześmy z sobą nie byli tak blisko, powiedz, kochanie, prawda?	Ależ nie dlatego, tylko... bałam się... myślałam, że jesteś na mnie śmiertelnie obrażona... A ty zawsze jesteś anioł... święta... moja ty złota Madziu...	A hetman diabłu! Masz teraz!... Głupiś jest, Rochu, wiedz o tym raz na zawsze i w dysputy się nie wdawaj, a mnie się trzymaj za połę, to jeszcze na człowieka wyjdziesz, bo to wiedz, że już niejednego promocja przeze mnie spotkała.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że o żadnym takim wypadku nie wiem, i pozwalam sobie, panie oberlejtnant, zauważyć, że z Maxem wyszedł pan po południu na spacer, więc go ukraść nie mogłem. Mnie zaraz to zastanowiło, że pan wrócił do domu bez psa. Pomyślałem, że musiało się coś stać. To się nazywa sytuacja. Przy ulicy Spalonej mieszkał rymarz Kunesz, to on też nie mógł wybrać się z psem na spacer, bo go zaraz zgubił. Zazwyczaj zapominał go gdzieś w szynku albo mu go kto kradł, czy też pożyczył go sobie i nie oddał...	Bóg pomógłby mi Oto przecież pomógł mi wychować takiego kadysza jak ty, który czyha na spadek po mnie i boi się, że dla niego nie starczy...	Chyba pani Likiertowej	Gdyby pani wiedziała... gdybym mógł pani powiedzieć... gdybym...	Gdybym nie wiedział, że ci aż pan Urbański wino musiał przywozić do Rab, tobym był może na święty Marcin się zaprosił do ciebie, aby trochę zażyć górskiego polowania.	Uchowaj Bóg! Nic podobnego! Jeno widzi pani...	Wiem, że on jest chrzczony, a nawet jego rodzice i dziadkowie też. Ale powiadają, że przechrzta pozostaje tym bardziej przywiązany do swojej religii, że to tylko finta... Czy to prawda?	Co to jednak znaczy gminne pochodzenie. Brak wszelkiej kultury. Nawet na żartach się nie zna... Wciąż siedzi w nim oficer. Oficerowie lubią rozkazywać. Ale ja nie jestem rekrutem, który musi przed panem majorem wyciągać się na baczność.	Między starszymi naszej kongregacji utrzymuje się wiara, że głos tego dzwonu zapowiada rychłą śmierć ksieni lub zdradza ciężki grzech jednej z nas. Jak długo jestem tu wieżniczką, nigdy jeszcze ręka moja nie wprawiła w ruch jego serca. Przeklęty to intruz.	Ponieważ miłość tryumfująca wznosi się ponad nami jak gwiazda, jak światło wśród nocy, i ona, chroniąc od zbłądzenia na bezdrożach, wskazuje właściwe drogi. Któż jednak śpieszący do celu niesie w dłoniach gwiazdę lub żywy ogień pochodni? Ich żar oślepiłby nas i w popiół obrócił. Tylko odblask miłości nam służy.	A! a!... to zmienia postać rzeczy zupełnie. Na honor! zważywszy wszystko, bardzo ci tu dobrze, niczego ci nie braknie, a jeżeli umrzesz z głodu, to będzie twoją winą jedynie.	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	Żona twoja, idąc na ulicę Vaugirard i de la Harpe, wcale nie do kupców płótna wstępowała.	Wieczorem, w Operze, oczu nie spuściłam z balkonu. Za każdym razem, kiedy drzwi się otwierały, serce biło mi tak, że mało nie pękło.	Na nasze zawołanie wszyscy książęta się zjednoczą, pójdą na pogan i zwyciężą...	Będą również i obywatele z okolicy, no i główniejsi wystawcy. To przecie bal publiczny na jakiś cel, znajdą się na nim i mniej karmazynowi. Czy bal odbędzie się bezpośrednio po koncercie?	Chodź-że waszeć, chodź! odezwano się znowu z głębi.	I mego dobrodzieja... Hm! prawda... Ale drugiemu będzie Michał! Nie może inaczej być!	I na to nie dam odpowiedzi.	Od narzeczonej! od jakiej narzeczonej! Jadziu... wszak ty na nogach ledwie utrzymać się możesz! Jezus, Marya! Co tobie?	Ten doktór Baryka sprowadził sobie morzem z Ameryki przez Gdańsk jakąś ogromną i cudaczną maszynę, która za jednym zamachem wybiera i odkłada na boki torf dziewięciometrowy w ciągu godziny w takiej ilości, jakiej nie wykopałoby stu ludzi w ciągu tygodnia.	Mnie? oczywiście, panie prezesie, ale cóż ja mogę o panu Malinowskim powiedzieć?... Jest dobrym urzędnikiem, uczynnym kolegą... Wychowany jest przyzwoicie...	Trzymaj o mnie co chcesz ale nie zdradź przed królewną i temi, którzy dawniej mnie znali.	A tobie na co wiedzieć?	Ale może ja pana męczę?...	Czy masz czasem uczucie, że nienawidzisz ludzi?	Dostaniesz synku, ale... delirium tremens...	Myślałam, że jeźdźcy. Prędko zajedziem?	Nie bój ty się, Hanuszu, teraz o nas mamy my już kupca, a sto cekinów to już tak jakbyś w kieszeni miał. Przyjechał do Lwowa czausz ze Stambułu, Effakir Mechmet, on zaraz kupi.	Co do Lourdes nie chcę ani mędrkować, ani wpadać w zbytnią łatwowierność, nie wydaję więc sądu w sprawie, co do której Kościół nie wydał orzeczenia. Ale już teraz w tym napływie pielgrzymów widzę triumf religii, tak jak pan sam widzi w nim porażkę filozofii materialistycznej.	To nie komplement niech pan wysłucha do końca! Chociaż jest mniej przystojny, jednakże ma w sobie coś bardzo męskiego.	Łaska królowej jest nieograniczona. Zresztą człowiek ten zasłużył od dawna i nie godzi się kazać mu jeszcze czekać...	A chociażby wolno mi nie mieć racji, a jej rzecz słuchać i milczeć.	Dobrze, dobrze... tylko mnie czasem nie pocałujcie.	Jeszcze się tu pośpimy z onego czekania...	Nam dziewki nie trzeba Jest wreszcie Magda, a i ta niewiele co robi.	Ooo, to nie najlepiej się stało	Zapewne, lecz są i zasadnicze różnice. Talizman służy do zgęszczania i skupiania energii tej planety, w której znaku urodził się jego właściciel. Posiada zatem znaczenie czysto indywidualne; jako związany najściślej z danym osobnikiem i jego planetą wzmacnia tylko to, co już od jego urodzenia in potentiain potentia (łac.)	A co jest w bilardzie najtrudniejsze?	Ba! dla mnie...	Do usług waszej świątobliwości.	Dobrze. Czy był ktoś obecny przy twojej rozmowie z kapitanem Leclère?	Ja cię nie wzywałem	Jej się tak lękasz?	Nic tu po tobie możesz jechać.	No i co w tym złego? Wezmą się pod rączkę i będą sobie chodzili.	Panie wojewodo! krzyknął porywając się Teper.	Prawie nic. Palił się w nocy A. Weber.	W lesie możesz się ukryć przez złą godzinę, gdy się uspokoi i naszych oddadzą, powrócisz...	Wasza miłość! Jeśli to nie tak pilne pismo, to może by, wyjechawszy z lasów, komu po drodze oddać. Siłasiła (daw.)	Widziałem twarze zmarłych i duchy przestrzeni otaczające cię. Są ci wrogie. Obraziłeś je, sahibie. Nie jesteś im posłuszny.	A tak! Judasz! Dziękuję ci	Ach! dałbym sobie rękę uciąć, gdyby...	Albo uciekł...	Ano tak... idzie...	At, jakieś tam kilka korcówkorzec ziarno zbóż gorszego gatunku używane jako pasza.. Biedak ma żonę...	Bywaj zdrów, synu! Niech ci Bóg błogosławi za pociechę, za radość, jakąś sprawił biednemu starcowi!	Być to bardzo może jednakże pozwalam sobie wątpić.	Bóg nasz to Bóg Miłosierdzia	Czy chcę wiedzieć!	Czy ogłoszono jakieś zapowiedzi?	Czy to ta jego wyspa przynosi mu tak piękne dochody?	Daj to Boże!	Dla czego politowania? zapytał Georges zakłopotany.	Dziękuję ci. A ty?	Dziękuję panu, pojadę dorożką.	Dziękuję wam, Szwejku A dużo miała życzeń?	Gdzie? kto z Galicji?	I cóż Serafinie?... stary Swidwa?...	Jaka znowu ona?	Jechał kto tą drogą?	Jeden... dwa...	Już idę, panienko.	Kto przegra, ten wiadro piwa zapłaci; ja alibo wy.	Moja kuzynko za mało jestem filozofem, abym myślał o końcu każdej rzeczy... Advienne ce que pourraadvienne ce que pourra (franc.)	Mówiłem szczerze	O wilku mowa, a wilk tuż! zawołała amarantowa dama wychylając głowę przez otwarte okno; mówimy o Wandzi Rodowskiej, a ona właśnie przechodzi ulicą!	Pa, pa! Viską padirbau! Nebijok!	Powiedział: dobrze A więc...	Pozwalam!	Praktykującym dyplomatom wolno mieć dystrakcjedystrakcja wykrzyknął Jerzy.	Prosimy...	Przed kilkunastą laty	Przepraszam!	Są. Panoramy!	Tak Czy go pan zna?	Tak Robił to bardzo często.	Tak, Mokumie.	To jasne.	To z czego będzie żyła?	Tomek, mam ochotę żywcem obedrzeć cię ze skóry!	W przyszłym tygodniu.	Wiem, wiem...	Więc gdzie byliście w szkole?
Jest to rzeczą nikczemną mordować nagie, bezbronne szczenię. Zważcież przy tym, że gdy malec podrośnie i utyje, stanie się znacznie lepszym kąskiem. Balu głosował za tym, by żył w waszym rodzie, ja głosuję za pomocą okupu, dodając do jego głosu młodego, tłustego bawołu, którego przed chwilą zadusiłam o małe pół milki stąd. Spożyjcież go ze smakiem, ale proszę, przyjmijcie małe ludzkie szczenię, wedle prawa, do swego rodu. Sądzę, że nic temu nie stoi na przeszkodzie?	Macie słuszność cnota jest tak przepyszną szatą, że jej nic zastąpić nie zdoła. Anna wie to dobrze, ale gdyby przez zmianę cery nabrała śladów pracy w kopalni, ojciec poznałby jej zajęcie, zmartwiłby się tem niewymownie, co dla schorzałego mogłoby być zabójczem, ona zaś zostałaby sierotą. Tajemnicę Anny już odgadła star­sza siostra, i o mało co, że jej nie wydała przed oj­cem. Uniesiona szlachetnym przykładem poświęcenia młodszej siostry, chciała również zapisać się do robo­tnic naszego podziemia, ale Anna przekonała ją, że musi pilnować chorego, została więc w domu, i jest jego aniołem opiekuńczym. Przyznacie, że takie dzieci godne są naszej opieki... Gdy Anna zarabia w ko­palni, Marya zarobkuje praniem i naprawą zniszczonej bielizny. Praca ta mało jej przynosi dochodu, zawsze jednak coś znaczy, bo przynajmniej tyle, że w połączeniu z zarobkiem Anny broni je obie i chorego ojca od ostatecznej nędzy.	Rozumny człowiek nie może mieć, oczywiście, nic przeciw temu ale... po lecącej plewie poznać, skąd wiatr wieje. Czy możecie przypisać to jakiemuś bezpośredniemu wpływowi? Mówię do was w tej chwili jako do przewodników całej klasy.	Tak będę zważał na jego wiek, jak i on zważał na honor mojej rodziny! Jeżeli miał jakiś żal do mojego ojca, to dlaczego nie powiedział mu tego wprost? Ale on bał się stanąć twarzą w twarz z prawdziwym mężczyzną.	Ach, to ten magnat, który ci się oświadczył? Ciekawym, dlaczego nie przyjęłaś go.	Nie spodziewałam się zobaczyć młodego. Ojciec mówił mi o starym przyjacielu. Wszak przeprosiłam natychmiast pana!...	Nie, wasza orkiestra robi za wiele hałasu. Aby cieszyć się snem, o jakim mówiłem, potrzeba ciszy i spokoju, a ponadto pewnego preparatu...	Nigdy, nigdy! Ale waćpan się jego strzeż, bo to straszny człowiek.	Pić się paniuńci chce?...	Potem dowiedziałem się, że wyprawiamy się po skarby. Wyobraźcie sobie, mości panowie, że słyszałem to od własnych podkomendnych. No, skarby to rzecz łakoma! Nie lubię wszelkiego rodzaju poszukiwania skarbów, nade wszystko zaś nie lubię, gdy rzecz trzymana jest w tajemnicy, a tajemnicę (przepraszam pana, panie Trelawney) opowie ktoś papudze.	Trudno się nie zgodzić. Zaczekamy na wschód słońca.	Uważałam siostrę za bogatszą, niż jest w istocie Kobiety miewają niekiedy kłopoty, z których nie chcą zwierzać się mężom, jak Józefina z Napoleonem: przyszłam tedy prosić ją o przysługę.	Z chwilą gdy cię widzę, wszystkie obowiązki znikają, jestem już tylko miłością dla ciebie lub raczej słowo miłość jest za słabe. Czuję dla ciebie to, co powinna bym czuć jedynie dla Boga: połączenie czci, miłości, posłuszeństwa... W istocie, ja nie wiem, co ty budzisz we mnie... Gdybyś mi kazał pchnąć dozorcę nożem, spełniłabym tę zbrodnię, nim bym się zdołała zastanowić. Wytłumacz mi to dokładnie, nim się z tobą rozstanę, chcę czytać jasno w swoim sercu, bo za dwa miesiące, rozstaniemy się... Słuchaj, czy się rozstaniemy?	Ale ja ją poznam i będę blisko. Postaram się, ażeby mnie polubiła. Będę jej pilnowała. Postaram się pocieszyć.	Ha jak wam się lekko o tym mówi, wam, mężczyznom! Dobrze więc, na Boga, przemogę się, skoro taka wasza wola. Ale dałby Bóg, byś go był sobie obciął!	Kiedy ojciec mój leżał na łożu śmierci, przywołał Eryka i podziękował mu za to, że zawsze był dlań dobry, chociaż z braku sił przez kilka lat ostatnich na nic się przydać nie mógł w gospodarstwie. „Nie myślcie o tym, ojcze Rad bym, byście jak najdłużej pozostał pośród nas!” Tak powiedział i takie miał przekonanie!	No, czy pan lubi napoje wyskokowe, czy pan upija się?	Wiesz dobrze że nie mam na to dość pieniędzy. Zresztą mylisz się, sądząc, że współpraca z tobą nie odpowiada mi...	Wszystko to jasne, oczewiste i dowodów niepotrzebujące W drodze już zawiązuje się stosunek występny, następuje pewnie umowa. Płocha niewiastka dostatkami i nadzieją swobody uwieść się daje. Mszczuj przedłuża pobyt swój na dworze, wybiera chwilę gdy księcia nie ma i na zamek się wkrada, wślizga aż do komnat niewieścich, wyjeżdża w nocy,	Może powinienem milczeć, przecież to mój stryj. Ale sumienie każe ostrzec... Signora i tak już nieszczęśliwa... Nie mogę narażać jej na ostateczne nieszczęście. Nie, tej sprawy nie można powierzyć stryjowi. Klejnoty są nadto piękne... Bartolommeo, mój stryj, nie powinien nawet wiedzieć o ich istnieniu.	A przynajmniej bardzo wątpię	A tak, nie inaczej. Potem niektóre jeszcze familie pododawały tu kupę różnych emblematówemblemat jeden z niższych rangą tytularnych urzędów ziemskich., mój ociec:	Ale bo ja... właśnie w tej chwili...	Ale gdy koniecznie trzeba?	Ależ, Robercie, nie ma o nim nic więcej do powiedzenia, niż to, coś powiedział.	Czego najbardziej nie cierpisz?	Czegóż bym miał się przestraszyć?	Czy ci mało jeszcze?	Czy opowiadałeś mu o swych poszukiwaniach?	Cóż będzie, jeżeli ci nie dam? Jestem panią tej wsi.	Idźcie precz! Nie wpuszczę i amen.	Jak się nazywa mała siostrzyczka?	Nie mówiłbyś pan tak gdybyś przeczytał choć z parę broszurek, nawet niedużych.	Nie w lesie...	Nie wiecie, mój ojcze, dlaczego nie ma nikogo u Gabryni?	Nie zlazęnie zlazę (reg.)	Nie żałuj mnie więcej niż ja sam siebie. Dawniej było ci między nami nieźle i wojując w Armenii, tęskniłeś za Rzymem.	Nie, panie Romanie.	Nie, pierwej musisz być grzeczna.	Nie. Tamta była na pewno niższa...	O, o to jeszcze najmniejsza. Jako wierny wyznawca filozofii Herberta Spencera, gotów jestem, sądzę, każdej chwili powitać śmierć, która, jak ci wiadomo, i tak jest mi przeznaczona. Ale... ale oni mogą mnie obić...	Obawiam się, że bezpowrotnie.	Oskarżacie mnie, że zabiłem Kazika! A ja go na oczy nie widziałem! Jakbym umiał zabijać, to i wówczas tego łysegobym ukatrupił! Przystałbym do was, jakbym umiał!	Paszport zagraniczny, nie totem pogański do kroćset diabłów!	Przez tyle lat widywaliśmy się codziennie...	Przypuśćmy, że istotnie „wyjechałeś” stąd, przypuśćmy... Czy zapamiętałeś sobie przynajmniej te szczegóły z twego życia, które bezpośrednio poprzedziły tę „podróż”?	Tak i tak. Trzeci oddział. Czterdzieścioro dzieci. Nie mogą dużo zapłacić.	Tylko, że ja, panie mecenasie, do żadnych takich rzeczy nie należę.	Zaraz. Tu masz klucz. Przyćmij lampę!... Tak! A teraz proszę cię, nie mów nic do mnie; potrzebuję bezwzględnego spokoju.	A co pan zrobi ze sobą?	A cóż to za lek taki?	A dalej?	A któż o tym wątpi przecież to rzecz widoczna.	A po co?	A przy tym Bronek coś zmalował Podobno uszczypnął pannę Katarzynę przy kolacji...	A płaszcz i pled?	A tak Dziś za słowo „indywiduum” musimy podstawić w ogólnym równaniu ludzkości pojęcie „masa” i pomnożyć w dodatku przez nieokreślony spółczynnik. sprzeczność ta była nieznośna). koniec jednaki: śmierć za życia w zupełnej pustce ducha...	A to zaraz pójdźmy, aby przed nocą zdążyć.	Ależ nic, jakaś prywatna sprawa.	Ano, bo i prawda; próżnować grzech wielki.	Bo cię chyba ozłoci.	Co chcesz powiedzieć?	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Czyżbyś go zgubił?	Dobrze. A jak długo żyłby taki chłopiec po wyjawieniu tej nowiny?	Dyrektor oddaje nam swoją lożę, znajdziesz mnie tam	Dzień dobry, panie Morrel	Jak taki frazes na przykład zrozumieć?	Jak to podobnych?	Jak to! To Cardot, syn tego małego upudrowanego staruszka z harcapem, pierwszego protektora FlorentynyFlorentyna	Jak to?	Jakto? Więc gdzież twoje uwielbienie dla chińskiego patriarchatu?	Jemu wypadało zaproponować, a jej odmówić. Są siebie warci	Któż to... my?	Kubusia?...	Niech ci Bóg szczęści, Janie! niech ci Bóg szczęści!	Nigdy!	No	No... Pita.	O, pozwalają.	On jest jednak wysłannikiem wyższych potęg.	On mi tylko krédę temperuje	Otwórz okno Słońce już weszło?	Otóż to! I znów wróci do domu z twarzą plajzerowaną! Nieszczęście z tym człowiekiem i tyle!	Panienka	Patrz wacpanna, tu jest półtora krzyża.	Pewien jesteś?	Rad bym wiedzieć, gdzie ty te gaje przechowasz do wieczora?	S-s-spójrz, co leży koło twej s-s-stopy!	Tak jest.	Tak.	To jeszcze z tamtych czasów pozostał ci pociąg do krzyków?...	Trzeba mi napisać o wstrzymanie egzekucji, a jak, to już pan będziesz wiedział. Sprawa długa, pójdziem, to po kufelku piwa wypijem i akuratnie opowiem.	Tylko co?	Vaikeli! Ne kiekvienas ir po Maskoliją važinėdamas paklysta iš kelio. Vincų Vincas per daug su ruskiais susidėjo, tai jis ir paklydo.	Wychwala! to źle! uszy mu natrę.	Wypowiedział pan to zręcznie, lecz złośliwie.	Zapłać, gamajdo!	Zmęczony jestem Wy po teatrze poszliście spać, a ja o północy wezwany zostałem do Duroc do starego wieśniaka cierpiącego na uwięzłą przepuklinę. Jego parobek mnie objaśnił tak: „Zwymiotował już wszystko, co zwymiotować można, krzyczy okrutnie, pewnie umrze”. Każę zaprzęgać i pędzę do Duroc, het, na sam koniec przedmieścia Tramayes. Zastaję chorego w łóżku, wyjącego z bólu. Twarz trupia, wymiotuje kałem. Świetnie! Jego żona mi mówi: „Złapało go we wnątrzu”.	Złapał laskę.
Za tą się nie macie co tak ujmować krzywda się jej nie dzieje. Królowi wstręt czyniła, posadzili ją na zamku w Żarnowcu, i żyje sobie jak królowa, tyle tylko, że męża nie widzi...	Wcale nie, mówię szczerze. Nic nowego mnie nie wzrusza, a nawet czuję tam, w głębi serca mego, coś, co za tobą przemawia. Lecz, jak wiesz, a może i nie wiesz, za dwa tygodnie zaczyna się wojna złowieszcza; strasznie będę zajęty wyekwipowaniem się mojem. Potem czeka mnie podróż do Bretanji, dla odwiedzenia rodziny i zrealizowania sumy, potrzebnej na wyjazd.	Ach i to twoje bezdennie naiwnie zaufanie. „Co, Właduś?” Uj­rzałem tego potwora, ziejącego śmiechem, i zdawało mi się, że ciebie w tej oto chwili wprost z ramion jemu w paszczę...	Chcesz ściągnąć na nas wszystkich złą kulę? Co robisz?	Dobrze, ale ja już od kilku dni nie poznaję pani. Wystawa dziwnie na panią działa.	Doprawdy? Poczciwe matczysko!... I musi tak leżeć bez ruchu. Podczas lata mogła jeszcze wywlec się z domu, nakarmić świnię, a nawet zaprowadzić Blis na pastwisko.	Doskonale!... Proszę pani, brat jej jest mocno zdenerwowany, na co może nie tyle wpływają jego kłopoty, ile zdenerwowanie samej pani. Ciągłe przebywanie z osobą tak rozstrojoną jak pani musiało i jego rozstroić...	Dziwię się, kiedy możesz znajdować czas na rzeczy takie.	Niech cię to nie dziwi, Sancho Wszystko w tym jest nadzwyczajne i głos zresztą, nie mając żadnej przeszkody, łatwiej nas dochodzi. Ale nie ściskaj mnie tak mocno. Nie wiem, czego się trwożysz, bo ja na Boga, nigdy w życiu nie siedziałem wygodniej, czuję tak lekkie poruszenie tylko, że czasem zdaje mi się, że na miejscu stoimy. Oddal od siebie próżne przestrachy, mój przyjacielu, wszystko dobrze idzie, możemy śmiało powiedzieć, że z wiatrem idziemy.	Wszystko na żądanie, ojcze-świętoszku, lecz myślę, że dzisiaj po takim wysiłku należy się spanie w puchach otomany stojącej tuż obok.	Zrobimy z niego jeszcze kogoś. W domu nie miał nikogo, który mógłby go spreparować. To będzie ostatni czyn mojego życia Zypciowi zachciało się szalenie przeciwstawić siebie tej bandzie cieni, „tańczących swój makabryczny taniec na cielsku uśpionej Polski”. Jeszcze nie wiedział, kim będzie, choć noc ta dużo dała mu w tym kierunku samouświadomienia. Ale ładny pejzażyk i małe uczuciątka, i wstyd dziecinny, i prężąca się napoczęta męskość, a nade wszystko to poczucie, że on jest stąd-dotąd i choćby pękł, nie przekroczy pewnych granic, nie były jeszcze dostateczną podstawą do bardziej określonych działań. Czuł dziwny zamęt (innego gatunku niż poprzednie) (ktoś przemeblowywał mu głowę bez udziału jego woli) i jakby wszystko było nie to (ale inaczej niż dawniej: była w tym utajona groza tylko tam można się obudzić, a tu cały świat i podobnego wrażenia doznawał na wysokich wieżach i balkonach, mimo że w górach nie bał się ani trochę). Od świata oddzielała go jakaś przezroczysta, a nieprzezwyciężalna zapora tej groźnej dziwności ale za to jest kara śmierci) poza tą trójką widm on sam był przecie jednym z nich. Życie powiało na niego śmiertelnym strachem: nie on się bał, tylko cała przyszłość uciekała przed nim w popłochu. Zapragnął znowu czynu. A przede wszystkim dognać te wymykające się czarcie ogony, lejce, czy po prostu zwykłe sznurki, i złapać wszystko na nowo. I taki goły jak był, skoczył na środek pokoju i, porwawszy swoje zmiętoszone ubrania z fotelu, rzucił się ku łazience. Stary aż zamrugał powiekami ze zdumienia i bezradnie poruszył bezzębnymi szczękami. A marchese roześmiał się szeroko swoim bestialskim a subtelnym przy tym chichem.	Ale niech no jegomość już się spuścispuścić się na kogo  (daw.)	Jedno komorne staje mi na zawadzie, ale zrobi się to, zrobi się i owo. Może zostanie coś po jego śmierci.	No dobrze ale dlaczego ty sam nie korzystasz z rad, które dajesz? Dlaczego nie weźmiesz pieniędzy za kwartał z góry, za cały rok nawet i nie ulotnisz się, na przykład do Brukseli? Zamiast udawać byłego piekarza, wyglądałbyś na bankruta, to przecież robi dobre wrażenie.	Mam nadzieję, że przyzwyczaimy się jeszcze do tego, by być dorosłymi Później nie będziemy się spotykały z tyloma niespodzianymi rzeczami, chociaż wyobrażam sobie niekiedy, że rzeczy niespodziane stanowią cały urok życia. Mamy po osiemnaście lat, Diano. Za dwa lata skończymy dwadzieścia. Gdy miałam dziesięć lat, wyobrażałam sobie, że dwudziestka jest zaśniedziałym, starym wiekiem. Kariera, Pozycja społecznaNiedługo już ty będziesz stateczną matroną w średnim wieku, a ja starą ciotką Anną, która na wakacje przyjedzie do was w odwiedziny. Zawsze znajdziesz dla mnie kącik, prawda, Diano, kochanie? Oczywiście nie pokój gościnny dziś powszechniejsza forma D. lm: pretensji. do gościnnego pokoju. Zadowolnięzadowolnić się	A co myślicie, panie wachmistrzu, gdzie stąd pojedziem?	Alboż nie? Niechby sobie człowiek myślał, że inna wiara jest kiepska, ale nie powinien myśleć, że ten, co ją ma, to koniecznie wredny, niegodziwy i drański człowiek. Tak jest w polityce i we wszystkim.	Chciałby pan przejść się?	Co widzi? Co wołają? Przecie to twój pan.	Co za potwór!	Kiej mi się mierzi mięso; arbaty se zgotuję.	Może ci się nie podobać, ale... ale przyjmij spokojnie, po kupiecku.	Nic nie chcę, moja pani, bo z tobą to na jedno wychodzi...	Nie, dopiero za dwa tygodnie. Jadę z Filą do Bolingbroke. Przed powrotem do domu złożę jej tam wizytę. Będziesz w Avonlea przed moim przyjazdem.	Nie; nie jesteśmy przecie, do licha, barbarzyńcami. Będziesz pan nocował przy mnie, w małym pokoiku obok mojej sypialni; jestem zaś przekonany, że zachowasz się rozsądnie i nie zechcesz wypłatać mi figla, wynosząc się kryjomokryjomo	Nigdy bym nie myślał ażeby sprawdziła się bajka opowiadana przez chłopów zabierających się do snu. Ale dziś widzę, że tak jest. Posłuchaj więc, Kamo, a może zastanowisz się i nie zmusisz mnie do cofnięcia życzliwości, jaką mam dla ciebie...	No, to ta pewnikiem na Majdan. Już jako ino miejsce, to na Majdan.	Odpocząć kiedy dzień nadchodzi! ho! ho! dość będzie koło południa spoczywać; przyjdą do gospody ludzie, zajrzą podróżni, musisz być przecie na nogach.	Oj! Henryku, Henryku! lepiej byś dobrej sprawy bronił, gdybyś się w ostateczności nie przerzucał i sarkazmem nie szermierzyłszermierzyć zapędzonego upomniała Anna swoim łagodnym, macierzyńskim głosem. czy ci, którzy nawet do potrzeby szczęścia ukochać nie są zdolni?...	Pan d’Adjuda zbyt jest bogaty, aby się miał bawić w podobne rachuby.	Pan ma słabe pojęcie o mej pracy! Dziwna rzecz: panowie z Europy zawsze, gdy mowa o kobietach, mają na twarzy brzydki wyraz. Kobieta u was widocznie stoi bardzo nisko i jest tylko zbytkownym sprzętem! Czy to krewna pańska studyuje w Sorbonie?	Proszę cię no, ktoby się był spodziewał, że te kuferki próżne będą?	Spodziewałem się tego.	Tak! To miasto. Trudno się będzie nawet dowiedzieć o nazwę. Wszyscy przed nami uciekają.	To szczęście, bo gdybym była zgnębiona i smutna jak ty, w ładnym byłybyśmy stanie. Dzięki Bogu, zawsze upatrzę coś zabawnego, co mnie wprawia w dobry humor. Przestań narzekać i wróć wesoło do domu, to będzie najlepiej.	Więc cóż? Cóż takiego? Czyś co zauważyła?	Za co? Takie to piękne, dobre, inteligentne!	A bo pan nigdy nie jest sam, panie Jemioł. Tylko zawsze z butelką.	A czemu nie każdego z ulicy? Z kim mam przyjemność?	A o cóż chodzi? o moje uwięzienie?	A o ślubie wy mówili?	Ach, niegodziwcze!	Akurat to samo a honor ten spotkał go za frymarczeniefrymarczyć	Ale jest jeszcze inny wzgląd obchodzący wprawdzie tylko kapitalistów. Mam do dyspozycji towaru za trzy do czterech milionów rubli rocznie...	Ależ to są jego własne słowa!	Bardzo jestem strapiona kłopotem, jaki sprawiłam, i oceniam jego rozmiary; ale to wina pana de Clèves, nie moja.	Bez wątpienia i wyspę, i wszystkie lądy, i nawet całą kulę ziemską. To tylko kwestia ilości.	Bogactwo, Wyobraźnia	Być	Był	Coś lepszego, sto razy le...	Czekałaś, kochanie, z obiadem?	Czemu inna?	Czy bardzo pan ją kochał?	Dobry wieczór! Z dyrektora rzadki gość!	Dowody! mam ich dziesięć!	Drukują już pięćdziesiąty siódmy numer?	Ehe, matusiu, wolne żarty...	Jakże to?	Jakżeż mógłbym o tym zapomnieć!	Janiu!	Jawohl	Jutro o ósmej chciałabym już być przy wujence, bo wuj będzie czuwał przez całą noc, a sam jest niezdrów.	K, tak! Stanowczo odmówił podpisu, nalegano nań, ale odmówił stanowczo.	Mimo Dreyfusa!	Nie Chcę tylko popatrzeć z góry.	Nie W tej chwili opisywał mi zebrane towarzystwo i nielitościwie drwił ze spirytyzmu.	Nie chodź, nie zostawiaj mnie samą	Nie umiem.	Nie zgadliśmy, kiedy była północ. Odmierzyliśmy cień za wcześnie albo za późno.	Nie, czy wierzysz, że Bóg nie będzie Bogiem bez Polaków, oni są jak konieczny ton w jego piersi.	O, panie sędzio, pan zechce mi dopomóc, prawda?	Od początku chciałem. Szkowrozićszkowrozić hardo odpowiadać. gębą. A teraz trudatruda	Ojoj, chłopcy... Odmiwąs idzie!	Pan go przyjmujesz?	Pan już dawno bez posady?	Po jedném miejscu wodzi...	Poczciwy chłopcze! Pozostaniesz tu, dopóki sam zechcesz	Pod jakiemi?	Pomóż mi raczej wywindować kilka worków.	Prawda!	Prawdą jest, że jego ojciec wziął sobie za żonę kobietę z pogańskiego rodu Abencerragów?	Przysiąż mi!	Słuchamy pana zatem	Tak jest.	Tak jest; a ta, jedenasta z porządku.	Tak! tak dodał Stammer. Każdy służy dziś sobie... nie ma więcej wymagającego pana.	Ten wuj Borowicza?	To mi nie było wcale przyjemne	To w takim razie skąd to mleko?	To zależy, ile będzie kosztować.	Tym więc dziwniejsze.	Wasza wysokość...	Waszej miłości chciałem wszystko powiedzieć, alem nie miał jeszcze kiedy, bom po owym szwanku chorował; przed ichmościami miałem tajemnicę nakazaną, któren nakaz milczenia zechcesz pewnikiem wasza miłość teraz znów ichmościom wydać, aby tamtych nie zgubić.	Więc domy będą gotowe?	Wszarze przeklęte!	Zaczekaj. Dziś jest wtorek. Powiedzmy, jutro. Jutro gra Julię.	Zerwać i zniknąć. Tak zniknąć, aby imienia mego nikt tu nie wymówił.	Znamy miejsce, gdzie możemy bezpiecznie przybić do brzegu i ukryć łódź w nabrzeżnym gąszczu.	Zrób to ty! Dopomóż mi!
Tak, bracia to, com widział, daje mi otuchę dobrej przepowiedni, bo święci i rycerze ten sam zawód co ja obrali, zawód miecza. Różnimy się tylko pod tym względem, że oni byli świętymi i walczyli podług przepisów niebiańskiego rycerstwa, ja zaś grzesznik, walczę, jak ludzie walczą. Oni zdobyli niebo, bo Królestwu Niebieskiemu gwałt wyrządzano, a ja nie wiem, co dotychczas zdobyłem, mimo wszystkich trudów i usiłowań moich. Jednak gdybym wiedział, że najdroższa moja Dulcynea z Toboso wolna jest od trosk i cierpień, co ją trapią, los mój znacznie by się polepszył, głowa przestałaby się kłopotać i może bym wtedy lepszą obrał sobie drogę.	Czy mówisz o tej rodzinie mieszkającej obok w dużym domu? Moja mama zna starego pana Laurence’a, ale mówi, że on jest bardzo dumny i że nie lubi zadawać się z sąsiadami. Trzyma wnuka w zamknięciu z wyjątkiem chwil, kiedy jeździ konno lub przechadza się z nauczycielem, i strasznie dużo każe mu się uczyć. Zapraszałyśmy go na zabawy, ale nie przyszedł. Mama powiada, że jest bardzo miły, chociaż do nas dziewcząt nigdy się nie odzywa.	Jeżeli drugim tak samo jak mnie odpowiadać będziecie gotówem czekać aż się o wiernej miłości mej przekonacie.	A tak się nie czeka? Starsi wydzierają sobie gazety!	Drogą do Rouen, lecz miasto należy zostawić na prawo. W wiosce d’Ecouis zatrzymasz się pan przed jedyną oberżą pod „Talarem francuskim”. Niech pana nie zraża jej powierzchowność, w stajni znajdzie się koń nie gorszy od tego.	Jesteś tchórz z natury, Sancho lecz, żebyś nie sądził, że jestem uparty i że nigdy nie słucham rad twoich, uwierzę ci w tym razie i oddalę się od tej straszliwej Hermandady, której obawiasz się tak bardzo; lecz uczynię to pod jednym warunkiem, że żywy czy umarły nie powiesz nigdy nikomu, że cofnąłem się, by uniknąć grożącego niebezpieczeństwa, że jedynie uczyniłem to dla twojej przyjemności i ulegając prośbom twoim. Jeżeli powiesz inaczej, skłamiesz i dziś równie jak wtedy, a wtedy, równie jak dziś, zaprzeczę ci i powiem, żeś skłamał. Nie mów mi nic więcej, gdyż sama myśl, że oddalam się i cofam przed jakimś niebezpieczeństwem, a nade wszystko przed takim, gdzie rzeczywiście narazić się można, zasmuca mnie boleśnie i gotów jestem pozostać tu aż do dnia sądnego, oczekując odważnie nie tylko św. konfraterni, o której mówisz, lecz nawet całego bractwa dwunastu pokoleń Izraela, siedmiu Machabeuszów, Kastora i Polluksa i wszystkich braci, bractw i konfraterni świata całego.	Jest prawem ogólném iż co się poczęło, musi się skończyć, aby przerodziło się w formę inną. Znajduję więc naturalném, że zmartwychwstaniemy.	Oddal się, mój przyjacielu, choć o trzy lub cztery kroki ode mnie i koniecznie staraj się więcej baczyć nad sobą i pamiętać o stopniu, jaki nas przedziela. Widzę ze smutkiem, że zbyt wielka swoboda, jaką ci zostawiłem, pozwoliła ci zapomnieć, czym jesteśmy względem siebie.	Cesarz? przez nich my straciliśmy Czechy i Węgrów, oba kraje Jagiellonom należały. Ojciec dał się im uwikłać i wydrzeć je sobie.	Ja się nudzę. Róża, ja się wściekam z nudów.	Jeśli mnie kochasz zgodzisz się przyjąć chirurga.	Przeniósł się do Ratusza, a stamtąd się wymeldował do fortów!	Wy, panie, którzy się na twierdzach znacie, cóż nam o tej powiecie?	Wznosimy się?	Żołnierz przeklętego Van Goulda Chętnie się dowiem, dlaczego czaił się właśnie tutaj.	Każę ci, mów, proszę bardzo, mów mi zaraz panno Teklo, bo się gniewać będę. Słyszałaś, że mówiłam ci, każę?	Nie wiem. Doniesiono mi właśnie, że Choma zjawił się między rybakami w okolicy Przesmyku: tam są ludzie ciemni, dzicy i nieokrzesani...	Nie, powtórzył kapłan silnie ujmując go za rękę, pójdziesz ze mną do łoża konającego, przypatrzysz się śmierci w całej jej okropności, a stanąwszy u progu, powrócisz do nowego żywota.	Oto i on Jedzie konno, tak pędzi, że koń niemal szoruje brzuchem po ziemi, a za nim lokaj.	To nic. Widziałem ich dosyć! Teraz nie mamy się czego obawiać.	Ty się nie baw w głupie uczciwości, bo tu o gruby grosz idzie.	Nie jestem godzien takiego zaszczytu, nie jestem godzien! wszystko to się trzęsło, skakało i poruszało ustawicznie, zdawało się, że wszystkie jego członki, obciągnięte w gruby kożuch, pokryty wyksatyną błyszczącą, zasmarowane oliwą i smarowidłami, skaczą ustawicznie i grożą rozsypaniem.	Więc to już się robi?	Zaczyna się nie o wiele lepiej	Pani teorię moją, na doświadczeniu życiowym opartą, obraca w śmieszność, ze złośliwością, jakiej się w pani nie domyślałem chociaż powiem, że nawet ewentualność, o jakiej pani wspomina, nie byłaby dla pani bez korzyści. Serce pani wzbogaciłoby się o jedno wrażenie więcej, nie mówiąc już o tym, że duch w zetknięciu się z niebezpieczeństwem mężnieje.	A co też się z fortuną pana Podbipięty stanie? Podobno tam wsiów i wszelkiej dobroci bez liku... Zali przyjaciołom czego nie zapisał, bo jak słyszałem, nie miał rodziny?	Słowo daję, lepiej by było, żeby nie został bo potem to nie da się do niego nawet przystąpić.	O, złota panno Janino, dobrze, bo doprawdy nie wiem, czy mamy w domu owies; ale pani zaraz powróci, koniecznie, bardzo o to proszę, bardzo.	A przez kogo, jeżeli nie przez nią, wylał ojciec szefa kalkulacji? Ten bąknął jej coś o jej najdroższym i w godzinę nie było go już w fabryce. To pewne. Nawet wywołuje oburzenie, bo wcale się nie ukrywa ze swymi amorami. Traktuje ją demonstracyjnie jak wielką damę.	No rzekł... nie jeden raz... ale jaki tam pan Bóg na świecie porządek ustanowił, my go nie przerobimy. Machnął ręką.	Wobec tego, co przychodzi, nawet takie różnice, jakie są między nami, stają się nieznaczne. Wybiegłem już myślą poza te kategorie. Nazwałbym klasę tę klasą „metafizycznych istot bez formy działania” to wszystko jedno. Dodatkową podklasą jej będą hrabiowie bez wyższych aspiracji byle coś wielkiego, byle nie ta zakłamana płaskość dzisiejsza, nie ta małodystansowość pod maską niby wiecznych prawd. Ludzkość	Ależ z pana ciapa! Mała omyłka. Nie rozumie pan? Errare humanum esterrare humanum est (łac.)	Mizoginia światło ze Wschodu. ...  Założyć haremiki, przy drzwiach tęgi rzezaniec z dobrym bykowcem w ręku, a we wnętrzu śliczny ołtarz, na którym pani będzie wśród hołdów królowała. Tylko niech na świat nie wychodzi, na ten świat, który do nas wyłącznie powinien należeć, bo myśmy go stworzyli, myśmy wymyślili wiedzę i sztukę, i religię, i moralność, której kobieta nigdy w istocie nie ma...	Tak, ale czekać otoczonemu przez morderców i trucicieli...	O, kiedy to taki kordiał to ja już dam za wygraną tym rządom, coście mi obiecali, a w nagrodę służby mojej nie żądam nic więcej, tylko żebyście mi dali receptę na ten balsam. Jestem pewien, że wszędzie i zawsze każdy mi da z chęcią trzy reale za uncję, a to mi aż nadto wystarczy na porządne i spokojne życie. Ale proszę pana, czy dużo trzeba pieniędzy, aby zrobić ten kordiał?	Dlaczego stryjcio tak mówi?	Myślałem że jaśnie pan stracił wszystko i dlatego...	Tak, to są magnaci pod każdym względem!	Tak.	O nie! Było to zacne kobiecisko... świeć Panie nad jej duszą... i nie zajmowała się nijaką sztuką czarnoksięską! Ino, że czytała różne znaki i wróżby z przelotu ptaków, ze spadania gwiazd, z rójki pszczół... i innych podobnych rzeczy. I nieraz też leżała w łóżku, nie śpiąc przez noc całą... i nadsłuchując, jako mówiła, różnych nawoływań.	Otóż i jesteśmy u kresu Dziękuję pani za udzieloną mi chwilę szczęścia i polecam interes pana Solskiego.	Nie miałem potrzeby wozić. Każde zwierciadło wypróżniłem aż do dna, wyssałem niejako z niego całą przeszłość, potem czyściuteńkie odprzedawałem, a na jego miejsce przychodziły inne. Nie mogę jednak powiedzieć, abym żył z samymi tylko zwierciadłami. Nie chcąc uchodzić za oryginała, pragnąc też poznać trochę i mój świat współczesny, oglądałem ciekawości, uczęszczałem do najlepszych towarzystw. Hallucini owszem nie chciał wcale w nich bywać; on wszędzie żył z samą Bohemią społeczną, z długowłosą bandą artystów i aktorów, między którymi królował jako Sułtan i Mecenas, pozwalając, aby go bawiono, wielbiono i	Ale przyjść aż tutaj, to znaczy nas zgubić, ukochany	Ale wszyscy razem podniesiemy. Spróbujmy.	Mnie brać ich nie wolno...	To by była rzecz najłatwiejsza gdyby nie to, że dni kilka już temu, jak za sprawami naszego konwentu w dalszą trochę stronę wyjechał.	Wcześnie objawiła pani ten smak	Ze sztuką? A kto cię tam będzie lansował? Macie u siebie porządnych dziennikarzy?... Ale przede wszystkim, co zrobisz z żoną?	Ech, panie Spilett, to niczego nie dowodzi Widziano wieloryby, które przepłynęły tysiące mil z wbitym w ciało harpunem, i choćby ten został ugodzony na północnym Atlantyku, a przypłynął zginąć tutaj na południu Pacyfiku, nie byłoby w tym nic dziwnego.	No, my między sobą możemy być chyba zupełnie szczere... Patrz no lepiej, jak to Nina na nas spogląda, uwięziwszy płacz w zagryzionych ustach	Sąd skazał tamtych za ich religię; Sąd Karny skazał tych za to, że zdradzili ojczyznę.	A gdzież jest ten nieszczęśliwy?	Bez wątpienia Obydwaj wprawdzie, jak sądzę, posiadamy mało doświadczenia w tego rodzaju sprawach, nie wypada nam jednak odmawiać.	Bóg, daj mi cierpliwość!	Co to za rodzaj kobiety, księżna Gilbertowa?	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Czy nic nie spostrzegłeś?	Jak to! Ja wcale nie będę miał teatrów?	Jak to! Nie warto?	Ni mniej, ni więcej, tylko to, że za dwa tygodnie, jeżeli zdrowie Celiny pozwoli, wyjeżdżają sobie gdzieś do Odessy, czy jeszcze dalej.	Nie.	Niebezpieczny prowadzicie proceder i godniejszy hultajów niż szlachty... Nie bez tego też musi być, żeby na was jakie wyroki z dawnych czasów nie ciążyły?	Niech babcia nie zapomina, że dziś jeszcze raz miałyśmy być w tamtym prawdziwym Luwrzew tamtym prawdziwym Luwrze	O kim pani mówi?	Och, co za szczęście, jeżeli sobie pójdziesz.	Panie hrabio, niełatwo mi przyszło je kupić i słono kosztowały.	Wyjaśnienia w Operze? Jakkolwiek mało jestem jeszcze oswojony z paryskimi zwyczajami, nie sądzę, mój panie, aby to było odpowiednie miejsce do wyjaśnień.	Zmieniony? Hm, jestem od dwudziestu lat w tym domu i nie miałbym poznać jego głosu? Nie, panie Utterson, mojego pana zamordowali, sprzątnęli przed ośmiu dniami, kiedyśmy słyszeli, że głośno wzywa pomocy boskiej, a co tam jest zamiast niego i dlaczego tam pozostaje, to Bóg raczy wiedzieć, panie Utterson!	Ś. p. mąż mój zawsze mawiał...	A waćpan siła dokazywałeś?	Bóg	Cała wieś o tym wiedziała.	Cwaniak! Z pewnością skazano go na grzywnę i siedzi teraz pod fałszywym nazwiskiem.	Czy Maria Jolanta?	Czyżby ludzie z karczmy?	Dlaczego? Czy ci zaczyna być żal Rumuna?	Gdzie go zaprowadziłeś?	Ja mówiłem tylko, prosz pampsora, że tekst przed rozdaniem należało przejrzeć.	Jak to, dla téj miłéj ojczyzny! dla naszéj świętéj wiary!!	Jaki Pacierz?	Jakie pokrewieństwo łączy pana z Brodzkim?	Marna to wojny przyczyna, co?	Masz rodzinę?	Myślę o ojcu...	Na Morzu Hebrydzkim?	Nazwy tych dwóch waszych rotmistrzów: Łuszczykiełbasa i Siekajkicha zwiastują nam w tej potrzebie dobrą otuchę, zwycięstwo i powodzenie, gdyby przypadkiem te kiełbaski chciały nas zaczepić.	Niech żyje! Niech żyje!!!	Niewątpliwie dotrze i powróci, wierne zwierzę.	Odstępujemy od przedmiotu, panie hrabio	Pakt? Kompromis marny. Przed rozegraniem sportowej zabawy!	Przejść przejdzie, wiem. Przyniesiesz to, Hanuś, obiad?	Przysięgam...	Przyszła wasza godzina...	Straszne boleści.	Słyszałeś co o kanale, który ma połączyć Morze Śródziemne z Czerwonym?	Tu zaraz.	Tylko prędzej, prędzej!	Wdowy.	Zobaczysz wówczas jakie będę robiła miny i jaka będę okrutna	Śmierć, Danse macabre mówił dalej Sancho
A potem jesteś bałwanem! bałwanem, godnym szubienicy! Ale może się jeszcze nic złego nie stało. Może ten wyrostek nie miał nic złego na myśli. Nakryj tymczasem do stołu. Stój! A jak się to stało, że kołdra ułożona była w ten sposób, jakby chłopiec leżał jeszcze w łóżku	Słowo honoru dzisiejsi autorowie to zupełni wariaci! Dolina nad potokiem! Czemu nie Potok w dolinie? Nie każda dolina ma potok, kiedy zaś się powie Potok w dolinie, autor powiedziałby coś jasnego, określonego, zdecydowanego, zrozumiałego. Ale mniejsza. A teraz, jak może się rozegrać dramat w potoku w dolinie? Powiecie państwo, że dzisiaj główny urok tego rodzaju widowisk polega na dekoracjach, a ten tytuł zwiastuje coś malowniczego. Dobrze się bawiłeś, kawalerze?	Miałem szkołę w jednym z hrabstw północnych ale ten rodzaj pracy nie odpowiadał mojemu temperamentowi, chociaż obcowanie z dziećmi, urabianie ich umysłów, miało dla mnie dużo uroku. Losy popchnęły mnie jednak na inną drogę. Wybuchła epidemia. Ofiarą jej padło trzech chłopców z mojej szkoły; ucierpiała skutkiem tego na opinii i nie mogła już utrzymać się dalej. Naraziło mnie to na dużą stratę pieniężną; ale żal mi tylko zmarłych dzieci; dla siebie nie żałuję tego, bo mam czas oddawać się moim ulubionym badaniom i znalazłem tu obfite pole do studiów nad botaniką i zoologią. Siostra dzieli moje upodobania przyrodnicze. Mówię to, żeby panu ułatwić rozwiązanie zagadki, nad którą pan zastanawiał się, patrząc na oparzeliska.	Wolę nie brać żadnych zobowiązań, nie chcę też wchodzić tam niewzywany. Ale i tak ja niewidzialny to zebranie będę widział. Gdzie ma się odbyć zebranie	Nie omylę się, duszko. Bo to ja kiedy inaczej w myślach ciebie nazywałam? Ale przyuczyłam się już.	Główna rzecz w tym, żeby zawsze mówić jasno i wyraźnie Gdy w roku 1912 w kościele Św. Ignacego w Pradze byli misjonarze, to jeden z nich wywodził na kazaniu, że chyba z nikim nie spotka się w niebie. A na tych wieczornych ćwiczeniach duchownych był pewien blacharz Kuliszek, który po nabożeństwie mówił w gospodzie, że ten misjonarz musiał nagrzeszyć co niemiara, skoro mówił w kościele jak na publicznej spowiedzi, że z nikim się w niebie nie spotka. Czemu to takich ludzi wysyłają na kazalnicę? Należy zawsze mówić jasno i wyraźnie, a nie kręcić tak i owak. „U Brejszków” był przed laty pewien kiper, który miał ten zwyczaj, że gdy po całodziennej pracy wracał czasem do domu, to wstępował do jednej nocnej kawiarni i przepijał do nieznanych sobie gości: „Wy się na nas, a my na was...” Za to dostał od jakiegoś przyzwoitego pana z Jihlavy tak siarczyście po gębie, że właściciel kawiarni po zamieceniu lokalu zawołał swoją córkę, która była uczennicą piątej klasy, i zapytał ją, ile właściwie zębów ma człowiek dorosły. Ponieważ tego nie wiedziała, więc ojciec wybił i jej w gniewie dwa zęby, a na trzeci dzień otrzymał od tego kipera list, w którym to liście zacny kiper tłumaczył mu się i przepraszał go za wszystkie przykrości wynikłe z jego przyczyny. Zapewniał, że nie chciał rzec nic nieprzyzwoitego, ponieważ powiedzenie to brzmi naprawdę tak: „Wy się na nas, a my na was nie gniewamy”. Kto się wyraża dwuznacznie, z góry winien zastanowić się nad możliwymi następstwami. Prosty człowiek, który mówi tak, jak mu dziób urósł, mało kiedy dostanie po gębie. A jeśli pomimo to zdarzy mu się taka rzecz niemiła, to w ogóle nauczy się potem trzymać język za zębami, gdy jest w towarzystwie. Oczywiście, i to prawda, że o takim człowieku każdy myśli, że jest fałszywy i Bóg wie jaki jeszcze i że takiemu też dostanie się nieraz po pysku, ale powaga jego i roztropność też ma swoją wartość, bo powiadają, że to człowiek mądry, który ustępuje, bo gdyby się stawiał, to dostałby dwa razy tyle. Taki człowiek musi być skromny i cierpliwy. W Nuslach jest niejaki pan Hauber, otóż tego pana pewnej niedzieli w Kundraticach na szosie pchnęli nożem przez pomyłkę, gdy powracał z wycieczki z Bartuńkowego Młyna. Z tym nożem w plecach wrócił ten pan do domu, a gdy żona pomagała mu zdjąć surdut, to przy sposobności wyjęła i ten nóż i nazajutrz krajała nim już mięso na gulasz, ponieważ nóż ten był ze stali soligeńskiej i dobrze był wyostrzony, a oni mieli w domu wszystkie noże tępe i szczerbate. Ta niewiasta chciała potem mieć cały komplet takich noży i zawsze w niedzielę wysyłała męża do Kundratic na wycieczkę, ale pan Hauber był człowiekiem tak skromnym, że nie chodził nigdzie na dalsze wycieczki, lecz wybierał się najdalej do gospody „U Banzetów” w Nuslach, bo wiedział, że gdy siedzi w kuchni, to Banzet wyrzuci go wcześniej, niż ktokolwiek zdążyłby podnieść na niego rękę.	Ja nie wątpię, że dobra, ale zawsze to, kiedy człowiek oglądnie, to nie zawadzi. Najwięcej boję się tego, żeby sobie nadto nie podciągnęli w Oszmianie, bo jak jeszcze tutaj doleją, to gotowi nam wstydu narobić albo rzecz całą zepsuć na zawsze.	Waćpanu niby na przemyślności nie zbywa, a sam się teraz za ucho skrobiesz!	To jedno, ale powiem ci i drugie bo złe jak hiena nigdy nie chodzi w pojedynkę. Czy wiesz, że między chłopstwem śpiewają o tobie pieśni, jak uwolniłeś napastników z więzienia, a co gorsza, znowu mówią, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości, będą zniesione podatki?... Trzeba zaś dodać, że ile razy między chłopstwem zaczynano gadać o niesprawiedliwości i podatkach, zawsze następowały rozruchy. I albo zewnętrzny nieprzyjaciel wpadał do osłabionego państwa, albo Egipt dzielił się na tyle części, ilu było nomarchów... Sam wreszcie osądź: czy jest rzeczą stosowną, ażeby w Egipcie jakieśkolwiek imię częściej było wymawiane aniżeli faraona?... I ażeby ktokolwiek stawał między ludem a naszym panem?... Gdybyś zaś pozwolił, opowiedziałbym ci, jak na tą sprawę zapatrują się kapłani...	Och! Wiktorze, pozwól mi odwieźć się dalej jeszcze nie chciałabym się z tobą rozstać...	Tak, ale powtórz pan to sam hrabiemu, co tam było, bo go nie może znaleźć. Opowiedz mu, co uzurpator robi na wyspie.	Już określiłam sobie pana: pan jesteś pedant. Co wieczór, nie wiem o której, ale zapewne przed dziesiątą, robisz pan rachunki, potem idziesz spać, ale przed spaniem mówisz pacierz, głośno powtarzając: Nie pożądaj żony bliźniego twego. Czy tak?...	Czemu się dziwisz? Służba zawsze lubi się nabijać ze swo­ich panów, ale oni na swój sposób bywają arystokratyczni i lu­bią się niekiedy pobratać ze służbą, opowiadając kawały o sa­mych sobie.	Więc powiem wam, co zrobimy Mówicie, że jesteście praczką z zawodu; to doskonale. A ja, jak widzicie, jestem maszynistą; jasne jak słońce, że mam okropnie brudną robotę, człowiek nie może nastarczyć koszul. Oj tak! Moja żona rąk nie czuje od ciągłego prania. Jeśli po powrocie do domu wypierzecie kilka moich koszul i odeślecie mi je, zabiorę was do parowozu. Właściwie nie wolno nam robić takich rzeczy, ale nie bardzo na to zważają w naszym zapadłym kącie.	Ja przechodziłem tylko przez plac wystawowy, siadać nie miałem czasu. Zatrzymałem się, dopiero ujrzawszy ciebie. Byłaś bardzo zajęta wyścigiem.	A tak! Czy według pana, komuś zależało na śmierci tego biednego sługi? Wcale nie. Jak Poloniusz u Szekspira, on zginął za kogoś innego. To dla pana Noirtier została przygotowana lemoniada i to on, a nie kto inny, według logicznego porządku, miał ją wypić jako pierwszy. Służący napił się jej przypadkiem, i chociaż umarł Barrois, umrzeć miał pan Noirtier.	Już się nie nawiną.	Och, jacy oni żywi!... Wie pani, że powagą nic z nimi nie zrobi, a pogodą wszystko. Oni mi się nieraz przyznawali, gdy który z nich co chapnął.	Oczywiście podrobił i wymienił tylko to, co miało wartość artystyczną: obrobione kamienie, rzeźby, posążki, cały skarbiec małych kolumienek i cyzelowanych okien ostrołukowych. Nie zajmował się samą podstawą budynku. Fundamenty zostały.	Tak, Lucette, możesz już odejść, by załatwić swój mały sprawunek, oczywiście, o ile jeszcze nie zapóźno. Ale prawda... Miss Remsen poleciła zawiadomić cię, że nie potrzebuje już twych usług.	Towarzysze! W tej chwili towarzysze z KC zastanawiają się nad sposobami i możliwościami, jakby utrzymać Paryż w naszych rękach i nie oddawać go więcej w ręce burżujów i kapitalistów. Główny sęk, towarzysze	Nie mogę, doktorze, już za późno; gardło mam ściśnięte; duszę się! Moje serce! I głowa!... Co za piekło!... Długo jeszcze będę tak cierpiał?	Ani się obejrzysz, kiedy nasze mieszkanie pełne będzie sprzętów prostych jak u najuboższych ludzi, ale za to pięknych jak u nikogo. My tu stworzymy źródło poczucia piękna, nowego piękna, sztuki jeszcze nie znanej, która obok nas śpi jak zaczarowana królewna. Będą to stołki sosnowe, ławy, stoły. Będą je okrywały proste kilimy...	Dobrze, Henryku. Bądź łaskaw zadzwonić na Parkera, abym powiedział mu, czego chcecie. Muszę jeszcze podmalować to tło, po czym przyjdę do was. Nie zatrzymuj mi Doriana za długo. Nigdy jeszcze lepiej jak dziś nie byłem usposobiony do pracy. Będzie to moje arcydzieło. To już jest moje arcydzieło.	Nie chcę go więcej znać! Co ja u niego miałam? Najlepsze moje młode lata straciłam. Przed ślubem opowiadał mi, że jest dziedzicem, że ma folwark. Pożal się Boże, co to za folwark!	W pierwszej brygadzie, drugiej dywizji Widzisz, moje dziecko, że nie jesteś mi tak nie znany... Żyjeż on jeszcze?...	Tak, zwolnią o jeden obrót swą ohydną śrubę, ażeby być w porządku z prawem, i to będzie pociechą dla nas, gdy już znajdziemy się wszyscy na dnie! Posłuchaj no jego głosu... to ci olbrzym!	Tak jest. To znaczy, znałem ją dawniej, ale od lat całych znikła z Nowego Orleanu. Swego czasu każde dziecko mogło wskazać jej dom, a z pytań pańskich widzę, że człowiek wymieniony przeze mnie jest właśnie tym, którego pan poszukuje. Uchodził on za męża tej kobiety.	Możesz być zupełnie spokojny. W każdym tu będę czasie, dniem i nocą, zimą i latem. Nie nazbyt jestem piśmienna, ale od czasu do czasu będę do ciebie pisywać, przesyłając listy do pana Davy. A może czasem napiszesz do mnie słówko, Danielu? Niepokoić się będę o tę samotną długą twą podróż.	Ale one same szyją...	Dlaczego nie wolno?	I nie będzie on panu potrzebny. Cierpienia miną.	I nie przemówił, co?	Ks. Bodzanta o układzie tym nic wiedzieć nie chce, mówił dalej duchowny,	Nie powinnam była...	Nie śmiem...	Nie!	No, ale rozmawialiśmy z kasjerem.	Więc nie zostawi mi pani nawet cienia nadziei?	Ci zaś, którzy rozpoczęli potępiane i zwalczane strajki, nie znali w tej sprawie przeszkód...	Patrzcie! nie sąż to złodzieje?... Faraon przecie umarł pod kaplicą Ozyrysa, więc musiał być w paradnym stroju... A tu mosiężne, łańcuch także mosiężny, a w pierścieniach fałszywe klejnoty...	Trzydzieści tysięcy rubli gotówki! Do tego mój kredyt dwa razy tyle, ja jestem skromny. Moje wykształcenie, moje przyjazne stosunki ze wszystkimi milionerami łódzkimi, moja uczciwość, ani razu nie zbankrutowałem, to ważne...	Byłabym to uczyniła, gdybym nazajutrz nie wyczytała w dziennikach wiadomości o jego śmierci.	I owszem, niech wielmożny pan zapyta się... Niech pan i stryjów jego zapyta się... Ot, ja zaraz pobiegnę i stryja jego, Abrama, tu przyprowadzę...	Nie pytajcie, tylko chodźcie! W kuchni zaczął im podawać suchary, ser, dzbany, co tylko mógł pochwycić.	Nie, niedużo. Ona musiała stanąć do roboty, bo przyszła bieda.	Pojrzyj no jeno wacpanna w lusterko, czy ty nie podobna do upiora, co póty krew chlupał, aż cały poczerwieniał?	Nie moja wina, że cię słyszałem Małgosiu. Tobie dziękuję, żeś mnie broniła, a ciotce March, że mnie przekonała, iż cię trochę obchodzę.	O, miło mieć taki kredyt. No tak, podobne rzeczy zdarzają się tylko we Francji. Pięć nędznych świstków wartych pięć milionów! Żeby w to uwierzyć, trzeba to zobaczyć.	A oto więc skąd Ferrante wziął pieniądze na swoje rozruchy! I pani mi opowiada to wszystko w gwardyjskiej sali?	Przysięgam na potrzaskane kraty że dzielny z ciebie wędrowiec!	O to najłatwiéj zrób głupstwo jakie, postawią rusztowanie na Nowym Rynku i będziesz dyndał. Jest to sposób krótki, łatwy i skuteczny...	No, a na Polach Elizejskich mieszka pewien bardzo, bardzo bogaty jegomość.	Tak, panienko. Gdybym wiedziała, gdzie on jest, ten kochaneczek, poszłabym bodaj pieszo poszukać go.	Jeżeli to jest prawda, że mnie lubisz, to jakimże, u licha, sposobem możesz rozmawiać z tym bęcwałem?	Aha, z sanockiej... a długo to już trwają te waścine amory?	Masz jeszcze ochotę życie swoje ważyć dla mnie?	Powiedz jej, że tatuś pojechał do Ameryki po posag dla niej.	Wszystko w porządku Jak gdyby pani wczoraj wyjechała.	Gdy pewnego ranka zamknął w tym pokoju służącą, a pani pojechała do pewnego domu, by przeprowadzić małą dziewczynkę gdzieindziej.	I to rozumiem.	I ty sądzisz, że my ją przyjmiemy?	Jestem poetą i przybywam do stolicy w nadziei wystawienia tragedii przez siebie ułożonej.	Lub do kraju czarów, dodał Stanisław August postępując naprzód.	O dusze pieskie! To wyście z komisarzami jechali.	Pytasz mnie? Maszżemaszże	Tajemnica brewiarza Dlaczego Potiphar, starszy kucharz Faraona, ten, który kupił Józefa i któremu Józef byłby przyprawił rogi, gdyby chciał, był dowódcą kawalerii całego królestwa Egiptu? Dlaczego Nabuzardan, nadworny kucharz króla Nabuchodonozora, był wybrany spośród innych rotmistrzów, aby oblegać i spustoszyć Jerozolimę?	Tak zaczynają prawie wszystkie talenty dramatyczne. Znam to, znam!... wspominała mi nieraz o tem samem Modrzejewska	Ten Ormianin to dziwny człowiek...	Turiu prisipažinti, jog jūs mane pergalėjote, pana Ona. Dėl to ir pasiduodu jums ant loskosloska (lenk.) atvertė truputį pamislijęs Vincų Vincas.	We Wólce?... to tam niby w pałacu?...	Więc i pan profesor przeciw mnie?...	Za to ja mam zaniżone podatki. Córka, Matka, RodzinaCo u twojej mamy?	A Szyller?...	A jednak, ominąć go, obalić go o ile wiem, niepodobieństwo królewiczowa ma-li dosyć siły?	A teraz kto pan jesteś?	A wieś?	A więc	A wy? słyszeliście?	Cóż pan chcesz za niego?	I posiadamy około trzydziestu złotych miesięcznie...	Ilu ich jest?	Jakim sposobem?	Jestem człowiekiem.	Najpierw jesteś mi pan winien pięćdziesiąt franków Następnie, oto dwa egzemplarze Podróży po EgipciePodróż po Egipcie również, także., dwa ostatnie romanse Wiktora Ducange, znakomitego dostawcy św. Kołtuneriikołtuneria (pogard.) francuski pisarz, autor wielu rubasznych, swobodnych obyczajowo powieści o życiu paryskim., który robi w tym samym rodzaju. Item, dwie Izoldy z Dôle, ładne dzieło prowincjonalne. Razem sto franków, cena księgarska. Dawaj mi tedy sto franków, Barbusiu.	No, cóż pan sądzi o stanie mojej żony?	No?	O wschodzie słońca.	Patrol idzie zwyczajną drogą.	Pod Bemem	Potrzebujemy natychmiast platform przewozowych!	Przesada!	Stempel będzie kosztował piętnaście kopiejek.	Słowo honoru...	Słyszałeś?	Tak.	Tutaj, lub gdziekolwiek w tych stronach.	Umieram z głodu.	Zwyczajni ludzie.	Śpij, malutki, śpij...
Ale teraz wcale nie będę biedny I nie chcę, by ludzie tak o mnie myśleli. Przecież dziś popołudniu stałem na własnych nogach.	Tak, ale pan siedzi we dwoje, a ja sama, to ogromna różnica.	Ale jacyż to ludzie zgadzają się na przybywanie w ściśle oznaczonych terminach? Wyobrażam sobie, że najlepiej nawet usposobionych musiałyby one zrażać do odwiedzania Krasowiec.	Dobry antyczny i autentyczny: to jest sny. Bowiem, będąc pogrążona we śnie, w warunkach, jakie opisują Hipokrates, lib. Peri enypnion, Platon, Plotyn, Jamblik, Synezjusz, Arystoteles, Ksenofon, Galen, Plutarch, Artemidorus Daldianus, Herofilus, Quintus Kalaber, Teokryt, Pliniusz, Ateneusz i inni, dusza nieraz odgaduje rzeczy przyszłe. Nie ma potrzeby długo ci tego udowadniać. Zrozumiesz to na pospolitym przykładzie: toć widzisz przecie nieraz, że kiedy dzieci, dobrze ochędożone, nakarmione i syte, usną głęboko, wówczas piastunki ich idą sobie zażywać chwili swobody, bowiem ich obecność przy kołysce zdaje się niepotrzebna. W podobny sposób i w nas, kiedy ciało śpi i kiedy trawienie jest zupełnie ukończone i nic ciału nie jest potrzeba aż do jego obudzenia, dusza buja sobie swobodno i odwiedza swoją ojczyznę, to jest niebo. Tam doznaje pełnego wcielenia w swoje pierwotne i boskie pochodzenie i, w kontemplacji tej nieskończonej i uduchowionej sfery, której środek jest w każdym miejscu wszechświata, a zaś obwód nikędy (oto Bóg, wedle nauki Hermesa Trismegistosa), w której nic się nie zdarza, nic nie mija, nic się nie spełnia, gdzie wszystkie czasy są obecne, zważa nie tylko rzeczy przeszłe i już urzeczywistnione w ruchu, ale także i przyszłe: otóż, gdy dusza taka wróci do swego ciała i przez jego zmysły i organa udzieli tych nowin przyjaciołom, wówczas mienią ją być jakoby widzącą jasno i prorokinią.	Jutro wrócisz czajkączajka miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej.. wysyła, dalej bez zwłoki ni odpoczynku ruszysz prosto do Rozłogów. Tam kniahini nic nie mów, czy mi co grozi, ani panience, proś tylko, by zaraz, choćby konno, do ŁubniówŁubnie	Napoleon Bonaparte. Jeszcze niewiem, czy u pana linja ta oznacza to samo. Powtarzam, iż widzę ją na żywej ręce pierwszy raz w życiu. Musiałbym sprawdzić. Uczeni nazwali tę linję łukiem genjuszu strategicznego.	Owszem. Widziałam ją. Zwróciłam na nią szczególną uwagę, gdyż była to jedyna istota, która wyglądała tak samo samotna i bez przyjaciół, jak ja się czułam. Ja miałam przynajmniej ciebie, ona zaś nikogo.	Tak, panienko. Gdybym wiedziała, gdzie on jest, ten kochaneczek, poszłabym bodaj pieszo poszukać go.	Zresztą on daleko widzi, choć nie wszystko mówi. Za następcą wcisnęliby się do korpusu rozmaite paniczyki, co to ze śpiewaczkami jeżdżą na wojnę, i oni zajęliby najwyższe posady. Naturalnie starzy oficerowie zaczęliby próżnować z gniewu, że ich awans ominął; eleganci musieliby próżnować dla zabaw, i	A jednak nie mogę zgodzić się z tobą całkowicie, Wilhelmie, by wszystko działo się wedle bożej woli... Jak to, na przykład, co mnie się wydarzyło z tymi nieszczęśnikami.	A na obiad?	Aha, tak jak nasa chałupa.	Ale skąd przyszli i dokąd poszli?	Ale...	Aramis byłeś podobno wczoraj na śniadaniu w oberży „Parpaillot?”	Ba, żeby ci nowi byli kolor, ale to bejc najpodlejszy.	Chcemy na załogę iść do klasztoru, Bogarodzicielki bronić!	Czy mówiłeś o zamiarach?...	Dość tego, Doro, dość, panie Copperfield nie pozwalajcie, aby błahe nieporozumienie zepsuło wam ten dzień wiośniany. Wiosna okwita tak prędko! Mówię to niestety z własnego, w odległą, niepowrotną przeszłość odbiegającego doświadczenia. Odświeżających, w słońcu rozbłysłych zdrojów nie trzeba powstrzymywać ani też mijać nie można oazy odkrytej w pustyni.	I Wasza Królewska Mość przyjął na swe usługi syna takiego człowieka?	I tak już jestem trupem.	Każdemu czas na swoje.	Mając tak dobre oczy, mój Nedzie możesz zobaczyć bulwary Port-Saidu, ciągnące się wzdłuż morza.	Mój Boże ja to prawdziwie jestem nieszczęśliwa, oto już blisko sześć miesięcy siedzę tu zamknięta, bez najmniejszej rozrywki; pani przybywasz, twoja obecność i towarzystwo stałyby się przyjemnością niezrównaną, ale cóż kiedy, według wszelkiego prawdopodobieństwa, wyjdę już z klasztoru.	Na szosie?	Nie ma o czym gadać że mi się Zosia podobała, nie przeczę, a że się Lgocki o nią stara, wiem i cale mnie to nie zraża. Poprobujemy się z sobą, kto lepszy, i snadź nie będzie to nam szkodzić na zdrowiu, jak każda walka.	Nie muszę odchodzić, mogę zostać i używać szczęścia? Czy pozwalasz, droga moja?	Nie potrzebuję niczego Już i tak jestem obarczony twymi dobrodziejstwami.	Niech pan powie swemu dyrektorowi, żeby przychodził do fabryki o godzinie siódmej. Zwierzchnik powinien dawać przykład podwładnym.	Niepodobna, on jest przy kardynale w obozie pod Roszellą i powróci dopiero po wzięciu tego miasta.	O, on mnie zna lepiej!	Oj, widziałam! Już on tu pewno po mnie przyszedł...	On już nigdy nie wróci...	Przyjdzie i to; nie zaraz, ale przyjdzie. W tej chwili zwrócę uwagę pańską, że nieśmiertelność energii i materii, dowiedziona faktami i rachunkiem dopiero w naszych czasach, była przeczuwana od tysięcy lat. Przeczucia te wyraźnie formułowali greccy filozofowie, Spencer zaś mniema, że przeczucie niezniszczalności materii i energii narzuca się każdemu umysłowi w sposób konieczny. Nauka więc pod tym względem nie zrobiła nowego odkrycia, lecz tylko	Tak.	Yeah. Czyli tak tylko, co? Więc jesteście z police, znaczy z policji?	A ja, co Downara dobrze znam to ręczę, że gdyby go pod szubienicę prowadzili, a najcudniejsza z kobiet mu rzekła: weź mnie, a nie będziesz wisiał, toby katowi pomagał stryczek zakładać, byle prędzej skończyć.	A o sześćdziesiąt? spytał Maciej.	A teraz, skoro mi się nie udało, pozostawiam państwa samych. Zabieram tylko panów	Ach! Jakże się miewasz?	Ah! Mon Dieu!... Qui!...	Ależ to okropne	Ba! Jur z Borowiczek! Pewno, że kiedy ten się weźmie do czego, to tam nie ma już co poprawiać.	Bała się krzyczeć! Zośka, słyszysz!... Kiedy się wasze kochanie wykryło?	Bo ja mogę wyjść. Mnie wszystko jedno.	Będzie galanto, ja, wójt, to wama mówię.	Cnęło ci się beze mnie?	Czegoś się rozkrzyczał Dużo krzykiem pomożesz...	Czyli przypuszczasz, że jest to człowiek inteligentny, ukrywający się w chłopskim przebraniu?	Cóż powiem? Ino rok śmierci królewica zapisany mam w sercu; potem dzień za dniem, tygodnie, lata mijały, ani nawet nie było sposobności korzystać z podarunku od kniazia.	Dajcie araku	Dajcież mi choć kogo jednego!...	Dosyć.	I mnie weźmiesz do swego domu...	I nieprzyjaciele rodu ludzkiego.	Ino nas kazał wołać? Nikogo więcej?	Ja też ci nie robię wyrzutów, tylko mi żal twojej kobiety.	Jest to niemożliwe, zgubiłby siebie. Niższa odeń urodzeniem.	Jesteś cynik	Juz niedźwiedź i dzik wedle mnie przełaził, juzem wilkowe ślepie w nocy widział, a nic mi się nie stało... nie boję się nicego, ino coby mnie majster nie przyłapili.	Już tydzień...	Kotlicki!	Krom wszelakich robótek umiem czytać i pisać	Książę wie, co w tej chwili dzieje się w Fenicji?	Kto to taki?	Lecz i Cezar sam jest bogiem uczułby i poznał w nim gościa z morskiéj głębiny.	Masz ci... jakie baby?	Moja praca jest to dzieło czysto fizjologiczne.	Moje uszanowanie wielmożnemu panu Która też może być godzina?	Mowa.	Musi jeden człowiek pójść i to działo prochami rozsadzić. A może to uczynić, póki takie mgły panują. Najlepiej, żeby poszedł w przebraniu. Tu kolety podobne do szwedzkich są. Jak nie będzie można inaczej, to się pomiędzy Szwedów wśliźnie, jeśli zaś z tej strony szańca, z której pysk owej kolubryny wygląda, nie ma ludzi, to jeszcze lepiej.	Nie powinnaś wychodzić za człowieka, którego nie kochasz	Nie pozostawaj tam długo, bracie...	No cóż, więc wysadzę ten granit a woda w jeziorze opadnie i odsłoni ten otwór...	No, to ja i w domu zdybię paszy, a wtedy pójdziesz do samego diabła, nie tylko do dziedzica, jak ci zbraknie dla koni. A tej krowy z chałupy nie wypuszczę i kupię ją...	Ostrzegam, że bym ją wygrał.	Otóż dziś tylko jazzowy alt. Dawniej panowała era sopranu. Gdy dziewczyna śpiewała altem, mówiono, że nie ma głosu.	Pani improwizowała?	Panie...	Pietrek, chodź tu!	Pięciu, trzech przemytników i dwóch bandytów.	Pod czyim dowództwem pływaliście?	Prawda, wielka prawda! Ej, żebym tylko mógł... Bo wszystko może mi się w starej ojczyźnie przygodzićprzygodzić się komuś (przestarz.)	Przyjdź jutro po odpowiedź.	Psów se gódź, nie mnie, słyszysz! Nie prosiłem cię o wojnę, to mie i ze zgodą nie żeń, widzisz go, jaki mi przyjaciel! Zrobiłbyś zgodę, byś ino mógł mi zwlec z grzbietu choćby ten kożuch ostatni... Mówię ci raz jeszcze, całkiem mnie poniechaj i z drogi mi schodź, bo jak mnie kiedy złość rozbierze, to ci tych wiewiórczych kudłów nadrę i żeber pomacam, nie obronią cię i strażniki, choć z nimi trzymasz. Zapamiętaj to sobie!	Póki sił, panie gospodarzu: „co się zaczęło potrzeba skończyć”, mówi cygańskie przysłowie i cygańska natura.	Roztropnie powiedziane. Zdaje mi się, że burza się przełamuje i niebawem będzie koniec. Chwała Panu najwyższemu. Nasze diabły zaczynają drapać się po głowie.	Straszna jest ta nieustanna walka i ten lęk, och, najgorszy ten lęk przed czemś, co nadchodzi, ogarnia, staje się coraz bliższe, nieuniknione...	Syn wasz, panoczku jest tu w przybudówce u panny Marysi. Pozwólcie, przeprowadzę.	Sztuka spytał Kandyd	Takich wzruszeń doznaje się tylko w małżeństwie.	Uciekaj do Véry’ego.	W tym pokoju, za godzinę.	Widzieliście tu kogo?	Więc to aż taka przyjemność?	Więc trzeba dążyć do tego. Syna zabiorę i wywiozę ze sobą...	Wszelkie wątpliwości rozprasza fakt, że słowa zostały wycięte w całości, nie zaś pojedynczymi literami, a nawet widzimy dwa słowa wycięte razem: dbasz o...	Zrobicie abo i nie zrobicie...	Że umarł.	„Trzy prasy drewniane podparte sztabami z żelaza, z płytą marmurową...”
Panie Putrycy Ja nie wiem, kim będę jutro. Wszystko mi się przekręciło i to nie o jakiś kąt na tej samej płaszczyźnie, tylko w innej przestrzeni. To za wysokie jak na mnie koncepcje ja nie wierzę w taką ważność sztuki, w jaką wierzy pan. Koncepcje pana są wyższe od tego, do czego się odnoszą bo pan przesadził wartość ich realnego podkładu. Ja lubię literaturę, bo dla mnie tam jest więcej życia, niż w moim własnym. Jest ono tam w takiej kondensacji, w jakiej nie znajdę go w rzeczywistości nigdy. Za cenę zgęszczenia płaci się nierealnością. cha, cha! On cały jest jeszcze jednym wielkim złudzeniem. Mogę nie mieć wyrzutów”). więcej nawet: w tym, co jest nieudane, żeby była doskonałość. To szczyt życia... A tu się wszystko zmienia tak okropnie, tak dziwacznie	Jak to, więc biedna dziewczyna ma zostać sama jedna, bez opieki, bez grosza, odepchnięta przez krewnych i znajomych, w takiej chwili, kiedy najbardziej i najsłuszniej należy jej się pomoc od całego społeczeństwa?... Więc kiedy uwodziciel rzuca się w objęcia coraz nowych kochanek, ona nie ma nawet lekarza i służącej?... Kiedy on trwoni setki rubli przez miesiąc, ona nie ma talerza rosołu i szklanki herbaty?... Zdaje mi się, panno Magdaleno, że w pani nie tylko nie rozbudziła się znajomość świata, ale nawet śpi uczucie sprawiedliwości...	Jednak jak to było?	No, cóż to takiego, mój synu? mów, co chcesz, a ja ci odpowiem, jak tylko będę umiał.	Łżą ludzie i koniec! I skąd to wszystko wymyślą i po co? A wszystko brednia.	Prawdę rzekłem, tak ci to i jest dla. drugich jeszcze nie kolej, to legną potem w mrok, cierpliwie czekający świtu, kto kamieniem, wodą, ziemią, drzewem, kto jeszcze czym innym, jak tam któremu Pan naznaczył!...	Ano dlaczego? bo wytrzymać nie mogłem. Godny dom, a jakże, sześć razy dziennie siadają do koryta, uważa pani, sześć razy! Niech pioruny spalą, to i świniaby nie wytrzymała. A jacy wszyscy porządni ludzie! jak Boga kocham, automaty! mąż do produkowania pieniędzy, a żona głupstw. Wyobraź pani sobie najregularniejszy kwadrat szablonu, konwenansów, formuł i porządku! Niech pioruny spalą wszelką regularność, wszelki porządek i wszystkich porządnych ludzi!	Dyćdyć (gw.) trochę. przódziprzódzi (daw., gw.) niby, jak. wół, to mu się należy nadgrodanadgroda (gw.)	Jak chybię, to wolę w pysk wziąć.	Tak, jak to powiedziałem waszej ekscelencji.	Teraz dopiero mnie poznasz! Wiesz ty, co to znaczy roztrwonić majątek państwowy? Wiesz ty, co to znaczy zgubić w czasie wojny mundur?	To co?	To jest chłystek, po prostu niepoczytalny.	Zuchwała odpowiedź, ale ja ci wierzę bez względu na to, czy twoja główka jest w porządku, czy nie. Gdyby jednak ten łajdak był nawet twoim ojcem, nie dopuszczę, aby cię dostał w swoją moc i mógł cię łajać i bić tak, jak ci groził	A! niech się JW. pani zmiłuje, nic jej o tem nie wspomina; mąż stara się przed nią udawać, że to omyłka, że to fałsz.	Bogać tam dużo, jaśnie panie, ledwo dziesięć morgów, i to z roku na rok jałowieje	Cóż to znowu? Klaro, duszko, zapominasz się. Więcej stanowczości!	Ej! ej! któż to wie gdzie lepiej, Sacharze, u tego pługa czy we dworze! na dwoje wróżka wróżyła!	Juści, we trzech zleziemy na dół dla usługi waszej wielmożności. Pan starosta wczoraj się spóźnił, musiał nocować w zajeździe, a to kocię każe se bramę otwierać! Uciekaj, pókim dobry.	Nie możemy im oddać bo to ich własność, panie prezesie. Ale las i tak wytną...	Nie śmiem o to prosić	Tak. To On	To jest oblicze mej duszy.	To nasz placek weselny, Tomku.	To przejdzie. Tymczasem bądź szczęśliwy, że masz takiego chłopca.	To tylko podstęp z twej strony... Mówisz, że mnie już kochasz od dawna cieleśnie. Chcesz czekać na chwilę, gdy zapomnę Łukasza	Tak, szanowna pani, mówił ciągnąc rozpoczętą rozmowę; wiem że szlachetne serce pani musi doświadczać zdziwienia dowiadując się o rzeczach tak nizkich, tak niezgodnych z naturą człowieczą. Co do mnie nie zdziwiłem się wcale usłyszawszy o tem wszystkiem od pani Rumiańskiej. Niewiedząc szczegółów domowego życia pani Kuderskiej, które zresztą umie ona przed całym światem zręczną pokrywać tajemnicą, wiedziałem z góry co o niej sądzić. Jeżeli bowiem klęczenie przed ołtarzami, i noszenie różańców na ręku łączy się w kimkolwiek ze skłonnością do szarpania sławy cudzej, i wystawianiem na pokaz własnej cnoty; to tworzy się z tego zawsze potworność moralna, której podstawą próżność i złość serca, i dla której granic w niegodnych postępkach naznaczyć niepodobna...	Sama mi to Agnieszka powie Siostrą mi była zawsze, posiadała całe me zaufanie i zaufaniem wypłaci mi się zapewne.	Co waćpan mówisz! Toż pijesz, brateńku, jak żuraw studzienny.	Nigdy mi się nie zdarzyło widzieć takiego dziecka! Urodzone w szczęśliwą godzinę i... gdyby nie te kolki w brzuchu, które, niestety, przeszedłszy w chorobę żółci mogą zmieść go ze świata jak gołąbka... może dożyć lat długich... godzien zazdrości.	Toteż chodzisz po ziemi, między cichymi i poczciwymi dziećmi bożymi jak złośliwy napastnik, a śmierć i morderstwo leżą na twoich śladach, choć krok twój jest taki swobodny, niewinny, lekki, iście chłopczyński.	Bo też czemu, na Boga, śpiewałeś jej pochwały! Pochwały śpiewałeś i rumieniłeś się po uszy i wyglądałeś na takiego zmieszanego! Dziecko! Oj, dziecko!	A co? a co?	Aha! i mnie się zdaje, że oni przylgnęli do siebie. Patrzałem z radością, jak szli czasem we dwoje, i błogosławiłem im w duchu. Ot i nabłogosławiłem! Boże miłosierny, zdejm z nas twoje karanie!	Coś dobrego! Na przykład piękne, miękkie, białe bułeczki. Będą jej smakowały, bo jak wiesz, już nie może jeść twardego, czarnego chleba.	Dziękuję. O tym, gdzie pan był, nie ma mowy, chcę wiedzieć, gdzie pan jest teraz.	Ja wiem, że mama mi dobrze życzy, ale ja też mam swój rozum...	Lecz pan prokurator widzi w tym grzech i winę, że Antoni Kosiba, nie posiadając dyplomu, ośmielał się ratować bliźnich. Czy jeżeliby skoczył do wody dla ratowania tonących, musiałby również posiadać świadectwo ukończenia szkoły pływackiej?...	Lepiej mi, dziękuję! Strasznie się przeziębiłem i od tygodnia siedzę w zamknięciu.	Melanż!... Prawda, wyście mi nie przynieśli, ja nic nie płacę.	Przecież i ten jej narzeczony mógł się dorobić. Mój ojciec jak się żenił, nie miał ani talara, a teraz przecież jest bogaty.	Tylu ich tu przyjechało, tylu naszło! Pełen dom... Zdrowi, rumiani, weseli. A jego nie masz! Krzysia nie ma... Kazałem ich wszystkich godnie przyjąć na jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia nie ma...	W żadnym razie. Wielki pisarz już dziś musiałby wstrzymać wypłaty, gdybym mu nie dała czterdziestu talentów, które mi Tyr przysłał.	Więc jakże myślisz moja Lassy, będzie co z tego? nie?	A jakże, ślimaki pewnych wód Szkocji, Walii, Saksonii, Czech i Francji.	A król młody? król?	A wiesz, że jurgijski młyn podruzgotała Dubissa? koło poniosło o trzy mile! Jedź i wykupuj, bo pokradną!	Całe szczęście bo gdyby znaleźli „Bonawenturę”, zabraliby go, aby na nim uciec, a wówczas nie moglibyśmy powtórnie popłynąć na wyspę Tabor.	Chciałby pan więc być aresztowany jako współwinny?	Cioteczka chce już nas opuścić? Dlaczego, dziecinna pora.	Czy byłeś grzeczny u pani Boulter?	Czy mam prosić, aby pan raczył przemówić do nas słówko?	Czy można?	Czy twoi druhowie mają jakiś prowiant?	Córki, córki!... potem niech będą synowie, ale pierwsza, niech będzie córka.	Dalej w pląsy!	Dawno pan przybyłeś?...	Ei... ei... ne... ne De... de... de... deck... cke... cke	Ej, taki z was pepeesowiec, jeżeli wy tego nie miarkujecie.	I parę wołów?	Ja się tego nie wypieram	Kto dobrowolnie jedzie, tego nie będziesz wiązał.	Manata.	Mhm	Mieli podobno wszyscy pobici koszule długie ze zgrzebnego płótna aż do stóp, a pod szyją kokardy trójkolorowe jeden w drugiego. I tak przed pochowaniem leżeli w szopie pokotem. A Ksawery między nimi.	Może by się i nalazły Mam cosik gotowego grosza, jeno zrachować nie poredziłam, ale może by chwaciło...	Mundury straży kardynalskiej; nie mamy ani chwili do stracenia Uciekajmy! uciekajmy!	Mój książę skąd wziął się tu ten jakiś Wokulski?	Mówił, że śmierć jest tajemniczą i że mogliby mnie podejrzewać o zabójstwo. Wystraszył mnie takim argumentem i zmusił do milczenia.	Nie krzycz, bo tu za ścianą ludzie mieszkają, a ściany cienkie...	Niech ją sprzedaje, cóż mnie do niej?	Niech żyją! vivant! vivant!	No?	O, naturalnie inaczej wszystko byłoby na nic! No! Zobaczymy tych tuziemców w rodowitym ich otoczeniu.	Och!	Odbudujesz? A mnie mówił Sperling, że zamierzasz opuścić zupełnie rodzinną rezydencję...	Odziejcie się ciepło i wynijdźcie. Miłościwy pan zagniewany, niech się wasza miłość nie przeciwi.	Oho! Cóż za kolebkakolebka na pasach wrzasnęła piskliwie Jagna, zapominając o obecności królewny. Ewa szturchnęła ją w bok.	Ot, i masz zegarek z brylantami, jołopie!...	Owszem, panie dyrektorze, czy mam poprosić?	Pan Brichot bardzo mnie zajął	Pan oboźny Karwicki. Czy może wejść?	Paradoks!...	Pewnie tobie dobrze, masz całą gażę i jesteś sam.	Protestuję! Mnie tu dobrze	Que dites-vous, mademoiselle?	Ten ścigaczścigacz obszarpaniec.?	W Odolanach, na pikniku. Na pikniku w Odolanach...	W jaki sposób podarujemy te rzeczy?	Według... według rozkazu.	Widzi pani Popełnia pani jeden błąd. W swoich rachubach pomija pani zupełnie moją osobę. Zupełnie pani nie bierze pod uwagę, że istnieję również i ja. Że ja też myślę, że też czuję. Chce mnie pani potraktować jako jakąś pozycję abstrakcyjną. A przecież ja jestem żywym człowiekiem. Bardzo starym, ale przecie żywym. Czemu pani nie chce wziąć pod uwagę, że i ja tu mogę mieć jakiś głos?	Wierzę. Zbyt długo trzeba by mówić... Mniejsza oto. Ale ja ją tracę, ja ją tracę! I jeśli jeszcze ten mój zakaz stanie między nami...	Wrócę natychmiast.	Wszystko przegrał?	Wszystko! ale mnie aż strach, gdy pomyślę o jutrzejszej uroczystości!	Wyszedł stąd z próżnymi rękoma.	Znam.	Że Ayrtona nie zabito w zagrodzie. Uprowadzono go żywcem, skoro stawiał opór. Może więc jeszcze żyje.	Żeby rząd magazynował?	Żona moja utrzymuje właśnie, że tacy apostołowie szkodzą dobrej sprawie. Ja sam zresztą przyznam się panu nie znalazłem nigdzie w Piśmie Świętym poparcia dla zasad pana i panny Murdstone.
Ależ mamy wino, a ciotka zawsze pijała wodę z winem	Byłam od dwóch lat mężatką i kochałam mego męża; wyleczyłam się z moich wad, zmieniłam moje postępowanie na swoje i jego szczęście; mogę się pochlubićpochlubić się materiał, tkanina., fason sukni i sporządzenie najmniejszych szczegółów. I oto, cała uszczęśliwiona, biegam, uganiam, przewracam wszystko do góry nogami, aby wydobyć spod ziemi taki sam materiał. Sprowadzam tę samą krawcową. „Pani ubiera panią de Fischtaminel?” początkowo. nie zauważyłam przebiegłego uśmiechu krawcowej; wytłumaczyłam go sobie dopiero później. „Zupełnie podobną tak aby się można było pomylić”.	Dalej sprawy potoczyły się biegiem, którym już nie kierowała ani moja świadomość, ani wola. Jedno wynikało z drugiego. Ambasada miała właśnie wysłać kuriera dyplomatycznego do Waszyngtonu z jakimiś ważnymi dokumentami. Ponieważ uśmiechała mi się podróż do Ameryki, a w dodatku i ta dziewczyna, której o tym wspomniałem, entuzjazmowała się projektem wyjazdu, zdołałem namówić wuja, by mnie powierzono tę misję. Ojciec Betty oczywiście nic nie wiedział o tym, że jedziemy razem. Zapomniałem jeszcze dodać, że Betty w swoim kraju miała narzeczonego. Małżeństwo ich było od dawna ułożone i nie mogło być zerwane ze względów materialnych i rodzinnych. Chcę być z tobą szczery, Haneczko, i dlatego przyznam ci się, że jakkolwiek moje uczucia dla tej dziewczyny w owym okresie wydawały mi się, a może i naprawdę były wielką miłością, to jednak cieszyłem się w duchu z faktu, że nie zostanę jej mężem. Bywały jednak chwile, gdy zazdrość o jej narzeczonego zdolna była doprowadzić mnie do każdego kroku.	Dwór mamy obszerny, park piękny, lasy nie ustępują tutejszym i w okolicy bardzo dużo przystojnej młodzieży.	Prawdopodobnie boją się mówić dzieciom o strasznych zbrodniach, jakie popełniali przemytnicy.	Tak jest, odparł Tomko, ale obok tego i Materia mutatur, forma permanet, będzie także drugą prawdą, nie mniej od pierwszej prawdziwą.	Valentine Nie powiem, że tylko ciebie kocham na świecie, bo kocham także siostrę i szwagra; jest to jednak uczucie łagodne i spokojne, tak różne od tego, które odczuwam wobec ciebie. Gdy o tobie myślę, krew mi się burzy, pierś wzbiera, serce bije jak szalone. Ale siły tej, płomienia i nadludzkiej mocy używać będę tylko po to, by cię kochać, póki sama nie poprosisz, abym użył jej, by ci rzeczywiście usłużyć. Podobno Franz d’Epinay zabawi rok jeszcze za granicą. W ciągu tego roku ileż to okazji może nam się nadarzyć, ile wydarzeń może nam dopomóc! Nie traćmy nadziei, tak dobrze i błogo jest ufać! Ale ty, Valentine, zarzucasz mi egoizm, a jak traktujesz mnie sama? Jesteś niczym piękny i zimny posąg wstydliwej Wenus. Cóż dajesz mi w zamian za moje oddanie, za poświęcenie i powściągliwość? Niewiele. Mówisz o panu d’Epinay i wzdychasz na myśl, że kiedyś zostaniesz jego żoną. Tylko tyle masz w duszy? Ja oddaję ci życie i duszę, tobie poświęcam najdrobniejsze drgnienie serca. I gdy ja cały jestem twój, gdy mówię sobie cicho, że jeśli cię stracę, umrę, ciebie wcale nie przeraża myśl, że będziesz należała do innego. Och, Valentine, gdybym był na twoim miejscu i czuł się tak kochany, jak ty, a masz przecież pewność, że cię kocham, sto razy już przesunąłbym dłoń między tymi kratami i uścisnął rękę biednego Maksymiliana, mówiąc: „Do ciebie, Maksymilianie, do ciebie tylko należę na tym i na przyszłym świecie”.	Milion milionów diabłów! czy trzeba cię, mój panie, wypraszać stąd kijem? Ale nie; szkoda go na ciebie. Idź po prostu spać i nogi nakryj ciepło. Gdy ci mózgownica ochłodnie, wrócisz tu, aby mnie przeprosić za swą napaść dzisiejszą.	Właśnie pisze go do Lorda Kanclerza czy tam do kogo innego, czyją jest rzeczą otrzymywać memoriały. Pisze o całej swej sprawie. Mam nadzieję, że się pomyślnie wywiąże z zadania. Dotąd plącze mu się ustawicznie pióro. Mniejsza z tym, praca ta zajmuje go, to ważne.	Wyborna jesteś!... Czy nie ona chciała zostać gospodynią dziekana? Czy nie ona nie mając grosza wynajęła sobie Gajdę, którego ja muszę teraz opłacać?... Czy sądzisz, że już cała wieś nie wie o tym, że ona jest naszą krewną, czym zapewne przed wszystkimi się chwaliła?	A czy w tym ogrodzie, w którym on ma gniazdko, też już roślinki puszczają kiełki? dopytywać się, wypytywać; prowadzić śledztwo. Mary.	Czy oni aby umieją chodzić około roli?	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	Ja go znam ja go znam to badzo przyjemny człowiek.	Nie mam pojęcia.	Nie należę ja do pierwszych poetów w Hiszpanii, których liczba bardzo mała, ale spróbuję, może się uda.	Niech się pan nie dziwi, że ja się tak do wszystkiego mieszam, ale ja przecie wasza mama. Otóż mama ogromnie ciekawa, jaki pierścionek pan przygotuje dla Niteczki? Prawda, że to będzie coś ładnego? Tyle ludzi będzie na tych zaręczynach! A przytem nie ma pan pojęcia, co to za malec wybredny! Ona taka nawet w drobiazgach estetyczna	Tego przy najlepszych chęciach i najdokładniejszych poszukiwaniach nie znajdziesz Alu, kolej na ciebie.	To nie ja mówię, tylko Verloc.	Widzisz, panie Nafirze, my sami nie wiemy, czy nam posiadanie tej wyspy korzyść lub stratę przynosiło. Sen, Państwo, Obywatel, Religia, Serce, RozumUmysły mieszkańców Snu są pod wszystkimi względami nadzwyczaj rozdwojone. Teraz snogrodzianie sami nie wiedzą, co mają myśleć, życzyć sobie lub pragnąć, i rzucili się jednomyślnie prawie w objęcia religii, którą tak pojmują jak wszystkie inne rzeczy, to jest rzewnie, lecz nieudolnie, zbyt wiele sercem, a zbyt mało rozumem.	Winni czy nie, a skrupić się na was może, boście nadto widzieli. Jestem pewny, że się te marjonetki nie pokażą więcej, ani ich potrafią dośledzić... król będzie markotny.	Wszystko jedno: mnie już panna Zosia może dać buzi, bo ja jestem już staruszek.	Żeby cię już zabrać do domu. Tęskno nam bez ciebie, dziecko.	A co jeśli znienacka nadejdą Hiszpanie?	A cóż myślicie?	A kto mu się kazał upijać? Zresztą co innego, kiedy żył, a co innego, kiedy go nie ma.	A myśmy się tu już niepokoili o panią Bo to ta Połąga, to nad samą podobno granicą? To prawie nie ma dnia, żeby ktoś mnie nie zapytał: „Franciszku, a przyjechała już pani Charlęska z dziećmi?”. Bo to u nas, proszę pani, hotel pełniusieńki, szpilki by nie wsadził. Ale dla jaśnie pani to zawsze się miejsce znajdzie.	A pada.	A ten drugi co za jeden?	Ach, głupstwo!	Ależ tak, widzisz je pan wtedy, gdy Bóg pozwoli, aby się zmaterializowały; wtedy dotyka ich pan, ociera się pan o nie, mówi do nich, a one panu odpowiadają.	Ależ, mówże już!...	Bóg widzi wszystkie rzeczy	Corpo di Baccocorpo di Bacco (wł.)	Czemu to tobie oddano pismo, zamiast wysłać je przez niewolnika?	Czyjegoż to?	Cóż to być może? Proszę, niech pan Marcin mówi śmiało, co tylko będzie w mojej mocy, ani chwili się nie powstrzymam, aby mu dopomóc.	Gdy będę wyjeżdżał do Warszawy, to zapakuję panią do kufra i zabiorę.	Gra zbyt jest piękna, abym dla niej nie zapomniał na chwilę o swych zasadach. Gdzie kości?	Hi! hi! hi! Hanka mu zacny pogrzeb sprawiła! Jeszcze się oblizuje!	I ratować, ratować go trzeba Jeżeli nie wszystko ocalić to przynajmniéj życie	I zapewne słyszała pani, że rodzina Stefana, a właściwie	Już pan zaczyna?	Kama, co ty wygadujesz?	Karolino! Karolino! Po co ty mówisz to wszystko? Jakiż związek słowa twoje mieć mogą z położeniem, w jakim zostaję, z bole­ścią wdowy, z trwogą matki? Po co mi piękność? Po co mi stroje bogate?	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Kiedy? A może na święty nigdy! Tak mi już wieś mierznie, że chebacheba (gw.) trzasnąć, rzucić. wszystko o ziemo ziem (daw., gw.) gdzie. mnie oczy poniesąponiesą (gw.) zakrzyczał gniewnie i poleciał.	Margaj.	Masz ślicznie sklepioną pierś	Miałem dziś szczególną przygodę	Milcz! Czekaj!	Mnóstwo! Śliczna to była uroczystość!	Morgan Każ przygotować łódź i opuść ją na wodę.	Może byś wyszedł naprzeciw pana Poiret	Może i racja... Może i racja	Myślałem, że z Warszawy...	Mów waść! Każde słowo pana Czarnieckiego warte, żeby je sto razy powtórzyć. Niepowszedni to człek i z dawna to mówiłem!	Na króla się nie gwiżdże	Nadbieży czas, że prawda na wierzch wyjdzie ale pierwej musi się pan nasz miłościwy sam przekonać... On też da mi później świadectwo!	Nasz.	Nic by mi z tego nie przyszło. Gdybym nawet nie posiadała osobistego majątku, może mi pan wierzyć, że w każdej chwili mogłabym stać się bogata. Nie wszyscy mężczyźni tak boją się pożycia ze mną, jak pan. Dajmy jednak temu spokój. Skoro pan wszakże wspomniał o okupie, przyszła mi do głowy zupełnie inna myśl... Przepraszam pana na sekundę.	Nie chce pan chyba powiedzieć, panie Cyrusie że pod kotłami będzie się palić diamentem zamiast węglem?	Nie mogę, za pół godziny muszę jechać na kolej	Nie możesz być tak strasznie realistyczny, Abe! Z tobą w ogóle nie można rozmawiać o sztuce! A ten naczelnik by mnie całą owinął sznurami pereł.	Nie ona daleko ode mnie nie pójdzie, a jak ją zawołam, wróci do mnie. To moja siostra.	Nie wiem tego.	Nie zrozumiałam jednego: jakiego rodzaju posadę pan mi proponuje?	Niech papa złoży dostateczny kapitał dla ojca pana Ignacego.	Nietknięty! a w dodatku rzędy naszych Bucefałów.	Niezbyt lubimy tę myśl, chociaż same nie chcemy Gilberta, o nie Ale nie mówmy o rzeczach niemiłych. Kiedyś będę zapewne musiała wyjść za mąż, ale postaram się, póki się da, odsuwać ten przykry dzień.	No, no! Patrz waćpanna, aby się przez nią krew nie polała. Podbipiętę choć do rany przyłożyć, ale w rzeczach sentymentu żarty z nim niebezpieczne.	O nie! Miałem dotychczas aż nadto dowodów, że życiem moim kierują zaświatowe jaźnie.	Otóż względna zamożność mojej narzeczonej jest dla mnie raczej przeszkodą do małżeństwa. Ale pokonałem ten problem na tle rzeczywistości uczuć. Na małżeństwo dla pieniędzy jestem za ambitny. A do tego nie wiedziałbym nawet, jak ich użyć.	Owszem, pracować z panem jestem gotów ale tylko, że tak powiem, jako nieoficjalny doradca. Zobaczy pan, że i tak mnie będą robili odpowiedzialnym za niepowodzenia, jakich pan dozna.	Oświadczyny rzekła Małgosia, nachylając się nad robotą z dziwnym uśmieszkiem, zdradzającym, że niezupełnie się z tym zgadza.	Pokąd sama chce; zwierzątko to nader przystojnie się zachowuje i roztropne jest. Dość długo już spała, teraz chce pobiegać, kosteczki rozprostować, patrzcie, jak prosto ku drzwiom susy daje.	Pomyśl, że jedna proklamacja, jeden kaprys serca może pchnąć entuzjastę do stronnictwa przeciwnego temu, któremu służył całe życie!	Potworne.	Precz stąd, trędowata babo! Kto ci pozwala zbliżać się do mnie? A ty, głupcze jak mogłeś ją tu wpuścić?	Prosta kobieta. Kompromituje przecież, mogłaby z czułościami nie wyjeżdżać przy ludziach!	Proszę, niech mi pan opowie jej dzieje	Radzco, a fajka?	Rocznica!	Również	Strasznie ci Żydzi wypierają nas...	Tak jest. Aby nie było nic z tego, co jest. Jeno wielkie morze, chłonące brud ziemi, a nad nim rozkazujący falom bogowie.	Tak ludzie wróżą!	Tak, kupiłem Cassan.	Tak.	To może być złudne. Pod tym zielonym sklepieniem echo jest w stanie przemierzać niewiarygodne odległości.	Trzeba było wezwać kolejowego doktora, przecież wam pomoc lekarska się należy.	Turkuł, śmiejąc się, wyciągnął rękę, aby w nią Borowski na zgodę uderzył.	Tym to sposobem dzisiaj posiada wspaniały pałac w Paryżu, ulica Helderska, nr 27.	Wcale nie!	Wielaga, nie daj się!	Wolno, wolno, czemu nie? ino was nie dopuszczą. Kniaź chocze uże umeratyKniaź chocze uże umeraty (z białorus.)	Wspominać nie warto! Gorszą się tym, że pan Kazimierz trochę gra...	Wynoście mi się zaraz i nie próbujcie po raz drugi żarcików!	Zapraszam cię do siebie Czekałem twojego powrotu z niecierpliwością.	Żeby błazna pytać?
A teraz niech pani uważa najciekawszą grupę. Te damy niemłode i nieładne, ten pan z siwymi faworytami i ten drugi z błędnymi oczyma... Widzi pani, jacy oni wszyscy poważni?... To są adepci spirytyzmu, uczniowie i uczennice pani Arnoldowej. Ruchliwa kobiecina!... Niedawno mieszka w Warszawie, a już w kilkunastu domach stołowe nogi i ekierki głoszą nadziemską mądrość. Gdybym nie wiedział, że moja macocha drugiego stopnia jest w najwyższym stopniu bezinteresowna, wróżyłbym jej, że zrobi majątek. Na nieszczęście zdaje się, że mój autentyczny ojczym grubo dokłada do stosunków z duchami. Pani, lepiej wydać bal na sto osób, aniżeli jeden pomyślny seans spirytystyczny!...	O, to jest rzecz bardzo ciekawa Wyobraź sobie wielką gromadę pszczół zbitych w jedną masę; z daleka wygląda to jak czarny worek wiszący na gałęzi, szerszy u góry, a węższy u dołu, albo jak duże winne grono. Pszczoły trzymają się jedna drugiej nóżkami. Moje towarzyszki uczepiły się innych, każda podała mi dwie nóżki, przykazując trzymać się ich mocno i nie puszczać. Tak wisiałyśmy z godzinę. Już mnie zaczęło boleć całe ciało od niewygodnego położenia, gdy przyszedł jakiś człowiek w płóciennym ubraniu i w gęstej drucianej masce okrywającej mu twarz i głowę, a w ręku trzymał plecioną kobiałkę. Człowiek ten zaczął kropić nas wodą, a potem mocno trząść gałęzią, do której rój był przyczepiony, i po chwili spadłyśmy w tę kobiałkę, a on nas zaraz nakrył płótnem i zawiązał. Przelękniona panującą wśród nas ciemnością i hałasem, zaczęłam się pytać moich towarzyszek, co to znaczy i co z nami dalej będzie; ale one uspokoiły mnie, mówiąc, że nie potrzebuję obawiać się żadnego niebezpieczeństwa i że odbywają się właśnie przenosiny królowej matki wraz z całym jej dworem do nowego królestwa.	Nie, pan nie to mówił. Wytężajmy siły, żeby przekonać lud, zniszczyć jego ciemnotę, ale szarpajmy na sztuki nikczemność renciarzy! Co do mnie, wszystko co robię, robię ze świadomej obawy. Staram się zabiec losowi drogę, jeżeli można tak powiedzieć, przebłagać ludzi, żeby mojemu dziecku nie wyrządzili krzywdy. Może, gdy odejdę, wspomną... Ozwie się w nich to martwe wieko dobra. Utworzyłem, wie pan, ogrody... Pojmuje pan... rodzaj domu ucieczki dla tych dziewcząt. Chcę moją córkę zbliżyć twarzą w twarz z tym, co bywa z kobietą. Chcę tym widokiem jej serce zastalić, oderwać od złego, porwać ku dobru. Bo niewiadomość... Ale chcę to zrobić tak, żebym to nie ja sztucznie zrobił, lecz żeby to jej serce świadomie wykonało. Czy to dobrze, panie, czy to dobrze? Bo samo dobro człowiekowi nie starczy. Częstokroć złe prowadzi do dobra. Skoro się wie, to się może, a skoro się miłuje, to się stwarza. Czy nie tak? Patrz pan... Świat cały naginam do tego, żeby moje dziecko uchronić ode złego... cha-cha! A ludzie mówią i piszą, że ja to z nadmiaru miłości bliźniego... cha-cha!... Tak wielkie jest w nas oszustwo, kłamstwo przyschnięte jak spalona skóra... I sam nie mam odwagi powiedzieć, wyznać... Łżę, przybieram pozy, mówię jak kaznodzieja. Wiedział to stary Pascal... „Nous travaillons incessamment à embellir et à conserver cet être imaginaire et nous négligeons le véritableNous travaillons incessamment à embellir et à conserver cet être imaginaire et nous négligeons le véritable (fr.)	Wszystko mi jedno. Muszę ją mieć. Udałem się do ciebie po radę, lecz jeśli ty jej nie znajdziesz, znajdę ją sam... Aulus uważa Ligię za córkę, czemuż bym ja miał patrzeć na nią jak na niewolnicę? Więc skoro nie ma innej drogi, niechże oprzędzie drzwi mego domu, niech je namaści wilczym tłuszczem i niechaj siędzie jako żona przy moim ognisku.	Ale cóż pani śnisz zkąd to wszystko, mógłżebym ja panią zdradzić? Nie, pani, nierozerwane węzły łączą nas, twój charakter pełen słodyczy, twa dobroć dla mnie, są rękojmią że ci nigdy żadna Cosel szkodzić nie może.	Idźże więc je obejrzeć. Grunt tam jest zmurszały, pełen jam i rozpadlin. Jedno niezgrabne, nieopatrzne stąpnięcie może położyć kres gonitwie. Miejże się więc na baczności. Zostawiam cię tutaj i udam się z meldunkiem do twej drużyny, by wiedziano, gdzie należy spodziewać się napaści psów. Czynię to jedynie ze względu na ciebie, nie poczuwam się bowiem do żadnej łączności z wilczą hałastrą.	Żebym był do stajen nie poszedł, chorego konia pańskiego opatrywać konia, na którym on już nigdy siedzieć nie będzie, a codzień go sobie przyprowadzać każe... żeby nie ten koń! nie byłbym ci ja dał się wyrwać ze psy i z temi psubraty, co za tobą poszli na rozpustę!... Co tobie ojciec sprawi, łaźnię czy kaźnię ale że ja (dodał zwracając się z pięścią do jadących z tyłu), że ja tym łozami do krwi skórę wygarbuję, to tak pewna jak żem dziś żyw, i że się zowię Wojusz Sowa, i żem zawołania Półkoza, i żem ciebie na trutnia wychował...	Hm! Swalgon! jużci musi to być, kiedy mówicie, żeście nim, ale odzieży Swalgona nie widzę na was, ani pasa, ani...	Mam go ze sobą, tak jak dowódca iłżecki ma klucz od naszej strony. Zacny człowiek, można na niego liczyć Już dawno nikt tu nie zaglądał. Za naszego pana życie szło jakoś tak spokojnie!	Wszystko mieć musi swój skutek przy boskiej pomocy ale ja, jak oto powiadam, nie byłem obecny przykładnej śmierci owego szlachcica, co tak blisko mnie mieszkał, a miał za żonę córkę don Alonza de Maranon, jak to już wspomniałem... byłem wtedy w Tembleque, gdzie nająłem się do żniwa.	A cóżem ja gorszego od innych?... Pani Latter bankrutuje, wszyscy ratujecie się... Dlaczego ja mam zostać bez chleba?... Przecie służyłam wiernie, oj, oj! i nie tylko pensjonarkom, ale pannie Helenie i panu Kazimierzowi... Za cóż mam ginąć?	Tak, tak... i jeszcze za to, że gdy Mowgli polował, tyś rozpędzał na cztery wiatry wszelką ściganą przez niego zwierzynę... Tak, Płaskogłowy, zamiast usunąć mi się z drogi i przepuścić zwierzynę, leżałeś jak pień głuchy i nie zważałeś na moje gwizdania	To nie bajka, broń Boże, lecz najoczywistsza prawda, spisana ręką twego ojca i jego podpisem stwierdzona. Hrabia de Lembrat, słuchając jedynie podszeptów dumy, postanowił chwycić się podstępu. Powiedział on sobie: „Moje rodowe nazwisko zabłyśnie jeszcze wśród świata, na przekór Bogu i naturze”. I w najściślejszej tajemnicy kupił od owczarza dziecko, kazał wynieść się jak najdalej jego prawemu ojcu i jego prawej matce, którzy zmarli następnie we Włoszech, i starał wmówić w siebie, że to jego własna krew płynęła w żyłach nowo narodzonego. Tym dziecięciem był Roland de Lembrat: byłeś ty!	Bo też osioł nigdy nie będzie faraonem	Czuję w każdym razie to samo, co on, gdy go chłopy wyrzucały w zawieję. Mnie tak samo wyrzucono na dwór z mego domu.	Mocna panna! Ja bym się puścił na ten interes	Myślałem o mojej nędzy i o tych lekkomyślnych bogaczach, którzy nie wiadomo na co i jakim sposobem trwonią majątki.	Po dawnemu, choć może i ździebko lepiej. Jambroż lekują, przychodził wczoraj i owczarz z Woli, okadził ją, maście jakieś dał i pedział, co do dziewięciu niedziel będą zdrowi, byle jeno na światło nie wychodzili.	Rzetelna prawda, ale bo też wiecie: zbierało się i zbierało, póki się nie nazbierało, a teraz czas by skończyć, ot jak!	Sądzę, że nie. Moglibyście działać na pożytek...	To jest mieszkanie świętej pamięci ojca pana dyrektora?	To prawda że wszelka nauka przychodzi mu łatwo. Jest jednak zbyt samowolny. Wróciwszy jednak do tego, o czym wspomniał, czy według pana rzeczywiście Mitrydates stosował takie środki ostrożności i czy były one skuteczne?	Zazwyczaj tak, ale Cavalcanti to taki oryginał, że nic nie robi jak inni. Jestem pewien, że wysłał syna do Francji, aby znalazł tu sobie żonę.	Wiem, jak spędza każdy dzień Wiem, kiedy wychodzi i kiedy tu powraca. Wiem o jej zmartwieniach, o jej drobnych rozrywkach, o jej głodzie i chłodzie. Wiem, jak siaduje po nocach nad książkami, ucząc się zawzięcie. Wiem, jak się cieszy, gdy przybywają do niej po kryjomu jej przyjaciółki... gdy może się z nimi trochę pośmiać i pogwarzyć szeptem. Gdyby zachorowała, wiedziałbym o tym natychmiast i przybyłbym tu jej usługiwać... o ile by mi na to pozwolono.	Bo nikt w mieście nie mówi inaczej. Przecież człowiek, który ma pieniądze, sens w głowie i nikogo nie zarwał, nie ucieka z miasta Bóg wie gdzie...	Odejdź już, nie dogaduj. Nie podoba ci się, to nie patrz.	A dam! a dam! Co do szczerości intencyi, nie byłbym szczerszy, gdyby o własną moją skórę chodziło.	Chciałbym mieć parę podobną do pańskich Tyle, że z zielonymi szkłami. Dzięki nim słońce przestanie mnie razić podczas pracy na polu.	Co ci jednak nie przeszkadza uwielbiać ich, a nawet łączyć się ze Szlangbaumem?...	Czy w domu pani ciotki nie bywa prezes Holbein?	Dawnoście to tę bajkę o naszym dziecku słyszeli?	Gdybym była tak młoda, jak ty, zdecydowałabym się na przechadzkę po parku	Jak Boga kocham! nie dadzą człowiekowi mówić!	Jakoś nie znasz swego dziedzica.	La! La! (nie, nie)	Monte Christo jest nazwą wyspy, nazwisko rodowe hrabiego jest inne.	Może bo	Narzeczona! Nie wiedziałam, że pan Karol ma narzeczoną... nie wiedziałam...	Nie do prochowni, tylko do fortecy. A–u... A–u...	Nie dopłyną!	Nie mogę tego powiedzieć, ale czuwaj nad nim.	Nie potrzeba wierzym ci tak!	Nie wiem co myśleć. Nie mógł opuścić posłania, nie przekroczywszy przeze mnie, coby mnie napewno zbudziło. A jeśli nawet wyszedł istotnie i zabrał klejnoty, gdzież je mógł skryć i w jaki sposób wróciły one do New Hawen? Czy masz pan rysopis człowieka, który zostawił tam torebkę. Godzi się on z wyglądem przyjaciela mego?	Nie. Nie ma pani.	Nędzny to haracz, mój panie Prawdziwe skarby znaleźlibyśmy dopiero nad Eufratem, gdzie pysznym, choć jeszcze słabym królom bardzo potrzeba przypomnieć czasy Ramzesa Wielkiego.	O snach nie było mowy wcale.	Sądzisz, iż ujrzawszy cię mógłby rzucić cień na twoje dobre imię i na twoją pobożność?	To prawda.	To wyście, panie, szlachetny rycerz z Bogdańca?	Właśnie Oni nie mogą porządnie się bić. Ale puść ludzi przeciw ludziom, a zobaczysz, co potrafią. Zresztą, co wy wiecie o wojnie!	Zrobicie abo i nie zrobicie...	Ładne zajęcie dla dependenta kancelarii pana Desroches!... Nigdy nie pokonasz swojej próżności, smarkaczu?	A i tobie by coś należało!	A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?	A pan pułkownik tu z wami?	Albo ty być musisz Jaksa z Miechowa, lub jam ślepy i głupi! zawołał okrągły człek.	Balsam mi wlewasz...	Bardzo mi przykro ale musicie już odejść.	Boczek?	Chce jak najszybciej wymierzyć mu karę i się zemścić	Chodzi o ciebie i muszę z tobą pomówić. Zajmę ci tylko pół godziny.	Chwałaż Bogu Od razu wiedziałem, że się z sobą doskonale porozumiemy.	Co ma być? W banku siedzi.	Co słychać u Józka	Cóż się tak zataczacie, Feliksiak, urżnęliście się?	Cóż, dobijał się kto?...	Dobro rzekła Ludka, chcąc się przysłużyć przyjacielowi, który jak się zdawało, wyszedł z jednej biedy, żeby wpaść w drugą.	Dobrze by choć skórę zedrzeć z niego	Dokąd?	Gadajże swoją historię	Hańba...	Kto?	Mianowicie?	Mniemasz, że stróże się zgodzą?	Może tak kochają dzicy ludzie, jacyś buszmeni, czy inni ludożercy	Możemy odłożyć rzecz do jutra. Dziś zdasz mi tylko relacje w tej sprawie.	Mówił, mówił, tam Pan, tam...	Nasypy muszą być skończone do świtu! A, Michel z Gołuba! Właśnie mi cię, bracie, potrzeba! Pójdziesz do miasta, zbierzesz co silniejszych, umiejących robić bronią mieszczan i sprowadzisz ich do zamku.	No, ale i pan także zna Łódź dobrze.	No, czy mogłam przypuszczać, że zostanę żoną tego surowego pedagoga, który mnie dręczył algebrą...	No, pokażcie.	Obu?	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Pahareen, góralka z Dalhousji, moja matko. Ukryj w cieniu swą krasę, o Rozdawczyni Rozkoszy!	Rozstąpcie się! Dalej w tył!	Skąd wiesz o tem?	Spraw bardzo wiele.	Strasznie dzisiaj gorąco! tylko. zacząć.	Ta sama, siostro Agnieszko, ta sama. Bardzo dzielna pracownica.	Walczyć... Zmusić pana Korkowicza, ażeby uznał swój błąd i zwrócił pani należne miejsce.	Wierzę, że ona chciałaby cię mieć jeszcze dłużej, ale i nam się coś należy.	Wiesz o tym	WittenbergWittenberg	Więc któż była owa piękność?	Wolałabyś o Baldim?	Yhy, dobra.	Zostałeś więc obity, biedny chłopcze, jak ci nauczyciel zapowiedział?	Świeeeetnie!	„Nowymi cię pchniemy tory”	„Waluś! Waluś! Waluś! dyszała Józia z omdlewającym ruchem kolan, cisnąc się do niego i czerwonemi ustami wpijała się w jego twarz brudną, zalana strugami potu, rozgrzana.
Mnie on i od rodzonego bliższy, tym bardziej że rodzonego nigdy nie miałem. Nie czas się o afekta spierać! Widzisz, Janie, żeby to nieszczęście świeżo w Michała uderzyło, może sam bym ci powiedział: daj katu kaptur i jedź! Ale policzmy, ile to już czasu upłynęło, nim Charłamp z Częstochowy na Żmudź zdążył, a pan Andrzej ze Żmudzi do nas. Teraz nie tylko trzeba do Michała jechać, ale przy nim zostać, nie tylko z nim płakać, ale perswadowaćperswadować Ja! I pojadę! Tak mi dopomóż Bóg! Znajdę go w Częstochowie, to go tu przywiozę; nie znajdę, to choćby na Multany za nim się powlokę i póty go szukać nie przestanę, póki o własnej mocy szczyptę tabaki sobie do nozdrzechdo nozdrzech (forma D. lm)	Jeśli on się rozmyśli, to ja się powieszę. Tak to łatwo was zapomnieć! Będziesz go miała, kiedy zechcesz. Cóż mam odpisać?	I nie chcę mieć lepszego. I właśnie jako do przyjaciela zwracam się do ciebie, Haneczko, z najgorętszą prośbą. Nie masz pojęcia, jak ciężko jest mi mówić. I dlatego proszę cię, proszę cię bardzo, byś przyjęła to, co ci powiem, jak obiektywną i bezwzględną prawdę. Byś zrozumiała, że mówię ci wszystko, co powiedzieć mogę. Byś nie zadawała mi dalszych pytań. Czy możesz mi to obiecać?	Nie, panie Cyrusie, na pewno nie zapomnimy i jeśli kiedykolwiek znajdę ziarnko tego tytoniu, co to się mnoży trzysta sześćdziesiąt tysięcy razy, to może pan być całkiem pewny, że go nie wyrzucę! A teraz co mamy robić?	Ho, ho, miałem rację!... a Grzesikiewicz?... dobrze, bardzo dobrze. Bardzo dużo mówiliście ze sobą Wiesz że takiego dobrego i uczciwego człowieka nie znam drugiego na świecie. Żebyś chciała iść za niego, byłbym zupełnie szczęśliwy. No, ja cię nie zmuszam, przysięgam Bogu, nie zmuszam Myślałem sobie tylko, że gdybyś mieszkała w Krosnowie, to jeździłbym do was codziennie.	I nie widzieliśmy nic O, co ja widzę! Tam stoi Puk!	Może i tak Ale co do skał, to żadnych w cieśninie nie ma!	Trzeba przyznać, że to wielcy ludzie... Łatwiej męczyć drugich niż siebie. A powiedz mi, co on pije?	W sieni se legowisko wyszykuję... juści... a jeśli każesz... to do waju jeść przyjdę... dzieci ci za to przypilnuję... juści... Pieska ino zabierz, bok mu skaleczyło... juści... stróżować ci będzie... czujny wielce.	Cóż gadać? Izdebkę na prałatówce w podwórcu mam, jako ci wiadomo, do śmierci podarowaną, a dziesięć czeskich co miesiąc mi przynosi pachołek pana burmistrzowy. To i starczy na łyżkę ciepłej strawy.	I! Czas o tym myśleć. Gorzej to, że teraz jedziesz.	Jak to niepotrzebna? Co ty wygadujesz?	Jesteś gorzej niż dzieckiem straciłaś zdolność rozumienia własnej sytuacji. Niewiele brakuje, a będziesz przekonana, że to my chcemy cię unieszczęśliwić, a ten osobnik uwielbia cię i szanuje.	Nie kazał wydawać, że to ty.	Niech to diabli wezmą! Człowiek nigdy nie może być dość ostrożny. Ładnie byśmy się wpakowali, nie ma co mówić!	Nikodem to tęga głowa Jaszuński powiada o nim, że zajdzie jeszcze wyżej, niż komu zdawać się może.	A skąd pan to może wiedzieć?	Ach, Pencroffie chciałbym zobaczyć, jak pan używa harpuna. To musi być ciekawe.	Dałbyś spokój. Jak zdam egzaminy, to odpoczniemy. To mi przejdzie. Głupstwo! Jakiś ty zawsze niecierpliwy, Ruciu; chciałbyś z chorobą rozprawić się w trzy słowa. Trzeba mieć cierpliwość i czekać.	Dosyć. To prawie jedyna moja znajomość w Warszawie. I przytem bardzo lubię panią Emilię.	Jak mi dasz ten piórnik, to ci coś bardzo ciekawego powiem.	Jeden na czterech! Dziewięćdziesiąt cztery dział wyszło już z Nadarzyna. To znaczy: trzy działa na nasze jedno.	Nie, to niemożliwe Idźmy dalej. Czy wie pan, w jaki sposób Top zdołał odszukać wasze schronienie o pięć mil od miejsca, w którym leżałem?	Niechże pani mi pozwoli przyjść do słowa bo się nie porozumiemy. W sukni, o której mowa, nie ma nic do poprawienia.	Nudny jesteś. Więc opowiedz o Franciszce na polach Elizejskich; to ją tak zabawi.	To drobne owady	To to bardzo bym chciała wiedzieć... może by jeszcze... Hm! Bo jak tu z braterskim gniewem na sobie pokazać się przed Panem Bogiem?	A! a! Starego króla, chorego, zmęczonego, nikt takiemi doniesieniami trapić nie zechce, a gdyby nawet się dowiedział, myślisz że on może Bonie pannę z jej fraucymeru odprawić, i że ona na to zezwoli. Na przekorę ją przy sobie trzymać będzie.	Dla Boga!... Co waćpan mówisz!... Poddali się?!...	Idź, moje dziecko, idź i niech twoja żona będzie dla ciebie takim błogosławieństwem Bożym, jak ty dla mnie!	Młodzieniec ten ubóstwia panią, a ja przepowiadam, że pani zostaniesz jego żoneczką. dodał głośno Dalejże, mamuniu proszę włożyć kapelusz, piękną suknię w kwiaty i przepaskę hrabiny. Ja sam pójdę sprowadzić fiakra.	Ale deszcz nie padał?	Co takiego?	Co takiego?	Dla tych, którzy się nią łudzą.	Dobra bo obóz zlustruje, wodzów zobaczy i wyrozumie, co tam myślą, a tego by lada ciura nie uczynił.	Dobrze. W takim razie nie pozbawiaj się mego kapitału, ale... Uważasz... może mi jednak coś wypaść...	Fulgencjusz był dobry chłopiec ale oni przewrócili mu w głowie morałami.	I pewnie będzie, ale kiedy?	Lordzie słyszałeś, com mówił, i widzisz, że wszyscy niemal odpowiadają chętnie memu wezwaniu...	Nie, ale gdyby pan był tak nadzwyczajnie dobry... Nie chciałabym czekać w restauracji... Może by pan mógł zajrzeć, czy tam wszystko jest już gotowe?	No, ale i pan także zna Łódź dobrze.	O jakiej Nastusi? Aha, o tej, co się jej nijaka przygoda nie ima?	O, z pewnością; ale mnie nie obchodzi, jak wygląda z zewnątrz, ciekawy jestem, jak wygląda w środku. Słuchaj, musisz mnie tam kiedyś wziąć ze sobą.	Pan prezydent zabronił kogokolwiek wpuszczać bez meldowania. Ja zaraz pana doktora zamelduję.	A dlaczego ty mi dawniej tego nie powiedziałaś?	A gdzie mógłbym być? Nikt mnie teraz nie chce znać.	A pan Norski był u profesora Dębickiego?	A więc babunia pisze?	A zamiotła!	A! chyba nie kochałaś syna...	Armentières	Ba! wymysły romansopisarzy i dramaturgów przeskakują równie często z książek i sztuk w realne życie, jak wydarzenia życia realnego wstępują na teatr i rozpierają się w książkach. Widziałem, jak w moich oczach urzeczywistniła się komedia o Świętoszku, z wyjątkiem rozwiązania; nigdy bowiem nie zdołano Orgonowi otworzyć oczu.	Boś pan jeszcze nie znał żadnej coby imienia kobiety wartą była!	Całą szklankę wypiła?	Ciało odparł z uśmiechem rządca.	Czyżby od państwa de Morcerf?	Cóż z tego, choćby nieszczęśliwy Ludwik już nawet nie żył?	Daj spokój tym głupim terminom technicznym!	Dawno mąż umarł?	Dawno, jeszcze w październiku.	Dosyć tego, Ludko, postaram się tu uspokoić Małgosię, a ty idź po Artura. Zgłębię tę sprawę i raz na zawsze położę koniec takim figlom.	Gdzież żona?	I król widziéć mnie nawet nie zechce?	Jedziesz do Paryża?	Jeno jej miecz do gardła przykładasz!	Jestem Tristan, ten, który tak kochał królowę i który będzie ją kochał aż do śmierci!	Kradzione?	Najlepiej się człowiek poznaje, kiedy jest sam!	Natychmiast. Nie chcę być przez kogokolwiek pomówiony o opieszałość.	Nie mów, synu, tak strasznych rzeczy	Niech i tak będzie. Odwiedziłem starego druha.	No, no... uspokój się, bo tamten był blondyn	Odwzajemnione?	Ona nie żyje! Ona nie żyje!	One tu mają pod wodą jakieś fabryki czy coś Tu się nikt nie kąpie, proszę pana.	Pan zatem odbiera swojego konia?	Pieniądz traci wartość, matko!	Pocztówki z życzeniami	Pokaż go!	Powrócić wam trzeba, miłościwa pani, do dawnego trybu, do obojętności pozornej, do chłodu. Wiele rzeczy niewidzieć, niesłyszeć i nierozumieć.	Przecież Stany Zjednoczone nie utrzymują stosunków dyplomatycznych z generałem Franco?	Przyjdę osobiście.	Rzymianinem	Sami widzicie! Podążał tą drogą gubernator wraz ze swoim kapitanem i siedmioma żołnierzami, z których jeden poruszał się pieszo, gdyż jego koń w chwili ucieczki upadł i złamał nogę.	Stefciu!...	Tak jest	Tak jest masz hrabia słuszność. Słowo zagadki leży po za tym światem, jest w ręku śmierci. Nam pozostaje w naszych pragnieniach absolutnéj wiedzy rezygnacya dzieci, które się napiérały gwiazdki z nieba.	Tak, kochanie, tak. Tam, w Ziemi Izraela, w tamtej krainie. A chciałbyś tam być?	Tak, pani, słyszałem	Takie właśnie robię interesiki.	Tedy kto babę włożył do wody?	Trzeba wierzyć, kiedy pan profesor mówi	W Płoskirowie? Teraz?	W których? Kradzieży, czy mordzie?	Wielki Boże!... Chyba zanadto wzruszyło go niespodziewane szczęście...	Więc tkwij pan.	Więc wszystkie moje starania daremne?	Wracasz z sesji?	Wyjdę za niego... Musi się ze mną ożenić.
Nie ma o czym mówić bo ja się na to nigdy nie zgodzę.	Tak lorda de Winter, a teraz powinieneś wszystko zrozumieć, wszak prawda? Buckingham rok cały bawił w Hiszpanji. Na tydzień przed jego powrotem, lord de Winter umarł nagle, a ja zostałam jedyną jego spadkobierczynią. Kto był winien jego śmierci? Bóg, wszystko wiedzący, wie i to zapewne, ja, nie obwiniam nikogo!...	Poczekaj, nie brnijmy w nieistotne nieporozumienia. Mówmy otwarcie raz w życiu, nie przyjmując niczego za obrazę. To nie jest tak banalne. Pozycja społeczna, Historia, UpadekJesteś hrabia według Tempego jakiegoś potwornego świństwa na wielką skalę. Możesz pomyśleć: „Dobrze nie mam żadnej tradycji, przy pomocy której mógłbym upiększyć mój upadek. Jestem czymś bezimiennym, odpadkiem młodszej pseudokultury, która u nas właściwie nic ciekawego nie stworzyła, przeżuwając od wieków zagraniczne nowalie i to przeważnie nie w porę, nie te, które należało, i nie z tej strony je przyjmując, z której należało. Ty jesteś czymś tak międzynarodowym jak pierwszy lepszy komunistyczny Żydek narodowość to dość wczesny wynalazek to jakby ktoś wkładał pięknie rzeźbiony patyk w koła lokomotywy, chcąc ją zatrzymać. I to jest najstraszniejsze, że jakkolwiek to, co się teraz zaczyna, ma wszelkie pozory wielkości i może jest wielkim w chwili stawania się, będzie przyczyną szarzyzny i nudy społecznej, o jakiej my pojęcia nawet nie mamy, mimo że na te rzeczy już narzekamy. Dlatego nie mogę przejąć się tą ideą.	A! to być nie może, wy musicie być z nami!	Ach, widzę, niestety! że nie możesz pan nam przebaczyć mimowolnego współudziału w ostatnim wypadku. Musimy więc z żalem wyrzec się przyjemnego towarzystwa i życzyć panu szczęśliwej drogi! Niech Bóg ma pana w swej opiece!	Agnieszka! moja Agnieszka! Czemu jej pan nie nazywasz po imieniu?	Chce pan iść do wychodka? Czy nie ma pan jakich innych zamiarów?	Czyż mnie słuch nie myli?... Boże miłosierdzia!... zdaje się, że on mi śmie grozić?	Dlaczego mi o tym nigdy nie mówiłaś?	Do rzeczy, do rzeczy! Krótko i węzłowato! Pani pewnie coś zmalowała nie w porę?	Ja wiem, panie gajowy, że chciałby pan zakurzyć Pal pan na zdrowie. Tu jesteś jak w domu.	Jak to prawe?... Ja mówię, że lewe!...	Jestem, panie	Jesteś, widzę, uparta jak koza Wszak słyszałaś wyraźnie słyszałaś chyba wyraźnie, że dziadek zabronił nam obu pokazywać mu się na oczy. Będzie ci dobrze, nie wiesz nawet, jak bardzo dobrze!... Włóż na głowę kapelusik! Nie jest ładny, ale na drogę wystarczy. Chodźmy teraz!	Już ich nie będę zrywała Ale czemu drapieżny ptak tak głośno skrzeczał i krakał, powiedz, dziaduniu!	Najjaśniejszy Panie, przybyłem do Paryża jak mogłem najprędzej, aby powiadomić Waszą Królewską Mość, że w ramach moich czynności urzędowych odkryłem zamach, zamach prawdziwy ale prawdziwa burza zagrażająca tronowi Waszej Królewskiej Mości! Najjaśniejszy Panie, uzurpator uzbroił trzy okręty; ma jakiś plan, być może zupełnie absurdalny, ale niemniej przez to straszliwy. W tej chwili opuścił już zapewne Elbę i zmierza, nie wiem, gdzie	Naprawdę? to już spokojny jestem przynajmniej o konia; potrzeba mi następnie ubrać tego konia, a uprząż wierzchowca składa się z takich przedmiotów, które jedynie muszkieter sam osobiście kupić może; lecz to wszystko będzie kosztowało trzysta liwrów najwyżej.	Nie	Nie bój się Nie takie rzeczyśmy robili.	Nie potrzebujesz się wymieniać. Każdy w Rzymie odgadnie i tak, o co chodzi, a z Rzymu wieści rozchodzą się na cały świat.	Nie powiadaj bele czego, po dobrej woli poszedł z drugiemi swojego się dobijać, i wy tam jaką morgę lasu mieć będziecie...	Nie pozostawaj tam długo, bracie...	Nie ten już co był	Nie! Gdyby tak było, umiałby mówić po francusku. Lecz on czytał, i to wiersze. Tylko nie zdradź się przed nim, na miłość boską, że wiesz o tym.	No, musi, odparła Ninon: ja będę go kokietowała, kokietowała jak Babetta, gdy Pobożanin się na nią pogniewa, będę mu w oczy zaglądała, uśmiechała się, wzdychała... aż w końcu go zbałamucę...	O! pojmuję trzeba być dyskretnym z taką korespondencją; jednakże można ją pokazać spowiednikowi, a wiecie zapewne, że ja otrzymałem święcenia.	O, tak, ręczę za to, panie hrabio. I nie ma w tym nic dziwnego. Do szczęścia nie brakuje im niczego; są młodzi, weseli, kochają się, a mając dwadzieścia pięć tysięcy liwrów renty na rok, zdaje im się, że to iście Rotszyldowe bogactwa, choć widzieli wiele ogromnych fortun.	Oczywiście. Wiadomo panu, że podsłuchałem zakład, zaraz potem nastąpiła kradzież i morderstwo. Nieco później skradziono rubin, a wszystko to odbyło się w terminie przez pana oznaczonym. Jedną z tych zbrodni musiałeś pan chyba popełnić i to prawdopodobnie kradzież rubinu, za co, w danych okolicznościach, nie podlegasz pan karze. Czy wnioskowałem niesłusznie?	Pieniądze. Przyjaciele jeńców muszą zapłacić za nich tyle pieniędzy, ile tylko mogą zebrać. A jeśli minie rok, a okupu nie będzie, wtedy jeńców się zabija. Taka jest zasada. Tylko kobiet się nie zabija. Zamyka się, ale nie zabija. One są zawsze piękne, bogate i okropnie się boją. Zabiera się im zegarki i inne takie, ale zdejmuje się przed nimi kapelusz i rozmawia z wyszukaną grzecznością. Nikt nie jest tak dobrze wychowany jak zbójca	Potem oberlejtnant Lukasz zaczął szukać po wszystkich kieszeniach, a ponieważ nic nie znajdował, wyjął z kamizelki srebrny zegarek i dał mi go. Był bardzo wzruszony i rzekł: „Gdy dostanę gażę, Szwejku, to mi spiszecie, wiele wydaliście na te podwójne porcje... A ten zegarek zatrzymajcie osobno. Ale na drugi raz nie bałwańcie się”. Ale potem przyszła na nas obu taka wielka bieda, że ten srebrny zegarek musiałem zanieść do lombardu...	Tak, panno Łucjo. Dzisiaj byłem tu ostatni raz. Podałem się do dymisji, przekazałem zarząd panu profesorowi Dobranieckiemu... Stary już jestem, panno Łucjo.	Ty wiesz, że to nie jest głupi kant Na tem można zrobić hopy.	Więc sądzisz, panie, że robić ich nie potrzeba, nie warto?	Wpadł w ciężką chorobę nerwową. Prowadził niemożliwy tryb życia, pił, hulał, awanturował się i wreszcie doszedł do obłędu. Biedny Żorż!... Dwa lata był w domu obłąkanych... Trochę go podleczyli. Nie ma już teraz napadów furii; lecz o zupełnym wyleczeniu, niestety, mowy być nie może... Biedny Żorż... Nie może pan sobie wyobrazić, jak strasznie cierpiałam z jego powodu... Tym bardziej że on od czasu swej choroby stał się tak nieżyczliwy dla mnie. Przedtem kochaliśmy się bardzo. Wie pan, że Żorż jest tu, w Koborowie...	Zapewne Nie wolno mi jednak tak postąpić.	A list waść masz?	A pan skąd obecnie, jeśli spytać wolno?	A później?	A teraz, panowie wszyscy za jednego, jeden za wszystkich, to nasze hasło, nieprawdaż?	A topole prawić będą stare baje o Sobieskimtopole prawić będą stare baje o Sobieskim zaśmiał się Radlicz.	A więc bez przyzwolenia!	A-to-tso powrócił z Onczidaradhe w samo południe...	Ale?...	Bardzo	Bardzo ładna i bardzo nieprzystępna	Bez grosza!	Chce ksiądz dobrodziej, żebym wyszedł przez okno?	Co tobie?	Co znaczy, czy to prawda? Całe miasto mówi o tym!	Codziennie próbę urządzać można, zawsze na kim innym.	Czy prawda, że można po oczach poznać zbrodniarza?	Czy wchodziłeś z nią do nich?	Cóż on tak krzyczy głośno?	Cóż to, praca Karolce obrzydła?	Daję ją.	Hm! Poszedł precz!	I Rastignac odmówił ci?	Jednak sam teraz wygłaszasz teorię.	Jeszcze tego brakło! I tak już jest za dużo wynalazków wojskowych. Na przykład maski do zatruwania gazami. Naciągniesz sobie taką maskę na głowę i jesteś zatruty, jak nam wykładali w Unteroffiziersschule.	Jeśli jest łotr pod słońcem z którym za wiele już mówiłem, to najpewniej Heep!	Każdy z nas pamięta o paru takich i to właśnie sprawia przykrość, wielką przykrość...	Kiedy pan nasze strony opuszczasz? głośniej spytała Julja.	Kobieta, Mężczyzna	Mnie się zdaje, że na ból głowy zaleca się spokój	My z Niemców	Na kamieniu urodzone	Niech będzie. Czego się wtrąca, po co zaczepia?	Niechaj robi i my go mieć będziemy.	Niekoniecznie, ale to jego miły styl.	No, i Hiszpanów niemało!	No, na uniwersytet.	No, pamiętaj se, ośle zatracony!	Nu! otwórzcie oborę! rzekł do Macieja, który wyszedł na podwórze i przypatrywał się z zagapieniem sobie właściwem czterem koniom plączącym się na postronkach, wiedzionych przez jakiegoś obdartego żydziuka.	O, jakież to piękne!	O, to się rozumie. Więc dziś po południu każę w korytarzu umieścić ogłoszenie, a...	Otwórz okno... przynieś stamtąd łóżko... a niegodziwiec...	Owszem, panie, uczynię, co w mej mocy, cokolwiek będzie Jednak za pozwoleniem pańskim tylko poszukując tego skarbu mogę uratować życie własne i tego chłopca. A jakże!	Pan!	Phi, to jest... uważ pan dobrodziej... jakby to wyłuszczyć... hm	Przezwała nas niewstydnymi głupcami i osłami	Rozerwę się czy co, u kata	Skąd o tym wiesz?	Są zaprzęgnięte, panie hrabio Czy mam jechać z panem hrabią?	Tak.	Ten człowiek wyglądał na zgryzionego A jeśli Chińczyk rzeczywiście go okradł? Ten człowiek wyglądał na bardzo zgryzionego.	Ten rodowód dam ci zaraz... moim sposobem... a przy tym kilka przykrych słów.	To idź pan na Bródno! Dziś rano go tam zawieźli.	Towarem, przeznaczonym na wywóz	Ty, bratku, lepiej poczekaj tu przed bramą Wpadnę na górę, oddam list, poczekam na odpowiedź i za chwilkę będę znowuż na dole.	W każdym razie mamy pomyślny wiatr dla żeglugi do Przylądka Szczęki	Wara ci od mego ojca! Ojciec mój pochodził ze znakomitego rodu, przybył z południa, a umiał uczyć rozumu każdego konia, który by się ośmielił zastąpić mu drogę! Pamiętaj o tym, bezczelny brumby!	Widzisz więc, że bez wiedzy i przeciw woli prezesa zapraszać w dom młodego Darskiego, jest to przygasły zaledwie ogień rozdmuchiwać. Bóg widzi	Wiem	Wybijcie sobie zawczasu to upodobanie, bo to towar zakazany.	Zadławić tę gadzinę!	Zapalić żyrandol: wszystkie świece	Zapewne, musi być bardzo rozumna.	Zaraz naszykuję wama rozgrzywkę, Józia, namocz duchem śledzie.	Zbrodnia, Interes	„Broni się jeszcze!”
Umiem cenić nawet najniklejszą oznakę łaskawości ze strony pani krewnych. A przy tym może on mnie rozumie. Bo ja znam padre Corbelana. Godność polityczna, sprawiedliwość, uczciwość polega w jego pojęciu na zwrocie dóbr zabranych Kościołowi. Nic innego nie zdołałoby skłonić go do powrotu z puszcz, gdzie nawracał zapamiętale dzikich Indian! Ta zawodna nadzieja skłoniła go do pracy na rzecz ribierzystów. Gdyby znalazł zwolenników, to dla tej sprawy sam byłby gotów wywołać pronunciamento przeciw każdemu rządowi. Co też myśli o tym don Carlos Gould? Ale któż odgadnie jego myśli za tą nieprzeniknioną angielską skrytością? Najprawdopodobniej nie obchodzi go nic poza jego kopalnią, jego imperium in imperio. Jeżeli zaś chodzi o panią Gould, to ona myśli o swych szkołach, o swych szpitalach, o matkach z drobnymi dziećmi i o wszystkich chorych starcach w trzech wioskach górniczych. Gdyby pani odwróciła teraz głowę, to na pewno zobaczyłaby pani, iż albo odbiera raport od tego zakazanego doktora w kraciastej koszuli, jakże on się nazywa? Ach, prawda, Monygham, albo wypytuje don Pépégo albo też słucha padre Romana. Wszyscy oni są dziś tutaj, zeszli się wszyscy ministrowie jej państwa. Uczuciowa z niej kobieta, a don Carlos jest może uczuciowym mężczyzną. To jedna z cech angielskiego zdrowego rozsądku, by nie myśleć za wiele i dbać tylko o to, co można praktycznie zużytkować w danej chwili. To ludzie niepodobni do nas. Nie mamy politycznego rozumu; miewamy tylko polityczne namiętności, i to niekiedy. Czym jest przekonanie? Swoistym wyrazem naszych osobistych korzyści, bądź to praktycznych, bądź też uczuciowych. PatriotaNie jest się za darmo patriotą. Na tym słowie nieźle się wychodzi. Ale ja patrzę jasno i nie mam prawa go używać, mówiąc do pani. Nie mam złudzeń patriotycznych. Mam tylko najwyższe złudzenie	Każdy narażony jest na reumatyzm w nogach, Aniu. Ale tylko starzy ludzie miewają reumatyzm w duszy. Dzięki Bogu, ja go nie mam. Gdy dostaniesz reumatyzm w duszy, możesz sobie iść zaraz zamówić trumnę.	Naprawdę taki, co to książki pisze!... Ale on na pobożnego wcale nie wygląda...	Więc niech pan sobie wyobrazi, że wcale nie jest tak sprytna. W Krynicy, to jest taka nasza miejscowość kuracyjna, skąd przesłałam panom jej fotografię, miałam możność zrewidowania pokoju tej pani. Nie znalazłam nic, co by mogło naprowadzić na jakiś ślad. Żadnej korespondencji, żadnych dokumentów. Nic.	Pewno, pewno Więzienie to nie rozkosz, ale ostatecznie nic tak bardzo strasznego. Ludzka rzecz. Grunt, że mi niczego udowodnić nie potrafią i będą musieli wypuścić. Więc poco mam wyrzekać się dla tych paru tygodni, czy miesięcy interesu, który przyniesie sto lat dochodów? Życie to gra, hazard! Chcąc wygrywać, trzeba być przygotowanym na straty. A ten jest mądry, kto sobie dobrze skalkuluje.	Pewnie, co gotowa to zrobić, pewnie zmagać się, siłować się. z dygotem trwogi, na darmo klął siebie i wszystkie kobiety i na darmo chciał całą sprawę obrócić w przekpinki, bo strach o Tereskę rozrastał się w nim coraz barzej i dręczył już nie do wytrzymania. Już parę razy się podnosił, aby iść kajś na wieś między ludzi, ale ostawał wyczekując nie wiadanie wiada (gw.)	Ale Dorota łatwowierną nie jest	Dla Boga! Toż ja go znam. Cudów on pod ZbarażemZbaraż żartowniś, dowcipny., żeśmy na weselu mało boków od śmiechu nie pozrywali.	Idź sobie, Kolb, idź sobie; odprowadź konia do pani Courtois, żeby nie sprawiać ojcu kłopotu, i wiedz, że rodzice mają zawsze słuszność.	Nie jest to przywidzenie moje ale prawda niezawodna i łatwa do dowiedzenia. A jeżeli chcesz, gotowym to uczynić. Pora ku temu sposobna: masz tu dwie szpady, a ja mam siły i odwagi dosyć, żeby ci pokazać, że się nie mylę. Zsiądź tylko z osła, popisuj się ze wszystkimi sztukami szermierskimi, a jeżeli ja prostą zręcznością tak ci za skórę nie zalezę, że aż ci świeczki w oczach staną, to pozwalam sobie dać pusliskami oprawę. Jak mnie tu widzisz nieuczonego, wyzywam wszystkich a wszystkich, niech mnie kto krokiem z miejsca ruszy, a ja podejmuję się każdego z placu wysadzić.	Nie, owszem, Najwyższy każe ich miłować, a miłości największej dasz dowody, gdy oddalony od ziemi swojej nieść będziesz pomoc tym, co jak ty wyrwani w latach dziecięcych, zapomnieliby o swoich, gdybyś im pieśnią ich nie przypominał. Wasz Tubingas, składając objaty poświęconym dębom, wielbi Najwyższego, oddając mu cześć, podziwiając wielkość przyrody; jak on w ojczyznie, tak ty służ braciom w niewoli; a pieśń niechaj w nich miłość ku tej ziemi rozbudza. Idź ślepcze młody, mów im o ziemi twojej, śpiewaj niezrozumiałą dla Niemców mową; Niemiec jej nie rozumie, dźwięk mu się podoba, a częstokroć w piersi zamarłej twego rodaka rozbudzisz uczucie do rodzinnej ziemi.	Jeżeli twoja matka pozwoli, dlaczego nie? Mnie i tak jungi potrzeba, ale to ci tylko powiem: nie codzień leżymy w porcie tak jak dzisiaj, bo nieraz też płyniemy na otwartem morzu, gdzie Łucya tańcuje, a tobie może się dostać zimny Prysznic, albo też odemnie parę policzków lub kułaków, a wtenczas trudno uciekać, moje dziecko! Nie codzień także tak jak dzisiaj miewamy na podwieczorek kawę z bułką! A teraz śpij tylko w małej koji; będziesz sobie w niej leżał jak w skrzyni u twojej matki.	A ja mu tam do czego?	Ale nie odnieśliśmy prawie żadnych strat.	Bogać tam drogie, spędzili tyla, że nie wiada, kto to rozkupi.	Któż inny jak Tom Maple? Sądzę, że jesteśmy na najlepszej drodze do wykrycia zbrodniarzy.	Mamżemamże przezwisko żołnierzy angielskich.? Nie, mospanie! Jeżeli chcesz zarobić sześćdziesiąt gwinei, to zawieź mnie do własnej mej okolicy!	Nic nie widzę, Sancho tylko trzy chłopki na osłach.	Nie boisz się jechać do Szczytna?	Wszystko. Powiedział mi, że bez pani jego życie nic nie jest warte i przyrzekłem mu, że będzie pani żyć.	Śmieszny pan jest. Doprawdy, że człowiek w pańskim wieku i na pańskim stanowisku...	Czy nie ma już ratunku? Czy aby na pewno nie ma już ratunku? Zastanówmy się spokojnie Bywały przecież wypadki, że nawet ludzie, którzy zarazili się syfilisem, przez wypalenie zakażonego miejsca bezpośrednio po stosunku, zapobiegali rozszerzeniu się choroby.	Moja żona nie jest anarchistką A przy tym nic to pana nie obchodzi.	Nie, dotychczas nie uczyniłem nic złego, ale muszę to zrobić.	Nie, droga przyjaciółko, mów; czy na dnie serca miałabyś mieć dla mnie tajemnicę? Czyż nie było pierwszym z naszych układów, iż dusze nasze będą otwarte dla siebie bez zastrzeżeń?	Poczekaj czy nie przyszło ci na myśl, że te meduzy mają w sobie zmagazynowane doświadczenie wielu wieków, a takie doświadczenie, ten kapitał intelektualny poucza, że wszelki pęd, wszelka aktywność, to tylko marnowanie sił i bezrozumne harce w zamkniętej klatce?... Zresztą... dajmy temu spokój. Pozwól, że zaproponuję, byśmy poszli na obiad.	A jest nim?...	Ach! wujaszku! zawołał, po tak długiej niebytności, w jakąż chwilę okropną przybyłeś do Krakowa. Czy widzisz ten stos, to pospólstwo.	Ale o co się bijesz, Athosie?	Ale ważysz się dzielić moje losy i iść ślepo, z zawiązanemi oczyma?	Ależ przecie kotki po morzu pływać nie umieją!	Bo u dobrodzieja na tym dołku zimnica, a tu grunt cieplejszy.	Chodź do dziadka.	Chyba Kozły muszą ją wziąć do siebie, boć to ich krewniaczka!	Czy nie byłoby dobrze ugotować herbaty?	Cóż tam u was słychać? kartofle kopiecie?	Cóż ty się mnie pytać potrzebujesz? odparła Dobkowa; jam o tem wiedzieć nie powinna, ja o tem wiedzieć nie chcę, lecz gdyby się co podobnego zdarzyło... hm! toć wiesz, żebym się nie gniewała.	Dalcz! Zwariowałeś! Ja tego nie zrobię.	Dlaczego nie?	Dlaczego, Belciu, do Wokulskiego?	Dobrze, porozmawiamy jutro, ale dziś przeczytaj tę kartkę.	Durny szczeniak! Po co? Złaź teraz do glinianki po buty i portki.	Ma pani słuszność. Ta droga, albo żadna! Skoro żyję, więc chcę, żeby się to życie komuś i mnie na coś zdało.	Moje drogie dziecko pan de Rubempré powie nam swego Świętego Jana na Patmos, wspaniały poemat biblijny.	Może by pan pomógł. Jakiekolwiek miejsce, jakkolwiek płatne, najprostsze, byłoby dla niego prawdziwym dobrodziejstwem. Niechaj mi pan daruje, że prawie nieznajomy i zaraz z prośbą się udaję.	Na swój chleb chcesz iść i żenić się pewnie także?	Nie chcę!	Nie. Ojcem jego był brat mój, Joe.	Och, och! A pan de La Baudraye dziś właśnie miał jechać do Bourges!	Prawdę mówię. Chyba nikt mi nie pozazdrości. Psie życie.	To nie było głupie	W tym wypadku zgadza się z prawdą Zdradziłem Willettsa i nie zrobiłem tego bez poważnych powodów.	Zapewnie gdyż jego aktywa liczą się na miliony.	A gdyby zerwał z Fenicjanami?...	A jednak zjawiły się teraz, gdy tego najmniej się spodziewałeś?!...	A przyjdzie przyszły porządek	A świece, lichtarze macie to już?	Ach! Herod-baba!	Ach! jakbym pragnęła coś wojskowego usłyszéć.	Chodź no, matko! Przyszła Mildrid.	Czy ja wiem którzy potrzebniejsi.	Cóż teraz zamierzacie począć?	Daj po pół drachmy kubek, to skosztujemy	Dalej, Bixiou!	Dawniej mówiłeś mi wszystko...	Dokończymy rozmowę potem	Dopierom go widział przed szynkwasem!	Głupstwa wam czytał i same cygaństwa!	I co zamierzacie czynić?	I cóż Serafinie?... stary Swidwa?...	Ja	Jacy „górale”?	Jak sobie ekscelencja życzy. Powiedzmy kurczę, dobrze?	Jedzenie, Skąpiec	Kochana Wandziu biorę cię za świadka umowy zawartej między nami.	Może ma rację?	Niech i tak będzie. A co z tym zrobimy? Zakopiemy z powrotem?	Niech pan nam opowie, mistrzu, jak się to robi? umieramy z ciekawości, to musi być szalenie dowcipne!	Niech pan się uspokoi, szanowny panie...	Niezupełnie	Niełaska pana, niełaska Boga.	No ten, który...	No, spokój nareszcie.	No?	O, już to samo, że tu jesteś, bardzo ją uraduje. Leżąc, wspomina ciągle o tobie.	Pani ma tu moc znajomych.	Piję z tobą, księże dobrodzieju.	Powinna pani odpocząć.	Prawdopodobnie wyjdę.	Sądzę, że uczynisz pani bardzo dobrze, gdy zechcesz wyjść i odetchnąć cokolwiek zdrowym powietrzem nadmorskim.	Takiś ty syn? A co ja ci złego zrobił?	Ten człowiek zna mowę galanterii francuskiej	To ja mam opowiedzieć wszystko, co widziałem?	To ja. Czego pan sobie życzy?	Więc mówmy serjo: ile pan żąda?	Województwa: krakowskie, sandomierskie, ruskie, lubelskie, bełskie, wołyńskie i kijowskie poddały się Karolowi Gustawowi. Akt już podpisany i przez posłów, i przez Karola.	Za trzy dni wyjeżdżam.	Za zdrowie Bossueta Drugiego!	Zapewne!	Zobaczmy
Nie znam jej, ale znam kobiety czasami czekają trochy gwałtu by się poddać. Ale mniejsza o to, kto wie? lepiej się tak może stało, choć myślałem że będzie inaczej. Cóż ci mówiła o podkomorzym brańskim, jak ją porwano? kto? wszak pewnie rozpowiadać musiała?	Co?... małżeństwo panny Heleny... Z jakim panem Stefanem?... bo i ja jestem Stefan. Ale jeżeli mówi pani o małżeństwie panny Heleny z panem S.... to wybaczy pani, ale ja o tym nie myślałem.	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Nie nadymaj się, żabo Przyznaj się raczej, jakbyś sobie używał, gdyby ci tak pozwolili zamknąć z dziesięciu jednorocznych ochotników. Nie gap się na nas tak głupio, kluczniku Koszar Mariańskich! Zamknąłbyś ich wtedy dwudziestu, ale wypuściłbyś tylko dziesięciu. Jezus Maria, żebym ja był ministrem wojny, nauczyłbym ja was moresu! A czy ty wiesz, że kąt padania równa się kątowi odbicia? O jedno cię tylko proszę: wskaż mi jeden punkt stały we wszechświecie, a dźwignę całą ziemię razem z tobą, pokrako!	A tak ale niech pan nie mówi tak głośno, to by panu mogło zaszkodzić.	Ale o co cię oskarżają?	Bo też to jest obcy obyczaj, a prawdę rzekłszy, głupi, którego u nas ludzie nie znają, chyba gdzieś na pograniczach. To i ten tu Lotaryńczyk zaczepiał po drodze szlachtę, każąc jakąś swoją panią nad inne wysławiać. Ale go nikt nie rozumiał, a jam do bitki nie dopuszczał.	Co za sprawę ma? Pan Siedmiradzki, jako jest złotnik na całą Polskę sławny, a i poza Polską także, bo go i w Turczech, i w Moskwie, i w Niemczech dobrze znają, przecie od tylu lat sam drogimi kamieniami handluje, i czy to on jeden taki brylant naszemu Królowi Jegomości albo rozmaitym innym monarchom i książętom sprzedał? Carski skarb w Moskwie to mu jeszcze całe krocie tysięcy winien za drogie kamienie, diamenty, szafiry, rubiny, szmaragdy... ale co to mówić, kiedy ty na to głupi.	Dobrze poszło wszystko ale na nieszczęście sprowadziliśmy za sobą gromadę dwunogich istot, których bliskość wydaje mi się niepokojąca.	Hrabina może nie jutro, ale nawet pojutrze wyjeżdżać rano Czas jest piękny a podróż można odbywać powoli. Lecz że drogi nie zawsze bezpieczne, król JM. ofiaruje jéj kilku ludzi eskorty, którzy aż na miejsce odprowadzą. Jest to z jego strony galanterya bezprzykładna... Za to powinna mu być pani wdzięczną.	Istotnie był on cudzoziemcem, ale szczerze pokochał kraj, w którym znalazł pracę, chleb i szacunek. Niestety, nie pozostał w nim długo! Umarł w moich rękach na astmę, nauczywszy mnie w cztery lata podstawy gruntownej kilku języków i nauk przyrodzonych. Tak jest, doktorze, umarł w moich ramionach, przygotowawszy mnie na śmierć swoją i zapewniając mnie, że się kiedyś ujrzymy w lepszym świecie, zapewne na Księżycu, do którego przez całe swe życie tęsknił. O! Będę go szukać po całym Księżycu i niezawodnie go znajdę.	Oczywiście, pańskie nazwisko jest słynne i to ono zdobi tytuł, który pan otrzymał, a nie na odwrót. Ale jesteś pan człowiekiem zbyt inteligentnym, aby nie rozumieć, że według pewnych przesądów, zakorzenionych tak głęboko, że nie da się ich wykrzewić, szlachta, która ma za sobą pięć wieków jest więcej warta od szlachty, która ma za sobą tylko dwadzieścia lat.	Przez chwilę myślałem, że tak się stanie, ale nie spotkało mnie to szczęście. Zebrałem wszystkie moje siły i głowa zaczęła mi pracować; spytałem sam siebie: „po co ten człowiek miałby zabierać ze sobą trupka?”.	A ja wątpię Detektyw w swoich wywodach zwykł opierać się na faktach, nie zaś na legendach ludowych. To sprawa trudna i zawiła. Nie spodziewam się jej rozwikłać.	Doprawdy?... W takim razie wiesz co, dam ci: O naśladowaniu Chrystusa...	I tak nic tam sami nie wypatrzymy, bo najprzód daleko jeszcze do południa, a po wtóre od tego czasu, kiedy pradziad zakopał skarb, tyle już lat upłynęło, że drzewa zupełnie się rozrosły i na pewno słońce nie pada już tak wyraźnie w jednym miejscu. Zresztą papa zabronił cokolwiek zaczynać na własną rękę.	Ja myślę, że czterdzieści dwie	Jakto!... ja miałbym dziedziczyć po wrogu?... za kogóż mnie masz?	Już widać rady i innego ratunku dla niej niema!	Nie sprzeczam się i ja też, że prawda i sam takową myśl miałem, jeno u mnie pierwsza rozwaga, a gęba potem.	Nie uczyni bo gdyby chciał, to by już uczynił. Żadnej do tego nie miał przeszkody.	Pognaj ich szybciej. Widzisz, że Niemiaszki się już denerwują i zaraz będzie niewąska chryja.	Święcie ci to przyrzekam, że mu będę jako rodzone dziecko...	A dokąd-że to pan dobrodziéj podróżował?	A może tam masz co do zabrania?	A zatem zamawiam sobie odwzajemnienie się.	A, ot tak: zabrali mi biżuterję żony i córki, która była zaasekurowana od kradzieży, i w tem straty nie miałem. Za to, co jest w tej walizce, miałem kupić z licytacji hutę szklaną pod Sosnowcem. Otóż jeżelibym kupił, to zrobiłbym najgłupszy interes w swojem życiu. Czytał pan, dwa miesiące temu, o tym Kumejkowskim, który rzucił się pod pociąg?... To właśnie on wtedy ją kupił!	Ach, niedołęgo! Popsułeś wszystko przez zbyteczny pośpiech!	Ach, ten?... Nie wiedziałam, że pan bierzesz takie duże procenta.	Aha! i broda jeszcze więcej mu wystaje.	Bo niegdyś brał zanadto żywy udział w „ruchu”. Zesłali go przeto między swoje „bohatery najmłodsze”, które, jak wiadomo, w oczekiwaniu „czynu” leżą na zapiecku. Tam też odzwyczaił się od siedzenia i spoziera na świat, jakeś pan słyszał: no, nie à vol d’oiseauà vol d’oiseau (fr.)	Całujże go w nos.	Chce mnie pani na niańkę?	Chcesz wiedzieć prawdę?	Co ty pleciesz?...	Czegoś do picia.	Czy ty nie czujesz śmieszności, stary kabotynie?	Czy wiesz, że mnie znieważasz?	Cóż takiego?	Dzieła przypadku moje serce.	E!... i cóż ta z tego, kiedy ją ukradli...	E, to i bez auta. Dać go na tabor	Et, porzuć! Choćbyś chciał, to nie możesz wyłowić smyczka.	Głupiś, u Boryny starczyłoby i la pięciu	Jak to na świętego?	Jakie uczucia?	Janie, to służba publiczna!	Janiusiu! Kiej to jeszcze takie dobre talerzyki	Masz pan wszakże Eljasmana i jego kasę. Bierz, ile trzeba, i dawaj weksleweksel	Miałem skoczyć z huśtawki	Mniejsza z tym! Nieraz też się zdarza, że i pies pana w rękę ukąsi. Niech nam Babinicz lepiej o swojej wyprawie powiada.	Może woli czekać na bogatego, młodego fabrykanta.	Może z pięć... może z dziesięć minut...	Możecie zatem, panowie, być jak najspokojniejsi z mojej przyczyny z pewnością wisieć nie będziecie.	Następnie zaś pójdziemy na inne podwórze świątyni, gdzie książę zobaczy bardzo piękną szkołę, a w niej	Nic to! Przed wieczorem? to znaczy lada chwila... żeby to można dziś jeszcze, choćby o północy, ów ślub wziąć. Masz gotową intercyzę?	Nie będę spał, panie generale.	Nie błaznuj, Glas!... koniecznie chcesz się wydać głupszym, niż jesteś!	Nie kazałem go wieszać	Nie narażać się... nie polować na to, ażeby ją zdradzano!...	Nie wiedziałeś nawet jego właściwego nazwiska, więc go nie znałeś. Co masz przeciw niemu?	Nie wiem, jak mi dusza rozkaże.	Nie! nie nazywam.	Nie, panie! Nie pozbawiaj tego mężnego Greka widoku igrzysk.	Nie... Były tylko objawy, mogące na tę myśl naprowadzić.	Niech cię piekło pochłonie, czarownico!	Niestety, mościa księżno nademną téż ludzie litości nie mają.	No, wie pan co że jesteś pan jedyny do rady... Czarno to czarno, biało to biało... Cóż z pana za mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być stanowczy, a przynajmniej wiedzieć, czego chce. Cóż, odniósł mi pan list Beli?	Otóż na czas mego pobytu w Warszawie pan, panie kolego, zostanie tutaj. Nie mogę porzucać, pan sam to powinien zrozumieć, swoich pacjentów. Doktor Kańska nie jest chirurgiem, a tu mamy dużo wypadków, gdzie konieczna jest pomoc chirurga. Zostanie pan tutaj, dopóki nie wrócę.	Pan Ludwik?	Pani marszałkowa przebaczy musiałem być przy pożarze... tylko co powróciłem.	Pani Świcka nie była u nas wczoraj.	Patrz no, Cezary, mają nas tutaj za frantów, którzy siedzieli w sanatorium, a teraz przebrali się za bohaterskie figury.	Piękny czas, kumie	Podstęp	Pojedynek?	Powiedz ją, powiedz! Dawno na nią czekam...	Powiesili, panie.	Prosić... Przeprosić!... Niech pani prosi!...	Pódzi, Łapa! widzisz go, juchy mu się chce, post przeciek!	Raz się spotkaliśmy podczas okupacji, pamięta pan?	Rzeczywiście, to bardzo wielki lekarz	Smarujcie jeno i róbcie, bym wyzdrowiał rychło, a nie uczcie mnie rozumu, dobrze sam wiem, jak było, nie trzeba mi waszego powiedania.	Spodziewam się, że tak, jakkolwiek choroba od chwili twego wyjazdu znaczne zrobiła postępy.	Sumy nie byłyby od razu tak wielkie. W pierwszej transzytransza	Słuchaj no, daj mi pokój...	Słuchaj, chłopcze... Czy... czy nie znalazłby się chętny? Może ty?	Tak, panie	Tak, uczyłem się.	Tak. Czy Michalesia nie wie... czy Michalesia nie może mi powiedzieć... gdzie... pochowano...	Taniec i francuskie rękawiczki.	To poślesz z wódką do inszej.	To smutno i pani tego jednego tylko masz syna?	Uważaj na nogę, Harvey!	Widziałem na wystawie książkę: Jak zrobić domowy telefon	Z obowiązku najbliższego krewnego, zawołał Poręba; a daję szyję, że mi się tu asindziej nie wywiniesz tak sianem.	Zaśby ich nie można w pole wywabić?	Zaświadczy pani przed Bogiem że trzeba mi firmanu, aby uzyskać tę drobną łaskę. Oto jak moja żona rozumie miłość. Doprowadziła mnie do tego sam nie wiem jakim podstępem. Miłej zabawy!	Znam go. Dowiem się, jeśli kłamiesz.	Žiūriu ant jųdviejų ir lyginu...
Bogiem a prawdą żal mi starego i nie spocznę, póki go nie uleczę. A co się wyleży, przepości, wygrzeje pod kataplazmami, to ino na dobre mu się przyda, a nam ku zabawie. Krzyknij no po drodze na tamtych, niech idą nie mieszkającmieszkać (tu daw.)	Jedzta, pijta, ludzie kochane, braty rodzone, krześcijany wierne! Miałem i ja kobietę, ino już całkiem nie pomnę gdzie?... widzi mi się, że we Francji... nie, w Italii to było, nie... alem teraz ostał sierotą... Powiedam wam, że co starszy krzyknął: Szlusuj!	Tak... przecież pani mogłaś już to poznać, że kocham panią...	A uchowaj Boże! któż mówi młokosa? ja JW. podczaszyca mam tylko za dwudziesto-letniego (lub coś podobnego) kawalera, co marzy o Warszawie jak gdyby tam byli inni ludzie i inne jakieś życie, nie to co u nas. Naturalnie z takim sentymentem tam jadąc, to się przy rogatkach głowę straci.	Gdybym była mężczyzną miałbyś pan ze mnie niezawodnie kolegę, bo w hierarchii nauk medycynę niezmiernie wysoko stawiam, a ludzi, którzy z zamiłowaniem oddają się trudnemu lekarskiemu powołaniu, bardzo wysoko szacuję. Jakże pan znajduje stan pani Dembowskiéj?	Pewnie, że tak, ale żeby naszą źrebicę wypaść, ogon jej obciąć, grzywę zapleść i sprząc z wójtową siwką, to by tak samo rwały, co? gospodyni...	Mąż mój opowiadał mi wiele o domu rodziców pani i o powodach, jakie cię skłoniły do szukania pracy Powiada on, że w pani są bogate materiały, które praca samodzielna na jaw wydobędzie i rozwinie. I ja tak myślę, ale obawiam się, że pani będziesz musiała dużo przecierpieć, zanim dostroisz się do naszych warunków życia i naszego porządku domowego. Przyzwyczajenie bowiem drugą jest naturą.	A więc przyprowadzisz go pan do mnie? Okażesz aż tyle dobroci, by mi go sam przedstawić?	A, to pan, baronie?	Ale jeżeli pan zdoła znaleźć innego człowieka przydatnego i chętnego do tej wyprawy, to zostanę. Nie przykrzy mi się jeszcze życie, chociaż jestem taki biedak, że mógłbym całe swoje mienie pomieścić na siodle.	Bom tak chciał, a zechcę, to w ten mig zapiszę wszystko...	Co pan mówi?	Czyż możesz mnie prosić, czy potrzebujesz przysięgi? Zrobię co tylko mogę, choćby życie dać przyszło!	Doprawdy? Skoro więc inni również podzielają wasz sposób zapatrywania, że zaś tak jest, wiem z pewnością, dlaczegóż byśmy nie mieli zorganizować tu żądnych pomszczenia się pułków i pomaszerować na Londyn; na ową urągającą waszym tradycjom stolicę?!	Ja przecie nic złego... Tak tylko, na mój wygląd.	Niechże to będzie wół czy cokolwiek innego, byle tak się podobało Obrońcy Nędzarzy. Jestem jego sługą... a nie sługą tej rzeczy, która przejeżdża przez most.	Pani Koniecpolska siedziała już przy kierownicy dwuosobowej półwyścigówki bez drzwiczek, który to szczegół nie wydał się Dyzmie specjalnie zachęcający do podróży.	Pani się mnie boi?	Tak, lubię to małe kółko inteligentne, miłe, nie złośliwe, prloste, bez snobizmu i trlyskające dowcipem.	Tak. Czyś pan temu nie rad?	To do ciebie, lub do mnie.	To on, bez wątpienia Ja udam się naprzód; wy bądźcie gotowi.	W butelce pozostała resztka, która by wywietrzała. Mam szaloną odrazę do niedopitych butelek; prześladowałoby mnie to w łóżku; wystarczyłoby, abym nie mógł zmrużyć oka. Nasza gosposia jest, na honor, przednia kobieta, a jej szampańskie wyśmienite; szkoda by mu dać się ulotnić... Za chwilę znajdzie się w bezpiecznym schronieniu... o, już się nie ulotni...	Wrócisz pan jeszcze do nas, by powiedzieć, co się stało?	Wynika z tego rzecz następująca: ponieważ daję ci czwartą część zysku, powinnaś mi zwracać czwartą część tego, co tracę; a jedna czwarta z siedmiuset tysięcy to sto siedemdziesiąt pięć tysięcy...	I wszystko to, dokończył ksiądz Żagiel, wszystko to spadnie na tę dziewczynę, którą tak wychowali, że tego nikt w świecie na żadnem nie utrzyma wędzidle...	Tak Pan się bawi. Pan jest w gruncie rzeczy zbieg. Pan jest bardziej obcy Rosji niż Żelabow. Żelabow jest rosyjski zbrodniarz, pan jest całkiem sam. Pan chce sobie wybierać życie, choćby tylko w chmurach. Gdybym tam był dzisiaj, poszedłbym uścisnąć rękę narzeczonej Kibalczyca. Ona jedna była tam uczciwym człowiekiem. Tak...	A dlaczegoż należećby miały do mnie?	A siostry, bracia, ojciec? Nie ma pan nikogo?	A to dlaczego?	Dałem już na mszę świętą do Pana Boga, panie podstoli dobrodzieju, to i za świętych stanie.	Dotychczas moje badania ogarniały świat zmysłów; usiłowałem walczyć z chorobą, ale ze złymi duchami walczyć nie umiem. Zresztą musisz pan przyznać, że ślady stóp są dowodem materialnym. Pies Hugona nie był także zjawiskiem nadprzyrodzonym, skoro mógł zagryźć na śmierć, a jednak miał w sobie coś szatańskiego.	Gdybym mógł... Uwierzy pani, gdy powiem, że całem sercem pragnę ujrzeć panią na wyżynach	Ja o tym też wcale nie myślałam. Po prostu przyjemnie z nim się rozmawia. On dużo podróżował, dużo widział. Ładnie opowiada...	Kiedy ja się nie umiem bawić	Kopiści będą malowali dla tych, którym starczy cień piękna Ich dzieła będą czasem miały tę własność, że przypomną to, czego w nich niéma. Widziałem nieskończoną ilość kopij Madonny del gran Duca, Monny Lizy, Sykstyny drezdeńskiéj	Możliwe. Byłaby to nawet pewna pociecha, gdyby ci najgor­si byli odrobinę lepsi.	Najdziwniejsze w tej sprawie jest to że Edmund, umierając, przysięgał mi na krucyfiks, że nie wie, dlaczego go uwięziono.	Nie masz pani odwagi dotknąć się mojej ręki, której sama wielkość przestrasza panią nie mam pani tego za złe. Owszem, podoba mi się ta szczerość nie zamaskowana fałszywą grzecznością.	Nie mogę ja mieszkam na zamku przy królu, a tam takich obdartusów jak ty nie cierpią. Dostałbyś się do kuny...	No... powiedzmy, będzie się pani czuła swobodniejsza...	O, tak, zdrzemnęłam się przez chwilę.	Otóż zgrupujemy kilkadziesiąt osób, wybierzemy nie zarząd, lecz, dajmy na to, Komitet Intelektualnej Więzi! Dobrze brzmi?	Pod Nadarzynem. To jest...	Przecież sameś powiedział, że był to człek z niskiej kasty i nieokrzesany.	Samo się bawi. Jak chcę i muszę, to nie mogę.	Tak jest	To jest pudding	To też zachowajmy to przed nim w największej tajemnicy.	Tym lepiej, to mi daje promyk nadziej; posłuchaj.	Umarłbym ze zgryzoty, z zazdrości, z tysiąca mąk. Nie można wydrzeć miłości z serca, tak jak się wyrywa ząb.	W takim razie oddal się stąd. Rzeka jest na to, by z niej pić, a nie na to, by ją brudzić. Prócz Kulawego Tygrysa nikt nie zdobyłby się na to, by przechwalać się swym przywilejem, gdy ludzie na równi z Plemionami Dżungli cierpią biedę. Ale czyś czysty, czy nieczysty legowisko, schronienie., Shere Khanie!	Wojciech mi tłumaczył, ale nie umiem powtórzyć. To jest, widzisz, nie na ciele choroba, a to są takie rozmaite myślenia i smutek.	Zatem, ojcze, wybuduję drugie piętro własnym kosztem; niechże syn wzbogaci ojca. Mimo że to wywraca porządek świata na opak, zdarza się wszelako niekiedy.	A czy rozsądniej zrobił faraon nad Sodowymi Jeziorami, kiedy całą noc uganiał się za Tehenną?... Odwaga więcej znaczy aniżeli liczba.	A cóż miałem mówić? Lekkie drgnienie. Zatrzymany parowiec. Stwierdzone uszkodzenia. Zaczęto spuszczać łodzie po cichu, by nie wzbudzać popłochu. Gdy spuszczono pierwszą łódź, parowiec zatonął jak kawał ołowiu wśród szkwału... czy mogło być coś jaśniejszego? i straszniejszego?	A w czym mogę teraz go zamącić?	Aha! My kobiety nie myślimy o niczym, jak tylko o dzieciach...	Ale, toć te dzieci nie mają sukien, więc zkądże bocian może wiedzieć, czyto chłopcy, czy dziewczęta?	Ależ biegłeś paneczku.	Być może jednak komuś, kto został ranny, udało się ukryć w leśnym gąszczu.	Byłem. Wszyscy się podpisali.	Czegóż ty płaczesz, chłopcze? czyś słaby, przeziębły, czy żałujesz, żeś nie utonął?	Czy ty nazywasz się Torbjörn Granlien?	Dobrze.	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Gdy Nick Counahan bawił na okręcie, nie było nocy, by nie widziano go zalanego rumem Miał on zwyczaj wałęsać się koło firm handlowych w Bostonie i szukać takiego pana, który by go zrobił kapitanem holownika. Sam Coy, ten z Atlantic Avenue, uwierzył jego łgarstwom i przez rok czy więcej dawał mu wikt i opierunek. Counahan Żeglarz! Phi! Phi! Umarł chyba z piętnaście lat temu?	Hę, już tam zagrodzone wszędy: ostępem.	Jestem przejazdem z mężem. Wstąpiłam na raut do hrabiego. Jedziemy do Petersburga.	Jeszcze jak!	Ji namie su Baltakių Jonieška laukia gandų nuo jūsų. Kaip matote, renkasi ne maža bendrija.	Języka dostałeś?	Może oni mają racyę?... Muszę nie mieć zupełnie talentu, skoro Cabiński odebrał mi rolę...	Na wieki. Podróżny? A skąd?	Na wszystkich winnych! Na Toporczykach, na Bolesławie, na Leszku! nie przebaczę nikomu...	Nie Chciałem pójść do więzienia teraz, ale jest rozkaz, aby nikogo nie dopuszczano. Dowiedz się ty, Petroniuszu, czy rozkaz jest na dziś tylko, czy aż do dnia igrzysk.	Nie daruje on swego! Zemści się!	Nie doczekamy tego.	Nie mam prawa głosować w waszym rodzie! Proszę was o pozwolenie przemawiania w tej sprawie.	Nie wierz temu; d‘Artagnan i jego przyjaciele są pod Roszellą, nie wolno im wyjeżdżać z obozu.	Nie zdaje mi się, by ten klucz był często używany	Niech diabli wezmą takie czasy! Szwagierek przynajmniej na ciężkie czasy wyrzekać nie możesz...	Ostrożnie, przezornie, bieliznę mi podrzesz...	Owszem.	Panie sędzio, my wcale nie uparte. Rozmawiałyśmy o dentyście i że w lecie razem wyjedziemy na urlop.	Pierwsze słyszę!	Pokój nam darowałeś i mądrość płynęła z ust twoich, abyśmy byli oświeceni! Czemuż nas teraz opuszczasz, sieroty biedne, zbyt prędko wracając na promienną Ziemię? O-ha! O-ha!	Ponieważ kochałem ich wiele, Dorianie.	Przejezdny jakiś. Szwed pono. Z samym nie gadałam, jeno z dworzaninem jego, który polskiego języka uczony...	Pędzę do Luwru, wywołuję panią Bonacieux, powiem jej, że się namyśliłem, dostaję list i lecę z nim do kardynała.	Remognerzy umarli?	Szesnastu pionierów, czterech żołnierzy.	Słuchamy	Ten ci właśnie kazał was wołać.	U celu jesteśmy według życzenia. Kręcimy się w kółko.	Więc od kogo?	Wszystko? spytała Marja	Wzniesiemy go na szczyt góry Ararat, skąd światu będzie rozkazywać!	Zamknijże nareszcie gębę! Powinieneś...	„Ufaj córko...” Ale chodźmy zwiedzić szpital, a potem folwarki.
Bądź co bądź to mój obowiązek. Z tego powodu nawet odwlekam wyprawę, choć tam może przyjaciel mój mnie potrzebuje.	Co się tycze artystki, kładnąc rękę na ramieniu marszałka, odezwał się powolnie hetman: pozwól mnie o tem sądzić. Znam ich wiele w Paryżu... widziałem Clairon.. najpierwsze siły teatrów stolicy nie są mi obce. Jest wiele artystek, którym Babetta niedorówna, lecz ani jednej nie znam, któraby role tragiczne, komiczne, matek i kochanek, razem wszystkie tak grać umiała i mogła jak ona! Dla małego teatrzyku na prowincji to skarb nieoceniony...	O patrz, właśnie przechodzi kapichrust. Nie! popatrz tylko na naszego Saint-Loupka; patrz, jak on wyrzuca nogami i spójrz na jego facjatę. Czy powiedziałby kto, że to podoficer? A monokl, ha, ha, ten sobie lata.	Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź cosik po naszemu. Tak mi się już przejadło to miesckiemiesckie (gw.) że. ochotnieochotnie (daw., gw.) śmiał się wesoło. dla. Rocha zgotuj co inszego.	Panno Zofio! Na co tu długo owijać w bawełnę! Żałuję, że się przed nią nie mogę zaraz rzucić na kolana, ale i tak przyjmij pani to zapewnienie, że największym szczęściem byłoby dla mnie zostać na zawsze jej najposłuszniejszym sługą i niewolnikiem.	Pewnie nie wierzysz, ale czuję się już zmęczony tą nienawiścią. Chciałbym to raz na zawsze zakończyć.	A cóż JW. panie, znalazło się brata który ma possesyjkę przy Bednarskiej ulicy, to się do niego ściągnęło	A, to zaczyna być interesujące. Powiedz tedy, gdzie ukryłbyś kamień w razie skradzenia go.	A... pani świeża zupełnie!... no, no! to ciekawe!...	Aha... hhhrrrum którzyż to?	Ale to posłuży nieprzyjaciołom, na których pani nie zbywa do nowego spiknięcia się na jéj zgubę, to da im oręż w ręce!	Ano na stepie spotkał, jak pony był jeszcze małym źrebakiem przy matce i jak mu zaczął dawać kawałki chleba, a trawkę zieloną, świeżuchną zrywać, tak też się zaprzyjaźnili. Tak się źrebiątko do niego przyzwyczaiło, że za nim chodzi i pozwoli Dickowi na grzbiet sobie siadać. Dick to dobry bardzo chłopak i zwierzęta strasznie go lubią.	Ciekawa rzecz, co innego mógł zrobić? Podług mnie sprawa w danej chwili przedstawia się tak. Trzeba dla niego zdobyć papiery obywatela szwajcarskiego, trzeba go odpowiednio ucharakteryzować, trzeba mu wyrobić pozwolenie na wyjazd i w końcu trzeba go dostawić do HelsingforsuHelsingfors	Co to jest, Gotfrydzie? Co to jest, Gotfrydzie?	Czego pan chcesz ode mnie, nie znam cię wcale.	Czegóż chcesz wreszcie ode mnie? przystąp do rzeczy lub idź do diabła.	Dla wielu powodów Naprzód chcę, ażeby ten produkt wyszedł tylko z mojego laboratorium, choćbym nawet nie ja sam go otrzymał. A po wtóre, podobny materiał, który zmieni postać świata, nie może stać się własnością tak zwanej dzisiejszej ludzkości. Już za wiele nieszczęść mnoży się na ziemi przez nieopatrzne wynalazki.	Intrygujecie mnie panowie. Słucham z całą uwagą.	Jak to? Nie dopędziiiście króla?	Jest to pewien starzec z przedmieścia Saint-Marceau, wydatkujący tak jak i ja, nieborak, tylko dwa luidory na miesiąc. Biedak ten, z którego wszyscy się śmieją, nazywa się ojciec Goriot.	Już się do Częstochowskiej ochfiarowałamochfiarowac (gw.) żeby tylko. powrócił. Wójt obiecowałobiecował (gw.) dzisiaj..	Mój jegomość jeślibym zełgał jakie przezwisko, to też musiałbyś się jegomość kontentować.	Na honor, drogi mój gospodarzu zażądałem najlepszego, jakie masz, wina, a jeżeli mnie oszukałeś, sam będziesz ukarany tem, czem zgrzeszyłeś, bo nie cierpię pić sam i musisz mi dotrzymać kompanji. Pijmy zatem! No, dalej! za czyje zdrowie pić będziemy, aby nie zranić niczyjej miłości własnej? Niechaj będzie za pomyślność twojego zakładu.	Na to nie mogę nic odpowiedzieć, panie konsulu, bo sam nie wiem. Ale niech pan posłucha.	Nie trzeba do Wilna! Nie trzeba nikogo. Ja sam! Ja sam to zrobię!...	Niezbadane wyroki boskie! Powtórzysz to wszystko raz jeszcze	No, no, proszę to zrobić... no!...	O, proszę, niech pani zbyt nie ufa temu eliksirowi. Kropla potrafiła przywrócić życie dziecku; ale trzy krople pobudziłyby krążenie krwi tak, że spowodowałoby to nadmierne bicie serca; sześć	Powinnaś była pisywać! Przysłać przynajmniej czasem pozdrowienie, byśmy wiedzieli, czy żyjesz.	Stare oklepane powtarzasz mi rzeczy, kochana Anusiu, czy się tam w to pan Bóg wdaje.	Tak, już mówiłem.	To był nasz człowiek... Trzeba mu było dopomóc!...	To moja nadworna kwiaciarka.	Urodziwa damo! w tej chwili żadną miarą zadość uczynić nie mogę twojemu żądaniu, bom dał słowo, że nie przedsięwezmę żadnej wyprawy, dopóki nie dokończę dzieła, do któregom się zobowiązał. To tylko teraz dla ciebie uczynić mogę, iż zdrową dam ci radę. Bież prędko do czcigodnego ojca swego i powiedz mu, żeby się bronił w walce ile mu sił starczy, żeby się nie dał pokonać nieprzyjaciołom, wytrzymywał ich jak najdłużej, a ja tymczasem pobiegnę do królowej Mikomikony prosić ją, aby mi pozwoliła dzielnym ramieniem wesprzeć ojca twojego, i bądź pewna, że jak tylko otrzymam pozwolenie, żywego lub umarłego wydobędę z rąk napastników.	W górę głowa, książątko! Podróżujemy z czarodziejami, ale oni nie zrobią ci nic złego. Oj, nie becz!... Na cóż to leczyć dziecko jednego dnia, by nazajutrz zabijać je przestrachem?	Wożę i odpustyodpust ot, co dla mnie wyprawa zbrojna przeciw poganom; w średniowieczu przeprowadzono kilka takich wypraw do Palestyny, doprowadzając nawet do założenia Królestwa Jerozolimskiego. zebrało. Jeździ ci wprawdzie po świecie wielu wydrwigroszów, którzy wszystko mają fałszywe: i odpusty, i relikwie, i pieczęcie, i świadectwa przełożony domu zakonnego lub wyższy duchowny, niebędący biskupem. sieradzki krzywdę i niesprawiedliwość wyrządził	Zawsze to samo, że	Żrej, stara, żrej; źróbka mieć będziesz, to ci mocy trza, żrej!	A co?... doczekały się Lipce święta!... wracają pono niektóre.	A jeżeli tam nie ma nic potem? przeoczenie autora: postać historycznego Sołowjowa występuje w powieści pod nazwiskiem Worobjewa; takie samo przeoczenie w komentarzu narracyjnym do następnej wypowiedzi tej postaci..	A mówiłeś raz w pustyni, że postąpiłam jak osoba trzynastoletnia? Aha!	A pan Skrzetuski pójdzie na wojnę?	Bo i jest nim	Bo ją wojewoda poznański i inni wydali pod Ujściem w ręce nieprzyjaciela	Cezary.	Czego chcesz?	Czy masz coś ciekawego?	Czy pani zauważyła jej męża?	Doprawdy nie wiem nawet, jak pani na imię.	Graliśmy kawałek sonaty Cis-mol Beethovena. Szło nam tak dobrze jak nigdy. Malinowski był...	Hę? niedźwiedzia?	I pani naprawdę chciała pisać?	I przecie ten na podobny los nie zasłużył.	Jaki znowu lord Ruthwen?	Jesteśmy, zapewne, obaj ciekawi treści rozmyślań naszych i zaspokoję pańską ciekawość. Spróbowałem ująć rzecz czysto z pańskiego stanowiska, by odgadnąć, jakie wnioski wyciągnąłeś pan z mego zachowania się przy zwłokach.	Krewni...	Mam nadzieję, że tak nie jest Jestem dziś znużony, Henryku. Nie pójdę do klubu. Dochodzi jedenasta, a chciałbym się wcześnie położyć.	Mylisz się pan Mylisz się pan, Valentine umarła taką śmiercią, że potrzebuje nie tylko księdza, ale i mściciela. Pan niech pośle po księdza. Ja zostanę mścicielem.	Mógł jeszcze wiele zdziałać: tyle zdolności!	Mówiąc inaczej wolisz stracić syna niż zrezygnować z własnej koncepcji jego szczęścia?...	Nad Czarne morze, ku Odesie.	Nazwisko mi zupełnie nie znane. Właścicielem był inżynier Rudzki, który zginął pogrzebany pod gruzami tej willi jeszcze przed 10 laty.	Nic nie robię, proszę księdza.	Nic zgoła.	Nie chciał nawet przyjąć ręki, którą mu podałam na pożegnanie, ale czyż mogłam inaczej uczynić, Malinko? Wiem, że postępowałam z nim bardzo niedobrze, o, bardzo niedobrze! ale czy mogłam zrobić inaczej? Ja go nie kocham.	Nie mam stałej godziny, wolę być u pana.	Nie masz prawa tak mówić! Tych ludzi właśnie nic nie obchodzisz i dlatego ci pomagają. Ja jeden jestem ci życzliwy, ja jeden cię kocham.	Nie uwierzę	Nie wiem.	Niech będzie przeklęty!	Oczy ma pan prześliczne...	Odprowadzę tę cudowną lekarkę! Wieczór, mogą tu być szakale, kujoty, złoczyńcy...	Pamiętacie Zbrojów?	Pan jest wciąż dekoratorem?	Pani drwi, a jednak ja oto dziś w tej chwili założę się z panią, że do przyszłej wiosny będzie pani kochała i będzie pani kochaną. Proszę się nie srożyćsrożyć (daw.)	Pani jest?	Panie Mitchel, czy możesz mi pan powiedzieć, kto zamordował Różę Montalbon?	Panie!	Phi, jest ich cała masa. Mógłbym mieć tysiące, gdybym chciał.	Pozwalasz?	Przeczytaj	Przepraszam bardzo...	Pytałeś się jej?	Rano lało, a teraz wody ani znaku.	Spodziewam się tego, wuju Jerzy, na pomyślność Dartmoora. Słyszałem, że bicie świń jest w Ameryce zawodem po polityce najzyskowniejszym.	Spotkał narzeczoną August, nasz pan, na pół drogi i tu się sobie pokłonili, ująwszy za ręce. Dopieroż mowy się rozpoczęły i nie wiem kiedy temu koniec będzie, bo z obu stron oratorów dosyć, a kto się do mowy przygotował, ten jej nie podaruje!	Sto franków. Ach!	Tak, tak myślę. I poszwendać się trochę. Nie siedzieć w jednym miejscu do obrzydliwości, aż się twarze, ulice skleją w jedno jak pomyje. I nie widzisz nic więcej. Świat ostry, przenikliwy, który uderzy, kontrastowy. Nie taki świat jak tu, prowincja prowincji. Oddech morza, oddech innych krajów, wszystko różne, wszystko nowe.	Trzeba wyjść za mąż, proszę pani, mieć dzieci.	W Auteuil! A, prawda, żona mówiła mi, że masz pan dom w Auteuil, bo przecież przeniósł ją pan do niego po wypadku. A gdzie dokładnie?	W takim razie będę ci towarzyszył, chętnie się przejdę	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	Więc chodźmy przez kanał odpływowy!	Więc niech ci się przypomni! Patrz, czym nie ta sama? Kocham cię jednakowo, pragnę ciebie i marzę o tobie. Patrz!...	Więc... nieprzyjemnym	Wy także naznaczeni jesteście do pochodu	Wydaje mi się, że wiatr zdmuchnął... wiatr zdmuchnął...	Zatem nie może mi pan powiedzieć?	Złoto złoto, jest kluczem do świątyni szczęścia, czyli kluczem do świątyni szczęścia, jest złoto, albo, złoto jest kluczem, który nam drzwi do świątyni szczęścia otwiera	„Po cóż kłamać?”
Jesteś dla mnie! Nie będę mówił inaczej... No, w tej chwili... Powiedz, co mam zrobić, żebyś mię nie opuściła. Zażądaj, czego tylko chcesz.	To ze mną, że tu wszyscy moje raby, a jam twój rab! Co mnie hetman! Pozwolił czy nie pozwolił! Słowo, wasza miłość, rzeknij, a ja waszej miłości AkermanAkerman kraina między M. Czarnym a Dunajem. położę i te, które w Dzikich Polach koczują chana krymskiego nie usłucham i sułtana nie usłucham, i mieczem ich będę wojował, i pomoc Rzeczypospolitej dam, i nową ordę w tych stronach założę, a nad nią ja będę chanem, a nade mną ty będziesz jedna, tobie jednej będę pokłony bił, twojej łaski i zmiłowania prosił!	Muszą cię obchodzić, Dorianie. Każdy człowiek honoru dba o dobre imię. Nie pozwolisz chyba, aby mówiono o tobie jak o kimś nikczemnym i upadłym. Oczywiście, że posiadasz stanowisko, majątek i połączone z tym przywileje. Ale stanowisko i majątek nie są wszystkim. Wiedz, że nie wierzę w te wszystkie plotki. Przynajmniej nie wtedy, gdy widzę ciebie. GrzechGrzech odznacza się na twarzy człowieka. Ukryć go niepodobna. Mówi się wprawdzie o tajemnych występkach. Nie ma ich. Występek ukazuje się sam w liniach ust, w obwisłych powiekach, nawet w kształcie rąk. Ktoś, czyjego nazwiska nie wymienię, ale znasz go, był u mnie w tym roku, abym zrobił jego portret. Nigdy go przedtem nie widziałem ani nic o nim nie słyszałem, choć później dowiedziałem się wiele. Dawał mi niezwykłą cenę. Odmówiłem. W kształcie jego palców było coś dla mnie odrażającego. Teraz wiem, że moje wrażenie było zupełnie słuszne. Jego życie jest straszne. Ale ty, Dorianie, z twą czystą, otwartą, niewinną twarzą, z twą cudowną, nienaruszoną młodością galeria sztuki w dawnym budynku wystawowym Egyptian Hall przy ulicy Piccadilly w Londynie, zbudowanym w 1812, zburzonym w 1905.. Staveley, krzywiąc usta, powiedział, że możesz posiadać najwyższy smak artystyczny, ale jesteś człowiekiem, z którym w tym samym pokoju nie powinna przebywać żadna niewinna dziewczyna i żadna uczciwa kobieta. Przypomniałem mu, że jestem twym przyjacielem i zażądałem wyjaśnienia. Dał mi je. Dał mi je wobec wszystkich. To było okropne! Dlaczego twa przyjaźń jest dla młodych ludzi tak szkodliwa? Ot, choćby ów nieszczęsny chłopiec z gwardii, co popełnił samobójstwo. Byłeś jego serdecznym przyjacielem. Albo pan Henryk Ashton, co ze zhańbionym nazwiskiem musiał opuścić Anglię. Byliście obaj nierozłączni. A Adrian Singleton i jego straszny koniec? A jedyny syn lorda Kent i jego kariera? Wczoraj na St. James’s Street spotkałem jego ojca. Jest złamany ze wstydu i żalu. A młody książę Perth? Jakież prowadzi życie? Kto z towarzystwa zechciałby być z nim?	Och, jestem ateuszem do szpiku kości; nie wierzę ani w Boga, ani w społeczeństwo, ani w szczęście. Przypatrz mi się dobrze, ojcze, za kilka godzin bowiem już mnie nie będzie... Oto moje ostatnie słońce!...	Nie tutaj, nie! Tu nie chcę robić... Malinowskiemu konkurencji. Przychodzą mi na myśl różne miejsca, może Zakopane? Tam by się to dało urządzić tak, jak ja myślę. Teatr przez parę miesięcy tylko w roku otwarty, od niczego niezależny, z sezonem nadzwyczajnie przygotowanym pod względem repertuaru, reżyserii, aktorskich sił... Każde przedstawienie mogłoby być po prostu ważnym wypadkiem w dziedzinie sztuki. No, co, dyrektorze? Zgadza się pan?	Wiész co uznaj się zwyciężonym. Nie możesz zaprzeczyć geniuszu naszym wieszczom pogrobowym, Adamowi, Zygmuntowi, Juliuszowi. Uznał ich nawet ten świat, co nam nic przyznawać nie chciał. Nie zaprzeczysz uroku i polotu pieśniarzom naszym, ani genialności mistrzom penzla i ołówka, a wszyscy oni przecie czerpali z téj skarbnicy, w któréj ty nie widzisz nic, nad próchno, brud i zgniliznę. Były więc niespożyte zasoby, niezamulone i niezatrute źródła, nieprzegniłe organa żywota.	Niechże pan mnie zrozumie Nie w pana mocy jest sprawić, abym ja czegokolwiek żałował. Wszelkie żale z mej strony są wykluczone, a jeśliby do tego doszło, tylko mnie samego by to obchodziło. eksperyment jest jego własną sprawą; jedynie on zań odpowiada i nikt więcej.	Tego nikt nie wie. Pewno się tak zgadali wszyscy, wszyscy, z papieżem i z Żydami. To byli ci... ci... Kalburaci! Już ja bym im w oczy powiedział co i jak! Czy kto potrzebował jakiego nowego Pana Boga? Nam tu na wsi dobrze i z tym dawnym. Starczyło nam akurat. I dobry był, taki poczciwy i porządny. I nikomu się nie pokazywał i mieliśmy przynajmniej spokój.	A, właśnie tego nie chcę panu powiedzieć. Nie może pan wiedzieć tyle, co ja.	Tak, tak... Chciała oddać swój pokój w skrzydle na pomieszczenie malaryków, żeby od nich szpital uwolnić. Ona tam zresztą ma jakieś swoje mrzonki, na czym się nie znam. Ale że to jest przecie jasne jak płomyk i czułe jak powój, więc nie mogę temu nie ulegać. Samo chciało w pasażyku, uważasz, doktorze, obok stancyjki gospodyni... Otóż uradziłyśmy tu, żeby jej na urodziny, w listopadzie, zrobić siurpryzęsiurpryza (z fr. surprise)	Do końca i jeszcze dalej. Nauka, Filozof, Wiedza, BłądzenieNaukowiec, moi mistrzowie, to taki facet, który z oczami przewiązanymi ciemną przepaską szuka w ciemnym pokoju czarnego psa. Filozof też jest w ciemnym poko­ju, także ma oczy przewiązane i również szuka czarnego psa, tyle tylko, że psa nie ma. A marksista, jak filozof: jest w ciemnym pokoju, oczy ma przewiązane, szuka czarnego psa, którego nie ma, ale od czasu do czasu wykrzykuje: „mam go! mam go!”. Dlaczego się nie śmiejecie?	Nie, nie mam.	Chyba dziś nie rozpoczniemy szturmu. Damy im folgę noc całą. Niech myślą, żeśmy usnęli, a jutro o świcie, znienacka...	Czemu? rozmowa nasza jest przecie pobożna, drogi Planchecie, nikt by jej nie mógł nic zarzucić.	Czyż liście nie dłużej często są zielone dla nas od ludzi?	Już chyba nam ten wypadek nie grozi	Ludzi nie zabraknie...	Masz nie jednych rodziców.	Nie mogłeś?	Tu nie może być żadnych podstaw i porównań, bo tamto co innego, a to co innego.	Dlaczego tedy nie doszło małżeństwo do skutku?	Gorzej, gdy ich nie ma	Nic, dziecinko. Rozglądam się po jeziorze i dlatego nic nie mówię.	Tym razem ja nie za nasz Zakon, co by mi pociechą było, pokutuję, ale za grzech własny.	Lepiej, że na desce bo to się nie zedrze i na później się przyda.	Przysięgam panu na wszystko, co mi jest świętym i drogim, że mówię prawdę. Nie pojechałam, bo mi coś przeszkodziło.	Na pewno nie wybrałbym tego ostatniego Co później robić z takim człowiekiem, niech pan sam powie, doktorze? Srebro wywiezione, a ja jestem z tego zadowolony. Byłoby natychmiastową i silną pokusą. Szarpanina o ten namacalny łup przyśpieszyłaby fatalny koniec. Musiałbym go bronić. Jestem zadowolony, żeśmy je wywieźli, nawet jeżeli przepadło. Byłoby przekleństwem i niebezpieczeństwem.	Pięć dni temu powiadaliście, kumotrze, iże mnie tak srodze miłujecie, a dziś ani chcecie spojrzeć na mnie	Ja się nazywam Sowińska. Mogę pani być pomocną we wszystkiem. Jestem tylko teatralną krawcową, ale robi się i to i owo, co potrzeba. Córka moja ma magazyn strojów, jeśli będzie pani czego potrzebować, proszę do nas...	Myślałem o tem i zrobi się to, zrobi, ale teraz jeszcze nie można. Dopóki siły są, potrzeba coś robić i być czemś, zresztą, jestem potrzebny tutaj, bo kolej to społeczna instytucja, to krwionośne naczynie kraju, od jej prawidłowego funkcjonowania zależy cały organizm, zdrowie jego i siła; otóż ja znam, rozumiem i kocham swoje powołanie, a ludzi oddanych pracy, ludzi, którzyby służbie chcieli się poświęcić w zupełności, jest coraz mniej. Taki Zaleski, naprzykład, to mydłek, któremu rower tylko po łbie jeździ, który był w pięćdziesięciu służbach, takiemu idzie tylko o zapłatę i nic więcej. Stasio, to idjota. Świerkoski Zaczął się śmiać z własnego porównania.	Dziękuję pani za radę i za... pozostawienie mnie samej z bydlęciem!...	Czy wiesz, dlaczego głównie prosiłem cię o przybycie?	Na co? Niebawem to waszmość obaczysz.	Ruszaj, Paweł, co koń wyskoczy rodzaj zegarka., a usłyszawszy, że jest trzy kwadranse na dziesiątą, mruknął:	Ten, co z panienkami ma jechać za granicę? Właśnie czeka.	Co, Niteczko?	Kobieca ręka, co?	Piękna jesteś dziś, pani margrabino!	Prawdopodobnie tyle, co przed tobą, ale z pewnością mniej niż moich następców w tej kronice buduarowej	Tak bo to ja zorganizowałem panu Korkowiczowi sprzedaż jego piwa na całej naszej kolei, zatem...	Ale możemy ich powstrzymać! Cóż znowu! Mieliżbyśmymieliżbyśmy pozwolić  (daw.) konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż; znaczenie: koniecznie wyrugujecie  (tj. usuńcie, wyeliminujcie). mi ich, generale, z tej pozycji!!	Będzie gorąco Będziemy się śpieszyć, mamusiu, ile tylko można, jednakże sądzę, że niepotrzebnie już teraz wkładasz kapelusz i rękawiczki. Lepiej połóż się i zażyj lekarstwo. Zagrałbym z tobą w domino, ale dziś niedziela.	Głupiś, zawracaj do Bukowca! To idjota dopiero!..	No tak. Ja czasem żartuję z niej. On kilka razy wziął jej stronę nawet dość szorstko, niedelikatnie.	Proszę pokornie podpisz pan rozkaz uwolnienia lady de Winter; pomyśl, że to kobieta, którą czci pozbawiłeś.	Sprostamy mu! w którym na chwilę krew dawnych Bolesławów się ozwała. Pójdziemy nań z bratem, pomogą mi Ślązcy, obejdziemy się wreszcie i sami.	To znaczy zarazem bardzo daleko i bardzo blisko. Daleko dla potrzebujących prędkiego wypoczynku; blisko dla tych, którym pilno do proboszcza. Wolałbym coś pośredniego.	Sądziłem że jeżeli się pan zapóźnił w Graincourt, to że pan spotkał jakąś perypatetyczkę.	Wiemy wszakże z pewnością, bo z doświadczenia, że obdarzony jest ogromną szybkością; a ponieważ dla wytworzenia tej szybkości potrzebna jest maszyna i maszynista, wnoszę więc z tego... że jesteśmy ocaleni.	A do czego się ona zdała?	Aha... Rety! Tyle narodu! O, Panie Jezusie! Tyleś to stworzył?	Czy bylibyście myśleli, że ta fujara zdolna jest zachować się w ten sposób?	Czy pozwolisz, że usiądę?	I to już wszystko?	Ino że w pomyślnym miesiącu dzieło poczynał i w dobrym je skończył, tym się może w swej niepewności krzepić	Jak to, drogi poborco, pan jeszcze sobie coś robi z naszego biednego szlachectwa?	Jaki interes ma pan do mego ojca?	Jestem jak oszalała silę się, aby sobie wytłumaczyć radcę stanu, kardynała, klucz i tę makulat...	Jeśli wyzdrowieję, to pojadę, ale to w boskim ręku.	Mojem zdaniem, należy wziąć sto pistolów, d‘Artagnanie; z tą setką ucztować będziemy do końca miesiąca; bo widzisz, strudzeni jesteśmy, dobrze będzie trochę wypocząć.	No, to ja ci innego wyszukam męża na miejsce moje	O na ten raz, to coś doprawdy niepospolitego, jakaś tajemnica	Od bardzo dawna chciałem panią poznać.	Powiedz, tatku, coś ty dziś robił z rana, że teraz masz się gorzej i musisz leżeć w łóżku?	Prawda, same nawet pysków nastawiają do bicia! Wypisz, wymaluj syczała jej nad uchem, aż tamta pobladła chyląc głowę coraz niżej.	Tak jest, mości królu.	To i dlaczegóż? No, dlaczegóż?	To nic, mój drogi... Chcesz zyskać na czasie?	Widzi więc pani...	Widzisz kochana mamo powitanie, kantata, przyjęcie, król był wesół i zostawił nam dotykalne dowody swojego ukontentowania, mogę się więc spodziewać jak najpomyślniejszych w Warszawie sukcesów!	Widzę, że podziela pan powszechne, choć błędne przekonanie	Więc dostał się tam? I żyje? Zdrów?	Z łatwością ci to przychodzi	A zatem, mówmy o moralności	Czy bardzo ładna?	Czy uwielbiacie tylko jednego Boga?	Czy ładna jest moja prefektowa?	Cóż, Antoś? Jak ci się w szkole powodzi?	Cóż, rycerz? czyj? pytał stary.	Dawno?	Dziękuję pokornie jegomości!	Hej! żeby stryj był zdrów, zaraz bym tam pociągnął.	I powinien pan w tem wytrwać!	Jakże się pan czuje, dobrze?	Jeśli tylko będzie można!	Och, z przyjemnością.	Pagarba, Meilė Pana Ona! Nemokate jūs nei pažinti, nei gana gerbti tikrą meilę. Jums kožnas keksniskeksnis	Pewnie! ale dokądże z nim?	Piękny jak niepodobieństwo!...	Pokaż!	Powiedz Mistrzu, kto jest przeciw tobie!	Raczej dumnych. Zasady naszych narodowych gier bywają bar­dzo różne, Halinko. A i gracze różni.	Rozumiem.	Sam?...	Taki napis?... rzeczywiście?...	W Omdurmanie pomarlibyśmy także.	Wyczekuję, jako Zakon każe. Jest godzina wyczekiwania.	Zatem ta stara mówiła ci o Fenicjanach?	Zwaliliśmy gmachy dla... bańki mydlanej.	Zwyczajnie, jak we śnie.
W ogóle pił za wiele ale za parę dni to minie, a na koncercie będzie deklamował jak sam Trapszo.	A to co za kopuły tak jaskrawo pomalowane i wyzłacane? Po trzy, po cztery w kupce, chyba nie kościoły? Takich nawet w Krakowie nie ma.	Niesłychane czy wy rozumiecie, co za olbrzymią wartość będzie miało to odkrycie dla historii naszej literatury!? Wręcz nieocenione! Przede wszystkim rzuci to zupełnie inne światło na ostatnie lata twórczości Słowackiego, bo przypuszczam... W którym roku miał miejsce ten romans?...	To ci naród te Szwabska!... Hamery wyglądają na panów, a ci, co wzięli od nas kartofle, na chłopów; przecie jeden drugiemu rękę podaje za pan brat. U nas ludzie jak pogniewają się, to już nie wysłucha jeden drugiego; te zaś, pary, choć się gniewają, to zawdy jeden drugiego wyrozumie i zrobi spokój...	To taki wieczorek, jakie wdowa często urządza. Dziś jest to przyjęcie na cześć Walijczyka i jego synów, za to, że ją wtedy w nocy uratowali. Słuchaj, jak chcesz, to mogę ci powiedzieć nawet coś więcej...	A to... proszę waszej wielebności... może bym ja...	A! panie, zawsze pragnę i pragnęłam powrotu twojego, choćby godzinę tylko trwało oddalenie, ale nigdy może nie tęskniłam tak do twego powrotu! Wybaw mnie od prześladowania. Jestemże jeszcze panią twego serca, czyś mnie już z niego wyrzucił, aby ci ludzie mogli się pastwić nademną!	Ale i ja się ciebie nie pytam, co robisz?... Po co, zresztą, mamy się kłócić?... Tylko Majkowskiej ruszyć nie dam!... Tobie idzie o intrygę, a mnie o byt, przecież dobrze wiesz, że takiej pary bohaterskiej, jak Mela i Topolski, niema nigdzie na prowincyi, niema może i w warszawskim teatrze. Naprawdę, to oni jedni trzymają wszystko!... Melę chcesz wysadzić?... ależ ona ma sympatyę u publiczności, prasa ją chwali... ma talent!...	Aleby to poznać potrzeba, odezwał się Bogusławski... Choć król chwali, niewiadomo czyby nam ten angielski porter był do smaku...	Bardzo być może. Idzie mi o to, że szal należał do żony Schomberga. Zdaje się, że ten Schomberg to skończony łotr	Bo nie pasuje mi to do moich wyobrażeń o panu.	Cóż powiem? Ino rok śmierci królewica zapisany mam w sercu; potem dzień za dniem, tygodnie, lata mijały, ani nawet nie było sposobności korzystać z podarunku od kniazia.	Cóż to jest Mzimu?	Ej, Braciszku, czy żeś już ogłuchł na oba uszy? Przecież to nie hasło łowieckie, tylko moja śpiewka, która wnet może mi się przydać... ćwiczę się więc w niej na wszelki wypadek.	Gotóweś mi wszczepić kawałek słońca w żołądek twymi promienistymi kroplami i zrobić mnie prawdziwą światłością, będę świecić jak świętojański robaczek, jak latarnik lub jak stróż nocny, noszący latarkę na brzuchu. Ale wiesz co? Doskonała myśl, każę strąbić wszystkich stróżów nocnych stolicy przed mój pałac i zadasz im po kropli twego słońca, może to nas doprowadzi do oszczędzenia świec dla straży nocnej.	I owszem, mój panie bardzo wiele. A twojemu stryjowi (by nie zapuszczać się zbyt daleko) byłoby dziesięćkroć lepiej, gdybyś zadyndał przyzwoicie na haku.	I to sam król tak żył z chłopami?	Ja osobiście nie mam nic przeciwko Sułkowskiemu, ale że łaska pańska która mnie pokorniejszym czyni, jego w pychę wzbija, to pewna, że może się czasem chwalił że on robi co chce, nietylko w sprawach państwa, ale nawet z Najjaśniejszym Panem: to być może.	Jak to! teraz? w tej chwili?	Jeśli nie mają kochanków. A dlaczegóż to ty na tym nie poprzestajesz?	Jeżelim się ośmielił niepokoić waszą miłość to właśnie z onej smutnej przyczyny...	Już ja to myślał.	Kyritz z piechotą ma ciągnąć z wolna, ażeby w ciężkim terminie było się o kogo oprzeć. Jeśli mamy iść naprzód jako piorun i cały rachunek nasz na szybkości polega, to nie wiem, jeżeli pruskie i szwedzkie rajtarie będą nam przydatne. Szkoda, że nie staje polskich chorągwi, bo mówiąc między nami, nie masz nad naszą jazdę...	Mnie ona wczoraj powiedziała o tem najniespodzianiej, a ja ją spytałem: „Moje dziecko, ale czy ty będziesz miała dość siły, bo to ciężka praca?” Wówczas uśmiechnęła się do mnie i powiada tak: „Nie odmawiajcie mnie, bo to moja ucieczka i moje szczęście. Jeśli się pokaże, że nie mam sił, to mnie nie przyjmą, a jeśli przyjmą, a siły mi nie starczą, to pójdę wcześniej do Litki, a ja tak tęsknię!” Co ja miałem powiedzieć na taką wolę i taką prostotę? Co ty potrafisz powiedzieć? Kto, nawet niewierzący, śmiałby powiedzieć, że może Litki wcale niema, i że życie w pracy, w miłosierdziu, w poświęceniu, a śmierć w Chrystusie, może do Litki nie doprowadzić? Wymyśl jej inną pociechę, ale jaką wymyślisz? Daj inną nadzieję, ukój ją czem innem, ale czem ukoisz? Będziesz ją przecie widział	No, ja wiem. Ja to sobie tylko swoim głupim, ludzkim rozumem tak ważę, że biedny więcej zazdrości, więcej skrzywdzi, złe słowo powie albo i myśl, to Bóg słyszy	One myślą bardzo powoli i tak, dopiero za godzinę albo za dwie powiedzą sobie: „Aha! tu stała jakaś dziewczynka z płową czupryną, w różowej sukience i w czarnych pończoszkach.”	Otóż właśnie o to mi chodzi, panie profesorze. O to mi chodzi, że pan się czuje niepotrzebny. Chcę pana przekonać, że to jest tylko chwilowy nastrój, który wkrótce minie. Chcę pana przekonać, że w niczym nie osłabła pańska żywotność, że nie umniejszył się wcale pański geniusz ani energia. To chwilowa depresja.	Pewnie spustoszył już Małe Antyle Za godzinę i tu rozpęta się piekło!	Równiuśko oprzędę, na kółku, Bóg zapłać pani za wspomożenie, ale widzi mi się, co nie udźwignę sama wełny.	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	Tak! Spotkaliśmy... to jest, spotkałem się z nim! Teraz on musi opowiedzieć ludziom nader ciekawą historię... a przez ten czas, gdy ją będzie opowiadał, można dokonać niejednej rzeczy. Ale wpierw muszę się dowiedzieć, jakie oni knują zamiary. Namyślcie się, dokąd macie powędrować, a gdy wrócę, opowiecie, coście postanowili.	To inna rzecz	To pewno że gdyby ta kolubryna leżała na szańcu, nie myślałbym tak wesoło o jutrze.	Za dwieście franków! Albercie, zastanowiłeś się nad tym, co mówisz?	A bo zajeździłem wierzchówkę.	A klapy bezpieczeństwa czy są obciążone?	A spałem. Panicz mi wyznaczył trzy godziny wypoczynku od północy. Jak się obudziłem, nie było koła. Poszedłem go szukać i znalazłem pod Gryniszkami. Chłopi złowili. Chcą wykupu!	A wam czy prawo nie broni przyjmować zapisów od waszych zmarłych?	Aj! A długo będę musiał czekać?	Ależ z całą pewnością!	Anioł, Kobieta duchową!	Bo co?	Bo widzę, że pan zirytowany.	Co powiesz, księżniczko?	Co? Jak? Gdzie?	Czekaj-że! Księżna będzie jutro... dla niéj naturalnie muszę już prosić hrabiego Augusta, a z Augustem nieodstępny cień jego, Filipa. Więc... więc możesz swego artystę zaprosić na jutro.	Czy dostanę rewersy?	Czyż on nie jest zbzikowany całkowicie? Czemuż bym miał cię okłamywać, Hadżi?	Cóż czas chyba pomyśleć o powrocie do domu.	Cóż pan chce? Czterdziestka!	Dla czego? zapytała ciekawie Babetta.	Dlaczego, moje dziecko, dlaczego?...	Gdzie ona jest?	Ha! „Wroni Bór”, dlaczego mianowicie „Wroni Bór”?	Hale zagadała gorąco wójtowa.	Hetman go sądzi, robi co może mimo wrzasku... pokoju nie mając na chwilę. Król między młotem a kowadłem. Mijają złote czasy, którycheśmy używali, głowa pęka od zajęcia i strachu. Dziś wielki wieczór u posła, chybić nie można, śpieszyć muszę.	I co ja zrobię z wojskiem!...	I cóż! jak się miewa szaleniec?	I dlatego powiem ci taki człowiek powinien być szczęśliwym... My wszyscy mamy obowiązek pracować nad jego szczęściem... I powiem ci, że on	I odtąd go pani pokochała?	Ja oprócz tego nie chcę nic...	Ja wasz, tylko nie wolno takiej napaści robić po nocy na porządny zakład. Jak Boga kocham, będę się skarżył przed samym centralnym komitetem łódzkim...	Jako szlachcic protestuję! i prawo mnie broni!	Jego w moich oczach sam pan Kmicic rozciągnął	Jest tu może jaka piwnica, drwalnia albo strych, gdzie bym się mógł położyć pod dachem. Ale i okryć czymś, jakimś suknem, bo mi bardzo zimno...	Jesteśmy na pełnem morzu i nie prędko zawiniemy do brzegu	Jeżeli tylko o jego wolę chodzi carta canta! Oto jego podpis.	Kazali wam po mnie przyjść, a gdzie pójdziemy?	Którego nie można pochwycić na nieznajomości czegokolwiek, bracie Sibie.	Mam ja tu, rzekł książę, swoich młodzieniaszków, pewnoć znana Zakonowi ich siła, podołają oni choćby największym ciężarom, a waszym pachołkom oszczędzą strachu przed mojemi sługi, dodał, wskazując na leżące niedźwiedzie.	Mamy prawo wstępu	Może u was w asystencji wojskowej do pojedynku stają u nas nie ma takiej mody.	Na Podlesie pewnikiem ciągną	Nie	Nie widział pan tam kogo?	Nie wyjeżdżajcie z psami na polowanie w wietrzny dzień! Ja nie mam nic przeciw temu, żeby go uwolnić.	Niestety bardzo wątłe posiłki Przyprowadziłem ci zaledwie dwunastu ludzi.	O boski! Kimże ja jestem?	Osiągniesz, co chciałeś. Jeszcze przed weselem posiądziesz dziewczynę.	Owszem, z bitej.	Panie Smith nie mam w tej sprawie zdania. Tak jak pan zrobi, będzie dobrze. Jeżeli zechce pan wziąć mnie ze sobą na poszukiwania, jestem gotów w każdej chwili.	Pogoda na jutro pewna! powiadali., ściągając z pól.	Potrwa około pięciu godzin	Przestań, Kamo!	Przyjaciół!... Moich przyjaciół! Nie... Przenigdy... Puśćcie mnie! Puśćcie!	Przypuśćmy, że nie byłbym minutę... pół minuty. Przecież zdawało się wówczas pewne, że po upływie trzydziestu sekund znajdę się w morzu; a myśli pan, że wtedy nie uczepiłbym się pierwszej lepszej rzeczy, która by się znalazła na drodze	Spodziewam się!	Tak, proszę pana.	Tansorel...	Trzy.	Widocznie!	Wszystko! ale mnie aż strach, gdy pomyślę o jutrzejszej uroczystości!	Wyjeżdżał pan?	Z tym, żeby później na nią powrócić, kapitanie!	Zapewniam cię, Józku. Tylko widzisz... ja jestem bardzo zmęczona. Przez dwie doby nie zasnęłam ani na chwilę.	Zdechliby z głodu, panie Borowiecki, jak psy.	Śmierć im!	Święta i zacna niewiasta, lecz Bóg nie dał jéj nic niewieściego i uroku żadnego, władzy żadnéj. Dla takiego pana ona nie starczy.	Święte słowa... piękne słowa!... Wytłomaczże pan jednak: jakim sposobem człowiek, podobny Wokulskiemu, mógł... tak oto... zaawanturować się?...	Źle z tobą, ale ze mną może jeszcze gorzej...
Zresztą czemuż by na biegunie południowym morze nie miało być wolne od lodów, tak jak jest na północnym? Bieguny ziemi nie przypadają w tych samych punktach co bieguny zimna ani na półkuli północnej, ani na południowej; należy zatem przypuszczać, że spotkamy albo ląd, albo morze wolne od lodów; przynajmniej dopóki się nie przekonamy, że jest inaczej.	Tak, i w tej samej sali. My nawet na koncercie nie będziemy. Przyjeżdżamy wprost na bal.	Cały ów kanał leży niżej od poziomu morza, niżej nawet od jego dna przy brzegach, gdzie się od wyrzucanych wciąż piasków poziom dźwignął w górę. Cała ta kombinacja zależała od studium morza w tej jego części. Nasz imiennik przeprowadził pilne badanie morza, gdy tam początkowo defilował po wybrzeżu cieśniny wiodące z Morza Bałtyckiego na Morze Północne. idzie ku wschodowi. Lewe ramię kanałowej litery U nasz Baryka podstawił niejako pod ów prąd zachodni i wpuścił olbrzymią siłę wodną do wnętrza. Wpuszczał ów prąd zachodni jednym ramieniem kanału, a drugim go wylewał. Olbrzymia siła wodna nagłym pędem przebiegała przez jego kanał. Wzdłuż owego kanału pobudował fabryki, poruszane przez turbiny, ustawione tu i tam na całej długości. Była to po prawdzie jedna wielka fabryka: olbrzymia huta szklana.	Ale jesteś rozkochany, nic w tym tak złego, mój Nafirze. Owszem, pragnę cię przywiązać do Księżyca węzłami nierozdzielnymi, żebyś nigdy nie zatęsknił do Ziemi, na której wiele złego doznałeś, lubo z tego już nic nie pamiętasz. Jeśli wszystko tak pójdzie, jak się spodziewam i życzę, to będziesz małżonkiem Lawinii. Przede wszystkim staraj się pozyskać łaski księcia wielkorządcy, któremu cię przedstawię jutro. Już jest uprzedzony o twym przybyciu i pragnie cię poznać. Od niego głównie zależy twój los na Księżycu, nie posiadając bowiem żadnych papierów, nie mógłbyś wejść w kategorię prawnych mieszkańców Księżyca bez protekcji jakiego wielkiego dygnitarza; dlatego też nie ukazywałem cię nikomu, aby się nie dowiedziano pokątną drogą, że tu ukrywam jakiego zbiega z Ciemnostanu lub ze Snogrodu, za którego by cię niezawodnie poczytano.	Głupi smarkacz Gdyby nie on, hrabia byłby się ubawił. Ano trudno, dobra była lekcja. Jeżeli mnie kiedy przyłapią na rozmawianiu w dyliżansie!...	Kajżeście to chodzilikajżeście (...) chodzili (gw.) spytała rozpalając ogień na kominie.	Nie mogłeś! Wiedz, że skazani jesteście na drugą podróż stokroć gorszą od pierwszej. I to jest śmierć	O takich jak wy? zawołała Dobkowa... i rozśmiała się. O takich jak wy! Dobrze, że choć sami o sobie niezłą opinję macie!.. A do czegoż wy jesteście zdatni?.... jeść, pić... i czasem na gitarze pobrzdąkać?..	Teraz będziesz wykonywał ruchy na miejscu. Rechts um! Człowieku! Ruszasz się jak krowa. Twoje nogi powinny znaleźć się tam, gdzie przedtem miałeś prawe ramię. Herstellt! Rechts um! Links um! Halbrechts! Nie tak, wole! Herstellt! Halbrechts! No widzisz, słoniu, że potrafisz! Halblinks! Links um! Links! Front! Front, idioto! Nie wiesz, co to jest front? Gradaus! Kehrt euch! Kniet! Nieder! Setzen! Auf! Setzen! Nieder! Auf! Nieder! Auf! Setzen! Ruht! Auf! Ruht!	Daję słowo, gdybym was spotkał obie na balu Opery i gdybyś nie była moją żoną, namyślałbym się nad wyborem...	Jeszcze dziś pierwszy raz stryjka widzę! Dopilnował tej minuty, kiedy po wodę poszłam, i wtedy do kuchni przyszedł, aby sobie kawałek chleba ukroić. Przychodzę do domu, chleb na stole, a drzwi od przeciwka znów zaszczepione... Wszystko zaś dlatego, żeby nie widzieć się z nikim...	Była pani dzisiaj na dworze?	Cóż za łańcuch straszliwych klęsk nanizanych na jeden sznurek! Ale mam jeszcze trochę diamentów; wykupię z łatwością Kunegundę. Wielka szkoda, że taka brzydka.	Mówię zresztą z własnego doświadczenia ponieważ sam jestem zaręczony z młodą osobą, jedną z dziesięciu sióstr w Devonshire, i na razie nie wiem jeszcze, kiedy miłość ma uwieńczona zostanie...	Nie, panie Józefie, pójdzie pan do nas na obiad.	Czuję się silniejsza, gdy się bawię na dworze, a wiatr od stepu wieje	Tak, dziecko Krzywisz się? Czy źle wyjdziesz na tym? Czy pan minister nie potrafi, lepiej od dziennikarza, uzyskać dla królowej sceny lepszego engagement? Czy nie będziesz miała ról i urlopów?	Chcąc to uczynić do czego mnie naglisz, odezwał się Władysław spokojnie potrzeba czasu.	Chyba w oknie dworku, bo nigdzie nie pokazuje się i nie wychodzi... dziecię to jeszcze, ledwie może szesnastoletnie.	Co tam waćpan widzisz!... On, ja, Grabowski, Stołągiewicz, Konojadzki, Rubecki z dragonii, Pieczynga, wszystkich pogrążyła... I z waćpanem stanie się to samo, jeżeli tu długo posiedzisz... Jej dwudziestu czterech godzin dosyć!	Doprawdy, panie Holmes, to przechodzi wszelkie pojęcie Nie dość, że pan poznałeś od razu, iż słowa zostały wycięte z dziennika, ale domyśliłeś się, z którego. Powiedzże nam, jakim sposobem?	Słowo daję, lepiej by było, żeby nie został bo potem to nie da się do niego nawet przystąpić.	Właśnie dlatego pana zatrzymałem. Obawiałem się o stan serca stryja. A przecie muszę mu o wszystkim powiedzieć. Nie umiem rozmawiać z chorymi. Mogłoby być nieszczęście. Otóż, panie Blumkiewicz, musisz pan jakoś ostrożnie uprzedzić mego stryja. Przygotować. Kiedy już będzie można, zatelefonujesz pan do mnie. Będę czekał.	Cóż? czy jeszcze pytać trzeba? Czy się to żywi co szkodliwe?	I tak trzask prask, tak jej wygarnęła w żywe oczy, bez ceremonii. I nie uprzedziła mnie o niczym, szelmutka, ona jest sprytna, istna małpka. Pani jest szczęśliwa, że się pani umie powstrzymać; zazdroszczę ludziom, którzy umieją skrywać to, co myślą.	Macie drugą stronę, ojcową, tam dużo miejsca, staremu to nie przeszkodzi... ino prędzej, bo nim ostygnie, łacniej mu szerść puści!	O tak! Lucette jest bardzo zręczna, ale nie daj jej poznać, że jesteśmy zadowolone, gdyż mogłoby ją to rozleniwić. A teraz powiedz mi, droga Doro, kogo mieć będziemy dziś popołudniu?	Prawda raz jeszcze muszę śpiewać jego pochwały. Gdyby nie jego cierpliwość i wytrwałość, nie osiągnęlibyśmy ani w połowie równie pomyślnych rezultatów. Muszę jeszcze dodać, że, o ile mi się zdaje, nie kierowały nim żadne poboczne względy. Heep drogo by mu opłacił milczenie. Działał i pracował dla zasady.	Jakże pan chcesz? Samo się przez się rozumie, że wobec tak jawnej zdrady oblubieńca	To są narzędzia zwyczajne, każdemu żeglarzowi potrzebne a znam zarówno ich potrzebę, jak i pożytek. Lecz tu są inne, odpowiadające zapewne szczególnym potrzebom „Nautilusa”. Ten kompas oto, po którym przebiegła igła ruchoma, nie jestże tonie jestże to	Ale żona moja przede wszystkim z góry nie posądzała mnie o niewinność, a ja jej, co prawda, nie obiecywałem miłości. Byłem bardzo lichym mężem, ale za to, jak człowiek kupiony, byłem najlepszym subiektem i najwierniejszym jej sługą. Chodziłem z nią po kościołach, koncertach, teatrach, bawiłem jej gości i faktycznie potroiłem dochody ze sklepu.	Tak, pamiętam dobrze. To były jedyne dobre chwile w moim dzieciństwie; wiesz, chodziłyśmy wtedy do szkółki razem z dwiema córkami naszej gospodyni.	Tak, tak... no i jakież to tam okresy?	A kiedy będę mogła zobaczyć to dziecko?	Hola a cóż ty sobie wyobrażasz, serdeńko? To są barany o długiej wełnie. Jazon z takiego ściągnął swoje runo. Godło domu Burgundzkiegogodło domu Burgundzkiego	Ja nie o tym myślałam. Och nie, nic nie mów, to niepotrzebne. Nie jestem szczególnie mądra, ale zawsze miałam i nadal mam bardzo dobry słuch. Siebie też słyszę. Słyszę przede wszystkim wysiłek...	Ja umyślnie, panie ministrze, pragnąłem podkreślić, że ja nie starałem się unikać przedstawienia panu ministrowi tych rzeczy... Dla dobra sprawy	Jak to! Valentine nie jest tu osobą zainteresowaną?	Jak to? Nie dopędziiiście króla?	Jej?... ona... Ot, powiem ci prawdę, tylko się nie przestrasz.	Mnie Bóg zdarzył jednego Możny to rycerz i znamienity, chociaż świecki	Niezawodnie. Kama jest tym groźniejszym przeciwnikiem, że zbrojnym w wysoką inteligencję i wtajemniczonym w arkana wiedzy magicznej. Mylisz się jednak zasadniczo, jeżeli przypuszczasz, że figurka ta wyszła już poza linię jej „magicznego obstrzału”!	Przed obserwatorium rzeczywistego radcy zdrowia Gerwida, gdzie się od tygodnia zwykle odbywa, czasami nawet dwa razy	Przed północą zaś bądźcie w kaplicy, gdzie i my przyjdziemy modlić się za dusze zmarłych	Smutno ci tu? czego? Masz wiedzieć, kotku, że Górów to rzecz wcale wesoła, wcale wesoła dla właściciela swego. Dobra wielkie, co tu robić, prawdziwie pańskie. Kilka tysięcy morgów ziemi prawdziwie bożej, kotku, łaskawej, hojnej, miłosiernej, kotku... do tego, co tu robić, lasy i wody, pastwiska i młyny, wszystko, czego trzeba, kotku, a pośrodku państwa rezydencja taka, co tu robić...	To pan cisiaś.	To wolno.	Zerwał się i skoczył do tego felczera.	Ależ o nic, mamo, po prostu pytam, po raz pierwszy po kilkudziesięciu latach, dlaczego przestałaś grać, byłaś młoda, piękna, sławna.	Co mi pan gadasz, wszyscy chcą, abym umarł, wszyscy	Czy zostawi pani te porcelanowe psy?	Ja tam byłem od wczesnego rana, a teraz przyszedłem, aby cię zapytać, co będzie z temi cegłami, bo jeżeli ich wkrótce nie dostaniemy...	Ja tu przyjdę nieraz do ciebie... i ksiądz kanonik posyłać cię będzie do klasztoru. A żebyś ty wiedział, jaki tu jest ładny ogród!	Ksiądz Bohomolec, Krasicki, Węgierski, czwartkowi goście króla J-mości dostarczą ich... Tymczasem my grywamy po francuzku... Ja nie mogę, westchnęła kasztelanowa, ciężka jestem... ale inne panie...	O, ni mój kompan, który zazdrości mi tych dwudziestu franków, wydałby mnie, gdybym coś przyłgał.	Och tak, bardzo	Opowiedz mi wszystkie nowiny z Avonlea	Otóż tak trzeba napisać: „Milordzie, bratowa twoja jest zbrodniarką, chciała ona kazać cię zabić, aby odziedziczyć twój majątek. Lecz nieprawnie poślubiła twego brata, ponieważ była zamężna we Francji, gdzie została...”	Po katastrofie motocyklowej do dwojga ciężko rannych.	Tak, panie kapitanie Tak samo, jak zabili Zielonego Korsarza.	Tak, potwierdziła wzorowa małżonka tem bardziej z wizytą, bez mego Felunia.	Tak.	Zobaczy Romek. Swój dużo nawet mówi...	A co nie przystoi pani?	A następnie?	A ta ostatnia? Jaka?	A więc krajowcy?	Chwała Bogu pozostała jej tylko ambicja, i pospieszył chwytając drżącą rączkę białą podczaszynej, z usilnem naleganiem.	Co powiadacie?	Czas! Miał go dwadzieścia lat! Ileż mu trzeba czasu?	Czyżto już niewinnego poratować nie można?	Dobry Boże, ale krytyka, święta krytyka?	Jaki sekretarzyk?	Jest u Ewarysty.	Kochasz mnie?	Koń od owych wystrzałów jeden postrzelon i zbója wzięliśmy żywcem	Kto tam?... Co tam?...	Mam już was dosyć! Wy mnie drażnicie!	Może?	Nabij!	Nie, właśnie rzeczy przykre należy łykać jak lekarstwo, jednym haustem. Więc?...	O przeciwnie. Widok zielonego promienia jest tylko złudzeniem optycznym.	O! zgnieść żmiję! zgnieść! przerwała Agnieszka.	Och, nie nudź!	Potrzebujemy natychmiast platform przewozowych!	Tam!	Teraz możem pogadać z sobą	Trochę przy cegielni, a trochę w mieście, bom sobie tam postawił chałupę, żeby żona miała gdzie mieszkać z dziećmi, które chodzą do szkoły.	Twardy, panie generale...	Tylko spróbuj!	Uduchauducha	Walka, Klęska, Zwycięstwo, Podstęp, Zdrada rzekł Chmielnicki	Wasza świątobliwość nie zna mego życia... Kiedym miał lat dwadzieścia pięć, byłem kapłanem Ozyrysa...	Wielki człowiek	Więc dobrze. Zapłacę panu trzysta tysięcy równe...	Wobec tego...	Z brodą?	Zatem pan nie znasz mnie wcale?	Łaskawy panie!	Żegnaj! Tysiąckrotnie dziękuję, dobra Tripsitinko!
Nie ma mowy Ludzie morza umierają, ale się nie poddają!	Nie każdemu się zdarza...	Och, nie będę z gołą głową, mam polo, zresztą mogłabym się bez niego obejść z mojemi włosami.	Dlaczego nie?	Do Rzymu go podać! I tak na niego skarg jest wiele nieustannych. Kanoników, którzy go wybrać nie chcieli prześladuje niecnie, mści się, dobrami frymarczy, grunta kościelne rozdaje. Zausznicy jego i słudzy biorą co chcą, dobrze że z kielichów mszalnych nie piją jeszcze u stołu.	Jeżeli panu nie dogadza mieszkanie, tobym je wziął dla siebie.	Marek! Proszę cię, nie pij więcej.	Nie lepiej od ciebie, tato.	Nie, dziękuję!	Nie, nie pójdę...	Nie mogłem nie znać, bo jakże mógłbym inaczej oddać list.	Nie omieszkam, nie omieszkam A co w tych pakach?	Doszło me cosik z boku... może cyganią, to nie rozpowiadam. Hale, gadu, gadu, a z czym to ja przyszłam? Obiecały się przyjść niektóre, ugwarzym się, sieroty, przyjdźcie i wy... jakże, Borynowej by nie było, kiej co najpierwsze się zbierą.	A więc to prawda, co mówią o nas nasi wrogowie: nic nie nauczyć się, to i nic nie zapomnieć! Pocieszyłbym się jeszcze, gdybym został zdradzony, tak jak on. Ale być otoczonym przez ludzi, których sam wyniosłem na ich stanowiska, którzy powinni strzec mnie jak źrenicy w oku, bo mój los stanowi o ich losie, i zginąć marnie przez ich brak umiejętności, przez ich głupotę! O, tak, masz pan rację, to fatum.	A pani mnie zabija! Wie pani, siedziałem w Paryżu, tłukłem się po świecie, robiłem coś, tworzyłem, myślałem i miałem w dniach znękania tę jedną pociechę, gdym myślał o pani. Kochałem pani duszę, czepiałem się nieraz jej własną duszą, czerpałem z niej nieraz siłę, bo czułem wtedy, że nie jestem tak strasznie samotny na świecie, tak zupełnie wyodrębniony z życia, które się toczy dookoła mnie. Przyjechałem i poco? aby zobaczyć panią w glorji rodzinnego, zapasionego szczęścia! Obcą mi, tak obcą, jak ten Bartek, jak pani mąż, jak reszta świata! Ja pani nie znam!	Nie, pieniędzy mi nie potrzeba, ale i meble mi na nic.	Nie, panie, chcę poznać twoje imię.	Mój Boże, może to i grzech życzyć źle nieprzyjacielowi W takim razie gotowam za to odpokutować. Ale prawdziwie, bardzo by mi było przyjemnie zanieść kwiaty na grób jego. Niedobry! Nie ma odwagi przemówić za swą matką, a spadek po niej zabrał wykrętnie i używa go z twoją krzywdą. Kuzynka moja miała piękną fortunę, tylko, nieszczęściem dla ciebie, w intercyzie nie było mowy o jej wniosku.	Płone! widzisz go! Cóż to, mięso będę ci dawała? Sama po kątach też nie chlamchlać (gw.) inni. na przednówku i tego nie mają. Obacz no, jak to żyją komornicy.	Nie wygada się, mam na niego wędzidło: miłuje srodze Nastusię, ona takoż podobnie patrząc na niego... jedno bieda, że serca gorejące, a kaletykaleta (daw.) klacz o jasnobrązowej sierści. tatuńciowi sprzedała (nie rychłożbym ja ją i tak oglądał), a sprzedawszy, przez pierwszą zręczność do Krakowa mi pieniądze posłała. To będzie posag dla Nastusi; wy zaś dorzućcie co dla Kuby, taj dadzą na zapowiedzi. Jedno i drugie pracować zdoli, dobrze im będzie razem.	Już nie. Jeżeli otrzymam od pani bilecik donoszący mi, że albo pani przyjęła pana Mielnickiego, albo pan Solski oświadczył się pannie Helenie.	Tak, kobiety nie zapominają nigdy, należy to do ich przymiotów	Towarzysze! Oto jest biedny chłopak, nasz rodak, który przybył z Genui do Buenos Aires szukając matki. Tam jej nie znalazł, bo jest aż w Kordowie. Zabrali go na barkę do Rosario. Płynął trzy dni i cztery noce z paroma słowami polecającymi. Przedstawił kartkę, wykrzywili gębę na niego. Nie ma ani grosza. Jest sam i nikogo nie zna. Chłopak pełen serca. Pomyśleć tylko: z Genui do Rosario!... Dalej, towarzysze! Nie trząsnęlibyście też tak kieszenią, żeby miał za co bilet kupić do Kordowy i matkę odszukać? Bo jakże! Mamy go tak jak psa zostawić na ulicy?...	Na Boga! Harasimowicz tu jest ze mną. Jedzie z rzeczami hetmańskimi do Prus, bo tam baliśmy się, żeby nie wpadły w ręce konfederackie. Czekaj waść, każę go zawołać.	Co prawda, to czarowałem bom się też tego piekielnego kunsztu jeszcze za młodych lat od jednej czarownicy w Azji wyuczył, która zakochawszy się we mnie, wszystkie arcanaarcana (łac.) objaśnić, rozgłosić.. Ale wiele czarować nie mogłem, bo sztuka na sztukę. Pełno tam wróżków i czarownic koło Chmielnickiego, ci tyle mu diabłów do usług posprowadzali, iż on nimi jak chłopami robi. Spać idzie, to mu diabeł musi buty ściągać; szaty mu się zakurzą, to je diabli ogonami trzepią, a on jeszcze, gdy pijany, tego lub owego w pysk, że to źle służysz!	To prawda ale jeżeli kto na świecie nic do robienia nie ma?...	Przyjacielu, serce powiada mi smutnym głosem, że nie czeka mnie już nic prócz nieszczęścia.	Hm takie drzemiące życie nie przypadłoby mi do gustu. Ja będę przesiadywać z książką, na gałęzi starej jabłoni.	I? Hm! Spojrzeliśmy na siebie. Słowa nie przemówiliśmy, ale w sercu jej rozżagwił się ten sam ból, co w mojem. Staliśmy, jak przykuci na miejscu, patrzyliśmy na dorożkę z tą szczęśliwą parą, a w obu sercach naszych ta sama dzika, wściekła zazdrość, ten sam gniew, ta sama rozpacz: dla czegóż my	Radość nastąpiła tuż po smutku i jakoś mi się zdaje, że to początek wszelkich zmian! W wielu rodzinach przypada niekiedy rok pełen wypadków i ten był taki dla nas, ale bądź co bądź dobrze się kończy.	Tryumfy firmy Nucingen, to jedno z najosobliwszych zjawisk naszej epoki W roku 1804 Nucingen był prawie nieznany, ówcześni bankierzy drżeliby, gdyby wiedzieli, że jest w obiegu jego weksli na sto tysięcy talarów. Ten wielki finansista czuł swoją mizerię. Jak się dać poznać? Zawiesza wypłaty. Brawo! Nazwisko jego, dotąd ograniczone do Strasburga i do dzielnicy Poissonière, brzmi na wszystkich rynkach! Spłaca wierzycieli martwymi walorami i znów jest wypłacalny: natychmiast podpis jego ma obieg w całej Francji. Niesłychanym trafem walory odżywają, zyskują popyt, dają dywidendę. Nucingen staje się bardzo poszukiwany. Przychodzi rok 1815, ten zuch skupia swoje kapitały, kupuje rentę przed bitwą pod Waterloo, zawiesza płatności w momencie przesilenia, likwiduje akcjami kopalni Worszyńskich, które skupił po dwadzieścia od sta niżej kursu po jakim je sam wypuszczał! Bierze od Grandeta sto pięćdziesiąt tysięcy butelek szampana, aby się pokryć w przewidywaniu bankructwa tego cnotliwego ojca dzisiejszego hrabiego d’Aubrion, i tyleż od Duberghe’a win Bordeaux. Tych trzysta tysięcy butelek, przyjętych, przyjętych, mój drogi, po półtora franka, daje wypić Sprzymierzonym po sześć franków w Palais-Royal, między rokiem 1817 a 1819. Akcept firmy Nucingen i jej nazwisko stają się europejskie. Dostojny baron wyrósł na przepaści, w której inni utonęli. Dwa razy bankructwo jego dało olbrzymie zyski wierzycielom: chciał ich orżnąć, niemożliwe! Uchodzi za najuczciwszego człowieka pod słońcem. Po trzeciej niewypłacalności akcepty banku Nucingena zaczną mieć obieg w Azji, w Meksyku, w Australii, u dzikich. Ouvrard był jedynym, który przejrzał tego Alzatczyka, syna jakiegoś Żyda ochrzczonego dla kariery. „Kiedy Nucingen wypuszcza złoto, mówił, bądźcie pewni, że łowi diamenty”!	Łaskawa z ciebie pocieszycielka, droga lady serce moje skłania się dlatego do ciebie i ważę się to wypowiedzieć.	A, kiedy tak, to będę koniecznie. Pomodlę się i powinszuję księdzu proboszczowi, dla którego mam prawdziwy i głęboki szacunek.	Kupmy porębę, to będziesz się mógł odbić, jeśli potrafisz...	Moja droga, lecz jakżeż to się skończy?	Na strzelanie z bandoleciku to i ja bym się popróbowała	Trudno. Jeżeli wcześnie pozbędziesz się go, to przyjedź do mnie.	Czy stało się coś złego? Jeżeli pan sobie życzy, możemy dłużej zostać i zastąpić panią, która wróżyła, nim przyszliśmy tutaj.	I mnie się tak widzi	Lontano degli occhi, lontano dal cuore Król się oduczy od niego, a wy mu go zastąpicie.	Uspokój się dałeś mu jakowe listy?	Z Flemmingiem trzeba się zgodzić.	Czy się pani już uspokoiła?	Skąd się tedy bierze że są cali owrzodziali i stoczeni srogą francą?	Tak... ale i ten pokój... Zgłaszają się kandydatki...	A skądże ja, dziewczę z parafii, mogę mieć najsłabsze nawet wyobrażenie o historiach tak amarantowych, jak o tym, co to jest, na przykład, mędrzec?	Bo czuła, że to należy do jej koleżanki, do Łabęckiej, która spełnia swój obowiązek, jak przystało na kobietę mającą poczucie ludzkiej godności! Tam, gdzie nauczycielka sięga pod cudzą poduszkę...	Żeby mi tam felczer sto razy mówił, to ja powiem swoje: że draństwo jest draństwem co tam uszy?	Tak... tak... Trochę więcej... Myślę, że pięć do sześciu tysięcy... Poproszę poczciwego Wokulskiego, to mi to załatwi...	Łacno wam prześmiewać z drugich, że macie takich dobrych chłopaków, co to i oprzędą, i wydoją, i garnki pomyją jak najsprawniejsze dzieuchy.	Buńczuk... co to... jest?	Panie Kubusiu, prawdę pan mówi?	Wstyd to i obraza boska, ale i niemałe nieszczęście.	Słyszycie! już znowu stróż nocny grzechocze. Ach! jak to straszno w takiem dużem mieście! A ludzie mieszkają tak wysoko; jedna familia wyżej od drugiej! Dałby Pan Bóg, żebyśmy już tylko byli znowu w domu!	Bo gdyby ją znów zbójcy w drodze porwali, znów posąd wasz i tutejszych ludzi padłby na pobożnych rycerzy, i dlatego ci wolą ją wam do rąk własnych oddać.	Dziękuj Bogu i za to!	Któż to?	No dobrze, wiem. Ja chciałem dać czekoladę na drugi dzień, oni obiecali, że dadzą za trzy tygodnie. A dali dopiero po dwóch przeszło miesiącach. Ale w końcu dali.	Wiecie a to spadły zapowiedziezapowiedzie (gw.)	Mówmy otwarcie: socjalizm czy coś podobnego. Ja już byłem komunistą	Naturalnie, jakże może być inaczej? Jakimkolwiek byłby rezultat naszej rozmowy dzisiejszej...	Czy można być nieszczęśliwszym od człowieka, który stracił kogoś, kogo kochał najbardziej w świecie?	Na tym polega ta próba	Więc po co teraz o tym mówisz?	Że co?... mów śmiało	Będziesz używał tej rozkoszy, drogi Aramisie; jeden z tych koni do ciebie należy.	Często grywają ze sobą?	Hm! co?	Na świętą Przeczystą	Niby naszych dziedziców dzieci? Jużci są.	Przede wszystkim ja jestem mężczyzną...	W kościele przesiaduje, a chytra na grosz kiej ten Żyd.	Więc pan zna tego konia?	Zartujesz pan	A	A kto cię nauczył, hultaju	A waćpan moją	Ależ my, dzięki Bogu, bałwochwalcami i apostatamiapostata rzekł Bernard.	Ba! Moja jest szczególnie przemyślnym kaprysem natury.	Chciałabym Ludkę	Dobrze!	Dokąd?	I przespaliście święto	Idź waszmość za mną; wysłucham i rozważę.	Jak w grobie!	Jak wyglądał ten marynarz?	Jedźcie tylko.	Jużci prawda.	Kiedy mówią o rzeczach albo ludziach interesujących!	Lej rumuńskich?	Leno!	No! no? cóż takiego?	O! Miałbym budzić?! Rano przyszedłem szatki wziąć...	Oho! ho!...	Piękna zawsze, prawda?...	Rafciu, ostrożnie!	Tak jest, panienko!	Trzeci batalion!	W panią wierzę	Wiem.
To bardzo dziękuję! Tu na Kościelnej mieszka pewna staruszka. Bardzo biedna. Otóż w ostatnich czasach nogi jej tak obrzękły, że wcale chodzić nie może. Błagała mnie, żeby stryjcia poprosić, by do niej wstąpił i rady udzielił.	Okazywały mi dużo sympatii i prosiły, bym do nich wrócił! Dlaczegóż to żadne z was nie zapoznało mnie dotąd z ludem małp? Wszakże chodzą, jak ja na dwu nogach! Przy tym są delikatne, nie dają szturchańców łapami. Są wesołe i bawią się po całych dniach. Pójdę do nich! Puść mnie, szkaradny Balu! Chcę z nimi poigrać!	To prawda, jestem pijany i takim napojem, iż nigdy to pijaństwo się nie rozproszy. Królowo Izoldo, żali nie pomnisz tego tak pięknego, upalnego dnia na pełnym morzu? Uczułaś pragnienie, nie pamiętaszże tego, córo królewska? Piliśmy oboje z jednego puchara. Od tego czasu byłem zawsze pijany i złym pijaństwem...	Dżungla pochłonęła obszar żyznej ziemi tak znaczny, iż trzeba by dwóch nocy, bym mógł go przebyć od wschodu na zachód, a trzech nocy, bym mógł przejść z północy na południe. Pięć wsi stało się pastwą dżungli... a w tych wsiach i w przyległych włościach, zarówno na niwach, jak pastwiskach, nie ma dziś ani jednego człowieka, który by z ziemi ciągnął pożywienie. W taki to sposób ja i trzej moi synowie dokonaliśmy Spustoszenia Pól w Bhurtporze. Teraz zaś zapytam ciebie, o Dziecię Człowiecze, jaką drogą dotarła do ciebie wieść o tym?	Tedyby marnie zginął! Największy rozum do czasu milczeć i do czasu mówić. Dlatego on bohaterem i pan go za pierwowzór ma. Proszę tej bajki nie zapominać i nie zmieniać wedle fantazyi. Daruje mi pan swego czarnego praojca? To jakbym miała pana portret!... Mogę go sobie wziąć do Poświcia??...	Ba! to zwykła ciekawostka, nie przedstawiająca zbyt wielkiego interesu, wchodzi nawet w zakres fizyki, ale dziecięcej.	Kiedyś oszustwo wyjdzie na jaw. Dobrze. Znajdą wówczas mój podpis na każdym obrazie i będą wiedzieli, że to ja darowałem swemu krajowi tyle oryginalnych arcydzieł. Zresztą nie zrobiłem nic innego, niż Napoleon we Włoszech... Ach, widzisz, Beautrelet, oto cztery Rubensy pana Gesvres.	Pójdę razem z panem, bom go dziś nie widział. On się dobrze ma, ale jest jakiś dziwny. Pamiętasz pan, jaka to była harda i zamknięta w sobie dusza? Otóż teraz niby zdrów, ale zrobiło się z niego małe dziecko: przy najmniejszej przykrości łzy ma w oczach.	Niechże cię głowa nie boli o takie drobiazgi! Cmentarz, ZabobonyParkan wysoki, za to mur cmentarny niski i poszczerbany; przejdziemy jak po schodkach.	A służysz ciągle? Nie zachciało ci się to domowych wczasów użyć?	Ostrzegam panią że moja siostra jest skończoną ateistką. Słuchała Haeckla, to chyba dość!... Ateizm jednak nie przeszkodził jej wstąpić do Częstochowy, kiedyśmy wracali	Młodość nie powinna na naukę do grobów schodzić. To nie jest szkoła życia.	Bardzo mnie to cieszy, bo przyznam się szczerze, że milszego towarzystwa nie spotkałem jeszcze w życiu i serdecznie dziękuję za gościnność i proszę, nie zapominajcie o mnie, Maks Baum!...	Ha! To wy! Śniło mi się, że nowy elekt stanął, ale to był Piast. Byliście na ganeczku?	Nie pocieszajcie mnie Wy nie wiecie nic jak ja, jesteśmy na łasce losu, a co on pocznie z nami, któż zgadnie? Serce moje czuje, iż wszystko skończone... żyć mi się nie chce... Co było nie wróci!	Jak nie mam być świadom skoro Bogiem i prawdą nie ma jednej narady beze mnie. Przychodzi pan krakowskipan krakowski	O! panie o nic mnie nie pytaj; bo, gdybym opowiedział ci, co widziałem, nie wyszłoby mi na dobre z pewnością.	Nie żyliby oni na świecie albo ja!	Posądziliście mnie, że mi o zysk chodzi, teraz waćpan o szarży gadasz. Wiedzże, iż nie po zaszczyty tu przyjechałem, bo mogłem gdzie indziej do wyższych dojść. Prostym żołnierzem zostanę, choćby pod twoją komendą.	O Lulę? Co to znaczy? Mów!	To może pani zechce zostać moją żoną, żebym mógł zająć wakującą posadę.	To prawda Domy płoną.	To teu sam, co z wnukiem Tubingasowym uciekł od Krzyżaków!	Nie wiem, sądzę że tak. Dałem znać jednemu z nich że zostanę tu dziś wieczór i że mu dam instrukcje.	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Kto ja jestem? Z bandą szlamowiecką jestem stowarzyszony. Nigdy się w politykę nie wdawałem. U nas surowo pilnowano, żeby z partiami nie zadzierać. My mieli swoje interesy. Z bogatych okup my brali. Naczelnik powiatu nam płaci, naczelnik żandarmski płaci, kapitan płaci, rejent i doktór płacą. Płacą dziedzice w okolicy raz w miesiąc. Wszystkie Żydy kupcy też, i sam rabin płaci.	A to dlaczego?	Jakże to tak?... Skrzywdził kto pannę Marysię?... No, proszę powiedzieć!...	To już na górowskich jesteśmy gruntach?	Nie lękam się tej ostateczności Ścisłość matematyki bardzo zbliża ją do prawdy absolutnej. Ale liczby groźne są tylko o tyle, o ile rozum, szukając w nich uzasadnienia dla siebie, zbłądzi tak dalece, iż we wszechświecie widzi jedynie system liczb. Błąd ten jest potępiony przez Kościół. Jednakowoż powiem śmiało, że matematyka ludzka nie jest matematyką boską. Bez wątpienia nie może być sprzeczności między jedną i drugą i chcę wierzyć, że nie każesz mi powiedzieć, iż dla Boga trzy plus trzy może równać się dziewięć. Ale my nie znamy wszystkich właściwości liczb, a Bóg je zna. Wiem, że są księża uważani za wybitnych, którzy utrzymują, iż wiedza godzić się winna z teologią. Nienawidzę tej zuchwałości, powiedziałbym	Tak, pani, tak, zawołała Michasia, której rozżalenie wzrastało przy opowiadaniu swej biedy; zawsze jesteśmy sami i głodni i opuszczeni i niczego się nie uczymy! Mnie ojciec nauczył czytać parę lat temu, a ja uczę tego samego starszego brata; ale on nie chce się uczyć, bo mówi, że głód mu ciągle dokucza!	Czy pan ma coś na warsztacie? Pokazał mi pan kiedyś fragmencik nieco przesubtylizowany, w którym pan rozcinał każdy włos na czworo. Wyraziłem panu szczerze moje zdanie, że tego rodzaju wrażenia nie były warte trudu utrwalenia ich na papierze. Czy przygotowuje nam pan coś obecnie? Był pan bardzo opętany Bergsonem, przypominam sobie.	Oto oto jest znów polityka uczuć! Przecież ty chyba powinieneś wiedzieć, do czego ona prowadzi. Nie rozumiem doprawdy, co może cię skłaniać na stronę Greków. Zgoła nie są zajmujący.	Bluźnisz waść! Wojewoda witebski! ba! ba! Niech żyje wojewoda witebski!... A ty, Michale, do ekspedycji! żywo do ekspedycji! Niechże tu piskorze w tym błocie szczuczyńskim zostają, a my pójdziemy do Białegostoku, gdzie może i innych ryb dostaniem... Chały też tam bardzo przednie Żydzi na szabas wypiekają. No! przynajmniej wojna się rozpocznie. Bo mi już tęskno... A kiedy Radziwiłłem przetrącim, to się i do Szwedów weźmiem. Pokazaliśmy im już, co umiemy!... Do ekspedycji, Michale, bo periculum in morapericulum in mora (łac.: niebezpieczeństwo w zwłoce)	A ja proponuję wybór ściślejszego komitetu do zbadania zdarzeń pożałowania godnych. Komitet, składający się z trzech członków.	Gdybym nie przywykł do tego że z ust miłościwej królowej jejmości sama mądrość wychodzi, zdumiewałbym się nad bystrością tych słów, najbieglejszego statystystatysta  (daw.)	Nie pojmuję, jak możesz pisać i grać tak wspaniale, Ludko. Prawdziwy Szekspir z ciebie!	Nie wrócisz, droga Heidi, do domu jeszcze przez długie lata! Babunia rychło odjedzie, więc tym bardziej musisz ze mną zostać.	Piękna wcale, mówił żyd jak do siebie. Jakim pan sposobem o tem wiesz?	Tu się powiesił, na tym haku... Okropne...	By zaś nie myśleli, że się ich boję, i byście nie myśleli i wy.	Wiem Wiem. Niewolnicy opowiadają mi o tym wszystkim. Wyznają z płaczem, że muszą niekiedy okradać swoich panów, żeby nie umrzeć z głodu i mrozu, bo nie tylko nie mają pokarmu, ale nieraz i ostatnia odzież się podrze.	Ale... cobym się miał zabijać! Ino ciżmy zezujęzezuć a. zzuć tu: przeszkadzać..	Zachowaj tylko spokój. Nie gorączkuj się.	A widzi pan!	Chwała Panu Bogu! Zwłaszcza nie strzelaj przed moim rozkazem.	Dawno tu siedzicie?	Ja jestem Leon Cohn! Ile?	Nie rozumiem pana	Nie, Ameryka!	Niech Bóg wspiera cię łaską swoją!... Zrobię, panie, co każesz. Ale powody buntów znam i bez śledztwa...	Oddasz pan jego rodzinie	Pani jej nie lubi?	Widziałeś pan te ślady?	Pomarli! chwycić. za gardło i serce jakby się zakrzepło na lód, że ledwie dychać poredziłaporedzić (gw.)	Weź no, weź! Schowasz pieniądze do szafy. Przydadzą ci się kiedyś, niezawodnie.	Powiadasz, że szykuje się na bank na Wspólnej?	A tak, i oto są.	Ach! gdyby ten Beniamin mógł się modlić!...	Ale dziś jest po bitwie, ergoergo (łac.)	Dlaczego?	Do Warszawy? Jadę!	Dobrze by było, gdyby mężowie nasi odznaczali się drobną choćby cząstką jego uprzejmości	Dosyć dobrze, do usług waszmości	Jak suseł.	Jenerał prosi, by wasza miłość natychmiast do niego pojechał.	Na Zeusa Chmurozbiórcę! jaki ty masz u siebie wybór!	Przygotować? jak?	W tej chwili czuję się zdrów i młody.	Za wiele dla mnie zaszczytu!	?...	A już... Tylko skąd pani wie, że z konkurów?	A ona skąd?	A za coś ty, kolego, zatłukł swoją ciotkę?	Bądź zdrowa Małgosiu!	Ciechanów niedaleko.	Ciotula!	Co robić?	Czuję coś ładnego, świeżego, wilgotnego	Dam.	Dwie nieduże i kuchenkę. Ciasne, ale niczego.	Hanusia... dobrze, żeś przyjechała... szczerym sercem cię witam.	I cóż?	Jakie znowu „paliki”?	Juści, mówcie prawdę.	Muszę.	Ni.	Owszem! Barania śmierć, wilcza stypa!	Przywilejach kto mówił o przywilejach?	Religia, Zabobony, Ksiądz, Omen, Śmierć	Spalić! Dobro zabrać!	Są rydze?	Słucham panią.	Te, pani! co pani tam uważa?...	W przeciwną.	Wiem o tym, pani majorowo!	Zakręcić gaz w pokoju.	Zapamiętałem tylko brodę.	Zrobiłeś już węzeł?	Śmierć
Wojna, ProroctwoPocieszże się, panie Michale Jest też proroctwo o nowym królu, że całe panowanie pod bronią mu zejdzie; już to prawdopodobniejsze, że człowiek długo jeszcze szabli do pochwy nie schowa. Przyjdzie się człowiekowi od ciągłej wojny zedrzeć jak mietle od ciągłego zamiatania, ale taka to już nasza żołnierska dola. Kiedy już wypadnie się bić, trzymaj się niedaleko mnie, panie Michale, a pięknych rzeczy się napatrzysz i poznasz, jakeśmy to za dawnych, lepszych czasów wojowali. Mój Boże! nie ci to już ludzie, którzy za dawnych lat bywali, i ty już nie taki jesteś, panie Michale, chociażeś sierdzisty żołnierz i choć Bohuna usiekłeś.	Biedny stary na jego miejscu zrobiłbym to samo; nie masz już naszego ojca. Wiesz pan co, rezygnacya tego człowieka dziwnym mnie smutkiem napełnia; on nie wie, jak dalece los jego mnie obchodzi, i będzie myślał, że jestem z tych udekorowanych i uzłoconych łajdaków, nieczułych na nędzę żołnierza.	Ale to jest niesprawiedliwie! Mein Gott, to bardzo niesprawiedliwie, żeby ten musiał oddawać pieniądze, co ich nie pożyczał, a ten, co je pożyczał, chodził sobie swobodny! Ach, biedny człowiek...	Otóż Bec po normandzku znaczy strumień: istnieje opactwo Bec, Mobec czyli strumień na bagnie (Mor albo Mer znaczyło marais, bagno, jak w Morville, albo w Bricquemar, Alvimare, Cambremer). Bricquebec, strumień z wyżyn, pochodzi od Briga, miejsce warowne, jak w Briqueville, Bricquebosc, Brie, Briand, lub od brice, most, to samo co bruck po niemiecku (Innsbruck), a w angielskim bridge, które kończy nazwy tylu miejscowości (Cambridge itd.). Ma pan w Normandji jeszcze wiele innych bec: Caudebec, Bolbec, Robec, Bec-Hellouin, Becquerel. To jest normandzka forma germańskiego Bach, Offenbach, Ansbach. Varaguebec, od starego słowa varaigne, równoważnego z garenne, lasy, stawy chronione. Co się tyczy Dal to jest forma thal, vallée, dolina: Darnetal, Rosendal, a nawet Becdal. Rzeka, która dała nazwę miejscowości Dalbec, jest zresztą urocza. Widziana ze skał nadbrzeżnych (falaise, po niemiecku fels: ma pan nawet niedaleko stąd na wyżynie ładne miasteczko Falaise), sąsiaduje niemal z iglicami wież kościoła i robi wrażenie że je odbija.	Bynajmniej bynajmniej. Były to kloaki. Nieszczęśliwi żyli w nich przykuci do ściany. Ale nie byli sami, mieli towarzyszy. Mieszczanie, panowie, panie odwiedzali ich. Wizyty te były jednym z siedmiu uczynków miłosiernych. Nikt nie próbuje czynić tego dzisiaj. Zresztą regulamin nie pozwalałby na to.	Czy nazajutrz po naszym ślubie nie dręczyło cię to samo?	Jeśli dochowałem wiary dziecku, to teraz nie będę miał żadnej trudności i zasługi!	Nie wierz jej to piekło!	Prawda jak również prawda i to, że ludziom można wszystko narzucić.	Chciałeś mi mówić o pannie Laurze? Jest to dla waszmości, o ile mogłem zauważyć, najniebezpieczniejsza osóbka. Gdyby chciała, mogłaby cię za daleko zaprowadzić; szczęściem, wybij to sobie z głowy, bo ona chcieć tego nie może... Dobkowie są majętni, familianci, a waćpan dotąd jesteś chevalier Georges tout court. Z czasem się to może zmienić, dziś tak jest!	Rozumiem! Tss... Żona idzie, to może pan mi po obiedzie opowie. Nie posiadam się z ciekawości.	Oho! To jest nie budzące podejrzeń ubranie, jakie winien nosić chela w służbie u lamaistycznego lamy. Najdokładniejsze we wszystkich szczegółach! Jestem zdania, że twój stary jegomość nie wyznaje akurat tej religii, lecz jedną z jej odmian. Uwagi na ten temat posłałem do Kwartalnika Azjatyckiego, ale je odrzucono. Otóż rzecz dziwna, że sam stary jegomość jest całkowicie pozbawiony religijności. Nie ma w nim nic osobliwego.	Amelka zaraz wróci, to pobiegnie za nas wszystkie	Czyja to sprawka? Trzeba będzie za to komuś zapłacić.	Cóż chcecie?... skrzat to jeszcze, dzieciuch...	Cóż ty na to?	Dowodem to, co zaszło w świątyni Westy.	Dziwne to jednak, żeście akurat zgolili brodę. Jeszcze u Dyla byliście z brodą i tak was przypiekło.	Dziękuję ci, George Zawsze byłeś prędki do czynu i umiałeś prawa na pamięć, a to mi się w tobie, George, bardzo podoba. No, w każdym razie, cóż to jest takiego? Aha! „Pozbawiony dowództwa”	Ksiądz proboszcz niedawno jest w tej gminie! Zarzut ten dotyka raczej nas, którzy znamy stosunki lepiej. Któż mógł jednak przypuszczać, że się to wszystko źle skończy? Wszakże młodzi muszą iść w świat? Większość spośród nas również losy w świat pognały, a jednak nieźleśmy na tym wyszli.	Przyszła mi pewna myśl Jak mniemasz, panie Williamie, czy nie byłoby stosowne udać się w dół rzeki na ich spotkanie? Wszak nie mają innej drogi jak koryto Oranje. Ponieważ więc płyną w górę rzeki, więc jest niemożliwe, abyśmy się z nimi rozminęli, idąc w dół.	To moja nadworna kwiaciarka.	To wasza mość tylko z piechotą zostałeś?	Tym ocalonym od śmierci był Peppino, nieprawdaż? Dla niego to wyjednałeś ułaskawienie.	Wybór to trudny, bo Cosel mało ma znajomych, coby się nawet zbliżyć do niéj ośmielili. Trzebaby użyć barona Löwendhal’a, który jako krewny i protegowany ma łatwy przystęp. Gdybym mógł jéj zdradę zarzucić, miałbym wyborny pozór do zerwania.	Zaraz to pani powiem.	Bo rozumniejszy od wielu innych. Pan nie słyszał o jego dobrach? Jak on prowadzi gospodarstwo, a jaki popularny i ludzki. Przy tym patriota: żyje po magnacku, ale dla cudzych	Należy mi się w twarz plunąć, Miszuk zgubiłem ją. I nie ma na to innej rady. Prosiłem ją wczoraj: „Idź, Wiera. Dusza twoja mnie nie znosi”. Nie. Siedzi. Płacze. Siebie zgubiła... Zgubiłem ją ja	A cóż to pan robisz?	Ale gdzież on leży? Ach, Jezu, żeby to ja mogła jemu rany opatrować, ziółeczka podawać, jako żonie się godzi! A tu nic, ach, nieszczęście!	Być może, znalazłszy jednak pod ręką broń, która była ci potrzebna, pochwyciłeś ją pan. To było bezpieczniejsze od tamtego.	Gdybyś pan chciał dać złote nożyczki swojej córce, miałbyś na to środki	Przyjacielu wierz mi, byłbym bardzo szczęśliwy, gdybym mógł cię przeprosić, uczyniłbym to z całego serca, ale niestety!...	Więc lepiéj wyrzec się wszystkiego? ja, kobiéta, nie jestem tak tragiczną, biorę życie jak ono jest.	Masz słuszność. Ale nie mogę o tem nie myśleć, że pókim chodził i był jako tako zdrów, drwiłem z życia, a teraz ja mam ochotę jeszcze żyć.	A! religijny! nie można się tu fanatyzmu obawiać.	Czy masz jakie czary, by odmienić mą postać!? Inaczej zginę. Pięć... dziesięć minut sam na sam... i gdybym nie był tak przynaglony koniecznością... może bym...	Dobry Kali! A nie bałeś się spotkać w nocy lwa albo pantery?	Gdyby nie twoja płochość, mógł w radości odejść ten najmilszy i tyś mu mogła w ramiona pójść jako wybrana, jako żona...	Ino że stroju potrzebnego nie mam, a do jutra...	Któż ci broni? we dnie jéj nie wykradniesz! idź się pokłoń dawnemu bóstwu.	Myślałem, że posiądziesz wszystkie sekrety od narzeczonej jego brata. Czy uważasz, jakie tu ładne kobiety? Ta panna Jazwigło robi bardzo przyjemne wrażenie! Żeby nie drogi, mosty i nieporządek, nie miałbym twej ojczyznie nic do zarzucenia. Milczysz, Iry? Nad czem tak głęboko rozmyślasz?	Nie bój się, już ja cię odpasę	Nie tu granica jej łask! jeno zasłużmy na dalsze...	Nie...	Tak było ze mną... Oddał mię ojciec do szkoły kadetów. Nie byłem w domu bardzo długo, bo na lato zwykle zabierał mię do siebie jeden przyjaciel ze szkoły. Przyjechałem do Tarnin pierwszy raz, gdym już był gefrejterem. Miałem głowę naładowaną myślami... Nie wiem, czy mię będziesz rozumiał...	Tak, tak, grunt posiany dobrze nie ma obawy, aby część tego ziarna padła na skałę, i aby, co zostanie, ptaki niebieskie wybrały, aves coelitcomederunt illam.	Ten kraj północny roi się od koniarzy jak stary chałat od wszy. Tam kupczą: Sikandar-chan, Nur Ali beg, Farrukh-szach... wszystko naczelnicy Kafilów	Ty pójdziesz? A ty tam po co? Radzę ci jak ojciec: gryź lepiej AlwaraAlwar	Wszyscyśmy na równe wystawieni niebezpieczeństwo czemuż go nie czujemy?	Złości już do was w sercu nie chowam	Że na weselu byłem, o toś, widzę, krzyw na mnie! Prawda, byłem, nie wypieram się, musiałem ano pójść, sam ksiądz namawiał i niewolił, żeby obrazy boskiej z tego nie wyszło, że dzieci osobno, a ociec osobno.	A pan?	A, tak Pozostałeś pan tym, czym obiecywałeś być od młodości.	Bądź pan zdrów.	Prawda, prawda! Ale ona musiała przywiązać się do Ignasia, skoro nim się tak opiekuje...	Więc chce się pan z nią widzieć?	A ja do jego synowicy.	A ja pod panem Koniecpolskim, ojcem dzisiejszego chorążego. Srodześmy kilkakroć Gustawa AdolfaGustaw II Adolf (1594–1632) wyborni, najwyszukańsi, najlepsi.. Tośmy się im popisywać kazali	A kto wié? tybyś się może jeszcze na moją biédę pomieniał.	A ot!	Alboż Bogowie wasi krwi jeszcze ludzkiéj żądają?	Bądź zdrów, Władku, a pisz tam, kotku, do Ignasia, aby uczył się tęgo walić młotem w kowadło. Wszelka praca pana Boga chwali, co tu robić!	Będziesz szczęśliwy, jeśli zrobię, czego chcesz?	Chcę go doprowadzić do tego, żeby mi się oświadczył... jeżeli zdołam	Choć i tak ksiądz tu najpotrzebniejszy.	Co takiego?	Cuduście prosili? Macież tę moc?	Czemu chybiło?... gadaj!	Czy Wilhelm w domu?	Czy ja wiem? Też mi pytanie. Tam ci dopiero świat!	Dla siebie?	E! Janku było gospodarstwo, gdy było na czém gospodarzyć a teraz!	Gdzież jest ten... Hiram?	I kończyć nareszcie!	I wzajemnie!	IdealistaSłuchaj, Adelciu	Ja bym zdolił zrobić takie osóbki.	Jesssusss, Maryja!	Kobieta, Praca gromko zapytał kanarkowy lew okolicy.	Kubuś! Kubuś!	Miłość romantyczna powiedziała Ludka, siadając na ziemi u nóg matki.	Nazywają mnie Mowgli Pochodzę z dżungli. Wilki są moimi współplemieńcami, a obecny tu Kaa jest mi bratem. A kimże ty jesteś, Ojcze Okularników?	Nic.	Niepotrzeba!	O, mam ciebie dość, Beauchamp	Obiecywał ci, że się z tobą ożeni?	Owszem. Widzę jeszcze przerwę ciągłości w ostatniej linii i jeśli zastosuję takie samo rozumowanie do początku tej linii, spostrzegam, że między znajdującymi się tam samogłoskami można umieścić jedynie spółgłoski tworzące razem z nimi wyraz „wydrążona”.	Tego łotra! Otrzymałem właśnie list...	Testament twego ojca.	W tym roku zbiorę winta u siebie. Mamy gospodynię, trzeba ludzi ugościć.	Widzisz przecież... Sądzę, że widać nawet po mnie bardzo dobrze, że jestem martwy.	Wyjedziesz dziś, Trot?	Z przyjemnością.	Za dwa miesiące.	Zaśpiewaj pani, cobądź... niech tylko głos usłyszę... A może mogłabyś pani solo śpiewać?...	Znajda chce być naszym profesorem.	Śmierci i zniszczenia! Już go prawie miałem w garści, a on znowu się wymknął! Niech i tak będzie! Może uciec nawet i do samego piekła, lecz Czarny Korsarz wygrzebie go nawet stamtąd! Choćbym miał roztrwonić cały swój majątek na poszukiwania, i tak go znajdę. Choćbym miał popłynąć na Honduras! Przysięgam na Boga!	Że się mniej kocha.	Żebyś pani tak zdrowa była!
Zastanów się, książę. Czy w twoim życiu był okres równy co do szczęścia owym czterem miesiącom, które upłynęły? Twoja chwała jako monarchy i twoje szczęście jako uroczego mężczyzny nigdy nie wzniosły się na tę wyżynę. Oto układ, jaki proponuję, książę: jeśli raczysz się zgodzić, nie będę twoją kochanką na znikomą chwilę i na mocy przyrzeczenia wymuszonego strachem, ale wszystkie chwile życia poświęcę pracy dla twego szczęścia, będę zawsze tym, czym byłam od czterech miesięcy, a może miłość z czasem uwieńczy tę przyjaźń. Nie przysięgłabym, że tak nie będzie.	Ach, inne! O, to też ładne figle, nieprawdaż? Mówicie, że ta wyprawa była partacka. Ach, u licha, gdybyście mogli zrozumieć, jak naprawdę była partacka, wtedy byście dopiero zobaczyli! Jesteśmy tak blisko szubienicy, że szyja mi cierpnie, kiedy o tym myślę. Może będziesz widział ich skutych i powieszonych. Ptactwo krąży nad nimi, a żagle pokazują palcami na nich, płynących z falą. „Kto to”? odpowie drugi. A ty słyszysz, jak dzwonią kajdanki, gdy sam idziesz na stracenie i już, już masz zadyndać. Oto, co nas czeka dzięki niemu i Handsowi, i Andersonowi, i innym głuptasom z waszego grona. A jeżeli chcecie dowiedzieć się czegoś w sprawie punktu czwartego, to jest o tym chłopcu, owszem, do kroćset! Czy nie jest on zakładnikiem? Czy mamy się pozbawiać zakładnika? Nie, nie, żadną miarą! On może być ostatnią naszą deską ratunku	Ależ za co? Moją pensję prawie w całości zabiera lichwiarka, od której pożyczyłam pieniądze. Resztę biorą rodzice. Te suknie, co mam na sobie, biorę na kredyt za poręczeniem lichwiarki Barnawskiej. A muszę się ubierać przyzwoicie, bo to należy do mego fachu.	Ale ja mówię za to na tyle biegle po angielsku, abyśmy mogli porozmawiać w tym języku. Niechże się więc pan nie przejmuje.	Taki piękny dzień na dworze Może by Mendel wyszedł na spacer? Niech się przyzwyczai do powietrza.	Zakład o Wokulskiego. Widzisz pan, było tak. Jeszcze w styczniu roku zeszłego, kiedy to Wokulski awanturował się po Bułgarii, ja powiedziałem do Szprota, że pan Stanisław jest wariat, że zbankrutuje i źle skończy... Tymczasem dzisiaj, wyobraź sobie, Deklewski utrzymuje, że to on to powiedział!... Naturalnie, założyliśmy się o kosz piwa, Szprot rozstrzygnął na moją stronę i jesteśmy u ciebie...	Tylko tego?... Więc graj, owszem... Kobieta ma prawo żądać ofiar od mężczyzny, bo i sama niemałe ponosi. Wiem coś o tym...	Panowie tak bardzo nie wtrącałem się do tej sprawy, że moje stosunki zarówno z teściem, jak i z tym młodym człowiekiem nieco się ochłodziły. Chyba tylko panna Eugenia, której najwidoczniej wcale nie spieszy się do małżeństwa, zachowała dla mnie trochę przyjaznych uczuć, bo zobaczyła, że nie mam zamiaru nastawać na jej ukochaną wolność.	Przestraszasz mnie na śmierć twoją gwałtownością! Ja nic nie wiem. Idź lepiej do tamtych i pograj z niemi w wolanta!	Zaliczcie mi z góry, co możecie. Ja wam rachunek dokładny przedstawię strat, jakie poniosę przez czas pobytu w Hamburgu, strat na agenturze swojej, której przez ten czas nie będę mógł prowadzić.	Nie brakuje mi nic, ale obuwie mam takie, że co stąpnę, to noga idzie naprzód, a but, psiakość, zostaje na drodze.	Tak pomyślnie że wasza ekscelencja ujrzy wkrótce zwierzynę, powieszoną na maszynie.	Dobrze; niech się pani trochę przejdzie tutaj... Och, ale proszę iść swobodnie, tak jak gdyby nikt na panią nie patrzył.	A! panie, zawsze pragnę i pragnęłam powrotu twojego, choćby godzinę tylko trwało oddalenie, ale nigdy może nie tęskniłam tak do twego powrotu! Wybaw mnie od prześladowania. Jestemże jeszcze panią twego serca, czyś mnie już z niego wyrzucił, aby ci ludzie mogli się pastwić nademną!	I rozumnie, co dziwniejsze, że taki młody człowiek. Ja przecie znam dobra głębowickie już za jego własnej administracji. Przedtem hulał, panie, po świecie jak nababnabab	Zagadki w tym żadnej nie ma Właśnie dlatego, że dumna jestem, nie chcę być wzięta za żonę przez wspaniałomyślność i bohaterstwo, przez cud Opatrzności albo świętego Antoniego, z łaski, z namowy... Wolę zawdzięczać byt i szczęście sercu człowieka, który mnie kocha, i wspólnej z nim pracy...	Czemu nie ma pani powozu?	Panie!	Przecież to jest interesujące po prostu nadzwyczajnie! Człowiek, który przez dziesięć lat błąkał się po Azji, aby zapomnieć o tej kobiecie, wrócił w przekonaniu, że jest wyleczony zupełnie i powoli, powoli wsiąkł w towarzystwo jej byłych... wielbicieli, swoich następców, których ona wciąż wodzi za sobą, aż teraz ma ją nazwać swoją żoną!	I taka galareta, która co chwilę mówi co innego, ma być wyrazem organizacji, która jego, JEGO chce zużyć! Cha, cha, cha!	Niewinność serca czyni cię prorokiem Tobie wszystko stanie się jasnetobie wszystko stanie się jasne półka. leżały też zwitki pergaminu, na których widniały długie szeregi liter. Były to różne zapiski odnoszące się do różnych gałęzi wiedzy, historie i poezje czasów dawno przeminionych, wyrażone pięknym, szlachetnym stylem. Ojciec mój słynął szeroko jako zdolny astrolog. Przychodzili też radzić się go ludzie różni. Często z odległych doń przyjeżdżali krajów, a że uważali za rzecz cenną i rzadką umiejętność badania przyszłości, przeto mniemali, że należy też za wiadomości dobrze płacić astrologowi. Ojciec tedy mógł za otrzymane podarunki żyć wygodnie i dostatnio.	Przypomina mi to jakby przedsionek nirwany. Jakby wstęp na cmentarz. Tu wszystko zamiera w zatłaczającej ciszy, w leniwej, ciągnącej się, jednostajnej ciszy... Nie, niech pani nie sądzi, że chcę odstraszyć panią, że chcę pani obrzydzić to wszystko. Bynajmniej. Wydaje mi się tylko, że jest niezrozumiałym marnotrawstwem zostawienie tu swoich najmłodszych sił, najpiękniejszych lat życia.	Mówiłam, że się tak skończy ale pan to nie miałeś wiary...	Nie byłem dwa dni w domu, przetom nie odebrał jego listu, a nie wiedziałem, gdzie jest Ostrianum, ponieważ niedawno przybyłem tu z Koryntu, gdzie zarządzam gminą chrześcijańską... Ale tak jest! I skoro Chrystus tak cię natchnął, pójdziesz w nocy, mój synu, do Ostrianum, tam wynajdziesz między braćmi Glauka i zabijesz go w drodze powrotnej do miasta, za co będą ci odpuszczone wszystkie grzechy. A teraz pokój niech będzie z tobą.	Zmarłych? Mój ojciec nie żyje! O, co za wieść straszliwa! Zabija ona połowę mej radości! Więc niech przyjdzie mój brat, Artur; on mnie pozna; on sobie mnie przypomni i pocieszy mnie.	Umrzecie na nią Czy nie widzicie, że podniesienie mas (przyjmijmy, że je oświecacie) utrudni wielkość jednostki; że siejąc w sercu niższych klas krytykę, będziecie zbierali bunt i będziecie jego pierwszymi ofiarami? Co rozbijają w Paryżu, kiedy przychodzi do rozruchów?	Eksperiencja szczególniej w wojennym rzemiośle, z samym wiekiem przyjść musiała i może dlatego jeszcze nieboszczyk pan Koniecpolski, ojciec chorążego, czasem o radę mnie pytał, potem zaś: i pan Mikołaj Potocki, i książę Jeremi Wiśniowiecki, i pan Sapieha, i pan Czarniecki, ale co do przezwiska Ulisses, temu się zawsze przez modestięmodestia (przestarz., z łac.)	Bo to we wsi brak? We młynie tartak robią, ja też potrzebuję kogo sprawnego do zwózki drzewa.	Nie potrzebuję panu mówić, czym ona jest dla mnie Pan widział sam. Z czasem ona zrozumie...	Wolałbyś pan, żebym ja się zabiła dla wszystkich!	Przerażasz mnie pan. Proszę pana, czy pan mnie chce skusić?	Dlatego, że mi pozwolił pan Sesemann.	Nie wiem... Może pan tego sobie życzy... nie odezwałeś się do mnie ani jednym słówkiem... przez tyle czasu...	Nie wierzy pan w nic	O tem nic nie wiedziałem Jak widzę, pan kardynał przesadzał.	Gotów jestem to uczynić lecz chciałbym być jeszcze pewnym jednej rzeczy?	Nie mam prawa o tym mówić lecz Malbork jest źrenicą oka Zakonu, jedynym zakątkiem, z którego spokojnie Plauen mógłby misję nawracania ludów prowadzić.	Słuchaj no, mój stary Giroudeau, wypada mi jedenaście kolumn, które po pięć za sztukę czynią pięćdziesiąt pięć franków; dostałem czterdzieści; winien mi jesteś jeszcze piętnaście franków, jak ci mówiłem...	Tak jest, cnycny (przestarz.) odpowiedział Glaukus. i życie.	Zrobisz! Jest tylko jedno „ale”.	Złoty interes! Do bani z tym! Mów, po coś mnie tutaj przywlókł, do tej trupiarni, Elijahu!	A ja się przestraszyłem. No, chwała Bogu.	Bij! a ja książkę spalę!	Chodź tu!	Czy przyjdziesz nam wreszcie pomóc, Ropuchu?	Czy to czasem nie nazywa się duszą	Cóż mi przyjdzie z argumentów?... W Miquelon jest szampan po osiemnaście dolarów... a...	Do ludzi tylko strzelam, ale nie pudłuję.	I to prawda; ale to mnożenie...	I uważasz, żem nie tak ładny jak twój dziadek?	Interes ubity. Czy jesteście właścicielem statku?	Kadłub i maszyny. Czy zgoda?	Kto to jest pani Arnold?	Nie bój się, głupcze, idzie tu po prostu o przejażdżkę dla przyjemności.	Nie. Mogę tylko przeczytać panu większe ustępy. Marynia jest pognębiona.	Niech i tak będzie, jak mówisz	No, wiesz mam kuchtę przepraszać.	Siądź tu, Maniu	Takim chory, że ledwie zipię... co to warczy?	Tu tik pasakyki man, aš jau pataikinsiu ir neklausęs.	Uważasz humor za chorobę, co?	W twojem nic. Mówiłem mu jako krewny pana Pławickiego, że oddał mu najgorszą w świecie usługę.	Wołanie? Być może, że w wirze walki wyrwał mi się jakiś okrzyk! I cóż, stary Balu jak żeś wyszedł z tej przygody?	A mała?	A mleka u was dostaniemy?	A to jakim sposobem?	A w co będziemy grali?	Allach! może ustąpi.	Ani słowa o tym wszystkim, Nanon	Automobilem... Słyszałam, jak o tym mówili.	Baczność zatem!	Boże! Czemuż nie zawiadomiliście mnie od razu!	Cóż powiada?	Dlaczego nie możesz?	Do szpitala musisz iść...	Dokąd pójdziemy?	Hej, kurniawakurniawa rzekł zdyszanym głosem Czech	I truka dagsze? Giety? szepy to było sanim umre!	I zawsze jesteś gotów ku temu?	Jak to nam? Tobie i komu?	Jedziecie waszmościowie do Birż!	Jeżeli sekret, nie chcę słyszeć!...	Kondycja ludzka, Potwór	Musi to być jednakże genialny człowiek	Najpokorniej.	Nic, nic nie o to mi chodzi.	Nie rozumiem pańskiego uniesienia	Nie wypada, jakże, dwie same młode kobiety pójdą do restauracji, nie można. Coby sobie ludzie pomyśleli o nas?	Nie. Twoje goście przyszły.	Nie. Został w Częstochowie i pojutrze wraca.	O, tobie i sztuka!	Och, bardzo będę panu wdzięczna!	Och, ojcze!	Prawda! a zatem to igraszka imaginacji.	Prowadź mnie wprost do Winicjusza.	To szatan wcielony!	Ty, Katz, niedługo w sprawiedliwość boską przestaniesz wierzyć	W zarządzeniu o tym nie mówią	Walgierzu, Walgierzu...	Wasze zdrowie!...
Niedługo po osiemnastym brumaire wiadomo państwu, że wybuchło powstanie w Bretanii i Wandei. Pierwszy konsul, żądny uspokojenia Francji, nawiązał rokowania z wodzami powstańców i podjął energiczne kroki wojskowe; ale kombinując plany wojenne ze sztuczkami swej włoskiej dyplomacji, wprawił równocześnie w ruch machiaweliczne sprężyny policji, wówczas powierzonej Fouchému. Wypadki okazały, iż ostrożności te, mające na celu stłumienie wojny rozpalonej na zachodzie, nie były wcale przesadzone. W owym to czasie młody człowiek spokrewniony z rodziną Maillé przybył z ramienia Szuanów z Bretanii do Saumur, aby stworzyć styczność między pewnymi osobistościami z miasta i okolicy a wodzami rojalistycznego powstania. Uprzedzona o tej podróży policja wysłała agentów z poleceniem chwycenia młodego emisariusza, skoro zjawi się w Saumur. W istocie przytrzymano posła w dniu, w którym wylądował; przybył na statku w przebraniu flisaka. Ale jako obrotny człowiek obliczył wszystkie szanse przedsięwzięcia; paszport, papiery miał w takim porządku, iż ludzie wysłani, aby go pochwycić, zaczęli się lękać, iż padli ofiarą pomyłki. Kawaler de Beauvoir, przypominam sobie teraz jego nazwisko, dobrze przemyślał rolę; powołał się na swą rodzinę, przytoczył fałszywe miejsce zamieszkania i wytrzymał tak śmiało śledztwo, iż wypuszczono by go pewnie, gdyby nie ślepa wiara, jaką szpiegi miały w swoje instrukcje, nieszczęściem zbyt dokładne. W tej wątpliwości siepacze woleli raczej dopuścić się samowoli, niż dać się wymknąć człowiekowi, do którego ujęcia minister przywiązywał tak wielką wagę. W owych czasach wolności organa władzy narodowej bardzo mało troszczyły się o to, co dziś nazywamy legalnością. Uwięziono tedy kawalera tymczasowo, aż wyższe władze postanowią bliżej o jego losie. Decyzja nadeszła niebawem. Policja nakazała strzec bardzo pilnie więźnia mimo jego zaprzeczeń. Kawalera de Beauvoir przeniesiono w myśl nowych rozkazów do zamku Escarpe: nazwa dostatecznie maluje jego położenie. Forteca ta, usadowiona na bardzo wysokiej skale, zamiast fos ma przepaści: ze wszystkich stron prowadzą do niej strome i niebezpieczne urwiska. Jak we wszystkich dawnych zamkach brama posiada most zwodzony i obwarowana jest szerokim rowem. Komendant więzienia, rad, iż ma za jeńca dystyngowanego człowieka o nader dwornych manierach, który wysławia się wykwintnie i zdradza wyższy polor przywitał kawalera jako dobrodziejstwo Opatrzności; zaproponował mu, aby pozostał w niewoli na słowo i aby wspólnie dopomagał mu walczyć przeciw nudom. Jeniec przyjął skwapliwie propozycję. Beauvoir był to prawy szlachcic, ale na nieszczęście był także bardzo ładnym chłopcem. Miał miłą fizjonomię, oko śmiałe, wymowę pełną wdzięku oraz zadziwiającą siłę. Zręczny, dobrze zbudowany, zamiłowany w niebezpieczeństwie, byłby doskonałym wodzem partyzantki, potrzeba właśnie takich! Komendant dał więźniowi najwygodniejszy apartament, ofiarował mu swój stół i zrazu nie mógł się odchwalić Wandejczyka. Komendant był to Korsykanin i człowiek żonaty; żona jego, ładna i ponętna, zdawała mu się może skarbem nieco trudnym do upilnowania; słowem, był zazdrosny: rzecz naturalna u Korsykanina i u wiarusa niezbyt zalecającego się powierzchownością. Beauvoir spodobał się damie, ona jemu przypadła do smaku; może pokochali się! W więzieniu miłość idzie tak szybko! Czy popełnili jaką nieostrożność? Czy ich wzajemne uczucie przekroczyło granice owej zdawkowej galanterii, która jest niemal obowiązkiem wobec kobiet? Beauvoir nigdy nie wytłumaczył się wyraźnie co do tego dość ciemnego punktu swej historii; tyle jest pewne, iż komendant uznał za właściwe zastosować wobec jeńca nadzwyczajne obostrzenia. Wtrącony do turmy Beauvoir zapoznał się z czarnym chlebem skrapianym czystą wodą oraz z kajdanami, w myśl wiekuistego programu rozrywek dla więźniów. Cela, położona pod platformą, miała sklepienie z twardego kamienia, mury rozpaczliwej grubości, wieża sterczała nad przepaścią. Skoro biedny Beauvoir poznał niemożliwość ucieczki, popadł w ten stan odrętwienia, który jest zarazem rozpaczą i pociechą więźniów. Skracał czas owymi błahostkami, które wyrastają na ważne sprawy, liczył godziny i dnie, odbył naukę smutnej profesji więźnia, zatopił się w samym sobie i ocenił wartość powietrza i słońca; następnie, po dwóch tygodniach, popadł w straszliwą chorobę, w gorączkę wolności. Choroba ta popycha więźniów do owych wspaniałych przedsięwzięć, których zadziwiające wyniki zdają się nam niepojęte, mimo że prawdziwe, i które mój przyjaciel doktor przypisałby bez wątpienia nieznanym siłom stanowiącym rozpacz fizjologii, tajemnicom woli ludzkiej, których głębia przeraża wiedzę Beauvoir popadł w czarną melancholię, jedna tylko śmierć mogła mu wrócić wolność. Jednego ranka klucznik, mający za zadanie nosić pożywienie więźniom, miast oddalić się, postawiwszy przed jeńcem kęs lichej strawy, stał z założonymi rękami i spoglądał nań szczególnie. Zazwyczaj rozmowa ograniczała się do niewielu słów i nigdy dozorca jej nie wszczynał. Toteż niemałe było zdumienie kawalera, skoro człowiek ten rzekł co następuje: „Musi pan mieć w tym swoje przyczyny, każąc się zawsze nazywać panem Lebrun albo obywatelem Lebrun. To mnie nie obchodzi, nie moją rzeczą sprawdzać pańskie nazwisko. Czy się pan zowiesz Piotr czy Paweł, to mi obojętne. Niech każdy pilnuje swego nosa. Mimo to wiem że pan jesteś Karol Feliks Teodor kawaler de Beauvoir i krewniak księżnej de Maillé... Hę?”, dodał po chwili z wyrazem tryumfu, spoglądając na jeńca. W tym beznadziejnym położeniu Beauvoir nie uważał, aby pozycję jego mogło pogorszyć wyznanie prawdziwego nazwiska. „No więc cóż? A gdybym i był kawalerem de Beauvoir, cóż by ci z tego przyszło?”. „O, bardzo dużo Niech pan posłucha. Dostałem pieniądze, aby panu ułatwić ucieczkę; ale baczność! Gdyby powzięto najlżejsze podejrzenie, rozstrzelano by mnie aż ha! Przyrzekłem tedy, że umoczę palce w tej sprawie akurat tyle, aby uczciwie zarobić parę groszy. Ot, masz pan, oto klucz Tym może pan przepiłować kratę. Ba! To nie będzie zbyt wygodnie”, dodał, ukazując ciasny otwór przepuszczający nieco światła. Framuga tego okienka znajdowała się nad gzymsem, który wieńczył na zewnątrz basztę, między owymi wielkimi wystającymi kamieniami, na których wspierają się zęby blanków. „Ale trzeba piłować żelazo dość blisko, aby pan się mógł przecisnąć”. „Och, bądź spokojny, przecisnę się”, rzekł więzień. „A dość daleko, aby pan miał do czego przywiązać sznur”, odparł klucznik. „Gdzież jest?”, spytał Beauvoir. „Tu Skręcono go z bielizny, aby można było mniemać, że to pan sam go sporządził; jest dostatecznie długi. Kiedy pan będzie przy ostatnim węźle, puść się swobodnie na dół; reszta, to już pańska rzecz. Prawdopodobnie znajdziesz gdzieś w pobliżu powóz i konie, i przyjaciół czekających na pana. Ale ja nie wiem o tym nic! Nie potrzebuję pana uprzedzać, że jest straż u stóp turmy. Musi pan wybrać noc porządnie ciemną i upatrzyć moment, kiedy żołnierz na posterunku uśnie. Naraża się pan może na kulkę, ale...”. „Dobrze już, dobrze! Nie będę gnił tutaj”, wykrzyknął kawaler. „Phi! Mogłoby być i tak”, odparł dozorca głupkowato. Beauvoir wziął to ot, za bezmyślne porzekadło, właściwe tego rodzaju ludziom. Nadzieja, że niebawem może być wolny, natchnęła go taką radością, iż nie w głowie mu było rozważać gadaninę tego człowieka, ledwie że cośkolwiek oskrobanego prostaka. Natychmiast zabrał się do roboty i w ciągu dnia zdołał przepiłować kraty. W obawie odwiedzin komendanta ukrył swą pracę, zatykając szczeliny ośrodkiem chleba zarobionego z rdzą, aby mu nadać kolor żelaza. Ukrył też sznur i zaczął wypatrywać sprzyjającej nocy z ową skupioną niecierpliwością i głębokim wzruszeniem, które dają tyle dramatyczności życiu więźniów. Wreszcie w mglistą jesienną noc przepiłował kratę do reszty, przywiązał mocno sznur, przykucnął zewnątrz na kamieniu, czepiając się ręką ułamków żelaza. Następnie doczekał najciemniejszego momentu nocy i godziny, o której straż zwykle zasypia. Zazwyczaj bywa to nad ranem. Znał czas trwania warty, porę rontów, wszystkie te rzeczy, którymi zajmują się więźniowie, nawet mimowiednie. Czekał chwili, gdy żołnierz będzie w drugiej połowie swojej warty i gdy schowa się w budkę z przyczyny mgły. Pewien, iż skupił wszystkie pomyślne szanse ucieczki, zaczął wówczas spuszczać się węzeł po węźle, zawieszony między niebem a ziemią, trzymając sznur z siłą olbrzyma. Wszystko szło dobrze. Przy przedostatnim węźle, w chwili gdy miał się puścić na ziemię, spróbował przez ostrożność zmacać ją nogami i nie znalazł gruntu. Sytuacja była dosyć kłopotliwa dla człowieka całego w pocie, zmęczonego, wzruszonego, w położeniu, w którym szło o śmierć i życie. Miał się rzucić. Błaha przyczyna wstrzymała go; kapelusz spadł mu z głowy; szczęściem nastawił ucho na odgłos i nie usłyszał nic! Więzień powziął mgliste podejrzenia; pytał sam siebie, czy komendant nie zastawił mu pułapki; ale w jakim celu? Miotany tymi wątpliwościami, myślał już prawie, aby odłożyć sprawę na inną noc. Na razie postanowił czekać pierwszego brzasku, która to pora mogła być wcale niezgorsza dla ucieczki. Olbrzymia siła pozwoliła mu wspiąć się z powrotem na basztę, ale był już ledwie żywy w chwili, gdy przycupnął znowu na blanku, pełzając jak kot wzdłuż rynny. Niebawem w mdłym świetle poranka spostrzegł, potrząsając sznurem, niedużą przestrzeń, ot, jakich sto stóp między ostatnim węzłem a ostrymi skałami przepaści. „Dziękuję, komendancie”, rzekł z zimną krwią, która go cechowała. Następnie, podumawszy trochę nad tą pomysłową zemstą, uznał za właściwe wrócić do kaźni. Ułożył odzież widocznie na łóżku, zostawił sznur zewnątrz, aby można było myśleć, iż spadł w przepaść; usadowił się spokojnie za drzwiami i czekał przybycia zdradzieckiego dozorcy, trzymając w ręku odpiłowaną sztabę żelazną. Dozorca, który nie omieszkał przybyć wcześniej niż zwykle, aby zgarnąć dziedzictwo po zmarłym, otworzył drzwi pogwizdując; ale kiedy się znalazł w przyzwoitej odległości, Beauvoir wymierzył mu w głowę tak wściekły cios, że zdrajca padł jak kłoda, nie wydawszy krzyku: sztaba strzaskała mu czaszkę. Kawaler rozebrał śpiesznie trupa, wziął suknie dozorcy, przybrał jego chód i wzięcie, i dzięki rannej godzinie i uśpionej czujności straży, umknął.	Ciotka, widzisz nawet w razie przegranej, będzie miała jedną wielką pociechę. Moje zbiory za jakie kilka tygodni będą już w Warszawie, a to było jej marzenie od lat kilkunastu. Jeszcze ojca namawiała na przeniesienie ich do kraju bardzo usilnie. Już wszystkie gazety rozpisują się o tem to trudno wypowiedzieć.	Daj panna spokój, dla Boga! co to znowu!... Siadaj panna do kolaski, bo nożyny przemoczysz... A nie bój się!... U matki nie byłoby ci przezpieczniejprzezpieczniej (daw.)	Ach, jakież to nierozsądne Zależy panu na uniknięciu skandalu, na osłonięciu opinii swojej obecnej żony, nieprawdaż? I cóż pan zyska przez samobójstwo? Nie, mój drogi. Niech pan nie będzie dzieckiem. Zna mnie pan przecież o tyle, że nie zawahałabym się do skandalu, wywołanego przez pańskie samobójstwo, dorzucić paru informacji, wyjaśniających podłoże tego kroku. Nie, przyjacielu. To nie jest żadne wyjście.	Wszystko to już by mi przyjęcie tej ofiary, za którą jednak wdzięczną jestem, niemożliwym uczyniło... ale najważniejszą i stanowczo w tym wypadku rozstrzygającą rzeczą jest to, że od wczoraj jestem zaręczona...	Ale czy Dostojewski zamordował kiedy kogo? Wszystkie jego powieści, które znam, mogłyby mieć tytuł Historja pewnej zbrodni. To u niego istna obsesja; to nie jest naturalne, że on wciąż o tem mówi.	Jutro wrócisz czajkączajka miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej.. wysyła, dalej bez zwłoki ni odpoczynku ruszysz prosto do Rozłogów. Tam kniahini nic nie mów, czy mi co grozi, ani panience, proś tylko, by zaraz, choćby konno, do ŁubniówŁubnie	Juści, to ziemi pewnie ugryzie! A jak to przezimujemy?	Towarzysze! Oto jest biedny chłopak, nasz rodak, który przybył z Genui do Buenos Aires szukając matki. Tam jej nie znalazł, bo jest aż w Kordowie. Zabrali go na barkę do Rosario. Płynął trzy dni i cztery noce z paroma słowami polecającymi. Przedstawił kartkę, wykrzywili gębę na niego. Nie ma ani grosza. Jest sam i nikogo nie zna. Chłopak pełen serca. Pomyśleć tylko: z Genui do Rosario!... Dalej, towarzysze! Nie trząsnęlibyście też tak kieszenią, żeby miał za co bilet kupić do Kordowy i matkę odszukać? Bo jakże! Mamy go tak jak psa zostawić na ulicy?...	Ale ojcze, ubóstwo to jeszcze coś, a ja nie mam	Ale zmiłujcie się, przerwał Maciéj, jak ja to daléj z tego wyjdę? poślą mnie, każą coś donosić, cóż ja im powiem?	Folwark nieboszczyk rozpaprał! A ziemię to kto darł spod jałowców?	Nie, ale to nic nie szkodzi.	Pewien jestem, panie że się to najlepiej składa dla mnie, i cieszę się z tego bardzo.	Rozumiem tę boleść ale z twórczością w sztuce nie dziejeż się to samo, co z nadziejami i ideałami całego życia naszego? Wierzymy w nie, chwytamy widma zwodnicze i szczęściem jest jeszcze, jeśli się w nicość rozwieją, szlamu i kałów nie zostawiając po sobie.	A pani pamięta, czyja to rączka mnie na pagórku piaszczystym poświęcony medalik na szyi zawieszała?	A wuj to wie?	Co znaczy, skąd wiem? Przecież jest to napisane w Torze.	Czemuż nie przyszedł do mnie?	Cóż to jest za ogród? brzmiała oględna odpowiedź.	Do pana	Dobrze. Uda się z nami na Tortugę, a jeśli będzie chciała odzyskać wolność, musi zapłacić okup, który wyznaczy moja załoga. Pomyślnych wiatrów! Obyście szczęśliwie dopłynęli do brzegu.	I... nie bierą mę już ciągotki do kobiet, za starym...	Jakież to myśli?	Jeszcze na noc po podpisaniu aktu do swego wojska odjechał pod Tykocin, w którym księcia wojewodę wileńskiego, zdrajcę, w oblężeniu trzyma. Do tej pory musiał go już dostać żywego albo umarłego.	Każę do zachodu słońca strzelać tak mocno jak wczoraj. Na noc odpoczniem. Zobaczym, czyli poselstwa nie wyślą.	Moim chłopcem do bicia?	Nic innego, tylko piekielna jego bezczelność Pan nie wierzy przecież w tę bajkę o Chińczyku? To nieprawda.	O to mniejsza Król się wszakże opamiętał, że żonę wziął i myśli o niej.	To Głębowicze tak na mnie wpłynęły. Szczęśliwy Waldy!...	To się tak mówi, a w rzeczywistości jest zupełnie inaczej.	To zaś i górale Szwedów już biją?	Więc już ułożone Planchet i Bazin pojadą; nie gniewa mnie to wcale, że Grimaud zostaje przy mnie; zna już moje zwyczaje, a ja to lubię; dzień wczorajszy dużo go kosztował, podróżby go dobiła.	A tak, my wiemy! Pan doktór znajdziesz sumę potrzebną na pokrycie wydatków... w kieszeni tego zacnego Lesa. Ale czy to jest sprawa jak należy? Stary da, rozumie się, ale on nawet nie wie, na co daje...	Zdaje mi się, że jestem po trosze lunatyk Twój brak zaufania do ojca zaburzył mi sen, śniło mi się, że się porozumiewałeś z diabłem, aby osiągnąć rzeczy niemożliwe.	Odpowiem, panie przewodniczący, podobnie jak i na inne, ale każde w swoim czasie.	Ale Bronia siedzi nad książką i na mnie czeka	Ale dokąd ten prąd niesie?	Ale jeśli pan doktór...	Ale jeśli spotka cię nieszczęście!	Bardzo wierzę ale ten ma właściwe sobie miano, bo zowie się Chevillard, lekki, bo jest z drzewa suchego, na łbie ma kolec i wyśmienicie nosi.	Całą noc była burza	Istotnie niedaleko. Znajdują się jeszcze w lesie za grzbietem góry. Nasze dzieci poszły ich śledzić o świcie i donosiły nam krzykiem o każdym ich poruszeniu.	Jednak mi go pan nie odradza?	Nie mam ochoty. Nie chodzi mi wcale o przekonanie pana, a moje teorie mam tylko dla siebie	No, ta pani, ciocia	Tak Ale dlaczego pan się zawsze poświęca?	Tak Ale w panu zanosi się coś na dłuższą prelekcję. Czy czy w gospodarstwie nie ma przypadkiem koniaku? Zmieniają się coś obyczaje; byłeś pan, o ile wiem, anty-alkoholikiem... Alkohol, SamobójstwoKoniak jest napojem mistycznym: nalewką na sumieniach samobójców.	Wasza książęca mość wybaczy śmiałości, ale... mnie się serce kraje i od żalu wielkiego śmiałość przychodzi: co waszej książęcej mości jest? Zalizali (starop.)	Zdarzyło mi się być w HerakleiHeraklea Pontica (a. Herakleja Pontyjska) odrzekł Winicjusz.	A czy nie mówiłem czy nie mówiłem, że żadna boleść, żadna radość tych skromnych, prostych, ubogich ludzi nie jest ci obojętna.	A któż mówi o damie z parasolem? Ona się wabi Adelgunda podobno, czy coś równie dzikiego.	A na co?	A na dole?	A o czymże oni mówili?	A załóżmy się! Tylko rodzaj zawodów ja sam oznaczę.	A! prawda juści się za chłopa albo za babę po grzyby idącą mogę przebrać.	Byka bierz za rogi, a nie popuszczaj, jaże się zwali...	Chirurga!	Co u diabła! Popisał nas?	Czemże będzie Warszawa mości książę, spytał szepleniąc pieszczotliwie strażnik Mierzejewski.	Cóż się wam stało?	Dawnoż chora?	Dokąd? i poco?	Dziewczynko.	Ho, ho, ho! wieki cię nie widziałem, mój saku.	I cóż ja ci mam powiedzieć? Wierzę w moje obietnice, proszę cię, zróbmy doświadczenie.	I pan w niej się kocha	Ja wtenczas nie będę już żył.	Ja! bynajmniej.	Ja? Dlaczego?	Któż tam mieszka?	Mame, daleko jeszcze i cały czas prosto? A ten pan przed nami też idzie prosto?	Mów, sahibie; twój czarny słucha.	Na krok!	Najwyraźniej tak, skoro Hayde jest moją niewolnicą.	Nie bawisz się?	Niewiele	Nieśmiertelne prawo przeciwstawień i kontrastów	No... mom.	O jakiej?	Odkądżeś tak ponieśmielał? Ojca się bój, nie mnie. Dydy a. dyć (daw.)	Paryżanie mają krew południową! Czy wszystko spokojnie na ulicy?	Podpalono dwór w Borowcach i zniszczał zupełnie.	Pokaż go!	Przybył przecie, tylko się spóźnił o dwie noce Tylko o dwie noce... A co się tyczy tej długiej, słodkiej trawy, którą tak lubisz, toż przyniósł ci jej o wiele więcej, niżby potrafiło spożyć małe Ludzkie Szczeniątko przez wszystkie noce pory deszczowej. Ja tu nie byłam nic winna...	Przyjacielu Nie łudź się daremnie; ten atak skazał mnie już na wieczne więzienie; aby uciec, trzeba móc chodzić.	Prędko pan przyjedzie?	Tak, sahib.	Tak, tak. Wiem.	W takim razie przychodzimy za późno wynajęła go pani komu innemu?	Więc dlaczegóż, moja Ruchlo, zamiast go pielęgnować, ty tu w bramie jak siedzisz, tak siedzisz?	Więc po wódeczce mogę służyć ostrygami. Cały tuzin?...	Wszyscy podróżni są równi wobec kukułki, jak Francuzi wobec konstytucji	Wyjdźmy, zobaczymy, może pan Czertwan wraca	Zresztą musielibyśmy założyć, że znają położenie tej wyspy	Zwracam uwagę tych wszystkich, komu na tym zależy, żebym miał miejsce tak krwawo zdobyte...	Żebyś wiedział, że jestem jej ojcem!	Żądałaś łaski?...	„Znowu tą chlubą...”
Aby się nie nudzić, na to jest jeden sposób Potrzeba koniecznie miéć cel jakiś w życiu. Jeżeli losy go nie nastręczają, człowiek sam stworzyć go sobie powinien.	Człowiek ten był w Pi-Bast przy świątyni Astoreth. Znał go tyryjski książę Hiram i na własne oczy widział go nasz namiestnik. Owszem, niezbyt dawno wydał mi rozkaz schwytania go i nawet obiecał wysoką nagrodę.	Mylisz się, ponieważ nawet najśmielszą myślą nie potrafisz ogarnąć Królestwa Bożego. Nie widzisz go i nie rozumiesz. Zastanawiałeś się kiedy, czy twoja żarliwość jest wyrazem woli boskiej, czy też przeciw niej się obraca? Zwycięstwo prawdy przyśpiesza czy przeciw zasadom prawdy się buntuje? Nasza to, chrześcijańska żarliwość czy też obca nam z ducha, heretycka i wroga? Z żarliwością, mój synu, dzieje się tak, jak z każdą ludzką rzeczą, iż nie istniejąc sama w sobie, w oderwaniu od skłóconych spraw świata, może swoją gwałtowną siłę obrócić zarówno ku dobremu, jak i ku złemu, raz prawdzie służąc, a kiedy indziej przeciw niej kierując swoje działanie. Jesteś chrześcijaninem?	A co my go obchodzimy? Jego nie ma całą noc, nas nie ma w domu cały dzień. Pijak, ale wesoły chłop.	Pani zapytuje, czy doprawdy najpierwsze? Niech jutro zginę, jeżeli do tego czasu prawdziwe kochanie choć raz do serca mojego zajrzało! A czy to może być inaczej? Czy ja hrabia albo arystokrat, aby z kwiatka na kwiatek przelatywać i tylko sobie różne zabawki wymyślać? W naszym wieśniackim życiu do bałamuctwa ani czasu, ani ochoty nie ma. Jak nie przychodziło kochanie, to nie przychodziło, a jak przyszło, to już i nie przejdzie...	Błagam pana, proszę na wszystko, wyjeżdżaj pan ztąd; pan jest artystą, dla pana wszystko jedno, czy pan jest tam, czy tu ja tej męki nie zniosę i on Chryste Panie!	Dać spokój! Teraz, kiedy odchodzę stąd na zawsze! Dać spokój i już nigdy nie mieć okazji? Mówię ci jeszcze raz: gwiżdżę na jej pieniądze. Możesz je sobie wziąć. Ale jej mąż potraktował mnie jak ostatniego psa. Był sędzią pokoju i to on ciągle pakował mnie za kraty za włóczęgostwo. Ale to jeszcze nie wszystko! Kazał mnie wychłostać!! Wychłostać przed więzieniem jak Murzyna!... Publicznie, na oczach całego miasta!... Wychłostać!	Za pomocą katoptromancjikatoptromancja ciągnął dalej Her Trippa wróżenie z sita., niegdyś z taką czcią pielęgnowanej w obrządkach u Rzymian; weźmy tylko sito i nożyczki, a zobaczysz wnet wszystkich diabłów. Za pomocą alfitomancjialfitomancja wróżenie z mąki pszennej., to jest mięszając pszenicę z mąką. Za pomocą astragalomancjiastragalomancja wróżenie z sera.: mam właśnie w pogotowiu ser bregmondzki. Za pomocą gyromancjigyromancja wróżenie z własnej piersi.: na honor, widzę już, że masz mostek bardzo żałosnej proporcji. Za pomocą libanomancjilibanomancja wróżenie z brzucha., którą w Ferrare szeroko praktykowała pani Jakoba Rodogina, engastrimitka. Za pomocą cefaleomancjicefaleomancja wróżenie z wosku.: ot, tam, za pomocą wosku stopionego w wodzie ujrzysz oblicze twojej żony i jej kominiarzy. Za pomocą kapnomancjikapnomancja wróżenie z rozżarzonej siekiery na którą kładło się kamień agatu.: postaraj się tylko o siekierę i o kamień agatu, który umieścimy na ruszcie. O, jak szelmowsko posługuje się nim Homer przeciwko zalotnikom Penelopy! Za pomocą onymancjionymancja wróżenie z popiołu.: ujrzysz w powietrzu popiół, przedstawiający ci twoją żonę z rozkraczonymi udami! Za pomocą botanomancjibotanomancja wróżenie z liści figowych.: o boska sztuko! Za pośrednictwem liści figowych. Za pomocą ichthiomancjiichtiomancja wróżenie z losu.: szukając ziarna bobu w kołaczu w wigilię Trzech Króli. Za pomocą antropomancjiantropomancja wróżenie z wierszy sybilli.. Za pomocą onomatomancjionomatomancja	Dla Boga! uczyńcieże to dla mnie i przyślijcie mi wiadomość o onej bitwie, na którą się pod Warszawą zbiera. Dnie i noce będę na palcach liczył i spokoju nie zaznam, póki się czego pewnego nie dowiem.	Ale ja o bożym świecie nie wiem, ofuknęła Sabina, co ci się śni? Przecież rotmistrza wyłajawszy przepędziłam precz... a jeśli sobie jakie łajdactwo wymyślił... pewnie się z niego przedemną nie spowiadał! Za kogoż ty mnie masz? dodała... czy to się godzi kobietę, która ci młodość swą poświęciła, posądzać tak ohydnie?...	O, tu jest cała naiwność księdza. A ja czasem mam ochotę przeciąć ten węzeł i trzasnąć do diabła i papę, i pałac, i pieniądze, i puścić się na wielkie wody: zostać komunistyczną agitatorką. To jest jedyna prosta konsekwencja najwyższych etycznych założeń.	Dla niego to zabawka! Na naszych oczach przepływał NewęNewa ufortyfikowany ros. port morski na wyspie Kotlin w Zatoce Fińskiej, położony ok. 30 km na zach. od Petersburga; wyspę Kotlin od płd. brzegu zatoki dzieli ok. 10 km.. Daliśmy mu wtedy przydomek Delfin.	A potem ten chuchrak z ryżą głową... nie pamiętam jak mu było na nazwisko...	No, no, idźmy dalej, przystąpmy do drugiego pytania. Czy zależało komuś na tym, abyś nie ożenił się z Mercedes?	Ten nie jest niebezpieczny! Zbyt wiele dowodzi i nazbyt chce pouczać. Śmieją się z niego, jak zawsze, jak ongi za czasów Malahudy...	To bardzo źle, bo ja miałam inny zamiar.	Bo co mnie tam obchodzi, czy „woda” jest rzeczownik czy podmiot? Ja wiem, że woda jest do picia i już.	Dałby Bóg... Jerzy chce wrócić do Warszawy, ale nie może być mowy o tym, by wracał sam. Musi mieć w drodze odpowiednią opiekę. Czy... czy pan pojechałby ze mną?	Nic o tym nie wiem Chciałbym jednak, by nie rzucano podejrzeń na mych czcigodnych przodków. Proszę mi zawołać do jadalni Sebastiana, pomówię z nim.	A pan, panie Marcinie co rozumiesz o tym? jakie jest pańskie zapatrywanie na moralne i fizyczne zło?	A! a! skoro to jest pańska opinia...	Ano, widzi pani, nie kochał mnie	Barbet mamy pięć tysięcy Fendanta i Cavaliera na sześć, dziewięć i dwanaście; chce pan?	Dałeś mu pietra! Na co mu to przyszło temu WiktorowiWiktor (z łac.)	Ja miałabym zemdleć!... ja! cóż ty o mnie myślisz? Gdy mnie znieważą... o! to ja nie mdleję, ja się mszczę wtedy, rozumiesz?	Jakby do pana. No, dalej troszkę, bo nie śmia­łem.	Jedź ale i my ruszymy nieco naprzód, bo zimno.	Już od południa czekamy na pana stryj koniecznie potrzebuje pana, choćby zaraz, najdalej jutro!	Korbulo nie jest człowiekiem głupim.	Ludzkość sama nie wie, czego chce	Nie przyjechałem do Rzymu po to, żeby oglądać! Przyjechałem po pieniążki.	Nie! Dowiedziałem się o tym od dozorcy.	No, dalej nie myślę porzucić cię tutaj... Oprzyj się na mnie i wracajmy do obozu.	No, to panie Horn, pan nie skończysz tej praktyki, jak mi się zdaje.	Potrzeba czy nie potrzeba, a on król	Proszę bardzo: metryki, świadectwa pochodzenia, nic więcej nie potrzeba.	Stach... to jest... pan Wokulski kupuje dom?	Więcej powiem ci, Sargonie. Jeżeli zostałeś napadnięty wczoraj, zapewniam cię, że nie uczynił tego żaden z moich dworzan. Sądzę bowiem, że taki, jakim jesteś, mocarz musiał niejednemu rozbić czaszkę. Zaś moi bliscy są zdrowi.	Nie mieli prawa nas zamykać Przecież nie zrobiliśmy im żadnej krzywdy. Będzie miał za swoje, jeśli znów stanie się czarny. Oby był ciemny jak noc!	Ano tak to jak nie ma potrzeby ani szans, to się nie walczy, po prostu. Byliśmy okrążeni, pomocy nie można było się spodziewać znikąd, więc nie było sensu walczyć. Kiedy walka nie ma sensu, zamienia się w zwykłą rzeź, wiesz?	Jakże to? Miałżebym funkcji, z którą mnie posłano, nie spełnić?! W życiu mi się to nie przygodziło i nie przygodzi. Nie może być! Chociażby i pan Czarniecki przebaczył, nie uczynię tego za skarb gotowy!	To co, że należą? Mnie nie wolno. My w Talmud nie wierzym, w sobotę świateł nie palim... nam nic nie wolno!	A kto ci to powiedział?	Ach, nic Czuję się trochę zmęczony. Odzwyczaiłem się już od wielkich przyjęć, tłoku i hałasu.	Czekaj pan... bardzo proszę...	Cóż to znaczy dziesięć tysięcy rubli?...	Głupstwo. Przecie nie żyje.	I strojem różni się od towarzyszek.	Mam nadzieję, że znacznie wcześniej A ten podpis?	Nie można nigdy przesadzić w ostrożności.	Nie powiem.	Nie. Zobaczymy ich dopiero o północy. Uważałeś, że zapowiada się burza?	Niebezpiecznie dla sługi twego iść między lud	Niepojęte! I ta baba mieszka blisko stąd, w pałacu! Nie ma już mieszczaństwa!	Och, jest i Tołstoj w miniaturzeTołstoj w miniaturze szydziła.	Owdowiałem, pani.	Patrz, ktoś jedzie od strony Granlien!	Po rosyjsku też? No to chodź pan ze mną.	Przyjaciele pańscy z Tyru bardzo pozdrawiają pana przeze mnie.	Tak, panie profesorze, rozumny, śmiały i nietykalny! Nie lęka się ani strasznych nawałnic Morza Czerwonego, ani bystrych jego prądów, ani skał podwodnych.	Ty pijanico! piekło zrobiłeś, a jak Jędruś pojedzie sobie, to będziesz miał...	Wszystkim oprócz królowi Gdybyż się choć to sprawdziło, że kto niema szczęścia w karty, temu za to miłość płaci!	Właśnie Wroński i tak już jest w szpitalu, ciężko chory, pluje krwią...	Za to, co właśnie powiedziałaś.	Zginiemy, jeśli w ciągu pięciu minut pociąg się nie zatrzyma.	?...	A jakże poradzono sobie z marszałkową d’Ancre? krzyknął król w najwyższym uniesieniu	Albo każe czekać parę dni.	Było już raz Było wczoraj w kawiarni. Że też ty zawsze do jednego wracasz!... Ma się niemal wrażenie, że w tych ogólnikach opowiadasz coś ze swego życia.	Celuj w łeb, zniżaj do biodra i powoli naciskaj cyngiel...	Chcę zrobić naprzód jeden krok.	Jemu oddałabyś się natychmiast, gdyby się tylko zjawił... Prawda?	Kto idzie?	Kto?... z kim?...	Lilian: błagam cię...	Niczego! prócz śmierci...	Nienawidzę, nienawidzę!	Niepodobna	No widzisz! A teraz musisz postarać się zasnąć. Już późno.	O!...	Obawiam się, że pan głupotą nazywa idealizm.	Obmówił panią	Panie Wokulski!...	Pijak był	Po co? W imię czego? Pokaż mi cel!	Pochwalony Jezus Chrystus!	Pod którym numerem?	Psiakrew!...	Pójdziecie z pochodniami do domu między figowe drzewa...	Rozumiem	Skąd o tym wiesz?	Skądże do mnie nabrał pan takiego zaufania?	Słucham pana.	Tak, wynajmowałam ją do szycia...	Tak.	Toteż jadę, jadę!	W grudniu będzie jeszcze lepiej.	Wielkoświatowy!	Zaprzęgaj czwórkę karych arabówarab resorowany czterokołowy pojazd konny z odkrytym nadwoziem..	Życie ściera się w takich wzruszeniach...
Prawie. Jedni radzi by go pozbyć się, jak brzemienia, co uciska; inni nie mają go za jaje... Komu miękko a słodko, do pana Lisowskiego nie idzie. A kto idzie, wie, co go czeka. Śmierć?	No, to zrozumiałe, panie prezesie. Ale nie wiem, co mam z nią zrobić?	Tu, widzę, rządzą kapłani jak u siebie. Ale jaki to wódz ten Herhor!... Pobił nas, nim przyszliśmy do słowa, i nie da korpusu następcy...	Co byście waszmościowie powiedzieli na to, gdybyśmy zamiast pod Bychów, do wojewody witebskiego spieszyć, poszli na Podlasie do owych chorągwi, które konfederację uczyniły?	Co tobie, sikoro, do tego, kto ja jestem? Jestem wielki pan i tyle!	Kapitanie! Poprzestaję na dziwieniu się. Widocznie znalazłeś to, co ludzie znajdą kiedyś niezawodnie, Prawdziwą siłę dynamiczną elektryczności.	To i bieda, bo co ja w domu powiem?	Wiem, co chciałaś pani powiedzieć. Robisz pani aluzję do owych strasznych pogłosek, że wszystkie przypadki śmierci, które od trzech miesięcy okrywają mój dom nieustanną żałobą, a nawet śmierć, której cudem uszła Valentine, nie są zgonami naturalnymi.	Tak, jest pan przenikliwy trzeba wiedzieć komu? Dobrze jest zatem zbierać informacje, z kim człowiek zamierzający założyć pismo styka się, w jakich środowiskach się obraca i jakie ma szanse. Jestem w tym szczęśliwym położeniu, że bez trudu dowiaduję się o tym. W naszym światku dziennikarskim żadna tajemnica nie da się dłużej utrzymać. Skoro się zaś wie, komu należy odradzać, nietrudno jest zastanowić się nad tym, kto ma to zrobić, czyim wpływom najłatwiej ten ktoś ulega. Tedy wziąwszy to wszystko pod uwagę, mam wrażenie, że panu Piotrowiczowi nie tak łatwo uda się zrealizować swój zamiar. Właśnie przez wciąganie do władz Ligi Patriotyzmu Gospodarczego osób mogących wchodzić w rachubę uniemożliwimy im zaangażowanie się w imprezie pana Piotrowicza, a ponieważ „Tygodnik Niezależny” z samego prawa inicjatywy stanie się organem Ligi, wszystkie materialne świadczenia skierują się do... jego kasy.	Moje dziecię rozpacz do niczego nie doprowadza, i owszem spacza człowieka tylko, czyniąc go do wszelkiego czynu niezdolnym. Można co robić, róbmy, a nie, to się módlmy, by Bóg w łasce swej za nas czynił. Ufajmy mu jako Ojcu, drogi opatrzności niezbadane! Miałem czas poznać Ordyńskiego lepiej; szlachetna to dusza, poczciwy chłopiec, ale zgangrenowało go lada jakie wychowanie. Któż to wie? czasem najnieporządniejsza młodość bywa przedsionkiem poczciwego życia.	Mylisz się pan; każdy powinien rozumieć, co się wokół niego dzieje. Prawdę mówiąc, zdajesz mi się pan tak godnym szacunku młodzieńcem, że odstąpię dla ciebie od zasad wymiaru sprawiedliwości, aby pomóc ci w rozjaśnieniu mroków tej sprawy pokażę ci denuncjację, którą mi przysłano. To właśnie ów list: czy znasz to pismo?	Co ty mówisz, Albertyno?	Mów Bogu wszystko, co czujesz.	Że co?	Co, może wstąpić do wojska czy do marynarki? Słyszeć o tym nie chcę. Zostaniesz proktorem, gdyż tak już postanowiono. Nie potrzebujemy więcej mundurów w rodzie. Nadto zaszczytu!	Nie, nie zrozumiałam. O co ci chodzi, mężu?	Dobrze To ja sam ich poproszę. Człowiek nigdy nie wie, co się może przydać... Zaszkodzić taka rzecz w żadnym razie nie może. Ostatecznie, ja przeciwko Bogu nic nie mam. Chodzi o to, żeby nie było zakłóceń w pracy. Czy próbowałeś załatwić rzecz po dobremu?	Ja tu, nie kto, jestem starszą do usług waszych!	Kiepskiego targu waćpan byś dokonał Mój zwierzchnik, trzeba wiedzieć waszeci, jest pozbawiony swych praw, jak wszyscy ludzie uczciwi w Szkocji. Jego dobra są w ręku człowieka zwanego królem Jerzym, a jego urzędnicy ciągną z nich zyski albo starają się je wyciągnąć. Ale powiem to na chwałę Szkocji, że biedni dzierżawcy myślą o swym panu znajdującym się na wygnaniu, a te pieniądze są częścią owej właśnie daniny, której poszukuje król Jerzy. Otóż aść mi się wydajesz człowiekiem znającym się na rzeczy: jeżeli więc oddasz te pieniądze w posiadanie rządowi, ileż z nich tobie się okroi?	Kościół się dokończy za twoje złoto! Babka znajdzie dobry cel. To już nie mój kłopot. Ależ ty, Waciu, masz listów! Tuzin! O, i do mnie ktoś nagryzmolił.	Czy ja tego... Nie, nie wiedziałem! Daję na to moje nieskalane słowo honoru.	Wariat trzeci rok słucham go tu. Pisałem do cara krwią własną, jak do was. List nie doszedł. Pisałem, aby szalonego wzięli. Ach, zemsty! zemsty! Serce się ścina, marzy. Budzę się w nocy i czuję w ręku nóż. Słyszę, jak miasto się burzy, płonie ogniami, w dzwony bije. Jak oni mogą tak żyć? Oni, ci i spokojni, syci niewolnicy. Żyć i śmiać się, jak mogą?... Żyją, kochają, płodzą, jasne myśli snują i żyją. A każda chwila płynie krwią. Siedzę tu i myślę: bij serce, bij serce, jak śmiertelny zegar znacz godziny, niech nadejdzie chwila swobody i odwetu. Zdaje mi się zawsze, że ja muszę jeszcze czegoś dożyć, zobaczyć muszę coś. Niepodobieństwo, abym ja tu tak umarł z zemstą w sercu niezaspokojoną, ja bym jeszcze w grobie się wił i palce gryzł. Daj mi rękę daj mi słowo, że tak jest.	Chyba jednak jeszcze się nie położę Jestem zbyt podekscytowany. Chcę wrócić na pokład i zobaczyć, jak odpływamy od brzegu.	Ho! ho! rodem kurki czubate. Lubię to, kiedy człowiek nie robi sobie ceregieli z tym łachem, nazywającym się opinią publiczną.	Jeśli tę ziemię stanowią miliony, to tak. Wy idziecie do nich, Moryc będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie zrobi, jeśli mu ich Wilczek nie wydrze.	Mniejsza o to. Masz tarlatanową na wielkie zabawy, a w bieli zawsze wyglądasz jak anioł	Nie zawsze! Czasem drugi pobije pierwszego. Ja właśnie mam ten zamiar.	Nie, ja to inaczej rozumiem. Niech wyjedzie zupełnie i rozstanie się z panią.	Tyle się dowiedziałem Zdaje mi się, że to jest właśnie ten „numer drugi”, którego szukamy.	W Bukowcu pani długo nie wytrzyma, to wiem, ale chybaby pani zamąż wyszła?	Jak najłagodniej, jak najnieznaczniej, ale trzeba... Zdawało mi się że wszystko przewidziałem... Wszystko, z wyjątkiem procesu o bluźnierstwo, który przy tej dziwnej kobiecie wisi nad następcą tronu!...	Nie umiem pani tego zdefinjować krótko, ale dałem jeden przykład, dobrze ilustrujący przewróconą głowę; dam teraz drugi: pani Stabrowska, literatka powiatowa, zamiast pilnować gospodarstwa, męża, dzieci, bawi się w pisanie głupich wierszyków i jeszcze głupszych artykułów, mających zreformować świat. Albo to nie jest typowa, przewrócona głowa?	Nie... Tylko spokój bezwoli, jakby po długiej go­rączce... O coś ważnego, o coś najważniejszego chciałem cię jeszcze pytać... Słuchaj, czemu... czemu tam ze mnie, z ciebie, nie zostanie nic, nic... Czemu z nas żaden?... Powiedz, kto i kiedy wypowie?...	Poczekaj komendancie Widzisz pan, wieczorem, gdy wszyscy zasypiają, ja spać nie mogę. Smutki moje i wspomnienia opadają mnie, przygniatając swoim ciężarem: usiłuję się więc otrząsnąć z nich za pomocą tego napoju. Sprowadza mi on rodzaj oszołomienia nerwowego i sen, bez któregobym żyć nie mógł.	To chodźmy!... a wam, łaskawe panie niech to wcale nie przeszkadza. Za chwilę tego pana wyprawię na tamten świat i powrócę dokończyć ostatniej strofki.	Wpada wciąż z deszczu pod rynnę Rozbił się znowu w zeszłym tygodniu i to porządnie. Upiera się, aby sam prowadzić auto, a w żaden sposób nie może sobie z tym dać rady. Gdyby zatrudnił przyzwoite, rozważne, wykwalifikowane zwierzę, zapłacił mu porządną pensję i wszystko mu powierzył, dobrze by mu się działo. Ale gdzie tam! Ma przekonanie, że jest szoferem z bożej łaski i że nikt go nie może niczego nauczyć! Widzimy, jakie są tego skutki.	Nie spotkacie się, powiadam, póki się moje stróżowanie nie skończy. Nie pozwolę, ni jemu, ni wam.	Właśnie oni. W każdym człowieku, na którym nie mogą znaleźć źdźbła brudu, domyślają się wewnętrznego śmietnika. Wprost w głowie im się to nie mieści, że ktoś może zdobywać powodzenie, nie nurzając rąk w błocie.	A juści, niepoznałem! Toć już dwa roki minęło na gody, jak oni mnie przyprowadzili.	Ale nie siedź długo.	Ależ pani jeżeli łaska, niech pani wytłumaczy się jaśniej, skoro już pani raczyła przyjść tutaj...	Bo nas jeszcze nie spostrzegli	Czytałem, że dzieci nie powinny spać razem z dorosłymi... ale pani jest przecież...	Cóż Trestka siedzi jak zgalwanizowany?	Dalibóg jeżeli wycisnę z interesu z Moulineaux pięćdziesiąt tysięcy franków, bo hrabia da mi pewno dziesięć tysięcy, osiądziemy sobie w Isle-Adam w willi Nogent. Ta willa to jest zachwycająca siedziba, zbudowana niegdyś przez księcia de Conti dla pewnej damy: pomyślano o wszelkich wygodach.	Doskonały duch jego wystąpił z powłoki ciała jako kurczę z jaja, wświetlił się w słońce, rozpłynął się w nie­biosach, wpłonął w światowe Agni.	Jak się waszej dostojności podoba, ale szkoda pieniędzy, bo pan przegrasz.	Jak?... Gdzie?	Może kto dla kawału puścił. Są takie bezpartyjne dranie. My się żremy, a dla nich tylko zabawa...	Nie wiem gdzie się znajduje.	Nie wierz jej, Zdzisiu sąsiadów tam prawie nie ma, okolica jest pustą...	Trzeba żyć z ludźmi. Mówiła mi nawet p. Jadwiga, że sąsiedztwo jest zdziwione, że jeszcze nie składaliśmy wizyt	Więc to tedy jeno pozory?	Więc wszystko kwestja pieniędzy?... Nie, nie wierzę, by pan tak na świat patrzał!	Wyglądasz czarująco. Słodka Diano, pocałuj mnie po raz ostatni na pożegnanie. Diana Barry nigdy mnie już nie pocałuje.	...Ziemniaki do połednia zwieziemy, a pod wieczór do lasu, po ściółkę	A jednocześnie i do Dawida podobniusieńki.	A rzekł King, zacierając ręce po wysłuchaniu historii.	Ale, panie, Walter Scott także pisał wiersze...	Ani o tym mowy! Żadnych! Ani mowy!	Badam cię.	Bo też tak jest. Watson otrzymuje rozkazy.	Była w podróży poślubnej wraz z mężem.	Choć popatrzeć, choć okiem rzucić!	Czego chcecie?	Czyżby pan de Sérisy był w Presles?	Cóż ma być w onym ołtarzu? A raczej, jakiż mieć chcecie?	Cóż takiego?	Diakujem, paneDiakujem, pane (ukr.) odparli, zanurzając blaszanki.	Dlaczego ja?	Dokąd, ojcze?	Droga nauka!	Dziesięć lat...	Gdzie? w Jeziornej, w pojedynku?	Głogowski!	Jakiej pan zemsty pragniesz?	Jeden z warzywnych	Którenktóren (gw.) zrozumiał w mig i znacznie się uspokoił.	Latawce?	Małgorzata i Tola są u pana Harrisona, Tadzio poszedł do Boulterów. Zdaje się, że nadchodzi już.	Można	Mówiłaś, mówiłaś. Niełatwo być mądrym...	Na, gerai, raskite!	Niewiasto, powiedz mi raz jeszcze, ale szczerze, czy uciekłaś do mnie przed Kajkułem? Przed nikim innym, tylko przed Kajkułem?	Ona się kiedy wścieknie z zazdrości o niego!...	Pan jest zabawny. Proszę podać mi pończochę.	Pochwalony.	Płakała?	Satanus Diabolas! zaklinam cię w imię Boga żyjącego...	Tak, lecz druga połowa dojdzie za mną tam!	Tak... tak... Ludzie z Nordhaug zawsze gustowali w moich historyjkach. Za ich zdrowie!	W Warszawie	Więc bierzmy się do nich.	Więc ja z mamą	Więc „pan” utrzymuje, że Polska może zastąpić świadomą i celową akcję proletariatu zorganizowanego i czynnego?	Wycierpieli się ludziska niemało, nabiedowali!	Właśnie. Wspominał pan kiedyś...	Z rozkoszą.	Zapominasz, mój kochany że przecież moi rodzice mają sklep i też pracują uczciwie.	Zdaje się, że pan zna pana Elstir Jako człowiek jest miły.
Jakże wdzięczną ci jestem, łaskawy panie, przemówiła gospodyni domu, że tak rychło pośpieszyć raczyłeś na wezwanie moje!	Jednego się domagam, panie najmiłościwszy: nie dawajcie ani groszy, ani krówek. Ja woli swojej za nijakie pieniądze, za nijakie podarunki nie przedam, ino wam, panu, królowi, ojcu, z miłującego, pokornego serca to swoje bogactwo za darmo podaruję.	Kaniowski, tak i jest Ja za wami od samego sklepu Czerkiesowa idę. I myślę: on czy nie on? Tam dzisiaj jedna przykra sprawa stała się.	Może tak, ale że i w bańkach mydlanych odbija się słońce...	No tak; i jeszcze obyło się bez przemocy.	Przecież mówiła pani, że zawsze chodzi sama i nigdy nie odczuwa obawy?	Szczęśliwe z was niewiasty że znałyście mistrza Gaudentego! Ja go osobiście nie znałem, ale w jego piosenkach tak się kocham, dalibóg, więcej niż we własnych. Czy żyje? Ach, i tego nie wiem. Prawią ludzie, jakoby okrutnie miłował jakąś białogłowę, ale imienia jej nigdy nie zdradził. I usychał z miłowania, aż nasza królowa Kinga dała mu radę: „Pójdź do Grobu Pańskiego, a Pan cię uleczy”.	Tak jest... Tyś mnie nie poznał, a ja i twoich rodziców i ciebie panie Adamie dobrze znałem za młodu... Mój Boże! na jaką ci to nędzę zejść przyszło!	Tak, oczywiście To poniekąd straszne, ale to nie twoja wina. Powiedz mi, czy po przedstawieniu byłeś za kulisami i widziałeś się z nią?	Nie! nigdy! jakikolwiek byłby mój koniec. We wszystkiem com uczyniła, była wolna moja wola; nie cierpiałam ludzi, między któremi żyłam, alem się nigdy jeszcze nie czuła tak szczęśliwą, jak teraz! Długie, jednostajne życie, tak zwane dobre życie, sprawia mi wstręt niesłychany. Lepiej żyć krótko, ale żyć!	Prędzej ja sparcieję jak ty, bom starszy, a to wiesz, że i rzepa parcieje, i słonina jełczeje ze starości. Dziękujmy raczej Bogu, że wszystkim naszym zgryzotom szczęśliwy koniec obiecuje. Niemałom się ja namartwił o kniaziównę, więcej jako żywo od ciebie, a niewiele mniej od Skrzetuskiego, bo ona moja córuchna i pewnie bym rodzonej tak nie kochał. Mówią nawet, że do mnie kubek w kubek podobna, ale ja ją i bez tego miłuję; i nie widziałbyś mnie ani wesołym, ani spokojnym, gdybym nie ufał, że już wkrótce niedola jej się skończy. Od jutra układam epithalamiumepithalamium (łac.) tj. sztuki piękne dla wojny..	Tak? Ależ tak niósłbyś na plecach swoje dziecko niespełna dwa dni temu... by je rzucić do krematorium. I jeszcze pozostała jedna sprawa. Dokonałem tego czaru w twej obecności, bo była sprawa nie cierpiąca zwłoki. Odmieniłem mu postać i duszę. Wszakoż, mężu z Dżullundur, jeżelibyś kiedykolwiek czy to pośród starszyzny siedzącej w cieniu drzewa gminnego, czy we własnej chacie, czy wobec kapłana błogosławiącego twej trzodzie wspomniał o tym, co tu widziałeś, tedy pomór nawiedzi twe bawoły i pożar twą strzechę, szczury rozmnożą się na twym sąsiekusąsiek	A gdyby tu straszyło, to jak sądzę, słyszelibyśmy te odgłosy nawet wśród największego hałasu młyna. No, ale strach musi się pospieszyć, bo nie zamierzam siedzieć tu zbyt długo.	A na dworskie. Zaś ta ziemia, co stoczy się z dworskiego łanu, to na czyj grunt najpierw spadnie: na mój czy na Grzyba?	Ach, najdroższy panie bakałarzu! Wżdy nigdy nie jesteście srogim dla nas!	Ale spotkamy się przecie...	Ależ proszę pani to ktoś odjeżdża z domu.	Dlaczegóż by nie? Dlaczego tak sądzisz?	Jakiż to będzie odpust, kochana pani?	Napisał Połaniecki dla pani jaki sonet?	Nie może pani widocznie zrozumieć mię. Zadawałam istotnie Łukaszowi rany ciężkie, ciosy wszelkiego rodzaju. Walczyłam z nim bez wyboru broni, a to w tym celu, żeby mię kochał jak wówczas, gdy byłam jego narzeczoną. Dochodziłam w tej walce do granic zemsty. Wszystko to było.	Nie przeszkadzajmy jej, anioł to prawdziwy, choć w ludzkiej postaci. Ona modli się o opiekę i po­moc Bożą dla siebie i dla nas.	Nie! Nasza cześć żołnierska każe nam układu dotrzymać. Służba kończy się w czerwcu. Służymy za pieniądze, ale nie jesteśmy zdrajcami. Inaczej nikt by nas nie najmował, a i wy sami nie ufalibyście nam, bo kto by wam ręczył, że w pierwszej bitwie nie przejdziem znowu do hetmanów?	Nie... nie... była to tylko bajka, którą ktoś mi opowiedział... ot, żeby sobie zażartować. Mniejsza z tym! Lecz koło Umballi ja będę szukał Byka, a ty zaś możesz dopytywać się o rzekę i ochłonąć od turkotu pociągu.	O, bo na tym się skończy. Myślisz, że nie wiem. Już teraz Wilczur forytuje docenta Biernackiego. Zepchną cię na sam dół! Ja nie mam za co wykupić mego futra od kuśnierza! Ciebie to oczywiście nic nie obchodzi, ale ja tego nie ścierpię, ja nie jestem stworzona do tego, by być żoną jakiegoś nędzarza. I ostrzegam cię...	Och, co to, to mi wszystko jedno, za długo już zajmuje się świat tą historją	Opowiedz tę historię, panie Cyrano; bardzo pana proszę	Skąd wiedział, jak się nazywam?	Tak. Pocisk, wypchnięty wtedy powietrzem, które sam, spadając, w pancerzu zagęścił, powróci dokładnie na miejsce, skąd był wyrzucony, to jest na Ziemię...	W tej chwili, panie profesorze, „Nautilus” spoczywa na dnie dziesięć metrów pod wodą i pozostaje nam tylko wyruszyć.	Wam to, nie komu, winienem, panie, wam! wam!	We wszystkich innych pokojach ciemno? Gdzie się ukrywa?...	Więc my mamy zadawalać się wiedzą, że dżdżownice nieustannie tworzą czarnoziem.	Więc zerwij z nimi, ochrzcij się...	A co kogo takie kobiety obchodzą?	A cóż ja pocznę teraz, nieszczęśliwy!	A może pan polecisz wygrzać sobie łóżko i pantofle.	A o ile grubszą z tego, czego nie wiedzą	A pisarz ze swoją fluksją?	A ty łajdaku! zuchwalcze! to ty nie masz ani jednej klepki we łbie, a ja ich mam tysiąc razy więcej niż psia mać, co cię wylęgła, i cały twój ród szelmowski!	A ty, toś znowu czujny nadzwyczajnie!	Ach, głupstwo. Ja mogę, bo chcę. Pan był jej kochankiem.	Ach, jeżeli to tajemnica...	Ale oddadzą, oddadzą...	Ale posłuchaj babciu, konia wstrzymał, przeprosił nas, przemówił słów kilka i przesadziwszy przez rów na swoim siwym, zniknął nam z oczów.	Ale w jaki sposób?	Co pan tu przeciwko mnie spiskuje?	Coś zgubił, Adasiu?	Czemu?	Czy chcą cię zabić?	Darmo albo i nie darmo Kumie! dacie sześć złotych za korzec, to wam coś takiego powiem, że aż podskoczycie do góry!	Dla tej turystowskiej przejażdżki, szczęśliwym trafem zrobiłeś wybór z „Great Easternu”.	Dlaczego?	Dlaczego?... Jakie ojciec może mieć zmartwienie?...	Dlatego że jest to człek święty i myśli o rzeczach, które są ci niedostępne.	Dostanie pan jutro.	Dostałem niemal identyczny list.	Gdzieżeście ulokowali mego przyjaciela, pana Copperfielda?	Ja również.	Ja wcale za mąż nie wyszłam.	Jak to? Nawet gdybym umrzeć miała? Gdyby to życiu mojemu groziło?	Jakże, razem ich puszczą, to i razem przyjdą!	Jest tam; nie wiem, słyszałam, widziałam, jak wchodził.	Jestem.	Kapitanie tu leży mój towarzysz O’Brien; przypuszczam, że zechcesz zepchnąć go z okrętu. Na ogół nie jestem przesądny i nie mam nic przeciwko zostawieniu tego ścierwa, ale uważam, że nie jest dekoracyjny. Może ty to zrobisz?	Kobieta, Małżeństwo	Masz słuszność, Tréville, ale ci twoi muszkieterowie nie sami tam byli, mieli z sobą jakiegoś dzieciaka.	Miasto jest górą.	Milczysz?...	Mnie z kremem!	Mówimy o umarłej! bo gdyby jeszcze ta ambicja żyła we mnie, to nie szłabym tą drogą z pewnością.	Nie chcesz tym pracować, Albinos? To bierz to.	Nie mogę, moi bracia, muszę bezzwłocznie ruszać tam, dokąd niedawno zostałem wezwany.	Nie wiem.	Niech cię Bóg broni!... Ja uciekam za granicę, ażeby nie spotkać rodziców...	Nuże, mów!	Och, co za szczęście, jeżeli sobie pójdziesz.	Otóż to właśnie prawdziwy charakter kobiet pogardzają rozmiłowanym kochankiem, a kochają tego, który im nienawiść okazuje, ale mów dalej, Sancho.	Pan Bóg	Pilno waszmości na tamten świat?	Pod Małogoszczem.	Pod studnie! mnie... kiej swyniaka! A, jak Boga tego kocham, kuniec świata! mnie, dziedzica, pod studnie, a ścierwo sobacze... pszoł... Matka!	Przeto nie waszmościowie schwycili mnie na arkanarkan	Przez złość do nich, że to chcą działów. Piekło tam u nich, a to dzień nie mija przez kłótni, zaś wójt broni Dominikowej, opiekunem był nad sierotami jeszcze po śmierci Dominika.	Skąd to masz?	Stać!... Jakiś wóz zawalił nam drogę...	Stałem oparty o kolano mamy. Nie przestawała mnie głaskać po głowie, obejmować moją twarz i cicho wzdychać.	Tam na dole, zaraz przy jeziorze.	To, co pan mówisz, ma tę dobrą stronę, że wówczas taki mój wujaszek-nie-wujaszek, Pławicki, będzie należał do typów zaginionych.	Tylko to?	We Wólce?... to tam niby w pałacu?...	Wiem	Wiem to, co wszyscy już wiedzą, kapitanie	Wié już królewicz?	Właśnie	Z którychże to?	Zachowam je dla pana bo goście moi jacyś ludzie w znaczeniu widać mają tu z sobą kucharza i wszelkie zapasy.	Zjemy obiad nieco później	Ładnych rzeczy nabroiliście, Szwejku Co za hańba! Ale mnie boli głowa.	Że Emilja zatwierdzi wybór jej narzeczonego.
Na nic się nie zda wszystko ja gadać nawet nie chcę.	A niech się pan nie śpieszy.	Dymitrze, czy nie wiesz, jaka teraz będzie stacja?	I nie myśl dużo w samotności.	Nie powiesz nikomu? Pamiętaj.	Nie znam żadnej...	Przynajmniej... przynajmniej bądź miłosierny... Tak, prawa musisz odzyskać, ale nie pozwalaj twoim żołnierzom, aby gwałcili święte przybytki lub krzywdzili kapłanów... Pamiętaj, że łaskawi bogowie zsyłają radość na Egipt, a kapłani mimo swych błędów (któż ich nie ma!) niezrównane usługi oddają temu krajowi... Pomyśl tylko, że gdybyś ich zubożył i rozpędził, zniszczyłbyś mądrość, która nad inne ludy wywyższyła nasze państwo...	Czy pan wie że gdyby to był przypadkiem hrabia de Sérisy, nie chciałbym się znajdować w pańskiej skórze, mimo że jest wolna od chorób.	Czy nie wyjrzała pani przez okno?	Więc nie znaleźliście mnie na brzegu?	Dobrze więc!... jeżeli dotrzymasz słowa, to nie pięćset a tysiąc pistolów dostaniesz ode mnie.	Nie udało się. W puszczy roi się od żołdaków Van Goulda. To prawdopodobnie posiłki przysłane z wybrzeża.	E, toś był ino na samym ich skraju! Tam dalej jest się czemu przypatrować: dzwonnice stoją obok kościołów, baby-znachorki nie siedzą w chałupach, ino przed progiem, morze se szumi ponad lądem, a dzikie kaczki gnieżdżą się po rowach. Całe Żuławy są pokratkowane rowami i śluzami, groblami i ściekami... Kiej nadchodzi przypływ, wszystko to zaczyna bełtać się i bulgotać, a potem słychać, jak morze na prawo i lewo wzbiera wzdłuż wielkiej tamy. A czy widziałeś, jaka to tam równia jest na Żuławach? Zdawałoby się, że nic łatwiejszego, jak przejść ją całą z jednego końca na drugi. Bogać tam! Te wszyćkie rowy i kanaliki tak się tam wiją i plączą jak kądziel na kołowrotku czarownicy, że i w biały dzień nietrudno tam zabłądzić.	Hej, jest silny i pewny jak dom, a suchy jak śledź! Odbija i odbija te przelewy i mówi do nich: „Nie podchodźcie do mnie za blisko!”. Przyjrzyj no mu się, przyjrzyj! A gdyby ci teraz tak przyszło spotkać się z którąś z wykałaczek, zobaczyłbyś, jakby tam czym prędzej podnoszono kotwicę na piętnastosążniowej wodzie.	Juści, że nic nie robię; juści, że chłód mam galanty, ale... ale... człek był wzwyczajony do pola i do ruchania się, tu siedź, kiej pies w budzie uwiązany, kiej tyn kamień, i patrz, jak drugie parobki jeżdżą, śpiwają se, a do tego wszyscy się śmieją ze mnie...	O, Balbec jest miłe, bawiłem tam przelotnie przed paru laty. Zaczynają tam budować wille bardzo eleganckie; sądzę, że okolica spodoba się pani. Ale wolno mi spytać, co skierowało pani wybór na Balbec?	Skąd pewność, że to nie kropla wody, która skapnęła z sufitu?	Mój doktorze jeżeli Żydzi są takie gałgany, jak pan mówisz, to im nawet i ostrogi nie pomogą.	Nieszczęsne miasto! Nie wiem już, ile razy było w nieprzyjacielskim ręku. Jest tu deputacja od szlachty lubelskiej i zaraz przyjdzie z prośbą, bym ich ratował. Ale że mam listy do króla i hetmanów ekspediowaćekspediować (z łac.)	Jak to zaraz znać, że paniuńcia jest zacofana!... Ho, ho... dobrze mówi panna Howard... Cóż za łaskę robi komu pani przełożona że płaci za ciężką pracę?... A sobie ile płaciła?... Pani bierze piętnaście rubli za osiem godzin, ja piętnaście za cały dzień, a pani przełożona miewała po trzysta, pięćset i po sześćset rubli miesięcznie na czysto... A dużo napracowała się za to?... Tyle, co pani, czy tyle, co ja?	Dziwnie jakoś Nigdy nie brałem udziału w żadnej konspiracji... Ten Krótki to musi być tęgi działacz?	Nie wierzę w to.	Waćpanna musisz we wszystko swoje trzy grosze wścibić To nie waćpanny rzecz.	Przekonywa mnie jedynie pierwszy argument. Jeśli pani obiecała kotyliona najpierw tobie, muszę się cofnąć, chociaż z głębokim żalem.	Naturalnie. Przecie jedzą mój chleb, mają u mnie zarobki! ja im płacę pensję...	Panie naczelniku, rzekł, pan mi przyrzekłeś! zlituj się nademną!!	Wielmożny panie! Mnie aż dusza się śmieje. Wszystko dobrze będzie.	Hm, Zakon miał słuszność wysyłając ze zgodą, bo gdy te wilki będą miały oprócz przyjaźni z ryskim biskupem, władzę nad Rusią, wały ochronne i braterstwo z polskim Ladislausem, to z marnej garści dziczy staną się wrogiem, z którym Zakon musi się pilnie rachować, rzekł Robert przypatrując się wałom.	Tak, i to jeszcze w okolicach Paryża, gdzie są bardzo wczesne. W Normandii na przykład, u jego ojca który ma wspaniałe jabłonie nad samym morzem, niby na parawanie japońskim, robią się naprawdę różowe aż po 20 maja.	Jak ci się zda, Michał, miłościwy pan musi być srodze umęczony dzisiejszym dniem? Takie długie, nudne oracje w Rabsztynie, w Balicach i do Krakowa nim się dostał... ja, gdybym był królem, dawno bym konia wypuścił, aby co najrychlej do izby i do łóżka.	Ach! mój przyjacielu żebym to ja go miał, to cóżby nam więcej trzeba? Ale przysięgam ci na honor błędnego rycerza, że bylebym tylko rękami mógł ruszać, za dwa dni najdalej zrobić go muszę.	O każdy, kto mi sprzyja i przychylnym patrzy na mnie okiem, zdobywa sobie tym samym sympatię mej matki.	Pochodzą z dnia, w którym zostałem zatrzymany że zaś Jego Cesarska Mość utworzył królestwo rzymskie dla syna, którym go niebo obdarowało, domyślam się, że dokonawszy dalszych podbojów, spełnił sny Machiavellego i Cezara Borgii	Poznałem to Ale w tej chwili powiadasz sobie: „Ten hiszpański kanonik wymyśla anegdoty i nakręca historię, aby mi dowieść, że byłem nadto cnotliwy...”	Myślałam o tym ale on ma czas dopiero po czwartej, kiedy u nas skończą się lekcje.	Żem się zląkł prezesa.	Bardzo stosowny napój, gdy pan nasz przebywa w dzielnicy zmarłych, nad którą ciągle unosi się woń piżma i ziół balsamicznych.	Zbrakło ci odwagi, aby bronić wiary przed bluźniercą, czy też może chciałeś się dowiedzieć, jak daleko bluźnierstwo sięga?	Powiedziałeś, że mamy oboje natury wzniosłe i niepodległe. Proszę cię, kuzynie, abyś zdanie swoje o mnie zmienił. Upewniam cię, że jestem kobietą zupełnie zwykłą i podległą zupełnie zwykłej uczciwości. Oto wszystko.	Trochę byłam na pana zła, bo jestem nieznośną egoistką, ale i mnie już przeszło. Wyobrażam sobie, co to za piekło będzie dziś w redakcji z racji wyjścia numeru.	Daj to Bóg! mogą mnie jednak chwycić i do podziemi wtrącić.	Powiadał Mateusz, że jak ją organisty wypędziły, przychodziła cięgiem do młyna i tam przesiadywała, ale potem Franek ją sprał i wygonił, pono z młynarzowego przykazu.	Proszę pana, kolega z prawej nadaje sygnały. Zbałamucił mnie pan i będę musiał zapłacić karę.	Tak jest, proszę pani profesorowej	Ufasz w to, żem ja cię wyniańczył, twoje psoty pokrywał	Wasza dostojność zaszczyt mi czyni serdecznie dziękuję za dobre życzenia pańskie.	Ach, urlop Dadzą mi wcześniej, albo zupełnie zrezygnuję z posady.	Ot tak! coś mi na sercu ciężko.	Polecam szanownemu panu mój interes	Tak, pani.	Uczyniłbym to z całego serca lecz Dulcynea wskutek złośliwości czarnoksiężników przed niedawnym czasem zaczarowaną została. Z księżniczki zrobiono wieśniaczkę, piękność jej w szpetność zmieniono, woń jej ciała zastąpił wyziew nieznośny, z anioła uczyniono szatana, a z osoby skromnej i uczciwej rozpasaną zalotnicę.	Wiem, pani.	Niemożliwe!... To jest, przepraszam was, chciałem powiedzieć, zdumiewające!	A co pan Feliks wie?	A więc jest prawie w jednym wieku z tobą.	Cichaj; pan hetman po sól sięga, muszę mu podsunąć.	Daleko jeszcze do Warszawy?...	Dla kogo ty tu jesteś?	Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.	To bardzo ładnie z pana strony, kapitanie.	Ale temu wariatowi zetną głowę.	Co dzień z południa siedzę w domu sam.	Co poczniesz?	Co ty znowu?...	Dotychczas cztery Powszechny Ziemiański, Agrarny, Kredytowy i pan Robinson.	Gdzie on jest?	Jedna twoja, druga moja.	To wyuczone!...	A ten szlachcic?... Czy przychodził wczoraj wieczorem?	Ani razu.	Athos!	Becky!	Cel za mały!	Cierpienie, Łzy	Ciszej Aramisie!...	Czekam na odpowiedź	Czyjaż, o bracie?	Cóż radził?	Cóżeś robił, słomiana lalko?	Dlaczego zawsze złe posądzenia?	Dobrodziej pewnie na jarmark?	Dosyć mam tych komedii! Proszę cię...	I śliczne włosy.	Jacy? Wszyscy za nich poręczycie?	Kogo mam zaszczyt?...	Kto ci powiedział?...	Naturalnie, historia miłosna W każdym razie zrobił ktoś złośliwego figla hrabinie i prezesowej wprowadzając tego jegomościa.	Niech będzie pochwalony.	Niech go diabli wezmą.	Odgadłam!	Oj Władek, myśmy zaprzepaścili przyjaźń wzaje­mną.	Przynajmniej bliźnich swoich.	Prędzej!	Tak, w samo południe.	Tak.	Tytuł hrabiowski...	Utarzał w błocie świętość majestatu!	Więc idziem, rzekł, niech Majster niezapomni wziąć z sobą narzędzi.	Wszystko gotowe	Zawsze chętnie, owszem!
Proszę! nawet nie olejne!... I ten także?... Ha! to może i mój krewniak dorobi się na wierszach... Niech pisze, niech pisze! Ja mu tego nie będę brał za złe... Pan Zygmunt był szlachcic i pisywał a głośno o nim	Nie. To jest myśl najbardziej twórcza ze wszystkich. Na niej świat stoi. Niech no pan pomyśli, co by z nim było, gdyby wymazać te słowa: „Po tym poznają, żeście uczniami moimi, jeśli się wzajem miłować będziecie” „Po tym [wszyscy] poznają, żeście uczniami moimi, jeśli się wzajem miłować będziecie” oto nauka.	To zaiste szkoda Była to cenna pamiątka historyczna. Niech nam Pan Bóg wybaczy, że tyle wspaniałych zabytków ucierpiało w czasie wojny trzydziestoletniej. Jeśli się nie mylę, czeska kraina została wtedy zamieniona w pustynię zbroczoną krwią i łzami. Całe szczęście przynajmniej, że nie zginął wtedy dopełniacz negacji. W tej książce piszą, że ponoć jest na wymarciu. Byłoby mi go bardzo żal, proszę pana.	To niby się gada! hm! Zastosuje się, nie zastosuje? i pan nie znasz. Taka, ot! (tu wskazał głową na córkę) poszłaby na poddasze, jakby raz dała słowo, ale tam, to może nie pójść łatwo.	Widać, żeś w Orszańskiem nie bywał, skoro o tym wątpisz... Nie tylkom pewien, ale i żal mi waćpana, bom o tobie jako o sławnym żołnierzu słyszał. Dlatego ostatni raz mówię: zaniechaj mnie! Nie znamy się... po co mamy sobie w drogę wchodzić? Czemu na mnie nastajesz?... Dziewka testamentem mi przynależy, jako i ta majętność, i Bóg widzi, swego tylko dochodzę... Prawda jest, żem szlachtę w Wołmontowiczach wysiekł, ale niechże Bóg sądzi, kto tu pierwej został skrzywdzony. Swawolnicy byli moi oficyjerowie czy nie swawolnicy, mniejsza z tym, dość że tu nikomu zła nie uczynili, a wybito ich do nogi jako psów wściekłych za to, że z dziewczętami w karczmie chcieli potańczyć. Niechże będzie krew za krew! Potem mi i żołnierzy wysieczono. Na rany boskie zaprzysięgnę, żem tu bez złych chęci w te strony przyjechał, a jakże mnie tu przyjęto?... Ale niech będzie krzywda za krzywdę. Jeszcze swego dołożę, szkody nagrodzę... po sąsiedzku. Lepiej wolę tak jak inaczej...	A ja teraz już na siestrę i nie gniewam się, że sama do ula po miód poszła!	Ale ile czasu dajesz mi na to, aby spodobać się pani Pélisson ostatecznie?	Bo mi go żal. Chłop ci jest na schwał, a zaś miarkuj, co ci rzekę: ty z Malborga zdrową głowę wyniesiesz, chyba że potykając się tam, trafisz na lepszego, ale jego zguba pewna.	Co mnie tu robić? żeby mnie jednemu nieszczęście robiła, niechajby już... ale tamtych szkoda! Zaco oni od niej łajania i szkody znoszą? Może pieniędzy jej dać, wszystko oddać i z chaty wyprawić? Jużbym, zdaje się, teraz tak i zrobił, już zdaje się i nie lubię ja jej teraz... a jednakowoż żal mnie ją na ostatnie zatracenie w świat wypędzać. I grzech na duszę wezmę, kiedy wypędzę. Przed świętym ołtarzem przysiągłem, że nie opuszczę aż do śmierci? ha? I tak źle, i tak jeszcze gorzej! co mnie tu robić?	Ja się tam nie opiekuję, tylko że to grzech.	Nie wydaje się to panu dziwne?	O! o!... już się gniewa! I czego? I czego?... A cóż za noli me tangere!... Ależ, królowo wszechpiękności, ornamencie człowieczeństwa, zostań! Cofam numer, cofam wszystko	To wszystko proszę ściąć.	Więc to ma być wojna?	Zmora cię dusi. To nic. Przeżegnaj się.	A dobrze, napiję się gorącej herbaty. Panowie gracie coraz lepiej ten kawałek, co to podobny do tego, jakby kto bardzo płakał, to mi zrobił takie wrażenie, że siedzieć nie mogłem. Śliczny koncert.	Mój Konopka! Jeżelim takiego tonu przybrał do mojej mowy, że ci się widział obrażającym, to przebacz, bo, jak mi Bóg miły, obrażać nie chciałem, w dowód czego powtórzę ci radę moją tymi słowy: porzuć tę konkurencję, bo to panna nie jest dla ciebie.	Nie gniewajcie się, ojcze... Bardzom to politycznie uczynił, a że on tam przed nikim słowa nie piśnie, to pewno!	Ależ dlaczego? Przecież pani się strasznie przemęczy przez noc!	Chyba wypalę jeszcze cygaro na werandzie. Nie chce mi się spać na razie.	Cyganie musieli pewnie do Węgier pociągnąć, to i ona i on za niemi poszli	Czy to jest dobre?	Czy to nie wystarczy?	Dostałeś rekuzę panna jest obiecana innemu, czegóż ty jeszcze chcesz?	Dziesięć tysięcy rubli jest to fundament dobrobytu dla dwudziestu rodzin co najmniej...	Gdybym, o Indro, tak jak Ty	I panna Dorota opuścić zechce królewnę a oprócz tego, mnie się zdaje, że i Krakowaby żal było, gdy dosyć zaczyna być wesołym. Francuzi sobie bez panny Doroty rady nie dadzą.	I ty także?...	Jeszcze nie, ciociu, ale pewno zaraz będzie, niech się ciocia położy.	Kardynał?... widziałeś się z kardynałem?	Któż wy jesteście? Jak się nazywa wasz kraj?	Nie wszyscy, nie wyłączając jej samej i jej rodziny. W tych dniach Helena odrzuciła jakiegoś inżyniera, który oświadczył się... Pani Arnold, mimo że duchy powiedziały, iż Helena nie wyjdzie za ciebie, czasami wspomina mi o waszym małżeństwie. Zaś brat Heli...	No to co z tego, jedź z nami!	No, kiedy już nie widzę wyjścia.	O kurczę! Zupełnie mi to wyleciało z głowy!	Prezentuję się panu dobrodziejowi: Stefan Zgierski, przyjaciel naszej drogiej pani...	Skąd pan wiesz, że jestem lekarzem?	Słuchaj no! Ja nie myślę... nie myślę pozwalać na to, aby mi uczniowie piątej klasy odpowiadali klątwami!	Ta Leniwa to chyba jakiś odludny grajdoł...	To Kleopatra	Więc pani odjedzie, może na zawsze?	Właściwie nie spodziewałem się, żeby ta niesforna banda naszych artystów była tak dobrze wychowana Ani słowa aluzyi do tego szczęścia, które Czerkaskiego spotkało.	Zaszła jakaś pomyłka Pan wziął mnie zapewne za kogo innego; nazwisko moje: Jan Sowiński.	A cóż babunia każe? chyba o królu Jegomości?	A ja bym uważał, że właśnie im trzeba by powinszować najgoręcej. Nieprawdaż?	A kiedyż im koniec będzie? jeszcze nie wszystkich wysypałeś Piastowiczów...	A w jednej cukierni jest choinka.	Ach! Któż tak mówi! Tego jeszcze nie słyszałam! Mamo! Mamo... on powiada...	Ale odpowiesz mi na pytanie?	Ale ze strony pani, trzebaby téż trochę powolności	Bez którego nikt wogóle szczęśliwym być nie może...	Bo ja mu przecie łamię wiarę! Babcia choć nie wierzy, chroni mu przecie ten dom i szmatek ziemi... i czeka... a ja... mam zdradzić?	Bo widzisz, wolę być głuptaskiem niż nieszczęśliwą. Prawda?	Byłam jeno u Płoszkowej Kasi. Wszystkiewszystkie (gw.) biedactwo. nawet wody nie ma kto podać.	Co nie mają być zdrowi? Dziadzio co dzień mnie pyta, czy od pana profesora wiadomości nie ma o powrocie.	Czego chcesz, moje dziecko?	Czemu?	Czy mówiła co?	Dobrze! Do pioruna!	Doktorze dałem słowo.	Drwiny se robisz z duchownej osoby, zuchwalcu jeden!	Dużo też zapłacił brat pański za takie lekcje?	Dzieciak, nie wiem, czy miał trzy lata. Ledwie wiedział, że Azja było mu imię. Ale bym go był poznał, bo miał nad każdą piersią rybę wykłutą i siną barwą napuszczoną.	Ej, żeby ja go w ręce dostał, zapłaciłby mu ja za naszego sokoła. Ze skóry ja by jego obdarł!	Fray Mateo Dara, dominikanin	Jest na prawo, kapitanie!	Kamo...	Karany policyjnie?	Krótko mówiąc, czego właściwie chcecie?	Ksiądz	Kto wy jesteście, szaleńcy?...	Któryż jest stroną skarżącą?	Nie chcę tego. Pragnęłabym wam nie być ciężarem i broń Boże powodem do nieporozumień, a owszemowszem	Nie wierzysz mi nadal, Edmundzie Czy ton mojego głosu cię nie przekonał? Widzę, że potrzebujesz dowodów. Cóż, przeczytaj tę kartkę, jeszcze nigdy nikomu jej nie pokazywałem.	Niemożna! nie wolno! zawołała sługa przestraszona.	O czem?	Odwagi	Około południa.	Patrzę, jaśnie panie.	Pewno, pewno... zaraz zrobię kawkę...	Pianka! Pustka, nic!	Prawdę mówię. Chyba nikt mi nie pozazdrości. Psie życie.	Prorocy! Dopóki czyta proroków, nic mu nie będzie!	Przede mnie ich prowadzić Tu.	Przepraszam pana! Tak właśnie, Traddles Tak właśnie, Traddles, jurysta.	Pójdę tam!	Rozporządzajcie mną, jasna pani. Co mam, wszystko na wasze usługi.	Rozumiem nareszcie	Tak	Tak sądzisz?	Tak.	Tak.	Ten szanowny brodacz idzie służyć na morzu królowi przez cztery lata, zostawszy poprzednio oprowadzonym przez miasto w wielkim tryumfie i w paradnych szatach.	W gospodach z dawna nie masz żadnego miejsca.	Widzę, żeś desperat, w miłosierdzie boże nie ufasz.	Wypróbowany.	Władza krzyknął Silver.	Z całą przyjemnością.	Z kieleckiego cyrkułu	Zapewne Istotnie mogło mnie nie być w domu. Strzeż nas tylko, Boże, od zakażenia.
Franciszko, dla kogo to dzwonili pozgonne? Och, Boże, to pani Rousseau. Toć ja zapomniałam, że ona umarła zeszłej nocy. Och, czas już, żeby dobry Bóg powołał mnie do siebie, nie wiem sama, co się dzieje z moją głową od śmierci biednego Oktawa. Ale ja ci zabieram czas, moje dziecko.	A może do ubrania sklepu potrzebne panu torby z brylantami?... Idź pan do Stępkowskiego i zapytaj się pan, czy on nie ma w szafach pustych butelek, puszek i beczek... Nie zna się pan	A byłbyś co wskórał, matusina kukiełko, gdyby nie ja? Po dziesięćkroć dałbyś się złapać na uczynku.	Przepraszam panią, ale w żadnej fabryce robotnik nie umiera z głodu!...	Pan nigdy nie cofa swoich postanowień?	Widzi pani, powinniśmy żyć z naszym bólem; jedynie religia daje nam prawdziwą pociechę. Czy pozwoli mi pani wrócić tutaj, aby mówić do pani głosem człowieka, który umie współczuć z wszelką niedolą i który, sądzę, nie ma w sobie nic przerażającego?	Nie, mój kochany Nie wolno narażać się dwóm ludziom na raz. Jeżeli miss Campbell jest przy życiu, ja sam dam radę.	Rozumiesz, tylko nie ufasz mi. Wielka to cnota nieufność, leczyć z niej pana nie będę. Tyle ci powiem: Łęcki-bankrut może zostać... krewnym nawet kupca, a tym bardziej kupca-szlachcica. Ale Łęcki z trzydziestoma tysiącami rubli w kieszeni!...	Panie Davy życie jego złamane. Sam nie wie, gdzie iść, co począć, czuje tylko, że musi odnaleźć to, co się zapewne odnaleźć już nie da. Bądź mu przyjacielem!	Już ci to mówiłem parę razy, Halinko, ale wczoraj wieczorem naprawdę śpiewałaś cudownie. Chyba jeszcze lepiej, a może po prostu bardziej wzruszająco, niż kiedy cię słyszałem w Rzymie. Nigdy nie zapomnę twoich Pieśni wędrowca, zwłaszcza tej czwartej o niebieskich oczach.	Tego to już nie wiem. Ale sądzę, że gdy bohaterka numer 1 znajdzie się w pokoju bohaterki numer 2, instynkt wskaże jej kierunek.	W bośniackim Sarajewie, panie gospodarzu. Zastrzelili tam pana arcyksięcia Ferdynanda. Co pan na to powie?	Wistocie, być zmuszonym posługiwać kaprysom wiecznego tułacza wielkie to utrapienie; ale biédny wieszcz nie miał żadnego zajęcia, a może i obiadu...	Pani de La Baudraye jest zupełnie niewinna, młodzieńcowi w oczach się dwoi Stara Piédefer wydaje mi się nadto nabożna, aby zapraszać do Anzy kochanka córki. Pani de La Baudraye musiałaby oszukać matkę, męża, pokojówkę swoją i pokojówkę matki; to za wiele pracy, stanowczo.	A co pani do tego?	A ile tych skarpetek znosi Co ja mam z tym zrobić Powinnam ją wyrzucić	Ale wy możecie mieć korpus kadecki! I jeśli mój głos w radzie nadzorczej posiada jakieś znaczenie, wy ten korpus mieć będziecie. Dawno już nic nie sprawiło mi takiej radości! Chłopcy, ożywieni takim duchem, jak wy, powinni całej szkole świecić przykładem.	Co, Alanie? Chyba się nie boisz?	Czy wie pan, że bryg jest pięć o milę i ćwierć od brzegu?	Gospodyni brak wam, Macieju, a bez to nijakiego porządku nie może być...	Grzyb?... Ady wolałbym diabła na sąsiada niż tego chorobę! Stu Niemców tak nie dopiecze, jak ten stary Judasz.	Kiedy ja ją zobaczę! kiedy się dowiem, co się z nią, z matką i Kaźmirzem dzieje?	Mniej miłości, niż polityki a co pan przypuszczasz?	Nie zgadzamy się w tym zupełnie, panie hrabio. Zazdroszczę panu łatwej pociechy i spokoju.	Nie łyżkę ale wszystko! Ambicja jest jak śmierć, musi położyć rękę na wszystkim, wie, że życie depce jej po piętach.	Pan Brochwicz uwierzył święcie, a teraz kłania się hrabiance i został przyjęty.	Pani, jestem wiernym poddanym króla i spełniam wszystko, co on mi rozkaże.	Są one bardzo blisko Nigdy nie wstąpiłem tam nogą, co najwyżej w przebraniu sahiba.	To dopiero! wczoraj nie miała złamanego szeląga, a dziś ma kilka milionów.	A chodziłem, a jak będzie potrzapotrza (gw.) jeszcze. pódępódę (gw.) tylko. głupi nie widzi w tym dobrego lala (gw.)	A gdzie pani śpi?	Bo nikt w mieście nie mówi inaczej. Przecież człowiek, który ma pieniądze, sens w głowie i nikogo nie zarwał, nie ucieka z miasta Bóg wie gdzie...	Czemuś go nie przywiózł?	Dlaczego?	I widujesz go pan? Bywa u ciebie? A pan u niego?	Ja bym ją ze wsi wyświeciła! ja bym ścierwę rózgami pod kościołem siekła!	Ja sam.	Kamień na kamieniu za godzinę z tych murów nie pozostanie. Jakże mam ludzi w nich trzymać!	Może również umieścić notkę: „Mamy podstawy sądzić, że wzmiankowany Fernand nie ma nic wspólnego z panem hrabią de Morcerf, któremu jest również na imię Fernand”.	Nie, skoro są obojętne na formę niewybredność jest dużym udogodnieniem życia.	Nie, trup!	Niech pani wierzy iż być jej gościem, a tembardziej stać się jej w czemkolwiek użytecznym, stanowi dla mnie prawdziwą przyjemność i zaszczyt	Niech towarzysz da mi torbeczkę, ja poniosę na nogach, a wy się wieźcie sami. Niedaleko, dwie mile.	O, nie!	Proszę cię tylko o jedną łaskę, zachowaj tajemnicę tych odwiedzin i zostaw mnie w moim piekle, przy tym warsztacie potępieńca. Nie dochodzi się może do niczego, póki najtkliwsze miejsca naszego serca nie stwardnieją w podeszwę.	Przecież jej nie wykradnie, minęły owe czasy.	-Tajemnica– Drzwi są po to, żeby się otwierały, a jeśli w nich nie ma zamka, to znaczy, że istnieje jakiś tajemny sposób.	Idrysie, czy wiesz, że kraj który zaczyna się niedaleko za Wadi-Halfa, to już Nubia?	To niechże do kroćset... chciał już klnąć Sieniński, ale się wstrzymał i dodał:	Ale proszę mi wydać resztę.	Andrzeja... i to... tamto... tego... tych, którzy z nim razem...	Cni nam się i tyle. Kazali czekać, to czekamy...	Co wam ten chłopiec wart?	Czy chcesz inną?	Mówiłem więc że w pewnym miejscu, w Estramadurze, był sobie pasterz kóz, to ma znaczyć, panie, taki, który kozy pasał, a który to właśnie pasterz albo pasący kozy, jak chce mieć historia, nazywał się Lopez Ruiz i nadto ten pasterz, Lopez Ruiz, zakochany był, jak się mówi, w pewnej pasterce, nazwanej Toralva, która to właśnie pasterka, nazwana Toralva, była córką bogatego pasterza, który posiadał bardzo liczną trzodę.	Powiedz, po co tu siedzisz?	Tak, pojedynek, właśnie	Tak. Uczę się tworzenia potęgi.	Łacno to dojść Gdy król nieboszczyk Krzywousty umierał, radzili mu biskupi, i wymogli na nim, aby państwo swe na równi między synów podzielił.	A KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) rzekł król	Ależ nikt.	Bardzo dużo!	Być może.	Byłam bardzo szczęśliwa a ponieważ myślę, że do tego jest tylko jedna droga, więc chciałabym, żeby moi blizcy nią poszli.	Bóg da. Byleś tylko ty prędzej wyzdrowiał.	Chcesz stracić dwa tysiące?	Chłop, Szlachcic, Współpraca	Cierpienie bez winy jest moim udziałem i chcę wziąć mój los na siebie bez żadnych ułatwień	Dla Boga lepiej teraz jemu niż nam! Słuszną winniśmy mu wdzięczność!	Dwadzieścia fenigówfenig	Emilka dużo przyjmuje?	Gdyby koń na nią nadeptał, stłukłaby się	Jesteś przesądny, panie?	Już prawie skończone.	Mam jeszcze sto innych pomysłów Gdybyśmy jakiegoś starego pana obronili przed piratami morskimi na przykład.	Musiał.	Najpewniejszy.	Nazywam się Jan, do usług Jan Obieżyświat. Sądzę, że jestem uczciwym człowiekiem, panie, i uprawiam kilka rzemiosł. Byłem wędrownym śpiewakiem, ujeżdżaczem cyrkowym, linoskoczkiem, później zostałem nauczycielem gimnastyki, a następnie, by się stać pożyteczniejszym dla społeczeństwa	Osiemdziesiąt szans	Oto ten człowiek coś chce powiedzieć!	Otóż i upragniony horyzont, moja droga Heleno	Oślepisz go? wyrwiesz mu oczy! Zapytał podchodząc Dobek.	Panienka w kościele.	Po Szubercie wszystkiego można się spodziewać a nuż cofnie się? Należało zaraz mi powiedzieć.	Przydałby się on w pewnej drobnej sprawie... na południu...	Przyjemny chłód jest w pańskim domu	Przypadek dał mi do rąk tę książkę Dostała się tu wraz z innymi książkami o pouczającej treści. Miałem do wyboru Geometrię dla wyższych klas szkoły średniej, Dzieje taktyki wojennej, Przewodnik po Dolomitach albo Zasady bimetalizmu. Wybrałem jednak tę książkę, która stała się moim najmilszym przyjacielem. Znam ją już całą na pamięć, a jednak znajduję w niej wciąż nowe źródła zabawy i pouczeń.	Szukam informacji o pewnej kobiecie, która tutaj znaną była pod nazwiskiem Montalbon...	Sądzę, że żyje	Ty? Ty, mój drogi, źle go wychowałeś! Dobranoc!	Tyle lat pod jednym dachem i dopiero teraz wiem, coś ty wart.	Uciekł od mamy! zawołał starszy dziesięcioletni chłopak, i zaśmiał się na całe gardło, junacko ujmując się pod boki.	Umhu! mruknął Majster i usiłował iść prosto przed siebie, walcząc ze swemi nogami, jak człowiek który chce przejść bystry strumyk po nocy wszystkie krowy czarne stukał, stukał	Widziałem.	Widzisz, Wojtek, powiem ci prawdę. Strasznieś chłop nierozgarniony. Baśki się chcesz wyzbyć właśnie teraz, kiejkiej (gw.)	Wiesz?	Więc cóż?	Wypiję kawę patrząc na góry!	Zazdrość, Pozycja społeczna mówiła Małgosia, przyglądając się dwóm zszarzałym sukniom.	Zupełnie pewna.
Bez wątpienia. Lecz wszystkie czyny ludzkie mają za bodziec głód lub miłość. Głód nauczył barbarzyńców mordować, pchał ich do wojen, do najazdów. Ludy cywilizowane są jak psy myśliwskie. Spaczony instynkt pobudza je do niszczenia bez powodu i nie dla korzyści. Bezcelowość wojen nowożytnych nazywa się dziś interesem dynastycznym, interesem narodowym, równowagą europejską, honorem. Ten ostatni powód jest może najdziwniejszy, bo nie ma na świecie narodu, który by się nie skalał wszystkimi zbrodniami, nie okrył wszelką hańbą. Nie ma ani jednego, który by nie doświadczył wszystkich poniżeń, jakie los może wymierzyć nędznemu zbiorowisku ludzkiemu. Zło, Kondycja ludzkaJeżeli wszakże narody mają jeszcze jakiś honor, znalazły zaiste dziwny sposób podtrzymywania go, jeśli w tym celu prowadzą wojnę, czyli popełniają wszystkie zbrodnie, którymi zniesławia się jednostka: podpalanie, grabienie, gwałt, morderstwo. Co zaś do czynów, których bodźcem jest miłość, są one zwykle równie gwałtowne, równie dzikie, równie okrutne jak czyny wywołane głodem, należy więc dojść do wniosku, że człowiek jest zwierzęciem zło czyniącym. Ale trzeba jeszcze odkryć, skąd się wie o tym i dlaczego napełnia to bólem i oburzeniem. Gdyby istniało tylko zło, wcale by go nie widziano, tak jak noc nie miałaby nazwy, gdyby dzień nie wstawał.	Tak jest, Zbilut Strzemieńczyk z Sanoka, Szukam brata zgubionego... Ten słyszę tu opływa w dostatkach a krew jego wszy jedzą. Taka sprawiedliwość na świecie...	Nie potrzebuję zdradzać jego i mojéj tajemnicy... dosyć żem szczera i oznajmuję mu o tém.	Przepraszam panią, ale zwykłem brać tylko to, co może mi być dane dobrowolnie. Nie lubię nic nikomu narzucać. Pierwszy ruch pani był szczery i pokazał, że pomimo pozornego wstrętu do prawdy, stosujesz ją pani jednak w postępowaniu. Niechże pani źle zrozumianą delikatnością nie psuje mi dobrego wrażenia. Do widzenia.	Kaleka pocisk artyleryjski wypełniony metalowymi kulkami a. strzałkami, rozpryskującymi się przy wybuchu; także: odłamek takiego pocisku. okaleczył go na całe życie... w ten sposób, że Kurt... przestał być mężczyzną... Rozumiesz?... Po dawnemu był ładnym dzielnym chłopcem, po dawnemu gorąco kochał Emmę, po dawnemu pragnął jej pieszczot, ale nie był mężczyzną... Rozumiesz?...	Można to i tak nazywać, nie będę się sprzeczał o dźwięki. Pan uważa mnie za łajdaka, że pomagam Grosglickowi do obdzierania nędzarzów, tak? Otóż ja pana przekonam, że ten łajdak robi więcej dla tej nędzy sam niż wy wszyscy razem inteligenci i różne resztki szlacheckie. Proszę, spojrzyj pan w tę książkę, jest to całoroczny rachunek sum wypożyczanych i procentów, jakie przyniosły za rok ubiegły. Książkę prowadził mój poprzednik, a tutaj jest moja książka, prowadzona od nowego roku. Porównaj pan cyfry pożyczek i dochodów.	O, to orlątko! Ale czy ona sama jest au courantau courant  (fr.)	Ale myśmy nie posyłali nic żadnej dziewczynie! Nigdy bym nie zrobił nic podobnego! To była zemsta. Koszyk posłałem portierowi, który mnie ściągnął ze stopni wagonu o żadnej dziewczynie nic nie wiem...	To przecież jasne. Cóż może być podlejszego, niż pasorzytowanie na cudzym trudzie, na cudzym pocie. Wyzysk! A ktoż ma większe prawo do upomnienia się o należne mu miejsce na świecie niż ten, który przez szereg pokoleń był haniebnie wyzyskiwany! To jest najlepszy dyplom szlachecki!	Ale jest ich porządna gromada.	Bo i szczera nieboga. Poniektóra i matki tak nie miłuje, jako ona ojca miłowała. I do tego nieprzezpiecznonieprzezpieczno (daw.) jeszcze śniegiem nie zasypało Zychowej mogiły, już Cztan i Wilk na zgorzelicki dwór nastąpili. Szczęściem dowiedzieli się moi ludzie przedtem, więcem z parobkami w pomoc skoczył, i Bóg dał, żeśmy ich godniegodnie (daw.) zameczek, niewielka twierdza. prawy uczynił. Następowalinastępować (daw.)	Poznaję hrabiego! nie ścierpi nigdy, aby znieważono naszą księżnę, co zaś do generała P..., ten, przez oddanie prawym władcom, nie chciał nigdy służyć uzurpatorowi, gdy hrabia, mniej skrupulatny, odbył wszystkie kampanie hiszpańskie, co mu nieraz na dworze wymawiano.	A ja! Ja, panie! Ja przez dwa lata to robiłam o temi wypielęgnowanemi rączkami, proszę pana! I drżałam na myśl, że mogą ten cuchnący kawałek chleba odebrać, mnie i mojej matce. A przyszłam do szaletu publicznego, trzeba panu wiedzieć, nie z suteryny, lecz z pięknego pałacu, tak, z pałacu, gdzie była pensja, na której się uczyłam, jak się wytwornie dyga i wykwintnie obiera owoce, gdzie w parku biły fontanny i stały posągi.	Zbliża się czas próby a co do nieprzyjaciół, nie wiesz-li to, że pan Gosiewski, pan Judycki i pan wojewoda witebski radzi by mnie na dno przepaści pogrążyć? Tak jest! Wzmaga się nieprzyjaciel domu mego, szerzy się zdrada i grożą klęski publiczne. Dlatego mówię: zbliża się czas próby...	Ależ to tyranja oczywista!... ażeby ten skończony warjat nie dał porządnym ludziom wina skosztować. Nuże, wyważmy drzwi, a jak się wścieknie, ha!... w łeb mu palniemy!	Nie zgaszą pożaru Bo tak się dziwnie stanie, że akurat pęknie główna rura wodociągowa i w całej fabryce nie będzie ani kropli wody. Wasza królewska mość będzie spokojny.	Jesteś odważny, panie d‘Artagnan a co więcej, jesteś przezorny. Lubię ludzi z głową i sercem; nie przerażaj się ludźmi z sercem nazywam odważnych, nieustraszonych; lecz uważaj, co powiem: pan, chociaż młody i zaledwie w świat wchodzący, masz już potężnych nieprzyjaciół: jeżeli strzec się nie będziesz, zgubią cię napewno!...	Hm, to jestem od ciebie wybredniejszy, bo apetytu na nią nie mam!	Jesteś nareszcie! Nie mogłam się doczekać. Jestem bardzo głodna.	Nie pocałuję cię, mimo że mi się chce okropnie, bo byś to uważała za podejrzane.	Co do mnie, panie Don Kichocie możesz być pewien i przysięgam ci na wszystkie świętości, że ani królowi, ani żywej duszy, ani diabłu nawet, choćby się skręcił i pół słówka nie pisnę; przysięgam ci tak, bo się tej przysięgi nauczyłem z romansu o plebanie przedstawiającym królowi złodzieja, co mu ukradł sto dublonów i wygodnego muła człapaka.	Więc jakiego rodzaju może pani mieć interes do mnie? Bo uprzedzam z góry, że jeżeli to ma być odkurzacz, krawaty czy patentowana maszynka do golenia, to wszystko już posiadam.	Zagadki w tym żadnej nie ma Właśnie dlatego, że dumna jestem, nie chcę być wzięta za żonę przez wspaniałomyślność i bohaterstwo, przez cud Opatrzności albo świętego Antoniego, z łaski, z namowy... Wolę zawdzięczać byt i szczęście sercu człowieka, który mnie kocha, i wspólnej z nim pracy...	Możesz pan być tak pewien swojego stangreta, aby powierzyć mu tajemnicę, której mojemu nie chcesz powierzyć?	Nie rozumiem... Kto to... taki?	No tak, ciotka, ale policz te lata. Przecie i jajko można było dostać za pięćset.	O, wierz mi, powinieneś był dawno wstąpić do baletu w Krakowie... Nie byłbyś się tułał po gościńcach...	Tak jest	To nie nasza zasługa. Zostaliśmy uprzedzeni.	No, chłopcze, sprawuj się dobrze. Widzisz, ten pan bogaty, wyrób się, pamiętaj, a o ojcu nie zapominaj, jak ci będzie dobrze.	Ach, nie. Widzę tylko nieznaczne zmniejszenie ich kolosalnych dochodów, co zresztą mnie nie obchodzi. Ja mam obowiązek dbać tylko o własny zysk i o taniość dla nabywców; nasz zaś towar będzie tańszy.	I nie zbadałeś wcale?	I nie żądajcie tego od waszéj gromady nie powinniście chcieć wstydu naszego.	My wszelako jesteśmy u Mazurów, nie u Polaków?	Nie plótłbyś Maćku!	Nie rozumiem pana	Pierwsza rzecz, odparł kapucyn, to plunąwszy porzucić te próżniacze życie. Albom to ja was takich paniczów i fircyków nie napatrzył się? co robicie? oto od rana do wieczora bawicie się, używacie	Tego, czym jestem, nie odejmie mi nikt. Idę w śmierć, jak wchodzę nocą w las. Księżyc srebrzy choiny. Drzewa szepcą, drżą liście.	Wierzaj mi, że źle robisz. Ale mam dla gości i papierosy.	Gdyby to towarzystwo było dla mnie właściwe i miłe, mój panie rotmistrzu, odezwała się Laura z szyderstwem nielitościwem: od czasu jak pan tu bawisz, byłabym z niego korzystała. Wybijże pan sobie z głowy to natręctwo, i proszę, daj mi pokój!	Zaraz pan poznasz drugiego. Przystępuję do interesu: przedstawiono panu weksle z podpisem Hieronima, których suma przewyższała rozchody. Sprawę tę rozstrzygnąłeś pan wobec setki osób wspaniałomyślnym darowaniem winy, weksel wykupiłeś pan od Żyda. Winowajca, ten oto chłopiec, zniósł w milczeniu łaskę, jak się w milczeniu przyznał do złodziejstwa. Poszedł do domu sam, sponiewierany, i zastałem go oto z rewolwerem w ręce. Żebym się spóźnił minutę, mielibyśmy pan i ja, śmierć niewinnego na sumieniu. To ciężko!	Ależ to nie będzie pensja, tatku!... To będą prywatne lekcje, które przecież mogłabym mieć i teraz... O, ja nieszczęśliwa!... tyle czasu zmarnowałam, zamiast dawać prywatne lekcje... O, ja niegodziwa!...	Papiery! a to dobre! papiery! przecież tam masz kupami jak w stodole pszenica i żyto leżące złoto... osobno holenderskie... osobno portugały... i... chodzisz szuflować, żeby to nie zatęchło. Widzisz, ja wszystko wiem!	Kto by się spodział, takie to zawżdy potulne...	Twarze czasem powtarzają się I tak podziwiać należy pomysłowość matki-natury, która na tyle typów różnych zaledwie parę stwarza do siebie podobnych.	Zapaliłam gromnicę, zmówiłam trzy „zdrowaś” za dusze zmarłych, kur zapiał na to szczęście i gdzieś się podziały. Ino się łyskało kilka razy i spokój.	Sir Karol był tak zdenerwowany, że ukazanie się psa mogło go zabić. Zdaje mi się, że ujrzał istotnie dziwne stworzenie w Alei Wiązów... Obawiałem się zawsze anewryzmu serca, bo byłem bardzo do niego przywiązany.	Czyli że hasło hrabiego brzmi: precz ze światem, niech żyje Olimp!	Gębę ma, jakby się pod Słomnikami rodził...	I co by się stało?	Idź ty w poselstwie odemnie Zanieś jej ten mały podarek, jako pamiątkę odemnie, i powiedz, że ją do Krakowa zapraszam, że ją przyjmę, jak królowę.	No ten, który...	O, tamci to zaraz po prymarii wyruszyli na balicki gościniec.	Okropne! King aż się pieni! Dzwonią na modlitwę. Chodźmy.	Paniusia, moja sąsiadeczka! Oto mi dobry dzień nastał! Oto mi gość! Nastka! przystawiaj mi zaraz jembryk do ognia, duży, odrutowany. Jeśli wygasło, to napal, tylko przecie patyczkami... A cóż was tu do Klerykowa zagnało, moje złotko, a któż was też natchnął?...	Boże, Boże, to ci będzie znowu drożyzna!	Czy ojciec przypuszcza, że aż tak daleko wszystko już zaszło?	E! jak ludzie zobaczą kuźnię i węgla kupę, jak jeden, drugi podróżny pochwali się okuciem konia w karczmie, a przyjdzie transport w gołoledź albo z radłami w pole...	Jak to „jazda”?	Jak to... najniepotrzebniej, łaskawy panie?	Jak to?... Dlaczego?...	Jam tylko powtórzył, co się po świecie słyszało	Proboszcz gości zostawił nad pustą butelką, to ładnie!	Tak	Tak.	To są fakty powszechnie znane.	Tylko tyle?... Ja dopiero wtedy byłabym prawdziwie szczęśliwą, gdyby mi pani kazała pisać wszystkie listy	Z kimże się żeni?	Ładnie! Na pańskim miejscu, panie Kazimierzu, teraz straciłabym wszelką nadzieję.	Ani odrobiny.	Biedactwo moje!	Bo co?	Bułka moja!	Bywają dziedziny, niedostępne nawet dla najbystrzejszych i najdoświadczeńszych detektywów...	Chcę z panią pogadać o mojej matce, panno Magdaleno...	Co ino potrzebne, wszystkiego dostarczymy!	Co nam do tego, niech se ojcowie radzą!	Czy pan mnie poznaje?	Daj Bóg abyśmy mu cokolwiek pomogli A nas szczupła gromadka!	Dlaczego?	Dostojny mój przyjacielu jak też wygląda twoja siostrzenica Lawinia? Daj mi jej rysopis.	Dziękuję ci, moje serce!	Hej, psy, prawdziwe molossy! szeptał cicho i podniósłszy głowę zawołał.	I co będzie dalej?	I cóż, trzeba iść, nowy pobór!	Ja	Jadę do Paryża.	Już przyparty do wydmy	Kiełbasę.	Licząc od kiedy?	Naturalnie, że u chorego prawe płuco leży po stronie prawej.	Nic panu do tego! Jak pan śmie!	Niech sobie powtarza, a pan trzymaj.	Niegdyś... gdy byłam panienką.	Oczywiście, prosimy!	Pewni ludzie potrafią odnaleźć igłę w stogu siana. Pochlebiam sobie, że do tych ludzi należę.	Szukam służby	Tedy kto babę włożył do wody?	Trzeba zobaczyć, Conseil.	Wiem
Owóż leżę ja w stajni, świata bożego nie widzę. A wtem przyszedł Chmielnicki, zaraz po odjeździe Bohunowym, z okrutną siłą zaporoską. A że to poprzednio pan hetman wielki pokarał czehryńcówczehryńcy miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej. za afekt dla Zaporożców i wiele ludzi było w mieście pobitych i poranionych, więc oni myśleli, że ja także z tych, i dlatego nie tylko mnie nie dobili, ale jeszcze dali wygodę, opatrunek i Tatarom wziąć nie dozwolili, chociaż oni im na wszystko pozwalają. Przyszedłszy ja tedy do przytomności, myślę, co mam robić? A ci złodzieje pod KorsuńKorsuń (dziś ukr.: Korsuń-Szewczenkiwskij) naczynia, tj. kubki, kielichy, talerze, misy, często bardzo bogato zdobione., klejnoty... Oj! Oj! Mój jegomość	Rozumiemy, tylko nie ograniczamy się do tego jednego rozumienia. Rewolucja, Twórczość, Przemiana, PozoryOto tamten wziął garść piasku, którym wszyscy pogardzali, tchnął weń myśl swoją i na wzór Boga rzekł: „uczynię z tej garści piasku świat nowych zjawisk. Rewolucją istotną i jedyną jest wynalazek. Rewolucją fałszywą jest wydzieranie przemocą rzeczy przez innych zrobionych”.	Usiądźże, Jean, rzekła do męża, szybko tłumiąc wzruszenie; spodziewam się że przepędzisz z nami wieczór. Zmień tylko podróżne ubranie na inne; dodała ciszej.	Pewnie, żeście nie chcieli... I dlatego właśnie się wam udało! Niestety, wzgórza już opustoszały, a Ludek Górski wywędrował z tych okolic. Ja tu tylko pozostałem... samotny! Jestem Puk, najdawniejsza z dawnych istot Starej Anglii... i jestem do waszych usług, o ile zechcecie z nich korzystać. Jeżeli nie życzycie sobie mego towarzystwa, oddalę się bez szemrania na każdy wasz rozkaz.	O, to bardzo ładnie. Jesteś już szczęśliwa. A o mnie mniejsza! Co?... Ja mogę nadal być nieszczęśliwy, bo tobie ubzdurało się, że możesz stać się jakąś tam kulą u nogi! Wstydziłabyś się! Żeby taka inteligentna i taka rozsądna panna mówiła podobne nonsensy! I w ogóle kto cię upoważnił do decydowania o moim losie?... Ona nie ma prawa narażać mnie! Ale chyba ja mam prawo?... A ja chcę, ja muszę, i koniec! Czy sądzisz; że jestem takim niedołęgą, że muszę już koniecznie być uzależniony od rodziców? Czy świat nie jest dość wielki, byśmy się mogli na nim pomieścić? Czy myślisz, że w razie wojny z domem, gdy nam już ta wojna obrzydnie, nie będziemy mogli wyjechać gdzie indziej?... Nie obawiaj się! Jeszcze mnie nie znasz dostatecznie. Nie należę do tych, którym można w kaszę dmuchać. Zobaczysz! A zresztą nie ma o czym mówić. Postanowienie zapadło i basta!	Ja? Ja? powiem, że mogłoby to być, ale naszej królewnej odgadnąć trudno... Smutek na człowieku jest jak piasek na mogile, kogo on przysypie, niełatwo odkopać... a pani nasza wiele na sobie smutków dźwiga...	Otóż rozmawialiśmy o kryzysie. Powiadam, że jest źle i poprawy nie ma co oczekiwać. „Nie ma żadnych środków na zaradzenie złemu”. A Nikodem na to: „Jest środek: magazynować zboże”.	Co za przykra farsa! Istotnie, wypowiedziałem w sklepie parę gorzkich wyrazów o starym Szlangbaumie, ale pod słowem, nie wiedziałem, że jego syn tu jest... Zwróci mi dom za siedemdziesiąt tysięcy, za który dał dziewięćdziesiąt... Paradny!... Cóż ty na to, panie Stanisławie?...	Co znowu Dawidzie człek niewinny ma przecież zawsze możność oczyszczenia się wobec sądu; ale co się tyczy chłopaka, który posłał kulkę, sądzę, że najlepsze dlań miejsce będzie pośród wrzosów. Ci, którzy nie umaczali rąk w żadnej sprawce, powinni mieć wzgląd na los tych, którym się to przydarzyło. Albowiem jeżeliby drugim razem było na opak, to jest, gdyby ten chłopak, któremu nawet nie zdołałem dobrze się przypatrzeć, był na naszym miejscu (a my w jego położeniu, co łatwo mogło się trafić), przypuszczam, że bylibyśmy mu bardzo zobowiązani, gdyby on ściągnął na siebie żołnierzy.	Tak! boś pokochał chrześcijańską westalkę, która siedzi na Zatybrzu. Ani się temu dziwię, ani ci to naganiam. Miłość, SzczęścieDziwię się więcej temu, że mimo tej nauki, o której mówisz, iż jest morzem szczęścia, i mimo tej miłości, która ma być wkrótce uwieńczoną, smutek nie schodzi z twojej twarzy. Pomponia Grecyna jest wiecznie smutna, ty od czasu, jak zostałeś chrześcijaninem, przestałeś się uśmiechać. Nie wmawiajże we mnie, że to jest wesoła nauka! Z Rzymu wróciłeś jeszcze smutniejszy. Jeśli wy się tak po chrześcijańsku kochacie, na jasne kędziory Bakcha! nie pójdę waszym śladem.	Bardzo możliwe ale wolę uczciwy podmuch wiatru na pokładzie solidnie zbudowanego i ożaglowanego statku. Statki są do pływania po wodzie, a nie pod nią.	Nie, pani, może w sali balowej moje zdanie wydaje się za ostre. Zresztą hrabianka jest dziś w najpiękniejszej ze swych ceremonialnych szat, jest w otoczeniu wielbicieli i widzi przed sobą paru, o których jej wyjątkowo chodzi.	Niesłusznie. Właśnie wtedy powinieneś był wiedzieć, że popełniasz nie tylko błąd, lecz i zbrodnię. Teraz dopiero cię poznałam. Wówczas gdy małżeństwo groziło ci utratą pieniędzy i przeszkodą w karierze, rozpaczałeś. Wtedy zaś, gdy narażało na śmieszność i kompromitację mnie, byłeś szczęśliwy.	Ale to nie dość, nie dość. To właśnie dlatego, żeś ty taki dobry, a ja na to nie zasługuję. Szczęśliwiej byłoby dla ciebie, jeślibyś kochał inną, lepszą ode mnie dziewczynę, przywiązaną do ciebie i nie tak jak ja próżną i zmienną.	Pan się certoli, gdy ja postawiłem cały majątek na problem wiary. Jeśli mimo wszystkiego, co zaszło dzisiaj, dotrzymasz słowa Yetmeyerowi, jeżeli z głębi twego przekonania, bez odszkodowania, odegrasz misterium, jestem zgubiony. Bankrutem będę, przeklęty Orgazie!	Zapewniam panią, że nie czuję najmniejszego utrudzenia i przysięgam waszej wielkości, że w życiu moim nie widziałem lepszego i lżej niosącego konia, niż Chevillard, toteż pojąć nie mogę, dlaczego Malambrun pozbył się tak wygodnego wierzchowca, rozbijając go na sztuki.	To tylko igraszki Chce się tylko zatrudniać. Jakaś taka, uważasz, boska młodość. Czekaj no, ja wiem, co chcesz powiedzieć. Jest ogromny w pracy. Imponuje nam po prostu tym, co potrafi zrobić. Ależ, mój Bondy, to jest takie bezsensowne, że w tym nie może być żadnego planu.	Zdarza się od czasu do czasu, że wróżka kogoś zamieni to w rybkę, to w ptaszka, to w owada jakiegoś; ale każdemu da znak wyróżniający go od innych stworzeń tego samego rodzaju, który znaczy to samo, co u ludzi paszport wzywający władze policyjne do dawania posiadającej go osobie pomocy i opieki w razie potrzeby. Ty twój paszport nosisz na głowie, a ja mój u pasa.	Do chałupy idźta z Jędrzychem, dom na boskiej Opatrzności został, zajrzyjcie do krów i czekajcie, przyjdę po was i razem do kościoła pójdziemy.	Niech mi pan wierzy, że nie zamieniłabym jej na najmocniejszy sen.	Pięknie to waszmość mówisz, panie bracie, ale nie dadzą mnie rady te słowa. Widziało się już bowiem i piękne rączki, i zgrabne nóżki, i oczek strzelistych niemało; ale zaprawdę powiadam tobie, że mąż, który się urodził w tych strasznych czasach i ma serce czujące i duszę, temu nie będą w głowie marne domowego szczęścia rozrywki ani go zwabią pięknych dziewcząt oczęta, ni kochającej żony co dzień jednakowe umizgi, ani wrzaskliwych dziatek pieszczoty... Ale co mi tam na tym!	Tak, a i dlatego, że jesteś bardzo ładna z tą ironią na ustach, bardzo ładna.	To jutro, moja droga pani. Dziś nic nie napiszę, czuję to. Tak mnie pani zachwyciła literaturą, że o niczym więcej nie mogę myśleć. Musi mi pani dać do czytania coś naszego, a wszystkich Niemców i Francuzów schowam na dno szafy, niech ich tam mole jedzą.	Jest to istotnie kwestia prosta w psychologii. Powinienem był o tym pomyśleć. To wystarcza i znakomicie podtrzymuje paradoks. Nie możemy widzieć, nie możemy dostrzec machiny, zarówno jak nie możemy zauważyć szprychy kręcącego się koła lub pocisku przebiegającego powietrze. Jeżeli machina ta przebiega czas pięćdziesiąt lub sto razy szybciej niż my, jeżeli w „naszą’’ sekundę przebywa minutę, to wrażenie, jakie może wywołać, będzie z pewnością jedną pięćdziesiątą lub jedną setną tego, jakie by wywołała, gdyby nie przebiegała czasu. Czy to jasne?	Proszę księdza, jak ksiądz sądzi, czy hrabia de Monte Christo był kiedykolwiek wcześniej we Francji, zanim przyjechał teraz do Paryża?	A więc powinnam była zaraz dzisiaj pójść do komornicy!	Bynajmniej Nie rozumiem tylko, jak mogłeś ty	Cóż to za rzeczy?	Może nam pożyczy gospodyni... Tylko idź i... potem zrobisz, co zechcesz, ale aż po obiedzie.	No, to nie jedź, hrabio, do Adama.	To wystarajcie się dla Azji o indygenat!	Eh! jeżeli profesor ma takie argumenta, to upadam do nóg... Opowiada stare bajdy teologiczne, z których żartują nawet księże gospodynie, i myśli, że to filozofia.	A jakże, jabłka, wiśnie, śliwy... Chodź, zaprowadzę cię do Pawła, pójdziecie razem do ogrodu.	Część jest znacznie uszkodzona, inne można by naprawić, o ile piece i kotły w fabrykach są w porządku.	Nie obawiaj się tego dla ciebie los będzie przychylniejszy.	Nie tylko.	Szkoda tylko, że chorągwi nie ma	Tu jest mieszkanie miłościwego pana, króla polskiego KazimierzaKazimierz IV Jagiellończyk (1427–1492)	Ot! szkoda, że stare oczy po ciemku nie widzą bo pewnie bym wam samym iść nie dał... Ale cóż! gdy się jeno zmruczy, już ani szablą mi się nie złożyć... Po dniu, po dniu, przy słońcu, to tam stary lubi jeszcze ruszyć w pole. Dawajcie mi co najtęższych Szwedów, byle w południe!	Słuchamy. Kto mówi? Czy to pan, panie prefekcie?	Dziękuję pani. Tym słówkiem dała mi pani poznać, że w jej przekonaniu nie stoję niżej od panów Starskich, marszałków i im podobnych... Rozumiem, że nawet w tych warunkach mogę jeszcze nie zyskać sympatii pani... Do tego bardzo daleko... Ale wiem przynajmniej, że już mam ludzkie prawa i że pani będzie od tej pory sądzić moje czyny, nie tytuły, których nie posiadam.	Nie wierzę pani przyszłości nie oddałabyś pani bez uczucia, a uczucie nigdy tak nie rachuje i nie rozumuje.	Niech pani trzyma z nami Niech pani kopnie tę całą przeklętą hipokryzję. Wprawdzie on pani nie wierzy, ale może i tak udało się pani już coś przewąchać, co?	A wie pan że temu baronowi Zuzia się bardzo podobała? Co jej nie gadał wtedy!	Co to znaczy?	Czy ma pani przy sobie list Hartmanna?	Czy są może jeszcze inne osoby, które mnie w ten sposób proszą?	Istniejemy, bez wątpienia, ale nie w takich samych warunkach. Nie każdy ma czarnych niewolników, książęce galerie, broń damasceńską, konie po sześć tysięcy franków, grecką kochankę!	Jakto... mój bracie!... czy potrzeba, żebym ci go nazwała, nie odgadłeś sam dotąd.	Może zupełnie, nic jeszcze nie wiem, co zrobię ze sobą...	Nie od dziś znam twoje szlachetne serce Kobieta, która tak myśli, nie potrzebuje, aby jej strzec.	Żydy go duszą, to chłopów o pomoc skomle.	Nie okazałaś im pani nigdy, że cię bliżej obchodzą, więc nie narzucały się pani ze swoim zaufaniem	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.	A pan także z wojny?	Co się temu chłopcu stało?	Cóż ci o to? Wygnałem ich.	Jeśli sądzisz, że mnie jeszcze raz zadziwisz, to się mylisz, ale skąd masz tę pewność?	Kiedy wszyscy mówią, że ta madame Ravanaka przepowiada fenomenalnie. I bierze po dwadzieścia złotych. To już musi być coś!	Moja droga... proszę cię o to!...	Naturalnie, że sama Helenka. Ale ona chce, ażeby utorować jej drogę...	Nie, pani dobrodziejko...	Pani wie, że nie chodzi tu o interesy	Proszę pani, różnie mówią...	Tak Wróci dopiero wieczorem. Mamy dwanaście godzin swobody.	Więc gdzie?	Zgoda więc dodaję pięćset. Będą okrągłe trzy tysiące.	Że też dziewczyna i o tym nawet nie zapomniała?	A ksiądz Kordecki zdrów?	A sam	Aha, jesteście tutaj?... Urządzimy zapewne naradę familijną? No, niebezpieczeństwo już minęło, a odbudowa młyna nie potrwa długo.	Bardzo dobrze, mój Szwejku, że umiecie wszystko należycie wytłumaczyć	Dajcież mu się wygadać...	Dziękuję, ale... mam jeszcze gdzieś wstąpić.	Gdybym nie mógł wychodzić sam, gdzie mi się podoba, byłbym najnieszczęśliwszym niewolnikiem w tym państwie	Hm, doktór Podkiecki...	Hospodi pomiłujHospodi pomiłuj (ros.) odezwał się ktoś z kąta.	I twoja renta z Iwanówki przepadła?	Jestem pewna, señor doctor iż takie były od początku zamierzenia biednego Martina.	Jesteś nieostrożny!...	KaKa?	Kilku tarza się po ziemi w spazmach.	Marta	Musi być bardzo inteligentna	Myślę o tym, że straci matkę.	Nic o tym nie wiem...	Nie wiemy. Zaczęłyśmy uciekać.	Nie, ojcze Mam przynajmniej nadzieję, że nie.	No i cóż dalej?	No, „niedźwiadek” nawarzył piwa, jakiego się nie spodziewał	Oczewiste kłamstwo	Ożeń się gdyś się wywlókł...	Paulatim summa petuntur.	Stanko... bój się Boga, nie wydaj mnie!	Są wszystkie.	Teraz, chłopcy, wiejemy Ja się już nie bawię.	Uroda	Z Wiednia.	Zgadzam się ze zdaniem Cyrusa Według mnie piraci znaleźli sobie kryjówkę gdzieś pomiędzy skałami Góry Franklina.	Zuch, Siewros!
Bo te zegarki istotnie są książkami, u nas się nie czyta oczyma, lecz uszami. Nakręć tylko każdy z tych zegarków, a wypowie ci głosem ludzkim od początku aż do końca wszystko to, co zawiera. Chcesz, żeby przestał mówić, to zakręć tą sprężynką; chcesz wrócić do poprzedniego rozdziału lub do przeczytanej myśli, to się tylko spytaj, tym indeksem posuwając go jak w telegrafie elektrycznym, o co ci idzie, a natychmiast wróci maszyneria do rozdziału lub do przeczytanej myśli i najspokojniej w świecie, nie gniewając się, powtórzy ci to samo i sto razy, jeżeli tego zażądasz.	Ano... bo słyszało się coś niecoś o tem, jakto tam było w Warszawie... wiem, że Grzesikiewicz zerwał przez to z panią, ale to cham, nie ma wyrozumienia, że przecież i panny... mnie tam wszystko jedno. Co to mnie obchodzi, możemy i tak żyć w zgodzie przecież. Ja jestem dobry człowiek i myślę, że pani żałować wyjścia za mnie nie będzie.	Popierwsze, nie widzę w tem nic okropnego. To raz. Panie z najlepszego towarzystwa pracują dziś po sklepach. Podrugie, zarobisz na tem pięć razy więcej, niż siedząc w biurze, a pozatem, nie chodzi tu wogóle o pracę, ani o ubezpieczanie od apopleksji różnych pierników, lecz o nawiązanie z nimi znajomości. Niczego więcej. Ot, zwyczajna znajomość, najwyżej lekki flircik. Chodzi o to, by taki facet nabrał nadziei, że z czasem, przy pewnych staraniach może spodziewać się powodzenia u ciebie. Niema starszego mężczyzny, dobrze sytuowanego, któryby się nie skusił taką perspektywą. Znam ich dobrze. Popisanie się romansem z młodą i ładną panną z towarzystwa, toż to więcej warte dla takiego typa, niż wygrana na loterji. No, i popisanie się przed samym sobą. Odzyskanie nadwątlonej wiary we własne męskie uroki.	Tak, to piękny widok Mówiąc między nami, wszystkie te rzeczy wydają mi się trochę głupie. Ale jest w Guermantes rzecz o wiele bardziej interesująca: bardzo wzruszający portret mojej ciotki przez Carrière’a. To piękne jak Whistler albo jak Velasquez Są tam też wstrząsające obrazy Gustawa Moreau. Ciotka moja jest siostrzenicą waszej przyjaciółki, pani de Villeparisis; chowała się przy niej i wyszła za swego kuzyna, obecnego diuka de Guermantes, który też jest siostrzeńcem ciotki Villeparisis.	No, oczywiście, ale z drugiej strony, widzi pan, to bardzo odpowiedzialne stanowisko. To nie jakiś tam bank, to całe państwo.	Bywają jednak głupcy którzy z siebie wychodzą na samo wspomnienie policji. A przecie ten pan taki miły, a to, czego żąda od pani, jest proste jak dzień dobry.	Kiedy się kocha, to się nie spieszcza imion?	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	Nigdy waćpan nie wrócisz tutaj? Wszak to już sam wyrzekłeś?	To nie była cisza Dął siarczysty wiatr, a ja cierpiałem na chorobę morską. Zdaje się, że musiałem przelecieć przez balustradę.	...którym nie przyszło nawet walczyć z bogami, bo ich mizerne przykuło życie. I nie orły pierś im szarpią, lecz robactwo ich obsiadło, to najmizerniejsze robactwo ludzkie... Wiesz, co taki uczyni, gdy, utraciwszy wiarę w świat, w ludzi, w siebie, zachowa jeszcze tylko siłę woli? Wiesz, co taki donkiszot uczyni?...	Przecież mówiłam przed chwilą, nie słyszałeś, Maksymilianie? że jestem bogata, a nawet zbyt bogata. Mam po matce blisko pięćdziesiąt tysięcy renty, dziadkowie de Saint-Méran zostawią mi pewnie drugie tyle, dziadek Noirtier wyraźnie chce, abym była jego jedyną spadkobierczynią. W porównaniu ze mną mój braciszek, który po pani de Villefort nie odziedziczy żadnego majątku, jest biedny. A macocha uwielbia to dziecko! Gdybym wstąpiła do klasztoru, cała scheda, która  przypadłaby po dziadkach de Saint-Méran i po mnie mojemu ojcu, przeszłaby ostatecznie na jej syna.	A to, proszę pana inspektora, „ktoś” nawpuszczał do klasy chrabąszczów.	Ale któż to napisał?	Co panu jest? Co to znaczy?	No, to oddasz uprząż.	To gorzej aniżeli z Chowańskim!	Słusznie! Okrutnie mi się podobasz, Rochu, synu Rocha. Żołnierz najlepiej akomodowany, gdy nie ma innej żony jak taka; i to ci jeszcze powiem, że prędzej ona po tobie niż ty po niej owdowiejesz. Szkoda jeno, że młodych Rochów mieć z nią nie będziesz, bo widzę, żeś bystry kawaler, i szkoda by było, gdyby taki ród miał zaginąć.	Wiesz dobrze że nie mam na to dość pieniędzy. Zresztą mylisz się, sądząc, że współpraca z tobą nie odpowiada mi...	Zobaczymy. Szczerze chciałabym ci pomóc, ale nie mam... Czyń więc, jak ci wypada, ale pamiętaj, że Fenicjanie w naszych majątkach są jak szczury w spichlerzach: gdy jeden wciśnie się przez szczelinę, inni przyjdą za nim.	Nie, ja wyjdę. Tylko proszę zdjąć wszystko i nałożyć habit i te oto sandały.	Niech sobie będzie! Otóż tedy... Właśnie chciałbym, żebyście tu gdzieś byli niedaleko, z waszymi rzetelnymi oczami, z waszą szkolarską nomenklaturą medyczną, z waszą mocną duszą, duszą... nie obrażajcie się tylko!... z sutereny, z waszą nawet tajemniczą panną Joasią...	Pani Wanda nie wytrzymała już dłużej i parsknęła śmiechem.	Więc powiem i ja tak samo. Jestem egoistą i dla hrabianki nie zaniecham rozmowy z panią. Ale otóż grają. Służę pani.	I wygrałbyś ale kiedy jest wobec panującego lub choćby wobec mnie, nie umie się sprzeciwić. Co prawda, aby wywrzeć pełne wrażenie, muszę mieć żółtą wstęgę na piersiach; gdybym był we fraku, sprzeciwiłby się może, toteż kładę zawsze mundur na jego przyjęcie. Nie naszą jest rzeczą niweczyć urok władzy, dzienniki francuskie podkopują go dość szybko; mania szacunku będzie żyła ledwie tyle co my, a ty, mój bratanku, przeżyjesz uszanowanie. Tak, ty będziesz zacnym człowiekiem.	Nie rób tego ty nie jesteś urobiony na człowieka, który może się obarczać kimś tak niezdecydowanym i bez wyrazu jak Tuśka... Ja ciebie znam! Zjesz ją i zjesz siebie... Potrzebujesz całej siły, swobodnej myśli... Co ty z nią zrobisz? co?	A jak, z przeproszeniem, nic jaśnie panu nie zapisze?...	Bynajmniej, panie, odpowiadam tylko.	Gdzie zbudowany, nie wiesz?	Helena nie żyje?... utopiła się.	Małgosiu, nie mów, bo nam wszystko zepsujesz. Nie możesz pójść, Amelko, więc nie bądź dzieckiem i nie napieraj się.	Nic łatwiejszego lecz dziś z rana przyszedł rozkaz, aby nie przewozić nikogo, bez szczególnego pozwolenia kardynała.	Nie omyliłem się!	Nie... ale ci, którzy z bronią w ręku służą rządowi, stanowią, bądź co bądź, jedno bractwo. Jest jedno braterstwo broni, ale poza tym... związek Pulion... pułk... hę?	Niech pani teraz wstąpi do mnie, panno Łucjo. Coś pani pokażę.	Powinniście, jak można tylko, chodzić w pole. Każdą wolną chwilę poświęcać na rozrywki. Jeździć koleją, a najgłówniejsza rzecz	Słuchaj, zaklinam cię! Skoro tylko wyjedziemy, siadaj na bryczkę i leć do Olszyny zawiadomić ojca.	Tak i nigdy nie przestanę sobie winszować, żem się na nią zdobył...	Tak. Pan Osnowski poprawił go bez ceremonii, ale on się nie zgodził na poprawkę, mówiąc, że przynajmniej z dziesięć razy był na Orfeuszu „a jakie tu tony!” Muszę jej oddać sprawiedliwość, że wyglądała przytem jak muza. Mówiła mi, że przedewszystkiem lubi malować portrety, że o każdej twarzy myśli naprzód, jak o modelu, i że te głowy, w których jest coś niepospolitego, śnią się jej.	W takim razie nie pojmuję, w jaki sposób mogę się przyczynić do odkrycia prawdy, gdybym nawet zgodziła się podjąć tej sprawy za dwa tysiące franków.	Zgoła się tedy nie żeń	A co z drabinami?	A gdzież znaleźć podobnego lokaja?	A więc młynarz całował cię?	A zatem Van Gould tędy przechodził?	A! Extinctor draconis latrator Anubis	Aha! Suprantu!	Ale czy oddaje przynajmniej?	Aš nevažiuosiu, vis tiek! Kaip aš paliksiu visą savo ūkį?... Kaip bėgsiu į tą Ameriką viską čia pametęs?	Bo mi się przyśniło, że jakowyś Turczyn pana Michała strzałą przeszył. Jezu Chryste! Sen mara! Ale aż mnie febra trzęsie. Zmówmy litanię, by Bóg nieszczęście odwrócił!	Cicho!	Co mu jest? Wściekły!	Coś daleko mniej doskonałego Człowieka!	Cud cud!	Czekam	Czy Jurek bezemnie usnął?	Czy tak?	Czyżby?... I co, i co jeszcze?	Człowiek!	Daj no i mnie, córuś, herbaty! Starzeję się, coraz mi lepiej w domu, z wami!	Dawno już temu, bardzo dawno, miałem u siebie twego ojca. Był on podówczas młodzieńcem, jak ty. Miałem wtedy sposobność zapoznać go ze skarbami wieków minionych, ze spuścizną drogocenną, zbyt wcześnie niestety zaginionego świata. Dostrzegłem w nim zadatki wielkiego talentu malarskiego. Już oczy jego budziły się, poczynając spostrzegać prawdę, poczęły stawać się narzędziami twórczymi, twarz wyrażać poczynała wnętrzną moc i pilną wytrwałość... ale zbyt silnie zakorzeniły się w jego duszy ponęty tego świata, przestał zważać na głos swej właściwej istoty, przy tym mglisty, surowy klimat ziemi ojczystej zwarzył pędy delikatnej rośliny kiełkującej w jego wnętrzu, został zręcznym rzemieślnikiem, a natchnienie zmieniło się w upór.	Dlaczego?	Dobrze!	Dobrze, panie.	Duszno...	Gotowa!	Hm... pewnie, że tak...	Innymi słowy profesor mówi o tym, że człowiek posiada zdolność fantazjowania?	Ja sam bardzo żałuję.	Jak im się podoba.	Jeśli pozwolisz...	Już	Kończ już, bo dusza ze mnie wyjdzie!	Kto siedzi we dworze? Wstyd w nim siedzi. Ulubienica miłościwego pana	Mam dziesięć ludwików	Mamy, ale mało. Potrzebuje pan, kapitanie?	Mój drogi zaszczycasz mnie takim spojrzeniem, że właściwie miałbym prawo żądać satysfakcji.	Mów dalej, Gösto!	Na bok! młodzieńcze Pozwalam ci się oddalić. Uciekaj, pókiś cały.	Niezwykły człowiek	O nieśmiertelny! ój Zakon jest w tobie: chrześcijanie bluźnili przeciw temu Zakonowi i dlategom ich znienawidził.	Opamiętaj się!	Owszem, wspominałeś o tym.	Patrzyłem w ogień	Potańcują przy nich Szwedzi Teraz, mości panowie, jedźmy żywo! Przy onej karczmie w lesie, którąśmy, w tę stronę jadąc, minęli, chciałbym właśnie na nich nastąpić.	Przede wszystkim buntowi można zapobiec, jeżeli mędrszych spomiędzy pospólstwa oświecimy, że ten, który obiecuje im wielkie ulgi, jest wariatem...	Przypomnijcie sobie dokładnie wszelkie okoliczności, wśród jakich drukowano francuskie noty.	Rad bym go z duszy pożegnał!	Skądżeś się tu wziął?	Słyszałem.	Tak, wujaszku! Trafiłeś w sedno!	Twój na zawsze, twoja na zawsze	Wojewoda witebski zacny obywatel.	Wszelki duch Pana Boga chwali! wrzasnął zakrywając oczy rękoma przelękniony hajduk	Wyjątkowo piękna. Musiała być do niej podobna Medora.	Z Nastusią Gołębianką.	Zapłacimy inaczej.	Znowu komedya?...	Zobaczycie go wszyscy. A szczęśliwym byłby ten, kto by na ów dzień oślepnął.	Żeby wyprawić obiad.
Idalko nie broń jej. Hrabia ma słuszność: ta dziewczyna zaćmiewa sobą nasze panny. Był to największy nierozsądek z twej strony brać ją na bal.	Nie będzie!... Pan Stefan powinien ożenić się z Heleną Norską... To było najgorętsze życzenie jej matki, a ja namawiam Helę do tego... Pomyślcie więc, panie, jak musiałabym być podłą, gdybym przyjmowała jakieś objawy	Więc, widzisz, ja sobie myślę tak: bogaty to on jest. Grosze ma. Krzywdy sobie zrobić nie damy. Co szkodzi spróbować. Może się uda. Albo drapniemy do domu, albo gdzie indziej. Wszędzie sobie zarobimy przecież. Co? Jeszcze lepiej będzie; co zarobimy, to będzie dla nas. A tu musimy starym oddać. Co?	Nie myśl, że mam zamiar to kontynuować. Jest to jeszcze poniżej mego upadku. Chcę mieć na ten wypadek, kiedy trzeba będzie skończyć z tym... Ale ty, wiedząc o tym, jak mogłeś... No mniejsza o to. Ja cię rozumiem: chciałeś, abym ja także był w tym twoim raju jako drugi Adam...	Ma pan słuszność, drogi panie Spilett ja też to zauważyłem. Ta wyspa wydaje mi się dziwna i co do kształtu, i co do przyrody. Wygląda, jakby przeplatały się tu wszelkie tereny występujące na kontynencie, i nie zdziwiłbym się, gdyby się okazało, że była kiedyś częścią kontynentu...	Ot ja wam powiem co myślę; żyłam na świecie nie od dziś, widziałam wiele: czarowniki cygany, oj! czarowniki! Niechby tak które z dzieci naszych zostało same; do trzech dniby przepadło... To diabelska w tém sprawa.	Ależ tak! Przecież zostało napisane: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Idea musi być wielka i uniwersalna, to jasne, nie? Tylko wielkie i uniwersalne idee mogą udźwignąć ludzką małość. Piekielnie ciężka jest ta małość.	Najpoczciwszym jesteś pod słońcem stworzeniem powtarzam w oczy, co za oczy zwykłam mówić, najlepszym pod słońcem jesteś stworzeniem, wszystkim to wiadomo, ale jasne jest, że nie możesz we wszystkim zgadzać się z Annie.	Przebaczę ci, droga Agnieszko, gdy wymierzysz sprawiedliwość Steerforthowi i ocenisz go tak, jak ja go cenię i jak na to w zupełności zasługuje.	To nie jest rzeczywisty świat To jest wielka scena życia. Scena, którą kosztem krwi i niezliczonych wysiłków utrzymują narody, a potem kiedy tam wszystko błyszczy, pachnie, mieni się i skrzy od barw i przepychu, biedny KalibanKaliban	Milcz milcz i nie waż się bluźnić przeciw księżniczce Dulcynei! Z mojej to winy padł na nią cios tak srogi, nie byłaby nieszczęśliwa, gdyby nie to, że zawistni czarownicy sławy i rozkoszy tak mi zazdroszczą.	A jeżeli taki chory to szkoda, że pani nie towarzyszy mu za granicę...	Ależ wszystkiego! Nie widział jej pan dawno?	Biedne dziecko nie rozumie, co to śmierć.	Juści, że nie więcej. Przecież to i Józka, i kowalowa, i Grzela, i my	Nie zjem jej przecież	To dobrze; on panią kocha, po warjacku może, ale ogromnie.	Wiem, wiem, mateczko, ale to z rozpaczy...	Miłościwy panie! zakrzyknął gorąco Petrek, zaprawdę fałsze wam donoszą. Głowę moję stawię na to. Bronić się chcą książęta młodzi a nie napastować, nie wam grozi zagłada ale im, Władysław głową wstrząsnął.	Nie, nic mnie już nie dziwi. I słyszysz pan, że nawet to słowo „uwolnienie” wymawiam głosem spokojnym, bo wiem, że w ustach pańskich jest ono przynętą, którą się rzuca do sideł.	A to dlaczego?	Ależ owszem to był Prosper, brat ogrodnika pani Bouilleboeuf...	Jakem go odprowadził zimą, to i dotąd siedzi	Ot, katolik, a dziwuje się. Wszak ci waszemu zabobonowi gwoli, musi poklęknąć tam i sam, to pocałować jaką spróchniałą kość, ówdzie pokłonić się tej pannie.	Tak, piłem, ale już więcej nie tknę tego obrzydlistwa.	To i honor będzie miał niemały, i profit!	To prawda! co dzień.	To proste O zabiciu się myśli wariat, łajdak albo człowiek dużej wartości, któremu za ciasno na świecie.	Wy w to wierzycie?	Zachwycona jestem, że się podobają waszej wysokości, są urocze, proszę popatrzeć na tę aksamitną obwódkę lila na szyi; tylko, jak się to zdarza osobom bardzo ładnym i bardzo dobrze ubranym, brzydko się nazywają i śmierdzą. Mimo to lubię je bardzo. Toteż zasmuca mnie trochę, że muszą umrzeć.	Wszystko możesz mu zarzucić Nie jest młody ani dystyngowany; jest zanadto sentymentalny i czasami nudny, ale chciwy?... Już dosyć, kiedy nawet papo nazywa go zbyt hojnym...	A moim zdaniem, towarzysze, odpowiedzą i to piorunem. Żadna pogróżka nie podziała tak, jak strach przed zarazą. Zmiarkują, że nie mamy nic do stracenia. Przestraszą się. Nie zechcą ryzykować. A nuż uda nam się przebić aż do samego kordonu i zetknąć z ich wojskiem? Przecie tego boją się jak ognia. Nie zechcą dla kilkunastu wagonów prowiantu narażać na zarażenie się całej Francji. A drugą iskrówkę nie zawadzi wysłać do proletariatu francuskiego za kordonem: wymierający z głodu proletariat paryski zwraca się do proletariatu Francji i całego świata, żeby przycisnął rząd francuski i zmusił go do wysłania głodującym pomocy żywnościowej. Z tej strony dżuma, a z tamtej	Nie, nie, Alanie Nie, nie! On zdjął ubranie... to ubranie, w którym widział go Mungo.	Być może. Zresztą teraz wyraz pańskiej fizjognomii znów się zmienił zupełnie i nie przypomina mi już w tej chwili nikogo.	I co z tego? Dziewczyna, z którą ja się ożenię, nie będzie się biła.	I czy się nie bardzo zdziwisz, gdy powiem, że mi się wówczas już zdawało, że wszelkie raz powzięte przywiązania, wbrew wszystkiemu, do grobowej przechowasz deski? Czy się myliłem, Agnieszko?	Pozwól mi pani spytać się: czy już nigdy nie spotkamy się w życiu?	Tak jest, on nie był złodziejem	Tak, jestem złotnikiem za którego skazano niedawno Ceriseta w policji poprawczej. Utrzymuję, że nowa metoda jest nieskończenie mniej zdradziecka, uczciwsza, mniej mordercza niż dawna. Reklama pozwala na zastanowienie się i zbadanie. Jeżeli jakiś akcjonariusz wdepnie, przyszedł z dobrej woli, nie sprzedano mu kota w worku. Przemysł...	Co? chcesz żebym ja ci historyografem był tego co na wołowéj skórze nie spisać? Co się u nas dzieje? dobryś! Spytaj co się u nas nie dzieje?	Kto oszalał? Ja? Jestem gotów na śmierć bardziej niż wy wszyscy razem, nie wyłączając oficerów. Póki okręt nie na dnie, będę mu kucharzył! Zrobię wam kawy.	Nie da się ukryć Ale nie zapominaj, że ptakiem, który umie mówić po ludzku. I że dobrze znam tych ciemnoskórych.	Ale przecie znacznie prościej było zadepeszować.	Bywa i tak. Zresztą ścigać go można...	Czemu nie? Kiedy despotyzm tkwi w prawach, wolność żyje w obyczajach i na odwrót.	Czy nie jestem głową rodziny, czy nie mogę mieć swoich interesów?	Czy żałuję?... Na chromego małżonka Wenerymałżonek Wenery (mit. gr.) w staroż. Atenach rada starszych, tu: grupa osób o dużych wpływach..	I nic mi nie powiecie, kolego?	Jakoś mi nieskładno Nigdy się nie odważę!	Nic nie wiem o Cyranie.	Nie, kochanko.	Nie, niech pani nie wstaje. Proszę doktora, proszę mówić Nikogo nie zamordowałem, ani okradłem.	O nie, kochana Bilusiu, pobiegnę zaraz. Niech mi pani da swoje klucze do mieszkania. Żadnej szkody nie zrobię.	O! Na Boga! Annie! Czemuś mnie nie ostrzegła, kto jest w gabinecie!	O, byle tylko nie kusił Boga jakąś kolejną zniewagą!	Oj, Hanuś, Hanuś... Toś ty cale dorzeczna dziewka, a ja cię zawżdy miał za głupią.	Panie mój jestem tak pewny twojej szlachty i wojska, że zamiast mówić o nich, ośmielę się zanieść do ciebie moją własną prośbę...	Ponieśliśmy już za dużo szkód.	Stój! Kto cię przysłał: Nixon? Rattray i White? (Dwaj wielcy z domu Kinga). Dziękuję. Odpowiedzi nie będzie.	Sądzisz, ojcze, że mam gorączkę? Nie, ojcze, nie mam gorączki, jestem zdrowy.	Tak, mamo.	Tak.	Tak. I może byś się wykąpał? Sama przygotuję ci łazienkę.	W takim razie jesteś szalony, kapitanie. Przy tej gospodzie jest ogród, wyjdziemy ogrodem i wymkniemy się przez winnicę. Odprowadzę cię; jestem stary i bez broni, ale jeśli spotkamy jakichś nieprzychylnych ludzi, pomówię z nimi i pomogę ci bodaj zyskać na czasie.	Wie pan, że przykro mi sprawiać państwu kłopot, ale naprawdę  nieszczególnie. Widocznie w ostatnich dniach za dużo pracowałam.	Wydatki miałem duże, bardzo duże. Ja liczyłem, że i pensja musi pójść w górę.	Zaś daleko, bardzo daleko, na wschód od Asyrii leżą jeszcze większe kraje, mające ze dwieście milionów ludności...	A któż ty jesteś?	A sama pani go wykarmiła	Byłoby wskazane, stryjenko założenie w pokoju Krzysztofa aparatu telefonicznego. Jeżeli stryjenka pozwoli, przyślę montera.	Będzie dobrze płacił?	Chętnie panu wierzę W ogóle może pan śmiało twierdzić, że w obecnej chwili katolicyzm we Francji ma w plutokracji żydowskiej najsilniejszą podporę.	Cóż ty za koziołki wyprawiasz? Wczoraj zachwycałeś się wsią, dzisiaj ziewasz i chcesz uciekać do Łodzi; wczoraj tych dwóch nazywałeś ludźmi z operetki, dzisiaj zaś bronisz ich.	Durny szczeniak! Po co? Złaź teraz do glinianki po buty i portki.	Grzesik oświadczył się dzisiaj i został przyjęty.	I bardzo nawet blizko	I zamierza pani po ukończeniu uniwersytetu praktykować?	Idioto jakiś! Myślisz, że mnie idzie o nas? Idzie o gajowego!	Jak dla kogo!	Jaki?	Kto tam?	Lady Narborough Ubóstwia go.	Miałeś słuszność. Cudze tragedie mają w sobie zawsze jakąś niezmierną pospolitość.	Miejmy w Bogu ufność...	Milczała znów długo wodząc wzrokiem po twarzach obecnych, potem znów jęła mówić:	Musi pan być jednym lub drugim	Nastrój mój	Niech będzie jutro.	Niech będzie pochwalony.	O Jezu... a kazkaz	Panie Michale, czemu my płaczemy! Bohun zabit!	Przypadkowy zbieg okoliczności	Rzecz bardzo dziwna! Było was czterech...	Ten rycerz: Zbyszko z Bogdańca. Pamiętacie, w Krakowie...	Tylko tyle że gdzieś bezpieczna siedzi w mysiéj jamie	Wiesz, że o Wentzla panna Annheim obiła szpicrutą Ellę Schwan!	Wróbel mi mówił, że owady tępić trzeba jako szkodliwe rolnictwu, a panna nazywasz je bożą czeladką. Któreż z was mówi prawdę?	Władza, Mądrość mówił Herhor.	Właśnie, jeżeli pani pozwoli, pojadę na Zasław. Obejrzę kamień, zresztą mam tam jeszcze interes.	„Mogę spróbować”
A jakże tu zostaniesz sama?	Dzieci pani pisarzowej przewinął i obtarł, to się ździebkoździebko (gw.)	I cóż pani zrobiła?	Nazwą pana bonapartystą. Nie mieszaj się pan do tego. Zresztą zagrzebałem się w téj dziurze i siedzę w niéj jak wystrzelona kula. Nie spodziewałem się tylko, iż przewędrowawszy pustynię na wielbłądach i wychyliwszy niejednę szklanicę wina przy moskiewskich ogniskach, przyjdzie mi umrzéć pod drzewami, które mój ojciec posadził	Niech mi pani poda rękę. Tu taki ścisk.	Odebrała pani kwiaty i list?	A nogi i ręce funkcjonują?... Porażenie nie wystąpiło nigdzie?	A to dobre! A to świetne!	A! Pan Halski był także.	Aby wrócić do młodych ludzi nie z ludu w tej chwili mam głowę zaprószoną szczególnym chłopakiem, młodym inteligentem, który traktuje mnie wściekle niegrzecznie. Nie ma żadnego poczucia olbrzymiej osobistości, jaką jestem ja, a mikroskopijnego wibriona, jakim jest on. Ostatecznie, mniejsza, ten młody osioł może ryczeć, ile mu się podoba, wobec mojej dostojnej szaty biskupiej.	Ale gdzie tam! Wszak ten ptak był własnością i ulubieńcem całej załogi okrętowej. Z każdym się znał, każdego wołał po imieniu... Człowiekowi bezżennemu nieźle było żyć na tym okręcie... z Wittą i jego pohańcami... kędyś na dalekich krańcach świata... Po wielu tygodniach przybyliśmy do onej Wielkiej Wydmy, która, jako powiadał Witta, ciągnęła się hen, daleko w morze. Okrążaliśmy ją długo, aż nam się już w głowie poczęło mącić od widoku i hałasu wielkich wałów morskich rozbijających się o piaszczyste mierzeje. Gdyśmy na koniec dobili do lądu, znaleźliśmy tam czarnych, nagich ludzi, mieszkających jako ptacy śród lasów, którzy za każdą siekierkę żelazną dawali nam wielką obfitość jaj, ziół wszelakich i owoców. Witta, rozmawiając z nimi, skrobał się w głowę, oznajmując im w ten sposób, że chce od nich dostać złota. Złotać oni nie mieli, ale znak ów rozumieli (wszyscy, którzy tam kupczą złotem, ukrywają je w gęstwinie swych włosów); przetoż wskazywali nam na dalszą połać wybrzeża. Drugą nam rzecz jakowąś jeszcze wyznawali, bijąc się w pierś zaciśniętymi pięśćmi. Był to znak złowróżbny, aleśmy jeszcze wtedy o tym nie wiedzieli.	Ależ on był wciąż przy mnie Skąd by on to wiedział? Ja nic nie wiedziałem.	Bo co?	Bo pan o nie nie zabiega.	Bronił się w polu.	Być może, że ostro, ale sprawiedliwie.	Bóg zapłać. Wiedziałam zawsze, iż rozum masz w każdej przygodzie, ale za twoje serce i za chętliwość ku mnie to już ci do śmierci będę wdzięczna.	Chcę, byś znalazł chwilkę swobodną na niewielką przechadzkę.	Czy tak? wymówiła Wanda pan lubisz sztukę i sam może grywasz?	Czy wasza wielebność nie boi się, że skazanie na śmierć Ravaillaca nie odstraszy tych, co mieliby ochotę wejść w jego ślady?	Często czytałam i powtarzałam sobie historię Mitrydatesa, a zawsze uważałam ją za bajkę	Cóż tam, dobrze?	Cóż to za nowa heca, Pepa?...	Cóż wy nam powiecie nowego? Dziś ośmieszyliście wszelką władzę, a nawet stało się rzeczą pospolitą przeczyć istnieniu Boga! Nie ma już wiary! Toteż nasz wiek jest niby stary sułtan strawiony rozpustą! W końcu wasz lord Byron, jako ostatni etap poetyckiej rozpaczy, opiewał zbrodnicze namiętności!	Do Warszawy?	Dziecko ma młodą krew i dobrą kołdrę, księże proboszczu. Poza tym wiem ja dobrze, gdzie jest drzewo i kiedy je gromadzić. Proszę zajrzeć do mojej szopy, jest pełna. W izbie pali się przez całą zimę nieustannie. Ale o tych przenosinach nie ma mowy. Ludzie mną gardzą, a ja nimi, lepiej dla mnie i dla nich, że się nie stykamy.	Gdybyś wiedział, co to za męczarnia mieć ten apetyt na wszystko i nie móc... Wszystkim chciałbym być, wszystko przeżyć, połączyć w sobie najdziksze sprzeczności, aż pękłbym wreszcie nadziany sam na siebie jak na pal.	I przyznać się przed całym światem, żeśmy w czasie pokoju i układów z księciem mazowieckim porwali z jego dworu wychowankę księżny i ulubioną jej dworkę? Nie, to nie może być!... Na dworze widziano nas razem z Danveldem i wielki szpitalnikwielki szpitalnik	Ja nie potrzebuję żadnych oznak wdzięczności... dla siebie nic ja pragnę waszego dobra. Nie powinniście się dać upokarzać królowi Ferdynandowi i pozwalać narzucać żonę.	Ja także. No to przez jutro się powałęsamy, odwiedzimy znajomych, a wieczorem w drogę. Wszak twój ślub za tydzień?	Jak?	Jakże mam waszmości panu dziękować... jakże mam dziękować, żeś się za sławę ojca mego ujął i za tę krzywdę, która go od najbliższych krewnych spotyka.	Jam tu gość to nie moja rzecz: wyście znając go lepiéj, środki skuteczniejsze obmyśléć powinni.	Kamo nad nędzą twoją ulitowali się najznakomitsi nasi arcykapłani, święci Sem i Mefres. Jeżeli odpowiesz prawdę, pomodlą się za ciebie i	Kazimierzu Opolski...	Maciuś musi być chory.	Masz słuszność to jest jabłoń z Południa. Kwiaciarka przysłała mi te gałązki, prosząc, abym je przyjęła. Pana to dziwi, panie Vallenères że kwiaciarka przysłała mi gałązkę jabłoni. Ale, mimo iż jest ze mnie bardzo stara dama, znam trochę ludzi, mam paru przyjaciół	Mateusz, panowie dawno wyszli?	Milczysz?...	Mięsiwo suszone na słońcu, suszoną rybę i mielony bób, którego spory zapas Witta wziął z sobą. Mieliśmy też koszyki pełne słodkich i miękkich owoców, spotykanych w kraju mauryjskim, które mają miękisz podobny do fig, tylko że w środku znajdują się długie i twarde pestki. Aha! Zwano je daktylami!	Mój pan.	Na rany boskie, Azja! Skąd tobie takie myśli przychodzą? Co by to było?!	Nic Popręg jest mocny...	Nie	Nie turbuj się o to.	Nie umrę.	Nie, żadnych.	Niema za co! Długo tu zabawisz?	No, dobrze, a skądże baron ma tyle?	No, to w takim razie zostanę, koniecznie mi dziś trzeba trochę rozrywki.	No, widzi pan!	O tak... Może ona będzie wiedziała...	Och, jest i Tołstoj w miniaturzeTołstoj w miniaturze szydziła.	Ocknij ty się! Ty przecie nic nie myślisz, na twa­rzy widzę, że nic nie myślisz! Już masz na swej głupiej gę­bie idiotyczne piętno narzeczonego... Ty mi dzisiaj porządnie grać musisz! Ale to niepodobna, żeby taki zadowolony z siebie kretyn uczciwie coś zagrał... Idź do niej czy jak!?... Rób coś: porusz, porusz bebechy! Ty, gnuśne, tępe, narzeczone bydlę!	Owszem, ale mi powiedziano, że ty zabrałeś.	Pomyślałem już i przystać na waszą propozycję nie mogę.	Powiedz jej, że tatuś pojechał do Ameryki po posag dla niej.	Prawda!	Przebrałeś miarę Lecz omyliłeś się. Ja nie pozwolę sobą poniewierać, pomiatać. Nie jestem dziewką!	Przepraszam pana prezesa, bardzo przepraszam	Przyznajmy i inteligencję FryderykFryderyk	Pójdą?	Północek psia dusza za pasem, a ty się uganiaj po dziurach, łap włóczykijów...	Rafaelowskim	Rzetelna prawda	Skąd idziesz?	Słyszałem, że doktór z Lesserami wszedł w spółkę. Niech pan uważa. To spryciarze.	Tak Nieraz słyszę od cudzoziemców pochwały dla naszej czekolady i dla ciastek. Gdy polska ambasada w Londynie sprowadza z Warszawy ciastka, Anglicy się nimi zajadają.	Tak będę zważał na jego wiek, jak i on zważał na honor mojej rodziny! Jeżeli miał jakiś żal do mojego ojca, to dlaczego nie powiedział mu tego wprost? Ale on bał się stanąć twarzą w twarz z prawdziwym mężczyzną.	Tak jest sam ją wysłałem, by wyjrzała, kto przyjechał.	Tak wie pan, że w latach 25, 26 i 27 zebrała za więcej niż za milion osobliwości, które robią z Anzy istne muzeum...	Tak, masz pan weksle o najkrótszych terminach spłaty.	Tak, panie hrabio.	Tak.	Tak; na najważniejszą prawdę życia.	Tam ją spotkałem...	Tam otwarte, ja ino na chwilę zeszedłem.	Teraz, rzekła do babki, musimy koniecznie dowiedzieć się kto to taki. Przypatrzyłam mu się Babciu, to być niemoże, żebyśmy się nie dowiedziały, co to za jeden przecie.	To było wczoraj, a to dzisiaj.	To wszystko mógł pan powiedzieć bez omówień aż tak dalekich!	To z ciebie.	Tu są Płazy.	Tylko pierwej kup sobie inną koszulę, bo ta cię kiedy opadnie	Tym bardziej Jurand nie wróci... Chybaby moc Boża!...	W domu u was wszyscy zdrowi?	Wasza Królewska Mość niechaj nie zapomina, że czyniłem wszystko, co mogłem, aby zażegnać burzę.	Widać, że pan jak my polubiłeś to miejsce, odezwała się Julja, pomimo cichych prośb Marji, która dalszą odradzała rozmowę.	Widzi pan jakie ładne buciki ma pański bratanek. Co za skóra, a jak to pachnie! Czym to się czyści? Czy wziąć pańskie smarowidło na jajku?	Wielki kamień, który ma zastąpić kotwicę. Taką knagę dyndającą na przodzie łodzi widać już z dala, a cała rybacka gromada zaraz wie, co to znaczy. Ej, ośmieszyłoby go to okropnie! A tego Penn nie potrafiłby znieść... To zupełnie, jak gdyby kto psu przywiązał warząchew do ogona... Taki już on zawsze wrażliwy! Hola, Penn! Znowuś ugrzązł? Nie próbuj już więcej swych zdolności. Podpłyń nieco dalej i trzymaj linę prostopadle.	Więc ludzie, powiadasz pan, zawsze mieszkali na Księżycu? tutaj, tutaj zawsze mieszkali?!	Więc może o królu?	Wołodyjowski, Jan Skrzetuski, Stanisław Skrzetuski, Zagłoba!	Wpuść go więc i niech prędko rzecz swoją opowie.	Władco mój!... Pozwól, ażeby w tym pałacu na pierwszym miejscu stanął twój święty posąg, przed którym trzy razy dziennie paliłbym wonności...	Za to ja Kamie oddaję zgubę, chociaż mógłbym śmiało zatrzymać.	Zachować! Ach, zachować! Oszczędźmyż rozlewu krwi, jeśli łaska!	Zatem porozumieliśmy się?	Znajdzie pan prezes jakiś pomysł, już o to się nie boję. Co jak co, ale szczęśliwych pomysłów panu nie brak. I niech pan prezes sobie wyobrazi: obejmuje pan rządy, ludność jest zadowolona, poprawia się z miejsca nastrój społeczeństwa, robi pan kilka efektownych posunięć... A niech jeszcze przyjdzie dobra koniunktura!...	Zwłoka mogłaby ocalić mi honor, a tym samym i życie.	Żeby tylko talerz nie był pusty.
Ludwikowska pani kazała powtórzyć, że już roboty dla nas nie będzie.	A to widzę, wtrąciła Stasia, żeś pan sam stał nie mały czas pod oknem Wandzi; a co na to pani Teresa powie?	Masz prezencję, formy, umiejętność konwersacji. Na dziesięć metrów pachnie od ciebie arystokracją w najlepszem znaczeniu tego słowa, no, i nazywasz się pierwszorzędnie. Wszystko to razem jest pewnym kapitałem, który można, a zatem trzeba wyzyskać. Jestem pewien, że otrzymawszy twój bilet wizytowy i relację o twoim wyglądzie, żaden mężczyzna nie pomyśli, żeby odprawić cię z przedpokoju. Do głowy mu nie przyjdzie, że jesteś agentką asekuracyjną.	Pierwszego wieczoru po bytności doktora ojciec wyszedł, a nikt nie wiedział, dokąd się udał. On zaś poszedł do Nordhaug na wesele. Gdy się zjawił, przerażenie ogarnęło gości. Siadł przy stole i pił, nawet panu młodemu wydawało się, że trochę sobie podpił.	Antygona jest dla mnie zbyt słodka. Grzebała brata i nie spostrzegła, że miał u boku miecz. A zresztą ja nie sądzę, żeby nam wystarczyć mógł naprawdę ten stary, tak niezastosowany do naszych miar świat. Jasność myśli i czucia pozostaną.	Zapewne. Zresztą przytacza on opinię cudzą, nie własną. Poza tym rzecz była zbyt głośna w swoim czasie i nie stanowi faktu odosobnionego. Mógłbym ci podobnych wypadków naliczyć tysiące. W Anglii np. wydano za Henryka I specjalne ustawy karzące takich odlewaczy woskowych figurek, znanych wtedy pod nazwą vultivoli lub vultuarii. Również Walter Scott w jednym ze swych listów o demonologii mówi, że w Szkocji przypisywano śmierć króla Duffusa przebiciu jego wizerunku odlanego z wosku.	Nie, ale piratom nie wolno zabierać kobiety na pokład, zwłaszcza podczas wyprawy wojennej. To prawda, że „Błyskawica” należy do mnie, że jestem jej niekwestionowanym dowódcą i nie podlegam nikomu...	Któż go pani dał?	No to przypnijmy się do siebie kajdankami Niech pan spróbuje.	O! nie mówże mi tego.	Wcale nie. Wstąpiłem tam do nich raz wieczorem nieoficjalnie i widziałem, jak M’Turk pożerał cztery stare numery „Fors ClavigeraFors Clavigera	Łaskawy, łaskawy! a ani się spostrzeżesz, kiedy ci ryknie w ucho jak niedźwiedź. Dobry koniec poselstwa! Inni kielichem na wsiadanego częstują, a on szubienicą! Niechże psów wieszają, nie szlachtę! Boże! Boże! jak my ciężko grzeszyli przeciw naszemu panu, który ojcem był, ojcem jest i ojcem będzie, bo jagiellońskie w nim serce! I takiego to pana zdrajcy opuścili, a poszli z zamorskimi straszydłyz zamorskimi straszydły	A bo widzisz, w moim rozumieniu to tak: jak ktoś coś ma, to zawsze lepiej pilnować. Chatę samą zostawisz, drzwi nie zamkniesz, to cię i okradną. Miejscowi, wiadomo, nie ruszą, ale mało to różnych przybłędów po kraju się włóczy? Ani się obejrzysz, jak ci wszystko wyniosą.	A gdy pani list posłałaś, odradził jej przybyć na miejsce umówione.	A gdzieżeś ty słyszała, gdzie to widziana rzecz żeby dziewczyna, i nie dziewczyna, bo taki dziecko, sama jedna sobie żyła i gospodarowała? Taż to nie może być, to nie może być! Jak gospodarz zostanie jedynakiem, to sobie kogoś szuka i znajdzie, a nie dopiéro tak jak ty wyrostek, sierota!	Ale tak jest, darmoby nie wierzyć.	Byście tam czego uschniętego nie naleźli... a najdziecie, to trzymajcież, bo waju uciecze z garści, ślizgieślizgie (gw.)	Dalibóg, nie	Dlaczego nie wrócić na Ionę, dokąd moglibyśmy dostać się za godzinę?	I jesteś w dodatku Polakiem, gdy tu teraz imienia Polaka wymówić się nie godzi... Nie chciałbym być w twéj skórze..	Ile par pani dobrodziejka każe odłożyć?	Jak to? Pani naprawdę się boi?	Jakby było obojętne, to ja by nic nie mówił. Widać nieobojętne.	Jakżeż nie miałam wyjechać? Musiałam!	Nic nie potrzebuję. A co robi Ned Land?	Nie powiem nikomu nic na coby się to przydało? Francuzów i tak nienawidzą wszyscy, ale jakże wy, wy z rozumem waszym mogliście dać się tak uwieść nikczemnie, tak upaść?	Nie żałuj, że Lars nie przybył! Nie wiem, czy czułbyś się teraz dobrze w jego towarzystwie. W ostatnich czasach wiedzie życie dosyć nieporządne.	Nie.	Nie. Ale dlaczego ty nie śpisz?	Po co? Nie pytam, po co wyciągać Torę z ognia Pytam, co zostanie? Wszystko ma przepaść? Tak?	Rozporządzajcie mną, jasna pani. Co mam, wszystko na wasze usługi.	Spać nie mogę. Trzeba skończyć to.	Są od elektora i Szteinboka, leżą tu na stole, ale czytanie na później trzeba odłożyć, bo wasza książęca mość sił jeszcze nie masz.	Teraz nie mam, ale wtedy będę miał.	Zaczekaj, zapalę i tutaj światło i zatrzymam młyn; tak nie możesz pójść na górę.	Już, proszę ciebie, przykładów żadnych nie mów i eksperymentów nie rób, tylko idź za tą drogą, którą już znalazłeś i która dobrą jest. Nade wszystko cię zaś obliguję i proszę, zapomnij już na teraz o honorze twoim i o wszystkich, choćby najpiękniejszych dziewczętach; zostaw to już na drugi raz, bo przez takie konszachty najprędzej się sekreta wydają.	Mówiła ona, iż kardynał de Richelieu ściągnął do Paryża księcia Buckinghama, aby go razem z królową zgubić.	Przednia straż, czaty, a już dokładnie mówiąc, to „czarna straż”. Właśnie tam rozchodzą się dwie drogi. Jedna biegnie na lewo na wschód, ku Donowi, tą właśnie pojechał Kargan ze swoim taborem, druga prowadzi do Prutu, i my nią pojedziemy.	Co pan mówi, jaki krajobraz! To są place do sprzedania!	Do wszystkich utrapień dodajcie to, żeśmy w Krakowie morem zagrożeni, że w każdej chwili śmierć może pochwycić za gardło.	Dobrześ się sprawił ale poco go żywić było mając raz w ręku??	Na respekt dla tego tyrana to wacpanna baczysz, a na despektdespekt (daw.)	O tobie myślę. Gdy tak twej dziwnej mowy słu­cham: takich przemyślanych, przebolałych słów; gdy na te oczy zawsze gdzieś zapatrzone spojrzę... Ty już samym sobą żyć zaczynasz, samego siebie już przetrawiasz. Henryk, ty koronę męczeńską na czoło sobie wciskasz!	Pamiętasz, panie, że to ja zaprowadziłem cię do Korneliuszowej winnicy, gdzie w szopie nauczał Apostoł?	Papadopulciu! Ty cygański synu! Dam ja ci szulerkę. Tak sprawy pilnujesz, kiedy ci wiadomo, że mam przyjechać? Za dziesięć minut już będę u was. Co nowego słychać?	To tylko podstęp z twej strony... Mówisz, że mnie już kochasz od dawna cieleśnie. Chcesz czekać na chwilę, gdy zapomnę Łukasza	„Czy pan chciał wtedy dać mi do zrozumienia, że pana obchodzi jedno życie ludzkie mniej albo więcej na tej ziemi?”	A kiedy ślub?	A teraz, czy mam wybierać?	A ty czego? Trzy morgi piachu wniesła i starą płachtę, a będzie tu pysk wywierała?	Aha? pogada, ręczysz? No, to poczekam, kiedy tak.	Ani się téż lękam, lecz chciałbym tirer au clairtirer au clair (franc.)	Brawo M’Turk! Ja myślałem, że to tylko zwykłe bydlę!	By być kowalem, trzeba mieć mocne ręce, a widzi pan, jakie moje są słabe.	Bądź cierpliwa Poto, że przy pierwszej sposobności poznajomisz mnie z takim gościem. „Mój kuzyn, pan Junoszyc”. Oto wszystko.	Czy myślisz, że wyuczyliby się oni służby w pokoju?	Czy w czwartym przykazaniu Bóg nakazuje szanować tylko rodziców?	Cóż ja ci na to, niebożę, poradzę?	Cóż począć?	Cóż teraz poczniemy?	Cóż to? Pewnie sprawa jaka.	Dla czegoż miałabyś cierpieć?	Dobrze	Dobrze.	Flamandka! A to ci zbieg okoliczności! Twój śmiertelny wróg także pochodzi z FlandriiFlandria	Ha, ha, ha, wiesz Berta, że to jest pyszny witz. Fryc i obrzydzenie wesołego życia! Ty jesteś znakomita, to ty niewiele znasz swojego męża	Ingrid! Mała Ingrid.	Jak można, Helu, podsłuchiwać i jeszcze mnie ciągnąć? Jestem pewna, że mamie zrobiłoby to przykrość.	Jak za mgłą cię widzę	Juści.	Na Boga, co waćwać	Najpewniej.	Nic dziwnego Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego. To, co dla patrzących jest sprzeczne, w nim samym jest najzupełniej konsekwentne.	No rzekł.	No, cóż to tak interesującego ma mi pan powiedzieć?	No, proszę, dowiedź mi swojej przyjaźni i mów.	O, doprawdy...	Oho! wy jak pany... herbatę sobie pijecie...	Pan Piotr Aronnax?	Po prostu bałam się.	Podoba ci się?	Podług zębów, dwa lata.	Poród może dłużej potrwać, tak powiedziała.	Powinien znać swe obowiązki.	Proszę pana prezesa, a jakimże to prawem?	Przedsiębiorcą	Przypomnijcie sobie dokładnie wszelkie okoliczności, wśród jakich drukowano francuskie noty.	Są u mnie.	Służę waszej książęcej mości.	Tak jest.	Tak, mogę panu dowieść Oto zlecenie, które otrzymałem.	Tak, tak	Tak.	Ten ktoś wyświadczył społeczeństwu ładną przysługę!	To chyba czysto ludzkie, że krzywdy się pamięta.	W imię Ojca i Syna!...	W roku 1848.	Zabawa rozrywka towarzyska polegająca na tym, że grupa osób, przebranych w odpowiednie kostiumy, przedstawiała jakąś scenę historyczną albo alegoryczną.. Kto to w nich występował?...	Zrobię wszystko, żeby żyć, bo są na tym świecie dwie istoty, które kocham, i które umarłyby wraz ze mną: dziadek i Maksymilian.	Życzę sobie, abyś był przy tym obecny
Ech, proszę, jak to pytanie przypomina o tym, żeśmy powstali z materii! Często przechodzimy tak koło szczęścia i nie widzimy go, a jeśli nawet i widzimy, to go nie poznajemy. Jeżeli pan jesteś człowiekiem konkretnym i złoto jest pańskim bożyszczem, skosztuj tego, a otworzą się przed panem kopalnie Peru, Golkondy i Guzaratu. Jeżeli ma pan wyobraźnię, jeśli jesteś poetą, skosztuj, a znikną przed tobą granice tego, co możliwe, będziesz się przechadzał ze swobodnym sercem i wolnym umysłem, w nieskończonej krainie marzenia. Jeśliś ambitny i gonisz za ziemską sławą, skosztuj, a za godzinę zostaniesz królem i to nie jakiegoś małego kraiku jak Francja, Hiszpania albo Anglia, upchniętego na skraju Europy, ale królem całej ziemi, królem świata, panem stworzenia. Twój tron wznosić się będzie na górze, na którą szatan zaniósł Chrystusa, i nie będziesz mu nawet musiał składać hołdu ani całować jego szponów, a i tak zostaniesz udzielnym władcą wszystkich królestw ziemi. Czyż ta propozycja nie jest kusząca? Niech pan sam powie! Tym bardziej że wystarczy tylko jeden ruch? Patrz.	Nie, przecież to pan miał go znaleźć.	Zdolności mam, ani słowa Ale obudził moje zdolności traf i dobrzy ludzie... Pamiętam siedzę raz przy dzienniku w powiecie, aż tu wchodzi pan Bieliński i mówi do sekwestratora: „Tak mnie pan mordujesz, że moje bułanki sprzedałbym za czterysta rubli, byle się znalazł kupiec”. Ja to słyszę... Na drugi dzień jest w biurze pan Czerniawski i mówi do pomocnika: „Dałbym sześćset rubli za bułanki Bielińskiego, tak mi się podobały...”. Ja i to słyszę. Więc kiedy wyszedł, biegnę za nim i mówię: da pan dziedzic pięćset pięćdziesiąt rubli za bułanki? Na stół?... Słowo? Odda pan bułanki za czterysta pięćdziesiąt rubli? on mówi jazda do pana Czerniawskiego. No... kupił szlachcic bułanki, ale strącił mi dziesięć rubli i dał tylko pięćset czterdzieści rubli, bo powiedział, że to pachnie geszeftem. Suma sumarum	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Nie, ja tu zaczekam Niech mi pan odda moje ubranie, a ja panu oddam pana ubranie.	Powiada pan, szósty raz?... A od kiedy?	Coto chcecie! to insze czasy były! A szlachcic i czuł że niedarmo dostał i Panu Bogu dziękował, że się na tem skończyło. Bo taki nie umarł z tego, tylko zkaleczał. Chodzi biedaczysko do dziś dnia za jałmużną; a pewno go znacie: Jeremiasz.	Czy wiesz pan coś o tej chorobie wnuczki?	I zamiast szukać jakiegoś sposobu, żeby temu zapobiec, wyrywasz pan sobie tylko włosy z głowy? Do wszystkich diabłów! Inaczej sobie wyobrażałem charakter waszego narodu.	Pan mówisz?	Zakład pana Fogga jest tylko pretekstem, na który daliście się złapać pan i koledzy z klubu „Reforma”, gdyż w jego interesie było zapewnić sobie pańską współwinę.	A Jasiek Przewrotny, nie poznaliście to?	A jest. Właśnie go szukam. Rozbieram dziś sprawę Komarów i Mołów. Tyle tych papierów na biurze. Ot, masz list, ale zawołaj chyba Maryni, bo my obydwa nie do angielszczyzny.	A nie mówiłem ci, że wasza policja to banda durniów?	Ale bliżej mnie to nie obchodzi.	Bójcie się Boga!... nie ma to swojego chłopa?	Dobrze, Mokumie, rób co chcesz, a jeśli tego dokonasz, to zasłużysz się wielce uczonej Europie, a nazwisko twe będzie uwieńczone w rocznikach nauki.	Moja droga, w danym wypadku to byłoby raczej przeciwnie, bo ja przecież nie mam żyjącego męża.	My kapłani! Jeszcześ nie dorósł do tego, żeby... Wierz mi, o kapłanie, że my, kobiety, niekiedy myślimy o czym innym niż o synach. Zresztą, moja córka już wydała na świat męskiego potomka.	Tak, dzisiaj! ale co będzie jutro? Pojutrze? I jeszcze później Usłyszał niby szloch, niby westchnienie, i wzruszyło go to nad wszelki wyraz.	No, ostatecznie, moja droga to nie jest dla mnie aż taką nowiną. Wprawdzie nie byliście łaskawi zaprosić mnie na ślub, ale wiem, żeście się pobrali.	A dlaczego panu, jako żołnierzowi, nie dali bezpłatnego biletu wojskowego?	A więc co to takiego?	A, teraz rozumiem wszystko. Tak, wszystko jest w porządku. Właśnie tego samego Anglika poznałem w... tak, doskonale!... Jestem więc na rozkazy pana hrabiego.	Brawo! postęp!... nie przeminęło.	Bóg zapłać; nie zrobimy ci wstydu.	Co ci w głowie? Wybijże to sobie przekonać się mogłeś przecie, że ona ani na ciebie chce patrzeć!	Co? Czyż nie mówiłeś dobrodziej przed chwilą, że rząd nasz diabła wart?	Czy pozwolisz mi poprawić artykuł? Odeślę ci go jutro Kpiny poniżają dzieło, sumienna i poważna krytyka jest niekiedy pochwałą, potrafię uczynić twój artykuł bardziej zaszczytnym i dla ciebie, i dla mnie. Zresztą, ja sam tylko znam dobrze swoje wady!	Cóż to za stempak?	Cóż to znowu? Klaro, duszko, zapominasz się. Więcej stanowczości!	Dobrze. Cóż to mówiłem?	Gdyby tak mnie konia wyprowadzili, a złapałbym, to bym ubił na miejscu jak psa wściekłego!	Hale, teraz skowyczy, a co to wyprawiała z nieboszczykiem!	Jacek mu było, znałem go dobrze!	Jeszcze nie czas, owoc nie dojrzał Królowi staremu nie dosyć dokuczyła kochanka, mało się o nią troszczy. Trzeba czekać aż poczuje, że mu zawadza i młodej królowej serce męża odbiera.	Kupować od nich perły?	Mój drogi, zdanko to znaleźć można u Saint-Simona.	Na film. To by była kapitalna sprawa, Abe. Wyobraź sobie, że bym się kąpała na brzegu morza...	Nic... to, że baron Z. wolał szansonistkę niż królewnę.	Nie chcę służyć w piechocie.	Nie umiem! i na co skarga?	Nie! wrócę, da Bóg, i ja do Bogdańca, ale teraz w inną mi trzeba drogę.	Niech się dzieje wola Boża!	Niechże jej Bóg da zdrowie, onej najmilszej! Tak że to mię wdzięcznie wspomina?	O nie, nie modlę się nigdy!	O, to wielka strata!	Odbiegliśmy od przedmiotu...	Pozwoli ciocia, ale to jest już wyłącznie moja rzecz.	Proszę cię, nie mów w domu o moim dzisiejszym stroju. Nie zrozumieją żartu i mama się zmartwi.	Próżność twoja, drogi poeto, jest tak wielka, że barwisz nią nawet przyjaźń! Wszelka tego rodzaju próżność świadczy o straszliwym egoizmie, egoizm zaś jest trucizną przyjaźni.	Stał jeszcze chwilę król, zwrócił się powoli i wyszedł milczący. Na progu zachwiał się, odwrócił, spojrzał, i nie mówiąc słowa, wrócił do swej komnaty.	Takim dwom jak ty dałby rady, ale ja przejechałem mu po brzuchu... A gdybym był miał dwie minut czasu, mógłbym ci teraz parol dać, że mój kuzynek nie żyje. Zawsześ był głupowaty i dlategom cię polubił, ale w ostatnich czasach zjełczał ci dowcipdowcip (daw.)	To ci dopiero był zły!	To przystojna panna. Prawda?	Wojsko już sobie przykrzy szwedzką fortunę i szwedzką kompanię a co dawniej żołnierze gardłem hetmanom grozili, gdyby się nie chcieli ze Szwedem połączyć, tak teraz sami do pana Potockiego instancjęinstancja (z łac.) przedstawicielstwo, poselstwo. wysyłają, żeby Rzeczpospolitę z opresji ratował, przysięgając wszyscy do gardłado gardła	Zaimponowało mi to, muszę przyznać	Zła? Nie, nie zła. Poprostu ostatnia.	A teraz do widzenia pani, przyjdę jutro oznajmić o wyjeździe posłańca.	A teraz przyjrzyjmyż się jeszcze raz czerwonym kabatom!	Ach, biedaczko pewnie było ci bardzo ciężko wziąć się do pracy?	Ach, tu działały wpływy zewnętrzne.	Ale co?	Ale przed odjazdem, kochany ojcze, oddasz mi na pewno dokumenty, za pomocą których łatwo mi będzie dowieść mojego pochodzenia?	Ale teraz idź już do Anulki, mój malutki. Tatuś musi list do mamy napisać.	Byli. Ale powiadają, że tam łycary prijszli, szczo bitwa bułałycary prijszli, szczo bitwa buła (z ukr.)	Chce zapewne prosić o jałmużnę	Drogi Bianchon!	Gdybyście chociaż na tem poprzestali, ale potłukliście wszystkie butelki.	Idź obudź.	Idź, Paweł, idź mądrze chłopak radzi. Zresztą, kto wie, może cię co dobrego spotka?	Iść z panem?	Ja jeho znajuJa jeho znaju (z ukr.) rzekł.	Kiedy?	Komu?	Kovarzik, melduję posłusznie, mam dostać lewatywę.	Która dama wydaje ci się najpiękniejsza?	Lecz jeżelibym ci odpowiedział: „Dam ci sto rupii za wiadomość o tym, co jest za tymi górami... za rysunek pewnej rzeki i parę wieści o tym, co mówią ludzie po wsiach?”	Masz nieco oleju w głowie	Muszę... wrócę za dwa tygodnie. Otóż przedtem chciałbym uregulować nasz...	Niech mnie spokojnie bierze, jeżelibym wytrwał tutaj na szańcu do ostatniej kropli krwi... stary żołnierz... gdybym był przeczuwał, komu ustępuję miejsca.	No, patrz co wyrabiają ci Żydzi, te... te gałgany!... Nachodzą dom... przestraszają mi córkę...	Norite žinoti, ko mes geidžiame ir ko mes ieškome? Gerai! Poniute, patėmykite, kas darosi Vokietijoje. Ten ūkininkas, turintis 15 margų, gyvena taip, kaip pas mus gyvena ant 60 margų, o žemė vis ta pati, kaip pas mus. Dėl ko gi taip?	O ar negalėtumėte man dabar pasakyti, kas tat yra tėvynė?	Panno Zofio! Szczęście całego życia mojego jest w rękach pani.	Przed laty kilkudziesięciu w tym domu, na tej facjatce, mieszkał sławny niemiecki autor HoffmannHoffmann, Ernst Theodor Amadeus (1776–1822)	Przestań Miszutka po co wygadujesz te głupstwa.	Przyjdę.	Smutna, dzika miejscowość	Sądzę, że żyje	Tak poważna, że właśnie przychodzę prosić pana o przysługę.	Tak, tak	Tamsta namie?	Ty, Maryniu, masz do mnie interes? Mój Boże! Jak­że jestem szczęśliwa! Mów, mów co najprędzej, w czym ci mogę być użyteczna! Gotowamgotowam (...) pójść	W sam raz	Wszakże wieczór już jest!	Wszystko prócz trzech czepków nocnych, które warte najmniej tyle, co trzy miasta.	Wygrać?	Wysłać na pomoc pięćdziesięciu najsprawniejszych!	Z drugiej połowy napisu należałoby wnosić, że ksieni wtajemniczona była też w dzieje tragicznego zdarzenia, które rozegrało się przed wiekami na tym samym miejscu w klasztorze sióstr eremitek, naszych poprzedniczek.
Chciałem zapytać, czy jesteś pewna, że Chińczyk nie wślizgnął się do pokoju dziś wieczorem?	Niech mi pan pozwoli wytłumaczyć sobie to wszystko Wedle prawa, jeżeli pan posiadasz tytuły wszystkich wierzytelności firmy Grandet, pański brat lub jego spadkobiercy nie są nic nikomu winni. Dobrze.	Chcecie mnie państwo przekupić! począł ksiądz Żagiel uśmiechając się: to źle. Prawda, że dach Panu Bogu dacie nie mnie... Nie dla dachu też, ale dla tego, bym dowiódł państwu mej życzliwości, choć się może na cenzury narażę... dam państwu ślub w niedzielę. Są wypadki, w których kościół od surowości przepisów odstępuje, szczególniej dla osób znanych a ku sprawie jego gorliwych.	Cieszy mnie, że pan zaczyna trafniej widzieć rzeczy. To postęp. Ale otóż i obora. Ma pan przed sobą opasy na targi do stolicy. Jest ich dwieście sztuk.	Bóg nie odmówił nam tego roku pięknej pogody, ale nie wiadomo, czy wszystko da się sucho zwieźć pod dach!	Nie! Kondrat może by oddał, UlrykUlrich von Jungingen prawdziwy. to rycerz, na którym skazy nijakiej nie masz, ale okrutnie zapalczywy.	Czy ja powiedziałam jakie głupstwo?	Czy mam temu wierzyć?	I patrz pan, co się dzieje! Książę się z nią rozwiódł, bo tak chciała, i chodzi teraz... Był już zapewne i u pana? Ha, ha, ha! To jest doskonałe! Z Rogockiego uciekł niby i wrócił. Ja... no, co to mówić; pan widzi. Nawet taki Golimski potrafił zgłupieć jeszcze bardziej.	Pan nie ruszać tej strzelby?... Dlaczego pan nie strzelać do mnie, kiedy byłem tam na przodzie, razem z wilkami?	Jest to istotnie kwiat cudowny, ale mnie on tak nie zadziwia jak panią. Od czasu gdy jako przyrodnik zacząłem ściślej badać naturę, widzę cuda na każdym kroku i drobne źdźbło trawy, które depczemy nogą nie zwracając na nie uwagi, jest dla mnie cudem nie mniej godnym podziwu jak ten kwiat wspaniały; a im więcej tajemnic natury poznaję, tym bardziej staję się pokornym i zaledwie śmiem oczy podnieść ku gwiazdom i powtarzać z poetą:	Ale nie odmawia pan poezji wolnej ręki w obieraniu tematów.	Ależ, książę, czy Wasza Wysokość ma sędziów?	Co pan przez to rozumie?	Dajmy pokój żartom. Nie po to chciałem mówić z tobą...	I to nie	Owszem, czemu nie gadać? Bo to, widzi panienka, z Jadwiśką Domuntówną tak jak prawie od dzieciństwa lubili się... stryj tego tylko czeka, żeby pobłogosławić... i jej dziadunio pobłogosławi...	Aha o to chodzi... Nie... nie	Dobrze i to, że ambicję masz i ludziom w ręce nie patrzysz. Zemsta, WrógUsłuż mi jeno przeciwko Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnatykondemnata	To dobrze... A teraz pamiętajcie, że nie macie czego się lękać. Nie potrzebujecie też przyspieszać kroku... Tylko... tylko chciałem was uprzedzić, że od czasu do czasu posłyszycie w dżungli za sobą albo przed sobą jakieś niewinne pośpiewywania.	Chciałem pani zaproponować to: Ja od Nowego Roku wstępuję do lwowskiego teatru, już się umówiłem, potrzebuję być na scenie jakiś czas, wprost dla jej poznania. Załatwiając to, myślałem i robiłem też miejsce dla pani, zgodzono się. Tymczasem, przez dwa miesiące będę uczył dzieci i chcę skończyć swoją sztukę. Projekt, przynajmniej co do pani, zostanie projektem; ale myślałem, że się pani zgodzi. Tam inny świat, ludzie inni, byłoby pani tam lepiej, bo ma już pani pewne doświadczenie...	Nie; w pośrodku właśnie będzie klęczeć Najświętsza Panna, jako że ją ostatnia chwila przy modlitwie spotkała. Ten wysoki apostoł z wielką brodą, święty Jakub Starszy, będzie ją podtrzymywał, a wszyscy inni najdą się dokoła, płaczący i modlący się. Powyżej Matka z Synem w otoczeniu aniołów, a na samym szczycie Trójca Święta i koronacja.	Wiesz, Clarke, jest już trzech Czertwanów. Nie pamiętasz, jak naszemu na imię?	To niedobrze, oj, to niedobrze; że ty, Pietrusia, piérwsza na ten ogień przyszła!...	Najlepiej, niech się wcale nie ścigają żeby chudy nie zdechł pod ciężarem, a tłusty nie pokaleczył sobie ciała, ale połowę zakładu obróćmy na wino i poprośmy tych panów z sobą do karczmy.	Ale za to dozorcy Labiryntu źle go pilnują! Jeszcze dziś w nocy pojadę tam z Lykonem, aby ostrzec miejscowych kapłanów... Lecz gdy uda mi się ocalić skarb bogów, wasza dostojność pozwolisz, że ja zostanę jego dozorcą...	Czas już się udać na spoczynek Chodźcie obydwaj, pokażę wam waszą kwaterę. A jutro rano nie śpieszcie się. Śniadanie możecie dostać, kiedy wam się spodoba.	Dokupcie na całą chałupę, z tego gnoju nie wybierze ni jednego bala.	I owszem, ale to praca na kilka tygodni i bardzo nieprodukcyjnanieprodukcyjny (daw.)	W jaki sposób zamierza pan urządzić sobie życie?	Zatem cóż pani na to, że chcę się pani podobać?	A to benedyktyni byli już w tym Królestwie?	Ach, panie prokuratorze Dobrze pan zaczyna i drzwi do pańskiej kariery już otwarte.	Ależ to despota ten wujaszek pani, panno Lusiu! Nadzwyczajne. Tu wszyscy muszą być doszczętnie zahukani.	Ależ zaręczam, księżno!... Zresztą nie mogę puścić szofera samego... W taką noc...	Był Danveld i stary de Löwe, i dwóch braci: Gotfryd i Rotgier Skarżyli się i chcieli, by książę wam rozkazał de Bergowa z niewoli wypuścić. Ale książę, dowiedziawszy się od Fourcy’ego, że Niemcy to pierwsi was napadli, zgromił ich i z niczym odprawił.	Co masz gadać, to gadaj Ani ci bieda, ani ci głód; kożuch masz pański, buty nowe i gębę czerwoną. Kto ci kazujekazować (gw.) dziś popr. forma 3.os. lp cz.ter.: każe. kraść?	Dziecko, jak mówi pewien mędrzec, to myśl zbawienna.	Jak pan śmie!	Jak śmiesz w ten sposób przemawiać do wodza wioskowych strzelców? Tylko dzięki przypadkowi i bawołom doszedłeś do tego tygrysa. Był on ponadto obżarty i opity, inaczej byłby teraz o dwadzieścia mil stąd. Ty, nędzna kreaturo, nie umiesz go nawet oprawić, a ośmielasz się mnie, Buldeowi, zabraniać opalić mu wąsy? Nie dostaniesz ani anny z nagrody, natomiast porządną chłostę tegoż jeszcze wieczora... Nie tykaj nożem kadłuba... wynoś się!	Kto gra? Aha, ja, pan Woliński, ksiądz dziekan i pan Rutowski.	Nic ci się nie stało, Harbercie?	Nie przerywaj, Luciu!... Umrę i nikt mnie nie będzie żałował... Nikt... Owszem, każdy ucieszy się... Ale co tobie, Madziu?... Jesteś jakaś rozgorączkowana...	Nie słyszeliście, gospodarzu, kto Niemcom chciał konie kraść?	Nie zrobiłam wówczas nic złego. Zaręczam panu hrabiemu. Gdybym wówczas została w Nicei, byłabym zrobiła daleko gorzej. Ach, puść mię już! Pójdę do domu.	Nie, jeszcze się nie pobrali Miałem trochę nad nimi pieczę.	Otóż to	Ponieważ przypuszczają, iż wyjeżdżam z rozkazu kardynała, nie pomyślą, że masz ochotę iść ze mną.	To ja	Tośtoś nie odebrał zdziwiła się pani.	Wydaje ci się to niemożliwością?	Zgoda! Ino prędko idź, bym ci w pysk nie dał i za wrota nie wyciepnął!	Tak, ojciec... Przyszedłem ze wsi... Co mu jest? Na co on chory?	Twój ojciec ma słuszność ten człowiek może być użyteczny. Zresztą za granicą podobne stosunki należą do dobrego tonu.	A chciałabyś może by im dawał śluby?	Bo gdyby M’Kunje i M’Pua zostawić, wówczas obaj namawiać by Wa-himów, żeby Wa-himowie zabić Kalego po powrocie, ale jeśli oni iść z nami, Kali na nich patrzeć i pilnować.	Co mi po tym? Mam co innego na głowie. Do widzenia.	Gospodarze mówią, że za taką rzecz warci byśmy od jaśnie dziedzica chociaż po pięć morgów na osadę	Ja biorę na siebie bohaterów „Constitutionnela”, sierżanta Mercierasierżant Mercier	Owszem jest Pójdziemy do pani Latter i powiemy jej: pani, jakkolwiek z zasady jesteśmy przeciwne małżeństwu, lecz w tak wyjątkowych warunkach radzimy pani wyjść za wuja Mani Lewińskiej... On da pieniędzy, a my poprowadzimy pensję bez Malinowskiej...	Tak jest.	A dziatki?	A owo co dzień bierzemy po garści jeńców. Żeby tak którego przekupić? Niechby udał, że od nas uciekł, a potem ruszył do króla.	A! mój Boże, albo ja wiem?... z jakimś panem przejezdnym, któremu zaproponował partję lancknechta.	Ach jedź! Jedź, doktorze! Ratuj dobrego wice lamę, którego znam bardzo dobrze, bo nieraz dojeżdżał do naszego somnopatycznego zakładu w Chraplinie i nawet brał tam kurację.	Bo ja jeden tylko wiem...	Był ktoś u pana i rozpytywał się o pańskie stosunki i zajęcia.	Bóg sam obroni gdy zechce...	Czego waćpanowie tak pokrzykujecie?	Czyli już żadnej broni, koniec rozpaczy?	Doskonały papier. W czym robił?	Goście powinni być zadowoleni.	Ja czekałem tylko wyzdrowienia pani, aby przyjść z prośbą o pożyczenie książek do czytania Takie nudy, takie nudy, że moi przyjaciele warszawscy są zdumieni, że ja wytrzymam tutaj.	Ja, pani? Owszem, bywają wypadki, nawet częste, że odgaduję ludzi z twarzy, po oczach zresztą. Ale odgaduję usposobienie danej osoby, czasem myśli	Jedno dziecko	Już się zaczyna Będziemy się pakowali.	Mnie widział ale mniejsza z tym.	Mój Boże, jaką ty masz twarz!...	Mężczyznę.	Niech usłyszą, niech się zlecą, niech wiedzą, żeś się Jagny przyczepił kiej rzep psiego ogona, że i ożogiem trudno cię odegnać!...	Niestety! Muszę sam iść do ataku. Panno Jadwigo, oszalałem za panią, kocham jak student, pierwszą miłością, gotówemgotówem	Niewiem, powtórzył Tomko	No tak, ale...	No, trudno	Noirtier żyrondysta? Noirtier senator?	Plotka, Mężczyzna, Kobieta	Posłusznie melduję, panie generale, że wszystko w porządku.	Procentu trzy kopiejki, razem dziesięć	Przecieżże w pierwszym powozie, z panem de Villefort, który go już traktuje jak członka rodziny.	Przeszkodzę panu!	Puls?	Samochwał!	Skądże? Za co?	Słucham.	Ty, ojcze?	Warte są dzisiaj pięćdziesiąt.	Wiedźma!	Z Konradem?	Że jedną podwiązkę wolno mi będzie zapiąć własnymi rękami.	Żeby mnie tutaj źle było żyć, poszła-by ty za mną gdzieindziéj?
Pani proszę mi nie psuć Alego ani pochwałami, ani nagrodą, błagam: nie chciałbym, aby się do tego przyzwyczajał. Ali jest moim niewolnikiem, ocaliwszy pani życie, służył mnie, a służyć mi jest jego powinnością.	Ale słucham, tylko że pani nie słyszy, jak we mnie głód wniebogłosy wrzeszczy.	O! pani, najszczęśliwszym z ludzi mnie czynisz. Nie zapomnij wieczoru dzisiejszego, nie zapomnij swojej obietnicy.	Pani i pan chcą, żebyście waszę siostrę Motrunę dali za tego cygana, który tu na kowalstwie osiada; to ich wola i tak być musi.	A ja dwóch. Powiedzcież sami: kto lepszy wódz? Ot, co jest! Po cóżeśmy tu przyjechali? po służbie książęcej, wieści o Krzywonosie nałapać; otóż powiem waszmościom, że jam się pierwszy o nim dowiedział i z najlepszych ust, bo od Bohuna, i wiem, że pod Kamieńcem stoi, ale oblężenia myśli zaniechać, bo go tchórz obleciał. To wiem de publicisde publicis (łac.)	Droga lady Narborough od całego tygodnia nie byłem zakochany, tak jest, od wyjazdu pani de Ferrol.	O nie! Pani jest zupełnie inna niż miliony kobiet. Drugiej takiej nie ma i nie było na świecie.	Zdaje się pani zatem że ta młoda kobieta jest niewinna?	A czy to, że ja, pan i wszyscy ludzie myślą i czują, nie jest faktem co najmniej równie dobrym jak wzajemne przygaszanie się promieni światła?	Jeżeli pan wiesz o tym dobrze, to nie rozumiem, po co się mieszasz w nie swoje rzeczy. To do pana, kochany panie, wcale nie należy.	Krzyż Św. Pawła (jest to order Parmy) lub pieniądze, jeżeli mi pan zdoła dostarczyć pozoru, pod jakim mógłbym je dać.	W tym się najzupełniej z panią nie zgadzam. Jeżeli matka nasza była straganiarką, nie czujemy się przecie w obowiązku zachwytu dla przekupek, ani nam to chwały przysparza. Matka moja była Polką z Poznania; ojciec mój zrobił mezalians, za który ja pokutuję! Jest to plama na tarczy herbowej Croy-Dülmen. Polaków nie cierpię. Stosunków z nimi nie miałem i mieć nie będę, a jednak nazwa mieszaniec przywarła do mnie, choć już trzech śmiałków za nią odpokutowało, a jutro czwarty odpowie!	Wymówkami? O, mój ty drogi, jedyny! To nie wymówki, tyś na nie nigdy, niczym nie zasłużył, i tak cię kocham, że nie wymawiałabym ci nic, nigdy. Nigdy ci ostrego nie powiedziałam słówka? Prawda, Doady? To, i to, że ładną byłam lub że ci się ładną zdawałam, jest całą mą zasługą... Doady! Czy tam na dole beze mnie bardzo, ale to bardzo samotnie?	Ja nic nie mówię ani nie mruczę na nikogo, powiadam tylko, że szkoda, że ja przed ożenieniem nie wiedziałem o tym wszystkim, co pan powiada, a teraz to może bym tylko powiedział: w jarzmieś, wole, to ciągnij, a oblizuj się kiedy chcesz, a ty ośle swobodnyś, to się tarzaj po trawie i używaj, kiedy możesz.	Po kolei? Po kolei to było tak. Budzi mnie Mordarski w sobotę o czwartej rano jak psa i mówi, że ma do mnie interes. Otwieram oko i już wiem, po co je otworzyłem, bo znam go od piętnastu lat. Co mówi Mordarski? Mordarski mówi to, co zawsze mówi. Skok na pewniaka. Mam po Jajecznego lecieć i tylko nas dwóch dopuszcza do interesu. Co mam robić, jak już otworzyłem jedno oko? Otwieram drugie oko. I patrzę na ulicę. Szarówka, deszcz, mokro, moja sobota i Mordarski na karku z otwartym portfelem. Czy ja go nie znam? I za każdym razem to samo. No, idziemy. Ja ze starą kołdrą, Jajeczny z drabiną, Mordarski po drodze się zmył. Ma się rozumieć. Kładę kołdrę, okrywam szkło, wchodzę na mur i widzę po tamtej stronie sitwę Pioruna w komplecie. Kogo nie przyprowadził! Z Kercelaka, z Wroniej, pętaków pozbieranych z całej Syberii. Z workami, rozstawieni, czekają. Żeleźniak z furą za rogiem. A Felek sam w bramie. Nawet nie rozejrzał się dobrze. Łubudu, pierwszy worek. Odbieram, spuszczam, Jajeczny dygujedygować (gw. środ.) policjant. galopkiem. Oj, gorąco i praojciec Jakub nie spocił się tak na drabinie jak ja, licząc szczeble do nieba. Felek Piorun woła do swoich: „Odjazd, archanioł kikuje!” Dopiero, jak cieć ściągnął mi na łeb polikiera. A ja tego archanioła widziałem z góry cały czas, jak się kręcił między nimi. Tylu ich było... Jedną nogą na murze, drabina pode mną trzeszczy, metrowy worek trzymam, a kawał szkła przebił kołdrę i drasnął kolano. Ani zejść, ani zostać. Co robić, nie wiem. Trąbię: „Stać!” Sitwasitwa (gw. środ.) tu: pistolet. macha. Piorun tropnął siętropnąć się (gw. środ.) patrol policyjny., tylko jeden niewinny frajer z niebieską dupą napatoczył się na ciecia, który mu drogę pokazał złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz., kociumiarzekociumiarz (gw. środ.) złodziej. bojdekowibojdekowy (z jid.) tu: przyjąć kulę; zostać ranionym kulą z broni palnej., wszystkich nie zatacha do kwaczukwacz (gw. środ.) stać na czatach; stać na straży. i kikuj!” No i poszedł.	Rozumie pan jednak że nie może mnie zadowolić pańskie milczenie; i jedna tylko rzecz zdaje się być oczywista w całej tej sprawie: odmawia pan związania się z moją rodziną.	To prawda To prawda, jesteś pan wiernym przyjacielem. Ale Maksymilianie, postępujesz tak zgodnie z własnym interesem; wiesz przecież doskonale, że niewolnik, który zaczyna stawiać żądania, traci wszystko. Przyrzekłeś braterską miłość mnie, która nie ma przyjaciół, o której ojciec zapomniał, a macocha prześladuje; mnie, której jedynym oparciem jest niemy, znieruchomiały i zimny starzec niezdolny do tego, by ręka jego mogła uścisnąć moją, choć serce bez wątpienia bije dla mnie resztką uczucia. Gorzki żart losu uczynił mnie wrogiem i ofiarą silniejszych ode mnie, dając jako podporę i przyjaciela żywego trupa. O, naprawdę, Maksymilianie, jestem bardzo nieszczęśliwa i masz rację, że kochasz mnie dla mnie, nie dla siebie.	A ty, por Dios, należysz do mnie Zrobię cię kapitanem kawalerii, gdy tylko znowu zobaczymy jakiegoś konia.	A... skoro pan administrator kazał, to wywalajcie, i spokój!	Ach, pan nie rozumie!	Ale trzeba abyście byli bardzo grzeczni gdy mnie nie będzie. Ty Olesiu, jako starszy, powinieneś pilnować resztę dzieci, żeby sobie co złego nie zrobiły. Widzisz, ja jestem najstarszą z was, i dla tego was wszystkich doglądam.	Bo nie stać mnie na takie łajdactwo! Rozumiecie?	Co pan robi?...	Czy to ma być sposobność i nadzieja, o których wspominałeś, Jakubie?	Dobrze taki podobno mój powiadał wziąć nie wziąć, bo to ciężko, a taki dla niéj coś zrobić tobyśmy powinni; ludzie nas za ostatnich łajdaków okrzyczą. Póki żyła matka, to co innego było, ale nad sierotą trzeba się zlitować.	Jak każdy żywioł i każdy pierwiastek. Czy czytałeś Teofrasta ParacelsusaParacelsus (ok. 1493–1541) O istnieniu gwiazd. i Archidoxis magicaArchidoxis magica (gr.-łac.)	Mój panie, trzeba życiowo to brać, życiowo. Każdy musi myśleć o swojej przyszłości. Jakże uważać komu za złe, że dba o jutro. Miłość miłością, a chleb chlebem. Sam pan przecie jest rozumnym i wykształconym człowiekiem, niechże pan sam powie, ale tak z ręką na sercu?	Niech więc tak będzie! Zabij mnie! Los chciał, by mój ojciec stał się zdrajcą i mordercą. Zabij mnie, ale zrób to własnymi rękoma. Umrę szczęśliwa, wiedząc, że ginę z ręki człowieka, którego do głębi kocham.	Otóż pan Fajkowski przyjechał tu do apteki. (Wiesz, Ada, stracił tam miejsce, gdyż był lunatykiem i wyobraź sobie, na pierwsze piętro łaził po rynnie do kuchni!)	Pan jesteś w życiu i w literaturze zawsze paradoksalnym.	Panowie pozwolą: pan Dyzma, dyrektor Szumski Zaraz tu przyjdzie i nasz kochany Jaś Ulanicki.	W imię Ojca!... Jak to szczęśliwy?... Przed godziną, kiedym kazała zamknąć balkon i zapuścić rolety, powiedziałeś, że nie ma nieszczęśliwszej istoty od ciebie, a teraz.... Czy odebrałeś jaki list?... Może sztafetę?...	Wiedziałem już o tym. Muszę się z Weltem rozmówić. Panie Blumenfeld, proszę zatelefonować do pana Moryca Welt, że ja go proszę do siebie, że jest bardzo ważny interes!	Więc chodźmy. Bo pan pewnie bardzo zmęczony.	Wpisz pan termin, jaki się panu podoba	Z tą doliną toś mądrze poradził. Ale powiedz no, dlaczego to chcesz aż z drugiej strony jeziora nam grać, kiedy możesz przecie w dolinie między nami stanąć?	Za lat parę... jeszcze tego dożyję... Pan i sługa... sługa i pan!...	Żydzie! Chodź tu!... Czy są drzwi z alkierza?	-Natura– Ty nie wiesz, co to jest. Ostatni dzień mój w tym świecie. Ale nie żałuję. Pierwszy raz widzę góry w tym stanie. Ty nie wiesz... A może chcesz? Także ostatni raz?	A co to za pacholika wodzicie ze sobą, ojcze Szymonie?	A tak, on nie wychodzi prawie ze swego pokoiku.	A zmył.	Ale jednak nie ma stałej siedziby i większe odbywa podróże od nas; nawet przejeżdżał przez szerokie morze, które jest szersze od całych Węgier! Wyobraź sobie tylko, jaki to z tego Dunaj! Wszystkich cesarzy i króli, którycheśmy tu widzieli na kongresie, on w ich własnych teraz widział krajach. Daleko odlatuje jak ptak wędrowny, a we wszystkiem co robi, szczęście miewa niezawodne.	Ale przecież oni nic nie mówią nad chlebem Sam widziałem, że nic nie mówili.	Aleś meme (gw.) jak. ten zbój, no!	Ależ Panurgu, mój przyjacielu, toć on jest przeraźliwie uczony; jakże ty sobie z nim dasz radę?	Ano, co dalej, mówcie! Iść na Wiśniowieckiego? To on siłę naszą i tatarską całą na sobie zadzierży, a przez ten czas wojska się zbiorą i z głębi Rzeczypospolitej w pomoc mu ruszą. Wybierajcie...	Bardzo możliwe	Bardzo wiele, mój drogi.	Buckingham w Paryżu! co on tutaj robił?	Choćbyś miał i dziesięć, dzidami murów nie rozwalisz.	Czego ty tu idziesz, Meir?	Czemuż mam cię zabijać?	Czyś kazała mu czekać tam, gdzie mamy wsiąść?	Doskonale!	Dostaniesz je w przyszłym tygodniu Przyjdź we wtorek. Do zobaczenia!	Dziadzia! Obiad!	Dziękuję, dziękuję za ostrzeżenie, odparła Antyfona przyprowadzając do porządku swą pobożną bransoletę; krzyż zgubić, to wielki grzech! Niech mię Bóg broni i strzeże od niego!	Głupich nigdzie na świecie nie brak, a szczególnie w tym kraju! Ot! Masz listy, a oprócz tego, jak zobaczysz jego szwedzki majestat, tedy wyznaj mu niby poufnie, żem w duszy taki sam jego stronnik jak i mój stryjeczny, jeno do czasu muszę symulować.	I cóż tam słychać na szerokim świecie?	I jeszcze ten kieliszek weź, kochanie, dobrze? Zachciało się starej szampana, ale straciłam ochotę. Nie tylko starość bywa egoistyczna.	I tatusia, i Anulkę, i babcię także, ale babcia do nas nie przyjechała.	Ja przy swojem stoję, Honoryby się zdał...	Jest to wielki i sprawiedliwy monarcha a w państwie jego rolnicy i kupcy zażywają wiecznego pokoju, gdyż żaden nieprzyjaciel nie ważyłby się walczyć przeciw Gotfrydowi Zwycięzcy, który nie ma sobie równego między rycerzami.	Mam ze sobą wszystko, co posiadam.	Mamy jeszcze węgiel w piwnicy, ale nie starczy go na całą zimę, gdy teraz już zaczniemy. A co zrobisz w styczniu? A te czasy! Żebracy nachodzą nasz dom i są zuchwali teraz. Kiedyś napadną jeszcze na nas. Prawa przecież teraz nie ma! Merwig poradził mi, ażebym kupiła papiery. Co zrobię z papierami gdy przyjdzie wielki krach?	Methoda synthetyczna, którą także zgadującą zowią, panującą była od najdawniejszych czasów do XVII wieku. Bakonowi przeznaczonem było uzyskać nieśmiertelną sławę twórcy Analyzy i zakładcy nowego gmachu...	Musimy!	Nianiu!	Nie kręć tak tych rękawiczek, prędzej je zniszczysz ...a, to wy, Pietrku	Nie myślałem o tym	Nie mów nic i wybaczaj, że tak mało, ale powiedz, powiedz ichmościom, że nie zginie, kto swoją fortunę na zło i na dobro z radziwiłłowską połączy. Nie jestem królem, ale Bóg mi świadek, że nie zapomniałbym nigdy takiego Jana Skrzetuskiego ani takiego Zagłoby...	Nie, nie! Ja tylko tak sobie mówię. Naturalnie, że nie zrobiłbym tego.	Ona pewnie jest taka sztuczna, a wy ją wszyscy może tak adorujecie: artystka!	Otóż to!	Ożenię się może niedługo, to wszystkie długi spłacę...	Pańska legitymacja?	Po co ci furman?	Postęp odrzekł szczerze mistrz mój.	Powiedziałby, moja Leno, że ja wyprawiwszy przebiegle swego wspólnika i przyjaciela na tamten świat, zamordowałem ze strachu Bogu ducha winnych nieznajomych rozbitków. Oto historia, którą wszyscy szeptaliby sobie na ucho albo głośno rozpowiadali i w którą by wierzono, moja droga!	Przecież wuj Miś powiedział nam wyraźnie, gdzie go znajdziemy! Co ty, Niku, wynajdujesz jakieś trudności i niebezpieczeństwa! Sprawa jest prosta jak bagnet.	Serio? Ja znam lepszy sposób.	Spodziewałem się czegoś lepszego Nie zajmować się Fabrycym, to znaczy poróżnić się z księżną.	Stój, do wszystkich diabłów! znów wpadłeś w te niegodziwe przysłowia! Czemu nie mówić po prostu, bez przesady, jakem ci to tylokrotnie mówił? To cztery razy lepiej będzie i dla ciebie i dla drugich.	Tak jak stryj uchodzi za jednego z najlepszych znawców kobiet.	Tak jest, stryjaszku.	Tak... trochę wcześniej... w stajniach.	To i zaśpiewam!	To jednak rzecz dziwna, że Hallucini, wtajemniczywszy pana we wszystkie swoje wyobrażenia, we wszystkie nadzieje, odmawiał panu tak uporczywie praktycznego klucza tej wiedzy?	To prawda on bardzo nierozsądnie zrobił.	Tę samą drogę i ja przebyłem w ciągu czterdziestu godzin, a jutro o dziesiątej rano muszę być w Londynie.	Ułatwić ucieczkę! ucieczkę! umrę zaduszona tém powietrzem. Staraj się, płać, czyń co chcesz!	Widziałem.	Wiem, mój panie. Ale gdy mam się udać do jakiegoś kraju, najpierw staram się za pomocą własnych metod poznać dobrze ludzi, których mógłbym się lękać lub których mógłbym potrzebować. Udaje mi się poznać ich tak dobrze, jak oni sami się znają, a może nawet lepiej. Dzięki temu jakikolwiek na przykład prokurator królewski, z którym miałbym do czynienia, byłby w większych kłopotach niż ja.	Wierzym! Chwalić Boga, żeś nam szczęśliwie wrócił!	Zabić ich! Zabić!	Zupełnie pewien, wielmożny panie.	Zwariowałeś? Jasne, że nie ganiają!	Śpij, dziecko, nie gadaj od rzeczy	Że policja poszukuje morderców
Niech i tak będzie Otóż, jeżeli pan nie odwołasz tego w obecności towarzystwa, które jest w tej chwili w twoim domu, proszę pana, abyś postarał się o świadka. Mój teść, pan de Nègrepelisse, zgłosi się do pana o godzinie czwartej rano. Poczyńmy obaj dyspozycje, sprawa bowiem może się załatwić tylko w sposób przeze mnie wskazany. Jako strona obrażona wybieram pistolety.	Niech mi pani pozwoli dokończyć! Myślała pani, że... jestem narwany i jeszcze, że rzucam rękawicę pewnym osobnikom, o których w mniemaniu ogółu powinno mi chodzić. Ech, myślała pani, że jestem wariat. No, czy nie zgadłem?	A więc odpowiem pani na to.	A że Wokulski kocha się w pani Stawskiej.	Ach, Boże, co pani mówi?...	Być może, moja pani.	Czy... czy pani pochodzi z Sandomierza?	Cóż znowu, Padre! Proszę siadać! Niechże ksiądz nie odchodzi! My naprawdę bardzo się cieszymy, ile razy ksiądz do nas zajrzy!	Dziecko, Kondycja ludzka, Śmierć słowa, które według Ewangelii św. Jana z Nowego Testamentu wypowiedział Jezus do swojej matki podczas uczty weselnej w Kanie Galilejskiej, kiedy gospodarzom zabrakło wina (por. J 2, 4, w tłum. Biblii Tysiąclecia: „Jezus Jej odpowiedział: »Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja«”).. I, nie wiedząc wcale, wlokę w sobie zarazę. Umarł tutaj przed kilkoma tygodniami mały chłopczyk, syn jednego biednego ślepraśleper (z niem.: Schlepper) moje troski. I oto bezsenność. Jedna noc, druga, trzecia, czwarta... Wyjechałem na dwa dni. Pędziłem kurierami, gdzie oczy poniosą. Stojąc w oknie ciągle patrzyłem na krajobraz. No i, chwała Bogu, znikła czerwona plama. Usnąłem w pewnym hotelu. Będziecie się może śmieli ze mnie, ale tak było: ta czerwona plama została pokonana, starta przez zieloną, jasnozieloną...	Nie wiem. Teraz żałoba. Pani Tekla ani słyszeć nie chce o małżeństwie, Jadzia po swojemu milczy na wszystko, a Głębockiego o zdanie nikt nie pyta. W takim stanie sprawy mogą się wlec ad infinitumad infinitum (łac.)	Nie, księżno To, co pani powiedziała przed chwilą, da się zastosować do pani własnej koncepcji. Baby zawsze panoszyły się w okresach dekadencji wielkich idei. Ale początki tworzyliśmy zawsze my. Wy na wielką skalę umiecie żyć tylko rozkładającym się ścierwem i wtedy przezwyciężacie wasze niewolnicze instynkty...	Pierwej jeszcze niejeden kondel laudański nogami się nakryje. Nie weźmiecie mnie żywym!	To mnie nie dziwi Zawsze mówiłam, że ona nie ma w głowie tak jak wszyscy.  Wolę już, że ona jest w ogrodzie, niż żebym sama miała tam być w tej chwili.	Z czego pani wnosi?	A gdzie on?	A jakże, a stamtąd do Żdżarskich	A któż to wtenczas wzionwzion (gw.) wtrąciła Józka.	A ot, przywiązanie przywiązaniem, a życie życiem. Nowe życie, nowe przywiązania.	A szanowny pan może woli gwar, życie? Rozmaite są temperamenty.	Albo mu się śniło, że je ma a następnego dnia obudził się obłąkany.	Ale nie powierzaj im tajemnicy, której i ja znać nie chcę.	Ale widocznie dla ciebie to nie jest takie ważne, by o to walczyć, by znieść różne przykrości i zmartwienia.	Ale!... kiedyście tacy dobrzy, to was jeszcze o jedną rzecz poproszę: nie ma też u was w domu niedźwiedziego sadła, bo stryjkowi na lek potrzebne, a w Bogdańcu nie mogłem dopytać?	Ależ ja zrzekłem się prawa do tego	Bogactwo, Święto mówił dalej mieszczanin. święto. i wielka szczęśliwość dla Królestwa! Prawiąprawić (daw.) konkurencje konne na turnieju rycerskim; szranki	Boś nigdy o to nie pytał, Harvey. Opowiem ci kiedyś o wszystkim, jeśli zechcesz posłuchać. A teraz spróbuj jednej z tych nadziewanych oliwek.	Będzie czas uradzać W Płocku i tak musicie odpocząć.	Cicho mi być, cwaniaczki! Ja tu jestem rządcą!	Czy dziecko jest zdrowe?	Czy są chorzy między nimi?	Cóż na to poradzić. Tak przynajmniej śpi i nie może myśleć. To już wielki plus dla niej.	Cóż? rzekł	Daj pokój Maks, już on lepiej wyjdzie na naszej opiece.	Dlaczego my się mamy przebierać za Żydów? My mamy swoje króle i proroki. A oprócz tego w moim miasteczku to chodzi z nimi taki jeden, co jest przebrany za niedźwiedzia. I jak ja byłem mały, to ja się go też bałem i też się chowałem do matki pod pierzynę.	Dlaczego przybyłeś?	Do licha!	Dobrze. Dziś ci przyślę wykaz moich dębów w trzech rozmiarach... Byle raty nie płacić!	Dwóch ino królów widzę. Gdzież trzeci?	Dyć nie wszystkie: a nie wychował się to wasz Witek, a i ten drugi, co to jest w Modlicy u gospodarza!	Gdzie pracuje tutaj?	Henryk?	Hm	Jak to dwie?	Jak to naciągnąć, panienko?	Jednak bawiono się świetnie.	Jeśliby się kto odezwał, jak będziem już wchodzili pozwól waszmość, że ja odpowiem... Po niemiecku umiem szwargotać jak po polsku, więc pomyślą, że to kto od jenerała z obozu przychodzi.	Jeżeli łaska jaśnie pana	Kiedyż i gdzie mogę się z nim rozmówić?	Kto? Bandyta? Spiskowiec? Agent? Awantur­nik? Miecz krwawy czy zbrodnicza ręka?	Masz przecie familię, znajomych.	My do was	Mówże! Czemu nie mówisz?	Na całe trzydzieści tysięcy! On byłby się wylizał trochę! No cóż, nieszczęścia chodzą i po fabrykach, i po ludziach, i po towarach, a asekuracja droga i płacić potrzeba za darmo! Jak kto ma pech, to mu i ogień zdechł...	Na cień matki mojej, Marku, nie masz jej w pałacu i nie cezar ją odbił. Od wczoraj zachorowała mała Augusta i Nero nie oddala się od jej kołyski.	Na jakiej podstawie pan to mówi?	Na kulbace się wasza miłość rozgrzeje. Konie czekają.	Narodził się pogrobowy syn Albrechtowi!	Nie idzie tu o pomoc żadną, mościa dobrodziejko ale o to, iż rozbudziwszy w sercu moim stateczny afekt ku nadobnej córce waćpani dobrodziejki, imć pannie Zofii...	Nie mogłem jej sobie taką wyobrazić.	Nie sięgniemy po miecze w obronie pana de Sigura	Nie, panie hrabio. Jak się pan później przekona, nawet nie miałem kiedy.	Nie.	No to zapytaj go o coś, Franku	No, nienawiść zbyt silne słowo.	Nu, odłożyć, to i mieszkanie może poczekać. Ja pana doktora powim, że o dobrego lokatora, na taki lokal, to teraz trudno. A mam byle komu wynająć, co to płacić nie będzie, to wolę jeszcze poczekać.	O czem mówiliście panowie	Obyczaje, Kobieta, Żona, Miasto, Wieś	Och! Mieszkam jak kanonik	Och, Boże! co tu wyjaśniać? Takie to wszystko jasne i	Od tego, żeby nam pomagali w pracy i odrabiali wszelką grubszą robotę, na którą żałujemy czasu, mogąc go w inny sposób lepiej spożytkować. Umiemy jednak po trosze i grubsze roboty. Andzia i ja, i od biedy potrafiłybyśmy być niezłymi służącymi.	Oddycha, ale doktor wciąż głową kręci.	Odebrał pan ostatnie listy moje?	Odgadłam!	Ostatecznie to obojętne...	Otóż, zamiast ubolewać nademną, pomóż mi lepiej do zemsty nad swoją panią...	Pan Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi i słusznie, bo kapusta z sagana najlepsza. Obłowił się okrutnie w Warszawie, zdobył się na poczetpoczet	Patrzcie państwo Joszt nam coś naukowo dowiódł! Czytaj dalej!	Prasidėjo!... Supranti?	Przecież pan sam widzi. Nie ma go tu, prawda? Daję panu na to słowo. Niech pan sobie nim głowy nie zawraca. Radzę to panu po przyjacielsku.	Puścili... Już się ta nacieszysz wolnością, jak cię stamtąd wypuszczą. A wolnaja woluszka pachnie, oj, pachnie! I warto za nią łba nadstawić. Lubisz ty morze?	Raczej niewiele. Nawet kotu mogę się śnić. Ale zawsze lepsze to niż nic. A co ci się śniło?	Stary już na nic. Dwadzieścia warsztatów jest czynnych z pięciuset! Trzy miesiące, pół roku najwyżej, a fabryka zdechnie z nim razem.	Są przewyborne Trzymaj się ściany; tam nie ma balustrady. Ale schody są pod stopami zupełnie pewne.	Sądzę, że nie serce, ale namiętność i chuć cielesna go w te więzy okowała	Tak mi się zdaje.	Tak, panie, Kali widzieć, to są słonie wodnesłonie wodne odpowiedział spokojnie młody Murzyn.	Tej mądrości nauczyłem się od sahibów Tego człowieka czeka wielkie nieszczęście, jak mu objawiły gwiazdy, i to... to go niepokoi. Czy mam je zażegnać?	Teraz już nie w Rzeczypospolitej, bo tamte strony odpadły. Mój rodzic wedle Smoleńska ma majętność.	To prawda	Uciekam, już pewno wszyscy wstali.	Waszmość to, widzę, nie tylko w wojnie, ale i w radzie prym możesz trzymać	Wrócił pan prezes do dawnego apetytu?	Wyżej wszystkich stoi przysięga na chrzcie krzyżowi pańskiemu	Zaczadzenie?	Zaczekajmy jeszcze	Zakładamy fabrykę.	Zasadniczy	Zdaje ci się Nic nie słychać.	Śnieg, deszcz, wichura i zimno...	Źle mówisz!
28 lutego 1815 roku, o godzinie drugiej po południu.	A cóżeś pan sobie pomyślał o tem, co mówiliśmy?	A dlaczego?... On jest dla pana bardzo życzliwie usposobiony. Zresztą to zrozumiałe. Uratował pan życie jego narzeczonej i może jemu. O, w pełni oboje zasługiwali na to. Ale wróćmy do sprawy. Otóż zebrałem już trochę materiału, który posłuży mi do obrony. Nie mam wiele czasu i będę się streszczał. Zatem przede wszystkim kazałem zrobić zdjęcia rentgenowskie Leszka i jego narzeczonej. Pokazywałem je wielu lekarzom. Opinia wszystkich brzmiała jednogłośnie, że operacje przeprowadzone przez pana były nie tylko zupełnie prawidłowe, lecz świadczą o wprost wyjątkowej pańskiej umiejętności. Zwłaszcza ta podstawa czaszki. To było podobno fenomenalne. Muszę tedy wiedzieć, skąd i od kogo pan się tego nauczył...	A ja bym wolał kulą w łeb! niż siedzieć z założonymi rękami w czasie takiej wojny nieszczęsnej.	A ja ci mówię, strzeż się brata mego, gdy śpiewać nie skończy, bo chociaż on dowcipniejszy, mędrszy, poważniejszy niż wszystkie szczury, które się kiedykolwiek dyplomatycznymi papierami japońskich i chińskich mandarynów utuczyły, lecz jest przy tym trochę dobroduszny, ślamazarny, romansowy, nerwy ma zdrażnione, mózg użyciem opium wzburzony, niektóre władze umysłu przytępione już, niektóre władze ciała niezbudzone jeszcze radzi mu jednak wszystko stawić na kartę i pojechać do Niemiec, tam jedynie może się brat mój na przyzwoitego wykierować człowieka, objąć katedrę filozofii albo się zapić piwem bawarskim.	A jak pan każe?	A jakże, a jakże! bajecznie. Chcecie może zobaczyć?	A któż tu za was będzie sądzić i rządzić? spytała księżna.	A wyście go nie widzieli?	Ach, nie. To jest...	Ada, co robisz?... Chociaż... czy ja wiem... Może będzie lepiej, jeżeli dowie się o tym pan Stefan.	Ale pan jesteś człowiekiem przezornym i wysłałeś swoje kufry wcześniej. Przybyły wczoraj do Hotelu Książęcego przy ulicy Richelieu. Przecież tam zamówiłeś pan sobie apartament.	Bo gdyby wojsko pierzchło, to się na świecie zdarza ale tu wodze pierwsi obóz opuścili, jakby chcąc umyślnie nieprzyjacielowi wiktorię ułatwić i wojsko na rzeź wydać.	Bom już przez pół był na tamtym świecie, a teraz tak mi się widzitak mi się widzi chwytać.. I chodzi mi o dziecko... toć ja ją jedną mam. A i ty, choć wiem, że ją miłujesz...	Było dziesięć minut do czwartej strażnicy nie zeszli jeszcze ze swego stanowiska. Usłyszał, że rozmawiam na pomoście z jednym z majtków i zawołał mnie. Ociągałem się z pójściem, to prawda, kapitanie Marlow (Pochlebiał sobie. Często dziwiłem się, jak Brierly może znieść jego sposób bycia dłużej niż przez połowę podróży). mówił dalej komendantury. On wołał zawsze: „Proszę tu podejść, panie Jones” „Proszę tu podejść, panie Jones!” Poszedłem. „Sprawdzimy pozycję” rzekł wówczas	Chodź na górę, Bazyli Prowadzę pamiętnik mego życia, dzień po dniu, i nigdy nie zabieram go z pokoju, w którym jest pisany. Pokażę ci go, jeśli pójdziesz ze mną.	Ciastka te musicie zawieźć, moi państwo, cioci Jarzębowiczowej. Nie zapomnij, Lusiu, powiedzieć, że są twojej własnej roboty.	Co za sprawa?	Czy dostanę kawy? Co u diabła!	Cóż dalej? ...	Cóż dalej? skończmy o tej gorzelni.	Cóż takiego?	Cóż ty na to, mamo?	Daj pokój naszemu przecieżeśmy to jego lennicy i bronić go powinniśmy.	Dam panu dwa tysiące.	Dał mi złoty pierścionek	Dla miasta dobrze.	Dlaczego ja wtedy nie umarłam?	Do kupy!	Dobra z ciebie dziewczyna Starasz się zwalczać nieśmiałość i kocham cię za to. Wiem z doświadczenia, że niełatwo walczyć z wadami i że dobre słowo dodaje otuchy.	Dokądże tak nagle, tuż przed samym zjazdem pobożnego bractwa, mój dobry opiekun w pielgrzymkę wyrusza?	Doprawdy cóż w tym tak dziwnego? Nie wiesz, jakie to dobre, kochane, stałe, cierpliwe dziewczę. Uczę się od niej. Nie uwierzysz, jak co chwila zapomina o sobie, aby myśleć o tamtych dziewięciu.	Edukacja jeszcze się nie zaczęła Ten chłopak, jak sam mi mówił, dostaje dwieście dolarów miesięcznie na drobne sprawunki... a nie ma jeszcze szesnastu lat...	Ehe, to oni!...	Głupstwo wszystko, marność! Cóż odkryli wszyscy ci mędrcy i badacze?...	I owszem jak po nieszczęściu, to bardzo dobrze. Proces twój całkiem załatwiony; możesz choćby i dziś wracać do domu.	I pojechał z powrotem na tę wyspę	I zanim zacznie ich pan bezwzględnie tępić, nie zaczeka pan na jakieś wrogie działania z ich strony?	Ich, Jude bin schuldig am Krieg und Übel und Verbrechen in die ganze Welt.	Ja nie żałuję. Sam o to prosiłem.	Ja się nazywam Sowińska. Mogę pani być pomocną we wszystkiem. Jestem tylko teatralną krawcową, ale robi się i to i owo, co potrzeba. Córka moja ma magazyn strojów, jeśli będzie pani czego potrzebować, proszę do nas...	Ja.	Jakiego znowuż kłopotu! Toż dla mnie radość największa. A co do tej pani Szkopkowej, to i nie myśl o powrocie.	Jako żywo, to łuna!	Jedź ze mną trochę w step, to się rozmówim.	Juści, juści, nie zabaczymyzabaczyć (daw.)	Kali widzieć.	Karolu, nie drwij ze mnie.	Każdy, kto się zbliża do mnie, psuje mnie pochlebstwami i rozpieszcza	Knoll może dać pięćdziesiąt, jak mu się tak spodoba! a ja nie mogę dać więcej nad... sześć... no nad pięć sztuk białego! Stanisław, napisz notę do magazyniera, żeby wydał cztery sztuki...	Masz rację, bo nawet Kessler tam przychodzi, aby móc pokazać swoją złą duszę i aby nam wymyślać bezkarnie. Jedyna sposobność, więc jej nie traci.	Mm! Laukt reikia	Mogą rzucić potwarz na nią.	Może bym i wolał, ale co rozkaz, to słuch!	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	Najzupełniej. Winienem panu wieczną wdzięczność	Narzeczona to nie weksel, to zwyczajny rewers, który można nie zapłacić w terminie, za to nie ogłoszą bankructwa. Ja bardzo lubię Borowieckiego, ja go tak lubię, że gdyby on był nasz, to ja dałbym mu moją Mery, ale...	Naturalnie. Nie wyjadę inaczej jak właścicielem Strugi.	Nie będę już nikomu przysięgała. Wszystko, co by mnie z tobą łączyło, byłoby jednostronne. Tylko tak: moja dobra wola i moja zła wola. Chcesz?	Nie mogło się stać gorzej. Ty i dziecko jesteście własnością wielkiego chana, Elżbieta niewolnicą Arguny. My jedziemy do stolicy Mongolii, ona Bóg wie gdzie.	Nie, ja owszem... Ja tu nikogo nie znam... A samemu nieprzyjemnie pić... Proszę jeszcze jeden kieliszek...	Niech Janowa powie, że to z Krosnowy! Owszem! z przyjemnością, panie Świerkoski, pożyczę panu tych czterystu rubli	Niech pan da pieniądze, ja będę grała, przyniesie mi pan szczęście! O, oto moje ostatnie sto franków...	No, mości panowie kto krzyż uczyni?	O, rozumie się	Oj, oj, niech Józef mnie nie nudzi. Przecież ja nie mogę się na tym znać. Poradzi się Józef tej pani w sklepie.	Pan się zapewne dziwi, że ja o tak niezwykłej porze... ale widzi pan, ja mam swoją metodę. Jadam właściwie tylko raz na dzień, około piątej...	Panowie z żalem oświadczyć wam muszę, iż rzecz to niepodobna do spełnienia. Obowiązek przede wszystkiem. Szpady do pochwy, jeżeli łaska, i proszę za nami.	Paradny pan jesteś Przecież ona ma męża...	Po pogrzebie przyjdą.	Podyktował mi go.	Powiedziałem tak, panie Debray, ponieważ od dziś nie mam już przyjaciół i nawet nie powinienem ich mieć. Jestem panu wdzięczny, że raczył pan mnie rozpoznać.	Prawda, jaki ładny dzień? W mieście upał, tu przyjemny chłód. SamotnikBardzo lubię Łazienki o tej godzinie: mało osób, więc każdy może znaleźć kącik wyłącznie dla siebie. Pan lubi samotność?	Proszę przestać, don Martinie! Jest tak samo Costaguanerem... Nie! Jest bardziej Costaguanerem niż pan.	Proszę pójść z wizytą do pana hrabiego i przyprowadzić go tu do nas.	Przepadł z kretesem.	Przeprowadzisz waszmość pan, jeśli również trzysta, a dajmy na to sześćset albo i tysiąc ludzi napotkasz, ale jak trafisz na większą siłę w zasadzce czyhającą, to co się stanie?	Przestrach i zmartwienie odbiorą mi życie Teraz nas opuszczasz! czuję to dobrze, że się już nigdy z sobą nie zobaczymy! Skoro za rok, lub za dwa lata powrócisz, chyba pójdziesz do kościoła i każesz sobie otworzyć małą kapliczkę, gdzie już zastaniesz jednę trumnę więcej.	Przeze mnie? ja wcale nie żądałem urlopu.	Rozumiem, kapitanie, rozumiem tę rozkosz przebywania wpośród tylu bogactw. Jesteś pan z liczby tych, którzy sami swoje skarby zgromadzili. Żadne muzeum w Europie nie posiada podobnego zbioru tworów oceanu. Ale jeśli wyczerpię mój cały podziw dla tych zbiorów, to nie pozostanie mi sił do podziwiania okrętu, który je unosi! Nie chcę bynajmniej przenikać tajemnic pańskich; przyznam się jednak, żem ciekawy niezmiernie poznać siłę poruszającą „Nautilusa”, przyrządy pozwalające nim kierować, potężny czynnik, który go ożywia. Na ścianach tego salonu widzę porozwieszane narzędzia, których przeznaczenia nie znam jeszcze: czy mogę wiedzieć?...	Szkoda pana Sama jestem kobietą i wiem, że kobiet nie zdobywa się ofiarami, tylko siłą.	Słyszałem coś, że ona tam nie bardzo z tym Kunickim.	Tak ma być, Krotonie	Tak! Pan mnie, bo się boję, a potem ja pana, bo pan nie trafi.	Tak, kobietę kochaną, uwielbianą przeze mnie, porwano mi przemocą. Nie wiem, gdzie się znajduje, dokąd ją zabrano; może uwięziono, może już nie żyje.	To i odstać się może, czem ci u licha tak dojadła?	To nie on sam wybrał taki ubiór, lecz Republika, która, jak pan wie, nie szczyciła się zbyt wielkim gustem artystycznym i chcąc przywdziać swoich uczonych, zwróciła się do Davida z prośbą o zaprojektowanie mundurów.	Tu będziemy jedli	Twój, matko? Jak to? Przecież ty się nigdy nie gniewasz!	Ty anielskie dziecko! niech ucałuję twoje oczki i słodką buzię! Tak jest, dla ciebie będę żyła, bo i cóżby się stało z tobą?	Układałeś wystawę mister Tafta?	Wszystko ja!	Wujaszek wie? Wtenczas się z wujaszka tyle krwi wylało, że właśnie dlatego to wszystko. Gdyby nie to, to właściwie wujaszek nie jest tak ciężko ranny.	Za chwilę, proszę pani.	Za pozwoleniem zastrzegam się, że bezbożnikiem nie jestem, ale zaprotestować muszę przeciwko piękności Chrystusa, na mocy najdawniejszych dokumentów. Niéma wątpliwości, że w piérwszych wiekach tradycya, która się w Celsyuszu odbiła, przedstawia go nam jako wątłego i wcale nieuderzającéj niczém postaci. Piérwsi chrześcianie znajdowali, iż to właśnie było opatrznościowém, umyślném, że Bóg nie chciał przywdziać ciała i powierzchowności ujmującéj. Stał się umyślnie biédnym, niepozornym.	Za późno	Zaraz jutro!	Zgadza się Znasz go?	Złożyć mu hołd i ukoronować go!	Śpisz?
Masz pani słuszność, albowiem godna jest politowania: więzienie, groźby, najgorsze obejście, wszystko to wycierpiała. Może jednak pan kardynał miał słuszne powody postępować, w ten sposób, a choć ona wygląda na anioła, nie zawsze można sądzić ludzi z powierzchowności.	Do stu piorunów! Nie zasiedzi się chyba w Maracaibo całymi miesiącami! Przecież w jego interesie jest jak najszybciej zaatakować Gibraltar!	Nie bo akwarium jest to zawsze tylko klatka, a tu ryby swobodne są jak ptaki w powietrzu.	Czy stanowczo nie chce pani jechać mymi końmi?	Dziękuję cioci za troskliwość. Dobrzysia mnie winem częstowała, lecz właściwie nic mi nie jest.	Ja, ja Wilhelm nie lubi książek, on jest dobry burszbursz (z niem. Bursche)	Jak poszedł na siabas, to pewnie Żydy nie puściły, a tak, pan Moryc, niby?	Lubię go Wielu go nie lubi, ale dla mnie jest czarujący. Pewną niekiedy przesadę w ubraniu okupuje bezwzględną wysokością wykształcenia. Człowiek na wskroś nowoczesny.	Nie lubisz pan kobiet? Może masz rację!...	Sądząc z tonu, nie lubi pani Niemców.	Skoro pani otrzymała więc wie pani, że nic nie mogę jej pomóc.	To wszystko jego praca, moja panno Zuzanno Od tego czasu, jak on tu przyjechał, niczego mi nie braknie, wszystkiego jest dostatek, i poczciwe dziecko pozwala mi robić, co mi się podoba. A czemuż nie mam podzielić się z dobrymi ludźmi, kiedy Bóg tak każe i Lucyś chce tego. Przecież beczkę soli zjadłyśmy z sobą, przez kopę lat się znamy.	Ani słowa nie odpowiem na podobną insynuację. Wie pani, jestem zdumiony życiem państwa. Nie przypuszczałem, żeby mogło gdzieś istnieć życie dziwnie spokojne, dziwnie proste i takie jakieś wyższe. Dopiero u państwa poznałem, że ja nie znałem Polaków, dopiero teraz rozumiem wiele właściwości Karola. Szkoda, że się państwo wyprowadzają do Łodzi.	Sprawa ogólna trzyma się naszymi przekonaniami: jeżeli nie wierzymy w siebie, nie wierzymy sobie, nie ma pod nami żadnej ogólnej sprawy. Szacunek własny, wiara w prawdę własną jest podstawą, która wszystko trzyma. Gdy się załamie ta kolumna	A oni sobie Pana Boga i tak i siak podpatrywali i szpiegowali, żeby wszystko mieli na kogo zwalić. Takie wymyślunki różne. Chcieli mieć wojnę i żeby nie było na nich. To wszystko oni zmajstrowali.	Ale właśnie w tej chwili pan Noirtier pragnie pomówić z panem Franzem d’Epinay o ważnych sprawach.	Bazyli, nie przebaczyłbym ci nigdy, gdybyś oddał go komukolwiek innemu niż mnie! A poza tym nie pozwalam nikomu, aby nazywano mnie niemądrym chłopcem.	Brawo! Justum et tenacem propositi virum!Justum et tenacem propositi virum... (łac.) francuski polityk, liberał i dowódca wojskowy, uczestnik wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Rewolucji Francuskiej i rewolucji lipcowej; podczas Restauracji należał do liberalnych członków Izby Deputowanych. to, czym jest: pajaca!	Ciało ciału nierówne. Dusza nie ma ciała takiego jak my, ale może mieć inne.	Czy tego nie czujesz?	Czyżby to był jeszcze jeden zesłaniec niebios? Nikomu prócz Strażnikowi Wizerunków nie mówiłem o mych poszukiwaniach. Ktoś ty?	Cóż na to poradzę Pieniędzy im nie dam.	Cóż pani chcesz? westchnęła Eliza, my tak jesteśmy nieszczęśliwe!!	Cóż to, chce nam pani zemdleć?...	Doktorze! Czy podlegasz pan zawrotowi głowy?	Dziś nic z tego interesu nie będzie.	Jak wielka jest ta odległość?	Już ja się nie zgadzam na takie zdanie. Znam plotki, w których ani jednego słowa prawdy nie ma.	Mama się nie sprzeciwi.	Nie handluję tym towarem! Jeśli jednak chcesz duszę, to porwij Sintrama z Forsu, ten dojrzał całkiem do piekła, ręczę ci.	Nie ma po co go robić.	Nie widzicie, panie? Gospodyni marszałkowskiego stołu, na podobieństwo Mojżesza z kołyseczką wyrzuconego na rzekę, śpi ano w swym łożu wśród sadzawki.	Nie wyliże się.	Nie!	Nie. Ponieważ spędziłem noc całą na rozsyłaniu listów: wyekspediowałem dwadzieścia pięć depesz dyplomatycznych. Gdym dziś rano wrócił do siebie, chciałem zasnąć, ale rozbolała mnie tak mocno głowa, że musiałem wstać, by się przejechać godzinę konno. W Lasku Bulońskim napadła mnie nuda i głód więc jestem; jeść mi się chce zabaw mnie.	Otóż jest!...	Panie Tristanie, niech Bóg cię wspomoże, zgubiłeś się bowiem i na tym świecie, i na tamtym. Kto zdradził pana, takiego powinno się rozerwać dwoma końmi, spalić na stosie; gdzie jego popiół padnie, tam trawa nie wyrasta i praca zostanie daremna; tam drzewo, zieleń umiera. Tristanie, oddaj królowę temu, kto ją zaślubił wedle prawa Rzymu.	Poczekaj... Będziemy wszystko albo prawie wszystko, co inni obracają na zbytek, oddawali dla dobra tych ludzi. Ty nie wiesz, ile szczęścia... Z tej resztki, którą dasz swej żonie, z tej najostatniejszej, zobaczysz, co ona zrobi.	Stary Drake jeszcze nie przyszedł?	Teraz kolej na synów! To można umrzeć ze śmiechu. Przymilałby się nawet pieskowi domowemu. To jest tem komiczniejsze, że Palamed nienawidzi żygolaków. I popatrz, jak on ich poważnie słucha. Gdybym to ja chciał mu ich przedstawić, ależ posłałby mnie na zbity łeb! Słuchaj, trzeba mi będzie przywitać się z Orianą. Na tak krótko jestem w Paryżu, że chciałbym tutaj zobaczyć się ze wszystkimi, którym inaczej musiałbym rzucać bilety.	Testament! To oczywiste, pan Noirtier chce spisać testament.	To chociaż go ona opuści, znajdą się jeszcze przyjaciele, zaręczam. Pozbądź się wszelkich obaw, gospodarzu drogi i nie ustawaj w pieczołowitości, jakiej stan jego wymaga.	Wiem o tym mówią o pani, że jesteś, powiem, grzeczna?	Za to można ucztować dwa tygodnie na Tortudze. Ja zaś mianuję ciebie, drogi Carmaux, moim spadkobiercą, ale uprzedzam cię jednak, że nie mam nic prócz trzech dublonów zaszytych w pasie.	Łączy ich wiele Wspólne zwyczaje, kultura, obyczajowość, poglądy na moralność. I to jest właśnie społeczeństwo.	A ja tam po co?	A któż porwał pańską żonę?	A to zaraz pójdźmy, aby przed nocą zdążyć.	A wielu kupców takich było?	A! panie mój! widziałem, jak dwa te strzały położyły dwóch ludzi i zdaje mi się, że widziałem także przez szyby, jak rąbał się z innymi.	Ale dokąd on dąży?	Ależ na miłość boską!...	Amen!	Ani mi się waż! Gdzie ona teraz?	Ciekawym, co czyta.	Co to siafu? czy to co gorszego od lwa?	Cóżeś znów waćpan uczynił?	Dowodów?	Hrabiego Ponimirskiego	I ja spróbuję.	I muszę się spowiadać O. Guariniemu.	I wymówił moje nazwisko?	Ja zostawiłem ich po drodze: Porthosa w Chantilly, z pojedynkiem na karku; Aramisa w Crevecoeur z kulą w ramieniu; Athosa na koniec w Amiens, pod ciężarem zarzutu o fałszerstwo pieniędzy.	Jakto? jakto? więc...	Jakże się w salonie tu znalazła?	Jakże tam?	Jednakże słońce...	Jestem istotnie szczęśliwy, no, bo powiedz...	Kajkaj (gw.) tu: włóczyć się.? Cięgiemcięgiem (gw.) pracowity.! Wygarniaj z pieca, a żywożywo (daw., gw.)	Milcz o stolicy twej ziemi!	Milczenie	Mimo to powiedz, o co chodzi.	Naturalnie, że o tych Solskich, których majątek sąsiaduje z browarem papy	Niestety, tak	O, ciekaw jestem czego mnie ksiądz będzie najpierw uczył? Chciałbym zacząć jak najprędzej, jestem spragniony wiedzy.	Otóż zauważyłem w ostatnich czasach, że kręci mi się tu w porcie i okolicach naszego pobrzeża parę podejrzanych indywiduów; jakieś przybłędy nieznanej proweniencji, uważacie?	Papierosika?	Porachujemy się z sobą!	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Przecie już zrewidowali wszystko...	Przeciw jej ojcu.	Przedtem byłem na okręcie, który, niestety, zatonął Jak się nazywa to miasto?	Przekłada widocznie ilość nad jakość. Pracy więcej, ale rezultat materialny podobny.	Santa Virgen del Pilar!Santa Virgen del Pilar! (hiszp.) wykrzyknął ksiądz, ujmując Lucjana pod ramię z macierzyńską pieczołowitością.	Spotkałem i jego. Słyszę, zrobiłeś mu awanturę. Wojowniczo jesteś tymi czasy nastrojony.	Szafot stanowi także część karnawału.	Szczególnie to ostatnie	Tak... Châteauroux.	To Kajdan, główny wódz, także wnuk Dżyngis-chana. Podobno bardzo srogi.	To dlatego, że odurzono ją dymem z konopi i opium.	To go sobie zostawisz. Po wsiach noszą takie płaszcze. Potrzebujesz spodnie i kapotę. Jak tylko zbębnimy dla ciebie te cywilne łachy, to mundur i spodnie sprzedamy Żydowi Herrmanowi w Vodnianach. On skupuje takie skarbowe rzeczy i rozprzedaje je potem po wsiach.	To nieprawda. On mnie zniszczył.	To taak? To ty jemu wpierw powiedziałeś?	To wiem, ale z domu?	Wstaw się za mną!	Wszyscy używają sobie szczęśliwi jeden Cezar zamęcza się za wszystkich panowaniem	Właśnie, w tym rzecz Pomyśl i daj mi dobrą radę.	Zwykłe zakończenie!	Śpiew zauważył Maćko.	„Umrzyków!”
Ależ tak, słuchałem, ile tylko mogłem, aby zbadać, co w niej jest tak nadzwyczajnego. Niewątpliwie, jest bardzo dobra...	Więc zamordowałem Sybillę Vane zamordowałem ją równie niewątpliwie, jak gdybym był poderżnął nożem jej drobne gardło. Róże nie są bynajmniej mniej piękne niż przedtem. Ptaki w mym ogrodzie śpiewają równie szczęśliwie. Dziś zaś wieczorem będę jadł z tobą obiad, później pójdę do Opery, a następnie, tak przypuszczam, będę gdzieś jadł kolację. Jakżeż życie jest nadzwyczajnie dramatyczne! Gdybym to wszystko czytał w książce, Henryku, zapewne płakałbym nad nią. Obecnie, gdy to zdarzyło się, i to mnie, wydaje mi się zbyt wzniosłe dla łez. Oto mój pierwszy namiętny list miłosny, jaki kiedykolwiek w mym życiu napisałem. Dziwne, że mój pierwszy namiętny list miłosny pisałem do zmarłej dziewczyny. Czy oni czują, owi biali, cisi ludzie, których nazywamy zmarłymi? Sybillo! Czy ona czuje, rozumie, słyszy? Ach, Henryku, jakżeż ją kochałem! Wydaje mi się, że to już lata minęły. Była mi wszystkim. Wtem przyszła ta straszna noc gdy grała tak źle i złamało się moje serce. Wyjaśniła mi wszystko. Było to strasznie patetyczne. Nie wzruszyło mnie to wcale. Uważałem ją za płytką. Nagle stało się coś, co mnie przestraszyło. Nie mogę ci powiedzieć co, ale było to okropne. Miałem wrócić do niej. Poczułem, że byłem niesprawiedliwy. A teraz ona nie żyje. Mój Boże! Mój Boże! Henryku, co mam robić? Ty nie znasz grożącego mi niebezpieczeństwa, przed którym nie ma żadnej ucieczki. Ona byłaby mnie ocaliła. Nie miała prawa się zabijać. To było samolubne.	Ależ ją zna Rzym cały i pytać niema o co zręczną jak najpiérwszy tanecznik Cezara, piękną jak Hebe, ale też dobrze przezemnie kupcom opłaconą, bo to towar nie tani, a jeszcze i wychowanie go kosztuje. Ile to ich zmarnieje i pójdzie na rynek, nim się jedna wyrobi! To perła panie, to przecie sława wrót Capeńskich! to całe utrzymanie moje! rzekł ożywiając się coraz	Ajajaj taka osoba i bezrobotny... Ale pewno nie dziś, to jutro, pan doktór w jakim urzędzie znowu co dostanie?	Wiem, z jaką radością mój pan zawsze pana przyjmuje u siebie i nie śmiałbym nigdy potraktować pana jak resztę bywających u hrabiego gości.	Dzisiaj krótko, piąte przez dziesiąte napomykam, bo mi pilno wracać Jak się zejdziemy którego dnia spokojnie, dowiesz się więcej. Ino to najważniejsze, że ów Majster, a Czarny Rafał, a Wojewoda, to wszystko jeden i ten sam człowiek, mój wróg okrutny, com go w myśli zwał Pielgrzymem. Ach, sprawiedliwy Panie Jezu, dozwól, aby go już raz złapano, coby więcej ludzi nie krzywdził. No, a ty z twoim gospodarzem nie próbowałeś skończyć? Przecie się już ciebie nie boi, niech cię puści, i tak go nie wydasz.	Ponieważ pański artykuł już się ukazał, nie będę wyglądał na człowieka, który schlebia władzy; możemy mówić swobodnie. Czy zrobi mi pan ten zaszczyt i przyjemność, aby zjeść ze mną obiad jutro? Finot też będzie. Lousteau, mój stary, nie odmówisz mi? Och, pan jesteś na pięknej drodze, drogi panie idziesz w ślady Dussaulta, Fiévée, GeoffroyDussault, Fiévée, Geoffroy	Nie dziwi to pana, że z zainteresowaniem przyglądałam się tej czarującej dziewczynie. Nieobojętnie też dowiedziałam się o tym, że łączy pana z nią nić wzajemnej sympatii.	Tu chodzi nie o irytacyę, albo o to, czy miłość jest głupstwem lub nie jest; idzie tu o moją przyszłość, którą ojciec dowolnie się rozporządza. Powiedziałam już ojcu wtedy, kiedy Zielenkiewicz mi się oświadczył, że nie myślę wcale iść za mąż.	W butelce pozostała resztka, która by wywietrzała. Mam szaloną odrazę do niedopitych butelek; prześladowałoby mnie to w łóżku; wystarczyłoby, abym nie mógł zmrużyć oka. Nasza gosposia jest, na honor, przednia kobieta, a jej szampańskie wyśmienite; szkoda by mu dać się ulotnić... Za chwilę znajdzie się w bezpiecznym schronieniu... o, już się nie ulotni...	A ja wiem o tym panu Tańskim. A co!	Co do mnie zgodziłabym się chętnie na to bo jak się zaczytasz, to zapomnisz przynajmniej na chwilę gderać po swojemu.	Czemu pan mówi: „jakżebym go miał nie znać?”	Ja nie żartuję	Jeżeli dziad mówi, żem się spóźnił, to może odjadę zaraz.	Nie wiem.	Nigdy jeszcze w życiu nie zdarzyła mi się tak głupia historia. Zajęli gmach, obstawili strażami wewnątrz, pracują jak opętani.	Przed chwilą. Nika nie można nigdzie znaleźć, a i po ciebie trzeba chodzić aż na folwark! No, chodźmy się bawić.	Także zwietrzały argument Nie ma żadnych bytów pozamaterialnych, tylko w ludziach jest silne pragnienie życia, instynkt zachowawczy. I on to fantazjonuje na temat przyszłości.	To jest... nie jestem związana przyjaźnią z żadnym, znam ich z opowiadania jednego z nich przyjaciół, pana d‘Artagnan.	To nie kazanie To perswazja. I nie tylko o wiek chodzi, nie tylko o wiek, panno Łucjo. Trzeba tu jeszcze wziąć pod uwagę, że właściwie jestem człowiekiem skończonym...	Obojeśmy wśród ludzi obcy, oboje przybłędy, gołąbko! I nie martw się, oczu nie wypłakuj. Nie dam ja tobie krzywdy zrobić. Stary jestem, ale sił mi starczy... Póki ja głodu ani biedy nie zaznam, póty i ty, gołąbko, wszystko będziesz miała. Cicho, cicho, panieneczko ty moja, kochanie ty moje, cicho... Gdy ludzie ci dokuczą zanadto, przyjdziesz do mnie, do młyna. Nieładnie tam u mnie i niebogato, ale głodu ni zimna nie zaznasz, ani braku serca... Las tam wielki, łąki szerokie, będziemy zioła zbierali, będziesz mi, gołąbko, pomagała ludzi leczyć... Zły język cię nie tknie, złe słowo nie obrazi... Dobrze nam będzie razem, przybłędom... Cicho, gołąbko, cicho...	A które czasem kończy się tak brzydko, kwasami, sprzeczkami Rozumiem wasze protesty. Wy, gruboskórni mężczyźni, widzicie w narodzinach miłości tylko jedno: kocha się albo nie kocha. Tak pospólstwo wyobraża sobie, że śpiew każdego słowika jest jednaki; ale my, które umiemy go słuchać z przyjemnością, wiemy, że jest dziesięć odcieni między słowikiem a słowikiem.	A więc pozbawiłbyś się snu dla swojej fantazji, a nie przez chęć sprzeciwiania się moim rozkazom?	Cóż, wszyscy zapewniają, że to sposób, aby potroić ten kapitał w ciągu jednego roku. Pan Danglars to dobry ojciec, umie liczyć.	Niech się niania dowie w sklepach, co to wszystko będzie kosztowało i powie mi, to dam pieniędzy... a tutaj ma niania na śniadanie.	Wiem, chcesz mnie zapytać, czy ta historia ma jakikolwiek związek z nami... ze mną?... Zupełnie nie. Słyszysz?... Absolutnie nie...	Bez księdza się nie obejdzie, kobietą jeno jestem i takiej mocy nie mam, jaką Jezus dał księżom! Łajdus on jestłajdus on jest ryzykant, hazardzista, karciarz. do dworu... Naści różaniec, broń nim grzesznika, póki nie przyjdę.	A dobrze, i ja go utopię w Motławie, w morzu, we krwi, w czym chcesz, jeno mi go daj! Ha, jak go dostać? Żebym konia tylko miał, tobym go dogonił, choć on już daleko, za miastem! Dalibóg, dogonię!	A owo co dzień bierzemy po garści jeńców. Żeby tak którego przekupić? Niechby udał, że od nas uciekł, a potem ruszył do króla.	A przebierz się waść w inne szaty, choćby i szwedzkie	A to zaraz pójdźmy, aby przed nocą zdążyć.	A zkądże pani wié, że to była pani Warska?	Ale mówi pan przecież Mówi pan, że ten młodzieniec jest włóczęgą, sierotą, że został opuszczony przez wszystkich.	Ależ, proszę pani, jakie pobudki może mieć pan d’Espard, aby pani dawać sumy...	Ba! Gdyby o to szło, zawsze stawiałbym na Stalky’ego przeciw ministerstwu spraw zagranicznych!	Bo Emilka ma tam z kimś coś do pomówienia.	Cicho Ukryj się, uciekaj, ktoś idzie! Maksymilian chwycił za motykę i jął bez litości kopać lucernę.	Cicho, Zośka, cicho. Nie rób już wymówek. Zmęczony dziś byłem strasznie i rozstrojony. Miałem takie dziwne zdarzenie...	Daj już spokój. Nie wiesz, co mówisz?	Dlaczego mówi pan, że musiał?	Ja cię zawsze, Właduś, lubię, ale dziś idź już	Jak to i rodzice?	Jak to musiał?	Krzychna! Powiedz to komu innemu!	Miło mi to słyszeć	Nasz władca, pan dziewięciu narodów, zapytuje cię, Nitagerze...	Nie śpię, jaśnie panie.	Niech mnie diabeł porwie, jeżeli nie wyglądasz nieco gorzej od jakiego rozbitka z palaczy okrętowych	No tak, każdy to samo śpiewa... Wiedz, że u mnie taki porządek: raz przewini, dostanie w kark, drugi raz nogą w siedzenie i won!	Och! spłacimy z pewnością kiedyś to szczęście jakąś okrutną zgryzotą.	Oczywiście! ale zjawisko jest typowe. Jestem jak najdalszy od niedoceniania filmu, ale mimo wszystko teatr pozostanie teatrem, teatr daje artyście inne możliwości, przede wszystkim bezpośredni kontakt z widzem, a to z punktu widzenia psychologii twórczej...	Oj, nie ma	Pani przyjaciółki będą się czuły pokrzywdzone, jeżeli je pani tak zostawi	Po co? po co się ma odrywać? będzie nas tam dosyć bez niego.	Powiedziałeś jednak, że nazywasz się d’Artagnan.	Powędrujemy, jeśli nam każą; widzisz zresztą, że nie sami płyniemy.	Tak właśnie, Najjaśniejszy Panie, najmniejszej niema wątpliwości; wezwali go więc, aby się usunął, na co odpowiedział, że sercem jest muszkieterem, oddanym duszą całą Jego Królewskiej Mości, i pozostanie z panami muszkieterami.	Tak, ją. Na szczęście nie samą. Towarzyszyła jej córka tego zbója, Gajdy, i	Tedy, mój chłopcze, powiedz, czy przyjmujesz moją wolę i czy chcesz się do niej zastosować?	Tu już mała woda teraz popłyniemy przez podwórze, a potem panna będziesz bezpieczna, jak w komodzie swojej matki.	Wróci pan... słabszy.	Wywróciliście coś?	Z przyjemnością słucham i nic już nie mówię.	Za dwie niedziele najdłużej. Potrzebuję się jeszcze z panem podkanclerzym koronnym rozmówić i z panem podskarbim, listy Ruszczycowi przygotować i instrukcje mu dać. Wszelako bądź gotów, bo się będę spieszył.	Zdajesz się być zaniepokojona... Może co się stało, a wy ukrywacie przede mną?...	Znam typy tego rodzaju takie bawidamki. Nie znoszę takich.	A piękna Warszawa?	Ależ, panie naczelniku!...	Bo deszcz leje. Psy siedzą gdzieś w kącie.	Bo wtedy dziewczęta obejmują cię jedną ręką za szyję, a drugą sięgają ci do kieszeni, nazywając cię najmilszym. Nieprawda, Jasiu?	Czeka na odpowiedź, jaśnie panie.	Cóż tam słychać w domu, u ojca?	Danveld mówił tak: „Często szatan zdradza swych sług, więc może odmienił Jurandównę”.	Fiu	I ten medalion jest całym prezentem przedślubnym?... Niezbyt hojny narzeczony: kocha jak trubadur, ale...	I tylem zhandlował...	I tyś uwierzył?	Jasiek!	Jeńców prowadzą! jeńców prowadzą!...	Jutro po radzie wojennej.	Kto łże, ten wszystkim łże.	Matko Święta... a cózeście wy za cłowiek taki miłosierny!	Najf	Niech będzie ale skończmy już.	No, chociażby z pańskich zalotów do Donki.	O! Są powody, są, panie skarbnikowiczu i zapewne dość ważne, kiedy mnie aż przymusiły do zrobienia przykrości temu, którego, zaprawdę mówię, niemało sobie poważam i szacuję.	O, młodo a pstro! mruczał.	Oczywiście	Panowie, baczność! Uważam, że Trestka chce ściągnąć każdemu z nas po jednym zajączku dla zwiększenia swego tryumfu	Patrz na jej skręty.	Poszukaj mi go i znaleźznaleź (daw.)	Przesadzasz	Samentu bardzo cenię twoją nadludzką odwagę i mądrość. Opowiedziałeś mi tyle ciekawych rzeczy, że zaprawdę sam nabrałem ochoty do oglądania jaskiń i kiedyś może popłynę razem z tobą do Synaj.	Stoi, stoi! Mów waść!	Szkoda! Szkoda!	Taniec, Patriota zapytał mnie.	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem!	Wątpię. Ten pokój jest równie pozbawiony wyraźnej indywidualności, jak i jego właściciel.	Własną piersią wykarmiłam! Ach! Ach! Ach!
Przeciwnie Dowiódł tem inteligencji. Zrozumiał, że ja, przy swojej wrażliwej naturze, byłbym uległ wpływowi Chopina. To nie ma znaczenia, wobec tego że bardzo młodo porzuciłem muzykę, jak wszystko inne. A zresztą, człowiek nadrabia wyobraźnią są zawsze ludzie którzy go słyszeli, którzy mogą dać pojęcie. Wreszcie Chopin był mi tylko pretekstem, aby wrócić do strony medjumicznej, którą ty zaniedbujesz.	Tym lepiej. Zatem między nami jest rzecz do omówienia i chcę to zrobić prędko, bo zależy mi na przyspieszeniu pierwszego numeru. Pozwolicie, kolego, że do was zadzwonię w najbliższych dniach. Oczywiście wolałbym mieć do czynienia z wami niż z Berskim. Cieszę się, żeśmy się spotkali.	Nie, panie Tristanie, nie puszczaj się na to niebezpieczne poselstwo; pójdę za ciebie, znam dobrze mieszkańców zamku.	Więc zagraj teraz powitanie Tylko proszę cię, niech to będzie ostatnie powitanie bo już nie jesteś tak młody. Pamiętaj, jeżeli się w tym roku nie ożenisz, znać cię nie chcę... To nawet niezdrowo...	Nie żądam niczego. Ale wolno mi oczekiwać od ciebie otwartości.	No dobrze, rozlało ci się. Ale rozlać mogłeś tylko zupę albo sos, nie zaś frankfurcką pieczeń. Przecież przyniosłeś mi taki kawałeczek, co brudu za paznokciem. A gdzie podziałeś strudel?	No to przyjdź na róg mnie wykupić. Jestem winna za kawę i nie mam ani grosza.	Czyż pan wyobraża sobie, iż twój syn byłby na tyle głupi, aby zaniedbać drukarnię, nie mając czego innego w głowie? Jest na drodze, zwierzył mi się, fabrykowania papieru po trzy franki ryza, gdy obecnie wypada ona dziesięć...	Albo „kochanką”? Nie, pani. Ja się w pani nie będę kochał, nawet się nie będę umizgał. Może (a nawet z pewnością!) napiszę jaki misterny sonet na wieczną cześć włosów pani, ust, oczu, ale stąd do miłości olbrzymi kawał drogi. Będzie to może ładne jak u Owidiusza albo Petrarki, ale zimne...	To dobrze, bo gdyby było bliżej, mogliby z zamku knechtówknecht nie tylko nie nadążą, ale i krzyku nie usłyszą.	Ty jej nie znasz Nie policzy żadnych kosztów, bo przecie wyrównałam je swoją pracą. Obraziłaby się śmiertelnie na samą wzmiankę o tym. To bardzo zacna kobieta. Boję się czegoś innego: że nie uwierzy w te zaręczyny.	I waszmość to na własne uszy słyszałeś?	Nie mogę tak myśleć, bo mi to mama już wiele razy powtarzała...	Przepraszam pana na chwilę, skończę z pacjentem i pójdziemy razem do mamy. Borowiecki usiadł pod oknem i rozglądał się po małym gabinecie, zapchanym sprzętami i przepełnionym zapachem karbolu i jodoformu.	To dowodzi że Ayrton postradał rozum o wiele później, niż sam sądzi.	W takich warunkach ja także byłabym zdrowa, wesoła, zadowolona, mogłabym tańczyć, nie tylko chodzić, pełną piersią oddychać, słowem, żyć! Prawda, Tereniu?	Wiesz, że to zastanawiające! Ten człowiek myśli o zagadnieniach abstrakcyjnych, umie rozumować logicznie i doskonale zna znaczenie takich wyrazów, których prostacy nigdy nie używają. Dam głowę, że kryje się w tym rzeczywiście jakaś tajemnica.	Żebyś tylko ty, Horst, pierwej się nie przejechał!	A to nieładnie! Powinna stać na stoliku razem z dziećmi. Tak zawsze panie robią na wiledżiaturze...	Dobrze. Dla udowodnienia mych uczciwych zamiarów, powiem to. Szukasz pan niejakiego Leroy Mitchela, a jeśli tak jest, to ja mogę powiedzieć, gdzie go pan znajdziesz w ciągu paru godzin, albo w najgorszym razie paru dni.	Franciszek?.. to nie podobna! Cóż to on zrobił takiego?	Posłuchaj mnie a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je mógłby uczeń szkoły elementarnej.	Panie hrabio tej sakiewki dotykała ręka człowieka, który ocalił naszego ojca od śmierci, nas od ruiny, a nasze imię od hańby; człowieka, dzięki któremu my, biedne dzieci skazane na nędzę i łzy, dziś możemy słyszeć, jak ludzie unoszą się nad naszym szczęściem. Ten list ten list napisała jego ręka w dniu, gdy mój ojciec podjął rozpaczliwą decyzję, a ten diament siostra moja otrzymała w posagu od szlachetnego nieznajomego.	A teraz się nie boisz, hę?	Ach, czytasz święte protestanckie maksymy. To starym niemieckim obyczajem wyszyto i powieszono.	Ach, wy, młode diabły! Z tego mogłoby również wyniknąć, że cała historia z lichwą jest również	Ale możeż być żebyś ty! ty! nic nie dokazała?	Ależ naturalnie! Niech Mistrz rozkazuje! Chociaż wiemy od pana Terkowskiego, który jako wtajemniczony twierdzi, że pan posiada tajemniczą moc, a zatem...	Bo mi cię żal, że się kochasz w Żydówce.	Co mi tam Waskowski! Mówię to, co myślę. Wiem jedno: odejmij nam to	Do ostateczności? Przepraszam, ale dlaczego niby podróż ma być ostatecznością?	Dobrze, dobrze ale jeżeli tam będzie więcej szlachty?	Idźcie z Bogiem, a pomyślcie, cośwa wama railicośwa wama raili polecać, rekomendować, swatać.... Powiecie, to z wódką pójdę do pani matki i jeszcze przed Godami sprawim wesele...	Ja nie wiem dziś: przybysz..	Jużci jego. Ten ci choroba zabiegł nam drogę. Jędrkowi dał czterdziestkę, mnie czapkę wbił na łeb, żeby mi lepiej oczy zamydlić, i zara począł z góry:	Nie jeszcze, panie, ale wkrótce przybędzie...	Nie po raz pierwszy czytać je będę	Niech ich pioruny spalą kajdaniarzy, psiakrew, oni zarabiają, a my jak psy z wywieszonymi ozorami ze zmęczenia latamy od pożaru do pożaru.	No, jednak pan Cezary mieszka i nie boi się?	Och, znane, arcyznane, od lat mnie tem częstują	Ojczym daje pieniądze, ja tylko poręczam	Ona kobieta była z tych, co zgadują sny. W noc jedną, gdy leżała w łóżku, schorowana, nękana gorączką, nagle przyszła do niej senna zmora, zastukała do okna i zawołała: „Wdowo Whitgift! Wdowo Whitgift!” Kobieta, słysząc szelest piór i głos piskliwy, myślała, że to czajki nawołują, ale w końcu wstała, ubrała się i otwarła dźwierze w stronę trzęsawiska... A wtedy posłyszała wokół siebie jęk i troskę, trzęsące światem jako mocna frybra, więc poczęna wołać: „Co to takiego? Ach, co to takiego?”	Sądzę że niebawem zacznie pan brać lekcje jazdy; za kilka tygodni z przyjemnością wybiorę się z panem na spacer.	To szkoda! Chrzcił on i konfirmował wszystkie moje dzieci!	Uważałem, ojcze, że mama nie bardzo lubi, abyśmy się zbliżali do niej publicznie Jesteśmy za duzi.	Więc bądź co bądź naszemu księciu Konradowi najlepsza gwiazda świeci, bo ten słyszę, serce ma kamienne a ręce żelazne... Życie ludzkie mu za muchę nie stoi... Z duchownemi też jak go słuchają dobry, jak się ostro stawią, i...	Wszyscy, bez uroku, jesteście wysocy, ale wydaje mi się, że to całkiem porządny młodzieniec.	Zapowiada się na ponurą historię, jeśli wierzyć pańskiej bladości; drży pan.	Ćwierć procentu... to jest zawsze bardzo piękna sumka!	A chcesz się upić?	A cierpliwość?	A jak ty się masz, mości Silver! Dziękuję, bardzo dobrze! jak mówisz...	A w mieście? co mówią w mieście?	A! Prawda!... Zapomniałam, że pan jest żonaty. Ale czy żona pana pragnie tak bardzo obecności pana w Zakopanem?	Ach, jakżebym chciał zobaczyć te owoce pańskiej cierpliwości i pomysłowości!	Aj, aj! aj waj! Jak ja będę mówić, kiedy oni tak krzyczą! Tak krzyczą! I tak łają!	Ba	Była Lotka, był i Doskocz.	Byłem dzisiaj w kancelarii i lala (gw.)	Bądź spokojny.	Cygan wszystko wié, dobrodzieju! obojętnie mruknął dowódzca bandy.	Czy ten, kto się boi, musi być winien?	Dlaczego?	Do niego, z pewnością, do niego Kardynale, ja muszę mieć jej listy.	Dobrze strzelacie obaj i zwierzyny mnóstwo	Dziś w nocy umrze Sintram!	Fe! Któż by tam myślał o żabie!	Gdzież w krzyżowych wojnach, w wojnach jakichkolwiek, które zrodziły ślachtę, jest spełnienie owej missji	Geniusz!	Gorzej Szwedom! źle im było warzyć strawę tej nocy, gorzej będzie przyszłej.	Handel mówiła zdławionym głosem.	I miałby rację, do licha!	Jakto?	Jeden Petrek głowę da.	Jedno i drugie monstrualne	Jego sprawa?	Jest jeszcze Fela Janocka, stryjeczna siostra mojej pani; bardzo miłe dziecko, ma z osiemnaście lat. No, jest Ochocki...	Jutro nad ranem.	Kto przyjmie złodziejskiego parobka!	Niczego	Niechże jej Bóg da zdrowie	Nieprędko stara ta łódź nowych znajdzie mieszkańców. Mówią, że przynosi nieszczęście.	No, więc zgoda!... podajmy sobie ręce i bądźmy przyjaciółmi!	O nieszczęsna godzino!	On!...	Panie Aronnax czy jesteś gotów do drogi?	Panie prezesie, panie prezesie, ten łajdak co on zrobił, ten gałgan Tuszyński, ten!	Pozory, Społeczeństwo powiedział kiedyś Paweł Krzysztofowi	Tak jest, ten sam, co zrobił muzykę do pańskiego hymnu, który wczoraj Aza w świątyni Izydy śpiewała. On u mnie pracuje. Przygarnąłem go...	Tak. Jutro o drugiej mamy rewizję kasy.	Trzeba się zabezpieczyć!	Trzy miesiące byłam	Uważaj pan niech pan liczy się ze słowami!	Uważaj, Szczurku!	Wasza książęca mość!...	Więc co robisz?	Wyleczy się może!	Z ilu też osób składał się ten dwór?	Zdaje mi się, że pani Frumet?	Święty Trybunał.
Nie mniej nad innych, ale pono i nie więcej Albo waszmość znasz sam siebie? Ja to tylko wiem, że pókim młoda, a krasy trochę jest, ona za wszystko płaci, nie stanie jej, pocznie się wypominanie, żem ani mienia ni imienia nie przyniosła, a ja na to się narażać nie chcę, i za mąż iść nie myślę.	To prawda, masz słuszność, mój ojcze. Istotnie, odgłosy tego świata nie powinny w tej szczególnej chwili zamącać jego umysłu. Jeśli jednak wspomniałeś o spokoju, to rozumiejąc jego głębszy, a istotny sens, nie podobna wyobrazić sobie, aby ktokolwiek z nas mógł w obliczu śmierci posiadać spokój doskonalszy od tego, na który zasłużył sobie czcigodny ojciec. Doprawdy, mało komu danym jest opuszczać ten doczesny świat ze świadomością spełnienia dzieła równie doskonałego i trwałego. Ty zresztą, wielebny ojcze, tyle lat spędziwszy u jego boku, najlepiej możesz ogarnąć i pojąć to, co nam, dalej stojącym od jego osoby, tylko w niedokładnych kształtach się zarysowuje. Z prawdziwym wzruszeniem patrzę na ciebie, mój ojcze, niegdyś mój synu. Kiedy sięgam pamięcią do dni, gdy obok siebie żyliśmy we wspólnocie, wydaje mi się, jakby od tych chwil cały wiek upłynął.	Któż to powiedział? Wiesz przecie, że je kocham, ubóstwiam! Ozdrowieję natychmiast, gdy je zobaczę... Idź, dobry sąsiedzie, idź, drogie moje dziecię; jesteś taki dobry, chciałbym ci podziękować, ale nic ci dać nie mogę oprócz błogosławieństwa umierającego. Ach, chciałbym widzieć choć Delfinę! Powiedziałbym jej, żeby ci za mnie zapłaciła. Choć tę mi przyprowadź, jeżeli druga przyjść nie może. Powiedz, że przestaniesz ją kochać, jeżeli przyjść nie zechce. Ona cię tak kocha, że przyjdzie niezawodnie. Pić! Wnętrzności mi płoną! Przyłóżcie mi cokolwiek do głowy. Dajcie tu rękę mej córki, to mnie zbawi, czuję... Mój Boże! Któż im powróci dobrobyt, gdy ja umrę? Chcę pojechać dla nich do Odessy! Do Odessy robić makaron włoski.	To dobrze, nieprzyjaciołom wolno brać, ale jeżeli i swoim bierzecie, toście hultaje, nie szlachta. Co z tymi końmi czynicie?	Przychodzę się pamięci pani polecić, wiesz pani zapewne, że jadę. Smutno mi tak miły dwór opuszczać, ale są konieczności. Szczęściem spodziewam się, że to nie potrwa długo.	To już Panu Jezusowi ostawmy, którego z nas i kiedy ma zabrać z tego świata Ino to wam przyszedłem powiedzieć, że nie musicie się już troskać o swego Staszka względem naszej Baśki, bo nie chcąc cudzego dziecka przeciw ojcom buntować, a swoje w cenie mając jak złoto, wyprawiłem dziewuchę z domu i już jej wasz syn, póki żyw, nie uwidzi.	Ależ, Oriano, nie dziś! Obejrzysz to jutro	Doi ją i doi kiej głodną krowę, to i nie dziwota, co zjałowiała.	Nie boli! Jednaka nas krzywda spotkała, to i bolenie jednakie.	Powiedziałeś to w taki sposób, jakbyś nie zgadzał się ze stanowiskiem swego ojca?	Tak, tak, to ten sam... To pan wyruszyłeś przed ośmiu miesiącami ze swoich stron rodzinnych, aby szukać szczęścia w stolicy?...	Niestety, ciężkie nowiny. Król miłuje ją i pragnie jej wesela; ale od czasu twego wygnania, ona usycha i płacze za tobą. Ach, czemuż powracasz ku niej? Żali chcesz jeszcze szukać jej i swojej śmierci? Tristanie, miej litość nad królową, ostaw ją w spokoju!	A Rafał Ezofowicz to twój ojciec?...	Bez strach! Ja byłam już raz nad stawami, wiesz, tam za Kamienną Wolą, ale takem się wody zlękła, że gnałam co sił do domu. Ty byś tak samo drałowała, bo woda czarna jak szuwaks i aż w piętach drze, jak się na nią spojrzeć.	Jak to, ojcze, mam powiedzieć...	Jeszcze jeden dowód, że to konspiracja!	Nie, za darmo jej nie dam; coś przecie za tak wielki skarb w zamian muszę dostać.	No, to w drogę.	Pozwoli pan, nasze wyżyny, jak pan się wyraził, to rzecz bardzo względna i wymagająca szerszego omówienia	Prawdę mówi Maciek Borkowicz o! święte to słowa... Ta nas jedność zgubiła...	Teraz mów gdzieś to się tak podrapał?	To prawda. Wiadomo panu może, iż jestem zaręczona z przyjacielem pańskim?	Toteż to! Dziwnie im szczęście sprzyja	U mnie nie ma żadnych cudów, Albercie: tylko liczby i rozsądek. Niech pan posłucha: kradnie każdy intendent, ale dlaczego kradnie?	A teraz tak: we środy i w piątki tutaj o ósmej wieczór odbywają się zebrania. Pogadanki, dyskusje, referaty. Trzeba na to przychodzić. Policji nie włazić w oczy, bo chociaż zebrania te odbywają się pod całkiem legalnym pozorem kółka samokształceniowego przy Związku, trzeba unikać wzbudzenia podejrzeń. Na wszelki wypadek wystawię wam legitymację związkową.	Ale szalone i nie jeden zapragnąłby z nich korzystać,	Ciepłego? Jakiś litościwy wachman, ma serce. Przeważnie zabraniają. Zastrzelony, to niech leży.	Nie, jeszcze nie; mam ponadto te oto weksle, płatne do końca następnego miesiąca, które nam przekazała firma Pascal oraz Wild i Turner z Marsylii, chyba z pięćdziesiąt pięć tysięcy franków. A ogółem wypada dwieście osiemdziesiąt siedem tysięcy pięćset franków.	A propos! jakże tam jest z tym twoim procesem, panie Benedykcie, który ci ta szlachta... jakże się nazywa?... wytoczyła?	Chociażbym rad coś o tem powiedzieć nie wiem nic cale. Zdaje się że Biskup go chce mieć przy sobie.	Dasz mi najuroczystsze słowo, że nikt nie dowie się z jego przyczyny o miejscu, w którym się schronimy.	Do kroćset, mości kpie, oberwiesz kije, jeżeli mnie nie puścisz; a jeśli będziesz mnie wyzywał, przystroję ci twoją szpetną twarz w maseczkę z mojej pięści.	Ja zaś miałbym spać w taką noc! Toż bym sumienia nie miał! Lepiej czuwać na ordynansieordynans (daw.)	Na Boga! dość będzie miała czasu się tem uradować, gdy ją po ślubie, o nim uwiadomiemy Sprzeciwiać się przecież nie mogą?	Nikt mnie nie posyła, sam od siebie przychodzę i proszę najpokorniej waszą królewską miłość, by mi snadnie raczyła udzielić posłuchania w sprawie niezmiernej wagi.	A ty nie balowałaś?	Czemu pan nie chce powiedzieć tego wszystkiego mojemu mężowi?	I tak sobie, przecież za taki interes mógłby grubo zarobić. Ja sam dałbym dwadzieścia tysięcy bares geldbares geld (z niem. bares Geld)	Ja czuję... jak tam jest strasznie cicho...	Jeszcześ mu nie zapomniał?... Pamiętaj, że odejdę...	Lepiej pijmy za powodzenie pańskiej sztuki.	Nie wzywaj pan imienia przeklętego nadaremnie!	Nie, nie!... tylko myślałam, że ty... od narzeczonej swojej nie odjedziesz...	O ważnych rzeczach! Dobrze, pomówimy o tym jutro. Dziś nie mam czasu.	Sam nad tym nieraz się zastanawiam, czy nie jesteś czasem duchem, a niekiedy złośliwym chochlikiem	Tak jest.	Tego ci nie przyganię. Twoja śmierć albo jego!	Wszak nie ty, Agnieszko?	Wychodzą z miłości i wychodzą za tych, których kochają.	Za łóżkiem.	Znowu ty! Sądziłem, że wybuch cię nie oszczędzi.	Co, toniemy? Uspokój się... Czas, żeby przemieścić się z górnej groty, w której się znajdujemy, do niewielkiej groty położonej na dole, wpół otwartej na morze, do której można się dostać przy niskim stanie wody... a którą znają wszyscy zbieracze małży... Ach, jeszcze dziesięć sekund... przepływamy... przejście jest wąskie, tylko na szerokość łodzi...	A wiec któż? I gadajże do kroćset diabłów, ty głupcze!	Ależ książka była przez całą noc w moim pokoju.	Bo zabierze pana stąd policja wprost do więzienia	Cyrus Smith i Ayrton bez trudu odnaleźli wejście do Krypty Dakkara i zatrzymali się przy ostatniej skale, tworzącej rodzaj nadmorskiego progu.	Ja, N. Panie jestem w tém zdania W. K. Mości.	Mamrot, latawiec i jedno biedro ma grubsze.	Nieźle, jak na Finota	Panie Stefanie! sądziłam, że jesteśmy przyjaciółmi!	Po cóż mi było żyć bez ciebie!	Pod niektórymi względami ma pan przesadnie wyczulone sumienie	Tak. Niech ich poczta Abdullahiego zabierze sobie do Faszody. Nam spadnie ciężar z głowy. A gdy Smain tu powróci, upomnimy się u niego o zapłatę.	Toteż wie pan co: rozstańmy się na dworcu w Nicei. Dobrze?	Wiem.	A dlaczegóż tak postąpili?	A mam	A ten drugi pan?	A widzisz moje biedne dziecię, możeby ci kolońskiej wódki, alboby ogrzanie pomogło.	Ach, pani najchętniej!	Ależ upewniam panią, że żadnych. Wyświadczyłem mu kilka grzeczności, kolegowaliśmy, oto wszystko.	Będzie władała młodym.	Chwała Bogu! Chwała Bogu!	Cicho, kamracie, nadchodzą!	Czy wierzysz że kobuzy zawsze zjadały gołębie, kiedy je napotkały?	Czym?... Ot, pokochaj mnie troszkę.	Dlaczego?	D’Artagnan przecząco potrząsnął głową i spiąwszy konia ostrogą, ruszył z kopyta.	Gdzie ten nowy? Równiej stój, pokrako. Laluś! Zaraz pewnie dostanie morskiej choroby.	Generał strzelił sobie w łeb.	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	Kondycja ludzka	Kołtuny znają wszystkie dowcipy la Fontaine’a	Mała, czarna, szczupła. Pozornie chuda. Z rana w sukni pod szyję bardzo powabna.	No co? Jakże tam, załatwiłeś swoje sprawy u Jaszuńskiego?	No... wszystkiego dobrego wam. Wasyli... wszystkiego dobrego.	O! Są natury tak niedomyślne!	Pan wychodzi?	Podobno wojewodzińscy spichrz miejski napadli szlachetnego patrycjusza zakłuli, dziewkę uczciwą porwali, dwóch pachołków zastrzelili...	Przyjściem zawczesnem obawiam się obudzić Waszą Królewską  Mość.	Przyszedłem tu w interesie pańskich najbliższych	Pójdziesz precz!	Skąd waść wiesz?	Tak	Tedy w czterech dniach, w sobotę, w Lipkowie? Znajdziem się przed karczmą, a teraz z Bogiem!	Zapewne, bo jakże inaczej?	Zawsze myślałem...	Zdaje się, że po prostu odkryto jakiś bonapartystowski spisek.	Zgoła jak ów Cincinnatus.	Zwłaszcza magnatowi-arystokracie. Prawda?
Do Perejasławia, jak ci to powtarzam. I pewnie byłby tu razem z nami przybył, gdyby nie to, żeśmy czasu posyłać po niego nie mieli, chcąc zaraz iść ci z pomocą. Nic on jeszcze nie wie o twoim ocaleniu i za duszę twoją co dzień się modli	Panie de Villefort Zdarzają się okoliczności, kiedy nie oglądam się na ludzkie względy. Gdyby pana córka popełniła tylko pierwszą zbrodnię i gdybym zobaczył, że planuje następną, powiedziałbym wówczas: „Proszę ją przestrzec, proszę ją ukarać, niech spędzi resztę życia w jakimś klasztorze, niech płacze i modli się”. Gdyby popełniła drugą zbrodnię, powiedziałbym panu: „Panie de Villefort, oto trucizna, na którą nie ma żadnego antidotum, nagła jak myśl, szybka jak błyskawica, śmiertelna jak uderzenie piorunem; daj jej tę truciznę i każ jej ją zażyć, polecając duszę Bogu. W ten sposób ocali pan swój honor i życie, ponieważ ona przyjdzie także do pana. Już ją widzę, jak czule przemawiając, z obłudnym uśmiechem zbliża się do pańskiego łóżka. Biada panu, panie de Villefort, jeśli nie uderzy pan pierwszy!”. Oto, co bym panu powiedział, gdyby zabiła ona te dwie osoby. Ale jej oczy oglądały trzy agonie, była świadkiem trzech śmierci, klęczała przy trzech trupach; taka trucicielka musi zostać ukarana! Pan mówi o swoim honorze? Niech pan zrobi, jak mówię, a czeka pana nieśmiertelność!	Co! Pan nic nie wiedział? Słusznie by się należało, aby pan coś przesłał chirurgowi, który wedle prawa i sprawiedliwości nie powinien był nic mówić. Ale, aby sprawić przyjemność, poszedłem do niego, opowiedział mi wszystko...	Nie, Rożenku. Jest to ciało zbiorowe, zajmujące się zajmującym zajmowaniem tym, co zajmuje jego członków, nader ugrzecznione, a przeto zażywające niezwykłej estymy u ludów daleko zamieszkałych albo w ten czy w inny sposób dzikich. Pojęcia nie masz, mój chłopcze, jaki podziw wzbudza Akademia Francuska w baronach niemieckich, pułkownikach wojsk rosyjskich i milordach angielskich. Ci Europejczycy cenią jeno naszą Akademię i nasze baletnice. Poznałem raz przypadkowo pewną księżniczkę... macedońską, powiedzmy, i to wielkiej piękności, która przejeżdżając przez Paryż rozbijała się na gwałt za byle jakim członkiem Akademii w tym celu, by bez względu na jego wiek i warunki złożyć mu w ofierze swą cześć dziewiczą.	Powiadają że i pan Sapieha lubi w dobrej kompanii pociągnąć. Nie dziw! każdy zacny człowiek to lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere myśli dla ojczyzny żywią, boją się wina, żeby się z praktyk nie wygadać. Radziwiłł brzezinowy sok pija, a po śmierci będzie smołę pijał. Tak mi Pan Bóg dopomóż! Zgaduję to snadnie, że się z panem Sapiehą pokochamy, bośmy do siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego albo jak para butów. I przy tym on jeden regimentarz, ja drugi, ale już tak tu wszystkie sprawy urządzę, żeby jak on przyjedzie, wszystko było gotowe. AmbicjaSiła rzeczy na mojej głowie, ale cóż robić! Nie ma kto w ojczyźnie myśleć, to ty myśl, stary Zagłobo, póki ci pary w nozdrzach. Najgorsza sprawa, że kancelarii nie mam.	A wiesz, że masz słuszność mnie to na myśl nie przyszło.	Ale masz pan nad nim mitrę, czego ci inni nie mają.	Ależ, o święty mężu, tyś nie winien całemu nieszczęściu! Obym ja mógł być twą ofiarą!...	Babka nie jest pewnie dla ciebie zbyt czuła, jak sądzę?	Czy nie lepiej byłoby użyć cząstki tych skarbów na zasilenie kasy państwa i podźwignięcie Egiptu z niedoli, w jakiej jest dziś pogrążony?	Ha Bandzioszku, osiołku, nie prowadzisz konkluzji in modo et figura. Od czegóż mamy suppozycje et parva logicalia. Pannus pro quo supponit?	Mam ja z tobą na pieńku, Szary Bracie. Czemuście nie przybyli we czwórkę na moje wezwanie? Wołałem was przecie tak dawno!	Nie przypuszczam być może, za pomocą swoich piastrów uczynisz ich jeszcze o wiele nieszczęśliwszymi.	Nie, nie!	Niech mama nie daje! Jeżeli ojciec nie dba o swoje zdrowie, to myśmy powinni.	Nigdy mi nie zabrania, proszę pani.	No tak. Wy macie jednego nauczyciela, a my stu. At, co tu mówić. Ja panu tylko powiem, że wy wszyscy nic o nas nie wiecie i już.	O niedźwiedziach proszę nie zapominać Mogę sprzedać cztery zwyczajne i dwa białe niedźwiedzie.	Otóż słuchaj. Nie trzeba pieniędzy, powiada on, to niepoważna przeszkoda. Państwo może wypuścić obligacje. Na sto, na dwieście milionów złotych. Płacić obligacjami i koniec. Obligacje oprocentować na cztery od stacztery od sta (daw.)	Po to, matusiu, aby ludzie przed czasem nie podpatrowalipodpatrować (gw.)	Słusznie Pogoda piękna, słońce świeci, szkoda każdej chwili spędzonej w mieście, a nie na hali.	Nazwiska jego nie znasz	Nie turbujcie się, tatusiu; dy ja prawie krakowskie dziecko tylem tu lat przesłu...	Nie, panie Michale, kocham cię jako źrenicę oka, ale ty sobie tę Billewiczównę z głowy wybij.	Nieczęsto będziesz żeglował na rybackich łodziach. Trzeba powiosłować... ale nie potrzebujesz tak się wysilać przy wiosłowaniu. Chciałbyś mieć taką łódkę na własność?	O nie! pan wiesz dobrze, iż zaniedbałby raczéj wszystkich obstalunków, aby tylko panu usłużyć. To go tylko martwi, iż musi brać za to pieniądze, ale ja mu powtarzam, że pańskie dukaty przynoszą szczęście i to prawda.	O, sprawiłbym wielką przykrość ojcu, gdybym się nie ożenił z panną Danglars.	Przeważnie ciocia Dora i kilku kolegów. Ciekawym, kto im dał mój adres tutejszy. Myślałem, że będę spokojny. Nienawidzę listów i sam nigdy nie pisuję, chyba z konieczności.	Przyszłość objawiają nam bogowie i od bogów dana nauka... są chwile w których się ona przed nami odsłania, są dnie ciemne kiedy ją dójrzeć trudno... i Sybille nie codzień wróżyły...	Wolna i nieprzymuszona? To bardzo ładnie; ale czy nie będzie to co szkodzić nietkniętej reputacji twojej, kiedy się o tym dowiedzą w Tarnowie?	Trzebaby powracać bo ksiądz Biskup czasem mnie do małych posług używa, to mu tam będzie tęskno za swą starą miotłą.	„Interesiki”, jak nazywał je pan Bujanower. Przedstawiał się: „Bujanower jestem, Leszno trzydzieści dwa, dom własny”. Więc mieszkałem tam w barakach, drewnianych barakach, podzielonych na rodziny zwisającymi kocami. Rysia spała koło mnie. Gdy budziłem się rano, wyciągałem przez koc rękę do Rysi i mówiłem: „Dzień dobry”. Była też mama Rysi. Gdy wyciągnąłem pewnego razu rękę, natrafiłem na mamę. Bała się. Rysia miała przecież szesnaście lat. Gdy Rysia widziała pana Bujanowera, krzyczała, dusząc się od śmiechu:	A przebieraj się pan. Ja tam nieciekawa. A odzienie pańskie tam, w sionce.	Ale wybaczy pani, dlaczego pani powiedziała przy wzmiance o inteligencji pana Swojskiego „podobno”?	Ale, mój drogi Lolo, ja tęsknię za pana fotografią.	Ależ naturalnie, panie doktorze. Zaraz pomówię z narzeczoną.	Czego to się dowiaduję Przepędzę tego niecnotę.	Dosyć Niechże sobie teraz uwalniają najemne pułki... niech podpisują traktaty... niech kryją się przede mną jak niedoperzeniedoperz	Gdyby mi tedy przyszła ochota zapewnić wam los co się zowie świetny, zgodziłybyście się?	I o chwale Pana Boga! dodała Antyfona.	Jak się nazywasz?	Radzę ci po dobroci, usuń się z moich oczu, zanadto ci język lata! Spomnij ino, że ja mam przednie leki na takową chorobę... Zuchwalec jakiś!	Rozumie się.	Skąd ja mu szafranu wezmę!...	Sądzę, bracie Samie, że należy nam rozmówić się z nią stanowczo.	To ten sam...	Z dawnych kundmanówkundman (z niem.) przerwał mu Wokulski, coraz szybciej chodząc po pokoju.	Znajdzie się sposobność	A do teatru chodzicie?	A drudzy?	A gdzie usiądzie?	A pcich, a pcich...	A po co? ma tam karyerę gotową i pewny byt, a tu co?	A tak. Przyjechali do nas panowie Ginejkowie, krewni nasi. To jest starszy Aleksander, a młodszy Stanisław już mamę do domu odprowadził... bliscy nasi krewni...	A, ba, młody, kochany, zasypany kobietami jak to powiadają: od przybytku koniom lżejod przybytku koniom lżej	Ach... tyle gadają i gadają, każdy niby to widział Bóg wie jakie duchy, a jak przyjdzie co do czego, to oczy ano wypatrujemy i nic.	Ale zawsze ma panna Marysia niewygodę.	Ależ zmieniony jesteś dziwnie! Cóż to takiego?	Aš ir noriu taip daryti Žadėjau prašyti tamstos, kad mokytumei mane ne tik tą žiemą, bet dar antrą ir gal dar ilgiau... Norėčiau mokyti kitus vaikus mūsų sodžioje... Žiemą galėčiau...	Bardzo...	Baśka! Imainuj sobie, że masz córkę i że trzeba ci ją za jakowegoś Tatarzyna wydać?	Biadato już, kiedy kogo potrzeba pilnować!	Carmaux, Van Stiller! Pomocy!	Chodźcie, ojcze, do mnie na chleb i sól, i na miodu kwaterkę, a podjecie, to pójdziecie spać na siano do odryny	Co ja jutro dam jeść panienkom?	Co pan mówisz?	Co pani wie?...	Co słychać w mieście? Co słychać w wielkim, warownym mieście... w mieście stu słoniówsłoniów	Czy pójdzie pani ze mną?	De Villefort.	Dla Boga! a gdzie pan Zagłoba?	Dla czego? zapytała ciekawie Babetta.	Droga pani, pan Danglars tak dobrze zna giełdę, że zawsze zdoła odzyskać, to co stracił.	Gdybym był jej duchem, to by mnie ojciec mój kochał.	Hej, dziewczęta! przynieście mi lutnię	I ten będzie dowodził? A ówże tłusty agaaga	Ile?	Ja, wójt, wama rzeknę, ino pilnie słuchajcie... zaraz, po pierwsze... oznakować (w tym wypadku chodzi o zaznaczenie drzew do wycięcia). i rąbać wnet będą, czekają jeno mrozów i sanny.	Jakto i ja?	Jeśli tylko będzie można!	Kiedy jedziesz do domu?	Kiełbasy dać?	Na pasie odsercowym posiada też wstęgę ornamentu.	Nic. Taka ludzka namiętność. Słyszał pan, że tam w Europie i w ogóle przyszedł na świat, no... Absolut... Rozumie pan? Bóg.	Niech waćpana Bóg ochrania i wyprowadzi	Och, może pani przypuszczać wszystko	Postawię. Jakże, najlepszy zięć prosi, to choćby i całą kwartę	Tak	To bardzo dowcipnie pomyślane.	To lepsze aniżeli sztylet Co?...	Trzydzieści tysięcy rubli, całą gotówkę.	Tym lepiej	W jakim sposobie?	W obozie. Pójdę rzec, by konie podano	Więc co będziesz robił?	Więc cóż mam robić?...	Z tobą... z tobą, biedna kobieto	Zaiste mądrze powiedziane. Zaczynaj tedy.	Zostanę wojskowym dostawcą. Muszę zrobić duży majątek!...	Śmierć odpowiedział niecierpliwie głos z dołu
Dowiedz się pan że u tych nędzników śpiewać w cierpieniu, znaczy wyznać coś na torturach. Męczono tego głupca i przyznał się, że skradł bydło, za co został skazany na sześć lat do galer, prócz dwustu rózg, które mu zaraz wyliczono. Smutek zaś jego i wstyd pochodzą stąd, że go koledzy jak nędznika traktują, wyrzucając mu brak wytrwałości i dowodząc, że kryminalista ma zawsze swoją wolność na końcu języka, jeżeli tylko świadków przeciwko sobie nie ma, i szczerze mówiąc, w tym punkcie zgadzam się z nimi.	Nie ma za co.	A pana nie ma. Jezus, Maryja; Jezus, Maryja!	Ale czy ten przydany królowej małżonek ma jakie jutro przed sobą, nie ino kilka lat życia na tronie? Wżdy pracując ile sił, całym sercem, całym rozumem dla przybranej ojczyzny, mógłby śmiało żądać, by jego syny i wnuki dziedziczyły po nim tron i zbierały żniwo z onego ziarna, które ojciec w pocie czoła zasiewał, a tu... jako rzekłem... życie bez jutra.	Z powrotem, ma się wiedzieć	Miłościwy panie spodziewam się ja i wszyscy, co cię tu witamy sercem wielkiem, że i kraj nasz i ludzie podobać ci się będą? Jest-że na świecie piękniejszy? A jeszczeście wszystkich jego cudów nie oglądali!	Olbrzymie, panie sędzio, niech pan powie, na to zgodzę się chętnie; ale co do pobudek, nie mam prawa ich zdradzić.	Różnica między tym, czy ktoś jest poważny, czy smutny (l’esser serio i l’esser mesto) jest rozstrzygająca, gdy chodzi o rozwiązanie problemu takiego jak ten: czy Oldofredi kocha piękną Florenzę? Sądzę, że Oldofredi kocha, ponieważ zajmując się mocno Florenzą był, widziałam to, nie tylko poważny, ale smutny. Jest smutny, bo oto co mu się zdarzyło. Wyolbrzymiwszy sobie szczęście, jakie mógłby mu dać charakter malujący się w rafaelowej twarzy, pięknych ramionach, szyi, słowem, w godnych Canovy kształtach pięknej marchesiny, próbował zapewne uzyskać potwierdzenie swych nadziei. Bardzo prawdopodobnie Florenza, spłoszona myślą o pokochaniu obcego, który może opuścić Bolonię przy lada sposobności, a zarazem urażona, że on mógł powziąć tak rychłą nadzieję, odjęła mu ją z całym okrucieństwem.	Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz gospodynią pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby i te siostrzyne...	Abo ja wiem? Rano jeszcze była rzetelna, dopiero ku południowi osowiała, skryła się za piec i tak ją chorość do krzty rozebrała, że ino krzyczy, cosi plecie nie do rzeczy, aż mi głowa pęka od strachu, nie widzącej nijakiej rady. Przed chwileczką zdrzemnęło się biedactwo. Pozatulałam, pookrywałam, niech się zapoci, może jej zelży. A nie, to trza będzie posłać po Grajdoskę, żeby urok odczyniła.	Poczciwy Copperfieldzie jestem najszczęśliwszy z ludzi! Pracuję co prawda ciężko, grzebię się ustawicznie w ustawach, wstaję co dzień o piątej rano, ale co tam. W dzień trzymam moje dziewczątka w ukryciu, ale wieczory to już mamy dla siebie. Szkoda, że odjeżdżają za parę dni, ale otóż i one: pan Copperfield, panna Karolina, panna Sara, panna Luiza, Margaret, Lucy...	Daj mi tam waszeć święty pokój z temi widokami, moje oczy dosyć ich już widziały na świecie, wkrótce da miłosierny Bóg jaśniejszą nad te wszystkie światłości oglądać. Co mi tam mój Sienińsiu wasze fajerwerki i illuminacje, głupstwo to kochanku.	Do powiatu wezwał go naczelnik; pisarz mówił, co po to, aby zwołać zebranie i uchwalić szkołę w Lipcach i Modlicy.	I tak być powinno bo inaczej za prędkobym ci się sprzykrzyła, a tego sobie nie życzę.	I to już jest moja sprawa Do widzenia!	Mamo, siedzi w loży niemal naprzeciw nas Ta kobieta o prześlicznych blond włosach to ona.	Och, wszystko to jest bluźnierstwo słów, śmiechu i ciekawości, i beztroski	Przy tobie czas upływa zbyt szybko! Nie wiem, jaki tajemniczy wdzięk posiadasz, że zapomniałem o obowiązkach! Myślałem, że to ósma, a minęła już dziesiąta.	Słuchaj no, Lizo, jeżeli ona umrze, to ja dobrze wiem, kto zostanie żoną młynarza.	To pewnie nic tam nie było, tylko tak ci się wydało!	To wcale pan nie grasz?	Gdzież go tu wywieźć w kraju? Pojadę tam wszędzie go znajdą! Wezmą do więzienia! Powieszą w moich oczach, albo i za oczami! Więc co? Trzeba go wywieźć za granicę.	I na cóż się to zda skoro ty nic nie poradzisz, ani ja też nie? Czy chodzi ci o dno mego serca, czy o byle słowo i zdawkową wymówkę?	Jak się to stało? Czemu tu weszłam? Doprawdy, teraz już sama nie wiem. Ale mam pokusę nie żałować zbytnio, że przeczytałam te dwa listy, skoro mi objawiły twoje serce, twoją duszę i...	Nie bój się, nauczono mnie zimnej krwi nie tracić! A teraz co się tyczy kanalii...	Niechże was głowa o to nie boli; to moja sprawa!	Trzeba sobie to wyobrazić Jeżeli będziesz starała się wyobrażać to sobie, na pewno zobaczysz wszystko, co zechcesz.	Kiedy! kiedy! Cały to spisek być musiał. Kilka dni temu schwytali ją rano w ogródku, gdy się z jakimś knechtem ściskała... Goniono go, łapano... uszedł. Kazałam siec, aby się dowiedzieć o nim; nie wydała nazwiska... Posadziłam na pokutę, na chleb i wodę. Żółknąć poczęła i chudnąć, aż mi się nie jej, ale piękności żal zrobiło. Kazałam puścić i pilnować. Dziś rano... powiadali, że chora na strych leżeć poszła... Dopiero około południa dziewczęta się dowiedziały do niej, ale już nie było i śladu...	Nie, pani markizo, zostawiam każdego z nich na właściwym mu piedestale: Robespierre’a na szafocie zbudowanym na placu Ludwika XV, Napoleona na kolumnie, na placu Vendôme; jeden stworzył równość, która poniża, drugi równość, która wywyższa; jeden sprowadził królów do poziomu gilotyny, a drugi wyniósł lud aż na tron. To jednak nie przeszkadza aby obaj nie byli nikczemnymi rewolucjonistami i aby 9 termidora oraz 4 kwietnia 18149 termidora oraz 4 kwietnia 1814 jak się spodziewam	Traktują ludzi jak bydło. Wożą w ścisku, a do tego każą godzinami czekać na transport. Łajdacy i nie szanują ludzkich nerwów ani zdrowia. Bałagan, bałagan, jeszcze raz bałagan. Po raz pierwszy w życiu widzę coś podobnego... Panie policjancie, czy pan nie mógłby mi łaskawie powiedzieć, w jakim kierunku odjeżdża nasz pociąg i o której dokładnie godzinie? Pierwszy raz w życiu mi się to zdarza, że wyruszam w podróż nie bardzo wiedząc, dokąd.	A co jeszcze powiesz?	A jednak pan Głębocki nie zabija i nawet nie pilnuje mnie, bo wierzy mi i szanuje. Czy pan chce, żebym straciła wiarę i szacunek uczciwego człowieka?	Alboż nie byłeś u moich nóg?	Ale jak pan to zrobi?	Biskupa się nie bójcie. Zabronił on, jako słyszałam, księżom mieczów, kusz i różnej swawoli, ale dobrze czynić nie zabronił.	Darujcie, czekałem dwa tygodnie. Może nie macie czasu?	Dlaczego? a to dlatego, że przez to straciłem trzy osły, z których najmniejszy wart był chałupy.	Dziwi cię to? Flamandzkie kobiety zazwyczaj same przygotowują potrawy dla swych mężów i gości.	I to nawet być może.	Iloma to dziewczynkami ty byłaś, ciotko Jakubino?	Jednak nie uprzedzajmy się. Trzeba pierwej wybadać księcia	Mnie zgubić? oni? Na mnie by się mieli porwać? Nie! Władysław nadto jeszcze pamięć rodzica szanuje, a wié że ja nie moją wolę a nieboszczyka rozkaz pełnię.	Mogącym nas zgangrenować? Ha, ha!... Niech pan wierzy, że jeżeli kto kogo, to z pewnością my ją prędzej zgangrenujemy.	Mości królu! to krotochwilakrotochwila (daw.) zawołał Tyzenhauz.	Może to mój rodak Darias?	No i mnie też gołą ręką nie bierz: oparzę!	Pan żądasz zgodzić się u mnie na szwajcara... no, ja nie bardzo z tego kontent, bo w mojéj służbie same porządne ludzie powinni być, a pan zrobiłeś głupstwo, wielkie głupstwo...	Prześladowanie, krew, postrach, wszystko to dobre przeciwko barbarzyńcom ale bezsilne przeciw prawdzie.	Są trzy razy większe od mojej wioski?... Hę? Te łodzie, które ja widziałem, były białe i niskie, młóciły wodę nie poza sobą, lecz po bokach i nie były większe od łodzi, jakie istnieją naprawdę. Napędziły mi one wielkiego stracha, przeto wyszedłem z wody i powróciłem do mej rzeki, ukrywając się w dzień, a nocą podróżując pieszo, o ile nie nawinęła mi się po drodze jaka rzeczułka. Tak powróciłem do mojej wioski, nie spodziewając się zastać nikogo z jej mieszkańców. Ku mojemu jednak zdziwieniu znalazłem wszystko po dawnemu; wieśniacy orali, siali, żęli zboże i pospołu ze swym bydłem chodzili spokojnie po polach.	Tak jest.	To pan hrabia służył w Janinie?	To ty idziesz znowu?	To ty, Mateo?	Wie przecież książę że Mirza Baszkir, który się niedawno ożenił z córką lamy Ciemnostańskiego, znikł w kilka dni po ślubie nie wiadomo gdzie, i że go nadaremnie szuka żona.	Więc to... Więc jakim prawem katujecie w podobny sposób książęcego chłopa?	A kto będzie jeńca pilnował?	A ty mnie łasce szatana.	Ach, niech pan tylko przez chwileczkę zostanie na miejscu Dawno już pragnąłem zobaczyć pana z bliska. Niechże pan będzie tak dobry.	Ale, ojcze, przypuściwszy, iż ocalisz mi życie i dasz w rękę fortunę czynisz mi w ten sposób wdzięczność zbyt lekką.	Ależ chcę wiedzieć...	Coś bardzo podobnego bo dzicy.	Cóż tedy robić?	Do księcia arcybiskupa zaraz jadę w imieniu Panny Najłaskawszej.	Godziż się tak żartować z jej sercem, draźnić uczucia?	Hojnie płaci?	I będziesz nas bronił, nas, twoje dzieci, przeciw woli ojca?	I cóż król, zrobił ten kielich?	In saecula saeculorum	Jak możesz, Pawle!	Ksiądz z zapałem głosił ksiądz Nastek. najpierw jeść, potem filozofować; żartobliwa przeróbka starożytnej maksymy: Primum vivere, deinde philosophari zwrócił się do Baryki.	Kto je wydobędzie stamtąd!	Kto pani powiedział?	Lud	Niech was bogowie bronią od takiej ostateczności	No i cóż dalej! Dziwną mi historją prawisz	O aferze z ulicy Saint-Jacques!	O czym?	Oswoił się ze śmiercią. Skazano go rzeczywiście na osiem lat więzienia. Wysłuchał poważnie i spokojnie wyroku. Stał przy otwartem oknie na drugiem piętrze, bo było strasznie parno	Panie boleść uczyniła mnie niesprawiedliwą. Będziesz mi pan bratem?	Patrzył, jak się macacie, i brandzlował się. Ale Fela mu dała! Kopnęła go w...	Pleciesz jenerale.	Pokój Niepołomskiego?	Przeprosił mnie	Przyrzeczenie ożenienia na piśmie.	Rozmowa z Cyranem zakończyła się w sposób pomyślny dla ciebie?	Stojąc na miejscu i wytrzeszczając ślepia, spóźnisz się jeszcze bardziej. Chodź no tu! Dostaniesz coś ładnego! Patrz!	Tak ze złości, że lepiej od niej roztrzygnął pytanie postawione przez Jowisza.	Tobie przyniosło szkodę! Zabiło w tobie dzielne, przyjemne, czynne uczucie.	Tu, w Saxonii zapewne tu w Saxonii, ale w Polsce...	Ty jesteś pieszczotką i niczym więcej	Ty tak jakoś umiesz.	W San Marino zapominają znajomych, jak widzę, i zapominają przyrzeczeń...	W drugim końcu zamku... Jak chcesz, żeby usłyszał?...	Wczoraj, zdaje mi się; tak, wczoraj.	Wedle rozkazu, panie inspektorze! Wszystko w porządku.	Wstydzić	Z całego serca	Zatem?	Zazdrościsz jej, Małgosiu?	Šventa tiesa šventa tiesa!
Bez wątpienia. Lecz wszystkie czyny ludzkie mają za bodziec głód lub miłość. Głód nauczył barbarzyńców mordować, pchał ich do wojen, do najazdów. Ludy cywilizowane są jak psy myśliwskie. Spaczony instynkt pobudza je do niszczenia bez powodu i nie dla korzyści. Bezcelowość wojen nowożytnych nazywa się dziś interesem dynastycznym, interesem narodowym, równowagą europejską, honorem. Ten ostatni powód jest może najdziwniejszy, bo nie ma na świecie narodu, który by się nie skalał wszystkimi zbrodniami, nie okrył wszelką hańbą. Nie ma ani jednego, który by nie doświadczył wszystkich poniżeń, jakie los może wymierzyć nędznemu zbiorowisku ludzkiemu. Zło, Kondycja ludzkaJeżeli wszakże narody mają jeszcze jakiś honor, znalazły zaiste dziwny sposób podtrzymywania go, jeśli w tym celu prowadzą wojnę, czyli popełniają wszystkie zbrodnie, którymi zniesławia się jednostka: podpalanie, grabienie, gwałt, morderstwo. Co zaś do czynów, których bodźcem jest miłość, są one zwykle równie gwałtowne, równie dzikie, równie okrutne jak czyny wywołane głodem, należy więc dojść do wniosku, że człowiek jest zwierzęciem zło czyniącym. Ale trzeba jeszcze odkryć, skąd się wie o tym i dlaczego napełnia to bólem i oburzeniem. Gdyby istniało tylko zło, wcale by go nie widziano, tak jak noc nie miałaby nazwy, gdyby dzień nie wstawał.	Proszę, niech pan nie stara zbyć mnie wykrętami. Sądzę, że powinien pan po męsku i otwarcie postawić kwestię. Przecie nie zaprzeczy pan, że zabiegasz o jej względy. W jakim celu?	Tak, mówiła gospodyni domu płaczące pod przykrem dotknięciem oblanej nocną rosą wysokiej trawy. Wraz ze służącą której zawołałam, wniesłyśmy dziecię do mieszkania, i między grubą a podartą bielizną która je owijała, znalazłyśmy małą kartkę z uwiadomieniem, że dziecię jest ochrzczone imieniem Anieli, ma jedenaście miesięcy, i urodziło się z nieślubnych rodziców daleko ztąd mieszkających. Żadnych więcej objaśnień nie było na tej karteczce, napisanej grubym i niekształtnym charakterem, z mnóstwem błędów ortograficznych, wyraźnie przez osobę niskiej społecznej sfery. Jak pan powiedziałeś, przyjęłam Anielkę za wnuczkę, hodowałam ją jak mogłam najtroskliwiej, aż do wczorajszego dnia będąc pewną, że pochodzenie jej zostanie nazawsze tajemnicą. Wczoraj dopiero nad wieczorem, nieznana kobieta jakaś przyniosła tu, i oddała służącej mojej dla wręczenia mi list, który chciej pan przeczytać.	Święte słowa waćpana I Przywódcanam, ludziom spod chorągwi księcia nieboszczyka Jeremiego, ciężko żyć teraz, bośmy do zwycięstw przywykli, a przecie chce się jeszcze ojczyźnie posłużyć, byle Pan Bóg dał wreszcie wodza, nie zdrajcę, ale takiego, któremu by człowiek mógł całym sercem i całą duszą zaufać.	Nie zabawi pan w Warszawie chyba długo?	Och! Och! Zbyt pani surowa. Dla mnie Weychertowa, nadto prude, nie miałaby cechy kobiecej.	I owszem, niech sobie tam będzie, jak zechce, byleby tylko nie kradł i nie kłamał! Zresztą piękność bardzo mu tam wiele podobno nie pomoże! Bóg raczy wiedzieć, zkąd przyszedł do takiej twarzy.	Tak jest! Zaś w tulei kłak wysiarkowany, który się przy wystrzale zapala. Owóż kula powinna upaść tuleją na ziemię, by ją sobie wbić do środka, wonczas ogień dochodzi do prochów i kulę rozrywa. Wiele wszelako kul pada nie na tuleję, ale i to nic nie szkodzi, bo przecie jak ogień dojdzie, to wybuch nastąpi...	Pardon, ale wśród nas ona jest niewłaściwym elementem, elle n’est pas pour nouselle n’est pas pour nous (fr.) trędowata.	Posłuchaj, przyjacielu Sancho Jeżeli koniecznie potrzeba, iżbyś towarzyszył swojemu panu, prosimy cię wszyscy, uczyń to, przyznasz bowiem, że dla próżnego strachu nie można zostawić w tak smutnym stanie twarzy tych pań.	A kto się nas nie boi, temu i przyszło na myśl	Ale nie oni	Ale przed wieczorem wrócą. Po nocy diabeł najgorszy, a wstydzić się dziewce nie potrzeba, bo ciemno.	Dawaj tu. Tuśmy mleko już dość osłodzili! Nigdy niepotrzebnie nie bijcie swych psów.	Mospanie! niedawno jakeś tu przybył, ale frant, widzę, z waści nie lada.	Nic nie rozumiem	Nie	Nie, baronie, chciał ożenić się z Polką!	Nie, nie!	Tam nie było pieniędzy.	Tu nie ma ucieczki	Baczcie na swoją Frankę lepiej, by się czego z Adamem nie doczekała!	Cesarzowa! Cesarzowa uwięziona i nikt nie stanął w jej obronie! Gdzież byli Czechy? Gdzie się podzieli brat jej i synowiec? Czy i oni uwięzieni?	Posłuchaj, przyjacielu Nie chciałbym, abyś miał wyrzuty sumienia. Uwierz mi, przysięgam, że nikomu nie wyrządziłeś krzywdy, a tylko pomogłeś w spełnieniu bożych zamysłów.	Ach, cóż tam pieniądze. Sto razy wolałabym mu zapłacić, ale on zakochał się we mnie do szaleństwa. Ty nie masz pojęcia, jaki on jest drapieżny i bezwzględny. A najgorsze to to, że Paweł zaczyna mnie śledzić. Jestem w okropnym położeniu. Wzruszyłam ramionami.	Pietrek długo próbował i powiedział mi, że nie można się nauczyć, bo to jest za trudne.	I w pocie czoła i w zamrozie ciała można także powiedzieć, bo  nie ma nędzarza, co by musiał tyle zimna i gorąca znosić, co my, koniuszowie błędni. Żeby choć porządny kęs chleba był pewny, to jeszcze by pół biedy; ale nieraz i parę dni się zdarzy, że człowiek po zachodzie słońca na śniadanie jeszcze nic nie spożywał, prócz tego wiatru, co wieje.	Jazda tylko w gołym polu potrzebna, a zresztą, skoro Czarniecki, jako się pokazało, nie rozbit, to mógł jedną i drugą chorągiew do posług wrzucić.	Na razie nie leży to w mojej mocy.	Nie pójdę tam nigdy. Będę polował w dżungli samopas, na własną rękę. Jużem ci raz to mówił.	Układałem sobie przez drogę ale nie wiem, czyli będzie dość gładko, bo mi Jędruś do konceptu przeszkadzał.	Doskonale. SzpiegOtóż powiedziałbym, że zasadniczo nie powinniśmy tolerować istnienia tajnych agentów, ponieważ skłonni są wyolbrzymiać niebezpieczeństwo zła, przeciw któremu ich się używa. Że szpieg fabrykuje swe informacje, to jest już zwykły komunał. Ale w sferze działalności polityczno-rewolucyjnej, polegającej częściowo na gwałcie, zawodowy szpieg ma wszelkie możliwości po temu, aby wziąć się do fabrykowania samych faktów, co ma podwójny zły skutek: z jednej strony wznieca zbrodnicze współzawodnictwo, a z drugiej wywołuje popłoch, śpieszne zmiany w prawodawstwie, ślepą nienawiść. Lecz ponieważ ten świat jest niedoskonały...	Pozwólcie nam przejść i niczym się nie martwcie.	Więc ta kobieta przepaść tak nie mogła, znaleźć się musi, a wówczas ułożycie się może i, mówię ci szambelanie, krzyż i kasztelania znajdą się także.	Z kantonistówkantonista mówił stary nie byle jak. Życie jakoś pozostało i żyje sobie człowiek, żyje.	Bywa też że gdy człeku w daleką drogę jechać trzeba, to chociaż z kim w nieprzyjaźni żył, przecie mu go żal i bez pożegnania nie chce odjechać.	Dzień dobry My w sprawie do was, panie Kosiba. Jakże tam panna Marysia się miewa?	Jak to? Nie zapłaciłam okupu.	Mario, czy nie widzisz, aniele mój, że rzekłem te słowa, aby ci wydrzeć tajemnicę?	A dlaczegoż należećby miały do mnie?	Otóż właśnie pozostaje nam tedy jedyne wyjście. Żorż musi wystąpić ze skargą do prokuratora na Kunickiego. Ta zaś, między innymi, powinna zawierać zarzut, że Kunicki wymusza na siostrze oskarżycielaoskarżyciel	Nie? To chwała Bogu! Ale mówisz to całkiem serio?	A można.	Jak to? Recenzję napisałeś pan przed przedstawieniem?	To stało się za pańską sprawą Odpowie pan kiedyś przed Rosją.	Jutro przeprowadzisz nas do Omdurmanu?	A więc to prawda że napisano historię moją i że Maur jest jej autorem.	Zrobiłem z braćmi taką umowę, ustąpiłem im bez zysku dla siebie udział w majątku, w fabryce, w naszym domu komisowym...	A mimo to miało miejsce włamanie, miał miejsce mord, a do tego trzeba jakiegoś powodu.	Dąb rzetelny, jak Pana Boga tego kocham, u nas wszystko musi być fajn!..	Na oczach głupie szyćko robią, to przejrzeć łacno. Wełniak przedaje ostatni, by Mateuszowi święta sprawić!	Ona skarży na was.	To Kali pójść znów nad wielką wodę, do pana wielkiego i bibi.	A stoi na samym przedzie i hełmu przed Paniątkiem uchyla.	I muszek na twarzach pań oraz kokieterii	Jaki może być związek antypodów z butelkami, stojącemi na stole i komodzie?	Jakże chcesz ją ujrzeć, skoro ją powiozą na cmentarz?	Uczynisz mi hrabio największą łaskę tak olbrzymi pomysł, zawczasu już powinien być opracowany i środki wykonania przedsięwzięte. Możnaby zdaleka i ostrożnie wymacać w Berlinie...	Warna, Warna! do Warny z kupcami pojechał.	Co to jest?	Ale trzeba to zrobić zaraz! Dziś właśnie sesja w redakcji...	Hail! Toż to jasne, jak wszystkie pioruny!	To co, pani?	Wasza książęca mość niepotrzebnie się nad tym rozwodzi! Jeśli pojadę, to swoim kosztem.	Panna Aneta! To, to, to! Niech cię uścisnę! Jak raz dobrana para! A toś ze świecą szukał!	Ach! żona twoja w dobrych jest rękach, Henryku. Możemy spokojnie wracać.	Dziękuję za twą troskę.	Jeżeli chcesz wyjść za mąż za duchownego i zadowolnićzadowolnić się	Słowo kapłańskie jest pokrzepieniem duszy	To są złe i dobre modlitwy?	W jaki sposób?	Wyjeżdżaj, po co tu wlazłeś?	Znam go.	Ów raj był waszym, magnackim. Sam to mówisz.	A miałem, chłopcze. Miałem sporo cholernych przygód.	Ba, coś niby dwa miliony	Bardzo ładny...	Chciałabym umrzeć!	Czemu?!!	Ding-dong!	I bociaków coś więcej niźli zeszłego roku.	I miła rzecz zdejmować futra.	Jeść!	Jeżeli?...	Kiedy pościele ma już tam, w budzie	Li ma rację Powinniśmy te jaszczury jutro wieczorem sfilmować.	Może jesteśmy głupie, ale ty jesteś zarozumiały.	Naprawiałem młyn, który źle chodził.	Naszą przyjaciółką... naszym drogim gościem Pozwól mi wynagrodzić ci choć cząstkę tych przykrości, jakie miałaś z naszego powodu...	Niby dlaczego?	Owszem...	Prawdę mówicie... juści...	Sam.	Skądeście uciekli?	Słowik?	Truchta! Jaki macie paszport?	W jakich czasach?	W sąsiedztwie twoim, u gubernatora Buenos-Aires; wylądowałem tam właśnie, aby prowadzić wojnę przeciw wam.	Wyborny! Od razu czuje się dobrą, starą markę.	Z wizytą i z interesem
A co? nie mówiłem ci, Sancho? czy mi zabraknie koniuszych? Patrz, kto mi chce służyć; wszakże sam widzisz, wielki bakałarz Samson Karasko, którego uczoność podziwiano, jak sam mówi, w uniwersytecie salamanckim? Patrz, jaki to człowiek zdrowy na ciele i umyśle, jaki urodziwy i w jakiej sile wieku; potrafi on znosić zimna i gorąca, głód i pragnienie, a co największa, potrafi milczeć. Słowem, jest to człowiek posiadający wszystkie przymioty potrzebne koniuszemu błędnego rycerza. Niechże Bóg jednak broni, abym ja dla mojego dobra i własnej przyjemności miał na to narażać naczynie i kolumnę nauk, palmę sztuk wyzwolonych! Niech nowy Samson zostanie w swojej ojczyźnie, aby stał się jej zaszczytem i chwałą! Nie odbierajmy rodzicom jego podpory starości i ozdoby całej rodziny; wolę wziąć najlichszego giermka, jeżeli Sancho nie pojedzie ze mną.	Ale ten nie tyle winien, bo jego sam Bohun wyzwał nie wiedząc, jaką szablę wyzywa. Inny tam był szlachcic, największy Bohuna wróg, który raz już kniaziównę mu z rąk wydarł.	A! tam, nie ma najmniejszéj wątpliwości, z otwartemi przyjmą go rękami: o to ja jestem spokojny, znajdziemy łatwego i chętnego sprzymierzeńca.	Chcę zaproponować panu spotkanie w ustronnym miejscu, gdzie nikt nam nie przeszkodzi. Potrwa to nie dłużej niż dziesięć minut i jeden z nas już tam zostanie, aż go liście pokryją. Nic więcej nie chcę.	A jednak byłaś jakby z czegoś nie rada: tego mi nie wytłómaczysz. Ja tak uważam na to, co się z tobą dzieje, że widzę najmniejszy cień na twojej twarzy.	No... mogą być, czy ja wiem, jakie tam bywają?	Pewnie, że w domu nie ostanę, chociaż mnie zimno jeszcze trzęsie. Żonę i dzieci trzeba będzie gdzie bezpiecznie umieścić. Pan Stabrowski, mój krewny, jest łowczym królewskim w Puszczy Białowieskiej i w Białowieży mieszka. Choćby cała Rzeczpospolita wpadła w moc nieprzyjaciół, to przecie tam nie trafią. Jutro zaraz żonę i dzieci wyślę.	Ale czy dowiemy się czegoś o tym... Czarnym Psie? Nie, doprawdy nie znam tego nazwiska, nigdy go nie słyszałem. Jednak świta mi coś w głowie... przecież ja widziałem już tego powsinogę. Przychodził tu nieraz ze ślepym żebrakiem...	Jakżem nie miał gadać, kiedy my się w „Pokrzyku”, niedaleko stąd, zjechali, ja koniom wypoczywałem, a on na nocleg stał. Mało godzinę gadaliśmy, bo nie było co innego robić. Ja narzekałem na Szwedów, a on też narzekał...	Myślę, że tak. Ale żałuje, że nie ma tam już pana. Mówi, że był pan słońcem rozświetlającym Rzym i że bez pana jest szaro.	Czemu mi sam nie powiedział Siedział tutaj dwie godziny wczoraj, a Bóg wie, jaki on potrafi być nudny. Nie byłby głupszy od innych, gdyby miał, jak tylu ludzi z towarzystwa, ten rozum, aby umieć pozostać głupim. Tylko ten pokost wiedzy jest u niego straszny. Chce mieć głowę otwartą... otwartą dla wszystkich rzeczy, których nie rozumie. Gada o Maroku, to okropne!	Dobrze, ale Boaz nie wychrzcił się.	Ojcze Okularników! Dobierz sobie któregoś z młodszych a co tęższych i roztropniejszych plemieńców i we dwójkę pilnie strzeżcie królewskiego skarbca, by żaden człowiek nie wydostał się stąd żywcem.	Panie, nie ma już torów!	Tak, to prawda. Bywało tak w chwilach stanowczych. Ale to są rzeczy małej wagi. Więc mówisz, że dość masz już wojny?	Znam dobrze szkarłatne kwiecie! Zakwita we wnętrzu chat albo na placu wioskowym, gdy się ściemni. Pójdę poń zaraz!	Musi się im dobrze dziać, skoro się weselą, czyli że dotąd na próżno tylko napsuliśmy tyle prochów.	Suweren nie myli się nigdy! a maksymy pańskie, księże dobrodzieju, godne są buntownika. Ci, co takie mają poglądy, zasługują na to, by w ogóle żadnego nie posiadali rządu.	Być może, mówisz? to pewna, iż cię stracę, jeżeli nie zechcesz odpowiadać; postanowienie moje jest niezłomne; jadę sam.	Mnie się zdaje... tylko mi się nie burz na to co ci powiem.... że ty jakoś dziwnie zajęłaś się tym bratem i możesz mu mimowolnie zawrócić głowę.	I co, nic?	Ja ją zabijam, to przeze mnie chora? krzyczę na nią, co?	Jak tam idzie sztuka?...	Jest to, niestety, wykluczone, był bowiem jednym z czterdziestu rozbójników i dobrze, zaiste, odegrał rolę swoją.	Juści, czasu ci nie starczy, do tylu musisz co noc wychodzić...	Już babcia orzekła, że malgré toutmalgré tout (fr.)	Więc co! Nigdy nie mieliście dokumentów?	Że co, powiadasz?	O, pani Warska taka jest dobra! Gdy się tylko dowiedziała od ojca, że mama chora, natychmiast przyszła, zaczęła pocieszać nas, serdecznie z nami rozmawiać, poszła do mamy i tak się nią zajmowała, że doprawdy mnie aż łzy wdzięczności w oczach stawały.	Ojcze kochany zpełna nie wiem, co uczynię. Poproszę Boga o natchnienie, jaką mam pójść drogą, to pewna, że się uczyć chcę, że się w naszej akademii rozsłucham i rozpatrzę i dobijać się będę bakałarstwa a bodaj biretu, jeżeli siły starczą.	Boże, Boże... Ale panie Stefanie, przecie mówi pan, że może to być jakieś nieporozumienie?!	Być może tak jest a jeśli tak, to będziemy musieli sami wybudować sobie dom, bo natura nie wykonała za nas wstępnych prac.	Już teraz wiem, dlaczego u was miewam większe migreny, i aniżeli gdy mieszkałam sama	Leżcie spokojnie. Chorzyście, co? sobie. pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając jej twarz wyschniętą kiejkiej (gw.)	Niech bogowie bronią, ażebyśmy w tym czasie używali trunków rozweselających! Płyn, który wynalazł mój piwniczy, nie jest piwem... Porównałbym go raczej do wina nasyconego piżmem i wonnymi ziołami.	Niedługo Jeszcze trochę... i już!	Po co?	W prawym skrzydle. Zacne pokoje im dano, nie mogą się skarżyć, chyba na to, że warta pode drzwiami chodzi. A kiedy wesele, panie pułkowniku?	Wiesz pan, po co wczoraj Krzeszowska siedziała w mieszkaniu Maruszewicza do północy?...	No! ty, Kisielu, nie sumujnie sumuj (z ukr) mówił hetman wróżka. mówiły, że wojna musi być... ale do pierwszej trawy poczekam, a potem niech będzie komisja, na którą więźniów wypuszczę. Mnie mówili, że ty chory, tak niech i tobie będzie na zdrowie.	A cóż? siadać i jechać w drogę... Koniska też się trochę wydychały	Lecz jakże przekonam cię, że jestem twój, i twój tylko na zawsze?	A no to stracimy, psiakrew, i nic więcej	Aleś dał słowo, że gwałtu nie użyjesz?	Ależ ja wcale...	Mości panowie! gości mamy! serca mi nie tracić! Jeśli to Radziwiłł, to ja mu drogę na powrót do Kiejdan pokażę!	Może jeszcze się poprawi	Nie rozpaczam dla siebie, o ciebie mi idzie, odparł Dobek.	Nie wiedziałem, że waszmość przebywasz w mym opoluopole powiada Robin.	O! ja, odpowiedziała Marja, nigdy, nikogo nigdy a łzy kręciły się jej w oczach.	Tak Ale, ażeby taż sama panna Brzeska bałamuciła kogokolwiek albo urządzała komu schadzki, w to nigdy nie uwierzę...	To ludzie, którzy mu zazdrościli, dwóch ich było, proszę księdza, jeden kierował się miłością, drugi ambicją; to Fernand i Danglars.	Wszyscy moi znajomi twierdzą, że jest pan bardzo złośliwy	Za pozwoleniem waszej dostojności, byłem tylko za tym, aby nie rozpoczynać oblężenia... To wcale inna rzecz.	Że do ohydnej jaskini nazywającej się bankierskim biurem człowiek przyniesie niebo w sobie...	Żeby ty dla żonki swojéj taki był jak mój dla mnie, to i ona była-by lepsza	A to jeszcze nie wszystko	A to proszę pana, nasza jéjmość pani Vigneau tak zbladła, ale to przecież tak zbladła, żeśmy się wszyscy poprzelękali.	A toż to przecie także chyba lud... Trzeba, żeby się pan wzbił na wysokość uniesienia.	Ach, nie nudź.	Czemu im nie żyć, koli czort wiedźmie pomaga...	Czemu tak długo nie przychodziłeś?	Dla mnie ciężka, lecz wątpię, czy ciężką by się zdawała bardziej uzdolnionemu.	Dlaczegóż? Ty mu jej przecie nie zabierzesz.	Ja, Michorowski, ordynat głębowicki i twój wnuk.	Ma się na to w Lipcach, idzie po temu!...	Mało go znam. To stary człowiek.	Mówiła, że matka, niby nasza dziedziczka, pojechała do Warszawy.	Nie lubię przerywać modlitwy niech pani nie wstaje, zaklinam panią.	Tak, od niejakiego czasu, rumieniąc się odpowiedział młody chłopiec	To będzie pretensjonalnie dla utworu zaś tak błahego jak pański, pretensjonalność to śmierć.	W rzeczy samej sądzę, że będą żartowali z nich i wyznać muszę...	A bo żółta farba to juz najpiękniejsza.	A siłasiła (daw.) spytał człowiek w kożuchu.	A teraz jaki wypasiony	Ale winienem ją powierzyć panu, bo ty jedynie dopomóc mi możesz w spełnieniu zlecenia, które otrzymałem od Jej Królewskiej Mości.	Ba! ba! a jutroby jakiego konia niestało!	Benedykcie!	Chwostek	Gimnazjalnej?	I nam!	Krótki.	Kłótnia, Ksiądz, Szlachcic krzyczał, bijąc raz po raz w stół.	Lulejka? A niechże idzie do dia...	Muszę pomyśleć.	Niech ci Bóg da zdrowie!	Owszem.	Pokaż.	Pracujesz zapewne nad jakimś pięknym dziełem?	Pragnę jako pielgrzym ubogi podróż tę odbyć	Prosiłem jedynie o schronienie, o tajemnicę i o wodę	Przeniosę cię w ramionach	Skargę do sądu podać!	Spojrzał na mnie uważnie.	Tamci z ulicy.	To niedobrze.	To trzeba oszaleć! zawołał.	Ty tu, Clarke? Chodźże!	Ze trzydzieści z ogonkiem	Ześlij apopleksję na mego wuja!
Nie, mego dobra, funduszu. Agnieszko, duszko, milczałam, dopóki sądziłam, że jest to dziełem twego ojca. Nie pisnęłam słówka samemu nawet Davy, wmawiałam, żem straciła na nieudanej spekulacji, ale teraz, kiedy wiem, komu to zawdzięczam, muszę się policzyć z tym niegodziwcem! Trot, pomożesz mi odebrać od niego, co się nam należy.	Waldy! Waldy! Że on ma więcej barw w ustach niż w głowie, to o tym nawet wrony kraczą. Nie ma się czym przejmować.	Trzeba iść spać. Za późno jest, aby rozmawiać o sprawach, które cię tu sprowadzają; jutro znajdziemy odpowiednią chwilę. W południe jemy tu trochę owoców, okruszynkę chleba i pijemy szklankę białego wina; obiad jemy jak paryżanie, o piątej. Taki porządek. Jeśli chcesz obejrzeć miasto lub okolicę, jesteś wolny jak ptak. Darujesz, że moje interesy nie zawsze pozwolą mi towarzyszyć ci. Wszyscy tutaj może ci będą powtarzali, że ja jestem bogaty; pan Grandet to, pan Grandet owo. Niech sobie gadają, takie gadania nie psują mi kredytu. Ale faktem jest, że nie mam grosza, pracuję w moim wieku jak młody czeladnik, który ma za cały majątek lichy ośnik i parę tęgich rąk. Zobaczysz może niedługo sam, co kosztuje talar, kiedy go trzeba wypocić. No, chodźmy. Nanon, świeca?	Ale to nie zobowiązuje. Jesteś wolny ty i jestem wolna ja.	Z biczownikami skończyć raz potrzeba, póki to nie wystygło, odezwał się biskup. O herezję przekonać ich łatwo, wyrok trzeba ogłosić publicznie...	Ha, ha, ha! Już wiem, już wiem, co wielmożny pan ma na myśli. Ale to nie żaden „Bugaj”, proszę łaski pana, jeno „Dębinowa Kępa”. Wielmożnemu panu coś się pewnikiem pomyliło. A co do owych Dni Krzyżowych: nic mi nie wiadomo. Ktoś wielmożnemu panu nabajał o tym dubów smalonych. Gdyby coś tam takiego było, pierwsza bym o tym wiedziała. Pan Pieniążek, zakrystian, mój kmotrkmotr (z średniow. łac. compater: współojciec)	Spóźniłem się mamusiu, bo był u nas pan Borowiecki, dyrektor od Bucholca i przez to nie śmiałem wyjść prędzej. Ojciec nie był jeszcze?	Ach, ta!... wiem... Nie mnie się podobała tylko myślałem, że dobra byłaby z niej żona dla Stacha...	Taaak? A, to źle. Ha, darmo. Poczekam w mieście, aż wróci. Pierwszy raz mi tędy droga wypadła, mówiono mi, że ta wieś to królewszczyznakrólewszczyzna (daw.)	Tak, kochanku... Ale to nic. Przecież ty jesteś tęgi, rozumny, mądry chłopiec! Przecie ty kochasz swoją mamusię. Trzeba się uczyć, malutki, uczyć...	Nie mam żadnego przyszłego, a jak przyjdzie, to możesz go sobie Zygmunt przyjąć.	Niezbyt zajmujący widok, co?... Filisterstwo najautentyczniejsze; korzenniki i szewcy!... Pani może myśli że oni przyszli słuchać, myśleć lub podziwiać sztukę?... O nie!... przyszli pokazać się, pochwalić strojami, zjeść kolacyę i zabić jakoś czas...	Nie wydaje ci się, że Moriani ma doskonałą technikę?	Tylko trzy dni? Ależ ja na wieki nie chcę się z nim rozłączyć, z moim małym Setim... I nie do więzienia, ale do grobu pójdę za nim, a pan mój razem każe nas pochować...	Pokrzepia mnie pan, naprawdę Zawsze poczuwałam się do winy wobec pańskiej drogiej ciotki, gdyż East End nie zajmuje mnie wcale. Odtąd będę mogła spoglądać w jej oczy, nie rumieniąc się.	A cóż to za lek taki?	Cóż to wam jest?	Jak jesteś milicjant, to powinieneś patrzeć.	Jak to? Więc nocą odjechał?	Książka, Historia wcale, zupełnie. nie rozpisuję się, a krzywdę doznaną od braci Kurozwęckich, którzy, korzystając z niełaski waszej na mnie, złupili mój dom doszczętnie, wspominam ino kilkoma słowysłowy (daw.)	O, to inna rzecz	Powiadam Garbatą bowiem zwyczajnie są to garbusy, jednoocy, kulawi, mańkuci, skrofuliki, kaleki i niewydarzeńcy: nieużyteczny ciężar ziemi.	To dragonia pana Bałabana! widziałem ich w CzerkasachCzerkasy	Ach nie mogę słyszeć tego nazwiska, aby nie pomyśleć równocześnie o biednej księżnej de Langeais, która znikła niby spadająca gwiazda! Oto pan de Rastignac i pani de Nucingen, żona dostawcy, bankiera, spekulanta, pośrednika na wielką skalę, człowieka, który narzuca się Paryżowi przez swój majątek i który, jak słychać, niewiele ma skrupułów w jego pomnażaniu. Robi wszelkie wysiłki, aby przekonać świat o swym przywiązaniu do Burbonów; próbował już nawet dostać się do mnie. Biorąc lożę pani de Langeais, żona jego mniemała, iż odziedziczy także jej urok, dowcip i powodzenie. Wiecznie bajka o sojce, która stroi się w pawie pióra!bajka o sojce, która stroi się w pawie pióra	Nie czas o tym myśleć! Co ja znaczę i moje sprawy wobec tego, co się stało? Wszystko marność i marność, a na końcu śmierć!	Nie wierz pani temu. Służba w pańskich domach była leniwa i niedbała: psy wasze prawdopodobnie mało z tego korzystały, a resztki chleba szły w pomyje lub w śmietnik. Czy pani wiesz, ile chleba marnuje się na świecie tym sposobem?	Nie, mój synu! Wszystko się zmienia na tej ziemi, rozkosz nigdy długo nie potrwa na niej, ale jej uczucie powraca, i kiedyś później, na innym świecie, nigdy z duszy naszej nie zniknie.	Zdaje się iż uwaga naszego Beetle’a zawiera szczyptę prawdy. Skłaniam się ku przypuszczeniu, iż nasz zacny Randall musiał to upuścić w formie	Bardzo być może. Lecz zdaje się fantomy nie wypowiedziały nam jeszcze swego ostatniego słowa. Słyszysz?	Doprawdy! Jednak słabością ramienia się nie odznacza, ani też przesadnym humanitaryzmem, o ile mogę sądzić.	Nie trudź się.	Do stu par diabłów! To ja na musztrę mam jeżdżać pod Grodno? Ja musztry nauczny. Lepiej chyba Żydom gnój spod kóz wyrzucać... Abo babę pojąć, żeby człowiekowi znaki obdarła i kopyścią po łbie praskała.	Jeśli będzie żył, to może z tego wyrośnie	Otóż ja byłem na niem. Wyjechaliśmy z Liverpoolu 10 grudnia we wtorek. Pasażerów było dużo, wszyscy przejęci byli największą ufnością. Wszystko szło dobrze, dopóki byliśmy zabezpieczeni od fal przylądkiem Irlandzkim. Nie było ani kołysań ani chorych. Drugiego dnia ta sama obojętność na morze, ta sama niewypowiedziana radość pasażerów. Nad ranem 12, wiatr zaczął dąć porządnie. Bałwany od strony morza wzięły nas w poprzek: „Great Eastern” zaczął się kołysać. Pasażerowie, mężczyzni i kobiety schowali się do swoich pokoików. O godzinie czwartej wiatr dął burzliwie. Meble zaczęły tańczyć. Uderzeniem głowy uniżonego sługi pańskiego, stłukło się jedno z luster dużego salonu. Rozbijają się wszystkie naczynia stołowe. Hałas straszny! Osiem szalup, urwało się ze swoich haków przez jedno uderzenie morza. W tej chwili położenie zaczęło być niebezpieczne. Machina kołowa musiała być wstrzymana. Zagrażał wpadnięciem narzędzia w machiny, ogromny kawał ołowiu oderwany przez kołysanie. Tymczasem szruba nie przestawała popychać nas naprzód. Wkrótce koła nabierają znowu pół prędkości, lecz jedno z nich, w czasie wstrzymania, wyszło z linii prostej, a jego sprychy i pale skrobnęły po pudle statku. Trzeba było na nowo zatrzymać machinę i zadowolnić się szrubą dla utrzymania przodu okrętu. Noc była okropna. Burza się wzmogła. „Great Eastern” wpadł wzagłębienia fal morskich i nie mógł się z nich wydobyć. Z brzaskiem dnia nie było ani jednego okucia na kołach. Rozwinięto kilka żagli dla nadania obrotu statkowi i postawienia go prosto na morzu. Żagle zaledwo rozciągnięte zaraz zostały porwane. Zamięszanie panuje wszędzie. Łańcuchy wyrwane, toczą się z jednego boku okrętu na drugi. W jednem ogrodzeniu dla bydła dno się zapadło, i krowa wleciała do salonu damskiego, w poprzek drzwiczek na pomoście okrętu do schodzenia na dół. Nowe nieszczęście! część śrubowa rudla pęka. Nie mają czem sterować. Uderzenia zastraszające dają się słyszeć. To rezerwoar od oliwy, ważący trzy tysiące kilogramów którego spojenia popękały, zamiatając przedział między dwoma pomostami, uderza naprzemian o boki wewnętrzne, które się mogą zapaść! Sobota przechodzi wśród ogólnego przestrachu. Byliśmy jeszcze ciągle w zagłębieniach fal. W niedzielę dopiero wiatr zaczyna ustawać. Jeden inżynier amerykański, pasażer okrętu, potrafił przyczepić łańcuchy do rudla. Po mału zaczęto robić obroty. Wielki „Great Eastern” powraca do prostej pozycyi na morzu, w osiem dni po opuszczeniu Liverpoolu, przypłynęliśmy do Osseenstownu. Otóż kto wie panie, gdzie będziemy za osiem dni.	Widzisz pan Teraz, gdy list został zniszczony, ty i ja wiemy, że istniał; nikt ci go nie pokaże jako dowodu twej winy. Zaprzeczaj więc, gdyby ci o nim mówiono, zaprzeczaj śmiało, a będziesz ocalony.	Nie sport, ale spokój. Konie ciągną, ale nie ruszają z miejsca. Ale gdybyś przeciął linę	Zdaje mi się, panie Ochocki że prędzej zostaniesz naszym Kopernikiem, aniżeli nauczysz się ostrożności! Jak mogłeś wobec Izabeli nazwać tego pana poliszynelem?...	Rajtarie wyszły już do Kiejdan, skąd mają do Kowna ruszyć i tam czekać... Nasze polskie chorągwie są jeszcze tu, nie zdało mi się naprzód ich wyprawiać. Ludzie niby pewni, a przecie mogliby się z konfederatami zwąchać. Głowbicz pojedzie z nami; semenowiesemen dziś popr. forma N. lm: ze Szwedami. idzie w przedniej straży... Po drodze ma rozkaz rebelizantów, a zwłaszcza chłopstwo wycinać.	Albo człowieka sumienie ruszyć nie może? Dopóki miał własne dzieci, nie dbał o synowicę, teraz gdy mu je Pan Bóg odebrał...	Chodźmy więc je zobaczyć Pamiętam, że i ja kiedyś byłem człowiekiem.	Nie do nas, ino do dziedzica.	Nie!	No cóż! Że umarł z głodu!	Noga z was nie ujdzie.	Piotruś?! Pan Piotruś nigdy już tutaj nie przyjdzie!	Zwykle królowie mówią, że ich cieszy, że naród wypowie swoją wolę, i życzą powodzenia w pracy.	Nie kto inny, jeno sam naczelnik. Mamy obaj szczęście! Zdam mu raport o tym, czego dokazałeś. Jestem bezpieczny pod jego opieką.	Panno Janino, kto jest ten pan Głogowski? Bo mężuś mówi, że bardzo rozumny...	Tak ci ostatecznie źle może nie jest, jakby być mogło Znam ja młodego króla od dziecinnych lat jego. Pan niepospolitych umysłu przymiotów, a i serca wielkiego, szlachetności wielkiej.	Ale skądżeś się waszmość o opresji, w jakiej tu zostawałem, dowiedział?	Tak jest Podczas kołysania się szybkość ścian wynosi jeden metr, siedemset czterdzieści cztery millometrów na sekundę. Okręt za atlantycki który jest o połowę węższy, w tem właśnie czasie przeważa się z jednego boku na drugi.	Dosyć tego, Ludko, postaram się tu uspokoić Małgosię, a ty idź po Artura. Zgłębię tę sprawę i raz na zawsze położę koniec takim figlom.	Jedno wydaje mi się w tym wszystkim niewykonalne: jak wydobyć od niej ten dokument?	Często ofiara była tak długo katem iż, gdyby oskarżeni śmieli wszystko powiedzieć, zbrodnia wydałaby się niekiedy dość usprawiedliwiona.	Jakto? czyżby ci poleciła zawiadomić mnie o tem?	A ja... a ja... o, rany Pana Boga, a ja was psami poszczuć chciałem! O, Jezu miłosierny, toćżeś mnie jeszcze za letko skarał!	Będziemy pracować jak pszczółki i z upodobaniem Przez wakacje nauczę się gotować i następny obiad już pójdzie jak z płatka.	Czego wy chcecie ode mnie?	Doskonale panie Fix, ja również czuję się wyśmienicie. Mam olbrzymi apetyt. Morskie powietrze wybornie działa.	Ha! Biedak! Wybierając tę zapomnianą a rzeczywiście genialną sztukę, czuł się zapewne Samuelem, który odchodzi w końcu w ciemność i w noc...	Owszem, zawsze, ale Żabba konfiskował odpowiedzi przez oszczędność marekmarka (daw.)	Przychodzę zapytać się...	A tak. I ja chcę z tobą pójść na koniec świata I dlategożem właśnie uciekł z owych tańców, aby cię uprowadzić, nim oświtnieoświtnąć (daw.)	Masz waść przykład na sobie i na nas!	Pierwszy podoficer kawalerii, którego spotka skonfiskuje je, aby sobie postawić szklaneczkę, a może i wezmą go w rekruty na rzecz nieprzyjaciela, kto żyje bowiem, zdradza. Pierwszy z brzegu każe mu iść za sobą, on pójdzie; lepiej byłoby wpisać go do naszego pułku.	A, zaraz na grzyby...	Bo rola lepiej doprawiona.	Niech pan pójdzie teraz na herbatę. Profesor Waskowski tam jest.	Pewnie z tego, za co siedział w kryminale.	Von Kyritz z ośmiuset ludzi. Reszta tak fatigatifatigatus (łac.) ukraiński bohater narodowy, hetman Kozaków zaporoskich, organizator powstania przeciwko polskiej władzy w latach 1648–1654.: „szkoda howoryty!”	Wasza Wysokość czy przekręcić magota na lewo?	Więc i ja będę szczęśliwa, tak jak tylko potrafię.	Z pewnością podpisałbym dwa razy nawet.	Złudzenie! Kto tylko nocuje tutaj, najprzód tak mówi, jak pan teraz, a później drży ze strachu. Księża święcili kufy.	A ojciec naprawdę go znałeś i fechtów go uczyłeś?	Bess!	Czegóż jeszcze brakuje?...	Dała słowo! I żebyś wiedział,  Niecuja, żebym cię zaraz zabił, kiedy byś chciał temu pseskadzać!	Do Paryża. Szczepan jest z nim.	Dziś rano? Co wy mówicie?	Hela przyjechała?	Huck, one są w pieczarach!!	Jakoby ją kto z nóg ściął!	Jakże wyglądają?	Józek...	Kali jest mężczyzną, więc Kali lubi próżnować, gdyż pracować powinny tylko kobiety.	Miłościwa matuchno!	Morderstwo mówi spokojnie po swojemu. rozumiesz?”	Najzupełniej.	Panie hrabio panie hrabio, oszukano nas jak dzieci.	Panno Janino, służę pani swoim deszczochronem	Pomówię z nim, Nedzie.	Powinien pan później odpocząć czas dłuższy.	Proś, proś, niech wejdzie tutaj.	Rachunek.	Sapperlot, noch einmal!Sapperlot, noch einmal! przyznaje Niemiec.	Teresa Pansa jest moją matką, Sancho moim ojcem, a rycerz naszym panem.	Ty i twój mąż, niecne potwory!	Wiecie, co robię, towarzyszko Kamo	Z bydłem z Solbakken?
Kiedy tak, to co innego chętnie wam historię swoją opowiem, ale bardzo proszę nie tykać mnie bratem. Trzeba wam tedy wiedzieć, mości rycerzu, że złość i zazdrość przeklętych czarnoksiężników zaczarowała mnie w tej klatce, bo cnota doznaje zawsze więcej prześladowania od złych, aniżeli miłości od dobrych. Jestem błędnym rycerzem, nie należę do liczby tych, o których sława nie wie i o których ani śladu w wiekopomnej pamięci nie zostanie, ale do tych, co pomimo zawiści niechętnych i wbrew wszystkim magom perskim, wszystkim brahmanom indyjskim i gimnosofistom etiopskim, ryją swe imiona i dzieła na spiżu świątyni nieśmiertelności, dla przykładu wiekom potomnym, dla wzoru i prawidła rycerzom błędnym, którzy zechcą dostąpić szczytu sławy wojennej.	Głupiaś! Nie latałem za tobą... Chrzciny zapłacę i z rubla rzucę, jak mi się spodoba!... chlipała tam sobie cicho, a Franek poszedł znowu pić i brać dziewczyny do tańca	Naturalnie, tego się można było spodziewać. Tylko tego. A ja panu powiadam, że tego nie ścierpię. Tu jest młodzież, tu jest gimnazjum, ja jego każę w kajdany zakuć, ja go nihilizmu nauczę. Ja się pytam, gdzie tu są żandarmi? Czy my mamy jeszcze jaki rząd? Potem dziwią się, że jest Karakozow. On się też Moleschottów naczytał... w gazetach było. Oficer zamiast ikony w rogu trzymał dzieła Moleschotta, a przed nimi lampkę palił. No tak i co wyszło? Potem pułkownika przed frontem w ucho ukąsił... Jeżeli tego Moroszkina na Sybir nie wyślą, to ja wyjeżdżam. Ja mam też żonę. Co to dla niego znaczy! Dzisiaj swoją żonę nahajką, a jutro moją. A później powie: klimat taki, upały!	Nie. Postawiłeś kwestię tak jasno, że rozumiem twoją odmowę, która może mnie boleć, to inna rzecz, ale którą dobrze rozumiem.	Dopiero wpół? a ja musiałam podnieść firaneczki, żeby mieć bodaj odrobinę światła. O wpół do piątej! Na tydzień przed dniami krzyżowymi! Och, moja dobra Franciszko, musi widać Bóg bardzo być na nas pogniewany. Bo też dzisiejszy świat za wiele sobie pozwala. Jak powiadał mój biedny Oktaw, zanadto zapomniano o Panu Bogu i on się mści.	A ja upraszam o łaskę dla niej bo słyszałem nieraz od mądrych ludzi, że to jest najpiękniejsze w tym rodzaju dzieło, jakie posiadamy, a jako najdoskonalsze i jedyne w sztuce swojej zasługuje na przebaczenie.	I jeszcze to, że kiedy pada na rynku, nie bardzo jest gdzie się schować. PobożnośćJak to, trzecia? ależ w takim razie nieszpory już się zaczęły, zapomniałam swojej pepsyny. Rozumiem teraz, czemu woda Vichy leży mi w żołądku.	Niech otworzy, powiadam. Zwariowała stara czy co? Nie chcę, żeby Maślarz widział, że mam. Zobaczy, że będzie żałowała.	Jakiś tam rządca!... Tymczasem Femcia jest kobietą wyższą... Czy uwierzy pani, że ona w tajemnicy przede mną i ojcem od dwunastu lat prenumeruje „Przegląd Tygodniowy”... No, i to ciągłe odebieranie pisma z poczty naraziło ją na stosunki z panem Cenaderowskim.	Rejent odmówił jakichkolwiek informacji, ale ze sposobu, w jaki z nim rozmawiał, łatwo było można wywnioskować, że rzeczywiście ten stary szaleniec stracił wszystko.	W życiu co żal ci za sobą zostawiać? Czego nie chcesz opuszczać?	Jać inny parol daję że nie tylko przy pierwszej sposobności umknę z twoich rąk, ale że cię każę końmi rozerwać, gdy w moje wpadniesz!	Mówiono mi... Powzięłam wiadomość, że się tutaj leczył w zimie ranny... Szukam od trzech miesięcy... Powiedziano mi... To młody chłopiec. Brunet. Szczupły. Wysoki.	Naturalnie. Czy dlatego, że udało ci się popełnić zbrodnię cztery razy, sądziłaś, że unikniesz kary? A może sądziłaś, że jej unikniesz jako żona prokuratora? O nie, pani! Nie! Kimkolwiek byłaby trucicielka, czeka ją szafot, zwłaszcza jeśli, jak mówiłem, nie postarała się zachować dla siebie paru kropel swojej najpewniejszej trucizny.	Przecieżeście przyszli! Ależ to gruba kłoda toczy się za tobą Rupercie	Wierz mi, Wiktorze, że nikt nie może stetryczeć i zdziczeć z sercem wesołem; jednak, z dwojga złego, wolę być zdziczałym tetrykiem, aniżeli puszczać z wiatrem ziemię, honor, przyszłość dzieci...	Myli się pan, panie Crottat Dependent, który chce być rejentem, nie zostawia ważnych dokumentów w dyliżansie na łasce podróżnych! Dependent, który chce być rejentem, nie wydaje dwudziestu franków między Paryżem a Moisselles! Dependent, który chce być rejentem, nie naraża się na to, że go mogą przytrzymać jako zbiega...	Dziękuję panu za wiadomość, ale niewiele jej rozumiem.	Jest pani u człowieka bardzo szczęśliwego że ci oszczędził smutku.	O!... najnieszczęśliwiej, jak tylko być może, proszę pana. Pewnego razu na drodze zaklęsłej wpadł między hugonota i katolika, z którymi miał już raz do czynienia; spiknęli się na biedaka i powiesili go na przydrożnem drzewie, poczem jeszcze przyszli do karczmy, w której piliśmy z bratem i przechwalali się tem, co zrobili.	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Sądzę, że zaszło coś okropnego	Słyszałam i ja o tym. Słyszałam inne jeszcze rzeczy: panowie senatorzy, widno dla odwdzięczenia księciu za tyle łask przyobiecanych, usunęli z paktówpacta conventa (łac.) warunek, wymóg. poślubienia królewny Anny.	Za trzy dni wyjeżdżam.	Nic jednak to wszystko nie pomoże trzeba będzie się przyznać, bo najpierw do wszystkiego zawsze przyznawać się mamie trzeba, po wtóre zaś ubranie wygląda jak psu z gardła wyjęte, więc nie uda się ukryć.	Serca ja może nie mam! Nie wiem... albo mi go Bóg nie dał, lub za młodu wyschło. Cóż począć na to? Głowa mi się nie zawraca.	Sądzisz, ojcze, że mam gorączkę? Nie, ojcze, nie mam gorączki, jestem zdrowy.	Cóż to pani do snu nie idzie?	Stałem się mądry dzięki tobie, o święty Tobie zawdzięczam swą naukę. Przez trzy lata jadłem twój chleb. Czas mój się dopełnił. Wypuszczono mnie ze szkół. Przybywam do ciebie.	Ten potępieniec kapitan musi być bardzo pewny swej drogi; bo oto widzę tam koralowe sterty, które by rozerwały na tysiąc sztuk jego pudło, gdyby się choć cokolwiek o nie otarło.	Co mi pan będziesz gadał: zapomniałam! Mój panie, ja więcej lat grywam w karty, niźli ich pan masz, i gram dobrze; mówił mi to jeszcze ś. p. mąż, a panowie mi zarzucają omyłkę, no tak, jeśli mówię omyłkę, to omyłkę! Ś. p. mąż mój...	Nie chcę być chłopcem, pięknie dziękuję! Nie chcę się zachowywać tak jak oni. A ty, H. O., przestań siąkać, od tego jest chustka. Nie masz własnej, to dam ci moją.	Ciekawym, co tobie, albo Pławickiemu do tego? Mam u niego, muszę odebrać i skończyło się.	Ja temu nie winna ale do tej pory pewnie i pan Michał się ożenił.	Jeśli przedtem nie brał lekcji języka angielskiego, a jednak go rozumie, to istotnie cudowne.	Można nie chcieć, wiesz pan czego? Baby, kiedy człowiek stary.	Nie potrzebują czego ode mnie?	Niech pan zapyta brata; objaśni pana lepiej ode mnie.	Proszę o ciszę, panowie jeśli mamy jeszcze dysputować, niepotrzebnie fatygowaliśmy pana Sorel.	To nie strych, ino piętro. Strych jest jeszcze wyżej, pod dachem, jak u nas.	To świetnie! Pochwalimy się jutro na weselu twojej siostry.	W takim razie nie pracujcie. Będziecie zarabiali pieniądze bez pracy.	Waćpan tak w fortele obfity, wymyślże co	Drzwi zamknięte na klucz! Drzwi zamknięte na klucz! Cóż to ma znaczyć? I jakiż cel ma to... to dziwaczne przebranie?	Kto wie, czy w tym człowieku nie drzemią gorsze, stokroć mocniejsze namiętności? Kto nam zaręczy, czy na parę godzin przed zaśnięciem nie nosił się z zamiarem popełnienia zbrodni?	Nie, pieniędzy mi nie potrzeba, ale i meble mi na nic.	Zbliż się, mój synu Czekałem na ciebie. Niewiele czasu mi zostało, muszę się śpieszyć, a mam ci do powiedzenia rzeczy niezmiernie ważne. Niektóre trzeba będzie zapisać, aby natychmiast podać je do wiadomości publicznej. Gdzie jesteś?	A gdzież to, jeżeli łaska?	A to opera!	Bestia! Idźmy do pań.	Bo mu Jurand nie chce dziewki dać.	Halo! Halo! Więc teraz przeczytaj wszystko i nie zawracaj głowy.	I nie boisz się sama sepacerować o tej porze między grobami?...	Jakże to?	Jestem cynikiemcynik zwolennik filoz. szkoły stoików, pot. człowiek wyznający równowagę duchową nie zakłóconą radością ani smutkiem., bo biedę znoszę cierpliwie, a jestem perypatetykiemperypatetyk	Kużden się na was ogląda.	Masz u mnie diotędiota odrzekł Grek.	Nie bójcie się, Mateusz go skamlał o łaskę nie będzie	Nie chcę. Szlachcic pewnie waszym obyczajem wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść nie mogę.	Nie odpowiedzą!	On nie, ale ja... kto wie...	Postaw największy kociołek na ogniu, moje dziecko mam wreszcie tajemnicę!...	Powiedz panu swoje nazwisko, Tomaszu i mów: panie sędzio. Nie należy zapominać o dobrym wychowaniu.	Przecież nikogo nie okradłem, ani zamordowałem!	Ta niemkini, która mu i dwu tysięcy kop posagu nie przyniosła, a w dodatku szpetna...	Tak, spokojnie...	Tam, gdzie Samanon odmawia nikt nie przyjmuje, on jest ultima ratioultima ratio (łac.)	W interesie pana Norskiego	A ty?	Ano, bo i prawda; próżnować grzech wielki.	Ano, spróbuję.	Byłaś mi szczęściem, byłaś mi życiem, wszystkim mi byłaś...	Będę silnie trzymała, zobaczy pan.	Czego te baby chcą od Markhama? Chłopak porządny, bogaty, solidny. Dwa karnawały odtańczył, dwa sezony odrautował. Zasypana była kwiatami i cukramicukry (daw.)	Czy wy się odczepicie nareszcie, czy mam postawić przed sklepem stróża z kijem?	Iii... głupstwo!	Ile mam dać?	Ja!	Ja! pierwszy krok tam zrobić! nigdy!	Jak bezecni hultaje, z którymi masz zaszczyt się znajdować	Jak właściwie nazywa się pani, która właśnie weszła?	Jedźmy, hrabio, jedźmy!	Kaznodzieje wareńscy zohydzają powtórne zamęźcie jako głupie a nieobyczajne.	Kto z was umie czytać?	Mit wendender PostMit wendender Post (niem.)	Mojaże niedotknięta, delikacik!	Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi dziś nowe podjazdy wysyłam, ale et haec facienda, et haec non omittendaet haec facienda, et haec non omittenda (łac.)	Nieodzownie, jesteś waćpan moim stryjecznym bratem...	No cóż? Jestem ciekaw...	Oni wiedzą, a ja nic!...	Otrzymałeś jakąś złą wiadomość?	Pan Doguereau?	Piękne panna Brzeska będzie miała wyobrażenie o naszym domu!... Tylko wszedłeś, zaraz prezentujesz się jak człowiek ordynarny...	Polski?	Tylko w takim razie, jeżeli druga będzie sztuką grubego płótna...	W chorągwi Wołodyjowskiego sami laudańscy ludzie.	Wziąłbym tę ziemię z kraju, przy drodze	Z wolna, panie hrabio przyjaciel musi tu ustąpić miejsca sędziemu. Rzecz powinna być dokładnie zbadana.	Zbawco!... Widzisz przed sobą kobietę skrzywdzoną i osamotnioną, której mienie, honor i spokój...	Ślimaku!... Panie gospodarzu!... Pani gospodyni, czy państwo są tutaj?...
Tak mówią Nic o tym naturalnie nie wiedziałem. Miał słabe serce. Skarżył się już jakiś czas przedtem, że źle się czuje. Był wzburzony, spracował się przy tej łodzi. Diabli go wiedzą. Cha, cha, cha! Jasne było, że nie chciał jednak umierać. Zabawne, prawda? Słowo daję, naciągali go po prostu na samobójstwo. Naciągnęli go	Ale!... nie tako ja głupia! Narobił pan piekła, że w całym domu było słychać, a teraz ja mam iść do pani?... Niech-no pan da i ubiera się prędzej! Loboga, już je dziesiąta, a pan łazi, kiej zyd rozbabrany przed siabasem...	Tak, i jam go poznał po tym znaku, rzekł ponuro Chroniwos, tak to Siewros, to on, lecz czyż on nam synem? niemiecką ma mowę. Przekleństwo tym, którzy mu ją w usta włożyli, przekleństwo im wszystkim, wrogom naszym, naszego plemienia! Syn nas zrozumieć nie może! I darł włosy z rozpaczy. Wtem Tubingas szedł z wyciągniętą dłonią przed siebie, tłum otaczający Dowrusę rozstąpił się na widok starca, którego szanowano jako kapłana.	Biada mojej głowie!... Nie naczelnikiem, ale odźwiernym tego gmachu powinienem być... Ostrzegano nas, że ktoś zakrada się do Labiryntu, i nie zapobiegłem temu... A teraz znowu wypuściłem dwu najniebezpieczniejszych, którzy sprowadzą tu, kogo im się podoba... O biada!...	To co mówicie zdaje się bardzo do prawdy podobne. Dusza, Ciało, Śmierć bohaterska, Katastrofa, OmenBowiem, tak samo jak pochodnia albo świeca przez cały czas, dopóki jest żywa i płonąca, przyświeca pobliskim ludziom, rozjaśnia wszystko dokoła, rozwesela wszystkich i wygadza wszystkim swymi usługami i jasnością, nie czyniąc zła ani przykrości nikomu; zaś w chwili gdy zgaśnie, dymem swoim i wyziewem zanieczyszcza powietrze, szkodzi obecnym i każdego mierzi, to samo jest z tymi szlachetnymi i wspaniałymi duszami. Cały czas, który zamieszkują swoje ciała, zachowują się w nich spokojnie, użytecznie, miło i chlubnie; z chwilą ich rozłączenia przychodzą zwyczajnie na wyspach i lądach wielkie zaburzenia, powietrzne ciemności, pioruny, grady; na ziemi trzęsienia, drżenia, niepokoje; na morzu orkany i burze, a wszystkiemu towarzyszą lamenty ludów, odmiany religii, przesuwanie się królestw i przewroty w państwach.	Ale to ona sama Niema wątpliwości! Posądziłam biedną Żalińskę, że się jej to przywidziało.	Tak, tyle mniej więcej wynosi odległość między naszymi celami; tyle tylko, że źle obliczyłem krzywą, z braku właściwych narzędzi geometrycznych; zamiast czterdziestu stóp krzywizny wyszło mi pięćdziesiąt. Myślałem, że dojdę, jak ci to już mówiłem, do zewnętrznego muru zamku, że go przebiję i skoczę do morza. Kopałem wzdłuż korytarza, do którego przylega twoja cela, zamiast podkopywać się pod nim; pracowałem na próżno, bo ten korytarz wychodzi na dziedziniec pełen żołnierzy.	Nie radzę ci: nie spałeś, nabiłeś sobie głowę czymś co, ręczę ci, nie ma żadnego sensu; zatem teraz, kiedy cię to już nie dręczy, obróć się do ściany i śpij, co ci wybornie zrobi na demineralizację twojej tkanki nerwowej. Ale nie zasypiaj zbyt szybko, bo ta szelma muzyka będzie przechodziła pod twoimi oknami, ale potem już będziesz miał spokój. Zobaczymy się wieczorem na obiedzie.	Pokłoń się ich świętym szubienicom, pokłoń się ich świętym głowom, duszy nie gub. Kłamstwa nie siej. To kłamstwo, kłamstwo. Kat jest na twoim ołtarzu, krew ludu leje.	Jest się czym chwalić Nie ma pan czasu! A cóż pan robi, ciekawam?...	I mamie Mama wczoraj mówiła, że gdyby pani miała rozum i potargowała się, to mogłaby dostać u nas z pięćset rubli rocznie.	Tak ale myślę, że ma złote serce i jestem pewien, że bardzo nas polubił.	Strach, Niebezpieczeństwo napadnięty. przez zbójców. Tak tam było w owej chwili. Jeden tylko mąż zdawał się panować całemu temu nieładowi. Siedział on w głębi sali, na wielkim głazie, z ponurą, ale męską rezygnacją. w pierwodruku brak słów: opierał się. na wielkiej szabli, a obok miotełka brzozowa. Białe miał włosy, jak puch białego gołębia, a twarz... podobną widywałem na obrazach Bolesława Chrobrego.	Oto, przyjaciele, mały skrawek ziemi, na który rzuciła nas ręka Wszechmocnego. Tu mamy żyć, i może długo żyć. A może też przybędzie nam jakaś niespodziewana pomoc, gdyby jakiś statek przypadkiem... Powiadam „przypadkiem”, gdyż wyspa jest mało znacząca, nie ma nawet przystani, do której mogłaby przybić statki; obawiam się, że leży zbyt daleko od uczęszczanych szlaków, to znaczy albo zanadto na południe od szlaku, którym pływają statki odwiedzające archipelagi Pacyfiku, albo też zbytnio na północ od szlaku, którym udają się statki w drodze do Australii, okrążając przylądek Hornprzylądek Horn	Nie jestem, panie hrabio, fanatykiem sferowym. Cenię swój ród, lecz nie kłaniam mu się bałwochwalczo. Stygmat wyższości widzę w czynach, nie w herbie, bo taki sam noszą inne rody w kraju.	Nie wiem co się z Panem Petrkiem stało, odpowiedział ksiądz, lecz, gdyby oślepiony i ze wszystkiego ogołocony dostał się tam, nie wiele może szkodzić komu.	Niechbyś nie była, to bym się nożem pchnął!	Wielki Boże! Niechże pan też mnie nie bierze na świadka, mój drogi! Hartopp też zawinił. Jeśli się dowiedzą, że to ja ich wydałem, nasza przyjaźń gotowa na tym ucierpieć, a ja ją sobie cenię.	Czemu mi pani nie powiedziała wcześniej?... Niech zdechnę, alebym teatr rozwalił i musiałaby pani grać!... Wszystko się spiknęło na moich biednych Chamów i pani mnie jeszcze dożyna!	Zatem daje mi pani odprawę. Jak się podoba. Żeby tylko pani nie została bez pary!	W przeszłym roku była u nas, zdaje się, trzy razy.	Zmogłem się wczoraj kiej bydlę, to muszę się wywczasować.	Nie mam nic wspólnego ze sprawami nadprzyrodzonymi Nikt mnie nie posłał. Po prostu znalazłem się na pańskiej drodze.	Czyż nie spłaciła już długu naturze?...	Na wiecu się to obradzi lepiej Zwołujmy wiec.	Najwyraźniej tak, skoro Hayde jest moją niewolnicą.	Towarzystwo kłania się panom starszyznie i prosi, żeby im wydać tego Lacha, szczob z nym poihratyszczob z nym poihraty (ukr.)	Dopiero wpół? a ja musiałam podnieść firaneczki, żeby mieć bodaj odrobinę światła. O wpół do piątej! Na tydzień przed dniami krzyżowymi! Och, moja dobra Franciszko, musi widać Bóg bardzo być na nas pogniewany. Bo też dzisiejszy świat za wiele sobie pozwala. Jak powiadał mój biedny Oktaw, zanadto zapomniano o Panu Bogu i on się mści.	A czy rozsądniej zrobił faraon nad Sodowymi Jeziorami, kiedy całą noc uganiał się za Tehenną?... Odwaga więcej znaczy aniżeli liczba.	Tak, hrabio Czy widział pan kiedykolwiek na dworze Ali-Tebelina, któremu tak chwalebnie służyłeś, równie piękny strój?	Czy ty myślisz, że ja mogę?	Pójdę, pod warunkiem, że sobie odbiorę honorarium i to według uznania...	Raczysz więc mieć mi za złe że byłem uprzejmy dla człowieka, który uszczęśliwia moją siostrę i mnie wyświadczał dotąd ważną przysługę?	A, cudownie! Zresztą widział pan, podobny talent zasługuje chyba na to. Hoyos był zachwycony; nie mogłem mówić z ambasadorową, czy była kontenta? Ale któż-by nie był, z wyjątkiem tych, co mają uszy do nie słyszenia, co nic nie szkodzi zresztą, z chwilą gdy mają języki do gadania.	Ale nie jadłeś śniadania! Gospodyni moja zgotuje kawy, ja zaś na mym kawalerskim piecyku usmażę ci boczku.	Ale ty nie pójdziesz!	Niech będzie i gorczyca Ale gdybyś przypadkiem znalazł gdzieś źdźbło tytoniu, mój chłopcze, to proszę, żebyś nim nie pogardził.	Szczęście, Kondycja ludzkaNie ma doli i niedoli dla tego, kto nie żyje przy­padkiem. Nieszczęście jest nieraz źródłem najgłębszej świa­domości.	Prosięta... a tak... No, to niech będzie na mnie.	Ja ci dam myśleć! Masz! „Ja myślałem”! Patrzcież, on myślał! Czemuś nie telefonował? Czemu nie zapytałeś, co masz pisać? A wy, panie Kosztial? Jak pan może zamieszczać coś podobnego? Pan także pewno myślał? Novotny!	Więc po cóż to mówić? Nie wszystko można mówić. Człowiek subtelny nie mówi wszystkiego, co myśli czy tam... czuje, wie...	Ja i Żnin daliśmy brawo Otockiemu, ale Barski musi być wściekły.	Przepijcie, gospodyni, do mnie, ja to nie organista!	Tymczasem nigdzie cię samego nie puszczę; wracaj na ulicę Grabarzy, będę ci towarzyszył.	A ba! Czy przychodzą? Dobra ta noc, jeśli ich nie ma. A nie ma wojska, to są nasi. Wyjdą nasi, to wojsko.	I nie byłoby religii	Nie jesteśmy książętami, lecz Cyganami	Nie można!	Nie tykajcie me, bom zła!	Rozum macie bystry, a niceście nie pomiarkowali	Szybko, za mną, dobijmy do brzegu i rozpalmy na plaży ognisko, żeby po nas przypłynęli.	To znaczy, ojcowskie błogosławieństwo nie dla ciebie!	Twoja książka jest wspaniała a oni kazali mi ją napaść.	Sama słyszałam, jak waści pod niebiosa wynosił, a potem laudańscy ludzie to samo po wyprawie czynili.	To inflanckie konie, nader silne I nasze towarzystwo husarskie i pancerne w Inflanciechw Inflanciech kraina położona na północ od Litwy, na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii, zamieszkana przez potomków plemion bałtyckich i ugrofińskich, o kulturze z silnymi wpływami niemieckimi i szwedzkimi. szuka koni, bo to u nas szkapiny drobne.	Lub nienawidzimy na jedno to często wychodzi. Więc cóż, pojutrze?	Na honor ręczyłbym prawie za Plancheta.	Takiego wziąć, zaraz by za kościołem, pod Opaczą, okop wywalił na sto łokci.	Ach, zatem pański; a to dalej kościół?	Cóż to za płyn znieczulający?	Nieprawda, mówię wam przecież!	Samam doiła, bo Jaguś pod oborą szkopki ustawiła i gdziesik poszła.	Trzeba to przenieść do pokoju panny Klary	W literaturze, bo...	Więc co pan teraz radzisz?	Więc w jaki sposób mogę panu dopomóc?	Za nic w świecie!	A co to znaczy: mendyczek?	A furtka?	A kto tam stoi?	Ależ!	Być może tylko to podejrzewa.	Czy to ty kazałeś czarownikom iść z nami?	Cóż chcesz to bardzo dobry znak widzieć anioła.	Diabeł rzekł stary Krzyżak.	Dziesiąta.	Dziękuję waszmości, panie Thomson. To nam w zupełności wystarczy Dobry wieczór, panie Balfour.	Głogowski!	I ten człowiek będzie jeszcze może kiedyś szczęśliwy?	I to prawda...	I wszy!	Ja z wami? a żona?	Jeigu jis tenai gavosi į Pilėnus, pas motiną norint jų ne didelis skaitlis, vienok jis mus pažįsta, tai bus niekas iš to.	Kiedyż przyniesiesz pieniądze?	Który to miesiąc?	O tym tam	Otóż kobieta, któraby dała w rękę nóż Jakóba Clément, lub Ravaillaca fanatykowi, zbawiłaby Francję.	Panno Walentyno od kilku dni szukam sposobności pomówienia z panią...	Proszę o głos	Przysięga, Przywódca, Król, Ojciec	Rzeknę wam dzisiaj o królach, kiejście ciekawe!	Same pomyślne mam stamtąd wiadomości	Te, ryfaryfa	To ci powiem: machnij dobrze i utnij od razu: Chmielnickiemu, chanowichan	Wy jesteście przy królu i w łaskach.	Wychodziłem.	Z rozkazu komendanta zejdziesz pan o piętro niżej.	Zartujesz pan	Znam, panie lejtnant.	Znasz hrabiego?
Nie, kochany panie Porthosie, chciałam tylko powiedzieć, że ładny muł wygląda niekiedy zupełnie jak koń i zdaje mi się, że, jak ci dostarczę ładniutkiego muła dla Mousquetona...	Przyznaj mi się, zawołała, jesteś kobietą! Mnie oko nie myli, jam tego pewna! Mów.	Bóg waćpannie zapłać! Bóg ci zapłać, Krzychna! Już też nie mogła mnie większa potkać szczęśliwość! Powiedz mi jeno, że się nie gniewasz za wczorajszą konfidencję, abym i na sumieniu miał ulgę?	Nie pańska sprawa. Piję mleko, bo mi smakuje. Baaabciuuu! Babciu!... Dajno im jeszcze agrestowego!	O, jeżeli o to tylko idzie! Nie potrzebujesz prosić Milesa Hendona o pozwolenie, jeżeli sobie czego życzysz. Czuj się zupełnie jak u siebie w domu, wszystko jest do twego rozporządzenia.	Tak, ale nasz atrament tak prędko nie wysycha! Co będzie, jeśli on się pozna, że to weksel świeżo napisany?	Toż wiem. I wcale państwu tego za złe nie biorę, że nie znacie się na tym, jak, co i gdzie trzeba budować. Gdyby wszyscy się na tym znali, po kiego diabła byliby potrzebni architekci.	Jeszcze nie, mój synku. RzekaSkoro rzeka Wisła w całej swojej długości i ze wszystkimi dopływami toczyć się poczęła poprzez państwo narodowe polskie, Baryka zużył bieg jej wód tak samo jak słony prąd morski, z zachodu zdążający ku wschodowi. Począł ujmować wielką rzekę w szklane łożysko. W jednej z hut nad morzem wytwarza materiał specjalny. Kolosalne tafle klinowate, wielkiej grubości, ostro zakończone, wpierające się jedna w drugą fugamifugi jest szybka nad wszelkie słowo. Na przestrzeni, która z obu brzegów już ujęta została w śliskie łożysko, zniweczone zostały wylewy i zatory, gdyż szybkość pędzącej tam wody unosi krę, a specjalny mechanizm niszczy jej wszechwładne zamarzanie.	Nie mógłby mi pan podać jego nazwiska i adresu?	Nie należy zapominać, że Jacek może się bronić! Jednym ruchem palca wysadzić zdoła całe miasto.	Nie, Eminencjo, nie oddalę się bez doraźnego rozkazu uwalniającego tych dwóch zbłąkanych zakonników.	Posłuchaj już tobie niéma innego ratunku, tylko do Pana Boga udać się i u niego o świadectwo przed ludźmi poprosić. Niechaj o tobie Pan Bóg zaświadczy, żeś nijakim grzechem śmiertelnym duszy nie zgubiła. Do kościoła idź, przed Panem Jezusem krzyżem leż, spowiadaj się i komunią przenajświętszą przyjm... Słyszysz?	Rozchorował się po prostu z tęsknoty za córką, która wyruszyła przed dwoma laty w świat i dotąd nie ozwała się ni jednym słowem!	Z Woydą? Nie wiadomo. Dwa lata temu na takim jak dziś zebraniu przyszedł tu oto, do tego pokoju, chodził długo po tym miękkim jak śnieg dywanie i dziwił się pewno, czemu śnieg jest tak purpurowoczerwony, jakby krwią nasiąkły. Nalał sobie wody nalał wody, połknął coś wyjętego z kieszeni od kamizelki, popił i siadł tu... w tym oto kącie... Tak usiadł.	Mama lubi, żebyśmy przebywały jak najwięcej na świeżym powietrzu, więc przynosimy tu robotę i bawimy się doskonale. Dla żartu ładujemy prace w worki, bierzemy stare kapelusze i kije do wspinania się na pagórek i odgrywamy role pielgrzymek, jak przed laty. To miejsce nazywa się „Rozkoszną Górą”, bo można daleko sięgać okiem i widzieć okolicę, gdzie się spodziewamy kiedyś mieszkać	Nic, nic zupełnie; jak pan widzisz, po prostu rozpoczął się karnawał, ubierajmy się prędko.	Widzicie... A i cóż to rodzice nie mogli odesłać kuniamy, nie żeby zaś piechotą rypać tyli świat? Przecie od nas do Pyrzogłowów będzie pewnie osiem mil z ogunem. Cóż ta za rodzic, i taki musi być bez honoru, żeby zaś...	Ależ ją zna Rzym cały i pytać niema o co zręczną jak najpiérwszy tanecznik Cezara, piękną jak Hebe, ale też dobrze przezemnie kupcom opłaconą, bo to towar nie tani, a jeszcze i wychowanie go kosztuje. Ile to ich zmarnieje i pójdzie na rynek, nim się jedna wyrobi! To perła panie, to przecie sława wrót Capeńskich! to całe utrzymanie moje! rzekł ożywiając się coraz	A jakbym do której z wódką posłał, to by się do Częstochowy ochfiarowała i wszystkie piątki suszyła z radości!	A no nie, gwes czeko no mnie przy cumowisku. Snać nie nolozł nic w żakach.	Cóż, panie Januszu? Jakże moja córa? Gąsiątko jeszcze? Nic nie spoważniała... Obserwowałam was (was	Słowo. Powiedziałem mu tylko pod sekretem, że Ciepiszewski znowu się zjawił, że sprzedał ostatni folwark w łomżyńskiem i angażuje nowe towarzystwo, że nawet już z tobą traktował.	Słuchaj, Senderl, gdybym nawet miał tu trupem paść, to wygarnę im całą prawdę. Nie mogę już więcej.	To nie było morderstwo	Ty sobie żartujesz, a ja doprawdy boję się.	U nas! U nas, gdybym ja chciał być taki mendyczek albo żebraczek, toby mnie psi zagryźli! Widać ja łaski boskiej nie godzien, a za łaską ludzką taki ubogi pachołek, jako ja, niedaleko zajdzie.	W domu trochę śpiewałam... ale scenicznego głosu to pewnie nie mam... zresztą ja...	Juści, juści, przebąknęła, pomilczawszy jeszcze, starsza pani, to ja wiem najlepiej. Że za mąż iść za tego króla, który niewiast tyle nieszczęśliwemi uczynił toć pewna. Nie miło to wziąć człeka od żydówki, bo wiadomo, że król miał miłośnicę...	A jakże pamiętam! Był mi winien trochę grosza i zabrał mój nóż.	A więc odwiedzę go po południu. Pragnąłbym, o ile możności, uprzyjemnić mu pobyt w tych stronach, zanim przywyknie do ponurej okolicy. Może pan zechce obejrzeć mój zbiór motyli? Sądzę, że nie ma obfitszego w całej Anglii południowej.	Czy Waldemar nie przyjechał?	Czy wié pan Lucyan że ja z panią Warską jechałam w jednym wagonie do Warszawy, i nic nie wiedziałam o tém?	Dobrze tylko się trochę zdrzemnę.	Ja doprawdy nie wiem	Ja proszę o trzy krople; nie możemy wypić wszystkiego.	Jeżeli przychodzisz w imieniu Alego, wiesz, co powinieneś mi doręczyć?	Już teraz nie chcę. Przeminęło.	Mój waćpannie nie starczy?	Nie szukałem...	Ojcze Matka moja cierpi. Nie zabijaj jej ojcze, patrz.	Tak. Nie może pan tego zrozumieć?	Tak. Zbliżamy się do terasyterasa	W imię Spustoszonych Pól w Bhurtporze Pójdę! Hathi pewnie z początku bardzo się rozgniewa, ja zaś chętnie poświęciłabym całomiesięczną zdobycz, byle posłyszeć Czarnoksięskie Zaklęcie, które Milczącego Władcę Dżungli zniewala do posłuszeństwa.	Znajdzie się a może nawet tędy będzie wracał.	Lokaje! którzy mają rozkaz ostrzegać panów o zbliżeniu kogokolwiek, to nie są lokaje, to poprostu warta.	Tak jest, panie, to ja sam i przykro by mi było, gdyby to miał być kto inny.	Była, jaśnie Pietrze, dziedzicu, była. Jak to słońce tak i ona dobra jest dusza, u nieboszczki przede śmiercią była, doktora sprowadziła, wina słodziuśkiego sama przyniesła.	Dmytruś, patrzaj no... wżdy to Odmiwąs do naszej baszty wali! Miesiąc mu prosto na twarz świeci...	W takim razie byłaby to kwestja czasu jedynie, rodzaj wyścigów, kto pierw tu przybędzie. Jeżeli twoi przyjaciele, jesteś uratowana, jeżeli zaś zausznicy kardynała, pojmujesz, żeś zgubiona.	Ach, tatku, tatku... jakiś ty dobry... jakiś ty święty!...	A to ci wysocyzny dopiero!	Bóg nasz to Bóg Miłosierdzia	Co wygadujesz! Jakże mógłbyś to zrobić?	Dziwne to rzeczy!	Mówisz to na serio?	Na całym świecie, na całym świecie. Pan Robert Kessler! który chciał być pani, panno Anko, przedstawionym od godziny..!	To bierz pan ster a zobaczymy, co umiesz.	Ty!	Tym dla mnie ciekawsza, że pani mówi przyjemna	Wałkoń jest wasz chłop, to wam powiem.	A ci, wedlewedle (daw.) zapytał de Lorche.	A przynajmniej innych poglądów	A ten laufer przy drzwiach oczekujący? a kareta ze stangretem w liberji?	Ależ... gwarantuję, że tak będzie...	Ba, a jak pijacy będą przejeżdżać i poznawszy niewieści głos, coś niepolitycznego ci odpowiedzą?	Bierz kiesę!	Coś, Maćku, tak nad nią lamentujesz, jakby cię sumienie gryzło	Czy stale? Prawie...	Czy ślad rozerwania jest świeży?	Daję pani role pierwszorzędne, jakie tylko pani zechce	Daleko zaś do Mohilowa?	Dlaczego?	Dobry wieczór, panno Maniu!	Dobrze, Pławicki już o tem wie, bo ona umarła przed pięciu dniami.	Ej, byleś wasza książęca mość ciepła zażywał...	Ilekroć wieczerzam w towarzystwie francuskich dziennikarzy, zawsze doświadczam uczucia pewnego niepokoju Jest jedno powiedzenie BlücheraBlücher, Gebhard Leberecht von (1742–1819)	Jak powiadasz?	Księże dobrodzieju...	Kurgi užmirši?	Milcz, Klu-Klu.	Moja Stasiu... pani i tak dostanie...	Niech ci je Bóg przebaczy!	Niepodobna	Niestety!	Niewiele... drobiazg... parę tysięcy rubli...	On... on rewien... tużur...	Poczekajcie jeno! wolno ze wszystkimi ludźmi odjadę i pannę ze sobą zabiorę.	Przyjemność? wolałabym wiedzieć od razu, kto pan jesteś	Siemię dla ptasząt!	Skąd?	Spaliłam go, alem go pierwej pokazała moim służebnicom.	Słyszysz, co mówię?!	Tak.	Toż jest Witold...	Tytuł hrabiowski...	W piżamie?	Widzę...	Więc po cóżeś tu przyszła?	Właśnie.	Zaiste, zajęcie godne mizantropamizantrop mruknął Decoud zjadliwie.
A kiedy mi z tem dobrze Przytem i ty będziesz podbity.	A pewnie, i powiedział jeszcze tak: jeśli, powiada, młody pan popadł w jakowe złe terminyterminy (daw.) (ok. 1370–1434), córka wielkiego księcia Litwy Olgierda, siostra Władysława II Jagiełły, żona księcia mazowieckiego Ziemowita IV.  siłasiła (daw.) siostra. królewska i prócz tego będąc osobliwsząosobliwy (daw.) poważanie, cześć, szacunek..	A tak, pani nie wie, i nikt nie wie. Ja jeden pod słońcem wiem. Kiedy pan zachorował, zawołał mnie do siebie i rzekł: „Źle ze mną, Rafale, trzeba się szykować na tamten świat. Martwię się, że Ludmiła zostanie pod opieką moich braciszków paliwodów, co nigdy najeść się nie mogą, chociażby im cały Olkusz postawił na misie. Kasztelów i ziemi tak łatwo nie połkną, bo je w testamencie spętałem jak pająk muchę. Ale skarbczyk rozdrapią. Nim dziewczyna dorośnie, wszystko złodzieje powynoszą”.	Mama mówiła mi, abym nie zostawał dłużej niż dwa tygodnie z powodu pani Moreau...	To dobrze. Zdziwił się pan, że siedziałem na drzewie?	I guess nie ja o niczym nie wiem. Pan jesteś zwariowany, że się obawiasz, ale pan jesteś nim stokroć bardziej, skoro próbujesz mi grozić. Robię sobie z pana tyle Nie ma najmniejszych poszlak, które by mogły przemawiać przeciw mnie w sprawie zniknięcia tego starucha Maple’a. Nie będzie pan mógł pisnąć ani słowa.	A co? nie mówiłem ci, Sancho? czy mi zabraknie koniuszych? Patrz, kto mi chce służyć; wszakże sam widzisz, wielki bakałarz Samson Karasko, którego uczoność podziwiano, jak sam mówi, w uniwersytecie salamanckim? Patrz, jaki to człowiek zdrowy na ciele i umyśle, jaki urodziwy i w jakiej sile wieku; potrafi on znosić zimna i gorąca, głód i pragnienie, a co największa, potrafi milczeć. Słowem, jest to człowiek posiadający wszystkie przymioty potrzebne koniuszemu błędnego rycerza. Niechże Bóg jednak broni, abym ja dla mojego dobra i własnej przyjemności miał na to narażać naczynie i kolumnę nauk, palmę sztuk wyzwolonych! Niech nowy Samson zostanie w swojej ojczyźnie, aby stał się jej zaszczytem i chwałą! Nie odbierajmy rodzicom jego podpory starości i ozdoby całej rodziny; wolę wziąć najlichszego giermka, jeżeli Sancho nie pojedzie ze mną.	A vrai dire... właściwie, mój drogi, czego kto silnie pragnie, to osiąga na pewno, dołożywszy starania. Otoczeniu mogłoby się wydawać, że ja po prostu sam się mianowałem, ale tak nie jest, bo mianował mię Męciński, rotmistrz, dowódca pospolitego ruszenia tej części województwa krakowskiego. Czas jest gorący, nagły. Kraj potrzebuje ludzi, a tu brak zupełny. Trzeba było pychę z serca złożyć, porzucić miękkie szaty, iść na służbę, przyłożyć ręki...	A wie pan, że Nira więcej się nie pokazała?...	A, jak pan nigdy nie skłamie, to będę wierzyć.	Czy Wasza Królewska Mość zakazuje mi nastawać dłużej na ten temat?	Dobrze	Głupstwa pan gadasz!...	Ha, nie wszystko w życiu jest różowe Zrobiłeś tak brutalnie „w prawo zwrot”, że musiałeś stracić poparcie prasy liberałów, o wiele silniejszej niż dzienniki ministerialne i rojalistyczne. Nie trzeba nigdy przechodzić z jednego obozu do drugiego, nie usławszy sobie dobrze łóżka, w którym by się można pocieszyć po przypuszczalnych stratach. W każdym wypadku roztropny człowiek naradza się z przyjaciółmi, przedstawia swoje racje, doprowadza ich do tego, że doradzają mu jego zaprzaństwo; stają się wówczas wspólnikami, ubolewają nad nim i wówczas można się porozumieć jak Natan i Merlin ze swymi kolegami, co do wymiany usług. Wilki nie zjadają się wzajem. Ty okazałeś w tej całej sprawie niewinność baranka. Musisz pokazać zęby nowemu stronnictwu, aby wydobyć zeń jaki kąsek. Obecnie z konieczności poświęcono cię dla Natana. Nie będę ci ukrywał hałasu, zgorszenia i krzyków, jakie podnosi twój artykuł przeciw d’Arthezowi. MaratMarat, Jean-Paul (1743–1793)	Kto nie musi symulować! Symuluje każdy, zwłaszcza jeśli chce czegoś znacznego dokonać.	No, widzi pan... W nocy nie można wyjść z arsenału.	Obrażać, no, proszę no, proszę! A pan, panie tam jakiś, czy nie zapominasz czasem o należnym mnie, słyszysz, mnie uszanowaniu, ośmielając się nadmieniać o przywilejach! Zapominasz chyba, że jestem tu pierwszą osobą, twoim chlebodawcą.	Panowie! jeżeli pan d‘Artagnan odda szpadę i zaręczy słowem honoru, zadowolę się przyrzeczeniem panów, iż go odprowadzicie do kwatery kardynała.	Przechwalać się to pan umie Mówi pan o wędrówkach po całym świecie, i o wielkich czynach, i o braniu losu za łeb, ale naprawdę to siedzicie tu i babrzecie się w nędznej szulerce!	Skoro książę Gilbert jest dreyfusistą dobrze się składa, że Saint-Loup (który, jak mówią, żeni się z jego siostrzenicą) jest nim również. To może nawet jest racja tego małżeństwa.	Tek. W każdym razie pan Wokulski jest dobrym kupcem i naszą spółkę poprowadzi...	Ty temu dajesz wiarę? ja, nie... Za co by go pan Bóg karać miał, kiedy winien nie był?	Widzę w samej rzeczy że nie można być w większym kłopocie; ale trzeba przyznać, żeś na niego zasłużył. Obwiniano mnie, że nie jestem wiernym kochankiem i że mam po kilka miłostek naraz: ale ty przewyższasz mnie tak dalece, że nie śmiałbym nawet zamarzyć rzeczy, które ty spełniłeś. Czy mogłeś mniemać, że zachowasz panią de Thémines, wiążąc się z królową? I czyś się spodziewał, że związawszy się z królową będziesz ją mógł oszukiwać? Jest Włoszką i królową, i tym samym podejrzliwą, zazdrosną i dumną: kiedy twoje szczęście raczej niż twój rozsądek zwolniło cię z dawnych zobowiązań, podjąłeś nowe i wyobrażałeś sobie, iż na oczach całego dworu będziesz mógł kochać panią de Martigues tak, żeby królowa tego nie spostrzegła? Nie mogłeś dołożyć zbyt wiele starań, aby wynagrodzić królowej wstyd, iż uczyniła pierwsze kroki. Zapomniała dla ciebie o wszystkim; twoja dyskrecja broni ci powiedzieć mi tego, a moja pytać o to; ale to pewna, że cię kocha, że ci nie ufa i że oczywistość jest przeciw tobie.	A gdzież ten staw?	A to byłaby Iliada zepsucia	A więc, czemże jest, na Boga!?	Ach Cóż to pana obchodzi? Stawski sam wysunął pańską kandydaturę. Widocznie wie, co robi.	Ach! żona twoja w dobrych jest rękach, Henryku. Możemy spokojnie wracać.	Ba! czego?... Komu w drogę, temu czas!	Chcesz go zamordować, by pomścić śmierć Czerwonego Korsarza?	Chcę z ojczulkiem porozmawiać o naszym położeniu.	Co się stało?	Co tam Klejn, narwaniec!... Dobry chłopak, ale żaden subiekt... Mraczewski, oto była perła!... Piękny, paplał po francusku, a jak on spoglądał na klientki, jak podkręcał wąsy!... Ten zrobi interes na świecie i zdmuchnie ci panią Stawską... Zobaczysz!...	Co ty masz Melu przeciwko Leopoldowi Landau?	Co wiesz?... Skąd?...	Czego się waćpan, u diabła, tak wijesz jak piskorz, gdy go w garnek kładą! i o nieszczęściu mówisz, jakbyś był z niego rad?	Czekaj, tylko jeszcze trzeba tego wojownika zawinąć	Czekać? A tam Wiśniowiecki i regimentarze zgorzeją pod Zbarażem!	Czemu to ma być sekret?	Czy sądzisz, że zdołasz przez całe życie unikać niemiłych rzeczy, Filo?	Cóż? może królowi co zadać chciała przez zemstę?	Dziadek Artura? Skąd mu to przyszło do głowy? Przecież go nie znamy!	Dziś sprzedaję co mam w chacie, resztę na wolą Bożą zostawiam, a jutro mnie tu nie ma!	Ej, panie Michale, mnie się widzi, że to on.	Gadaj, Jędruś, gadaj!... takim rad, żeście przyjechali, takim wesół, że pił będę na uciechę. Matka, postaw gorzałki!	Gdybym ja jej nie słuchał, to ty byś, panie, nie żył.	Haim! Haim!	Ho! ho! wysoko patrzy bosonogi!	I był jako wielkolud i dęby z korzeniami wyrywał, a w piękności, w graniu na lutni i w śpiewaniu nikt w całym świecie sprostać mu nie mógł. A raz, gdy był na dworze króla francuskiego, rozmiłowała się w nim królewna Helgunda, którą ojciec na chwałę Bogu do zakonu chciał oddać, i uciekła z nim do Tyńca, gdzie w sprosności oboje żyli, gdy żaden ksiądz ślubu chrześcijańskiego dać im nie chciał. ZdradaBył zaś w Wiślicy Wisław Piękny z rodu króla PopielaPopiel hrabstwo, okręg. tynieckie pustoszył. Tego pokonał Walgierz i do Tyńca do niewoli przywiódł nie bacząc, że która tylko niewiasta ujrzała Wisława, gotowa była zaraz ojca, matki i męża odstąpić, byle swe żądze nasycić. Tak stało się i z Helgundą. Zaraz ona takowe więzy na Walgierza wymyśliła, że on wielkolud, choć dęby wyrywał, przerwać ich nie mógł w wersji z Kroniki Wielkopolskiej siostra Wisława nazywała się Marzanna., siostra Wisława, usłyszawszy w podziemiu śpiewanie Walgierzowe, wnet rozmiłowana, uwolniła go z podziemia	Jak to? Wysłano was po znachora?	Jakim królem?	Jedziem do Malborga a kiedy ja wrócę, to w mocy boskiej... Może prędko, może na wiosnę, może za rok, a może i wcale, rozumiesz?	Jutro!	Ma się rozumieć, że do niego.	Mamy to, kapitanie. I to żywe.	Mości pułkowniku nie utrzymamy się tu.	Może panu zrobi to kłopot?... W takim razie obejdę naokoło albo poproszę pana Miętlewicza...	Mężu! O mój mężu!...	Młodego (król czasem tak zwał syna) nie widzieliście?	Na razie nic.	Nic czekam.	Nic prawie nie jadłaś! A przecież odbyłaś taki kawał drogi.	Nie dałaś mu żadnej nadziei na przyszłość?	Nie zapieram się tego. Bóg tak urządził, żeby praca wykonywana przez nas łączyła się ściśle z naszym własnym interesem. Otrząsamy pyłki, szukając w kielichach kwiatów pożywienia dla siebie. Najczynniejsze w tej robocie są pszczoły, chociaż moim zdaniem one zanadto się poświęcają. Słodycz znajdowaną w kwiatach noszą one do ula i gromadzą dla ludzi, którzy wprawdzie miód chętnie jedzą, ale pracy pszczół i trudu nawet w setnej części nie oceniają tak, jak na to zasługuje.	Nie.	Niech mu będzie chwała!	Niestety!... chciałem go wyprawić, a sam się napić.	No i co?	On nie radził panu, tylko mnie.	Ona nie pamięta! co to za nowy kawał?	Pierwej ja się śmierci spodziewał niż tego! Taże rodzony ojciec lepiej by mnie nie dogodził!	Podobno są cudne.	Posłuchaj Od roku już straciliśmy stanowisko w świecie. Nie zaprzeczaj, bo tak jest, wszyscy o tym wiemy. Dziś jesteśmy zrujnowani.	Powiedz jaką bajkę	Przemiana, Matka, Małżeństwo, Dziecko rzekła, rozwiązując drżącą ręką wstążki kapelusza, po czym jednym tchem dorzuciła	Przybyłem właśnie, by widzieć się z nim	Przyjacielu Sancho polecam ci mego dobrego konia, miej o nim takie jak o mnie samym staranie.	Próba!	Spróbuj, wasza cesarska mość, a nie pożałujesz	Szkoda! takiej delikatności przysmak!	Szynel polski.	Są.	Słyszysz, słyszysz, coś mówi!	Tak.	Tak.	Tak.	Taką dużą, wielgachną beczkę.	To i Sandomierz oddacie, czy jak?	To mówcie, co widzicie.	Trzymaj język za zębami i... czekaj.	Twojej fabryki zapewne? z przekąsem zawołał Tobiasz.	W każdym razie nie panu	W każdym razie wypróbujcie mnie panowie, a przysięgam wam, na cześć moją, że jeżeli zwyciężeni będziemy, z miejsca się tego nie ruszę.	W takim razie jedziemy	W świątyni Hator: w jej przysionku i w mojej celi.	Widziałaś go naprawdę?	Wolałabym pierw spróbować z większymi pismami. Wszystko zależy od tego, jakiego rodzaju opowiadanie napiszę.	Wziął to do serca?	Zaszczyt chleba nie daje a z ludźmi trzeba żyć.	Znaczy to jeszcze lepiej bo pokazuje się, że co prawią o tych prochach, to wierutne łgarstwo.
No, to powiem. Jest tu karczma w szczerym polu o jakie ćwierć wiorsty ode dwora, stoi na krzyżowych drogach. Siedzą w tej karczmie Żydy. Dawniej brali wódkę z niezdolskiego dworu, jak gorzelnia szła. Teraz ją biorą skądinąd, a trudnią się czym można, a głównie przemycaniem w dalekie strony kradzionych koni. Tak ludzie mówią. Ja tam dobrze nie wiem. Nikt zresztą teraz prawdy nie dojdzie, bo wszystko idzie na karb powstania. Jakieś konie w karczmie stoją, potem znikają. To niby powstańcy... Jest ich tam dużo tych żydów w karczmie. Ale między nimi jest jedno Żydzię, ma chyba ze czternaście czy piętnaście lat. Na imię temu Ryfka. Warto zobaczyć przy świetle dziennym to czupiradło. Nie myła się już ze cztery lata, włosy w strąkach, obdarte, brudne.	Nie przypuszczam, a zresztą to trudno! Że jemu się zachciewa bronić „pomidorów”, to jeszcze nie racja, żebyśmy wszyscy mieli być wyrzuceni. Co do mnie, to utrzymuję stanowczo, że Kostriulew miał zupełną słuszność. W nauce historii chodzi o prawdę, o prawdę i jeszcze raz o prawdę. Należy mieć jakieś zdanie. Albo się je ma i w takim razie nie można bronić polsko-jezuickich morderczyń nieprawych dzieci, albo się jest trąbą klechów...	Ja nie chcę przez to powiedzieć, nie, tylko mi na myśl przyszło pani zemdlenie i przypomniałam sobie tę historję. To się czasem tak dziwnie składa, to takie dziwne rzeczy nieraz przychodzą, niewiadomo skąd...	Układają się z sierżantem. Nie słyszeliście, jak Stalky mówił: „Jeżeli na to przystaną wszystko nam jedno”. Wezmą Foxy’ego na kawał	Zdaje mi się, że nic panu nie przeszkadza, tylko zgryzoty sumienia i rozpacz w pierwszej swej sile mogą od tego widoku oderwać, i to uczucie przeważyć.	„To i dobrze rzeczy przybierają taki obrót, jaki przewidziałem: jestem tymczasowo kapitanem, a jeśli ten głupiec Caderousse będzie milczał, to nim zostanę naprawdę. Chyba że sąd uwolniłby Dantèsa... ale sprawiedliwość jest sprawiedliwością i mogę na nią liczyć”.	Ale z kim? Cóż ty sobie myślisz, że on takich dziewcząt, jak ty, mało miał? Ot, pobawi się, pobawi się i rzuci. Dlatego dobrze robisz, że do niczego takiego nie dopuszczasz. Ożeniłby się! Wielka dla niego partiapartia	Aha, a Błażej gadali, że mi się śniło. To pewnikiem owi kupcowiekupcowie	Jak to? Ty jeszcze tam tkwisz? Toś wołowina!	Pan widzieć musisz, jak ja pan sam to musisz widzieć, że król nasz kochany się nudzi.	Psiakrew z taką sprawą! Jak się usadzą na Podlesiu, to i ciężko będzie w Lipcach wytrzymać	Czy może mnie pan słuchać, nie będzie to pana męczyć, panie Cyrusie?	I owszem ma je, lecz jest skąpy okrutnie i to jedyna jego wada. Wszelako niechaj Wasza Królewska Mość nie troszczy się, znajdziemy sposób...	Uczynię to z całego serca, smutna hrabino z pośpiechu nie wezmę nawet ostróg ze sobą.	Z którego to szczęśliwego korzystając momentu, nie mogę nie wyrazić mojego ukontentowania, którego doznam, drużbując niebawem tak wdzięcznie dobranej parze, jaką waszmość panna uformujesz z swoim narzeczonym, a moim przyjacielem, panem Konopką.	Z tym zielonym tłumem jest tak samo, jak z szarym: dopóki nie znamy żadnej z pojedyńczych jego twarzy, wydaje się on nam nieznanym i zarazem tak znanym i ciągle widywanym, że aż stał się nudnym. Lecz im więcej rozpoznajemy w nim postaci pojedyńczych, tem więcej spostrzegamy, że całość składa się ze szczegółów bardzo zajmujących i że monotonję płaszczyzny sprawiały tylko wady naszego własnego wzroku.	To moja dziedzina To dom moich spełnień.	Tak mi się wydaje, panie frajter, że musiało pana spotkać na świecie jakieś nieszczęście, skoro pan tak nagle zaniemówił. Znałem sporo smutnych frajtrów, ale takiej kupki nieszczęścia jak pan, panie frajter, z wielkim przeproszeniem, jeszcze nigdy nie widziałem. Niech mi się pan zwierzy ze swej udręki, a być może, iż zdołam poradzić, ponieważ żołnierz, którego prowadzą pod eskortą, miewa zawsze daleko większe doświadczenie niż ci, co go pilnują. Albo wiecie co, panie frajter, żeby nam się nie nudziło, niech pan opowie coś ciekawego, choćby o tym, jaka w pańskich stronach jest okolica, czy dużo tam jest stawów, czy też może znajduje się tam jaka ładna ruina oraz czy do tej ruiny nie jest przywiązana jaka ciekawa legenda.	A kiedy to pewnie prawda...	Bezogonka? Co to jest Bezogonka!	Oo.. to stary, przebiegły, a nade wszystko wiecznie głodny wąż! Musisz mu przyrzec sporą ilość jelonków!	To bardzo możliwe, proszę pani, jeżeli bywała pani we Flandrii.	Daruje pani mecenasowa, ale ja jeszcze nie wiem, jak mi się interesy ułożą.	O!... szczęście takie wydaje mi się niemożliwe i boję się, aby, jak sen, nie znikło, pragnę je jaknajprędzej w rzeczywistość zamienić!	Zrozumiano, panie Topolski, że dodawszy do poprzedniego, będzie jedno nic, na które nie warto zwracać uwagi, a pieniądz zostaje pieniądzem.	Łaskawa pani dołączę moje prośby do próśb panny de Saint-Méran, abyś raczyła puścić w niepamięć moją przeszłość. Po cóż obwiniać się o rzeczy, wobec których sam Bóg jest bezsilny? Bóg może rządzić przyszłością, nie może jednak zmienić przeszłości. I cóż nam, zwykłym ludziom, pozostaje? Możemy się wyprzeć przeszłości lub przynajmniej rzucić na nią zasłonę. Co do mnie, nie tylko wyznaję inne zasady od mego ojca, ale nawet noszę już inne nazwisko. Mój ojciec był, a może i dotąd jest bonapartystą i nazywa się Noirtier, ja zaś jestem rojalistą i nazywam się Villefort. Proszę pozwolić, aby resztki rewolucyjnych soków zginęły w tym spróchniałym pniu; niech pani spogląda tylko na gałązkę owego pnia, która odchyla się od pnia, nie mogąc, a powiem nawet: nie chcąc się od niego całkowicie oderwać.	Ach, jakiż płaski kompliment!... W każdym razie muszę wyznać, żeś mi pan trochę zaimponował. Trochę... Ale nie wytrzymałeś pan w roli, puściłeś mi ręce, i to mnie rozczarowało...	Nie należę ja do liczby tych, panie co lubią się z utworami swymi popisywać, a udają skromnych i wzdragają się, ażeby ich więcej proszono i nalegano. Chętnie panu przeczytam glosę moją, którą napisałem raczej dla wprawy niż dla jakiego bądź zaszczytu, zobowiążesz mnie pan, gdy powiesz swe zdanie bez żadnej ogródki.	A te dziewoje to kto?	Ach tak? Więc jest to gdzieś w pobliżu bieguna północnego.	Drodzy rodacy, ukochani koledzy chciałbym mieć całą Francję za świadka tej sceny. W ten sposób wychowuje się ludzi i zdobywa dla naszego kraju wielkie dzieła i wielkie czyny. Ale zważywszy to niewiele, co zrobiłem, i ten wielki zaszczyt, jakiego za to doznaję, mogę się czuć tylko zawstydzonym i zdać się po trosze na przyszłość z usprawiedliwieniem dzisiejszego przyjęcia. Pamięć tej chwili doda mi sił wśród nowych walk. Pozwólcie mi przypomnieć waszej czci tę, która była mą pierwszą muzą i protektorką, a zarazem wypić toast na cześć rodzinnego miasta: zatem, zdrowie pięknej hrabiny Sykstusowej du Châtelet i zdrowie szlachetnego miasta Angoulême!	Jest jeszcze inny sposób Można zapytać Jemioła, czy to jego nazwisko.	Taką była jego wola Przyjmijcież tedy pana z należytą czcią i wszystkie usługi oddajcie mu, jak się godzi, ażeby nie spotkały was kary w doczesnym i przyszłym życiu.	Znam twoją troskę i błogosławię cię. Sąd nie uwolni oskarżonych chłopów. Ale sprawa ich może upaść i wrócą w pokoju do swych domów, jeżeli dozorca twego folwarku nie będzie popierał skargi o napad.	Dosyć!... dlaczego mnie tak męczysz?... Strudzone ciało chce spocząć, dusza ulecić w krainę wiecznego światła... A wy nie tylko nie pozwalacie mi umrzeć, ale jeszcze wymyślacie nowe udręczenia... Ach!... nie chcę...	W takim razie służę Ach, do licha! Nie wziąłem biletów... Może pan ma notatnik z ołówkiem, panie Wokulski?...	A grzechy nasze przeciwko nam, Gdyby nie one, bylibyśmy zwycięzcami w Palestynie i odzyskalibyśmy grób Pański a ziemię Świętą, przecież i tam Pan Bóg nie chciał błogosławić orężowi naszemu dla grzechów i przestępstw naszych... Saraceni precz wyganiają Franków, z tych miejsc, które już zajęli...	Ja? to i ja ci już wrogiem jestem?	Na folwarku Home! Jedziemy tam zaraz i pokażecie mi go. Powiedzcie stajennemu, aby osiodłał mi konia. Nie. Nie trzeba. Pójdę do stajni sam. Będzie prędzej.	Na razie nie ma dalej. Nie wiem, może się zabiorę do pisa­nia pamiętników.	A kiedy ich doma nie szacują	Cudownie deklamujesz, ale twoja gestykulacja tak podnosi wrażenie, iż ludziom zdaje się, że wymyślasz...	Napiszesz do Koziołkowej list, że wyjechałeś.	O co chodzi? O co chodzi? Niech się panicze nie trudzą, ja usłużę.	Od tego czasu nie będą w tej ziemi ucisku znosić ci, którzy krwią się oponują tak mi dopomóż Bóg i święty krzyż!	Ostatecznie mówią o tym, czy nie mówią?	O, tak, bezwzględna. W liście do babki, który wiozę, zaznaczyła wyraźnie, że majątek swój złożony w banku, majątek swój osobisty, odziedziczony po matce, podniesie w całości, gdyż jako pełnoletnia ma do tego prawo. Tak napisała do tej babuni... „Jako pełnoletnia”...	Ale nie dla mojej duszy...	Co? jak?	Jak twoja.	Mówiłeś przed chwilą, że ojciec jest chory.	Nie mam Jestem kawalerem.	Są one warte bez porównania więcej, ale	Twój wynalazek na właściwe tory go nie sprowadzi.	Do widzenia za miesiąc? Przecie ty jedziesz do Berlina, nie do Rzymu...	Ja? Ja nic nie potrzebuję!	A toż dlaczego Beniaminie, jeśli prawdą będą? Jeśli prawdą będą, jeśli ja cię ukocham jeśli ci powiem: „Wyczerpnęłam wszystkie zbytki, uciechy i szaleństwa, przerzuciłam karty ksiąg najmędrszych, mam i znam wszystko, ale mi świata zabrakło, a przypomniałam sobie o innym świecie, o szczęściu innym Beni mój, kochaj mnie, Beni mój, ja cię kochać będę...	Czy ma pan legitymację?	Nam ich tu przygnają, ale mamy czas, bo do owej kępy będzie z ćwierć mili.	No, dalej mój gościu: elegię na takt szalonego alegretta! Pereant qui crastina curant!Pereant qui crastina curant! (łac.) krzyknie Gerwid, a ja wstałem z krzesła i przechadzając się po pokoju, rzekłem:	A tej małpie co do tego?!	Czy będziemy mogli mówić swobodnie?	Dlaczego? przecież ja idę.	Dziękuję ci za uznanie i proroctwo. Obyż się prędzej ziściło! Jestem daleko od ślubu!	Gadaj o sercu któreś za miły grosz kupił!	I pan potrafi. Dekoracje wspaniałe! Ma pan kobiecą rękę i gust w urządzeniu rezydencji.	No! A do Stołu Pańskiego panienka przystąpiła?	Panienko Czy panienka chce placek?	Tobie wróżyła wielkiego króla za męża.	Za mną!	Zaraz panu coś pokażę.	„O przewrotności kobieca! Co za przyjemność, co za instynkt pcha je ku temu, aby nas oszukiwać?”	A gdzie te skały?	A widzisz!	A! Trza przyznać, jako stary umie dobierać gładkie buzie.	Au nom de tout ce qu’ily a de plus sacré! poczęła drżącym głosem stara, wywijając rękami, je vous...	Bartosz powrócił.	Boże, Boże, i cóż się ze mną stanie?	Co on mówi?	Dobrze Eminencjo! a co potem?	Ho, ho, ho, ho, ho Jakąż?	I honorem ręczysz swoim?	Jużci prawda. Podziała się gdziesi.	Kameleon	Może nam pożyczy gospodyni... Tylko idź i... potem zrobisz, co zechcesz, ale aż po obiedzie.	Mów, chłopcze.	Niech ci Bóg zapłaci! pozdrów mi wszystkich i uściskaj ode mnie!	Niema czem. Pruderja jest nudna i kalectwem dla osoby, pruderją dotkniętej.	Niemodne?	Noirtier żyrondysta? Noirtier senator?	O, i w tym tkwi właśnie sekret sztuki. Aby być na Wschodzie wielkim chemikiem, trzeba umieć kierować przypadkami.	Panie margrabio, trzeba wstać i ubierać się.	Teatr	W Księdze Hioba!	Wybili mnie ze snu!...	Wyjdziesz?	Z niewyspania.	Zazdrościsz nam tych marzeń o zmroku? Zapal wobec tego światło.	Ze Stołecznego?	Zginął. Trafiają się takie kobiety.
Nie Tu Zypcio opowiedział jej o spotkaniu z tajemniczym Hindusem w noc zbrodni. Eliza ani drgnęła. Niewrażliwość jej na wszelkie niespodzianki zaczęła go irytować. Ale było w tym coś z płciowego rozdrażnienia. To mu się w niej właśnie podobało: wzbudzało w nim zwierzęcą wściekłość, zmieszaną w absolutną (niegraniczną) jedność z nieznaną mu dotąd „czułością” i „tkliwością”. (Ach na przynętę. Czy sam generalny kwatermistrz nie jest także w ich ręku? A może to on kieruje wszystkim i ich też zużywa dla swoich niezbadanych celów? Uczuł nagłą dumę, że jednak nim, jakimś niedoszłym oficerkiem, zajmuje się tak potężna organizacja, jak ci wyznawcy Murti Binga teraz to sam zrozumiał tamten do takiego uczucia dla takiej osoby nie byłby nawet zdolnym. A jednak gdybyż to mógł kochać ją tamten chłopczyk. To byłoby właśnie „wymarzone” szczęście, które prawie wszystkich omija. Gdyby chociaż można było władać przestawieniem w czasie. Ale i to nie wszystko jedno: dobrze jest gdzieś przynależeć, a już najlepiej do jakiejś tajnej konfraterni. W każdym razie poczuł Genezyp, że on sam, gdyby był w tej chwili na przykład na bezludnej wyspie, nie mógłby dokonać ze sobą niczego. Był siłą, której kierownictwo nie leżało w nim samym. Myślał: „Muszę być igraszką tajemnych potęg, wcielonych w innych ludzi. Czyż wszyscy nie są dziś takimi, pod pozorami samowładczych gestów? Władają nimi siły wyższe, naprawdę wszechludzkie właściwie nieubłagane prawa ekonomii. Historyczny materializm nie był prawdą wieczną, ale zaczął być prawdą kiedyś może największe indywidualności naszych czasów też”. Zupełnie zgnębiony zapadł w prostrację, graniczącą z rozkosznym omdleniem. Chodziło tylko o brak odpowiedzialności.	Tak było ze mną... Oddał mię ojciec do szkoły kadetów. Nie byłem w domu bardzo długo, bo na lato zwykle zabierał mię do siebie jeden przyjaciel ze szkoły. Przyjechałem do Tarnin pierwszy raz, gdym już był gefrejterem. Miałem głowę naładowaną myślami... Nie wiem, czy mię będziesz rozumiał...	To bardzo trudne. Wiem tylko, że pańskie imię albo nazwisko musi się zaczynać na literę S.	Więc spakuj rzeczy i jedźmy; ja wyruszam naprzód z rękami w kieszeniach, żeby nie domyślano się niczego. Ty podążysz za mną do koszar gwardyjskich. Ale, Planchecie, miałeś rację co do naszego gospodarza, to straszny szubrawiec.	E, niech pan nie wydziwia, baronie. Jeszcze przed miesiącem uważał pan to małżeństwo za doskonałą partię... Proszę też zrozumieć, że martwi mnie to, bo przecież właśnie u mnie poznał pan młodego Cavalcantiego, którego ja sam dobrze nie znam, powtarzam to panu.	Bardzo ładnie pan to powiedział, panie Bondy Bardzo ładnie. Proszę zdradzić, panie Bondy, jak pan wpadł na taki pomysł?	Mniejsza o to. Ale dam panu coś bardzo ważnego. Niech pan jutro czeka na mnie pod daszkiem. Przyjdzie pan?	A posyp mu soli na ogon, to się wróci!	Ale to nie wszystko jeszcze, nieprawda? Posiadasz także inne umiejętności.	Ależ wszystko to jedno; gdybyś i złapała kogo z robotą, mąż twój teraz przyjąćby jej nie mógł.	Ano samiutką, z nianią. Dopiero jak czarny pan przyjechał na gród...	Bóg karze pychę. Obiecał pan przodować na kuligu, a tymczasem oto na szarym końcu smutny nas spotkał wypadek. Proszę, ja konia potrzymam, zanim pan ekwipaż doprowadzi do porządku.	Dlaczego? Czy pan ją potępia?	Dzięki Bogu, mnie to nie dotyczy.	Jeden na to sposób wyjdź za rotmistrza strażowego.	Katty! jakto? czy pani jesteś pewną?...	Nie wiem	Nie wiem, panie	No, ale pan, to mógłbyś się za pieniądze pokazywać.	Panu, dół? Ja panu kopię dół! Gdzież niby ten pański dół? Toć ja bym pana chciała widzieć krzepkim jak nasz ojciec, a nie w dole. Dół, et! zawsze nam dość wcześnie do dołu...	Sam nie wiem doprawdy dlaczego, kochanie! Ale tak jest.	Tak, jeszcze dosyć długo. Nie wiem... Może umrę...	Zbyteczne! Proszę, niech pan wysiada. Tam czekają na pana!...	Cudownie w niej wyglądasz! Więc zrobisz swoją grande toi­lette, ja się przez ten czas też przebiorę, ale szybko, żeby ci towarzyszyć przy ostatnich pociągnięciach pędzla, i potem zej­dziemy na dół, podjazd jest tutaj tak dobrze urządzony, że gdy będziesz wsiadała do auta, nie muśnie cię ani jedno skrzydełko wiatru, ani kropelka śniegu na ciebie nie spadnie, po drodze dasz mi monetę, a ja, jak zawsze, wyskoczę z auta, żeby w twoim imie­niu i na intencję twego powodzenia wrzucić pieniądz do puszki kościelnej... w Warszawie jest dużo kościołów.	A nieprawda! ja wiem, że wuj nie głupi. Mama tak nie mówiła. Mama powiedziała, że wuj jest dobry, bardzo dobry, tylko... tylko...	Lala malowana, wielka pani! szlachcianka! Tfu! na psa taki pański moderunek na habecie!	W takim razie przybywa pani w samą porę. Mój doradca prawny, pan Carmichael, właśnie wybierał się z wizytą do pani.	Wystarczyłoby, gdybym się pokazał mojej rodzicielce, a w ciągu dwóch godzin cała Warszawa wiedziałaby, że tu jestem. Oczywiście pod największym sekretem Nie znam istoty równie naiwnej, jak moja matka, i równie prostodusznej. Po prostu w głowę zachodzę, jak ona mogła zatruć życie ojcu? Że ten człowiek nie umiał sobie z nią poradzić! Szkoda, Krzysiu, że nie znałaś tych stosunków. Była to z jednej strony zawzięta wojna podjazdowa, z drugiej zaś bierna obrona. Zło, zdaje się, tkwiło w tym, że ojciec ożenił się z kobietą nie ze swej sfery.	A więc cóż pani sądzi o tym człowieku?	A z dala i dużom puszczami pobłądził, dni już trzy się po nich rozbijając. Odbiłem się od swoich, oman jakiś czy co po bezdrożach mnie wodził.	Ale skądże ci to dziś przyszło?...	Bo pan blagujesz, aż się krochmal sypie	Co za nudy! Na pamięć już umiem tę musztrę!	Dostaniesz ode mnie w łeb! Ja nie pozwolę, żeby się fatygował sam starszy oficer.	Ej, panie bracie! Nie dałaby i we dwadzieścia cztery miesiące rady!	Idźcie, idźcie, chłopcy! Dziękuję... Idźcie! Tu nie macie co robić... Do domu idźcie! Dziękuję...	Ja się w ogóle nie mogę przyzwyczaić.	Każda jego część, panie Aronnax, przysłana mi była z innego punktu kuli ziemskiej pod zmyślonym adresem. Belkę podwalinową wykuto w Creusot we Francji; oś śruby zrobiono u Pena i sp. w Londynie; blachy na powłoki u Scotta w Glasgow. Zbiorniki wykonano u Caila i sp. w Paryżu; maszynę u Kruppa w Prusach; ostrogę w warsztatach Motali w Szwecji; instrumenty precyzyjne u braci Hart w Nowym Jorku etc.; a każdy z tych dostawców otrzymywał plan innym podpisany nazwiskiem.	Mnie stąd nie wypuszczą, jestem prawie, jak w więzieniu.	Może za prędko idziemy, pani się zmęczy!...	Możecie zatem, panowie, być jak najspokojniejsi z mojej przyczyny z pewnością wisieć nie będziecie.	Nie podoba ci się? Możesz się rozwieść.	Nie przeczę wcale, że mnóstwo spraw muszę oceniać przesadnie i wręcz źle... Ależ cóż stąd? Nie jestem martwym drewnem. Nienawidzę	No pewnie. Będziemy przecie razem występować. Jeśli są brzydkie i niegustowne...	No, nie dziwię się mu	O, drogi przyjacielu Niech mnie Bóg uchowa, bym miał tu kogokolwiek oskarżać, mówię tylko o przypadku, o pomyłce. Ale przypadek czy pomyłka, nieważne	O, nie! Ale wiedziałam z góry, że się tego nie nauczę.	PARADIS za CONCORDIĄ idzie w ślad; już ko­nie sprzedał, karawan pójdzie do lamusa.	Pani Marto, troszczysz się i frasujesz o bardzo wielu!	Panie, przyszedł Antemios ze śpiewakami i pyta, czy go zechcesz słuchać dzisiaj?	Poznaję dobroć jaśnie pani.	Rafał, nie mów tatuńciowi dobrodziejowi, żeś mię tu zastał...	Rozumiem! Zależałoby to może od stopnia pańskich uczuć względem żony? Ale wielkie przywiązanie, miłość zmusza poniekąd do poświęceń... największych.	To prawda.	To ślicznie. A teraz	Zasiadł na niej i was kazał przywołać.	Zgoda. Mój drogi, przygotujmy się na desperacką walkę. Zgodnie z pirackim obyczajem, jeśli przepołowi mnie kula armatnia lub przyjdzie mi wyzionąć ducha na wrogim statku, ustanawiam cię spadkobiercą mojej skromnej fortuny.	A jakże się nazywał?	A jakże.	A z kobiet?	Ale ona ma pensję.	Co hę?... Jaśka waszego przywiózem, bo mi dziś w nocy konie krad i dostał parę śrucinów.	Co takiego, panie psorze?	Co za dźwięki słyszałeś?	Co, Becky?	Daj ją nam i wracaj do siebie, masz za fatygę talara; pamiętaj tylko, że jeśli słówko choć piśniesz, co będziesz widział i słyszał (gdyż pewny jestem, że patrzeć i słuchać będziesz, pomimo gróźb naszych) zginiesz niechybnie.	Dajże mu Boże! Ciężka nasza chłopska dola, a dawniej inaczej bywało.	Damen und Herren, jetzt TotalansichtDamen und Herren, jetzt Totalansicht (niem.)	Do Wodoktów! do Wodoktów! W swaty do Wodoktów, z panem Kmicicem, z naszym zbawcą! Do panienki! do Wodoktów!	Dręczą mnie myśli niedobre.	Gdybyś, kuzynie, żył w stojącej wodzie, możeby ta praca twoja i jaka inna jeszcze	Gdzie jesteśmy?	He?	I w ten sposób ty byś postąpił?	Ja zostanę sam.	Jedź do niego.	Jest moją własnością. Oddawna już go posiadam, ale dopiero dzisiaj po raz pierwszy wyciągnąłem go ze schowania i wziąłem z sobą do kopalni.	Król.	Mój przyjacielu, od dawna już mam ochotę uczynić ci pewne zwierzenie, ale obawiam się zrobić ci przykrość.	Mój uczeń wkrótce mi dorówna!	Nawet o wiele taniej.	Nic. Jeno mi brak tchu.	No, a tobie jak wojna smakuje?	Obroniłeś mego syna, chłopcze?	Otóż mój brat i ja po dojrzałym zastanowieniu się zamierzyliśmy zaproponować ci go jako małżonka.	Pokaż go!	Przetakprzetak	Przysięgasz mi?	Puść!	Słusznie, jak mi Bóg miły: ledwie chudziątko zipie	Tak bym się was o coś rad zapytał...	Tak myślisz?	Tak... istotnie... za bezcen...	Trzysta liwrów?... zresztą przypuśćmy już, że trzysta liwrów	Więc mam wszelkie prawo wykorzystywać ferie, jak mi się podoba.	Za pół godziny muszę się śpieszyć.	Zbaw nas, panie!	Zośka!	Że panu przyszło takie kulinarne porównanie.	Żeby choć zacząć sadzić przed świętami!
Nie chciałem was podpalić. Co też pani krawcowa wygaduje!	A mamę pani ma jeszcze?	Franciszko, wyobraź sobie, że pani Goupil była już przeszło o kwadrans spóźniona, kiedy szła po siostrę; niech się bodaj trochę zabawi w drodze, a nie dziwiłoby mnie, gdyby przyszła do kościoła po podniesieniu.	Hum!... A jednak wolałbym o nich usłyszeć od samej pani... Pani potrzebuje czterech tysięcy rubli do połowy lipca, rozumiem to i mogę zastawić moje akcje... Ale	Otóż to właśnie idź do diabła ze swoim sposobem odczarowania! A moja skóra jaki ma związek z czarami? Ja wam powiadam, że jeśli Wielmożny Merlin nie zna innego sposobu wybawienia pani Dulcynei, to ona już tak sobie umrze zaczarowana.	To źle mówiła, bo ja nic o tem nie wiem. Ojciec tobie, jak każdemu z nas, dał 5.000 rubli, Ejniki przytem i błogosławieństwo, jeśli wrócisz! Mnie kazał Poświcia pilnować i do was się nie wtrącać.	Nie możemy do tego dopuścić Zamordowano by go w drodze.	Witold! Nie pluć mi tak na krewnych!	Po części jużem stracił. Mówię szczerze, ponieważ nie znajdowałem nigdy rozkoszy w obełgiwaniu siebie lub ludzi. Robotnik, Czary, Teatr, TruciznaWidzisz pan, dla człowieka pracy i ładu nie ma nic straszniejszego w życiu nad te... nie wiem, jak powiedzieć... teatralne w życiu efekty. Zaprowadź pan kiedy młodego rzemieślnika, który nigdzie poza swą ulicę nie wychodził, na jakąś czarodziejską feerię; pokaż mu pan rusałki, najady, waligórów, wyrwidębów; przez tydzień będzie chodził jak struty. Własne życie wyda mu się nagle szare, nudne, brudne.	Tak - ale z rodu ich pozostał Miłosz, z synem, a co gorzej, dwaj synowie, których matka do dziada na Niemce posłała... dorośli są, przyjdą i upomną się o swe dziedzictwo... Wojna to nie miesiąca jednego, ale lat może wielu; wojna nie z jednym Chwostkiem, ale z Niemcy, którzy w ich obronie staną...	Hę? Nie wierzysz temu? Toż ojciec Witty wyraźnie go przestrzegał przed nimi i powiadał, iż to niewątpliwie były diabły. Należy wierzyć ojcom, a nie dzieciom. A czymże, wedle waszego mniemania, były one diabły?	Nie pozostaje mi tylko skruszyć szpadę, którą służyć wam nie mogę. To mówiąc generał chciał dobyć ją z pochew, gdy August go powstrzymał.	Jak to, nie rozumiecie, panie, co to ma znaczyć, robić grubo albo cienko? chyba drwicie sobie ze mnie? A toć to pierwsza rzecz, której dzieci uczą. No, to się was tak zapytam, czy się wam nie zachciało pójść tam, gdzie król piechotą chodzi?	A ty nie możesz być pierwszym uczniem?	Ach nie, taki wypadek mi nie grozi, quelle idée!quelle idée (fr.)	Ale ja nie chcę wyjeżdżać na wieś!	Co?... Nie kazałeś pan przyjmować Wokulskiego?...	Dobry znak jaśnie pan nie przyzwyczajony do tłumoków.	Ten pociąg nie miał ojca ani matki.	Zatem właściwie nie nam grozi niebezpieczeństwo w razie rozerwania kontaktu z Halszką, lecz Kamie?	Nie mnie, ale Winicjuszowi Ze względu na Winicjusza chciałbym ocalić jedną dziewczynę, ale nie mogę, bom wypadł z łask Ahenobarba.	Ale bo nic chyba nie wiesz, panie Plersch...	Muszę to przyznać żem nad córkę Petrkową Błogosławę, nigdzie ani piękniejszéj ani podobnéj nawet nie widział.	Nie ja nim, jak sądzę, byłem.	Tam do kroćset bohater, zdobywca, pretendent i aspirant do zawojowania całego świata nie może zawsze opływać w same wygody. Bogu niech będzie chwała, żeście przybyli, ty i twoi ludzie, zdrowi i cali aż nad brzeg Tygrysu.	Boże broń Długo naradzaliśmy się nad tem. I niech pan mi wierzy, że ciężko nam było powziąć taką decyzję. Ale chodzi nam przedewszystkiem o pana. Mówi pan, że Franek jest dzieckiem niesympatycznego panu człowieka. Czyż to nie jest naiwne? Ojcostwo Tomasza jest tu wręcz przypadkowe. Franek jest przedewszystkiem dzieckiem Miki, a następnie pańskiem, bo panu je powierzono z całą ufnością. Jestem przekonany, że pan wkrótce przywiąże się do tego maleństwa.	Chcesz mego nieszczęścia? Oczywiście, przyglądał ci się, może cię nawet zagadnie. Powiedziałam mu, że jesteś krewny mojej matki i że przybywasz z Genlis. On jest z Franche-Comté i nigdy nie wyściubił nosa poza Dôle; możesz mówić, co ci się podoba, nie lękaj się o nic.	Panie Boże napełnij serca nasze miłością dla wszelkiego kapralstwa, abyśmy na nie spoglądali bez obrzydzenia. I niechaj panuje pokój w tej dziurze aresztanckiej na szynach!	Ale tak jest. Napadli go i chcieli zabić; głowę ma okropnie skaleczoną, trzeba na gwałt doktora.	I właśnie to mu zarzucam. Wygląda tak, jakby ubrał się w ten sposób po raz pierwszy w życiu.	Chwazdrygiel: To ostatnie pojęcie to także skrót, jak pojęcie czerwonego koloru. Ale chciałem mówić o czym innym. SztukaCiągle słyszę narzekania artystów na to, że stali się obcy społeczeństwu. Tylko dlatego tak jest, że wskutek sztucznego arystokratyzmu odsunęli się od spraw społecznych.	A gdzie to was orda tak przycisnęła?	Czyż tylko jedna kobieta jest na świecie? Po co te nieskończone zgryzoty w życiu, które jest tak krótkie.	Tak się zawsze robiło.	Ależ, Emerencio ja również obawiam się odkryć stanu mojego serca przed zuchwałym przedsiębiorczego rycerza okiem, ale cóż czynić, trzeba szukać środka do ułagodzenia boleści mojej.	Tak, z panną Podborską. Skądże wiesz o tym, kochany panie?	Jest tam sławna historia Młody Taillefer pojedynkował się z niejakim hrabią Franchessinim ze starej gwardii, który wpakował mu w czoło dwa cale żelaza. Wskutek tego Wiktoryna jest jedną z najbogatszych partii w Paryżu. Ha! Gdyby to można było przewidzieć! Śmierć to istna gra w trente-et-quarante. Czy to prawda, że Wiktoryna nieobojętnie na ciebie spogląda?	Co za sprawę ma? Pan Siedmiradzki, jako jest złotnik na całą Polskę sławny, a i poza Polską także, bo go i w Turczech, i w Moskwie, i w Niemczech dobrze znają, przecie od tylu lat sam drogimi kamieniami handluje, i czy to on jeden taki brylant naszemu Królowi Jegomości albo rozmaitym innym monarchom i książętom sprzedał? Carski skarb w Moskwie to mu jeszcze całe krocie tysięcy winien za drogie kamienie, diamenty, szafiry, rubiny, szmaragdy... ale co to mówić, kiedy ty na to głupi.	Cóż powie Moszyńska na to?	I oczy, które widzą jasno, nawet w takiej mgle, która nas otacza. Bo my wszyscy żyjemy we mgle, a za nią licho wie co jest. Wszystko, coś pan mówił, robi mi takie wrażenie, jakby ktoś kruszył suche gałązki, rzucał je w potok i mówił, że z tego będą kwiaty. Będzie zgnilizna i nic więcej... Mnie także coś ten potok porwał, z czego myślałem, że będzie kwiat. Głupstwo!... Ale, ot, pańska brama!	Ja dopiero z Karlsbadu Panie! ile przystojnych kobietek! Dziś jadę do Buczynka... Widziałem już Połanieckiego i wiem, że córka zdrowa; ale on się jakoś ściągnął.	Jeżeli ten człowiek od dwunastu lat znajdował się na wyspie Tabor, to można śmiało przypuścić, że w stanie zdziczenia, w jakim go znaleźliśmy, pozostawał już od kilku lat.	Albo że, jako Korsykanin, dobrałeś się komuś do skóry, jak to się u was eufemistycznie mówi na zabójstwo.	Jakże mam to określić? Antagonizm nowego człowieka w stosunku do starych metod. Chęć dowiedzenia się czegoś z pierwszej ręki. Trochę niecierpliwości. Pracuję wciąż w tym samym zakresie, tylko że uprząż jest inna. Uwierała mnie trochę w paru czułych miejscach.	Miałeś zatem ogromne szczęście. Gdyby ta wydzielina choćby zrosiła twój ubiór, to byś kontynuował dalszą podróż nagusieńki jak Adam w raju.	No Zamierzona jest szerzej... Ale narazie dotyczy tylko pana doktora i panny Celiny.	Spotkałam go dzisiaj po południu w parku podczas deszczu Parasol mój wywrócił się na opak, a on przyszedł mi ze swoim z pomocą.	To żeby ich wszystkich nauczyć! Żeby raz na zawsze wiedzieli!	Gdy w Rzymie wynaleziono bronę, powstała tam przeciętna przestrzeń rolna, mansa, rozległości około 30 morgów. Rozmiar osady, warsztatu pracy, zależy od narzędzi, którymi się pracuje. Dopóki używano siły sprzężajnej wołów, gospodarstwo było małe. Skoro do pracy zaciągnięto konia, osada się zwiększyła. Maszynowa siła w rolnictwie musi wywołać wzrost rozmiarów warsztatu rolnego.	Kiedy on tylko do kościoła miał pójść; wezmą go pewnie, a może już i wzięli. Przyszliśmy po was, panie Fok, abyście z nami szli na ratusz jako świadek, żeście widzieli, co się stało onego dnia w lesie, i jako tego chłopaka na kopaniu zeszliśmy. Pan wójt was prosić kazał.	A ja chciałabym wiedziéć...	Ależ proszę. To jest bardzo frapujące.	Bardzo wierzę! Ekstrabaty, tydzień ciupy i pięćset... a ty jeszcze się stawiasz? Beetle, bierz go!	Co się stało, TadziuTadzio zapytała Ania, obejmując go.	Co się stało? o co idzie?	Czy ty wiesz o Colinie?	I pan sądzi że możemy się spodziewać dalszego zapasu banknotów pod adresem tego hotelu?	Juści, tyle tej dobroci zażyły, co te karmiki na pokrzywach z plewami.	Krzyczysz wtedy, czy chcesz uciekać?	Naprawdę? Mr. Barnes, jesteś pan genjuszem. Któż to taki?	Nic pilnego! Poznaj no kolega zakład, tamto rzecz uboczna. Mówię dlatego, że i tamto...	Niech ją sprzedaje, cóż mnie do niej?	No, no	Ot, to mi figiel gracki!	Przepadam za tymi naiwnymi pieszczotliwościami. Niech pan sobie wyobrazi, że Buba nazwał mnie raz kwiatuszkiem... śmiałam się do łez.	Sąd zbyt subiektywny. Zdaje mi się, narzucasz tym dziwotworom z odległej epoki wrażenia i stany uczuciowe, jakie budzą w tobie, człowieku dzisiejszym.	To jeszcze Polska.	To majątek!	To on! szepnęła Julja, i w tej chwili Jan bledszy także niż za zwyczaj, odemknął drzwi salonu.	Uważam periodyczną skruchę za wielką obłudę żal jest wówczas niby premia dawana złym postępkom. Skrucha jest dziewictwem, które dusza nasza winna jest Bogu; człowiek, który kaja się dwa razy w życiu, jest strasznym obłudnikiem. Lękam się, że ty widzisz w swoich aktach żalu jedynie rozgrzeszenie.	Wszystkie zwierzęta boją się ciebie!	...Fiat voluntas Tua!...	A naturalnie!	Akyva būčiau žinoti, kaip jūs tai darodytumėte.	Bom mu winien sto rubli!	Cielec złoty.	Co?	Coś pan taki zły dzisiaj?...	Drogi panie Fogg...	I stracił?	I że odstępujesz ją Żydom.	Jutro, o piątej po południu.	Nieszczęście?	Nigdy...	O zdrowie moje? o mnie?	Ojcze, mój ojcze!	Owszem, proszę pana	Panie Ursiclos, trzeba przede wszystkim wygrać	Polityka, Biurokracja, Dziki sarknęła Ludmiła	Proszę.	Skąpa jest	Waszą dostojność	Wdzięcznie prosim!	Wszak wzięłam.	Wymyśliłam swoje opowiadanie, Diano.	Z Kolanka	Zawsze Zawsze z wyjątkiem winobrania. Wtedy jedziemy pomagać Nanon i mieszkamy wszyscy w opactwie Noyers.	Zawsze były głupie i złe!...	Zupełnie jak dwa kocury! Muszą sobie naprzód dodać odwagi wrzaskiem.	Świetny pomysł, Pencroffie Właśnie dzięki niemu tu jesteśmy.
Ma pan rację. Mój braciszek nie odznacza się wstrzemięźliwością języka. Ale tu nie było żadnej tajemnicy.	Nie, panie, nie pójdzie pan sam! Ma pan poczciwe serce! Trzydziestu ludzi na ochotnika!	Na moją brodę! w życiu moim takiego listu nie czytałem. Czy diabli! Jak to pan wszystko pięknie umie powiedzieć, jak tęgo namachany pod spodem: Rycerz Posępnego Oblicza. DiabełNiech zginę! jesteście, panie, jak diabeł, wszystko umiecie zrobić!	Bardzo słusznie, bardzo rozumnie iż nie ufa ludziom, a szczególniéj artystom. A pan zupełnie na artystę wyglądasz.	Chciałbym się pana poradzić w tym miejscu: Molli fugies anhelitu. Wiesz pan naturalnie, że tu chodzi o jelenia ściganego przez wilka. Przecież jest pan myśliwym i wielkim łowczym? Co pan myśli o tym molli anhelitu?	Ale nie to był po prostu zwyczaj pana Mole. Nigdy nie widziałam, aby ojciec miał kapelusz u siebie w domu, wyjąwszy, rozumie się, kiedy przychodził król, skoro bowiem król jest wszędzie u siebie, gospodarz domu staje się prostym gościem we własnym salonie.	Jest pan uprzedzony, gdyż nawet i ta, jak pan mówi, próżnująca arystokracja odgrywa ważną rolę na świecie. To, co pan nazywa zbytkiem, jest właściwie wygodą, przyjemnością i polorem, której od arystokracji uczą się nawet niższe stany i tym sposobem cywilizują się. Słyszałam od bardzo liberalnychliberalny	Nie całą, nie całą... ale połowę pewno... Cóż szwagier myśli? Srebra, futra, koronki i inne tam różne kobiece fatałaszki to są rzeczy kosztowne... bardzo kosztowne. Fortepian z Paryża sprowadzić musimy. Żona moja chce i ja się na to zgadzam, aby córka nasza miała fortepian własny, a kiedy już kupować, to coś pięknego, wykwintnego, doskonałego, tak wy-kwint-ne-go i do-sko-na-łe-go! Prawda? Szwagier sam pewno przyzna mi rację, najzupełniejszą rację.	Hałas gdzieś w Kalifornii rosną dla mnie dzieweczki, jeszcze może są w pieluszkach (opamiętał się). Cha, cha! I to powiedziało to wielkie XVIII-wieczne dziecię ale gdzie są idealne granice tego świata, bo realnie kończy się on tu Dziś będziesz jej kochankiem, Zypciu. Nie bój się: ja przez to przeszedłem. Lepiej, że stracisz niewinność na tej starej klempie, niż żebyś miał po bajzlach jakichś...	Nie, nie gniewam się	Sama pójdę, da Bóg, że mi się nic nie stanie. Rocho mówili, że we święta będą puszczali do niego, pojadę... Ale, trza by już te boczki poprzekładać na drugą stronę.	Ale już na to Boryna się nie odezwał, więc Jagustynka zwróciła się do Nastki:	Jakże to było? Zacząłeś waćpan mówić i nie skończyłeś.	Lepiej niech pozostanie tam gdzie dotychczas tam nie będzie miał miejsca, by posłużyć się bronią.	Nie masz to swoich?... cięgiem ino w ojcowe garść uważasz.	Nie witasz się ze mną, Mieciek!	No, będzie Wittenbergowi ciepło! Postój, stary złodzieju! Wojowałeś dobrze, tego ci nie neguję, ale kradłeś i łupiłeś jeszcze lepiej; dwie gęby miałeś: jedną do fałszywych przysiąg, drugą do łamania obietnic, ale teraz dwoma się nie wyprosisz. Swędzi cię od galickiej chorobygalicka choroba	A, klnę się na piekło, jasny panie! że tym razem odpłacę z lichwą za wszystkie krzywdy swoje i że Kapitan Czart żywcem z rąk naszych nie wyjdzie!	Nel! wiesz, że nie chciałem ci zrobić przykrości; przyjdzie czas, że i ty będziesz miała czternasty rok. Obiecuję ci to na pewno.	Rozumiem zechcesz mi dowieść, iż dlatego żeś mnie kochała nie możesz być moją, a ja się ciebie wyrzec powinienem. Taką bywa logika miłości na królewskich dworach. Dlatego że ja cię kocham, że ty mnie kochasz, musisz pójść za innego...	Nie spodziewaliśmy się i tego.	Cóż, nie ma żadnego miejsca?	Kto jak nie on?	Młody człowieku młody człowieku, zapewniam cię, iż pomimo że na stoliku twoim znalazłem książkę, która wyprowadza człowieka od małpy, jesteś moim synem, a ja nie ścierpię, aby Bielecki ubliżał wierze świętej. Bo co pozostało oprócz wiary? Reszta wszystko przemija, a Bóg jest wieczny, jak powiedział TertulianTertulian, właśc. Quintus Septimius Florens Tertullianus (ok. 155–ok. 240)	Nie umiem. Trochę mię głowa boli.	Nie. Pana Comstocka Bella nie ma w ogóle w mieście.	O! długobym pani tłumaczyć się musiał. Taniec według mnie powinien być nie nakazaną i zapowiedzianą rzeczą, ale wynikłością wesela, szału młodości	Pół godziny temu, kiedy pan był u pana de Tréville.	Tak cudnie na dworze! Nigdy w życiu nie widziałeś chyba nic równie cudnego! Przyszła! Myślałam już wtenczas rano, że nadeszła, ale dopiero zbliżała się. Teraz jest już tutaj! Przyszła, przyszła Wiosenka! Dick tak mówi!	Trzeba używać, a nie nadużywać	Wiatry niosą baśnie i kłamliwe języki Tyle teraz fałszu, iż w nim odrobiny prawdy nie rozeznać.	Więc co pan zrobi?	Stało się więc tedy tak że gdy ów wyrobnik zaproszony miał siadać do stołu ze szlachcicem, jakbym patrzył na nich w tej chwili, miły Boże! a to już tyle czasu przeszło od owej godziny...	Tak Skoro ich nie możemy zdobyć na własność, lepiej unikać ich, by nie ranić...	Bogacz nie bogacz, lecz moja rodzina wynagrodzi go sowicie.	Nie wiem, ale niech będzie, jaki chce, uciekniemy ku niemu.	W takim razie Pan Bóg musi nas bardzo kochać kiedy nam zesłał tę Antyfonę, szepnęła Stasia do ucha mężowi.	Panno Janino, więc pani nie wyjeżdża już do teatru?	Tak ... tak... zawracaj, Akelo! Rama wścieka się ze złości, a ja, niestety, nie mogę dać mu do poznania, czego odeń chcę dzisiaj.	O szczęście starać się trudno, to przychodzi samo, a chęć znalezienia szansy jest dość bladym celem.	Kiej mnie się zdaje że tamta ziemia, niby Gawędziny, jest lepsza od Hamerowskiej.	I cóż? Rozstała się pani z nią, wychodząc za mąż i dlatego, że zechce.	Pognaj ich szybciej. Widzisz, że Niemiaszki się już denerwują i zaraz będzie niewąska chryja.	Tak czy może być coś fatalniejszego dla życia samego niż to zestawienie: ta pani młoda, radosna ciekawość życia i ponurość starca, który schodzi do grobu z przekleństwem?	I u Kozłowej leży! A któż by się spodział, że taka litościwa	No, przecież Zosię ośmieliła całując ją... Bardzo wierzę, że to pomaga!	Jednąbym rzecz doradził tylko, jeśli możliwa, żebyś waćpani przez dobrą politykę choć spróbowała zbliżyć się do córki nieboszczyka...	Chłopców jest dwunastu, a teraz poczęła się płeć nadobna	Nieciekawa to jednak służba w dziesiątym lub dwudziestym kwartale.	Owa, wielka sztuka. Żebym to ja był dziewczyną, tobym jeszcze więcej zarobił!	Pewnie, że tak.	Spodziewałem się tego	Wypijemy jutro, jeśli to uczynisz. Każdego trupa niech zaniosą do próby, bo przyszły rozkazy, by umarłym przekłuwać szyje, a potem zaraz z nimi do Dołów!	Biją się albo igrają.	Co to ma być?	Co tu gada Jędrek, że chcieli sprzedać ci łąkę za sto dwadzieścia rubli?	Cóż to, jasyr? Oprymować chcą wolnego obywatela, kardynalne prawa deptać?	Matka się też puszy kiejkiej (gw.)	No dobrze ale do Ostępowiec jest tylko cztery godziny jazdy i wszyscy prędko wrócą.	Rzędzian, boisz ty się śmierci?	Wiec to rycerz nieznajomy z nieba dla ciebie spadły?	Wolałbym się ja z tymi oto dziewczętami popróbować!	To do ciebie, lub do mnie.	Winowajcy już niéma Najj. Panie, musiał się czuć do grzéchu: nocą uciekł do Polski.	Czy podała jej pani sok osobno we flaszce, a wodę osobno w szklance, czy też sama pani nalała soku do szklanki?	Czy zechce mi pani poświęcić jutro dziesięć minut czasu?	A czegóż żąda pani twoja, cna powiernico?	A ja. Jenom na wozie, bo mnie Niemcy postrzelili.	A pani dla chwały Pana Boga zaniedbujesz męża, ze słodziutką żartobliwością odrzekła Teresa.	A! Trompe-la Mort! musi być bardzo szczęśliwym, kiedy zasłużył na takie imię.	Czy wiesz za co?	Mój Bazyli, sumienie i tchórzliwość są w istocie tym samym. Sumienie jest nazwą firmy. Oto wszystko.	Właśnie tak	A ja drugi!	A jakże, wasza miłość!	Bóg patrzy w duszę moją!	Będę na każdym...	Chyba wczoraj	Co ty pleciesz? gdzie? jaki syn?	Grabarz-poeta wizje snuje i ofiaruje swe usługi.	Ha, będzie ze trzy stajestaja a. staje odpowiedział Froncek poważnie, a stary dorzucił:	Jacku, mój drogi Jacku! Jakiś ty piękny w czerwonym mundurze!	Jako więc mamy mówić i co czynić?	Jakże tam z kaucją, zapłacicie?	Jestem na pańskie rozkazy	Jużci moje, czyje ma być?	Kochasz mnie?...	Kubuś! Kubuś!	Lada jakilada jaki	Mów, nocy	Niech będzie sześćdziesiąt tysięcy	Podzięki! Za kogo nas bierzesz?	Potrzeba nam króla wojownika, toteż jeśli Bóg pozwoli, byśmy dali nasze kreski na elekcji, damy je za królewiczem KarolemKarol Ferdynand Waza (1613–1655) król Polski w latach 1648–1668, syn króla Zygmunta III Wazy (1566–1632). ma wojennego animuszu.	Serczykową.	Sądzi rozkazy faraona...	Tam, panie w dziecinnym pokoju.	Trzeci tom Musseta	Zaraz spoczniemy!...	Zobaczymy, co Bóg da...	Zuch PlutoPluto a. Pluton (mit. rzym.)
Psy same nie mogą sobie farbować włosów, jak to robią damy; o takie rzeczy musi się kłopotać ten, kto je sprzedaje. Gdy pies jest na przykład taki stary, że jest cały siwy, a pan go chce sprzedać jako jednoroczne szczenię albo nawet chce takiego dziadka przemienić w dziewięciomiesięczne dzieciątko, to kupuje się „piorunku” rtęci, rozpuszcza się i farbuje psa na czarno, że wygląda jak młodziutki. Żeby okrzepł, trzeba mu dawać, jak koniowi, strychninę, a zęby wyczyścić szmerglem, takim samym, jakim czyści się zardzewiałe noże. A zanim zaprowadzi się go do klienta, który chce go nabyć, trzeba mu nalać w pysk trochę śliwowicy, żeby się psina schlała, to zaraz jest wesoła, ruchliwa, szczeka uciesznie i zaprzyjaźnia się z każdym jak pijany radny miejski. Ale najważniejsza rzecz, panie oberlejtnant, to gadanie. Trzeba do ludzi gadać i gadać, aż z takiego gadania zbaranieją. Jeśli ktoś chce kupić sobie ratlerka, a pan nie ma w domu innych psów prócz myśliwskich, to trzeba umieć przekonać tego klienta, żeby sobie zamiast ratlerka kupił psa myśliwskiego. Albo jeśli ktoś chce złego niemieckiego doga do pilnowania domu, a pan ma tylko malutkiego ratlerka, to trzeba tego kupującego tak ogłupić, żeby sobie poszedł do domu z tym ratlerkiem w kieszeni zamiast z dogiem. Kiedym jeszcze dawniej handlował zwierzętami, przyszła do mnie jakaś dama i powiada, że jej papuga wyleciała do ogrodu, a ponieważ bawiły się tam jakieś dzieciaki w Indian, więc powyrywały papudze wszystkie pióra z ogona i przystroiły się nimi, jako policjanci. Papuga rozchorowała się ze wstydu, że nie miała ogona, a weterynarz dobił ją jakimiś proszkami. Chciała więc ta pani kupić nową papugę, ale przyzwoitą, nie taką, która umie tylko pyskować. Cóż było robić, kiedy w domu papugi nie miałem i o żadnej nie wiedziałem! Miałem w domu tylko buldoga, złego i ślepego. Więc musiałem, proszę pana oberlejtnanta, przemawiać do tej pani od czwartej po południu do siódmej wieczorem, dopóki zamiast papugi nie kupiła tego buldoga. Była to sprawa gorsza od intrygi dyplomatycznej, ale kiedy już odchodziła, mogłem rzec do niej: „Teraz niech jemu chłopcy spróbują wyrwać ogon!” Więcej z tą panią nie rozmawiałem, bo musiała wyprowadzić się z Pragi przez tegoż buldoga, który pogryzł cały dom. Czy pan oberlejtnant uwierzy, jak trudno znaleźć porządne zwierzę?	Drogie dziecię! o tak, tak, ona mnie szczerze kocha. Lecz nie wierz pan temu, co mówiła o Anastazji. Widzisz pan, one zazdroszczą jedna drugiej; lecz to dowodzi tylko ich przywiązania. I pani de Restaud kocha mnie również; wiem to dobrze. Ojciec pojmuje swe dzieci, tak jak Bóg ludzi pojmuje; ojciec widzi głąb ich serca i przenika ich zamiary. Córki moje kochają mnie jednakowo. O jakżebym ja był szczęśliwy, gdyby los zdarzył mi był lepszych zięciów. Ale nie ma widocznie zupełnego szczęścia na ziemi. Czemuż nie mieszkam u nich! Nie pragnąłbym nic więcej, tylko słyszeć ich głosy, wiedzieć, że są niedaleko, widzieć je, gdy przychodzą i wychodzą znowu, tak jak za owych czasów, gdy jeszcze u mnie mieszkały; o czuję, jak serce skakałoby mi z radości. Czy one były dziś pięknie ubrane?	Powołuje się na cesarza i przyrzeka zastosować się do jego rozkazów. W każdym razie ufam, że moje prawa do księstwa Bari są święte, a że po śmierci najmiłościwszej pani, matki mojej, niesłusznie je wicekról objął w posiadanie, przeto cesarz KarolKarol V Habsburg (1500–1558)	Pocóż miałbym je zrywać? Ale, co prawda, są one cieniutkie jak włoski. Kiedy się ludzie z sobą nie widują... Myślę czasem, że możebym już mamy nawet nie poznał! Bo co sióstr, to najpewniej... jedna postarzała, druga wyrosła, trzecia podrosła bezemnie... Co robić? Na to życie! A ty tam masz jeszcze kogo?	Masz słuszność. Chciałem od ciebie grzeczności, do której nie mam prawa. Tylko, że nareszcie i ja czuję się tem wszystkiem zmęczony... Tu brać, tam zatykać to nareszcie przechodzi siły ludzkie!... Zawijam niby do portu. Za dwa miesiące stanę na innych nogach, ale tymczasem dopływam resztą pary... Nie możesz wytnę go i zapłacę, skoro nie można inaczej.	I ja radzę ci, mój przyjacielu poddać się tej małej chłoście, będzie to z pożytkiem dla twojej duszy i dla ciała twego, dla duszy, jako czyn chrześcijański, dla ciała ze względu na twoją kompleksję krwistą i gorącą, której puszczenie krwi w niczym nie zawadzi.	Może pani zajrzy do nas... Mama jest chora; od kilku dni nie podnosi się wcale z łóżka...	To nic. Nie widziała pani jeszcze Apollina. Ja go po prostu kocham	To prawda, że może nie trafić po nocy, ale zrobi się zaraz hałas, tumult i złapią cię w mieście.	W przelocie. Obok pani siedział dżentelmen, któremu jednak nie zdążyłem się przyjrzeć. Żałuję bardzo. Poznałbym pani gust. Niestety, miałem zbyt wielką szybkość... I tak omal przez panią nie wpadłem na furmankę.	Cóż więc znaczy ten weksel? Przyznajesz się pan do niego? Może to fałszerstwo, pomyłka? Mów pan!	Tak, ale w Polsce panie Brühlu, są pewne prawa, które więcéj znaczą od ministrów, a może i kogo starszego jeszcze. W Polsce raczéj się Brühl mnie niż ja jego obawiać może. Szlachta wielkopolska pójdzie za mną, bom ja téż niedawno ze szlachcica urósł na austryackiego księcia.	Więc to pan jesteś komendantem Genestasem A! panie kochany! tak jak to niedawno utrzymywałeś, byliśmy przyjaciołmi nie znając się jeszcze. Pragnąłem gorąco poznać pana, po tém, co mi o tobie pan Gravier opowiadał. Nazywał cię mężem, godnym zająć miejsce w wizerunkach Plutarcha.	Sam pewno nie wiedział, dlaczego wydał taki rozkaz. Tak mu się z rozpaczy wymówiło, żeby wyglądało, że się coś robi. Potem przez dość długą chwilę staliśmy w pogotowiu, następnie czołgaliśmy się po torze kolejowym, bo pokazał się jakiś aeroplan, a szarże wrzeszczały: „Alles decken! Decken!” Okazało się, oczywiście, że to nasz, ale już go artyleria przez pomyłkę zaczęła ostrzeliwać. Więc wstaliśmy, ale znikąd żadnego rozkazu. Aż tu wyrwał się jakiś kawalerzysta i jeszcze z daleka krzyczał: „Wo ist Bataillonskommando?” Komendant batalionu wyjechał mu na spotkanie, tamten podał mu jakieś pismo i pędził dalej na prawo. Batalionskomendant czytał sobie po drodze to pismo i raptem jakby zwariował. Wyrwał szablę i pędził ku nam. „Alles zurück! Alles zurück!”	Co nie przeszkodziłoby mi jednak gdybym wiedział, gdzie się znajduje książę de Buckingham, wziąć go za rękę i zaprowadzić do królowej, choćby tylko dlatego, ażeby kardynała doprowadzić do wściekłości; bo, panowie, naszym niezaprzeczonym, jedynym, wiekuistym nieprzyjacielem, jest tylko kardynał; i gdybyśmy w stanie byli wynaleźć sposób wypłatania mu figla potężnego, przyznaję, iż głowę własną chętnie bym za to oddał.	Cóż ja na to poradzę?	Da się ona rozpuścić w wodzie nie pozostawiając żadnego śladu i sprowadzi śmierć szybką, bez cierpień i bez konania.	E nie! Ale one zwykle dają wenę do oświadczyn. Ich uczucia, gdy są wyraźne, ułatwiają zakochanym sięgnięcie po szczęście. Jest to taka pieśń bez słów.	Niewątpliwie. Trzymając ten but, wprowadzał na trop sir Henryka... Odgłos wystrzału zwiastował Stapletonowi, że zasadzka chybiona. Łotr uciekał z tym butem w ręku. Tu właśnie go rzucił. A zatem do tego miejsca doszedł bezpiecznie.	Oho, dosyć powiedziałem. Nad miaręś ciekawy, nie uchowasz się.	Przez prostą ciekawość rad bym się dowiedzieć, co by pan powiedział, gdybym za cenę wtajemniczenia najpotulniejszego i podpisania cudackiej umowy, pannę Ewarystę zażądał dla siebie?	Rywale w tańcu nie są straszni. Dosyć, hrabio. Za godzinę ruszamy kuligiem, trzeba wypocząć. Jestem okropnie zmęczona. To będzie także mój ostatni walc... dzisiaj.	Tak, my dearmy dear (ang.) instytucja, zakład, przedsiębiorstwo. Drożdżyk, ruerue (fr.) piętnaście.... Restauracja z punktu widzenia fiskalnego zaliczona do trzeciego rzędu, ale pierwszorzędna pod względem towarzyskim, obyczajowym i moralnym. Etablissement Drożdżyk. Nic to panu nie mówi? Rendez-vousrendez-vous (fr.) wielki świat, wytworne towarzystwo.... Tam właśnie mieliśmy zaszczyt i przyjemność.	Tak, myślę, że się będzie śmiała	Taki dziś blask od słońca, że nic nie widzę.	To potrzebuje namysłu! Czyż wiem coby natenczas zemną było. Umarłabym O! niewiem wszyscy mi to mówicie że wcale nie głupia.	Wicek! idź i poproś tej pani, co stoi przy loży, żeby tutaj przyszła.	Zaproponuję mu przeniesienie się do Głębowicz, lecz w ten sposób, że powinien zrozumieć, czego chcę.	Nie! Byłem niezręczny, słusznie poniosę konsekwencje mojej niezręczności. Zostawcie mi mały zapas sucharów, strzelbę, proch i kule, żebym mógł sobie co upolować lub obronić się w razie potrzeby, i łopatę, może sobie zbuduję jakieś schronienie, jeślibyście nie mogli przyjechać po mnie zaraz.	No, dobrze, popatrzcie na tego żołnierza. Pożyczyłem go sobie na dzisiejszy wieczór od oberlejtnanta Feldhubera, to jego pucybut. Ale on nic nie pije, jest ab-ab-ab-sty-nent i dlatego pójdzie na front. Po-nieważ taki człowiek jest do niczego. To nie pucybut, ale krowa. Ta też pije tylko wodę i ryczy jak wół.	Zabawne zwierzęta! ani za całomiesięczną gażę nie podjąłbym się żadnego z nich zabić! Toć one szczęście przynoszą, gdzie sobie budują gniazdo; dlatego też dostały się żydowi.	Zostańcie z Bogiem, może się jeszcze zobaczymy! jak. ten ociec rodzony, ale że Antek przynaglał, to pobłogosławiwszy jeszcze dzieciom i domowi przeżegnał się i ruszył do przełazu pod bróg.	No dobrze ale dlaczego ty sam nie korzystasz z rad, które dajesz? Dlaczego nie weźmiesz pieniędzy za kwartał z góry, za cały rok nawet i nie ulotnisz się, na przykład do Brukseli? Zamiast udawać byłego piekarza, wyglądałbyś na bankruta, to przecież robi dobre wrażenie.	A jakiej obrazy najjaśniejszego pana dopuszczają się ludzie po pijanemu?	Ach, to pani Już wczoraj zapytywała mnie matka Apolonia o dziewczynkę Magdalenę, która ma krzyżyk ze złotego drutu, a nastała do nas przed miesiącem. Jest taka dziewczynka.	Ale cóż nagli?	Ano tak. Czemu to, chłopcze, od razu nie mówisz swego nazwiska?	Czemu nie dziś jeszcze?	Czy nie do zapomnienia?	Cóż jeszcze?	Do Athosa, ale proszę cię, śpiesz się, bo dużo czasu już straciliśmy. Zawołaj Bazina.	Gadaj, co się stało?...	Gdyby teraz choć czwartą część tego...	Gdybym więcej płacił, musiałbym sprzedawać swój węgiel i żelazo drożej, cena mojego sukna, mojej kawy i gumy byłaby wyższa: nikt nie będzie u mnie kupował. Od razu wszystko stracę.	I... ściarachał się ino człowiek między ciarachami i tyla.	Jaki ma pan plan?	Jam temu nie nie winien!	Jeśli nas zaatakuje, nie będziemy mogli użyć naszych muszkietów.	Ludce oczy błyszczały z radości, że ktoś w nią wierzy. Zresztą pochwała przyjaciela zawsze milsza od tuzina gazetowych zachwytów.	Mam wszystko Kupiłam sobie, żeby w niedzielę móc do matki liścik wydrukować. Pójdę przynieść, co trzeba.	Masz tylko nie chcesz dać.	Mogę tylko dodać do tego: amen Oto jest Gold.	Moja pani moja pani pozdrawia pana gościem w domu swoim	Może pani na to liczyć bezwarunkowo.	Murza sam pewnie nie wie. Wyszło rozkazanie od padyszacha, by w obozie nie było niewiast. Sprzedawali wszyscy na bazarze, to i murza przedał.	Nawet nie rozumiejąc?	Nie bądź poufały	Nie mogę jeszcze teraz odpowiedzieć na to pytanie, ale nastąpi to później może.	Nie poznajesz mnie?	O, tak, zdrzemnęłam się przez chwilę.	Od dawna zna pan radcę Gąsowskiego?	Ożenić się powinienem prędzej, ożenię się nawet...	Pani to chyba jest święta	Praktykant! Jak to dobrze, że już przyjechał! Ciekawamciekawam	Szanowny pan od niedawna widać obcuje z księgarzami, inaczej wcisnąłby pan rzeczony rękopis w najustronniejszy kącik swego domostwa.	Słyszałem trochę o pani nędzy!	U nas jadła nie braknie	Wyście też nie wywiedli kuropatwów, a wzieniście całe stado.	Zostawia się policji wyraźny ślad.	Świadków nie znajdziesz, ale za nic świadkowie, gdy chodzi o cześć i słowo.	Bóg zapłać! Dość oni szczęśliwi, bym ich potrzebował nową obdarzać pociechą!...	Co wy tu jeszcze robicie? Na co czekacie?	Czy i ślimaki?	Danny jeszcze będą z ciebie ludzie!	Gdzie Ali?	Hm!	I po całym dziesiątku Jankiel zapłaci?...	Jak wszyscy.	Jakiej to?	Jesteś nieocenionym towarzyszem moj drogi, wesołością nieprzebraną podnosisz z upadkuumysł, pogrążony w rozpaczy. Dobrze, zastawmy ten pierścień, lecz pod jednym warunkiem.	Jezus, Marja!	Kazimierzu, daruj mi złoty.	Ludzie tutejsi, jaśnie panie, jacyś tacy...	Mažai to, paimkite senus raštus mūšių kampo valdžios, o ten ištisai visur sutiksite lenkiškas pavardes, tartum, mūsų kampe tiktai ir gyveno vieni lenkai. Kaip urėdninkai, taip sūdžiossūdžia (brus.)	Najlepsi to właśnie ludzie, którzy spełniają swój obowiązek, panie Peggotty	Niechże tu przyjdzie	Przecie radośnie zatrąbiono z czatowni	Przyrzekłeś przynieść nóż i zostawić go po naszej rozmowie.	Rzekliście!	Samżeś go do mnie przyprowadzał Uczciwą ma twarz i na dobrego żołnierza wygląda.	Służę panu daléj	Tout le monde est assis...	Toż ją mają przecie te pijawki!	W drodze do Saint-Sernin.	Was sagen Sie, Herr Leutnant?	Widzisz go, sobacze mięso: dobrze mu robisz, a on cię wciąż kąsa!	Więc ci już niepotrzebny ten, którego kupiłeś?	Wszystko to jest w mej głowie.	Za Kielce! Do Koszołowa!	Żałuję teraz bardzo
Znam takie wypadki gdy wierzono komuś, absolutnie nie zasługującemu na zaufanie. Miłość zaślepia. Czy naprzykład pan... Ja przepraszam, że wtrącam się do tych rzeczy, ale mówię tylko dla przykładu. Czy naprzykład pan nie ma żadnych wątpliwości co do postępowania kobiety, którą kocha? Czy niektóre rzeczy nie wydają się panu tajemnicze, niezrozumiałe?...	Bo że pan Podbipięta takowe rzeczy wymyśla, nie dziwię się! Zawsze miał dowcip w pięści, a od czasu jak ściął największych trzech kpów między Turkami, sam czwartym został...	Ja myślę tak samo, jak mój pan i bardzo być może, że gdy przebiegniemy wszystkie morza kuli ziemskiej, kapitan Nemo wypuści nas wszystkich trzech na wolność.	Musiało tam być bardzo przyjemnie! I czy zawsze tak było?	Dziękuję, przeczytam z ciekawością, ale wątpię, czy pan zyska we mnie adepta.	Ależ nie, proszę pana wcale tak nie uważam: we Włoszech wielcy panowie żenią się przeważnie w młodym wieku, to zresztą logiczne. Życie jest tak krótkie, że należy chwytać szczęście, gdy tylko zapuka do naszych drzwi.	Ha, ha, ha! Już wiem, już wiem, co wielmożny pan ma na myśli. Ale to nie żaden „Bugaj”, proszę łaski pana, jeno „Dębinowa Kępa”. Wielmożnemu panu coś się pewnikiem pomyliło. A co do owych Dni Krzyżowych: nic mi nie wiadomo. Ktoś wielmożnemu panu nabajał o tym dubów smalonych. Gdyby coś tam takiego było, pierwsza bym o tym wiedziała. Pan Pieniążek, zakrystian, mój kmotrkmotr (z średniow. łac. compater: współojciec)	Niech się pan nie zajmuje tymi drobiazgami; powinien pan wiedzieć, że kobiety to dzieci.	Tak więc, zanim pan pośle sekundantów do pana Beauchampa, niech pan najpierw zasięgnie informacji.	Jeżelibym chciała, mogłabym pokochać i bez wyrazu. Piękna pańska buzia. Nie nawiedziła mnie jednak ochota do kosztowania niezbadanych smaków, a to wyłącznie z tej prostej przyczyny, że wstręt mam wrodzony do połykania czy wypluwania jałowej żujki. Wiem, jak smakuje samca pewna świętość, zapamiętała i niczym nietknięta, która coś kocha, coś poza kobietą, cokolwiek, co nie bądź.... wciąż czujna i trzeźwa, na zabój pamiętna. Tylko do takiej świętości wpuszczona może kobieta od mężczyzny doznać słodkości poczęcia, wijąc się z radości, że najprawdopodobniej on jeszcze przyjdzie, raz tylko jeszcze... I nie śmie marzyć, aby było więcej, by możliwości żadnej nie spłoszyć. Jako przystoi na córkę granda, pisać nie umiem, ale czytam wyraz nadpowszedniości na męskim obliczu wprost nieomylnie. Na taki przysmak łakoma jestem, w miłości pochopna i bezprzytomna. A uroda pańska? Gdzie zakochania nieodzowny wyraz?	Ma o tyle, że ja w takim tonie nie będę z nikim, nawet ze stryjem pertraktował. A tu chodzi przecie o grubą sumę, którą stryj musiałby zapłacić, gdyż nie myli się stryj, że moje rodzeństwo ani myśli płacić bez procesu, a proces ze względów formalnych może być wygrany.	Widzi mi się, że chyba dopiero późno w noc... na śnieg się ma, daleko, nie pospieszę... ale kiej się napierasz, idź, nie wzbraniam...	Tak, Eugenio, byłbym bardzo małoduszny, gdybym nie przyjął. Ale nic darmo, ufność za ufność.	Jeżeli nie zgodzi się?... Hm... wówczas odpiszę, że nie możemy skorzystać z warunków banku i pozostawiamy mu wolną rękę.	Jeżeli się nie poławia, to przynajmniej żeglarze często je widują. Jeden z moich przyjaciół, kapitan Paweł Bos z Hawru, opowiadał mi kilkakrotnie, iż spotkał takiego ogromnego potwora na Morzu Indyjskim. Ale najbardziej zadziwiające i niedozwalające wątpić o istnieniu tych olbrzymich stworzeń jest wydarzenie z 1861 r.	Naturalnie. Trzeba się wystrzegać niepotrzebnych zawiłości w kompozycji. Po co wprowadzać nadmiar osób działających? Zawsze byłem zwolennikiem surowej ekonomii środków.	Pozwoli pan, że nie zsiadając, odjadę do domu Czeka na mnie żona.	Rozmowa z Cyranem zakończyła się w sposób pomyślny dla ciebie?	Szkoda, że za niego nie wyszła, byłbyś pan temu księciu sprawiał spodnie i buty.	Zdarzyło mi się widzieć matki dzieciobójczynie i sądzić je; ale żadna nie była podobna do tej.	A ja przypatrywałem się niemieckiej najemnej piechocie, którą kapitanowie ćwiczyli, i przyrównywałem ją z naszą czeską.	Ano, niczym się nie wyróżniam. Kędy spojrzeć, takich jak ja, są miliony.	Chciałeś się zabić u mnie	Chodź się spróbój! krzyknął Arnulf	Chrześcijanie. Nie bój się, dziadu, naści ortę.	Co się stało, Li?	Coś ty! Przecież przed północą diabelska moc nie działa, a potem była niedziela. W niedzielę diabły się nie pokazują.	Czy to ci, coście o nich śpiewali, wójtowa?	Jeżdżą te, które mają konie albo na konie, tak jak i u nas.	Moja pani, kąpię to ja się sam! I to w każdej wodzie, na jaką tylko natrafię. Nie jestem brudas. O, nie! powstrzymał się od dalszego mówienia, nic nie powiedział.  i pobiegł ku Bursztynowi, który właśnie pokazał się na dworcu.	Na rany boskie! czekaj waść! Jeszcześ się wszystkiego nie dowiedział, a szukać go masz czas. Z kim pojedziesz? Gdzie go znajdziesz?	Ot, najmniej, bom się strasznie śpieszyłbom się (...) śpieszył	Patrzajcie, moi państwo! Jak żyję, tak długo z żadnym włościaninem nie rozmawiałam! A czemuż gadacie nie po chłopsku?	Po to, żeby prosili razem z tobą, i po to, żeby mi Jędrek powiedział, jakeś się targował... Teraz wiesz po co?	Robisz mi pan afront w moim domu!...	RycerzWojna dzielny, odważny. są! Nieraz pochyli się rycerz, kopię przed się wyciągnie i sam jeden, jeszcze przed bitwą, w całe wojsko bije jako jastrząb w stado.	Tak	Tak jest!	Tak jest: panna Eugenia ledwie raczy mi odpowiadać, a panna d’Armilly, jej przyjaciółka, wcale mi nie odpowiada.	Tak! przeznaczenia są nieuniknione, konieczność żelazna Widzę przyszłość, widzę ją... smutna...	To moja rzecz. Bodaj aby móc po każdym występie zasypać panią kwiatami. Pracowałem ciężko przez połowę życia... Gdybym tak postępował jak pani...	To nie jest takie trudne. Pracując po nocnych lokalach poznałam wielu takich facetów, którzy pocichu przed żonami przychodzili ze swemi kochankami lub utrzymankami. Gdy przychodzili sami, po pijanemu zwierzali się nam, dziewczętom, ze swoich zdrad małżeńskich i romansów...	To się zrobi.	Widziałem. Działo się to przy stu świadkach w maneżumaneż	Witam, witam drogiego pana Spodziewałem się tej wizyty.	Więc decyduj się natychmiast. Albo weźmiesz się do roboty, bo darmo nikt na świecie chleba nie jada...	Więc od nowego wiersza: „Z dniem pierwszym stycznia bieżącego roku wprowadza się następującą strukturę administracji”...	Wstydź się, Helu...	Właśnie się już obudził.	Bardzo chętnie ale pod warunkiem, że mi panna Gabrynia opowie także coś ze swéj przeszłości.	O! wszystkich to trudno Ja za siebie i za gospodynię ręczę, że nas dwóch plotka nie zabawi.	Z pewnością, skoro powoduje nim prawdziwe i szczere uczucie. Słońce, widzi pani, jest zbyt inteligentne, by całą sumę uwielbień podciągnąć pod jeden rodzaj. Ono potrafi różniczkowaćróżniczkować (daw.)	Ale słyszę strasznie wiele przez ten roczek prześwistał.	Mam, ale właściwie jest to ta sama matka.	Nawet bardzo bogaty. Mają największą owczarnię w Królestwie...	Niestety! zawołał, nie ma u nas nikogo, coby chciał temu pióro poświęcić. Język nienałamany, wyrazów brak... a przecież czujemy wszyscy, że w nim bogactwo takie i giętkość, iż niema czemuby nie sprostał. Człowieka tylko potrzeba innego niż ksiądz Bohomolec!	A niech i skręci mu kark!	Bo co?	Byłeś tam?	Będziemy, będziemy! On taki dobry!	Chłopiec nie może żyć z samymi tylko książkami	Cóż poczniemy?	Delfina kocha przynajmniej swego ojca	Dlaczego? Teraz po zachodzie słońca najprzyjemniej.	Ej, jeszcze go ona w karby weźmie. Herkules był mocniejszy, a przecie białogłowa go usidliła.	Gdzie poszła?	Gdzie?	Ha, to urządź krucjatę na Poznań.	Ja nie żartuję	Jak wszyscy.	Jakimże ja sposobem mogę wyrobić posadę panu Miętlewiczowi?...	Jakto?	Jać nie proszę, byś pytał, jeno byś odpowiadał.	Jeszcze muszę mieć ślady ich kijów na plecach!...	Jezus Maria i wszyscy święci! Co dalej, Tomku, myśl!	Kopią spisać	Krwawa	Książę wcale na mnie łaskaw nie jesteś?	Kto go tu sprowadził?	Kupić świec woskowych! zawołał marszałek Mówiłem	Ma już stryj pomysł?	Mam poselstwo, ważne, wielkie, smutne!	Nie	Nie ma powodu, abyś mi dziękował	Nie psujże mi tego widoku	No, już dobrze. A teraz, Maciek, słuchaj na oba uszy, bo to ważne, coćcoć (daw.)	Nowowiejski iść nie może, bo mu głowa gorzeje leży on na łożu i o bożym świecie nie wie!	On jest tym, komu Bóg kazał strzec posłuszeństwa dusz. On niesie ciężką służbę. Prowadzi, a nie wie, nakazuje, a jest ślepy.	Patrycjuszka z Fiesole, panie hrabio, patrycjuszka z Fiesole!	Ponieważ Roger Baskerville, młodszy brat sir Karola, zmarł bezżennie i bezpotomnie, zatem majątek przeszedłby na dalekich krewnych, Desmondów. Jakub Desmond jest niemłodym człowiekiem, pełni obowiązki pastora w Westmorland.	Prawisz, jak detyna durna, nierozważna. Igor jest hymyhymy mówić półgłosem. mogła wielką, prawdę, która jest w hrudiachhrudi porzucić. nieporadnenieporadne	Przeczucie rzekł Pantagruel	Rodzony ociec lepszy by nie był	Tek!...	Wiem o tym od dawna.	Wilczek!	Wychodzimy, idziesz z nami?	Zdumiewasz mnie.	Żadnych nie miałam dziś!	„Coś zaszło”
Ja nic o sprzedaży nie wiem Wróci tu jednak za parę dni mąż, to z nim rozmówicie się. Szkoda jednak, żeście się tak ociągali z podpisaniem układów...	Aramisie, mylisz się tym razem, mój przyjacielu żyłka dowcipkowania za daleko cię ponosi... i gdyby cię usłyszał pan de Tréville, przekonałby cię, że bardzo nie w porę żartujesz.	Widzisz, Dobek żem dobrze do pszczół szedł, bo tam w lesie ja wiem, com zrobił, a na grodzie ja ubogi człek z małym głosem, nic bym nie dokazał... Jużeście się to rozjechali?...	Idźże z tym na targ, zobaczysz co ci dadzą za ten towar! Do kroćset diabłów, biedni są ci ojcowie ze swymi dziećmi! Dawidzie, kiedy ja się żeniłem, miałem za cały majątek czapkę na głowie i tych dziesięć palców; byłem biednym drapichrustem; ale ty z piękną drukarnią, którą ci dałem, z twoim fachem i nauką, masz prawo zaślubić obywatelkę z miasta, kobietę z jakimi trzydziestoma, czterdziestoma tysiącami franków.Interes, Małżeństwo Zostaw twoje miłostki, a ja cię już wyswatam! Mamy o milę stąd wdowę trzydziestoletnią, młynarkę, która ma sto tysięcy franków w doskonałej ziemi, to coś dla ciebie. Możesz połączyć jej majątek z gruntami w Marsac; stykają się. O, cóż za ładny kawał ziemi mielibyśmy wówczas i jakbym ja na nim gospodarował! Powiadają, że ma się wydać za Courtois, swego rządcę, tożeś ty więcej wart od niego! Ja bym prowadził młyn, podczas gdy ona paradowałaby sobie w Angoulême.	Jeżeli go viertelnicy pijanego gdzie nie pochwycili przy kościach, to tylko co go nie widać Uparł się tu chodzić, aby koniecznie wymódz na nas wiadomość, gdzie ma szukać brata... Ale strach spojrzeć na niego! a wam się serce zakrwawi gdy go zobaczycie...	Alboż ja wiem!... Zapewne obu: tego starego Asyryjczyka i tego książątka, któremu kamieniem łeb rozwalę, jeżeli będzie się tu włóczył... Książę!... ma wszystkie niewiasty z całego Egiptu i... jeszcze mu się zachciewa cudzych kapłanek... Kapłanki są dla kapłanów, nie dla obcych...	Ano, jest u nas jakby księgowym Wyłowiliśmy go z morza na Ławicach. Mówi, że spadł z pokładu liniowca, gdzie był pasażerem. Teraz to on ma wielką ochotę zostać rybakiem.	Bardzo dobry.	Do nory czmycha przyrzeczny padalec lub patroluje łódka celnika w poszukiwaniu premiowych procentów od kontrabandy. Zwierzeń mych końca cierpliwie dosłuchaj. Ja cię wtajemniczę, a ujrzysz światło na dalszą drogę o wiele pewniejsze od racjonalizmu ckliwego płomyka... Oparłszy człowieka o myśl niepodległą, o religijną miłość do wszechświata, metafizyczną zakończę imprezę pełnym akordem. Nie spocznę pierwej, aż mi się uda u ludzi rozdmuchać czy też rozpętać, a w razie potrzeby, jak cepakcepak wytargać za włosy., wyfilutowaćwyfilutować wywieść w pole. jak żebrak, lub wyświergolić jak skoczne kusidłokusidło wystarać się o co z trudnością.... pokochanie Boga.	Jedźcie do Spychowa bo oni tam się zgłoszą. Nie uczynili tego dotąd dlatego, że Danveldowi giermek tego oto młodego rycerza ramię pokruszył, gdy im pozwanie woził. Jedźcie do Spychowa, a jak się zgłoszą, to mnie dawajcie znać. Oni wam dziecko za de Bergowa odeślą, ale ja przeto pomsty nie poniecham, bo i mnie pohańbili z dworca ją mojego biorąc.	Jeśli Van Gould sądzi, że Indianie są w stanie nas powstrzymać, to srogo się myli. Będziemy szli dalej wbrew wszelkim przeszkodom.	Może postąpię nierozsądnie, zwracając uwagę pańską na pierwszy błąd w tej grze. Jesteś pan, oczywiście, przeciwnikiem moim, ponieważ jednak przyjaciel mój odszedł sam, nie mogę oprzeć się pokusie.	Nie pytam ciebie, ty kłapouchu quomodo supponit, ale pro quo: to znaczy, ośle, pro tibiis meis. I dlatego zaniosę ja sam, egomet, sicut suppositum portat adpositum.	Ponieważ to były rozsądne dziewczęta, postanowiły wypróbować radę i wkrótce przekonały się, jak dalece były w błędzie. PieniądzJedna odkryła, że pieniądze nie zabezpieczają bogatych rodzin od hańby i zmartwień; druga, że chociaż uboga, mając młodość, zdrowie i wesołe usposobienie, daleko jest szczęśliwsza od pewnej kapryśnej, słabej starej jejmości, niemogącej używać swych dostatków; trzecia, że chociaż nieprzyjemnie pomagać w kuchni, jeszcze boleśniej żebrać o obiad; czwarta zaś, że nawet karneolowe pierścionki nie są tyle warte, co dobre postępowanie. Zgodziły się więc, żeby nie narzekać, poprzestawać na otrzymywanych darach i aby im nie zostały odjęte, zasługiwać na nie. Zdaje mi się, że nigdy nie miały pożałować tego, iż usłuchały rady owej starej kobiety.	Powiedział mi tylko tak: „Moja pani Dobrzysiu, albo się jest żebrakiem, albo się nim nie jest. Ci widać mają zamiłowanie do sportu. Trudno im bronić: mogliby się pochorować na nostalgię za włóczęgą. Niech już lepiej tylko jedzą i śpią zamiast się wywracać po rowach”.	Próżny? Nie zauważyłam! Więc mi go pan poleca?...	To prawda i jak zawsze tak i tym razem miałeś słuszność, panie kardynale; lecz królowa niemniej na mój gniew zasługuje.	Wiem o tym... wszyscy miewamy to uczucie. Jednak sądzę, że stać nas jeszcze na najęcie zamiatacza. Sam zrobiłem ten błąd, że zacząłem zbyt wcześnie.	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Przywiodłem go, iżby pił No, wy tam chłopcy, ruszcie dowcipem za te pięćdziesiąt sześć butelek wina, które wypijemy Zwłaszcza baczność na du Bruela, to urodzony kawalarz, podgrzejcie go tylko, a wyciśniecie zeń parę soczystych konceptów.	Nie! Pan sam nie dopuściłby się czegoś podobnego. Ani pan, ani dziedzic, ani kapitan, a tym bardziej ja. Silver mi zaufał, dałem słowo, więc powrócę. Ale, mości doktorze, pan nie dał mi skończyć. Jeżeli zechcą mnie męczyć, mogę zdradzić mimo woli, gdzie znajduje się okręt. Bo zdobyłem nasz okręt, po części dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, a po części dzięki zaryzykowaniu. Statek znajduje się w Zatoce Północnej, na wybrzeżu południowym, a obecnie zalany jest przypływem. Podczas odpływu musi być widoczny na powierzchni.	No, no! rycerzu, możecie śmiało dopełnić jej prośby, to drobnostka; idzie tylko o to, ażeby zatłuc jednego łajdaka olbrzyma, a ta która was o to prosi, jest to księżniczka Mikomikona, pani wielkiego, królestwa Mikomikonu w Etiopii.	A cobyście téż wy bez nas poczęli? Gdyby nie Włosi, nie Francuzi, potroszę i Niemcy, pana Boga byście nie znali, któżby u was wiarę Chrystusową krzewił? Waszych duchownych tyle tylko prawie macie co po wsiach, po plebaniach siedzą i niezgorzéj katechizm umieją	A, teraz rozumiem! Więc to nie znaczyło... a to dopiero! Ostatecznie, mogę przez palce patrzeć na psie figle, ale nie mogę tolerować zuchwalstwa! W każdym razie to nie usprawiedliwia ich zachowania się wobec Mr. Masona. Wiersze im tym razem daruję, pamiętajcie sobie; chłosta zostaje.	Aha. On jest piekielnie zazdrosny i dlatego muszę tu mieszkać pod okiem pani Koziołek.	Albo odgłos rzeczywistego życia, które się spędziło na jakim innym planecie???... Boże, na nowy i również dedaliczny wprowadzasz mnie pan tor myśli. A jednakże i ta myśl, zdaje się, nie po pierwszy raz zapokutowała, czyli raczej odgłos znalazła w mej głowie. Pan jesteś jakimś zagadkowym człowiekiem, wywierającym na mnie...	Chciałbym być w Paryżu, kiedy pan tam przyjedzie. Odwdzięczyłbym się wtedy panu w miarę możliwości za gościnność, jaką pan mi tutaj zaofiarował.	Co z wami? co z wami? opamiętaj się człecze! Pocoś tu przyszedł, nieszczęście na mnie przynosząc z sobą?.. Jakie masz prawa?!.	Czy chce pan, abym przedstawił na niego skargę?	Dawniej co inszego, a dziś co inszego. Paweł Zbroja, wójt, nie może się bratać z najemnymi parobkami.	Dlaczego kłamiesz, Maniu, to źle. Dlaczego wstydzisz się swoich uczuć szlachetnych?	Intellektuelle Sachsengängereiintellektuelle Sachsengängerei (niem.) zgermanizowane rozwodnione umysły.! Spojrzyj no pan na tych żarliwie po polsku się modlących patriotów poznańskich. Czy tam wyrasta choć jeden nowy kiełek waszej duchowej kultury?	Ja	Kessler! Niech on się żeni ze swoją małpą w menażerii, a nie z moją córką. Pan wie, on jest cham i łajdak!	Kto wie: gęsta mgła stłumiła zapewne huk rewolweru, a zresztą przestrzeń dość znaczna; mógł nie słyszeć.	Lecz gdyby nawet istotnie przypuszczenie twoje sprawiedliwém być miało dlaczegóż ta kobiéta nie ma oddać serca i ręki, komu zechce? Jeżeli się jéj podobał, no, to wyjdzie za niego!	Moja droga pani! Wobec Boga wszyscy jesteśmy pośledni i wszystkim jednako potrzeba jego opieki. A teraz żegnamy się, ale do powrotu, bo gdy zjedziemy na przyszły rok na halę, dobra babka nie zostanie zapomniana.	Może ta Pan Jezus nas natchnie	Na smutną pan zdajesz się być nastrojony nutę	Najbardziej zdumiewający wypadek w mojej praktyce. Sądzę, że też stało się to tylko nader dziwnym przypadkiem.	Nie poszedłby pan z nami jutro do Opery Komicznej?	Nie, panie Franciszku! Propozycji pańskiej przyjąć nie mogę. Nie przez wzgląd na nas, czy na dziecko. Kochamy dzieci, kochaliśmy jego matkę i cieszylibyśmy się, mając w domu to maleństwo. Ale chodzi mi o pana.	Niech Jurek abo Krystek... a może Jacuś przyjdzie do klasztoru wolną godziną rozmówić się ze mną co do jasełek.	Niech pan mówi, niech pan prędzej mówi	To dobrze. Możesz sobie teraz iść na przechadzkę i nie wracać aż do wieczora. Nie będziesz mi potrzebny. Ale prawda! Zaczekaj no jeszcze trochę; muszę ci podyktować list.	To nie miejsce dla was	Tomek! Proszę cię, daj spokój! To jest straszne!	W słońcu nie tylko jest ognisko jego własne ale ognisko całego także systemu planetarnego; wszystko krąży około niego, pociągane ku niemu; bo prawem jest potężniejszem od Newtońskiego, że doskonalsze panuje i przodkuje mniej doskonałym. Tu jest ognisko, tu najwyższa siła ducha rozlanego w uniwersum, tu mózg tego ogromnego stworzenia, tu życia jego skupienie. Ubóstwienie słońca w mycie Persów, doskonale pojmuję i tłumaczę sobie; wolę to jak głupią Egipcjan cybulę.	Witam panią. Jakże się miewa pan Łęcki?	Właśnie przed chwilą, odezwał się pan Edward, panna Wanda wyrażała swój zachwyt nad pięknością natury tutaj i zadowolenie, że dla niej opuściła liczne towarzystwo z jakiem przybyliśmy do tego borku na zaimprowizowaną majówkę.	Zrobiłbym to, gdyby mi zostawiła chociaż jedną	A dla siebie?	A dobrze, dobrze	A jeśli ona mnie nie kocha?...	A mnie nienawidzi!	A teatr?	A wojsko?	Bałem się przerywać milczenie, mogłaś myśleć wtedy o nader wielkich rzeczach.	Butrym przystanął, zdziwiony niespodziewanym pytaniem.	Bynajmniej... Chcę tylko, byś mnie znała.	Ciągle pozując na niewinność...	Coś na kształt tego.	Czyją?...	Czyż nigdy nie pośliźnie się który z was lub nie potknie?	Dajże waćpan pokój!	Dobrze ci tu, mała?	Gdybyśmy nie poszli, czułaby się dotknięta, a zależy ci na niej, kiedy chodzi o eskont weksli księgarzy.	Głupiec, Głupota odpowiada brunet.	Głupiś! ogromnieś głupi! A wybrał też sobie porę do mówienia o duchach!	I nie miałeś ochoty pójść nad rzekę?	I obiecujesz mi, że będziesz ściśle stosowała się do moich dyrektyw?	Jak wszystkie dziewki	Jakiejże chciała rady?	Krawca Itczego.	Leute zur Arbeit. Los, losLeute zur Arbeit. Los, los (niem.)	Ma mama Józi dzieci.	Ma matkę?	Nie trzeba, nie trzeba, nie trzeba! oto jest! oto jest powód, zarazek, prima causa, narzędzie obrazy, symbol. Hi hi hi! weź panie kochany tę pryzmę jak Boga kocham, drzewa w tęczy, trawa jak u naszego wibrysty malarza kochanego Kaktunia; kucharka z pomyjami idąca właśnie, wygląda jak Boga te niby balerina z zaklętym świetlanym kubłem pod emanacją ręki	Nie zalicza się do pańskiego garnituru?	No, nie zamawiaj, nie zamawiaj, panie bracie tylko pij.	Poczciwa dusza!	Pokaż!	Pozwólcie nam przejść i niczym się nie martwcie.	Pożądanie	Prawda, że ładnie tu u mnie. Lepiej w każdym razie jak tam na górze.	Rozerwij kuny, bym ci uwierzył.	Rozmawia tylko.	Ręka!	Sny ciągle sny.	Tak, Wasza wielebność	Twoja?	Ty nic więcej nie widziała?	Uciekł od mamy! zawołał starszy dziesięcioletni chłopak, i zaśmiał się na całe gardło, junacko ujmując się pod boki.	W potrzebie się któren znajdzie, z całej duszy pomożem!	Więc węgla zabrakło, bo kolej nie przewidziała, że ma być zapas dla tylu pociągów.	Właśnie teraz jest stokroć gorzej. Tych ministrów jest cała kupa.	Z kim mam honor?	Za trzy morgi boru rychtyk by nam wypadło dwanaście pola!	Zapewne Istotnie mogło mnie nie być w domu. Strzeż nas tylko, Boże, od zakażenia.	Ztąd też i Kaźmierówkę widać. Niech Romek popatrzy dobrze i zgadnie gdzie Kaźmierówka?
Spróbować! Czy gdybyś się znalazł na kolumnie na placu Vendôme, spróbowałbyś się rzucić w powietrze? Czy można zatrzymać bieg życia? Czy człowiek zdołał kiedy przepołowić śmierć? Zanim wszedłeś do tego gabinetu, postanowiłeś odebrać sobie życie; i ot, naraz zaprząta cię jakiś sekret i odrywa cię od śmierci. Dziecko! Czy każdy twój dzień nie nastręczy ci bardziej zajmujących zagadek? Posłuchaj mnie. Widziałem rozwiązły dwór regenta. Jak ty byłem wówczas w nędzy, żebrałem chleba; mimo to dożyłem stu dwu lat i zostałem milionerem; nieszczęście dało mi majątek, niewiedza oświeciła mnie. Odsłonię ci w kilku słowach wielką tajemnicę ludzkiego życia. Człowiek zużywa się przez dwa instynktownie spełniane akty, które wyczerpują źródła jego istnienia. Dwa słowa wyrażają wszelką formę, którą oblekają owe dwie przyczyny śmierci: CHCIEĆ i MÓC. Między tymi dwoma kresami ludzkiej czynności istnieje inna forma, którą obierają mędrcy, i jej to zawdzięczam moje szczęście i moją długowieczność. Chcieć spala nas, a móc niszczy; ale WIEDZIEĆ zostawia nasz wątły ustrój w stanie trwałego spokoju. WiedzaToteż pragnienie czyli chcenie umarło we mnie zabite przez myśl; ruch czyli moc rozpłynęła się w naturalnej czynności moich organów. Krótko mówiąc, pomieściłem moje życie nie w sercu, które się kruszy, nie w zmysłach, które się ścierają, ale w mózgu, który się nie zużywa i który przeżywa wszystko. PogardaŻadne nadmierne wzruszenie nie uraziło mej duszy ani mego ciała. A jednak widziałem cały świat. Stopy moje zdeptały najwyższe góry Azji i Ameryki, nauczyłem się wszystkich ludzkich języków i żyłem pod wszelakim rządem. Pożyczałem pieniędzy Chińczykowi, biorąc w zastaw ciało ojca; spałem pod namiotem Araba na wiarę jego słowa; podpisywałem kontrakty we wszystkich stolicach Europy i zostawiałem bez obawy moje złoto w wigwamie dzikiego; krótko mówiąc, osiągnąłem wszystko, ponieważ umiałem wszystkim gardzić. Moją jedyną ambicją było widzieć. Widzieć, czy nie znaczy wiedzieć?... Och! wiedzieć, młodzieńcze, czy nie znaczy używać mocą intuicji? Czyż nie znaczy odkryć samą istotę faktu i posiąść jej treść? Co zostaje z posiadania materialnego? Myśl. Osądź tedy, jak pięknym musi być życie człowieka, który mając moc wyciśnięcia w swej myśli wszystkich realności, przenosi w swoją duszę źródła szczęścia, dobywa z nich tysiąc idealnych rozkoszy oczyszczonych z ziemskiego kału. Myśl jest kluczem wszystkich skarbów, dostarcza rozkoszy skąpca, nie dając jego trosk. Toteż unosiłem się ponad światem, gdzie moje przyjemności były zawsze rozkoszami intelektu. Moją rozpustą było oglądanie mórz, ludów, lasów i gór! Wszystko widziałem, ale spokojnie, bez zmęczenia; nigdy niczego nie pragnąłem, wszystkiego oczekiwałem. Przechadzałem się we wszechświecie niby w parku, który do mnie należał. To, co ludzie nazywają troską, miłością, ambicją, klęską i smutkiem, to są dla mnie idee, które zmieniam w marzenia; zamiast je czuć, ja je wyrażam, tłumaczę; zamiast dać im pożreć moje życie, ja je dramatyzuję, rozwijam; bawię się nimi niby powieściami, które bym czytał mocą wewnętrznej wizji. Nie znużywszy nigdy moich narządów, cieszę się jeszcze krzepkim zdrowiem. Ponieważ dusza moja odziedziczyła całą siłę, której nie nadużywałem, ta głowa jest jeszcze lepiej umeblowana niż moje magazyny. Tu są prawdziwe miliony. Spędzam rozkoszne dni, obracając inteligentne spojrzenia w przeszłość; wskrzeszam całe kraje, krajobrazy, widoki oceanu, wspaniałe postacie historyczne! Mam urojony seraj, gdzie posiadam wszystkie kobiety, które do mnie nie należały. Oglądam często wasze wojny, wasze rewolucje i sądzę je. Och! jak można przekładać gorączkowe i przelotne zachwyty wzbudzone kawałkiem jasnej lub ciemnej skóry, widokiem mniej lub więcej krągłych kształtów; jak można przekładać wszystkie klęski twojej omamionej woli nad szczytną zdolność wywoływania w sobie wszechświata, nad olbrzymią rozkosz poruszania się bez skrępowania więzami czasu ani zaporami przestrzeni, nad rozkosz ogarniania w sobie wszystkiego, widzenia wszystkiego, nachylania się nad krańcami świata, aby zgłębiać inne sfery, aby słuchać Boga? Oto zjednoczone Móc i Chcieć. Tu są wasze pojęcia społeczne; wasze nadmierne pragnienia, wasze wybryki, wasze rozkosze, które zabijają, wasze bóle, które dają nadto żyć; ból bowiem jest może tylko gwałtownym szczęściem. Kto mógłby oznaczyć punkt, w którym rozkosz staje się cierpieniem i ten, w którym cierpienie jest jeszcze rozkoszą? Czy najwyższe blaski idealnego świata nie pieszczą oczu, podczas gdy najbardziej lube mroki świata fizycznego rażą go zawsze? Czy słowo rozum pochodzi od rozumieć? I co jest szaleństwo, jeśli nie nadmiar chcenia lub możności?	Zdaje się, że pana spotkałem tam w dniu, kiedy ona tam wpadła na pana Bloch gdy oświadczył, nie wiem już o jakim poecie, że jest boski. Daremnie Châtellerault kopał pod stołem pana Bloch; nic nie rozumiał i myślał, że te trącania siostrzeńca przeznaczone są dla jakiejś ładnej kobiety siedzącej obok Nie zdawał sobie sprawy, że drażni naszą kochaną ciotkę swoimi „boskościami”, rozdawanymi na prawo i lewo. Krótko mówiąc, ciotka Magdalena, która ma ostry języczek, odpaliła Blochowi: „Och, drogi panie, co pan w takim razie zachowa dla pana de Bossuet”. To było nieopłacone!	Nie zasmuciło cię zbytnio to wszystko? potrafi ona wszystko skrytykować w osobach lub w domu ludzi, którzy zajęli wasze miejsce. Toteż pani de Cambremer odparła: „Tak, ale nie są na swojem miejscu. I zaprawdę, czy w istocie takie ładne?”	Nie, Huck, Tomek na pewno wróci. Można na nim polegać, jak na sobie samym. On nie zdezerteruje. Wie, że to byłaby straszna hańba dla pirata. Jest za dumny na to, żeby zdradzić. Widocznie miał jakiś interes, tylko nie wiem jaki.	No, nareszcie już myślałam, że się nie doczekam.	Och, nudny jest jak lukrecja Chciałam z nim rozmawiać kiedyś po obiedzie; nie wiem, czy to wiek, czy trawienie, ale wydał mi się kompletny ramol. Robi wrażenie, że trzeba by mu dopingu.	Czy zastosowałeś się do moich wskazówek? Nic nie jadłeś od wczoraj wieczór?	Jakże to? Przecież majster nie zamierza chyba ożenić się z tą...?	Tak, tak i tych samych, śmiertelnie smutnych ludzi, uginających się pod brzemieniem krzyża... A dalej? Czy żadnych dalszych szczegółów ksiądz sobie nie przypomina?	Nie, księżno. To jest naprawdę tak okropnie nudne, że ja na miejscu pani byłbym już dawno wyjechał z Krakowa.	Cóżto taka jakaś nowina, żeby od niéj półzłotka gębowego płacić, tfu jeszcze czego nie stało: a toście handel wymyślili!	I owszem tylko nie trzeba chodzić po słońcu.	Jestem goły, wujaszku! Inaczej nie lazłbym w jarzmo małżeńskie.	Nie przerywaj Bądź, Różo, choć raz dobra i zaśpiewaj nam irlandzką piosenkę, wiesz.	Nie wierzgaj, tylko wstawaj, bo jest pilny interes.	Ponieważ nie mają długich uszu, a ich kształty są zgrabniejsze.	Strój odrzekł, gestykulując żywo, jak gdyby słowami nie zdołał dostatecznie wyrazić uwielbienia.	Droga Klu-Klu, nie ja, a wy powinniście się gniewać. Gdyby nie ja, żyłabyś spokojnie w kraju Bum-Druma. Przeze mnie odbyłaś podróż w klatce z małpami, przeze mnie siedziałaś w więzieniu. Przeze mnie zaczęłaś myśleć o nieszczęsnych reformach.	Spodziewam się! Wpadłem na pewien pomysł, gdy poszedłem do kuchni dopilnować, aby śniadanie Ropucha było gorące. Zobaczyłem starą suknię praczki, w której Ropuch przyszedł, rozwieszoną przed kominkiem na wieszaku od ręczników. Ubrałem się w nią i w czepek, i w chustkę i poszedłem śmiało do Ropuszego Dworu. Straże stały oczywiście na stanowiskach z karabinami i ze swym zwykłym: „Kto idzie?”, i ze wszystkimi swoimi głupstwami. „Dzień dobry panom Może panowie mają bieliznę do prania?”. Sztywno wyprężeni popatrzyli na mnie z dumą i powiedzieli: „Idźcie sobie, praczko. Nie dajemy nic do prania, kiedy jesteśmy na służbie”. A ja na to: „Pewnie nigdy nic nie dajecie do prania”. Cha, cha, cha! Czy nie dowcipnie im odpowiedziałem, Ropuchu?	No, no! To naprawdę niesamowite. Muszę napisać o tym w mojej nowej książce. Ciekaw jestem, czy dałbyś radę mnie wyszkolić, żebym też miał taki dobry węch... Ale nie, chyba nie będę kombinował. Jak to mówią, „lepsze jest wrogiem dobrego”! A teraz chodźmy na kolację. Zgłodniałem.	Dla czego inni tworzą, nie wiem...	Ja? nigdzie nie wieję! chciałem cię właśnie zawołać	Niby nie, ale całkiem jesteś jakiś zgoła inakszy.	Schmuke mieszka na małej uliczce de Nevers, koło wybrzeża Gonti, nie zapomnij, idź sama do niego.	Wstrzymamy pogoń. Nie ma innego dla kniaziówny ratunku.	Za dużo wiesz ale nie wszystko. Już od dwu tygodni, może od dziesięciu dni widzę, że ojciec miewa po kilkanaście rubli...	Juści, mnie też było dziwno, ale sam chciał, powieda, jako nie chce do cna zgarbacieć przy ciosołce, to musi se grzbiet wyprostować przy kosie.	Ale go wylewać nie potrzeba!	Hm! Ta wada z wiekiem nie ustępuje Ale nie! Za tłusty pan na to. Nigdy by pan tak nie wyglądał, gdyby pan był choć trochę wrażliwy na kobiety. Powiem panu, w czym rzecz: pan jest wałkoń. Jak dawno wyciąga pan od nas pieniądze?	Jak to ulepszyć, co jest, to ja nie wiem, bo żeby wys­tępować, to trzeba wiedzieć. Nie mam żadnych koncepcji, więc jak mam protestować?	Chcesz pan ażebym panisku dał dowód posłuszeństwa i przywiązania do żony i dzieci, dla ich korzyści nie będę oszczędzał sobie skóry. No, a ile mi pan za każdy bat zapłaci?	O, dobry ojcze z jakąże radością chwytam w serce światłość ze słów twoich tryskającą! A więc prawdziwy i istotny duch baśni to tylko inaczej przystrojony duch cnoty, a duch właściwy innym, niższym rodzajom poezji to samo życie w wiecznym swym ruchu. Niewysłowiona tożsamość łączy pieśń tętniącą prawdą z czynem szlachetnym. Bezruchabezruchy (neol.) dowodzenie; przywództwo. istot niebiańskich i z jakąż dziecięcą pokorą dopełniać powołania swego może. Przezeń mówi też głos wszechświata i przypowieścią wiedzie w światlejsze, bardziej znane duszy światy. Jak się ma religia do cnoty, tak się ma natchnienie do mitologii. Jak w pismach świętych przechowana żyje historia objawień, tak odbite w mitologii tkwi pojęcie życia wyższych światów, a forma, w jakiej zostało utrwalone, to różne przedziwne poematy. Baśń i historia towarzyszą sobie zawsze, zostają w najściślejszych ze sobą stosunkach, choćby nie wiem jak kręta była ścieżka, kędy idą, i choćby obie przywdziały na się przeróżne maski... Biblia i mitologia to planety jednego systemu kosmicznego.	Nie wmówi mi pan tego... przecież był pan tam... u tej panny.	Panie! pan mnie ratuje! Ja pana oddam bratu na swoje miejsce! Tam, za oceanem, znajdzie pan rodzinę, dom i moją przędzalnię bawełny. Ja wszystko panu oddaję, bo wcale wracać nie myślę. Bo to, widzi pan, mam tutaj teraz cel i obowiązki.	Jakto! co żyło, na konie powsadzałem. Pięćdziesiąt talarów naznaczyłem nagrody, kto mi przyprowadzi zbiegów. Prawda, że ludzie byli pijani, bom im beczkę wódki kazał wystawić, i z koni się staczali, ale...	Tak myślałem. Wszyscy chłopcy wolą się namęczyć i stracić kupę czasu na zbieranie złomu, za który dostaną parę groszy, niż nająć się do jakiejś pracy u uczciwych ludzi. Ale taki już jest ten świat. No, chłopaki, jazda!	Ale da się zrobić? Co? W razie czego przecie są dokumenty, mam je w ręku, w razie jakichś zastrzeżeń mogę powtórnie udowodnić...	Doprawdy? A gdzie się też chowa ta kruszyneczka, co ci ją to tamten Łukaszek na pamiątkę zostawił?	Jezu, co się marnuje narodu, Jezu! A kajże to Szymek?	Okrutnie się tam pan hetman o konie dla ciebie troszczy	Ale oplwaną pani będzie.	Kiedy mam zaszczyt zalecać się do pięknej damy, nawet szlachetnie urodzonej i pobożnej, mogę myśleć o niej tylko póty, póki ją widzę.	Wyobrażam sobie, jak się pan cieszy, że ma takiego brata.	Czy ma pani... jaką prośbę?	O, ten chłopak znajdzie sobie jakąś księżniczkę bawarską albo peruwiańską. Zachce mu się korony albo jakiegoś Eldorado.	Pani hrabina chce mnie pozbawić zasługi w życiu przyszłym, chwaląc postępki, które zresztą mogłem spełniać w widokach zysku.	Panie Sinclair źle obliczyłem kąt zagięcia wąwozu, ponieważ on jest prawie prostopadły. Stąd też musiałem się poślizgnąć i upaść.	Rozumie się	Więc widzi pan. Jesteśmy identycznego zdania i wszystko się ułożyło. Ma pan koniak?	Szpiegują każde poruszenie twoje i moje. Każdy grosz w jałmużnę dany biedakowi notują w książkach, aby potem dowieść, żeś bzik... A gdybyś nagle w złość wpadł, gdybyś coś rozbił, pobił kogo lub gdybyś głup­stwo jakieś palnął, wszystko zapiszą i powtórzą gdzie trzeba: sędziom i doktorom, którym zapłacą, by cię zamknąć w domu dla niedołężnych starców. A wszyst­ko po to, by sierotę skrzywdzić i zamknąć w innym domu...	Cóż to ma do rzeczy?	Dopiero co... Tam jeszcze czeladź rżną... ja konia dopadł.	Panie Moryc Welt, wypłać mi pan natychmiast moje trzydzieści tysięcy marek!	Przybywa pan zapewne, aby mi zabrać Janka?	Statek nasz tak, jak skończony Dno tylko jeszcze smołą wylać trzeba i wnieść nań co dla ludzi konieczne; bo żywności z okolicy trudno dostać będzie, a oblężenie nasze może potrwać.	Ale przed odjazdem, kochany ojcze, oddasz mi na pewno dokumenty, za pomocą których łatwo mi będzie dowieść mojego pochodzenia?	A widzi, tak go wołają.	Choroba z tym chłopakiem Jeszcze go kiedy Szwaby utłuką.	Chyba pomyłka, panie przodowniku Toż Zenon ich pierwszy ratował, ludzi zwołał, tu do młyna przywiózł i jeszcze po doktora pojechał!	Co robi twój papa?	Daj mi tę szynkę!	Dlaczego pan mówi wymijająco?	Fe, jakiś ty nieużytynieużyty (daw.) oburknął go Puc. Zjem ci tę twoją poduszkę?	Powiedziałem to	Przysięgam, że to już wszystko! Och, Stalky, wy nas zabijecie!	Tędy go wiedli!...	Widocznie woli nadłożyć dwie mile, umęczyć konia i wrócić do domu.	Żeby dostać, trzeba być obywatelem rzeczypospolitej San Marino i szlachetnym człowiekiem... wówczas można proponować!	A ty wiesz?	Bo prawda!	Dokąd idziesz?	Dzień dobry, dziadku!	Gdzie stoi na kotwicy owa „Esperanza”?	Jakże sobie radzą z tym cudzoziemki?	Jemu o tę Maryśkę od Szkopkowej chodzi	Miasto, Nuda	Myłeś ręce?	Na Boga, cóż wiedzieć mam? mówcie!.. chodziły smutne wieści!..	Nastąpiłem na żabę	Oczywiście	On wie, że podejmuje ludzi najniebezpieczniejszych w Paryżu	Owszem	Panie kawalerze, rozumiesz po niemiecku?	Pogoda będzie jutro...	Pożyczony, wujaszku!	Pracą, brakiem odpoczynku.	Raz ręka wzięła klucz i zegar bił na śmierć dziadka. Raz przed pożarem. A ostatni raz sama widziałam i słyszałam.	Rybeczki Patrz, Pepek, i te karpie przyszły słuchać.	Tak, jeżeli babcia prędko wyzdrowieje.	Tak.	Trzeba będzie jak najdłużej stawiać opór.	U tego garbusa?	Z całego serca	Za godzinę... w katedrze!	Zabobony, Śmierć, Proroctwo	Zgaduję, oczywiście	Znacie kawiarnię Majewskiej na Grzybowskiej?	Znasz zarządzenia Świętej Inkwizycji?	Zobaczę.	Że Turski jest osioł.
Małpa zielona jesteś, mnie najwyraźniej kole, a ten gada, że nic nie ma!	Będziemy spokojni, tak, tak, należy się nam odpoczynek Głupia cała ta służba, głupie wszystko, poco to?.. Cicho, nic nie mów.	Nic by w tym nie było dziwnego. Byłaby to bodaj że jedyna rzecz, której dotychczas jeszcze nie zdołałem od niego wyprosić.	Pani zostałem zaproszony na kolację przez jednego z moich przyjaciół, ale niech czeka na mnie, ile zechce. Nie mógłbym zrezygnować z przyjemności spędzenia tego wieczoru z tobą. Być może to nasze ostatnie wspólne spotkanie i już się więcej nie zobaczmy.	Tu nie widzę nic wyraźnego...	Ja się już na nic nie przydam, bezsilny jestem... a choćbym nawet miał siły, to nie potrafiłbym już żyć inaczej, jak żyłem, ani walczyć inaczej jak mieczem. Inne czasy, inni ludzie! KobietaAle powtarzam moim dzieciom: pamiętajcie, że odrodzenie narodu nie może się dokonać bez kobiety; pamiętajcie, że tylko z jej pomocą i przez nią budynek stanie potężny, trwały.	A to, proszę pana że moja pani nie kocha pana ani odrobinki...	Myli się pani. W ciągu mego niezbyt krótkiego życia poznałem wielu mężczyzn. Lecz nie widziałem jeszcze ani jednego uwodziciela. Byłbym dumny, gdybym mógł siebie uważać za wyjątek. Niechże mnie pani przynajmniej nauczy, co trzeba robić, ty w tej kategorii zyskać chociaż tę najniższą rangę.	Dlaczego się pani mnie boi? czemu unika?	Nie, nie uprzedził mnie i dlatego poprosiłam pana.	Ponieważ pańskie przyrzeczenie nie obowiązuje mnie do niczego, ratuj pan sztukę	Syn! syn! mój! Panie ratuj mi syna! wzięli mi jedynaka, róbcie zemną co chcecie, wyślijcie mnie na Sybir, do kopalni, zetnijcie mi głowę ale syna uwolnijcie!	Upewniam panią, panno Dartle.	Więc nie ma pan zaufania do pana Smitha?	Już od południa czekamy na pana stryj koniecznie potrzebuje pana, choćby zaraz, najdalej jutro!	Nie wiesz! Nie wiesz? Nikt przed tobą niczego na nich nie nagadał? Jezus, Marya! To i czemuż językiem mlełaś? Komedya! zgryzota! zginienie zdrowia i życia! Umyślnie mnie przestraszyłaś! umyślnie! umyślnie! Niech stara matka myśli sobie, że jej synowie w błocie po uszy siedzą! Przecież pięć lat ani dudu o nich nie słychać! Niech matka myśli, że zmarnowali się oni, rozłajdaczyli się, przepadli. Ja za to przy niej jestem, ja, córka, poczciwa, dobra, perła, brylant, złoto najczystsze...	Uważaj pan niech pan liczy się ze słowami!	A to ci śpioch dopiero! Ludzie od niepamięci świata już pośniadali, a ten chrapi i chrapi... Nie głodnyś?	A! Do licha! już to stare panny znają się na takich sztukach.	Ale i u tamtych chyba nie same sińce. Pomnę, żem grajkowi dobrze raz dojechał. Gdyby nie aksamit na łbie śliski, byłby mortuusmortuus (łac.)	Bo cztery w arytmetyce są działania. Owóż, lubo pan Kmicic fortunę ma zacną, przecie mucha to w porównaniu do waszej książęcej, więc na dzielenie pan Kmicic nie przystanie; mnożeniem sam się zajmuje; odjąć sobie niczego nie pozwoli; mógłby chyba coś dodać, a nie wiem, czybyś wasza książęca mość był na to łakomy.	Co jednak?	Eine Rasse, eine Zukunft, eine Ordnung. Jedna Rasa, jedna Przyszłość, jeden Ład. Nadejście czego Höfle zapowiada. Gmach tysiącletniego Państwa jaśnieje oto przed oczami zdumionej i oczarowanej ludzkości. Ale budowa wymaga pracy, ofiar i samozatraty jednostek. Dla patrzących w przyszłość i widzących daleko, roztacza się widok pełen dumnych marzeń, zasnuty dymem i rozjaśniony ogniem. Człowiek przejdzie przez ogień oczyszczony, plemię ocalone, gatunek zbawiony. Historia tego nie zapomni i już dzisiaj krwią pisane są jej najchlubniejsze karty. Historia tego nie zapomni i ludzkość, po wiek wieków. In alle Ewigkeitin alle Ewigkeit (niem.)	Ha, może masz słuszność. Doznawszy porażki, wójt zwróci się pewno o posiłki do urzędu marszałkowskiego w Tuluzie. A podczas gdy on będzie tracił czas na te wojenne kombinacje, ty zrobisz już potężny kawał drogi. Wieczorem wskażę ci pewien przejazd, którym wprost z parku dostaniesz się na gościniec, nie potrzebując przejeżdżać przez ulice naszej wsi.	Już choćbyśmy zmokli piérwszym warunkiem jest pogoda humoru twego. Przynieś z sobą nadewszystko mniéj gorzkie usposobienie.	Książę Bulbo bowiem, dowiedziawszy się o wystąpieniu króla Lulejki, rzucił się z chorągwią swoją do ucieczki... Dopędziłem go jednak i oddałem w ręce króla jako jeńca i zakładnika. Zemsta, Ojciec, OkrucieństwoNajjaśniejszy Pan polecił mi oznajmić Waszej Dostojności, że książę Bulbo będzie poddany najokrutniejszym torturom, jeśli bodaj jeden włos spadnie z głowy królewny Różyczki.	Można też być byłym inteligentem Myli się pani, sądząc, że wśród włóczęgów i wszelkich wyrzutków społeczeństwa niema takich exinteligentów. Ciekaw tylko jestem, z czego pani wywnioskowała, że kiedyś tam czegoś się uczyłem? Bo chyba nie z mojej nieogolonej twarzy, ani z tych łachów.	Mój Stefku idź już do siebie i... myśl o załatwieniu spraw bieżących	Mój panie, chciałbym się zapoznać bliżej z wyrokiem na tego nieszczęśnika. Człowiek ten twierdzi, że wina nie została mu niezbicie dowiedziona. Co wiesz o tym?	Nie wiem, jak mogłam uczynić coś podobnego. Mieliście do mnie takie zaufanie. Powierzyliście mi to, mówiąc, że zasługuję na zaufanie. Zdawało mi się, że uczyniłam dobrze	Nie. Ludzie tutaj już są i nie powinni pozwolić szernom na powrót.	One są bilaur, kryształowe, i nigdy się nie porysują. Niech ci one dopomogą zajść do twej rzeki, gdyż są twoją własnością.	Pozbądź się swych obaw. Nikt nie usłyszy tego, co się tu powie. Mów zatem. Co masz mi do wyjawienia?	To... co?	Wcale nie miałem zamiaru, aby było pochlebstwem. To była spowiedź. Teraz, gdy ją zrobiłem, wydaje mi się, że coś odeszło ode mnie. Może nigdy nie należy ujmować w słowa swego uwielbienia.	Więc pan wlókł go za sobą sześć tysięcy mil, żeby kupić tanio parowiec?	Właściwie dzisiaj już się go spodziewamy; ja jednakże sądzę, że nie potrafi on się postawić w tym słowienie potrafi on się postawić w tym słowie (daw.)	Zakała całej wsi! Już przez nią Lipce wytykają palcami!	A czy ja mogłem o tym wiedzieć; to wszystko się działo, kiedy byliśmy tam.	A czy nie wplątał się w jakie nowe historie?...	A ja dodam że te eukaliptusy należą do rodziny, która ma wielu pożytecznych członków, mianowicie: gujawagujawa, guawa a. gruszla (biol.) gatunek rośliny z rodziny mirtowatych pochodzący z Indonezji; z jego wysuszonych pączków uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)., rodzący goździki; drzewo granatowe rodzące granaty; Eugenia caulifloraEugenia cauliflora, ob.: Plinia cauliflora (biol.) wiecznie zielony krzew z rodziny mirtowatych rosnący w Chile i płd. Argentynie, rodzący czerwone jagody o truskawkowym aromacie, wykorzystywane do wyrobu galaretek i likierów. dający sok do wyrobu wyśmienitych alkoholi; mirt caryophyllusmirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon korzennik lekarski, gatunek drzewa z rodziny mirtowatych występującego w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz płn. rejonach Ameryki Płd; jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego., dający pieprz angielski; mirt właściwy, którego jagody zastąpić mogą pieprz; Eucalyptus robustaEucalyptus robusta (biol.) eukaliptus Gunna (a. górski), drzewo z rodziny mirtowatych pochodzące z Tasmanii; jego słodki sok po sfermentowaniu przypomina cydr (jabłecznik, napój alkoholowy z soku jabłkowego)., którego sok drogą fermentacji przekształca się w piwo; wreszcie wszystkie te drzewa znane pod nazwą „drzew życiodajnych” czy też „drzew żelaznych” także należące do rodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunkówrodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunków	A twoi robotnicy tacy wygłodzeni, że się ledwo na nogach trzymają.	Ale dlaczego, panie?	Artysta?	Bo cię chyba ozłoci.	Boczek stanął, patrząc spode łba.	Boże, czy tamte czasy istniały?	Bójże się Boga, Janie!... tu nie o śmierć wreszcie chodzi, bo ta nikogo nie minie, ale oni cię mogą na galery tureckie zaprzedać.	Com uczynił? Ubiłem wściekłego psa Idź do domu synku... muszę z obiadem do króla.	Czekajcie, czekajcie! Tyle żądań... Głosujmy jak na sejmiku.	Czy po znalezieniu papierośnicy mówił coś?	Czy znowu będziesz może bił mię batem po twarzy?	Diego ty tego nie powiedziałeś, a ja tego nie słyszałem.	Dmytruś!	Gdyby te przeklęte patyki były poucinane, to okręt płynąłby sobie teraz równo, jak się patrzy i mielibyśmy jaką taką szansę	Gdzieś ty tak przemókł?	Gorzej?	Ha! to mówmy, kiedy sobie tego życzysz	Ha, ha, ha! I dopókiż trwać będzie?	I na krzyż także?	I ona pozwala?	Inaczej jest u nas w Afganistanie! Tam każdy pełni tylko własną wolę.	Jestem Tristan, ten, który tak kochał królowę i który będzie ją kochał aż do śmierci!	Jeżeli tylko można, to...	Józieczku, Jesssusss, Maryja! Jakże można tak do matki mówić!	Ludzkość?! A gdzież jest linia demarkacyjnalinia demarkacyjna	Masz, książę, uczonych prawników, którzy kroczą z poważną miną po ulicy; poza tym osądzą zawsze tak, jak się spodoba rządzącej partii.	Może utonął?	Mój drogi, wiesz, że umieram z głodu nie zaczynaj go teraz wypytywać.	Nie W naiwności d’Esgrignona było coś z prowincjonalnego dudka, na czym spostrzegłam się nieco za późno lub za wcześnie, jeżeli wolisz.	Nie, lecz za to ma dużo szczerych przyjaciół.	Nie, mam tylko jedno. Ale je chętnie odstąpię w takiej potrzebie.	Nie, nie myślę więc mi nie odmówisz; jestem tego pewna, bo cię znam.	Niewinność niewinnością, a jednak jest to przykre... To: Caroline, Caroline...	No widzisz! I ty chcesz, abym wszedł w związki z takim utytułowanym zacofańcem? Choćby mi ciocia księżna nie dała miliona, a Barska sama się oświadczyła, jeszcze bym nie chciał. Wstydziłbym się takiego teścia. My z tobą, Waldy, jesteśmy ludzie innej rasy.	O, Aniu	Oczy jasno-niebieskie, dziwnie przejrzyste, rzęsy i brwi czarne?	Ona ma na myśli spotkanie z Czaroludkami Ja bo nigdy w nie nie wierzyłem... przynajmniej od czasu, gdy ukończyłem sześć lat.	Powiedział mi tak: „Trzeba było na tynieckiej drodze o darowanie prosić	Powiedzą, że podrobiona. My, Zillo, słabe kobiety, nie posiadamy dość siły, aby walczyć z władzą, która uparła się, cokolwiek będzie, postawić na swoim. Tu potrzebna ręka mężczyzny.	Przebudziłem się... Przebudziłem się...	Przecie bez palta nie przyszedłem.	Smutek rzekł wierny giermek	Słyszałeś o Pawle ZwycięzcyPaweł Zwycięzca	Tai ir Kurpiūnas čionai?	Tak	Tak! tak! wytłumaczysz się. Ja was znam i wasze świadki cygańskie. Wiązać!	Tak, i musi zasłaniać wszystkie okna	Także myślisz? No, a jak gródek stanie?... Gadaj!	Ten guzik trzeba nacisnąć, aby... wyruszyć w podróż?	Teraz sobie przypominam. Rzeczywiście listy w wozie nie zostały. Odebrał mi je ten bałwan, który nas w klatce...	To czaszka ludzka A tam leżą jeszcze dwie inne.	To nie oni żądali, tylko skarbnik...	W ten sposób front został wyrównany.	Widziałam! Bardzo był radosny!	Wracam do materii! Owóź, repetorepeto (łac.) dziś popr.: wygnamy.!...	Władek!...	Zachwycająca naiwność! Cóż tam może być bez ciebie?	Zmieniłeś się istotnie, kochanie!	Zresztą my będziemy śpiewali
Prosty ja żołnierz, niegodzien, żeby mnie wynoszono nie tylko pod niebiosa, ale i wyżej od innych. Wszelako rad jestem, żem dla waćpanny niezupełnie obcy, bo już nie pomyślisz, że ci nie znany i niepewny gość razem z deszczem ostatnim z chmur upadł. Milej to zawsze wiedzieć, z kim się ma do czynienia. Siła ludzi się włóczy, którzy się familiantanifamiliant	O mój synku! wszystko, czego już nie ma, wszystko, co jest, wszystko, co będzie, to się znajduje w książkach do tej książki podobnych. Ja też co prędzej wszystkich nauczyłem się znaczków, ich użycie sam ojciec mi wskazał dziwnym sposobem. Pamiętam, kiedy pierwszy raz dał mi do złożenia te słowa: „Mama cię kocha”, to mi potem odebrał elementarz, kazał oczy zamknąć i wyobrazić sobie mamę w tej chwili, gdy nad moim łóżeczkiem schylona budzi mnie pocałowaniem na dnia dobrego życzenie. Później obiecał mi, że w kilku literach zobaczę dużo kwiatów, drzew, owoców i dał mi przeczytać Później na wyraz przypomniał mi, jak to ona maleńka drżącym światełkiem, gdzieś wysoko na niebie migoce, a powiedział mi jednak, że gwiazda to świat. I ja tak nauczyłem się czytać od niego wyraz każdy obrazem, uczuciem i myślą. Matka... Czy wy wiecie, dlaczego ja z takim uszanowaniem z drogi ustępuję i głowy uchylam, gdy koło mnie przejdzie w podeszłym wieku kobieta? Czy wy wiecie, dlaczego nigdy nie przejdę koło żebraka, bym do niego z jałmużną ręki nie wyciągnął, koło smutnego, bym z chęcią pociechy myśli ku niemu nie zwrócił, koło płaczącego na drodze dziecka, bym go wyrazem pieszczoty nie utulił, na ręce nie wziął, w zimie przy własnej piersi nie rozgrzał lub w lecie od przejeżdżających wozów z niebezpiecznego miejsca nie usunął? tkliwą, anielską, błogosławiącą... tak wszystko czyniącą, jak ja przy niej czynić nawykłem. kiedy późniejsze w przeciwieństwo stawię... ale przecież wy nie lirycznej elegii chcieliście ode mnie, ja mam tylko co do wypadków mego życia waszą ciekawość zaspokoić, jednak pozwólcie na chwilkę rozdziwaczenia. Upadek, RozpaczCzy się z was komu śniło kiedy, że go z wysokiej bardzo i bardzo stromej góry, np. z takiej góry, z jakiej Chrystus widział wszystkie królestwa ziemi i wszystkie skarby królestw, że go, mówię, z takiej góry w przepaść jakąś strąciła Przypominacież wy sobie owo spadanie, coraz wolniejsze, coraz cięższe, a coraz ciemniej, coraz okropniej, a spadający wie, że tam gdzieś na dnie rozbić się musi, tylko dna nie dojrzy, nie dojrzy! jest czas na wspomnienie każdej radości straconej co tak bez śladu zniszczeją A tu jakby dla zaostrzenia tortury piekielną fantasmagorią rozwija się przed nami ów obraz na owej górze podziwiany; I tylko nam sęp żalu kawałami serce szarpie, że gdy się miało umierać, czemu się z tej góry głowy nie rozbiło? gdyby jeden krok tylko, jedno poruszenie a teraz daremnie, teraz praw natury nie cofniemy, zaciężyliśmy nad głębią, trzeba spadać spadać! Jedna przyszłość nam została i gdyby raz już skończyć gdyby nie żyć przepaść Miltonowskaprzepaść Miltonowska człowiek jest kamieniem nie rozpacza już. Człowiek kamień gdy upadnie, czyż choć tam w głębi chyba do tego, com ja czuł na jawie	Dlaczegóż nie odpowiadasz? Jezus, Marya! Ja półgodziny do niej mówię, a ona ani piśnie! Złość, męka, choroba, zgryzota! Czy to już matka rozmawiać z tobą nie godna? Czy może w języczek muszka jaka ukąsiła? Odezwiesz się ty dziś do mnie, czy nie? Śmierć, utrapienie...	Ależ wysłuchaj mnie. Jestem najmocniej przekonany, wiem o tym, że profesor bynajmniej nie zamierza domagać się od ciebie dotrzymania obietnicy.	Mówię: „teraz”, a myślę, że będziesz ich mogła widywać bezpiecznie wówczas, gdy będziesz moja. Tak!... Bo gdyby cezar dowiedziawszy się o tym zapytał, com uczynił z zakładniczką, którą mi powierzył, rzeknę: „Zaślubiłem ją, i do Aulusów chodzi z mojej woli”. On długo w Ancjum nie zabawi, bo mu się chce do Achai, a choćby i zabawił, nie potrzebuję widywać go codziennie. Gdy Paweł z Tarsu nauczy mnie waszej Prawdy, zaraz chrzest przyjmę i wrócę tu, odzyskam przyjaźń Aulusów, którzy w tych dniach wracają do miasta, i nie będzie już przeszkód, a wówczas zabiorę cię i posadzę przy moim ognisku. O carissima! carissima!	Głupiaś, nie powiadaj, na czym się nie rozumiesz...	Tak, tak to właśnie i faktem jest, że my nie możemy żyć, jeśli się coś nie zmieni, i to wkrótce. Otóż przekonana jestem i w ostatnich czasach pozwoliłam sobie kilkakrotnie zwrócić uwagę pana Micawbera na to, że rzeczy same przez się zmienić się na lepsze nie mogą i nie zmienią się, jeśli im nie dopomożemy sami. Mylę się może, lecz jest to obecnie najgłębsze moje przekonanie.	Nie, słowo panu daję, że mnie to nie nudzi.	Niech się ciocia nie trudzi. Już jadłem.	To nic. Widziałem ich dosyć! Teraz nie mamy się czego obawiać.	Nie da się jeszcze powiedzieć bo na razie nad horyzontem widać tylko maszty i żagle, ale ani kawałka kadłuba!	Teraz na górę, co koń wyskoczy! Aby nas kto ze służby nie spostrzegł... lada chwila stajenni się zbudzą.	U mnie nie ma pierwszego i ostatniego, tylko jedno słowo.	Byliśmy tak weseli, wyjeżdżając i oto pani jest cierpiąca i mówi do mnie z goryczą, i czemu?... Czy nie była pani przyzwyczajona, że ci mówiono, iż jesteś piękna i miła? Co do mnie, oświadczam to wobec Kajetana, wyrzekam się Paryża, osiadam w Sancerre i powiększę orszak pani dworzan i rycerzy. Uczułem się tak młody w moim rodzinnym kraju, zapomniałem już o Paryżu i jego zepsuciach, o jego przykrościach i nużących uciechach... Tak, życie wydaje mi się jak gdyby czystsze...	Nie zrzucaj na mnie własnych grzechów! wyznaj, że dla ciebie poza Ameryką niema doskonałości, a poza kościołem anglikańskim niema zbawienia! Tyle razy mi to powtarzałeś!	On się panu należy podwójnie i jako dawna własność, i jako mascotte’a. Ręczę, że nie miał pan dotąd mascotte’y na swoim aero!	Więc wróć z nią do ojczyzny i nie sprzeciwiaj się więcej woli duchów.	Naturalnie, nie mogę się nie cieszyć twoim bezinteresownym pragnieniem zgotowania mi radości Ale wiesz przecież... jestem tak zmieszana... nie mogę sobie tego uświadomić... nie rozumiem tego... W noweli mojej nie było przecież ani słowa o... o... o „proszku do pieczenia”!	Mój drogi panie Roda, przed kilku tysiącami lat żył na Ziemi mędrzec, który utrzymywał naprzód, że nic nie istnieje, następnie, że nawet gdyby coś istniało, człowiek o tym nie mógłby wiedzieć, a wreszcie, że choćby wiedział, nie mógłby tego komuś drugiemu udzielić. Był on płatnym nauczycielem wiedzy o wszystkich rzeczach...	Co by było przyszło? Pewno że nic. Nie mieliśmy żadnych przeczuć. Ta wyspa wydawała się niezdobytym schronieniem, gdzie mogliśmy żyć w niezamąconym spokoju i uczyć się poznawać siebie nawzajem.	Niestety, o tej dziwnej rzece nic nie wiem, mój bracie! Takie rzeczy nie każdemu dano poznać...	Nikt się tu nie pyta o twoje chcenie Jasiek, zabieraj dziewuchy i wynoście się, a duchem; inoino (gw.)	A jeżeli chodzi o zazdrość, to zrozum, mikrocefalu, że w tej flaszce mam nie jedną przyjaciółkę, lecz całe ich stado. Harem. Rozumiesz, harem?	Czemuż pan nie strzelasz?	Księgi tej nie widziałeś waćpan i widzieć nie mogłeś, gdyż księga ta nie istnieje.	Młody człowieku młody człowieku, zapewniam cię, iż pomimo że na stoliku twoim znalazłem książkę, która wyprowadza człowieka od małpy, jesteś moim synem, a ja nie ścierpię, aby Bielecki ubliżał wierze świętej. Bo co pozostało oprócz wiary? Reszta wszystko przemija, a Bóg jest wieczny, jak powiedział TertulianTertulian, właśc. Quintus Septimius Florens Tertullianus (ok. 155–ok. 240)	Nie asińdźkaasińdźka (daw.)	Nie mówi pan nic o Norskich?...	No, bo proszę pani, po co taka głupia? Wszystkie mają „bębenków” takich, co coś mają... a ona!... I mnie byłoby lepiej, żeby była mądrzejsza... Już ja się urządzę inaczej!...	Słuchaj Kiedy zdradziłeś przyjaciela, Bóg nie zaczął cię jeszcze karać, ale zaczął cię ostrzegać; poznałeś co to nędza i głód; dopadła cię zazdrość i żal, że zmarnotrawiłeś połowę życia. Już wtedy obmyślałeś zbrodnię, tłumacząc ją koniecznością. Bóg jednak uczynił dla ciebie cud	To zasadzka... nie idź tam, d‘Artagnanie.	Gniewasz się na mnie, Karl?	Więc, jeśli się nie mylę, jutro przypada jeden z tych czterech dni w roku, w których czas prawdziwy pokrywa się z czasem średnimjeden z tych czterech dni w roku, w których czas prawdziwy pokrywa się z czasem średnim	A ja jestem szczęśliwy, żem żadnej szkapy nie przyprowadził	Ten Dyzma, to, powiadam ci, fenomenalny łeb. Otóż korzyści ogromne. Po pierwsze uratowanie cen, po drugie wzmożenie obrotów. W ten sposób państwo rzuci na rynek nowych sto, dwieście milionów złotych, bo obligacje muszą być bezimienne, zastąpią kapitał gotówkowy itd. Rozumiesz? Zaczynam go wypytywać o szczegóły, a on powiada, że nie jest fachowcem, ale że miał zamiar tobie to powiedzieć.	Wiemy wszyscy, że z takim kapitałem, jaki mamy w ręku, nie ma wcale o czym myśleć.	Mówi pani tak jakby pani znała co najmniej tysiąc lat historii wprzód. To, co pani twierdzi, jest niesprawdzalne na małych odcinkach chyba durnie. A u nas jest to tylko babranie się megalomanów w tak zwanych „częściowych koncepcjach”, o częściowych, małostkowych rozwiązaniach: tam rozmówka czysto osobista z obliczeniem na najpodlejsze strony ducha danego osobnika, tam kolacyjka, po której, przy likierach i kokainie, wydusza się z jakichś cuchnących płazów ich wstrętne, śmierdzące również tajemnice, tam odpowiednia łapówka, dana alfonsowi społecznemu, bez czci i wiary. I to wszystko bez żadnej idei, tylko aby opóźnić trochę bieg wspaniałej maszyny na jej nieistotnym, najmniej ludzkim skrawku, jakim jest nasz nieszczęsny kraj...	Gdybyż tak było... Zamiast bać się śmierci szukalibyśmy jej...	HandelAle co się tyczy tegorocznych urodzajów obiecujące są, bardzo obiecujące...	Jaki będzie ten jutrzejszy dzień? Dziwny dzień, już beze mnie...	Och! Mam nadzieję utrzymać się w dobrym zdrowiu.	Proszę mnie puścić	Skarżyć się będą.	Tak, tak. Ale czasem rzuca się z powrotem szprotkę do wody, aby złowić wieloryba.	Łatwo się o tym przekonać	Po co mu pani nadeptuje na odciski!	Ależ, mój drogi...	Chodźmy tedy na pogorzelisko, panie Czertwan! Mamy, dzięki Bogu, lasy pełne drzewa! Odbuduje pan rychło!	Co to ma oznaczać?	Czy tylko możliwym jest, by letarg trwał tak długo?	Ha! Być może! Ale cóżem ja temu winien?	Ja? Pracuję, jak pan widzi.	Maruszewicz chce dla barona pożyczyć pieniędzy, a dla siebie chciałby jakiejś posady, bo już gadają na mieście, że Wokulski odstępuje mi swoją spółkę. Za to obiecuje mi, że baron będzie odwiedzał mój dom z baronową...	No ja, to prawda, że pan Ofman lepiej tam gospodarować będzie ale czy to jest sprawiedliwie?	O tym jeszcze pogadamy. Utargować można połowę, albo więcej, bo komuż on to sprzeda?	Ola Boga, Wojciechu! a dyć wy moje buty macie na nogach?...	Powiedz temu panu, że zaraz przyjdę na stacyą.	Uważajcie! Pułkownik Departamentu Politycznego na czele trzydziestu Sikhów na wierzchołku góry. Uważajcie dzieci!	Wariat pan jesteś!... Możesz przecie umrzeć.	A czego to po nocy?	A może ów szlachcic za jego wolą ją uwiózł?	A no...	A więc ponieważ „Great Eastern”, wraca tak prędko do położenia prostopadłego, jest to skutkiem zbyt wielkiej nieruchomości.	A więc!	Allach akbar! to powiedz mi wyraźnie, że jestem niewolnikiem.	Ba, prędko nawet wracali!	Chce pieniędzy?	Ciociu!	Czterdzieści dwa stopnie.	Czy myślisz, że takie wielkie uczucie trwać może całe życie?	Czy wieziesz może własne pożywienie?	Czysty, proszę panienki	Da Pan Bóg doczekać... Jeszcze, jeszcze... Dopieroć zucheleczek tyli jak gniazdo skowronkowe.	Dobrze, proszę pana	Gdzie jesz śniadanie, Henryku?	Jazda!	Już biegnę!...	Kiedy doprawdy...	Mam matkę chorą, proszę pana, ojciec umarł.	Moi państwo winienem złożyć dowody i wyjaśnienie.	Niech będzie pochwalony!	O, jak mi Bóg miły, a to co?	Pan kierownik!...	Panie Rubinroth!	Phi! Takich jak ty widziałem już wielu.	Poczekaj! tymczasem dam ci dla niego lek, któren mu ulży albo go i całkiem uzdrowi.	Pod warunkiem, żeby było poparciem naszego	Sam-li jest?	Słuchaj, Pew! tu już był ktoś przed nami! Ktoś przetrząsnął cały kufer i przewrócił w nim wszystko do góry nogami.	Teraz ona może także spłowiała dla pana.	To być może. W tem coś jest!	To masz jeszcze, żebyś przysięgę pamiętał też! I jeszcze! I jeszcze!	Toteż kapłanka, która je popełni, może umrzeć	W tym atoli cała sztuka, by je umieć zagarnąć pod swoje panowanie i tego uczy biała magia.	Wchodźże prędzej, bo zimno najdzie do izby.	Wracam do domu, do Poręby.	Z jakim chamem?	Zabiorę od niego i ukryję gdzieś w pustkowiu.	Zali myślisz u Pakosza córkę wysłużyć?	Zdrada, Zemsta, Grzech
Widzę, że pan jest już trochę zmęczony, należy się przecie wypoczynek po podróży. Zatem jeżeli pan pozwoli, wszystkie te materiały odeślę do pańskiego pokoju, a pan może je wieczorem przejrzy. Dobrze?	A to już pódępódę (gw.) szepnął trzymając się z daleka, ostrożnie.	Bierze się w zęby i gryzie Tak! Śmiało	Bo kiedy gwiazda dzienna opisuje tak wydłużone spirale, trudno dokładnie zmierzyć wysokość jej nad widnokręgiem i narzędzia narażone są na poważne zboczenia.	Nie... te arcydzieła są w czasie przeszłym arcydziełami; nam potrzeba innych utworów. Dla nas te arcydzieła są bardzo poważną archeologią, którą dobrze oglądać w muzeach i gabinetach.	No więc... on czeka na ciebie Słuchaj, Adolfie, czy to nie jest któryś z tych ludzi z ambasady, co to przyczynili ci ostatnio tyle kłopotu?	On wskrzesza to samo, co ty przez niecierpliwość, czy przez pietyzm, już składasz do grobu.	Tak! Cóż to ja chciałem?... Ach prawda, ten malec prosi, by mógł pozostać tutaj. Otóż powiedz mi całkiem szczerze, czy nie sprawia wam to kłopotu... twojej siostrze nie dowierzam pod tym względem.	Tak, lecz wczoraj o piątej po południu uciekła dzięki twojej pomocy.	Tak, są to słuszne przyczyny Ja, który na sprawach państw nie znam się i sądzę je po ludzku, powiedziałbym toż samo; ale ci co patrzą z góry, co interes krajów więcej ważą niż uczucia ludzkie, sądzą inaczej.	Tak, to ja.	Tak, w pałacu.	Tak.	Teraz przyjacielu Sancho nie wątpię już, że są jakieś czary w tym zamku, czy też austeriiausteria hołota, motłoch. nie potrafiłoby już drwić sobie; a w moim usposobieniu wykroczyłbym przeciw prawom rycerstwa, które, jakem ci często mówił, nie pozwalają rycerzowi dobywać miecza przeciw tym, co nie są rycerzami, chyba w obronie życia lub w najgwałtowniejszej potrzebie.	To Jan z Aragonii na pewno już przyjedzie.	A pana rotmistrza Supińskiego?	A swoją drogą, ty mnie dziwisz, Mela.	Ach, nie jestem?	Ale to się stało z wielką krzywdą i upokorzeniem Litwy, twierdzi pan starosta i teraz pora odzyskać, co się straciło. Polacy o waszej miłości zapominają zupełnie... Litwa chce jej do tronu drogę otworzyć.	Ale tylko wtedy, kiedy będę pewny, że jest nieprawdziwa.	Ależ nie ma	Ależ ojciec! Usiądź i pomyśl. Fantazją próżną poniesiony narobisz głupstw. To państwowa sprawa.	Ależ posiadanych, nie zrobionych! Posiadanych bezprawnie.	Bo papo je przepija wszystkie, dodał swawolny chłopak.	Bo się nie pytałem.	Byłem szalony, powtarzam, ale cenię panią nad wszystko.	Bądź dobrą... przebaczaj... módl się... a śmiech szyderczy zrywa się dokoła jakby w odpowiedzi.	Chcę twojej miłości!	Cicheńka taka bądź, jak ta rybka na dnie wody, żeby ludzie i zapomnieli o tobie.	Co mi pan tu plecie? Uczeń klasy maturalnej...	Co? Co mi o to? Za sto lat, za dwieście, za trzysta ołtarz stał będzie w kościele; moje kości dawno w proch się rozsypią, a chwała mistrza Wita wieki przetrwa. A ten jakiś pyta, co mi o to! Tyle mi o to! Wiesz? Tyle mi o to! Robota z mego warsztatu moją jest; a kiedy niegodna mnie, to ja jej...	Co?!	Coś pan taki zły dzisiaj?...	Czarna byłaby to niewdzięczność i wiarołomstwo z jego strony, gdyby inaczej postąpił!	Czasem.	Czemu to mówisz?	Czy był bardzo nieszczęśliwy?	Czy to ty, najdroższa, złożyłaś mi wczoraj wizytę? mówiono mi w domu, że była jakaś szykowna pani.	Czy zdecydowałeś się nareszcie przyznać do winy?	Czy żadna z dam nie poszła razem z nią?	Cóż porabiasz, Józiu? Dlaczegoś przyjechał? Do uniwersytetu? Nieprawdaż?	Dam ją jasnemu panu	Dlaczego zaraz aferzysty!	Do innych młodych pszczółek, jej siostrzyczek, które zajmują się łatwiejszymi pracami domowymi. Za kilka dni będą ją uczyły latać.	Dobranoc. Dziękujemy panu, Crandall. Strasznie dziękujemy. Dobranoc.	Dwie.	Dyćdyć (gw.) upominał nasłuchujący dziad.	Eugenię Danglars! Chwileczkę, czy jej ojcem nie jest przypadkiem baron Danglars?	Generał Collinson. Bywa u nas czasem na polowaniu. Bardzo zacny staruszek. Radził mi, żebym się bliżej z tobą zaznajomił, Stalky.	Hm pewno się zestarzał. Nawet Nostromo się postarzał, chociaż się nie zmienił. Skoro o nim mówimy, chciałbym pani coś powiedzieć...	Ho, ho! Kędy żeś to bywał?	Honor	I jakże śmiesz myśleć, że ja mylę się, ty nędzny niedowiarku, co wątpisz o wszystkim czyliż nie widzisz tego rycerza, co na siwo-jabłkowitym koniu prosto ku nam zmierza? czy nie postrzegasz złotego hełmu na jego głowie?	I właśnie sumienie się ukarało!	Idzie mecenas z nami?	Ile masz lat?	Jagusia!	Jak Boga kocham, anim myślał!...	Jaką Irenę?	Jaką mu śmierć przeznaczasz, panie? Można by go upiec na rożnie albo, co lepsza, rybom dać zjeść... Ty nie wiesz, panie, jak się to robi? Drze się na nogach mięso na strzępy, aby ryby przywabić, a potem chowa się po pas w wodę...	Jemu samemu?	Jestem zdrowa, jak hrabia widzisz czy znać co po mnie? powiedz mi.	Kochana moja przebacz, że ci przerywam! lecz, na miłość Boską, poradź, co mam robić? Masz więcej doświadczenia, mów!	Komediantka!	Ma pani wdzięk osoby, która dużo cierpiała w życiu	Mam nadzieję, że nie	Moryś!	Mylisz się, ja tylko nie rozumiem siebie w twoim obrazie.	Na cóż ci się przyda? Mnie pierwszą Yetmeyer do lochu wtrąci, jeżeli ci wydam ten dostęp tajemny.	Na tydzień przed pierwszym?...	Nie wiedziałam, że tyle myślisz o podobnych rzeczach i że myślisz z taką goryczą.	Nie wiem, czy to koniecznie, abyś ty szedł ze mną	Nie. Mogę tylko przeczytać panu większe ustępy. Marynia jest pognębiona.	Niewiemy jeszcze! w krótce! w krótce! ludzkość wielkiemi idzie krokami, coraz szerszemi a szerszemi i dościgać się zdaje celu.	No to będziemy jeść węże.	No, ja jestem u niego sekretarzem.	O czym lubisz rozmawiać?	Oby wszystkie przykrości zostały równie szybko usunięte	Oczekują na księdza proboszcza przy konfesjonale.	Pamiętam, była kiedyś mowa o tym, chociaż wyznaję, nie przypuszczałem, aby to nastąpić miało	Papciu, kuzynki mówią, że salon nasz jest bardzo pusty i wcale nieładnie wygląda... I ja jestem tego samego zdania...	Pewnie dał ci dobrą naukę...	Powiedział, że Benedetto, którego uważają za arcymistrza podstępu, jest bardzo podrzędnym łotrzykiem, niezbyt inteligentnym. Nie jest godzien tych badań, które frenolodzy po jego śmierci będą wyprawiać nad jego czaszką.	Powiedzże mi jeszcze raz, że mnie miłujesz.	Proszę, niech mi pani pozwoli skończyć Kiedy powziąłem myśl wywiezienia pani ze stron dla pani niebezpiecznych, byłem bogaty i liczyłem, że będę mógł część mojej fortuny oddać do pani dyspozycji. Dziś jestem zrujnowany.	Przecież ty sam...!	Pójdę dopiero, muszę u pana nabrać nieco odwagi.	Stójcie! Zwariował! Ani kroku dalej. Żądam odpowiedzi. Szaleństwo twoje kosztować mnie może pół miliona funtów!	Tik dėl ko nepridėjote, ar tai taip daug bus karalysčių po šimtui metų, ar taip mažai užsiliks lietuvių	To dla niéj	To się znaczy, że pan podskarbi w areszt wzięty?... Hetman wielki aresztował polnego? Co to jest?	Tomasz.	Toteż dlatego właśnie nie chcę się zgodzić na umieszczenie Karolka w pensjonacie. Na to trzeba być o wiele silniej rozwiniętym.	Wiem, pewnie Doris.	Wilk, sierdzistysierdzisty (daw.) zauważył Zych.	Wobec tego proszę tylko o łaskawe pokazanie mi owej broszki z głową Szekspira!	Wykopuję z ziemi robaki podgryzające korzenie drzew i roślin. Ludzie narzekają wprawdzie czasem, że im szpecę ogrody mymi robotami, ale sami przyznają, że usługi, jakie im oddaję, są stokroć większe niż mniemane szkody.	Zgadzam się że wydarzenie, jakie nas spotkało, ma w sobie coś zabawnego i do śmiechu powód dać może, ale opowiadać tego nikomu nie można, ponieważ świat jest złośliwy i nie osądziłby rzeczy z właściwego punktu.	Znany bardzo szeroko...	Żeby przedłożyć paszport do wizowania?
Zaraz ci to wywiodę. Waszmość powiadasz rzeczy ani dla mnie nowe, ani nieznane. I owszem, aż nadto dobrze znajomy mi język, którym mówią miłośnicy. Ale po porządku, po porządku. Najprzód tedy, co powiadasz, że ani biskupi, ani archimandryci, ani ksiądz Marek, ani ksiądz Barszczewski nie powiadali takich opinij, jak moja, to kłamiesz brevi manubrevi manu (łac.) to masz rację w połowie. Zerwać tylko można, ale ją też i zerwać należy! Zerwać tę strunę, która grać nie powinna i grać nigdy niezdolna w dźwięcznej cnót ludzkich harmonii! Miłość dla kobiety, miłość niezwiązana stułą i niepobłogosławiona przez namiestnika bożego, nie jest struną grającą. Jej głos jest chrypliwy, charczący i brzydki, a lubo w pierwszych dniach swego istnienia ma takie chwile, w których miłym odzywa się dźwiękiem, to jeśli i ten dźwięk nie jest ułudą, to trwa tak krótko i tak prędko głos swój odmienia, że go tylko tym prędzej przytłumić należy. Miłość w dniach pierwszych podobną jest do małego tygrysiątka: śliczne ono jest i łaskawe, pokorne i wstydliwe, gdy się narodzi, ale za trzy dni owce już zjada. I gdyby to wiedzieć, gdzie jest granica; gdyby wiedzieć, kiedy przychodzi ta chwila, w której zęby jej rosną, to może by ją można uczynić bezzębną i utrzymać we wstydliwości, w pokorze, i uczynić z niej kwiat i ozdobę ludzkości, ale kiedy, tego nikt nie wie i wiedzieć nie może! Dopiero, patrzysz, stoją niewiniątka jak trusie, z daleka od siebie, oczy opuszczone ku ziemi, rumieńce wstydu na twarzach, ani cienia złego tam nie ma... odwróciłeś się	Tak zupełnie to nie Czy pan zauważył, że najmilsi z królewskich wysokości mimo wszystko nie są całkiem mili? Ależ tak, upewniam pana! Trzeba im zawsze mieć zdanie o wszystkim. A ponieważ nie mają żadnego, obracają pierwszą część swego życia na to, aby nas pytać o opinie, drugą, aby nas nimi częstować z powrotem. Muszą koniecznie mówić, że to a to było dobrze grane, a to mniej dobrze grane. Nie ma żadnej różnicy. Ot, ten smarkacz wice-Teodozjusz (nie przypominam sobie jego imienia) spytał mnie, jak się nazywa „motyw orkiestralny”. Odpowiedziałam mu „Nazywa się: motyw orkiestralny”. I cóż! W gruncie nie był zadowolony. Och, mój drogi Lolo jakież to umie być nudne, te proszone obiady! Są wieczory, że wolałoby się umrzeć. Prawda, że umrzeć to jest może równie nudne, bo nie wiemy przecie, co to jest.	Zaraz się pani o tym dowie	Tak, tak, to Anglik. Ja jestem także Anglikiem. Z Malakki. To dureń. Pozostaje panu tylko go zabić, a wtedy będzie pan królem. Wszystko tu do niego należy	Banalne, głupie zdanie, które już od dawna, umiem na pamięć. A jeśli już tak myślisz naprawdę, to mógłbyś tę mądrość życiową, zachować dla siebie, na domowy tylko użytek, a nie produkować się z nią zawsze i wszędzie, w mojej obecności. Obrażasz mnie tylko przez to i na obelgi narażasz.	To nic nie szkodzi, odparł ziewając ks. Andrzej, ja się w żadne interesa nie wdaję, a żeś asińdźka będąc panną była u mnie na wieczerzy, ja nie mogę za to przyjąć obowiązków plenipotenta...	Zresztą nienawidzę zachodów słońca, to romantyzm, to opera! Dlatego nie cierpię domu teściowej, z jego południowemi roślinami. Zobaczy pan, to wygląda jak park w Monte-Carlo. Wolę raczej pańskie wybrzeże. To smutniejsze, szczersze; jest tu mała dróżka, skąd się nie widzi morza. W dżdżyste dnie, niema tam nic prócz błota	A to prowadzą złoczyńców na galery.	Panie Porthos! wybacz, ja nie znam się na niczem... skąd wiedzieć mogę, jaki koń być powinien?... czy ja wiem, co to jest uprząż na konia?...	To pod łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.	Za to wy na ludziach zarabiacie nawięcynawięcy (gw.)	Jesteś małpa zielona. Żeby mi Ciepiszewski dawał tysiąc rubli gaży miesięcznej, to i tak nie byłbym u niego. Wolałbym już założyć sam towarzystwo...	Więc dobrze, spotkamy Merlina w dzienniku, to chłopak, który pójdzie rychło w ślady Finota; staraj się być z nim dobrze, winieneś go zaprosić wraz z jego damą; może ci być niebawem użyteczny. Człowiek, który tak dyszy nienawiścią jak on, potrzebuje wspólników; dopomoże ci, aby mieć w potrzebie twoje pióro.	Ale na cóż ci się to przydało? spytała...	Jest coś mistycznego w dziełach sztuki. Sam twórca, który w chwili szczęśliwego natchnienia na płótno czy na papiér przelał myśl swą, gdy zechce ją powtórzyć raz drugi, nie będzie już w tém usposobieniu, w jakiém ją porodził. Kopia jego własna własnego arcydzieła będzie już wystygłą łupiną... a cóż dopiéro mówić o innych? Ja, tak samo jak w tłumaczenia, i w kopie nie wierzę.	Bo są i zapisy prywatne, w których obronie strona przeciwna udała się do tego Śledzia. Zresztą mniejsza z tem. Sprawę muszę przegrać, bo jest w tych warunkach do przegrania, i gdybym był Śledziem, tobym ją wygrał, tak jak ją wygra on. Z góry to wiem	Kończ i podpisz się. Oświadczenie twoje nie wyjdzie poza ścisłe koło osób należących do rodziny. Prócz nich przeczyta je tylko starosta, któremu muszę je pokazać. Ale z tej strony niczego obawiać się nie potrzebujesz. Jan de Lamothe jest najpierw twoim przyjacielem, następnie, wstydząc się tak grubej pomyłki, sam dla własnego dobra będzie się starał utrzymać wszystko w jak największej tajemnicy.	Jak to? tenże to sam, z którym miałeś się pojedynkować w czasie elekcji w Lipkowie?	A dzień dobry. A skąd to Antek?	Jeszcze to!	To byłoby największe dziwo, żeby się z puszczonymi cuglami nie wysunął.	To wy dawni znajomi pana Skrzetuskiego?	Ba! bo się to lepiej od nas ma, a poco by miała charłaków odwiedzać; poszła za dzierżawcę, teraz już słyszę drugą wioskę kupują.	Pozwól mi siąść i odetchnąć księże kanoniku, poczęła Noskowa, której głos, postawa, ruchy zupełnie się teraz zmieniły... We dworze widocznie była wymuszoną i baczną na wrażenie jakie uczyni, teraz w obec starego znajomego twarz jej śmielszą się stała, wejrzenie poufalsze... mowa mniej wyszukana. Czuć było, że jej tu lżej i swobodniej, oglądała się do koła, uśmiechała, poprawiała ubranie, ocierała oczy...	Czy rozumiecie, co to znaczy? zniszczeniem i tajemnicą.	Niemałe to jest ukontentowanie dla żołnierza, gdy darmo gardła nie daje.	Nigdy nie myślałem że możesz mieć siniaka... To bardzo zmienia twarz...	On? Właśnie! Załóżmy się, że, gdyby dostał nawet to miejsce, nie minąłby tydzień, a już strzeliłby jakiegoś bąka, za którego hrabia by go odprawił.	Przecież to jasne. Co się z nami stanie wtedy, jeśli szernowie będą w końcu górą? Czy myślałeś o tym?	To chyba u was wieprz tyle znaczy co człowiek Ale u nas nie wolno człowieka kaleczyć... Jak posiedzi w kryminale, oduczy się rozboju, chamska szyja!...	Wieści chodzą różne, nie wiem Puszczono tu plotkę jakąś straszną, z którą ks. Janik ztąd wielce zatrwożony pobiegł. Jeżeli wy nic nie wiecie, dzięki Bogu, fałsz to być musi.	O lepiej by było, jeślibym więcej miała serca, ona tak dobra była dla mnie zawsze, same łagodne, zachęcające miała słowa! Mogłamżemogłamże	Póki zostaniemy nad rzeką. Porę dżdżystą trzeba tu przeczekać, gdyż te ciągłe ulewy napędziłyby ci z pewnością febry. Pamiętaj jednak, że potem ruszamy w dalszą drogę i możemy trafić na pustynię.	Owszem ale nie mogłem dokończyć. Mnóstwo mamy niedorzecznych gryzmołów, ale wszystkie razem nie dają wyobrażenia o bredniach pana Gauchat, doktora teologii. Jestem tak przesycony bezlikiem ohydnych książek, który zalewa nas co dzień, że wolałem zabrać się do poniterki przy faraonie.	Tak, tak. Przyjedzie. Może przyjedzie.	Niech mi pan da kopię listu dziś wieczorem, a jutro już będę umiał ją na pamięć.	Zaraz dojdziemy na halę. Musisz się tylko jeszcze trochę namozolić, stawiaj duże kroki, a za godzinę będziemy w domu!	Bracie po osiem rubli na twarz pękło.	Na mnie wieje z tych wyniosłych ścian ukryty smutek	Słuchaj-no ty chciałbym już spać. Zbiera mi się na sen.	Ty się chwiejesz na nogach...!	Do wszystkiego jest zdolna!... Czy widziałeś ją kiedy w gniewie?	Niech Anzelm czyni, co chce do mnie należy zemsta; zdaje mi się, że ta zwłoka czyni mnie współwinną, przyśpieszę ją dla ocalenia swego honoru i sławy męża.	Żebraczka nie jest wprawdzie zjawiskiem nowym, lecz dziwne, że o tej porze i dzisiejszej nocy wcieliła się w tę właśnie postać.	Pieniądze, matko? Cóż nas obchodzą pieniądze? Miłość znaczy więcej niż pieniądze.	Rzucić wyzwanie losowi, kamracie. W Gibraltarze są ukryte znacznie większe skarby niż w Maracaibo. Nieźle się obłowimy. Wyobraź sobie, co by o nas mówiono, gdybyśmy teraz odpuścili? Wszyscy byśmy stracili w oczach naszych kamratów, rezygnacja dozgonnie zniszczyłaby nam reputację, a tego byśmy przecież nie chcieli.	Wstrzyknę ci morfiny albo kamfory, gdy wylądujemy, a ty mi w zamian magiczną formułę życiowej mądrości, która jest śmiertelną, lub tej wieczystej, która żyć nie umie, w spadku podaruj.	A kto dokonał tego odkrycia? Pewnie ty, Harbercie?	A pozwolenie u was jest?	A wiary sam rozum nie wskazuje?	Co znaczą te słowa, stryju? Od śmierci mojej biednej matki... ...nie ma już dla mnie możliwości nieszczęścia...	Dajże spokój, Franiu! Dajże spokój, przecież gdyby nie pan Miętlewicz, nie pan Krukowski i nie panna Brzeska, nic byśmy tu nie zrobili... Nawet ty nie miałbyś wiolonczeli, a ja fortepianu.	Dziwisz się, panienko że mój zgłodzony chłopczyna ledwie się nie zadławi przy jedzeniu?... Ależ biedaczek od pół doby nic miał w us­tach, oprócz szklanki mleka i kawałka chleba!	Każdy człowiek jest kowalem swego losu	Może po powrocie od Rochowej doktór mnie jeszcze obejrzy.	Myli się pan ani Liga, ani my, ani nasz tygodnik nie ma wrogów i mieć nie będzie.	Och, panie Grandet Któż mógłby przypuszczać, że w dniu, w którym wyjechał od pana, aby się udać do Paryża, biegnie ku swojej zgubie.	Tam skrzynki z karbidem w tej wilgoci stoją cały rok. Kwas pruski, denaturat	W takim razie musiał znać mego dziada, który dowodził „Warwickiem”.	Żebyś wiedział ojcze, jak z tem jest czarująca!	A co mu się stało?	A dziś?	A teraz słyszałem przecie wyraźnie, jak pan jęczał.	A ty wrócisz?	Aa!!	Abyście mi waszmość panowie iść ze sobą dozwolili.	Ani myślę.	Bydło! bydło!	Chcesz, abych ci kości połomiłpołomić zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.	Do stu piorunów! Wysadzimy dom w powietrze?	Dosyć delikatnie, potoczył się jak baryłka!	Dwieście do trzystu dukatów rzymskich...	Eee?	I o naszych dzieciach!	Jasiek... Jasiek... stój! Gdzie lecisz?	Jestem chora...	Krowa stoi w sieni, a kozy pod przydaszkiem za oborą.	Lecz jakim sposobem możemy być wolni?	Mojeby pękło, gdybym miała być zdradzoną	Myszykiszek	Nie chcę	Nie lubię tego	Nie powiedaj byle czego! Za winy Bóg go będzie sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi się też do nas nijakie zło, jeśli pobożne przykazanie spełnimy.	Nie wiem, dlaczego.	Nie wiem.	Omylił się pan Jestem kupcem galanteryjnym i karabiny nic mnie nie obchodzą.	Pamiętam... A gdzie Danuśka?	Pierożki zostały w piecyku, przecież mówiłam ci tyle razy. Z tego całego bałaganu zupełnie straciłam głowę.	Ping Ponga.	Rubria?	Siódemka czerwień Każdy stawia piątkę, a karty rozdaje się po cztery. Ruszajcie się i nie marudźcie.	Słyszałeś?	W takim razie przeprowadzą śledztwo i dowiodą niewinności Sofry. Po czym ty, panie, będziesz zawstydzony, a wszyscy nomarchowie, ich krewni i służba zostaną twoimi wrogami.	Więc kiedyż?...	Yeah, taką opowiastkę, panie. Zaraz, zaraz. Nie wiem, od czego zacząć.	Z Kieleckiego.	Z kim?	Z komisarzami jestem, w ich asystencji.	ścierwy te wisusy, żeby taką rzecz wymyślić!	Šventa tiesa šventa tiesa!
Mam w węzełku, panie parę spodni aksamitnych, takich samych, jak ten kaftan, ale nie chcę ich szarzać w drodze, bo jakbym przyszedł do miasta, to by nie było się w czym dobrze pokazać, a pieniędzy nie mam na drugie, dlatego maszeruję sobie tak, bo mi gorąco, dopóki nie dojdę do pułku, który stoi o dziesięć mil stąd, a do którego myślę się zaciągnąć; wolę służyć królowi, niż mieć za pana jakiego gołego szlachcica.	A cóż z nim robić, jeśli jest taki jak moja miła żoneczka? Mamże ją kochać? Jakim sposobem? Gdyby pani znała te sprawy... Ale pani ich znać nie może i nie powinna.	A jakże, któż by o tym nie wiedział! Zarówno i to ludzie wiedzą, że i król jego miłość może wzajem od was żądać, czego zapragnie. A przecie mojej chałupy nie do staniecie! To jest taka prawda, jak amen w pacierzu! Nikt mi ojcowizny nie odbierze, nikt! Słyszycie?! Bo by to była krzywda. A król Kazimierz do tej doby niczyjej krzywdy nie ma na sumieniu i, póki żyw, miał nie będzie!	Ale gdzież nic! Straszne cierpienia!	Ale i dobrości też nażył niewiela.	Bo to prawda	Ma, bo ma.	Muszę, bo stąd prosto jadę na ślub Moryca z panną Melą Grünszpan.	Nie jestem eks-królowi przyjacielem ale gdyby mnie kto podobną propozycję uczynił, kazałbym go bez sądu pod murem postawić, a sześciu muszkieterów naprzeciw.	Nie pójdziemy dalej gościńcem, bo moglibyśmy podeptać święte żuki. Pentuerze, czy tym wąwozem, na prawo, można okolić szosę?	Nie, ale mi czeladnika z rozkazem przysłali.	Po tym zapewnieniu opowiem waszmości rzeczy, które cię zachwycą, i sam pozbędę się przecie tej tajemnicy, której ciężarem nie wiedziałem dotąd, z kim się podzielić. Głowa ta, którą spostrzegasz, mości Don Kichocie, a raczej całe to popiersie, zrobił jeden z najzręczniejszych czarowników, podobno Polak jakiś, uczeń sławnego Lescot, o którym tyle cudów opowiadał. Przez czas niejaki bawił u mnie, a za tysiąc talarów zrobił mi tę głowę, mającą dar odpowiadania na wszelkie zapytania, tylko do ucha trzeba jej powiedzieć. Przyglądał się dobrze ruchowi gwiazd, kreślił mnóstwo cyfr i nareszcie, wybrawszy punkt właściwej konstelacji, doprowadził ją do tej doskonałości, której jutro będziesz miał dowód, bo w piątek niemą jest zawsze i daremnie się jej dziś pytać. Pomyśl pan trochę nad zapytaniami, które jej myślisz zadać, a doświadczenie przekona waszmość, że prawdę mówię.	Rozumiem. Ale to...	Są naszymi więźniami, jak i notariusz. Ale nie bój się o nich. Jutro będą wolni i twój bratanek będzie mógł pojąć za żonę swą piękną oblubienicę.	To prawda, ale ktoś już się tym zajął	A co po śmierci?	A to parchów za brody powyciągam i na śnieg wyciepnę!	A wiesz, jak dzicy robią?... kiedy niema pod ręką noża albo kamienia, rozpalają ognisko, kładą kokos w ogień i pod działaniem ciepła sam się otwiera...	A zleźże już raz z tych obłoków!	A! rzekła	A, prawda Czytałem o tym w dziennikach. Co to za jeden, ten Caderousse?	Ależ, idzie jak zwykle!	Ano, to dymaj przodem, ja za tobą.	Ba, kiedy nic nie rozumiem	Bez wątpienia, jako punkt główny.	Byłby w tej chwili trupem!	Choćbym cię do złego prowadził, nie ty będziesz odpowiadał.	Cicho! Tak, słychać coraz lepiej... to pan Zagłoba.	Czegóżbym się miała bać?	Czy jest tam jakieś okno?	Czy nie szkoda kijów?	Czy zwróciłeś uwagę na tę dziewczynę, od której kupiliśmy te zapasy?	Do Warszawy. Zatelefonuję, by cię uprzedzić. Gdzie chcesz z nim gadać, tutaj?	Dzień i noc będziemy robić, za trzy dni zdążymy.	E, Boże kochany, nie gorączkuj się tak, mój mały. A przecież powinieneś wiedzieć, co to jest nieszczęście. Człowiek nieszczęśliwy staje się zazdrosny. Myślałem, że jesteś w Piemoncie albo w Toskanii, pracujesz jako tragarz albo przewodnik, i żal mi cię było z całego serca, jak własnego dziecka. Wiesz przecie, że cię zawsze nazywałem moim dzieckiem. Aż tu nagle widzę, jak przejeżdżasz przez rogatkę Bons-Hommes, w tilbury, z groomem, w ubranku jak spod igły. Coś takiego! Odkryłeś kopalnię złota, kupiłeś stanowisko agenta giełdowego czy co?	Hm!	I człowieka, którego znasz dopiero od tygodnia, nazywasz przyjacielem? O, Maksymilianie, nie sądziłam, że jesteś tak rozrzutny w nazywaniu ludzi tym pięknym imieniem.	Ja chciałem tylko wiedzieć, co ty na to powiesz! Dziwnie łatwo dajesz się naciągać, Flint.	Ja myślę że wklepałeś się w jakąś grubą awanturę... z której nie wyjdziesz cały... Chyba że cofniesz się w porę, na co zresztą masz dosyć rozumu.	Ja, Aleksandrze Piotrowiczu, rok wszystkiego byłem w batalionie, a tutaj się dostałem za to, że Grzegorza Piotrowicza, komendanta mojej roty, zabiłem.	Ja, człowiek, nie mam więc prawa stanowić o sprawiedliwości, tutaj, na ziemi?	Jak na cmentarzu	Jakto taki?	Jestem pewna, że oni we dwóch coś knują przeciwko pani	Jestem wolny i na tyle zamożny, by wystarczyło dla nas obojga. Przysięgam, że nie odważę się nawet pocałować cię w czoło, nim nie zostaniesz moją żoną.	Jesteś czegoś zły?	Jucha, musiała kogo oszwabić, kiedy taka ucieszna dzisiaj.	Kiedy z sercem pana prezesa nie jest tak źle	Kusz, ty irlandzki byku! To moja „Fors”, nie twoja!	Mam ja przyjaciela, dworzanina królewskiego, pana Tyzenhauza, który mi jeszcze o jednym najznamienitszym powiadał. Nie wiesz nic o tym arcyłotrze?...	Mogło co do jednego wydusić, jak te gąski Płoszkowej.	Może w stanie nieświadomości...	Mój dobrodzieju, nie róbcie, proszę! Melissy im nasiałam, wnet się obeznają i jak dzieci będą ciche! Trzy pnie, co to znaczy? Ledwie początek... Dziś czwarty znalazłam w dąbrowie, w dziupli; to będzie ostatni!	Mój ojciec jest stary. Kochamy się bardzo... i nie chciałbym, żeby się o mnie martwił.	Mówmy rozsądnie Przede wszystkim pański pistolet nie jest nabity.	Na pamięć, powiada pan? Być może... Słowem, szesnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt cztery.	Na, tai žinomas dalykas, jog valdžia buvo lenkų; nes lenkai ir Lietuva tai statė vieną valdystbę lenkų, kurioje ir vieni, ir kiti gyveno, kaip broliai ant lygių tiesy.	Nic mi nie jest	Nie gadaj mu, żem tu była. Słyszysz?	Nie idzie na lepsze, nie.	Nie mam sił żadnych...	Nie tak wiele. Do mnie należy dostarczanie funduszów obrotowych i zawiązywanie stosunków z nabywcami i odbiorcami. Rodzajem zaś towaru i oceną jego wartości zajmuje się administracja sklepu.	Nie wierzę.	Nie życież to, wołał podskakując na półtora łokcia w górę, Porównaj że to proszę ze wsią, gdzie wśród głuchej pustych dni ciszy, klekot bociana i wieczorny krzyk gęsi budzi cię tylko; gdzie każda chmurka przesuwająca się po nad głowami zwraca oczy; gdzie każda drobnostka wypadkiem, a tak szeroko się ziewa!	Nie! to nie jest głupie.	Nie, nigdy ich nie biorę. Nieporęczny towar i dużo mędrkuje.	Nowa emisja?	O święty mężu, ci ludzie są sahibami. Jednego z nich wyleczyłem z biegunki za pomocą mych lekarstw, teraz zaś jadę do Simli, by mieć pieczę nad jego przyjściem do zdrowia. Oni pragną obejrzeć twój obraz...	O, Boże drogi, jakże ja mam dziękować! Takie pieniądze!	Obawiam się...	Odbierasz konia, prawda?	Oto więc przyczyna oziębłości twoich listów!	Patrz pan, ta mała już zrozumiała, jaki był ten kapelusz i ta umbrelka	Po drodze, wypadkiemwypadkiem moje słowo honoru.!	Po kim?	Pora żegnać się razem niebezpiecznie iść dłużej.	Powiesz jej pani, że robotnica, która miała nieszczę­ście spotkać na dziedzińcu tym owego młodego i świato­wego kawalera, odeszła stąd sama i dobrowolnie.	Pozwoli pani, że ją pożegnam...	Praca, Bieda, Bogactwo rzekł z uśmiechem Leon Giraud	Proszę mówić. Czego pan chce?	Przyjmuje i to wspaniale, mogę panią zapewnić.	Robota musiała postąpić, odkądem tu był?	Rozum cię do tego zmusi, paniczu a gdyby on nie wskórał nic na tobie, my dopełnimy swojej powinności.	Tak jest, Pencroffie i to nawet doskonały tytoń!	Tak jest, to twardy orzech	Tak.	Tak... codziennie... codziennie...	Tego strzału nie będziemy liczyć, wasza dostojność nie ugodziłeś w ciało	Ten wiersz na medalu, nie jestże podobnym do jego niesmacznych ucinków??	To moja niewolnica, którą kupiłem w Konstantynopolu, księżniczka, którą adoptowałem i nie kocham poza tym nikogo.	To oficerów też zabija wasza partia?	Trzy dni.	Tylko że ja wciąż nie rozumiem... ...o co panu właściwie chodzi, kapitanie?	Tylko że ja znacznie ciężej od was! Gdyby ksiądz potrzebował naukowej powagi w sprawie sekatury, proszę przyjść do mnie. Korkociągi klucze ser wykręcanie ramion i tak dalej!	W DalstonDalston przypomniał sobie.	Więc dobrze. Będę o jedenastej Dobranoc, Henryku.	Z żoną i sześciorgiem małych dzieci!	Znamy my tych ludzi spokojnych! Znamy... Kto wie, na co wypatrujecie drogi po kraju, szukacie brodów po rzekach, zaciosujecie znaki po drzewach... Aby potem poprowadzić...	Znasz pan dobrze swojego pensjonariusza, jak widzę	Zobaczymy.
Coś mi to zakrawa na mocno fantastyczną powieść. Przypuśćmy jednak, że to prawda. Jeżeli was dobrze zrozumiałem, chcecie panowie zabrać mnie ze sobą, udzielić mi miejsca w swoich zaplombowanych wagonach. Czy tak? Jakiej przysługi żądacie ode mnie w zamian?	Dosyć, Bazyli. Mówisz o rzeczach, o których nie masz pojęcia Pytasz, dlaczego Berwick opuścił pokój, do którego wszedłem. Dlatego, że wiem o nim wszystko, a nie dlatego, że on wie cokolwiek o moim. Z tą krwią, jaka płynie w jego żyłach, czyż żywot jego mógłby być czysty? Pytasz o Henryka Ashtona i o młodego Pertha. Portret. Czy to ja uczyłem pierwszego występków, a drugiego rozpusty? Jeżeli głupi syn Kenta bierze sobie żonę z ulicy, to cóż ja mam do tego? Jeżeli Adrian Singleton fałszuje na wekslu podpis przyjaciela, to czyż jestem jego opiekunem? Wiesz dobrze, jak się robi w Anglii plotki. PlotkaMieszczaństwo uprzyjemnia sobie swe obfite obiady przesądami moralnymi, objawiającymi się w opowieściach o tym, co nazywają rozwiązłością wyższych sfer, a chodzi im o to, aby pochwalić się, że bywają w najwyższych kołach i że są w stosunkach z tymi, których oczerniają. W tym kraju wystarczy być jednostką wybitną i z głową, aby stać się pastwą wszystkich pospolitych języków. A jakież życie prowadzą ci ludzie, co odgrywają rolę stróżów moralności? Mój drogi przyjacielu, zapominasz, że przebywamy w ojczyźnie obłudy.	A jakże; pamiętam ja dobrze, co ona za jedna. Tośmy też sprowadzili Walantego organistę i kościelnego Pietra, tedy przy nich obu i przy wójcie zaprzysięgła się, że precz pójdzie do Aleksandrowic, skąd jest rodem, i tam sobie siedziała będzie przy bracie, a czerwieńce po połowie bratu, po połowie na dziecko przepisze. Tak my i skończyli w prędkości, bo wszystkim nam wiadomo było, ile tatuś mieli gruntu, a wójt obrachował, co to razem z chałupą warte. Wypłaciłem przy świadkach, i spokój.	A teraz, panowie wszyscy za jednego, jeden za wszystkich, to nasze hasło, nieprawdaż?	Aha! To się wie! A ja przyjechałem odebrać.	Bo przysłali od księcia. Co było pierzyn w domu, to go nimi przykryli i powieźli.	Bądź co bądź to mój obowiązek. Z tego powodu nawet odwlekam wyprawę, choć tam może przyjaciel mój mnie potrzebuje.	Czy ja na pani robię wrażenie poważnego?	Cóż ty na to poradzisz?	Dobre czy złe?	Dokądże to?	Dziękuję wam, ojcze, za błogosławieństwo Niełatwo to ochwiaręochwiara	Hm... Należałoby jednakże jeszcze się nad tym zastanowić, że tutaj w młynie... nie jest zbyt przytulnie... A więc może nie byłoby wskazane wprowadzenie tutaj młodej dziewczyny jako pani tego domu. Gdyby udało mi się sprzedać młyn... a potem kupić nowy... byłoby to może lepiej.	Idźcie do niego, a wszystko się to wyjaśni	Jest! Jest! Słuchajcie. „Osoby dotknięte obłędem podlegają urojeniom i melancholii, wzrok suchy, niepewny, zachowanie niespokojne, ponure”... Czy nie tak jest?	Już się pani boi? Czy odległości, czy mego towarzystwa?	Już to pozwól powiedzieć mój Kaziu, przerwała księżna z minką pogardliwą prawie, że teraz wasz zamek ani w dnie galowe ani dnia powszedniego nie zabawny	Kwadrans na dziewiątą, a nie widzę jeszcze ani źdźbła pasażera Gdzie oni się zaszyli? Ale możesz zaprzęgać. I pakunków też nie ma. Kroć diasków! Tamten nie będzie wiedział, gdzie wetkać swoich pasażerów dziś wieczór, śliczna pogoda, a ja mam całej parady zapisanych czterech. To mi ładna gratka na sobotę! Zawsze tak, kiedy człowiekowi potrzeba pieniędzy! Cóż za pieskie rzemiosło! Co za psie rzemiosło!	Naturalnie, i to bardzo pilno. Stryj potrzebuje go do pomocy w sprawie jakiegoś kościelnego gruntu za rzeką, który mu dzierżawca-Żyd chce odebrać. Prosi go bardzo do siebie na plebanię.	Niechże ci Bóg nagrodzi. A za to przyjmże tę radę ode mnie, że niedobrze sobie amorami głowę nabijać, bo wiem ja coś i o waszeci. Siła mi tu Zosia nagadała różnych rzeczy, a dalibóg, że to niedobrze. Zawsze będą jakie nieszczęścia, bo podobno jest i drugi konkurent? Słuchaj waść... sfolguj trochę, jeżeli mnie dobrze życzysz.	Niegłupio mówisz, moja siostrzenico, i miałbym ochotę oświecić cię moją nauką we względzie rodów, ale nie będę nic o tym mówił, żeby nie mieszać rzeczy poważnych z fraszkami! Posłuchajcie tylko obydwie tego, co wam powiem, i niechaj moja nauka nie pójdzie w las. Szlachcic, Pozycja społecznaWszystkie rodowitości w świecie dadzą się sprowadzić do czterech następujących, które wam wymienię: Jedni idą z urodzenia niskiego, a powoli stopniami wznieśli się do najświetniejszej wielkości; inni urodzili się świetnie i blask swojego imienia utrzymali i zachowali po dziś dzień; trzeci znów, z wielkiego pochodząc rodu, nieznacznie zniżyli się do nicości, jak piramidy, co z wielkiej i wysokiej wznosząc się podstawy, zwężają się stopniami, aż w punkt przejdą maleńki; ostatni nareszcie, których liczba największa, zawsze byli maleńcy i takimi zostaną na wieki, jak lud pospolity. Co do pierwszych, mamy przykład w plemieniu ottomańskim, które ród wiodąc od nędznego pasterza, wzniosło swą władzę do najwyższego szczytu wielkości. Mnóstwo książąt, dzierżących kraje swe dziedziczne i utrzymujących w pokoju władzę swą nad nimi, w tym samym zawsze rozmiarze mogą służyć za przykład drugiej kategorii. Co do trzecich, co się kończą jak piramidy, mamy ich bez liku, jak na przykład faraonowie i Ptolemeusze w Egipcie, cezarowie w Rzymie i nieprzeliczone prawie roje władców i książąt medyjskich, asyryjskich, perskich, greckich i barbarzyńskich, po których ledwo imiona pozostały. O ludzie pospolitym nie mam co mówić, on zwiększa tylko liczbę żyjących, żadnego nie biorąc udziału w sławie ludzi wielkich i nie wiedząc nawet, co to jest zasługa. Z tego, co wam powiedziałem, moje robaczki, widzicie jasno, że wielka jest między rodami różnica i że te tylko są znakomite i świetne, w których zawsze przechowywały się bogactwa, wspaniałość i cnoty; powtarzam: bogactwa, wspaniałość i cnoty, bo pan wielki bez cnót występniejszym jest od każdego innego, a bogacz bez wspaniałości gorszy od nędznika. Nie bogactwa to czynią ludzi szczęśliwymi, ale dobre ich użycie. Rycerz biedny nie ma innego środka na zachowanie prawej rycerskości, jak tylko swe cnoty; powinien być grzeczny, uczciwy, uprzejmy, wspaniały i mężny, a nie znać dumy i złości. Takie praktykując cnoty, wspanialszym i szczobrobliwszym on będzie, niż ci, co się z takowych przymiotów nadymają; każdy go wtedy uzna za człowieka świetnego rodu, każdy go szanować i chwalić będzie, bo cnota zawsze nagrodzona być musi. Winienem wam jeszcze powiedzieć, że ludzie mają dwie drogi dla dojścia do bogactw i znamienitości, a tymi są: nauki i oręż. Co do mnie, czuję w sobie więcej skłonności do oręża, widać dlatego, żem się pod Marsem urodził, idąc więc za wpływem sił wyższych, tajemnych i za własnym popędem, pójdę moim torem, choćby wbrew światu całemu; próżne więc tedy wasze mozoły, żeby mnie skłonić do opierania się rozkazom nieba, do sprzeciwiania się losowi i rozumowi, a nade wszystko własnym moim życzeniom i popędom. Wiadomo mi aż nadto dobrze, że powołaniu błędnego rycerza towarzyszą trudy nieskończone, ale wiem równie dobrze, że znaleźć w nim można nieskończenie wiele błogości. Wiem, że cnota wąziuchną wiedzie nas ścieżką, a występku gościniec szeroki i gładki. Wiem jak różne te drogi; występek wśród tysiąca uroków i powabów prowadzi nas do śmierci, a cnota wśród cierni i trudów wiedzie nas do prawdziwego życia, do życia bez końca. Pięknie to wyraża nasz poeta hiszpański:	O, niechże ześle takowy promień przed śmiercią moją, abym nie umarł w rozpaczy!... to jeszcze za wszystkie boleści mu podziękuję, za ten krzyż, który za życia noszę, za to, że czerń woła o głowę moją, a na sejmach zdrajcą mnie nazywają, za moje mienie zagrabione, za hańbę, w której żyję, za całą tę gorzką nagrodę, jakąm z obu stron otrzymał!	Prawda jest kto się o waszych otrze, to jako od jeża odskoczy.	Proszę pana, ja się dziwię, że to tak późno nastąpiło!... Przecież znam jego życie i wiem, że ten człowiek prawie dusił się tutaj od dzieciństwa. Miał aspiracje naukowe, lecz nie było ich czym zaspokoić; miał szerokie instynkta społeczne, ale czego dotknął się w tym kierunku, wszystko padało... Nawet ta marna spółczyna, którą założył, zwaliła mu na łeb tylko pretensje i nienawiści...	Słuchajcie! Ja was proszę tylko o jedno, to jest, żebyście się nie śmiali. Ja oskarżę Tulke’go o niemoralność	To nieprawda! Jestem niezmiernie wysmukły, jak na żabę!	To prawda	Z Heystem? Ależ nigdy w życiu! To tych dwóch się pobiło: kapelmistrz i Schomberg. Signor Zangiacomo miał atak ostrego szału od samego rana i napadł na naszego szanownego przyjaciela. Zaczęła się gonitwa po całym domu; drzwi trzaskały, kobiety wrzeszczały w jadalni wreszcie tarzali się po podłodze tu na tej werandzie. Chińczycy wleźli na drzewa co?	A gdzież jest?	A nic. Zobaczymy, jak wyda dzieło.	A przy nadmiarze?	A tak, bardzo dobrze pamiętam Zacny ten mąż, jeśli się nie mylę, był pańskim wspólnikiem.	Aha! Więc ten Wroni Bór, gdzie nigdy żadnej nie było wrony, nie jest dziedzictwem tego chłopca?	Ale jak przetransportować takie ryby do Paryża?	Ale jest różna sfera	Ale któż? kto?	Ba wszyscy, z których się będzie drwiło, gotowi w takim razie uwierzyć w swój triumf.	Bo przecież jaśnie państwo bez kucharza obejść się nie mogą. Bierzcie te rzeczy na górę	Byli i panowie! Może w tym tkwi cały błąd: flirt przeszkodził sprawiedliwości.	Byłby umarł niechybnie, żeby nie ów stary Kozak, który go w niewoli na Siczy pilnował, a potem tu od niego z listami przyjechał i wróciwszy, znów w szukaniu mu pomagał. Ten go do Korca odwiózł i panu Zaćwilichowskiemu w ręce oddał.	Che che! a bo i pewnie.	Co ty bredzisz?... Przestań mi natychmiast!... Ty byś w tej chwili i wróżką być mogła Tylko naokoło takich wieszczeń musiałyby się chyba odbywać dzikie poszczęki mieczów i tarcz.	Czego pan się ogląda, monsieur le bon pèremonsieur le bon père ja panu ciastek nie odbiorę... Pana niecierpliwi moje gadanie, pan twierdzi, że moje gadanie nie ma najmniejszego sensu... Mais mille pardonsmais mille pardons (fr.) mnie zimno i jestem przy tym trochę zdenerwowany, un peu énervé...n peu énervé (fr.) Ach, on m’a apprison m’a appris (fr.) parler françaisparler français (fr.) Ja miałem także długie blond włosy, de longs cheveux blondsde longs cheveux blonds (fr.) Uczyli: l’hirondellel’hirondelle (fr.) jaskółka („h” muette„h” muette (fr.) „h” przydechowe.) Oui, monsieur, ja jestem bardzo dobrze wychowanym człowiekiem dżentelmen.. wreszcie.	Czyste ziarnko gryczane, ale gładka była bestyjka jako kukiełka	Cóż tam?	Dzikich.	Francuskie?...	Gdzie tam! Jest widać tak wytrenowany w sprawach Absolutu, albo też jest z niego jeszcze piekielniejszy ateista niż z ciebie. Nie wiem tego. Ale po trzech dniach przybiegł do mnie i powiada, że z katolickiego stanowiska nie może być o żadnym Bogu mowy, że kościół odrzuca stanowczo hipotezę panteistyczną jako heretycką. Jednym słowem, że tu nie ma żadnego legalnego Boga, popartego autorytetem kościoła i że jako ksiądz musi uważać wszystko za oszustwo, fałsz i kacerstwo. Bardzo rozsądnie gadał ten pater.	Gdzież jest?	I tak prędko?	Istotnie robi solidne wrażenie.	Ja nie mówiłam... ja...	Ja nie potrafię nic powiedzieć, a choćbym nawet umiał, mam wielką pieczęć na ustach... Dziś modlę się tylko i płaczę...	Ja też nie mówię o osobach, które są tutaj mężczyznom grozi tutaj tylko, że mogą paść ofiarą pani wdzięków, a kobietom, że się pochorują z zazdrości, widząc, jak pani jesteś piękna. Mówię tu naturalnie o tych, co uganiają się po ulicach.	Ja?	Jak się żałoba skończy.	Jeżeli cię już nie śledzą...	Juści na zamek. Jurand razem z dworem księżny stanął.	Kogo?	Ktoś mi tu szepnął, że ona kocha młodego Anglika, artystę, który ciągle stara się zbliżyć do niej, ale stary hrabia go odsuwa	Leży tutaj.	Mnie! mnie!	My już siebie ofiarowali	Myślałem, że sobie siedzisz gdzieś pod Lyonem w rozkosznej dolinie Rodanu!	Nie mam	Nie wiem.	Nie! Ja ci przynoszę wolność Ja zawsze życzyłam tobie i bratu dobrze, starałam się was ocalić. Kneź nie winien, nieprzyjaciele na was podszczuwali, grozili wami. Co się stało, stało się przez sługi, bez rozkazu naszego.	Niech się pan z nią ożeni.	Nigdy...	Okrawki na śniadanie i galareta z rybiej głowizny	Oto jest, panie brat, którego chciałeś widzieć.	Pan miał dużo przykrości?	Panie prezesie!	Panie!	Peppino! Podaj mi pochodnię!	Pewnikiempewnikiem (daw.)	Pochowałem Żabbę.	Prowadzi na łąkę	Przepaliło jej głowę.	Przyjacielu Sancho, przygodę mamy za pasem.	Słusznie Rzeka będzie dla nas drogą, która sama jedzie, a nie na darmo wynaleziono tratwy i spławy.	Taigi matai, leisi dabar ją prie darbo baisu	Tak się z początku myśli, a potem... potem dyabli biorą wszystko i kończy się na włóczędze do śmierci... Człowiek się tam zszarga jak łach i zdycha gdzie na hotelowym barłogu.	Tak, w starej szacie... Teraz odnowiona...	Taka jazda, jak tatarska, by i największymi gąszczami iść umie. Nie spodziewam się już ujrzeć tej piechoty. Ale niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.	Toteż jeno dlatego dolega.	Trzeba, Janie.	Tyleż wiem o jednym, co o drugim!...	Tym razem tylko z Kadyksu.	Umarł kilka lat temu.	W jaki sposób, jeżeli wolno zapytać?	Widzi pan Po cóż tedy miała narażać się na takie niebezpieczeństwa, gdy było rzeczą znacznie prostszą zainscenizować wszystko i wmówić w pana, że zawarł pan formalne małżeństwo. Przeprowadziłem dzisiaj rozmowę telefoniczną z jednym z moich starszych kolegów, zajętych obecnie w Budapeszcie. I właśnie on podsunął mi tę myśl. Bardzo wierzę jego doświadczeniu. Już wiele razy przekonałem się, że świetnie zna się na tych sprawach. Sam zresztą kiedyś pracował w angielskim wywiadzie. Otóż on sądzi, że wykorzystując pańską nieznajomość stosunków amerykańskich i pański stan podchmielenia przewieziono pana po prostu do jakiegoś biura, pozostającego w kontakcie z szajką szpiegowską.	Wszystko ja!	Z panem Karbowskim?	Z waszego zbliżenia twój koncept wytrysnął?	Za dwie godziny będzie już po nim.	Zaadoptował cię widocznie	Zapewne u was teraz kwiaty kwitną, świat jak raj?	Zostaw pani majątek, a ocalisz życie.	Złaź!
Religia, Polska, Historia, WalkaZastajesz nas, waszmość, przy służbie bożej. Nie mamy kaplicy w domu, a do kościoła jeździć albo chodzić codziennie w zimie kobietom nie można. Więc oddajemy Mu hołd taki, na jaki nas stać, chociaż niemało z nas szydzą z tej okazji sąsiedzi; bo trzeba wiedzieć waszmości, że cały ten nasz powiat pilźnieński więcej podobno ma szlachty lutrów i kalwinów niż katolików. Wytępili ich trochę konfederaci, lecz dzisiaj mogą sobie rosnąć jak chcą, bo już nie masz konfederatów.	To już Panu Jezusowi ostawmy, którego z nas i kiedy ma zabrać z tego świata Ino to wam przyszedłem powiedzieć, że nie musicie się już troskać o swego Staszka względem naszej Baśki, bo nie chcąc cudzego dziecka przeciw ojcom buntować, a swoje w cenie mając jak złoto, wyprawiłem dziewuchę z domu i już jej wasz syn, póki żyw, nie uwidzi.	Aaa... ja i to myślałam. Bo co znaczy mąż, którego nie było... nie było i naraz wylazł jak spod ziemi? Jużci, kiedy oni rozeszli się i pani aż musiała pensję założyć, więc nie musiało być między nimi kleju; a jeżeli teraz wrócił, i jeszcze bogaty...	Nie ma na to rady Trzeba się opanować. Będziesz musiała teraz mieć głowę na karku. To ty naprowadziłaś na nas policję. No ale trudno, nie powiem już ani słowa Nie mogłaś przecież wiedzieć.	Panie Eugeniuszu wynikła u nas gwałtowna scena między panem i panią z powodu pieniędzy, których biedna moja pani żądała dla swego ojca. Pani zemdlała, sprowadzono doktora, trzeba było krew jej puszczać, a ona ciągle krzyczała: „Ojciec mój umiera, chcę go zobaczyć!” Serce pękało słuchając tych krzyków.	Ale cóż tak późno będziesz robił na mieście, Jean? Nie idź już dziś, nalegała żona.	Gdyby nie twoja płochość, gdyby nie chęć wabienia każdego, którego spotkasz! inaczej by wszystko być mogło, a teraz jeno desperacja ci zostaje. Twoja wina! Twoja wielka wina! Nie ma już rady, nie ma już dla cię ratunku, jeno wstyd a ból, a płakanie...	Pocałunek prosił cicho i chciał ją objąć, ale wysunęła się prędko i szła do komina zapalić światło, bojała się, żeby ich tak po ciemku matka nie zeszła abo i kto drugi, ale nie zdążyła, bo Mateusz chycił ją wpół, przycisnął mocno do siebie i jął zapamiętale całować...	W grocie by znaleźli ale jest przecież przekop, a pan go nie zna, bo w ogóle o tym nie wolno mówić. Papo zabronił raz na zawsze.	Ale pominąwszy owo cóżem ja uczynił, iż czynisz mnie psubratem, podsuwając mi takie myśli? Nigdym ci ja jeszcze nie opuścił przyjaciela, a nie zanosi się na to, bym od ciebie miał zaczynać. Łączą nas węzły, których ja nigdy nie zdołam zapomnieć, nawet gdybyś ty zdołał o nich zapomnieć.	Śliczne są Głębowicze! Nawet sobie nie wyobrażałam, że tak piękne. Mieszka pan jak w raju. Czy to daje panu wielką dozę szczęścia?	Mam nadzieję. Ale, tatku, czy ty go nie podpiszesz?	Zechce pani przejść się po peronie?	Nie wiem, ale czemu pan nas pyta o to?	Smutne? Nie, ani smutne, ani wesołe. Po prostu naturalne. Ty mało z owych czasów możesz pamiętać, a zresztą dom stryjostwa zawsze był zamknięty w sobie, ale ja nieraz przysłuchiwałem się tym właśnie rozmowom par excellencepar excellence (fr.)	W braku innego uczucia, wdzięczność wystarczyłaby, aby mnie przywiązać do marszałkowej: była dla mnie dobra, pocieszała mnie, gdy mną gardzono.... Mam prawo nie wierzyć bezwzględnie w pewne pozory, zapewne niezmiernie pochlebne, ale też może bardzo nietrwałe.	Zrobiłbym to przed laty, ale nie dziś. Dziś zrozumiałem, że jako Żyd jestem tylko nienawistny dla chrześcijan, a jako meches byłbym wstrętny i dla chrześcijan, i dla Żydów. Trzeba przecie z kimś żyć. Zresztą mam pięcioro dzieci i bogatego ojca, po którym będę dziedziczyć...	A co, nie mówiłam? Niewiniątko! Wiedziałam, że tak powie.	Wy z Żydem nie chcecie mieszkać ale z Niemcami umiecie się nawet modlić. Zobaczymy, co wam z tego przyjdzie.	Nazwa sama mówi: „Forgotten isle”Forgotten isle Wyspa Zapomnienia. . Aby nic nie było, aby próżnia była. Precz z wszelką pamięcią o całej przeszłości. Dzisiejsi ludzie wyparli się związku z myśleniem swoim i myśl zadeptali tępymi butami, zapluli gębami. W naśladownictwie pustoty ugrzęźli i żyć im ciężko. Więc o odrodzeniu nieustannie prawią i w księżycowe noce swej niedoli do twórczości wyją. Havemeyer pragnie, by z niczym zostali, nic nie wspominali i aby z niczego, bez żadnej pomocy swój trud poczynali. Chce ich upokorzyć, do muru przyprzeć. On wie, że nie mogą i że nie potrafią, on chce ich zgubić! Yetmeyer dopomóc zamierza niezdarnym przez nawiązanie ciągłości dziejowej, przez wspomnień olbrzymów sromotne najazdy, przez uświęcenie każdej myśli własnej i czujnej mądrości panowanie czułe. Yetmeyer nie kopie masowego grobu całej ludzkości. On tylko jednostki oporne a możne w ich własną matnię wikła i wciąga...	To czyste szaleństwo Bracia, nie dajcie się wodzić za nos! Czymże jesteśmy w porównaniu z majorową? Jakkolwiek ma się rzecz z naszymi duszami, nie pozwolę, o ile to w mej mocy, byśmy się zachowali wobec tej kobiety jak niewdzięcznicy, szubrawcy i zdrajcy. Zbyt długo jadłem chleb majorowej, by ją w tej chwili opuścić.	Nie, nie, nie tym razem Można to będzie zrobić, gdy Krzyś wyzdrowieje.	A nie krzywiście o tobyć o coś krzywym (daw.)	Nie jestem wcale obrażony, aczkolwiek lubię prowadzić roztrząsania bez krzyku.	Nie przypominam sobie	Nie, nie. Dobranoc.	Trudna rada robimy, co możemy. Nie wszyscy znają tajemnice Medyceuszy i Borgiów.	Wiem. Wprowadzony tu jeszcze w latach zamierzchłych, nie da się wykorzenić. Zresztą może to nadaje główny styl zamkowi.	Co ma znaczyć, znaczy, że jesteśmy szwagrami. Ożeniłem się z pańską siostrą.	Nie! gdyż zanim ukaże się słońce, ja również wystąpię do walki i wszystko wyjawię.	Owszem. Czytałam w dziennikach. Nie myśl o tym. Postaraj się jeszcze zasnąć.	Przeważnie ciocia Dora i kilku kolegów. Ciekawym, kto im dał mój adres tutejszy. Myślałem, że będę spokojny. Nienawidzę listów i sam nigdy nie pisuję, chyba z konieczności.	Zdaje mi się tylko, że ostrygi nie są bardzo pożywne	A nie wiesz, jest-li komtur w zamku?	Ja i nie napraszam się.	Ja męczę się też i nie mogę już ustać na nogach.	Nie każdy uwierzy, że czyste.	Nie, lecz te słowa mogą być skreślone przez kogoś, kto wierzy w nadprzyrodzoną siłę, rządzącą tą sprawą.	Ot tobie masz! Znowu poszedł, aha! z Orwidówną powędrowali. Ma się rozumieć! Ot tobie, i głód, i zmordowanie! I wierzyć tu komu? Wie co panna Aneta? niema naszego chłopca! Poprowadził się z poświcką panną! Szukaj wiatru w polu! A to łotr chytry i kłamliwy! No, no, no!	Na co wołać doktora ci panowie zdecydowali wczoraj, że moja choroba jest komedją, tak samo byłoby i dzisiaj; od wczorajszego wieczoru mieli dość czasu, aby doktora uprzedzić.	Tak, panie dyrektorze, byłby o dwadzieścia do dwudziestu pięciu procent tańszy od prawdziwego, no i miałby ten wielki plus, że byłby wyrabiany w kraju, z surowców krajowych...	A więc, moi panowie, jeżeli ginie się u państwa de Villefort takim pokotem, to znaczy, że w domu jest jakiś morderca!	A... bo panna Helena tak się przypiła do tego Solskiego...	Chciałabym nią być. Ale teraz już za późno. Dziękuję Bogu i za to, że dał mi przynajmniej chleb.	Zapewne! Zapewne! Ale jak to przeprowadzić, do jasnej cholery!	Ofiara tym większa że dziewczyna, którą traci, jest naprawdę śliczna. Do stu tysięcy diabłów, co za szczęściarz, ten nasz przyszły kapitan! Chciałbym choć przez dwanaście godzin być na jego miejscu.	Bracie! Przecież tam może być dla mnie od dawien dawna dymisja i leży w jakiej kancelarii. Komunikacje nasze z Francją były tak długo zerwane... Mówiłeś, że kresy pocztowe zostały dzięki twoim staraniom nawiązane... Może właśnie nadeszła.	Ale z wielką radością członków, bo byłam wiecznie w opozycji i gadałam impertynencjeimpertynencje	Ale, jeżeli panie pozwolą, ja zawiążę swój krawat.	Wiem, która była narzeczoną pana Macieja. Mówił mi Brochwicz. Istotnie nadzwyczajny wypadek, dziwny traf! Ale teraźniejszość wynagrodzi przeszłość.	Brawo! Jesteś pan istotnie wielkim detektywem. To samo jest tutaj napisane. Zakład wygrany!	Jego to sprawki, tego bałabajdybałabajda Podrygałowa. On się pokumał z tymi duchami, które są nieczyste. Kawał duszy sprzedał za pomoc w łajdactwach. Śmiercią nas straszy i myśli sobie, że przez nią nas wszystkich w niewolę zagna. Gnipićgnipić	O!... to dowód, że Bóg jest z nami, Feltonie zabili dziś otwór deską...	Ty bezwstydnico, nieuczciwa dziewczyno! Kucharka mi się skarży, że wciąż jej coś ginie!	Ależ to cudny fiołeczek ukrywający się w cieniu! zawołała Szwęsia, po przywitaniu siadając koło Anusi, która czegoś skłopotana i jakby przeczuciem odepchnięta, odsuwała się trochę od dewotki.	A... toteż to... w jej wieku!	Biedak cudem chyba może być zbawiony. Uderzenie na mózg już nastąpiło. Przyłożyłem mu synapizmy, szczęściem odczuwa je, to znak, że działają.	Co za witzwitz (z niem.) wołali, zanosząc się od śmiechu, chociaż słyszeli ten głupi dowcip po dziesięć razy na sezon.	Dobrze! Zbliżcie się teraz trochę do mnie!	Dowiesz się pan jutro.	O, dużo jest do roboty. Pokażę psy, kury, gołębie, maliny, ule, mój własny zagonek. Całe gospodarstwo.	Potrafię wymusić... Myśl, odskrobana spod obywatelskiej lawy frazesów, spod pedregalepedregale pot. nazwa Quararibea funebris, rosnącego w Meksyku drzewa, którego suszonych kwiatów używa się jako ostrej przyprawy do tradycyjnego napoju czekoladowo-kukurydzianego., a wyczuloną jak noworodka z galaretki ciało... dziejową rolę.	Staje się pan niemożliwy, panie hrabio.	A podpisać się potrafisz?	Ależ bynajmniej, co znowu	Czyżbyś zapomniał, że jeszcze w Europie zabiłeś najstarszego z moich braci?	Jakoże się miewasz, Jaśku, a co tam z Jagienką?	Na ten przykład co?	Niewątpliwie Podzielam w zupełności zdanie pana Fogga, świat się zmniejszył: gdyż można go objechać w czasie dziesięć razy krótszym niż przed stu laty, co bardzo ułatwi pogoń za złodziejem.	Ona to rozumie.	Rzekłeś, panie A teraz odpowiem na to, o co mnie pytałeś.	To długa historya, moja matko	To zupełnie sielankowa niewinność	Tyle wiem, że te pieniądze zaniosę Koralii	Weźże do rąk tę stal...	Więc daj mi pan rękę i chodźmy.	Więc dla dobra Waszej Królewskiej Mości także pochwycono jednego z niewinnych muszkieterów moich, osadzono w więzieniu, jak złoczyńcę, i wśród urągających tłumów prowadzono tego zacnego rycerza, który po dziesięćkroć przelewał krew swoją w usługach Waszej Królewskiej Mości i gotów powtórzyć to zawsze.	Z Jelsky’m jest gorzej, znacznie gorzej!	Zwiastowano mi że od księcia pana miłościwego niesiecie cóś ważnego i tajnego. Macie rozkazanie jakie?	Śniadanie będzie go kosztowało dwadzieścia franków! To już trzydzieści kilka franków.	A jak utoczyć wino ze ściany? I jak oliwę z sufitu?	Bałamucisz! gadajno prawdę!	Blizna spytał pewnego razu król, pokazując na bliznę Kmicica.	Bo mi macocha schowała.	Chcesz abym cię zaangażował?	Chciałbyś widzieć jego babalkę Ja chciałabym ich zobaczyć wszystkich	Chory!	Co on tam baje?...	Gasztowtowie!	Ja mam dzieci!	Jaka znowu ona?	Jakichże, jaśnie panie?	Kiedyż wyrusza w drogę?	Na morzu.	Nic...	Proszę pana ja jestem straganiarką i mam dziecko, za które jestem winna u mamki. Schowałam tedy swoich parę groszy...	Sind Sie vielleicht Olowski’s Freund?	Słyszeć, słyszałem...	Więc lećmy!	Więc przekonam pana.
Ach! Zapomniałam wszystkiego! Mam głos jedynie po to, aby ci powiedzieć: jestem twoja! Tak, moje serce jest tylko miłością. Och, nigdy, aniele mego życia, nie byłeś tak piękny. Oczy twoje strzelają piorunem... Ale zgaduję wszystko, tak. Byłeś szukać zdrowia z dala ode mnie, bałeś się mnie... A więc...	Ani ja. Ale to nie jest logiczne. To jest właśnie potworność.	O! kładąc rękę na sercu odparła Julja, zobaczysz miłość moja nie będzie podobną do niczego, co to wy tem nazywacie wieńcem. Będzie to kwiat aloesu, co wystrzeli raz w życiu, ale ludzie mogą się zbiegnąć, żeby go zobaczyć	Waść się zwycięstwami nie chełp, bo oto moja przednia straż, której tu obecny pan Babinicz przewodził, przez trzydzieści mil was parła... przed którą uciekając, straciliście dwa razy tyle jeńców, ileście ich poprzednio wzięli; straciliście wozy, armaty, kredensy. Wojsko, znużone, z głodu wam pada, nie macie co jeść, nie wiecie, gdzie się obrócić. Waść widziałeś moje wojsko. Nie kazałem ci umyślnie oczu wiązać, abyś mógł rozpoznać, jeżeli mierzyć się z nami możecie. Co się owej panny tyczy, nie pod moją ona opieką, ale pana Zamoyskiego i księżnej Gryzeldy Wiśniowieckiej. Z nimi to policzy się książę, krzywdę jej czyniąc. Waść zaś gadaj, co jeszcze masz do powiedzenia, a mów mądrze, bo inaczej każę zaraz panu Babiniczowi następować.	Pan musi wiedzieć, jak mnie ojciec nienawidzi; musi pan i to wiedzieć, że kiedym panu odmówiła mojej ręki, to wypędził mnie z domu na zawsze... prawie mnie przeklął i wypędził... Odeszłam, bo musiałam, ale już nie wrócę nigdy. Nie zamienię swobody i teatru na niewolę domową. Stało się tak, bo się tak stać musiało. Ojciec mi wtedy powiedział, że nie ma córki, a teraz ja mówię, że nie mam ojca. Rozeszliśmy się i nie zejdziemy nigdy. Ja zupełnie wystarczę sobie; sztuka starczy mi za wszystko.	Kochany! Jakiś ty dla mnie dobry! Ale, Niku, ja nie jestem taką egoistką, żeby ze szkodą dla ojczyzny starać się o zatrzymanie cię tutaj. Zrobisz, jak postanowisz, jednak, moim zdaniem, powinieneś ratować kraj.	Nie dobrze, że go łudzisz, ale zdaje mi się, że rozumiem, skąd to wypływa. Z niechęci i urazy dla kogoś innego	Nie! Z jakiegoż to powodu miałbym jej dopomagać? Czyż winienem jej wdzięczność? Wszystko, co dla mnie uczyniła, obróciło się na moją zgubę.	To się bardzo gniewali, a pański znaczy się kuzyn powiedział, że mogą skargę do policji wnieść, a teraz żeby wynosili się, bo wie dobrze, że oni, niby znaczy szanowna rodzina pana, tylko czyhają na śmierć i że pan zakazał im tu wchodzić..	Żadne ale. Cały zamek w uśpieniu, jakby wymarł. Cóż pani będzie robiła sama? Do parku iść nie można, bo deszcz pada, chociaż słońce świeci. O, widzi pani?	Panie marszałku Wang: zbyt dużo honoru, aby odmówić: „Sliszkom mnogo czesti, cztob’ otkazátsia” tajemniczych dla mnie samego. Czy i dzisiejszy ranek nie jest tego dowodem? Gdyby nie ta moja ostatnia wolta, straciłbyś pan ze trzy czwarte twoich tutaj dysponiblów. Ostatecznie zwyciężylibyście liczbą. A planu mego nie pozna pan, bo on jest tu. Zdumieli się Chińczycy). nie ubliżając panu, generale Ping Bo niemieckich komunistów bez walki wziąć się wam nie uda. Nas zgubił brak idei wewnętrznej Położył mały, czarny przyrządzik przed nakryciem chińskiego dostojnika i siadł. Nikt więcej nie mówił, choć temat był niezły. (Każdy skrywał wstydliwie coś pod swymi giezły	A może się w mieście zabawią? mało to tam pannów?... cóż to im za niewola do waju się śpieszyć?... he! he!	Ten chłop jest skończonym idiotą Kto słyszał, żeby się przebierać na grobli stawu w mundur jakiegoś rosyjskiego jeńca, czy diabli wiedzą kogo, dostać się do aresztu i do szeregów jeńców rosyjskich! Taka rzecz może się zdarzyć tylko idiocie.	Zgoda na to ale na ziemi nie aniołowie lecz ludzie mieszkają. Nie jesteśmy doskonałemi.	Powiem ci tylko jedno: tam w rowach nie było pięknych kobiet. O więcej się nie dopytuj. Dośpiewaj sobie resztę, bo nic ci więcej powiedzieć nie mogę. To sekret.	Badam tu olbrzymi materjał, spuściznę naukową po waszym wielkim okultyście, Ochorowiczu.	Dawne to już, ubiegłe czasy, mości panie. Jeszcześ wówczas wasze nawet Wschodnich Galicjów nie oglądał.	Jak to? Przecież tędy prowadzi ścieżka!	Może nie znam dobrze przysłów, ale znam dobrze moją drogę.	Nikt się tu nie pyta o twoje chcenie Jasiek, zabieraj dziewuchy i wynoście się, a duchem; inoino (gw.)	Pan Wickfield jest słaby i leży na reumatyczną gorączkę, lecz nie wątpię, że panna Wickfield uradowana będzie odwiedzinami najlepszych swych przyjaciół. Proszę państwa.	Proszę o chwilkę rozmowy, panno Magdaleno. Przecież pani nie należy do sesji.	Yeah. Ci inni to zbyt wielcy złodzieje. I nie mają pieniędzy. Wy, dziennikarze, musicie znać tych nadzianych ludzi, takich bankers i ship-owners, jak się powie... właścicieli statków?	Ale, ale Był tu jaki młody człowiek dziś po południu?	„Nie można się wyrwać z tego domu” dodawała wstydliwym i tajemniczym tonem, mimo bowiem iż była żoną lekarza, nie odważyłaby się wspomnieć bez omówień o reumatyzmie lub kamicy nerkowej	Skąd jedzie? Z Kalisza! Z wesela. Z dwóch wesel! Właśnie brat księcia Leszka, ów, co ma przezwisko ŁokietekWładysław I Łokietek (1260 a. 1261–1333) Władysław Łokietek ożenił się z Jadwigą, córką księcia gnieźnieńsko-kaliskiego Bolesława Pobożnego.. A drugą brał książę legnicki. Więc my naprzód odprowadzili jedną parę do Brześcia, a drugą do Legnicy, a potem zabawiliśmy u księcia we Wrocławiu, a teraz jedziemy do domu, bo gadają ludzie o wojnie z Halickim, czas panu jechać do chorągwi. A wy, dobre matki, skąd idziecie, czy nie z pielgrzymowania? Może z Loreto?	A dokąd oni jadą?	A jeśli ci do nóg przyprowadzę księcia Andrzeja, który całą sprawę poprowadzi, weźmie na siebie i wróci wam spokojność!	A kto mówi o projektach ten ma na myśli ewentualność.	A! a! co tam się dzieje w mieście	Ach, więc miłość!... Pani kocha tego wojownika?	Ależ nad przyszłością, mój drogi. Pomyśl tylko, co zrobimy, gdy Czertwan wypowie swe usługi? A uczyni to niezawodnie!	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	Ano, idź, jeśli zdążysz, oberwiesz i ty tam co, około panów gdy się im znudzi...	Chciałabym jednak wiedzieć w jaki sposób na dziesięć miesięcy naprzód może pan wiedzieć, że to będzie niemożliwe.	Czemu na mnie tak dziwnie patrzysz? O czym myślisz?	Czy jego urzeczywistnienie marzeń było piękne, czy nie on wie z pewnością, że je stracił.	Ja zaś nie chcę być zamknięta z panem. Jestem dziewczyną uczciwą.	Ja? w marcu? czekajcie... no nie wiem.	Jak to go Skrzetuski szukał?	Jak to! nawet za zapłatą, za dobrą zapłatą!	Jakoż od drugiego nieprzyjaciela mamy już więcej wytchnienia, który nie chce się powadzić o nas ze Szwedami.	Kochana hrabino ambicyi nie mam, w bogactwach się nie kocham: mam męża i pragnę zostać uczciwą kobiétą.	Mnie, tatku?	Muszę już iść, a państwo przyjmijcie ode mnie szczere życzenia na nowe życie, szczere.	Muszę mniej robić, bo tyle gotowego towaru, a mało co się sprzedaje. Sezon przepadł zupełnie. Kupcy są, ale ci wszyscy tylko bankrutują i zarywają. W tym roku dosyć straciłem na nich. Co robić, trzeba czekać na lepsze czasy.	Mylisz się Teraźniejsze fabryki są jeszcze bardzo niskimi organizacjami. Czy jednak nie sądzisz, że dzisiejsze zamęty w świecie pracy może nie istniałyby, gdyby w fabrykach tętniło żywe uczucie? Gdyby smutek spotykający jednego pracownika udzielał się innym; gdyby kierownicy troszczyli się o usuwanie przykrości, a nasuwanie przyjemności wykonawcom?	Nie masz Szwedów! nie masz!	Nie warto o tym mówić. O której ojciec wróci? Znów będziemy razem. Tak przykro, gdy was nie widzę.	Niech pani pozwoli sobie służyć zawsze radą, pomocą przyjazną. Serca ludzkie są po to, żeby się wspierały wzajemnie...	Nigdy cię taką nie widziałem!	Nigdy nie pił	Odkryłam coś okropnego! Adelajdo, jakże mogłaś to zrobić! Rzecz niesłychana! W twej szafie na suknie, mówię wyraźnie, w dolnej części szafy na suknie znalazłam mnóstwo suchych bułek! Bułki w szafie na suknie, wyobraź sobie, Klaro! Cała sterta bułek! Tineto! Proszę wyrzucić zeschłe bułki z szafy panny Adelajdy, a także usunąć ze stołu pognieciony kapelusz.	Pan i paszport ułatwi, i odprowadzi nas do granicy! Nieprawdaż?	Pan nie ma litości...	Patrzcie! Już miałam jednego kochanka Łukasza. A to ci się udało, to ładne imię.	Powiadam ci, Krzysiu, że ta mała gotowa jest w tobie zakochać się.	Powiadam wam panowie, że sam nieraz widziałem tego potwora. Ma on nogi zajęcze, ogon lisi którym się często pokrywa, skrzydła nietoperza lubiącego ciemność, paszczę smoka, żądło węża, oczy jaszczurki, całe ciało pokryte kolcami jeża.	Synku, wracaj do mamy!	Takich to czasów dożyliśmy	Tamte dwa konie są niezłe, ale nasza klacz znakomita	To potwór!	Tylko na naszych polach ani znaku jeszcze owsów i jęczmionów.	Wyprowadźcież tego bzika	Znaczy się że jedziesz do Leniwy?	Świetnie. Nie ma pan pojęcia, jak dalece ci wielcy ludzie nie znoszą małych rozczarowań.	A smakiem, Szwejku?	A wojska siłasiła (daw.)	Ależ oryginał z pana! I co dalej? Pan Danglars był więc u pana na obiedzie?	Amen!	Bałabym się!	Bom go puścił i już.	Chyba dlatego nazywasz ją pani bankrutującą, że powstała z mojej inicjatywy?...	Chętnie.	Co ci uczynił?	Co za okropna sprawa! Jakże on umarł?	Co?	Co?	Czém mogę służyć Waszéj Ekscelencyi?	Dobrze, dobrze, dziękuję uprzejmie!	Mów.	Na dzień, noc i jeszcze jeden dzień!	Nesubrendusią mislį nenorėčiau nuo savęs paleisti	Niech pan wstąpi na herbatę, bo ciocia będzie się gniewać, że puściłam pana	Nosi złocistą spódniczkę. Bądź zdrów. Smacznego apetytu.	Oczywiście, wiem A co pani w tem laboratorjum robi?	Oddawna w kancelaryi czeka	Oto gość!... Jakby spod ziemi wylazł...	Pochwalony Jezus Chrystus!	Straszliwe kacerstwo! zawołał komissarz.	Szukasz swoich wioślarzy?	Tak sądzę.	Tak, znam go.	Ty tak jakoś umiesz.	Umysł niespokojny, szyderski i od niejakiego czasu z niewiadomych powodów, stał się tak ostrym i nieznośnym...	Wybraliśmy się właśnie... na... bandar-logi!	Wygląda tak, jakby naprawdę walczyli	Włóczęga! niewiedzieć jakiego prowadzenia, zrobił uwagę pan Rogala.	Zdaje mi się, że jej zazdrościsz	Żegnam, siostro! Bądź zdrów, Emanuelu.
Boże mój, Wasza Dostojność! Jakże rany? Księżna pani jest straszliwie niespokojna: cały jeden dzień myślała, że pan nie żyje, opuszczony na jakiej wysepce; natychmiast wyślę do jaśnie pani posłańca. Szukam pana od sześciu dni, trzy dni spędziłem w Ferrarze, goniąc po oberżach.	Otóż Zuzia że nie jest ładna, idzie za pana Konopkę, nic w tym osobliwego, ale i pan Konopka jest potomkiem dobrego i starożytnego rodu, przy tym kawaler piękny, mający zachowanie i posesjonat. Ale Zosia! Czyż Zosia i dzisiaj niegodna jest i najpierwszej w kraju partii? Czyż nie mogę na to liczyć na pewno, że kiedy przyjdzie do lat swych i pokaże się światu, to będzie miała pomiędzy kim wybrać przynajmniej? Zresztą, krótko mówiąc, pan starościc Lgocki...	Oj! jest Pan Bóg, jest, ale srogo za grzech karze; a ludzie...	Pisałem o tym, com już kiedyś wspominał. Ja jestem prosty człowiek, panie von Borowiecki, to ja powiem raz jeszcze i prosto: dam panu tysiąc rubli więcej, wstąp pan do mojego interesu.	Kochany dziadku, będę z tobą tak poufale mówić jak z ojcem. Za mąż nie pójdę.	...i Żydzi. Nie mówię panie, o Neumanach, bo to porządny dom, ale za dużo tego na świecie.	A! to nie gubże mnie kiedym ci miła jak mówisz, nie trujże mi życia!	Abyś się z nami dłużej zabawił, miłym mi jesteś gościem i rad bym waćpana choćby cały rok zatrzymać. A przy tym posłałem po stada do Perespy, może się jakowyś bachmacik dla waćpana wybierze, który cię w potrzebie nie zawiedzie, wierzaj!...	Albo Judyta Ja, powiem ci otwarcie, nigdy bym Holofernesowi nie ucięła głowy.	Jam tu przybył nie o tém z wami rozprawiać, odezwał się ksiądz, ale radzić kędy ciągnąć. Książęce Władysławowe wojska są wszędy, dzicz po gościńcach potokami płynie. Bić się z niemi samemu nic potém, trzeba do kupy się zbierać, a jak się nasz dostanie do gromady?	Kpisz czy o drogę pytasz? Do łóżka bym znowu nie trafił! Dobre sobie! Już je widzę, o, już je mam. Łóżeczko kochane...	Ledwie nie zaraz Czekają tylko na koszowegoataman koszowy wyspa na Dnieprze u ujścia rzek Bazawłuk i Czortomłyk (Czertomelik), siedziba Kozaków, w XX w. zatopiona podczas tworzenia Zalewu Kachowskiego., bo tam stoi orda. „Towarzystwo” zebrało się już na majdanie, a kurzeniowi jeszcze przed wieczorem zbiorą się na radę. Nim noc nastanie, będzie wszystko wiadomo.	Nie ma strachu! Pani wie, jakie uczucia żywię.	Nie powinna dyrektorowa brać takich ról męczących.	Nie słyszałem go.	Nie wiecie, wspominał Mateusza?	Nie wspominaj mi o tym! Też mi ładny! Musiał w swoim poprzednim wcieleniu uczynić coś okropnego, jeśli ukarany został takimi oczyma. Prissy i ja będziemy się dziś doskonale po południu bawiły w jego towarzystwie. Będziemy mu się śmiały prosto w twarz, a on nigdy tego nie spostrzeże.	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	Nie.	No, zgoda czy nie?	O! nie zabijaj mnie! łaski, łaski, panie oficerze! wszystko panu opowiem!...	Panna Orłowska!! Na Boga! i pani się nie wita z nami! Panno Janino!	Szczęśliwszém? alboż pani nie jesteś szczęśliwą?	Teść mój i mąż nie bronią mi tego zajęcia i stosunku	To nie aligator Tylko krokodyl.	Zostań tutaj, mój chłopcze. Musimy przygotować jakieś obozowisko i sprawdzić, czy nie dałoby się poszukać dla naszych żołądków czegoś pożywniejszego od małży. Nasi przyjaciele będą po powrocie potrzebowali posiłku. Niech każdy robi to, co do niego należy.	Może jeszcze i będę. Kto to może wiedzieć...	Przeciwnie!	Prędzej ty u mnie będziesz palta podawał, nim ja będę w twojem towarzystwie.	To bez ciebie zwiedzimy piwnicę Czuję się usposobiony bardzo „piwnicznie”.	A czy bywa po kilka pereł w jednej ostrydze?	A gadałeś z nim?	A mój ojciec długo zamierza zabawić w Paryżu?	A niechże pana, doprawdy! Dość już tego.	A tak, z panią siostrą... Rzeczywiście ekstraordynaryjna kobieta.	A ten sygnecik niech na miejscu ostanie...	A więc! trzeba żałować straty tego zdolnego człowieka i nic więcej.	Albo to raz tak bywa! Stoi ci w lesie chojarchojar (daw.) mocno, solidnie. obuchemobuch powiadasz?	Bardzo dobrze!... wtedy miejsce moich cierpień, stanie się także grobem moim. Umrę tutaj! a przekonasz się wtedy, że widmo oskarżające straszniejsze jest jeszcze, niż groźby żyjącej!	Chcę	Chcę pomówić z panem o ważnych rzeczach.	Co chcesz mówić?	Co znowu?...	Dobre cyfry!	Dobry wieczór	Dwa grzyby w barszcz, mospanie Nieczujo cóż poczniesz wtedy, kiedy się z sobą pobiją?	Dżemmo!	Gotowiście na śmierć?	Hrabia? Jakiś bogacz, co?	I dziękuję, panno Miko, za przepowiednie. Jeśli mam być szczery, to... przydały mi się dziś szczególniej. Jak to się mówi, dodały mi ducha.	Ileż zagraliście partii w domino?	Ja tak i przewidziałem że tam na ulicy coś złego się stanie.	Jak to, szczęściem?	Jaki on dobry, proszę pani Cóż ja dla niego jestem, obca dziewczyna. Aż wstydziłam się przyjąć, ale wiedziałam, że zmartwiłabym go bardzo odmową.	Jego samego się spodziewam.	Jest już w Zbarażu i zdrowy. Przyszedł z Zaćwilichowskim od księcia Koreckiego.	Jest nas dziś pięcioro, proszę pana.	Konieczność taka uśmierca przyjaźń.	Krewny.	Księżniczko!	Kto?	Masz na myśli tubylczych Indianach czy hiszpańskich sprzymierzeńców?	Moja droga niezbyt bezpiecznie o tym mówić, ale powiem ci, co zrobię zamiast tego: oto zagwiżdżę ci krótką piosenkę.	Może je będzie miał	Może z berłem w szponach, z berłem szczęścia, które wydrę światu...	Musisz mieć wzrok doprawdy oczarowany, skoro moja prosta postać budzi w tobie tyle zapału. Cóż by dopiero było, gdybym starała się uwieść ciebie?	Mylisz się, Morrelu Rzeczywiście byłem szczęśliwy.	Mój Wysocki, podobno przy twoim mieszkaniu jest wolny pokój?	Mój ojciec umarł!	Mówisz waćpan, że inne jak u nas na Zadnieprzu?	Mówią, że wasza dostojność odwiedzasz w nocy tę Fenicjankę...	No to popatrzcie na mapę a przekonacie się, że naprawdę istnieje ziemia naszego najmiłościwszego monarchy Franciszka Józefa. Według statystyki jest tam wyłącznie lód, ale rozwożą go po świecie łamacze lodów, należące do praskich lodowni. Ten przemysł lodowy cieszy się na całym świecie wielkim szacunkiem, ponieważ przedsiębiorstwo to jest bardzo korzystne, aczkolwiek trochę niebezpieczne. Największe niebezpieczeństwa trzeba pokonywać przy transporcie lodu z Ziemi Franciszka Józefa przez koło polarne. Nietrudno to sobie wyobrazić.	Opieką nad notariuszem.	Owszem w machinie pneumonicznej, czy jak tam, Bronek dusił myszy; więc papuś rozbił klosz, Bronka wykrzyczał i szafę zamknął na klucz. Ale pani klucz odda...	Panie doktorze, czy ja się mam bać?	Po służbie! Dzieło u nas niemałe!	Pomówmy jeszcze o tych biedakach satellitach, kończył baron	Powinszować państwu takiej galerii, powinszować	Raczej zapytać...	Robotnik, Pieniądz, Praca	Sam jako chirurg wie dobrze, że przy pomocy asystentów, zwłaszcza asystentów, którzy znają go od dawna i niejedną już z nim przeprowadzili operację, dokonać może tego zabiegu.	Słyszycie bluźnierstwo?...	Tak	Tak, tak odeślijmy sprawę do sądu: rzeczą sędziów jest sądzić, niech więc sądzą.	To kiepska sprawa.	To ty naprawdę źle się czujesz?	Tym sposobem, mając tylko 60 franków, żyłeś przez trzy miesiące	W świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być z daleka od Europy i cywilizacji fabrycznej, mam tego bagna już dosyć, duszę się w nim, tonę, umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem, a chcę żyć i dlatego wyjeżdżam. Zaczynam życie na nowo, po ludzku.	Wejdź do gabinetu zaraz go wyprawię; to jeden z moich najbliższych przyjaciół, któremu zresztą trzeba będzie wyznać odmianę w mym życiu.	Wiesz, Steerforcie, co ci powiem, jeśli mnie w tym swym usposobieniu słuchać raczysz...	Więc cóż byś zrobił, wasza dostojność, będąc faraonem?...	Więc nic... nic?...	Wykopaliście ta już, co?	Z drogi!	Za dwa miesiące.	Zdaje mi się, że mieszkasz w sąsiedniej kamienicy	Zum Befehl, panie lejtnant Pewnego razu czytałem, posłusznie melduję, że była wielka bitwa i że w tej bitwie poległ jakiś szwedzki król razem z koniem. Obie padliny wyprawiono do Szwecji i teraz te dwa trupy stoją wypchane w muzeum w Sztokholmie.	Zwierciadło, jakie nieraz brudzi wicher nawałnicy	Śmiech, Szlachcic, Honor, Broń, Walka rzecze	Świeżo angażowana chórzystka.
Powiadali, że to Dominikowej robota albo i Balcerkowej; jedna się mści na tobie za Szymka i Nastkę, zaś druga chciałaby cię odciągnąć do swojej Marysi.	Dam panu to ale pod jednym warunkiem. Musi mi pan dać słowo honoru, że żadnego głupstwa pan nie zrobi.	Mam wątpliwości, czy znajdziemy go w Gibraltarze On wie, że zamierzamy szturmować miasto, ma świadomość, że przeszukam każdy dom, byleby tylko go znaleźć i pomścić braci, dlatego właśnie wydaje mi się, że jego noga tam nie postanie.	Jeżeli nie zechce to trudno. Nie powiedz mu tego broń Boże, ale to dla mnie kwestia życia lub śmierci.	A Ulisia tego Wojtka, co to za kościołem siedzi?...	Ale żal mi tylko, żem go znalazł dziwnie jakoś zmienionym. Blady jest strasznie i bardzo, bardzo źle wygląda. Dał mi do zrozumienia, że się w nim rozwija choroba sercowa. A zła to zaprawdę choroba. Szkoda go!...	Czym mam zapłacić, ty bydlaku? Czy ty myślisz, że noszę ot tak, w kieszeni, sto tysięcy franków?	Naczelnego inżyniera wypuści w każdym razie Nie zechce zatargu z koleją. W każdym razie na pewno nie teraz. Nie wiem, czy pan dokładnie zdaje sobie sprawę z położenia, w jakim znajduje się Sotillo...	Nie mówię tego do ciebie... Ale swojego nie dam, choćbym miał skapiećskapieć	O nic pana nie posądzam Wyjdę za pana, proszę pozwolić mi skończyć, z rozsądku. Bo przypuszczam, że z panem będzie mi dobrze. Nie oczekuję szczęścia. Wiem, że bez miłości szczęścia być nie może, a ja pana nigdy nie pokocham. Czy pan godzi się z tem?	Oczywiście, ale Janek jest właśnie niezwykłym dzieckiem. Czy wiesz, co zwróciło moją uwagę?	Przeciwnie Było to takie piękne, człowieku, że... Było mi tak, jakbym latał, czy co?	Straszny! Ale takie natury zwyciężają, chociaż... po największych zwycięstwach następuje... Waterloobitwa pod Waterloo (18 czerwca 1815)	Tak, lecz wtedy nie byliśmy na stopie wojennej; wtedy pan Buckingham był naszym sprzymierzeńcem a nie wrogiem; to, co chcesz zrobić, wyglądałoby na zdradę.	Tak, tak to wszystko wydaje mi się prawdą i jeżeliś pan w czym zawinił, to przez nierozwagę; a nierozwaga ta usprawiedliwiona jest rozkazem pańskiego dowódcy. Dajże mi pan list, który ci wręczono na Elbie. I proszę mi jeszcze zaręczyć, że stawisz się na każde wezwanie, po czym możesz pójść do swoich przyjaciół.	Zapewne... jeśli ci się podoba. To zależy, czy kto chce.	Ejże, mój drogi Mówisz „niewidzialna” tylko po to, by stworzyć wokół tego jakąś tajemnicę. A jak sądzisz, kto miał na sobie to błękitne domino, gdy siedział w oknie wybitym białym adamaszkiem?	To i co! Wolę już wszystko naraz odbyć, a potem siedzieć spokojnie domadoma (daw.) tylko. królowa nasza wstawi się za nim do Pana Jezusa, to mu przy dobrej zbroi i dziesięciu Niemców nie poradzi... Będę potem z lepszą nadzieją kasztel budował.	A więc mamy czterdziestu mężnych obrońców! Jaki szlachetny gest! Co za poświęcenie! Nie wykluczam możliwości, że na dnie tego szlachetnego zapału jest też chęć uniknięcia zwykłych obowiązków. Niewątpliwie otrzymają też szczególne przywileje, jak chór i Towarzystwo Nauk Przyrodniczych	Ale i ty miałaś moment bardzo szczęśliwy.	Ale jak trzeba pisać takie podanie do ministra?	Ale pani Latter wróci?...	Cśś!... Kurtyna idzie w górę, posłuchajmy. Staram się zawsze nie tracić ani jednej nuty z tej opery. Nie ma piękniejszej muzyki niż w Wilhelmie Tellu!	Dam ci stu ludzi dragonów. Sam tu z drugim stem prócz piechoty ostanę. Chodź na majdan!	Dałeś mi pan słowo, że zastosujesz się do moich poleceń, a ja powiadam panu, abyś został.	Dziennik? Dziennik?... Hum, hum! Dziennik, panie, robi się na ulicy, w domu, w drukarni, między jedenastą a dwunastą w nocy. Za cesarza, panie, nie istniały te kramy do zapaskudzania papieru. Ha, ha! zaraz byłby posłał czterech ludzi i kaprala, żeby wymietli taką budę; nie dałby sobie psuć krwi! Ale dosyć gawędy. Skoro mój siostrzeniec robi na tym pieniądze i skoro gardłuje się za jego synemjego syn	E, pijaczka, po całych dniach nie ma jej w domu. I chora.	Mów pan	Nic, nic. Tak sobie. Myślałam, że ty bardzo źle robisz, zwlekając swój wyjazd do Włoch. Mizerniejesz w oczach i kaszel nie ustaje.	No, bo wyobraźcie sobie, moje drogie że pan Nikodem ani oka nie zmrużył. Całą noc przesiedział nad książkami.	Pan margrabia nie przyjmuje nikogo	Powiedz mi czy pamiętasz, żeby ten chłopak od Merelliego nosił listy do kobiety służącej u jednych tu, wiesz, tutejszych...	Prawda! prawda! bardzośmy z tego panowania radzi, zwłaszcza jeśli nas nauczycie, jakim sposobem pieniądze jak wióry zbierać...	Sądziłam, że miał pan właśnie towarzystwo, które mogło pana podnieść na duchu...	To ci sami, ci sami! Czyżby Szekspir drwił świadomie ze wszystkich i mówił przez usiłowania tych grubych i prostych natur, że wszyscy tak wyglądają i wszyscy są takimi tylko wobec prawdziwego artyzmu... Wszystko to miałoby być tylko nieudolną chęcią, bezwiednem dążeniem ślepców do słońca!	To samo mówił i Kaa, który jest mędrszy od nas wszystkich.	To znowu twój wpływ	Zatem szanowny panie Wokulski, kamienicę państwa Łęckich (lekko schylił głowę) kupuje, w imieniu pańskim, nie ja, tylko obecny tu (ukłonił się) pan S. Szlangbaum...	...Albowiem nie wiecie ani dnia ani godziny...	A cóż tam po mnie!	A gdzie idziesz?	A z której?	Ach U nas, znaczy u pana Bondego, był pewien Francuz, służący, Miał na imię Jean. Ten był pies na kobiety, że aż wstyd. Wiesz, taka lekkomyślność może się zemścić.	Biali ludzie, wracajcie do siebie!	Chodź, ja cię zaprowadzę	Chory? wyzdrowieje!	Chrzest? Najlepszy, jaki tylko być może.	Cóż robić! Cierpimy za winy ojców.	Do kogo?	Dobryś! Jeszcze jeden chrześcijanin wstępuje na arenę bestiom na pożarcie. Mój drogi, jest dziś premiera w Panorama-Dramatique, zacznie się aż o ósmej, jest szósta, idź włożyć, co masz najlepszego, słowem, staraj się wyglądać przyzwoicie. Wstąp po mnie. Mieszkam przy ulicy La Harpe, nad kawiarnią Servel, na czwartym. Pójdziemy najpierw do Dauriata. Trwasz w postanowieniu, nieprawdaż? Otóż zapoznam cię dziś wieczór z królem księgarni i ze śmietanką dziennikarzy. Po przedstawieniu pójdziemy przegryźć coś u mojej przyjaciółki z paroma kompanami, nasz obiad bowiem nie może się liczyć za posiłek. Spotkasz tam Finota, naczelnego redaktora i właściciela dziennika. Chcesz pływać, skacz tedy prosto w wodę.	Dwa następne są na poczcie i podążają tą samą drogą.	Dziś jestem żołnierzem i za jedyną cnotę uznaję i wyznaję niezłomne męstwo.	Grób dodał machnąwszy ręką.	I ostateczną...	Ja pierwszy nie pojadę, róbcie waszmościowie, co chcecie	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Jest ich dosyć! jest, nie potrzebujemy obawiać się, aby nam ich zabrakło.	Jezus, Marya! A dlaczegóż czekać nie mogę? Ty nie możesz! bo ty tu pani i wszystko tu twoje! A ja co? Sługa pokorna, stary grzyb na nic nieprzydatny, próchno, które nie wiedzieć po co na tym świecie miejsce...	Meine Damen und Herren, da liegt der Hund begrabenMeine Damen und Herren, da liegt der Hund begraben (niem.)	Może chce zirytować rodzinę.	Możliwe	Myślałem o tobie i o tym, że mnie teraz nie cierpisz.	Na mur-beton. Tylko... wiesz, chyba nie będziemy mogli cię przyjąć do bandy... tak bez dobrego wychowania...	Nie dziwiłbym się, gdyby symulowali.	Nie głodnym! Byłem na probostwie.	Nie irytuj się...! Tylko zegarek.	Niech i konie dobrze wypoczną. Na świtaniu ruszym.	No i co... co on teraz będzie robił?	Nędzarzami?... Cha... cha... Nie, tylko musicie pracować na utrzymanie. Chyba jałmużny po mnie się nie spodziewacie, co?... Chyba pamiętacie te słodkie czasy, kiedy siedziałem za granicą bez grosza przy duszy, a żadne z was palcem nie ruszyło? Co?...	O, towarzysz jest za ciekawy. Zresztą ja sama nie wiem. Jak każą, przyjdę	Och! Ciągle ta miłość!...	Podstęp, Zdrada, Świętoszek ozwałem się po długim milczeniu nie chciałem jąkać się, lecz słowa grzęzły mi w gardle	Proszę wziąć żakiet Będzie upał nieznośny w cyrku, a w nocy chłodno.	Przemiana, Matka, Małżeństwo, Dziecko rzekła, rozwiązując drżącą ręką wstążki kapelusza, po czym jednym tchem dorzuciła	Przestań wreszcie paplać Musiałeś już zdrowo sobie łyknąć.	Przychodzisz zawsze strasznie późno.	Seks	Sprobuj!	Stryjenka Więc Michał Kański był pani stryjem...	Sza, panie Trawiński, oni mają niebo, po co im dobre czasy.	Szczęście jest oliwą, przytłumiającą burze wszelkie serc i mózgów.	Słyszysz przecie.	Tak Chamis musi trochę odpocząć, a Stasiowi pali się wprawdzie w głowie, jednakże gdy chodzi o Nel, można zawsze na niego liczyć. Zresztą posłałem mu także kartę, by nie wyjeżdżali na noc.	Tak jest Skończyłem medycynę w Warszawie, a obecnie pracuję tutaj w klinikach, w dziedzinie chirurgii.	Tak. Chciałem rzeczywiście...	Trzeba kupić trumnę... Dać znać do parafii...	Trzy... pięć... pięć... i cztery ruttie, jak mi się zdaje. Jest też kawałek zielonkawego bursztynu fajkowego i szlifowany topaz europejski. Jest i rubin z Barmy, bez skazy, wagi dwóch ruttii, a ponadto rubin badakszański ze skazą, ważący dwie ruttie. Jest też rzeźba z kości słoniowej, pochodząca z Chin, a przedstawiająca szczura wypijającego jaje; a na koniec... aha!... kulka kryształowa wielkości grochu, oprawiona w złotą blaszkę.	Wielkie rzeczy, przenocujemy razem, ot tutaj, w gospodzie.	Wprzódy mu księżniczki poszukajcie, któraby pójść zań chciała... wtrącił Bodzanta z niechęcią. Na świecie takiej nie znajdziecie.	Z Wiednia.	Z całą chęcią, mój szlachcicu. Nigdym jeszcze dotąd tak wesoło nie podróżowała.	Zabierałeś głos?	Zanim skorzystamy z zaproszenia Waszej Dostojności musimy wypełnić zlecenie naszego Pana i Króla.	Zapewne na rok.	Zapracowała się kobieta	Zaraz mi mięśnie popękają, Carmaux	Zatrzymaj waść bajdaki. Zostaniemy przez noc w oczeretachoczeret (ukr.)	Znałem człowieka nieszczęśliwszego niż ty.	Zosiu! nalej herbaty panom. Mieliście panowie śliczny pomysł, przychodząc do nas, będzie nam, biednym samotnicom, weselej trochę, bo teraz takie długie wieczory, że wprost końca nie mają. Jakże zdrowie, panie Stanisławie?...	Że okrutna z niéj bałamutka.
Jak ci to już raz mówiłem sądzę, żeś ty to był przeciw światu całemu. Zastanów się na przyszłość, gdyż chciwość i przebiegłość zawsze się w końcu przeciw samym sobie obrócą. Pewnik to taki jak śmierć.	Słyszałeś?... Już się skończyło! Czas ci odejść... ale wpierw podejdź ku mnie!... O mała, mądra Żabuniu, podejdź ku mnie na chwilę!	Biedny, kochany pan! Czyż on już taki słaby!	Nie mówmy już o tym. Pan długo jeszcze zostanie w tym Paryżu?	Wyśmienicie; kochana Szmigielsia zawsze najlepiej wszystko rozrządzi. Ale z tkaniny jedwabnej przetykanej złotą nicią. modra już uszyta?	A już! Będę wyliczała...	Broni pietystów! Już z nim doprawdy trudno wytrzymać!	I kuferki z pieniędzmi? spytała pani.	Już	Może być, że jeszcze nie miała pani sposobności odkryć wszystkich swoich zalet	Widzę, że pani de Restaud jest bardzo przewrotna, bo przecie zakazała wpuszczać mnie do swego domu.	Wiem już! Wiem!	Trudno ci to tak uprzytomnić Czytasz na przykład, że taki a taki korpus podjął... Zanim się pójdzie dalej, nazwa korpusu, jego skład, nie są bez znaczenia. Jeżeli operację podjęto nie po raz pierwszy i jeżeli dla tej samej operacji widzimy zjawiający się inny korpus, to może być oznaką, że poprzednie korpusy zostały unicestwione lub mocno uszkodzone rzeczoną operacją, że nie są już w stanie doprowadzić jej do skutku. Otóż trzeba się wywiedzieć, co to był za korpus dziś zniesiony; jeżeli to były wojska szturmowe, zachowane w rezerwie dla potężnych ataków, nowy korpus niższej jakości mało ma szans powodzenia tam, gdzie się tamtym nie udało. Co więcej, jeżeli to nie jest z początkiem kampanii, ten nowy korpus może być sklecony z kawałków, co może dostarczyć wskazówek co do sił, jakimi rozporządza jeszcze strona wojująca, co do bliskości momentu, w którym te siły będą niższe od sił przeciwnika; wskazówki te znowuż dadzą odmienny sens samej operacji, o którą ten korpus ma się pokusić, ponieważ, jeżeli nie jest już w stanie uzupełnić swoich strat, nawet jego sukcesy muszą go doprowadzić do finalnego unicestwienia. Zresztą, numer oznaczający korpus walczący po przeciwnej stronie ma nie mniejsze znaczenie. Jeżeli na przykład jest to jednostka bojowa o wiele słabsza i która już wchłonęła wiele poważnych jednostek nieprzyjaciela, sama operacja zmienia charakter, bo, choćby się miała skończyć stratą pozycji, którą zajmował obrońca, utrzymanie jej przez jakiś czas może być wielkim sukcesem, o ile przy bardzo małych siłach wystarczyło, aby zniszczyć bardzo poważne siły przeciwnika. Rozumiesz, że jeżeli w analizie zmagających się korpusów można w ten sposób wyczytać doniosłe rzeczy, studium samej pozycji, dróg, kolei żelaznych będących w jej zakresie, aprowizacji, którą ona zabezpiecza, jest jeszcze ważniejsze. Trzeba studiować to, co nazwałbym całym kontekstem geograficznym Jeżeli czytasz, że, podczas gdy jedna ze stron wojujących przygotowuje operację, jakiś jej patrol zniosła w okolicy druga strona wojująca, możesz stąd wyciągnąć wniosek, że jedna strona starała się zdać sobie sprawę z prac obronnych, jakimi druga zamierzała udaremnić atak. Szczególnie gwałtowna akcja na jakimś punkcie może oznaczać chęć zdobycia go, ale także chęć związania przeciwnika, niestawiania mu czoła tam, gdzie zaatakował lub nawet może być jedynie fintą i pod zdwojoną czynnością ukrywać wycofanie wojsk z tego punktu. (Klasyczna finta wojen napoleońskich). Z drugiej strony, aby zrozumieć znaczenie jakiegoś manewru, jego prawdopodobny cel i tym samym inne ruchy towarzyszące mu lub mające po nim nastąpić, ważne jest śledzić nie tyle to, co zapowiada rozkaz (a co może mieć na celu oszukanie przeciwnika, zamaskowanie możliwej porażki), ile reguły wojskowe danego kraju. Zawsze godzi się przypuszczać, że manewr zamierzony przez daną armię jest właśnie tym, jaki przepisywał w podobnych okolicznościach obowiązujący regulamin. Jeżeli na przykład regulamin zaleca, aby atakowi frontowemu towarzyszył atak z flanki, jeżeli po załamaniu się tego ataku z flanki dowództwo powiada, że on był bez związku z pierwszym i był jedynie dywersją, bardzo prawodopodobnie istoty rzeczy należy szukać w regulaminie, nie zaś w oświadczeniach dowództwa. A istnieją nie tylko regulaminy każdej armii, ale ich tradycje, ich zwyczaje, zasady. Studium równoczesnej akcji dyplomatycznej, jej wpływ na akcję wojenną lub zależność od niej, również zasługuje na baczną uwagę. Incydenty pozornie nieznaczne, w swoim czasie źle zrozumiane, wytłumaczą ci, że nieprzyjaciel (licząc na pomoc, która, wnosząc z tych incydentów, zawiodła) wykonał faktycznie tylko część swojej strategicznej akcji. Tak iż jeżeli umiesz czytać historię wojen, to co jest mętnym opowiadaniem dla zwykłego czytelnika, dla ciebie jest łańcuchem równie racjonalnym jak obraz dla znawcy, który umie dostrzec, co jakaś osoba ma na sobie, co trzyma w rękach, gdy oszołomiony zwiedzacz muzeum dostaje kręćka w głowie i migreny od gry kolorów. Ale jak przy pewnych obrazach, gdzie nie wystarczy zauważyć, iż osoba jakaś trzyma kielich, ale trzeba wiedzieć, czemu malarz włożył jej w ręce kielich, co tym symbolizuje, tak te operacje wojenne, nawet poza ich bezpośrednim celem, są zazwyczaj w myśli dowodzącego generała skopiowane z dawniejszych bitew, które są, powiedzmy, niby przeszłość, niby biblioteka, erudycja, etymologia, arystokracja nowych bitew. Zauważ, że ja nie mówię w tej chwili o identyczności lokalnej bitew. Ta istnieje również. W ciągu wieków, pole bitwy było lub będzie polem nie tylko jednej bitwy. Jeżeli było polem bitwy, to dlatego, że łączyło pewne warunki topograficzne, nawet wady sposobne do sparaliżowania nieprzyjaciela (na przykład rzeka przecinająca je na dwoje), które uczyniły z niej dobre pole bitwy. Dlatego było nim i będzie. Nie zrobi się pracowni malarskiej z byle jakiego pokoju, nie zrobi się pola bitwy z byle jakiej okolicy. Są miejsca predestynowane. Ale jeszcze raz powtarzam, nie o tym mówiłem, ale o typie bitwy, który się naśladuje; o rodzaju strategicznej odbitki, taktycznego pastiszu, jeżeli wolisz; bitwa pod Ulm, pod Lodi, pod Lipskiem, pod Kannami. Nie wiem, czy będą jeszcze wojny i między jakimi narodami; ale jeżeli będą, bądź pewien, że będą (i to z całą świadomością wodza) Kanny, Austerlitz, Rosbach, Waterloo, nie mówiąc o innych. Niektórzy mówią to wręcz, bez ceremonii. Marszałek von Schieffer i generał von Falkenhausen zawczasu przygotowali przeciw Francji bitwę pod Kannami, w guście Hannibala, z unieruchomieniem przeciwnika na całym froncie i posuwaniem się dwoma skrzydłami, zwłaszcza prawym przez Belgię, gdy Bernhardi woli skośny szyk Fryderyka Wielkiego, raczej Lenthen niż Kanny. Inni wyrażają swoje poglądy mniej jasno, ale ręczę ci, mój stary, że Beauconseil, ten szef szwadronu, któremu cię przedstawiłem kiedyś, oficer z wielką przyszłością, wystudiował swój ataczek spod Pratzen, zna go na wylot, trzyma go w rezerwie i jeżeli kiedy będzie go miał sposobność wykonać, nie spartoli go i pokaże go nam extra-fajn. Atak na centrum spod Rivoli powtórzy się jeszcze, o ile będą wojny. Tak samo się nie zestarzał, jak się nie zestarzała Iliada. Dodam, że jesteśmy niemal skazani na ataki czołowe, bo nie chcemy powtórzyć błędu z roku 1870. Ofensywa, tylko ofensywa. Jedynie zacofańcy sprzeciwiają się tej wspaniałej teorii; mimo to niepokoi mnie, że jeden z moich młodszych mistrzów, człowiek wręcz genialny, Mangin, żąda, aby zostawić miejsce defensywie. Bardzo mu trudno coś odpowiedzieć, kiedy cytuje jako przykład Austerlitz, gdzie obrona jest jedynie wstępem do ataku i zwycięstwa.	Za pozwoleniem... Zaraz... opowiem wszystko dokumentnie, jeno tu na strychu jakoś nam nieglaźnonieglaźno (daw.) porozmawiać..	Czy uważałem?... ja to codziennie widzę, ja to dawno wiem, czem oni są... dawno!... Cóż to jest sam Cabiński?.. błazen, linoskok, któremu za moich czasów nie danoby grać lokaja!... A Władek! to artysta, co?... Bydlę, które ze sceny robi dom publiczny!... on grywa tylko dla swoich kochanek! Jego panowie są szewcami i fryzyerami, a jego fryzyerzy i szewcy są... andrusami z nad Wisły... Cóż oni wprowadzają na scenę?... Łobuzeryę, ulicę, szwargot, błoto... A Glas, co to jest?... Pijaczyna w życiu, to mniejsza, ale nie wolno prawdziwemu artyście włóczyć się z najwstrętniejszą hołotą po szynkach; nie wolno artyście wprowadzać na scenę czkawek pijackich, ani ordynarnego brutalstwa... Zobacz w Majstrze i czeladniku Żółkowskiego; to typ, skończony typ pijaka, wzięty szeroko i klasycznie; jest tam i giest i poza i mimika i jest szlachetność... Cóż Glas z tej roli robi?... robi brudnego, wstrętnego, zapijaczonego szewca najlichszego gatunku. To sztuka!.. A Pieś?... Pieś także nie lepszy, choć ma markę dobrego artysty... ale to nędza, wieczna partanina; ma humor na scenie taki, jaki mają psy, kiedy się gryzą, ale nie ludzki i nie szlachecki... i nie nasz!...	Nie przez dumę to i pretensję daję zwykle tamten adres, ale przez wzgląd, że nie każdemu miło tu może zachodzić. Co do mnie, walczę jak mogę z trudnościami niełatwymi do pokonania i nie mam prawa być wymagający.	Panie nie wiemy, o co pytacie, ale przysłano nas ku wam w sprawach ważnych. Wszelako ten, który nas wysłał, rozkazał nam wyraźnie, aby rozmowa z wami odbyła się bez świadków.	To nic, dojdę o kiju, dojdę... A tobym się rozleżała na nic... Ot zaraz i powrócę...	Ski powiada, że on miał łzy w oczach, czy ty to zauważyłeś? poprawiła w obawie aby nie uwierzono jej zaprzeczeniu. Co do naszego baronka, nie tęgą ma minę, powinienby usiąść na krześle, ledwo stoi na nogach, rozciągnie się	Szkoda, że nie mogę dostać się do twego gniazda! Nauczyłbym cię rozumu! Powyrzucałbym ci wszystkie pisklęta! Siedzisz sobie bezpiecznie na gałęzi i śpiewasz głupstwa, a mnie czeka walka jeszcze gorsza niż przedtem. Nie pora na śpiewanie, Darci! Przestań raz, powiadam ci, stul dziób!	To nie atak histerji, nie! Śmiałam się z siebie samej i żegnałam całą przeszłość głupią, ach, jak głupią, złudzenia młodości i wiarę w ludzi. Mów pan, mów: kiedyś mi pan odsłonił oczy duszy mojej, to przesuwaj przed niemi obrazy, wizje nawet.	A oto i on! Ciekaw jestem, czy kapitan dalej płynie z nami tym samym statkiem, czy może knuje coś ze swoimi braćmi w morskiej otchłani. Biorąc pod uwagę jego melancholijne usposobienie, byłby do tego zdolny!	A po co ci to, gołąbeczko?... Ot, wyzdrowiejesz i u mnie tu zostaniesz...	Ale ja artystą nie jestem i być nie chcę Jest to i zawiele dla mnie honoru i zamało. Artyści są-to najczęściéj istoty, które widzą tylko skorupę rzeczy i ograniczają się wrażeniami, nie sięgając głębiéj. Trzeba być trochę i artystą, ale być tylko artystą	Ale... proch to myśli, głupi, że darmo dają...	Ależ nie. To jutro. Mam list. Chciałam go panu oddać, bo mogę znowu jutro rano spać. Proszę, oto on.	Codziennie próbę urządzać można, zawsze na kim innym.	Czy masz między swymi ludźmi kogo, co by znał tego olbrzymiego Liga?	Daleko waćpanu do marszałka bo marszałek jest personat i posesjonat, a waćpan sobie, z przeproszeniem, podstarości zabłudowski.	Ile osób chce pan zabrać ze sobą?	Ja sam dziwię się, że tu jestem! Skradałem się do ogrodu jak złodziej. Przez całą drogę z Memfis zdawało mi się, że wszyscy Egipcjanie pokazują mnie palcami, a każdy Żyd pluje...	Jakiż purytanin z pana! Takie rzeczy zdarzają się co dzień na świecie.	Lejzorze! Zaklinam cię, nie rób tego! Jeśli chcesz, żebym żyła!	Mam nadzieję, że Nais nie zechce nas zbyt często karmić wierszami wieczorem Kiedy słucham czytania po obiedzie, wytężenie uwagi, do jakiego jestem zmuszony, fatalnie wpływa na moje trawienie.	Miała w tym cel swój. Wzięła cię do Ekeby, byś innych przynęcił. Posiadasz duże zdolności. Raz chciałeś się wyrwać, poprosiłeś ją o kawał gruntu i dom, i pracowałeś na życie jako rolnik. Ona codziennie przychodziła pod twe okna z pięknymi dziewczętami. Pewnego dnia ujrzawszy w jej towarzystwie Mariannę Sinclaire rzuciłeś łopatę i fartuch i zostałeś na nowo rezydentem.	Może być, ale to moja osobista rzecz. To żaden interes.	Na poszukiwanie społeczeństwa zbudowanego na zasadach komunistycznych.	Nie wiem Pan Cyrus też nie wie i nikt nie wie, i nigdy nie będzie wiedzieć.	Nie znasz go pan?	Nie! To z Poznania... złe wieści. W Wielkopolsce szlachta się podnosi, lud łączy się z nią... Na czele ruchu stoi Krzysztof Żegocki, który chce iść na pomoc Częstochowie.	No dosyć tych żartów dziecko! pogódźmy się po staremu, chcesz? przyznam się żem jam winien, odpokutuję jak każesz, ale bądźmy z sobą znów jak za dobrych naszych czasów.	Od lat trzech, to jest od chwili, gdym się uwolnił z pazurów stryjaszka i zwalił z karku jego opiekę. Ale o tym potem. Przede wszystkim siadaj no, jedziemy do krawca.	Ot, głupie gadanie głupca znamionuje widzisz przecie, co tu za tłum dworzan, jakie konie, giermkowie... nawet tam dalej wóz wyładowany stoi. Z daleka idą, to se też pobrali wszystko, co chcieli, ku potrzebie; tedy błazny dla zabawki być muszą. Sprawny i roztropny był, co te śliczne osoby i królewskie orszaki rzezał, o niczym nie zabaczył.	Pożal się Boże! Czterdziestu ludzi! Ledwie jest komu fortalicji ustrzec, i gdyby się ci tylko Tatarzy ruszyli, którzy tu w Mohilowie mieszkają, nie wiem, jako bym się obronił.	Tak jest. Pan mnie nie znał?	Tak, stryju, ale czemu...	Ten człowiek jest szkodliwy dla całej okolicy. Dużo jest domków odludnych na łące i trzęsawisku, choćby na przykład willa pana Stapletona: stoi na uboczu. W razie napaści, któż przyjdzie z pomocą?... SprawiedliwośćDopóki ten łotr tutaj grasuje, nikt nie jest pewnym życia.	To znaczy na dzisiaj?	Żyję! Łzy państwa i intencje składek na nabożeństwo za mnie uratowały mi życie!...	A zatem?	Ano, stało się. przyjaciela żółtych królów i zaczyna go namawiać, żeby wystąpił przeciw Maciusiowi.	Bóg daj zdrowie panu de Lorche i ja z nim pojadę do Malborga.	Bądź spokojny, dodał drugi, jutro pójdziesz do Dobroczynności po pożyczkę.	Błagam cię, Alanie.	Chodź-że waszeć, chodź! odezwano się znowu z głębi.	Cóż by go miało kłuć?	Daj spokój, młokosie! To bzdury i to najgorszego gatunku.	Dziesięć po drugiej, jaśnie panie	Ech! i cóż to jest? Rozkaz podpisany przez podwładnego? Odkądże to wysłańcy starosty mają prawo podpisywania takich rozkazów?	Firmy Wasserman i Spółka, to onyony mówił Szteiman, oglądając weksle.	Gdyby panienka więcej przechyliła nóż, to chleb byłby cieńszy.	Gdzie Brühl?	Hm. Należało tego oczekiwać. Och te nędzne, małe stosunki!	I zapoznanyzapoznany (daw.) dodał melancholijnie mędrzec.	Ja nie mam do nich żalu	Ja się go tam nie boję.	Jak go ukrywasz?	Jak najwyborniej.	Jak to, więc mamy się wyrzec ujrzenia kiedyś naszej ojczyzny, naszych przyjaciół, naszych krewnych!	Jestem!	Miła, tylko...	Myślę, że powinieneś żyrować.	Nie w lesie, a za mostkiem.	Nie wszystkie.	Niech spróbują. Niech tylko spróbują.	No, i cóż ty powiesz?	No, muszę iść do swojej roboty	Pojęcia nie mam. Może tę wielką, czarną?	Raskrasawica!	Róża jest kwiatem krwi i namiętności. Nie przystoi kapłance.	Szczęśliwy jesteś, panie Stanisławie... Nie wyjeżdżasz w tym roku za granicę?	Są.	Słucham wasęwasa, wasę (gw.)	Taki nie istnieje. Artur jest młodym chłopczykiem	Tego, co nas czeka	To doktor wyjechał?	To po australskuaustralski zauważyła ironicznie Stefcia.	To ten korzeń zapuścił się w szparę między ścianą i skałą i rozrastając się odłupał w końcu skałę. To jest rzecz bardzo osobliwa, bo przecie kamień twardszy jest od drzewa, wiem jednak, że w górach często tak bywa. Byle co trąci potem taki głaz, który się ledwie trzyma	Trzy.	Urżnęliby?	W istocie było to piątego września, to jest w rocznicę dnia, w którym mój ojciec został cudownie uratowany; dlatego też staram się, o ile to jest w mej mocy, co roku uczcić ten dzień jakimś uczynkiem...	W takim razie chciej mnie wyręczyć, lepiej je powiesz zapewne ode mnie.	Więc w dni wolne pokoje nie bywają wcale sprzątane?	Wypilibyśmy może szklankę czegoś lepszego?	Właśnie. Nie chcąc utracić jej uczuć, pracowałabym nad sobą. To proste.	Zabierze niania dzieci ze sobą.	Zamieniliśmy pierścionki... zresztą	Ze szczęścia?...	Żeby ja był Lach! Żeby ja był Lach!	Żebyś wiele wiedział, nie byłbyś sprawiedliwym Mazurem
Panie, mój mąż nie mógł przybyć osobiście; jest w łóżku, jest bardzo cierpiący, pan zaś zagroził mu w sposób tak ostry, że wszelka zwłoka...	On przepada za Linetką i to jest u niego rodzaj pieszczoty, a przytem człowiekowi, mającemu taką pozycyę i w tym wieku, dużo trzeba przebaczyć. Pan musiał nie czytać powieści Kraszewskiego: „Półdyablę weneckie...” To jest przezwanie, w którem jest od tego czasu pewna poezya... Jak się staruszek udobrucha, niech pan do niego parę słów napisze	Tak Ale, panie Goriot, powiedz mi pan, jak możesz mieszkać w takiej dziurze, kiedyś tak bogato powydawał córki za mąż?	Tak, panie! Najzupełniej Masz pan słuszność, najzupełniejszą słuszność. Panicz Davy wie, że jestem nieodrodnym żeglarzem, tak jak i on	Mości książę, odezwała się Lassy: jest to tak niezwalczony, energiczny charakter, że namówić jej na nic w świecie nie można... Niech się książę stara sam, pozna, prosi. Któż wie?	Bojemy się, żeby go nie karali, ale sam powrócił dobrowolnie... nam starym serce pęka myśleć, że go mogą oddać w rekruty... ej! gdyby panienka była tak dobra, a pomogła nam...	E, nie dojrzycie. To będzie chyba synuś najukochańszy... ani chybi królewicz Zygmunt. Najmiłościwszy pan rękę na główce mu położył.	No, tak Kobiety liczą czas od swojego wesela. Czyż przedtem pani nie żyła?	O tak, jestem szczęśliwa! Boże, jakże to daleko do Nowego Roku! Co, wyjeżdża pani gdzie?	To ten pan, który już kilka razy pytał o panią margrabinę.	Otóż Nucingen przedstawił mi stan swoich interesów. Kapitały jego i moje włożone są w przedsięwzięcia zaledwie rozpoczęte, na które trzeba było wyłożyć z góry wielkie sumy. Jeżeli zażądam obecnie mego posagu, to Nucingen będzie zmuszony ogłosić się bankrutem; jeżeli zaś zaczekam rok jeden, to przysięga mi na honor, że kapitały moje podwoją się, a może i w trójnasób się powiększą, gdyż on będzie robił obroty i tak poprowadzi interesy, że ja zostanę właścicielką dóbr ziemskich. Ojcze mój, on mówił szczerze i ta szczerość jego mnie przeraziła. Przepraszał mnie za swe postępowanie, wrócił mi zupełną swobodę, pozwolił mi postępować, jak mi się podoba, bylebym tylko upoważniła go do prowadzenia interesów w moim imieniu. Na dowód swej uczciwości przyrzekł mi, że ile razy ja zechcę, tyle razy wezwie pana Derville dla osądzenia, czy akta, na mocy których ja zostanę właścicielką ziemską, będą prawnie zredagowane. Jednym słowem, oddał mi się zupełnie na łaskę i niełaskę. Błaga tylko żebym przez dwa lata jeszcze pozwoliła mu dom prowadzić i nie wydawała dla siebie nic nad to, co mi przeznacza. Przekonał mnie, że odprawił swą tancerkę, że zmuszony jest zaprowadzić najsurowszą oszczędność, żeby nie zachwiać swego kredytu, zanim nie ukończy, rozpoczętych spekulacji. Jam była nieubłagana, udawałam, że w nic nie wierzę, żeby przywieźć go do ostateczności i dowiedzieć się całej prawdy: pokazywał mi swe księgi, płakał wreszcie. Nigdy jeszcze nie widziałam człowieka w takim stanie. Stracił zupełnie głowę, mówił, że się zabije, bredził jak w gorączce, aż mnie litość wzięła.	Od tego zależy wszystko. I właśnie, nie chcąc sprawie nadawać niepotrzebnego rozgłosu przez wyznaczenie specjalnych rewidentów, zwróciłem się do pana. Spodziewam się, że jako wypróbowany przyjaciel firmy pan zechce ułatwić mi zadanie i wskaże kilka spraw, które mogą dać ową podstawę moralną.	A pan Wołodyjowski tam jest?	Czy masz pan jeszcze te papiery?	Czy pan jest tego pewien?	Cóżeś tak uciekał?	Mówże mi pan szczerze.	Powiedz pan, że jeśli pozwoli, jeszcze tego wieczora złożę jej moje uszanowanie.	Razem? Dla pana byłby to przymus, a dla mnie przykrość, a ponieważ ludzie chodzą do teatru, żeby się bawić, nie będę panu rozrywki swą osobą psuła.	Tak idźmy, jak Woroba szedł. Jak szedł od miasta, tak stanął najpierw twarzą do przodu szubienicy, jako my teraz stoimy.	Tak!	Tak, i dziesięcioma tysiącami języków!	To dobrze. Jak tylko przyjedzie, dajcie mi znać, nie traćmy czasu. Chciałabym zobaczyć się jeszcze z notariuszem i upewnić, że Valentine otrzyma po nas cały majątek.	Co znowu! Wiem, że ją pani posiada wybornie. Ale język francuski u nas w kraju to istna szarańcza, w wielu miejscach wypiera rodowity. Już nie mówię o powszechnie przyjętych adresach, nawet listach francuskich, ale niech pani zauważy, jakie ten język ma szerokie zastosowanie, i to przeważnie w dziedzinach, w których obracają się panie. Niezbyt to pochlebne dla Polek. Większe firmy sklepowe, przybytki mody, piszą rachunki i adresy tylko po francusku, na drzwiach umieszczają: „Entrée”Entrée (fr.) wreszcie wycedziła: „Vistule”. Po prostu nazwa Wisły nie mogła dziecku przejść przez gardło. Lucia była w ten sam sposób wychowana. Nigdzie pani tego nie zobaczy za granicą, tam każdy szanuje swój rodzinny język i ceni go. Francuz nie napisze na sklepie ani na etykiecie po polsku, choćby większość jego odbiorców była Polakami. Nie przeczę, że francuszczyzna jest nieodzowna, jak i inne języki europejskie, ale nie trzeba stosować ich w kraju na każdym kroku. One mają wszechświatowy byt zapewniony, nasz tylko u nas, i jeszcze go wypędzamy. Jaki to wstyd! Śmieją się z nas obcokrajowcy, bo oni podobnego grzechu nie znają i tej dzikiej mody dawania pierwszeństwa obcym. To wyłącznie nasza cecha.	Czy to mi przyrzekałeś, Lucjanie? Nie obciążaj tak słodkiej teraźniejszości zgryzotą, która później zatrułaby mi życie. Nie psuj przyszłości i, powtarzam to z dumą, nie psuj teraźniejszości! Czy nie posiadasz całego mego serca? Czegóż ci trzeba? Czyżby twoja miłość dała się powodować zmysłom, podczas gdy najpiękniejszym przywilejem kochanej kobiety jest nakazać im milczenie? Za kogo mnie bierzesz? Czy już nie jestem twoją Beatrycze? Jeżeli nie jestem dla ciebie czymś więcej niż kobietą, jestem mniej niż kobietą!	Ach, doprawdy? Dla mnie? Wytłumacz się jaśniej, mój ty panie prawniku, to może być ciekawe.	Hm! Swalgon! jużci musi to być, kiedy mówicie, żeście nim, ale odzieży Swalgona nie widzę na was, ani pasa, ani...	Rozumie się, od kobiety list... Czort z tymi babami!... nie wejdzie do pokoju, a poznasz, że jest... Nosem poznasz. Raz mnie jeden batiuszkabatiuszka (ros.)	To trzeba je było na miejscu zbyć. Ot, i na Podlasiu stoją podobno te chorągwie, które się przeciw hetmanowi zbuntowały, a które pewnie nie mają koni do zbytku?	A cóż z nim robić, jeśli jest taki jak moja miła żoneczka? Mamże ją kochać? Jakim sposobem? Gdyby pani znała te sprawy... Ale pani ich znać nie może i nie powinna.	Ale nic! nic niéma! to ci się przywidziało	Czy się one dobrze bawiły?	Król jest najlepszych nadziei Biada tylko, że mu od siodła wrzód na nodze nabrał, bo na koń ciężko wsiąść będzie, przy Bożej pomocy jednak, zważać na to nie myśli.	Nie gadaj! Ja się znam na dzwonku!	Nie użyłaby, jak wiele kobiet, które się przyjmuje w towarzystwie, słowa „piłować”, albo „gwizdać na coś”.	Niezupełnie dobrze całość kombinuję, ale mam wrażenie, że unicestwiłeś jakiś zamiar wrogi. To mi wystarcza.	Gdyby mi się nie chciało płakać, śmiałabym się z téj oszalałéj awanturnicy	Przeszło miesiąc. Wybierałam się dawno do pani, ale mąż ma tyle roboty, a potem, zanim się do tego nowego życia nieco przyzwyczaiłam...	Wydaje pani piękne bale, bawiliby się na nich, ale nabraliby może narowów rozrzutności. Bądź co bądź, ojciec mógłby ich pani przysłać raz albo dwa razy w ciągu zimy.	No, więc cóż mamy robić? Nie pozwolę, aby które z nas tam zeszło. Mogą tam być studnie, węże, możemy wpaść i nie wydostać się więcej, nogi złamać. A zresztą tam pewnie nie ma czym oddychać!	A co nie mam krzyczeć, kiedy mi dziecko zabili.	A! co to takiego?	Ale Maksymilian przecież nie jedzie do Rzymu?	Był, kto żyw: i Hanka nawet, choć jej matka nie puszczała, i Sawgard z parobkami, i chłopi ze Skomontów. Było komu ratować, i woda o krok, cóż, kiedy zbrodniarz podpalił w czterech miejscach, a tu co? słoma i smolne drzewo! Cztery godziny czasu i po wszystkiem!	Choć ta i w starym wieku o męża łacno zwłaszcza gdy się jest infantkąinfantka (z hiszp.)	Co tam u Pławickich? Nie byłem dotąd u nich, a tęskno mi do mojej złotej Maryni...	Co to takiego Hundsfeld?	Dla Boga! Uważaliście waćpaństwo, jak to mu zęby błyskały, zupełnie jak staremu Tuhaj-bejowi, gdy był w gniewie! Po tym jednym bym go poznał, bom też starego Tuhaj-beja często widywał.	Dziękuję ci. Z początku będzie trochę rwetesu, ale potem sama Kazia będzie rada jak najmniej bywać, więc będziesz swobodny. W wielu razach ja cię wyręczę. Nie pojechałbyś z nami do cyrku?	I ten wasz król to także farmazon dajcież mi z nim pokój.	Jak to! Nawet ogłoszenia?	Jestem związany przysięgą zakonną Nie znałem krzyżackiego zakonu, nie znałem polskiego narodu...	Nic, tylko taki morał, że szarpać o byle co nie mamy potrzeby! A on tu nie jedno jeszcze spłatał w tym rodzaju.	O, jak matkę kocham. A nie mogłeś więcej wziąć?	Ona mi powiedziała, że tylko coś powie pewnej pani.	Peggotty już się uspokoiła nieco	Pepa cicho, żebym ja ci nie powiedział, czem ty jesteś!	To jest podkopywanie naszego przemysłu	To widać nowy sposób wojowania!	To ślicznie!	Więc djament pozostaje przy mnie?	Więc nie powiesz?	Żeby się składała w równej ilości: z żądzy i czci!	A czemu?	A! panna Anna już wstała?	Alboż kiedy było lepiéj?	Chłopy rezunyrezun (z ukr.)	Co on dzisiaj wziął na wypytywanie?...	Co?	Czasem, piosenki, wiersz, dla rozweselenia rodzeństwa, wcale nieuczenie.	Czy on komponował balety?	Czy zapłaci?	Dlaczego?	Dlaczego? Czy dlatego, że ma na rudo zrobione włosy?	Dokąd? zapytał Dobek...	Franciszek Merelli umarł!	Gadałeś i jegomość w młodszym wieku.	Honorowy	I ma ją dotąd! wykrzyknął Borkowicz.	Jeszcze wcześnie.	Jezus Maryja! Co ja tu znalazłam!	Kara, Ksiądz, Przemoc, Własność, Konflikt	Kto was prześladuje!	Michał Wołodyjowski, pułkownik dragoński wojewody wileńskiego.	O, bardzo prostym sposobem. Wynająłem trzy ostatnie okna w pałacu Rospolich; jeżeli otrzymam ułaskawienie, dwa narożne okna każę wybić żółtym adamaszkiem, a środkowe białym, z naszytym czerwonym krzyżem.	Opat dał mi pozwoleństwopozwoleństwo (daw.)	Owszem, mogą.	Panie Oliwierze!	Powiesz, żeś po ludziach słyszał, iż wieści chodzą po krzyżackich zamkach, jakoby gdzieś porwane chłopię wyhodowali i żyje.	Prawda.	Prawiła o zemście za zawód w miłości, ale równocześnie dowiodło badanie, że na kilka godzin przed katastrofą na własne żądanie wyszła za tancmistrza i że otrzymała jako ślubne wiano od obu wspólników po pół miliona złotych pesedów. Jest w poważnym stanie, a Podrygałow zapewnia solennie, że tę przemianę dziewiczego łona on spowodował na miesiąc przed ślubem dzięki przechytrym figlom erotycznym. Poza tym zdołałem ustalić przez świadków, że rzeczywiście kolekcjoner pragnął pojąć za żonę piękną baletnicę, ku czemu wszystko jak najgorliwiej już przysposobił. Gdzież powód zemsty?	Przepraszam. Czy przeszkadzam?	Razemeśmy do szkół...	Tom każdemu z osobna pomacał żebra i poniechałyponiechać	Trzech rad twoich Cyprianie jesteś chory	W teatrze!	W tej chwili każę zrobić.	W więzieniu.	Więc dalej o Barskim Kiedy już naganka miała ruszyć, hrabia zeszedł z przeznaczonego miejsca na drugie, bo uznał je za lepsze	Więc ta fotografia była paszportem, talizmanem, dzięki któremu pozyskano zaufanie mego ojca.
Jakże nie Kozak? Oczywiście Kozak, my wszyscy z Kozaków i Kozacy; każdy Bedryszko Kozak! Ale jaki był Kozak! Takiego drugiego nie ma w SiczySicz Zaporoska kraina w dolnym biegu Dniepru, poniżej porohów, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich.! On jeszcze hetmana KosińskiegoKrzysztof Kosiński herbu Rawicz (1545–1593) hetman Kozaków Zaporoskich w latach 1619–1621. W czasie wojny z Turcją został przez Kozaków pozbawiony władzy na rzecz Sahajdacznego i stracony pod Chocimiem. wojował, z ŁobodąGrzegorz Łoboda (ukr. Григорій Лобода; zm. 1596) ataman kozacki, przywódca powstania przeciwko Rzeczypospolitej 1595–1596, pokonany przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego i ścięty. i z Sahajdacznymi! On był prawą ręką Sahajdacznego KonaszewiczaPetro Konaszewicz-Sahajdaczny herbu Pobóg (ukr. Петро Конашевич-Сагайдачний; 1570–1622) miasto portowe w Turcji, ok. 650 km na wsch. od Stambułu. złupił i ArchiokęArchioka miasto portowe, dziś na terenie Ukrainy; założone w starożytności jako kolonia Miletu; w XV-XVIII w. bywało pod panowaniem polskim i tatarskim.; z Konaszewiczem Warnę spaliłz Konaszewiczem Warnę spalił niedawno, ledwie dwa roki temu! Z Lachami chodził na Turków; hetman Żółkiewski go znał i hetman Chodkiewicz; pan Koniecpolski prawie go za brata i towarzysza miał, tak jego lubił. Ale nie ten wasz Koniecpolski, pan Samuel, tylko ten drugi, p. StanisławStanisław Koniecpolski herbu Pobóg (1591–1646) dobry. pan i rycerska krew, co go Turcy pod Cecorą w jasyr wzięli! I to całe nieszczęście, że go wzięli! Pan Stanisław Koniecpolski byłby ojca mojego od Turków pewno wykupił; pan to praworny, hojny i sam żołnierz wielki; ale cóż, sam on teraz w nieszczęściu; kto wie, czy jeszcze żyje, może go już Turcy w Czarnej Wieży udusili, może na haku wisi, jak kniaź DymitrDymitr Wiśniowiecki Bajda (zm. 1563)	A ja nie, bo mogłabym zobaczyć coś smutnego, a teraz wszyscy tak radośnie wyglądają, że nie przypuszczam, żeby im było o wiele lepiej.	Czy widzi pani? Jaś z żoną już się sprzeczają u drzwiczek powozu.	Cóż, wtedy, proszę pana... trudno mi to powiedzieć... ale kiedy już przywykłem do nieszczęścia, trzeba się oswajać i z hańbą... wtedy... tak! Chyba będę musiał zawiesić wypłaty.	Nic prostszego. Trzeba panu wiedzieć, że w niektórych chorobach trucizny są lekarstwami i właśnie do tych chorób należy paraliż. Wypróbowawszy wszystkie środki, aby przywrócić władzę nad ciałem i mowę panu Noirtier, postanowiłem trzy miesiące temu uciec się do ostatniego środka: od trzech miesięcy daję mu brucynę; ostatnim razem zapisałem mu dawkę sześciu centygramów; tych sześć centygramów, które nie działają na sparaliżowane członki pana Noirtier (zresztą przyzwyczaił się już do takich dawek, bo poprzednie dawki były stopniowo zwiększane)	Nie przeszkadzaj mi. Widzisz, że wszystko tak urządziłam, żeby twój portret nie był skończony i żebyś mógł przyjechać do Przytułowa. Potem przyjedzie tam Stefcia Ratkowska, krewna daleka Józia. Rozumiesz? Musisz udawać, że ci się podoba, a ja w Józia wmówię, co chcę. W ten sposób będziesz mógł zostać w Przytułowie. Do panny Ratkowskiej już pisałam. Jest nieładna, ale miła.	Tak, nie może się pan ruszyć z domu. Więc dobrze, ja się podejmuję jechać do Paryża (zwróci mi pan koszty podróży, to drobiazg). Pójdę do wierzycieli, pogadam z nimi, ułożę się i wszystko się załatwi kosztem nadwyżki, którą pan dołoży do aktów likwidacji, aby wejść w prawa wierzycieli.	„Na pewno. Już jest poskromiony. No dalej, przetnij mu więzy	A! niech się JW. pani zmiłuje, nic jej o tem nie wspomina; mąż stara się przed nią udawać, że to omyłka, że to fałsz.	A, Natan umaczał palce w tej sztuce! Nie dziwi mnie już jego obecność.	Alanie posłuchaj, co ja o tym sądzę. W Appinie czeka nas śmierć niechybna; nie mamy nazbyt wiele pieniędzy ni jadła; im dłużej będą nas szukali, tym bliżej będą naszego tropu. Wszystko to pachnie zgubą. Przeto daję ci słowo, że pójdę przed siebie, póki nam tchu stanie.	Bogowie zlitowali się... Myślałem, że już przegramy... Nędzny jest los wodza, który nie wydobywając miecza, a nawet nic nie widząc, musi odpowiadać za wszystko...	Co pani każe	Czegoś podobnego dziś już nie ma	Dziś musisz pozostać w Pałacu Sprawiedliwości aż do wieczora; być może kto inny prócz mnie będzie cię badać. Mów tak, jak tu do mnie mówiłeś, ale o liście nie wspominaj ani słowa.	Jeśli prędko zamrzecie, to po waszej śmierci, ale wprzódwprzód, wprzódy (daw.) (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii). obiecała, że tam pas rycerski od księcia dostanę. Inaczej nie chciałby się ze mną Lichtenstein potykać.	Już ja ją przezpiecznie odeślę albo i sama odwiozę prędzej zaś sama odwiozę, bo raz w życiu chciałabym widzieć całe owo straszne pogranicze, o którym się tyle od małości nasłuchałam. Na wiosnę, gdy się szlaki zaczernią od czambułów, mąż mi nie pozwoli, ale teraz, jeśli Ewka tu zostanie, będę miała dobry pozór. Za jakie dwie niedziele zacznę się napierać, a za trzy pewnikiem pozwoleństwo otrzymam.	Już się zastanowiłam. Będzie spała w łóżku Mendele.	Już wszystko skończone	Nie będę skrywać przed panem, kochany panie Copperfield że miałam przez czas długi na oku interes browarniany. Zwróćcie uwagę, proszę, na Barclay’a i PerkinsaBarclay Perkins and Co do końca XIX w. jeden z największych browarów świata; założony ok. 1666 r. jako Black Eagle Brewery, usytuowany w pobliżu Brick Lane we wschodnim Londynie; w XVIII w. pod zarządem Benjamina Trumana browar zyskał w krótkim czasie wiodącą pozycję w Londynie, co było związane także ze wzrostem zapotrzebowania na porter; rozwój browaru kontynuował Sampson Hanbury, który w ciągu 20 lat (1800–1820) podwoił produkcję dzięki zastosowaniu maszyny parowej, w 1808 r. do spółki dołączył jego siostrzeniec Thomas Fowell Buxton, zajmując się księgowością i reorganizacją firmy w celu zwiększenia jej wydajności.! Na podobnej to tylko skali zdolności męża mego znaleźć mogą odpowiednie sobie ujście i tu mąż mój dokonać zdoła cudów. Cóż! Firmy te nie raczą nawet odpowiadać na listy i propozycje mego męża! Czy można sobie wyobrazić coś podobnego! Prezencja mego męża...	Niech nam pan przedstawi swoje argumenty, panie Bergeret Ja jestem za zniesieniem kary śmierci dla przestępców zwykłych, a za przywróceniem jej w sprawach politycznych.	Och! to nie o moc chodzi ja chcę tylko użyć daru Cypriana. ty musiałaś przyjść, musiałaś mię tak objąć wskrzeszającym uściskiem, tak przytulić do łona swojego	Okrutnie tam wszyscy tęsknią za jegomością!	Powiem prawdę, jak na sądzie Ozyrysa. Było to wieczorem tego dnia, kiedy Nil miał zacząć przybór. Moja żona mówi do mnie: „Chodź, ojcze, pójdziemy na górę, skąd prędzej można zobaczyć sygnał w Memfisie.” Więc poszliśmy na górę, skąd łatwiej można zobaczyć sygnał w Memfisie. Wtedy do mojej żony zbliżył się jakiś żołnierz i mówi: „Pójdź ze mną w ten ogród, to znajdziemy winogron albo i co jeszcze.” Więc moja żona poszła w ogród z owym żołnierzem, a ja wpadłem w wielki gniew i zaglądałem do nich przez mur. Czy jednak rzucali kamienie do domu księcia, powiedzieć nie mogę, gdyż z powodu drzew i ciemności nic nie widziałem.	Przez czas pewien w Nicei, a gdy tu będzie zbyt gorąco, wtedy na przykład w Montreux, gdzieś w górach Szwajcarii... Pani napisze do mnie do Zgliszcz, dając mi znać. Bez adresu nie mógłbym skierować Niepołomskiego	Przykro mi bardzo mówić o tych rzeczach, zwłaszcza wobec was, panie, którzy jesteście tak blisko z nim spokrewnieni. Wybaczcie mi, jeśli was w czym dotknę, ale czy nie wydaje wam się osobliwe, że obłęd ten tak zupełnie zmienił jego ruchy i zachowanie?	Tak jest, ja pójdę	Zacznijmy od jego ojca Edmund tyle mi mówił o nim, tak głęboko go kochał...	Zmienię adres. Już bym go teraz wysłać takiego nie mogła.	A ja się cieszę, bo czuję, że będziesz szczęśliwa.	A jakież oddasz tym korzyści, jakie osiągniesz zaszczyty, Gösto?	A o cóż chodzi?	A! mój Brühlu kochany ja go znam, jak wy, a może lepiéj, bo się przedemną nie maskuje, znam go, gdy był z królem w Wiedniu.	Ale należy go odróżnić od mojego brata.	Ależ bynajmniej, co znowu	Ależ przecież fakty są faktami.	Bardzo pijany?	Bo chorego opataopat opieka. nie miał. Bała się przy tym Cztana i Wilka, a ja sam jej rzekłem, że przezpieczniejprzezpiecznie (daw.)	Bo to z tego będą ludzkie gadania, bajeczne	Bo widać tędy nie pojechał, jeno do Gotteswerder albo ku Ragnecie	Bodaj was zabito! A król Łokietek ile to razy musiał z kraju   uchodzić, a przecie wrócił, bo go naród nie odstąpił, gdyż bojaźń boża jeszcze w sercach była! Nie Jan Kazimierz zbiegł, jeno przedawczykowie od niego odbiegli i teraz go kąsają, by własne winy przed Bogiem i ludźmi koloryzować!	Bracie zaprzęgaj muły i jedź sobie z Bogiem, a ty, Sancho, daj dwie sztuki złota tym ludziom za to, że dla mojej miłości w drodze się zatrzymali.	Chyba ja w pułku jednego kamrata nie mam, jeśli ty dzisiejszego wieczora doczekasz...	Cicho bądź	Co nie mam znać? Ładna dziewucha, pójdzie, do „panów”.	Co?...	Czy byłeś w Be... w Anglii?	Czy cię kruki posieką! A wiesz ty, że to myśl wcale niegłupia! Wspaniałato musi być w kruczym żołądku trumna,	Czy pan ich nie doznał?	Diabli się żenią	Dla pana nie wiozę nic od księżnej, bo nie wiedziałam, że go tu zastanę.	Dopiero za dwa, trzy lata, w każdym razie nie prędzej, aż skończę siedemnaście lat.	Dziękuję z serca bo mi okrutnie pociechy potrzeba.	Gdzieżby był, jak nie na hulance w mieście? Kto tam zważa na szczura w żabim bajorze? Idź stąd. To nie nasz człowiek.	I oto czemu pańska córka jest niemaoto czemu pańska córka jest niema rzekł Rafael z uśmiechem, pociągając Horacego do gabinetu, aby mu wręczyć honorarium za tę bezużyteczną konsultację.	I wiem dlaczego. Bo król szwedzki woli za mną pod Zamość walić niż jego po Powiślu szukać. Przywódca, Szlachcic, Żołnierz, GrzecznośćNie neguję ja Czarnieckiemu, że dobry żołnierz, ale kiedy pocznie brodę kręcić, a swym żbiczym wzrokiem patrzyć, tedy towarzyszowi spod najgórniejszej chorągwi wydaje się, że jest dragonem... Nic on na godność nie uważa, czego i samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za to tylko, że z podjazdem nie dotarł tam, gdzie miał rozkaz. Ze szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku... Powiesz mu: „Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź”, rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy, to ci dalej pójdzie niż dragon, który dla lafylafa (daw.)	I związali, ale porwał ci je kiej te nicie nadgniłe, aż się przelękły wszystkie, bo wydał się, jakby mu dur do łba przystąpił albo i zły opętał, a on stanął przed nimi, a w oczy im rzekł:	Istotnie, byłoby to lepiej	Jak wolisz, Michałku!	Jakie nasze zapomnienie? A po cóż w ogóle mamy o nim pamiętać?	Kapitanie jeszcze u nas nie byli sekundanci Drake’a. To też choć pod każdym względem masz pan racyją, przecież nie rozpaczam jeszcze.	Leciałem dzień i noc, a tu chcieli mnie wziąć na gałąź. Niech ta, ale pierw muszę wypowiedzieć to, z czym przyszedłem, choćby samemu królowi.	My są strzelcy z pierwszego legionu generała Kniaziewicza. Dwie nas kompanie drugiego batalionu pod szefem Forestier.	Mówią, że wasza dostojność odwiedzasz w nocy tę Fenicjankę...	Mówiąc to, Alan oparł dłonie na kolanach i wpatrywał się w dzierżawcę, mając na ustach ten uśmiech, a w oczach te drgające połyski, które nieprzyjaciołom wróżyły nieszczęście.	Na cholerę?	Nie mówił też panu Osnowski, czy panna Ratkowska jedzie z nimi, czy też zostaje w Przytułowie?	Nie wsadzą, nie wsadzą!... A jakby i wsadzili, to co? Korona mi z głowy nie spadnie.	Niech Bóg broni pokażę ci kiedyś, kiedy będziesz spokojniejszy.	Nikogo!	No, to przynajmniej pociecha. A ten poczciwy ksiądz Maciej, jak się miewa, czy nadal taki raźny i uśmiechnięty?	O Jezu... jakoż inaczej mam gadać? Dydy a. ady (daw.) unosić się, latać. nad Panem Jezusem malućkimmalućki (gw.)	Obadwa	Ot i kieliszek wódki wypijecie u nas	Otóż to... ten młody, to technik... tylko co technologję skończył, co tu robić, u ojca czasowo bawi. Do Stefka przyjechał, bieduje. Ojciec stary, matka dogorywająca, bracia niedorośli, wszystko to bez niego, co tu robić, jak pod dziurawym dachem zostanie. „Chciałbym tu gdzieś blizko choć czarny chleb jeść”... co tu robić. Stefek mu doradził ten młyn Oławickiego. Wielki, piękny, źle prowadzony, technik zrobiłby z niego cacko... Podobał mu się ten projekt, cóż, kiedy, co tu robić, niczego dobić się nie można...	Pistonpiston zawołano wkoło z uczuciem niezmiernej ulgi. Wentzel ocknął się z zadumy.	Podróż	Postaram się nie myśleć, Doady. Wiesz, szczęśliwa jestem, że mój chłopiec czuje się tam samotny wobec opustoszałego miejsca swej dziecinnej żony.	Powiadasz pan, że prokuratorowa brzydka jest i stara?	Pozwoli doktór, że siądziemy	Przychodzi pan odkupić moje prawa...	Puścił pan węgiel?	Rachunki widziałem, sądząc, że masz na ich pokrycie.	Raczej popełnisz.	Raniutko.	Teraz znowu! Niechże pan słucha!	To niemożliwe zapytaj go sam...	To samo dostaniemy gdzie indziej.	Toujours le même! Od sześciu lat po całych tygodniach załatwia interesa i nigdy ich skończyć nie może. A ja chora, Józio chory, gospodarstwo upada, jacyś nieznani ludzie oglądają majątek, nie wiem po co? O, ja nieszczęśliwa! łez mi wkrótce nie stanie... Joseph, mon enfant, veux-tu dormir?	Uciekać, powiadam! O mur głowę rozwalić... w ziemię się zapaść... wstydem spłonąć!	Uważaj, Trzewik (Murka przezywano Trzewikiem od czasu, gdy mu buty w nocy skradziono, a on skarżył się, że zginęły mu trzewiki). Uważaj. Trzewik. Dla ciebie ja mam fajną robotę, bo ty, jako jenteligent, z babamy sobie poradzisz. Sam takie ecie-mecie wykombinowałem i swojem fachem z tobą się podzielę.	Warto by przed teatrem.	Wesoła praca.	Wszystko, co mówi wasza wielmożność, jest prawdą, lecz poszło całkiem inaczej, niż myślicie.	Właśnie. Czy nie zmiarkowałaś, że kobiety, któremi się właściwie w głębi duszy poniewiera, nie obdarza mężczyzna kwiatami, choćby nawet była jego kochanką.	Z moją siostrą raczycie, miłościwy królu?	Za wysoko chcesz mnie, ojcze, poprowadzić.	Za własne grzechy?	Zawzięty Niemczyk!	Znakomity panie Vautrin dlaczego mówisz pan zimnowrama? To omyłka, należy mówić zimnorama.
Sądzę że przynajmniej dla pani, panno Klaro, to, co powiedziałam, nie jest niespodzianką? Wszakże od kilku miesięcy rozmawiałyśmy o tych sprawach.	Nie śmiałam tych pań zapraszać... Nie myślałam, że chciałyby się fatygować, tym więcej że... (tu Madzia zniżyła głos) oni przecież chodzili do pani podsędkowej i nawet fortepianu im odmówiła...	Dlaczego właśnie do pani Bogny?	Nie, daruje mi pani... Potrzebuję się przejść... Jestem tak zdenerwowany	Panie dzisiaj ci szarzy ludzie zanadto uświadamiają sobie życie na samym już wstępie. Znają nie tylko maksimum tego, co osiągnąć mogą, ale i to całe morze małych fałszów, lichych komedii, mizer­nych podstępów, aprobowanych podłości, jakie przepłynąć muszą. Cel ich niezbyt pociąga, a droga nazbyt odraża. I to jest tragedią szarych ludzi.	Kto ją pani opowiedział?	Panna Felicja ma przyjemność w zbieraniu rydzów, ja wolę słuchać wykładu pani o lesie.	Racz mi pani przebaczyć.	Otóż, widzi pani tak wynagradza się praca kobiet w naszej epoce. Mamy za nią ledwo skromny byt, nie wolno nam marzyć o robieniu majątku, a pod żadnym pozorem nie możemy mieć dzieci, bo... któż je wykarmi i kto je wychowa?...	Tak jeżeli gra nie zabierze mu zbyt wielu słuchaczy. Pan wiesz, że tu grają w kajucie na przodzie okrętu. Jest tam pewien Anglik twarzy brzydkiej i odrażającej: on to zdaje się przewodzi w gronie tych graczów. Jest to zły człowiek, opinii szkaradnej. Czy go Pan zauważyłeś?	Jak się to stało, mój drogi panie ha! po prostu na mocy tego prawa ekonomicznego o łączności między potrzebami, jakie sobie tworzymy, a sposobami zadawalniania tychże. Wszystko na tém polega. Ludy, które niewiele pragną, niewiele téż i mają. Kiedym przybył do miasteczka, liczyło ono sto trzydzieści rodzin, a w dolinie było ich około dwustu. Władze tutejsze, zgodnie z ogólną nędzą, składały się z mera, który nie umiał pisać, pomocnika daleko od gminy mieszkającego i z sędziego pokoju; ale ten wiedział tylko o pensyi, jaką pobierał, zdając całe urzędowanie na pisarza, który prawie nie pojmował, co robi. Po śmierci dawnego proboszcza miejsce jego zajął wikary, człowiek bez żadnego wykształcenia. Tacy-to ludzie rządzili tym kantonem i stanowili jego inteligencyą. Na łonie téj pięknéj natury, mieszkańcy tutejsi gnuśnieli w brudzie i błocie, żywiąc się kartoflami i mleczywem; jedynym przemysłem, jakim się trudnili i jaką-taką pieniężną korzyść zeń ciągnęli, było wyrabianie serów, które do Grenobli i po okolicy w małych koszykach roznosili. Najbogatsi lub najmniéj leniwi sieli grykę, czasem owies i jęczmień na użytek miasteczka, ale zboża nie uprawiali wcale. Mer tylko posiadał tartak i skupywał za nizką cenę drzewo, by je potém częściowo sprzedawać. Z powodu zupełnego braku dróg, musiał każdy kloc zosobna podczas lata przewozić, a raczéj przeciągać z wielkim trudem za pomocą łańcucha przywiązanego do uzdzienicy koni, a zakończonego hakiem żelaznym, który się w drzewo wbijał. Chcąc się dostać do Grenobli konno, albo pieszo, należało przejść całą górę; bo dolina zgoła dostępną nie była. Cała ta przestrzeń od pierwszéj wioski kantonu aż dotąd, którą teraz tak porządny gościniec, jakim pan zapewne przybyłeś, przerzyna, była podówczas jedną wielką kałużą. Żaden wypadek polityczny, żadna rewolucya nie przeniknęła w ten niedostępny, całkiem po-za obrębem społecznego ruchu leżący, zakątek ziemi. Imię Napoleona tylko znane tu jest i powtarzane z czcią niemal religijną, dzięki kilku starym żołnierzom, którzy powrócili pod rodzinne strzechy i wieczorami opowiadają tym prostaczkom niestworzone dziwy o wielkim cesarzu i jego wojskach. Powrót ten jest zresztą niewytłómaczoném zjawiskiem. Przed mojém przybyciem młodzież tutejsza raz zaciągnięta w szeregi nie opuszczała ich więcéj, a fakt ten świadczy aż nadto o niedostatku i nędzy téj okolicy, bym je panu jeszcze opisywał. W takim-to stanie objąłem zarząd tego kantonu, do którego po-za górami należy kilka jeszcze gmin dobrze urządzonych, dość szczęśliwych, zamożnych niemal. Nie wspomnę panu nawet o domkach miasteczka, istnych chlewach, w których bydlęta i ludzie mieścili się razem. Wracając z la Grande-Chartreuse, przejeżdżałem tędy. Nie znalazłszy żadnéj oberży, byłem zmuszony zanocować u wikarego, który mieszkał czasowo w tym domu, wystawionym podówczas na sprzedaż. Od słowa do słowa, dowiedziałem się o opłakanym stanie téj miejscowości, któréj piękny klimat, wyborne grunta i naturalne produkty w podziw mnie wprawiły. Widzisz pan, ja-m wtedy usiłował stworzyć sobie inne życie, niż to, które dotychczas wiodłem i które mnie zgnębiło. I do serca zakołatała mi wtedy jedna z tych myśli, które Bóg ludziom nieraz zsyła, by im znoszenie nieszczęść łatwiejszém uczynić. Postanowiłem zająć się tym krajem, jak nauczyciel wychowaniem dziecka. Ale nie bierz pan tego za jakąś wspaniałomyślność z mojéj strony; nie, to był po prostu mój własny interes; potrzebowałem zajęcia, rozerwania myśli; chciałem resztę dni moich na spełnienie jakiegoś trudnego przedsięwzięcia poświęcić. Podnieść, oświecić, umoralnić ten kraj, który natura tak wzbogacała, a człowiek tak ubożył: to miało być zadaniem mego życia; a trudności, jakie w dojściu do zamierzonego celu widziałem, zamiast odstraszać, zachęcały mnie owszem. Kupiwszy dość tanio dom po proboszczu i obszerne a odłogiem leżące grunta, poświęciłem się obowiązkom lekarza wiejskiego, temu najostatniejszemu z powołań, o jakich człowiek w planach swojéj przyszłości marzy. Pragnąłem stać się przyjacielem biednych, nie spodziewając się za to najmniejszéj nagrody. O! bom ja się w żadne złudzenia nie bawił! ani co do charakteru tutejszych wieśniaków, ani co do przeszkód, jakie musi zwalczać każdy, kto ludzi i rzeczy chce poprawiać. Nie idealizowałem sobie moich biedaków, ale przyjąłem ich takiemi, jakiemi byli, to jest widziałem w nich ludzi, nie zupełnie dobrych, ani téż zupełnie złych, którym ciągła, ciężka praca nie dozwalała oddawać się uczuciom, ale którzy pomimo to, czasem, bardzo żywo i głęboko czuć byli w stanie. Wreszcie, pojmowałem nadewszystko to, że tylko dotykalnemi dowodami oddziałać na nich mogę. Wszyscy wieśniacy są synami świętego Tomasza, niewiernego apostoła; zawsze im czynów na poparcie słów potrzeba.	Tak jest, panie dyrektorze, chociaż właściwie nie wiem, czy pan dyrektor zechce...	Ubodzyśmy ludzie, dodał Kasper, dachu nie poskąpim, a zresztą spuszczamy się na wspaniałomyślność pańską! I schylił się do kolan podczaszyca.	Zrobić ohydę z twojego portretu! Ależ w takim razie to nie portret, to kłamstwo: ja, która ledwie umiem trzymać pędzel w ręce, mam wrażenie, że gdybym cię malowała, po prostu oddając to, co widzę, zrobiłabym arcydzieło	A co do dziewki córki rodzonej więcej bym nie miłował, niźli ją miłuję. Za jej to przyczyną przyszedłem do zdrowia i tego jej do śmierci nie zapomnę.	Dlaczego ty zawsze mówisz: moje dziecko? Czy ja do siebie ani trochę nie należę, tylko do ciebie?	Dlaczegoby nie? Pan de PeyronnetPeyronnet, Pierre Denis de (1778–1854) odparł Petit-Claud, który jeszcze nie całkiem wyzbył się swego liberalizmu.	Pan pierwszy się do mnie odezwał Pan znał moje nazwisko. Gdzie panowie słyszeli o mnie	A naukowo pracuje pan z zamiłowania?	Ależ to nie jest odpowiedź.	Ależ, Marychno, to nie dotyczy ciebie!	Biedactwo drogie Pan Bógby dał, żeby jej przynajmniej pomógł ten Reichenhall!	Co tu począć z tą dziewczyną? Ona się nigdy nie zechce zachować, jak przystoi panience	Czy zepsute armaty i karabiny prędko można doprowadzić do porządku?	Cóż, czy trafiono panu do gustu?	Fakt, który się zdarzył dzisiaj, nie jest że ważną poszlaką?	Horna nie było jeszcze?	I modlisz się, jak sądzę, codziennie, prosząc, by wszystko się zmieniło na dobre i byś była wesoła?	I nic nie będziesz odkładał na przyszłość?	Jezus Maria! Ja sam za nim nie pójdę!	Kiedy tak, to co innego. Ale po co wam do onych miast jechać? Możecie i w Szczuczynie koni zbyć, bo nam siłasiła (daw.) brakuje., a te, cośmy w Pilwiszkach zagarnęli, na nic, bo wszystko odsednione.	Kobiety z mojem usposobieniem nie płaczą nigdy.	Moi ludzie! widzi mi się, że Józef nie mają racji...	Nic, oprócz trochę grzeczności, rzekł Dobek. Dawno ten koń do pana należy?	Nie możemy wyjechać, nie pożegnawszy Diska a w poniedziałek jest dzień wspominek. Zostańmy przynajmniej na tej uroczystości.	Nie można Państwu nie grozi żadne niebezpieczeństwo, tylko faraonowi, a to jak grobla póty jest mocna, dopóki nie przeniknie jej choćby strumyk wody, tak Labirynt dopóty jest pełen, dopóki nie ruszymy z niego pierwszej sztaby złota. Po niej wszystko pójdzie...	Nie rozumiem z tego ani słowa	No, słowo honoru daję...	Ona! teraz ani chce patrzeć na mnie, bo się jej zdaje, że zostanie przy królu młodym. Później rozum mieć musi... nikt się jej lepszy nademnie nie trafi, to pewna.	Pierwsza moja wieczerza na lądzie, niech mnie diabli porwą, jeżeli nie będzie rumsztyk z cebulką... i pół kwarty gorzkiej	Proszę się nie martwić, będę musiał się tylko spakować.	Psy! psy bez serca! Nie chcę ich jałmużny! nie potrzebuję! Z głodu zdechnę, ty i ja, a ziarna tego przeklętego zboża nie ruszę!...	Tak, jeśli rzeczywiście wierzysz, że każdy pędzący życie na wsi jest nic nie wart.	Żebyś mógł jako polityczniepolitycznie (z łac.) skrypt dłużny, dokument wystawiony przez dłużnika, zawierający potwierdzenie zaciągniętego długu i zobowiązanie do jego zwrotu. ma.	A więc zejdźmy ku niemu, a jakkolwiek zwierz to potężny, jestem pewny, że kula mego sztucera powali go od razu.	A... przepraszam, bardzo przepraszam!	Ah! Światopełk ma butną Jaksów krew w sobie,	Albo też Kamilla de Bois-Tracy.	Byłeś z afiszem u dyrektora?	Bądź mężna, pomyśl, że za kwadrans będziesz wolna, pomyśl, że wszystko to dla niego robisz.	Co jednak?	Co przez to rozumiesz?	Czy dasz sobie rady z chorą matką na karku, jeszcze rok, dwa?	Członkowi Papuzińskiej odbieram głos	Cóż oni tam robią?	Daj na jedną, byle ze szczerą intencyą.	Dlaczegoś to zrobiła?	Dobrze	Dzieuchdzieucha (gw.)	Dziwne to wszystko, co mówisz.	Głupiś, Szmulku	Herbatki z araczkiem napijecie się, prawda?	Hm? odparł przedrzezniając Rupert.	Honor, Pieniądz	I podążasz za innymi białymi ludźmi?	Jak to! Luigi Vampa był w powozie rzymskich wieśniaczek?	Jak to, tutaj! Masz na myśli Pragę?	Jak to, wasza wysokość, alboż ta laska warta dziesięć sztuk złota?	Kazio, drzwi zamknąć!	Którego szczęście, zdaje się, zawisło od zbadania zielonego promienia...	Kuzynko, wstyd mi, że jestem głodny.	Lucy. Kocham cię!	Ludzie krześcjańskie, Polaki kochane, na wypominek ś. p. Jagny	Może z wilgoci. Czy ja wiem!	Na przykład?	O, wspaniały, o, mądry! O, dobrotliwy nasz panie! Dzięki ci!	Och! ubóstwiam go!	Od osoby?	Oj, szkodzi! A jakby się waszeci zachciało wyjść na burgemeistra, to wszystkie katoliki przypomną ci te ekscesaekscesa	Po co ten pośpiech? Czy oni oszaleli? Ja mogę zaczekać na jutrzejszy transport.	Po prostu kocha się w nim Domyślałem się tego. To źle, za wczesny wiek... i za marny przedmiot miłości... Ale może ci przykrość sprawiam?	Rozkaz panie komisarzu.	Sako vėl visi, kad aš labai prisirišau prie savo augintinio. Teisybė, mano kaltė, bet tai buvo vaikiščius...	Salcesony pożarte...	Sasi, panie generale.	Ta kobieta tu jest, i nieomieszka zabiegać pewnie... mówił sługa.	Tak! Jeden i drugi chce być pierwszym w całej dolinie. Przekonamy się teraz, który lepszy.	Tak.	Tak? Sądzi więc ksiądz proboszcz, że będę następnej zimy posyłał wątłe dziecko, bez względu na burzę i śnieg, o dwie godziny drogi, po to, by wracało samo o zmierzchu, kiedy dmie taki wicher, że nieraz silnemu mężczyźnie zagraża niebezpieczeństwo? Pamięta zapewne ksiądz proboszcz matkę Heidi, Adelajdę? Była także wątła, i w dodatku lunatyczka. Czyż ta dziewczynka ma skutkiem przemęczenia popaść w to samo? Ciekawym bardzo, kto mnie zmusi? Stanę przed każdym sądem, a zobaczymy, czy mnie któryś ukarze.	Tavo mamytė, turbūt, didelius katilus kaito, kad iš jūsų trobos tiek debesų išeina!	To są dobra książęce Jest pałac, pięćset miar ziemi, stu niewolników i paręset sztuk bydła. Wielki to majątek, lecz jeżeli sądzisz, że podoła mu twoja mądrość...	To znaczy, że jest jakiś dobry człowiek, który ma mnóstwo pieniędzy i szuka biednych, którym by mógł przyjść z pomocą, pożyczając pieniądze. Prawda, Dicku?	Toć wyleźże choć z tej dziury.	Umarł? Proszę! Wiele, wiele młodszy ode mnie. Musiałże przynajmniej nahulać się jeszcze za ostatniej wojny? Hę? Bitny to szlachcic był.	Z Krakowa. Ślub za jakimś tam indultemindult rodowód.. Chcesz, to ci przywiozę?	Zatem czterysta	Zbyt późno, niestety. Przed miesiącem. Gdyby...	Zgadza się.	Zupełnie jak gdyby skonał, gdy ja wyprawiałem cały ten hałas	Żałuję, że minęły.
I owszem, jeśli łaska. Tak mi się spodobał stary Sam, że spróbuję przeczytać drugi tom The Life of Samuel Johnson (Żywot Samuela Johnsona, 1791), słynna biografia brytyjskiego pisarza, napisana przez Jamesa Boswella., ponieważ jej zalecił to pełne życia dzieło.	Moja dobra kobieto! Nie wiesz, jak to daleko, jakie tam ciężkie życie.	Ze dwadzieścia firm diabli wezmą zaraz, a z ilu takie plajty wypuszczą krew, to się pokaże. W każdym razie Wolkman się chwieje. Grosman, zięć Grünspana oblicza się; Fryszman, mówią, że on tylko czekał takiej okazji i zaraz dzisiaj z wielkim pośpiechem położył się, bał się, żeby mu czasem nie przeszkodzili, potrzebuje zarobić, ma wypłacać posag zięciowi. Mówią, że i Trawiński latał dzisiaj po bankierach, coś z nim źle, pan go zna, panie Borowiecki.	Jak to! Zgodziliśmy się przecie wczoraj: daję trzysta franków; zdaje mi się, że to dużo, może za dużo.	Jest na to sposób, ściślej mówiąc, pan ma na to sposób.	Ach... odkryłeś pan to, widzę... podobnie jak złodzieja... na pierwszy rzut oka.	Wielka to pociecha dla nas obu że w naszym wieku wdzięki nasze nie narażą już nas pewno na podobny zarzut.	Widzisz w dzisiejszych czasach pustelnicy to już przeżytek, nie mają żadnego znaczenia. A piraci zawsze są szanowani. W dodatku taki pustelnik musi spać na najtwardszej ziemi, takiej, żeby go wszystkie kości bolały, chodzić w worku, posypywać głowę popiołem, stać na deszczu i...	A sam to się nie możesz ruszyć?... Ja mam chodzić?	Bo, słyszę, beczka już podzwaniać zaczyna, a mnie podobno i na gruncie jeszcze trzeba będzie oblewać to dziedzictwo.	I cóż z tego?... Zdaje ci się, że to taki rarytas?... A zresztą potem już nie miałem kontroli.	Jej książęca mość weszła już na salę?	O! o! albo to ja tu każdej bryłki ziemi nieznam, prędzej się ty potkniesz jak ja i nogi chwalić Boga, służą jeszcze.	Staremu Wiszowi by się to zdało i przystało.	To nic nie pomoże, przerwała Babetta.. ja muszę mieć świadków zaręczyn, bo ci nie wierzę... a teraz do interesu.. Wyjawiłam ci tajemnicę nie moją, odkradzioną od nieszczęśliwego dziewczęcia, któremu szczerze dobrze życzę... Dla niego ani towarzystwo przymusowe Georges’a, ani powietrze tutejsze niezdrowe... Trzeba ją wyprawić. Waćpan mi dopomożesz.	Choćby fortuna i urodzenie nie stawały na przeszkodzie, nie chciałbym ja waszej książęcej mości w drogę wejść i to mi tylko dziwno, że się jeszcze śmiałkowie tacy znajdują.	Bracia nie będziemy się spierali o słowo. Zdarzenia, o których padły tu pożałowania godne wyrazy, są tego rodzaju, że zasługują na zastanowienie, rozważanie, a nawet na uwagę. Ja nie przeczę, że uczestniczyłem w pobożnych zebraniach, na których spoczęła specjalna łaska boża. Mam nadzieję, że to nie jest w niezgodzie z karnością Wolnego Mularza.	A Bóg wie, może pod strażą nieboszczyków pieniądze chowa, lecz że je trzyma pod tym kluczem, to pewna... Ile razy ma co wypłacać, kupuje zboże albo smołę, zamyka się, odryglowuje słyszę drzwi żelazne, zapala latarkę i schodzi do skarbca. Ludzie to podpatrzyli i wiedzą o tem dobrze...	Ani to, szanowny panie. Pragnąłbym mówić z naczelnym redaktorem.	Chodź ze mną do Tourbillonki. Leczę ją.	Daj Boże Anusi. Lżejsze jej będzie sieroctwo, a potem starość	I wszystko to było bezskuteczne?	No, to z Bogiem!	Tak. Otóż w odpowiednim stosunku mieszam ją z terpentyną i pod niewielkim ciśnieniem poddaję hydrolizie.	Bardzo nieszczęśliwe zwierzę Schizofrenik to człowiek cierpiący na rozdwojenie osobowości, na rozszczepienie jaźnischizofrenik to człowiek cierpiący na rozszczepienie jaźni	Żadnym przypadkiem, najumyślniej w świecie, chciałam się przekonać, jak długo państwo czytać będziecie ów list podczaszynej. Ale widzę że pana zwiedli, próżnąś tylko warte odbył, bo i bez niego bezpiecznie by była do domu zajechać mogła, niktby karety nie napadł; nie zięb-że się pan na próżno, siadaj, ja cię odwiozę.	Amon to Herhor i Mefres... że oni nie zgodzą się, o tym wiem; ale też nie myślę dla uporu dwu ludzi poświęcać państwa.	Nic nie szkodzi. Słyszycie: odemknął okno i już jest w pokoju. Zdejmę buty i pójdę tam. A wy siedźcie cicho.	Nie śmiej się, bo wnet zbledniesz. Pan Sezofris jest pisarzem pana Chairesa, który nosi wachlarz nad najdostojniejszym nomarchą Memfisu... A mój ojciec widział go i padał przed nim na twarz.	Żegnam cię, poczciwy ptaszku Naucz mnie, jak mógłbym ci się odwdzięczyć za gościnność. Dziś wprawdzie jestem tylko małym owadkiem, ale mam nadzieję, że kiedyś pokuta moja skończy się i będę na powrót tym, czym byłem, a wtedy...	Właśnie, właśnie... Otóż czy go nie ma na widowni? Kaprała go tylko zna, ale już ucharakteryzowany. Samemu dyrektorowi zaś nie wypada...	A czy nie masz teraz u siebie herbaty, panno Zuzanno?	Cóżem miał gadać? Wżdy jasne jak słońce, że nas dwustu, a gości ani połowy przy stole, tedy łacno dwom, trzem, a nawet i czterem wymknąć się choćby na pół godziny.	Należy nam się od profesora objaśnienie Powiedział pan, że czucie, owo moje czucie, nie jest własnością organizmu materialnego. Więc... czegóż...	Naturalnie że wszystko pójdzie jak najlepiej. Pani Latter wybornie zrobiła wyjeżdżając na kilka dni... Uspokoi się i podpisze... podpisze...	Pan Głębocki nie jest mi wcale dobry. Po cóż próżne pytania?	Prawda, winienem panie! rzekł jęcząc Presler, tak jest! jam winien, ja, nie on	Schmuke mieszka na małej uliczce de Nevers, koło wybrzeża Gonti, nie zapomnij, idź sama do niego.	Stachu, wszak tego domu nie spalisz? Wszak mnie, którym ci ręce otworzył, jak krewny, nie zamordujesz? wszak mi dziecka nie uczynisz sierotą?	Ale można mu zazdrościć. On się w czepku rodził, zawsze i wszędzie odnajduje gwiazdy.	Ależ ja tego nie chciałem!...	Cha, cha! Jaki ty śmieszny! Na ziemi zostanę, bo do nieba wysoko!	Czy myśli tu nas trzymać cały rok.	Cóż oni znów mieszają za panią Hadot?	Ma pan jeszcze coś do mnie?	Mam jeszcze dziesięć, bo tu jest już jedenaście, a wszystkich było dwadzieścia jeden	Może u was w asystencji wojskowej do pojedynku stają u nas nie ma takiej mody.	Nie mogę.	Nie pańska sprawa. Piję mleko, bo mi smakuje. Baaabciuuu! Babciu!... Dajno im jeszcze agrestowego!	Nie wiemy	Nigdym go nie widziała. Widziałam tylko pomocników i Bena Weatherstaffa.	Panie Karolu... mój złoty panie Karolu... niech pan nic cioci nie mówi...	Prawda, że do sierot pójdę, jeśli nie zasnę?	Roboty nie mam znów tak wiele, tylko ciągle myślę, co zrobić, żeby się udało.	Skądże starostka mógł wiedzieć, gdzie jego szukać, kiedy tu w mieście wszyscy głowy tracą nie wiedząc, gdzie się podział?	Tak i ta miłość ciągle jest w pańskim sercu... kocha się przecież naprawdę tylko raz... Spotkał pan kiedyś jeszcze tę kobietę?	Tak jest; mieszkam w szkole miss Minchin.	Tak, tak! Nie dbam o odznaczenia.	Tak. Jeżeli chce pan cokolwiek zyskać na miłości własnej człowieka, potrzeba tę miłość własną oszczędzać, nawet, jeżeli miałoby się na tym ucierpieć.	Tylko sympatyczny? Myślałam, że pani oceni go głębiej. Ja mam dla niego cześć. Porównać go na przykład z Trestką...	W Krakowie powiadali, że i na Królestwo może przyjść wojna.	Wcale nie zaglądałaś nawet?	Widziałam i nie widziałam. Czasem wydawało mi się, że on jeno dobry bardzo...	Więc on nie wie?	Wyszła pani, jak się ściemniło.	Ależ, Wasza Miłości, miałem przecież nakazane... pisać przeciwko... przeciwko tym wszystkim zjawiskom...	Ani słowa do niego, ani słowa!	Będziemy wiedzieli!	Choćby dziką różę, wykwitłą pod płotem.	Czego płaczesz, matko?	Czego, Józku?	Doprawdy, panie?	Eh! W taki melodramat wpija się pierwszy lepszy cham gorzałką.	Furda! W Moskwie są ludzie...	Kogóż posłać?	Mam nadzieję, że panienka zarobi bardzo wiele.	Methoda synthetyczna, którą także zgadującą zowią, panującą była od najdawniejszych czasów do XVII wieku. Bakonowi przeznaczonem było uzyskać nieśmiertelną sławę twórcy Analyzy i zakładcy nowego gmachu...	Miałeś dobrą jazdę?	Niestety! Tak stoi w metryce, a nawet w biurze adresowym.	No, hrabina zrobiła zamach stanu	Oj, dobre kartofle... młode...	OjczyznaWiara, PokusaBóg	Okrutnie się króla boję...	Otóż postanowiliśmy, co następuje.	Pamiętam, kuzynie.	Pełski?	Po prostu jestem tylko zdziwiony i gdybym posądzał cię o jakiś chwilowy obłęd lub też ukryte wyrachowanie, mniej cierpliwie słuchałbym twych żądań i zniewag.	Poproś do nas pana.	Prawda!	Puścił pan węgiel?	Siedemnaście rubli.	Są.	Słyszał, co Littimer mówi?	Ty jesteś don Rodrigo de Castro?	Villa d’Este, lasek w Olevano, kastel Gandolfo, Tivoli, dostarczają studyów bezmiary	Wedle rozkazu, panie inspektorze! Wszystko w porządku.	Wiem od mojej żony.	Wszystko mi jedno, co myślała	Wysoko leżą?	Z San Marino.
Ludzie są jak rośliny. Nie wolno ich bezkarnie przenosić z jednego klimatu do drugiego. Czasami wprawdzie taki eksperyment się uda, częściej jednak roślina pomimo największych wysiłków ginie, lub degeneruje się, przestaje dawać owoce, lub zaczyna dawać trujące, jadowite, złe owoce. Karłowacieje, więdnie i gnije, albo staje się pasorzytem, niepożytecznym chwastem. Nie umie, nie może znieść nowego klimatu bez względu na to, czy klimat ten będzie łagodniejszy, czy surowy, bez względu na to, czy gleba będzie żyźniejsza, czy jałowa. Wystarczy, że klimat będzie inny, że gleba będzie inna. Widziałem wielu emigrantów z inteligencji rosyjskiej, wielu i Polaków, których rodzice potracili majątki. Ci ludzie nie umieją żyć w klimacie proletarjatu. Nie umieją pracować, ani kontentować się skromnemi warunkami, do jakich zmusza ich życie. I cóż się z nimi dzieje?... Pełno ich w domach noclegowych, w barakach, w więzieniach. A przecież, zdawałoby się, że przechodząc z wyższych, z bardziej skomplikowanych form bytowania do prostych, powinni dać sobie radę. Zdawałoby się powinni zachować i te ideały i te moralne wytyczne, które odziedziczyli po ojcach i dziadach. Tymczasem	Dzisiaj krótko, piąte przez dziesiąte napomykam, bo mi pilno wracać Jak się zejdziemy którego dnia spokojnie, dowiesz się więcej. Ino to najważniejsze, że ów Majster, a Czarny Rafał, a Wojewoda, to wszystko jeden i ten sam człowiek, mój wróg okrutny, com go w myśli zwał Pielgrzymem. Ach, sprawiedliwy Panie Jezu, dozwól, aby go już raz złapano, coby więcej ludzi nie krzywdził. No, a ty z twoim gospodarzem nie próbowałeś skończyć? Przecie się już ciebie nie boi, niech cię puści, i tak go nie wydasz.	Bóg raczy wiedzieć na co. Zawsze mówił, że mu potrzeba ogromnych sum na doświadczenia naukowe, i rzeczywiście prowadził je z wielkim nakładem, ale co jeszcze nierównie więcej pochłaniało, to jego codzienne niewyczerpane fantazje; zbytkował po kryjomu, głucho, ale kosztownie. To, co on zwał biedą, byłoby dziś dla mnie prawdziwym dostatkiem, ale bo też w jedzeniu i wszelkich nawyknieniach dochodził do epikureizmu, o jakim pierwej nie miałem pojęcia. I tak, na przykład, najdroższe tytunie nazywał mdłą trawą; jemu potrzebny był haszysz, ów narkotyk indyjski, którego tak trudno u nas dostać, a jednak musiałem go ciągle sprowadzać za bajeczne sumy, bo kilka dni przebytych bez haszyszu wtrącało go w ponurość i rozpacz. Takich niebezpiecznych nawyknień miał mnóstwo; w każdym kraju uczył się nowych, a zwiedziliśmy krajów niemało. Namówił mię na podróże, na które chętnie przystałem, bo moje rodzinne strony obrzydły mi po kilku latach dla nieustannych dokuczań, jakich doznawałem od obrażonych kuzynów i całej rodziny. Intrygami i obmową tak w końcu mocno podkopali mój spokój, tylu mi narobili nieprzyjaciół, że wolałem się wynieść. Objechaliśmy Europę i dalsze nawet strony. Hallucini prowadził dwór osobny i z początku wszystko mu ślicznie wystarczało. Bo trzeba paniom wiedzieć, że zaraz po odebraniu spadku oddałem mu na zupełną własność, urzędownie, czwartą część mojej fortuny.	To trudna rzecz, dodał gospodarz; a ja na interesach się nie rozumiem... Ale ja pani poradzę... jedź jejmość do księdza biskupa Mło... on ładne starościny bardzo lubi nie.	A! to fatalnie, odparł Sapora, chociaż na miejscuwaszem, szanowna starościno, jabym to wyzyskał, bo juściż mogłaś tam mieć ogromnego szacunku swoje sprzęty i ruchomości, co ci się do zwrotu należy. O interesie mówiłem z prawnikami, radziłem się, powiadają: zawsze córka coś wziąć musi, ale nie mniej i wy. Tymczasem zaś majątek trzymać i wytrzymywać będziecie. Na to przywilej czyli też wyrok da się wyrobić za jakie tysiąc dukatów, ale trzeba dobrze chodzić, bo są inni Dobkowie, a ci przyjdą też z pretensjami i w obronie praw swoich...	Tak ci jest, są między nami tacy, bośmy ludźmi lecz nas trzyma krzyż na piersiach, strach Boga, przysięga, kapłaństwo nasze. Zapomni się jeden nie wszyscy	No to idź naprzód My pójdziemy grzecznie za tobą, żebyśmy mieli w tobie ochronę, skoro już jesteś taki olbrzym. Jak cię postrzelą, to nam zamelduj, żebyśmy mogli upaść na ziemię. Ładny z ciebie żołnierz, że się boisz, iż do ciebie będą strzelali. Przecie każdy żołnierz to właśnie najbardziej powinien lubieć, jako że każdy żołnierz wie, iż zapasy amunicji nieprzyjacielskiej maleją tym bardziej, im częściej do żołnierza naszego strzelają. Z każdym wystrzałem wymierzonym przez nieprzyjaciela przeciwko tobie zmniejsza się jego siła bojowa. Zresztą on też kontent, że może strzelać do ciebie, bo potem nie potrzebuje dźwigać patronów i łatwiej mu uciekać.	Och, na przykład: wszystko co pan czyta, mam na myśli opowiadanie operacji wojennych: najdrobniejsze fakty, najmniejsze wydarzenia, to są tylko znaki idei, którą trzeba wyłuskać i która często kryje inne, jak w palimpseście. Tak iż całość staje się równie intelektualna jak w jakiejkolwiek innej nauce lub sztuce i daje umysłowi pełne zadowolenie.	Niektórych kwiatów hodować nie potrzeba, same sobie radzą Dlatego i biedni mogą je mieć. Jeśli im się nikt nie sprzeciwi, to będą pracować pod ziemią bez ustanku, a coraz nowe roślinki wypuszczać. W jednym miejscu w parku tutaj to są tysiące pierwiosnków. Jak wiosna nadejdzie, to nie ma nic ładniejszego w Yorkshire. A nikt nie wie, kto pierwszego zasadził.	Będę szczerym Gdyście uciekali z domu waszego na Palatynie, dziecię unosząc, z całych sił was ścigałem. Nie wiem, jakim cudem wy i ja przebiliśmy się przez ten tłum w bramie Kapeńskiej.	No, Tadziu, opanuj się Jutro jest znowu dzień. Pomogę ci w miarę możności. Nie psuj sobie tej czarownej godziny między jasnością a mrokiem i nie trap się teraz matematyką.	Patrzył na mnie łagodnie i z politowaniem. A potem wziął mnie chłodną dłonią za rękę. „Dobrze robisz, że to mówisz bo przekonasz się w ten sposób, jak silna jest prawda moja. Ty wątpisz, ty się pytasz, a ja wiem... ”. Ryczałem jak bóbr i ręce sobie gryzłem, i nogim jego martwe całowałi nogim jego martwe całował	Ja jestem „dobrym europejczykiem” Może to pojęcie zabłądzi do Polski za lat 200. W afektach das überschaumend Temperamentdas überschaumend Temperament (niem.) cholerna sentymentalność: Polactwo (neol. Polakische).... Co się waszą gazetę do rąk weźmie, to ckliwo się robi. Nee! To już nie dla mnie.	Panie Aronnax nie wiem, z jaką straszną istotą mam do czynienia i nie chcę nierozważnie narażać mojej fregaty wśród takiej ciemności. Zresztą jakże zaczepiać, gdy nie wiemy kogo? Jakże się bronić przeciw nieznanemu? Poczekajmy do dnia, a wtedy role się odmienią.	Widzicie, mój Szwejku, co spotyka człowieka, który nie szanuje kapłana Święty Jan Złotousty powiedział: „Kto czci księdza, czci Chrystusa, kto robi przykrości księdzu, czyni też przykrości Chrystusowi, którego zastępcą jest właśnie ksiądz”. Na jutro musimy się doskonale przygotować. Usmażcie jajka z szynką, ugotujcie poncz na winie bordeaux, a resztę czasu poświęcimy na rozmyślania, tak jak to jest w modlitwie wieczornej: „Niechaj łaska boża odwróci wszelkie układy nieprzyjaciół o ten przybytek”.	Otóż to! jaki? Masz słuszność, kotku! To właśnie, co tu robić, powiedzieć chciałem. Mają kawałek chleba suchy, albo, w wypadku najlepszym, jakiem tam masłem posmarowany. Niewielka sztuka i niewielka mądrość! To dobre dla prostaków, co tu robić, ale nie dla ludzi wyższych. Ludzie wyżsi, co tu robić, rozumieją swój czas i jego wymagania, swoją wartość i cenę, którą za siebie mogą otrzymać na rynku. Im niepodobna, co tu robić, ograniczyć się na chlebie suchym i chociażby posmarowanym masłem. Oni dążą wyżej, coraz wyżej, oni, kotku, dążą... ku pasztetowi!	A co to? Patrz no, gdzie on idzie Skłamał nam, powiedział, że pójdzie do Katalończyków, a przecież idzie do miasta! Hej! Czekaj, Fernandzie, zbłądziłeś, nie tędy!	Myślę jednak, czy nie lepiej byłoby gdybyśmy wyznali ten smutny fakt panu Epinay, aby sam zwrócił nam słowo?	Psia krew! Nie mogła to zaczekać?	Ta niszczycielka nazywa się pierścienica czy widziałeś ją kiedy?	Administracja już składa jej cichy hołd, a służba skacze koło niej jak koło pani tego zamku. To impuls wywołany taktyką ordynata. Sam obecnie trzyma się dyskretnie na uboczu.	Nie wiem, żonusiu, wiem tylko, że to człowiek bardzo rozumny, bardzo światły, że tak powiem. Zaglądałaś do dzieci?	Dawnoście u nas nie byli ja już myślałam, że o nas król na wiek wieków zapomniał.	O, możesz mówić przy tym panu, to jeden z moich przyjaciół. Pozwolisz pan, abym go tak nazywał to potrzebne, by obudzić zaufanie w tym człowieku.	Czy nie wiesz czasem, jakie są szańce za rogatką Grochowską?	Wygląda to tak, jakbyśmy chcieli samą śmierć wytargać za wąsy... ale... powiem ci szczerze, mój Kaa, że jesteś najmędrszym ze wszystkich stworzeń dżungli.	Ale, bo widzi pani, taki to może się czasem przydać.	Czy mi się zdaje, czy Madzia jest zmieniona?	Ano powiedziała, że ma do mnie skłonność i że jej się podobam, ale że za mąż za mnie nie wyjdzie.	Branki tu nie ma Juliusz Cezar jest dla mnie zbyt nieciekawy dawniej znałam, nim ich opiewał Wiwian.	A sam pójdzie do nich na wycug, co?... Starzyście, Wawrzku, a do cna jeszcze głupi Ho, ho, Boryna jeszcze krzepki, może się ożenić, a głupi by był, żeby dzieciom zapisywał.	Nie idę dalej. Niech padnę trupem na miejscu. Motłoch i ciągle depczą mi po nogach.	Aby się bić, pewnie, ale z brzucha czerpie się ducha i nic po ochocie, gdy pusto w żywocie.	A nie wiesz, nie ma tam śladu tych gwiazdziarzy?	Czy są może jeszcze inne osoby, które mnie w ten sposób proszą?	Dawnoście, dziadku, w Lipcach nie byli?	Mój drogi, cały wieczór czułam się okropnie.	Nie, nie! Mam jeszcze chwilę czasu i chętnie panu profesorowi służę.	Nie.	Nie... zapewne nie potrwa już długo	Panowie go nie znają!	Poczekajta, dzisiaj odpust, zabawimy się w karczmie!	Zdawało ci się, tatuś już poszedł spać do siebie. Śpij i ty.	Gösto Powiadają, że przeżyłeś sam jeden więcej poematów, niźli ich napisali wszyscy poeci nasi. Ale sądzę, że najlepiej będzie, jeśli poprzestaniesz na dawnym sposobie. Ten wiersz to przecież nocna robota, od razu poznać.	Czy i u was oddają bogom dziewki na służbę?	Nie trzeba. Chcę sam.	Po co? Czyż mu pani nie ufasz?	Nie, ja wyjdę. Tylko proszę zdjąć wszystko i nałożyć habit i te oto sandały.	Wiem, wiem! Znam Marka. I my mu ustąpić musimy. Pani słyszała rezultat sądu, który się odbył ostatecznie we wtorek?	Ba, w ten sposób wyciągniesz na brzeg linę po tamtej stronie przy niskim stanie wody i okręcisz ją dokoła jednej z tych wielkich sosen, następnie przyciągniesz ją z powrotem, nawiniesz na kabestanie i czekać będziesz odpływu. Kiedy przyjdzie wielka woda, pociągniemy za linę i okręt obróci się gładko jak po maśle. A teraz, chłopcze, do pracy! Jesteśmy teraz w pobliżu ławicy i „Hispaniola” zanadto się ku niej kieruje. Trochę na prawo na prawo na wprost na wprost!	Ale w jaki sposób stracił pan swoich trzydzieści tysięcy franków renty?	Ależ to jest list napisany do pana Turnbulla skąd macie ten list?	Chłopcy pan ochmistrz woła!	Co pan poznaje?	Przy koncepcji Wanerta, to raczej plus.	Tak, dla przyjemności...	To komplet?	Zostaw ją pan.	„Gdzież to nasze przyjaciółki HesperydyHesperydy (mit. gr.)	Cóż to znaczy: zbytnią gorliwość? Czyż my grzeszni ludzie możemy w ogóle...?	Mówi prawdę dostojny Samentu I bodaj że już za daleko posuwamy przezorność wobec arcykapłańskich gadzin.	Mościa pani, a mnie czas w drogę, wybaczcie więc, że raz jeszcze powtórzę: wybierajcie!	Ba! Na naszą pociechę, panowie doktrynaliści stworzyli ten mglisty aksjomat: głupi jak fakt.	Było ale chłopaki na dwór wynieśli do smarowania łuków	Jest nim i na wieki zostanie	Zabobony, Żart tu rozciągnęła wszystkie fałdy naraz	Za chwilę Tylko wezmę stare kapcie.	A! droga hrabino! chwytając ją za rękę bądźcie moją opiekunką, moją EgeryąEgeria	Konwalie mają kształt dzwonków, i kampanule, i dzwonki.	Mówcież mi ją, jeśliście jej świadom	Nic.	Robota, panie dyrektorze.	Serio? Musisz koniecznie być u rodziców?	A gdyby człowiek umierający z pragnienia prosił panią o kroplę wody?...	Aha!	Bych Hance odnieść	Będziesz uciekać? Będziesz? będziesz? będziesz?	Co takiego uderzyło?	Czemże będzie twoja miłość?	Dla kapłanów.	Dziękuję ci Mela, pieniądze mam, byłem dzisiaj w nocy wzywany do chorego.	Ja jednak pójdę do kina.	KreutzdonnerwetterKreutzdonnerwetter (niem.) zaklął jak dragon.	Kto?	Lud jest strasznie uciskany przez wielkich!	Mów śmiało, mów...	Niech mi ksiądz przebaczy. Już raz mnie ksiądz ocalił, niech mnie ksiądz ocali po raz drugi.	Nim dojedziemy, słońce pójdzie w górę i będzie ogromny blask od śniegu.	Och! Rastignac co ty robisz w tej jaskini?	Oni dostają po łaźni często zapalenia płuc.	Oto rozumem i mową.	Pod jakim?	Przesadzacie po babsku! zawołał.	Rodzony syn Dżyngis-chana, chan OgotajOgotaj a. Ugudej (1186–1241)	Schnell, Leuteschnell, Leute	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	Więc ten pierścionek od milady pochodzi?...	Znasz mnie. Wolę działać sam.	Zwarjowałeś!	„Nareszcie!...”
Bynajmniej, ale to w niczym nie zmienia mego położenia. Ona wie, że jestem żonaty, że zostałbym skazany za bigamię, i tym trzyma mnie w ręku.	Kochana panno Heleno mama ma słuszność. Powinna pani koniecznie pozbyć się tej sukni, bo ona dla pani teraz jest zupełnie bezużyteczna. Nawet dzisiejszego wieczora nie radziłabym pani w niej występować, bo to jest strój balowy, a nasz wieczorek będzie bardzo skromny. Wszyscy nasi goście są to ludzie zarabiający pracą na swoje utrzymanie tak jak i my i żadna z ich żon czy córek nie ubierze się po balowemu. Sama jedna wśród wszystkich odbijałabyś pani zanadto jaskrawo i świadomość ta niezawodnie nie byłaby pani przyjemną. Ubiór jest jedną z tych form towarzyskich, które koniecznie stosować trzeba do miejsca i do ludzi. Byłabyś pani między nami niewątpliwie prześlicznym obrazem, ale... w niewłaściwych ramach.	Mam tego już dość dość mam tej gry. Świadkiem mi Bóg na niebie, że robię z tym koniec.	Moja droga pani. Żebym ja się na tym znał choć odrobinę.	To w ogóle nie wygląda na piwnicę, ale na kryjówkę rozbójników popatrzcie tylko na to mnóstwo zapasów: kartofle, marchew, cebula, kapusta.	Ja bym ich do domu zaniosła. Zejde z nich kosze i kobiałki robi, a potem je na targu chłopom sprzedaje i za to chleb, a czasem i ryby trochę kupuje. Teraz już dawno zejde nie ma z czego koszów robić i bardzo smuci się...	Panie kapelanie proszę mi wierzyć, że jestem w sytuacji rozpaczliwej. Czyż na to wybuchła wojna, aby zgładziła wszystkich moich dłużników?	Czasem sama nie wiem, co bym wolała. Na próbie byłam okropna.	Hale, a ten gospodarz z Modlicy, co to łoni na odpuście beł, nie łaził to na czworakach, nie szczekał?...	I to prawda że księży daleko więcej na świecie niż rycerzów.	Nie było pana pod ręką. Otóż staję na rogu i czytam afisz. Zasłania mi ktoś stojący przede mną. Poglądam przez jego ramię: Wiosenne dziwy. Pasja mnie wzięła, bo to, panie, grywają już od dziesięciu lat, a ja myślałem, że będzie co nowego...	Niech panią o to głowa nie boli; ja mam dość sił i potrafię go na ręku nosić... Teraz przynajmniej mam po co żyć.	To trudno Spo­rządzamy różne ubiory, po większej części na zamówie­nia, z materiałów kosztownych, do nauki i wprawiania się służyć niemogących... roboty wykonywać musimy śpiesznie, bo i tak z przyczyny niedostatku doskonale ukształconych pracownic czujemy trochę brak dostatecznej ilości rąk i opóźniamy się... co przynosi nam straty i nieprzyjemności. Dlatego możemy przyjmować takie tyl­ko pracownice, które są dostatecznie już przygotowany­mi... Bardzo żałuję, niech pani wierzy, iż bardzo żałuję, nie mogąc spełnić jej żądania...	Z pewnością! Ona jest inteligentna, wrażliwa i sprytna, ona w lot chwyta wszystko, ale ma takt godny salonów. Po niej każda intryga może się ześliznąć jak ślina po krysztale.	A nie pójdziesz, ty kudłaty, ze swoimi wymysłami! Dajże już spokój, bo się i dosłyszeć nie można!... Tak, tak! Trudno lepszego niż pan Kmicic na całym świecie znaleźć! Pewnie i w KiejdanachKiejdany (lit. Kėdainiai)	Mało lekarstw, ale dużo starań	Nie zatrzymuję pana bo miałabym sobie do wyrzucenia, jeśliby z mojéj przyczyny biedna pani Dembowska ucierpiała. Ale mam nadzieję, że się będziemy widywali. Pan zostaniesz pewno w Jodłowéj aż do wyzdrowienia choréj?	O, widzi mama, jakiej nabrał ogłady w swoich towarzystwach!... Szósta, muszę iść do Ady... No, bądź zdrów, mój dębie Tak długo uczysz się i tyle jeszcze masz przed sobą nauki, że zapewne jesteś ode mnie o wiele mądrzejszy. Może dlatego nie zawsze cię rozumiem... Do widzenia, mateczko za godzinę przyjdziemy tu z Adą. Może nas mateczka zaprosi na herbatę...	Pamiętaj na Kastora!	Prawda od najdawniejszych czasów ludzie byli źli i okrutni i mieli przyjemność w dręczeniu nieszczęśliwych. Ale póki nie było filantropów, torturowano ludzi tylko z prostego uczucia nienawiści i zemsty, a nie dla poprawy ich obyczajów.	Teraz nie tylko nie naglę, ale po rozpatrzeniu się dokładniejszym w tych rzeczach, sam jestem tego zdania, ażeby się jeszcze powstrzymać.	Zamordować?! Ja się pojedynkuję, a nie morduję zdradziecko! Jestem człowiekiem honoru. Pojedynek pomiędzy mną a nim, tak, ale nie morderstwo.	Ano przez Antoniego. Za tę to kradzież i za to niby, że bezprawnie leczy, do więzienia go na trzy lata wsadzili.	Wiem, wiem, przyznajesz się... Ale ten, kto przyznaje się dopiero sędziemu, kto przyznaje się w ostatniej chwili, gdy już nie można niczego się wyprzeć, w niczym nie może już umniejszyć kary, jaką mu wyznaczą!	To kraj despotyzmu i koniec. Czy pan nie zna pięknego określenia despotyzmu u Monteskiusza? „Jak dziki, ścina drzewo u samych korzeni, aby zerwać owoc”...	To niemożliwe, sonatę Vinteuila grano u pani Verdurin w długi czas po zniknięciu stamtąd Swanna Ujmę czyni pan swojej wiedzy, a nie jest pan przecie zramolizowany	A ksiądz proboszcz, czy już nas opuszcza?	A mnie się to nie boisz, zuchwalcze jeden?	A przynajmniej niewiele jest tortur, których bym nie obejrzał	Choć to Kmicic mówi, choć Kmicic ostrzega, niechże mu wierzą, niech się poradzą z innymi pułkownikami i zastanowią, że w kupie będą mocniejsi. Powtarzam, że hetman już w drodze, a ja panu Wołodyjowskiemu nie wróg.	Cobądź się stanie będę wdzięcznym do śmierci Waszej Eminencji za to, co obecnie dla mnie raczył uczynić.	Dlaczego to cię tak zajmuje?	Droga pani dziekanowo! Nie rozumie mnie pani, widzę. Wolę dać raczej wszystko, co oszczędziłem w ciągu życia, niż odmówić jej przytułku pod moim dachem. Miała lat dwadzieścia, gdyśmy się rozstali, a od tego czasu minęło czterdzieści lat, raczże pani wziąć to w rachubę. Oto pieniądze, jeśli mogą się przydać, zdaje mi się, że same pieniądze nie wystarczą!	Hej! Pić nam dawajcie! No i jakżeż? I już całkiem nie myślisz o twojej podczaszynej czy stolnikowej?	Ja by go nie męczyłem, chowałem by go sobie.	Jak to półgłówkiem? Więc i pani już przypuszczasz...?	Jak to? Zwątpiłeś?	Jeśli pani usłuchasz, to poradzę.	Mniejsza o to, już po wszystkiem	Moje złoto, księżna Helenka sama sobie winna. Miała metodą wypróbowaną i pewną i zachciało jej się czego innego. Nie przełamuje się bezkarnie raz ustalonego porządku.	Nie, gdyby tylko ode mnie to zależało, bo zdawało mi się, że były pewne nieścisłości w jego rachunkach.	No... no, to winszuję Jazda!	Och, panie dyrektorze, naprawdę bardzo dziękuję...	Ot, co będzie za to, chłopcze	Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?	Rzeczywiście byłby to już ostatni stopień niepowodzenia...	To nie żarty Jestem zniechęcony	Wyjaśniłem mu przyczynę odmowy i zrozumiał to, jak sądzę.	A prawda! Toż dopiéro ciocia musiała być uszczęśliwiona, że panią poznała.	A przecież jeśli „Nautilus” nie ma żeglować po lądzie lub powietrzu i przesuwać się nad międzymorzem...	A skąd tyś wziął tyle pieniędzy?	A tak. „Prawo królewskie dawać ci fawory, a moje ojcowskie prawo, kundlu jeden, kości ci porachować. W pałacu ty królewski, a w domu ty plutonowski. A ojcowska ręka pewniejsza od królewskiej łaski”.	A ten Don Kichot miał też giermka Sancho Pansa?	Ach, Boże wielki!	Ach, do mnie... Zapewne z listem?...	Aj-aj! Ja się boję.	At, jak zwykle. Wszystko odbyło się jak co roku.	Bynajmniej!	Chory!	Ciekawy sen!	Ciołka będzie miała!	Czemu?	Dawno, dawno już milczę. Nazbyt dawno już milczę.	Dla czegoż nie uleczysz Tyberyusza? naówczas byłbyś wolnym!	Dlaczego?	Dorian Gray? Więc tak się nazywa?	Fray Mateo Dara, dominikanin	Galanto, kiej ta biała gąska!	Gdzież pani chce zamieszkać?	I natychmiast.	I niewiast	I pan mnie wezwał...?	I ty myślisz, żeby cię chłopy zabiły? Strach myśleć!...	Ja Les propos interrompus...	Jesteś pan jednym z wyższych agentów paryskiego bezpieczeństwa?	Miejscowi doktorzy i profesor z Warszawy.	Myślałam, coś mi nieprzyjazny...	Mój Boże, jak ty możesz tak się uprzedzać do biednego chłopca pełnego przymiotów, anielskiej słodyczy, niezdolnego uczynić nikomu nic złego?	Mów! Nie męcz mnie. Mów! Cóż! umarła Julusia?	Mówił ci, że tu będzie?	Niechże cię diabeł porwie z twoim niedorzecznym przysłowiem!...	No, i cóż... więc...	O nie! On mnie zdradzać nie będzie!	O, panie hrabio, ze szczęścia odjęło mi mowę!	Och, nigdy! Ja dobrodzieja respektujęrespektować (daw., z łac.) tu: uczucie, miłość. jak oćca i nazywałam go zawdy „faterkiem”faterek zniszczenie; rozpacz., kiedy mąż innej wiary, a żona innej.	Otóż, droga pani czuję potrzebę usprawiedliwić się przed panią, dlaczego byłam przeciwna wprowadzeniu do naszej rodziny panny Norskiej...	Pojechalibyśmy do Bristolu. Tam teraz zbiera się najlepsze towarzystwo.	Praca, Filozof, Maszyna	Skończone!	Stefciu!...	Szczęśliwych łowów!	Sługa, Przysięga	Tak.	Tak.	W miasteczku N.	Wielkie mecyje... Mojeże wojaki!	Z jakimś młodym, nieznajomym panem. Do Poznania, z kuframi.	Zdaje mi się, że nigdy nie czynimy nic innego	Że usłyszałeś impertynencje...	„Nigdy” powinno się wykreślić z języka ludzkiego, brzmi w tem rozpacz i nicość nasza.
Czy to nie sprawia pani przykrości, gdy brat idzie na polowanie i zabija zwierzynę?	Niech się pani uspokoi; niema, jak mi się zdaje nic dla niéj groźnego w tém wszystkiém.	Ba! i jak jeszcze. W tym stroju jest pani zachwycająca. Wyobrażam sobie Napoleona na moim miejscu.	Mamy jechać na Południe. Liczyłam na to, że pani Luci nie opuści.	Tu jestem! Pan hrabia zapewne skończył mowę, ja jednak spałem przez cały czas i żałuję, ale nie wiem nic a nic. Co by pan hrabia powiedział na to, gdybyśmy się rozjechali do domów i pozwolili państwu iść na spoczynek?	To, co pani mówi.	Co ten chłopiec tam zrobił? Musiał coś złego zbroić, kiedy tak dokazywał, wróciwszy do domu. Nie mogłem wydobyć z niego ani słowa, a gdym zagroził, że przemocą dowiem się prawdy, uciekł na górę i zamknął się w swoim pokoju.	Już bo lat kilka wydały mi się wiekiem prawie. Choć z kraju Gallów jestem rodem, żyłem wprzódy na Monte Cassino, w italskiéj ziemi, gdzie dobre wino rośnie. Nie po dobréj woli się w te wasze puszcze zabłąkałem, posłali mnie ojcowie pod obedjencyą. Jeszczeż lato jak lato, jesień pół biedy, ale zima pół roku i duszę ze człeka wymraża!	Ba, i wy też narobiliście piekielnej wrzawy tam na górze... Każdy by się przeraził... Nie wiedziałem, co się tam dzieje... Walą w te przeklęte deski... moja głowa... Zachowywaliście się zupełnie jak stado oszalałych głupców... w każdym razie nic mi z tego... Mógłbym równie dobrze i utonąć... Ba!	Przepraszam cię Piérwszą razą, gdy tu do nas wszedł w tym stroju dziwacznym, wydał mi się jakby zamaskowany; ale wczoraj był właśnie jakby w swoim naturalnym stanie. Co ty o nim sądzisz? mów! To nie jest artysta, nie, to człowiek z naszego świata i z naszych stron. Przezwał się... w tém jest jakaś tajemnica.	Kondycja ludzkaNigdy niczego nie pochwalam i nigdy niczego nie ganię. Byłoby to niedorzecznym stanowiskiem wobec życia. Nie po to jesteśmy na świecie, aby szerzyć nasze moralne przesądy. Nie zwracam uwagi na to, co robią ludzie pospolici, i nie wtrącam się do tego, co robią ludzie wytworni. Jeżeli się kimś zachwycam, jest mi najzupełniej obojętne, jaki sposób wyrazu sobie wybiera. Dorian Gray zakochał się w pięknej dziewczynie grającej Julię i chce się z nią ożenić. Dlaczego nie? Gdyby żenił się z MessalinąMessalina, Valeria (ok. 17–40)	Pytam się ciebie gdybym ja, za zezwoleniem i zgodą wszystkich elementów, spierdosubtylidrydryntryndolizował twoją tak piękną, tak miłą, poczciwą i tak stateczną małżonkę w ten sposób, iż sztywny bóg ogrodów, Priapus, który oto mieszka na wolności, uwolniony z niedoli saczka, owóż, mówię, ów Priapus utkwiłby jej w ciele tak nieszczęśliwie, że w żaden sposób nie mógłby wynijść i na wieki musiałby tam pozostać, chyba żebyś go wyciągnął zębami, co byś wówczas uczynił? Zostawiłbyś go tam na wiek wieków? Czy też wyciągnąłbyś go zębami, pełną gębą? Odpowiedz ty, trykarzu Mahometa, i wszystkich diabłów w przydatku.	Następnie za owoce tej finansowej operacji zaopatrzysz się w rzeczy, które ci przed chwilą wymieniłem, i tu powrócisz. Przed wyruszeniem w drogę musisz otrzymać ode mnie dokładną i jak najbardziej szczegółową informację. Teraz idź. Czekam na ciebie wieczorem.	Ładny mi sen! Gdyby się schody nie zawaliły, to rzeczywiście spalibyśmy już snem wiecznym! Całą noc prześladował mnie ten zielonooki diabeł hiszpański, żeby go pokręciło!	Ej, nie! Widzisz pan to drżenie? To jest zły znak, panie. Zaczęło się to przed trzema laty, kiedym jeszcze uczył w szkole. Z początku nie dbałem, myślałem, że samo przejdzie. Ale nie przeszło, kochany panie. Owszem, z dnia na dzień gorzej. Niedługo nie będę mógł wcale pisać. Ach, tego dnia, kiedy po raz pierwszy ręka mi tak zadrżała, żem zrobił kleksa na kajecie ucznia, to, panie drogi, jakby mi kto nóż w serce tknął! Szło to tam jeszcze jakiś czas, wlokło się, ciągnęło, alem już czuł, że nie mogę dłużej. I tak, po sześćdziesięciu latach nauczycielstwa rozstać się musiałem ze szkołą, z uczniami, z pracą. Nie było to lekko, nie!	Mój drogi gospodarzu i pani, signora Proszę mi wybaczyć moje zdumienie; jestem całkiem oszołomiony, ale to chyba naturalne, przecież znajduję tu Wschód i to Wschód prawdziwy, nie taki, jaki widziałem, ale o jakim marzyłem. I znajduję go tu, w sercu Paryża! Przed chwilą słyszałem turkot omnibusów i brzęk dzwoneczków sprzedawców lemoniady. O signora! Dlaczego nie znam greckiego! Rozmowa z panią byłaby dopełnieniem baśniowej atmosfery tego wieczoru, którego nigdy nie zapomnę!	Uznaję, że nie wygląda na krowę, bo wygląda na całe stado krów Przysięgam wam, byłam w wielkim kłopocie, widząc to stado krów, tarabaniące się w kapeluszu do salonu i pytające mnie o zdrowie. Z jednej strony miałam ochotę jej odpowiedzieć: „Ależ, stado krów, tobie się coś myli; nie możesz być w stosunkach ze mną, skoro jesteś stadem krów”; z drugiej strony, szukając w pamięci, ubrdałam sobie w końcu, że twoja Cambremer to jest infantka Dorota, która zapowiedziała się, że przyjdzie kiedyś, a która też jest dosyć krowiasta; tak że omal nie powiedziałam „wasza królewska wysokość” i nie mówiłam w trzeciej osobie do stada krów. Ona też ma żołądek w stylu królowej szwedzkiej. Zresztą ten atak na bagnety przygotowany był zawczasu ostrzeliwaniem mnie wedle wszelkich reguł strategii. Nie pamiętam już, odkąd bombardowała mnie biletami wizytowymi: znajdowałam je wszędzie, na wszystkich meblach jak prospekty. Nie znałam celu tej reklamy. Wszędzie czytało się u mnie same: „Margrabia i margrabina de Cambremer” z adresem, którego nie pamiętam i z którego zresztą postanowiłam sobie święcie nie skorzystać.	Od sufitu co chwilę spuszczają się niby dwie nogi pajęcze, straszliwe... Grube jak palmy, kosmate, zakończone hakami... Czuję, że nad moją głową unosi się potwornej wielkości pająk i osnuwa mnie siecią z lin okrętowych...	A jeszcze by też przylecieć nie miał! Znam tego łobuza, jak to jeszcze wypierzone nie było. Wyleciał z gniazda w tamtym ogrodzie, przeleciał przez mur, ale był za słaby jeszcze, żeby pofrunąć z powrotem i od tego czasu datuje się nasza przyjaźń. A potem, gdy po kilku dniach do gniazda wrócił, było ono już puste, więc znowu przyleciał do mnie.	Więc cóż jest warte?... Pojedynkowałem się i wyniosłem szramy albo wyrzuty sumienia. Pod Capri rozbiłem się z łódką w czasie burzy, alem nic nie doznał oprócz zwichnięcia nogi. Lew, do którego klatki wszedłem rozdarł mi pantalony... Ogniem ziejący Wezuwiusz o mało nie oślepił mnie popiołem i nabawił mnie kataru... I to się nazywają wrażenia?... Niech licho porwie! Tymczasem posiadanie pięknej i samodzielnej kobiety da mi chwilę szału, przy czym nie zmoknę, nie potłukę się i nie zostanę skaleczony... Niechże i ja czegoś zaznam w życiu... Po cóż bym wreszcie miał pieniądze?	Czyś waść rozum stracił? Miarkuj się: kto?	Spotkaliśmy się w Rzymie podczas karnawału.	Znajduje się tutaj, tutaj...	Nie żartujmy z rzeczy tak poważnéj, jaką jest dziennikarstwo Potrzebujęż przypominać, że to dziś jeden z najważniejszych czynników życia? Nie nowiniarstwo, ale dziennikarstwo, pojęte széroko... Wyrosło ono z lichéj gazzetty, ale dziś n’en de plaise à Girardin, jest potęgą, we wszystkich swych przerozmaitych formach i objawach, począwszy odcodziennego dziennika, do kwartalnego przeglądu. Każda z tych form wymaga i zdolności różnych, i pisarzy innych i sposobu ujęcia przedmiotu właściwego. Ale tu sprawdza się téż to, coście panowie mówili o dziełach sztuki. Dziennik tylko taki mówi do ogółu, obudza i porusza, w który ktoś duszę wléwa. Zimne rzemiosło dziennikarskie, choćby przy wszystkich warunkach technicznych jaknajstaranniéj spełnionych, nie znajdzie odgłosu. Powtarzam: dziennikarstwo jest kapłaństwem, i ci, co namaszczeni przystępują do niego, sami jedni tylko wpływ mogą wywrzéć.	Żyć po co. No, i cóż z tego będzie, tak czy owak, tu czy tam, zestarzejesz się, zniszczy cię to życie. I co?...	A teraz przejdziesz się po mieście?	Kopalnie diamentów częściej przynoszą ruinę niż bogactwo Gdy ktoś nie ma głowy do interesów, a zetknie się z ukochanym i szczerym koleżką, niechże go Bóg uchowa od wszelkich kopalń złota, diamentów i innych skarbów, w których ów koleżka pragnie ulokować swe kapitały. Nieboszczyk kapitan...	Nie Nie miał śmiałości zatrzymać nas przy sobie. Sprzedał nas handlarzom niewolników, którzy podążali do Konstantynopola. Przebyłyśmy Grecję i umierające dotarłyśmy do bram sułtana. Kłębiący się tłum ciekawskich rozstąpił się; nagle moja matka, przenosząc wzrok w kierunku, w którym zwrócone były spojrzenia tłumu, krzyknęła i padła, pokazując mi wiszącą nad bramą głowę.	Nie bój się.	Ja wcale myśliwy nie jestem. Gdzież czas na takie zabawy znaleźć bym mógł? Zawsze na służbie.. Oto i teraz delegowany na komisją do wielmożnego pana, jako do zwierzchności gruntowej, jestem.	Nie rozumiemy się. Widzi pan, według mojej hipotezy eter czujący jest substancją duchową, materiałem, z którego powstają dusze i który sam dąży do świadomości. Ale ten eter, ten ocean, w którym pływa sto milionów słońc, jest masą ograniczoną, może formy elipsoidalnej. Zaś poza obrębem tego oceanu, tego ducha, w którym żyjemy i którego jesteśmy częścią, może być miliony innych oceanów eterycznych zaludnionych przez miliardy innych słońc. Wśród owych oceanów może grają całkiem inne siły, rządzą inne prawa, o których nie mamy pojęcia.	Bądź co bądź, jestem zdecydowany. Nie ma w piekle takiego szatana, ani na ziemi takiego człowieka, który by mi przeszkodził zamieszkać w domu moich przodków.	Przeklęty bądź stokroć ty, co pozbawiłeś mnie rozkoszy rozkulbaczenia mego osła i mnie by nie zabrakło przekleństw dla niego, ni słów pięknych na jego chwałę. Lecz z tym wszystkim, chociażby i był tu biedny osiołek, po cóż miałbym mu zdejmować siodełko, cóż on ma mieć wspólnego z wariacją zakochanych i desperatów, kiedy ja, pan jego, nie byłem ani jednym, ani drugim? Lecz powiedzcie mi, panie, czy moja podróż i wasze obłąkanie są już prawdziwe, a jeśli tak, to by było nieźle osiodłać tego Rosynanta znów, ażeby zastąpiwszy osła, ułatwił mi podróż i przyśpieszył powrót w tę stronę, gdyż jeśli przyjdzie mi iść piechotą, nie wiem, kiedy przybędę i kiedy powrócę, bo po prawdzie lichy ze mnie piechur.	Bogusław teraz jest pod Malborgiem a inni powiadają, że u elektora, z którym razem na odsiecz królowi ma ciągnąć.	Byle nadążył! Ale was to już dawno w takiej radości nie widziałem.	I... nie kończ pan!... Głupstwo zawsze czas powiedzieć; nie zestarzeje się...	A czy było jeszcze co jeść na rzece?	E, dobra, proszę pana, tylko biedna, proszę pana, to jej, proszę pana, z głodu takie szprynceszprync (daw.)	Pomsta Boża przyjdzie na tego antychrysta jak go wygnali z Krakowa, tak go wyżeną precz i z Poznania i z tej całej Polski... Nic świętego u niego nie ma, po wszystko sięgnąć gotów... Zbrodniarzy sadza po naszych domach i każe nam ich patrzeć, strzedz i karmić...	To nie było morderstwo	Widocznie ów ktoś nie musi być bliskim znajomym. Może jakiś spotkany na ulicy przez księdza prałata przechodzień.	A skądże to waszeć masz takie prowizje?	A! Trompe-la Mort! musi być bardzo szczęśliwym, kiedy zasłużył na takie imię.	Aaa... coś ważnego! A no, to słucham, mów prędko.	Chodź ze mną! Chodź na dół!	Chodźmy na tył okrętu. Tam jest miejsce spotkania.	Czy to raróg waszej cześciwaszej cześci	Czy to ta jego wyspa przynosi mu tak piękne dochody?	Koniecznie bulwar Opery pierwsze piętro, dom z balkonem; pan hrabia każe sobie wynieść na balkon poduszki haftowane srebrem; ćmiąc fajkę i połykając swoje pigułki zobaczy całą stolicę, która przedefiluje przed jego oczyma.	Mało to ci było?	Nazwisko? Wspomniałem tylko Morrisona. To nazwisko tego człowieka, o którym opowiadam. Cóż z tego?	Przecie to jest przerażające!	Płacz? Jak to?	Także to o mnie mówił?	To były galernik, zbiegły z Tulonu.	To panów pokój...	Jużem dawno zapomniał o wszystkim! Nikt tu nic nie mówił! Nigdy nie było żadnej białej kobiety! Nie było nigdy żadnej łodzi! Nigdy w ogóle nic się nie zdarzyło!	Ja jestem synem adwokata.	Mówcie, co chcecie, ale tylko przez sztukę życie coś warte.	Ja tu jestem ja... Brunhilda...	Pognamy ich teraz jako gęsi do obozu pana kasztelana. Żaden nie powinien ujść, by nie dał znać!	A goście jacy tu u panów nie bywali?	A ty tam po co?	Bardzo dobra myśl. Nie ulega kwestii	Czy po prostu jest niedorajdą? Co?	E, pan świat ma w kieszeni. On pana nie przestraszy.	Nie mogę!	Nie rozumiem.	Piesiowa zdrowa i zazdrosna zawsze... co?...	Posłuszna! ja bo niechcę twego posłuszeństwa	Samiście mówili że SzombergSzomberg (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. szczenięta	Toćem był tam, w zaroślach, Boga mi! Potem buchnąłem do rzeki, ledwom nie utonął, alem dopłynął	W takim razie nie powinnaś mieć żadnej obawy o mnie.	Widziałem dobrze, że jego jasne czoło chmurne było w czasie modlitwy:	Ani dla mnie	Bo upał.	Chora?... O, nieszczęście!... Cóż jej jest?...	Czy jutro... jutro...	Czyjaż, o bracie?	Daję słowo honoru.	Do widzenia! Niech panie pamiętają o przyjacielu.	Dobrze, idę.	Dowódca gwardji jego eminencji?	Ej! Daj mi pan pokój, takeś mnie pan przestraszył.	Gdyby zdrowszym był	Ha, może.	Hurra! Tą łódką możemy opłynąć dokoła...	I pan Sobieski może sukurssukurs (z łac.)	Jeżeli w bramach pilnują trzeba pewnych ostrożności przy wjeździe.	Kat niemowa.	Luteraninem?	Moja kobieta... tam w Rosji.	Nic.	No, cóż takiego?	Przeszło dwa tysiące jeńców, więcej niż trzy tysiące zabitych, a ledwie kilkuset uciekło.	Reverendissimereverendissime (łac.)	Ten człowiek ma rację, doktorze.	Wiele jest takich szpar w murach mego zamku, które są bardzo stare i tworzą nieraz najdziwniejsze rysunki	Zawsze miałem awersję do tego Niepołoma. Więzień Chillonu! Arogant, deklamator, markiz!	Zaśby tam, panie majstrze! Wszystko szczyra prawda.
To téż zobaczysz pan dobry okaz człowieka Znasz pan historyą nieszczęsnéj kampanii rosyjskiéj, nie potrzebuję więc o niéj wspominać. Mój Gondrin jest jednym z pontonierów Berezyny; pracował przy budowie mostu, po którym armia przeszła, i dla przymocowania palów wszedł w wodę do połowyciała. Generał Eblé, dowodzący pontonierami, znalazł wśród nich zaledwie czterdziestu dwóch dość kosmatych, jak mówi Gondrin, na to, by się takiéj roboty podjęli. A jeszcze generał dla zachęcenia ich sam wszedł w wodę, pocieszał, obiecywał każdemu tysiąc franków pensyi i krzyż legii honorowéj. Pierwszemu, który wszedł w Berezynę, kra ogromna urwała nogę. Ale ocenisz pan lepiéj trudności przedsięwzięcia po jego skutkach. Z czterdziestu dwóch pontonierów został tylko Gondrin. Trzydziestu dziewięciu zginęło w przeprawie przez Berezynę, dwóch zmarło nędznie w polskich szpitalach. Ten biedak dopiéro w 1814 r. powrócił z Wilna po restauracji Burbonów. Generał Eblé, o którym Gondrin bez łez w oczach mówić nie może, już nie żył. Ogłuchły, zniedołężniały pontonier nie umiejący ani czytać, ani pisać, nie mógł więc nigdzie znaléźć opiekuna ni obrońcy. Dowlokłszy się o żebraninie do Paryża, probował czynić jakieś starania w ministerstwie wojny nie o tysiąc franków pensyi, nie o krzyż legii honorowéj, ale o skromną emeryturkę, do któréj dwadzieścia dwa lat służby i nie wiem już ile odbytych kampanij dawały mu prawo, ale nie zwrócono mu nawet ani zaległych żołdów, ani kosztów podróży, nie mówiąc już nic o pensyi. Po roku bezowocnych próśb, zabiegów, po daremném wyciąganiu rąk do tych wszystkich, których niegdyś uratował, Gondrin wrócił tu znękany, ale zrezygnowany. Teraz zapomniany ten bohater kopie rowy po dziesięć soldów od sążnia. Przyzwyczajony do pracy w bagnach ma niejako monopol na zajęcie, o któreby się żaden robotnik nie pokusił. Szlamując trzęsawiska, kopiąc rowy po łąkach, zarobić może dziennie około trzech franków. Głuchota nadaje mu pozór smutny; milczący jest z natury, ale dusza w nim mówi. Jesteśmy dobremi przyjaciołmi i w dnie bitwy pod Austerlitz, imienin cesarza i klęski pod Waterloo Gondrin obiaduje u mnie i wtedy na deser ofiarowuję mu Napoleona w złocie, by sobie mógł za to wina na jakiś czas kupić! Zresztą cała gmina podziela szacunek, jaki mam dla niego i żywionoby go tu chętnie zadarmo. Jeżeli pracuje, to przez dumę. Gdzie tylko wejdzie, doznaje najlepszego przyjęcia; zapraszają go na obiad. Gdyby te dwudziestofrankówki, jakie mu daję, nie były opatrzone portretem cesarza, nigdy-by ich nie wziął. Niesprawiedliwość, jakiéj doznał, głęboko go zasmuciła; ale więcéj żałuje krzyża legii honorowéj niż pensyi. Jedna rzecz go pociesza. Gdy po wybudowaniu mostu generał Eblé przedstawił cesarzowi dzielnych pontonierów, Napoleon ucałował biednego Gondrina, który, gdyby nie ten uścisk, byłby już może umarł; a tak żyje jego wspomnieniem i nadzieją powrotu Napoleona; w żaden sposób w śmierć jego uwierzyć nie chce, a przekonany, że to Anglicy go więżą, zabiłby, jestem pewien, pod lada pozorem, najlepszego z aldermanów podróżującego dla przyjemności.	Ja też nie mówię o niej, tylko o tych Żydach, którzy obsiedli folwark jak papirus moczary. Czy widzisz, że jeszcze wyglądają za tobą, a może nawet zasyłają ci pozdrowienia	Ależ kocha ją do dziś. A jednak ją porzucił. Zepsuł szczęście swoje i jej, bo nie umiał zdobyć się na wyrozumiałość, bo poddał się egzaltacji, bo chciał widzieć w niej anioła, nie zaś człowieka, który mógł pobłądzić. Zastanów się tylko, kochanie, ile krzywdy wyrządził sobie i jej...	Wszystko nam jest groźne odkąd do chat naszych wnikają obce przybysze, opowiadając o wielkości swych bogów, odkąd dla świętych dębów cześć osłabła, a potajemne szepty modłów się rozchodzą! Wzrok mój ciemny widzi dalej aniżeli oczy tych, co jasno widzą słońce: bo w tem słońcu szukają tylko dla siebie blasku, któreby im oświeciło koronę na głowie. I ty po nią sięgasz, Gedyminie! a z koroną na głowie będziesz słabszym, aniżeli twoi ojcowie, którzy siłę swą czerpali ino w potędze miecza i jedności ludu.	Doskonale Ponieważ słuchaliście mnie, panowie, bardzo cierpliwie, mówiąc mi o różnych rzeczach, których nie mogłem sprawdzić, bądźcie więc łaskawi wysłuchać jeszcze kilku słów. Po pierwsze: oni ładują broń i proch do przedniej komory statku. Wszak jest stosowne miejsce pod kajutą! Czemu oni tego tam nie składają! Po wtóre: pan przyprowadził z sobą czterech własnych ludzi, a tymczasem opowiadają mi, że niektórych spośród nich umieszczono na dziobie okrętu. Czemu nie wyznaczono im miejsc do spania koło kajuty? Chciałbym to wiedzieć.	Można było wytrzymać, panie feldkurat. Pragnienie jest następstwem wczorajszego pragnienia. Ugasić takie pragnienie nie tak łatwo. Znałem pewnego stolarza, który pierwszy raz upił się na Sylwestra roku tysiąc dziewięćset dziesiątego, a pierwszego stycznia miał takie pragnienie i czuł się tak niedobrze, że musiał kupić sobie śledzia, a potem pił znowu, i tak się to powtarza już codziennie od czterech lat, i nikt nie może mu na to poradzić, ponieważ zawsze w sobotę kupuje śledzie na cały tydzień. Taki ci to kołowrót, jak mawiał pewien starszy sierżant 91 pułku.	Cyt! na Boga! któż to imie wspomina? przy królu tego imienia wymówić nie można. Śmiać się niéma z czego, a ty wiész że ja śmiechem żyję i pewnie umrę ze śmiechupewnie umrę ze śmiechu	Czy nie rozporządzasz pan środkami, które pozwalają sięgnąć aż do samego dna jego sumienia? Zręczny to człowiek; odgrywa zapewne komedię czelności.	Ja nie potrafię nic powiedzieć, a choćbym nawet umiał, mam wielką pieczęć na ustach... Dziś modlę się tylko i płaczę...	To rzeczywiście niemiła historia Zgubiliście pieniądze i nie możecie dostać się do domu, a pewnie macie dzieci, co na was czekają?	Zboża nam brak, nie przybywa, bo okrętami piasek do cyrku wożą, lud szemrze... ale ma igrzyska, może być głodny.	Świetnie, nieświetnie. Właściwie powinienem tam być. Czy pozwoli pani, że zaczekam na nią w hallu?	Ach, co znowu! To była glista, nie kobieta.	Dobrze Poślę swego notariusza. Bardzo taktowny i zręczny człowiek. A poza tym, może dałoby się zaproponować mu jaki kościół. Przecież taka fabryczna piwnica, w takim otoczeniu, jest dla niego trochę nie tego... nieodpowiednia. Należałoby wybadać jego upodobania. Próbowałeś tego już?	Ekscelencja może na mnie liczyć.	Nie wiem, jak pani dziękować	Nie! mam litość i pytam się tylko.	Niech pani nie myśli, panno Marysiu, że jestem aż takim głupim snobem.	Planchet zabierz się do sługi, ja pana biorę na siebie.	Rad bym, by pani hrabina nie kończyła.	Szczerze! Siostra twoja, Betsey Trotwood, powiedziałaby mi bez wahania każdą myśl swoją. Bądź, o ile się da, do niej podobnym i otwartym.	Tak, tak, i wpakują nas do więzienia. Wcale mi się ten pomysł nie podoba. A zresztą, któż nas przewiezie?	To, co najgorszego stać się mogło Nieprzyjaciele pańscy oskarżyli go, królowa na czele, Guarini, hr. chytry Brühl... nie mam co goryczy sączyć po kropelce: jesteśmy zgubieni...	Zechcę zrobić i zrobię Nie waż się pan sądzić mego postępowania. Fatalność chce, byś pan zobaczył to, czego nie powinien byś widzieć. Zaczepiono mnie, moja odpowiedź będzie straszna. Zejdź pan.	To nie do Mahbuba, lecz do pewnego kapłana. Bierz pióro i pisz w te pędy: Do lamy Teshoo, męża świętego z Bhotiyal, poszukującego rzeki, który obecnie przebywa w świątyni Tirthankerów w Benares. Weź no więcej atramentu! Za trzy dni mam pojechać do Nucklao, do szkoły w Nucklao. Nazwa tej szkoły brzmi Ksawer. Nie wiem, gdzie znajduje się ta szkoła, ale jest ona w Nucklao.	A to na co?	Ach, najdroższy panie bakałarzu! Wżdy nigdy nie jesteście srogim dla nas!	Alboż to lekarz może siły wrócić?... Quand la poire est mûre, elle tombe... No, a u księcia pana co nowego słychać?	Ale to stosunków naszych nie rozerwie, dziecko moje, owszem, ściślejszymi i łatwiejszymi je uczyni, chciej to zrozumieć.	Ależ tutaj, przy drugim stoliku.	Będziesz mi pomagał, przerobić jednego starca, na młodego człowieka.	Chciałabym wiedzieć, umiejętna głowo, czy mój mąż kocha mnie?	Czemu ma nie żyć? Siedzi sobie w sądeckim klasztorze. Ludzie nawet gadają, że święta, bo tam cuda się dzieją.	Czy mówi pan o Jakubie de Courtrai, rotmistrzu dragonów?	Dobrze, za pół godziny będziemy na pokładzie.	Domanie, bracie, okupu nie potrzebuję... prawdę mówię.	Hm... to może ja sobie pójdę... Najlepiej będzie...	I modlisz się, jak sądzę, codziennie, prosząc, by wszystko się zmieniło na dobre i byś była wesoła?	Ile więc chce za zegarek?	Jak to, mam iść do pana Noirtier? Naprawdę tak myślisz?	Jest jazdy na cztery tysiące prócz piechoty i armat. Piechoty bardzo moderowanemoderowany	Ludzie się zawsze znajdą Chcecieli trzymać się tu i mieć dobrze, ze mną iść i przy mnie stać musicie.	Nic nie wiem.	Nie kieruje moimi krokami ta doskonała księża zasada: rozkazywać z najgłębszą pokorą i słuchać rozkazów z niezgłębioną dumą. Chodzę po swojemu. Ale jakoś i tak dam sobie radę.	Nie ma, jeno przez tę izbę.	Nie, mój przyjacielu Za chwilę przestaniesz cierpieć.	Niepodobna!... niepodobna, aby szlachcic, człowiek dobrze wychowany, napisał do kobiety takie bezeceństwo!	On nie staje... przynajmniej nie więcej niż ci... inni chcą tego!	Ręczę panu. Jest bardzo sprytny, bezgranicznie nachalny i w świecie handlowo-przemysłowym otrzaskany.	Stronę fachową kwestii raczy objaśnić nam łaskawie pan Wokulski, człowiek... człowiek fachowy Pamiętajmy jednak, panowie, o obowiązkach, jakie na nas wkłada troska o interesa publiczne i ten nieszczęśliwy kraj...	Toś waść rad, żeś do mnie wrócił?	Wiedza jest panią despotyczną: nie ma względów ani litości	Zechcą? Przez przyjaźń?... Czy za pieniądze?	Zupełnie serio. Każdy może popełnić błąd.	Łatwa to rzecz! Choćby go kto i do herbu przypuścił, sejm takową wolę musi potwierdzić, a do tego trzeba i czasu, i protekcji.	A co to?	A potrafisz zapomnieć o Ligii?	Bo... bo... jak mi Bóg miły!... Dajże pyska!	Bonapartowie skończyli już karierę.	Co on gada?...	Co tobie, Mela?	Co? Waćpani chcesz zostać moją żoną?	Czego?	Czym ja ci się odwdzięczę za to, coś dziś dla mnie uczynił?	Droga ciotko!	Gdyby moje! Ja czumakczumak (ukr.)	Gdzie ojciec był?	Hm ryby wód słodkich!	Hm! rzeki ksiądz kanonik	I niech się wynosi!	I z Laskonogim	Jak to co wieczór?...	Jakoby mnie kto w dawną ranę ugodził.	Jakże możesz wobec mnie mówić o takich rzeczach?...	Jej narzeczony!	Mów pan dalej, mości Pastrini Z jakiej klasy społecznej się wywodzi?	Nalej pan	Niegodziwa jesteś! Naprzod koń go doprawdy unosił; powtóre znamy wszystkich naszych sąsiadów.	Niekoniecznie! To dowód, że mam po czym odpoczywać.	O, po co ty to mówisz...	Odpłać, Mateusz! Odpłać, a ja już ci...	Owszem ma bardzo... ważną konferencję...	Pan mówił o zabiciu Maple’a I guess pan go chciał nastraszyć.	Poczciwe to z kościami, dobre, jak kotlet z marchewką, ale musiał pan przecie, leżąc z nim po rowach, zauważyć... Biedny, biedny chłopczyna...	Poszukajmy naprzód pałacu a jak znajdziemy, to ci powiem, co zrobić wypada; ale Sancho, patrz jeno, wszakże tu przed nami stoi gmach jakiś wielki i ponury? Musi to być zapewne pałac Dulcynei.	Precz!	Proszę, proszę tędy.	Przyjdzie pan?	Tak, ona podpisana.	To jak chcesz znaleźć skarb bez mapy?	To syrena! prawdziwa syrena, z przeproszeniem mojego pana.	Widzę, że jest pan nieocenionym mentorem. A propos, dostałem list od Franza.	Wojuje...	Wypij to.	Z daleka, z Kalisza.	Z tego wynika że komu pierwsza chwałka, temu pierwsza pałka. Niedawno wydano w Wiedniu Pamiętnik jednorocznego ochotnika, a w tym pamiętniku są takie ładne wiersze:	Zabrano ci ją?!	Zemdlała; patrz pan, jaka blada leży i bez oddechu!	Zgubiłeś, toś zgubił, mniejsza ale mi mów z czem cię posłano.	Zostanie mu po Żydach jak najgorsze wspomnienie!
To rozumiem Więc, on mieszka u ojca, przy Alei Kosynierów 6. Ten duży, czerwony dom. Wie pan?... Drugie piętro. Tylko niech pan nie szuka na drzwiach nazwiska Stawski. Jego ojciec nazywa się jeszcze poprostu Zalcman. Za dwa dni Stawski przyjedzie i wówczas niech pan doń wstąpi. No, a teraz nie ośmielę się pana dłużej zatrzymywać, bo i mnie obiad stygnie.	Jużto prawda że siedzą nad domem żyda, ale zawsze i nam się cokolwiek z nich dostanie! co roku płacą swoją dziesięcinę, w jednym roku jajko, w drugim pisklę: dziobem, jakby ostrem szydłem, przebijają grzbiet pisklęcia, a potem fora z gniazda! Zresztą, całato komedya patrzeć jak karmią, albo jak przyuczają do lotu swoje młode. Przy karmieniu naprzykład, stare dokazują dziwaczne sztuki; bo stanąwszy prościutko w gnieździe, wyginają w tył długie szyje aż za ogon, tak jak robi kuglarz który wygina się, żeby z za siebie z podłogi podnieść srebrny szeląg. Najprzód tedy wciągają szyję, potem znowu wypychają ją i wyrzucają z niej małe, ładniutkie żabki i ślimaki, któremi częstują swoje młode: ale co nauka latania, to już ze wszystkich jest najpocieszniejszą! Musztra ta odbywa się na dachu, gdzie młode chodzą jakby skoczki na linie, balansują skrzydłami i zaczynają od drobnych skoków, bo jeszcze ciałka ich ciężkie, a pierza nie ze wszystkiem porosły. To też rok rocznie, gdy widzę że już bociany wracają z długiej podróży, tak mi się wydaje, jak gdybym i ja niedawno powrócił z wędrówki, a dawne wspomnienia budzą się we mnie, gdy pomyślę o wysokich górach, na którem się wdrapywał, o wspaniałych miastach, gdzie domy wyglądają jak zamki, o kościołach, w których tyle jest bogactwa co w cesarskim skarbcu. Zapewne, bardzo to pięknie za granicą, tam największą prawie część roku trwa lato. Jużto z nami Pan Bóg obszedł się jakby z pasierbami! Ale o czémto była mowa? prawda, o bocianach! Nikt jeszcze nie zbadał wszystkich osobliwości, które widzimy w tych ptakach. Zanim odlecą, zbierają się zawsze po rozmaitych miejscach kraju. Widziałem ich przeszło kilkaset pod Kwerndrup i przyznam się, że odbywały kompletną musztrę: najprzód wszystkie razem klekotały dziobami, tak, iż własnego słowa nie można było dosłyszeć; więcej jak pół tuzina legło ich na placu: sąto podobno słabowite i chore, którym sił na daleką drogę nie starczyłoby. Potém cała chmara wzleciała do góry tak dziwnemi obrotami, jak gdyby grajcarek w korku. Niechże nas Bóg zachowa! Jak poszły wysoko, to zdawały się rojem komarów, aż w końcu znikły zupełnie. Żółtka w ich jajach są czerwone jak krew; zaraz widać, że je zniosły słoneczne ptaki, i że w środku leżą młode z gorących krajów południowych.	Więc kochają się, ale pobrać się nie mogą, dopóki on nie będzie miał własnej apteki albo lepszego miejsca, które wystarczyłoby dla dwojga. Zresztą Żaneta mówi, że gotowa jest dawać lekcje, byle się to już raz skończyło...	Słowem Zenajda nalegała, aby Oriana przyszła do niej na śniadanie; że zaś żona nie bardzo lubi wychodzić z domu, broniła się, wypytywała, czy pod pozorem małego śniadania nie wpakują jej podstępnie w wielkie tralala, i starała się na próżno wywiedzieć, kto tam właściwie ma być. „Przyjdź, przyjdź Dostaniesz purée z kasztanów, paluszki lizać, a przedtem będzie siedem małych bouchées à la reine”. „Siedem!”, krzyknęła Oriana, „w takim razie będzie nas co najmniej ośmioro”.	Ach, jakie to wszystko zabawne, ta wasza wiara i niewiara. Powiedziałem ci już przecie, iż słabe rozwinięcie waszych zmysłów nie dozwala wam widzieć i rozumieć mnóstwa najprostszych rzeczy. Próżno bym więc czas tylko tracił, chcąc ci wytłumaczyć, w jaki sposób dostaniemy się na Ziemię. A zresztą może byś mi w końcu nie uwierzył. Powiedzże mi, jak to czarownicy na waszym świecie chodzą wybornie po powietrzu i prowadzą nawet za sobą całe zastępy wojska? Jakimże sposobem sprowadzają oni na wasze niwy grad, deszcz, śnieg i tym podobne klęski? Zaufaj mi tylko, a ręczę ci, że źle na tym nie wyjdziesz.	Niech pani zechce usiąść na tej ławce i posłuchać. To jest bardzo interesujące. Proszę powiedzieć mi imię swoje.	Odłóż, księże Hieronimie, wykonanie pięknego projektu swego aż do czasu, kiedy zabiorę cię z sobą do Holandii i wyrobię ci w Amsterdamie posadę u jakiegoś fabrykanta limoniady czy właściciela łaźni parowej. Będziesz tam w spokoju ducha mógł po całych nocach pisać swą Menippeję na jednym końcu stołu, ja zaś na drugim pisał będę paszkwile. Będzie to dzieło zbożne i kto wie, czy nie przyczynimy się do zmiany ustroju państwa. Paszkwiliści mają więcej, niż się zdaje, zasług w obalaniu rządów; przysposabiają katastrofę, której dokonywują potem ludy.	Zdaje się, że Méséglise to jest też bardzo ładne, pani Franciszko	I to jeszcze jeden powód, dla którego nie nauczyłam się pańskiego bankowego żargonu, który nęka tu moje uszy od rana do nocy. Ohydny wydaje mi się ten ustawiczny brzęk przeliczanych monet i tylko twój głos jest dla mnie jeszcze bardziej nieznośny.	To kłopot! Pozwól, mamo, żebym sprowadziła tego niegodziwego chłopca, niech się wytłumaczy i wysłucha nauki. Nie spocznę, póki go nie schwytam	Nie wierzę. Wolę, abyś je pan przyniósł sam za karę.	Na jakim ty świecie żyjesz? A więc ja pierwszy zwiastuję ci nowinę? Tak! Bądź gotów na pojutrze rano. MiastoGroch na oliwie nie pomógł, chustka na grubym karku nie pomogła i Miedzianobrody ochrypł. Wobec tego nie ma mowy o zwłoce. Przeklina Rzym i jego powietrze, na czym świat stoi, rad by go z ziemią zrównać albo zniszczyć ogniem i chce mu się morza jak najprędzej. Powiada, że te zapachy, które wiatr niesie z wąskich uliczek, wtrącą go do grobu. Dziś czyniono wielkie ofiary we wszystkich świątyniach, by mu wrócił głos	Ale bo też ty go onieśmielasz; kpisz sobie ze wszystkiego co powie, a potem chcesz, żeby odpowiadał! No Saniette, powiedz pan kto to grał, dostanie pan galantyny do papierka	Musimy się jednak przekonać Za późno już, żeby wejść tam dzisiaj, ale jutro przyjdziemy znowu. O, Prissy, gdybyśmy zdołały zdobyć ten piękny dom! Czułam zawsze, że szczęście moje związane jest z „Ustroniem Patty”, czułam to, odkąd ujrzałam ten dom po raz pierwszy.	Aha! i mospan Florismart jest tu? i jego zaraz mi z drugimi za okno, choć takiego rodu i takie dziwne miał przygody w życiu; biedota i ordynarność stylu nie zasługują na lepszy los.	Nie był pan u pp. Flobhouse, Brougham?	Nie, spuść się z tym na mnie. Jutro...	Ależ to niemożliwe! To chyba sen, mój Boże! Jakiś zły sen! To okropne słyszeć coś podobnego od takiego człowieka jak pan! Ale na litość, błagam, doktorze, powiedz mi, że możesz być w błędzie!	O ile nie jesteś głuchy od urodzenia, panie Macgregor, tedy posłyszysz jeszcze o wiele więcej Nie jestem w Appinie jedynym człowiekiem, który umie obchodzić się ze stalą, a kiedy mój krewniak, kapitan Ardshiel, przed niedawnym czasem przemówił się ostro z pewnym szlachcicem twego nazwiska, nie słyszałem jakoby Macgregor lepiej się spisał.	Brat by tyle dla mnie nie uczynił, ileś już waszmość uczynił! Dajże, Boże, czymkolwiek się wywdzięczyć!	Wiem, wiem najdokładniej. Zachwycony jestem i lekceważyć nie mam zamiaru. Przeczysta dziewczyna. Z obłędu zwolniona przez miłość ziemską. I dlatego właśnie musimy ratować Orgaza we dwoje. Każda godzina nader jest droga.	Czemuż nie wyraz chorego na niestrawność?	Czyż to nie wszystko jedno?	Kto jest ten pan?	Nic nie ma, przyjechał się dorobić czego.	Nie. Raz tańczyłam w Lublinie na ostatki.	Baj baju; tobie grosz potrzebniejszy, kiedy se na gospodarstwo zbierasz, ja już na wieś nigdy nie wrócę...	Nie chciał nawet przyjąć ręki, którą mu podałam na pożegnanie, ale czyż mogłam inaczej uczynić, Malinko? Wiem, że postępowałam z nim bardzo niedobrze, o, bardzo niedobrze! ale czy mogłam zrobić inaczej? Ja go nie kocham.	To nic, wojny nie będzie. Zresztą co nas obchodzi wojna, w której nie przyjmie udziału Bonaparte.	Nie chce nawet paru czworaków posunąć wyżej na tutejszą, Cisowską górę, a cóż dopiero mówić o Górach Świętokrzyskich...	Nie waham się, ale rozmyślam	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a gdzież to Jędrzej się podział?	Posłusznie melduję, że przyniosłem sardynki, panie oberlejtnant Czy każe je pan otworzyć?	Sztukmistrz Chapello i krawiec Dawid Frojke są milsi Bogu niż wy, ze swoimi zaszmalcowanymi kapotami i złodziejskimi sztuczkami. Chapello umie przynajmniej pokazywać sztuczki, Dawid Frojke rozdział Tory przypadający na dany dzień tygodnia. Pięcioksięgu z komentarzem Rashi nie potraficie objaśnić!	Bo jesteś przystojny, Patkiewicz. Kobiety wściekają się za tobą.	Ja wiedziałem, że tu będzie chryja! Nie trzeba się było, Tulke, upierać przy konferencji prefektów.	Jest jeszcze inny sposób Można zapytać Jemioła, czy to jego nazwisko.	Przysięgam na owe strzaskane kraty, które mi dały wolność, że tak jest naprawdę!	No i cóż? Zrobiłam wszystko, com zrobić powinna była! Wszak trudno zabierać pięcioletnie dopiero dziecko do Frankfurtu? Ale dokądże to właściwie idziesz, Barbaro? Jesteśmy już prawie na samej hali.	O, my to dobrze wiemy! Gdy ktoś jest zanadto rogaty... to znaczy krnąbrny jak koza... musi za to siedzieć... w kozie.	Jest ich kilkaset koni dobrych, a wczoraj nadesłano im regiment piechoty i okopali się.	Farurej, Skarbek i Jaśko Nałęcz z rozkazu najmiłościwszego pana zostali w zajętych grodach, a Florian Jelitczyk w pięćdziesiąt człeka odstawił do granicy uwolnione branki krzyżackie. Bo to i sam, jako wielce poturbowany, potrzebował wypoczynku	Owszem, ale my możemy schwytać je i zaprzęgnąć do roboty, rozumiesz? Albo pomyśl tak: spalamy na przykład kawałek węgla. Otrzymujemy z tego trochę ciepła, ale prócz tego także popiół, gaz węglowy i sadze. W ten sposób materia nie ginie, rozumiesz?	Nie będziesz ty łgał przede mną, nie obełżesz mnie: wiem ja dosyć, a ty wiesz więcej.	To się nazywa tutaj liczyć się	A co? Dla nas tu już ani ławy, ni chleba nie ma?	Być może, Pencroffie. Ale powtarzam panu, że to narażanie się bez potrzeby.	Cóżeś waćpan nie gonił chyba?	Nic strasznego nie powiedziałam.	Nie, i zapuszczam kurtynę.	O czym pani mówi?	„Oto macie tarantule!” dziś raczej: rozwścieczony. owadów. Nie mogły złapać Bajki i skakały, dziko pokrzykując.	Juści, że słyszę, ale wiem, że boli, a możeby z tatarczanej mąki zrobić okłady, abo zawołać takiej znającej! W Krosnowie jest dochtorka, co to ona i od kołtuna, i kiej w krzyzie strzyka, i od łamania w kościach suchego, a możeby wysmarowała tłustością...	Spróbujmy więc, nie tracąc ani chwili!	Ale czy jej zdrowie pozwoli na wyjazd?	Co nie mam palić?	Lubi pan kropki nad „i”?	Czekam na listy od brata... na telegram, którym mnie wezwie. A tymczasem chodzę do szarytek.	Oto gorzki system podobnego wychowania! Chce się zrobić święte, robi się...	A cóżeś to w tych czasach porabiał?	A teraz czem ci się zdołam uiścić z długu?	A żeby im kulasykulas (gw.) I zapłakała, z zaczerwienionych oczów polały się strugi gorzkich łez, a wszystkie rany duszy spłynęły jakby tą żywą, serdeczną krwią.	Kalibany znajdują się w przymierzu z Telurami	Komunikacja między Dolnym i Górnym Egiptem przecięta od wczoraj Na gościńcach stoi wojsko, a galery jego świątobliwości rewidują każdy statek płynący Nilem...	On silniejszy od Pele i jej gniewu.	On we własnej swojej osobie, mój kochany; i cóż ci mogło nasunąć tę wątpliwość?...	Piotrusiu spojrzyj, jak on wygląda...	Pozostawiam to pańskiej domyślności.	To spiżarnia Robinsona Kruzoe	To trwoga	To z wojny wracacie? Zdrowiście aby?	Twardzi ludzie, żeby który pisnął. Modlą się.	A co, jeżeli zderzył się z tym kawałkiem żelaza?	O dla Boga, Sancho, co też to ty gadasz, mnie jaśnie wielmożną będą nazywać wasany? w dalszej części utworu żona Sancho Pansy nosi imię Teresa. Pansa.	Wiecie co może byśmy go prosili o odkrycie dobrego źródła w naszej wsi. Teraz tak daleko musimy chodzić po wodę, dobre, obfite źródło to rzecz nieoceniona.	Żeby były tańce, śpiewy i muzyka, to ręczę, że gralibyśmy do końca sezonu	Tak, byłem na drugim kursie medycyny.	Tak, panie, było to moim obowiązkiem.	Niech ich psi jedzą. A jeńców wzięliście co?	I ja za tobą!	Powiada sam, że zdrów...	Bylebym pomocy i opieki pewnym był, choćby wykraść ją gotów jestem.	Jakże, wypędzisz go! taki święty człowiek, taki dobrodziej!	Mości mieczniku posądziłeś mnie o nieszczerość dla ojczyzny... Ja zaś, jako prawy obywatel, pytam cię teraz: mamlimamli (daw.)	O, ekscelencje mogą mi zaufać	Więc cóż czynić mamy?	A ja będę księdzem	A ziemi też dla wszystkich dosyć Każdy u siebie doma ma, czego mu trzeba	Biedne ty jesteś dziecko.	Burza	Ciotula z sanek powoli wyłazi	Kowalczuk?	Miłość, Obyczaje, Szlachcic	Miłuję.	Nieciekawym gdzie! Ile chcesz pieniędzy?	Pożegnałem.	Rodzinie?	Ten ci właśnie kazał was wołać.	Vampa.	Z mojego gródka
Proszę pana czybyś też pan, co tak wszystko wiesz, nie powiedział mi, kto to pierwszy na świecie podrapał się w głowę, bo ja myślę, że to musiał być Adam, nasz pierwszy ojciec?	To nie twoja rzecz.	A ja, jeśli nie więcej, to przynajmniej tyle co wy	To prawda ale jeżeli nie ubiorem, to duszą do was należę. Czuję to, iż serce mam muszkieterskie, i ono pociąga mnie do was.	To było to było jeszcze podczas procesu. Tego o otrucie. A co pan robił wczoraj, przedwczoraj?	Cichy kraj, piękny kraj. Ziemia lekko faluje pagórkami, między nimi leżą jeziora, lasy gęste, podszyte jałowcem i leszczyną. Chaty słomą kryte... Nie wszystkie. Te zamożniejsze gontem lub dranicą. Ale na ogół biedota. Biedni ludzie, ubodzy, prości... Dobrzy ludzie. O, że też nie przypomniało mi się to, kiedym rozmawiał z Jemiołem. On twierdził, że wszyscy ludzie są źli. Ale on mówił o mieście. O! Poznałby tamten kraj, poznałby tamtych ludzi... Może i miał rację. Miasto to potwór. Oddzieliło człowieka od ziemi asfaltem i betonem. Skądże ma czerpać uczucia? Uczucia idą z ziemi jak wszystkie soki żywotne. W mieście wysychają, kruszą się, zamieniają się w pył, zostaje tylko mózg rozgorączkowany walką o byt, mózg, który niezdolny jest do myślenia, jeno do kom-bi-no-wa-nia! Do planowania jakichś machinacji. Aby prędzej, aby więcej, aby przebieglej. Człowiek nie widzi siebie, nie widzi świata. Niech pani spojrzy na te domy. Zasłaniają widnokrąg. Otaczają nas ze wszystkich stron... Zostają tylko małe otwory, jakby tunele, którymi możemy się wydostać z wnętrza tego potwora. Kilka szos, kilka torów kolejowych.	Bardzo ładnie! To znaczy, że ja nie jestem vis-à-vis.	Co to jest? Gdzie ty jedziesz?	Pyskuj, pyskuj, ociec przyjdą, to cię wnet rzemieniem przyciszą!	Takie węzły rozwiązywał podobno Slade, amerykański spirytysta, twierdząc, że robi to w czwartym wymiarze.	Ach... to pan...	Stary chciał, ino Dominikowa się przeciwiła, wszyscy wiedzą, co było, to jakże?...	To się liczy	Wasza dostojność! gdyby rozkaz, to ja bym jeszcze tego brodu spróbował.	Chcecie, abym wam to wytłumaczyła uczynię to najchętniej. Spójrzcie na siebie, wyglądacież wy na męża, któregoby uczciwa mogła pokochać niewiasta? Macież przymioty, coby was poszanowania godnym czyniły? Wierzcie mi, ani włos utrefiony, ani wybielona twarz nie zyszczą serca godnej tego imienia matrony rzymskiej. Czegoż zresztą wy chcieć możecie ode mnie? Znacie mnie, płochą nie jestem. Miałam męża jednego i univirą umrę... Nie miałam ani jednego kochanka i mieć go nie będę. Wiem, że inny jest obyczaj ludzi i niewiast, z któremi obcować przywykliście, ale ten nigdy moim nie będzie...	To nie ten kapitan, który mi pozwolił zostać tutaj?	Tym razem nie mylę się, niestety! I tamte pomiary były dokładne, zapomniałem tylko, że wówczas Ziemia nie mogła się znajdować w zenicie ponad środkiem księżycowej tarczy. Wszak wiesz, że Księżyc podczas obrotu naokoło osi podlega małym wahaniom, tak zwanym libracjom, wskutek czego Ziemia nie wydaje się całkowicie nieruchomą na niebie, lecz zakreśla maleńką elipsę. Otóż ja zapomniałem wziąć poprawki z tego jej wychylenia od zenitu i dlatego oznaczyłem według jej położenia fałszywie długość i szerokość księżycową punktu, w którym robiłem pomiary. Teraz możemy za to wszyscy zapłacić życiem!	A! a! to nie może być! Dieskau? nie...	To mi wszystko jedno! Ja duszę się tu!	Jest to Makololo dziki należący do plemion północnych, które plądrują nadbrzeża rzek uchodzących do Zambezi. Makololowie nie tylko są naszymi wrogami, ale rabusiami groźnymi dla wszystkich zapuszczających się w środek Afryki. Człowiek ten nas szpiegował i bardzo żałuję, żem go nie zdołał pojmać albo zabić.	Zapomniał pan, że stoję przed zwierciadłem. To tylko chciałem powiedzieć.	To już całe trzydzieści złotych bierzcie, do równa bierzcie	A więc mnie kochasz! Powiedz mi: to prawda?	Może to będzie dla pana niedogodne?	Niestety, mamo, za dużo wydałem w życiu pieniędzy, wiem, jaką mają wartość. Trzy tysiące franków to ogromna suma, buduję na niej cudowną, bezpieczną przyszłość.	Przypuszczam, rzekł, że Anielka nie długo zostanie u pani.	Jakto? czyż pani sądzi że ona czekać będzie sposobności a nie szukać jéj? Wszak tak samo jak potrafiła raz wkraść się na maskaradę, może się dostać przebrana do Drezna, czekać na króla choćby w ulicy.	Jesteś pani albo bardzo ambitną, albo bardzo mądrą... nie znałam pani...	A pani co zrobiła?... Zgubiła niewinnego człowieka, chorego na serce... Niech pani zejdzie na dół... niech spojrzy, a do śmierci nie zapomni pani swego czynu... Bo komu on szkodził... komu zawadzał ten biedak?...	Ja nie jestem beksą... wcale nie! Saro! Saro!	O! nie, tatku! nie! ja nie pójdę! odpowiedziało dziewczę potrząsając głową: niech sobie ciocia Fryderyka gospodaruje, ja nie pójdę...	Belu, nie boisz się?...	Ja tego nie mówiłem.	Jeszcze się nie oświadczył.	Tego i ja wiedzieć nie mogę. Może też Chmielnicki zełgał i zwykłych łotrzyków na sług starostki kreował, by swoje krzywdy tym mocniej afirmowaćafirmować (z łac.)	Tylko się nie denerwuj...	Masz słuszność Ale bo też nie głupca ani nawet nie człowieka z talentem trzeba nam szukać. Aby rozwiązać podobny problem, trzeba nam człowieka genialnego. Geniusz jedynie posiada dziecięcą wiarę, religię miłości i pozwala sobie chętnie wiązać oczy. Otóż jeżeli spotykałyśmy niekiedy ludzi genialnych, byli oni może zbyt daleko od nas, zbyt zajęci, a my zbyt puste, zbyt rozbawione, zbyt pochłonięte...	Już dawno grzeszę tylko słowami. Ale mnie nie karzą za słowa. I nie moje grzechy, ale samo istnienie ich obchodzi. Moją winą jest istnienie. Das nackte LebenDas nackte Leben (niem.)	A pani?...	Czemuż jej dotąd nikt nie wziął?	Nie dam zastawu.	Że nie mam nic do powiedzenia człowiekowi, niedotrzymującemu danego słowa.	Mów sobie, co chcesz Zwariowałem albo i nie, ale coś mnie tu niepokoi.	Czy pani każe mi spalić resztę tych papierów?	On taki zawsze Znam ten sklep. Nigdy tu nie kupuję.	Co by pan, panie Jablonský, chciał przekazać naszemu narodowi?	Do spełnienia jednak naszych życzeń trzeba przede wszystkim zakończenia wojny. Zdaje mi się, że prędzej nastąpi zgoda między państwami, aniżeli zawarcie szczerego pokoju między Everestem a Struksem.	I wszystko jedno, co rzekł Bez sądu nie skaraliby Juranda, a na sądzie rzecz by musiała wyjść na wierzch.	No, ciociu! więcej zgody na wolę Boską! więcej pogody! Ignaś ani na cal nie mniejszy!...	Tak... ale i ten pokój... Zgłaszają się kandydatki...	KsiądzKsiądz skinął i obrócił się na szerokich obcasach swych tępo zakończonych trzewików, opatrzonych wielkimi, stalowymi sprzączkami. Założywszy znów ręce w tył, zaczął się przechadzać, stawiając mocno nogi. Kiedy się obracał, poły jego sutanny zawijały się lekko od nagłości jego ruchów.	Biłem się pod wojewodą ruskim.	Będzie!... nim słońce wzejdzie, oczy rosa wyje: któren pieniądz ma, temu duda gra, a ty, biedaku, handluj głodem i ciesz się, że jeść kiedyś będziesz!...	Co znowu? Jak przypuszczasz, gdzie one się znajdują?	Niech pan spojrzy poza siebie, doktorze	Tak? A więc porzucamy przypuszczenia, przechodząc w dziedzinę faktów uchwytnych! Jeśli dobrze zrozumiałem, posiadasz pan spis skradzionych klejnotów, a ten papier jest dokładną kopją. Czyż tak?	Aha, rozumiem Tak się rzecz ma cała.	Bo ja kazałam wyładzićwyładzić (daw.) jedzenie, pokarm, prowiant. różna. Są placki i mąka, i słonina, i suszone grzyby, jest beczułeczka piwa, a druga miodu	Co panu grozi?	Czasem trafia się kilka tysięcy śmierci gwałtownych w ciągu paru godzin	I czy wie pan, kto jest owa wielka dama?	Musi pan być jednym lub drugim	Mój jegomość chciałbym i ja o łaskę jegomości prosić.	O panie!... panie!...	Widziałeś pan te ślady?	A tak, znowu brat. Ale na ten raz veritabilisveritabilis (łac.) pochodzenie. panny Hedwigi.	A jużci i stacje Chodzili po kościołach od jednej do drugiej	Ależ, Doro! Pozwól, niech ci wytłumaczę...	Jak możesz myśleć o tym, aby przyjąć w domu miłosiernego Boga, skoro wypędzasz córkę ze swego serca?...	Mów waćpan szczerą prawdę, jak mu idzie?	Nic?	Podania?! Ależ niech pana Bóg broni! Iść osobiście.	Trzy tysiące pięćset franków, jak mój mąż?	W Warszawie mam moc pracy. Lecznica pełna... Poza tym prywatni pacjenci.	Więc co mam robić? Co mam robić?	A dziecko?...	A niechże was krokodyl pożre!	A teraz, Ned, czy chcesz wiedzieć, co myślę o twoim projekcie?	A! Będę wiózł pana hrabiego de Sérisy	Bardzo ładnie.	Bogactwo, Dwór, Koń	Chcę pożegnać przed śmiercią witeziów!	Cieniuchne, białe, ni czepiec, ni rańtuchrańtuch (daw.)	Co mówisz?	Co, czy i ona już?...	Cóż słychać w dżungli? Czy wszyscy zdrowi?	Dlaczego przybyłeś?	E! tu w Krakowie	Fabian Bohatyrowicz!	Już dosyć Tu gorąco, powietrze niezdrowe.	Lacha tu! Lacha!	O Boże!	O tak, bardzo.	Odjedziecie sami?	Pieniędzy.	Prosiłbym pana prezesa o posadę, bo...	Sprzedać go?... pierścień od monarchini mojej?... nigdy!	Takżeś tu sobie upodobał?	W górę, w górę!	Wciąż siedzisz w dziale korespondencji?...
Ale dobrze, dobrze, wierzę, że ucieczka udać się może; jednakże zmiłuj się, nie czyń tego, przynajmniej póty, póki ja z wiadomościami nie wrócę. Kto wie, może to tylko postrach na ciebie i na szlachtę waszą, może to wszystko nic nie jest i lada dzień oni sami cię puszczą. Bo za to ci ręczę, że pewno zaraz na drugi dzień po twoim uwięzieniu wiadomość o tym posłano do Wiednia, a lubo tutaj robią teraz śledztwa z tobą i protokoły piszą, to jednak to wszystko nic nie znaczy i aż dopiero dyspozycja stamtąd los twój rozstrzygnie.	Ja nie wiem Nie jest smutny... nie... ale jakby zamyślony, jakby niespokojny... słowem nie taki jak zawsze. Mnie przykro na niego patrzéć, bo przeczuwam, że on cierpi, i dla tego, pani droga, mówię to tobie, bo nie chcę, żeby on cierpiał...	Tak, pani; ale w tych wierszach, w tej poezji czujemy wyraźnie, że czary nie są przedstawione jako proste zmyślenia; czujemy, że poeta do pewnego stopnia sam w nie wierzy i tym najwięcej nas oczarowywaoczarowywa	To, co mówisz, nie ma najmniejszego sensu Mémé nie ma w sobie nic zniewieściałego, nikt nie jest bardziej męski.	Ale, ale, księże plebanie czy nie wiecie o jakiej okazji do Madrytu lub Toledo? Muszę koniecznie sprawić sobie modną sznurówkę, a kto wie, czy jak się rozgniewam, nie pojadę sama do dworu i będę jeździła karetą, jak inne panie gubernatorowe.	Jeśli tę ziemię stanowią miliony, to tak. Wy idziecie do nich, Moryc będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie zrobi, jeśli mu ich Wilczek nie wydrze.	No, mój człowieku jeżeli masz tak rozpaczać po żonie, to już lepiej nie czekając na nią przyjdź sam do Wólki...	Tak jest. Ja nie zmieniłem swego zdania, tylko przez uprzejmość dla ciebie gotów jestem zastosować się do twojego życzenia.	Ale ja nie umrę, dopóki nie ożenię się z panną Marią	Daję to co niosę, ofiaruję co mi powierzono Z siebie, choćbym rad, nie mogę nic. Nie przystałoby mi też z pasterzem się targować.	Nigdy w świecie sprosnemi obyczajami skażonego gwałtownika, nie dopuścim na stolicę, Pół kapituły protest zaniesie! Pójdziemy do Rzymu! Nie dopuścim go! Syzma będzie...	Tak, pani, ale teraz księżyca nie ma, zaspy duże, chłopak drogi nie zna, zresztą i na państwa czas.	Wszystko to dobrze, panie Nedzie Landzie lecz dotychczas nic jeszcze nam nie grozi. Po cóż mówić o rzeczach przypuszczalnych? Powtarzam, że wypada czekać, więc czekajmy; a nie róbmy nic, dopóki nie ma co robić.	Ano, to matka jej nie puści. Ani mowy.	Dobrze zrobił Ma szlachetne serce. Zrozumiał, że każdy mężczyzna winien spłacić dług wobec swej ojczyzny, jedni talenty, inni znów siłę, ci czuwają w nocy, tamci oddają krew. Gdyby z tobą został, pani, strawiłby tylko swą młodość, a na twoją boleść nie mógłby patrzeć spokojnie. Z czasem własna niemoc stałaby się dla niego nieznośna, a tak stanie się silny i wielki, walcząc z przeciwnościami, które sam zmieni w powodzenie. Proszę mu pozwolić na nowo zbudować przyszłość dla niego samego i dla ciebie, pani. Śmiem twierdzić, że jest ona teraz w dobrych rękach.	Idź pani sama do kasztelanowej, ja dziś być nie mogę, przeproś ją... jutro... Idź...	Kiedy potańcować, to potańcować! Nie potrzeba ni skrzypków, ni basetlibasetla	Masmas (gw.) brzydki., ze na mnie kija nie potrza. Raz w kielokielo (gw.) czas; raz w kielo cas mama wrzuciła rzemyk za piec (użycie czasownika w lm wyraża szacunek do osoby, o której się mówi)., chi, chi, chi! Chodź ze mną na paświskopaświsko (gw.)	Nie, ale wżdywżdy (daw.) ponoć, podobno. gdzieś ku wschodnim zamkom wywieźli.	Pospieszył! Czekał przecież dwa miesiące. Nie dziwię się wcale wzruszeniu cioci. To dla niej straszne! Odtrącała go stale, a teraz pojechał bez jej błogosławieństwa.	Spać się chce, że to nosem się podpierasz, nie	Tak. Paszporty uczciwym ludziom zwykle sprawiają tylko kłopot, a złodziejom ułatwiają ucieczkę. Zapewniam pana, że i ten paszport będzie w porządku, ale mam nadzieję, że mu go pan nie poświadczy.	To prawda że system celkowy nie dał tych wszystkich dobrych wyników, na które liczono w trosce o umoralnienie więźniów.	Znałem je wcześniej od ciebie! Jam ciebie piastował na mych rękach, ale cóż, kiedy ty już starego Joela nie pamiętasz!	A to czemu? może myślisz, żem pijany, d’Artagnanie? Zapamiętaj to sobie, nigdy myśl moja nie jest tak jasną, jak przy winie. Mów... słucham cię obydwoma uszami.	A nie ruszałaś nic?	Djament ten nie od nieprzyjaciela, lecz od królowej pochodzi	Dlaczego nie?	Dlaczegóż mi mama nic nie chce dać z tych gratów? Dla bratowej i tak starczy.	Gadajże po ludzku! Nie mówiła, kiedy wróci?	Nie jesteś jednym z nas a także nie jesteś rolnikiem, ani nawet, o ile mogę sądzić, nie pochodzisz z tego kraju.	Nie kto drugi ukradł, nie!	Nie rozumiem?	Nie śpisz wasan?	Nie, ich też zjemy.	Nie, nie!	Nigdy też w życiu nie miałem chwil tak szczęśliwych, jak spędzone przy tobie	„...Maryo! jeśli powiesz: odejdź... pójdzie ze mną noc, cierpienia, samotność i łzy... Maryo! czy nie słyszysz mnie?... to głos serca, kochającego cię... to głos...”	Był to mąż najsilniejszy w ręku w całym Chreptiowie Talara on palcem przycisnąwszy, w świeżą deskę całkiem wpychał. Jeden tylko pan Podbipięta, Litwin, siłą go przenosił, ale ów pod Zbarażem zabit, a z żywych chyba by pan Nowowiejski na rękę mu wytrzymał.	Cóż tu Antek ma do rządzenia? jego to?	Jest to prawo nieco niedogodne dla przybyszów	To wiele mówi! Przy tym jest pani sama z sobą w niezgodzie.	Bo... mając do wyboru pozostanie na balu i powrót do domu wybrałeś to drugie.	Siła, Rewolucja ciągnął z ponurą pewnością siebie. słabi, niedołężni, głupi, tchórzliwi, ludzie o wątłych sercach i niewolniczym duchu. Ale przedstawiają wielką siłę. Z nich składa się tłum. Ich jest królestwo ziemiIch jest królestwo ziemi i tak dalej. Każde zepsucie, każdy występek, każdy przesąd, każda tradycja musi znaleźć swój kres.	A to i moja Dla Boga! Toż ja mam w chorągwi towarzysza, który się zwie Kulwiec-Hippocentaurushippocentaurus (łac., mit. gr.)	Ale on zna takie wspaniałe okrzyki wojenne	Ale zabierzcie te sery tak brzydkie w tonie	Daj mu Boże zdrowie, zacny to pan!	Dlaczegóż to?	Do apteki, po lekarstwo dla chorej siostrzyczki, odpowiedziało z nieśmiałością dziecko.	Dobrze Jeżeli pani każe, przyznam się nawet... do zasługi. Czy w zamian wolno mi zanieść prośbę do pani?...	Droga moja! cóż ci powiem więcej nad to czego się sama domyślać możesz! Żal ojca twojego był bez granic, gniew macochy niesłychany... wszyscy opłakiwaliśmy stratę najukochańszego dziecięcia...	Jest, jest, cztery latka ma, jest. Oddajcie mi.	Jeśli to niewolnica, to ją odkup.	Ku rzece chorągwiami! ku rzece! Do szeregu waść!	Margrabio, chodzi o... jestem w rozpaczy; ciebie przywiodę do rozpaczy... wszystko dobrze zważywszy, lepiej byłoby zmilczeć.	Panie Shippen, który robisz łańcuszki i kłódki, wiedz, że jedyna wolność to wolność ducha, który pogardził znikomościami tego świata. Z wolności społecznych drwię sobie, są to bowiem chochoły, są to złudzenia schlebiające pysze głupców.	Panie Vantochu, przyjechaliśmy do pana, żeby nam pan opowiedział coś ze swego życia.	Tak mu do mojego, jak wołu do karety! Przyjrzyjcie mu się! który. rwał się już do krowy jak wściekły. wołał, jaże przysapując z radości.	A w potrzebie i przykład im dam.	A więc te tysiąc franków?...	Ach, tak!...	Bywaj zdrów	Czy mam odpowiedzieć?	Dlaczego?	Dzień dobry pani, jakże się pani czuje?	Gdzież się ten pan podział?	Ha, w takim razie...	I tam już ostaniem?...	Jadą z Przyłęka!	Jak tu cicho!.. jak tu inaczej!..	Jakoś mu było pilno	Jakto!... żądała głowy mojej od kardynała?...	Jakżem szczęśliwy, że was raz jeszcze pożegnać, jeszcze raz się pamięci i sercu waszemu polecić mogę	Jutro być może za późno.	Li.	Może.	Możliwe, bo zamknęli.	Na koń i szukać!	Ne! Čia jų naguose pražūsime!	Nienawidzisz kapłańskiego stanu?	No i cóż, spotkaliście kapelusznika?	No i cóż? Czy tak bije jak u wariata?	Ociągałam się z uregulowaniem naszych rachunków...	Ojczyzna, Król, Szlachcic, Pochlebstwo, Wolność	Powiedz też jej że jeżeli uważa się za poszkodowaną, zwrócisz jej koszty, jakie sobie policzy.	Proszę cię, Piotrusiu, dosyć... Pan Solski musiał być mocno zajęty...	Proszę... Proszę...	Rembowska.	Rewolucja	Suzina... kupca... jego przyjaciela.	Tak ci było pilno?	Tak, Jocku. Absolutnie i zupełnie!	Tak, księże Hieronimie Ja się też boję tych ceremonii.	Toteż widno, co bezbez (gw.)	Trudno!...	U... u... u Mośka... Rety! Trzymajcie ją! Wojciechu, bo duszę ze mnie wyżeniewyżenąć (daw.)	Wygnali was w tyli świat, na żebry, a ciekawiście ich?	Zaraz zlezę! Tylko żem się o gałąź zahaczył, proszę pana. Na lewo, chciał pan wiedzieć?...	Żeby ojciec wiedział, jaki ja okręt widziałem.
Ja? czy pójdę? Chybaby mi nogi korzenie w ziemię puściły, wtedy bym nie poszedł, a i to jeszcze prosiłbym kogo, żeby mnie wykarczował. Tak mi się chce szwedzkiego mięsa znowu pokosztować jak wilkowi baraniny! Ha! szelmy, pludraki, pończoszniki!... Pchły im po łydkach inkursjęinkursja (z łac.) hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. przeciw nim czynił niewola. Gustawa AdolfaGustaw II Adolf (1594–1632) stratować, przeryć ryjami.! Ot, co jest! Ba! ale któż temu winien, jeśli nie zdrajcy? Nie wiedziała zaraza, kogo brać, i zacnych ludzi pobrała, a zdrajców zostawiła. Dajże Boże jeszcze raz powietrzepowietrze dziś popr. forma D. lm: obywateli. piekłu przysporzyć, to poślij wszystkich tych, którzy onę kapitulację pod Ujściem podpisali. Zestarzał się Zagłoba? zestarzał? Zobaczycie! Janie! radźmy prędzej, co czynić, bo już bym chciał na końskim grzbiecie siedzieć!	Ja mam w ustach słowo boże: Sitiositio (łac.) Apetyt przychodzi w miarę jedzenia, powiadał AngestonAngeston Przeciwne co na ukąszenie psa: leć zawsze za psem, nigdy cię nie ukąsi; pij zawsze przed pragnieniem, a nigdy ci nie dokuczy. Hej, zwilżmy gardło, milej będzie je suszyć. Hej tam, białego, lej no, lej do dna, do kroćset diabłów, nuże, po brzegi, pełno. Język mnie piecze. La, la, la, to się nazywa gładko spuścić. O lacrima Christilacrima Christi (łac.) O jakież gładkie winko, szczery aksamit! O pijaki! O biedne spragnione! Hej, paziu, sam tu, lej pełno, czerwonego. Kardynalsko. Natura abhorret vacuumnatura abhorret vacuum (łac.) Hoc, hoc, nie masz w świecie ino wino. W kółko, w kółko, pić to ziółko.	Nic i ja przeciw niemu nie powiem, jeno to, żem za stary na taką służbę, jakiej on od żołnierza wygląda, a zwłaszcza na owe kąpiele, jakie wojsku wyprawujewyprawuje	A ba! nikt tego nie słyszał prócz przyjaciół zapewne, byłeś w pasji, chodziło o kochankę, to już ja wiem wszystko, rzecz do załatwienia, obejdzie się bez kawalkaty do Jeziornej. Myśl lepiej jak czas stracony nagrodzić, a nie o tem! Młodość krótka! przejdzie jak z bicza trzasł, a! a! siły codzień opuszczają, żołądek się psuje, trzeba kochać i jeść nie spuszczając się na jutro.	A czy ty wiesz, co robiłem do tej pory, że mi tak pochopnie mówisz o rozpoczynaniu od nowa? Czy wiesz, że potrzebowałem czterech lat, aby wykonać narzędzia? Czy wiesz, że od dwóch lat ryję w ziemi twardej jak granit? Czy wiesz, że musiałem wyważać głazy, których kiedyś nawet nie ośmieliłbym się poruszyć? Że całe dnie mi upływały na tej tytanicznej pracy i że czasem, wieczorem, czułem się szczęśliwy, jeśli wygrzebałem choć cal kwadratowy tego starego cementu, twardego jak skała? Czy wiesz, czy wiesz w końcu, że musiałem przebić sklepienie, aby dostać się do klatki schodowej i mieć gdzie usunąć całą wykopaną ziemię i kamienie, i wypełniłem nimi przestrzeń pod schodami, tak że teraz nie wiedziałbym nawet, gdzie wyrzucić garść ziemi? Czy wiesz wreszcie, że już byłem pewien, że docieram do końca mojego trudu, że czułem w sobie akurat tyle tylko siły, aby dopiąć celu, gdy nagle Bóg nie tylko oddala ode mnie ten cel, ale mi zasłania do niego drogę? O tak, powiadam ci i powtarzam raz jeszcze, że odtąd nie kiwnę palcem, aby się stąd oswobodzić, bo sam Bóg zdaje się życzyć sobie, abym nigdy nie odzyskał wolności.	Te dzieci kuracji nie potrzebują, tylko suchego mieszkania tu, na górze. Gdzież jest panna Joanna?	Pięć tysięcy ma na procencie u pana Benedykta. Cóż to za posag... Wcale posagu żadnego nie ma... a dumna przy tym jak księżniczka i zła jak szerszeń.	Ten wiersz na medalu, nie jestże podobnym do jego niesmacznych ucinków??	Dziękuję waszmość panu bardzo za jego tak otwarte sentymenta i wielce sobie szacuję jego piękną pamięć dla koligacji; muszę mu nawet powiedzieć, że o ile mnie znajomą jest parantela śp. mojego męża, stolnika rzeczyckiego a pułkownika chorągwi husarskiej polskiego autoramentu, rzeczywiście pan Jakub Strzegocki, wojski sieradzki a rodzony ojciec nieboszczyka, miał Ślaskę za sobą. Ale zaraz my się tu przekonamy. Zosiu! Idź no, poproś tutaj dziadunia albo przynieś mi manualikmanualik (daw., z łac.)	Szedłem ulicą miasta szedłem powoli, zmęczony długą drogą; nie w myśli mi było uciekać ni kryć się; szukałem noclegu, a wszystkie domostwa były pozamykane. Tedy chciałem zapytać pierwszego lepszego przechodnia, gdzie plebania, i księdza proboszcza prosić o kąt i wiązkę słomy, a jutro rano byłbym poszedł dalej, bo do Krakowa zdążam. Aliści, pogrążonego w myślach, napadli ze srogimi okrzykami zbrojni ludzie, skrępowali do krwi i wloką niczym mordercę, gdy nawet nie odgaduję, o co mnie oskarżają.	Ten Wiktor Kraft skończył studia w Antwerpii, objął teraz schedę i zabiera się do wielkiego, celowego przemysłu na dużą stopę. Może dużo zrobić, bo głowa dobra i człowiek uczciwy. Uczyliśmy się razem, nawet robiliśmy niektóre rzeczy na spółkę. Właśnie wczoraj wieczorem spotkałem się z nim po dwu latach. Ma on dla mnie pewne zobowiązania. Może by się udało wykołatać.	To jest prawda Ale na Boże Narodzenie jakeś się, Maćku, upił, toś mnie tak ściskał, tak całował, że musiałem ci dać na kredyt wódki i piwa, i araku, i jeszcze obwarzanków.	Nie wiem; macocha kazała mi wstąpić do siebie, chce mi powiedzieć coś o moim majątku. Dobry Boże! Niech sobie wezmą ten mój majątek, i tak jestem zbyt bogata, niech mi tylko zostawią spokój i wolność. Przecież kochałbyś mnie tak samo, gdybym była biedna, prawda?	No tak, ale był u mnie na śniadaniu, tym śniadaniem zapoczątkował swoje wejście do towarzystwa paryskiego.	Jest pani przedmiotem ciekawości całej sali Och, droga, czyż to była twoja rola? Czy nie mogła pani być szczęśliwą, a pozostać szanowaną?... Słyszałem przed chwilą, że pani jest kochanką pana Stefana Lousteau, że żyjecie pod jednym dachem!... Zerwałaś na zawsze ze społeczeństwem; przyjdzie zaś czas, kiedy, nawet gdybyś zaślubiła kochanka, będziesz potrzebowała tego szacunku, którym dziś gardzisz... Czyż nie powinna by pani być u siebie, z matką, która dosyć panią kocha, aby cię osłonić swą tarczą; przynajmniej pozory byłyby zachowane...	Ani trochę, panie Smith, zwłaszcza przy niepogodzie i burzach. Jednak i wówczas byłoby dziwne, gdyby szczątki masztów i lin nie zostały wyrzucone na brzeg, poza zasięg fal.	Doprawdy?... Co za szkoda!... Bo ten pokoik (z meblami) będzie wolny tylko do sierpnia...	Nie wiem, czy się to uda, bo właśnie zdążam na radę wojenną.	Wprawdzie jest dumna, lecz sądzę, że nie odmówi, bo przywiozła ze sobą tylko tę lichą tarlatanową sukienkę. Może ją dziś podrze, to będzie dobry pozór, żeby jej ofiarować przyzwoitszą.	Nie teraz syknęła dawnym rozkazującym tonem. Ale dziś ton ten, mimo „dobrego dnia”, nie działał. Odtrącił ją brutalnie, rozlewając lepki płyn na frak swój i dywan.	To ja, sługa jego, z kamieniem u szyi do wody cię cisnąć każę.	Ja wiem, Emilko, ja to rozumiem; tylko widzisz kiedy jestem przy tobie i czuję, jak dawniej, jak prawa i uczciwa dziewczyna, to rozumiem, że nietylko słowo, ale i postępowanie obowiązuje. I on może mi to powiedzieć...	Dzielny pan Ropuch nie miałby zapewne nic przeciwko temu, aby tu przyjść samotnie, prawda?	Patrz tam ma być moja ziemia, a tu moje wojsko... I otóż tam najwyższym dowódcą wojsk jest kapłan!... Czy można cierpieć coś podobnego?...	A pan co za firma? Co to za firma interes komisowy Moryc Welt? Co to za papier?...	A więc niech panią Bóg błogosławi tak, jak pani jest dobra!	Ale my o nim nic nie wiemy...	Gdy musicie, jedźcie a powiedźcież pobożnemu i świętemu mężowi iż Henryk syn jego co raz rzekł i poprzysiągł, to strzyma, bo duszy gubić nie chce dla wszystkich skarbów znikomego świata tego...	Na co dzień dobry, ale przy dzisiejszej uroczystości wolałabym jaką zmianę.	Nazywa się Augustynowicz. To dobra głowa, ale w tej chwili jest pijany, słowa mu się plączą: wie jednak, czego chce i dalibóg ma racyę!	O, niemożliwe! Można zabić z zemsty, ale nikt z zimną krwią nie utopi dziecka!	Pani napisze do nich?	Pierwiosnku mój lubię cię tak nazywać, chociaż ci twoi chrzestni rodzice zapomnieli dać ci na chrzcie to imię. Lubię i chciałbym, chciałbym z całego serca, abyś mnie tak samo mógł nazywać.	Tu raniutko bywa tłok wozów na targi.	A czy przypadkiem nie można ich palić jak tytoniu?	A ja mówiłem co innego Tygellin śmiał się, gdym twierdził, że oni się bronią, a ja teraz powiem więcej: oni zdobywają!	Ach tak, biedaczka! Przecież każdy mógł spostrzec, że ona nie pociągnie już długo. A wobec tego wolno mężczyźnie zawczasu upatrywać inną.	Czy Dick zna się na nich?	Cóż za straszliwa machina!	Dla załogi jest niewątpliwie ciężkie	Dlaczego nie zostali przy nas?	Dobrze, dobrze. Do widzenia.	Fiuu! to jest poważny pieniądz.	Gdzie ona jest?	Ja?...	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	Nie wiem.	Nie.	Pójdę za nimi!	Ta dziewczyna zaczyna mieć charakter i więcej jest warta, niż myślałem.	To nie mój system.	Upewniam panią że nie zgaduję tak dobrze jak Wasza Miłość przypuszcza.	Za mną!	Zbliżcie się, panowie Pragnę, byście nie uronili ani słowa z tego, co będę miał zaszczyt powiedzieć panu hrabiemu. Chcę bowiem, abyście rozgłosili wszystkim to, co powiem, choćby nawet wydało się to wam bardzo dziwne.	Żeby cię już zabrać do domu. Tęskno nam bez ciebie, dziecko.	Gdyby pan był lepszym obserwatorem byłby pan od razu wymiarkował, że nie mam przy sobie żadnej broni.	Ależ, panie, on kosztował mnie sto tysięcy...	Dzięki Bogu! Kochany panie Nikodemie, pan mi z nieba spadł.	Uważam Ale o czymże mówił przyjaciel twego ojca, że wyglądasz jak piwonia? Tu coś złego zaszło i chcę wiedzieć o wszystkim	Ba! pamiętaj, że jestem najlepszą jej przyjaciółką...	E! moja babciu jak się postarzeję to się będę modlił. Poinsot powiada, że wszystko może być modlitwą, zacząwszy od...	Już może trafiłam! Daj mi go tu!	A dla miłości mojej, czy to samo mi obiecujesz?	A gdzież waćpana laudańscy ludzie znaleźli?	A, jeśli opat, to niech go bierze.	Athos	Bardzo ładne!..	Bije! Ciebie, tak małego i słabego! Słuchaj: dziś wieczór jeszcze zostanie zamknięta w Tower. Mój ojciec, król...	Brwi ma malowane i usta.	Byłby zaraz z tego nowy podatek z morga, jak w Dołach.	Będzie tworzyła królów	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Dy skrępowany...	Dziś po drugim śniadaniu...	Gdzie była ta bitwa?	Jak to: kiedyś? Czyżby rozmiar świata miał się zmniejszyć?	Jak to? walka Rosji?	Jakież to straszne!	Jakże odnajdą Smaina?	Jużci się naparłanaprzeć się (daw.) więc i pojechała.	Kiedy tak, to proszę pana o kupienie mi zegarka.	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Ludko, ufajmy Bogu i szukajmy. A czy to już Kraków?	Mów	Mądrością dorównywasz memu dziadowi, a stanowiskiem dorównasz.	Nic, moje dziecko	Oho!	Powiedziałem ci przecież dlaczego...	Przy lichej grze dobra mina to wcale przyzwoite powinowactwo.	Skarżyć się będą.	Są	Słucham.	Tak	Tak	Tak samo. Więc sprawa rozstrzygnięta.	Wasza mość, słyszę, z Krymu powracasz?	Więc daj klucze.	Więc i oni cię pokochają.	Więc zdaniem twojem?...	Łżesz!
Czy uważaliście państwo, wyrzekła pani Olimpja, że pan Rokowicz nie chciał nawet opowiedzieć wszystkiego co widział i słyszał, przez uszanowanie jakie ma dla nas. To okropne! co do mnie, mam wstręt do osób które podobnie zapominają o swej godności i dumie, właściwej kobiecie wyższej towarzyskiej sfery. Przykro mi bardzo, że dotąd zachowywałam znajomość z panią Rodowską, i pierwsza robię wniosek, abyśmy jawnie i otwarcie zerwały z nią wszelkie stosunki... Upewniam państwa że przy pierwszem spotkaniu się z panną Wandą nie podam jej ręki...	Nowy pan nasz nie chce by mu tu jego mienie przepadało, by ludzie jego gnili w podziemiu a dom walił się i rozsypywał... potrzeba cóś począć.	To nie należy do moich obowiązków służbowych pan prezes...	Za mąż nie wyszła, straciła ojca... ciągnął Kochan dalej, i co dziwniej na żydówkę, bo u nich niewiasty mało, albo i nic nie znaczą, sama pono się rządzi... Przeniosła się tu na mieszkanie.	Długo się wahałem Nic mnie do gościnności dla was nie zobowiązywało. Jeśli miałem rozstać się z wami, to nie miałem po co widzieć was powtórnie. Dosyć byłoby wywieść was na platformę tego statku, który wam służył za schronienie, zanurzyć się w głębokościach morza i już by się zapomniało, żeście na świecie istnieli. Nie miałżebym prawa tak uczynić?	No... jaśnie pan. Starsza jaśnie pani to chyba wykituje z tego wszystkiego...	Tak. Jeżeli już nie jest za późno.	Wybornie!... bardzo dobrze!... Poczekaj, dam ci za to złotówkę. Wolny obywatel nie powinien upokarzać się przed nikim.	A patrzajże! Skąd wzięły się płaszcze szare! Kto się im ze czterech herbów nie wywiódł, szary nosić musi, choć szlachcic jest i tak dobry jako i drudzy. Herb herbem; najmężniejszy, gdy niebogaty jest i pleców nie ma, szaro go ustroją. A te szaraki lepiej się odbiją od białych.	A! mój Honory, odpowiedziała Laura: tę rękę biedną dawnobym ci była wyciągnęła sama, gdyby nie jedna myśl, nie jedno słowo... które mnie przeraża... Jabym więc miała zostać naszej miłej, ślicznej Lorce... macochą!! Nie mogę!	Aby uczynić zadość rozkazom waszym, księżno, musiałbym pokazać ci serce swoje, na którym wyryta cała postać ukochanej. Nigdy ustami nie zdołam opisać nieporównanej piękności Dulcynei, która chwyciłaby pędzel Parchascisa i Tuinandy, i Apellesa, i dłuto Fidiasza. Było by zuchwalstwem chcieć opowiedzieć ustami to, czego cała moc połączonej sztuki prawdziwych kształtów utworzyć nie zdoła...	Chcę mianowicie spytać, jaką czwórkę przeznacza pan ordynat na wyłączny użytek pałacu: karą, kasztany czy gniadekare, kasztany, gniade	Dobrze, dobrze; nie zapraszałbyś tak skwapliwie, gdyby co szwankowało.	Dziękuję, panie ministrze, wsparcia nie chcę.	Mości balwierzu! lub ktokolwiek jesteś, czy wiesz waść, że my oba z jednego cechu; dwadzieścia lat już z górą, jak się wyzwoliłem na majstra balwierskiego i jak się znam na wszystkich naczyniach balwierskich od największego do najmniejszego. W młodości służyłem także wojskowo i wiem dobrze, co to jest hełm, co szyszak, misiurka i zbroja, znam się na wszystkich narzędziach wojennego rzemiosła, osobliwie też na wszystkich porządkach żołnierskich; owóż, nie urażając waści, twierdzę, że sztuka, którą trzyma w ręku dostojny kawaler, podobna do balwierskiej miedniczki, jak pięść do nosa, i oczywiście widzę, że jest to nagłówek od hełmu, lubo nie całkowity.	Nad nią, panie profesorze? Jeżeli nie nad nią, to pod nią!	Nie zmienią się od tego losy narodu, więc nie lamentuj, Elizo. To zbawienna rzecz nawet, bo robiłam się zbyt dumna z mojej grzywy, i mózg skorzysta, że się pozbyłam tej miotły. Tak mi będzie przyjemnie, lekko i chłodno! Fryzjer powiedział, że wkrótce urośnie mi kędzierzawa czupryna, zupełnie jak chłopcu. Będzie mi z nią do twarzy i głowę utrzymam w porządku. Nie żałuję tego wcale, proszę cię zatem, mamo, weź pieniądze i chodźmy na kolację.	Nie, moja droga, nie martw się o mnie. Dotrzymałam święcie obietnicy, nic nie jadłam i nic nie piłam. I nawet łatwiej mi to przyszło, niż sądziłam. Biga, czy w dobrej wierze, czy dla oddalenia podejrzeń, wcale nie nalegała. Jak tylko jej oświadczyłam, że nie jestem głodna ani spragniona, odsunęła ode mnie wszystkie miski i kubki. Powiedziała nawet z pewnym naciskiem: „W takim razie nie wolno się zmuszać, to bardzo niezdrowo”.	Nie, tylko powinnam szanować swoją godność ludzką.	Nie. Jest dla niej ciotką.	No, nie zapominaj, że już kawał czasu upłynął, odkąd pochowaliśmy młynarkę.	O, to-to! Nie puścić! Nie puścić!	Panu Horn nie służy fabryka. Po salonach trudno mu się przyzwyczaić do kantoru i do roboty.	Przecież nie mogę! Przecież muszę się patrzeć, jak się z mydła bańki robią na miednicy!	Smutno mi, najdroższa moja pomyśleć, że nasz brak oszczędności i systematyczności nie tylko nas naraża na ustawiczne materialne straty, lecz psuje nadto innych.	Sądzę istotnie, że złodziej to człowiek chytry, ale nie tak bardzo jak mu się zdaje.	Ta myśl nieraz korciła umysły ludzkie Źle znamy postać tej planety. Wydaje się ona zmienna i nieustannie wzburzona. Widać na niej kanały, których pochodzenie i istota są nam nieznane. Nie jesteśmy więc pewni, czy ten sąsiedni świat jest trapiony i zbezczeszczony istotami podobnymi do ludzi.	To nam się przyda a więc pan mówi, że tak na ślepo mógłby znaleźć tę odnogę rzeki, o której pan wspominał?	To prawda że system celkowy nie dał tych wszystkich dobrych wyników, na które liczono w trosce o umoralnienie więźniów.	Wybacz pan, jestem tak strasznie przemęczona... W tej chwili idę, tylko... przyrzecz mi pan, że pan wyjedziesz	A! a! cóż to za niespodziany gość u mnie! musi ci być gorąco podkomorzuniu (zwała wszystkich bez ceremonji, spieszczając tylko tytuł lub imię) kiedyś się aż sam do mnie pofatygował.	A, wiem co zrobię, wyrzekła po chwili, z determinacją podnosząc głowę; pójdę do tej pięknej pani w różowej sukni, którą kilka dni temu, pamiętacie, spotkaliśmy na ulicy, i która pytała mnie kto ja jestem, czemu mam taką bladą twarz i smutne oczy, a potem całowała mię i pieściła? Pójdę do niej, bo wiem gdzie ona mieszka, i poproszę ją dla Andzi o lekarstwo, a dla was o jedzenie! Czy dobrze?	Było mi bardzo łatwo, ponieważ pani sobie tego życzyła.	Owóż ostatnia poczta! Dobra nasza, mości panowie! Jan Kazimierz pobit pod Widawą i Żarnowem!... Wojsko go odstępuje! Sam on na Kraków się cofa, Szwedzi idą za nim. Pisze mi brat, że i Kraków musi upaść.	Pani jest pewno głodna?	Panią Danglars?... Mam ten zaszczyt i radość moja jest tym większa, żem ocalił panią od tego niebezpieczeństwa. Bo niewiele brakowało, a mogłaby mi je pani przypisać. Wczoraj kupiłem te konie od barona, ale pani baronowa tak bardzo ich żałowała, że jeszcze wczoraj odesłałem je i poprosiłem, aby przyjęła je ode mnie w darze.	Przyjęcie skończone Junkier Kapen do szwadronu na miejsce. Pani pozwoli odprowadzić się do bramy. Miałem przyjemność być przedstawionym kiedyś w teatrze	Spełnić każde życzenie hrabiostwa cały nasz dom uważa sobie za najświętszy obowiązek...	Za niecne intrygi i groźne knowania został na wygnanie kardynał skazany.	A cóż na to królowa?...	A juści, że tak jest! Desperacja!	A widzisz!	Aby mu iść z pomocą.	Ale mi pomagać będziesz, przerwał książę wsuwając jej w dłoń jakiś pakiecik, który Lassy prędko skryła pod płaszczykiem	Ale sam	Bardzo chętnie	Bess!	Być może, panie. Jestem właścicielem tego domu.	Co się stało?	Co to jest zeszłoroczne listowie?	Co to znaczy!...	Czekajcież no Janie! Mówmy naprzód o moim ojcu. Czy pamiętacie tę laskę ze srebrną gałką, którą nosił mój ojciec?	Czy mógłbym zobaczyć kopalnię?	Czyżbyś uważał, iż zamało ci daję według wartości twojej, mój panie?	Dlaczego stryjcio tak mówi?	Dobry wieczór panu.	Gdzie się podział sprawiedliwy Józef?	Gdzie?	I nic więcej?	Intrygi, plotki, kabały. Ofiary twego zaślepienia!	Iry! Ty zawsze ze swoją prędką decyzyą! Jadę do Paryża, najmuję sobie pokój w pobliżu i czekam.	Ja bym się pierwsza użaliła.	Ja mam najdziksze tygrysy	Ja to samo mówiłem Połanieckiemu a on mi na to odpowiedział: „kto wie!”	Jakto żal? dlaczego?	Jednę już tylko stacyą przebyć mamy	Jej matka, dziedziczy po niej.	Jesteś tego pewny?	Jutro rano.	Jużci, chyba długie miesiące miną, zanim zechce pojrzeć w stronę dworu.	Kazałem? Mówisz?!... Daj! I czekaj, czekajże!	Kleiniskind!	Koniecznie?	Koń od owych wystrzałów jeden postrzelon i zbója wzięliśmy żywcem	Krew	Król, Grzech	Kto powiódł?	Kto?	Która z tych pań nazywa się Klelia Conti?	Liszkę. Policzki ma panna Nina jak jabłka.	Mów dalej, Gösto!	Naturalnie, powiadasz, mistrzu, a więc...	No, cóż, ten lacki napój?	Owszem, ale to pozostało do załatwienia samym interesowanym. Emilka płacze, Markham przysięga, tak ich zostawiłam. Reszta rodziny wyczerpana gadaniem spoczęła na laurach!	Pański syn jest na dobrej drodze	Pewnie, panie łaskawy Wszystko na bok, gdy chodzi o konia.	Powiedział mi to samo.	Przechodźcie, przechodźcie! Tu się zatrzymywać zakazano...	Przypatrz się, milordzie	Rakarz!	Sam?	Słuchaliśmy żab i dobrze nam było.	Tak, a profile Julji są kopjami tego portretu.	Tu nogę stawcie... tu wyrwa, jest się na czym zeprzeć.	Umyślnie. Wolę rozmawiać z panią.	Usuń się, Anno! Winny musi koniecznie być ukarany, jak na to zasługuje.	Więc dlaczego zwracasz się do mnie?	Zostań Antoś, choć czytać się nauczysz.	Zostańmy tu na noc!	„Winą sześciuset grzywien i siedzeniem w wieży pół roku”.
Przykro mi poruszamy podobną kwestię przy pannie Valentine. Nigdy nie dowiadywałem się o jej majątek, który nawet jeśli jest uszczuplony, zawsze będzie większy od mojego. Rodzina moja starała się o alians z państwem de Villefort ze względu na znaczenie, a ja starałem się, myśląc o szczęściu.	Być może! być może! odparła pani Starowolska; bywają ludzie w których sercach leżą niezmierne skarby dobroci i uczciwości, uśpione i przysypane grubą warstwą niezdrowych naleciałości życia. Ale przychodzi pora w których okoliczności lub szczęśliwe natchnienia zmiatają ten pył naleciały w ich wnętrze, a to co leży pod spodem odzywa się, ożyje, i popycha ich do myśli i czynów, które lekceważyli wprzódy. Daj Boże aby tak było w wypadku o którym mówimy. Moją Anielkę oczekiwałaby w takim razie świetna, a przynajmniej choć nie sieroca przyszłość.	Tak jest.	Domyślnie-głupio się uśmiechasz i na nic, bo ja się w niej nie kocham, ani nawet mógłbym kochać. Podoba mi się tylko jako typ pięknej kobiety o bardzo uduchowionym wyrazie, ale to nie mój typ, chociaż przy niej wszystkie nasze łódzkie piękności to zwykły perkal przy czystym jedwabiu.	Owszem, panie, trochę odziedziczona po matce Znał ją pan dobrze. Ona miała zawsze sympatię dla tych szerokich mas ludowych i chciała dla nich dobra. Mój dziadek także jest humanitarny.	A tak, no, zaraz po Dorze	Słyszałem, że jakiś pan codziennie jest w teatrze, przychodzi do niej i rozmawia z nią. Czy to prawda? Co to znaczy?	Tak, ale tę wam krwawo zdobywać przyjdzie.	Widzę, że słabą jest twoja wiara w nieśmiertelność ducha. Mylisz się; gdybyś się odcieleśnił i stał się jako jeden z nas, tobyś mnie lepiej rozumiał i nie odwodził byś od przysięgi, którą uczyniłam. Wiedziałbyś, że będę żyć dalej, choć może na innej płaszczyźnie i że prędzej czy później zobaczymy się ze sobą. Traktujesz te rzeczy jak człowiek. Patrz, jak spokojni są ci wszyscy, którzy są tu ze mną.	Wyszedł pan obronną ręką I dobrze tak panu za to, że się pan dał nakryć. A co pana skłoniło do tego rodzaju roboty?	Panowie jest już wpół do piątej, zaledwie wystarcza nam czas do stawienia się na drodze z Chaillot.	A jeśli to mój szwagier, to co z tego? Przecież jest dziedzicem! Czego taki dziedzic ode mnie chce?	Czy... czy mogłaby pani wymienić mi jego nazwisko?	Dzięki ci panie, za tak słodką nadzieję mimo to ja się uspokoić nie mogę, trwoga mną owłada... Ta nieznośna rywalka zbliża się... będziesz ją widziéć, pochwyci znowu tę władzę nad sercem pana mego, którą tak długo zachować umiała.	Już też niepodobna aby taki pan i tak wysoki senator nieszczerze ojczyźnie życzył; albo więc nie mógł inaczej postąpić, jak postąpił, albo arcanaarcanum (łac.)	Krzyż? jest i krzyż!	Niechże tak będzie Oto oni nadchodzą.	Popatrz pani, pani Odeto. Poznaje pani?	Przedstaw mu pan całą rzecz, a jeśli jest niewinny, pozwoli się zrewidować. Jeśli nie pozwoli, poradzimy sobie dalej.	Tak.	Więc Warszawa nie miała szczęścia podobać się pani? Szkoda! zawsześmy uchodzili za gościnnych, przykro nam będzie jeśli wrażenie jakie ztąd wywieziesz pani, naszym chęciom nie odpowie.	Zaledwie wymówiłam twoje imię, mój ojciec odwrócił głowę. Byłam tak święcie przekonana (widzisz, jaki ze mnie głuptas), iż twoje nazwisko wywoła wszędzie piorunujące wrażenie, że zdawało mi się, że mój ojciec zadrżał, podobnie zresztą jak i pan Danglars, choć tutaj jestem niemal pewna, że się mylę.	Ale, przyjdź pan do kantoru Borowieckiego podpisać kontrakt na dostawę węgla.	Ej! myśl co powiesz, myśl, odparła Agnieszka, bo ty nie na niego ale na siebie wyrok wydajesz, na mnie i na dzieci. Czci żony twéj nawet bronić nie umiesz. Ej! myśl! zaważy twe słowo!	Ma pan słuszność, drogi Cyrusie Ma pan do czynienia z mężczyznami, którzy panu ufają i na których może pan liczyć. Prawda, przyjaciele?	Ale pewnie będzie wolał zapłacić niż dopuścić do licytacji?	Cała nasza rodzina, wszyscy znajomi oburzają się na Stefka za ten projekt. A to panna bez posagu, a to bez nazwiska... A to córka samobójczyni... Ale im oni więcej gniewają się, tym Stefek bardziej kamienieje w uporze...	Zobaczymy, panie kardynale, zobaczymy zobaczymy, ale, na honor, nadto pobłażliwym jesteś, panie kardynale.	A bransoletka porte-bonheurporte-bonheur (fr.: przynoszący szczęście)	A, to coś, co mnie nie dziwi u ciebie. Przyrzekłeś mi, powinnam była zgadnąć, że nie dotrzymasz. Podzwaniasz mi nad uchem swoimi pieniędzmi, ale ja nie jestem interesowna jak ty. Mam twoją kolię gdzieś. Znam kogoś, kto mi ją ofiaruje.	Ale jakiemi sposobami?	Ależ ona go ujęła!	Chciałabym nią być. Ale teraz już za późno. Dziękuję Bogu i za to, że dał mi przynajmniej chleb.	Do stu piorunów! To się nazywa mieć szczęście!	Musicie znikać stąd zajechać do jakiego hotelu, przeczekać parę dni, nim dostanę pieniędzy, i przedostać się za granicę.	Nie jesteście panowie rozsądni Widzieliście papier; stary Séchard powiedział wam, że syn jego, zamknięty przezeń, wytworzył w ciągu jednej nocy, za pomocą materiałów niewątpliwie niekosztownych, doskonały papier... Jesteście tu, aby dojść do porozumienia. Chcecie nabyć, czy nie chcecie?	Nie przejmuj się tym Mnie zabierają tylko z powodu zdrady stanu.	Ojoj... nie warto z wami gadać, jak Boga kocham! Pierwsze, nie oszalałem; drugie, trudniejsze rzeczy już człek w Kołtuniszkach dokazował, taj udało się; trzecie, baba śpi jak niedźwiedź na zimę, skórę z niej zedrzesz, nie zbudzi się.	Piękny strzał, panie Wokulski Zastanawia mnie, że człowiek pańskiego fachu... Ale może pana to obraża?...	Sen, Życie snem, Księżyc, Marzenie spyta książę z nadzwyczajną skwapliwością, spozierając na mnie ciekawie i uważnie swymi czarnymi, nadzwyczaj pięknymi oczyma.	„Och nic” nic innego, tylko pień”.		...Wówczas serce takie osiąga cenę ozdoby	A nie powiadał o córce nic?	A więc... a więc... można by powiadomić służbę... Twój dzwonek łączy się z ich piętrem.	A wy?	A... dla księdza-stryjka.	Ani się téż lękam, lecz chciałbym tirer au clairtirer au clair (franc.)	Ba, a jakże się przez Szwedów przedostać?	Bałem się, że odniosłeś poważniejsze potłuczenia i... i... wiedziałem, że to człek mądry...	Będziesz ty jej jeszcze usługiwać, jak Boga tego kocham! przeje ci się jej państwo...	Co prawda, to nie. Miałabym też o co dbać! Może waćpan myślisz, że zaraz będę płakała? Pan Bychowiec grzeczniejszy...	Co takiego?	Co? W grocie Matki Boskiej?	Czemu byśmy nie mieli tam pójść i przekonać się, co w trawie piszczy? Będzie musiał się z nami rozmówić.	Czy oskarżony bywał od dawna u niej?	Dlaczego pan myślał, że panna Stefania wychowana w klasztorze?	Dobrze. Ja pójdę schodami wewnętrznymi, bo sprawy wewnętrzne to mój resort. Karabiny nabite?	Gdzież żona?	I cóż tam będziesz robił?	I mnie, w którym senatorska krew płynie!	Ja jadę a ty, kolego, rób, co ci się podoba.	Ja? nie	Jakie?	Jakże ty możesz?	Jutro przed wschodem słońca	Każdy przepytuje, mało że nie codzień, kiedy będzie ten czas... Cni się galanto...	Kropla w morzu	Król zdrów?	Mieliście też od niego jakie wieści?	Mogę pana kazać zabić natychmiast!	Może byś wyszedł naprzeciw pana Poiret	Mój nowy chela poszedł sobie precz ode mnie i nie wiem, gdzie się obraca.	Mówi pan, że byłby człowiekiem honoru ten, kto znając wasz spisek, nie wydałby go! A ja mówię, że taki człowiek byłby waszym wspólnikiem. Widzicie panowie, że jestem szczerszy od was...	Najzupełniej.	Nazywasz go Janem, mamo?	Nie bójcie się mają dobre dwa cale grubości.	Niech mnie niech mnie żarłacz ludojad połknie! Przeklęty strażnik! Ten człowiek gotów zepsuć nam cały plan.	O kasgi kaltas? Ar tai  neištvirkimas; ar tai ne bedievystė jį vedė ant tokio darbo? bausmė, nelaimė. Dievo, ne tik ant ano, bet ir ant šio svieto. Aš seniai tai pranašavau ir dabar matote kaip išsipildė mano žodžiai ant Vincų Vinco, kad jis niekai ir paklydėlis.	Oczywiście, pójdę z panem, gdyż domagam się tego wyjaśnienia.	Odwaliłem kamienie i znalazłem...	Piekło ojczyzną szatanów	Rozumie się. Bicie	Skąd wiesz, jak piszę?	Stryjna mnie nauczyli...	Ten pan, który nas witał? Deputowany?	To i chwała Bogu. Ot zaraz ogień rozniecę i kartofli zgotuję, com ich dziś w ogrodzie nakopała.	To ja! dziecko moje przyszłam już po ciebie.	To przechodzi moje możliwości Nie rozumiesz, co mówisz, sądzę. Mam rocznie dwa tysiące czterysta rubli, jeżeli znajdę po skończeniu tutejszego mostu posadę, jeżeli nie będę bez chleba za miesiąc. Com zebrał, oddaję.	To przypatrzże mu się teraz, bo ci właśnie nadchodzi.	Więc pan zna tego konia?	Wszystkie ujmę kuchni przynoszą!	Wtedy chyba następuje przebudzenie?	Z czego pan to wnioskuje?	Z najwyższą przyjemnością. A... czy to będzie większe przyjęcie?	Za tobą...	Zabierz z sobą proszę kogoś mi bliskiego.	Zaczekaj, Fryc	Zlękli się naszych toporów!	Śmierć, Rozpacz, Okrucieństwo, Miłość odrzekłem
Jeśli tak, to czemuż tu siedzieć w głuszy? Czemużbyś się wzdragał patrzeć w życie i poić nim, pókiś młody? Czytam w tobie jak w księdze. Te same tłamsisz w sobie zaskórne myśli, jak wówczas, gdyś mię na lekcjach Łęskiego, Hubego, Steynera albo później nocami w namiocie pozbawiał snu. Pamiętam straszne twoje rozmowy...	Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	A cóż! może ty masz serce? może masz? Jezus Marya! A gdzież ono? Ot, przyszłaś z miasta i ani nawet zapytałaś się, czy list od braci jest? Co to ciebie obchodzi? Czy ciebie to obchodzi, gdzie oni, jacy oni, co z nimi dzieje się? I owszem! Nie zapytasz się nawet, czy list był od nich? Złość, nieszczęście, zgryzota, męka! Czy spytałaś się o list od braci?	Pozwól, kochany Copperfieldzie pozwól, że pewną uczynię uwagę. Cieszę się tu zaufaniem, ale na dotykanie tematów pewnych nie pozwalam sobie nawet z panią Micawber, przez lat tyle towarzyszką mej doli i niedoli. Otóż pozwolę sobie zauważyć, że przyjaznym naszym zwierzeniom powinna zostać wytknięta pewna granica, tak, pewna granica. Po jednej stronie pozostawimy to wszystko, co jest potrzebą wymiany umysłowej i serdecznej, po drugiej to, co się tyczy spraw i interesów Wickfield i Heep. Sądzę, że nie obrażę młodego mego przyjaciela, proponując mu zachowanie rzeczonej granicy?	Mnie wydaje się, iż to jest wino mirweńskie, bowiem przed napiciem się tak sobie zamyśliłem. Ma jeno tę wadę, że jest zimne; ale to zimniejsze niż lód, niż woda z NonakrisNonakris źródło w Beocji., bardziej niż źródło Konthoporii w Koryncie, które mroziło na lód żołądek i organy trawienia tych, którzy je pili.	Tak Na tem się nie poznam. Za mądre.	Pani tak się za nim ujmuje, jakby był narzeczony. A ty czego tak patrzysz?	Za przeproszeniem jaśnie pani, co tu jest do roboty? Woda precz owszem, pewnie, oczywiście. tu wszelakiego się napatrzę i użyję, ale com umiał, to zapomnę, a od tego smrodu to mi i picie, i jadło nie smakuje. Koniska prychają jak od ciemierzycyciemierzyca, właśc. ciemięrzyca	Ale dajże pokój. Nie zginiesz. Złego diabeł tak znowu chętnie nie bierze! Kto idzie na wojnę, mój krwiożerczy rycerzu, musi mieć odwagę w każdym calu duszy i w każdej żyle. Chcesz, to pójdziemy w dzień. Cóż mi to szkodzi?	Święta osoba! dalipan święta! Powiadam wam, prosto ją Pan Bóg do nieba weźmie. Dla ludzi anioł, a pobożna, a dobroczynna, toć ją i przezwali w sąsiedztwie słyszę Dobroć-sama, i dalibóg prawda. Cały pałac ustąpiła synowi, którego kocha zwyczajnie jak jedynaka; cały majątek swój oddała mu, sama mieszka w ogrodowej oficynie i kontentuje się pensją. A zabawia się nieboraczka leczeniem, wychowywaniem dziewcząt i nabożeństwem. Święta pani! Idę ja tedy do niej. Przyjmuje mnie jak zwyczajnie cukrowemi słówkami: kochaneczko, serce moje. Kazała zaraz nogę pokazać, opatrzyła sama, dała maści, nakarmiła, napoiła, a potem nuż pytać mnie: co ja za jedna? zkąd? jak?	Tak, tak, masz waćpan słuszność, ale gdzie tu znaleźć odpowiedni teren? Sądzę, że dziedziniec farny nie bardzo by odpowiadał celowi.	Nie prosiłem Boga o takiego doktora i wątpię, abym mógł strawić twoje lekarstwa, ale dziej się wola boża.	No, niechże się pani uspokoi. Co za niedorzeczność!	A więc, dalipan, flaga kłamie! Zresztą, i to prawda! toć widziałem, jak panna wysiadała z pojazdu! Ja się nazywam Piotr Wik, a okręt mój stoi w nowym porcie. Możesz mi się pani powierzyć bez obawy!	Ale może pozwoliłaby ją podnieść	Co się stało z panem Baumem?	Gdzież tam, nie zdążyłem się jeszcze przebrać, jeździłem z urzędową wizytą...	Gniwajcie się, nie gniwajcie się, a ja gruntu nie sprzedam.	Któż był powodem, żeś pani tak nieszczęśliwie wczorajszy wieczór spędziła?	Najpierw to żeśmy zmaleli, a oni urośli, że nas przez nas samych własnymi rękoma naszymi zwojowali, jako poprzednio zwojowali Niemców przez Niemców. Taka wola boża i nie masz potęgi, powtarzam, która by się im dziś oprzeć mogła!	Nie, tylko się ręką oparłem o brzucho.	Panie Sinclair racz pan po raz ostatni przyjąć nasze usprawiedliwienia się...	Szalony jest! Patrzajcie sami! Świadków mam, ten człowiek opętany!	Tak jest.	Warszawa? Boi się jej pani?	Jakto nie dobra! Ależ on nas ubóstwia; pan nie wie, czem my jesteśmy dla niego. Męża drażni czasem jego głupota ale czemuż on się wtedy nie broni, zamiast przybierać minę zbitego psa? To nie jest szczere. Nie lubię tego. To nie przeszkadza, że ja się zawsze staram uspokajać męża, bo gdyby się posunął za daleko, Saniette mógłby poprostu przestać bywać, a tego bym nie chciała, bo powiem panu, że on już nie ma ani grosza, potrzebuje tych obiadów. A potem, ostatecznie, jeżeli go to obraża, niech nie wraca, to nie moja rzecz; kiedy ktoś potrzebuje drugich, stara się nie być tak głupim!	Nie, żądał pan tylko dowodów i nic więcej. A więc skoro się porozumieliśmy i ponieważ nie ma już pan żadnych wątpliwości, ustalmy, jeśli pan pozwoli, przybliżoną sumę na pierwszy rok: powiedzmy sześć milionów.	A jak się nazywa?	Albo po zjedzeniu własnej żony, którą to biesiadą zakończył miodowy miesiąc	Czekajcie zdaje się, że i mnie coś do głowy przychodzi.	Czy można, bez urazy waszej, dowiedzieć się, dokąd jedziecie?	Dowiedzieć się, kim jesteś, panie.	Na honor mogę się panu przyznać dzisiaj, był pan dla mnie przyczyną wielkiego nieszczęścia.	Tak!	Też ci zmartwienie! Byłbym chyba ostatnim durniem, gdybym jej powiedział, dokąd mam zamiar się wybrać.	Usiądźcie, wielebny kanoniku. Mówił mi ksiądz jałmużnikjałmużnik spotkać się z kimś, przyjechać w tym samym czasie.; długoście tam byli?	Zdaje się żem już o tem mówił W. K. Mości?	Na nic się to nie zda Na nic. Znasz mnie przecie. Dzieckiem jestem i chcę, abyś mnie za takie uważał. Jeśli więcej będziesz ode mnie wymagał, nie potrafię cię zadowolić. Czy ci się nigdy nie zdaje, że lepiej byś zrobił...	O tak, droga pani. Dotąd drżę na wspomnienie niebezpieczeństwa, jakie pani groziło.	Mógł pan osądzić o tym z mego postępowania ale rada bym wiedzieć, co pan o tym rozumiałco pan o tym rozumiał	Ale chyba nie zamierza go pana zamordować	Ale czuje pani i mówi, jak święta!	Co ci jest, Naściu? Powiedz nam wszystko, dziecię drogie.	Co to jest? Gdzie ty jedziesz?	Nie wiem. Nie mogłem dojrzeć twarzy tego człowieka, a głos jego jest mi zupełnie obcy.	A ja słyszał, że ony do duszy niewinnej nie mają przystępu.	A więc także pan jest nieszczęśliwy?	Czy pani chce przez to powiedzieć, że Jan Douglas odwiedza panią od dwudziestu lat?	Czy uważasz mnie za nikczemnika? Nie, d’Arthezie, ja jestem biedne dziecko pijane miłością.	Czyż nie przyrzekłeś mi tego, Jakubie? Czemuż tam jedziesz z pożegnaniem? Czy dlatego, że chcesz poślubić Lizę? Przyrzekłeś mi przecie, że nie uczynisz tego! Dwukrotnie chcesz złamać słowo, które dałeś umierającej żonie.	Czyżbyś, Valentine, byłą pierwszą osobą, którą to spotkało? Nie widziałaś, jak umierali państwo de Saint-Méran i Barrois? A o mały włos umarłby i twój dziadek, gdyby nie kuracja, którą prowadzi od trzech lat, nie uodporniła go na tę truciznę?	Juści, że nie więcej. Przecież to i Józka, i kowalowa, i Grzela, i my	Mnie! na nędzę! Coś ty za jeden? co to ma znaczyć?	Możemy listy do pana Ruszczyca zabrać, o których jejmość pani dobrodziejka wspominała.	Nie patrzyłem dziś na kobiety; śpiew pochłonął mnie zupełnie.	Nie wiem	Nie wiem, gdzie oczy poniosą	Niemiłe zaskoczenie dla tych łajdaków!	No, i po co to wszystko?...	Tego nie możesz mówić! Przesadzasz, egzagerujesz! Skądże wszyscy? Ja, na przykład...	To racja! Musiałem znać jej rysy twarzy. Ale w ten sam sposób znam przecież rysy i nazwisko Liljan Russell, artystki dramatycznej. Gdybym np. rozpoznał jej zwłoki, czy świadczyłoby to o znajomości osobistej?	Trafiliście jak kulą w płot jest ich dwa naście: naści z przodu i naści z tyłu. Widzicie, żeście źle policzyli.	Wie pan co? Jak już moja Marynia będzie wolna, trzeba, żeby dla pana znalazła żonę taką, jak sama.	A ty, Blondet?	Aby spotkać.	Andrea Cavalcanti.	Artysta, Czary	Całą szklankę wypiła?	Czy masz mi, ojcze, coś jeszcze do powiedzenia?	Dlaczego pan o to pyta?	Dobrze! A teraz powiedz hasło ptaków.	Doskonale! Możemy je połykać tuzinami tuzinów, zanim wyczerpiemy ławicę. Gdybyśmy teraz zabrali ze sobą trochę na śniadanie?...	Dziękuję.	Gdzie?	Ha, to urządź krucjatę na Poznań.	I z mojej naiwności.	Jeńców chyba prowadzą, jak mnie Bóg miły!	Kazimierz Norski... Aha, daj znać pannie Magdalenie...	Kto mógłby to zrobić?	Nas wezwali, a tobyśmy nieodmiennie byli na swoim miejscu... A do mnie onegdaj wszystkie wasze przychodziły.	Niebardzo.	Oczywiście	Od chwili, kiedy jego królewska mość łaskawie udzielił mi tego tytułu tym oto oficjalnym aktem.	Owszem, wyraźnie powiedziała. Wszystko już zaplanowane. Wracamy przez Tanę, przez morze.	Pomyślę o tém...	Przedewszystkiem aresztuję pana za uprowadzenie dziecka, które było w opiece Róży Montalbon.	Schnie, marnieje. Z trudem wlecze nogami i czyta już tylko proroków.	Sprawiedliwie powiadasz, ino święty godzien był taki cud uczynić.	Sprać jedną i drugą, to by wnet przestały plotkować.	Stawajmy, stawajmy!	Słuchaj, zostawmy to miejsce w spokoju i spróbujmy gdzie indziej.	To sutanna	Twój na zawsze, twoja na zawsze	Ważne to są rzeczy zali istotnie deputacje od wojsk hetmańskich przychodziły pod Częstochowę?	Weź trzy tysiące franków dla siebie	Wiem o tym pan Sapieha przysłał mi ten list.	Wiesz wyślemy sami. Morris wymaluje klatkę ze zwierzętami. Nelly napisze, a wszyscy podpiszą. Musimy zwierzęta zobaczyć. Czy wiesz, gdzie Morris mieszka?	Więc dzisiejszego wieczoru...	Znajdę go martwego lub żywego	Śmierć wewnętrznym wrogom!
Ja tam nie znajduję w niej żadnej rozkoszy Niegdyś wmówiono mi, że czytając ją, doznaję przyjemności; ale to ustawiczne powtarzanie bitew podobnych do siebie jak dwie krople wody; ci bogowie, którzy szamocą się ciągle nie mogąc się zdobyć na nic rozstrzygającego; ta Helena, będąca przedmiotem wojny, a ledwie odgrywająca w akcji jakąś rolę; ta Troja, którą wiecznie oblegają, a nigdy zdobyć nie mogą, wszystko to przyprawia mnie dziś o śmiertelną nudę. Pytałem uczonych, czy równie jak ja nudzą się przy tej lekturze: wszyscy ludzie szczerzy wyznali mi, że książka wypada im z rąk od senności, ale że trzeba ją mieć w bibliotece jako pomnik starożytności, coś jak owe zardzewiałe medale niezdatne już na obiegową monetę.	Widzi pani, dlatego że każdy mężczyzna, jak przypuszczam, ma w sobie dwóch ludzi: jeden to jest człowiek, drugi to jest mężczyzna. Nie umiem się wysławiać, nie mam żadnego wykształcenia, ale pani i tak mnie zrozumie. Otóż jako człowiek jestem szczęśliwy. Wiem, że pracuję z pożytkiem dla społeczeństwa, wiem, że przedstawiam mniejszą lub większą, ale na moje wymagania wystarczającą wartość, że otacza mnie uznanie i szacunek. Gdybym dziś umarł, żałowano by mnie jako uczciwego kontrahenta, jako sprawiedliwego pracodawcę, dobrego obywatela. Ale widzi pani, nikt by po mnie nie płakał.	Pan się za nią nie ujmuj... Pan myśli, że kobieta ja wszystko wiem miłość to dwa ruble, a cnota i wierność, oho, ho! ale to panu powiem.	Oj, to komorne, to komorne Żebyśmy nie zasnęli, muszę ci opowiedzieć historyjkę. Nigdy nie płaciłem komornego, gniewało mnie to nawet, gdy się o nie upominano, a nie mogłem przyzwyczaić żadnego gospodarza, by go nie brał. Wreszcie udało mi się z jednym. Mieszkałem w domu jakiegoś urzędnika: stary był człeczyna, a głupi jak Midasowe uszy. Otóż raz siadłem sobie w ogródku, który do niego należał, a że to było latem i nocą, w braku lepszego zajęcia liczyłem gwiazdy na niebie. Rozmarzyło mnie to trochę, widzisz noc gwiaździsta zawsze rozmarza. Wtem ten osioł przychodzi do mnie i mówi mi niedorzeczności: po prostu, żebym mu zapłacił. Wtedy powstałem z miejsca i, zakreśliwszy uroczyście ręką łuk między wschodem i zachodem, spytałem tajemniczo:	Przykro mi że nasz obiad w taki sposób się kończy, ale waść sam tego chciałeś. Sądzę, że nic nie będziesz miał przeciw temu, abyśmy załatwili na poczekaniu tę drobną sprawę. Czy masz waść sekundantów?	Otóż to przypominasz Ezawa z biblii, który wyrzeka się pierworodztwa.	Słuchaj go, o Allachu! „Na cóż to się przyda”... na tym świecie, który stworzyłeś!?... I nigdy nie wyrządziłeś nikomu krzywdy?	E!... to nic w porównaniu z chłopcami. Co pan chce, dzieci takich, jak my, ludzi nie mają nigdy owego „anielskiego” dzieciństwa. To już taki los ludzi pracy.	To znowuż co innego; u diaska, mój przyjacielu, co ty masz za pretensje! Czy nie dosyć, że ci ocaliłem nogę? A zresztą, choćbyś nawet i kulał, to drobnostka. Czy lubisz tańczyć?	Mądrześ to przemyślał. Nie ma co zwlekać z łowami, gdy zdobycz już upatrzona. Pobiegnij naprzód i zwołaj wszystkich na Skałę Narady, a oznajmię im, co leży mi na sercu. Ale może nikt się nie zjawi... w Czasie Nowej Gwary na pewno wszyscy o mnie już zapomnieli...	„Święć wesoły dzień, o Nefarhotep, mężu z czystymi rękoma! Ja wiem wszystko, co się stało przodkom twoim: ich mury rozpadły się, miast już nie ma, a oni sami są, jakby ich nie było nigdy. Nikt nie przychodzi stamtąd, kto by nam powiedział, jak się miewają, i serca nasze ucieszył. I tak będzie, dopóki sami nie zbliżycie się do miejsca, gdzie oni poszli.”	Widzisz, coś pękło mi w sercu, nie można w jednej chwili wyrzec się szacunku, zaufania i tej dumy, jaką czuje syn, przejmując po ojcu jego nieskazitelne imię. Przyjacielu, jak ja teraz będę się do niego zwracał? Mam cofnąć czoło, gdy zechce mnie pocałować? Mam cofnąć rękę, gdy ojciec poda mi swoją? O moja matko, moja biedna matko! Gdybyś tylko o tym wiedziała, jak bardzo musiałabyś cierpieć!	Powiedziałeś, zdaje się, że znasz nasze prawa Jeżeli ty ich nie znasz, to przynajmniej ja je znam, więc zostanę tutaj, ponieważ jestem jeszcze waszym kapitanem póki nie uzasadnicie swych zażaleń. A tymczasem wam odpowiem, że wasza czarna plama nie jest warta i jednego suchara. Co potem, zobaczymy!	Pozwól mi wtrącić słowo Campbell może nie całą tu ponosi winę... wszak działa z rozkazu. A gdybyś aść jutro zabił tego Colina, to czyżby przyszło polepszenie? Natychmiast przysłano by innego pełnomocnika na jego miejsce!	Wina, której dobre nawet serca ludzkie przebaczyć nie mogą, to największe na świecie nieszczęście, a w wielkiem nieszczęściu leżeć musi moc odkupienia. Temu, kto bardzo cierpi, nawet tego rodzaju winę przebaczyć wolno...	Ręczę kuzynce, że ona mi się da pogłaskać! rozśmiał się Honory, i wołając: Munia! Munia, do strzygącej uszkami, powoli z wyciągniętą ręką przystąpił. Miała się faworytka na baczności, srożyła nieco z razu, chrapnęła, potem wyciągnęła szyję, poczęła wąchać przybysza i położyła mu głowę na ramieniu. Byłto najwyższy dowód łaski. Zazdrosna trochę Laura zdziwiła się i zarumieniła.	Skoro pani Goupil ma gości, wnet pani zobaczy, jak tuj tuj zaczną się schodzić do niej na śniadanie, bo już zaczyna się robić późno	Znajdzie się! rzekł wojewoda, tylko nie trzeba się w kąt chować...	Danveld stoi przed Bogiem i Bóg go sądzi, a wy, grafie, jeśli was zapytają o domysły, tedytedy (daw.) dziś popr.: zaś. o to, co widziały oczy wasze, tedy powiedzcie, iż nim splątaliśmy siecią wściekłego męża, widzieliście dziewięciu trupów, prócz rannych na tej podłodze, a między nimi trup Danvelda, brata Gotfryda, von Brachta i Huga, i dwóch szlachetnych młodzianów... Boże, daj im wieczny odpoczynek. Amen!	Jak to, czy i ja go zabiję?	Jakże? Albo to ja pasa i ostróg nie noszę? Mnie choćby i książę może stanąć.	Nie, nie to wcale zbyteczne. To przystało nam legistom, którzy mamy paragraf de Ventre inspiciendode Ventre inspiciendo (łac.)	Romantyzm!... Ale i to przejdzie.	Utopista i klasyk: echo encyklopedystów i rewolucyi francuskiej. Jest to szlachetność, porządek, doktrynerstwo szwabskie, deklamacya patetyczna i nudna.	Zaczekaj. Twego męża i później zastaniesz w domu, zresztą możesz do niego zatelefonować, by na ciebie zaczekał. Tutaj zaś, jestem tego pewien, usłyszymy rzeczy, które mogą nam bardzo się przydać.	Zaiste, proszę pana Zwłaszcza klęska białogórska i trzystuletnia niewola. Czytałem o nich bardzo dużo w tej książce. Jesteście zapewne bardzo dumni ze swej trzystuletniej niewoli. Były to niezwykłe czasy, proszę pana.	A zapaliło się?	Ani myślę. To byłaby za wielka ofiara z mej strony.	Ja się chcę tylko usprawiedliwić.	Któż to taki?	Moja siostra powiada często, rzekła Laura, iż radaby bardzo, żeby się kto też dla niej raz utopił lub zastrzelił...	No, żyje! To i dobrze. Możemy iść.	Wybacz mi, że muszę ci to powiedzieć, mój przyjacielu	Pan daruje, mecenasie Ale moje postanowienie jest nieodwołalne.	Pan major Cavalcanti może nawet jest parem, ale niestety, obalili dziedziczne parostwo.	Skądinąd też żadnych wiadomości nie miałem Nie pytałem go o nic, więc też nic mi nie mógł powiedzieć. Nie jest u nas na służbie. Żadnej pensji od nas nie pobiera.	Co by mu było! Szlachecki łeb twardy, nie pryśnie tak od pałasza, jak garnek.	Musiał pan jeszcze nie jeść obiadu?	Myślę, że pan Szwarc wszystko na tym gruncie buduje.	Pan hrabia nigdy nie widział naszych Afrykańczyków?	Wiesz co? możebyśmy tak wstąpili gdzie na koktail?	I co ze mnie zrobiłeś? Mogliśmy być szczęśliwi, rozumiesz? Gdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był nagliłGdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był naglił	Lud nie patrzy na was nie rozumie was ani waszych szubienic. Lud chce pracy i sprawiedliwości.	A pan?	A, łakomczuchy! Czemu nie zaprosiłeś i mnie, Szczurku?	Ależ proszę, mój drogi Beauchamp, bierz, ceny nie będę podwyższał	Czy pani widywała sir Karola?	Czy ty mi wybaczyłaś, Aniu?	Dobry człowieku, zali przyjaciel mój, szlachetny Winicjusz, nie przysłał po mnie lektyki?	Idź na swoje miejsce	Jest tutaj. Pokazywałam mu pracownię.	Kto ojciec, jeśli nie książę?... kto matka, jeśli nie wy, miłościwa pani!	Kłamiesz. Nie złamałem, lecz zwichnąłem.	Może pan powiedzieć, że musi pan przyjąć jakiegoś etranżeraetranżer (z fr.)	Nie Nie, nie. Żadne takie, żadne takie... Szacher-macher? Najpierw pieniądze, potem towar. Chodu!	Nie może już padać, bo zrobiono, co trzeba, aby temu zapobiec: posypano sól!	Nie. Przysięgam, że nie.	Niechaj pan nauczyciel będzie zdrów!	Niedość, że król, lecz człowiek taki, który niczyjej krzywdy nie chce	No! i cóż myślisz?	O tak, dość dużo! Jest nawet stary lokaj spełniający rolę ciceronaciceron (daw., z wł.)	Pewnie, żeby go powiesić później.	PierścieńMiłość nie weź mi za złe tej uwagi	Pięć franków! Żartujecie zdrowo, mateczko, oficerski koń! Nie minie kwadrans, jak go sprzedam za pięć napoleonów.	Powiédz mi kiedy zechcesz prosić na herbatę tych panów, a ja ci pana Wiktora przystawię.	Słyszałem coś, piąte przez dziesiąte, że zamieszkaliście na wsi	Taki jest pański termin, a mój	A co napisał więcej Mojżesz Majmonides?	A gdym z gniewem i abominacjąabominacja  (z łac.) kończył Bogusław stronnik Szwedów, podkanclerzy, wygnany za spiskowanie przeciwko królowi., ten kupi i od funta złotem mi zapłaci...”	A pieniądze oddała?	Ależ dlaczego?	Bracia! bracia! powtórzył książe obojętnie.	Chodźmy!	Cicho cicho! i wychodź, którędy przyszedłeś.	Co?	Co? Jacentowa? Babka kościelna?	Czemu?	Czterysta tysięcy.	Doktor Gerwid.	Flirt, Mężczyzna dodała wzruszając ramionami czuję, że mi czegoś brak, jak gdybym zapomniała wachlarza albo chusteczki... O, ja ich znam! tych wszystkich donżuanówdonżuan	Ho! rzekł ks. Żegota...	I pozwala?!	Jednakże bliższych krewnych niema.	Kto? powtórzył Paweł.	Lotkę?	Moje ulepszenie	Mów do mnie po prostu: Koźle!	No chodź!... Ambicję cenię nawet u pijanego.	Od czego?	Pisałam do niego	Potrzyj ten szal i zobacz, jaki on gruby i ciepły Uszczypię cię trochę, jeśli chcesz, żeby ci pokazać, jaka jestem prawdziwa. Przez chwilkę ja też myślałam, że śnię.	Przyrzekamy!	Serwus, co słychać?	Skroś tej samej przyczynyskroś tej przyczyny (daw.)	Toś waćpan dobrze wywiódł!	Wypiszę, panie, wszystko, co każecie	Z Pragi.	Zaczekaj A ten kto?	„Długo błądziłem po szerokim świecie”	„Oto moje życie... Ja wagetuję, mój dobry Jonatasie”.
Mądre słowo powiedziałeś Albert! Damy mu całe dwadzieścia! No, dosyć z tą sprawą. Musimy mówić o odbudowaniu. Ty już Albert nie wrócisz do tej budy. Ja zrobiłem wielki plan. Kupi się plac od Wilczka i w połączeniu z moją fabryką wybudujemy sobie wielki akcyjny interes pod firmą Grünszpan, Grosman i S-ka. Mój adwokat już się zajmuje stroną prawną, a mój budowniczy ma za tydzień złożyć szczegółowe plany. Ja długo myślałem o tym interesie, teraz jest dobra pora. Kilkunastu kapcanów diabli wzięli, to jest miejsce po nich. Po co mamy posyłać do apreturyapretura (z fr. appreter: wykańczać)	Może szanowny pan mówić pozwalam panu. Niech pan mówi tak długo, jak się panu podoba, a my tymczasem będziemy biesiadowali dalej. Mam nadzieję, że panu to nie będzie przeszkadzało. Szwejku, podawajcie.	Nie dziwię się wam, bo i ja jestem rozbałamucony. Nudniej mi teraz będzie samemu w Głębowiczach.	Mnie się to właśnie podoba, bo jak miała czas, to się bawiła w poezje, dlaczego nie miała się bawić, to dobrze jest widziane w polskich domach, nadaje pewien modny ton, no i nie jest tak nudne, jak chodzenie po teatrach i balach.	Źle byłoby, gdyby tak sądził Ale pan, który jest, jak właśnie powiedziano, jednym z wodzów partii katolickiej w departamencie, pan powinien wiedzieć, że wasz Bóg niegdyś w wiekach biblijnych miał żywe upodobanie do ofiar w ludziach i że woń krwi była mu miła. Cieszył się rzezią i lubował w pogromach. Taki był charakter jego, panie de Terremondre. Był chciwy krwi, jak pan de Gromance, który, jak rok długi, stosownie do pory roku, strzela sarny, kuropatwy, króliki, przepiórki, dzikie kaczki, bażanty, cietrzewie i kukułki. Brał na ofiarę winnych i niewinnych, wojowników i dziewice. Zdaje się, że bardzo smakowała mu córka Jeftego.	Działo się to samo i ze mną, a jednak widzisz	Dzieciaki jesteście Duże, niemądre dzieci. Kto widział tak się kłócić! Jacku ty wiesz, ile mam do ciebie przywiązania...	I któż zaprzeczy, że nie ma racji? i za nim obrażą się nie tylko żony Witeziów, kapłanki i kanoniczki narodowych świątyń, które to żony ciebie w wulkanie Piekielnika rade utopić	Nie takich rzeczy nie należy odkładać. Jutro jest niedziela, więc poszłabyś pani dopiero w poniedziałek. Im prędzej się to zrobi, tym lepiej. Idź pani dziś jeszcze, natychmiast!	Ostatecznie można się zgodzić, że mamy do czynienia z mieszkańcem innej gwiazdy, gdzie istoty żyjące więcej wiedzą i więcej niż my mogą. Co dla nas jest czarem, dla nich proste i łatwe jak zapalenie zapałki.	Pańskie wrażenie tłumaczy się tym, że oni malowali kwiaty z owego czasu, których my już nie znamy; ale to byli wielcy mistrze.	Psyt!... Niechże się tak stanie...	Pódźcież inopódźcież ino (gw.) wołał już z odległości pięćdziesięciu jardów; siedzieli bowiem przy wydmie pod pierwszym przęsłem mostu, z dala od spojrzeń wygłodniałych kapłanów. hing-dyfeldrek, czarcie-łajno, asafetyda., zsiadłe mleko i cukier. Królu mych włości pokażmy tym ludziom świętym, że my, Dżatowie z Dżullundur, umiemy odpłacić się za przysługę... Słyszałem, że Dżeinowie nie wezmą do ust żadnej strawy, której nie ugotują własnoręcznie, lecz, po prawdzie gdzie nikt nie widzi, tam furda wszelkie kasty!	Racja, racja... Wynajmę sobie pokoik w jakimś porządnym domu, sprawię sobie przyzwoitą garderobę, będę się co dzień golił i chodził do kawiarni poczytać gazety. Wieczorami będę bywał w teatrze	Zaprowadźcie go do księcia. Może jak jego zobaczy, to się ocknie!	A czy ja mogę widzieć się z Porthosem?	Dla mnie ta sprawa nie wydaje się szaleństwem Musimy z tego zbić kapitał, Tiger. Mamy w rękach dwie potężne maczugi.	Kochanie Zdaje mi się, że cię nikt o nic podobnego nie posądza.	Nie łudź się, że z tego wyżyjesz.	Niech mnie diabli wezmą, jeżeli młynarz nie ożeni się prędko powtórnie. I wiem, do kogo się zaleca!	Od kilku już dni jestem zpowrotem w Nowym Jorku i przez cały czas śledziłem osobiście owego Montalbona. Ku memu zdumieniu udał on się wczoraj na policję i uzyskał zezwolenie na obejrzenie kamieni, pod pozorem, że może zdoła przyczynić się do wyświetlenia zagadki. Czując zdradę, uzyskałem takie samo zezwolenie, a rzeczoznawcy stwierdzili, że podczas oglądania łotr ten zamienił rubin prawdziwy na skradzioną imitację.	Precz? A toż, gdybyś ty stąd musiał i ja bym za tobą się powlókł. A dokąd-że?	Słowa, młody człowieku. Oto, co jest ważniejsze. Niech pan dobrze posłucha. Ganimard, zatrzymany na razie w Paryżu, przybędzie dopiero za kilka dni. Z drugiej strony hrabia de Gesvres telegrafował do Herlocka Sholmesa, który przyrzekł swój przyjazd na przyszły tydzień. Młody człowieku, czy nie sądzi pan, że przyniosłoby to trochę sławy, gdyby powiedzieć tym dwóm znakomitościom w dniu ich przybycia: „Bardzo nam przykro, drodzy panowie, ale nie mogliśmy dłużej czekać. Sprawa już skończona”?	Słuchaj i patrz... Czy... czy na mojej twarzy widzisz jakie plamy?... Tylko... nie zbliżaj się!...	Gdyby stary Toch był all right, nie woziłby diabłów po świecie... i nie usadzałby ich na tych wszystkich wyspach jak wszy na kożuchu. Jensi, przez ten czas, kiedy z nim byłem, rozwiózł ich dobrych kilka tysięcy. Stary Toch zaprzedał swoją duszę, człowieku. A ja wiem, co mu te diabły za to dają. Rubiny, perły i takie rzeczy. Pomyśl, za darmo by tego nie robił.	No, to powiem panu wyjątek z naszej rozmowy. Pan wie, że wczoraj był na estradzie w czasie koncertu wypadek katalepsyi. Dziś mówiono o tem koło nas, więc tak, między innemi, spytałam pana Kopowskiego, czy widział kataleptyka? Wie pan, co mi odpowiedział? Że każdy może mieć inne przekonania. A co? czy nie nadzwyczajny człowiek?	Och, jakiś społecznikarz, nawracacz, feminiściarz... Cóż to za nudy! I egzaminuje jak na pensji... Cóż to będzie? Umiem mówić, proszę pana miłosierdziarza, po francusku, byłam w Nicei i w Paryżu, na Korsyce, i niejednego hrabiego wodziłam za nosek...	Moje to dzieło. Dostałem dziś rano jak zwykle, wcześniej tylko nieco, klucz i wybrałem, co mi było potrzeba	Na pomyślne okoliczności, z których możemy skorzystać teraz tak dobrze, jak za pół roku.	Święta prawda! Co posiał, to i zebrał. Święta prawda.	Bo nie było za co	Czy nie umiesz czytać po niemiecku?	Któż to go powstrzyma, któż zabroni?	Na zawsze. Dziś jesteś mi druhem; jutro cieniem tylko będziesz dla mnie, a nawet przestaniesz istnieć zupełnie. Świat to grób, nic więcej.	Nic ci nie pomogę. Postanowili, to cóż znaczy jeden sprzeciw, nic.	No, to masz dwieście	Otóż to właśnie psuje mi wszystko byłbym wolał, aby ich skazali sędziowie sądzący wedle sumienia.	Przejdźmy teraz, panno Trotwood do własności pani.	Tak jest, kapitanie!	Tak za dziesięć minut rzuci kotwicę na wprost Granitowego Pałacu!	Tak, i że za chwilę będę jadł śniadanie	To takie straszne...	W cztery lata a może nawet tylko w dwa, jeśli, jak sądzę po szerokości geograficznej naszej wyspy, będziemy mieli żniwa dwa razy w roku.	Wasza miłość pozwoli jeszcze powiedzieć, co myślę?	Wolisz swoich Polaków? choć to są zarozumiałe nieuki. Lecz my wszyscy Włosi straciliśmy pańską łaskę, a jednak powinniśmy byli zasłużyć na nią, bo bez wymówki, wieleśmy tu przynieśli z sobą.	Wszelako co?	Za co?	Za pozwoleniem Dopiero co byłaś w kościele, wszak prawda, moja pani?	A pani ma zmartwienie jakie?	A! Trza przyznać, jako stary umie dobierać gładkie buzie.	Ach, Boże, żeby go zastali!	Aha! z tym opojem...	Ba! a nuż zdradzą?	Ba, jensza z człekiem, choćby Krzyżakiem, a jensza ze ścianą. Nie odpowie, a stoi nietknięta	Bluźnierco!... Jam widział bóstwo, czułem na sobie jego rękę i słyszałem głos...	Bo są głupsi od swoich robotników i dlatego mają pieniądze.	Będziemy ich oczekiwały z niecierpliwością.	Charakterystyczny szczegół	Chodźmy. Idźcie jegomoście, ja was dogonię, zajrzę tylko do księdza Liberata.	Czego?	Czemuż mam cię zabijać?	Cóż za łaska!	Daj doktór!	Dajesz słowo?	Dobrze, pan stracił dwadzieścia godzin. Między dwadzieścia a dwanaście jest osiem godzin różnicy. Można by je nadrobić. Czy nie chciałby pan tego spróbować?	Doktorze, choć kieliszek koniaku jeszcze!	Dzieci, jeżeli widział, niech tu zaraz przy wszystkich mówi, którego zna generała? No, mów, bo ja znam wszystkich generałów.	Ha, ha! Ha, ha! Ha, ha!	I ja go miłuję.	I placka?	I powstań z kolan, droga.	Ile już było sklepów?	Jakto: grzybem?	Już zdrów, dziękuje JW. pani za materacyk, ale biedak w wielkim kłopocie.	Kas per galas! tas mūs laukė kaip Templiorijaus! Galima blogiau! Karaliai ant mūsų turtų tiko, Popiežius tokių vaikų išsižadės.	Krwawa	Królowo, wiedz tedy, że żyje i że przywiedziemy ci ją zdrową i całą.	Ledwo przed chwilą, ale Albertyna miała pisać jakieś listy, odprawiła mnie.	Liczne ofiary!	Najzupełniej, panie.	Nie.	O Matko... przez cmentarz? W nocy?	O! będziemy ich pilnowali, jeżeli tylko wpadną w nasze ręce. Jego eminencja może być spokojny, odstawimy ich do Paryża pod dobrą eskortą.	O, tyle panu nie zabiorę.	Obaj siebie warci, a i pan nie lepszy	Pan Murek?	Podjazdy blisko, ale główna siła dopiero na rano by tu zdążyć mogła.	Przysłał pocztą.	Rosjanin?	Służę.	Tam, do kata! Wasza Wielebność maluje jak Tacyt	Trzeba jeść!	Usatysfakcjonowana.	W tym sęk żeby człowiek był przebiegły, wtedy mu nigdy nic nie dowiodą.	Wiem o tym. WolnośćAle ja nie jestem z parafii. Ani z tej, ani z żadnej.	Więc może pan profesor umiałby wytłomaczyć naukowo legendę o potopie...	Wy mojej sprawy nie bierzecie do serca, ani mojej ani dzieci	Wydać im Lacha!	Zaczekaj, Fryc Widzicie, gospodarzu my dziś kupiliśmy od waszego pana ten majątek...	Zatem ja mojego wnoszę i z innemi braćmi wielą. Mąż jest ducha wielkiego. Wprawdzie święceń niema, ale te otrzyma, gdy nań wybór wypadnie. Na Pawła z Przemankowa głosujemy. Pan jest możny, głowa otwarta, mąż żelazny.
Będzie to inaczej, niech waści głowa nie boli. Za to, coś dla nas uczynił, już też ci nadto wdzięczności okazać nie możem.	Czy sądzę? Wierzę w to jak w ewangelię. On przecież za nią szaleje, ślepy by dojrzał. Z tego powodu Barski wścieka się, z tego powodu wyniknie wiele krzyków, hałasów, bo arystokracja stanie dęba, lecz rezultatem będzie Veni CreatorVeni Creator Spiritus (łac.)	Dziennik? Dziennik?... Hum, hum! Dziennik, panie, robi się na ulicy, w domu, w drukarni, między jedenastą a dwunastą w nocy. Za cesarza, panie, nie istniały te kramy do zapaskudzania papieru. Ha, ha! zaraz byłby posłał czterech ludzi i kaprala, żeby wymietli taką budę; nie dałby sobie psuć krwi! Ale dosyć gawędy. Skoro mój siostrzeniec robi na tym pieniądze i skoro gardłuje się za jego synemjego syn	Książę wcale na mnie łaskaw nie jesteś?	Należy, Albercie, zrobić, tak jak ja zrobiłem. Należy sobie powiedzieć, że pieniądze, czas i trud są niczym, gdy chodzi o reputację całej rodziny. Nie wystarczy prawdopodobieństwo, trzeba mieć całkowitą pewność, aby zgodzić się walczyć na śmierć z przyjacielem. Jeśli podniosę szpadę albo jeśli strzelę z pistoletu do człowieka, któremu przez trzy lata ściskałem dłoń, muszę przynajmniej wiedzieć, dlaczego się do tego posuwam	Pan dyrektor nie kazałnie kazać (tu daw.)	Tego właśnie nie wiem. Wiadomo mi jedynie, że otrzymał go w depozyt Cyrano i że tenże Cyrano powierzył go z kolei komu innemu.	Zawziąłem się srodze, że moja Basia nie dla waszego Staszka, ani wasz Staszek nie dla mojej Baśki. Amen!	Żeby my to wszyscy na wojnach bywali jako owo pan Grygier, i taki miecz na karkach pogan i nieprzyjaciół Korony Polskiej srodze poszczerbiony przy boku mieli, tobym ja był cale spokojny; moglibyście krzyczeć, jako chcecie. A co, panie Grygier, wy się pewno Tatarów nie boicie?	Nie Tylko Gra, Ambicjawidzi pan, kiedy już raz zacznę, to bym grał o orzechy, o groch pieczony, o wszelakie śmiecie. Grałbym z nimi o ich dusze. Ale ci Holendrzy są do niczego. Mam wrażenie, że nigdy się porządnie nie rozgrzeją	To nie do Mahbuba, lecz do pewnego kapłana. Bierz pióro i pisz w te pędy: Do lamy Teshoo, męża świętego z Bhotiyal, poszukującego rzeki, który obecnie przebywa w świątyni Tirthankerów w Benares. Weź no więcej atramentu! Za trzy dni mam pojechać do Nucklao, do szkoły w Nucklao. Nazwa tej szkoły brzmi Ksawer. Nie wiem, gdzie znajduje się ta szkoła, ale jest ona w Nucklao.	Żydzi, mówię, Żydzi!... Wszystkich trzymają za łeb i nie pozwolą, ażeby im bruździł jakiś Wokulski, nie Żyd ani nawet mechesmeches	Zbyteczne, droga pani. Objawy, które panią trapią, ustąpią przed moim słowem. A przy tym pani ma przy sobie kogoś bardzo potężnego, którego od tej chwili mianuję jej lekarzem. To pani choroba, pani nadmierna pobudliwość nerwowa. Znałbym sposób uleczenia z niej pani, ale ani mi to w głowie! Wystarczy mi ją ująć w ręce. Widzę na pani biurku książkę Bergotte’a: gdybym panią uleczył z jej newrozy, przestałaby już pani lubić tego pisarza. Otóż, czyż ja czułbym się w prawie zamienienia rozkoszy, jakie on przynosi, na zdrowe nerwy, niezdolne dać pani podobnych wrażeń. Ależ same te rozkosze, to jest potężne lekarstwo, może najpotężniejsze! Nie, ja nie chcę uszczuplać pani aktywności nerwowej. Żądam od niej tylko, aby mnie słuchała; powierzam jej panią. Niech da kontrparę! Siłę, którą wkładała w to, aby się pani nie dać przechadzać i odżywiać dostatecznie, niechaj obróci na to, aby pani kazać jeść, czytać, chodzić na spacer, rozrywać się na wszelki sposób. Niech mi pani nie mówi, że pani jest zmęczona. Zmęczenie, to jest organiczne ziszczenie z góry istniejącej myśli. Niech pani zacznie od tego, aby tę myśl oddalić. A jeżeli się zdarzy jaka mała niedyspozycja (co się może zdarzyć każdemu), będzie to rzecz bez znaczenia, bo owa siła zrobi z pani, wedle głębokiego wyrażenia Talleyranda, „zdrowego z urojenia”. O, już zaczęła panią leczyć, słucha mnie pani wyprostowana, nie oparłszy się ani razu, oko żywe, mina tęga, i to już trwa dobre pół godziny, a pani się nie spostrzegła na tym. Mam zaszczyt pożegnać panią.	A jeżeli tam nie ma nic potem? przeoczenie autora: postać historycznego Sołowjowa występuje w powieści pod nazwiskiem Worobjewa; takie samo przeoczenie w komentarzu narracyjnym do następnej wypowiedzi tej postaci..	A za co go rano napadli? A za co myśmy napadali?...	A, za... pewne!...	Ach, jak to dobrze... jaki pan szlachetny... jaki pan kochany...	Bo Żydówki są dobre do flirtu, Polki do kochania, a Niemki do zakładania obory zarodowej. Ale Żydówka na żonę dla ciebie	Dalej! Niech pan dalej mówi!	Dorianie, czemu przestałeś grać? Siądź i zagraj mi jeszcze ten nokturn. KsiężycPatrz na ten wspaniały księżyc o barwie miodu, zawieszony w mroku. Czeka na ciebie, abyś go oczarował, i jeśli zagrasz, zbliży się do ziemi. Nie chcesz? Chodźmy do klubu. Był to czarujący wieczór i musimy go zakończyć w czarujący sposób. Jest ktoś u White’a, kto bardzo pragnie cię poznać	Dzielnego masz pani człowieka za męża	Dziwne, że chcecie ją słyszeć o sobie, bo mówić to bardzo łatwo; człowiek sam sobie, gdyby się nawet najbezwzględniej sądził, krzywdy nie zrobi.	Dziękuję waćpanu Jużci, żebym ja nie miał być w Kamieńcu, nie napierałaby się tam i Baśka, ale co zrobić, jak rozkaz od hetmana przyjdzie?	Ja lubię wyraźne sytuacje. Więc mówię panu: albo pan zaraz przyjdzie, albo kwita z przyjaźni... No? Przyjdzie pan?	Mam okropne przeczucia... od tego dnia, gdy to widmo tu cicho weszło i stanęło w domu... czarne widmo...	Nic. Jestem obecnie żakiem tego świętego człowieka i razem udajemy się w pielgrzymkę... do Benares, jak powiada. On ma ćwieka w głowie, a mnie już się znudziło w mieście Lahorze. Pragnę innej wody i innego powietrza.	Nie jechała przecie z wami?	Nie mam innej. Nowa suknia kosztowałaby trzysta franków.	Nie udawaj wariata. Na musztrze w sali gimnastycznej.	Nie wiem, papo	Nie. I szalenie się cieszę. Wiesz, cioteczna siostra naszej kucharki jest wdową i ma sześcioro dzieci. Najmłodsza córeczka ma trzy lata. Jest cudna. Kazałam ją kiedyś podczas twojej nieobecności przyprowadzić. Mówię ci: czarujące dziecko. Juszczeniowa, matka tej dziewczynki, z wdzięcznością oddałaby ją nam...	Nil nie jest w Ameryce, tylko w Afryce	No, nie. Prócz popielniczki i cygara był ten sam stół i identyczne obicia ścian.	Oczywiście mówię to, panie O’Hara, nieurzędowo, zabroniono mi wszelkiego kryt-tykowania działalności zwierzchników. Teraz wracam do rzeczy... Podobało się to rządowi, który pragnął uniknąć wydatków, i zawarto układ, że za tyle a tyle rupii miesięcznie Hilàs i Bunàr mają po wycofaniu wojsk państwowych pilnować przełęczy górskich. W tym czasie (było to wkrótce po naszym pierwszym spotkaniu) ja, który trudniłem się sprzedażą herbaty w Leh, zostałem mianowany urzędnikiem rachunkowym w wojsku. Gdy wojska wycofano, ja pozostałem na miejscu, by opłacić kulisów, którzy budowali w górach nowe gościńce; to budowanie gościńców było jednym z punktów układu zawartego pomiędzy Bunàrem, Hilàsem i rządem.	Pan mi pokaż uczciwą kobietę, ja jej poślę jedwab od Szmidt i Fitze, kapelusz od Madame Gustawe i mały papierek na który z banków z podpisem Grosglika, to panu później opowiem o niej ciekawe rzeczy	Pojadę z księciem. Może pan sobie wziąć Esmeraldę do pary!	Poszedłbyś spać, Penn! Nie masz powołania do spełniania obowiązków chłopca okrętowego. Przynieś no wiadro, Harvey’u. Aha! Penn! Zanim pójdziesz lulu, rzuć to wszystko do beczki. Czy wytrzymasz jeszcze bez snu tę chwilę?	Sam pan widzi, panie lejtnant że go budzę, ale to ciężka sprawa.	Słuchaj no, Jędrek nie masz się z czego bucićbucić się (daw.)	Tak, tak... masz pan słuszność uciekajmy, skryjmy się czem prędzej.	Tam, gdzie Samanon odmawia nikt nie przyjmuje, on jest ultima ratioultima ratio (łac.)	Tego mi trzeba, uprzedzę tylko matkę i jestem na pańskie rozkazy.	Waszej żonie? a juści, że dokumentnie nie wiem, a kto to wie, panienko, kiej ból jeno jest we wnętrzu. Jeść ni może, robić ni może, wyschła, kiej wiór, no i leży, i leży a czeka zmiłowania Pańskiego, albo śmierci; gemba, to jej się zrobiła kiej piąstka. Wódki czasem kapkę sie napije, mięsa dziobnie pare razy łyżką i tyla.	Wosk? Czyż wosk nie zbiera się z kwiatów tak samo jak miód?	Wszystko to śmiészném być może, nie przeczę lecz namiętność wszelka zimnym ludziom wydawać się musi śmiészną. Tak jest Kocham się w tym ideale od lat wielu... nadaremnie, a uléczyć mnie z téj pasyi nawet lodowata obojętność przedmiotu mych adoracyj nie może! Umrę już z tą chorobą.	Z diabłem chyba ten człowiek wszedł w przymierze Bo żeby po takiej klęsce znów wojsko zebrać i nad karkiem nam stanąć, nie ludzka moc!	Z listami przybyłem, Co za dziw że nas tu mało jeździ, kiedy u was ludzkim językiem i rozmówić się trudno. Szwargotem mnie przywitali w bramie, po niemiecku chcieli gościć, i gdzie się obrócę ino tę mowę słyszę.	Zaprawdę jakżebym nie miał widzieć tej purpury, która dowodzi, że kielich jest z najczystszego złota.	Zostaniesz pewnie u nas na obiedzie, wuju nie uwiniesz się tak szybko, jeżeli zechcesz się tknąć interesów tych ludzi. Mąż odwiezie cię kucykiem.		A tak	A taka zabawa była, że bezbez (gw.) wykrzyknęła Józka.	A walka ze światem, z materją, z ciałem własnem, z pierwiastkiem zniszczenia, który jest z drugiej strony materjałem nowego żywota?	A wiécie, jakie na mnie spadło dziedzictwo?	A, to Michalakowa?	Bardzo mi żal tej łodzi, mości panie	Bez przysiąg, Ito! Chcę znać prawdę	Bo co ja teraz pocznę, tatku?...	Był	Chyba ktoś urzeknie.	Cieszy mnie, że tak mniemasz.	Co ty mówisz, człowieku!... ależ światy odkryli, miliony rzeczy wprost dobroczynnych. Porównaj stan ludzkości przed wiekiem choćby	Cudów ponoć dokazywał w ostatniej wojnie, aż cenę na jego głowę nałożono, bo wolentarzamiwolentarz (z łac.)	Czemu?	Czy widzisz w tym coś złego?	Córka, Ojciec, Małżeństwo, Obyczaje, Ślub ostatki, trzy ostatnie dni karnawału przed Wielkim Postem.!	Dobrze to ale czego żeście szukali w onym Sebastianie?	Dobrze!	I który ma zająć moje miejsce przy pannie Danglars co mnie bardzo martwi, jak się zapewne domyślasz, mój kochany.	I pewnie Jak będzie nam trzeba przez Dniestr się przebraćprzebrać się (daw.)	Jakto? nikogo?	Jesteś, dobry człowieku, koło gospody „Pod Admirałem Benbow”, nad zatoką Black Hill	Kiedy panie wracają do Paryża?	Któż to jest?	Niechże będzie na wschód!	No i czegóż tak wrzeszczysz?	No już dobrze. A tu co powiesz?	O, panno Magdaleno!...	Oczekuję ich z niecierpliwością.	Odprowadzę cię.	Przyjdę.	Przyrzecz waćpanna Ketlingowi rękę rozkochaj go, a potem podepcz, rozedrzyj mu serce i idź do klasztoru!	Rozumiem	Rzecz ludzką wiarę przechodzi! Gdzież był książę?	Rzeka bardzo opadła od nocy ubiegłej! Hathi, czy widziałeś kiedy taką suszę?	Samobójstwa?	Szczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastjeSzczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastje (z ukr.)	Tak	Tak! Mamy iść wybrać kufer. Cudowne nadeszły. Poematy.	Tak, tak.	Te wiedźmy, to prawdziwe czarownice! Tfuj! Najwidoczniej mają jakąś nieczystą w sobie siłę. Ledwiem je zmógł!	Trzeba najpierw znaleźć kobietę, o jakiej mówiłem, która miałaby urazę śmiertelną do księcia.	Trzeba odsunąć drabinę	Waszmość się mnie boisz? Mnie, lichej dziewczyny? Jakoż to być może?	Widziałem, generale.	Wojna	Wstawaj, chłopcze	Zaczekam, aż dyrektorowa założy ten Korynt... ze swoich córek!	Zginiesz, jeśli cię uwolnię.	Zostanę z prawdziwym Dorianem
Niech mnie pani wysłucha Pani kochasz swe dziecię, ja moje, i gdyby tysiąckroć rodzoną była moją córką, nie mógłbym kochać jej więcej, ale pani nie wiesz, co to jest tracić dziecko! Ja wiem i gdybym posiadał skarby całego świata, użyłbym ich na odzyskanie straconego dziecka, lecz wyrwij ją pani z tej jej obecnej nędzy, a nikt z nas nie zbliży się do niej nigdy, nikt z tych, pomiędzy którymi się urodziła, wzrosła, którzy ją z całego kochamy serca, nikt już jej nigdy w drogę nie zajdzie. Z dala będziemy myśleć o niej, kochać ją, tak samo, jak gdyby była na drugiej półkuli świata, a wiedząc, że jest z mężem, może z dziatkami swymi, cierpliwie wyczekiwać będziemy chwili, aż się znów wszyscy złączymy tam, równi przed obliczem Pana.	Nie, ja mówię jak jest. Pan nie wiesz co było powodem, żem wyszła z obyczajów powszechnych, widzisz tylko, żem dziwaczna i szalona, jakże możesz się zakochać we mnie? Nie! to się mylisz chyba... jesteś ciekawy tylko lub chwilowa fantazyjka przyszła ci do głowy... bo miłość?... Ja miłość pojmuję tylko poważną, świętą, wiekuistą, gotową do ofiar.... heroiczną, a dwudniowe zalecanki nazywam, pustotą.	Otóż, bez żartów wistocie myślę o ucieczce z Rzymu, bo skwar jest nie do zniesienia i powietrze nie do oddychania. Przybyłam tu dla jakiegoś interesu mojego pana męża. Nie mogę się doczekać ani męża, ani interesu, więc posiedzę jeszcze trochę, a potém ruszę w świat.	Widzę, że pani kocha Lucjana bo trzeba kochać, aby się nie zastanawiać nad niczym, aby zapomnieć o wszystkich konwenansach: i to pani, która znasz je tak dobrze! Czy myślisz, droga, ubóstwiana Nais, że przyjmą cię u pani d’Espard albo w jakimkolwiek salonie w Paryżu, z chwilą gdy będzie wiadomo, że po prostu uciekłaś z Angoulême z młodym chłopcem, zwłaszcza po pojedynku pana de Bargeton z panem de Chandour? Pobyt męża pani w Escarbas trąci separacją! W podobnych okolicznościach ludzie honoru najpierw biją się za swą żonę, a potem zwracają jej wolność. Kochaj pana de Rubempré, opiekuj się nim, rób, co ci się podoba, ale nie mieszkajcie razem! Gdyby kto wiedział, że odbyliście podróż w jednym powozie, byłabyś wyklęta w tym świecie, w którym chcesz szukać oparcia. Zresztą, Nais, nie rób takich ofiar dla młodego chłopca, którego jeszcze nie porównałaś z nikim, którego nie poddałaś żadnej próbie i który może tu zapomnieć o tobie dla pierwszej paryżanki, skoro mu się wyda lepszą dźwignią dla jego ambicji. Nie chcę szkodzić człowiekowi, którego pani kocha, ale pozwolisz mi, abym wyżej stawiał twoje dobro. Powiem ci tedytedy (daw.)	Codziennie. Inaczej nie czułbym się szczęśliwy. Jest mi niezbędnie potrzebny.	To się nie sprawdzi	Nie, to nie ja	No, nie, nie! Nie mówił tego. To mój wymysł. Doprawdy niegrzecznie odmawiać Żdżarskim. Wyglądać to będzie na demonstrację.	Bardzo mnie to cieszy, panie baronie. Niech mi pan pozwoli, abym go tytułował tak, jak go tytułuje służba; zły to zwyczaj nabyty w krajach, w których istnieją jeszcze baronowie, i to właśnie dlatego, że ich się więcej nie robi. Niezmiernie mnie to cieszy, powtarzam, bo nie będę musiał sam się panu przedstawiać	Lousteau zrozumiał, pobiegł zamówić obiad. Lucjan, zostawszy sam, postawił całe trzydzieści ludwików na „czerwone” i wygrał. Ośmielony tajemnym głosem, jaki słyszą niekiedy gracze, zostawił wszystko na „czerwonym” i wygrał: uczuł w żołądku palenie jakby rozżarzonych węgli! Mimo głosu przesunął sto dwadzieścia ludwików na „czarne” i przegrał. Doznał wówczas rozkosznego uczucia, jakie następuje u graczy po straszliwych wzruszeniach, kiedy nie mając już nic do rzucenia na stół, opuszczają płomienisty pałac, gdzie się trawią ich ulotne marzenia. Znalazł Stefana u Véry’ego, gdzie, jak powiada La Fontaine, zanurzył się w rozkoszach kuchni i utopił zgryzoty w winie. O dziewiątej był tak pijany, że nie mógł zrozumieć, czemu odźwierna z ulicy Vendôme odsyła go na ulicę de la Lune.	Papo sobie mieszkał w gabinecie, w kancelarii, na toku! A zresztą papo to nie mama.	Ależ wierzę, kotku, bez bliższego poznania wierzę i nawet wiem o tem wiem, wiem... co tu robić, praktyczny jesteś, nad możność nie wydajesz, przyszłości swojej na szwank nie wystawiasz... wiem i pochwalam, co tu robić, bardzo pochwalam, bardzo mię to cieszy... tylko, że, kotku, gruntu rzeczy to wcale nie zmienia...	Dokąd i o czém? Postawiłem już chatę, dość tu mojego potu na téj ziemi; żonie i nie pora i nie siła rzucać wieś, w któréj się urodziła i do któréj przywykła... Gdyby mi trochę pomocy, gdyby siaka taka kuzienka, ludzieby taki przyjść do niéj musieli: wprzód obcy, potem swoi.	Ani trochę Mówisz tak pewnie dlatego, że ja stałem się taki żółty i brzydki. Nie, u mnie to coś zupełnie innego...	Nawet w snach nie wolno ci o tym marzyć!... A człowieka z monoklem się nie bój! Nie powróci więcej do ciebie. Od dziś dnia człowiek ten przestaje dla ciebie istnieć. Gdy za chwilę zbudzisz się i wydasz mi rzeczy przechowane, odejdziesz stąd do ogrodu, do twojej cichej pracy.	Dziecko jesteś... Każdemu zdaje się za młodu, że jeżeli gwiazdy z nieba nie zdejmie, w łeb sobie palnie, a potem i przy świetle śmierdzącej łojówki żyje...	I wszyscy to rozumieją nawet służba. To nie jest przelotna słabostka. Kwestia tylko, czy ordynat potrafi wytrwać do końca i czy zdoła złamać przeszkody, jakie będzie stawiała jego zamiarom sfera, do której należy.	Ależ nie, to jest to, co mamy najlepszego na składzie w tym rodzaju	Bo co ja nieszczęsna wtedy zrobię? Twój ojciec przepędzi mnie z domu, nazwie niewdzięcznicą, powie, że mu się tak odpłaciłam za jego dobroć. Nie, Wasyl, lepiej nie pytać.	A czemuż nie moje?	Czemuż także nie całemu wewnętrznemu ruchowi organizmu, rzekł Baron	Jeszcze dalej od karczmy? Nie, tego nie wiem. A ty, Beniaminie, wiesz?	Ledwo pani oddycha. Nie pozwalam tańczyć więcej!...	Nie mogę spać, taka jestem niespokojna	Nie, nie!	A! da z sobą zrobić, co tylko zechcę, tak jej i matce król w głowie zajechał. Da się malować, byle to nie grzech był.	O! to nie byłoby bardzo roztropne.	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Czemuż muszę cię winić o śmierć pana de Clèves? Czemuż cię nie poznałam dopiero wówczas, gdy jestem wolna, lub czemu cię nie poznałam, zanim byłam związana? Czemu los nas rozdziela tak niezwyciężoną przeszkodą?	Nie ględźcie, Szwejku... Czy Vaniek jeszcze nie wrócił?	Mnie tam nie do śmiechu.	Ja jestem jeszcze winniejszy, Watson. Dla „zaokrąglenia” i „uzupełnienia” dowodów naraziłem życie mojego klienta... Jest to największy cios, jaki mnie kiedykolwiek spotkał w moim fachu!... Ale skąd mogliśmy przewidzieć, że pomimo naszych próśb i ostrzeżeń puści się sam na to przeklęte bagno?...	Jakiś ty dobry, stryjciu Antoni, jaki dobry Chyba i ojciec rodzony nie może być lepszy... Czym ja sobie na to zasłużyłam?...	No, to pani nie musi tak przerażać...	Ano jakoż się nie ma radować, gdy bez ten szpetny trafunek jasno się okazało, że Papacoda z całego fraucymeru najstarsza.	Ja dla ciebie złąbym była nauczycielką nie czuję w sobie siły po temu, ale wyszukać ci potrafię kogoś, co mnie zastąpi... Nie ufam sobie.	Nie stójmy tu, ludzie na nas patrzą.	Pan dyrektor nie będzie czekał na powrót auta?	Obyczaje, Szlachcic no i puścił go we dwa lata, ale to co do gronia. Bywał w Monte Carlo, w Monaco, w Paryżu, gdzie kto chce. Gra w karcięta, ale to nie tak po naszemu, tylko z premedytacją. W tym sęk!...	Smutną miałbyś pan własność Nic tu nie zapowiada nieszczęścia, ale pozory kłamią, bo ja jestem w rozpaczy. Troski sen mi odbierają i czuję, że zbrzydnę niezadługo.	Nie chce mi się! Możecie sobie iść obaj, jeśli wam się podoba	Nie. Zsiądzie pan tylko z konia, a następny już będzie osiodłany.	Już ja sobie tak ułożyłem że gdy przyjdzie wojna, waćpan zabierzesz Baśkę i pojedziesz z nią do Skrzetuskich, do ziemi łukowskiej. Tam przecie czambuły nie dojdą.	Wcale nie aż tak bezludne!	Więc chyba nie wiesz, co zaszło u Barskich?	A to się dobrze składa, bo ja do Szczuczyna jadę.	Ja ledwie kawałki, bo to mi się jak groch z kapustą w głowie pomięszało, dodał Baucher	A przecie jest to chyba rzecz ze wszech najdziwniejsza iż natura ludzka może ulec takiej zmianie.	Bez wątpienia ale podróżni dobrze wiedzą, że z Kholby do Allahabadu muszą się dostać w inny sposób.	Czym byłem, tym będę urodziłem się błędnym rycerzem i błędnym rycerzem umrę, niechaj Turczyn floty wysyła i chmurami dzicz sypie, to wszystko żarty, raz jeszcze powtarzam: Ty Boże, wiesz, co mówię.	Widziałem go w Warnie na sułtańskiej galerze; do wiosła go sprzedali. Prosił mnie, aby żonie jego dać znać o nim w Podborzu, w ekonomii samborskiej i aby jej zlecić, żeby przeze mnie albo przez Ormiany lwowskie wykupiła go z niewoli. Ma na to sołtystwo sprzedać. Pięćset twardych talarów żąda za niego ten agaaga (tur.: pan, naczelnik)	I wiecie co Było to chyba w parę lat później... na jakie parę lat przed przybyciem Wilhelma Zdobywcy... gdy powróciwszy na to oto wzgórze, po słyszałem, jak stary Hobden coś tam baje o Welandowym Brodzie.	A jest armia Szteinboka, a prezydiaprezydium  (z łac. praesidium) wtrącił Stanisław.	To już wiem.	Czyście wy się sami nastręczyli biskupowi do poselstwa?	Właśnie przejechał; pędził jak gdyby go diabli ścigali i musiał udać się do swego pana.	Mój panie, co to za konszachty? Ot, ma pan!	Co ci jest, dziewczyno?	Przecież to kobieta pochodzenia tak niskiego, d’Artagnanie?	Zapytać was chciałem w pewnej sprawie, ale to później; cóż pisze wicekról Neapolu?	A tejże nocy cóż pani się śniło?	Dzień się już za jaką godzinę zrobi! Przez twe guzdralstwo możemy wszyscy zginąć.	Do widzenia! A we wtorek pan przyjdzie?	Z pewnością, że są cytował mi je niedawno pan de Beuserade... Zaraz, zaraz... poczekaj... A! wiem już:	Chodź, Persiu Przeszli dalej do małego rokokowego saloniku.	Pracowałam do drugiej rano i oddawałam matce połowę zarobku z moich ekraników, a tobie drugą połowę.	O panie mój!... o panie! jakże ja się szczęśliwie wykręciłem!...	Aresztuje mnie pan! Ale za co?	Ech, pan ciągle z tym malarstwem	Pan mój z córką jedyną.	Ale zostań... rozkazuję ci...	Czy ja tobie Ulanko, kiedy nasze baćki pomarli i ciebie maleńką na moich rękach zostawili, złym bratem był?	Człek odwyknie od tej psiej roboty, potem mu gorzej będzie	Gdyby tak wszyscy robili za przykładem pana	Ketling kukła! Grzeczny kawaler, ale kukła! Stłukłam sobie oto kolano o dyszel i cała rzecz!	Pewnie! pewnie! ale mam ci ja jedną myśl, którą młodemu panu powiem.	Prędzej panie marszałku! zawołał nadbiegając ktoś drugi	Tak, natura!	Tak.	Zawsze przylatuje jeden komar ze swoim fletem i gra. Zawsze o czwartej.	A będę cię widywała?	A hetman?	Ależ tyś naprawdę stary, o święty!	Ba! Królewskie kęski, a jestem przy apetycie. Wracam z Yarmouth.	Biedny nasz dziadek...	Będę spokojniejszy, jeśli inkwizytor na stałe zamieszka w „Pałacu lodowym”.	Chcesz, żeby była twoją.	Czemu?	Ewuś!...	Filozof, Religia	Funt srebra, będziesz najbogatszym z obwiesiów.	Grad herausGrad heraus (niem.)	I jakżeś mnie znalazł?	Ja wszystko mogę zrobić, mój drogi	Lekarza obowiązek wołał ktoś inny.	No, no...	Oczywiście.	Oni na ciebie czyhają	Wybór zostawiłbym przenikliwości W. Kr. Mości,	Z wicehrabią Andreą Cavalcanti
Dałbyś spokój, bracie Myślałem zawsze, że to naprawdę taki zacny, poczciwy człowiek, a ty tak jakoś dziwnie się wyrażasz o swoim lejtnancie. Ale to już wrodzone u wszystkich pucybutów. Taki na przykład pucybut majora Wenzla, to się o swoim panu nie wyrazi inaczej, tylko wciąż powtarza, że ten jego major to kawał idiotycznego bałwana, a gdy pucybut pułkownika Schrödera mówi o swoim przełożonym, to go nazywa zaszczaną pokraką i cuchnącym śmierdzielem. Pochodzi to stąd, że każdy ordynans nauczył się takich rzeczy od swego pana. Gdyby panowie nie pyskowali, toby służący ich wyzwisk nie powtarzali. W Budziejowicach był w służbie aktywnej lejtnant Prochazka, który pucybuta nie wyzywał, ale mówił do niego krótko: „Ty krowo wspaniała”. Innego wyzwiska jego pucybut, niejaki Hibman, nigdy z jego ust nie słyszał. Otóż ten Hibman tak się do tego wyzwiska przyzwyczaił, że gdy powrócił z wojska do domu, to do ojca, matki i sióstr mówił: „Ty krowo wspaniała”. Tak samo odezwał się do swojej narzeczonej, która się o to na niego pogniewała, zerwała z nim i zaskarżyła go do sądu o obrazę, ponieważ takimi słowy odezwał się do niej, do ojca i matki na jakiejś zabawie publicznej. I nie darowała mu, a przed sądem wywodziła, że gdyby ją był nazwał krową gdzieś na uboczu, toby poszła na zgodę, ale takie publiczne słowo to wstyd europejski. Między nami mówiąc, Kunercie, nigdy bym sobie nie wyobrażał, że i twój lejtnant taki sam jak inni. Na minie zrobił ogromnie dobre wrażenie już wówczas, gdy rozmawiałem z nim po raz pierwszy; był taki miły jak kiełbaski prosto z wędzarni. Przy drugiej rozmowie wydał mi się człowiekiem bardzo oczytanym, pełnym życia i polotu. A ty skąd właściwie pochodzisz? Prosto z Budziejowic? Bardzo lubię, gdy ktoś pochodzi prosto skądciś. A gdzie mieszkasz? W podcieniach? No to dobrze, bo w lecie masz cień. Żonatyś? Żona, powiadasz, i troje dzieci? No toś szczęśliwy, kolego, przynajmniej będzie miał kto ciebie opłakiwać, jak mawiał zawsze w swoich kazaniach feldkurat Katz. Feldkurat miał rację, bo taką samą mowę wygłosił pewien oberst do landwerzystów w Brucku, gdy odjeżdżali do Serbii. Dowodził, że gdy taki landwerzysta polegnie, to zrywa wprawdzie wszystkie stosunki łączące go z rodziną, ale to nic nie szkodzi. Ten pan oberst mówił mniej więcej tak: „Kiedy solnirsz sabita, to familie sabita, już nie ma solnirsz rodzina ani swionski szadny, ale ma fiency, bo jest Held, ponieważ on hat swój sicie geopfert za fięksi familia za Vaterland”. Na czwartym piętrze mieszkasz czy na pierwszym? Ano, masz rację, teraz sobie przypominam, że na budziejowickim rynku nie ma ani jednego domu czteropiętrowego. Gdzie tak lecisz? Aha, twój pan oficer stoi przed sztabowym wagonem i spogląda tutaj. Gdyby cię zapytał, czy o nim nie mówiłem, to mu powiedz szczerą prawdę, że i owszem, ale nie zapomnij dodać, że mówiłem o nim bardzo ładnie i że mało kiedy spotykałem takich oficerów, którzy zachowaliby się wobec żołnierzy tak po przyjacielsku i po ojcowsku jak on. Nie zapomnij mu powiedzieć, iż zdaje mi się być bardzo oczytany i taki, uważasz, inteligentny. I dodaj jeszcze, że cię napominałem, żebyś był grzeczny i żebyś szybko spełniał wszystkie życzenia, jakie wyczytasz w jego oczach. Nie zapomnisz?	Zapłacę ja tym szarakom, zdrajcom, za życzliwość! Ale to stało się po pijanemu... w kompanii... jako że żołnierze pohamować się w ochocie nie umieją. A co do dziewcząt, to jam ich nie ciągał.	W świetle tegoż przewodu upadł też z kretesem zarzut, według którego Kosiba działał z chęci zysku. A skoro w jego działalności akt oskarżenia upatruje przestępstwo, jedyny zaś motyw tego przestępstwa rozwiewa się niczym mgła, jedynym motywem do naszego użytku może być tylko mania. Tak, Wysoki Sądzie! Ten człowiek jest maniakiem. Opanowała go mania pomagania cierpiącym, pomagania za darmo, ba, więcej! Bo za cenę utraty własnej wolności, za cenę piętna zbrodniarza, za cenę twardej pryczy więziennej i hańbiącego miejsca na tej ławie.	To, co się tobie wydaje mięsem, panie profesorze, jest po prostu polędwicą z żółwia morskiego. Patrz, oto tu wątróbka z delfina, którą byś wziął za potrawkę z wieprzowiny. Mój kucharz jest mistrzem w przyrządzaniu tych przeróżnych płodów oceanu. Kosztuj wszystkich tych potraw. Oto konserwa z holoturii, którą Malajczyk ogłosiłby za niezrównaną, to znów krem, do którego wymię wieloryba dostarczyło mleka, a cukru porosty z Morza Północnego; wreszcie pozwól pan sobie zalecić konfitury z anemonów morskichanemony morskie	Mam ja to wszystko w domu nie mam wprawdzie konia, ale mam za to poczciwą oślinę, której bym nie oddał za dwie takie szkapy, jak mego pana. Niech mnie kaci porwą, jeślibym się mieniał, choćby mi jeszcze dał cztery ćwiartki owsa w dodatku. Jakem poczciw, mospanie, nie uwierzycie, co to za złote bydlę ten mój bury; żebym wam chwalił i przechwalał, to jeszcze wszystkiego nie wypowiem. Co do chartów, ba, tych mi nie zbraknie, włóczy się tego pełno u nas we wsi, a polować na cudzym jeszcze milej, niż na swoim.	Tak że w najdoskonalszym tworze, zapewne, rzekł Baron, skończy się na tem, ze żadnych nie będzie!	Tego wcale nie powiedziałem i proszę mnie nie uważać za niewdzięcznego. Jestem tylko, jako detektyw, z nawyku ostrożny. Nie żądaj pan, bym z człowiekiem, widzianym po raz pierwszy w życiu, odrazu rozmawiał poufnie i zwierzał mu się z planów swoich. Inna rzecz z panem. Chcąc mi pomagać, musisz pan mieć jakiś określony projekt, gdyż inaczej nie byłbyś pan przychodził bez wezwania, a w takim razie nie istnieje powód zatajania go przede mną.	Ten człowiek dał się opętać próżności. Mieliśmy o nim dokładne informacje nie tylko od Moragi, ale i od innych. Przy tym jego brat również wziął udział w intrygach.	Dla siebie najgorsza O swoją przyszłość cale nie dba. Za królewnę życie gotowa dać, ale się rwie nie do swoich rzeczy, nawet pani nasza pohamować jej nie może.	Kto by się tam za nim ujął? Ale jak to uważacie?	Modlę się, matko	A nasi patrzyli na to, zgrzytając zębami. Tak i pomścili swych towarzyszy na onych dziesięciu zbiegach. Skoczyli za nimi w pole, zakłuli spisami i porąbali na sztuki, mimo że tamci o ziemię się rzucali i zmiłowania błagali.	Po co zwlekać? Czy sądzisz, że się lękam nietoperzy i puszczyków? Czas długi, a przez te trzy godziny nocy, które nam jeszcze pozostają, można kilka mil zrobić. Pisz więc, co masz pisać.	Woda w dołku jest tak płytka, że by z niej wyskoczył... Ino zamroczyło go wasze śpiewanie... Już go drugi raz zamroczyło... Nieprawda, Owczarzu?...	I stolik jest... i miejsce, widzę, zaciszne. Ehe, he!... my tu będziem mogli złazić się do chorego na partyjkę co wieczór... Szprot, dobądź, synu, trybuszoniktrybuszonik	Teoria wybiegów przy wielkich trudnościach. Ja sądzę odmiennie: jeżeli konstrukcja napotka konstrukcję przeciwną, odmienną, wówczas jest zderzenie nieuniknione, w konflikty brzemienne. Ktoś zawsze zwycięża. Żelazna konstrukcja, rozumna, silniejsza pochłania zwiewną. A jeśli człowiek zaplącze się który w obcą konstrukcję, nic mu innego nie pozostaje, jak w zrozumieniu poddać się zupełnie, albo też sczeznąć.	Zaledwie wymówiłam twoje imię, mój ojciec odwrócił głowę. Byłam tak święcie przekonana (widzisz, jaki ze mnie głuptas), iż twoje nazwisko wywoła wszędzie piorunujące wrażenie, że zdawało mi się, że mój ojciec zadrżał, podobnie zresztą jak i pan Danglars, choć tutaj jestem niemal pewna, że się mylę.	A ja się rozprawię z tym olbrzymem, który właśnie doprawia pieczeń ziołami	Nie wiedzieć co! Położył się i bardzo grzecznie gada. Musić to już koniec, panie!	O tak, sprawiedliwieś powiedziała; wżdy od rana do nocy macie co inszego w głowie niż robotę. No, dziś trzeci lipca, chyba mi wykończycie ten obrus na wiązaniewiązanie	To się nie mogło skończyć inaczej Od tygodnia już rzucali na siebie strzeliste wejrzenia.	W ten sposób! Mikrusy zawsze wariują za historią naturalną. Tu masz puszkę na rośliny małego Braybrooke’a.	Dlaczego tak na mnie patrzysz?	Edmund Dantès. Otóż ów Dantès załatwił sobie skądś narzędzia albo sam je jakoś zrobił, bo znaleziono podkop, dzięki któremu więźniowie się odwiedzali.	Ha, Bóg z nim. Choć nie powinien był druha w przygodzie opuszczać. Ale dokąd uszedł? Którędy? Chyba ziemia się pod nim rozstąpiła?	Możesz dowiedzieć się od kapłanów: czy był u nich Beroes i czy zawarł z nimi taką umowę?..	Nie potrzeba nam niczego... chyba tylko kotwicy, która by wytrzymała. A wiecie, co? Młody Olley zaczyna się trochę niepokoić i gorączkować. Przyślijcie nam starego!	Nowiutki fraczek, trzewiki aż lśnią. To pochlebne dla nas, że mamy takich grackich kolegów. A ci łajdacy żandarmi to dopiero bandyci! Zazdrośnicy! Takie ubranie tak podrzeć...	Och, córko!... Heleno, zadajesz kłam wszystkim zasadom skromności, honoru, cnoty, jakie starałam się rozwinąć w twym sercu. Jeżeli wszystko było w tobie kłamstwem do tej nieszczęsnej godziny, w takim razie nie ma cię co żałować. Czy to wartość moralna tego człowieka cię oczarowała? Czy siła niezbędna temu, kto popełnia zbrodnię?... Zbyt wysoko cię cenię, aby przypuścić...	Ten, co targa za ogon.	Zaraz się o tym przekonamy i zeskoczywszy żwawo z osła, porwał ze złością jeden z floretów, które niósł licencjat, i stanął w bojowej postawie.	Co to jest? co to się stało?	Prezes Związku Kopalń się zastrzelił. Giełda po prostu szaleje. W Berlinie stoimy dzisiaj ponad 8000. Rada ministrów zasiada w permanencji; chcą ogłosić stan oblężenia. Panie prezesie, to nie jest wynalazek, to jest przewrót!	Belka się załamie.	I zgodził się?	Ja bym dziś, babciu, cały świat ściskał i całował. Dusza mi się w piersi nie mieści.	Jakżebym to nie miał się przed drogą pokłonić!	Nie powinna bym się z panem witać Trzy miesiące!... Czy pan słyszy: trzy miesiące...	Nie umiem tak ładnie mówić Kocham pana z serca...	Nie, pani. Przyszedłem tylko dowiedzieć się, jak się ma i zaraz idę.	Tak, mój ojcze.	Tak.	Tedytedy (daw.) ruszył się żywo Olek, ale Nik rzekł:	Uspokój się, droga, jedyna mateczko...	On przyszedł po ten nóż! Tak, on przyszedł po ten nóż! Widywałem wielokroć trupy ludzkie wyciągane trolą i nie bardzo mnie to wzruszało... ale ten przyszedł do nas specjalnie.	O kobiety! o kobiety!... znam ja waszą wyobraźnię romantyczną; wszystko, co na tajemnicę zakrawa, zachwyca was; a zatem nie widziałeś nic więcej prócz ramienia i mógłbyś, spotkawszy królowę, nie poznać jej, a ona także, zobaczywszy ciebie, nie wiedziałaby kto jesteś.	Więcej niż przypuszczasz czy masz broń przy sobie?	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Geradajos? Aha, to ten, co owe gołębice na Żmudź odstawiał.	Aha! Zapomniałam jeszcze o daktylach.	Ależ ja zostawiłam całą parę, a tu jest tylko jedna Czy nie upuściłaś drugiej w ogrodzie?	Będzie ją mógł nosić zamiast spinki u żupana, taka właśnie jest między nimi proporcja.	Co tobie?	Cóż robiłeś na wsi?	Hm, hm już ja tam nie mam strachu o moją: kto ją zobaczy w dzień, nie będzie kręcił karku, aby ją odwiedzić w nocy.	I o tym, jak te zwierzęta opanowały Ropuszy Dwór?	Jest rzeczywiście wystarczająco niejasny.	Każesz, będę posłuszuy, ale co wycierpię.	Muszę panu wierzyć ale przyzna pan, że jako wydawca...	Na takie dictumdictum (łac.) odparła marszcząc brwi.	Pod słowem, nie poznałem wujaszka w pierwszej chwili! Myślałem, że jaki młodzik wchodzi.	Pojadę, mogę pojechać i sama, ty przyjedziesz?	Siła, która ptaka pędzi do gniazda, a zwierzę do jamy a któż zna tę siłę, która mocniejszą jest od nas?	W tym rzecz, droga moja pani	A cóż? zostanę.	A gdzie pani właściwie mieszka?	A teraz ułóżmy plan wyprawy Dokąd najpierw jedziemy?	A! tam, nie ma najmniejszéj wątpliwości, z otwartemi przyjmą go rękami: o to ja jestem spokojny, znajdziemy łatwego i chętnego sprzymierzeńca.	A! zawsze	Ani grosza. Jeździłem od miasta do miasta, od domu do domu prywatnymi ekwipażami.	Ba! my tu rozprawiamy a waszmość, panie komisarzu, może i owo zgoła nie myśliwy?	Biedna lady Brandon! Ostro ją sądzisz, Henryku!	Cicho tam! książę chce przemówić!	Czy można zbyt wiele czasu poświęcić miłości?!	Czytałem.	Czyś to dziś dopiero spostrzegł?	Handel, Pieniądz, Kuszenie	Kwiatem?	Mam troje dzieci, posłusznie melduję, panie oberlejtnant.	Miałem mały interes do pana...	Może przeprowadzić pana?	Nie chcę.	Nie odpędzaj mnie. Pozwól mnie zostać ze sobą.	Nie pleć głupi bele czego!	O jakich brakach pan mówi?	O paszport!	One do mnie należą	Pani taka z nim nieszczęśliwa?	Pierwszy miesiąc.	Pocóżeśmy tedy przyszli tutaj?	Przełóż mnie, panie!	Przodem kogoś słać potrzeba do Pragi.	To rozkoszne	Toż rozumiem.	Warumwarum (niem.)	We mnie?	Widziałem, generale.	Wyżenąwyżeną (daw., gw.)	Zdrowa, ale w zimie nie wychodzi prawie ze swojego pokoju.	Zrozumiałem.
Valentine Nie powiem, że tylko ciebie kocham na świecie, bo kocham także siostrę i szwagra; jest to jednak uczucie łagodne i spokojne, tak różne od tego, które odczuwam wobec ciebie. Gdy o tobie myślę, krew mi się burzy, pierś wzbiera, serce bije jak szalone. Ale siły tej, płomienia i nadludzkiej mocy używać będę tylko po to, by cię kochać, póki sama nie poprosisz, abym użył jej, by ci rzeczywiście usłużyć. Podobno Franz d’Epinay zabawi rok jeszcze za granicą. W ciągu tego roku ileż to okazji może nam się nadarzyć, ile wydarzeń może nam dopomóc! Nie traćmy nadziei, tak dobrze i błogo jest ufać! Ale ty, Valentine, zarzucasz mi egoizm, a jak traktujesz mnie sama? Jesteś niczym piękny i zimny posąg wstydliwej Wenus. Cóż dajesz mi w zamian za moje oddanie, za poświęcenie i powściągliwość? Niewiele. Mówisz o panu d’Epinay i wzdychasz na myśl, że kiedyś zostaniesz jego żoną. Tylko tyle masz w duszy? Ja oddaję ci życie i duszę, tobie poświęcam najdrobniejsze drgnienie serca. I gdy ja cały jestem twój, gdy mówię sobie cicho, że jeśli cię stracę, umrę, ciebie wcale nie przeraża myśl, że będziesz należała do innego. Och, Valentine, gdybym był na twoim miejscu i czuł się tak kochany, jak ty, a masz przecież pewność, że cię kocham, sto razy już przesunąłbym dłoń między tymi kratami i uścisnął rękę biednego Maksymiliana, mówiąc: „Do ciebie, Maksymilianie, do ciebie tylko należę na tym i na przyszłym świecie”.	I słusznie! Cóż ty znaczysz dla mnie, żebyś mi śmiał radzić lub się mieszać w moje plany! Wojciech ci mówił, że na ciebie przyszła kolej moich łask. Możeś myślał, że tak jest istotnie?	Nie wiem, jak się zdołałaś po tym wszystkim zdecydować na przyjazd do Redmondu, jeżeli rzeczywiście jesteś tak niezdecydowaną osobą	Bardzo mi przykro, Ropuchu, ale obawiam się, że masz przed sobą ciężką pracę na dzisiejszy ranek. Bo widzisz, trzeba koniecznie wyprawić zaraz bankiet dla uczczenia zwycięskiej wyprawy. Wszyscy się tego po tobie spodziewają, właściwie taki jest zwyczaj.	Hm! To źle bo to, widzi jespan, człowiek dziś, jutro, a, Panie Boże mnie skarz, jeżeli przy skonaniu mi jaki inny grzech na sumieniu zacięży prócz tego. A za grzech sobie to mam, żem za mało oka miała na Hanię, chociaż Panem Bogiem się świadczę, że i sto ócz byłoby nie pomogło. Bo przecież potem porwał ją z domu rodzicielskiego, wywiózł na swój zamek, ojcu tyle tym zadał frasunku, że myślałam, że umrze stary od samych łez i żałości... Ba! I odbili ją nazad, i poszła za mąż, i mąż ją odumarł, a kiedy jej potem za jakiegoś kaduka przebrany pojawił się pan Ignacy, to tak na nowo wariować poczęła, że aż ją stary wywieźć musiał na Mazury. Więc co by tam było moje pilnowanie pomogło?... Ale stary tego nie wiedział i wierzyć temu nie chciał, kiedym mu to powiadała, i całą winę złożył był na mnie. Nie wiemże, jak teraz? Toć to i to wykradzenie teraźniejsze... Hm! Nie chcę zresztą sądzić... ale... Hm! Wina, Grzech, Gniew, BógA nie mógłby jespan tak z daleka dowiedzieć się od pana Wita?...	Wygodnie! Tak jest, będzie wygodnie siedział i tu, i tam! A tymczasem niejeden poczciwy biedak chodzi światami i szuka posady... choćby skromnej, bo czasy są ciężkie i każdy się cieszy, znalazłszy grunt pod nogami... i nikt z tych biedaków nie dostanie posady, bo ludzie boją się złoczyńcy i chcą go obłaskawić! A potem jeszcze ktoś powie, że to ja popierałem tego łajdaka, o którym krąży pogłoska, że maczał palce w zamordowaniu mojego poprzednika.	I ja nie widzę. Mesjasza nie widzę ani Mahometa. Bezmiary nicości i wszystkie zakątki, gdzie wielkich miłości twórcy się kryją, w skupieniu przebiegłem. Nigdzie nikogo i śladu żadnego nawet nie dostrzegłem. Może się mylę i niechcący błądzę. Moc moja zwidzeń może niezupełna. Gdy na mecz zdążałem, w VeracruzVeracruz pogardliwe określenie nadawane przez muzułmanów innowiercom, zwłaszcza chrześcijanom; niewierny. łaźni zostałem zepchnięty i do bezbożnej, parą buchającej musiałem wleźć wanny. A równocześnie święconą pałeczkę z nadobną rączką, którą mam prawo wszy derwiszowe zeskrobać niekiedy, gwałtem mi zabrano i aż do powrotu zamknięto, schowano w komorze celnej. Zaś pokwitowanie, które mi wydano, to już nie to samo, co czarodziejskie czystości narzędzie. Od tej kąpieli i tego rabunku mniej mam fakira godnych właściwości, a wymyte ciało stało się mizerne.	Dlaczego mielibyśmy się nigdy nie spotkać? Dlaczego kiedyś... Jesteś tak młody! Za najbliższą twoją miłością spotkamy się bez niebezpieczeństwa.	Nie bardzoś waćpan skonfundowany, gdy tak obcesemobces	E... rozsuń się ta!... Niechże idą, aby chyłkiem po podcieniu, a wedle pałacu...	Patrz, jak ten koń strzyże uszami! Skoro znajdzie się tam, ta chabeta weźmie na kieł, puści się galopa i Bóg wie dokąd cię zaniesie. Chcesz dobrej rady? Skoro dojdziesz tam, gdzie się biją, podnieś jaką fuzję i ładownicę, stań w szeregu z żołnierzami i rób wszystko jak oni. Ale, Boże drogi, idę o zakład, że ty nie potrafisz nawet odgryźć ładunku.	Drogi panie Skoro już nie jesteśmy na ty; jeżeli przyszedł pan tu żądać ode mnie satysfakcji, trzeba było od tego zacząć, a nie mówić mi o przyjaźni i innych tym podobnych rzeczach, których wysłuchuję cierpliwie już od pół godziny. Jeśli się nie mylę, na taki grunt i ton teraz przechodzimy, czy tak?	Chcecie go wypędzić? Chcecie go wypędzić? ale czy myślicie, że, wyszedłszy z uniwersytetu, nie będzie nam robił wstydu? Co z sobą zrobi? gdzie się podzieje? Jaki znajdzie sposób do życia? z czego się utrzyma? A co do niego samego, czy wiecie dlaczego upadł? prawą, czy lewą	Tak jest! i Bóg mi pomógł, żem ja, prostak, statystę w pole wywiódł, żeś wasza książęca mość, mając mnie za szelmę ostatnią, żadnego szelmostwa waszego nie ukrył, wszystko wyznał, wszystko wypowiedział, jakoby na dłoni wypisał! Włosy mi na łbie dębem stawały, alem słuchał i wysłuchał do końca!... O zdrajcy! O arcypiekielnicy! O parrycydowieparrycyda  (łac. parricida)	Bo jej obiecał... że to dziewce wstyd po nocy do boru chodzić. Mnie zaraz powiedziała, jako było. Inne rade zmyślają, ale ona prawdy nie ukryje. Szczerze rzekłszy, nie byłem rad, bo kto ta wie... Chciałem ją skrzyczeć, ona zasie powiedziała tak: „Jak ja sama wianka nie upilnuje, to i wy, tatulu, nie upilnujecie, ale nie bójcie się. Zbyszko też wie, co rycerska cześć”.	Maksymilian będzie mi towarzyszył Proszę się więc o niego nie martwić.	No, Janklu prowadź mię do rabina... Jeżeli i nie dowiem się nic ciekawego, zyskam przynajmniej to, że choć raz w życiu rabina waszego zobaczę...	Przechera z ciebie, panie Michale aleś chłop setny i to masz do siebie, że sobie odejmiesz, a drugiemu oddasz. Niechby się święciły te kury, co by takich żołnierzów jak ty z piasku wygrzebywały	To nieprawda Jest ich wielu. Tylko widzisz, trudno ich dostrzec. Są mniej aktywni od złych. Nie zwracają na siebie uwagi. Zajęci swoją spokojną pracą zadowalają się zwykłym kawałkiem chleba, a tamci walczą o byt per fas et nefasper fas et nefas (łac.)	Czy pojmujesz pan swoje zadanie?... jest ono okrutne, jeśli jestem winną; lecz jakże nazwiesz je, gdy Bóg osądzi, żem niewinna?	I twoje pieniądze też Nie powinieneś mi był ich oddawać. Tracę rozum, gdy zasiądę do kart.	Jak widzę, pamiętasz, Wilson, drobną przysługę, którą miałem sposobność ci wyświadczyć	Nawet nie wiem, jak się wabi! Afra. A to by było w guście dziadunia. Pogańskie akuratnie!	Wszystko będzie dobrze już to morze nowego świata lepsze jest niż morza Europy; jest spokojniejsze, wichry mniej zdradzieckie. Z pewnością ten Nowy Świat okaże się najlepszy ze wszystkich możliwych światów.	Tak, pani; ale w tych wierszach, w tej poezji czujemy wyraźnie, że czary nie są przedstawione jako proste zmyślenia; czujemy, że poeta do pewnego stopnia sam w nie wierzy i tym najwięcej nas oczarowywaoczarowywa	Jest to zapewne bardzo nieszczęśliwe położenie, odparła Noskowa oglądając się ciągle; ale jednak	Niechże się pani nie gniewa... Cóż w tem może być złego?...	Zaprawdę święci prorocy zaczynają się dziś mieszać nawet do tych rzeczy, które nigdy nie podchodziły pod ich władzę...	Hrabia przysłał mi do więzienia dwie butelki wina. Człowiek, który mi je przyniósł, oświadczył, że osoba przesyłająca pragnie pozostać nieznana i że jedyną pobudką jej działania jest litość nad biednym więźniem. To fałszywe współczucie zwiodło mnie na chwilę. Gdybym nie został w porę ostrzeżony, nie miałbyś pan dziś kłopotu z przesłuchiwaniem mnie: nie żyłbym już bowiem.	Nie praca mnie zmęczyła Wolałbym być parobkiem w Strudze lub Mariampolu, jak panować w Niemczech. Nieprędko skażę siebie po raz drugi na podobne wygnanie. Na wyjezdnym opadli mnie wyborcy w Dülmen, żądając, bym im posłował w sejmie jesienią. Uciekłem.	Alboż ja ci bronię? ja cię o to proszę. Nie będzie to rzeczą nową, August to pamięta.	Bo ja wiem... Syn, Dziecko, Przywódca, Wojna, Żołnierz, OjczyznaSiedemnasty rok mu szedł, gdy... Odejdź, dziecko.	Bądź spokojny, dodał drugi, jutro pójdziesz do Dobroczynności po pożyczkę.	No! poleć duszę Bogu, jeśli ją masz, a spiesz się.	Pokażę panu drogę, panie Hubbard, proszę iść za mną. Lub raczej proszę iść przede mną. Przykro mi, ale to na samą górę. Pójdziemy schodami frontowymi, bo szersze.	Powinna panienka zostać detektywem. A jakże się miewa pani Szkopkowa?	Tak.	Tak.	Z prawdziwą przyjemnością obejrzę twe dzieło, siostro.	Jak to! Należysz pan do tego domu i nie znasz jej dziwactwa? W istocie, dziwi mnie, że matka pozwala na to; ale, mówiąc między nami, siła charakteru nie należy do głównych cnót w tym pałacu. Panna de la Mole góruje nad innymi w tym względzie i wodzi wszystkich na pasku. To dziś 30 kwietnia!	Nie miał żeś co pić, co jeść? nie byłoż dostatku w domu? nie było ci służyć komu? Dlaczegoś umarł? czemu żeś nas osierocił?	Ktokolwiek śmie powiedzieć, że Don Kichot z Manchy zapomniał lub może zapomnieć Dulcyneę z Toboso, kłamie najbezczelniej, dowiodę mu tego z bronią w ręku, bo nieporównanej Dulcynei z Toboso nie można zapomnieć. Zapomnienie to niegodne jest Don Kichota z Manchy; wierność jest godłem jego, a zawodem dotrzymanie jej niezachwianie aż do śmierci!	Wszystko co jest to dla ciebie.	A! a! nie ma co mówić o szczęściu i doli mojéj. Próżno kto od niéj ucieka! Gadziowie zjedli mnie i żonę, powolném prześladowaniem ogryzając kości, i odstąpili odemnie jak od trupa, a ja walczyłem z niemi. Umarł ojciec Motruny, powiodłem go okiem na cmentarz; musieli mi oddać dziewczynę, ale żyłem nędzą moją i ich złością: bo prócz jednego, nikt z nich twarzy nie zwrócił ku mnie!	A chłopcy was nie zaczepiają?	A to nie pojedziesz do Bogdańca? Zych tam jest.	Boże wielki! jeszcze gdzie na Dzikie Pola ruszy i nie ujrzę go więcej w życiu!	Co to parę razy!... Kto ma szczęście posiadać przyjaciółkę z tej sfery, powinien do niej ciągle pisywać... Ja bo jestem zakochana w pannie Solskiej... Co za rozum, skromność, dystynkcja...	Mam, niech mnie Bóg sądzi!	Myślę, że to jest coś	Niech dostają. U mnie nie śmie być wszy ani pluskiew.	Od godziny i miałem już iść, bo nie mam czasu.	Wtedy pani powiedziała mu, że jej syn wyjechał w podróż... na wiele lat...	Kaszy jest trochę, ale ta jest niezbędnie potrzebna dla tych, co tu są i dla jednego rannego.	Ależ nie, przeciwnie, jeszcze nie kwitną, nie będą kwitły wcześniej niż za dwa, może trzy tygodnie	Ach, królu mój, to bardzo proste, gdyż często jej używałem.	I u młodego musicie być, i u młodej królowej ale ani pan Boner, ani nawet ks. biskup Samuel nie potrafią nic, jeżeli stara żmija przeszkadzać zechce.	Na kilku spostrzeżeniach i własnym niepokoju.	Nieprzyzwoite wystawianie na widok publiczny nieletnich dzieci, małpujących idiosynkrazje starszych. Fuj!	No, to dzięki Bogu. Tedytedy (daw.)	Powiedz, że mam nadzwyczajną cierpliwość	Przyjąłby albo nie przyjął. Zali można psubratom wierzyć, którzy Chrystusa nie wyznawają? odparł Powała.	W jaki sposób podobny artykuł nie zmusiłby do rozchwytania edycji?	Ach, ludzie przesadzają zawsze, opowiadając o takich rzeczach	Ale skąd wozów?	Co Hudl?	Co robić?	Czy już wtedy...?	Czy mógłbym coś doradzić, kapitanie?	Czyżby pan Ventimiglii miał porachunki z władzami Maracaibo?	Dawno?	Do niej?	Dobrze! Siłasiła (daw.)	Dziki kraj! Świński kraj!	Gut Mariampol; Besitzerin Wohlgeborene Frau Thekla von Ostrowska; liegt ungefähr zwei Meilen nach OstenGut Mariampol (...) nach Osten (niem.)	I ktoś mu żartem włożył w usta ogarek cygara.	I nowy minister wojny. Widzi pan, mówiłem panu. Redaktor „Techniki”. Główny dyrektor MEAS. Najwyższy rabin.	I wskazać drugim	Jos nori važiuoti į Širminskus,	Kto co ma do powiedzenia?	Masz jakieś rzeczy? Wezmę dorożkę.	Miałeś słuszność. Cudze tragedie mają w sobie zawsze jakąś niezmierną pospolitość.	Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi dziś nowe podjazdy wysyłam, ale et haec facienda, et haec non omittendaet haec facienda, et haec non omittenda (łac.)	Najzupełniej	Nanon, zrób placuszek.	Nasz japoński	No, no Chodźmy do stołu.	O piątej widziałem cię w korynckim krużganku. Wychodziłeś z domu.	Oczywiście! przysięgam.	Patrzcie sami: Mis Niedzwiedzki pułk. etc., etc. Kto otworzy?	Pewnikiem u Nastki, cięgiem tam przesiaduje.	Piętnaście, wasza wysokość.	Pokaż.	Sama pani podawała jej szklankę z wodą i sokiem?	Tacyście tego pewni?	Też.	Wielebni księża, lekarze waszej królewskiej miłości, zalecają wam zapewne wzmacniające mięsiwa, stare wino	Wybornym!	Zatem wszystkie te pokarmy pochodzą z morza?	Związać tych ludzi... i rzucić do lochu! do lochu!
To jest dyablo nielitościwe. Na to się nikt nie zgodzi.	Jak się ma to drogie dziecko?	Tak, jak na to zasługuje.	...ale mają osobliwy sposób uprawy, który wyda się panu zabawny. Nie uprawiają wcale, to ich sposób uprawy. Turcy, Grecy, wszystko to jada cebulę albo ryż... Dobywają opium z makówek, co im daje znaczne dochody; następnie mają tytoń, który rośnie sam z siebie, bajeczny Lataki! Potem daktyle! Mnóstwo słodyczy, które rosną bez uprawy. Pełno tam produktów, handlu! W Smyrnie robi się dużo dywanów i niedrogo.	A to przyniese i tutaj się napijem, Jaguś...	Tak, ale oni pracują dosyć dobrze na to żywienie, zarabiają.	Ach, więc to jest flirtacja?... To, co robi kobietę podobną do restauracyjnej serwetki, którą każdy może obcierać usta i palce?... To jest flirtacja, bardzo dobrze!...	Czy to pan Vanderdendur obszedł się z tobą w ten sposób?	Jestem Anna Stokowska Dowiedziałam się, że tu są dzieci pana Jana: Anielka i Józio. To moi siostrzeńcy.	Więc gdzież ratunek? Bo ja, przyznam się panu, że jeżeli mi przyjdzie rok posiedzieć w kałauzie, to moja głowa już niewiele znaczyć będzie, i cale dbać o nią nie będę.	A ten ci, niemieckie nasienie, wyleciał z kuchni i dre się: „Co tu podpatrujesz dom, złodzieju?” ja mówię. „Jeszcze nic ale pewnie ukradniesz”. I zaraz woła: „Poszedł stąd, bo ci dam w zęby!”. A jo mówię: „To spróbuj!”. A on: „Jużem spróbował”. A jo: „Może spróbujesz jeszcze raz?”. A on: „Masz jeszcze raz...”.	A to ciekawym, kto taki? Chyba w starożytności?	Ależ mój yogi nie jest krową! Przydałoby się trochę polewki i pieczonego ciasta, a kęs smażonych owoców też by go ucieszył, jak sądzę.	Bo bronisz się pan tu i miotasz przeciw małżeństwu z panną Danglars. Lepiej zostaw pan rzeczy ich zwyczajnemu biegowi, a kto wie, czy to pan nie będziesz musiał pierwszy cofnąć słowo?	No tak. Teraz dopiero nasi przyjechali. Widzi pani? Ta w lila to pani Zajączkowska, a ta w białym to Orsetti, a ta...	Przy konstytucji tylko stawałem co szlachcic czynić powinien; quod attinet protekcji, to w moim wieku podobno boska najpotrzebniejsza, bo mi pod dziewięćdziesiąt lat.	To byłby dobry kawał	Ja ne zdużaju grumać sięgrumać się zakatuje. gzubiętagzubięta bije. po głowie i po paluszkach córeczkę najmłodszą za to, że pod ścianą na jednej nóżce kroczyć niezdolna, albo że na ziemię zwalić się nie umie. Kosteczki jej łamie i cięgiem wymyśla, aby była składna w Weselu Orgaza. Więc ja pognała do naszego pana, by wziął zmiłowanie. Zaledwie tu przyszłam, bies wskoczył na mnie i do sali rzucił, gdzie licho wybuchło i poturbowało. Po drodze nikogo ja nie spotkała, a Onczidaradhe, który się modlił w swoim strasznym dziuple, powiedzieć nie umiał, gdzie jest zbawca świata. Więc sama szukała, a mściwy Igor swojego patrona, prześcipnego curacura ulicznik, łobuz., dziecków cały tuzin. Zabałakaćbałakać (daw. reg.) bies, zło. się rozwałęsał i po dancingu. Bestyjnik za wami, panno Ewarysto, drepcidrepci (reg.) posłuszeństwo. zmoże. Prędzej czy później będziesz jego żoną, bo tak być musi. Cały dancingu porządek wam zbeblabeblać	Mężczyźni i bez uczenia się grać będą dobrze. Wiesz pan, że Glas nigdy, ale to nigdy nie uczy się roli; kilka prób obznajmiają go z sytuacjami sztuki, a resztę robi sufler.	Być-że to może! Zbilut tu... Rodzony mój, Boże wszechmocny! W tej chwili!!	Co to było takiego?	Już tego to pani nie widzi	Nijak! żeby ja krzyża nie widział, to myślałbym, że to nasz rycerz, a w naszego przecie bym nie godził.	No przypuśćmy. Przydałoby się paręset tysięcy. Czy Lola też ma taki posag?	Gdy musicie, jedźcie a powiedźcież pobożnemu i świętemu mężowi iż Henryk syn jego co raz rzekł i poprzysiągł, to strzyma, bo duszy gubić nie chce dla wszystkich skarbów znikomego świata tego...	Ale nie ma pan do mnie urazy za to wścibstwo?	Och, mój drogi Lolo, niech pan uważa, ta potworna Rampillon dostrzegła mnie, niech mnie pan schowa, niech mi pan przypomni, co się jej zdarzyło, mieszam wszystko, ożeniła córkę czy kochanka, nie wiem już sama: może oboje... i ze sobą!... A, nie, przypominam sobie, odtrącił ją jej książę... Niech pan udaje, że pan mówi do mnie, żeby mnie ta Berenice nie zaprosiła przypadkiem na obiad. Zresztą ja uciekam. To ładnie, panie Lolu, kiedy pana raz wreszcie widzę, nie chce się pan dać porwać! Zawiozłabym pana do księżnej parmeńskiej, która byłaby taka kontenta, Błażej także. Ma się tam spotkać ze mną. Gdyby się nie miało wiadomości o panu przez naszego Mémé... Niech pan pomyśli, panie Lolu, że ja pana nigdy już nie widzę!	Bo jego ojciec jest w więzieniu. Matka jego szuka roboty i też nie może znaleźć.	Byłeś w Płocku czyli też w Warszawie?	Zaiste, martwe stworzenia rozumniej się zachowują od ludzi, nie chcąc żyć w tym kraju bez słońca i ciepła. Stęsknione oczy moje nie ujrzą już pinii rozłożystych ani cytryn o połyskliwych liściach i złotych owocach, ani wysmukłych cyprysów, ani srebrnozielonej oliwy... Ach, co za kraj! Niedźwiedzi i turów ojczyzna... jakże dumną jestem, że danym mi było urodzić się w słonecznej Italii.	Na honor! pięknie mówisz młodzieńcze, a jak ci na imię?	Zaprawdę, nie! I mam nadzieję, że nie zajdzie potrzeba obrony przeciw temu. Ale jeśli nie była pani osamotnioną, to może zajmowały ją myśli inne, np. o miłości?	Więc mówże na litość boską, bo ja tu nic nie widzę!	Życie nie nauczyło mnie dzielić się czymkolwiek, ani złym, ani dobrym Jestem sam, całkowicie sam, wyodrębniony, wyparty z wszelkiej wspólnoty i, do stu diabłów, nie czuję się tym pokrzywdzony. Tym gorzej dla nich, dla was wszystkich... No, pijmy!	Wstyd! wstyd bo tobie Stepan, tak robić i tak gadać! Pilnował-by gospodarstwa, a z żonką żył jak Pan Bóg przykazał, zgodnie, w spokojności... ot jak ja z moim żyję, że u nas nigdy jednéj minutki gniewu, ani nienawidzenia jeszcze nie było...	Nie... Ja pana szukać zamierzałem i prosić bodaj o taką rozmowę jak wówczas, bodajby o...	Uspokój się już odeszli przecież.	Może wstydzi się, może sama nie wie W każdym razie podróż...	Ale se myślę, że po dobremu się zagodzimy...	Ba! czekaliśmy, zdaje się, tego.	Bałeś się? Czego?	Bo... widzicie... po Jagience tak mi się Danuśka przypomniała, aże mnie coś w sercu zabolało.	Z matką się widziałeś?	Och nie, ja rozumiem i wcale pana nie zatrzymuję. Jednak nie wątpię, że przecież się pogodzicie. Zadzwonię do pana. Do widzenia, drogi panie Józefie.	Ach, co za okropne nieszczęście!	Ciebie bił ojciec?... Za co?...	Dajmy temu pokój, panie de Villefort Przyrzeknie mi pan pobłażliwość dla tych, za którymi przemówię?	Nie, słyszałem o niej tylko od Porthosa.	Nie. Antoś, weź je sobie.	A co chcesz spróbować?	Ale ja nie. Dziękuję. Wolę zachować cnotę świętego stanu wdowiego	Ale po śmierci nie nastąpi nowe przebudzenie, gdyż organizm nasz ulega rozkładowi	Bez zapłaty nikomu nie dadzą, a ci powtarzam, że ani denaradenar	Cała srebrna, ale jej tu nie ma. Powieźli ją do Krakowa.	Czy stanowczo nie chce pani jechać mymi końmi?	Dlaczego nie przejadą? Antoni, ruszaj...	Gardzę plotkami! Tu przecie nie o potwarz chodzi, ale o... śmierć człowieka...	Kobiety lubią uszczęśliwiać ludzkość kosztem swoich obowiązków najbliższych.	Nie jedyny, ale jeden z gorętszych. Pan Zgierski.	Nie odpędzaj mnie. Pozwól mnie zostać ze sobą.	Nie rozumiem.	Nie żądam niczego. Ale wolno mi oczekiwać od ciebie otwartości.	Nie, jutro	Owszem kiedy rozumu nie macie sami, trzeba, by wam go kto przyniósł!	Podpiszę wszystko, co jasny pan rozkaże	Przeciwnie; słucham z prawdziwym zajęciem. Kocham kwiaty i zioła nie mniej od ciebie, siostrzyczko.	Słuchaj, Pew! tu już był ktoś przed nami! Ktoś przetrząsnął cały kufer i przewrócił w nim wszystko do góry nogami.	Tak nie biorę Australia z kangurem i trzy Luksemburgi.	W nic, czego rozumem nie pojmuję! tryumfująco dorzucił podczaszyc.	A ja ne choczu!ne choczu (ukr.) zawołał zuchwale Midopak.	A trzeci?	A ty?	Boże!	Chcę, żebyś był człowiekiem.	Ciekawe, czy ta pomyślna faza długo potrwa.	Dokąd ty zmierzasz?	Dosyćże już płakać, dosyć; umarłym pokój wieczny, a żywym czas do pracy i do życia. Ot wstawaj i chodź!	Dyzma	Dziękuję pani, ale muszę wyjść.	Ejże, mości panie więcej ciwięcej ci (...) jest	Grubian!	I cóż?	Jezu miłosierny!	Którą wybrałeś?	Leon, kiedyś przyjechał?	Możemy zacząć choćby zaraz.	Mój ty zuchu, chcesz, abym ci łeb roztrzaskał?... Hola! Lubin! podaj pistolety.	No, chociażby z pańskich zalotów do Donki.	No, z moją cioteczną siostrą. Poznał pan ją przecie tutaj.	Pewny jesteś?	Pięćdziesiąt minut po siódmej.	Rozumiem Rozumiem...	Stały tam jakieś bydlęta. Podobno AsyryjczykowieAsyryjczykowie	Tak jest.	Waćpanu nic do panny Billewiczówny!	Wiem On chce do Mincla.	Wiolonczelę.	Wiwat!	Zbóje! Psy śmierdzące!	Zerwać?
Nie dam nikomu mojej mateczki, nie dam nikomu	Ech! Wasza idiotyczna republika przyprawia mnie o mdłości! Nie można spokojnie pokrajać kapłona, żeby się w nim nie natknąć na prawo agrarne.	Ba! więc jestem taką zbrodniarką, że pana nie kocham? Czy to moja wina? Nie, nie kocham pana, jest pan mężczyzną, to wystarcza. Czuję się szczęśliwą sama; czemuż miałabym zamienić moje życie, samolubne, niech i tak będzie, na kaprysy władcy i pana? MałżeństwoMałżeństwo jest to sakrament, mocą którego udzielamy sobie jedynie przykrości. Zresztą dzieci mnie nudzą. Czy nie uprzedziłam pana lojalnie co do mego charakteru? Czemu się pan nie zadowolił mą przyjaźnią? Chciałabym móc panu nagrodzić przykrości, jakie sprawiłam, nie domyślając się pańskich kłopotów pieniężnych; oceniam rozmiary pańskich ofiar; ale jedynie miłość mogłaby odpłacić pańskie oddanie, pańską delikatność, ja zaś jestem w tej chwili tak daleka od miłości, że ta scena działa na mnie przykro.	Dzięki Nostromowi Daję słowo, iż przeraża mnie potęga tego człowieka, gdy o niej pomyślę. Nie było niczym dziwnym, iż nasz zacny, stary Mitchell był ogromnie rad, gdy polecono mu człowieka wyszkolonego w portowym rzemiośle i oszczędzającego mu kłopotów. Natomiast wprost niepojęte wydaje się, iż cargadorzy z Sulaco uznali Ramireza za swego zwierzchnika jedynie dlatego, że taka była wola Nostroma. Nie jest on oczywiście drugim Nostromem, jak sobie w swej zarozumiałości wyobrażał, lecz mimo wszystko jest na doskonałym stanowisku. Rozzuchwaliło go to do tego stopnia, iż zaczął się umizgać do Gizeli Viola, która, jak pani wie, uchodzi w mieście za piękność. Jednakże stary Garibaldino powziął do niego gwałtowną niechęć. Nie wiem, dlaczego. Może dlatego, że nie jest on wzorem doskonałości jak Gian’ Battista, uosobieniem męstwa, wierności i honoru „ludu”. Signor Viola nie ma zbyt pochlebnego wyobrażenia o ludności Sulaco. Oboje zatem, stary Spartanin i białolica Linda o purpurowych ustach i czarnych jak węgiel oczach, pilnowali surowo jasnowłosej panny. Ramirez został ostrzeżony, by trzymał się z daleka. Ojciec Viola, jak mi opowiadano, pogroził mu kiedyś strzelbą.	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	A niech sobie będzie i diabeł, jak was sześciu czy siedmiu nasiądzie na jednego, to żeby i SamsonSamson nie wytrzyma.	Ani jej pani odbieram ani jej za mego życia grosza nie dam. Jest młoda, więc niech pracuje... Ale niechże mi nikt nie gada, że dziewczyna nie ma zabezpieczonej przyszłości!...	Dobre mi zwycięstwo!... Nawet nie wiem, w jaki sposób zostało odniesione...	Huzia, pies-ski! Dhole tylko patrzeć, jak podążą w dół rzeki. O ile nie stchórzycie jak ps-s-sy, będziecie mogli rozprawić się z nimi na mieliznach.	Ja cię nie wzywałem	Ja wiem, że teraz tak nie jest, ale dawniej... A my tego okropnie nie lubimy, bo u nas nie ma żadnych podziękowań i wdzięczności. A „państwo” to zaraz chcą, żeby ich „lizać” za wszystko. I dlatego nikt porządny żadnej „łaski” nie chce, a jak musi przyjąć, to jest zły.	Ja znam wszystkich twoich znajomych kijowskich Czy nie był tam razem z tobą jeden taki tłusty, a drugi taki chudy? W tej chwili nie pamiętam, jak się nazywali i z którego byli pułku...	Jam też domyślił się, że z cesarzem nasza pani dlatego tylko umyślnie zdawała się na dobrej stopie, aby strachu senatorom napędzić i nie dopuścić lekceważenia.	Jednakże nie uwolni cię ono od złożenia bratu rachunków.	Już zapóźno na rozmyślenie się! Pan mi wczoraj o tem powiedział przez telefon, ale ja nie wziąłem pod uwagę. Czy pan jest dziecko, czy co? To tak załatwia się interesy?...	Ją także wyprawią, ale pewno nie tam gdzie król będzie Ci co przy naszym panu są, nie radzi, aby na ich czynności zblizka patrzano.	Kiedy tam nie przez złośliwość tak dzielą ludzi tylko przez dzikość!	Mary chciałbym, żebym nigdy nie był powiedział o tym wyrzuceniu stąd Dicka. Nienawidziłem cię, gdyś powiedziała, że on jest anioł, i wyśmiewałem się z ciebie, ale myślę, że może z niego naprawdę anioł.	Miłość, Los skrót od: wasza miłość pan. nie tego mniemania, co i ja, że gdyby nie amory, siłasiła (daw.)	Nie	Nie bój się! nie zbóje!	Nie może pani widocznie zrozumieć mię. Zadawałam istotnie Łukaszowi rany ciężkie, ciosy wszelkiego rodzaju. Walczyłam z nim bez wyboru broni, a to w tym celu, żeby mię kochał jak wówczas, gdy byłam jego narzeczoną. Dochodziłam w tej walce do granic zemsty. Wszystko to było.	Nie tylko odwróciłem niebezpieczeństwo od Aulusa Plaucjusza i Pomponii, a zarazem od nas obydwóch, ale nawet od Ligii, której nie będą poszukiwali choćby dlatego, że namówiłem tamtą miedzianobrodą małpę, by pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis lub Baiae. I pojedzie, w Rzymie bowiem nie śmiał dotąd wystąpić publicznie w teatrze, wiem zaś, że od dawna ma zamiar wystąpić w Neapolis. Potem marzy o Grecji, gdzie chce mu się śpiewać we wszystkich znaczniejszych miastach, a potem wraz ze wszystkimi wieńcami, które mu ofiarują GraeculiGraeculi (łac.)	Nie wiem zgoła nic Siedzę tu na uboczu, ludzi obcych nie widuję... Ci co tu żyją nie wiele na świat wychodzą.	Nie wiem. Daj jakąś	Nie! nie wybaczę. Nie jesteś młodzieniaszkiem, który wczoraj złożył śluby. Jesteś przeorem, kierownikiem kilkuset dusz. Nauczycielem młodych. Włosy ci siwieją. Od iluż lat żyjesz w klasztornych murach?	Nie, ja muszę porządek w domu zrobić.	Niech się pan nie turbuje, niewiele tam ostrożności potrzeba, bo żebym chciał, tobym i w biały dzień szedł na pokoje, i list od panny odebrał: kto by mi co zrobił? Na cały dom tylko stary jegomość i stary sługa.	O nie, nie, ręczę ci za to Co do tego, jestem pewny, jakbym go widział w tej chwili, leży w kącie zmięty, zgnieciony; ależ bym chciał, żeby leżał jeszcze tam, gdzie go widzę.	Szczęściem nie pani jest ekspertem, tylko ordynat.	Są położenia, gdy wina jest wszędzie. Rozłożyła się na wszystkie głowy, ciąży na wszystkich ramionach, gdy żywi czują, że nie wydołają, że nie są w stanie zrozumieć, gdzie jest źródło krzywdy. Czują, że muszą dźwignąć, a nie mogą, że prawda wyszła już poza nich, że przeszkadzają jej ziszczeniu, że wymyka się im ona wtedy...	Tak więc, kapitanie Nemo, nie pierwszy raz zwiedzasz Morze Czerwone na pokładzie „Nautilusa”.	Widać zaraz, że pan nigdy nie przepisywał, jak ja, do dwóch gramów trionalu, nie mogąc wywołać śpiączki.	Taki człowiek jak ja nie bierze paszportu, aby jechać z Mediolanu spacerem nad jezioro. Dziś rano w Como powiedziano mi, że mają mnie aresztować; wyszedłem pieszo z córką, miałem nadzieję spotkać jakiś wehikuł, który by mnie zawiózł do Mediolanu, gdzie pierwszym moim krokiem będzie poskarżyć się u gubernatora.	Czy wezwał mnie pan po to, ażeby mówić impertynencje?...	Ha, ha, ha! Oto symbol mojej działalności na tej biednej ziemi! Oto odwrotna strona moich „szczytnych” poczynań! Oto rewers mojej ideologii! Symboliczny sprawdzian jej etycznej wartości!... Kto wie, może Pradera miał słuszność? Może to ja uległem okropnej pomyłce? Dusza, Ciało, Upadek, Obraz świataMoże życie musi już być takie? Może ono zawsze będzie tylko wielkim kompromisem? Może duch, przyoblekając ciało, zawsze będzie musiał z niejednego zrezygnować?...	A dlaczegoś ty mi powiedziała, że Joasia.	A gdybym ja był taki wielki pan jak wasz Sezofris?...	A komuż?	A mówił mu pan to?	Boże mój! Boże!... czyż mogę powierzyć panu taką tajemnicę? Jesteś prawie dzieckiem!	Bądź dobrą... przebaczaj... módl się... a śmiech szyderczy zrywa się dokoła jakby w odpowiedzi.	Będę go zawsze kochała!	Co dostanę, jeżeli dowiodę tego, co powiedziałem?	Co tam o takich rzeczach gadać!	Coś szepce...	Czyj?	Cóż ty mówisz, cóż ty mówisz... To my już do dom nigdy...	Dobrze, słusznie gadasz, no a my?	Dworskim osobom. Zkądże ich ma tyle, i co za osobliwsza ochota do rozpowszechniania rzeczy, którą ja wykupuję i niszczę?	Dziecko jesteś, Zosiu...	Dziękuję i za dziedzictwo, kiedy od własnej żonki nieprzyrodzoną śmiercią mam umierać!	Hej, Kuba! Czy mi się to wszystko przyśniło, czy pałę zalałem przed niedzielą?	Ich, Jude bin Fresser ohne keine Menschenwürde.	Interes, Rozczarowanie przerwała kapłanka.	Jak to może być? Jak to może być?	Jensen!	Jeśli pan chce, nazwijmy je windą Mniejsza o nazwę, byle nas tylko wygodnie podnosiło aż do drzwi mieszkania.	Już się dokonało.	Już skończyłem Niech pan pamięta, panie podporuczniku, że z tym, co tu między nami zaszło, niezawodnie mieć będzie do czynienia oficerski sąd honorowy.	Księżna pani ma słuszność	Kłamstwo, Kłótnia, Plotka, Honor spytała później Jagna.	Ledwiem was poznał, wyglądacie jak fabrykant.	Milcz, Klu-Klu, ani słowa więcej	Myślałem, że wie!	Mówiłem ci już raz, żebyś mię zostawił w spokoju.	Nic, wujenko.	Niech Bóg czuwa nad naszym dziełem	Niech mi dadzą wody sodowej.	Nikodem kiwnął ręką, przerywając urzędnikowi czytanie.	Nim je przyjąłeś miałeś inne dla rodu i ojca	No, a złoto?	Nowina, zgadnij co się stało?	O Jezu wszechmogący... dwanaście lat!	O Saro! gdybyś miała Nil w twojej piersi, potrafiłabyś go wypłakać.	O! widziałam się odpowiedziała dziewczyna	Piękna jesteś.	Powiadali też zbiegowie że słyszeli, jakoby król jegomość chorągwiom niektórym kazał z Ukrainy wracać, aby nad Wisłą opór Szwedom dać. Jeśli to się sprawdzi, tedy moglibyśmy między starymi towarzyszami się znaleźć, zamiast tu się z kąta w kąt tłuc...	Samotnik, Diabeł przerwał brat Jan.	Stój! Już wiem, Bogu wszechmogącemu niechaj będą dzięki!	Szczęście to że Bohun z sokołyz sokoły	Sądzę że ci nazwisko pana Dicka wydaje się przykrótkie.	Tak boję się też, że z nami tylko się nudzi.	Tak, Zwycięzca nas posłał tutaj Mamy z jego polecenia stan wozu zbadać i donieść mu, czy wszystko jest w porządku...	Tedy czołem, czołem, mopankowie. Dokąd Bóg prowadzi?	To kuty frant! Niech go kaduk!	Tą oto igłą.	Wierzę	Wiesz Wiesz, Sara powiła ci syna...	Więc to tak? Więc to tak!	Więc wy postanowiliście zgubić faraona!...	Wnuk to Saula Ezofowicza?...	Wszakże samolotem w parę godzin...	Wszystko mi jedno, niech je pan całuje, niech się pan upija jak Bum-Bum.	Wyobraź sobie że pan Dyzma miał przed chwilą incydent z tym bałwanem Terkowskim.	Wątpię. Beata miała zasady...	Zabił parlamentariusza.	Zaczekajmy.	Zaczynam być zdania, że na Wyspie Lincolna dzieją się dziwne rzeczy!	Zofja, Zośka. Pospolite, to prawda, ale...
On zawyrokuje dopiero jutro wieczorem. Przyrzekł mi, że przyjdzie, gdy załatwi swą czynność. Na nieszczęście, ten biedak stary popełnił dziś jakiś krok nierozważny, z którego nie chce się wytłumaczyć. Uparł się jak muł jaki. Gdy mówię do niego, to udaje, że nie słyszy, albo że śpi, a gdy oczy otworzy, to zaczyna stękać, żeby mi tylko nie odpowiadać. Chodził dziś z rana na miasto, nie wiadomo dokąd. Zabrał z sobą, co tylko posiadał z kosztowniejszych rzeczy i musiał zrobić jakąś frymarkę, przy czym resztki sił wyczerpał. Jedna z córek była u niego.	Nie bierz sobie tak do serca tego przeżycia, przyjacielu; są jeszcze na świecie i inni ludzie, których tożsamości zaprzecza się, odmawiając im należnych praw. Nie jesteś więc odosobniony.	Wielka gra kończy się dla każdego dopiero ze śmiercią... nie wcześniej. Wysłuchaj mnie do końca, Trzy lata temu, gdy Mahbub Ali dał ci rodowód ogiera, pięciu królów czyniło przygotowania, by znienacka rozpocząć wojnę. Wskutek owego meldunku nasza armia napadła na nich, zanim jeszcze zdołali się przygotować. Pamiętam ową noc.	Byłby na Ukrainie naród tatarski, jako jest kozacki! Kozakom przyznaliście i przywileje, i hetmana, czemu byście nam nie mieli przyznać? Waszmosć pytasz, co by było? Chmielnickiego by drugiego nie było, bo byśmy nogą Kozakom na gardziel zaraz nastąpili, buntów chłopskich by nie było, rzezi ani spustoszenia, ani Doroszeńki by nie było, bo niechby się podniósł, pierwszy bym go na smyczy hetmanowi pod nogi przywiódł. A chciałaby potęga turecka na was iść, to byśmy sułtana bili; chciałby chan zagony puszczać, to chana. Nie także dawniej Lipkowie i Czeremisi czynili, chociaż w Mahometowej wierze trwali? Czemu byśmy mieli inaczej czynić, my, Tatarowie Rzeczypospolitej! My, szlachta!... Teraz waćpan licz: Ukraina spokojna, kozactwo w ryzie utrzymane, od Turka zasłona, kilkadziesiąt tysięcy wojska więcej ot, co mnie do głowy przyszło, ot, dlaczego mnie Kryczyński, Adurowicz, Morawski, Tworowski słuchają	Zuch baba z tej baronowej... ale pani Stawska może spać spokojnie; sprawę ma jasną jak słońce. Czy to wreszcie na nią jedną rzuca się ludzka podłość!	Cóż by to był za triumf! Cóż by to za radość była, gdyby mi się udało obalić któregoś z tych panków, którzy mnie tyle razy pakowali do Bastylii! Weźmy się obaj razem do tej pięknej pracy, księże Hieronimie!	Phi! miałem je i to nawet dość długo; ale cóż? ty przybyłeś, ujrzałeś i zwyciężyłeś. Spostrzegłem się, iż panienka patrzy na ciebie zbyt chętnie, a na mnie wcale: zwinąłem tedy po prostu chorągiewkę. Zostaliśmy dobrymi przyjaciółmi; zwierza mi się ze swymi panieńskimi głupstewkami, słucha czasem moich rad; ot, w braku lepszej, zgodziłem się na rolę komparsa, do jakiej mnie zepchnąłeś.	Mój chronometr! rozumował najzupełniej poważnie. zadawał sobie pytanie. Atoli jego myśli wirowały głównie dokoła zdumiewającego pytania, na które nie było odpowiedzi: Od jakiego diabła ten hultaj dowiedział się, iż srebro wywieziono na lichtudze? A było rzeczą oczywistą, że jej nie przechwycił! Co do tego ostatniego wniosku sprowadzało kapitana Mitchella na mylne drogi przypuszczenie, wysnute podczas długiego czuwania w porcie ze spostrzeżeń nad stanem pogody. Zdawało mu się mianowicie, iż tej nocy wiał w zatoce wiatr, silniejszy niż zazwyczaj, tymczasem było właśnie wręcz przeciwnie.	Stosunki społeczne, prawo, stosunek człowieka do człowieka, życie pojedynczych ludzi i to, co się nazywa życiem prywatnem, jest, bądźcobądź, oparte na nauce chrześcijańskiej. Ułomności ludzkie wykrzywiają ją, ale jednak wszystko na niej stoi. Ale to dopiero połowa zadania spełniona rozumiesz? Wprowadzić go do historyi, oprzeć na nim stosunki dziejowe, stworzyć miłość bliźniego i w znaczeniu dziejowem	Musicie znać, siostro, jakieś specjalne arkana wyciskania twarogu Podobno i poza granicami klasztoru ludzie się go nachwalić nie mogą.	No, jeśli po to przeniosłeś mnie pan do oddzielnej celi, nie trzeba sobie było robić kłopotu. Wiem o tym przecież. Ale są inne sprawy, o których nie wiem nic. Wyjdźmy więc od nich, jeśli łaska. Kto tu pana przysłał?	Panie, my niewinne. Możemy stracić posady. W kryminale, w nocy! Co pomyślą sąsiedzi, stróż? Na noc nie wróciły do domu! Nie piłyśmy herbaty.	U ciotki Agaty. Zaprosiłem się do niej z panem Grayem. To jej ostatni protegowany.	I dobrze zrobił Ty, kochanku, byłeś diabelnie bliziutko stryczka dzisiejszej nocy. A z moim Jimmym ty swoich zabójczych kawałów zaprzestań! Nie przyłożyłeś ręki do jego wydobycia. To sobie zapamiętaj. Bo jeżeli ja wezmę się do ciebie lać jeżeli ja wezmę się do ciebie, to już ja ci policzę kosteczki po amerykańsku!	Są to moje kuzyny. Pani się dziwi temu, że nie chciałbym, aby wiedziano o naszej znajomości. Byłoby to dla pani poniżające, gdybym musiał tłumaczyć... Bo przecie pani nie znają! Są pewne zwyczaje, których przełamać...	Wiesz pan hrabia co mnie spotkało? zawołała zbliżając się do niego, wiesz? Ta niegodziwa dziewczyna wypędziła mnie! Tak jest! warjatka! przywidziało się jej... zdrada! Lecz teraz	Za godzinę powrócę, a wtedy zobaczycie, co to jest udawać idiotę... Idźcie więc natychmiast do baraku, wyszukajcie jakiego plutonowego, na przykład Fuchsa, i powiedzcie mu, żeby natychmiast wziął dziesięciu szeregowców i żeby z nimi szedł do magazynu po konserwy. Powtórzcie, co ma zrobić?	A może pan chciałby wypocząć?	Ale o co się bijesz, Athosie?	Ale przychodził przecie do nas w Combray.	Ależ naturalnie bądź sprawiedliwą, kuzynko, co Konrada obchodzić może młody pan Zwirkiewicz, człowiek obcy...	Bardzo chętnie jedna z arii z opery Zaczarowany flet Wolfganga Amadeusza Mozarta..	Cieszę się tym	Czy uważacie, waszmościowie, że żaden z panów polskich pułkowników nie przyszedł na tę naradę, chociaż posłałem wszystkim wezwanie?	Dla mojej żony... nie wiedziałaś?..	Dziękuję pani za drugiego harbuza. Ten był cięższy do zgryzienia niż pierwszy. Za parę dni odjeżdżam do Berlina i długo mnie już pani nie zobaczy. Za powrotemza powrotem (daw.) konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: jak nie kochałem. w życiu, ani kochać będę kiedykolwiek. Rywalek pani nie ma i mieć nie będzie.	Już oni się o to postarają i ja też.	Ktoś tutaj jest na pewno robiony w konia.	Mieliżby oni posiąść wszystko, a my nic nie miéć prócz nędzy naszéj? Za co świat podzielili między siebie, i bogactwo, i ziemię, i wodę, i powietrze? Nam też dostać się coś musiało, i myśmy robakiem, co się w ten owoc wpija, co ziarno z niego wyjada! Niech zginie! niech zginie!	Myślałam o tém czy téż mężczyzna może umrzéć przez nieszczęśliwą miłość dla kobiety?	Mężczyzna, Młodość odezwał się Lisiecki.	Nie nazywaj mnie panem. A możeś ty go nie chciała?... Nawet nie całowaliście się?	Niech szlag trafi ciebie i twoje manaty To była głowa trupa, ślepoto.	Pan doktor przywodzi mi na myśl mego operatora nagniotków Mówił on mi któregoś dnia: „Gdyby pan był operatorem nagniotków, nie zawracałby pan sobie głowy kobietami”.	Pani gospodyni je na wsi u Jadamki, co już od rana rodzi, je i dochtór...	Pojechał już na podjazd; nie zna on spoczynku.	Przecież stać ją nawet na dwa sklepy jubilerskie	Przywidziało się panu hrabiemu. Nikogo tu nie ma.	Tak i to bardzo dotkliwe!	Tak samo jak ja Są teraz gęściejsze, a ja tłuściejsza. I pewnie mi dużo urosły.	Tak, znam jednego biedaka, który od dwóch lat na próżno poszukuje pracy.	To nie Francuz Salters, twoje kiepskie szczęście silniej się trzyma niż czop w beczce!	Udała nam się	Więc niby moralne polepszenie się stanu ludzkości upatrujesz pan w jak największem możliwie rozmnożeniu się uspołecznionych pastuchów?	Zdrów jest Zawziętość tam jest na „króla” Witolda i na tych, którzy pomagają Żmujdzinom, wielka rada sprawująca władzę w zakonie. o moją głowę, którą gdyby poświęcili, zawrzałoby przeciw nim rycerstwo i we FlandriiFlandria prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren., i w BurgundiiBurgundia	A co pan umie?	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	A cóż? Trzeba obciąć.	A ja! mam tu wieki czekać	A pozwolenie u was jest?	Ale pierwej cię pochwycą, mękami zmorzą i śmierć okrutną zadadzą. Człeku, czyś rozum stracił?	Bagatela, panie kapitanie.	Bezwzględnie.	Boli?	Chodzi mi o Morcerfa.	Chyba go nie znasz! Parol kawalerski dał, a to dla tego litewskiego powyrka święta rzecz.	Co myślicie o opowiadaniu koniuszego pana de Chalais?	Co słychać?	Dla siebie?	Dobrze znasz Morze Śródziemne?	Doskonale! stan każdy wkłada pewne obowiązki.	Dość tego jestem wpanu wdzięczna, ale (tu wzrok łzawy podniosła) ale co komu przeznaczone, tego nie uniknąć nigdy.	Halicki?	I bądź pan pewien dodała ze łzą w oku, że przepaść nas rozdziela, wiem, że i tych kilka słów powiedzieć bym nie powinna, ale... a! myśl pan sobie jak chcesz.	Ile masz statków?	Ja już mogę iść, jużem odpoczął...	Jeśli ma tyle talentu, co urody, nie poniesie pan zbytniego ryzyka uznawany za wybitnego mówcę generał napoleoński Maximilien Sebastien Foy (1775–1825), jeden z przywódców opozycji w okresie Restauracji., rozmawiający z redaktorem „Constitutionnela” i dyrektorem „Minerwy”.	Jeżeli zostawił, to znaczy, że nie przywiązywał doń większej wagi.	Jojneczku czemu tak źle wyglądasz?	Kochasz?	Ma wuj kupca?	Natychmiast. Nie chcę być przez kogokolwiek pomówiony o opieszałość.	Nogę?...	O, przepraszam cię, siedzi tu młody człowiek, pan Domaszko, niechże on ci powie, co o tym sądzi.	Oj, gdyby ojciec Szymon żył, toby poświadczył za mną. Zresztą, jak nie wierzycie, to zapytajcie samego mistrza.	Ojciec Filip był wesoły.	Ojcze mój!	Oleńko! Wstawaj!	Pan bywasz w teatrze?	Pochwalony Jezus Chrystus!	Posłali za nim ceklarzy?	Przeczuwam!...	Przepraszam pana, ale ta książka...	Przepraszam... szkodliwe dla kogo?	Pst! Nim nadejdzie południe, przytaszczymy tu jego czaszkę!	Sargon?... Sargon!... acha! cha!... Czymże on jest?...	Serce takich ludzi jest jak agatu migdał lub ame­tystu ziarno. Dla ludzi kamień tylko polny: odrzucą precz. A ono wartość swoją wtedy dopiero ukaże, gdy	Spytałem, czy ojciec żądał, żebyś rzuciła scenę, co w tym dziwnego?	Słucham panią.	Tak! Młoda to osoba?	Tak, właśnie przy samym oknie. A ty musisz zawsze gdzieś stać i wypatrywać.	Tak.	Tak. Zgadłeś. Zniszczyć całą niedorzeczną nadbudowę, którą obarczono przyrodzoną człowiekowi naturę. Przede wszystkim zniszczyć wszystko, co wyrosło z Rewolucji Francuskiej: demokrację, masonerię, kapitalizm.	To nic, to nic!... zejdę z zamkniętemi oczami.	To nie ja potrzebuję teraz twojej pomocy, ale moja babka, panie doktorze. Nie wie pan, jakie spotkało nas nieszczęście?	To trzeba białą kurę. Macie białą kurę?	Ty masz dobre nogi, mój kochany.	Wiecie to co?	Zapolanka je spłaci; a tymczasem mógłbyś sobie i swoim paniom więcej niż dotąd uprzyjemniać życie...	Zatem, ojcze, jakąż rolę przeznaczasz temu panu?
Nie sądzę, aby ci to przyszło na myśl Bill był zawsze zbyt lękliwy, aby myśleć o zalotach. Ale możesz się nad tym zastanowić, Aniu. Bill jest poczciwym chłopcem. Muszę to powiedzieć, chociaż jest moim bratem. Nie ma złych narowów i jest pracowity. Można na nim polegać. Lepszy wróbel w ręku, niż gołąb na sęku. Powiedział mi, że chętnie czekałby, aż skończysz uniwersytet, jeżeli będzie ci na tym zależało, chociaż wolałby ożenić się tej wiosny, zanim się zacznie siew. Byłby dla ciebie zawsze bardzo dobry, tego jestem pewna, a wiesz, Aniu, że chciałabym cię mieć za siostrę.	Mój jegomość, za co mnie mieli wieszać, kiedy ja ani przeciw Bogu, ani przeciw prawu nic nie uczynił. Służyłem wiernie, a jeżelim kogo zdradził, to chyba nieprzyjaciół, co sobie jeszcze za zasługę poczytuję. A żem tu i owdzie jakiego hultaja fortelem starł, jako to z rebelizantów albo onę czarownicę to też nie grzech, a choćby był grzech, to jegomościn, nie mój, bom ja się właśnie od jegomości fortelów wyuczył.	Nie udawaj, że ci na nim nie zależy, bo ci go za karę zacznę bałamucić!	Ej! nie! panie merze, nie przegram go Widzi pan, to ten z Saint-Laurent winien mi jęczmień, to ja go od niego kupiłem, a on mi teraz dostawić nie chce. Chciałem być zupełnie pewnym, że wygram, zanim-bym się na koszta narażał.	Zauważyłam kilka razy, że wykonywała nieznaczny ruch, jakby chciała się do nas zbliżyć, ale nie uczyniła tego: widocznie jest zbyt lękliwa. Chciałam, aby podeszła. Gdybym się tak bardzo nie czuła słoniem, zbliżyłabym się do niej. Ale nie mogłam się przedostać przez tę wielką halę z wyjącymi tłumami chłopców na schodach. Była to najładniejsza nowicjuszka, jaką dzisiaj widziałam, ale prawdopodobnie i piękność zawodzi pierwszego dnia w Redmondzie	Prześniłbyś pan wcale niezgorszy sen na jawie Ta urocza dziewczyna ma trzydzieści lat, to prawda, ale ma blisko osiemdziesiąt tysięcy franków renty. Jest cudownie kapryśna, a typ jej piękności zapowiada długie trwanie. Koralia jest gąską, drogi panie, dobra, aby się „postawić” z początku, bo nie wypada, aby ładny chłopiec był bez kochanki; ale jeżeli nie zaczepisz się o kogoś z towarzystwa, aktorka zaszkodzi ci na dłuższą metę. No dalej, młodzieńcze, wyparuj Contiego, który ma właśnie śpiewać z Kamilem Maupinem. Od najdawniejszych czasów poezja miała krok przed muzyką.	Doktorzy, jak doktorzy powiadają, że albo wyzdrowieje, albo nie. Ale mnie widzi się, że już długo nie pociągnie. Tylko proszę z nim dużo nie rozmawiać, bo doktorzy zabronili, chociaż i tak, jak kto ma umrzeć, to milczenie go nie uratuje.	Bydło, bydło Pan się tak nie patrz na mnie, ja tak mówić mogę, bo ja ich wszystkich żywię.	Czekaj, szepnie się między lansjery, jak cię to stuletnie baby na podłodze koziorem żgały po żebrach, a tyś im radeczki dać nie mógł...	Co mi to obce, dziedzic tu jezdem i pan, a komu się to nie widzi, to pszoł! jak Boga tego kocham. ryknął, grzmocąc pięścią w stół, ale matki nie było, stała tylko Janka, dygocąca ze złości.	Dziękuję ojcu... Toż ja niczego więcej nie chcę... Tylko myślałem, myśleliśmy, że ojciec nie zgodzi się...	Nie mówiłem, bom sobie myślał: lepiej się pierwej naradzimy.	Słusznie wasza miłość uczyniłaś; zapewne ów gość włoski dłużej tu zabawi, zawiadomię tedy Kallimacha, by nie krępując się, jak najwięcej z krewnym przebywał.	Wszyscy widzieli, więc i ja. Oczy mam. W górę nie patrzyłem, bo miałem tacę na głowie, ale	Tak jest... ale wcześniej niż dach trzeba położyć fundamenty Sebastian pierwszy wskazał mi drogę do tego dzieła. Bo gdym tu przybył, celem moim było nie służyć Bogu, co jest powinnością prawdziwego mistrza, ale pokazać ludziom tutejszym, jaki to mistrz ze mnie. Oni (co zresztą wyszło mi na dobre) tyle dbali o kunszt mój i sławę, co o ździebełko słomy przy drodze. Jakież, u licha, mam prawo (powiadali) zajmować się kościołem świętego Barnaby? Od czasów Czarnej ŚmierciCzarna Śmierć Hayesowie, Fowlowie, Fennery i Collinsowie okazuje się, że woły poszły właśnie do Lewes po wapno. A co było, gdy mi obiecał pakę żelaznych klamer czy haków na wiązanie dachu? Albo mi ich wcale nie doręczono, albo, gdy doszły, były połamane i pokrzywione... I tak działo się ze wszystkim. Nikt mi nie powiedział ani słowa, ale też nikt do niczego nie przyłożył ręki, chyba że stałem im nad głową... a wtedy wykonywali wszystko po partacku. Myślałem, że cała okolica jest widocznie zaczarowana...	Ej! djabełby cię porwał! nie udawaj głupiego, podchwycił Lepiuk	Nie znam żadnej.	Spółki pan nie chce?	Tak, ale nie z prostą dziewką ukraińską!	Tego już pani nie będę mówić.	Być może; nie będę się sprzeczała. Trzymam ją na folwarku, bo biedna i musi zarobić na chleb codzienny a pracuje wybornie. Lecz oto jesteśmy już na miejscu. Proszę: oto moje „biuro” i „kancelaria” folwarczna; rozgośćcie się jak u siebie.	Może być ale mnie się Mason nie podoba właśnie przez to, co Prout uważa za jego zaletę. Jest faktycznie zbyt gorliwy.	Pomyśl ino, grosza mi na życie nie zostawił. „Zarób se będziesz miał co jeść”.	Zabawna jesteś z tymi sekretmi na korytarzu. Wiem, że pytałaś o moje zdrowie. Ale cokolwiek odpowiedziałby ci ten twój filozof, nie zmieni mego przekonania. Jestem skazany, to darmo... Umrę lada tydzień. Ale swoją drogą stary oddał mi przysługę. Już potrafię zapełnić sobie resztę czasu rozmyślając o jego wierze w życie przyszłe... Szczęśliwy człowiek	Rzecz się ma tak, kochany panie Jeden wieśniak tutejszy, tłusty i krępy tak bardzo, że waży prawie dwieście osiemdziesiąt funtów, wyzwał drugiego, który połowy tego nie waży, na wyścigi piechotą do mety o sto kroków, pod tym warunkiem jednak, że jeden tyle będzie ważył, co drugi. Zapytano się wyzywającego, jakim sposobem chce porównać ciężary, powiedział, ażeby szczupły wziął na siebie sto pięćdziesiąt funtów żelaza, a tym sposobem zrównają się zupełnie.	Wszystko mi jedno. Ale nie lubię, jak udajesz nie siebie. Gadaj, co chcesz, tylko	Podobała mi się. Tak pięknej nie ma między twymi służebnicami, matko, ani nawet między kobietami jego świątobliwości...	Dziwne, że chcecie ją słyszeć o sobie, bo mówić to bardzo łatwo; człowiek sam sobie, gdyby się nawet najbezwzględniej sądził, krzywdy nie zrobi.	Nie budź tamtych i słuchaj: stała się rzecz straszna, pomyliłem się.	Nie jest ci w tym i miłość, i poświęcenie, które mogłoby zawstydzić takich, jak ty i ja. Jest w tym coś pięknego; może niezupełnie po chrześcijańsku, ale po ludzku bardzo to piękne. Nawet Alan Breck, wnosząc ze wszystkiego, com o nim słyszał, jest rycerzem zasługującym na szacunek. W naszych stronach trafi się niejeden, co przesiaduje w kościele i ma mir u ludzi, a jest może daleko gorszym człowiekiem, panie Balfour, aniżeli ten zbłąkany na złe drogi rozlewca krwi ludzkiej. Tak, tak, moglibyśmy od nich pobierać naukę... Asan pewno mniemasz, żem spędził czas dłuższy na Pogórzu?	Nie mogę spać, taka jestem niespokojna	Hej, zakopcie żywcem rozsiewacza błędnych ogni wiar, który wiecznym doskonaleniem Jaźni chce w was zabić realny śmiech waszych wnętrzności i jurną moc kpienia ze siebie i ze wszystkich. Wieczności nie ma, nie ma też żadnej ponad człowieka drogi.	Ale ostanie! Mogło tak być przez cały czas ojcowej choroby, to może być, póki Antek nie powróci.	Mów ze mną śmiało. Ja cię nie będę sądził surowo... Musiałeś coś tatuńciowi przeskrobać.	O! ręczę że nie	Sytuacja nasza jest bardzo dobra Dzisiaj już nikt nie wątpi, że wojna skończy się zwycięstwem państw centralnych. Francja, Anglia i Rosja są zbyt słabe w porównaniu z potęgą austriacko-turecko-niemiecką. Prawda, że mieliśmy drobne niepowodzenia na niektórych frontach, ale jak tylko przerwiemy front rosyjski między Karpatami a środkowym Dunajcem, to bez najmniejszej wątpliwości będzie to koniec wojny. Tak samo Francuzom zagraża w najbliższym czasie utrata całej wschodniej Francji i wtargnięcie wojsk niemieckich do Paryża. To jest absolutnie pewne. Prócz tego przegrupowanie naszych wojsk w Serbii przebiega bardzo sprawnie, a odwrót naszych oddziałów, który faktycznie jest wyłącznie tylko przegrupowaniem, niesłusznie tłumaczą sobie niektórzy zgoła inaczej, niż tego wymaga w czasie wojny zdrowy rozsądek. Niebawem zobaczymy, że nasze z góry zamierzone przegrupowanie na południowym froncie zacznie wydawać owoce. Niech pan spojrzy...	Gdyby trwał przy swojem... Gdybyś przekonać go nie zdołała, w takim razie położę nadzieję całą w wypadku, w zdarzeniu, zmieniającem zwykle postać rządów...	Daj mi pan czas umocnić się w tym wszystkim, czegoście mnie nauczyli Jeżeli mam być towarzyszką pańskiego życia, panie Andrzeju, to chcę być towarzyszką dzielną, abyś nie żałował nigdy kroku, który czynisz. Trzeba mi jeszcze zmężnieć duchem...	Idźże sobie na północ! Tylko chamy ostatnie, gołe pastuchy-obdartusy zdobyć się mogą na tak głupie żarty! Idźże sobie do nich, do osady poniżej trzęsawisk, i opowiedz wszystkim, jakiś ty zmy-y-yślny!	Ta ta ta Przyszła pani, aby uczynić zamach na moją niezależność, na moje sumienie, chce pani, żebym dla pani zdradził interes wierzycieli; więc dobrze! Uczynię więcej, oddaję pani moje serce, mój los; mąż pani chce ocalić swój honor, ja oddaję pani mój własny...	Pisze poza tym, że był z nią zaręczony, nazywa ją swoją narzeczoną, zapewnia, że wkrótce miał się odbyć ich ślub.	Darujcie, wasza miłość muszę was na krótki czas opuścić, najjaśniejszy pan mnie woła. Ostań tu i bądź na usługi pana hrabiego!	A co ty sobie myślisz, kiedy na nich patrzysz?	A to ci na co wiedzieć?	Ale gdzież się podział Borowiecki?	Dobrze robi na temperament	Jesteś tego pewna? a jednak bez pomocy i łaski pana prezesa zostałem dyrektorem, podczas gdy jego wysłano na grzybki.	To jedna racja więcej, żeby się z nimi zapoznać	Wiem i widzę, żeś pan swym sentymentem zajechał na ślepe szyny. Hamuję, pcham z powrotem na rozsądną drogę kariery:	To była zasługa, mój drogi Dorianie, duża zasługa. Większość ludzi bankrutuje z powodu nadmiernego zaplątania się w prozie życiowej. Być zrujnowanym wyłącznie przez poezję to zaszczyt. Kiedyż jednak rozmawiałeś po raz pierwszy z panną Sybillą Vane?	Co to znaczy! w świecie teraźniejszym, aby odznaczyć się, trzeba dobić przynajmniej do dziesięciu; czy mieszkasz tu stale?	O! panowie jesteście jednego wzrostu prawie z Georges’em, garderoba jego na usługi... a ma świeżo z Paryża sprowadzone i nietknięte suknie...	Rewiduj pan więc, widocznie jestem zbrodniarką: Estefano, daj klucze od moich stolików i biurek.	Za trzy reale będzie tego ze sześć kwart.	Bardzo przystojna panna, tylko po co utleniła sobie włosy.	Może jaśnie wielmożny pan dyrektor raczy wejść do mnie...	Nic to; im lepiej wypocznie, tym ci raźniejszy będzie, jak wstanie. Chleba mu ino dajcie ze szperką i mleka, niech poje do sytości, a potem go przyprowadźcie do mnie.	Czy jesteście pewni, że to był strażnik?	Do cna!	I co jeszcze mówił?	Kochasz jeszcze mordercę swego brata?	Mam ochotę jechać z wami Co mnie tu wiąże?	Może.	No, a ten kamień w czym poprawi byt ludu?	Trzeba zobaczyć; trzeba posłać po chirurga.	A ja wiem o tym panu Tańskim. A co!	A niechże cię najjaśniejsze!... Poproścież tu pannę Magdalenę... Bodaj diabli...	A pan każe je wyrzucać?	A ty co byś z niego chciał zrobić?	Czego?	Czytałem.	Cóż on tam robi?	Dzieciństwo odrzekł Sylwester	Gdzieżeś był dzisiaj?	I pospolite	Jadą z Przyłęka!	Jest jastrząb przybity nad szopą.	Kto?	Morgen...	Młodość, Wspomnienia	No, to rzecz względna	Oj! Tu źle i tam źle; kruty ne wertykruty ne werty (z ukr.)	Poczekaj chwilę... Tak	Poza tym jest tu już jedna pani, która wróży przyszłość.	Prawda jest rzeczywistością, kończył Baron, a w ostatecznościach niema rzeczywistości	Płacisz?	Płacić dychy!	Rano lało, a teraz wody ani znaku.	Stój!	Szkoda	Tak pan myśli?	Tak!	Tak.	Tej nocy.	Twoje spostrzeżenia doktorze mogą być prawdziwe Ale przecież kto widział, żeby powstawała burza wtym czasie i pod tą szerokością jeograficzną?	Widziałeś?	Więc znasz pani tę piękną i szlachetną królowę, skoro mówisz o niej?	Zamkniesz ty raz gębę?	Święta prawda!	Żeby każde dziecko miało swoją szafkę.
Jeszcze nie. Wynajęłam już, ale muszą mi pokój trochę odświeżyć, bo taki brudny, że nie podobna mi było się sprowadzić, a tymczasem mieszkam w hotelu.	Ta-ta-ta! Latała! Że sobie przegalopowali spacyrem za bramę, to jeszcze nie ma infamiiinfamia (daw., z łac.)	Nie o to idzie, tylko o to, że tu by mi grać przyszło nie tylko o swoje szczęście albo nieszczęście, ale i o szczęście drugiej osoby. Zresztą, prawdę powiedzieć, obawiam się dawać pierwszy krok na jakiejś drodze stanowczej, bo dawszy go, trudno zgadnąć, gdzie i jak daleko się zajdzie. Wiem to z doświadczenia moich sąsiadów, którzy, będąc w tym położeniu, pozachodzili na takie drogi, na których znaleźć się kiedykolwiek nigdy się przedtem nie spodziewali. Pan Chojnacki kilkunastoletnią sławę swoją zagubił przez romans i kto wie jeszcze na czym się to zakończy. Pan Fredro lat dwadzieścia tułał się za granicą pomiędzy cudzoziemskie narody dla jakiejś Włoszki, z którą się nigdy nie ożenił...	Przecie ja, mój radco, nie zarzucam rządowi złych intencji i daleki jestem w ogóle od myślenia o tym. Nie należy jednak, zdaje mi się, pałać pożądaniem tłumienia oświaty, che-che...	Ale czemuś nam nie wspomniał?	Czemuż nie ukarzecie w jakiś sposób Czarwaki?	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Dlaczego ma się nie powieść?	Idę. Któż by to był jednak? Nikt wczoraj wieczorem nie przybył do naszej wioski prócz Sulpicjusza Castillana, sekretarza naszego kochanego Sawiniusza.	Jakże nie! We wszystkim, jeno nie w tym, bym poszedł precz. Jeśli mnie wasza miłość odpędzi, pojadę opodal, abym w razie potrzeby był pod ręką.	Nie zażyjecie u nich wywczasu! Tam jenojeno (daw., gw.) szepnął Mateusz.	Niech pani nie mówi o śmierci.	Oświadcz się czy nie oświadczaj, mnie wszystko jedno... Ale muszę powiedzieć swoje, bo inaczej umarłabym...	Proszę pana, życie pańskie jest w niebezpieczeństwie, niech pan nie przychodzi do kasyna!	Szkoda że nie młodsza gotówbyś się w niéj zakochać.	Wiesz co, ja zatelefonuję po Ludkę, przecie tego nie można robić, przecie nie chcesz, bym sobie w łeb palnął!	Albożto do karczmy czy po staremu do młyna żeby nas pilnowali na bok nie jeździć! hę? Co to kowal nas w arędę wziął?	Czy twój ojciec poprzestaje tylko na tym, co oni mówią o liczbie złowionych ryb i sam nie sprawdza rachunku?	To ci powiem, co mi się wczoraj przygodziło... Zabobony, ChorobaWpadłem do niej jak oszalały. Com mówił, nie pamiętam... ale to wiem, że dziewka krzyknęła: „W ogień pierwej się rzucę!” Wiesz, jako tam komin ogromny. I wraz skoczyła! Ja za nią. Porwałem ją wpół. Już się szatki na niej zatliły. Musiałem gasić i trzymać zarazem. Wtem dur mnie schwycił, szczęki mi się ścięły... Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyi szarpnął... Za czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające, zmieniły się w pszczoły i brzęczą jako pszczoły... Ot, jak mnie tu widzisz, prawda!	Na stole. Po zapłaceniu wszystkiego, cośmy byli winni, pozostało jeszcze trzysta sześćdziesiąt kilka franków. Pokwitowanie z lombardu leży pod pieniędzmi.	Ciężko to na wdzięczność cudzą liczyć, a zwłaszcza na heretycką Pamiętam jeszcze wyrostkiem tego waszego kurfirsta, zawsze to mruk był, rzekłbyś: ciągle słuchał, co mu diabeł do ucha szepce. Powiedziałem mu to w oczy, gdyśmy z panem Koniecpolskimpan Koniecpolski	Bogać tam! Wnetki przyndą sztormy i dma okrutna zmątwi wodne płanie. Pomykać musim z wątonamiwąton rodzaj sieci., póki czas. Gdy zejdze nos wielko wiejbo, porwie postronki i uwięzie, i poniesie na bystrz! Wtedy i kwacząkwacz	Hypathos! czyli ci tu mięciéj i lepiéj niż na twém posłaniu, żeś zabiegł tak daleko... aby gniew Priscusa obudzić!	Zabiorę go do domu razem z Józkiem i kotem Magdy Hańbą by było rozdzielać te koty, gdy nauczyły się współżyć ze sobą zgodnie. Zarówno kotom, jak i ludziom trudno się jest tego nauczyć.	Więzienie, Władza, Przemoc, Okrucieństwo informacje „Mirosława” o torturach stosowanych wobec więźniów politycznych zacytował Żeromski niemal dosłownie z „Listu otwartego w sprawie białego terroru w Polsce”, wydanego przez KPP w czerwcu 1924 r. aresztowanymi działaczami robotniczymi i działaczami narodowości uciskanych. Cztery tysiące więźniów politycznych przebywa w Polsce za kratą. Warunki, w jakich przebywają tamci więźniowie, niejednokrotnie prześcigają osławione turmy carskie i przeobrażają te więzienia w miejsca kaźni. Świadczą o tym liczne głodówki, które z roku na rok są częstsze. Głodówki te niejednokrotnie kończą się wypadkami śmierci walczących więźniów. Podczas głodówek dozorcy okrutnie biją głodujących. Zeznania wymusza się za pomocą bicia i tortur średniowiecznych. Więźniów bada się prądem elektrycznym. Rozebranego do naga Nykyfora Bortniczuka badał prądem elektrycznym komisarz Kajdan...	A więc zazdrość Vous tombez dans la risée du mondevous tombez dans la risée du monde (fr.) zagrał jej na poczekaniu. I wnet potem, ujmując ją za łokieć:	Ależ ja przychodzę od ojca pani hrabiny, który jest umierający.	Cesarz by nam przyszedł pewnie w pomoc, rzekł książe Henryk, bo niebezpieczeństwo i jemu grozi, gdy nas zmogą, ale ten jest we Włoszech zajęty.	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Ileż ci trzeba na wszystko?	Ja, na wieś?... pan żartuje... A pensja?	Koń uważny, mądry... Reszta zależy od jeźdźca.	Oczywiście. A teraz proszę zapytać, panie baronie, gdzie się poławia te ryby.	Tak i mnie rozum doradza gdy ano serce głos podniesie, popadam w wahanie: wszak ci to syn rodzonej siostry mojej!	To prawda. Dałem jej coś na usunięcie parcia...	Trafiłeś nareszcie na sposobność, okazję.	Tu jestem! Siedzę na lawecie koło mego pana. Ty, głupi wielbłądzie, zburzyłeś nam namiot. Mój pan zły jest bardzo na ciebie!	Wiem. Jesteś zbyt leniwy, byś się miał zmuszać do pochwał. I szczery jesteś jak Tuliusz Senecjo, ale się lepiej znasz od niego. Powiedz mi, co ty sądzisz o muzyce?	Więc ty, Aramisie, stanowczo wstępujesz do stanu duchownego? Co powiedzą przyjaciele nasi, co pan de Tréville na to powie? Osądzą cię i mieć będą za zbiega, uprzedzam cię.	Z czemże przychodzisz od królewnej?	A mnie nawet pomyśleć o tym straszno!	A tak. Wiecie, kiedyśmy już umowę podpisali, kiedy pieniądze miałem w kieszeni, ten parch psiakrew wyciąga do mnie rękę, dziękuje mi za dobre serce i powiada, że jestem bardzo mądry, ale tylko do wysokości czterdziestu tysięcy rubli!... Zaczął się śmiać i powiada, że on był już zdecydowany dać pięćdziesiąt tysięcy, bo plac jest mu koniecznie potrzebny! Pomyślcie tylko, jak się dałem głupio złapać, a teraz śmieją się ze mnie!	A ty parchu jeden, to moje dzieci bękarty!	A ty zapominasz o jednej rzeczy...	A więc może w tej, że znalazłeś nam pan powóz?	A! Jeżeli tak pilna tedy służę waszmości	Ale przecież pan sam możesz tak do siebie powiedzieć! Wszak z chwilą przybycia do Francji, podlegasz prawom francuskim.	Ale za co, gołąbku?	Bóg wam wynagrodzi, panie!	Chcieliby pewności.	Co gadasz waszeć? Wszakżeś sam ją zamknął? Którędy?	Co wy za ludzie?	Czekolada.	Czy można go przenieść?	Czy wolno mu teraz bardziej niż przedtem stawać między mną a... innymi?	Dajmy pokój, do czego to nas doprowadzi? Pogadajmy ot tak...	Dla czego? zapytała ciekawie Babetta.	Dla czegóż ten strój? co on znaczy?	Dla osiołków i innych inteligentników.	Dlaczego, panie szefie?... Dlaczego?...	Dobrze ten za Porthosa... a ten za Aramisa zdrowie; lecz co tobie przyjacielu? masz taką minę grobową...	Gdzie jest? Kto to jest?	Gotów jest, i tyle Robi pod siebie i muszą go karmić jak małe dziecko. Niedawno opowiadał w szynku jeden pan, że ma dwie mamki i że trzy razy dziennie dają cesarzowi ssać.	Hm... hm... to niezłe! A więc wszyscy rezydenci lub Sintram... to się równoważy. O, będę miał tłusty rok!	I bunty robią się co dzień A jakież są nasze ogólne dochody i wydatki?	Ja wiem, że niedobrze	Ja zaś daję ci rozgrzeszenie z góry; widzisz, że dobry ze mnie człowieczyna.	Jak to, więc ciągnąłeś go sześć tysięcy mil w celu kupienia taniego statku?	Jak to? zamierzasz... pani zamierza wyjechać?	Jak wszyscy.	Ludzka zgraja dopiero dzisiaj w południe odważyła się wyjść ze swych nor wiejskich. Podjedli sobie, a potem co tchu umknęli z powrotem.	Marsz!	Masz słuszność, masz słuszność.	Miłościwy bracie...	Miłość niespełniona, Nienawiść	Musi być... nabożne wszyćkie	Musiało tam być jak za świetnych dni dramatu angielskiego.	No... robię to niechętnie, ale... W końcu Povondra ma już swoje lata. Powiedzmy, że jest już dobrze po siedemdziesiątce.	Odbierasz konia, prawda?	Oj, ty nieuleczalna entuzjastko!... Ale może i ty się kiedyś wyleczysz. Nawet prędzej, aniżeli myślę!... Wyręczam się tobą w nudnej robocie, bo sądzę, że ci się to przyda. Czy ciągle projektujesz sobie założyć pensję?	Pamiętam! pamiętam! i powrócę Małgosiu	Pan także? O, jakże cnotliwi są dziś ludzie, Boże drogi, jakże cnotliwi stali się wszyscy!	Po palestranckupo palestrancku (daw.)	Podsuńcie zydle tu do stołu. Usiądźcie, mili goście, powiadajcie, co słychać.	Porthos?	Praca	Próżno dawaliśmy znaki, pan jest straszny.	Sznur wisi aż do ziemi!	Słyszę turkot powozu.	Tak jest Błagał mnie, swego wroga, jak mu się zdaje, żebym panią zaraz do niego sprowadził. Jak się zdaje, ma coś do powiedzenia pani samej.	Tak! niestety, tak... Wyobrażam sobie dwoje dzieci idących w taką noc przez pustynię.	To był pan wielkim kapitanem, prawda?	Tomku! Duch Święty był z tobą! To był proroczy sen! Jasnowidzący! Boże, bądź miłościw! Dalej, Tomku!	Tutaj!	Wałkoń jest wasz chłop, to wam powiem.	Więc rozkazujęć wrócić.	Wróżbiarstwo uprawiam tylko przygodnie Głównie poświęcam się pracy naukowej w dziedzinie okultyzmu.	Za parę godzin za parę godzin...	Zdrów.	Żebym mogła!
Byłem gotów na wszystko Kiedy światła okrętu już znikły, w tej łodzi mogło się dziać Bóg wie co i nikt by się o tym nie dowiedział. Zdawałem sobie z tego sprawę z zadowoleniem. Było na to dostatecznie ciemno; jakby nas zamurowano w przestronnym grobie. Nie mieliśmy żadnej styczności z ziemią. Nikt nie mógł wydawać o nas sądu. Nic już nas nie obchodziło. Nie istniał już dla nas strach ani prawo, ani dźwięk, ani oczy, nawet nasze własne, przynajmniej aż do wschodu słońca.	On? A tak. To on przecież już od dawna prześladuje z zawiści mojego biednego ojca; on, który rzekomo opowiada się za lewicą, nie potrafi darować hrabiemu de Morcerf, że jest parem Francji. No oczywiście, nawet to nagłe zerwanie narzeczeństwa, bez żadnego powodu... No tak, jesteśmy w domu.	To nie złudzenie, to rzeczywistość, cud grobu, łaska grobu z panem. Czy wiesz, kogo widziałeś? To królowa Jadwiga. A widziałeś ją w najważniejszej chwili jej życia. Serce jej rozdarte najboleśniejszą raną. W jedną stronę ciągnie ją miłość Wilhelma, w drugą miłość narodu. Przemogło poświęcenie się dla narodu, ale boleść nie ustała. Wygląda z trwogą przybycia Jagiełły, przyjmuje go jak męża i pana, ale łzy dla kochanka płyną. Szczęśliwy, kto ją widział w tej chwili, choć raz w życiu; widział on triumf miłości narodu. Szczęśliwy jesteś. Dusza twoja przejrzała, spodziewałem się tego. Odtąd jeszcze otwarciej będziemy z sobą. I mnie ten widok nie obcy, ale rzadki. Najczęściej przedstawia mi się jak drzewko. Między nami gadają, że to wszystko było gdzieś tam, w jakimś Krakowie. Nie wierz temu: i Kraków tutaj, i cała ta scena tu się odbywała. Wiem to z ust własnych.	Mój przyjacielu, matka moja, która żyje jeszcze w Uxelles, wydała mnie za mąż w siedemnastu latach w 1814 (widzisz, że jestem bardzo stara!) za p. de Maufrigneuse, nie przez miłość dla mnie, ale przez miłość dla niego. Spłacała dług wobec jedynego człowieka, którego kochała, za szczęście, jakie otrzymała odeń. Och! Nie zdumiewaj się tą straszliwą kombinacją, zdarza się ona w świecie często. Wiele kobiet czuje się więcej kochankami niż matkami, tak jak większość jest lepszymi matkami niż żonami. Te dwa uczucia, miłość i macierzyństwo w postaci, jaką przybierają w naszych obyczajach, zwalczają się często wzajem w sercu kobiety; jeśli nie są równej siły, jak u kilku wyjątkowych kobiet stanowiących chwałę naszej płci, z konieczności jedno musi ulec. Człowiek genialny, jak pan, musi rozumieć te rzeczy, które przyprawiają o zdumienie głupców, ale które mimo to są bardzo prawdziwe, i możliwe do usprawiedliwienia rozmaitością charakterów, temperamentów, uczuć, sytuacji. Ja, na przykład, w tej chwili, po dwudziestu latach nieszczęść, zawodów, dźwiganych potwarzy, gniotącej nudy, czczych przyjemności, czyż nie byłabym gotowa rzucić się do nóg człowieka, który by mnie pokochał szczerze i na zawsze! I ot! Czyż świat by mnie nie potępił? A mimo to, czy dwadzieścia lat cierpień nie usprawiedliwiłoby dziesięciu lat, jakie mam jeszcze przed sobą, oddanych czystej i świętej miłości? To się nie stanie, jestem tylko na tyle głupia, aby uszczuplać moje zasługi w oczach Boga. Dźwigałam ciężar dnia i żar spiekoty aż do wieczora, dopełnię swego trudu i zyskam nagrodę...	Nic Hopfer nie chce go odstręczać od siebie, bo Kasia Hopferówna durzy się trochę w Wokulskim, a może chłopak odzyska majątek po dziadku?...	Ja po sprawiedliwości... A co do pomocy, chcieli moi pomagać, jeno niezręcznie im było, bo w tumulcie nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i samym się przez to dostało. Żem z duszą i łubami uszedł, to jeno przez pana Kmicica wyrozumiałość, bo posłuchajcie, waszmościowie, jak co się przytrafiło.	Pomódlmy się, siostro.	Ba, odwołać muszę, ale chce mi się jednocześnie widzieć i tego łódzkiego Hamlecika, Bernarda, który nie tylko karykaturuje naśladownictwem moje słowa i definicje, ale i kolor moich skarpetek. Chciałbym również zobaczyć to mięso	To się wypowiedzieć nie da. To się pomyśleć na­wet nie pozwala. Ból życia rodzi Agni bez końca, a nieubłagalność nieba bez końca je chłonie...	Jak to, czy pamiętam? Przecież to nasze dobrodziejki, nasze wybawicielki! Mój ojciec do śmierci je błogosławił i mnie kazał się za nie modlić.	To, co w naszych opłakanych czasach Żyd musi dobrze ukryć A do ukrywania wzięła się moja żona. Gdzie kobieta chowa kosztowności? Wśród bielizny pościelowej. A gdzie szuka ten, kto przeprowadza rewizję? Nie muszę mówić. W komodzie, wśród bielizny pościelowej. Jak jej to powiedziałem, wszystko razem wetknęła do dziury w ścianie za oddartą tapetą. Nisko, pod kanapką. Fremde, wy dobrze znacie tę kanapkę. W kącie żardiniera stoi Bałagan, kwiatki, wazony i śmiecie. Ale pewnego razu szukam rękawiczki, zaglądam pod kanapę, odsuwam wazon i widzę, że wszystko wysypało się spod tapety na podłogę! Od słowa do słowa, obraziła się i wtyka mi wszystko w rękę. Ja? A gdzie ja to schowam? Zawinąłem w papier i włożyłem do biurka, biurko zamknąłem na klucz, klucz schowałem do kieszeni i spokój. Lepiej niż w banku. Kto wpadnie na to, żeby szukać w mieszkaniu biurka? Głupi żandarm? Krwaworączka? A jak już znajdzie biurko, to skąd weźmie klucz? A nawet jak dostanie klucz, to skąd będzie wiedział, gdzie wszystko leży? I jeszcze zawinięte w papier! Ale czy długo trwa spokój, kiedy kobieta stoi nad głową? Szukała lakieru do paznokci. Lakieru! Otworzyła biurko i w krzyk. Jednym słowem, cały nasz majątek w papier zapakowany leżał na wierzchu w szufladzie. Wzięła i schowała sama. Gdzie? Do materaca. A po paru dniach przychodzi z wieścią: Krwaworączka, Hrabia Grandi i Wściekły Pies chodzą od domu do domu. Byli u starego Lewina, rewizja trwała dziesięć minut. Rozpruli materac bagnetem i cały majątek Lewina mieli na patelni. I co się zaczyna u mnie w domu? Sądny dzień, to za mało. Rewolucja i sądny dzień, to za dużo. Ale pogrom w takim małym żydowskim miasteczku, w dniu kiedy Żydzi obchodzą Jom Kipur, to w sam raz. Wszystkie meble przestawione, bałagan na łóżkach i cały kurz w powietrzu. A kiedy komoda stała na miejscu kanapy, a kanapa na miejscu komody, moja żona uznała, że najlepszym schowkiem jest komin. Taki nieduży szyber koło kuchni... Jak się dymi, kucharka otwiera ten szyber, wtyka gazetę i podpala, a wtedy przestaje się na ogół dymić... Ukryła tam całe zawiniątko razem z biżuterią i pieniędzmi. Los chciał, że pewnego dnia kucharka wzięła poranną gazetę, wsadziła w szyber	E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Z reumatyzmem nie pchaj się między nas Reumatyzm znaczy u nas akurat tyle co odciski. Ja mam anemię, brak mi połowy żołądka i pięciu żeber, a nikt mi nie wierzy. Był tu nawet jeden głuchoniemy, przez dwa tygodnie zawijali go co pół godziny w prześcieradło zmoczone w zimnej wodzie, co dzień robili mu lewatywę i płukali żołądek. Wszyscy sanitariusze byli przekonani, że już sprawę wygrał i że pójdzie do domu, a tu pan doktor przepisał mu coś na wymioty. O mało go te wymioty nie porozrywały i wtedy biedak upadł na duchu. „Nie mogę, powiada, nadal udawać głuchoniemego. Odzyskałem mowę i słuch”. Wszyscy go napominali, żeby nie gubił siebie, ale on swoje, że słyszy i mówi jak wszyscy ludzie. No i podczas rannej wizyty zameldował się jako zdrowy.	Dzięki Najjaśniejszy Panie, dzięki lecz proszę wierzyć, nie mówię tu o panu de Tréville, proszę wierzyć, że nie ci, których Wasza Królewska Mość o każdej godzinie dnia widuje, najwięcej mu są oddani.	W młodocianym wieku osierocony przez rodziców, wzięty byłem przez opiekuna całej mojej puścizny, krajczego Olchowskiego ze szkół, gdziem się tyle że wałkonił i po wagarach chodził. Na dworze jego, w Sieprawicach, młodość strawiłem. Siostrę moją, matkę tego oto młodzieńca, wychowała nieboszczka krajczyna. Pan Olchowski, jako sam człek ongi rycerski, bo z królem Janem bywał, widząc we mnie ochotę do szabli, udzielił mi błogosławieństwa w imieniu rodziców, a na znak i zakład posłuszeństwa antiquo more kazał rozciągnąć na kobiercu i własną swą senatorską ręką wyliczył mi pięćdziesiąt batogów. Zaraz też sto obrączkowych wsypał do trzosika, dał dwu pocztowych, dwa konie wierzchowe jak diabły, ryngraf na piersi, i sam odwiózł do chorągwi pancernej, co się wówczas uwijała koło Miechowa. Wtedy oto pierwszy raz widziałem Kraków. A ostatni raz, ostatni... I niech go tam jasne pioruny spalą, cały wasz Kraków! Więcej tego wszystkiego kosztować nie myślę...	Otóż to. Może nawet zerwanie stało się jedną z pobudek jej śmierci... Zwracam nareszcie uwagę, że pani w delikatnej formie może Heli wspomnieć o tym, co Solscy zrobili dla nieboszczki... Gdy w sercu Heleny obudzi się wdzięczność i nieco obawy o jutro, wówczas inaczej zacznie traktować pana Stefana...	Tu niema „ale”, tylko jesteś skończonym idyotą, panie dyrektorze!... Nie masz pojęcia o grze, o sztukach, o artystkach, a chcesz je rozdzielać na mniejsze i większe... Ty sam jesteś ogromny artysta, ogromny! Wiesz, jak ty grałeś Franciszka w Zbójcach? wiesz?... nie! to ci powiem... Grałeś, jak szewc, jak cyrkowiec!...	I nacóż-by to się zdało pani dobrodziejce, za pozwoleniem, mosanie tego?	Juścim o tych słyszał, co ich nasz klecha zowie Gogami i Magogami jakoby się oni odgrażali całą ziemię podbić sobie, jak o nich w piśmie ma stać, i że chcą całe chrześciaństwo wygubić. ale Pan Bóg nie dopuści!	Za pozwoleniem! Plamy te mają odrębny charakter. Nie zawierają naczyń krwionośnych i nie mogą prężyć się jak narośle, z którymi może je pan mieszasz.	Dalipan wierzę pani zupełnie, że te wszystkie śmierci miłosne, to były tylko bajki. Kto tam wie, czy kto umarł, lub nie?	Nie grożą ale już na granicy łupią jak im zasmakuje nasze mięso, gotowi i pod Płock...	Nie, myślałem nawet, że już dawno pomarł!	Odziawszy się naprędce poleciałem do pałacu... Wystaw sobie w entresolu pustki nie ma go; na stole tylko list do hetmana!! Uciekł... ale jakim sposobem! jakim sposobem?	E! pole, czy rolę, to jeden  diabeł, kto by tam na takie głupstwa zważał żeby sobie takimi bzdurstwami głowę łamać, to jakby człowiek zaczął gadać, nigdy by nie skończył.	Mnie się widzi nie naszą rzeczą. Prośmy go, ażeby się żenił, a wedle serca żony szukał...	Więc dlaczego, u diabła, nie puści jej?... Już kto jak kto, ale chyba on kpić ze siebie nie pozwoli.	Co mu się to przypomina, cycoń jeden noga., że zadarł ogona i skoczył w bok, on zaś orał dalej cierpliwie, tyle jeno przerywając skwarną cichość, co się ta niekajniekaj (gw.)	Potrzeba mi tysiąc sestercji, albowiem zwróć, panie, uwagę, że muszę znaleźć łotrów uczciwych, takich, którzy by wziąwszy zadatek nie zniknęli z nim razem bez wieści. Za dobrą robotę dobra zapłata! Przydałoby się też coś i dla mnie na obtarcie łez, które wyleję z żalu nad Glaukiem. Bogów biorę na świadectwo, jakem go kochał. Jeśli dziś dostanę tysiąc sestercji, za dwa dni dusza jego będzie w Hadesie i tam dopiero, jeśli dusze zachowują pamięć i dar myśli, pozna, jakem go kochał. Ludzi znajdę dziś jeszcze i zapowiem im, że od jutra wieczór za każdy dzień życia Glauka strącam po sto sestercji.Mam też pewien pomysł, który mi się wydaje niechybnym.	A nie może mi pan powiedzieć, gdzie jest teraz?	Dowodu!... Daj mi dowód! Gdyby się zanosiło na wojnę, synowie moi dawno by mi o tym powiedzieli.	Ja też nie mówiłem o tym wielmożnemu panu, aby go odwodzić od zamiaru; pytał mnie pan, więc odpowiedziałem i tyle.	Mości panowie a ładownice wam nie zamokły?	Oto straszliwa wiadomość, jaką zastałam za przebudzeniem Dał mi pan w tej chwili dowód, że jesteś nam oddany, jesteś przyjacielem Dawida i Lucjana, nie potrzebuję tedy prosić o tajemnicę...	Płyty posadzki zostały oczywiście nietknięte Lecz łatwo spostrzec, że główny ołtarz jest odlewem. Otóż zazwyczaj schody wiodące do krypt zaczynają się przed głównym ołtarzem i idą pod nim.	Słuchaj teraz Czy ty naprawdę wierzysz, że nie można być uczciwym człowiekiem?	A wuj to wie?	A, jeśli opat, to niech go bierze.	Bum, nie idziesz pan do teatru?	Czego się spieracie?	E! jak ludzie zobaczą kuźnię i węgla kupę, jak jeden, drugi podróżny pochwali się okuciem konia w karczmie, a przyjdzie transport w gołoledź albo z radłami w pole...	Gdyby mamusia była żyłabyła żyła skarżył się.	I cóż się z nim stało?	Ja w nocy nie załatwiam interesów.	Nie boli?	Nie byłby pan wierzył?	Nie mogę powiedzieć!... Córka moja jest szczęśliwa. On jest dobry człowiek i energiczna sztuka, ale...	Nie, nie nie tak, z pewnością nie tak mówili.	No, popatrzcie tylko! Kołnierz wystaje mu spod halsztuka, frak rozpięty, biała kamizelka! Dlaczego sobie jeszcze kółka nie wymalował na brzuchu? Jeszcze łatwiej byłoby celować!	Poznajże sobie jw. pan sam, bo to dawny znajomy	Proszę!	Same zjawiska są zbyt małe, powiedziałabym, nieme. I przeznaczenie ich jest dla nas inne. My wiemy już, że stworzymy sami swoje przeznaczenie, tylko stwarzamy je niby w śnie. Jestem przekonana, że nasz świat, ujrzany i uchwycony przez poetę z taką jasnością, z jaką widzieli greccy pisarze własną swoją, otaczającą ich rzeczywistość, stworzyłby dzieło wielokrotnie przerastające greckie arcydzieła znaczeniem i głębią.	Spać mi się chce.	Szkoda! Mój ś. p. mąż mawiał, że to jedna z najprzyjemniejszych gier; dla mnie ona jest, niestety, jedyną przyjemnością od czasu śmierci ś. p. męża; tak, jedyną biednej, samotnej wdowy przyjemnością; no tak, skoro mówię, że samotnej, biednej wdowy jedyną... przyjemnością...	Tak się złożyło.	Tak... nic...	To przecież naturalne	Ze swoją posługaczką, proszę pana.	Co miałam spostrzec?	Gdzie pochowano tę... panienkę, co zginęła wówczas w katastrofie?...	Gdzież znowu, czy możesz przypuszczać... Ale jestem trochę zmęczony.	Pewnie do Ameryki? Dobrze, za miesiąc będziesz miał, ale dzisiaj dodał szybko, zobaczywszy spojrzenie Gryziaka.	Tak. Zgadłeś. Zniszczyć całą niedorzeczną nadbudowę, którą obarczono przyrodzoną człowiekowi naturę. Przede wszystkim zniszczyć wszystko, co wyrosło z Rewolucji Francuskiej: demokrację, masonerię, kapitalizm.	W co wtajemniczyć?	Wyjeżdżamy pojutrze! Za tydzień otwarcie kursów!	A gdyby pan, hrabio, chciał umrzeć, umiałbyś umrzeć w ten sposób, prawda?	A z jakich powodów, panie prezesie?	Ach! Herod-baba!	Ale nim ten toast wychylę w imieniu Galicji...	Ba, ale cóż robić?	Bo tak chciał	Bogini grecka, kiełbasa i serdelki!	Chciałbym mieć dziesiątkę!	Cóż zrobimy?	Delfino! Ty jesteś...	Dla księżnej gotów jestem każdemu innemu zrobić zawód	Idę w takie miejsce, gdzie trza wyglądać po ludzku.	Ja jestem Józef Mniszewski... Ha! przypominasz mnie sobie przecie? Sąsiadowałem z rodzicami waścinemi!	Koki!	Mamy pozwolenie na psa	Niechże mnie jasyrjasyr	No, więc ja ci mówię, że prędziej lew, bawół czy wicher przewróci piramidę, aniżeli faraon pokona stan kapłański... Choćby ten faraon był lwem, bawołem i wichrem w jednej osobie...	Och, panie doktorze!	Owszem, noblesse oblige!noblesse oblige (fr.)	Owóż tedy pomnę panią matkę, że była cieniuchna...	Panie Michale?	Przede wszystkim buntowi można zapobiec, jeżeli mędrszych spomiędzy pospólstwa oświecimy, że ten, który obiecuje im wielkie ulgi, jest wariatem...	Rok i ośm miesiąców	Skarb, Korzyść, Obywatel rzecze Sancho.	Szpiegu! Zaprzedańcze! Toś ty donosił o wszystkim dziadkowi! Toś ty dręczył panienkę.	Tak piękna rzecz.	Tak, panie.	Tak.	Twój przyjazd i nasze szczęście czynią mnie pijanym z radości!...	W Warszawie ludzie żyją jak należy. Gitl-Hadasa jest prawdziwą panią, pełną gębą światową damą! U pierwszego mego męża, Berła, mieszkałam w pokojach. Na drzwiach były mosiężne klamki.	W kim jesteś zakochany?	Z tobą i z Dorą?!	Zabobony rzekła panna Izabela do Starskiego.	Zapamiętam.	Zyski i straty będą równe.
A i obaj są dobrzy! Jeden za funt chleba dostał się do ostrogu, drugi śmietanę babie z garnka wyjadł i oberwał za to knutemknut (z ros.)	Chodź, Dawidek, spodnie ci za to uszyję. Ładne, cajgowe.	Drogi panie Pisałeś mi, że chcesz małą wydać za mąż?	Wczoraj właśnie wypłaciłem już chłopom za ostatnie fury.	Jeśli jednak czas jest rzeczywiście czwartym wymiarem przestrzeni, to dlaczego jest i był uważany za coś zupełnie odrębnego? I dlaczego nie możemy się poruszać w czasie tak, jak się poruszamy w każdym innym wymiarze przestrzeni?	To mi pytanie! Już od dwóch godzin pana zamęczam, a pan w swojej uprzejmości pytasz mnie, czy już idę! Doprawdy, jesteś pan, hrabio, najuprzejmiejszym człowiekiem pod słońcem! A pańska służba jaka jest wyszkolona! Zwłaszcza Baptysta! Nigdy nie udało mi się takiego dostać. Jeśli kiedykolwiek odprawi pan Baptystę, proszę go zaraz przysłać do mnie.	Tak, gdyby na tem, gdyby wszystko się rozpiera. Gdyby owa flota Genueńczyków i Wenetów, co to na straży stać miała, aby Turków nie puszczać, sama ich po sztuce złota od głowy nie przewoziła...	A bo... a bo... położyłem na krześle i gdzieś się zapodziało.	A zatem jedźmy A jeżeli na Ionie nie znajdziemy dość otwartej przestrzeni, wiedzcie o tym, moi wujowie, że pojedziemy dalej odszukiwać odpowiedniego punktu na wybrzeżu, poczynając od John o’ Groats na północnym krańcu Szkocji aż do Land’s End na południu Anglii, a jeżeli to jeszcze nie wystarczy...	Dziwno mi w takim razie, że głód go nie obudzi dzień poprzedni, poprzedzający; też: wigilia. przypadkiem do domu. powtórzyła. przecież. jeszcze nie pora na jarmark w Angoulême.	Gwes, podle kutra.	Już to wy tam lepiéj wiecie i na co to potrzebne i jak ma być, rzekł w końcu Maciéj, ale mnie się ono zda, że takiemu wydze jak porucznik, ja chyba rady nie dam... to darmo.	Dziękuję pani, bardzo zdrowa, bo się wykłóciła tak z nami, że ojciec poszedł na piwo, a ja uciekłam na cały wieczór. Wiesz Józiu, ten twój młody Baum, to bardzo przystojny facet.	W czem mi pomogą? Bo tam mam słońce, którego tu nie mam; mam sztukę, której tu nie mam, a do której czuję słabość; mam chianti, które mi dobrze robi na katar żołądka, i w końcu mam ludzi, którzy mnie nic a nic nie obchodzą i którzy mogą sobie setkami umierać bez żadnej dla mnie przykrości. Będę patrzył na obrazy, będę sobie kupował, co mi potrzeba, pielęgnował swoje reumatyzmy, swój ból głowy, i będę sobie mniej więcej wykwintnem, mniej więcej sytem i mniej więcej zdrowem zwierzęciem	Co znowu, Nabie! Chyba nie patrzyłeś w odpowiedniej chwili. Widziałem wyraźnie, jak bryg na chwilę przed zatonięciem najpierw uniósł się na olbrzymiej fali, a potem opadł na bakburtębakburta	A cóż by, udry na udry pójdzie ze synem.	A jakże. Będzie się słuchał.	A tak historja to zresztą bardzo pospolita, że na dnie rzeczy małych można odkryć wielkie.	Ależ tak!... (Może wyjadę na święta?...)	Bez wątpienia, ale oprócz złóż europejskich, których eksploatację ułatwią wkrótce nowe maszyny, kopalnie Ameryki i Australii wystarczą jeszcze na długo na potrzeby przemysłu.	Co?! Ledwoś wrócił, już chcesz się włóczyć po nocy?	Na mszę świętą zaś pojedziecie?	Na rany Chrystusa! to nie wiatr, to konie! Ucho mam wprawne okrutnie. Idzie moc jazdy... i blisko już są, jeno wiatr właśnie głuszył. Rata, rata!!!	Nie wiem, a nie wiem może dlatego, że i to mnie mało obchodzi. Wogóle nie mam zaufania do tych kobiet.	Nie; na wawelskiej górze jest kościół ogromny; zaprowadzę cię tam kiedy. Pamięć, Książka, HistoriaTo zasię jest kościółek świętego Idziego; fundował go król Władysław HermanWładysław I Herman (ok. 1043–1102)	No, dobrze Kiedy to można będzie przeprowadzić? Zależy mi na pośpiechu.	Och, panie prezydencie, mogę zaręczyć, że wyszedłem od pani d’Espard w chwili, gdy wniesiono herbatę; zresztą moje sumienie...	Odgaduję że mam honor rozmawiać ze znakomitą osobą... Oby ci, mój panie, zawsze towarzyszył dobry humor, a żółć nigdy nie rozlewała się po kościach...	Patrz, Ajaccio!... Tam się w ciasnej uliczce urodził Napoleon, którego niedościgły Hoene-Wroński nazywa „człowiekiem całej kuli ziemskiej”. Pomyśl, ilu on ludzi zamordował, aby spełnić swe dzieło. Podnieśmy się ku niemu	Powiecie żem krnąbny, nieposłuszny, uciekł. ja się tam zdam.	Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu. Baczciebaczyć (daw.) tylko.: koń ArnoldówArnoldów (daw.) łatwo. wymiarkować, że cwałując w ucieczce, mocniej nogami bił w ziemię niż idąc powoli w tamtą stronę, a przeto i większe powybijał doły. Patrz, którenktóren wytropić. psubratów godniegodnie (daw.)	Ten oto jest Przyjacielem gwiazd. On to mi wczoraj przyniósł te nowiny. Widział ci on w objawieniu samego wodza naczelnego wydającego rozkazy do wojny.	Trudno. Muszę się obejść	W Burgos jest dość bezpiecznie. Samoloty rządowców rzadko tam docierają. Zresztą wojna prawdopodobnie niedługo się skończy. Sowiety coraz oszczędniej pomagają rządowcom i przewaga powstańców staje się coraz wyraźniejsza.	W powietrzu coś niedobrego czuję, Gdybyś mi kazał powiedzieć com widział i słyszał, nie umiałbym się tłumaczyć... a boję się. Plwacz ma tu jakieś związki, spiski... coś knują!	Właśnie Madzia i tobie chce pomóc do szczęścia Przed świętami wciągnęła mnie do spisku, ażeby pogodzić cię z Heleną i naturalnie połączyć was...	Znajdą się tacy dobrzy jak i ty!	A ciebie przeprosił.	A gdyby Gotfryd cofnął swe wyzwanie?	A gorzałkę masz?	A kiedy będziemy mieli znów zaszczyt ujrzeć pana hrabiego?	A może pani spróbuje?	A o sobie nicże mi waszmość nie powiesz?...	A! te wiecznie kradzione chwile ja takiego złodziejskiego szczęścia nie lubię.	A, to Julian Sorel	A... mamy. Długi!	Ach, pani gdybyż pani mogła mnie zrozumieć!	Ale co tam być może w tej skrzyni?! Co jest w skrzyni? Zamknięta, a nie ma czym odbić wieka! Aha, spróbuję kamieniem...	Ale z jakiejże przyczyny?	Ależ go znamy i nie młody.	Bardzo szczęśliwi Był chyba zbyt dobry dla mnie.	Bartosz powrócił.	Bogowie ocalą swoich wiernych	Byłem dzisiaj w kancelarii i lala (gw.)	Będziem cię uczyć szabelką robić, kiedy masz taki animusz. Ja już trochę przyciężki, ale Michał to także mistrz.	Będę miała zupełną nagrodę	Co znowu?	Czy już wzięła cię pod komendę, panie Stanisławie?	Dobrze jest mieć takich zacnych krewnych jak pan...	Gdzie?	I kabat, i czerwona czapka.	I że odstępujesz ją Żydom.	Ja tylko proszę o chwilkę rozmowy.	Ja widziałem dwa razy szczęśliwą materię. Raz było to w chlewie, a drugi w gubernatorskim domu. Raz był to wieprz, a drugi raz pokojówka gubernatora. Szczęśliwa materia wieprza była smaczna, szczególniej z kapustą i musztardą. A pokojówka miała otłuszczenie serca i dziwnie lekki mózg. Analizy chemicznej nie robiłem.	Jasiu, co to jest?	Juści, w mieście nie brakuje tych, co w mamki poszły albo w piecach u Żydów palą... takie będą im rade	Kachna!	Kazimierz Norski... Aha, daj znać pannie Magdalenie...	Kogo?	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Miejmy nadzieję, Michale, że nam też szczęście będzie sprzyjać.	Może astrolog?	Możesz iść sam?	Myślę przez to, że nie mogę cię poślubić Sądziłam, że będę mogła... ale nie mogę!	Mów prawdę! Nie ty kradłaś, nie ty przechowujesz. Mnie prawdy nie powiesz, toś teraz taka, Żydowico niewierna!	Nic czekam.	Nie ginie duch. Nie może zginąć to, co naprawdę jest.	Nie mówiłbyś pan tak gdybyś przeczytał choć z parę broszurek, nawet niedużych.	O, nigdy bym nie przypuszczał Koszatki to niemili sąsiedzi, zwłaszcza dla nas, bo przecież nie jadamy ich, tak jak Rzymianie, smażonych w miodzie.	Oto są żądane kaptury i niech biegli osądzą, czy można zrobić więcej z podobnej ilości materiału.	Parkera, sir?	Powinien pan pannie Ricie ofiarować jego portret.	Proszę pani, dyć je już kole połednia	Przepraszam, nieścisła informacja. Zarządzenie to ogólnej jest natury	Spokój! Proszę o spokój! Głos ma towarzysz Laval.	Szybko pływa nasz „Speedy”speedy (ang.)	To musi być bardzo nudne!...	To nie wiesz o niczym?	U nas nawet mówić nie wolno o takich rzeczach, zaraz by wypędzili.	Uważaj, widać nas.	W Ogrodzie Luksemburskim!	Wcale nie: Cyganki mają twarde włosy, a ona mięciutkie.	Więc lepiej niech umierają z głodu?	Wyjechała?	Właśnie	Z kim?	Zatem każę odbudować świątynię Salomona?	Zjeżdżała przecież komissja, czyniono poszukiwania, znaleziono księgi, to prawda... nic więcej	Łaskę?	Łatwo sobie możesz owo gaudiumgaudium (łac.) zauważył Rekuć.
A idźcie sobie na zdrowie. Niech będzie oddzielnie. Dla mnie i tak wszystko jedno	Nie chcę ja przepowiadać, co się stanie, bom nie prorok ani wpływu na wolę królewską nie mam; ino to przyznajcie mi, wasza przewielebność, iż prawdą jest, jako Jagiellonowie zawżdy bywali miętkiegomiętki	Pan ma słabe pojęcie o mej pracy! Dziwna rzecz: panowie z Europy zawsze, gdy mowa o kobietach, mają na twarzy brzydki wyraz. Kobieta u was widocznie stoi bardzo nisko i jest tylko zbytkownym sprzętem! Czy to krewna pańska studyuje w Sorbonie?	W tłok ci nie pozwolę, bo w tłoku o przygodę łatwo, nie mówiąc, że koń może szwankować, ale dałem instrukcję, by po rozbiciu kupę jaką na nas nagnano, wówczas rozpuścim konie i możesz dwu albo trzech sobie ściąć, a zajeżdżaj zawsze z lewej, bo tym sposobem ściganemu niezręcznie cię przez konia sięgać, a ty go masz na odlew.	A może miałbyś na coś ochotę?	Aha! Rzecz, o którą ci chodzi, zaczyna się na N! No, zobaczmy, co dalej z tym N: na... ne... ni... no...	Dobrzeście wprzódy rzekli Zaniesiemy na wiec krwawą suknię i koszulę, położym ją przed starszyzną i rzeczemy: „Zginął Wisz za was, za wiec, niech wiec stanowi o pomście za krew jego”.	Mam nadzieję, że styl jest czysty? Przypuszczam, że nie uznajesz barbarzyńskiego języka tej nowej szkoły, która wyobraża sobie, że zdziałała cuda, wynajdując na nowo Ronsarda!	Muszę sobie sprowadzić kilku zacnych kompanów, aby przy szlubie stanęli mi na świadki, muszę sobie sprokurowaćprokurować (daw.) narzędzia. do onej ekspedycji, przy tym koniki dla nas gdzieś tu w somsiedztwiesomsiedztwo	Na Boga! mój dworzanin?... Mój pułkownik? Co za jeden?!... Kto?... Mów wasza książęca mość!	Na estradę, do rozgłosu, do sławy!	Na objatę Perkunowi!	Nie, byłam u Szulcowej, grał na harmonii Felek, posłuchałam trochę i poleciałam do Mani, a od niej wstąpiłam do państwa po drodze.	Od pijaków waszmość uciekłeś? Czy jeszcze piją? Dopijają tych resztek, które im po ojcach zostały? Kiedyż się dobiorą do owego krwawego osadu, który po winie ostał się na ziemi? Chodź, waszmość, ja cię zaprowadzę do grobów.	Przypuśćmy, że nie byłbym minutę... pół minuty. Przecież zdawało się wówczas pewne, że po upływie trzydziestu sekund znajdę się w morzu; a myśli pan, że wtedy nie uczepiłbym się pierwszej lepszej rzeczy, która by się znalazła na drodze	Tego jeszcze za bardzo nie wiem... muszę się przekonać... odwiedzić górę i dobrze się przyjrzeć. Za kilka dni będę wiedział coś pewnego na ten temat.	Więzienie, Władza, Przemoc, Okrucieństwo informacje „Mirosława” o torturach stosowanych wobec więźniów politycznych zacytował Żeromski niemal dosłownie z „Listu otwartego w sprawie białego terroru w Polsce”, wydanego przez KPP w czerwcu 1924 r. aresztowanymi działaczami robotniczymi i działaczami narodowości uciskanych. Cztery tysiące więźniów politycznych przebywa w Polsce za kratą. Warunki, w jakich przebywają tamci więźniowie, niejednokrotnie prześcigają osławione turmy carskie i przeobrażają te więzienia w miejsca kaźni. Świadczą o tym liczne głodówki, które z roku na rok są częstsze. Głodówki te niejednokrotnie kończą się wypadkami śmierci walczących więźniów. Podczas głodówek dozorcy okrutnie biją głodujących. Zeznania wymusza się za pomocą bicia i tortur średniowiecznych. Więźniów bada się prądem elektrycznym. Rozebranego do naga Nykyfora Bortniczuka badał prądem elektrycznym komisarz Kajdan...	Zamknij jadaczkę! Ty nie masz już nic do gadania. Nie liczysz się zupełnie! Nie masz już żadnych ostróg u swych brudnych pięt, a twoja tarcza została strzaskana. Moim zdaniem powinieneś zostać na miesiąc wykluczony od naszego koryta!	Rozumiem cię, mamo, i zupełnie zgadzam się z tobą, ale to dla mnie zawód, bo sobie układałam, że Małgosia wyjdzie kiedyś za Teodorka i do końca życia opływać będzie w zbytkach. Czy to nie byłoby dobrze?	Coś o wiele bardziej „bombowego”. Jeśli mnie wzrok nie myli, są to konie gubernatora i jego oddziału.	To trochę konieczne bo jak się taka szyba stłucze, to ją każdy szklarz naprawi, a po wielkie trzebaby posyłać aż do Warszawy.	A czemuż to tak koniecznie tutaj?	A! mój generale, to ja wiem, zawołała Dobkowa; ale my i z pieniędzmi sami nic nie zrobimy...	Ach, tak?... Czy pani naprawdę nie znosi mnie do tego stopnia, że nawet widywać się ze mną nie chce?	Ależ nie, to nic takiego, mówię wam, że już mi przeszło. A teraz posłuchaj, Maksymilianie, mam nowinę: za tydzień wychodzi za mąż Eugenia, a za trzy dni będzie wielka feta, przyjęcie zaręczynowe. Jesteśmy zaproszeni, ojciec, macocha, ja... przynajmniej tak zrozumiałam.	Bo widzisz, bo widzisz... jak by tu powiedzieć, zbliżają się takie sprawy, że wyklarujewyklarować	Cała to pociecha, że jeżeli się kiedy skończy nasza mizeriamizeria (z łac.)	Czarna plama! Tak sobie myślałem Ale skądeście to wyrwali taki papier? Hola! Cóż to? Patrzcie no! To niedobrze świadczy! Wycięliście to z Biblii! Jakiż to głupiec pociął Biblię?	Każdy fakt jest pełen znaczenia! Jakże atoli objaśnisz go pan, o ile wogóle zdołasz pan to udowodnić?	Któż to taki?	Nijakiego gniewu i nijakiej pretensji ja do niej nie mam. Do siebie pretensję mam, nie do niej. Inaczej widać trzeba mnie było z nią postępować...	O nie, to dobre dla zwierzęcia, ale nie dla człowieka.	Tegoście waszmościowie nie powinni mówić, bo miłosierdzie boskie większe od ludzkiej złości, a Jego ręka wszechmocna może nas z toni wyrwać właśnie wtedy, kiedy się najmniej będziem spodziewali.	To byłoby źle	Toć to moje jedzenie... kapłanie!...	Trafnie wyraziłeś się pan czarownie uśmiechnęła się do mnie: najprzód możność nieuczynienia tego, do czego czułem wstręt i czego nigdy potem nie przestałbym sobie wyrzucać!...	Żebym to ja miał choć parę tych zwierząt w moim zwierzyńcu w Pradze!	A co on o tych Żydach myśli, którzy edukacji takiej, jak on, nie odebrali i w wielkiej ciemności albo w wielkiej nędzy żyją?	A ja chcę iść do domu nie pójdę z wami.	Ale skąd! on mówi, że byle człowiek odłożył pierwszy tysiąc rubli, a jeszcze poznał taką piękną kobietę jak Stawska, zaraz polityka wywietrzeje mu z głowy.	Ale symonia, pani, okropna symonia!	Ależ Schultz przekonaniem nie może sprzyjać naszej sprawie.	Amnezja. Utrata pamięci.	Bieda	Bądź pozdrowiony i żyj długo, ojcze święty	Co im po wiatraku, kiej mają tyle ziemi?	Co?	Czy jesteś tego pewna?	Czy ty wiesz, że on, zdaje się, zna język francuski?	Czy waszmość panna nie wiesz, jak się przemawia do królewskiego dziecka? Swojej równej gadaj, wasza miłość, „proszę pójść ze mną”. Gdyby król jegomość słyszał podobne zuchwalstwo!	Czy wy jesteście ci, którzy mają z sobą tak wielką zwadę?	Czy znałeś pan małą Różę Mitchel?	Czym?	Czytałam wczoraj, jako Rugier zwyciężył Eryfilę dziewięsiłkę i szedł do pałacu Alcyny	Duch się odmienił i fortuna się odmieni	Duszą! no! no! zaczynajciesz robotę.	Dziesięć lat tam nie byłem.	E, coby ta czekać niedzieli; ugadajmyugadać (gw.) odparł Wawrzuś i wyszczerzył zęby w rozradowaniu wielkim.	Ha! Szkoda! Ano wracać chyba muszą do Krakowa, co?	Hm, rzekł, chciałem coś powiedzieć, ale się już boję... żebyś pani nie rozchorowała się gorzej jeszcze...	Ile cierpienia!	Ja jestem za powolna! inna w mojem miejscu tegoby nie ścierpiała co ja. A no, do czasu dzban wodę nosi. Ja też nie zawsze taka będę.	Ja wcale nie zamierzam rezygnować ze zbójectwa tylko dlatego, że jestem bogaty.	Kiedy będziecie mieli czynić nam takie opowiastki, miejcie staranie, aby przynieść miednicę. Mało brakuje, a dostałbym nudności. Używać świętego imienia Boga w rzeczach tak wstrętnych i plugawych! Pfuj, powiadam, pfuj! Jeśli u was, mnichów, praktykuje się takowe nadużywanie podobnych słów, zostawcież ten obyczaj dla siebie, a nie wynoście go poza klasztory.	Kto tam?	Maciek, dawaj linkę, już można.	Musisz mi wierzyć, gdy cię zapewniam, że zanadto ciebie szanuję, bym miał teraz, zanim nie zdołam tej sprawy załatwić, zabrudzać twoją wyobraźnię i twoje czyste myśli tymi wstrętnymi rzeczami.	Musztrze? Jakiej musztrze?	Młody... lubi ruch, hałas...	Niby te obwiesie komu przepuszczają!	Nie może być!	Nie panna Eugenia, ale jej matka.	Nie rozumiem.	Nie, panie	Niech pan Stanisław zajrzy pod schody, tam się ukryli.	No	No. Wystarczy. Myślisz, że nie dopytywał się o ciebie?	Oaza!	Pan kapral przysłał, żeby pan prędziusieńko wracał!	Poznaję go!	Pozory, Ojczyzna	Prawda, darmo nikto nie da...	Póde przyrychtowrac karzne.	Robiło się, co mogło nie tyle, ile by się chciało.	Siadajcie Towarzyszka Kosicka opowiadała o was. Wyście byli pod Majdanowem?	Spodziewam się, że do tego czasu dokonam czegoś zaszczytnego, ale taki jestem ociężały, że się boję, moja Ludko, czy nie przepróżnuję życia.	Są dwie drogi: albo związać młodego króla i odesłać do Maciusia, albo zostawić go, a samym zwiać jak najprędzej.	Słowa biegnące po miedzianym drucie dojdą do miast i wsi po obu brzegach rzeki.	Tak, spokojnie...	Tak, tak	Tak, łaskawa pani.	Tam z dołu już go nikt nie widział, ale jam jeszcze widziała. Stąd widać dziesięcioro ulic. Przyjrzyj no się jeno wacpan, a dasz wiarę.	Ten Hirsch! Co za nadzwyczajne zdarzenie! A więc naprawdę ocalał, uczepiwszy się kotwicy? Nie miałem pojęcia, że pozostał w Sulaco. Sądziłem, że już ponad tydzień temu wrócił przez góry do Esmeraldy. Był tu kiedyś, by pomówić ze mną o swoim handlu skórami i jakichś innych sprawach. Dałem mu niedwuznacznie do zrozumienia, iż nic z tego nie będzie.	Wama cosik niezdrowo po wczorajszym?	Wcale się nie denerwuję! Żądam wyraźnej odpowiedzi. No!?	Wszyscy obywatele Devonshire dzielą pańskie zdanie Nauka, ZabobonyŻadna okolica nie wzbudza tak wielkiego przywiązania w swoich mieszkańcach, jak ta właśnie.	Zabawna jesteś Zosiu z tą uwagą.	Zaraz przyjdzie. Wojowaliśmy z nią ogromnie, żeby poszła spać i ledwieśmy ją namówili.	Świętego jej się zachciało?	Że?
Tak, panie doktorze Leszczykowski za wiele na te rzeczy wydaje. My wprost na to zezwolić nie możemy. Rozumiem jakiś drobiazg, ale takie sprawy fundamentalne, to nie uchodzi.	Ni... jeno mi niedrujko na świecie, nie...	Wcale nie. Wezwałem pana, ażeby po naradzie z nim uregulować jeden brzydki interes. Pan wziąłeś od niejakiego Mielnickiego, paralityka, cztery tysiące rubli... Tymczasem szlachcic nie ma z czego żyć... Musimy to załatwić...	Czy państwo des Grassins jeszcze nie byli?	Nie w tym domu	Nie. Tylko nie chce króla.	PierścieńMiłość nie weź mi za złe tej uwagi	Rozumie pan napewno. Przed chwilą zapytał pan, skąd znam jego nazwisko. Jak rzekłem, nie znałem go, chociaż miałem przeczucie. Czy mam powiedzieć z jakiego powody?	Tu krnąbrność nie pomoże trzeba ją przełamać i przełamaną zostanie.	Za kark jej nie weźmiemy	Zdecydowanie! Cóż, zrobię dla ciebie, co w mojej mocy. Będziesz jednak musiał wykazać się cierpliwością. Pewne specyfiki nie zawsze działają tak samo. Niewykluczone, że będę musiał próbować dwa lub trzy razy. Masz grubą skórę, tak? Doskonale. Podejdź tu, do światła... Jeszcze jedno! Zanim cokolwiek zrobię, musisz najpierw udać się na plażę, przygotować dla mnie statek i zaopatrzyć go w prowiant, który wystarczy na długą podróż. Nie piśnij o tym nikomu ani słówka. A kiedy już uczynię to, o co prosisz, wypuścisz mnie i moje zwierzęta z więzienia. Przysięgnij na koronę Jolliginki!	Nie wasza sprawo, kumo Nie strachujem se bele kogo.	Nie wiem sam, czy się zdecyduję na polowanie.	I pójdę, ale z własnej chęci. Inaczej nikt by mnie nie zmusił, albowiem jestem człowiekiem wolnym i przyjacielem prefekta miasta. Jako mędrzec, posiadam również sposoby na przemoc pójdę! Wdzieję tylko płaszcz jeszcze nieco cieplejszy i kaptur, aby mnie nie poznali niewolnicy tej dzielnicy	Ależ one są w doniczce, to nie są cięte kwiaty	Boże! Czy to nie twój dziadek?	Nie mogę pojąć jakim sposobem, jakiemś czarodziejstwem potrafił to chyba dokonać... Przebudziło mnie przed chwilą silne, niezwyczajne rżenie konia. Jakiemś przeczuciem tknięty zerwałem się z łóżka... Miałem ciągle to na myśli, że on nam ujdzie...	To bądź dla mnie dobra i nie rób mi krzywdy.	Więc poddaję się z chęcią i gotowością woli asaństwa dobrodziejstwa ten tylko sobie wypraszam warunek, żebyście mnie państwo przez ten czas do jakiej roboty użyli, abym wam darmo chleba nie psował.	Nie boję się go.	Nie jesteśmy przeciw panu, ale co robić?	Z cyfrą Pani mnie nie zna ale ja pamiętam panią jeszcze małą dziewczynką...	Mężu... Mężu, czyż ja mam nad nią więcej władzy niż ty sam? Nic mi nie powiedziała, wdała się w ciebie.	Tak, tak, grunt posiany dobrze nie ma obawy, aby część tego ziarna padła na skałę, i aby, co zostanie, ptaki niebieskie wybrały, aves coelitcomederunt illam.	Przyznawali się do nas Gątowscy z Jałbrzykowa. Jak to pan wie... Ludzie to mówią, co im pochlebia... Z Gątowskim zresztą nie potrzebuję się liczyć.	Mściwy gad! A wszystko przez te szczury! Wtedy i ja zacząłem go błagać, a Stalky wyznał, że dopuszczał się regularnie kradzieży przez sześć lat od samego początku, jak tylko przyszedł do szkoły i że ja go tego nauczyłem à la Fagin. Mason aż pozieleniał z radości. Był pewny, że już się mu nie wymkniemy.	No, ćwikćwik tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel).. Przejdzie mu pierwsza pasja, to się jeszcze sam uśmieje i ciebie nagrodzi.	To wejście przywodzi mi na pamięć piwnicę malowaną, znajdującą się w pierwszym mieście na świecie: bowiem tam są podobne malowidła i równie wdzięczne jak tutaj.	A cóż, sprawa zaszła aż do cesarza. Wyzwano obu. Skandal! Astow zachorował. Guwernantkę musiano schować, bo ją palcem wytykano. Myśleliśmy, że im obu każą wyjechać co najmniej. Wrócili z gęstymi minami. Hrabina Aurora zaręczyła, że byli u niej tego wieczora. Spadło wszystko na Astowa.	Ale ja mam też jeden warunek. Z tego, co oboje macie, można wychować syna, ale trudno go będzie kształcić. Otóż ja chcę wziąć na siebie koszty jego nauki. Sprowadzicie go, oczywiście, do siebie. Prawda?...	To wielce prawdopodobne ale, na Boga, trochę oliwy i wina.	Kapłan wychwala kapłana? Co za dziwo? Jeżeli on ci jest jakimś kmotrem (darliście z sobą koty, gdyście tu byli za ostatnim razem), przyciągnę go tu postronkami i... i dam mu potem obiad, jak przystoi jego kaście, mój synu... Wstawaj i spojrzyj na świat! Ta bezczynność, ta mitręga na barłogu jest matką siedemdziesięciu diabłów... mój synu! Mój synu!	Na to wychodzi Wszystkie psy to potrafią.	Na szczęście, mamy go już w ręku i będziesz z nim skonfrontowany.	Cóż to za drzewo tak podobne do małej palmy?	Ham! Na Boga co się stało?	Ja? Trzeba, żebyście wiedzieli, mój miły, że prawdziwemu rycerzowi gniazdem jest ten ziemi kawałek, gdzie on zatknie włócznię swą z proporcem. Potrzebna mu włóczęga i szukanie przygód. Dopiero na starość, gdy nogi się połamią, grzbiet zgarbi, siada gdzieś w staréj jak sam dziurze, aby tam kości położył!	No tak, ale to są wyjątki.	A tobie na co wiedzieć?	Pan Wołodyjowski jednak postanowił znowu zaopatrzyć się w świeże konie w Płoskirowie, bo te, które kupiono w Barku, były już do niczego, a Burłajowe trzeba było na czarną godzinę oszczędzać. Ostrożność ta stała się konieczną, odkąd rozeszła się wieść, że Chmielnicki już pod Konstantynowem, a chan ze wszystkimi ordami wali od PiławiecPiławce	Daruj, masz rację, brutal ze mnie. No więc chciałem ci powiedzieć, że spotkałem się ostatnio z panem de Morcerf.	A! Wiesz zatem, co słowo to znaczy?	Jak będę chciał, to będzie mnie obchodzić.	No dobrze, ale co będzie z fortecą i tą fabryką armat?	Taglioni! koniecznie trzeba, żebyś pan ją widział w Natalii i w Sylfidzie! To mi dopiero taniec! Unosi się jak ptaszek i spada jak bujająca bańka mydlana!	Tak, ale zanim to nastąpi, przeminie rok albo i więcej... a tymczasem właśnie w tych ciężkich chwilach znalazłbyś w Hannie podporę.	Z wielkim smutkiem spostrzegam że Wasza Wielebność zaliczasz się do zwolenników szalbierzy, a tym samym wrogów państwa!	Ale... ale... Ten pan Dębicki, u którego pani bywa, to kawaler?	Dla woli i energii istnieje zawsze, tylko bywa różna zależnie od intelektu kobiety. Odszukanie właściwej przedstawia największą trudność. To kwestia sprytu mężczyzny.	Do policji, do policji	To już pewno, że on tu jest?	To ty, Miętlewicz?...	To tylko chwilowe.	To wszystko jedno.	Albo co? Poznajomiłeś się z nią?	Co może wielki komisarz mieć wspólnego...	Pani Latter bardzo życzyła sobie tego związku i bardzo cierpiała dowiedziawszy się o zerwaniu.	Tak... dosyć lubiła mnie.	Ta-a-k kupiłam całą baryłkę, kupiec upewniał, że są doskonałe, ale... ale... boję się... coś się stało... niezupełnie zdają się dobre.	Belka się załamie.	Bo częściej przechodzą po nich burze namiętności, które wstrząsając potężnie ich ustrojem, wywołują w następstwie anormalne stany.	Boża wola, nic więcej!	I tak mi okrutnie wesoło, że aż strach.	Królowa chce abym go odpędził, bo jéj któś szepnął, że mi doradzał bałamuctwa...	Miłosierdzie niebios! Eugenio! Chodź uściskać ojca, przebacza ci.	Niech go złapię, tego faceta! Chyba Żabba?	Rzecz niesłychana, co trzeba przeżyć z tym dzieckiem!	Tak pan sądzi?	Wiele się zyskuje przez zapominanie, braciszku!	Wiem ju, wiem Chodzi ci o załatwienie afery z „Esperanzą”, nieprawdaż?	Wiem, nawet wybieram się.	Zuch baba, co?...	A ino! Gdyśmy jechali z Lahory, w naszym wagonie był jeden z sikhów loodhiańskich!	Ale proszę mi wydać resztę.	Brodę?	Chcesz pani bym odszedł?	Czy ostra?	Czy powóz pana barona zaprzężony?	Doskonale!... A czy wierzy pan w dalszym ciągu, że dusza nasza, czyli rozwinięte czucie, jest	Gdzie?	Guzik za szybką?	Interesy?	Ja zastąpię pani narzeczonego.	Jak myślisz, czy warto od razu pójść jego tropem?	Kochanie ona już ma prawie sześćdziesiątkę!	Któżeś ty jest?	Lecz czyż pewno?	Litości!	Mam taki zamiar	Mów Salomon... ty chcesz coś powiedzieć...	O, pistolety obok papeterii!	O, powiem szczerze: jeśli rozpowiedziałaby pani o tym, zrobiłaby pani furorę!	Pi-ra-tem! Więc jednak umarłem!	Potężniejsi od nas je kręcili.	Rozumiem	Sam jeden.	Systematyczny system	Wszystko gotowe.	Zetnij!	Żyjesz?
Nie mnie o to pytaj bom ja zdybał tego szlachcica w Lesku, dokąd dla odwiedzenia wojewody przyjechał, a że znał mego ojca, a nawet był powinowatym przez Mężykównę, tom go zaprosił do siebie i tu przywiózł za jego wolą; zresztą go nie znam, ale kiedy chcesz o nim co wiedzieć, to pytaj raczej samego gospodarza, który jeszcze przed laty żył z nim we Włoszech i jest z nim w przyjaźni.	To jest możliwe, ale jak przyjdziesz do domu, to spróbujesz i stwierdzisz, bo nie jesteś bardzo głupia, że to daje doskonały efekt. Naturalnie, nie powiesz mi o tym.	Ale jak? I gdzie? Koszowy na wszystkich ostrowach straż postawił, żeby się nikt do Lachów nie wymknął i nie dał znać, co się dzieje. Na Bazawłuku pilnują Tatarzy. Ryba się nie przeciśnie, ptak nie przeleci.	Adyć ja czekam, wielmożny panie: lato zeszło, kopania zeszły, twarda zima zeszła i wiosna nadchodzi, a ja czekam wielmożny panie. Bieda me z dzieciamy źre kiej ten zły zwirz, a z nikąd poratowania nima, jaże mi już mocy i pomyślunku brakuje do ścierpienia. A jak me wielmożny pan, nasz dziedzic i ociec kochany nie poratuje, to już pewnikiem zmarniejemy.	Ależ do kroćset, przedwczoraj nie opuszczał swego pokoju przez cały dzień.	Kto wie? serce mu zapewne powie, żeby tu zajrzał przed odjazdem, a ja się sprzeciwiać nie będę.	Nie widziałaś to, jakeśmy zimowali w jego przystani, co tam zawsze przychodziło różnych włóczęgów po wsparcie? A on ani pytał, kto i skąd, tylko ręce trzymał w kieszeni a dawał. A co my im to naprzywozili z Prus aksamitów, materii, szkła, porcelany i różnych różności! Pamiętasz ten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komoręten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komorę	On? Nigdy! Floryna do tego nie dopuści.	To być może. Ludzie się z niego śmieją. Ja, wiesz pan, nie wiem, o ile najmłodsi z Aryów są zdolni do spełnienia jego idei	A dużo gadał, a bo ja tam pamiętam. Coś ci mówił, że jak Jędrek wróci, to będzie pracował nie tylko na rodziców, to niby na mnie i Marcina, ale na wszystkich.	Ależ nie, ty pracujesz.	Carmaux, nie złość się, przegryziesz sobie potem kawałek żółwia i ci przejdzie.	Czy nie cieszysz się, mężu święty, z tych cudownych odkryć, jakie porobił nasz sławny naczelnik policji?	Duch ludzki jest niezbadany jak ocean. Spojrzyjcie w siebie... Czy nie zobaczycie tam ciemnej otchłani, w której nikt nie był? O której nikt nic nie wie? Siłą przymusu ani żadną inną nie może być wytrzebione to, co nazywamy zbrodnią. Wierzę mocno, że w tym duchu nieogarniętym sto tysięcy razy więcej jest dobra w nim wszystko, prawie wszystko jest dobre. Niech tylko będzie wyzwolone! Wtedy okaże się, że złe zginie...	Jeżeli chcesz pan mieć powodzenie pamiętaj, byś nie zdradzał tak łatwo swych uczuć.	Kochany dziadku, będę z tobą tak poufale mówić jak z ojcem. Za mąż nie pójdę.	My z Tęczyńskiemi zdawna nie jesteśmy w zgodzie. Dali się oni nam we znaki, ale Jan winien nie jest.	Nie głupiaś, panienko Jednak pozwól, że ci dam jedną dobrą radę.	Nie mam pojęcia nie pisałem na sprzedaż.	Nie wiem nie miała może dość sił, by znieść ten cios... Wszak były tam owe błękitne fale, o których zwykła była dawniej mawiać? Czy śniło się biedaczce, że ją w nich pogrzebią?	Nie, nie, bliziutko, za czwartym kramem.	Nino, nie przesadzaj.	Prawdopodobnie. Idiotą nie jest i nie dziw, że odstępnego nie chciał, boś go pan pewnie obraził propozycją.	Tak, Pawle, tak, Boże mój... Nie rozumiem tylko, dlaczego postępowałeś w ten sposób?... Czy... czy... z chciwości?...	To dobrze, dobrze! Bóg cię nam zesłał! Bo to widzisz... Ale co ja mam gadać! Przyślę ją, tylko nie patrz na nią surowo, bo się biedaczka okropnie ciebie boi.	W życiu wszystko się wyrabia. Dlatego też jestem pewna, że pan nie jest tem, na co zewnętrznie wygląda.	Wszystko! są rzeczy których nawet kochance człowiek poświecić nie może.	Wzrok Dicka wcale nie byłby mi przykry bardzo go pragnę zobaczyć.	A teraz mam prośbę: niech pan tu poczeka pół godziny. Valentine przyjdzie do salonu. Poślę po notariusza pana Deschamps, odczytamy i podpiszemy natychmiast intercyzę, wieczorem pani de Villefort zawiezie Valentine do Saint-Méran, a za tydzień i my tam pojedziemy.	On tylko po czwartej narzeczonej czuje się dobrze, ale po czwartym kuflu jest do niczego.	A cóż waszmości po mnie?	A to ty, hrabio! Chcesz mi dotrzymać towarzystwa? Co cię tu sprowadza?	I owszem, panie margrabio; po to, aby raz na tydzień zjeść obiad u francuskiego ambasadora, który jest najuprzejmiejszym z ludzi.	Idź o północy, ze ślepą latarkąślepa latarka narzędzie podobne do kilofa o jednym ostrzu spiczastym i ostrym, a drugim spłaszczonym, używany głównie w górnictwie i budownictwie. żelaznym w drugiej.	Jakiż powód skłania was, panie, do odwiedzenia naszej pobożnej i skromnej stolicy?	Jużci Ale może i do potkania się przyjść.	Kłamiesz. Kiedy wszedłem, widziałem, jak wkładałeś ją do portfela.	Mam numer tutaj obok. Wszedłem tuż za tobą i opowiedziałem się jako twój mąż. Służąca wyszła od ciebie, a ja za nią, skoro się tylko zsunęła ze schodów, nimeś drzwi zamknęła.	Mój Boże! Gdzież to dawnymi czasy!... Gdzież to dawnymi czasy, gdzie to słyszano, żeby dla lichego zajazdu takie robić hałasy, takie robić konspiracje, żeby o tym, nim się jeszcze rzecz zrobi, już po całym kraju słyszano? Gdzie kto to widział, żeby dla lichego zajazdu aż sejmik zrywano?... Ale co mi tam na tym! Ja już swoje wygrałem.	No, co nowego? Jak tam w redakcji? Ach tak, za młodu też pisywałem do gazet.	Spotkałem już pana przed tygodniem, dwukrotnie: w kawiarni i rankiem na ulicy? Czy pan od dawna bawi w Krakowie?	Tu niema innego pana, tylko jeden! wybuchnęła Agnieszka.	A cóż wy wiecie przeciw mnie?	A no! to chodźmy ztąd gdzie indziej.	A skąd wy, didu?	A to słuchacie kogoś?	Ar tai jums ir ne sarmata sėdėti namie ir austi, kokios tai Užgavėnės bus?	Co?	Czy bardzo pilny? Może jutro go załatwię. Chce mi się spać, stary.	Czy być może!	Czy oprócz państwa wie jeszcze kto o tym wypadku?	Cóż myślisz czynić, obłąkany!	Cóż wtedy zrobił hrabia?	Dlaczego to cię tak zajmuje?	Dobrze trafiłem! Chodźmy!	Dobrzeć to, ale taki Stanko, mistrza Wita syn...	Doro, co ci jest! Czujesz się niezdrowa, nieszczęśliwa?	Dziękuję.	Ino kużden głowę miał pod stopami.	Jak się jej podoba; to jej rzecz.	Krew na tych szmatach wystarczy, by cię powieszono, bracie.	Mendel.	Mnie wszystko jedno, tylko że się ogromnie nudziłam z początku.	Mordarski!	Mości chorąży! JonaszJonasz (VIII w. p.n.e.)	Może chociaż filiżanka bulionu?	Może właził na pagórek i złaził z niego?	Musiałby pan w takim razie o cały świat być zazdrosnym, bo wszyscy wielbią panią Zośkę	Najlepsze skarby w onej stajni	Niedobrze by na tym wyszedł, kto by w dżungli wspominał o swej łasce Mowgliemu ale, jak mi wiadomo, ciemność zmienia całą postać rzeczy. Ano, przyjrzę się, skoro tak ci na tym zależy.	No, zapomniałaś już o mnie, moja pani Owsicka zdejmże futro i kaptur, napijesz się z nami herbaty.	Nu, a jakże? żegnała, każdego wieczora żegnała...	Obcujecie z włóczęgami i zbrodniarzami?	Oboje braterstwo pomarli na morową zarazę przed czterema laty.	Owszem, panie, każdy strzał z tej broni jest śmiertelny i byle zwierzę zostało jak najlżej dotknięte pociskiem, pada nieżywe.	Pan dobrodziej pierwszy raz w górach?	Pan mnie wezwał...	Ponu Jezusowi chwoła! Baba z botu, kwereskweres	Powiedział mi to samo.	Pozbawiłam pana wszystkich drobnych. No, chodźmy.	Przez brak węgla, który można słusznie nazwać najcenniejszym z bogactw mineralnych.	Przykro mi o tym mówić, kochanie.	Robi pani wrażenie, jakby panią coś gnębiło na duszy i na ciele...	Stryj... jakże tam? zdrów jeszcze?	Słuchajcie Mam nowe wieści. Ale naprzód... Daj no mi, Pescary, kieliszek. Chcę wypić zdrowie starego Wosińskiego.	Ta mała musi u was zostać, Dziadku Sądzę, żem zrobiła, com była zrobić powinna dla Heidi przez te cztery lata, teraz na was kolej się nią zaopiekować.	Tej, którą sobie za cel postawimpostawim (daw.)	Uczynię, co mogę, by walki uniknąć radźcie mi?	W górach, za Novi; rabowałem mulników wracających z Mediolanu, gdzie sprzedali oliwę.	W takim razie jest nowy tancerz! Doskonale!	W zamian za zrzeczenie się wszystkich przywilejów spółki, którą rozwiążecie polubownie Czy wam to dogadza?	Wasza książęca mość raczy dać odpowiedź?	Widzisz, bracie zgubiłem się, alem się odnalazł.	Więc wojna? To jest panna, która działa na nerwy i teraz pora byłaby o nią uderzyć. Kobieta na kamienistej drodze łatwiej przyjmuje ofiarowane sobie ramię, niż na równym gościńcu.	Wszystko, co masz przy sobie.	Wydoję swoją kozę, tę krasąkrasy (gw.)	Z największą przyjemnością.	Z pewnością artysta, a tego się wypiéra.	Z tobą chciałam pomówić o ważnych rzeczach	Za pierwszym razem może i ciekawe, ale jak się w tę i we w tę bez przerwy gada: „U nas w pułku” to ma się tego dosyć. Ciastka też się mogą przejeść.
Dalej wiadomo: od razu nadpływają zwabione łupem raje, piranie i strętwy, a jaguar zagarnia je szybkim ruchem szponiastej łapy. Rzadko chybia celu, zazwyczaj udaje mu się upolować wszystkie naiwne ryby, które kotłują się pod powierzchnią.	Oto siedemnaście już dni przebywają monarchowie w gościnie na Wawelu. Gdybyście, najjaśniejszy panie, zechcieli razem z ich dostojnymi osobami przyjść pod mój dach ubogi i zjeść łyżkę strawy przy stole swego wiernego sługi... To by była nagroda nad nagrody, pamiątka dla rodu mego po wsze czasy.	Tak, królowo, mówiła. Rzekła, iż zasłużyła na twój gniew jedną tylko przewiną: iż podarłaś na morzu koszulę białą jak śnieg, którą wiozłaś z Irlandii, i ona pożyczyła ci swojej na noc weselną. Oto, mówiła, jedyna zbrodnia. Kazała ci złożyć dzięki za tyle dobrodziejstw doznanych od ciebie od dzieciństwa i prosiła Boga, by chronił twą cześć i życie. Przekazuje ci pozdrowienie i miłość. Królowo, otoć przynosimy jej język.	A czyjażby? Nie zaziębi się przecież bez niej, nie dostanie kataru.	A dlaczegóż nie starasz się zaćmić Faustyny? podobać N. Panu, zwyciężyć ją? Starsza...	A o mnie ani słowem marnym nie zapytosz Gwes, kto ta stoi o ojczyma?	A pani... Maryniu, będzie mi mówić po imieniu?	A! Będę wiózł pana hrabiego de Sérisy	A! Paryż, wzdychając Paryż to raj ziemski, z tem się nic nie porównywa.	Ale se myślę, że po dobremu się zagodzimy...	Ależ panicz urósł!	Anarchistą	Ba, przeprawimy go mamy przecież barkę Karola Józefa.	Biada! Biada! Odszczepieństwo i zgorszenie nawiedziły dom Izraelowy! Usta dzieci plują bluźnierstwa na rzeczy święte!	Było mu to pierścień dawać przy ostatniem widzeniu albom i ja to też sprawiła! Ja nie wiedziałam o niczem, aż mi go wychodząc, na palcu ukazał..	Chłopców jest dwunastu, a teraz poczęła się płeć nadobna	Co miałem robić, panie wachmistrzu? Myślałem tak: siedzi na najlepszym koniu, więc jak zechce, to ucieknie	Co mówicie, panny? Pójdziemy?	Co on na tym zarabia, stary Moreau?	Co się dzieje z dziewczyną? Gdzie jest?	Co za głupstwa pleciesz, Ingrid!	Czego tam chcą ode mnie? Braknie tancerzy albo jaka inna bieda? Daliby mi spokój. Niech się bawią i przyjmują choćby sułtana samego. Odstąpię im zaszczytu i przyjemności. Brr! Jak tu zimno!	Czemu by mieli odbierać? Przecie będzie się im płacić czynsz tak samo jak dziedzicowi.	Czyjaś ty? Skąd?	Dałem, nie dałem; musiał się tem ktoś zająć, to ja się zająłem, ale taka też to i opieka. Rób, co chcesz, pracuj, lataj, zabiegaj	Dla tego!	Dlatego to i pobyt ci tam smakował!... Czekajże, mam i drugi list, prywatny, hetmana do ciebie.	Dlatego że dworactwo to niewola, że paziostwo to służba i chociaż szanuję pana naszego, miléj mi sercem i duszą poświęcać się czci i służbie Pana na niebiosach, Pana nad pany, a miłością zatapiać w Jezusie Chrystusie Zbawicielu. Właśnie pan znalazł tu nas na cichéj modlitwie, gdyśmy myślami usiłowali zjednoczyć się z Panem naszym, który nas krwią swą odkupił.	Do mnie?	Dobra nowina lecz dokąd „Nautilus” zmierza?	Głupiś! Żebym był tak sentymentalnym, to chodziłbym jak i ty bez butów i całe życie parobkowałbym wszystkim!	Głupstwo umrzéć na rozkaz nie potraficie, a rady szukać potrzeba. Mutes-oro, (śmierć) nie przychodzi na zawołanie!	Głód	Hej, wy! coście ta za jedni?...	I dlatego właśnie będę skakał z radości w dniu, kiedy panna Eugenia spostrzeże, że jestem tylko mizernym atomem i że mam zaledwie tyle tysięcy, ile ona milionów.	I głową muru nie przebijesz, choćbyś i trykał jak ten baran!	I ja jestem zdziwiony Nie spodziewałem się, że odnajdziesz moją kryjówkę, a tym mniej, że cię tu zastanę. Spostrzegłem twą obecność dopiero, gdym był o dwadzieścia kroków od tej jaskini.	I ja za tobą!	I miłość to tak wielka?	Indianie mają w zwyczaju używać zatrutych strzał, zupełnie jak dzikusy znad Orinoko i Amazonki.	Jak się masz, basetlo?	Korę, na której napisałem wam, że zostaliśmy piratami. Jaka szkoda, że nie obudziłaś się wtedy, gdy cię pocałowałem! Naprawdę chciałem tego. Wtedy wszystko byłoby inaczej.	Listki, mamo...	Loboga, dyć ślepy jezdem, ale nie głuchy!	Mam perfumy w komis!	Masz słuszność...	Mogę panu tę sumę pożyczyć.	Mojego brata, tego, którego zwano Czerwonym Korsarzem.	Myślę że pani Karolowa na początku listu najtrafniej osądziła swoje stanowisko w tej sprawie.	Naczelnika! Naczelnika!	Najmilszy mój! wyrzekła Terenia.	Nawet nie liczyłyście?	Nic nie mów, tylko bierz ty, przyjacielu, masz pół pistola za fatygę; podziękuj bardzo panu de Tréville od pana Aramisa. Ruszaj.	Nie robię panu wyrzutów, panie Stefanie, przeciwnie, jestem bardzo, bardzo wdzięczna. Pana to przecie nic nie obchodzi... Doprawdy, dwie noce w wagonie...	Nie, tego u nas niema!	Nie?	Niech idzie: co z głupim gadać.	Niech żyje cesarz!	Niechże pani siada... przepraszam, ale nie pamiętam nazwiska?...	No, no! Nie taki ja bardzo mały, jak ci się zdaje	No, wsyp je do kołpaka, przykryj połą, a wy nie patrząc ciągnijcie.	O! ba! mości książę te szatany czarowniki, to upartsze od wszystkich diabłów i nie wychodzą tak na sucho z moim panem, lecz ciągle mu figle płatają, ani się od nich opędzisz; niedawno, niech ich jasności ogarną! zamienili rycerza zwierciadlanego, którego pan mój pokonał, w bakałarza Karasko z naszej wsi, największego jego przyjaciela, a z naszej pani Dulcynei żebyście wiedzieli co zrobili, prostą chłopkę, jak Pan Bóg przykazał, tylko że jeszcze była szpetniejsza, niż wszystkie, a śmierdziała jak diabeł i jak mi Bóg miły, bodajem skłamał, jeżeli ten lokaj nie jest lokajem najprawdziwszym.	O, tak! Mogło być gorzej. Późno wracacie z kościoła!	Och! ojcze!...	Podziękujże mi naprzód żem się do ciebie sama en personne fatygowała	Powiedz tej poczciwej przełożonej, że pragniesz ze mną razem jadać, abyśmy jak najwięcej były z sobą...	Powiedziałeś, że mamy oboje natury wzniosłe i niepodległe. Proszę cię, kuzynie, abyś zdanie swoje o mnie zmienił. Upewniam cię, że jestem kobietą zupełnie zwykłą i podległą zupełnie zwykłej uczciwości. Oto wszystko.	Pozwolisz siostro, że ci pomogę przy pracy Doprawdy wstyd mi mego próżniactwa, gdy was widzę tak utrudzone przy drzewach.	Pościg! Jeśli wciągamy lizele, znaczy się, że Hiszpanie żwawo płyną.	Proszę pana, panie rechnungsfeldfebel, więc pan przypuszcza, że przez tę wojnę porcje będą mniejsze?	Przecie to widać...	Przecież pan jest wydawcą „Tygodnika”, pan jest właścicielem tego pisma?	Psy naszczekują jak na swego!	Pójdź tedy za mną, Tristanie, wspomogę cię w twej potrzebie.	Sekre!... A niechże cię!	Spojrzeniom! No! Ciężki z pana sędzia śledczy! Spojrzeniom?	Strój rzekła ciotka Jakubina.	Sześć?	Sądzę żeś uczciwy i wierny	Słucham.	Tak, bo ani ja, ani żadna z właścicielek biur infor­macyjnych nie mogłybyśmy sumiennie przyrzekać pani lekcji wspomnianych przez panią nauk...	Tak, pcheł ma istotnie dużo ale to nie jego wina. A z czasem oduczy się także przewracać naczynia.	Tak.	To dla mnie trochę za fantastyczne, John. Posągi zmieniające swój wyraz w pochodzie wieków...	To nic nie ma do rzeczy	To wiatr, który jęczy w zaroślach. Dla mnie to dosyć dzikie i samotne miejsce, choć mnóstwo ludzi je lubi, zwłaszcza gdy wrzosy kwitną.	Trzeba było w zamian za to pismo ofiarować jéj swobodę i, coby chciała!	Twego mistrza?	Ty będziesz moim zastępcą w religijnych obrządkach	Więc były i fakta?...	Więc co robić, żeby nie było wojny?	Wszyscy głosy za tym dadzą	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	Wódkę! Lokal zamknięto. Leż spokojnie, moje dziecko. Ależ mnie przestraszyłeś!	Właśnie dlatego pana tu przywiozłem żeby pan to ustalił. Wyciągaj pan swój instrument! Szkoda czasu!	Właśnie w owej chwili kiedy mówiliśmy o niej	Z wyjątkiem panien!	Zaniechaj mnie, to ci ją oddam, przysięgam... na Ewangelię...	Zapewne! Zapewne! Ale jak to przeprowadzić, do jasnej cholery!	Śmiech, jak mi Bóg miły, żeby do serca tak brać konfuzję! Nie tobie, łasico utrapiona, ale Kmicicowi, któren za mistrza nad mistrze uchodził, Wołodyjowski to samo uczynił
A bo ja, tatku, stanęłam tu do moich obowiązków przygotowana. Wiem, co do mnie należy, byłam u ojca w dobrej szkole. Tutaj to żadna robota w porównaniu z tą u nas, na wsi! Przez myśl by mi nie przeszło zajmować was, mężczyzn pracujących i myślących na szerszym polu, drobiazgami domowego gospodarstwa. Dom musi dla was być odpoczynkiem w spokoju, jeśli nie może być szczęściem i weselem. A żeście mi powierzyli zarząd tego domu, więc przez samą ambicję muszę zarządzać tak, aby nic nie zgrzytało w tej maszynerii. Umarłabym ze wstydu, gdybym sobie rady sama nie umiała dać i chodziła do was z narzekaniami lub prośbą o pomoc. Nie, to się po mnie nie pokaże!	Będą również i obywatele z okolicy, no i główniejsi wystawcy. To przecie bal publiczny na jakiś cel, znajdą się na nim i mniej karmazynowi. Czy bal odbędzie się bezpośrednio po koncercie?	Drodzy, weselcie się, zamiast zdumiewać.Starość, Śmierć Starość, bezsilność smutni to towarzysze ostatnich lat życia. Ale ja wam dam dobry przykład i dobrą radę: można, widzicie, na nich nie czekać i nim nadejdą, odejść dobrowolnie, jak ja odchodzę.	Dziwujcie się albo i nie wierzcie a ja przecie z Malborga do Juranda ze Spychowa pojadę. Jakże mu się nie pokłonić, kiedy to Danuśkowy ojciec? I z nim będziem chełmińskich Niemców najeżdżali. Samiście przecie mówili, że większego wilkołaka na Niemców nie masz na całym Mazowszu.	Czemu na mnie tak dziwnie patrzysz? O czym myślisz?	Piorun. Grom, jakiego pono od początku świata nie rzuciła wola świadomej istoty. Cała Europa, dosłownie cała Europa, siecią telegraficznych drutów oplątana, miasta, lądy, góry: to wszystko w jednej chwili zamieni się w potworną masę wybuchową, każdy atom, rozluźniając się na cząstki pierwotne, działa jak nabój dynamitowy, woda nawet i powietrze...	Tak, za trzy ruble. Jest to towar wybrakowany, którego się pozbywamy.	Być może tak jest a jeśli tak, to będziemy musieli sami wybudować sobie dom, bo natura nie wykonała za nas wstępnych prac.	Nie dziwię się Krzysztofowi, że jest zazdrosny. Ile razy tu wchodzę, nie umie ukryć swego niezadowolenia. Czy pani moje odwiedziny też sprawiają przykrość?	Tak! Zauważyłem to i ja. To dziwne! DziewictwoWestalka! Jest coś boskiego w każdej westalce, a Rubria jest bardzo piękna.	O, jest, paninko, jest! kiej pani córki długo nie widzę, to me tak rozbiera, że rady sobie dać nie mogę.	Toteż mnie procesami gnębią. Leżą już u mnie terminy do sądów. Choremu przyjść do zdrowia nie dadzą. Spaliłem Wołmontowicze, prawda, i ludzi coś się wysiekło; niechże mnie jednak Bóg sądzi, jeślim to ze swawoli uczynił. Tej samej nocy, przed spaleniem, ślub sobie zrobiłem: żyć ze wszystkimi w zgodzie, zjednać sobie owych tutejszych szaraczków, załagodzić nawet łyczkówłyczek (daw., pogard.)	Jakie morze?... Bo chyba ani Czerwone, ani Śródziemne Ja wiem, że egipscy kapłani-inżynierowie badali ten interes i wyrachowali, że to jest bardzo dobry interes, najlepszy w świecie... Tylko oni sami wolą go zrobić, a raczej nie chcą, ażeby zrobił to faraon.	Teraz to jeszcze świetnie wyglądam. Ale żeby mnie pan Janek widział koło Wielkanocy, to jestem jak cień... Człowiekowi biednemu trudno się dostać do nieba. Człowiek biedny to i zaklnie, i Pana Boga obrazi, jak mu się nie powiedzie. A bogaty co ma kląć, jak mu wszystko idzie po myśli? A przecież człowiek jak się naorze i naflażynaflażyć (daw.)	Dlaczego? a to dlatego, że przez to straciłem trzy osły, z których najmniejszy wart był chałupy.	Prawda! Prawda! Ale słuchaj, zrobisz mi nieskończoną przysługę, jeżeli się dowiesz, czy jest tu rzeczywiście, czy mi się tylko zdawało, że ją widziałem, bo	Może pan przyjść jutro, to wybierzemy, jeśli się co znajdzie.	Wszystko to jest polityka, moja droga polityka to sztuka zjednywania sobie ludzi.	A ta dziewczyna w kuchni, to twoja siostra?	Ach, mnie to ani ziębi, ani parzy. Jeden ciura mniej, jeden więcej byle mi tu do redakcji nie przyłaził.	Byle nie biegała, bo to jej szkodzi.	Cóż to znaczy powodować cuglami?	Która to?	Młody człek? spytał Georges patrząc uważnie na Honorego.	Pfe! tu już coś zarywa na tragedję pomyślimy... a gdybyś uciekł?	To już moja sprawa	Kto ich wie, co oni myślą, dobrodzieju? Między sobą śwargocą jak Żydy, a z człowieka ino se kpinkują. Przecie pamiętam, kiedy z okazji tej łąki zaczął pan z panią i śwagierkiem nade mną wydziwiać, tom się tak zląkł, żebym i za sto rubli tego kawałka nie wzion. Wreszcie gadali ludzie w onych czasach, że mają grunta rozdawać.	Pożyje jeszcze, a w każdej chałupie teraz się przyda, choćby gęsi popaść albo za krowami wyjrzeć. Kaj się to znowu Jagna zadziała?	To się wie. Jeżeli który z panów twórców życzy sobie zaznać nadzwyczajnych transów, radzę zakochać się w Polce. Pomyślcie tylko!	A więc, czemże jest, na Boga!?	Cóż to za robota?	Pierwszy, który wymyślił rowy, był z pewnością człowiekiem słabym, bo społeczeństwo przynosi korzyść jedynie mizerakom. Pomieszczeni na dwóch krańcach świata moralnego dziki i myśliciel mają jednaką odrazę do własności.	To można osiągnąć tylko, będąc właścicielem terenów.	Wyobraźnia nawet w klasie. Mówi, że to jej pomaga do lepszego wyuczenia się lekcji. Chciałaby i z Ermengardy zrobić księżniczkę, ale Ermengarda odpowiada, że jest do tego za gruba.	Och, nie, proszę pana. Pani Gaudin jest teraz baronową. Mieszka w pięknym własnym domu po tamtej stronie wody. Mąż jej wrócił. Ho, ho, ho! Przywiózł miliony... Powiadają, że gdyby chciała, mogłaby kupić całą naszą dzielnicę. Oddała mi gratis swoją dzierżawę i resztę czynszów. O, to zacności kobieta! Ani odrobiny nie zhardziała przy swoim majątku.	Hej, dzieci, co to za wielki dom?	W końcu przyrodnicy starożytni wspominają o potworach z paszczą podobną do zatoki, a tak wielkich, że się nie mogły przesunąć przez Cieśninę Gibraltarską.	A teraz czy nam Numer Dwudziesty Siódmy nic już nie ma do powiedzenia?	Tak rano?	Wygląda jakby ściany wybrzeży ktoś wykuł kilofem i sądzę, że u ich podnóży nawet pięcio- czy sześciokrotnie dłuższą sondą Pencroff nie dotarłby do dna.	Huck, czy potrafisz trzymać język za zębami?	Tak jest, pani...	Widzisz? Ty też przenikasz wzrokiem te deski.	Przepraszam ja tam nie widzę ani słówka o żadnym zwierciedle, chyba że pan cały wierszyk uważasz za moralne zwierciadło, w którym się złe żony mogą poznać?	Wrzawa niepotrzebna. Człowiek szalony, jak się zdaje... Skwar słoneczny przepalił mu czaszkę, plótł od rzeczy... Niema mówić o czem.	Nie mówmy już o tem, bracie, odezwała się żywo; przyśpiesz twój wyjazd... Byłam ci rada, chciałam okraść chwil kilka z życia twojego, teraz się wstydzę tego i jak grzechu żałuję. Ty jedź!	Stałem się mądry dzięki tobie, o święty Tobie zawdzięczam swą naukę. Przez trzy lata jadłem twój chleb. Czas mój się dopełnił. Wypuszczono mnie ze szkół. Przybywam do ciebie.	Spróbuj mu się opierać.	Pochlebiam sobie, że taki człowiek jak ja, dodał Francuz, w kraju takim jak Polska... przydać by się mógł N. Panu.	Gdzie się paliło?	„Broni się jeszcze!”	A ty chciałbyś biedną i taką, co nie lubi pracować.	Ale jest różna sfera	Czemu? Jako żołnierzowi, który w jeździe całe życie służył, mówić mi tego nie wypada, ale owóż temu, że wszędy piechota a armaty grunt, dopieroż one pochody a obroty wojenne, a marsze, a kontrmarsze. Siłasiła (daw.)	Jak ryba	Jak z ojcem?	Laczego! Dyć... przeciek adwokat mówił, co może puszczą.	Nais poczyna sobie z nami dość szczególnie Co ona robi?	Prawda. Nic mu już nie grozi.	Przypuszczam, że jeden	Stary miał rację już juchy oblazły. A ciebie nie gryzie?	Tylko niszczyć?	Tę właśnie.	Wtedy... chciałem go zobaczyć, ale nie było go w Warszawie. Winniśmy mu bardzo wiele. Poczciwy człowiek, i żeby nie on...	Właśnie, że poproszę!	Że i żywa noga mogła nie wyjść!	Żebym miała czarne perełki, tobym zrobiła i oczy; z chleba nie można; żeby dużo, dużo chleba, toby był cały człowiek albo koń	A jakże pan myślał? Oddano mi je zresztą niezamknięte, w starym pudełku od kapelusza obwiązanym zaledwie tasiemką. Pełniuteńkie pudło...	Ach! Jakżeś mnie pan przestraszył!	Ano, spróbujemy teraz!	Będę!	Dokąd idziesz, Lindo?	Dwa razy: cztery dni temu przy zamku i onegdajonegdaj (daw.)	Dwa rodzaje, należące do familii płetwonogich, rząd mięsożernych grupa pazurowatych, podgromada ssących doskonałych, gromada ssących, dział kręgowych	Dziecków cudzych kolebała nie będę...	Dzisiaj nie.	Eik, eik! Tari, kad taip greit ir galima viskas išmokti! Nedaug dar aš težinau, kiek aš čia mokaus?! O dėlto šįtą žinau, nors pirma nieko nežinojau.	Ej, nie! jenojeno (daw.)	I elegancko wytapetować całe mieszkanie Miętlewicz dostarczy...	I jadł kiełbasy nie będzie, i gorzałki nie posmakuje!	Konie przodem wysłać musimy, bo jedne nie starczą Ile osób będzie przy królu?	Ma ją pani wziąć zaraz do jej pokoju Pan nie życzy sobie jej widzieć. Rano wyjeżdża do Londynu.	Najmniejszego.	Nic więcej nie mogę, aniżeli czynię. Jesteś mi luby, więc daję pieszczoty.	Nie mów dziś nic, koniądzu!	Nie trzeba.	Nie... ani mówił mi o tem, ani pisał przezemnie	No juści!	O rety, panienko!	O! Proszę!	O, żyje, dziękuję.	Publiczność była wprost olśniona i porwana trzecim aktem... wstawali w krzesłach.	Stalky, obiecałeś także być kogutem! Chodź!	Także Sapio powiadał?	Trzy! A ile od pańskiej strony, panie Trelawney?	W imię Ojca!... Jakiej ofiary?...	Zabawa	Zobaczymy.	Żona Maciusia.	„Błogosławieni, którzy łakną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni”.
Co to jest, nie mogę? Kobieta tak zbudowana jak pani... Cóż to, masz obowiązki, męża?...	Ależ bynajmniej tu jest bardzo przyjemnie. Poznałabym od razu, że to pańskie locum.	Ale we Lwowie urząd jest, i wójt, jest i kat jest i łacno tu skończyć na tym, od czego my dzisiaj szukać zaczęli. Małom ja tego na własnej skórze nie zaznał, a wszystko dla tego przeklętego Oka Proroka, bodaj oślepło!	A to... możeby pani gospodyni wstawili się do pana dziedzica, bo mi się cosik we łbie pokręciło i te listy, co mi dziedzic dali na pocztę, pójdą na maszynę dopiero jutro, a bez to dopiro jutro pójdą nie dzisia, że pan dziedzic powiedzieli: modry na maszynę, a biały do naczelnika. Baczyłem do lasu, ale potem tak mi się we łbie pokiełbasiło, że myślałem, co modry la naczelnika, a biały na maszynę, inaczej ich dać nie chciałem. Naczelnik mnie skrzyczał, bo modry był na maszynę, a biały do naczelnika! Baczyłem do lasu, a w lesie to mi się widziało, że modry był...	Na świętego Szpikulca to niczym mądrym nie pachnie, już to czuję. Bowiem patrzcie, jaki ten świat jest zbakierowanyzbakierowany	Być może, ale to nie należy do rzeczy. Jakikolwiek bądź jego charakter, Ofman jest silnym przeciwnikiem, z którym walka będzie bezużyteczną, bo za nim stoi prawo. Dłuższe opieranie się, procesowanie na przykład, narazi państwa tylko na większe straty, a odwleczenie terminu licytacji odwlecze katastrofę, ale jej nie usunie.	A to źle jest kiedy tego chłopca nie macie jeszcze.	Któż to jest taki?	W czem? W tem, że ja myślałem: oto prawdziwy snob! to materyał na czarny charakter! to człowiek naprawdę bez skrupułu i serca! Tymczasem cóż się pokazuje: że on na dnie duszy ma jakąś uczciwość, że chciałby pospłacać wierzycieli, że mu tej lalki z czerwonemi oczyma żal, że ją kocha, że rozłączenie z nią byłoby dla niego straszną klęską... Sam mi to pisze najbezczelniej... Słowo daję, że w tem społeczeństwie na nic liczyć nie można!... Przesiaduję za granicą, bo tego znieść nie mogę.	Maryo, chciałażbyś mnie zasmucić? Jeżelim zrobił głupstwo, to już teraz smutek na nic się nie przyda. Lepiej patrzmy na ten wypadek z wesołej strony; dziś wieczorem przyjdzie do nas sierżant z chrzestnym, więc poproś jeszcze rękawicznika i starego Heimerandta i poczęstuj nas wazą ponczu, tak jak niegdyś na naszem weselu.	Juści, że jakby na to przychodziło!	Ja jestem felczer Ale na dworze jest pani, która już trzeci dzień przyjeżdża dowiadywać się o pana.	Jeżeli jest ona zbrodniarką, zostanie ukarana.	Tak, to ja To ja teraz zapytam: jesteśmy sami? Doktorze, na moim domu ciąży klątwa!	Bo nie wiesz szczegółów, majorze Czy myślisz, że uciekałbym do Szkocji i zmieniał nazwisko, gdybym potrzebował się obawiać tych tylko, co panoszyli się wtedy w Paryżu? Drogo ceniłem życie, bom wierzył, że mały kapral powróci... Teraz... teraz mogę spokojnie umierać szeptał coraz ciszej, gorączkowo książę z rodu Kondeuszy, po zgilotynowaniu w 1792 r. króla Ludwika XVI i śmierci jego małoletniego syna w 1795 r. stał się kandydatem do tronu Francji, a nawet przez część rojalistów został ogłoszony królem francuskim pod imieniem Ludwika XVII. Samo jego istnienie zostało uznane za polityczne zagrożenie dla porewolucyjnej władzy we Francji, dlatego z rozkazu Napoleona (choć za namową ministra spraw zagranicznych Talleyranda) książę d’Enghien został porwany z Badenii (zachowującej neutralność), fałszywie oskarżony o chęć restauracji Burbonów i po krótkim procesie rozstrzelany 21 marca 1804 w fosie zamku Vincennes, gdzie też spoczęły jego zwłoki. Wydarzenie to wywołało wstrząs wśród elit politycznych Europy.... ja to... Boże! Boże! Edie... moja najdroższa!...	Cóż to takiego? Mam nadzieję, że ksiądz mi nie będzie zagracał jadalni swymi szpargałami.	Schwycił nasz pułkownik tego zdrajcę w Billewiczach jak lisa w jamie, i zaraz go kazali na śmierć prowadzić; prowadziłem go sam z wielką uciechą, że go ręka boska dosięgła, i coraz tom mu latarką w oczy zaświecił, żeby obaczyć, czy też skruchy nie okaże. Ale nie! Szedł śmiele, nie bacząc, że przed sądem bożym stanie. Taka już natura zatwardziała. A gdym mu doradził, żeby się choć przeżegnał, to mi odrzekł: „Stul gębę, pachołku, nie twoja sprawa!” Postawiliśmy go tedy za wsią, pod gruszą, i już począłem komendę, kiedy pan Zagłoba, który szedł z nami, kazał go obszukać, czyli jakich papierów przy nim nie ma. Jakoż znalazł się list. Powiada pan Zagłoba: „Poświeć!”	Jeśli pan uważa, niech mu i tak będzie. Do siebie pan wracać musi jak najprędzej. Po co teraz gadać? Czy dzień nastał po to, aby opowiadać, co było w nocy, jak i którędy?	Ja tu ani tygodnia nie wytrzymam. Ani sprzętów, ani podłogi, ani nawet okien tu nie ma. Na czym my będziemy spali?... O, gdybym przewidziała nieszczęście, jakie nas spotkało, byłabym kazała ten dom wyporządkować, przysłałabym tu parę łóżek, stół, umywalnią... O! niepoczciwie Jaś postąpił z nami, że nic mi nie wspomniał o projekcie sprzedaży... Nawet nie wiem, co my tu będziemy jedli?...	A teraz masz już moją relację Więc to tak wyglądało!	Co to może być?	To co?	Nie wiem. Mam tyle roboty z fabryką, że nie wiem, co pierwej robić.	To jeszcze lepsze. Inni niech się zaopatrzą w grube kije, kosy, noże i mocne sznury do skrępowania więźnia. Garisac, Piotr Cornu i Lescuyer staną na czatach w pobliżu zamku i gdy tylko czarownik ukaże się, przybiegną natychmiast zawiadomić nas o tym. Będziemy czekali na prawo od figury.	Ja sądzę że może już lepiej trzymać to to w zamczystej spiżarni.	Witam pana. Jakże zdrowie? Spodziewam się, że kwesta wczorajsza udała się pomyślnie? Nieprawdaż? Pański sposób myślenia jest wysoce szlachetny, zaszczyt panu przynosi. Życzę panu wesołych świąt.	Co dalej? jak tam stoi na desce?	Nietknięty, przywieźliśmy go w najlepszym porządku; sądzę, że jeśli o to idzie, będziesz pan zupełnie kontent. Ale biedny kapitan Leclère...	Niezawodnie ale co prawda, to czy Smain zdradził, czy nie zdradził, rząd nie ma prawa zatrzymywać jej w Egipcie, gdyż ona nie może odpowiadać za męża.	Dobrze się stało, że w pudełku była dziura Kocięta powinno się topić, to przyznaję, gdyż inaczej świat byłby zasypany kotami. Ale przyzwoitego, dorosłego kota nie powinno się zabijać. Chyba, że wypija jajka.	Wstydzę, gryzę się, jestem nieszczęśliwa Nie wiem jak do tego doszło, co się stało ze mną. Winnam ja, winien mój los, przeznaczenie... lecz co się stało, powtarzam, odstać się nie może. Lituj się, łaj, ale nie czerń mnie przed ludźmi. Ty kiedyś może przebaczysz, albo przeklniesz mnie...	Bo to wasza rzecz była zaczynać, a zaczęliście beze mnie	To fałsz!... Jakiś zręczny hultaj oszukał cię, Hiramie, pozorami prawdy i ty mu uwierzyłeś. Gdyby istniał taki traktat, układano by go w największej tajemnicy. A w takim razie, jeden z czterech kapłanów, których wymieniłeś, byłby zdrajcą nie tylko króla, lecz nawet swoich współspiskowców...	Tęgo ci my pijema ale Sanoczanie, pal ich kat! od nowa., jak gdyby na czczo; pan Załęski zaś mówił:	To nie są obrazy a raczej owszem, dobrze pani mówisz, to są obrazy, ale nie ludzką ręką malowane...	Nie... nie... Muszę powracać do Benares. Teraz, skoro już wiem o istniejącym w tej krainie zwyczaju wyręczania się skrybentami, będę ci co pewien czas przysyłał listy, a czasami przyjadę, by ciebie odwiedzić.	No, nie wiem W każdym razie to mi się nie podoba. Nie, nie podoba mi się. Strzelaniny między ludźmi i Płazami... to nie powinno mieć miejsca.	Co? Naprawdę tu była! Co ci się jeszcze śniło?	Tyś cygan jak my i włóczęga a nie ma jak cygańskie życie: i tobie ono smakuje. Plunę na dolę bo ją za sobą zostawiam, codzień mam nową, nowe niebo, nowe życie.. Hej! daléj a daléj, aby dzień do wieczora!	Braknie albo nie braknie ale jakżeż tu nie żartować, kiedy z tym Węgrzynkiem już sobie rady dać nie można. Dalej i po gazetach zaczną pisać o tym, jaki to srogi bałamut.	Co też pan mówi! Do tego jeszcze daleko.	Cóż bym tam miał sprzedawać, chłopak go wnet zaniesie na plebanię.	Daj spokój, Ludko, to przystoi chłopcu.	I niepodobna też sobie wyobrazić, że kiedykolwiek było lepiej.	I zaprzysięgną na mieczach, jeżeli waść chcesz.	Mówcie no, ojcze, co chcecie powiedzieć, bo czasu szkoda	Nadewszystko ostatnie bo to w sobie zamyka resztę... fortuna...	Otóż, co... Patriota, PowstanieGotował wraz z innymi piwo, które do dziś dnia pijemygotował wraz z innymi piwo, które do dziś dnia pijemy miasto we wschodniej Syberii nad rzeką Angara..	Pan to sam lepiej może wiedzieć	Skąd pan wiesz, że miał tam oddać jakąś paczkę?	Tak blisko? Biali ladzie? Niemożliwe!	To możliwe.	Niech pani uważa, jacy tu są ludzie Ci panowie tędzy, w średnim wieku, to rozmaici przedsiębiorcy, którzy z moim ojczymem robią wielkie interesa. A ten między nimi Niemiec, z rudawym zarostem, będzie ustawiał maszyny w cukrowni pana Stefana.	Aha! przerwał młodszy, widziałem że ser wyglądał z papieru...	Ale o mnie, proszę, nie myśl źle	Niech się szanowny pan uda do pani Wojdalińskiej. Upewniam pana, że już wróciła z letniego mieszkania.	O ile wiem, będą oni zresztą mieszkali w innym końcu Kingsportu Jestem zadowolona, że jadę do RedmonduRedmond	Obacz, jak spoglądają na nas spode łbów.	To niech obrócą! Z kupy gruzów też się bronić można!	Dorianie, tą odmową niszczysz mnie jako artystę. Nigdy nie spotyka się w życiu dwóch ideałów. Rzadko spotyka się jeden.	Ja się nigdy nie cieszę, ani nie martwię...	Więc dobrze, prosimy nie słyszałam nigdy pana Nodier, nie potrzebuje się pan obawiać porównań.	A ten wybuch? Czyżbyś go nie słyszał?	Com miała robić? Trzy razy byłam u naszego. Wygnał za każdym razem: dla mnie teraz, powiada, sami nowi robią	Wątpliwość bardzo dla mnie pochlebna. Cóż dalej?	Brakuje mi światła... oddechu... śmiechów, śpiewów, ludzi... O mściwa bogini, jakże mnie ciężko karzesz!...	Nic ci nie zostawił?	Nie, babciu! Nic, prócz bezmiernej wdzięczności i przywiązania.	Nie, ojcze!	Więc sam się dla niej wyrzeczeszwyrzeczesz	A cóż się stało?	Biada klasztorowi, gdy on zadzwoni.	I owszem, niech ich pan rozdzieli Zobaczymy, czy Gillet ma rację.	Jakże zwariowałem? Dydy a. ady (daw.)	Ma pani słuszność. Rzeczywiście chciałem coś powiedzieć.	Naprzód się postarajcie, a potem przyjdziecie.	On prowadzi politykę Ramzesa XII	Pociesz się, pojedziemy, muszę tylko tę całą przykrą pańszczyznę odbyć przecież przykładnie.	Senat zgromadził się zaraz w świątyni Zgody i osądził go śmierci godnym, poleciwszy spełnić wyrok bez odwłoki.	Zatem rozumiemy się, panno Klaro.	A byliście sądownie karani?	A właśnie!	Ah, par exemple!Ah, par exemple! (fr.) rzekła z urazą w głosie.	Boże daj, żeby zdążyć	Czyżbyś go zgubił?	Dziwaczne obyczaje.	I cóż...?	Jeden Pan Bóg!	Jesteś pan godny swego nazwiska He, he! Lubię ludzi pańskiego kroju...	Mam, proszę panienki.	O cóż pan psor posądza?	Oaza!	Ojciec mi opowiadał.	Przyjdę, przyjdę z pewnością.	Sztama,	Tym państwu naprzeciw.	U Milera?	Wasza książęca mość przyszedłem z prośbą.	Za konie dostał złoty medal.	Żona zdrowa?
Ależ nie, wcale nie żartuję mówię najzupełniej serio. Idź, kup tego indyka i każ go przynieść tutaj, a ja wskażę, komu go należy doręczyć. Wróć tu ze służącym sklepowym, dostaniesz za to szylinga. Jeżeli się załatwisz prędzej i wrócisz za pół godziny, to dostaniesz całą koronę.	Nic by w tym nie było dziwnego. Byłaby to bodaj że jedyna rzecz, której dotychczas jeszcze nie zdołałem od niego wyprosić.	Dziwno, żeś się uchował! Małe lata, a duży rozum. Słuchaj no, co ja to chciałem rzec... u was we wsi nic nowego? Ludziska nie gadają ze sobą w skrytości? Nie schodzą się gospodarze na narady po chałupach? Obcych, po pańsku odzianych nie widujesz?	Czy za godzinę zażądam mej miniatury, jedynej rzeczy przypominającej mi od lat siedmiu, że kiedyś byłem szczęśliwy i kochany na tej ziemi, która mi potem, wskutek zawodów i zmartwień, tak zbrzydła??... Kolego! Czymże zastąpić zdołam tego świadka ubiegłych uniesień, tyle mi nadziei rokujących? Ciągle i bezprzestannie tęsknić będę do mej miniatury i pokoju ci nie dam ani na chwilę; ty wiedzieć musisz, gdzie się podziała w ciągu tej podróży z Ziemi na Księżyc.	Nie bądźże podejrzliwym!... Jest to zwykła wstydliwość młodych dziewcząt... Wreszcie może ukrywała swój stan z obawy, abyś jej nie porzucił?...	Tak... wprawdzie nie czynem, ale w myśli i pragnieniu. To sprawy nie zmienia.	To wykluczone! Najbardziej wpływowe i napuszone rządy od dawna są po same uszy u mnie zadłużone. Budżetu nie sklei dziś żaden parlament bez mojej pomocy. Niech mi się tylko powinie noga, a zgraja banków najpotężniejszych wraz ze mną runie. Imperializmami, jak chcę, kieruję i demokracji udzielam jałmużny.	Wojna to zupełnie co innego, mimo że ani ty, ani ja nie biliśmy się dla jakiejś idei, a jeżeli nawet, to w bardzo małym procencie. Pamiętasz, jak zazdrościliśmy tym...	Pani surowo go sądzisz. Spirytyści inaczej myślą i może potomność podzieli ich zdanie. Ale nie chcę spierać się o Cahagneta, za daleko by nas to zaprowadziło. Może panią lepiej przekona inny rodzaj autora, na przykład ksiądz GratryGratry, Auguste Joseph (1805–1872)	Czy nie przysłalibyście nam starego? Wybieramy się na zdobycie większego zapasu przynęty... no i wędy trzeba by zapuścić. Zdaje się, że wam go nie potrzeba... a nam tu brak rąk do roboty przez to ciągłe pilnowanie wijadła. My się już tu nim zaopiekujemy. On jest żonaty z ciotką mej żony.	Szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Paryżu nie jest to samo, co szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Blois Ci, co na tej zasadzie piorunują na niestałość zasad, to szalbierze lub ignoranci. Nowoczesna medycyna, której najpiękniejszym tytułem chwały jest, iż od roku 1799 do 1837 przeszła z fazy przypuszczeń w fazę wiedzy pozytywnej, a to dzięki zdobyczom paryskiej szkoły analitycznej, wykazała, że w pewnym okresie człowiek odnawia się całkowicie...	A pewnie Ale niebezpieczeństwo będzie tylko wtedy, kiedy człowiek tego nie rozumie, kiedy zapamięta się.	Albo to klasztorów niema dla takich, jak ja, co rodziny nie mają? Pan Bóg im ojcem, a klauzura domem i przytułkiem.	Nigdy tego nie zauważyłem	Nie wiecie? To są odznaki pułków tatarskich. Przed każdym dowódcą watahy (zwą się oni mirzami albo agami) noszony bywa buńczuk z końskich ogonów uwity, godło jego dostojeństwa. Za cenę krwi naszej, w tylokrotnych bojach z pohańcypohaniec (daw.) dziś popr. forma Msc. lm.: z pohańcami. przelanej, kupiliśmy te trofea... czyż niesłuszna, że się nimi przed Bogiem Wszechmogącym wdzięczni szczycimy?	Wybornie! jeżeli, jak sądzę, jesteś geniuszem, to już ty sobie drogę utorujesz. Nie kłopocz się o to, żeś ubogi! prawie wszyscy najwięksi artyści byli biedni! tylko nie bądź dumny, jeżeli się kiedyś wzniesiesz do równi z niemi! Wtedy, gdy tysiące bić ci będą oklaski, łatwo mógłbyś dostać zawrotu! Tak! trzeba być wielkim geniuszem, żeby się wznieść z ubóstwa, bardzo dużo trzeba się uczyć.	Wystawiłem na korytarz oba buty do czyszczenia. Nazajutrz był tylko jeden. Posługacz nie wiedział, co się stało z drugim. Kupiłem te buty wczoraj i nie miałem ich wcale na nogach.	Nie będę zdrowszy Prawda, proszę mamy, że ja nie będę zdrowszy?...	Zbliża się hetman kozacki i nie zdrajca, ale wierny sojusznik, któremuś pomoc nie tylko w szczęściu, ale i w nieszczęściu obiecał	A jednak pan Głębocki nie zabija i nawet nie pilnuje mnie, bo wierzy mi i szanuje. Czy pan chce, żebym straciła wiarę i szacunek uczciwego człowieka?	Ach, cóż w tym złego? Właśnie dzięki temu jest w najlepszych stosunkach z wszystkimi, no literalnie z wszystkimi! On naprawdę nie tylko wrogów, lecz nawet nieżyczliwych sobie ludzi nie ma.	Nie bardzo	Nie może być! Może mnie co przywozisz z Źwiernika? Mówże prędko, za jedno słowo ocukruję cię całą.	Żebyście mu tylko żadnej nie czynili przeszkody!	Nic ot, drobnostka. Przypomniałem sobie jakiegoś wyrostka, który wczoraj wieczorem śpiewał pieśń świąteczną przed drzwiami mego kantoru... Żałuję, że nic mu nie dałem. Oto wszystko.	Ho, ho! Nie wiedziałem, że awanturnikiem potrafi być również nasz Orgaz wytworny	Wola twoja byłaby podłą, gdyby nie była wolą całego narodu: wtedybym podłożył ogień  pod twój zamek i wraz z nim na objatę Perkunowi oddał ciebie i siebie	Spotkaliśmy się najwyżej dwa razy od jego powrotu. Nie mogło być inaczej: ja tkwiłem w kancelarii lub w sądzie, w niedzielę zaś lub w święta pracowałem nad dopełnieniem wykształcenia, wszystko bowiem budowałem na samym sobie...	Jak mi Bóg miły, panie nie zełżę ani słowa. Te juchy Turki nadziały mnie na rożen, całego naszpikowanego jak królika, byłem bowiem tak wyschnięty, iż inaczej mięso moje byłoby bardzo niesmaczne; następnie zaczęli mnie piec żywcem na pieczyste. Owo gdy mnie tak pitrasili, polecałem się tymczasem łasce Bożej, mając w pamięci dobrego św. Wawrzyńca, i ciągle miałem nadzieję w Bogu, iż ocali mnie z tej męczarni, co też ziściło się w sposób bardzo osobliwy. Gdy bowiem polecałem się z szczerego serca Bogu, krzycząc: „Panie Boże, dopomóż mi! Panie Boże, ocal mnie! Panie Boże, wybaw mnie z tej męczarni, którą te psy niewierne nękają mnie za to, iż chcę przestrzegać twego zakonu”, stało się, iż ów smażyciel pośpił się, za wolą Boga, albo owego poczciwego Merkura, który uśpił podstępnie Argusa, mimo jego setki oczu.	Miły siostrzeńcze, uczyń mą wolę: pojedziesz do króla Artura, aż do Karduel i dasz mu do odpieczętowania to pismo. Pozdrów go ode mnie i nie baw dłużej niż jeden dzień.	No to się pan poduczy. A teraz do widzenia, bo mi pociąg ucieknie. Czołem.	Otóż wypadałoby teraz, naprzykład, znaleźć kobietę piękną, młodą i zreczną, która miałaby powód do zemsty osobistej na księciu. Kobietę taką możnaby łatwo spotkać; książę jest człowiekiem szczęśliwym do kobiet i, jeżeli nie budził uczuć miłosnych obietnicami stałości wiecznej, musiał w niejednem sercu wzniecić nienawiść przez nieustanne wiarołomstwa.	Pozwól, pozwól, babo, tak mam dziś serce wezbrane, że muszę wszystko wygadać Jeno matka kochana zawsze powtarzała: „Sienicha swoich nie zdradzi, a że udawała służkę Krzyżaków, znać miała w tym myśl jakąś”. I jakby przeczuwając, żeś za Kubusiem poszła, mniej swego jedynaka płakała.	Mam tego już dość dość mam tej gry. Świadkiem mi Bóg na niebie, że robię z tym koniec.	Morgan przybędzie z odsieczą, jestem tego pewien. Idź już, oddział jest tuż-tuż.	Sam on ci to wyjaśni. Spójrz na tę wypukłorzeźbę figuralną na jego ścianie.	W Wersalu byłem dwa razy tym właśnie tramwajem, który wydał mi się bardzo dogodny. Idzie wprawdzie wolno, pewnie dwa razy wolniej niż wagon kolejowy, ale za to daje możność obserwowania okolicy i Sekwany.	Zwiększa ono jeszcze ciemności, otaczające nas zewsząd.	Gdybym miała syna, to sama wybierałabym mu żonę, bo już mój ś. p. mąż mówił, że i najlepiej wychowane panny mogą... uważa pani, no mówię, że mogą wyprowadzić w pole mężczyznę. Mój ś. p. mąż znał się na tem, idę... idę... no idę...	A pan d’Artagnan cóż na to?	Ale cóż by to znaczyło?...	Ano, to rzeknij krótko.	Czemuż to żywcem?	Czy to ten czeladnik zawdy tak z wacpaństwem siedzi w kupie?	Cóż to jej było w głowie?	Cóż to za eskapada, panno Joanno? Skąd pani wraca?	Jakże to, zgodę robim z dobrej woli!	Jeśli chodzi o mnie, to z przyjemnością. Grunt, czy oni nam pozwolą?	Nienawidzi! Czy to w ogóle możliwe?	No to, dziadziu, zaraz po niego poślę. To wszystko, czego chcesz?	Otóż to właśnie.	Skoro koniecznie chcesz, więc... być może... Ale to mnie mogło tylko cieszyć...	To jest pod lasem helenowskim.	To ty! Hrabia...	W każdym razie obejrzyjmy ten eksperyment chociaż to i tak wszystko są bzdury.	Myślicie, że się tu wrócą?	Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.	A gdyby ten księżyc oderwał się od nieba i spadł na ziemię?...	A jak dwór pozwoli? co mam robić?	A jakże! Był przecie ten wysoki, zły, podobny do kataryniarza wariat. Po nim przyszedł ten chudziuchny, dobry, ale także...	Dobrze, podaj mi te papiery i zostaw nas samych.	I oznajmić mu w chwili trawienia upadłość jego bankiera.	Ja byłam dzieckiem, małą dziewczynką w cyrku... Pamiętam... Mówiono wówczas, że Serato ma lat czterdzieści.	Moje drogie dziecko po cóż się tak zatrapiaćzatrapiać	Pytam się! Nazwisko?	Pójdę do łodzi, wodę wyleję	Samaś mówiła tylko co, że cię matusia zamkną w komórce.	Taki jak zawsze?	Toż i ja się na coś przydam, braciaszki?	!...	A gdzież jest panna Łucja?	A jakie było pańskie wrażenie, panie ambasadorze?	A jakież ty lubisz?	A stale pani mieszka w Londynie?	A z paszy	A! gdyby życie mogło być jednym wielkim dniem bez jutra	Ba! Skąd wziąć oskarda?... Skąd wziąć ślepej latarki?...	Bo tylko człowiek inteligentny może wiedzieć o Harunie al Raszydzie, co wie pan.	Bodaj go jasny piorun, on chce siąść!	Czy Wasza Królewska Mość zakazuje mi nastawać dłużej na ten temat?	Dwanaście.	Gdzie są kobiety?	Ja? nic! chyba żem nadto był dla niego grzeczny.	Jedenaście milionów, przyjacielu!	Najwyższy czas, ażebyś już spał, młodzieńcze.	Ne, apie Jį nuolatos kalba, kad yra Dievas labai geras ir atlaidus.	Niestety!	Nowe sitko na kołku	Ona jest w klasztorze, powiadacie?..	Oto jest	Panie! Ty umiesz czytać w ludzkich sercach, ty dobrze czytałeś w moim! Ty sądź, ty rozstrzygaj!	Poczciwy był podobno?	Przyjemną?	Sześćset dwudziestu pięciu!	Ten typ istnieje dlatego, aby pani mogła być mecenasicą tak zwanej „zapoznanej” sztuki	We własnej osobie	Więc pan wiesz...	Wy?	Z żydem? on?	Znaleziono by metal lżejszy od powietrza
Rozumiem. Niech Bóg zeszle na pana wszystko najlepsze	I za talarów trzydzieści poszedłbym na szubienicę Wielkim panom to się może upiéc gdy co podobnego zrobią, ale chudych pachołków wiodą na rynek i pod stryczek.	Cha! cha.. Szukają owszem Cosel, która swoim zwyczajem pono się na królu publicznie w rynku pomścić miała.	Dlaczego stanęliśmy? A, nareszcie namyśliła się pani!... Któraż z pań teraz na koziołek?	Wznieść się na powierzchnię wody i wymordować to całe robactwo.	Biedna ona, choć bogata! Mąż wyjechał, słudzy ją ponoć odbieżali, i siedzi se sama jak ten bocian na gnieździe, co mu samicę tamtego tygodnia zabili.	Ali, powściągnij swoją radość i podnieś lepiej swoje zawiniątko, które upuściłeś na ten kamień. Niku, nie powiedziałeś nam jeszcze, co jest w tej paczce?	...nie powinienem był zaraz na początku odpłacać się swym wybawcom obelgami.	Popatrz na mnie, Maksymilianie popatrz na mnie: nie mam łez w oczach, nie chwyta mnie rozgorączkowanie, serce nie bije mi żałobnie... A przecież widzę, jak cierpisz, ty, którego kocham tak, jak kochałbym syna; czy nie przekonuje cię to, że cierpienie jest jak życie: na jego końcu czeka zawsze coś nieznanego. Otóż jeśli cię błagam, jeśli nakazuję ci, abyś żył, to w przekonaniu, że pewnego dnia mi za to podziękujesz.	Królby na to nie zezwolił w pierwszéj chwili zanadto żądając mogliśmy go doprowadzić do otwartego buntu, a naówczas Sułkowskiby nam poucinał głowy. To jedno; powtóre, znam hrabiego i dlatego się go nie boję, głowa słaba: spisku uknuć nie potrafi. Nim wyjedzie z Uebigau, ja znajdę dowody na przywłaszczone dwa miliony talarów, a naówczas Königstein będzie usprawiedliwiony.	Ba! Znałem jeno konterfekt. Każę tego malarza w smołę, a potem w pierze wsadzić i po rynku w Upicie biczem pędzać. Już powiem wszystko szczerze: chcesz waćpanna, to przebacz! mam czas! Ojciec nieboszczyk napędzał, żeby to jechać, a ja zawsze jedno: Mam czas! Żeniaczka nie przepadnie! Panny na wojnę nie chodzą i nie giną. Nie przeciwiłem się ze wszystkim woli ojcowskiej, Bóg mi świadek, ale chciałem wpierw wojny zażyć, jakoż na własnej skórze praktykowałem. Teraz dopiero poznaję, żem był głupi, bo mogłem i żeniaty na wojnę iść, a tu mnie delicje czekały. Chwała Bogu, że całkiem mnie nie usiekli. Pozwól waćpanna rączki ucałować.	Ów Hiszpan miał służącego, który towarzyszył mu w podróży do Meksyku. Służący był moim ziomkiem, przystaliśmy więc od razu do siebie, zwłaszcza, że usposobienia nasze zgadzały się najzupełniej. Nade wszystko lubiliśmy polować, on mi więc opowiadał, jak to w pampasach krajowcy polują na tygrysy i bawoły z pętlicami poprostu, które zarzucają na karki tych zwierząt. Nie mogłem z razu uwierzyć, jak można dojść do takiej wprawy, aby z odległości dwudziestu lub trzydziestu kroków, trafić końcem liny tam, gdzie się chce, lecz wobec dowodów, trzeba było dać się przekonać prawdziwości opowiadania. Przyjaciel mój stawiał z dala od siebie butelkę i za każdym zamachem chwytał ją pętlicą za szyjkę. Oddałem się więc i ja tym ćwiczeniom, a ponieważ natura nie poskąpiła mi pewnych zdolności, zarzucam dziś lasso tak dobrze, jak gdybym był człowiekiem z nowego świata. Otóż pojmuje pan?... Gospodarz nasz posiada piwnicę dobrze zaopatrzoną, a klucz od niej trzyma przy sobie, ale z tej piwnicy wychodzi okienko. Tamtędy więc zarzucam sznur, a ponieważ doszedłem, gdzie najlepszy jest kącik, z niego więc wyciągam. Pojmuje pan teraz, jaki związek mają butelki, tu rozstawione, z antypodami. Zechciej pan teraz spróbować naszego wina i powiedz nam bez uprzedzenia, co o niem myślisz?...	Ale jeżeli pan zdoła znaleźć innego człowieka przydatnego i chętnego do tej wyprawy, to zostanę. Nie przykrzy mi się jeszcze życie, chociaż jestem taki biedak, że mógłbym całe swoje mienie pomieścić na siodle.	Wczoraj odbyły się jego zaręczyny. Miał ze mną jechać, ale ponieważ zwlekał z dnia na dzień, a ja nie chciałem czekać, został, obiecując odwiedzić matkę wkrótce. Zupełnie zadowolony z swego przedsięwzięcia i zamiarów. Marwitz, mam tu dla ciebie list i depeszę	Z drugiej połowy napisu należałoby wnosić, że ksieni wtajemniczona była też w dzieje tragicznego zdarzenia, które rozegrało się przed wiekami na tym samym miejscu w klasztorze sióstr eremitek, naszych poprzedniczek.	Nie inaczej! Do domu na dobre. Do domu na zawsze. Ojciec jest teraz o wiele lepszy, niż był dawniej, dom nasz jest teraz miły jak raj! Pewnego wieczoru przemawiał do mnie tak łagodnie, że ośmieliłam się go zapytać jeszcze raz, czy byś mógł wrócić do domu. Odpowiedział, że możesz. I dziś wysłał mnie powozem pocztowym, żebym ciebie, braciszku, przywiozła. Ty już niedługo będziesz prawdziwym mężczyzną i nigdy już tutaj nie wrócisz; ale przede wszystkim spędzimy razem święta Bożego Narodzenia, będziemy doskonale się bawili. Ach! Co to będzie za rozkosz!	Zapytaj na stacji, czy nie ma listu do mnie.	Ale to był kamień obrazy. Pan oberlejtnant Szeba dnia następnego posłał rzeczywiście po obiad do naszej restauracji, a jego służący przyniósł mu ździebko pilawu z kury, dobre dwie łyżeczki, nie więcej. A pan oberlejtnant Szeba rzucił się na niewinnego człowieka, że połowę zeżarł. Ten mu na to, że niewinny. A pan oberlejtnant Szeba buch go w pysk i każe mu, żeby sobie za przykład brał mnie. Jakie to ja, powiada, noszę porcje panu oberlejtnantowi Lukaszowi. Więc ten niewinny a spoliczkowany żołnierz rozpytał się o wszystko w restauracji zaraz nazajutrz, opowiedział swemu panu, jak się rzeczy mają, a tamten powtórzył mojemu oberlejtnantowi. Siedzę ja raz wieczorem z gazetą w garści i odczytuję sobie wiadomości z placu boju, podawane przez sztaby nieprzyjacielskie, a tu wchodzi mój oberlejtnant blady i prosto do mnie, żebym mu powiedział, ile zapłaciłem tych podwójnych porcji w restauracji, bo on już wszystko wie, i zapieranie na nic się nie zda. Że jestem idiota, to już wie dawno powiada, ale że mógłbym być takim cymbałem, tego nie przypuszczał. Narobiłem mu, powiada, takiego wstydu, że ma ochotę zastrzelić naprzód mnie, a potem siebie. „Panie oberlejtnant kiedy mnie pan przyjmował, to zaraz pierwszego dnia powiedział mi pan, że każdy pucybut jest złodziej i podły drab. Więc gdy w tej restauracji dawali takie malutkie porcje, to byłby pan mógł myśleć, że ja naprawdę jestem jednym z takich złodziei i podłych drabów i że pożeram pańskie obiady...”	Niech cię Bóg strzeże! nie pamiętasz więc historii uwolnionego Torralwy, którego diabli unieśli w powietrze na koniu z zawiązanymi oczyma. W ciągu dwunastu godzin był w Rzymie i widział śmierć Konnetabla Bourbona, a nazajutrz o świcie już wrócił do Madrytu. Mówił więc, że w powietrzu diabeł kazał mu otworzyć oczy i zobaczył tak blisko siebie księżyc, że mógł dotknąć go ręką, lecz bał się spojrzeć na dół, lękając się zawrotu głowy. Tak więc, mój przyjacielu, widzisz sam, że ciekawość byłaby niebezpieczna. Ciesz się raczej, że jesteśmy już może nad królestwem Kandii, gdzie spadniemy jak piorun. Niech ci się nie zdaje, że jesteśmy dopiero pół godziny na koniu. Sądzę, Sancho, że dużo już przejechaliśmy?	Rozumiem, rozumiem! On to musiał Bohuna na złość puścić. Ale to kryminał taka sprawa i gardłem pachnie. Pierwszy będę delatoremdelator (z łac.)	Niektóry rewolwer, pani Müllerowo, nie wystrzeli, choćby się człek skręcił. Takich systemów jest dużo. Ale na pana arcyksięcia kupili sobie z pewnością taki z tych lepszych. No i założyłbym się z panią, pani Müllerowo, że ten człowiek, co mu to zrobił, był odświętnie ubrany. Miarkuje pani sama, że strzelanie do arcyksięcia to robota bardzo trudna, to nie to samo, jak kłusownik strzela do gajowego. Tutaj chodzi o to, jak się do niego dobrać; na takiego pana nie można się wybierać w jakichś szmatach. Musisz, bratku, iść w cylindrze, żeby cię przedtem nie capnął policjant.	Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Z nią? Wojciech to już dawno przepowiedział. Niech wam Bóg błogosławi, moje dzieci. Nie mówię: bądźcie szczęśliwi, bo szczęście wasze od was samych zależy, ale wam życzę, żebyście nie zapominali ani na chwilę, że jest dokoła was pełno takich, którzy cierpią... Żebyście zakładając rodzinę pamiętali, że ona jest tylko cząstką większej rodziny, której sprawy mają wam być droższe niż wasze własne	Broń Boże, mój Nafirze. On zdrajca, on cię tu sprowadził umyślnie do Snogrodu, żeby cię rozłączyć z Lawinią, a tymczasem stary książę Wadwis pokochał się na zabój w Lawinii i was tu kazał uśpić, aby się ożenić z piękną i młodą siostrą moją. Otóż takich intryg stałeś się ofiarą; lecz wszystko wykryliśmy, Lawinia wszystko wyjawiła, ona tylko ciebie kocha i czeka powrotu twego jak zbawienia. Wszystko do ślubu gotowe, jutro jesteś małżonkiem Lawinii, moim szwagrem i nigdy się już nie rozłączymy w życiu.	Cóż by się stało? Nic zgoła, bo nie dosyć, że przez ten czas ani jednej obcej duszy nie było, ale nawet wszystkie te dnie były tak jednostajne i tak w niczym się pomiędzy sobą me różniące, że gdyby nie kalendarz, to bym myślał, że to tylko jeden upłynął.	Sama nie wiedziałam, moja Beret. Nie widziałam go nigdy aż do wczoraj! A gdym go tylko ujrzała, wziął mnie jak swoją bez oporu... to mnie właśnie gnębi tak, że chyba umrę!	Naturalnie. Rozpętany wicher astralny, który jest właściwie skoncentrowaną wolą, zawsze osiąga swój skutek i nie może cofnąć się bez wywołania czyjejś śmierci. Jeżeli przedmiot ataku usunie mu się z drogi lub wyminie go w drodze, zabójczy prąd wraca do tego, kto go wysłał, i godzi weń bez litości.	Tak. To rzeczywiście dziwnie... Zdarzają się jednak takie samouki. Ta teza też mogłaby mi się przydać, gdyby Kosiba zechciał otworzyć usta.	Mylicie się, na Boga, nie znacie mnie nie znacie mnie. Ziemianin jestem, rodzic tuteczny, ksiądz, Biskup, sługa Boży, nie żaden książęcy... nie przebaczę sponiewierania! Nie... pomstę za nie mieć muszę.	Ha! ha! nie wiedziałeś pan, to zabawne. Chyba pójdę w surducie, bo to wieczorna wizyta; tak, surdut dystyngowaniej wygląda, ale jakiego koloru rękawiczki?	To moja krewna i służebnica, Ester Mieszka u mnie już miesiąc, ale boi się was, panie, więc zawsze ucieka. Może być, że kiedy przypatrywała się wam spomiędzy krzaków.	Wybrano go a korony się nie odrzuca.	Rozumiesz, tylko nie ufasz mi. Wielka to cnota nieufność, leczyć z niej pana nie będę. Tyle ci powiem: Łęcki-bankrut może zostać... krewnym nawet kupca, a tym bardziej kupca-szlachcica. Ale Łęcki z trzydziestoma tysiącami rubli w kieszeni!...	Nie wiem, żonusiu, wiem tylko, że to człowiek bardzo rozumny, bardzo światły, że tak powiem. Zaglądałaś do dzieci?	Nie trwóż się waść bo wstyd! Między nami nic ci nie grozi.	Ależ to bardzo pięknie być postępowym, nie można nim być nigdy nadto	Co tobie do tego?	To zbyteczne, Filo. Moja przeszłość jest zbrukana. Nigdy nie będę mogła wspomnieć Redmondu, nie myśląc o poniżeniu tego wieczora. Roy gardzi mną... i ty mną gardzisz... i ja sama gardzę sobą.	A jakeś się tam dostał? Wierzą ci? Nie boisz się? Niejednego już położyli partyjni.	Słusznie, Pan Bóg to wie. Ale i ludzie odgadują niekiedy takowe zawikłane pytania. Ja bym więc moim głupim rozumem miarkował, że trzyletnie dziecko, to ino sroga mitręga w taborze; a z siwym pogarbionym dziadem takoż zawada i utrapienie. Dlatego was ostawili w spokoju. A za to wiecie, ile luda pobrali w straszną niewolę?	Atanazy: Żadne warstwy nic nie stworzą w formie kooperatywkooperatywa (daw.) związek zawodowy we Francji i niektórych in. krajach. czy komunizmu państwowego	Dziękuję panu pan Steerforth ma się nieźle.	Nie przeszkadzaj, zaraz się skończy.	Nie, ja w to dawno przestałem wierzyć!	Proszę mi darować, panie Morrel, ale choć to dla mnie ogromny zaszczyt, muszę najpierw powitać ojca.	Nie wiedziałam, że tyle myślisz o podobnych rzeczach i że myślisz z taką goryczą.	A pan Pełka wrócił? To przecie sławny zagończyk.	Jak to rozumiesz?	Jakże to?	Pozwoliłam, a teraz ciągle to sobie wyrzucam!	Słuchaj mały, jak ty się nazywasz?	Tak było już za późno, trzeba odłożyć tę podróż do przyszłej wiosny.	To prawda a! to nieszczęśliwe umundurowanie!...	Zwariowałeś, Tomek?! Przecież to nam zajmie cały rok!	Oby przez usta twoje przemawiał bóg Amon I tak jest Asyria będzie poniżona, może nawet twoimi rękoma, panie, ale nie zaraz... nie zaraz...	No nie, nie chciało go kupić.	Ja bynajmniej, zapewniam mecenasa, nie mam najmniejszego żalu do panny Rosiczki. Przeciwnie, chyba nie wątpi pan, że żywię dla niej, jak i dla całego domu państwa, jak najserdeczniejsze uczucia sympatii.	Nie ma rzeczy, której by nie umiał zadziwiająco zdolny i inteligentny.	Aj, nie gadajcie tak, dobrodzieju. Zasalwowała, i jak jeszcze! Wszak cim ja nie ostałaWszak cim ja nie ostała	Nie Miał być we dwie godzin po południu.	Pan Mellechowicz jest hetmańskim oficerem nic nam do niego!	Poproszę, żeby pan działał z jak największą przezornością i zawiadomił policję, dopiero mając niezachwianą pewność. Widzi pan, gdyby tak mój najemca nie był Arsène’em Lupin?	Ale nam pan jej z Warszawy nie zabierzesz?	Ależ, cóż znowu? Barska była i jest mi najzupełniej obojętna.	Cóż waszmości jest?	Hm, ale ostatecznie mogłaby pani mieć. A zawrotów głowy?	Ile masz do wyzwolenia?	Jaki ty masz do stryja interes, Zygmusiu?	Jeśli nie Szwedzi?	Nie będę spał, panie generale.	Nie jestem zgniewany.	Nie usiedzimy	Ona mi nie obca! Wyście obce! Idźcie! Ja rozkazuję!	Panie, Athos jest chory, bardzo chory.	Strasznie jest pan dobry	Zaraz! Zamknę tylko drzwi od sionki. Dobranoc, mamo!	A o ślubie wy mówili?	A twoja ziemia? a ja? a Marta? Pomyśl ty o tem?...	Biję odrazu dwa kamienie panu; ach, jaki pan nieuważny, jaki nieuważny! Umyślnie podstawiłam i złapałam pana.	Bóg wam zapłać	Bądź nam miłościwy, o łaskawy królu!	Coś musi mu przecież zostać. Porcięta...	Czarno ubrana?... w czarnym welonie?...	Cóż ja?	Dobrze	Dużo ta wskóracie!	Dziękuję.	Gdzieżbym ja śmiała...	Jak z ojcem?	Ksiądz	Niestety.	Niteczka gra z panem Kopowskim	O?... A gadajże!...	Ponieważ wszyscy czworo byliście przyjaciółmi Edmunda.	Robisz furorę, Kaziu!	Siostruniu!...	Sędziemu pani pokaże. No, już podpisane.	Van Stiller, Carmaux i Moko.	W czym?	Widziałam już bryka, cztery konie, parobek...
Panienki zawsze kupują sobie coś do jedzenia i trzeba robić jak one, bo inaczej posądzają o skąpstwo. Teraz są w zwyczaju marynowane cytryny, ssą je w czasie lekcji, chowając głowę pod ławkę, i wymieniają je w kąciku za ołówki, pierścionki ze szklanym oczkiem, papierowe lalki i tym podobne rzeczy. Jak panienka lubi koleżankę, to daje jej marynowaną cytrynę, jeżeli jest na którąś pogniewana, zjada sama w jej oczach i nie pozwala jej nawet oblizać. Wszystkie częstują się kolejno i mnie dawały już tyle razy, a nie mogłam się odwzajemnić, chociaż koniecznie wypada, bo jak wiesz, to są długi honorowe.	Zobaczmy na coZobaczmy na co nawet gdyby sądził, że ma do tego powody.”. Nie podpiszę tego kontraktu, dostojny doktorze: myślom rozkazywać nie można, dobrych uczynków za złe, równy od równego, ani nawet pan od sługi spodziewać się nie ma prawa. Wolę wrócić na Ziemię, gdzie zdaje mi się żaden szlachetnie myślący i uczony człowiek takich ofiar nigdy się nie domaga od bliźniego. Od was spodziewałem się jeszcze wyższych pojęć pod względem szlachetności.	Słuchajże panie Bogusławski, rzekła wesoło... trzeba, żeby się i stare baby mogły na coś przydać na świecie. Ja nie mam co robić... tak, powiem ci, że czasem aż mi się głupstwo jakieś popełnić zachciewa. Zróbcie mnie waszą teatralną patronką, będę wam pomagała, zainteresuję ludzi, zamącę światem... zahałasuję, wciągnę, i wygramy sprawę... Do takiej roboty nie ma jak stara baba... bez zajęcia i w dymissji... Zaciągniejmy artystów, wybierzmy sztukę, a choćby nam ją i przekładać przyszło samym z ks. Bohomolcem... przenicujmy ją, nauczmy się... króla zaprośmy... Jak Borowiecki mu tak, jak dziś nam, zadeklamuje... pokonamy wroga i teatrowi damy życie.	Podziękuj pan swemu szczęściu, że nie lubię robić burd po obcych domach i że zbyt szanuję pańską narzeczoną, bo spoliczkowałbym pana jako nikczemnika i zabił nazajutrz za te brudy i podłości, które mi prawisz, a które nie tyle dotykają mnie, co pannę Jadwigę. Nie jestem jej narzeczonym, ale kocham może więcej niż pan, a niezawodnie wyżej cenię i poważam. Nie śmiałbym jej nie wierzyć, pilnować i pozwalać sobie na przypuszczenia krzywdzące. Bądź pan pewny, że ona bez pana pomocy potrafi utrzymać swój honor nieskalanym i chyba pana dzika zazdrość wymyśli cień na nią. Chciej pan i to zapamiętać, że raz drugi nie ujdzie podobna rozmowa między nami na sucho.	Jutro... Cóż, kiej koniecznie muszę jutro jechać do Woli, prawdę mówię, dzielą się tam gospodarką krewniaki, a swarzą i procesują, obiecałem się rozsądzić, by się sierotom krzywda nie stała, jechać muszę, ale co postanowicie, to tak wezmę, jakbym uradzał społem.	Jużci, mogło się tak przygodzić ale ty bacz, abyś czego nie zełgał, gdyż źle byś na tym wyszedł!	Niezupełnie. Któryż by z was potrafił przejść taką aferę jak on tę w Rzymie i nie zginąć, nie złamać się na drzazgi, lecz znowu śmiało wejść między ludzi. Wejść po to, żeby się podnieść. I podnieść się rzeczywiście. Teraz zostanie, czym zechce. A to chłop z głową i może zajść daleko.	Nowowiejski iść nie może, bo mu głowa gorzeje leży on na łożu i o bożym świecie nie wie!	Proszę pani właśnie zmierzamy do tego. Zanim by trybunał powierzył pani, lub komu innemu, zarząd dóbr pana d’Espard (w razie poddania go kurateli), musi wiedzieć, w jaki sposób pani zawiadywała własnym majątkiem. Jeżeli pan d’Espard dał pani pełnomocnictwo, okazał pani zaufanie, i trybunał oceniłby tą okoliczność. Czy ma pani pełnomocnictwo? Czy może pani kupowała lub sprzedawała swoje nieruchomości, lokowała kapitały?	W téj chwili nie odpowiem na pytanie lecz dodaję tylko, że małżeństwo to jest niemożliwém. Znajdzie się któś, co tego jegomości zdemaskuje.	Wszystko to bardzo możliwe, siostro. Ale dość już tej świeckiej gawędy! Zwróćmy się teraz ku Bogu i pracujmy dla pomnożenia Jego chwały. Godzina już czwarta i czas dzwonić na nieszpory.	Do jutra wieczór, Lousteau Dasz mi odpowiedź we Francuskim, na premierze; że zaś sam nie będę mógł napisać sprawozdania, weźmiesz moją lożę. Daję tobie pierwszeństwo: naharowałeś się za mnie, umiem być wdzięczny. Felicjan Vernou ofiaruje zrzec się honorariów na rok i dopłacić dwadzieścia tysięcy za trzecią część dziennika, ale ja chcę zostać absolutnym panem. Bądź zdrów.	Nie boję się tego Nie są to te czasy, gdy o najęcie zbirów łatwo było. Dość nienabitego rewolwera, aby ich rozpędzić. Dziękuję wam z duszy iż mi otworzyliście oczy, żeście tu przyszli piérwsi z przestrogą. Byłem w ciemnościach, teraz wiem już, co pocznę. Hrabia Filip swém postępowaniem wyzwał mnie do walki z sobą. Mam oręż do niéj, straszniejszy niż sądzi.	No to omówimy naszą sprawę. Pan ma wyglądać nieapetycznie. Zresztą wystarczy tak, jak pan wygląda. Rzecz decydująca. Mamy tu współlokatorów. On rzekomy inżynier rzeżączka, zakaźna choroba weneryczna., którego nabawiła się w wojsku. Ale mniejsza. Chodzi o to, by pan, panie Piotrusiu, blokował klozet. Od rana do wieczora. Jedzenie dam. Zamknę pana, by było pewniej. Rozumie pan. Ja bowiem nie mogę sama siedzieć, ponieważ chodzę na posiedzenia Badaczy Pisma ŚwiętegoBadacze Pisma Świętego Meyers Konversations-Lexikon, najobszerniejsza encyklopedia niemiecka XIX w., wyd. 1839–1855; złożona z 52 tomów, kilkakrotnie wznawiana w 1. poł. XX w., w wydaniach skróconych do 12–15 tomów., pierwszy tom. Encyklopedia. Rozumie pan.	Otóż to jak tylko goście przyjadą albo co tam innego stanie się, Franek u mnie ani nosa nie pokaże... Jeden ten chłopiec do wszystkiego... i przy kredensie, i do stołu usługuje, i mnie, i panu Benedyktowi... Do czego to podobne, aby w takim domu... nie było komu wody podać i surduta oczyścić?	Ach, ach, ach! Coś ty zrobiła! Wszystko przepadło! Nie mogę pójść na zabawę! Moje włosy, ach, moje włosy!	Ale wyobrażam sobie, jak Jonathan Forster i jego koledzy musieli zgłupieć, gdy następnego dnia rano zobaczyli, że plac jest pusty, a latająca machina poszła na cztery wiatry!	Co ci jest, przyjacielu?	Co począć?	Co takiego?	Co to niesie ta dzieweczka?	Czy zabierasz ze sobą maszynę do pisania?	Cóż robić, Nedzie, skoro ucieczka jest w tej chwili niemożliwa.	Dyć jeść nic nie chce, nawet mleka nie zawsze popije.	Grocholski był z tobą, a jednak pierwszy się stawił na alarm.	I sam też trwoży się do zbytku, Sądzę że nie z innego powodu brata sobie do boku sprowadził, który już spoczynku potrzebował. Żal starego...	Ja wiem, co jest rozkoszą Jest to uwielbiać cokolwiek.	Jakżeście się do Retry dostali?	Jeżeli się gniewacie na mnie, to wychodzę, dobranoc!	Mam jednak nadzieję, księżno, że nie wbije pani na szpilkę	Nie powinnaś tego brać tak tragicznie rzecz była doskonale przewidziana oddawna... Król się znudził blondynką... ty masz księstwo, masz Hoyerswerdę, masz miliony, brylanty, pałac po Beichlingu, wyposażenie dla syna... masz twą piękność, masz resztkę młodości... i księcia Ludwika, który się z tobą gotów ożenić... Przyznam ci się że jeszczebym się na twój los pomieniała, oddając ci Schulemburga w dodatku.	O, nie ma obawy! Zaręba dał się ostatecznie namówić. Aż do mego przyjazdu on wszystko będzie miał w ręku. Lepszego kierownika sobie wymarzyć nie mogę. Lepszy jest w każdym razie ode mnie.	Oczekiwałam cię, zobacz, stół już prawie gotowy do kolacji.	Otóż to właśnie, on tak znika. To nadzwyczajny talent w tym Chińczyku.	Pan? Pan się nie zna? Proszę, Mistrzu, z nas nie żartować! Zresztą pani Lala ma objawienie, że tylko pan może być Wielkim Trzynastym.	Po to, rebe, żebyś ty jemu na przeszkodzie stanął...	Poza tym mieszkał zawsze w gorących krajach, nie odczuwa upałów tak dotkliwie jak my.	Radzę ci po dobroci, usuń się z moich oczu, zanadto ci język lata! Spomnij ino, że ja mam przednie leki na takową chorobę... Zuchwalec jakiś!	Stanęła u ujścia zatoki i wraz z dwoma statkami Harrisa broni do niej dostępu.	Stasiu moja! przyszłaś przecie do mnie! myślałam że i ty opuścisz mię jak wszyscy, że się odemnie oddalisz, że mną pogardzisz...	To Anusia Borzobohata-Krasieńska Wszyscyśmy się w niej swego czasu kochali i Michał także. Bóg raczy wiedzieć, co się z nią teraz dzieje.	Wcale sobie nie mogę wyobrazić, gdybym nawet chciał.	Śmieliżbyście twierdzić że w tym zabobonie jest prawda?	Źle! źle!... Muszę szukać kupca na mój materiał wybuchowy. A myślałem, że połączymy się...	A kiedy ich doma nie szacują	A tymczasem nas roztratują	Ach! I jest szczęśliwy?	Ależ ja znam Tatry jak własną kieszeń.	Ależ proszę	Bardzo jestem ciekawy.	Chciałbym to zobaczyć	Ciekawam, czy też ojczulek i mamusia wiedzą o tych nowych źródłach dochodu?	Czy siedzieliście w kozie?	Czyżby?	Czyżbyś sobie wyobrażała, drogie dziecko, że postarałem się o tę wyprawkę w głupiuchnej intencji błyszczenia w oczach Angoulême, o które troszczę się ot, tyle? Chcę naprawić zło, którego narobiłem, i dlatego musiałem znaleźć się pod bronią.	Dajcie pokój temu nadaremnemu jeżdżeniu zawołał nic!! a kobiecie głowę psujecie. Ożeniłby się z nią który z bogatszych naszych mieszczan albo i panów...	Diablo i pięknie!	Dla mnie nie istnieją drzwi, przecież pan wie. Potrzebowałem pańskiego mieszkania i wszedłem.	Głupstwo! Szkoda, że nie masz pan czegoś lepszego. Ja, wszakże, leżę tu od trzech dni w łóżku.	Hej, Janek, twoje zdrowie! Jać tam gadać nie umiem, ale jako najstarszy wnoszę ex officio i ex amore a więc ex officio wnoszę zdrowie tego, tego... no, jakby to powiedzieć... Dajcie mi tylko chwilkę czasu...	Ja chcę właśnie, aby dziecko żyło!	Jak ci się tak bardzo nie podoba, to mi go zdejmij. Ale nieprędko się potem wyliżesz.	Jego to przyczyną stała się berestecka wiktoria.	Jest Żydem!...	Juści, trepy całkiem więzną, ale po zbronowaniu rychlej przeschnie.	Każę cię precz lokajom wypędzić!	Kiedy jestem tyranem, to raz jeszcze powiem: nie!	Krzeczkowski, to twój słowik cię wabi	Któż to taki?...	Magdalena...	Matko... a jak wyważy plecami? Chłop silny, a zawiasa jedna zardzewiała.	Mnie szczególniej wzrusza panna Ratkowska	Mówią o tobie i sam tego doznałem żeś biegły w sztuce Eskulapa?	Młodość, Wspomnienia	Nei be juoko aš tavęs klausiu mane labai rūpina tas jų ilgas pašnekis ir apsiniaukimas prabaščiaus. Iš tokio pašnekio nieko gero negali išdygti, aš tai žinau iš datyrimodatyrimas	Nie będziesz już wątpił teraz, synu mój Sancho, com ci tylekroć powtarzał, że czary wszystkim tu rządzą.	Nie martw się, dziadziu nic mi nie jest... zakręciło mi się tylko w głowie, i ot, wszystko.	Nie miałeś racji	Nie mów tak! Tyś nas już opuściła.	Nie! Nie tylko za niego, za nikogo nie pójdę! Nie pójdę wcale za mąż, nie chcę!...	Nie, nie!	Nie. Nie chcę.	Otrułam!	Owszem pójdź kapitanie.	Petriukas?!... Ar tai tavo vyras?	Pewnie umrę, Kama, pewnie umrę	Rozerwij kuny, bym ci uwierzył.	Słyszał głosy.	Tak... nic...	Tak... zgubiłem!	To dlatego wiedzieliście, że to my?	To musiały być kiepy! Nosili je „górale”.	Trzeba tam pójść, Julio	U pana prawa będzie miarodajniejsza.	Wasza dostojność. Powiedziałem kucharzowi, że ptaki te pochodzą od pani Sary; więc on tylko dla waszej dostojności robił z nich pieczenie i pasztety.	Widzę.	Wystaw sobie moje zdziwienie gdy ta kobieta stanęła przede mną.	Z kim?	Z... gliny i tchnął we mnie ducha, a ożywił ciało	Zazdrościsz jej, Małgosiu?
Mnie za mało jest przekonania, że spełniam mój obowiązek. Ja kocham nad wszystko pojęcie dobra i prawdy, i pragnę działać w ich imię, a gdy mi do działania tego pola i możności braknie, duszę się jak w klatce. Ja potrzebuję żyć całą pełnią życia, do czegoś dążyć, coś kochać i w imię czegoś pracować całą siłą moją. Inaczéj niéma dla mnie zadowolenia ni spokoju.	A bo tu jednego razu tak nakrzyczała na mnie, że nie wiem. Nawet groziła, że się panu profesorowi poskarży. Że ja niby do pana doktora jakieś flirty robię. Potrzebny mi on akurat. Niech go sobie ma. Ja nie dla niego, on nie dla mnie. Ale pierwszy raz słyszę, żeby się nie było wolno pośmiać. Pan profesor też nieraz ze mną się śmieje.	A jednak mam rację Może mój system pojęć nie jest dość doskonały, aby jednoznacznie i adekwatnie to wyrazić, ale tym niemniej jest jedynym prawdziwym materializm biologiczny to jest luksus, nadbudowa. Łatwiej nam sobie wyobrazić stopniowanie wzwyż, niż w dół bo komórki też muszą być złożone. Tę ich złożoność wyrażamy w postaci chemicznych kombinacji w sposób przybliżony. Ale nawet jeśli tak nie jest, to obaj panowie nie możecie być dla mnie uosobieniem doskonałości. Nie widzę w was umysłowego rozpędu dawnych mędrców i proroków, nie czuję w was intelektualnego ryzyka. Dostrzegam tylko ostrożność asekurujących się w swych skrytkach ślimaków, które boją się, aby ich nie rozkwaszono w nielitościwej społecznej walce. Ja wiem dobrze, jak by to było przyjemnie uwierzyć tak, że nic nie ma ponad znaczki z mojego punktu widzenia. Oczywiście lepiej, aby pana uznano. Ale jak pomyślę, na jakie niebezpieczeństwa narażony jest człowiek uznany, chcący się utrzymać na tym samym standardzie, to widzę, że jednak może lepiej jest, że obaj jesteśmy na marginesie. Może nie użyjemy wszystkich życiowych frajd, ale stworzymy za to rzeczy głębsze. Ja nie umiem być złośliwym, ale umiem mówić przykre prawdy. A pan znowu, panie Bazyli: gdyby wszyscy uwierzyli w pana neo-pseudo-katolicyzm, straciłby pan sam dla siebie cały urok: bo kogóż wtedy można by nawracać? Ja wiem, że moja muzyka jest też ochroną siebie samego przed okropnością metafizyczną i tą nawet codzienną okropnością istnienia. Tylko to wiem jedno: ona wyrosła ze mnie tak, jak wyrasta skorupa razem ze ślimakiem wy raczej przypominacie mi gąsienice chruścika, które budują sobie futerały ze wszystkiego, co napotkają i to takie, których kolor przypomina ogólny ton podłoża.	Głupiś, mój Wysocki. Ja jej widywać nie potrzebuję. Byle była porządna w domu, schludna, pracowita, to niech sobie chodzi, gdzie chce. Tylko niech do niej nie chodzą. Więc rozumiesz: trzeba w pokoju odświeżyć ściany, umyć podłogę, kupić sprzęty tanie, ale nowe i dobre, znasz się na tym?...	Blondet, gdybyś nie był pijany, martwiłbyś mnie! Z nas czterech, to jedyny człowiek naprawdę literat! Na jego intencję robię wam ten zaszczyt, że was raczę jak smakoszów, sączę moją historię kropelkami i on mnie krytykuje! Moi przyjaciele, największą oznaką jałowości umysłowej jest natłoczenie faktów. Wspaniała komedia o Mizantropie dowodzi, że Sztuka lubi wznosić pałac na ostrzu szpilki. To różdżka czarnoksięska, która może uczynić z Sahary Interlacken w dziesięć sekund (tyle ile trzeba, aby wypróżnić tę szklankę). Czy chcecie, aby moje opowiadanie szło jak kula armatnia, jak biuletyn naczelnego wodza? Rozmawiamy, bawimy się, a ten dziennikarz, nienawidzący książek na czczo, chce, kiedy jest pijany, abym ja wtłaczał memu językowi głupie narowy książki Biada francuskiej wyobraźni, jeśli zechcecie stępić igiełki jej żartu! Dies irae. Opłaczmy Kandyda, a niech żyje Krytyka czystego rozumu, symbolika i systemy w pięciu grubych tomach drukowane przez Niemców, którzy nie wiedzieli, że one istniały w Paryżu od roku 1750 w paru dowcipnych słówkach, diamentach naszej rasowej inteligencji. Blondet prowadzi kondukt własnego samobójstwa, on, który robi w swoim dzienniku ostatnie słowa wszystkich wielkich ludzi odumierających nas w milczeniu!	Turcy porobili drewniane zasłony z belek na szańcach. Obmyśliłem taki sposób, jaki bywa do zapalania okrętów używany: szmaty moczą się już w smole i mam nadzieję, że jutro do południa spalę te wszystkie roboty.	Świetna myśl! Oskarżony, proszę się opanować i stać prosto. Tym razem otrzymasz dwadzieścia lat. Pamiętaj jednak, jeśli znowu staniesz przed nami za jakiekolwiek przewinienie, będziemy musieli odnieść się do ciebie z całą surowością!	Widzi pan, że mam rację nie stawiając fotografii na pokaz. Śmiałby się pan i ze mnie.	To jest aby rozerwać próżnowanie i zapomniéć o rzeczywistości, upajacie się miłością, jak, śród próżniactwa haremu i pod groźbą jedwabnego stryczka, Turek upaja się narkotykiem. Ale strzeżcie się! bo jak Turcy po zażyciu opium usypiają ze skrzyżowanemi nogami, tak wy, pijąc ciągle słodką truciznę, możecie usnąć z założonemi rękoma, a wtedy biada wam, bo na długo zamienicie się w Turków, i jedyném szczęściem, jedyną nagrodą, o jakiéj wam marzyć będzie wolno, będą czarne oczy hurysek.	Oho! więc już tak mi grożą, zaraz w pierwszym dniu panowania?... Moja matko, pies najgłośniej szczeka, kiedy się boi, więc i pogróżki są złą wróżbą, ale tylko dla kapłanów!	Uprzedź mnie, książę, którego dnia z rana, a ja powiem ci hasło wieczorne świątyni i będziesz tam dopuszczony. Tylko nie zdradź mnie ani siebie Bogowie niekiedy przebaczają zdradę swoich tajemnic, ludzie nigdy...	A przecież jeśli „Nautilus” nie ma żeglować po lądzie lub powietrzu i przesuwać się nad międzymorzem...	Nie turbujcie się, już my w tym, że ustąpią	No, dobrze, popatrzcie na tego żołnierza. Pożyczyłem go sobie na dzisiejszy wieczór od oberlejtnanta Feldhubera, to jego pucybut. Ale on nic nie pije, jest ab-ab-ab-sty-nent i dlatego pójdzie na front. Po-nieważ taki człowiek jest do niczego. To nie pucybut, ale krowa. Ta też pije tylko wodę i ryczy jak wół.	Waść rzeczy bierzesz po palestrancku i może się to gdzie dzieje na świecie, ale u nas nie!	A ta materja w wielkie róże, jak derka chłopska! I dali w oknach zazdrostki! Cóż za pogwałcenie stylu! Cóż chcesz, ci ludzie nie mają o tem pojęcia, gdzież mieli się nauczyć? To muszą być bogaci hurtownicy, którzy się wycofali z interesów. I tak nieźle, jak na nich.	A zatem, jak to się stało że tych koni nie ma w mojej stajni, gdy poleciłem panu, byś kupił parę najpiękniejszych koni w Paryżu, a tu okazuje się, że w Paryżu jest jeszcze jedna para koni równie pięknych jak moje?	Albo mi się zdaje, albo jesteś Pentuerem?...	Czego nie rozumiesz? Nie ma go i tyle! Zaproszony został do Miriam. Ona go zaprosiła.	Do licha! W Rzymie wydał pan pięćdziesiąt tysięcy piastrów, by sobie umeblować apartament, ale raczej nie sądzę, by pan chciał ponawiać wciąż takie wydatki.	I gdzie pójdziesz, gdy z księciem zaczniesz? Do Chmiela obozu?	Jak żyję, nie widziałam takiej dziewczyny! Nie poznajesz się na komplemencie	Mylicie się. Choćby cały Egipt krzyknął: oddajcie skarbowi fundusze Labiryntu! arcykapłani nie oddadzą...	Mów więc, gdzie się podziewa Van Gould?	O, tak, widziałem, panie sędzio... Ulicą Karme­licką szedłem, kryjąc się pod ścianami domów, bo ku­le, panie, tak gwizdały, jak pod Łowczówkiem, w noc pamiętną, kiedyśmy z Dziadkiem, panie...	Proszę się okryć.	Są nawet tacy, którzy podjęli się ułatwić wojsku zajęcie świątyń	To pewnie nic tam nie było, tylko tak ci się wydało!	Ułożyłem na cześć jéj trzy tysiące wierszy; ona mnie podniosła na sam szczyt Parnasu.	„Ej, musiał go ktoś porządnie brać do galopu! Konstancja nigdy by nie pozwoliła na coś podobnego. Wątpię, czy pobyt w Europie wywarłby na niego wpływ bardziej zbawienny”.	Dobrze, matko wielebna.	Bo co? Bo pstro. Zapomniałeś, że Herszko buduje po tamtej stronie stajnię?	Cichaj, chłystku!... dałbym ci rady jeszcze dziś!	Jeśli nikogo po sobie nie zostawi, pewnie!	Jużci, że wierzę musi on być po uszy zakochany, skoro przez tyle czasu... skoro... skoro...	Nigdy cię bardziej nie kochałem, jak wówczas, gdym cię uważał za straconą!	Po co tu przyszłaś?	Łgałem, jak przy handlu!	A powonieniem?	A skąd dostaje żywność?	Ach... odkryłeś pan to, widzę... podobnie jak złodzieja... na pierwszy rzut oka.	Ale... ale... nie zagranicę?	Amelko, tyś ją wzięła.	Ar tai jūs teisybę sakysite?	Być może to upiory... Lecz te są pierwszą na ziemi, najwyższą, bo najtrudniejszą realizacją myśli, więc pójdę ku nim, pójdę...	Była to zapewne jakaś wiejska dziewczyna... pan zawsze mistyfikowaćmistyfikować	Chcę, chcę...	Chory jesteś?	Czy masz pan jeszcze te papiery?	Czy pani baronowa jest u siebie?	Czy pani także?	Czym?	Dobrze, słucham pana	Gdybym tak tego była pewna jak pan, nie miałabym wyrzutów sumienia, że postąpiłam zbyt lekkomyślnie.	Gońcie go! Czegóż tu stoicie? Gońcie!	Ha, trudno. Nie każdy może kraść magle...	I Senekę.	I śmieszna, i nie. Twoja mama zachorowała. I dziadek wezwał felczera.	Jakoż to wasza dostojność nie wie? A ja myślałam, że to właśnie z onej racji pan burgemeister nawiedza naszego pana młodego.	Jesteś moim katem!	Któż cii, mości książę, tak bardzo zawiłe powierzył aksjoma?	Lepiej, żeby sam nam odpowiedział na to pytanie.	Może mógłbym zaśpiewać choć jedną króciutką piosenkę?	Mąż, Czary zapytała Czarna Wróżka.	Najmniejszych	Nassi! A jak je trzeba odebrać?	Nawet i oni!	Nazywasz to hałasem?! A ja słyszałem kapanie tych kropli, chociaż hałas był nieporównanie większy.	Niczego	Niczego sobie	Nie ma co mówić, grzeczna rozmowa!	Nie możemy im oddać bo to ich własność, panie prezesie. Ale las i tak wytną...	Nie podzielając przekonań panny Papuzińskiej protestuję przeciw dyktatorskiemu tonowi panny Howard	Nie pojmuję jak wy możecie pić tę wodę obrzydliwą!...	Nie, nie, proszę odpowiedzieć szczerze! Może mi na tym zależy. No? Sprawiają przykrość?	Nikuś! Jak możesz tak mówić pan Oskar jest prawdziwym dżentelmenem.	O czém człowiek myśléć może, starzejąc?	O retyści... z deszczu pod rynnę!	Pan steruje, ja będę wiosłowała, bo nie znam drogi, a są tu podobno jakieś zakręty.	Pieczęć? A któż ma pieczęć, jeżeli nie wy?	Poszła mama na sesję	Przepraszam!... Doprawdy nie miałem zamiaru... Ale sądzę, że moja przyjaźń dla czcigodnej prezesowej, która, panie, tak...	Skąd, u diabła, bierze pan takie konie? Chyba robią je panu na zamówienie?	Słuchaj! a gdybyś kochała nie kochaną?	Słyszałem.	Tak dokładnej, że karczmy nie można wcale znaleźć.	Tak! Zauważyłem to i ja. To dziwne! DziewictwoWestalka! Jest coś boskiego w każdej westalce, a Rubria jest bardzo piękna.	Tak.	To są złe i dobre modlitwy?	Tobie... tobie nie wolno tam wchodzić	Urlop.	Wilki ozdarły zajączka.	Więc niby ja jestem megiera! Dziękuję!	Współczucie, obowiązek	Wszyscy głosy za tym dadzą	Właśnie, jeżeli pani pozwoli, pojadę na Zasław. Obejrzę kamień, zresztą mam tam jeszcze interes.	Z lasu, panoczka.	Z pewnością zapomnę, jeśli pan okaże skruchę odpowiednią.	Zapewne nie Ale nie jestem tu w charakterze lekarza.	Zobaczycie!
A juścijuści (daw., gw.) żadne. gadanie. A po co by ja ją wziął? Jam tu mógł dostać bogatej, ho, ho! I jak jeszcze! Ale dla mnie zawdy co schöneschöne (niem.) jak to zawdy wasze niewiasty pocieszenie, pociecha.. Ale była uczona; czytać, pisać ani się zająknęła, powiedam waszmości, moje standbuchystandbuchy (daw. niem. Standbuch, z Stand: stan, Buch: księga) ratuszowy; z niem. Rathaus: budynek rady, ratusz. secretariussecretarius (łac.) Pustynia Arabska.! Mnie to było ciężko, a już ona to dzień i noc lamentowała za kinderkiemkinderek (z niem. Kind: dziecko, Kinder: dzieci) ojciec.. Dużo to narobiło nam gomonugomon (daw.) dwie siostry zamężne., a te miłe szwagry chciały nas okpić. Fortunka po tym oćcu i tak mała na śmiech, a oni jeszcze chcą i to rozdrapać. Żona precz gadała: „Oj, żebym ja tam była, tobym nie dała ciebie skrzywdzić”. A jam widział, że jej się chce w swoje strony i że jej się chce jeszcze starą matkę obaczyć i w tym frasunkufrasunek (daw.) pokrzepiać, pocieszać.. A sam wonczas nie mogłem jachać. Ale właśnie tam jachał mój brat Michael. Możeś wasza miłość słyszał o Michaelu SchultzuSchultz, Michael	Dalibóg słyszałem od wielu czcigodnych doktorów, że Konewka, podczaszy waszego dobrego ojca, oszczędza corocznie więcej niż osiemset baryłek wina przez to, iż przyjezdnym i służbie daje pić, zanim uczują pragnienie.	Ryba! Ryba nie ma rąk, panie. Ja nie jestem żadnym Batakiem, chodziłem do szkoły w Badjoeng... być może pamiętam jeszcze dziesięć przykazań i inne naukowo dowiedzione rzeczy. Wykształcony człowiek odróżni przecież diabła od zwierzęcia. Niech pan spyta Bataków.	Może zazdrości, że bywasz u pani Stawskiej, że jej płacisz dobrą pensję.	To bardzo prawdopodobne zaczynając od króla Teodozjusza, mimo że nie wiem o nim nic pozytywnego.	Jesteś pani, jak u siebie zamknij drzwi od wewnątrz i nie otwieraj nikomu, dopóki nie usłyszysz pukania trzykrotnego w ten sposób: uważaj pani.	Ja to, przysięgam Bogu, nie mogę, bo musiałbym brać urlop, ale Jania, jeśli zechce, to może wkrótce wpaść do państwa.	Widzi pani, od razu poznałem. Intuicya to wszystko! Weźmiemy panią w opiekę, słowo!... Zrobi się małą wzmiankę, potem da się trochę szczegółów pod sensacyjnym tytułem, potem artykuł większy o nowej gwieździe na horyzoncie sztuki dramatycznej zrobi się rumor, dziwowisko!... ludzi się porwie... dyrektorowie będą sobie wydzierać panią, a po jakim roku lub dwóch... teatr warszawski...	Kochany panie, jesteś bardziej drażliwy niż Kassandra, która była wieszczką, a której nikt nie słuchał! Ty zaś możesz być pewien uwagi przynajmniej połowy audytorium. No więc, siadaj pan i opowiadaj o tym Vampie.	Przede wszystkim osobisty. Ile razy widzę panią, choćby w przelocie, w pierwszej chwili doznaję czegoś przykrego, jakby uczucia wstydu, że jednak ja jestem zły... Ale wynagradzają mi to chwile następne: czuję bowiem, że stałem się jakby lepszy.	Moja prababka była z domu d’Arrachepel albo de Rachepel, jak pani woli, bo istnieją oba nazwiska w starych dokumentach Historja twierdzi, że w jedenastym wieku pierwszy Arrachepel, Macé, zwany Pelvilain, objawił przy obleganiu miast szczególną zręczność w wyrywaniu pali. Stąd przydomek Arrachepel, pod jakim go uszlachcono, oraz pale, które tu pani widzi, przetrwałe przez wieki w herbie. Chodzi o ostrokoły, które, dla umocnienia fortyfikacyj, wsadzano, wtykano (przepraszam za wyrażenie) w ziemię, spajając je z sobą. Dobrze je pani nazwała: tyczki; w każdym razie nie miały nic wspólnego z pływającemi kijami dobrego Lafontaine’a. Bo wierzono, że one czynią miejsce niezdobytem. Oczywiście, to budzi uśmiech wobec dzisiejszej artylerji. Ale trzeba pamiętać, że chodzi o wiek jedenasty.	Księcia Bogusława znam z dawna bo to obojga księstwa Wiśniowieckich i państwa Zamoyskich powinowaty; przyjeżdżał on raz do nas do ŁubniówŁubnie Wiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651), książę, dowódca wojsk polskich w walkach z Kozakami; ojciec późniejszego króla polskiego, Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1640–1673). na Tatarów w Dzikie Pola chodził. Dlatego i teraz mnie szanować kazał, bo pamiętał, iżem tam domową była i księżnej pani najbliższą. Ot, taka, taka jeszcze byłam malutka! nie to co dziś!... Mój Boże, kto by się to wtedy spodział, że z niego zdrajca będzie. Ale nie frasujcie się i tak, mili państwo, bo albo on już nie wróci, albo też my się jako stąd wydostaniemy.	Toż o panu Pawle. Widzę to ja, widzę, że on tobie do serca przypadł, ale nic nie mówię. Mądry to on jest, ale na tobie się nie poznał. Innego znajdziesz, nie martw się.	Nic nie wiem. Co ja mam wiedzieć? W Tykocinie go nie ma, mogę ci za to zaręczyć, bo gdyby tam raz zajrzał, to by się panowania nad całą Rzecząpospolitą wyrzekł. Warszawa już w rękach szwedzkich, jak to wam pisałem, ale tam też jego królewskiej mości nie znajdziesz. Musi być pod Krakowem albo w samym Krakowie, jeśli się dotąd do Prus Królewskich nie wybrał. W Warszawie dowiesz się o wszystkim. Wedle mojego zdania musi Karol GustawKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660) wówczas właśnie miasta pruskie, Niemcy i protestanci, nie chcą o Szwedach słyszeć i do oporu się gotują. Oni chcą wytrwać, oni Rzeczpospolitą ratować i Jana Kazimierza utrzymać! Zaczynając tę robotę, myśleliśmy, że będzie inaczej, że właśnie przede wszystkim oni pomogą nam i Szwedom do pokrajania tego bochenka, który waszą Rzecząpospolitą nazywacie. A tu ani rusz! Całe szczęście, że książę elektor ma tam na nich oko. Ofiarował już im pomoc przeciw Szwedom, ale Gdańszczanie mu nie ufają i mówią, że sami mają dość sił...	Chcę powiedzieć ogólnie, że kobiety w monogamii tracą zbyt łatwo właściwe kryterium wywieranego wrażenia. Jest to los podobny do fatum poety samotnika. Kobiety w monogamii zapominają, że na impresję składają się, prócz pełniejszych kształtów, jeszcze i fale mięciutkiego jedwabiu, obłoki koronek, lekki i dyskretny bukiet perfum, harmonijna całość w kompozycji otoczenia, wreszcie umiejętność, umiejętność, raz jeszcze umiejętność Jelsky strzelał niecierpliwie z palców, krzywił się, wreszcie machnął ręką i wytrząsnął jakby z rękawa to mnie już nie bawi.!	Chrystus ci wynagrodzi pokorę twoją, Agnes. Małeśmy wszystkie przy siostrze Beacie. Żagwi się ona pośród nas jak Kierz Płonącykierz płonący (daw.)	Gdym się przekonał że żadne nie pomogą poszukiwania, udałem się do mego pana, gdyż miałem jego adres i oznajmiłem mu, co zaszło. Uniósł się tak dalece, żem się widział zmuszony podziękować mu za służbę. Wiele znieść mogłem, ale są granice wszelkiej obrazie. Uderzył mnie po prostu. Wiedząc o istniejących pomiędzy nim i matką jego nieporozumieniach, postanowiłem wrócić do Anglii i opowiedzieć...	Nie może być!... mówił mi sam, że...	Nie nauczysz się praktycznego zastosowania tych nauk, ale zasad jak najbardziej; nauczyć się a umieć, są to rzeczy zupełnie różne; są mędrkowie i mędrcy	On to już w sobie nie ma nic a nic z marynarza! Naprawdę, to brygiem kieruje pan Shuan; ten jest najlepszym marynarzem z zawodu, pomijając pijaństwo; powiadam ci, że w to wierzę! Ba, spojrzyj no tutaj! On to zrobił... pan Shuan to zrobił...	Prawda, ale tym razem nie jest to Chauncey. To Cheyne... błyskawica... Już zrobione.	Słusznie gadasz, Wojtuś. Za wszystko trzeba dziękować Panu Jezusowi. Ale, com to jeszcze chciała rzec... Aha. Jest nas tu trzy babki do zamiatania kościoła i uprzątania pajęczyn. Każda ma dwa dni służby, a w świętą niedzielę wypoczynek. Niby to lekka robota, a przecie w moich leciechw moich leciech (daw.) dziś popr.: zdołam..	Teraz ja ciebie nie rozumiem.	Więc po co mówić o tak nieprzyjemnych rzeczach! Panna Betsey siedzi pewnie zamknięta w swym wiejskim domku nad morzem i pozostanie tam zawsze. W każdym razie na pewno nie odwiedzi już nas nigdy.	Davy! Kochanie moje! Jeśli nie byłam w ostatnich czasach taką jak dawniej... to nie dlatego, abym cię mniej kochała... Owszem, moja rybeńko... Tylko sądziłam, że... z tym lepiej będzie. Tobie... i jeszcze komuś... Słyszysz mnie, Davy?	Dlaczego nie? A plan, dzięki któremu udało nam się wymknąć z pewnego pensjonaciku, kto wymyślił, ha? Zdaje się, że ja, a i plan nie był taki zły, skoro tu jesteśmy?	Gotóweś mi wszczepić kawałek słońca w żołądek twymi promienistymi kroplami i zrobić mnie prawdziwą światłością, będę świecić jak świętojański robaczek, jak latarnik lub jak stróż nocny, noszący latarkę na brzuchu. Ale wiesz co? Doskonała myśl, każę strąbić wszystkich stróżów nocnych stolicy przed mój pałac i zadasz im po kropli twego słońca, może to nas doprowadzi do oszczędzenia świec dla straży nocnej.	Mało tam ich jest, ty z niemi obcować nie potrzebujesz Z dobrym panem będzie ci tam wygodnie i spokojnie. Znasz Leszka... Nie odstępuj go, staraj się go trochę zahartować, pilnuj aby Marek ze swemi nie czynił mi go zbyt miękkim...	A co to jest tygodzień?	Albo się jemu szabla nie przyda? Słusznie pan Oskierko mówi: podrwiłeś głową, kawalerze. Pistoleciska też musiałeś mieć w olstrach?	Ale nie twoja, moja.	Ale przecież nie ma czasu do stracenia, ułaskawienie powinno już nadejść.	Będzie z rok; jeszcze się o panią nie starał, gdym służbę u niego przyjął.	Chodź pan bliżej, to powiem tę tajemnicę, żeby tamten nie słyszał!	Co wam tak pilno?... Czekaliście parę tygodni, możecie jeszcze poczekać z tydzień, ze dwa... Zresztą, jeżeli koniecznie chcesz...	Co znaczy, kim jestem? Pan, panie Lejzorze, powinien mnie trochę już znać. Temu, że jestem szewcem, winna jest moja macocha. Ojciec mój, przełożony jesziwy, chciał ze mnie zrobić rzeźnika rytualnego.	Dla mnie niech pani sobie nie zadaje tego trudu.	Dziewucha, bez uroku, jak dąb...	Eugeniuszu to, co słyszę, zasępia mi dzisiejszy wieczór. A! Ja będę cię kochała szczerze i na zawsze!	Istotnie, był w Sowietach. Ale już wrócił. I powiedzcie sami, towarzyszu, taki człowiek nie waha się iść na wabia, by tylko tych prowoków wykończyć!	Jak mamcię kocham!... Jak papciępapa (daw.)	Jest tu?	Jest w tém trochę mojéj winy, iż się to stać mogło	Któż ci powiedział, złotko, że on ich nie ma?	Może byś chciał nauczyć się po łacinie Z miłą chęcią udzielałbym ci lekcji, gdyż sam się tego uczę.	Mój jegomość chciałbym i ja o łaskę jegomości prosić.	Nie bardzo i uprzedzam cię, że musisz się z nim bezwarunkowo naprzód porozumieć. Bez tego nie ma nawet o czym myśleć.	Nie dałaby to matka jakiego wspomożenia?	Nie można! Już tam są!	Nie!	O, Balbec jest miłe, bawiłem tam przelotnie przed paru laty. Zaczynają tam budować wille bardzo eleganckie; sądzę, że okolica spodoba się pani. Ale wolno mi spytać, co skierowało pani wybór na Balbec?	Pan ją uwiadomiłeś?	Panie, pan tak dziwnie mówi.	Teraz, Katty, kiedy się rozłączymy i, ma się rozumieć, nie jesteś już o mnie zazdrosną...	Toż ciągle to słyszę, jak daleko pamięcią sięgnę wstecz Szepczą ciągle o tym i zdaje im się, że to uchodzi mojej uwagi. Przy tym chcieliby wszyscy, żebym umarł.	Umarła! Juści, panienko, na śmierć umarła. Ino panienka odeszła, przyjechałem z dobrodziejem, włożył na nią święte oleje i zaraz umarła. Już ją tam kobiety oporządziły do pochowku.	Zborowskim wiele król winien, to rzecz niezaprzeczona co tylko można, uczynić potrzeba, aby urażonymi nie byli.	Żadnego nie mam wykształcenia.	A jeśli szlachta do upamiętania przyjdzie i wedle pana swego się skupi, jeżeli wszyscy za broń schwycą, co wasza mość radzisz wtedy uczynić i co sam uczynisz?	A obaczywszy siedzącego w pradziadowskim gnieździe szczygiełka udałem się za książkami i razem z nimi znalazłem gościnę...	Ale wrócił!	Ba!... Ale co tam waszmości!... Wpadła w oko podwika, zaprószyło się serce, to i szczęście będzie, i spokój, i życie jakie takie, kiedy pójdzie po ręku. Ale mnie innamnie inna (daw.)	Bardzo dobrze odtwarza typ arystokratki z początku stulecia. Ale uważa pani? Oni dochodzą do celu.	Czekają na mnie	Czemu?	Czy chcę!	Cóż ci kardynał polecił co do mnie?	Cóż ludzie gadają?	Dałby Bóg, żeby z taką samą pilnością pisał dla mnie wiersze łacińskie! Wyjąwszy jedynie Stalky’ego, Beetle układa najbardziej barbarzyńskie heksametry, jakie kiedykolwiek widziałem.	Do kogo!... Domyślam się. Ale sądziłem, że po ugodzie z Herhorem, po długim pobycie w świątyni...	Dyć mówię, do warszawskiej rogatki. Wy z Warszawy?	Dziękuję.	Eminencjo, obawiałem się... zdawało mi się, żem zasłużył na niełaskę Waszej wielebności.	I cóż? Pójdzie do szpitala. Do wojny niezdatny.	Jakim to prawem, mości książę, na moje podwórko?	Karol Wanert był stryjem Alicji.	Kłamiesz!	Mańka, wyjdź.	Mizoginia rzekł kapryśnie chłopiec.	Myślisz tylko o nim!	Mówi pani o rodzaju psychoanalizy?	Na Myczkowce, panie.	Najbliższy pociąg odchodzi o dziewiątej. Jeszcze mogę zdążyć, muszę zdążyć.	Niechże Bóg broni, zachowa! Nigdy w świecie!	No cóż ci tam piszą? spytał ojciec.	Odp.: Henryk Ósmy.	Pewnieś głodna?	Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?	Przy sobie: w ręku trzymam list znaleziony u niego i medale...	Uspokójże się królowo moja Byłaś bardzo, bardzo znużoną podróżą. Cóż dziwnego! Sen przyszedł nagle.	W Verrières bracia bili mnie, kiedy im dawałem powód do zawiści...	Wiara, Rozum odparł książę.	Wielki, choć cudzoziemiec	Więc widzisz, mój gagatku że nareszcie cię złapałem.	Wnoszę o areszt tego świadka, co broń miał w rękach podczas zajść! Sam to przyznaje.	Wyganiasz mnie z mego domu?	Z kim?	Zapewne. Mówiłem z nim po francusku.	Zapity proboszcz winien opuścić mój dom!	Zapłać pan najpierw
Pamiętasz, jak Gobby przezwał nas „Trzy ślepe myszy”, kazał nam włazić na szafę i śpiewać tam, a sam bombardował nas kałamarzami? To byli prawdziwi tyrani, jakby się kto pytał.	Jest jedno miejsce w Hamlecie, gdzie ten utrapiony mówi: „Tabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotremTabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotrem meet it is I set it down” z aktu I, sc. 5 Hamleta Shakespeare’a w tłum. Józefa Paszkowskiego.!”. My tables rzecze Jaśniach, nie podnosząc głowy ani powiek.	Och, oczywiście Inaczej nie biłbym się z panem de Morcerf. Zabiję go, bo tak trzeba, więc tak się stanie. Proszę mnie tylko poinformować dziś wieczorem o rodzaju broni i godzinie spotkania. Nie lubię, by na mnie czekano.	Ha, skoro tak, to dawaj go żywo. Dziś na noc idę.	Dać spokój! Teraz, kiedy odchodzę stąd na zawsze! Dać spokój i już nigdy nie mieć okazji? Mówię ci jeszcze raz: gwiżdżę na jej pieniądze. Możesz je sobie wziąć. Ale jej mąż potraktował mnie jak ostatniego psa. Był sędzią pokoju i to on ciągle pakował mnie za kraty za włóczęgostwo. Ale to jeszcze nie wszystko! Kazał mnie wychłostać!! Wychłostać przed więzieniem jak Murzyna!... Publicznie, na oczach całego miasta!... Wychłostać!	Jak Bóg na niebie, tak ją zakatrupię. Cóż mi to ostaje, co? Grontu mi po ojcach zapiera, z chałupy me goni, spłaty nie daje, to cóż pocznę? Kaj się, sierota, podzieję, kaj? I żeby to me rodzona matka tak krzywdziła! Nie daruję, psiachmać, swojego, żebym miał za to zgnić w kreminale, a nie daruję!	Drogi chłopcze! Czy sądzisz, że odpowiem na twe pytanie, wskazawszy już, iż nas może podsłuchuje detektyw. Ale coś potrosze nadmienię. Powiedziałeś, że Pettingill zgubił guzik tylko i podziwiałeś Barnesa za to, że go wyśledził na podstawie tego guzika. Gdybym ja zgubił guzik kamizelki, schwytałby mnie Barnes przed upływem dni dziesięciu, bowiem guziki moje są swego rodzaju unikatem w świecie.	Mam nadzieję, że i to się nie stanie	Wiedziałem, że tak będzie. Co zaś do ośmielenia, to przecież zdaje się dosyć...	Otóż to właśnie tak mówią prawie wszyscy ludzie i widzę, że cudu chyba potrzeba, ażeby ich przekonać, że byli rycerze błędni i że są jeszcze. Nie będę teraz czasu tracił, ażeby cię z błędu, który z tylu innymi podzielasz, wyprowadzać, ale to mogę ci uczynić, iż do nieba gorąco modlić się będę, aby cię oświeciło i dało poznać, jak potrzebnymi w wiekach dawnych byli rycerze i jakby użytecznymi dziś jeszcze byli. Ale dziś za grzechy świata górują w triumfie miękkość, próżnowanie, lenistwo i wiele innych występków.	Wasze błagorodje!Wasze błagorodje (ros.) kobieta. obie, co się poczubiły, już wyciągnęły na śmierć kopytka. Ostatnie słowo, niby pomazanie, przyjęły od zbawcy, po czym usnęły prawie równocześnie. Mignęła wówczas wielka błyskawica trójkolorowa i czuć było siarkę. Potem szpital runął, grzebiąc trzysta istot. Już dalej nie mogę, bo jest mi niedobrze.	Baśń to zapewne musi być boć niemożliwa, aby pobożny książe poślubiwszy niewiastę, którą wszyscy opowiadali, młodą, nadobną, powolną, dobrą, miał ją sam na śmierć skazać jak ludzie zmyślają. Powiadają drudzy, że sługi ją, niechętne pani, udusiły, a między pospólstwem wielki jest żal tej pani.	To nie było straszne, Ludko, tylko takie smutne! Od razu spostrzegłam, że jest słabsze, ale Karolinka powiedziała, że matka poszła po doktora, więc wzięłam dziecko, żeby ona wypoczęła. Zdawało się, że śpi, lecz nagle wydało krótki krzyk, drgnęło, a potem leżało bardzo spokojnie. Próbowałam rozgrzać nóżki, a Karolinka dawała mu trochę mleka, ale się nie poruszyło, i poznałam, że nie żyje!	Na cmentarzu!	Czybyś pan nierad był, że ja żyję? To by zakrawało na diable silnego człowieka.	Wiem że pan ma mi coś do powiedzenia i że to coś będzie dla mnie straszne. Wiem, że mogę panu pomóc i że pan żeni się ze mną dlatego, że ja mogę panu pomóc, i że ja pana nie kocham ani pan mnie nie kocha. Wchodzimy w tę rzecz z otwartymi oczyma: oby się Bogu podobało, aby wyszło na dobre.	Chyba po śmierci, matko? Biografie niektórych wielkich zbrodniarzy i „królów życia” są stylowe do końca: nie znać w nich ani cienia skruchy, ani śladu zboczeń z obranej raz drogi; życie niektórych „rozkoszników” snuje się aż do godziny zgonu jednym bujnym, powodzią świateł zalanym szlakiem, wydaje się być jedną wielką, bachiczną pieśnią radości i upojenia; nawet żałobne sztandary śmierci pochylają się kornie przed krasą ich życia: umierają nagle, szczęśliwie, bez cierpień, prawie nie wiedząc o tym. Więc chyba po tamtej stronie, w retortach zaświatów przetapiają się ich dusze?	Zdaje mi się, że będę pana potrzebował...	Nie była ona taką dawniej, jako żywo, za mężowskiego żywota Dopiero, gdy jej jedynaka dziecko, synka małego, Niemcy pochwycili, a męża zabili, zemsta ją uczyniła żołnierzem... Pamiętają ludzie, gdy jeno pieśni nuciła, strojno chodziła, a chłopiątko w kwiatki ubierając, na ręku kołysała. Jak jej pana a męża i dziecka nie stało... naraz niewiastą przestała być i stała się straszną, jakby bogini jaka, co z Dungusu zstąpiła...	Tak, masz asińdzka racyę, peccavi, nie zapieram się, nie wiedziałem, że dyabeł zwykle siedzi pod białą skórą. Póki życia, drugi raz pokusa mię nie złudzi.	A mój podołek zawalony jest po siedemkroć siedemdziesięcioma tobołkami! Czemuż nie poprosisz go, by mi siadł na kolanach, bezwstydniku? Ale wy, mężczyźni, zawszeście jednacy!	Skoro przy mnie piszą, usuwam się	Trzeba się nie dać, bronić do upadłego, walczyć.	Kochałem ją, ale wierz mi: inaczej niż ciebie. To było potworne. Wszedł tamten drab. Ona uciekła przedtem. Czy tu rozumiesz? To wszystko było przygotowane. Jestem splugawiony. I ja ją kochałem! Inaczej, ale także mimo wszystko. Ale to nie była zazdrość. On nie był jej kochankiem. To niemożliwe. Już jej nie kocham, ale coś strasznego jest we mnie, czego nie pojmuję...	Nic nigdy nie pozna pani nowego, chyba cudacki kapelusz albo siódmą czy ósmą figurę kontredansa, jeżeli jaki półgłówek wymyśli ją. Nic i nigdy!... bo zawsze znajdzie się jakaś baba...	Ależ, moja droga, nie potrzebujesz się unosić.	Bo ja wiem. Chyba wino. Na pewno wino.	Chodź tu mały. Dzisiaj po raz ostatni. Wyprowadzam się bowiem od was. Nie opowiedziałeś matce?	Pewnie już idą, bo tam na drodze coś pieski jazgoczą...	No, ale ten dom stał pustkami co najmniej dziesięć lat Aż smutno było patrzeć na te zamknięte okiennice, drzwi i dziedziniec zarosły trawą. Gdyby nie należał do teścia prokuratora królewskiego, można by go wziąć za dom przeklęty, w którym popełniono jakąś wielką zbrodnię.	Żeby mi tam felczer sto razy mówił, to ja powiem swoje: że draństwo jest draństwem co tam uszy?	Ja wiem, Emilko, ja to rozumiem; tylko widzisz kiedy jestem przy tobie i czuję, jak dawniej, jak prawa i uczciwa dziewczyna, to rozumiem, że nietylko słowo, ale i postępowanie obowiązuje. I on może mi to powiedzieć...	No widzisz dla pamiątki to właśnie lepiej, że ino jeden, nie para, bo cię już nie będzie kusiło.	Jeżeli to zależy od honoru, czci i sumienia, to sądzę, że je posiada.	Nie rozumiem tego. Przecież to nic nie jest jeszcze.	No, po pewnym czasie, gdy nie doczeka się mnie, ona przecie postanowi wrócić.	A za cóż bym się miał gniewać?	Możesz iść do Meli i rozmówić się.	Wymkniemy się wcześniej do cekhauzu, a o napitkach pomyślę.	Czy i morze wydaje ci się źródełkiem?	Nie mam, bo i czyje mam mieć? Ojczym się nie fotografuje, a więcej nikogo nie mam.	Z wujem znowu tak. To coś przerażającego. Już rok było dobrze, prawie rok...	To może być, ale nic o tym nie napisano	Ej! To najmniejsza, wszystko to od mamy zależy.	Któż to taki? Proszę mi powiedzieć imię tego niegodziwca!	To pijże okowitkę, kiejś taki kalkulant.	Więc co się ma z tobą stać?	A chociaż pan ma młode, nie puszczę pana tak łatwo.	Muszę jednak uprzedzić pana, że możesz nie odzyskać nawet sześciu procent tej sumy.	Bóg nam zesłał tego żołnierzyka! Salomon lepiej by nie poradził! Całkiem votum za tym zdaniem daję i nie ma inaczej być! Będą króla między dragonami łapać, a król im pod nosem przejedzie. Dla Boga, nie może być nic lepszego!	Taka tajemnica w trzech nie jest już tajemnicą.	Ale, jaśnie wielmożny panie, to zupełnie naturalne. W tym domu została dokonana zemsta.	Wiadomo, że każdy nieboszczyk zimny jak lód; pod kościołem pełno nieboszczyków; a ta woda płynie prosto spod kościoła.	Ale ja pana nie chciałem obrazić, ja mówię tak, jak myślę	A mnie auskultacja mówi, że prawe...	Niceś nie winien pokazałam ci rany, ale dawno je noszę, a każdy dzień je powiększa. Jeśli cię pytać będą, nie szczędź téj niepoczciwéj Cosel.	Co, nie chce ciebie?	Nie.	Pomyślcie waszmościowie i nad tym że ja mam salwę-gwardięsalwa-gwardia	Zabić ją? Nie!	Tu we dworze nie ma żadnego człowieka, oprócz mnie i tego oto starego kucharza, Szczepana Podkurka.	Nigdy, moja matko.	Szlachcic jest	Rychtyg my taką bitwę zwojowali jak te pod Tarnowskimi Górami. Prusaków my pobili, a teraz sami w nogi co pary w szkapach!	Porwano ci ją?... a czy wiesz, kto ten gwałt popełnił?	Więc jak?	Słowa waszej książęcej mości są piękniejszą pochwałą pani Dulcynei z Toboso, niż gdyby pieśni tysiąca bardów wysławiały ją po świecie.	Czy można?	Ej, tam pod płotem księdza proboszcza, taki jeszcze śniég czysty i twardy, niby kamień	Potem przywykłam do niej.	Jednakże musimy po prostu ze względów praktycznych uznać te a te punkty za aksjomaty.	A czy wolno wiedzieć	A gdzie są paliki?!	Co prawda, mógł mnie zastąpić jej lokaj.	Lekarz miłościwego pana? Do mnie?	Pierścionek ten stanowczo przypominałby mi nader smutne okoliczności; z drugiej strony, czyż będziemy kiedy w posiadaniu trzystu pistolów, aby go wykupić?... w ten sposób tracimy dwa tysiące liwrów. Idź, idź, kochany d‘Artagnanie, powiedz mu, iż pierścionek do niego należy i powracaj z dwustu pistolami.	Przednie straże musiały podpalić miasto lub wsie pobliskie.	Ba! dla mnie...	Chętnie, jeśli pan sobie tego życzy.	Cóż porabiają w życiu?	Ja?	Każde stworzenie ma swój głos, a jeno nam przykazują mieć cudzy.	Z Litwy! ja tam niebyłem od roku.	?...	Ale przecież	Ależ najchętniej w świecie	Ależ proszę.	Brodę?	Dajcie mi spokój, koledzy! Jeszcze takie drwiny ze strony kolegów...	Halo! Tu kancelista pułku.	Harden, jaśnie panie.	Jałmużna?	Józek...	Któż zechce żyć w takiem jarzmie? jakaż dusza wytrzyma?	Mówże!	Od dnia wczorajszego.	Piechotą, proszę pani, szłyśmy... a on nas napędził, tośmy mu kazały, aby nas zabrał...	Pójdę i poproszę o klucz	Wy parchy obrzydliwe!	Znamienne połączenie wizerunków!
Czy aby gotów?... Mnie się zdaje, że on tylko chce pieniędzy. Gdyby mu więc ustąpić coś ze skarbów Labiryntu...	Daj spokój co ty tak raptem... Mówię tylko o tym, co widziałem. Ale jeśli chcesz, to mi się wydawało. Jeśli chcesz, powiem, że to delirium. Nie możesz się na mnie złościć, Jensen. Przecież wiesz, że już to kiedyś miałem we Frisco. Ciężki przypadek, mówili lekarze w sailor-hospital. Człowieku, mnie się naprawdę wydawało, że widziałem te jaszczury czy diabły, czy bóg wie co. Ale ich nie było.	No, ale komu w drogę, temu czas: kładźcie się spać, jużeście nas tyle razy widzieli, to nawet lepiej, że zostaniecie w izbie. Przyszedłby pan bakałarz, niech widzi, że wszystko w porządku. Bywajcie zdrowi!	Dominikowa całą drogę popłakiwała i jak w obraz wpatrywała się w córkę, że nic nie słyszała, co do niej zagadywali.	Tak jest, mój chłopcze Ci piraci są równie śmiałymi żeglarzami, jak niebezpiecznymi złoczyńcami, więc musimy się podjąć odpowiednie środki ostrożności.	Tak, starożytni bardzo w nie wierzyli, mieli oni nawet jak to panu wiadomo, swoich Dii somniales, Bogów snu, objawiających swe wyrocznie marzeniem; nie bez tego żebyś też pan niesłyszał, że i oni rozróżniali sny przychodzące przez wrota rogowe i wrota z słoniowej kości to jest wieszcze i fałszywe.	A ja myślał, że to „złe”.	A ja wam powiadam, że to są czarowniki... właścicielka loterii, kramarka. Wajdzina, nabierając drewnianą warząchwią gorących flaków dla jego miłości pana Prota, majstra bednarskiego.	Czy pan wiedziałeś, że dąbrowę na Krzemieniu kupiłem ja?	Cóż więc?	Moja praca dwa razy uciążliwsza od twojej; jakby ci było, gdybyś siedziała godzinami zamknięta z nerwową, kapryśną, starą jejmością, która się tobą posługuje, ze wszystkiego jest niezadowolona i tak cię męczy, że wyskoczyłabyś chętnie oknem albo dałabyś jej policzek.	Nie, nie potrzebuje już pan tłumaczyć Ja sam pojmuję, że posiadanie tego skarbu jest jakby śmiertelną chorobą dla ludzi w naszym położeniu. Ale trzeba było usunąć go z Sulaco, a pan jakby był stworzony do tego dzieła.	Niech pan będzie łaskaw powiedzieć panu Maszce, że bardzo się zmartwiłam i przestraszyłam. Czy naprawdę rana jest lekka?	Poprawię cię, Helciu. Po śniadaniu wyjazd prosto do Włoch, to moja wina, opowiadałaś mi tyle cudów, że namówiłam pana Andrzeja, abyśmy prosto od ołtarza tam pojechali.	To niech mnie panie gdzieś ukryją. Niech panie powiedzą, że wystraszyły się bez przyczyny; zmylą panie pościg, a ja będę ocalony.	Więc czego właściwie u kaduka pan chce ode mnie?	Ach! moja pani, jak widzę, między nami jest nieporozumienie: ja nie mówię o tej krotochwilnej przypowiastce, którą Mickiewicz cisnął w jakimś przystępie urazy do płci pięknej i którą ochrzcił nazwiskiem biednej pani Twardowskiej; mówię o wierszu zupełnie innej wagi, innej doniosłości: miałem na myśli ową „Piosenkę dziecięcia”, „ulubioną i tyle powtarzaną razy, o zaklętym młodzieńcu przemienionym w głazy”, która stoi między „Fragmentami” z Dziadów, tymi, co zostały najpóźniej wydane; według mnie to jeden z najczystszych brylantów Mickiewiczowskiej kopalni, a jednak mało kto się dotąd na nim poznał; ten wiersz olbrzymi, gromami kuty, jest daleko mniej znany i mniej ma rozgłosu niż owa żartobliwa balladka. Może i panie go nie znacie?	Bo też nie mogłem zasnąć i głowa mnie bolała. Powiedz mi jeszcze raz, jak się nazywasz.	Może te Płazy tylko się broniły	Ach Boże! Tyle nieszczęść! W ciągu roku!	Ależ tak, pozwól mi, pokaż tylko, gdzie jest.	Boś zdrajca i renegat boś żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to dziełem ta nieszczęsna kraina pod nowym jarzmem jęczy!... Krótko mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.	Bycza mina! Szczeć na głowie jeży mu się jak dzikowi, pierś	Chrystus Pan nigdzie nie wypowiedział się przeciw tej prastarej wierze...	Dobrze, ale uspokój się, mówię ci, bo się jeszcze rozchorujesz. Prawa i ustawy są inne i nie bardzo o nas dbają.	Gösto! Jeśli chcesz komuś wypłatać figla co się zowie, połóż się i umrzyj! Nic nie przekreśla fatalniej rachunku poczciwca jak śmierć niespodziewana. To figiel najbardziej wymyślny! Powtarzam, połóż się i umrzyj!	Jakże pan teraz inny!	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Kiedy tu niema żadnego „wszystkiego”, bo wszystko jest widoczne jak na dłoni. Same fakty.	Koń ten może przybyć tej nocy jeszcze. Tak mi czarnoksiężnik obiecał.	Nic to; im lepiej wypocznie, tym ci raźniejszy będzie, jak wstanie. Chleba mu ino dajcie ze szperką i mleka, niech poje do sytości, a potem go przyprowadźcie do mnie.	Nie wiem. Woła mnie tajemniczy głos. A potem może być już za późno. Muszę. Nie namawiaj mnie. Wiesz, jak nie lubię odmawiać.	Pan był pierwszy raz w Paryżu?	Po części. Ja tylko odpowiadałam, oni mówili do mnie.	Te przedmioty stryj sam opieczętował na kilka dni przed śmiercią i kazał włożyć je do swojej trumny.	Teklo, ozwała się po chwili, czy ta pani młoda jest i ładna?	To dobrze, to ja wpadnę do nich, po drodze do państwa Pławickich, zabiorę wszystkie dzieciska i wysypię je przed panią Bigielową u mojej narzeczonej.	26 lipca.	A jeżeli człowiekowi urzynają nogę, cóż się dzieje z duszą? Czy urzynają również kawałek duszy?	A ktoś ty taki, żeś tak wyskoczył?	A matkę ma?	A to ksiądz z Panem Jezusem jedzie do kogoś!...	Ani trochę?	Bagatela; wyskakując z bryczki, upadłem rękoma na szaber.	Bo drzewa zasłoniły światło.	Bo ja wiem?	Bo zemdlał przy biciu.	Być może. Zresztą wszystko mi jedno.	Chcę się dowiedziéć, gdzie mieszka on?	Cicho, smyku... gotowi cię usłyszeć. Chrześcijanie to są, katoliki porządne i dobre ludziekatoliki porządne i dobre ludzie	Cnotą mnie nazwano Wiara, Miłość i Nadzieja to siostry moje młodsze. Kto ze mną, ten z nimi.	Co nigdy?	Co za mus? możesz pójść z nami.	Cóż tam słychać w domu?	Domino? maska?	Dopomóż Boże!	Dostał byka za indyka	Dwa funty	Filozofii nauczyć się nie można; filozofia to połączenie wszystkich nauk, uzyskanych i stosowanych przez geniusza; filozofia to jaśniejący obłok, na którym Chrystus postawił stopę, by wstąpić do nieba.	Gdziekolwiek. Pójdziemy przed siebie.	I owszem Ryby dzielą się na takie, które się je, i na inne, których się nie jada.	I pani wystarczyłoby takie szczęście?...	Jakież to zajmujące!	Jest w niej treść, której brakło.	Jesteśmy już.	Jeśli nie macie krewnych	Józka dobra dziewczyna, Grzela jeszcze nierychło wróci z wojska... a...	Kobieta ozwał się podkanclerzy państwa, arcybiskup Mikołaj Trąba.	Lepiej trzeba było się zastanowić nad tym, co podasz, zanim pomyślałaś o gościach	Muy bien! Niech tak będzie. Teresa miała rację. To moja sprawa.	Młodzieńców? Cóż za ckliwe gdakanie...	Najlepiej będzie jeżeli Karolka przestanie gadać głupstwa. I wogóle nie wtrącać się do cudzych spraw!	Najlepiej złożyć go w jednej z jaskiń, dopóki nie uwiadomimy policji.	Nic to!	Niech go wasza dostojność zatrzyma, a ja z listem do księcia pojadę. Może wskóram... Bóg z nim! Zemsty zaniecham, byle mi tego żołnierza puścił!...	Nigdy ich nie braknie.	O czym?	Owszem	Pani! jeżeli ramię i waleczność rycerska mogą ulżyć twojej niedoli, oddaję się na twoje usługi. Jestem Don Kichot z Manchy, którego obowiązkiem jest bronić i wspierać nieszczęśliwych.	Proszę sobie dobrze przypomnieć.	Przebaczenie! Dla mnie przebaczenie!	Rubla.	Skoro jest tak dobrze z królem, czemuż nie poprosi króla, aby go dotknął?	Skra temu niewinna, ale ręka czyjaś A no, cóż robić, toć się dlatego nie obwieszę...	Sądzę, iż powróciła do Tours.	Słyszysz teraz?	Tak sobie.	Tak, panie profesorze.	Tak.	Tak.	To jest szczep skarbowy, najlepszy z całego krajuszczep skarbowy, najlepszy z całego kraju	To mniejsza, choć szkoda psiny! I ty go lubiłeś...	Ty go, powiedzmy, sprowadzisz tu. Facet będzie zwiedzał, oglądał, a w pewnym momencie powiesz mu z miejsca: Szanowny panie, tu, za temi oto drzwiami jest człowiek godny zaufania, człowiek, za którego osobiście ręczę. Ma on do pana interes.	Uczynię to! przysięgam! uczynię	Wiem	Wierszy, stichow.	Wstyd by mi było nie uznawać tego!	Wy po co do ogrodu na taki okropny czas?	Zgadnij do kogo telefonowałem. Do Anny.	ŻydPo cóż by Wokulski miał sklep sprzedać i komu?
Tak, dla przyjemności...	Może się i poddam, niech mnie usieką! Wierz, waćpanna, nie wierz, a rad bym ci nieba przychylić! Dla ciebie, mój królu, gotówem się i obyczajów innych uczyć, bo wiem to do siebie, żem żołnierz prostak i w obozie więcej bywałem niźli na pokojach dworskich.	U was spali?	Wszystko to bardzo dobre, ale że profesor pozwala im czubić się, lub świadczyć sobie na własnej głowie, to dalibóg zanadto! Przytem tu jest zaduch.	Wuj zawsze jedno, a ja, jakom żyw, widziałem czółna nad brzegiem. Można by pojechać i choć straż porwać. Ciemno, choć w pysk bij; nim się opatrzą, to i wrócim, a fantazję kawalerską obu wodzom pokażem. Jak waszmościowie nie chcecie, to sam pójdę!	Patrzył na mnie łagodnie i z politowaniem. A potem wziął mnie chłodną dłonią za rękę. „Dobrze robisz, że to mówisz bo przekonasz się w ten sposób, jak silna jest prawda moja. Ty wątpisz, ty się pytasz, a ja wiem... ”. Ryczałem jak bóbr i ręce sobie gryzłem, i nogim jego martwe całowałi nogim jego martwe całował	A mnie zastanawia to, że moment naszego ocalenia zeszedł się w tak zagadkowy sposób z chwilą jego agonii. Jak gdyby Atalanga czekał na moje tu przybycie, jak gdyby niewidzialne moce umyślnie spowodowały rozbicie statku w pobliżu wyspy.	Dziękuję bardzo! Nie lubię takich domów. Duchy są jeszcze gorsze od nieboszczyków. Taki truposz może wprawdzie coś powiedzieć, ale przynajmniej nie plącze się koło ciebie w całunie, nie wygląda ci nagle przez ramię i nie zgrzyta zębami, jak to robią duchy. Tomek, tego bym nie wytrzymał... tego by nikt nie wytrzymał.	Udawałem się do N. Pana, błagając sprawiedliwości; ani mi odpowiedziano; o krzyżu nikt w kancelaryi nie wie, z kasztelanii się ludzie śmieją. Oto pani masz, oto masz, na coś mię wystrychnęła; masz swą ofiarę dobijże albo ratuj.	A pan pułkownik tu z wami?	Aha! Mój ankus-s-s wraca do mnie! Wsz-sz-szak mówiłem, że w nim jest ś-ś-śmierć! Ale jak to się ss-stało, żeś ty jeszcze żyw?	Bo też do młodych należy obowiązek zastanawiania się nad tego rodzaju sprawami Uciśnioną ojczyznę młodzież powinna pomścić i ratować.	Cóż cóż, czy przypuściłby kto, że taka drobna rzecz jak lalka może przyczynić się do uszczęśliwienia dwojga ludzi?	I jak! Pięć roków miałem, kiej mę Kozłowa przywieźli, to i baczę dobrze... juści... ziąb był... piechtyśmy szli do maszyny... baczę... a tu tyla jarzącego światła... że jeszcze mę w oczach ćmi... baczę... a dom kiele domu i takie wielgachne niczym kościół...	Jak Boga mego! Wyobrażacie sobie, że to można tak zawołać nas na urąganie, przysyłając po nas człowieka, który nam przed całą szkołą podczas herbaty każe przyjść, tak że wszyscy myślą, że to zebranie prefektów? Słowo daję, Carson, to ci płazem nie ujdzie!	Musiał być chyba przyjemny, bo przed samym przebudzeniem uśmiechnęłaś się.	Na Boga żywego! jeśli istotnie jest tak, jak mówisz, trudno mi uwierzyć, aby owe osoby należały do starych rodzin chrześcijańskich. Czy nie należą one do rodzin pochodzenia żydowskiego?	To pewna! ale mocniejszy Pan Bóg od pana Czarnkowskiego Gdyby to prawdą być miało, że królewna w tamtą stronę oczy zwraca, czy nie wartoby się lepiej dowiedzieć i rozsłuchać, co ztamtąd od Francyi wieje?	Właśnie Jej Książęca Mość zajęta była rozsyłaniem zaproszeń na bal jutrzejszy, więc nie mogła mówić ze mną, proszę Waszej Wysokości.	Ja? znudzę się? A te panie? a rybołówstwo? Ja się tu okropnie bawię!	Jak to noc?... Niech bogowie zmiłują się nad tobą! Jak to noc?	Tak; i pośrednio dotyczy to ciebie, Albercie; obliczam, ile bank Danglarsa mógł zyskać na ostatniej hossie Haiti: w ciągu trzech dni akcje podskoczyły z dwustu sześciu na czterysta dziewięć; nasz przezorny bankier zakupił ich całkiem sporo po dwieście sześć; powinien na tym zyskać ze trzysta tysięcy liwrów.	Dam ci jedyny sposób na to: angażuje się kilkanaścioro teatralnego narodu obietnicą wielkiej gaży, daje się małe forszusy; szuka się kasyerki tak mądrej, żeby miała kaucyę i tak dalece naiwnej, żeby ją złożyła, bierze się rzeczy towarzystwa, wysyła się je za zaliczeniem	A my jutro mając ich tak blizko, moglibyśmy wycierpieć? Czas się bić w polu... żołnierz pochodem więcej się nuży, niż w boju...	A wy się tym cieszycie	A z tydzień już będzie, jak w domu nie byłem!	Ach! Niech jedzie. Należą mu się wakacje.	Był zdrów, gdym odjeżdżał ze szkoły	Do Liverpoolu, jak powiedziałem.	Gdyby co było Wasza Miłość prędzej odemnie wiedzieliścieby o tem na zamku.	Gdyby tak mnie spytano jabym dawno tę jędzę i sekutnicę wyprawił stąd na cztery wiatry.	Imię? Cóż znaczy imię? co znaczy ród? prochu garść! a ile ich rozniosły wiatry po gościńcach? Wszyscy ludzie jeden ród... jeden człowiek, jedna nędza i jedno robactwo...	Ja bym się pierwsza użaliła.	Jak czas to czas Tylko że pojedziecie nie tędy, a zwykłą drogą, szosą i nas podwieziecie.	Jak widać, z pańskiego nosa mogłaby być retorta	Nie cudzy, ale i nie swój! Nie w głowie mi takie rzeczy...	Nie powinna pani nosić tej chustki na głowie, to panią szpeci.	Niech więc będzie tak, jak to ułożyłeś	Oho! czyś oszalał, że śmiesz odzywać się do mnie w ten sposób?	On lubi wszystko wiedzieć, bo to przynosi procent.	Pojadę z księciem. Może pan sobie wziąć Esmeraldę do pary!	Ponieważ, mam wrażenie, że zerwanie lub urzeczywistnienie się tego małżeństwa jest w ścisłym związku z tematem naszej dzisiejszej rozmowy.	Proszę pójść z wizytą do pana hrabiego i przyprowadzić go tu do nas.	Przed obserwatorium rzeczywistego radcy zdrowia Gerwida, gdzie się od tygodnia zwykle odbywa, czasami nawet dwa razy	Spytaj się jej! Każda za ciecie (gw.)	Ta kobieta nie rozumie w ogóle, co znaczy słowo miłość, choć częściej je ma na ustach niż jakieś inne.	Tak, całą. Zdaje się, że całą szklankę. A może i co zostało. Tego nie pamiętam, proszę państwa. Rozmawiałyśmy. Czy to można...	To, co imć pan KlonowiczKlonowic a. Klonowicz, Sebastian Fabian (1545–1602)	Toć miesiąca nie ma, jak rodzic mój gody ślubne pani duszce sprawił. Słodyczy im nie braknie...	Za późno nie wypada mi już teraz cofać się.	Zabit! Turcy go pewnie nie zabili! Oni radzi, że go żywego mają, aby najdłużej: oni go sobie na wagę złota kładą. Trzeba ci wiedzieć, że mój ojciec to sławny puszkarz; głośny po świecie, hen, na całą Ukrainę. Drugiego takiego nie znaleźć, chyba w niemieckich krajach.	A co?	A jeśli pańska córka będzie szczęśliwa?	A któż jest jego panem?	Bardziej niż kiedykolwiek.	Boli pana serce?	Byliśmy prawdopodobnie świadkami sceny wiarołomstwa małżeńskiego	Chciałem jednak usłyszeć i pańskie zdanie. Radrad (daw.)	Co tam przecie?	Czego ty beczysz?	Czekaj A po co właściwie chodzisz do warsztatów, w jakim celu?	Czy chcesz może szklankę wody z cukrem?	Czy i ona należy do mego domu?...	Gdzie by zaś miał być, kiedy chory?	Głupio z wos białka i tele Mądrzejszy od ciebie go widywale; nie od dzisia on i nie od wczora hakami pletw wody nasze porze. A to pewno, że, ciej dze zmora ta kaniekanie	Hum!... hum!...	I ja mówię to samo	I przez nas!	Idą już i nasi, idą!	Ja myślę że niektóre wyjątkowe osobistości potrafią same rozłożyć w sobie substancję materialną i boską. No, jakby to powiedzieć... Umieją wydzielić Absolut z własnej swej materii. Różni tacy cudotwórcy, magowie, fakirzy, media i prorocy, umieją to przy pomocy jakiejś własnej siły psychicznej. Mój Karburator robi to całkiem maszynowo. Jest to powiedzmy fabryka Absolutu.	Ja? A cóż mnie Toto obchodzi? Nie ruszyłabym palcem, gdyby nie chęć dania jej po nosie.	Julian Sorel.	Którego ja uważam za główną sprężynę w tem wszystkiem	Mamo, ale gdzie są naprawdę nasze brzemiona?	Mnie?	Myślę sobie o snach, które bywają takie rzeczywiste dziś raczej: opryskliwie..	Mówi, że pojedzie do Kijowa, do uniwersytetupojedzie do Kijowa, do uniwersytetu prawił Machalski	Mówisz! a nie jeździł to do panny Zielińskiej, albo do Owińskiej, co? i napróżno.	Mówię ci, głupiś! ja wiem, co mówić!	Nie, jeszcze portretów nie mam	Nie? Nie? Nie? Ja pana do tego zmuszę!	Nigdy.	No cóż...	No, to dzięki Bogu. Tedytedy (daw.)	Oczywiście, wiem A co pani w tem laboratorjum robi?	Ojciec? dokąd?	Pani zaprzestała konnych spacerów?	Panie!	PijaństwoProszę ojca mularz Franek umarł dziś w nocy.	Przy ulicy Morw, parafia Panny Marii.	Rodzaj balistów, rodzina kolczasto-pancernych, rząd zrosłoszczękich	Skąd wiesz?	To moja pasierbica! opryskliwie zawołała starościna, niegodziwa dziewczyna.	Turki? Będę miał dwóch Turków w poczcie. Widzieliście kiedy Turków?	Twój przyjazd i nasze szczęście czynią mnie pijanym z radości!...	Witajcie, los infernos!	Wyjechał, myślę, że w pogoń! rzekła jejmość.	Z Sanoka!	Z przyjemnością! Ale ja nie mam takich książek, które panią zajmą.	Za trunki? Nic podobnego!
Właśnie, że tak. Poczekaj no tylko, jak ci wpakuję nóż w bok, Dan. Gdy obejmę rządy, mam zamiar dać się we znaki całej starej linii.	Jak mi Bóg miły, otoć siarczysty brat Buksa: słyszeliście, jaki on jest stanowczy, treściwy i zwięzły w odpowiedziach? Nie można z niego wydobyć więcej ponad jednę sylabę. Myślę, że takiemu poziomka starczyłaby na trzy kąski.	Tam jest ubranie wasze... ja te ubranie kazałem tam położyć... niech pan ubierze się i będzie gotów przyjąć gości, co za parę godzin z pociągu przyjadą. Pan już wie wszystko, co i jak robić... ja pana już uczyłem... Niech pan tylko dobrze sobie zapamięta: u nas edukacya powinna pokazywać się we wszystkiém... My tu wszyscy edukowani i dlatego hotel tak idzie, że mój stryj jeszcze jedno skrzydło dobudować chce... A co dla niego znaczy! on taki bogaty! a dlaczego on taki bogaty? dla tego, że edukowany. W teraźniejszym świecie... Jak panu imię?	Gdy kochałem Dorę, szczerze, jak wiesz...	Śliczne są Głębowicze! Nawet sobie nie wyobrażałam, że tak piękne. Mieszka pan jak w raju. Czy to daje panu wielką dozę szczęścia?	Nie było mnie przez parę miesięcy w mieście: wyjeżdżałem A co tu u was słychać, Teklusiu? Jak przeszła Wielkanoc?	Są czary ale nie czarne, tylko białe jak śnieg.	A tak, właśnie; i wiele było i takich, co się nikt o nich nie spytał, nie wiem, z jakowej tam racji, czy że im Tatarowie ubili familięfamilia (z łac.) zniszczenie; rozpacz. i afektemafekt (z łac. affectus) powieda tak powieda ptaszek., co go złe chłopcy z gniazda precz wytrzęsły. Niewiasty po kolei to lulały, przynosiły temu trochę mleka, ale wziąć nikt nie śmiał; każdy wolał brać starsze, bo to już łatwiejszy odchówek, a to było takie subtelne, że i dotknąć strach, i szatki były na tym bardzo pańskie. Dorotea tedy czekała jeden dzień i drugi dzień, i trzeci, aż obaczy, że ani żadna matka do tej odrobiny się nie przypytuje, ani żadna inna nie przygarnia, tak czwartego dnia zabrała jakby swoje i mnie tu przywiezłaprzywiezła	A przynajmniej, proszę panów to pewna, że nie brak tam ludzi z doświadczeniem i zdrowym rozumem. Gdybym tylko nie bał się państwa znudzić, tobym opowiedział małą historyjkę na dowód tego, co wyrzekł ksiądz dobrodziej i ja za nim.	Czy na tym koniec? Może chciałbyś mnie jeszcze o coś poprosić i sobie wziąć? Doprawdy, nie krepuj się.	Powiadają, że z pierwszą trawą ruszy się na pewno to robactwo, które znowu trzeba będzie wygnieść	Kiedy! kiedy! Cały to spisek być musiał. Kilka dni temu schwytali ją rano w ogródku, gdy się z jakimś knechtem ściskała... Goniono go, łapano... uszedł. Kazałam siec, aby się dowiedzieć o nim; nie wydała nazwiska... Posadziłam na pokutę, na chleb i wodę. Żółknąć poczęła i chudnąć, aż mi się nie jej, ale piękności żal zrobiło. Kazałam puścić i pilnować. Dziś rano... powiadali, że chora na strych leżeć poszła... Dopiero około południa dziewczęta się dowiedziały do niej, ale już nie było i śladu...	Choroba ciężka, zarobiliśmy na czysto! Przyszli tu i naurągali nam, zamiast żebyśmy my ich zbesztali. Beetle traktuje nas, jakbyśmy byli szajką szantażystów i tak dalej. A kiedy nas starli na miał, wychodzą i trzaskają za sobą drzwiami, jakby byli dyrektorami. I wszystko przez ciebie, Tulke.	Mogę ci się i z tego wywieść: bo mnie na podjazd wysłali, bym obaczył, czy podejrzanych ludzi w okolicy nie masz. Jakoż widzi mi się, że są, którzy nie chcą powiedzieć, dokąd jadą!	Może nie uwierzysz, skrzydlaty doktorze?... Stary Swidwa umarł z tęsknoty do mnie, a przed śmiercią kazał mi powiedzieć, że się zobaczymy kiedyś, może na Księżycu. O, dobrodzieju, musi tu być gdzieś i stary Swidwa w pełni Księżyca. Nie wiem, czy to było we śnie czy na jawie, czy też w stanie snojawy, widywałem nieraz starego Swidwę z Ignasiem i z Edwigerem, tego mi nie wygadasz z myśli.	Ja zostanę tutaj. Wszakże wam mówiłem, biorąc was w drogę ze sobą, że odjeżdżam, aby nie powrócić już nigdy...	Tak myślę Nie zostaniemy zmiażdżeni, pozostaje nam tylko lękać się uduszenia.	Wymagasz pani przysięgi! na wszystkie bóstwa Olympu przysiądz jestem gotowy... Tak pięknéj kobiéty nie widziałem w życiu i zdumiewam się nielitości losu, który takiego anioła oddał w ręce mojéj akcyzy.	Wójtowa wina. Strażniki robią, co im przykazali, on zaś wie, jako we wsi ostały same prawie kobiety, że w polu nie ma kto robić, a nie dopiero na szarwarki jeździć. Pójdę do niego, niech załagodzi sprawę, by sztrafów nie kazali płacić!...	Zeszłej nocy kawaler pewien został pochwycon na tym brzegu, przyjechałem upomnieć się o niego.	Dziwno, żeś się uchował! Małe lata, a duży rozum. Słuchaj no, co ja to chciałem rzec... u was we wsi nic nowego? Ludziska nie gadają ze sobą w skrytości? Nie schodzą się gospodarze na narady po chałupach? Obcych, po pańsku odzianych nie widujesz?	Kraje się z żalu... to wielkie, to szlachetne serce! Ach, jakiej dożyliśmy hańby! Ale wydaje mi się, że wszyscy ludzie są jednacy!...	Nie znam się na przysłowiach, ale pani się pomyliła.	Wystaraj mi się potajemnie o paszport! do Węgier albo do Bawaryi, gdzie chcesz! abym tylko ztąd się mogła wydobyć! abym tylko na niego nie patrzyła!	Ale niema takiego „źle”, skąd nie byłoby widać chociaż rąbeczka „dobrze”. Pogadajmy. Skoro ona dużo wie o panu, to ona wie też, że pan jest komunistą?	Czy wiesz o tym, że panna Magdalena jest naprawdę istotą wyjątkową?	Dziękuję za naukę i często o instrukcję poproszę, bo widzę, żeś waćpan praktyk nie lada i mąż uczony, a ja, jakom tylko infimę minoruminfima minorum (łac.) przymiotnik z rzeczownikiem. pogodzić umiem, i gdybym waćpana chciał, broń Boże, głupim nazwać, to tyle tylko wiem, że powiedziałbym: stultusstultus (łac.) głupia. ani stultumstultum (łac.)	I nikt się nigdy o niego nie upominał?	I panna Izabela zaciągnęła się w ich szeregi?...	I pomimo to ufał mu pan, że nie naruszy zobowiązania?	Jeżeli pan z tym się zgadza, ostrzeżenie jest zbyteczne.	Jeżeli pokój robicie i króla do przysięgi nań zmuszacie dlaczegóżby i na Hostyę nie miał przysięgać? Zwyczaju tego niema, ale zakazu niema!! Taka czy inna przysięga będzie nieważna!	Każ zaprzęgać I zawołaj Wirginię, chcę się ubierać.	Miasto, Wojna, Zima mówił mały rycerz wrzesień. ci to przy tym za pasem: za dwa miesiące poczną się słoty i zimna, niezbyt to wytrzymałe wojska; niech raz dobrze przemarzną, to i odejdą.	Mieszkało tu dawniej, po rewolucji dwu braci Rudeckich. Obydwaj gospodarowali na spółkę, bo to było dziewięć folwarków, gorzelnia, tartaki, stadnina, obory	Na pewno zatruł! Bandyta! Po mordzie widać!	Nie wiem. Jakiś tragarz. Ładował worki z mąką na ciężarowy samochód.	No... robię to niechętnie, ale... W końcu Povondra ma już swoje lata. Powiedzmy, że jest już dobrze po siedemdziesiątce.	O, widzi pan! Nata płacze na myśl o rozstaniu.	Ojciec był przy dworze, rycerskiego stanu człek, zaprzeczył dworzanin młody. Z dumnej twarzy jej widać, że krwi jest dobrej.	Otóż znasz użyteczność powiedzmy, gnoju... Moja jest podobna. Na mnie, na moich zasadach, lub (jeżeli chcesz poezji), na moim grobie, wyrośnie to, co pozwoli osądzić wartość takiego jednego życia. Bądź łaskaw przeżyć mnie o kilka lat, a zobaczysz.	Panie Michale, już on nie powinien nam ujść!	Poczekajta, dzisiaj odpust, zabawimy się w karczmie!	Położysz się po obiedzie Zmęczony jesteś, a bal późno się skończy.	Spodziewam się ja nie tylko pochwalam, ale mu winszuję.	Tak, panienko Wiedziałam, że mi nie kozali słuchać, ale... ale bajka była tako piekno, ze... nie mogłam wytrzymać...	To was i tak nie minie. Ale ta myśl jest dobra. Ja cię rozumiem i dlatego wyrzeknę się pewnych formalności, ale pod najściślejszy dyskrecją. Helena i Adam? Tak?	W nocy byłeś potrzebny, to się włóczyłeś.	Że co?	A czemu nas najeżdżacie?	A kiedy przychodzi do bitwy?	A ty nim nie jesteś?	Ach, drogi przyjacielu! Nie wiesz sam co mówisz. Jestem człek pospolity i nic nie wiem!	Aha!...	Ale po co by je tu grzebano, gdyby nie żyło? W tym ogrodzie nigdy nie było cmentarza.	Ależ doskonale. Ojciec daje mnie w zastaw za trzy miliony, prawda?	Ależ przecie kochasiu, jakąż podaje rację swego gwałtu?	Bardzo możliwe	Byłaby szkoda!	Chodź!	Chorował podobno.	Czy słyszałeś co kiedy o kantorze?	Czyż możesz to jeszcze teraz nazywać romansem?... Teraz, po przeczytaniu tego listu?...	Cóż tam nowego? Eljasman jest?	Cóż, drogi panie, jedź pan dalej! Czyż nie słucham? W Paryżu słuchać w milczeniu to pochwała.	Dziwna? Co ty opowiadasz!	Gdzie?	Golec.	I w dodatku to on sam dał mi tę książkę!	I... i... takie to i robienie...	Ja sama ciekawa tych włoskich dziwów. Nie chciałam kołacza napoczynać przez potrzeby, ale dla miłego brata a gościa najzacniejszego co jest w domu najlepsze, to jeszcze za mało. Jakoż smakuje?	Jaką?	Ktokolwiek jesteście, rycerze, ratujcie obywatela, którego wbrew prawu, urodzeniu, urzędowi chcą aresztować i więzić. Ratujcie, mości panowie bracia, wolność szlachecką!	Mój synu... kochane dziecko!... Kiedy cię słucham, nie mogę nie wierzyć ci i nie kochać... Ach, gdybyś ty mi jednak powiedział wszystko...	Nie chcesz pić?	Nie mogę tak powiedzieć, bo to nie jest prawda.	Nie podziwno starom i schorzało; ślepia me bielą zachodzą.	Nie, tylko z większym rozpędem idzie do końca. Szwagierkowie go dogryzą, bo wystąpili urzędownie o uregulowanie działów po matce.	O czym?	O dla Boga, Sancho, co też to ty gadasz, mnie jaśnie wielmożną będą nazywać wasany? w dalszej części utworu żona Sancho Pansy nosi imię Teresa. Pansa.	O, Marta... Ona taka biedna... zgorzkniała... popędliwa...	Pan prosił, żeby panienka była łaskawa wejść...	Pogłoska ta jeszcze do was nie doszła?	Proszę mi pozwolić sobie towarzyszyć	Proszę pana bardzo.	Rzekliście!	Samorząd miast to czysty śmiech.	Siadaj.	Tai bene Stonių Vincelis?	Tak	Tak, mamo.	Taki był podobno świetny i sympatyczny	To nie wszystko Wczoraj bowiem od szanownej małżonki pańskiej otrzymałem ten oto list...	Tout á fait comme voustout á fait comme vous (fr.) poderwał podstoli.	Tylko od Moryca z Hamburga. Ładna narzeczona. Niech Kama będzie grzeczna, to wyswatam za Moryca.	Więc już teraz nic nie rozumiem.	Wypada go przyjąć	Zapal go płomieniem!...	Zdrada	Żeby podcinać batem i jednym mówić: głupi! drugim: podli!
Zdołają do nas dołączyć w odpowiednim czasie. Niech pan będzie w pogotowiu, Ayrtonie. Teraz kolej na wasze karabiny, pana i Spiletta.	Niech się pani na mnie nie gniewa, to powiedziałam, co w całej okolicy mówią. Mnie się nawet nie zdawało to prawdą, bo przecież byłabym coś od pani usłyszała. Muszę zaraz iść, bo się dzieci kąpią, a służąca pojechała po sprawunki; ale poproszę bardzo o zagranie czegokolwiek, moja droga panno Janino, bardzo proszę. A! nie jest pani narzeczoną. Dobrze? zagra pani?	Nieszczęsna? Ależ nie! I to słowo jest doprawdy zbyt teatralne i patetyczne. Wręcz przeciwnie, jestem szczęśliwa, bo przecież czego mi brakuje? Świat uważa, że jestem piękna, a to znaczy, że przyjmie mnie z otwartymi rękoma. A ja lubię, gdy spotyka mnie miłe przyjęcie: twarze rozjaśniają się i ci, którzy mnie otaczają, wydają się mniej brzydcy. Mam pewne zdolności i wrażliwość, które pozwolą mi na wydobycie z życia tego, co uważam za dobre, jak to robi małpa, gdy rozłupuje orzech, by dostać się do tego, co jest w środku. Jestem bogata	Tam, w tym lasku, mój chłopcze, poczekajcie na mnie. Ja przyniosę trochę kartoflanki, to się rozgrzejecie. Chałupę naszą widać stąd dobrze, zaraz za tym laskiem, trochę na prawo. Przez tę naszą wieś, niby Vraż, nie trzeba chodzić, bo tam żandarmy jak żbiki. Pójdziecie potem z tego lasku na Malczin, ominiecie Cziżovą, ale koniecznie, bo żandarmy tam hycle i łapią desenterów. Trzeba iść prosto przez las na Siedlec koło Horażdiovic. Tam jest bardzo porządny żandarm i każdego przez wieś przepuści. Macie przy sobie jakie papiery?	A no owszem, chodźcie! Jeno ogarnijcie się dobrze w eltychy, bo tam tęga dziś dma na górze.	Aha, a przy nogach na poduszce to jej rodzona, królewna Izabela. To zasię po lewicy, maluśkie...	Jakże to? Prosto z majestatu, w królewskim płaszczu? Henryk Walezjusz był zaraz po hołdzie na weselu Andrzeja Zborowskiego (Grabowski, Wspominki ojczyste).	Milcz! milcz! nieszczęsny! czy chcesz mnie zgubić?	Może z inną, ale nie ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziaćdziać (daw.) siatka do podtrzymywania włosów. na włosy, kordzikkordzik a. kord kto inny.	Nie potrzeba, schowajcie pieniądze na pilniejsze potrzeby, ja i tak zaraz po świętach mszę odprawię na waszą intencję.	No... Jadę na koszt ciotki Stefy. Ciotka chce, bym coś zobaczyła. Miewa czasem takie hojne wybryki.	Stryjciu, kochany stryjciu Antoni, co ja ci przykrości narobiłam. To wszystko przeze mnie!	Synu mój, możesz wielu zawiłych spraw świata jeszcze nie pojmować, lecz jedno powinieneś wiedzieć z całą, na jaką cię stać, pewnością, z większą nawet, niż cię stać, ponieważ całkowite posłuszeństwo musi wypełniać wszystkie myśli i uczynki człowieka walczącego o prawdę. Chcąc służyć wierze, trzeba się jej obowiązującym zasadom podporządkowywać bez wahań, pytań i wątpliwości, bez cienia ubocznych myśli, z nieograniczonym zaufaniem do zwierzchnictwa.	Tak jest, panie lejtnant bo akurat fasowaliśmy arak do kawy, a ja naprzód wypiłem arak. A jeśli wyszło jakie nowe rozporządzenie, że naprzód trzeba pić kawę, a dopiero potem arak, to przepraszam pana i na przyszłość zastosuję się do rozkazu.	Tak!... tak!... wątpiłem jeszcze, lecz teraz wierzę.	Więc dobrze Jest już późno, a jeśli macie się przebrać, nie powinniście tracić czasu. Do widzenia, Henryku. Do widzenia, Dorianie. Odwiedźcie mnie niebawem. Przyjdźcie jutro.	Wyprowadzi! juści, że wyprowadzi Wyprowadził ścierwa! I zamek był, i pies zły był, i myśma z nieboszczką w chałupie były, a ścierwa wyprowadził Trzysta złotych, jak nic, była warta. A cośma się naszukali, nieboszczka i na mszę dawała, i do policji chodziła, i kiej kamień we wodę. Jagna to ta dokumentniej wie...	Właśnie Ja pojechałem tam, aby zwiedzić kraj, pasjami lubię krajobrazy. Dwadzieścia razy bierze mnie chętka, aby się wziąć do pejzaży, których, wedle mnie, nikt nie rozumie, z wyjątkiem tego malca, który kiedyś będzie nowym Hobbemą, Klaudiuszem Lorrain, Ruysdalem, Poussinem et caetera.	Zgadza się, i rzucam im wyzwanie. Fregata schroni się na wybrzeżu, ale nie „Błyskawica”. Kto dowodzi marynarzami na tamtym statku?	Żartuje ojciec? Dlatego, że temu chamstwu nie raczę się podobać, mam przejść na niższe stanowisko?	A dlaczego nie?	A jednakowoż może być, że przygłaskaniem prędzej by nas zmusił swego dobra strzec niżeli biciem!	A jeżeli to czary?	A karnawał! Zanudzi się pan u nas.	A no! Co do broni, to najświeższa formacja. Strzelcy augzyliarne. Battaglione cacciatori legione polacca ausiliaria della Lombardia	A więc żegnaj, Valentine!	A! jak się macie panie Marcinie. Co słychać w miasteczku? sprzedaliście żyto? po czemu?	A, dobrze za pokutę powiédz nam pan jaką plotkę, któraby wszystkich zaciekawiła, poruszyła, a choćby rozśmiészyła.	A, to trochę daleko.	Ale nie chorowała?	Ale nie w tej kwestii!	Ale pocóż szukać znalezionego?	Bardzo chwalebna	Byłeś w Mariampolu?	Chętnie, ale mam dwa warunki.	Co pan zrobił z listami?	Co takiego?	Co to jest żal doskonały?	Co tylko można robić najlepszego, mamusiu! Musimy uzbroić się w cierpliwość.	Co? to samo, co wczoraj. Siedź spokojnie, w karty nie graj i czekaj, abym ci znać dała. W nic się nie wdawaj, bo popsujesz wszystko, rozumiesz?	Czemu nie wezwiesz mego lekarza z Kielc, jak cię prosiłem?	Czemu pani nie wypiła herbaty?	Daj spokój. Niebezpiecznie mówić, bo do tego będą należeli kapłani.	Dlaczego jesteśmy tutaj bezpieczni?	Dlaczego pani de Launay nie dała ci o tem znać natychmiast?	Dlaczego? Raczże mi przynajmniej wytłumaczyć...	Gorąco było dziś w szkole, Tomku?	I bardzo... bardzo ryzykowna.	I że skoro dopłynęliśmy do wyspy Tabor, to dopłyniemy i do wysp Paumotu	Im większa suma, tym pochlebniej dla ciebie. Uświadamia ci, ile jesteś warta.	Jakiś fordanserfordanser	Jakżebym nie wiedział! Co, tam pewno lepiej niż tutaj?	Jeśli nie mam z waszą miłością iść, to już wolałbym tam jechać!	Jup!	Już? Dlaczego? Jeszcze wczaswczas (daw.)	Kame gi sveikas tą lenkų melą matęs? Ar aritmetikoje paraižytoje lenkiukai, ar geografijoje?	Kniaź Jamont nauczył się już rycerskich obyczajów	Lala (gw.)	Marku!	Mańka Barcik.	Moje całe nieszczęście, to to, że jestem twoją żoną. Och! Czemuż nie jestem żoną kogo innego!	Moryc ma zupełną prawie słuszność	Mylisz się, ponieważ nawet najśmielszą myślą nie potrafisz ogarnąć Królestwa Bożego. Nie widzisz go i nie rozumiesz. Zastanawiałeś się kiedy, czy twoja żarliwość jest wyrazem woli boskiej, czy też przeciw niej się obraca? Zwycięstwo prawdy przyśpiesza czy przeciw zasadom prawdy się buntuje? Nasza to, chrześcijańska żarliwość czy też obca nam z ducha, heretycka i wroga? Z żarliwością, mój synu, dzieje się tak, jak z każdą ludzką rzeczą, iż nie istniejąc sama w sobie, w oderwaniu od skłóconych spraw świata, może swoją gwałtowną siłę obrócić zarówno ku dobremu, jak i ku złemu, raz prawdzie służąc, a kiedy indziej przeciw niej kierując swoje działanie. Jesteś chrześcijaninem?	Nie Ten jęczmień już do ciebie nie należał, miałeś go jako depozyt u siebie. A gdyby ceny, zamiast podnieść się, spadły? to cóż wtedy? zmusiłbyś pewnie twego kupca, by ci tak zapłacił, jak-eście się umówili?	Nie przewiduję tego.	Nie, nie... nie chcę słuchać	Nieopatrznością fi, fiu! się zowię fi! fiu! kpię sobie z waszych sądów. Dajcie wódeczki, o nic więcej fi! fiu! nie proszę. Źle pić, niezdrowo, niemoralnie. Fi! fiu! śmiejcie się z tego.	No, czy pan lubi napoje wyskokowe, czy pan upija się?	O jednego błazna mniej i o jednego za dużo! tu: spodnie. zawiniętych po kostki maszerował wzdłuż wolno ciągnących się powozów i robił staranny przegląd wszystkich kobiet.	O tym, co masz przed sobą, prawda?	Och, on pojedzie dobrze Zresztą droga nie jest daleka.	Pan Welt!	Pan miecznik jest pomiędzy oficerami w cekhauzie.	Powiadał mi pan starosta o gotowości waszej wyjścia z obozu, a ja dobre chęci wasze przyjmuję. Ojczyźnie nie można nadto ofiarować...	Powinien! dla czego powinien? zawołała Wanda blednąc bardziej jeszcze	Pozwalam!	Prawda jest	Przecie ojciec ich nie wyrzuci z mieszkania trzeba im będzie poszukać posady i trochę pomóc. Dwie starsze są zdolne kasjerki.	Przeciwnie. Nie zmarnowałem ani godziny.	Przyznaję się szczerze do zapomnienia, ale, że się poprawię i dzisiaj jeszcze pani przyszlęprzyszlę	Próżniacy i arystokracja! Myślę, że zdanie to jest raczej silne aniżeli słuszne.	Skądże, u licha, się tam wzięło?	Ta nie krzycz pan. Chłopaki, mówię, śpią w kul­bakach. To co ja zrobię? Taż to noc...	Tai, vyreli, boba!	Tak Tu leżał i jęczał. Tu go znalazłem.	Tak, naturalnie!	To jednak jest zaletą rzadką	To nasz nieprzyjaciel, hrabio.	To nieprawda	To znaczy?...	To, widzę, loszek pod pniami masz ukryty, panie Kiemlicz?	Urodziłem się pod Avila.	W bitwie.	Wcale niegłupio gadasz	Wedle fekamskiegowedle [obrządku] fekamskiego rzekł mnich	Widzisz! A śmiejesz się, kiedy ja mówię poważnie!	Wiem, a ja chcę go wziąć jako swojego osobistego jeńca. Tobie i Baskowi chciałbym powierzyć najtrudniejsze zadanie	Więc znów szczęśliwy traf, mogący iść w parze z tamtym; pan kardynał doprawdy jest człowiekiem uprzywilejowanym.	Wstań i pójdź ze mną	Zgadnij, wasza dostojność, co trzymam?
Ale jak dostały się na wyspę?	Oj dużo, dużo dobrych ludzi na ziemi! lżej cierpieć, gdy się o nich pomyśli! Nazajutrz znieśli nam krup i słoniny, kto miał. Rok głodu nie będzie.	Dalej widzisz waszeć, senatorowie szlachty nie będą rozumieć, a że rycerstwo taki zawsze młodsi bracia, będą się musieli starszym akomodować. Słyszę jak pan wojewoda o tem właśnie naradza się z naszą podczaszyną. Otośmy wpadli w łapkę panie Jędrzeju, pójdziemy na starość do szkół pod ferułę Francuzów.	No, no, proszę się uspokoić, ekscelencjo, bo krew zacznie panu szybciej krążyć i nabierze pan takiego apetytu, że przeje w jeden dzień milionik. Niechże pan będzie nieco oszczędniejszy, na litość boską!	Zobaczysz, Dan, że wezmę się ostro do ciebie, kiedy mi będziesz nadal postępował w ten sposób Od czasu jak dostaliśmy się na ląd, stałeś się całkiem nieznośny.	Nie, nie, to by znaczyło wydać nas w ich ręce, stałybyśmy się zależne od nich. Zresztą ja jestem gotowa na wszystko. Zrobiłam dobrze, nie żałuję niczego. Bóg mnie wesprze. Niech się dzieje jego święta wola. Ach, gdybyś czytała jego list, myślałabyś tylko o nim, mamo.	O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	Chcę mianowicie spytać, jaką czwórkę przeznacza pan ordynat na wyłączny użytek pałacu: karą, kasztany czy gniadekare, kasztany, gniade	Na Bednarską, do dworku Sienińskich!	Bo też, mój drogi Józefie, to jedno przyniosłam z sobą na świat. Nie uwierzysz, jak smutno płynęły mi lata dzieciństwa. Nie znasz mojej historyi? Chowałam się w domu zamożnym... gdzie pan domu opiekował się mną, jak własnem dzieckiem... Po jego śmierci dokuczano mi tam wszelkiemi niegrzecznościami, aż nakoniec uciekłam stamtąd i wyjechałam do Kijowa, gdzie jeden bardzo stary i bardzo dobry człowiek wziął mnie w opiekę, mówił mi zawsze Helusiu i pieścił jak córkę rodzoną. Ale potem i on umarł, nie zostawiwszy mi sposobu do życia... Potem poznałam Kazimierza. Zdziwisz się, skąd ja mogłam bywać w klubach studenckich? Wierz mi, o mało nie umarłam ze wstydu, kiedym tam pierwszy raz weszła; ale czy uwierzysz? byłam wtedy głodna, parę dni nic już w ustach nie miałam	Milcz... nie mam czasu na gawędki!	Pani czyha na jej śmierć?	Myślę czasami, że wszystkie istoty na świecie, widzialne i niewidzialne, tęsknią za czymś dalekim, tajemniczym i niepojętem i może się zdarzyć tak, że właśnie w dwojgu istotach zupełnie sobie obcych znajdzie się zaspokojenie tej tęsknoty.	O! mój Boże! mój Boże! widzisz przecie, że nie mam siły; widzisz, że nie mogę na nogach się utrzymać... uciekaj sama!...	Co to, dobre? święte racje! Tu nie może być wątpliwości. Jam się pierwszy na tym człowieku poznał i choć nie ma przekleństwa, którego by nad jego głową nie miotano, ja wam powiadam, że jeszcze go będziem błogosławić. U mnie dość na człeka spojrzeć, żeby wiedzieć, co wart. A pamiętacie, jako mi do serca przypadł w Kiejdanach? Sam on też nas kocha, jako ludzi rycerskich, a gdy moje nazwisko pierwszy raz usłyszał, to mnie mało nie udusił z admiracjiadmiracja (z łac.)	Cieszę się ogromnie, że tu jesteś, bo już nerwy zaczynały mi odmawiać posłuszeństwa. Ale jakim sposobem znalazłeś się na bagnie i co tu porabiasz? Sądziłem, że siedzisz spokojnie przy Baker-Street i zajmujesz się sprawą o wyzysk.	Ha, ha, ha! A czy wam się zdaje, że on tu jeden na bujowiskubujowisko lej wodny. i otchłani, gdy widma ich wydźwignione z głębin wspomnieniami ludzi tłuką się z kąta w kąt po morskim bezdrożu. Z wysokości mojej czatowni śledzę ich szlaki błędne, kursy opętane, Bogu jednemu czy szatanowi wiadome. W głuche, jesienne noce, gdy rozhula się sztorm i morze rozkiełza miotem przewałów, widzę w rozbłyskach piorunów, jak borykają się z falą, wirują w piekielnym tańcu run lub porwane w szpony orkanu mkną lotem błyskawic po grzbietach grzywaczy.	To brzmi okropnie Wolałabym już mieć pokój z widokiem na podwórze.	Ach, wszystko mi jedno, jak się ci pośrednicy nazywają. Chyba nie zamierzasz mnie zmuszać do prowadzenia ksiąg heraldycznych pośredników warszawskich!	Pomyśl na przykład, że dwa konie ciągną z całej siły dwa końce liny w przeciwnych kierunkach. Wiesz, co to znaczy?	Ha! co za smutne, a wymowne zeznanie tak wiernego przyjaciela! Gdym był jeszcze aplikantem, pamiętasz, Copperfieldzie, ileśmy razy zauważyli, jak się wzdrygał, nie śmiejąc w dobroci swej i przyjaźni przerwać niestosownego dla panny Agnieszki stosunku.	Obawiam się, drogi przyjacielu że „rozmowa” niewiele pomaga w podobnych wypadkach. Co prawda, jeśli o to chodzi, to i lekarz nie pomoże, lecz tonący brzytwy się chwyta. Ale, ale, jeśli już pójdziesz po doktora, czy nie zechciałbyś za jednym zamachem poprosić, aby wstąpił do mnie rejent? Strasznie mi przykro, że ci sprawiam jeszcze jeden kłopot, lecz o ile pamiętam, musisz przejść koło jego drzwi. Oddałbyś mi tym wielką przysługę. Bywają chwile kiedy stajemy wobec przykrych obowiązków, a obowiązki te należy spełnić, nawet ze szkodą dla wyczerpanego organizmu.	Pani daruje że właściwie nie znany, mieszam się w te sprawy, ale po co pani pozwala, a nawet każe tej panience bawić się z tymi błaźnicami w tych czerwonych spencerach?	Niechże się pani nie gniewa... Cóż w tem może być złego?...	Zbyt wielkie ryzyko. Stanowczo się nie opłaca.	Melańciu, jeśli się nie mylę, to jedzenie, które pałaszuje ten pies, przeznaczone jest dla nas, kaczek	A! chłopiecby srogość ojcowską zniósł, bo cierpliwy jest i poczciwy, ale uczyć się chce, a rodzic mu broni.	Jutro, pojutrze. Kiedy się pani podoba.	Lecz godziż się	Ma się wiedzieć Głupi śpieszy się, mądry czeka.	Najjaśniejszy Panie, sądzę, że jest bliskie, ale mam nadzieję, że dzięki mojemu pośpiechowi uda się mu zapobiec.	Skądże. Tamten ożenił się z siostrą wielkiego księcia N.	Twój brat? Jakże jemu się powodzi?	Zabił się! powtórzono do koła.	Zdaje się, że dobrze dwadzieścia trzy złote osiemdziesiąt pięć groszy.	Śmiejący się to waćpan mówisz... ależ my to jeszcze w czeladnej!... Proszę do komnat. Po długiej drodze pewnie się i wieczerza przygodzi	Ktoby ich tam słuchał oni nigdy nie będą kontenci, oni wiecznie piszczéć muszą; dusić ich trzeba jak cytrynę żeby sok wydali.	Co się stało?	Do diabła, no kto, jak nie hrabia Monte Christo, pański przyjaciel.	Tym lepiej miejcie tylko staranie o mnie i o moim osiołku, a wszystkim nam dobrze będzie. A teraz skoro już się najadłem, zrobimy patrol po mieście. Dobry gubernator powinien osobiście czuwać nad bezpieczeństwem swoich poddanych.	Władcą królestwa Jolliginki To jego ziemie. Każdy, kto tu przybywa, musi stawić się przed jego obliczem. Za mną!	Jesteś pan naprawdę cudotwórcą! Jeszcze trochę, a prześcignie pan nie tylko koleje żelazne, co we Francji nie będzie szczególnie trudne, ale nawet telegraf!	Książę, wiesz już, że to nie ja pisałam do ciebie.	Nie widziałaś, Dębsiu, co robi matusia?	Przywykniesz Wśród tych ludzi znajdziesz miłych i sympatycznych, potem przyjaciół i zażyłe stosunki.	Szkoda Kuby, sam ksiądz, jak mi opowiadał o jego śmierci, to aż płakał z żalu.	Dobrze ale powiedz mi, kim właściwie jesteś? Przecież zupełnie cię nie znam.	Nie wiem	Nie.	Niech pani tak nie mówi, bo są chwile takie...	Ach, tak mi przyszło do głowy... co żona moja robi w tej chwili.	Po co mam schodzić? mogę stąd zadzwonić.	Dziękuję panu za szczerość. Wiem teraz już dobrze, że wszystko, co robię, jest śmieszne, małostkowe, parafialne i niemądre, że to wszystko godne jest ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo to mnie tylko boleć może, a pana cieszy nieprawdaż?	A panna Lola to taka skromniutka.	Co tu robisz, błaźnie jeden?	Co zaś przywiozła?	Jaśnie pan go wyrzucił, to i poszedł.	Lustro? No dobrze. Powiem. A czy to pomoże?	Powiedzmy, że zgasicie oba reflektory. Po pół godzinie naprawią.	Tak, to prawda. Bywało tak w chwilach stanowczych. Ale to są rzeczy małej wagi. Więc mówisz, że dość masz już wojny?	Tam, wewnątrz.	Też dobrze, powinszować. Reb Icchok Kohen? Cy-cy-cy, niczego sobie kapłan. A kim był twój ojciec, co chciał mieć tak uczonego syna?	To będą	W poniedziałek przyjdźcie do kantoru pana Bucholca, to wam wypłacą. Zaczekajcie jeszcze ten dzień.	A Todros czy ich nienawidzi?	A cóż? zapytała wdowa nieśmiało.	Ach, opowiedz o nich!	Byłem. I znałem ludzi, którzy tutaj mieszkali.	Czyją?	Czyś długo pozostawał wówczas w Yarmouth?	Do czysta wylizane!	Do usług, sir	Dobranoc, ojcze	Dzień dobry, Moryc. Dziękuję ci bardzo za kwiaty, sprawiły mi wielką przyjemność.	Dzisiaj?	I ów pan Niepołomski zdołał wydrzeć panom taki kąsek?	Ja idę z ordynatem	Ja mówię prawdę, a ty mnie czernisz	Jest pani najniezwyklejszą śpiewaczką, jakiej miałem za­szczyt akompaniować.	Kiedy pan zechce...	Kiedy?	Książę pan chce mówić!... Książę pan chce mówić!	Może szpieg jaki uszkodził parowóz.	Mówisz, że miał taką minę?	Nic łatwiejszego	O mój kochany dziaduniu, widzę, że zabierasz mi tylko swój majątek, ale zostawiasz mi nadal swoje serce!	Poradzę sobie, proszę pani!	Poznaję Rocha! Moja krew! Damy za niego choćby trzech znacznych oficerów.	Pójdą?	Pójdźmy!	Siedemnaście grubo i trzy w wiolinie.	Skunnert Skunnert... Siberien...	Szybciej!	Tak jest, miłościwy panie, uczestnik obrony i naoczny świadek cudów Najświętszej Panny...	Tak myślę.	Ty?	Uciekaj do Véry’ego.	W jakimże charakterze? W jakim?	Zaczekać... z pogrzebem...	Zawsze taki hojny?
Nie, najwyraźniej nie wystarczyła On chce zetrzeć z powierzchni ziemi wszystko, co się wiąże z moją rodziną. Ale dopóki żyję, nie tracę nadziei, że uda mi się pomścić moich braci. Być może Franciszek l’Olonnais jest już niedaleko, i jeśli wytrzymamy kilka dni, zdąży nam przyjść na ratunek. A Van Gould zapłaci w końcu za swoje zdrady i zbrodnie.	...i do czego sprowadza się ta wasza osławiona, tajemnicza, niedościgła polityka, o której mówi się jak o jakichś misteriach wtajemniczonych kapłanów lub naukowych eksperymentach wszechwiedzących uczonych. Żadnej wielkiej, wszechludzkiej koncepcji przestało być sługą społeczeństwa i zaczęło je zjadać ku uciesze tych, którzy żyją odpadkami i majakami dawnej władzy. Niby-zawodowa organizacja jest tylko maską, pod którą kryje się zdeformowana, skarykaturowana, dawna ideo-mumia z XVII wieku. Jedyna dziś naprawdę wielka idea: równości i świadomej aż do ostatniego pariasa wytwórczości fałszuje się na dookolnym świecie w niedobolszewizowanych państwach Europy Afryki i Ameryki, a tworzy się naprawdę w gęstwie czterystu milionów tych cudownych żółtych diabłów, które pokażą kiedyś, co umieją, ale nie tak nawet, jak Kocmołuchowicz, ta jedyna istotna dziś u nas funkcja wszechświatowych przeznaczeń. Jedynym jego wielkim czynem będzie może to, że on nic nie pokaże	Portret, Starość szeptał Dorian Gray, mając oczy wciąż wpatrzone we własny portret. dałbym wszystko! Tak, nie ma nic na świecie, czego bym za to nie oddał! Oddałbym za to własną duszę!	Słuchać! Jeśli chytrością go nie weźmiem, to inaczej wcale nie weźmiem... Słuchać! Ja wejdę do komnat i po chwili wyjdę z księciem... Jeśli książę siądzie na mego konia, tedy ja siądę na drugiego i pojedziem... Jak odjedziemy ze sto albo z półtorasta kroków, tedy go we dwóch porwać pod pachy i w skok, co tchu w koniach!	Jeden jest spokojny albo z cierpliwości, albo jako ta ciapa. A inszego, może właśnie który najlepszy, swędzi ta spluwa i rady sobie taki dać nie może. Są takie ludzie gorące. Taki nie wytrzyma zanadto długo, utai się, pójdzie gdzie chyłkiem od wszystkich albo stowarzyszy się z byle hyclem i co z tego? Ogarnie jeden, drugi monopol, ubije tam strażnika, a potem i na gościniec wyjrzy, zastąpi drogę temu chłopu czy Żydowi, jak z jarmarku wracają po nocy. Chyba już niejednego zgubiła samowola a utajenie od towarzyszy. Inszy nie wytrzyma. Albo i nasze ludzie wiejskie: wezmą przekpiwać, a wydrwiwać, a wydziwiać. Już nas przezywają ścierwy głupie: „bojowcy, bo się boją”. Przez to też niejeden się wyrywa...	Znam takie wypadki gdy wierzono komuś, absolutnie nie zasługującemu na zaufanie. Miłość zaślepia. Czy naprzykład pan... Ja przepraszam, że wtrącam się do tych rzeczy, ale mówię tylko dla przykładu. Czy naprzykład pan nie ma żadnych wątpliwości co do postępowania kobiety, którą kocha? Czy niektóre rzeczy nie wydają się panu tajemnicze, niezrozumiałe?...	Sława Bogu, żeś ty nie Niemiec, bom ciebie za takiego miał Nie patrz w moją stronę, ale ku miastu, na meczet patrz.	To źle! Wstyd mi za ciebie, bo po pierwsze miałeś kiepski gust, a jeszcze kaduczniejszą masz naturę, że tego śmiecia żałujesz! No, to tak naprawdę nie zatańczę na twem weselu i ty swego nosa nam nie pokażesz?	A być w gotowości, bo może nie mieszkając ruszymy na nieprzyjaciela.	Hm, to wygląda na dobry sposób. Ale Bob Tanner tak nie robił.	Nie wierzę, pani. Ale jakaż materialna może mię czekać nagroda? Jaka? Bo gdyby mię czekała materialna nagroda, na przykład, w tej chwili... A w takim razie... Gotów jestem po jej uzyskaniu natychmiast skoczyć w wodę i notorycznie, eksperymentalnie utonąć w oczach pani.	To jest ostatnie głupstwo, jakie się robi, bo niema już na nie lekarstwa.	Widzisz, jakiś ty myśmy ci marnego słowa nie rzekli; opowiadałeś pięknie, tośmy cię słuchali i przed Pietrkiem bronili; czegożeś zły na nas?	Nie mogę tego słuchać, Henryku! Najpierw drwisz ze wszystkiego, a potem wysnuwasz najpoważniejsze tragedie. Żałuję teraz, że ci opowiadałem. Nie obchodzi mnie, co mówisz. Wiem, że postąpiłem dobrze. Biedna Hetty! Gdy przejeżdżałem dziś koło jej chaty, widziałem w oknie jej twarz niby pęk jaśminu. Nie mówmy o tym więcej i nie staraj się mnie przekonywać, że mój pierwszy od lat dobry czyn, że pierwsze drobne poświęcenie, którego zaznałem, jest w rzeczywistości czymś w rodzaju grzechu. Chcę się poprawić. Poprawię się. Opowiedz mi coś o sobie. Co się dzieje w mieście? Od wielu dni nie byłem już w klubie.	Jaśnie wielmożny wojewodo! Gdyby tam więcej takich konsyliarzów było przy majestacie, jak wasza miłość, pewnie by tu nas na rzeź nie wydano... Aleć tam podobno ci rządzą, co się niżej kłaniają.	Nie rękami, lecz... natchnieniem pewnie była współuczestniczką tej zbrodni. Któż może wątpić o tem? Co miała za interes ta jędza, jej posłannica, spełniając takie morderstwo na starcu bezbronnym?	Straszyli was tylko Żołnierz nie powinien się bać nigdy i niczego. Gdyby w zapale walki wpadł nawet do latryny, to się tylko obliże i dalej pędzi do gefechtu. A co do gazów trujących, to każdy łatwo przyzwyczaja się do nich w koszarach, gdy dają groch z kaszą i świeży komiśniak. Ale teraz wynaleźli Rosjanie podobno jakiś specjalny sposób na podoficerów...	A jak nie da?	A może nie? Uuch, ty twardy łbie.	A siostra najstarsza, panna Wanda, której jeszcze nie znam?	Czy nie powie mi pan zatem, z kim należałoby mówić o udziałach sprzedanych przez mego ojca?	Czy nie udamy się w pogoń za tym potworem?	Ja nie potrzebuję żadnych oznak wdzięczności... dla siebie nic ja pragnę waszego dobra. Nie powinniście się dać upokarzać królowi Ferdynandowi i pozwalać narzucać żonę.	Ja u księcia w jego nadwornym wojsku nie służę jeno w elektorskim pułku, który pod jego komendę został oddany.	Jaśnie wielmożny panie! Już wasza wielmożność pewnie mniej żałuje, że Wołodyjowskiego tu nie masz, bo i ten temu wcielonemu diabłu nie wyrówna.	Jeden zarżnięty, drugi skaleczon tak, że stajania nie ujdzie. W nocy odeszły nie dalej, jak trzysta kroków, i już po nich.	Nie zapomnę ci tego, Jakso mój żeś do mnie w złéj przybył chwili. Bóg ci za to zapłaci, ja zawdzięczę.	Nie zdradzi nas?	Nie.	Nie.	Pousadzałem dobrodziejów, narodem ich obwaliłem, że do połednia się nie ruszą.	Ruszaj natychmiast! Nie wytrzeszczaj oczu jak gęś! Idź zaraz!	Tak, ale chciałam być zupełnie pewna; niech mi pan bowiem wierzy, iż, stawiając mnie tak wysoko, nie omylił się.	Wcale nie narzekam.	Nie pod tym względem, panie Rzecki Że on jest w niebie, to wiem, bo gdzieżby mógł być taki spokojny człowiek? Ale jak patrzę na niebo i na ścianę tej kamienicy, zaraz przychodzi mi na myśl szczęśliwy dzień naszego ślubu... Klemens nieboszczyk miał wtedy na sobie szafirowy frak i żółte nankinowe spodnie, zupełnie tego koloru co nasza kamienica...	Co się stało? Przecie nie żadne nieszczęście u was?	Dziękuję, Carmaux. Od razu mi ulżyło i teraz mogę ze spokojem czekać na śmierć.	Więc mogę liczyć na poparcie?...	Tak jest a dowód najlepszy, iż to prawda, mamy tuż przed oczyma. Purun Das utykał na jedną nogę, albowiem przetrącono mu ją podczas znanej dobrze awantury, kiedy to ludność spaliła lichwiarskie jego księgi i poturbowała go srodze. Otóż tygrys, o którym mówię, kuleje również na jedną nogę, co widać z nierównych jego śladów.	Może byśwa poszli do niej na pocieszenie?	Musiałem nadepnąć na jakąś ukrytą gałąź czy korzeń Ojej! Ojej!	Na Litwie	Nieudolne są moje wyrazy lecz trudno oznaczyć dokładną wartość rzeczy wyższej nad cenę, ale idźmy poszukać księcia. Zapewne oczekuje na nas z wieczerzą, a potem spoczniecie sobie, rycerzu, po trudach wczorajszej podróży do Kandii.	Pal licho Wybrzeże i kolację! Mówię ci, że odnajdę twoją chatkę, choćbym miał na tym poszukiwaniu strawić całą noc. Pociesz się więc, stary, weź mnie pod łapkę, niedługo będziemy na miejscu.	To nic, to konie! Zabrałem je mahdystom, których pobiłem kilka tygodni temu. Było ich ze trzystu, a może i więcej. Ale oni mieli przeważnie dzidy, a moi ludzie remingtony, które tam stoją oto pod ścianą bez żadnego już pożytku. Jeśli ci brak broni albo nabojów, to bierz, ile chcesz. Weź także i konia: prędzej na nim wrócisz do twojej chorej. Ile ona ma lat?	Z kory sosnowej. To się suszyło na blasze...	Co zaś?	No i cóż! czy mnie robaki stoczą, czy posieką kruki, to zupełnie jest dla mnie wszystko jedno. Zresztą, dla czegóż zaraz myśleć o najgorszem?	O tak, jestem szczęśliwa! Boże, jakże to daleko do Nowego Roku! Co, wyjeżdża pani gdzie?	Słuchaj, przyjmuję odpowiedzialność. Za tamte głowy, za te, co padną, za własną. Przyjmuję. I mówię ci jeszcze raz, gdybyśmy zaczęli od początku trup. I bądź tym ty sama	Wszelako co?	A ci więźniowie?... Nasi nieszczęśni towarzysze?...	A obrót ziemi naokoło słońca i osi widzi pan?...	A! jesteś nareszcie!	Ale w jaki sposób zdołałaś pani uciec?	Ażeby wam ozór wykręciło za to pieskie szczekanie!	Biegnij zatem i sam otwórz...	Boże! Boże! Przed chwilą rozmawiała ze mną przytomnie.	Cóż to za dudy, mamo?	Cóż ty wiesz?	Dlaczego?	Do jutra, światło mego życia.	Doskonale!	Długo waćpan myślisz zabawić w Warszawie?	Grał duda, grał	Hanko, Hanko moja! Tyżeś to, Hanko, tyżeś to naprawdę?	I jeszcze jedno słówko.	Ja	Ja jestem pod Pruszkowem	Jak to, ja, rybak!?	Każda szata, która ma szczęście okrywać Jego Książęcą Mość, jest szczytem elegancji	Koni...	Księga starego Joela, twego ojca. Ta księga istnieje, ta księga znajduje się tu, w tym mieszkaniu, tę księgę chcę kupić od ciebie, Zillo.	Morze, wuju Sibie.	Mości panie za ten czasza ten czas (daw.)	Najokrutniejsza z możliwych, mój panie. Zostać żywcem pochłoniętym przez to cuchnące i gęste namulisko. To musi być naprawdę straszny koniec.	Niech przysięgają!	Niemożliwe Mógłbym przyjąć aż za dziesięć dni... wówczas, bardzo chętnie...	Niezdolna jest do tego	Pani młoda poślubiłem wdowę po Spytku Jordanie.	Panie komendancie, ogrzejem psubratom podeszwy, to będą mówić!	Pewnie... juści...	Posłusznie melduję...	Pozycja społecznaWydaje mi się, że wykształcenie i praca wyznacza pozyc­ję w społeczeństwie.	Syn...	Są też. Jak się nazywasz?	Tak, to ohyda	To wy się wynoście!	Toć najlepszy sposób zbliżenia się, przywiązania do siebie i pozyskania.	Ty? A to dlaczego? obawiałżebyś się?	Ułatwiono ci...	Vežiau,	Wacek, ty znów tu?	Wieczór był wspaniały.	Wyższa od gołębnika.	Właśnie w owej chwili kiedy mówiliśmy o niej	Zawżdy kobieta je miętsza, kiej menszczyzny!	Zbliż się, stań przede mną	Łotrzykowie. Jest trochę Wołoszy, trocha Węgrzynów, a najwięcej luźnej ordy, razem ze dwieście ludzi.	„Trzy prasy drewniane podparte sztabami z żelaza, z płytą marmurową...”
Właśnie że teraz będę mówił. Cała ta wasza polityka to jest farsa. Jeden Kocmołuchowicz coś jest wart, o ile pokaże, co umie Jest farsą jeszcze od czasów rewolucji francuskiej, która na nieszczęście do nas nie dotarła. Były tam próby, ale co to. Wtedy był czas jeszcze stanąć na czele ludzkości i my bylibyśmy to potrafili, gdybyśmy zaczęli się rżnąć porządnie wtedy, gdyby był człowiek, który by miał odwagę to zacząć i to na wielką skalę. Refleksem tych niedorobionych rzeczy były mesjaniczne brednie ach! Wolę już Żydów po stokroć i wolałbym żeby ta Polska żydowska nawet była, niż taka ślachcicka.	Ach, dzięki ci, księże proboszczu. Nie obawiam się już teraz niczego.	Na dwudziestu chłopów ledwie jeden wojnę widział, a na dziesięciu jeden wie, jak rusznicę trzymać. Po pierwszej wojnie będą z nich dobrzy żołnierze, ale nie teraz. A co do pospolitego ruszenia, spytaj wasza miłość każdego, kto się choć trochę na wojnie zna, czy pospolite ruszenie może dotrzymać regularnym wojskom, jeszcze takim jak szwedzkie, weteranom z całej luterskiejluterska wojna	Bom wjechał konno do refektarza, gdy żacy siedzieli za stołem. Chciałem ci pokazać tym saskim chłystkom, że my, Normandowie, nie boimy się nawet opata. Nie kto inny, ale Hugo Saksończyk namówił mnie do onego figla. Od tego zasię dnia, gdy wypędzono mnie z klasztoru, nie spotkałem go ani razu. Pamiętałem jednak głos jego i zdało mi się, iżem rozpoznał jego brzmienie nawet wtedy, gdy twarze nasze były osłonięte przyłbicą. Przeto pomimo sprawy orężnej, jaką mieli pomiędzy sobą nasi książęta, cieszyliśmy się szczerze, żeśmy się nie pozabijali wzajemnie. On kroczył przy mnie, opowiadając o swym mieczu. Mówił mi, iż go miał z rąk (jako mniemał) pogańskiego bożka, atoli zapewniał, iże owo śpiewanie, ów jęk czarodziejski po raz pierwszy zdarzyło mu się słyszeć. Pomnę, żem go upominał, by miał się na baczności przed złym urokiem i czarami. Oj, byłem ci wonczas młody, bardzo młody!	Cóż chcesz, żeby powiedzieć więcej o osobie, którą się raz tylko przez godzinę widziało? Zdaje mi się, że nasz ojciec za wiele sobie po niej obiecuje. Zamiast pomocy, będziemy z niej mieli zawadę w kantorze; wygląda na osobę żyjącą tylko fantazją i lubiącą marzyć o niebieskich migdałach, a o pracy porządnej i systematycznej nie mającą najmniejszego pojęcia.	Masz szczęście. Chciałbym to samo powiedzieć o sobie, bo ja się niestety ukrywam, nie mówiąc o tym, że bałem się, iż możesz mnie nie rozpoznać. Ale rozpoznałeś mnie no, to było milutkie z twojej strony.	No cóż, Chrystianie? Jak się zdaje, dzisiaj nic już nie usłyszymy.	Co, na miłość boską, wyrośnie z tej małej? Żeby nam dali choć umrzeć po polsku. Ale oni „rak iwrit”, tylko hebrajski. Popatrz, ja pamiętam nawet, jakie w Polsce były śledzie: był ulik, był matias, był pocztowy, był królewski, była szmalcówka, nie mówiąc o wędzonych. Jak jej powiesz „szmalcówka”, to co? Dla niej to będzie powietrze, nic, w ogóle. A rolmopsy?	Nowowiejski mnie mówił że po dniach i po nocach słyszy, jako Ewka i Zosia wołają na niego: „ratuj” by takiej boleści nie wytrzymał. Śmierć by ich przeżył	To taka ich pańska maniera choć i mnie się to zaraz nie spodobało, boć i ja ojczyźnie, nie Radziwiłłom służę.	Panie bracie jakoś w tej historii jedno z drugim mi nie kwadruje. List, który mi wczoraj pokazywałeś, jawnie tego dowodzi, że lubo panna Zuzanna przed nami obydwoma otrzymała partię Niemców, jednak nie ma ona ani niemieckiego ducha, ani niemieckiej wiedzy i że nie tylko druku nie wymyśli, ale nawet ani się pisać już nigdy nie nauczy, a tu mi znowu takie subtelne sztuki o niej powiadasz.	Nie, nie! Nie pomoże nic! Ja to czuję! Boję się go! Gdy ręki jego dotknę, dreszcz mnie przechodzi, serce bić ustaje.	Boguśmy się już polecali gdy wtem święci Pańscy zesłali jakowąś chorągiew. Myśleliśmy zrazu, że nowy nieprzyjaciel, a to byli swoi. Skoczyli tedy wraz na Zołtareńkowych hultajów i w godzinę mostem ich położyli, ile że i z naszej strony pomoc była.	Co mi po nich?	Czy ślady były po tej samej stronie, co furtka?	Dobrze, dobrze tylko żebyście później tego nie żałowali, że go odprawiacie; zdałby się może stary i z nim do ładu by przyjść można.	Ja się na ciebie, Luciu, nie gniewam, ale mi przykro.	Matka gotuje, robi pończochy i szyje. To samo czyni Karin, ale nie tak dobrze jak mama, bo jest leniwa. Randi zajmuje się kuchnią, ojciec i parobcy pracują w polu albo także w domu.	Nie wiem, jak się ten okręt nazywa Odchodzi z Greenwich Pier o dwunastej czterdzieści.	Tymczasem nigdzie cię samego nie puszczę; wracaj na ulicę Grabarzy, będę ci towarzyszył.	Chciałem wam wytłumaczyć, na czym polega szczęście człowieka, który nie jest akcjonariuszem (uprzejmy ukłon w stronę Couture’a). I ot, czy nie widzicie teraz, za jaką cenę Godfryd kupił sobie szczęście najpełniejsze, o jakim może marzyć młody człowiek?... Zgłębiał Izaurę, aby być pewnym, że ona go rozumie!... Rzeczy, które się rozumieją wzajem, muszą być jednogatunkowe. Tych dwoje kochanków pisywało do siebie listy najgłupsze w świecie, wymieniając na pachnącym papierze modne słówka: aniele! harfo eolska! z tobą byłbym zupełny! bije serce w mojej męskiej piersi! słaba kobieta! biedny ja!, całą tandetę nowoczesnego serca. Godfryd zostawał w salonach ledwie dziesięć minut, rozmawiał z damami niedbale, wydał im się wówczas bardzo inteligentny. Był on z ludzi, którzy nie mają innego dowcipu, prócz tego, w który się ich przystroi. Wreszcie osądźcie, jak był wzięty: Joby, konie, powozy zeszły na drugi plan w jego życiu. Czuł się szczęśliwy jedynie w starej berżerceberżerka a. berżera	Ale gdzie tam. Cudzoziemiec podróżny. Zaczął nam tedy opowiadać, że nie spodziewał się znaleźć w tym wieku i w Polsce pustelnika tak rozumnego. Niemało zdziwił się, kiedyśmy odkryli, kto to był w samej rzeczy ów jego uczony pustelnik. Mimo to jednak pewna jestem, że odjechał, niezupełnie nam wierząc.	Ależ ja także, księże kapelanie, życzę mu tego Mój mąż jednak nie powinien czynić starań. Ale jeśli ksiądz sądzi, że wstawiennictwo moje może być użyteczne, powiem słówko Jego Eminencji. Nasz arcybiskup wcale mnie nie przeraża.	Bo widzisz, kobieta jest jak papierowa karta. Anioł pisze z jednej strony, dyabeł z drugiej, papier przebija, słowa się mieszają i robi się bigosik, którego ja nie mógłbym ani przeczytać, ani strawić.	Czy ja wiem? Poginęli... Niejeden zleciał na łeb w ogień. Jak my dopadli koni, to się tam jeszcze kotłowało. No, ja się już najadł	A nie taki	A pan Franciszek, nowo upieczony apostoł, co wszystko w kopalni chce przewrócić do góry nogami!	A! długa Motruno! ale i życie długie, a przeżyć je trzeba! Ale kto ci tu wody nosić pomoże, drew przysposobi, i choć słowo do ciebie przemówi?	Ach! ten Roquette! Udawszy się zeszłego roku ad limina apostolorumad limina apostolorum (łac.)	Co do tego, że interesa pani Latter idą źle?	Ja niczego nie chcę tylko informuję, bo przecie wiem, że zrobi pan tak, jak będzie najmądrzej i najlepiej.	Ja nie mówię, że nie mogę tylko w Katowicach dostałby pan większą pensję.	Ja policję sprowadzę, że pan ludzi nie chce ratować.	Jak to? Przecież latem słońce świeci tak jaskrawo, potem zaś żegna się na noc z górami, które oblewa czerwonym blaskiem, a żółte kwiatki połyskują. Wtedy chyba widzisz jasność, babko?	Jest stryj, urzędnik w banku. Ma młodą żonę i czworo dzieci, katów i wisielców zrazem, bo katują rodziców, a warci wszystko czworo szubienicy, tak są niesforne, rozpuszczone i samowolne. Ojciec tam nigdy nie bywa, bo go to zanadto drażni, ja czasami chodzę jak do domu wariatów. Będziemy potem u Markhamów, u Winnickich, u Dąbskich, u profesora Keckiego.	Już me rozum odchodzi!...	Nadzwyczaj mi pilno, ja chwili czasu nie mam.	Nie tutaj chodźcie ze mną.	Nie.	Pan mówił o mnie tam w krzesłach z panem Weltem, czułam to.	Po Lubomirskiéj Cosel... po Cosel trzeba wybrać kogoś w Warszawie.	Posyła mnie ojciec Goriot.	Poszedł po wódkę	Spróbujże tej szynki, d’Artagnanie, wyśmienita? Szkoda, że chociaż czterech takich nie było w piwnicy! wypiłbym o pięćdziesiąt butelek więcej.	Stawię się punktualnie. Do widzenia, kapitanie.	Tak, ale nie mogę sobie pana zupełnie przypomnieć Na którym pan jest kursie, jeśli wolno zapytać?	Tak, pan! Skąd się wzięły te rewelacje?	To waćpani, chociażeś siostra, chyba go nie znasz. Serce u niego, jak oczy u karasia, na samym wierzchu. Nie spotkałem człeka szczerszego. Ale przyznaję, że teraz postąpił inaczej. Jeno czy waćpani jesteś pewna, że on i z Krzysia nic nie mówił?	Trzeba iść do dworu! może nam co pomoże!?	W takim razie oddaj mi jedną małą przysługę. Ożeń się z panną, bo z dwojga złego wolę zostać twoim kuzynem, niż tego Maszki.	Więc istota... niewinna, skromna, cnotliwa.... rzekł, tylko rozbujana! Ja to lubię... młodość i wielką fantazję. Lecz	Wróciły czasy mego nieszczęścia; syn będzie dla mnie jeszcze gorszy niż ojciec!	Zawsze taki był wątły, zupełnie nie wiem, jak on zniesie tę podróż.	A gdzie?... Bo ja tylko wypłacalnym osobom wynająć mogę.	A jakże.	A oto i on	A potem?...	Ach, Pencroffie chciałbym zobaczyć, jak pan używa harpuna. To musi być ciekawe.	Ale przecież	Babulo!	Byłaś... jego kochanką?	Cały dzień latałem za pieniędzmi Zaraz wrócę.	Cnota, Dziewictwo, Podstęp, Honor, Hańba, Wdzięczność	Czy dawno?	Czyżby pan w to wątpił?	Do Wodoktów! wszyscy!	Dobrze, a teraz pędź szybko do łóżka, jak grzeczny chłopiec.	Dodaj do tego, moja droga dodaj do tego, że wyszłam w świat z nieszczęśliwą miłością w sercu...	Dzieciństwo	Ja wszystko gotowa jestem przebaczyć, jeżeli...	Jak to	Jestto stara formułka; zmysł w istocie jest jeden tylko.	Kilka razy widziałam i blondyna...	Kłamiesz pan.	Ma pani kostyum?	Mów mi: wuju!	Mówiłam prawdę!	Najlepiej zaraz jutro rano!	Nic ciekawego!	Niech pani da pokój. My ją bardzo kochamy.	Niech skapieje, byle dojechał żyw! Bierz sześciu ludzi i ruszaj!	No, to przyjdę na czwartą. Dobrze?	Oczywiście. Czyż pańska płodna i twórcza pomysłowość znajduje objaśnienie tej dziwnej zgodności?	Pani ją zna, bywa tam?	Podobno panowie jesteście zdania, że niesprawiedliwie obliczono wasze zasługi przy gratyfikacji. Czy tak?...	Poganiajże, woźnico	Poznajesz teraz że jest Bóg w niebie!	Przepędźmy tych natrętnych Indian, podpalając las.	Przesadzasz. Pod wpływem chwilowego rozdrażnienia wyolbrzymiasz rzeczy nikłe i niegodne twej uwagi... Brr... Chłodno tu jakoś... Chodźmy na słońce!	Przy najbliższej okazji.	Rybę.	Stój! stój!	W mieście, i lepiej niż tu.	Wasza dostojność! gdyby rozkaz, to ja bym jeszcze tego brodu spróbował.	Wasza książęca mość mówiłeś, że grunt dobro ojczyzny...	Widziałeś go pan?	Wiem	Wieści o księciu Bogusławie powinny wkrótce nadejść.	Właśnie poszukiwanie narkotyku.	Że ja flirtuję z panem doktorem
Ma słuszność stary trzeba trzymać Oskara żelazną ręką, a z pewnością zostanie rejentem lub adwokatem. Ale niech nie zbacza ani na krok z wytkniętej drogi. A, mam coś dla niego. Przy handlu majątkami ma się dużo spraw; mówiono mi o pewnym adwokacie, który kupił nagi tytuł, to znaczy kancelarię bez klienteli. To chłopak twardy jak sztaba żelazna, roboczy jak koń, piekielnej energii: nazywa się Desroches; oddam mu wszystkie nasze sprawy pod warunkiem, aby mi wziął krótko Oskara. Zaproponuję, aby go wziął do siebie za dziewięćset franków, ja dam trzysta, tak więc syn będzie panią kosztował tylko sześćset, i polecę go gorąco pryncypałowi. Jeżeli chłopak chce zostać człowiekiem, zostanie nim pod tą ręką; wyjdzie rejentem albo adwokatem.	Ha, no ja mu powiedziałem: „Dopraszam się łaski jaśnie pana o tę łąkę...”. A on szepnie: „Iii, daj mi dziś spokój z interesami, bo głowy do tego nie mam”.	Chyba nie widzicie że ten mój piękny rumak jest dla was w ogóle za wspaniały. To koń pełnej krwi. Tak, tak, częściowo pełnej krwi. Ta szlachetna krew nie płynie oczywiście z tej strony, z której go teraz oglądacie, tylko z innej. To koń, który w swoim czasie otrzymywał nagrody na wyścigach, nie znaliście go wówczas, pewno, ale to widać na pierwszy rzut oka, jeżeli ktoś zna się cokolwiek na koniach. Nie, ani mi w głowie go sprzedawać. Powiedzcie jednak, ile moglibyście mi ofiarować za tego prześlicznego, młodego wierzchowca?	Różnica między tym, czy ktoś jest poważny, czy smutny (l’esser serio i l’esser mesto) jest rozstrzygająca, gdy chodzi o rozwiązanie problemu takiego jak ten: czy Oldofredi kocha piękną Florenzę? Sądzę, że Oldofredi kocha, ponieważ zajmując się mocno Florenzą był, widziałam to, nie tylko poważny, ale smutny. Jest smutny, bo oto co mu się zdarzyło. Wyolbrzymiwszy sobie szczęście, jakie mógłby mu dać charakter malujący się w rafaelowej twarzy, pięknych ramionach, szyi, słowem, w godnych Canovy kształtach pięknej marchesiny, próbował zapewne uzyskać potwierdzenie swych nadziei. Bardzo prawdopodobnie Florenza, spłoszona myślą o pokochaniu obcego, który może opuścić Bolonię przy lada sposobności, a zarazem urażona, że on mógł powziąć tak rychłą nadzieję, odjęła mu ją z całym okrucieństwem.	Nie krzycz tak, chcesz się przed robotnikami pochwalić, że masz dziesięć tysięcy rubli?	Nie. A po co jemu się trudzić. Wojskami dowodzą młodsi, wnukowie Dżyngis-chana: Baty, Peta, Bajdar i jeszcze kilku innych, wszyscy wielcy behadyrowie, co już świat podbili. Słowo, ObcyWielki chan nie miesza się do wojny, siedzi sobie w stolicy, w KarakorumKarakorum	No, tę, która jest w tej chwili najbardziej zajęta.	I ja dziękuję za kilka moralnych nauk i... do zobaczenia. Postaram się zobaczyć jeszcze panią.	Olbrzymie, panie sędzio, niech pan powie, na to zgodzę się chętnie; ale co do pobudek, nie mam prawa ich zdradzić.	Mój Jurku, ja tu zaatakowałem karnet panny Stefanii i twoja pozycja w kotylionie bardzo mi się nie podoba. Nie chcę z tobą batalii, mając nadzieję, że sprawę załatwimy polubownie.	Ranni w potrzebie raszyńskiej mają prawo po wyleczeniu się iść do swych brygad. Gdy się wyliżesz, pójdziemy obadwaj. A po drodze jeszcze ze sobą porozmawiamy. Teraz masz jeszcze gorączkowe w gębie i może dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.	Tak A jak byś się dostała na tę wyspę?	Tęsknić, cierpieć, bólem za ojczyznę się spalać.	Z tak wielką watahą niełatwo się przemknąć. Toć pierwsza lepsza nasza chorągiew byłaby go zatrzymała po drodze.	Wcale nie przypiekło. Chcę się żenić, a kobiecie zarost się nie podobał. Dużo znacie takich kobiet, którym się podoba?	Gdybym nie widział, oczom bym nie wierzył, bo to nieludzka moc. Kuklinowski nieżywy, trzech żołnierzy zabitych, a Kmicica ani śladu. Wiedziałem, że to straszny człowiek. Reputacja jego w całym kraju znana... Żeby jednak, będąc jeńcem, związanym, nie tylko się wyrwać, ale pobić żołnierzy i Kuklinowskiego storturować... tego człowiek nie mógł dokonać, to chyba diabeł!	Mylicie się, panie sekretariuszu; wyście się ino chcieli umawiać, ja nic nie obiecywałem.	Nie Henryku, popełniłem w życiu zbyt wiele okropności. To się już nie powtórzy. Wczoraj rozpocząłem moje dobre czyny.	Nie musi się wszystkich zapraszać; czy on mnie zaprasza? Nie znam jego żony.	Żeniąc się, i to żeniąc bogato, nie możesz narazić się na opinię niewypłacalnego. Z pod ziemi wydusisz, a zapłacisz.	Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!	Nie. Pomyślałbym o wielkości Boga i rzekłbym: nie wiem, co ze mną zrobisz, Panie, ale cokolwiek zrobisz, będzie lepszym od moich teoryj.	Trubadurów nie mamy ale grajkowie nasi nie najgorzej śpiewać umieją. Czy gospodarz pozwoli, by który z lutnistów przyszedł do stołu z piosenką.	Niech jeno król nadciągnie, skończy się to bo chociaż i nasz pan miłościwy lubi się także we wszelakim frasunku pocieszyć, ale przecie służba musi pójść pilniej, ile że każdy, a między innymi i pan Sapieha, będzie się starał gorliwość swoją okazać.	Chyba waść żartujesz? Co tam? co słychać? Broniże się jeszcze Jasna Góra?	Co tu się stało? Wszyscyście wystraszeni, macie miny grobowe. Mówił mi posłaniec, że babcia zdrowa.	Dokąd go nie proszą?... Ale go niema, w Wiłajkach na połowie siedzi już tydzień	Każdy dzień mija nie bez śladu, na nas wszystkich.	Może nie wiesz, Rafał, że Rzepicha była Trepczanka z domu?	Myślałem o tobie, powiadałem sobie, iż, na moim miejscu, niejeden mężczyzna chciałby być kochanym bez zastrzeżeń: kochasz mnie tak, nieprawdaż?	Nie kochasz mnie tedy dosyć jeszcze?	Panna Izabela?... Cóż to, czy ma zamiar nawet Pana Boga kokietować, czy tylko chce po wzruszeniach odpocząć, ażeby pewniejszym krokiem wyjść za mąż?	Tak Ale i ludzi coraz to więcej przybywa na świecie!	A cóż się stało z góreczką?	A jakiż on występek popełnił jeżeli na śmierć nie zasłużył?	Bo gdybym się obudził, ból gardła mógłby się obudzić również, a myślę, że lepiej, abyśmy sobie obaj wypoczęli...	Ciekawość, czy poznają? Dziecko się więcej przeinacza z latami niż starszy człek. Ileżeś to miał wtedy?	Co nie mam znać.	Hej, mocny Boże! tośmy się zminęli!	I w myśl zasady: nic w naturze nie ginie, autor trojga młodocianych suchotników	Jeżeli się gniewacie na mnie, to wychodzę, dobranoc!	Najlepiej się człowiek poznaje, kiedy jest sam!	Nie znam go.	O, ja wcale nie żartuję! Sprawa jest dużo poważniejsza, niż pan sądzi. Zostałam strasznie, okropnie oszukana!	Pójdziemy w ogień za wami, najmiłościwszy panie!	Sam tutajsam tutaj (daw.) wołał Tom Platt. zatrzymez-vous! Uważez trochez, nie najedźciez pour nous, wy czopowate mucho bono! Skądeście wy? ...z St. Malo, hę?	Ta, zdaje mi się, jest odpowiednia.	To potwierdza to, co powiedziałem że z tych olbrzymów nie ma żadnego pożytku.	To się znaczy, że pchnąłeś go nożem lub zabiłeś pałką?	Wszak ci mu nie nowina przysięgi łamać? Rzucając precz płaszcz krzyżacki, podeptał święte śluby. Jeden raz więcej, jeden raz mniej, co to waży? A Luter mu nowinki swoje zaleca, małżonkę pojąć doradza, świeckim księciem ostać i dynastii fundamentafundamenta	Wściekłeś się czy co?	Ja... ja t... też miałam kiedyś syna, ale zmarł niebożątko! Wszak wiesz, że umarł! Czekałam tylko na rozkaz, bym mogła zabrać tacę.	Próbowałam, ale mnie to jeszcze bardziej rozbudziło.	Ach, ci piraci! Ci dżentelmeni stracili już prawo do jakichkolwiek względów! A pan Smith chciał apelować do ich sentymentów!... Dałbym ja im sentyment, ale ołowiany, i to dobrego kalibru!	Ale dość już tej gawędy, chodźmy popić.	Dokończę dzieło rozpoczęte ale uprzedzić cię mogę, że usiłowania będą bezskuteczne.	Płaćcie nam tylko takie gaże, a zobaczycie, czem jesteśmy!	Szklankę wody, owszem, ale ta wasza woda warszawska... trzeba koniecznie coś dla smaku...	Z kim?	A niby dlaczego? Jak jesteśmy teraz szwagrami... Właśnie powinniśmy być „na ty”. Co by ludzie powiedzieli? Dawni koledzy i szwagry do tego, żeby „na pan”?...	A potem?	A ten czaprak bogaty na nim, czy także mój?	A więc zejdźmy ku niemu, a jakkolwiek zwierz to potężny, jestem pewny, że kula mego sztucera powali go od razu.	Bardzo ładna dziewczyna Czy to lekarka?	Chciałam z tobą porozmawiać poważnie!	Co to ty sobie myślisz?	Co?	Czemu niepodobieństwo, Ludwinko? Cyprian to mówił i ja taką znam.	Czy pani dobrodziejka weźmie taką combinaisons?	Czy żyje?	Do miasta?	Dobrze! A teraz powiedz hasło ptaków.	Drogi Piętaszku! Wszakże mówiłeś, że rad byś wrócić do swoich!	Ech!	Hoym! pisz! Kuryer królewski powiezie list do Laubegast...	I cóż, drogie dziecko czemu płaczesz? A, to z radości...	I... i sama pani jedzie, panno Niro?	Idź, Paweł, do niego i poproś o klucze	Ja nic przecie	Jedziemy?	Kazała, jakom wam wiernie powtórzył.	Kocha ordynata na pewno.	La ojca to ino ten mądry, co chocia z półwłóczek ma abo i ogonów krowich z mendel.	Mam ją gdzieś. Daj spać.	Mam prośbę.	Moi bracia boleję wraz z wami.	Na Boga, Klaro! Widzisz?	Niech pan powie, co pan chce z nami zrobić?	Pisałaś pani do niej o warunkach, jakie położyłam?	Pojmuję.	Prawda kochany Alfierze, wszystko poszło jak najlepiej, zimno odparła podczaszyna	Precz stąd, podła awanturnico!	Szantaż.	To jest ważne!...	To moja powinność i mój obowiązek zaprotestować przeciwko takiej niesprawiedliwości.	Tobie, siostro Lawinio!	Wedle rozkazu, panie kapitanie.	Wedle rozkazu, panie majorze o ile zrozumiałem pańskie słowa, pan major przybył tutaj, żeby mnie zbadać.	Wszystkie!	Wśród nich są także silne indywidualności
Mam przecież brata i siostrę, a żywię nadzieję, że długo jeszcze nie utracę rodziców swoich. Podzieliliśmy tedy Darnówkę na cztery części, z których jedna należeć będzie do Leosia, gdy skończy nauki, druga stanowi posag Broni, w trzeciej osiedlę się sam, gdy się ożenię i zechcę mieszkać, jak chłopi nasi mówią, opricz, to jest osobno i niezależnie od reszty rodziny...	Może ładnej dziewczyny? Mam bardzo porządne dziewczęta...	Uderzyłaś mnie jak obuchem po głowie Niech ci Bóg tego nie pamięta, dziecię moje! Ty nie wiesz, jak ja cię kocham; gdybyś wiedziała, nie rzuciłabyś mi tych słów okrutnych bez przygotowania, zwłaszcza jeżeli nie zaszło nic nadzwyczajnego. Cóż cię tak znagliło, żeś przyjechała do mnie aż tutaj, wiedząc, że za chwilę mam być na ulicy d’Artois?	Ach, ty głupiutka dziewczyno!... Ona mnie wodą częstuje w chwili, kiedy odbieram wiadomość, że Solski porzucił Helenę... Nędznik!... Chociaż dlaczego on ma być lepszym od mojej własnej córki?... To potwór, to... Wychowałam, nie... wypieściłam ją na moją niedolę, okradłam się dla niej z majątku, a ona rzuca pod nogi człowiekowi, którym pogardzam i nienawidzę, jak nikogo na świecie... Czego się ty na mnie patrzysz?...	Gadki to są bałamutne Czy to my ich nie widzieli na wojnach? Oni życia nie darowują nikomu... Młode dziewczęta potrzymają w obozie kilka dni i głowy im ścinają, i dzieciom czaszki o piece roztrzaskują, starców końmi na śmierć tratują... Chrztu nawet nie chcą i śmieją się z tych, co o życie proszą...	Już ja i o tym pomyślał. Zbiegnę potem na chwilkę, zapukam do szyby, a Nastce już wiadomo, co to znaczy się, że ma zostawić drzwi nie zamknięte.	Lecz czy w liście tym nie ma przypadkiem jakich szczegółów odnoszących się do pisma mego ojca?	Stanie się to, że przyjedzie tu ze dwanaście tysięcy osób co uczyni sprawę jeszcze trudniejszą.	Tak ci jest, są między nami tacy, bośmy ludźmi lecz nas trzyma krzyż na piersiach, strach Boga, przysięga, kapłaństwo nasze. Zapomni się jeden nie wszyscy	Gdybym to mógł słowem nazwać! Ja tak cię kocham! Nigdy nie myślałem, że może się z człowiekiem stać coś takiego... Twoje uśmiechy, które odsłaniają serce, jakby zdejmowały z niego zasłonę. Twoje czarne, puszyste włosy... Budzę się w nocy i, już nie śpiąc, widzę cię, czuję cię na sercu moim. Minie długa, święta chwila i dopiero wiem, że nie ma nikogo... A odkąd tu przybyłem i zacząłem patrzeć, coś we mnie rozdmuchuje ogień. Pali się we mnie! Nie wiem, co to płonie, nie wiem, co trawi ten pożar...	Poszaleli ci ludzie odezwał się, gryźć tak poczciwego króla! Jużci on lepiej wie co dla kraju zbawienniejsze, ale szał ich opanował, zbrzydła im spokojność, nawarzą nam piwa! Książę podskarbi w biały dzień już się niemal na ulicę pokazać nie może, takie na niego larum. Podczaszyc potakując ruszył tylko ramionami.	Ja jestem człowiek realny i dlatego nie powiem nic, bo co tu brać w rachubę kobiety brzydkie? to jest taki brzydki towar, żeby go w komis nie wziął nawet Leon Cohn, a on wszystko bierze.	O, wiem dobrze, że macie Nie potrzebuje pan mydlić oczu. Na nic się to nie przyda, zapewniam pana. Chodzi nam o tę mapę	Jakem się później dowiedział na moich zbójów inna kupa zbójów napadła, która ich w pień wycięła. Ci wraz z łupami i dziecko porwać musieli. Szukałem wszędzie, ale jakoby kamień w wodę wpadło.	Panie sześć milionów Egipcjan, a ja i moi przyjaciele przed innymi zgodzimy się, ażebyś czerpał z tamtego skarbca. Ale... nie łudź się, wasza świątobliwość!... Bo stu najwyższych dostojników państwa oprąstu najwyższych dostojników państwa oprą się temu	Strzały aż tu słychać, tam bitwa! Boże, zmiłuj się nad nami!	To mu dobrze zrobi na brzuch, sprzeda konie, będzie chodził pieszo i zaraz schudnie, nie będzie potrzebował już jeździć do Marienbadu.	...którym nie przyszło nawet walczyć z bogami, bo ich mizerne przykuło życie. I nie orły pierś im szarpią, lecz robactwo ich obsiadło, to najmizerniejsze robactwo ludzkie... Wiesz, co taki uczyni, gdy, utraciwszy wiarę w świat, w ludzi, w siebie, zachowa jeszcze tylko siłę woli? Wiesz, co taki donkiszot uczyni?...	Dobryś mamy poezję, a chodzi o interes! Jesteś dzieckiem. Słuchaj: co się tyczy pamiętników, publiczność je osądzi; co się tyczy naszego literackiego rajfura, czyż nie stracił ośmiu lat życia i nie opłacił swoich stosunków księgarskich okrutnymi doświadczeniami? Jeżeli nierówno dzielicie pracę nad książką, czyż w zamian zysk twój nie jest większy? Dwadzieścia pięć ludwików to dla ciebie o wiele więcej niż tysiąc franków dla niego. Et, możesz pisać pamiętniki skoro Diderot mógł napisać sześć kazań za sto talarów.	A wszystkich żołnierzy siła się tu zebrało?	Cosel mi się skarży na ciebie, stary powinieneś jéj uledz, wiele rzeczy nie słyszéć a przebaczyć drugie tyle. Znasz kobiétę... przecież ja umiém znosić od niéj...	Czego ty do kowalichy chodziła?	Czy odstąpiłby mi pan to dzieło?	E, ona przecie powinna się była przedtem z nimi potargować! Zawdy mówiłem to mojej kobiecie.	Głupia jesteś sroka i tyle. Ty myślisz, że świat to akuratnie tyli, co Klimontów z Koprzywnicą. Wleziesz za góreczkę, schowasz się i	I oni, i... inni... Ten sekretarz pocztowy, co... wiesz, tak się nieładnie nazywa... szaleje z zazdrości... Nawet mówiono, że... wikary... Ale mniejsza... powiedz, o czym chciałaś...	Jużci, że nie będzie inaczej! Ale chodźcie, panie, na zamek i powiedzcie jej, jak i co ma mówić.	Muszę przyznać, że ze mną postępował w całej tej sprawie z Krzemieniem, jak gentleman.	No, dobrze, tylko musimy się bardzo spieszyć, bo już noc prawie.	No... no... uspokój się; tak źle nie będzie.	Świetnie! Nasze pancerniki mogą tu zawijać, na pewno nie osiądą na mieliźnie!	Myślę, że tych, coby chcieli pańskiej śmierci jest bardzo mało, a może i nie ma ich zupełnie w Łodzi, jestem nawet pewny, że ich nie ma.	Niestety, musimy na razie i z ich usług korzystać, więcej: musimy nawet tolerować ich małość, dopóki służą naszym celom. Pieniądz, WładzaA myślisz może, mój synu, iż nie dostrzegam, że nie tyle prawdziwe zrozumienie naszego dzieła i naszych celów, ile czerpanie materialnych korzyści dla umocnienia świeckiej władzy usposabia tak bardzo życzliwie dla Świętej Inkwizycji najwyższe dostojne osoby Królestwa? Tak, rzeczywiście dajemy im ogromne majątki i pieniądze, ale jakkolwiek rośnie i rosnąć będzie potęga władzy świeckiej	A cóż ty od niego chcesz? przecież to osoba duchowna jest, przysiągł już innej oblubienicy.	A ja z wami nie mogłabym pójść na spacer?...	Ani kroku! rzekła, nie puszczę!	Ciekawymciekawym i babunia to samo. Za godzinę trzeba ruszać.	Cieszę się, erpatre że wracasz zdrowym z ciężkiej podróży.	Daleko, przed nami, widziałem na wschodzie góry. Tam musi być woda.	Do soboty Przyrzekasz mi Popinota.	Dobrze! Panie Mitchel, racz pan łaskawie zaczekać przez kilka minut. Niedługo to potrwa.	Doprawdy nie wiem, jak wiadomość tę skojarzyć z moim stryjem.	Gotów jestem odpowiedzieć pani markizie, jeśli raczy zapytać ponownie, bo nie słyszałem pytania.	Ja, chwała Bogu, jeszczem dotychczas człowiek, ale ty kto jesteś?	Jak to! ten tam, który wędruje truchtem ku bramom miasta?	Jakże to?	Jeden jest tylko wojskowy, minister wojny.	Lada dzień wypowie ci służbę. Urlop jej się sprzykrzył!	O, to dziękuję!... jestem już za stary... Znam kogoś, coby był względniejszym na moje lata.	Oha, jak widzę, bankietujemy tu sobie	Panna Ewelina należy do wyjątków!...	Potem? Alboż mi w każdym razie nie pozostanie moje własne nazwisko?	Przecie, jakby ona widziała, ty nie miałbyś dwudziestu pięciu morgów	Szkoły nam takiej nie potrzeba!	Tak Tak samo jak papieże przybierali nowe imiona, wznosząc się ponad ludzi, tak i ja wzięłam nowe imię, wznosząc się ponad wszystkie kobiety.	Tak... Gdy wróci, będę miał do ciebie pewną prośbę.	To są zbyt poważne sprawy, ażebym mógł żartować...	Widziałem, miłościwy panie? już oni daleko... a ciemno... nie dogonię.	Więc nie ma?	Zaraz się dowiecie. Najpierw przypijmy.	A pan skąd je masz?	Czemu zatem pozwalasz sobie zmieniać ducha moich artykułów?	Cóż pan taki przerażony?	Dla dwu przyczyn Naprzód baron, potrzebując pieniędzy na pokrycie długu honorowegodług honorowy	Dlaczego?	Doprawdy? Nawet muszę?	Doskonale każdy niech swoją kochankę opisze... Fürstemberg zaczyna.	Dumont! Och, podejrzane.	Gdzie jest czarownik?	Gość o czwartej w nocy.	I wyrosnę na rycerza?	I wyszeptał z westchnieniem:	Ja zaś przypisuję panu mniej!	Jaguś, chodź ino, córuchno, chodź!	Jakoż?	Kobieta, Interes	Krew jest bezpłodna. Krew jest zawsze bezpłodna	Marcinek.	Matka moja i siostry chciałyby cię odwiedzić	Miłość, Błoto, Praca, Spotkanie, Kochanek	Można ich oszukać?	Nais, przyszłyśmy tutaj, aby usłyszeć poezje pana Chardona, a ty nam dajesz wiersze drukowane. Mimo iż te kawałki są bardzo ładne, przez patriotyzm te panie wolałyby wino swojego chowu.	Nikany ni ma żadnej trąby ani skrzypecków.	No cóż jeśli tam ktoś jest na górze, wywołam go i radzę mu odpowiedzieć.	No, już dosyć anegdot krąży po okolicy na jego conto.	No, radź sobie, jak umiesz.	O, znam ją od dawna Serdeczna przyjaciółka panny Solskiej...	Obie.	Owa! niech jeno napadnie	Owszem, owszem.	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Przecież idziemy za tobą... idziemy za tobą... Idziemy za tobą zawsze, z wyjątkiem Czasu Nowej Gwary.	Rób, co każę!...	Tiesa, tiesa, ne viskas tėvų valioje. Ot, netoli einant, Vincų Vinco tėvas koks gražus žmogus, o vaikas paklydėlis, bedievis	W jaki sposób?	Wiąż	Wota, włosy?	Wróci jeszcze i ona, wróci	Za czym spytamy jej wobec ciebie	Zaciekawia mnie pan.
Przysługi prostej i dla pana osobiście nietrudnej. Chodzi mianowicie o to, że osiedlić taką ilość Żydów gdzieś w pobliżu, w Europie, nie ściągając tym niczyjej uwagi, byłoby niemożliwe. Zresztą dżuma wcześniej czy później przerzuci się z pewnością za kordon i zaleje resztę kontynentu. Nie po to Żydzi uciekają z Paryża i wydają na tę ucieczkę grube miliony, aby czekać na dżumę gdzie indziej. Żydzi muszą dostać się w miejsce zupełnie bezpieczne: muszą dostać się do Ameryki.	Środki łagodne mają tę wadę, że powoli działają do nich należy także wpływ przykładu. Żeby doprowadzić do rezultatów, jakich pragniemy, trzeba by lat całych. Nie mamy na to czasu. Długie czekanie byłoby uciążliwe zarówno dla nas, jak dla niej. Obrałem metodę doraźnego, energicznego działania, bo znam jej skuteczność. Prawda największe czyni wrażenie, kiedy się wypowiada po prostu; przybrana w subtelności konwencjonalne i rozwałkowana traci swoją siłę przekonywającą. Czy myślicie, że bez przykrości mówiłem jej wczoraj twarde wyrazy o potrzebie ścisłego pełnienia obowiązków? Czy sądzicie, że nie dostrzegam walki, jaką ta dziewczyna stacza z sobą od chwili wejścia w nasze progi? Widzę, co się w niej dzieje, i mam dla niej współczucie, ale nie zmienię postępowania. Mówiłem wam, że to jest grunt szlachetny i bogaty, i każdy dzień utwierdza mnie w tym przekonaniu. Nie przeszkadzajcież mi w wyrywaniu z niego szkodliwych chwastów, ale pomagajcie raczej. Proszę was wszystkich o to.	Hej! w polu, na twardej kulbace, nikomu się nie ckni!	Kto jestem, rumieniąc się powtórnie rzekł młody chłopiec, mówić nie warto, gdzie mieszkam? sam niewiem. Dziś tu, jutro gdzieindziéj. I czoło mu się zachmurzyło widocznie.	A w jakiż sposób zyskać, ściągnąć tutaj porządniejszą publiczność, jeżeli się człowiek nie reklamuje?	Pewnie, że morały, bo się tak nie mówi.	Przykrość mi sprawiasz, synu. Mam nadzieję, że wrócisz z Australii na dobre stanowisko. Zdaje mi się, że w koloniach wcale nie ma ludzi z towarzystwa, z tego, co ja nazywam towarzystwem; kiedy więc zrobisz majątek, wrócisz i osiądziesz w Londynie.	Litujcie się wy wprzódy	Pani Latter bardzo życzyła sobie tego związku i bardzo cierpiała dowiedziawszy się o zerwaniu.	A mieszka, na górze. Człowiek nie ma serca go wypędzić, boć to temu biedactwu już niedługo na świecie, a przy tym nie taki on straszny, jak mówią. Z początku nam się bali sąsiedzi, teraz już przywykli.	Ach! żebym i ja się mógł dostać do cudzych krajów! O! gdybym tu mógł pozostać na okręcie!	Przyznam się pani, że nawet nie uważałem, jak on gra.	Przyjechałem pierwszy, jestem pewien! Zrobiłem to umyślnie, aby mieć pana tylko dla siebie choć przez chwilkę. Julia i Emanuel przesyłają panu tysiące serdeczności. O, hrabio, ależ tu ślicznie! Ale niech mi pan powie, pańscy ludzie będą potrafili zaopiekować się moim koniem?	Uchowaj Bóg, Beniaminie! Zamknęła drzwi na łańcuch. Zanim odszedłem, jeszcze raz zapukałem i zapytałem: „Zeldo, a może chcesz przekazać coś swojemu mężowi? Było nie było, może dasz mu coś na drogę, Zeldo?”. Nie odezwała się słowem. Pomyślałem, że ma chyba twardy sen i bez uroku, chrapie sobie słodko. Więc ja znowu: „Zeldo, jeżeli już śpisz, to śpij sobie na zdrowie! Bądź zdrowa, Zeldo!”	Myli się pani, panno Łucjo. Moja osoba odgrywa tu bardzo drugorzędną rolę. Nie ja dałem inicjatywę ani też nie zachęcałem ich do budowania lecznicy. Sami to wymyślili, postanowili i zorganizowali. Ja nawet palca do tego nie przyłożyłem.	A dla czegożby kochać się nie miał i nie mógł? spytała Francuzka.	Jakby to Krzyżacy się ich wyrzekali! swoich nie mają, prawda	A jednak ta wieść przyszła z Rzymu, gdzie mieszka kilka polskich rodzin, które już dostrzegły, że pan Stefan zajął się panną Heleną.	Dosyć! Gdy Herhora znajdziemy w Labiryncie, postąpimy według prawa. Ale domyślać się ani posądzać kogokolwiek	Tertio jesiotrowe, z otwartymi skrzelami w sposób zwykły, to jest za pomocą szczeliny opatrzonej nakrywką. W tym rzędzie mieszczą się cztery rodzaje. Typ: jesiotr.	Ja zowię się Maćko z Bogdańca, a ten tu wyrostek, syn mego rodzonegorodzonego autentyczny herb: złoty krzyż pod białą podkową na niebieskim polu., a zawołaniazawołanie	Ty się, Hamer, pilnuj, ja ci płacę za to, dobrze płacę	A! nie! nie! Gdybyś ty mnie tak nie niańczył, na pasku nie wodził, dał mi się zawczasu wybrykać, jak chłopskim dzieciom, a zakosztować swobody i guzów sobie nabić, tobym ja teraz na swobodę i guzy tak łakomy nie był...	Obejdzie się bez was, sam pojadę z pachołkiem. Gdzie tu Kahamlik?	Tak, ma się ożenić z panną de Villefort.	Teraz rozumiem. Nietrudno domyślić się: jeden z nas.	Wrócisz pan jeszcze do nas, by powiedzieć, co się stało?	Nie. Dziś pozwalam ci na wszystko, ale sam nie chcę. Wiem, jakie to musi być piękne, bo pamiętam twoje portki pepita, które są w tym wspomnieniu porównywalne z pięknością tego poranku. Ale potem byłem w piekle wtedy po wyjściu od ciebie, kiedy jechałem z Alfredem przez miasto.	Aa! nagadał tam tym, co się wyśmiewali z ciebie tyle przyjemnych rzeczy, że zaręczam ci, iż nieprędko zapomną. Wiesz, jak on to umie! Myślałem, że ich licho porwie.	Tak, były tu podstępy niewątpliwie pan o tym najlepiej możesz wiedzieć. Odniesiemy się wreszcie w tej kwestii do obecnego tu pana Micawbera.	Niczego mi nie potrzeba a jeżeli czego, to tylko żeby mnie ludzie zostawili w spokoju.	Zechciejże zrozumieć że to nie leży w twojej mocy. Żałować nie będę, a gdyby do tego przyszło, to już moja rzecz.	I owszem! chłopiec się był utresował u nas, niczego! Słyszę, kobiety za nim szalały, ale pod koniec źle o nim mówiono, szulerował, brzydka rzecz...	Można, ale na pensji nie można otwierać rajtszulirajtszula (daw.)	Zatem życzę szczęścia i winszuję. Ale cóż to za legat, który pan mi zostawia?	Pan to chce wiedzieć? Łatwo mi dać odpowiedź. Głód. A pana?	A niech to! Ani chybi nie odpuści Hiszpanom	Mało zajmują mnie instytucje pani a nierównie więcej fundusze... Otóż po raz nie wiem który radzę podnieść miesięczną składkę członków...	Musi mi pan pokazać ten list. Proszę o to, bardzo proszę, bardzo...	Przykro mi bardzo że składam pani uszanowanie w takich warunkach...	Skądże? Nie widziałem jej od wielu lat.	A więc zostawiłam dwie powieści u redaktora gazety i obiecał mi odpowiedź w przyszłym tygodniu	Albert, nie gadaj!	Nie opuszczę was!	O, tak. Opowiedz mi coś o Anglii. Stamtąd pochodził mój ojciec!	Tak, dziś mógłby już być majstrem, gdyby nie służba u Iwana.	Tak, my to przeczytamy. To dla nas nie list miłosny, lecz sprawa finansowa...	Daleko? Żartujesz pan chyba. Wszakże ten stół nie jest wcale szeroki; czuję też, dalibóg, pańskie kolano tuż przy moim.	Nie słyszałem nigdy, aby entomologentomolog zauważyłem wesoło.	Zatrzymam kolegę jeszcze na małą chwilę. Czy jesteście wolny jutro rano od obowiązków służbowych, inspektorze?	Ej tracą, tracą! co tam tracą! Czy to właśnie wierzyć ludzkim plotkom? Kto miał łeb, to go nie stracił, a kto miał tylko połowę, to i niewielka szkoda. Co to tracą! jak tracą! A żeby i tracili, czy to jéj wina? czy ona może im zabronić, czy co? Ot, piękna i dobra, jak anioł, i kwita!	Do Wilanowa.	Do stu tysięcy! Niech spróbuje!	Do widzenia... A ty możebyś chociaż wstąpił ze mną do pani Bogny?...	Powiedziałem pani, że już za późno. Telegraf nadał rozkazy z samego rana, i w tej chwili...	O, w produkcji fabrycznej to drobiazg, wszystko idzie automatycznie. Mam nawet naszkicowany plan aparatury...	Gdzież jest on... ten człowiek, co to grzebał w brudnej ziemi w ową noc pełną trwogi?	Jest pan diablo cięty a poza tym taki sam jak wszyscy inni. Bujanie w obłokach. Zobaczymy, co pan potrafi dla niego zrobić.	Kto to wie!	Niech Bóg wspiera cię łaską swoją!... Zrobię, panie, co każesz. Ale powody buntów znam i bez śledztwa...	Niech zdechną wszyscy, co to nam szkodzi	Ale jakim cudem księżna ją zna?	Daj to Bóg!	Dlaczegóż to?	Jakimże sposobem mogę to uczynić?	Przyjemny widok dla twych pięknych oczu i to o północy!	To dobrze. No, spać, bo i ja zmęczony.	Panie profesorze, czy widzisz tam coś?	Tej nocy jeszcze.	Czy jaśnie pani potrzebuje czego?	Czy prosić?	I co dalej?	I jego kochasz, tak oto opierając czoło o moje czoło?	No i o cóż ci chodzi?... Z ojcem masz jakieś przykrości?	Skąd te listy?	Więc ją aż tak kochasz?...	A któż taki?	Bardzo panu dziękuję, bardzo... i przepraszam.	Bądź zdrów!	Dlaczego?	Dosyć my mamy czekania!	Dziękuję mamusi, ja wolę siedzieć.	I dalej?	Ja Wokulski nietknięty, baron raniony w twarz!	Jedyny sposób sprawdzenia.	Kto cię stworzył!	Laboga, a dyć ino la ciebie zgodziłem skrzypka z Woli i la ciebie namówiłem Kłęba, żeby dał chałupy, la ciebie, Jaguś...	Mhm	O, pani drwi ze mnie!	Przecież wolny człek! rzekł marszałek.	Przeciwił.	Przysięgnij.	Tak	Tak	Tak	Tak sobie ino chodziłam, święto przeciek. Nabożna?	Tak, panie margrabio.	Winowajca!	Wygrałam.	Zemsta, Polowanie
Czy kochał się! Po prostu szalał jak zresztą wszyscy... Ale że jest kapryśnik i lubi zwracać się do każdej nowej buzi, więc wzięłam go na próbę...	Niezupełnie chciałem jedynie zwrócić uwagę Aramisa, iż nie może opuszczać obozu i że nikomu zaufać niepodobna; że w dwie godziny po wyprawieniu posłańca policja cała, wszystkie czarne duchy kardynała będą umieli twój list na pamięć i wpakują do więzienia ciebie i twoją zręczną osóbkę.	Słyszę, otwór jest, lecz gdzie prowadzi, jak się weń dostać? mówił rozważny Jaśko. Mimo to jednak zaczął drągiem szukać i po omacku mierzyć jak daleko od zrębu beczki do otworu. Tak szukając, doszli, iż był po środku otwór niewielki, który miasto drzwi przykryto wielką kadzią. Ziemi jednak ubitej między zrębem a otworem było tak dużo, że obaj więźnie stanąć na niej mogli bezpiecznie.	Do jaśnie wielmożnego niełatwo z byle jakąś prywatną sprawą przystępować.	Do szaleństwa!	A gdzie by mnie miało być pilno, jeśli nie do was? A kniaziówna-doniadonia (ukr.)	Byłożby twoje poddasze zbójecką pułapką, do której wstęp zagraża porządnym ludziom niebezpieczeństwem?	Pisałem nawet do pana, sam pisałem	Tak. Jak ci wiadomo. Pilatus nie chodził dawniej nigdy do młyna... ale owego wieczoru był tam... widziałeś go przecie na własne oczy. Czy sądzisz, że od tej chwili opuścił młyn? Może raz, czy dwa razy zapędził się do kuchni lub na podwórze... ale od owego dnia zamieszkał na stałe w młynie, wypędziwszy stamtąd Kizię.	Myślę, że jeżeli puścicie mnie na wolność, odejdziemy sobie spokojnie i nie ukradniemy niczego. Będziemy szukali owej rzeki, jak przed moim pojmaniem. Wolałbym tu wcale nie przychodzić po to, by znajdować Czerwonego Byka i inne bzdurstwa! Całkiem mi to niepotrzebne!	Nie! to jakiś inny bat... po tamtej stronie. Dzwoń co sił. Zobaczymy, co się tam stało	Oto w duchu zastanawiałeś się, czym jest twa dusza. Napadło cię to nagle. Ja się na tym znam. Któż by się znał, jak nie ja? Gdzież to dążysz?	U samego wylotu helskiego międzymorza. „Król Olaf”, okrążając przylądek, wpadł znienacka na wypływającą z przystani rybackiej naszą brandwachtębrandwachta uszkodzenie. była znaczna, groziło zatonięcie. Sprawę komplikują: mgła, która owej nocy zaciągnęła cały Wik, i wadliwa podobno sygnalizacja z wybrzeża.	Jajo, mój panie, czyli skutek, jest dla przyczyny tym, czym jest pożar dla zapałki, albo tym, co dla słowa jego sens. Kura nie wie, co zniesie, ani zapałka, co zapali, ani słowo nie wie, w co się obróci, a dziadek tyle wie o wnuku, ile ka­mień na ślepo wyrzucony może rozumieć, dokąd leci i co rozbije.	A więc niech panią Bóg błogosławi tak, jak pani jest dobra!	Nie, ja panu tego ostatecznie nie mam za złe. Ona jest bardzo ciekawa kobieta i życzyłabym jej z głębi duszy trochę szczęścia. Jeśli ją pan kocha...	Przyznaję że widnokrąg jest groźny. Z pozoru grozi on burzą; tak za trzy miesiące byłbym pańskiego zdania, kochany doktorze, lecz nie dziś.	To znaczy walczył tam o niepodległość Grecji; w tym właśnie jest pomówienie.	E, mój kochany to chyba ciebie powinniśmy o to pytać, to ty się znasz najlepiej na tym, co w sądzie piszczy. Czy aby nie widziałeś się z przewodniczącym sądu na ostatnim obiadku u ministra?	Na pokładzie na nic ale gdzie indziej...	A jakoże na ową pannę wołali?	A o tym, co był doradcą, nic nie powiesz?	Ależ skoro zdobył go król Belgów... Zresztą, belgijski następca tronu nazywa się księciem brabanckim.	Co pana tutaj przywiodło?	Coś by w tym może było, ale ty jesteś zbyt wielkim optymistą, Beetle!	Czy wiecie, moje dzieci, kto jest ten czarny człowiek?	E! panie czy nie przypomina pan sobie tej twarzy, która się tam gapi na wrony?	Ejże, nic to nie szkodzi, bo i mój dziaduś żołnierzem był, ale dziękuję za dobrą chęć!	Ham! Na Boga co się stało?	Jaśnie pan nic jej nie powiedział; ma tylko trochę wołowiny, jedno kurczę, sałatę i jakąś jarzynę.	Jeśli oni nadejdą, to też będą porykiwać, by nas zmylić	Juści, już na nic, zepsuta, czernieje cała.	Kto nam przyjaciel, temu pod nami dobrze, a kto nieprzyjaciel, na tego mamy dwa sposoby.	Matko Boska, co ja widzę! A toż to Grzesio! Czeladnik od nas!	Nic nie poradzisz, Ropuchu! Wróć lepiej i usiądź, ściągniesz tylko na siebie jakąś biedę.	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Nie, mamo. Dlaczego miałabym mieć jakieś zmartwienie?	Niechże sobie zły humor królewski spłynie na jenerała, czemu on ich nie chwytał.	O zapisie dla pana dawno wiedziałem... Ochockiemu dał blisko milion złotychblisko milion złotych dodał z uśmiechem	Oszalałeś, panie Wirski! lalka przecież u nas...	Polega on na badaniu fizycznym w pewnych warunkach, jakich nie ma w Helensburgh.	Precz mi jędzo! bo cię psami wyszczuję! krzyknął Maxym wypadając z chaty za próg.	Tak więc pan straciłeś już wszelką nadzieję?	Tak że w idealnem zwierzęciu będzie zapewne jeno sam prześliczny mózg.	Tak.	Tak. Nawet gdybyś pan był moim synem czy bratem, odmówiłbym tak samo.	Taki jest pański termin, a mój	Teraz zwłaszcza, póki Lineta jest z nami, to przecie artystka w każdej kropli krwi!	Zabrany? Cóż oni mogli z tym biedakiem zrobić?	Zatem to musi być z żołądka.	Żarcikami i powiedzonkami, jakie bywają w każdej rodzinie; czy wy o tym nie wiecie?	Że miłuje waszmość pana z całej duszy.	A więc bierz tę linę. Tę za tobą!	Ach, Gott!	Ale dokąd ją prowadzą?	Ależ kiedy ja jej nie pocałowałem!	Ależ, mamo!	Bądź pan zdrów.	Chcę	Ciastka cukiernicze.	Co to za jeden?	Czy ktoś z was widział Rexa?	Dasz się?	Dla woli i energii istnieje zawsze, tylko bywa różna zależnie od intelektu kobiety. Odszukanie właściwej przedstawia największą trudność. To kwestia sprytu mężczyzny.	Dlaczego?	Dyable mocne tobaccotobacco (hiszp.)	Głogowski! Pafnucy Symforjan!	Hm... Nie wmówi pan przecie we mnie, że bez żadnej praktyki umiał pan zestawiać złamane kości, prymitywnymi narzędziami przeprowadzać amputacje i temu podobne rzeczy.	I nie było również nic w zamku	I nie tylko ja, ale policjant...	Ile?	Ja jeho znajuJa jeho znaju (z ukr.) rzekł.	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Ja.	Jakże się macie, Rochu!	Kogo szukasz, Mokumie?	Kowerkotowekowerkot (z ang. covercoat) moknąć, nasiąkać wilgocią. jak gąbka.	Mnie już nawet i głowa nie boli.	Muszę natychmiast pójść...	Mówię ci, Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja najwię­kszy poeta. Tylko uszy trzeba ci obciąć.	Nie ciebie się boję...	Nie wypada się o taką rzecz targować i jeszcze ze złodziejem.	Niee... Wieczooo... rem wró... wró.. . ci...	O czym mówisz, kochanko, czy o wyjeździe?	Och, babo wielkanocna! Nic ci nie wybił i możesz ubierać się spokojnie!	Och, czymże mi Europa cała bez ciebie, oblubieńcze mój królewski!	Oczywiście, wiem A co pani w tem laboratorjum robi?	Owszem, będzie, łaskawa pani. Tylko że zamiast krwi twojego syna, popłynie moja.	Pewnie, że moglibyśmy to robić wojsko nie zależałoby pola.	Prawdę mówi, najmiłościwszy królu!	Przecież to ja go namówiłem... I ty także!...	Przestraszył mnie w chwili gdy odchodził zdawał się podsuwać mi myśl, że grozi ci jakieś szczególne niebezpieczeństwo. Ty wiesz, jak on się wyraża.	Przyszedłem spłacić swój dług.	Pędźmy.	Ta sama, siostro Agnieszko, ta sama. Bardzo dzielna pracownica.	To, co słyszę od pani dziwi mnie niewymownie	Uważasz humor za chorobę, co?	Więc nie jedziesz w Mozyrskie?	Zdzisiu ja ci przysięgam, że będziesz zdrów... Prawda, panie profesorze, że on nie ma suchot?...	Zobaczymy się jeszcze dzisiaj?
Gdy chodziłeś po nią do Luwru, czy wracała prosto do domu?	Ona do mnie pojechała... do mnie, na wieś!... W tej chwili jadę na kolej, a za parę godzin zobaczę się z panią Latter... Widocznie minęliśmy się w drodze...	Co prawda, nie miałem z tym najmniejszej trudności, bo naprzód, miałem twój pierścień, panie Michale, a po wtóre, ludzie właśnie tylko co się byli dowiedzieli o waszym aresztowaniu i o zdradzie hetmana. Zastałem deputację do nich od chorągwi pana Mirskiego i pana Stankiewicza, żeby się do kupy przeciw hetmanowi, zdrajcy, zbierali. Jakem im tedy oznajmił, że was do Birż wiozą, jakoby kto w mrowisko kij wsadził. Konie były na potrawachpotraw	Do Włoch? to zapewne na kilka miesięcy?	Mylisz się, panie, nie kochałam mojego ojca tak, jak ciebie, moja miłość do ciebie to inna miłość, ojciec umarł, a ja przecież żyję, ale gdybyś ty umarł, i ja bym umarła.	Stawię się punktualnie. Do widzenia, kapitanie.	Wykorzystamy to, które znajduje się na zdobytym przez nas stanowisku. Do ataku!	Byś z nami razem poszedł do wojewody witebskiego, który przy ojczyźnie będzie się oponował.	Konrad, Konrad, taki inteligentny i chyba nic nie rozu­miesz albo zrozumieć nie chcesz. Nawet nie wiem, czy zdajesz so­bie sprawę, że gdy wchodzisz na scenę albo się pojawiasz na ekranie czy w telewizji, od razu zaczynasz wytwarzać pomiędzy zbiorowością widzów owo zanikające lepiszcze. Władza nieudolna i dyktatury mają absolutną rację, że w stosunku do sztuki są podejrzliwi.	Niczego nie dotknąłem Czy wuj sprowadza się do nas?	Niech pan nie będzie do niczego zmuszony	O czym pan tak dumasz? Miałżebyś jaki powód do smutku?	Tak, pani, dzieci służby dworskiej, trochę biedaków ze wsi i bardzo dużo zupełnych sierot, nawet podrzutków. Uczą się tu i bawią do czasu pójścia do szkoły.	Żegnaj mi, Gösto! Jedź z Bogiem! Miłość moja nie przywiedzie cię do grzechu.	Żywić ją tu będą przez czas naszej nieobecności. Zresztą wydam rozporządzenia, aby nam do Francji wysłano całą naszą menażerięmenażeria	Zdaje się, że cesarz Wilhelm jest bardzo inteligentny, ale nie lubi malarstwa Elstira. Nie mam mu tego zresztą za złe podzielam jego punkt widzenia. Mimo że Elstir zrobił mój piękny portret. A, pan go nie zna. To nie jest podobne, ale ciekawe. On sam jest interesujący w czasie pozowania. Zrobił ze mnie coś w rodzaju staruszki. To imituje Regentki szpitala Halsa. Myślę, że pan zna te boskości, aby użyć wyrażenia drogiego memu siostrzeńcowi	A toś się wybrał! prawda że późno, ale za to smacznego ci się kąska zachciało. Na całym dworze piękniejszej nie masz.	Jak to co? Pan dobra sprzedaje Niemcowi, a on zapowiedział, że mnie wygna zaraz z pachtu, a za rok z karczmy...	Tam się broniłem, na górze, a oni szturmowali mnie z dołu i przez dach. Nie wiem, jak długo to było, bo w bitwie człowiek czasu nie liczy. Bohun to był, Bohun ze srogą potęgą i z wyborem ludzi. Popamięta on waćpana, popamięta i mnie! Innym czasem ci opowiem, jako w niewolę popadłem, com wytrzymał i jakom Bohuna splantowałsplantować zmęczony., że ledwie na nogach się trzymam.	A komuż się to przywiduje? Wasylowi?	Ach, po co mówimy o tych rzeczach... Widzi pan, mój mąż wziął ode mnie zobowiązania na takie sumy, które przewyższają wartość Koborowa.	Ach, to ty!... Twój pułk przecież nie stoi w Abydos?	Ale czyż aż dwóch piekarczyków trzeba było, żeby to panu powiedzieć?	Ale, ale! Przedtem możesz poznać głęboki utwór innego norweskiego pisarza. Jutro grają Björnsona Ponad siły„Ponad siły”	Bardzo!... to wiele znaczy!	Czemu ma pani o mnie tak złe mniemanie, panno Hanno? I ja mogę powtórzyć to samo? Trudno jest wyrazić swoje zdanie, ale w każdym razie miałem najlepsze zamiary. Chciałem powiedzieć, że wszystko, co pani wygłasza, jest bardzo dobre i piękne i że zawsze chętnie słuchałbym słów pani.	Czy ja, jako poszkodowany, mam możność asystowania przy rewizji?	Cóż to takiego ta Wolinka?	Daj tobie Bóg aby to w pewnych rękach było, bo inaczej żyw od nas nie wyjdziesz, i lepiej by było, żeby ciebie matka na świat nie rodziła!	Daję pani na to słowo.	Jak to?! Czyżby ekscelencja był przypadkiem głodny?	Jakże to? Myślałem, że pan prędzej jest jakimś tam królem kolei żelaznych. Tak mi opowiadał Harvey, gdy... gdym jeszcze mylił się w sądach.	Myślę! ta książka to istna praca benedyktyna.	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Po co pan zrobił tę dziurę?	Proszę pana Również Klarę dotyka to, co się stało. Zostaliśmy strasznie oszukani.	Skąd wiem, to wiem A wiesz, skąd stary Toch te jaszczury wozi? Z Devil Bay. Z Diabelskiej Zatoki, Jensi. Mam tam znajomego, jest agentem, wykształcony człowiek, i on mi mówił, że to nie są żadne tresowane jaszczury. Skądże! Coś takiego można opowiadać małym dzieciom! Nie daj sobie niczego takiego wmówić. Tak się sprawy mają, Jensen, żebyś wiedział. A ty mi będziesz opowiadać, że Captain van Toch jest all right.	Sprzeciwia się to rozumowi	Tak! To miasto. Trudno się będzie nawet dowiedzieć o nazwę. Wszyscy przed nami uciekają.	Tak. To jest program bardzo samolubny. Trzeba być przynajmniej tak bogatym i tak szczodrym, by się z kimś drugim podzielić sobą, by komuś drugiemu dać bodaj cząstkę swoich uczuć, swoich przeżyć...	Ten pan nie rozumie po angielsku?... Czy on nie obrazi się, żeśmy z nim nie rozmawiali?...	To nie był łotr, pies i zawalidroga taki jak ja i ty. Boś i ty łotr, pies i zawalidroga, skoro siedzisz między tymi urwipołciami i żłopiesz wińsko, zamiast psiarnię puszczać. Ty myślisz, że ci psy nie zależą pola, że ty godnego psa możesz latami trzymać w zamknięciu. Bajki!	To umarł Bodzanta?	W takim razie możemy zaczynać.	Za późno wybraliście się, bo jedna jest żoną, a druga nią będzie wkrótce.	A jak Oleś i Alfons przyjęli twój wyjazd?	A jeżeli nie wydadzą nam ciała?...	A tam, kaj było przódziprzódzi (daw., gw.) odburknął pod nosem.	A wasza dostojność zostałbyś jego następcą!...	A więc żegnam Kamę na zawsze	A! w jaki sposób?	A, tak, pieniądze, panie Brandeis...	Albert Bottini? Syn inżyniera Bottiniego? Tego, który mieszkał na placu Consolata?	Ale nieostrożność	Ano; utopili i kwita.	Artysta, Sława zawołała witając się z nim niezwykle gorąco. postać fikcyjna. Wrażenie, jakie wywiera jego gra na bohaterach Lalki, przypomina nawet w szczegółach echa występów warszawskich znakomitego hiszpańskiego skrzypka i kompozytora Pablo Sarassate (1844–1908), które odbyły się z końcem marca i w początkach kwietnia 1879 r....	Ben-Cijon obejdzie się bez tego wina.	Biada mi syneczku! Gdzie cię boli?	Był w gorszym, kiedy go podbili Hyksosi.	Cioci Cin, naturalnie. Ponieważ jej nie było w domu...	Czego?	Czy gniewasz się na mnie?	Dwa rydze bez ostryg A może profesor chce ostryg?	Ech! Moja droga!	Gdzie mi tam czekać! Pójdę na noc pod barciebarć	Głupiście! tu wyjścia nie ma, jeno bagna wkoło.	Ja nie studiuję ani w Genewie, ani w Lozannie...	Jakaś przykra wiadomość?	Jakiego ognia?	Jesteś trzeźwy, pachnący, w dobrym humorze. Nigdy nie domyślisz się, gdzie ja byłem.	Jeszcze mój ojciec Ależ nie będziesz mnie pan uczył, com winna swemu ojcu. Znam ja ojca od dawna. Ani słowa, Eugeniuszu. Wtedy będę pana słuchała, gdy zobaczę, żeś już ubrany. Teresa przygotowała wszystko w pańskim mieszkaniu, powóz mój gotów, bierz go pan i powracaj. Pomówimy o ojcu jadąc na bal. Trzeba wyjechać wcześnie, bo i tak zatrzyma nas cały szereg powozów i w najlepszym razie chyba o jedenastej wejdziemy na salę.	Jeśli chodzi o mnie niech się nie nazywam Pencroff, gdybym kiedykolwiek miał się uchylać od pracy, i jeśli pan sobie tego życzy, panie Smith, zrobimy z tej wyspy małą Amerykę! Pobudujemy w niej miasta, przeprowadzimy linie kolejowe, założymy telegrafy; a pewnego pięknego poranka, gdy już będzie wyglądać jak należy, zagospodarowana, ucywilizowana, podarujemy ją rządowi Stanów Zjednoczonych! Sam proszę tylko o jedno.	Kiedy tylko pani pozwoli.	Mają oczy a nie będą widzieli; mają uszy, a nie będą słyszeli!	Mnie?	Mydło! Toaletowe mydło.	Mój drogi powiedziałem, że nie pójdę i już.	Mój koń jest dobrze ujeżdżony Inny na pewno by wierzgał.	Na pierwsze się zgadzam, ale drugie już podlega kwestii. Michorowski jest jak ogniotrwała kasa sztucznie zamknięta. Otworzyć go bez jego własnej pomocy nie zdołamy, tym bardziej zajrzeć, co on w sobie nosi.	Nie lubię. Więc cóż?	Nie mam zeszytu, ach, dziaduniu!	Nie psujże mi tego widoku	Nie tobie...	Nie.	Niestety, odgadłem! Ale proszę cię, Beauchamp, mów dalej. Widzisz, że jestem spokojny i trzymam się jakoś, a koniec opowieści chyba już blisko.	No, no, sam nie wiem, co o tym mniemać.	O mnie?	Obiadu? Powiedz raczej śniadania, mój zacny przyjacielu, bo o ile miarkuję, wczoraj już minęło.	Och, gdybyś ty mógł żyć przez rok ze mną, zobaczyłbyś, dawałabym ci pić samą wodę i miewałbyś się o wiele lepiej.	Pro publico bono, mości chorąży.	Spaliłem ją zanim jeszcze wiedziałem, o co w tym liście chodzi i od kogo pochodzi. Ale pamiętam, że na kopercie nie było markimarka (daw.)	Tacy u nas wszyscy w Smoleńskiem, nie jak wasi Żmudzini. Raz-dwa!	Tylko takie kobiety umieją kochać.	Was ist das, meine Herren?	Widziałeś, Marcinek, zbrodniarzy?	Z pewnością...	Z winem?	Zaraz zapytam.	Zosia: On mnie nie zauważał przez kilka lat. Nie wiem, co mu się stało teraz. Boję się pani, jest pani zbyt piękna.	Zur Besprechung morgen. Napisałeś? Powtórz.
Dałem to przyrzeczenie na odczepnego. Po prostu sądziłem, że wuj ma jakieś nieuzasadnione kaprysy. Próbowałem wydobyć z niego, co ma Betty do zarzucenia, i zbył mnie ogólnikami. Przez pewien czas nawet domyślałem się, że jego niechęć do niej powstała na skutek osobistego niepowodzenia. Wuj, nie ma co ukrywać, zawsze był kobieciarzem. Tak czy owak, od chwili gdyśmy się zbliżyli z Betty, ukrywałem to przed wujem starannie, nie chcąc go drażnić. O naszym wspólnym wyjeździe do Stanów Zjednoczonych również oczywiście nie wiedział.	Ja, zaziębić się! Nigdym jeszcze nie był zaziębiony, odkąd na świat przyszedłem. Nie wychowywali mnie na panicza. Biegałem po stepie jak królik, czy deszcz, czy śnieg, czy słońce. Matka mówi, żem się tyle świeżego powietrza nałykał, że się już nigdy nie zaziębię. Takim zahartowany, jak stal w ogniu.	Rzeczywiście cuda. Jestem z natury skąpy. Zresztą muszę, bo ta docentura... coś nie bardzo tego... a wie pani, że co roku wyjeżdżam trochę powłóczyć się po świecie, więc trzeba coś na to odłożyć...	I to właśnie go poniosło, i wyrzuciło z wody jak łódkę, gdy uderzy o brzeg; poniosło go, aż sobie przypomniał Johnstown... i osobę Jakuba Bollera... i inne, tym podobne rzeczy. Pocieszanie Jazona trochę go pokrzepiło jak wyciąganie łodzi na brzeg. Potem podpórki, jako że były słabe, obsuwały się i obsuwały, a on wciąż zsuwał się w dół, aż teraz znów znalazł się w wodzie. Takie jest moje zdanie o tym.	Co do mnie, nie jestem zgoła ciekaw Francji domyślasz się, że skoro kto spędził miesiąc w Eldorado, nie dba na ziemi o nic prócz panny Kunegundy. Będę jej czekał w Wenecji; przejedziemy przez Francję, aby się udać do Włoch; czy zechcesz mi towarzyszyć?	Pod względem finansowym, hum, hum! Wedle miary talentu, pięć franków albo trzy franki kolumna na pięćdziesiąt wierszy i czterdzieści liter bez białego, ot i wszystko. Co do współpracowników, to figury osobliwego kalibru. Smarkacze! Nie wziąłbym tego ani za gemajnówgemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) zarozumialec, blagier, krętacz., dlatego że paćkają czarno na białym papierze, puszczają finfyfinfa a. fimfa (daw.) odesłać w płatny stan spoczynku, na emeryturę. Oficerów pierwszego Cesarstwa Francuskiego po jego upadku zwolniono z czynnej służby i wypłacano im połowę wcześniejszej pensji wojskowej (żołdu). jako szef batalionu, który wkroczył do wszystkich stolic Europy z Napoleonem...	Zwariowałeś?! A jeżeli stanie się coś takiego, że tego Indianina nie powieszą, to co wtedy? Wtedy on nas prędzej czy później zamorduje. Zatłucze na śmierć. To pewne, jak amen w pacierzu.	Ach, ciągle w koło... Jest to przecie pewnik niezbity, że nie chciała pani zgodzić się na rozwód i że ten upór był źródłem wszystkich nieszczęść. Cóż z tego, że pani doskonali swą duszę, skoro zgody na rozwód dotąd nie ma...	Cóż ja słyszę? Zdało mi się, że to głos wróżki, słodki jak muzyka, rozległ się gdzieś nieopodal. Co za dziwy!	Postępować musimy ostrożnie nie gorszcie się nami; nieraz wam to przyjdzie westchnąć nad przewrotnością naszą, ale ze słabemi ludźmi jakże iść nie wiodąc ich na pasku ich własnych namiętności...	Co się okazało? Okazało się, że jest to bezwartościowy szmelc, śmiecie, próchno!... Oto, co się okazało...	Nic nie pytać! Przez okienko sobie patrz ja się zdrzemnę.	Chciałem tylko zakonfirmować to, co się rzekło wyżej, ale kiedy pani mi tego zabraniasz, tedy milczę już i za wielką sobie przyjemność to milczenie policzam, niczego bowiem tak gorąco nie pragnę, jak pozostać panny Zofii najposłuszniejszym sługą.	Jak się to stało? Czemu tu weszłam? Doprawdy, teraz już sama nie wiem. Ale mam pokusę nie żałować zbytnio, że przeczytałam te dwa listy, skoro mi objawiły twoje serce, twoją duszę i...	Powiedz mu tak: „Waszą Królewską Mość oszukują co do stosunków we Francji, opinii miast i ducha panującego w wojsku. Ten, którego w Paryżu nazywacie potworem korsykańskim, w Nevers nazywa się jeszcze uzurpatorem, ale już w Lyonie nosi imię Bonapartego, a w Grenoble wnuk Świętego Ludwika dodał Noirtier, uśmiechając się	Hej-mej! Wobec tego nikt nie powie, żem jej odebrała jakiekolwiek prawa macierzyńskie, jeżeli... gdy ruszysz znów w podróż, a ten dom będzie tylko jednym z tysiąca domów, w których gościłeś, by później puścić je w niepamięć, rzuciwszy im naprędce błogosławieństwo. Ale to fraszka. Mnie nie potrzeba błogosławieństwa, tylko... tylko... Odnieś te tace do mieszkania! Na cóż ty trzymasz w pokoju zatęchłe jedzenie, ty złowieszcza babo!	Nie gniewaj się Będziesz pan mógł najeść się, napić i zabić swego człowieka jak najwygodniej. Ale cóż to? Gdzież on się podział?	Ba Tyle subiekcji, trzeba by życie całe na tym strawić. Nigdy nie będę robiła kawy w ten sposób. Ładne rzeczy! A kto by nażął trawy dla krowy, gdy ja bym robiła kawę?	Przynajmniej nie zadziwił mnie. Dziwię się raczej, że chce zbliżenia ze mną. Żona jego posiada milionowy majątek, jestem mu niepotrzebny.	Ja wcale nie uważam tego za właściwe. Tak... nie widzę w tym nic właściwego. Jestem pewny, że gdybym potrącił panu z pensji należność za ten dzień, uczułbyś się pan pokrzywdzony?	A nędznik, a!... i ja należałam do takiego człowieka, ja!... ach!... Szakale nie ludzie, szakale! Nie można tknąć się niczego, bo wszędzie błoto.	Cicho Kurowski, święto, prawdziwa praca, praca wytrwała i celowa! Sześć słów, a sto głupstw. Cicho Kurowski, boś i ty sparszywiał pomiędzy tymi parobkami, żyjesz i pracujesz jak bydlę i zbierasz grosze. Piję na twoje upamiętanieupamiętanie	Już się zgodzili! Marzą, żebym więcej nie wrócił.	Margrabina, protektorka Porthosa, każe się ubierać dependentom swego męża A przytem Katty nie chciałaby zamieszkać przy ulicy Niedźwiedziej, nieprawdaż, Katty?	Myli się mecenas Nie jestem złodziejem...	Sumienie się w tobie budzi... A jakżeś to mógł własną krew Szwedom odwozić?	I guess nie ja o niczym nie wiem. Pan jesteś zwariowany, że się obawiasz, ale pan jesteś nim stokroć bardziej, skoro próbujesz mi grozić. Robię sobie z pana tyle Nie ma najmniejszych poszlak, które by mogły przemawiać przeciw mnie w sprawie zniknięcia tego starucha Maple’a. Nie będzie pan mógł pisnąć ani słowa.	A czy się zgodzą?	Pistonpiston zawołano wkoło z uczuciem niezmiernej ulgi. Wentzel ocknął się z zadumy.	Pocztowych, gabinetowych. Będziemy trzymali gołębie na kolanach.	Pojadę z wami po dobrej woli, miłościwy panie A gdy na twarz padnę przed kneziem, łaskę u niego zyszczęzyszczę (starop.) sam z kimś, we dwóch; przysłówek oznaczający wykonywanie jakiejś czynności przez dwie osoby; samotrzeć sam z trzema towarzyszami, we czterech; samopiąt sam z pięcioma towarzyszami, w sześciu itd. z chłopięciem... i	Przywieźć cię tak daleko i opuszczać, wydaje mi się...	Ciężkie jest do wprawienia w ruch... czego by nikt nie odgadł, czytając pana... Nie mam w tej chwili sumy, której żądasz. Przyjdź jutro o ósmej, komornik zaczeka chyba do dziewiątej, zwłaszcza jeżeli go weźmiesz z sobą po zapłatę. Dziękuję! Zaufanie twoje ucieszyło mnie!... Och! dawno już nie czułam takiej radości...	Ja myślę o tym ale to będzie trudna robota i nie zrobię jej zaraz, tylko dopiero wówczas, gdy będziemy mieli wyruszyć w dalszą drogę.	Nie, nikogom nie widział, ino wasz stary parobek stał w bramie, ale ani się za mną nie obejrzał.	Jużem dawno zapomniał o wszystkim! Nikt tu nic nie mówił! Nigdy nie było żadnej białej kobiety! Nie było nigdy żadnej łodzi! Nigdy w ogóle nic się nie zdarzyło!	Ja to malowałam.	Nie dałaby to matka jakiego wspomożenia?	Powtórzę Adzie o tym, że pani nie kochasz Norskiego. Ale o opiniach o nim zamilczę.	Skąd ksiądz wie o tym? Ja tego nie wiedziałem.	Tak! ale to serce szukać będzie dla mnie szczęścia z brylantami, a innego nie zrozumié.	To ta sama, co mnie zaczarowała w muchę	Zresztą, Ned, kapitan Nemo był tak grzeczny, że osobiście pokazywał mi swój tunel i byłem przy nim w klatce sternika, podczas gdy sam kierował „Nautilusem” w tym wąskim przesmyku.	Ale po co, po co mówić to wszystko?	Czym mam zapłacić, ty bydlaku? Czy ty myślisz, że noszę ot tak, w kieszeni, sto tysięcy franków?	Przepadnijże ty ze swoją lubystką! Umiesz ty źle wróżyć, a poradzić nie umiesz.	Więc już odchodzisz po dziesięciodniowej nieobecności? Tyle mam z tobą do pomówienia... Chciałabym koniecznie w lipcu albo w sierpniu pojechać do Chałubińskiego, gdyż przeczuwam, że on jeden...	A co chcesz robić jutro?	A co robimy z jeńcem?	A co?	A jakże. Oknem wyglądała będę i tak sobie zaśpiewam:	A niech jego! Szkoda Milady... Taka dziewczyna	Ależ pani, czemu państwo nas nie uprzedzili? Nie bylibyśmy wchodzili w szkodę	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Czy ojciec w domu? Mam do niego interes.	Doprawdy? Jak to było?	Jedzcie z Bogiem a jak czego zabraknie, to mówcie.	Musisz iść po permisję i spytać, jeśli książę innej ci roboty nie przeznaczył.	Myślisz dopiero? A, to ślicznie. Przecież masz dobra... Zarządzasz prawdopodobnie? Ileż to morgów?	Nie jestem obowiązany wiedzieć o tym	Nie wylazę!	Nie.	O, matuchno!... To już ostatnia pomoc...	Pan to pojmuje?	Pani ma mi coś do powiedzenia	Pewnie, że tak.	Posłusznie melduję, że ordynans 11 kompanii, Szwejk...	Tak, moja droga Maryniu, wyjadę stąd pełen szczęścia, że cię znalazłem taką, o jakiej marzyłem; prostą, skromną, pracującą, zdolną zrozumieć i kochać te zadania, które kobieta oświecona i szlachetna dziś pełnić powinna...	Widzisz tego mężczyznę, co siedzi za Matyldą?	Więc chodźmy, to wcale nietrudno Chodźmy!...	Wybornie. Zatem gdzież to śniadanie?	A Rozalka Stepanowa żonka...	A dwie.	A więc wszystko w porządku, panie gospodarzu Zawoła pan swą żonę, przekaże jej wszystko, a wieczorem przyjdziemy po pana.	A zatem w drogę, bo inaczej...	Bo mi obrzydło, bo mam tego powyżej uszu	Bo w cudzoziemskim autoramencie służysz.	Cholera brodzka! Zmyło mnie galantnie w kluzękluzę machina sterowa..	Cicho!...	Cóż przypuszczasz? Przecież oddzielają ściany.	Dla twego wybawienia? cóż ci grozi?	Ech, ech, jesteś wielki tylko w medycynie; doprawdy, przykrość mi sprawiasz.	Gdzie są ci wojownicy Fumby, których rozpędzili Samburu?	Gdzie?	Jadę z poleceniem.	Jest pani słodką, prześliczną kobietą	Jestem gotów.	Kiedy rzuciłeś służbę u Cosel?	Mogą zaczną przejawiać inne uczucia, może odczują skruchę	Musisz być tedy opętany przez diabła	Niby skąd?	Odróżniam!	Pomożemy pannie Nanon	Słucham!	Tak, panie! „Mściciel”! Piękne nazwisko!	Tak... widzisz...	Tentanda omniaTentanda omnia (łac.)	Trzeba naprzód pozwolić panu zjeść spokojnie śniadanie, ale potém...	Trzymasz pierścień	Zepsuje nam ino uciechę
Ja nienawidzę Dantèsa? Słowo daję, nie mam najmniejszego powodu! Widzę, żeś nieszczęśliwy i twoje nieszczęście przejęło mnie współczuciem, oto i wszystko. Ale, mój panie, skoro myślisz, że działam z własnych pobudek, bądź zdrów i radź sobie sam, jak chcesz.	Bolek! jak się masz?... Nie wchodź, bo się roztopisz, jak masło... mamy małą Afrykę dzisiaj...	Chcesz się zabić, aby uniknąć hańby lub dlatego, żeś zwątpił o życiu? Więc dobrze, zabijesz się równie dobrze w Poitiers, jak w Angoulême, w Tours równie dobrze, jak w Poitiers. Ruchome piaski Loary nie zwracają łupu...	Jak?	Jambroży musi być starszy, bo jak ino baczę, on zawdy był stary.	Myślę pójść do lasu i powiesić się Jak ci się zdaje, wszak dobrze zrobię?	Nie łudź się, nie wezmą cię z sobą Słyszałem, jak tatuś mówił wczoraj, że podróż i pobyt w Rzymie kosztują strasznie dużo pieniędzy.	To jego wina, proszę pana, że taki jest, jak jest? Chło­pak bez ojca, to jak dziczka przy rowie, mój mąż zawsze mówił, że o dziecko, jak o drzewo, trzeba dbać, żeby nie zdziczało i dobrze rosło i obradzało.	Widocznie wiedzą, że przez nich po całym świecie rozchodzi się żałoba A jak jest w tym Czarnym Grodzie? Czy ty tam kiedy byłeś?	Zobaczysz, zobaczysz prędzej, niż myślisz. PróżnośćArtysta, SzaleństwoTymczasem wiedz, że jest dwóch Neronów: jeden taki, jakim go ludzie znają, drugi artysta, którego znasz tylko ty jeden i który, jeśli zabija jak śmierć lub szaleje jak Bachus, to właśnie dlatego, że go dławi płaskość i lichota zwykłego życia i chciałby je wyplenić, choćby przyszło użyć ognia i żelaza... O, jaki ten świat będzie płaski, gdy mnie nie stanie!... Nikt się jeszcze nie domyśla, nawet ty, drogi, jakim ja jestem artystą. Ale właśnie dlatego cierpię i szczerze ci mówię, że dusza bywa we mnie czasami tak smutna jak te cyprysy, które tam czernią się przed nami. Ciężko człowiekowi dźwigać naraz brzemię najwyższej władzy i największego talentu...	Ach, panie prezesie, panie prezesie niech pan sobie wyobrazi, że tego pana Hella wypuścili z więzienia!	Nie, panie prezesie, pan dziedzic pewnikiem w Siwym Borku, bo tam kolejkę zakładają.	Panie, nie jestem wart być cielakiem, z którego skóry zrobione buty pańskie, a cóż dopiero podać mu rękę.	Pod lasem, panie generale.	Tego też po was spodziewali się pobożni zakonnicy ale to jeszcze nie wszystko, co mi kazano powiedzieć. Waszą córkę, panie, porwali jacyś ludzie, zapewne zbóje i zapewne dlatego, aby wziąć od was okup bogaty... Bóg pozwolił braciom, że ją odbili o którą bracia dbać muszą, i przeto kładą ten jeszcze tylko warunek, abyście sami i księciu tej krainy, i wszystkiemu srogiemu rycerstwu oświadczyli że nie bracia krzyżowi, jeno zbóje waszą córkę porwali i że od zbójów musieliście ją wykupywać.		A Bronia nie podoba się panu?	A bo i pewnie: kula w łeb!	A cesarz? Czy mu zapomną tego, co uczynił?	A czy istnieją jeszcze inne sarny prócz ciebie i mnie?	A na co ty, Leopold, w sabat papierosy palisz?	A nie, to nie!	A sześć złotych dacie?	A teraz pomódlmy się za jego duszę.	A teraz wuj nie ma uprzedzenia?	A znakomity wieszczu! niech uściskam dłonie twoje za tak miłe poselstwo. Pozwól, że się oddalę na chwilę, aby natychmiast oblec ciało moje w strój, godny jéj komnat i oka, a potém skierujemy kroki nasze ku siedlisku bogini.	Aha!...	Albo i jest na co	Ale jakże, oczywiście.	Ale pani tu zostanie?	Ano się mylicie nie stanie mnie, nie będzie i was! Zasmakują w wilczej swobodzie, powypędzają i was z grodów. Zobaczycie!	Ba! jest pokój, ale my go pierwsi naruszym. Załogi nasze przeciw Mazurom nie wystarczą.	Bo my jesteśmy ludzie książęcy, którzy straż sprawiamy wedle grodu.	Bo mógłbyś to przypłacić własnym zdrowiem, a nawet życiem, powodując wyładowanie skupionych tu sił. Zaszkodziłbyś bezpośrednio sobie, wystawiając się na działanie fluidów, pośrednio zaś mnie, gdyż rozbrojony pantakl straciłby swą moc i byłby dla mnie bez użytku.	Bracie Diego!	By nam się w tych komnatach dobrze działo!	Byłżebyś ty...	Chciałem zobaczyć się z tobą i powiedzieć, że między moim chłopstwem krążą jakieś nieprzystojne gadaniny o zniżeniu podatków czy o czymś takim... Pragnę, ażeby dowiedzieli się chłopi, że ja im podatków nie zmniejszę. Jeżeli zaś który, mimo ostrzeżeń, uprze się w swej głupocie i będzie rozprawiał o podatkach, dostanie kije...	Chyba płacz?	Ciociu! któż to jest ta piękność? kto to taki?	Co za witzwitz (z niem.) wołali, zanosząc się od śmiechu, chociaż słyszeli ten głupi dowcip po dziesięć razy na sezon.	Czego żądasz?	Czuję pieczeń wołową Niedopieczone mięso... zalane brązowym sosem.	Czytaj!	Córka, Matka	E, nic. Ludzie do chrztu z dzieckiem przyjechali.	Hm! Jegomość się mnie radzi, a dalibóg, że jegomość tylko żartuje ze mnie. Wie jegomość dobrze, kędy najlepsza droga.	I ty nazywasz to czyśćcem Sancho! nazwij to raczej piekłem lub czymś gorszym jeszcze.	Idę też. Ale muszę się uczesać i zrobić.	Ino musisz tajemnie się sprawiać; nikomu nie wspominaj ani o mnie, ani o tym, com ci wyjawił. Źli ludzie wszędy się trafiają; może on we wsi ma wspólników... niechby się który dowiedział, że go szukają, zaraz by go powiadomił.	Ja się polityką nie zajmuję, zwłaszcza tu, nad tym stawem, toteż nie wiem, czemu nie popchnięto nas aż do Moskwy.	Jakto w każdym razie?	Jutro, lub dziś nawet.	Juści, że młodych powinni przypuścić do gruntów i do rządów.	Ma się tak mało rozrywek na prowincji	Mam jeszcze drugą prośbę do pana	Miły Tristanie, z chwilą gdy ujrzę pierścień z zielonego jaspisu, ani wieża, ani mur, ani warowny zamek nie przeszkodzą mi spełnić woli przyjaciela.	Moja Maryś, tak w bajce!	Może państwo pozwolą lżejszą drogą	Mówił, ale to było po nowogrecku. Poznałem ten język po paru zdeformowanych słowach. Musisz wiedzieć, mój drogi, że w gimnazjum byłem bardzo dobry z greki.	Nad stajnią, która jest w dole i w której czterysta koni się mieści są śpichrze, a w nich zboża choćby na dziesięć lat, nie przyjdzie tu nigdy do oblężenia, ale gdyby przyszło, to głodem nas nie wezmą.	Nawet zbrodnicze?	Nie dość zasłużona byłaby nagroda.	Nie mogę wytrzymać tej służby. Nie mogę! Zarznęło mię to, zadusiło. Ja nie po to do wojska poszedł, żeby hiszpańskich chłopów żywcem palić, wsie całe z babami i dziećmi do nogi wytracać, miasta uśmierzać ogniem i mieczem. Szczerze ci mówię, że duszą jestem po ich stronie.	Nie przeszkadzaj dyrektor. Niech czekają... Dycha, oczko... sypać!	Niestety nie! Życie moje upływa na ulotnych głupstwach; ja sama o nich zapominam.	Nudny jesteś. Więc opowiedz o Franciszce na polach Elizejskich; to ją tak zabawi.	O tak! Wzburzył pana widok tych guzików. A teraz proszę mi wyjawić powód, dla którego przyszedłeś pan do mnie dzisiaj?	Oczywiście, proszę pani.	Ojcze mój, przecież nie źródło, lecz rzeka, która czerpie z niego swoje siły, bywa straszna i groźna.	Ojcze?...	Oto jestem	Panowie, dajcie spokojnie przeczytać dzisiejszą gazetę... Faktycznie, kręcą cykorię pudami.	Piotrowicz mu niechcący nastąpił na nogę	Podcierałem się potem szlafmycą, poduszką, pantoflem, torbą myśliwską, koszykiem (o, cóż za nieżyczliwa podcierka!), wreszcie kapeluszem i zważcie, że kapelusze jedne bywają krótko strzyżone, drugie włochate, inne puszyste, inne z kitajki, inne z satyny. Najlepszy ze wszystkich jest włochaty, ponieważ bardzo dobrze eliminuje substancje kałowe.	Przedwczesna radość. Dopiero kongres urobi Orgaza, a Orgaz następnie konstrukcję ujawni.	Składam książki. Czy mogę pójść do mamy?	Szczupak na sprzedaż! Niech śpi tymczasem.	Tak i myślałem. Z których wy stron?	Tak jest.	Tak. Czekałem tylko na Davidsona. Tak, miałem tu wrócić, do tych ruin	Tak. Może pamiętasz jakiś obraz, zdarzenie, czyjąś twarz?	Ten się włóczy a włóczy raz wraz mnie zaczepia: musiałam się przed nim schować.	To dobrze. Dziś odjeżdżamy na nocny patrolaż.	To jest niemożliwe Nie mogę teraz wyjechać.	To jest... kamieniem znów nie jestem.	To wstąp pan do mnie we środę na śniadanie i raz skończmy.	Trzeba będzie coś obmyślić!	W Ameryce nie wszystko jest głupie	W interesie pana Norskiego	W takim przypadku zamiast budować dom, wybudujemy statek, a pan Pencroff obejmie jego ster...	Weźmiesz go?	Wiele mam... wiele się należy... za fatygę?	Więc co?	Właśnie. Możesz sobie nawet przypomnieć, że ojciec ostatnio był zdenerwowany tym, że nie przysyłam jakiegoś przedstawiciela, na którego on czeka. Rozumiesz?	Z plecaka.	Z tem poszedł właśnie.	Z winem?	Zabieram Michorowskiego z tej sesji na inną, mianowicie do dam	Zobaczymy ale ja wam tylko to z góry zapowiadam, że kto mi do Włoszki pomoże, temu ja służyć będę.
Ot... nie wiem, skąd mi się na takie gadanie wzięło. Tuśka śmiałaby się ze mnie, gdyby to posłyszała. W ogóle nie należy na życie narzekać. Są jeszcze gorsze sytuacje. Co?...	Mogę państwu zdać tylko sprawę z własnego wrażenia. Jest to kobiéta, mogąca miéć lat powiedziałbym około trzydziestu, gdyby lata czytać się dawały tam, gdzie cierpienie je podwajało. Z twarzy jéj, z ruchów, z postawy widać, że ciężkie musiała przejść koleje i zawody. Niebrzydka, niepiękna, nie wiem... Twarz ma pełną charakteru, nachmurzoną, jak powiedziałem, tragiczną. Z ust jéj, przysiągłbym, niejeden jęk musiał wyleciéć, niejedno przekleństwo. Słusznego wzrostu, brunetka, oczy czarne, piorunujące. Cóś niezwykle oryginalnego i cóś straszliwie zbolałego.	A potem? Samopas, gdzie wola, prawda? Piękna subordynacja! Ciekaw jestem, co król na to powie? A ja cię opłakałem jak prawego żołnierza, mniemałem, że w powrocie padłeś od kuli...	Siostra, Rodzina, Własność zawołała, bo i przy tym gniewała się ze starszą siostrą jeszcze od zeszłej zimy, że to tamta po śmierci matki pobrała wszystko, co pozostało, i oddać nie chciała, to się i prawie nie widywały.	Powiedz, Anupa jak to było z tym napadem na ogród następcy tronu?	Tereso, zanieś to sama do pana de Marsay i oddaj mu do rąk. Jeżeli go nie zastaniesz, to odniesiesz mi list.	Zamiar to wielce chwalebny. Drogi panie! Powiedziałem, że możesz mnie pan odwiedzać każdej chwili i pytać o wszystko. Czemuż nie poprosiłeś pan, bym pokazał guziki?	A dziś?	No to ciesz się pan: pan Danglars dałby na ten sam cel dwa razy tyle.	Ba! Ty jesteś dziewczyną, więc mnie to tylko bawi, ale żadnemu mężczyźnie na to nie pozwolę.	Panie Porthosie, przysięgam, że ukarałeś mnie straszliwie, i jeżeli w przyszłości w wypadku podobnym się znajdziesz, udaj się tylko do mnie.	Panie drogi, niech pan to weźmie, po prostu jako prezent.	No, więc to prawda że ty wierzysz ciągle w prawdziwość tego lokaja? Zapomniałżeś już, jak to Dulcynea przemieniła się w chłopkę, a Rycerz Zwierciadeł w bakałarza Karasko. Czyż to nie oczywisty podstęp czarowników, co mnie bezustannie prześladują? Miłość, Dama, Rycerz, Pamięć, Kobieta, MężczyznaAle powiedz mi nie zapytywałeś się przypadkiem tego mniemanego Tosilosa, co porabia Altisidora: czy płacze po mnie, czy wygnała z duszy miłosne uczucia, co ją tak namiętnie wobec mnie opanowały?	Tylko nie ma ich na czym nosić. Podoba ci się?	Więc w takim razie i nasza kopalnia jest własnością jednego z podobnych duchów. Ale nie wiem, czy doświadczyliście, że duchy są niezmiernie zazdrosne o swoje skarby, i górnikom, co kopią w nich, starają się psocić, nieraz bardzo dokuczliwie.	Najlepszy to dowód, iż nic uczynić nie mogą Gdyby się czuli na siłach, choć próbować by się ważyli.	O, zważaj, zważaj na moje słowa! Pokochałem ciebie, najcudniejszą wśród urodziwych, kiedy anioł zesłany od Allaha, przelatując powietrze, zatrzymałby się w locie, roztoczył nad tobą skrzydła i przypatrywał się tobie tak samo, jak gdyby nową spotkał gwiazdę, w chwili kiedy na rozkaz Stwórcy wznosi się z otchłani i pierwsze najświeższe promienie rozsyła po świecie.	Chcesz pan ażebym panisku dał dowód posłuszeństwa i przywiązania do żony i dzieci, dla ich korzyści nie będę oszczędzał sobie skóry. No, a ile mi pan za każdy bat zapłaci?	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	Jestem do usług twych Odczytawszy list twój, zaraz domyśliłem się, że musiało zajść coś ważnego. Mów zatem.	My to stąd dalej trochę siedzimy nie bardzo wiemy, co się u Gopła dzieje... niepokój pono między wami?..	Nie pozostaje nam nic innego, jak zastosować się do tego.	Przyznaj się, że miałeś jakieś senne koszmary i chodźmy na śniadanie	O nie! Poszedłem do ojca i oznajmiłem, że chciałbym wstąpić do konnicy dackiejkonnica dacka	Przystań, mówię ci, na porucznika. Dam ci pięćdziesięciu drabów i będziesz ich ganiał po błoniu. Znajdę takiego, co ci odstąpi swej rangi, a nawet konia i munduru, za niewielki grosz. Tak tedy... bądźcie łaskawi, koledzy, iść tam za przewodem mojego famulusa, a ja zaraz nadejdę.	Ach, mój Boże! Spojrzyjcie tylko na niego!	Dajże mi asińdźka pokój ze swemi skrupułami... to obowiązek familijny.	Dziwny chłopiec Czasem przyjemnie mieć z nim lekcję, a czasem aż trudno wytrzymać. Czasem gra prześlicznie, to znów ma palce jak z drewna.	Hm... jeśli nie uważasz za stosowne walczyć i boisz się, to trudno!	I czy pan o tym pisze poezje? To może być wprost kapitalne.	Mamy do czynienia z dowódcą zaprawionym w boju. Jak mało kto zna on wojenne rzemiosło.	Przecież byliśmy na tym przedwczoraj	Ja się nie narzucam, jak się nie narzucam, che, che, che, ale byłbym stokrotnie, no stokrotnie wdzięczny, a cóż to pana kosztuje?	Dużo to pomoże! Trzeba wziąć szczotkę.	Dzień dobry, bociany! Dokąd to lecicie?	E!... Owa!... Czyż Czas Nowej Gwary straci przez to dla nas swój urok?	Gdyby rektor ogłosił na korytarzu zakaz gry w kule, mógłbym coś zrobić, nie mogę jednak interweniować na żądanie samego dyrektoradyrektor	I płyniesz do Ameryki?	Nie psuj kwiatków, to je boli	Od tego czasu nie będą w tej ziemi ucisku znosić ci, którzy krwią się oponują tak mi dopomóż Bóg i święty krzyż!	Pan ma słabość do tego Maruszewicza?	Paradny jesteś, muszę to w Łodzi opowiedzieć.	Powóz stoi Pan margrabia wyjdzie tutaj, zaczekam na niego.	Tak Robił to bardzo często.	Tak, to daleko.	To prawda ale teraz mamy prawo postępować bez litości!...	To przecie wam lepiej wyniesie aniżeli kupować paszę.	Jak w jakie Zdaje się, że Beroes naprawdę wykonywawykonywa nasi kapłani tylko oszukują, zarówno lud, jak i władców.	Wolne żarty Co pan głupstwa opowiadasz? Z czem pójdzie pan do policji? Tu za drzwiami może być choćby i pięć osób, co naszą rozmowę słyszały. Co oneby zeznały?... Nie bądź pan głupi, panie Franciszek. A zresztą, co ja złego, co nieprawnego mówiłem?... Opamiętaj się pan. Z pańską naiwnością daleko pan nie zajedziesz. Chcesz pan sześćset złotych?...	Jak ci się zdaje? Czy ten... Absolut... jest jeden?	„Nie myślisz przecież, że mi chodzi o ten jakiś skarb	Gdzie ich widzisz?	Mam je tu przy sobie; proszę: oto są.	Tak, ten stary idiota, ma się rozumieć, narobiłby alarmu. Postąpiłaś, kochanie, bardzo inteligentnie, żeś ani mężowi, ani rodzicom nie pisnęła słówkiem o swoim odkryciu. Rzecz w istocie wymaga największej dyskrecji.	Widzi pani, my dajemy kostyumy, ale że wszystkie wolą mieć swoje własne, bo nasze nie mogą być przecież tak wykwintne, więc te leżą... pożyczę pani tymczasem.	Gdzie ona tedy jest? Gdzie jest? Jeśliś się i tego waść dowiedział, toś z nieba spadł.	Ależ kiedy wynalazłem nową jego misję, jakiej oko nie widziało ani ucho nie słyszało. Za Michała Korybuta jeździł w misji sekretnej...	Ależ ma się rozumieć	Co za ohyda!	Czy twoje, czy nie twoje, jeść muszą jako i nasze. Żywo, chłopie! żywo! jeśli ci skóra miła.	Cóż ja temu krzywkrzyw (daw.) roześmiał się wójt.	Fartuszek? A co pan robi w redakcji?	Jeść się panu nie chce?	Kto go tam wie, co on myśli robić!	Powiedziałbym, że tak	Skąd?... pani myli się...	Tak! Cała dżungla drży przed Bagerą z wyjątkiem mnie jednego!	Wiadomo, że gościniec o dzień drogi i w tamtej stronie...	Wiecie co, doktorze, bądźcie tak dobrzy i sami mu zanieście. Zobaczycie, czy w samej rzeczy tak przeziąbł...	A jakiejże ty chcesz innej? Najlepiej nie dręcz już mnie i siebie i idź spać.	A może w domu u rodziców...	Ale od 1806, w siedemnaście lat, musiał przecie coś uciułać!	Bo my jesteśmy waszym szczęściem	Bóg cię skarze, jeśli nie wrócisz!	Ciepło.	Czy ona ma wśród swych kosztownych strojów choćby jedną czarną sukienkę?	Deutschland siegt an allen FrontenDeutschland siegt an allen Fronten (niem.)	Dla kogo Łukasz, a dla ciebie Łukasz Kuźmicz	Dobranoc!	Dobrze ale rzekę można przepłynąć.	Dzień dobry, Benie Weatherstaff! Chciałbym, żebyście z panną Mary i Dickiem wszyscy stanęli tu rzędem, bowiem chcę wam powiedzieć coś bardzo ważnego.	Gdziem jest?	I z tobą, gościu.	Jeno nie myślcie, bym wam folgował, gdy wypiję!	Jest bardzo duża; może stłuc szybę.	Kto zresztą nam dał przykład, jeśli nie Wielkopolska?	Mogłam tak samo myśleć o L. Landau, o którym ze znajomych, jakich nazwiska mogłeś wymienić z równą domyślnością, jeśli nie uwierzyłeś moim słowom	Moryc, ile dajesz?	Myśli, czyny	Nie	Nie sądzę. W każdym razie w rodzaju pana. Otwarte.	Nie łasym cudzych sekretów, a nic tu, widzę, po mnie...	Niezłą. Ale kobyłę oby szlag trafił.	Ona nie dla ciebie...	Ot, harmonia ostała, może by zagrać.	Pan nie żonaty?	Pana Athosa, człowieka dwa razy odeń starszego? nie, monsiniorze. Zresztą, pan d’Artagnan wieczór ten u mnie przepędził.	Parcelujesz Darnówkę, stryju, więc ją sprzedajesz?	Tyle musztry, ile mnie potrzeba, ja już umiem.	Zachował więc swoją piekielną pychę!
Ja? To moja rzecz. Mam ja na każdego człowieka swój sposób.	Ależ, Ado, ty nic nie powiedziałaś na Helenkę	Ano takie: jak znaleźć rzecz zgubioną, co przykładać dziecku do szyjki, jeżeli ma skrzywioną, i jak pogodzić zwaśnionych kochanków. Niedolę, ciągnącą przez Żuławy, przeczuwała tak, jak węgorz przeczuwa nadchodzącą burzę. Była to mądra kobieta, znachorka.	Było z nim rzeczywiście krucho ale w tych dniach umarł jego ojciec i wskutek tego spada na niego kilkanaście tysięcy rubli. Zapewne pospieszy z zapłaceniem Towarzystwa. Pogrzeb był właśnie wczoraj.	Gadajcie, panie, gadajcie a każda z was do nieba skakałaby, żeby była na miejscu panny Marychny.	Ha! Dzisiejszy anonim i listy Valenoda są na jednym papierze.	Jam taka zmęczona... tak strasznie się zmęczyłam och, raz jeszcze na ciebie popatrzeć! Bo nie wiem, nie wiem, co zrobię, gdy wyjedziesz...	Kiedy kobiety wstyd podepczą, a ustom pozwolą przypomnieć tajemnice serca, stan ich musi być dziwny. Ja, mości Don Kichocie, jestem jedną z tych nieszczęśliwych kochanek, dręczona namiętnością, słowem na śmierć zakochana, jednak tak uczciwie i z daleka, że ukrywanie mojej męczarni przypłaciłam życiem. Dwa dni temu, okrutny rycerzu, zastanawiając się nad nieużytością serca twojego, którego skargi moje nigdy wzruszyć nie zdołały, żal tak gorzki powzięłam do ciebie, żem zstąpiła do grobu, przynajmniej wszyscy myśleli, żem umarła, i gdyby miłość, wzruszona litością, nie dozwoliła mi była wynaleźć środka odżycia na nowo w męczeństwie tego biednego giermka, z pewnością na tamtym pozostałabym świecie.	Nie pora już na to, co tak ordynarnie zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko z tego względu, że podpisano konwencję: Warszawa będzie ustąpiona Austriakom.	Nie spalą jej! Tubingas ją na służbę Perkunowi oddaje! wola jego spełnić się musi!	No, miałeś coś zrobić! Na co czekasz?	Och! w tym, co mówiliśmy przed chwilą, ja widzę parafrazę zdania Monteskiusza, którym streścił Ducha Praw.	Oto powtórzyć Miedzianobrodemu to, coś przed chwilą do mnie mówił.	Panie Wokulski, krzywdzisz nas. Rozumiem, o czym pan mówisz, i na mój honor, wstydzę się... Ależ my nie odpowiadamy za występki jednostek...	Posiłków nie przyślą z dwóch powodów: po pierwsze, dlatego że wojska wszystkie, których w ogóle jest niewiele, zajęte są na Litwie i na Ukrainie; po wtóre, że w Warszawie ani król Jan Kazimierz, ani panowie kanclerze, ani senat do tej pory nie chcą wierzyć, aby jego królewska mość Karol GustawKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660)	Potem pojedziemy znów dalej, jeszcze jeden dzień i noc jedną... Malec położył znów głowę na poduszce.	Poznałam wszystkich panów z biura tylko na ślubie, potem zaraz wyjechaliśmy, ale teraz przyjdzie do bliższej znajomości. Mąż mi mówił, że chciałby, żebyśmy się zbierali jednego tygodnia u państwa Bigielów, a drugiego u nas. To bardzo dobry zamiar, tylko ja robię jedno zastrzeżenie.	Yeah, te wielkie myszy, co potrafią budować tamy na rzece. One tam, w tej Devil Bay, miały mnóstwo tych tam i tamek, takich pięknych równych dams, tak że wyglądało to niczym jakieś miasto. Miały zamiar postawić tamę przez całą Devil Bay. Tak właśnie... „Już potrafią odwalać kamienie za pomocą lewarka Albertowi...”, to był jeden tapa-boy, „...zmiażdżyło przy tym dwa palce... Dwudziestego pierwszego: Dajak zeżarł Alberta! Ale było mu po nim niedobrze. Piętnaście kropli opium. Obiecał, że już więcej tego nie zrobi. Padało cały dzień... Trzydziestego czerwca: Lizards budowały dalej tamę. Toby nie chce pracować”. Panie, to był dopiero spryciarz A spryciarze nigdy nie chcą nic robić. On zaś ciągle coś majstrował, ten Toby. Szkoda gadać, wśród jaszczurów też są duże różnice... „Trzeciego lipca: Sergeant dostał nóż”. To był duży, silny jaszczur, ten Sergeant. I bardzo zdolny, proszę pana... „Siódmego lipca: Sergeant zabił tym nożem jedną cuttle-fish”. To taka ryba, która ma w sobie to brązowe gówno.	A gdym z gniewem i abominacjąabominacja  (z łac.) kończył Bogusław stronnik Szwedów, podkanclerzy, wygnany za spiskowanie przeciwko królowi., ten kupi i od funta złotem mi zapłaci...”	A pan będzie blisko mieszkał?	A tak, właśnie. W Jerychow Jerycho	A z niczym.	A zatem w drogę.	A zatem?	A! kochana księżno ja się często mylę w sądach; ale ten... ten dzisiejszy nasz pan, jako człowiek straszy mnie, a jako artysta należy pewnie do tych, co ślicznie mówią o sztuce, a okropne bazgrzą rzeczy... Będziesz potém musiała swą ciekawość opłacać nabywaniem krut...	Aj, aj! Jaka piękna!	Ale zawdy... Wspomnij sobie, jak to ich sam wachmistrz obchodzi. Nawet z Grzybem nie będzie ci tak gadał, jak z Hamerem.	Ależ, co on zrobił, proszę pani?	Ano, widzisz.	Assez! assez! Je ne veux pas écouter cela!... Znowu interesa i pieniądze! Ach, nie zasnę dziś...	Athosie, to twoja żona, mówię ci przypomnij sobie, jak rysopis zgadza się dokładnie.	Biegnij, biegnij szybko!	Bynajmniej. Znamy go od lat kilkunastu; zawsze do nas zajeżdża.	Czy był to zwyczajny szeregowiec, czy kapral?	Czy wszyscy mają całe buty?	Często ofiara była tak długo katem iż, gdyby oskarżeni śmieli wszystko powiedzieć, zbrodnia wydałaby się niekiedy dość usprawiedliwiona.	Diablo i pięknie!	Dlaczego?	Do godziny dziesiątej Kto się zgadza, niech podniesie rękę.	Dobrze... bardzo dobrze... Dawno już myślałem załatwić ich... No, chwała Bogu, że ochłodziło się chociaż trochę...	Dziękuję panu, a pan wie za co?	Dziękuję po stokroć waszej królewskiej mości, zaraz jutro zawezwę księdza Borka. Ale przejdźmy teraz do owego pytania, które mi macie zadać, a któregom ciekawa mocno.	Ech, nic. Mówię, że on to potrafi.	Galery, cesarskie galery; a wy tu skąd?	Gorąco ci, mamo.	Handel mówił dalej baron.	I noc, dodaj.	Ja nieprzyjacielem najszlachetniejszego narodu?!	Jak to pan zna czeski?!	Jako pani do swego służebnika.	Joasiu!	Któż to jest ów Cyprian, którego już po raz drugi wspominasz?	Miauczał? O, milordzie! Przysięgam...	Miała blisko dziewiętnaście milionów cztery dni temu; ale dziś ma tylko siedemnaście.	Miły pośle królewski, który umiesz tak dobrze sprawy pana swojego popierać, jakbyś nie po raz pierwszy miał z niemi do czynienia. Mówmy lepiej otwarcie...	Mości namiestniku komu w drogę, temu czas. Pozwólże podziękować sobie raz jeszcze za ratunek. Oby Bóg pozwolił mi odpłacić ci równą usługą!	Może Byk wie o tym... że jest zesłany, by prowadzić nas obu Ten został mi zesłany dopiero wczoraj... Jak sądzę, nie jest on z tego świata.	Myślałem, że wytrzymam ale już po chwili krew mi do głowy uderzyła. Ciekawe, co?	Nebereiks	Nic, ojcze...	Nie Ale widzę, jak człowiek, którego kochałam, staje się mordercą mojego syna.	Nie chciałem powiedzieć, czego ode mnie żądała twoja matka. Ma się rozumieć, że nie mogłem złamać słowa, obiecawszy, że będę milczeć.	Nie powiem, siostro wikario.	Nie przybyliśmy przecie, aby być świadkami obłóczyn zakonnika!	Nie słyszeliście, gospodarzu, kto Niemcom chciał konie kraść?	Nie wiem, ciociu.	Niedługo, jeszcze czekam. Widzi pani, przeprowadzka, zainstalowanie się, pozawieranie a raczej poodnawianie znajomości zajęły nam bardzo wiele czasu. Ale teraz zaczynam już myśleć o koncercie, szykuję się... o, ja mam cierpliwość, jak pani wie, mam!..	Nikomu, pamiętaj. Żeby tam nie wiem jak ciebie prosili. Czujesz?	No jak?	No tak. Nie wiedział pan? Przecież to ona była główną inicjatorką polichromii.	O Boże, oby nie został za to ukarany!	O! bardzo!	Owszem	Panie dyrektorze...	Panie inspektorze uczniowie będą śpiewali tutaj, w kościele, hymn po polsku, i to nie tylko dziś, ale zawsze.	Panie są jeszcze w salonie?	Pięć.	Po co pan o tym mówi...	Potrzebuję do tej sprawy trzech lub czterech ochotników, dowodzonych przez człowieka pewnego.	Pragnę jako pielgrzym ubogi podróż tę odbyć	Prosiłem ojca, żeby nie sprzedawać, znowu ojciec oszukał kogo.	Przedwieczny prześladować nie każe. Rabbi Huna powiedział: „Jeżeli prześladujący sprawiedliwym nawet jest, a prześladowany złoczyńcą, Przedwieczny ujmuje się za prześladowanym”.	Raczy przyjąć ministra wojny, Herhora.	Radzca Pauli jest w tym stanie...	Rozmaicie. U „Honoratki”, „Pod Papugą”, w taniej kuchni, jak można.	Rozumie się.	Sądzę że możemy bez skrupułów zabrać ze sobą narzędzia, które niegdyś należały do tego rozbitka.	Słuchaj! to grób, w którym nikt żywego nie podnosi głosu. Tu wszystko zdaje się spać z niememi usty, bez ruchu, ni walki, bez dążenia naprzód. Tu nikt nie dąży do niczego więcéj, jak do możności spokojnego zasypiania codzień pod jakim kawałkiem dachu i do bezpiecznego spożycia kęsa chleba, za który nieraz oddać musi rozum swój, swobodę i ludzką swą dumę. Dla czego tak jest? Mniejsza o to. Stare to dzieje, które nas, nowych ludzi, nie obchodzą wcale, i łamanie sobie głowy nad pytaniem tém byłoby daremną stratą sił. Ale tak jest. Miéjsce więc tu nie dla nas....	Słuchajże, rycerzu. Rozkazy do marszu wyda szef sztabu, a ja się zdrzemnę jeszcze do świtu. Pojmujesz, co mówię? Zdrzemnę się do świtu. Jak tylko zacznie szarzeć, obudzisz mię. Obudzisz?	Słychać że zdrowie jego świątobliwości (oby żył wiecznie!...) mocno zachwiało się w tych czasach...	Tak.	Takimi myślami oszukujemy serca nasze! Ale to słabość! Nie chcesz odjechać, gdyż nie chcesz go porzucić!	Tu przerwał i po chwili powtórzył głośniej i uroczyściej:	Ty zaś, szlachetny panie racz przyjąć cudowną tarczę, którąm dostał od mego świętego dziada...	U czerwonoskórych i innych dzikich, stopień poważania zależy od ilości posiadanych bawołów i piękności tatuażu pokrywającego skórę.	Ubierajże się, moja Lauro!	W ręku tych, co waści salwowalisalwować (z łac.)	Wcale nieźle	Więc ja mam już opuścić chore dziecko siostry?...	Wynoś się w tej chwili!
Na rejdzie przed awanportem, poza wylotem mola południowego. Sprytne juchy nie chciały zawijać nawet w obręb przedporcia, by w każdej chwili ulotnić się bez przeszkody. Ten statek znam doskonale nie od dzisiaj; gdzie mu tam na imię „Esperanza”! Taka z niego „Esperanza” akurat, jak ze mnie Achmet Bej. I pan go zna dobrze, kapitanie z czasów naszych dalekich rejsów.	Nie macie gdzie tych koni postawić, com je tu w lesie koło waszej budy niedaleko połapał?	Właśnie mi się przypomniało, co miałem ci przekazać od pani de Virelef. Chce nas zaprosić w poniedziałek do Opery. Ale że będzie miała w loży małą Swannównę, zabrakło jej śmiałości, więc kazała mi wcześniej wybadać grunt. Nie chcę ci niczego narzucać, przekazuję tylko to, co powiedziała. Mój Boże, sądzę, że moglibyśmy...	A Anglia też będzie mieć problemy. W Izbie Gmin mówiono, że ponoć Wielka Brytania zostaje w tyle za pozostałymi państwami w tych wodnych budowach. Podobno inne kolonialne potęgi budują na wyścigi nowe wybrzeża i lądy, podczas gdy rząd brytyjski w swej konserwatywnej nieufności wobec Płazów... To prawda, mamuśko. Anglicy są strasznie konserwatywni. Znałem jednego lokaja z ambasady brytyjskiej, który za żadne skarby świata nie wziąłby do ust czeskiego salcesonu. Ponoć u nich się tego nie jada, więc on też nie będzie jeść. Nie dziwota, że ich inne państwa prześcigną. A Francja poszerza swoje wybrzeże pod Calais. Gazety w Anglii podnoszą teraz wrzawę, że Francuzi będą ich ostrzeliwać przez Kanał, kiedy się ten Kanał zwęzi. Mają za swoje. Mogli sami poszerzyć swoje wybrzeże koło Dover i ostrzeliwać Francuzów.	Ale lutni jego lubi słuchać... Ale przed serenadą do alkierza nie ucieka...	Bo widać stąd różne rzeczy, jakich nie ogląda się nigdy tam na dole	Czy widzisz, panie Aleksandrze, jak się to ludzie spotykają na świecie? Wszakże my z Martą znamy się od dzieciństwa!	Nie ma powodu, panie, abyśmy mówili o tym, co jest w najzupełniejszym porządku.	Nie, ja tu sobie posiedzę. Poczekam na ciebie. Obudzę cię za kwadrans, gdy będę z moją kompanią z tego domu wychodził.	Niech no by nie zaprosili! Drużbą mu byłem, pannę do ołtarza prowadziłem.	Obie nie do pogardzenia Można z niemi zajść daleko. Lecz oczywista rzecz, że gdy tak rzeczy stoją, musicie trzymać ze starym królem. On i jego przyjaciele pomódz wam mogą.	Tak! Tak! Że tez nikomu nie przyszło to dotychczas na myśl! Jak się nazywa ziemia?!	Tak, ojcze! Czyż nie jestem w wieku odpowiednim do pracy?	Tak; ale uwolnij nas pan od Lucjana; Rastignac i de Marsay nie chcą już słyszeć o nim.	Ładne. Skrajane „do figury”, zapinane na jeden rząd srebrnych, gładkich guzików, z małymi guziczkami przy rękawach. Czapki zaś były formy francuskiej, również niebieskie, z białą wypustką, z prostym daszkiem	Tedy widzę i Hedwiga już wymuskana, jeno pan majster jeszcze się guzdrze i szat nie naciąga, i popija tyzannętyzanna, właśc. tyzana (daw., z fr.) w domu., legnij na becikachbeciki (daw.) dziś: usługiwać.”. I już odpina kolce i ściąga rękawice. Ażem się zdumiała, bo to wszelaka panna, kiedy ma iść na taniec, to i po trupach by gotowa skoczyć, a ta benewolniebenewolnie poświęcenie, ofiara.? Każ jej pójść ze mną, i basta”. A pan Schultz: „Ja większe zrobię sakryficjum: acz kiszki we mnie piszczą, pójdę”. I zaraz się odział i takeśmy go tu przywlekli, ale ja radzę waszmości, co masz robić, to prędko rób, albowiem on lada moment zacznie znowu stękać i gotów się z nią wynieść przed północkiem.	Dobrze, mości doktorze każ więc zdjąć te wszystkie niebezpieczne potrawy, a zostawić takie, które jeść mi wolno i potem nie machaj laseczką i nie przeszkadzaj mi, gdyż głodny jestem niezmiernie, a przecież medycyna na głodową śmierć skazać mnie nie ma zamiaru.	Kaczki też się nią nie zachwyciły Powiedziały: „Dlaczego nikomu nie pozwalają robić tego, co chce, kiedy chce i jak chce? Od razu ktoś inny siada na brzegu, przygląda się, wypowiada swoje uwagi, pisze wiersze o tym, co zauważył i tak dalej. To przecież nie ma sensu!”. Takie jest zdanie kaczek.	Rzecz znowu inna, odparł hetman przypatrując się swoim nogom i pończochom: waćpan wiesz jak ja interesów nie cierpię... nienawidzę, brzydzę się niemi, są mi ohydne... Swoich nie lubiąc, cóż dopiero mówić o cudzych? Wziąć na ramiona sprawę... a poprowadzić ją źle a to wszystko ażeby pięknej pannie usłużyć, która ci uśmiechem zapłaci. W dodatku jeszcze, mój Georges, trzeba, żebyś wszystko wiedział dla swoich. Mam je, ale nie mogę wyczerpywać, bo nadużywszy ich, stracę... Z tych wszystkich powodów...	Ale to ojcze dobrodzieju, ja już podrósłszy od żelaznej i słomianej do duchownej prawdy przyszedłem i o nią się chciałbym dopytać. Ale i ta dla mnie żelazna.	Ależ wszystko to jedno; gdybyś i złapała kogo z robotą, mąż twój teraz przyjąćby jej nie mógł.	Ano nie	Ano tak. Czemu to, chłopcze, od razu nie mówisz swego nazwiska?	Dlaczego tego nie robisz?	Do kogo?	Drugie jest do kniaziówny Heleny.	I wydziedziczasz pan wnuczkę bo zawiera małżeństwo, które panu nie odpowiada?	Ja też nie myślę waści pocieszać.	Juści prawda, Socha on jest, a ja jego żona i przyśliwa prosić wielmożnego pana niziniera o robotę  na fabryce, o...	Juści, krowy pewnie z nieba spadają, nawet głupi nie uwierzy.	Jużci, nie tylko że był mizernie odziany, ale dałbym szyję, że to młokos jakiś	Kiedy odjeżdżamy, panie majorze?	Ma pan rację. Ten dla nas przedstawia znacznie większą wartość.	Mówią, że w Szczuczynie jedna chorągiew stanie na kwaterach, ta, która ostatnio tędy ze Żmudzi przechodziła.	Na zdrowie, niech się martwi.	Nic mnie nie zadziwi bo jeślim nie stracił pamięci, to wiesz, iż mówiłem już zeszłym razem, że tu się dzieją cuda czarnej magii i sprawy szatana.	Nie lękaj się pani	Nie mogę... choćbym chciał... nie mogę.	Nie należy mi się tyle!	Nie, myślałem nawet, że już dawno pomarł!	Nie, nie! Jeux de société!	Nie, nie, niech pan powie, że pan przysięga!	Niech mi pani wybaczy moją szczerość, ale wątpliwość co do tego wczoraj właśnie powstała w moim umyśle.	O nie, proszę cię, hrabio! Proszę, śmiej się. Bądź szczęśliwy. Pokaż mi przez twoją obojętność, że życie tylko temu jest niemiłe, kto cierpi. Ale ty jesteś litościwy, dobry i wielki, przyjacielu, i tylko dlatego, że chcesz mi dodać siły, udajesz to szczęście przede mną.	O! na to dosyć jednego wejrzenia	O, do diabła, sprawa staje się coraz bardziej dramatyczna. Mów jaśniej!	Okrążmy bagno i chodźmy do domu Aleją Zakochanych. Czy ciągle jeszcze czujesz się tak zniechęcona, jak wychodząc z domu?	Owszem. Przeciwko temu nic nie powiadam.	Posłuchajcie mnie, panowie Dzięki mężowi już nie śmiałabym ograniczać swobody naszym dzieciom, gdyby tylko chodziło o swobodę... Ale co Madzię czeka w tej Warszawie?... Będzie guwernantką rok... dwa... dziesięć lat... no i co potem?... My, w razie śmierci, oprócz starego domu i kilku morgów gruntu nic nie zostawimy dzieciom... Więc co ona pocznie ze sobą?...	Powiadam ci: nie ma tu ptaka, który by o tej przeszłości nie śpiewał, nie ma wiatru, który by nie wzdychał jej smutkiem; nie ma kropli rosy, która by jej łzą nie była; zapytaj każdego cienia chmury, co się po tych gruzach przesuwa, każdego tętentu, ilekroć nogę postawisz, zapytaj tej wody, co tam wiecznie szepce, a usłyszysz taką powieść, jakiej żaden pisarz dotąd nie wymyślił i wymyślić nie zdoła; trzeba tylko umieć zapytać i słuchać.	Powiem wacpannie, cud świata.Poezja Jam zawsze kochał się w poetusachpoetus (zamierzony r.m. z łac. poeta) pocieszenie, pociecha.. Bo to na okręciech nudno: ni podwikipodwika (starop.) tu: jakiegoś. woluminuwolumin a. wolumen (łac. volumen: zwój) oto, aż; jednak, wszakże. jak on zacznie nam owe wiersze dyktować, a my wszyscy chorusemchorus (łac.)	Tak, dla ciebie, moja droga! Czy to nie wspaniałe z jego strony? Czy ci się nie wydaje najlepszym w świecie staruszkiem? Masz klucz w liście. Nie otworzyłyśmy go, ale umieramy z ciekawości, co zawiera	Vasiliki Zbliża się chwila, która rozstrzygnie nasze losy; za pół godziny będziemy mieli odpowiedź od wielkiego sułtana; weź Hayde i wracajcie do podziemi.	Wrócę, oczywiście... Tak, oczywiście, wrócę do domu. A ty?	Wszędzie Matka Marty przysłała mi skakankę. Biegam więc i skaczę, i rozglądam się, czy już roślinki zaczynają kiełkować. Nie robię szkody żadnej.	Zabija kula, nie prawo	Zadbałem o to. Wypuściłem z kosza wszystkie węże. Jeśli żołnierze zechcą zajrzeć do środka, zobaczą gady i uciekną.	A dużo macie bydła?	A mąż?	A tu znów idą Pasterz Iberyjski, Nimfy z Enares i Medykament Zazdrości.	Ach, źle się stało!... Cóż to ma być i kiedy?...	Aha!	Ależ to NeronNeron (37–68) bajkowy zbój, bohater międzynarodowego motywu „Madejowe łoże”. rozbójnik.	Ano, po takim znaku od razu poznać.	Co wam o tém mówić odpowiedziała Marysia, a rodzice, a wasi? a nuż się dowiedzą? Jutro was zaślą daleko, a mnie ludzie osromocą i zginąć przyjdzie marnie.	Co? Dlaczego? Zwariowałeś...	Czy i to jest twoim dziełem?	Czy ojciec twój przychodzi cię odwiedzać?	Czy pan będzie jadł obiad z panią?	Cóż! Wszystko to poszło z tego, żeś biegał w nocy po mokradłach. Ani chybi, to febra wlazła ci w kości!	Dix neuf ansdix neuf ans (fr.)	Dziwny chłopiec Czasem przyjemnie mieć z nim lekcję, a czasem aż trudno wytrzymać. Czasem gra prześlicznie, to znów ma palce jak z drewna.	Gdzież to ciocia znowu się wybiera i mnie wyprawia razem ze pszczółkami?	I cóż bym ci mógł zarzucić? Że jesteś miła, dobra, pełna wdzięku	I ja także dam się wziąć w pułapkę, ale biada kotom, które się o taką myszkę obetrą.	Jacek mu było, znałem go dobrze!	Jezus Maria!	Jeżeli już ktoś ma donieść, to niech to zrobi Potter, jeśli jest taki głupi. On i tak jest wiecznie pijany.	Krzychna! Moja ty kochana!	Kto taki? Chyba Hassling?	Mam nareszcie	Najjaśniejszy Nassur pragnie nabyć twego słonia, chłopcze!	Niech ino mu rozum przyjdzie, popróbuję wypytać...	Niema czem. Pruderja jest nudna i kalectwem dla osoby, pruderją dotkniętej.	O, chcę, chcę!	Owszem, jeśli wymagania słuszne. Mogę panu dać za kurs posłańca.	Pani hetmanowa Ogińska, księżna wojewodzicowa Mścisławska, księżna jenerałowa Podolska.	Precz z nim!	Qu’ il te fait la cour.	Rodak mój? Któż taki?	Spodziewałem się gorzej. Gdybym milczał, potępionoby mnie.	Strasznie to przesolone, bo ciekawym nawet, jak by tu procent odpowiedni wydusić?	Tak się stanie, o ile małżonka pańska raczy się oddalić!	To dobrze! Ruszaj, po coć posłano!	Trochę tylko prawa ręka w przegubie	Uczył Piotr Marcina.	Uroda rzekła Floryna, spostrzegając Lucjana. francuski malarz i ilustrator, ceniony portrecista..	Waćpanna wiesz, żem ja po jej dziadku laudańskimi ludźmi dowodził?	Z serem!	Zdaje się, że chodzi wam o „Te szlaki kręte, koła zaklęte”?
Ostatecznie tak, jak rzeczy stoją, vadium złożyć trzeba i rudera zwali mu się na łeb. Ano, nie chciał mi wierzyć! Co ci trzeba?	Nieraz o tym mówiłem waszej świątobliwości: lud pracujący jest głodny, ma za dużo roboty i płaci za wielkie podatki. Kto dawniej robił od wschodu do zachodu słońca, dziś musi zaczynać na godzinę przed wschodem, a kończyć w godzinę po zachodzie. Nie tak dawno co dziesiąty dzień prosty człowiek mógł odwiedzać groby matki i ojca, rozmawiać z ich cieniami i składać ofiary. Ale dziś nikt tam nie chodzi, bo nie ma czasu.	Owszem. Tą soczewicą jest tak zwany „święty spokój”, którego pragniesz. Młode pokolenie śmiało bierze na siebie ciężar kierowania, odpowiedzialność przed ludzkością, a wyzbywa się bez żalu tego wygodnictwa duchowego, w którym żył świat od Rewolucji Francuskiej. Mamy wolę przetworzenia świata...	Raczej nie. Nie. Z każdą drobnostką tak latać. Zresztą oni mają nocnik. Szukałam okazji na szuku. Choć pan taką okazją znów nie jest.	To zaiste szkoda Była to cenna pamiątka historyczna. Niech nam Pan Bóg wybaczy, że tyle wspaniałych zabytków ucierpiało w czasie wojny trzydziestoletniej. Jeśli się nie mylę, czeska kraina została wtedy zamieniona w pustynię zbroczoną krwią i łzami. Całe szczęście przynajmniej, że nie zginął wtedy dopełniacz negacji. W tej książce piszą, że ponoć jest na wymarciu. Byłoby mi go bardzo żal, proszę pana.	A to ziąb, jakby już na mróz szło	Amen! jeszcze i jego sługom, jego pomocnikom, jego katom, o których aż tu do nas wieści zabiegły, a bez których nie byłby on się ważył na zgubę tej ojczyzny.	Byłam bardzo szczęśliwa, dowiedziawszy się, że pan definitywnie obrał tę okolicę aby w niej pomieścić swoje tabern... Miała powiedzieć tabernakula, ale to słowo wydało się jej nazbyt hebrajskie, niedelikatne wobec żyda, który mógłby w niem dostrzec aluzję. Toteż opamiętała się, aby wybrać inne ze swoich zwyczajnych uroczystych wyrażeń; „aby tam pomieścić, chciałam powiedzieć, pańskie penaty” (prawda, że te bóstwa również nie należały do religji chrześcijańskiej, ale do innej, umarłej od tak dawna, że nie ma już wyznawców których możnaby urazić). My, na nieszczęście, ze szkołami chłopców, ze szpitalem profesora, nie mogliśmy się nigdy zadomowić dłużej w jednem miejscu”.	A więc zaprzęgnijcie do swego wózka konika, którego chcecie mi sprzedać, dopędzicie z nami Pietrka, zjemy śniadanie w spokoju i będę mógł osądzić, co koń wart. Zmieścimy się we trzech na twojej biedce.	Albom ja taki co za język ciągnie, aby człeka sprzedał? po mnie się to nie okazało.	Bogać tam późno... jeszcze na prymarięprymaria	Bądź pewny, panie starosto, że za jakie dwa, trzy dni ujrzymy naszego Bergeraka w doskonałym zdrowiu i w wyśmienitym, jak zawsze, humorze. Zresztą, gdyby nie żył, jak to utrzymują, odnaleziono by jego ciało.	Ci tylko na zwiady przyszli	Nie. W tobie jest moje wszystko. Wszystkie moje namiętności. W twej duszy jest to, czego ja nie mogę poznać, a czego nie znam, bo jest tylko w tobie jednej. To jest wiecznie a niezmiennie nowe! We mnie tego nie ma ani cienia, a ja to jedno lubię, och, lubię do szału! Ty jesteś zupełnie jak ta muzyka. Jak muzyka jest z zewnątrz, a jest moja własna, tak samo ty. Czy wiesz, że ja do samego siebie mam odrazę, nawet do swej miłości dla ciebie mam odrazę, a kocham twoją miłość dla Łukasza... Gdybyś mogła uwierzyć, jak kocham twoje kaprysy! Bo wtedy najbardziej poszepnął w uniesieniu, z uśmiechem	Ja nie mówię, że się dworu mazowieckiego boisz, jeno że zaraz ni też po trzech dniach z koniem nie odjedziesz, a pokaże się li, żeś zełgał, to i na własnych nogach nie odejdziesz, bo ci je Jego Miłość każe połamać.	Dowiedziałem się, że jeszcze tak źle nie jest. Tworzy się tu jeszcze nowa partia	Nie mam powodu obwiniać ojca za siebie, jam się to puścił sam bez wiedzy jego... uciekając od złej macochy!	Oho, dowiodą! Jeśli oczywiście i oni są tak przebiegli i mają swoją metodę. Pan sam się o tym przekona.	Więc mów. Zaczyna się pewno tak: Była sobie raz taka biedna kobieta, której nikt naprawdę nie kochał...	Nie tyś jedna taką sierotą, odrzekła kobieta... jam równie wyprobowana, syn mój jest tu także za temi murami, a ja nawet twarzy jego widzieć, głosu posłyszeć nie mogę. I przychodzę tu co dnia daremnie, i błagam ich, napróżno... i odchodzę bez nadziei.	Ale nie znasz takiego, jak ten.	Cożeś się to tak długo bawił? poczęła Dobkowa.	Doprawdy... doprawdy, to bydlę i mnie w końcu nabawi strachu.	Jazda, panie. Sami czarni. Krzyżem świętym ich płoszą, bo kto wie, czy nie diabli?	Pewnie, że nie wszyscy: tylu rycerzy poległo!	To nie twoja sprawa, hrabio. A zatem poddasz się?	Więc twoja Żydówka jest aż tak wymagająca?	Zatem czemu nie studjujesz jej raczej u mnie, gdzieby ci było o tyle wygodniej	Zresztą, cóż to za przyjaźń, która cofa się przed solidarnością?	Och, niechże się papo nie przejmuje. Jest źle, ale nic nie grozi temu... temu beniaminkowibeniaminek Czyż on nie jest szalony?	A no, już dość, niech i tak będzie.	A tak.	Ależ powiadam panu, że ryzykuje pan życie	Ależ! Wszyscy śpią głęboko!	Burzymy domy, aby pożar nie mógł dojść do drogi Portowej	Domyślam się. Zapewne powiedział ci coś przykrego, wychodząc, kiedy zobaczył Waldemara przed oknami. Czy tak?	Ech, Rokito! nie będę z tobą rozmawiał. Rafał, chodź no, pokażę ci skrytkę tego szczura.	Hale, żeby me kto jeszcze obaczył! Dosyć mam już za dawne...	Ja? Dużo, bardzo dużo. W ubiegłym miesiącu zarobiłam prawie czterysta złotych, oprócz pensji. Razem pięćset z górą! No, czy nie jestem dzielna? Niech pan sam powie!	Jak to! Przecież pani wie, że jestem z policji	Mam być karan niech wiem, za co. Zemście dogodzę, bratanka mojego ścięto.	Nie było rozkazu	Nie jestem senny.	Nie schodzić, panowie!	Nie wiem czy mi wolno	Nie wiem doprawdy, Wasza Wysokość	Nie. Od jakiegoś Anglika, lorda Wilmore’a, który używa przydomku Sindbad Żeglarz.	No i cóż, to luby człowiek	O! Trotwood, chłopcze mój! Do czegom doszedłdo czegom doszedł inaczej: jak się pastwiłem (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika).. Samolubny w żalu i boleści, w przywiązaniach samolubny, samolubny w ucieczce przed pamięcią i w zapomnieniu samolubny, upadłem. Och! Jakże nisko upadłem! Nienawidzić mnie, gardzić mną musisz!	Owszem kiedy rozumu nie macie sami, trzeba, by wam go kto przyniósł!	Pij pani po prostu co dzień herbatę w godzinę po obiedzie, jak Anglicy, a będzie pani zdrowa, to bowiem, czego pani doświadcza, to choroba angielska	Tak, tak! Ale czy pójdziecie raz jeszcze?	Tak.	To dla niéj	To jeden wypadek. Drugi: kiedy pan miał pracownię pod nimi wyrzucił ich pan z ich pracowni.	Tum was czekał i to wybieram dla siebie. Poprzedzających niechaj używa kto chce.	Więc pewnie Juljuszem Flawjuszem!	Zawinęli do portu dziś rano; podobno zaszło tam parę wypadków tyfusu. Lecz oto i nasza „Rybitwa”.	Znają was tu, hultaje! Mieliście kolokację z Kopystyńskim i usiekliście go, potem zbiegliście przed sądami i służyliście u mnie; potem uprowadziliście mi tabunek zdobyczny...	A maszże asindźka tego z czerwonym nosem... kuzyna...	A więc będziesz ją miała.	Aha! jutro!	Ale będziemy tam bywali?	Ale ja mam męża i dzieci.	Ale mam ojca, któremu winienem posłuszeństwo!	Bo należałam do innego	Być może.	Chował biedę, a raczej bieda jego chowała.	Cisza jak makiem zasiał	Co ja tam zrobię!...	Co, tatku?	Czytałem.	Cóż pisała?	Cóż z tego?	Dobrze. Pojedzie dziesięciu. Kto?	Dotknąłeś problemu, o który, jak o rafę, rozbijają się spekulacje myślicieli wszystkich czasów. Zdaje mi się, że zło zrodziło się z pędu do określania się, który od prawieków tkwi w istocie bytu. Przedwieczny AtmaAtma (sanskr.)	Ha! jesteśmy pobici. Postarajmyż się o odwet.	Hm Więc dalej!	I pływa?	I zrobisz wszystko, o co cię poproszę?	Ja miałabym zabić mojego syneczka! Ja miałabym zabić Edwardka!... ha! ha! ha!	Jak myślisz? Kto teraz przejmie nasz dług?	Jam ci, Jaguś, ja...	Kama!... Kama!...	Masz prawo odezwał się Biskup.	Mów, a niezaprzątaj czasu!	Okropnie.	Pociąg odjechał bez nas.	Podobno wczoraj w nocy.	Podpalił kto? Z dymem puścił?	Przechodź!	Przeciech, całe trzy morgi!	Przepraszam, że pozwoliłam się pani nudzić tutaj.	Służę, z przyjemnością. A karty są?	Słyszałem że u prezesowej zbiera się dużo gości.	Tai gal gi nežinai?!	Toś, kundlu, kozła musiał dla siebie zostawić...	Uwolniono go?	Więc teraz powodzi ci się dobrze?	Żywego?
A czemuż mnie nie gadać tak samo, jak wy... kiedy umiem?	A dlaczego ty nie nosisz cycełe, jak twój tato?	A jeżeli cale przydarzenie jej usta pierwej opowiedzą, nie twoje? Wszak ci każda sprawa może być czarna jak smoła abo biała jak śnieg, ino ją umieć wykręcić wedle potrzeby. Zresztą, nie przeciwię się. Być może, iż król wynagrodzi cię sowicie i łaską udaruje, ale onej... co zawiniła, nie ukarze. Będzie se dalej panowała we dworcu i już jej głowa w tym, coby tobie, mnie i naszym dzieciom życie obmierzło. Spomnisz moje słowo.	A nie wiedzie. Nie traci ona na tym, dają na pochowek! Ale nie z tym do was przyszedłem.	Bośmy pasowani rycerze i dlatego żeby każdą rzecz na dwie strony rozważyć. Ale głupi on nie jest.	Dopóki nie ujrzę Zielonego Promienia!	Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciekprzeciek (gw.) noga.. Mogłaś se iść! Nie bój się, za nogi cię nie ułapię i prosiła nie będę, byś ostała!...	Inna jest wiarogodność systemu Kopernika, a inna wiarogodność twierdzenia, że wiadome uczucia są wrodzone wszystkim ludziom. Właśnie to jest najbardziej uderzające, że te uczucia nie są wrodzone wszystkim ludziom na świecie. Są tacy ludzie, którzy ich wcale nie znają.	Jedz, synku, z Panem Jezusem, a niczego się nie bój; ci dwaj w kącie to ludzie, tacy jako i my; ino sztuki będą pokazowaćpokazować (gw.) uroczysta msza., to się musieli przebrać i gęby se usmarowali. Jak się potem umyją, to zobaczysz, że wcale nie straszni.	Jeżeli mnie pani będzie bronić zawsze od śmierci, to mi ona nic nie zrobi.	Natychmiast, jeśli nie prędzej! Twarde, uparte chłopisko, ten King. Ale my go nauczymy wołać capivi! No, dalej, Antki!	Nie Pan nie potrafi być groźnym.	Nie pamiętam, czy ci kiedyś wspominałem, że mój starszy, przyrodni brat, wiesz, ten wykończony w Moskwie w trzydziestym siódmym, pozostawił córkę. To jest właśnie Alicja Singer. Kiedyś, przy okazji opowiem ci jej biografię, coś dla ciebie.	Nie pleć głupi bele czego!	Nie wiem.	Nie, nie, nie! Och, nie! Teraz nie chcę być w domu, w pokoju, w mieszkaniu! Teraz za nic, za nic nie chcę być w mieszkaniu! Troszeczkę się przejdę. Tak tu przyjemnie... Tyle mi pan naopowiadał! Ten Horst poczciwina... On tam mieszka u nas. I pan taki poczciwy! Widzi pan, przypomniałam sobie swój własny pokoik, tam u nas... Mój ojciec jest bardzo stary. Bezsilny, rozdeptany, stary człowiek. Tacy ludzie jak mój ojciec... Nietzsche mówi, że są tacy, którzy istnieją tylko gwoli służbie i pożytkowi ogólnemu i tylko po to istnieć powinni... Mój ojciec... I dopiero ten Niepołomski tam przyjechał! Nareszcie przyjechał. A tu mnie nie ma! I wtedy ten Horst poczciwina...	Nie, żebym miał zmarnieć, żebym miał z torbami iść, pójdę, a pókim żyw, nie dam i tego zagona! Że mnie pobił i sponiewierał jak psa, darowałbym, choć ciężko i trudno	Nigdy. Nie pozwolę truć mego dziecka.	Otóż to właśnie powiada nasz monarcha; fakt jest, że mówiąc między nami, strasznie ma na wątróbce panią Sanseverina; zarazem obawia się, aby Ekscelencja, jako rekompensatę za poróżnienie się z tą lubą damą, obecnie, kiedy Ekscelencja jest wdowcem, nie poprosił go o rękę jego kuzynki, starej księżniczki Izoty, która liczy dopiero pięćdziesiąt latek.	Panna Falkowska obiecała mi pożyczyć, bo jeszcze nie zdążyłam sobie kupić.	Ratuj-że się teraz sam, kiedyś dobrej rady nie słuchał wiesz czem to pachnie, zabicie posła pod bokiem króla i sejmu, pod juryzdykcją marszałkowską?	Rzeczywiście; pomyślą, że to zasadzka i zaczną się naradzać; wyślą parlamentarza, i kiedy przekonają się, że to żart jedynie, będziemy już daleko. Dlatego nie potrzebujemy męczyć się szybkiem chodzeniem.	Sto pokoi, do których nikt nie wchodzi To mi coś wygląda, jakby tajemniczy ogród. A gdybyśmy tak wybrali się i obejrzeli je? Dowiozłabyś mnie w fotelu i nikt by się nie dowiedział.	Słuchaj. Ostatnią próbą postanowiłam doświadczyć Jana Jeśli się nie zakocha	To znaczy plunąć na wszystkich, wszystkich mieć w nosie, a starać się uprzyjemnić sobie egzystencję, sobie samemu. Bez skrupułów, bez zastanowienia się czyim kosztem się żyje. Pana krzywdzili kto chciał i nie chciał, niechże i pan tego się nauczy. Brać! Brać co się da! Dobrowolnie, czy przemocą, czy podstępem. I nie patyczkować się.	Trudno. Nie ma innego wyjścia. Nie potrzebujesz mu zresztą mówić, że czytałaś list adresowany do niego. Uwierzy ci na pewno, gdy mu powiesz, że dopiero po jego wyznaniach postanowiłaś działać na własną rękę i zwróciłaś się do naszego biura o pomoc.	We trzech dniach. Wszelako do bitwy idąc, nie będą tak śpieszyć, by koni nie zegnać.	Widzę, widzę ten obraz tak, jakbym na niego patrzył własnymi oczyma O, jakże świat jest piękny.	Zatem nigdy nie miałam żalu do księżnej d’Uxelles, iż bardziej kochała p. de Maufrigneuse niż tę oto biedną Dianę. Matka widywała mnie bardzo mało, zapomniała o mnie; ale postąpiła sobie źle wobec mnie jako kobieta wobec kobiety; a to, co jest złe w stosunku kobiety do kobiety, staje się straszne ze strony matki wobec córki. Matki, które prowadzą takie życie jak księżna d’Uxelles, trzymają córki z dala od siebie, weszłam tedy w świat na dwa tygodnie przed zamęściem. Osądź pan mą niewinność! Nie wiedziałam nic, byłam niezdolna przeniknąć tajemnicę tego związku. Miałam ładny majątek; sześćdziesiąt tysięcy renty w lasach, których rewolucja zapomniała czy nie mogła sprzedać, przynależnych do pięknego zamku AnzyZamek Anzy musiało pana uderzyć podobieństwo: to moje włosy, moje oczy, krój mojej twarzy, moje usta, mój uśmiech, moje zęby Księżna de Maufrigneuse wróciła do męża, powiadano.	Zbędna ciekawość; dowiesz się jutro. Zresztą drobnostka to, nie tajemnica. Herburt, Zbylitowski, Pieniążek, Stadnicki, Tarnowski, Zborowski, Korybut, Kazanowski, Bielski i Czarnkowski.	Święty męczennik z III-IV w., patron rycerzy. jest patronem rycerzów: on ci strzeże wojennikawojennik (daw.) zawsze, przecież. męstwa we wszelakiej potrzebie mu przydawaprzydawać (daw.) chętnie. bije, rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny, któremu on nie będzie chciał wchodzić w drogę. Każdy święty ma w niebie swój urząd i swoją gospodarkę lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w., też wielcy święci, do których się medycy modlą o to, by choróbska na świecie nie wyginęły, gdyż inaczej nie mieliby co jeść. Jest także święta Apoloniaśw. Apolonia zm. w IV w., biskup Le Mans. od kamienia przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym., to mi powie, do kogo mam się udać tonsura, znak przynależności do stanu duchownego..	A czy ta obietnica zostanie dotrzymana, panie Noirtier?	A jakaż?	A te lwy czy wielkie?	A widziałeś Chmielnickiego?	A! cha! cha! prezes zakochany tego sobie wyobrazić nieumiem.	Ale, ale, masz pan zapewne paru przyjaciół?	Brylantowo	Co ci jest Justysiu?	Co się mnie tyczy to z całą przyjemnością dałbym mu pięć szylingów, gdyby mi potrafił bez trzech grubych błędów zrobić jedno zadanie z zakresu procentu składanego.	Co znaczy, co z tego? Przecież zapłaciłam!	Czasem jednak przechodzi	Dałby Bóg szczęśliwszą, bo ta jednego nagrodzi, a całej ojczyźnie miłej łzy wyciska.	Dlaczego pani uparła się, że Brodzki musi być moim wujem?	Dlaczego?...	Dziad-ślepiec z lirą. Wyrostek go prowadzi. Teraz buty zdejmują. Przejdą ku nam przez rzekę.	Dziękujemy za tak dramatyczną wskazówkę nieznanemu przyjacielowi naszej niedoli...	Frau Olowski ist ja... Sind Sie vielleicht ein sogenannter Kalwicki? Frau Olowski ist aber schön...	Ha! Taka już wola boska Mam ja przecież nadzieję, że jeszcze jego słowo się stanie.	I on też was miłuje. Ale już chodźmy, gdyż księstwo wraz do stołu zasiędą.	Ja siebie znam, mój ojcze, postanowienie moje jest nieodwołalne.	Jadwiga zrobiłaby tak samo!	Jak blisko? Jak daleko, chciałeś powiedzieć? Możemy dojść aż do tego drzewa wedle drogi.	Jak to?	Jak zamierzasz uniknąć niebezpieczeństwa?	Jak zechcę, to ruszę.	Jeden Bohun mógł taką rzecz uczynić!	Już nam trzeba wracać.	Już wjeżdżamy	Jużci tak. Co prawda, to prawda.	Kimkolwiek jest, kimkolwiek był i będzie, naszym obowiązkiem jest zabrać go ze sobą na Wyspę Lincolna.	Kto by to był kiedy pomyślał! Półtora tysiąca!	Która godzina?	Mały umysł, a wielka ambicja mało skrupułów, a wiele potrzeb; no i grzeszków bez liku.	Mańka Barcik.	Milczeć	Mówiliśmy o Carquethuit Zrobiłem mały szkic, gdzie lepiej widzi się podkowę plaży. Obraz jest niezły, ale to co innego. Jeżeli pan pozwoli, na pamiątkę naszej przyjaźni ofiaruję panu mój szkic	Niedługo nazwą panie stary cylinder ordynata niezrównanym	O, dobrze, dobrze! babuniu najdroższa! zawołało dziecię rzucając się jej na szyję, ale moja mama była taka dobra, taka piękna... tęskno mi za nią...	O, szkoda! Szkoda! Taki śliczny munderunekmunderunek (daw.)	O, znakomicie! Fabryka bardzo niczego sobie. Sławna firma Bogaty pan i strasznie uczony. Ile on robi eksperymentów!	Obmierzły Pedrito? Któż to taki u licha?	Obroniłem i obronię w każdej przygodzie, bo polubiłem królewicza Nassura i mój słoń Birara także polubił go!	Oj, to... to...	Ona zawsze wiedziała, że ją kocham	Pan Wołodyjowski.	Pani wyjeżdża?	Patrzajcie!... Tak tu u was pusto. A Magda gdzie?	Planchet ja biorę na siebie tego u góry, a ty weź tego na dole. Chcecie bitwy, panowie! niech będzie bitwa!...	Powrócisz więc pani sama?	Proszą, żeby pani wśród swoich została na zawsze.	Przecież u nas była tylko jedna wiara.	Tak jest Suffolk jest rodzinnym moim miejscem.	Tak że to ono z wieku bywało!	Tak, pani, i innych przedmiotów także, jak na przy­kład jeografii, historii powszechnej, historii literatury polskiej... Uczyłam się kiedyś tego wszystkiego, potem czytywałam, niezbyt wiele wprawdzie, zawsze jednak tro­chę czytywałam. Pracując nad sobą dopełniłabym moich wiadomości...	Tak... dom był wart sto dwadzieścia tysięcy!...	Ten chłopak, któregośmy obsypali względami, a nawet podarkami, może być niewinny niemniej jednak jest przyczyną pierwszej zniewagi, jaka mnie spotkała. Słuchaj: kiedy przeczytałam ten ohydny papier, postanowiłam sobie, że albo on, albo ja opuścimy ten dom.	Ten napój musi szkodzić panu na zdrowiu	To i dobrze na ten raz, trza by go jutro sprawić. Wołałaś Jagustynki?	To ja Można zanocować u was?	Trzeba więc przyspieszyć ten związek, bo ja już niedługo umrę.	Warszawski teatr! warszawski teatr! to jeszcze gorsza szopka!	Wisz go na oścież.!	Wszystko widziałem, kapitanie Nemo, i „Nautilus” przedziwnie nam w tym dopomagał. Ach, rozumny to statek!	Zatem dziś, pani...	Zgubiony? Dlaczego?	Zostań tu, Antosiu, choć przez zimę.	Źle siebie oceniacie przecie pasjonujecie się swoją pracą i daje to wam satysfakcję.	Żeby to wszystko duchowieństwo było takie! Ale nasz Muchowiecki to jeno ręce ku niebu wznosi, a płacze, że się tyle krwi chrześcijańskiej leje.	„Brunhilda” gotuje się znać do odjazdu Podjęła sygnał: „Blue PeterBlue Peter
Hanko! A jakichże jeszcze dowodów ode mnie żądasz?	Może byś chciał wydać parę szylingów na buteleczkę wina porzeczkowego, którą wysuszylibyśmy w sypialni Będziemy, słyszę, sypiać w tym samym pokoju.	Onże się za wszystkich ofiarował, miłościwy panie! Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali; nie mając pewności, przecieśmy go nie przestali opłakiwać, bo gdyby nie jego kawalerski postępek, ciężko by nam było dać sobie rady...	Ot, gadasz! Szlachcic, Polska, Pozycja społecznaSzlachcic taki sam, jak i drugi; jest was sto tysięcy czy wiele tam, bo już nie wiem, ale wszystko jednego gniazda, rodem kurki czubate.	Panie Vantochu, przyjechaliśmy do pana, żeby nam pan opowiedział coś ze swego życia.	Prawie rok temu, panie sędzio śledczy, młody człowiek, który przedstawiał się jako Charpenais, przybył do zamku Ambrumésy i poprosił o pozwolenie skopiowania obrazów Rubensa. Pan de Gesvres udzielił mu pozwolenia. Co dzień przez pięć miesięcy od rana do wieczora Charpenais pracował w tym salonie. To są wykonane przez niego kopie, ramy i płótna, które zajęły miejsce czterech wielkich oryginalnych obrazów zapisanych panu de Gesvres przez jego wuja, markiza de Bobadillę.	To prawda, panie Bergeret że gdybym był rektorem uniwersytetu, zabroniłbym panu nauczania młodzieży.	Zdaje mi się, że ta historia z dziewczyną doprawdy pomieszała panu w głowie, panie Schomberg. deportacja deportacją, a wkrótce zobaczy pan, co się stanie: zjawi się jeden z nas i odpłaci panu za brzydki kawał, który pan knuje w tym swoim tłustym łbie.	A co ja mam mu rozkazać?	A jednak nie miałby pan ochoty mieć mnie na pokładzie swojego statku, co?	A swoje... Bo zawsze, ilekroć waszmość wracasz znad modrego Dunaju, patrzę z abominacją, czy nie jadą za tobą niemieckie bety i kołyski.	A widzisz? Dawnoś nie był u pana Żegoty, toś i zapomniał o mnie. Chodź z nami!	A, ustępujesz zatem nareszcie! Czynisz bardzo roztropnie.	Aaa!...	Ach, dajże pokój!	Aha! Arletka	Ale ja się nikogo nie boję!	Ale to tak jest, jako Zyndram z Maszkowic powiadał: Drezdenko to jeno kamień, przez który się ślepy przewalił.	Aron? Aron? powtórzyła ciekawie Noskowa wiążąc węzełek na chustce	At, przywidzioło ci sę Cos se zbiero na dmę	Biédny Cezar! ależ bogiem jesteś za to!	Było trzeba. Będzie trzeba: was zabiję albo kurczątko.	Bój się Boga, ależ Ludwiczek?...	Całkiem serjo zwracam uwagę pani, Miss Doro, byś nie dozwoliła mu wciskać się do towarzystwa, a tem mniej w roli konkurenta.	Chan jest?	Chcesz powiedzieć, wasza miłość że siedmsiedm	Croyez-y, et buvez de l’eau	Czułem to, śpiąc na twoich kolanach, tam w boru, na dole. Niepokoiło mnie w marach sennych... to zło w twej duszy przedostające się do mojej... Wszakoż z drugiej strony pozyskałem zasługę, ocalając dwa życia... życia tych, którzy mnie skrzywdzili. Teraz muszę zagłębić się w Przyczynę Wszechrzeczy. Chyboce się łódź mojej duszy.	Czy pan zmęczony?	Cóż pan na to powie?	Cóż takiego?	Cóż to szkodzi... co to szkodzi!... Czy myślisz, że Żydówki są mniej słodkie od Egipcjanek?... Są tylko skromniejsze i trudniejsze, co ich miłości nadaje wdzięk nadzwyczajny.	Cóż trzeba uczynić?... Wszak pańskie sprawy prowadzi pan Cachan...	Cóżeś ty tam robił?	Dobrze, Szwejku na pierwszego dostaniecie ode mnie pięćdziesiąt koron za psa.	Evenementévénement (fr.)	Gdybym go nie był wziął ojciec Léger, który nie jest głupcem, jak pan wnosisz z jego pytań o uprawę roli, bo dowiódł tym panu, że zawsze trzeba myśleć o swoim zawodzie, ojciec Léger mógł go wziąć i przejrzeć mój projekt... Zrobi mi pan również tę przyjemność, aby zjeść ze mną obiad, ale pod warunkiem, że nam pan opowie egzekucję mucelim w Smyrnie i dokończysz nam pamiętników jakiegoś klienta, któreś zapewne przeczytał w rękopisie.	I uważasz, żem nie tak ładny jak twój dziadek?	Idę z kościoła.	Ja	Jak się masz, basetlo?	Jak to! co cię do mnie sprowadza? Czyż to nie pragnienie ujrzenia męża, z którym rozłączona byłaś od tygodnia przeszło?	Jak to, a ten, co go w powietrze ciskano, to nie był synem mojego ojca? A tłumoczek, co mi zabrano ze wszystkimi ruchomościami, nie do mnie należał?	Jak to, nie chcecie jechać na Malsztrem i wstępujecie do mojej JoJo a. Io (mit. gr.) rzekł dżentelmen, sięgając nieznacznie w zanadrze	Jak ty, Cezarze, na świat cały panujesz i wystarczasz!	Jakie ma prawo do parostwa?	Jestem gotów!	Jezus! w postronki przykazali wiązać!	Jeżeli tak, więc biorę pana do niewoli	Już po nim! Pochłonęło go bagno. Dwa źrebaki w dwa dni! Niebezpiecznie zapuszczać się na te trzęsawiska.	Karolcia! Mój Boże, tyżeś totyżeś to	Każ mi pilnować szambelana Watzdorfa daj mu anioła stróża, niech krok w krok chodzi za nim. Lecz że Watzdorf ma przebiegłości wiele, musisz dobrać człowieka, któryby potrafił uczynić się niewidzialnym, a umiał wcisnąć się wszędzie. Trzeba przekupić sługę i przetrząsnąć jego papiery.	KreutzdonnerwetterKreutzdonnerwetter (niem.) zaklął jak dragon.	Kto przyniósł ci wiadomość?	Lepiej trzeba było się zastanowić nad tym, co podasz, zanim pomyślałaś o gościach	Mam ją gdzieś. Daj spać.	Mam przyjemność znać panią z widzenia i ze słyszenia. Czym mogę pani służyć?	Mości panowie dajmy temu pokój! Jeśli wam ciężko tego słuchać, cóż dopiero pannie Billewiczównie.	Może, może...	Naprzód, do środka, do środka!	Nazwijmy to poezją. Ale... przypomnij sobie jej humor. Czy to nie jest obraz pogodnego nieba?... Czy kiedy ona wejdzie do nas, nie robi się jaśniej i cieplej?... Czasami bywa smutna; ale i wtedy jest bożym słońcem chwilowo zasnutym chmurami... A jej łzy... bo widziałem i łzy u niej... Czy one nie są podobne do majowego deszczu, który spada na ziemię, ażeby rośliny zasypać brylantami, w których przegląda się niebo...	Nic rzewliwszegorzewliwy (daw.) rzekła wreszcie księżna. z tego powodu., że on już tę dzieweczkę zaślubił, już ci była jego, a żadnej szczęśliwości nie zaznał. Wszelako	Nicem ci nie winowata, nie, to czemu stajesz przede mną jak ta dusza pokutująca, czemu straszysz?	Nie był, musiał mieć ważny interes i brakło mu czasu...	Nie może być!... mówił mi sam, że...	Nie nadymaj się, Baloniku, bo pękniesz!...	Nie widzę wiadomo ci jednak, że nie mam twoich oczu.	Nie, nie! Prosiłem cię, żebyś pozwolił mi puścić się w drogę, gdzie byłbym bezpieczny; ty zaś sprzedałeś mnie znów Anglikom. Ile ci oni zapłacą za moją głowę?	Nie, powóz jest zajęty przez pewnego para Francji, zięcia pana Moreau, barona de Canalis, jego żonę i teściową. Zostało mi już tylko jedno miejsce w środku.	Nie, toby było nieporęcznie zdejmować tutaj tę suknię. Rozbiorę się u siebie za chwilę.	Nie.	No, to doskonale. Sądzę, że Michałowa ma listę zaproszonych. Wezmę to od niej. A ty zrobiłbyś najlepiej, gdybyś położył się spać. Co?... Nie będę ci zawracał dłużej głowy. No, do widzenia...	O czym myślałaś?	O! nie wątpię, że genjusz waszej eminencji...	O, śmiejecie się ze mnie, wiem, sądzicie, że jestem ohydnie próżna, ale tak nie jest, nie ma we mnie rzeczywiście ani odrobiny próżności, i zupełnie bez zazdrości obdarzam inne dziewczęta komplementami, jeżeli na nie zasługują. Cieszę się tak bardzo, że was poznałam! Przyjechałam w sobotę wieczorem i od tej chwili umierałam z tęsknoty za domem. Straszne to uczucie, prawda? W Bolingbroke jest się znakomitą osobistością, w Kingsporcie niczym!... Gdzie mieszkacie?	Oto jest, pani dobrodziejko nasz kochany eskulap, mosanie tego, Lucyan Dolewski, a to, Lucysiu, śliczna moja dziedziczka, pani Warska, któréj ja od lat dziewięciu jestem najpokorniejszy sługa i podnóżek, mosanie tego.	Otóż wam właśnie zaszkodzi, bo wyście niedorzeczność zrobili, nie ja.	Pan hrabia łaskawość swoją roztaczać raczy jako to słońce. Miło mi jest ogrzać się w promieniach łaski.	Powiedziała pani, że potępiam. Wcale nie potępiam. Nie mam wprawdzie upoważnienia do zabierania głosu w tej sprawie, ale słowo „potępienie” w każdym razie jest nieodpowiednie. Po prostu... wydaje mi się to swego rodzaju nieproporcjonalnością.	Prosę panienki Kiej sie obudziłam, to ta kordła jesce była na łózku. Była takusieńka, jak wtedy, kiej sie spać kładłam.	Pójdę, zobaczę może kto znajomy.	Swiatło, mości panowie, jest ciałem nieważkiem	Szalupę na szlupliny i podciągnąć!	Słuchać hadkohadko (z białorus.)	Tak jest, a raczej przeciwnie: powiedziałem mu, że jeśli Orfeusz umiał pieśnią usypiać dzikie bestie, jego tryumf jest równy, skoro potrafił uśpić Wespazjana. Ahenobarbowi można przyganiać pod warunkiem, żeby w małej przyganie mieściło się wielkie pochlebstwo. Nasza miłościwa Augusta, Poppea, rozumie to doskonale.	Tak myślisz?	Tak. Jest to tzw. w magii „powrotne uderzenie”. W ten sposób nieraz spełnia się na operatorze wielkie prawo „reprobacjireprobacja (z łac.)	Taże nie obraza majestatu. Ot, patrzaj, sam ksiądz biskup tak sobie ziewnął, aż strach, a wedlewedle (daw.)	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	Uch! żałuję, żem nie był na tym festynie	Więc dlaczegóż, moja Ruchlo, zamiast go pielęgnować, ty tu w bramie jak siedzisz, tak siedzisz?	Więc mu to napisz Najpewniejszy adres to piekło, tam to na pewno dostanie. A wiesz, co mnie wydaje się dziwne? Że stary Toch odwiedza czasem te swoje jaszczury w tych miejscach, gdzie je ulokował. Jak Boga kocham, Jensi. Każe się w nocy wysadzić na brzeg i wraca dopiero rano. No, powiedz mi, Jensen, do kogo by tam chodził. I powiedz mi, co jest w tych paczkach, które wysyła do Europy. Posłuchaj, paczka tej wielkości, a on ją ubezpiecza, powiedzmy, na tysiąc funtów.	Wy z miasta, ze wsi?	Wyświęcenie!... wyświęcenie!...	Z twarogiem świeżym, powiadasz, Salusiu? Z twarogiem? Dziewkoż ty moja! Widzicie, wasze miłoście, czego ino myślą zażądam, z oczu mi chęć odgaduje, na każdym kroku mię psowapsować (daw.)	Za pozwoleniem. Przede wszystkim nie używajmy zbyt silnych wyrazów, które wcale nie odpowiadają spacerowej sytuacji. Między nami nie ma mowy o uczuciach, tylko o poglądach. Kobieta, MiłośćOtóż, moim zdaniem, w poglądzie pani na miłość istnieją nie dające się pogodzić kontrasty.	Zakopać mój mundur francuski! Dalibóg, nie!	Zginąłem! Zginąłem!	Zostawiam więc swój podpis na dokumencie i wyjeżdżam.	Żenicie się może z Mendelsohnówną?
Ja panu dobrze życzę, powiedziałem to, co myślę, co myśli nasza cała Łódź. Pan sam powiedz, po co im fabryki! Nie mogą oni siedzieć na wsi, trzymać wyścigowe konie, jeździć za granicę, polować, romansować z cudzymi żonami, robić politykę i wielki szyk po świecie! KońIm się zachciało fabryk i „uszlachetniania produkcji”, im się zdaje, że to angielski koń, co jemu można dać prostą chamską kobyłę za żonę, a ona zaraz urodzi samego lorda!	Pamiętasz, com ci kiedyś mówił, że sprawy o zwalenie testamentów prawie zawsze się wygrywa dlatego, że atak jest zwykle energiczniejszy, niż obrona, że na zwaleniu zwykle osobiście komuś zależy, a na utrzymaniu, nie. Na świecie do wszystkiego można się przyczepić, bo choć co jest zgodne z duchem prawa, zawsze niemal, w mniejszym lub większym stopniu, nie czyni zadość jego literze, a sądy muszą trzymać się litery.	Może by pan pomógł. Jakiekolwiek miejsce, jakkolwiek płatne, najprostsze, byłoby dla niego prawdziwym dobrodziejstwem. Niechaj mi pan daruje, że prawie nieznajomy i zaraz z prośbą się udaję.	A więc umówił się pan już z kimś na śniadanie?	Panie hrabio, proszę stamtąd odejść, błagam! Jest pan dokładnie w tym miejscu!	Zawsze zostanę taki sam, słaby jestem jak dziecko; przy tym ten kawaler nie wiem kogo by nie przywiódł do złamania przysięgi. No dobrze, zadzwoń pan, zobaczę czy Fourgeot jest w domu... Ale nie, nie dzwoń, Fourgeot zaprowadziłby was do Mervala.	Zaśby ją tam jegomość związał! Ona taka mocna, że pancerz jak koszulę rozdziera, a podkowa to jeno jej w ręku chrupnie. Chyba jeden pan Podbipięta dałby jej rady, ale nie my. Daj no jegomość pokój, mam ja na nią kulę święconą, niechże już na tę diablicę przyjdzie czarna godzina; inaczej leciałaby za nami jak wilczyca, a na Kozaków wyła i pewnie byśmy nie tylko panny, ale własnych głów zdrowo nie przywieźli.	Co ma do nas strzelać? Przecież do ludzi strzelać nie wolno, za to jest kryminał. Chociaż... kto go wie, na co by się nie porwał taki zaprzanieczaprzaniec	Czy ten pan Morrel żyje jeszcze?	Czy to pan?...	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze...	Przez Boga żywego! panie Rycerzu Posępnego Oblicza nie mogę ścierpieć mowy takiej, bo wnoszę z niej, że wszystko, co mi bajecie o rycerskości, o zdobyciu królestw i cesarstw, o darze wysp i innych nagród, wedle zwyczaju błędnych rycerzy, że to wszystko jest zupełnym kłamstwem, bo jakżeż u diabła! (Boże, przebacz!) można słuchać mówiącego, że miednica golibrody jest szyszakiem Mambryna i widzieć, że ktoś nie wychodzi z błędu przez cztery lub pięć dni, trzebaż go już mieć za wariata koniecznie! Mam ci ja miednicę w swoim tłumoku, cała pogięta, pokrzywiona, każę ją naprawić, aby służyła do golenia brody, jeżeli Bóg pozwoli mi kiedykolwiek powrócić do żony i dzieci.	A tak. U nas w Gdańsku dawniej wszelka panna młoda musiała się tak wycudaczyć. Ale jak przyszła nasza wiara, tak i zdmuchnęła te błazeństwa. Bo i do czego to podobne przebrać jakąś MädchenMädchen (niem.) dziś popr. forma B. lp: królową., kiedy ona właśnie ma wiedzieć, że nie będzie w domu królową, jeno pierwszą sługą swego męża?	Grzela nie żyje! Laboga! Taki młody i zdrów! A to mu było dopiero na dwudziesty szósty. Miał już wrócić we żniwa. Utopił się, we wodzie! Jezu miłosierny!	Jak pan umie psuć mi wszystko!	Niech mu pan da wody kolońskiej.	Oto jeden jeszcze, jako zapłata za trudy, które pan z mojego powodu poniosłeś.	Panowie zechcecie udać się za mną do oczekującej już nas łodzi. Z prawdziwą przykrością jednak jestem zmuszony ze względu na bezpieczeństwo własne i moich ludzi nałożyć panom prowizoryczne kajdanki.	Podemnie niechaj będzie gotów Chwat cisawy, ten nogi ma takie że i na gołoledzi nie padnie a nie rozedrze się, u niego róg taki że i żelaza mu nie trzeba	Roztropnie powiedziane. Zdaje mi się, że burza się przełamuje i niebawem będzie koniec. Chwała Panu najwyższemu. Nasze diabły zaczynają drapać się po głowie.	A cóż ty myślisz, filistrze jeden, że ja mam dusz jednokomórkową, którą można wziąć w garść, ścisnąć, obejrzeć i stwierdzić, że jest z tego lub owego gatunku!?... Bez etykietowania, panie Kotlicki. Precz z klasyfikacyą! Wy już nie umiecie nic, tylko gatunkować!	Ano, chciałby mieć dużo pieniędzy, a wtedy obiecuje, że cudów dokaże. Albo to on jeden? Każdemu tak się wydaje. Każdy mówi: Oho! żebym ja był bogaty, zrobiłbym to i tamto! Tymczasem widzimy ludzi bardzo bogatych, i ci najmniej robią. Otóż ja paniom powiem, co według mnie musiało naszemu biedakowi napędzić tej choroby: i on podobno dawniej miał miliony, stracił wszystko, desperacja pomieszała mu zmysły i nie dziwota, że teraz śni mu się o milionach. Tak to, kto za młodu nie przywykł do biedy, nie umie jej potem znosić. Ale zawsze jeszcze będzie mu lepiej niż drugim, bogaci o nim nie zapomną, a o tych, co nigdy nic nie mieli, to i pamiętać kto nie ma.	Nie: zapłata nie jest jednaka, ale się zaczyna, wedle ich nauki, w życiu przyszłym, które nie jest doczesne.	Co zaś do skazańca nikt, nawet prezydent Republiki, nie ma już mocy zachowania mu życia. Ten chłopiec, zdrów i silny w chwili aresztowania, jest teraz w ostatnim stadium suchot.	Czy mogę przejść do ciebie? Chcę ci powiedzieć pewne rzeczy, które panią znudzą na pewno. Pani się nie pogniewa? Prawda?	Jam zły, choć się śmieję Pilno bo ci było owoc niedojrzały na ostre zęby dawać! Co ty teraz sam poczniesz na tym pustym zamku, jak ci się jej piosenka nie odezwie, jej śmieszek cię nie rozweseli. Nuż jeszcze z dala jęk przyleci.	Nie jestem rozdrażniona! A może zresztą i jestem. Jeżeli jestem, to przecie tym lepiej.	Nie, drobiazg. Zresztą wkrótce „Tygodnik” zacznie dawać grube zyski. Jestem przekonany. Więc w zasadzie moglibyście.	Niech mi pani wierzy, że i ja odczuwam, ale nie może pani ode mnie wymagać, abym się roztkliwiał nad każdym niedołęgą, nad każdym psem kulawym, kwiatkiem zwiędniętym lub motylkiem zdeptanym.	Prawda... ale... poczekajcie... Trzeba poradzić... Ano, widzicie! (ok. 1346–1429), książę mazowiecki, lennik Władysława Jagiełły. będzie mnie pasował. Jak go księżna z Danuśką poproszą, to będzie pasował. A ja po drodze będę się zaraz na Mazowszu z synem Mikołaja z Długolasu też potykał.	Twój tatuś pomyśli, że to sen Oczom swoim nie będzie chciał wierzyć.	Łotrze, i ty ośmielasz się mówić, że nie wiedziałeś o tym, co mi teraz zarzucasz?	Żeby mieć pieniądze, dużo pieniędzy, tyle ile mi potrzeba mieć, to pierwsza przyczyna, a druga jest ta, żeby rozmaite chamy niemieckie nie mogły powiedzieć: „Jedźcie do Monaco”. A potempotem zakończył szyderczo.	Myli się waszeć! Sknarzyćsknarzyć ułagodzić. między nami zadry. Cel pański przyspólny moim zamiarom: obaj wykaraskać musimy kulturę, która w powojenne zapadłszy wertepy, cierpli na rupturęruptura (med.) żołądek. i przestrzelone wszystkie cztery łapy. Dancing czy wyspa szaleniec. (na myśli mam dancing) nie chciałby się wklepać w wyspę biadolącą (twój pałac lodowy!) oraz czy ożenek konstrukcji myślowych pożycie stworzy trwałe i wzorowe? Dancing w związki wejdzie z rozpędem jurnym, wyobraźniowym, a więc i rozpłodnym, wyspa natomiast z posagiem godnym (własny dach nad głową, pełna niezależność, wierni poddani, olbrzymia flota, chmara samolotów, zalotne galerie, a nade wszystko pierwszorzędny sprycik). Przebudowa mózgów przez myśli spłodzone w mariażu wytwornym i w rodzinnym cieple. Prawdziwa kołyska dla noworodka cywilizacji wielkoksiążęcej, twórczości kosmicznej i religijnej. Jeżeli już mamy borykać się ze sobą, to chyba w małżeństwie, jako przystoi na amerykańskie, pierwszorzędne firmy. Wesele Orgaza przemienić się może we wszechświatowe, huczne weselisko. Po przedstawieniu Tańca trzech uśmiechów wyruszym gremialnie z całym inwentarzem, lądami, morzem, powietrzem, pod ziemią w strefy lodowe, by uruchomić wspólny nasz biznes metafizyczny...	Cicho, małe nic-dobrego, bo i ja to zrobię i nie wstanę pierwej, póki nie przyznasz, że to twój wpływ.	Ależ nie wiem. Skądże ja mogę to odgadnąć? Za głupia jestem, sto razy mi to powiedziałeś.	Moja Lorciu, rzekł cicho: od tak dawna cię proszę... zbliżże się do jejmości... Czyż to podobna żyć pod jednym dachem i nie gadać do siebie? Jeśli ona nie jest dla ciebie jakby być mogła, czyż nie twoja wina, żeś pierwszego kroku uczynić nie chciała?..	Bardzo to pięknie ze strony waszmości, że ocaliwszy mnie z takiej toni, jeszcześ mnie w pamięci zachował... Siadaj waszmość, boś mi wdzięcznym gościem.	Dzieciak jesteś, mój kochany!... Wokulski zapisał jej czy Helci dwadzieścia tysięcy rubli, bo polubił kobietę; a polubił ją, bo w jej domu znajdował spokój w najcięższych czasach dla siebie... Wiesz przecie, że kochał się w pannie Izabeli?...	Ja przede wszystkim mówić o tym nie potrzebuję, bo ja potrzebuję zrobić pieniądze. Wy i Niemcy to dobre narody, ale do gadania.	Nie Cni mi sięcnić się (daw.)	Nie wiem, ale coś musi być o jedzeniu.	Nie wiem, o co panu właściwie idzie.	Owszem, ale żaden lekarz na moim miejscu nie spełniłby takiej prośby.	Pocieszaj mnie; jak chcesz sprowadzaj Dębickiego (byle nie doktorów...), rób ze mną, co ci się podoba, ale	Tak-że mów i chodź ze mną... Wiecie lub nie, żem po ojcu dom odziedziczył przy Grodzkiej, żyję w nim sam z matką, izb dosyć próżno stoi... Wybierzecie sobie jaką zechcecie...	Ty? czym? wiedzie ci się dobrze, wyglądasz wybornie, utyłaś, podobno do dziecka masz guwernantkę francuską.	Więc jako narzeczona i jako panna z wielkiego rodu, nie może zbytnio swej radości okazować, a jednak należy jej się takoż cesarza powitać. Więc...	Zdaje mi się, że stamtąd	Bez mojej rady kupiliście, to i bez mojej rady sobie sprzedajcie. Nie mój wóz, nie będzie mnie wiózł... Kto nawarzył, niech pije.	A to co za znajomość?	Bianchon, czy nie należałoby przysłonić okien firankami?	Bo tu nie chcę.	Co panu dolega?	Czego ty, Gołdo, tak patrzysz na tę sadzawkę?	Cóż to ma znaczyć?	Gdy Bóg zechce a zrządzi, i bez krwi się obejść może Ot, Miłość Wasza, macie już Polskę WiększąPolska Większa	Ja, pani baronowo, zamierzam robić wszystko, co się robi w Paryżu, jeżeli tylko znajdę kogoś, kto pouczy mnie dokładnie o francuskich zwyczajach.	Jak brat i siostra, bośmy nawet krewni trochę... rzekł Dobek... Ona była sierotą, ojciec mój opiekunem, przyszło to tak jakoś naturalnie...	Jeżeli mateczka każe... Choć umówiłem się z hrabią...	Kto by na Lolkę słowo rzekł	Któż to pisze?	Nie moja zasługa, a... sposobności tak częstych.	Nie, Wiwiano! Nie zerwę tego kwiatu. Gdybym go zerwał, popełniłbym czyn podły, prawego rycerza niegodny!	Nie, przynajmniej ja o żadnych nie słyszałam.	O, poznaję, kochany panie! Przejeżdżaliście tędy wiosną i daliście mi dwa dukaty.	Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!	Przy Gruboszewskim ekonomie... Niech będzie przy ekonomie. Widzi pani, jaki jestem zgodny: do rany mię przyłożyć.	Przyda się przeciwko Indianom.	Stryjek mój consulconsul (łac.) adwokat, prawnik; tu: wójt.. Wiem, że cyrulik, który opatruje rannego, donieść ma o nim marszałkowi pod winą czternastu grzywien.	To prawda.	Zobaczymy, czy naprawdę to zrobisz.	A niech i skręci mu kark!	A z jakiej kancelarii, jak mniemasz, podchodzi ów dekret?	Ale jakiego wina?	Ano, bo i prawda; próżnować grzech wielki.	Bardzo chętnie	Beim Fuss! Schultert! Beim Fuss! Schultert!	Co słychać? Są jakie nowiny?	Co tedy chcesz czynić, junaku nieszczęsny? jak postąpisz?	Do diaska!... Cóż takiego?	Doktór Klarissimus!	Durniu! Mów zaraz co znaczy amo!	Gdyby klucz zginął!	I cóż jubiler?...	Ja. Cóż w tym złego?	Jak gwiazdy!	Karczma	Masz rację, Niku, byłam niemądra, gdy tamto mówiłam. Pojedziemy do Zakopanego, Krynicy, w Beskidy...	Mieszkali Teraz my tu mieszkamy, Zeballoz.	Naprawdę zrozumiałaś?	Niemożliwe.	On pisał list o tym do waszej świątobliwości... Ależ dajcie znać wojsku...	Owszem, ale wkrótce je porzuci, bo nic mu tam po nich.	Po wytarciu kilku setek cudzych łóżek.	Pozwólcie mnie, zacni ojcowie, zadać kilka pytań temu przybyszowi...	Prawdopodobnie	Stryj Daniel.	Wiem. Rosja, kraj niewoli, kraj rabówrab (daw.) nazywano tak cara Aleksandra II, ponieważ zniósł pańszczyznę w Imperium Rosyjskim., ale tam, gdzie ja stąpię, gdzie ja żyję, jak daleko ja sięgnę, tam rządzę tylko ja.	Żeby cię Sakowicz złowił? obaczysz!
Bo on się we mnie kocha i sam mi powiedział, że każdego, który by się do mnie zbliżał, w sztuki posieka, a teraz wierz mi waćpan, że się tylko przez wzgląd na obecność księstwa wstrzymuje, inaczej zaraz by poszukał okazji.	Wahałem się więc, ale pomyślałem, że interes mój da się pogodzić z tą litością przyrodzoną, do jakiej każda istota ludzka ma prawo. Zostaniecie na moim statku, ponieważ fatalność na niego was rzuciła; będziecie na nim swobodni, a za tę swobodę, względną zresztą, jeden wam tylko postawię warunek, który mi słowem waszym poręczycie.	Ja niezupełnie tak powiedziałem lecz to jest niewątpliwie najlepsze życie. Próbowałem nim żyć, więc wiem, co mówię. A ponieważ dopiero co zakosztowałem tego życia, przez całych sześć miesięcy, i wiem, że jest najlepsze, siedzę tu, zgłodniały, z obolałymi łapkami, i porzucam je, wędruję na południe, posłuszny staremu wezwaniu, wracam do dawnego życia, do życia, które jest moje i nie chce mnie oddać.	Religia zaczęła nagle. Wyprztyk drgnął i wrócił do rzeczywistości. zespół wierzeń i rytuałów oparty na mistycznym związku jednostką a. grupą z mitycznym przodkiem zwierzęcym lub roślinnym, czasem zjawiskiem przyrodniczym. do BuddyBudda (sanskr.: oświecony), właśc. Siddhattha Gotama (ok. 563–483 p.n.e.)	Wstydź się na co ci ten trup na wpół zgniły! Wiesz, że nie stworzony dla ciebie, a ciągniesz go i zabijasz...	Bywają jednak głupcy którzy z siebie wychodzą na samo wspomnienie policji. A przecie ten pan taki miły, a to, czego żąda od pani, jest proste jak dzień dobry.	Bóg to waści na sądzie policzy! Ale zali ona tam bezpieczna? Tam Krzywonos i Tatary!	Działo się to w czerwcu, dnia dwudziestego siódmego, roku pańskiego tysiąc siedmset pięćdziesiąt i cztery... był wieczór natenczas, słońce zaszło już było... ziemia siniała... księżyc wyszedł na niebo i w lisią czapkę zawinięty, wróżył świętojankę... czeladka moja już spała, okna były pootwierane we dworku... bzy kwitły ostatnie i pierwsze róże się rozwijały... cisza była jak na cmentarzu... nagle!...	Ja dam odpowiedź na każde pani pytanie!	Nie użyłaby, jak wiele kobiet, które się przyjmuje w towarzystwie, słowa „piłować”, albo „gwizdać na coś”.	Nie. Ale widzisz, tyś mi dowodził, że nauka chrześcijańska jest nieprzyjaciółką życia, bo nakłada na nie więzy. A czyż mogą być twardsze niż te, które nosimy? Tyś mówił: „Grecja stworzyła mądrość i piękność, a Rzym moc”. Gdzież nasza moc?	Powiedziałem mu tedy że wcale nie potrzebuje płacić. Jeśli tylko wystawi świeży skrypt, to pieniądze mogą zostać u niego na procencie.	Przepadam za zwykłymi przyjemnościami Są one ostatnim schronieniem ludzi niezwykłych. Nie cierpię jednak scen, z wyjątkiem w teatrze. Z was obu, jacyż wariaci! RozumDziwię się temu, kto określił człowieka jako rozumne zwierzę. Jest to najbardziej przedwczesne określenie, jakie kiedykolwiek wygłoszono. Człowiek jest wszystkim, ale nie rozumnym. Zresztą jestem zadowolony, że nim nie jest. Przede wszystkim chciałbym, abyście nie kłócili się o ten portret. Zrobiłbyś, Bazyli, najlepiej, jeślibyś oddał go mnie. Ten niemądry chłopiec nie potrzebuje go wcale, a mnie na nim zależy.	Przysięgam na potrzaskane kraty że dzielny z ciebie wędrowiec!	Rozpieszczony i zuchwały Dla niekarnych nie ma miejsca na świecie.	Tylko to masz w głowie! Nie jesteś lepszy od niego. A ty, przepuszczasz dziewkę na ulicy?	Uznaję się pobitym i obiecuję na przyszłość być szczerym	Że też to pamiętasz? Prawda. Tak on mówił. Było to w okresie rozkwitu mej piękności Teraz opowiedz mi o swoich przygodach... o ile to możliwe bez wstydu. Ileż to dziewcząt, ile mężatek zaglądało ci w oczy? Czy przybywacie z Benares? Byłabym tam poszła znów w tym roku, ale moja córka... mamy tylko dwóch synów. Fe! Takie są skutki mieszkania na tych nizinach! W Kulu mężczyźni są jak słonie. Lecz chciałam prosić męża świętego (odejdź na bok, hultaju!), by zażegnał wielce bolesne odęcie i kłucie, które w okresie dojrzewania mango nawiedziło pierworodnego syna mej córki. Dwa lata temu udzielił mi nader skutecznego zaklęcia.	O złyż z ciebie gospodarz! widać żeś zrzucił skórę romów i rozum ich! Żeby téż tyle tu siedząc, kozy nie dostać nawet! A włóczy się to tego tyle po polu bezpańskich! mogła się która przybłąkać... Ha! ha! ha! a bałbyś się żeby nie poznali, to ją zaraz było przehandlować na targu... Zły z ciebie gospodarz!	Panie Pietrze kościół się wali, księża chleba nie mają, seminarja potrzebują pomocy, szpitalów proszą ubodzy, szkółek lud czeka... ruszajcie się, pomóżcie, obmyślcie, róbcie coś przecie... na was leży przyszłość! Historja was spyta o rachunek...	Zaczekamy tu na niego.	Ale poniekąd przydatny jako publicysta. Ale czy czytała wasza wielebność ostatni numer „Porveniru”? Zapewniam, iż nie różni się niczym od poprzednich. Co do ogólnej linii politycznej, nadal nazywa Montera gran’ bestia i piętnuje jego brata, guerillera, jako lokaja i szpiega. Czyż może być coś dosadniejszego? Jeśli chodzi o sprawy lokalne, zwraca się z wezwaniem do władz prowincjonalnych, aby wcieliły do armii narodowej bandę rozbójnika Hernandeza, który, jak się zdaje, cieszy się opieką Kościoła, a przynajmniej wikariusza generalnego. Nic rozsądniejszego.	A co? nie mówiłem, dobrej nocy życzę JW. pani! do nóg upadam!	Eh! jeżeli profesor ma takie argumenta, to upadam do nóg... Opowiada stare bajdy teologiczne, z których żartują nawet księże gospodynie, i myśli, że to filozofia.	Głupstwo pieniądze! Ale kawałeczek serca swego zgubić może po drodze. Do widzenia, Maryniu... kłaniaj się ode mnie czarnookiej bogini...	Prawie konieczne. Jestem tak podrażniony, że drobnostka może mnie wyprowadzić z równowagi pomimo mej woli. Niech ten... osioł przy kolacji odezwie się do niej z czymś niewłaściwym lub zacznie umizgać się do Luci... nie ręczę za siebie. Wolę go nie widzieć wcale.	To łazi pan do obcych kobiet?	A co ona przez ten czas je?	Andrzej! Nic nie rozumiem, co ta idiot­ka mówi, chodź!	Był to właśnie Czas Nowej Gwary A może, Mały Bracie, nie przywolałeś go Czarnoksięskim Zaklęciem?... Ale słuchaj, co tam nuci Ferao!	Co ma być? W banku siedzi.	Co to jest votum separatum, aklamacja, dyskusja?	Co?...	Jagusiu, co ty wyrabiasz, co	Jednakże musimy po prostu ze względów praktycznych uznać te a te punkty za aksjomaty.	Nie wiem, co się stało. Chyba człowiek nie rośnie ciągle jednakowo. Tamta para zdarła się, a jeszcze były za duże. Wtedy wcale mi noga nie rosła, a teraz przez pół roku takie mi łapy ponarastały, że sam nie wiem, skąd i jak. Wszystko mi ciasne. Wcale się gimnastykować nie mogę, bo się boję, że wszystko popęka, bo trzeszczy. Pan się gniewa, że się nie nachylam, że porządnie rąk nie wyciągam, że źle maszeruję; a nie spojrzy, jak jestem ubrany.	Osobliwie ciebie bo kiedy tylko jest tu w Źwierniku, to się zawsze tak chichoczecie, że ja przy was i oka zamrużyć nie mogę.	Panie ordynacie, chcieliśmy zapytać pana o tego ogiera Apolla. Wszak to czysta rasa?	Posłusznie melduję, panie lejtnant, znam to. Pan oberlejtnant Lukasz ma taki sam.	To po co płaces?	Wuj stary wojskowy i możesz takie rzeczy mówić! Gdyby ich rozbito, to by wedle nas wracali kupami...	A czy pan Daval miał wrogów?	A czyjeż by, jak nie jej?	A dobrze, i ja go utopię w Motławie, w morzu, we krwi, w czym chcesz, jeno mi go daj! Ha, jak go dostać? Żebym konia tylko miał, tobym go dogonił, choć on już daleko, za miastem! Dalibóg, dogonię!	A nadto muszę panią powiadomić o wszystkim, jeżeli, ma się rozumieć, nie zawiodą mnie oczekiwania. Oto najdalej za kilka godzin niewątpliwie spełni się najgorętsze pani życzenie.	A pod jakim?...	A teraz w drogę! Konwojowi! Sprowadzić w dół więźniów!	A w oczach świata, kto są moi rodzice? Córka żyda i	A, przepraszam! Nie masz po temu prawa, skoro w perspektywie jest bufet.	Ale już koniec.	Ale to nie szkodzi, może panom coś poradzę. O jaką sztukę chodzi? O obrazy?	Ależ mówiłam ci, że nie jestem przyjaciółką Eugenii.	Ależ, ojcze...	Antek!	Bo my nikogo nie zabijamy	Boisz się wspomnienia kulis?	Byłem. Panna Małgorzata powiedziała, że dobrze.	Chcę, aby nas konie ponosiły.	Chodzi o to, że w grodzieńskiej Dyrekcji Lasów Państwowych rządzi dyrektor Olszewski. Ten Olszewski uwziął się, żeby zaszkodzić tartakom koborowskim... On nienawidzi Kunickiego i dlatego coraz zmniejsza ten, no ten... kontyngentkontyngent	Czyli, jak sam pan mówisz, jesteś zazdrosny.	Czyś widziała kiedy matkę pana Dolewskiego?	Cóż pan chciał, żeby się same oświadczały?	Dobrze! Ale taki napój pewno dużo kosztuje?	Gdzież więc jesteśmy?	Ha! niechże wraca.	I cóż się stało?	Idźże teraz, zanieś im dobrą nowinę!	Ile zażądał?	In saecula saeculorum	Ja się o to nie pytam, nie chcę wiedzieć! Jakiż utwór podobał się panu najbardziej?	Ja wprawdzie jadłem obiad u téj wyśmienitéj Ahaswery i syt jestem, a wino było doskonałe; pozwolicie mi jednak towarzyszyć sobie, abyśmy się bliżéj poznali. Czuję w was duszę bratnią.	Jeszcze chwileczkę!	Jo?	Język ten bardzo mi się podoba ale...	Mela nie zapomnij, że w sobotę urodziny Endelmanowej	Mówiłem o tym... Świątynie nic nam nie dadzą.	Nie asińdźkaasińdźka (daw.)	Nie wolno ci mówić tak, Dorianie, o tej, którą kochasz. Miłość jest cudowniejsza niż sztuka.	Nie, nie, przeciwnie, niech się zbliżą troszkę a popamiętają nas obu, bo przysięgam, że gdyby wyczesano moją brodę grzebieniem, nie znaleziono by najmniejszej nieczystości.	No, więc cicho babciu.	O, to bardzo proste. Ja takiego udziału w zyskach nie potrzebuję. Ale mógłbym zastrzedz ten udział dla pani.	Pan Carrisford, trzeba szanownej pani wiedzieć, był serdecznym przyjacielem ś.p. kapitana Crewe oraz jego wspólnikiem w pewnym wielkim przedsiębiorstwie. Majątek, który kapitan Crewe uważał za stracony, udało się odzyskać. Znajduje się on obecnie w ręku pana Carrisforda.	Pan był paszą z iloma ogonkami?	Papciu, kuzynki mówią, że salon nasz jest bardzo pusty i wcale nieładnie wygląda... I ja jestem tego samego zdania...	Po Węgrach! Jazda rozbiła ich, tratuje, siecze! Banderia w Kmicicowym ręku!... Koniec, koniec!	Tak piechotą, brzegiem dniestrowym?	Tak, milordzie, lecz z nadzieją, iż wkrótce zostaniemy wrogami.	Tautiškumas Dvaras galėjo jiems žadėti paskui.	To racja! Musiałem znać jej rysy twarzy. Ale w ten sam sposób znam przecież rysy i nazwisko Liljan Russell, artystki dramatycznej. Gdybym np. rozpoznał jej zwłoki, czy świadczyłoby to o znajomości osobistej?	To szkoda, profil bardzo subtelny i włosy wspaniałe.	Truphat wody namagnetyzowanej przez Kamę zdradza rozgałęzienia.	Uciekać! Uciekać! ja nie mogę!	W takim razie zaczynamy... Ręka pańska przedstawia dość rzadki typ mieszany: jest to ręka artysty i myśliciela.	Widzicie ich! Nie chcą od krewnych darmoch brać! Chleb ludzi bodziechleb ludzi bodzie	Więc słowo?	Z Litwy! ja tam niebyłem od roku.	Za pozwoleniem pańskim panna Mowcher przybyła.	Zmora cię dusi. To nic. Przeżegnaj się.	Zło...	Że to panna Lawinia, osoba, jak się zdaje, tak dobrze chowana, lubi zamieszkiwać taki kraj?
A czary?...	A gdzie uciekli jeźdźcy?	A kajże to poszedł?	A nam z dziesięć, cała gospodarka!	A o mnie nie wspominał?	A to?...	A więc ten człowiek wraz ze swymi dwoma towarzyszami nie zginął w malstromiemalstrom	A wszelako nie może inaczej być!	A! nie ruszył się stąd, proszę pana.	A! państwo tu przybyli z towarzystwem! wyrzekł August, i z wyraźnym niepokojem rozglądał się w koło, jakby się obawiał ujrzenia tuż tuż wysuwającego się z pomiędzy lasu mnóstwa ludzi.	Ach! mam swoje fantazje! Chcę coś mieć swojego, lubię się patrzeć na złoto... Ostatnia prośba moja do ciebie.	Ach, jaki ty jesteś nudny z tą twoją polityką!	Ach, o Manuela? Biedny chłopiec! Z jakąż rozkoszą uściskałbym go w tej chwili.	Ach, to cudowne! Nigdy przedtem o tym nie słyszałam.	Ale cóż ja mam zrobić?	Ale cóż się stało?	Bo mi się nie podoba.	Cenię go jako człowieka, bo jest prawym i dosyć rozumnym, ale nie cierpię go jako twojego wielbiciela.	Chciałbym jutro już ruszyć!	Czy chciałbyś zobaczyć ojca?	Czy nie pisała do pani, dokąd jedzie?...	Dla Boga... Jędruś!	Dla mnie, Dorianie, nie zmienisz się Pozostaniemy zawsze przyjaciółmi.	Dobranoc, Białuszko! Dobranoc, Burasko! Pewnie się boi ta mała!	Dobrze	Dobrze Ale jeszcze jedna uwaga...	Dobrze Buczysz jak krowa na siano. Stul pysk, zamknij gębę, nie bucz. Byłeś już w latrynie?	Dobrze więc odetchniecie niem u mnie, a nie w ladajakiej gospodzie u Davusa, któryby was lichem winem napoił; mam tu moje tuguriumtugurium	Dobrze, ale na dziś już dosyć.	Dobrze, matko wielebna.	Dobrze-by było abyś pan odwiedził swego przyjaciela... tém bardziéj, jeśli chory...	Dziurawy? Czy ja mówię, że cały? Dziurawy, niech będzie dziurawy. Nawet powinien być trochę dziurawy. Przez te dziury nocą pokazują się czasem gwiazdy.	Gottlieb tu na czele zdaje mi się że on do miasta jeżdżąc po zapasy domowe, raporta odwozi. Lecz nie mądry jest i spoić go łatwo, a zwiéść jeszcze łatwiéj...	Hej-mej! Wobec tego nikt nie powie, żem jej odebrała jakiekolwiek prawa macierzyńskie, jeżeli... gdy ruszysz znów w podróż, a ten dom będzie tylko jednym z tysiąca domów, w których gościłeś, by później puścić je w niepamięć, rzuciwszy im naprędce błogosławieństwo. Ale to fraszka. Mnie nie potrzeba błogosławieństwa, tylko... tylko... Odnieś te tace do mieszkania! Na cóż ty trzymasz w pokoju zatęchłe jedzenie, ty złowieszcza babo!	I cóż, kiedy mnie się zawsze więcej śni o wojnie! O! żebym mógł zostać żołnierzem! żebym mógł zaprezentować broń przed cesarzem Franciszkiem, naszym starym cesarzem Franciszkiem! Toć zdjął przedemną kapelusz, kiedym ja odkrył głowę; zdjął wyłącznie przedemną, bo nikt inny właśnie tamtędy nie przechodził: mnie więc jednemu ukłonił się. Zresztą sen mój, co prawda, był sobie wcale zabawny! Kościół ś. Szczepana ze swoim śpiczastym kapeluszem, był głównodowodzącym; miał on szerokie plecy i siłę ogromną; kolumna ś. Trójcy am Graben była jego buławą marszałkowską. Statua Cesarza Józefa na miedzianym swym koniu pędziła przez Kohlmarkt i ulicę Karyncką, zwołując wszystkie obrazy ze znaków sklepowychwszystkie obrazy ze znaków sklepowych Tezeusz Kanowy. stanął na czele posągów z marmuru z przed kościoła księży Kapucynów, które weszły na wały i na dach zamku cesarskiego, zkąd przypatrywały się coraz bliżej nadciągającym przedmieściom. Dwie nawet wsie sąsiednie przyłączyły się, a była ciżba, daleko gorsza niż w Praterze w jaką publiczną uroczystość.	I niech chodzi piętami do góry!	I nieszczęśliwym, dodaj pan jeszcze, bo niedola zawsze ściga ludzi wyższych.	I pewno Bez pieniędzy nie ma nauki.	I tamto było grzech	Jak to? Zgadzasz się, bym została jedyną żoną, po chrześcijańsku?	Jakże nie!	Jeżeli zginiemy w tej pieczarze, polećcie dusze opiece i łasce Opatrzności.	Jutro młoda królowa podarki przyjmować będzie Ciekawym co też Bona dla niej nagotowała. Wszak to nie musi być tajemnicą.	Jutro rano.	Już tylko... słowo... Odezwał się z kpinami w salonie. Trzasnąłem w pysk. Pojedynek. I tak mię... przeszył.	Któż to wie na wszelki wypadek powiedziałam kucharce, by nie spieszyła się z kolacją. Mamy masę zmartwień, proszę pana, z tym Bubą! Nasypać panu cukru?	Może by sam zbielał albo polakierował ją na czarno A że Melania jest śniada i nie do twarzy jej w czarnym, więc wycofała się z tego za pośrednictwem kosza.	Musi.	Myli się pani Może pani mnie zmusić jedynie do... usunięcia się z areny.	Na te pierwociny jam właśnie sam chciał być z tobą a ty mi się wyrywasz! Należy mi się do twojego rycerskiego pasa podać ci samemu rękę, kiedym się chował i chuchał nad tobą. Ty, niewdzięczny, dla pośpiechu i mnie się wyrzekasz!	Niby wklęsło, nie wypukło?... Co nie mam potrafić. Podjąłbym się pisania nawet na żelazie, a choćby na szkle i literami, jakimi chcąc: pisanymi, drukowanymi, niemieckimi, żydowskimi... Przecie ja tu, nie chwaląc się, wszystkie szyldy malowałem w mieście.	Nic	Nie Cni mi sięcnić się (daw.)	Nie pójdziesz. (Wiedział, że to nieprawda).	Nie sądziłam aby mnie tak łatwo wysłuchał!	Nie udało ci się pochwycić imienia tego przyjaciela?	Nie udało się go złapać	Nie widzisz? Ślepy?... Ach, przecz się mam dziwować, skoro i mnie samego szatan oślepił.	Nie, w polu.	Nie. Tam jest wielka woda i góry.	Niechże pan ochmistrz ulituje się ten ostatni raz, każe nam wlepić po dziesięć batów na kobiercu, pocałujemy go w rękę i sza!	Nu! aj waj! Jaki wać dumny!	O nie! Łotrze, nie myśl, że stary Kunicki pozwoli się wystrychnąć na dudka. Jest jeszcze sprawiedliwość w Polsce, są sądy! Są świadkowie, którzy widzieli, że ci klucz dawałem. Z wolna, bratku! Nina też będzie musiała pod przysięgą zeznać, że podpisała mi weksle.	O, nie powiem, nie powiem!	O, to źle; czy broń Boże jakowej pamiątki na kobiercu nie myśli nam przylepić.	O, z pewnością! Więc... przebaczmy sobie nawzajem cierpkie słówka... Ja się na ciebie nie gniewam, bo wiem... co to jest upał...	Och! Czuję się bardzo zazdrosna! Masz dobry gust. Chcę mieć jutro łóżko takie samo jak ty.	Oho! ho!...	Ojcze, dałem słowo...	On ma trzy żebra złamane, rozbitą głowę i krwotok płucny, więc nie jest z kategorii kwiatków zwiędniętych ani motylków zdeptanych. Cierpi...	Ona! teraz ani chce patrzeć na mnie, bo się jej zdaje, że zostanie przy królu młodym. Później rozum mieć musi... nikt się jej lepszy nademnie nie trafi, to pewna.	Oszalałbym dla niej, gdyby... Gdyby była taką, jak się wydaje.	Otóż jest nareszcie i zamek, z którego mam wyzwolić uwięzionych!	Piasek, którym nam życie oczy zasypuje. He, he,	Potrzebuję człowieka mądrego, aby zrozumiał to, co ja wiem.	Powierzchowność zaniedbana	Powinna była w istocie dać mu napisać: mój drogi Racine To byłoby o wiele lepiej.	Praw, praw, coż dalej? ja będę słuchać cierpliwie, niech się wszystko z ciebie wyleje, co się w tobie nazbierało.	Proszę, proszę... W mieszkaniu Chmielnickiego. Więc o tej porze?	Psia służba. Ani gdzie wyjść, ani ludzi, ani rozrywek.	Sejmik rozpędziłem w Orszańskiem, nie gdzie indziej, to domowa rzecz. Pan Tumgrat odpuścił mi, umierając, a co do reszty to nie wymawiaj, gdyż pojedynek najniewinniejszemu się zdarzy.	Starego drzewa nie trza przesadzać, bo uschnie A mnie mniej się kwapi do śmierci, jak tobie dzisiaj do pomagania mi przy chmielu.	Szkaradną, panie Aronnax. Historycy greccy i łacińscy nie mówią o nim korzystnie, a Strabon powiada, że jest jeszcze szczególniej niebezpieczne w porze dżdżystej. Arab Edrisi, który je opisał pod nazwą zatoki Kolzum, opowiada, że znaczna liczba okrętów ginęła na jego piaszczystych ławach i że nikt nie ośmielił się żeglować tu w nocy. Ma to być, według niego, morze huraganów, zasiane niegościnnymi wysepkami i „niemające nic dobrego” ani w swych głębinach, ani na powierzchni. Tę opinię znajdujemy także u Arriena, Agatharchidesa i Artemidora.	Tak, co z nim się stało? Najprawdopodobniej jego towarzysze zabrali jego ciało w tym samym czasie, w którym porwali młodą dziewczynę, ale jaki mamy na to dowód? Żadnego. Nie więcej wiemy o tym niż o jego pobycie w ruinach, nie więcej niż o jego śmierci lub życiu. I w tym leży cała tajemnica, drogi panie Beautrelet. Zabójstwo panny Rajmundy nie jest żadnym rozwiązaniem. Przeciwnie, jest komplikacją. Co wydarzyło się w ciągu ostatnich dwóch miesięcy w zamku Ambrumésy? Jeśli nie rozszyfrujemy tej zagadki, młody człowieku, to przyjdą inni i sprzątną nam gratkę sprzed nosa.	To czemu gada głupstwa.	To napijmy się jeszcze wódki!	To rzeczywiście brutalna polityka Ale nie musisz wstydzić się za słowa ojca, Valentine. W tym względzie mój ojciec w niczym twojemu nie ustępował, bo i on ciągle powtarzał: „Nie wiem, czemu cesarz, który tyle dobrych rzeczy zrobił, nie utworzy pułku z sędziów i adwokatów, i nie pośle ich na pierwszy ogień?”. Widzisz tedy, kochana moja, że obie strony są siebie warte, jeżeli chodzi o barwność wypowiedzi i miłe pomysły. Ale co odpowiedział na to pan Danglars?	To system, kuzynie	To wprost z dworca?	To wszystko! Napisz do Agnieszki, że ją ściskam i chciałabym bardzo, ale to bardzo, widzieć ją. Jest to jedyne moje życzenie.	W Lozannie, pani...	Wczoraj był jakby zamaskowany Takim go jeszcze nie widziałem.	Widzi pan to będzie koncert bardzo nieurozmaicony... wiolonczela i śpiew, cóż to znaczy, osobliwie, jeżeli postawimy wysokie ceny... Prawda?...	Widziałeś się ze swym młodym sekretarzem?	Widzę pani.	Wieczorem, między piątą a siódmą.	Wielki Boże! to go jaśnie panna wcale nie znała?	Witek, jak ci się widzę? co?	Wyrównano.	Za pozwoleniem, odezwał się Baron
Podobniejsza jest w każdym razie bardziej do ideału, niż była za ich czasów.	Kiedy się wstydzę. Raz byliśmy na wsi u ojca kolegi. Tam pili. A ojciec powiedział, że nie chce. Bo znów wtedy zaklął się mamie, że wódki do ust nie weźmie. Więc kiedy go zaczęli namawiać, żeby choć jeden kieliszek, pociągnąłem ojca za rękaw, bo wiedziałem, że jak jeden, to zacznie już więcej. I ojciec wstał i mówi: „Chodź, pójdziemy do rzeki”. I tak sobie szliśmy. I skowronki śpiewają. I zboże jakby nam się kłaniało. I słońce. I ładnie, przyjemnie. Ojciec trzyma mnie za rękę. Potem usiedliśmy nad rzeką, a tata znów trzyma za rękę. I raz mu ta ręka drygnęła, jakby się oparzył pokrzywą. I ja powiedziałem: „Widzi tata, że lepiej nie pić”. A tata na mnie spojrzał i strasznie się zawstydziłem, i strasznie mi się żal zrobiło taty. Bo się na mnie spojrzał tak żałośnie. Wiesz, czasem pies spojrzy, kiedy o coś prosi albo się boi, żeby nie uderzyć. Ja wiem, że co innego człowiek, a co innego pies. A mi tak przyszło do głowy. Już bym za nic w świecie drugi raz tego ojcu nie powiedział. Bo patrz: ojciec jakby się domyślił, bo tylko patrzy na wodę, patrzy, patrzy	Na kilka dni przed powrotem Napoleona Fernand wyciągnął los do wojska. Burbonowie dali mu pokój i siedział sobie spokojnie w swojej wsi; ale gdy Napoleon wrócił, ogłoszono pospolite ruszenie i Fernand nie mógł się wymigać. Ja także musiałem wyruszyć; ale że nie byłem taki młody i właśnie się pobrałem z moją biedną Karkontką, wysłano mnie tylko na wybrzeże. Fernand został wcielony do oddziału liniowego, doszedł ze swoim pułkiem do granicy i wziął udział w bitwie pod Ligny.	A ty poznajesz te panie?	A z Suezu udaje się wprost do Bombaju?	Ach, tak! Takie mając kuzynki i ja bym się ożenił. Ale przystępując do interesu, czy matka zgadza się na zmazanie jej hipoteki z Pożajska?	Ale... nie chce mi tego powiedzieć. A ja go do tego nie mogę zmusić. Okazuje to, to muszę przyznać, ale przemawianie oczyma nie jest dostatecznym powodem, żeby haftować serwetki i robić ażurki do obrusa. Nie zacznę tej roboty wcześniej, aż rzeczywiście będę zaręczona. To by było kuszeniem losu.	Cóż to, mam cię pouczać, rozpowiadać, jak ojciec tego całego dziadowskiego rodu nienawidzi? Dy co dzień się możesz nasłuchać, jako se ta przez płoty oba z Trzaską wymyślają. Ino czekam, rychło się pobiją. Ile to lat się ciągnie! Jeszcze stary Trzaska-nieboszczyk pomsty boskiej przyzywał na twego dziadka, a nie miał o co.	Do Maracaibo.	I półkwaterka bym nie trzymał za tym! Rzuć ino kamuszkiem w krzaki, a zawżdy ptaszek jaki wyfrunie, wójt to wama mówi!	I za to go skasowano! westchnął Bohomolec; ale mówmy o co idzie...	Ja nie należę do drugich.	Jak to, mam iść do pana Noirtier? Naprawdę tak myślisz?	Ksiądz, Pozory, Kłamstwo, Małżeństwo, Podstęp, Religia, Obyczaje nawrócić się., luterstwo przyjął, ożenił się i pod protekcję elektora się schronił, a teraz wędzoną rybą ze ŻmudziąŻmudź	Ku temu prosiłbym o zawieszenie broni i o pozwolenie wejścia za mury komturom Bałgi, Brandenburga, Osterode i Samlandu wraz z ich pocztem dla omówienia warunków pokoju, które jego królewskiej mości, najmiłościwszemu panu, jako i wielkiemu księciu przedstawione zostaną	Lunia ani jutro, ani pojutrze nie wyjedzie z Kaźmirówki. Mówi, że jej coraz ciężej rozstawać się z panem Kazimierzem i że gdy on na stałe już przeniesie się do Kaźmirówki, ona też zostanie z nim tam zupełnie. Już i mama jej zgodziła się na to...	Mizoginia światło ze Wschodu. ...  Założyć haremiki, przy drzwiach tęgi rzezaniec z dobrym bykowcem w ręku, a we wnętrzu śliczny ołtarz, na którym pani będzie wśród hołdów królowała. Tylko niech na świat nie wychodzi, na ten świat, który do nas wyłącznie powinien należeć, bo myśmy go stworzyli, myśmy wymyślili wiedzę i sztukę, i religię, i moralność, której kobieta nigdy w istocie nie ma...	Na koniach pachołków naszych, do kata!... z miny i czupryny każdy pozna, że jesteśmy ludzie znakomici.	Nie wiem; może. Zresztą kto wie, czy ona rzeczywiście nie stała w owej chwili za nami?	Nie wiem; nie wzywano mnie do naprawienia młynarza.	Nie, tylko napisać: „Otrzymano za sumę 10 tysięcy franków” na każdym z tych papierów	O!... najnieszczęśliwiej, jak tylko być może, proszę pana. Pewnego razu na drodze zaklęsłej wpadł między hugonota i katolika, z którymi miał już raz do czynienia; spiknęli się na biedaka i powiesili go na przydrożnem drzewie, poczem jeszcze przyszli do karczmy, w której piliśmy z bratem i przechwalali się tem, co zrobili.	Tak, tak to wszystko wydaje mi się prawdą i jeżeliś pan w czym zawinił, to przez nierozwagę; a nierozwaga ta usprawiedliwiona jest rozkazem pańskiego dowódcy. Dajże mi pan list, który ci wręczono na Elbie. I proszę mi jeszcze zaręczyć, że stawisz się na każde wezwanie, po czym możesz pójść do swoich przyjaciół.	To prawda. Każdego z nas życie przyzwyczaja do jakichś...	Tutaj, za godzinę?... o! jakaś ty dobra, jak ja ci jestem wdzięczna.	Uspokój się, ojcze wielebny, ja za siebie odpowiadam.	Wątpię, żeby ktoś próbował, gdy wyglądasz na burzową chmurę, jak na przykład teraz. Za co się tak obszedł z tobą?	A co, nie mówiłem? wiedziałem, że tak będzie. On odszedł, a wiatr przychodzi.	A ja dopóki nie będę miał rajskiego ptaka.	A ja, Antonycz, byłem pewny, żeś ty już umarł; doprawdy.	A mnie mówił ojciec Lino, że ja mam ładne włosy i piękne oczy, ale że ja nie powinnam być z tego dumna.	A pani wątpi?	A! panie Porthosie!... a! panie Porthosie! jak widzę, wielki z pana zdobywca!	Aby tam się kiedyś innym ludziom dobrze żyło?	Ale dlaczego? Sprawozdania się im nie zgadzają? Budżet przekroczyli? Remanent? Dlatego mój syn nie może się urodzić?	Ale ona, ona nie zechce!	Ale...	Bardzo mi miło...	Bo uważa pan, jest to, niestety! moja żona... Pan wie, kto jestem... Baron Krzeszowski... Bardzo zacna kobieta, bardzo światła, ale skutkiem śmierci naszej córki trochę zdenerwowana i niekiedy... Pojmuje pan?... Więc nic?...	Bo uważa że korzystniej jadać macę z kiełbasą aniżeli samą.	Była pani na jego kazaniu?	Chrystian o tej porze rozwozi mąkę, chłopiec bawi w tych dniach u rodziców.	Chyba w formie zapobiegawczej?...	Czy można księżną zapytać o nazwisko?	Czy spieszno panu zabrać mnie?	Czym?	Cóż to, przecież to nie moja peruka!	Duszę tę poznała naprzód prababka jego, żona Hersza, a potem poznał ją rabbi Izaak.	Dziękuję panu Mój intendent dostał już rozkaz zamówić dla mnie lożę we wszystkich teatrach.	Gadajże!	Ile on ma lat?	Jak to! Żyje?	Jaka cudowna dyskrecja! uczyniła to, ażeby przeczytać list w samotności, żeby nikt nie był świadkiem rozkoszy jej serca, a potem, czy rozmawiałeś z nią, czy pytała o mnie, nie ukrywaj nic, niecierpliwość mnie pożera.	Jakże przywrócić majątek rodzinny? Próbowaliśmy wszystkich niemal sposobów: i kopania, i pisania, i księżniczki, i dziennikarstwa.	Jest to niechęć specjalna. Proszę pana...	Jestem zupełnie nieprzytomna ze zdenerwowania.	Kataplazmy, proszę pana, z siemienia lnianego i dlatego pana pięknie przeprasza.	Kiedy to? trąba morska. zagadniony gruby van der Helst.	Kolosalną.	Kto?	Któż był więcej?	Mają dwieście dział a gdy dwie ciężkie armaty przeprawią, zamek ów dnia jednego nie wytrzyma. Sam chciałem się w nim zawrzeć, ale teraz, gdym go opatrzył, widzę, że to na nic.	Moiściewy, sprawiedliwość ma zawżdy ten, kogo stać na nią...	Myślałam... Pan tam nie ma krewnych?	Nie byłem, jaśnie panie!	Nie mów pani tego nie myślisz tak.	Nie pójdę z woma	Nie rozumiem pana	Nie wątpię już o tym gotowym przysiąc nawet na to, bo widzę już, że i językiem moim rządzą; o tym tylko nie wątpię, co było rzeczywiste i na jawie, że mnie wtedy jak piłkę w górę podrzucali, bo dobrze to w kościach czułem.	Nie, nie! To reszta osłabienia, która wnet przejdzie. Nic mi już nie jest. Czekałem na ciebie, wiedząc, że wrócisz tej nocy... Odejdziemy stąd...	Nie... Tylko spokój bezwoli, jakby po długiej go­rączce... O coś ważnego, o coś najważniejszego chciałem cię jeszcze pytać... Słuchaj, czemu... czemu tam ze mnie, z ciebie, nie zostanie nic, nic... Czemu z nas żaden?... Powiedz, kto i kiedy wypowie?...	No, ale na dziś, chyba dość tego Ufajmy w Bogu! Mnie się wierzyć nie chce, aby nas miał pokarać tak srodze i wydać na łup nieprzyjaciołom.	No, no w mojej księdze nie ma wcale takowych obrząd... rety... tłucze! Jak mi Bóg miły o ziemię wali... rozbija! Rozkażże jej, waszmość, by dała pokój! Szkodę straszną sobie wyrządza... wszak tych statkówstatki (tu daw.)	O nie! Wcale nie! Tak, przyjechał Littimer!	O, ciebie nie! Naturalnie. Ty jesteś człowiek nieskazitelny.	Pan prezes ma konie w domu?	Parch! Panno Ani, koniaczek!	Piję i ja z tobą!	Powiedz, synku, rad byś umieć wyrzezać takiego świętego?	Powiedzieliście mu o tym! Teraz rozumiem, zdaje mi się, że sam sobie obciął nogę...	Pozwolisz nam nadal przypiekać naszym wrogom?	Przepraszam! Ja tam żadnej krwi nie czuję i ośmielę się powiedzieć, że kumys jest smaczny!	Przyjacielu, niech ci Bóg sprzyja! Jakie nowiny powiesz mi o królowej?	Serce moje czuło, że pan nasz odwróci się od tych pogan pijących krew ludu. Myślę, że należy okazać mu wdzięczność z naszej strony...	Siedzę, Stefan, ale co ja takiego zrobiłem? To nie moja wina.	Tak	Tak jest.	Tak, stosuję i dobrze na tym wychodzę, a majątki moje choć mają wygląd zupełnie europejski, lecz przede wszystkim nasz własny, i tym się cieszę najwięcej. To jawny dowód, że przy dobrych chęciach rezultaty być muszą.	Teraz, panie Pastrini gdy mój przyjaciel się nieco uspokoił, a pan oceniłeś dostatecznie moje pokojowe nastawienie, powiedzże nam, kto to taki, ten Luigi Vampa? Pasterz czy patrycjusz? Młody czy stary? Niski czy wysoki? Odmaluj go nam, żebyśmy mogli go rozpoznać jak Jana Sbogara albo Larę, natykając się na niego w salonie.	Toteż to! Dziwnie im szczęście sprzyja	Toż dopiero przed chwilą wzeszedł księżyc Nie rozumiem, o co ci...	Wada wzroku	Wiesz!... To jest niezły pomysł! U nas są tylko dwie gospody, więc łatwo to sprawdzimy.	Wiesz, Helenko, że nic nie rozumiem...	Więc, widzisz, na Topiel, wiesz nad ślusarzem, na facjacie, mieszka fanciarkafanciarz	Z mojej przyczyny, moja mościwa pani, pewno żadnego nie będzie...	Z wozów sypialnych nikt nie wysiadł.	Ślicznie to waszmość mówisz czy tylko zechcą przyjechać?	Żona! Ojczulku, ależ ci spieszno! Wydaje mi się przecie, że Mercedes nie jest jeszcze jego żoną!	Żonę i dzieci masz, toś o tym pamiętać powinien.
Uspokój się, mości książę, przebacz, że zapału mego hamować nie umiałem w twej jaśnie oświeconej obecności, lecz inny na moim miejscu byłby istotnie oszalał, wiedząc, iż trzyma w swej kieszeni rękojmię długowieczności męża tak potrzebnego krajowi i całej ludzkości. Oto, książę, moje promienie ożywczego słońca, nie pokazuję ci ich w kształcie pochodni lub lontu, lecz jak widzisz oto w płynie, zawarte w flakoniku, jedną kroplą tej cieczy wzmacniam ci puls, oswobadzam oddech, z głowy zdejmuję ciężar, z serca troski i nadaję ciału całemu sen ożywczy, po którym się uczujesz za godzin osiem o tyleż lat młodszym człowiekiem. No! Dowierzasz mi, książę?	To zależy od tego, dokąd pan idzie; jeżeli na łąkę i bagno, pójdę z panem.	Jeżeli jednak przez czas mojego pobytu w Paryżu nie zdarzy się nic, co by mnie zmusiło do wyjazdu, będę na pewno otrzymywał te pieniądze?	Troop powiada, że najciekawszą rzeczą na świecie jest przyglądać się, jak drugi człowiek zdobywa sobie środki do życia. Wspaniała to rzecz mieć znowu dobrze przyrządzone jedzenie. Jednakże odżywialiśmy się dobrze; lepszej kuchni nie miał nikt na Ławicach. Disko żywił nas świetnie. To morowy facet! A Dan... to znaczy, jego syn... jest moim partnerem. A jest tam jeszcze i stryj Salters, co wciąż miewa wykłady o nawozach sztucznych i czytuje Josephusa. On jest wciąż przekonany, że mam bzika. Jest tam nadto mały Penn, a ten naprawdę ma bzika. Nie powinno się przy nim wspominać o Johnstown, bo... Aha, jeszcze musicie poznać Toma Platta, Długiego Dżeka i Manuela. Manuel uratował mi życie. Szkoda, że jest Portugalczykiem; nie umie mówić wiele, za to grałby bez przerwy. On mnie znalazł i wciągnął mnie do swej łódki.	Gdym teraz patrzał na twoje oczy szczęśliwe aż do śmierci, zapalone po dawnemu, bo teraz już zagasły, najwyżej uniesione, jak tylko to być może, uczułem w sobie twoje właśnie dawne oczy, uczułem w sobie owe słabe i godne wzgardy obszary ducha, któreś zepsuł, zatruł niskimi wzruszeniami. Takie szczęście należy się czemuś innemu. Takie wzruszenia winny poprzedzać dzieła Warneńczyka, Chodkiewicza, Sobieskiego... Cóż by człowiek był wart, gdyby ciągle chodził w twoich kajdanach obowiązku względem maluczkich, w dybach litości względem słabiusieńkich, współczucia względem cuchnących? Jakiż to czyn można wówczas wykonać? Powiedz... Czy można? Ty się tak radujesz, żeś chłopa wyprosił z poddaństwa, jakbyś góry dźwignął z miejsca.	Przez Boga żywego! panie Rycerzu Posępnego Oblicza nie mogę ścierpieć mowy takiej, bo wnoszę z niej, że wszystko, co mi bajecie o rycerskości, o zdobyciu królestw i cesarstw, o darze wysp i innych nagród, wedle zwyczaju błędnych rycerzy, że to wszystko jest zupełnym kłamstwem, bo jakżeż u diabła! (Boże, przebacz!) można słuchać mówiącego, że miednica golibrody jest szyszakiem Mambryna i widzieć, że ktoś nie wychodzi z błędu przez cztery lub pięć dni, trzebaż go już mieć za wariata koniecznie! Mam ci ja miednicę w swoim tłumoku, cała pogięta, pokrzywiona, każę ją naprawić, aby służyła do golenia brody, jeżeli Bóg pozwoli mi kiedykolwiek powrócić do żony i dzieci.	Jest nasz naród okrutnie na Krzyżaków zawzięty, a to z przyczyny nie tyle ich napaści dźgnąć, ukłuć., któren obyczaj zgoła jest świński i nam Mazurom przeciwny... ba! jużci!... Pod dach i Niemca każdy przyjmie, i gościowi krzywdy nie uczyni, ale na drodze rad mu zastąpi. A są i tacy, którzy nic innego nie czynią, przez pomstę alibo dla chwały, którą daj Bóg każdemu.	Nie mam co na to odpowiedzieć moje boki dosyć odpowiadają za mnie; wsiądźmy na wierzchowców i oddalmy się stąd... zaręczam panu, że już nigdy w życiu beczeć nie będę! Ale wyznać muszę, że błędni rycerze tęgo umieją zmykać i nie troszczą się wcale o swoich biednych giermków, choć ich zostawią pod razami nieprzyjacielskich kijów.	Miejscowość jest miła, chociażby tylko dzięki swojemu położeniu. A pan może nie wie, że przebywam tu już od dawna.	Nie zdawało mi się panny albo pani o to pytać, alem wszedł w konfidencję ze starym Tatarem Czechłym, któren choć poganin, jest wiernym panienki sługą. Ten mnie powiadał, że z początku mruczeli oni wszyscy na jegomości bardzo, ale potem się ustatkowali, a to gdy stało się im wiadomo, iż co prawią o skarbach tego Bohuna, to bajka.	Gwes, wieczorowe kurzysko. Hej, bedze sztorm te noce, belny sztorm! Patrzaj Heda, jak doukadouka wydma piasku, zaspa, morska góra. i słońce ćmi. Pójde jo wyciągnąc bot z wode na wywłoke; dma porwie sznure i poniesie na bystrz. No, bywoj me zdrowo, Heda! Za mały czas wróce; uwarz tam dlo nos trochę ciepłe strawy; ojc lubi smażoną pomuchle z golcami.	Bardzo jestem wdzięczny tym wszystkim, którzy robią mi zaszczyt zaliczaniem do jakiejś uprzywilejowanej rasy Pomimo to nigdy nie uwierzę w przywileje bez pracy i zawsze będę wyżej stawiał źle urodzone zasługi od dobrze urodzonych pretensyj.	Wiem, naturalnie. Ale ja wyskoczę na pół godzinki za pół godziny w tym hotelu, co wiesz. Dobrze?	Oj, to komorne, to komorne Żebyśmy nie zasnęli, muszę ci opowiedzieć historyjkę. Nigdy nie płaciłem komornego, gniewało mnie to nawet, gdy się o nie upominano, a nie mogłem przyzwyczaić żadnego gospodarza, by go nie brał. Wreszcie udało mi się z jednym. Mieszkałem w domu jakiegoś urzędnika: stary był człeczyna, a głupi jak Midasowe uszy. Otóż raz siadłem sobie w ogródku, który do niego należał, a że to było latem i nocą, w braku lepszego zajęcia liczyłem gwiazdy na niebie. Rozmarzyło mnie to trochę, widzisz noc gwiaździsta zawsze rozmarza. Wtem ten osioł przychodzi do mnie i mówi mi niedorzeczności: po prostu, żebym mu zapłacił. Wtedy powstałem z miejsca i, zakreśliwszy uroczyście ręką łuk między wschodem i zachodem, spytałem tajemniczo:	No i co z tego? Ja nie mogę polec, bo tego nie ma w książce. Tam jest napisane: „Potem potężnym ciosem w plecy powalił nieszczęsnego Guy’a z Guisborne”. Musisz się odwrócić, żebym mógł ci zadać cios w plecy.	A wieszże waćpan, czym człowiek różni się od zwierząt?	Dadzą ci kąt!	Dać go na wóz Dziadka! Niech szczęści.	Gdzież w tym roku wybiorą się państwo na lato?	Leciałem dzień i noc, a tu chcieli mnie wziąć na gałąź. Niech ta, ale pierw muszę wypowiedzieć to, z czym przyszedłem, choćby samemu królowi.	Na-sy-pa-li zapytał Beetle.	Polipypolipy odpowiedział Cyrus Smith. daw. nazwa atolu Reao (Natupe) w należącym do Polinezji Francuskiej archipelagu Tuamotu na Oceanie Spokojnym., atole i niezliczone wyspy koralowe rozrzucone po Pacyfiku. Na jeden grangran (z ang. grain: ziarno)	A ja panu mówię, że tu jest zabójca! To już czwarta ofiara w ciągu czterech miesięcy! Przed czterema dniami ktoś już raz spróbował otruć Valentine i tylko cud oraz przezorność pana Noirtier uchroniły ją od śmierci! Albo dawka trucizny została podwojona, albo zmieniono jej rodzaj i dlatego tym razem poskutkowało! Jestem pewien, że równie dobrze, jak ja, zdajesz pan sobie z tego sprawę, ponieważ ten pan, który tu stoi, już pana o tym uprzedzał	Juchy te chłopaki, wymyśliły sobie co niebądż la zabawy. Żadnych zabitych nie było w lesie, ludzie se jakieś spały pod krzakami. Złapię Kłębiaka, to ja mu dam strachania. Spotkałem po drodze wójta i zabrałem się z nim, to cała historia. Wio! maluśkie!	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Ale to jest niesprawiedliwie! Mein Gott, to bardzo niesprawiedliwie, żeby ten musiał oddawać pieniądze, co ich nie pożyczał, a ten, co je pożyczał, chodził sobie swobodny! Ach, biedny człowiek...	Nie dowiedzą się; a jakby i tak było, niech się sobie dzieje co chce. A to przyjdzie mi dla téj miłości zeschnąć i umrzeć, bo już dłużéj nie wytrzymam!	Być może, żem mądry ale żem głuchy, to pewna... W przeciwnym bowiem razie dosłyszałbym pheeal niechybnie. Teraz już się wcale nie dziwię, że trawożercy czują się tak nieswojo... Jaka może być liczba tych rudych psów?	I my też nie co dzień jadamy smaczne obiady ale jutro!	Więc kiedy mamy już chleb, zatem nie mamy czego więcej szukać.	Kiedy, proszę matki, jakiś strach mnie ogarnął. Nawet nie wiem, czy wystarczy naszych szpitalnych łóżek. Wyglądają jak widma. A przy tym gadają... jakoś niby to nie po polsku.	Tutaj? Lecz dostrzec nic nie mogę Wszak tu nie ma drzwi.	A co? i to professor? spytał Tomko.	Będzie i to, Pencroffie, znajdzie się i to ale teraz ruszajmy dalej i starajmy się dopłynąć tak daleko, jak tylko rzeka będzie mogła unieść nasze czółno.	Choćbyś się nie przyznał do religijnej obojętności, poznać ją łatwo po rozwiązłem życiu i twoich występkach.	Chyba go nie znasz! Parol kawalerski dał, a to dla tego litewskiego powyrka święta rzecz.	Co to znaczy „obłaskawieni Piktowie”?	Dziękuję! Nigdy piwa nie pijam!	Idź ty w poselstwie odemnie Zanieś jej ten mały podarek, jako pamiątkę odemnie, i powiedz, że ją do Krakowa zapraszam, że ją przyjmę, jak królowę.	Jak wszyscy w Paryżu.	Mnie?... nic!... ot, zamyśliłam się o ludzkiej niedoli...	Mundury straży kardynalskiej; nie mamy ani chwili do stracenia Uciekajmy! uciekajmy!	Nie	Nie To rekruci, Jamesie. Potrzeba im próby.	Nie jest tak źle. Trzeba tylko mieć zasady, a niezbyt wiele rzeczy w domu. Drugą zasadą moją jest kuchnia skomasowanaskomasowana	Nie mam przecież kobiet moich służebnych, ani moich ludzi...	Nie mogę, stryju, muszę się śpieszyć do rodziców, oni tam sami i bardzo, bardzo znękani.	Nie rozumiem! to doprawdy sfinks? rozśmiał się usiłując w żart wszystko obrócić hr. Artur, nie rozumiem... Przecięż spotkam ją tu jeszcze.	O to ażeby pani nie robiła sobie ceremonii i ażeby pan Norski nie robił sobie ceremonii, tylko	Oto mój punkt wyjścia i oto mój wniosek: świat nie jest bez powabu, porzucam go, zatem spełniam ofiarę; Pismo zaś twierdzi stanowczo: czyńcie ofiary Panu.	Pani szambelanowa raczy być z nami zupełnie otwartą... Gdyby nasza przeprawa miała dla niej pociągnąć jakiekolwiek przykrości...	Panie Zagłoba! króla szwedzkiego nie puszczę do Zamościa, a waszmości z Zamościa!	Powiedz mi co ty robisz ze swoją sławą?	Tak, jestem tego pewien lubi pana bardzo i dlatego przypuszczam, że mogę się odważyć zdradzić panu, gdzie on teraz jest...	To się wie, że dam, i jak się należy!	Tylko co?	Załatwiałem to, co mi pan rozkazał.	Żeby se tak popadał chociaż ze trzy dni	A dziadek?	Ale cacko!	Ani ja	Chwedko: I dostawi, jakem Czapliński.	Ciężar mi zdjąłeś z serca, bo myślałem, że książę wojewoda i ze mną podwójną grę prowadzi.	Coż? wskazać go policyi? Ale pfe!	Czegóż chcesz wreszcie ode mnie? przystąp do rzeczy lub idź do diabła.	Czy to prawda?	Czy twój mistrz jest kochliwy, mości Sulpicjuszu?	Czém-że to?	Diabeł? Ahi me... diabeł najstraszniejszy... łeb ogromny, rogaty...	Dzień dobry	Gorączkę?	Ja się podejmuję przystawić trzystu chłopów z siekierami, motykami, rydlami do robót oblężniczych!	Ja, malarzem! Dlaczego?	Jakąż to niedorzeczność?	Jest dużo do roboty bo ja ogród i kwiatki bardzo lubię.	Jeżeli zginiemy w tej pieczarze, polećcie dusze opiece i łasce Opatrzności.	Kobieta demoniczna	Kłamstwo	Ma twoją przyjaźń i ma to, że kocha Litkę...	Miałem zamiar zatrzymać się w Częstochowie dla nabożeństwa ale w Wieluniu odebrałem wiadomość, że jego królewska mość rozkazuje mi śpieszyć, więc trochę wypocząwszy, ruszymy dalej, a tymczasem odpraw wasza mość dawną eskortę i podziękuj kapitanowi, który ją prowadził.	Mrs Lyons, trudno mi w to uwierzyć.	Niezawodnie, koniecznie, przerwała pani Starowolska.	Obyczaju	Och, f mik pęzie kodofe, odparł Niemiec z powolnościąpowolność (daw.) Ruszsze zię zdąt, meinherr Murrmeinherr Murr (niem.) Do mój god, rzekł pokazując go hrabinie. Pietne sfiesze, gdóre szyje s pietnym Schmuke! Łatny, prawda?	Owszem!	Pan Muszalski jest!	Pani to chyba jest święta	Powiedz nareszcie, czego żądasz?	Stolik siedem razy uniósł się w górę. Ukazały się w powietrzu światełka. Rozległy się czyjeś kroki. Usłyszeliśmy, że ołówek pisze. Oto jest ta kartka.	Tak... ale moje poglądy uległy pewnej modyfikacji...	Tańczy pan, drogi hrabio?	Ten człowiek spełniał tylko swój obowiązek. Pan pozwoli, że mu wręczę swą kartę wizytową!	To pan doktor! To mój stary lekarz!	To wy teraz w Jarzębowie jesteście?	Trzeba naprzód pozwolić panu zjeść spokojnie śniadanie, ale potém...	Wiedział ja, wiedział, czego mnie tak serce ku tobie rwało się... tażeż ty dusza moja rodzona!	Więc cóż to takiego?	Właściwie Sataniello... Sataniello... fortepianista, wiolonczelista, profesor deklamacji i głośny w swoim czasie poeta...	Z daleka, pani.	Zaraz, zaraz tylko widzisz... skończę...
Przyjdź, oblubienico moja! Zima już minęła, synogarlica grucha, winogradu kwiaty napełniają powietrze balsamiczną wonią. Przyjdź, oblubienico moja!	A, moja droga, to już nie dzisiaj Umarłabym, gdyby mi przyszło dłużej oglądać takie brudy...	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Moja droga wspominałem ci, że byłem z raportem u ministra. Otóż wyobraź sobie, teraz minister żąda, bym mu złożył memoriał o reorganizacji Funduszu Budowlanego.	Powinnaś się pani domyśleć z mego uniformu; jestem oficerem marynarki angielskiej	Wasi rodzice i moja mama	A depesze?	A kto tam szuka drogi?	A nawet naprawdę, to tam nie byłam Przejeżdżałam tylko przez step w ciemnościach i wydał mi się obrzydliwy. Marta mi najpierw o nim zaczęła opowiadać, potem Dick. Jak Dick zacznie mówić, to może się zdawać, że się widzi i słyszy to wszystko, jakby się tam stało wśród wrzosów i jakby słońce świeciło, i czuje się woń janowca i przytulii, co jak miód pachnie, a wszystko to pełne pszczółek i motyli.	A no, zobaczymy! Co tam, panie Pietrze, panie Topolski, po jednym jeszcze... na pohybel!...	A panna Szeliżanka?	A potem?	A więc, dalipan, flaga kłamie! Zresztą, i to prawda! toć widziałem, jak panna wysiadała z pojazdu! Ja się nazywam Piotr Wik, a okręt mój stoi w nowym porcie. Możesz mi się pani powierzyć bez obawy!	Aha. Więc zawroty głowy są. Dobrze. To wystarczy.	Ale oni wrócą! Brońcie się, brońcie!	Ależ nie, mój Boże! Nie! Jedyną osobą, która po niej dziedziczy, jest Valentine... O, gdyby przyszła mi do głowy taka myśl, sam bym się pchnął sztyletem, aby ukarać serce, że śmiało dopuścić na chwilę tę myśl!	Bardzo dziękuję ale wolałbym rewolwer. Poza tym myślę, że kapitan też powinien tam być.	Boli cię to?	Bóg mi świadkiem że gdybym była sama, wolałabym umrzeć.	Cały kraj wzburzy się, gdy kapłani ogłoszą, że jesteś bezbożnikiem...	Chcemy! chcemy!	Cichaj! Nie przystoinie przystoi (daw.)	Cicho!	Cicho, cicho żeby nas nie rozłączyli, jeżeli mnie ocalisz.	Czego się waćpan, u diabła, tak wijesz jak piskorz, gdy go w garnek kładą! i o nieszczęściu mówisz, jakbyś był z niego rad?	Czemu mi sam nie powiedział Siedział tutaj dwie godziny wczoraj, a Bóg wie, jaki on potrafi być nudny. Nie byłby głupszy od innych, gdyby miał, jak tylu ludzi z towarzystwa, ten rozum, aby umieć pozostać głupim. Tylko ten pokost wiedzy jest u niego straszny. Chce mieć głowę otwartą... otwartą dla wszystkich rzeczy, których nie rozumie. Gada o Maroku, to okropne!	Czy chcesz mi towarzyszyć jutro rano w pewnej wycieczce?	Czy naprawdę myślałaś, że byłbym zdolny przeszkadzać ci do szczęścia?	Czyli Hiszpan, tak?	Czyś widziała kiedy matkę pana Dolewskiego?	Cóż myślisz robić?	Cóż pocznę? jeśli spytają i zechcą wiedzieć, jak się między nami skończyło?	Cóż się stało? Oj, dostaniecie w skórę!	Cóż się śniło?	Diano, będę cię kochał, za całe twoje zmarnowane życie.	Dla siebie nie masz żadnej prośby?	Dobrze! dawno przecież myślał, że na tym się skończy.	Dosyć. Powiedziałem.	Hale, te swynie to kiej człowiek niektóry, aby ino chycić cudze i zechlać...	Hej, przyjacielu! Najwyższy czas, żebyś przyszedł się z nami przywitać.	Hm! Ja raz gdzieś o podobnym wypadku słyszałem, ale to był doktor. Zrobił to dla kobiety.	I Dmytruś, i wszyscy; król bardzo łaskawy, lubi was, rozumiesz?	Ile ty lat masz, kuzynko?	Ja ci zaraz rzekęrzekę (daw.)	Ja także, póki mnie noga nie rozbolała. Anusia Muffat, przyjaciółka Salusi, polubiła mnie sobie i prosi, żebyśmy razem przyjechały do niej na tydzień. Wejdzie w świat z otwarciem opery i jeżeli mama pozwoli pojechać, to czekają mnie świetne zabawy	Jak chcecie	Jak to?... Przecież kuzynka pańska podoba się panu?	Jesteśmy sąsiadami, żyjemy nawet bliżej ze sobą.	Kochani, mili koledzy. Czary były, są i będą. Czy to nie czar, że z dwóch gazów możemy zrobić płyn tj. wykonywać zdjęcia rentgenowskie, obrazy otrzymywane za pomocą promieni rentgenowskich przenikających przez ciało pacjenta.. A mikroskop, teleskop, łódź podwodna, aeroplan? Radio?	Komediantka!	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	Licha tam, nie zrobił! Niejeden gruby majątek podolski tyle nie daje, ile jemu akwarele.	Milcz! Mówię	Może być ale mnie się Mason nie podoba właśnie przez to, co Prout uważa za jego zaletę. Jest faktycznie zbyt gorliwy.	Może już się to stało, a jeśli nie, to stanie się pewnie Cóżeś dalej robił?	Musiała cię urzec ta Laszka	Musimy udawać, że wygląda tak jak inne Nie możemy mu przecież powiedzieć, jak się złamało; biedny chłopiec! Jeśli jeszcze o nim zacznie kiedy mówić, musimy robić wesołą minę.	Myśleliśmy, żeś zupełnie wyleczony.	Myśmy się nigdy nad nim naprawdę nie pastwili, tak jak wy nad nami.	Mój ojciec nie zginął.	Najbliższa zginęła od bolszewików.	Nic, pani. Winienem jej wdzięczność, bom dzięki jej miał swoją porę złudzeń. Dlatego nie będę o niej nigdy źle mówił, chyba mnie ktoś bardzo pociągnie za język	Nie bluźnij!	Nie bójcie się mają dobre dwa cale grubości.	Nie wiem ale zdaje mi się, że jeśli było co ułożonego, to się nie powiodło. Wieczorem prosty służalec hrabi z Tęczyna, jakiś Kroata, porwał podobno włócznię i uniósł ją z sobą, wyzywając Zborowskiego.	No tak, właściwie nie wiadomo, co się z nim stało. Dwa lata temu z górą, koło Zielonych Świątek, sczezł bez śladu. Ja pierwszy to zauważyłem. Przechodzę, mospanie, jednego rana wedle tej budy, patrzę: zabita na śmierć bretnalami i przyparta na głucho. Myślę: Wyjechał na wyprawę w dalsze strony, w dół rzeki, czy co? Czekamy tydzień, dwa, miesiąc, rok	No, owszem, będę...	Nuncjusz, panie prefekcie, spogląda na mnie życzliwie jako na uległego i pokornego syna Ojca Świętego. Ale nie pochlebiam sobie, żeby mnie szczególnie wyróżniał na tym skromnym stanowisku, które zajmuję i na którym pozostać pragnę.	Obawa twoja jest słuszną, gdyż po kilku miesiącach staniesz się z cery podobną do Cyganki. Jedyny środek na to	Obrzydlistwo Całe pokryte brodawkami, człowieku. Matko Boska, nie dotknąłbym tego. Przecież to musi być trujące!	Och! każda oberża będzie dla nas dobra na ten krótki przeciąg czasukrótki przeciąg czasu	Och, dobrodziejstwo tak wielkie, tak piękne! Na moje prośby ułaskawił biednego żołnierza skazanego na śmierć za niesubordynację. Na pamiątkę tego dobrodziejstwa odprawiam co rok mszę świętą za spokój duszy eks-marszałka Bazaine.	Oho	On dziś u Dąbskich Może pan bez kolacji?	One nie są do sprzedania.	Ostro się trzyma	Patrzcie no, Szwejku jak się obładował ordynans batalionu Matuszicz i jakie dobre rzeczy taszczy do wagonu sztabowego. Aż dziw, że się nie przewrócił na torach.	Pochlebiam sobie, że jednak można wytrzymać?	Poczekajcie coś wam pokażę. Pogrzebał grubymi palcami w kieszonce kamizelki, wyciągnął z niej coś i położył na stole. Było to pięć różowych pereł wielkości pestek czereśni.	Posłać więc po Aarona, do jutra...	Przychodzę w imieniu naszego pana, Alego Tebelina.	Przynajmniej nie teraz, nie zaraz	Płaczek on Boży. Kaprawy, patrz, z płakania. Bosy. Bez koszuli i bez nogawic zimie i lecie. A zamiast łoża pień ma bukowy, który był sobie wydłubał w tajemnicy przed ludźmi. A obwiedziony jest pień-łoże płotem z tarniny, żeby go kolce wyrywały ze snu. Głowę zaś, panie, układa na poduszce z badylów róży dzikiej. Za dnia, gdy nań nie patrzy nikt, wdziewa na głowę mitrę biskupią z pnia drzewnego uciosaną, na której ze wszech stron ciężkie zawiesza kamienie.	Spróbuję, a jak mi się nie uda, to...	Szczery to żołnierz i nie wiem, czyli tego dokażesz, żeby nie poszedł. Już to my obaj jednacy! Kiedy to proch nas zaleci, żadna siła nas nie utrzyma. Oj! Daliśmy się hultajstwu obaj zeszłego roku dobrze we znaki. Nocy by nie starczyło, gdybym ci chciał wszystko, tak właśnie, jak było, opowiadać... Pewnie, że pójdziemy, ale już z lekkim sercem, bo to grunt, żeśmy ciebie, niebożę, odnaleźli, bez której nam się życie przykrzyło.	Tak, bo skoro raz państwo tam osiądą będą mu patrzeć na ręce.	Ten Ady.	To chodźmy, profesorze, ubrać się w skafandry.	Toteż zacznij awans od siebie i idź obrządzić mojego wałacha...	Ty jakaś! Co ty tu będziesz dawała rozkazy?	Ty jesteś boska radość...	Wczoraj rano. U Bohuna człeka zabić, to jak drugiemu kubek wina łyknąć. A ryczał tak po przeczytaniu listów, że się cały Czehryn trząsł.	Więc cóż?	Więc po coś leciał na ulicę, kiedy było wymówione?	Wszystko, co wiem, kazałoby mi powiedzieć: „nie!”, a jednak, odkąd poznałem ciebie i tobie podobnych...	Wytrawni, zaprawni w bojach grenadierzy walczyli z owymi trudami z jakąś głuchą zaciętością, a i tych wreszcie ogarniała rozpacz, stygł zapał, marła chęć poświęceń. A skoro z bólu i umęczenia zostawali w tyle, chwytało ich rozżarte chłopstwo, ćwiekami przybijało do wierzei stodół, zwykle głową do ziemi i rozpalało pod nieszczęsnymi wolno podsycany ogień... Groza brała patrzeć na marną zgubę tego, słynnego z bitności, żołnierza. Za wojskiem jęły wkrótce wlec się mary owych czynionych okrucieństw i taki lęk je zdejmował na samo wspomnienie mąk nieludzkich, że potem, skoro który żadnym już wysiłkiem nie mógł zmusić się do marszu, zwalniał wprawdzie kroku z rezygnacją, lecz po to tylko, by zmówić modlitwę i oprzytomnieć trochę na jakim porzuconym siodle, albo na własnym tornistrze. Potem zaraz zdejmowali pończochy i buty, opierali podbródek na wylocie karabina, trącali cyngiel wielkim palcem lewej stopy i było po wszystkim. Nie potrzebowali już obawiać się najgorszej choćby wojny. Och! Krwawa bo robota szła w tych niegościnnych górach!	Właśnie najlepsza godzina obiadu. Bowiem nadchodzi ta święta linia, tak uczczona przez Arystofanesa w komedii jego Prorokinie, która przypada wówczas, gdy cień ma dziesięć stóp długości. Niegdyś u Persów godzina posiłku była przepisana jedynie królom: każdemu innemu za zegar służył własny brzuch i apetyt. W istocie u Plauta pewien pasożyt uskarża się i wymyśla wściekle na wynalazców zegarów i kompasów, jako iż pewną jest rzeczą, że nie ma dokładniejszego zegaru od żołądka. Diogenes, zapytany, o której godzinie człowiek winien się posilać, odpowiedział: „Bogaty, kiedy będzie miał apetyt, biedny, kiedy będzie miał czym”. Jeszcze wyraźniej mówią lekarze, iż godzina kanoniczna jest	Zadanie bardzo proste. Przyjechaliśmy wymierzyć łuk południka w Afryce Południowej.	Zapłacę, zapłacę!	Zasada bardzo słuszna i sprawiedliwa Litość nie naszą rzeczą, myśmy ramieniem sprawiedliwości, której miecz godłem.
Waszej dostojności zapewne wiadomo, że pachołkowie polskich chorągwi znaleźli przy łowieniu ryb srebro klasztorne i że pobili się o nie z naszymi żołnierzami. Kilkunastu ludzi na śmierć usieczono.	Tak... tak... Ten rodzaj majątków bywa zwykle niepewny, ale za Wokulskiego ręczę. Hrabina mówiła ze mną, a ja zapytywałem oficerów, którzy byli na wojnie, między innymi mojego siostrzeńca. Otóż o Wokulskim było jedno zdanie, że dostawa, której się on dotknął, była uczciwa. Nawet żołnierze, ile razy dostali dobry chleb, mówili, że musiał być pieczony z mąki od Wokulskiego. Więcej hrabiemu powiem że Wokulski, który swoją rzetelnością zwrócił na siebie uwagę osób najwyżej położonych, miewał bardzo ponętne propozycje. W styczniu tego oto roku dawano mu dwakroć sto tysięcy rubli tylko za firmę do pewnego przedsiębiorstwa i nie przyjął...	Tak, lecz te fakty nie dają mi bezwzględnej pewności, że wypłynęły z woli mocy wyższej, że leżą rzeczywiście na linii wstępnej ewolucji i przyczyniły się do usunięcia z drogi przeszkód, wstrzymujących lot Ducha.	Myślisz, ze kapitan będzie miał mi za złe tę samowolę? Nie mogłem spokojnie siedzieć ukryty w dżungli i gapić się na drzewa, wiedząc, że wy nadstawiacie karku.	Nie sądzisz, ojcze, że ten obowiązek do mnie powinien należeć?	Byle nowych w ich miejscu nie stawić Trafia się bowiem, że pracownik młody wistocie okazuje jak na dłoni, iż król jaki nie urodził się dnia 14-go, ale we dwa dni późniéj, iż bitwa sławna odbyła się wcześniéj o tydzień, niż dotąd sądzono, a zato postać historyczną, choćby Nerona lub Tyberyusza, dla oryginalności zmienia w bohatéra jasnego i Tacyta czyni umyślnym kłamcą.	Ja wam daję słowo, że to jest jeden z tutejszych, przebrany za tragarza. Jak na białego, za dobrze mówi naszym językiem.	Nie ma obawy. Ograniczę się ściśle do takiej, która przypada na mnie jako na jedną głowę według urzędowej statystyki spożycia alkoholu. Jeżeli będzie to doza podwójna, proszę mi tego za złe nie brać. Różnica wynika stąd, że głowa taka jak moja warta jest dwa razy więcej.	No, no!... przyznaj się, kogo to potężnego zbałamuciłaś?... Jaka szkoda że twój przyszły musi być wielkim i potężnym!... Gdyby był tylko rozumnym i szlachetnym, myślałabym, że ci Stefek przeznaczony...	Jakichże następstw? Jedyne możliwe, że wyjdzie za niego.	No to w Rzymie niéma co robić i bardzo się cieszę, że siostra moja, któréj ja jestem nieodstępnym towarzyszem, dłużéj tu bawić nie myśli.	Przecież powiedziałem, że...	Rozumie się, że nie roztrąci.	Tak jest a dla mnie i stąd miły, że mogę powitać w moim domu tak nam drogiego, a przecie tak rzadkiego gościa.	Tak, ale każdy sieje z wiarą, że w dwójnasób mu zaplonuje.	Nie będę tak lekkomyślny, Will. Nie znasz dobrze jeszcze mieszkańców tej wyspy. Na punkcie snu i jego realizacji są fanatykami. Chyba nigdy nie słyszałeś, do czego są zdolni w tym względzie. Opowiadał mi raz Izana następującą, charakterystyczną, z życia wyspiarzy wziętą historię.	Boję się, abym nie oszalała. Jakiś ty milusi! Jakaż ona głupia, ta twoja Fedora! Jak mi było przyjemnie wczoraj, kiedy wszyscy ci mężczyźni skłaniali przede mną głowę! Jej nigdy nie bili brawa! Słuchaj, drogi, kiedy moje plecy dotknęły twego ramienia, usłyszałam w sali jakiś głos, który zawołał: „On tu jest!”. Odwróciłam się i zobaczyłam ciebie. Och! Uciekłam, miałam ochotę rzucić ci się na szyję przy wszystkich.	Co takiego? Dziwo z tym Walkiem dalibóg! Kamyczki mu się podobają! Teraz ja się spytam, na co ci się zdadzą?	Jak najchętniej ale uprzedzam pana, iż dobrze jestem powiadomiony, a cała wina spada na pańskich muszkieterów.	Nie wiem, kto tam nimi przedtem jeździł, bo zdobyczne. Teraz my we dwoje będziemy jeździli i bardzo się nadadzą, gdyż i u mnie w herbie panna na niedźwiedziu się prezentuje. Są inni Kmicicowie, którzy się Chorągwiami pieczętują, ale ci idą od Filona Kmity Czarnobylskiego, a ten zaś znów nie był z tego domu, z którego wielcy Kmitowie się wywodzili.	Oby Bóg, córko moja, użyczył ci wytrwania.	A cóż wy na to?	Boże mój, Boże! zabiłem mego dawnego pana, przyjaciela, szwagra; jestem najlepszym człowiekiem w świecie i oto już zgładziłem trzech ludzi, a w tym dwóch księży.	Istotnie, rzecz przedziwna! Kamea ta zalicza się do mego garnituru!	Na dwa?	Nie miałaś pani na kolacyę!...	Posłuję na konwokację.	Doskonale. Zatrzymamy się w twoim domu, skromny notariuszu, i zostaniemy w nim tak długo, jak to będzie konieczne. Nie skrzywdzimy cię, lecz jeśli nas zdradzisz, skrócimy cię o głowę. Zrozumiałeś?	Kapitalna sprawa, o której mówiliśmy kiedyś stała się ciałem! Finot, ten człowiek bez cienia talentu, jest dyrektorem i naczelnym redaktorem tygodnika Dauriata, właścicielem szóstej części, która go nic nie kosztuje, i ma sześćset franków pensji miesięcznie. Ja, mój drogi, jestem od dziś rana „naczelnym” naszego dzienniczka. Wszystko się odbyło, jak przewidywałem owego wieczoru; Floryna była wspaniała, zakasowała księcia de TalleyrandTalleyrand, właśc. książę Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1754–1838)	Ale kiedy bo... jeśli się nie mylę, ten jeździec z naszych stron pochodzi. Czyż nie nazywa się on Cyrano de Bergerac?	Błagam cię, wielki i niezwyciężony panie, wybaw nas od nieszczęść i wielkich bród naszych.	Głupia Mada, masz kawalera i niech ci się nie śpieszy do domu.	Mam obowiązek mówić.	Ogromnie dużo go dyrektor daje!	Reżyserem będę wytrawnym i sprawnym. Zaraz role rozdam do bankietowej, hucznej tragifarsy. Jeszcze przed północą problemat wiary kolekcjonera nam się wyświetli. Sam będziesz musiał przypilnować sobie przez dzień jutrzejszy tego przedstawienia, które koronuje dancingu rozwój, bo mnie nie będzie. Z wielkiej oddali upajać się będę moim triumfem, pociągiem pośpiesznym, nawet samolotem czym prędzej umknę od miejsca zwycięstwa, gdzie stawi się Orgaz, by wstrząsającą odegrać komedię: fałszerstwa wiary.	To mi jest obojętne byle robili tak, jak ja chcę, a co sobie myślą... Mogą mi nawet życzyć nagłej i niespodziewanej śmierci. Bylem ja o tym nie wiedział.	Zabierz z sobą proszę kogoś mi bliskiego.	A Miemce się już wyniesły, wiecie?	A cóż pani poczniesz z sobą?	A haraku?	A ludzie?... domy?...	A! wolałbyś spać tutaj blisko mnie, niż iść sam do hotelu	Aaa... bardzo ładnie pan zrobił!	Aha, to on z tamtych! No, ale ty przynajmniej nie luter?	Ale ja jestem uczciwym człowiekiem...	Ale po cóż?	Bom szczęśliwa dzisiaj... kocham	Będę cierpliwy	Coś w tem jest!... awantura, miłostka, ul... licz do dwudziestu! Ale co ja się będę zajmował taką zieloną małpą, hę? nie prawda?...	Cóż o tem sądzić Sen to jest jako drugi: sen mara, Pan Bóg wiara, o czem za dnia człowiek myśli, to mu nocą powraca mimowoli. Za duszę Kurosza mszęby odprawić.	Dlaczego nie mają kupić bez was? Co ich obchodzi wasza strata, kiedy im będzie dobrze?	Do usług, sir	Et, bredzisz. A czytać umiesz?	I cóż się stało?	I cóż to złego?	I święty Jerzy.	Istotnie, rzecz nie cierpi zwłoki	Jakaś taka, z waszecia, niby klucznica.	Jaki kawaler?	Jakżeś się tu dostał? tu już nikogo nie wpuszczają?	Jesteś nieoceniony!	Krzyś!	Lykon!... Co tu robisz?...	Ma się rozumieć: dwie i jedna.	Miłował, a Perkunowi ją oddali!	My nie przeciwni ożenkowi, chcecie, to się żeńcie...	Mężczyźni w pańskim typie bywają bezczelni to jest konsekwencja tego rodzaju urody.	Najzupełniej.	Należało się	Nie dotrzymałam.	Nie masz no gorzałki?	Nie żartuję nigdy!...	Niemcy dobrzy rycerze!	Niemiłe przechodziłeś chwile w tej łodzi	Od kiedy to kocha mnie pan?	Pan jesteś amator, panie Halpern.	Pan minister źle może mnie zrozumiał. Istotnie często pożyczki są udzielane z karygodną lekkomyślnością...	Panie Chardon czy wiesz, czemu te panie wyszły kiedyś z loży?	Podobno słynie pan w warszawskim mondziemond (z fr.)	Ponadto nie potrafię już niczego się dopatrzeć. Za trzy dni, chłopcze, byk przyjdzie do ciebie.	Precz mi stąd, urwipołcie przejęte! Wracajcie pod wiechępod wiechę	Proboszcz kłobucki. A wy kto?	Przecie to u was pod-biuro?	Ręka mu nawet nie zadrżała. Ale co z tym mlekiem? Zostało trochę?	Skąd takie myśli?	Szczęśliwa panna!	Tak jest.	Tak pan sądzi?	Tak.	Tak.	To nauczka dla tych, co okradają groby!	To twój wujaszek, Scro-o-ge!	Twój brat? Jakże jemu się powodzi?	Tyś pierwszy zaczął wojnę z Maciusiem.	Umarła? Jakżeż to było? Przecie musisz pani jeszcze coś więcej z tego pamiętać.	Wasza jest mniej obrzydliwa?	Wiem.	Więc dlaczego koszerny?	Więc jesteś już pan wolny?	Wszystkiego razem mieć nie można potrzeba wybierać!
Ach, wiem doskonale, o czym pan teraz myśli. Zastanawia się pan nad tym, w jaki sposób oddać mnie w ręce waszego Drugiego Oddziału. Nie boję się tego. Ponieważ jednak w chwili zamroczenia umysłu, pod wpływem wzburzenia, może się pan zdobyć na tak nierozważny krok, chcę pana przed nim ustrzec. Nic by pan w ten sposób nie wskórał. Tak samo nie dałoby to rezultatów, jak wysyłanie uroczej małżonki do Krynicy w celu śledzenia mnie. Biedactwo, napracowała się wiele, by przeszukać moje rzeczy, i nic nie znalazła. Nie udało się jej nawet zdobycie mojej fotografii. Niepotrzebnie narażał ją pan na tę ryzykowną ekspedycję.	Nie chcę już więcej słuchać Gdyby nie obecność Livesey’a, dawno bym pana odesłał do diaska. Ale stało się, wysłuchałem pana. Uczynię tak, jak sobie pan życzy, ale stracił pan wiele w moich oczach.	Cierpienie, Ogień tu: żywe pochodnie.... Przybiorą ich w bolesne tuniki napojone żywicą, przywiążą do słupów i podpalą... byle tylko ich bóg nie spuścił na miasto jakich klęsk... Semaxii! To straszna kaźń.	Jak to znać, że profesor nie dotknąłeś się tej rzeczy praktycznie!... Gdybyś słuchał narad o cenie i dobroci wapna i cegły, o głębokości fundamentów, wyborze machin, wynagrodzeniu mularzy i gatunkach buraków, zapomniałbyś pan o swoich ideałach. A gdyby ci jeszcze dzień po dniu kładziono w głowę, że korzystniej zachęcić sąsiadów do plantacji buraków aniżeli uprawiać je samemu; gdyby ci skakano do oczu, że chcesz psuć robotników płacąc im lepiej; gdyby w kontraktach z przedsiębiorcą mularskim, ciesielskim i tak dalej podsuwano kruczki, przez które ludzie ci musieliby pójść z torbami, dopiero poznałbyś, co to jest interes przemysłowy... To nie jest żyjący posąg, ale machina do wyciskania dywidendy z buraków, robotników i rolników... To nie organizm, ale młyn, w którym mielą się ludzkie istnienia...	A pana?	Bardzo przepraszam pana doktora.	Chcecie, panowie, wiedzieć, co jest? Otóż tak, podałem się do dymisji.	Dziękuję panu ale ja chcę czegoś od pana Lucyana.	Stary Słowanie na noc... zajdźcie do Wiszowego dworu... Tam was ugoszczą radzi.	Tak, psy były bardzo zajęte Niestety nie mogę teraz udać się do wioski, gdzie rad bym sobie upolował parę ochłapów. Ale... czy w tym bucie było naprawdę ślepe szczeniątko?	Nie mogę, mój jegomość, inaczej powiedzieć, jak że dość wdzięcznie. „Myślałem, powiada, że to jakiś wyskrobek, że to, powiada, pokurcz, a to, powiada, junak pierwszej wody, który mnie bez mała na wpół przeciął”. Tylko oto, jak o jegomości panu Zagłobie wspomni, to jeszcze gorzej jak pierwej zgrzyta, że jegomość go do walki podjudził!...	Dlaczego on popełnił to szaleństwo, jak pan to sobie wyobraża, kapitanie? Dlaczego? To niepojęte! Dlaczego? Gdyby był biedny i stary, i zadłużony, gdyby mu się nie powiodło w życiu albo gdyby był zwariował! Ale on nie należał do tych, co wariują	Myślę, że panu baronowi potrzebne są i te, i te. Sportsmeni noszą tylko oznaki sportsmeńskie, ale lubią odmianę.	Pycha... wszystko to tylko pycha, mój przyjacielu.	A Pan Bóg ich tam wiedzieć raczy, czemu właściwie dać nie chcą! Ot, kaprysy matczyne i głupstwo wierutne. Panna piękna, ma jaki taki posag, młoda jeszcze, ich ród kiedyś tam coś znaczył w Rzeczypospolitej i zdaje im się, że kiedy córkę dadzą Nieczui, to całkiem upadną.	A ja panu mówię, żeście wszyscy byli, jeżeli nie członkami partji, to wyznawcami jej ideologji. Niechże pan nam opowie, jak się to odbyło naprawdę, bo gazetom za grosz wierzyć w tych rzeczach nie można. Więc?...	A tak. Jak nas pan wywiezie, to nas już sam diabeł nie znajdzie.	A widzisz Teklusiu jak to źle że ty mnie tego dawniej nie mówiłaś. Widzisz, to trzeba radzić. Widać biedaczysko z tego musiał i fluksji dostać. Bywa to ze zmartwienia. A wieleż mu to tam potrzeba?	Ach! Co się stało, co się stało! Stało się to, iż wszystko skończone! Komuniści wykryli wszystko i postanowili wydać nas policji...	Ach! to pan, kochany przyjacielu!	Ależ zastanów się przecież to Solski prosi o twoją rękę. Wnuk mego jene...	Ano, to draładrała (daw. pot.)	Co to za picie! Gardzisz mną, niby z tej racji, że ja jestem szlagon, niby burżuj, a ty czerwony bolszewik. Och, grubo się mylisz, Czaruś... Grubo! Rozkraj serce moje, rozkraj serce, a zobaczysz...	Dom to Pański, dom to silnie zbudowany: mocno spoczywa na skalnej podwali	Doskonale! Znowu człowiek, który co innego ma na ustach, a co innego w sercu ale mniejsza o to, wszak to nasz sąsiad, który nam kiedyś pomógł w potrzebie, trzeba go dobrze przyjąć.	Jak to instynkt?	Jak zechcę, to on mi kupi!	Kiedy ja nie wiedziałam, co to kochać.	Miło mi to słyszeć Na malarstwie nie znam się: wolę ładnego konia niż cenny obraz. Nie sądziłem, że pan masz czas oddawać się takim zamiłowaniom...	Możliwe. Ale co to cię obchodzi. Ciesz się, że żyjesz teraz, kiedy to się jeszcze nie stało. Patrzeć z boku na to wszystko to też pewna satysfakcja i zapełnienie życia. Patrzeć i rozumieć. Ja może sam tak nie myślę, bo dobrze tego wszystkiego nie rozumiem, ale czuję to i to mi wystarcza.	Nie, panie Cyrusie Połowę czasu siedzi na piasku, a to go osłabia. Bo, widzi pan, to dobry statek i dzielnie się trzymał podczas burzy, która nas dopadła w drodze powrotnej.	Pani czekała, aż Borzycki wyjdzie?	Proszę czytać: „Cała prawda wyjawiona po raz pierwszy. Sto egzemplarzy wydrukowanych przeze mnie samego i dla pouczenia Dworu”.	Przyszło ci to na myśl? Mój Dawidzie, toć to dobra nowina!	Tak nawrócić Tatara to rzecz niezwykle trudna.	To bezczelność, mój panie! Proszę się wytłumaczyć!	To ja potrzebowałem tych książek ksiądz wikariusz był tak uprzejmy, że mi ich pożyczył.	To potrwa długo.	To znaczy, łaskawy panie, że pan widzi tyleż różnicy między mną rzeczywistą a mną widzianą oczami tego sympatycznego młodzieńca co między zeschłą gałązką a diamentową agretką, jaką ofiarowali mi górnicy?	Tydzień temu zachorzał. Medyk obiecuje rychłe polepszenie, ino nie chce nagle rany goić, bo kiedy się sama otwarła, to ma być bardzo zdrowo.	?...	A czy ja także jestem wielki poeta?	A jakoż? Tylotylo (daw., gw.)	A może zauważyłeś coś niezwykłego w czasie snu?	A potem co?	A tak, bardzo zwyczajnie. Na rzece kordonu nie ma. Murem rzeki nie zagrodzili.	A ty Józiu, gdzie sypiasz?	A więc Dawid o wszystkim opowie	Ach, panie Utterson, nareszcie dobre słowo!	Bez wahania...	Bóg nam dał syna! A teraz znowu...	Chciałbyś ujść w jego oczach za proroka?	Chodź, Kreciku, chodź, nie marudź!	Clapart, dwie szklanki wina dla pocztyliona i dla tego człowieka Oskarze więc ty chcesz zabić matkę... Po wszystkim, co ci mówiłam dziś rano!...	Czy będę niedyskretny, jeśli?...	Dawajcie jej mleko i rosół co trzy kwadranse	Dobrze, ale będę przeskakiwał, żeby prędzej skończyć.	Duma	Gadajże waść wyraźnie.	Gimnazjalnej?	Hę, dawnośmy się nie widzieli; rok jak skończyliśmy szkoły Rok, kawał czasu. Cóżeś robił przez ten cały rok?	Ja nie puszczę...	Jak już sądowi wspominałem, w tych czasach jeszcze byłem duchem, jak każdy z panów, zanim światło ujrzał i pierwszym dał znać krzykiem, że egzystencję rozpoczyna. Więc duchem, mówię, byłem z nimi, kiedy „na koń” im rozkaz dano i gdy ruszyli stępa, wzdłuż Plant mgłą parujących. Brał przymro­zek...	Jak? Nie dosłyszałem. Jak się nazywają? Może ja ich dobrze znam?	Jest strzelba, weź ją i strzel mu w łeb.	Jestem powstaniec, nazwiskiem Józef Odrowąż.	Jesteśmy na rozkaz gotowi	Kochanie Zdaje mi się, że cię nikt o nic podobnego nie posądza.	Kto jesteś?	Mam odwiedziéć pacyentów, o kilka mil ode mnie mieszkających.	Może by...	Mówi pan zapewne o panu Zaccone?	Na honor Nic łatwiejszego, bo właśnie zdaje mi się, że mi wyrastają orle skrzydła, dzięki którym mógłbym oblecieć cały świat w jeden dzień.	Nabywca i zbawca	Naturalnie.	Nie kocha pani Łukasza?	Nie wzywaj pan imienia przeklętego nadaremnie!	Nie, panie wicehrabio.	Nie, przyjacielu.	O tym, panie sędzio śledczy, wie pan tyle, co i ja... Szedł pan po jego śladach przez zarośla i trawy klasztorne... badał pan...	O! z ochotą, odparła uśmiechając się Marja, ty wiesz jak lubię lasu ciszę i przechadzkę, cóż dopiero z tobą.	O, już na pewno nie umknie... Za dziesięć minut złapiemy tego zbója!	Polityka, jak zawsze u was?	Portret, Teatr odparł	Postaram się. Może o poglądach Słowackiego na demokrację?	Posłusznie melduję, że ja w ogóle nie myślę.	Przed chwilą dopiero odszedł	Przez Arona tam robi się wszystko...	Przychodzi mi na pamięć pewien starodawny szlachcic rzymski, nazwiskiem Lucjusz NeracjuszNeracjusz	Przynajmniej dobrze, że mówisz prawdę Nabij mu strzelbę, Hawkins. Ilu mogło być po pańskiej stronie, doktorze?	Służę pani	Tak pan sądzi?... A jeżeli za tydzień... dziesięć dni mnie już nie będzie?... Cóż ona zrobi między obcymi, gorzej niż sama, bo z trupem?...	Tedy wiesz co, waćpan? Pójdziemy ich szukać!	Uderzymy w ziemię nieżywą, w ziemię jałową, w ziemię płoną, ostrzem narzędzi z żelaza i dobędziemy z jej łona śpiew rozkochanych niewiast, gwar dzieci i wielki hymn mężów, schylonych nad zagonami złotej pszenicy i żyta, co się srebrzy pod niebem. Od naszych czynów, wodzu, poczną się nowe dzieje! Z naszych ramion zstąpi na ziemię pokolenie potężne i piękne. A ono będzie twórcą pokoleń, których pochód nieskończony iść będzie w wieczność pod niebem świętej Pogody.	W Rzymie wyrobisz?	Wam się należy też nauka, jak traktować poważnie poważny przedmiot. Głupie żarty wcale nie na miejscu.	Wieczorem będziesz wspaniała.	Więc myślisz, święty mężu że odnajdę kiedyś mego syna i będę mógł powiedzieć tej kobiecie: Saro, ja wiem, że byłem dla ciebie zbyt surowy?...	Znasz nasze księgi rycerskie i wiesz, że dwoje zwierząt kazano naśladować rycerzowi: lwa i baranka. Któregożeś z nich w tej przygodzie naśladował?	Żadnego.
A ja rozkazów dla was tymczasem nie mam żadnych i jak tu co od was żądać, kiedy wy jawnie sprzyjacie tym co księciu się opierają!	Samaś je pani wyzwała na usta moje, odpowiedział pan Paweł miarkując się, i wracając do zwykłego sobie spokoju. Jak pani śmiałaś przyjść tu do mnie, i przedemną, przedemną lżyć kobietę którą kocham nad wszystko w świecie, która mi jest najlepszą żoną i najlepszą matką mego dziecka, która... Ah! czy pani ją znasz? nie! takie istoty jak pani, nie zdolne są patrzeć na takie istoty jak ona bez olśnienia, a zatem pojąć je i poznać... Ale ja ją znam! Ludzie powiadają, że niemam wiele rozumu... Wiem o tem, i może oni prawdę mówią; ale mam go jednak tyle, i tyle serca, abym mógł poznać i ocenić anioła, którego Bóg w niezmiernej dobroci swej postawił przy mnie, aby był radością moich oczów, światłością mego domu, mocą i pięknością mego życia!	Nieprawda! nieprawda! co giermkowie mają wspólnego z awanturami swoich panów? Panowie zabierają sobie całą chwałę, nam zostawiając zgryzoty. Gdyby choć historyk pisząc, powiedział: „Ten lub ów rycerz dokonał tej lub owej awantury, lecz z pomocą tego a owego giermka, bez którego nic by nie uczynił”, to co innego! Ale oni sobie piszą prościuteńko: „Don Paralipomenon o trzech gwiazdach pokonał sześć pokus, tyleż straszydeł” i nic nie wspominają o giermku, jakby go wcale na świecie nie było. Dlatego niech mój pan sam sobie pojedzie. Winszuję mu bardzo! Nie jestem zazdrosny i zostanę tu w towarzystwie księżnej pani. Być może, że za powrotem zastanie interes pani Dulcynei na dobrej drodze, bo jak tylko nie będę miał nic lepszego do roboty, obetnę sobie należycie skórę.	Jutro. Cieszę się, że przyjeżdża. Ale zajdzie jeszcze jedna zmiana. Maryla i ja wyprzątnęłyśmy wszystko z gościnnego pokoju. Przyznam się, że robiłam to z niechęcią. Rzeczywiście, to było głupio, ale miałam wrażenie, jakbyśmy popełniały profanację. Przemijanie, Świętokradztwo, DzieciństwoTen poczciwy pokój gościnny wydawał mi się zawsze ołtarzem. Jako dziecko uważałam go za najpiękniejszą komnatę na świecie. Przypominasz sobie, jakie mnie trawiło pragnienie, aby spać kiedy w łóżku takiego pokoju, ale nie w pokoju gościnnym Zielonego Wzgórza. O nie, nigdy tam! Toby było zbyt przejmujące... nie potrafiłabym zmrużyć oka. Kiedy Maryla posyłała mnie po coś, nigdy nie przechodziłam przez ten pokój... Nie, rzeczywiście, przemykałam się na palcach z powstrzymanym tchem, jakbym się znajdowała w kościele i odczuwałam ulgę, gdy go opuściłam. Wisiały tam portrety Jerzego WhitefieldaJerzy Whitefield, właśc. George Whitefield (1714–1770) tytuł ten otrzymał w 1814 r. za zasługi wojenne Arthur Wellesley (1769–1852), a po nim dziedziczyli go jego potomkowie., po obu stronach lustra, i przez cały czas spoglądały na mnie tak surowo, zwłaszcza, jeśli się odważyłam zajrzeć do lustra, jedynego w domu, które mojej twarzy nie zniekształcało. Zawsze się dziwiłam, jak Maryla może sprzątać ten pokój. A teraz nie tylko jest sprzątnięty, ale zupełnie opróżniony. Jerzy Whitefield i książę Wellington są na strychu. Tak mija chwała świata niemiła to rzecz, gdy dawne nasze ołtarze są sprofanowane, nawet wtedy, gdyśmy je przerośli.	Nie pamiętam, bym go tu widział. Pamiętam jeno, że dnie i noce migały mi to biało, to czarno, niby otwierająca się i znów zamykająca zapora. Nie byłem chory. Byłem tylko zmęczony.	Nic. Na pensję taki natłok, że panna Malinowska nie chce przyjmować uczennic... Ale co za zmiany!... W dawnym mieszkaniu Ady Solskiej i pani Latter są dziś sypialnie; gospodaruje matka panny Malinowskiej, a ona sama oprócz salonu do przyjęć ma tylko jeden pokój... Słyszałaś?... Przełożona w jednym pokoju!...	Życie świata mojego jest to życie, którego nie znasz... Nie mógłbym żyć poza tym światem. Muszę żyć w kraju. Tam mam ojca, który włada majątkiem całej naszej rodziny, więc i moim. Mogę żyć, jak chcę, i robić, co chcę, ale dopóki jestem nieżonaty, dopóki jestem cząstką rodziny. Ożenić się bez woli ojca nie mogę. Wydziedziczy mię albo ograniczy do minimum moją schedę. A pomyśl, czy mógłby się zgodzić na moje małżeństwo z tobą. Powiedz bez gniewu.	Jakto? czyż pani sądzi że ona czekać będzie sposobności a nie szukać jéj? Wszak tak samo jak potrafiła raz wkraść się na maskaradę, może się dostać przebrana do Drezna, czekać na króla choćby w ulicy.	Ach, nie daj się pan tak owładnąć jednemu żądaniu, niemożliwemu do spełnienia, bo za piętnaście dni możesz oszaleć.	Niech jutra nie doczekam, jeżelim aby jedną nitkę komu wziął! Od tego dnia w kościele... Jak Boga najświętszego miłuję! Wawrzuś, ty mi wierzysz?	No, naturalnie. Kazałem ją zatrzymać. Myślałem początkowo, że jest pijana, ale nie. Ona nie wie, że pan jest prezesem Banku Zbożowego. I chociaż jej to powiedziałem, nie chce cofnąć zeznania. Musi mieć do pana prezesa jakąś złość. Czy pan prezes rzeczywiście mieszkał kiedyś na Łuckiej?	O teraz mi już nie ujdzie!...	Uspokój się Zmienić tego nie możesz, a dasz ludziom na urągowisko... Tace!	Ależ nie, mamy masę czasu. Jest dopiero za dziesięć ósma, nie potrzeba dziesięciu minut na to, aby zajechać do parku Monceau. A przy tym, co chcesz, choćby miało być wpół do dziewiątej, poczekają; nie możesz przecie jechać w czerwonej sukni i w czarnych pantofelkach. Zresztą nie będziemy ostatni, nie bój się, mają być Sassenage’owie, wiesz, że nigdy nie zjawiają się przed trzema kwadransami na dziewiątą.	Nie płacz za mną i pamiętaj, że ty tam przyjdziesz do mnie. Krótko żyłam, ale Bóg dał mi duszę twoją. Chrystus, MiłośćWięc chcę powiedzieć Chrystusowi, że choć umarłam i choć patrzyłeś na śmierć moją, i choć zostałeś w żalu, jednak nie bluźniłeś przeciw Jego woli i miłujesz Go zawsze. A ty Go będziesz miłował i zniesiesz cierpliwie śmierć moją?... Bo wówczas On nas połączy, a ja cię kocham i chcę być z tobą...	W każdym razie człowiek ten czy djabeł, ciało czy cień, złudzenie czy rzeczywistość, człowiek ten urodził się na moje utrapienie, bo przez tę jego ucieczkę ominęła nas pyszna gratka, panowie, gratka, z której zyskałoby się sto, a może i więcej pistolów.	A, no! Czy ja wiem... Zasady to drugie. Zakochałem się.	Ba żebyśmy przynajmniej jak Hans krwi Hexa pokosztowali, toby i głodu czuć tak nie było; zawołał inny.	Czy mogę się widzieć z don Carlosem?	I pan mi to mówisz i nie boisz się, że umrę z radości? Gdzież ono? Gdzież jest moje dziecko?	Miał pisać do was. Upały wypędziły go z Rzymu i wiesz pan, gdzie pojechał? Oto między najmłodszych Aryjczyków. Mówił, że podróż zajmie mu ze dwa miesiące. Chce się przekonać, o ile gotowi są do jego historycznej misyi. Pojechał na Ankonę i Fiume, a potem dalej i dalej!...	Nie zniżę się nigdy do tego, aby mówić o swojej odwadze to nikczemność. Niechaj świat sądzi z czynów. Ale ty nie masz pojęcia, jaki jestem do ciebie przywiązany i jakim szczęśliwy, że mogę się pożegnać z tobą przed tym okrutnym rozstaniem.	O! ja nie pożałuję jej nigdy!	Stanie się wedle twojej woli, siostro	Tym psubratom nigdy ufać nie można. Bywało, że zmówiwszy się w drodze, do nieprzyjaciół zbiegali...	W ciągu całej mej długiej sądowniczej kariery nie natrafiłem nigdy na omyłkę sądową.	Wina! Niechże się na odmianę z konfederatami napiję!	Bardzo ładnie, bardzo ładnie. Ale co to za uciecha będzie dla widzów, gdy za tą taflą ujrzą gapiów, cisnących się, aby widowisko podglądać, w baranich kożuchach, z nosami o szkło rozpłaszczonymi...	Nie, korzystam tylko z pańskiej szlachetności, ot i wszystko. Wierzaj mi jednak szczerze, iż są ludzie, u których nic się nigdy nie traci.	To lepiej. Niteczka będzie wolała, że pan go nie znał! Bóg w miłosierdziu swojem może mu przebaczyć, pomimo, że dla mnie nie był nigdy sympatyczny, a Niteczka nie mogła go znosić. Ale mała będzie rada z pierścionka, a jak ona rada, to i ja rada.	A kanał, na którym w tej chwili jesteśmy?	A na jaki dworzec pojechała?	A przecież do tego dojdzie o ile nie zapobiegniemy temu.	Ale że téż to, mosanie tego, pan, panie Lucyanie, nie znasz pani Klotyldy. A piękna z was była-by para, mosanie tego, ha, ha, ha!	Ciekawa rzecz, jakie to może być uczucie mówił Stalky, kiedy brnęli przez kałuże na ścieżce.	Cóż, wszystkie te surowce na pewno znajdziemy na wyspie, ale broń palna to misterny przyrząd i wymaga precyzyjnych narzędzi. Zresztą, zobaczymy później.	Do kroćset, pewnie że nie!	I ty podobno starałeś się pięć lat.	Ja mam już o nich dokładną opinię Są to łotry...	Jak to? Mirza Baszkir wolałby spać w zakładzie somnopatycznym jak w własnym świetnym pałacu?	Każda robi, co chce. Wpuszczają je do ogrodu i basta. Jeżeli która chce wyjść na świat, to wychodzi, jeżeli chce leżeć bezczynnie do góry brzuchem, to leży, jeżeli chce pracować, to pracuje.	Miałeś pan dziś rano pojedynkować się z moim synem, prawda? Wiem też, że mój syn miał słuszne powody, aby się z panem bić i zrobić wszystko, co tylko można, aby pana zabić.	Mąż kochankiem? gdzieżeś to słyszał? Dwa te wyrazy kłócą się z sobą. Mój mąż! mój mąż! ale ja go nienawidzę, ja się nim brzydzę, ja go niecierpię!	Na święty Marcin poraby była	Naturalnie. Przyznam ci się wprawdzie, że prawie, prawie miałam ochotę puścić się z nim, po prostu dla spróbowania, jakby to wyglądało...	Nic strasznego nie powiedziałam.	Nie wierzy pani w doświadczenie?	Nie zechcecie dać po dobrej woli, to ją kiedyś wezmę siłą...	Nie, to nic!... ale takie towarzystwo, tacy artyści, takie sztuki pozbawią panią wszystkiego... A jeśli takie piekło zniesiesz bez szczerby, to będziesz wielką artystką!	No i mnie się coś należy z tego!	O mocny Boże! Widziałżeś waćpan Skrzetuskiego na własne oczy?	Och, nie zamierzam robić z tego tajemnicy, ale narazie nie wspominałam mu o tem, Z innych zresztą powodów...	Odpowiadam za nią	Położę się przy progu izby	Struty. Klął, obiecał matce wziąć na siebie wszystkie koszta i pojechał z Kołockim.	To byłyby ukradzione pieniądze Wykażę panu w dwóch słowach istnienie machiny, która nawet samego Boga zmiażdżyłaby jak muchę. Sprowadziłaby człowieka do stanu bibułki, człowieka w butach, z ostrogami, krawatem, kapeluszem, złotem, klejnotami, wszystkim...	Wszakżeś się zgodził.	Występkiem zwą mnie Noszę kajdany, bo jestem kajdaniarz, bo kradłem, bom zabijał. Ciach, mach! i już po człowieku.	Zawsze będziesz mnie lubił, Dorianie Czy chcecie kawy, towarzysze? Kelner, proszę o kawę, Fine ChampagneFine Champagne	A czegóż to imć pan Rzędzian żałuje?	A gdzie Grochowski?	A kiedyż prom będzie?...	A nuncjusz papieski?	A pana jakie bogi tutaj sprowadzają?	A przynajmniej miałem.	Ale wrócił!	Bo Rzeczpospolita była w potrzebie, a w onych zawieruchach i substancjasubstancja (z łac.)	Bądź co bądź to mój obowiązek. Z tego powodu nawet odwlekam wyprawę, choć tam może przyjaciel mój mnie potrzebuje.	Co mamy myśléć? myślimy umrzéć.	Czego?... doprawdy ciekawym.	Cóż ci powiem, Murdelio, mnich, kwestarz.	Cóż ja waćpanu poradzę? Kazali cię odwieźć do Birż, to odwiozę... Krew krwią, a służba służbą.	Do Skomontów. Macocha mnie wezwała.	Dobrze.	Dziwno mi to, że jazda wszystka wyszła	Długo patrzył?	Gdzie Cezar?	Hm! rzeki ksiądz kanonik	I pewnie zabraliście go ze sobą?	Jestem nim	Kto ja jestem? O to chodzi, kto?... No, cóż... Pół-Polak. Adwokat spraw z kretesem przegranych. Zawsze chybiający bombiarz...	Ma przyszłość Może zdoła kiedyś znaleźć krwawy odwet; talent jego wart jest co najmniej tyle co moja odwaga; toteż podziwiam śmiałków, którzy go dziś szarpią, bo on ma pamięć...	Milcz, ty wole	Mówisz serio?	Mówię co czuję, rzekł.	Niech sobie idzie.	O, to nic potem, rzekł stary.	Owszem, z książęty jest razem, a, choć mu oczy wydarto, widzi, choć język urzezano, mówi!	Pieniądze, matko? Cóż nas obchodzą pieniądze? Miłość znaczy więcej niż pieniądze.	Pokaż?	Przecież to jasne Ona pociesza w niedoli i podtrzymuje moralność.	Tak, Najjaśniejszy Panie.	Tak.	Ten pies, panie pułkowniku...	To wola królewicza, królewiczowéj.	Umrzemy, panie, z tobą dla jego świątobliwości!...	Widocznie ich bóg to jakiś curatorcurator (łac.)	Z kim?	Zrozumiałem. Zlecenie twe, mistrzu, zostanie wypełnione co do joty.	Żadnego żalu
Znam również Don Diega de Liana jest to bardzo bogaty i znakomitego rodu człowiek, ma syna i córkę, lecz od czasu, jak owdowiał, nikt dotąd córki jego nie widział nigdy, choć odgłos powszechny niesie, że jest ona nadzwyczaj piękna.	Ale pewno nie wiecie, co jest przyczyną waszej bojaźni? Oto jaka jest przyczyna. W początkach istnienia dżungli (nikt nie wie, jak dawno to było) Plemiona Dżungli chodziły pospołu, nie żywiąc obaw wzajemnych. W owych to czasach nie bywało posuchy; na drzewach nigdy nie brakło liści, kwiatów i owoców, a zwierzęta nie żywiły się niczym, jak tylko liśćmi, kwiatami, trawą, korą i owocami.	Niech się zdarza komu chce, ale nie mnie. Ja jestem człowiekiem i mam swoje ludzkie prawa. Jak może... jak się może coś dziać bez mojej woli!	Tego panu nie powiem, panie Weissberger. Czy ja wiem, co to jest salamandra? A po co miałbym wiedzieć? Czy ja mam czas, żeby się martwić tym, jak ona wygląda? Ja muszę być zadowolony, żeśmy ten syndykat powołali do życia.	Biedny Athos nic on wiedzieć nie będzie, co to wszystko znaczy. Zasnął może, czekając na mnie, lub może powrócił do siebie i dowiedział się, że kobieta znajduje się w jego mieszkaniu. Kobieta u Athosa! No, przecież była tam jakaś u Aramisa. Wszystko to jest niesłychanie dziwne, i mocno jestem ciekawy, jak się to skończy.	Co mi pani za melodramat opowiada? To się już ciągnie od pół roku. Znajduję, że był wielki czas skończyć tamto. Nie znam nic bardziej poniżającego człowieka, jak miłość dłuższa nad pół roku, a ten romans trwa pięć lat. Wielkie nieba, nie karzcie mnie za moje grzechy niczym podobnym!	No, to milcz... ja się ich wszystkich nie boję: mnie tak zgnieść jak Hoyma i innych nie można. Jam twardy.... Zobaczymy...	W żaden sposób nie można go było udusić. Zrobił już pod siebie, oczy wylazły mu na wierzch, ale ciągle jeszcze był żywy jak nie dorżnięty kogut. Więc trzeba było rozerwać go jak koguta. Dwaj trzymali go za nogi, dwaj złapali go za głowę i skręcili mu kark. Potem włożyliśmy mu na plecy jego tobołek razem z papierosami i wrzuciliśmy go do Driny. Kto by tam palił takie papierosy! Rano szukali go, dopytywali się o niego.	Cóż tu nowego słychać? Nie mogłem być na obiedzie, bo jeździłem do Piotrkowa, przepraszam, że nie zawiadomiłem, nie było już czasu, bo jechałem niespodziewanie. Była tu pani Trawińska?	Nie, nie to stanowczo nie. Jeśli to wszystko było, to tylko tu. Zresztą to samo otoczenie, ten sam krajobraz, położenie, szczegóły drugorzędne... Nie, nie	Ale bez żartu, cześniku, N. pan miał być u nas w Głuszy na godzinę czwartą! czy uchowaj Boże w drodze nie trafiło się jakie nieszczęście? spytała cieniuchnym głosem podczaszyna przymrużając oczki.	Cóż to za zabawa? Wiecie przecież, że nie pora teraz myśleć o zimowych kwaterach, jeszcze czas.	Widzę i ja, że nie może być inaczej! niech się tedy wola waszmościów spełni. Dziękuję z serca, panowie bracia, i tak tuszę, że da Bóg, nie zawiedziecie się w tej ufności, którąście we mnie położyli. Jako wy przy mnie, tak i ja do gardła stać przy was przyrzekam, a czyli wiktorię, czyli zgubę fatafatum (łac.)	Nie ma jej już tam. Skradziono ci ją. Nie przeczułem tego wcześniej. Tak może lepiej. Wszak bez ciebie nikt jej użyć nie zdoła?	Dlatego, że nie wierzę w autentyczność małżeństwa, które ta pani usiłuje wmówić panu. Moim zdaniem cała rzecz polegała na mistyfikacji.	Jestem ci za to wdzięczny, Sawiniuszu.	Na miły Bóg, człowiecze jesteś wyjętym spod prawa rokoszaninem, zbiegiem i stronnikiem króla francuskiego... więc cóż cię sprowadza z powrotem do naszej krainy? Jest to kuszenie Bożej Opatrzności.	Nie tylko obiecały, ale jeszcze ucałowały ją i nawet przyrzekły wyjednać jej przebaczenie u Wokulskiego, o którym baronowa odzywa się z wielkimi pochwałami...	Nie wasza to rzecz pilnujcie krosien i kądzieli.	Niech się pan nie dziwi, że ja się tak do wszystkiego mieszam, ale ja przecie wasza mama. Otóż mama ogromnie ciekawa, jaki pierścionek pan przygotuje dla Niteczki? Prawda, że to będzie coś ładnego? Tyle ludzi będzie na tych zaręczynach! A przytem nie ma pan pojęcia, co to za malec wybredny! Ona taka nawet w drobiazgach estetyczna	Och, jak to dobrze. Ja nie potrafiłabym kochać człowieka, który może przemienić się w... bydlę. Umarłabym z rozpaczy, uciekłabym...	Panie tu się nie wolno kąpać!	Panowie! pozwólcie mi w słowach waszych małą uczynić poprawkę. Powiedzieliście, że trzej tylko jesteście, a mnie się wydaje, iż nas jest tutaj czterech.	Tego nie mogę powiedzieć	To po coście ich nie napoili?	Tylko... proszę tego nie powtarzać nikomu...	Wszystko tu łotry, szelmy i arcypsy! Jak to? i ten nie chce pomóc?	Zastanów się jednak, czy nie szkoda tak pięknych pamiątek.	Ach, rozumiem, teoria bankrutuje w praktyce. Toteż ma prezes rację, że Jean Ogiński jest dziwakiem.	Ale nie: po co on ma myśleć, że go oszukałem?	Ale pan d’Epinay nie zachowuje się podobnie do pana: cierpliwie znosi swoje nieszczęście.	Co, co myślałeś? Nie krzycz!	Co?... Przez całą bitwę nie podniosłem na nikogo ręki i jeszcze teraz mam wyrzec się wodza libijskiego?... Cóż by powiedzieli żołnierze, których wysłałem pod włócznie i topory?...	Gdzie ona jest?	Jej też nie ma.	Nie gadaj, mam narzeczoną, którą kocham.	Nie ma ojca! Ja nie chcę wracać!	Nie wiem, po co ja z panem jadę? i tak tu mieszkać nie chcę. Ja łaski nie potrzebuję ani opieki. Jeszcze sam ojca utrzymywałem w Warszawie. Może pan sobie Mańkę zatrzymać, jeżeli jej się tu podoba.	Słusznie powiadasz Nie bądźże zazdrosny z tego powodu, mój Faunie! Później... wiedzą bogowie, żem poniechał igraszek!	Tak, tak, stary capie Nie zdaje mi się, żeby ten kawał się udał.	Do 13 czerwca muszę chodzić, choćby na kuli. Uczcimy imieniny matki nadzwyczajnym przedstawieniem: „Nigdy tu jeszcze nie pokazywany Rinaldo Rinaldini, wielki bandyta włoski, czyli tajemniczy gość w zamku, czyli wpierw przestrach, potem radość”. Las z prawdziwych gałęzi, ognie bengalskieognie bengalskie Walerka Bałandowiczówna; Alicja, jej siostra i powiernica ja. Od ojca wezmę krócicękrócica niewielka ilość materiału wybuchowego okryta papierkiem, służąca do strzelania z zabawkowych pistoletów., przy kamieniu ty będziesz klęczał z młotkiem w ręce. W chwili, gdy Rinaldo przystępuje do otwartego okna i mówi: „Drżyj, hrabino, za chwilę ujrzysz całą bandę Rinaldiniego!”, ja podniosę pistolet do góry, a ty uderzysz młotkiem w kapiszon. Nastąpi wystrzał, Walerka spadnie z krzesła, a wy wszyscy z okropnym	To jest właśnie ta opowiastka, panie Bondy. Zaczęło się od tego, że łowiłem perły na Tana Masa... Albo gdzieś tam. Yeah, to była jakaś inna wyspa, ale to jest na razie mój secret, młodzieńcze. Ludzie to straszni złodzieje i człowiek musi uważać na to, co mówi. I kiedy ci dwaj przeklęci Singhales odcinali pod wodą shells z perłami...	A czy zgodzilibyście się panowie nazwać to	Kto to może być? Zkąd on ją wziął? Niepodobna ażeby Filip popełnił mezalians.	A ino, że to ja lokaj, i w tej zapowietrzonej luberji, kiej jaka małpa zagraniczna chodzę, że ino pańskie psy po ogonach drapie za całą robotę. Ścierwy!...	Czy bywał pan doktor wzywany do wypadków, gdzie śmierć następowała wskutek zabiegów znachorskich?	Czy pan idzie może dziś wieczór do niego?	Ech!... słuchasz bajek i mnie niepokoisz. Powiedz mi lepiej o Fenicjanach, bo to ciekawsze.	Jem i piję, jako mogę.	Musiał tu z gotowym przedsięwzięciem przyjechać, w którym szczęśliwość swoją upatrywał, a tymczasem jakoby piorun w to strzelił.	O! wiem, słyszałem, jak o niej mówiono, czekaj... to dziwne... o mój Boże!... ciemno mi przed oczami...	Oczywiście, mogę się mylić, ale...	Panno Janino, błagam o odpowiedź!... Niech pani pomyśli, że odmową zabija pani mnie, matkę moją, ojca, wszystkich...	Po coś to zrobił?	Po prostu. Najpierw przecież musiałem udać się do ciebie do domu. Zanim tam doszedłem, dopóki obudziłem twoją Zeldę, sporo czasu upłynęło.	Podołam! Zacznę od jutra... Dziś muszę skończyć koszyki, zamówione przez białego kupca. Już pójdę...	Puscą nas to?	Raczcie też czytać dalej, rycerzu być może, znajdziemy jaką rzecz, która nas więcej objaśni.	To dlatego wiedzieliście, że to my?	To niedaleko stąd, panie lejtnant, zaraz za tą drewnianą budą.	To tak?!... To pan chce tu na nas donosy pisać?! To pan na przeszpiegi do nas na „punkt” przyjechał?!	Za energię?... To każdy wie!	Zadbałem o to. Wypuściłem z kosza wszystkie węże. Jeśli żołnierze zechcą zajrzeć do środka, zobaczą gady i uciekną.	Zrobimy, co tylko w naszej mocy Powiedz, jak on wygląda.	A teatr?	Ale... co ze zbrodniarzem... co z mordercą!	Ależ pani... zastanów się...	Baczność zatem!	Barbet mamy pięć tysięcy Fendanta i Cavaliera na sześć, dziewięć i dwanaście; chce pan?	Bo powiedzcie coś, coby ją zajęło!	Ciągle!	Co się należy?	Co w ogóle miałem pamiętać albo zapominać?	Dzieła przypadku moje serce.	Gotycyzm pytał Judym.	I pojedziesz?...	Ja, panie wojewodo...	Jeszcze, rzekę, psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł od Klonowa, akuratnie. Takem se ozmyślał...	Kto przyjechał? Cedzisz słówko za słówkiem...	Kładź się pan.	Miałem tego rozczulające nawet dowody.	My mamy moc... Ja mam moc	Mój tatuś posłem zagranicznym.	Napłodziło się ich u nas jak robactwa w mokre lato!	No, cóż? będziemy mieli podobno małą śmiercioramę tam na górze?	O co panu chodzi?	O jaką zbrodnię oskarżono pana, gdyś zażądał spowiednika i kiedy ksiądz Busoni odwiedził cię w więzieniu w Nîmes?	Osobliwość!...	Pan, mój mistrzu, jesteś arystokrata i indywidualista.	Przeczprzecz (daw.)	Przynieś	Rozwalić drzwi!	Sam?	Sporo musi wiedzieć od swojego, jeno się boja popuścić... Juści, że przyległe ziemie rodne, łąki dwukośne, juści...	Swoim własnym kosztem i mam nadzieję zyskać tysiąc dukatów za pierwszą edycję, której każę wybijać dwa tysiące egzemplarzy po sześć realów.	Słuchaj pan, panie Gold, chciałem właśnie z panem pomówić.	Słyszeć, słyszałem...	Tam byli ludzie żywi daleko ciekawsi.	Wszak ci możemy też wyznawać potajemnie wiarę naszą choćbyśmy pozornie składali ofiary bogom ich?	Zuchwalcze!
Ja byłam przypadkiem... ukrytą gdy król tam był. Nigdym go tak odmłodzonym nie widziała. Biedny król! Dajcież mu choć pomarzyć trochę, aby o rzeczywistości zapomniał.	Powiedzże, Szablon, tylko szczerze, zwyczajnie, czy to słyszana rzecz, żeby ludzie dorośli, starzy przyjaciele, szanujący się nawzajem... Nie, to jest tak bajecznie głupie, że nawet o tym zacząć nie można! Jakeśmy się powitali? Jak my rozmawiamy? Do wszystkich diabłów!	Powiedz pan, z dantejskiego piekła!... Co za okropne błoto... co za straszni ludzie... Niech no mi pan poda rękę... Ach, nie tak!... tylko końce palców, ażebym mogła przejść... Idź naprzód, Madziu, a pan będzie nam pokazywał drogę, bo... ach... ach... panie Miętlewicz, proszę mnie trzymać!...	Aha! to co innego, aż mi serce rośnie! pokażże mi te ważne rzeczy, mój mileńki, pokaż zaraz, niechże sobie czym serce pocieszę, bo nie wiem, dlaczego od czasu, jakem twego pyszczka nie oglądała, ciągle mi tak smutno i przykro, że sobie rady dać nie mogę.	Tak. Twój umysł i twoje serce nie stały się, niestety, nasze. Jesteś w tych murach obcym człowiekiem. To nie jest twoje miejsce.	To ja, panie bracie nie chcę się naprzód wysuwać przed bitwą, żeby mnie Litwini nie posądzali o co, bo i tak już słyszy się niejedno i puszcza pomimo ucha, a jak przyjdzie do bitwy, to już ja się znajdę na przedzie.	Nie zapisujesz pani swoich wydatków a więc i dochodów zapewne. Nie wiesz zatem, gdzie się podziewa to, co zapracujesz; nie wiesz, ile na konieczne poszło wydatki, które stale ponosić trzeba, a ile na przygodne i takie, bez których się obejść można było	Bywacie zapewne często w teatrze? Prawda, że jeszcze nie sezon. Zaledwie od tygodnia wróciliśmy z wód, nie mogę się jeszcze połapać.	Widać, że już dawno nie miał listu od kochanki, lecz nie zwracajcie uwagi, znamy się przecie na tem.	Istotnie, wyznaję bardzo pokornie, że nic nie wiem. Gdyż nie nazywam wcale wiedzą odkrycia dwóch czy trzech bardziej precyzyjnych punktów, które zresztą nie mogły, jestem tego pewny, ujść pańskiej uwagi.	Ach, pani... pani!... Ach, jaka ja jestem... ach, ze mnie nic nigdy nie będzie...	Byłyby cię ładnie oporządziły, żeby nie ja...	Groźny!... Ale niech się pan nie przeraża. Myślę, że to może przesilenie.	Na Bachusa! nie wiedzie się nawet w uczcie!	Niechże się pani nie trudzi dla mnie!	Tu jestem! Ten mrukliwy osobnik, do którego się pan przedtem odezwał, z nikim nie rozmawia. Daremnie go pan będzie wołał.	Czy nie uważasz, śliczna Marotko czy nie uważasz, że jesteśmy bardzo daleko od siebie?	Słowem Nucingen miał dwa razy to szczęście, że dał niechcący ciasteczka, które okazały się warte więcej niż ich cena. To nieszczęśliwe szczęście gryzło go. Podobne szczęście może zabić człowieka. Czekał od dziesięciu lat sposobności, aby się już nie pomylić, aby stworzyć walory, które by się zdawały coś warte, a które...	Dobrze ale czy nie jesteście przypadkiem trochę zadurzeni we mnie?	Słuchaj! i podziwiaj mądre urządzenie świata. Jak grudka śniegu staczając się z niebotycznej góry wyrasta w olbrzymią lawinę, tak w domu naszym drobne cnoty rodzą wielkie czyny. Panna Magdalena darowała ci parę kanarków ważących ledwie kilkanaście łutów. Była to owa grudka śniegu, która trafiwszy na ciebie już urosła w Cezara ważącego z pięćdziesiąt kilogramów. Cezar zaś trafiwszy na mnie przerodził się w teatr, który waży dziesiątki tysięcy centnarów.	- Tobie! taż ty sama jesteś lubczykiem, kto by ciebie nie miłował, choćby kneziem był, ślepym by musiał być chyba.	Nie może być uczciwa. Musiała bowiem (prawie szeptem):	On wczoraj zainkasował czterysta rubli i uciekł. Byłem w jego mieszkaniu, nie ma nic, zabrał rzeczy i w nocy pojechał! Pojechał do Ameryki.	Rozpieszczony i zuchwały Dla niekarnych nie ma miejsca na świecie.	Tak, drugiego... Dwaj bracia zgładzeni na przeklętej szubienicy!	Tak...	To babcia nic nie ma przeciw zerwaniu słowa?	To prawda, ale nie macie takich schodków Spójrzcie państwo i powiedzcie, co o nich sądzicie?	Toć tu nie o moją tylko sprawę idzie, a razem i o waszą.	W pułkach, które tak umiejętnie zgromadziłeś pod Pi-Bailos, trzydziestu ludzi umarło ze zmęczenia, a kilkuset jest chorych.	Ani się obejrzymy, jak wróci do Maracaibo, bracie. Szykuje atak na miasto. I dlatego wypytywał mnie szczegółowo o wyspę	Ja pana się pytam, co to ma znaczyć!	Słodkie oni tu mają życie z tą starą! A dziecko! I pomyśleć, że jeśli się to wychowa, będzie milionową dziedziczką, rozrywaną partiąpartia	To, że ja a ty, ciotko, to dwie wcale różne rzeczy.	Właśnie że musi pan dobrze jeździć, gdyż od razu zgadł pan, co zrobią konie w rękach takiego mistrza jak pan Julian. Będziemy jeździli razem... Panie Ochocki, od dzisiejszego dnia daję panu urlop ze spacerów.	A co się stało z mieczem i bratem moim Hugonem, opowiem wam już kiedy indziej Hej, Jaskółko!	Ależ pani przekonywa nas pani, że jesteśmy jeszcze w Paryżu, ukradnę pani ten kawałek, przyniesie mi dziesięć franków w jakim felietonie.	Biedny, kochany panie d‘Artagnan	Brrmh! Ja widziałem przynajmniej trzęsienie ziemi w Delhi, a Delhi jest pępkiem świata.	Ciotka jutro do mnie wyjeżdża!	Danusia skinęła głową na znak, że chce wiedzieć, więc siostra mówiła dalej:	Et Ja dobrze wiem. Jest tego blisko...	I dałby Bóg, aby pan żył trzydzieści lat i oglądał swoje piąte dziecko, spełniające wszystko, czego się spodziewamy po nim	I ja także!	Jaś? Ano, jakby nigdy nic zabrał się do pieczystego.	Ma je zapewne ale...	Pan go widział teraz?	Tęgo się biłeś	Wątpię tylko młodość taka szalona mogła się na podobną ważyć wycieczkę. Gdzieś ich albo głód zmorzył, lub zwierz rozszarpał dziki.	A ciotka.	A pan prezes tylko mleko?	A tuż za synem WenusWenus a. Wenera (mit. rzym.)	A u ciotki Robaczkowej zdrowi wszyscy?	A z południa na północ?	Bynajmniej, pani	Bądź spokojny oddam ci i to, co mi jeszcze zostało.	Cóż znowu!	Dar, Małżeństwo rzekł Holmes.	Dobrze! będę cierpliwy, jeno przystąp do rzeczy.	Dookoła wyspy pływają szalupy.	Doprawdy, Belciu przesadzasz. Z twoją energią i taką genialną domyślnością...	Doskonale. O której pojedziemy?	Dusza, Zabobony, Okrucieństwo, Wierzenia, Diabeł, Obcy, Szlachcic, Zwierzęta, Pozycja społeczna potwór; tu M. lm monstra.?	Dyrektorze! ubliża mi ta jakaś...	Gryziak, sobirajsia so wsiemi wieszczami.sobirajsia so wsiemi wieszczami (z ros. собирайся со всеми вещами)	I byłeś waść u Skrzetuskich?	I co ty na to?	Idą do Benamuki!	Ile osób chce pan zabrać ze sobą?	Jakaż na to rada?	Jakie ale?	Jednakże bliższych krewnych niema.	Jestem wolnym człowiekiem.	Kunige prabaščiau! tai nesutinka su mano sąžinę. Aš nieko pikto nežinau ir negirdėjau apie inteligentus. Jeigu jie ir kaip kada išsitaria nepritinkančiai, tai ne pikčiau už kitus jaunus žmones, kurie per nedatyrimą, ar per karštumą nevisados priderančiai valdo savo liežuvį. Tai viena, o antra, kaip matau, jums tai pasakojo lenkstudentis, kuris jau du sykius jums pamelavo ir kuriuoju užsitikėti negali.	Lekarz	Mes užsiundysime ant jo prabaščių ir taip...!	Musisz pan mieć zapewne kawał cielęciny lub młodej koźliny?	Nad idealnym zapalnikiem... co?	Nauczyciel rzekła Małgosia, patrząc za odchodzącą z niechętnym wyrazem twarzy.	O kim on mówi?	O tém co, prawda, i was obchodzić może; wszak ci to i wy żydowie jesteście. Bracia to wasi przynieśli nam tu jakiegoś nowego Boga i wiarę.	Oczywiście	Ot! żydzisko! a po diabła mi twój groch?	Pan praktykant pojechał do miasta.	Papiery Dalcza to skarb!	Powiedziałeś przed chwilą: Sołomin.	Pożałują tego kiedyś...	Robiłeś próby?	Skorośmy tylko wysiedli.	Sztuka więc jest jak piwo owsiane	Tedy proście Boga, aby mi użyczył tego, czego wasze szlachetne serce pragnie i darujcie mi z łaski swojej ten różaniec.	To wszystko jest zupełnie prawdopodobne.	Więc zbrodni musiano dokonać w sobotę.	Wolimy dawnych, znanych nam ze spokójności i porządku	Wypowiesz mu swój dom!	Zawsze jednakowo. Choruje tylko wtedy, kiedy stłuką jej dzbanek do kawy.	Zgotuj, a zaraz!	Ładnie pani haftuje.	Żanetko!... Co tu robisz?	„Rozdział 10. ...Jeśli tedy kogo tobie niemiłego na zdrowiu uszkodzić zapragniesz, ulepże przódzi z wosku libo z gliny świeżej łątkołątko (daw.) koszula śmiertelna. dla człeka zmarłego... Wierę w tydzień najdalej wróg twój serdeczny ciężko zaniemoże...”
Bo te zegarki istotnie są książkami, u nas się nie czyta oczyma, lecz uszami. Nakręć tylko każdy z tych zegarków, a wypowie ci głosem ludzkim od początku aż do końca wszystko to, co zawiera. Chcesz, żeby przestał mówić, to zakręć tą sprężynką; chcesz wrócić do poprzedniego rozdziału lub do przeczytanej myśli, to się tylko spytaj, tym indeksem posuwając go jak w telegrafie elektrycznym, o co ci idzie, a natychmiast wróci maszyneria do rozdziału lub do przeczytanej myśli i najspokojniej w świecie, nie gniewając się, powtórzy ci to samo i sto razy, jeżeli tego zażądasz.	Impertynent z mecenasa!... jak można?... a zresztą cóż mnie obchodzi teatr!... Grałam dobrze, to Janka zasługa; grałam źle, to wina dyrektora, że mnie zmusza do występów, do przyjmowania coraz nowych ról!.. Jabym tak chciała zamknąć się z mojemi dziećmi, nie wychodzić poza sprawy domowe... Mój Boże!... sztuka to wielka rzecz, a myśmy wszyscy przy niej tacy mali, tacy mali, że każdego występu boję się, jak ognia!...	Ma już dość marudów, co? Poszedł na górę, żeby nas wymacać stamtąd lornetką Dziw, że dawniej o tym nie pomyślał. Widzieliście, jakie oko do nas zrobił stary Kopyto przy zbiórce? Kopycińsio też w tym palce umaczał. Ti-ra-la-la-i-tu! Oto mój śpiew zwycięski! Słuchajcie! Chodźmy!	Nie, nie mogę pozostać u was, muszę wracać do domu.	No widzisz. Popatrzże się na mnie! Brakuje mi to co? Czegóż ty się, dziecko, tak męczysz? Pobawimy się tutaj, a jutro we świat! Ile masz pieniędzy?	Do dekretu trzeba kija a do kija trzeba ręki. My z ojcem tylko po jednej prawej ręce mamy; we dwa kije iść na Kajdasza trudno; najdzie on ich więcej na nas!	Jak mama uważa. Ale jeżeli Jagusia taka najgorsza, to czemu mama pozwalała jej przychodzić do nas?	Nie mamy nic lepszego do roboty	Och, Henryka? Henryk spędza dnie na tym, aby mówić rzeczy niewiarygodne, a wieczory na tym, aby robić rzeczy nieprawdopodobne. Pragnąłbym żyć zupełnie tak samo. Nie sądzę jednak, abym mógł udać się do Henryka, gdybym potrzebował rady. Udałbym się raczej do ciebie, Bazyli.	System ten wywołuje często poważne choroby umysłowe. Chcąc być sprawiedliwym, muszę dodać, że zbrodniarze skłonni są do zaburzeń tego rodzaju. Utrzymuje się dziś, że każdy zbrodniarz jest osobnikiem zwyrodniałym. Dzięki uprzejmości pana Osjana Colot mogłem zbadać naszego mordercę Lecoeura. Znalazłem u niego znamiona patologiczne... Układ zębów, na przykład, jest anormalny. Wnioskuję stąd o zmniejszonej odpowiedzialności.	Słuchaj no, stary Wezwę do ciebie doktora, jeżeli uważasz, że naprawdę jest ci potrzebny. Ale nie zdaje mi się, aby było z tobą aż tak źle. Pomówmy o czym innym.	Widzita, kumy! Ostaszeskiej wydaje się, że do dziedziczki to można tak chodzić jak do położnicy... Przecie to pani całą gębą, co wy se myślita? Jakby do was zaczęła gadać po francusku, to byście ino oczy wytrzeszczyły...	Mów cicho na miłość boską, on ma uszy, jak to bystro zauważył Michał de Matiscones.	Nie ma za co.	Nie, wcale! Pani jesteś na pewno poza linią strzałów pojedynkowych. Ja tylko proszę pana Horsta, żeby sprawdził swoje informacje, których pani udzielił, u mnie, u źródła.	Nikt się nie sprzedaje pierwszemu lepszemu dlatego tylko, że ten ma na utrzymanie!	Wiem o tym! Zastąpisz mnie. Wybierz przydział, najbliższy rzeki. Pozostawię ci Birarę... uważaj na niego!	A byłżeś nim?	Ach	Ale waszmość pani miałaś i rodzoną córkę?	Ale... ale... Jan Douglas ciągle jeszcze nie oświadczył mi się dotychczas...	Ależ pozbawiono ją życia!	Ależ to wcale nie przyśpiesza naszego umundurowania, kochany przyjacielu albowiem, jeśli się nie mylę, zostawiłeś swoje ubranie u milady, która nie będzie na tyle uprzejma, aby ci je zwrócić. Szczęście całe, że posiadasz szafir w pierścionku.	Ani dziś, ani nigdy.	Ano, widzi pan, nie mam kwalifikacji na rzezimieszka, a pozatem była jeszcze torebka, której nie mogłem przecież wcisnąć w mydło.	Biorę, proszę pakować!	Być może nie odważy się nas zaatakować i odpuści. Nie ruszaj się albo nas zauważą.	Cała moja kasa, cały mój kredyt na pańskie rozporządzenie.	Chodź, zjesz z nami, co Bóg dał	Co?... jaki?...	Czy mogę mówić z panem Jackiem Piotrowiczem?	Czy nie może mówić?	Czy waćpan wierzysz że ja temu człeku nie uczyniłem nigdy zła i żem mu był zawsze życzliwy?	Cóż to wielkiego?	Cóż to? W gardle waści zardzewiało, czy co? Mruczysz, a nie gadasz.	Dlaczego drwisz?	Dlaczego na krześle? Dlaczego nie w szafie?	Dlaczego?	Gdy ja jestem u steru, mojemu statkowi nic nie zagraża.	I jeszcze nas bili.	I nam za wami!	I potwierdzasz to, co powiedziała? To znaczy, czy potwierdzasz pan znaki, dzięki którym komunikujesz pan swoje myśli?	Ja. Cóż w tym złego?	Jak długo?	Jak się masz, stary francie? Cóż to tak nosem kręcisz, jakbyś jakowy niecnotliwy zapach wietrzył?	Jak tam w porządku?	Jak to! Dałbyś mi, ojcze, dwanaście tysięcy?...	Jednakże bliższych krewnych niema.	Jest dla ciebie „Farys” mariampolski	Jest we Francji po raz pierwszy, jak ja. To Murzyn i niemowa.	Już od roku i bardzo się kochają	Ktoś ty jest?	Lecz o Jastronia możemy być spokojni; samiśmy się przekonali naocznie, że nikt dotychczas nie złakomił się na jego marną cielesną powłokę.	Lutnista!	Może... Ja nie wiem... Pan Marek nie zwykł mówić dlaczego, ale dąb ten szanuje i często go tam znaleźć można zamyślonego...	Niczyja miłość go nie ułagodzi, gdy sobie coś wyobrazi. I on broni swych praw... godny partner hrabiny Aurory.	Nie sądzę tak! W różnych okresach życia mego czyniłem spostrzeżenie, że ludzie są to złe i głupie zwierzęta, które ulec mogą jeno sile lub chytrości. Ale trzeba zachować w tym pewną miarę i nie niweczyć doszczętnie tej odrobiny dobrych skłonności, jakie stanowią przymieszkę złych instynktów w ich duszach. Przecież człowiek, szanowny panie, jakkolwiek jest zły, nikczemny, głupi i okrutny, stworzony został na obraz i podobieństwo Boga i pozostało w nim kilka bodaj cech tej pierwotnej jego natury. Rząd mijający się z przeciętną bodaj i wszystkich obowiązującą uczciwością i niecący oburzenie mas ludu powinien zostać obalony!	Nie zabaczyliście niczego? Kubek z wodą przy łóżku jest?	Nie. Nie mam ochoty.	Nie. Trochę gimnastyki nie zawadzi.	Niech pan hrabia stamtąd odejdzie, błagam, błagam!	Nieprawda, że pan czytał, że okna robią z lodu?	No no... Niechże wstąpią...	Och, ty dzieciaku!	Od jakiegoś majora...	Pamięta pani jeszcze swoją ojczyznę?	Panowie przecie nie potrzebują opieki babci. Mogą sami jechać	Parostatek, a zatem, ja, my i wszyscy pasażerowie.	Pietyzm jednak wiele zdziałał dobrego! Zasiew już teraz wydał swoje plony i przyniósł nam pożywienie i siłę; onto w czasach barbarzyńskich sam jeden czuwał nad sztuką i nauką, onto spłodził piękną myśl o wielkiem spółeczeństwie ludzkiem, on ducha podniósł przeciwko sile materyalnej!	Plutonami!	Po co ją niepotrzebnie przerażać? Itobi uspokoi się i o wszystkim zapomni	Prawda, ale na gorzałkę to nikomu nie zbraknie.	Prawda, winienem panie! rzekł jęcząc Presler, tak jest! jam winien, ja, nie on	Prawda; zapomniałem się, przepraszam.	Przebudziłem się... Przebudziłem się...	Rabbi! Ty i wszyscy, co z tobą stoją, zjadacie i nam jeść każecie jabłko granatu razem z twardą i gorzką łupiną. Ale przyszedł już taki czas, że uczuliśmy gorycz na podniebieniu naszym, a we wnętrznościach naszych powstał srogi ból...	Raczej Napoleon jej się oparł...	Siostro Słyszałam, czytałam, wiem	Skąd... skąd pani wie?...	Słuuucham.	To nic, co pan widzi, wszechmocne, potężne, to ono z jakich powstaje boleści?	To nie było morderstwo	To prawda	W którym szpitalu?	Więc chyba nie wiesz, co zaszło u Barskich?	Wszakże na chrzcie świętym dano ci imię Urbana?	Wszystko mi jedno chciałbym jednakże zrozumieć...	Wszystko to być może jednakże... nno, nie powiem, abym to koniecznie miała między bajki włożyć, ale powiem, że Cahagnet nie jest żadną powagą ani naukową, ani filozoficzną. Samouczeksamouczek kapłan misteriów eleuzyjskich; człowiek objawiający innym święte tajemnice..	Z kogo kpisz? Szwagier ci nie odpowiada?	Za co?!	Zajmijcie się wiosłowaniem, a ja będę strzelał, nie pozwolę im się zbliżyć	Zaraz nawet, jeśli mi pan zapłacisz!	Zechciejcie postąpić dwa kroki i wyjrzeć oknem. Co tam stoi wzdłuż murów? Sześć armat, zdobyłem je pod Kiesią. Będzie czym twierdze szturmować, choć ta i swoich nie zbraknie.	Znowu pani zaczyna!	Znowu zaczynasz?	Świętoszek odrzekł nieznajomy pękate naczynie z wąską szyjką. z winem, to daj mi dwa lub trzy łyki, a ja ci miesiąc czyśćca odpuszczę.	Żałujesz go?	Żeby odebrać zrabowane!	Życzysz sobie?	„...curasque gerens, animosque virilescurasque gerens, animosque viriles (łac.) przerwał z cicha ksiądz Wydżga.
Nie przeliczyłeś pieniędzy, które zarobiłem przez jeden tydzień... Jest tam prawie 100 rupii... zarabiam więcej od dziadka Bauli, a będę miał jeszcze więcej... Za miesiąc zapłacę ci 600 rupii...	Już ja taki schowek umyśliłem, że i strażniki nie zwąchają... A potem, kiej przepomną, sprowadzę go do chałupy i powiem, com se nowego znęcił i obłaskawił	Wszystko można przenicować bez dowodu przy pomocy pojęcia podświadomości. Dobre jest ono między psychoanalitykami. Wykluczmy je z naszych rozmów na zawsze. Ksiądz, Żyd, Wiara, BłądzenieUkórz się przed ideą, którą przedstawiam, a nie przede mną. Czyż dowodem za mną nie jest właśnie to, że ty właśnie, mimo twoich bogactw, piękności, żydowskiej pychy i, powiedzmy otwarcie, mądrości musiałaś zwrócić się do mnie, do mego świata, po odpowiedź na najistotniejsze, bo metafizyczne udręczenie?	Ja rozumiem intuicyjnie, co pan mówi. Ale to są już dalsze myśli. Ja nie mam ogólnej podstawy. Ja kochałem ojca i bałem się go. On umiera, a mnie to teraz nic nie obchodzi. Mnie jest tak źle, jak nigdy, a przy tym zupełnie bez powodu nawet astronomia. A ja chcę dotykać wszystkiego gołego, jak dotykam mojej własnej twarzy moją własną ręką... Ja chcę wszystko zmienić, aby było takim, jak być powinno. Ja chcę to wszystko mieć, dusić, cisnąć, wygniatać, męczyć...!!!	To ja też zamówię katolicką mszę Za Captaina van Tocha. Ale zamówię tu, w Marsylii. Myślę, że tutaj, w tym dużym kościele, jest taniej, po cenie hurtowej.	A nie oświadczył ci ja waszej miłości, panie kawalerze, zaraz przy pierwszej waszmościnej wizycie, że małżonek dla Hedwigi już jest wybranwybran	O! będzie. Wiem to dobrze. Ale nie przez tych, których mieszkania widzisz dokoła po dolinach, mieszkania porządne, wykwintne; nie! nie przez tych w wyd. z r. 1870: co się dzisiaj ze mnie tak naśmiewają, poczem bezpośrednio: ubiorą się sami itd., zapłaczą nad sobą; sami nazwą siebie, jak mnie dziś nazywają, ubiorą się sami w moją purpurę, w moją koronę, ale za późno: co dzisiaj zasługą, potem będzie karą. Moja i podobnych mnie rola skończy się; moje tronowe ozdoby wyjdą z mody; nowy król będzie olbrzym, weźmie suknie stosowne do swojego wzrostu. Słońce mądrości i chwały milionów będzie jego koroną, przy niej reszta będzie wyglądać jak moja czapka.	I ja również czasu nie mam, bo muszę iść na kolej.	Ja, proszę pana, o żadnych głupstwach nic nie wiem.	Ja, tak jak pani Bigielowa, chciałabym, żebyśmy wszyscy uważali się za jedną wielką rodzinę, dlatego niech pan zaliczy i nas do swoich dobrych znajomych.	On go co prawda dostarcza, jednakże nie wie o tym spotykającym go zaszczycie.	Żebym tylko robotę miała. Nie wytrzymam bez pracy. Teraz, tutaj, dzień mi się rokiem wydaje! A tam oni mnie, ja ich nie rozumiem. Boję się odezwać, tak oni jacyś inni.	A ja Hanusia Pisała mi pani Niewiarowska, że dziecko jest płochliwe; tymczasem śmiele w oczy patrzy, to dobrze.	Jednak byłoby rzeczą ciekawą, gdyby istotnie był wielkim geniuszem i kiedyś to jeszcze udowodnił światu! Klaus Schall, ten sam, który komponował piękną muzykę do baletów Galeottego, biednym był chłopczykiem, gdy go przyjęto do szkoły dramatycznej, tam został figurantem, a dziś jest sławnym kompozytorem!	Łaskawy, łaskawy! a ani się spostrzeżesz, kiedy ci ryknie w ucho jak niedźwiedź. Dobry koniec poselstwa! Inni kielichem na wsiadanego częstują, a on szubienicą! Niechże psów wieszają, nie szlachtę! Boże! Boże! jak my ciężko grzeszyli przeciw naszemu panu, który ojcem był, ojcem jest i ojcem będzie, bo jagiellońskie w nim serce! I takiego to pana zdrajcy opuścili, a poszli z zamorskimi straszydłyz zamorskimi straszydły	Nie to, abym wyrzekał na mój zawód, nie, bynajmniejbynajmniej	Co to tym razem za odgłosy?	Nie o to chodzi...	Nie wróci do domu Jeśliby uciekła stamtąd z własnej woli, to co innego, wówczas wróciłaby.	Panie gubernatorze ten zuch szedł naprzeciw nas, lecz zobaczywszy straże, zaczął uciekać ze wszystkich sił, musi to być więc jakiś złoczyńca, skoro się obawia sprawiedliwości. Pobiegłem za nim i udało mi się schwytać ptaszka.	To wcale nie karyera Przy jego nawyknieniach i gwałtownym charakterze gotowa awantura.	Więc jest u Stabrowskich? Musimy odnowić znajomość. Znasz go dawno?	Za jedno jestem wam wdzięczny, towarzyszu Garbaty.	Toteż, proszę pana, jeżeli pan chce dojść do celu, niech się pan uda do margrabiego d’Aiglemont. Jeżeli pan będzie miał tego starego wielbiciela hrabiny za sobą, pozyska pan od jednego zamachu i żonę, i męża.	Ależ droga pani nie pragnę niczyjej zguby i nie jestem znów tak uparcie przywiązany do raz powziętych zamiarów. Mogą one ulec zmianie i jeśli zdrowie pana Maldona wymaga jego powrotu do kraju, poszukamy tu dlań odpowiedniego zajęcia.	Biedak! Cóż chcesz? Czyż Fernand spodziewał się, że Dantès tak prędko powróci? Myślał może, że już nie żyje albo że się sprzeniewierzył ukochanej, kto wie? Takie rzeczy odczuwamy tym mocniej, jeśli dotykają nas niespodziewanie.	Cicho, cicho, obłaskawisz se na wiosnę drugiego, kiej ci żal za boćkami!	Czy ciocia myśli, że ona go tak bardzo kocha?	Jutro przekonam pana, żem nie filut ani wariat Pokażę ci coś, co widziało zaledwie sześciu albo siedmiu ludzi, którzy... już nie żyją... O, gdyby oni żyli!...	Nie oświata i nauka. Myślałem tylko o oświacie i nauce.	Nie podoba ci się panna Howard?	Nie przez nich; oni ze mną uczciwie wychodziliuczciwie wychodzić	Nie, mieszczka, sierota	Nie, nic z tego!	Nie, nie znam.	Nie, on tylko mądrzejszy od najmądrzejszych reisenderów i agentów na cały Wschód Dużoś sprzedał?	On mi się wcale nie podoba! Taki jakiś...	Proboszcz mówił, że pan nigdy nie kłamie! Czyż pan mu i na spowiedzi takąż prawdę mówi, jak mnie w tej chwili?	Przyszłam się z tobą pożegnać, bo zaraz wychodzimy z klasą do Botanicznego Ogrodu, a później możemy się nie zobaczyć...	Tak... nie jestem smutna...	W takim razie jadę jutro rano Już bym tam był, gdyby mi nie było pilno kogoś innego powitać.	Znasz go pan?	Cornelius nie jest dla mnie nieomylną wyrocznią. Wielość świata nie jest jednak wielością bożego trwania. Jedność absolutna jest z Nicością równoznaczna, więc Bóg musi być wielością w swej osobie, i tak jest Trójcą, konieczną w swej troistości, bo stanowi miłość, rozum i wiarę, najwyższą wiarę w samego siebie	Kapłani... lud!... Tu przede wszystkim trzeba powściągnąć tych, którzy pragną wojny... Prawda, że jego świątobliwość faraon jest za mną, i zdaje mi się, żem pozyskał niejaki wpływ na serce dostojnego następcy (oby żyli wiecznie!). Ale Nitager, któremu wojna jest potrzebna jak rybie woda... Ale naczelnicy wojsk najemnych, którzy dopiero podczas wojny coś znaczą u nas... Ale nasza arystokracja, która myśli, że wojna spłaci fenickie długi, a im przyniesie majątek...	A to, proszę księdza prefekta, oni mówią, że Dawid uciął głowę Goliatowi.	Banalniejsze to, co pan robisz.	Co ty mi pleść będziesz duby smalone.	Ej, nic! będę drużbą waszej książęcej mości zaszczyt to dla takiego chudopachołka niemały...	Jak to? A twój wyjazd w te dzikie strony?...	Jeżeli zginiemy w tej pieczarze, polećcie dusze opiece i łasce Opatrzności.	Musawasa jest w Glaukus i zbiera wielką armię, która nas pomści.	Panie drogi, niech pan to weźmie, po prostu jako prezent.	Pojmiesz, Tréville, zakaz zakazem, bo koniec końców, bić się jest zabronione.	Tak jest, stryjaszku.	To wyższa rzeczywistość: to słowa, które się stały ciałem...	Tyleż to on pojedynków odbywał?	Wara wam do mnie! ale, będą tu bele co powiadać!...	Zadanie! Zgadzamy się, zgadzamy się na to najzupełniej i wszyscy! Nieprawdaż?	Zdobędziecie się i na to z czasem.	A inni, inni?	A jakże mój Lucyś śnił się pannie Zuzannie?	A kompania takoż szlachta?	A kto się podejmie list zanieść?	A więc mów.	A, pana hrabiego powitać!	Asarhadonie powierzyłem ci siebie i mój majątek. Pomyśl więc, aby mi oddano wory i skrzynię, gdyż w przeciwnym razie zaskarżę cię do tego samego dziesiętnika, który zjada gęś przeznaczoną dla ciebie.	Byłeś winien Zgierskiemu?...	Chodź tu!	Czego połowę?	Czy Agnieszka...	Czy z tych samych Guermantów, co mają zamek w pobliżu Combray i jakoby pochodzą od Genowefy Brabanckiej?	Do krewnych swych Dobków w Konopnicy.	Do mnie, panienko szanowna! Owszem, daj Boże szczęście, niech panienka mówi. Czym mogę służyć?	Duch.	Dziękuję chodźmy.	D‘Artagnanie jak mogłeś uwierzyć, żeśmy hałasowali?...	Ha!	Jak Lorry Tuck?	Jakże oni mogą naradzać się bez nas?	Może księdzu Kalebowi powiadał.	Niby co?	No, tak...	Od borów coś huczy, pewnikiem przyjdzie odelga	On się zowie książę Paradoks	Po co?	Po drodze, po drodze	Pomidor.	Przez litość! Wróćmy do księcia Bracciano.	Przy której furcie?	Skąd pani wie o tym?	Sprawiedliwości!	Są więc tam rzeczy straszne?	Tak myślę.	Taki rozkaz!	Uczono mnie tego od dziecka.	Un assassino! un tradittore! una spia!Un assassino! un tradittore! una spia! (wł.) wołała Faustyna.	Uwodzicielskie i nadymane prakomunały. Jak więc chcesz zaczynać?	Więzienie spytał Wokulski.	Wobec obu.	Zachwycona będę, z góry przewiduję fizjonomię pańską na poły martwą, prawie konającą. Stale poszukuję uśpionych w letargu, gazem odurzonych, zachloroformowanych, zahipnotyzowanych, z rzeki wyłowionych.
Racja, królu mój, racja! Teraz berło Anglii jest znowu we właściwym ręku, a kto by się poważył zaprzeczyć temu, lepiej dla niego, aby się nigdy nie urodził. Pędź, lordzie St. John! Leć jak na skrzydłach!	Delfina! Ona jest tu, nieprawdaż? Nie wątpiłem o tym.	Do tego zmierzam. Proszę się rozbierać po lewej stronie, gdzie pańskie leże. Piżamy nie mam na wzrost tak wyniosły, więc radzę koszulę poniechać również, a tylko w spodniach tych najspodniejszych pod puchy rozległej kołdry się wślizgnąć. Raz, dwa, bez namysłu. Zrzuciłam sukienkę i jestem gotowa. Po prawicy pana spoczywać będę.	Dobrze jest wydrzeć język nieprzyjacielowi w sprawie przyjaciela Napoleona, który idzie na Berlin, ale darować kiedy niekiedy życie również nie zawadzi. Wszystkich pruć	Mało co głupie baby wróżą Na psa urok! Zkąd jedna taka żebraczka może wiedzieć, co Bóg komu przeznacza.	Nie nałożą! Zginiemy, zanim jarzmo nam nałożą! Niedoczekanie ich, żebyśmy na to patrzyli!	Nie, mój panie, to po prostu wasz rodak, o ile Korsykanin może być czyimś rodakiem. Ale pan go znasz, panie Albercie.	U nas płakać nie powinniście pan dobry, nagroda hojna, ale panu też służyć dobrze potrzeba i wiernie.	Wiesz, mój drogi doprawdy nie rozumiem co cię może zrażać do panny Danglars; to prawdziwa piękność.	Zastanawiające! Jednak coś niecoś musiał on pamiętać, skoro na przykład nie zapomniał swojej wiedzy lekarskiej?	Ja! kobieto nie bluźnij... on mi był jeden na świecie... ja nie mam nadeń nikogo	Jest jedno miejsce w Hamlecie, gdzie ten utrapiony mówi: „Tabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotremTabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotrem meet it is I set it down” z aktu I, sc. 5 Hamleta Shakespeare’a w tłum. Józefa Paszkowskiego.!”. My tables rzecze Jaśniach, nie podnosząc głowy ani powiek.	Nie wota, lecz trofea to są, mości hrabio. Każdy taki buńczyk na Tatarach zdobyty jest chlubnym świadectwem dzielności naszego rycerstwa. Zaliżby zazdrość paliła wam serce, że podobnych u siebie nie macie?	Och, Dawidzie, drogi mój, jakież straszne słowo ci się wymknęło! Wydany na pastwę nędzy, Lucjan byłby zatem bezsilny wobec zła?! Myślisz o nim to, co i d’Arthez! Nie ma geniuszu bez siły, Lucjan zaś jest słaby... Anioł, którego nie trzeba kusić, cóż to jest?...	On ciągle swoje! Tyś brał towar surowy na kredyt, to winien, dobrze; ale tyś dawał towar także na kredyt i tobie są winni, a jak oni ci nie płacą, jak oni robią plajtę, to co ty masz robić? to ty powinieneś płacić, co? To ty masz stracić dlatego, że Frumkin chce zarobić, co?	Otóż przyjechałem do rodzicielów, którzy radzi mnie widzieli i oczom nie chcieli wierzyć, gdym im wszystko, com zebrał, pokazał. Musiałem dziadusiowi przysiąc, żem uczciwą drogą do tego przyszedł. Dopieroż się ucieszyli, bo trzeba waszmościom wiedzieć, że oni mają tam proces z Jaworskimi o gruszę, co na miedzy stoi i w połowie nad Jaworskich gruntami, a w połowie nad naszymi ma gałęzie. Owóż jak ją Jaworscy trzęsą, to i nasze gruszki opadają, a dużo idzie na miedzę. Oni tedy powiadają, że te, co na miedzy leżą, to ich, a my...	A czemu nie każdego z ulicy? Z kim mam przyjemność?	A dyć przyciszcie się! Gadaniem nic nie poredzi! Cichocie!...	A więc, panie Cyrusie wybudujemy dom nad brzegiem jeziora. Nie brakuje nam teraz ani cegieł, ani narzędzi. Byliśmy już ceglarzami, garncarzami, hutnikami i kowalami, to, do licha, możemy też zostać murarzami!	Ale może i masz rację.	Amra zapłaci!...	Carramba! Mówiłem ci, caballero, żebyś się zatrzymał. Skropiono cię takimi perfumami, że będziesz je teraz czuć przez tydzień. Pozwól, że nie będę się do ciebie zbliżał.	Cicho, baby! ot, czas znalazły na swoje babskie kłótnie. A do roboty! Co stoicie tutaj? Patrzcie, gęby rozpuściły. Tfu!	Diabeł, Matka Boska, Wojna, Polityka, Cud mówił znów po chwili Zagłoba. pomagać, towarzyszyć; ochraniać, bronić., jako pana Bobolę w Sandomierzu, którego prochy na drugą stronę Wisły razem z koniem przerzuciły, a dlatego mu nic. Obejrzał się, gdzie jest, i zaraz na obiad do księdza trafił. Przy takiej pomocy jeszcze my ich wszystkich, jako raki z więcierza, za szyje powyciągamy...	Dlatego to robię, aby nie być sądzonym fałszywie. Możecie mnie liczyć do swoich znajomych lub nie liczyć	E... panna Eufemia!... Nie mogę przecież współzawodniczyć z urzędnikiem pocztowym...	Ja na Lednicę jadę do chramu.	Jam jej sobie nie znalazł, drugim też dać nie potrafię, gdzie indziej po to idźcie	Może pan go zabrać. Może jeszcze wezwiemy.	Młodzi oboje jesteśmy, kochana ciotko młodzi i niedoświadczeni, wiem o tym, i w tym, co mówimy, i w tym, co myślimy, jest wiele niedorzeczności, lecz bądź co bądź kochamy się bardzo, kochamy szczerze i jeślibym tylko mógł przypuścić, że Dora kiedykolwiek pokocha kogokolwiek drugiego lub że mnie kochać przestanie, lub że ja sam pokocham inną, lub ją kochać przestanę... nie wiem, co by się ze mną stało. Zmysły bym chyba postradał!	Nie chce pan być świadkiem naszej radości, naszego święta!	Nie chciałbyś to wozić? poruszając. miechem.	Nie chcę, żeby mnie stąd wyprawiano w taki sposób	Nie my jedni, ale cała Rzeczpospolita ich z otwartymi rękami przyjęła!	Nie pomoże mu nikt, żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!	Nie wiem, gdzie waści lepiej, ale nam nie lepiej, byś Szwedom koni doprowadzał i z językiem do nich jeździł.	Nie śmiałam nadużywać twojej dobroci	Nie, bo co?	No widzicie go! Smyk jeden, ja mu po ludzku zwracam uwagę, a ten zaraz na mnie, jak na swojego parobka: huru buru! Jasiek, bo mi fajeczka zgasła.	No, nie!	On chce, ażeby nie zasypywano tego rowu	Owszem. Chociaż niema skał, bardzo tu ładnie! A tamten domek z drugiej strony?	Powinien, jużci że powinien, ale taki i on syn Już od tygodnia nie zajrzał do domu, bo się z moją panią tak strasznie pokłócili. Mój Boże! mój Boże! tak klął, tak wymyślał, chciał jaże bić moją panią. O, Panie miłosierny, to za to, że go tak silnie kochała, że sobie odejmowała od gęby, a dawała mu cięgiem pieniądze. Była skąpa, nie chciała dochtora, ni leków nijakich, aby ino nie kosztowało, a on, o! skarze go Pan Bóg ciężko za te łzy matczyne. Ja wiem, że panienka temu nie winowata... tak se miarkuję... ale...	Przyznaję, że ten postępek był dla mnie zaskoczeniem. To nie był sposób właściwy Lupinowi. Pchnięcie nożem...	Siedzę, Stefan, ale co ja takiego zrobiłem? To nie moja wina.	Skoro się już jednak domyślił sprawa się stała dlań jasna. Cóż pani na to poradzi?	To nieprawda! Turski nie żyje.	Właśnie powinieneś pracować... Przyszłam tu w tym celu, aby ci dopomóc.	A co to za budowniczowie?	A jak ty się masz, mości Silver! Dziękuję, bardzo dobrze! jak mówisz...	A już! Ciotka mówiła: „później, później”	A niech mnie Pan Bóg broni dobrze żem tamtego przeżył!	A ten, to twój syn?	A teraz masz już moją relację Więc to tak wyglądało!	A ze swoich rzeczy uratowałeś coś, Rafale?	A!	Ale teraz idź już do Anulki, mój malutki. Tatuś musi list do mamy napisać.	Ależ, kawalerze, nad czym ty dumasz? ani pijesz, ani odpowiadasz...	Bądź zdrowa	Chce pomówić z panem.	Chcę daj.	Czy mogę mówić z panem prezesem Dyzmą?	Człek dobrej tuszy?	Dla mnie i jedno i drugie.	Dlaczego?	Do diabła! Dla fortuny trzeciego rzędu to przykry cios	Drogi panie Bartolomeo, czyżbyś pan w to wątpił?	Duży?	Dzięki, cezarze, w imieniu miasta i świata	Elizo, my także przerwijmy lekcje, bawmy się tylko i wypoczywajmy	Hm! Z synem Dawida?	Józieczku, Jesssusss, Maryja! Jakże można tak do matki mówić!	Kiedy indziej!	Moje dziecię, dużo mówiliśmy dziś o tobie z hrabią de Lembrat. Prosił on mnie o udzielenie stanowczej odpowiedzi w sprawie ślubu i musiałem prośbę jego spełnić.	Musi pan zostać, bo tak chcemy	Musi w tym być coś jeszcze innego: ja to czuję tutaj wyraźnie, a tam jakoś głucho, chaotycznie	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	Nawet doktorem filozofii dwu uniwersytetów	Niech cię kat porwie z takimi radami! Przyszedłem po ratunek do ciebie, a ty drwisz!	Niepodobne to do pana Marwitza	No i cóż?	No więc, co by się stało takiego? Jak mamy długie włosy, to musimy mieć wstążki.	Obawiam się wejść; mniemałem, że po takich trudach dawno spoczywacie, miłościwy panie. Dopiero ujrzawszy światło, ważyłem się wstąpić.	Och, panie Morrel! On jest niewinny!	Od ciotki Miriam.	Po temu, że ona okropno trudnajaGaspadyń fiesor (...) ona okropno trudnaja	Proszę o rękę pani!	Stryj jest aniołem!	Tak, panie.	Takich nam teraz trzeba ludzi	To prawda wiem o tym dobrze, ale jestem tak żywa... Czy chcesz zostać zupełnie samotny? W takim razie odejdę...	Tout le monde est assis...	Uważaj, Szczurku!	W jakiż sposób wziąłeś się do tego?	Wie pan, dużo nad tem myślałem. Postąpiłbym naturalnie bardzo niezręcznie, ale coś mi wpadło do głowy.	Winszuję pani, będziesz pani doskonale grać tę rolę!	Wszystkiego!...	Zachowa szacunek dla siebie	Zniszczył moją rodzinę, pani, ale dwie noce temu złożyłem straszną przysięgę i dotrzymam jej, choćbym miał cały świat przemierzyć i otworzyć trzewia ziemi, by dosięgnąć mego śmiertelnego wroga i wszystkich, którym przyszło nosić jego nazwisko.	Żeby nam pan opowiadał, kapitanie. Pan przecież musiał mieć tyle różnych przygód.
Przedstawiam go jako członka szanownego zgromadzenia klubowego. Ty zaś, wiedz raz na zawsze obowiązki: przychodzić tu codziennie; przywileje: nie wysypiać się nigdy po ludzku	Rzekłeś, sahibie! Znajdziesz mnie tu po południu.	O durniu! Czyż ci tego nie mówiłem ze sto razy? Poczekaj, aż on wróci na spoczynek... a potem: jeden celny strzał! Wagony dzielą nas od pogoni. Wystarczy przebiec tor i iść spokojnie drogą. Nie poznają, skąd wypadł strzał. Poczekaj tu przynajmniej do świtu. Jaki z ciebie fakir, że boisz się czuwać przez chwilę?	Dam pani zaraz tego dowód, a nawet dwa. Naprzód Malinowska od wakacyj chce otworzyć własną pensję, ja zaś będę się starała skłonić ją do innej kombinacji...	Tak, panie profesorze, ale ja go nie otrzymuję za pomocą stosu, tylko w tym celu używam po prostu ciepła węgla ziemnego.	Do licha, nie różni się na oko niczym od tego drogiego ani od prawdziwego.	Człowiecze! Jeżeli wystaram się o łódź, to wystaram się i o kogoś, kto by ją odwiózł z powrotem! Przeto nie ogłuszaj mnie już podobnymi bzdurstwami, tylko chodź za mną (bo to tylko do ciebie należy) i pozwól Alanowi, by myślał za ciebie.	Co do mnie będę się starał zapomnieć o przeszłości...	Mój przyjacielu Przepraszam cię za moją niedyskrecję, ale chciałbym dowiedzieć się od ciebie samego, czy rzeczywiście twojego pana nie ma w domu?	Patrzałem na to, co mają i co umieją. ale jak do tego doszli? ja nie wiem... Jest ich narodów niezliczonych mnóstwo, wszystkie należą do jednego Boga... to ich silnymi uczyniło...	Ale pan d’Epinay nie zachowuje się podobnie do pana: cierpliwie znosi swoje nieszczęście.	Dotąd nie miałem potrzeby, dziś mi się zdaje to konieczném.	Ja nie będę z wami ani gadał, ani się o nic rozpytywał. No?	Możesz pani iść, gdzie się podoba Idź panna do Buneaudowej, będą cię tam poić kwaśnym winem i karmić potrawami kupionymi od przekupniów.	W Biarritz też jest dużo wody, ale ja nie lubię patrzeć, bo mnie się zaraz niedobrze robi.	Dziwny to człowiek Nie mogę zapomnieć wzroku, jakim mnie piorunował dziś rano, ale mimo to muszę przyznać, że teraz znalazł się przyzwoicie.	A spiję się, na złość się spiję! aż. nogi zadrygały, i stało się jakoś raźniej i weselej na duszach.	Nic dalej! Dalej pojedziem przed siebie tam, gdzie mi się spodoba. OdwagaDziękuj wasza książęca mość Bogu, żeś żyw dotąd, bo żeby nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć wiader wody rano na łeb wychlustać, to byś już był na tamtym świecie, aliasalias (łac.)	Rycerzowi za niesławę się nie płaci!	W błotach się ukrywałem, w trzcinach, lasami szedłem... błądziłem... nie jadłem.	Mów, dopomożesz do tego? królowa teraz dla ciebie zrobi wszystko... a ona może co zechce.	Aha! komedyancki świat! Udawania, które później bierzecie za rzeczywistość, chimery! to psuje duszę ludzką. Najwięksi aktorzy, to tylko maszynki, nakręcone czasem przez mędrców, czasem przez geniusze, ale najczęściej przez głupstwo, mówiące do jeszcze większego głupstwa. Aktorzy, artyści, twórcy! to tylko ślepe narzędzia przyrody-natury, która ich używa do objawienia siebie i dla celów sobie tylko wiadomych. Im się zdaje, że oni są czemś istotnem	Nie, Eminencjo, nie oddalę się bez doraźnego rozkazu uwalniającego tych dwóch zbłąkanych zakonników.	Babciu zaręczam ci, że będę rozumną skończmy raz to życie niepewności.	Myślałam, mówiła Wanda, że nie będzie źle z mej strony, jeśli przyjdę tutaj aby pożegnać pana słowem gorącego życzenia, aby uścisnąć ci rękę raz jeszcze, i powiedzieć: bądź szczęśliwy!	Pewnie, że nie. Na co?	Owszem, załączyli czek na dziesięć dolarów, a wydawca pisze, że byłby rad, gdybym mu nadsyłała więcej swoich prac. Poczciwy! Dostanie ich dość! Był to stary szkic, który znalazłam w swoim kufrze. Przepisałam go i posłałam. Ale nigdy właściwie nie myślałam, że mógłby być przyjęty, gdyż nie miał zupełnie akcji	To zależeć będzie, synku, od twojej energii i od wytrzymałości twego wierzchowca. Do wieczora zatem.	No, sam nie wiem. Zresztą nigdy dotąd nie gadali nic poza tym, co sam już przedtem postanowiłem... choćby nie przyszło nawet do wykonania.	Do diaska starego, toć i ja przecie siaką taką nawdzieję na rożen.	Długo na to czekać!	Ha, trudno. Nie każdy może kraść magle...	Masz u mnie podwójną marmoladę. Słodkiego do ust nie biorę. Przez te zęby!	No to powiedzcie, szefie jeżeli oczywiście kolega mówi prawdę, czemu nie mógłby zostać z nami?	Oczywiście, przed dwoma, mniej więcej tygodniami, na długo przed podróżą do Bostonu.	Przyznam sędziemu, że to sensacja, która niestety nic nie wyjaśnia, lecz jeszcze bardziej uniedostępnia dancingowy skandal.	To znowu co innego! dodał smutnie nasz uczeń.	Tu go przestaję rozumieć He! he! zupełnie go nie rozumiem!...	Twój ojciec jeszcze nie patrzy na księżą oborę woli bezpieczne schronienie w chłodnej piwniczce.	Do ciebie? Cóż ci przyszło do głowy?	Troisz sobie bóg wie co, romansowa heroino, a nie wiesz wcale, o co chodzi.	Ts... nie płacz, no nie płacz nie byliście, widzisz, dobraną parą. Jak gdyby były dobrane pary! Dlatego pytałam. Sierotą byłaś, co?	A to jest ten mistrz TanachuTanach	Ale może odrywam pana od pracy?	Ale niebo nie będzie zawsze takie jak kościół	Ani słowa więcej nikomu, idź do starosty.	At! ludzie diabliby ich brali: niewiele lepsi od wilków!	Boże, Boże mój jeśli możesz... odejmij ode mnie ten kielich...	Chodź do dziadka.	Ile pan ma lat?	Ino prawdę! Bo cię zesiekę na młóto.	Jadziu! Nie wierzysz mi?	Jak to? Jak to: całą ją zajęli?	Jakiż to diabeł siedzi w tej dzwonnicy? Sądząc z głosu, jest to chyba któryś z Hobdenów.	Książęcym troskom nie poradzi kobieta, nawet tak mądra i władna jak moja matka...	Nie miałem czasu i zapomniałem	Nie powie mi pan?...	Nie pożałowałbym im i krwi.	Nie, nie, Jakubie! Nie należy tak mówić.	Nie.	O czymże mówisz? O tym Angliku, który zabrał od nas trzy tysiące dukatów?	Padnij, padnij! Czemu nie padasz?	Tak, bo wokół byli ludzie Ale teraz jesteśmy sami.	Tak, czy to pewne, że przyjdzie nagroda, gdy szał przeminie?	Tak, proszę pana Ale czego pan chce ode mnie? Nie znam pana.	Tylko wówczas dobrze nam było Gdzież są te czasy, kiedyśmy to zeskakiwały z worków w wielkim spichlerzu?	Wielu musi, panie, pozostać na jutro.	A bardzo pani głodna?	A mianowicie?	A pan hetman tak mile przyjmowałeś ją w Emilopolu? zagadnął Georges.	Aha! Więc już niejeden mieszkał?	Amen!...	Ant šitokių tavo žodžių, Onute, aš negaliu priešintie, bet...	Biedaku tak ciebie pokrzywdzono.	Chociażby	E, rzucisz.	Gedroyć!	Gra, WładzaTak, boskość, bo rządzenie ludźmi, żonglowanie nimi jak kukiełkami z celuloiduceluloid	Jak ja ciebie lubię, Właduś!	Jak najwyborniej.	Kelner! Trzy butelki „naszego”.	Napisałem...	Niech go cholera	Ojciec lubi dużo gadać!	Panie Smith!	Pierwszy	Pod zachód za szpyrkiem.	Prawda. Mogłyby powstać jakieś wątpliwości.	Prosimy, prosimy! zawołało kilka głosów.	Proszę cię, Piotrusiu, daj mu spokój!... Stasia, zadzwoń.	Przy tym kościele będzie sobie leżał. Lepiej mu przecie będzie tam niż tutaj w rowie.	Rozbijmy zatem obóz.	Sędziemu pani pokaże. No, już podpisane.	Trestki?...	Weźże swego konia!	Widocznie; ale gdybym go żądała?	Więc idź za nami jeśli chcesz! postępując powoli ku wozowi który nań czekał.	Więc rozkazujęć wrócić.	Wzrok ot tak sobie...	„Winą... Winą...”
I to coś znaczy! I gdyby ci rozbójnicy, a nazywam ich tak przez wzgląd na pana profesora, który ich zabrania nazywać kanibalami, wyobrażali sobie, że zatrzymają mnie w tej klatce zaduszonej, to grubo by się pomylili. Co myślisz, panie Aronnax, czy długo oni zamierzają nas trzymać w tym żelaznym pudle?	Posłuchaj, drogie dziecię rozumiesz przecież, że to musi się raz już skończyć w ten lub inny sposób; milady może odkryć, żeś pierwszy bilecik oddała mojemu lokajowi zamiast służącemu hrabiego; że następnie listy ja odpieczętowałem i przeczytałem, a nie hrabia de Wardes, dla którego były przeznaczone; wtedy co będzie? milady cię wypędzi, a znasz ją przecież doskonale, że na tem nie poprzestanie i będzie się chciała dalej mścić nad tobą.	Wtedy, pomimo krzyków, pomimo oporu mojego (dorozumiewałam się bowiem, że chodziło o coś gorszego, niż o śmierć nawet) kat porwał mnie, przewrócił na podłogę, obezwładnił silnemi rękami i, wtedy to łkając boleśnie, wzywając Boga, który mnie nie słyszał, wydałam naraz jęk okrutny z bólu i wstydu. Żelazo rozpalone, żelazo katowskie, odbiło się na mojem ramieniu. Patrz! patrz Feltonie, jakie wymyślono nowe męczeństwo dla dziewczyny młodej, niewinnej, a pomimo to ofiary zwierzęcej namiętności człowieka bez sumienia. Naucz się znać lepiej serca ludzkie, i odtąd bądź mniej powolny w służeniu za narzędzie zemsty niesprawiedliwej...	Rocheforcie, powiedz mu tylko to: w oberży pod „Czerwonym gołębnikiem” ci czterej rozmowę naszą wysłuchali; powiedz mu, że, po jego odjeździe, jeden z nich wszedł do mnie i wydarł mi przemocą list bezpieczeństwa, który od kardynała dostałam; powiedz, że kazał uprzedzić lorda de Winter o wylądowaniu mojem w Portsmouth; że ledwie nie obrócili w niwecz całej sprawy mojej, jak to uczynili ze sprawą zapinek djamentowych; powiedz, że z pomiędzy czterech dwóch tylko należy się obawiać: d‘Artagnana i Athosa; trzeci Aramis, jest kochankiem pani de Chevreuse: temu trzeba życie darować, znamy jego tajemnicę, więc może być użytecznym; co się tyczy czwartego, Porthosa, to słaba głowa, zarozumiały i głupi, nie warto się nim zajmować.	Matka gotuje, robi pończochy i szyje. To samo czyni Karin, ale nie tak dobrze jak mama, bo jest leniwa. Randi zajmuje się kuchnią, ojciec i parobcy pracują w polu albo także w domu.	Bardzo dobrze Skoro wszystko uzgodnione, to proszę, aby mi pan dłużej nie przeszkadzał, bo chciałbym posłuchać opery. Aha, i proszę też powtórzyć pańskiemu przyjacielowi Albertowi, żeby już więcej do mnie nie przychodził. Mógłby sobie tylko zaszkodzić kolejnymi grubiaństwami. Niech wraca do domu i się prześpi.	UrodaTo nie wiesz, Sancho, że są dwa rodzaje piękności: ciała i duszy? Piękność duszy objawia się w rozumie, w zacności, w dobrym postępku, w sposobie znalezienia się, a to wszystko może być połączone ze szpetnością. Ten rodzaj piękności, skoro się go pojmie, łacniej wzruszy od wszystkich piękności ciała, prędzej działa i pociski jego trwalsze. Co do mnie, Sancho, wiem, że nie jestem piękny, ale też nie jestem potworem, a na uczciwego człowieka to dosyć	Ale czy ten przydany królowej małżonek ma jakie jutro przed sobą, nie ino kilka lat życia na tronie? Wżdy pracując ile sił, całym sercem, całym rozumem dla przybranej ojczyzny, mógłby śmiało żądać, by jego syny i wnuki dziedziczyły po nim tron i zbierały żniwo z onego ziarna, które ojciec w pocie czoła zasiewał, a tu... jako rzekłem... życie bez jutra.	Ej! Jak mnie kochasz, to powiesz.	Widział go parę razy, ale tamten jest skryty. W pierwszej chwili mój szwagier miał go za szpiega, ale niebawem przekonał się, że to gentleman i że działa na własną rękę w jakimś celu tajemniczym.	Wiesz, Albercie, kobiety mają swoje kaprysy. Ogromną przyjemność sprawiłoby mi, gdyby hrabia zjadł u nas cokolwiek, chociażby odrobinę granatu. Być może nie przyzwyczaił się jeszcze do francuskiej kuchni, albo ma swoje szczególne upodobania.	Juści, że łajdus, juści. Ale i to wiadomo, że kiej suczka nie chce, pies nie weźmie, każdy chłop poleci, jak go kiecką przywabią.	Oto generał Francji, sługa ojczyzny, obrońca rewolucji, raz do mnie rzekł w zaufaniu, z uśmieszkiem Włocha, Korsykanina, pół-Francuza z „Ażaksiò”, że trzeba, by ta sama Francja popadła w nierząd większy niż teraz. Poniekąd dlatego idziemy do Egiptu, dlatego zarzniemy tysiące ludzi... Zapomniał już na śmierć o uliczce Saint-Charles, o domu, z którego wyszedł. Ani już mowy o powrocie za zębate wysepki Iles Sanguinaires u wejścia do portu Ajaccio. Mary mu chodzą po głowie... „Tym gorzej dla republikanów jeśli spalą na panewce swoją rzeczpospolitą”. Słyszałeś! Tym gorzej dla republikanów...	Ależ ona samemu Błażejowi odpowiedziała, kiedy jej mówił z miną banalnie smutną: „Wasza królewska mość jest w żałobie: po kim, czy to jakie wielkie zmartwienie?”. Odparła: „Nie, to nie jest wielka żałoba, to mała, malutka żałoba, to po siostrze”. To fakt, że ona jest zachwycona, Błażej wie bardzo dobrze; zaprosiła nas na wieczór tego samego dnia i dała mi dwie perły. Chciałabym, żeby traciła siostrę co dzień! Nie opłakuje śmierci siostry, ośmiewa ją do rozpuku. Powiada prawdopodobnie jak Robert, że: Sic transit, wreszcie sama już nie wiem	Hola, hola, gospodyni! Nie rozpościerajcie się na całym siedzisku! Ja przecie nie ułomek, gdzież się podzieję?	Kocha mnie pani?... Kocha?... Niech pani to powtórzy, panno Niro, proszę powtórzyć!...	Naturalnie! Wyszła za mego przyjaciela, Dąbskiego. Bywam u nich w Warszawie i podzielam pani sympatię dla pani Marty. Nie znam dowcipniejszej kobiety i swobodniejszego koleżki.	Nawzajem proszę o wytłumaczenie mojej chwilowej popędliwości, lecz przyznasz pan, iż być tak napadniętym wśród ulicy... gdy się na dobrze nabytym koniu siedzi, niezbyt przyjemnie... Cóż to za historja tego nieszczęsnego konia i jego pana? Czy został skradziony?	Nie to szlachta, która z końmi na jarmarki jedzie.	No, to mogę się przeprowadzić. Znajdziemy pokój gdzieś bliżej.	Otóż to! Poczciwy Birara!	Przyznaj, panie Michale że drugiej takiej dziewki nie masz w całej Rzeczypospolitej. Jeżeli mi taką drugą pokażesz, pozwolę ci się nazwać szołdrą i imparitatem sobie zadaćimparitatem zadać (z łac.)	Teraz cała trudność w tym by posłać depeszę donoszącą o miejscu, gdzie schowałem list, który mi kazano wytropić. W tym przebraniu nie mogę iść do urzędu telegraficznego.	Wiatr zaszumiał, a temu się zdaje, że miał szmerek.	Że ona tu zmierza A ona szła pewnie do papy Gobsecka, znanego lichwiarza. Jeżeli będziesz pan kiedy badał serca kobiet paryskich, to bądź pewien, że lichwiarza znajdziesz zawsze przed kochankiem. Pańska hrabina nazywa się Anastazja de Restaud i mieszka przy ulicy du Helder.	Dziwna to rzecz, jakie figle płata mi ostatnio moja pamięć Ale nie zwracaj na to uwagi... jest mi coraz lepiej, a gdy mi dać najmniejszy choćby punkt zaczepienia, zaraz przypominam sobie osoby i wydarzenia, które mi wyszły z pamięci. (I nie tylko te, ale takie, o których nigdy nie wiedziałem	Jeśli tu nie leży, to uszedł w lasy, ale jeśli uszedł, to go chłopi zabiją!	Przyjacielu Castillanie, dziś, jeśli pozwolisz, udamy się wcześniej na spoczynek. O świcie muszę być na nogach, czeka mnie bowiem wczesna msza w kościółku. Waść jednak będziesz mógł wysypiać się choćby do południa.	To znowuż co innego; u diaska, mój przyjacielu, co ty masz za pretensje! Czy nie dosyć, że ci ocaliłem nogę? A zresztą, choćbyś nawet i kulał, to drobnostka. Czy lubisz tańczyć?	Trzeba jakoś stamtąd wykurzyć tych nicponiów! Damy sobie z nimi radę, choćby ich było dwudziestu, ale do tego trzeba się zmierzyć z nimi oko w oko! Tam do kata! Czy nie ma żadnego sposobu, żeby się do nich dostać?	Krótko, ale dobrze powiedziane! Tak teraz leży sobie tam jak ów stary Szwed... nie ten ale jak ów zuch, o którym opowiadał nam niegdyś nauczyciel. Chłop wiózł żołnierza ukrytego w wozie z sianem, a chociaż dragoni kłuli szablami ze wszystkich stron, dzielny wojak ani pisnął. Jak sądzę i moja strzelbina także ani piśnie.	Zamknij jadaczkę! Ty nie masz już nic do gadania. Nie liczysz się zupełnie! Nie masz już żadnych ostróg u swych brudnych pięt, a twoja tarcza została strzaskana. Moim zdaniem powinieneś zostać na miesiąc wykluczony od naszego koryta!	Widzi pani, od razu poznałem. Intuicya to wszystko! Weźmiemy panią w opiekę, słowo!... Zrobi się małą wzmiankę, potem da się trochę szczegółów pod sensacyjnym tytułem, potem artykuł większy o nowej gwieździe na horyzoncie sztuki dramatycznej zrobi się rumor, dziwowisko!... ludzi się porwie... dyrektorowie będą sobie wydzierać panią, a po jakim roku lub dwóch... teatr warszawski...	Ale gardła mu nie brać! gardła nie brać! Mówiłem.	Bój się Pana Boga... Wstyd mię wracać do rodzinnego domu, a jakże ja pojadę do ciebie! Co na mój widok powie twój ojciec?	Co ja mam ferować? Gadajże waszmość prędzej, bo i mnie już strach bierze.	Czego się pan śmieje?	Czułeś się bardzo nieszczęśliwy, gdy popełniłeś te złe czyny, prawda?	E, nie ma żadnych włoskich bandytów	Gadał on toto, ale ja nie potrafię wymówić. Jakosi tak jakby... Śmierno, czy co?	Gwiżdżę na to Przyjdzie czas, zapłacę mu za to.	Herhor jest strasznie zuchwały... Dziś ośmielił się włożyć infułę świętego Amenhotepa... Rozumie się, kazałem mu ją zdjąć i usunę go od rządu... Jego i kilku członków najwyższej rady...	I nie jadł pan również w powozie?	Istotnie istotnie, to bardzo dziwne!	Istotnie zadziwiła go ta obojętność kobiet, zawsze gotowych do wylewania łez, nawet nad zdechłą kurą. Dowodzi to jednak wielkiego okrucieństwa w waszym narodzie.	Już się robi, kapitanie.	Jużem teraz w domu! Ten twój Woroba niegłupi był, pisać nie umiał, a przecie dobrze napisał.	Kamo nad nędzą twoją ulitowali się najznakomitsi nasi arcykapłani, święci Sem i Mefres. Jeżeli odpowiesz prawdę, pomodlą się za ciebie i	Nauczono mnie, że moja religja jest prawdziwa	Nie przed śniadaniem, nie przed śniadaniem, Mrukioziu! Żadnych spraw przed śniadaniem nie załatwiam. Przysuń mi, z łaski swojej, cukier, droga pani Walorozo!	Nie tylkom nie słyszał, ale uszom nie wierzę...	Nie.	Nuże i wy, kozy! Nuże, kozy! ruszać na wieś, budzić szlachtę, niech się szabel imają! Pannę porwał Kmicic... co?... Boże odpuść! zbój, warchoł... co?	O czym myślisz?	O nikim nie słyszę, bo nikogo nie widzę	Ordynat nie wygląda na upozowanego.	Phi wielkie rzeczy. Przecie my się pobierzemy. Zresztą możesz mieszkać w hotelu i będziemy widywali się codziennie.	Postel godzi się pożyczyć tysiąc franków, ale tylko na pół roku, i żąda obliguoblig (daw.)	Skąd się ogień wziął, patrzta ino?...	Skądże to wiesz?	Słyszałeś!... Beroes to najmędrszy kapłan w Babilonie, doradca książąt asyryjskich i samego króla...	Ten król nie jest szalony	To zrobimy zapałki.	!!!	A Denhoffowa!	A kto o tem mówił?	A nieprawda!	A sakiewka?	A wiesz, jakeśjakeś (...) powiedział	A więc?...	A zresztą, figę mu zrobi. Horn pojedzie do Warszawy, do domu i będzie sobie kpił z Bucholca. Prawda, ciociu?	Bez pieniędzy i bez przyjaźni. Z rozkazu.	Biedny!	Bierz i pójdźpójdź (daw.)	Bo śmierdzisz trupem.	Byliście pono u Antka?	Co pani szkodzi?	Co, droga?	Czemuż teraz milczy?	Czy jest on także bohaterem?	Jaki świat, taki cezar!	Jakimże sposobem poznałaś ich, kuzynko?	Jestem! słucham mamy!...	Komuż zaś sprzedają ogrody?	Kto tu jest?	Maniu, słyszysz?...	Może drugi „Nautilus”!	O panie!	O paszport!	Panna Jagienka?	Rabyrab ludzie bogobojni, cywilizowani. boże!	Radzę wyjechać na trzy tygodnie. Gdzie bądź... Cy­garo, panie Kunicki?...	Tak, ojcze!	W czym mogę panu być pomocnym?	Wyrażenie dziwaczne w danym razie.	Wójtem chcecie zostać, a głupiście kiej but dziurawy!	Zostawcie sobie swoje rozumy na własny użytek	Łaski!	Ściśle i trafnie	Że?...
To prawda i oto, co mi ciąży; wyrzut ten pomnaża jeszcze ciężar innego, o wiele ważniejszego, jaki muszę sobie czynić. Czy nie spostrzegasz, margrabio, że gdzieś się podziała moja dawna wesołość? Straciłam apetyt; piję i jem jedynie z rozsądku; nie mogę sypiać. Nasze najbardziej poufne zabawy nie cieszą mnie. W nocy rozmawiam sama ze sobą, pytam siebie: Czyżby stał się mniej godnym uczucia? Nie. Czy masz mu do zarzucenia bodaj ślad niewierności? Nie. Czyżby czułość jego dla ciebie osłabła? Nie. Dlaczegóż tedy, skoro przyjaciel jest zawsze ten sam, serce twoje zmieniło się dla niego? Tak bowiem jest; nie sposób tego ukrywać przed sobą; nie oczekujesz go już z tą samą niecierpliwością; nie odczuwasz tej radości na jego widok; niepokoju, kiedy zbyt długo nie wraca; słodkiego wzruszenia na turkot jego pojazdu, kiedy go oznajmiano, kiedy wchodził w drzwi, tego już nie odczuwasz...	Pozycja społecznaOtóż pan de Rastignac podstawił panu, w samych początkach, nogę. Skoro go spytano o pana, młody dandys powiedział po prostu i bez ogródek, że pan się nazywa Chardon, a nie de Rubempré, że pańska matka czuwa przy położnicach, że ojciec był za życia aptekarzem w Houmeau, że pańska siostra, zresztą urocza panienka, cudownie prasuje koszule i ma wyjść za mąż za drukarza nazwiskiem Séchard. Oto świat! Wystarczy wypłynąć na widownię, a już zaczynają człowieka nicować. Pan de Marsay przyszedł do loży pobawić się nieco pańskim kosztem i natychmiast te panie uciekły, uważając, iż pańskie towarzystwo jest kompromitujące. Niech pan nie próbuje dotrzeć do którejś z nich. Pani de Bargeton straciłaby wstęp do kuzynki, gdyby pana nadal przyjmowała. Masz pan talent, staraj się w przyszłości o odwet. Świat tobą gardzi, gardź światem. Zagrzeb się na poddaszu, stwórz arcydzieła, chwyć w ręce jaką bądź władzę, a ujrzysz świat u swoich nóg; oddasz mu wówczas z nawiązką rany, jakie ci zadał. Im więcej pani de Bargeton okazywała panu sympatii, tym więcej będzie czuła do pana niechęci. Tak się toczą uczucia kobiet. Ale nie chodzi w tej chwili o to, aby odzyskać przyjaźń Anais; chodzi o to, aby nie mieć w niej wroga, i dam panu sposób. Pisywała do pana, odeślij jej wszystkie listy, ujmie ją ten postępek godny szlachcica i później, jeżeli będziesz jej potrzebował, nie będzie panu stała na zdradzie. Co do mnie, mam tak wysokie mniemanie o pańskiej przyszłości, że wszędzie pana broniłem; tak samo nadal, jeżeli mogę co zrobić dla pana, znajdziesz mnie zawsze gotowym do usług.	Ach, mój Boże! Jakże to szczęśliwie, że mi ta myśl przyszła do głowy, sko­ro pani w takim przykrym zostajesz położeniu, a jeszcze z dzieckiem... z tym ślicznym aniołkiem, z którym pani pozwalałaś mi czasem bawić się, kiedy odnosiłam suknie jej na Graniczną ulicę. Chociaż znowu doprawdy... niezazdrosny to los tych kobiet, które u Szwejcowej pracują...	A taki mądry na swój wiek Z ust tego dzieciaka usłyszeliśmy bowiem nagą prawdę. Pan ma słuszność, don José! Bogactwa naturalne Costaguany nie są bez znaczenia dla postępowej Europy, której przedstawicielem jest ten młodzian, podobnie jak przed trzystu laty skarby naszych praojców hiszpańskich były rzeczą nader ważną dla reszty Europy, reprezentowanej przez zuchwałych piratów. Przekleństwo nijakości ciąży na naszym charakterze: Don Kichot i Sancho Pansa, rycerskość i materializm, szczytnie brzmiące uczucia i ospała moralność, potężne wzloty ku idei i gnuśne zastyganie we wszystkich formach zepsucia. Wstrząsnęliśmy całym kontynentem, by odzyskać niepodległość, a staliśmy się bierną pastwą demokratycznej parodii, bezwolnymi ofiarami łotrów i rzezimieszków; nasze instytucje są błazeństwem, nasze prawa kpinami, a naszym władcą Guzman Bento! Upadliśmy tak nisko, iż kiedy taki człowiek jak pan obudził w nas sumienie, głupi barbarzyńca w rodzaju Montera staje się groźnym niebezpieczeństwem, a ciemny samochwał, Indio, Barrios, jest naszym obrońcą.	Kotwica się zaplątała. Penn ciągle gubi kotwice. Już dwie stracił w czasie obecnej wyprawy... i do tego na piaszczystym dnie... a tata mu zapowiedział, że jeżeli straci jeszcze jedną... ma się rozumieć, podczas połowu... to mu da knagę. Byłoby to śmiertelnym ciosem dla Penna.	Ach, wszystko jedno komu! Wszystko jedno za co! Zostaw mnie. Ty wcale nie jesteś kobietą. Ja nie umiem myśleć potulnie.	Wiadomo wam już przeto, kochany mój panie że ów pasterz, jak to już powiedziałem, zakochany był w pasterce Toralva, młodziuchnym, okrągluchnym stworzeniu, ale dzikim i trudnym do ugłaskania, a która, jakby coś męskiego w sobie mając, na brodzie nawet zarastała niby. Zdaje mi się, jakbym ją widział w tej chwili przed sobą.	Co to, to nie! Jutro musisz stanąć do pracy. Nie możesz jednocześnie czuwać i pracować, a o swą żoneczkę nie masz co się troszczyć. Pod dobrą zostanie opieką, ja za to odpowiadam.	Siła indywidualności Siła indywidualności Mam środki po temu, aby być śmiercionośnym, ale rozumiecie, że ten fakt sam przez się nie jest dla mnie żadną ochroną. Broni mnie tylko przekonanie tych ludzi, że swoich środków użyję. Wierzą w to. Nieodparcie. I dlatego jestem śmiercionośny.	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	Nie oglądaj się za siebie, tam już nic nie ma do oglądania.	Och, bądź spokojna wcześniej, czy później pasztet się odkryje Ty wierzysz w tę margrabinę? Ech! Młody chłopak, który, ostatecznie, ma zmysły i słabość do wydatków, jak Oskar, znajduje hiszpańskie margrabiny kapiące złotem? Spadnie ci pewnego dnia na kark z długami...	Więc chyba będziesz musiał czekać, aż się znów obaczysz ze swym tatą, ażeby mnie wynagrodzić?	Widzę, kapitanie, że przyroda pomaga panu wszędzie i zawsze. Na tym jeziorze jesteś pan zupełnie bezpieczny, bo nikt tu dostać się nie może, prócz pana. Ale na co się panu zdało to schronienie? „Nautilus” nie potrzebuje portu.	Ależ niema czego! Jak Boga kocham, dzielna dziewczyna z ciebie i pysznie we wszystkiem zgadzamy się z sobą! No, nie odwracaj się już odemnie! Spójrz na mnie! Jadziu, duszko, siostrzyczko!	Ponoć raz pomyliłeś się w swych rachubach, Disko. Skądże ci się wzięło, na miły Bóg, opowiadać nam wszystkim, że ten chłopak jest wariatem?	Takiś to?... Więc dla prywaty z nieprzyjacielem się połączyłeś? A czymże mu za onę usługę zapłacisz, jeśli nie zdradą?... Nie, bratku, nie przeszkadzałbym ja ci układać się z tą szlachtą, ale wezwać nieprzyjaciela w pomoc	Uprzedzam panią, że musi pani mówić bezwzględną prawdę. Człowiek, o którego panią pytam, jest wysoce niebezpiecznym szpiegiem. Nic mnie nie obchodzi sprawa pani intymnych stosunków. Obowiązana jest pani natomiast z całą ścisłością odpowiadać na pytania, które pani zadam. Więc od jak dawna pani go zna?	Czy umiesz mówić do słonia?	Gilbert podobno tego lata nie przyjedzie do domu	Jak umarł, aha! Szkoda! Dobry żołnierz był, służył w wojsku francuskim za Augusta II, służył potem w wojsku rosyjskim i chodził na Turka tu: stronnik., nieprzyjaciel FamiliiFamilia	Mylisz się pani... mój Boże jest to zwyczajna księżna.	Nie, alem się znudził. Mam głowę zajętą interesami, poszedłem do Markhama.	Ojcowy, to jakby było Antkowy, bo skoro ociec chorzy, to on tu rządzi za niego i jego głową wszyćko stoi. A potem będzie, jak Pan Jezus da...	Tak. Najdalej za cztery.	Tak? Więc aśćaść (daw.) (chciał przez to powiedzieć „Czy jesteś jakobitą?”, gdyż w razie obywatelskich niesnasek każde stronnictwo przywłaszcza sobie miano zacnego).	To podkup ich, a nie daj! Rusz rozumem, kiej się masz za mądralę!...	Tobie ćwiekiem to zwierciadło w głowie utkwiło. Bój się Boga, przecież te twoje romantyczne kategorie nie mogą mieć dla mnie wartości	Twoja matka była nią także przecie ufała do zbytku. Tyś po niej wziął powolność tę... dobry panie mój.	Widzę. Lecz czy nie należałoby wprzódy chociażby spróbować. Jak można pozwalać się tak maltretować życiu?	A jakże tam ma się żona twoja? a wnuczka twoja, Franusia, która w przeszłym roku za mojéj tu bytności za mąż wyszła, czy zdrowa i szczęśliwa?	Nie potrafiłem ukryć swojej miłości. Pani przepełniała mi duszę. Ośmielę się twierdzić, że musiała pani wyczytać to z moich oczu. Ale nie byłem tego pewien. Pani wydawała mi się zawsze taka nieprzystępna...	Nie wiem, co począć... Mamy bowiem w skarbie dwa tysiące talentów, a na pogrzeb zmarłego pana trzeba co najmniej tysiąc...	Podły tchórzu! Tak bardzo zatem lękasz się o swą skórę? Uspokój się, możesz ją jeszcze ocalić.	Próbowałam, ale bez skutku. Zresztą nie śmiem przynaglać do małżeństwa, ażeby nie sądziła, że żałuję jej domu. A tu czas płynie i swoje robi. Jeszcze miesiąc, jeszcze dwa i pan Solski, który dziś, odpowiednio zachęcony, może by się ożenił, jutro straci do niej sympatię.	O, nie odmówię; zamierzam się kiedyś wybrać, a skoro pan zapraszasz, zastukam i do pańskich drzwi. Ale chodźmy już, panowie, nie mamy czasu do stracenia, już wpół do pierwszej, chodźmy.	Twego stosunku z Heleną. Nie marszcz się i nie dziw, że ja te rzeczy znam tak dobrze... Ho, ho! mamy my trochę doświadczenia! Zresztą, powiem ci, ja sam chciałem się zakochać w Potkańskiej... Ja wolę takie kobiety, niż inne... Choć z drugiej strony... E, kiedy nie wiem, czy się nie będziesz gniewał?	A ja mówię, że nie. Dobrze mu z oczu patrzy.	A pan?... he, he... ja wiem, czemu pan tworzy, pan jest wielkim panem, pan kocha luksus, i pańska sztuka to luksus, zupełnie niepotrzebny luksus, który ja wszelkiemi siłami zwalczać będę...	A przyzna mama, że lepiej umrzeć aniżeli zostać starą panną... Czyliż ich tu nie znamy dosyć w rozmaitym wieku?... Im która starsza, tym bardziej nieszczęśliwa i wyśmiewana... Dziękuję za takie stanowisko, wolę być panią poczthalterową...	Albo co?	Bardzo to dobry pomysł ale mówiłem panu, że nie ma kur, skądże jaj wezmę? Może pan na czym innym poprzestanie, a dajmy pokój wszystkim tym przysmaczkom!	Bo chciałem się spytać tej Marychny, ale może jej będzie nieprzyjemnie.	Bojałam siębojać się i niedźwiedź go ozdarłozdarł (daw.)	Ciekawyś, to ci powiem: od tej niedzieli, co ksiądz proboszcz zapowiedzi z kazalnicy czytał Jana Śliwy z Maryjanną Skowronkówną!	Czasem modlę się aż płaczę krwią i plwam krwią i jęczę krwią, a czasem gęba mi zarośnie, piersi mi się ścisną, serce zmarznie	Czy co ważnego?	Dlaczego?... No więc dobrze, to poślę czek Natce jako podarunek ślubny, tego mi pan nie zabroni?	Do celu wysokiego	Dobrze, ale kto zawiezie listy do Tours i do Londynu?	Ile to jest?	Lejzorze nie waż się dotknąć Tojby!	Na zamek!	Nie wiem. Wiem, że czasem go kocham, czasem nienawidzę, a zawsze jest mi go strasznie żal, bo on nie jest szczęśliwym. Ja przeczuwam, że on nigdy szczęśliwym nie będzie.	No, i chyba do nich przyzwyczajona?...	No, nie wiem Sądzę, że w ogóle nic o tobie nie wiedzą. Nie interesowali się tobą wcale.	Oto mamma Vauquerrr, piękna jak gwiazzzda, wysznurowana jak marrrchew. Czy nie dusimy się troszeczkę, mammuniu? Jeżeli się rozpłaczemy, to może być eksplozja; ale ja pozbieram szczątki z troskliwością antykwariusza.	Pan mówisz o uwolnieniu mnie, pan!	Po czem to poznajesz?	Sam albo z Fredkiem. Główna stacja jest koło pieca.	Sprzedał i na przykupnym, ale sprzedał i na Wilczych Dołach i ma ciąć...	To prawda A teraz raczy mój pan objaśnić nas, w jaki sposób wyjmuje się te perły?	Tylko co?	Wiesz?... był na przyjęciu!...	Zaraz! W tej chwili! Ale pańskie rany? W jaki sposób pana tak pocięto?	Zdawało mi się, że pan obiecał wizytę Bazylemu Hallwardowi	A bo to przez tę dziewczynę, z którą pan Leszek romans uprawia.	A cóż w tym złego, że Raszewski potrzebuje przyjaciół? Wszyscy o tym wiedzą.	A cóż, Martynow, a wy czy już prędko wyjdziecie?	A jakże, proszę wielmożnego pana.	A przedać?	A robi, wielmożny dyrektorze, robi...	Aha. Więc zawroty głowy są. Dobrze. To wystarczy.	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	Cóż to znów?	Dobranoc.	Dobrze. A drugi?	Hm, weźmie pan milion?	I czytać nie będę. Z czytanego i z pisanego nie ma nic dobrego.	I kogo to nazywają Don Sancho Pansa	I których mógłby nawet nie znać mój najczcigodniejszy ojciec?...	Ja zacząłem od ośmiu i pół, mój synku!	Jeżeli jutro o brzasku zechce wasza wielmożność tu przybyć, to radzę nie zostawiać w domu sztucera.	Król nasz, dziś urazy zapomniał, przebłagaćby go było łatwo ja nie chcę być pośrednikiem, bo nie mam wiary u W. Książęcéj Mości, ale ks. biskup krakowski lub....	Les morceaux en sont bons!	Nawet Hubka?	Nie mam, jaśnie pani	Nie z byle kim sprawa.	O mokytis ar gerai? Ar panelė nepikta?	Panie, mam zaszczyt prosić o rękę pańskiej córki Magdaleny...	Pudło, kapitanie?	Szpiclujcie wroga	Tamten.	Ty dokąd?	Waćpan nigdy nie masz pieniędzy!	We świecie?... Był ci u grobu Jezusowego!	Więc pański hrabia przyjmuje u siebie gości?	Wyjeżdżam w podróż.	Znajduję że nie miałeś prawa już wcześniej.	Łukasza Niepołomskiego...
W każdym razie zapamiętaj sobie jedno. W drobiazgach możesz się zapomnieć, to nie ma konsekwencji. Wszystko to może być podciągnięte pod miano flirtu i to wystarczy. Lecz co do punktu głównego i zasadniczego, nie ustępuj!... Niech ci się nie zdaje, że może tem właśnie zobowiążesz mężczyznę, że jego honor etc. Nigdy! To są złudzenia. Gdy spragniony podróżny się napije, odchodzi od źródła obojętnie, a czasem pluje w jego powierzchnię. Tak samo i z nami. Naprzykład ja i Ottowicz... Czy sądzisz, że szalałby za mną, gdybym nie była dlań tą twierdzą niezdobytą, broniącą się z całą godnością i dumą. Co innego, że pozwalam, aby nieprzyjaciel... wtargnął czasem na okopy. Ale to wszystko. Sama forteca jest niezdobyta.	Tym więcej, że jego królewska mość, dość świadom tych okoliczności, pragnął mu zrobić niespodziankę. Niespodzianka ta była zresztą zupełna dla wszystkich, począwszy od ministra spraw zagranicznych, któremu (wedle tego, co mi powiadano) nie przypadła ona do smaku. Komuś, kto go o to zagadnął, minister odpowiedział wręcz, dość głośno, aby sąsiednie osoby mogły słyszeć: „Ani się mnie nie radzono, ani mnie nie uprzedzono”, wskazując jasno, że się uchyla od wszelkiej odpowiedzialności w tej mierze. Trzeba przyznać, że incydent narobił ładnego hałasu, i nie śmiałbym twierdzić czy ci z moich kolegów, dla których najwyższym prawem zdaje się być prawo najmniejszego wysiłku, nie uczuli się zakłóceni w swojej inercji. Co się tyczy Vaugouberta, czy pan wie, że on był bardzo atakowany za swoją politykę zbliżenia z Francją i musiał cierpieć nad tym, ile że to jest człowiek bardzo wrażliwy, najtkliwsze serce. Mogę o tym zaświadczyć lepiej niż ktokolwiek, bo mimo że jest ode mnie młodszy, i to znacznie, stykałem się z nim często, jesteśmy starymi przyjaciółmi, znam go dobrze. Zresztą, któż by go nie znał? To kryształ. To nawet jedyna wada, jakiej by się w nim można dopatrzyć; bo nie jest konieczne, aby serce dyplomaty było aż tak przeźroczyste. To nie przeszkadza, że mówią o wysłaniu go do Rzymu, co stanowi nie tylko piękny awans, ale i ciężki orzech do zgryzienia. Mówiąc między nami, sądzę, że Vaugoubert, mimo iż tak wyzuty z ambicji, byłby z tego bardzo rad i nie żąda wcale, aby od niego oddalono ten kielich. Dokaże tam może cudów; jest kandydatem Consulty; co do mnie, widzę go bardzo dobrze, z jego artystyczną naturą, w ramie pałacu Farnese i galerii Carraccia. Zdawałoby się, że przynajmniej nikt nie powinien go nienawidzić; ale jest koło króla Teodozjusza cała kamaryla mniej lub więcej zaprzedana w lenno Wilhelmstrasse, strzegąca posłusznie płynących stamtąd inspiracji, starająca się na wszelkie sposoby szyć naszemu przyjacielowi buty. Vaugoubert miał przeciwko sobie nie tylko intrygi kuluarowe, ale zniewagi najemnych pismaków, którzy później, nikczemni jak każdy płatny skryba, wywiesili białą chorągiew, wprzód nie wahając się wytaczać przeciw naszemu przedstawicielowi bezmyślnych oskarżeń, godnych ludzi z rynsztoka. W ciągu wielu miesięcy wrogowie Vaugouberta tańczyli dokoła niego taniec skalpu Ale strzeżonego Pan Bóg strzeże; Vaugoubert odtrącił te obelgi kopnięciem nogi Jak powiada piękne przysłowie arabskie: „Psy szczekają, karawana idzie dalej”...	Chasiu Bejlo, przyjdziesz wieczorem do wróżki, powróżysz sobie z kart? Ja tam będę z moim chłopem. I twój tam będzie. Prosił, żebym ci to przekazała. Jest pewien, że będzie miło. Przyjdź, kochanie. Zapewniam cię, że nie pożałujesz. A więc zgoda?	Rzecz wkrótce stanie się aktualna. Przedewszystkiem zaznaczam, że ja nic z tem nie mam wspólnego. Występuję tylko jako adwokat w imieniu klijenta, do którego... wolę się nie przyznawać. Dlatego też proszę pana o słowo, że nasza rozmowa zostanie w absolutnej tajemnicy. Bez względu na to, czy przyjmie pan propozycję, czy odrzuci.	Ależ nie, proszę pana wcale tak nie uważam: we Włoszech wielcy panowie żenią się przeważnie w młodym wieku, to zresztą logiczne. Życie jest tak krótkie, że należy chwytać szczęście, gdy tylko zapuka do naszych drzwi.	Powiadali mi ludzie że poszła do Lwowa, bo jej pan Zybult z Sambora jakąś dobrą służbę naraił, a w Strzałkowicach, nieboga, wyżyć nie mogła. Tam ją też, panie, znadziecie.	Nie, słowo daję, że ja tu obecny, jestem przytomny i, po długiem rozmyślaniu, postanowiłem przyjść i prosić o pani rękę, pomimo wszystkiego...	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę, że namawiała mnie do zabicia barona de Wardes, a ponieważ nie mam na to świadka, osobiście zaświadczam. Skończyłem.	„Mogę oćwiczyć batami chłystka i wypędzić go: ale cóż za skandal w Verrières, w departamencie! Po zamknięciu dziennika Falcoza, kiedy naczelny redaktor wyszedł z więzienia, postarałem się go wysadzić z miejsca przynoszącego mu sześćset franków. Powiadają, że ten pismak ośmielił się znów wypłynąć w Besançon; może mnie opisać tak zręcznie, iż nie podobna mi będzie go pozwać. Pozwać!... Bezczelnik na tysiąc sposobów da do zrozumienia, że mówił prawdę. Człowieka dobrze urodzonego, szanującego swoje stanowisko, nienawidzą wszyscy plebejusze. Wezmą mnie na języki te plugawe dzienniki paryskie; o mój Boże! cóż za ohyda! starożytne imię Rênalów w kałuży śmieszności. Gdybym gdzie wyjeżdżał, trzeba by mi zmienić nazwisko; jak to! rzucić to nazwisko, które stanowi mą chwałę i siłę. Cóż za otchłań!	Sprawiedliwości! téj dla nas nigdy nie będzie. Nie ma takich, którzyby się o naszę należność upomnieli. A że człowiek, aby żyć, jeść musi więc czasu czekać nie mamy. Ja téż widząc, że słowa tych, co się całe życie po biurach wygrzewają, nikogo nie nakarmią, wróciłem tu i żołd mój z tych oto ogólnych funduszów pobieram	A to dlaczego? kiedym już zdrów jak się należy i aż nadto pewien jestem, że nigdy tu wracać nie będę potrzebował.	Gdyby to były tylko gazy! Widzisz, bracie, i dlatego muszę ten Karburator sprzedać! Bo po prostu ja tego nie zniosę, nie zniosę, mówię ci! Nawet nie przypuszczałem, że mój Karburator będzie mi wyrabiał takie kawały! Takie straszne... straszne świństwa! I pomyśl tylko, wyrabia mi takie rzeczy od samego początku! I każdy, kto tylko się zbliży, czuje to samo. Ty jeszcze nic nie wiesz, przyjacielu, ale mój dozorca domowy zapłacił za to bardzo drogo.	Nie, nie chcę. Jeśli mnie nie zostawisz, wstaję z łóżka. Chcesz, abym miała głowę do tego, po takim zmartwieniu!	Ja powrócę, matuniu! nie sprzeciwiaj się, nie wstrzymuj mnie, iść muszę.	Onegdaj tak strasznie się pogniewały, że myślałam, że pomiędzy niemi niemożebną jest zgoda...	Z nawracaniem? tu? w samém gnieździe herezyi tu, gdzie katolicka kaplica dzwonami odezwać się nie może, gdzie protestantyzm panuje, wre i pożera jak rdza? Postępy są małe, a dusze które nasze sieci rybacze wyciągają na brzeg, nie wiele przez się warte. Potomstwo ich opłaci chyba trud apostolski. Do innych herezyi nowa nam jeszcze przybywa, z którą walka będzie trudniejszą niż ze wszystkiemi innemi.	A kogo ja tu mam zaufanego? Czyś zgłupiał! To ci powtarzam: uratuj mi po dwakroć życie, a jeszcze mi takowej przysługi nie oddasz, gdyż w męce żyję myśląc, co może się stać, i od boleści skóra na mnie potnieje.	Bo gdybyś nie oddał, to bym ja ciebie im oddał.	I ja nie Nie chytrością ja z nimi wojował, jeno tą ręką i tą boleścią, która we mnie ostała.	Mam ja przyjaciela, dworzanina królewskiego, pana Tyzenhauza, który mi jeszcze o jednym najznamienitszym powiadał. Nie wiesz nic o tym arcyłotrze?...	Panie Wokulski, krzywdzisz nas. Rozumiem, o czym pan mówisz, i na mój honor, wstydzę się... Ależ my nie odpowiadamy za występki jednostek...	A najlepiej wcale się nie gimnastykować w takie gorąco.	Ale przed wynalezieniem balonów, jeżeli pominiemy wymagające wysiłku podskoki oraz nierówności gruntu, człowiek nie mógł swobodnie poruszać się w kierunku pionowym.	Bo jo wiem?... Musi, że sprzedam...	Bądź pewnym, że o daleko większych, niźli twoja ironia może dosięgnąć.	E! Szczęśliwy ty chłopie, odezwał się jeden z za płota... nie wiesz kogoś w chacie przyjmował, gdy ci pany wszystkie zazdrościć będą!!	Nic nie wiem, co się ze mną działo od wczoraj!	Nie	Nie dam!	Nie dotykaj, bo zgubisz a wówczas musiałbym wysiąść na najbliższej stacji. Nie mógłbym przecież jechać bez biletu!	Nie możesz to przykazać?	Nie można. Tak wypada, a przy tym forma musi być zachowana. Ludziom musicie się pokazać.	Nie słowo przeraża mnie, ale rzecz sama! Nie chcę przyjmować udziału w zbrodni.	Nie umiem śpiewać.	Nie zginąłeś! Nie zginąłeś! O, cóż za szczęście.	Niestety, jestem stary; nie wiedziałem	Owszem. Wydobywasz wszystko, co chcesz. Nie wiem, jakie masz sposoby, ale doskonały z ciebie zwodziciel.	Wiadomo, że zatruł!	Wolno panu nie znać tych szczegółów	Święcie ci to przyrzekam, że mu będę jako rodzone dziecko...	Co panu jest, panie Stachu?	Co to szkodzi? Pan jest na drodze skarbów i pewnie dosięgnie, czego żąda. Czy pan kiedy w życiu odstąpił od swych pragnień? Chyba nigdy!	Dajże mi waćpan z nimi pokój. Wszyscy aż do Littlepage już się królowi przejedli. Król czegoś nowego potrzebuje.	I ja byłbym się tam przydał	Ja wolę już... uciec, ukryć się, bo ja wiem!...	Jam już dawno wasz, panie marszałku!	Jeżeli do ciebie podobna, musiała być krasawicakrasawica	Jeżeli i mnie wolno podnieść głos w tym miejscu to i ja proszę, abyś nam opowiedział tę ciekawą historię.	Los jest wielkim sprawcą niespodzianek... tę przyjmuję z wdzięcznością, jednak, chciałbym wiedzieć...	Miewam nieznośne sny, częste widzenia w półdrzemaniu. Jestem tutaj, przypuśćmy, a widzę takie coś obce, nigdy niespotykane, cudactwa, pejzaże, sceny... Gdyś grał, widziałam... We mnie niewiele już jest rośliny. Daleko więcej upiora.	Ocaliłem to życie a więc należy do mnie.	Ojcze dobrodzieju, rzekł, to co mam mówić, przeciągnie się, chcę wyspowiadać się szczérze i do głębi serca.	Ojczyzna, tak jest, moja ojczyzna! Przeżyłem tam wiele dni szczęśliwych, alem później też niemało doświadczył nieszczęścia i dlatego aż tu się dostałem i w mnisim habicie poszukałem wytchnienia.	Sancho ma rację lecz niech będzie spokojny o swego osła, równie jak o nim, tak i o jego ośle będą mieli staraniemieć staranie o kimś	Też się jest czego bać! Obie są młodsze od ciebie!	To jest dobry pomysł, na imieniny żony muszę ich zamówić.	To jest możebne, a bo to w Łodzi mało jest podobnych śmieszności pomiędzy milionerami! Przecież wszyscy znają szczegóły pojedynku Stanisława Mendelsohna z tym inżynierem Myszkowskim.	Upił się twój majster. Niech się wyśpi.	Ślimaku!... Panie gospodarzu!... Pani gospodyni, czy państwo są tutaj?...	A kto wykupił jego weksle?	A więc uczyń z tymi dziećmi, co chcesz, błogosławiony!...	Alibi...	Bo co?	Chce, ażebym zagrał na skrzypcach na koncercie	Co robić? i co z sobą uczynisz?	Daj pokój obuszkowi A cóżeś to porabiał na książęcym dworze?	Doprawdy!	Ekraniki?	Głupiś jak baran.	I koń pod nim tatar zacny, jak lepszego u chanachan odpowiedział wachmistrz.	I wyciągnął mnie pół gwałtem. Zaledwośmy wyszli, a moja stolica runęła. W moich oczach spuścił się na jej dach ptak olbrzymi, ognistym jak piorun wężykiem; widziałem to wyraźnie; słyszałem szum, z jakim usiadł; przygniótł ją swoim ciężarem, okrył się obłokiem kurzawy ze startych gruzów i razem z nią zniknął.	Jeszcze chwilę, jeszcze chwilę.	Kondycja ludzka rzekł Kandyd.	Lecz był to względny spoczynek, bo gdy noc stała się jeszcze głębsza, w ciszy rozległ się znowu dźwięk kilofów bijących w skalną ścianę.	Mamy pozwolenie na psa	Może spróbujemy uratować kogoś od niebezpieczeństwa	Muszę	Mówisz serio?	Na wieki	Niby czemu? Człowieku, służyłem już na statku, gdzie była masa ludzi. Na  over- i  lowerdeckuoverdeck, lowerdeck  (ang.)	Niewątpliwie Może tu być nawet więcej niż dwóch półgłówków. Kto wie?	Och, ekscelencjo!	Ordynat odnowił ją. Dobry pomysł	Otwieraj, trutniu!	Popełnił zbrodnię.	Proszę mi go ukazać!	Przecież sama powiedziałaś	Ptaszki sztuczne. Mów paciorek.	Puścili go?	Raskrasawica!	Rozumiem, wasza miłość.	Siedemnaście milionów, tak, proszę pana. Pobrawszy się, będziemy oboje posiadali razem z panną Grandet siedemset pięćdziesiąt tysięcy franków renty.	Tak, trochę.	To Sadza Posłuchaj teraz! Czy słyszysz takie ciche beczenie?	To może źle się dla ciebie skończyć...	Wasza mość! cały Lubicz chcą zapakować na wozy.	Więc poczekasz na mnie?	Wszystkie instytucje dobroczynne w mych dobrach są dla użytku służby bezpłatnie. Mogę sobie na to pozwolić, więc korzystam. Lekarz miejscowy i felczerzy są również uposażeni przez kasę dworską.	Zdrowsza!	Śpij dobrze.
A jak? Granatowy! Poszedł do rogu, stanął na świecy i kikował. Ile to trwało? Sekundy. I worki były po tej stronie. Kolano mi tymczasem spuchło, a archanioł z gliną na drugi dzień stawili się u Mordarskiego. Mordarski poczuł cykoriępoczuć cykorię (gw. warsz.) zgodzić się, dogadać się..	Ależ nie, skąd? Ojczyma ubóstwiałem, pułkownik Abgar-Sołtan był przedmiotem mojej ówczesnej adoracji, choć wkładałem wiele wysiłków, aby i jemu, i matce mogło się zdawać, że go nie­nawidzę. O, to długa i wówczas piekielnie dla mnie zawiła his­toria. Pojęcia nie masz, Halinko, jak strasznie się w dzieciń­stwie wstydziłem, że mam starego ojca. Najpierw myślałem, że wszyscy ojcowie muszą być bardzo starzy. Dopiero kiedy zaczą­łem chodzić do przedszkola, otworzyły mi się oczy. Ojciec, jadąc rano do Hipoteki, podrzucał mnie po drodze autem na Bracką i już chyba drugiego czy trzeciego dnia spotkałem w bramie przedszkola jedną z koleżanek, kiedy się całowała na pożegnanie z młodym mężczyzną. Spytałem ją, czy to jej braciszek, wtedy ona wybuchnęła śmiechem, strasznie długo chichotała, ten śmiech dopadał mnie później przy różnych okazjach przez wiele lat, jeszcze te­raz wydaje mi się, że go słyszę gdzieś tak daleko, tak bardzo daleko, jak pogłos w ciemnym, długim korytarzu. Od razu wtedy poczułem, że palnąłem potężne głupstwo, to był, oczywiście, oj­ciec, ten gołowąsy szczeniak. I jeszcze, żeby mnie do końca po­grążyć, spytała, zresztą chyba w najniewinniejszej intencji, czy staruszek, który był ze mną w aucie, to mój dziaduś. Z po­błażliwej perspektywy tylu lat uważam, iż okazałem pewne męstwo, poprzestając na potwierdzeniu tej wersji, mogłem się przecież powołać na pradziadka, prawdopodobnie bardzo bym w ten sposób koleżance zaimponował.	Moje złoto, mógł być związek bezpośredni: oszalały chłopak dowiedział się po prostu o tym... Ale mogło też być co innego. Są związki ukryte i głębokie. Los czasem pozwala na pewien tylko sposób życia, gdy się człowiek z niego wyłamie, to się mści szybko i straszliwie.	Możecie sobie zawiązać węzełek na czym wam się żywnie podoba, żeby pamiętać o tej najprostszej prawdzie. Jeżeli męty i szumowiny społeczne mają prawo zrzeszać się dla wykonywania swych strajków, to mają również prawo zrzeszać się posiadacze. Parobek strajkuje we żniwa, a właściciel wyrzuci parobka z mieszkania pospołu z progeniturąprogenitura	Odmalujesz w nim duszę, która zachowała pamięć nieba Poemat taki musiał być niegdyś stworzony, skłonny jestem dopatrywać się jego fragmentu w Pieśni nad PieśniamiPieśń nad Pieśniami	Artysta, Sława zawołała witając się z nim niezwykle gorąco. postać fikcyjna. Wrażenie, jakie wywiera jego gra na bohaterach Lalki, przypomina nawet w szczegółach echa występów warszawskich znakomitego hiszpańskiego skrzypka i kompozytora Pablo Sarassate (1844–1908), które odbyły się z końcem marca i w początkach kwietnia 1879 r....	Moja kochana jeżeli szkoła koniecznie potrzebna ci do szczęścia, to my będziemy mieli szkołę przy cukrowni... Możesz ją wziąć, skoro się otworzy, nie narażając się na wydatki i ryzyko.	W Rzędzianach rodziciele po dawnemu żywią, a ja mieszkam w Wąsoszy i nie mogę się skarżyć, bo Bóg mi błogosławił. Ale jakem usłyszał, że waszmościowie w Szczuczynie jesteście, jużem nie mógł dosiedzieć, bom sobie pomyślał: widać czas się znowu ruszyć! Ma być wojna, to niech będzie!	„Bardzom ci obowiązany, żeś tego nie zrobił i bądź pewien, że pewno mi się już w życiu nie zdarzy narazić cię na podobną pokusę i dlatego rozkazuję ci nigdy nie znajdować się tam, gdzie ja będę”	To zależy od rasy Dość spojrzeć na okrągłą czaszkę sir Henryka, aby poznać, że jest celtyckiego pochodzenia, a Celtowie mają wrodzony zapał i zdolność przywiązywania się do ludzi i kraju. Głowa biednego sir Karola była na wpół galijska, na wpół celtycka. Wszak pan, sir Henryku, opuściłeś Baskerville-Hall w bardzo młodym wieku?	Cóż mam powiedzieć? Od tego momentu już nie knuję nic złego przeciwko niemu. Może pani teraz łatwiej zorientuje się, że nie mogę odpowiedzieć na pytanie, czy go kocham.	Jak Bóg miły ci, Bobolo zaklinam nicże mi przeciw niej nie mów! Klnę się gardłem, drugiej takiej chyba nie ma na świecie!	Milcz i słuchaj! Powiadasz, że „jestem najpotężniejszym władcą”. Jeżeli tak, to wypuść mnie z pałacu, jeżeli nie uczynisz tego, obiecuję, że utnę ci głowę, gdy będę maharadżą!...	Nie chcę już więcej słuchać Gdyby nie obecność Livesey’a, dawno bym pana odesłał do diaska. Ale stało się, wysłuchałem pana. Uczynię tak, jak sobie pan życzy, ale stracił pan wiele w moich oczach.	Pomyślcie, że jutro wasza sprawa musi się wyjaśnić; mówcie prawdę: mógłbym wam może w czym usłużyć.	To się miało rozumieć, zaufałem ci.	Śmierć mojego brata. Dwa woły Dońca na pal naciągają.	A dla czegoż to? Przecież do klas nie chodzisz i na takie żółte ściany od urodzenia swego, tak jak ja, nie patrzałaś! To i czemu nie jesteś szczęśliwą?	Jesteś erpatrem, rób, jak chcesz... Ale ostrzegam cię, że musisz dać duży zastaw, a Fenicjanin, gdy raz stanie się twoim wierzycielem, już cię nie puści. Oni są podstępniejsi od Żydów.	Obawiam się, że będzie bardzo trudno znaleźć rzeczywiście odpowiedni dom. Nie spodziewaj się za wiele, Aniu. Piękne domy w pięknych okolicach z pewnością będą o wiele za drogie dla nas. Będziemy się prawdopodobnie musiały zadowolić jakimś brudnym, małym domkiem, na jakiejś uliczce, gdzie mieszkają ludzie z innej niż nasza sfery.	Płaczek on Boży. Kaprawy, patrz, z płakania. Bosy. Bez koszuli i bez nogawic zimie i lecie. A zamiast łoża pień ma bukowy, który był sobie wydłubał w tajemnicy przed ludźmi. A obwiedziony jest pień-łoże płotem z tarniny, żeby go kolce wyrywały ze snu. Głowę zaś, panie, układa na poduszce z badylów róży dzikiej. Za dnia, gdy nań nie patrzy nikt, wdziewa na głowę mitrę biskupią z pnia drzewnego uciosaną, na której ze wszech stron ciężkie zawiesza kamienie.	A będę cię widywała?	A ja jadę tymczasem do Reichenhall.	A kiedy to dziedzic obiecuje nam odpisać?	A obronisz się waszmość?	Ależ pomyśl o urodzeniu Doriana, o jego stanowisku, o jego majątku. Byłoby niedorzecznością z jego strony brać żonę z tak niskiej sfery.	Bój się, chłopie, ran boskich! Po jaką żonę?	Błagam pana, wysłuchaj mnie. Idzie tu może o życie Manuela! Pozwól mi widzieć się z nim.	Ciąłem go w dłoń; bogdaj to licho, żem go nie poznał!... Ale waść, ale waść, mości Zagłobo, cóżeś to waść najlepszego uczynił?	Czy on dostał się szczęśliwie do domu?	Dzień dobry kochanej niani? Jakże się spało?...	Dzień, dwa i wzwyczaicie się.	Gdy po latach, Ramzesie, wstąpisz na tron spełnisz ten święty obowiązek względem państwa i bogów...	Jakże się cieszę!	Jutro o szóstej, tam, gdzie zawsze, tak?	Ma feler w sercu, on się bardzo zmartwił tym ogniem.	Madziu pan Miętlewicz czeka na ciebie w saloniku, znowu z rachunkami z tego koncertu, o którym chciałabym już nie słyszeć...	Mamroczą wielką moc litanii i psalmów, których w ząb nie rozumieją. Klepią swoje ojczenaszki, gęsto szpikowane zdrowaśkami, nie myśląc ani nie słysząc, co mówią. Owo co nazywam kpinami z Pana Boga, a nie modlitwą. Ale niech im tam Pan Bóg sekunduje, jak oni się modlą za nas, a nie z obawy stradaniastradać	Mnie się tego słuchać nie godzi	Moja droga, dajże spokój! Co ci na tym zależy, ażeby psuć mi humor?	Moze to ze mnie?	Mówił, że „purpura marzenia” to jakby Leny negliż strojny. Że to także ze zmysłów i dla zmysłów. Bo inaczej nie byłoby to ani marzeniem, ani wyobraźnią, ani pięknem przecie. A straszna jest ich robota, powiadał, nad naszymi duszami młodymi.	Nie może być!	Nie może inaczej być, tylko tu są jakoweś czary. Albo musiała mi coś zadać, albo konstelacjekonstelacje	No, to że była o wiele mniej swobodna w słowach.	Ny, wielmożny panie ja wczoraj wymiatała stancye.	Oj! Obawiam się, że ktoś tu beknie, co się zowie!	Pan Porthos dał nam list do owej księżnej i kazał wrzucić go do skrzynki pocztowej. Pachołka jego jeszcze nie było. Ponieważ nie wychodził z pokoju, zmuszony był obarczać nas swojemi zleceniami.	Przyzwyczai się dzieciak po troszku. Dobra jest nawet zabawa w Robinsona, bo nieznacznie przejdzie od zabawy do prawdy.	To co?	Ty kwiatku! Wiesz przecie, że się beze mnie obejść nie możesz.	Wiesz to, Jaguś?... Wracają nasi!...	Wracali prędko bośmy ich kopiami w słabiznę ekscytowali, a mnie potem rycerstwo na rękach przed pana Lubomirskiego przyniosło.	Wytrzymam; tyle przeszłam, to i to zniosę.	Zostawia się policji wyraźny ślad.	Śliczny młody chłopiec na pięknym siwym koniu, który o włos że nas obie nie stratował.	A gdzie Grochowski?	A więc trzeba będzie umrzeć!	Ale ale teraz a inaczej nogą tu niepostanie a gdzież P. Wojewodzic.	Ale jak ty chcesz, abym ja go kochał? Z wyjątkiem tego, że mnie czesał, kiedy miałem strupy, co on kiedy zrobił dla mnie?	Ano bo wczoraj otrzymałem najściślejszy rozkaz aby nie wpuszczać pana Appert do więzienia.	Bardzo mi przykro i obiecuję, że już nie zgrzeszę.	Chociażby dlatego, abyś mógł wątpić.	Ciiiicho! Mam wrażenie, że nas ktoś podsłuchuje.	Ciociu, oto naparstek mojej matki, przechowywałem go troskliwie w neseserze	Co ma znaczyć?...	Despota wybrał do zawarcia pokoju z Amuratem chwilę sposobną	Dlaczego o mnie zapomnieli? Czemuż nikt nie przychodzi?	Dlatego tu i stoimy; do rana wypoczną.	Fabryka rośnie?	I co zrobimy?	I... co?	Ja przyszedłem przecież	Jak wy lubicie, wy nieśmiertelni, coś gdzieś erbowaćerbować dziś poza znaczeniem matematycznym: zróżnicowany. w wielką nieskończoność, zrównaniem schodów nędzoty-głupoty z kilkoma szczytami skał intelektu. Wielkie ciśnienie atmosferyczne wyniosłych rozumów tępotę nizin podnieca do ruchu, wywołuje burze, wiosnę daje, zimę... Życie... arcydzieło ruchu bez zmiany i zmian bez odruchu...	Jeżeli pani baronowa coś zaryzykuje, możemy nie dopuścić nawet do siedemdziesięciu tysięcy rubli.	Już są! Lublin wzięty!	Kobieta demoniczna, Seks, Rozkosz	Ludwik! Bałwaniątko małe! Chodźże, chodź! Przeproś. O tak, pocałuj jedną rękę i drugą... A teraz klęknij, pocałuj w kolano...	Mówcie żywo!	Mówi ksiądz, że skarb ten zawiera...	Nie wiem.	Nie wierzę. Tam coś jest.	Nie!	Nie!	Niech żyją! vivant! vivant!	Nigdy! Wolę sprzedać chłopom.	O nie... za późno, choćby sam pan chciał. Mamy już parowiec.	Starą derkę ze strychu zabrałem.	Tak jest	Tak, my... ale Halski?	Taki był ordynansordynans (z łac., daw.)	Trza będzie iść... Cóż ta z beków!	W cudzych lasach?	W czem ci pomogą Włochy?	W takim razie pozwolę sobie powtórzyć opowiadanie ojca mego, które słyszałem nieskończoną ilość razy. Jest niezmiernie interesujące.	Wiem wszystko!	Z kim mówiłeś?	Za które i dziś wdzięczen jestem ale nie wiem jak mam okazać wdzięczność moją.	Zatém idziemy do kosmopolityzmu	i żeby Pan nie dał zginąć Zolimie.
To dozorowanie nie sprawi Pietrkowi wiele trudu! Dziewczyna jest na swoje pięć lat niezwykle mądra. Umie patrzeć na wszystko i radzić sobie, a wyjdzie jej to na dobre, bo stary za cały majątek ma tylko dwie kozy i lichy szałas halny.	I myśl o Bogdańcu, bo w tym mnie nie przekonasz, że ty dla Bogdańca, nie dla tego kaczego kłapakakaczy kłapak	Ja? Trzeba, żebyście wiedzieli, mój miły, że prawdziwemu rycerzowi gniazdem jest ten ziemi kawałek, gdzie on zatknie włócznię swą z proporcem. Potrzebna mu włóczęga i szukanie przygód. Dopiero na starość, gdy nogi się połamią, grzbiet zgarbi, siada gdzieś w staréj jak sam dziurze, aby tam kości położył!	Nie pod tym względem, panie Rzecki Że on jest w niebie, to wiem, bo gdzieżby mógł być taki spokojny człowiek? Ale jak patrzę na niebo i na ścianę tej kamienicy, zaraz przychodzi mi na myśl szczęśliwy dzień naszego ślubu... Klemens nieboszczyk miał wtedy na sobie szafirowy frak i żółte nankinowe spodnie, zupełnie tego koloru co nasza kamienica...	Więc bądź co bądź naszemu księciu Konradowi najlepsza gwiazda świeci, bo ten słyszę, serce ma kamienne a ręce żelazne... Życie ludzkie mu za muchę nie stoi... Z duchownemi też jak go słuchają dobry, jak się ostro stawią, i...	Mówisz, co prawda, nie tak, jak powinni to czynić poddani, lecz mądrość brzmi w słowach twoich, dziecko! Przyjaźń jest droższa i pewniejsza od zmiennej łaski władcy...	Doprawdy? Obywatelem... Próżniakiem i pasożytem będziesz w Poznaniu jak i w twoich obrzydliwych Prusach. Będziesz szerzył zły przykład i psuł młokosów swym zbytkiem i bezładem. Oto co jest! Ale poczekaj, ja ci nie dam dokazywać. Będziesz trzymał polską służbę i administrację... ani nogi szwabskiej, rozumiesz!	Jesteś bardzo rozumna i bardzo dla mnie dobra	Nie jest ojciec żaden jaśnie pan, tylko zwyczajny cham i parobek, a nawet i tacy jeszczeby więcej po ludzku się zachowywali.	Mówię im tedy w końcu trzeba ten interes zagwoździć. Naznaczcie termin, jaki się wam podoba. My oceniamy jej pracowitość i oddane usługi więcej może, niż sądzicie, lecz gdy idzie o los jej, „Omer i Joram” gotowi uwolnić ją w każdej dobie. Jeśli zechce potem brać od nas robotę do domu, zgodzimy się na to z przyjemnością. Nie, to nie, nasza w tym będzie strata albo i nie strata, bo to widzisz pan nie wypada mnie, mającemu wnuki, astmatycznemu dziadkowi ubiegać się tak bardzo o jakieś tam błękitnookie dziewczę.	Nie to już zły interes, wiesz zapewne czem to pachnie pod bokiem króla, w czasie sejmu, pod juryzdykcją marszałkowską taka awantura. Przypomnij sobie jak sądzono Taylora że się tylko na Ryxa porwał! Jabym po prostu nasłał na niego ludzi i kazał mu, jak Grabowski Stokowskiemu, wyciąć odlewanych sto nahajów, to by go rozumu nauczyło.	To niesłychane! A zresztą, dam mu jeszcze za przykład panią de Morcerf i jej syna.	Oczywiście; czyż nie jest wszystko gotowe od miesiąca? Widzisz przecie, że trzeba było jedynie przytroczyć walizy; z chwilą gdy stanęło na tym, że nie zostajemy tutaj, czyż nie lepiej jechać jak najprędzej? Uważam, że trzeba wszystko robić w ten sposób i niczego nie odkładać do nazajutrz. Jesteś dziś wieczór w wenie do podróży: chwytam tedy w lot sposobność. Po co czekać i odwlekać bez końca? Nie mógłbym znieść tego życia. Chcesz jechać, nieprawdaż? jedźmy tedy; zależy tylko od ciebie.	W przykrem jestem położeniu król wydał rozkazy, aby niektóre rzeczy i pieniądze rozdarowane, wysłać zaraz z Knyszyna. Muszę spełnić polecenie, a kto wie, jakie na mnie później spaść mogą potwarze. Nikt nie wie, że ja tu niczem nie rozporządzam, niczem.	Ach, nie jestem?	Dobrze, Franciszku. Nie zapomnij obudzić mnie jutro o dziewiątej.	Istotnie, to bardzo dziwne jeżeli nadal są na wyspie, ale nic w tym dziwnego, jeżeli już ich nie ma.	Nie pytaj, Marychno. Chciałem tylko poznać twoje zdanie z... innych powodów. Jeżeli lubisz mnie, jeżeli mnie chociaż odrobinę kochasz... nie wracaj do tego tematu. Przyjdzie czas, że sam powiem ci wszystko... Dobrze, kochanie?	Ostrożnie, z Hipciem ostrożnie, ostrożnie, piękna pani, ostrożnie ty moja caceńka... bo wszystkie ząbki wytrzaskam, żebyś nie ugryzła	Prawda, czuję się bardzo nieszczęśliwa, ale nie dlatego, że mi każą pracować, tylko z powodu tęsknoty do rodziców i wyrzutów sumienia za krzywdę wyrządzoną Mariannie. Czy ona mi kiedy przebaczy? Czy zapomni?	Twój wynalazek na właściwe tory go nie sprowadzi.	W każdym razie człowiek ten czy djabeł, ciało czy cień, złudzenie czy rzeczywistość, człowiek ten urodził się na moje utrapienie, bo przez tę jego ucieczkę ominęła nas pyszna gratka, panowie, gratka, z której zyskałoby się sto, a może i więcej pistolów.	Żadnej nie podał racji jeno w gniewie burknął coś parę słów o kołaczach. Nie wiem, czy kto nie wyrządził jakiej krzywdy jego piekarzom.	A więc nie omyliłem się?	Ach, wówczas dręczy mnie zawsze obawa, gdy Wilhelm wyrusza w nocy na obchód lasu.	Ależ ja nie mam wytrwałości ani silnej woli Jip! Ty wiesz, że nie! Pocałuj Jipa i nie mówmy już o tym.	Ależ nie, dlaczego? Powiedz mi, Konradku, tylko szczerze, tobie i twojej żonie moja obecność chyba nie przeszkadzała?	Biedny człowiek! rzekł Suchy westchnąwszy, a czy nie możnaby się z nim widzieć?	Być może nie będę grymasić, biorąc pod uwagę, że mamy niedobór zapasów, a droga, którą podążamy, wcale nie obfituje w zwierzynę.	Ja nie chcę, nie chcę	Którędy mogli przejść? Nie widzę żadnych prześwitów w tej gęstwinie.	Maks, także zostajesz w domu?	Mój mąż twierdzi że wojna hiszpańska swym okrucieństwem znacznie przewyższa światową.	Na febrę to pomogło ale co po tym, kiedy książę nie dość zapędy krwi hamuje i dlatego nie dożyje późnego wieku.	Nie chcę ci odradzać, Alanie ale zdaje mi się, że wybieramy się z deszczu pod rynnę. Jeżeli tak trudno przedostać się przez rzekę, to sam rozsądek powiada, że z morzem będzie chyba gorsza sprawa.	Nie myślisz się układać?	Nie, nie!	Niezbyt rozmownyś, panie chorąży orszański ale odpowiedz mi przynajmniej szczerze na jedno pytanie: zaliś już jechał do mnie na Podlasie z gotowym zamiarem targnięcia się na moją osobę czyli też później, w ostatniej chwili, przyszło ci to do głowy.	O jego matkę!	Okrutnie się z tego cieszę bo teraz pewnie można będzie bezpiecznie do Raszkowa jechać.	Przecie wy tam zajdziecie A gdy u wrót staniecie, pozdrówcie ich tam od tego, co dziś ich pożegnał.	To będzie zależało od metody odwetu	To oszustwo! Nadużył pan mego zaufania!	W takim razie ośmielą się wypowiedzieć to, co mi leży na sercu. Teraz, gdy nie jesteś już księciem Walii, lecz królem, nikt nie może ci rozkazywać. Łatwo się więc domyślić, że nie będziesz chciał dręczyć się dłużej lekcjami, lecz będziesz wolał zająć się czymś milszym. A wtedy ja będę zgubiony, a wraz ze mną moje siostry, sieroty!	Wierzę, ale co mnie to obchodzi?	Wszystko, panie hrabio, bo całość godna uwagi.	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!	A! dzień dobry ci Anusiu!	Ale może dokazać jej tatuś, który w tym mundurku chodził!	Ano, wola wasza; mam czas, to przyjdę i w niedzielę.	Ar tik jam kas nepasakė apie viską. Tai būt po visam.	Chwilkę tylko!... Cóż Felicja? Czy jeszcze żyje? A machiny Halluciniego, cóż się z nimi stało?	Czy to wielki dom?	Cóż ten człek? spytała Agnieszka.	Cóż tu robisz?	Dotąd myśmy się bez niej obchodzili	Dzieżadzieża odpowie Sancho	Dziękuję pani	Głupi to rozum był	Ha! Pono waszeć ją dusisz w karceresie?	Ja	Jak ci się zdaje, jakim sposobem doszedł do tego dostojeństwa?	Jak wolisz w takim razie przejrzę rachunki firmowe.	Jarema, Jarema! Uciekajmy!	Juści, ze odsłużę, byłem ino zdoliłzdolić	Józieczku, Jesssusss, Maryja! Jakże można tak do matki mówić!	Kiedy to ich bawi, to czemuż im przeszkadzać?	Kobieta, Mężczyzna ach!	Któż? Machnicki?	Kumotrze?	Lecz godziż się	Mało ci dnia?	Moje córki.	Mości książę, wiem, że początków rodu naszego w Rzymie starożytnym szukać należy, ale...	Na pohybel zdrajcy!	Na, vargiai bežinai,	Nienawiść? Kto tu mówi o nienawiści?	Nieprawdaż?	No, pani Latter.	Opowiedz mi, jak to ma być w ołtarzu, bom strasznie ciekawy. Że szafa zamykana, że małe obrazy dokoła, to wiem; ale co więcej? Co ci święci ludzie mają tam do roboty?	Panie bracie! Świadczę się Panem Bogiem, że mi o tejże samej porze oko w oko te same myśli przychodziły do głowy.	Przecie jegomość mógłby i w naszym alkierzu nocować.	Przenigdy!	Przysięgam panu, że jedną tylko kobietę kocham na świecie przekonałem się o tym dopiero przed chwilą.	Słucham	Tak, będziesz żyła	Tak.	Też dobrze. W sam raz interes. Przed wyjazdem.	To bardzo szczytne	To, czego wymagałaby cześć i interes państwa.	Trzyma nas w rękach.	Urządza pani tertuliętertulia (hiszp.) zapytał z roztargnieniem.	Uwierzył panu?	Volenti non fit iniuria Ale któż królewiczowi list odda?	Wasza dostojność myślisz...	Wszystkie wracają, wójt o tym czytał!	Z Devon i Walii. Przynajmniej większość z nich Wiatr wieje właśnie stamtąd.	Zaraz, zaraz!	Zdrowa	„Opłatek cudzysłowu” należy wziąć w cudzysłów.
Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Tak? Ja sądzę przeciwnie. Wobec braku doświadczenia zostałbyś schwytany, równie szybko jak ten Pettingill. Wiesz dobrze, iż była to jego pierwsza zbrodnia.	Wiecie, jak jej nie szczędzą. Nic mi do niej, chociaż mi powinowata z ojcowej strony, ale żeby tak na mnie padło, dobrze bym pleciuchom gęby pozatykał: zapamiętaliby! A już kobiety la drugich najgorsze: niechby najbielsza, nie przepuszczą i błotem obwalą.	Ależ przyjrzyjcież się dobrze, wielmożny panie toć to nie olbrzymy, to są wiatraki, a te ręce, to śmigi, którymi wiatr obraca.	A cóż to, mosanie tego! cebuli powąchałeś, Ignacy, że ci łzy płyną z oczu?	Ale cóż to za „czarna plama”, kapitanie?	Bardzo się mylisz Tak się mylisz, że aż mnie to przestrasza. Czyliżbyś naprawdę nie rozumiał powodów niełaski, które zna każdy oświecony człowiek w Egipcie?...	Cicho! Takich rzeczy głośno się nie mówi. Otóż mama, z jej talentami, wygrałaby na pewno, choćby jako kochanka chińskiego szefa sztabu głównego, czy kogoś tam o to chodzi, a nie zadek, którym wierzgał dawniej w uprzęży. A jak raz podniósł z tym się zgadzam. he, he... To zrobi Kocmołuchowicz za nas, a my zostaniemy na lodzie.	Gösto Powiadają, że przeżyłeś sam jeden więcej poematów, niźli ich napisali wszyscy poeci nasi. Ale sądzę, że najlepiej będzie, jeśli poprzestaniesz na dawnym sposobie. Ten wiersz to przecież nocna robota, od razu poznać.	M... m... moje Ale nie mogę sobie przypomnieć, żebym kiedykolwiek coś podobnego podpisał na serio. To chyba żart jakiś niewczesny albo podstęp okrutny. Mów, poczwaro, czego żądasz w zamian za ten świstek papieru? Prędzej, sole trzeźwiące! Jej Królewska Mość mdleje!	Niech się ten żegna, co idzie na śmierć, a ja pójdę na służbę... Gadali, żeście tera bogacz... Myślałam, że potrzebujecie dziewki, i wstąpiłam tu... Nie potrzebujecie, to nie, to pójdę dalej...	Szczególniej przedemną Szczególniej przedemną która to wszystko wiem na palcach, bo... bom i ja to przeżyła, odplakała...	Wówczas mój chłop wziął się do roboty... Przynajął się za parobka, sługiwał w różnych miejscach, uprawiał rolę, aż w końcu, że to mój chłop był człek silny i nie ułomek, dorobiliśmy się kawałka własnego gruntu. Nie taki to jest znów dostatek, jaki był w dawnej naszej wiosce, ale co tam wiele potrzeba... na nas dwoje!...	A co mi tam do twojej zwłoki? Jak złożysz maszynę, to możesz sobie jechać, dokąd chcesz. Pierwej nie!	A ja dwudziesty czwarty. O rok więc młodsza je­stem, o ileż mędrsza od ciebie! Ileż dalej zaszłam w życiu niż ty, biedna ofiaro marzeń i złudzeń!	A to skąd?	Ach, więc wiadome to już pannie Agnieszce? Cieszę się z tego nieskończenie i stokrotnie, ale to stokrotnie dziękuję panu, panie Copperfield!	Ano, wdziewa na siebie strój tatarski, turban na głowę, przyprowadzają mu pięknie wyrobionego konia, ino bez nóg i z dziurą w grzbiecie. Tedy włazi do niego, pętlice z rzemienia, mocno przybite z przodu i z tyłu onej drewnianej kukły, zarzuca sobie przez głowę na ramiona, coby się koń z jeźdźcem kupy trzymali, potem kapa suta aż do ziemi, uzda do lewej ręki, szmaciana maczuga do prawej i wio na rynek. Kompanię ma poczesnąpoczesny	Ba! i to racja! mruknął stary ale	Bardzo chętnie, chodź do mego gabinetu.	Bardzo wielu, przyjacielu Nedzie.	Bardzo źle.	Chryste Panie!... Jelsky, toś ty się oszwabił?!...	Chwackichwacki (daw.) Powiada, że słyszał, jak w Niemcu gnaty chrupnęły i miarkując z tego, jako się w boru popisał zapalczywy, skłonny do gniewu. chłopy. Żeby nie Zbyszko, byłby się turtur (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii). przyczynili...	Czy ja zajmuję się studiami nad moją pokojówką? Zdaje się, że ty ją pilnie obserwujesz?	Ech, jeszcze nie! Trza wacpannie wiedzieć, jako pod tą strukturąstruktura jakby, niby, jak. kościół, kubek w kubek taki duży jak ta sala, jeno pół niższy, a cały sklepisty, że człek tam siedzi jakby w kamiennym jaju. Tam stoją rzędy beczek z różnością małmazjimałmazja słodka nalewka owocowa na spirytusie., spił się jak sztok, jak bela, no po prostu jak Ollender. W końcu rym o ziemię. Dalej my po kieszeniach macać i oto jest on klucz zaczarowany. Raczże, zacna bogini, przyjąć go propria manupropria manu (łac.)	Hrabio nigdy nie tworzę poezji na zimno; przysięgam ci, że moja dusza nie należy już do mnie.	Idźcie stąd, gospodarzu Idźcie, bo ona niepokoi się, a to niedobrze... Idźcie...	Jak to? W takiej chwili pasiecie się?	Jak to? czyż i pani?	My to jesteśmy godni pożałowania	Nie tylko wystarczyło na bilet, ale nawet się okroiło na kęs jadła Wcinaj teraz, Najświętszy. Patrz, już dzień nadchodzi!	Niechże będzie dwieście rubli na ten raz	O! moi panowie to nic nadzwyczajnego miałem sen dziwny i opisałem go.	Przekonany jestem, że byś jej nie dostrzegł, choćby ci ją wskazano palcem a na tym świecie trzeba najprzód zobaczyć jakąś rzecz, zanim się z niej zrobi użytek. Trzeba przejrzeć na wskroś, inaczej nic nie będzie.	Tak pan rzekł? odezwał się Roger chłodno, łaskawszy więc jest na mnie niż zasługuję, bo ja komu raz druhem a sługą był temu do zgonu druhem a sługą być nie przestanę. Co jego spotka mnie téż. Szczęścia bez niego nie chcę. Wolę pójść żebrać z Petrkiem niż od księcia wziąć najwyższe dostojeństwa.	Tak tylko cztery razy: jeden u pana de Cregny; drugi u mnie, na wsi, w moim zamku... kiedy jeszcze miałem zamek; a trzeci u pana de Tréville, czem w podziwienie nas wprawił; czwarty raz nareszcie, w szynkowni padł na mnie i przegrałem sto luidorów i kolację.	Taką nazwę możesz dać tylko ty, wielki królu... Radością i wdzięcznością napełniłeś serce moje!	To chyba był Znosek, rzekł generał, gdy takiej kobiety cenić nie umiał!	To jej krewny! odparł pan Salomon.	To wyjeżdżają posłowieposłowie państw	Ty? Zwyczajnie	Wasza książęca mość z tego zaufania, jakim mnie książę hetman obdarza, widzisz wasza książęca mość, że tajemnicy nie chce z niczego przede mną robić. Należę duszą i mieniem do jego robót; przy jego i waszej książęcej mości fortunie może i moja wyrosnąć, dlatego gdzie wy idziecie, tam i ja pójdę... Na wszystkom gotów! Ale chociaż w onych sprawach służę i w nich się obracam, przecie pewnie nie wszystko zgoła rozumiem ani też wszystkich arkanówarkanum (z łac. arcanum)	Won!... A to łotr fagas!...	Zapłacisz ty za szachrajstwo!...	A jeśli nie zechcą?	A kiedy wróci?	A waszmość również z Wiednia zstępujesz w te powiaty?	A wy nie ostaniecie w domu?	A!... przypominam sobie, hrabina de Winter...	Ach, dzień dobry najdroższa	Ale zaraz ku wam z tą wieścią wysłała, a Karol von Leuwarden po uzyskaniu rozwiązania ślubów w Rzymie osobiście wam hołd złożył A nawet najmiłościwszemu panu miał szczęście być przedstawionym	Ałła! Ja tego uczynić nie mogę.	Bom się też nie wyspał.	Byłam jako i dzisia u tego Niemca, ale ten zapowietrzony kazał me ze schodów ściepnąć i pedział przez lokaja, że me wsadzi do kryminału kiej go będę nachodziła jak un ma swoje święto. Ażebyś zmarniał psubracie za moje siroctwo i poniewierkę.	Bzdura! Nie wierzę...	Chcę, abyś przyszedł do mnie.	Cudowne palmy!	Czy pozostaniemy w zagrodzie?	Dawajcie ich sam!	Dla Boga! Ketling! Do buławy mniej bym się ucieszył niż do ciebie, ale co porabiasz w tych stronach?	Do spółki z tobą?	Dość już tego Nie rozumiem wcale jego mowy, ale chcę mieć ten obraz. On jest lepszym artystą ode mnie. Zapytaj, czy tego nie sprzeda.	I co będzie dalej?	I miła rzecz zdejmować futra.	I mnie?	Idź precz!	Kiedy przyjdzie pan znowu?	Koko do pani! Koko!	Mam zmartwienie.	Najmniejszej. Potwierdza pan tylko samego siebie	Nasze własne wino?...	Nie chodzi o rodzaj.	Nie mam już córki! Nie chcę cię znać, nie chcę słyszeć o tobie!... zgiń... Zabiję!... zabiję!...	Nie wiem, czyli ten żołnierz tu jeszcze jest Wszyscy ludzie Kuklinowskiego rozbiegli się jak wyjarzmionewyjarzmiony	Nie, stryjaszku...	Niech ci Bóg zapłaci! pozdrów mi wszystkich i uściskaj ode mnie!	Nieznośny pan jest!	O, tak. Kiedyś bawiłam tu przejazdem zaledwie parę godzin. Tego nie można liczyć. Prawda? Ale i pani, zdaje się, dużo podróżuje? Przynajmniej generał wspominał mi, że mąż pani jest dyplomatą, a służba w dyplomacji łączy się z częstym zmienianiem miejsca pobytu. Nieprawdaż?	Odwiązać go Nigdy jeszcze nie widziałem w przestępcy tak zaciętego oporu.	Ona i tak już w zbytkach się wychowała, choć nie jest bogata	Otóż! już rozpłomieniony! rozśmiała się kasztelanowa, powstrzymajże się w zapędzie, bo się oszukasz straszliwie i śmiesznie... żal mi, że ci nie mogę powiedzieć jak?	Prawdopodobnie.	Przypuszczam, że jeden	Ruszaj za drzwi.	Sam sobie szwagier winien. A teraz akurat jest magiel do sprzedania. Obok nas. Chleba byście mieli po uszy.	Szymek! a pódzipódzi (gw.) poradzić....	Tak Czy go pan zna?	Tak jest, nie śmiej się. Cenię władzę. I dlatego po dojrzalszym rozmyśle udałem się do przedstawicieli rządu...	Tak jest, świeżo upieczone i polukrowane stadło.	Taka moja dola niechże będzie i twoją, ale poczekaj, zaręczam ci, wkrótce będę miał miecz tak kunsztownie ukuty, że tego, co go nosić będzie, nie zdołają nigdy żadne czary oczarować. Mogło się zdarzyć, że szczęśliwy traf dałby mi w rękę miecz, którym władał Amadis, kiedy się mianował rycerzem Ognistego Miecza, najlepszego, jaki się mógł w świecie znajdować, bo oprócz ognistości, ostry był jak brzytwa; najtwardsza zbroja, najbardziej zaczarowana, nie oparła się mu nigdy, kruszył je jak szkło.	Tego nie wiem. Kobiety powiedziały, że idą spod Lublina.	Teraz ja ciebie nie rozumiem.	Wiecie że moglibyśmy tam doskonale przechowywać pistolety?	Wszystko jest, ile mi się zdaje, ale mnie okrutnie pognębiła rekuza.	Wybornie! A kto doręczy od pana ułaskawienie?	Z kim? Czy z panią Latter, która mi przysłała pieniądze przez... przez moje eks-koleżanki, czy z tą wariatką Howardówną?...	Z pohańcem w parze.	Za trzy tygodnie Napiszę z pewnością. Do widzenia, Lituś!	„Tylko bez dzikości, bez dzikości”
Nie przerywaj! Wiem doskonale, że on ci się podoba.	Boję się żebyś na tem nie sfiksowała co ci to jest?	Posłuchaj, Maksymilianie, mam nadzieję, że mnie dobrze rozumiesz. I że nie bierzesz mnie za prostaka, który rzuca puste słowa na wiatr. Gdy pytam, czy twój ból nie zaznał ukojenia, robię to dlatego, że jestem człowiekiem, dla którego serce ludzkie nie ma tajemnic. Dobrze, Maksymilianie, zbadajmy, co się kryje na dnie twojego serca. Popatrzmy, czy jest tam ciągle ten ból niecierpliwy, który sprawia, że twoje ciało miota się jak lew ukłuty przez komara? A co z owym palącym pragnieniem, nienasyconym aż po grób? Czy to rozpacz idealna, która każe człowiekowi szukać śmierci? Czy raczej tylko przybicie, zniechęcenie, znużenie, które dławi promyk nadziei, co mógłby jeszcze zabłysnąć? A może nieczułość, która wysuszyła ci łzy? Mój drogi, jeżeli jest właśnie tak, jeżeli zwyczajnie nie możesz już płakać, jeżeli sądzisz, że twoje serce jest martwe, gdy ono tylko odrętwiało, jeżeli cała twoja siła w Bogu, a wszystkie spojrzenia kierują się ku niebu, przyjacielu, darujmy sobie słowa zbyt ciasne, by wyrazić, to co czuje dusza. Maksymilianie, twój ból jest już ukojony i przestań o nim mówić.	Nie pozostaje mi nic innego, jak przyznać ci oryginalność i pod tym względem, przyjacielu. Bo chyba jesteś na świecie jedynym wyjątkiem, który nie bierze pod uwagę wieku.	Ach, wielmożny panie nie tak to wszystko gładko idzie, jak się komu myśli, bez obrazy pańskiej.	Ale gdzie tam. Cudzoziemiec podróżny. Zaczął nam tedy opowiadać, że nie spodziewał się znaleźć w tym wieku i w Polsce pustelnika tak rozumnego. Niemało zdziwił się, kiedyśmy odkryli, kto to był w samej rzeczy ów jego uczony pustelnik. Mimo to jednak pewna jestem, że odjechał, niezupełnie nam wierząc.	Bogdajbym był fałszywym prorokiem, ale jemu nic dobrego z oczu nie patrzy. Nadto on szparki, nadto śmiały, zbyt wielki rezolut, a tacy ludzie na wszystko się ważą.	Na Litwę przecie niemi sięgnąć będzie trudno a jeżeli królowa matka syna kocha, to mu żony odbierać nie zechce, gdy się przekona, że się do niej przywiązał.	Wysłałem do Princetown wiadomość o śmierci Seldona. Mam nadzieję, że nikt z was nie będzie niepokojony w tej sprawie. Porozumiałem się już także z wiernym Cartwrightem; krążył około mojej nory, jak pies nad grobem swego pana. Musiałem go uspokoić, że jestem zdrów i cały.	A pewno! A pozatem, niech pan nie myśli, że nie wiem o tem, że pan już trzy razy wyrzucił Idalkę, która pchała się do pana. Pan ma kochankę.	Dziękujęż ja Tobie, Panie Wszechmogący! Tak się kniaź biednieńki pyta i dopomina, aż serce żałość uciska, nie mogąc chorego pocieszyć. Ołtarz gotowy? Dawajcie! Kniaź jeszcze nie śpi.	Do licha, panowie dajcież pokój ojcu Goriot i nie traktujcie nas ciągle tym samym; dość go już mamy, bo od dwóch godzin o niczym więcej nie mówicie. Jest to jeden z przywilejów dobrego miasta Paryża, że można się w nim urodzić, żyć i umrzeć nie zwracając niczyjej uwagi. Korzystajmyż z wygód cywilizacji. Sześćdziesiąt osób umarło dziś w mieście, czyż będziecie się rozczulali nad tymi hekatombami paryskimi? Ojciec Goriot przeniósł się na tamten świat, tym lepiej dla niego! Jeżeli go ubóstwiacie, to siedźcie sobie przy nim, a nam pozwólcie jeść spokojnie.	A cóż babunia myśli? późno bardzo rozeszliśmy się, nie warto już kłaść się w łóżko pomyślałem sobie, i ot przybiegłem do babuni na kawę.	A jakże! Pani i wiary dać nie może, jak pamiętam. Siedem lat podtenczas skończyłem, ósmy mi szedł, to może i nie dziwno, że pamiętam.	Ale może bisurmanin skoroś przez jedenaście lat w domu się nie pokazał?	Czemuż nie rozumiesz sprawy tak oczywistej?	Dobrze zrobisz. Nie będę przynajmniej nic już słyszał o tobie, twoich koniach i twojej baronowej. A teraz dosyć! Wołać Kaczora...	Dzisiaj coraz mniej używa się szyfrów w przekazywaniu wiadomości między sztabem a pozycją, a przyczyną tego jest telefon, nie dość precyzyjny i niejasno przekazujący poszczególne sylaby, zwłaszcza przy ogniu artylerii. Po prostu nie słyszy się nic i wywołuje to tylko niepotrzebny chaos.	E, pan świat ma w kieszeni. On pana nie przestraszy.	Hm rzeczywiście byłem parę razy na przyczółku mostowym koło figury świętego i wyczuwałem niejasno jakieś wrogie prądy płynące nie wiadomo skąd. Hm... teraz rozumiem.	Ja jej nie znam. Widywałam ją tylko w przelocie; wciąż się słyszało Albertyna to, Albertyna owo. Ale znam panią Bontemps i też mi się nie podoba.	Jakże, widziałam wszystkich, spólnie se siedzą, a pokoje mają dworskie zgoła, wysokie, widne, z podłogą, jeno że z tą żelazną pajęczyną w oknach, bych się im na spacer nie zachciało. A przekarmiają ich też niezgorzej. Grochówkę im przynieśli w połednie, spróbowałam: kieby na starym bucie zgotowana i smarowidłem od woza omaszczona. Na drugie zaś prażonych jagieł im postawili... no, Łapa by kulas na nie podniósł, a nie powąchał nawet. Za swoje się żywią, któren zaś nie ma grosza, pacierzem se to jadło doprawia	Jestem teraz pasterzem wiejskim! Ale mów! Co słychać z Shere Khanem?	Kama min nie robi, Kama nie tyranizuje, ale niech Horn idzie sobie do szansonistekszansonistka	Licha tam nie przyszła! Tylko wówczas nie miałem tych pieniędzy, co dziś, ni tego rozgłosu	Ma pan rację Gdy się panu dobrze przyglądam, to mam wrażenie, że jestem...	Mam coś niecoś w żołądku, ale niewielki mi z tego pożytek. Jak myślisz, Bagheero, czy deszcze zapomniały o nas i nigdy już do nas nie przyjdą?	Nie spodziewałeś się nigdy? Co?	Nie, nie!	Odprowadzę was do portu Bardzo się cieszę, że przyjechaliście, panowie. Znam jednego redaktora w Surabaja, dobry chłop, yeah, a good friend of mine. Straszny moczymorda, młodzieńcy. Gdybyście chcieli, załatwiłbym wam pracę w gazecie w Surabaja. Nie? No, jak chcecie.	Ponieważ „Great Eastern” stać będzie sto dziewiędziesiąt dwie godzin w Nowym Yorku, i ponieważ mam na nim powrócić, więc mam sto dziewiędziesiąt dwie godzin do stracenia w Ameryce. Stanowi to ośm dni, lecz ośm dni dobrze użytych, może wystarczą dla obejrzenia Nowego Yorku, Hudsonu, doliny Mohawk, jezioro Erie, Nijagary, i całego kraju wysławionego przez Coopera.	Skądże, proszę szanownej pani... Nie śmiałem narzucać się...	Tak, byleby wczesny i nieusprawiedliwiony wstręt go nie uprzedził Na dworze, a dzieje się to na wszystkich dworach, intryg krzyżuje się mnóstwo, nie dajcie się w nie uwikłać.	Tu nie żadna menażeria!	Widzisz, Franek, to jest tak, że jak się chce, żeby na świecie było dobrze, to trzeba zawsze z tego swojego prawa gazdowania trochę ustąpić: trudno. Ale za to zyskuje się inne, większe gospodarstwo. Bo przecież stajesz się jakby współgospodarzem całego tego obszaru. A przez to znowu, że na nim pracujesz, bierzesz udział w pracy dla całego miasta. I jesteś nie tylko jego robotnikiem, ale i świadomym, zmieniającym jego oblicze i wygląd gospodarzem.	A ot, w wojsku nauczyłem się szoferki, to teraz u państwa Jarzębowiczów służę za mechanika.	A przez ciebie! Przez ciebie wygnała meme (gw.)	A rzeczywiście, masz przecież dobrą pamięć.	A stoi na samym przedzie i hełmu przed Paniątkiem uchyla.	Ale będzie Już na niego u tego kupca czekają i po mieście go szukają także.	Ale to sen! to sen chyba! Prawda! Janek mi wczoraj prawił o cyganach; cały wieczór rwałem się aby pójść ich zobaczyć, alem się spać układł w chacie: jakaż mię tu siła przyniesła?	Ależ	Aniele, muszę wyjechać w podróż Gdyby mnie spotkało coś złego...	Baba jak tur, to jej dzieciak krew odciąga od głowy	Beniaminie, czy widzisz?	Biegłam tak, żeby się schronić od plotek i gawęd! Brr! Tom użyła. Wpadłam jak między podkurzone osy.	Bo w cudzoziemskim autoramencie służysz.	Boś młódka jeszcze i głupia, a pleciesz bele co! Człowiek przezprzez (gw.)	Burt? Ponia ir motin! Burt? argi tai žmogus kada gali burt? Ne Pultė, ne Vėjona, ne Raugė nebūrė, tiktai dievaičiai per jas. Taip ir ragas balso neišduos, pakolei į jį niekas nepučia. Kartais įžengia dievaitis į vargutį ir per jo lūpas kalba, bet kas gali tą loską apturėt, o ne kožnas moka išprašyt!	Chłopie, czyś zwariował?! jaki Bohun?	Co to jest?	Co?	Czy Korkowiczowa, ta piwowarka?... Gęś prowincjonalna!...	Czy położyłaś się sama, czy dzwoniłaś na pokojową?	Cóż pan rozkażesz?	Cóż to się stało? jaki powód? zapytał podczaszyc, trochę zdziwiony tym pospiechem.	Cóż to, ojcze?	Dwa!	E!... Owa!... Czyż Czas Nowej Gwary straci przez to dla nas swój urok?	Eee, żartuje pan.	Fogg.	Jakto?	Jeśli tyle, ile ja złego, to bardzo dużo.	Język jest zupełnie normalny, tylko ty jesteś halucynant i skończysz w Tworkach	Kasiu! czy to ju drugi raz dzwonili?	Katarsot? katarlos? (zkąd? kto to?)	Moje miano jest Hibl. Z kieleckiego krajzamtu...	Może być	Muszę, skoro pan prawi im impertynencje.	Naturalnie	Niech mu pan da wody kolońskiej.	Niech pan rozkazuje. Co mam zrobić?	No więc trzeba to wszystko ułożyć dziś wieczór.	Nu, oni mają prawo! Oni są nad nami starsi! Co oni zrobią, to święte! Kto ich słucha, ten jakby samego Pana Boga słuchał!	O, my by to zawsze robili, ale czy to pan dziedzic od nas przyjmie?	O, państwo tam jadą brekiembrek	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	Pan Sinclair ma słuszność	Pani napisze do nich?	Poznałeś z daleka Birarę!	Skąd przyszłaś?	Stójże! już, stój mój Sancho zatrzymajże się raz, bo się potkniesz, a jakoś nieźleś się dotąd popisał ze swoją wymową. Wiesz ty, mój synu, że gdybyś miał tyle nauki, ile masz dowcipu i zdrowego sensu, to byś piękne rzeczy nawet z ambony mógł gadać.	Tak powiedział!	Tak sobie pani w duchu powiedziałaś, prawda?	Tak.	Tak. Im to właśnie zawdzięczamy cały szereg zjawisk zakresu tzw. psychometriipsychometria (z gr.)	Takich wzruszeń doznaje się tylko w małżeństwie.	To jest mój narzeczony. Zrobiliśmy amerykańską próbę. Jedynie on podobał mi się naprawdę. A kto wie, może ja go nawet w pewien sposób kocham.	To ty mnie nogi zestawiał?	W Saint-Malo	W jaki sposób?	Więc choruj pan do ciężkiego diabła! Dobranoc.	Więc może do Marii LudwikiMaria Ludwika Austriaczka (1791–1847)	Wyrobię.	Z Borowiec.	Za pomyślność wielkich zamiarów...	Za wiele dla mnie zaszczytu!	Zgubiony guzik z kameą. Fakt, że w sposób tak dziwny przypomina garnitur pański, musi rzucić światło wyjaśnienia na sprawę.	Że pan Debray mówił panu...
Łaskawy panie, proszę mi wybaczyć wszystkie środki ostrożności, których od pana wymagano, przyprowadzając go tutaj; ale ponieważ gdyby ktoś dowiedział się o tajemniczym wejściu do mego mieszkania, zastałbym je niezawodnie po powrocie w bardzo złym stanie, co sprawiłoby mi dużą przykrość; nie dla strat materialnych, ale że nie miałbym już możliwości chowania się przed światem wtedy, gdy tego zechcę. Teraz będę się starał, abyś pan zapomniał tę małą nieprzyjemność: ofiarowuję panu to, czego nie spodziewał się pan tu zapewne znaleźć: znośną kolację i dość wygodne posłanie.	Ależ, panie sędzio śledczy, niech się pan opanuje...	Będziesz się bił, nie bój się; szósty szwoleżerów to chwaty; jest dziś zresztą robota dla wszystkich.	Cóż się pan tak dziwi? Odmówiła powodowana taktem, ale kocha go. I ona biedna! Żal mi jej.	Dobrze! Musisz go doprowadzić do zdrowia!	Juljo, ty go niekochasz, tylko głową. Uraziła się Julja.	Lud pełen hipokryzji i bez szlachetności wygna ze swego łona talent, jak Ateny wygnały ArystydesaArystydes (ok. 530–ok. 467 p.n.e.) kauczuk, guma., zbywającą geniuszom, lub pod władzę kramarzy, których stać będzie na to, aby kupować sobie pióra. Widzimy już dziś takie rzeczy! Ale za dziesięć lat lada świeżo upieczony student będzie się uważał za wielkiego człowieka, wstąpi na kolumnę dziennika, aby policzkować swoich poprzedników, będzie ich wlókł za nogi, aby zająć ich miejsce. Napoleon miał wielką słuszność, nakładając kaganiec prasie. Założyłbym się, że gdyby dzienniki opozycyjne zdołały stworzyć rząd, atakowałyby z całą zajadłością tymi samymi artykułami i argumentami, jakimi dziś mierzą w rząd królewski, ten własny rząd, gdyby im czego odmówił. Im więcej będzie się czyniło ustępstw dziennikarzom, tym bardziej dzienniki staną się wymagające. Miejsce dziennikarzy, którzy się dorobili, zajmą dziennikarze zgłodniali i biedni. Rana jest nieuleczalna, stanie się z każdym dniem złośliwsza, zuchwalsza; im większe będzie zło, tym bardziej będzie bezkarne, aż do dnia, w którym powstanie zamęt między dziennikarzami dla ich mnogości, jak przy wieży Babel. Wiemy wszyscy, ilu nas tu jest, że dzienniki pójdą w niewdzięczności dalej niż sami królowie; w spekulacji i rachunkach dalej niż najbrutalniejszy przemysł; że pożrą nasze inteligencje, sprzedając co rano swój tani bazar intelektualny; ale będziemy pisywać w nich wszyscy, jak ludzie, którzy pracują w kopalni rtęci, wiedząc, że w niej umrą. Tam, obok Koralii, siedzi młody człowiek... Jak się nazywa? Lucjan! Jest piękny, jest poetą i, co więcej dlań warte, człowiekiem z głową; otóż przejdzie przez parę tych zamtuzów myśli zwanych dziennikami, rzuci tam najpiękniejsze myśli, wysuszy mózg, skazi duszę, popełni bezimienne podłości, które w walce haseł zastąpiły chytrość, łupiestwo, pożogi, trucicielstwo kondotierów. Kiedy wreszcie, jak tysiąc innych, roztrwoni swój piękny talent na korzyść akcjonariuszy, ci handlarze trucizny pozwolą mu umrzeć z głodu, jeśli będzie miał pragnienie, a z pragnienia, jeśli będzie cierpiał głód.	Oj, panie Murek. Czego się pan na mnie obraża? Moja wina?	Pytał, czyli z czasem nie będzie mógł czego uzyskać! Żal mi go było, ale nie, nie; nie może z tego nic być!...	Tak, panie.	Tyle nie. Ale nie można go było złapać, tego szczura.	Zaraz go zobaczymy Jest to znajomy Eunice, która w tej chwili nadejdzie ułożyć fałdy mojej togi i która da nam o nim bliższą wiadomość.	Życzę tego panu, panie Fix, gdyż idzie tu o znaczną kradzież.	A Agata?	A cóż to złego babuniu; młody, dobrze wychowany i bardzo miły człowiek, nasza okolica tak pusta, łapię jak mogę.	A nie Katoliczka była, i zażarta. Dobrze mi dojadła swoim wiecznym śledziem i litaniami.	A o czym u was śpiewają?	A, nic! mieszkam dalej.	Abyś siebie i mnie swoją niecierpliwością zdradziła co za myśl dziwna! Stałabyś się niewolnicą...	Adaś! A nie mogłeś to koniczyny skosić, kiedy ja w mieście byłem! Wszystkie zęby ci w gardło wepchnę, gamuło!	Ale co będzie, Braciszku, jeżeli ludzie nie zechcą zostawić cię w spokoju?	Ale, powiedzcie mi, proszę co zrobimy z tymi ludźmi, skoro wysadzimy ich na brzeg?	Belzebub to jest wcielony. Mówiłem waści, że nie lubię tłoku, ale on gorszy od tłoku, choć repetorepeto (łac.) widok.! Oj, będzieże się to liczko płonić. A już to powiem waści, że i mnie do niej tęskno, bo ją jako ojciec miłuję. I nie dziw. Synów legitime natoslegitime natos (łac.)	Bo nie uczynię.	Bo o co chodzi?	Bo widzisz, dla Wołodyjowskiego...	Cichojcie, Staszek. Przecie widzisz, że dziecko śpi.	Co tak pilnie nasłuchujecie?	Co za głupie figle! Jak gdyby ktoś wymagał...	Co! Więc ty spokojnie przyjmujesz z jego rąk takie okrucieństwo? Jak to! Przecież nie jesteś niewolnikiem, by się tak obchodzono z tobą!	Czy ja to wiem? Na co ja mam dużo gadać! Te konie stoją w stajni.	Czy jest przyjaciel na świecie, któremu by się chciało zwierzyć z czymś podobnym i czyż może ktoś rozjaśniać swoje podejrzenia za cenę opowiedzenia tego, co chciałoby się ukryć przed samym sobą? Przypomnij sobie ty raczej, komu o tym mówiłaś. Bardziej prawdopodobnym jest, że tobie, niż że mnie wymknęła się tajemnica. Nie mogłaś dać sobie rady ze swoją zgryzotą i poszukałaś ulgi w skardze przed jakąś powiernicą.	Czy mogę tam pójść?	Czy żółtego króla też związać, czy nie?	Czytałem list, pisany do pana Jazwigły.	Cóż pan nazywasz dowodem silnym?	Do jutra... po panu Kopowskim. A nie zapomni pan o Pajęczynie?...	Dzikich.	Imię	Ja nie jestem przybyszem z Zachodu.	Ja? nigdy!	Jak to zwiedzieli się? Któż im mógł powiedzieć?	Jak to? Pan, hrabio? Jeśli tak, proszę uważać, nigdy tego panu nie daruję.	Jakie? Życie pożyteczne, życie twórcze. Praca dla społeczeństwa, dla ludzkości.	Jechał ja raz z Reimentarówki do HulajpolaHulajpole widzę., hyc coś z tyłu z mogiły na kulbakękulbaka sineńkie, bladeńkie!... Widno Tatary z matką w jasyrjasyr państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. długo sługiwał, gdzie upiorów więcej niż ludzi i tam są na nie sposoby. Zeskoczyłem z konia i gindżałemgindżał a. kindżał	Jeszcze! Doktorze, jak to strasznie brzmi!	Jeśli jest twoim przyjacielem, jeśli jest sprawiedliwym, znajdzie we własnym sercu twoje uniewinnienie; uczuje się wzruszony twą szczerością i skruchą; zarzuci ci ramiona na szyję; uczyni to, co ja uczyniłbym na jego miejscu.	Kiedy doktor utonie w książce, oho!	Krysia...	Mam w Bogu nadzieję, że jeszcze prędzej! Chciałam już dziś prząść, próbowałam nawet, ale jutro pewnie siądę znowu do kołowrotka	Mości rycerzu, gotów jestem wierzyć, iż pokonałeś wszystkich prawie rycerzy błędnych w Hiszpanii, a nawet w całym świecie, jeśli tego żądasz, ale co się tyczy Don Kichota z Manchy, wątpię bardzo, żeby to było prawdą, musiałeś zapewne być oszukanym i kogo innego wziąłeś za niego, choć to niełatwo, bo mało mu podobnych.	Mówią o tobie i sam tego doznałem żeś biegły w sztuce Eskulapa?	Mówią, nie wiem, że tam na jakimś zjeździe tych pogolonych głów polskich, właśnie gdy król brał Denhoffowę wystąpił jawnie przeciwko niemu za to że im żony zabiéra, że mieszka publicznie z cudzemi, że kraj psuje: że to zbrodnia stanu!	Mówił. Ale jaśnie pan to nic do końskich spraw niezdatny, nie to co jaśnie pani! A to powiada, mieniać nie lubi i żeby wszystko, powiada, było ze swego stada. Toż Kasztelanka od nas do Hołowina poszła, to jakby własnego chowu źrebak po niej.	Napije się pan ze mną?	Niby dlaczego?	Nie inaczej, a ty?	Nie myśl teraz o tym, Czarusiu, Czarusieńku...	Nie, zaraz	Nikogo prócz kupców.	No bo nie?	No tak. Więc wybrałem odważnych. Zepsuli mi trzydzieści metrów taśmy. Musiałem karę zapłacić.	O tak, pani: w Słodkowcach.	Och! jeszcze dość długo można wytrzymać.	Pani musi być niedawno w towarzystwie, bo nie miałem szczęścia jej widzieć?...	Posłuszeństwem bez granic.	Powracam z podróży?	Pozostaje jeszcze ten narzeczony Emilki. Najpoczciwszy w całym mieście chłopiec! Zachodzi tu do mnie wieczorami, to na gawędkę, to znów żeby mi poczytać. Poczciwy chłopak! Całe jego życie jest jednym pasmem poczciwości.	Pragnęłam widzieć horyzont morski.	Przecież kto tutaj ma żonę, w hotelu nocować nie będzie.	Przecież wiesz, że przysięgłem zabić wszystkich, którzy mają pecha należeć do rodziny mojego śmiertelnego wroga! Przysięgałem to w noc, gdy pochowałem trzeciego brata, którego powiesił twój ojciec. Bóg, morze i moi marynarze są mi świadkami. A teraz za te słowa przyjdzie zapłacić jedynej kobiecie, którą w życiu szczerze kochałem, ponieważ ty, pani, musisz umrzeć!	Rachunki tego pana ze mną, szanowna pani, gdyby je miał, należą tylko do niego i do mnie	Samem ją podpisywał i twardo będę przy tym stojał, że ni jednej chojki nie zetnie, póki się z nami nie ugodzi i nie odda, co nasze.	Siadłem z dala na murawie, rozmyślając, jak się to tam dostać, bom także Bondarywnę sławną chciał widzieć; a już mi o niej po Żużlu nagadali inni, którzy ją widzieli, gdy do cerkwi przychodziła. Dworscy nasi latali za nią jak poszaleli, lecz odchodzili, napasłszy oczy, ze spuszczonymi nosami. Ani było przystąpić do chaty. Pomyślałem sobie, że mnie staremu ujdzie pono pójść o wodę poprosić. Podszedłem tedy, próbuję drzwi przetworzyły się nieco drzwi; stara, z pozwoleniem baba, nos wystawiła i mruczy po rusińsku:	Szanghaj.	Słusznie mówisz lecz jeżeli historia będzie zabawna, pozwolisz mi ją przepisać.	Tak ma być że tych ludzi, co przy kolebce, nasi pachołkowie powiążą, wy, stryjku, chycicie starego Zygfryda, a ja na Arnolda uderzę.	Tak!	Tak, ile mi się zdaje, posag i piękność.	Tak, tak. Dziadek przywiózł mnie przed chwilą sankami.	Trudno zaprzeczać oczywistości. Zapłaciłem już dwadzieścia tysięcy dolarów i zapłacę resztę. Ale w lutym nie mogę uruchomić takiej kwoty, jakiej oni żądają. Mam wprawdzie w Liverpoolu... Zresztą nie lubię być gołosłownym. Zechciej to przejrzeć.	Trzeba starannie unikać błędnych wniosków, moja droga	Tu stało się coś niepojętego!	Tysiąc franków, mamo, i to zupełnie nowiutkie.	W grocie	Waćpan nie spodziewałeś się, abyśmy nie uwierzyli jego wieściom?	Według mnie wszakże nie trzeba było przystawać na pokój, jeno dalej walkę prowadzić.	Wiesz co? byłem na lekcji Cuviera i wracając przez Ogród Botaniczny widziałem, jak panna Michonneau i Poiret rozmawiali przed chwilą z pewnym jegomościem, który w czasie zeszłorocznych zamieszek krążył zawsze w pobliżu Izby Deputowanych. Coś mi się widzi, że to jest agent policyjny, który przybrał pozór uczciwego mieszczanina. Zwróćmy baczną uwagę na tę parę: powiem ci później dlaczego. Bywaj zdrów; o czwartej muszę odpowiedzieć na apel.	Więc dlaczego pani nie poszła na miejsce umówione?	Więc dobrze! choćbym miała nawet zniszczyć twoje złudzenia, biedne dziecko, opiszę ci jedną małą niedolę, och, nie tak małą! O, to straszne! Przy tym nie przekroczę tematu gałganków, w którym pan chciałby nas zamknąć...	Więc zawołał Stalky pobielałymi wargami i wybiegł.	Więc zło, zdaniem twoim, jest równie wiecznym jak dobro?	Więcej?... Aha! Mówił, że nic łatwiejszego, jak sprawdzić twoje wiadomości. Jeżeli w kasie pancernej znajdują się akty tej pożyczki, rzecz będzie jasna. Co zaś dotyczy udziałów, dowiadywał się u rejenta Skorkiewicza.	Wolnego, mój drogi Czy to naprawdę aż tak wielkie zło? Nawet gdyby istotnie tak było, jak powiadasz... czy to znowu tak wielkie nieszczęście?	Wypilibyśmy może szklankę czegoś lepszego?	Włoska szlachta zazwyczaj żeni się między sobą, prawda? Lubią łączyć majątki?	Z ochotą. Czemu jednak nie chcesz mówić przy wszystkich? Ja nie mam żadnych tajemnic przed tymi panami.	Z przyjemnością.	Zerwikaptur z Myszykiszek.	Ładni posłowie, którzy jeszcze tabliczki mnożenia nie umieją, a stół piszą przez u, chociaż się mówi: stoły.
A tak! miłościwy panie... ale dziś mnie i moich już tam nie ma	Ale drogi, kochany chłopie! A tam w teatrze tryumf, tryumf! Jak Kraków Krakowem, nie było jeszcze takiej premiery.	No, no! daj no pokój z twoją tam łaciną... Ja ci tu dam łacinę!	Przede wszystkim, żem ci przeszkodził w spełnieniu śmiertelnego grzechu, jakim jest łakomstwo i pijaństwo: po wtóre, żem cię uwolnił od konwi, za którą oglądają się w podwórcu, a za którą zostałbyś przez Bibera wtrącony do ciemnicy co najmniej na cały dzień o suchej gębie.	Już ty pocieszysz kogo Człowiek się kłopocze dniem i nocą, w jaki sposób wydostać się z tej bryndzy, żeby jak najprędzej można było wyrwać się na wolność i policzyć się z tymi łobuzami madziarskimi, a ten chce pocieszać człowieka jakimś krowim łajnem. Jakże się wezmę za tych łobuzów madziarskich, kiedy siedzę pod kluczem, i do tego wszystkiego jeszcze muszę udawać i zapewniać pana audytora, że się na Madziarów nie gniewam i źle im nie życzę? Pieskie życie, proszę państwa. Ale jak mi taki drab wpadnie w ręce, to go uduszę jak szczenię i pokażę im wszystkim „istem ald meg a magyart”! Porachuję się z nimi tak akuratnie, że o mnie jeszcze będą ludzie gadali.	Przychodziło mi do głowy by wysłać dziesięciu naszych ludzi na brzeg oceanu z depeszą, że jest wiadomość o dzieciach. Ale rad jestem, żem tego nie uczynił, gdyż ludzie prawdopodobnie zginęliby w drodze, a gdyby nawet doszli, to po co budzić na próżno nadzieję...	Gdyby pan widział kiedy nowych rekrutów wchodzących po jednemu na podwórze koszarowe, przestałby pan mniemać, że dla utrzymania w karności tych baranich dusz potrzebna jest ciągła groza śmierci. Oni smutnie marzą o przetrzymaniu swoich trzech lat, jak się wyrażają, i sierżant Bridoux byłby do łez wzruszony ich potulną uległością, gdyby nie był zmuszony straszyć ich, żeby cieszyć się własną potęgą. Nie znaczy to, by sierżant Bridoux urodził się gorszym niż każdy przeciętny człowiek. Ale jako niewolnik i despota jest on podwójnie znieprawiony; nie wiem, czy Marek Aureliusz jako podoficer nie tyranizowałby żołnierzy. Bądź co bądź, tyrania ta wystarcza do utrzymania uległości zaprawnej chytrością, która jest najpotrzebniejszą cnotą żołnierza w czasie pokoju. Dawno, dawno już nasze kodeksy wojskowe z ich narzędziami śmierci powinny być złożone w muzeach okropności obok kluczy Bastylii i kleszczy inkwizycji.	A pani nie chciałabyś być histeryczką i zostać w teatrze i grać i być aktorką... to niemożliwe! To życie wśród mar, to codzienne odtwarzanie coraz innych ludzi, uczuć i myśli na tej ruchomej powierzchni wrażeń, wśród sztucznych podniet, otoczeń, zachwytów, bólów, uniesień i miłości, zbrodni i poświęceń dla sztuki, w życiu potem bo mówię o aktorach	Czy możesz o to pytać?... Od śmierci waszej matki nie opuszcza mnie bezsenność i niepokój.	Niech więc tak będzie do diabła! Przecież ja także pochodzę ze starych chrześcijan, alboż to nie dosyć, aby się wylegitymować na hrabiego?	Wiedźcie mnie jako się wam podoba; spocznę gdziekolwiek, droga nas nie znużyła i gotowiśmy do pracy.	Ale z nieustannym apetytem na wdzięczność ludzkiego stada, czym ja znowu gardzę jak chłopskim żurem, razowcem, potem i zaduchem. Wyglądasz mi jak źrebiec dostojnej rasy arabskiej, który by powziął pasję upodobnienia się do krzywych szkap fornalskich na pastwisku, w tym celu kazał sobie dla zasady solidarności spętać przednie nogi, żeby, broń Boże, nie biegać zbyt szybko. Skaczesz w twojej pętaczce... Nie dość jeszcze jesteś odrażający, zbyt mało jesteś podobny do twoich szkap na pastwisku...	Waść się zwycięstwami nie chełp, bo oto moja przednia straż, której tu obecny pan Babinicz przewodził, przez trzydzieści mil was parła... przed którą uciekając, straciliście dwa razy tyle jeńców, ileście ich poprzednio wzięli; straciliście wozy, armaty, kredensy. Wojsko, znużone, z głodu wam pada, nie macie co jeść, nie wiecie, gdzie się obrócić. Waść widziałeś moje wojsko. Nie kazałem ci umyślnie oczu wiązać, abyś mógł rozpoznać, jeżeli mierzyć się z nami możecie. Co się owej panny tyczy, nie pod moją ona opieką, ale pana Zamoyskiego i księżnej Gryzeldy Wiśniowieckiej. Z nimi to policzy się książę, krzywdę jej czyniąc. Waść zaś gadaj, co jeszcze masz do powiedzenia, a mów mądrze, bo inaczej każę zaraz panu Babiniczowi następować.	Aa, wiem. Kupiłem scyzoryk i ty powiedziałeś, że nie jest stalowy, tylko żelazny.	Czy nie do zapomnienia?	Czyń, co chcesz, ale ja mu wierzę. I jeśli myślisz, że mnie do niego zrazisz powtarzając z przekąsem w kółko jego imię, to się mylisz.	Jadę do ojca i matki, królewiczu! Wyglądają mnie małe siostrzyczki! Jestem ich synem i bratem...	Nie byłbyś mógł być obecnym. Koncert odbędzie się jutro.	Tak jest, hrabino, nie tylko filozofowie, ale wszyscy poznają prawdę.	A to dopiero bieda z tą miłością! Popatrz na Jasia, to się wyleczysz. Idiota zrobił się z chłopca. Ani do tańca, ani do różańca. Nos mu trzeba ucierać. A Jadzia! Myślałby kto, że lepsza!	Ja nie mówię, co ona, ino że bez nią, bo jakieśmy siedzieli w sądzie, przylata woźny i pedo: Chałupa się wam, Sochowa, pali! Jezus Maria, jakby mi kto łysty poprzetrącał, ruszyć się z miejsca nie mogłam.	Nie wiem, czy panu wiadomo że i ja i ciotka posiadamy dość znaczne kapitały; nie potrzebujemy spekulować, ale bądź co bądź, gdybyśmy mogli włożyć je w jakie obroty, przynoszące znaczne zyski, zyski te przyszłyby do kraju. Przypuszczam także, że panu Kromickiemu moglibyśmy oddać przysługę	No, więc cóż pan może zrobić? Nie napisze pan przecie skargi do sądu ani do ministerstwa, że wydalono pana nieprawnie. Zarząd bowiem miasta ma niezaprzeczone prawo redukowania pracowników, o ile uzna to za potrzebne.	Tereso, zanieś to sama do pana de Marsay i oddaj mu do rąk. Jeżeli go nie zastaniesz, to odniesiesz mi list.	Ach, prawda! Przecież pan z dawien już włosy moje posiada. Jeśli więc tamten splot jeszcze nie wypłowiał...	Albinos! Albinos, ładuj się na górę, już!	Ależ ja nie mam głosu	Czemuś ty go nie ubił?	Do niczego.	Jeślibyście kazali mi skoczyć do Bogdańca, to skoczę. Może byście radziradzi (daw.)	Kali nie chce widzieć bibi płakać, więc Kali znaleźć psa.	Muszę ci w jego imieniu stanowczo odmówić, albowiem jego interesami przyrzekliśmy się zająć w przyszłości, my, to jest ja i Bigiel.	Na cóż to?	Najpewniejszy w świecie. Już go próbowałem niezliczone razy. Gdy na morze spadnie jako motorówka lub jako żaglowiec, dzielnie fale pruje. I w łódź podwodną zgrabnie się przemienia. Również i po śniegu, jak kute załubniezałubnie	Nie chcę szmat kupnych. Sama mogłam sprawić sobie durne fatałaszki. Skoro jednak pragniesz mieć dziewicę tańczącą dziwactwa, postarać się musisz o strój również dziewiczo-dziwaczny. Nie nabędziesz go w żadnym magazynie codziennego szyku. Ale radzę ci, byczy staruszku, pójdź nad toledańską rzekę i zabaw się w rybaka. Czy widziałeś już kiedy, mój grubasku, jak szary mętny TajoTajo (hiszp.)	Nie chory jesteś, signor Giovanni?	Nie skończyłem i nie skończę, dosyć mam literatury, dosyć mam tego głupiego kuglarstwa, zdycham z tego. Co mi daje ta kochana sztuka? szczęście może	Nie ujrzę pana bezwarunkowo przed czynem: proszę wziąć, ja chcę	Nie wiem co za przyjemność znajdujecie w rozprawianiu z tym omniszonym gnojkiem. W istocie, gdybym was nie znał, musiałbym nabrać o was nieszczególnej opinii.	Nie wylewaj waść herbaty, dobrodzieju mój kochany	Nie, ja twojego jedzenia nie ruszę.	Nieszczęśliwy szedł do was pieszo, znosząc najokropniejsze braki; wraca upokorzony, skruszony i pragnie odmienić życie, naprawić swoje błędy.	O! to nie byłoby bardzo roztropne.	Odsuń się nie przeszkadzaj.	Powiedz, coś zdołał uczynić dotąd dla mnie?	Powiedziałem już, że możesz mnie pan pytać o wszystko.	Próżny? Nie zauważyłam! Więc mi go pan poleca?...	Spróbuję, ale one przecież nie przychodzą po nas... Aniele Boży, stróżu mój...	Tak. Nie pytaj więcej i dbając o własną spokojnośćspokojność	Tego towaru nie kupi tak łatwo.	Tej teoryi musiałeś się od angielskich filozofów nauczyć, jenerale	To się zobaczymy. Okropna pogoda. Słuchaj, Ksawery, może się po koncercie spotkamy na St. Germain i pójdziemy na ostrygi?	A córka twoja?	A! porzuciłabyś kumo! Hde Rim! hde Krim! hde Babińska korczma!	Ach! To pan No i cóż? Powiodło się polowanie, nazbieraliście roślin?	Aha. Widnowidno	Albo po chińsku	Ale, gdy ją zobaczysz...	Ar matote, vaikai tas Vytaudas buvo mūsų geradaris, išmokė mūsų protėvius tikrąjį Dievą garbinti!	Biłem się pod wojewodą ruskim.	Być może ale koniec końców „Nautilus” może pomieścić pewną tylko liczbę ludzi i może by pan potrafił ich obliczyć?	Co chcecie, takiego eks-świniarza olśniła łaskawość grafa.	Co robisz, mamo?	Coś mi się widzi że niektórzy ludziska znajdą pole poziomkowe, jeżeli dadzą za nim nurka.	Czyś oszalał?	Czyż być może, panie prefekcie, żeby władza tak źle o nas sądziła?	Człowiek okryty łaskami waszemi, którego cała rodzina winna wszystko Najjaśniejszego Pana ojcu i jemu. Niewdzięczność i zuchwalstwo bezprzykładne...	Dla Boga! Co powiadasz?	Dobrze, jaśnie panie.	Jedź za most	Jegomość pan Kalwicki, nasz kochany opiekun A oto dwaj zdrajcy. Czy mam wymienić ich nazwiska?	Jeszcze to samo?	Już dziewiąty rok	Już i dobrze!	Komu powie?	Kto idzie?... ja pytam	Lwy i tygrysy w parku królewskim!	Moje uszanowanie panu dyrektorowi.	Niezawodny.	O!...	Owszem uczę się co dzień.	Ołomuniec oswobodzony!	Pan baron rzadko tu bywa.	Panie Oliwierze!	Pewnie, uhonorują go workiem.	Pomyślcie jeno: oni sławni w całym świecie i przecie Lichtensteinaście zarżnęli.	Posłałem po lekarza i po prokuratora.	Rozumiem, panie prezesie.	Tak! Nawet zupełnie inni!	Tak, parafia wielka, porozrzucana, a wszystkim przecież trzeba opłatki roznieść przed świętami, to i wczas zaczynać muszę.	To cudowne, Bazyli!	To go sobie waćpan zamykaj!	Tu śpię w drugim pokoju.	Upijemy się, Joasiu, za zdrowie śmiesznego życia. ja i ty jakie to wszystko pocieszne.	W ustach pana trochę fałszywie brzmią jego słowa	Wekslem.	Właśnie, w wodzie.	Z kimże to żeni się mój krewny?	Zniknij!	Zrobi się, co można uczynię wszystko, co mi sumienie i ustawy rycerskiego zakonu wskażą
Tak. Bo wkrótce przekonałam się, że nie daję mu tego szczęścia. Dowiedziałam się, że bywa u innych kobiet. I to u kobiet, których nie można nietylko kochać... Pan rozumie. Wtedy, nie ukrywam, że było mi bardzo przykro, wtedy zażądałam od niego zerwania, a on rozpłakał się i wyznał mi prawdę: jest mężczyzną, nie może istnieć bez stosunku fizycznego z kobietami, gorzej, bo nie może pracować, uczyć się, nie może grać ani komponować. Postawił sprawę prosto i uczciwie. Przyznał się, że po każdem naszem spotkaniu musiał zaspokajać rozbudzony głód zmysłów i robił to, chociaż później odczuwał wstręt i nękała go obawa przed różnemi chorobami. Cóż mu wobec tego mogłam zarzucić? Skoro pragnęłam jego szczęścia, skoro wiedziałam, że największym dlań skarbem jest jego talent, wymagający spokoju nerwów i zdrowia fizycznego, jakże mogłam go potępić?... Przeciwnie potępiłam siebie. Zrozumiałam, że to egoizm z mojej strony patrzeć obojętnie na jego głód i pozwalać mu zaspokajać ten głód jakiemiś ochłapami, po których czuje się obrzydzenie. I znowuż zupełnie trzeźwo przemyślałam to, zanim doszłam do wniosku, że moim obowiązkiem jest danie mu, danie jego organizmowi tego pokarmu, którego potrzebuje. Poprostu karmiłam go sobą, chociaż niech mi pan wierzy, nie przyszło mi to łatwo i... wcale nie spełniło moich marzeń.	A jakże. Nie przejdziesz koło żadnej bazyliki, koło termówtermów (przestarz. forma D. lm.) pismo na drewnianej tabliczce, tu: utwór szydzący z cezara; por. kodycyl jako dodatek do testamentu. tego biednego Fabrycjusza Wejenta.	O, na pewno, proszę pana, chyba że będzie pracował, bo wtedy to tak samo, jakby go nie było.	Ależ ja ci nie odmawiam, moja najdroższa, pośpiesznie przerwał pan Jan; jabym ci chciał nieba przychylić, brylantami cię osypać, ale sama wiesz, w jakim stanie jest nasz majątek, i jak ciężkie przebywamy teraz czasy... Rządowe opłaty nie czekają, a mam ich po uszy; wierzyciele dokuczają także; na gospodarstwo trzeba pieniędzy...	Nie jestem kolegą tych ludzi Nie obrażaj mnie, nie masz do tego prawa!	Trzeciego wieczora. Grała Rozalindę. Nie potrafiłem powstrzymać się od pójścia za kulisy. Rzuciłem jej parę kwiatów, za co spojrzała na mnie; tak mi się przynajmniej zdawało. Stary Żyd nalegał, że pokaże mi cały budynek, więc zgodziłem się pójść z nim. Nie jestże to dziwne, iż nie chciałem jej poznać?	O, niech pani nie zadaje sobie fatygi dla mnie, słodziuchno zawołała Teresa; z uniżonością niemal pocałowała w ramię starą kobietę, i zniknęła za szklannemi drzwiami wychodzącemi z bawialnego pokoju na ogródek.	Owóż nie. Na wodzie człek odwykł od konia, lepiej mi pójść do infanteriiinfanteria (daw.) polski magnat, kanclerz wielki koronny od 1578, hetman wielki koronny Rzeczypospolitej Obojga Narodów od 1581. zawdy kawalerów tak namawiał i gadał, jako to teraz największa siła będzie w infanterzach. Tak to różnie ja się już przegryzowałprzegryzować (daw.)	Tak jest, panie Cyrusie, nie więcej Ssał jeszcze matkę, gdy go znalazłem w dole.	To nie do uwierzenia zawsze był taki spokojny, trzydzieści lat patrzę na niego.	Trochę to nie tak było N. Panie, dodał jenerał. Kozłowski na nieszczęście głupi, kochał się tak szalenie w swojej żonie jak się drobnej szlachcie trafia tylko; gdy mu ją podskarbi odmówił, z żalu oszalał.	W najgorszym razie opowiem o tym sahibowi Yanltlingowi, który jest człowiekiem hecownym, to się uśmieje do rozpuku. Nie wyrządzamy żadnej krzywdy sahibom, których znamy. Ci zaś biją kapłanów. Nastraszyli nas, więc my w nogi! Kto tam wie, gdzieśmy pogubili pakunki? Czy myślicie, że sahib Yankling pozwoli, by policja nizinna rozbijała się wszędzie po górach i przeszkadzała mu w łowach? Ładny to kawał drogi z Simli do Chini, a jeszcze dalej z Chini do śmietnika w Shamlegh.	Znów kłótnia! A nie zdążyłeś pan jeszcze opuścić sali!	A bez nich jesteście niczym Nie pozwolą wam...	Bądź spokojną, przy mnie nic ci się złego nie stanie.	Chorrroba! To znaczy, że knuje jakieś niesłychane łajdactwo! Ostatni raz mi to powiedział, jak mi dał trzysta wierszy do przepisania za tańczenie kaczuczy w sypialni nr 10. Loco parentis, jak Boga mego! Ale co nas obchodzą te głupstwa, dopóki jesteśmy szczęśliwi. Nic nam zarzucić nie można.	Chytry on jest i czujny, ale i nam taka wojna nie nowina.	Ja nie zdradzę bądź spokojny. Więc tak źle, tak źle jest?	Ktoby ich tam słuchał oni nigdy nie będą kontenci, oni wiecznie piszczéć muszą; dusić ich trzeba jak cytrynę żeby sok wydali.	Mogę cię upewnić, że w tym wypadku nie doświadczałem nawet pokus żadnych. Rozalia nie jest ulubionym moim typem kobiecym...	Nic się nie martw	Nie znaleźliśmy nikogo oprócz poduszki i walizy, które o kilka kroków stąd leżały.	Nie, będę cię zjadała codziennie, a ty będziesz się odradzał w płomieniach mojej żądzy...	O! Bo mi tam było jak w raju. Lepiej być nie może.	Oko rzeczywisty, nie fałszywy.... Najgorzej, że sam Jurand, byle jej imię wspomnieć, zaraz ku niebiosom palce prostuje, jakby ją tam już widział.	Słuchajcie, Knoblak, pojedziemy do partii, mam interes. Ja będę robił, a wy będziecie bajcować, bo ja nie wiem; jakie tam u nich zwyczaje.	To zależy od okoliczności. Powiadasz pan że tę kobietę zamordowano. To zmienia w znacznym stopniu mój stosunek do rzeczy. Miałem ważne, dla mnie przynajmniej ważne powody, by nie mówić o niej z panem, ale skoro nie żyje, powody te ustają.	W tej chwili dopiero; ciocia nie słyszała strzału, ani wycia?	W to mi graj! Paście mnie dobrze, a potem dawajcie mi sprawę po sprawie, a jeżeli ich nie rozwikłam jak mędrzec, powiecie, żem osioł.	A ty trąciłeś się z nim, Henryku Trąciłeś się tak mocno... wtedy właśnie stało się to... zawsze jesteś tak niezręczny...	A u nas znowu na naszej kolonii, bo my jesteśmy z Niemców, to na Boże Narodzenie piecze się gęś z jabłkami i te pieczone jabłka to tak pachną, ale powiadam wam: pachną!	A „Robotnik” wychodzi? Sprzedają na ulicy, jak dawniej?	Ależ starozakonni, panie... obca rasa... Teraz jeszcze zaczęła się przeciw nim jakaś niechęć...	Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.	Mnie się zdaje że bardzo ważnem zadaniem dla ludzi mieszkających na wsi, jest ożywianie tam życia towarzyskiego, które znajduje się teraz w wielkim upadku...	Może jeszcze co potrzeba?... Mam śliczne rzeczy i do tyjatru.	Muszę, bo stąd prosto jadę na ślub Moryca z panną Melą Grünszpan.	Na miłość boską zostawcie mnie w spokoju... Cierpię tak, że chwilami odchodzę od przytomności...	Naściże jeszcze talera. Niechże ją Bóg błogosławi, boć i ona mi najmilsza. Powiedzże jej... albo czekaj; sam ja do niej pisać będę; przynieś mi jeno inkaustuinkaust (daw.)	Pięćdziesiąt i dwa, widzi mi się, będzie na zwiesnę.	Przyznam się generałowi, przerwała jejmość, iż na te wpływy jego rachować się ośmieliłam... Nieszczęśliwa wdowa i sierota... mam prawo do twego współczucia.	Wtedy? A kiedyż to było, dobry człowieku?	Świnina była na obiad, to miód będzie grzeczniejszy.	A juści, przeciek to ten sam, co go jej dali ociec.	A tak! Mieszkanie zaś całe składa się z trzech pokoików, jednak, dzięki przemyślności Zofii, każdy ma wygodny kącik. Tu, w tym pokoju, sypiają dwie.	Ależ tak, właśnie dlatego przyjechałem, zbyt wiele trudów to wymagało, aby cię odnaleźć i oddać ci je, byśmy mieli znów zacząć się szukać. Zajęłoby mi to resztę życia.	Anioł to stróż!	At! bezbożność tylko, i obraza Pana Boga! Mój Boże! mój Boże! co to za świat teraz! dokończyła Antyfona.	Ba! to się tak rzeczy miały?	Bardzo proszę Dziękuję pięknie to są bardzo interesujące autografy.	Bez wątpienia, jako punkt główny.	Brühl.	Bóg sam obroni gdy zechce...	Co panu jest, panie Stachu?	Co to pomoże, a ucieszyłbym tylko Szaję i tych wszystkich, coby chcieli, abym zdechł jak najprędzej. Kundel, popraw Ostrożnie! ostrożnie!	Coś powiedziała, Fenicjanko?... Czy chcesz, ażebym cię wypędził?...	Cudownie! A zatem... będę pani służył czterema tysiącami rubli do lipca, a choćby i do grudnia, jeżeli...	Czy pan Dolewski dawno tu mieszka?	Czyż to moja wina, żeś stracił siedemset tysięcy?	Dlaczego musi chodzić w worku i posypywać głowę popiołem?	Dobrze. Ja pójdę schodami wewnętrznymi, bo sprawy wewnętrzne to mój resort. Karabiny nabite?	Dobrzeć to, ale taki Stanko, mistrza Wita syn...	Doprawdy chciałbym, chciałem już nieraz, ale ona taka nieprzystępna.	Jakże i czym zdołam się tedy wytłumaczyć?	Jednak zawsze musi wyleźć z ciebie cham!	Jest pan Żegocki, starosta babimostskibabimostski miasto w płd. części Wielkopolski, dziś w powiecie zielonogórskim., z panem Kuleszą. Ci w Wielkopolsce rozpoczęli i znacznie Szwedów konfundują; siłasiła (daw.) tu: majątek, dobra materialne. od pomsty szwedzkiej uchronić. Z wojska pierwszy się podniósł ten pułk, któremu pan Wojniłłowicz pułkownikuje.	Jesteś wspaniałym przyjacielem. Tak, masz rację, zostań, pilnuj i postaraj się odkryć wroga, który zamieścił to ogłoszenie.	Mówię panu, iż wypadek uczynił mię panem tajemnicy...	Najbliższa zginęła od bolszewików.	No, a co twój malarz?	O jakiejże to „sztuce” myślisz, biedaku? Czyś zapomniał, że doktor Dobrzelewski zabronił ci nawet wiele chodzić i głośno mówić?...	O panie mój!... o panie! jakże ja się szczęśliwie wykręciłem!...	O świcie będę wiele mil za Rzymem.	O! wiem, słyszałem, jak o niej mówiono, czekaj... to dziwne... o mój Boże!... ciemno mi przed oczami...	Oczywiście!	Owszem, coś kilkaset złotych. Ale to jest nieważne.	Pani chciałabyś narzucić swoją wolę nawet tabliczce mnożenia	Po co?	Powiedz pan, jeżeli wiesz coś pewnego!	Prezes mi mówił, że z synowej bardzo rad	Przecie widzisz, że stoję.	Rozbijmy zatem obóz.	Samo zawiązanie pomysłu przez życie bardzo mnie zajmuje...	Serio pani to mówi?	Siergiej Fiodorowicz?	Szczęście to bo to żona zacnego kawalera, sławnego zbarażczykazbarażczyk	Tak sądzę.	Tak, jutro.	Tak, to Torbjörn!	Tak.	To przede wszystkim.	To wesele, co jechało, to do was jechało?	To wy już o tym wiecie?	Wielebny ksiądz Roguski.	Więc dobranoc.	Zaczynaliśmy się już niecierpliwić	Zupełnie poważnie.	Święty Pafnucy!... A cóż to się stało?	„Cudowny” to właściwe słowo bo trzeba przyznać, że te łajdaki wyleciały w powietrze w odpowiednim momencie! W Granitowym Pałacu zaczynało już być dziwnie niewygodnie.	„Jak on mnie zrozumiał!...”
Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	Bynajmniej. Jestem człowiekiem prostym. Proszę zobaczyć W tej chwili mój puls nie bije ani szybciej, ani słabiej. Wiem, że to koniec mojej drogi i dalej już nie pójdę. Panie hrabio, chcę już tylko spokojnie spocząć na łonie śmierci.	Ot, i poruszyła baba rozumem jak cielę ogonem! U pani Starzyńskiej zawsze gęba wiatrem nabita... Kiedyż to ja od pracy ubiegałem? A że dziś przy robocie nie stoję, to z przyczyny takich interesów, których taka głowa, jak pani Starzyńskiej, pojąć nawet nie zdoła. Teraz zaś idę do moich snopków, co pod laskiem na mnie czekają, i tu zaszedłem dla obaczenia, wiele mego żyta na przyszły tydzień pozostanie.	I pozwólcie sobie powiedzieć, że nie przybyło wam oleju w głowie od tego małego spadku, co to mówią, żeście się go dochrapali. Siedzicie nad piwem jak mumia. Do widzenia.	Ależ cóż znowu, dzieci tam chodzą. Niech się pan nie boi... ze mną się nic złego panu nie stanie.	Zauważył pan, panie Spilett, jak głęboko ma osadzone oczy?	Największe prawdy stają się samo przez się zrozumiałymi, gdy się je wypowie. Ale trzeba je znaleźć. Upadek, HistoriaWracając do Grecji, tam powstała oprócz demokracji dyskursywna filozofia jako walka pojęciowa, beznadziejna zresztą, z tajemnicą bytu, czyli upadek religii; tam z upadłej religii, bo za taką uważam religię grecką, wyrosła naturalistyczna sztuka, której odrodzenie było przyczyną upadku całej europejskiej sztuki na długie wieki; tam wreszcie powstał sport jako taki, również pierwszy symptom degeneracji. Ta mania dzisiejsza nie jest czymś dodatnim, tylko jednym z dowodów, że dzisiejsza ludzkość schodzi na psy. Uważać to za coś pozytywnego to tak, jakby syfilityksyfilityk bo ta, która jest, to są bzdury	Nie będę mówiła Myślę tylko, że gdybym mogła usiąść na przednim siedzeniu obok szofera, świeże powietrze owiewałoby mi całą twarz i zrobiłoby mi się niedługo całkiem dobrze.	Będzie jutro u ciebie stary Grzyb z pomocą. Pogodźcież się i więcej nie swarzcie. A ku wieczorowi trzeba zrobić pogrzeb nieboszczce. Po trumnę już posłałem do miasteczka.	Gdybyście chcieli widzieć, jak Hypathos pięknie będzie wyglądał na czele młodzieńców u ołtarza Mithry... jabym to mógł wam pokazać... i cały ten obrzęd tajemniczy, którego żadne obce nie oglądało oko...	Powiem wam to co czytałem o tym w starożytnych apologiach. Natura, Matka, DzieckoPhysis (to jest Natura) w pierwszym swym miocie wydała Piękność i Harmonię, bez obcowania cielesnego, jako że sama z siebie jest wielce żyzna i płodna. Antyphysis, która od niepamiętnych czasów jest przeciwniczką Natury natychmiast powzięła zazdrość o tak piękne i zaszczytne wydanie potomstwa; i na odwrót wydała Poczwara i Przewrotność, poczęte z obcowania jej z Tellumonem. Miały one głowę zupełnie sferyczną i krągłą jakoby balon; nie zaś łagodnie zwężoną z obu stron, jako jest kształt u ludzi. Uszy były wysoko sterczące jako uszy osła: oczy wysterczające z głowy, umieszczone na kościach podobnych do kości pięty, bez rzęs, twarde jako są oczy racze; nogi okrągłe jak poduszki, ramiona i ręce wykręcone wstecz ku łopatkom. I chodziły na głowach, w nieustannym kołowaniu, z zadkiem nad głową, a nogami ku górze. I (jako wiadomo wam, iż małpom zdają się ich małpiątka czymś najpiękniejszym na świecie) Antyphysis chwaliła je i siliła się udowodnić, że dzieci jej były piękniejsze i powabniejsze z postawy niżeli owe wydane przez Physis: mówiąc, iż mieć głowę i nogi tak sferyczne, i wędrować tym kształtem, kręcąc się w kółko, to jest właśnie najodpowiedniejszy sposób i doskonały obyczaj, mający w sobie jakąś cząstkę boskości: jako iż niebo i wszystkie rzeczy wiekuiste posiadają tę kulistą formę. Mieć nogi w powietrzu, a głowę w dole, to było naśladowaniem stwórcy wszechświata: ile że włosy są u człowieka jakoby korzenie, a nogi jako gałęzie. Bowiem i drzewa lepiej są umocowane w ziemi korzeniami, niźliby były gałęźmi.	A pan co byś robił wobec dzikiego człowieka, który może pana na pal wbić?...	Charakterna to juści ona jest, a ładna taka, że laboga! cięgiem mi przed oczami stoi, aże nie śmiałam jej całować.	Jak to? Już się żegnasz? Ruszacie natychmiast, bez przygotowań, bez paszportów?	Mam tego już dość dość mam tej gry. Świadkiem mi Bóg na niebie, że robię z tym koniec.	Nic, mój drogi, nic mi nie jest; mam się znakomicie i nie potrzeba mi niczego! Naprawdę, już mi jest lepiej... Idź, zostaw mnie.	Nie przypuszczałeś, że poza tobą może ktoś istnieć w mojej duszy?	Trafiasz tym, jak w sedno, w genezę współczesnej twórczości poetyckiej... Mam dla siebie, prócz szacunku, i wyrozumiałość: ja wierszy nie piszę!	Stalky jest naprawdę Sikhem Jak tylko może, wozi swoich ludzi na nabożeństwo do Durbar Sahib w Amritsarze z punktualnością zegarka.	A niech pan prędko przyjeżdża.	No, to bierz prędko. Tylko nie wybieraj godzinę, jak to umiesz.	Oczywiście Nie podróżowałam jednak tyle, co pani. Teraz zaś już od dłuższego czasu siedzimy w Warszawie.	Tak i ja myślę, że się waść zgadzasz, choćby potem tron dziedziczny w naszej rodzinie miał zostać Tacyście wszyscy!... Ale to rzecz późniejsza. Tymczasem trzeba, żeby układy do skutku doszły... Rozumiesz waszmość, panie stryjcu?	Na polowanie do Windsoru, czy dokądindziej, nikomu nic do tego... Ja wiem wszystko, mój panie, bo powinienem wiedzieć. Po powrocie przywołany zostałeś przed oblicze znakomitej osoby i miło mi wiedzieć, że zachowujesz pamiątkę, jaką ci dała...	Zła, boś ją sama panna zepsuła. Im tylko pozwolić, to by zaraz człowiekowi kołki na łbie ciosali... Z baronem będziesz panna miała lżej, bo to koneserkoneser tercjarz: członek stowarzyszenia zakonnego dla osób świeckich.. My nie lubimy zakonnic.	Bardzo wielki... Naprzód tego djabła Włocha, który w niej słyszę zakochany po uszy, a zelant szkaradny, nie dobrze zaczepiać; powtóre odgrzewana to potrawa, którą się nie jeden przejadł do syta.	Akte... Jeśli ci życie miłe, jeśli nie chcesz stać się przyczyną nieszczęść, których nie potrafisz sobie nawet wyobrazić, odpowiedz mi prawdę: czy nie cezar ją odbił?	E! bo ten Władysław, niemiecki ma język, prawda, ale serce miał polskie. Dobry człek, a z dobrocią do kądzieli nie na koń.	Nic z tego. W każdym razie nie zachwycam się nim, a po prostu zaciekawił mnie, jako... typ.	Słuchaj no! Jak mi psy dziadunia poszarpią odzienie, to sprawisz nowy garnitur!	Bądź rozsądną kobietką i zrób, o co cię proszą. Zamiast płakać, posłuchaj, jaki mam wesoły plan. Pójdziesz do ciotki March, a ja co dzień będę cię zabierał na przejażdżkę lub na przechadzkę i będziemy się doskonale bawić. Czy to nie lepiej niż smucić się tutaj?	Jak sobie chcesz. Jedźmy tedy. Po drodze opowiem ci, gdzie jedziesz i do kogo.	Zapomniałam wczoraj spuścić roletę i wschodzące słońce obudziło mnie. Zobaczyłam przez okno, że poranek jest piękny, i chciałam jego świeżością odetchnąć.	W łaskawości wielkiej oceniacie moją pracę ponad zasługę, miłościwy panie atoli z niezmierną uciechą słucham waszej mowy, lękałem się bowiem, czy nie jest pychą a próżnym zarozumieniem to, com myślał, poglądając sam na te wizerunki. Dzięki waszym słowom mogę się radować spokojnie.	Ma talent!... niech mnie kaczusie zdziobią, ale Majkowska ma ogromny talent. Ze wszystkich kobiet na prowincyi, tylko ona ma talent i najlepsze warunki.	A ja sobie rachował, że i ty posiedzisz u stryjka.	Ale nie rybacy. Uczeni... może.	Obudziłam się już przedtem i chciałam nawet wyjść z namiotu, ale...	Przecie tu załogą siedzieć nie będzie, dodała jejmość.	Wszyscyśmy na równe wystawieni niebezpieczeństwo czemuż go nie czujemy?	Byłbym i więcej uczynił, bo byłbym waści w łeb strzelił ale gdym się przekonał, żeś zacny człowiek i króla miłujesz, rękę ci wyciągnąłem. Chcesz, przyjmij rywalizować.... Ale i innej emulacji się nie przestraszę.	Co ty tam wiesz... Dlaczego ty nigdy w rękę nie całujesz?	Czy nie można ich zwiedzić?	Już od tygodnia dozoruje ludzi, którzy uprzątają rumowiska.	Nie potrzeba nam ani praetora, ani laski, zwykły obrzęd wyzwolenia.	Nie wiem, matko.	Sam nie wiem doprawdy dlaczego, kochanie! Ale tak jest.	Tak, po amatorsku. Myślałem, że pani weźmie udział w przedstawieniu.	Jak to?... Ty z nim o tym mówiłeś! To niemożliwe!	Bo mi się tak podoba!	Niech się pani uspokoi... Żadnych obaw! Wiem tylko ja jeden. Temu Żydkowi zapłaciłem...	Skończone o tyle, o ile życie moje; zaczyna się od mego urodzenia i trwa aż do czasu, gdym raz ostatni był na galerach.	Jakim to prawem, mości książę, na moje podwórko?	Jest to okno plebanii. Pański człowiek tam się właśnie znajduje, mości Sulpicjuszu!	Jezu, co się marnuje narodu, Jezu! A kajże to Szymek?	No, mówcież jaśniej, czem się tak frasujecie?	Przytykaj do płomienia, to będą smaczniejsze	Dobrze, iż mi „tak” odpowiadasz: to jest mowa dziecka... I oto, Borowski nazwałem ci trzy przemiany ducha: jako duch wielbłądem był, lwem się stał, w dziecko się zmieniłtrzy przemiany ducha: jako duch wielbłądem był, lwem się stał, w dziecko się zmienił	A był to triumf dobrze zasłużony!	Cena licha! jeszcze chcą, żeby im chłopską miarą dziesięcio-garncową mierzyć, te żydy niewiary! Ot... i żyto do domu wraca!	Do chana pójdę.	Dziękuję, do widzenia! W sobotę opowiem państwu o wrażeniach.	Może.	No, ich własny, spadek po nieboszczyku generale.	Podoba ci się?	Prawie zawsze o piękności i cnotach niewiast lub o stałości rycerzy, którzy ślubują wiarę jednej, tylko jednej!	To Traddles	To chyba niemożliwe!	Tylko przyspieszyła.	Tytuł?	Usieczże mi wacpanna pijaka Holofernesa, bardzo proszę	Wiesz, kupuj koperty z markamimarka (daw.) to kupę pieniędzy zarobisz.	Wszystko to zawczesne	Zabijcie mnie... jeżeli w sercach macie choć odrobinę miłosierdzia!...	Żeby to człowiek był bogaty!	A jej dochody?	A ty, Aramisie?	Boli was co?	Ciągle z żołnierzykami?	Czy jest matka w domu?	Czyś ty pomyślał nad tem, co uczynisz, jeśli sprawę przegrasz?	Dobrze, idę.	Dokąd?	Dzieci, co wygadujecie?... Któż słyszał zdradzać tajemnice rodzinne?...	Ja	Jest! Jest!	Kazałem dać po sto batożków burmistrzowi i radnym!	Myślę, żeśmy stracili niepotrzebnie trzy ważne godziny.	O takt i godność	Owszem, z bitej.	Poczciwa dusza! Cóż więcej?	Ponieważ konie są zwrócone w stronę Nicei...	Przysięgam!	Radziśmy waszmości	Słuchamy pilnie.	Tym gorzej	Zabijcie tych drani!	Zabiłem go.	Zygmuncie!	Żałuję, żem cię wyprawiła.
Ja się na ochotnikach nie znam, ale to najpocieszniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem. Ja już wiem, czego oni chcą. Boże, ileż razy w życiu mnie tak zjechano! Ale postawę mają bardzo dobrą, naprawdę, doskonałą.	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Ach... pan Yetmeyer! Uniżony służka. A ja myślałem, że to Cynamon, ten pierdzigryczkapierdzigryczka rosyjski baron, generał armii Imperium Rosyjskiego, uczestnik wojny z Japonią i pierwszej wojny światowej, jeden z najznakomitszych dowódców „białych” podczas wojny domowej w Rosji.. Prusak natomiast z namaszczeniem bada, z mętnym wyrazem bławatkowych ślepiów, nikomu nieznaną konstrukcję nurka, głęboko, wzdycha, gryzie kiełbasę i popija piwem. Kucharz na łodzi chwalebnie się spisał z menu bankietowym. Już odstawiłem popa na pokład, wraz z diakiem głuchym. Dla wszelkiej pewności w pancernej wieży przyskrzyniłem obu.	Jak się przyzwyczają, może przestaną być tacy czarni. Choć prawdę powiedziawszy, nie szkodzi wcale, że oni inaczej wyglądają.	Po tem, co pan nam zrobił... Nie, proszę pana. Nawet dziwię się, że uważał pan za możliwe zaszczycić mój dom.	Tak. Innej racyi niema. Panna Ratkowska bawiła u Osnowskich dlatego, że niby Kopowski miał się o nią starać, a skoro Kopowski wystarał się o inną, więc dalszy jej pobyt nie miałby racyi bytu.	I owszem, mój panie bardzo wiele. A twojemu stryjowi (by nie zapuszczać się zbyt daleko) byłoby dziesięćkroć lepiej, gdybyś zadyndał przyzwoicie na haku.	Dobrze, mój kochany, ale tymczasem upada interes do życia. Myślisz, że mnie to obchodzi dzisiaj, tak jak dawniej, czy będę zdrów, czy chory, bogaty lub goły? Czczo mi się robi na samą myśl o przyszłości. Ty jesteś ustalony i związany z życiem, ale co ja? Ot, był widok, i już go niema. Przecie to ogromnie zniechęca!	Spójrzcie no, chłopcy na tamtego łobuza madziarskiego, co stoi przy oknie, jak to się psubrat modli, żeby go nie skazali na grubą karę. Nie rozedrzeć by mu tak pyska od ucha do ucha.	I ja nie przyszedłem na opowiastki Wracam do mego zamku Krzyżtoporów, czy chcesz należeć do naszej sprawy?	Jagna się ta osławy nie boja, jutro gotowa to samo robić.	Owszem ale nie zawsze się umiera od tych dwóch przykrości.	Tego nie wiem. Przyszła z ogrodu z krzykiem. I oto tak się wije już z godzinę czasu.	Ja na to nic nie pomogę, bo nic a nic nie rozumiem...	Nie zdaje mi się, nie widziałam znaku. Ale idź go odszukaj, miła przyjaciółko, przemów doń, zobaczysz, czy go poznasz.	O tak! Miałem okazję sam się z nim spotkać w roku 1816 lub 1817; do jego lochu można było zejść tylko z pikietą żołnierzy: uczynił na mnie ogromne wrażenie i nigdy nie zapomnę jego rysów.	Bates-sahib! W tym kryje się jakiś podstęp. Proszę się przyznać. Już ja się znam na tym mruganiu.	Proszę sobie wyobrazić że udało mi się właśnie zdobyć przychylność hrabiego de Restaud; gdyż trzeba pani wiedzieć, że ze mnie tylko mizerny student, opuszczony, biedny bardzo...	Nie neguję ja mu męstwa, ale więcej w nim Niemca czyli jakowegoś Francuza niż Polaka... I o Rzeczpospolitą zgoła nie dba, jeno o dom radziwiłłowski, żeby to go jak najwyżej wynieść, a wszystkich innych poniżyć. On to i w księciu wojewodzie wileńskim, naszym hetmanie, pychę podnieca, której mu i bez tego nie brak, i owe kłótnie z Sapiehami i Gosiewskim jego to sadzenia drzewa i fruktafrukt (z łac.) owoce..	Jakby to było dobrze, gdyby tu, u nas, był ktoś żywy! Naprawdę żywy! Nie tak na niby jak Krakowianka albo inne lalki. Tak bym chciała mieć kogoś, z kim można by się bawić! Naprawdę bawić! Chciałabym, żeby ten ktoś żył, biegał, skakał!	Nie wiedziałam, że ty taki...	O, i bardzo być może. Skazany boi się, kiedy ma usłyszeć dekret. A wacpanna masz ferowaćferować (z łac.)	Z drzewa a raczej z kory. Powtarzam panu, panie Cyrusie, że w pięć dni z taką robotą można się uwinąć.	Tak. Produkt, który otrzymałem, jak pan widzi, znakomicie się wulkanizuje i mam nadzieję, że będzie można otrzymać ją względnie małym kosztem.	Wiedziałem, że tak będzie. Co zaś do ośmielenia, to przecież zdaje się dosyć...	W Anglii powiadają że jak duch jakowy jest w izbie, to każda świeca będzie ci się palić błękitno, a te, patrz! płoną żółto, jak zwykle.	Przeto najpierw organismus należy skrupulatnie wyczyścić, co, dzięki uczynność tego zacnego męża, nad wyraz dokładnie uskuteczniłem. Następnie mamy się wziąć do każdej wnętrzności z osobna; Bóg miłosierny ulitował się nade mną zsyłając mi taką jedną przemądrą pomoc. Może choć powoli odzyskam moje zdrowie.	Zapewne. Przynajmniej koń moskiewski uskubnąłby mnie i spożył. A tak, to rzeczywiście tylko zmartwienie. No, ale przecie prosiłem nieraz, żeby mnie zgładzić. Nikt nie chciał. Nawet dragoński porucznik...	I modlisz się, jak sądzę, codziennie, prosząc, by wszystko się zmieniło na dobre i byś była wesoła?	A! nie takaż to wielka winowajczyni hrabina, ani takby to wielka była wina dać jéj pomówić dwa słowa z przyjacielem...	Ale ja niewiem kto wy jesteście	Chyba potknęła się i wpadła?...	Czworonogów też tu nie ma.	Czy w domu pani ciotki nie bywa prezes Holbein?	Ja z wami także	Już ja wolę mój oszczep	Kardynał Borborigano! Na klucze papieża! Jeśli mi nie przyznacie, iż już samo to imię jest wspaniałą kreacją, jeżeli nie widzicie w tych słowach: suknia zaszeleściła wśród ciszy całej poezji roli Schedoniego wymyślonej przez panią Radcliffe w Konfesjonale czarnych pokutników, jesteście niegodni czytać romanse...	Naturalnie. Przecież nie wymagałbym od pani nic więcej... Ot... jakby trochę kwiatów... A zresztą...	Nie	Nie byłoby nieszczęścia	Nie wiem o żadnym	Nie, ale zwarjował	Nie, ty wyjrzyj!	Nigdy nie słyszałem	Oj, pomóż! Pomóż... Łeb mi pęka, a nic wykuć nie mogę.	Tak, ale to bez miłość poszło najpewniejsza rzecz... nawet słyszę ta farmazonka z desperacji po Rybińskim mało nie szaleje, choć ma męża, ale to u tych pań mąż to jak trynóżek, na to jest, żeby na nim postawić kochanka.	To mi się podoba Będę go traktował jak kolegę mego syna; czy to wystarczy?	Zależy, wuju, gdzie się ucho przyłoży. A u wuja?	Co? Już? Ach, to muszę iść do pawilonu, bo mi później kolacji nie dadzą. Żegnam. Szkoda, chciałem jeszcze panu wiele rzeczy opowiedzieć. Niech pan jutro przyjdzie tu o tej porze. Przyjdzie pan?	Ależ pan nerwowy. Kto też to widział, by do tego stopnia grą się roznamiętniać!	Do czasu Gdyż, o ile znam ludzkie serca, wszyscy wojskowi i urzędnicy jego świątobliwości, cała wreszcie arystokracja oburza się samowolą kapłanów. Wszystko musi mieć kres...	I powiedz mi, Żabba, skąd się ten tani płyn wziął w takiej ilości przez jedną noc?	Nie mają, a co?	No, bo śnieg to nie lekcja.	Tak... nareszcie się pokazała...	Uważaj, żeby cugle mocno trzymać Oni mają swoje sposoby i może być tak: ty go gonisz, aż on nagle konia zwróci i osadzi, wtedy go miniesz z rozpędu, ale nim miniesz, już on cię sięgnie. Stary praktyk nigdy nadto konia nie rozpuszcza, jeno wedle potrzeby go miarkuje.	Zmiłuj się!... o co?	I wczoraj przypiekało niezgorzej! chwycił. ją za gardziel jakiś radosny lęk, że ledwie mogła przemówić.	Cóż? słyszę, że rozmawialiście państwo z kuzynką Izabelą o arystokracji?... Przekonałeś ją pan, że to hołota?...	Co ci Janku?	O herezjach słyszałem, chmiel widziałem przed chwilą... niech będzie Bóg pochwalony za jego piękne kształty! Ale co to są te wasze indyki?	Po co?	A co tam?	Aron Levi? ha! ha! Aron Levi ma pewnie więcej od nas obojga... a mało mniej od swojego pryncypała... handlują razem na spółkę...	Co waszej książęcej mości jest?	Dziękuję-ć za dobrą radę	My wszyscy jeździmy na tym wózku, oni nas jedzą!... Czym panu mogę pomóc?	No, no! powoli Masz na to dowody?	Posłać by parlamentarza z żądaniem poddania szańca?	Tak, pani.	Zaczekaj! zobaczymy po ślubie, jak odejdą od ołtarza, zaczekaj...	A to czemu?	Abym pozwolił! Czesławie!	Ale Rita w depeszy nadmieniła coś niezrozumiałego	Ale i pan Andrzej jak malowanie	Bez tytułów, Maryna	Czyś ty mię kochał, rybaku?	Dlaczego?	Do kupy!	Jaki pan?	Kobieta, Plotka	Kto tam napalił w piecu?	Masz rację	Musiałeś wykraść Sperlingowi żonę przecież to ona cię uczyła.	My kawę będziemy pili.	Nadchodzi w ciszy.	Najzupełniej.	Niestety, musiałem ojcu pani odmówić.	Owszem, jeżeli chce przystać do nas, atakować naszych wrogów, a bronić przyjaciół, z prawem wzajemności, wspomnę o nim dziś wieczór w Operze	Przyjdziemy później Jeżeli stryj pozwoli, przyrzekłem złożyć małą wizytkę pannie de Gribeaucourt, pójdziemy tam najpierw.	Sama jesteś parch!	To jest dobra myśl, to jest przednia myśl! Słyszałem o jakimś zapisie...	To jest pudding	To może i jegomości przez politykę admirował?	W takim razie on umknie barką.	Więc to... Więc jakim prawem katujecie w podobny sposób książęcego chłopa?	Wyjechały z Taurogów do Tylży. Zdrowe obie, a Marie jako pączek różany; cudnaż to będzie róża, gdy rozkwitnie... Ma foima foi (fr.)	Zdrawstwujtie (zdrowia wam życzę).	Świadczymy	Życie, ubranie i trzysta franków rocznie.
Bankructwa? dlaczego? Ja daję od siebie połowę sumy, jaka się zbierze z rocznych składek ogólnych, a ludzi nie przeciążam. Najmniejsza składka od jednej rodziny już konieczna jest rubel. Ale proszę policzyć wszystkich pracujących w mych dobrach, a przekona się pan, że te pojedyncze ruble wyniosą znaczną sumę. Mam takich ze służby, którzy dają na ten cel po kilkanaście rubli dobrowolnie. Cała administracja należy do składki i dyrektorowie fabryk. Ci dają z własnej filantropii. Ten projekt został z chęcią przyjęty, moi ludzie zrozumieli korzyść własną. Każdy z nich może swe dzieci kształcić odpowiednio, dopomaga mu stypendium, gdzie są i jego pieniądze. Już kilku chłopców uczy się za odsetki od tych funduszów w wyższych uczelniach, wielu przestaje na szkole głębowickiej, którą już moja kasa opłaca. Myślę teraz urządzić to samo u włościan, ale tam będzie trudniej.	Tak w innych częściach tego domu, panią wyłączną jest moja matka; urządza je ona zupełnie według woli i przyzwyczajeń swoich. Zdaje mi się, że od chwili, w któréj po raz piérwszy ojciec mój wprowadził ją do swego domu, nic w nim nie zmieniła i zmienić-by nie chciała, a ja także nie poważył-bym się nigdy poruszyć czegokolwiek w sanktuaryum jéj pamiątek i zwyczajów. Ale, w tym pokoju rozpościeram wyłączne panowanie moje i urządziłem go według własnego upodobania. Cóż chcesz, księże Stanisławie, taka już moja natura, że muszę lubić to, co piękne i mile w oko wpada.	Gdybym ja był dalej uciekał, już by mnie Turcy mieli byli w swym ręku. W tym rozum cały, strachu nie znać i na miejscu zostać, bo cię właśnie tu nie szukają. Topczowie za mną daleko dokoła w rozgony poszli; jeszcze mnie gonią. Ale kiedyby nie twój dukat, może bym ja i był przepadł. Oddam ci go, Bóg to da, dziesięćkrotnie, stokrotnie może!	Zanadto czynicie mi honoru ale w tym zamku tak dziwne przytrafiły mi się już rzeczy dwa razy w życiu, że o niczym, co tu widzę, nie śmiem wyrażać się twierdząco, gdyż pewien jestem, że tu wszystko dzieje się czarami. Kiedym tu był pierwszy raz, zostałem ciężko poturbowany przez jakiegoś Maura zaklętego, a Sancho nie lepiej wyszedł z kilku tchórzami tego samego kalibru; świeżo znów wczoraj wieczorem zawieszony zostałem za rękę i przeszło dwie godziny w tym stanie przebyłem, ani wiedząc, skąd mnie taka klęska spotyka; byłoby zbytnią z mej strony zuchwałością brać się tu do rozstrzygania rzeczy tak zawiłej i trudnej. Objawiłem zdanie swoje co do nagłówka, ale co do kwestii kulbaki, rozeznawać się jej nie podejmuję. Wasza to rzecz, mości panowie; może nie będąc, jak ja, rycerzami, ujdziecie mocy czarów i zdrowo sądzić będziecie mogli o wszystkim, co się dzieje w tym zamku, bo czary zwodzić was nie będą jak mnie.	Ale czy księżnej niema w pociągu? błyszczące jak owe reflektory które laryngolog przymocowuje na czole aby oświetlić gardło chorego może wskutek wysiłku, jaki wkładał w to aby zestroić swój wzrok z niemi	Co to jest?	Naturalnie. Jak tylko przyjdzie do przytomności. Nie wiadomo, co tam zaszło, ale zastano go w zupełnym obłędzie. Leży dotąd w gorączce i majaczy.	Nie, z tamtym. Przecież to nie może być łotr bez czci i wiary. Postaram się przemówić mu do sumienia.	O! będziemy go mieli! przerwała kasztelanowa, idąc powoli i prowadząc z sobą ciągle Laurę. Król J-mość mocno myśli o tem... wszyscy mu pomagamy, znalazł się nawet człowiek, który to może doprowadzić do skutku.	Za to, żeście niesłusznie Juranda ze Spychowa oskarżyli z ujmą dla jego rycerskiej czci, pan mój każe wam powiedzieć, iżeście nie jako prawi rycerze czynili, ale jako psi szczekali; a któren by był krzywkrzyw (daw.) kaszel, u Sienkiewicza konsekwentnie: choroba. go popuści.	Bez wątpienia, jesteś niewierny i za to będziesz potępion. Tak mówi moja wiara... przynajmniej tak mi się zdaje. Ale ty jesteś zarazem dla mnie Przyjacielem całego świata, a ja kocham cię. Tak mówi mi serce. Z wierzeniami to tak jak z końmi. Człek mądry wie, że konie są dobre... że z każdego można wyciągnąć zysk; a co się mnie tyczy, to choć jestem prawowiernym sunitąsunici	Dobrze. To tak było, żeby to z końca... Przyjechał chłop z Porąbek, Jamrozek ma na przezwisko, parą koni doskonałych i gołym wozem, że to tylko koła były i ozwora, w sam szczyt Łysicy po suchą jedlę, żeby ta już była dobra jedla, smolna, we wiatrach wysuszona. Robi króbki na sól „Źle!” Wziął do niego Miemiec szwargotać z polska, a wreszcie zawrzasnął:	Ale to nie może być! to głupia mistyfikacya, któś ci naplótł niedorzeczności, a tyś dobrodusznie mu uwierzył. Niéma na świecie człowieka, coby mi mógł serce króla odebrać. To proste niepodobieństwo, to bałamuctwo, to nikczemne kłamstwo! Ja się z tego śmieję! Mnie, mnie do króla nie dopuścić? Ludovici, tyś zmysły postradał...	A! nic, nic! bardzo prosta rzecz. Nie można bezkarnie dozwolić, aby ta hałastra, gryzipiórki jakieś co papiér zasmarowują, śmieli się porywać na sądzenie ludzi klass wyższych i mówienie o nich bez należnego uszanowania.	A, na miły Bóg! Biedny pies może się ładnie wsypać, bo teraz z pewnością szukać go będzie policja.	Ale kiedy ja bo już widzę. To znowu sobie jakiś kłopot cudzy za swój twoje dobre serce przyjęło.	Anizetka podaję myśl: chodźmy in corpore do budy Bogusławskiego. Tam także dziś pokazują. Można będzie zabawić się.	Boś nigdy o to nie pytał, Harvey. Opowiem ci kiedyś o wszystkim, jeśli zechcesz posłuchać. A teraz spróbuj jednej z tych nadziewanych oliwek.	Chodźmy, dodał Ireneusz, ale wnijdźmy gdzie do kamienicy. Dosyć będzie patrzeć zdala, aby znowu nie powiedziano, że to dominikańska robota, a my z nimi trzymamy.	Czemuż by nie miał nas zaprosić? Ubierzemy się bardzo starannie. Kupimy sobie okulary (ludzie uczeni zawsze chodzą w okularach), pojedziemy do Sir Tomasza, usiądziemy nad księgami i będziemy czytać w skupieniu i z powagą Ale, zapomniałem wam powiedzieć, że samo czytanie nie wystarcza; historycy sami muszą pisać dzieła historyczne i każdy z nas, jeżeli pragnie odwiedzić Czerwony DwórCzerwony Dwór	Czy możesz o to pytać?... Od śmierci waszej matki nie opuszcza mnie bezsenność i niepokój.	Cóż to więc takiego?	Jak przegram, to wy stawiacie?	Jama, że konia by przewlókł!	Jednak jak to było?	Kożuch ma jakisi ze znaczkiem.	Ma do tego prawo. Wszak od lipca zostanie właścicielem.	Nic mi nie grozi? Waść go nie znasz! On się już może gdzie między ogniami k’nam czołgnie. (Tu pan Zagłoba obejrzał się niespokojnie wokoło.) A i na waści on równie zawzięty, jak na mnie.	Nie jest to chyba bardzo wesołe, ale raczej nudne życie.	Nie może inaczej być, tylko cię wyprawim do matki!	Niech was aniołowie prowadzą jeśli tak, to o nic więcej nie chodzi.	Niestety, jeszcze jesteś młoda i wątła. Najlżejsza praca może ci zaszkodzić.	O zapewne, zapewne... Ale, drogi panie, w dzisiejszych czasach tyle ludzi należy do różnych niepożądanych organizacyj, wyznaje niebezpieczne poglądy... Namnożyło się tego. Tu komuniści, tam masoni, faszyści, antysemici, socjaliści, anarchiści... teroryści... djabli wiedzą.	O, to w pewnych granicach. Ruletka wymaga zimnej krwi.	Racja! Proszę jednak pamiętać, com powiedział. Człowiek, który obecnie posiada rubin, sprzedać go nie może.	Siadaj, Rochu, i daj spokój! Wiedz i o tym, że nie dopiero cię będziemy za kpa mieli, gdy tego nie uczynisz, ale dopiero cię za kpa przestaniemy mieć, jeżeli to uczynisz. Nie rozumiem też, jak się będziesz mógł kopią złożyć do króla szwedzkiego, w husarii nie służąc?	To ani chybi, na ciężką zimę znak.	To okropne!	„Tak” idziesz? No, to siadaj na koźle, podwiozę cię do miasta.	A Rozalka Stepanowa żonka...	A czy mogłabym prosić pana profesora?	A drudzy?	A ja dopiero... ja.... nie wiem, czy wystarczy nam na chleb przez dwa tygodnie!	A mnie nie zapytasz, czym właściwie jesteś w mojej potrzebie?	Ale jest więcej obcą dla ludzi i nie tak konieczną do życia, jak miłość. Bez sztuki świat mógłby istnieć, ale bez miłości... nigdy!... zresztą, sztuka daje boleśniejsze zawody...	Amen!	Bardzo na tym boleję.	Chrząstkowska!	Ciszej, ciszej! Na miłość boską, ciszej, nie mów pan tak głośno!	Czego?	Czy obraziłem się? Ale pani żartuje! Ja nienawidziłem pani!	Czy się ino da zwabić?	Czy ten sam wosk?	Dla tej przyczyny ja tu dziś przyszłam żeby z panem Janem zobaczyć się i powiedzieć, że do grobowej deski wdzięczną panu pozostanę.	Dlaczego?...	Dowód będzie Lada dzień przyjeżdża do Pi-Bast wielki pan asyryjski, Sargon, przyjaciel króla Assara. Przyjeżdża tu pod pozorem pielgrzymki do świątyni Astoreth, złoży dary wam, książę, i jego świątobliwości, potem	Ja i Żnin daliśmy brawo Otockiemu, ale Barski musi być wściekły.	Jadę dzisiaj, za godzinę! Boję się strasznie babki!	Jeśli pan tak każe nie mam nic więcej do dodania.	Koniecznie jeux de société! Koniecznie... Jeux d’esprit	Masz pan słuszność; kilkakrotnie już wytropiłem tym sposobem płynącego konia rzecznegokoń rzeczny	Miała Litwinkę na wychowaniu?	Miłość, Małżeństwo, Pieniądz, Bieda, Pozycja społeczna	Mniej.	Muszę pójść, Bazyli	Mówiłeś ze stryjem?	Nasza?	Nic... nic.	Nie	Nie dojadamy resztek po wielkich dziennikach konstytucyjnych, które mają swoje fiszki z księżmi, pełne takich kaczek	Nie należałoby rozmawiać z tobą o poważnych rzeczach, masz nazbyt dobrą pamięć.	Nie pomogą babury ani wojsko przeciw sile Allacha i proroka...	Nie wiem; widziałam tylko na obrazkach. Ale wiem, że są. Często mi o tobie, Kajtusiu, opowiadały.	Nie zjedzą nas.	Nie, dopiero po powrocie z wycieczki.	Nie.	Nigdy! Pan mówi „nigdy”, drogi Cyrusie?	Nikt tu przysięgi dawnemu królowi nie łamał. Sam on nas uwolnił od niej, gdy z kraju zbiegł, do obrony jego się nie poczuwając.	No, więc o czym myślisz?	O panie!	Od czego?	Ona mnie łagodzi w inny sposób, uspokaja	Pan już od dawna interesuje się naszymi sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak, w kwietniu nabył pan nasz serwis?...	Poddałem się więc wyrokom i sam cały ciężar dźwigam. Sam, własną tylko myślą, podpieram te gruzy, jak mogę. Ale są chwile, w których czuję, że upadnę wraz z nimi. One się powiększają z każdym rokiem, a myśl moja coraz słabsza, coraz bardziej ugina się pod ich ogromem. Każdy kamień pada na nią i robi w niej szczerbę; coraz mocniej cierpię, a coraz mniej jestem w stanie zaradzić złemu. Takie jest moje panowanie, taka moja królewskość!	Przyznam się pani, że o tem zakochaniu mojem nie wiem jeszcze.	Tak byłoby lepiej Kto wie, czy na przeciwległym wybrzeżu nie znajdziemy jakieś jaskini, której daremnie szukaliśmy tutaj?	Te łotry mają dziwnie zimną krew	Toś ty teraz pan całą gębą ino czy będziesz umiał gospodarować?	W takim razie potrzymaj, proszę cię, osła, zanim uczynię tę karkołomną próbę, aby się dostać na muła.	Wiosłuj całą siłą swych mięśni, Van Stillerze Piraci w wiosłowaniu nie mają sobie równych!	Właśnie Zdaje mi się, że zostawiłam lisa w Konstancinie. Niech Pawłowski pojedzie i zabierze. Ja wrócę pieszo do domu.	Zaledwie rok temu widziałem panią de Saint-Méran w Marsylii, wracałem wtedy z Algierii. Kobieta ta wyglądała tak, jakby miała żyć sto lat: cieszyła się znakomitym zdrowiem, przytomnością umysłu i niezwykłą energią. Ile też mogła mieć lat?	Zapewne! Toteż nikomu tu z nas nie brak wesołości	Zdaje mi się, przeceniasz me siły	Zdawało mi się owszem, że go lubisz...	Znalazł się któś przecie poczciwy?	Zresztą nie mogę zrozumieć, w jaki sposób, z chwilą gdy tytuł księcia Brabancji przeszedł do królewskiej rodziny belgijskiej, możecie rościć do niego pretensje.	Złota moja, najdroższa, dziecko moje! Poznałaś mnie, poznałaś?...	À propos, jak pan znajduje hodowlę bydła i koni?	Łbem o ścianę bił i krzyczał o potępieniu. Wił się jak piskorz. Chciał uciekać za Billewiczami, warty go nie puściły. Porwał się do szabli, musiano go związać. Teraz leży spokojnie.
Tak jest... Tyś mnie nie poznał, a ja i twoich rodziców i ciebie panie Adamie dobrze znałem za młodu... Mój Boże! na jaką ci to nędzę zejść przyszło!	Taka sprawa jest. To godność człowieka nie jako na wojnę, ale żeby dać świadectwo prawdzie. Musi być ktoś, co się ośmieli podnieść uzbrojoną rękę! Inaczej martwa będzie nasza miłość i martwa będzie nasza nienawiść. Zadusi nas trzeźwy rozsądek, zatrują nas kalkulacje polityczne! Inaczej zmarniejemy moralnie, skopani, lekceważeni przez wroga. BuntownikJa mam ambicję, żeby na uśmierzenie naszego buntu nie wystarczyło nahajki! Ja mam tę ambicję, żeby wróg musiał wystąpić przeciwko nam z całą swoją siłą, żeby nas mordował, a nie tylko prał po pysku... Ja chcę, żeby wróg nas uszanował. Nam nie wolno po masakrach zadowolnićzadowolnić to nie żadna siła	Moi panowie! Mówicie tu o handlu perkalami, który nas nic nie obchodzi... Ale panowie!... my mamy za to zboże w spichlerzach, my mamy okowitę w składach, na której wyzyskują nas pośrednicy w sposób niegodny...	Dobrze nie pamiętam... były to takie sobie plotki jarmarczne, zapewne kłamliwe... że nawet radżowie... drobni radżowie górscy...	Nie wolno, to dworskie czółno...	Naprzód, nie chcę być jej paskiem a powtóre, jeszcze na to za wcześnie.	Kiedy się tak nie boisz, to chwała Bogu; ale zawsze o to cię proszę, wywieź stąd tego Piotrowicza, bo pan Urbański nie doczeka i rana.	Ty wiesz, że to nie jest głupi kant Na tem można zrobić hopy.	Tego powiedzieć panu nie mogę, bo nikt się tego nie odważy powtórzyć. Ale było to podobno coś tak okropnego, że pewien radca sądowy, który był przy tym, oszalał od tego i jeszcze dzisiaj trzymany jest w izolacji, żeby się nie wydało. Nie była to zwyczajna obraza najjaśniejszego pana, jakiej się ludzie dopuszczają po pijanemu.	W końcu przyzwyczaiłem wszystkich poddanych do nowej stolicy. Żyję pod ziemią takim królem, jak żyłem na ziemi. Sam prawie, własną pracą ubrałem to miejsce, jak widzisz. Zyskałem i to jeszcze, żem bezpieczny od ciekawych ludzi. Ten odsłoniony bok jaskini tak wysoko wznosi się nad dolinę i tak jest niedostępny, że z tej strony ptaszymi tylko skrzydłami można by dolecieć do mnie. Te okna wyglądają na zewnątrz jak nora sowy: nikomu na myśl nie przyjdzie, żeby mogło przez nie wyglądać ludzkie oko. Mam źródło niewyczerpane, mam zapas jedzenia dostateczny, podziemnymi przechodamiprzechód (daw.)	Alboż ja ci bronię? ja cię o to proszę. Nie będzie to rzeczą nową, August to pamięta.	Pinczer? A któż mówi, że Żolka jest foks? Ale to jest nadzwyczajny pies! Co to za serce! O byle co wyje, takie to czułe!	To dziwne! Więc w takim razie nigdy się prawdy nie dowiedzą!	Ty się nie gniewaj, „Sędzia”, tylko zrozum, że nie te czasy. Teraz nie można zrobić komuny na pięćset rubli, a prócz tego obstalować na następny dzień u tego samego burżuja obiad z gęsiną i zjeść go spokojnie, a potem jeszcze tańcować. Spróbuj no sam! Na takie interesy jest za późno.	Nie masz, wielmożny panie, innej jak tamta a to pijacy, to posiedzą do późna w noc, zwłaszcza że ta szlachta to dzierżawcy książęcy i mają jakiś proceder z księciem, w czym zasięgają rady owego patrona, a ten patron lubi piwo, to pewnie radę swoją będzie przedłużał choćby i do północy.	Może i ja bym stawił, gdyby nie to, że nie pora dziś konie w zawód puszczać. Chętnie go przechowam, chociaż jeśli mi się uda, wolałbym kupić. Ale gdzież się owo dziwo znajduje?	Nie bajdurz! Rochu, za brógbróg gdzie; gdzieś. w bruździe, póki was nie zawołam. A chybkochybko (gw.) żeby. nie nadeszli...	Ciebie, panie? Najdzielniejszego z piratów? Przemierzasz morza na swoim statku, który zwycięża w walce inne okręty, masz przy sobie odważnych ludzi, którzy zawsze pójdą za ciebie na śmierć, nie brak ci skarbów i bogactw, jesteś jednym z najzuchwalszych pirackich przywódców! I ty się smucisz?	Ph! Nie pragnę bynajmniej wdawać się z pierwszym lepszym powsinogą. Nie mam długich uszu ani nie jestem babą, by podsłuchiwać sekrety	Proszę darować ale nie uwierzę. Przecież pani go nie kochała! Nie mogę też sobie wyobrazić, by pani temperament i pobudliwość były silniejsze od jej poglądów etycznych i od ośrodków hamujących. Pani chce go wybielić w moich oczach.	Czemuż nie wybiła?	Gdzie to było? Jak? Kiedy? Moja złota! Opowiadaj!	Jak wezmę kija, to wama dam sprawiedliwość.	Myślałby kto... Któż cię goni, że w domu chwili nie usiedzisz?	Nie rozumiem.	Nie! Ty jesteś człowiekiem, który dotrzymuje słowa, dobrze wiemy o tym.	Nie, wolę jechać. Wszyscy mnie dziś zmęczyli, nawet i ta makolągwamakolągwa	To jest prawda... To jest prawda... Ale... są przecie i inni!	I tak trzeba, żeby było. Artysta bez powodzenia jest dziś anachronizmem nie do zniesienia	To są głupcy. Porządek, przedewszystkiem porządek i systematyczność, słyszysz pan? Gdybyś się pan trzymał tych zasad, nie zwracałbyś uwagi swojej zwierzchności.	Ha! Nie mówiłem ci! Na Herkulesa! Zachowaj tylko spokój; inaczej on tobą owładnie, nie ty nim.	Mowy nie ma. Już ja ci ręczę.	Wiem, co powiesz Ona jest różna od innych kobiet... słyszałam to nieraz!...	Z rozporządzenia starosty wolno mi wprowadzić tu osobę przeze mnie wybraną, która przybędzie dla wybadania więźnia, w razie gdybym osobiście dopełnić tego nie mógł.	Ty nie potrzebujesz mnie uczyć, co ja mam mówić.	Boże wielki!... serce mi tak bije, nie mogę się z miejsca ruszyć.	Co brat bredzisz! Jakie dwie ofiary? Jak to spalone?	Na przykład, gdybyśmy się udali razem do Luigiego Vampy, jestem pewien, że nie odmówiłby panu i uwolnił Alberta.	Nie chciał pan nad tym pomyśleć Człowiek zdolny uczynić spostrzeżenie, z łatwością znalazłby jego przyczynę.	Nie tłómaczyła się nigdy; kazała mi czekać i czekałem.	No... tego Ale i tak teraz już wujaszek nie umrze	Oj dużo, dużo dobrych ludzi na ziemi! lżej cierpieć, gdy się o nich pomyśli! Nazajutrz znieśli nam krup i słoniny, kto miał. Rok głodu nie będzie.	Mam nadzieję, Dorianie, że zawsze będziesz szczęśliwy ale niezupełnie mogę ci wybaczyć, że nie powiedziałeś mi o swych zaręczynach. Henrykowi powiedziałeś.	Nie potajemnie, ale jawnie świadczą o królowej ci, co ją też widywali ciągle	Zaprawdę, mój kumie wiele zdolności ginie w świecie, bo się nimi posłużyć nie umieją.	Nie waż się pan w mojej obecności nigdy nazywać tego szuję inaczej niż Kunik, łajdak Kunik, hochsztaplerhochsztapler osoba pożyczająca pieniądze na procent, zwykle nadmiernie wygórowany. i oszust Kunik, chamski bastardbastard (pogardl.)	Co chcesz, panie Ganchof! Są ludzie z żelazną twarzą i żbiczym wzrokiem, których sam widok przestrasza, ale mnie Bóg tego odmówił... Mego oblicza nie ulęknie się nawet panna.	Czy tobie przystało obsypywać mnie wyrzutami i czy twoje doświadczenie nie powinno raczej mieć pobłażania dla moich błędów? Przyznaję chętnie, żem zawinił; ale pomyśl, błagam, jak mnie ratować z przepaści. Sądzę, iż trzeba, abyś poszedł do królewicowej, skoro tylko się obudzi, i poprosił jej o ów list jakoby zgubiony przez ciebie.	A skądże ja mogę wiedzieć? Nietrudno się domyślić. Ściągnęła go sobie sama, przez tych wszystkich żebraków, którymi tak często się otaczała. Pewno któryś z nich napędził jej złego ducha. Ci chrześcijanie to szaleńcy!	Bogdajbym się mylił Pokój kilkoletni dałby czas urządzić sprawy polskie, przygotować się powoli a silnie do ostatecznej rozprawy... Huniady jest mąż odważny, baczny, świadomy potęgi, z którą walczyć mamy... Kardynał pewnie zagrzewać będzie do wojny, ja w sumieniu mem pokój doradzam i modlę się do was, jeźli słuszny a godny... nie odpychajcie go...	Chytry masz rozum i widzę, że mi się przydacie. Choćby też Szwedzi te konie zabrali, to znajdzie się taki, który zapłaci.	Już ostrzyli, bo ostrzyli tu na mnie języki! Niech będzie, co chce. Niejedna jest kreska na mnie, przyznaję, ale też i w tej okolicy ludzie niewdzięcznie mnie przyjęli...	Tak ale on polował na tygrysy. Skórę jednego z upolowanych przez niego tygrysów Sara ma w swoim pokoju i ogromnie jest do niej przywiązana. Często kładzie się na niej, głaszcze łeb tygrysa i rozmawia z nim jak z kotem.	Bo mi ojciec mówił, że pani rada pracuje, a ja mam tyle wolnego czasu do ofiarowania	O, Maksymilianie, błagam cię, uczyń jak ja, żyj z tym cierpieniem, a może kiedyś jeszcze się połączymy.	Albo ja wiem! Chciałem napisać o tym wiersz.	Ja także!	Komu pisano, ten zgnije. Was tu prędzej ryby oszczypią.	Co też pan mówi!	Głupstwo pieniądze! Ale kawałeczek serca swego zgubić może po drodze. Do widzenia, Maryniu... kłaniaj się ode mnie czarnookiej bogini...	I co on tam może pisać o takowym mizernym robaczku?	Pan potrzebujesz być cicho, my płacim! Panienko, proszę jedno piwo!	Panna de la Mole czuje doskonale swój triumf, ale umie nad nim panować. Rzekłbyś, że boi się podobać temu, z kim rozmawia.	Widzi pan są powody, dla których musimy zarabiać.	Bo co?	Chcesz pan powiedzieć, przez nas	Co takiego?	Czy masz waszmość co, prócz czczych wyrzutów, do powiedzenia?	Dlatego, że wpakujemy się prosto na wyspę Rion.	Dopowiedz resztę, proszę cię	Dziecko co tobie?...	Julka śmiać się zaczęła.	Lepiej było, gdy on stał na czele!	Mówił ci co?	Nauczy się.	No cóż, moja Magdeczko czy pan Lucyan i dziś był „jakiś inny”?	Panu się podoba tutaj, w Polsce?	Przyjdź wasza miłość jutro po kościele do mojej komnaty, mam jeszcze w skarbczyku nieco srebrnego naczynia.	Wyjeżdżał pan?	Z panem Filipsem. Ledwo mi się zdążył przedstawić.	A jak?	Ach!...	Było już, było	Dwoje	Ewuniu!... Czy mogę tak mówić?	Jeśli raz jeszcze wspomnisz mi o tym, wrócę w tej chwili do domu	Mów waszmość dalej zaprawdę szczególne rzeczy mi mówisz.	Niema dziury	Padpalili was?	Powiesz mi podczas śniadania, czy mamusia ci pozwoliła.	Tak! jakbyto było z czego!	Tak, zapomnienie! Tak, zapomnienie	Tak.	Tak.	Tak; przed kilku laty szczenięciem wywiózł go z Zawrocia i podobno lubi go aż do śmieszności, graniczącej z bzikiem...	Takiego pięknego młodego człowieka!	Umrze jutro.	Wolnego, caballero	Wszystkich.	Zdrowie gospodarskie!
Miło patrzeć, jak on się do tego bierze! Założę się o mój part i moją płacę, że to dla niego w połowie zabawa... a on sobie myśli, że jest tęgim marynarzem. Przyjrzyj no mu się teraz.	Poznałem go na własną zgubę Sprowadził nieszczęście na moją rodzinę. To jemu zawdzięczam mój piracki stan. Ale nie rozmawiajmy o tym. Zawsze, gdy poruszam ten temat, czuję, jak krzepnie mi krew w żyłach i dopada mnie grobowy nastrój. Napij się, hrabio. Carmaux, co robią Hiszpanie?	Koralia wyrabia się Jeżeli będzie grzeczna, poprę ją po cichu przeciw intrygom przy debiucie w Gymnase. Posłuchaj pan: na jej intencję rozmieszczę na galerii chwatów, którzy będą uśmiechać się i robić szmerek, aby pociągnąć oklaski. To sztuczka, która stawia aktorkę. Podoba mi się Koralia, musi pan z niej być zadowolony, to sercowa kobieta. He, he! Już ja tam potrafię wygwizdać, kogo zechcę...	Mój Jasiu! żywo odparła Olimpja; wiesz że nie przywykłam oszczędzać się, i mam potrzeby właściwe kobiecie mojej sfery. Pamiętasz pewno jak było w domu mego ojca, i do jakiego życia przyzwyczaiłeś mię przez kilka pierwszych lat po ślubie... I tak przez wzgląd na ciężkie czasy urządzam się bardzo skromnie, i wydatkuję bardzo mało w stosunku do stanowiska, jakie posiadam w świecie. Ale jeślibyś mi i tego odmawiał...	O nie... nie To wy mi musicie o tym opowiedzieć, bo dowiaduję się, że najmniejszy brzdąc w dzisiejszej Anglii jest tak mądry jak najmędrszy kleryk za naszych czasów.	Kto tam zgadnie, czy on się jeszcze za Szwedami nie opowie?	Przepraszam bardzo, jak pan dyskutuje? Hrabia nie upraszcza, lecz prostaczkuje, czyli raczkuje racjonalistycznie po dancingowych wypadków płaszczyźnie. Pod moje myślenie nie można zajeżdżać platformą trzęsącą, jak pod magazyn jakiś kolejowy albo portowy, by potem się chełpić, że w sprawach kosmicznych jest tak, jak w życiu, że urządzono wszystko gustownie i bardzo solidnie, że skrzynie i wory, pełne drogocennych wzorów wyobraźni, wyładowano i umieszczono po cenach przystępnych w sklepach mieszczańskich. Rzeczywistości marny piaskowiec rąbiąc czekanem mojej fantazji, nie mogę dłonią chwytać odprysków, które trafiają niebacznych przechodniów i niejednemu guza wywalą. Stara historia: nie ma twórczości bez nielogicznych, bolesnych ofiar. Wasza mość hrabiowska nie raczy pamiętać, dokąd ja zmierzam. Przechodzień jestem przez bulwar powszechny, bardzo się śpieszę i mimo woli gdzieś kogoś potrącam. Z perspektywy żabiej wprost nie wypada odmierzać mych czynów ani też ganić. Ludzi niewłaściwych do moich przedsięwzięć chętnie dobieram, bo każdy z nich stwarza pospolitości pozory potrzebne, przekonywujące. Przy transcendentalnych, górnych aferach jest nieoceniony taki balast ziemski. Na wszelki wypadek od katastrof nagłych jam ubezpieczony i na nieszczęściu nie mogę stracić, lecz dobrze zarobić. Ci, którzy chcą ginąć przez nieuwagę lub zapalczywość, miech sobie skandali, ile chcą, płodzą. Ja ich nie powstrzymam. Lubię bez wyjątku wszystkich mych partnerów i każdego cenię. Trudno zaprzeczyć, że cały zespół dziwną bandę tworzy, na ogół przykrą i napastliwą. Jak to powiada łacińska sentencja? Singuli canonici boni viri, sed capitula mola bestia.Singuli canonici boni viri, sed capitula mola bestia (łac.)	Przyznaję że druga, czwarta i szósta księga Eneidy są wyborne; ale co się tyczy nabożnego Eneasza i silnego Kloanta, i przyjaciela Achata, i małego Askaniusza, i niedołężnego króla Latyna, i mieszczki Amaty i nudnej Lawinii, nie wyobrażam sobie, aby mogło istnieć coś bardziej zimnego i niesmacznego. Wolę raczej Tassa albo owe klituś bajduś Ariosta.	Mylisz się, Knoll zapowiedział, aby z list płacy wykreślono im połowę dnia. Uznał, że mogą wypoczywać z wdzięczności dla zmarłego.	Boner! Skędżeście się tu wzięli?	On zawsze bawi się w dowcipy. Bucholc wziął jego chemikalia?	Poddać się, uratować życie!	Ja ją czytam... codzień! odparł Dobek. Przecie żem nie stał się niewiernym wierze moich dziadów, anim odstępcą się stał od prawdziwego wiernych kościoła... od kościoła braci mej żywej a umarłej...	Nie, ale czas ci tu powiedziéć, tybyś mnie jak Raja (pana) tego spaliła na węgiel oczyma; ty nie masz serca!	Jakże to, proszę łaski pani! To nie na migi? Nie na znaki? Nie na palce? Tylko tak wprost? Jakże to może być?...	Głupi oni są Alboż to raz Nil o cały tydzień spóźnił się z wylewem? Więc tymczasem wychodź sobie wieczorami.	Oho, ja jeszcze pamiętam, a wciąż mi się plącze między niemieckie wyrazy, a pieśni w uszach grają, co je na polach a w kościołach śpiewają.	Jak śmiesz to mówić, kiedy ma oczy, i w dodatku bardzo ładne!	Ma pan słuszność Czuję, że mi wiele, bardzo wiele niedostajeniedostawać (daw.) odczucie pustki i jałowości. duchowej i pustki, jaka od czasu do czasu rozwiera się przede mną w godzinie samotnych rozmyślań. Pan mi nie odmówi swej pomocy w razie potrzeby, nieprawdaż?	Kto przyjdzie? Twój ojciec... A jeśli tam są jeszcze inni ludzie... jeśli się rzucą na niego?...	Na takie wezwanie w całej mej ozdobie zjawiam się przed panią!	Naprzód, nie chcę być jej paskiem a powtóre, jeszcze na to za wcześnie.	Słuchaj, miły przyjacielu Chcą ci dać sto tysięcy dolarów za występy bokserskie w Ameryce. Mnie chcą dać za ciebie trzysta tysięcy franków; ale nie jestem faktoremfaktor (daw.) już na zawsze. Nie radzę ci.	Kpiliście że stroi się w cudze pióra, więc wrócił do dawnego nazwiska.	Pierwszy raz tak się nam udało	Oj, Pawle, Pawle! rozsypałem drwa na podłodze, zgniewał się ksiądz kanonik i każe mi za karę iść do króla.	Nie ma go w tym pokoju, ale jest w trzecim, u mojej żony On teraz składa wizytę mojej żonie.	Znowu? Miałem przecież terminową robotę u starego Lewina! Trzeba było najpierw się z tym uporać. Chcesz cały stołowy urządzić w pięć minut?	No... to od ciebie zależy.	Proszę pana, pan Plotczynych dzieci nie ukrzywdzi? Prawda? Ręka?	Nie. Nie zależy mi na niczym. Teraz właśnie nie jestem wcale sobą zachwycony... i basta... Powinienem być wypędzony na cztery wiatry.	Tak jest W porcie Iony można ujrzeć elegancki jacht, gotowy wyruszyć na morze. Jego kapitan jest zawsze do dyspozycji chętnych turystów. Cóż nam zatem przeszkodzi jutro z brzaskiem poczynającego się dnia wyruszyć stąd?	Ale czy te armaty wytrzymają wybuch piroksyliny?	Pan de La Baudraye opowiedział, iż późna ciąża pani wymaga, aby połóg odbył się w Paryżu: że skłonił panią do tej podróży, chcąc jej zapewnić opiekę najgłośniejszych lekarzy Tak więc mimo hałasu, jakiego narobił pani wyjazd, aż do dziś wieczór była pani pod osłoną legalności.	A na przepadłe? Jak to będzie zawczasu zapowiedziane, bez żadnego utajenia? Prosto na śmierć?	Oczywiście! Każdy posiada szansę. Nie mogę panu powiedzieć jak wielkie są pańskie, gdyż chcę wygrać zakład uczciwie. A teraz: Dobranoc!	To samo mu rzekłem, bo chciał bieżyć za tobą...	Nie mam czasu, muszę teraz iść szukać Malinowskiego, trzy dni już nie był w domu, jestem o niego bardzo niespokojny.	To ja raczej będę miał zaszczyt, panowie, wam towarzyszyć i kosztem życia swego chcę usprawiedliwić zaszczytne mniemanie, na jakie zarobić sobie potrafiłem	Zapomnijcież jeść, spać, oddychać! Zapomnijcie, że słońce na niebie świeci, to 1ja Baśki zapomnę!	Proszę pana, czy ja mogę robić coś podobnego?... Ja przede wszystkim za mało znam ludzi... A po wtóre	Nie wierzysz?	Nie.	Z rady twojej niestety skorzystać nie mogę. Nie zejdę z obranej drogi.	Jeżeli mówi, że będzie mi dawał trzysta rupii rocznie, to będzie je dawał.	Mam nadzieję, mój bratanku, że znajdziesz wszystko, czego ci potrzeba ale gdyby ci czegoś brakowało, możesz zawołać Nanon.	Mości hrabio gdyby to od waćpana było zależało, zamiast księztwa miałbym dziś wygodną kwaterę w Koenigsteinie.	Nie mówiłem o sobie.	No, panie, pomagać, pomagać...	I prosił pana, aby pan... wpłynął na mnie?	Mówże prędko, proszę ciebie, już będę milczał jak kamień.	Ale chyba tylko w razie niebezpieczeństwa?...	Co pan tu przeciwko mnie spiskuje?	Czy ona naprawdę umiera, señor doctor?	Witaj waszmość! Czy mnie sobie przypominasz?	Wszystko za tym przemawia. Czy wiesz cokolwiek o jego sprawach pieniężnych?	Sześdziesiąt dollarów, że ma brodawkę na nosie.	Towarzysze! Proszę o spokój! Głos ma towarzysz Lerbier.	Wszystko jedno, teraz na ciebie kolej!	Ach, biedaczysko moje, biedaczysko! Taki dobry, taki poczciwy, a teraz Pan Bóg go nam chce zabrać! O Jezu!...	Chodzę tam, gdzie mi każe Daje mi kartkę, więc idę i fasuję niby dla szpitala, a przynoszę do domu.	Chciałbym tylko zapytać cię co było przyczyną twego długoletniego milczenia?	Mianowałem cię naczelnikiem rady, która ma wyśledzić przyczyny nieustannych buntów w moim państwie. Chcę, ażeby karano tylko winnych, a czyniono sprawiedliwość nieszczęśliwym...	A, Wawrzecki!... musiałeś znowu położyć trupem jaką niewinność, bo promieniejesz, niby słonce...	Co mówisz?!...	Jakże zdrowie pana prezesa?	Masz na pchły, na pluskwy i na karaluchy.	Więc co?...	Wykazują one bardzo dziwne podobieństwo... Pismo w nich obu jest właściwie identyczne; różny jest tylko kierunek stawiania liter...	Bywało tak, bywało. Połowa skręci kark, a druga połowa zarobi.	I dlatego... i dlatego... powróciliśmy niebawem do Pevenseyu.	Kapłani chaldejscy są starszymi braćmi egipskich	Kasztan do linijki!	Mówmy o tej szczegółowej miłości, albo lepiej zastąpmy ten wyraz wyrazem: kobieta.	Niech stryjcio Antoni posiedzi jeszcze kwadransik, a później zamknę sklep i podprowadzę trochę stryjcia. Dobrze?	Panie!...	Pst! Krwawy dług już spłacony! Zanuć pieśń tryumfu, Won-tollo!	Pytaj, panie.	Tak.	Trzydzieści sześć ja jej dawałem dwadzieścia lat.	Zapewne, może, nieco.	A bodaj cię cholera...	Cóż Zdzisław? Bardzo był zachwycony moim przyjazdem?	Gardzę jednostkami, szanuję siłę gromady.	I ja jestem przeciw skardze	Janek, Janek...	Jednak utrzymujesz, że kochasz panią Bognę.	Jezus Maria, Józefie święty!	Kiedy?	Mam ją gdzieś. Daj spać.	Margaj.	Muszę iść prędzej, dobranoc Jagusi!	Myślę, że za sto franków miesięcznie... Mógłbym wyżyć...	O, zapomnę, hrabio, zapomnę.	Obowiązek.	Parfaîtement!Parfaîtement! (fr.)	Po białości, po smaku.	Słucham panią.	Wracam z zebrania komunistów.	Z nimi moce piekielne, z nami niebieskie.
I wszystko, co każdy ma lub będzie miał?	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	Jak to? Chyba nie powiesz mi, że z całej waszej „bandy” robiłaś to tylko z Albertyną!	Nie! Będzie on też miał za swoje! Patrz no! O, niech no tylko zobaczę, że ze mną zaczyna; nie ulęknę się go; już się z nim rozprawię! O, nie będzie on pierwszy!	Aš, vaikeli, ne kartą mačiau jį besimeldžiant, ko bedievis nedaro, dėl to liaukis velyt ir neapkalbėk, kitaip mudu susipyksivasusipyksiva	Co to znaczy?	Coś okropnego? Co to ma znaczyć?	Dżeka Fultona Jeżeli to ma być dla mnie	No, to napiszę tylko: „panie”.	Co ty mi Polciu mówisz zawsze, abym była cicho, i nie narażała się! Mamże milczeć kiedy oni obmawiają moją przyjaciółkę? alboż ja się ich lękam? alboż dbam o ich zdanie? Dla mnie całe szczęście to ty, dom nasz a co o mnie powiedzą ci ludzie u których cnota na języku, a djabełek rogaty w sercu, to mi wszystko jedno! Potakiwać ich głupstwom i złości nie myślę!	Dobrze! Dostaniesz pięćset franków Ale to, Caderousse utrudni mi życie... Ty nadużywasz...	To mi się podoba! Weź, przyjacielu. Kiuni jest poczciwym i mężnym zwierzęciem.	Tak, bez entuzyazmu niema sztuki; bez pewnego zapamiętania się niema artysty!... Ale po co ja to mówię pani?... Temu, kto się wybiera w daleką drogę, nie powinno się naprzód pokazywać wszystkich niebezpieczeństw, bo przez to może nie dojść...	To też się w Łodzi robi gęsto.	Prawdziwe to dla mnie szczęście, że dostarczając pani dotąd sukien na listowne zamówienia tylko, mogę nareszcie poznać panią osobiście. Co pani rozkaże? Mamy świeże modele z Paryża: z tych jeden od samego Wortha, cudowne połączenie koloru mahoniu acajou z kolorem bladoniebieskim électrique, bo dziś bez elektryczności nie może się nigdzie obejść. Może pani sobie życzy obejrzeć? Niedroga nawet suknia, kosztuje tylko trzysta franków. Dla pani oddamy ją po cenie kosztu. Nie? Aha, pani przyszła pewnie z gotowym planem własnego pomysłu. O, bo pani miewa pomysły oryginalne i prześliczne, jak ten kostium leśnej bogini! Pokazywałam rysunek Worthowi, bo byłam w Paryżu i dopiero dwa tygodnie temu wróciłam, i czy uwierzy pani, że był nim zachwycony, a pochwała Wortha to najwyższa wyrocznia! Cóż to więc ma być? Suknia balowa czy wieczorowa?	Ale owszem, w kącie witrażu nie zauważyła pani nigdy damy w żółtej sukni? No to właśnie jest święty Hilary, którego nazywają też, wie pani, w pewnych prowincjach Saint-Illiers, Saint-Hélier, a nawet w Jura Saint-Ylienazywają (...) w pewnych prowincjach Saint-Illiers, Saint-Hélier, a nawet w Jura Saint-Ylie Święty Eligiusz.: zmieniła się w świętego. Czy wyobrażasz sobie, Eulalio, aby po twojej śmierci zrobiono z ciebie chłopca?	Nie, to tyś się zrył wtedy jak bela, ja piłem i piłem jak smok i pomimo najlepszej chęci mojej ani rusz upić się było, alem się za to rzucił w taniec z takim ferworem, żem hulał jak wściekły ze wszystkimi pannami, tylko z Zuzią ani jednego kroku. Com myślał wtedy, nie umiem na pewno powiedzieć; może gdyby była Zuzia na mnie mrugnęła i przeprosiła się ze mną, może bym jej był jeszcze do nóg upadł za to; ale, wyobraź sobie, wytrzymała tę całą manifestację ode mnie z tymże samym uśmiechem, z jakimem ją zastał na sali. Ba! Przetrzymała mnie nawet, bo przecie ja już dalej nie mogłem ani pić, ani tańcować i tak się zatrułem i osłabłem, żem ledwie mógł siedzieć na ławie, a ona tańcowała bez ustanku aż do tego momentu, w którym Stojowski począł swoje kazanie.	Ale to widzisz, nie wypadałoby opuszczać go w takim stanie, jak jest dzisiaj.	W ojca wrodził się taki gniewliwy jak i ociec. Oni mnie streczno-streczni przychodzą, Fabiana Bohatyrowicza synowie... i pomiędzy nami kłótni żadnej nie ma. Tylko tego Adasia najwięcej teraz to gryzie, że mu w jesieni do wojska trzeba iść... Jak sobie na to wspomni, gadziną staje... Jeszcze i czwarty brat u nich jest, Julek, ale taki zawzięty rybak, że go z Niemna ani ściągnąć... Za Niemnem i za swoim psem, Sargasem, świata nie widzi, a do tego troszkę głupi. A siostrę ich, Elżunię, panienka widziała...	W takim razie, niech będzie jako rzekłeś, skoro taka twoja wola.	At! Desperacja z tym naszym wschodem. Ale zgnieciemy go, zgnieciemy. Będzie nasz. Poczekajcie!	To jakiegoś akademika tak poharatali Podobno wlazł między polską i żydowską bojówkę i chciał do zgody namawiać!	Że też wy, panowie, nie możecie nawet dopilnować adresu swych kochanek! To wstyd szukać ich po mieście!	Patrz Przed tygodniem napisałem „koniec” na dole sześćdziesiątego ósmego pasa. Poszły na to dwie moje koszule i wszystkie chustki, jakie tylko miałem; jeżeli kiedykolwiek stąd wyjdę, a znajdzie się wydawca, który odważy się wydrukować moją pracę, zdobędę sławę.	Żeby się nie nudziło, każę tymczasem wydać owoce, czym chata bogata, tym rada. Zaraz na tacach będzie się dawało. Każę gońcowi skoczyć prędko po tace do sklepu z przeciwka.	Coś nowego? Czy pan prokurator naczelny jest na dole?	Cóż, ufamy pańskiej odwadze i pańskiemu rozsądkowi. Pan również ma nóż na gardle.	Dokument? Nie mam, kochanie Pan oberlejtnant Lukasz, pułk numer 91, zabrał wszystkie dokumenty z sobą, a ja zostałem na dworcu.	Wolałbym, żeby był rolnikiem jak jego dziadek albo rzemieślnikiem jak ja. Bo kupiec właściwie nic nie robi. Ani sieje, ani buduje; zawsze to wygląda na korzystanie z cudzej pracy.	Gdyby tak było, musiałbyś pan o tym wiedzieć, jako agent kasowy.	Zrobię, jak pan chcesz.	Zdaje mi się, że zbudził mnie pies... już dawno... Lecz teraz nie szczeka. Która też może być godzina?	Nie widzieliśmy. Ale może znajdą się na innych gościńcach.	Pewnie, że morały, bo się tak nie mówi.	Mnie głównie przekona o konkurencie przewyborna rola w Weselu Orgaza. Tam on odkryje swoją wielką kartę. Wszędzie indziej cenię jego współudział, ale w pantomimie jest Havemeyer tak dla historii, jak i dla religii po prostu niezbędny.	Nie możemy go tu tak zostawić Wybuch wzniecił ogień w pobliskich domach, usmaży się, jeśli go nie zabierzemy.	Chciałam się zapytać pana, jaki sezon. Może tam pojadę... na korespondencje waszych dzienników spuszczać się nie można. Wiadomo	Ale tu nie jest Warszawa.	Bierze się w zęby i gryzie Tak! Śmiało	Pietrek przyrzekłem ci dziesięć ludwików za zachowanie tajemnicy, ale jeżeli nadal zataisz moją podróż (a będę wiedział, czyś nie wymówił mego nazwiska, ani nie uczynił najmniejszego znaku, który mógłby je zdradzić aż do wieczora, komukolwiek, gdziekolwiek, nawet w samym Isle-Adam), dam ci jutro, kiedy będziesz przejeżdżał, tysiąc franków na wykupno nowego wehikułu. Toteż dla większej pewności nie siadaj do śniadania, zostań przy koniach.	Strzeż się, młodzieńcze przeciwnie, jeżeli zobaczysz go na tej samej stronie ulicy, przejdź na drugą! Nie potrącaj o taką skałę, strzaskałaby cię, jak szklankę.	Witaj, milordzie domyślam się, że z nami trzymasz...	A ta operacja się udała?	Ale	Chodźmy, chodźmy! Abyśmy się nie spóźnili. Nigdy tego nie widziałam.	Cicho! Uspokój się	Idź se do karczmy, Żyd ci jeszcze poborgujeborgować (daw.) wyrwało się jej niechcący.	Jedź, swego nie daruj! Wcale grzeczna kwota ci się należy.	Jesteś w błędzie, brat mój był drugim mężem tylko, a pierwszy żyje jeszcze... Powiedz mi jego nazwisko, położę go na miejscu Karoliny Backson. Nie?... nie chcesz?... milczysz uparcie? Dobrze! będziesz skazana pod imieniem Karoliny Backson.	Rany, ale super!!	Stanie się	Zastanów się, co czynisz, Rolandzie!	Ano w Thwaite jest sklep i widziałam tam małe narzędzia ogrodnicze, łopatka, grabie, motyczka, razem związane, za dwa szylingi. I dosyć mocne, porządne, można nimi w ziemi robić.	A dziękujemy waszmości, żeś był tak łaskaw...	A! Więc posiadasz pani może świadectwo ukończe­nia którego z wyższych naukowych zakładów?	Bo ja jestem spokrewniony ze Strzegockimi.	Dla niego wszystko dobre...	Do czasu musi tak czynić. Wprawdzie wola całego narodu polskiego na tron go wzywa, jednakowo przemoc czeska cięży nad nami. Poobsadzał król Wacław grody i miasta swymi załogami, wszelkie urzędy Czesi sprawują; zaś trzy tatarskie napady wśród pięciudziesiąt latwśród pięciudziesiąt lat	Do kroćset! Przecież i tak wszystko rozumiesz!	Ja bym za nic nie poszedł sam do meliny.	Och, daj spokój! Wiesz, że cię miłuję.	Oj, kab tylko on chacieł, kab tylko on sam chacieł, z baćkiem już łatwy jenteres. On u baćki swego prawe oko w głowie, baćko świata za nim nie widzi...	Powiedziałem już panu, mój drogi hrabio, że ja nie mogę pozwolić na robienie podobnych przypuszczeń.	Rozumiem, że mogę na ciebie liczyć?	Tak, Ben-Cijon. Właśnie on!	Tak, i przy tym puszczałeś dym z fajki, aż w nosie kręciło.	A! dzień dobry, krasawico?	Ba! I ten płyn wschodni musi drogo kosztować!	Chciałem sam ją zbudować	Częściowo! częściowo...	I własność ta działa na każdy obiad w tym dniu?	Ja myślę. Gonić po dachach, przez płoty pistolet, nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego konstruktora i wytwórcy broni palnej, Johna Mosesa Browninga (1855–1926)..	Ja!	Lepszy on niż zwyczajny radża! Tysiąc razy lepszy!	Lusterko do ust.	Mości książę, i mnie przy sobie umierać pozwól!	My już zwyczajni, mówiłem.	Nie ma czego!	Nie, pani, nie mogę.	O! nie wątpię!...	Oddać?	Odwagi, odwagi, moja dobra Pelletier	Około stu pięćdziesięciu mil na północny wschód	Panie ordynacie, wracamy?	Piastowałapiastować (daw.)	Piękna?	Porthos?	Przysięgam.	Rozkaz.	Słuchajmy, co powie!...	Słyszymy o obywatelach galicyjskich, gotowych złożyć nowe pułki...	Trzymajcie Plotę!	W moim mieszkaniu. Czy mogę liczyć na twoje odwiedziny?	Widzisz, widzisz, Karolino, co ty wygadujesz!	Wiem o tym, pani majorowo!	Witaj, prawodawco cnoty i mądrości!	Więzienie spytał Wokulski.	Wstawaj. Czas do szkoły.	Zapraszał	„Nie trzeba go drażnić”
A tak. Uradziliśmy wszyscy, że tak będzie najlepiej. Obu im będzie raźniej na nowym miejscu. A zresztą! Którego tu wybrać? Obydwa ładne. A dziadkowie do ostatniej chwili nie mogli się zgodzić na to, który ma jechać, a który zostać. Psom będzie dobrze, prawda? Biedna Plotucha, jej najgorzej!	A! Prawda!... Zapomniałam, że pan jest żonaty. Ale czy żona pana pragnie tak bardzo obecności pana w Zakopanem?	Ależ tak, przypominam sobie wybornie, żem pana widziała owego dnia Zawsze jest bardzo interesująco u ciotki. Na ostatnim wieczorze, gdzie pana właśnie spotkałam, chciałam pana spytać, czy ten stary pan, co przeszedł koło nas, to nie był François Coppée? Pan musi znać wszystkie nazwiska	Ależ, panie kolego czy pan nie rozumie, że prezes Dyzma użył tego podstępu, by nas zaskoczyć swoją opozycją?	Czy byłeś waćpan pod Ostrówkiem?	Jaśnie pan pyta się, czy może przyjść do jaśnie pani tak, jak przyszedł z podwórza.	Jest to, za pozwoleniem pańskim, jak mi objaśniła, rodzinne jej miejsce i z zawodu swego zjeżdżać tu musi raz na rok. Spotkałem ją właśnie po południu na ulicy i pytała mnie, czy może mieć zaszczyt widzenia pana po obiedzie.	Jeżeli jednak zanosi na wybuch Góry Franklina, to czy Wyspie Lincolna nie zagraża niebezpieczeństwo?	Nic nie rozumiem, lecz wierzę temu, co mówisz. Wracając do pierścionka mojego a raczej do twojego, weźmiesz połowę sumy, którą nam dadzą, albo rzucę go na dno Sekwany, i wątpię bardzo, czy jak, Polikratesowi, zwróci go nam jaka grzeczna i usłużna rybka.	Nie ja, ludzie tak patrzą. Niechże pani sama powie, czy pieniądze nie klasyfikują ludzi. Naprzykład, człowiek zamożny jest na ulicy przechodniem, a obdartus gapiem. Ktoś, kto podróżuje z pełnym portfelem nazywany jest turystą. Niech jednak nie ma pieniędzy, już staje się włóczęgą. Żyjący w dostatkach ma tytuł „osoby”, a bogacz „osobistości”, lecz nędzarz jest tytko „osobnikiem”. Pieniądze uprawniają do nieprzestrzegania form towarzyskich. Zyskuje się opinję oryginała, biedak za to samo będzie nazwany chamem. Bogaty, gdy bije po pysku, broni swego honoru, hołysz jest poprostu opryszkiem. Nawet w kryminale rozróżnia się takie rzeczy stanowe. Gość, co świśnie miljon, jest defraudantem, a żebrak, co wyciągnie bliźniemu z kieszeni złotówkę, to złodziej.	No, jak pan znajduje?	No, to już powiem, nie śmiejcie się ze mnie. Oddała-bym wszystko panu Lucyanowi.	No, to niech on tu przyjdzie.	Oo tak! Jestem mu z całej duszy przyjacielem, słowo ci daję. Gdym przybył tu za wami, on zachowywał się jak ostatni dziwak, więc mi przychodziło na myśl, że może to on przechowuje te papiery. Towarzyszyłem mu w czasie rozmyślań, po trosze w tym celu, by roztrząsać kwestie et-tnologiczne. Jak widzisz, jestem tu teraz mało znaczącą osobistością wobec jego przeróżnych czarów. Na Jowisza, O’Haro, czy wiesz, że on miewa czasem paroksyzmy?... i to kat-taleptyczne, jeśli nie epileptyczne! W takim stanie zdybałem go raz pod drzewem in articulo mortisin articulo mortis (łac.)	Rzecz dziwna; i mnie zajęła silnie ta sprawa od samego początku. Czy oprócz tego, co wyczytałeś z gazet, możesz mi udzielić specjalnych wiadomości? Czy zdobyłeś jakie nowe szczegóły na własną rękę?	Tak świadomość jest pośrednikiem danym człowiekowi wraz z życiem. Zastępuje na ziemi miejsce Boga, dla wielu przeto jest rzeczą najwyższą i najdoskonalszą. Ale jakże daleka była dotychczasowa nauka o cnocie czy obyczajach od formy czystej tej myśli wzniosłej szerokie ogarniającej horyzonty... indywidualnej... Świadomość to jądro istoty ludzkiej, jej idea w glorii najwyższej, niebiański człowiek	Tego ci nie neguję i przydam, że miarę w zuchwałości przebierasz. Wiedzże, iż po to cię wysyłam, abyś zmiarkował, jak się fortuna obróci. Chcę dobra ojczyzny, niczego więcej. To, com mówił, są supozycjesupozycja (z łac.)	Wiem, że masz pan prawo stawiania pytań takich i odpowiem, jeśli na tem panu zależy. Proszę mi przedtem jednak powiedzieć, czy byłoby dobrze wymieniać nazwiska na podstawie bardzo słabych podejrzeń. Miast pomóc, zaszkodziłabym, kierując uwagę pańską w niewłaściwą stronę.	A Jaś co?	A dlaczego?	A któraż by chciała zostać starą panną dobrowolnie!	Ale co się tyczy Elstira pozwolę sobie zauważyć (mimo że nie mam zdania o jego dziełach, których nie znam), że nienawiść, jaką go ściga cesarz, nie powinna świadczyć przeciw niemu. Cesarz to wspaniała inteligencja.	Ale nie, już nie warto, to z pewnością panna Pupin. Moja dobra Franciszko, przykro mi, żem cię odrywała na darmo.	Ale, ale! Byłbym kompletnie zapomniał, żeśmy dotychczas nie jedli kolacji. A jestem już porządnie głodny. Pozwoli pani, że ją przyjmę u siebie. Czym chata bogata, tym rada.	Ależ jeszcze nic nie wiadomo	Ażeby ich ztąd coprędzéj oddalić!	Biedak I proszę, ma tu ksiądz nowy dowód, że mam rację: dobry Bóg jest dobrotliwy tylko dla złych. Ach! Coraz się gorzej dzieje na tym świecie; gdyby tak z nieba dwa dni sypał się proch, a potem przez godzinę leciał ogień, byłby wreszcie spokój.	Bogactwo piłka odlana z kauczuku, nie nadmuchiwana; takie piłki chłopcy robili kiedyś z rozpuszczonych na wolnym ogniu starych kaloszy., album z markamimarka (tu daw.) najprawdopodobniej: soczewka, czyli krążek szkła o odpowiednim kształcie, który ogniskuje promienie słoneczne tak, że stają się bardzo gorące i mogą rozżarzyć łatwopalny materiał. i magnes.	Boli? nic mnie nie boli, chory jestem i nie pragnę zdrowia, chcę tylko śmierci; śmierć kończy, chcę końca.	Bóg nam pomoże! Dosyć tego zwlekania!	Całe miasto wie Pani aptekarzowa chce swoje córki kształcić na pensji	Co to jest grynszpan?	Co za pytanie?	Dawnoż to się stało?	Dobry był chłop, ale zawzięty. Tereska domadoma (daw., gw.)	Dobrze, tak dobrze, że dzisiaj ma zamiar iść trochę się przejść.	Dorianie! Dorianie! Nie mów tak. Nigdy nie miałem równego tobie przyjaciela i mieć nie będę. Nie możesz być zazdrosny o rzeczy martwe, nieprawdaż? Jesteś piękniejszy nade wszystko!	Dość tego Wytłumaczyłem panu raz i powtarzać nie będę. Niech panu wystarczy, że gdybym podczas śledztwa doszedł do przekonania, że mnie samego dla dobra sprawy należy zamknąć, postarałbym się i o to. Zresztą nie żądam tego od pana darmo. Pół miliona piechotą nie chodzi.	Gal pablūdau tame, bet geram tikėjime. Buvo kūdikiu, kuriuo pasitikėjau. Ir kad ne ta augintinė brolio Zygfrido, su kuria turėjo susinešt, iš to vaikino būt buvęs puikus zokoninkas ir kareivis.	Gdy ją znajdę, na pewno doznam łaski oświecenia. Czuję, że nie jest to jeszcze owo miejsce. O najmniejszy z ponikówponik	I bez szofera. To teraz jest dobrze widziane. Sportowo i modnie. W razie gwoździa będziesz musiała pompować kichy.	I bociaków coś więcej niźli zeszłego roku.	I ja waćpanu.	I żywot gotówem dać aby tego dowieść	Ja sam na rozkazy.	Ja tu za robotnika służę Już szósty rok służę. Dobry młyn. A ty z fachu kim będziesz?	Ja, proszę pana, byłem tego samego zdania Pewnego razu kupiłem sobie powieść o bandycie z Bakońskiego Lasu, Róży Savaniu, ale brakło pierwszego tomu, więc musiałem się domyślać, jak to tam było. Nawet w takich historiach o zbójcach nie można się obyć bez pierwszego tomu. Rozumiałem bardzo dobrze, że nie miałoby to najmniejszego sensu, żeby panowie oficerowie zaczęli czytać najpierw tom drugi, a potem dopiero pierwszy i że wyglądałoby to głupio z mojej strony, gdybym w batalionie załatwiał tak, jak to powiedzieli mi w kancelarii pułkowej, że niby panowie oficerowie już wiedzą, który tom mają czytać. W ogóle z tymi książkami, panie oberlejtnant, jest coś zagadkowego i osobliwego. Wiem przecie, że panowie oficerowie w ogóle mało czytują, a tu jeszcze podczas wojny światowej...	Jak Kozak	Jak to? Nie przekonałem cię?	Jak to? Więc nocą odjechał?	Janek, ale tobie musi tu być strasznie.	Już dawno było wiadomo że zostaniemy przeniesieni do Węgier. Tam będą formowane marszbataliony, żołnierze wyćwiczą się w strzelaniu, pobiją się z Madziarami i wesoło pojadą w Karpaty. Tu, do Budziejowic, przybędzie załoga madziarska i szczepy będą się mieszały aż miło. Istnieje taka teoria, że gwałcenie kobiet innej narodowości to najlepszy środek przeciwko degeneracji. To samo robili Szwedzi i Hiszpanie podczas wojny trzydziestoletniej, Francuzi za czasów Napoleona, a teraz w okolicach Budziejowic to samo robić będą Madziarzy nie dopuszczając się nawet zbyt brutalnego gwałcenia. Z czasem wyrówna się wszystko. Chodzi tu o prostą wymianę. Żołnierz czeski prześpi się z Madziarką, a biedna czeska dzieweczka przytuli się do węgierskiego honweda. Zaś po stuleciach niejeden antropolog łamać będzie głowę, skąd się wzięły na brzegach Malszy mongolskie kości policzkowe u ludu.	Kto cię tu przysłał?	Liczę na to Książę będzie go czytał co rano i będzie podziwiał moje zasady jako założyciela. Co do szczegółów, jedno będzie mu się podobało, drugie skrytykuje; w każdym razie mamy już zajęte dwie godziny z tych, które poświęcę rządom. Dziennik ściągnie na siebie różne pretensje, ale w epoce, gdy się zjawią poważne skargi, za osiem lub dziesięć miesięcy, będzie już całkowicie w rękach zajadłych reaków. To stronnictwo, które mi jest kulą u nogi, będzie za niego odpowiadać: ja będę stawiał zarzuty dziennikowi. W gruncie wolę sto straszliwych bredni niż jedną szubienicę. Któż pamięta o jakimś głupstwie w dwa lata po wyjściu numeru urzędowego dziennika! Natomiast synowie i rodziny powieszonego przysięgają mi nienawiść, która będzie trwała póki mego życia, a może nawet je skróci.	Margaj.	Mocny on jak koń.	Mówią	Na grodzie u miłościwego pana gotuje się uczta wielka i radość wielka... Naprzykrzyło się nam wojować i swarzyć... Kneź chce się ze swymi pojednać... Tego, co mu oczy wyłupiono, puszczą, aby sobie w świat szedł. Kto wie, a może mu oczy odrosną? Stryjów i bratanków zaprosi kneź do stołba i zgodę na wieki zapijemy!...	Nie czas o tym myśleć! Co ja znaczę i moje sprawy wobec tego, co się stało? Wszystko marność i marność, a na końcu śmierć!	Nie trać wiary, zobaczysz, że się zjawi, i to całkiem szybko.	Nie wiem gdzie bywał, ale znowu pełne rękawy strachu przywiózł, aby księciu nie dać nigdy spoczynku.	Nie zabraknie... ale tymczasem idźcie panowie stąd!...	Nie!... tylko umie do każdego przemawiać językiem odpowiednim	Niedyskretnymi.	O mój Boże! mała rzecz pewna właścicielka składu bielizny, śliczna dziewczyna, którą kochałem serdecznie, którą prosiłem o napisanie kilku słów do mnie na pamiątkę.	Oj, oj, niech Józef mnie nie nudzi. Przecież ja nie mogę się na tym znać. Poradzi się Józef tej pani w sklepie.	Ojciec bardzo chory?	Panie prezesie!...	Pięć dni temu powiadaliście, kumotrze, iże mnie tak srodze miłujecie, a dziś ani chcecie spojrzeć na mnie	Pokłóceni? Ależ czemu mamy być pokłóceni?	Politycznie ich przyjmują ale nic, chudziątka, nie wskórają, a najlepszy dowód	Potrzebną nam była ta lekcja i zapamiętamy ją, a gdybyśmy zapomniały, słusznie byś nam mówiła jak stara Chloe w Chacie Wuja TomaChata Wuja Toma dodała Ludka, która nie mogła się powstrzymać od żartu, chociaż wzięła sobie to kazanie do serca na równi z siostrami.	Przepraszam pana myślałem, że skoro jest dopiero dwadzieścia pięć minut po dziewiątej, to czas jeszcze przedstawić się panu.	Sabmuru uciec przed panem wielkim, przed Kingiem i przed Kalim.	Sofizmata! Gdybyśmy mieli wielkich mężów stanu, bohatérów, geniusze, bylibyśmy się ocalili. Nie mieliśmy nic, oprócz wrzaskliwych warchołów...	Stąd, że dopiero co wypalił cygaro za trzydzieści soldów.	Tak jest	Tak, kuzynko Takiej jak ty kobiecie nie wystarczy powszedni chleb szacunku ani pierniczki uwielbień... Tobie niekiedy potrzeba szampana, ciebie musi ktoś odurzyć choćby cynizmem.	To nie aligator Tylko krokodyl.	To niech opowiada innym. Dlaczegóż ciebie sobie upatrzył?	To pan, drogi panie!	To takie straszne...	To wszystko nie wyjaśnia jeszcze znaczenia wywołanego przez ciebie zjawiska.	Trza go wziąć do meldunku	Tymczasem nic więcej nie możemy zrobić Musimy zaczekać, aż zacznie funkcjonować telegraf i poczta, wtedy zobaczymy, co się dzieje w całym kraju i za granicą.	W Warszawie ludzie żyją jak należy. Gitl-Hadasa jest prawdziwą panią, pełną gębą światową damą! U pierwszego mego męża, Berła, mieszkałam w pokojach. Na drzwiach były mosiężne klamki.	W jakim języku czytał pan...	Wcale nie. Wreszcie widziałeś pan dobrze, że osoba, z którą rozmawiałam, jest kobietą.	Widzę to! Tym się tłumaczy, że teraz przebywasz w lesie. My, za naszych czasów, chowaliśmy się wśród skał...	Wilhelmie! Wyświadcz mi wielką łaskę. Idź tam sam, ja... ja nie mogę.	Więc pan chce kupić mój folwark?	Wydojone to krowy?	Właśnie dlatego należy ją odrzucić. Jest to tylko coś niedoskonałego. Religia nie jest niedoskonałą filozofią, jest czymś samym w sobie, nieporównywalnym z czymkolwiek bądź, czymś najwyższym.	Z więzienia. Nnno...	Za kwadrans najdalej.	Zabierzcie tę okropność, która nie ma żadnego związku z najgorszym szampanem. To środek na wymioty, zwany cup, gdzie zazwyczaj moczy się trzy zgniłe truskawki w mieszaninie octu i wody sodowej. Tak ty najwidoczniej nie wiesz, co to jest tytuł. A nawet w interpretacji tego co grasz najlepiej, nie spostrzegasz strony medjumicznej.	Zapewne chcesz się przebrać, więc pośpiesz się bo robi się późno.	Zawołam policyi, to cię zaraz uspokoi	Zdaje mi się.	Zrobiłem też, com mógł, w czasie tak niedługim, ażeby wzmocnić obronne siły państwa. Utworzyłem dwie nowe szkoły oficerskie i wskrzesiłem pięć zwiniętych pułków...
Sid! Ani słowa nie dam na niego powiedzieć, teraz, kiedy go utraciliśmy! Bóg weźmie go już w swoją opiekę, nie martw się o to, mój drogi! Och, droga pani Harper, nie potrafię się pogodzić z tą stratą, nie wiem, jak ja to przeżyję! To był kochany chłopak, choć nieraz porządnie mi dokuczył.	Ale!... tak nie może być, żeby ona nic nie myślała. Kiedy ludzie we święto stoją na cmentarzu, a patrzyć na nich z daleka, to widzi się, że wyglądają jak trawa albo krzaki: bo są między nimi i zielone, i czerwone, żółte i różne, jak między ziołami w polu. Więc żeby wtedy jaki straszny bydlak po cmentarzu przejechał jęzorem, to może by nic nie myśleli?...	Harde to słowa dla pirackiej braci! Morski złodziejaszek! Nie wiesz, pani, ilu z nich mści się w słusznej sprawie! Czy Montbars „Tępiciel” nie prowadził wojny po to, by pomścić biednych Indian, wyniszczonych przez niezaspokojoną chciwość hiszpańskich poszukiwaczy przygód? Kto wie, może pewnego dnia będzie ci dane dowiedzieć się, z jakiego powodu szlachcic z rodu książąt sabaudzkich żegluje po wodach wielkiej Zatoki. Twoje imię?	Panie kasztelanie po co się troskać; przyjdzie pan marszałek, dobrze! nie, to będziem po staremu podchodzić. Ciecze i tak krew ze szwedzkiego garnka, a to wiadomo, że gdy raz garnek zacznie ciec, to i wszystko z niego ucieknie.	No, tego nie będzie. Ale zwrócił mi pan uwagę, że przed śmiercią mogę zwariować, i to... otrzeźwiło mnie. Nie dziwcie mi się Od kilku tygodni jestem sam, wciąż oblegany przez myśl o śmierci... Tymczasem człowiek jest zwierzęciem towarzyskim, no	A uciekł i głupi by był, gdyby nie był uciekł, skoroście łazili w jasny dzień po rynku, że was każdy widział! Trzeba było mnie słuchać. Mówiłem wam: nic jedźcie, zostawcie to mnie, a jeżeli już koniecznie chcecie, ukryjcie się gdzie w gospodzie.	Uczyniłoby to mnie pomocnikiem złodzieja. Ale myli się pan, nie znam go prawie.	Czyż to nie wszystko jedno?	Nic nie zrobi a tymczasem porządny sklep diabli wezmą. Na dostawach bogacą się tylko Żydzi i Niemcy; nasi do tego nie mają głowy.	To była moja myśl bo oni do króla chcieli lecieć... Ale ja powiedziałem: A czemu to nie mamy sobie z panem Michałem starych czasów przypomnieć? Jeśli nam Bóg tak poszczęści, jak z Kozakami i Tatarami szczęścił, to niejednego Szweda wkrótce mieć będziem na sumieniu.	Uspokój się, gołąbeczko, nie płacz. Jakie tam przykrości. Nic mi nie będzie.	Thi! Pieniądze to nie jest największa strata Pomyśl pan, że to będzie z pewnością arcydzieło i że nie będzie można go podpisać, aby nie narazić jej!	I nie przeciwił się?	Nie kłamię, nie wzięłam jej, nie wiem, gdzie jest, i nic mnie to nie obchodzi.	Ee, ten to nie był moim bratem ani swatem; nie znałem go, jak mogłem coś od niego wypraszać?	Zgierski łże... on ich także nie zna... Solski to jakiś narwaniec czy zajęty...	To była zasługa, mój drogi Dorianie, duża zasługa. Większość ludzi bankrutuje z powodu nadmiernego zaplątania się w prozie życiowej. Być zrujnowanym wyłącznie przez poezję to zaszczyt. Kiedyż jednak rozmawiałeś po raz pierwszy z panną Sybillą Vane?	Och, pociechę oczywistą. Gdy samej traci się kochanka, zabiera się go innej. W dobrym towarzystwie jest to dla kobiety zawsze oczyszczenie. Naprawdę jednak, Dorianie, jakże różna musiała być Sybilla Vane od innych spotykanych przez nas kobiet! Jej śmierć ma w sobie coś z doskonałego piękna. Rad jestem, że żyję w stuleciu, w którym zdarzają się podobne cuda. Pozwala to wierzyć nam w rzeczywistość tych rzeczy, którymi się bawimy, jak romans, namiętność i miłość.	Nie, nie, nie przyprowadzaj jej tu Nie, nie chcę, to taka nudna, zła, stara musi być baba! Nie chcę jej widzieć, Doady...	Umierający są diabelnie okrutni Jesteś tedy bogaty otóż zaręczam ci, że do dwóch miesięcy staniesz się brudnym egoistą. Już jesteś głupi; nie rozumiesz żartu! Brakło ci jeszcze tego, abyś uwierzył w swój jaszczur...	Ja panu dokładnie wyklaruję pańskie uczucia Ot, papo Séchard, jesteś zazdrosny o syna. Posłuchaj pan prawdy! Wtrąciłeś Dawida w katastrofę, sprzedając mu drukarnię trzy razy drożej, niż była warta, i rujnując go, aby ściągnąć tę lichwiarską cenę. Tak, nie potrząsaj głową, dziennik sprzedany Cointetom, którego cenę ty zgarnąłeś w całości do kieszeni, stanowił całą wartość twej drukarni... Nienawidzisz syna nie tylko dlatego, żeś go ograbił, ale także, żeś uczynił zeń człowieka przerastającego cię stanem. Nadajesz sobie tony niezwykłej miłości dla wnuka, aby pokryć bankructwo uczuć wobec syna i synowej, którzy by cię kosztowali nieco grosza hic et nunchic et nunc (łac.) w  ostateczności, w ostatnich chwilach życia.. Kochasz tego malca, aby zachować pozór, iż kochasz kogoś ze swych bliskich, i nie być pomawianym o brak serca. Oto co siedzi na dnie worka, papo Séchard...	Bo ci się rozum ze strachu miesza; ani pół godziny cała robota nie trwała.	Pani Żalińska wie jak ona była dumna i nieprzystępna. Nigdy najmniejszej nie dopuściła się płochości.	Zgubiłeś ołówek, a teraz nie mam czym rysować i nauczycielka będzie się gniewała	Zupełnie dobrze Nie słyszałam żadnego hałasu i bardzo się z tego cieszę. Boję się szorstkiego głosu tego człowieka. Nie lubię tych wszystkich cudzoziemców.	To mój mąż Piotrze pan jest przyjacielem Lodovica; zdarzył mu się dziś wypadek z tamtej strony rzeki, pragnie się schronić do Ferrary.	Cicho tam, nie psuj mu porządku, bo się zmyli i co innego opowie.	Nigdy, proszę pani, nie miałem czasu nauczyć się tej gry. Znam tylko bilard.	Dziad mój umówił się z tobą ale on to zrobił przeciw mojej woli.	Choćby też i tak było, to skoro ona do innego kuka, nic ci z tego. Słusznie mówią, że serce jest to wolentarzwolentarz dziś popr.: który. pod jakim chce znakiem służyć, pod takim służy. Zważ przy tym, że dziewka to jest wielkiej krwi, bo Kurcewicze, słyszę, od książąt ród wywodzą... Wysokie to progi.	Kolacyjek dalibógbym się już lękał tu jeść, gdybym asińdźce na świecie zawadzał, szepnął z cicha Sapora upadam do nóg!	Ależ nie miałeś strzelby z sobą?	Młynarz powiada, że to możliwe.	Nie zbraknie, nie zbraknie! Przywiążesz mnie do siodła i usnę w drodze doskonale.	Nigdy nie potrafię wyjść ze zdziwienia, patrząc, że rząd pozostawia ster myśli hultajom takim jak my	No, to bądź zdrów, chłopcze! Do zobaczenia! Idź w spokoju.	Och, och! Nie wiem: mieszka w hotelu „Pod Różą”.	To w taką porę waju ciężej niźli inszym.	To wspólne i pójdzie do działów	Wieprzu sprośny! Nie będziesz teraz już zapładniał naszych dziewcząt!	Wierzysz w to wierzysz naprawdę?	Rzekliście Henryk był pobożnym i świętym, dlatego słów zgody usłuchał, a Plwacz nim nie jest... a Światopełk zdrajca, wie że zgody z nim być nie może!!	Dobrze ale jeżeli ten las został przez rząd skonfiskowany za udział pradziada w powstaniu, to cóż nam pomogą wszystkie dowody przynależności? Przecież, konfiskując, wiedzieli dobrze, że to własność pradziada, i właśnie dlatego skonfiskowali.	Co nie mam pójść? Pójdę.	Tyś człowiek... tyś mój brat! Ale podobnie jak ja wrócić musiałam do swoich, tak i ty, Mauli, wrócić musisz do braci swych, ludzi. Wrócisz, o ile cię przedtem nie uśmiercą na Skale Rady...	MeisterMeister (niem.) gniewać się, złościć się., co tam tyle narodu stoi. Ach!	Maksymilianie to dla mnie piękny dzień, dzień, w którym czuję, że taki człowiek jak pan jest moim przyjacielem. Dzień dobry, panie Emanuelu! To jedzie pan ze mną, Maksymilianie?	Trzy miesiące, razem sprowadziliśmy się tutaj.	Źle ci się zdaje, pantominowa artystko	A zawdy, jaże do samej śmierci każdemu do oczu stanę i rzekę: bękart czy nie	Czy to już wieczór?	Która téż to godzina, panie mój kochany?	Masz talara! A twój pan nie w chorobie?	Nie ma kółka! Kto mógł odkręcić kółko?	Nie. Jest dla niej ciotką.	Słuchaj no!... Wiesz, co ci się chcę spytać?	Nie odjechał, on odszedł nocą do karczmy, bo tam furę miał.	A że Wokulski kocha się w pani Stawskiej.	Mów więc, staruszku Wszyscy w tym wieku stajemy się gadułami.	Przekonam was, moi państwo, że się mylicie!	A czyś upoważniony do powierzenia mi jej?	Lalusiu!... Ja tu zostanę!	Mówiliśmy o ostatnim dowcipie Oriany, która była tu przed chwilą	Gdzie? Po co?	Po co ci znowu szybowiec?	Wrócę około czwartej, proszę pana	Szczególna rozrywka. Ale czy wiadoma jest ostatecznie przyczyna jego śmierci?	Ale pan tutaj u nas zostanie? W naszej okolicy?	Ale pewnie będzie wolał zapłacić niż dopuścić do licytacji?	Czy od czasów owych wiele tańczyłaś?	Niekoniecznie trzeba zaraz wszędzie pieścić, zwłaszcza gdy paznokcie posiadają fason tureckich sztyletów. Można usiłować poleżeć chwileczkę spokojnie i grzecznie. Od takiej pozycji nachodzą mnie zawsze najweselsze myśli.	Cóż znowu!	Dobrze, Barrymore. Pogadamy jeszcze o tym.	Juści, trepy całkiem więzną, ale po zbronowaniu rychlej przeschnie.	Lecz w jakiż sposób wiesz pan o tem wszystkiem?	Samotna jestem... Józiu, żebyś ty wiedział, jaka ja jestem samotna...	A korpus Menfi?...	A kto jego ubił?	Bredzisz, duszko!	Do domu, chłopaki, do domu!	Dziadek. Komu innemu byłbym...	I ty dychasz...	Idę za służbą	Jak? jak? podchwycił król, który znał dobrze szlacheckie procedencje.	Jaki Jędruś?	Który przyjęła?	Mości książę...	Niestety bardzo wątłe posiłki Przyprowadziłem ci zaledwie dwunastu ludzi.	Nikomu.	Ruiny, Zamek rzekła panna Izabela stanąwszy przy Wokulskim.	Rycerz, Nauka rzecze Lorenzo	Spróbuj waćpan teraz...	Słucham.	Taigi matote, ką jus sakote, o aš galiu jums vieną akimirką darodyti, jog jis pas jus neužsidirbo nei vieną žodį užtarimo.	Tyś już tęgo pijany!	Wiele, ojcze, widziałem. Widziałem najpotworniejsze gwałty zadawane ludziom, widziałem upodlenie człowieka...	Więc radź, marszałku wszak widzisz żem niemocen...	Wszystkie pokoje	Zauważyłem...	Ślub, Wdowa, Wdowiec, Ojciec, Matka, Dziecko
Ale co najzabawniejsza... cha, cha!... szkołę umyślił wybudować tu w Stokłosach. Sam powiedz, Rafałku, mogęż pozwolić na takie marnowanie mienia? Sam ja tu teraz popatrzę na twoje sprawki!	Elżbieto powiedziałaś to samo, co ja chciałem powiedzieć. Dzięki ci. Nosisz męską głowę na barkach kobiety!	Rozumie się, mój stary ale to nam nie przysporzy chleba... No powiedz, co mam począć... Może ty masz jeszcze co pieniędzy?	A! panie jest tu jedna dusza, która wiary pragnie, co nas u progu prawie prośbą o chrzest spotkała, która choć nie zna, przeczuwa Chrystusa	Co bym miał robić? Albo tatulo nie mają koni!...	Ej, nie łżyj, oj, dziecko moje, nie kpij sobie ze starej matki. Po oczach twoich widzę, co myślisz. Nie wrócisz ty, nie... A co będzie ze mną?	Powiem wam pierwszemu, wam może jednemu, co mnie spotkało. Król polski...	Teraz Birara jest zdrowszy i silniejszy, mogę odwiedzić rodziców. Jutro pojadę do Suratu, bo czekają tam na mnie od dawna...	Co się stało? Ot, co się stało!	Co się temu chłopcu stało?	Wania będzie się bardzo martwił. Co mam mu powiedzieć?	Pamiętam, naturalnie! Byliśmy mniejsi od Toma W nocy, w koszulach! Ale wzięliśmy suchary na drogę. O! świetnieśmy się zaopatrzyli, z wielką zapobiegliwością! Henryk miał w chusteczce nieodzowny scyzoryk, jabłka, cukier, a ja suchary i sznur na wypadek trudności przy włażeniu na księżyc. Tak, Marto złapał nas za bramą stróż i odprowadził. Och, cóż to był za wstyd.	To wszystko, co mogę powiedzieć na razie. Rozważ to, panie kochany, rozpatrz się. Kiedyż mógłbyś mi dać decyzję ostateczną?	Panowie, bez kłótni. Ja chromolę taką politykę! Człowiek ma jeszcze pod podszewką parę mizernych złociszów, a jak od nowa zacznie się macanka, wróci do domu goły!	A jakże, panienko, a toć i wczoraj widziałam moją panią córkę. Zobaczyłam ją zdaleka, jak se szła do szkoły, służąca niesła za nią książki, schowałam się do bramy, bo mi tak cosik zatchnęło w piersiach, że tchu złapać nie mogłam, ale wytchnęłam ździebko głowę, zobaczyła mnie i ośmiała się. Bledziuchna taka, kiej panienka, a w pasie to cienka jak osa, a tak się rucha cała kiej na sprężynach i szlachetnie niby pani ubrana.	Hola, panno Elen pani czyta moje myśli. To nieuczciwie. Gdyby ludzie odczytywali swoje myśli, nie mogliby utrzymywać z sobą przyzwoitych stosunków. Przecież to niedelikatność, żeby wiedzieć, co sobie myślę.	Ależ drodzy państwo! Bal i ja! Ja od niepamiętnych czasów nie byłem na balu. A nie tańczyłem od czasów studenckich. Na cóż ja wam się przydam?!	A ja u jej ojca, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta...	Wczoraj wieczorem. Byłabym tu zaraz przyszła, bo to już z tydzień nie dowiadywałam się o Szwarca, ale Malinka tak była zmartwiona i zapłakana, że nie mogłam jej opuszczać. Odjechała Lula, odjechała!	Wszystko jedno: mnie już panna Zosia może dać buzi, bo ja jestem już staruszek.	Musimy się jednak przekonać Za późno już, żeby wejść tam dzisiaj, ale jutro przyjdziemy znowu. O, Prissy, gdybyśmy zdołały zdobyć ten piękny dom! Czułam zawsze, że szczęście moje związane jest z „Ustroniem Patty”, czułam to, odkąd ujrzałam ten dom po raz pierwszy.	Ciebie nie wzięli, ale ją przez to wzięli!	Pas mal, pas malPas mal, pas mal (fr.) mruczał do siebie, uważając to za wielką pochwałę. Obejrzał krój sukni i pokręcił głową zdziwiony, że nauczycielka może być tak gustownie ubrana. Zajęty oględzinami zapomniał chwilowo, że przegrał sprawę o konie. Panna Rita przypomniała mu ją, pytając ordynata:	Proszę łaski pana, ludzie z prowincji nie patrzą na nogi, ino na butelkę. Jak dojrzy butelkę i kieliszek, to już nie chybi, ale trafi prosto do Szmula.	Masz rozum dziecka, a gadatliwość kobiety Ten harrańczyk nie jest harrańczykiem, ale Chaldejczykiem, i nie nazywa się Phut, ale Beroes...	Ale czuje pani i mówi, jak święta!	Chyba tak Ale zobacz najpierw sam, Koklesie, a jeśli ojciec jest, zaanonsuj tego pana.	Czy pani nie uważa, że byłoby lepiej inaczej skrzyżować te pary: żeby córka pani wyszła za tego Prepudrecha, a ten słynny Atanazy, żeby się ożenił z moją córką! Hę?	Do Gardinerów. Salusia opowiadała mi o weselu Belli Moffat: odbyło się bardzo wspaniale i pojechali na całą zimę do Paryża. Cóż to musi być za rozkosz!	Powiedzcie mi jednę rzecz: jeśli królem jest, czemu się tak nędznie odziewa i kryje po jamach?	Słyszę nieprawdopodobne rzeczy! Adwokat pański zachowuje się tak, jakby pan naprawdę miał zamiar nas opuścić...	Ten kiedyś panować będzie, bo ma męztwo i wolę własną... Jemuby Kraków należał nie Leszkowi, który do panowania smaku nie ma, a księżom nad sobą daje przewodzić. Ale też Krakowianie już go mają dosyć.	Z czego wyprowadzasz taki wniosek? Nie zajmuję żadnej pozycji. Powiedziałem już, że podporządkuję się życzeniu ojca.	Jaż bym nie miał wiedzieć, że ci o ową wiśnię chodzi, którą książę Bogusław w swoim ogródku zasadził. Gorliwy to ogrodnik, nie bój się! Nie potrzeba mu i roku, żeby się owoców doczekał.	Nie powiedziałżem ci że chcę naśladować Amadisa? Będę tu szalał, rozpaczał, wściekał się, naśladując również walecznego Rolanda, który, dowiedziawszy się, że Angelika została podle wydaną Medorowi, oszalał ze zmartwienia i wyrywał drzewa, mącił wody w źródłach, rozpraszał trzody, mordował pasterzy, palił ich chaty i czynił sto tysięcy innych jeszcze szaleństw, godnych wiekuistej pamięci, a jakkolwiek nie myślę naśladować Rolanda, Orlanda albo Rotolanda (gdyż miał te wszystkie imiona) we wszystkich jego szaleństwach, chcę wybrać przynajmniej najcelniejsze. Być może, że poprzestanę jedynie na naśladowaniu Amadisa, który, nie robiąc szaleństw niszczących i krzyczących, pozyskał nieśmiertelną chwałę.	Ogółu kobiet na pewno, bo z wieloma bardzo różnymi miałem do czynienia, a mężczyzn podobnych do mnie jest więcej. Tylko są kobiety opancerzone w dziwną zbroję, jakiej trudno dojrzeć, są owiane nimbem i ten hamuje napastników, czarując zarazem. Zwyciężyć je można, ale wobec nich brutalność ginie, i ten szczegół stanowi ich siłę.	Zapewne. Ale przecie możecie obwarować się zastrzeżeniami. Na przykład, jeżeli zostanie stwierdzone, że spełniam źle swoje obowiązki, że produkcja jakościowo lub ilościowo spada, że organizacja psuje się, że z mojej winy powstają straty, macie prawo mnie usunąć.	A tę... tę... już się pani domyśl. I dowiedziałem się, że szambelanową śmie się nazywać!	Ale ty nie pójdziesz!	Boję się? Żartujesz! Przyjdź po mnie i zamiaucz.	Być może, muszę przypatrzyć się im raz jeszcze.	Będę mógł przynajmniej wrócić?	Cóż kiedy tak słabego charakteru?	Cóż za niewysłowiona i niczym nie zasłużona łaska, że czcigodna pani ochmistrzyni raczy nawiedzić marnych paziów o tak rannej dobie?	Dla jej własnego ratunku... może jeszcze i upamięta się...	Dlatego właśnie, że wiem o wyroku skazującym jedynie na więzienie, byłem przerażony pogłoskami o bliskim straceniu, jakie krążą po mieście; przypominam sobie śmierć hrabiego Palanza, którą pan tak sprytnie przemyciłeś.	Dyplom! Dyplom, Jocku! Mogę leczyć, odkąd zechcę! Doskonale poszło! Ale przede wszystkim chcę go pokazać Edie.	Dziadek wie to doskonale! Czekaj, jest u proboszcza. Zaraz go zapytam	Dziękuję, ale ogromny mi żal stracić pana.	Miał tam istne łańcuchy tych diun, idące jedne za drugimi, wzdłuż, wszerz i w głąb. A morze wciąż mu jeszcze podrzucało najczystszego piasku na to Barykowe wybrzeże.	Mój Leszku Musisz to sam rozumieć, że twoje stałe przebywanie, demonstracyjne przebywanie w sklepiku nie mogło nie wywołać komentarzy...	Mówiłem, że o tem sądu wydawać nie chcę królowa się cieszy...	Naszto mnie nazad, kiedy tak dobrze!	Nic ci nie pomogę. Postanowili, to cóż znaczy jeden sprzeciw, nic.	Nie jestem już potrzebna? To świetnie. Muszę telefonować do krawcowej.	O... cóż to szkodzi!	On mówi, że ma już dość On się myli.	Skarżyć się będą.	Tak! tak!	Tak. Kraj cokolwiek zanadto przestarzałego honoru.	Tu nie potrzeba żadnego leczenia. Po prostu wystarczy przypomnienie mu, kim jest. Jeżeli to nie pomoże... to nie ma żadnej rady.	Uczyłeś się historii?	Zresztą i tak nie będzie mógł uciec bo mosty są podniesione.	„Jakaż różnica czternaście miesięcy temu a dziś Tak więc rozłąka niweczy nieodzownie uczucia  ludzkie!”	A jego kraj... rasa... gmina? Muzułmanin, Hindus, sikh czy jain? Z niższej czy wyższej kasty?	Boże! A kiedyż większy powód do tego będzie?	Czego zaczynasz?	Czuwamy, mości książę	Dlaczego?	Doprawdy?	I rewolwer.	Jakiż powód skłania was, panie, do odwiedzenia naszej pobożnej i skromnej stolicy?	Jesteś tego pewien?	Jestże jakie jutro!	Karol Slone będzie dla mnie rzeczywiście wielką pociechą	Mamrot, latawiec i jedno biedro ma grubsze.	Margeri! Sūnau mano argi tu dėl motinos ne turi širdies? Nesusimylėsi ant manęs?	Myślisz?	Mówiłeś mi pan, że obrączka moja warta rubli trzy i pół, a dałeś mi cztery. Otrzymałam tedy pół rubla nadto.	Na czymże polega ta groza? Dziecko wcale nie wygląda strasznie	Na południu	Na, ne kitaip, ba kur pabėgs?... Kaip? Nepadabnas daiktas! Vaikiną įsodinsime į kamarą ir duosime į kailį gerai, o su mergina Gmunda tą patį padarys...	Nie radzę takich dreszczów...	Nie widzę nic.	Niech tylko wojna będzie z Niemcami, przybędę muszę im za te dwie blizny zapłacić...	O nie! Siądę na końcu, bo babcia nie pozwala mi siadać przy narzeczonych.	Pani umie strzelać?	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Patrzcie, wasze uprzejmości, jako nędzni oracze w obronie tej ojczyzny i świętej wiary stawają!	Po pańsku, nie po pańsku,	Popuścić szkotów skośnego żagla. Brasy wystarczą. Zmotać liny!	Próżno, jedno z nas bogom poświęconem być winno	Radzić nie będziemy całą noc Nie jesteśmy lunatykami.	Sadzę kapustę	Stary król nieboszczykstary król nieboszczyk	U stolarza?	Więc pojedziesz do Gasteinu?	Więc ukryłeś przed wujem fakt swego małżeństwa?	Wynalazłem po długich i pilnych badaniach sposób obcierania sobie zadka najbardziej królewski, najbardziej pański, najwyborniejszy, najdokładniejszy, jaki kiedykolwiek widziano.	Wypełniam polecenie pani Tekli. Służę panu za przewodnika. Pójdziemy do browaru.
Tak, jestem dziecinna, a on posłuszny i na tymczasem jesteśmy szczęśliwi. Kto jak ja doznał w małżeństwie strasznych męczarni, ten do niego nie śpieszy... Przejmuje mnie trwogą przestąpienie tego progu, poza którym lękam się znaléźć innego człowieka. Któż wié, coby z niego i ze mnie gwałtowniejsza zrobiła namiętność?	Oj, to komorne, to komorne Żebyśmy nie zasnęli, muszę ci opowiedzieć historyjkę. Nigdy nie płaciłem komornego, gniewało mnie to nawet, gdy się o nie upominano, a nie mogłem przyzwyczaić żadnego gospodarza, by go nie brał. Wreszcie udało mi się z jednym. Mieszkałem w domu jakiegoś urzędnika: stary był człeczyna, a głupi jak Midasowe uszy. Otóż raz siadłem sobie w ogródku, który do niego należał, a że to było latem i nocą, w braku lepszego zajęcia liczyłem gwiazdy na niebie. Rozmarzyło mnie to trochę, widzisz noc gwiaździsta zawsze rozmarza. Wtem ten osioł przychodzi do mnie i mówi mi niedorzeczności: po prostu, żebym mu zapłacił. Wtedy powstałem z miejsca i, zakreśliwszy uroczyście ręką łuk między wschodem i zachodem, spytałem tajemniczo:	O, o całą oktawę! Żyję przynajmniej w cywilizowanym świecie. Bywam w domach, gdzie zbiera się literatura, sztuka i teatr!.. o, nieskończenie jestem szczęśliwsza... kilka razy grałam z wielkiem powodzeniem na rautach!.. I gdyby nie różne kłopoty... no, ale się wszystko przetrzyma! Jakoś tam będzie! Mężuś bierze lekcje śpiewu i uczy się bohaterskich partyj: Raula, Lohengrina, Wilhelma Tella! Wolno idzie, bo musi przecież chodzić do biura. Tak, tak się to żyje, ale co u pani?.. co w Bukowcu?.. Była tu u mnie niedawno matka pana Stasia. Bardzo miła kobieta, tylko taka dziwna... przyszła się wypytywać o syna, mnie... uważa pani, jakie to kłopotliwe... skarżyła się, że zaprzestał wszystko pisywać w listach, szczególniej od mojego wyjazdu z Bukowca. Prosiła mnie, żebym mu nie cofała swojej przyjaźni, że on zupełnie zasługuje nawet na miłość... doprawdy, że nie rozumiem, czego ona chciała.	Występują z „pretensją”, czyż nie wiecie? Im się to, naturalnie, nie uda: kto wierzy katorżnikom? Zaczną poszukiwać podżegaczy i jeżeli my tam będziemy, na nas pierwszych, rozumie się, zwalą winę buntu. Przypomnijcie tylko sobie, za cośmy tu się dostali. Ich tylko oćwiczą, a nas pod sąd. Major nas wszystkich nienawidzi i chciałby w łyżce wody utopić. My mu posłużymy do usprawiedliwienia się.	Czułaś się zatem niedobrze tylko dla niego Skoro przyjęłaś wszystkich, czemu to wyróżnienie dla pana de Nemours? Czemu on nie jest dla ciebie tym samym co wszyscy? Czemu trzeba ci się lękać jego widoku? Czemu mu okazujesz, że się go obawiasz? Czemu dajesz mu poznać, że czynisz użytek z władzy, jaką jego miłość daje ci nad nim? Czy śmiałabyś go nie przyjąć, gdybyś nie wiedziała, że on odróżnia twoją surowość od niegrzeczności? Ale czemu musisz być srogą dla niego? Ze strony osoby takiej jak ty, wszystko jest łaską, wyjąwszy obojętność.	Jakże się to dzieje?	Myślę sobie Widzicie oto te małe gronka, które tam wkładają właśnie do tłoczni? To szczep Dziesięcinnyszczep dziesięcinny	Bo też, mój drogi Józefie, to jedno przyniosłam z sobą na świat. Nie uwierzysz, jak smutno płynęły mi lata dzieciństwa. Nie znasz mojej historyi? Chowałam się w domu zamożnym... gdzie pan domu opiekował się mną, jak własnem dzieckiem... Po jego śmierci dokuczano mi tam wszelkiemi niegrzecznościami, aż nakoniec uciekłam stamtąd i wyjechałam do Kijowa, gdzie jeden bardzo stary i bardzo dobry człowiek wziął mnie w opiekę, mówił mi zawsze Helusiu i pieścił jak córkę rodzoną. Ale potem i on umarł, nie zostawiwszy mi sposobu do życia... Potem poznałam Kazimierza. Zdziwisz się, skąd ja mogłam bywać w klubach studenckich? Wierz mi, o mało nie umarłam ze wstydu, kiedym tam pierwszy raz weszła; ale czy uwierzysz? byłam wtedy głodna, parę dni nic już w ustach nie miałam	Okropnie nie lubię, jak się takie dobre jedzenie marnuje Żeby tu nasze dzieci siedziały, to by w mig salaterka była pusta.	Jeżeli młody pan chce dowiedzieć się o celach polityki wiecznie żyjącego Ramzes XII, niech zgłosi się do naszej najwyższej rady, a otrzyma objaśnienia.	No, no! Wszak nie kto inny, ale ja zabiłem pręgowaną stworę... A teraz słuchajcie! Ojcem moim był wilk, matką była mi wilczyca, a pewien sędziwy, szary wilk (obecnie już osiwiały) był mi ojcem i matką. Dlatego (tu głos podniósł) powiadam wam, że jeżeli nadejdą tu dhole (o ile nadejdą), Mowgli i Wolne Plemię będą w tych łowach wspólnie nadstawiać swej skóry! Tak wam powiadam, klnąc się na tego Byka, który był okupem za mnie, na tego Byka, którego dała za mnie Bagheera w dawnym bardzo, niepamiętnym dla was czasie! Oświadczam to wszem wobec głośno, by słyszały drzewa dżungli i fale rzeczne zachowały pamięć tego ślubowania, nawet gdybym ja o nim zapomniał. Powiadam oto, że ten mój nóż będzie jakoby kłem naszej drużyny... a nie jest on bynajmniej tępy! Takie jest słowo dane wam przeze mnie!	A więc dobrze. Obiecuję ci raz jeszcze, że wstawię się za tobą do chedywa.	To się zdarza, kiedy nikt ich nie chce dać	Przeklęci!... przeklęci!... Wszyscy mówicie, że mi się zdaje... A przecież onegdaj jakaś zbrodnicza ręka podrzuciła mi do sypialni welon, który nosiłam pół dnia, zanim poznałam, że to nie mój... żem nigdy nie miała takiego...	Płacze ci ona i precz się zarzeka: „Nie!” i „Nie!” Aleć to jeno dziecinne gadanie, boćboć a nie, to na rękach zaniesiem do kościoła.	Nie, nie truciznę, tego nie mówię; ale stwierdzimy, że układ nerwowy został podrażniony, że pacjentka cierpiała na dusznicę bolesną i powiemy panu: drogi prokuratorze, jeśli się to stało przypadkiem, czuwaj dobrze nad służącymi; jeżeli przez nienawiść, strzeż się wrogów.	Nie, proszę pani. Będziemy tak rzucali, żeby wszystkie kółka prosto szły do niej, to wtedy nic nie będzie biegała. A jeśli Józio nie umie, to niech rzuca do kogo innego.	Albo przypatrz ty się jak ony kupą wszystko robią? Przecie i nasi ludzie, bywa, że wyjdą gromadą; ale każdy krząta się sam za siebie, ino częściej odpoczywa albo jeszcze innym przeszkadza. Te zaś psiekrwie tak jakosik zwijają się, jakby jeden nagieniał drugiego. Nie spróżnujesz, choćby cię kładło na ziemię, bo ci jeden tka w garść robotę, a już drugi na nią czeka i pili, żebyś kończył. Ino przypatrz się im i sam powiedz.	Zaraz po co? Tak sobie. Śnił mi się dziś Sen nocy letniej. Muszę go sobie przypomnieć.	Interes, co? to załatwimy go prędko, bo ja mam z panem pogadać w pewnej bardzo delikatnej sprawie.	I znowu minął tydzień. Waluś uspokoił się po doznanych strasznych wrażeniach; zrozumiał, że tak się stać musiało, a gdyby się stało inaczej, byłby król stracił wolność, a może i życie.	Lecz to ci powiem jesteś wielki i potężny; od Wschodu aż do Zachodu narody i monarchowie biją ci czołem i lwem zowią. Jeden Jarema nie pada na twarz przed twoją brodą; więc jeżeli go nie zetrzesz, jeżeli karku mu nie ugniesz i po jego grzbiecie nie będziesz na koń siadał, za nic twoja potęga, za nic twoja sława, bo powiedzą, że jeden kniaź lacki pohańbił krymskiego carzacarz (daw.) że on większy, że potężniejszy od ciebie...	Nie, pani. Przyszedłem tylko dowiedzieć się, jak się ma i zaraz idę.	Tu. Gotowiuśka! Był u mnie Harasimowicz i przyniósł mi rozkaz od księcia, by o północku ludzie byli na koniach. Pytałem go, czy to mamy wszyscy ruszać, powiedział: nie!... Nie rozumiem, co to znaczy. Z innych oficerów jedni mają ten sam rozkaz, inni nie mają. Ale piechota cudzoziemska wszystka otrzymała.	Boisz się, Planchecie!	Czy to zmienia postać rzeczy? Ben Gunn, ale nieżywy, tak jak Flint.	Cóż na to Gizela?	C’est selon c’est selon (fr.) zaśmiała się.	He, he odezwał się młody kapral	Ja do siebie. A wy?	Katarzyno proszę o psa! A wy idźcie do pokoju!	Krasnoludki wszędzie się kręcą i widzą, opowiadają.	Naprawdę? W jaki sposób pan z nim się zaprzyjaźnił?	Nareszcie, po dziesięciu dniach Je suis charmée, żeś sobie przypomniał o mnie, od czego już odwykłam. Choroba, pustka i rozpaczliwe myśli, voici mes compagnons! Jeżeli mam powiedzieć prawdę, to w tym ponurym pokoju nawet twoja wesołość robi na mnie przykre wrażenie...	Panowie, przecież to wariat!	Prędko przez to przeszłaś.	To był dla ciebie wielki kłopot przyjść tutaj?	Dla czegoś przyszedł bez twojej koleżanki? Podobno się nazywa Naomi, nie prawda? Przecież moglibyście śmiało przyjść razem!	I nie będziesz już musiał tułać się po szpitalach, gdzie pielęgniarki tobą rządzą, Ropuchu	Jakto?... przyszłam asanią przywitać i zobaczyć! śmiejąc się rzekła modniarka, nie potrzebuję nic.	Księże Stanisławie czy widzisz, co się dzieje z moim Lucyanem?	Mam nadzieję, droga ciotko, że ci to jest przyjemne	Mecenasie, mecenasie! gdybym nie kochała tak swojego Janka, to...	Moja ty wybawicielko! Uratowałaś moje dziecko. Jakże ci jestem wdzięczna! Ale dlaczego wróciłaś, po co się tak narażasz? A gdyby cię kto rozpoznał?	Na pewno, ależ na pewno, dziecko moje Musi pan do domu wrócić, musi.	Niech pan dla mnie nie zostaje. Pogawędzimy na ulicy. Światło dziś tak ostre, że nie mogę nic robić, więc odprowadzę pana do domu.	Pieniądze z góry! kto to słyszał? na co wielmożnemu panu tyle pieniędzy z góry!	Przeklęta oszukanica! Ona to okradła mnie! Ale dlaczego? Nic nie rozumiem.	To nasza znajoma, pani Maszkowa. Czy pan jej nie był przedstawiony?	W takim razie proszę za mną wprost do mego „biura”. Dlaczego nie lubicie jej, siostro wikario?	Słusznie to waszmość czyni: ale co inszego chciałem rzec: powiadam, co okna są od północy.	To widać są Kiemlicze wielcy i mali a ci nie tylko są mali, ale i w rzeczy hultaje, jeno żołnierze okrutni i mnie wierni.	I, to nie, tak źle nie było... Zresztą...	Nie będzie to świadczyło o twoim rozsądku. Sprawa sądowa z pewnością nie poprawi reputacji tej panienki.	Patrzajcie no... Co to za pląs! co za gracki ruch!	Puścić go bezkarnie? nie może być. Poniesie za granicę potwarze i szerzyć je będzie, kto wié jakie? Może na ś. p. ojca W. Królewskiéj Mości...	Z tego, co pan prezes mówił...	Jeden z rewolucjonistów był figurą zaprzedaną de Mangrowi... Musiałam upewnić go, iż jestem tylko fanatyczką rewolucji... Lecz ja uwiadomiłam Maga Litwora...	Bądź co bądź, pani d’Aiglemont nigdy nie jest sama	Powiadam, że cztery Rubensy na tej ścianie są fałszywe.	Teraz, gdy mam ten list potrzebuję jeszcze drugiego.	Nie ma nic wspólnego pomiędzy mną a ojcem Nie zawdzięczam mu nic zgoła, i jego znajomi nie są moimi. Gdyby nie sir Karol Baskerville i paru innych przyjaciół, umarłabym z głodu, choć mam ojca...	Cicho! jeszcze nadejdzie i posłyszy!	Co za ogłoszenie?	Co?	Gdzie? po co? dlaczego?	Ja tak oto pytam... Nie mam tu stosunków, bo mieszkam właściwie za granicą dla studiów.	Nigdy! Ach! Wy nie wiecie, jaka ona piękna. Róża przy niej jest pokrzywą, brylant krzemieniem, słońce świeczką łojową...	No, i dobrze ją wydali Mąż, chłop dorodny, dobry, stateczny i szpetny nie jest.	Ojca nie ma?	Ona powiedziała, że ty z nią...	Poza tym mieszkał zawsze w gorących krajach, nie odczuwa upałów tak dotkliwie jak my.	Pójdę tam. Nigdy nie widziałem waszej fabryki.	Zatem nie wierzysz pan stanowczo?	A pojutrze podróż	A ty, psiawiaro, chciałbyś chrześcijanowi konia w stepie odjąć?	Ano, masła osełczynę, sera dwie plaskanki i kopkękopa	Bardzo.	Czy istotnie straciliście państwo brata we Francji?	Czy ma pan dowody? Wskazówki?	Czyli kto?	I cóżeś ty wiedział?	I za „słomcysko”?	Jedźcie tylko.	Jeśli głosować mamy, a zdania podzielone mówmy wprzód otwarcie...	Jużci prawda.	Każda rzecz musi przynosić pożytek	Kłótnia	Musi nam przywrócić oderwane ziemie	Nikodem.	No, Mańka, dasz mi kwiatek na kredyt?	No, a ty?	Pokaż.	Stój! Szeryfie, jakiego dnia miało być popełnione morderstwo?	Tak, stękał całą noc.	Towarzysz po zawodzie.	Ulżyło mi. A gdzie jesteśmy?	Woda!	Właściwie... dość czasu byłoby jutro...	Żeby rząd magazynował?
Do wpływania na przemysł samochodowy trzeba będzie stworzyć bank. Zarys jego konstrukcji mam gotowy. Co powiedziałbyś o wydzierżawianiu w różnych krajach podatku drogowego i utrzymania dróg w połączeniu z koncesją na wyłączne prawo handlu samochodami?... To nie jest zła myśl, zważywszy iż od jakości nawierzchni zależy zużycie opon. Kwestia konsumpcji zwiększanej lub zmniejszanej w razie potrzeby. Otóż bank ten będzie miał i inne, znacznie szersze zadania. Weź pod uwagę chociażby to, że drobny kapitał, który nie ma zaufania do obligacji państw narażonych na ewentualną wojnę, obligacje takiego banku rozchwyta bez najmniejszej obawy. A teraz uwzględnij różnicę oprocentowania! Minimum pięć procent czystego zysku bez żadnego ryzyka i bez wkładania własnych kapitałów! A do tego jeszcze dodać należy liczne rodzaje koncesji, jakie za udzielenie pożyczki da chętnie, byle po cichu, każdy rząd.	„Przecież z tego nic już nigdy nie będzie! To fakt niezbity, że nie ma tu po co siedzieć”.	Tyle czasu pana nie widziałam Spoczątku dochodziły choć wieści o panu. Tak się cieszyłam, że dobrze o panu mówią, że stał się pan wybitną osobistością w partji. Bałam się, by nie spotkało pana co przykrego, ale ja wiedziałam, że taki człowiek, jak pan, musi wkońcu wejść w życie i zająć swoje właściwe miejsce. Odkąd niema Marjetki, już i wiadomości o panu ustały.	Ależ tak, to wielki świat! To są państwo de Cambremer, prawda? Zaraz ich poznałam. To margrabina. I autentyczna. Nie kąpielowa.	No, co tam obaj nie przekonamy się... Ale, ale... Mam tu urzędowe papiery o śmierci Ludwika Stawskiego.	Ach, pani majorowo! Nie śmiałem w to wierzyć, ale gdyby się zdecydowała, byłbym szczęśliwy. Trzeba stąd pięć mil jechać do lekarza. Ona jest tak zręczna i dobra, że nie zabrakłoby jej zajęcia przy opatrywaniu ran i leczeniu gorączki. Pewny jestem, że wszyscy znaleźliby drogę do pani w robotniczym domku. Dużo jest niedoli u biedaków, której ulżyć można dobrym słowem i życzliwą poradą.	Mówił, że siostra jest mu wszystkim na świecie. Żyli zawsze razem, ona mu była jedynym towarzyszem. Sama myśl o utraceniu jej doprowadza go do rozpaczy. Nie spostrzegł mojej skłonności ku Beryl, a gdy ją ujrzał w moich objęciach, ogarnął go taki gniew samolubny, że stracił przytomność i nie odpowiada za swoje słowa i czyny. Przepraszał jednak i uznawał, że byłoby szaleństwem chcieć zatrzymać przy sobie kobietę tak piękną, jak jego siostra. Jeżeli ma go opuścić, to on, Stapleton, woli, żeby poślubiła sąsiada, mieszkającego tak blisko, niż kogokolwiek innego. Ale musi oswoić się z tą myślą. Gotów jest mi przyrzec jej rękę, jeżeli w zamian zobowiążę się słowem honoru, że przez trzy miesiące nie wspomnę jej o miłości, nie będę starał się widywać jej sam na sam i zadowolę się zwykłym stosunkiem towarzyskim. Obiecałem mu to solennie i rzeczy na tym stanęły.	Artysta!... Przecie, że nie taka małpa, jak ci u Cabińskiego. Jak on grał, pani moja, jak grał!... klękajcie!... Gazety pisały o nim. Był w Płocku i pojechałam do niego. Bo jak grał Zbójców, teatr się aż trząsł od braw i od krzyków... Ja sobie siedziałam za kulisami i jak usłyszałam jego głos, jak go później zobaczyłam, to jak mnie zaczęło coś trząść, łamać, rzucać mną, niby w chorobie, to myślałam, że już umrę z radości... A on grał!... widzę go takim w ciągle... widzę... o!...	Byle z fantazją! Co ma być, niech będzie! Ot, idzie już!...	I dlatego jestem pewna że to tylko pretekst. Starzy ludzie, kiedy kochają, stają się tyranami. Mój teść po prostu nie chce, aby jego wnuczka wyszła teraz za mąż.	Jeszcze! Posłuchajże, co ci powiem. Nie jesteś dzieckiem i potrafisz mnie zrozumieć.	Proszę nie pozwolić jej, sir	Tak. Raz dostałem sztych w piersi, ale nie było w tym winy Dicka.	To pewna, że gdyby wdzięki danej osoby i rozkosz, jaką daje, mogły złagodzić winę, nikt pod słońcem nie byłby mniej występny ode mnie.	Wasz syn, viejo!... Nigdy nie było człowieka takiego jak wasz syn. Ha, trzeba spróbować... Ale jeśli to tylko część przekleństwa, żeby mnie zwabić?... Mówicie, że wzywała mnie, żebym ratował... A potem?...	A tak. Towarzyszyłem pani...	Benedykt myśli, że ta kobieta jest pośredniczką, bo pan ukrywa się przed wszystkimi, nawet przed Benedyktem.	Bogata? nie! ale Bóg łaskaw nie chciał mnie razem doświadczyć sieroctwem i nędzą.	Chce mnie pani struć do reszty?... Niech zdechnę, ale chyba nie wytrzymam do wieczora!...	Co mnie może spotkać? przecie pan starosta kałuski daje mi własną eskortę?	Co to jest?	Co za dziwaczny człowiek, ten twój hrabia de Monte Christo	Czekoladą? A prawda! Mój Boże, przecież ja dla ciebie przywiozłam czekoladki! I zapomniałam ci je oddać! Chodźmy do przedpokoju!	Cóżby mi zabrać mogli? szeląga przy sobie nie mam.	Dzieci! nie będziem swoich mordować! Niech żyje Bohdan Chmielnicki, hetman zaporoski!	Granice nasze są szeroko zakreślone i pozostawiają nam dużo swobody.	Hę? Lubomirska? Sanguszkówna? czy co za jedna?	Jeśli nie mają kochanków. A dlaczegóż to ty na tym nie poprzestajesz?	Już my nawet sprzedali, co się dało: stoły, krzesła, lampy. Szukamy mniejszego lokalu, bo po cóż nam taka buda?	Kiedy nie pamiętam, gdzie skończyłam...	Ludku, bracie! Źle czynicie, mówię wam! Dla dziewki ojca w mogile pocieszyć nie chcecie utoczoną krwią... Hejże! hej!...	Nie obawiaj się niczego. Człowiek pokutujący jest zupełnie bezpieczny w całym zwierzęcym świecie: idzie o jego poprawę i naukę, nikt mu więc nie szkodzi, ale każdy otacza go pomocą i opieką. Choćbyś był nawet mniejszy od mrówki, nikt się nie targnie na twoje życie.	Nie wiele pewno.	Nie wiem, ale Mitchel i Miss Remsen zostaną dziś rano o dziesiątej zaślubieni w katedrze Św. Patryka.	Nie wiemy, jaśnie panie, kto to jest. Dlatego ośmieliłem się przyjść.	Nie wrócę, panie. Mnie wam podarowali, a prócz tego ja zaprzysiągł do śmierci wam służyć.	Nie włożę jej!	Nie, Annie nie potrzeba, dziecko moje. Nie wątpiłem nigdy o tobie, ufałem ci, ufam w zupełności.	Nie, nigdy nawet nie słyszałem o takim winie	Niechże cię febra ściśnie ty głupcze, pało zatracona! Na pępek świętego Kapistrana, toć najlichszy z tych baranów wart jest cztery razy więcej niż najwspanialszy z owych które niegdyś Koraksowie w Tudytanii hiszpańskiejTudytania hiszpańska talent attycki wart był przeszło 5000 koron.?	Pan sobie ze mnie żartuje...	Powiedzcie Antkowi, że skoro ziemniaki zwiezą, to niech się wezmą do krowy, trza ją obłupić i poćwiertować. Przyndę od wójta, to wama pomogę. W sąsiekusąsiek będzie przespiecznieprzespiecznie	Przestań pan, do cholery!	Skądże tak nagle?	Tak, Eminencjo; lecz właśnie w tej niefortunnej sprawie w Meung...	Tak, droga pani.	Tak.	Takiż przecie, musisz pójść posłuchać, co mówią in Alma Academia o twojej kochance?	Tu mieszkam Za ten pokoik wraz z utrzymaniem oddaję im moją pensyjkę i pełnię funkcję zakładowego ogrodnika.	A cóż babunia każe? chyba o królu Jegomości?	A któren ma przeciw temu, niech wystąpi, a swoje rzeknie.	A niech mnie Pan Bóg broni dobrze żem tamtego przeżył!	A teraz pozwoli pani zrobić sobie jedną uwagę?	A wasza dostojność zostałbyś jego następcą!...	Ależ...	Ano trudno	Bluźnierstwo!	Chyba oszalałeś!	Cicho, Alanie, ocaliłeś mi życie	Czy mogę wstąpić do ciebie na chwilę? Chciałbym z tobą pomówić.	Czy rzeczywiście była taka piękna?	Do stu tysięcy piorunów! Kochasz swego więźnia.	Donkin	Dość tego! Zwracam waćpannie pierścionek	Dziękuję, otrzymałem już.	Gadajże mu, rozdzieraj rany w ogniu tej wojny przyschłe, a ją tam może już jaki Tatarzyn przez PerekopPerekop	Gdzie?	I chciałabyś wrócić do Pomponii?	I moralną	I to chińska	Ja bym reflektował na większego, który by stróżował	Ja rany leczyć umiem pójdę, zobaczę...	Jak im się podoba.	Jak podoba się pani nasze miasto?	Jakże się pani podoba seżurnowanie na wsi?	Krzesło?	Laudetur...	Lubię zadarte nosy	Mam pełnomocnictwo.	Milczeć! Dobry jesteś kwiatek.	Minister Pradera zamordowany!	Miła, tylko...	Mówiliście przedtem o snach pamiętasz pewnie, żeś mi wówczas opowiadał o jednym śnie, któryś miał tam w Rzymie. Sen ów miał ci poddać myśl przybycia do Augsburga i starania się o moją rękę.	Mówił ta dzieńszczykdzieńszczyk (z ros.)	Natura, Religia	No, drogi kolego, wszystko idzie wspaniale!	No, ta kobieta. Czy równie łatwo zapomniała o panu?	O rety, panienko!	Pisanie listów jest jego żywiołem.	Przepraszam, jeszcze płonę na to wspomnienie lotu.	Przyjaźń, Rycerz, Żołnierz	Rozmawia tylko.	Słucham, najmiłościwszy paniel	Tam cosik od lat „zawadza”.	Tylko hrabinie Mielżyńskiej. Może zresztą swe serce już komu oddał.	W Leningradzie.	W gablotce?	Wielka parada, cztery morgi	Z Kolanka	Śpicie już?
Ideałów nie ma. Temu brak tego, tamtemu owego. Jeden na przykład ma i charakter i uczciwość i ambicję, a nawet wykształcenie i stanowisko... Powinienby odgrywać jakąś rolę nie tylko w swojej pracy, nie tylko w zajęciach zawodowych, ale, rozumiecie, i w życiu... W tym szerokim życiu, gdzie żyje się dla siebie, nie dla stanowiska, dla ogółu. Weźcie na przykład mnie. Nie dlatego mówię żeby stawiać was w trudnym położeniu, ale szczerze, z ręką na sercu: przecie nie uważacie mnie za matoła? Co?	Jakże nie mam płakać kiedy Pan Bóg miłosierny pokarał mnie takim niedojdą chłopem, co i sam radzić nie potrafi, i jeszcze mnie serce odbiera!...	Nie jestem miła i cicha, ale przyjdę, jeżeli mama pozwoli. Pójdę się zapytać. Bądź dobrym chłopcem, zamknij okno i czekaj na mnie.	No, to na mnie czas.	Toćżeś starszy ode mnie!	A gdzie mnie tam to głupstwo w głowie, tatuniu; nie miałbym roboty... Ciężko lasu upilnować, nie ma dnia, żeby nie było trzeba siekiery odbierać... Pan nie żartuje, sam po drogach o kwitki pyta, tchnąć człek nie ma czasu.	Nie badajcie mnie, proszę, ale odpowiedzcie co rychlej idzie tu o jej życie i bezpieczeństwo	Panie Sinclair, zielony promień nie należy do mnie, jest własnością ogółu. Świeci dla każdego. Nie traci na wartości widziany jednocześnie przez kilka osób. Otóż jeżeli pan sobie tego życzy, będziemy się starali przypatrzeć mu się razem.	Przyszłam prosić, żeby pan zechciał wziąć ode mnie z powrotem, com od pana pożyczyła.	Będziesz ty cicho, głuptasie mały wolałby pan oszczędzić sobie tej śmieszności, aby uważać za małą rzecz  honor, iż będziesz prawdopodobnie przyjęty przeze mnie (nie mówię na pewno, bo może po prostu lokaj odda panu te książki).	Nie słyszałeś pan o J. ekscelencyi hrabi Sułkowskim, który dziś miał przybyć właśnie.	Więc dobrze, powiesz mu, że artykuł ja pisałem, że miał być straszny, ty go złagodziłeś, i jeszcze będzie ci wdzięczny.	Mnie się to właśnie podoba, bo jak miała czas, to się bawiła w poezje, dlaczego nie miała się bawić, to dobrze jest widziane w polskich domach, nadaje pewien modny ton, no i nie jest tak nudne, jak chodzenie po teatrach i balach.	Czy on zły, gołąbeczko?... Nie wiem, czy zły. Twardy jest. A za twardość nikogo winić nie można. Charakter już taki. Może jemu nikt serca nie okazał, to i jego stwardniało. A i to jeszcze pamiętaj, że jemu ciężko pogodzić się z myślą o tym, że on już na ciebie machnął ręką, a ja przy pomocy boskiej odratowałem cię, gołąbeczko. Umyślnie nie mówiłem ci dotychczas, jak było już z tobą kiepsko. Chorym nie trzeba mówić takich rzeczy, bo przejmują się, a to przeszkadza w powrocie do zdrowia.	„Nie, stanowczo, jest przeciw Dreyfusowi, to murowane Ale jeżeli uważa Picquarta za zdrajcę, który kłamie, jak może liczyć się z jego rewelacjami i wspominać je tak, jakby był pod ich urokiem i wierzył w ich szczerość? A przeciwnie, jeżeli widzi w nim męża sprawiedliwego, który czyni zadość swemu sumieniu, jak może sądzić, że on skłamał w momencie konfrontacji z Gribelinem?”	A i bez tego długie on ma ręce, jako pan taki...	Zatem to rzecz stwierdzona że żadną miarą nie mogą to być sahibowie. Słyszałże kto, żeby sahib Fostum czy sahib Yankling, choćby i mały sahib Peel, co zaczaja się po nocach, polując na dzikie ptactwo... kto, powiadam, słyszał, żeby który z tych sahibów przybywał w góry, nie mając przy sobie kucharza, tragarza i... i całej zgrai dobrze płatnych, rozrzutnych i dokuczliwych pachołków? Jak oni mogą nam zaszkodzić? No, i cóż w tej kilcie?	Co będzie brakować dołożę, bo chociaż dzisiaj nie mam, ale mogę pożyczyć jutro No, Wilczek, dajcie no ze dwadzieścia rubli.	Nie ma ich, panie Cyrusie Za to w jego pień zawiera wewnątrz mąkę, którą natura daje nam od razu zmieloną.	No tak cóż bowiem jest przyjemniejszego od pływania po jeziorze, prawda Niku?	No! to się z nią ożenię! niech co chce będzie, a taki się ożenię...	Ojcze, rozumiem teraz wszystko. Pojmuję, jak musisz mną pogardzać i jak bardzo na tę pogardę zasłużyłem. Przebacz mi jednak, nie odpędzaj.	Szef klaki; przyszedł porozumieć się o ustępy, które trzeba wybić. Mimo że niby przyjaciółka, Floryna mogłaby łatwo spłatać jej psikusa i zgarnąć wszystko dla siebie. Całe bulwary się trzęsą po pańskim artykule. Cóż za łóżko godne książęcych amorów!...	Interes! I to właśnie było moim błędem, moim grzechem! Ludzkość powinna była być moim interesem; dobroczynność, litość, wyrozumiałość i łagodność powinny były być moim interesem. To przede wszystkim powinienem był mieć na względzie. Sprawy osobiste, sprawy mego handlu, wszelkiego rodzaju spekulacje: to wszystko należało uważać za rzecz drugorzędnego znaczenia, za znikomą kroplę w olbrzymim oceanie obowiązku dla dobra ludzkości.	Za... za co?	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	A ludzi, mówiłeś, nie ma przy nich nijakich?	A wiecie wy, chamy co Lachy robią z takimi, co riżut? Oni takich wiszajutwiszajut (z ukr.)	Będziesz mi tu głos podnosił? Będziesz krzyczał, rozkazywał? Marsz do domu, dziadka pytaj albo cioć. Ja tutaj mam robotę...	Co się stało, to się nie odstanie Pomyślmy lepiej, co teraz robić!	Co?	Czy nie widzisz, matko czy nie widzisz, jak tym wszystkim, co pleciesz, zadowalasz Copperfielda?	Czy to ty nazywasz „dyplomatycznym pytaniem”, to co tam mówiłeś w lesie?	Doszło me cosik z boku... może cyganią, to nie rozpowiadam. Hale, gadu, gadu, a z czym to ja przyszłam? Obiecały się przyjść niektóre, ugwarzym się, sieroty, przyjdźcie i wy... jakże, Borynowej by nie było, kiej co najpierwsze się zbierą.	Gdzie?	Jest nieco wzburzona.	Kochanie, czy możesz mi dać papierosa?	Na! Ten apšvietesni žmonės.	Naszego krewniaka który Bogdaniec w zastawie trzyma. To muszą być jego bory, ale chyba niedawno je kupił.	Nie, ale będę za dziesięć lat.	Niekiedy zdaje mi się, że pani ma słuszność...	O co chodzi?	O tak, ekscelencjo. Nie uważałem Caderousse’a za złego człowieka, miałem go zawsze za niezdolnego do zbrodni, a nawet kradzieży.	Pan się też niezgorzej wyrażał Skąd panu się na przykład ubrdało, że Mikołaj Mikołajewicz będzie królem czeskim?	Pewno. Trzeba będzie tu osiąść. Zobaczę, jeszcze nic nie wiem. Chciałbym tu być, ale czy wyżyję...	Prawda: lokaje wyjdą cali, ale ich panowie! Czy służący nasi są tak nam oddani, aby poświęcali życie swoje dla nas? Nie, z pewnością nie...	Szczególna jednak rzecz, że i twoi mieszkańcy Republiki Słonecznej również tak zazdrośnie ukrywają swoje Nirwidium.	Ta święta! Janka! jego narzeczona, jego ideał, jest... Jezus! Jezus! Jezus!... ratuj, bo zwarjuję...	Tak prędko? Zdaje mi się, jaśnie panie, żeśmy to przygotowali na później.	Tak, przysięgam Bogu!... a dla czegóż innego kobiety wychodzą za mąż?...	Taka jest nasza natura.	Trwam w przekonaniu łaskawa pani, że gdy się tylko dowie o wszystkiem, wróci opuszczonemu dziecku dach ojcowski, imię, majątek, a co najważniejsze serce i opiekę ojca.	Will, umawialiśmy się przecie, zawiązując nasze zebranie, że mamy mówić sobie wszystko, wszystko	A cóż byś zrobił na moim miejscu?	A nim Mercedes umrze pierwej ja umrę.	A podobieństwo Ludwika do ojca? a piśmienne dowody? Cóż na to powiesz?	A więc eksperymenty?	Ale jak się o tym przekonać?	Ale jaką bronią?	Ależ nie, nikt go nie ukradł po prostu urwał się i wrócił do stajni, patrzcie, resztki lejcy na drzewie!	Ależ pani dobrze wie, że te widziadła istniały jedynie w fantazji poetów.	Bagatela, nie zrujnuje to nas!	Biedna, kochana... Pójdź, niech cię pocieszę. Nie mam prawa cię łajać. Gdybym nie spotkała Jasia, poślubiłabym Olesia lub Alfonsa. O, Aniu, sprawy rzeczywistego życia są tak zawikłane! Nie są tak jasne i przejrzyste, jak w powieściach.	Boże! cierpliwości, cierpliwości, cierpliwości!	Błąd... albo zbrodnię	Czy ja też mogę zagrać?	Cóż ja mogę...	Dobrze!	Gadajże, Sprężyk!... Nie bądź głupi!	Gotowiśmy	Głupie chłopy!	Hale, szukaj wiatru w polu: kto ukradnie, schowa ładnie.	I poparzyłeś się?	I wam, panie.	Ja idę do Majstra Bartłomieja.	Ja też niczego panu wmawiać nie chcę.	Jak to? Z powodu tych paru tortur, tych samych, które wy zadawaliście Clewerowi? Jak długo znęcaliście się nad nim? Całe półrocze?	Jakie one szczęśliwe, że mogą tak wyzuć się z rozumu!	Jeszcze się stokrotnie przydam najjaśniejszemu panu.	Któż to powiadał?	Można?... dyrektorowa pozwoli?... Na minutkę, bo zaraz uciekam!...	Myli się pan. Nie żywię żadnej urazy.	Mówili Maciej, coby bez zapisu nie było...	Nie jestem jego bratem	Nie przerywajże, póki nie skończę. Słowem szlacheckim ci ręczę, że nim na obiad zadzwonią, odpowiemy ci lekcję bez zająknienia i pensa napiszemy, jeno przejrzysz, czy dobrze.	Nowe?	Precz, precz, precz! Pfuj, pfuj!	Szczęśliwszém? alboż pani nie jesteś szczęśliwą?	Słusznie waćpan mówisz Dajże Boże wojnę, wojnę jak najprędzej, w której człowiek w domysłach się nie gubi, duszy w desperację nie podaje, jeno się bije.	Tak i chciał uczynić, ale go w drodze nad granicą z noclegu porwali. Byliby go zabili, gdyby im nie był rzekł, iż dla komtura do Lubawy pieniądze wiezie. Tym się ocalił, ale też komtur postawi teraz świadków, jako Tolima sam to mówił.	Tak, jaśnie panie.	Ty, pani?	W Księdze Hioba!	Widzę. Tfu, że Babilon.	Wiem o tem ale odemnie, który jej nie znam wcale, niepodobna wymagać wczesnego afektu.	Wiesz o tym.	Zapytasz tam o gospodarza i powiesz mu: For ward.	Zaraz opowiem ino nie skończyliście jeszcze mówić, przewielebny księże.	Łaski!	„Oto miłość ojcowska!”
Trzymał się dość długo znacznie dłużej niż ten, który udawał, że go trafił szlag. Dość mu było trzech proszków chininy, jednej lewatywy i jednodniowego postu. Przyznał się i zanim doszło do płukania żołądka, po paraliżu nie zostało śladu. Najdłużej trzymał się ten, co był pokąsany przez wściekłego psa. Gryzł, wył i trzeba przyznać, że robił to znakomicie, ale w żaden sposób nie mógł się zdobyć na pianę koło ust. Pomagaliśmy mu, jak tylko mogliśmy. Łaskotaliśmy go czasem przez całą godzinę przed wizytą, aż dostawał kurczów i siniał, ale piany na ustach jak nie było, tak nie było. Było to okropne. Gdy pewnego razu w czasie porannej wizyty poddawał się, było nam go żal. Stanął przy łóżku, wyprostowany jak świeca, zasalutował i rzekł: „Posłusznie melduję, panie oberarzt, że ten pies, co mnie pokąsał, pewno nie był wściekły”. Doktor spojrzał na niego tak jakoś dziwnie, że pokąsany zaczął się trząść na całym ciele i mówił dalej: „Posłusznie melduję, panie oberarzt, że mnie żaden pies w ogóle nie pokąsał, tylko ja sam ugryzłem się w rękę”. Po tym przyznaniu się do winy wszczęto przeciwko niemu dochodzenie o rozmyślne okaleczenie się, o to, że chciał sobie odgryźć rękę, żeby nie iść na wojnę.	Jak mi się spodoba, to z wódką poślę choćby jutro.	A niechże cię!... Oto skutki przyglądania się jednemu z koni Mahbuba. To ci dopiero stara pijawka, księże! Czekaj więc, Mahbubie, jeżeli masz tyle czasu do stracenia. Teraz jestem na twoje usługi, księże. Gdzie ten chłopak? Aha, poszedł łasić się Mahbubowi. Dziwny to chłopak! Czy mogę prosić, by moją klaczkę zaprowadzono pod dach?	Ja jednak nie gniewam się, gdy mi przybędzie choćby drachma. Dlaczego inni mieliby odrzucać talenty?...	To i niedobrze Trzeba i dla jednego, i dla drugiego. A mało to ludzi w starszym wieku z młodymi kobietami się żeni?  Ho, już w samej naszej okolicy naliczyłbym ci takich ze trzydzieści. A druga rzecz: cóż tobie brakuje? Co ty myślisz, że ona jedna by się za ciebie chciała wydać? Każda by chciała. Teraz mówisz taką rzecz: zawiążesz jej życie. Jedno z dwóch: albo będziesz zdrów i będziesz żył długo, to i nie będzie miała się na co skarżyć, albo zostawisz ją jako wdowę, to i życie będzie miała wolne. Ot co i sprawa jest jasna.	Siadaj tu przy mnie i napij się miodu, bo mi tak smutno samemu.	Co tam długi! Jeżeli i są, to spłacą się kiedyś, prędzej lub później spłacą się z pewnością...	Szkoda! Przydałby ci się w łepecie mały otwór, by przezeń naciekła choć odrobina mądrości!	Tegośmy się po pobożnym panu spodziewali Więc oznajmić tylko chcieliśmy iż na Leszka spiski się knują, aby one i tu kogo wciągnąć się nie ważyły. Jaksowie z nienawiści ku Biskupowi, z pomsty przeciw niemu, wszyscy się jednoczą...	Nie znam się na podobnych uczuciach. Wiem zresztą, że się pocieszyła.	O Boże! Tak, na tym się skończyło.	A gdzież się podziała?	A ówże zimownik jak się zwie?	Gdzie się pali, panie Rychter?	Już wychodzę odszedł jeszcze kilka kroków. Przyglądano mu się w milczeniu.	Kłótnia ujął się Dick za H. O.	Trochę ta się uścibało	Jakubie! Czemu nic nie mówisz?... Na Boga! Tak bardzo chciałbym usłyszeć przyjacielskie słowo!... O, to straszne zastrzelić człowieka... chociażby był występny... Pomyśleć, że stanie przed Wiecznym Sędzią... obciążony grzechem... albowiem byłby mnie zastrzelił... Och, on umie mierzyć... ale jego strzał poszedł w powietrze... natomiast mój... ach, Boże!	Sam przecież mówiłeś, że nie uznajesz różnicy między czarnymi i białymi. Czemuż mi dokuczasz taką mową, o święty? Pozwól, że ci rozetrę drugą nogę. To mi sprawia przykrość. Ja nie jestem sahibem. Jestem twoim chelą i czuję, że głowa cięży mi na ramionach.	Odeszli, panie. Z początku było ich tu dwudziestu, ale tutaj jest kraj nudny i tylko Bracia Wyczekujący wytrwać tu mogli. Strażnicy tęsknili do domów i nie mieli tu co robić. Odchodzili więc po dwóch, po trzech, niby to na krótki czas, zdając pieczę nad wozem tym, którzy pozostawali. Ale żaden z nich, odszedłszy, nie wrócił. W końcu zostałam ja z dwoma najmłodszymi tylko. Aż i tym się znudziło. Nie wytrzymali. Poszli i oni, kiedy słońce stało na południu, ot ponad tymi górami. Mnie przykazali wozu pilnować, więc pilnuję...	Ba! Któż potrafi to waćpanu objaśnić dokładnie? Wszakoż nazwisko owej rodziny, mój Dawisiu, jest takie samo, jak twoje wszystko szanowni panowie	Bywały już, trwały przez osiemnaście wieków i jaki rezultat?... W antyżydowskich prześladowaniach zginęły najszlachetniejsze jednostki, a zostały tylko takie, które mogły uchronić się od zagłady. I oto jakich mamy dziś Żydów: wytrwałych, cierpliwych, podstępnych, solidarnych, sprytnych i po mistrzowsku władających jedyną bronią, jaka im pozostała stosowany przez hodowców zwierząt celem otrzymania ras posiadających żądane cechy. i wypielęgnowaliśmy najgorszych.	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Mój drogi Maciusiu, pozwól mi iść na posiedzenie. Już ja im powiem. Dlaczego nie ma dziewczynek w waszym sejmie?	Ona nie jest ospała tylko ma naturę na wskroś marzycielską. My przyjmujemy życie takim, jakie ono jest, ona nie może się z nim zgodzić. Nie jej wina, że jej nie nauczono chodzić po ziemi.	Ależ wierzę, wierzę, droga pani I może pani być spokojna, nikt pani niczego nie odbierze, zostanie pani po dawnemu w lecznicy i nie zmniejszy się moje zaufanie do pani ani odrobinę.	Co mi to szkodzi, tego towaru nigdy nie braknie. Co więcej?	Ani dwakroć, ani trzykroć ani dziesięćkroć! Powtarzam nie i nigdy! W tym domu praojce żyły i umierały, tum się urodził ja i moje dzieci, tu chcę żyć i umierać! Ani nawet nie gadajcie o tym do mnie, bo mię aże mglimgli	Z pewnością! Co mu nie przeszkadza być sprytnym i inteligentnym; mogę o tym mówić, bo widuję go w komisji zupełnie innym, niż jest tutaj Jak on to powiedział... „Z tymi królewiętami nigdy nie wiadomo”...	Jest tylko jeden człowiek na świecie, który potrafiłby może mnie uratować... Ale ten raczej wolałby mnie zabić...	Co to jest?	Mój gość śpi jeszcze Skorzystałem z  tego, aby przynieść ci ranny posiłek, mości... Jakże mam pana nazywać?	Widzi pan, że my tu sobie nie odmawiamy niczego. Niema co, jak na pierwszą wizytę, dobrześ pan trafił. To będzie zebrańko szczególnie udane.	Rzeczywiście tak jest dobrze?	Tak... oto jest!	Ale Mówiłeś mi przecie, że pan Sindbad miał popłynąć do Malagi, ja zaś widzę, że płynie do Porto Vecchio.	Jeżeli Morel skrewi jeszcze tym razem to będzie bardzo przykre dla pani Verdurin. Nasza miła gosposia ma właśnie pierwszy raz na obiedzie sąsiadów, od których wynajęła la Raspelière: margrabiostwo de Cambremer.	Wie tyle, kapitanie, że zapuszczając się w głębie oceanu, wcześniej przestajemy spotykać wegetację roślin niż życie zwierzęce. Wiadomo, że tam, gdzie znajdujemy jeszcze istoty ożywione, nie ma już ani jednej wodnej rośliny. Wiadomo, że mięczaki zwane grzebieniami, ostrygi, mogą mieszkać na głębokości dwu tysięcy metrów i że Mac Clintock, ten bohater mórz północno-lodowatych, znalazł żywego mięczaka zwanego gwiazdą w głębokości 2 800 metrów. Wiadomo i to, że z okrętu „Bull-Dog” złowiono takie samo stworzenie w głębokości 2 600 metrów. Przecież pan nie powiesz, kapitanie, że nauka nic nie wie w tym przedmiocie?	Nie przeczę ci, że w Rzymie byłeś, ale wyglądasz na piwożłopa	Albożto do karczmy czy po staremu do młyna żeby nas pilnowali na bok nie jeździć! hę? Co to kowal nas w arędę wziął?	My sobie poza bitwą jesteśmy równe człeki i w razie przyjacielstwo możemy zawrzeć, ale ciekawość, jakby też gadali taki na przykład Henryk von Plauen, który miejsce poległego wielkiego mistrza zajął, z takim wielkim wodzem, jak książę Witold albo i sam król Władysław Jagiełło.	Ach, nie pytaj. Dawaj wódki Byłem w towarzystwie moich jednoklasowców w jednym miejscu. Niedobrze jest. Musimy wzmocnić dawki	Więc pan nie będzie u nas dzisiaj?  Radosny to namradosny (...) nam	Dopiero coś to powiedział o Witoldowym dworze	Milcz! Nie patrz tak na mnie. Lada chwila.	Och, bracie, bracie! Nie mogłabym ci przebaczyć, chyba w godzinie...	Tak: ty lub ja...	To prawda Ale przeczyta prośbę, którą ja zarekomenduję, zaadresuję i wyślę.	Weź sobie za maksymę, co chcesz, tylko naprzód powiedz, skąd... to imię...	Nic łatwiejszego; przypuśćmy, że wiesz pani wcześniej, jakiej trucizny zamierzają użyć przeciw pani, przypuśćmy, że będzie to na przykład brucyna...	O tak, tak!	Tak.	To przylegnij sobie trochę. Jak dojedziemy, to cię zbudzę.	To w kilkanaście dni po bitwie pod Turskiembitwa pod Turskiem (1241) zagadnęła Ludmiła.	Nie teraz już ci żadne niebezpieczeństwo nie grozi.	Ale Witek upewniał, że zagnał wszystkie i przymknął drzwi, Józka poszła na drugą stronę i wynosiła z Pietrkiem cebratki z piciem dla krów, a potem przyleciała po skopki do dojenia.	Cóż ten Waligóra tu zamyśla?	Punctum pierwsze „Ten, który by in iusta defensione vitae, gravi lacessitus iniuriain iusta defensione (...) iniuria (łac.) wyrokowi. będzie podlegać.”.	Byleby go ona za kulisy do aktorek nie zaprowadziła jak innych ichmościów, rzekła pani Kossakowska, boby go szkoda było...	Pani, ja nie mówiłem o stu milionach. Pokusa byłaby może ponad siły nas obojga. Jedynie sądzę, że uczciwa kobieta może sobie pozwolić, bez złej intencji, na małe niewinne kokieterie, które stanowią cząstkę obowiązków towarzyskich i które...	Ja go nie stosuję do pana, ani do pańskich niektórych, uważasz pan, mówię, niektórych kolegów, tylko do tej czarnej, roboczej masy...	Co? Znowu Pevensey? Czy tam, gdzie wylądował Weland?	Rzymską on ma duszę, nie ma co mówić	Tego nie pamiętam	Tego, co i ciebie trzyma	Toś niedobrze zrobił bo on na przekorę czynić lubi. Będzie was naumyślnie trzymał.	A samże waszmość nie możesz prochów robić?	Ależ zaraz, Beautrelet...	Assez! assez! Je ne veux pas écouter cela!... Znowu interesa i pieniądze! Ach, nie zasnę dziś...	Co takiego? Po co?	Co wiesz?	Co, na seryo?	Co? Waćpani chcesz zostać moją żoną?	Dziękuję; doskonale: wstałem późno.	Ludku, bracie! Źle czynicie, mówię wam! Dla dziewki ojca w mogile pocieszyć nie chcecie utoczoną krwią... Hejże! hej!...	Nie	Nie dasz?	Nie! Raz jeszcze wszystkiemu zaprzeczył.	Nie.	Nieznośny! Wiem o tym.	Pójdziesz do drugiego pokoju, a on w tej samej chwili także tam wejdzie.	Więc do widzenia...	A ona?	Ba!	Biedna Ellen! gdzież ona teraz?	Bom czasami słaby jak dziecko Łaski miłości waszej mnie popsuły.	Chociaż z drugiej strony	Derkacz Derkacz...	Gdzieżeś ją widział?	Izwidki ty Żydku?! Ja jestem Niomka, BeniomkaNiomka, Beniomka	Ja mu dam!	Ja!	Ja, panie Smith	Kiedy wymagasz koniecznie...	Lusieńko! A ja czekałem w domu!	Pozywałem różnych kilkakroć na udeptaną ziemię, a raz otoczyli mnie w bitwie	Rękeś złamał? Abo nogę?	Tortur!	Wody! Wody!	Ładnie by ta mucha wyglądała bez ciebie!
Bo pani klęczała tak długo. Niech się pani przy mnie położy. Może pani się mnie brzydzi, może mnie pani już nie kocha?	Z okazji tak wielkiej uroczystości, panie Scrooge ludzie zamożniejsi nie uchylają się od wsparcia nędzarzy i wydziedziczonych, którzy teraz właśnie, podczas silnych mrozów, na wielkie są narażeni cierpienia. Jest to zresztą prostym obowiązkiem zamożnych przychodzić z pomocą bliźnim pozbawionym możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych...	Niech i tak będzie lecz powiedz, jakżeś ty ze mną postępowała? Tyś się mnie zaparła, tyś zamknęła przede mną drzwi wszystkich domów, w których bywać pragnęłam, jednym słowem, korzystałaś z każdej sposobności, żeby mi przykrość wyrządzić. A ja, czyż przychodziłam za twoim przykładem wydzierać ojcu tysiąc po tysiącu, wyzuwać go z mienia i doprowadzać do stanu, w jakim obecnie się znajduje? Patrz, siostro, to twoje dzieło. Ja widywałam ojca, póki tylko mogłam, jam go za drzwi nie wypchnęła i nie przychodziłam lizać mu rąk, gdy mi był potrzebny. Nie wiedziałam nawet, że wydał dla mnie te dwanaście tysięcy franków. Zresztą, tatko dawał mi podarunki, gdy chciał	Dziwię się bardzo waszmości Czy chciałeś sprzedać chłopaka wraz z danym mu podarunkiem? Chciałeśżechciałeśże	Ja?... byłżebym tyle szczęśliwym, iżbym mógł stać się jej przydatnym w czemkolwiek! Mów! mów! proszę!...	Otóż, moi panowie, czy niezłomnie trwacie w zamiarze udania się na tę wyprawę?	Spóźnia się. Ha, każdy ma swoją Małgorzatkę	Słuchaj no, miły mój, rzekł ks. Janik zwracając się do niego	Trudno dziwić się temu gdy człowieka bez żadnej winy z jego strony nagle zmieszają z błotem...	Ty się może bawisz, a ona się złości: na schodach słychać jej krzyki.	Wielki lekarz uśmiecha się, kłania i wsuwa w kieszonkę sztukę dwudziestofrankową, zostawiając Adolfa w rękach jego żony, która obejmuje go i mówi:	Ja chcę powiedzieć, że kto się dostał do piekła, nie może już wyjść stamtąd co nie przytrafi się panu, gdyż ja będę machał piętami, poganiając Rosynanta, który dowiezie mnie do Dylcynei z Toboso, a opowiem tam tak dziwne rzeczy o waszym szaleństwie i o waszych impertynencjach (ponieważ myślę, że to na jedno wyniesie), że choćby była twardszą od łańcucha, zmiękczę ją tak, że można by rękawiczkę z niej zrobić, i wziąwszy odpowiedź słodką jak miód, powrócę piorunem jak czarownik i wybawię was z tego czyśćca, który wygląda jak piekło, choć nim nie jest.	Milczeć, kiedy bębnią na sąd wojenny! Ja staję w obronie oskarżonego. Prócz tego ta cała historia jest za dobra, żeby się na niej te bałwany w budzie poznały. Oni tego nigdy nie zrozumieją. Oni grają w palanta i mówią: „Tak jest, prosz pampsora!” i: „Nie, prosz pampsora”.	Myli się pani nigdy w życiu nie napisałem żadnego anonimu. I zdaje mi się, że niczem też nie dałem pani, panno Niro powodów do posądzenia mnie o taką podłość.	Czarownika? O bogi! I któż on taki? Wymień tego przestępcę, natychmiast ci go wydam. Ale strzeż się, żebyś nie powiedział oszczerstwa.	Nic... nic... Daj buzi... Jak ty się nazywasz?	Masz szczęście. Chciałbym to samo powiedzieć o sobie, bo ja się niestety ukrywam, nie mówiąc o tym, że bałem się, iż możesz mnie nie rozpoznać. Ale rozpoznałeś mnie no, to było milutkie z twojej strony.	Trzeba będzie wszystkie sprzęty z izby wynieść bo jak się roztańczy, to miejsca w niej będzie mało.	Nie czynię panu wyrzutów, przeto proszę iść do hotelu i uczynić co się tylko da. Resztę sam załatwię. Dojdę ja, jaki cel mają te tajemnicze jazdy.	Łaskawy panie wiem, że pan notariusz S. prowadzi interesy pana Teckiego z Komnat, który mnie... obchodzi. Nie wiadomo panu czasem, czy człowiek ten zdoła się jeszcze wydobyć z przykrego położenia, w jakie popadł? Podobno Komnaty mają zostać wkrótce sprzedane z powodu zaległych rat Towarzystwa Kredytowego?	A to wy, Anna, jakże się macie?	Ha! Przepowiadałem, że na tym się skończy	Ulotnijmy się zatem Planchet zostanie i doniesie nam, co nastąpi.	Takie drogie prezenty robi się tylko kokotomkokota (daw.) przygryzła wargi.	To mój własny, proszę pana, a oto drzwi do pokoju mojej pani. Lecz bądź pan spokojny, nie usłyszy ona rozmowy, nigdy wcześniej, niż o północy, nie kładzie się do łóżka i wtedy dopiero potrzebuje mojej pomocy.	Choćby się pan miał śmiać z mojej łatwowierności nie będę panu nic ukrywał. Ta skóra posiada jakąś tajemną siłę oporu, której nic nie może przemóc.	Nie Muszę stać się białym księciem. Nic innego nie wystarczy.	Ma ojciec rację, ale to mnie irytuje, że byle bałwan nablaguje przed nią, to ona tak zaraz wierzy, że gotowa dać się zabić za tę prawdę.	Panie jeżeli tam sery są, to mi je pan wypuść w dzierżawę, zjem je sobie, albo niech je  diabli zjedzą, co je tam włożyli! A proszę pana, a pan mnie posądził; czyż to ja mógłbym takie głupstwo zrobić, skóra mnie jeszcze nie swędzi; na uczciwość, panie, to już i ja muszę mieć czarowników, co mnie prześladują. A dlaczegóż miałbym być wyjątkiem kiedy jestem członkiem rycerstwa błędnego? Jestem pewny, że to oni nakładli panu tego paskudztwa w szyszak, żeby pan się rozgniewał i mnie skórę wytatarował; ale na ten raz nie udało wam się, drwię sobie z waszych figlów, bo mój pan jest dobry, zna wasze złości i wie dobrze, że gdybym ja miał ser i mleko, to wolałbym je włożyć do brzucha niż do szyszaka.	Tak jest, najjaśniejszy panie	Wariacie, gdzie lecisz bez palta. Powiedz im, że nie możesz tak iść do figury, to ci pozwolą wrócić na górę po palto. Temu powiedz, temu... Panie policjancie.	Dość! Dość! Przeraża mnie pan. Nie wiem, co powiedzieć. Miałbym czym zaprzeczyć panu, ale nie umiem znaleźć. Niech pan nie mówi. Niech pan pozwoli mi się zastanowić. Albo raczej, niech pan pozwoli, abym przestał myśleć.	No, ładnieś to powiedział A teraz przejdźmyżprzejdźmyż To mówiąc, wyciągnął je z niejaką uciążliwością z kieszeni, znajdującej się pod połą surduta.	W owym to czasie nie było ani zboża, ani melonów, ani pieprzu, ani trzciny cukrowej, nie było też owych małych chatynek, które nam wszystkim tak dobrze są znane. Plemiona Dżungli wcale nie wiedziały o istnieniu Człowieka i żyły społemspołem	Do licha, nudzi mnie już ta mieszanina czarnych i błękitnych oczu! Powiadam ci, że nie na żart przychodzi mi często zachcianka, żeby miéć jednę tylko parę oczu, ale wyłącznie moich; jedno tylko dobre kobiece serduszko, ale wyłącznie moje; a wyobraźnią widzę już siebie szanownym patryarchą, otoczonym rodzinném gronem, palącym popołudniową fajkę i słuchającym czytania żony o sprzeczkach lorda Palmerstona z lordem Russelem i o owym nieodgadniętym Sfinksie (jak go dzienniki nazywają), cesarzu Napoleonie.	Ta-ta-ta! Latała! Że sobie przegalopowali spacyrem za bramę, to jeszcze nie ma infamiiinfamia (daw., z łac.)	Prócz najbliższego sąsiedztwa, nikogo. W tym kościele byliśmy dzisiaj po raz pierwszy, bo to nie nasza parafja i dosyć daleko od nas. Wstąpiliśmy po drodze, jadąc do kolei.	Zatem i pan jesteś tylko nieszczerym przyjacielem! Inaczej nie odbierałbyś nam w ten sposób odwagi.	Wcale nie, papo, wcale nie! Nie znasz Pochronia. To złote serce.	A, zawołał nagle, jakiż śliczny pierścionek! Co za brylant przepyszny! Jeszczem go u ciebie nie widział! Zkądżeś go wzięła, moje życie?	Ale co was zmusza do tego?... Czy przegraliśmy wielką bitwę, czy już nie mamy wojsk?...	Jak myślisz czy Borowicz ma do mnie żal o co?	Jak to inny?	Jest pan kupcem, prowadzi pan dobre interesy... Dobre, ale... nie zawsze... czyste...	Jeżeli to nie apokryf	Że pan Danglars gra na giełdzie, podczas gdy on wcale nie gra.	Bo pani nie masz, nie miałaś i nie będziesz miała serca!	Mój ojciec nie siedzi w więzieniu mój ojciec jest uczciwym człowiekiem.	Nie powiesz?	Nie wiem, tajemnica zachowana jest ściśle.	Nie śmiem o tym marzyć.	Nieprzyjaciela? Być może, rycerzu, ale tu nie człowiek nadchodzi, jeno potwór bez kłów i paszczy, potwór do olbrzymiego morskiego polipamorski polip (biol.)	Patrycyusz Clemens dał w swych thermach na rok cały darmo łaźnię dla ludu, a Priscus darmo też golić go i strzydz każe przez sześć miesięcy... Możeż być gdzie lepiéj jak w Rzymie?	W Czortowym Jarze. Szczera tu pustynia, nikogo tu nie zobaczysz prócz niego.	Z rady twojej niestety skorzystać nie mogę. Nie zejdę z obranej drogi.	To nie są zwykłe małże To litodomylitodomy	Gdybyśmy ją wypuścili, cały świat wnet by wiedział, że to my chwyciliśmy oboje	A lekarstwo na to?	Chyba opóźnić je! I czynisz pan to rzeczywiście. Powinienbym być właściwie już u boku czekającej przed ołtarzem narzeczonej.	Czyli że poszłabym prosto do piekła?...	Czyż to być może, córko moja?	Dziękuję wam Jestem wśród was bardzo, bardzo szczęśliwy!	Hm! całeż my to życie prawie przesiedzieli podle siebie.	I że odstępujesz ją Żydom.	Każesz, będę posłuszuy, ale co wycierpię.	Miałabym do pana małą prośbę.	Mój Bartoszu, mój złoty, jakże to?	Pstrokata! Może to zresztą koza, ma na sobie trochę czarnego i trochę białego. Widzisz przecie!	To ja.	To ostatnie jest twojem streszczeniem, Wawrzecki!	To pewnie znasz go już od dawna?	A czemuż drogę zagradzasz?	Ale i...	Ani ja	Bałamuctwem	Bodaj go Bóg skarał!	Będziesz mogła czytywać książki w tych językach.	Czy pan jest tego pewien?	Drogi panie Nikodemie pan jest jedynym człowiekiem, który może uratować całą sprawę.	Jakaś młoda dziewczyna.	Jakby my wprzódy za dziadów naszych	Jakże więc? czy ma zagrożone piersi?	Kiedy obejmujesz posadę?	Konrad inną ma krew!	Któż cię zabije?	Maszli jakie powody do zemsty?	Musiałem cię przecie zbudzić z zamyślenia W jakiż inny sposób mógłbym ściągnąć cię z gwiazd na ziemię?	Muszę namówić męża, aby wydał na jego cześć obiad albo bal, wtedy pójdziemy do niego z rewizytą.	Mówiliście z królową?	Ojciec i matka waćpana?	Pani Verdurin prosiła mnie...	Panie Józefie, czy pan już skończyłeś swój referat?	Panowie! idźmy o zakład.	Ponosi go... zrzuci...	Przysięgam!	Takie nazwisko, proszę paniusi	Toteż ja ciebie chcę tego nauczyć, moja duszo	Trucizna...	Więc podróżujesz, Fabianie?...	Więc zamknę drzwi na łańcuch.
Głupia! A wydaje się taką rozsądną, nawet rozumną! Zostać starą panną dlatego, że jakiś tam narzeczony, Bóg wie, tam kiedy umarł! Chodząż to jeszcze po świecie takie sentymenty i romanse! Ale czyż to naprawdę przyczyna rzeczywista? a? powiedz prawdę?	Straciłbym te głowy, chcesz powiedzieć, i nie byłbym żyrondystą, jak mi to kiedyś dałeś do zrozumienia?... Odpowiem ci wówczas, kiedy zabijesz człowieka w pojedynku, co jest jeszcze mniej szpetne niż oddać go w ręce kata.	Nie mogę zapalić. To by ci zaszkodziło...	Powiedz mi, przewodniku imć pana kata, naczelniku WDOWY (jest to imię pełne straszliwej poezji, które galernicy nadają gilotynie), bądź dobrym dzieckiem, powiedz, czy to Fil-de-Soie mnie zaprzedał! Nie chciałbym, żeby on pokutował za drugiego, to byłoby niesprawiedliwie.	O! i ja! ale oddajże mi życie tamto, ojca... nadzieje moje... serce swobodne, myśl bez troski... wiarę w ludzi... Dziś ja mam politowanie dla nich, a miłości mieć nie mogę; czuję, żeśmy nie istoty rozumne i władnące sobą, ale igraszki losu, marjonetki, któremi rzuca niewidzialny sznurek pociągany ręką... czarną czy białą, już nie wiem... Jestem jeszcze ciekawa tej gry marjonetek, a czy w niej będę ubrana po męzku czy za kobietę... co mi tam, gdy się lalką czuję?	Przepraszam stryja, to on mnie nie lubi.	Zginęli ci, którzy ją zdobyli. Chwała im wieczna! Oni to mię wciągnęli...	Co? Dobrze, panoczku mnie ta nic do tego, ale widzi mi się, że z was młodzik rozsądny, przeto jeżeli nie pogardzicie mą radą, powinniście stronić od Shaws.	Jak to? Nie chce pan zostać na obiad?	Bandaż... Pokaż no się. To szósty pułk. Z pierwszej formacji. Pod Tczewem byłeś?	Tak? Czemuż to wy, panowie Lachy, nie możecie tego uczynić?	To niech mi tatuś... opowie bajkę! Albo nie! Niech tatuś powie, co mamusia teraz robi?	Jakże, to nie zlękli się waszych wrzasków i nie uciekli?	Ależ to cała spiżarnia.	Opatrzność boska czuwała nad wami. Czyjaż to krowa przy trześni?	To smutne, ale można zaradzić. Panien jest więcej niż kawalerów.	Rzecz to jeszcze niepostanowiona ale wkrótce się rozstrzygnąć musi.	(To dla was, Prout!	Dlaczego to cię tak zajmuje?	O! niezupełnie mój panie niezupełnie, skoro mnie zaszczycasz dobywaniem szpady, pomimo rany, która nie mało ci musi zawadzać.	Ten sam, co malował całe album; to widać.	Ada! znowu wzruszenie?.. a czyż my nie cierpimy? On mniej cierpi, bo cierpi jak człowiek dziki, który tylko czuje; ale my srożej, bo uświadamiamy sobie i nie widzimy ratunku na ból. Rano pojadę do niego, rozpytam, będę chciał ich pogodzić.	Nie wiem, kiedy jest ten bal. Nie wiem, czy będę mógł być na nim.	Ładny mi brat! Niech sobie wasza królewska mość wyobrazi, że pewnego dnia, bez powodu, jak syn marnotrawny wyszedł z domu. Nawet nie chciał poczekać na moje wesele. I jak wyszedł, tak nie wrócił. Od owej chwili lata upłynęły. Dziś dopiero po raz pierwszy go widzę.	I nie każden jeden jest taki żeby zaraz popijanemu z nożem na innego. Po większej części albo płakać zacznie, albo chojraka odstawia, a podobnież spać się uwali.	On mówi, że się już nad Clewerem znęcać nie będzie. Ani nad nikim innym?	Jezusie, Mario! Gotowy atak! Zadusi cię! Doigrałaś się biedy! Co to będzie! Niech ja się lepiej z nim rozmówię.	Ach, nie, przyjacielu, zdaje mi się, że czytam interesującą kronikę! Mów dalej, proszę.	Cóż siać, jaśnie panie, jeżeli pszenica nie plonuje?	Masek mamy ze sobą zawsze całe stosy nie tylko dla każdego z naszych bliźnich, lecz i na każdą chwilę naszego życia. Zmieniamy też je nieustannie.	Nie mieliście nigdy powodu, aby się na niego uskarżać?	No, widzisz, bardzo szybko dotarliśmy do domu. Wilhelmie, czy przypominasz sobie jeszcze tę chwilę w dniu pogrzebu, kiedy wraz z twoją siostrą staliśmy nad małym stawem?	Od czasu zwycięztwa pod Wagram i powrotu Napoleona do Tuileries w 1815 r. nie doznałem jeszcze tak silnego wzruszenia. Panu zawdzięczam tę przyjemność, bo pan nauczyłeś mnie oceniać piękności krajobrazów.	Jesteś niegrzeczny i nie mówi się „bezmyślowe”, tylko bezmyślne.	Książka, Choroba, Poezja, Sąd rzekł cyrulik i nie zadając sobie już więcej trudu z przeglądaniem tytułów, kazał sumarycznie gospodyni zabrać wszystkie wielkie wolumina i na podwórze wyrzucić.	Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.	No, na przykład	O wielki Boże! A toś mi waćpan sęka w głowę zadał! Ot, desperacja! Niechże mnie ksiądz Muchowiecki te wątpliwości rozstrzygnie, bo inaczej nie będę miał i chwili spokoju.	Widocznie ów ktoś nie musi być bliskim znajomym. Może jakiś spotkany na ulicy przez księdza prałata przechodzień.	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	I ciągle mi pan mówi, bym nie tracił nadziei?	Ja jeszcze nie skończyłem. Po prostu zmiana ról wytrąciła cię z równowagi. A ty byłeś raczej predestynowanypredestynowany	Jakże, toć w końcu już nic jeść nie mogłem.	Może być; trudno jednak nie mieć kompasjikompasja (z łac.)	Nie, nie! Nie trzeba.	O niedźwiedziach proszę nie zapominać Mogę sprzedać cztery zwyczajne i dwa białe niedźwiedzie.	Otóż, przyjaciele w nocy z dziewiętnastego na dwudziesty października ani ja, ani Nab nie rozpalaliśmy żadnego ognia na wyspie.	Moja duszo, ale świat, ale ludzie	Więc ja rozhuśtam się najwyżej, jak tylko można a potem: skoczę na równe nogi na ziemię.	Do Częstochowy, bom też grzesznik!	Hm... prosta rada: depeszuj pan do Koborowa, by panu te dokumenty wysłali.	I ukażesz się na tym balu?...	Przysięgam na duszę swą, że posłaniec z listem wyruszył przed świtem jeszcze	Wiem, wiem, atavis edite regibusatavis edite regibus (łac.) przerwał Paliwoda, ale jeden błysk królewskiej źrenicy nakazał mu milczenie i zmusił do pochylenia czoła w głębokim uszanowaniu.	Wszystkie się znajdą na śmietniku w Shamlegh.	A gdzie jest?	A ten co znowu?	A toż tańczymy, sąsiedzie dobrodzieju, na waszym gruncie, aż w całej parafii dudni	Ale ba!...	Bo moją rolą jest słuchać	Chodźmy gdyż słuchając pana dłużej, stracę w końcu całą słodką iluzję.	Co, Józef zwariował? Ja mam pilną korespondencję!	Czy chcesz iść ze mną?	I cóż mam robić?	Jakże się panu wydała moja bratowa?	Kiedy prezes wyjeżdża do wód?	Kogo mi przyprowadzasz? Brata, przyjaciela, zwykłego znajomego czy wroga?	Pana Aimé, proszę jaśnie pana?	Przebiję go na wylot Bądźcie wolni od wszelkiego strachu.	Tak.	Ten major jest w Warszawie	Też sobie wymyślił!	Tyś się bardzo przelękła	A stary król?	A zatem?	Bardzo go lubię słuchać	Dobranoc panu, dojdę już sama.	Doprawdy?	Doprawdy? Chodzi po dachach?...	I potrafiłaś wstyd białogłowski przemóc?	Jestem bardzo słabą staruszką, panno Shirley. Od przeszło dwudziestu lat cierpię bardzo. Od dwudziestu długich, bolesnych lat umieram stopniowo.	Jezu! Jezu!	Kupicie, tatulu? Naprawdę kupicie?...	Las, Interes, Sprawiedliwość	Lubię słuchać o pływaniu statkiem, o polowaniach	Mam powtórzyć słowa moje?	Mojeszanwanie	Może.	Nastawiam.	O!	Oczywiście.	Podtrzymać głowę!	Ponieważ w takim przypadku dokument wspominałby o dwóch rozbitkach a wspomina tylko o jednym.	Przychować będzie wama łacniej.	Raczej zapytać...	Tę fotografię.	W jakim języku czytał pan...	Zabierajcie, o ándres klerykowiajojándres klerykowiajoj	Zapewne, może, nieco.	Zawsze wiernie i szczerze, cokolwiek mogłoby zajść
O, ale ja nie straciłam jeszcze nadziei że ucałuję kiedyś tę rękę, jak teraz całuję sakiewkę, której dotykał on. Przed czterema laty Penelon był w Trieście. Penelon, panie hrabio, to ów poczciwy marynarz, którego widział pan z łopatą w ręku, z szypra zrobił się ogrodnikiem. W Trieście Penelon zauważył w porcie jakiegoś Anglika, co wsiadał do jachtu i poznał, że to ten sam człowiek, który był u mego ojca piątego czerwca 1829 roku, a piątego września napisał ten list. Penelon twierdzi, że był to na pewno jeden i ten sam człowiek, ale nie śmiał do niego przemówić.	Nie ma go już w Ekeby. Majorowa wzięła go w opiekę, dała mu odzież i namówiła swą teściową, by go wzięła na nauczyciela dla męża twego, młodego hrabiego Henryka.	Ja też od razu biorę do niewoli pana Wokulskiego	Nie wiesz. Czasem, w pewnej chwili, w nastroju jakimś przypadkowym człowiek to lub owo odczuwa. Nie trzeba tego zaraz mówić, bo słowo pozostaje i cofnąć się go nie da, i pamięta się je. A nastrój przykry może minąć, zmienić się. Na cóż go utrwalać!	Hrabia widocznie ma na myśli owe ramy lustrzane, jakie porównałem do tych mas One, według mniemania hrabiego, rozszerzając się, mogą nas kiedyś zdruzgotać. Obawy przedwczesne, ale słuszne, bo w kulturze wieków my będziemy się zwężać, oni rozrastać, aż nastąpi kataklizm przypominający potop. Zaleją nas te masy, jeśli nie będziemy mieli Noego, który by dość wcześnie pomyślał o arce. Ale i tu jeszcze w interesie naszym leży uświadamiać masy, szerzyć postęp, zachęcając bodaj w drobnostkach. Przez to zasłużymy na wdzięczność potomków naszych, bo lepiej być zatopionym w czystej bieżącej wodzie niż w brudnej kałuży. Postępując wedle programu hrabiego, nie zyskiwalibyśmy zwolenników, lecz wrogów, co już dla nas najmniej pożądane, nawet niebezpieczne.	Nie życzę sobie czułości dalszych pomiędzy nami. Z miłości męskiej (wypróbowanej w stosunku do mężczyzn!) nie umiesz korzystać, co właśnie stwierdziłem na lichym sposobie, z jakim podchodzisz do twojej niewiasty. W słowach jesteś mglisty albo też czelny, a nieobliczalny w lubieżnych podmuchach. Samiczkę rozdrażniasz, a równocześnie podczas pieszczot przerwy manifestujesz w jej obecności przywiązanie do mnie. Takie niesłychane pogwałcenie zasad, obowiązujących w miłostce poufnej, razi mnie niezmiernie i niepotrzebnie na zawiść kobiecą czysty nasz stosunek obecnie wystawia. Mężczyzna zawsze musi mieć tendencję do zachowania linii swej własnej. Tobie zarzucam odstępstwo szkaradne od konstrukcji wszelkiej. Schyłkowiec jesteś nad wyraz niezdarny, typ przykry, nijaki, ani przedstawiciel kultury umarłej, ani też odważny wyznawca pustoty, rozpanoszonej w tym świecie najmłodszym.	To troler Uwija się wzdłuż wybrzeży i odbywa połów. Przebywa stale koło brzegów północnych i wschodnich... o tam! Tato nigdy nie chce mnie tam wziąć na strąd. To zbieranina opryszków! Abizaj jest najgorszy! Czy przyjrzałeś się ich statkowi? Powiadają, że ma już bez mała siedemdziesiąt lat... ostatni ze starych gruchotów marbleheadzkich... Oni już nigdy nie uprzątną sobie kwater. Ale Abizaj nie bywa w Marblehead... wcale tam za nim nie tęsknią. Pływa bez przerwy, trolując i złorzecząc ludziom, jak słyszałeś przed chwilą. Od wielu, wielu lat, zawsze jest Jonaszem. Rzuca czary, sprzedaje wiatry i tym podobny towar.	Ani się obejrzymy, jak wróci do Maracaibo, bracie. Szykuje atak na miasto. I dlatego wypytywał mnie szczegółowo o wyspę	Jest to ciemne jak starożytna wyrocznia Teraz do mnie, piękna Sybillo.	Więc jakże się przenoszą z miejsca na miejsce, to chyba jak głos wibracjami powietrza?	Masz słuszność! Ocalimy biedne, nieszczęsne stworzenie! Nawrócimy go! Będzie najżarliwszym z nawróconych Ropuchów.	Nie wiesz? On jest po słowie z cioteczną siostrą doktorowej Downarowej. Łapali go przez trzy karnawały, teraz triumfują!	Spytaj go pan... zobaczymy...	Co za witzwitz (z niem.) wołali, zanosząc się od śmiechu, chociaż słyszeli ten głupi dowcip po dziesięć razy na sezon.	Sto rubli i kolację, ale to warto tysiąc, bo się goście dobrze bawią.	Gdzie pan zechce i kiedy pan zechce! Wybór broni również do pana należy.	Słuchaj, Dalcz to... to jest... łajdactwo, ty tego nie możesz zrobić!	Wiem, że to owi bezwstydnicy, owi zbóje do wszystkiego waćpana podmawiają...	Cóż to to? czy jaka nieszczęśliwa miłość! E! pfe! rzekł wojewoda, to się odżegnaj od niej. Szkodaby cię było...	Na zapusty? Tak jest Słusznie mu należy, aby się rozerwał i odetchnął i on, i dwór.	Ta mała musi u was zostać, Dziadku Sądzę, żem zrobiła, com była zrobić powinna dla Heidi przez te cztery lata, teraz na was kolej się nią zaopiekować.	Panie! prawdę mówiąc, nikt nie przepisywał listu, gdyż go nie wziąłem wcale.	A być w gotowości, bo może nie mieszkając ruszymy na nieprzyjaciela.	Ach, baba jesteś... Co wam rozprawiać o emancypacji, kiedy wy, baby, rozsądnie myśleć nie umiecie? Ja ci mówię: zrób jakiś plan na wypadek niepowodzenia...	Coś w tym rodzaju chodzi o sposób przemycenia pana Andrzeja poza granicę Rosji.	Głuptasie nieznośny! Czemużeś się rozebrała? Cóż to znaczy?	Mniejsza o to	Nie, mój biały towarzyszu To żaby, tylko żaby.	O, pogoda ohydna, proszę pana, strasznie głęboki śnieg Nieodpowiednia pogoda dla takich panów, jak panowie.	Ona nie pamięta! co to za nowy kawał?	Tak jest, nawet na osoby wysoko położone	Ale nie spiesz się tak pan, nie spiesz Doprawdy, chyba muszę zmienić panu herb. Dam panu orła z rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach ofiarę, która na próżno usiłuje uciec.	Aj-riszti... to był pułk... mego ojca...	Pójdziecie do niego?	To prawda, westchnęła Dobkowa.	Zawsze jednakowo. Choruje tylko wtedy, kiedy stłuką jej dzbanek do kawy.	Nie chcę żyć darmo, na wasz koszt... Bo wy sami nie macie...	Przebóg!... nie można było przybyć bardziej w porę; mięso na stole nie zdążyło ostygnąć jeszcze!... prawda, panowie?...	Niesłusznie. Wówczas powierzchowność moja przypominała bandytę. Ale byłem porządnym człowiekiem. Czy jest pani pewna, że dzisiaj pod powierzchownością przyzwoitą nie kryje się łotr?	On jest wielki pan, teraz nie ma czasu.	Przed moim pierworodnym synem a on nie jest Żydem...	A ty trąciłeś się z nim, Henryku Trąciłeś się tak mocno... wtedy właśnie stało się to... zawsze jesteś tak niezręczny...	Czego chce? sam pono nie wie; chce rozwodu, chce krzyża... ten mu się należy.	Cóż znowu! Przecież nie ma kraju, gdzie mógłby się schronić.	Jak ci się udało nas wytropić?	Nie mogę zgadnąć, co on powiedział.	Posłusznie melduję, że o czwartej kaucji nie może być nawet mowy, bo już po trzeciej się zastrzelił.	Tak jest: nie wierzę w bogów egipskich, asyryjskich, nawet fenickich, lecz wierzę w Jedynego, który nie mieszka w świątyniach i nie jest znane jego imię.	Panie Vautrin, jam nie margrabia i nie nazywam się Rastignacorama.	A gdyby przyszło odebrać? spytała Rózia wpatrując się w niego	A jeżeli nie przyjedzie?...	Byłam jeno u Płoszkowej Kasi. Wszystkiewszystkie (gw.) biedactwo. nawet wody nie ma kto podać.	Co on ma?	Czyś ty kiedy mocno miłował? po Marcie toś nie tęsknił, ani desperował!	Dajcie mi spać, daruję panu ten opatrunek.	Dopilnuję, by się rozerwał.	Gorzej, gdy ich nie ma	Gront mój po ojcu, nie ustąpię z miejsca	Książę wie, co w tej chwili dzieje się w Fenicji?	Licha tam, nie zrobił! Niejeden gruby majątek podolski tyle nie daje, ile jemu akwarele.	Nie przecz, Jędrusiu nie przecz, Jędrusiu, przepadliśmy z kretesem...	Nigdzie niema ludzi, coby całkowicie źli byli, moje dziecko, jest i tam zapewne wiele dobrego, ale więcej zła.	No, widzi pan, noc przeszła, południe przyszło, a pan nie umarł.	Och! Boże! Boże! jakież domysły okropne, jakaż spokojność kamienna... Nie, nie, Cyprian skłamać musiał chyba.	Orchy nie ma	Owszem, piłam szampana, dokazywałam, mizdrzyłam się, jednym słowem byłam ohydna	Po prostu, czy nie zbyt ją trzeba będzie ciągnąć za uszy, przeciw słuszności?	Uwaga pani bardzo trafna, cóż, kiedy w owym czasie fotografia właściwa jeszcze nie istniała, dopiero dagerotypdagerotyp	A gdzież pani Szczerkowska?	A strzyma twój wóz takie ciężary?	Ależ co robisz? Co robisz, mój drogi?! Stój, powiadam ci, stój!	Cała historja podskarbiego, dorzucił ks. Łuskina	Chcesz pani koniecznie być u nas?	Co powiész, mój stary?	Cóż ten testament?	Dobry wieczór panu!	Eee, pod wodę trudno.	Gdzie?	Ja wziąłbym sto pistolów.	Jaki?	Mam głęboką nadzieję, że sprostam swym obowiązkom wspomagana przez nieprzebraną łaskę i nieskończoną dobroć Zbawiciela mego, Jezusa Chrystusa.	Masz słuszność jedźmy więc, każde w swoją stronę.	Niegodziwości mego postępowania?	Nigdy! Wolę śmierć.	No, uczucia...	O tak, o tak	Och, skąd ich wziąć?	Odbudujesz? A mnie mówił Sperling, że zamierzasz opuścić zupełnie rodzinną rezydencję...	Smarkacz! Szczeniak!	Spoliczkował cały naród!	Służę waszmości!	Tak, mój panie	Tak... dosyć lubiła mnie.	Vivat Babinicz! vivat! vivatvivo, vivere (łac.)	W biurze	Wciąż jeszcze beczysz?	Wierzę mu!	Z czeskiej strony? proszę...	Z moich stu pistolów? Najpierw pięćdziesiąt z nich dałem tobie.	Zapach rzecze Don Kichot
Dziwno by było, jeślibym go nie znał wszak był mi bratem rodzonym; a choć zdaje mi się, żeś sobie nie upodobał ani mnie, ani mojej dobrej kaszy, to jednak jestem twoim rodzonym stryjem, dzielny mój Dawisiu, ty zaś jesteś rodzonym moim synowcem. Daj mi więc ten list, usiądź przy stole i najedz się do syta.	Jeszcze nie zaczynaj, Kasieńko, mam dla ciebie inszą robotę. Pójdę do mojej komnaty, podyktuję ci list do pani Niewiarowskiej. Jagna i Ewa niech spakują pościel w tłumoki, bieliznę i szatki do skrzynek; Wronowską uprzedzić, by najpotrzebniejsze statki kuchenne i swoje ubiory także przysposobiła do drogi. Kachna zajmie się moimi rzeczami. Jutro pośniadawszy wyjeżdżamy. Pan krajczy straszy mnie powietrzem, tedy musimy pomykać w zdrowsze strony.	Ma się rozumieć skoro wychodzi za mnie... Ale nie zapominajmy o jednej ważnej sprawie.	Teraz żałuję, że o tym nie pomyślałem Ale za to śniłaś mi się, ciociu. To też jest coś.	Wiem o tym pan Sapieha przysłał mi ten list.	Była żyła w siele ludném ale bardzo niebogatém, Prokopicha sołdatka, najemnica uboga, chaty swéj ani krewnych żadnych niemająca. Męża jéj na dalekim świecie, na wielkiéj wojnie zabili, a został przy niéj jeden tylko synaczek nieboraczek, który nazywał się Prokopek, imieniem, znaczy, ojcowskiém. Biednieńki był ten Prokopek, od wszystkich, prócz rodzonéj matki, opuszczony. Ani u niego ojca i bratów, ani chatynki i pola nie było, przyszedł na świat goły jak Jadam, a jak wyrósł do cudzych ludzi pracować poszedł. U cudzych ludzi w poniewierce i biedzie wielkiéj pracował, na cudze dobro zyzem patrzał i pochmurny stał się jak noc jesienna. Choćby wszyscy nie wiem jak weselili się on sam jeden, jak wilk, bywało, chodzi w ziemię patrzy, jakby już sobie mogiłkę chciał kopać, a wszystko o czémściś myśli i myśli. Nie lubili jego ludzie za pochmurność i niechętność i nie szanowali go, zwyczajnie jak sierotę jedynokiego, za którym ująć się komu nie było. Aż tu jednego roku zaczął ktościś gospodarzom konie kraść. Jednemu gospodarzowi koń zginął, drugiemu zginął, trzeciemu zginął. Po całém siole poszło krzyczenie taj płakanie, bo ludzie byli tam nie bogate i strasznie żywiołów tych żałowali, bez których w gospodarstwie ciężko. Szukali złodzieja, rozpytywali się, pilnowali	A ja tobie nie radzę, Jaruho! Ty wiesz, jak cię szarpią, prześladują, co się z ciebie naśmiewają, co nadokuczają...	Ale za co?	Co mi pan tu będzie opowiadał! Są pomidory! Przecież nie jestem ślepa! I widzę! Jeżeli to nie są pomidory, to co to jest?!	Dosyć! dosyć boski śpiewaku; nie zdołasz nigdy odmalować nam wdzięków i powabów nieporównanej Altisidory, która nie umarła, jak pospólstwo mniema, ale żyje jeszcze w stugębnej sławie i ożyje pomiędzy nami, jak tylko Sancho Pansa powoła ją do życia próbą, którą wycierpieć musi. Więc, o Radamancie, ty, co rządzisz ze mną w ciemnych Lety otchłaniach, ponieważ wiesz, jaki jest wyrok niezmiennego przeznaczenia, żeby ta piękna osoba zmartwychwstać mogła, mów prędko, ażebyśmy nie ociągali się z chwilą, w której ją ujrzymy. Zaledwie Minos wyrzekł te słowa, Radamant powstając, zawołał:	I pani go znasz? spytała.	Lily Valley, bogowie morscy, czyli trytony, przyszli złożyć ci hołd. Mam ci przekazać, że od tego czasu, gdy Wenus wyłoniła się z morskiej piany, żadna artystka nie zrobiła na nich tak wielkiego wrażenia jak ty. W dowód swego podziwu przysyłają ci te trzy perły. Spójrz.	My nie polujemy My... ochraniamy bażanty. Czy ty je widywałeś?	Niech mi to pani wytłumaczy.	No?	Pisałam z Boulogne. Lecz, w jaki sposób ty się tu znalazłeś?	Przyszedłem w samą porę, aby być przy śmierci tej biednej dziewczyny, opowiadałem już o tym ekscelencji Nie będę mówił, co działo się potem z Heystem. Rozmawiał ze mną. Zdaje się, że jego ojciec miał lekkiego bzika i przewrócił w głowie synowi jeszcze w czasach wczesnej młodości. Ciekawy był człowiek z tego Heysta. Ostatnie słowa, które powiedział do mnie, gdy wyszliśmy na werandę, były:	Smutny!? smutny?.. masz słuszność. Cyprys, to kwiat grobowy, ale za to pączki róż, to młodość i nadzieja. Owszem, ten wieniec jest piękny i mądry bo ileż razy w życiu człowieka cyprys łączy się z różami. Na pozór same róże błyszczą, a wkoło nich wiją się ciemne cyprysu gałązki...	Widział pan, jak on na mnie popatrzył?	Zaiste, zaciekawiacie mnie, miłościwy panie.	Zależałoby od wielu okoliczności... Kochany panie... Czy znasz kolega Cisy?	A czemuż to jego stronę trzymasz, co?...	A moje po bracie! A Koprzywianki! A Nastusia! A drugie! To nie gospodarskie? Nie śwarne? Nie poczciwe? Co?...	A tak! Widzisz bo na skutek smutnych okoliczności ukrywa się obecnie pod nazwiskiem Mortimera, wychodzi tylko, gdy ściemnieje, i to w okularach. Ruchomość opisana, miała już zostać zlicytowana, lecz pani Micawber wpadła w tak straszną rozpacz, że musiałem, doprawdy musiałem, nowy podpisać weksel. Gdybyś wiedział, jaką to było pociechą dla biednej tej kobiety.	Ale czy nie zauważyłeś jednej dziwnej rzeczy?	Ale ja będę na tyle elegancki, aby go pani ofiarować. trucizna. Jedna kropla przywraca życie, jak to pani sama widziałaś, pięć albo sześć zabiłoby z pewnością i w tym straszniejszy sposób, że gdy je rozpuścić w szklance wina, w ogóle nie zmienią jego smaku. Ale nie powiem więcej, i tak mogłoby się wydawać, że udzielam pani jakichś rad.	Ależ ja nie w tym celu tam jadę!... Chcę się tylko pożegnać...	Ależ pan zna nawet polskie przypowiastki. Musiał pan pilnie się uczyć.	Chcesz, niechcesz, jak ci się podoba.	Co będzie później?	Co panu grozi?	Coś jakby lasem wonieje!	Córkę widuje Janowa często?	Dawajcie pieniądze a prędko!... czekał już ni prosił nie będę!...	Dlatego, panie, że kto chce zdobyć, musi zwyciężyć, zdusić przeciwnika, nie zaś karmić go z własnej spiżarni. Popełniasz pan błąd, który cię raczej odsunie, aniżeli zbliży do celu.	Do Smołochowa? spytał Salomon.	Do zobaczenia, panie Benassis Mąż mój będzie bardzo żałował, że nie był w domu, gdy się dowie o pańskich odwiedzinach.	Dwie były takie mielizny: jedna w górze, a druga poniżej	Dziękuję panu, ja się będę musiała sama starać o nie. Co się tyczy waszego, myślcie o niém. Ja panu nie bronię kochać Moszyńskiéj, bo gdybym nawet chciała mu tego zakazać, wiem że to się na nic nie przyda. Córka Cosel odziedziczyła po niéj wdzięk jéj i potęgę, ja ich nie mam... niestety!	Gadajcie se ta, co chcecie a ja i tak nie wierzę, cobycoby (gw.) bez. nauki, samo z siebie mogło wyprawiać takie cuda. To nieczysta sprawa i tyla.	Gdzie się to zrodziła ta pokutnicza...	Gdzieś w Indiach, tam się przecie zawsze bijemy. Nie, Stalky, słuchaj, po co siadać pod żywopłotem, żeby rzygać. Do tego cholerycznie zimno, cholerycznie mokro i z pewnością nas złapią.	I Bóg zesłał państwu, jak to zwykle bywa, pociechę w nieszczęściu?	Idjota!	Ile?	Im dłużej nie napotkamy Szwedów tym dla nas lepiej.	Ja was muszę pożegnać przyszłam z dobrem sercem i radą, a nic wam uczynić nie mogę, więc odchodzę.	Jak mogłaś wprowadzić tu tych panów?	Jakie myśli?... Więc tyś z rana już odgadł?	Jakiż powód skłania was, panie, do odwiedzenia naszej pobożnej i skromnej stolicy?	Już idę, panie dyrektorze.	Kiedy go zastawiła, to trzeba było ją w zastaw brać!	Kmieciem jesteście?	Kochanek, Łzy rzekł Lucjan, rzucając się jej do nóg i płacząc.	Ksiądz dobrodziej jest na ręku	Małżeństwo, Miłość	Musisz mieć wzrok doprawdy oczarowany, skoro moja prosta postać budzi w tobie tyle zapału. Cóż by dopiero było, gdybym starała się uwieść ciebie?	Nie mam prawa sprzeciwiać się Ale przynajmniej zostań u nas, dopóki nie znajdziesz mieszkania.	Nie mówiłem, że jest niewystarczającą, ale na inny, trochę zbytkowniejszy, nie wystarczyłaby z pewnością...	Nie przerywaj pan, kiedy ja mówię, kiedy Bucholc mówi!	Nie robię tego dlatego, że chcę, tylko że muszę, Tadziu.	Nie szukają, bo nie skradzione. Same kopje, fotografje i odpisy. Zresztą, gdyby nawet szukali, to od paru lat musieli już przestać.	Niech pan weźmie, to dobrze panu zrobi.	Niech się więc stanie według twego żądania	Niestety, wyjeżdżam już jutro raniutko. Muszę być w domu. Nadchodzą święta. Jajkiem święconym podzielić się trzeba z żoną, dziatkami oraz ze służbą, by nikt nie zmiarkował, że w nic nie wierzę. Jestem protektorem kresowego związku do ogłupiania, ściśle doszczętnego, wszelkiej ciemnoty i wiceprezesem tajnego klubu do podstawiania każdemu nogi w publicznym życiu. Przynajmniej raz w roku wypada jakoś pokazać się swoim. Muszę stąd uciekać. Nie uznaję wprawdzie metafizycznego twojego wpływu na wiary istotę, lecz do interesów masz tęgą głowę	Obawiałam się, że pan nie przyjedziesz	Och, mój Boże! Ależ to wygląda na to, że w krótkim czasie będziesz bardzo nieszczęśliwą... albo bardzo szczęśliwą.	Och, och, och!	Oh, oh! słyszysz!	Okropny to szpas pisanie dziejów batalionu na zapas. Rzecz główna trzymać się systemu i postępować metodycznie. We wszystkim musi być ład i porządek.	Otóż tutaj ludzie jak gdyby cię nie znali Kiedy widziałem tę powszechną obojętność, powziąłem myśl poruszenia naszego światka. Kropnąłem artykuł, który musiałeś czytać.	Pamiętam, padał deszcz, ale miałem parasol i pod paraso­lem szliśmy placem Wareckim w stronę Świętokrzyskiej. Wspomnienia, PrzemijanieA wie pani, że po Elżbiecie nie mam żadnej pamiątki, ani jednej fotografii, listu, niczego.	Pan już jest?	Poleski nie był pozbawiony pewnej... powiedzmy sobie szlachetnej dumy.	Polityczny dzieciuch. Liga kpi z wszystkich, by choć w ten sposób, czyli niewątpliwie dosyć dokuczliwie, arcypowagę zaznaczyć swoją, której się kłania najuprzejmiej każdy bez wyjątku naród i najuprzejmiej nie słucha żaden. Genewski trybunał czy areopagareopag	Powinien bić przed panem pokłony, czy tak? Cóż, pan Danglars, jak wiadomo, nie ma zbyt dobrego gustu i ma ochotę pobić pokłony przed kim innym...	Proszę	Przebacz, ojcze dlaczego oni ciemni jak w rogu? Dlaczego chciwością pożerani? Dlaczego nieprzyjaźni?... Czy niczyjej, niczyjej winy w tym nie ma, tylko ich jednych?	Puśćcież z wieży i tego, co go tu głodem morzyć chcecie	Słucham	Tak a cóż to w takim razie jest, co tak przeraźliwie huczy?	Tak wiele?	Teatr czy pańskie kierownictwo?	Teraz dziecię moję jesteśmy dzięki Bogu na dobrej drodze, naradźmyż się co masz czynić byś szacunek swój, świata, a co największa, łaskę Bożą odzyskał.	To bardzo miłe zwierzątka, prawda?	To bardzo piękne psy... A czy i tamte kundle także jakie zalety mają?	To już pan nie masz przyjaciół, którzy by ci podali rękę?	Trochę...	Twoje zdrowie, mamo, bardzo ładnie wyglądasz.	Wedle rozkazu, tylko ja już odpowiedzialna nie będę, jeśli się panom nie dogodzi!	Widzisz, to na niego Pan Bóg burdy nasyła.	Więc cóż jest? Mów bez ogródki.	Więc pewnie Juljuszem Flawjuszem!	Więc to prawda?	Wrony krzyknęły...	Wyjechała z wizytami.	Zapewne zajęty jest hipnotyzowaniem swoich węży.	Ładna perspektywa!	Żartujesz pan chyba?...	Żeby se tak popadał chociaż ze trzy dni
Pierwszy łup w moim nowym życiu nosić go tak nisko nauczyłem się dopiero później. Wtedy nosiłem go za pasem. Nie, nie miałem serca do tej roboty; ale kiedy się pracuje z prawdziwym panem, można być pewnym, że ten zobaczy przez skórę, co człowiek czuje. Zwierzchnik odezwał się nagle:	Nie warto się gryźć	Nie swarzcie, nie gniewajcie się Z prędkości takem krzyknął, nie ze złego serca. Cóż się dziecku stało?	Oho Ja nie wrzeszczę i nie szarpię włosów jak pan, tylko rozumuję. A to nie prze­szkadza mi jeść... Z takim sercem żaby gorzej żyje się na świecie	A jeżeli ja uprę się i nie oddam panu w lutym, co mi pan zrobi?	Moja Anulu najmilsza! toć żeby nie ty, co by się ze mną i z nami wszystkimi stało?... Ucieczką mi była i obroną! Moja Anulu kochana!	Jeszczem się, widać, nie oswoiła ze wszystkimi prawdziwościami na świecie, choć był już czas i nie brakło okoliczności po temu.	Sprawia mi straszne podagryczne bóle, ale nie byłbym w stanie pozbyć się tego nawyknienia; jest mi ono zbyt słodkiém, bo mi daje co wieczór parę chwil takich, podczas których życie mi nie cięży. No! słucham pana! Opowiadanie twoje zatrze może silne wrażenie wspomnień, jakie przed chwilą wywołałem.	Zdaje mi się, że gdyby raczył pan zastanowić się przez chwilę, to znalazłbyś inny sposób, który znacznie ułatwiłby nam negocjacje	Cóż ci na tym zależy. Przecież widzę i tak, że się nie bawisz.	Pardon nie zgadzam się na to. Król nie powinien o niej zapominać nigdy. W tej chwili jest ona tak ważną, tak stanowczą dla nas, iż grzechem by było, ażeby ją dla jakiejś fantazyi poświęcił. Potemkina mamy całkowicie za sobą, niemal cały dwór kijowski N. Pan oczarował, zyskał sobie; należy z tego korzystać. Któż wie, uda się może dla księcia Stanisława następstwo na tron, zmieniony w dziedziczny, wyrobić. Wojna z Turcyą jest nieuchronną, my pójdziemy na nią i przypuszczeni będziemy do łupu. Mołdawia, Wołoszczyzna mogą rozszerzyć granice Rzeczypospolitej...	Tak, to oczywiście bardzo tragiczne, nie możesz jednak być w to zamieszany. Z „The Standard” dowiaduję się, że miała siedemnaście lat. Sądziłem, że była jeszcze młodsza. Wyglądała jak dziecko i wydawała się tak niewiele rozumieć na grze. Dorianie, nie bierz tego do serca. Chodź ze mną na obiad, a potem pójdziemy do opery. To wieczór PattiPatti, Adelina (1843–1919)	Kochany panie doktorze, na te i tym podobne myśli wpadało już wielu najznakomitszych inżynierów naszych. Istnieje o tym przedmiocie ogromna literatura, a jeszcze większa kołowacizna. W ostatnich czasach np. podzielono się na dwa obozy: jedni utrzymują, że negatyw jest dzwonem szczytnych ideałów, inni, że jest kielichem użycia. Ale więcej mi o tym powiedzieć nie wolno.	Prawdę asińdźka mówisz, że jesteś uparta. No! ale to ci przejdzie! Musiał ci jakiś drab nieszczęsny wpaść w oko i serce, i zdaje ci się, że takiego drugiego na świecie nie ma... A! zobaczysz!	Hola, hola! Nie unośże się na mnie gniewem. Zgodzimy się i tak doskonale z sobą. A jeżeliś już, mój dzielny Dawisiu, dał spokój tej odrobinie kaszy, to może bym ja sam też przełknął jej choć krzynkę. Tak! To dobre, zdrowe pożywienie... wspaniałym jest kasza pożywieniem.	Nie, nic dotąd nie mam	I to mówi dziewczyna, która powiadała zawsze, że nie poślubi mężczyzny, któryby nie był bogaty!	Nie Ciągle myślisz tylko o żarciu! Nie, nie czuję ani śladu pasternaku. Tabaki zresztą też nie. Czuję sporo fajek i papierosów, a nawet kilka cygar. Ale tabaki brak. Musimy poczekać, aż powieje wiatr od południa.	A gdybyśmy się złożyli?	Daj się przekonać.	Nic a nic nie dodaję.	Nic nie wiem o Cyranie.	Nie rozumiem...	Nie. Nie pozwolę, choćbym miał...	Pani więc jesteś rzadkim wyjątkiem między kobietami, które ogólnie mało oddają się nauce i poważnéj pracy	Prezentuję się panu dobrodziejowi: Stefan Zgierski, przyjaciel naszej drogiej pani...	Piechotę zostawić musiał, która się przebiera co najgęstszymi lasami, by się od Tatarów uchronić.	Niedoczekanie ich, bez bagażu się nie ruszam, niech mnie zakatrupią tutaj na miejscu albo pozwolą wrócić na chwileczkę po tłomoki.	Doskonale, wybornie! Nie wątpię, że i pani Micawber jest bardzo zajęta!	Tak, tak! Fortuna kołem się toczy! Dawniej ja tego śmiecia miałem furami! Asygnatami mogłem wyklejać pokoje! Sturublówkami zapalałem cygara! Konie nosiły turkusy na uzdeczkach, służba chodziła w sobolach. Kto by mi powiedział, że ja do ciebie przyjdę żebrać pomocy?	Alboż on chce wojny z Asyrią?... Czy może przeszkadza kapłanom w nabywaniu mądrości?... Chce dać ludowi siódmy dzień na odpoczynek, a później obdarzyć każdą rodzinę chłopską małym kawałkiem gruntu... I nie mów mi, wasza dostojność, że faraon chce złego: bo przecie na folwarkach świątyń sprawdzono, że chłop wolny i mający swój zagon bez porównania lepiej pracuje aniżeli niewolnik.	Dokonywać swoją pracę całą siłą ale wiedzieć, że chociażbyś był Bonapartem, nie dokonasz więcej niż dżdżownice.	A raczéj nie masz jéj, choć udawałeś, żeś ją posiadł! moja jest większą	Lula zobacz czy nie ma ks. Samuela?	Masek mamy ze sobą zawsze całe stosy nie tylko dla każdego z naszych bliźnich, lecz i na każdą chwilę naszego życia. Zmieniamy też je nieustannie.	Po co? Niech chodzi w sukniach, które ona mu uszyje. Póki w nich będzie chodził, póty będzie jadł, pił i zabijał nieprzyjaciół. Jak ostatnią z nich włoży, wszystko się dla niego skończy.	Ty się, Hamer, pilnuj, ja ci płacę za to, dobrze płacę	W jakim Sarajewie? W nuselskiej winiarni? Tam się co dzień za łby wodzą. Wiadomo, przedmieście.	Sto dukatów, tak. Rozumie pan, że nigdy bym czegoś takiego nie zrobił.	Dobrze! Proszę ją przysłać tutaj, bym słów kilka zamienił na osobności. Nie wspominaj pan, że jestem detektywem. Sam to uczynię.	Ależ, co to za odpowiedź... Co innego uczciwi ludzie, a co innego sfera towarzyska, która nigdy by ich nie przyjęła do siebie. Tak, jak się stało, jest najlepiej i winszuję	Jakże się pan miewa? Cóż nowego w Iksinowie?	Pan tak zbladł?! Boże, pewno kawa za mocna. Ta Jędrusiowa nigdy nie umie... Panie Stefanie?...	Przez Boga żywego! Proszę ja waszych uprzejmości, nie gadajcie takich szpetnych rzeczy, boć na samo ich słuchanie wnętrzności się w człeku preczprecz (daw.) dziś popr. Ms. lm: królestwach. i respublikachrespublika (daw., z łac. res publica: rzecz publiczna, powszechna) dzięki (czemuś), z powodu, ze względu na. czego my jedni na świecie mamy być wolni od wszelakiej obediencjiobediencja (daw., z łac.)	Tak... To ty nie śpisz?...	To Penn i stryj Salters obliczają połów. Co dzień mamy taką hecę A przyjrzyj się im!	To pan Kmicic nie od Trubeckiego was dostał?	Doprawdy, panie Beetle jesteśmy panu serdecznie zobowiązani za pańską diagnozę, która nie mniejszy zaszczyt przynosi pańskiej chorobliwej fantazji, jak też i opłakanej ignorancji, z jaką pan tak wymownie rozprawia o tych chorobach. Teraz zaś wystawimy pańską wiedzę na próbę na innym polu.	Albo to jego krew? to jego mienie, nie posoka... Nam krwi za krew trzeba...	No, patrz co wyrabiają ci Żydzi, te... te gałgany!... Nachodzą dom... przestraszają mi córkę...	Miłościwy panie! Niegodzien jestem łaski, o którą proszę, ale tyle mi na niej co właśnie na samym życiu zależy. Pozwól, miłościwy ojcze, abym nad tymi ordyńcamiordyniec	Co więcej, mam dużą machinę na ukonczeniu tam Gdy ją złożę w całość, sądzę, że będę mógł już odbyć podróż sam we własnej osobie.	Czy ja to wiem? Na co ja mam dużo gadać! Te konie stoją w stajni.	Siedź tu, matko co ty tam robisz na dole?...	Co tu o takim żołnierzu gadać. Spenetruje on wszystko dobrze, zanim uderzy, a jeśli tam siła za wielka, to urwie, co będzie mógł, i wróci albo sam przyśle o posiłki. Możesz ojciec spać spokojnie.	Przypuśćmy że bomba rozszarpała kogoś na kawałki. Przy którym z nich mieści pani swoją adorację?	Zmusi go do ostrożności, a może skłoni do ostatecznych czynów. Jak wielu mądrych zbrodniarzy, jest zapewne zbyt zadufany w swoim rozumie i wyobraża sobie, że nas w pole wywiedzie.	Chwalebna intencja waszmościów, tym chwalebniejsza, że takie ciężkie czasy idą.	Cóż za spotkanie! tyle lat, prawie całe życie. Więc to pani jest tą młodą dziewczyną, która przyjechała z bratem na pogrzeb Elżbiety?	Tak, to niebezpiecznie, skończy pan pod kołami, bo albo w pociągu, albo zdaleka od niego	Taki piękny majątek i tak zmarnować. Co to za ogród, jaki dom, co za śpichrze!	A tak, co dalej... No, dalej sprawy zaczynają śmierdzieć.	Colinie czy wiesz, ile w tym domu jest pokoi?	Ja, Dagon, pozdrawiam pana, panie Hiram, i życzę panu tego samego, co pan mnie życzy...	Może ojciec będzie łaskaw przyjść dzisiaj do nas na obiad?	Więc, co to za szopka? Macie co przeciw mnie? Uważacie mnie za prowokatora, za szpicla, za zdrajcę? To jazda, gadajcie. Co ja zrobiłem?	A co?	A jednak...	A to chyba ten jej kawaler gotów zmartwychwstać, aby ją z takowej opresji wydobyć.	Ale dotąd?	Chcę cię dzisiaj widzieć.	Czego ten człowiek mógł chciéć odemnie? Między nami niéma nic, nic wspólnego!	Ja rozważyłem, teraz ty rozważ, dobrodzieju, czyli kawaler godzien panny...	O, to wybornie!	Przecie i oni ekspensują?	Tak	Tak jest.	Tak.	To majątek!	To mnie zaszczyca.	W ratuszu, ach... Teraz „Rybak” w galerii jakiej to?...	Aha!...	Ależ, moja droga córko...	Coś zrobił z twymi oszczędnościami?	Do Ostendy!...	Dziękuję.	Gdzie? Po kulasach? Jak jedziesz?	Głowę ma dobrą	Hiszpański, kapitanie	Kabriolet czeka	Ma chłopak charakter	O takt i godność	O, dziękuję pani.	On chce mieć obraz natychmiast... za pieniądze.	Spłoszyć go!... Ślepia mu jeszcze świecą... ja je widzę...	Słuchaj	Ta, która ci dała rekuzęrekuza	Waluś, radbym ci uciechę sprawił, boś poczciwe dziecko.	Założyć chłopakowi kajdanki.	Znajdziemy go kiedyś
Ja nigdy nie kłamię, chyba jak trzeba, a tu przecie nie mam żadnej potrzeby.	A, nie; mama nie lubi takich zebrań, bo, widzi pan, mama się musi krępować, a głównie to mama nie chce z Żydówkami razem bywać	A dlaczegóżby nie? Jeśli paszport będzie w porządku, nie mam prawa odmawiać mu wizy.	Bo nie chcę panu pozować.	Człowiek zakochany nie potrafi być okrutnym	Cóż mogłam widzieć na wodzie prócz fal?... Wszakże niczego więcej nie ma!	Dopiero Gedroyć dwie konewki przyniósł, reszta jeszcze nie.	Nie	Nie mogę panu powiedzieć, bo go nie znam.	Nie wątpię. A jej mąż?	Nie. O nie, o Tuśkę	Przeciwnie; słucham z prawdziwym zajęciem. Kocham kwiaty i zioła nie mniej od ciebie, siostrzyczko.	Za późno, już ich tam nie znajdą.	Żadnych gości nie mam, proszę pani.	Byłem i ja przy tym Kobieta, Mężczyzna, Słowo, LekarzPoczciwy mąż pragnął, aby przemówiła. Jakoż przemówiła, dzięki sztuce lekarza i chirurga, którzy podcięli jej więzadełko pod językiem. Odzyskawszy mowę, zaczęła mówić tak niepomiarkowanie, iż mąż wrócił do lekarza z prośbą, aby uczynił ją na powrót niemową. Lekarz odpowiedział, iż ma wprawdzie w swojej sztuce lekarstwa sposobne, aby dać mowę białej głowie, ale nie ma żadnego, aby jej ją odebrać. Jedynym lekarstwem przeciwko niepohamowanemu gadulstwu u żony jest głuchota męża. I zrobili ciemięgę głuchym, nie wiem tam już przez jakie sztuki. Żona, widząc, że ogłuchł i że mówi doń na próżno, bowiem on jej nie słyszy, wściekła się. Następnie, skoro lekarz zażądał zapłaty, mąż odpowiedział mu, że jest naprawdę głuchy i że nie słyszy jego żądania. Lekarz rozgniewany nasypał mu na kark jakiegoś proszku, wskutek którego oszalał. Zaczem mąż oszalały i żona wściekła złączyli się razem i stłukli na kwaśne jabłko lekarza i chirurga, tak iż ledwie ostatniego tchu z nich nie wytłukli. Nigdym się tyle nie uśmiał, co na tym błazeństwie.	Bazyli, nie przebaczyłbym ci nigdy, gdybyś oddał go komukolwiek innemu niż mnie! A poza tym nie pozwalam nikomu, aby nazywano mnie niemądrym chłopcem.	A, to coś, co mnie nie dziwi u ciebie. Przyrzekłeś mi, powinnam była zgadnąć, że nie dotrzymasz. Podzwaniasz mi nad uchem swoimi pieniędzmi, ale ja nie jestem interesowna jak ty. Mam twoją kolię gdzieś. Znam kogoś, kto mi ją ofiaruje.	Niepodobna, pani, niepodobna dopókiś uwięziona, nie otrzymasz przeze mnie wolności; dopóki żyjesz, nie stracisz przeze mnie życia.	Czy ten statek nie płynie?	Nie może być!... Do reszty mi ręce wykręcicie!	Nie, to z pojedynku. Fraszka! Czy mogę panu służyć cygarem? Prosto z Hawany...	Pan ociec żyw, dzięki Bogu. Pani matka... ach, Pan Bóg dawno ją wziął do swojej chwały. O, czemu też to nie dożyła? I Stasio, i Adaś też. Śpią oba na stepach, gdzie kości położyli w srogich potrzebachpotrzeba (daw.)	Patrzaj! Tam mamusia schodzi do nas po Długim Wygonie! Cóż ona powie, gdy zobaczy pan Ryszarda? Przecież on się przed nią nie ukryje!	Opowiadam. I ten, któremu się to nie podoba, może sobie uszy zatkać.	Pewien stary jegomość, nazwiskiem Neuilly. Znał on dobrze rodzinę młodej Kreolki i wie zapewne niejedno o Mitchelu. Zdaje się, że żył w zależności od Montalbon, która coś o nim wiedziała i doiła go jak wielu innych. Teraz, gdy nie żyje, byłby może skłonny do mówienia.	Jednakże w całej okolicy wiedziano, że wyjeżdżam, i wiadomość o tym dotrzeć powinna do państwa. A musiała dlatego, że przed wyjazdem zawiadomiłem  wszystkich swoich pacjentów, że nie będzie mnie w Radoliszkach przez tydzień i że w ciągu tego czasu mają się zwracać o pomoc lekarską do pana profesora  Wilczura lub do pani. Żeby zaś nie być gołosłownym i żeby udowodnić pani to, że państwo to wiedzieć musieli jeszcze na długo przed ustaleniem terminu poświęcenia, pozwolę sobie przytoczyć pani aż sześć wypadków, gdy moi pacjenci podczas mojej nieobecności w Radoliszkach zwracali się do państwa po poradę. A więc: Jamiołkowski, gorzelany z Wickunów, żona...	Jak pani żyłaś z Głogowskim, nikt tego nie uważał za złe; jak teraz pani żyjesz z Władkiem, któż ci to wyrzuca?... Cóż to jest wreszcie za strasznie hańbiąca rzecz?... Wszyscy tak żyjemy i czy przez to popełniamy jaką podłość?... Nie!... bo to jest rzecz podrzędna, bo mamy coś ważniejszego w mózgach: sztukę!	Gdzie dawno! Taże rozstawnymi końmirozstawnymi końmi z powodu, zgodnie z. rozkazania najmiłościwszego królewicza do was się kwapiękwapić się zjeść śniadanie. nie pośpiałempośpieć	Aha! Tuś mi ptaszku! Poczekaj, już mi nie ujdziesz teraz z ręki!	Zbytecznie się śpieszyć nie mamy potrzeby król musi pierwszy swój krok wielki wydychać. Faustyna zaśpiewa, O. Guarini zagada, prochu trochę wystrzelamy. Scena w korytarzu się zapomni, dopiero można będzie do drugiego aktu przystąpić.	Toteż nie obawiam się trzęsienia ziemi w tym znaczeniu, jakie się nadaje zwykle wstrząsom powodowanym przez rozszerzanie się gazów podziemnych. Ale inne przyczyny mogą sprowadzić na nas straszne klęski.	Błagam was, panie, podsadźcie mnie na to drzewo, ażebym mógł lepiej przyjrzeć się walce waszej z tym rycerzem, bo sądzę, że będzie jedną z najpiękniejszych w świecie.	Pomyślcie sobie! Jakiż to człek dziwny!	Owszem, i to pamiętam. Jeden z tych Czar... jak ich tam zwali... ten, któremu na imię było Robin, jak opowiadają, pozostał przy niej. Ale ona była tak strapiona, że ani jej się śniło słuchać, co on tam do niej gadał i obiecywał.	Sądzę, że będziemy mogli jutro dać panu konie, doktorze. Nasi peonowie odebrali kilka skradzionych nam koni. Jadąc co koń wyskoczy wielkim zakolem na Los Hatos i poprzez skraj lasów, a trzymając się przy tym z dala od Rincon, może pan bez przeszkód dotrzeć do mostu San Tomé. Kopalnia, moim zdaniem, jest obecnie najbezpieczniejszym miejscem pobytu dla ludzi w jakikolwiek sposób skompromitowanych. Pragnąłbym, żeby kolej była równie trudna do wzięcia.	To szczególne zdawało mi się, że ją spotkałem na schodach.	Zostaw to mnie, kapitanie Daj mi dziesięć minut, a stanę się notariuszem z Maracaibo.	Powiększyć jeszcze siłę pary, jeśli to być może. Co do mnie, to, rozumie się z pozwoleniem pańskim, stanę przy maszcie przednim całkiem w pogotowiu i cisnę oszczep, jeśli na stosowną odległość zbliżyć się zdołamy.	Mówiłem wielekroć... w świątyni, jak mi się zdaje... że w razie potrzeby rzeka wytryśnie spod naszych stóp. Pójdziemy przeto na północ! Przypominam sobie uroczą miejscowość, obsadzoną wokoło drzewami owocowymi, gdzie można przechadzać się i rozmyślać... i powietrze tam jest chłodniejsze. Chłód ten ciągnie od gór i śniegów górskich.	Zatem rozkazuję ci czekać! Honor twój jest kryty, jestem twoim mężem. Ten ważny krok zmieni zasadniczo nasze położenie. Ja także jestem w swoim prawie. Dziś jest wtorek; w przyszły wtorek jest przyjęcie u księcia de Retz; wieczorem, kiedy pan de la Mole wróci, odźwierny wręczy mu nieszczęsny list... On myśli jedynie o tym, aby cię uczynić księżną, wiem doskonale; osądź, jaki będzie nieszczęśliwy.	Czy Dick zna się na nich?	Czy widzisz, wasza dostojność że on wypływa naprzeciw nam ze swoją Żydówką?...	Jak to? Czyż i zwierzęta rozumieją rozkazy?	Niestety, cóż ja mogę? To, czego pani ode mnie żąda jest występkiem, jestem przede wszystkim sędzią, a potem dopiero człowiekiem.	Proszę cię, żonusiu, idź zaraz i przekonaj się, czy śpią!	Tak jest, Zbilut Strzemieńczyk z Sanoka, Szukam brata zgubionego... Ten słyszę tu opływa w dostatkach a krew jego wszy jedzą. Taka sprawiedliwość na świecie...	To się zdarza.	Boże wielki! Jak to szeroko idzie sława mistrzów, kiedy to jeszcze w drugim i trzecim pokoleniu nawet żebraki mówią: „Oto piosenka Gaudentowa”!	Jednakże dobrze to mieć przyjaciela w sądzie. Ja to myślę tak jak Manuel. Model starej brudnej Kathleen, który dłubałem cały miesiąc, dałem księdzu, a on go powiesił nad ołtarzem. Lepiej dać model, który przecież wymaga jakiej takiej sztuki, aniżeli jakąś tam świecę. Świec można kupować na funty, zaś model daje świadectwo, żeś zadał sobie trudu i że jesteś Bogu wdzięczny.	Joasia?!... Wyjdźże do niej, Belciu... Muszę się trochę ogarnąć... No, no!... Założę się, że już wie o trzydziestu tysiącach... Wyjdźże, Belu... Mikołaj!...	A ksiądz proboszcz, czy już nas opuszcza?	Bogać ta, bogać... przydałoby się i srebro, a choćby i grosze miedziane.	I podobno ludzi, w co chcą, przemieniają, nawet we zwierzaki.	Ja się nudzę. Róża, ja się wściekam z nudów.	Jak myślicie, będzie temu koniec jutro? Co dzień upatruję białej chorągwi, toć szpieg, powiadają...	Jutro me wesele. Od jutra będę najświeższym hrabią, wyniosłym Orgazem, który się ożeni z arystokratką jakąś garbatą albo kulawą, z prastarego rodu i dom założy dla ponurej ciżby demokratycznych współobywateli.	Kto to wie?	Mam przecie dwadzieścia lat, więc już od sześciu lat otaczają mnie wielbiciele. Prędko jednak poznałam ich wartość... A dziś wolę słuchać rozmowy uczonych kapłanów aniżeli śpiewów i oświadczyn eleganckiej młodzieży.	Nazywa się Suriawastu.	Niech-no mama te przepowiednie zostawi na później, a teraz może dostanę co jeść, bo wyjechałam z domu przed kawą.	Owszem, była. I pod pewnym względem sprawiła mi przyjemność.	Podjąłbym się zaprowadzić panią, ale tylko pod warunkiem, żebyś się pani przebrała za mężczyznę!	Posłuchaj zatem: jesteś dzielny człowiek, brak ci jedynie wysokiej pozycji; ofiaruję ci swoją rękę i dwieście tysięcy funtów renty. Podejmuję się uzyskać pozwolenie ojca.	Powiedz koledze, że łobuz, a ty gapa.	Powiem ci jeszcze że podobne rogatki istnieją między Gibraltarem a Ceutą i w czasach geologicznych zupełnie zamykały Morze Śródziemne.	Przepraszam panią, rzekł śmiejąc się młody człowiek	Tak, ja się przygotowałem na morską chorobę, nogi obwinąłem sobie papierem welinowym a brzuch bibułą, zaś na dołku sercowym położyłem gałkę muszkatołową, a do jedzenia mam w kuferku lemonazyelemonazye	To ino urżnąć bolejące miejsce i byłbym zdrowym?...	W Leniwie są sami goje.	Wiara, słyszyta! słyszyta, jako to tupie!	Wątpię, chyba dlatego, że zapewne bawi pannę Emilę rozmową o związku dusz.	A cóż dacie za groch?	A do was daleko?	A żeby tak doktora przywieźć, paniczka Zawsze lżej mu umierać będzie.	Ale, naprawdę, piękna.	Bo ty byłaś bliżej, ale ja pierwszy zobaczyłem.	Bodajby zrobił!	Będę panu pomagała.	Ciemna historia, bardzo ciemna! W najwyższym stopniu podejrzana.	Ciotko te łzy warte są więcej aniżeli nasze brylanty...	Co myślisz robić z temi pieniądzmi?	Dosyć!	Dyć od samych świąt przesiaduje tam cięgiem	Ej, ty! Oddaj nam Czernyszewskiego! Czernyszewskiego nam oddaj, słyszysz!	Hoch, er lebe! Noch ein malHoch, er lebe! Noch ein mal (niem.)	Ja? zapytał król	Książka, Interes, Pieniądz	Miłość, Obowiązek, Samotnik	Niechże pan spojrzy w lustro!	Oho, moja maszyna widziała gorsze	Oho, wracajcie, panie ochmistrzu, już tu nic po nas.	Ojoj, chłopcy... Odmiwąs idzie!	Pan Daval też tam jest...	Prawdą więc jest użycie? pytał Tomko.	Spełnić obowiązek	Tak i ja sądziłam Zagrożeni policją poprawczą, weszliby w układy.	Tak, są. Jest wyspa Nowa Zelandia...	Tak... dobrze Każcie samolot wtoczyć z powrotem do hangaru; pojadę później.	Tyś wmówił!	Z komisarzami aż do Huszczy, a stamtąd do Ostroga. Dalej już ja sam szedł.
Fiu-fiu! Fiu-fiu! Światła w domu żadną miarą znosić nie mogę; zanadto się boję pożarów. Dobranoc ci, Dawidku, mój chwacie!	Nie inaczej. Te kopalnie ciągną się pod wodą zupełnie tak, jak w Newcastle. Przyodziani w skafandry, z motyką i szpadlem w ręku ludzie do załogi statku należący wydobywają tu węgiel, którego przeto nie potrzebuję szukać w kopalniach na lądzie. Gdy go palę, żeby z niego otrzymać sód, wówczas dym wydobywający się na zewnątrz przez krater daje skale pozór dymiącego wulkanu.	Nie zwracaj pan uwagi na jego mowę, ja tu jestem winowajcą Jako Weller klnę się jednak honorem, że już tego nigdy nie zrobię i odtąd poświęcać się będę sprawom tego nieśmiertelnego klubu.	Zagrożenie wcale nie minęło, przyjacielu Nie mamy żadnej pewności, że Hiszpanie jutro nas tu nie znajdą. Dobrze nam tu, ale wolałbym znaleźć się już na pokładzie „Błyskawicy”.	To po coś mi nie wzbronił? Byś me miłował, to byś me nie dał na wolę, nie ostawiłbyś me samej, a jeno strzegł przed złą przygodą, jak to drugie robią! poradzić, dać radę, zdołać. się bronić. Odpadły go wszystkie złościezłoście (daw., gw.)	Wysoki Sądzie! Ślepe fatum tylko i nieporozumienie zrządziły, że ten oto człowiek znalazł się w tej sali i przed tym trybunałem. Nie tu jego miejsce i nie ten areopag jest właściwy dla oceny jego czynów. Antoni Kosiba powinien w tej chwili znajdować się w auli naszego Uniwersytetu, powinien stać w obliczu senatu akademickiego i nie na wyrok powinien czekać, lecz na wręczenie mu dyplomu doktora honoris causa Wydziału Medycznego!	I nie zawiódłbyś się pan I dla pana i dla panny Maryni mam tak głęboką przyjaźń, jak gdybyście należeli do mojej rodziny.	Milcz, do kroćset diabłów! Nie waż się kląć! Tu mnie jednej kląć wolno!	Toż dopiero przed chwilą wzeszedł księżyc Nie rozumiem, o co ci...	A skądinąd nic się pan nie dowiedziałeś?	A z ową nieszczęsną męczennicą jakoże będzie? Zali nie pozwolicie jej odwieźć do domu? Zali ma w waszych podziemiach konać? Wspomnijcie na gniew Boży!...	Bo też nie są fałszywe dałby Bóg, aby były fałszywe: nie znajdowałbym się w takim kłopocie! Ale muszę ci opowiedzieć wszystko, co się stało, abyś zrozumiał, czego mi się trzeba lękać.	Co on tam dba o jeńców, nie puści go, by i za trzydziestu.	Gdzie, gdzie? Nie widzę...	Hm! odezwał się, pani już z nią nie będziesz?	Ja sądzę że przeciwnie, że to wzbogaca, zwielokrotnia naszą osobowość, daje jej wiele punktów obserwacyjnych. Gdybyśmy nie posiadali tej właściwości, bylibyśmy posągami z oczyma utkwionymi w niezmiennym miejscu.	Jeno mu domowiny nie żałuj, niechta chudziak rozeprze się choćby po śmierci	Nie bardzom ja amorliwy Widziałem dziś nasze pole i ażem zdumiał, tak pięknie uprawne!	Nie mam nic przeciwko temu!	Nie wiem.	Nie, ja jestem z Warszawy.	Nie.	Nie.	O, przepraszam cię, Helu, ale swobody widzę nie oceniasz dostatecznie.	On chce, żebyśmy go trzymali nad balustradą powiada, że nie może oddychać pod naszymi kurtkami.	Pan Gronowski, dziaduniu, tych czasów i tych rzeczy nie pamięta	Przez miesiąc, od dzisiejszego dnia, zakazuję wierzchem jeździć. Ani nogą do stajni.	Staram się nie mieć żadnej maniery	To najłatwiejsze! Stanowczo nie można z panią rozmawiać.	Trudno stało się. Rachunki dowodzą, że prowadziłeś kooperatywę solidnie. Zbankrutowałeś nie przez lekkomyślność, a z winy nieszczęśliwego wypadku. Trudno. Jeżeli nawet stracę, będzie to nie pierwsza moja strata. Każdy kupiec musi być na to przygotowany, że czasem traci. Jeżeli ktoś bankrutuje nie z własnej winy, obowiązkiem każdego dopomócobowiązkiem każdego dopomóc	Waszmość wydajesz mi się być nie tylko znamienitym oficerem, ale i rozumnym człowiekiem, a mnie mój urząd nakazuje patrzeć, słuchać, o racje wypytywać; mów więc waszmość choćby najobszerniej i nie obawiaj się znużyć mej cierpliwości. Owszem, jeśli zgłosisz się kiedy do służby cesarskiej, czego ci najmocniej życzę, znajdziesz wasza mość we mnie przyjaciela, który cię wytłomaczy i racje twoje powtórzy, jeśliby ci za złe twoją dzisiejszą służbę poczytać chciano.	Wilhelm!... nalej mu!... A ja tobie powiem, czemu nie sprzedał. Temu, że ty nie umiesz być silnie postanowionym. Ho! ho!... silne postanowienie to fundament. Ja powiedziałem: będzie młyn we Wólce i Konrad będzie doktór. I jeszcze ja powiedziałem: ty, Hamer, twój Wilhelm musi mieć wiatrak!	Wolej bym cię w życiu nigdy nie zobaczył, niźli tak... O mój Boże... mój Boże... a ja cię tak co dzień wspominałem, tylem się napłakał za matusią i za tobą! Wstydno mi teraz, żem złodzieja miłował.	Władysław pan nasz, nie winię go, do zbytku pono dobry i miękki człek jest, a Agnieszka niewiasta chytra i dumna. Na złe go ona prowadzi, grożą nam niepokoje.	Święta i zacna niewiasta, lecz Bóg nie dał jéj nic niewieściego i uroku żadnego, władzy żadnéj. Dla takiego pana ona nie starczy.	Żadnego, nigdy!... Gdyby kapłanka od ognia nie dotrzymała ślubu czystości, musiałaby umrzeć.	Ale do czegóż tu Brühl potrzebny?	Jak kto uważa: słyszałem, jak mówił do pani Anety: „ty”.	Jak myślisz, czy warto od razu pójść jego tropem?	Jak pan to rozumie?	Więcéj niż się może zdaje W. kr. mości.	A cóż on będzie robił?	A dokąd pójdziesz?	A mnie Piotr Michcik. Umiesz czytać?	A ona też będzie musiała zanieść świecę!	A teraz boi się pani jeszcze?	A to co jest?	A więc wolisz pan, abym dał ludziom, których uważasz za niegodziwych i fałszywych, pieniądze przeznaczone dla wiernych przyjaciół?	A wszyscy	A zwleczesz się?	Ach tak! Choma... Więc co?	Ale czy bardzo dobrze?	Ale doprowadzony do ostateczności może zrobić coś takiego, co księżnę zabije. Jezus Maria, on jest niebezpieczny w gniewie!	Ależ pozbawiono ją życia!	Andrzej Korczyński...	Bardzo niedobry, bardzo niegodziwy i bardzo...	Bardzo pięknie, ale przejdź do jego majątku	Chcecieli słuchać, z czym mnie przysłano?	Chętnie przystaję	Ciociu! litości!	Czy on tutaj sypiał?	Czyli z roli środka przechodzi do rangi celu?	Diabelskie psikusy!...	Dla mnie to odruch mimowolny...	Dlatego: było nas trzech braci...	Długo się ta będziesz wylegiwał?	Figa	Gdy byłem w twoim wieku miewałem również tego rodzaju depresje, lecz miałem dość rozsądku, by zakwalifikować je jako stany przemijające.	Ja mam sto okrętów!...	Jako żywo! Niech tak czarni porwą wszystkie gładyszki z całej Litwy i Korony! Już mi one niepotrzebne.	Jakże ci się tam podobało?	Ketling! Chcesz, żebym ja jeszcze, póki czas, spytał?	Komu?	Lubi pani ciepło	Mogłabyś chyba dziś pójść ze mną?	Młodość rzekł Maćko.	Na Kastora! Być może. Ale miałbym jeszcze jeden sposób prędkiego wrócenia do łask.	Niedoczekanie!	Ocalić nas.	Panowie zechcecie udać się za mną do oczekującej już nas łodzi. Z prawdziwą przykrością jednak jestem zmuszony ze względu na bezpieczeństwo własne i moich ludzi nałożyć panom prowizoryczne kajdanki.	Poczkajpoczkaj	Prawdę mówię, że hajdamakihajdamaka (z tur.)	Przesada!	Próżniacy i arystokracja! Myślę, że zdanie to jest raczej silne aniżeli słuszne.	Są prawdziwe rzeczy u tego gościa. Miał dobrego nosa. A poza tym należy wroga wpierw poznać, zanim się go zaczyna zwalczać.	Ta-ak.	Tak, rozumiem to dobrze. Wiem jednak, że jeśli się czyta babce hymny, to ona czuje taką jasność, iż nabiera wesołości, jakby widziała wszystko.	Tak, tak!	Tak? Myślałem, że łączy was jakiś wspólny interes.	To twarz pana de Monte Christo	To zrozumiałe	Ty się kochasz	Uchowaj Bóg! Wiem, kto ona jest.	Więc idź, kochanie gdy już będziesz w łóżeczku, ucałuję twoje rączyny na dobranoc.	Więc mnie przywołała k’sobie, proszę miłościwej pani.	Wolę siedzieć między nieprzyjaciółmi niż między zdrajcami!	Wujek chłopca głoduje. Musimy przyspieszyć.	Z jakich stron?	Zapomniałem! Otwórz okna, bo duszno i astma mnie dusi. Charłampowi powiedz, żeby do UpityUpita (lit. Upytė)	Żal mi pani bardzo, że pani związała swe życie z człowiekiem, który może na panią sprowadzić wiele przykrości; jeszcze parę spraw tego rodzaju, a opinia jego będzie zupełnie zrujnowana. Czy pani ma dzieci? Niech mi pani wybaczy to pytanie, jest pani tak młodą, że jest ono zupełnie naturalne...
Najmocniej przepraszam, łaskawe panie ale bo widzą państwo, niepodobna mi nie zwrócić uwagi, jak bardzo literatura Cesarstwa szła prosto do faktu bez najmniejszych szczegółów, co mi się wydaje znamieniem czasów pierwotnych. Literatura tej epoki była czymś pośrednim między streszczeniem Telemaka a wnioskiem prokuratora. Miała myśli, ale nie raczyła ich wyrażać obserwowała, ale nie udzielała swych obserwacji nikomu jedyny Fouche udzielał komuś swoich obserwacji. Literatura zadowalała się wówczas, wedle wyrażenia jednego z najtępszych krytyków „Revue des deux mondes”, dosyć czystym szkicem i bardzo jasnym konturem wszystkich figur na sposób starożytnych; nie siliła się na styl! Bardzo wierzę, nie miała stylu, nie miała słów, którymi by mogła migotać; powiadała wam: Antoś kochał Kasię, Kasia nie kochała Antosia, Antoś zabił Kasię, a żandarmi ujęli Antosia, którego wpakowano do więzienia, postawiono przed sąd i posłano na gilotynę. Tęgi szkic, jasny kontur! Cóż za piękny dramat! Otóż dzisiaj barbarzyńcy lubują się w migotaniu słów...	Wystarczy po prostu, aby kobieta nie mieszała się do niczego, uważała się w domu za pierwszą służącą lub za niewolnicę żywioną przez swego pana, nie miała żadnej woli, nie czyniła najmniejszej uwagi: wówczas wszystko idzie idealnie.	Dobrze, mości dobrodzieju pobędę tu czas jakiś! Słuszniejsza, bym szukał wsparcia u własnych krewniaków niż u obcych, ale jeżeli nie dojdziemy do zgody, to ręczę, że nie stanie się to z mej winy.	Przez całą drogę bałam się, co to będzie, ale nikt nie chciał mi powiedzieć, każdy spuszczał oczy, kręcił głową, zupełnie jak tam, nad limanemliman syn Czyngis-chana, władca imperium mongolskiego w latach 1229–1241. umarł... I wiele innych rzeczy mi się przypominało... Oblubienice jechały od stóp do głów okryte żółtymi zasłonami, zupełnie jak my wtedy... PogrzebNaprzód szli żołnierze, którzy po drodze wszystko i wszystkich mordowali, toteż przed nami ciągle było słychać krzyk i jęki, potem szli szamani, a za nimi jechały zwłoki KujukaKujuk a. Güyük (1206–1248) kielich; zazwyczaj duży, ozdobny, rzeźbiony, służący do wznoszenia toastów. pełen kumysu i pereł. Za tronem dwa białe konie ze źrebięciem szykowały się do drogi. Choć wypchane, zdawało się, że na pierwszy znak ruszą z kopyta. Kiedyśmy weszli... wniesiono nieboszczyka i posadzono go na tronie...	Ale gdzież? jak? ani siąść, ani się obrócić; pan nie wiesz, co się tu dzieje. Do góry nogami wszystko!	Ewaryście? Nieźle i mogę się zgodzić. Najmniej jest szkodliwa spośród towarzyskich nabytków w Toledo. Przeważnie milczy i gzić jej się nie chce. U ludzi zaleta niezwykle rzadka. Nie wiem tylko po co, tuż niemal przed zgonem, każesz mi zmieniać przynależność moją?	Oho, hojny wasz Maciuś, połowę złota mi daje. Taki prezent, ho-ho! kto by się nie połakomił.	Prawda to, chłopcze. Cieszę się, że tych dzieci nie zostawiam.	To pan obraź jego. Powiedz mu pan, że on... nie odkryje Ameryki. Mnie zaś proszę tymi głupstwami głowy nie zawracać. Może pan odejść.	Nie możemy tu znosić naiwnych wybryków obrzydliwych dzieci Trzeba dać im porządnie po nosie za tę historię. Musimy być zdolni do... Jak pan to sobie w krótkości wyobraża? Nie potrzebuje pan wchodzić w szczegóły.	Powiedzieli nam bracia, iż macie, nie mówiąc nic nikomu, stawić się w Szczytnie z panem de Bergow i z jeńcami.	Po co? A bo ja wiem! Szły wszystkie, to i myśwa poszły. Na wiosnę poszedł Jadam, ostawił kobitę i poszedł. Przyjechał po żniwach taki wystrojony, co go nikt nie mógł poznać, cały w kortach i zygarek miał śrybrny i piestrzonek i tyla piniędzy, coby na wsi i bez trzy roki nie zarobił. Ludzie się dziwowali, a ten zapowietrzony cyganił, bo mu za to zapłacili, żeby ludzi wiejskich sprowadził, obiecywał Bóg wie nie co. Tak zaraz poszło z nim dwóch parobków, Janków syn i Grzegorza spod lasu, a potem to już kto ino mógł, to leciał do tego miasteczka Łodzi. Kużdymu się chciało kortów, zygarka i rozpusty! Ja mojego strzymywałam, bo po co nam było tutaj iść, do obcych w tyli świat, to me sprał kiej bydlaka i poszedł, a potym przyjechał i zabrał ze sobą. Mój Jezu kochany, mój Jezu!	Ale pora by do roboty, a to chleba nie będzie i o głodzie myśleć przyjdzie...	Nie rozumiem, co to jest i nie wiem: szukać jej czy nie?...	I dlaczego, dlaczego pan mnie nie wezwał?	Dziękuję pani, istotnie lepiej się teraz czuję... i... i lepiej mi się powodzi A przybywam tu do pani z wielką prośbą...	Paryż to owo monstrum, które stanowi naszą zgryzotę Choroba ma siedem mil obwodu i gnębi kraj. Prowincja nie istnieje własnym życiem. Tam jedynie, gdzie naród podzielony jest na pięćdziesiąt małych państewek, każdy może mieć swoją fizjonomię; kobieta odbija wówczas blask sfery, w której króluje. Ten objaw społeczny spotyka się, jak mi mówiono, we Włoszech, w Szwajcarii i w Niemczech; ale we Francji, jak we wszystkich krajach o jednej stolicy, obniżenie powszechnego tonu będzie nieuchronnym następstwem centralizacji.	Nie	Przede wszystkim nie jestem Siuzę...	Właśnie jej to, słowo w słowo, mówiłam Drugi raz, spotykając podobne skrupuły i nie chcąc ciebie, kochany doktorze, pozbawić przyjemności, sama się udam wprost do ciebie.	Ależ nie mam nic do roboty. I naprawdę będzie mi przyjemnie.	To on nie umarł?	Nie, panie Mogę panu tylko to dać, co mam. A posad nie mam. Oczywiście, mógłbym któremuś z moich podwładnych odebrać posadę i ofiarować ją panu, ale wówczas on byłby skazany na nędzę. Dlaczego tedy mam robić to przesunięcie?...	Zwykłą drogą to jest ponad pięć kilometrów, ale ja znam inną... znacznie krótszą. Nikt inny nie ma o niej nawet zielonego pojęcia. Popłyniemy tam łódką. W dół popłynie sama z prądem, a z powrotem ja będę wiosłował. Huck, nie będziesz musiał nawet palcem kiwnąć!	Nie masz innych na Mazowszu, a ci są ludzie nasi i książęcy. Widzieliście przecie łuczników na zamku. Sami to Kurpie, albowiem nie masz nad nich łuczników w świecie.	Nie tylkośmy o tobie nie zapomnieli, aleśmy przez wszystek czas nad tym tylko deliberowalideliberować (z łac.)	Józka, czemu się to na mnie boczysz? Chodźże	Oświadczyła, że nic panu nie ma do zarzucenia.	Wielka to z waszej strony dobroć, że zgadzacie się przyjąć do siebie biedną, opuszczoną przez wszystkich dziewczynę	Sakowicza więzić nie mogę, to poseł!	Wielkiego rodu to jest rycerz, który nie każdemu stanie	Zmilkły wyczerpane wspominkami. Kłębowa zapatrzyła się wskroś sadu na daleką topolową drogę, wiodącą do miasta, i popłakiwała z cicha nos cięgiem ucierając...	Tak i ja myślę, a nawet wiem doskonale, bo bawiąc z tobą przez lat parę we Włoszech, sam to widziałem, żeś na zrywaniu róż i fiołków twojej młodości nie trawił.	Trzeba było mnie to polecić, mnie, bo przecież ja znam się na tem doskonale, moja pani; lecz chciałaś robić oszczędności, pieniądze pożyczać na procent lichwiarski...	Widzicie tedy, skoro znam księdza Wincentego, a nie on był na prymaryi, to musiał być książę.	Ino nie zanadto, broń Boże! Niech Szmigielsia pamięta, bobyśmy musieli nadstawiać. A ty, Kasieńko, co tam ściubiesz?	Kwiatki wy moje ot, ojciec wasz nie większy był od tego najmniejszego, gdy go poznałem. Emilka, mój chłopcze, mało co większa od tych starszych.	Spaliłem go, żeby ani śladu po nim nie zostało. Ten list był dla ciebie wyrokiem śmierci.	Ben Joelu księgi, o której mówisz, już tu nie ma.	Przecie spodziewano się znakomitych gości?	Naturalnie. Ale w liceum musimy udawać, że jesteśmy za korpusem kadetów. Nie mógłbyś napisać jakiego morowego epigramu à la Catullus na to, że King jest korpusowi przeciwny?	Nazywacie to, panie, sonetem? bardzo się cieszę z tego, prawda, że on nieźle dźwięczy.	I doprawdy myślicie się na nowo budować? doprawdy?	Nie będzie już nic z Urbańskiego.	Możesz na mnie polegać, iż uczynię dla nich wszystko co w mej mocy, Harvey’u. Z tego, coś mi o nich mówił, wnoszę, że to zacni ludzie.	Jednakowoż pan sam na własne uszy słyszał, jak się umawiali między sobą, Gillet!	Jeżeli okaże się potrzeba większego mieszkania, oddamy ci pół domu.	Antoś, czyś ty myślał kiedy, że z nami tak być może? Powiedz, jak myśmy mogli tak żyć? I tam są nasi towarzysze, oni do dziś dnia i całe życie tak samo. A przecie my nie lepsi od nich. Pamiętasz Władkę? Antoś, tylko...	Możesz mi waszmość pan zaufać, Don Antonio daję panu słowo moje. Ten, do którego mówisz, ma tylko oczy i uszy, ale ani kawałka języka. Skoro mi otworzysz serce, bądź pewien, że tak jakbyś pogrzebał myśl swoją w głębinach milczenia.	I ja tak myślę! Do jutra czy na dłużej?	Może byśwa poszli do niej na pocieszenie?	A ja myślę, że to jednak towarzystwo twoich pięknych oczu.	Ano, do rana.	Dla was Aleksander należy do społeczeństwa	Do Londynu! a cóż my tam będziemy robili?	Do czego? gdzie? miłościwy panie?	Cóż, panie Spilett „Bonawentura” jest na swoim miejscu, a jego załoga gotowa do wypłynięcia na pierwszy znak.	I owszem! I owszem! Dopóki tu będziesz, kochanie, będę przyjeżdżała co tydzień, regularnie co tydzień, do końca mego życia.	Zostańmy tu na noc!	Dałem i powtarzam jeszcze, że wstyd by mi było...	A propos, sprowadź mi dwadzieścia funtów drutu miedzianego, takiego, jaki był ostatnio	A z kimże tu siedzisz?	Cóż by to kosztowało?	Podaj mi papier, pióro i atrament	Prawy to rycerz mówi!	To ładnie	Kiedy ja wolę zwierzęta od ludzi ze śmietanki	Ale co to tam widać?	Cóż tu, u diabła, tak cicho?...	Uważaj zwłaszcza na głowę. Powała bardzo niska, a schody wiszą tuż nad głową.	Krzyknę na niego!	Na szafie.	Naturalnie, że pojechałem postanowiłem bowiem dać im nauczkę!	Co, co? Wygraliście na loterii?	Bardzo słusznie Ale co będzie z czółnem?	A co?... Tacy są polscy chłopi!...	Czy już koniec?	Jaką modlitwę mam mówić, panie?	Klejn i ci dwaj... pamiętasz?... Ten Maleski i Patkiewicz...	O czym myślałeś, kiedym weszła?	Po co?	Skończone. Prosimy o nowe natężenie uwagi. Radzicki ma głos.	Stać ma czy siedzieć?	Tak?	A gdzie on?	A jeżeli wróci?	Anael, Sachiel...	Bo wszystko zawdzięczamy pani...	Bynajmniej.	Dlaczego?	Dobranoc!	Jestem gotów.	Nadciśnienie mam	Niech żyje obrońca nasz! Najsławniejszy kawaler!	O północy.	O! ty ją kochasz zawsze!	Po tej drodze po tej drodze chodziłem jako dziecko z matką...	Rzeczywiście?	Zawsze ten sam!	Zobaczymy...
Ale czy dowiemy się czegoś o tym... Czarnym Psie? Nie, doprawdy nie znam tego nazwiska, nigdy go nie słyszałem. Jednak świta mi coś w głowie... przecież ja widziałem już tego powsinogę. Przychodził tu nieraz ze ślepym żebrakiem...	Ta ta ta ta syn mego brata, bratanek, laryfary... Karol jest nam niczym, nie ma złamanego szeląga, ojciec jego umarł jako bankrut. Kiedy ten gagatek wypłacze się do syta, pójdzie stąd precz, nie chcę, aby mi buntował dom.	Żona! Ojczulku, ależ ci spieszno! Wydaje mi się przecie, że Mercedes nie jest jeszcze jego żoną!	A chłopów, kotku, chłopów, co tu robić? Myślałeś pewno, że to są ludzie. Gdzie tam, kotku, są to, co tu robić, antropomorfy. Czy ja dobrze jeszcze pamiętam, co to znaczy: antropomorfy? Małpy najpodobniejsze do człowieka, prawda? Nazywają się jeszcze i prymatami, ale przyjmijmy już dla nich jedną nazwę: antropomorfy!	Są przewyborne Trzymaj się ściany; tam nie ma balustrady. Ale schody są pod stopami zupełnie pewne.	Nie kpij. Nie chodzi o kasę. Medana nie ma forsy. Ale żebyśmy mogli wytrzasnąć dla siebie kilkaset tysięcy. Zastanów się tylko, a sam skapujesz.	Nie miałeś racji; nie miałeś racji... nic a nic! Radzę ci, trzymaj się ze mną, bo inaczej jeszcze znowu oberwiesz, a ja też oberwę za to, żem to niby był w spółce z tobą. Tata zawsze wymierza mi karę podwójnie, bo jestem jego synem, a on nie lubi nikomu okazywać szczególnych względów. Zdaje mi się, że się trochę gniewasz na mego tatula. I ja też tak się gniewałem czasami. Jednakże tato jest człowiekiem nadzwyczaj sprawiedliwym; wszystkie maszoperie to potwierdzą.	Ja się boję... to się tak gładko nie skończy. Ojciec taki gwałtowny... Ja nie wiem, jak tam pani może znosić tyle... Gdybym była na miejscu pani, to wiem, cobym zrobiła... i to zaraz, dziś, natychmiast!	Ma się rozumieć, chociaż właściwie mogłem je przyjąć, zważywszy, że ja pierwszy dałem mu parę sztuk srebra, którymi zaczął obracać. Ale teraz imć pan Dantès nie będzie już nikogo potrzebował, zostanie kapitanem.	Nie trzeba. Możesz iść spać.	Nie śmiej się... Odpowiadaj.	No, dobrze już, dobrze, jeśli nie tej, to innej. Zatem, nie masz urazy do chłopca?	Poczciwy kasztelanic ale na cudzych krajach nic a nic się nie rozumie.	Podoba, lecz nie jest to koń do ciężkich trudów.	Pola dziś nie dam, ale parolparol (łac.: słowo) rzekł pan Michał zadowolić się, uznać., to każę cynglów ruszaćcynglów ruszać	Sama nie wiem A jak ty się miewasz?	Szpigelman mówił że od naszej sumy nie można mieć dziesięciu tysięcy rubli procentu. Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej hipotece...	To znaczy plunąć na wszystkich, wszystkich mieć w nosie, a starać się uprzyjemnić sobie egzystencję, sobie samemu. Bez skrupułów, bez zastanowienia się czyim kosztem się żyje. Pana krzywdzili kto chciał i nie chciał, niechże i pan tego się nauczy. Brać! Brać co się da! Dobrowolnie, czy przemocą, czy podstępem. I nie patyczkować się.	Ale kiedy ktoś się ukrywa kiedy w żaden sposób nie można się do kogoś dostać, pod pretekstem, że jest w kąpieli, przy obiedzie albo w łóżku, trzeba niepokoić go tam, gdzie można go spotkać.	A to pani dopiero teatr zajechał w głowę!... no, nie uwierzyłabym, gdybym nie widziała...	Chciej pan posłuchać, a zobaczysz, czy wypada zarzucać mi sprzeczność lub obłąkanie.	Czy i my kiedyś zabijemy mysz?	Czy pan mówi w imieniu don Carlosa?	Dlaczego nie chcesz otworzyć pensji?	Jeżeli oni nie posłuchają to ty, zejde, oskarż ich przed dziedzicem Kamiońskim... oskarż ich przed sądem!	Już ja jemu tak zrobiła... że nie będzie...	Kłamiesz! Ja nie mam trzydziestu czterech lat!	Nie bardzo.	Nie chcę korzyści, których byś nie przeżyła!	Nie ja, ale niesprawiedliwość, ale krzywda!	Niewiele wiem o zbójach Nigdzie za moich czasów nie można było spotkać zbójów. Miałem w rodzinie jednego zbója, brata rodzonego mojej prababki, ale go powieszono! Był z niego podobno dzielny chłop, umarł młodo.	Ojcze, ty przychodzisz do mnie z pociechą, ale jej dla mnie już nie ma! on zginął!	Po ślubie, będziesz pan jedynym mężczyzną w rodzinie, to też wpływ pański zaważy napewno. Czy poparłbyś pan zabiegi moje o rękę Miss Dory?	Próżna nasza droga. Dziś nic nie wskóramy	To wielki wstrząs dla mnie: czy chcesz, żebyśmy spróbowali przedłużyć o kilka tygodni... kto wie, tydzień po tygodniu można zajść bardzo daleko... wiesz że istnieją prowizorja, trwające w końcu wiecznie.	Z wyjątkiem ciebie, boś nie miał nigdy kochanki.	Że nikt nie spostrzega braku króla.	Chłopak ma fantazję. Nawet nie był pijany, trochę sobie może tylko podpił. Żuczka oszczeniła się według jego relacji o dziesiątej, coś niecoś pewnie pod tę okazję wypił, przypomniał nas sobie i zadzwonił, żeby się podzielić dobrą nowiną.	Żonę i to jaką jeszcze! Kolor trwały, cena od dwudziestu pięciu do czterdziestu, deseń w kraty, według najświeższej mody, daje się prać, nosi się doskonale, pół niciana, pół bawełniana, pół wełniana, leczy od bólu zębów i innych chorób uznanych przez Akademię Medyczną! Wyborna przy tym dla dzieci i jeszcze skuteczniejsza od bólu głowy, od zbytku soków jako też od cierpień przełyku, oczu i uszu zawołał ochrypłym głosem	Wybacz mi, panie notariuszu. Od niedawna służę w Maracaibo. Gdzie zmierzasz, jeśli można wiedzieć?	Albo raczej że będziesz mógł bezpieczniej przyglądać się walce byków.	Bogu dzięki! To była wielka niedorzeczność, jak powiada Villefort, zostawiać takiego człowieka pomiędzy Korsyką, gdzie się urodził, i Neapolem, gdzie dotąd panuje jego szwagier, poza tym w takiej bliskości Włoch, które miały zostać królestwem jego syna!	Co się stało, Moko? Czyżby cię gonił jaguar?	Co się tu dzieje?	Cóż ci odpowiedzieć mogę?	Dobrze, o dobrze!	Dobrze, pójdziemy.	Któż to tam jest?	Nic. Co ma się dziać?	Patrzcie no Takżeś mnie podszedł! Tak, jestem tu we własnej osobie. No, mów, co się stało?	Po co też to wasza miłość czynisz sobie subiekcjęsubiekcja (daw., z łac. subiectio: podsuwanie)	Sto tysięcy dukatów! Biedactwo to miało bez porównania więcej; gdy przyszła na świat, otaczały ją skarby, wobec których bogactwa z Baśni tysiąca i jednej nocy są prawie niczym.	Struve zupełnie znów nową metodą, niechybnie dokładniej od nich nam to wyrachuje...	To zobaczysz. Słuchajcie wszyscy, zali wam się zda, co powiem.	Więc co teraz ze mną zrobisz?	Zaczekajno Roch się zatrzymał. No, czegóż stoisz?	A długo jeszcze ma siedzieć?	A podałem.	Agnieszko droga moja, kochana Agnieszko! W czym mógłbym być ci pomocnym?	Aha! z tym opojem...	Alboż Bogowie wasi krwi jeszcze ludzkiéj żądają?	Ależ Tomko mój oszalał!	Co pan masz przeciw twarzy liliowej?	Cóż tu, u diabła, tak cicho?...	Ha. Może właśnie dlatego, że zbyt pochopnie rzeczy niektóre przyjmujemy za pewnik.	I dla was, reboce, dla was, ludzie ze strądu i dla klasztoru. Pospólna bo wam sądzona tu dola.	I pan ciągle myślisz o tego rodzaju tematach?	I teraz powinien by pan wyruszyć.	Jak to?	Jakież to uciążliwe obowiązki! Ani jednego dnia wytchnienia!	Jegomość znasz pana Sapiehę?	Juści, byka mają kupować.	Kupię ci, córko, kupię...	Mamy zamówionych trzysta egzemplarzy, przeciągniemy mu termin, sprzedamy Leonidasy po równych pięć franków, z płatnością półroczną, i...	Mój Boże, jakież to romantyczne!	Mój drogi! Wiem, czym to pachnie. Historyk musi umieć na pamięć wszystkie daty historyczne, opisy wojen i królów, i jeszcze gorsze rzeczy.	Mówiliście już kasztelanowi iże swoją głowę za moją oddajecie.	Mówisz waszmość, że ona była zdrowa? Skąd jej tak nagle przyszło?	Nieboszczka uważała panią jakby za drugą córkę, kochała panią...	Niechże każdy znajdzie to, czego szuka!	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	Obraziłam pana?...	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	Odkądże to takie rzeczy przychodzą ci do głowy?	Podobno pod KonstantynówKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Przed godziną.	Przy ulicy Helderskiej nr 27.	Salon	Szczególniej z waćpana.	Tak często jestem teraz sama	Tak.	Tak...	Trzeba było takiego durnia jak ty, żeby mi uwierzyć!	Vivat Carolus Gustavus rex!	Wiedziałam	Wyrzucałem spod cugowych nawóz, ewentualnie gnój.	Z układu żagli i wysokości masztów na pewno wnoszę, że to okręt wojenny. Ach, żeby też uderzył na nas i zatopił, jeśli trzeba będzie, tego przeklętego „Nautilusa”.	Z wyjątkiem Gilberta i Karola Slone	Znowu swoje Zawsze ten sam!	Śmieszna rzecz co to ma jedno do drugiego?
Idźmy dalej, idźmy dalej	Jeśli zobaczą, że się zatrzymujemy, mogą pomyśleć, że się boimy. Idźmy dalej. A ci, którzy staną nam na drodze, będą się musieli z nami zmierzyć.	Czy ten kelner jest bardzo zajmujący, Zizi? Można by przypuszczać, że ty zamierzasz robić jego portret.	Jak panienka wyszła, to on do przedpokoju wpadł i krzyczy: „Ignaś!” A ja... chi, chi, chi! mówię: „Czy ty tu był?”	W bezpiecznym miejscu, daleko od wojny. Nie bój się, duszo ty moja miła. Ja cię tu z Baru przywiózł, żeby się tobie krzywda nie stała od ludzi albo od wojny. Już tam nikogo w Barze nie żywili Kozacy, tyś jedna żywa wyszła.	Ale czy zamieszkane?	Będzie tu pojutrze albo ty u niej na folwarku, z tamtej strony rzeki.	Co to za Helena Drzewo, czy to osiołek?	Czy nie idzie pani dziś na bal do Saganów?	Ja jestem w kapeli pana podczaszego koronnego Sieniawskiego w Brzeżanach; na skrzypcach gram w muzyce nadwornej, a to jest barwa nas, grajków. Żeni się we Lwowie jeden dworzanin pana wojewody, to nasza kapela jedzie na jego wesele. Ale ty, Hanusik, skąd ty się tu wziąłeś? Z deszczem wczorajszym tu spadłeś?	Jestem żyw Ale nie aściaści (daw.)	Może to kaczka. Lęgną się one obficie w takich czasach jak dzisiejsze. Ale nawet gdyby to było prawdą? No, przypuśćmy najgorsze, przyjmijmy, że to prawda.	Mój Boże, zawołał, czy kto w domu nie chory? Powiedz mi moja droga? Może ja wam być mogę pomocnym! mów, rozkazuj!	No, a teatr? Aktorów musicie mieć nadzwyczajnych?	Ojcze, czy zło istotnie jest tak potężne i powszechne?	Ożeniliście się!.. no i któraż żona lepsza?	Wypowiedziałeś moją myśl i dlatego powiadam zawsze, że w całym Rzymie ty jeden potrafisz mnie zrozumieć. Tak jest. To samo i ja sądzę o muzyce. MuzykaGdy gram i śpiewam, widzę takie rzeczy, o których nie wiedziałem, że istnieją w państwie moim lub na świecie. Oto jestem cezarem i świat należy do mnie, mogę wszystko. A jednak muzyka odkrywa mi nowe królestwa, nowe góry i morza, i nowe rozkosze, których nie znałem dotąd. Najczęściej nie umiem ich nazwać ni pojąć umysłem	Że Maszko ma i ten plan gotowy, to nie ulega wątpliwości. Idzie tylko o to, czy zwodzi ciebie, mówiąc, że go nie ma, czy i siebie także.	A co?	A jaki tonaż miał pański statek?	A jeżeli rodzice nie życzą sobie tego, tylko chcą, żeby panny uczyły się malarstwa albo tańczyły z chłopcami?	A kiedy przychodzi do bitwy?	A to skąd Pan Bóg prowadzi?	A zapewne.	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Alboż to za wałami i ostrokołem z garścią przeciwko tysiącom się bronić i opierać nie można? Mieszczanie przecie tatarom się w kościele S. Jędrzeja obronili i nie dali.	Ba! W całej Grecji...	Ba, to natura, która jest piękna tylko w swoim środowisku, w swojej sferze, w swoim niebie. Lucjan nie jest stworzony do walki, ja mu oszczędzę walk. Ot, patrz! Zbyt blisko jestem rezultatu, aby cię nie wtajemniczyć w swoje prace.	Bierzesz tego rodzaju teorie za czcze słowa ale przychodzi chwila, w której zmieniają się one w strzały z fuzji albo w gilotynę.	Boga mi, toć to dziedziczka Bobrownik!	Chateaubriand jest o wiele żywszy niż pan sądzi, a Balzac jest i tak wielki pisarz dodał p. de Charlus z tym drażniącym zwyczajem niepotrzebnego „pan”, jaki mają ludzie światowi, tak jakby uważali, że tytułując wielkiego pisarza per pan, wyświadczają mu zaszczyt, może zachowują dystans i stwierdzają jasno, że go nie znają.	Ciechanów niedaleko.	Cnotą mnie nazwano Wiara, Miłość i Nadzieja to siostry moje młodsze. Kto ze mną, ten z nimi.	Co dziesiątemu kula w łeb. Resztę pomieszać z innymi pułkami. Pojedziesz dziś do chorągwi Mirskiego i Stankiewicza, zawieziesz im rozkaz mój, by do pochodu byli gotowi. Czynię cię regimentarzem nad tymi dwiema chorągwiami i nad trzecią Wołodyjowskiego. Namiestnicy mają ci podlegać i we wszystkim słuchać. Chciałem do tej chorągwi Charłampa naprzód posłać, ale on do niczego... Rozmyśliłem się.	Co on ce ręką pokazował, Józk? Na Krysta rane litość nade mnom miej! Nie skrywoj nic! Przeciem ci twojo miło.	Co to jest?...	Co to marsz?! Pamiętam... zresztą mówię wam to już od dawien dawna, co do mnie rzekł książę pan...	Co to? Państwo się znowu kłócą?	Co w ludzkiéj mocy, zrobimy. Zaklice pot kroplami na czoło wystąpił, widać było że niepokój go dręczył, że się lękał a nie chciał wydać z bojaźnią.	Czołem mu! czołem!	Cóż to za przeszkoda?	Daj pokój wpadłem na krótką chwilkę tylko i to właściwie bez określonego celu.	Dick czuje się niedobrze	Dobrze, pani, mogę pójść	Dziś?	E! co tam! przerwała Lora: nie mówmy o tem... Ale co prawda to prawda, że na konika siąść i z chartami polecieć w pole.... z wiatrem w przegony... ha! ha! ach! aż się serce raduje... Czemu ja nie urodziłam się mężczyzną!	Gdzie my pisania tego szukać będziem?	Hm, a więc nie myliłem się gdy utrzymywałem, że domy, jak ludzie, mają swoją duszę i oblicze, i że w ich wyglądzie odbija się ich wnętrze. Ten dom wyglądał smutno, bo miał wyrzuty sumienia, a miał te wyrzuty, bo taił zbrodnię.	I tak trzask prask, tak jej wygarnęła w żywe oczy, bez ceremonii. I nie uprzedziła mnie o niczym, szelmutka, ona jest sprytna, istna małpka. Pani jest szczęśliwa, że się pani umie powstrzymać; zazdroszczę ludziom, którzy umieją skrywać to, co myślą.	Istotnie, zdawało mi się, że słyszę zawodzenie żałosne. Natężyłem słuch, ale płacz ustał; więc byłem pewien, że mi się śniło.	Ja nie kłamię, ciociu, to szczera prawda. Przyszedłem tu po to, żebyście się nie martwili.	Ja się urżnąłem tylko raz, podczas świąt Strasznie się potem przechorowałem. Ale, jak Boga mego, jak się ma za gospodarza klasy takiego bydlaka jak Kopyto, można się rozpić.	Jak to! jedziesz pan a pułk twój, a dowódca?...	Jakżeście trafili?	Jedźmy każę wam konie posiodłać, psy posmyczyć i z chartami.	Jest wszystko! Porzucił bezecnik pod płotem!	Jesteś czymś zmartwiona?	Jeśli ja wół, a wuj mój wuj, to wuj co?	Jeżeli nic nieprzewidzianego nie zdarzy się pobierzemy się prędzej, niż myślisz.	Juści pewno, że tłumy tam senatorów będą wedle króla miłościwego; sławetna rada miasta, jego wielmożność pan burmistrz i kupców najprzedniejszych i mieszczanówmieszczanów na własny koszt. ołtarz fundowało. Będzie i biskupów kilku, i księży co niemiara... Ale nie troskajcie się, tatusiu, źle by było, gdybym ja swoich rodzicieli nie mógł wpuścić do kościoła! Ady pięć aniołów te moje ręce wyrzeźbiły i proroków trzech, i świętego Wojciecha. A filarków, kroksztynówkroksztyn	Kto wie, co nas czeka w drugim życiu? może męki, może nic. Czyż nie możemy spędzić razem rozkosznych dwóch miesięcy? Dwa miesiące to dużo dni. Nigdy nie zaznałem takiego szczęścia.	Kuklinowski zamordowan!	Mam tu szkatułkę z białymi i czarnymi kamykami. Każdy delegat otrzyma obie gałki i jedną z nich rzuci do dzbana. Kto chce, abyś wasza świątobliwość naruszył skarbiec Labiryntu, włoży czarny kamyk; kto woli, ażeby nie tykano własności bogów, położy biały.	Moją książkę?	Możesz Robert teraz prosić o rękę jego córki, już cię nie wyrzucą za drzwi.	Najdroższy, a czemu nie przypiszesz tego moim modlitwom? Kiedy tam jesteś, modlę się do Boga i matki już tylko o ciebie.	Naturalnie w naszej knajpie.	Nie żyje już	Niech pan posłucha, drogi panie Danglars znamy się już od wielu lat, i w związku z tym powinniśmy mieć dla siebie pewne względy. Należy mi się jakieś usprawiedliwienie, abym wiedział, z jakiej nieszczęsnej przyczyny mój syn utracił pańską przychylność.	O! już teraz po wszystkiem! ale jednak już nie wrócę! Prawdziwie przyjemnie przepędziłam ten wieczór, i dziękuję panu szczerze!	Och! Redaktorowa jest chora, to wiadome. On właściwie jest jej bratem, przyjacielem... A to w każdym razie	Odwagi, dzieci fala zaczyna opadać. Hej tam, prostować maszty! W górę, w górę. Naciągać reje. Rozpinać żagle. Gó-ó-ra. Gó-óra. Teraz wszyscy razem: cią-ą-gnij! Tam do kroćset, musiałeś złamać, sk...ysynu! rzekł brat Jan do majtka Jeszcze! Wyżej, wy-y-żej! Tak. Hej tam, teraz żagle: cią-ą-gnij. Naciągaj prosto. Le-ewo, le-e-wo.	Otóż byłoby dobrze, gdybyś pan rozstał się z tą czamarką.	Owszem, był.	Owszem, panie hrabio; ale jeżeli pyta mnie pan o to, abym się wystarał o okno, to bierze się pan do tego za późno.	Pani zapewne nie z Warszawy?	Poco bo się tam w tej budzie kwasicie? hę? Wszak masz siostrę?	Poczekajże, zaraz ci opowiem. Ino sobie stańmy pod Sukiennicami, naprzeciw Brackiej ulicy, to się napatrzymy do woli.	Przepraszam cię, zapytałem się prawie bezwiednie. Pieniądz, Wolność, Niewola, BiedaNie dziw się temu, że jestem pochłonięty tą swoją fabryką. Chciałbym ją widzieć jak najprędzej w ruchu.	Rzecki.	Rzucił ją?...	Stosownie do fachu. Mówią niektórzy, że Augustynowicz umie wiele	Tak był pewien, jako że po dniu noc nastąpi. Wszyscy, nawet najwierniejsi słudzy, już zdrajcę opuścili. Broni się tam tylko garść Szwedów, ale nieznaczna, a posiłki znikąd przyjść nie mogą. Powiadał pan Sapieha w Tyszowcach tak: „Chciałem się jeden dzień spóźnić, bo byłbym do wieczora z Radziwiłłem skończył!... Ale to pilniejsza sprawa niż Radziwiłł, gdyż jego i beze mnie mogą dostać, dość będzie jednej chorągwi.”	Tak jest	Tak są nieco suche.	Tak.	To bardzo uprzejmie z pańskiej strony	To już z wyboru panów.	To znaczy, że odmawia mi pan?	To zostanę w domu. Nie bardzo dbam o wieczorki taneczne. Co to za przyjemność kręcić się w kółko? Ja lubię skakać i biegać.	Trochę są za wielkie i za łagodne rzekła Fila okrutnie.	W jaki sposób przybył tutaj hrabia de Sérisy?	Was ist los? Das Schlimmste ist zu befürchtenWas ist los? Das Schlimmste ist zu befürchten (niem.)	Wiem. Z naszej głupoty.	Winszuję wam miłego gościa	Więc poczekasz na mnie?	Z tym nie odjadę, możesz to wziąć z powrotem.	Zgadujesz, że pomyślałem o tem. Zrobię to jedynie pod wyraźnym warunkiem, żeby nikt o tem nie wiedział. Ślicznie dziękuję, nie mam ochoty, żebyśmy awansowali na dobroczyńców rodzaju ludzkiego. Żadnej filantropji! Możnaby poprostu powiedzieć, że mu to zapisała księżna Szerbatow.	Zupełnie już zniszczone, mama koniecznie potrzebuje nowych.	Żebrak wgłębienie spódnicy u siedzącej kobiety. rzuci. A już jak jego miłość rajca Langpeter przechodzi abo Teszner, abo Przedbór, abo Salomon, to tyla ofiarują, że więcej wyniesie niż z ratusza za pół miesiąca. Znasz pana stolnika Mikołaja?
Więc mówię do Reginy: „Regina, dolej wody”. I wtedy się dopiero okazało, że nie ma do czego dolewać. Aj, co za kłopot. Aj, co za wstyd. A za to uszyję małemu nowe spodnie. Żeby miał i żeby nosił, na zdrowie.	A ja waci mówię, że nie dostawi. Chmielnicki zasadzki uszedł i na SiczSicz Zaporoska Mikołaj Potocki, zwany Niedźwiedzia Łapa, herbu Pilawa (ok. 1593–1651), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny w latach 1646–1651. dziś jeszcze zawiadomić. Z Chmielnickim nie ma żartów. Krótko mówiąc, lepszy on ma rozum, tęższą rękę i większe szczęście od waci, który zbyt się zapalasz. Chmielnicki odjechał bezpiecznie, powtarzam waci, a jeśli mnie nie wierzysz, to ci to ten kawaler powtórzy, który go wczoraj na stepie widział i zdrowym go pożegnał.	Bądź uwielbiona, moja Dziecino. Chciałaś zakosztować głodu i chłodu, by osobiście się przekonać, czym pachnie bieda. Teraz ludzie kładą ci szkarłaty pod głowę, ale w Betlejem tak nie było, tam cię kłuła słoma. Wybaczcie, łaskawe panie, że najpierw wam się nie pokłoniłem, ale musiałem przywitać się z Królem królów, kiedy go tu zastałem. A! Siostrzyczka Elżbieta! Przepraszam, może już się nie godzi nazywać siostrzyczką?	Ja się do takich rzeczy nie mieszam, z tym niech mnie każdy pocałuje w dupę Do takich rzeczy mieszać się nie warto, bo można grubo oberwać. Mam swój handelek, i tyle. Gdy kto przychodzi i każe sobie podać piwa, to mu podam. Ale jakieś tam Sarajewy, polityka albo nieboszczyk pan arcyksiążę to nie dla nas, bo można się dostać za kraty na Pankrac.	No, tego nie mówię... owszem... Tylko nie dziw, że rozpieszczony bywalec rwie się do towarzystwa lekkoduchów... Ma być tam książę Gwizdalski, hrabia Rozdzieralski... brylantowa młodzież	Tak téż i pan Benassis powiada; ale inne biorą dzieci za tę samę płacę, trzeba na niéj poprzestać! Nie tak-to łatwo dostać dziecko, jak się zdaje! A choć-byśmy mu i darmo mleko dawały, toć ono nas przecie nie kosztuje. Zresztą, trzy franki, proszę pana, to coś także znaczy. Ot! u mnie, piętnaście franków na miesiąc jakby znalazł, nie licząc pięciu funtów mydła. A u nas tu, trzebasię dobrze napocić i naharować, żeby jakie dziesięć sous dziennie zarobić.	Ach, Paulino, twoje proroctwo sprawdziło się. Fedora mnie zabija, chcę umrzeć, życie jest mi nie do zniesienia.	Nie dziękuj, pani Może się okazać, że huragan komuś z nas przyniesie zgubę.	Sądzę że nie ma żadnych wątpliwości co do tego, kto jest sprawcą „wrzutów” u Halszki.	Ponoć raz pomyliłeś się w swych rachubach, Disko. Skądże ci się wzięło, na miły Bóg, opowiadać nam wszystkim, że ten chłopak jest wariatem?	O to możesz się nie martwić Dla tej kobiety, która nie włada żadnym językiem słowiańskim wszystkie nasze nazwiska są nie tylko nie do zapamiętania, ale nawet nie do wymówienia. Przekonałam się o tym niejednokrotnie.	Pani cierpi może na okresową głuchotę Mówiłem, że święty Michał jest jednym z moich chlubnych patronów. Poczem, uśmiechając się w błogiej ekstazie z oczami utkwionemi w dal, z głosem nabrzmiałym egzaltacją, więcej niż estetyczną, raczej religijną:	Z nikim, darling, nie spałem. Ale przyznaję, dużo kobiet, a także mężczyzn miało na mnie ochotę. Twój Aimo cieszył się wiel­kim powodzeniem.	Dobrze Chcę wiedzieć tylko, czy się z nią widujesz.	Ja tam nie patrzę tak wysoko i kontentować się będę za moją służbę dobrą jaką kanonią, którą mi obiecał pan.	Na nieszczęście, nie potrafię tego powiedzieć. Czy wśród znajomych i sąsiadów pańskich w Dartmoor jest jaki mężczyzna z bardzo czarną i dużą brodą?	Nita w lecie wybierała się do Anglii. Na pewno będzie wuja zanudzała wypytywaniem.	Przestraszasz mnie Czyliż zapomniałeś, że między zmarłymi ja mam dwie miłe istoty, które nie są pochowane według egipskiego rytuału.	Właśnie. A ja w tym czasie nie będę rozporządzał aż taką gotówką. Muszę się ułożyć z bankiem. Na życzenie ojca występowałem u nich jako plenipotentplenipotent	Wieści, które przynosisz, nie są dobre Jeśli Hiszpanie przeczesują okolice i wybrzeże, nie wiem, jak dotrzemy na „Błyskawicę”. Nie o siebie się obawiam, lecz o statek, który może paść łupem floty admirała Toledo.	I ty mówisz że chcesz w zaciszu przemęczyć się z moim bratem... a stroisz się w takie wdzięki przeciw królowi?	A czy macie statek gotowy do wypłynięcia?	A! do licha, rozumiem; żądanie podobne on bardzo źle widzi, gdy nie jest przy pieniądzach; lecz o ile wiem, powinien je mieć.	Chciałem ją ocucić i dlatego tymczasem wyprzedzili nas inni. Czy nie ma już dla nas miejsca?	Prędkiego prędzej się nie zrobi, Iwanie Matwieiczu!	Nie, nie cierpię szczurów, ani żywych, ani zdechłych. Wiesz, co lubię? Gumę do żucia.	Aha! Widzi pan Ale niech pan tylko spróbuje powiedzieć to któremukolwiek z tutejszych ludzi. Pomyślą, że pan jest durniem, kłamcą albo czymś jeszcze gorszym. I dlatego właśnie jestem w stanie znieść	Aż tu? potrzeba mu było mnie gonić? Nie mógł to czekać w Wiśniczu?	Ja nie oznaczam dnia, to od pań zależy. Bramy głębowickie są otwarte codziennie na przyjęcie gości.	Nie; starszy pan jeździ na sumę, a potem idzie do kanonika, więc panienka woli jeździć na ranną mszę.	Aha! Lecz dlaczegóż nie widziałem pana przez cały ten czas na pokładzie?	Dobrze wnijdź do dworu, a dostaniesz kęs strawy, choćbym nawet miał z tego powodu pozostać na czczo.	Księstwa tak porzucić nie mamy prawa! Cóż pomyśli sobie mieszkaniec? Po jednej bitwie, po odstąpieniu Warszawy precz uchodzimy z kraju!...	Między ustami a brzegiem pucharu wiele jeszcze zdarzyć się może	Niech i tak będzie. Objaśnij mnie więc najpierw, co się stało z owymi dwiema butelkami, które, jak utrzymujesz, były zatrute?	Nie, Maciusiu, oni mają rację; to nie jest łatwe.	A ja z wami nie mogłabym pójść na spacer?...	Byłyśmy tutaj, ale bez wojska, zupełnie same. Siedziałyśmy na trawie i patrzyłyśmy w dal. Na samym końcu tej łąki, tam gdzie niebo spotyka się z ziemią, rozpościerał się Kraków. Był on niezmiernie daleko, ale bardzo wyraźny; widziałyśmy Wisłę, Wawel	Mam ja na nie pewne zamiary.	Pozwól powiedzieć sobie, o boski, że chcąc zachować Rzym, trzeba zachować choć kilku Rzymian	Stajenny! pilnuj się mnie i pokaż mi go!	Więc nie kocha mnie już pani?	Z żelaznego pręta, który wyjąłem z łóżka. Tym narzędziem wykopałem sobie całą tę drogę aż do ciebie: ma ona pięćdziesiąt stóp długości.	To niedobrze, oj, to niedobrze; że ty, Pietrusia, piérwsza na ten ogień przyszła!...	A w jaki sposób pan się zbuntował?	Chwała cudownej Panience! a czy zdrowa biedaczka? Tyle godzin strachu o głodzie i chłodzie!	I nie pisze?	Jakto nie? kto z nas nie zna i nie widział Julji. Znałem ją u podskarbiego, u księcia Nestora, u podkomorzego, a teraz u Cerullego.	Módlmyż się za jej duszę Anioł Pański.	Nie, nie... jeno mi prochproch	Nie, w pisaniu tym powiedziane jest, co Izraelici czynić mają, ażeby nieprzyjaciół swoich w przyjaciół zamienić i z ludami wszystkimi, co im wrogie są, przymierze zgody zawrzeć.	O tyle, o ile. On się oswoił z nagłą potrzebą uznania de iurede iure (łac.)	O, nie, Valentine, bo ja wszystko przewidziałem i w ten sposób zwyciężyłem naszego wroga. Będziesz żyła, Valentine, będziesz żyła, aby kochać i być kochaną, aby być szczęśliwą i dać szczęście Maksymilianowi. Ale aby żyć, musisz całkowicie mi zaufać.	Po co chciałeś się ze mną zobaczyć? Przecież już ustaliliśmy wszystkie warunki.	Trudno było. Wciąż się tam teraz kręcą ogrodnicy.	To gdzieś koło HiperborejówHiperboreje a. Hiperborejczycy (z gr.) dziś popr. forma odmienna: do Jerycha., to bliziutko, stąd widać miasto.	Więc tak... więc tak... wyjeżdżasz dla zajęcia posady. Cóż? każdy probuje... każdy do czegoś dąży, naturalnie! Daleko?	No, dobrze, a skądże baron ma tyle?	Przyjaciel, bo wtrynił staremu, diabli wiedzą po co, trzy tysiące rubli na dwanaście od sta... Śmiech powiedzieć, żeby Korkowicz pożyczał na dwanaście procent...	A może jej pokazać język?	Ach, jakbym ja tu chciała wrócić!...	Ale, był to kto przy tym, to wie! Pleciuchy pletą, byle pleść, a wszystko ino przez zazdrość	Dla mnie?	Dowodem to, co zaszło w świątyni Westy.	I to ty, ty mówisz mi takie rzeczy! Boleśnie mię zraniłaś.	Jak to!	Może. Spieszmy ku niej!	Na górę?	Na, o ar mušdavo į delną su linija?	Nasza reputacja jest obecnie bez zmazy Był to przykry epizod, Padre, nadzwyczaj przykry.	No wiesz, tam gdzie zawsze	Po co te wyścigi! „Bohater” niezawodnie wyprzedzi, a w końcu z zabawy może być awantura i nieszczęście.	Powiedzże je, powiedz to nas rozerwie cokolwiek.	To stary... stary pan Adam Zdrojowski, ojciec jej ojca... oficer napoleoński.	A jakże	A pamiętasz jeno ten omen, który rarógraróg	A tenże twój, coś go brodami krzyżackimi poczęstował?	A!	Dostojny Don Kichocie! Ach, najdostojniejszy Don Kichocie!	D‘Artagnan i jego przyjaciele.	D’Artagnan, Najjaśniejszy Panie, syn jednego z najdawniejszych przyjaciół moich, syn człowieka, który walczył przeciwko Lidze ze świetnej pamięci ojcem twoim, Najjaśniejszy Panie.	Kto tam?	Mam więc bronić tronu?	Mała Emilka!	Niech żyją i z Bożą i ludzką pomocą tworzą więcej arcydzieł.	O czem?	Oto i lokaj. Zanieś lodów hrabinie, ot tam, pod kandelabremkandelabr	Po czemu renta?	Posiadam znaczny majątek a wczoraj...	Przyjaźń interesem, a interes przyjaźnią	Przyszedłem po rozkazy kiedy wyruszamy?	Pyszny jest Staś!... Odnalazłem tego dróżnika Wysockiego w Skierniewicach, wybadałem go i wiesz pan, com odkrył?...	Sami tego chcieliście! Hej, Carmaux, migiem podpal lont pod beczką!	Tedy żegnam uprzejmie.	W każdym razie rozumiesz pierwsze słowo Pierwszy wyraz depeszy... oznacza miejsce, z którego ją wysłano... Patrz... „Cherbourg”.	Witold!	Więc niech mi pani przypomni!	Więcej niż nas będzie...	Załagodzę ją; cóż?... zgoda?... Porthosie drogi?	Zginiemy!
Kto to taki?	Mówicie to poważnie?	To trzos, dobrze! a gdzie pierścienie? Na palcach miał pierścienie, w jednym był kamień wart ze dwadzieścia czerwonych.	Bo tym sposobem jestem wolny od wszelkiej odpowiedzialności. Jestem po prostu machiną i niczym więcej; bylebym funkcjonował, to nic mi nikt nie powie.	A tak! Pamiętam, bawiła za młodu przy jw. Ossolińskim na respekcie, sierotą była ubogą przypomina mi się; przecie był ze mną w Gdańsku, kiedy miasto było oblężone przez Sasów... to, to, to, dobrze pamiętam. Toś ty syn jego? A pokażże mi się wasze, czyś do niego podobny?	To idź pan na Bródno! Dziś rano go tam zawieźli.	To nieszczęście, żem ja nie wziął rusznicyrusznica przygotowywać; o broni: celować..	I co większa to ten kawaler tu obecny sam go salwował i waścinychwaścin a. waściny napaść., przyszedł mu z pomocą. O którym to wyratowaniu się Chmielnickiego wcześniej waci zawiadamiam, bo gotów cię z ZaporożcamiZaporożcy dobra ziemskie, z których dochód przeznaczony był na osobiste potrzeby króla i dworu; tu: dzierżawiony przez Czaplińskiego majątek. odwiedzić, a znać nie byłbyś mu rad bardzo. Nadtoś się z nim warcholił. Tfu, do licha!	No, to inna mój ojciec służył i w wojsku imperatorowej jejmości, ale i tu, i tam mundur tylko nosił, a nie suknie światowe, czyli cywilne.	Straszne to musi być zejść ze świata i nie pozostawić ani jednej istoty, która by nad tym bolała	To jest żadna kwestia. Znasz pan chociażby jedną porządną kobietę?	Ej, nie gadaj! Pszczółek ci nahoduję, bo one mnie lubią, na leki lnu trochę zbiorę, w ogródku na jesieni pogrzebię, ot i wszystko. Kiedy twoja wola i ochota, to zabierz sobie grata.	Mamo, co to za fiołki?	No, to i ja muszę z nienawiścią patrzeć na niego.	Tak, panie, a ja odpowiedziałem, ażeby przyniósł mi go, lub przysłał takowy, to go podpiszę.	Żeby to już prędzej tego księcia zobaczyć!	Nie możemy tu znosić naiwnych wybryków obrzydliwych dzieci Trzeba dać im porządnie po nosie za tę historię. Musimy być zdolni do... Jak pan to sobie w krótkości wyobraża? Nie potrzebuje pan wchodzić w szczegóły.	Ano, bałem się jego, bałem się was. Chcieliście mnie zabić, to was muszę słuchać, a onemu ucieknę; może się nie dowie, że to ja was powiodłem.	Bo ja wiem? Jeno raz Brochwicz porucznik powiadał, co na własne uszy słyszał. Przyjechał od króla Tyzenhauz do naszego hetmana i coś tam, zamknąwszy się, długo ze sobą gadali, czego Brochwicz nie mógł ułowić, ale gdy wychodzili, tedy na własne uszy, powtarzam, słyszał, jak pan hetman mówił: „Z tego może być nowa wojna.” Okrutnieśmy tam wszyscy w głowę zachodzili, co to mogło znaczyć.	Mały Przyjacielu całego świata co to ma znaczyć?	Uważasz, Partridge, serce miss Campbell jest jak szufladka zamknięta na trzy zamki. Tylko ona posiada do niego klucz i chcąc je otworzyć, trzeba ją o to prosić.	Zleź pan z tej metafizyki, bo nie wytrzymam Jak pan śmie wobec mnie produkować taką baliwernię? Ja zabraniam o tym myśleć i koniec. Między tym bredzeniem a teozofią nie ma żadnej różnicy. Ja panu to powiem jaśniej, przyjmując pańskie idiotyczne założenie, że w nieskończonej przestrzeni nie ma nic, prócz żywych stworzeń: oto, że dla każdego rzędu wielkości stworzeń znajdą się tak małe, że będą dla niego stanowić podłoże materii martwej, mogącej być ujętą w przybliżeniu w prawa o matematycznej formie. Ale co się stanie z aktualną nieskończonością w znaczeniu ontologicznym? Jak będą wyglądać istnienia żywe nieskończenie małe? I na jakim podłożu one będą istniały? A co pan powiesz o tym, że atomy są rzeczywiste, a nie tylko hypotetyczne? I elektrony i tak dalej	Gdybym nawet był niezwykłym, to tylko przez cierpienia, nie przez szczęście. A tym mniej nie przez wydatki.	Mam nadzieję, że tak jest rzeczywiście. Ale szukamy męża, to też ponieważ pan oświadczyłeś, że nim jesteś, muszę pana zabrać do Nowego Jorku.	To jest łgarstwo. Socjalisty-posła nikt jeszcze nie podkupił. I ja nie na wszystko ciemny, chociem za granicą nie bywał. Głupstwa gadacie. Jakbyście socjalistów znali, tobyście wiedzieli...	Otóż napisz do dziennika Merlina trzy kolumny, w których odeprzesz samego siebie. Ubawiwszy się wściekłością Natana, powiedzieliśmy mu, że niebawem będzie nam dziękował za tęgą polemikę, którą sprawimy, że książkę jego rozchwytają w ciągu tygodnia. W tej chwili jesteś dlań szpiegiem, kanalią, hultajem; pojutrze będziesz wielkim człowiekiem, otwartą głową, mężem na miarę Plutarcha! Natan uściska cię jako najlepszego przyjaciela. Dauriat kapitulował, masz trzy tysiące w kieszeni: sztuka się udała. Teraz potrzebny ci szacunek i przyjaźń Natana. Wykierowany powinien być tylko księgarz. Powinniśmy prześladować i gnębić tylko naszych wrogów. Gdyby chodziło o człowieka, który zdobył imię bez nas, o niewygodny talent, który trzeba by unicestwić, nie obstawalibyśmy za podobną repliką; ale Natan to nasz kompan; sam Blondet postarał się, aby książkę zaatakowano w „Mercure”„Mercure de France”	Nie! Będzie on też miał za swoje! Patrz no! O, niech no tylko zobaczę, że ze mną zaczyna; nie ulęknę się go; już się z nim rozprawię! O, nie będzie on pierwszy!	Na Boga żywego! któż w tym gronie ośmiela się mówić: my i wy? Nie stanowimyż jedności? Nie łączy nas ta sama wiara i ten sam Bóg nie mieszka w naszych sercach? Do tego doszło, abyśmy jak między wyznawcami prawdy i niewiernymi rozłam wśród siebie wykopywali? Pomyślcie, nie śpi nieprzyjaciel, wróg zewsząd nas otacza, do stu podstępów o każdej godzinie się ucieka, zdradzieckie ciosy w ciemnościach nam przygotowuje, na słabość naszą liczy, na każdy nasz błąd niecierpliwie czyha, rozłamu wśród nas pragnie, z każdej naszej pomyłki przewrotnie się cieszy, a tu, gdzie szczególna jedność powinna panować, stanowiąc najwyższe prawo, wyższe pomad wszelkie małostkowe względy, mówi się: my i wy? Kim zatem jesteście wy, kim jesteśmy my? Nie wiem, doprawdy, kim wy, dostojni panowie, chcecie być, lecz ja, skromny mnich, mogę wam powiedzieć, czego my, sprawie wiary służąc, pragniemy. Jedności pragniemy i posłuszeństwa dla niej. Wszyscy jesteśmy wobec tej jedności równi i te same prawa jednoczą nas w posłuszeństwie. Znamy wasze sławne imiona, znamy wasze zasługi, znamy wielkość waszych przodków, lecz wszystko to znając i wysoko ceniąc, chcielibyśmy również znać wasze myśli, aby także je wysoko cenić, jeśli są myślami naszymi.	Hm... Czy pan nie potrafiłby nakłonić ją, by zgodziła się sprowadzić pielęgniarkę? Wolałbym, by ktoś plus minus obznajomiony z medycyną czuwał nad chorą. Mogą być potrzebne zastrzyki kamfory, a panna Lusia tego nie potrafi.	Byłby on tu pewnie z nami bo się wybierał w drogę, ale go coś niespodzianie zaskoczyć musiało. Nie taję, iż niespokojny jestem o niego, daj Boże, aby się co złego nie stało.	Jutro przekonam pana, żem nie filut ani wariat Pokażę ci coś, co widziało zaledwie sześciu albo siedmiu ludzi, którzy... już nie żyją... O, gdyby oni żyli!...	Byłem! Przyjechałem wczoraj rano, ale mając pilne interesy, w żaden sposób nie mogłem się z tobą wcześniej zobaczyć, a do tej loży, gdzie siedziałaś, nie chciałem iść. Witałem cię z daleka, ale nie dostrzegłaś mnie w tłumie.	Wasza dostojność pamięta zapewne, że nie mógł się puścić w dalszą drogę.	Próbowałem wypytywać, ale z daleka. Nie będąc zbyt pewnym stosunku z niemi, nie mogłem bardzo naciskać. Dano mi do zrozumienia, że będzie ze dwieście tysięcy rubli, a kiedyś więcej.	A więc rozporządzi pan częścią, którą prawo panu pozwala wyłączyć?	Jak on pana kompromituje?	Jest pan, widzę, zwolennikiem amerykańskiego kultu dla milionerów.	Od dziecka. Pierwsze litery razem z pierwszymi cybuchami wziąłem od księdza i nie zaprzeczam, że było tego dosyć	Tak, pytam pana, do jakiej pan należy redakcji.	W żaden sposób nie da się go przekonać, aby zmienił decyzję?	Zboża nam brak, nie przybywa, bo okrętami piasek do cyrku wożą, lud szemrze... ale ma igrzyska, może być głodny.	Nie przyjęłabym jej! na Boga! krzyknęła Laura groźnie, odprowadziłabym cię tam gdzieś być powinien! Ja topić się i czynić z sobą co mi się podoba...	A czy w kuli może pan zobaczyć ścisłe miejsce?	Chce pan podpłynąć czółnem aż do samego statku?	Kłamiesz!... Ale powiedz mi przynajmniej, czy nie miał kaftana w białe i niebieskie pasy?...	Nic więcej?	Nie mogę...	Nie palę	Nie tylko wiersze. Znów w ostatnim dyktandzie zrobiłeś dużo błędów.	Spróbować nie zawadzi	Fryc, bracie rodzony! Nie jest złe, bo i złe... jest czasem dobre	Prawda, że śwarna i przystrojona, a i gospodyni też się rozczapierza kiej ten indor!	A co mu się stało?	Ale tacy są jeszcze gorsi, Renato, gdyż król jest ojcem narodu, chcieć więc obalić lub zabić króla, znaczy chcieć zabić ojca trzydziestu milionów ludzi.	Jesteś pewny, że współczuł twojemu nieszczęściu?	Mów już lepiej jak organista	Tak, a wyszedłszy położyłby się u nóg panny Dieskau albo Osterhausen: stary, z pozwoleniem, bałamut!	Jest w tym palec boży ale jest i jakowaś tajemnica, która wyjaśnić się musi...	A tobie jak na imię?	A właśnie, że zrobię.	Ba! a jeśli go za wielka siła opadnie?... Nec Hercules contra pluresnec Hercules contra plures (łac.)	Boby inni byli wykopali! Jeżeliś był w Podborzu, jako powiadasz, toś przecie widział, co na polanie w lesie robią.	Co masz mi jeszcze do powiedzenia?	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	I zdrowa panienka, co?	Mówisz pani za wiele, lub za mało; na Boga, wytłumacz się jaśniej!...	Najjaśniejszy panie Najjaśniejszy panie, proszę o przebaczenie, sądzę że obowiązkiem moim było przestrzedz.	No!!	Pamiętniki fałszywej hrabiny, tak, pani Aby je pisać, trzeba mieć znowuż inny rodzaj odwagi.	Proszę się uspokoić! Proszę państwa!...	Pytam się, kpie: z jakiej wsi idziesz?	Tak sądzę...	Tak.	Trzeba przyznać że właściciel tej skrzyni był człowiekiem praktycznym. Narzędzia, broń, instrumenty, odzież, naczynia, książki	Ty mnie dotykałaś rękoma?...	Zaklinamy waszą miłość, wpuśćcie nas do miasta! Sprawa tak wielkiej wagi...	Ładnie mię wykierowałeś, opiekunie... A czy aby naprawdę trafisz do łóżka?	A ja rycerzem Waligórą	Ach, Matko Przenajświętsza!	Było wcześniej zdążyć.	Dawidowa Cypa słyszała? Kudykudy (ros.) ojczulek..	Dobrze młynarz płaci?	Jakie trzy?... cztery!...	Jakże, mam nawet statki.	Jej Bogu!	Kachna!	Lecz...	Masz talara.	My, pani my męczennicy najświętszych uczuć, my wiecznie zapoznani przez pełzającą po nizinach prozy i materyi ludzkość, żyjemy dla tego tylko, aby cierpiéć.	Mów śmiało, mów...	Mówi mi o tym... DajmonionDajmonion (gr.)	Obyczaje zapytał Dan przezornie.	Owszem, trochę. Robi wrażenie układnego.	Owszem, wiem, Krymtataria leży nad Morzem Czerwonym	Pod klątwą!!	W służbie waszej świątobliwości znajdę siły.	Wiater mię obalił...	Zabiłem Cezara.	Zależy kto przychodzi ostatni. I kiedy.	Żelazny nos
Nic nie chcę, moja pani, bo z tobą to na jedno wychodzi...	Wolniej! Jeśli mnie wzrok nie myli, to chyba ktoś się na nas zaczaił.	O nie! Zapędzono by mnie do rzemiosła; ja zaś znam się na sztuczkach, co w dwójnasób więcej warte... oho!	To ustąpcie ten jeden raz, ino ten jeden. Słyszeliście, co gadała Zbroina? Że każdy chłop, to kozioł. Królowi też się zdarza niekiedy, że chce postawić na swoim. Jak by się tedy przytrafiło, żeby wasza Baśka szła za mąż, na co się cale nie zanosi, to w dzień pierwszej zapowiedzi dostanie trzy kopy czeskich groszy i dwie krowy na zaczątek gospodarstwa.	Szelma też to była sroga, choć i ten dzik! Znałem ja się z nim! Dopadł ci mię on jednego razu na Cisowskiem, a jak mię zaorał kłem po łydach, to do samej kości mięso ozdarł, jak cygankiem, aże w kolano. Pod siebie mię przecie o mało nie wziął, ciortu brat, bom go się był bardzo przeląkł. Teraz jeszcze, jak se spomnieć, to człowiekowi seremno. A ja już bywałem pod dzikiem. Już mi ta jeden orał kożuch na plecach to prawym to lewym kielcem, i deptał po mnie raciami: z tego wiem, co taki ma w sobie za siłę! Świnia! Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia łupina a krew człowiekowi w żyłach zmarzła i w gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego to samo połechtał po szyjce...	Tak, wszystko jest możliwe a nawet to że prokurator nie umarł. Ksiądz Busoni dobrze zrobił, że cię do mnie przysłał; a pan dobrze zrobiłeś, żeś mi opowiedział swoje życie, bo już cię o nic nie będę posądzał. A co się tyczy Benedetta, którego imię tak nie pasuje do charakteru, nigdy nie starałeś się odszukać jego śladów albo dowiedzieć, co się z nim stało?	Ano, to w niedzielę przed południem stawię się przed waszym domem. A o kumę się nie trapcie, sam się postaram o jaką uczciwą niewiastę. Pójdę już, bom wypoczął, a muszę zajść przed nocą, nim bramy pozamykają.	Nie unoś się takim gniewem, mości Rycerzu Posępnego Oblicza, głupie gadaniny prostaka giermka nie warte tego; może też w sumieniu swoim nie jest tyle winny, jak się zdaje, boć doświadczona jego poczciwość nie pozwala przypuszczać, żeby bez powodu i rozmyślnie składał świadectwa, cudzą dobrą sławę krzywdzące. Sam to powiedziałeś, że w tym zamku wszystko czarami się dzieje, nie ma więc wątpliwości, że Sancho za diabelską sprawą widział te rzeczy honorowi memu ubliżające, o których wspomniał.	Ale kiedy bo... jeśli się nie mylę, ten jeździec z naszych stron pochodzi. Czyż nie nazywa się on Cyrano de Bergerac?	Oj nie, już nie wątpię! I zrobię, co anioł rozkazał, nie ma rady.	Ale ja się tu bynajmniej nie nudzę, ani towarzystwa pragnę, przywykłam do ciszy, spokoju i pracy.	Ależ ciągle milczę, ciągle mam twarz pogodną, więc pozwól mi się wygadać choć ty... Zresztą nawet w najwyższej radzie miałbym prawo powiedzieć, że w tym Egipcie, który niepodzielnie należy do mego ojca, ja, jego następca i namiestnik, musiałem pożyczyć sto talentów od jakiegoś tyryjskiego książątka... Nie jestże to hańba!...	Ależ one są w doniczce, to nie są cięte kwiaty	Co będzie brakować dołożę, bo chociaż dzisiaj nie mam, ale mogę pożyczyć jutro No, Wilczek, dajcie no ze dwadzieścia rubli.	Diabli z tymi świerkami! Co to za pomysł, żeby zostawiać na drodze takie małe koczkodany.	Któż mógłby nie czuć się szczęśliwy, oglądając panią! Czy mieszkasz w tym pałacu?	Nie chciałem was podpalić. Co też pani krawcowa wygaduje!	Niesłychane błazeństwo!... Cóż na to inni kapłani?	Ona chce coś powiedzieć, ale nie może...	Po gnatach mę łupie, to pewnie na pluchę	Proszę o głos! Pan nie wie jeszcze, co to jest pańska Polska, pan się dopiero dowiaduje, więc ja panu podam tutaj niektóre szczegóły	Święte słowa Ale, mój drogi, ty nie opowiadasz, ty haftujesz...	A jeśli nie zechcą?	A kto ci powiedział, że nie wolno?	A niech się pan nie śpieszy.	A panna Stefcia nie chce?	Biblię z wyciętą kartką! Nie, nie trzeba. Ona nie obowiązuje do niczego więcej niż zbiorek ballad.	Ja wam mówię ja mam serce Fryderyka, mogę się pochwalić tém, że mnie przyjacielem nazywa. Sądzę że nie obszedłby się bezemnie.	Jakto agentka? Przecież nie chodzi pani po mieszkaniach?...	Jednakowoż pan sam na własne uszy słyszał, jak się umawiali między sobą, Gillet!	Jutro odjeżdżamy, nie pozostanę tutaj dłużej ani jednego dnia.	Juści, cojuści, co (gw.) przecież. o pomoc prosił nie będę.	Kaśka, przerażona, nie może przez długi czas znaleźć odpowiedzi.	Nicże waćpan nie wymyślisz?	Nie bardzo. Mam wykłady, mam swoją pracę... Dni całe mijają i pogadać z tobą nie mogę. A tak bym chciał, tak bardzo chciałbym czasem.	Nie cierpię go!	Nie widzę wiadomo ci jednak, że nie mam twoich oczu.	Nie zapomnij przynieść swego ubrania, które włożę, aby mnie nie poznano, i które ci oddam, wróciwszy do więzienia.	Nie, nie!	Nigdy nie miałem szpady w ręku	Ona mnie się także z niczym nie zwierza.	Po co?... Baronowa poza sześćdziesiąt tysięcy nie wyjdzie, domów nikt dziś nie kupuje... Wcale dobry interes...	Porównanie, jako porównanie nie jest złe, tylko nie bardzo można je zastosować do nas wszystkich, pracujących u pana.	Skąd wiesz, że jej tam nie ma?	Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy Pamiętamy.	Wiedziała i słyszała to, czego cielesnym okiem i uchem dostrzec nie mogła... to było bezwarunkowo niemożliwe... wiedziała wszystko, co się dzieje w młynie.	Mądry był to król, waleczny, odważny.	Niech mnie Bóg zachowa ażebym potrzebowała mieć innego pana aniżeli ten mój, który jest. Ale skądże to, zacny Dagonie, przyszła ci ochota nawiedzić dzisiaj służebnicę pańską?	Abo to jedne.	Chaimku czy byłeś ty w Krakowie?	Czy Mitchel złożył w ostatnich dniach podarek narzeczonej?	Dzieją się rzeczy o, jak sądzę, niezwykłej doniosłości, które zmuszają mnie do natychmiastowego wyjazdu do Paryża. Teraz, panie markizie, proszę darować niedyskretne i obcesowe pytanie: czy masz pan rentę w jakichś papierach państwowych?	E! kaprysisz! Co ci tam złego? Ot mnie bieda i bieda! odkąd urodziłem się, zawsze to samo i to samo. Ojciec biédę klepie, matka biédę klepie i ja klepać muszę.	Jak to prawdopodobne? twierdzę, że to rzecz udowodniona.	To jego ojciec, Matiasz Kulis	Widzę jedno to, żeś mi niepotrzebnie fructumfructum (łac.)	A ja wyciągając garstkę drobnych z kieszeni	A więc ojciec pański miał dużo szczęścia	Aha! właśnie o tym myślałem Otóż tedy, pamiętasz pan tych studentów z naszej kamienicy, co mieszkali nad baronową?...	Ależ dlaczego?	Co będzie robiła? Będzie piła, jadła i cieszyła się życiem.	Czego tuzin?	Dobrze będę panu bardzo wdzięczna.	Dobrze. A wy coście tu porabiali?	Dopłaca do rozgłosu.	Hop! hop!...	I miesięcy pięć.	Kotlety	Krótko mówiąc po zapłaceniu kosztów, pozostanie mi jeszcze jakie trzydzieści talarów.	Może by panu jaki inny kurort pomógł...	Muszę właśnie zajść do królowej Neapolu, jaka ona musi być zmartwiona!	Nic łatwiejszego nad potwarz!	Niejaki Kuklinowski wyprosił mnie u Millera, żeby sam mógł mnie zgładzić, bo miał przeciw mnie zawziętość okrutną...	Nieprawda, leży jednak cięgiemcięgiem (gw.) niezbyt wiele, niewiele. o bożym świecie pamięta! Kamień by się nad nią zlitował! O ludzie, ludzie!	No cóż?	O, mamuńciu ot, on idzie do szopy...	Oligarchowie!	Otóż! otóż! mój panie, wczoraj z rana żona moja została porwana w chwili, gdy wychodziła z pracowni.	Owszem. Stawiać pan co będzie?	Pani się spotwarzasz... przerwał Georges.	Patrzcie sami: Mis Niedzwiedzki pułk. etc., etc. Kto otworzy?	Patrzyłaś spokojnie, kiedym tonął w jeziorze!	Pewno, że za mocne. Czytaj dalej.	Ponad wszelkie? No, proszę!...	Radbym więc miéć o tém...	Rola pani?	Skończone. Jutro zaczniemy odstawiać do cukrowni	Słusznie i sprawiedliwie... święta racja!	Tak... tak... tylko czterdzieści dwa miliony...	Uchowaj Bóg? Skąd ja do klezmerów?	Uważaj pan niech pan liczy się ze słowami!	W Auteuil! A, prawda, żona mówiła mi, że masz pan dom w Auteuil, bo przecież przeniósł ją pan do niego po wypadku. A gdzie dokładnie?	W górę!	Wiem „Es war einmal ein König, der hatte einen grossen FlohEs war einmal ein König, der hatte einen grossen Floh (niem.)	Witam, witam, sługa oddany pana magistra! Cóż tam słychać dobrego od wczoraj?	Więc jak się panowie nazywacie?	Wojnat? Cóż mu tam?	Wszystko mi jedno, niech je pan całuje, niech się pan upija jak Bum-Bum.	Wyśmienicie. Gdzież są Niecińscy?	Źle mówią.
Bagatela! Dmą mi wprost na twarz dwie skwaśniałe piwnice i jeszcze się będzie pytała, skąd wiem...	Na murach! Modli się! On to sprawił!	Ano, stara się o nią. Dąbski mi mówił, że matka daje pięćdziesiąt tysięcy, ale chce przy nich zamieszkać i Markham się namyśla. To porządny chłopak, przyjaciel i kolega Andrzeja.	Nasz chmiel stracił przez wojnę zagraniczny rynek zbytu. Przepadła dla chmielu Francja, Anglia, Rosja, Bałkany. Wysyłamy go jeszcze trochę do Włoch, ale obawiam się, że i Włochy wmieszają się do wojny. No, za to po zwycięskiej wojnie ceny za towar wyznaczać będziemy sami.	Pierwszy termin minął. Zwrócili się do jakiejś wywiadowni handlowej i ta ich szczegółowo poinformowała.	Po cóż, Zoniu, masz się tym zajmować?	Wznosimy się?	Zdawało mi się, że byłaś zmieszana.	Dlatego, że gdybym go uwolnił, nim się zupełnie oswoi i do nas przywiąże, to by sobie zaraz poszedł.	Mój przyjacielu ty widać nie wiesz, co to rozrywka na tym świecie. Co do mnie, mam ich więcej niż sam król. I gdybyś chciał się sprzymierzyć ze mną, cudów byśmy dokazali.	Nie macie się czego obawiać, nic wam nie grozi To zwykłe nasiona. Gdy owoc więdnie, jego skóra grubieje i twardnieje, by po jakimś czasie na skutek fermentacji wybuchnąć, rozrzucając na znaczną odległość zgromadzone wewnątrz w szesnastu komorach nasiona.	Ale czy możecie przyrzec, iż zastosujecie się najściślej do wskazówek, jakich udzielę?	Pan Murek już właśnie żegnał się...	Pyszne! Czytelne, równe. Tak pewnej ręki nie zdarzyło mi się spotkać.	Wiem, że przedział szósty jest wolny. Ale w chwili gdy pociąg ruszał już, wpadł ktoś i zdaje mi się, zajął przedział dziesiąty.	Za złośliwy jesteście, stary, żebyście mogli długo pociągnąć Nabralibyście rozumu, gdybyście się ożenili.	A tak. U nas w Gdańsku dawniej wszelka panna młoda musiała się tak wycudaczyć. Ale jak przyszła nasza wiara, tak i zdmuchnęła te błazeństwa. Bo i do czego to podobne przebrać jakąś MädchenMädchen (niem.) dziś popr. forma B. lp: królową., kiedy ona właśnie ma wiedzieć, że nie będzie w domu królową, jeno pierwszą sługą swego męża?	Tak być dalej nie może! Trzeba koniecznie spróbować tego, o czym mówiliśmy po drodze. Najlepiej będzie, jeśli teraz zaraz udam się do Falli.	Dwa lata temu przyjechał tu niejaki Schaum i rozpatrywał pola. Wprawdzie pojechał, nic nie wspominając o interesie, ale jestem pewny, że wróci. Inaczej, byłaby mi się pokazała mysz za fajczarnią...	O nie, pani majorowo, nie będzie smutne, jeśli tylko trzymać się będziemy razem. Bogaci przyjdą do nas na równi z biedakami i radośnie będzie w naszym małym domku. Goście nie obrażą się, gdy jadło będzie przyrządzane na ich oczach, i nie wezmą nam za złe, że jeść będą po dwu z jednego talerza.	Hm... hm... to niezłe! A więc wszyscy rezydenci lub Sintram... to się równoważy. O, będę miał tłusty rok!	PrzyjaźńPowiedziałem, że iść nie chcę, ale nie powiedziałem, że nie idę. Kiedy mnie raz Bóg pokarał ich kompanią, to już do śmierci muszę w niej wytrwać. Jeżeli nam będzie ciasno, szabla Zagłoby przyda się jeszcze, nie wiem tylko, na co by się przydała śmierć nas czterech, i ufam, że wasza książęca mość zechce ją od nas odwrócić, nie dając pozwolenia na szalone przedsięwzięcie.	Dopiero co odeszła, a ja mam uwarzyć śniadanie dla ciebie, panie. Czuwała nad tobą całą noc.	Wolałabym zwiedzać te miejsca w nocy Widziałabym oczami wyobraźni pogrzeb Duncana. Doprawdy, panie Sinclair, nie uważa pan, że to najstosowniejsza chwila do przywołania geniusza strzegącego umarłych?	Właściwie to przyszło mi na myśl, że może by było lepiej, aby w tym stadium sprawy Heat został zastąpiony przez...	Hum! dziesięć dni, jak pojechał, nie dognamy i kazał czekać na siebie. Bóg też wie, jaką drogą pojechał? Mógł na PłoskirówPłoskirów (dziś: Chmielnicki) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy., jako stary trakt idzie, a mógł na Kamieniec Podolski. Ciężka tu jest sprawa.	Czy mogę mieć nadzieję, że z czasem zmienisz postanowienie? Będę czekał i milczał, póki się nie rozmyślisz. Nie igraj ze mną, Małgosiu, nie myślałem tego o tobie.	Czekaj. A gdybyśmy tak wyruszyli naprawdę „na tamtą stronę” we dwóch?	Usiądź, Krzysztofie... Właściwie mam z tym duży kłopot. Nie wiem, jak mam cię nazywać. Muszę chyba skobiecić twoje imię... Krystyna, prawda?	Otóż, bardzo mię martwi że was tego samego nauczyć nie mogę. Jesteś porządnym rzemieślnikiem, Chaimie; najlepszy z ciebie stolarz w N. i w okolicy całéj, a nie możesz nakłonić do tego żony, żeby codzień izby wymiatała, otwiérała okna na kilka minut i zmieniała ubranie choréj matce i małym dzieciom.	Nie, panie nie tylko nie za granicą, ale nawet ani w szkołach publicznych; wiek dziecinny i pacholęcy przepędziłem w domu mojego ojca. czy, czy też. nie zna francuskiego języka.	No to, oczywiście, wszystkie nic nie robią?	A gdzie to jest cmentarz?	Cóż za ludzie, ci dziennikarze!... Jak to! Więc trzeba siąść do stołu i być dowcipnym?	Lata masz, aleś rozumu nie nabrał. Kiedyż to dziedzic przyszedł do wsi z przyjacielstwem, kiedy?	Po co to przypuszczenie? Oddasz, musisz oddać.	To ma być zapakowany plecak? W ten sposób daleko my nie zajdziemy.	Czy to góry?	Daj jej pan spokój... to dziwna kobieta...	I kto to panu doradził?	Ot, o wilku mowa, a wilk tuż! Patrz, pani Janowa, wychodzi od choréj kowalowéj; zobacz, do czego podobny; przejdzie koło nas i ani nas spostrzeże.	To znaczy?	Widzę, widzę... A mój Boże! Jakoż to można było płatnąćpłatnąć (daw.)	Dobrze Dobrze. Miłość jest wielką dźwignią, ale nie jest jedynym motorem. Weźmy choćby taką rzecz, jak obowiązek.	Nie wszystkie listy są od Polaków, są i po niemiecku, nawet większa część jest w tym języku.	Dlatego, że możecie wybierać Żydówki na matki waszych dzieci, dlatego, że nie czujecie wstrętu do nich, że nie widzicie, iż te kobiety są nam obce zupełnie, że nie mają religii, nie mają etyki, nie mają tradycji obywatelskiego życia, nie mają zwykłej kobiecości, są puste, pyszne, bezduszne handlarki własnych wdzięków, lalki poruszane sprężynami najpierwotniejszych potrzeb, kobiety bez przeszłości i bez ideału.	Armat nie straciliście, mówisz, nic?	Kochany dziadku, będę z tobą tak poufale mówić jak z ojcem. Za mąż nie pójdę.	Waćpan tak w fortele obfity, wymyślże co	Nie póde i luberji nie zdejmę; jaśnie pani kazała nie zdejmować, siedzieć w przedpokoju i nie słuchać, to słuchał nie będę, bo jako i swyniarkiem nie jezdem	A dlaczegoż jest w takiém stanie?	Ale nie w tej kwestii!	Bardzo mało, kilka słów tylko	Co wasza dostojność wygadujesz?	Co?	Dobrze, dobrze, kapitanie wszyscy musimy być tacy, jakimi nas zrobiono.	Dziękuję panu. A czy kolonia polska w Genewie dosyć jest teraz duża?	Jako? podniesie sławę naszą bo nie słabość i pobłażliwość gruntuje cnotę, ale surowość...	Nie potrzebuję.	Nie powiadaj, że „przez nią”! boć nie kto inny, jeno Danuśka go w Krakowie zratowała.	Nie włożę jej!	Nie, pani nie mamy zwyczaju pisywania do siebie.	No, tak. Ale pan musi zrozumieć, że w takich warunkach trudno jest o spokój nerwów.	Piętnastu jest nas razem.	Tak, że nie ma wątpliwości?	Tylko przez księżnę nie.	Według książki Sirra perłołówstwo pod Cejlonem wydzierżawione jest za roczną opłatą trzech milionów żarłaczy.	A czy pan przynajmniej wiesz, jakie bywają cierpienia jednostek?	A może niemiło pani słuchać o potopie?...	Akbar Allach! a jednakże zostali zwyciężeni!	Ależ bywają niekiedy pomiędzy nimi ludzie nieźli i dobrzy....	Biedna Atosa leżała spokojnie w swojej trumnie, rzekła pani Linde uroczyście.	Biedny grajek z orkiestry, wdowiec, suchotniksuchotnik (daw.)	Bolesławie Czysty!	Były nieraz i niejedne. Teraz także jaśnie pan wziął trzy tysiące rubli, ale wolał powóz kupić i pokoje wylepić... A nade mną wciąż wisi strach...	Choroba, Sen, Śmierć	Cicho! jeszcze nadejdzie i posłyszy!	Com powiedział?	Czego chcesz?	Czego?!	Damy samymi niderlandzkimi talarami.	Dawaj dukaty, zdrajco, bierz perły.	Dobrze.	Dolej mleka Będzie słodsza.	Indianie?	Jan?	Która godzina?	Matuchna chora?	Mogę panu służyć psami każdego gatunku Życzy pan sobie zwierzę rasowe czy też zwyczajne?	Niechże Bóg broni! Ale babcia rada, żem przyjechał? Więc kocha mnie... czy tak?...	Od wuja	Owszem, bo dali swobodę rozwodu.	Podejrzewam mocno, że ta stara aksamitna suknia i moja angulemska postać bawi paryżanki	Pojedziesz, i będziesz tam bezemnie działał i cierpiał!...	Primo: w marcu Azorek zdechł!	Przy księżnej...	Przyrzekam	W takim razie będę.	Zapóźno, zapóźno! Dałem sobie słowo, że tę sumę sprzedam	Śpiewam, moja Zuzanno, bo mi nudno.
Ach, pogodzę pana z moją ciotką. Jest dla pana bardzo życzliwa i nie sądzę, aby to zapomnienie panu zaszkodziło. Słuchacze i tak zapewne myśleli, że był to duet, gdyż ciotka Agata sama jedna wali w fortepian za dwoje.	Trutniu jeden! Właśnie też nam w głowie o twoim zdrowiu myśleć. Nie skręci ci diabeł karku, a choćby i skręcił, to wszystko jedno, bo ty i tak za swoje łakomstwo będziesz potępiony. Za stary ja wróbel, żeby mnie na plewy brać, i to sobie zakonotuj, że jeśli Horpyna można czarownica, to ja możniejszy od niej czarownik, bom się w Persji ciemnego kunsztu uczył. Ona diabłom służy, a oni mnie i mógłbym nimi jako wołmi orać, jeno nie chcę, mając zbawienie duszy na uwadze.	Wszystko to wygląda dosyć głupio! Noże nie są chyba żadną bronią, a niemiło je poczuć w ciele. Ja wolę wspinać się po stromych ścieżynach skalnych i wdrapywać o całe setki metrów powyżej wszystkich, a potem stać na cyplu, gdzie ledwo tyle miejsca, by pomieścić wszystkie cztery kopyta. To mi uciecha. Przy tym każdy idzie sobie sam, a człowiek nie trzyma go za głowę. Stoimy spokojnie, dopóki nie zmontują dział, a potem patrzymy, jak ponad lasami i dolinami śmigają ze świstem kule podobne do ziaren maku.	To nie może być prawdą!... Prości robotnicy tak kosztownych zegarków nie mają, a zresztą jest to ten sam zegarek, który widzieliśmy u wczorajszego gościa, co to zwiedzał kopalnię.	A cóż to za firma? Chemiczna?	Mówi pan to, bo pan nie zna życia	Boże miłosierny, jakież to straszne...	Jakże to? samiż między nimi tacy synowie?	Ma się rozumieć, cóż to dla nich za zabawa! Surdutów zdjąć nie można, szampańskiego nie podali, a przy tym naspraszała pani tej polskiej roboczej hołoty, tych różnych inżynierów, doktorów, adwokatów i innych specjalistów	To prawda że system celkowy nie dał tych wszystkich dobrych wyników, na które liczono w trosce o umoralnienie więźniów.	Ach tak, z gazety. Reporters, co? No to piszcie: Captain J. van Toch, kapitan statku „Kandong Bandoeng”...	Jak im Antek przytnie ozory, to zmilkną!	Jużci, że był Gdyby było inaczej, za cóż miałby go ów zabijać?	Dobra Ten młody człowiek, ledwie że starszy od ciebie, jest w „Debatach”. To jeden z książąt krytyki: boją się go. Dauriat przyjdzie słodki jak cukierek i będziemy mogli wytoczyć naszą sprawę temu paszy rysowników i drukarzy. Inaczej ani o jedenastej nie doczekalibyśmy się kolei. Coraz tu rojniej.	Ociec Kubów złodziej nie był, to i syn jego złodziej nie jest.	Nie zgadzaj się, panie, na to Niech raczej każdy delegat jasno powie: co ma w swej duszy?...	To mu się odcinać, ale jeno tyle, aby was na śmierć nie zarąbał. A cynglówcynglów	To być może. Ludzie się z niego śmieją. Ja, wiesz pan, nie wiem, o ile najmłodsi z Aryów są zdolni do spełnienia jego idei	Wcale by mi się to nie podobało! W taki właśnie sposób przemawiają dżinny i afryty w Baśniach z tysiąca i jednej nocy.	Tak. To jest... właściwie...	Nie, mój ojcze... boli mię to bardzo... ale nie...	O majątek nie ubiegałem się nigdy ale jeśli Opatrzność w niezbadanych swych wyrokach tak pokierowała, żeby choć część tej wielkiej fortuny przeszła w nasze ręce, to nie chcę jej dróg krzyżować... Mnie z tego wiele już nie przyjdzie, mnie potrzebne wkrótce będą cztery deski i cicha łza dziecka, dla którego żyłem, ale tu idzie o Marynię.	Doganiała nas, prawda. Nie zbliżyła się wówczas i tylko potem, kiedyśmy zapalili światło w domu, posłyszałem, jak ktoś pod oknem Emilki jęczy: „Emilko! Emilko! Na rany Chrystusa! Zmiłuj się nade mną. Niedawno jeszcze podobna do ciebie byłam”. Wzruszające to zaklęcia, paniczu Davy.	Potrzeba mi tylko pół godziny Wiem, po co przyszedłeś, i bardzo to ładnie z twojej strony. Oto kilka miesięczników. Jeżeli zostaniesz na śniadaniu, złożę ci dowody tej podróży w postaci wszelkich prób i okazów. Darujesz, że cię teraz zostawię samego?	Oj! Między Bogiem a prawdą, służba ciężka. Twardy pan, nie grzech wyznawać, wszak w okolicy wszyscy narzekają. Ludzie gadają, że nasz pan tak podobny do swego brata nieboszczyka, jak sęp do sokoła. Za czasów pana Sulisława dobrze się działo w chałupach i na zamku, a teraz wieczna bieda i pomstowanie. A od śmierci syna...	Odpłacę się wam kiedyś, przyjaciele! Teraz to już na śmierć i życie!...	O to samo i ja się modlę. Dlatego, mój synu, chętnie się przychylam do twoich uwag. Istotnie, nie wolno mi zaniedbać żadnych środków zapewniających bezpieczeństwo.	Po dobroci waszej wiele sobie obiecują; to przymówka o kwestę, panie jenerale. Zadam wam jedno pytanie, mości panowie: czy mnichy lepiej się proszą, czy lepiej strzelają?	T... tak i nie... Jestem jednym z wielu tysięcy Rzymian, którzy nigdy w życiu nie widzieli Rzymu... co najwyżej na obrazku. Ród mój od wielu pokoleń mieszkał na Vectis. Vectis jest to miano owej wyspy, leżącej stąd na zachód, którą widać w oddali w dni pogodne.	Jaśnie wielmożny panie! Przed niedawnym czasem pożyczyłem dziesięć sztuk złota temu człowiekowi, z warunkiem, że mi je odda na pierwsze moje żądanie. Nie upominałem się czas jakiś, nie chcąc mu czynić przykrości, lecz widząc nareszcie niedbałość dłużnika, prosiłem go o zwrot pożyczonych pieniędzy; on zaś nie tylko, że mi ich nie chciał zwrócić, lecz oświadczył nadto, że pieniądze te już dawno mi oddał. Obydwaj nie mamy świadków; niech więc wasza wysokość rozkaże mu wykonać przed Bogiem przysięgę, a będę zadowolony.	Co ze mną! Guz mi coś przebodło, pewno zadziora! Trzymam ci ją, ale wydobyć nie mogę! czuję jeno, jako mi pod pazduramipazdury brzęczeć (z gwary góralskiej, za pomocą której Sienkiewicz naśladował staropolszczyznę)....	Nie można pójść, bo za daleko, trzeba przepłynąć	Niech idzie za mną, zaprowadzę go do celi.	Na miłość boską, Chryste Panie! Nigdy w życiu czegoś podobnego nie słyszałam! I niech mi teraz ktoś powie, że sny nie mają znaczenia! Zaraz lecę do pani Harper! Ciekawe czy i teraz będzie mi mówić o zabobonach! Mów dalej, Tomku!	Mój drogi jeżeli nam będziesz skrzeczał nad głową, zamkniemy się w piwnicy we czterech i zobaczymy sami, czy naprawdę spustoszenie jest tak wielkie, jak mówisz.	Nakoniec ponieważ nie słyszałem nic o panu od niejakiego czasu, zapragnąłem wiedzieć, co porabiasz. Nadto należy mi się niejaka wdzięczność od pana; zauważyłeś pewnie, jak we wszystkich okolicznościach miano wzgląd dla ciebie...	A mówiłeś, że nie piszesz wierszy tu zaś widzę prozę gęsto nimi przeplataną.	Milcz! Moja rzecz... Kopią doły czy nie kopią	No coś ty! Jasne, że nie!	Pewno, że wolno, ale uważaj, żeby ludzie czego złego nie pomyśleli.	Nie, nie! Nie trzeba. Zresztą już musimy pożegnać się. Mój tramwaj. Niech pan koniecznie wstąpi do mnie, gdy pan będzie znowu w Warszawie.	A tak właśnie źle z tym biedakiem. Mnóstwo tam lekarstw, jakiś doktor czy cyrulik, który się też rozpływał w pochwałach nad tobą, zaimponował mi swoją nauką! Wedle niego stary woźnica kończy się... Aha! Poszukaj w kieszeni mego płaszcza, tam list musiałem wsunąć.	Jesteś pan naprawdę cudotwórcą! Jeszcze trochę, a prześcignie pan nie tylko koleje żelazne, co we Francji nie będzie szczególnie trudne, ale nawet telegraf!	A co? nie mówiłem, dobrej nocy życzę JW. pani! do nóg upadam!	Czym wy już nie handlujecie?	Nie jestem ubrany.	Nikt z moich domowników, żaden z tutejszych braci nie wypowiadał niewłaściwych uwag?	No cóż, Maciusiu, wrócimy chyba do pałacu?	O, nie! Nigdy!	Obszukać go!	Słuchaj, Potter, zawsze byłeś wobec mnie w porządku. Mówię ci uczciwie: nie wydam cię.	Z tym fajtłapowatym Murkiem pewnie też nie bawiłaś się w ciuciubabkę, lecz w...	Nie płacz, bo mi się serce kraje.	Nie. Ale jutro wrócę do domu i przywiozę babce białe bułeczki	Więc nie?	Wyjeżdża pani? Powiedz mi pani... ale powiedz szczerze: czy naprawdę gniewasz się na Adę Solską?...	Już poskładane podług rozkazu waszej miłości; może raczycie zajrzeć do skrzynek, jak porządnie wszystko leży: bielizna po jednej stronie, a...	I co z tego? Co pan znajduje w tym obraźliwego? Co pana obchodzi, że zamki Janiny wydane zostały w ręce Turków przez jakiegoś oficera o imieniu Fernand?	Idź naprzód, ty nicponiu, żebym widział, czy idziesz prosto.	Mam nadzieję, że przynajmniej pod tym względem Najjaśniejszy Pan będzie zadowolony.	Zaraz, doktorze A czy policja zna pańskie nazwisko?	A jednak, zemsta jest rzeczą brzydką!	Przede wszystkim możemy liczyć na przedłużenie dzierżawy przez Cérizeta. W ciągu sześciu miesięcy piętnasty procent, jaki mu płacą Cointetowie od wykonanej dla nich roboty, dał mu sześćset franków, dorobił zaś z pewnością z pięćset zamówieniami z miasta.	Słyszałem I naszych posiłkowych rycerzy też siłasiła  (daw.)	Z czego ty się śmiejesz, stary idioto?	Jażem się tysiąc razy rozwodził.	Na strychu, panie... Oj, co ja będę miała!	No, teraz jeszcze raz i śpimy.	Osiołek lozblikał się Antosiowi i wywlócił wózek!	Pan, pan na „Rangoonie”?!	Przejdź na moją stronę, Wysocki! Daj mi rękę.	Przeżegnaj się	A moim ojcem	Ale ja cię bardzo proszę!	Bynajmniej.	Böhm, melde gehorsam, Herr Generalmajor!	Czegoż chcesz?	Daję pani role pierwszorzędne, jakie tylko pani zechce	Dymitr Montwiłł, Andrzej Boner i Krzysztof Czema.	Gdzie zechcesz...	I Wicio może przy mnie pozostać?	Kiedy, jedyna?	Luela! Luela! Luela!	Mam czas.	Mów co ci mam dać?	No i co?	No, panie, pomagać, pomagać...	Oho!	Pies szczeka, wiatr wieje.	Pięćdziesiąt pistolów najwyżej.	Posłaniec.	Przychodzę!	Rocznica!	Trudno ją oszacować bo kontury są zbyt nieregularnie powycinane.	Trudno powiedzieć. Może dawniejsza burza, może wczorajsza.	Tymczasem radźmy: gdzie kto ma stanąć i której bramy bronić?	Więcej, niż kiedykolwiek.	Wydrukowalibyśmy szereg rozpraw naukowych o wszelakiego rodzaju wężach znalezionych w sercu i ciele człowieka, aby wreszcie dojść do ciała dyplomatycznego	Wytrzymają	Zatrzymaj pan powóz.
To ja powiem za wszystkie. Także pomysł: że na jakimś podwórzu jest nieznośna dziewczynka, zaraz nie ma być wcale dziewczynek. A ilu chłopców jest nieznośnych. To i chłopców ma nie być. Nie rozumiem, jak biali ludzie, którzy wymyślili tyle mądrych rzeczy, mogą być jeszcze tacy głupi i dzicy.	Na czary są czary a mój wzrok także za silny uchodził, bo go żadna siła nie zmogła!	Nie o to nam też idzie, jaką ideę marzyciel wydłubie ze swego mózgu, pasującą do życia jak pięść do nosa, lecz o mądre urządzenie istotnego życia na zasadach najmądrzejszego współżycia.Ojczyzna, Państwo, Patriota, Polak	Przyczyną, dla której myślimy tak dobrze o drugich, jest to, iż obawiamy się sami o siebie. Podstawą optymizmu jest zwykły strach. Uważamy się za szlachetnych, gdyż przyznajemy naszym sąsiadom cnoty, które mogą być pożyteczne dla nas. Chwalimy bankiera, chcąc podnieść u niego swój własny kredyt, i znajdujemy dobre strony u złodzieja w nadziei, że będzie oszczędzał naszą kieszeń. Wierzę we wszystko to, co powiedziałem. Najbardziej nienawidzę optymizmu. Co zaś do zmarnowanego życia, to żadne nie jest zmarnowane prócz tego, którego rozwój został powstrzymany. Jeśli chcesz wypaczyć charakter, zajmij się udoskonalaniem go. Co się tyczy małżeństwa, byłoby oczywiście niedorzecznością, ale między mężczyzną i kobietą istnieją bardziej zajmujące związki. Będę je na pewno popierał. Mają ten urok, że są modne. Ale otóż i Dorian. Powie ci więcej niż ja.	Ej! Nie ma się czego śpieszyć tam, panie cześniku dobrodzieju, i podobno nie zaraz to nastąpi, bo zdrowie jegomości chwała Bogu jeszcze w pięknym jest stanie.	Dokumenty też w porządku. Żebym złodziej był, nie pracy bym szukał, tylko co ukraść. Jakbym był złodziejem, to już dawno zamknęliby mnie w więzieniu. A ja już dwanaście lat chodzę. I nawet nie miałbym ukryć się u kogo, bo nikogo bliskiego nie mam.	Johnie, czy naprawdę uważasz, że chorzy ludzie powinni przychodzić do domu pełnego zwierząt? Żaden szanujący się lekarz nie trzymałby w salonie stada jeży i myszy! Zwierzaki odstraszyły już czworo klientów! Dziedzic Jenkins oraz wielebny pastorpastor umrzeć.! Biedniejemy z dnia na dzień. Jeśli tak dalej pójdzie, nikt ze śmietanki towarzyskiejśmietanka towarzyska	Proszę pana mieliśmy już we Francji zmiany daleko większe niż ta. Widzieliśmy, jak zastąpiono cztery pierwotne sekretariaty stanu sześciu lub siedmiu radami, każda zaś miała po dziesięciu członków, czyli panów ministrów pokrajano na drobne kawałki, potem zaś, i to niedługo, posklejano ich na nowo i przywrócono do życia w poprzednim kształcie. Za każdą taką zmianą jedni klęli się, że wszystko przepadło, drudzy głosili, że teraz została ocalona ojczyzna, a nawet śpiewano o tym piosenki.	Jakoż to wasza dostojność nie wie? A ja myślałam, że to właśnie z onej racji pan burgemeister nawiedza naszego pana młodego.	Miły Boże! zawołała Tekla, wszak ja nie wiem ile pani ma lat; ale pani nie wygląda na więcej jak na trzydzieści, a gdybyś pani zupełnie wyzdrowiała, nie wyglądałabyś i na tyle!	To suka, a nie córka! To wysoka Józka! Dosyć zmartwień mi przysporzyła.	No, więc to prawda że ty wierzysz ciągle w prawdziwość tego lokaja? Zapomniałżeś już, jak to Dulcynea przemieniła się w chłopkę, a Rycerz Zwierciadeł w bakałarza Karasko. Czyż to nie oczywisty podstęp czarowników, co mnie bezustannie prześladują? Miłość, Dama, Rycerz, Pamięć, Kobieta, MężczyznaAle powiedz mi nie zapytywałeś się przypadkiem tego mniemanego Tosilosa, co porabia Altisidora: czy płacze po mnie, czy wygnała z duszy miłosne uczucia, co ją tak namiętnie wobec mnie opanowały?	Nic, nic! Po prostu nie chciała, aby inna kobieta, jakakolwiek inna kobieta była w domu, póki ona żyła. Powiedziała, że jeżeli jej tego nie przyrzeknę, umrze natychmiast, a ja będę jej mordercą. Więc przyrzekłem jej. A ona od tego czasu trzymała mnie za słowo, chociaż błagałem ją na klęczkach, żeby mnie od tego słowa uwolniła.	Więc zgadzasz się pan na to, com dopiero rzekła że prawdziwe przywiązanie skromne bywa, cofające się, wyczekujące...	A czemu nie Lucjana de Rubempré?	Nie trzeba, sama go zagadnę.	Nie.	Gdybyś waszeć umiał oderwać się od cynowej czarki, panie Riach, nie mógłbym się w niczym skarżyć na ciebie a ośmielę się nadmienić, że zamiast bawić się ze mną w zagadki, winieneś zachować dech w gębie, byś miał czym kaszę ostudzić. Nas tam wzywają na pokład	Ja też nie mówię, że przyjemna taka afera. Ojciec... duża rzecz, ale fabryka, interesy, także są warte, aby dla nich coś poświęcić... Ty jak byś zrobił?	Nie robiła, babulo nic w świętą niedzielę nigdy nie robiła...	Mam plan!... Zaraz napiszę do Warszawy, ażeby wystarali mi się o miejsce nauczycielki od wakacyj. Nie będę miała pensji	Ale duma ich skruszać nie dopuszcza.	Syn mógł go nie poznać, bo gdy uciekł z domu, obaj mieli po piętnaście lat, a ten sześć jeszcze u mnie siedział, przez który czas odmienił się znacznie i dorósł, i wąsy mu wyrosły. Ale Ewucha wraz go poznała. Mości państwo, już też prędzej obywatelowi dacie wiarę niźli temu przybłędzie z Krymu!	Nic z tego nie rozumiem.	Nikczemny człek co zemsty nie czuje! odezwała się księżna z gniewem	Potrafię, choćby też przyszło i łbem nałożyć! Wezmę kilku dobrych pachołków, których mi pan spychowski nie pożałuje, i doprowadzę ją przezpiecznieprzezpiecznie (daw.)	Więc dlaczego?... Dlaczego pani z taką pogardą, z taką bojaźnią, czy ja wiem, sam tego nie umiem określić, odtrąca moje uczucie?	Dobrze, wypędź mnie, jeżeli kłamstwo wyszło z ust moich... Ale jeżeli rzekłam prawdę, wypędź tamtą... Żydówkę wraz z jej pomiotem i mnie oddaj pałac... Ja chcę, ja zasługuję na to, ażeby być pierwszą w twoim domu... Bo tamta oszukuje cię... drwi z ciebie... A ja dla ciebie wyparłam się mojej bogini... narażam się na jej zemstę...	A więc to tak, mój najmilszy! Czy to prawda?	Czy to może być?	Gdyby panienka więcej przechyliła nóż, to chleb byłby cieńszy.	Słyszałem. To brat Hieronima?	To jednocześnie i prezent ślubny dla nas.	Z łatwością ci to przychodzi	O dwieście zatem więcej, niż się spodziewałem. To jakiś porządny Żyd.	Tak, panie, i właśnie w tym przedmiocie miałem się z panem rozmówić. Od siedmiu już miesięcy jesteśmy na pańskim statku i dziś w imieniu mych towarzyszy i własnym zapytuję pana, czy zamierzasz na zawsze nas tu zatrzymać?	E! Gamoń z waszmości! Ja bym nie dała jej tam wejść. Patrz jeno, jeszcze stoi.	Znane są pani nasze nieszczęścia; trzeba było poddać się wyrokom losu i żyć w ustroniu, jak przystało naszemu skromnemu mieniu; porzucić świat, skoro się nie da w nim zachować godnego siebie stanowiska.	Co zrobił? Ależ to szalona pałka! Umysł najprzewrotniejszynajprzewrotniejszy	Jak to?	Niedługo po zaręczynach naszych, odbyłam podróż do Europy. Tam napotkałam jubilera, który ciął prześliczne kameje i to mnie skłoniło do zamówienia garnituru.	Wy mówiła Madzia klękając i opierając się na kolanach Ady...	Sprostamy mu! w którym na chwilę krew dawnych Bolesławów się ozwała. Pójdziemy nań z bratem, pomogą mi Ślązcy, obejdziemy się wreszcie i sami.	To jest ta beczka a gdzie reszta?	Jedźże zaraz. Z Kamieńca już z dział biją na radość i na spasenie Lachamna spasenie Lacham (z ukr.) na zgubę, na śmierć. nam, niewinnym.	Co ma być, stanie się Idzie o to, aby tych życiowych potęg mus wypowiedział się jak najsil­niej, jak najgłębiej.	Dobrze! Potykaj się! Wywróć nas, uwolnisz się od nas na dobre! Adolfie! Ależ twój syn umiera z głodu, jest blady jak ściana!	Dziwny kaprys tracić czterdzieści rubli za nic!	Czego chcecie? Co wy za jeden?	Niema wątpienia że król rychło nas porzuci.	Ja osobiście czuję się szczęśliwy, ale bynajmniej nieusatysfakcjonowany.	Panie Romanie, niech mi pan powie...	Jeszcze ja się z nim porachuję, popamięta mnie... figura jucha, urzędnik!...	Jeśli historja ta jest prawdziwą, może być wielce ważną. Czy mógłbyś pan rozpoznać tego Mitchela?	Gdzie się podziała Synnöwe?	Kajkaj (gw.) tu: włóczyć się.? Cięgiemcięgiem (gw.) pracowity.! Wygarniaj z pieca, a żywożywo (daw., gw.)	A czy samolot może się zamienić w taksówkę?	Bywaj zdrów. Żebyś mi jutro patrzył po tamtych skałach; pamiętaj.	Tomku, przecież słońce już zaszło, niedługo zrobi się ciemno, zbierz siły!	Wedle rozkazu, panie inspektorze.	Weź no, weź! Schowasz pieniądze do szafy. Przydadzą ci się kiedyś, niezawodnie.	Beautrelet... on tu jest...	Tedy i Żyda Mordacha widzieć musiałeś, a może już i wiesz, po co tu przyjechał?	Ambroziak musicie mnie po starej znajomości zrobić jedną rzecz...	Buckingham w Paryżu! co on tutaj robił?	Diabła tam! Wyglądam ciebie. Spełniłem akuratnie twe polecenia. Przywiozłem wszelkie podarki, kufer złota, nawet obrączki! Ślub stanowczo w niedzielę?	Opowiadaj dalej, Parnezjuszu! Ja będę dodawał objaśnienia do jego opowieści. Czy bardzo ci suszył głowę, Uno?	A on żyje, niestety.	Chybaś miał waćpan potęgę wielką do obrony?	Co ona tam robi?	Kto pan jesteś?	O, niezawodnie! Dziwnie ona jest dobrą.	Skąd wiesz?	Więc jakże będzie?	A Anielka?	Aha, dalej? Pewnego wieczora wracam z kursówkursy	Ba! I ten płyn wschodni musi drogo kosztować!	Beee...	Boże!	Czerwone, żółte, białe.	Do widzenia	Dokąd idziecie, dziewczęta?	Doprawdy?	Dużo płacisz?	Gajda ją przywiózł... Ją, kufer, pościel...	Grywała pani przedtem?...	I pospolite	Idź do diabła z twoimi młynami jakiż stosunek mogą mieć one z tą przyłbicą?	Naturalnie. Fotograf.	Nikodem	No właśnie: sam pójdę!	Oj, Hanuś, Hanuś!	Panowie! chciejcież płeć uszanować.	Powiedz, Aramisie	Przyroda.	Stać ma czy siedzieć?	Sądzę, iż Antonia całkowicie pana rozumie?	Tak.	Takiś waść pewien?	W takim razie wieczór dam ci odpowiedź.
Gdybyś jak ja miał z górą pięć lat dziesiątków inaczeéjbyś patrzał na te rzeczy. Nie widziałeś Azy po wyjściu ze Stawiska i twojéj ucieczce, to nie wiész jeszcze, jaki to szatan dziewczyna! Nie policzyć ilu chłopcom sprzedawała pocałunki i uśmiechy po drodze, ilu ich wlokła za sobą i jak im przewracała głowy. Nieraz i mnie staremu zazdrość poczynała gryźć serce spróchniałe; alem sobie mówił zaraz: byleby moją była, darowałbym jéj to wszystko! Bo w istocie ten szatan zwodzi tylko żeby męczyć, ale nie da się wziąć nikomu. Zdaje się, że szalenica jak jeść, pić i oddychać, tak zwodzić, męczyć i drażnić potrzebuje; łapałem ją nieraz jak poczwarnego Puzę i prostych chłopów czarowała oczyma, żeby tylko nie próżnować, a potém, potém na całe gardło się z nich śmiała!	Zaproszono go na bardzo wspaniałą i kosztowną ucztę, którą wydawał sąsiad jego i krewny: zarazem zaproszona była cała szlachta, wszystkie damy i panny z sąsiedztwa. Te, oczekując na jego przybycie, przebrały paziów w całym zgromadzeniu i ustroiły ich za panienki bardzo strojne i powabne. Gdy ów rycerz wjeżdżał w bramę, paziowie tak wypanieńczymi wyszli naprzeciw niego do zwodzonego mostu. Uściskał ich wszystkich z wielką dwornością i wdzięcznymi pokłonami. W końcu, panie, które przyglądały się z krużganku, wybuchnęły śmiechem i dały znak paziom, aby rozdziali się ze swych wspaniałości. Co widząc ów dobry pan, ze wstydu i rankoru nie chciał już ucałować owych rzetelnych pań i panien; przytaczając, iż skoro tak mu poprzebierano paziów, to i te, do kroćset psich zadków, muszą być szczere pachołki, jeszcze zmyślniej poprzebierane.	Otóż, gdyś zadzwonił, bawiliśmy się w kotka i myszkę... Że był to jednak widok trochę nieodpowiedni do mego stanowiska, sądząc, że nadchodzi klient, dziewczęta umknęły, a ja sam udawałem zapracowanego. Teraz pewnie podsłuchują u drzwi	W sumie są równe, w szczegółach nie! Umysłem i pracą przeciętna kobieta jest niższą od mężczyzny; ale obyczajami i uczuciem ma być od niego o tyle wyższą, że kompensuje tamte nierówności. Przynajmniej tak nam to ciągle mówią, my w to wierzymy i pomimo wielu niższości kobiet stawiamy je wyżej od nas... Jeżeli zaś pani baronowa zrzekła się swoich zalet, a że się ich od dawna zrzekła, tośmy widzieli wszyscy, więc nie może dziwić się, że straciła i przywileje. Mąż pozbył się jej jako nieuczciwego wspólnika.	Niekoniecznie! To dowód, że mam po czym odpoczywać.	Dobrze, mości panie, czyż to nie wystarczy? Zabieraj go, gdzie ci się podoba!	Ktoby to był, panie Lucyanie?	Z duszy serca bym rad waszmości usłużyć, ale w tym razie już inaczej nie potrafię, jak tylko tak, żebyś waszmość, jeżeli masz jaką nagłą sprawę do niego, mnie ją zakomunikować raczył i zawierzył, że natychmiast po jego powrocie zdam ją jemu i sam już w tym będęsam już w tym będę (daw.) Ja też na to:	Oho, oho! Znam ja tych arogantów! Ojciec tego młodzika, gdy tu wszedł, niosąc zgubę biednej naszej Jadwini, był tak słodki, taki miły, tyle obiecywał! Miał Jadwinię co rok nam na święta przywozić, syna, jeśli będzie, oddać na wychowanie. Złote góry! Tymczasem porwał ją do swego zamku rozbójnickiego nad Ren i tyleśmy ją widzieli. Słowo Niemca to fałsz... Moja jedyna córka umarła wśród obcych, wrogów, sama. Nie dano nam znać o chorobie i śmierci.	Zmień to wszystko na gotówkę. Czy to można? I jedźmy jutro, pojutrze... Dobrze?	Co to duszy? Co to przyszli? Ja tego starego dębu próbował. Mnie ktoś złapał i zabił! U mnie głowa opada, u mnie w piersi boli! Ja zabity!	A to możliwe?	Czyi to ludzie?	Jak to, mój synu i tyż to, ty, pokochałeś tę... księżniczkę?	Jak to?	Nic... to minie...	Skądże to pan wnosisz?	Ja tak słyszałem: Dawno już temu, ze sto lat może, mieszkał na tej facjatce Niemiec jakiś, co umiał wielgie, bardzo wielgie sztuki, i od tego czasu niemiecki diabeł tam siedzi, tak że kto tylko dłużej w tym pokoju pomieszka, dostaje źle w głowie.	Ja także. No to przez jutro się powałęsamy, odwiedzimy znajomych, a wieczorem w drogę. Wszak twój ślub za tydzień?	Nie odebrałem ci go, masz je lecz przed całym światem z tą miłością się okazywać nie mogę. Nie dość, żem ja żonaty, ty wyszłaś za mąż nie spytawszy mnie, a to samo nas rozdziela.	Cóż to takiego? Banknoty!	To też jest mój interes.	A jestem pewien, że w ciągu tych paru dni uległ zupełnemu przekształceniu. Jeśli dobrze pamiętam, było tu inne wejście, a dziedziniec był wybrukowany i zupełnie pusty. Dziś jest tam wspaniały trawnik otoczony drzewami, które wyglądają na sto lat.	A! niebacznie, rzekła, rzuciłaś się tak na to morze, dziecię moje... Któż wie czy nie znośniejszą była macocha nad tę wolność bez miary... w pośród fal, które cię na jakieś skały i pustkowia wyrzucić mogą.	A co? i wyście przybyli królowi do nóg paść, o przebaczenie prosić i nie myślicie już o waszych swobodach ziemskich. Tacyście wszyscy... na języku u was wiele, a gdy przyjdzie do roboty... nikogo nie ma!!	Nie. I nie warto pytać rodzaj wełnianej tkaniny.. Zbyt mnie obeszła usłyszana wiadomość, toteż nie zapytałem, co Egström ma właściwie na myśli, a on ciągnął dalej:	Tak, panie cześniku dobrodzieju, ale jest jeszcze i drugi sposób, w który mam honor być asaństwu dobrodziejstwu powinowatym...	Albo przywiozła pani ze sobą taką chęć zobaczenia cudów, że aż pani i zobaczyła! Jadzia przesyła pozdrowienia i czeka na wasze odwiedziny.	Taka jazda, jak tatarska, by i największymi gąszczami iść umie. Nie spodziewam się już ujrzeć tej piechoty. Ale niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.	A ja wiem? Ja spałem, a ty pewno na wóz wlazłeś. Z Warszawy, co?	Ale co?	Nie mów mi: panie. Mów mi... tak jest, miałem być mężem twojej matki, więc mów mi odtąd: ojcze...	A czy dzieci dobrze się sprawowały przez ten czas?	Co? W grocie Matki Boskiej?	Jakimże ty żyłeś trybem, że nie wiesz o tym roku? Pogłoski, ciewyciewy (gw.)	Niech Wasza Królewska Mość uwzględni, że Paflagonii grozi wojna, bo jego ojciec, król Padella...	O ósmej, panie dyrektorze.	Prawda! co za cudowne określenie I czy podobna, ażeby taki człowiek wykładał jeografię w niższych klasach?...	Zostawże ten nóż poszczerbiony, powiadam, nie stawiam tak wysokiej ceny rozgrzeszenia... Najpierw pijmy; następnie dowiesz się, jakim straszliwym warunkiem okładam twoją ekspiację. Mów tedy: Agata jest bardzo rozkoszna, bardzo smakowita?	Życie ci niemiłe?! Dobrze wiesz, że wszystkich Hiszpanów z Gibraltaru czeka śmierć.	Nie mnie Zresztą i tak dowiesz się o tym zbyt wcześnie, Mario	A ma się rozumieć! Aż nagle zwierzę zanurza się i zabiera z sobą mieszkańców na dno morza.	A który wpadł na pomysł, by wydrążyć ten korytarz?	Ach, gdybym ja był królewiczem, bawilibyśmy się razem!	Ale jak! Nieczęsto odbywa się podobną musztrę...	Cóż pan profesor na tę wróżbę?	Dobrze! Ale niech będzie rzeczywiście ostatnia.	Nazywam się Piotr Bluteau a jestem kapitanem w Grenobli.	Nic nie ma, przyjechał się dorobić czego.	O, naturalnie inaczej wszystko byłoby na nic! No! Zobaczymy tych tuziemców w rodowitym ich otoczeniu.	Pójdę tymczasem na obiad. Tylko staraj się nie wzruszać go zanadto, bośmy jeszcze ostatecznie nadziei nie stracili.	Za jaki miesiąc ubierzemy Lulę w białą sukienkę, opłaczemy Lulę panienkę, a będziemy się cieszyli z Lulą mężatką. O, wy będziecie szczęśliwi! Musi on być dobry, kiedy go tak wszyscy szanują.	O tak! Zwłaszcza na mój potargany na strzępy ustrój nerwowy.	Wszystko zpowrotem do ziemi! tak, wszystko tych robaków ludzkich, którzy kładli w te rytmy odwieczne proste swoje dusze.	A! dla mnie biednego nie dosyć!	Ach tak...	Bynajmniej. Jaśnie pan zabronił mi tego surowo.	Cicho, Pismo jest inne. Pismo także on przyniósł stamtąd...	Gdzie ona jest?	Jak się wasza królewska mość czuje?	Kadecie Biegler jakim prawem przywłaszczyłeś sobie tytuł generał-majora? Jakim prawem, kadecie Biegler, rozbijałeś się autem sztabowym po szosie i śród pozycji nieprzyjacielskich?	Kubę? A niechże Bóg broni! Wygada się.	Na jau! Nė tu turi vieko, nė nieko, maža tebesi... Kaip tu pamilžtumei! Nė pusės pieno neišmilžtumei!	Niech panienka czyta, dowie się panienka.	Otóż podejmiemy naszą przerwaną rozmowę i pan mi powie, dokąd pan doszedł w swych poszukiwaniach... W ciągu dwóch dni wolności musiał je pan posunąć daleko naprzód?	Przecież operacja się udała.	Tak i tak. Trzeci oddział. Czterdzieścioro dzieci. Nie mogą dużo zapłacić.	Tak, Eminencjo.	Wasza książęca mość rady wojennej byś przy takim oblężeniu nie potrzebował, niechże się i bez mojej opinii obejdzie	Zdolności nie mają także. Po mnie.	Beniamin do tańca! Pójdź z nami w tany, Beniaminie!	Biedaczysko! westchnęła babka	Bo zabierze pana stąd policja wprost do więzienia	Bóg ci zapłać, wolę nie.	Czekaj!	Czekaj, paluszków jednej ręki nie wystarczy. Musisz jeszcze jeden z tamtej drugiej dodać.	Dlaczego oddawna ich tam nie zamknięto?	Doprawdy?...	Dziewczynko.	Dzięki czynimy tobie...	Dziękuję! nigdy nie piłam i nie piję.	Idźże do licha! do takiej twarzy!...	Ja ci za niego dam siedmset	Ja, pani? Dlaczego?	Kaip eina širdingieji darbai?	Ludzi lży.	Może by zaraz...?!	Mówiłam Julji	Nie masz pan Anglika?	Nie. Pan Pohorecki.	Niezupełnie	Pani kasztelanowa sandomierska!	Przecież i on porzucił swoje pokolenie!	Spod Malborga.	Waść wdowiec?	Więc czemu tu stoisz?	Wy z partii? A skąd pieniądze? A paszporty? Ruki wwierch!ruki wwierch (ros. руки вверх)	Zazule zawsze prawdę mówią	Złotych kapek?.... kropidłem?... Prawdę gadasz?	Żdżarskiego koń uniósł. Nie spotkał was?
Co mi pan tu będzie opowiadał! Są pomidory! Przecież nie jestem ślepa! I widzę! Jeżeli to nie są pomidory, to co to jest?!	Nie wiem... nie jestem wieszczkiem... ale zkądżeby tu na wyspie twarz nikomu nieznana?	Bardzo chętnie, hrabio; za pańskim wstawiennictwem przyjmę, kogo zechcesz, ale chcę przyjąć go z orężem w ręku. Panie ministrze, czy nie masz pan nowszego raportu, bo ten jest z 20 lutego, a dziś mamy 4 marca.	Nie gniewaj się, panie Michale Poczciwy to widać człowiek, a że się na politycepolityka (z łac.)	A jak ci się zdaje, dlaczego mi Ewa o tym nie powiedziała?	A mnie to jest obojętne. Rozumiesz?! O-bo-jęt-ne! Proszę cię tylko o jedno, byś nie wtrącała się w sprawy, których nie rozumiesz.	A więc i pani syn także nie umie czytać?	A śpijcie, gdzie wama do upodoby przylegnąć, miejsca nie brakuje.	Ach, więc pan nie wiedział na pewno...	Ani Arcybiskup, ni Biskup, dołożył król, nie dopuszczą temu szaleńcowi rzucić się na mnie.	Bardzo, bardzo szczęśliwie! Ale, kto wie, z czasem znudziłaby może kochanego mego chłopca dziecinna żona. Z każdym rokiem mniej odpowiednią byłaby mu towarzyszką. Coraz byś więcej czuł, czego ci braknie w domu. Bo widzisz, ja bym pewnie się już nie zmieniła. Toteż lepiej jest tak, jak się stało.	Dajcie spokój z wypominkami. Nie wiemy o niczym, urazy nijakiej nie chowamy. Pójdźcie co prędzej, ułożymy Jagnesię w łóżku, moja zna wszelakie ziółka na dziecinne chorości, zobaczycie, że wam dziewuszka do jutra pozdrowieje. Marysia też rada napije się mleczka, prawda?	Dla uruchomienia Centrali Eksportowej potrzebne mi są jeszcze dość znaczne kapitały. Pragnąłbym się jak najbardziej uniezależnić od rządu. Dlatego zaciągnąłem większą pożyczkę za granicą. To jednak nie wystarcza. W bankach warszawskich mogę otrzymać jeszcze trzy miliony złotych, lecz pożyczkę tę mogę zagwarantować tylko na naszych Zakładach Przemysłowych. Czy zgodzisz się na to?	Jużciż nie od butelki i tańca twój ten Poinsot sensu nie ma za trzy grosze, że ci takimi andronami głowę nabija. Chce z ciebie zrobić Francuza, nich mu Bóg nie pamięta. Lepiej u nas było Michasiu, dopókiśmy się wszyscy modlili, a i wśród festynów o Panu Bogu nie zapominali. Wasz czas ze swojem niedowiarstwem, to przepowiednia ciężkich plag Boskich.	Kpię sobie z miłości! To są głupstwa. Lubię dobrego konia i polowanie, ale nie jestem kawalerem od parady, tylko człowiekiem pracy. Gdy jeno zdobędę tyle, by ocalić majątek rodzinny, zaopatrzyć matkę, będę zadowolony. Orać i siać, w to mi graj! Lubię pracować.	Krzywdy panisko nie dozna. Ja w tym i starosta. Wżdy to kum waszmościnego rodzica	Kto nie ma środków, powinien ustąpić tym, którzy je mają	Nawet z mojego rodu wielu już ON podszedł. Zabija, kogo chce. Nie ma dla nas ratunku.	Nie	Nie brakuje, bo nie nosiłem go nigdy, ba, i kontusz brałem na siebie tylko w nadzwyczajnych okolicznościach, toteż jakoś mi w nim nie na rękę. Nie masz jakiej sukni francuskiej?	Nie chcę słuchać herezyj takich!... Odchodzę!	Nie mam żadnej kompetencji w tym przedmiocie.	Nie przesadzajmy, mości Ned Nie mamy powodu obawiać się kapitana Nemo, ale też nie podzielam opinii Conseila. Poznaliśmy tajemnicę „Nautilusa” i nie sądzę, żeby kiedy jego dowódca zdecydował się wykryć ją całemu światu, wypuszczając nas na wolność.	Niech sobie leży Wyjdzie z tego, o ile żal za utratą domu go nie dobije.	Pani Krotyszowa?... Nie.	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	To ci powiem: że nie warto życia wiązać z pierwszą lepszą kobietą, jak Jowiszowi dobrze życzę, nie warto! Są jednak rzeczy lepsze na świecie.	To ja, nie pan, winienem przeprosić za przyjęcie tego rodzaju. Ale muszę skończyć golenie, gdyż niesposób rozmawiać z twarzą w połowie namydloną.	Utknęliśmy Nawet nie ma w nich zamka.	Waćpan tęsknisz po nim, a jak go widzisz, to spokoju mu nie dajesz.	Więc jednak nie przepuścił wszystkiego?	Wy sobie pono wyobrażacie, jeśli się nie mylę że on się kochał w Frani Kolowrathównie.	Zuchwała, słyszę jest i śmiała, jakby nigdy mniszką nie była	Milcz, młodzieńcze! Jesteś tu świeżym, jak i ona, przybyszem, więc powinieneś szanować obyczaje, które tu zastałeś. Jakób ma słuszność, trzeba zedrzeć z niej kaptur i spalić go!	Od jak dawna tu jesteś?	Panie	Patrycjuszka z Fiesole, panie hrabio, patrycjuszka z Fiesole!	Pragnąłbym z duszy, aby pan był najpospolitszym łotrem! Można by wówczas z panem wręcz się rozmówić i spodziewać się niejakiej ludzkości. A tu tymczasem...	Pycha bezbez (tu gw.)	Syn Bartosza, JW. panie, rodzony. JW. pan zna Pawłowę? Otóż Pawłowy synowiec, a Julusi JW. panie brat, a to Burek mój pies, proszę JW. pana.	Więc był tu inny chłopak? Ach! Tak mi się zdawało!	A gdybyśmy się złożyli?	A ja, tatku, na wysokim drzewie...	A jednak wasze poszukiwania musiały spełznąć na niczym skoro wracacie we trzech, tak jak wypływaliście?	A więc bierz tę linę. Tę za tobą!	Aha, doszliśmy wreszcie do kłębka A jakąż?	Chcesz, sprobuję	Chwała Bogu, chwała Bogu!	Chyba z pięćdziesiąt lat	Cichajcie!...	Co to jest?	Czego chcecie?	Cóż mi przynosisz, kasztelanie?	Cóż, ucho?	Daj Boże, by dało się utrzymać przy życiu matkę.	Daj mu spać lecz postaraj się o to, żebyśmy byli dobrze nakarmieni po jego przebudzeniu. To jest człek ogromnej świętości.	Dawniejsza zasada: szlachectwo obowiązuje, zmieniła się dzisiaj na: miliony obowiązują.	Dlaczego?	Do mnie?	Dorianie!	Dubiel pijak jest i łgarz. Co ci powiedział?	Dziwnie piękną się wydawała gdy czasu wjazdu po męzku była przebraną.	Gdyż strzegą nas wszystkie krzaki, gdyż gałęzie na krzewach trzeszczą, gdyż suchy chrust na ziemi chrzęści i ostrzega nas, gdyż zwiędłe listowie zeszłoroczne leży na ziemi i szeleści, aby dać nam znak... gdyż jest kraskakraska	Głowę daję, że ją Rzędzian wyprowadzi.	Jak rozdadzą grunta, to będzie wasza.	Jak sądzisz?	Juści, ze odsłużę, byłem ino zdoliłzdolić	Kaprysy rozpieszczonego dziecięcia	My, pani my męczennicy najświętszych uczuć, my wiecznie zapoznani przez pełzającą po nizinach prozy i materyi ludzkość, żyjemy dla tego tylko, aby cierpiéć.	Mylisz się, wciąż się mylisz. Jeśli kto kocha prawdę i całe życie jej podporządkowuje, wówczas miłość musi pozostać dla niego uczuciem wszechogarniającym i niejako nadrzędnym w swojej nieziemskiej doskonałości.	Myślałem, że szarańcza.	Na cóż to panu rzeczywiste nazwisko?	Na skinienie uzurpatora, wskutek intrygi jego współszalbierzów deptać wolne ludy, dusić plemiona...	Na tym zegarze była ręka, a pod ręką klucz	Niech pan posłucha: przecież znałem jego ojca, a jako dziecko bawiłem się z jego synem w ich stoczniach.	Nieduży statek z załogą angielską, z kapitanem, zupełnie mi oddanym, oczekuje na ciebie przy ujściu rzeki Charente, obok warowni La Pointe; rozwinie on żagle jutro przede dniem.	Nieee pię ę. Tylko jestem urżnięty, rżnięty dęty.	Niestety! to nas wszystkich spotyka.	No chyba że ich konie mają skrzydła	O siódmej.	Oj tak!	Osuszać...	Oto patrz pan, do czego doprowadzają baby nawet takich ludzi jak Wokulski! Wiesz pan, dlaczego on rozdrażniony?...	Owszem, Castillian jest moim ulubionym winem.	Ośle głupi! Ostatni idiota mógł był zgadnąć gdzie Manders młodszy zastawi pułapkę	Pan Morrel jest w swoim gabinecie, prawda, panno Julio?	Przyjdę	Przykrość ci to sprawia?	Sama jest głupia, choć aktorka na stanowisku. Lubię takie!...	Są wielkie kariery militarne i dyplomatyczne dla młodych magnatów w Prusach.	Tak, na hali, od dzieciństwa.	To drobiazg Myślę, że agio wyniesie mniej więcej tyle samo. Niech pan zatrzyma te sto tysięcy i będziemy kwita.	To lord Ruthwen z krwi i kości.	To są moi bankierzy w stolicy świata chrześcijańskiego Czy mógłbym coś u nich dla pana zrobić?	Widzi pani, że czasami umiem dotrzymać słowa.	Wołanie? Być może, że w wirze walki wyrwał mi się jakiś okrzyk! I cóż, stary Balu jak żeś wyszedł z tej przygody?	Wyjechałem natychmiast	Zabito go?	Złodzieje!	Życie to taniec szkieletów na bosaka... z figurami! Małka, do pary ciebie mi trzeba.
Czekajcieno jeszcze Panie Macieju, odparł porucznik, Wać Pan jesteś uczciwy człowiek, jemu to mogę szczerze powiedzieć, nie od dziś to moje rzemiosło, namawiałem ja sobie dużo towarzyszy ale zawsze z początku tak bywało jak z waćpanem, dopiero jak głód dokuczy, rozum przychodzi. Wzdraga się człek, wzdraga, potém rozmyśli i przyjmuje. Mnie waćpana żal, daję ci tydzień do namysłu... a potém, zobaczemy.	To ty naprawdę? Obrotny człek z ciebie, mój mości Rinaldo, i mistrzowsko umiesz postać swą zmieniać.	Jak? Czerpak? Śmiesznie się nazywa. Ale nie o to się rozchodzi. Grunt, co to za gość?	Do Francji? Nie, mości panie, tego uczynić nie mogę. Ale jeżeli zawieść was tam, skąd przybywacie... to o tym możemy pomówić.	To nie racjaracja	A bezpieczen, bo to, słyszę, czerń tam hula?	Będzie to po prostu piernik	Dziwi mnie to, że mamy tam być pojutrze.	I to postanowienie zrobiłaś teraz dopiéro?	Osobliwie ciebie bo kiedy tylko jest tu w Źwierniku, to się zawsze tak chichoczecie, że ja przy was i oka zamrużyć nie mogę.	A to na co? Jeżeli stary umarł przedwczoraj, to dziś jest pogrzeb. Działy nie mogą być wcześniej jak jutro. Będzie więc dosyć czasu na napisanie listu.	Alanie, to było morderstwo. Zabiłem go. Nie wiesz, ile przez niego wycierpiałem. Jakiekolwiek było moje życie, na to, że było takie, a nie inne, on wpłynął więcej niż biedny Henryk. Może nie chciał tego, ale taki był wynik.	Nie udawaj głupiej, wszyscy wiedzą o was, Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek nie uwierzy, stęsknił się do ciebie, łacno wmówisz, co ino zechcesz. Mateusz się znarowił do twojej pierzyny, ale przeciek nie przyrósł, wypędź go, póki czas. Nie bój się, Jasiek też nie ułamek... A kochanie przejdzie jako ten dzień wczorajszy, nie wstrzymasz, choćbyś życiem płaciła; kochanie to jeno suta omasta przy niedzieli; jedz co dnia, a rychło ci zmierznie i odbekiwać będziesz. Kochanie płakanie, a ślub grób	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	A niby to Anzelm żadnego żalu do pana Korczyńskiego w sercu swoim nie chowa i żadnej ubligi od niego nie otrzymał? Czy to Anzelm już nie pamięta, jak pan Korczyński przed całym swoim dworem mnie i Anzelma złodziejami nazwał? Czy Anzelm nie pamięta, jak pan Korczyński na nas różne kondemnacjekondemnacja (z łac. condemnatio: skazanie)	To razem dwadzieścia osób. Co każdy może dostać z tych pieniędzy? Jakieś trzydzieści do pięćdziesięciu rubli, bo trzeba odtrącić procent na kary. Teraz ja się pana zapytam, co może komu przyjść z takiej marnej sumy? Co ona może komu pomóc?	Przecież po to się właśnie wyjeżdża, ażeby dojechać, więc co wuj Miś sobie myśli?	Nie, nie choroba... chociaż, czy ja wiem, to właściwie choroba.	Ufasz w to, żem ja cię wyniańczył, twoje psoty pokrywał	Jeżeli zasłużysz... później! Czy nie jesteś szczęśliwy? Mieć oddane serce! Móc wszystko powiedzieć z tą pewnością, że się będzie zrozumianym, czy to nie jest szczęście?	Gadanie! Przyjaźń jest więcej wartą od miłości... Zaczyna, widzę, lać nie na żarty! To psy płaczą nad odrzuconą przyjaźnią. Ja panią będę spotykać, prawda? bo pani masz w sobie coś, coś... jaby kawałek duszy jakiejś, rzadko spotykanej.	Ach, jak to cudownie że pan ma takie poglądy o społeczeństwie. Pan jest bardzo kochany i rozumny człowiek!	O, możesz mówić przy tym panu, to jeden z moich przyjaciół. Pozwolisz pan, abym go tak nazywał to potrzebne, by obudzić zaufanie w tym człowieku.	Panie nauczycielu! ja... to jest... ja w imieniu moich kolegów... uczniów klasy siódmej, ja proszę, ażebyś pan nie czytał tutaj podobnych rzeczy.	Co do pana, to Mela decyduje...	Sabino oddawna przygotowuję się jako krewny i brat zapytać ciebie, co jest powodem tak znacznej zmiany w życiu twojem? Nie zaprzeczaj, żeona jest, fałsz ci nie przystoi, a ja nie jestem tak łatwowiernym i ślepym, abym się ladajaką uspokoił wymówką. Zmiana ta w tobie widoczna, przyjaciele i nieprzychylni ci widzą ją w tobie. Tajemnicę masz, którą ukrywasz.	Widzisz, matko to pan Don Kichot dał niezawodnie ojcu tę wyspę, którą mu tak często obiecywał.	Kant, powiada pan? Jeszcze jeden balon puszczony dla zabawy głupców. Materializm i spirytualizm są to dwie ładniutkie rakiety, którymi szarlatani w biretach podbijają jednego i tego samego wolanta. Czy Bóg jest we wszystkim wedle Spinozy, czy też wszystko płynie z Boga wedle świętego Pawła... głupcy! Otworzyć czy zamknąć drzwi, czy to nie ten sam gest? Czy jaje bierze się z kury czy kura z jaja... Podaj mi kaczkę!... Oto cała wiedza.	Widzi pan, panie prezesie, że mam rację, a cała opinia stanie po pańskiej stronie.	Tak, proszę pana Ja i mały Billy próbowaliśmy dostać się do szkoły. Mama kazała nam iść, choć droga była taka... i oczywiście zgubiliśmy się, proszę pana, a Billy bał się i zaczął płakać, bo on jeszcze mały i tchórz w dodatku. Natrafiliśmy wreszcie na kuchenne wejście pana Borsuka i ośmieliliśmy się zastukać, proszę pana, bo pan Borsuk, jak każdy wie, ma bardzo dobre serce...	Jakto? pan nie widzisz w tem nic złego, żebym ja, kobieta, sama chodziła do mieszkania mężczyzny?... I za cóż on mi da ten tysiąc czy dwa tysiące rubli?...	Na roli. Ale inwentarz potrzebuje co dzień starania. Przeróbka nabiału nie przerywa się nigdy.	Et, durzysz mi głowę. Co mi tam Krym! Nie chcę!	Tak jest. Zwycięzca może pobić szernów i lud uwodzić jak mu się podoba, ale bez naszego zezwolenia stąd nie odjedzie!	Więc wojna? To jest panna, która działa na nerwy i teraz pora byłaby o nią uderzyć. Kobieta na kamienistej drodze łatwiej przyjmuje ofiarowane sobie ramię, niż na równym gościńcu.	Odżywiam się, odżywiam nictak nie osłabia, jak te djabelskie zwichnięcia; czyś ty zwichnął sobie kiedy cokolwiek, Athosie?	Nie gniewajże się! Słońce i żabom świeci! Śmieszny jest, ale pan całą gębą. Nie jeden z tych, co tu paradują jako magnaci, nie wyrówna mu zamożnością. Możesz z podarku wnosić, że mu o pieniądze nie trudno.	Kolorytu mogę powinszować tres fin, i bardzo świeży. Liotard nie zrobiłby lepiéj, słowo daję; malujesz ślicznie... nie daj tylko temu artyście psuć sobie i nie słuchaj żadnéj rady.	Powiedz mi czy ciało mojego brata wciąż jest wystawione na widok publiczny?	Czy aby gotów?... Mnie się zdaje, że on tylko chce pieniędzy. Gdyby mu więc ustąpić coś ze skarbów Labiryntu...	Pamiętam i tam z każdym rokiem gorzej. Brat brata tak nie przyjmie jako mnie tam przyjmowali, gdy żaden Krzyżak nie poglądał. Mają ich tam wszyscy dosyć.	A może byś się tak nauczyła?	Czy nie wspaniale spędziliśmy czas?	Cóż myślicie przebierzemyprzebrać się (daw.)	Nie widzimy więc tych istot, o których pan mówisz?	Moje imię? Niech tak będzie, ale tym gorzej dla ciebie, bo już nikomu go nie wyjawisz	Nie, ale myślałem, że te organa nie funkcjonują u ciebie.	Ależ, kochaneczku, nie przerywaj panu	Chciałbym, lecz nie umiem.	Czyś ty nigdy nie nosiła kobiecego ubrania?	Dlaczego nie oryginałem?	Edka, co ty robisz? Uspokój się.	Musiały wam się głupimi wydawać moje dzisiejsze popisy. Paplałem jak pensjonarka.	Nie mogę, nie mogę...	Nie zobaczyłbym tego.	Rozgrzeją się w ogniu.	Kiedy wsiadała do powozu w Cosne, suknia zahaczyła o gwóźdź i rozdarła się od góry do dołu	Co ci jest, Cypryanie?	Tak! Przyjechał właśnie dziś rano, z listem od mojej matki.	Z największą przyjemnością. A gdzież ten defektowydefektowy (daw.)	Ja obcy?...	Ja pójdę	Ja? nigdy!	Jeszcze muszę mieć ślady ich kijów na plecach!...	Kiej ociec mówili, żebyś na klepisku krowę z Kubą obdarł i wyporządził.	Mów, o co chodzi!	O tak	Psia służba. Ani gdzie wyjść, ani ludzi, ani rozrywek.	Skoro słońce zachodzić będzie na jasnym zupełnie horyzoncie	Teatr czy pańskie kierownictwo?	Zaraz tu będą Indianie	Oj, dużo innych rzeczy, ale już zapomniałem.	Bo on jest pierwszym uczniem.	Bo... bo pan jest pan jest inteligent.	Lolka, ty jesteś subtelna są różne nóżki.	Niech żyje cesarz!	Niech żyje! Niech żyje!!!	Ten nieszczęsny stracił rachubę miesięcy i lat	Witam kochaną panią i zła ocena, uwaga; tu B. lp malam notam: złą ocenę....	Za młodych dni pańskich, jam tam nieraz przebywał, mam szczęście dobrze jeszcze z Włoch być znajomym pani podczaszynie.	A dlaczego pana hrabiego usunęli z pałacu?	Ach, Henryku, twoje poglądy mnie przerażają.	Bo śmierdzisz trupem.	Co tam w kasie słychać?	Daj po dobrej woli pięćdziesiąt!	Dajcież spokój!	Doukowatadoukowaty niby, jakby, jak. tamczatamcza odparowała.	He, he, he!	Hę?	Idź, idź!... przyjmą cię... w Koryncie!	Jak zawsze.	Jakto?	Oj oj oj!	Sen węgorz. albo jak młoda sardynka?	Szczerbic... A ty znasz Szczerbica?	Słyszysz mnie, Beatko?	Tandem cóż tedy?	Zegarmistrz:	Zestawienie: twórczość	Zrywam... zerwę... Hoyma ozłocę... ciebie... ją...
Naturalnie! To było jasne jak słońce. W dodatku zobaczyłem, jak ten brat Pedra ostrzył za krzakiem diabelnie długi nóż i rzucał przy tym w prawo i w lewo dzikie spojrzenia, wypatrując, czy kto nie nadchodzi. Pedro stał obok niego i próbował ostrza drugiego wielkiego noża. Myśleli, że jesteśmy daleko od nich, na naszym posterunku przy ujściu rzeki, jak zwykle za dnia bywało; bo choć nie spodziewaliśmy się powrotu szkunera, ale zawsze lepiej się upewnić, a przy tym chłodniej tam było na skraju lasu, gdzie od morza szedł powiew. No i szef rzeczywiście tam się znajdował i tylko ja wróciłem na chwilę do szałasu, żeby wyjąć z torby trochę tytoniu. Nie odzwyczaiłem się jeszcze wtedy od żucia tytoniu i musiałem mieć zawsze w ustach kawał nie mniejszy od dziecinnej pięści.	Oczywiście. Jak mówię: zawsze wchodzili z diabłem w konszachty. Najmędrszy spośród nich wyrżnął go kałamarzem w łeb, jak gdyby diabeł nie był i tak już dosyć czarny... ha, ha, ha!... Diabelskie nasienie!... Ach, na ten temat powiedział szambelan doskonały dowcip... był wówczas pułkownikiem... Tylko najmędrsze głowy zrozumiały, o co chodzi... Jakże to było?... Nie!... Zapomniałem... człowiek starzeje się i głupieje... tak, tak, Clausenie!... Nie ma na to rady.	Co to, dobre? święte racje! Tu nie może być wątpliwości. Jam się pierwszy na tym człowieku poznał i choć nie ma przekleństwa, którego by nad jego głową nie miotano, ja wam powiadam, że jeszcze go będziem błogosławić. U mnie dość na człeka spojrzeć, żeby wiedzieć, co wart. A pamiętacie, jako mi do serca przypadł w Kiejdanach? Sam on też nas kocha, jako ludzi rycerskich, a gdy moje nazwisko pierwszy raz usłyszał, to mnie mało nie udusił z admiracjiadmiracja (z łac.)	Pietrek jutro na południe ma skończyć wywózkę, to od obiadu weźmie się z Witkiem do rozrzucania; co czasu zbędzie, to i ty pomożesz...	On tu jest u nas ze cztery lata. Do sklepu albo do piwnicy nie bardzo... Ale mechanik!... Zbudował taką maszynę, co pompuje wodę z dołu do góry, a z góry wylewa ją na koło, które właśnie porusza pompę. Taka maszyna może obracać się i pompować do końca świata; ale coś się w niej skrzywiło, więc ruszała się tylko kwadrans. Stała tam na górze, w pokoju jadalnym, i Hopferowi zwabiała gości; ale od pół roku coś w niej pękło.	Gdzie to się odbywa?	Nigdy nie zostaję sama, zaledwie tutaj mogłam się wyrwać na chwilę...	Już wiem! To pewnie dziadunio nasłał na mnie to nieszczęście za to, żem nie chciał pójść na medycynę. Bogowie piekieł, czy jest w waszej spiżarni mąk gorsza od doli studenta na praktyce? Jako HiobHiob w nicość, doszczętnie, całkiem.; moje rachunki, plany pożarła ta ciecz nikczemna. Dobrze, że choć skrzypce w całości. A masz czółno, Żabba?	Tak. Mieszka w pawilonie, w parku, z sanitariuszem. Nie widuje go pan dlatego, że lekarze zalecili mu jak najrzadsze obcowanie z ludźmi, gdyż to pogarsza jego stan. Ale czy ja wiem, może ujrzenie pana, kolegi z dawnych lat, nie zaszkodziłoby mu. Czy lubiliście się wzajemnie?	Bo się żenić nie wybiera jak ty. Na twoją pannę Hertę ani spojrzy teraz, ale po ślubie radzę ci wyjechać.	Wie on dobrze, iż niema na świecie nic, czegobym dlań nie uczyniła, skoro już zgodziłam się dać mu samą siebie. Jestem jedną z kobiet, które nie łatwo cofają się, gdy idzie o pomoc dla mężczyzny wybranego.	Co najpyszniejsze to że on nazwał się katechetą.	Ani myślę! Gdybym się wymykał po kryjomu, znaczyłoby to, że się boję, a wiesz, do kroćset, że tak nie jest i nigdy nie bywało.	Co się stało? Na Boga, mów!...	O! jestem już wynagrodzony wspaniale Pozwalasz mi powiedzieć, iż cię kocham; to większe szczęście, niż mogłem się spodziewać.	Pozwólcie mi odetchnąć, panie rycerzu, bom się zasapał. Odwilż jest i mgła, ale to już niedaleko...	Bardzo to pojmuję, panie kapitanie, że pańskie sieci dostarczają ci ryb wybornych; mniej pojmuję polowanie na zwierzynę wodną, lecz zupełnie nie widzę, skąd byś pan mógł mieć choćby kawałek mięsa.	A widzi pan, przyjacielu! Oto i ogień, prawdziwy ogień, przy którym doskonale upiecze się ta wspaniała zwierzyna, którą się niebawem uraczymy!	A widzieliście się z dziedzicem?	Ej, przyznaj się...	I nie przeciwił się?	I nie starałeś się pan czegoś zrozumieć?	Puść mnie!... Czasami lękam się, ażebyś mnie nie ugryzł...	Byłbym się starał wyratować A tego wówczas nie miałem na myśli, kiedy... kiedy skoczyłem Pan mi nie wierzy? Przysięgam!... Et, do diabła z tym wszystkim! Pan wyciąga mnie tu na zwierzenia, więc... Pan mi musi wierzyć! Pan przecież powiedział, że pan będzie mi wierzył.	Bądź pan spokojny... ale czy można by się przynajmniej zobaczyć z naszym biednym Edmundem?	Wy tu znowu? w samą porę! wiecie co się u nas stało?	Zdaje mi się, że jestem w ciemnym lochu	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Cóż to? Urządzacie balik?	Doprawdy? A zatem to członek Akademii?	Może to i lepiej dla niej że biedna ta dzieweczka, matka twoja, nie żyje. Gotowa byłaby, widząc cię teraz, stracić do reszty głowę, jak gdyby niebodze pozostawało jeszcze co do stracenia.	Na imię? Nie wiem. Skądże mógłbym?... Nie znam wcale.	Na rafach zostałyby z niego drzazgi, a na piaskach nic	Nie wiem, doprawdy Może zapisał swoim wspólnikom... To tylko wiem, że ja nie będę jego spadkobiercą.	Tak kiedy Zdzisław czyta, robi to wrażenie dwu sztuk połączonych razem: poezji i muzyki.	To ty, Mateo?	To źle?	Z czego pan to wnosi?	Dziś za ciemno na jazdę.	Istotnie, że to tak wygląda	Toż to bajeczny interes, mój drogi. Są widoki sprzedania dziennika za trzysta tysięcy. Finot miałby tedy trzecią część, prócz komisowego od wspólników, które podzieliłby z nim des Lupeaulx. Dlatego mam zamiar podsunąć mu projekt nowego szantażu.	Teoretycznie tak. Nie mogę jednak być pewien, czy nie doznał  uszkodzenia mózgu od strony wewnętrznej. To jedno. A drugie, czy  operacja w ogóle nie była spóźniona. Będziemy wiedzieli to dopiero po ustaniu działania narkozy.	Nie. Ludzie tutaj już są i nie powinni pozwolić szernom na powrót.	Niech będzie i gorczyca Ale gdybyś przypadkiem znalazł gdzieś źdźbło tytoniu, mój chłopcze, to proszę, żebyś nim nie pogardził.	Bogdaj grób mój był nie gdzie indziej, ale na tej ziemi, która wszystko mi dała, co dać mogła.	Bądź co bądź dla mnie on nowy, ojciec mój spędził życie na pustyni. Oboje przychodzimy tu bezbronni, a mamy nieprzyjaciół; potrzebuję kogoś, coby mi wskazał przynajmniej gdzie	A, więc to z księdzem Pirard mam zaszczyt mówić	Panie, to jest oszustwo	To od tego zacznij.	Ja poznałem je wypadkiem w Rzymie, na Corso.	Nie jestem tego zdania: zresztą od tak niedawna pracować pani zaczęłaś, że suma tej pracy, jak mniemam, nie zdołałaby pani jeszcze wyrobić paszportu do królestwa niebieskiego; same zaś dobre chęci są monetą nie mającą wcale kursu w niebie, bo, jak pani wiadomo, piekło jest nimi wybrukowane.	Kobiety są zadziwiająco praktyczne znacznie praktyczniejsze od nas. W podobnych sytuacjach my często zapominamy o małżeństwie, ale one zawsze nam je przypomną.	Wybrał mi pan doprawdy znakomitego pucybuta Dziękuję panu serdecznie za tę miłą niespodziankę. Zaraz pierwszego dnia, jak tylko posłałem go po obiad do kuchni oficerskiej, zeżarł mi połowę.	Nie ubliża mi! Kazałbym ja ci chodzić w grubych buciorach, w zgrzebnych gałganach, w drelichu, jak bele chłopu od kanalizacji, co ze wsi przy lazł... Tobyśmy zobaczyli...	Dziękuję ci, Jerzy, za tę wiarę we mnie, lecz czasem zbyt trudno jest płynąć pod wodę; fala inwolucjiinwolucja (łac.) właśc. Pyrrusowe zwycięstwo, odniesione w sposób, który wyniszcza zwycięzcę, od imienia Pyrrusa, króla Epiru (319–272 p.n.e), ponoszącego w zwycięskich bitwach olbrzymie straty..	Boże, za co mnie karzesz!	Panie Świerkoski, poślij pan przez swojego robotnika list do Osieckiej, bo piszą, że pilny, a mój Roch po wczorajszym pogrzebie jeszcze nieprzytomny.	Tak, ale jest troje drobiazgu, a matka skończy u bonifratrówbonifratrzy	Więc jednak sądzi pani, że ta dama mogła istotnie być tancerką kabaretową?	Znawcy mówią, że pierwsza miłość jest najgorsza	Bogu wiadomo, że nie chcę o nim myśleć!	Był ciężko chory, a teraz zdrowszy. Medyk powiada, że będzie zdrów.	Kto powiedział, że cię już nie kocham?	Nie widziałam ich, odkądśmy tu zamieszkaliodkądśmy tu zamieszkali odrzekła moja matka i dodała	Objawiłeś ją za późno.	Powiedz pan, jeżeli wiesz coś pewnego!	Tak, tylko za grosz niema rozsądku.	Dlaczego od razu nie przyszedłeś do bóżnicy?	A waćpan moją	Był również Decoud ze swym planem	Co?	Czyż my wszyscy nie pracujemy dla zysku? Słyszałem... słyszałem...	Dobrze, babulo, dobrze	Gdyby pani wiedziała... gdybym mógł pani powiedzieć... gdybym...	Mówię ci, byś jej nie tracił, bo znam sposób, aby cię wyleczyć.	Otóż jestem, drodzy przyjaciele!... nietylko wolny, lecz nawet w łaskach...	A! i ofiary składać bałwanom!!	Alem jej nic nie zapłaciła!	Bo go nie posiadam	Choćbyś miał i dziesięć, dzidami murów nie rozwalisz.	Jakże?...	Kiedyż pani przyjechała?	Kochasz mnie?	Lód i ciągle lód, nic więcej.	Malwina	Mówisz o Luli i Pełskim?	Naprzód!	Owszem, mogłoby zmienić. Jestem wciąż jeszcze w mocy zakazać.	Pocałuj mnie.	Pognamy ich teraz jako gęsi do obozu pana kasztelana. Żaden nie powinien ujść, by nie dał znać!	Przepadnijże ty ze swoją lubystką! Umiesz ty źle wróżyć, a poradzić nie umiesz.	Przy szturmach łatwiej ich ciąć niż w polu	Przyniesiony	Pójdę powiedzieć Amelce	Szukasz mojéj protekcyi?	Tak, widzę:	W każdym razie nie moja.	Wszetecznica! wszetecznica! Bynka gasina! (diable dziecko).	Wyście, rycerzu, Jurand ze Spychowa?	Zresztą muszę pozwolić koniom, aby wytchnęły.
Ej, to jest ściskadło. Z jego pomocą unieruchamia się cały młyn. Widziałaś przecież poprzednio, jak rozluźniłem łańcuch na dole na galeryjce. Otóż, czy widzisz tę długą sztabę, która wystaje tam przez otwór w kapturze? Teraz jest ona przegięta ku dołowi, ponieważ łańcuch ją jeszcze trzyma. Ale gdybym odczepił łańcuch, w takim razie sztaba poszłaby w górę. O, patrzaj, w tej skrzyni są wielkie kamienie, które ugniatają koniec ściskadła, a wtedy dolny jego koniec zaciska drewniany pierścień na wielkie koło, tak że nie może się poruszać, cały młyn staje wtedy nieruchomo.	Ty zawsze tak mówisz, jak gdyby Polska już była niepodległa A przecież siedzą jeszcze Niemcy w Warszawie i poradź tu sobie z nimi bez wojska, bez armat i bez pieniędzy. To tylko teraz wiadomo, że na wszystkich frontach Polacy się biją i wszędzie nadaremno!	Tak jest.	Nie, kardynale, ja tylko szanuję świadomość, że jestem. I to mi wystarcza. Świadomość jest gwałtem, zadanym sobie celem uniknięcia zawrotu głowy na widok wszystkiego, co poza nami i czego w nas nie ma. Jest uproszczeniem własnego stylu celem osiągnięcia zadowolenia przy stracie koniecznej, kiedy właściwości swych najistotniejszych życie się wyzbywa na rzecz osławionej, urojonej śmierci.	Szczerze wam dłoń wyciągam, odezwała się Laura, zawczasu wdzięczna, żeście mnie tak bratersko przyjęli...	Tak, eminencjo, ten sam.	Masz słuszność, Szczurku! Jaki ty jesteś zawsze rozsądny! Tak, byłem zarozumiałym osłem, widzę to. Ale od tej chwili stanę się porządnym Ropuchem, tamto się więcej nie powtórzy, do samochodów już się tak gwałtownie nie palę od ostatniego nurkowania w tej twojej Rzece. Gdy wisiałem na krawędzi twej nory i ledwie mogłem pochwycić oddech, przyszedł mi nagle pomysł, świetny pomysł, co do łodzi motorowych. No, no, nie irytuj się, mój stary, nie tup łapkami, nie przewracaj wszystkiego, to był tylko pomysł, o którym nie będziemy teraz mówili. Wypijemy kawę, wypalimy papierosy, porozmawiamy, a potem pójdę pomaleńku do Ropuszego Dworu, włożę własne ubranie i puszczę wszystko w ruch tak jak dawniej. Dość już miałem przygód. Będę teraz prowadził spokojne, stateczne, rozsądne życie. Zajmę się ulepszeniem gospodarstwa i od czasu do czasu ogrodnictwem. Znajdzie się u mnie zawsze jakiś obiad, gdy przyjaciele przyjdą mnie odwiedzić. Kupię sobie konia i wózek, którym będę trząsł się po okolicy, jak za dawnych dobrych czasów, nim opanował mnie niepokój i zachciało mi się dokonywać jakichś czynów.	Położymy je na stole, potem wprowadzimy mamę i będziemy patrzeć, jak otwiera paczki. Nie pamiętasz, że tak zawsze bywało w nasze urodziny?	Tak, to moje nazwisko. Niech mi będzie wolno usprawiedliwić się przed panem... Otóż czy bym nie mógł prosić pana...	Tak... ja i moje córki jesteśmy coś innego i taki pan nie powinien się odważać nawet mówić do nas! Są dla niego inne, odpowiednie damy... Żegnam panią!...	A tak, wiem, o czym pan mówi. Chodzi o kolej, na którą podobno już uzyskał koncesję?	Tak, należy od czegoś zaczynać, i ja to czuję, zawołał Bogusławski... a no, sam jestem do tego...	Widzicie, babo, widzicie, chcieliście już uciekać, a tak nam się udało, jak nigdy!	Ja wiem, bo ten idiota Trawiński nie umiałby zarobić dziesięciu groszy nieuczciwie, ale idzie mi o to, że stary pomaga wszystkim, w których tylko wierzy i wszyscy ma się rozumieć go naciągają. Fabryka ledwie dyszy, towarem gotowym tak zawalone wszystkie składy, że nie ma gdzie kłaść, sezon nie wiadomo jak pójdzie, a ten bawi się w przyjacielską filantropię, ratuje innych.	A tak. „Prawo królewskie dawać ci fawory, a moje ojcowskie prawo, kundlu jeden, kości ci porachować. W pałacu ty królewski, a w domu ty plutonowski. A ojcowska ręka pewniejsza od królewskiej łaski”.	Najwięcej kradną ludziska w Czerwonym Krzyżu Miałem w Brucku znajomego kucharza, który gotował dla siostrzyczek pracujących w baraku, i ten kucharz powiedział mi, że przełożona i starsze pielęgniarki wysyłają do domu całe skrzynki malagi i czekolady. Do kradzieży zachęca człowieka okazja; powiedziałbym, że takie już jest przeznaczenie człowieka. Każdy człowiek w ciągu swego nieskończonego istnienia przebył niezliczone przemiany, więc przynajmniej raz musi zjawić się na tym świecie jako złodziej w określonych fazach swej działalności. Sam już przebyłem jedną taką fazę.	No, no! Słyszemy od lat wielu o tych Zarębach i Nałęczach, ale to gwar pusty. Porozłaziło się to po świecie, nie ma ich i znaku. Ci, co w domu zostali, do łask się wpraszają. Strachów sobie z tego próżnych czynić nie trzeba!	...że jest pan obojętny na formę rządu.	Bo, rozumiesz, chciałbym już dziś wynająć sobie służącą.	Ciszej! Nie należy tutaj mówić o tym... Byłem tam tylko w jednej postaci. Pomyśl jeszcze, a przypomnisz sobie. Chłopiec... chłopiec hinduski... przy wielkiej, zielonej armacie...	Co to jest?	E, gdzieta! To byłby już cud! Powrócili tacy sami, jacy wyjechali. Ciemniaczek nic nie obaczył, a niemowa, ma się rozumieć, nie mógł opowiedzieć tego, co widział. Przypuszczam, że właśnie z tej przyczyny Czterolatki wynajęły ich do tego przewozu.	Pan hrabia łaskawość swoją roztaczać raczy jako to słońce. Miło mi jest ogrzać się w promieniach łaski.	Nic dziwnego, żem hasła nie znał z daleka idę. Szpiegiem nie jestem, ino bić się chcę za sławę ojczyzny umiłowanej. Z głębokiej Rusi jechałem, koń mi padł w drodze, przebrałem się po wiejsku, bo tak bezpieczniej. Wszedłem do obozu, nie wiedziałem, gdzie się obrócić, aż i schwytali mnie. Szlachcic jestem, Andrzej Chwalibóg się zowię.	Może tam jest znowu morze?	Nie zważaj na niego, Turkey. Czy wasz wuj Stalky nie jest Wielkim Człowiekiem?	Powiadam: na szczęście gdyż przecie będziemy musieli oblać pański przyjazd. Wie pan, że pańska historia z tym Terkowskim stała się wręcz anegdotyczną. No, i może pan sobie wyobrazić, że utemperowałutemperować	Dlaczego pan to zrobił?... Czy z chęci zysku, czy dlatego, że bez tych narzędzi nie mógłby pan ratować ofiary katastrofy?	Do kroćset tysięcy diabłów! Że też mnie to nie przyszło do głowy!	Nie mogła już wysiedzieć. Mówiła, że aż jej samej dziwno, ale musi iść spać.	Więc pytam jeszcze raz, dlaczego twoja mądrość nie pozostawiła ich w domu?	Pozwól, nie byłoby żadnego uwiedzenia, gdybym go kochała; nie widziałam nigdy panującego u swoich stóp.	Myli się pan, panie Crottat Dependent, który chce być rejentem, nie zostawia ważnych dokumentów w dyliżansie na łasce podróżnych! Dependent, który chce być rejentem, nie wydaje dwudziestu franków między Paryżem a Moisselles! Dependent, który chce być rejentem, nie naraża się na to, że go mogą przytrzymać jako zbiega...	Co bo to panie Janie! myślisz się oponować i nie podzielasz moich nadziei?	Dzięki ci, Boże!... Zawsze modliłam się na intencję naszej pani i byłam pewna, że wypłynie...	I to nie odpowiedź	Może trochę... może!... Ale zdaje mi się, że był między nimi następca i ma nos rozbity, jeżeli nie złamany...	Myślałby kto... Któż cię goni, że w domu chwili nie usiedzisz?	Nie małpujcie, Szwejku Podług mapy z tego miejsca ruszyć musimy, jak już powiedziałem, w prawo.	Nie. Tu już ostaniem. Dobrze czas na słuchaniu świeckich pieśni zejdzie, ale na jutrznięjutrznia	Patrzcież państwo! Już teraz rataje kształcą swe potomstwo w Klerykowie. A do którejże to klasy walisz w tylim tornistrze, mój filozofie?	Samaś mi kazała udawać, że się o nią staram, a teraz mi robisz wyrzuty. Ja z początku o niczem nie myślałem, ale później podobała mi się	Wiem o tym. Wiem o wszystkim. Nawet o tym, o zaszło między wami w wigilię jego śmierci.	Więc nie powiesz?	A jednak a jednak ludzie są bardzo uczeni. Co by to za grubą księgę można było złożyć, panie Cyrusie, z tego, co ludzie wiedzą.	A może to rzeczywiście była gwiazda?	Alboż to był Bohun?	Bo idzie z rodu, któren się gorzałki nie wyprzysięgał	Co przez to rozumiesz?	Czemu to przepędziłaś z chałupy Mateusza?	Do usług waszej książęcej mości!	Hola! co to ma znaczyć?	Jak to się robi?	Jego wnuczek, ponopono (daw.)	Już są	Mój jegomość, jak ona miała być w Kijowie, kiedy on ją pod Raszkowem ukrył i Horpynie przykazał pod gardłem, żeby jej nie puszczała, a teraz mnie piernaczpiernacz	Nic osobliwego Krwawe demonstracje w Rzymie. W Ulsterze się tłuką. Wiesz pan, irlandzcy katolicy... St. Kilda została zdemolowana. W Budapeszcie pogromy. We Francji schizma. Pojawili się tam znowu waldensowie, a w Monasterze nowochrzczeńcy. W Bolonii wybrano antypapę, niejakiego patera Marcina z braci bosychbracia bosi	Nie popadłbyś w recydywę, gdyby cię wypuszczono?	Nie, nie, śpij.	Niech pan nie posyła świadków do Beauchampa. Niech pan sam do niego pójdzie.	Nikt. Ale ta jędza mogłaby mnie urzec swym diabelnym okiem.	Radzą oddać w dzierżawę! Nawet Żyda sprowadzili. Dawał sześćset rubli, ale ja się uparł na siedmset.	Skończył pan już z kamieniami?	Szukać go, szukać! Nie odjadę stąd, póki mu w twarz nie spojrzę i nie pożegnam.	To prawda	Widzisz z tego, że musimy na pewien czas przestać się widywać, dla uśpienia wszelkich podejrzeń	A ja pójdę podnieść na nogi chorągiew!	A no, zobaczymy! Co tam, panie Pietrze, panie Topolski, po jednym jeszcze... na pohybel!...	A ty umiesz?	Ależno powiédzcie,	Byłyż one większe od wielkiej powodzi zeszłorocznej?	Co ją niedawno miłościwy król ufundował? Słyszałem. A czego oni uczą?	Co pani?	Cóż Niemcy zawinili? powiedz?	Cóż tedy robić?	Dlaczego mianowicie „Wroni Bór” Przy waszej niepraktyczności, „Domów Wzór” brzmiałoby stosowniej.	Dlaczego?	Do usług pani...	Dobrze.	Idź do domu. Może Kaspra przeniosą do Skierniewic.	Jak myślisz, Antosiu, czy przyjdzie?	Kto jedzie?	Któż tu mówi o szczęściu niskim? czyż przyjemności wyborowych towarzystw, piękności wspaniałej natury, rozkosze sztuki stanowią niskie szczęście?	Mój kordelas pokaże im, kto tu rządzi!	Mówisz wszakże, bracie Diego, w taki sposób, w jaki zwykli się zazwyczaj wypowiadać ludzie trawieni wielką gorączką albo dręczeni ciężkim grzechem obarczającym ich sumienia.	Niezbyt wygodna, ale przyzwyczaiłem się do niej.	Pamiętasz, mówiła	Pójdę i poproszę o klucz	Skąd mam wiedzieć?!	Stracony! Stracony! I zabrał z sobą swoje szczęście!	Trzydzieści cztery	Ty?!	Wiesz o tym dobrze	Wyglądasz na oburzoną	Wyjechał zupełnie z Warszawy?	Właśnie.	Z całego serca!	Zajdę po ciebie; zapisz w swoim notatniku: Jutro wieczór, o dziewiątej, u pani d’Espard. Dobrze	Zowią mnie Klementyna.	Żeby mi zaufał?
Pocóż miałbym je zrywać? Ale, co prawda, są one cieniutkie jak włoski. Kiedy się ludzie z sobą nie widują... Myślę czasem, że możebym już mamy nawet nie poznał! Bo co sióstr, to najpewniej... jedna postarzała, druga wyrosła, trzecia podrosła bezemnie... Co robić? Na to życie! A ty tam masz jeszcze kogo?	Jak to, ależ ja ją doskonale znam! Lub raczej nie znam jej, ale nie wiem co napadło Błażeja, który spotyka licho wie gdzie jej męża, aby powiedzieć tej grubej babie, żeby się do mnie wybrała z wizytą. Nie umiem opisać, co to była za wizyta! Opowiedziała mi, że była w Londynie, wyliczyła wszystkie obrazy z British. Jak mnie ciocia widzi, wychodząc od cioci, idę rzucić bilet temu potworowi. I niech ciocia nie myśli, aby to była najłatwiejsza rzecz; bo pod pozorem, że jest umierająca, ona nieprzerwanie siedzi w domu, i czy się przyjdzie o siódmej wieczór, czy o dziewiątej rano, zawsze jest gotowa uraczyć człowieka plackiem z truskawkami.	Prawdziwe słowa wyrzekłeś, druhu serdeczny To jest dworski język Latarneńczyków. Po drodze sporządzę ci mały słowniczek, który nie będzie trwał dłużej niż para nowych butów. Nauczysz się go, zanim dzień zaświta. To, co mówiłem, przełożone z Latarneńskiego na język pospolity, brzmi tak:	Tak, a jutro mu wasza miłość będziesz musiała fraszki odmówić i dla tej fraszki stanie się nieprzyjacielem. Nic go to kosztować nie będzie.	Tak wszystko zostało między nas podzielone. Zapomniałaś? Co reb Icchok powiedział? Kiedy stanąłem z tobą pod czerwonym baldachimem, całe życie było przed nami. Całe nasze życie było jasne jak dzień. Ty miałaś martwić się o duże rzeczy, ja o małe. Ty miałaś kłopotać się o nasz los, a ja trapić losem całego żydostwa. A powiedz mi teraz z ręką na sercu, czy można było lepiej podzielić cały świat między nas, abyśmy na tym podzielonym świecie zostali zawsze razem? Czy reb Icchok nie miał lekkiej ręki? Powiesz może, że miał ciężką rękę? Dzisiaj, po tylu latach... „Jest, jak jest. I nie ma o czym mówić”.	Tak się dziwnie składa... Czyż ja wówczas mogłam była pomyśleć, że będę tu kiedy z tobą, przy tobie... Nie znałam cię nawet jeszcze. Ale to szczególne, że ty właśnie to mieszkanie wynająłeś.	Hola! Wasz Bóg tego nie rozumie. Jeśli pozbawia nas złudy, to jest zdecydowanie przeciwny naturze. Jest po prostu niemożliwy, Elen, absolutnie niemożliwy. Musi to zresztą i sam zrozumieć. Albo jest zupełnie niedoświadczony, albo też zupełnie i zbrodniczo destrukcyjny. Szkoda, panno Elen. Ja nie jestem wrogiem religii, ale ten wasz Bóg nie wie, czego żądać, a czego nie żądać. Niech pani idzie na pustynię ze swoim jasnowidztwem, święta Elen. Dla nas, ludzi, taka rzecz się nie nadaje. Żegnaj, święta Elen, i raczej do niewidzenia.	Nie wy mnie będziecie uczyli obowiązków. A i to wam jeszcze powiem, że jeżeli przez wasze opatrunki ten ranny dostanie zakażenia, to pójdziecie do ciupy. Rozumiecie? Nie macie prawa zajmować się leczeniem.	Nie. Nie zbuduję przecie większej piramidy niż Cheopsa ani większej świątyni aniżeli Amona w Tebach. Moje państwo jest za słabe do wykonywania dzieł ogromnych... Muszę więc zrobić coś zupełnie nowego, gdyż powiem ci, że nasze budowle już mnie nudzą. Wszystkie są podobne jak ludzie między sobą, a różnią się jedna od drugiej chyba tylko wymiarami, jak człowiek dorosły i dziecko.	Pan Władimir groził społeczeństwu przeróżnymi okropnościami a wszystko z powodu tego wybuchu w Greenwich Park. Okazuje się, że powinniśmy wszyscy drżeć ze strachu przed tym, co nastąpi, jeśli ci ludzie nie zostaną wytępieni na całym świecie. Nie miałam pojęcia, że to taka ważna sprawa.	Uczyniłam to pod wpływem chwilowego wrażenia nad konsekwencjami mego czynu nie zastanawiałam się bynajmniej. Nie przypuszczałam też ani na chwilę, że kto zwróci uwagę na taki drobiazg...	Bóg łaskaw na sługi swoje... nie widział się z tą czarownicą.	Dla czego? czy po żołądku miarkując, boi się, bym jej nie objadł?	Jezus, Maria! Gdzie ja mam głowę! Kazia! Skoczno i każ przygotować śniadanie... Zaczekaj... I podać tę, wiesz, porcelanę w centki... Czekajże... Nie potrafisz, ja sama zarządzę. Zabaw tu tymczasem panią.	Miałbym większe zaufanie do pana niż do prezydenta Przy tym jest jeszcze pewna drobnostka Chcę kupić rentę, mam parę tysięcy franków renty do kupienia, ale nie chcę dać więcej niż po osiemdziesiąt. Powiadają, że ta historia spada z końcem miesiąca. Czy pan się znasz na tym?	Nie ty, ma się rozumieć	O panu, jako o urzędniku i jako o człowieku, miałem najlepszą opinję. Zdolnych, uczciwych i przydatnych ludzi jest mało, bardzo mało i społeczeństwu, narodowi, państwu brak ich ciągle. Nic dziwnego, w dziedzinie materjału ludzkiego prowadzi się gospodarkę rabunkową. Ra-bun-ko-wą! A to jest najgorsze szaleństwo. Ludzi odpowiednich wyrzuca się na bruk, a idą w górę lizusy, hemoroidziarze i inne pierdzistołki. Administracja, skarbowość, samorządy, wszystko obsadzone jest nie ludźmi z męską inicjatywą, lecz kastratami, eunuchami, niezdolnymi do twórczego, radosnego rozmachu. A państwo nie może zmienić się w rupieciarnię paragrafów, biurokratyczną łamigłówkę, w ciuciubabkę dla pierdzistołków, w której każdy z za swego papirku pokazuje drugiemu język i woła „akuku”. Zawsze to mówię. Ale to nie ma nic do rzeczy. Więc co to pan chciał?... Aha! Zatem jest tak: każę sprawę zbadać, pana prezydenta Niewiarowicza rozpytam. Zostawi pan u mego sekretarza, pana Landy, swój adres, w ciągu trzech tygodni wezwę pana. Zrozumiano?	Ta sprawa gdyby się i przed całą Europą wywlokła, nic nam pewnie pod żadnym względem nie zaszkodzi.	To i jemu się nie poszczęściło. A zdawał się człek bystry i wszelaki obyczaj znajęcyznajęcy chętnie. was ugościm, bo szczerze powiadam, że jemu na rozumie, a wam na gładkości nie zbywa.	Matko Boska święta... a cóż się to dzieje! wiecznie mi się ino ma śnić wszystko? Wczoraj tatuś i matusia swarzyli, że mi się Bóg wie co zwiduje, dziś Pietrek wpiera we mnie jakieś sny; już nikomu nic nie opowiem, choćby same gwiazdy z nieba do mnie gadały. Bywajcie zdrowi; pójdę sobie między skały, tam moje królowanie.	A gdybym ja nie był przyjechał?	A ja na to patrzył. Hej! Gdyby nie Mikołaj z MoskorzowaMikołaj z Moskorzowa	Myślałby kto... Któż cię goni, że w domu chwili nie usiedzisz?	Następstwa zależą od dalszych czynów. W każdym razie świat hojniej wypłaca pięknym zasługi, wiele im wybacza i bardzo często kocha ich nawet wówczas, gdy tego nie są warci.	Nie pamiętam.	Nie łyżkę ale wszystko! Ambicja jest jak śmierć, musi położyć rękę na wszystkim, wie, że życie depce jej po piętach.	Nie, pani, nie jesteś niczyim więźniem, już nie.	Nieznajomy, mówi pan? A więc nie wiecie, kim był człowiek, co oddał wam tę przysługę?	Proszę mnie wcale nie nazywać.	Przecież taki projekt nie może przepaść	Uczynię to z całego serca, smutna hrabino z pośpiechu nie wezmę nawet ostróg ze sobą.	Za wiele dają cukru, nie ma smaku	Że też ci nie wstyd przychodzić tutaj i czytać nam o śmierci i cierpieniu!	Ba! Możemy wyciągnąć go na rozmowę, wziąć go z dwóch stron pomiędzy siebie i zakłuć dwoma kordelasami, albo jeżeli to się nie uda, mości panie, możemy wpaść z obu stron przez dźwierzedźwierze (daw.) łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. pałasza.	Wolę panu nie czytać wszystkiego Naturalnie, ona pisze, że krótki sen skończył się przebudzeniem prędszem, niż się spodziewała. O panu Maszce mówi, że jest bardzo delikatny w sprawach pieniężnych, jakkolwiek pragnie, by się obróciły na jego korzyść.	Ale gdzie ci się podoba, choć na dachu; jestem obywatelem całego świata! Może wyjdziemy na miasto?	I wtedyśmy go dostali! Traktowaliśmy go bardzo elegancko, ponieważ był nauczycielem w naszej szkole nowym i pragnął pozyskać zaufanie chłopców. No, i z tego, co zobaczył, wyciągnął, niestety, bardzo smutne wnioski. Stalky był u niego, błagał go, udawał, że się strasznie boi i przysiągł mu, że rozpocznie nowe życie, jeśli mu Mason wybaczy i jakiś czas poczeka	Drogi Henryku pewnie położyłeś się na grzbiecie albo podczas wieczornych modlitw przyszły ci do głowy niestosowne myśli. Wyglądasz dotąd jeszcze dziwnie. Jedz i pij, byś przyszedł do siebie.	I jakby zasnęła, tak leżała spokojnie, Witek odszedł, ale zaglądał do niej co trochę. Spytała go niespokojnie:	Już mam z dawien dawna cosikcosik (gw.) wyrwało mu się bezwolnie.	Obaj Radziwiłłowie kochali się w praktykach, ale książę Bogusław jeszcze nieboszczyka stryjecznego przewyższył... Pamiętacie waszmościowie Kmicica albo przynajmniej słyszeliście o nim. Otóż imainujcieżeimainować sobie (z łac.)	Ser? rzekł Sancho na przekór wszystkim czarownikom. Zobaczymy, czy nam przeszkodzą przy jedzeniu.	Sądziłam, że miał pan właśnie towarzystwo, które mogło pana podnieść na duchu...	Tak, do odbywania podróży w każdym kierunku czasu i przestrzeni, w jakim tylko jadący udać się zechce...	Tak. W szerzeniu trzeźwości dopomaga mi miejscowy proboszcz. W rozpijaniu ludu widzę nędzną rękojmię kultury i zapobiegam temu. W tym celu w gorzelni, którą postawił mój ojciec, wyrabiam tylko spirytus denaturowany. Sklepy urządzam pod opieką dworu, aby uchronić służbę od oszustwa Żydów. Sprzedaje im się produkty lepsze i taniej; w tych sklepach jest wszystko. Ubogie dziewczęta sporządzają sobie w nich całe wyprawy. Włościanie z początku nieufnie patrzyli na nasze sklepy, ale już się do nich przekonali.	Ten, który zdoła ostać się wobec natury.	Teraz mów gdzieś to się tak podrapał?	Wątpię; ten głos pozostanie mi na zawsze w pamięci. Cóż mi radzisz zrobić?	Żem ja tu się znalazł, dziwu niema bom ja na swojéj ziemi i niedaleko od swojego gniazda	A czym, jak myślisz, jest Tora?	A kiedyż to myślisz zrobić?	A mnie co do tego?	A o co tatuś płacze?	A on?... ten narzeczony?	A po cóżeś tu przyszedł?	A w końcu?	A wasze konie to zjedzą.	A wuj dla niego dobry?	Ach, jakie to paradne! Wyobrażam sobie minę Kazia, gdybym mu powiedziała, że będziemy mieli trzeciego tatkę...	Aha! Jaka ze mnie grzechotka, jaka trzpiotka!	Aha, mości Lodovico, wielki poeto, chciałbyś mieć akt darowizny na piśmie: żywo, przynieś ćwiartkę papieru.	Ale cóż Natan na to?	Anioł Pański w południe takoż pobożnie odmawiasz? No, Krysiu, dziś pozwalam przywitać pana Andrzeja.	Apeluję do pana rektora, panie profesorze.	Aż do chwili w której jakaś fregata szybsza lub zręczniejsza niż „Abraham Lincoln” opanuje to gniazdo łotrów i wyśle nas i jego załogę, abyśmy po raz ostatni odetchnęli na jej wielkiej rei.	Boże drogi! A jest już przytomna?	Bądź spokojny, dodał drugi, jutro pójdziesz do Dobroczynności po pożyczkę.	Chcieli wziąć fortepian od nas, ale wasz lepszy.	Co za grzech?	Dobranoc, brygadierzebrygadier jęknął kapłan zapadając gdzieś głęboko.	Dobrze Eminencjo! a co potem?	E, gorzej.	Hale... No! Cie...	I cóżem ci zrobił? Co? Powiedz!	Iiii... Pewnie parcianka.	Ja?	Jaką usługę, co ty pleciesz?	Jutro tu do nas przyjadą z rewizją i na stryk...	Kochana, śliczna królowo moja!	Któż to znów ten żółtodziób?	Któż zginął?	Mówiłam o nim, ale myślałam o niej.	Na gospodarce siedlim, to i po gospodarsku trza nam poczynać, jak to przódzi bywało, za ojców!	No bo jak mamy jechać do Warszawy na kilka miesięcy, to musi ktoś pilnować, bo całe Koborowo rozkradliby.	O czym?	O! Któż z nas mógł przypuszczać ja sam mniej niż kto bądź. Pamiętam, własnymi ustami wyznawałem pokorę moją. Wiem, jak niskie jest moje pochodzenie, jak małe zasługi!	Oczywiście.	Ojciec Filip był zabawniejszy on śpiewał tak: viens poupoule, viens poupouleviens poupoule, viens poupoule (fr.) pokazała na sobie i mała zaczęła tańcować całkiem poprawnie kankanakankan	Ojciec pomoże, chce iść na hale.	Pan Heliasz jest na górze, u pana na wieczerzy z tym kupcem, co przyjechał.	Pozycja społeczna, Ambicja, Interes, Strój zagadnął Maks, aby odwrócić rozmowę z interesów, bo Karol niechętnie spoglądał na Wilczka i milczał uparcie.	Przeciech urzęda cosik wiedzą?	Pytałem czy ona musi przy tem dużo cierpieć. Doktor powiedział, że niekoniecznie i może zgasnąć tak cicho, jakby zasnęła.	Sprawdzimy to	Tedy zważ, że z Chilonem będę rozmawiał przy was i że przy was napiszę list do domu, iżem wyjechał	To szlusuj, przypomina mi bardzo ciekawe zajście, jakie miało miejsce...	W Trechtymirów!	W prawej oficynie, na pierwszym piętrze.	Wszystko jedno. I tak już niedługo. Muszę mówić, dopóki... Hela!	Wszystko. Tylko w ten sposób można chwytać z życia i z własnego mózgu najwybitniejsze, najlepsze momenty. O, widzi pani, to są moje dokumenty ludzkie. Mam ich całe stosy
Jestem zupełnie tego samego zdania. Nic człowieka tak nie naraża na niebezpieczne pojedynki, jak pojedynek, co nie przyszedł do skutku.	Tym razem nie mylę się, niestety! I tamte pomiary były dokładne, zapomniałem tylko, że wówczas Ziemia nie mogła się znajdować w zenicie ponad środkiem księżycowej tarczy. Wszak wiesz, że Księżyc podczas obrotu naokoło osi podlega małym wahaniom, tak zwanym libracjom, wskutek czego Ziemia nie wydaje się całkowicie nieruchomą na niebie, lecz zakreśla maleńką elipsę. Otóż ja zapomniałem wziąć poprawki z tego jej wychylenia od zenitu i dlatego oznaczyłem według jej położenia fałszywie długość i szerokość księżycową punktu, w którym robiłem pomiary. Teraz możemy za to wszyscy zapłacić życiem!	Aha, to Hayde grała na guzli. Tak, biedna wygnanka lubi mi czasem zagrać jakąś melodię ze swojego kraju.	Obraz ułożyłem podług podobnego obrazu, który niegdyś widziałem w Niemczech: me­chanikę sam wymyśliłem. Sama historyjka o Fauście czarnoksiężniku także nie jest moją; widywałem ją nieraz w czasie moich podróży w teatrach maryonetek. Anioł wychodził z biblii i przestrzegał doktora, ale zegar przedzierzgnął się w biesa, który otrzymywał władzę nad Faustem, skoro anioł odszedł, a biblia zamknęła się. Tenże Faust miał famulusa, jak go nazywali, który wiedział o całym pakcie i sam już nawet był na złej drodze, z której się jednak zawczasu jeszcze cofnął. Biedny i nędzny występuje w ostatnim akcie, jako stróż nocny w tem mieście, w którem mieszkał doktor; wiedział zaś, że gdy wyśpiewa dwunastą, wówczas przyleci djabeł i porwie dawnego jego pana. Wybiła złowroga godzina, famulus składa ręce na piersiach i: Mości Panowie Gospodarze! woła, westchnąwszy głęboko; ale czy nie mógł, czy nie chciał powiedzieć: Już dwunasta, dość że z cicha tylko szepnął: Na zegarze! A to wszystko na nic się nie przydało, bo ognistą pożogą Faust wyleciał przez okno swego domu.	Kiedy wejdę pomiędzy nich, w takie na przykład zebranie, jakie było wczoraj, kiedy spojrzę na tę młodzież, na te kobiety, na te dzieci, kiedy widzę ich szczerą wesołość, ich taką miłość dla siebie, nadzieje takie promienne, tyle przyszłego szczęścia w marzeniach, a kiedy pomyślę sobie... wtedy śmieję się im w oczy, bez żadnego względu. Niech sobie tłumaczą mój śmiech, jak im się podoba. Wszystko mi jedno. Jest to może najwymowniejsze moje słowo. Jeżeli i tego jeszcze nie pojmują, nie moja wina. Wyraźne ono dla ludzi, co mają czucie głębsze jak kołyska, wyższe jak powała sypialni, przestronniejsze jak gumnogumno	Rebe! Mnie bardzo miło słyszeć, że tobie na świecie dobrze jest, ale ja bym nie chciał, żeby mi dobrze było przez krzywdę ludzką...	Dobrze, mówmy o aurze... Niechże was piorun zatrzaśnie razem z waszymi manierami! Tak, ty musisz jechać, a ja kląć!	Lecz nie dla tych, co prawami jego pomiatali czyńcie jak się wam podoba. Idźcie prosić cóż my na to możemy? Chyba jak Bóg i w imię Jego, chłostać też i surowością gnać do pokuty...	Ponieważ pański artykuł już się ukazał, nie będę wyglądał na człowieka, który schlebia władzy; możemy mówić swobodnie. Czy zrobi mi pan ten zaszczyt i przyjemność, aby zjeść ze mną obiad jutro? Finot też będzie. Lousteau, mój stary, nie odmówisz mi? Och, pan jesteś na pięknej drodze, drogi panie idziesz w ślady Dussaulta, Fiévée, GeoffroyDussault, Fiévée, Geoffroy	Aż do tej chwili będziemy szanować konwenanse i wolę naszych rodziców, jeżeli nie będą oni dążyć do rozdzielenia nas na zawsze. Jednym słowem	To nie miało żadnego znaczenia. Postanowiłem po prostu mieć w Paryżu dom, rozumiem przez to dom własny. Wysłałem więc wcześniej służącego, który już na pewno kupił mi jakiś i umeblował.	Zły jesteś? Przecież masz ładne włosy, zwłaszcza gdy je rozrzuca wiatr. Traktuję cię jak dziewczynkę, bo nią trochę jesteś. No... zresztą nie będę prawiła komplementów, bo jesteś dostatecznie zarozumiały. Gdzie są moje roentgeny? Chyba nie chcesz, abym musiała się zgrywać na panią Chauchatpani Chauchat	Tak, potrafi podobać się ludowi. Wszędzie przybiera mentalność danego kraju. Jak na swój wiek jest zdumiewająco ruchliwy. My to stwierdzamy na sąsiadach. W Czechach na przykład zachowuje się jako kolosalny indywidualista. Każdy ma tam swój Absolut na własną rękę. U nas mamy Absolut państwowy. U nas Absolut dojrzał natychmiast do wyższego państwowego uświadomienia. W Polsce działa niby jakiś gatunek alkoholu... U nas działa... jako... jako... höhere Verordnung, verstehen sie michhöhere Verordnung, verstehen sie mich (niem.)	Do licha, panowie dajcież pokój ojcu Goriot i nie traktujcie nas ciągle tym samym; dość go już mamy, bo od dwóch godzin o niczym więcej nie mówicie. Jest to jeden z przywilejów dobrego miasta Paryża, że można się w nim urodzić, żyć i umrzeć nie zwracając niczyjej uwagi. Korzystajmyż z wygód cywilizacji. Sześćdziesiąt osób umarło dziś w mieście, czyż będziecie się rozczulali nad tymi hekatombami paryskimi? Ojciec Goriot przeniósł się na tamten świat, tym lepiej dla niego! Jeżeli go ubóstwiacie, to siedźcie sobie przy nim, a nam pozwólcie jeść spokojnie.	Wolnego, przyjacielu! Na umieranie jeszcze przyjdzie czas Mnie to się raczej wydaje, że dopiero teraz wstąpiło w ciebie życie.	Gramy dalej, posuwałam ostatnia, teraz na pana kolej	Uczyniłoby to mnie pomocnikiem złodzieja. Ale myli się pan, nie znam go prawie.	Nie podoba mi się Nie, nie podoba się się! Stara się  podobać tylko sobie samemu. Jaką on zrobił minę w Helensburgh? Niezawodnie, jeżeli się nie mylę, należy do klubu MacEgoistów. Jak bracia Melvill mogli pomyśleć, że mógłby zostać ich siostrzeńcem? Partridge go także znieść nie może, a Partridge ma bystre spojrzenie. A pani, miss Campbell, jakże się on wydał?	Lepiej klepką bo przez konopie szablą albo dzidą można namacać, że coś innego na dnie wozu leży. A pieniądze najlepiej wasza mość księciu panu na skrypt oddaj. Wiem też, że potrzebuje pieniędzy, bo intratyintrata	Starzy żołnierze mnie uczyli których u nas nie brak, a wiadomo przecie, że nie masz nad naszych szermierzówszermierzów	A niechże mi pan daruje niegrzeczne powitanie. Nie ma pan do mnie żalu?	Ale nie nasz? zapytał Chroniwos.	Ba, mam jeszcze interes na mieście.	Daj pokój, ty mnie rozumu uczyć nie będziesz.	Nie rozumiem Robiłem, co mogłem, ażeby zbliżyć państwa... Widocznie jednak są silniejsze wpływy od moich...	Pan tego nie czuł? Ale ja za pana i za siebie uczułam.	Zdążą jeszcze; powiedali, co puszczą chłopów na Przewody.	Zresztą trzeba przyznać, że strawa jest tam doskonała Nie znam domu, gdzie jadłoby się lepiej.	A gdy zważymy, że czeski król tchórzliwie, dla chwilowego spokoju, poddał swą koronę w lenno cesarzowi, słusznie możemy się lękać, że zarówno i Polskę zechce ugiąć pod jarzmo. Do tego przenigdy dopuścić nam nie wolno.	Czy nie lepiej by było, aby sam mąż twój pomówił z kolegami z uniwersytetu?	Dajcie jej fajkę! Na miłość boską, dajcie jej fajkę i zatkajcie tę złowieszczą gębę! Ona, to w sam raz jak te papugi. Skrzeczą od samego rana.	I widziałeś, że ma obie nogi na lewym boku?	Jaaa? Jaaa? Jak Boga jedynego kocham, żebym się z miejsca nie ruszył, przekona się wasza królewska mość...	Jak ci się zdaje, czy ten podprokurator nie miał w tym własnego interesu, aby list zniszczyć?	Jak to? Nie przekonałem cię?	Któreż wojsko nie upadnie przed Ozyrysem?	Mężczyźni, jakżeż możecie się kochać w tej kobiecie! Doprawdy, nie mogę tego pojąć.	Naturalnie, że się ożenię, może nawet wkrótce. Dlaczegoż nie miałbym się ożenić?	Nic nie pomoże. Trzeba zaczekać, aż przejdzie orszak.	Nie.	Nie... Tylko nie wierzę w ubóstwienie pieniędzy.	Niech pan się nie tai przedemną, mówiła stara, wzdychając i kaszląc razem, państwo lepszej nademnie przyjaciółki mieć nie możecie! Ja wszystko wiem...	On już nigdy nie wróci...	Promieniuje jak królowa, uśmiecha się jak panna młoda. Przysunęła fotel do łóżka i porozkładała na nim ubranie, które własnoręcznie utkała dla męża.	Ruszaj, mówię ci! a nie, to cię każę chłopom do Zaborowa odstawić. A kłaniaj się Chmielnickiemu.	To ja Wyszarpał znowu z tej buły numer „Brytana” i wskazał jej fatalne miejsce: swój jedyny wycinek. Znowu wszystko: i bitwę, i dowód odwagi, i odwagę samą, i honor zabrało mu w mgnieniu oka tamto plugastwo. Czytała, a on patrzył dosłownie przez palce w jej twarz. Nie drgnęła. Złożyła spokojnie gazetę i spytała:	Cóż z tego, zaczekamy tu tydzień, miesiąc, dwa miesiące, jeśli trzeba będzie; w ciągu tego czasu siły księdzu powrócą; wszystko jest gotowe do ucieczki, możemy więc wybrać dzień i godzinę, jaka nam się spodoba. Kiedy poczuje ksiądz w sobie tyle siły, aby móc pływać	Klucze zostawiono u odźwiernego, który pilnuje domu; ale tu jest list z poleceniem, by przyjął pana jako właściciela.	Ale nieskończenie smutniejsze dla mnie	Cóż, jeszcze jedna moja nadzieja mnie omyliła.	A cóżby się zemną stało? Jestem biedny!	A, bez cały.	Bóg nad sierotą! Tu ostaniem.	E, żartujesz ze mnie	Ja mówię prawdę, a ty mnie czernisz	Mówiłem już, ale ona chce jeść u siebie.	Niewielkim to byłoby nieszczęściem, niedostateczną karą za twe zbrodnie Czy wiesz tylko, coś uczyniła, dom cały pogrążając w osamotnieniu i rodzinne zrywając stosunki?	Po cóż więc ryzykować?	Prawda, słyszałem w prefekturze że jutro w waszym mieście będzie egzekucja. Wszyscy o tym mówią.	Prawnik odparł Rassi z flegmą (wiedział, że to jest niezawodny sposób uspokojenia księcia)	Wybacz i bądź łaskaw powtórzyć raz jeszcze swe zapytanie.	A po co?	A to co, panie?	A w takim razie pańskie nazwisko? Pańskie papiery?	A, ależ to bardzo uprzejmie! Bardzo mi to pochlebia.	A, to co innego! Kochany wicehrabio, pomówmy rozsądnie.	Ach, słynnego haszyszu?	Bałem się o ciebie. Dlaczego chcesz siebie zgubić? Co to znaczy, że modliłeś się z nim razem?	Bez łaski.	Beznadziejnie płaskie.	Bogaty.	Czy smakuje pieczyste?	Czy tajemnica?	Cóż on mówił?	Dawid Balfour Z Shaws.	Diabli przeszli tamtędy, aby zabrać dusze potępione.	Kto taki?	Mamy przecież ojca, mamę i siebie nawzajem	Mój ojcze!	Ne apie tai kalbu. Aš sakau, kad jūsų mieriuose, jūsų programoje nėra nieko, kas galėtų pakelti žmogų, kas galėtų įkvėpti jam viltį šviesesnių laikų ateityje... O be tokios vilties, aš nežinau, kaip gali gyventi?	Ojcze! Czyżby stało się coś złego?	Perkun! Perkun! Tubingas!	Pochopny Szwab! A ty jemu nic?	Poczytujesz pan zatem autora za wielkiego winowajcę?	Podoba ci się?	Powiedz mi: twój brat miał podobno niegdyś jakąś panienkę?...	Przybyłem, by przeszkodzić temu małżeństwu!	Rozmowa z Cyranem zakończyła się w sposób pomyślny dla ciebie?	To jakaś Angielka za przestępstwo, spełnione we Francji, napiętnowana sromotnie.	Ty! Ty a Eli to duża różnica.	Verstehen Sie deutsch?	W Baku, proszę pani.	W tej łodzi! Znowu	Waszmościanka wolałabyś pewnie, żebym to ja był tym drugim...	Wiedziałam.	Wiesz przecie, Mela, że ja z wielką przyjemnością ci towarzyszę.	Witajże, witaj!	Wychodzisz, Watson?	Wyobrażam! Ależ ja ją ubóstwiam, kochana ciotko!	Znam kapitana van Tocha osobiście Nazywam się Povondra.
Nie, nie, Dawidzie Sam widzisz, że mam tylko jedno oblicze; atoli dopóki te drzwi będą otwarte, a moja twarz będzie ku nim zwrócona, większość mych nieprzyjaciół znajdować się będzie przede mną, gdzie zawsze mieć ich sobie życzę.	Ale bo jak ona na mnie patrzyła, to ach!... Jestem pewny że za parę dni otrzymam wonny bilecik. Potem	I ani Pana Boga, ani ojczyzny, ani hetmana przy tym nie oszukam, bo pewnie że w polu siła będę mógł dokazać. Dziękuję waści z serca! Tak i ja myślę, że hetman zechce mnie mieć pod ręką, zwłaszcza po liście. Ale żeby i Kamieńca nie zaniechać, wiesz waćpan, co uczynię? Oto przygarść piechoty swoim sumptemsumpt (z łac.)	Ach, jak ja odczuwam wszystko, co pani mówiła! Bo i gonienie za wielkim odkryciem jest także nieustanną twórczością. I tu poszukiwacz zdaje się pogrążony w drobiazgowych, czysto mechanicznych działaniach, a jednak ich celem jest zawsze idea, którą z niebios utopii trzeba ściągnąć na ziemię, a nie ściąga jej się bez rozdarcia i ciężkich wysileń.	Bez miłości, mówisz, nie warto iść za mąż A z miłością, sądzisz, że warto?... Oj, dziecko, dziecko... znam kobiety, które wychodziły za mąż z miłości i co z tego?... Kupowały sobie wrogów w czasach pomyślnych, zdrajców w porze walki o chleb, a szyderców w niepowodzeniu. Powiem ci, co jest miłość: wyjść za mąż bogato i spisać intercyzę...	Myślałem, że pan nie wie, chciałem ostrzec po przyjacielsku.	O tak... Siądź tutaj ja stanę na palcach, ażeby zrobić się wyższą aniżeli twój gniew, i tym szalem, który jest poświęcony, będę odpędzać od ciebie złe duchy... A kysz!... a kysz!... Niech moje ręce zdejmą ponurość z włosów twoich... niech moje pocałunki przywrócą jasne spojrzenie oczom twym... niech bicie mego serca napełni muzyką uszy twoje, panie Egiptu... A kysz!... a kysz!... on nie wasz, ale mój... Miłość potrzebuje takiej ciszy, że wobec niej nawet gniew musi umilknąć...	Nie ma obawy. Ograniczę się ściśle do takiej, która przypada na mnie jako na jedną głowę według urzędowej statystyki spożycia alkoholu. Jeżeli będzie to doza podwójna, proszę mi tego za złe nie brać. Różnica wynika stąd, że głowa taka jak moja warta jest dwa razy więcej.	Hallo (Nagła myśl już między nieodwołalnymi zdaniami: „Czy ja aby po prostu nie chcę żyć?” Wszystkie oddziały, po przyjęciu sygnału przez nieprzyjaciela, mają bez broni wyjść z pozycji i pójść w kierunku wschodnim, w celu zbratania się z wojskami żółtej koalicji. Niech żyje ludzkość wiadomo było, że sytuacja była beznadziejna. A potem okrzyk: „niech żyje!” coś się nagle skręciło. Podjechał do nich ordynansowy oficer dowódcy, „legionu Kocmołuchów”, Chraposkrzecki, właśnie drugi syn tego byłego „pana” generał kwatermistrza.	Odrzekłem, że pozostawiam to jego woli, tonem, którego dobrze wychowany człowiek nie może nie zrozumieć. Podniósł się na łokciu i rzekł:	Jeden z przyjaciół moich, człowiek bardzo rozumny mówił mi kiedyś, że nikomu by nie radził pisać glos, bo to rodzaj trudny, przykry i niewdzięczny; nigdy glosa dokładnie z tekstem się nie zgadza, odbiega często od przedmiotu, a prawidła jej tak są surowe, że nie dozwalają ani zapytań, ani zmiany treści, ani tysiąca rzeczy, dozwolonych w innej poezji.	Nie jestem demagogiem i bynajmniej nie staję tu w obronie znachorstwa. Ale tym ostrzej protestować muszę przeciw użytemu przez oskarżenie sposobikowi. Mianowicie zestawiono tu pozornie przypadkowe dwie prawdy: pierwszą, że Antoni Kosiba jest znachorem, i drugą, że znachorzy są szarlatanami operującymi całym arsenałem trików i sztuczek, zaklęć, zamówień, odczyniania uroków i innej blagi. Za pozwoleniem! W tym zestawieniu tkwi perfidia, gdyż jak nam wiadomo z przewodu sądowego, oskarżony nigdy, ani w jednym wypadku nie posługiwał się bluffem.	I duch, ostawszy sam, śni, jeno że sen ten jest wówczas dla niego rzeczywistością niewątpliwą i jedyną, bo nic mu się z zewnątrz nie przeciwstawia. Skąd przypuszczasz, że to życie, w którym jesteśmy obaj obecnie, inną ma podstawę? Że jest czymś... mniej niż ducha pomyśleniem: boć to przecie najwyższe! Może w życiu jakimś innym, gdyśmy się innego, choć również z woli wysnutego pozoru ciała zbywali, myśl nasza ostatnia zawiązkiem tego życia się stała, co trwa...	Bo ja nikogo nie chcę.	Byliśmy trochę nawet niespokojni o pana bo po okolicach Rzymu niezawsze bezkarnie błąkać się można.	Co dotyczy sprawy, nie jestem takim bałwanem, bym zechciał z niej zrezygnować. Otóż wkrótce napiszę drugi list i pojedziesz pan z nim do Warszawy. Tymczasem do widzenia. Możesz pan odejść. Brutus! Do nogi!	Nie będą ci dziś służyli, rozumiesz?	Nie zapomnij, braciszku, cóżem ci rzekł: czarnego koguta na pamiątkę Sokratesa i Ewarysta Popowa. Sokrates też był łysy i też wypić lubił. I bogów, których KsantypaKsantypa a czarny kogut oznacza wyzdrowienie i ofiarę dziękczynną. A z jakiej choroby wyzdrowiał, o tym, braciszku, w KaramzinieKaramzin, Nikołaj Michajłowicz (1766–1826)	Przepraszam, ale nie rozumiem. Bo żeby panu dom sprzedawali, a Łęcki chciał jego kupić, wtedy pan miałby interes podbijać cenę. Ale jak pan kupuje, to pan ma interes zniżyć wartość...	Sam pan widzi, że to pan, a nie ja, wymienił jej imię. Pan, jej ojciec!	To i nie potrzebujesz nigdzie jechać, bo my wieziemy ordynanseordynans (z łac.)	Tobie łatwo być wesołą. W filozofii czujesz się jak w domu. Ale ja nie, a na myśl o okropnym ćwiczeniu jutrzejszym ogrania mnie drżenie. Co powie Jaś, jeżeli się zetnęzciąć się (daw. pot.)	Jest pan zawsze naiwny, jak małe dziecko, Putrysiu. Połowa kraju, jeśli nie ¾, żyje w ten sposób. Nareszcie dotarł do nas naprawdę wpływ francuskiej literatury sprzed lat stu. Ale głównie chodzi o to, czy pan też żonie swej daje zupełną swobodę? Bo tego byle kto nie potrafi. Mój Diapanazy jest prawdziwym wyjątkiem pod tym względem.	Nie mam po co, a zresztą wcale tam nie chcę iść.	To jeszcze byłoby mniejsze Ale pan Solski ma za dużo rozumu i uczucia, ażeby od swej żony nie żądał jakiejś wiary, miłości dla ludzi, ideału... Tymczasem dla Heleny podnioślejsze sprawy nie istnieją, ona drwi z nich. A ponieważ jest za dumna, ażeby chciała udawać, więc z panem Solskim postępuje nieledwie w cyniczny sposób. „Ja dam ci moją piękność, a ty mi dasz twój majątek i nazwisko”	A po co?	A zkądże pani wié, że to była pani Warska?	Daj spokój, Grzela, nie trafisz z niemi do rozumu: trza by każdą sprać abo żebych twoja była, to cię wtedy może posłucha	Dzisiaj? Czego można ludzi nauczyć, czego by sami nie umieli? Umierać? To potrafi każdy i bez belfra. Takie czasy.	Emilku, on musi iść przynajmniej o dwunastej spać. A ja widzę, że on będzie siedział do drugiej. Przyjdź, dziecinko, w niedzielę.	Ja ani tryumfuję, ani językiem o nich mielę! Ja sama niemało nagryzłam się i napłakałam przez to, że oni tacy...	Ja nie mam rzeczy. Ja nie burżuj albo socjalista, żeby za sobą kuferki wozić.	Już jak tam pan Zagłoba o wieczerzy myśli to starczy, choćby nas dwa razy tyle przyjechało. Każcie waćpanny łuby wynosić. Wziąłem też i wózek pod rzeczy, a karabonkarabon a. karaban	Kazał sobie dać jeść w kuchni, zjadł śniadanie, a potem...	Masz słuszność, że to dziwny dom. Później opowiem ci, com tu słyszał i widział.	Moje miłe stworzonko, zgadła pani, ale nie trzeba o tym mówić.	My tu jak na pustyni! co my tu wiedziéć możemy; chyba kto umrze we wsi, jak na cmentarz przywiozą! Ale cóż tam mówili?	Nie badajcie mnie, proszę, ale odpowiedzcie co rychlej idzie tu o jej życie i bezpieczeństwo	Nie szukałem...	No, no nie martw się tak bardzo! Oto popracuj jeszcze trochę nad muzyką...	O ile mnie rachuby nie mylą, tak.	Ojcowy, to jakby było Antkowy, bo skoro ociec chorzy, to on tu rządzi za niego i jego głową wszyćko stoi. A potem będzie, jak Pan Jezus da...	Ostrzegam, że bym ją wygrał.	Papo dziś był pijany! zachichotał młodszy chłopiec; ale wnet umilkł, bo mu starsza siostra pogroziła nieznacznie paluszkiem.	Po pięć złotych i groszy piętnaście bierze Mateusz...	Porucznika nie ma w Zamościu.	Te fiołki są heliotropem, pomieszanym z różami!	W fabryce cygar. Rozchodzą się rano, a ja muszę dzieci pilnować, strawę gotować, dom cały obrządzić. Gdzież Tomciu będzie mieszkał, niby na stałe? Tutaj czy gdzie we świecie?	W szafce jest tyle wolnego miejsca Cała półka jest pusta. Mam tuzin bąków.	Więc nic z tego, bo to tylko Żydówka!	Ślad jest na skroni!	„Aha! to on i na Morze Śródziemne zagląda!”	A pozwoli ci to matka, kiejś w chałupie potrzebny do mycia garnków i macania kur!	Ach, ciociu, trudno mi o tym mówić.	Ady popłuczcie se gardło, Walanty Wasze zdrowie!	Ależ, drogi panie Julianie cały dzień, jeśli pan chce, i cały jutrzejszy. Niech pan weźmie konia od ogrodnika.	Ant ko prisiekt turiu? ant svetimo Dievo negaliu prisiekt, o jūsų dievai manęs nepažįsta.	Bardzo dobry człowiek	Bez nacisku?	Bez zwołania sejmu?	Co on mówił?	Czy Magdalena Brzeska?	Czyżby nasi wygrali?	Dlaczego?	Dopełnij, panie, mojej wagi twoją hojnością, gdyż inaczej wiatr uniesie zapłatę.	Drogą, drogą, tą samą, którą i waszmość tu przyjechałeś.	I moje serce będzie tam również.	Idź do djabła! Władysławie!	Ja się cugówcugi (z niem.) odparła szanowna dama zwróciła się do dziecka	Jakto przez pana?	Jakże się ma starościna?	Jakże? To dziś znowu inaczej?	Jutro?	Kawalerze, zapnij porządnie palto!	Kto?	Najzupełniej.	Och, panie dyrektorze	Pan hrabia de Monte Christo?	Panie prezesie!	Pełski?	Piękny czas dał Pan Bóg, ziarno już suche	Podobno dwadzieścia i trzy! zamordowanych i wrzuconych do Sekwany! to okropnie!	Pozwól mi pobawić się z koźlęciem	Prawda, same nawet pysków nastawiają do bicia! Wypisz, wymaluj syczała jej nad uchem, aż tamta pobladła chyląc głowę coraz niżej.	Przychodź do mnie często, dobrze, Aniu? Przychodź sama	To musi jaśnie pan dać zastaw, a ja od Żydków wydobędę pieniędzy.	To pani uratowałaś od śmierci mego chłopca?	To sprawka Josela On nimi kieruje jak rataj wołami.	To tu państwo zapomnieliście rodzinnego języka?	Ty, który w nocnej godzinie zakłócasz spokój świętego miejsca, czy masz prawo tu wchodzić?	Vivat Carolus Gustavus rex!	Vous rentrez déjà?Vous rentrez déjà? (fr.) spytał.	W imię Boże tedy!	W takim razie...	Wciągnijmy go do pracowni! Tam będziemy mieli spokój i zupełną swobodę. Ja stanę naprzeciw M’Turka. Zawsze to lepsze niż mały Clewer.	Więc siadaj.	Więc?..	Wody! wody!	Z twarzy to widać!	Zatem i brat, i siostra niewiele się zmienili?
To onagryonager, osioł azjatycki, Equus hemionus (biol.) zawołał Harbert. podgatunek zebry stepowej, żyjący w Afryce Płd. do XIX w.; od innych zebr kwagga odróżniała się występowaniem wzoru brązowych i białych pasów wyłącznie na przedniej części ciała. Powieść powstała w latach 1874–1875, w 1878 wymarły ostatnie kwaggi żyjące w stanie dzikim, zaś w 1883 ostatni osobnik żyjący w niewoli. Onagry (...) stanowiące coś pośredniego zebrą a kwaggą	Pojedziesz ty, Babinicz, Ługowski, z żołnierzy. Pan kasztelan sandomierski rusza także ze mną; prosiłem go, by jak najmniej ludzi brał z sobą, ale bez kilkunastu się nie obejdzie; pewne to i doświadczone szable. Nadto jego świątobliwość nuncjusz chce także mi towarzyszyć, którego obecność doda powagi sprawie i wszystkich wiernych prawdziwemu Kościołowi poruszy. Nie waha się przeto swej poświęconej osoby na hazardhazard (daw.)	Proszę, jaki to pan wartki do umykania! A potrafi też wasza książęca wysokość chodzić prosto na nogach? Bo uczyli mnie w klasztorze takiego wierszydełka: „Pierwej, niżeli latać, nauczcie się chodzić...”	Jeżeli pani podoba się tak myśleć to proszę bardzo. Jednak całkiem z innych powodów nie czekałem wtedy na panią.	Aa... bo czemu to królewna miłościwa nas się nie zaradzizaradzić się strojąc przemądrzałą minkę dorzuciła Ewunia Reyówna.	Obiecałem Emilce, obiecałem. Lata płyną, człek się starzeje, gdybym się ociągał, nie wybrałbym się może nigdy. A zawsze myślałem, że przecie kiedyś przyjadę i raz jeszcze przed śmiercią zobaczę panicza i panią, i szczęście wasze, i dzieci wasze...	Nie wiem, jak się to pisze... Widzi pan, chciałabym jeszcze kiedykolwiek być w Warszawie.	Jakże to?... Co zaś prawisz?... Cóż się stało?	Jakże? Dy przeszło dwa rokiroki, roków (gw.) aż. w ŁobzowieŁobzów przez. rok. Dobrego pana miałem, głodu nie było, przyodziewaprzyodziewa tęsknić. za czym lepszym. Jechali gospodarze z Poręby do Krakowa na odpust, od nich się dowiedziałem, co i tatuś poszli na tamten świat, a macocha całą puściznę zagarnęła dla swego synka. Już mi nie wracać do dom już tam nic po mnie.  Podziękowałem od Nowego Roku wójtowi i poszedłem do Niegoszowic. Wzięli mnie do stajni; byłem tam blisko trzy roki. Od małego do większego, nauczyłem się sprawnie powozić. Pan miecznik był młody, żona też, często jeździli w sąsiedztwo abo do Krakowa; lubili, cobym ich woził, bo zawdyzawdy (daw.) najdrobniejsza moneta w czasach Jagiellonów. abo i cały czeski, pani też nieraz obdarzyła, gościowi się konia podprowadziło, znowu co wpadło do garści, a na Nowy Rok zasługa; wszystkom se składał do szmatki i pod siennikiem trzymał.	Nie... Muszę się zapytać... Muszę się słuchać mamy.	Z największą pewnością. Dopełniwszy zaś tego, udam się do władzy, jak przystało nawróconemu grzesznikowi. Oświadczę, gdzie należy, że pan de Lembrat wymusił na mnie przekupstwem fałszywe zeznanie i że Manuel jest rzeczywiście jego bratem. Zażądają dowodu, który im natychmiast przedstawię. Zechcą też zapewne ukarać mnie za poprzedni fałsz	Chcesz rękojmi masz słuszność. Wykradnij mnie, jedźmy do Londynu, będę zgubiona na zawsze, zhańbiona... Więc dobrze! Okryj mnie hańbą to będzie rękojmia.	Tak... tak... Ten rodzaj majątków bywa zwykle niepewny, ale za Wokulskiego ręczę. Hrabina mówiła ze mną, a ja zapytywałem oficerów, którzy byli na wojnie, między innymi mojego siostrzeńca. Otóż o Wokulskim było jedno zdanie, że dostawa, której się on dotknął, była uczciwa. Nawet żołnierze, ile razy dostali dobry chleb, mówili, że musiał być pieczony z mąki od Wokulskiego. Więcej hrabiemu powiem że Wokulski, który swoją rzetelnością zwrócił na siebie uwagę osób najwyżej położonych, miewał bardzo ponętne propozycje. W styczniu tego oto roku dawano mu dwakroć sto tysięcy rubli tylko za firmę do pewnego przedsiębiorstwa i nie przyjął...	A jak my się tam jemu wydali westchnęło dziewczę... mój Boże... i nie mógł przybyć ani wczora, ani jutro, tylko właśnie w tym dniu i o tej godzinie, gdy się nieszczęście nasze dokonało... jak gdyby Dobek po Dobkach przyjechał brać spadek wymarłych...	Uważaj! Trzymaj się ściany! Żeby cię Katarzyna nie dostrzegła.	Chłopcy! a nam co po moście? Który się podejmie przenieść sanki razem z paniami na drugi brzeg rzeki, dostanie natychmiast czerwony złoty jeden, pojedynczy!	Jak ci się podoba; zaczekam.	Może posuną się koniki?	„Lodzer ZeitungLodzer Zeitung (niem.) jakie rzucali chłopcy kręcący się pomiędzy stołami.	Jeżeli glejty są, to i lepiej, bo można w nagłym razie pokazać, ale jeżeli wasza miłość z taką robotą jedzie, która ma zostać tajemna, to lepiej glejtów nie pokazywać. Nie wiem ja, czy one wydane na imię Babinicza, czy na pana Kmicica, ale pokazać, to ślad zostanie i pościg łatwiejszy.	Mówisz pan do mnie jak do dziecka Pan wiesz aż nadto dobrze, że sprawa jest poważna, i nie godzi się ani z niej żartować, ani zbywać ogólnikami.	Ee... musi to być któryś z wojewodziców i z wiedzą królowej to uczynił; panna dworska... gdzieżby się ważył bez pozwolenia!	Pani się myli Jestem tylko jego przyjacielem. Nazywam się Watson.	A, prawda... aby wyciągnąć cię z nieszczęścia, wystarczy tylko, żeby Dantès nie ożenił się z tą, którą kochasz, a przecież małżeństwo to może nie dojść do skutku nie tylko z powodu śmierci Dantèsa.	Sreber i kosztowności szlachcic nie zechce na gotowiznę zmieniać, ale można je będzie zastawić. Wdzięczenem ci, Paterson, bo w porę mi to przychodzi. Muszę z Billewiczem zaraz jutro pomówić.	To, co się tobie wydaje mięsem, panie profesorze, jest po prostu polędwicą z żółwia morskiego. Patrz, oto tu wątróbka z delfina, którą byś wziął za potrawkę z wieprzowiny. Mój kucharz jest mistrzem w przyrządzaniu tych przeróżnych płodów oceanu. Kosztuj wszystkich tych potraw. Oto konserwa z holoturii, którą Malajczyk ogłosiłby za niezrównaną, to znów krem, do którego wymię wieloryba dostarczyło mleka, a cukru porosty z Morza Północnego; wreszcie pozwól pan sobie zalecić konfitury z anemonów morskichanemony morskie	O mój jegomość! Od radości mówić nie mogę, że też jegomościne ciało jeszcze w zdrowiu oglądam... O dla Boga!... Ino jegomość tak wrzasnął, że ażem pancerz upuścił... Rzemieniska się pokurczyły... widać nijakiej posługi jegomość nie miał... Chwałaż ci, Boże, chwała... o moje panisko kochane!	Dobrze, to siedź; powiem ci jeno, że to nawet i niepolitycznie pannie na drabinie siedzieć, bo ucieszny może dać światu prospektprospekt	Więc giń! zawieraj przymierze i pędź do zguby. Niechaj bogowie sądzą sprawy twoje! Ja, ślepiec, nie umiem patrzeć już jasno na sprawy świata tego! leci póki tchu w piersi stanie, bronić będę świętego ogniska i dębu. A gdy go ścinać przyjdą wpiję pazury jako niedźwiedź w pierś tego, co podniesie siekierę, i szarpać będę, a cielska rzucać na ogień dla przebłagania bogów. A gdy mi sił do walki nie stanie, obejmę dąb nasz stary i z nim razem skonam!	On mówił, że pan jest bardzo poważny człowiek. Zaprosiłbym go, powiada, na jednego „Pod Łabędzia”, ale on nie taki. Solidny, powiada, nietrunkowy. Czy pan naprawdę jest ważną figurą w partji?	To dziwna, jak tutejsi włościanie są łatwowierni: każdy z nich gotów przysiąc, że widział psa na własne oczy.	Słuchaj, Krzychu wiesz, na czym mi zależy, wiesz, że nie zamierzam stawać ci na drodze, że wkrótce zostawię ci całe przedsiębiorstwo. Powiedz zatem, dlaczego zajmujesz wobec mnie pozycję jakby obronną?	Czego się dowiemy?	Nie mogłem dojrzeć śladów na trawie.	Znam go, nazywamy go Pokojem Glicynii. Lecz jak go pan znajdzie? Tam są trzy ciągi schodów i cały labirynt korytarzy. Choćbym panu opisał, którędy trzeba iść, zgubi się pan.	Dopiero od dwóch dni przystąpiłem do gry, brachu Rozetrzyj jeszcze bardziej popiół na piersi.	Owszem, mości panie jestem nieprzejednanym protestantem, Bogu niech za to będą dzięki Mimo to jednak byłbym zmartwiony, gdyby mi przyszło widzieć kogoś postawionego plecami do muru.	Weź więc to w podarunku Masz nie lada zdolności, nie dajże im zmarnieć u św. Ksawerego. Jest tam wielu chłopców, co gardzą czarnymi.	Nigdy! Za nic w świecie! Nie można i nie godzi się. Najprzód musiałbym powiedzieć, żem nie jest wacpanny brat.	Na miejsce, bestye!	Nim pszczoła jedna zdążyła wyssać wszystkie kwiaty na tej lewadzie	I wdzięczny ci byłem, tak wdzięczny, że nie wspomniałem nawet, że kupiony łosoś wystarczyłby na sześć osób i kosztował więcej, niż wydawać możemy.	Poznałem to Ale w tej chwili powiadasz sobie: „Ten hiszpański kanonik wymyśla anegdoty i nakręca historię, aby mi dowieść, że byłem nadto cnotliwy...”	Mówię, że do Ameryki, szukać w szczęśliwym losie tego, czego nie chciał znaleść w pracy.	Ona nie pamięta! co to za nowy kawał?	Gdzież mamy szukać? Wżdy w baszcie ich nie masz.	Myśli pan, że w księżnej jest naprawdę to wszystko, co pan maluje?	No przecież o to, czy Słowacki napisał Smutno mi, Boże ulegając wpływom klasyków, czy też nie.	Dobrześ zrobił. Słuchaj no! Czy chcesz zostać na załodze w Taurogach, bo muszę tutaj kogoś zostawić?	Maszko! Spryt gotów ci byłem od biedy przyznać, ale nie wiedziałem, że jest w tobie i entuzyazm.	Tak, ale małżeństwo, to taki przełom w życiu.	Zaimponowało mi to, muszę przyznać	W jaki sposób, a raczej, dlaczego tu jestem tego właśnie nie mogę w żaden sposób wytłumaczyć panu, bo sam nic a nic nie rozumiem; lecz tego tylko pewny jestem, że w niczem nie obraziłem pana kardynała, przynajmniej, o ile mi wiadomo.	My już dokonamy, czego potrzeba. Znamy wyśmienicie wszystkie formalności. Nie trzeba nic gadać ani też robić. Nagryzmolimy kilka frazesów, podpiszą świadki, a jutro rano w urzędzie gminnym potwierdzą akt ślubny za lichą łapówkę. Panno Ewarysto, czy chcesz być żoną tego rozbijaki?	Czy mógłbym panu opowiedzieć? Pan będziesz jedynym człowiekiem, który zdoła rozjaśnić moje wątpliwości. Powiedzieć panu? Moce piekielne, to mnie rozsadza chęć, by opowiedzieć o tym komuś, kto zna krajowców!	Czy to jest niemożliwe?	O Boże, czy to z mojego powodu oddalasz pani córkę?	O, tak Podróże to moja pasja.	A żebyś wiedziała, że nie zobaczysz!	Oczywiście, że nie!	Przede wszystkim zaczekać do jutra Jako kapłan, wiesz najlepiej, że boski sen często przynosi dobre rady.	A bo to matka pozwoleństwo dadzą, kiej Nastuś ma jeno morgę?	Jakiż ten orzeł? Tak wiatr rozwija sztandar ku Sukiennicom, że nic nie widzę.	Nie! nie pójdę za mąż!... Może sobie ojciec odwołać słowo; mnie nie zmusi...	Chyba nie tutaj?	Dobij, dobij do czoła! Raz-raz.	Lewy bok nie mniej dobrze zabezpieczony	Mama nie żyje!	Masz nieco oleju w głowie	Nie rozumiem...	Wyborną opiekę. Mam żonę, która całe życie pielęgnowała chorych; mam starszą córkę, która goli jak z nut i umie zdjąć i założyć opatrunek nie gorzej ode mnie.	Nie ma jej! A gdzież jej szukać teraz?	Ojcze czcigodny, ty wiesz, może być tak, iż człowiek, dzisiaj ze wszystkich swoich sił pragnący służyć wierze, wczoraj jeszcze nieświadom wielu rzeczy, ulegał występnym myślom.	Ale co ci dolega?	Wiem, że mnie zdradzasz	Tak! Oni ją chcą dać Bohunowi, by ją wziął i poniósł jako wilk jagnię, a ich w Rozłogach zostawił	Czy mówił pan Turskiemu co o tym?	Ach, niedołęgo! Popsułeś wszystko przez zbyteczny pośpiech!	Czego sobie życzysz, żołnierzu?	Dla tego jednego, który moją pracę podejmie, rozszerzy, nakreśli jej nowe, mnie nieznane widnokręgi, i przekaże całość temu, który po nim przyjdzie	Przyjdę po ciebie o dziesiątej rano.	Chcę sobie zachować możność odwrotu.	Chica!chica (hiszp.) odparł Nostromo.	Dobrze już, dobrze	Dwoma szeregami!	Gadaj: co będziesz robił, jak dostaniesz patent?	I jak diabłów odpędzać...	Już ugaszony zapytał:	Jużeś, zdrajco, powiedział.	Kupisz?	Miła wieś...	No, trochę mnie pan uspokoił. A zmieniając temat: kiedy wraca pan Franz?	Oto przynoszę całą szklankę	Pan, jej mąż!...	Permisję my mu wieziemy.	Praca	Sprzedaliście krowę?	Tamta, widzisz, bracie, siostrzyca Radgostowa. Strumienie tam płyną z wąwozów leśnych dołami niskimi w kalinach, w cierniach, w głogach. Słońce ranne szuka tam gwaru wód w głębokich trawach. A w środku owo, co lśni pod słońcem:	Więc zaciąga długi...	Wszystko jedno! Ani ojcu?
Kiej dziedzicowy syn! Jak się to wybrał! Dobrze baczębaczyć (daw., gw.) tu: gonić, biec. za krowimi ogonami.	Nie mówmy o mojej opinii. Jeżeli zła, to dlatego, żem wrogom moim pozostawił dość czasu do jej sfabrykowania. Mówmy raczej o twoim szczęściu, kochany Rolandzie, o uciechach życia rodzinnego, o twym ojcowskim zadowoleniu, margrabio. Niejedno zapewne mielibyście mi o tym do powiedzenia.	Wszystko tu, mój kochany, wygląda zachwycająco, i gdybym był na twojem miejscu, czułbym się najszczęśliwszym z ludzi. Chociaż i na to, co mnie spotyka, wyrzekać nie mogę... Powodzi mi się w służbie, w interesach i... jeszcze w czemś bardzo ważnem!... Zgadnij, ile mam kapitału?	Chyba to nie będzie niedyskrecją, gdy powiem, że mówią tu o małżeństwie panny Hejbowskiej z szanownym panem?	Gdybym był pani przyjacielem... a raczej, gdyby pani chciała mnie uważać za swego przyjaciela, radziłbym pani, żebyś się nauczyła co najprędzej rachować. Rachunek jest podstawą wszelkiego porządku społecznego, a więc i szczęścia w rodzinie. Jeżeli sympatia rodzi się z przekonan a o wzajemnej wartości ludzi, to i miłość nie jest czym innym, jak tylko rachowaniem wzajemnym dwojga ludzi na siebie, popartym wiarą, że żadne nie popełniło pomyłki.	Na małą skalę interes taki może się wydać dziwny; ale na wielką skalę, to są wysokie finanse. Są akty samowoli, które są zbrodnią między jednostkami, a które stają się niczym, kiedy się rozciągną na jakąkolwiek zbiorowość, tak jak kropla kwasu pruskiego staje się niewinna w wiadrze wody. Zabijesz człowieka, zgilotynują cię. Ale w imię jakichkolwiek przekonań zabij pięciuset ludzi, uszanują zbrodnię polityczną. Weźmiesz pięć tysięcy franków z mojego biurka, pójdziesz na galery. Ale z pieprzykiem nadziei zysku, zręcznie wsuniętym w paszcze tysiąca giełdziarzy, zmuś ich do wzięcia papierów jakiejś tam zbankrutowanej republiki lub monarchii, wypuszczonych, jak mówi Couture, po to, aby zapłacić procenty od tych samych papierów, nikt nie może się skarżyć. Oto istotne zasady złotego wieku, w którym żyjemy!	Ciotka, widzisz nawet w razie przegranej, będzie miała jedną wielką pociechę. Moje zbiory za jakie kilka tygodni będą już w Warszawie, a to było jej marzenie od lat kilkunastu. Jeszcze ojca namawiała na przeniesienie ich do kraju bardzo usilnie. Już wszystkie gazety rozpisują się o tem to trudno wypowiedzieć.	Słuszna to była uwaga, Dawidzie Święta prawda, że słowa nie wyrządzą mu żadnej szkody... szkoda ich więcej tracić! I z wyjątkiem tego, co powiedziałeś o chrześcijaństwie (co do czego mam zgoła inne pojęcia, albo niech nie będę chrześcijaninem), skłaniam się bardzo do twego zdania.	To była namówiona zdrada! ale któż by się jej mógł spodziewać, tak to stworzenie udawało układną i pobożną kobiecinę!	Ano, to będę wolna!	Ba! Żebym to wiedział!	Jak to miło! Ale chciałabym, żeby darowała nam je nam teraz. Odkładanie jest nieprzyjemne	Na cóż to waści potrzebne?	Pan to serio mówi? Więc miałam go zostawić na ulicy lub oddać do szpitala, żeby umarł ze strachu, bo już mdlał, dowiedziawszy się, że go tam odwiozą.	To jej podaj	Znam To pan Edmund i panna Mercedes.	Z Heystem? Ależ nigdy w życiu! To tych dwóch się pobiło: kapelmistrz i Schomberg. Signor Zangiacomo miał atak ostrego szału od samego rana i napadł na naszego szanownego przyjaciela. Zaczęła się gonitwa po całym domu; drzwi trzaskały, kobiety wrzeszczały w jadalni wreszcie tarzali się po podłodze tu na tej werandzie. Chińczycy wleźli na drzewa co?	Mości księże! Waszmość jesteś bardzo rozumnym człowiekiem i pewno doskonale znasz sprawy ludzkie, bom cię słyszał o nich mówiącego w hoczewskim kościele; słuchałem bez uprzedzenia i zdumiewałem się tylko nad głęboką twoich opinij mądrością i nieporównaną twego języka wymową. Dzisiaj słucham cię może z niejakim uprzedzeniem o tej materii, o której mówimy, ale w tym nigdy mnie nie przekonasz, żeby miłość czysta i nieskalana była jakimkolwiek szataństwem. Słyszałem już kazania i biskupów, i archimandrytów, i kamedułów, i jezuitów, i innych żarliwych karcicieli wad ludzkich; słyszałem księdza Marka, który tak dalece potępiał cielesność, że rozkazywał ludziom, iżby byli czystymi duchami; słyszałem księdza Barszczewskiego, także misjonarza, a sławnego na cały kraj rygorystę; księdza Dutkiewicza, eks-jezuitę, miałem nauczycielem przez lat kilkanaście	Polityczny dzieciuch. Liga kpi z wszystkich, by choć w ten sposób, czyli niewątpliwie dosyć dokuczliwie, arcypowagę zaznaczyć swoją, której się kłania najuprzejmiej każdy bez wyjątku naród i najuprzejmiej nie słucha żaden. Genewski trybunał czy areopagareopag	I czy uwierzysz waszmość? Jest jeden symptomatsymptomat (daw.) ufać, zwłaszcza nadmiernie; wierzyć.? A jednakoż bez te wszystkie lata zawdym ja sobie myśliłamyśliła (daw.)	Jestem zupełnie tego samego zdania. Nic człowieka tak nie naraża na niebezpieczne pojedynki, jak pojedynek, co nie przyszedł do skutku.	Powiem coś więcej waszeci Nie tylko ludzi, ale i mnie samego. Ja się boję, Dawidzie... Nie, my tylko myślimy, jakby odgrodzić się od niego.	Zapewne, panie; ale pomyłka nie wyniesie nawet stu metrów, a więcej nam nie potrzeba. Do jutra więc!	Hm... na razie nie umiem nic powiedzieć.	Za przeproszeniem pańskim, czy go pan nie widział?	A dyć nie co insze, w imię Ojca i Syna!	A no tak. Wypłatał ja wtenczas matusi psotę. Nie była ona wielka... bywały większe, ale za tamte zawdy przepraszałem, a po tej ostatniej nie miałem czasu ani na wyznanie, ani na przepraszanie...	Dziękuję serdecznie nie lubię nadużywać gościnności; a przytem, wiesz przecież, iż muszę pomyśleć o umundurowaniu.	Gdybym ja mu nie stała na przeszkodzie	Ja lubię ją bardzo, uznaję jej zalety, jest ładna i zajmująca. W roli ordynatowej będzie jej do twarzy i potrafi z niej wybrnąć szczęśliwie. Ona ma duży takt. Dla jej pastelowej urody potrzeba tła, aby się uwydatniała lepiej. Głębowicze będą dla niej aż nadto wspaniałą ramą. Ale w liczbie nazwisk, w paranteli Michorowskich nie zabłyśnie jaskrawo, raczej przeciwnie Rudecka... skandalicznie trochę zabrzmi.	Księże dobrodzieju widziałeś pewnie równie dobrze jak ja w gabinecie królewskim płód o czterech nogach i dwu płciach, przechowywany w słoju ze spirytusem, zaś w drugim słoju dziecko bez głowy, z jednym okiem powyż pępka. Czyż te dzieci mogłyby lepiej służyć Bogu od noworodka z głową węża, o którym mówiła pani Leonardowa? Cóż powiedzieć dopiero o noworodkach dwugłowych, co do których zgoła nie wiadomo, zali nie posiadają dwu dusz? Przyznaj, dobrodzieju, że natura, pozwalając sobie na te okrutne igraszki, sprawia nieraz dużo kłopotu teologom.	Naturalnie, że się odzywam, bo pan i gada, i robi całkiem jak dziecko... Ja jestem tylko lokaj, ale przecie wolałbym wierzyć takiemu, co mi daje dwa ruble za wizytę, aniżeli takiemu, co ode mnie po trzy ruble pożycza, i wcale nie śpieszy się z oddawaniem. Ot, co jest, dziś pan Wokulski dał mi dwa ruble, a pan Maruszewicz...	Nie bój się, kniaziówno!	Nie ja, ale niesprawiedliwość, ale krzywda!	Nie nazywam się Józia. Na imię mi Stasia. A ty jak się nazywasz?	Nie poznajesz mnie?	Nie, bynajmniej Owszem, pan Copperfield był, jeśli się nie mylę, pierwszym jej wielbicielem.	Nie, jutro!.. przyjedzie pan do nas na obiad, a po obiedzie pojedziemy hulać po drogach.	Tak, ale na taki kokos masz zęby trochę za słabe. Nie zgryziesz, a ząb stracić można...	Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. Co robić? Dzisiaj strata, jutro zysk. Pan dał, Pan wziął i nie ma o czym mówić, drogi człowieku.	Z góry mówię pani, że zgodzę się na wszystkie warunki, które nie będą dotyczyły czci mojej żony ani mego honoru.	Zaczekaj... z jednym oczyszczonym butem nie pójdę przecież!...	Uważam, że jest naprawdę dobra, jak na muzykę skomponowaną przez człowieka, a wykonywaną przez dwunożne, bezpióre ptaki, jak mówił nieboszczyk Diogenes.	Ale kto ma racją, czy ja, co mówię podpisywać?	By... łem... najmiło... łościwszy ojcze.	Czy słyszała pani że dzisiaj pan Krukowski z siostrą był u państwa podsędków i oświadczył się o pannę Eufemię?	Jak wiem? Przez jego ordynansa, u licha.	Kochanie, czy możesz mi dać papierosa?	Na Szwedów? On także narzekał?	Niech go Bóg strzeże Źle uczynił iż się zerwał tak, bylibyśmy mu u księcia wyrobili łaskę i przebaczenie. Szkoda by się marnował.	A jakże. Żeby ją znowu ten koń zdusił... Idzie mama jutro do prania?	A ty?	Albo i koło Królewca!	Amanda Binet.	Była Janowa?.. a, moi drodzy, dziękuję wam z całego serca!	Bóg niech mnie od tego na stare dni uchowa!	Będzie pani sławną... będzie pani bardzo sławną!	Chybaś zwariował! Przecież widział cię u mnie Debray!	Cicho! Popatrz...	Doprawdy?	D’Arthez ma słuszność	Ej, mołojcymołojec (ukr.)	Gal, kiek yra įkirsta, bet ne labai, ne kiaurai. Karvės mėšlai tuojau pagelbės. Ir kaulai užauga nuo jų, kaip matai.	I ja widziałem	Jaka ja... będę.	Jestem tylko biednym filozofem, panie złoto macie wy.	Karczmarek chce wydzierżawić chociażby, potrzebuje majątku dla zięcia.	Kochają się do szaleństwa, Natan zwierzył mi się przed chwilą.	Krótko, po sienkiewiczowsku ją określę: bajeczna!	Mamo, chciałabym ci się wyspowiadać.	Masz Jegomość racją.	Mówił Gabro papie?	Na czym?	Nieco?	Nieprawda!	O mój Boże! mała rzecz pewna właścicielka składu bielizny, śliczna dziewczyna, którą kochałem serdecznie, którą prosiłem o napisanie kilku słów do mnie na pamiątkę.	O, Trot tak młody byłeś, kochający, ufny! O Trot! Czyż mogę zapomnieć?	Oto masz czterdzieści podwójnych pistolów, kochany przyjacielu wiem, że taką monetą płacą ci za twoje poematy.	Powiedz mu waćpan nowinę, niech się strachu naje, a ja tymczasem pojadę przy kniaziównie	Powiedz, tatku, coś ty dziś robił z rana, że teraz masz się gorzej i musisz leżeć w łóżku?	Precz!	Przykro mi o tym mówić, kochanie.	Są przeważnie wyborne. Zwłaszcza wędliny zasługują na uznanie.	Słychać, że X. Biskup niebespiecznie jest chory.	Tak było dawniej. Teraz jest Judenrein... Ja tu mówię o uchodźcach, którzy latem i zimą nocują w ruinach pod gołym niebem, a ty mi chcesz zaraz, na poczekaniu, wyłożyć sens doli żydostwa.	Tak jej płacisz za wielkie uczucie!	Tak wysoko na jednej nodze? Spadniesz i szyję złomiesz.	Tak.	Ty głupi cham jesteś, jeszcze można z tego ugotować zupę.	Ty także, margrabino.	Wiedziałam.	Wieszże ty o tém? zkąd?	Wilczurówna.	Więc cóż byś pan z nimi zrobił?	Za progiem! W chałupach już siedzi, za brzuchy ściska, że ledwie zipią.	Zawezwano mnie do jednego dostojnego chorego.	Zawsze wariat, chociaż dobry chłopak. Ale... Wokulski oddał ci rzeczywistą przysługę: zwyciężyłaś śmiertelnego wroga.	Znajduje się pan wśród przyjaciół...	Zupełnie sam, wielmożny panie.	Żeby być tego wartą i żeby...
Nikomu się te wrota nie otwierają, choćby i sam pan a książę i król był, bo tu jedynym panem pan nasz... My do nikogo nie mamy nic i nie chcemy aby do nas miano...	Co do tego, nic nie pobłądził autor historii tylko w tym chybił, że przedstawia później Sanchę jadącego na ośle, a nic nie powiedział, że go odzyskał.	To źle mówiła, bo ja nic o tem nie wiem. Ojciec tobie, jak każdemu z nas, dał 5.000 rubli, Ejniki przytem i błogosławieństwo, jeśli wrócisz! Mnie kazał Poświcia pilnować i do was się nie wtrącać.	Pan hetman mnie przełożonym nad artylerią kamieniecką uczynił więc przyjechaliśmy z żoną do Kamieńca. Tam dowiedziawszy się o terminach, które was spotkały, wybraliśmy się bez zwłoki do Chreptiowa. Chwała Bogu, mój Michale, że się wszystko szczęśliwie zakończyło. Jechaliśmy w strapieniu wielkim i w niepewności, bośmy jeszcze nic nie wiedzieli, czy tu na radość, czy na smutki przyjeżdżamy.	Nie kłam, bo ci z tem nie do twarzy! Ma się rozumieć, udaje się kłamać, ale nie przed czarownikiem! Ejże! ot, ja ci powiem, czemu nie przyjeżdżasz do Saudwilów! Wstyd ci przedemną!	Nad swojém głupstwem płakałam Ot! przepadły mi wiadra z mojéj winy, nie z niczyjéj.	Jak to, więc jeżeli nie zostanę kapłanem, nie objaśnicie mnie?...	Ależ ja tylko powtarzam to, co mi mówiono. Zresztą, zdaje się, że ona jest bardzo inteligentna, ja jej nie znam. Wydaje mi się bardzo pushing, co mnie dziwi u kobiety inteligentnej. Ale wszyscy mówią, że ona szalała za tobą, w tym nie ma żadnej ujmy.	To musi być chyba ludożerca, bo już ojciec na mnie za to napadł. Stało się to jednak bardzo naturalnie. Czytałam w gabinecie, on wszedł, nie uciekłam, nie przeczuwając niebezpieczeństwa, no i rozmawialiśmy. Uczynił na mnie zrazu wrażenie wariata, oglądałam się za dzwonkiem na służbę. Potem się uspokoiłam, że to tylko próżniak chorujący na oryginała i koniec.	Ach! Nie jestże to więc boska rada nieśmiertelnych, czcigodny areopag poezji, wiedzy i piękna?	Co tam Adaś, on już nie był w domu z miesiąc, podobno ciągle przesiaduje u tych pań na Spacerowej, a to podobno są jakieś lafiryndy.	Ja jutro, nie dalej, wynajdę panu ustronne, pewne i wygodniejsze mieszkanie.	Nie jest martwy. Będzie żył.	Nie każdy. A jeszcze i między arcykapłanami są różnice.	Nie mogłam go przemódz! Zacięty jest w tém! życia mu wziąć nie chce. Nie chce!	Nie, ale na jaką wy się zgodzicie, gdy umowa stanie	To wiedza, a nie czary.	Ty tego nie uczynisz.	A tak, nie inaczej. Potem niektóre jeszcze familie pododawały tu kupę różnych emblematówemblemat jeden z niższych rangą tytularnych urzędów ziemskich., mój ociec:	Jeśli ja mam słuszność, to pan jej nie ma.	To znaczy nie dać im nic, bo i tak jest dosyć skromne.	Zwłaszcza nie mów nigdy nic o służbie... Pamiętaj wciąż, że pani Moreau była pokojówką...	Czasem kładzie się ją do pudełka od sardynek w porównaniu z jego absolutną ignorancją we wszelkich innych sprawach przemysłu Na hiszpańskim wybrzeżu są fabryki, gdzie się pakuje sardynki do pudełek, i...	Jak się przyzwyczają, może przestaną być tacy czarni. Choć prawdę powiedziawszy, nie szkodzi wcale, że oni inaczej wyglądają.	Zdaje mi się, że wszystkim wolno pisywać do Janiny?	Ślicznie, na czas i dobre chęci ja kupiec. przedsięwzięcie, projekt; przedsiębiorstwo.. Jutro rano wstąpię po panią i zaprzęgnę do roboty! Załatwione. A teraz przedstawię pani moją bratnią duszę	Ów Kuklinowski posłował wprzódy od Millera do klasztoru i raz mnie prywatnie do zdrady namawiał, gdym go do bramy odprowadzał. Ja zaś trzasnąłem go w gębę i skopałem nogami... Za to urazę do mnie powziął.	Umysł podzielony na szufladki i mający w każdej szufladce paczkę etykiet do naklejania na wszelkie zaobserwowane zjawiska, to szczyt pomyłki.	Uważaj, barania głowo, że ci w tej chwili uratowałem życie. Jak tylko przyjdzie ten twój major Wenzl, to mi za to chyłkiem wynieś butelkę wina. Mówię bez żartów. Ja ci naprawdę uratowałem życie. Jak mój oberlejtnant się schla, to nie ma z nim gadania. Tylko ja umiem się z nim obchodzić i nikt inny.	A ty się nigdy nie nudzisz?	Głupim jest, wasza książęca mość, bo znowu nie rozumiem!	Pieszo tak, ale powozem nie.	Przyjmowanie uwielbień barona pomimo feblika, jak pani mówi, do pana Starskiego.	Żadne z nas nie podniesie tej płyty, jest za ciężka	Nie masz tu nikogo, co by się tak nazywał.	Nie tak powiedziałam, moja droga. Powtarzaj moje słowa dokładnie. Powiedziałam, że rada bym była, gdybym mogła uwierzyć, że zdołałabym je złamać. Chciałabym wiedzieć, że posiadam siłę po temu.	Będę przez kilka lat uczył cudze dzieciaki i grosz do grosza ciułał. A gdy uzbieram potrzebny „fundusz”, wstąpię do gimnazjum	Czy przypominasz sobie ten ustęp, gdzie autor zapytuje, co by czytelnik zrobił, gdyby mógł, nie ruszając się z Paryża, siłą woli tylko zabić jakiegoś mandaryna w Chinach?	Nu! Ty ją zobaczysz! My do nich dziś z wizytą wszyscy pójdziemy!	Panna Ewelina należy do wyjątków!...	To jeszcze nic We Vrszovicach jest jedna akuszerka, która za dwadzieścia koron umie wykręcić nogę tak ładnie, że się jest kaleką do samej śmierci.	Wyjechała do kościoła.	Tak? doprawdy, sam chciałbym z nimi porozmawiać. Jeżeli w owym mieście nikt nie mówi po angielsku, to będę miał dla nich pyszną opowieść! Piętnastu wytrawnych marynarzy po jednej stronie, a z drugiej jeden tylko mężczyzna i jeden chłopak-wyrostek... O człecze, godniście litości!	Jak to? na galery? czyliż podobna, ażeby król chciał czynić gwałt komukolwiek?	To znaczy, że postój wypadł im na milę albo półtory od tych chaszczów?	Zmień to wszystko na gotówkę. Czy to można? I jedźmy jutro, pojutrze... Dobrze?	Aj, panie Lucyanie, panie Lucyanie, na co te zbytki? Dobrze mój nieboszczyk mąż mówił, świéć Panie nad jego duszą...	Czy ja wiem? Poginęli... Niejeden zleciał na łeb w ogień. Jak my dopadli koni, to się tam jeszcze kotłowało. No, ja się już najadł	Wiesz co, kochany bracie, dawno już nie byłem w tym położeniu, co dzisiaj.	Ano, trudno. Widocznie więc ja, wobec tego, że jakiś tam Hiszpan na moment wywarł na mnie wrażenie, jestem istotą upadłą i zgubioną, samymi zdrożnymi wyposażoną instynktami. Voila!	A ja przecież na prawo chcę i na prawo pójdę.	Dać go na wóz Dziadka! Niech szczęści.	Na szafie.	Na zdrowie wamawama (gw.)	Orgaz to misterium. Kto o tym zapomni, narazi niebacznie swego bohatera na okrutne męki.	A ba... pomoc! Tu się właśnie rozłazi... Bardzo mi miło... poznać... Myślę już od wczorajszego wieczora, skoro pani dziedziczka wyrwała się... te!... z tą gotowością pomagania waćpanom. Bo to z panią dziedziczką sprawa niełatwa. „Nudzę się, nudzę się”... A potem rób co chcesz... Upór...	Jak to spytał pan z Długolasu.	Cicho! Tam ktoś jest, daj mi swój pistolet.	To już chyba dotychczas z mody wyszło My teraz we wszystkim stoimy za Ameryką. Może już czas na dworzec?	No, przecież i u was się bawią. Pan mnie zapozna z sąsiadami, a może panna Jadwiga ofiaruje walca.	Co pan tu robi?	Co?... dobrze tak będzie, Pepa?... pytał dyrektor, przeczytawszy żonie, mozolnie i z mnogiemi przekreśleniami napisane zaproszenie.	Niechże ta wielemożny pan feśter darują...	A no, tak! dostawiłem transport towarów, za co dostanę dobre porękawiczne. zawołał, widząc, że stara panna przygląda mu się z uwagą	Kiedy indziej odpowiem. Przecie będziesz mnie waćpan odwiedzał?	Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?	Wójt nam się sprawia? co?	Co by zaś, uważam ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...	Miejcie ją w zapasie starałem się i staram być miłym dla wszystkich, dobrym, uprzejmym; potrzeba się pokazać że strasznym być mogę.	Ale to wyrządza niesłychaną krzywdę szkole...	Co, Józef zwariował? Ja mam pilną korespondencję!	Czy słusznie, aby jeden drugiemu odbierał żonę?	Dawno dowiedzieliście się o nieszczęściu?	Natychmiast! Rusz się! Karolina umiera!	Ona wie o mnie wszystko?	Puść mnie! puść mnie! Czuję, że wiatr jest nad morskimi falami i słońce. Puść mnie, wolnym chcę być!	Wiem, że ją unieszczęśliwię!	Wyjazd nad morze bardzo by się pani przydał w istocie	Ach, to wybornie!	Boże miłosierny, więc ma mój ojciec śmierci czekać, aż go ona wykupi z tej męki doczesnej!	Cóż To hiszpańscy przemytnicy i dwóch korsykańskich bandytów.	Cóż to znaczy, Madziu?...	Dewizą moją jest: ani Boga, ani pana	Fabryka idzie jeszcze?	Jechał tędy konny?	Mam nadzieję, że postępowałeś bardzo ostrożnie, Krecie	Mieszkasz w tej okolicy?	Mogęż śmiele mówić?	Mucha prędko i zapalczywie mówił głos niewidzialnego człowieka.	Niech Nowowiejski idzie!	O panu Kunickim?...	Powiem wszystko; przyrzekam.	Pytałem gdzie trzymasz truciznę, którą zabiłaś moich teściów, Barroisa i Valentine?	Sprawy majątkowe.	Słyszałam z własnych ust tego pana.	Tak.	W tej chwili, sir?	Wszyscy reszta zostali.	Zdrowie wasze!	Zobaczysz jacy będziemy szczęśliwi
Ach, pani cóż za majak obowiązku przeciwstawiasz memu szczęściu? Jak to! Czcza i dowolna myśl wzbroni ci uczynić szczęśliwym człowieka, któremu sprzyjasz? Pomyśl! Powziąłem nadzieję spędzenia życia z tobą; los mój mnie rzucił do stóp osoby najgodniejszej w świecie; widzę w niej wszystkie uroki ubóstwianej kochanki; ona mi sprzyja i równocześnie znajduję w jej postępowaniu jedynie to, czego mógłbym pragnąć w żonie? Tak, pani, jesteś może jedyną osobą, w której te dwie rzeczy skojarzyły się w tym stopniu. Każdy, kto zaślubia oddaną kochankę, drży, czyniąc to, i rozważa z lękiem ze względu na przyszłość postępowanie jej z nim samym; ale w tobie, pani, niczego nie trzeba się lękać, pozostaje jedynie podziwiać cię. Miałżebym ujrzeć, powiadam, tak wielkie szczęście jedynie po to, abyś ty sama stawiała mu zapory? Ha, pani, zapominasz, żeś mnie wyróżniła spośród innych, lub raczej nie: omyliłaś się, a ja się łudziłem.	Jasne zupełnie i dziękuję. A teraz drugie pytanie: o ile mi się zdaje, uważacie za główne źródło zła w swoim własnym środowisku zwalczyliście egoizm. Ale, jeżeli zdobyliście sobie pewną wyższość i szczęśliwość w swoim kole, dlaczego zamykacie się w sobie i nie dopuszczacie innych do tej wyższości? Czy to nie jest egoizm? Wiem, że jutro zaczyna się wojna z Telurią: czy nie byłoby raczej lepiej narzucić im wasze ustawy i wciągnąć ich w obręb waszego wyższego istnienia?	Przyrzekłeś? przyrzekłeś? odezwała się. Mnie to przykro! Taka straszna... takiem się jej przelękła... Ciągle mi upiorem stoi przed oczyma... O! gdybyś mógł nie jechać!	Czy powinien wiedzieć? Pana się radzę, jako naszego najdawniejszego i najlepszego przyjaciela, który mnie zna od dziecka, a zrobię tak, jak mi pan poradzi. Nie chciałabym kłamać, co bądźby później nastąpiło, powiedziałabym, ale... boję się... On mnie nienawidził i nie miał racji, ale gdyby, gdyby wiedział teraz o wszystkiem, to... mnie ojca żal, bardzo mi żal.	Chodźmy już, chodźmy! Dość tej gadaniny! Flint umarł i nie tuła się po świecie, to wiem na pewno. Przynajmniej nie chodzi za dnia. Możecie być tego pewni. Indyk myślał i zdechł. Ruszymy na poszukiwanie dublonów.	Nie mówiłem, bom sam nie wiedział, ale teraz będę mówił. Toć nie godzi się choćby na największego wroga takiego oszczerstwa rzucać.	Ładni posłowie, którzy jeszcze tabliczki mnożenia nie umieją, a stół piszą przez u, chociaż się mówi: stoły.	Naści dziesiątkę, udał ci się: tak kury goni z ogrodu, że ni jedna nie zostaje!... A jutro które do mężów idą?	A jakże ma się miewać? Źle i źle. Już on nie wydobrzeje, póki go moi państwo będą trzymali w tej tam izbie na górze.	Kąpałabym się i... tak dalej A przy tym zakochałyby się we mnie te morskie trytony... i przynosiłyby mi perły. Wiesz, tak jak było naprawdę. Mógłby to być film przyrodniczy i edukacyjny, nie sądzisz? Coś takiego jak Trader HornTrader Horn (ang.)	Jak ci się nie podoba, to zabierz z powrotem rynny i ruszaj pókiś cały.	Do tych pieniędzy było czterech wspólników. Z tych jeden wykitował, drugi okazał się łobuzem. Zostało tedy dwóch. Tak, czy nie?... Otóż, pytam się pana, panie Murek, czy pan oddasz nam te pieniądze?	Mościa pani! Ja się nie mam za żadnego mędrca nadzwyczajnego, ale nigdy jeszcze nie dostrzegłem tego na sobie, iżbym rzeczy proste pojmował inaczej, jak je pojmuje świat cały. Konkurencja moja, lubo przez niezwyczajne przechodzi koleje, jest rzeczą prostą i tak, jak ja ją rozumiem, rozumieją wszyscy; ale postępowania waszmość pani ze mną i sam Salomon, gdyby wstał z grobu, wytłumaczyć by nie potrafił!	Wiem, co mówię. Ja nie mogę żyć jak miliony ludzi. Przecie nieraz uciekam na dwa miesiące w Alpy, w Pireneje, na jedną wysepkę u brzegów bretońskich. Rzucam gazety, książki, nie odpieczętowuję listów... I cóż mi z tego? Zawsze i wszędzie widzę odbity świat w sobie, w mojej duszy nieszczęsnej. Gdy się nie spodzieję, wybucha tam wściekły gniew przeciw jakiejś podłości dawno widzianej, zbudzi mię ze snu, przypomni wszystko, ukaże wszystko... Gniew bezsilny, a im bardziej bezsilny, tym większy!	Tak musimy je mieć i zniszczyć... Inaczej w głąb kraju dalej puścić się nie sposób, z tyłu ich za sobą mając; bo tam w tej dziurze zawsze ludzi dość, czuwanie wielkie i zajadła dzicz!!	Jakiż to pałac cudów i ten, kto twierdził, że Bóg utworzył tę grotę na miejsce pobytu dla sylfów i ondyn morskich, miał pojęcie niezmiernie prozaiczne. Dla kogoż tedy drżało powietrze, w tym jęku, w tej pieśni, podobnej do pieśni wychodzącej z piersi natchnionego człowieka? Skąd powstała ta urocza prawdziwa harfa eolska! Czyż Waverley nie słyszał owej muzyki ukrytych duchów, wielkiego poematu stworzonego przez naturę?	Och! Robercie! Słuchaj och, jakie to komiczne, ta rozmowa wciąż przerywana i zresztą nie wiem czemu	No, bardzo w to wątpię Jestem raczej wojownikiem (jakeście się sami przekonali) niż żeglarzem. Atoli często wsiadałem na statek lub lądowałem na tym wybrzeżu i podobno nieco potrafię rozeznać jego położenie.	Nie pora na krotofilekrotofila a. krotochwila (starop.) odparł Krzysztof Opaliński.	Co tam! powiem taki prawdę całą! Ojciec stary ma we łbie ćwieka, o Macieju to już i gadać nie ma co, prosto głupi. Ot ty, żebyś miała więcej od nich rozumu, tobyś wszystkich poratowała.	Hm, już widzę, co to będzie. Ale mniejsza z tym. Jedno ci tylko powiem, że to jest państwo wiśniowieckie i do ŁubniówŁubnie	A moja rzeka, moja rzeka! Spodziewałem się, że jego byk doprowadzi nas obu do rzeki.	Cóż Zosia na to?	Cezar nie wychodził wczoraj z pałacu.	Małżonek szanownej pani nie tańczy?	Nie, raczej antypatia indywidualna.	Pan z racji swego stanowiska ma dostęp do tych właśnie papierów.	Znam mego świątka i wiem, jak się gniewa, gdy mu się kto sprzeciwi Jego klątwa wstrząsa posady gór.	Ależ, Mały Bracie Powiadam ci, że ten krwiopijca nic tu nie jest winien. Całą biedę ściągają na siebie tylko ludzie!	Znajdzie się! Obiecuję, że znajdzie się.	Zapewne. O ile alarm doń dotarł. Jest jednak wiele takich zakątków za granicą, cichych pensjonatów w górach, ustronnych miejsc wypoczynkowych, dokąd pisma warszawskie nie docierają.	Ach! muzyka!... jak dobrze!... teraz już nic nie brakuje...	Senderl, dlaczego tak stoimy i czekamy? Stoimy, jak ten chłopiec, którego przywiązano jednym końcem nitki za głowę, a drugim do nogi ławki. Teraz mamy okazję uratować skórę.	Może tak i bywa gdzie indziej... za co inszego... ale Antka nie tknęli	Król! To prawda! Uwiężę go, panie delegacie. Ale jeśli zechce stawić opór?	Hej, Kuba! Czy mi się to wszystko przyśniło, czy pałę zalałem przed niedzielą?	Bój się Boga! Może ci zaszkodzi?	Dotychczas nie zauważyłem tego rysu.	Ho, ho obawiam się, że zechcecie zagarnąć mi pana Nikodema całkowicie.	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Nie masznie masz (daw.)	Piłem trochę... trochę za wiele Ale co to, pani w futrze? Pani wychodzi?	Czémże ją przekarmim, a czém wyżyjem sami! Wszak to jesień!	Widać to	A może jest w tym jedynie interes papy? Może ja osłaniam tylko sobą jaką brudną czysto żydowską machinację? Może to wasza sugestia wspólna...?	Więc, kiedy się tego domagacie, powiem wam, iż jestem jedynym synem właściciela tej kopalni, w której pracujecie...	Nie broń go, Anno! bo dowód mamy w ręku. Patrz, oto zegarek, który dziś spostrzegliśmy przy nim. Rozsądź sama, czy prosty robotnik, jak on, może podobnie kosztowną rzecz posiadać?	Nim wyjdziesz z tej komnaty, będziesz się czuł rozgrzeszony ze wszystkich swych win dawniejszych	Przecież nie zrobiłem tego dla przyjemności.	Na którą kazałaś przyjść Żydom, Floro?	Dobrze, a czy chcecie wiedzieć, co spowodowało tę trąbę? Właśnie to	Czy to już skończone?	Czekają waszą królewską mość niezbyt miłe odwiedziny; oczywiście, jeżeli zechcecie przyjąć gościa, miłościwy panie.	Prześmiewacie!... Opowiadają, że chłopu ze słupskiej parafii, co ich pono wyszczuł psami, to Cyganicha jeno mignęła jakimś lusterkiem przed ślepiami, a zaraz całkiem zaniewidział.	Na drugi rok po was	No cóż pan chcesz, abym odpowiadał na taką podłą potwarz.	Panie starosto Manuel jest bratem hrabiego Rolanda.	Gdzież on jest?	Dziękuję wam, mój ojcze, za tę bratnią przysługę z zakonu żebraczego., dodałem:	Gdzie tam nudno! dobrze!	Zdał bardzo dobrze, lepiej niż takie, co mieli korepytory akademiki...	Szanowna niewiasto!... Daj mi mamony i każ sobie łeb ogolić, w żółty kaftan ubrać, w zielony papier okleić, a my cię już sami wyślemy tam, gdzie potrzeba.	Zośka, czy w bajce tylko?	Gdzie stryj Rafał?	Jedno za drugim gadam, tak jak było. Ojcu gwardianowi trzatrza (gw.)	Ach, zew Południa, zew Południa! Te śpiewy, te barwy i blask powietrza! Czy pamiętacie...	A czy wolno wiedzieć	Czy mówisz w imieniu stowarzyszenia?	Damy samymi niderlandzkimi talarami.	Ha! ha! ha, szanowny starcze! powiedz nam teraz według kalendarza datę twojego urodzenia.	I nas!	Niech będzie pochwalony.	No, no, przyszedłeś, Peppino!	Więc cóż poczniecie?	Że płakał i wygrażał, i babkę zadręczał, aż	A oto twoja nagroda za fatygę	A ówże stolik?	A... a!...	Biedny Fernand posmakował czarnej polewki.	Byłeś kiedy we Francji, Marcinie?	Cóż mi pani rozkaże?	Dajże mu po znajomości gęby	Dlaczego?	Guodotinas prabaščiau!	Henryk, księżno, zawsze ma słuszność.	Jak tu pięknie i cicho	Jakiś ptak śpiewa w taki sposób?	Już po pogrzebie?	Któż więcej?	Marek, mójeś ty, poczwórna suplikasuplika (z łac. supplicare: prosić, błagać)	Mąż pani wraca co wieczór?	Owszem	Panelė parašė laišką, ir šiandien tuojau išsiuntė į pačtąpačtas	Pięćdziesiąt pistolów najwyżej.	Szalony, cóż zamierzasz?	Słucham!	Tamci z ulicy.	Umrze... pan?	W tej chwili nadejdzie	„A światłość wiekuista niechaj mu świeci!”
A niechże tam i tak będzie, niechaj zostanie jejmością, niech się dzieje wola Boża. Jeno, mój mężu, niech Bóg broni nad swój stan się wynosić. Wiesz co przysłowie powiada, że każdy powinien się swoim łokciem mierzyć. Pięknież by to było, gdybyśmy wydali córkę za jakiego barona, a on, jakby mu co do głowy przyszło, beształby ją niemiłosiernie, chamką i świniopaską nazywał? Nie, nie, mój mileńki, nie na tom wychowała córkę! Przywieź mi tylko kupę pieniędzy i basta, resztę mojej głowie pozostaw. Mamy tu we wsi Lopeza Toko, syna Guana, gracki chłopak, wszyscy go znają, wiem, że wpadła mu w oko nasza dziewka, to mąż dla niej jak ulał, będzie jej z nim dobrze, bo to i równy i osiądą tu nam pod okiem, a gdybyś ją wydał tam we dworze, w tych waszych pałacach, to byśmy już ani zięcia, ani dziecka na oko nie widzieli.	Tak się boją, że mnie ino w bożem drzewku, a w dziewięsile kąpią, maściami smarują do spania, co rano jajecznicę mi smażą, a mleka to se mogę pić, wiele chcę. Boją się, cobym nie pomarł. Tak się dobrze trafiło, że Sobek ze Strzemieszyc był na godnie świętagodnie święta	Powiem, że wtedy nie wolno importować książek, a wolno kokainę. To jasne.	Nie narażać się... nie polować na to, ażeby ją zdradzano!...	Służyłem ale na polach prestońskich przeszedłem do prawego obozu... i to mnie nieco pociesza.	Nie zawiodłem się nigdy na przepowiedniach twoich wiesz, żem innych astrologów wygnać i wymordować kazał... było to plemię oszustów... W ciebie wierzę jednego, Thrasyllu, tyś mi jeszcze w Rhodos przepowiedział Rzym i Capreä... powiedzże mi... jasno widzisz resztę mojéj przyszłości?	Do diabła! Patrzaj, co twój ojciec narobił. A mówiłem mu: „Marcinku, nie rób głupstw: po co się ty masz szargać dla innych, kiedy jak ty będziesz zaszargany, to cię nikt z błota nie wyciągnie”. Znasz przysłowie: „Nie pożyczaj, zły obyczaj, nie oddają, jeszcze łają”.	Na pewno trafiłbym z powrotem, ale te przeklęte nietoperze! Gdyby zgasiły nam obie świece, to byłby koniec, bo nie mamy ich czym zapalić. Musimy poszukać innej drogi, żeby ominąć nietoperze.	To się naaaa...zywa kaaaa-atastrofa?	Dla niego to zabawka! Na naszych oczach przepływał NewęNewa ufortyfikowany ros. port morski na wyspie Kotlin w Zatoce Fińskiej, położony ok. 30 km na zach. od Petersburga; wyspę Kotlin od płd. brzegu zatoki dzieli ok. 10 km.. Daliśmy mu wtedy przydomek Delfin.	Tenże to z Myśny?	Szalenie! To dowodzi, że jestem coś warta.	Nazwa sama mówi: „Forgotten isle”Forgotten isle Wyspa Zapomnienia. . Aby nic nie było, aby próżnia była. Precz z wszelką pamięcią o całej przeszłości. Dzisiejsi ludzie wyparli się związku z myśleniem swoim i myśl zadeptali tępymi butami, zapluli gębami. W naśladownictwie pustoty ugrzęźli i żyć im ciężko. Więc o odrodzeniu nieustannie prawią i w księżycowe noce swej niedoli do twórczości wyją. Havemeyer pragnie, by z niczym zostali, nic nie wspominali i aby z niczego, bez żadnej pomocy swój trud poczynali. Chce ich upokorzyć, do muru przyprzeć. On wie, że nie mogą i że nie potrafią, on chce ich zgubić! Yetmeyer dopomóc zamierza niezdarnym przez nawiązanie ciągłości dziejowej, przez wspomnień olbrzymów sromotne najazdy, przez uświęcenie każdej myśli własnej i czujnej mądrości panowanie czułe. Yetmeyer nie kopie masowego grobu całej ludzkości. On tylko jednostki oporne a możne w ich własną matnię wikła i wciąga...	Nie wszystkie. Z powodu, o którym nadsłuchujący możliwie detektyw nie potrzebuje wiedzieć, poleciła przyjaciółka moja, podczas podróży do Europy, sporządzić specjalny garnitur i przywiozła mi go. Są to cięte w kamieniu komeje z wyobrażeniem profilu Julji i Romea.	Czy ten oprawca dobrowolny rychło skończy swą robotę junacką? tę swoją „grzankę”?... I jakież słówko miłe swojskie wynaleźli swym instynktom ścierwnym!... Bójcież się Boga pomyśleć, że to wszystko jest nasze!...	Bardzo mi przyjemnie pana poznać. Miałem dotąd zaszczyt tylko z widzenia... Oddano mi pański bilet. Przepraszam, że dałem na siebie czekać i że ręki nie podaję, ale dłonie mam już do operacji umyte...	Nie ma lepszego piwa, Lizo, aniżeli to, które ty sama uwarzysz Ono całkiem inaczej pachnie. Chmielem.	Prawdę mówiąc, to żadnego nie miałem zamiaru dziś, wczoraj, onegdaj... Myślałem o tym, żeby z głodu pod płotem nie zamrzeć...	Skąd ci to teraz przyszło na myśl?	Nie dla majątku, ale dlatego, ażeby mieć pracę i nie umrzeć z głodu. Znam dobrze to prawo, o którym mówi pan Starski...	Hm! być to może i zaczynam wierzyć, że mój pan prawdę mówił, opisując jaskinię Montesinos, w której widział panią Dulcyneę w takim samym ubraniu, w jakim mu ją opisałem, gdy mi przyszła myśl zaczarować ją. Podobno ja pierwszy byłem oszukany i myślę teraz, że za mało mam dowcipudowcip (daw.) dzielnie. wywinąć się z poselstwa. Bóg zna występnych i tych ukarze.	Ma dziurę? Och, jak to dobrze! Niech pan powie.	Wybij ty to sobie z głowy żeby dla twoich pięknych oczu, rzekł surowo naczelnik, rząd miał schwyconego z bronią w ręku buntownika uwolnić. Podziękujesz Panu Bogu jeśli go z drugimi nie powieszą, a o przebaczeniu ani myśleć.	Czatowaliśmy na Roberta z Normandii De Aquila podobienpodobien (daw.)	Dobrze strzela! O cóż to?	Uczyniłbym to z całego serca lecz Dulcynea wskutek złośliwości czarnoksiężników przed niedawnym czasem zaczarowaną została. Z księżniczki zrobiono wieśniaczkę, piękność jej w szpetność zmieniono, woń jej ciała zastąpił wyziew nieznośny, z anioła uczyniono szatana, a z osoby skromnej i uczciwej rozpasaną zalotnicę.	Zaspanego, głupiego brzdąca robicie moim oskarżycielem Zaiste, bezpieczno podróżnemu przechodzić przez to sławne miasto.	Za dużo wiesz ale nie wszystko. Już od dwu tygodni, może od dziesięciu dni widzę, że ojciec miewa po kilkanaście rubli...	Mam dwóch podróżnych, którzy poszli na kawę	Indie nie są wcale podobne do Yorkshire Nie pomyślałam o tym nigdy. Czy Dick i matka twoja lubią słyszeć o mnie?	Naturalnie, że nie przyjęłam... Wdowa po urzędni­ku... wymagałaby zapewne dla siebie szczególnych jakichś względów... taka szczupła, delikatna... gdzieby jej tam pokoje wymiatać albo godzinami całymi stać nad żelaz­kiem... pewnie nawet i nie umie prać ani prasować. Mie­libyśmy z nią kłopot tylko i nic więcej.	Tobie! O ciebie, Poldek, chodzi. Rany boskie, jesteś jak ślepa kura, naiwniak, nawet nie wiesz, ile ryje dokoła cie­bie i świnię chcieliby ci podrzucić. Takie jest życie, Poldek, naprostuj się!	Ależ nie! bądź pod tym względem zupełnie spokojny. Ojciec od dość dawna już spłacił swoje długi. Nie były one zresztą wielkiemi, a przyczyna, dla których je zaciągnął był niegdyś, napełnia mię zawsze dla niego wdzięcznością i szacunkiem wielkim, które mię uszczęśliwiają...	Ale niech mi ksiądz przysięgnie, że nie zabije mnie ksiądz, gdy będę złaził.	Kupiłem, bo mi się podobał..... zapłaciłem, a sprzedający wcale mi się nie tłómaczył zkąd go wziął, zawołał Georges. Czegóż pan żądać możesz odemnie?	Ejże? Naprawdę? Ale co gorsza, że króla Popiela myszy zjadły!	Lepiej by było, żeby nasz statek nie podpływał już bliżej.	Nic. Tak się należy!	Mam twoją deklarację i nie ustąpię	Nie chcę być adoptowana	Pani ma mściwą pamięć. Nie wierzy pani i nie przebacza... Pragnę tylko jednego: abym mógł przekonać panią...	Dowiedzieliśmy się i my o tym, ale dopiero później. Wszakoż było tam jeszcze jedno dziwo. CzaryÓw żółty człowiek, którego miano było KitajKitaj	Ale bo nie wiesz jeszcze katastrofy ten szelma Cerulli, kat go wie co za jeden...	Wania będzie się bardzo martwił. Co mam mu powiedzieć?	Słuchaj, miły mój! Chrystusowi słudzy, jakim ja jestem, gwałtu nikomu nie zadają; ich orężem słowo i miłość, innego nie mają.	Co robić?... co robić?... Ha! przede wszystkim pilnować, ażeby te wieści bezbożne nie dosięgnęły uszu faraona...	A co zacz jest ten gruby duży szczep, koło którego kupią się wszystkie małe?	A teraz, młody człowieku, wyspowiadaj się.	Długo się możecie trzymać?	I teraz pan się boi?	Ile masz do wyzwolenia?	Owszem a potem przygodziprzygodzić się	Kochany panie, czy pańskie sierotki i wdowy mogą, jeśli łaska, zaczekać dwadzieścia cztery godziny?... Bo właśnie pan de Monte Christo, z którym zapewne minął się pan... spotkaliście się, panowie, prawda?	E, nie, wszystko mi jedno, kiedy zajęte.	Już ja wam jego rękawicę i pas do Bogdańca przywiozę	Król do mnie przybywa...	Mówiliście, panie, o przyjeździe króla polskiego do Płocka?	Taki był podobno świetny i sympatyczny	Mam nadzieję, mój bratanku, że znajdziesz wszystko, czego ci potrzeba ale gdyby ci czegoś brakowało, możesz zawołać Nanon.	Mieszkał... Miał własną wioskę... Był u Kraftów.	Kto też mógł go wrzucić do tego bagniska?	Tak jest.	Mogę ci podarować tę niesforną dziewczynę, którą tak bronisz	Najlepszy stan a może panu co potrzeba?	A tak!..	Co tu o tem mówić, ale gdybyście mogli włożyć choć siedmdziesiąt pięć tysięcy rubli...	Co?	Mahdi jest miłosierny	Pewno potrzebne mu. Weźmiemy taksówkę.	Ważna mi nauka.	Zbyt wiele przypisujesz mi, moja droga, powodzenia w rodzinie.	Żeby każdy miał swój rower.	Ach, prawda	A czy wówczas... zwolnią go?	A cóżeście tam robili?	A ileż pan chce zarobić jeszcze?	Cóż myślisz czynić, obłąkany!	I pan dziś tam pojedziesz?	Ja pstro. Proszę dać obiad. Mam sto złotych i zapłacę.	Mój kochany, przepraszam cię, ale chociażby pomimo du-du!	Niewielki, ale miałem.	Pamięta pani jeszcze swoją ojczyznę?	Polska, Polak, Żart, Pozory	Rycerz, Dama rzecze Don Kichot	Trlombka! Dziadziu, dać Jasiowi trlombkę	Alkohol, Pijaństwo, Patriota, Ambicja, Pobożność, Matka Boska, Próżność	Betsey!	Chciałabyś, żebym przychodził w innej?	Danke!	Dziwny gust!	Eeeee.	Moja wina?	O czym gadacie?	Pierwszy, sądzę, i ostatni. Czy zostajemy?	Proszę żadnych dywagacyj!	Prowadź! Prowadź! Bez żołdu służyć będziem!	Wejdźcie	Weź.	Zatem najserdeczniejsze powinszowania.	Ślub?
Wojownik jest doskonały; kto wie, czy po śmierci księcia Jeremiego w Rzeczypospolitej nie największy... Pobili go, prawda, teraz, ale miał sześć tysięcy wojska na ośmdziesiąt... Pan podskarbi i pan wojewoda witebski okrutnie go za to potępiają, mówiąc, iż przez pychę to z tak małą siłą się porwał na ową niezmierną potęgę, ażeby się z nimi wiktorią nie dzielić. Bóg raczy wiedzieć, jak było... Ale stawał mężnie i sam życia nie szczędził... A ja, którym na wszystko patrzył, tyle tylko powiem, iż gdyby miał dosyć wojska i pieniędzy, noga nieprzyjacielska by z tego kraju nie uszła. Tak myślę, że szczerze on się teraz weźmie do Szwedów i pewno ich tu nie będziem czekać, ale do Inflant ruszymy.	Tak, Dawidzie Zgoła co innego opowiedziałem owemu kapitanowi, ale tym razem mówię prawdę. I rzecz to zadziwiająca, jak małego trzeba przymusu. Ale zawdzięczać to należy głównie zabiegom mego bliskiego krewniaka i przyjaciela mego ojca; zwie się on Jakub z Wąwozów, inaczej Jakub Stuart, przyrodni brat Ardshiela.	I śmiesz mi to mówić w oczy! to dawna jakaś kochanka! ale poczekaj, kiedy tak, ja ci potrafię odpłacić w dziesięcioro z mojemi dawnemi przyjaciółmi!	Mnie i kufer. Zawieźli nas na kolej. Nikt nie mógł przewidzieć, że siedzę wewnątrz, więc przewracali mną na wszystkie strony. Było mi tak niedobrze, że gdybym nawet miał jakieś prowianty, też nic bym nie mógł zjeść. Ale miałem na szczęście flaszkę z wodą. Byłoby wszystko jak najlepiej, gdyby nie to, że korek wypadł. A kiedy go wreszcie znalazłem, było za późno, bo woda wyciekła. A kiedy mnie nareszcie wniesiono do wagonu, byłem bardzo zadowolony, że się skończyło to trzęsienie. Potem zdrzemnąłem się. Obudziło mnie jakieś pchnięcie. Wyjrzałem przez otwór i nawet go rozszerzyłem. Wtedy naklejka z numerem i adresem kufra odpadła. Ktoś pchnął kufer (i ja chętnie bym pchnął tego „kogoś”) i rzekł: „Co to jest?” Zdaje mi się, że jęknąłem, gdyż powtórzył: „Dziwne kwilenie... i nie ma numeru”, a sam widziałem, jak swoją wstrętną nogę opierał na tym numerze. Potem pchnęli mnie i zanieśli gdzieś. Potem nic już nie widziałem, bo było ciemno.	Poznałem ją bo była tak samo ubrana, jak wówczas. Mówiłem do niej, ale mi nic nie odpowiedziała, tylko odwróciła się tyłem i uciekła tak prędko, że ją zaraz z oczu straciłem; chciałem biec za nią, lecz Montesinos mi nie dał, mówiąc, że to na nic się nie przydało i że już czas, abym wracał na ten świat. Obiecał mi donieść, jak tylko odczarowany zostanie razem ze swymi towarzyszami. Ale najbardziej mnie zmartwiło to, że kiedy rozmawiałem z Montesinem, jedna z towarzyszek Dulcynei zbliżyła się do mnie i ze łzami w oczach po cichu mi mówiła:	Ejże naprawdę, jesteś zbyt bojaźliwy jak na oficera, jak na żołnierza, który podobno nie wie, co to lęk. Ha, ha, ha!	Musi pan, panie prezesie. Nie możemy posłać tam Rosenthala albo Hubki. Przecie to są wściekłe wariaty. Wygadywaliby straszne rzeczy. Chodzi o honor naszych zakładów. Starosta miasta ma przygotowaną mowę ku uczczeniu naszego dzieła. Przyjdą przedstawiciele obcych państw i zagranicznej prasy. Ogromna uroczystość. Jak tylko na ulicach rozbłysną światła, orkiestry wojskowe zagrają na placach intrady i fanfary, będzie śpiewał HlaholHlahol, właśc. Hlahol pražský w wersji czeskiej: Křížkovský; tu mowa o istniejącym w latach 20. XX w. w Pradze towarzystwie śpiewaczym, którego patronem był XIX-wieczny czeski kompozytor Pavel Křížkovský (1820–1885)., chór robotniczy i nauczycielski, będą fajerwerki i sto jeden wystrzałów z armat, oświetlenie Zamku i Bóg wie, co tam jeszcze. Panie prezesie, pan musi być obecny!	Wolnego, przyjacielu! Na umieranie jeszcze przyjdzie czas Mnie to się raczej wydaje, że dopiero teraz wstąpiło w ciebie życie.	Rzeczywiście to statek, ale nie sądzę, żeby to był „Duncan”.	Pański siostrzeniec powiedział mi jak bardzo pan jest zajęty; wiem także, że pan jest na tyle dobry, aby chcieć ukryć dobrodziejstwo dla oszczędzenia wdzięczności obdarowanym. Zdaje się, że ten sąd męczy pana bardzo. Ale bo też czemu nie podwoją liczby sędziów?	Żebym tak zdrów buł, co to nie warto i dwadzieścia kopiejek. Co to warto, kto to kupi?	To ulubieniec mój	Ba, żeby nie Rocho, to bym był zabaczył, ale przypomnieli i poszlim razem wybierać i kupować.	Na młodych to spada, Ci też w ślady rodziców wstępować będą.	Ba! To dobry człowiek, ubawił go pan. Niech pan prędko idzie do zamku, ja spieszę do jego ekscelencji. Gdzie hrabia rozstał się z wami?	Doskonale. Oddajemy panom nasze pracownie na Politechnice i w Instytucie Higieny. Znajdziecie tam wszystko, co potrzebne do badań.	To prawda.	To było zmyślenie jedynie ciekawość zobaczenia miasta skłoniła mnie do tej nieszczęsnej wycieczki.	On się urodził w tym kraju. Ma przyjaciół. Pójdzie, gdzie mu się spodoba. To chabuk sawai (chłopak rozgarnięty). Wystarczy mu tylko zmienić odzież, a w mig przeobrazi się w chłopaka-Hindusa z niskiej kasty.	Ukochanie natury to jedyne uczucie, które nadziei człowieka nie zawodzi. W niém nie masz rozczarowań. Patrz pan na te topole. Dziesięć lat już sobie liczą. Prawda, że trudno piękniejsze zobaczyć?	A któżbyto śmiał z takiego wielkiego pana, co życie ludzkie trzyma w ręku, żartować sobie?? Godziłożby się to? Cyganku kochanie, nie sromaj się przedemną, my dawno znajomi: rób swoje!	Nie rozstaję się z rewolwerem We dnie jest jak przylepiony do kieszeni moich spodni, a w nocy	Ach, księże rana pieniężna nie jest śmiertelna, powiadają; ale takich ran nie może uleczyć kto inny niż sam chory.	Ale może ja pana męczę?...	To Poszukiwacz Pełno takich w naszym kraju. Czy pamiętasz tego... fakira z żółwiem... co tu był niespełna miesiąc temu?	Na wieki!	Trzydzieści tysięcy marek, na Lipsk.	Znane ci są, mistrzu, wszyskie dziwne znaki, które przyjściu na świat mego syna i następcy towarzyszyły. Powiedz mi więc, co by one znaczyć mogły i co syna mego w przyszłości oczekuje?	Tak Nieraz słyszę od cudzoziemców pochwały dla naszej czekolady i dla ciastek. Gdy polska ambasada w Londynie sprowadza z Warszawy ciastka, Anglicy się nimi zajadają.	Jak ci się zda, Michał, miłościwy pan musi być srodze umęczony dzisiejszym dniem? Takie długie, nudne oracje w Rabsztynie, w Balicach i do Krakowa nim się dostał... ja, gdybym był królem, dawno bym konia wypuścił, aby co najrychlej do izby i do łóżka.	Czy tak? Niechże się pan przyzna, panie Copperfield, że mnie pan nigdy nie lubił, chociaż ja, ja zawsze miałem dla pana najwyższą sympatię. Zawsześ mnie pan uważałzawsześ mnie (...) uważał	Co panu jest?... Znowu spleen?	Czemu przypisać, że zastałem panią, stojącą na fotelu?	Może zwierzyna jest? Słyszałem ktoś strzelił niedawno.	Zresztą pan był nieszczery, mówiąc tak...	Ładna odpowiedź Moja Deto, czy ta dziewczyna jest naiwna, czy może lubi kpinki?	Pani! powtórzył chłopak... jam od dawna, przeczuł, odgadł, domyślił się kim jesteś... godziłoż się tak z gościnnego domu uciekać?	Owszem, jestem! Papa nie raz opowiadał, jak kilka kilometrów niósł pana Raszewskiego na plecach nieprzytomnego.	Nie dziwię się Krzysztofowi, że jest zazdrosny. Ile razy tu wchodzę, nie umie ukryć swego niezadowolenia. Czy pani moje odwiedziny też sprawiają przykrość?	Nie, moja kochana. Ja dwa lata w policji służyłem. Już ty mnie nie ucz. Niech on mi tylko powie...	Co za okrutna śmierć.	Kto wie, co za zębami się kryje?	Mniejsza z tym. Powtarzam ci: ten ślub musi dojść do skutku!	Brooke? Nauczyciel tego chłopca? Aa! Rozumiem teraz! Już wiem wszystko. Ludce wymknęła się wzmianka o pewnym liście waszego papy i kazałam, aby mi wszystko powiedziała. Nie przyjęłaś go, dziecię?	Krótko mówiąc, może by mi pan zechciał przedstawić swe świadectwa. Mam tu kolegę, przyjaciela, młodego Krafta.	Nie radzę, panie Pawluk, nie radzę tutaj tak duszy leczyć. Myśmy już o 300 lat od tego oddaleni. Nie, nie! Ja nic złego przecie	O nie! Dwie najmłodsze mają zaledwie po dziewięć i dziesięć lat. Zofia uczy je właśnie.	Czy masz osobistą jakąś przygodę, cóś w czémbym ja ci radzić lub pomódz mogła?	No, no... Co tu wspominać stare rzeczy? Król wonczas wybaczył, a waszmość nie wybaczasz?...	Dy ja nie wrzeszczę. Nie robię, co potrza?	A jakoż ja pona dogunię, kiejkiej (gw.)	Czy ja wiem Z piętnaście rubli.	Jakiż byłby twój plan, gdybym musiał pozbyć się ich?	Źle z nami zostawiłem torbę. Czy mam po nią wrócić?	Zagłodził się już, nie należy go piec, kiedy nie żyje. Zrobię mu całun, pochowam w grobie i nigdy nie będę mieć innego ptaka, nigdy mój Pipie! Bom tego nie warta	Ot, starostą zostanę, jak mnie Bóg miły! Słyszałaś waćpanna? hę?	Choćbyś mówił prawdę choćby książę chciał iść pod Niniwę, nie pójdzie.	Hale, jakby o tobie co dnia nie pyskowała po wsi	Nie jesteś dziś w humorze	Psiakrew a w przybliżeniu nie może pan określić.	Sprawa widzę taka, co już nie sposób trzymać go w chałupie.	Ależ bardzo proszę	Chowaj Boże! A! prawda, pan chorążyc jej nie widział?	Co, stary, musisz dzisiaj pracować?	Mocy ty żadnej nad nią nie masz.	Mówiłem o koniu, bo musi przejść. Odjeżdżam!	Nie ma jej! Uciekła! znikła!	No?	W takim razie pozwolisz mi pan życzyć mu dobrej nocy.	Więc dobrze: poradzę się jeszcze ze smutnym królem. Albo razem wystąpimy, albo żaden.	A przedtem?	A! panie jakże się cieszę, żem pana zobaczył!...	A! żona szefa kancelarii ministra robót publicznych.	Będę pamiętał.	Chyba niemożliwe?	Dobrze!	Dziękuję ci i całym życiem zapłacę.	Gerai! Atsakysiu jums, jog mokslinyčios buvo lenkiškos ir universitetas buvo lenkiškas, bet kas gi uždraudė lietuviams užsidėti tada lietuviškus?	Gorzałki czy wina?	I czemu?	Jakie?	Jaką?	Kiedy zachorowała?	Kładzie ręce	Martwy.	Miłość rzekł Henryk po długim pocałunku	Moskwicin?	Niech pan sobie przypomni siedem krów tłustych i siedem chudych.	O figurkach swoich myśli	Siostra rzekła siostra	Skądże ty możesz wiedzieć o tym?	Szczęśliwy	Waszej Dostojności? Zaiste, dziwnie brzmi ten tytułWaszej Dostojności? (...) Zaiste, dziwnie brzmi ten tytuł	Weźże z niej gołębia i zaraz wypuść.	Woydy.	Wstańcie i wy, przyjaciele Serafina	Wzrok, Oko, Konflikt	Zasadnicza idea ta sama	Zawołamy ludzi i...	Ładna, ładna!
Wierzę! Po takiej nocy! Ręce, chwała Bogu, masz zimne. Ach! co to była za noc! Oczywiście, że ci się chce spać. I mnie także. Ale czy nie czujesz się chora?	Zaraz ci to wywiodę. Waszmość powiadasz rzeczy ani dla mnie nowe, ani nieznane. I owszem, aż nadto dobrze znajomy mi język, którym mówią miłośnicy. Ale po porządku, po porządku. Najprzód tedy, co powiadasz, że ani biskupi, ani archimandryci, ani ksiądz Marek, ani ksiądz Barszczewski nie powiadali takich opinij, jak moja, to kłamiesz brevi manubrevi manu (łac.) to masz rację w połowie. Zerwać tylko można, ale ją też i zerwać należy! Zerwać tę strunę, która grać nie powinna i grać nigdy niezdolna w dźwięcznej cnót ludzkich harmonii! Miłość dla kobiety, miłość niezwiązana stułą i niepobłogosławiona przez namiestnika bożego, nie jest struną grającą. Jej głos jest chrypliwy, charczący i brzydki, a lubo w pierwszych dniach swego istnienia ma takie chwile, w których miłym odzywa się dźwiękiem, to jeśli i ten dźwięk nie jest ułudą, to trwa tak krótko i tak prędko głos swój odmienia, że go tylko tym prędzej przytłumić należy. Miłość w dniach pierwszych podobną jest do małego tygrysiątka: śliczne ono jest i łaskawe, pokorne i wstydliwe, gdy się narodzi, ale za trzy dni owce już zjada. I gdyby to wiedzieć, gdzie jest granica; gdyby wiedzieć, kiedy przychodzi ta chwila, w której zęby jej rosną, to może by ją można uczynić bezzębną i utrzymać we wstydliwości, w pokorze, i uczynić z niej kwiat i ozdobę ludzkości, ale kiedy, tego nikt nie wie i wiedzieć nie może! Dopiero, patrzysz, stoją niewiniątka jak trusie, z daleka od siebie, oczy opuszczone ku ziemi, rumieńce wstydu na twarzach, ani cienia złego tam nie ma... odwróciłeś się	E, ona przecie powinna się była przedtem z nimi potargować! Zawdy mówiłem to mojej kobiecie.	Podpisz imię i nazwisko. Tylko nie pomyl się. Musisz napisać to samo, co w twojej fałszowanej metryce.	Dobrze pan robił, żeś się wychowywał prywatnie, uniwersytet to nazbyt uniwersalne. Ale pan wynagrodzisz swojego księżynę?	Na to ratunek gotowy Możemy się cofnąć w ubiegłe wieki i powrócić do arcydzieł.	Niech się pan o to nie kłopocze. Już mu na tym nie zależy.	Dobra z ciebie dusza! Jak ci się wydawała żona w ostatnich dniach?	Zrzuciłbym ci je chętnie, cóż kiedy się boję, że się przestraszysz nogi moje ujrzawszy.	Ależ ja wcale nie drwię. Dość, że zwróciła się do jednego z czarnych: „Jak się masz, czarny!”.	Ba, teatr, to niby dżuma: jak kogo złapie, to już amen!...	Góra powinna się nazywać w geografii Górą Lindego, a ta wioska niech się nazywa tak jak ty: Nel.	I ty jesteś jedynie zwykłym sobie wigiem! Atoli, gdy to doszło do Colina Roya, wskipiaławskipieć	Wielki Boże! Niechże pan też mnie nie bierze na świadka, mój drogi! Hartopp też zawinił. Jeśli się dowiedzą, że to ja ich wydałem, nasza przyjaźń gotowa na tym ucierpieć, a ja ją sobie cenię.	Rozumiem, rozumiem! Jesteś jeno dobre dziecko i nic więcej. Płaczesz wraz ze smutnymi, a śmiejesz się z wesołymi. Zjawia się pierwszy lepszy ze słowami: „Kocham cię!”, a ty przystajesz. Tak... tak! Idź pani, idź dalej tańczyć. Tańcz, droga hrabino, i raduj się. W pani nie ma śladu zła!	Mąż! mój pan mąż tak jest zajęty, że czasem po miesiącu się z nim nie widujemy, mieszkając w jednym domu. Jam zmuszona o nim się od obcych dowiadywać.	Nie zazdrość ale znajomość kobiet w ogóle, a panny Heleny w szczególności. To mnie tylko pociesza, że jak ja dziś zbladłem przy panu Solskim, tak on zblaknie przy jakim zagranicznym magnacie albo...	A tobie co się stało?	Ale zaraz widać, że oni to lubią!	Boże zmiłuj się! My starzy, a ta djablica	Całowaliście się?	Dziękowałam Bogu i za to, że dostałam czterdzieści. Jeszcze tydzień i byłoby za późno.	Karl, ja rzucę wszystko i pójdę za tobą, nie wrócę do domu, już nie mogę dłużej się tak męczyć strasznie, nie mogę, zabierz mnie Karl!	Nosi moje nazwisko. Zapominasz się!	Przekreślić to nie znaczy jeszcze zapomnieć	Rozumie się.	To dopiero niezwykłe wiadomości! Pozwoli pani, że je rozgłoszę?	To mgła oczy łudzi!	To trudno określić...	Więc nic, tylko uczyć się i czytać!...	Wszystko jedno, pani nie pani, ale kobiety dla kaprysu, dla wygody, dla pozbycia się kłopotu i ciężaru...	Z widłami do gnoju, chamy! Lepiej wam to przystoi niż szabla.	Dziękuję panu za prelekcję Zrobiła na mnie tak silne wrażenie, że nawet nie proszę pana, ażebyś mnie odwiózł do domu... Jesteś pan dziś w wyjątkowo złym humorze, sądzę jednak, że to minie... Ale... ale... Oto list który niech pan przeczyta. Popełniam niedyskrecję, ale wiem, że mnie pan nie zdradzi, a postanowiłam sobie ostatecznie rozwikłać nieporozumienie między panem i Belą. Jeżeli mi się zamiar uda, niech pan spali, jeżeli nie... niech mi pan ten list przywiezie na wieś... Adieu!	Co to jest? Gdzie ty jedziesz?	Dobrze tylko się trochę zdrzemnę.	Nie mówiłem, bom sam nie wiedział, ale teraz będę mówił. Toć nie godzi się choćby na największego wroga takiego oszczerstwa rzucać.	Niech Makowiecki kupuje albo Michał! Na Boga! Przecie bez pożegnania się z Michałem nie wyjedziesz?	Bardzo temu wierzę ale sądzę, że trudno wam będzie widzieć się z panią Dulcyneą i mówić z nią w miejscu takim, gdzie by mogła wam dać oznakę przyjaźni, chyba, że ją rzuci przez parkan podwórza, na którym widziałem ją po raz pierwszy, gdym jej nosił list od was i wiadomość o strasznych przygodach waszych w Sierra Morena.	Przypuśćmy, że tak; lecz na co zdadzą ci się miliony na pokładzie „Nautilusa”?	Zgadłam, o czem z nim mówiłeś Nie uważam, że pan nie powinien cierpieć dłużej tej haniebnej wspólnoty z plugawą figurą, której nie przyjmują nigdzie dodała, czując że to jest najskuteczniejszy argument; miesiąc więcej, a pańska przyszłość artystyczna jest złamana, podczas gdy bez Charlusa powinienbyś pan zarabiać więcej niż sto tysięcy rocznie.	A! proszęż mi tak Borowiec nie nazywać... jabym ich za żadne w świecie inne dobra nie dała. Żyłam tam z ojcem, byliśmy szczęśliwi... wszystkie tam wspomnienia moje... tam mi najlepiej, tam czuję się w domu... Na cóż mi szukać cudzych Bogów?	Za pozwoleniem, mości panie pan masz tęgą głowę na karku i dobry, iście szkocki język w gębie, by się wszystkiego dowiedzieć, ale teraz nie pozwolę waszmości na żadne wymówki: żądam, by tego chłopca zabrano z tej jamy i umieszczono na forkaszteluforkasztel	A gdzie ma być, jak go rzuciłeś?	Jak?	Niech pani zawsze siada koło Eugenii, a nie będzie pani potrzebowała zbytnio obrzydzać temu młodemu człowiekowi jego kuzynki; sam z siebie zrobi porównanie, które...	Powiesz czy nie, co cię za mucha ujadła, szkaradne dziecko?	Wrócę, Marku, i będę pracowała! O! dziękuję ci raz jeszcze!	I u Boga w łasce być musisz, skoro cię tak szczodrze obdarował. Uciechę mi wielką sprawiłeś. Proszę was umocujcie tę właśnie figurkę w samym środku, abym ją dobrze widział. A tu masz parę złotych pieniążków; kup sobie co, abyś i ty miał pamiątkę ode mnie.	Rodzice myślą inaczej. Kochają Jana, chociaż jest ubogi.	Jeżeli chcesz możesz zapalić papierosa. Lekarz pozwolił.	Już trzeci w tym tygodniu A tobie co dolega?	Moje konie gotowe, siadajmy jenerale	Nie mówiąc już o tym, że mogą cię jednym skinieniem zetrzeć w proch	On coś wie o tobie Coś podejrzewa...	Panno Lusiu! Niechże pani usiądzie! Pani nie jest jeszcze zupełnie zdrowa.	Po herbacie zagramy partyjkę bilardu	Tak, jest piec azbestowo-gazowy.	Trochę pieniędzy... Bagatelkę!... z jakie tysiąc rubli kapitału zapasowego na pierwszy miesiąc...	A co zabrałeś z sobą?	A pan powie toast?	Ach, tak! Ano, ja również jestem człowiekiem.	Ależ naturalnie, że tylko tutaj...	Ależ nie!	Bo kitę odwaliłodwalić kitę (wulg.)	Bądź sobą.	Chciałem prosić... panią sekretarkę	Cii, Hertenstein	Dlaczego odesłał?	Hm... prosta rada: depeszuj pan do Koborowa, by panu te dokumenty wysłali.	I nie pisujecie do siebie?	I tak go mamy, choć tyle ran...	Interes wam. mówię...	Jeśli nie miłość, są inne kajdany co wiążą silniéj może nad nią: łańcuchy obowiązku i przysięgi.	Kogo?	Latawce?	Lubię jako zesłane przez Boga	Mam też więcej niż jeden stryczek w obozie!	Masz spluwę?	Mnie bardziej pociąga upadek.	Nie	Nie boska, ale nasza.	Nie czekał, jażejaże (gw.) dowiodą.! Nie głupi zgnić w kreminalekreminał (gw.)	Nie syn króla.	Pewien... Polak.	Poniechajcie	Powinien byś przestać ją kochać.	Ronqueorolles i de Marsay; a, i mały d’Esgrignon. Siedzieli, jeden wczoraj, drugi dziś popołudniu, blisko dwie godziny. Była także, o ile pomnę, pani Firmiani i siostra pańska, pani de Listomère.	Tak, wiem.	Tak.	Tego ślepaka? co mnie zaczepiał u wody?...	Trzymajcie Plotę!	Važiuokit, važiuokit! O kad negausite darbo, ką tada veiksite? Keliais įmanytumėt sugrįžti namo!	W trzy? Nie wiem. Być może.	Wasza książęca mość raczyłby sam...	Widziałem.	Wiktoria nic nie wie?	Zaiste los tego indywiduum mało mnie obchodzi. Ale przeciwny jestem karze śmierci.	Zawsze, jednak...	Zurück! HaltZurück! Halt (niem.)	Że co?
Nie wiem kto się zajmuje nami; ale od pewnego czasu rozchodzą się tu i w okolicy osobliwe powieści. Jedni mówią, że cię gubię; obwiniają mnie o nierozwagę i szaleństwo; drudzy przedstawiają ciebie jako okrutnego i niebezpiecznego człowieka. Wcisnęli się, nie wiem w jaki sposób, w nasze najpoufniejsze myśli; to, co sądziłam, że wiadome jest tylko mnie, owe nierówności twego postępowania i smutne sceny, jakie z nich wynikły, wszystko to jest publiczną tajemnicą; biedna ciotka wspomniała mi o tym, a od dawna wiedziała, nic nie mówiąc. Kto wie, czy to wszystko nie przyspieszyło, nie zatruło jej zgonu? Gdy spotkam na przechadzce dawne przyjaciółki, witają mnie chłodno lub oddalają się za mym zbliżeniem; nawet moje kochane wieśniaczki, te dobre dziewczyny, które mnie tak kochały, wzruszają ramionami, kiedy widzą moje miejsce próżne tuż koło orkiestry na tańcach. Dlaczego, jak się to dzieje? nie wiem, ty także z pewnością; ale trzeba mi jechać stąd, nie zniosę tego. I ta śmierć, ta nagła i okropna choroba; a ponad wszystko ta samotność! ten pusty pokój! Brak mi odwagi; jedyny mój, drogi, nie opuszczaj mnie!	Niech się pani na mnie nie gniewa, bo to się jej jeszcze nie tyczy. Stwierdziłem tylko fakt, jaki mi się nasunął na myśl.	Czemu zapobiedz? na co zapobiegać? ofuknęła się Lorka... Niechże mnie ciocia posłucha! Ja mu się przecie żenić z Zośką Bułhakówną nie bronię... niech się żeni, byle mnie kochał... a ja za mąż iść nie myślę i będę go sobie jednego kochała! alboż to grzech? moja ciociu? czyż to grzech być może?	Co za chorobliwe skrupuły! Brzozowski sprowadzając się tutaj wiedział, że zaszkodzi naszemu ojcu... A jednak sprowadził się i... nie mamy do niego pretensji...	Gdyśmy ją stracili przyszło mi na myśl, że on wywiózł ją tam daleko, na obce brzegi. Cuda jej musiał opowiadać, cuda jej musiał, gołąbce mojej, obiecywać, tam daleko! Po widzeniu się z jego matką pewien już byłem, że tak jest, a nie inaczej. Przepłynąłem tedy kanał i znalazłem się we Francji.	Nie, nie! nie było to tak nieokreślone, albowiem Chrystyna powiedziała także, że bywają ludzie, którzy okazują w przekonaniach pewną surowość i zbytnią gorliwość, a mówiąc to, miała was na myśli.	Ha! Jeżeli ci koniecznie potrzeba towarzysza, to wesprzyj się na ramieniu pana de Rastignac.	O matusiu... o chrzestna matko... prędzej, prędzej, na Boga! Ady spieszcie się... wilcy jadą!	Także i do Benares... Przecina on wszystkie strumienie z tej strony Indii. A teraz zasyłam prośbę do ciebie, o święty, byś tu pozostał do jutra. Potem wyjdź na drogę i badaj każdy strumień, który ona przecina; albowiem, jak wnoszę, przymioty twej rzeki nie są związane z jedną jej łachą czy też jakąś miejscowością, lecz ujawiająujawiać się	Niech mi pan da spokój z krewnymi I ja mam krewnych. Ale niech no się tylko gdziekolwiek pokażę za dnia, zaraz mnie napadają. Nie, krewni są w ogóle do niczego. Jeżeli są więksi od nas, są do niczego, a jeżeli są mniejsi od nas, tym bardziej są do niczego. Jeżeli są więksi od nas, nie lubimy ich, ponieważ są dumni, a jeżeli są mniejsi od nas, wtedy oni nas nie lubią, gdy wtedy my jesteśmy dumni. Nie, nie chcę nawet słyszeć o krewnych.	Proszę cię, Dicku, nie baw się z nami w ślepą babkę, zdradź nam swe zamiary	Ten nie jest niebezpieczny! Zbyt wiele dowodzi i nazbyt chce pouczać. Śmieją się z niego, jak zawsze, jak ongi za czasów Malahudy...	To fakt Nie pomyślałem o tym wcześniej. Ale teraz, kiedy już wiem jak to jest być piratem, nie chcę być nikim innym.	Proszę pani Mąż pani na pewno ma tę szczepionkę tu, w swoim gabinecie. Jestem lekarką. Znam się na tym. Niech pani mi pozwoli poszukać w gabinecie swego męża.	Jakże! Toć mi książę kazał ich strzec. Włos im z głowy nie spadnie do Ciechanowa.	Nie miałżeś odzienia, sprzętu, pełnych skrzyń i zasieków? na czym ci w domu zbywało? Dlaczegoś umarł? czemuś nas osierocił?	Nie rozumiem, do czego to zmierza	Biłeś się dzisiaj z Golimskim?	Pani się położyć powinna, już późno, trzecia. Musi pani czuć się bardzo zmęczoną...	Ach, ten?... Nie wiedziałam, że pan bierzesz takie duże procenta.	Chyba pani raczy przyznać, że moja stajnia nie jest byle jaka.	Ależ nie! To nie dla pana. Niech pan powącha! Bajeczne, prawda?	Niechże pan ochmistrz ulituje się ten ostatni raz, każe nam wlepić po dziesięć batów na kobiercu, pocałujemy go w rękę i sza!	Wiem Ty byś mnie nie dał. Ale dlaczego nie puszczają Fatmy z Port-Saidu?	Masz rację dobro takie na pewno istnieje. Czułem jego bezpośrednie działanie na własnej czaszce. Działało wprawdzie przy pomocy żelaznego łomu, ale tym niemniej przekonywająco.	I jeszcze nie jesteś zadowolony?	Nie.	Nie.	Zabić ją? Nie!	Może chcesz przez to powiedzieć, że im ułatwiam zanadto naukę? Może ich nie uczę wcale?	Niekoniecznie. Chcąc dostać się do miasta, mam inną, krótszą drogę.	Tak, do jutra. Tylko proszę nie zrobić mi już zawodu.	Gorzej niźli temu psu na łańcuchu, że i w piekle musi być lepiej.	Nie wiem, wiem tylko, że nie trzeba nic mówić, nic	Za to, że pan jest dla mnie taki dobry, taki cacany. A dlaczego pan pchnął staruszka, dlaczego pan wytargał za uszy tych chłopców i wyrzucił, i nie zapłacił ani grosza?	Znany to warchoł i zbój, słyszeliśmy tu o nim Jego pułk z Millerem pod Częstochową stoi... Prawda!	Mówisz mi pan o nim od rana, ale gdzieżeś go złapał? w Warszawie o żadnym nie słychać...	Bo ja i tak panu nie uwierzę...	Najjaśniejszy Panie! wśród ciemnéj nocy lada ognik czasem się wyda gwiazdą, lecz po chwili zagasa. Umiem cenić łaskę W. K. M., lecz tylko łasce przypisuję te wyrazy.	Oczywiście Przecie otworzą kasę pancerną w gabinecie, przecie ten bank się odezwie, no i pan Karol będzie równie dobrze o wszystkim poinformowany, jak i my.	Twoja myśl po ziemi pełza i zewnętrzności tylko się czepia Kobieta, Tęsknota, DarCzy ty wiesz, gdzie kres i gra­nica tęsknocie? Dokąd ona ludzką myśl doprowadzić może? Ze wszystkiego, czym kobieta obdarza, tęsknota jest jedynie czystym jej darem.	Ale któż by to mógł być?	Proszę pani pieniędzy na śniadanie.	Chciałbym sam móc polegać na sobie Chodźmy, panie Gray, mój powóz czeka, odwiozę pana do domu. Do widzenia, Bazyli. Popołudnie dzisiejsze było bardzo ciekawe.	Ale ja mu muszę zrobić przykrość, co mnie jest tak nieprzyjemne, tak bardzo nieprzyjemne, że muszę pana prosić, aby mnie przed nim wytłumaczył.	Już ksiądz od Augustynów był po południu z panem Jezusem, ledwie ino zipi inom tyla mogła zrozumieć, co mówiła, żeby lecieć po panienkę, chce się widzieć koniecznie.	Ale pani czy przez to ambarasuambaras (przestarz.)	Ach, więc takie buty! Subtelnych dystynkcji rozróżniać nie umiem. Lecz jako dygnitarz branży policyjnej tym pewniej pan może wskazać mi drogę.	Ależ pan prędko chodzi Mam nogi nie od parady, a jednak ledwom pana dogoniłledwom pana dogonił	Córka Jupiena Och, za nic! Jupien jest zacny człowiek, ta mała jest urocza, to byłoby szkaradnie skrzywdzić ich.	Jesteś, chłopcze, dobry do wybitki ale, człowiecze, krew wigowska płynie ci w żyłach!	Obaj. Jeden napisał donos, a drugi zaniósł go na pocztę.	I poszłaś sama do tego domu?	Jak to?	Kaj to matka?	Przywiązuję do tych psów wielką wagę Mają one przeszło sto lat, a siedzą po obu stronach tego komina od chwili, gdy brat mój przywiózł je przed pięćdziesięciu laty z Londynu. Aleja Spofforda otrzymała swą nazwę od mego brata.	Myśl dobra na noc choć jedną będę pospolitym człowiekiem jak drudzy...	Moja kobieta opowiadała mi to kilkadziesiąt razy. Czasami, bywało, jużem pod koniec prawie zaczynał wierzyć.	Będzie mi miło, proszę pana Do widzenia, sir Charlesie. Do widzenia, profesorze.	Eeee... to tylko tak bezbez (gw.)	Więc ma ich kilka?	Przypuszczasz więc, że mnie drugi raz tak jak z Zajączkowską oszukano?	Tak, wynajmowałam ją do szycia...	A toż dlaczego Beniaminie, jeśli prawdą będą? Jeśli prawdą będą, jeśli ja cię ukocham jeśli ci powiem: „Wyczerpnęłam wszystkie zbytki, uciechy i szaleństwa, przerzuciłam karty ksiąg najmędrszych, mam i znam wszystko, ale mi świata zabrakło, a przypomniałam sobie o innym świecie, o szczęściu innym Beni mój, kochaj mnie, Beni mój, ja cię kochać będę...	Anastazjo, zostań, proszę cię, moja droga wiesz przecie, że...	Proszę posłuchać, bo było tak... Powiedziałem sobie: zawsze można coś znaleźć w celi więźnia, który tu był piętnaście lat	Ulżyło mi. A gdzie jesteśmy?	Za rozkazem waszej książęcej mości pojadę, byle Chmielnicki chciał mi stanąć	A jednak ludzie płakali razem ze mną, płakali nad mym zgniłym bólem. Nad pańską cnotą ziewnęliby może tylko. He, panie	Tak. Nawet gdybyś pan był moim synem czy bratem, odmówiłbym tak samo.	Czy chcesz mi odebrać te ostatnie kilka dni życia?...	Dobrze jest mieć takich zacnych krewnych jak pan...	Musiało panu być bardzo zimno!	Natrętnym! pan! panie Stanisławie? Ciocia tak często wspominała o panu.	Może mnie mama zapozna z tym panem Jestem młody Korkowicz, czyli korkociąg, jak mnie nazywają dawni pańscy przyjaciele...	No, słowo honoru daję...	Bardzoście łaskawi! Tymczasem my was wyręczamy w tym, a zresztą i w wielu innych sprawach.	Ehe, będzie wesoło u pani Wizbergowej. Będziesz tam dzisiaj?	Gdyby wola Opatrzności...	Kogóż mianowicie? No, odpowiadaj otwarcie.	Niech będzie	Zabiję go!	A czy oznaczyliście szerokość geograficzną tej góry?	A promień? A słońce!	Chi lo sa?	Deszcz, wełna zamoknie.	Ile?	Kazałeś szukać Malahudy, panie...	Każdy jest człowiek.	Kiedy odjedziesz?	Moja... wieczerza... gotowa!	Nu	Pan mnie zna?	Stać ma czy siedzieć?	Turėjo su savim jūsų augintinis rodos seną buvauną tarną.	Ty sam opuszczasz stanowisko.	Więc pan mecenas opuszcza mnie?	Yra čia ko ilgėtis! Juk visur tokia pat žemė, tokie pat medžiai ir vanduo!	Zapłacę	Śmierć, Robotnik, Pogrzeb, Pieniądz zauważył Kurowski.
Ach... pan Yetmeyer! Uniżony służka. A ja myślałem, że to Cynamon, ten pierdzigryczkapierdzigryczka rosyjski baron, generał armii Imperium Rosyjskiego, uczestnik wojny z Japonią i pierwszej wojny światowej, jeden z najznakomitszych dowódców „białych” podczas wojny domowej w Rosji.. Prusak natomiast z namaszczeniem bada, z mętnym wyrazem bławatkowych ślepiów, nikomu nieznaną konstrukcję nurka, głęboko, wzdycha, gryzie kiełbasę i popija piwem. Kucharz na łodzi chwalebnie się spisał z menu bankietowym. Już odstawiłem popa na pokład, wraz z diakiem głuchym. Dla wszelkiej pewności w pancernej wieży przyskrzyniłem obu.	Czy wyglądam na człowieka imającegoimać się (daw.) zawołał kapitan.	Dotąd jest to plotka nic więcej, uśmiechając się odpowiedział Ordyński, ale za dalej nie ręczę...	No tak: panowie Thomson i French podejmują się interesów, nie zważając na cyfry, ale pan Danglars ma dla swoich cyfr granicę, jest bowiem mędrcem, jak to przed chwilą powiedział.	Owszem, lubię go bardzo, ale przekonałam się, że to nie jest człowiek mnie wart. Za mąż za niego nie wyjdę...	Widzicie więc ile też każdy musi wycierpieć dla najjaśniejszego pana. I płukania żołądka, i lewatywy. Kiedym przed laty służył w pułku, bywało jeszcze gorzej. Takiego pacjenta wiązali w kij i wrzucali do lochu, żeby się wykurował. Gdzie tam było szukać łóżek z materacami, jak tutaj, albo spluwaczek. Gołe prycze i na takich gołych pryczach leżeli chorzy. Raz miał jeden chory prawdziwy tyfus, a drugi czarną ospę. Obu związano w kij, a doktor pułkowy kopał ich w brzuchy i mówił, że są symulanty. Potem, gdy obaj ci żołnierze pomarli, dostała się ta rzecz do parlamentu i było o tym w gazetach. Zakazali nam czytać pisma i robili rewizję kuferków, czy kto ma takie gazety. A ponieważ ja zawsze muszę mieć pecha, więc w całym pułku u nikogo takiej gazety nie znaleźli, tylko u mnie. Zaprowadzili mnie do raportu pułkowego, a nasz oberst, taka małpa, Panie świeć nad jego duszą, zaczął na mnie ryczeć, żebym stał prosto i żebym powiedział, kto o tym do gazety napisał, bo jak nie, to mi gębę rozedrze od ucha do ucha i wsadzi mnie do paki, aż sczernieję. Potem przyszedł doktor pułkowy, wymachiwał mi pięścią przed nosem i krzyczał: „Sie verfluchter Hund, sie schäbiges Wesen, sie unglückliches Mistvieh, ty smyku socjalistyczny!” Spoglądam wszystkim rzetelnie w oczy, nawet nie mrugnę, i milczę, a jedną rękę trzymam przy czapce, drugą na szwie u portek. Latali koło mnie jak te psy, szczekali na mnie, a ja ciągle nic. Milczę, salutuję, a lewą rękę trzymam na szwie portek. Gdy się tak wściekali przez jakieś pół godziny, oberst przyskoczył do mnie i ryknął: „Jesteś idiota, czy nie jesteś idiota?” „Posłusznie melduję, panie oberst, że jestem idiota”. „Dwadzieścia i jeden dni więzienia za idiotyzm, dwa posty tygodniowo, miesiąc koszarniaka, czterdzieści osiem godzin słupka, natychmiast go zamknąć, nie dać mu żreć, związać go, pokazać mu, że państwo idiotów nie potrzebuje. Już my ci tutaj, łajdaku, wybijemy te gazetki z głowy” mówił pan oberst powiada pan oberst, chodzi po dziedzińcu, bije się biczyskiem po cholewach, pluje, potem nagle staje i ryczy: „Abtreten!” Siada na swoją szkapinę i wyjeżdża za bramę. Czekaliśmy, co się stanie z 11 kompanią, a tymczasem nic i ciągle nic. Czekamy jeden dzień, dwa, cały tydzień, a tu ciągle nic i nic. Pan oberst już się w koszarach wcale nie pokazał, z czego szeregowcy, podoficerowie i oficerowie ogromnie się cieszyli. Potem dali nam nowego obersta, a o tym dawnym mówili, że jest w jakimś sanatorium, ponieważ napisał własnoręcznie list do najjaśniejszego pana, że 11 kompania się zbuntowała.	Szalenie Giorgione! Och, gdybym miał czas zostać w Paryżu, co za wspaniałe rzeczy byłyby do zrobienia! A potem, przechodzi się do innej. Bo miłość, widzisz, to jest skończona blaga, wyleczyłem się już z tego.	Bawię się z panną Swann na Polach Elizejskich, jest przemiła.	Komiczne! Mnie się zdaje, że to komedia, on udaje.	Panie bracie! Domyślać się wolno wszystkiego, ale nie idzie za tym, aby to wszystko zaraz i mówić wolno.	Takich, jak naprzykład, że moje uczucie nie jest tem, czem było na początku. Myślę, że tem będzie, przyznaję, że do tego idzie. Żenię się mimo tych spostrzeżeń tak, jakby one nie istniały, ale je robię.	Za to, że pan jest gentlemanem.	A pani nie jest do tego przyzwyczajona przez innych Dalczów?... Mój brat stryjeczny jest, zdaje się, bardzo poważny i wszystko traktuje serio?	Są to zapewne, kończył professor ; posłańcy z innej niedostępnej nam krainy przelatujący niebo z wieścią od króla króla ; są z ogonami i bez ogonów, z jądrem zgęszczonem i przezroczystem. Ku słońcu zbliżając się spieszą jak zwykle posłańcy, ale za oczy pańskie się dostawszy, ruszają sobie z zakładem po gospodarsku coraz powolniej...	Ucieczka, Przebranie powiedziało dziewczątko. jednostka monetarna Wielkiej Brytanii; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. nie sprawi ci różnicy, a dla niej to bardzo wiele. Przypuszczam, że gdyby się do niej mądrze zabrać, o ile się nie mylę, to wy, zwierzęta, użyłybyście w tym wypadku słowa „osaczyć ją”, mógłbyś dojść z nią do porozumienia. Użyczyłaby ci swojej sukni, czepka i tak dalej, i mógłbyś wydostać się z tej twierdzy w charakterze urzędowej praczki. Jesteś do ciotki bardzo podobny, zwłaszcza z figury.	Wolę ci pozostawić zupełną swobodę działania i sądzę, że tak będzie lepiej. Teraz nie wierzysz w duchu, bym popełnił zbrodnię i przyjaźń twa jest bez zmiany. Dalej myślisz, że gdyby to nawet nastąpiło, sprawa będzie drobiazgowa, tak że sumienie pozwoli ci przebaczyć mi. Gdyby atoli w określonym terminie ktoś popełnił istotnie wielką zbrodnię, przybiegniesz niewątpliwie, żądając wyjawienia czynu. Oczywiście odmówię odpowiedzi, ty zaś uznasz to za wyznanie i z obawy wspólnictwa pospieszysz zdradzić całą rzecz.	A co teraz? Pomyślę chwilę i poczekam, a pewno mi się ziści, co myślę Czarodziej powie mi, co trzeba.	A cóż by się stało, gdyby plac-major przez głupotę obraził się na was?	Alboż ja wiem, pani? Znam go od bardzo dawna, ale długo nie czułam tego, co teraz czuję. Raz, pamiętam, był u nas i o czémś rozmawiał z ojcem, a ja sama nie wiedziałam, dlaczego oczu od niego oderwać nie mogłam. Patrzyłam na niego i robiło mi się dziwnie jakoś, miałam takie poczucie, jakby mi serce rozszerzało się w piersi i topniało w łzy; a te łzy biegły mi do oczu, do czoła, do twarzy, czémś takiém gorącém, że gdym spojrzała w lustro, przy którém siedziałam, zobaczyłam, że byłam ponsowa jak gwoździk. Odtąd, moja pani droga, niéma takiéj godziny dnia, żebym o nim nie myślała i niéma takiéj nocy, żebym o nim nie śniła; a gdy się zastanowię nad tém wszystkiém, przeczuwam, że ja go kocham!...	Ale doprawdy głowa ci się zawraca! co ty myślisz?	Ale ten nieszczęśnik jest całkiem pozbawiony rozumu.	Byłam wtedy w jednéj z tych chwil, w których zaciężają nam na ramionach wszystkie przeszłości bóle i... grzechy... w których człowiek pyta się: po co żył, po co żyje, jakie są jego cele i drogi?	Czy być może? Ach, mówże nam pan o nim, jak wyglądał? Co robił?	Cóż to znowu? Co ma znaczyć taka mowa?	Droga pani nie mieszajmy Boga do tej sprawy, chyba że to ma być aluzja...	Elstir będzie z pewnością na Wielkanoc w Balbec; wiesz, że on spędza teraz prawie cały rok na tym wybrzeżu. Bardzo bym pragnął widzieć ten obraz przed wyjazdem do Balbec. Nie wiem, czy ty jesteś w dość bliskich stosunkach ze swoją ciotką, czy nie mógłbyś poprosić, żeby mi pozwoliła zobaczyć obraz bez ciebie, skoro ciebie nie będzie w Paryżu.	Jakże się dziś nazywasz? spytała cicho...	Kilka mil od granicy Alzacji, w Lotaryngji; jak tylko oblężenie się skończy, możemy wybrać się w te okolice...	Kto taki mówił? Kto mówił o mnie? Gdzie to było?	Lubi pani sentymentalizować bardzo zwykłe rzeczy. Ładne to, ale zupełnie niepotrzebne.	Nic nie rozumiem. Co z kasą się stało?	Nie dziwię się wam, bo i ja jestem rozbałamucony. Nudniej mi teraz będzie samemu w Głębowiczach.	Nie. Dwa ubrania. To wszystko. A poza tym nie chcę zabierać kufra, bo prawdopodobnie wrócę samolotem.	Niech się ciocia nie trudzi. Już jadłem.	No to bez rybki nie wróci	No właśnie, bo ja tam byłam i to cię zaślepiało, kochany.	O, niech ciocia się nie boi. Prezes Nikolski jedzie z żoną i z córką.	Patrzcie no ją! i ten pusty dzieciak chichi ze mnie stroi! no? a czegoż się ty śmiejesz?	Pójdę, ino już się rozejdźcie!... Przecież tyle roboty ma każda w chałupie... już ja przedstawię dobrze!...	Płaczę nie z twojej winy i nie nad tobą, ale nad sobą... Rozmowa dzisiejsza robi takie wrażenie, jakbyś mi zdejmował kataraktę z oczu po to, ażebym zobaczyła smutną prawdę...	Ruch robotniczy komunistyczny, w czasie wojny polsko-rosyjskiej stojący po stronie Rosji, jak to tutaj było stwierdzone?	To, co pan mówi, świadczy o dobrym sercu.	Wczoraj wieczór; kiedyśmy się z panią rozstali.	Więc jak się panowie nazywacie?	Zapewne, że to rzecz obojętna Zwłaszcza obojętna dla pana, gdyż inne bóstwo zajęło w sercu pańskim moje miejsce. Jeżeli ono jednak zdoła dostarczyć ci w przyszłości słodyczy, ukojenia, pociechy i radości, słowem tego, czym ja pragnęłabym cię otoczyć, to istotnie nie mam powodu do troski.	Zdarza się niemal co dzień, że gwiazdy już na niebie, gdy do dom wracają. Gdyby stara szła przodem, łacno wyskoczyć zza węgła i szyję dziewce ścisnąć, coby ani zipła. Jeszcze lepiej w sieni wedle schodów się ukryć i sposobnej chwili czekać. Sypialne izby mają na dole, a że młodsze wcześniej spać chodzą, tedy Krysia najpierwsza zbiega ze schodów i jak nic ją chycisz.	A co pan sądzisz o chemii związków wodoru?...	Bardzo je lubię, widywałam je w Amsterdamie	Chwila ta nadeszła dawno i jedna ją odtąd tylko straszna omroczyła godzina.	Chyba na Ukrainę.	Co ty powiesz?!	Coś by w tym może było, ale ty jesteś zbyt wielkim optymistą, Beetle!	Czasem tacy wychodzą dobrze na swoim uporze. Ona wie o jego położeniu.	Dobrze.	Et, niekus tauzyji ir gana! O kad pradėtumei mokytis, paveizdėtumei, kaip patiktų.	Gdy zobaczę oryginał...	Ha! Być może! Ale cóżem ja temu winien?	I czekajcie, aż wam czerwony kogut zapieje!	Ja... nie płaczę	Jak stoicie.	Jakimże sposobem?	Jestem goły, wujaszku! Inaczej nie lazłbym w jarzmo małżeńskie.	Kończ, mój drogi, kończ! bo, daję słowo, twój spokój o śmierć mnie przyprawi.	Kur norėsi, vaikeli, kur norėsi! Tokia kelionė, per jūras-marias į svetimą šalį! Bet jei tėvelis būtinai norės, ką gi padarysi!	Mam-li otworzyć? Sigillumsigillum (łac.) zauważył Zagłoba.	Mila cię pokocha.	Może nie tylko dla przyjaciela.	Muszę obejrzeć jej urynę obmacać puls i zobaczyć dyspozycję podbrzusza i okolicy pępkowej, jako nam zaleca Hipokrates, 2 Aphorism. 35., zanim cokolwiek przedsięwezmę.	My jedni.	Mówi też o Litce jakby dziecko nie umarło i jakby je miała jutro zobaczyć.	Na co? bo ja bym bardzo chciał, żebyś zwracała na mnie uwagę; mnie zresztą robi wielką przyjemność patrzeć na ciebie i mówić z tobą, Mela.	Na miły Bóg... pókiżpókiż krzyknął zniecierpliwiony Szydłowiecki.	Nauczyciel rzekła Małgosia, patrząc za odchodzącą z niechętnym wyrazem twarzy.	Nie inaczej.	Nie wiem	Nie.	Niech Janowa każe mu przyjść do mnie.	Niech jeno dadzą, a obaczycie!	No... różnie... Jedne tak sobie, inne inaczej...	Od trzech godzin oczekuję jaśnie pana.	Olesiu! Je­steś dziś nierozsądniejszym jeszcze jak zwykle... Nie mo­gę dłużej rozmawiać z tobą; idź do biura, a ja pójdę do kuchni!	Owszem, proszę pani, jeszcze dziś zapłacę.	Pewnie moja siostra... Puśćcie ją...	Pewnie, pewnie Oczywiście.	Powiadasz pan tedy, że Mitchel umknął panu wczoraj znowu?	Przypuszczam, że musiał bardzo pragnąć, aby go przekonano Nie chciałbym dotknąć pana wzruszającej wiary w pańskiego	Pójdziemy!	Płochliwy mustang!	Sukni nie mam	Sześciu trębaczy... też konno...	Umarli wszyscy z wyjątkiem Piotra, Halsoya, Dawida, Bernarda i Małgorzaty.	W niczym nie chybiłeś, opisałeś ją jak najdoskonalej. Lecz któż ci powiedział, że tak wygląda? Nie sposób, żebyś sobie mógł wymarzyć tak szczegółowe i prawdziwe wyobrażenie o nieznanej ci osobie.	W sąsiedztwie twoim, u gubernatora Buenos-Aires; wylądowałem tam właśnie, aby prowadzić wojnę przeciw wam.	Wiem o tym	Więc nie znaleźliście mnie na brzegu?	Więc pan chce kupić mój folwark?	Więc przyjmujecie panowie zaproszenie?	Z początku nic.	Zakazano nam mówić.	„Faraon”! Proszę pana, sygnalizują, że „Faraon” wchodzi do portu!
A do tego, z jednej strony nie mogę znieść kłamstw dzisiejszej demokracji razem z jej równym startem dla wszystkich, parlamentaryzmem, niby-równością wszystkich wobec prawa i tak dalej, a z drugiej strony nic, ale to nic mnie nie obchodzi los klas pracujących i walka ich z mdłą demokracją, która się dopiero zaczyna. Wynik tego wszystkiego będzie okropny: koniec najwyższych dotychczasowych wartości, szary mrok ogólnego dobrobytu. Więcej lituję się nad mrowiskiem spalonym przez pastuchów czy nad zdychającym z głodu, oślepionym, starym kotem niż nad całą ludzką nędzą świata. Nie masz pojęcia, jak ciężko jest żyć w pustce, wypełnionej takimi sprzecznościami. Wiem, że gdzieś, dla mnie jakby w zamkniętej szklanej kuli, odbywa się wielka przemiana ludzkości, coś olbrzymiego przewala się poza horyzontem mego ciasnego pojmowania i nie mogę widzieć tej wielkości w żadnym fakcie, który jest dla mnie dostrzegalnym. Nie mogę scałkować tego, co widzę, w jedną ideę, w której mógłbym przeżyć w pełni samego siebie.	Przepłynąłem raz, w jedną stronę, już miałem wracać, gdy licho kurcz przyniosło. Dobrze jeszcze, że to się stało blisko brzegu i że Onufer z Murowanki, co tam niedaleko „szczubłyszczubeł (reg.)	Ehę, już umykasz, byle się nie uczyć, w mojej dziesiątce jesteś i jak nie będziesz umiał, to na mnie spadnie!	Ha! to zrzekam się ich dobrze, nie mówmy już o tem.	Księże dobrodzieju! Patrzysz pan na sprawiedliwość pod jednym jeno kątem. Nie dość jest wymierzyć ją samej tylko pani radczyni Josse, oddając jej żabot. Koniecznym jest wymierzyć równą sprawiedliwość pokojówce, wieszając ją za szyję na konopnej lince. Sprawiedliwość polega na wymierzeniu każdemu tego, co mu się należy. I to właśnie czyni ją dostojną i świętą.	To jeszcze nic Moje dwie siostry, Kasia i Renatka, włożyły w te piękne Seksty, jak w prasę (bowiem były oprawne w grube deszczki z żelaznymi okuciami), swoje kołnierze, fartuszki i mankietki świeżo uprane, namydlone i nakrochmalone. I, klnę się wam na imię Boga...	Winszuję wam Kozłowski, Radzicki i Bellon ocalili honor waszej klasy. Nie same z was baby i zmokłe kury. Wprawdzie znaleźli się dotąd dopiero kandydaci na bohaterów, ale ja ufam ich honorowi, że co powiedzieli, spełnią.	Zanim nasz Pan dostąpił łaski oświecenia doznawał pokus. Ja też doznawałem pokus, ale już to się skończyło. Strzała spadła na niziny... nie na góry. Cóż więc tu mamy do roboty?	I wyciągnął mnie pół gwałtem. Zaledwośmy wyszli, a moja stolica runęła. W moich oczach spuścił się na jej dach ptak olbrzymi, ognistym jak piorun wężykiem; widziałem to wyraźnie; słyszałem szum, z jakim usiadł; przygniótł ją swoim ciężarem, okrył się obłokiem kurzawy ze startych gruzów i razem z nią zniknął.	No, no! Wszak nie kto inny, ale ja zabiłem pręgowaną stworę... A teraz słuchajcie! Ojcem moim był wilk, matką była mi wilczyca, a pewien sędziwy, szary wilk (obecnie już osiwiały) był mi ojcem i matką. Dlatego (tu głos podniósł) powiadam wam, że jeżeli nadejdą tu dhole (o ile nadejdą), Mowgli i Wolne Plemię będą w tych łowach wspólnie nadstawiać swej skóry! Tak wam powiadam, klnąc się na tego Byka, który był okupem za mnie, na tego Byka, którego dała za mnie Bagheera w dawnym bardzo, niepamiętnym dla was czasie! Oświadczam to wszem wobec głośno, by słyszały drzewa dżungli i fale rzeczne zachowały pamięć tego ślubowania, nawet gdybym ja o nim zapomniał. Powiadam oto, że ten mój nóż będzie jakoby kłem naszej drużyny... a nie jest on bynajmniej tępy! Takie jest słowo dane wam przeze mnie!	Ależ proszęż bliżej może się czym posilicie, zmęczeni z drogi. Każę co zrobić ciepłego.	Bardzo to ładnie, że modliliście się za nią	Interesy mego męża są właśnie w opłakanym stanie i nie wiem doprawdy, jak się z tego wywiniemy. Kiedym mieszkała przed zamążpójściem z papą i z mamą, nie miałam pojęcia o tym, lecz „doświadczenie uczy wszystkiego”, jak mawiał papa...	Jesteś trzeźwy, pachnący, w dobrym humorze. Nigdy nie domyślisz się, gdzie ja byłem.	Słuchaj, Barrymore Przybyłem tu w interesie twojego pana. Powiedz mi otwarcie: co ci się nie podoba?	W ostateczności, możnaby Cottarda przypuścić do sekretu; przywykł do tajemnicy zawodowej, zarabia masę pieniędzy, to nie będzie nigdy jeden z pasażerów, za których trzeba bulić. Może on sam się zgodzi powiedzieć Saniette’owi, że księżna użyła go za pośrednika. W ten sposób mybyśmy nawet nie figurowali w tej sprawie. Toby nam oszczędziło piły, scen wdzięczności, wylewów, frazesów.	Zresztą mniejsza o to. Ty tego i tak nie zrozumiesz. Ostatecznie o tę maszynę dobijali się wszyscy. Mogłem ją był zanieść do Grabca i nawet miałem tę myśl początkowo.	A bo, proszę pana, ja zrozumiałem, że to, co pan mówi, jest dobre. Ale tak mi się jakoś zdaje, że ta ziemia to nie będzie taka zupełnie nasza, że nie będziemy na niej tak zupełnie gospodarzami.	A jakże, i niepospolity! Całe życie także szukał prawdy, uczył się, pracował i na starość doszedłszy że prawda jest na dnie wody w postaci wielkiej ryby, siedzi z wędką nad brzegiem, żeby ją złapać.	Będziesz pani miała od jutra kobietę do usług, która stawi się na każde zawołanie.	Hale, spasła się na cudzej krzywdzie i będzie się tera czepiała ludzi kiej rzep psiego ogona.	Jak Nowowiejski wyjedzie, będzie im lepiej bo przy nim nijak byłoby się im widywać, zwłaszcza że Azja starego nienawidzi. Ale gdyby mu stary Ewkę oddał, może by przepomniawszyprzepomnieć (daw.)	No jakże! Ślub zamówiony, ogłoszenia rozesłane, goście się zejdą. Pół Warszawy będzie. Trzeba nie mieć sumienia, żeby kogoś na taką śmieszność narazić!	Wobec tego, o czym się dowiedziałam, broń Boże! Ale przecie mu wyraźnie drzwi wskazać nie możesz.	Na razie było to obojętne. Wyniki osiągnąłem pełne, lecz osiągnąłem je drogą kosztowną. Mianowicie ostatni zabieg wymaga bardzo drogich przyrządów, pochłania moc energii i musi trwać bardzo długo. Nie odgrywa to roli w eksperymencie, lecz dla produkcji przemysłowej nie nadawałoby się zupełnie. Mam jednak wszelkie dane teoretyczne na to, że zabieg ten będę mógł zastąpić innym, tańszym.	Niepotrzebnie, kochanie, uprzedzamy wyroki Opatrzności. Jeśli mam przywdziać perukę, to istotnie, fizycznie mówiąc, przygotowany jestem do tego należycie. Nie opłakuję też zbytecznie utraconych kędziorów. Przyroda najlepiej wie, co robi. Przejdźmy do innego przedmiotu. Syna mego, kochany Copperfieldzie, przeznaczam do stanu duchownego. Wyznam, że marzę dla niego o purpurze lub fioletach.	Nigdy ci już nie będę pozował, Bazyli. To niemożliwe!	Patrzcie no, waszmościowie czy to tam świt, czy co?	Tak. I naprawić to, co pani... mimo woli, zupełnie mimo woli zrobiła złego...	„To” nie ma nic wspólnego z uczuciem. Poza tym nie miłość przechodzi, tylko my.	O, co to, to tak	Ale ona strasznie często biega do nich i po kątach szepty a schadzki ma ciągłe	Bo co?	Choroba z tym chłopakiem.	Co wypowie?	Cóż ty na to?	Daruje mi pani, bo już jestem.	Gdyby wasza królewska mość zechciał to napisać.	Gdzie Edie?	I co dalej?	I tak byłoby nieładnie, i tak nieładnie; ale nie wiem, co lepiej: czy być zbójem, czy Judaszem?	I to wszystko dla białego ogiera!	Lepszego już w Warszawie nie było?	Matko litościwa! to on to był z nami na wszystkich wyprawach! Ależ on najwyraźniej jest zaczarowany.	Na koń zatem, panowie, bo już późno.	Nie mówmy o tym!	Nie, panie wyrównaliśmy już rachunki. Nie opuścicie tej flagi, zanim ostatni z nas nie polegniemy w jej obronie.	Powinieneś mi być wdzięczny! Jest to wielkie zaniedbanie mej powinności! Odejdź.	Radia można nie słuchać. Ja sam na przykład nie znoszę radia. A ileż to osób podczas wypoczynku do rąk nie bierze dzienników. Nie każdy ma na nie ochotę w jakimś Tyrolu czy Dalmacji.	Skąd pan wiedział, że ten pan mnie znalazł? Do czego to panu potrzebne?	Tak gdybyż ona była tylko jedna!...	Tak, dobrze pan mówi: oświadczyła. Jakiż dowód na to, że ją okradziono?	To mali ludzie, czcigodny ojcze. Obaj jednak pozostają w służbach wielmożnego pana, don Juana de la Abadia.	To was dwie było do pracy.	Toteż podczas ostatniego procesu, byłeś pan wspaniały. Wiesz pan, ten co zabił własnego ojca; zabiłeś go pan słowami, nim dotknął go kat.	A Szwedzi nie uciekną, jeno jeszcze bliżej przyjdą	A cóż złego mogą pomyśleć?	A kiedy długu nie zapłacisz, każe, ziemię opiszą, ta, sprzedadzą... Nie sprzedadzą, mówię, bo jeszcze nie wykupiona, znaczy, od rządu nie wykupiona...	A nawet zupełne szczęście, szczęście spełnianego obowiązku i czynienia dobrze, chociaż w tak małym zakresie. A pan... zadowolony?	A żal! Jakeście mi ani na chwilę nie dali odpocząć. Nawet prawdziwy pies tak nie goni.	A! kiedyżto ładna jak drugiéj w życiu nie widziałem! a poczciwe, a skromne!	Ale, jeżeli mam prawo za sobą?	Byłeś kiedy w Oszmianie?	Chyba do Krakowa o tém wieść nie doszła i biskup nic nie wie, bo rodzonego swojego by ratował!	Cie! jakbyście w lesie siedzieli...	Coś zobaczył?... Gadaj!	Czy ja ta wiem, kto mnie krzywdził. Juści nie.	Dlaczego bym jej nie miał wiernie służyć? Mój ojciec was bił, ale on był poganin, ja zaś Chrystusa wyznaję.	Dlaczego? Wszystko śpi, tyle bankructw jak nigdy, wiele fabryk stoi, a reszta robi połową ludzi. Jeszcze jeden taki sezon, a pół Łodzi klapnie.	Do kroćset!	Dom E, trzecie piętro, pięćdziesiąty szósty numer, mieszka tam Ernest Ramisz, majster z piątej sali tkackiej	Gotów byłem	Gut morgen Herr Borowiecki!	Huzia go!	Ja dawno czuję, że mam talent, dawno!	Jaką popełnił zbrodnię?	Jestem Emilio z Roccanery, pan na Valpencie i Ventimiglii, choć na tych wodach znany jestem pod innym imieniem.	Jesteś pan godny swego nazwiska He, he! Lubię ludzi pańskiego kroju...	Na jego żonę, która go pochowa Hrabina jest jeszcze wcale wcale, jak na kobietę pięćdziesięcioczteroletnią, jest zawsze bardzo wykwintna i na odległość robi jeszcze efekt...	Nie	Nie wie panienka, czy jest kto w domu?	Nie!	Niedaleko! westchnęła Motruna: poczekamy, poczekamy.	O! mnie pan nie oszuka. Dlaczego pan nieswój?	Ostatni raz byłem tu dwa lata temu.	Oto śmierć moja nadchodzi	Otóż i kuropatwy Dalej każdy do swojej.	Poszedłbym żebyście mi paszy sprzedali...	Powiestkę wamawama (gw.)	Proszę o głos!	Rozumiem, będziesz zajęta, możesz zapomnieć. Ja do ciebie zadzwonię.	Seks	Szczęście, Kondycja ludzkaNie ma doli i niedoli dla tego, kto nie żyje przy­padkiem. Nieszczęście jest nieraz źródłem najgłębszej świa­domości.	Słyszysz waść?	Tak myślę	Ustąp zaraz... Dama	Widocznie łączą mnie z nimi węzły tkliwej przyjaźni.	Wstąp w ciało Mistrza naszego!...	Śmierć wewnętrznym wrogom!	Żadnego.
Mając szesnaście lat byłam zmuszoną, choć czułam się bardzo słabą, żebrać na gościńcach Sabaudyi. Sypiałam w Echelles, w żłobie pełnym słomy. Oberżysta, który mi dawał ten przytułek, był dobrym człowiekiem, ale żona jego nie cierpiała mnie i wymyślała mi od najgorszych. Przykro mi to było, boć przecie taka niegodziwa nie byłam; mówiłam pacierze rano i wieczór, nie kradłam, zgadzałam się z wolą bożą, a żebrałam, bo nie umiem nic robić, i byłam rzeczywiście bardzo chorą, zupełnie niezdolną do podniesienia motyki lub nawet do zwijania bawełny. Wkońcu żona oberżysty wypędziła mnie ze swego domu, a to z przyczyny pieska. Od najwcześniejszego dzieciństwa pozbawiona rodziców i krewnych, nie zaznałam nigdy spojrzeń życzliwych. Poczciwa matka Morin, która mnie wychowała, umarła; była dla mnie bardzo dobrą, to prawda, ale nie przypominam sobie już jéj pieszczot; zresztą biedna staruszka zapracowywała się w polu, nic więc dziwnego, że choć mnie lubiła i pieściła, uderzała mnie czasem łyżką po palcach, gdym zaprędko zupę z jéj miseczki zjadała. Biedna kobiecina! nie ma dnia, żebym się za nią nie modliła; niech jéj tam Bóg da szczęśliwsze życie niż tutaj, a zwłaszcza lepsze łóżko; bo pamiętam, że skarżyła się zawsze na niewygodę tapczanu, na którym sypiałyśmy razem. Nie moglibyście wyobrazić sobie, panowie, jak to jest okropnie, gdy się zbiera same tylko obelgi, odprawy i spojrzenia, co jak nożem przeszywają serce. Widywałam takich starych nędzarzy, którzy już sobie nic z tego nie robili; ale ja przywyknąć do tego nie mogłam. Każde ostre „nie” do płaczu mnie pobudzało. Co-wieczór wracałam smutniejsza, dopiéro modlitwa uspokajała mnie trochę. Na całym świecie nie było ani jednéj takiéj istoty, któraby mi sercem za serce odpłaciła. Niebo mi się tylko przyjaźnie uśmiechało, to téż wtedy tylko czułam się szczęśliwą, gdy wiatr chmury pospędzał z obłoków, a one wisiały nade-mną takie czyste, błękitne! Kładłam się wtedy na ziemi i patrzyłam w nie długo, długo, i zdawało mi się, że jestem wielką panią, że się cała kąpię w tym błękicie, że się wznoszę co-raz wyżéj, wyżéj... i tak mi było błogo, tak już żadnego ciężaru nie czułam, jak ptaszek. Ale wracając do moich miłości, powiem panom, że oberżysta miał po swojéj suczce prześlicznego pieska. Było-to takie miłe, jakby coś rozumnego, białe z czarnemi łatkami; widzę go zawsze przed sobą. Stworzenie to przywiązało się do mnie, którą każdy odpychał. To téż kochałam je całą duszą. Zawsze mu najlepsze kąski dawałam, a gdy wieczorem wracałam do domu, to poczciwa psina wybiegała na moje spotkanie, skakała dokoła mnie, lizała ręce i nogi, nie wstydząc się moich łachmanów i patrzyła na mnie takiemi dobremi, wdzięcznemi ślipkami, że mi się aż na płacz zbierało. Ten mnie przynajmniéj kocha, myślałam, głaszcząc dobrego pudelka. W zimie sypiał u moich nóg. Tak mi było przykro patrzéć, gdy go bito, że przyzwyczaiłam go, aby kości po domach nie kradł, i na chlebie, co mu dawałam, poprzestawał. Gdy byłam smutna, stawał przede-mną, patrząc mi w oczy, jakby chciał powiedziéć: Nie martw się, biedna Gabryniu. Gdy jaki podróżny rzucił mi parę groszy, on biegł i podnosił je z kurzu. Codziennie odkładałam trochę pieniędzy, aby uzbierać pięćdziesiąt franków i odkupić go od ojca Manseau. Ale żona jego, widząc, że pies mnie tak lubił, chciała go także do siebie przynęcić; a trzeba panom wiedziéć, że to biedactwo cierpiéć jéj nie mogło. O, bo to mądre stworzenia! one zaraz przeczują złego człowieka. Miałam sztukę złota zaszytą w pasku od spódnicy, rzekłam więc do ojca Manseau: Mój kochany panie, chciałam panu ofiarować całoroczne oszczędności za pudelka, ale nim go żona pańska weźmie dla siebie, choć nic o niego nie dba, odprzedaj mi go pan za dwadzieścia franków. Nie, moje dziecko schowaj swoje dwadzieścia franków, niech mię Bóg broni, abym miał brać pieniądze od takich jak ty biedaków. Weź sobie pieska, a jeśli żona moja bardzo złościć się będzie Widzisz, jaka to ładna dziewczyna	Myli się pani. W ciągu mego niezbyt krótkiego życia poznałem wielu mężczyzn. Lecz nie widziałem jeszcze ani jednego uwodziciela. Byłbym dumny, gdybym mógł siebie uważać za wyjątek. Niechże mnie pani przynajmniej nauczy, co trzeba robić, ty w tej kategorii zyskać chociaż tę najniższą rangę.	Rozumie się, że jeżeli mam ci powiedzieć prawdę koń ten miał służyć do wyróżnienia nas kiedyś w bitwie; był to dar, pamiątka. Źle zrobiłeś, Athosie.	Ale polować już nie będę. Skonfiskują mi bestie wszystko, a i tak teraz z tego nic nie mam. Mam tylko pałac, to jest tę ohydną budę zwaną pałacem, i ledwo żyję, odnajmując pokoje jakimś draniom. Ach, gdybym mógł wierzyć w ludzkość jak dawniej!	Aha?... Niech pani zgadnie, od kogo to dostałem. To dopiero pan!... Bywali u nas nawet rublowi panowie, ale takiego jeszczem nie miał.	Tak! Tak! Że tez nikomu nie przyszło to dotychczas na myśl! Jak się nazywa ziemia?!	Nie wręczała jej. Odbyło się to w ten sposób: miss Normann weszła do hallu, zapytała portiera, czy nie było do niej telefonu, i powiedziała, że zaczeka. Gdy usiadła przy stole i zaczęła przeglądać pisma, łamałem sobie głowę nad tym, kto z obecnych ma jej dostarczyć papiery. Wkrótce przekonałem się. Przy innym stole przeglądała ilustracje jakaś starsza dama w żałobie. W pewnym momencie spojrzała na zegarek i wyszła. Spóźniłem się o jeden moment. Wstałem, by zająć miejsce starszej damy. Nie mogłem jednak okazać pośpiechu, by się nie zdradzić. Dzięki temu miss Normann zdążyła zbliżyć się do stolika prędzej ode mnie i wziąć leżący tam egzemplarz „Illustration”. Zachowałem wszystkie pozory, zabierając jakiś inny tygodnik. Widocznie miss Normann nie podejrzewała mnie o uplanowane zamiary, gdyż zajęła znowu swoje miejsce. Obserwując ją spod oka, zauważyłem moment, gdy zsunęła z pisma do torebki białą kopertę. Zrobiła to zresztą bardzo zręcznie. Musi mieć mocne nerwy, gdyż po kilku dopiero minutach wstała, wydała jakieś dyspozycje portierowi i wyszła. Prawdopodobnie z powrotem do kawiarni.	Na mój wniosek. Nie mogłem nic robić. A przytem jakże śmiałbym pozostać w armji wiedząc, że moje władze umysłowe znajdują się w rozstroju? Nie byłoby to zgodne z poczuciem honoru i obowiązku.	Otóż to... ten młody, to technik... tylko co technologję skończył, co tu robić, u ojca czasowo bawi. Do Stefka przyjechał, bieduje. Ojciec stary, matka dogorywająca, bracia niedorośli, wszystko to bez niego, co tu robić, jak pod dziurawym dachem zostanie. „Chciałbym tu gdzieś blizko choć czarny chleb jeść”... co tu robić. Stefek mu doradził ten młyn Oławickiego. Wielki, piękny, źle prowadzony, technik zrobiłby z niego cacko... Podobał mu się ten projekt, cóż, kiedy, co tu robić, niczego dobić się nie można...	O! i ja! ale oddajże mi życie tamto, ojca... nadzieje moje... serce swobodne, myśl bez troski... wiarę w ludzi... Dziś ja mam politowanie dla nich, a miłości mieć nie mogę; czuję, żeśmy nie istoty rozumne i władnące sobą, ale igraszki losu, marjonetki, któremi rzuca niewidzialny sznurek pociągany ręką... czarną czy białą, już nie wiem... Jestem jeszcze ciekawa tej gry marjonetek, a czy w niej będę ubrana po męzku czy za kobietę... co mi tam, gdy się lalką czuję?	Tak, opowiem pani o jednym. Miał bardzo ładny ogród, pełen warzyw, kwiatów  i owoców; z warzyw wybierał najpoczciwsze, na przykład kapustę. Przez trzy dni podlewał tę kapustę roztworem arszeniku; na trzeci dzień kapusta chorowała i żółkła, była to chwila, żeby ją zabrać; wszyscy sądzili, że jest dojrzała a miał kolekcję królików, kotów i świnek morskich, która w niczym nie ustępowała kolekcji warzyw, kwiatów i owoców w kraju Aldemonta jest wiele sępów	Pojedzie pan w odległą podróż. Spotka pana wielkie szczęście i dużo zaszczytów, poślubi pan piękną damę, która jest panu wzajemna. Przy damie są wielkie pieniądze. Dokoła pana same intrygi i zasadzki, ale niech się pan niczego nie lęka. Zwycięży pan wrogów. Proszę się wystrzegać kobiety, brunetki, która knuje intrygi przeciwko panu.	Właśnie pisze go do Lorda Kanclerza czy tam do kogo innego, czyją jest rzeczą otrzymywać memoriały. Pisze o całej swej sprawie. Mam nadzieję, że się pomyślnie wywiąże z zadania. Dotąd plącze mu się ustawicznie pióro. Mniejsza z tym, praca ta zajmuje go, to ważne.	O matusieńko złota... o mój tatusiu! Takem się lękał, że nie traficie do mnie, abo się gdzie zagubicie w onym ludzkim mrowisku, a tu przychodzicie właśnie w sam czas.	No nie! Ale przyznasz pan chyba, że nie można znać w ten sam sposób tej osoby, jak się zna słynną artystkę.	Tak, źle!... Dekoltować się do pasa jest dobrze, brać lekcje śpiewu od jakiegoś Włocha, który nie czyści paznokci...	Co to, to nie! coś wiem może od tego gorszego, ale jej kochankowie nie w głowie. Ona nigdy nie kochała nikogo...	Nie dziwujcie się Miłość Wasza, iż się uniosłem, bom krzywdy doznał. Nie zwykłem do tego i domagam się na winowajcach kary.	Ach, mój Boże! Konieczne... To takie względne pojęcie. Być może, że kto inny mógłby być innego zdania. Jednakże ze względu na stan nerwów szanownej pani, na wysoki stopień rozdrażnienia... Medycyna dziś, proszę pana, musi się liczyć z momentami psychologicznymi...	To za sprawą tych właśnie roślin Hiszpanie dostaną bolesnych kolek	Toś to ty zachodziła tam za sosny?	Zaczął mówić, tak jakby nic, ale to absolutnie nic ważnego nie zaszło:	Czy wiesz, co to za roślina?	Dzieciuch!... Serdeczny!... Naiwny!... Jakeś ty się, chłopcze, uchował na tym świecie?... Müllerku, Müllerku, nie miętoś ty sumienia, bo gotóweśgotóweś	Na Boga! przecież nie dopuścicie aby po ojcowsku szalał i siał zgorszenie, i puścił się na rozkiełznaną rozpustę.	Nie przyjęto by córek króla Francji, a to czemu?	Tak, to i owszem. Lubię szampan, nie znoszę wermutuwermut	Trafiłeś w sedno! Przyszło to na niego z początkiem wiosny, a od świętego Jana ani przez godzinę nie był trzeźwy.	W każdym razie, ładny to on nie był	Ha? co? Przysięgnę, że sam Czarniecki co najwięcej to wzywał i prosił Lubomirskiego, by szedł z nim w parze. I wiesz, co byłby wskórał? Oto, że Lubomirski poszedłby osobno, bo jeśli w liście były zaklęcia na miłość do ojczyzny i jakoweś o prywacie wzmianki (a jestem pewien, że były), to zaraz by pan marszałek nadął się a rzekł: „Zali on chce moim praeceptorempraeceptor (z łac.)	Tadziu, nie gadaj głupstw! Aniu, nie przejmuj się tak	Trzeba tych jeńców i ich zeznania w skok do Warszawy wysłać, bo tam na dworze królewskim jeszcze nie wierzą w wojnę.	Pochlebca! wracasz z zamku i jeszcze ci się zdaje, że tam jesteś, śmiejąc się rzekła pani Kamieńska...	Nie miano czasu ich obedrzeć, wszak prawda? było tam coś pilniejszego do roboty.	Ja nie wchodzę w subtelności; chodzi mi o wielkie rysy. FilozofDalej: co dała nowa logikanowa logika (...) Bertrand Russell (...) mając do rozporządzenia cały potworny aparat, który wytworzyli obaj z Whiteheadem angielski filozof i matematyk., chyba jedynie w tym celu, aby umożliwić ludziom operującym znaczkami lekceważenie każdej myśli wyrażonej inaczej jako nie dość ścisłej. I słusznie powiedział PoincaréPoincaré, Henri Jules (1854–1912) logik, człowiek uprawiający logikę matematyczną, czyli logikę symboliczną (daw. zwaną logistyką).: „Macie skrzydła, powiadacie, czemu więc nie latacie?”.	A ja sądzę że pan Smith jeszcze lepiej będzie mógł pana słuchać, gdy najpierw skosztuje tego sosu z preriokurów, bo to są preriokury, panie Cyrusie	Mamy. Jeśli zasie świeżego będzie trzeba, to pójdziem ze Zbyszkiem do żeremiówżeremie przeszkadzać. także, żebyście jakiemu świętemu co przyobiecali, takiemu, który jest patronem od ran.	Ależ bynajmniej nikt mi nic nie mówił.	Nie. Sądziłam, że rozmawiał pan już z bratem. Poszedł przecież właśnie tą drogą.	Paulino, piękny obrazie mego życia, pożegnajmy się.	Ponieważ dostałeś medal Karola III i chciałeś mi się z nim pokazać.	Słyszałem. Ale żeby na mnie nie było.	Mówisz od rzeczy. Trzeba sprzątnąć młokosa. Przeszkadza nam. A zatem usuń się i pozwól nam czynić, co do nas należy.	Córeczka po nieboszczce stoi wedle niej za krzesłem.	Dla mnie nie istnieją drzwi, przecież pan wie. Potrzebowałem pańskiego mieszkania i wszedłem.	Dobrze zrobisz. Nie będę przynajmniej nic już słyszał o tobie, twoich koniach i twojej baronowej. A teraz dosyć! Wołać Kaczora...	I nie było również nic w zamku	Jeszcze! Doktorze, jak to strasznie brzmi!	Kilka mil od granicy Alzacji, w Lotaryngji; jak tylko oblężenie się skończy, możemy wybrać się w te okolice...	Lecz nie rozstrzygająco?	Mieć przeciw sobie takich ludzi, to tylko zaszczyt!	Nie wiem...	Och, zaraz wstręt! Ty zawsze niemożliwie przesadzasz! Poza tym wcale nie jestem pewna, czy te raki były wtedy całkiem świeże.	Po prawdzie nie jestem ci wcalenie jestem ci wcale	Smutna perspektywa. Babka stęka, a wnuczka coraz posępniejsza i chudsza. Czy pani nie ma innej pociechy?	To było rok temu	To wasza dostojność miała już relację?	Trzeba będzie postawić most dziesięciosążniowydziesięciosążniowy odezwał się młodszy pan.	Więc to... Więc jakim prawem katujecie w podobny sposób książęcego chłopa?	Zatem rozumiemy się, panno Klaro.	Znowu ci się zakręciło w głowie! O, proszę cię, uważaj na siebie!	Nie wiedziałam, że tyle myślisz o podobnych rzeczach i że myślisz z taką goryczą.	Ulpie przyszła godzina... potrzeba odwagi... Wszak noce są ciemne, i przewieźć ich można?	Ale dokąd jedziemy?	Dajcie mi Maciusia.	Do mieszkania pana feldkurata.	Jedziemy jutro na wilki do Wolickich	Moja kobieta... tam w Rosji.	Panie drogi, pan jest zdenerwowany. Może byśmy naprawdę tę rozmowę przerwali.	Przekłada widocznie ilość nad jakość. Pracy więcej, ale rezultat materialny podobny.	Tak jest, panie generale.	Tedy wiesz co, waćpan? Pójdziemy ich szukać!	Żeby wszyscy hajdamakowie byli tacy, zaraz bym do nich przystał!	A jeszcze dawniej?...	A ty, mój chłopcze, co o tym sądzisz?	Ambicja, Nauka przemawia „prezes” uroczyście	Bardzo możliwe	Co wiesz o godzinie swych urodzin?	E!... i cóż ta z tego, kiedy ją ukradli...	Ja muszę ją widzieć.	Jakie znowu „skąd”? Ty sam. Włącz dzwonek.	Jakże stoją sprawy Kazimierza?	Kto ją prowadził?	Niech pani mówi dalej.	Niezgorzy, chwała Panu Bogu, niezgorzy juścić.	Nigdy.	Ojcze mój!...	Pilnuj steru, Singletonie Ludzie, ciągnąć! Mocniej, szczury bezsilne! Hisuj! Pracuj na chleb	Portret, Teatr odparł	Przeciwnie miałem przyjemność poznać pana Machnickiego.	Sądzę	Słusznie. Jesteśmy na ścieżce. Schronisko jak na dłoni.	Trzeba znaleźć tego, komu zbrodnia przyniesie korzyść, mówi zasada prawa.	W czym lepszy krawiec od szczotkarza?	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Tyzenhauz! patrz!	W jakim znów ogrodzie?	Wybudujemy młyn.	Z Bogiem.	Zatem?	Zawsze?
Ten wniosek może być fałszywy! Jak można tak bezczelnie mówić o Bogu! O Bogu! Jak można podnosić na Boga oczy i dotykać Go słowami! Umiera tak samo zabójca jak ofiara, zwycięzca i pokonany, magnat i nędzarz. Któż może twierdzić, że życie nędzarza nie jest częstokroć tysiąc razy lepsze, weselsze, jaśniejsze od życia bogacza? A nie było jeszcze takiego bogacza, który by nie umarł. Cóż mu z miliardów i pałaców, kiedy zjedzą go te same robaki, które zjedzą jego lokaja. A po śmierci... może ów sługa zasiądzie na prawicy Miłosierdzia, a pan wielomilionowy... Bo po śmierci jest sąd, piekło i niebo.	Tyś to głupi, bo się nie znasz Tobie dobrze, kiedy ci przy krupniku jest słono? a panu dobrze, jak przy innym jedzeniu jest mu w gębie paskudnie. Kużdy na tym świecie ma swój smak: wół lubi trawę, a świnia pokrzywy.	Nie widzę tego Czy w tym celu wyrzucił pan Kubę, aby mi to właśnie powiedzieć? Sam jest pan podświadomym snobem...	Nie, mości Land zwierzę jest ranione, oto jego krew, ale twój pocisk nie został w ciele.	Uważam że to jest zmiana...	Jaka ona pańska! Czy to dziedzic ją posiał albo czy łąka jest przy jego chałupie?...	Mniej więcej coś w tym rodzaju: co jednak najbardziej drażniło, że to wszystko było tak słuszne i rozumne. Pojmujecie! Przychodziło tak w porę, jak gdyby miał wszelkiego rodzaju informacje, których, rozumie się, mieć nie mógł.	Ale wy wiecie Dopiero co żądaliście czasu... czasu. No więc doktorzy dostarczą wam czasu pod dostatkiem, jeśli na to zasłużycie. Uważacie się za silnego, ponieważ macie w kieszeni dość prochu, aby przenieść się do wieczności i zabrać z sobą jeszcze ze dwadzieścia osób. Ale wieczność jest próżnią, psiakrew. Czego wam potrzeba, to właśnie czasu. Gdybyście spotkali człowieka, który by mógł wam zapewnić dziesięć lat życia, uznalibyście go za pana.	Nie mogę! Serce mi bije. Ty nie wiesz ja się go bardzo boję! Młody i piękny jest, ale ja jego, on mnie nigdy miłować nie będzie. Czuję, jakby ściana z kamienia stoi między nim a mną. Gdy spojrzy na mnie, jakby się odgrażał, gdy się uśmiechnie, zębami zgrzyta. A! Orcho, ja się go boję!	Ale jeżeli plamy te istotnie nie są „zachciankami”, jeżeli odmawia się im przyczyny... że tak powiem... psychicznej, to nie pojmuję, jak mogło utrzymać się przekonanie, które znajdujemy w Biblii, a które dziś jeszcze podziela tak znaczna liczba osób. Moja ciotka Pastré była kobietą inteligentną i bynajmniej nie łatwowierną. Umarła zeszłej wiosny mając lat siedemdziesiąt siedem i do zgonu była przekonana, że trzy białe porzeczki, widoczne na ramieniu jej córki Berty, są pochodzenia dostojnego, bo powstały w parku Neuilly, tam bowiem w czasie swej ciąży, w jesieni 1834 roku, przedstawiona została królowej Marii Amelii i przechadzała się z nią po ścieżce obsadzonej krzewami porzeczek.	Mów dalej, Gösto! To mi łagodzi ból. Ale czy sądzisz, że młoda hrabina może zamieszkać w domu robotnika?	Mówisz zatem, że oczekiwać będziesz w Armentières? Napisz mi to na kawałku papieru, gdyż boję się zapomnieć; przecie nazwa miasteczka nie może cię skompromitować, wszak prawda?	Wiem, że panna Helena w duszyby sobie tego życzyła, żeby on się z Ratkowską ożenił. Ale kto wie, jak się to obróci.	I stary to kraj Ludzie tam mieszkają od niepamiętnych czasów. Mówiąc między nami, owe Czterolatki zawdy podobno miłowały ten kraj bardziej niż inne okolice Starej Anglii. Tak powiedają ludziska tamtejsi, którzy zapewne przekonali się o tym na własnej skórze, bo przecie od wieków, odkąd owce runem porastały, odbywali z ojca na syna nocne wyprawy, przemycając towar wszelaki. Mówią, że ilekroć to czynili, zawdy widywali owe Czterolatki, co najmniej po kilka naraz. Były natrętne i bezczelne jak króliki. Tańczyły w biały dzień po gościńcach, a wieczorem zapalały zielone światełka po przekopach, snując się tam i z powrotem jak prawdziwi przemytnicy. Ba, czasami w niedzielę zamykały przed nosem księdzu albo kościelnemu drzwi kościoła.	A toż! inaczej, pewnie, że inaczej... Panowanie jej dałeś... do pracy nie zaganiałeś... w pościeli, jak ta świnia w barłogu, wylegiwała się... cukierki, jak ta pani, smochtała i herbatę piła...	Ech! na cóż mi było pozwolenia w tym akcie sprawiedliwego rozdziału dóbr? Dokonałem małego i najwłaściwszego w świecie obrotu, przenosząc książki z miejsca, gdzie stały daremnie, w inne, w którym miały posłużyć do dobrego użytku...	Jak to? Po tym, czego się już nauczyłeś? Dajże spokój! Nie bądź kretynem! Przecież za tydzień zostaniesz kapralem!	Kiedy się tak nie boisz, to chwała Bogu; ale zawsze o to cię proszę, wywieź stąd tego Piotrowicza, bo pan Urbański nie doczeka i rana.	No, przecież nie Francuzem. Nie zastrzegł się pan, że wstąpimy do DuvalaDuval wybuchnęła śmiechem.	O, niech ciocia tak nie myśli! Ja ani kłamać, ani udawać nie chcę! Prawda, że zawsze łamię sobie głowę, aby mnie i ojcu tych kilku własnych naszych groszy na odzienie przynajmniej wystarczyło... Ale boso czasem chodzę i kapeluszów ani żadnych drogich rzeczy nie noszę nie tylko dlatego... nie tylko dlatego...	Przeciw cnotliwym nie, ale przeciw Krzyżakom często, skroś tej przyczynyskroś tej przyczyny (daw.) smutek. niemieckiego śmieje i Żmujdzinom pomoc po cichu posyła.	Wyobraźnia odpowiedziała Sara, owijając się kocem tak szczelnie, że ledwo twarz jej widać było.	Zarzucają ci, żeś korespondował z wrogami ojczyzny, podchwyciłeś tajemnice stanu, że starałeś się pokrzyżować plany dowódcy.	Nie mówmy o tym, panie. Rad jestem, że krew nasza nie na próżno była rozlana. A obawiałem się już, że zechcesz nas odwieść stąd...	Tak? A zatem płyńmy z wiatrem, panie Riach; musimy się zbliżyć, ile możności, do cypla Mull, ażeby go okrążyć; ale i wtedy będziemy mieli ląd od strony zawietrznej, a ten zator od nawietrznej. Właśnie podjeżdżamy ku niemu i kto wie, czy się nie rozbijemy.	Że rozkazy mi dane sięgają daleko, i że upoważniony zostałem do szukania papierów podejrzanych przy własnej osobie Waszej Wysokości.	A jak ty mi odpiszesz, ty gwizdniesz	A któż się tam włóczy z pochodniami?	A tak królewicz im u ojca jeszcze ziemię wyprosił znaczną. Włos im tu nie spadł z głowy, tylko żeby się nie okazywali na dworze przykazanie mają, bo na nich patrzeć król nie może, zaraz mu te krwawe dzieje na pamięć przychodzą...	Aha, tymczasem, bo mi komórkę na dole restaurująrestaurować (daw.)	Ale dlaczego księdza tu trzymają?	Ale książę Neuiabi?	Ale na choroby nerwowe, albo syfilis?	Co po nim będzie?	I oni się naprawdę rozstali?	Ja bym za nią w ogień skoczył! Zetnij, Jędrusiu, ale tego nie zaprę!	Jurek... mój syn... dziś rano... Jurek bawił się tą książką.	Każ zaprzęgać I zawołaj Wirginię, chcę się ubierać.	Kiedybo to sprawa pilna, a z panem nie żartować Nie bój się Marysiu moja; jak nie zdołam, to nie pójdę.	Może będziesz pani potrzebowała człowieka dobrej woli, który bez wahania przyłożyłby lont do miny prochowej?	Nazywam się Piotr Bluteau a jestem kapitanem w Grenobli.	Nie, nie... jeno mi prochproch	Oczywiście, kochanie, jestem przekonana, że potrafisz więcej, niż prowadzić referat w Funduszu.	Poco pożegnać się?	Pytałeś się jej?	Rotmistrzu! jam niewinna! zawołała Dobkowa. Za całą odpowiedź Poręba spojrzał, uśmiechnął się i ramionami zżymnął.	Szkoda, żeśmy się za mury nie dostali, byłoćby się tam czemu napatrzeć, a też i ucieszyć widokiem wygłodniałych Niemców.	Trzeba przeprowadzić doświadczenia na większą skalę to bowiem, co udaje się w małym garnuszku, może zawieść w fabrykacji na wielki kamień. Wykup pan syna.	Tu się ukrywa, lecz z obawy macochy nie może się ukazać nigdzie.	W tym sęk właśnie, miłościwy panie, że śpiewka była składna, a calecale (daw.)	Wróć pan do obozu, dowiesz się tam o wszystkiem.	Z niepokojem... o tym spotkaniu?! Coś takiego! Chybaś zwariował, mój drogi!	Ślubowałeś pawie czuby, to ich szukaj, a Jagienkę zaraz bierz.	A Franka ogród kopie?...	A nocnik masz?	Aby ci dogodzić, gotów jestem pożegnać swych gości.	Ach, tak właśnie mówi	Aha...	Albo z Jagatą, to ją na odpusty poprowadzisz	Ależ proszę.	Aresztowanie bandy szpiegów! Tajemniczy samochód!	Azja! Azja! Jam ciebie zawsze...	Bohaterstwo wołał naczelnik, odejmując lunetę od oka.	Boże! No tak, tak tego znakomitego księcia! Niech diabli wezmą tych włoskich książąt!	Chyba nie będzie na całym świecie wspanialszych Cyganów od nas!	Cie, a za cóż to wójt ma u niej łaski?	Co to? co to?	Co ty wiesz, góralski chłopcze? Szatan i Bóg, nienawiść i miłość, czyż to nie dwa oblicza nieskończoności?	Cóż będzie dalej?	Cóż to było? Powiadajcie!	Dlaczego pan zawsze kończy drwinami?	Do sądu pojadę... Zwieź ziemniaki, a jak ludzie skończą kopanie, to zagnać je do grabienia ściółki, a ty mógłbyś kołki pozabijać do ogaceniaogacenie	Dobranoc pani.	Dzień tak piękny, chciałbym wyjść, a tymczasem pan de Bergerac nie przybywa, aby mnie zwolnić od roboty.	Hrabia był panem swojej przeszłości i wybrał drogę usłaną różami.	I na wiązanie nakarmiłeś ją strachem	Ja dowodzę. O co idzie?	Jacy wy ślepi jesteście, jak wy tylko patrzycie oczami zmysłów, jak wy nie dbacie o jutro, o własne przyszłe dzieci, o przyszłe całe pokolenia	Jak ja mogłam! jak ja mogłam!	Jak pana wezmą do wojska i wyślą pana w pole odprawimy z panem feldkuratem mszę świętą, aby Bóg Niebieski dał, iżby pierwszy granat pana przetrącić raczył.	Jak to przestają? Czemuż przestają? Dlaczego przestają? Zaraz ja to, pani dobrodziejko...	Jak widać, z pańskiego nosa mogłaby być retorta	Jakim to prawem chcecie mnie sądzić i egzekwować?	Masz waszmość kogo znajomego na moim dworze?	Mogę sprowadzić z Warsza... Nie!... ja jestem wariatka... Chcę sprowadzić nauczycielki z Warszawy, a nie miałabym im co dać jeść...	Muszę jednak wiedzieć jeszcze, zanim do Posada cię wpuszczę, czy jesteś religijny i czy nie zbywa ci na odwadze, bo nawet prawdziwe byki bywają tak samo tchórzliwe, jak i bezbożne.	M’rchand d’habitsM’rchand d’habits... (fr.)	Na, ar vienas eina! Nueina ir vėl pareina, ir niekas jiems bloga neatsitinka, o pinigų parsiunčia kiek! Aš ne juokais sakau. Kuo aš blogesnis už kitus? Uždirba kiti, uždirbsiu ir aš; ne girtuoklis juk esu, ne tinginys koks. O ko čia namie sėdėti? Ką aš čia uždirbsiu ant tų keturių dešimtinių? Sukrovęs kiek pinigų Amerikoj, galėčiau pripirkti žemės	Nie.	Niech gardła dadzą!	O tak, panie! Piętaszek sądzi, biały człowiek zjada biały człowiek! Zaraz zobaczymy!	Oto masz, kapitanie; ciągnij śmiało; pokosztowałem: odpowiedzialne winko.	Piachu mało?	Pod nową formą pruskich kapralów	Proszę.	Skądże pani wiedziała? Czy to też jasnowidzenie?	Szlachcic, Chłop, Nadzieja	Słyszałem twój głos.	Tak. Przejeżdżałaś pani przez Corso?	Tym sposobem winowajca siedzi już w areszcie?
Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	Tak! Przedmiot zazdrości całej rzeki! Nawet on, jak mniemam, jest tego zdania, że od czasu zbudowania mostu coraz trudniej o dobrą strawę. Z drugiej strony przyznać muszę (choć nie zamierzam bynajmniej powiedzieć mu tego w oczy), że zacny nasz pan jest tak mądry i tyloma obdarzony zaletami, iż ja (niestety) nawet równać się z nim nie mogę...	Ćśś! To dwugłowiec. Nie chcę, żeby wiedział, że o nim rozmawiamy, bo okropnie by się zawstydził. Powiedz mi, jak to się stało, że zostałeś zamknięty w składziku?	Nie są one zbyt interesujące, wasza królewska mość, może jednak zajmą was w ciągu pół godzinki, w braku lepszego tematu. Ojciec mój, sir Ryszard, jest człowiekiem bardzo bogatym i wspaniałomyślnym. Matkę straciłem wcześniej, gdy byłem jeszcze małym chłopcem. Mam dwóch braci: starszy, Artur, odziedziczył szlachetny charakter ojca; natomiast młodszy, Hugo, zawsze odznaczał się złośliwym usposobieniem i podstępnością węża. Takim był jako małe dziecko, takim był przed dziesięciu laty, gdy go widziałem po raz ostatni: nieposkromionym łotrem, mimo swych lat już dziewiętnastu. Ja miałem wówczas dwadzieścia lat, brat mój Artur dwadzieścia jeden. Poza tym nie było w domu naszym nikogo, prócz kuzynki, lady Edyty, która liczyła wówczas szesnaście wiosen i odznaczała się urodą, łagodnością i dobrocią; była ona córką hrabiego, ostatnią z rodu, a wraz z nią wygasał słynny z dawna tytuł; była zarazem dziedziczką wielkiego mienia. Ojciec mój był jej opiekunem. Kochałem ją, a ona mnie, ale w kołysce już przeznaczono ją na żonę dla mego brata Artura, zaś ojciec nigdy by nie dopuścił, aby umowa ta została zerwana. Ale Artur kochał inną dziewczynę i dodawał nam odwagi, kazał nam nie tracić nadziei, że cierpliwość i pomyślny los pozwolą nam kiedyś osiągnąć cel naszych pragnień. Hugo marzył o majątku Edyty, aczkolwiek twierdził, że kocha ją samą. Leżało jednak w naturze jego charakteru kłamać zawsze i we wszystkim. Wszelkie jednak podstępy jego były daremne, nic nie mogło złudzić dziewczęcia; tylko ojca mego potrafił podejść, poza tym każdy mógł go przejrzeć z łatwością. Ale ojciec kochał go najbardziej z nas trzech, wierzył mu i ufał we wszystkim, gdyż Hugo był najmłodszy i nikt go nie lubił. Jest to zazwyczaj dla ojca wystarczającym powodem, aby otoczyć dziecko szczególną miłością. Miał przy tym Hugo język obrotny i pochlebczy, był mistrzem w kłamstwie, toteż udało mu się z łatwością podejść ślepą miłość ojcowską. Ja byłem zapaleńcem, muszę to przyznać, i zachowywałem się jak szalony. Była to jednak wada sama przez się niewinna, która nie przynosiła nikomu szkody, krzywdy lub straty, chyba mnie samemu, która nie była też brutalna czy występna, ani nie narażała w niczym na szwank mego szlacheckiego urodzenia.	Jest to człek wielce niebezpieczny a zwie się Duncan Mackiegh; umie celnie strzelać ze słuchu na odległość paru sążni, a często oskarżano go o rabunki przydrożne, raz nawet o zabójstwo.	No, widzisz. Więc są tak zwani rejenci, którzy każde kupno albo sprzedaż zapisują do książki. Podpisuje się ten, który sprzedał, i ten, który kupił. I przepadło. Już nie może powiedzieć, że nie chce albo że nieprawda.	Wyszedł pan obronną ręką I dobrze tak panu za to, że się pan dał nakryć. A co pana skłoniło do tego rodzaju roboty?	Zali to już pewne, że oni się kochają?	Dlatego, że nie jestem filozofem, który dla postawienia teorii światła nie zajmuje się światłem, ale knotem i naftą. Mówię o czuciu, chcę wytłomaczyć czucie, więc muszę szukać nie czego innego, tylko czucia, tam, gdzie ono jest, a więc	Śmierć, Żałoba, Kobieta, Los, Kondycja ludzka zacząłem po chwili niepewnym trochę głosem Powiedział... że to, co znajduje się w dwóch czarnych skrzynkach, należy odtąd do ciebie i że Antoni ma klucze.	Wytrawni, zaprawni w bojach grenadierzy walczyli z owymi trudami z jakąś głuchą zaciętością, a i tych wreszcie ogarniała rozpacz, stygł zapał, marła chęć poświęceń. A skoro z bólu i umęczenia zostawali w tyle, chwytało ich rozżarte chłopstwo, ćwiekami przybijało do wierzei stodół, zwykle głową do ziemi i rozpalało pod nieszczęsnymi wolno podsycany ogień... Groza brała patrzeć na marną zgubę tego, słynnego z bitności, żołnierza. Za wojskiem jęły wkrótce wlec się mary owych czynionych okrucieństw i taki lęk je zdejmował na samo wspomnienie mąk nieludzkich, że potem, skoro który żadnym już wysiłkiem nie mógł zmusić się do marszu, zwalniał wprawdzie kroku z rezygnacją, lecz po to tylko, by zmówić modlitwę i oprzytomnieć trochę na jakim porzuconym siodle, albo na własnym tornistrze. Potem zaraz zdejmowali pończochy i buty, opierali podbródek na wylocie karabina, trącali cyngiel wielkim palcem lewej stopy i było po wszystkim. Nie potrzebowali już obawiać się najgorszej choćby wojny. Och! Krwawa bo robota szła w tych niegościnnych górach!	Nie zmarnowałabym jej, jak tamta. Ale niech pan o tem nie myśli. Minie jeszcze trochę czasu i zapomni pan. A napewno spotka pan inną, lepszą i będzie z nią szczęśliwy. Bo pan jest tego wart. Naprawdę! Pan jest dużo wart.	No, to nie było trudne Myślę, że trudniej będzie nakłonić Dobranieckiego do przyjazdu.	Widzi pan to, co pan mówił, niby jest dowodem, ale... nie robi wrażenia dowodu silnego...	Złodziej ukradłby coś jednej nocy, ale nie wałęsałby się każdej	Ja? Ja? Ty od pewnego czasu zupełnie pamięć straciłaś. Przecie jeszcze w karnawale mówiłam, że ciebie za wariata nie oddam. Nie na tom cię chowała. Czegóż chcesz? Powiedziałam: nie, i nie pozwolę. Nawet nie proś darmo. Jutro sama powiem Głębockiemu, żeby sobie szedł gdzie indziej. Chyba że się wykradniesz z nim!	Ach, moja róża jerychońska! A ja się tak martwiłam! Nie mogłam w żaden sposób zrozumieć, gdzie ona się podziała. I gdzież ją schowałeś?	A słowo stało się ciałem! Nie powiadajcie byle czego!	Juści, że po prawie jego, ale po sprawiedliwości i dzieciński też.	Lękam się, aby nie chciał jej kupować za cenę sumienia	Naczelny Wódz wyobrażał sobie, że besztając młodego, ledwo mianowanego kapitana trzymał w swych rękach ster rządów całego cesarstwa, równocześnie zaś von Lennaert podjudzał go. Kto wie nawet, czy nie von Lennaert podsunął mu tę myśl.	Nie wiem, jak się to robi?	Podoba mi się to właśnie!	Władzę?... nie wiem. Prędzej obowiązek. Joasia znajduje się w stanie...	No, nie wiem W każdym razie to mi się nie podoba. Nie, nie podoba mi się. Strzelaniny między ludźmi i Płazami... to nie powinno mieć miejsca.	Hej, panienko! Czy to pani jest nową nauczycielką z Valley Road?	I wiesz, gdzie się skryli?	Kto chce się widzieć?	Nieprędko stara ta łódź nowych znajdzie mieszkańców. Mówią, że przynosi nieszczęście.	Obrazki, koniecznie obrazki Jake mówił, że wieśniaczki chętnie kupują obrazki.	Powiedział, że przychodzi od jego eminencji, który bardzo panu sprzyja, i chce zabrać pana z sobą do Palais-Royal.	Widzę, że uważa mnie pani za donżuana?	Wiesz, że to niemożliwe.	Więc ona jest w Darnówce?...	Zapewne... jeśli ci się podoba. To zależy, czy kto chce.	Na służbie! e... jużci że na służbie, bo pan Zaleski pojechał dodnia na swej maszynie i nie wrócił, pan naczelnik go zastępuje.	Pleciesz! póki ja go nie odprawię, ty sam sobie rady nie dasz, ale ja staremu trutniowi tak zaleję za skórę, że tu więcej noga jego nie postanie.	Jeśli głód ich stąd nie wypędzi, nie damy im rady Cała ta okolica ufortyfikowana. Jest gdzie i konie popaść.	Nie ufał mi, więc zapragnął sam cię pilnować, a mnie wysłał do Buckinghama, żeby podpisał twój wyrok na deportację.	Proś Boga! Od kogo ja to słyszę? No, no, będzie tak, jak być musi.	Są podlece złodzieje, bo gdzieby bez takiego, ale te nauczone, bośmy tu trochę porządku robili ze złodziejstwem koło Wielkanocy. Ale tak, to chyba żaden nie doniesie, a jakby kogo tak zgubił, to zawsze go można podpalić, a potem dokończyć...	Bogdajbym nie był prorokiem!	Koło NienasytcaNienasytec wiosłowo-żaglowa, pełnomorska łódź kozacka. będą na jutro gotowe, każę tylko drugie rudlerudel (daw.)	Niech mi pani wybaczy moją szczerość, ale wątpliwość co do tego wczoraj właśnie powstała w moim umyśle.	No tak. Ale jeżeli on powziął decyzję w ostatniej chwili, np. w celach rabunkowych? Powierzchowność ofiary mogła wzbudzić w mordercy pewne w tym kierunku nadzieje...	Proszę pana, może pan zaczekać w salonie, ale pani nie ma w domu, więc spytam panienkę.	Przepraszam jegomości ale ja proszę, żeby cukier był osobno.	Pójdź i powiedz staremu Wiszni: na próżno zasieczono ci syna. Czary to, ułudny sen. Nie stoi na tych gwiazdach nikt, nikt nie dźwiga twoich krwawych losów.	Sam kochany wujaszek zachwalał swą siostrzenicę, to wieloznaczące Lecz po cóż ją wysłał na Wyspę Snu? Nie powiedział tego panu?	Ja wcale myśliwy nie jestem. Gdzież czas na takie zabawy znaleźć bym mógł? Zawsze na służbie.. Oto i teraz delegowany na komisją do wielmożnego pana, jako do zwierzchności gruntowej, jestem.	A ba! Czy przychodzą? Dobra ta noc, jeśli ich nie ma. A nie ma wojska, to są nasi. Wyjdą nasi, to wojsko.	Ależ za co? Przecie ja, panie Holder, nic nie zawiniłam?	Czy mógłbym cię prosić o zakomunikowanie mu mojego nazwiska z prośbą o łaskę krótkiej rozmowy?	Ej, nie łżyj, oj, dziecko moje, nie kpij sobie ze starej matki. Po oczach twoich widzę, co myślisz. Nie wrócisz ty, nie... A co będzie ze mną?	Gösto! Nie odchodź zagniewany! Zważ, jak jestem oszpecona! Nikt mnie już kochać nie zechce!	Jem kotlet na margarynie.	Lepiej by wy z naszym kniaziem na pogan poszli, niż przeciw zwierzchności rękę podnosili.	Masz nie jednych rodziców.	Nie chcesz siedzieć u dziadzi, nie kochasz dziadzi, to nie dam, dam Wandzi.	Nie kłamiesz? pieniądz papierowy; banknot..	Nie śpisz jeszcze?	Nie. Nie mam ani gotowanego, ani pieczonego.	No, powiedzmy sto dwadzieścia Prawda, mamo, jaki jestem hojny?	Parol dla rycerstwa, nie dla zbójów. Chcesz nie wierz!	Pragnąłbym żebyście tu osiedli na „Sykstusie”, notabene z czysto egoistycznych pobudek.	Proszę, niech mi pan opowie jej dzieje	To tem lepiej. Ona tak dobrze chodzi koło małej. Dobranoc pani.	Za Nadarzynem trakt widać jeszcze, czy nie?	Zostań tu, póki cię nie zawołam.	?...	A po co pan tu przyjechał?	A!	A! Pani Laura...	Ach, to ty	Ach, wyobraź sobie, byłam oburzona. Ludwika wystąpiła z podejrzeniami.	Ależ, tato...	Bliżej niż pani sądzi	Chodźmy wieczorem do teatru Gdzieś przecież znajdziemy cokolwiek. Przyrzekłem dziś obiad u White’au White’a	Ciebie kto skrzywdził?	Czterysta tysięcy.	Dix neuf ansdix neuf ans (fr.)	I co?	I pobił wszystkich	Jeszcze chwilę, proszę o rękę.	Kiedy prezes wyjeżdża do wód?	Kto idzie?	Mam kilka nawet.	Masz bystre oko	Niech żyje nasz wybawca!	Pięć do sześciu?... Oni trzej tyle mają u pana?...	Podjąłem pieniądze.	Różnych rzeczy!	Sama jesteś parch!	Starość, Pamięć	Szaleniec z pana	Szepcą o tym, a więc to prawda?	Tak i ja sądziłam Zagrożeni policją poprawczą, weszliby w układy.	To nory!	Ty, Luciu?	Virtuti MilitariVirtuti Militari
Chcę mówić, panowie sędziowie, o największej winie Antoniego Kosiby, chcę mówić o tym, co oskarżenie na pierwszy wysunęło plan; chcę mówić o antysanitarnych warunkach, jakie panowały w tej izbie, w której dokonywał on operacji. Otóż byłem w tej izbie i muszę przyznać panu prokuratorowi, że świadkowie, których powołał, z dużym umiarkowaniem scharakteryzowali antyhigieniczne warunki, które tam panują. Zapomniano dodać, iż w oknach są szczeliny, skąd zawiewa wiatr, że w wypaczonej podłodze są szpary, skąd ciągnie wilgoć, że pułap zacieka, że piec dymi, że w izbie nie tylko nie brakowało brudu, pajęczyn i kurzu, lecz gnieździły się tam również karaluchy!... Widziałem też i narzędzia, przy których pomocy Kosiba robił operacje. Jest to stare, zużyte i zardzewiałe żelastwo, poszczerbione i pokrzywione, powiązane drutem i sznurkami. W takiej to izbie i takimi narzędziami Kosiba operował ludzi.	Głupiś, Kokoszko! Cnota, DobroA co do Oleńki, będziesz i ty z nogi na nogę przestępował, jak ją zobaczysz, bo białogłowy z tak grzecznym umysłem drugiej nie znaleźć. Co dobre, to ona wraz pochwali, a co złe, tego zganić nie omieszka, bo wedle cnoty sądzi i w niej ma gotową miarę. Tak ją już nieboszczyk podkomorzy wychował. Zechcesz przed nią fantazję kawalerską okazać i pochwalisz się, żeś prawo zdeptał, to ci potem jeszcze wstyd: bo zaraz rzeknie, że zacny obywatel tego czynić nie powinien, gdyż to jest przeciw ojczyźnie... Tak ona rzeknie, a tobie jakby kto w pysk dał i aż ci dziwno, żeś wprzódy sam tego nie rozumiał... Hańba, Zabawa, PokusaTfu! Wstyd! Warcholiliśmy się okrutnie, a teraz trzeba przed cnotą i niewinnością oczami świecić... Najgorsze były te dziewczęta!...	Ty mnie nie masz co bajerować Przez miętkie serce to robię. Tylko pod jednem warunkiem: gębę masz na cuhaltowy kluczyk przymknąć, bo jakby się każdy łachudra dowiedział, nie strzymalibyśmy konkurencji. Zapyta cię który, co niesisz?... To ty mu cyk!... Że niby z wizyty. Panimajesz?... A nie to:	Sądzę, że będę musiał się wybrać raz czy dwa. Nie jestem zresztą bardzo wolny, bo mam młodą kuzynkę, której nie chcę zostawiać samej (uważałem, że to rzekome pokrewieństwo ułatwi mi bywanie z Albertyną). Ale co się tyczy państwa de Cambremer, ponieważ już im ją przedstawiłem...	Każdy z nich, walczący samotnie, ulega temuż losowi, co i ty: trzeba was wywieszać, bo inaczej byście się między sobą na śmierć zagryźli. Macie wszystkich ludzi rozsądnych przeciw sobie! My budujemy wieże dla podwójnej Wiedzy, zapalamy światła na wirchach. Wśród robotników jesteśmy jedni z najbardziej utrudzonych. Dlaczegóż nas poniewierają marzycielstwem? Wszakże to, iż człowiek nie jest tylko machiną, z niezbłaganą pewnością dowiedzionym zostało!	Nie wiem, pojedziemy na miejsce i może się przekonamy. Dziś jednak nie mogę jechać, gdyż oczekuję interesanta z miasta. Odłożymy więc to do jutra rana	Dla przyczyn, które nie leżą w samym Ignasiu, ale które mogą mieć z nim związek. Nie wiem, czy doszła panią wiadomość, że małżeństwo panny Castelli z Kopowskim jest zerwane i że położenie tych pań jest wskutek tego ogromnie przykre. Przez zerwanie z Ignasiem oburzyły na siebie opinię, a teraz znów nazwiska ich są na językach ludzkich. Byłoby dla nich doskonałem wyjściem wrócić do Ignasia niewiadomo, czy nie da się pociągnąć...	Wierzę wierzę temu, co opowiadają ludzie godni wiary. Trzymam się zaś tego co mi opowiadali jednozgodnie oficerowie kolejni i majtkowie, że w czasie głębokiej nocy, jakaś postać jak cień przechadza się po okręcie. Jak ona się zjawia? nie wiadomo. Jak niknie? także nic o tem nie powiedzą.	Czyż przeto mniej by się pojawiały, gdybym powiedział, że nie potrzeba ich robić albo nie warto? Zawsze będą ludzie, których myśl z przyrodą się zmaga i zaprzęga ją do służby człekowi. Są oni pożyteczni, a nadto są ludźmi jedynymi. Pomyślałem, że o nich chodzi przede wszystkim, a nawet może jedynie o tych, co są mózgiem i duszą ludzkiej społeczności. Stary już byłem, kiedym się jął zawodu nauczycielskiego. Chciałem, aby jak najwięcej prawdziwych, myślących ludzi było na świecie. Znasz mnie z tych czasów; i tyś słuchał mych słów, synu ukochany.	Jestem przeciwnikiem chorobliwego marzycielstwa i gorączkowo wybujałej fantazji ale poezję prawdziwą cenię tak samo jak pani. Tylko w tym się z sobą różnimy, że pani gardzi pospolitymi sprawami codziennego życia i rada by się od ziemi oderwać, a ja rad na niej pozostaję i żadnej sprawy nie uważam za błahą. Wszystko, cokolwiek istnieje na świecie, jest godne uwagi i potrzebne, a wielkie sprawy tak samo nie mogą istnieć bez drobnych, jak drobne bez wielkich. Rzekłbym, że jedne podają rękę drugim, a wszystkie razem sprzęgają się w jeden ogromny łańcuch, którego my jesteśmy tylko ogniwami.	Czy pytano się tam o mnie? Czy stryj rozgniewany za to, że oddawna już nie pisuję? Jakże Stefan?...	Dobrze już A teraz, moi panowie możecie już odejść, nie potrzebuję was; resztą zajmie się minister wojny.	Od pewnego czasu, mówiła dalej panna, coraz mniej znajduję przyjemności w towarzystwach. Najczęściej nawet nudzę się między ludźmi, którzy mię otaczają. Nie śmiem i nie umiem może wydawać o nich stanowczego sądu; wiem tylko że mają pewne cechy, które mię rażą i nieraz zastanawiam się nad tem, dla czego ten świat, którego byłam tak ciekawa mając lat szesnaście, do którego tak mi było pilno, o którym marzyłam jak o czemś cudownem, dziś wydaje mi się płaskim i nie zajmującym, męczy mię często, czasem nudzi, a niekiedy nawet gniewa?	Więc niech pan tak mówi, ale po co wyliczać wady, które nie istnieją.	Czemuż by nie?	Czyście poszaleli, czy przepiliście resztkę rozsądku? Czy sądzicie, że to wszystko prawda? Wszakże to nie diabeł! Czyż nie spostrzegacie, że wszystko jest jeno wierutnym kłamstwem?	Elżbieto! Z tego żartować nie wolno!	Jak już będę w mieście, wtedy nie spuszczę go z oczu ani na chwilę. Trudno, żebym zapomniał o tych dwudziestu pięciu razach, którymi poczęstowano mnie na jego rozkaz.	Nie ale sam przyznasz, że to marny zgon.	Nie inaczej Nie zaprzestaniemy pomiaru, dopóki chociaż jeden z nas pozostanie przy życiu, dopóki jeden będzie w stanie przyłożyć oko do lunety i zapisywać miarę kątów. Z lunetą w jednej, ze sztucerem w drugiej ręce, będziem pracowali aż do ostatniego tchnienia.	Nie wrócił, panie oberlejtnant.	Oto droga ekscelencji, teraz pan już nie zbłądzisz.	Panie Zagłoba! króla szwedzkiego nie puszczę do Zamościa, a waszmości z Zamościa!	Przeczytaj Moryc uważnie depeszę, tylko nie oglądaj adresu	Szukają, ale nie znajdą	W każdym razie nie możecie państwo w tym stanie iść przez miasto. Odwiozę was. Proszę.	Więc życie w małem miasteczku z oficerskiej pensyjki? Nie, mój drogi! Sam nie zdajesz sobie sprawy z sensu swojej rodzinnej... filantropji.	Wżdy wiecie dobrze, że to nie wolno.	Cóż tu u was, spokojnie... Już tylko dwie panienki śpią w tej sali... Co to ja chciałam powiedzieć?... co ja chciałam?... Nie mogę zasnąć... Aha, pokaż no mi list...	Tak gdyby jej nie spalono, nie uwierzycie, w jaki okropny sposób obchodziliby się z nią jej krewni. Obcięto by jej włosy, dano zaledwie garść ryżu jako strawę, odpychano by ją od siebie. Byłaby uważana za istotę nieczystą i umarłaby gdzieś w kącie jak nędzny pies. Dlatego obawa przed tak strasznym losem znacznie silniej niż miłość lub fanatyzm religijny skłania do ofiary te nieszczęsne istoty. Czasami jednak ofiara jest rzeczywiście dobrowolna, nieraz rząd musi użyć swej władzy, aby temu przeszkodzić. Przed paroma laty, gdy mieszkałem w Bombaju, młoda wdowa prosiła gubernatora, żeby pozwolił na spalenie jej wraz ze zwłokami męża. Łatwo się domyśleć, że gubernator odmówił. Wtedy wdowa opuściła miasto, schroniła się pod opiekę niezawisłego radży i tam spełniła ofiarę.	Dobrze pani wie dlaczego. Obawiałem się, że pani będzie z tego  niezadowolona. Nie chciałem się narzucać. Zostać tu po to, by być  uważanym za intruza...	Ja zrzekam się mojej części na rzecz wojska	Stosunki społeczne, prawo, stosunek człowieka do człowieka, życie pojedynczych ludzi i to, co się nazywa życiem prywatnem, jest, bądźcobądź, oparte na nauce chrześcijańskiej. Ułomności ludzkie wykrzywiają ją, ale jednak wszystko na niej stoi. Ale to dopiero połowa zadania spełniona rozumiesz? Wprowadzić go do historyi, oprzeć na nim stosunki dziejowe, stworzyć miłość bliźniego i w znaczeniu dziejowem	A wiesz, chłopie, co to osoba posła? A wiesz, kogo tu przedstawiam?	Abo co?	Ani mi się waż jej stawić	Co ci cyganie przeklęty! gdzieś ty był w nocy włóczęgo, gdy żona jęczała wzywając twojéj pomocy, a choćby twarzy twojéj!	Co matka donosi?	Co mówisz? a któryż?	Co takiego?	Co ty masz takiego do roboty?	Cóż, Antoś? Jak ci się w szkole powodzi?	Gdy Huanako kazał sobie oddać zebraną tongę, okazało się, że jest jej o wiele mniej, niż się spodziewał. Zasiek w spichrzu przeznaczony na święte ziele wypełnił się zaledwie do połowy.	Ja myślę że niektóre wyjątkowe osobistości potrafią same rozłożyć w sobie substancję materialną i boską. No, jakby to powiedzieć... Umieją wydzielić Absolut z własnej swej materii. Różni tacy cudotwórcy, magowie, fakirzy, media i prorocy, umieją to przy pomocy jakiejś własnej siły psychicznej. Mój Karburator robi to całkiem maszynowo. Jest to powiedzmy fabryka Absolutu.	Ja wam tylko rozkazuję, żebyście znikli razem z tą kurą, bo wam ją rozbiję o wasz idiotyczny łeb, cymbale jeden...	Mnie się jednego boją! To prawda... To prawda! Nędzne pyszałki, plotkarze i głuptaki... przeklęty małpi pomiot! Ale, wracając do małego człowieka, smutna to sprawa, że dostał się w ręce tego paskudnego plemienia. Wszakże często, gdy je znudzą z mozołem zbierane orzechy, ciskają je na ziemię. Tak samo łamią bez zastanowienia gałąź, którą przez pół dnia nosiły w triumfie po całej kniei, w zamiarze zrobienia z niej czegoś cudownego. Smutny, powtarzam, jest los tej biednej istoty ludzkiej w rękach bandar-logów! O ile dobrze dosłyszałem, przezywały mnie jaskółką i zimną rybą... wszak prawda?	Odpowiadam, że mi bardzo przykro sprzeciwiać się panu, lecz przyrzekłem powiedzieć, więc powiem.	Ojcze mój, w głowie mi się mąci, czuję się tak, jakbyś mnie strącił w głąb strasznej przepaści.	On uderzył świętego męża... a myśmy to widzieli! Nasze bydło wychudnie i zjałowieje... nasze kobiety przestaną rodzić! Śniegi zwalą się na nas, gdy będziemy iść do domu... I to jeszcze na domiar wszystkich okrucieństw, jakicheśmy doznali!	Postaraj się być pojętniejsza	Prawda, jak i to prawda, że tam jej duszyczka trzepie się z ukontentowania, kiej te ptaszki!	Rób, co chcesz	Stańże spokojnie i patrz śmiało. Daj mi rękę; jak nas upiór chyci, to obu razem. Cóż? Jeszcze ci się zwiduje?	Tym razem zwracam panu mężczyznę, którego panu odebrałem w Thorpehomme, baronie. Stwierdzimy bez pedantyzmu, że akt Roberta I mówi nam zamiast Orgeville o Otgervilla, dziedzina Otgera. Wszystkie te nazwy, to są imiona dawnych panów. Octeville la Venelle powstało z Avenel. Avenelowie byli rodziną znaną w średniowieczu. Bourguenolles, dokąd pani Verdurin zawiozła nas kiedyś, pisało się Bourg de môles, bo ta wieś należała w XI wieku do Baldwina de Môles, zarówno jak la Chaise-Baudoin. Ale oto jesteśmy w Doncières.	A mnie to samo zrobili w Aqua-Pendente.	Ale jeżeli królowi ze skrzypcami było łatwo, dlaczego mnie ma być trudno.	Byle pan był szczęśliwy...	Cicho!	Cóż cię obchodzi ludzkie gadanie?	Dam panu trzy, no, dam panu cztery! słyszysz pan, cztery tysiące rubli więcej, to jest całe czternaście tysięcy rocznie, ładny grosz!	Danveld mówił tak: „Często szatan zdradza swych sług, więc może odmienił Jurandównę”.	Dlaczego?	Do widzenia paniom, chodź Moryc, pan Horn zostanie przy paniach.	Dzisiaj.	I znajomych mniej latem. Mam nadzieję, że do jesieni wyczerpią nasz temat i znajdą nową pastwępastwa (daw.)	Idjota!	Idź sam.	Jak pies.	Jak to?	Jakże on to przyjął?	Jo jestem pasiecznik, ale przody byłem ratajrataj	Kto tam znów czeka? Pokażcie mi tego, który ma tyle czasu?	Którenże jest między wami najsławniejszy?	Może byś, kochana ciotko może byś sama zwróciła uwagę Dory na te domowe sprawy.	Może i tak!	Mr. Barnes, widzę, niewierny Tomasz z pana, przeto dam inny dowód jeszcze.	Na zdrowie twoje i Danuśki!	Pan doktor Przemianowski.	Pan kardynał!	Pani Gdybym był wcześniej głos swój zaczął obrabiać, śpiewałbym już w operach, a tymczasem muszę jeszcze zaczekać, muszę jeszcze pojechać do Medjolanu na jakie pół roku.	Pewnie, że tak. Stąd zaraz ruszymy wedle ordynansuordynans (z łac.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 60 km na południe od Chmielnika..	Pochlebne lustro poprawia humor Lusterko w moim pokoju robi mnie zieloną. Czy ładnie wyglądam, Aniu?	Polityki ani za szeląg?	Powiedz, Marysieńko, czy uważasz mnie za bezkrytycznego i naiwnego głupca?	Przy jakim gospodarzu?	Quelle pitié... Tu me sembles avoir beaucoup lu, et malgré cela tu ne connais pas les choses qui sont en toi, tu ne sais pas ce que tu pourrais ressentir. A ce moment-même tu passes a cote d’un monde immense que tu ignores complétement, tu passes comme un cheval à qui on a bandé les yeux.Quelle pitié... Tu me sembles... (fr.)	Schwytano szpiega, kazałem go obwiesić	Sikorki siedzą wedle gruby!	Straszne czekałyby cię męki!...	Tak.	Tedy trzeba go oddać do szkół. Ile on ma lat?	To dobrze, powtórzyła Stasia z zadowoleniem; cały więc wieczór przepędzimy we dwoje, i tylko Władzia przyjmiemy do naszego towarzystwa. Szarą godziną pogram ci na fortepjanie, a potem jak światło podadzą, będę sobie szyła tę suknię, którą mi niedawno kupiłeś, a ty mi będziesz czytał głośno. Czy dobrze?	Tom?	Tutaj, w Jevíčku?	U-bra-nia! u-bra-nia! Kupuję! Sprzedaję	Układy?	Van Gould zmierza właśnie w stronę nikaraguańskich wybrzeży.	W myśliwskim pokoju i prosi, żeby tam jaśnie państwo przyszli.	Wiem, że potrafią to papugi	Zamek to wielce mocny
Posłuchajże... teraz? Jest to raczej ciężki oddech, nie chrapanie. Człowiek ten znajduje się w drugim przedziale, od nas licząc. Odgadujesz teraz, co mam na myśli?	Czy to nie jest nadmiar bezwstydu, zalotności i zuchwalstwa, aby nam pozwolić podziwiać ten tron miłości? Nie oddać się nikomu, a pozwolić każdemu złożyć tu swój bilet wizytowy! Gdybym był wolny, chciałbym widzieć tę kobietę złamaną, płaczącą pod mymi drzwiami...	Cóż-to ona się dzisiaj zrobiła na dziewiczo...	To ich otną! facjendarze podadzą im inwentarz przesadny, na grunt nikt nie zjedzie, pochwycą pieniądze i na tem się skończy... Waćpan powiadasz, że to tam jedna panna ma wszystko w ręku? Czyż nie ma opiekuna? czy nie ma krewnych? doradców? Około tychby chodzić trzeba, żeby	A czemużby nie miał się nazywać kiedy właśnie taki jest jego zawód? Zaprawił go do tego Maclean z Duart, bacząc na jego ślepotę. Może jednak źle się stało, gdyż on teraz wciąż włóczy się po drogach z miejsca na miejsce, aby egzaminować młodzież z katechizmu, ta zaś włóczęga jest dla nędzarza wielką pokusą.	To ciekawe Było to zagadnienie niezmiernie ciekawe, zupełnie jakby się usiłowało rozmawiać z jakąś maszyną. Uśmiech błądził po tłustej twarzy Davidsona	Idziecie w góry... i to przez Kulu? O trzykroć szczęśliwi Gdyby nie to, że na kark mi spadła piecza nad gospodarstwem, wzięłabym palankin... ale to byłoby zuchwalstwem i mogłoby narazić moje imię. Oho! Znam tę drogę... znam każdą jej odległość. Wszędzie doznacie tam miłosierdzia... nie odmawiają go ludziom, którym dobrze patrzy z oczu. Wydam zlecenia, by zaopatrzono was w żywność. Czy może dać wam służącego, by wam wskazywał drogę? Nie?... To przynajmniej nagotuję wam dobrego jadła.	„Niestety! śpieszysz do przewozu, aby przeprawić się na drugi brzeg! O kapłani, o prorocy, nie śpieszcie się, zostawcie go; bo przecież wy wrócicie do domów, ale on pójdzie do kraju wieczności...”	A tak. Uradziliśmy wszyscy, że tak będzie najlepiej. Obu im będzie raźniej na nowym miejscu. A zresztą! Którego tu wybrać? Obydwa ładne. A dziadkowie do ostatniej chwili nie mogli się zgodzić na to, który ma jechać, a który zostać. Psom będzie dobrze, prawda? Biedna Plotucha, jej najgorzej!	Przy tej książce jestem zawsze głodna Tyle tam jest dobrego jedzenia! Wszystkie osoby stale się raczą szynką, jajkami i ponczem. Gdy czytam Klub Pickwicka, idę zawsze potem do kredensu posilić się. Na samą myśl o tym przypomina mi się, że konam z głodu. Czy jest coś do zjedzenia w śpiżarniśpiżarnia	Więc będę mówić poważnie. Ale czyś się ty nad tym zastanowiła, co twój mąż powie? Zwłaszcza, gdy on jest przeciwnego zdania.	Doprawdy, nie wiem, czym mógłbym się pochwalić Niejeden, który zaczął razem ze mną, chlubi się już tabliczką błyszczącą na drzwiach swojego mieszkania. Ja zaś ciągle jeszcze muszę być studentem!	Ale gdzież go pan umieści? Zajęliśmy panu wszystkie kąty, tak że pan sam nie ma się już gdzie podziać!	Dom, Matka, Syn zauważył wójt, że to parobki żałosne miny mieli i poglądali na mać niespokojnie.	Jest jeszcze jedna rzecz, po której można poznać pana: to kapryśny charakter. Prawdziwy pan od nikogo nie zależy, tak jak włóczęga na drodze. Jest panem swego czasu. Raz dostał zwierzchnik takiego ataku w górskiej mieścinie meksykańskiej, w zapadłym kącie kraju. Leżał przez cały dzień w ciemnym pokoju.	Jak to, pan go nie zna? To Łacheć.	Co to robisz?	Możliwe! Ale ludzie też są winni, jeśli człowiek staje się zły! Powiadam: chcę mieć raz święty spokój!	O, proszę, niech pani zbyt nie ufa temu eliksirowi. Kropla potrafiła przywrócić życie dziecku; ale trzy krople pobudziłyby krążenie krwi tak, że spowodowałoby to nadmierne bicie serca; sześć	Ojcze kochany! Od czasu, jak nam trzaska mur ta kolubryna, ciągle o niej myślę, i coś mi przychodzi do głowy... Wycieczka na nic... Ale chodźmy gdzie do izby, to wam moje zamysły wyłuszczę.	Osiedliłam się już na dobre	Prawie. Jest to rzecz, która mogła mnie wyciągnąć z kraju, a cały mój majątek i resztę życia utopić w nowej pracy. Może byłaby ona stratą czasu, maniactwem, ale w każdym razie myśl o niej była jedyną rywalką pani. Jedyną...	Wiem to wszystko, co twój Pan wie i mogę to wszystko, co twój Pan może:	Zdaje mi się, Sancho żeś ty co dzień rozumniejszy.	A tak, jakaś figura! I zaczęła prowadzić dalej rozmowę z drugim swoim sąsiadem. Ale w tej samej chwili, Konrad, obchodzący stół dokoła i węgrzyn do kielichów nalewający, pochylił się nademną i zapytanie moje usłyszał.	Ale to nie pieniądze	Ależ to żart.	Czy to także Ali wyrwał mego syna z rąk rzymskich zbójców?	Długo się ta będziesz wylegiwał?	Hanko, Hanko moja! Tyżeś to, Hanko, tyżeś to naprawdę?	Ja zastosuję się do woli księdza proboszcza ale moja narzeczona... jej rodzice...	Niech cię o to głowa nie boli!	No cóż. Jeśli nie przystoi, to może mi pani zrobić przysługę i...	No, dziękuję doktorowej za podwieczorek... Pyszny był... A ty, mała uciekaj stąd, gdzie pieprz rośnie... W tej dziurze panny starzeją się, a mężczyźni głupieją...	Prawdopodobnie boją się mówić dzieciom o strasznych zbrodniach, jakie popełniali przemytnicy.	To zbiję talerz.	Wyście powiedzieli Niech się stanie wedle woli waszej.	Zrób tak, przyjacielu, nic się złego nie stanie. Sędzia sam żałował tego biednego chłopca, nie ukarze więc surowo tego, kto mu ułatwił ucieczkę.	No tak... Ale, proszę pani, on gra tak szczęśliwie, że można być o niego spokojnym. Przed świętami pożyczył ode mnie pięćdziesiąt rubli na tydzień (mając do spłacenia jakiś dłużek honorowy), a oddał w trzy dni i jeszcze zaprosił mnie na śniadanie...	Co panu jest?	O! nie mów pan tak, a ja mam nadzieję, że będę mogła dowieść, iż przysługa twoja nie trafiła na niewdzięczną...	A pan Władysław gdzie jest?	A skąd wiadomo dokładnie, że pradziad chciał w tych lasach stawiać ochrony i szpitale dla dzieci?	A... czy jest pan Piotrowicz?	Acha! No i co? No i co?	Ale mów pan, na Boga!	Co za nieoszacowany człowiek...	Imię? Cóż znaczy imię? co znaczy ród? prochu garść! a ile ich rozniosły wiatry po gościńcach? Wszyscy ludzie jeden ród... jeden człowiek, jedna nędza i jedno robactwo...	Na Modlickiem kładą już żyto aż miło.	Nie jest mnie trudno spotkać; przecież jeśli mnie pamięć nie myli, jeszcze wczoraj byłeś pan u mnie.	Nie, panie Karolu, nie „chętnie”, bo mam nadzieję, że chętnie pan u mnie pozostaje, a nie wychodzi. Dlatego proszę usiąść i posiedzieć! Pójdzie pan stąd dopiero za pół godziny.	No cóż, jedziesz na kulig?	Paweł Brzęczkowski ta stara świnia? Co też pan opowiada! Szwindlarz i lichwiarz jakich mało. Podczas okupacji niemieckiej był denuncjantem i utrzymywał szulernię. Własną żonę odstąpił jeszcze przed wojną Purclowi za pięć tysięcy rubli.	Śpi. Spokojnie oddycha. Nawet puls dobry. Jutro pozwolę z nim porozmawiać, ale tylko panu i tylko pięć minut.	A któż ci był matką? kto ojcem?	Ale mleka nie daje.	Ano tak.	Bianka, przysięgam ci, mówiła tylko o tobie!	Byłoby mi przykro, gdybym cię nie zastał po moim powrocie.	Czy nie lepiej byłoby natychmiast uwięzić Herhora i Mefresa?	Czy pan Copperfield?	Czy po znalezieniu papierośnicy mówił coś?	Dlaczego nie mówisz dziadzio, jak dawniej?	Dlatego mam czuwać? Nie, kardynale, proszę nie wymagać, bym dla płciowych intryg miał kiedy uszczuplać klasyczną mą senność. Natomiast skłonny jestem bez namysłu me lary-penatyLary i Penaty (mit. rzym.)	Draugas, Prisipažinimas Gerai, Onute! Aš niekam suvis nesakysiu.	Garrone! Garrone!	Ha, skaczy, wraże, jak pan każe!Skaczy, wraże, jak pan każe (z ukr.) mruknął Puciata po rusku, a głośno rzekł:	Jak śledzie?	Jakążeście tam ponad inne przekładali?	Jedliśmy wszyscy, ojcze!	Kto są ci panowie, których znalazłam dziś u was?	Kto wie?	Mahdi nie żyje?	Miłościwy panie! fortunę moję, życie, krew, wszystko składam u nóg waszej królewskiej mości!	Nie do niej.	Nie ma pan interesu w tym, aby jak ja słyszeć każdy szelest.	Nie masz więc pan czego żałować!	Nie mogę powiedzieć	Nie pomnisz waść tytułu?	Nie. Nic nie powiedziałem.	No, no Nie przesadzajmy...	No, tak. Pamiętam.	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	Obrotny masz waść dowcip i podobno od wstydu większy. Chcesz sobie Kozaków in poculisin poculis (łac.) przekonać, zjednać., by przyjaciółmi ci byli w razie zwycięstwa.	Pan porucznik Kuszel! Sława Bohu!	Panienko Czy panienka chce placek?	Panowie! Korespondencja naszego niedźwiedzia! Mis-Nied-wied-ki ma list od marraine’y z Paryża.	Pewno	Przecież fortepiany są u nas...	Przepraszam cię, Pawełku, ale może byś zjadł śniadanie?	Re-zydent.	Spiżarni notariusza z Maracaibo, mój przyjacielu.	Tai leisk mane, mama, į miestą da pasimokyti.	Takie mi czarne kręgi stają w oczach i szumi w uszach... O!... czy może tak w izbie piszczy?...	Ukarz zuchwalca!	W prawdę zwątpiłeś.	Wolno mi spytać o nazwisko pańskie?	Wstawaj, chłopcze	Zabawne!	Żeby choć mama była w domu!
Nawet tak jak dziś jest zakochałbym się w niéj łatwo Ale wiem że się to na nic nie zdało: wyśmiałaby mnie.	Jaszko uszedł! Nie obawiam się go, człek jest mały, lecz któż wie? jam temu winien może!	Nie ma potrzeby, już jest dosyć za to ukarany; zresztą niedługo oszaleje, a doświadczenie, jakie mamy z obserwacji, mówi nam, że nim upłynie rok, popadnie zupełnie w obłęd.	Przedstaw mu pan całą rzecz, a jeśli jest niewinny, pozwoli się zrewidować. Jeśli nie pozwoli, poradzimy sobie dalej.	Za pomocą katoptromancjikatoptromancja ciągnął dalej Her Trippa wróżenie z sita., niegdyś z taką czcią pielęgnowanej w obrządkach u Rzymian; weźmy tylko sito i nożyczki, a zobaczysz wnet wszystkich diabłów. Za pomocą alfitomancjialfitomancja wróżenie z mąki pszennej., to jest mięszając pszenicę z mąką. Za pomocą astragalomancjiastragalomancja wróżenie z sera.: mam właśnie w pogotowiu ser bregmondzki. Za pomocą gyromancjigyromancja wróżenie z własnej piersi.: na honor, widzę już, że masz mostek bardzo żałosnej proporcji. Za pomocą libanomancjilibanomancja wróżenie z brzucha., którą w Ferrare szeroko praktykowała pani Jakoba Rodogina, engastrimitka. Za pomocą cefaleomancjicefaleomancja wróżenie z wosku.: ot, tam, za pomocą wosku stopionego w wodzie ujrzysz oblicze twojej żony i jej kominiarzy. Za pomocą kapnomancjikapnomancja wróżenie z rozżarzonej siekiery na którą kładło się kamień agatu.: postaraj się tylko o siekierę i o kamień agatu, który umieścimy na ruszcie. O, jak szelmowsko posługuje się nim Homer przeciwko zalotnikom Penelopy! Za pomocą onymancjionymancja wróżenie z popiołu.: ujrzysz w powietrzu popiół, przedstawiający ci twoją żonę z rozkraczonymi udami! Za pomocą botanomancjibotanomancja wróżenie z liści figowych.: o boska sztuko! Za pośrednictwem liści figowych. Za pomocą ichthiomancjiichtiomancja wróżenie z losu.: szukając ziarna bobu w kołaczu w wigilię Trzech Króli. Za pomocą antropomancjiantropomancja wróżenie z wierszy sybilli.. Za pomocą onomatomancjionomatomancja	Łaskawy panie, proszę mi wybaczyć wszystkie środki ostrożności, których od pana wymagano, przyprowadzając go tutaj; ale ponieważ gdyby ktoś dowiedział się o tajemniczym wejściu do mego mieszkania, zastałbym je niezawodnie po powrocie w bardzo złym stanie, co sprawiłoby mi dużą przykrość; nie dla strat materialnych, ale że nie miałbym już możliwości chowania się przed światem wtedy, gdy tego zechcę. Teraz będę się starał, abyś pan zapomniał tę małą nieprzyjemność: ofiarowuję panu to, czego nie spodziewał się pan tu zapewne znaleźć: znośną kolację i dość wygodne posłanie.	Kiedy taka wola wasza to powiem wam, że najbardziej mi to w głowie dokucza, iż na żaden żywy sposób przekonać siebie nie mogę, ażeby wszyscy ichmościowie, błędni rycerze, o których waszmość dopiero co mówiłeś, kiedy bądź po świecie, jako żywi ludzie z kości i ciała chodzili, i, Bogiem a prawdą, przyznam się, że poczytuję ich historie za czcze baśnie, na uciechę jeno wymyślone przez próżniaków, co nic lepszego do roboty nie mieli.	Z duszy, serca bym rad, mój Pawle kochany, ale sami powiedzcie, nie godzi się wzgardzić gorszym dla lepszego. Muszę nań czekać cierpliwie do południa. Gdyby nie przyszedł, to z uradowaniem waszą ochotność przyjmuję. A jakby tam za jaki roczek Pan Jezus obdarował nas dziewiątym...	A cóż wiadomo o wichrze, który wieje, kędy mu się żywnie podoba? On chadza tędy i owędy; dziś przyjdzie, jutro odejdzie, skrada się jak żbik po wrzosowiskach. Możeć on w tej chwili przygląda się nam obu spoza tamtego krzaka tarniny... nie dziwiłbym się wcale, gdyby tak było! Nie ma aść przy sobie przypadkiem tabaki?	Pan jest tak mocny jak niedźwiedź! nie cierpię pana, nienawidzę.	Oj, biedna, panie! Koniecznie ją chcą wydać za tego starościca, a tu darmo. Niebożątko po całych nocach płacze i ma rację, bo do czego to podobne małżeństwo z takim, z przeproszeniem jegomości, mazgajem, co jeno ludzie naśmiewają się z niego. Boże! Ani do tańca, ani do różańca; ja bym sama nie poszła za niego. Nie wiem nawet, co się przyśniło pani stolnikowej z takim panem młodym.	Różnie się może zdarzyć. Zaśniesz sobie przy pięknej pogodzie i zanim się spostrzeżesz, już cię może pięknie wpół przeciąć liniowiec, a siedemnastu oficerów (wszystko wielkie pany z grosiwem w kieszeni) gotowi będą poręczyć słowem, ze twoje światło zgasło i że była gęsta mgła! Wiesz, Harve, polubiłem cię bardzo, ale jeżeli jeszcze raz mi się kiwniesz, to zdzielę cię pletnią.	Panno Janino! Tu od tego zależy nie tylko nasz teatr, ale i przyszłość artystyczna pani... więc powiem po prostu, że jest ktoś, co da choćby dwa tysiące rubli, ale chce je dać osobiście pani, bo inaczej, powiedział, że nie da...	Panie profesorze. Nie spodziewałam się wcale innej odpowiedzi. Wiem, że nie jestem pana warta. Pod żadnym względem. I wiedziałam, że tak mi pan odpowie. Tak, bo jakże inaczej można odpowiedzieć kobiecie, na której miłość nie znajduje się w sobie oddźwięku.	Bo to, proszę jaśnie pani, pan właśnie pojechał z rana do Czerniachowa pod wieczór wróci. My się tu zupełnie dzisiaj jaśnie pani nie spodziewali, tylko czekali my ciągle na „telegramę”. Mało że trzy razy pan wyjeżdżał na kolej do Żytomierza.	Za każdym razem portier, stojący we drzwiach, wezwie portiera, siedzącego w sieni 20 razy usłyszysz, że spalono wczorajsze gazety; w trzech hotelach dadzą ci całą plikę; będziesz wśród niej szukał tego numeru „Timesa”. Prawdopodobnie go nie znajdziesz. Oto dziesięć szylingów na nieprzewidziane wydatki. Wypraw do mnie depeszę przed wieczorem na Baker Street. A teraz, Watson, musimy dowiedzieć się o dorożkarza Nr 2704, potem wstąpimy do galerii obrazów przy Bond Street, dla zapełnienia sobie czasu do godziny drugiej.	Jestem pewny że prawie wszyscy kapłani i nomarchowie zrobią to, co będzie potrzebne do szczęścia Egiptu i zadowolenia waszej świątobliwości... Racz jednak nie zapominać, panie, że gdy chodzi o skarbiec Labiryntu, ostateczną decyzję wyda Amon...	Z córkami tu jest?	Jedna tylko szkoda, że naszej mamy tu niema! Gdyby ona jeszcze tu była, byłoby nam, jak w raju. Ot cieszyłaby się mama, gdyby babunię widzieć mogła! Nigdy, nigdy, ani ona, ani my nie zapomnieliśmy dobroci, jakiej niegdyś doświadczyliśmy od babuni!	Jeżeli dekret przyszedł na zamek, to z zamku tylko przez ręce podstarościego albo Kajdasza mógł był przyjść do nas! Jakżeby oni go nie ukryli!	Nie byliśmy przy jego śmierci, a twarda to sztuka	Toć bez Diany można się obyć...	Ach, najjaśniejsza pani... jeszcze nie na tym koniec. Lękam się, że drugiej prośby tak łacno nie wysłuchacie.	To prawda ale jeżeli nie ubiorem, to duszą do was należę. Czuję to, iż serce mam muszkieterskie, i ono pociąga mnie do was.	Chodźmyż tedy połączyć się z nimi co najprędzej, chciałbym bowiem być i cesarzem Trebizondy. A nie wytłuczemy także tych psów tureckich i mahometanów?	Zgadzam się i na to. Na ciebie kolej, Rolandzie.	Panie ja zrobiłem wszystko, co mogłem, ale niebezpieczeństwo jest groźne... Przemów, panie, do ludu i poczyń mu obietnice.	To tajemnica Słuchaj. Biorę opium. Historia księżnej N. w Londynie poddała mi tę myśl. Wiesz, Mathurin zrobił z tego romans. Moje krople laudanum są bardzo słabe. Śpię. Żyję ledwie siedem godzin na jawie i te oddaję córce...	Ja tu nie mam nic do powiedzenia Boli mnie jej wyjazd, ale cieszą jej instynkta... Trzeba dbać nie tylko o własne interesa!...	Niech pan posłucha, drogi panie Danglars znamy się już od wielu lat, i w związku z tym powinniśmy mieć dla siebie pewne względy. Należy mi się jakieś usprawiedliwienie, abym wiedział, z jakiej nieszczęsnej przyczyny mój syn utracił pańską przychylność.	Milion! Za dwie godziny wrócę tu. Bodajbym stał ci się tak potrzebny, jak ty mnie jesteś...	Pięknie! Chyba że tak! Wyście stracili okręt, a ja znalazłem skarb. Kto z nas lepszy? A teraz, do pioruna, zrzekam się dowództwa! Wybierajcie, kogo chcecie, na kapitana, ja już mam dość tego!	Tak, zawsze taka była; pamiętam ją dobrze; dzielna dziewczyna, za to Czarownica, Przekleństwojej matka była do niczego: zła i kłótliwa jędza, ale rozumu miała więcej niż inni ludzie.	Ależ, nie, nie! Mój Boże, wprawiasz mię, droga Mario, w prawdzi­wy kłopot. Jakże ci ja odpowiem na twoje: dlaczego?	Nie, nie! nie mogę tu zostać sama ani na chwilę.	Murarzy nie, ale chemików	No to bierzcie wszystko, wszystko i zabijcie mnie!	Pasterzu nasz! zawołał Opat całując go po rękach, powaga wasza wielka, jesteście powinowaci uwięzionego, wy powinniście pierwsi jechać aby się wstawić za nim.	Po Jagusi to i nieśpieszno mu będzie do swojej.	Proszę pani, ja się bardzo spieszę.	Ależ trzeba go uprzedzić, żeby nie pozwolił synowi...	Bo widzisz, nie miała czasu. A zresztą wiedziała, że ja u was będę....	Brać waćpanią, oho! nie myślę!	Gdybym chciał i powinien, nie potrafię zapomnieć Borowiec, rzekł wzruszony Honory... a gdybym o Borowcach zapomniał... będę o tobie pamiętał.	Mnie i tamtego żal! Pięknieśmy mu zapłacili za gościnność, nie ma co mówić. Boże! Boże!	Nic nie chcę wiedzieć o żadnej wodzie na świecie!	Nie nigdy jeszcze nie byłem po drugiej stronie.	Nie rozumiem cię, Bazyli Nie rozumiem, czego chcesz. Czego chcesz?	To moja rzecz!	Wiedziałam, że nie chce zostać twoją nałożnicą.	Wolę nie odpowiedzieć na pytanie.	Wyleci, jako to prawda, że tu stoję!	Zameczek spalili kozacykozacy tj. po powstaniu styczniowym.. Dwór tylko cudem ocalał. Nik nie może jeszcze wszystkiego wiedzieć, ma czas	Będą musieli podłogę rozebrać, jak ją zechcą znaleźć Jak to było, kiedy w numerze dziewiątym zdechł szczur. Zużyto całą kupę środków dezynsekcyjnych.	A po co ci lekarz?	A żebyś wiedział, zrobię, na złość zrobię, do Płoszków pójdę, do karczmy pójdę, z chłopakami pił będę!	Aleś ty całował niewinną dziewczynę, sierotę, wygnankę, bezdomną, która sobie tutaj, w naszym domu, pracą surową i uczciwą na chleb zarabiała. I słuchaj mię, ty odszczepieńcze!	Byłem tego pewny...	Cha, cha, cha Więc naprawdę pieścisz w swej duszy słodkie złudzenie, że mogę posiadać coś takiego?	Do Kłębów śpieszycie?	Dobraście jak sam miód...	Dziwna rzecz!... Ja także mniej więcej rok temu mieszkałem z obozem w lesie, ale w Bułgarii... Myślałem: czy za rok żyć będę i...	Jak?	Jestem ci szczerze wdzięczny, kochany starosto, i dziś jeszcze skorzystam z twego pozwolenia.	Jeszcze i jak!	Mamy w tej chwili za dwadzieścia tysięcy talentów wartości w spichrzach, oborach, składach i skrzyniach. Ale podatki co dzień wpływają...	Powiem mu: dam ci pewność odwetu, idzie już kara i grom.	Znam, panie lejtnant.	A czego?	A może zauważyłeś coś niezwykłego w czasie snu?	Bo wiedzą.	Bogowie przez mur wyprowadzą niewinnego	Byłem.	Czekaj-że! Księżna będzie jutro... dla niéj naturalnie muszę już prosić hrabiego Augusta, a z Augustem nieodstępny cień jego, Filipa. Więc... więc możesz swego artystę zaprosić na jutro.	Dla osiołków i innych inteligentników.	Dlaczegóż przesiadujesz u niego, na co go bałamucisz!	Dwa miesiące, z komisją rewizyjną.	Ej kamrat, a słyszałeś już nowinę?	Gdzie ty masz tutaj pole? Gdzie masz kłosy?	Ho, ho! Co ksiądz tutaj robi, księże proboszczu?	Jaki oberżysta?...	Ksiądz, Żyd, Kłótnia	Muszę zatem wziąć na drogę ĆwierciakiewiczowąĆwierciakiewiczowa powiedziała wesoło Lusia.	Niemiec, Polak, Żyd, Handel wykrzyknął z nienawiścią.	Nieszczególne, nieszczególne	Omyłkę rachunkową...	Ot, braciaszku, nieszczęście!	Pan Copperfield. Życzyłby poznać panią.	Poważna	Szpetnie mówisz, okropnie!	Słyszałeś, co mówili?	Tak, nasze oddziały wyruszają w drogę.	Tunel podmorski! komunikacja między dwoma morzami. Słyszał kto kiedy o takich rzeczach?	Ty sam kłamiesz!	Waćpani masz być moją narzeczoną?! Czyś waćpani oszalała? Przecież waćpani jesteś starą, szkaradną babą!	Z waszym chciałbym pogadać.	Za morzami nawet?	Za trzy ruble?	Złodziejami? powtórzyli oba chłopcy razem, i wpół przelęknione, wpół gniewne oczy wlepili w siostrę.	Źle
Panie Aronnax, nie mogę zmiarkować, która godzina, lecz zdaje mi się, że to już pora obiadu!	E, do licha, daj pan temu pokój zabijasz mnie pan taką mową. Cóż to znów, czy pan chcesz się żywcem pogrzebać? Kura z pypciem zawsze kura. Do kata, nie zawsze się przecie zwycięża, nie, każdy po kolei. Dziś mnie, jutro tobie, tak się dzieje na świecie. Nic pewnego nie ma w tych walkach, kto dziś upada, jutro powstać może, chyba, że koniecznie chce w łóżku leżeć. Wstań, kochany panie, pójdźmy zobaczyć Don Gregoria, już musiał przyjść, bo słychać jakiś hałas.	Nic tak nie napędza odwagi jak takie dobre racje Zwłaszcza że w międzyczasie niebo się rozjaśniło i wiatr opadł; ale wody przybywało nam ciągle, po trochę, po dwa cale na godzinę. Zdaje się wam, że dwa cale na godzinę to mało, ale przez dwanaście godzin robi się cali dwadzieścia cztery, a dwadzieścia cztery to dobry łokieć. Wcześniej było trzy stopy, teraz mieliśmy pięć. A gdy statek ma pięć stóp wody w brzuchu, to już jakby chorował na wodną puchlinę. „No, dosyć dosyć tego. Pan Morrel nie będzie miał nam nic do zarzucenia: uczyniliśmy, co można, aby ocalić statek; teraz trzeba ratować ludzi. Do szalupy, no już, dzieci, nie marudzić!”.	Za to że on nie zabił dosyć ludzi: wydał bitwę admirałowi francuskiemu; otóż, osądzono, iż nie dosyć się doń zbliżył.	Oto... wcale go nie było, wtem zjawił się, zaszeptał coś, a wtedy ona odwróciła się i zemdlała. Stałem i patrzyłem na niego, dopóki nie odszedł. W tym rzecz, że się odtąd gdzieś przechowuje. Gdzie? Może w ziemi, w krzakach może.	Już? Trudno, nie można się sprzeciwiać księżnej... Wracasz do domu?	Wiem o tym, moja droga. My i to mamy... mamy istotnie. Zdaje mi się, że to tylko taka moda tutaj na wschodzie... Jakże się czujesz?	Sto franków kolumnę Ta cena to nic, skoro się jest obowiązanym czytać książki, czytać ich sto, aby znaleźć jedną, którą się można zająć, jak pańską. Pańskie dzieło sprawiło mi przyjemność, słowo honoru.	Ale mu się nie udało Za to całkiem ukrad konie Ślimakowi i udało mu się.	Wejdźmyż tedy do kościoła i darujcie, jeśli teraz nie odśpiewamy wam pięknej mszy bożej. Minęła już godzina południa, po której bronią nam nasze święte dekretalia odmawiać mszę, to jest, powiadam, mszę głośną i prawdziwą. Ale kropnę wam cichą małą meszkę, tak, na sucho.	Nie jest ci w tym i miłość, i poświęcenie, które mogłoby zawstydzić takich, jak ty i ja. Jest w tym coś pięknego; może niezupełnie po chrześcijańsku, ale po ludzku bardzo to piękne. Nawet Alan Breck, wnosząc ze wszystkiego, com o nim słyszał, jest rycerzem zasługującym na szacunek. W naszych stronach trafi się niejeden, co przesiaduje w kościele i ma mir u ludzi, a jest może daleko gorszym człowiekiem, panie Balfour, aniżeli ten zbłąkany na złe drogi rozlewca krwi ludzkiej. Tak, tak, moglibyśmy od nich pobierać naukę... Asan pewno mniemasz, żem spędził czas dłuższy na Pogórzu?	I pojadą precz a my ich nie zobaczemy? A ojcze! jakby nam się chciało widzieć ich	No, no, żeby się tylko nie okazało co innego Pójdę z panem.	Zdrowe być musi powietrze w tej okolicy Sypiam zazwyczaj lekko, jak wszyscy starcy, ale tej nocy spałem jak zabity i nie obudziłem się do białego ranka.	Mnie się zdaje, że jest to dość po obywatelsku dostarczyć konsumentom tańszego towaru i złamać monopol fabrykantów, którzy zresztą tyle mają z nami wspólnego, że wyzyskują naszych konsumentów i robotników.	Panie profesorze nie należy nigdy mieszać statyki z dynamiką, bo można ważny błąd popełnić. Niewiele trzeba pracy, ażeby dostać się do niskich okolic oceanu, bo ciała posiadają skłonność do pogrążania się. Posłuchaj Pan mego rozumowania.	Widzisz że nie mam ktoby mi był żoną.	Więc bez Grzegorza Goldenberga nie obeszłaby się historia Przynajmniej teraz wiemy, jak sprawy stoją. Bez AchillesaAchilles (mit. gr.)	Ale Albert ma szczęście, że nie jest żołnierzem.	Widzicie, mój Szwejku, co spotyka człowieka, który nie szanuje kapłana Święty Jan Złotousty powiedział: „Kto czci księdza, czci Chrystusa, kto robi przykrości księdzu, czyni też przykrości Chrystusowi, którego zastępcą jest właśnie ksiądz”. Na jutro musimy się doskonale przygotować. Usmażcie jajka z szynką, ugotujcie poncz na winie bordeaux, a resztę czasu poświęcimy na rozmyślania, tak jak to jest w modlitwie wieczornej: „Niechaj łaska boża odwróci wszelkie układy nieprzyjaciół o ten przybytek”.	Księżna de Guermantes wydaje się bardzo inteligentna. Mówiliśmy przed chwilą o możliwości wojny. Zdaje się, że ona ma specjalne wiadomości w tej mierze.	Tak musiałaś wziąć mamkę, zgryzota spędziła ci pokarm. Wiem wszystko, daj pokój, wisicie w trybunale, obębniono was po mieście. Ja byłem tylko niedźwiedziem, nie jestem uczony, nie byłem protem u Didotów, chluby naszego drukarstwa; ale nigdy nie korespondowano ze mną na stemplowym papierze! Wiesz, co sobie mówiłem, obchodząc moje wino, pielęgnując je i zbierając, popychając pomału swoje interesa?... Ot, co mówiłem: „Mój biedny stary, zadajesz sobie wiele trudu, ciułasz talar do talara, zostawisz ładny kawał grosza na komorników, na adwokatów albo na chimery, na fantazje...” Ot, moje dziecko, jesteś matką chłoptasia, który, tak mi się widziało, kiedy go trzymałem do chrztu z panią Chardon, ma w miejsce nosa taką samą truflę jak jego dziadek; otóż słuchaj mnie: myśl nie tyle o mężu, co o tym huncwocie... Mam zaufanie do ciebie... Ty mogłabyś ocalić mój majątek... mój biedny mająteczek...	Bój się Boga, Senderl! Co ty wygadujesz? Co to za problem? Po co ten gwałt? Że pluskwa cię ugryzła? Na to ona i pluskwaNa to ona i pluskwa	Kiedy nic nie kupię, bo mi nie potrzeba!...	Dlatego, że nie moja rzecz tam chodzić.	Iksinów?... Iksinów?... Nie mamy żadnej uczennicy z Iksinowa... Ha, może to i dobrze... Przysyłałaby nam pani panienki do wyższych klas.	Kiedy ja nie wiedziałam, co to kochać.	Nie! Jam to winna Bogu dziękować naprzód, a waszmości zaraz potem...	Panowie Fendant i Cavalier to przemili chłopcy, młodzi ludzie pełni inteligencji, ale chwilowo nie posiadam gotówki	To ty? Co się z tobą dzieje?	Będę czekał, a przez ten czas może się nauczysz mnie kochać. Czy to będzie bardzo trudna lekcja, droga moja?	No, dobrze, tylko musimy się bardzo spieszyć, bo już noc prawie.	Taka była rada prosiakowi, że dziw go w ogon nie całowała.	Uczynię to z całego serca lecz obawiam się bardzo znudzić was opowiadaniem rzeczy nieprzyjemnych.	Nie wiecie, kto to jest? Co to ma znaczyć? Więc to nikt ze służby?	Czym się zajmujesz?	Ja wraz z trójką mych synów zabawiliśmy się w żeńców!	Nie Wracam do swoich.	Nie będziesz ty łgał przede mną, nie obełżesz mnie: wiem ja dosyć, a ty wiesz więcej.	Nie upadnę!	O sobacze plemię człowiecze – bodaj się twoim ścierwem robactwo grzechów pasło	Rycerz Arnold był w bitwie kiścieniemkiścień nie mogą. zbyt prędko umykać, a może trzeba będzie i wypoczywać.	Miejże uciechę, żeś wygrał raz na sto, zgadzam się.	Z człowiekiem niemającym pojęcia o interesach można pracować tylko w tym wypadku, jeżeli ten zdaje sobie sprawę z własnej ignorancji w tym kierunku i umie zdobyć się na kompletne zaufanie do wspólnika.	Wujenka uczy mnie kłamstwa! Co pan na to, panie Józku!?	Właśnie tak, panie kapitanie Otóż panem i władcą tego ziarnka piasku, jest ten, o którym wam opowiadam. Tytuł hrabiego kupił sobie gdzieś w Toskanii.	Z największą przyjemnością. Dantès mógł być wtedy winnym, ale dziś jest niewinny; moim zatem obowiązkiem jest zwrócić mu wolność, tak jak przedtem powinienem był go zamknąć w więzieniu.	Aha! No, jeśli przyszedł pan tutaj szukać zaczepki z panem Cavalcantim bo przedłożyłem go nad pana, uprzedzam, że gotów jestem skierować tę sprawę do prokuratora królewskiego.	Baśka, Staszek! Tutaj, przed oblicznością królewską zezwalam na wasze zaślubiny. A że bez półbez pół (daw.)	Zahaczyłem... prru... Witek! Prru! Witek, puść krowy na łąki, a pilnuj, bo cię, jucho, spierę, że popamiętasz!	A to dlaczego?	Jeśli masz czas dzisiaj, to możebyśmy pojechali do Witowskich?	Juleczku! co téż ty mówisz? Są to przecież ludzie możni i tacy rozumni...	Mam gości. Czy to Ignacy mówi?	Mogę cię, powtarzam, zaraz wyrzucić, jeśli ci o to idzie.	Niepołomskiego... A tak, takie nazwisko... Jak to ściągniecie?	Sztuka, to męczeństwo!.. widzi pani, sucharki jadam, jak dziecko.	Tak, potrzeba mi milion	Teraz ty jesteś niesprawiedliwy dla mnie... Ale powiedz mi...	Czy podała jej pani sok osobno we flaszce, a wodę osobno w szklance, czy też sama pani nalała soku do szklanki?	Albo kiedy mówił „na lwa srogiego bez obawy siędziesz i na okrutnym smoku jeździć będziesz”na lwa srogiego bez obawy siędziesz i na okrutnym smoku jeździć będziesz	Co panowie o tym sądzicie? Co do mnie, przyznaję Balonikowi słuszność.	Gotów jestem, Pawełku, na wszystko.	Ja chcę, ja chcę.	Na jakiej rzece?	Na pociechę wypił kieliszek.	Snadniesnadnie (daw.) rzecze Alan.	A czy mogą wyrzucić króla?	A gdzież mam chodzić?	A inoa ino (gw.) rzekł Kim.	A sama miałaś dzieci?	A! wykrzyknął nagle król biorąc coś z teki	Absolutnie!	Beaujolais? Pontet Canet? Mouton Rothschild?	Bez bitwy	Chciałbym natomiast zobaczyć, gdzie i jak...	Co chcesz za nią?	Co pan myśli o tej bestii?	Czy jesteś tego zupełnie pewny, Dorianie?	Dałam mu obiad, proszę pani a teraz zasnął w moim pokoju. Strasznie był zgłodniały i zziębnięty.	Dobrze, przyjdę.	Dokąd?	Gdzie stryj waćpanny?	Inaczej tylko; lepiej nieuczciwiej, dialektyka i nic więcej.	Kiej tak, uchwalmy prędko podatek i do domu!	Kto są twoi bohaterowie?	No prędzej, prędzej.	Podobno jeszcze śpi.	Raczej dokładność i gruntowność. Czy wiesz, czyje te paznokcie?	Robak, Sąsiad, Sąd zaczął w kącie ganku jakiś widocznie zgryźliwy i mocno przez życie gryziony sąsiad	Rogocki.	Sam jedziesz?	Szanowny pan od niedawna widać obcuje z księgarzami, inaczej wcisnąłby pan rzeczony rękopis w najustronniejszy kącik swego domostwa.	Ta niewiasta tropić, śledzić. was i dlaczego jeńcem naszym zostałeś!	Tak będzie! W sednoś waćpan ugodził!	Ty głupi cham jesteś, jeszcze można z tego ugotować zupę.	Z Białegostoku trzeba będzie do niego deputatówdeputat (z łac.) mówił Zagłoba	Zacny ksiądz Busoni?	Zresztą pojedziemy prędko Pańscy dzierżawcy dali dla pana najlepsze konie.	„Nareszcie!...”
Tak... i wreszcie pytałem się o Lichtensteina. Nie ma go tu i nie będzie w Raciążku, gdyż wysłan jest do króla angielskiego po łuczników. A o stryja niech cię głowa nie boli. Gdy król albo tutejsza księżnaAleksandra Olgierdówna	W tym nie ma nic trudnego Wejdziesz do tunelu i będziesz rękami usuwał ziemię, a potem przyklepiesz łopatą, ażeby się tunel nie zapadł. No chodź! Zamknij oczy, to nie zauważysz, że w tunelu jest ciemno. Ja tak robiłam. Przecież wszyscy byliśmy w tunelu prócz Dory, która się boi robaków.	Nie spiesz się, panie stanowniczy mamy z sobą do pomówienia o rzeczach ważnych. Wiem, że na was rachować można, wiem, iż do kochanego naszego pana przywiązani jesteście.	Pan, zdaje się, jest obcokrajowcem? Rozumiem, że panu trudno będzie zorientować się tu w naszych interesach. Jeżeli jednak pan zamierza nabyć jakieś akcje kauczukowe, załatwimy to w sposób ostrożny i delikatny. Nie mógł pan lepiej trafić niż do mnie. Od piętnastu lat robię w kauczuku i znam wszystko na wylot.	Cieszy nas to mocno, mój mości panie a kiedyś tak chętny, to chciejże być naszym lektorem, bo dotychczas tę funkcję odbywała Zosia, ale u kobiety głos słaby do chwały bożej.	Musiał pan dzwonić, bo Józef poszedł do pana.	Przystań do nas, niech piorun w tego kiejdańskiego tyrana trzaśnie! Będziesz nam przyjacielem i towarzyszem najmilszym, a ojczyzna matka przebaczy ci, coś przeciw niej zawinił!	To mnie skłania do mniemania, że pan zachowałeś stosunki z Hawaną.	Stara pani nasza obiecuje ją wziąć do garderoby, i tybyś może znalazł służbę we dworze, naprzykład na strzelca.	Ba! oni są rozbrojeni... albo tak o nich przypuszczają... gdyż w cichych kącikach ukrywa się jeszcze sporo zimnej stali. Po wtóre Colin Campbell może ściągnąć żołnierzy. Mimo to wszystko ja na miejscu jego żony nie byłbym o niego spokojny, ażbym zobaczył go z powrotem w moim domu. Podstępne to franty, te Stuarty Appińskie.	Patrzaj, Bondy ile ja tu mam różnych gazet. Śledzę każdy jego krok. Powiadam ci, że w tym wszystkim nie ma ani szczypty związku. Wszystko to są tylko improwizacje wszechmocy. Absolut wyczynia ogromne triki, ale jakoś bez związku, na ślepo, chaotycznie. Aktywność jego jest zupełnie niezorganizowana. Przybywa na świat całkiem nieprzygotowany. W tym jest jego słabość. Imponuje mi, nie ma co mówić, ale ja widzę także jego słabizny. Nie jest dobrym organizatorem i może nigdy nim nie był. Miewa genialne pomysły, ale jest niesystematyczny. Dziwię się tobie, mój przyjacielu, że dotąd nie dałeś sobie z nim rady. Ty, taki sprytny człowiek!	Rzeczywiście, jest to maniactwo tak dziwne, że aż śmieszne.	To jedno z kłamstw tej baby. Dziewczynka żyje i znajduje się w jej mocy. Zrobiłem testament na rzecz dziecka, zapisując mu resztę majątku. Znajdziesz ten dokument w kieszeni surduta. Dziwnym sposobem, zamianowałem ciebie wykonawcą. Wiem teraz, że kochałeś jej matkę, ale jak pragnę miłosierdzia boskiego, nie wiedziałem o tem, poślubiając ją. Teraz jestem gotów.	Nie wierzę, kawalerze Georges, ażebyś mógł powziąć miłość, znając mnie tylko z najgorszej strony... Dajmy temu pokój. Ucz się pan roli Sewerusa, a potem, wierz mi, powracaj na dwór pana hetmana, rozerwiej się, zapomnij, i nie trać czasu na wzdychanie do takiego obrzydłego trzpiota, jakim ja jestem...	Najsampierw, to list wysłać też niełatwo jej przyjdzie, a pozatem można zrobić i tak, by ona pana wogóle nie podejrzewała.	Bardzo często tak mówią	Czy widzisz, panie Aleksandrze, jak się to ludzie spotykają na świecie? Wszakże my z Martą znamy się od dzieciństwa!	Cóż ja mamie zrobiłam złego? Że nie dałam bić Bartka! On robił tylko to, co ja kazałam.	Niestety, on innych pacjentów nie ma i co gorsza, że mieć nie chce.	Ratuje się, którenktóren (gw.) niczego. nie namawiam, abyś nie pomyślał, że mam w tym cosik swojego na widoku, a jenojeno (daw., gw.) powiadam., jak to w przypadku robiły drugiedrugie (gw.) lat. toć jeszczekjeszczek (gw.)	Sądzisz, hrabino, że rządził nim ktoś dotąd? Czy wierzysz pani w ową Opatrzność, co czuwa zarówno nad wróblem małym i nad nami, by nam włos z głowy nie spadł? Nikt dotąd nie rządził i rządzić nie będzie!	Tak, a właściwie już nie. Uzyskałam unieważnienie małżeństwa.	Wolno mi, ale na co się to zda?	Powiedz raczej: wnuk. Matki nie mają jeszcze mądrości właściwej naszym latom. Jeżeli dziecko beczy, powiadają, że niebo się wali. Zaś babka, którą dość czasu dzieli od boleści porodu i od rozkoszy karmienia, potrafi wymiarkować, czy płacz pochodzi li tylko ze złości czy parcia w żołądku. A skoro znów mówisz o rozdęciu brzuszka, to może za ostatnią bytnością twoją u nas, mężu święty, obraziłam cię, domagając się czarów.	Upraszam na koniec waszą wysokość, wydziedziczona księżniczko, że jeżeli tylko przytoczony powód wstrzymuje cię od powierzenia się opiece Don Kichota z Manchy, to porzuć płonną obawę, bo nie ma przeszkód na tym świecie, których by miecz jego nie przeparł; miecz ten strąci głowy twoich nieprzyjaciół, osadzi na tronie przodków i zapewni ci spokojne panowanie. Don Kichot zamilkł, oczekując odpowiedzi księżniczki.	Mr. Neuilly, przybyłem tutaj z prośbą o pomoc pańską w interesie sprawiedliwości. Długo wahałem się, czy mam pana napastować, ale czynię to, nie mając innego wyjścia.	Skóra starta, nic to! Kula po wierzchu przeszła, ale przecie napuchło.	Jak sobie chce ale mi WMpan nie praw jakich impertynencyj, bo jak mi honor miły! zamaluję bez ceremonji!	Po wczorajszym taka wesoła! zawiązany. na czerwone sznurowadła; twarz miała kiebykieby (gw.) obok, z boku. jej głowy, Jagustynka odganiała muchy wielką gałęzią, jałowcowy dym ciągnął się z komina i rozwłóczył po całej izbie, co trochę ktoś wchodził zmówić pacierz za nieboszczkę, a kilkoro dzieci plątało się pod ścianami.	Służyłeś waszmość i przeciw mnie; wiem o tym. Ale niechże będzie już zgoda między nami. Wszystko to zapomniane, nawet i to, żeś cudzą, prywatną zawiść contra mecontra me (łac.)	Ale one o niego dbają. Tam jest zawsze premierem.	Co to masz w zawiniątku?	Co znowu! Gdzieś ty u mnie widział nogi? A ponieważ cały mój ród zwykł zrzucać z siebie stare odzienie, przeto nie widzę w tym nic zabawnego. Czy tobie twoja własna skóra nie wydaje się czasem zastarzała i szorstka?	Czy pani co przynieść?	Głupcze, przecież zarobisz, jak je wymienisz; pięć sous na sztuce.	I cóżem powiedział złego? Czyż on nie przyniósł nam szczęścia? I czy oni nie mieli dobrego połowu, jakeśmy go uratowali?	Pewnie Szwedzi zaskoczą im drogę, ale czy poradzą takowej potędze, nie wiadomo.	Stasiek, bo jak wstanę... mówi matka, siadając na łóżku.	A cóż on mówił?	A! udajesz ty mnie tu niewinnego! Nie nadmiesz (wyrażenie właściwe) nie! postoj! Ja cię nauczę złodzieju jakiś, rakalio! Ja cię nauczę!	Aha! wiem... Orłowska... Filipka! Widziałeś pan, jak ją pysznie zagrała...	Ale gdzież jest ten włóczek? Ten wybawiciel?	Antek, ty tu?	Brat Konrad słuszność ma	Ciszej! Co pani Krzeszowska mówi o sprawie?	Czekać? A tam Wiśniowiecki i regimentarze zgorzeją pod Zbarażem!	Doskonale; ale pan?	Jak uważasz.	Jesteś, księże rektorze, znakomitym teologiem i księdzem najuczeńszym w prawie kanonicznym. Jesteś autorytetem w drażliwych kwestiach dyscypliny. Nieocenione są twoje rady w sprawach liturgicznych i w ogóle we wszystkich kwestiach rytuału. Gdybyś nie był przyszedł, miałem cię wezwać; ksiądz de Goulet może to poświadczyć. W tej chwili bardzo mi jest potrzebna twa światła rada.	Jeśli trzeba, to trudno	Kto ma pójść ze mną?	Musi on być zakochany	Na miłość boską!	Nie wiem. Słyszałem tylko, że go się spodziewają.	Nie, bo wiedzą, jak się pan świetnie fechtujesz.	No, nie potrzebuje pan sam. Może pan komuś powierzyć wykonanie tej misji. Któż zabroni panu dać plenipotencję panu Iks, czy panu Igrek?	Pani Renowicka, nieprawdaż? Pani pozwoli, że się przedstawię: van Hobben.	To wynoś się i zwołaj zebranie prefektów!	Toś ty z tamtej chałupy, co za wodą?	Uciekł? Zginął? Czy porwany?	Więc nie ma pan jeszcze dokładnego obliczenia?	A cóżeś zrobił, ojcze, z swoim dożywotnim dochodem?	A ty kto?	Artysta, Sztuka	Boś pan jeszcze nie znał żadnej coby imienia kobiety wartą była!	Chatuno, nie odchodź... nie będę już pił, tylko nie odchodź...	Dobyłże go i pan Tęczyński	Dolej mleka Będzie słodsza.	Dziewki nie przekabacą!	Emilka!	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	HospodyHospody (ukr.) rzekł drugi głos.	Idźże, Kaczorosiu, ode drzwi, żebym cię snadź nie skaleczył	Jedzenie, Modlitwa odpowiedział Ursus.	Jedźmy no nieco prędzej Rzędzian! Bywaj! I z panną naprzód!	Jeszcze nie, Jakubie! Jeszcze jest czas!	Julja pękała od śmiechu.	Miły panie, was za nauczyciela nie wezmę!	Może przeszkadzam?	Mów dalej	Napiszesz?	Nie mam ochoty. Nie chodzi mi wcale o przekonanie pana, a moje teorie mam tylko dla siebie	Niech będzie jeden raz	O Zosi i Ewce.	Okna otwierać można, bo jest czém w piecach palić!...	Pieniądz	Poco!	Powiedz ino, gdzie go szukać, cobym nie łaziła długo.	Pracuję w dobrach książąt Zasławskich.	Proszę pytać, słucham i gotów jestem odpowiadać.	Przecie waćpanu nawet i tego jednego nie wypalili?	Przed chwilą go widziałem.	Psa!	Psiakrew, racja.	Skrzetuski?	Toby ci głowę ogolić kochanku! No	Tylko mi pani tego nie mów, panno Magdaleno.	W lupanarzelupanar (z łac.)	Watzdorf miał medal cieszył się nim; widzę w nim zajadłego nieprzyjaciela. Coś mu przewinił?	Za całe siedem franków...
Tak też myślałam, że was tu zastanę w dobrym zdrowiu Wszyscy byli strasznie zaniepokojeni, gdy przybyłam dziś rano na Wybrzeże. „Ani Szczur, ani Kret nie pokazali się w domu przez całą noc, musiało się stać coś strasznego”, mówili. A śnieg oczywiście pokrył wszystkie ślady. Ale ja wiem, że gdy kto wpadnie w tarapaty, udaje się zwykle do Borsuka, a w każdym razie Borsuk musi coś o nim wiedzieć. ZimaPrzybiegłam więc prosto tutaj, brnąc po śniegu przez Puszczę. Ach! Jaki piękny był śnieg i to czerwone słońce, co błyszczało o wschodzie wśród czarnych pni drzew! Gdy szłam, otoczona ciszą, wielkie zwały śniegu ześlizgiwały się z gałęzi i spadały z głuchym odgłosem. Musiałam dawać susa w bok, szukając osłony. Podczas nocy wyrosły nagle śniegowe pałace, groty ze śniegu, śniegowe mosty, tarasy, okopy. Byłabym z rozkoszą została tam i długo się bawiła. Tu i ówdzie leżały wielkie gałęzie, obłamane pod ciężarem śniegu, a zarozumiałe raszkiraszka spytałam. odpowiedział po prostu.	Czy nie można by okrągło... dwieście?... Przecież niektóre panienki płacą u pani po czterysta rubli rocznie, a na innych pensjach... Szczerze powiem, że ani myślałabym odbierać dzieci z takiej wzorowej pensji, gdzie jest prawdziwie macierzyński dozór, porządek, piękne maniery, gdyby pani zgodziła się na osiemset rubli rocznie... Bo nie uwierzy pani, co to za straszne czasy dla nas... Jęczmień zdrożał o połowę, a chmiel... pani! Niech pani teraz doda, że mamy trzy mile najgorszej drogi do kolei, że mój biedny mąż ciągle choruje na pęcherz, a ja na przyszły rok znowu muszę jechać do Karlsbadu... Przysięgam pani, że nie ma dziś nieszczęśliwszych ludzi jak fabrykanci; a wszystkim się zdaje, że nam brak tylko ptasiego mleka...	Ja zdaje mi się bądź co bądź na Königstein się dostanę nie mogę wstrzymać ust patrząc na to potworne życie, na ten despotyzm lokajów. Mówię co myślę, a to jest, jak wiecie, doskonały środek dostania się tam, gdzie się już nie mówi, chyba do czterech zimnych ścian więzienia.	Wszystko to na oślepienie nasze się mówi i czyni Wolno W. Król. Mości wierzyć mi albo nie, ale wiem o tem najpewniej, że Sederyn królowi i jego towarzyszom konie gotuje, i że, jeżeli nie dziś to jutro, nocą się wymknie.	Widzę to! Tym się tłumaczy, że teraz przebywasz w lesie. My, za naszych czasów, chowaliśmy się wśród skał...	Nie, Bogu dzięki, bo człowiek którego „ubóstwiasz” dla tak błahej przyczyny, to jest największy głupiec, jakiego święta ziemia nosiła. Bajeczny jest do tego, aby się zajmować menażą i ekwipunkiem swoich ludzi; spędza godziny całe z kwatermistrzem i z krawcem pułkowym. To jego mentalność. Gardzi zresztą, jak wszyscy, wspaniałym majorem, o którym ci mówiłem. Nikt z nim nie żyje, bo jest mason i nie chodzi do spowiedzi. Nigdy książę Borodino nie przyjąłby u siebie tego plebejusza. I to jest bądź co bądź bajeczny tupet ze strony człowieka, którego pradziadek był po prostu chłopem i który gdyby nie wojny napoleońskie, byłby zapewne też chłopem. Zresztą on sobie dobrze zdaje sprawę ze swojego położenia w świecie: ni to pies, ni wydra. Zaledwie się pokazuje w jockey klubie, tak bardzo czuje się tam nieswój ten rzekomy książę nie zdając sobie z tego sprawy	Nie o to się pytam chcę dowiedzieć się, czy mnie znasz?	Historia, Małżeństwo, Polityka córka króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego, żona króla francuskiego Ludwika XV., gdyby panie te nie umiały zdecydować się na rozsądny wybór? Czym byłby Stefan BatoryStefan Batory wówczas gen. Bonaparte, po raz pierwszy ożenił się w 1796 r. z wicehrabiną Józefiną de Beauharnais (1763–1814), której wpływy ułatwiły mu karierę., gdyby nie pożenili się z kobietami mającymi wpływy? Miłość, Pieniądz, Praca, WolnośćMałżeństwo jest zbyt doniosłym aktem, ażeby przystępując do niego można było radzić się tylko serca. To nie jest poetyczny związek dwu dusz, to jest ważny wypadek dla mnóstwa osób i interesów. Niech ja dziś ożenię się z pokojówką, choćby z guwernantką, a już jutro będę zgubiony w mojej sferze. Nikt mnie nie zapyta: jaka była temperatura moich uczuć? ale	Cicho pan bądź, ja mówię, że ze stratą, to inaczej być nie może. Więc weźmy tę okrągłą cyfrę tysiąc rubli. Ile mamy ludzi w kantorze?	Wszystko to być może ale przecie tam inne być musiały przyczyny, a nie prosty kaprys, jak tu.	Cóż robić? Jeżeli kto pije, to ma do tego tysiąc i jeden powodów, a ja mam tysiąc i siedm.	Sprawiasz mi wielką przyjemność bo właśnie pomyślałem sam z siebie, że ty wolałbyś zostać dzisiaj wieczór tutaj. I specjalnie o to poszedłem prosić kapitana.	Słyszałem wieści krążące po tej krainie że waszmość srogie tu sprawujesz rządy.	Trzeba tu będzie ze sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Zatem Trzeba by podpisać ten akt, którym zrzeka się pani spadku po matce i zostawia ojcu używalność wszystkich dóbr niepodzielnych między wami, z tym że ojciec zapewnia pani własność...	Mój mości książę! Jesteś w moim ręku i z tym się zgódź, a słów próżno nie trać! Pogoń nie nadejdzie, bo tam twoi ludzie dotychczas myślą, żeś dobrowolnie z nami wyjechał. Kiedy cię moi ludzie pod łokcie brali, nikt tego nie widział, bo nas tuman przesłonił, a choćby nie tuman, to z dalekości ani masztalerze, ani straż by nie dojrzała. Przez dwie godziny będą cię czekać, przez trzecią się niecierpliwić, przez czwartą i piątą niepokoić, a w szóstej wyślą ludzi na zwiady, a my tymczasem będziem za Mariampolem.	To źle, ja wziąłbym sto pistolów; wiesz przecie, że postawiłeś rzędy przeciw konia, lub sto pistolów, do wyboru.	Do miejsca, gdzie brzegi są tak urwiste, że tygrys nie może się na nie wdrapać. Tam czekaj na nas!	Ale... nie chce mi tego powiedzieć. A ja go do tego nie mogę zmusić. Okazuje to, to muszę przyznać, ale przemawianie oczyma nie jest dostatecznym powodem, żeby haftować serwetki i robić ażurki do obrusa. Nie zacznę tej roboty wcześniej, aż rzeczywiście będę zaręczona. To by było kuszeniem losu.	Jak to? Twierdziłaś, że tego nie było, że się nie oddałaś, że mnie nie czułaś.	Otóż to. I mnie oddali teczkę, zegarek, portfel, szelki, cywilne ubranie. Tylko człowieczeństwa mi nie zwrócili. Gdzieś się zapodziało. Wyparowało. Może je kto zużytkował i poszło Wisłą do Polskiego Morza. Nie wiem. I powiem ci jeszcze, że się o nie nie upominałem.	Hm! odezwał się wojewoda: zobaczymy co się samo z tego wywiąże. Najpierwsza rzecz do N. Pana pójść i o odebranie Borowiec się postarać, a babę ową puścić z kwitkiem... Zresztą, choćby jej się i opłacić przyszło, byle djabła pozbyć.	Czemu człowiek nie podoła, dokonać muszą poko­lenia. Takimi są koleje ducha, co się póty przekształcać, przetwarzać, póty przeradzać musi i nowych ciał póty szu­kać, póki w sobie się nie prześwietli i nie wzbije się aż na te najbielsze szczyty, gdzie nic z ziemi dosięgnąć go nie może.	Nie powinno to potrwać długo Wiem, że i królowa matka tak sądzi. Dlatego czyni wszelkie przygotowania, aby katastrofa nie zastała ją nieczujną.	A tobie, Donka, w głowie tylko jedno: naśmiewać się ze mnie.	Ach, to dobrze, to śliczna, śliczna myśl!	Ja o tym wszystkim wiedziałem od dawna Chodźcie tylko zobaczyć, jak tata pomylił się w swych rachubach!	To mało, duże mało! Więcej to warto!	To nic, to nic!... zejdę z zamkniętemi oczami.	To takie niefortunne przyzwyczajenie	To także silny chłop!	Niech no pan spojrzy! Tam w głębi lustra coś się rusza. Jeszcze naprawdę nietoperz... Cha! cha! Lub może drugi, taki sam.	Pyszne! Czytelne, równe. Tak pewnej ręki nie zdarzyło mi się spotkać.	A gdzie to jedziemy?	Dlatego wybieram się za granicę, ażeby ich nie truć.	Dowaliłeś się do jakiejś dziewczyny?	I nie szczęściło się im na Podlesiu. Krowy im pono padły.	Nie, chcę tylko, abyś się zastanowił.	Wyważy się nawet więcej, bo przecież Brauman nie na próżno zlewa węgiel wodą przed wysyłką.	Obawiać się nie macie czego, żołnierze mnie znają i jestem z niemi dobrze. Zaprowadzicie mnie do sali w téj godzinie, gdy kobiét nie ma przy hrabinie, gdy ona sama; zapukamy do drzwi... rozmowa długa nie będzie.	Pewno, pewno, pilno mi, stryju kochany, pilno! Już bym w pole rad! Czas! Moi wszyscy w tych latach co ja, już się ucierali, a ja muszę z kapelanem czytać i w dziedzińcu do tarczy oszczepem ciskać, gdy mnie świerzbi dłoń użyć go na tych Sasów lub...	Jak mam jakie zmartwienie, nie jadam zwykle w domu, by nie zasmucać Maryni Idę gdziekolwiek i ot to wszystko, czego mi potrzeba. Siadaj, jeśli nie znajdziesz weselszego towarzystwa.	Do dworu, to choć z biedą, ale rady sobie damy Ale i tam jak mnie poczną odsyłać od kąta do kąta, od jednego do drugiego!	Nie, nie było w nim nic innego. Czemu pytasz? Nie wolno ci jednak mówić o ubóstwianiu. To niedorzeczność. Jesteśmy przyjaciółmi, Bazyli, i winniśmy zawsze nimi pozostać.	Pozwólcie, że wam przedstawię mego przyjaciela i wspólnika, doktora Klemma, Doktór też chciał kilka dni odpocząć, więc go zabrałem z Warszawy.	Wielkie szczęście, że nikt nas niesłyszy.	O! Któż z nas mógł przypuszczać ja sam mniej niż kto bądź. Pamiętam, własnymi ustami wyznawałem pokorę moją. Wiem, jak niskie jest moje pochodzenie, jak małe zasługi!	Nie zadawaj nigdy takich pytań, moje dziecko. Cóż, u licha, ja ci nie mówię o swoich sprawach, po jakie licho pakujesz nos w interesy kuzyna? Zostawże tego chłopca.	Bo też tak jest. Watson otrzymuje rozkazy.	Czy do lasu pójdziemy?	Et, durzysz mi głowę. Co mi tam Krym! Nie chcę!	Nie, do ostatniej krwi!	Obaczcie sami: leżą tam! Gulbasiak też widział, jeno co ze strachu w las pognał do komornic, które susz zbierały. Nieżywe leżą.	Tak i ja myślę, miłościwy panie	Wielmożny pan do miasteczka naszego zawitał! Czy za interesem jakim?	Jam nie rycerz błędny, nie Don-Kichot, wolę unikać niebezpieczeństw i zwyciężyć, niż wywoływać je i upaść. Nakazuje mi tak nie średniowieczna fanfaronada, ale rozum.	A niech mi pan powie, drogi profesorze nie pamięta pan żadnego urwisostwa...	Aa, pikolo, nie śpisz?	Ale który po śmierci Amenhotepa IV został dziedzicem jego tronu	Bez was stanowić nie możem...	Były bardzo niewyraźne. Widocznie sir Karol stał tutaj przez pięć do dziesięciu minut.	Czy są w domu panowie?	Idą do Benamuki!	Ja hetmanowi służyłem!	Młody panicz już jest	Na honor my Francuzi, umiemy stroić miny, jednak nie dorównujemy w tym Amerykanom.	Nadzwyczajnie. Dla kogoś, kto już jest zblazowany komfortem różnych zagranicznych miejscowości kuracyjnych, Krynica ma urok miłego prymitywu.	Nie chodź, nie zostawiaj mnie samą	Nigdy mi nie zabrania, proszę pani.	No i co biedni mężowie, dosyć z nich sobie świat nakpi, ale mają zalety. Beze mnie Oriana poszłaby na obiad w czarnych pantofelkach.	No, pułkowniku, po co używać takich przesadnych określeń. Więc? Pojedzie pan?	Pan jest Phileasem Foggiem?	Tak.	Z punktu właśnie feministycznego nie powinno być żadnych różnic prawnych pomiędzy kobietą a mężczyzną.	Znoszę częstą bytność pana Asa w moim domu jedynie przez wzgląd na mego męża, który ma dla niego szczególniejszy afekt oddawna.	Bardzo ładna i bardzo nieprzystępna	Biedna Nanon! Chcesz nalewki?	Biegnę, lecę kontraktować pszenicę! Ciężkie czasy, panowie! Opłaty rządowe, procenta kredytorom, a i domowe potrzeby są! Przerobienie gorzelni djable mię kosztuje w tym roku! oj! te interesa! te przeklęte interesa!	Chciałeś mówić ze mną...	Co za myśl!	Doprawdy!	Dziadek idzie	Ech, czyżby w pańskich pekari były kamyki?	Gra w karty zostawiliśmy go z Pibrakiem, Souvrayem i p. Bellièvre, któremu dziś nadzwyczajne szczęście służy.	Ino o co?	Już ją znalazłam	Kto mi poda rękę?	Mój kochany, przepraszam cię, ale chociażby pomimo du-du!	Nagłówek: „Organizacja dyrekcji technicznej Zakładów Przemysłowych Braci Dalcz i Spółki”... Gotowe?	Oczywiście.	Podwyższyli ci gażę?	Pokaż.	Trochę?...	Tytuł hrabiowski...	W tym koniu człowieczy dowcipdowcip (daw.)	Waćpanna wiedziałaś o tym!...	Widzę pani.	Wszystko mi jedno.	Święta prawda, Padre!	Żołnierz, Wierność rzekł książę.
Pan żądasz zgodzić się u mnie na szwajcara... no, ja nie bardzo z tego kontent, bo w mojéj służbie same porządne ludzie powinni być, a pan zrobiłeś głupstwo, wielkie głupstwo...	Ale stary Rutton Singh już dobywał szabli i przysięgał, że spali każdego ubitego Khye-Kheena i Malota. To znów do wściekłości doprowadziło dżemadara, bo chociaż nie robił sobie nic z tego, że walczy z ludźmi tej samej wiary co on, nie chciał jednakże współwyznawców-mahometan pozbawiać możliwości dostania się do raju. Wtedy Stalky zaczął im prawić kazanie na przemian w pusztu i w pendżabi. Gdzie on się nauczył pusztu, Beetle?	Do diabła, trzeba na jutro rano przygotować artykuł o Yvecie... Mały, powiedz co o Yvecie! Podobała ci się Yvetta?... Ale jakże ta twoja biała rączka z loży? Ona się dopełniała z Yvetką w kontraście. Słuchaj, Müller, czy to dałoby się zużyć w sprawozdaniu	Do kroćset czegóż by się nie zrobiło, aby zapracować na to, coś mi pan obiecał!	Ja nic nie potrzebowałem obserwować, bo mi Jadzia sama powiedziała. Przecież ci pisałem.	Zdaje się, panie, że dziwić cię to nie powinno Wiesz, że kapłani już podejrzewają cię o niechęć i mają się na ostrożności... Tym więcej...	Krzysztofku! Krzychu najmilszy! czemu to na innych napadasz, że trefnisiow trzymają, kiedy sam nie tylko mnie trzymasz, ale osobno za zagadki dopłacasz?... Dajże mnie jeszcze dukata, to ci powiem drugą zagadkę.	Od czasu, kiedy w Polsce idee zostały wydeptane obcasami proboszczów, szlachciców, fabrykantów i szanownych panów dziennikarzy, kiedy, uważa pani, rozmnożyły się tam „stany posiadania”, nie miałem innego wyjścia, tylko zdobyć pieniądze i tworzyć „stan posiadania” dla wydeptanych ideówideów wygrałem dwadzieścia centimów. Trzy tysiące franków? A jeżeli przegram i to?	O, Haiti to rzecz całkiem inna; Haiti we francuskich spekulacjach giełdowych jest jak ecarté. Można lubić buillotte, cenić grę w wista, szaleć za bostonem, a przecież z czasem znużyć się nimi. Ale zawsze po tych grach wrócimy do ecarté, bo to jest jak przystawka. Otóż pan Danglars sprzedał wczoraj po czterysta sześć i schował do kieszeni trzysta tysięcy; dzisiaj papiery spadły do dwustu pięciu	To i lepiej, za twardy masz waść kark na czasy dzisiejsze. Trudno nam co innego ganić w takowym postępku jak nieostrożność, ale to znać, żeś młody i bólu w piersi znieść nie umiesz.	Śliczna młodość nasza... Posłuchaj! Czy nie chciałbyś innej wziąć ode mnie wioski? Puszczęć zastawem, którą zechcesz, na warunkach powszechnych, ale dogodnych, a w weselszym gdzieś miejscu. Bliżej Grudna i świata! Chciałbym częściej być z tobą, Piotruś. Tu pusto w tych lasach i piaskach, jakoś posępnie i nieswojo.	Pani! jeżeli ramię i waleczność rycerska mogą ulżyć twojej niedoli, oddaję się na twoje usługi. Jestem Don Kichot z Manchy, którego obowiązkiem jest bronić i wspierać nieszczęśliwych.	Są ludzie szczęśliwi, ale ja nie.	Znać chyba, żeście nie byli w Nowym-Rynku, gdy na nim prezentowano smutny dramat Majora d’Argelles.	Bardzo dziękuję gdzieżbym się ośmielił... Jak ja się odwdzięczę...	Niepokoję się o matkę Zupełnie straciła apetyt, całe doby spędza albo w pokoju ojca, albo u siebie na klęczkach. Zdaje się, że dostała manii religijnej.	Ależ chyba nie wiesz, że górnicy są narażeni na największe niebezpieczeństwa?	Ależ ja nie mogę...	Daj spokój, Grzela, nie trafisz z niemi do rozumu: trza by każdą sprać abo żebych twoja była, to cię wtedy może posłucha	I owszem! chłopiec się był utresował u nas, niczego! Słyszę, kobiety za nim szalały, ale pod koniec źle o nim mówiono, szulerował, brzydka rzecz...	Idź-że do dyabła, mój kochany!... ani mi się śniło!... pierwszy raz ją widzę...	Panie Michale niechże pan Wierszułł da nam wieczerzę, bo źle się radzi na głodno. Przy wieczerzy pogadamy.	Panie profesorze, dziękuję panu za objaśnienia, które dostarczyłyby wspaniałej noty jakiemu dom Calmetowi, gdyby benedyktyni jeszcze istnieli; ale mam zaszczyt zwrócić pańską uwagę, że ten skrawek miał pierwotnie rozmiary... tej mapy otóż od trzech miesięcy skurczył się bardzo znacznie...	Powiedali nieraz ludzie, że dziedzicowy brat wrócił z dalekich krajów i szuka po wsiach jakiegoś Kuby, ale nikto nie miarkował którego.	Biedne dziecię! Cóż ja ci poradzę? Ja sam wychodzę na wojnę pojutrze!	Ach! dziś popr.: uporczywie. oczami, w których teraz palił się ciemny blask posępnego zapału.	Jeśli będzie szczęśliwa z panem nie będę jej żałował.	Jużci, nie wióry ani trzaski, ino sianeczko woniejące, tegoroczne.	Kali nie zapomni, żem go wybawił z rąk Gebhra, jestem tego pewny.	Nic osobliwego Krwawe demonstracje w Rzymie. W Ulsterze się tłuką. Wiesz pan, irlandzcy katolicy... St. Kilda została zdemolowana. W Budapeszcie pogromy. We Francji schizma. Pojawili się tam znowu waldensowie, a w Monasterze nowochrzczeńcy. W Bolonii wybrano antypapę, niejakiego patera Marcina z braci bosychbracia bosi	Nie cierpię wszelkich gadów!	Nie mam żadnych. Dziękuję panu.	No i...?	O, dla miłości bezwarunkowo przebrałbym się za murzyna i	Poddaj się, Lupin! Poddaj się, Lupin!	Przynajmniej spodziewam się tego.	Pytam, czy nie ma w tym opowiadaniu zabarwienia osobistego...	Tak to płacz i pustka szczera, noc naokoło. Gdziekolwiek pokazać się	Uciekłem i schowałem się we Francji.	Uczy się w Anglii w szkole wojskowej i podobno kocha się w jakiejś aktorce...	Wcale tego nie myślę.	Więc ten niebezpieczny człowiek nazywał się...	Ach, panie profesorze... Gdy w nocy zawiadomiono mnie o tym, myślałam, że oszaleję ze szczęścia. I wtedy dopiero zrozumiałam, jak wielką pan ma duszę. Pan jest aniołem!	Kochać wolno To mój los, że wszyscy szaleją... Ale pisać do mnie tak poufałym tonem... Więc on naprawdę myśli, że	Wiecie, jakie wrażenie robi na mnie Vignon? Jednej z owych grubych damulek z pewnych domów, co to mówią do studenta: „Mój mały, za młody jesteś, aby przychodzić tutaj...”	Byłem na folwarku Orlin, wracam, ale tęczę już widzę dawno.	Mnie go niewidzialna podrzuciła ręka. Znalazłem go w domu na stoliku. Znajdziecie może i wy u siebie.	Dobrze! Amis! do domu.	Dobrze. Masz tu cygara. Schowaj prędko.	Jakaś pani przyszła do pana Jana	Masz słuszność.	Och, ugodzono mnie!... Umieram... już umieram!	Tenże sam, ale my od tego czasu w dobrej komitywie żyjemy.	To może pan razem ze mną pojedzie na pociąg o piątej.	To taki sam łotrzyk. Pewnie jego wspólnik.	Zawsze uwielbiałem takt pani Co zaś do innych zarzutów...	Zmarł tego wieczoru, gdyśmy jeździli do Canterbury?	Że uwolni mnie kto od tego przeklętego Bergeraka	A co oznacza pewność ręki?	A jednak musi to wam wystarczyć.	A po co ojcu kancelaria?	A pokażcie mi tę miljonową pannę, której posążek tak cudownie ocaliłem?	Ar gali būti?	Bardzo ładny kawałek.	Bo z jakiego tytułu?	Bądź pan spokojny będę jej używał oszczędnie, skąpo, z jutrem!	Chciałem użyć świeżego powietrza.	Co pan myśli o tej bestii?	Co waść gadasz?!	Co za ohyda!	Co? Nieradaśnieradaś spytał	Czy stryj przedstawił jej kogoś?	Cóż w tym tak nadzwyczajnego?	Dawno tu mieszkasz?	Dobrze, Galeotto...	Drogi panie Pisałeś mi, że chcesz małą wydać za mąż?	Hale, ciarach jeden, ciołekciołak a. ciołek (gw.)	Historia, Pozycja społeczna	I owszem! Niech ma sobie cztery tysiące i świętą Urszulę z nimicztery tysiące (wychowanic) i święta Urszula z nimi	Jak powiadasz?	Krzyż Pański z tobą! A cóż będzie! sama jedna! sama jedna!	Kto taki?	Lecherenne pierścień otrzymał	Lecz jak zrobimy z napisaniem listu?	Mości chorąży! JonaszJonasz (VIII w. p.n.e.)	Mówię: telegram.	Naturalnie Przecież słyszałam pańską rozmowę telefoniczną, a teraz pan udaje.	Nic.	Niedołędzy? A to dlaczego?	Oho! To stanowcze. Cóżeś robiła dziś?	Panie Vautrin kto u licha mógł powiedzieć panu jej imię?	Proszę	Słucham zatem...	Sługa twój, wielki panie, synu brata słońca, słucha cię...	Słyszycie! już znowu stróż nocny grzechocze. Ach! jak to straszno w takiem dużem mieście! A ludzie mieszkają tak wysoko; jedna familia wyżej od drugiej! Dałby Pan Bóg, żebyśmy już tylko byli znowu w domu!	Takie to już moje nieszczęście!	To samo myślałem!	Wężam jadowitego dostał!	Zali mniemasz, żem czci uchybił?	Ślimaku!... Panie gospodarzu!... Pani gospodyni, czy państwo są tutaj?...
Gdyby, mówisz? Niechże mój przyszły małżonek wcześnie sobie stryczek nagotuje, bo pewnie do pół roku powiesić się będzie musiał, rozumie się, jeśli sobie w łeb nie strzeli, czego mu nie bronię.	O, słusznie to, słusznie, proszę łaski pana gdy osioł zawinił, nie bij kulbaki. Ponieważ pan sam zawiniłeś, ukarz się pan sam i nie czepiaj się biednej zbroi, która tak długo wysłużywszy się, uczciwie podszarzana, ani biednego Rosynanta, któremu nie potrzeba większego zmęczenia, ani biednych nóg moich, bo i tak stąpają, jak mogą.	Możesz pan być pewnym, że się nim zajmować nie będziemy.	Nic nie zrobiłem, proszę pani Poprostu panna Tunka potknęła się w lesie.	A no, wiem! wiem... Dobek fugas chrustas wykonał... bardzo zręcznie, nigdybym się tego po nim był nie spodziewał... teraz trzeba pono i nam się ztąd wynosić...	A jakże, któż by o tym nie wiedział! Zarówno i to ludzie wiedzą, że i król jego miłość może wzajem od was żądać, czego zapragnie. A przecie mojej chałupy nie do staniecie! To jest taka prawda, jak amen w pacierzu! Nikt mi ojcowizny nie odbierze, nikt! Słyszycie?! Bo by to była krzywda. A król Kazimierz do tej doby niczyjej krzywdy nie ma na sumieniu i, póki żyw, miał nie będzie!	Ech! moje dziecko teraz już nie czas myśleć o rzeczach doczesnych; myśl tylko o pojednaniu się z Bogiem i przebłaganiu Go za tak rozpaczny postępek.	Więc powiem ci, że myślę niezwłocznie pojechać do Yarmouth, do mojej starej, kochanej piastunki. Wiem, że jej w niczym nie pomogę, nie zdam się na nic, lecz tak jest przywiązana do mnie, że sam mój widok będzie jej pociechą, doda sił i odwagi. Niewielka to będzie z mej strony ofiara dla tak starej, wiernej przyjaciółki. Co byś zrobił na mym miejscu?	To było dawno ułożone. Nie rozesłaliśmy zawiadomień, bo do ostatniej chwili nie wiedzieliśmy, czy będzie dyspensadyspensa kłamał prezes.	A nie powiadał o córce nic?	Byliśmy gdzieindziej, tam nie było też wcale zimno	Gadajże, Sprężyk!... Nie bądź głupi!	Jeżeli ty mi nie chcesz powiedzieć, spytam jutro...	Nic nie słyszałem	Ojciec powiedział Borsuk z wielką surowością oczywiście nie on je zbudował; powstało setki lat przedtem, nim twój ojciec tu zamieszkał powiedział.	Mam wino, ale oni nie mają wychowania, żeby tak pić, pić, jakby to nic nie kosztowało.	Nie powinnaś wychodzić za człowieka, którego nie kochasz	Oczywiście, panie Cyrusie. Skoro zaspokoiliśmy nasze niezbędne potrzeby, pomyślmy trochę o wygodzie. Dla nas samych, jeśli pan tak uważa, będzie to zbytek, ale dla towarów to konieczne. Nie jest zbyt wygodnie wspinać się po długiej drabinie, gdy się jest obładowanym ciężarami.	Nie bez tego, byście w puszczach nie spotkali jakich miejscowych albo zbiegłych chłopów z babami. Weźmiecie pierwszą lepszą, a już każda będzie lepsza od tej. Tymczasem pana Zbyszkowa opieka wystarczy.	Mości książę jeszcze raz powtarzam, co już nieraz zaręczałem: w jego głowie mieści się wszystko, co tylko najmędrsze książki w sobie zawierają; w mojej pozostało tylko echo tego, co on wie w zupełności; jeżeli kto, to on może, skupiwszy swe ogromne światło w jedno ognisko, wymyślić środek od nas tak upragniony, odżywienia cię, a może nawet odmłodzenia. Daj mu książę tylko czas do namysłu, a ręczę za skutek. Nie na darmo sprowadziłem go z tak daleka i nie na darmo wyleczyłem go ze wszystkich wspomnień, tłumiących jego wiedzę. Na to tu jesteś Nafirze, żebyś nam postawił na nogi naszego dobroczyńcę księcia wielkorządcę, od tego zawisł los twój na Księżycu.	Chyba wam już ta księga niepotrzebna. Dajcie mi ją... pierścień wasz, słowa nie cofam.	Kilka mil! I to poeta tak się wyraża? Poeta tyle tylko widzi? A ja, kiedy tu wejdę, kiedy położę oko na tych górach i trącę je myś1ą, wnet lecę chmurą grzbietami całego łańcucha Karpat, ocieram się o Morze Czarne, przepływam Dniepr, biegnę drugim jego brzegiem, ponad Dźwiną przechodzę do Bałtyckiego morza, płynę jakiś czas morzem, zawijam w ujście Odry, i ponad Odrą wpadam znowu na Karpaty; a zawsze pilnując się krawędzi tego horyzontu.	A jeżeli kto ośmieli się stawić opór?	Bóg wam zapłać... nie chcę nijakich... te były od... O Jezu, Jezu... od królewica Kazimierzaświęty Kazimierz Jagiellończyk (1458–1484)	O co panu chodzi, panie hrabio?... Żaden adwokat nie podbije panu ceny domu... Od tego ja jezdem... Desz pan hrabia dwadzieścia rubli na koszta i jeden procent od każdego tysiąca nad sześćdziesiąt tysięcy...	Towarzystwo! Nie chcę słuchać o nim. Pragnąłbym zarobić tyle pieniędzy, by ciebie i Sybillę zabrać z teatru. Nienawidzę go.	Uważa pan, szanowny panie Wokulski, ja czasami myślę, nie z własnego doświadczenia, bo moja narzeczona jest najszlachetniejszą kobietą... ale czasami myślę, że kobiety to nas niekiedy zwodzą...	Ludzie się zawsze znajdą Chcecieli trzymać się tu i mieć dobrze, ze mną iść i przy mnie stać musicie.	Dawno by książę na waszą dostojność nastąpił, gdyby nie to, że mu krwi swojackiej szkoda.	Patrzy do góry i śmieje się; widać już raj ogląda, a w nim Danuśkę.	„W trzydziestym trzecim roku panowania jego świątobliwości Mer-amen-Ramzesa Nil opóźnił się z wylewem. Chłopi, przypisując to nieszczęście czarnoksięstwu cudzoziemców zamieszkałych w prowincji Hak, zaczęli burzyć domy niewiernych Żydów, Hetytów i Fenicjan, przy czym kilka osób zabito. Z rozkazu jego dostojności nomarchy winnych stawiono przed sąd, dwudziestu pięciu chłopów, dwóch mularzy i pięciu szewców skazano do kopalń, a jednego rybaka uduszono...”	Chybaby naród do ostatniego upadku przyszedł i nie był żywota godny, gdyby tacy królami jego mieli zostawać Ale wypocznij waść teraz, a później któregokolwiek dnia pójdziem do pana marszałka koronnego o naszego przyjaciela wypytywać.	Cóż tak siedzisz po ciemku? Pozwolisz? Zimno tu, pieska jesień. Co widzę! Drzewo na kominku! Nie ma to jak kominek. Niechże ten Bronisław zapali...	Kiedy spodziewa się doktór przesilenia?	Matka się też puszy kiejkiej (gw.)	Nadzwyczajny dodatek! Smutny król się zbroi!	Tylko! Niech się zgłosi, wezmę go!	Waćpan podjąłbyś się tego dokonać?	To ja ci zostawię czterech moich ludzi, którzy w nocy będą chodzili po piwnicach i patrzyli, czy kto nie umarł.	Zatem zadajesz sobie pytanie, czy nie jest twoim obowiązkiem zostać po stronie Ganimarda, sprawiedliwości, społeczeństwa, moralności, zamiast iść na stronę Lupina, hańby, infamiiinfamia (daw., z łac.)	Ładna rzecz jeśli tu takie potwory żyją. Przecież to miało ze sto kroków długości albo i więcej. A mknęło jak wicher. Czy nie zauważyłeś nóg?	Panowie jest już wpół do piątej, zaledwie wystarcza nam czas do stawienia się na drodze z Chaillot.	Bóg zapłać. Strażnikowi się kłaniaj, pisarza obłapiaj za nogi i bele ciaracha, co z urzędu kto winowaty?... Sołtys winowaty, do śtrafu sołtysa ciągają! Hale, jest profit. Dosyć ja pisarzowi i do powiatu nanosił i kur, i jajków, i gąskę niektórą...	Bić się do ostatniego tchu, do ostatniego żołnierza.	Proszę cię, żonusiu, idź zaraz i przekonaj się, czy śpią!	A ot, masz szanowny pan takiego Połanieckiego: ten na Domu komisowo-handlowym zrobił wcale duży majątek i co ma, to w gotowiźnie, tak, że jutro mógłby wszystko na stół położyć. Sam on szanownemu panu nie zaprzeczy, że rady moje często były mu przydatne, ale jednak co zrobił, to zrobił przez handel	Ów Kuklinowski posłował wprzódy od Millera do klasztoru i raz mnie prywatnie do zdrady namawiał, gdym go do bramy odprowadzał. Ja zaś trzasnąłem go w gębę i skopałem nogami... Za to urazę do mnie powziął.	Byłoby to życiem bardzo przykrem, mój Czeklesie! Zatęskniłbyś wnet za swobodą. W naszych nogach siedzi niepokój, tak samo jak pociąg do złodziejstwa w myszce pod dużym palcem naszej dłoni. A gdybyś później uciekł, toby cię powiesili bez pardonu!	I cóż to ma do rzeczy?	Och, co za szczęście, jeżeli sobie pójdziesz.	Jak prędko dojedziemy do Chartumu?	O, proszę mi wybaczyć, panie hrabio!	Tam do licha! I cóż dostał?	Mój mąż myślał, że pan będzie miał względy dla matki rodziny, dla dzieci...	A ja... go ze skórki żywcem obłupię...	Alanie na cóż te słowa? Wiesz doskonale, że tam na drodze leży we krwi człek z rodziny Campbellów.	Bo dałam Zarębie kiedyś i musiałam potem wykupić na licytacji jego gratów.	Co to zrobił	Co znaczy to wojownicze hasło?	Czego chcemy? Chcemy oznajmić ci wolę Jego Wysokości. Czy widzisz ten firman?	Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!	Dostałeś rekuzę panna jest obiecana innemu, czegóż ty jeszcze chcesz?	Długoż to potrwać może?	Jak to? Z jakiejże epoki może być to dzieło?	Już przytomniejszy	Mendel, wyjdź na chwilę!	No, cóż będzie?	Panie Zygmuncie, mam ukłony dla pana.	Poczytuję sobie za zaszczyt uprzejmość twoją, mości Diego	To i zaśpiewam!	To niepotrzebne	To prawda, to prawda! on taki bogaty...	Wszystkich za lamusem pogrzebli.	A mojej kto współczuł boleści? Niech jęczy i przeklina własny zasiew, którego plon dziś zbiera.	A!	Ależ serce twéj matki...	Bo?	Byłeś księży, ale będziesz swój własny!	Czego chce od nas twój pan?	Godzina śniadania	I cóż mówił?	Jego pobito? Małożmałoż	Kiedy? jak?	Kochane chłopcy... poczciwe dzieci... posłucham waszej dobrej rady.	Ne taip noriu mokytis, kaip namie nuobodu, Mokslinyčiojemokslinyčia pažaisti., pasišnekėti.... Andai pasakojo Bernienė, jog Bielskų Jonieškaitė jau mokinasi.	Niech pan więc pyta.	Pana dobrodzieja dużo bili	Pani d’ Espard!	Posłuszeństwem bez granic.	Sama bezbożność i zuchwalstwo uczynku zrobiły go rozgłośnymrozgłośny (daw.)	Skończyli grać	Tyżeś jest Ariaman, który naród tumani?	Widzieliście panowie moje tablice?	Więc dobrze, daj mu kawy bardzo mocnej, słyszałam od pana des Grassins, że w Paryżu robią bardzo mocną kawę. Daj dużo kawy.	Wyrzucałem spod cugowych nawóz, ewentualnie gnój.	Władza, Robotnik, Pieniądz, Polityka	Z dobrą.	Zmarli wczoraj rano	Święty, Rycerz, Obyczaje, Religia mówił dalej Sancho	Że tam trudno...
Ja ci zaraz ukażę przyczynę tego co cię tak dziwi, rzekła Stanisława z powagą w głosie: oto kobiety te okazywały ci zawsze przyjaźń obłudną i fałszywą, a w gruncie zazdrościły ci, żeś młodsza i piękniejsza od nich; że sama jedna wywoływałaś w około siebie tyle pochwał i uwielbień, ile one wszystkie razem wzięte zebrać nie mogły. Rade więc, że znalazły jakikolwiek pozór do potępienia cię i obrzucenia naganą. W postępowaniu twojem dopatrują grzechu, bo same są grzeszne; pragną cię okryć cieniem, aby same światło wyglądać. Co zaś do owych dobrych, jak powiedziałaś istot, które łączą się ze złością i obłudą innych; czynią to one przez tchórzostwo i egoizm, obawiają się płynąć przeciw prądowi ogólnego zdania, aby własnej nie narazić opinji. Są to istoty dobre wprawdzie, ale dobrocią owcy lub cielęcia, pozbawioną wszelkiej odwagi i energji. Słyszą, żeś oskarżona o coś złego przez głos publiczny; przekonane w gruncie o twej niewinności, uścisną cię milczkiem i potajemnie między czterema ścianami swego lub twego pokoju	Nie spodziewaliście się mnie ja sam nie wiedziałem że tu dziś będę. Domyślicie się co mnie tu sprowadza... chwila obecna jest najwyższéj wagi.	Któż to powiedział? Wiesz przecie, że je kocham, ubóstwiam! Ozdrowieję natychmiast, gdy je zobaczę... Idź, dobry sąsiedzie, idź, drogie moje dziecię; jesteś taki dobry, chciałbym ci podziękować, ale nic ci dać nie mogę oprócz błogosławieństwa umierającego. Ach, chciałbym widzieć choć Delfinę! Powiedziałbym jej, żeby ci za mnie zapłaciła. Choć tę mi przyprowadź, jeżeli druga przyjść nie może. Powiedz, że przestaniesz ją kochać, jeżeli przyjść nie zechce. Ona cię tak kocha, że przyjdzie niezawodnie. Pić! Wnętrzności mi płoną! Przyłóżcie mi cokolwiek do głowy. Dajcie tu rękę mej córki, to mnie zbawi, czuję... Mój Boże! Któż im powróci dobrobyt, gdy ja umrę? Chcę pojechać dla nich do Odessy! Do Odessy robić makaron włoski.	Och, niech pan patrzy na tę blondaskę, sprzedającą kwiaty których pan nie lubi; to dziewczę ma z pewnością jakąś młodą przyjaciółkę. A ta stara, która je obiad w głębi, także.	Cha, cha, cha! Że niby pan łysieje? Cha, cha, cha! Ale komik z pana zawołany! Więc co to ja mówiłem? Aha. Do żeniaczki nie przychodziło. Bo i prawdę panu powiedzieć, tutejsza okolica nieurodzajna na panny. A co były, to już powychodziły za mąż. Człowiek przyjdzie do tego sąsiada, do innego	Nie wiem! Straciłam głowę!	Nie, obiedwie.	Taak O nic więcej mi nie idzie. Kulturalny umysł był zawsze arbitrem wyrafinowanych zmysłów. On to wymaga mistrzostwa i roz­daje sławę. ad usumad usum (łac.) rzetelniej na nią pracowali.	Dobrze, wrzucę do skrzynki, tylko dajcie mi na markę, bo nic nie mam. Za pieniędzmi będę się dopiero oglądał, a podczas tego może list zginąć razem ze mną.	Nie. Poczekaj. Słuchaj: ja bez nich nic nie wiem. Nawet starzy królowie nie mogą się obejść bez ministrów.	Sam się obiecał, nikto go nie prosił	O jakiej Nastusi? Aha, o tej, co się jej nijaka przygoda nie ima?	Ale co tam! Dajmy temu spokój; mam lepsze wyobrażenie o kobietach w ogóle, a o Mercedes w szczególności i jestem przekonany, że czy byłbym kapitanem, czy nie, ona dochowałaby mi słowa.	Co pani mówi?... Co to jest?... Co to wreszcie mnie obchodzi?... Na żądanie pani wydaliłam Joannę... już nie jest na mojej pensji, więc... co mnie po tych nowinach?...	Cha! cha! rozśmiał się gość dowcipny Jest to coś na kształt tego, jakby szedł kto szukać siebie Biedne chłopię! Cóż to się mu stało? jakaś kommocja mózgowa?	Alanie nie powiem, iż jest to, według mego rozumienia, postępek zalecony przez naukę chrześcijańską, bądź co bądź, jest to postępek chwalebny. Przeto po raz drugi proszę cię o przyjęcie mej ręki.	Król stary się tem niepokoi iż was zawczasu starają się do młodej pani zniechęcić. Dla serca ojcowskiego byłby to cios bardzo bolesny, gdybyście jego miłości dla narzeczonej swej nie podzielali. Król ją kocha jak dziecię własne.	Nie waszmość jeden za nim wzdychasz	Jakto?... O święta naiwności!... Przecie oni nic o tym nie wiedzą!	To się prochami wysadzaj! Już my jej odżałowali, a co do ludzi, to się ich spytaj, co wolą...	Nie mogę! Niewart jej jestem. Jak mi jeszcze raz odmówi, to w łeb sobie palnę!	Cóż tu u was, spokojnie... Już tylko dwie panienki śpią w tej sali... Co to ja chciałam powiedzieć?... co ja chciałam?... Nie mogę zasnąć... Aha, pokaż no mi list...	Znowuż spłonęłaś w konopiany ogień. I znów przeze mnie. Ach, i odchyl twe policzki dalej: żar od nich bije taki. Na szyi czuję z daleka. I ręce odejm, od dłoni nawet; nie ściskaj ich tak: masz gorące takie! I daruj mi. Mnie chłodu było trzeba życie całe i zapominania w sobie...	Oni są przyczyną że Bianchon, mój krajan i kolega, boczy się na mnie od jakiegoś czasu...	Och przyszły dyplomata musi mieć plecy... ojcowskie... Nie suknia zdobi człowieka, ale spodnie.	Nic by nie było w tym dziwnego	Na co czekasz?	Czy pająk przyjął to zaproszenie?	A na obiad pan wróci?	Czytałem. Chodźmy tędy a cóż tamci? Wrócili na Solec?	Jem kotlet na margarynie.	Przyznaj pan że to jest coś niesłychanego.	Oby Bóg dał prędzej walną bitwę! Mówią o Tatarach, że już się przeprawili i w polach koszem zapadli.	Świętą Ludmiłę kocham i świętego Bernarda uratował moc pielgrzymów na Św. Gotardzie. Ma na szyi butelkę koniaku i odgrzebuje zasypanych śniegiem.	Panie Porthosie, przysięgam, że ukarałeś mnie straszliwie, i jeżeli w przyszłości w wypadku podobnym się znajdziesz, udaj się tylko do mnie.	A to czemu?	Kiedy to nastąpiło?	Zarzucałaś, sama wiesz dobrze, że zarzucałaś! Jasno to wynika ze wszystkiego, coś dopiero mówiła. Wiesz przecie dobrze, że zeszłego miesiąca odmówiłam sobie nowego parasola i używam ten stary, zielony, cały w dziurach. Co? Może mi zaprzeczysz? Wszystko przez przywiązanie do dziecka!	Proszę! Możesz liczyć, że dla ciebie wszystką uczynię... Jakaż to prośba?	Dobrze, więc co to za zdechły kot?	Pisze poza tym, że był z nią zaręczony, nazywa ją swoją narzeczoną, zapewnia, że wkrótce miał się odbyć ich ślub.	Fiuu! to jest poważny pieniądz.	Bardzo dziękuję ale wolałbym rewolwer. Poza tym myślę, że kapitan też powinien tam być.	Kobieto! Po co ty to wszystko mówisz?	No to wy sami idźcie do domu bo wam w imię Pańskie wybiję zęby.	Tak. To ja.	Jak ta dziewczyna rośnie. Ma dopiero dwanaście lat, a już jest prawie taka jak ty. W przyszłym roku będziemy jednak musieli oddać ją do szkoły. Mam nadzieję, że wreszcie księżna dostanie pozwolenie wyrębu i my wówczas staniemy na nogi.	Cóż robić! Rozkaz to rozkaz, mój mały Jak to! O piętnaście franków podnosisz wrzask przeciw swej żywicielce, ty, który kropisz artykuły tak łatwo, jak ja palę cygaro! Ech, zapłacisz jedną wazkę ponczu mniej swoim kompanom albo wygrasz jedną partię bilardu więcej i już rzecz wyrównana!	Strzelali bywało! Jej to śmich. A temu, kto strzelał, kula w łeb za alarm próżny. I owóż tak go sobie upatrzyła	Hoym mój spali się z zazdrości!	Żenicie się może z Mendelsohnówną?	Wolałbym, żeby się pan był udał do kogo innego.	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	Ale z kim będę jadał?	Bo jo wiem?... Musi, że sprzedam...	Ale ja jestem uczciwym człowiekiem...	Ja poproszę o wytłumaczenie Thorpehomme Rozumiem homme (dodał podczas gdy rzeźbiarz i Cottard wymieniali porozumiewawcze spojrzenie). Ale Thorp?	Więc ja jej zapowiadam, że dobra sprzedam.	Co?	O co chodzi?	Służę ci.	Dobrze, że niema tu tej swawolnicy Bronki...	Twoje spostrzeżenia doktorze mogą być prawdziwe Ale przecież kto widział, żeby powstawała burza wtym czasie i pod tą szerokością jeograficzną?	Taki on do gonienia jak Niemiec do postu	A jaki jest Egipt?	A któraż teraz jest godzina?	Może być	Ja jestem najstarsza.	Żydzie daleko stąd do Zaborowa?	No i cóż? płakała. Ostatecznie lepiej niech ona płacze, niżbyś ty miał płakać.	Poczciwa Anusia... My z twoją matką najbardziej zawsze z całego rodzeństwa pałaliśmy ku sobie afektem braterskim. Trudno o lepszą siostrę. Ech, Boże miłosierny...	Przecie ku nim waćpan idziesz więc prędzej, później musisz ich spotkać.	A jak?	Dlaczego ty jesteś w czytelni?	Jak?	Jedną tylko stawię kondycjękondycja (z łac.)	Kpię sobie z plotek!	Od tygodnia cię szukam i wypatruję po próżnicy.	Pani wierzy w takie bajki, jak telepatyczne odczuwania, przeczucia i t. d.?	Ady popłuczcie se gardło, Walanty Wasze zdrowie!	Chwytam wiorstywiorsta odrzekł Waldemar.	Czekać... Zaczekajmy...	Doktorze?...	Dokument wspomina tylko o jednym rozbitku.	Drugi!	Duch	Dużoś winien?	Gotów jestem!	Już śpią	Myśliwi jesteście!	Młodość, dobrodzieju, nierozwaga!	Niechże pan nam oszczędzi sentymentalnych kazań! Mów pan dalej	Och, lubię świństwa	Paweł Kobycki!	Torpedy?	Tragedia!...	Widzę. Dziękuję!	Z wiatrem, Pencroffie, z wiatrem!	Zachowam tajemnicę...	Zwierzyna, pan myśli?
Mistrzu szanowny ożenię się, nie wątpcie o tym, i to rychło. W czasie waszych uczonych wywodów ta pchełka, którą mam w uchu, łaskotała mnie bardziej niż kiedykolwiek. Proszę was na wesele. Szeroko się zabawimy, za to wam ręczę. Jeżeli macie wolą, przyprowadźcie waszą żonę, takoż krewne jej i sąsiadki, to się samo rozumie. Jak hulać to hulać.	To dowodzi że jesteś pan jak owi ludzie, o których Pismo Święte mówi, że mają oczy a nie widzą, mają uszy a nie słyszą.	Człowiecze, niekiedy ci się dziwuję Przecież to zabito Campbella. Toteż śledztwo odbędzie się w Inverarze, stolicy Campbellów; piętnastu Campbellów będzie uczestniczyło w sądzie, a najtłustszy z Campbellów (czyli książę) siedzieć będzie napuszony na ławie. To sprawiedliwość, Dawidzie? Takaćtakać	Eugenia będzie mogła po prostu zrzec się spadku po matce. Nie chcesz jej pan wydziedziczyć, prawda? Ale, aby uzyskać tego rodzaju podział, nie trzeba jej gnębić. To, co ja ci tu mówię, mój stary, to jest przeciw memu interesowi. Cóż ja mam innego do roboty?... Likwidacje, inwentarze, sprzedaże, podziały...	Ależ ciągle milczę, ciągle mam twarz pogodną, więc pozwól mi się wygadać choć ty... Zresztą nawet w najwyższej radzie miałbym prawo powiedzieć, że w tym Egipcie, który niepodzielnie należy do mego ojca, ja, jego następca i namiestnik, musiałem pożyczyć sto talentów od jakiegoś tyryjskiego książątka... Nie jestże to hańba!...	Gdyby zresztą w moim wychowaniu ujawniły się jakieś usterki albo raczej w moim obyciu, mam nadzieję, że świat będzie miał dla mnie trochę pobłażliwości, zważywszy na nieszczęścia, jakie mnie spotkały w dzieciństwie i w młodości.	Ja ją skłonię! ja ją zmuszę! Dla nas byłoby to prawdziwém szczęściem. Interesa nasze w najgorszym stanie... Uchowaj Boże co na mojego męża, runie wszystko...	Jeżeli mama pani mogła przez rok mieszkać w chłopskiej chałupie, to czemuż bym ja, zdrowe i silne chłopię, nie mógł pomieszkać, ot, na tamtej górce, w tym dworeczku? O Boże!	Jeżeli mnie pani będzie bronić zawsze od śmierci, to mi ona nic nie zrobi.	Myślę... Stasiu, myślę, że nie można aż tak karać człowieka za to, że ma inne niż my przekonania polityczne...	No to przyjdź na róg mnie wykupić. Jestem winna za kawę i nie mam ani grosza.	Ostatnieli to słowo waszej książęcej mości?... Na wszystko święte zaklinam waszą książęcą mość...	Wiesz co, lepiej dzisiaj pod moją eskortą! Bo jutro gotóweś zagrzęznąć koło promu i nie dojechać! Ja to wiem po sobie! Kawaler kawalera rozumie!	To dobrze. Nie da się! Bałem się, że będzie za pokorna i nieśmiała.	A teraz niech mi pan powie, Pencroffie czy wie pan, ile będzie to buszlibuszel	A to czemu?	Chciałem go nawet wyzwolić lecz mniejsza z tym. Mówmy o Ligii. Rzym to morze...	Co to jest?	Co to takiego Hundsfeld?	Jakiż to znowu ma związek ze sprawą barona i jego żony?...	Otóż to mi sekretarz!	Pan Blondet zrobił mi nadzieję, że będę miała przyjemność widzieć pana u siebie Spotka pan kilku artystów, pisarzy oraz kobietę, która pała najwyższym pragnieniem poznania pana, pannę des Touches, jeden z talentów rzadkich wśród naszej płci. Zapewne zechce pan tam bywać. Panna des Touches, Kamil Maupin, jeśli pan woli, osoba bardzo bogata, posiada jeden z najwybitniejszych salonów w Paryżu: powiedziano jej, że pan jest równie piękny, jak utalentowany, umiera z ochoty poznania pana.	Pan to pojmuje?	Takiemu to dobrze	To otwórz drzwi, pogadamy.	„Powiedział to panu? Za cóż on pana ma bez obrazy	Nie, nie to! nie byłaś brzydką! ale jakże to powiedzieć?... Staś! popatrz-no na Jadzię! Nieprawdaż, że od czasu, jakeśmy jej nie widzieli, wyładniała? Ale co jej takiego przybyło? No, przypatrzże się, przez co ona tak wyładniała?	Jak śmiesz, psotnico, tak się odzywać? Gdzież poszanowanie i przyzwoitość? Bóg z wami, dzieci! Wiele kłopotu przysparzacie, a jednak trudno się bez was obejść	Tak jest Proponuję Ayrtonowi, że będę mu towarzyszył do wysepki. Możliwe, choć to mało prawdopodobne, że któryś z tych łotrów już na niej wylądował, a w takim razie przyda się dwóch ludzi, aby mu przeszkodzić w podniesieniu alarmu. Będę czekał na Ayrtona na wysepce, a on sam popłynie na statek, skoro się tego podjął.	Drogi panie Debray proszę, niech się pan nie zamęcza, słuchając bzdur, jakie chce ci opowiedzieć moja żona, równie dobrze możesz posłuchać ich jutro. Ten wieczór należy jednak do mnie, rezerwuję go dla siebie, a poświęcę go, jeśli mi pozwolisz, na przedyskutowanie z żoną ważnych interesów.	Ja miała-bym się na ciebie gniewać za cokolwiek? Mów, mów wszystko, moje miluchne dziecię!	Pocałunek prosił cicho i chciał ją objąć, ale wysunęła się prędko i szła do komina zapalić światło, bojała się, żeby ich tak po ciemku matka nie zeszła abo i kto drugi, ale nie zdążyła, bo Mateusz chycił ją wpół, przycisnął mocno do siebie i jął zapamiętale całować...	Widzisz sama czujesz słuszność słów moich, a nie chcesz zastosować się do nich.	Nie śmiejcie się ze mnie czasem serce stare uderzy, choć się je na wodzy trzyma.	A dla mnie znajdzie się robota?	Dla Boga! Toż ja go znam. Cudów on pod ZbarażemZbaraż żartowniś, dowcipny., żeśmy na weselu mało boków od śmiechu nie pozrywali.	Doprawdy, nie wiedziałem dotąd jeszcze, że sprawiedliwość jest tak przeraźnie ohydną! Ta koncepcja, iż spłaca ona dług kary skazanemu, nie ma sobie równej co do dzikości i szatańskiej przewrotności. Nie ma w niej tedy zgoła nic prócz średniowiecznej, zwierzęcej, barbarzyńskiej zemsty silniejszego nad słabszym.	Dyć zara, zrobi się wszyćko, zrobi!	Gadam, po co płachtę odpinacie. Jeszcze się który tłomok zesunie i wyleci.	Jagna, wy tak ze mną nie igrajcie!	Jeśli się da, chciałbym się z nim zobaczyć.	Juści, że Jagna grzeszyła, juści, że trzeba ją było skarcić, ale żeby ją zaraz wypominać z ambony prawie po imieniu... tego już za wiele... Borynową była żoną, nie jakąś latawicą...	Kto się spóźni, sam sobie winę przypisze.	Moja! Linetko, nie mów mi dziś „pan”.	Nazwiska się wyrzekłem gdziem się rodził	Nie zostanie pan z nami na cały wieczór?	Nie!	Niech pan nie mówi i nie myśli o śmierci.	Niech pani pójdzie do mnie. Mieszkam tutaj, na piętrze.	No, wynoście się, dzieci.	Stary Drake jeszcze nie przyszedł?	Tak, jest w tym i twoja wina, żem ja w taką przepaść wpadła Myśmy tak nierozsądne, gdy za mąż wychodzimy! Czyż my znamy wtedy świat, interesy, ludzi, obyczaje? Ojcowie powinni by myśleć za nas. Ojcze drogi, ja ci nic nie wyrzucam, przebacz mi te słowa. W tym razie, wina cała jest po mojej stronie. Nie, nie płacz, tatku	A co chciałaś, żebym napisała?	A nic; chwała Bogu troszkę lepiej.	A poco, panienko?	A zna ksiądz tę jego wyspę, Monte Christo?	A!	Ala duża, Ala chce na wojnę.	Antysemityzm mówił łagodnie.	Chce pan nadal rozporządzić wszystkim?	Chcesz posag dam ci go; chcesz te pieniądze, które ja mam jeszcze	Chyba przybyli z najbogatszego królestwa na świecie?	Co zamilczałem, paniczu?	Czas już na nas, panie kapitanie Ci parsyjscy marynarze czekają na nas, żeby dobić targu. Chciałem mu wyświadczyć przysługę	Czyżby dwieście rubli!	Dlaczego?	Dobrze, jutro pomówimy obszerniej. Dobranoc.	Hiszpan?	Humanum esthumanum est (łac.)	Jakto?	Jazda!	Jego ojciec!	Jestem teraz pasterzem wiejskim! Ale mów! Co słychać z Shere Khanem?	Jeść! jeść! Mamo! jeść!	Kiepkiep (daw.)	Kostiumy zaraz jutro z Madrytu...	Marcelka!	Na Boga żywego, odpowiadaj! zabity?...	Natrę ci zaraz uszu, sahibie!	Naturalnie, że mogłabyś W naszym Klubie PowieściowymW naszym Klubie Powieściowym przed laty pisywałaś przecież tak zajmujące opowiadania	Nigdy w życiu! Przysięgam ci!	No... Czarny.	O łucznikach kurpieskich i angielskich. Prawi ten rycerz, iże angielscy, a zasię szkoccy, nad wszystkimi celują.	O! bieda jej będzie!	O, Aniu	Peer!!	Pianista?	Proszę o głos!	Przybyłeś widzę w roboczej odzieży?	Pójdziemy, ko-koszko, na ulicę Marszałkowską, pod numer 305, do domu, który dopiero co skończono stawiać.	Sama wiesz.	Straszne nieszczęście!	Widziałem. Postawił ci fatrowski tróję z minusem.	Wiesz czemu dziś takam niespokojnatakam niespokojna	Więc chcesz pozwolić jej, by nadal została tu?	Woroba świadom!	Zabójcze fetory nieokrzesanego dorobkiewicza.	Zaciekawia mnie pani.	Zapewne śladem wielbłądów	Znowu ta niegodziwa choroba jest w Drzemniawie i właśnie musiała tam wybuchnąć w chwili, kiedy tam bawi...
Co ta chłopu szkodzi. Kużden chłop to jak ten wieprzak, żeby nie wiem jak był nachlany, to do nowego koryta ryj wrazi... Ho, ho, jedna jeszcze nie dojdzie... nie ostygnie całkiem, a już za drugą się ogląda... pieski to naród... A jak to zrobił Sikora? W trzy tygodnie po pochówku pierwszej z drugą się ożenił.	Jakto! profesor Cottard! Pan się nie myli? Pan jest pewny, że to ten sam? ten co mieszka przy ulicy du Bac!	Nie wiesz! Nie wiesz? Nikt przed tobą niczego na nich nie nagadał? Jezus, Marya! To i czemuż językiem mlełaś? Komedya! zgryzota! zginienie zdrowia i życia! Umyślnie mnie przestraszyłaś! umyślnie! umyślnie! Niech stara matka myśli sobie, że jej synowie w błocie po uszy siedzą! Przecież pięć lat ani dudu o nich nie słychać! Niech matka myśli, że zmarnowali się oni, rozłajdaczyli się, przepadli. Ja za to przy niej jestem, ja, córka, poczciwa, dobra, perła, brylant, złoto najczystsze...	A to obdarliście pewnie Żyda Mordacha, Semen macie teraz dużo złota na wykup...	Jakie to ciekawe. Ale w takim razie w naturze...	I zgadza się? Słodkie musi mieć życie w domu!	Na cóż mi się to wszystko przyda, kiedy grać nie mogę i żyć nie mam z czego?	Winszuję wam Kozłowski, Radzicki i Bellon ocalili honor waszej klasy. Nie same z was baby i zmokłe kury. Wprawdzie znaleźli się dotąd dopiero kandydaci na bohaterów, ale ja ufam ich honorowi, że co powiedzieli, spełnią.	To nieprędko Jak ja miałem sprawę za te chojaki z wickuńskiego lasu, to apelacja przyszła w cztery miesiące.	Aaaa! to wy jeszcze nie wstali! Mojeż wy mileńkie, a toż ludzie dawno już odpołudniowali i znów do roboty poszli. A ogień rozpalony, i strawa gotuje się, i w izbie sprzątnięto. A któż to wam wody przyniósł i garnki do ognia przystawił, kiedy wy do tego czasu spali?...	Jakże. To przecie mój bliższy krewny, niż wuja.	Powoli sklecę lepiankę; nie będzie to khera ale bukunia	Prawda, ja zapomniałem, przecie to jego ta powieść Ogniem i mieczem. Mnie Mery ładne kawałki z niej czytała.	To go złapcie i wydajcie!	To wy z Polski? Gdzie ta Polska?	Tylko w takim razie?... Ha, cóż robić, dziękuję i za to...	– Ty, jak ci się zdaje, będą nas rznęli na gółkę czy przez spodnie?	Głupie dziewczęta One tylko myślą, ażeby ustroić się, wymalować i pachnidłami namaścić... Ale skąd się biorą te pachnidła i kto je przywozi do Egiptu, o tym już nie wiedzą.	A może tatko myśli, że to źle?...	Trzysta franków! To niesłychane Wart jest więcej niż osiemset; idę do tej sumy.	Nic cię nie rozumiem, Sancho, wytłumacz się jaśniej, jeżeli chcesz, ażebym ci odpowiadał.	Małżeństwo rzekła Karolina dziś: toaletowy, służący do czynności higienicznych i upiększających, takich jak mycie, czesanie, golenie się, ubieranie. i recept lekarskich, że miłość małżeńska upodobniona jest do pigułek trawiennych, kropli żołądkowych lub ulepku; że do pani de Fischtaminel należała dusza mojego męża, jego myśli, jego zachwyty, podczas gdy ja byłam rodzajem  konieczności czysto fizycznej! Co sądzisz pan o kobiecie zepchniętej aż do roli czegoś w rodzaju zupki lub rosołu, bez zaprawy oczywiście! Ach, tego wieczoru szalałam doprawdy z wściekłości, nie wiem już sama, co wykrzykiwałam wśród czterech ścian mojej sypialni. Czy sądzisz pan, że to mniemanie, jakie mężowie mają o swoich żonach, ta rola, jaką nam wyznaczają, nie są dla nas prawdziwą niedolą? Nasze małe niedole kryją w sobie zawsze jakąś niedolę wielką, prawdziwą. Słowem, trzeba było Adolfowi dać nauczkę. Zna pan hrabiego de Lustrac, niestrudzonego wielbiciela kobiet, muzyki, smakosza przy tym, jednego z tych pięknisiów z czasów cesarstwa, którzy żyją wspomnieniem tryumfów swojej młodości i którzy pielęgnują z nadzwyczajnym staraniem swe przekwitłe wdzięki, nie chcąc złożyć jeszcze broni?	Ha! Przepowiadałem, że na tym się skończy	Przyszedłem palić owe dokumenty Czy ci nie wstyd dać się opiętnować?	Jeśli idzie o moją klasę, to, faktycznie, nie miałem mimo wszystko jednak utrzymuję, że pan zupełnie błędnie ocenia tych chłopców. Chcąc być sprawiedliwym wobec drugich	Wypadł od jej ciała na sień, z sieni na podwórzec i taczał się jak pijany. Tam pięści do góry podniósłszy począł okropnym głosem wołać: „Takaż mi nagroda za moje rany, za moje trudy, za mojęmoję (forma B. lp)	Nie znasz mnie. Zresztą nie wiesz, o co tak naprawdę chodzi w tej sprawie. Wcale nie o rabunek. To ma być zemsta. Potrzebuję do tego twojej pomocy. Gdy się z tym załatwimy, wtedy jazda do Teksasu! Wracaj do domu do swojej starej i bachorów. Czekaj tylko na mój znak.	Co ty, durny, gadasz? Że na co się nie zgodzę?	„Huuu” i tyle, a znasz bas Ulanickiego! Nie macie pojęcia, co za konsternacjakonsternacja nagle. pospuszczali głowy. Aż ktoś nie wytrzymał i wybuchnął śmiechem. Tego tylko brakowało! Od razu cały stół zatrząsł się. Jak Boga kocham, nigdy w życiu nie widziałem jeszcze, by ludzie tak się śmiać mogli.	Nie, kto pisania tego dotknie się, temu wkoło serca okręcają się jadowite węże...	Ależ zastanów się, panie Ignacy Pomyśl tylko: widziano go w Dąbrowie, jak kupował naboje, potem widziano go w okolicach Zasławka, a nareszcie w samym Zasławiu. Myślę, że w zamku musiało coś kiedyś zajść między nim a tą... tą potępienicą... Bo nawet mnie raz wspomniał, że chciałby zapaść się pod ziemię tak głęboko jak studnia zasławska...	Boże! Całe życie moje Tobie za ziszczenie tych życzeń niewinnych.	Cofamy się?	Dzielnie się spisał.	Kiedy my jeszcze pieniędzy nie mamy. Powodzenie się ciągle rwie... dawne wypłaty...	Przyjrzyj mi się dobrze!	Ty także będziesz nosił swoją ruski miesiąc!	A po co się jest królem?	Ano widzicie. Da Bóg, że przy takiej dziewce zapomni Zbyszko o tamtej. Ja stary, a też bym zapomniał... Napijecie się miodu?	Opiekuje się nimi po trochu każda z nas. Ażeby im jednak zapewnić byt nieco pewniejszy, potrzeba z dziewięćset rubli rocznie, a takiej sumy obecnie nie posiadamy...	Zanim się rozstaniemy, powiedz, czy czegoś nie pragniesz?	Ale żeby też Krystyan zeszedł na dół i wyjrzał za nim!	A teraz przyjrzyjmyż się jeszcze raz czerwonym kabatom!	Ale właśnie, kolego w tym właśnie sęk. Poczekaj, ja ci powiem wszystko. Czytałeś kiedy Spinozę?	Filo, właściwie nie jesteś lekkomyślna Pod twoją lekkomyślną powierzchnią kryje się poczciwa, wierna dusza kobieca. Dlaczego ją ukrywasz?	Niewdzięczne ze mnie stworzenie, wiem o tym Pozwól mi pójść i poszukać ich w tę ciemną, zimną noc. Chcę z nimi dzielić niewygody, postaram się dowieść... Czekaj no! Słyszę szczęk talerzy, nareszcie kolacja! Wiwat! Chodź, Szczurku!	Rzeczywiście się śmiałem? Zapewniam cię, że nie zdawałem sobie z tego sprawy. Nie pytam, czy wierzysz w relację hotelarza. Przypuszczam, że musisz znać wartość ludzkich sądów.	Lub tak niewiele, na uczciwość, że nie warto tego rachować.	I użyć do swych zamiarów! i pewnie go przy Leszku umieścić, aby na straży stał gdy Biskup sam nie może.	Ten pachołek po próżnicy napędził wam strachu. Tego Sulisława nie mogli tam zadźgać, kiej potem. W kilka niedziel później ja go na żywe oczy widział pod Legnicą.	Tak, tak, tak, tak! Pan się pomylił o jeden dzień! Przybyliśmy dwadzieścia cztery godziny wcześniej, ale zostało nam tylko dziesięć minut.	Ależ właściwie ja tu jestem wodzem, choć wyjechałem na pół dnia.	Co ci jest?	Jak na diabłów, choć między nich jechał.	Nie nie mógłbym zebrać tyle pieniędzy, chyba bym kraść poszedł. Ale ja byłbym poszedł, Naściu! Ja pójdę.	Na, matote dabar, poniute, ką daro lietuviai su viltimis ateityje neva skęsdamos jau tik aš norėjau padaryti progą lietuviams patapti karaliais, kaip Vincų Vincas visą mano darbą ant niekų pavertė.	Jakże mogę być pewna? Powiedziałeś mi, że nie życzysz sobie, aby mnie widzieli	Amen, kochany Boże w niebie! I niech Bóg również ciebie obdarzy bogactwem i niech spełni wszystkie twoje marzenia. Ty jedna mi mówiłaś, że Mordechaj-Mendel wysoko zajdzie kiedyś w Polsce.	Szkoda, że waćpani nie przyszło.	Co tam teraz o sądach myślić, kiedy wszyscy głowy potracili! Czy waszmościom wiadomo, co ludzie mówią, że i od Szwedów może przyjść wojna?	Ależ on musi pójść osobiście do biura konsula, aby dowieść tożsamości swej osoby.	Ba, przeprawimy go mamy przecież barkę Karola Józefa.	Co mają kłamać.	Co pani...?	Do sześciu i pół atmosfer.	Ej, nie wywołujcie wilka z lasu bo jędzonjędzon	I jak diabłów odpędzać...	Ja wam tu dam! Widzicie ich, zbereźniki! spoglądający. spoza płotów.	Jaki ty masz do stryja interes, Zygmusiu?	Możliwe. Wampir. Emanacja nadkobiecości, fluorescencja intelektualna. Łyka serca jak indyk gałki.	O nie! Klara jest zawsze bardzo dobra dla mnie!	On powiedział „Czertwan.” Kto tu Czertwan? Pan zna Czertwana?	Poszedł jeszcze dalej w góry	Prawo takie boskie jest	Przyślesz go pan do mnie...	Sakowicz mnie nie złowi, bo mnie pan Babinicz obroni.	Tak jest, kapitanie!	Teraz ja pani nie rozumiem!	Więc czegóż jeszcze chcecie?	Zostaje panu zdobyć ostatni stopień niech pan przestudiuje kodeks grzeczności, a będzie pan skończonym gentlemanem.	A o czémżeście myśleli?	Dlaczego?	Dobry wieczór panu.	I będziemy hulać?	Ile mam dać?	Ja?	Już zrobiłem	Kawalerze Georges	Kim jesteście?	Kto taki?	Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej, a dziś pana Wołodyjowskiego.	Mówiłeś inaczej.	Oderwijcie rudel i wetknijcie go w błoto!	Spotkałem i jego. Słyszę, zrobiłeś mu awanturę. Wojowniczo jesteś tymi czasy nastrojony.	Słyszałem o tem.	Ty złodzieju świński! ty zbóju! ty!...	Valentine, czy wolałabyś oskarżyć macochę?	Wielki mistrz zabity!	Wybornie, drogi stryjaszku.	Wyjechał z Warszawy.
Co to za rządy, Pentuerze! Pootwierał nowe szkoły wojskowe, pomnożył liczbę pułków, zbroi cały naród, obiecuje święta pospólstwu... Ale jak on to wykona?... Trzymasz się z daleka od niego, więc nic nie wiesz; lecz ja zapewniam cię, że on, wydając rozkazy, wcale nie zastanawia się: kto to zrobi? czy są środki? jakie będą następstwa?...	Moja kochana to tak jak komu do serca; a jabym godzinę mojéj nieszczęśliwéj doli, na krótszą chwilę lepszego szczęścia nie pohandlował: takito się żyje...	O wędrówce dusz także już słyszałem Już przed laty postanowiłem z przeproszeniem zabrać się, jak to się mówi, do samokształcenia, żeby dotrzymywać kroku postępowi. Więc chodziłem do czytelni Związku Przemysłowego w Pradze, ale ponieważ byłem obdarty, a dziurami przeświecał mi zadek, więc nie mogłem się dokształcać, bo mnie do czytelni nie wpuścili, a nawet wyrzucili, bo myśleli, że przyszedłem kraść palta. Ubrałem się tedy po świątecznemu, poszedłem do biblioteki w muzeum i wypożyczyłem sobie taką jedną książkę o wędrówce dusz. Czytałem ją ze swoim kolegą i wyczytałem w niej, że pewien cesarz indyjski przemienił się po śmierci w świnię, a gdy tę świnię zarżnęli, przemienił się w małpę, z małpy stał się jamnikiem, a z jamnika stał się ministrem. Potem, kiedym już służył w wojsku, przekonałem się, że w tym musi być trochę prawdy, bo kto tylko miał jaką gwiazdkę na kołnierzu, nazywał wszystkich żołnierzy albo morskimi świniami, albo jakimi innymi zwierzętami, z czego dałoby się łatwo wywnioskować, że ci prości żołnierze musieli być kiedyś przed wiekami sławnymi wodzami. Ale podczas wojny wędrówka dusz jest rzeczą bardzo głupią. Diabli wiedzą, ile to trzeba przebyć różnych przemian, zanim się człowiek stanie, powiedzmy, telefonistą, kucharzem czy frajtrem, a tu raptem poszarpie go granat, dusza jego przechodzi w konia artyleryjskiego, a tu znowu w tę baterię, gdy jedzie na nowe pozycje, wali nowy granat i zabija konia, w którego wcielił się ten nieboszczyk, i znowu dusza przeprowadza się w pierwszą lepszą krowę przy taborach, a z tej krowy robią gulasz dla żołnierzy, a dusza krowy przechodzi w telefonistę, z telefonisty...	Mógłbym, gdybym był kim innym, ale Maszce dyablo nie wypada. Nie! Znajdą się inne środki, na które może i panna Pławicka, którą zresztą bardzo cenię i wysoko stawiam, chętnie się zgodzi.	Nie. Zdaje się, że olbrzymi turniej trwać będzie wiecznie; kres walki odsuwa się wciąż w perspektywę nieskończoności. Szanse zła wprawdzie maleją, lecz prawdopodobnie nigdy nie spadną do zera. Byłoby to chyba możliwym w jednym, jedynym wypadku.	Oj, oj, oj! Ufajmy w miłosierdziu bożym, że teraz tak nie będzie, ale jeśli się zdarzy, to w takim razie Ketling trup!	Nie, to wyszłoby niezręcznie. Sama wizyta była przeprosinami. Twojej babce by się to spodobało. Około drugiej księżna spytała przez lokaja, kiedy mam swój dzień wizyt. Powiedzieli jej, że właśnie dziś, więc weszła na górę.	Oo! Wiem, że waćpan nosisz nazwisko królewskie. Ale winienem ci przypomnieć, że odkąd bawię na Pogórzu, widziałem wielu takich, którzy noszą to miano, a najlepsza rzecz, jaką o nich mogę powiedzieć, jest to, że nie zaszkodziłoby im czasem porządnie się umyć.	Och, niewiele. Talaro, to coś niby nasza pięciofrankówka. I, daję słowo, nie starczy to na koszta nałogów, których nabrałem w tym diabelskim kraju, o ile to w ogóle jest kraj. Nie mogę się teraz obejść bez nargilunargil właśc. nargila	Tak więc kiedy „Nautilus” płynie w takich warunkach, wynurza się z wody na jedną dziesiątą. Otóż, urządziwszy zbiorniki objętości, dorównującej tej jednej dziesiątej, czyli stu pięćdziesięciu tonom i siedemdziesięciu dwóm setnym, mogę je w potrzebie napełnić wodą i statek, wypychając wtedy tysiąc pięćset siedem ton, co równa się jego wadze, zanurzy się zupełnie w wodzie. I tak się też dzieje, panie profesorze. Zbiorniki te istnieją w niższych częściach „Nautilusa”. Za otwarciem kranów napełniają się wodą, a statek, zanurzywszy się, górną powierzchnią dotyka poziomu morza.	Mój kochany panie nie pojedynku właściwie lękam się dla Fabijana. Kapitan Mac Elwin jest jednym z tych, których żadne niebezpieczeństwo nie przeraża. Obawiam się tylko następstw tego zajścia. Jeżeli Fabijan zabije tego człowieka, chociaż tak podłego, otworzy się nieprzebyta przepaść pomiędzy Elleną a Fabijanem. Bóg jeden wie ile kobieta potrzebuje takiego wsparcia, jakie Fabijan zapewnić jej może.	Cygani jak ten pies, anim ją tknął. Jeszcze by, taki tłumok... taka pode płotem zdychała, a skamlała, coby ją za samą warzę a kąt do spania wziąć, bo na zimę szło. Nie chciałem, ale nieboszka pedopedo potomstwo.... A kto w spółce, to już różnie gadali...	Ale tak długo się nie zgłaszał!	Nigdy nie byłbym się domyślił, wzdychał Morel w odpowiedzi na słowa pani Verdurin.	Co się to wyrabia?	Nie sądzę, bo właśnie skarżył się, że jest duszno i pytał, dlaczego nie podniesiono żaluzji, skoro otwarto już okna.	Zawsze co pani, to pani. W pałacu tyle dobra jest i marnieje wszystko, a ona umiałaby się w tem obracać.	Nijak! żeby ja krzyża nie widział, to myślałbym, że to nasz rycerz, a w naszego przecie bym nie godził.	Będę panu za to bardzo wdzięczny. Nie tylko podczas mojej nieobecności, ale zawsze będzie pan tu jak najmilej widziany.	Na flaki rekina! Gdybyś nie powiedział mi tego ty, a ktoś inny, to bym pomyślał, że albo sobie ze mnie stroi żarty, albo że zwariował. To jakiś mało znany gatunek ropuchy?	Bo są i zapisy prywatne, w których obronie strona przeciwna udała się do tego Śledzia. Zresztą mniejsza z tem. Sprawę muszę przegrać, bo jest w tych warunkach do przegrania, i gdybym był Śledziem, tobym ją wygrał, tak jak ją wygra on. Z góry to wiem	Acan masz mleko pod nosem i tyle akurat masz prawa mówić o znoszeniu, co... Nie chcę zresztą gadać ci otwarcie! Ze mną się będziesz spierał, com sześćdziesiąt lat temu...	Tego wcale nie powiedziałem i proszę mnie nie uważać za niewdzięcznego. Jestem tylko, jako detektyw, z nawyku ostrożny. Nie żądaj pan, bym z człowiekiem, widzianym po raz pierwszy w życiu, odrazu rozmawiał poufnie i zwierzał mu się z planów swoich. Inna rzecz z panem. Chcąc mi pomagać, musisz pan mieć jakiś określony projekt, gdyż inaczej nie byłbyś pan przychodził bez wezwania, a w takim razie nie istnieje powód zatajania go przede mną.	Była to rzecz pocieszna słyszeć, jak Alan ustawicznie podkreślał mały wzrost pana Riacha, gdyż, prawdę mówiąc, jeden z nich nie większy był od drugiego.	Do świąt mamy jeszcze pięć dni. Musimy zaś tam pojechać, bo chodzi o dwie rzeczy: po pierwsze, mamy dług wdzięczności wobec tego zacnego Kosiby, którego wsadzono do więzienia za to, że nam uratował życie. Chcę powierzyć jego sprawę Wackowi Korczyńskiemu. Taki adwokat jak on potrafi wszystko. A nie przebaczyłbym sobie najmniejszego zaniedbania w stosunku do człowieka, któremu tyle zawdzięczam i który okazał Marysi tak bezgraniczne przywiązanie.	Najjaśniejszy Panie Muszę uprzedzić Waszą Wysokość, że to niezwyczajne, nieoparte na niczym pogłoski, gadanie na wiatr, które mnie zaniepokoiło. Właśnie przybył pocztowymi końmi człowiek rozsądny, godny zaufania, któremu powierzyłem czuwanie nad południową częścią kraju przybył po to, aby powiedzieć mi: „królowi grozi wielkie niebezpieczeństwo”. Dlatego przybiegłem co sił, sire.	Co się stało?	Kto spalił się? Anna?	To, że nie mamy powodu okazywać mu wdzięczności, a naprawdę	Nic nie rozumiem Cóż to za szał?	Właśnie powiedziałam Adamowi, że dzieci i stare kobiety po­winny już iść spać. Było pięknie, uroczo, strasznie ci za wszyst­ko dziękuję, ale wszystko ma swój koniec. Bądź tylko tak dobry i odprowadź mnie do szatni, bo Adam jest bardzo zajęty.	A żebyś wiedziała, że mam. Moje serce znajome z żelazem. Żelazo ci się po nim ślizga jak po krysztale. Zobacz, jeśli chcesz...	Nie zna pan litości dla innych! Więc powiem panu, że dla pana również nikt nie znajdzie litości!	Jak to? mości książę, gotujesz wycieczkę?	Srebra sobie weź nazad ile na nie mogłeś dostać?	Ach, Boże! cóż może być ciekawego w moim życiu? Podobne ono do życia każdego z braci moich! Nieustanne włóczenie się z miejsca na miejsce; na przemian: nędza i dostatek; noclegi pod gołym niebem; dnie pochmurne, dnie słoneczne; suchy chleb przez cały miesiąc, obfite uczty przez tydzień, a na uwieńczenie wszystkiego: zupełna obojętność na los, która podwaja wartość szczęścia i pozwala przyjmować wesoło niedolę.	I pan ją poznasz, tylko wsłuchaj się w najgłębsze pragnienia, w najcichsze szepty własnej duszy. A jeżeli chodzi o hasło, to głoszą je wszystkie doskonalsze wyznania: przez ziemskie życie i prace do zaziemskiego, przez wieczne życie i prace	Ale skarbca mnichom przetrząśnięcie? Nie będzie bez tego? Co?	Ja? nie	A na świecie! Nigdy tego nie będzie.	Nie będziesz wymagał?...	We świat, roboty poszukam, gnił tutaj nie będę!	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	Że mi przebaczysz i że nigdy nie będziesz mi o tym wspominał.	Już dawno powinieneś tu być I uważaj, żebyś nie wpadł do wody!	Widzi pan to będzie koncert bardzo nieurozmaicony... wiolonczela i śpiew, cóż to znaczy, osobliwie, jeżeli postawimy wysokie ceny... Prawda?...	Któżeś to i czego potrzebujesz?	Owę to sławną Anusię, o której przed niejakiem czasem tyle mówiono?	Panie Myszkowski, żebyś pan miał miliony, to byś pan inaczej mówił.	To salon, sir.	Ziezio (urażony): Mogę zaręczyć pani, że skazany na śmierć w torturach, zawsze byłbym taki sam.	Nic mi Józef o tym nie mówił.	Nie lubię. Więc cóż?	Na koń i szukać!	Tylko dziesięciu na siedemdziesięciu! I w jakiż sposób straciliście ich?	Cóż to, przypuszcza pan?...	To jeden z karabatalionu czterdziestej dziewiątej!	A! towarzysze mili przybywacie w porę, siadałem właśnie do zupy, proszę was na obiad, panowie.	Ale ja mam także trochę białka.	Widzi pan, że przyszedłem prosto do pana.	Co mówisz o żelazkach i o kotach?	Pewnie, że piękna.	Spadłam z obłoków, bałwany (wiatry) mnie przyniosły... Poprostu zatęskniłam za tobą, kazałam zawrócić werden, i napowrót do Stawiska!	Tak, panie!	Tak.	Tak.	Zapłacisz ty za szachrajstwo!...	Jutro o szóstej, tam, gdzie zawsze, tak?	Moryc! Masz już dosyć pijaństwa, chodźmy do domu, jest ważny interes	Dobrze, weź ten surdut.	Któż ona jest?	Och, ugodzono mnie!... Umieram... już umieram!	Bo widzisz, wolę być głuptaskiem niż nieszczęśliwą. Prawda?	Ba, Kromwel! Kromwel heretyk!	Czy dobrze droga ciocia spała? A ty, kuzynko?	Dalej, dalej usiądź no waszmość!	Nic dziwnego, kto ma takie obiecujące nogi!	Pokażemy mu!	A pan, młodzieńcze?	A ty otwierałaś skrzynkę?	A zatem, mówmy o moralności	Dobrze...	Kali pójdzie z nami	Kupiłbyś wieś, jeno pieniądze gdzieś!	Masz moją odpowiedź! Interesy załatwiam w kantorze...	Musisz pan mieć zapewne kawał cielęciny lub młodej koźliny?	Mów dalej.	Niech ojciec...	Niech żyje!	Oto płody du Bruela	Pańskie zdrowie, panie Dyzma	Pierwszy raz dzieciaka mi dali.	Pociągnęli dalej?	Pokłóceni? Ależ czemu mamy być pokłóceni?	Poszedł jeszcze dalej w góry	Sądzę	Tysiąc dwieście pistolów.	W jakich okolicznościach?	Widocznie.	Zaśpiewajcie coś!
Jak będziesz dużo gadał, to zechcę.	Z wyrokiem czy bez wyroku, wszystko jedno. W jednej gospodzie w Libni mieliśmy kiedyś spór o to, czy kapelusznika Vaszaka, który nam zawsze psuł zabawę, należy wyrzucić natychmiast, jak tylko się pokaże we drzwiach, czy też dopiero potem, gdy każe sobie podać piwo, wypije i zapłaci, a także zastanawialiśmy się, czy trzeba mu ściągnąć buty po pierwszym tańcu. Gospodarz proponował, żebyśmy go wyrzucili dopiero wtedy, gdy zabawa dobiegnie połowy i gdy kapelusznik będzie miał już jaki taki rachuneczek. Potem będzie musiał zaraz zapłacić i won z nim. I wiecie, co ten łobuz zrobił? Nie przyszedł wcale. Cóż wy na to gałgaństwo?	Oho, ten trzeci raz to się cale nie rachuje... wżdy po koronacji siedem ich stało wedle niej A ino mnie dostrzegła, narobiła wrzasku, jak gdyby ją zarzynano. Dobrzem uczynił, żem uciekł, bo wszystkie kąty za mną przeszukali.	Ja, mój Stachu, przecie nie swatam, tylko mówię, że nie byłoby to źle. Anetce Osnowskiej trochę się pali w głowie, to prawda, ale ona taka żywa, jak iskra.	Trochę cierpliwości, panie sędzio śledczy. Jak dotąd nie mógł się pan na mnie skarżyć. Jest ładny dzień. Niech się pan przejdzie, zje śniadanie w zamku, wypali fajeczkę. Ja zaś wrócę za cztery do pięciu godzin. A co do mego liceum, to trudno, pojadę o północy.	Rok już podobno, jak przyszła rękawica i jak Zawisza odesłał swoją.	O nie, nie zgodziłabyś się. Zaczekaj i zobacz. Cmentarz św. Jana to miłe miejsce. Był on tak długo cmentarzem, aż przestał nim niejako być i stał się teraz osobliwością Kingsportu. Przechodziłam tamtędy wczoraj dla zażycia ruchu. Otacza go wielki mur kamienny i szereg wysokich drzew, a szpalery przecinają go; są tam najosobliwsze nagrobki z najosobliwszymi i najdziwaczniejszymi napisami. Będziesz się tam chodziła uczyć, Aniu, zobaczysz. W istocie nikogo się tam już nie grzebie, ale przed kilku laty wzniesiono tam piękny pomnik dla uczczenia żołnierzy nowoszkockich, poległych w czasie wojny krymskiej. Pomnik ten znajduje się na wprost bramy wejściowej, i znajdziesz tam wiele „pola dla wyobraźni”, jak mawiasz. Ale oto nadjeżdża twoja waliza, a chłopcy przychodzą ci powiedzieć dobranoc. Czy rzeczywiście muszę się przywitać z Karolem Slone, Aniu? Zawsze ma takie zimne ręce, w dotyku są śliskie jak ryby. Musimy ich poprosić, aby nas niekiedy odwiedzali. Panna Hanna powiedziała mi poważnie, że wolno nam przyjmować wizyty młodzieńców dwa razy w tygodniu, jeżeli będą odchodzili o właściwej porze; zaś panna Ada poprosiła mnie z uśmiechem, abym pilnie baczyła, by nie siadali na jej pięknych poduszeczkach. Obiecałam jej czuwać nad tym; ale Bóg wie, gdzie wolno im w takim razie siedzieć; chyba na podłodze, gdyż poduszeczki są wszędzie. Nawet na pianinie.	Ja pomyślał o tym, że gdyby mi pan hetman wolę a prawo dał, tak ja by nie tylko tych rotmistrzów wrócił, ale pół ordy na usługi hetmańskie postawił. Mało to pustej ziemi na Ukrainie i w Dzikich Polach? Niech hetman jeno ogłosi, że który Tatar przyjdzie do Rzeczypospolitej, ten szlachcicem zostanie, w wierze ucisku nie będzie miał, a we własnych chorągwiach będzie służył, że wszyscy własnego hetmana będą mieć, jako Kozacy mają, a moja głowa, że wnet się cała Ukraina zamrowi. Przyjdą Lipkowie i Czeremisy, przyjdą od Dobrudży i Białogrodu, przyjdą z Krymu	To ja dziękuję waszmości. Trąćmy się i wypijmy razem, bo mówią, że przyjaźń trzeba zaraz podlać, aby nie zwiędła w zarodku.	A to wydzierasz się, jażejaże (gw.)	A, to inna sprawa, kolego. W takim razie jeszcze dzisiaj przyjdę do ciebie, żeby się zapoznać. Oddzwoń dwa razy.	Dajmy spokój temu. Kundel! Niech tutaj przyjdzie Hamer. Co to, za pięć minut mam brać pigułki, a tego błazna nie ma jeszcze. Pan znasz wczorajsze nowiny?	Dzienniki liberalne mają o wiele więcej abonentów niż rojalistyczne i ministerialne; swoją drogą, Canalis wybija się, mimo iż monarchista i religijny, mimo iż popierany przez dwór i przez księży. Ba! Sonety to literatura sprzed BoileauBoileau, Nicolas (1636–1711) rzekł Stefan, widząc, iż konieczność wyboru między dwoma sztandarami przeraża Lucjana.	Kto to widział! Ludzie wszystko składają na głupich, a bez ten czas źli broją.	Uspokój się, drogi chłopcze sam widzisz, że trzeba, abyś wiedział wszystko. A teraz mogę ci powiedzieć, że twoja tu dzisiejsza obecność wydała się nieco przedwczesna. Gdybyś mi uczynił ten zaszczyt, aby się mnie poradzić, dodałbym, kapitanie, że nie uchodzi zjawiać się w Albano przed upływem miesiąca. Nie potrzebuję cię ostrzegać, że byłoby niebezpieczne pojawiać się w Rzymie. Nie wiadomo jeszcze, jakie stanowisko zajmie Ojciec Święty wobec Colonnów; przypuszczają, że da wiarę oświadczeniu Fabrycego, który twierdzi, że o bitwie pod Ciampi wie jedynie ze słychu; ale gubernator rzymski, zajadły orsyńczyk, wścieka się i byłby bardzo rad, gdyby mógł powiesić którego z dzielnych żołnierzy Fabrycego, o co ten nie mógłby się upominać, skoro przysięga, że nie brał udziału w bitwie. Pójdę dalej i mimo że mnie nie pytasz, pozwolę sobie udzielić ci rady wojskowej: jesteś lubiany w Albano, inaczej nie byłbyś tu bezpieczny. Pomyśl, że się przechadzasz po mieście od kilku godzin, że jakiś stronnik Orsinich może to wziąć za zniewagę lub przynajmniej dojrzeć w tym sposobność zdobycia pięknej nagrody. Stary Campireali powtarzał tysiąc razy, że da najpiękniejszą wioskę temu, kto cię zabije. Powinieneś był wziąć z sobą do Albano kilku żołnierzy, których masz u siebie w domu.	A czy to pewny człowiek.	A! to okropnie! rzekł Honory, tego nawet odsłonić niepodobna...	Cenię, bardzo cenię, i... ubolewam. Dążyłem zawsze do porozumienia. Przedstawicielstwa Wyspy Zapomnienia w Warszawie mi trzeba. Hrabiemu właśnie tę misję wybitną i dochodową chciałem ofiarować.	Czy to tak daleko?	Kto ci to dał?	Kto to?	Nie, nie. To specjalność kuźnicka... Pan dobrodziej zobaczy.	To również było skierowane do mnie; do mnie, który nic nie wydarłem tej damie, ani zęba, ani nic z tych rzeczy możebnychmożebny (daw.) niemożliwy. do nazwania, które można wydrzeć kobiecie.	Zobaczysz pan, jaki to chleb wyborny	Ach, panie hrabio! Pan mi nareszcie powiesz, co się dzieje z Manuelem, nieprawdaż?	Aleście już tu piwa nawarzyli. Krótko mówiąc, lepiej wam stąd uchodzić, bo prędzej, później stryczek was nie minie. Pojedziecie ze mną; wierną służbą zmażecie winy i cześć odzyskacie. Biorę was do służby, a już tam i korzyść się znajdzie lepsza aniżeli z onych koni.	Ma pan słuszność pozornie Jednak zdaje mi się, że powszechny pokój świtać już poczyna.	A co się miało stać? Żeby ich cholera wzięła	Doktorze spać mi się chce.	Nie, pani, może w sali balowej moje zdanie wydaje się za ostre. Zresztą hrabianka jest dziś w najpiękniejszej ze swych ceremonialnych szat, jest w otoczeniu wielbicieli i widzi przed sobą paru, o których jej wyjątkowo chodzi.	Niechże cię Pan Bóg broni, abyś do mnie z określonym celem przychodził, zwłaszcza w godzinach, kiedy się cyrulictwem param	Odprowadziłam na górę moje panienki i chcę prosić, ażeby pani pozwoliła im jeszcze jutro pożegnać się ze mną.	Tego nie żądam wcale proszę tylko o sprawiedliwe obchodzenie się z nim, proszę cię tylko, byś mu pomógł, gdy mnie już nie będzie...	Za tydzień wyjedziemy jeśli już kto wierzy, że mi trzeba Włoch, by wyzdrowieć.	A Pauluk jakiś inny, niż zawsze... zdaje się, młodszy zrobił się i weselszy...	Niepokoję się o matkę Zupełnie straciła apetyt, całe doby spędza albo w pokoju ojca, albo u siebie na klęczkach. Zdaje się, że dostała manii religijnej.	Ależ, księże dobrodzieju Sprawiedliwośćczyż chcesz pan przyrównywać Ludwika Wielkiego, największego z władców Francji, który zabrał złoto obywatelom na cele wojenne, na opłatę wojsk, z ową nędzną kreaturą, która skradła żabot, by się w niego wystroić?	Bez wątpienia ale podróżni dobrze wiedzą, że z Kholby do Allahabadu muszą się dostać w inny sposób.	Co mam powiedzieć?	Co?... pani nie wierzy w spirytyzm?...	Daje się pan ponieść emocjom, panie Beautrelet.	Ja? ja się kochałem?	Już ja im dam taki bejcz, co go im nikt nie spierze	Kiedym tak zmarzł, wasza wielmożność, że aż mi rozum we łbie skostniał.	Nie mówię ja żeby powinnością rycerza miało być samą tylko grubą strawą się żywić, ale tylko, że na niej zwykle poprzestają, dodając nieco ziół polnych, na których dobrze się znają, a których i ja świadom jestem.	Nie, ale żądam, byś się zjawiał punktualnie. Nie chcę więcej słuchać wykrętów. Rozumiesz?	Prawda A jednak, Ludko, na pewno są tacy, którzy wspominają i tęsknią, tylko nie na gościńcach, nie przed ludźmi, jeno w samotności albo przed krzyżem Pańskim. Zauważyłaś, oni byli młodzi. Niczego nie widzieli, nic nie pamiętają...	Proszę pani Wystarczą mi trzy franki, niech pani zachowa resztę. Wystarczy, wystarczy.	Wskutek zwinięcia teatru Koralia debiutuje za kilka dni w Gymnase będzie mogła dopomóc Florynie.	Wyśpisz się w Łodzi.	Zakopać mój mundur francuski! Dalibóg, nie!	A choćbyś pan miał sto razy większą władzę, jeszcze mnie nie potrafisz zmusić spać w więzieniu dzisiaj.	A mówię, że milion...	A wiecie którędy?	A zbroja archanioła jest suknią z muślinu bardzo lekką	Ach! rozumiem, zamiarem twoim jest pomścić nas więcej niż raz jeden.	Ale nie chodzi o Cavalcantiego?	Ale zostaniesz pan bez światła!	Babciu! Droga babciu. Babcia mnie kocha, prawda?	Byłem jednego wieczora pod twoim domem.	Choćby dla heritażu...	Ciemna historia, bardzo ciemna! W najwyższym stopniu podejrzana.	Czy mogę mówić z panem rotmistrzem?	Cóż więcej?...	Dla samotnika, który całe życie chciał i umiał nie chcieć. Dzięki tej nawyczce zdobyłem sobie pełne zrozumienie i niepokalane poczęcie sensu, jaki tkwić może w przyrodniczym fakcie naszego życia...	Dlatego, zejde że Kamionker jest zły i niesprawiedliwy człowiek. I ja z nim w pokrewieństwa żadne wchodzić nie chcę!	Dziś na noc.	Gotowam nawet męczeństwo przyjąć dla ciebie! Nie, nie mówmy o tym. Jutro rano powiem ojcu i zaraz ci napiszę. Czekaj na mój list, nie przychodź przedtem!	I do sto tysięcy.	Ja nie mam samolotu, myślisz?	Jeżeli jego wola nikt mu przeszkodzić nie może.	Każdy gotów.	Kochałam cię przez życie całe.	Któż ci znowu mówił o takich dzieciństwach?...	Miłość	Mości panowie, pomstę Radziwiłła na moją głowę ściągniecie!	Najzupełniej!	Nie Nie, nie. Żadne takie, żadne takie... Szacher-macher? Najpierw pieniądze, potem towar. Chodu!	Nie widzę w tym różnicy	Nie, nic nie słychać.	Nie, nie, już tym razem i karę daruję.	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	Od córki kantora.	Od trzech miesięcy.	Pan jest wykształcony, a ja kwitu nie mam, albowiem o prawie obowiązującym wasz dzielny naród nigdy nie słyszałem.	Pani ma dobre serce.	Podobno zarobiłeś mnóstwo pieniędzy?	Przygotowany?	Przynieś lampę...	Skąd wy?	Spytaj, ociec, Michała	Tak	Ten szlachcic rad klimkiem rzucirad klimkiem rzuci	U Dancygerowej jest duża beczka. Taka beczka!	Verstehen Sie deutsch?	W lesie.	Wiadomo: zawsze pierwszy dzień markotnie na nowym miejscu	Wytępić robactwo zanim zwiędną liście!	Zamykaj drzwi! Od biura! Uciekaj do mieszkania!	Śmierć
Dla mnie ma znaczenie tylko to jedno, że pana kocham, że pana uwielbiam, że wprost nie wyobrażam sobie, jak mogłabym żyć z dala od pana...	Zaprawdę w całej naszej peregrynacji nigdzie nic podobnego widzieć się nam nie trafiło. Na wsi, pośród naszej ubogiej Polski, tyle nagromadzić skarbów, tak urządzić życie, to rzecz niepojęta, to zasługa nawet, a przykład dla drugich wielkiej wagi.	Ma pan słuszność ale zarówno dla pana, jak i dla mnie małą to stanowi różnicę.	Że i szczersza być nie może. Niegdyś, za czasów jeszcze mojej młodości, była to strona ludna. Jechało się z chutoru do chutoru, z wsi do wsi, z miasteczka do miasteczka. Znałem, bywałem! Pamiętam, gdy Uszyca była walnym grodem co się zowie! Pan Koniecpolski ojciec na starostwo mnie tu promował. Ale potem nastała inkursjainkursja (daw.)	Eugeniuszu, ojciec mój nie jest może tak chory, jak ty mówisz; ale chcę być w twych oczach bez zarzutu i postąpię według twej woli. Wiem, że ojciec umarłby sam ze zmartwienia, gdybym ja, wyszedłszy z domu, naraziła się na śmiertelną chorobę. Pomimo to pójdę, tylko muszę zobaczyć się wpierw z doktorem. Ach! Dlaczegóż to nie masz zegarka? widząc, że na piersi Eugeniusza nie ma złotego łańcuszka.	Nie zawsze to tak bywało ojcowie mówią, wszyscy jednacy byli, potem się to popsuło... i kmieć, na pół niewolnym został.	Nie ma potrzeby narażać się na takie niebezpieczeństwo Znają mnie w mieście, nikt nie będzie mnie podejrzewać, mogę kupić ubrania i broń.	Jest on bratem naszym, równym nam pod każdym względem z wyjątkiem krwi, czemuż go tedy chcecie zabić? Zaprawdę szkoda, że nie zmarłem przedtem, zanim doczekałem się tego, co widzę pośród mego ludu. Są już, jak sądzę, pośród wilków bydłobójcy, a nawet słyszałem, że niektórzy z was nauczyli się od Shere Khana porywać małe dzieci z progów chat ludzkich. Jesteście nikczemnicy i tchórze, przeto przemówię do was, jak do tchórzów mówić należy. Postanowiona jest śmierć moja, wiem o tym, na życiu mi nie zależy i chętnie je oddam w ofierze za życie tego człowieka. Idzie mi o ocalenie honoru stada, co jest dla was widzę drobnostką, której nawet nie dostrzegacie. Wiem, że boicie się stoczyć ze mną przedśmiertną walkę, przeto przysięgam, że nie ruszę zębem, nie będę się bronił nawet, jeśli temu chłopcu pozwolicie spokojnie odejść do wsi. Stado zyska na tym co najmniej trzech członków, którzy by zginęli w zapasach ostatnich, na co zezwala prawo. Więcej uczynić nie mogę, ale to, co postanowiłem, oszczędzi wam hańby zamordowania własnego brata, przyjętego uroczyście do gromady wedle praw dżungli, które obowiązują każdy lud wolny.	Nie przyszło mi to na myśl. Ale prawda, nie powiedziałaś mi jeszcze, kto to byli ci oni?	Oberżę, w której Don Quichote, wszelkich poczynań patron najcenniejszy, otrzymał ongi swe znamię rycerskie? Jacinto! Czy to być może? Zapewniłeś mi miejsce, z którego wyruszył Cervantes na świata spłowiałego pierwsze przemienienie twórcze?...	Nie bójcie się tylko dokuczania, nie ma czego. Ja z wierzchu jedynie jestem pomalowany na kolor stalowego bagnetu. W środku wszystko jest kruche jak stearyna. A zresztą... je m’en vaisje m’en vais (fr.)	To, co mówisz w tym wypadku, mogłabyś powiedzieć o wszystkim. Byliśmy książętami d’Aumale, które to księstwo przeszło równie prawidłowo do domu francuskiego jak Joinville i jak Chevreuse do domu d’Albert. Nie zgłaszamy rewindykacji co do tych tytułów jak co do tytułu margrabiego de Noirmoutiers, który był nasz i który przypadł całkiem prawidłowo domowi de La Trémoille; ale z tego, że niektóre cesje są ważne, nie wynika, aby ważne były wszystkie! Na przykład syn mojej szwagierki nosi tytuł księcia d’Agrigente, który my mamy po Joannie Szalonej, jak La Trémoille tytuł księcia Tarentu. Otóż Napoleon dał ten tytuł księcia Tarentu żołnierzowi, który mógł być tęgim wiarusem, ale w danym przedmiocie cesarz rozrządził tym, co do niego należało, bardziej jeszcze niż Napoleon III, kreując księcia de Montmorency, bo Périgord miał bodaj matkę Montmorency, podczas gdy Tarent Napoleona I miał jedynie życzenie Napoleona, żeby był Tarentem. Co nie przeszkodziło, że Chaix d’Est-Ange, robiąc aluzję do twojego wuja Condé, spytał cesarskiego prokuratora, czy znalazł tytuł księcia de Montmorency w rowach Vincennes.	Przepraszam; to nie jest drobiazg Jakże to było?	Ten ci to dzień właśnie nie chce przejść mi przez myśl i przez gardło Człowiecze, człowiecze, człowiecze... mój Alanie! Rozmawialiśmy obaj przódyprzódy a. wprzódy (daw.)	To chyba u was wieprz tyle znaczy co człowiek Ale u nas nie wolno człowieka kaleczyć... Jak posiedzi w kryminale, oduczy się rozboju, chamska szyja!...	To być nie może... Pan zawsze żartuje...	Zawsze, ile razy mogliście go złapać! Niby to ja nie wiem.	Nic nie przesadzam! Zobaczysz sama. A ja będę chodził dumny jak król. Wiem, że to próżność, ale bodaj każdy mężczyzna ma tę wadę. Cieszy go i napełnia pychą to, że ma kobietę, której mu wszyscy zazdroszczą.	Tak, tak, bo to wcale nie zabawne!	Tak, masz powiedzieć, kto jesteś, skąd pochodzisz; masz powiedzieć, że cię uwiodłem, korzystając ze zbliżenia przy konfesjonale, uprowadziłem z domu rodziców i ukryłem w tym oto mieszkanku. Powiedz, iż wydarłszy honor i popchnąwszy do zbrodni, rzuciłem cię na pastwę nędzy, powiedz, że nie wiesz, co począć.	A! a! mów zdrów baba, żebraczka, włóczęga, kto wie zkąd ona to bierze, jaką ma siłę, i kto ją jej daje, pan Bóg czy szatan, a przecie to całemu swiatu wiadomo, że wiedźmy przyszłość wiedzą.	Czy to możliwe?	Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Wszakże zabiłem twojego...	Mnie, tę cudną suknię! Pan już chyba śni. Dobranoc.	Pozwoli pan że od razu położę karty na stół... Chodzi o oryginalną propozycję...	Przepraszam, panie prezesie, ale właśnie widzę, że pani Frens-Czaplicka przywołuje mnie niecierpliwie.	To apopleksja	Z pewnością. Dał przecie dwa razy tyle na dobroczynność.	Cytowałem słówko tego, który jest, mojem zdaniem, pierwszym schyłkowcem (ze schyłku wieku XVIII, rozumie się), rzeczonego Charles Maurice, abbe de Perigord. Zaczął od tego, że się zapowiadał na pierwszorzędnego dziennikarza. Ale wykoleił się; chcę powiedzieć, że został ministrem! Życie miewa takie katastrofy. Polityk zresztą mało skrupulatny, który z dezinwolturą urodzonego arystokraty, nie wahał się pracować chwilami dla króla Prus i skończył w skórze lewego centrowca.	A tak, pijany; upił się muszkatołową gałką, którą zbierał właśnie, gdym go pochwycił. Patrz, mości Ned, jakie to skutki niewstrzemięźliwości.	Danny jeszcze będą z ciebie ludzie!	Dużoby mówić jakie mnie tu wiatry przyniosły	Oj, to co będzie? on musić już prędko umrze!	Za to ja pytać będę. Skąd pani wiedziała, że dzisiaj przyjdę?	Dlaczego nie moja? Nie każdy może być poetą albo bohaterem, ale każdy potrzebuje pieniędzy Pieniądz jest spiżarnią najszlachetniejszej siły w naturze, bo ludzkiej pracy. On jest sezamemsezam cudowna lampa z baśni arabskich Tysiąca i jednej nocy, za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie., za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie. Czarodziejskie ogrody, bogate pałace, piękne królewny, wierna służba i gotowi do ofiar przyjaciele, wszystko to ma się za pieniądze...	Nie rozumiem cię, Lucjanie. Śmiejesz się z tego, co wcale śmieszne nie jest, i nie wiadomo nigdy, czy żartujesz, czy mówisz poważnie. Nie można z tobą rozmawiać.	Frączek? to tylko powiedzieć może, co ja mu pozwolę! Ani się go boję, ani się przed nim kryć myślę... Wie on dobrze, żeśmy przyjaciołmi byli i musi was za mego przyjaciela przyjąć!	Nie przerywaj pan! dorzucił Dołęga, oni są w istocie arystokracją całej ludzkości, całych wieków. Wasza arystokracya rodu gniła i nikczemna! Wyższość umysłu, siła ducha, powinna być znamieniem arystokracji, bez niej nie ma tylko nadużycie i przesąd. Gdzie tylko panowie stracili wyższość tę, gdzie przestali spełniać missję daną im przez opatrzność prowadzenia niższych od siebie do umysłowej, duchowej wyższości; tam, jak u nas, domy ich pustką, herby gniazdami wróbli, ród pośmiewiskiem, a groby oplwane	Czy tak niedobrze? Zdawało mi się, że będzie lepiej, bo pierwsze litery Małgosi są „M. M.”, a ja nie chcę, żeby ich używał ktoś inny prócz mamy	Ach, nie! Co mi tam Czaban!	Za pozwoleniem Czy nie myślisz pan, że mówię w ten sposób o pańskiej miłości, ażeby sama wydać się za pana?... Milczysz pan... Otóż mówmy serio. Duma, MiłośćByła chwila, żeś mi się pan podobał; była i	A zkądże tu przybywacie? nie już prosto od Wrocławia?	Ja tu nie wybędę...	Pojadę, panie drogi, gdy księżna sobie tego życzy!	Ależ ja i fraka nie mam	Bo posiadaczem tego majątku byłby brat mój, gdyby żył...	Czy nie miałeś więcej żadnego listu?	Ja u księcia w jego nadwornym wojsku nie służę jeno w elektorskim pułku, który pod jego komendę został oddany.	Nic nie rozumiem...	Nie inaczej.	Nie pisnąłem ani słówka.	Politycznie ich przyjmują ale nic, chudziątka, nie wskórają, a najlepszy dowód	Widziałem wiele świątyń różnych narodów, a w świątyniach duże i małe posągi: drewniane, kamienne, nawet złote. Ale bogów nie spotykałem nigdy...	Żeby nie!	Matka moja szła za ojcem w tamteż kraje jak pies	A jak ja pana poproszę?	A jakże! Był przy tym w gustownym, szarym ubraniu, i głos ma silny, dźwięczny.	Albo co? przerwał Tychon	Bo bo drudzy	Bociek, Jezu a dyć się rucha kiej żywy! naczynie, kubek, kubełek., przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.	Co masz z głupią gadać!... Siadajcie do wieczerzy	Co panu?!	Co takiego?	Kocham cię. Muszę cię zdobyć naprawdę. Ty, ty!	Muszą chyba być wyrobione z blach żelaznych ośmiocalowych jak fregaty opancerzone.	Najlepiej by go było postawić gdzieś wysoko, aby wszyćcy mogli słyszeć!	Ot, gadanie! Będzie cud, jak wyżyje.	Przepraszam pana, panie Mech co pan rozumie przez słowo „paszkwil”?	Tak pani jestem synem Michała Karłowskiego. Ale pozwoli pani zapytać siebie...	Wiesz, co ci odpowiedzą i w „Ziarnie”, i wszędzie... wszędzie?	Znajdzie się sposobność	A gdzie ten krupnik?	A przecie ją porwali	Ależ i pani także jest jej sąsiadką, księżno.	Chciałabyś, żebym przychodził w innej?	Coś zrobił wtedy?	Cóż teraz będzie, panie?	Dlaczego oczywiście?	Doprawdy? Czy wróciłem kogo do życia?	Dziesięć tysięcy jazdy i ośm piechoty, żebym tak zdrów był! W Bogu nadzieja, że w znacznie szczuplejszej liczbie odejdą, niech tylko jedną wycieczkę poprowadzę.	Dziękuję	I tak go mamy, choć tyle ran...	Istotnie, źle wygląda	Jako przyjaciel czy jako wróg przybywasz?	Każda radość krucha w tym świecie...	Kiedy wróci?	Mam	Naszego Kuby szukaliśta?	Nic.	O czym ten chłop gada?	O mój Walanty, powiadajcież, jaki był?	Patriotizmas, Tautybė Susimildamas, ką ponas kalbi? Ar tai mislyji, jog aš nors valandą apleidau savo apeigą kaipo lenkė tautietė? Bet ką aš galiu padaryti? Ką aš tik pasakau ir geriausia, ji klauso manęs su atsidėjimu, o iškreipia saviškai. Aš sakau: reikia mylėti savo tėvynę Lenkus; ji man atsako: tiesa, reikia man mylėti mano tėvynę Lietuvą. Aš sakau: Lenkai ir Lietuvą vis tai viena. Ji gi man atsako, jog Lietuva guli į žiemius nuo Lenkų ir užima Kauno, Suvalkų ir pusę Vilniaus rėdystės, ir pertai de facto ji skiriasi savo padėjimu; jog išskyrus tai skiriasi kalba, būdu svieto ir nešenenešenė	Przeciwnie, korzyści byłyby po przekroczeniu sferowego muru.	Tak jest, panie generale.	Tak, używa.	Tak.	Trzy doby jazdy...	W Paryżuś był?	W jaki sposób twój ojciec stracił majątek?	Z rozkoszą.
Dla naszej firmy nie, bo pomyśl pan, kto pada my, Szaja i paru innych. Ta parszywa, żydowska, tandetna konkurencja zdechła w połowie, albo zaraz zdechnie, struli się sami. Na jakiś czas będzie nam luźniej. Będziemy robili parę nowych gatunków, które oni robili, no, i będziemy o tyle więcej sprzedawali. Ale to jest bagatelka, kręcą karki, niech kręcą; palą się, niech się palą; oszukują, niech oszukują; my zawsze zostaniemy. To zresztą mało ważne rzeczy, są znacznie ważniejsze, zobaczysz pan niedługo, że połowa fabryk bawełnianych stanie, niedługo, niedługo.	Tak pięknego dnia nie miałem jeszcze od czasu, jakeście za mąż powychodziły Niech Bóg zsyła na mnie wszystkie cierpienia, byle tylko nie kazał mi cierpieć przez was, a ja sobie powiem: w lutym tego roku doznałem w jednej chwili tyle szczęścia, ile ludzie przez całe życie doznać nie mogą. Spójrz na mnie, Delfinko! Jaka ona piękna, nieprawdaż? Proszę mi powiedzieć, czy wiele jest kobiet na świecie, co by miały takie prześliczne kolory i takie dołeczki w policzkach? Nie, prawda? I ta pieszczotka jest moim dzieckiem! Teraz, gdy będzie szczęśliwa przy tobie, stanie się jeszcze tysiąc razy piękniejsza. Ja mogę iść do piekła, kochany sąsiedzie ustąpię ci moje miejsce w raju, jeżeli ci go potrzeba. Jedzmy, jedzmy	Ten sam, do usług waszej wielebności i sądzę, że tak dobrze wart jestem rządzić wyspą, jak ktokolwiek inny. O! bo ja jestem z tych, o których powiadają: z jakim przestajesz, takim się stajesz. Chcesz użyć chłodu, idź do ogrodu. Przywiązałem się do dobrego pana, towarzyszę mu w jego wyprawach i powinienem być jego cieniem, a jeśli podoba się Bogu zachować nas przy życiu, to może nie zbraknie królestw i wysp do naszego rozporządzenia.	To nie do określenia! A, drogi panie sługa pański. Jak się ma szanowna mamusia?... Niech pan raczy zajść do mojej żony.	To prawda! Nie dygoczże tak, smarkaczu. Gdy na mnie po raz pierwszy włożono kulbakę, stanąłem na przednich nogach i wierzgałem tak długo, aż ją zrzuciłem. Chociaż wówczas nie miałem wyobrażenia o właściwej sztuce wierzgania, mówiono jednak, że jak świat światem żaden jeszcze muł nie wierzgał tak konsekwentnie.	Nie, nie, Alanie Nie, nie! On zdjął ubranie... to ubranie, w którym widział go Mungo.	A tak. Moja mama to się nawet go boi... i ja troszeczkę; ale go poważam za jego charakter.	A więc przyjm inną rolę, bądź czymś więcej jeszcze, panuj wraz nade mną i nad moim państwem, bądź moim pierwszym ministrem; ofiaruję ci małżeństwo takie, jakiego mi dozwalają smutne więzy mego stanowiska. Mamy przykład tego niedaleko: król Neapolu  zaślubił właśnie księżnę Partana. Ofiaruję ci wszystko, co mogę  uczynić: małżeństwo morganatyczne. Dodam jeszcze jedno, aby ci dowieść, że nie jestem już dzieckiem i że zastanawiam się nad wszystkim. Nie chcę sobie poczytywać za zasługę warunku, jaki sobie nakładam, że będę ostatnim z rodu, ani przykrości, z jaką będę patrzał, iż wielkie mocarstwa będą za mego życia rozrządzały moim dziedzictwem: błogosławię te przykrości bardzo istotne, skoro mi dają jeden sposób więcej dowiedzenia ci mego szacunku i miłości.	Zmęczony jestem W mieście upał, a w naszem mieszkaniu można się udusić. Nie mogłem spać, bo i Buczynek zalazł mi do głowy.	Daruje pani, ale to chyba czynią kobiety, których nie można brać na serjo!	No, nie tak, żeby ojciec wyszukał. Ojciec będzie patrzył na to, żeby bogata i robotna.	O święte bogi, czemuż opieka wasza odwróciła się od wiernego wam ludu! czemu siła dłoni naszych tak zmalała, że nie może już sama ocalić ziemi!	Ależ skąd! Broń Boże! Tylko, czy nie sądzisz, że byłoby przyzwoiciej, gdyby on i ze mną wypił na „brudzia”.	Ja! ja! załamując ręce i boleśnie się uśmiechając przerwała Francuzka, jakże możecie pomyśleć nawet coś podobnego? Nie przez ciekawość pewnie chcę wiedzieć tajemnicę waszą, lecz żeby wam dopomódz do osłonienia się lepszego... bo czuję, że odkryta zostaniesz... zdradzając się co chwila!... Jesteś młodziuchną! ręczę, że jakaś nieszczęśliwa miłość gra w tem swą rolę... więc chcę ci być sprzymierzeńcem, pomocą...	Panie prezydencie. Bardzo przepraszam, ale sądziłem, że to nie jest aż tak pilne. Pozatem myślałem, że... zdawało mi się, że pan był zadowolony z mojego...	Czy pan Harrison zna się na tym?	Tak, w Peshawar! W Peshawar pełnym jego krewniaków... pełnym szpiegowskich nor i kobiet, za których spódnicę szelma potrafi się schować. Taki Peshawar czy piekło byłoby nam jednakowo dogodne.	Bóg jej błogosław i wam także za dobrą nowinę... Bo jak mi powiedzieli, że się wydała, to ażem ścierpł.	Ja Reckowi wierzę, on nigdy nie kłamie.	Nic nie wiedziałam.	Nie damy Jaśnie wielmożny wojewodo, toż my wcale żołnierzy nie mamy.	Nie masz Szwedów! nie masz!	Więc pani nie odebrała mego listu z grudnia?...	Zawsze taki był wątły, zupełnie nie wiem, jak on zniesie tę podróż.	A cóżeś to, jak dziad co chodzi za jałmużną, wór przewiesił przez plecy! rzekł książę śmiejąc się	Ja o tym wszystkim wiedziałem od dawna Chodźcie tylko zobaczyć, jak tata pomylił się w swych rachubach!	Jak mi Bóg miły! to będzie ucieszna historja, pieniędzmi jego eminencji ocalę królowę!	Spróbuj zgadnąć Jest to w fabryce i zaczyna się na literę „t”.	Po ojcu, po starym cześniku. To samo tancerz był ongi, a towarzysz nie lada jaki, chociaż dziś kutwa nad kutwami.	Dobrze jej z oczów patrzy. Twarz rasowa i inteligentna. Nie wie pani, co ona za jedna?...	Guzik, możliwe, ale nie zwykły!	Nie móc, paniczu. Pani mi głowę urwać, ona na pewno tak zrobić.	Szalenie! Moja siostra Małgosia jeździła konno, jak papa był bogaty, ale teraz nie mamy koni, prócz Heleny Drzewo	A poszedłby ci ja na skrzydłach, cóż kiedy ona białogłowa, com ją sobie zarekwirowałzarekwirować (z łac. requiro: odczuwać brak czegoś, domagać się)	Dziecko proszę, zwróć mi teraz tę sakiewkę. Skoro już znasz rysy mojej twarzy, chcę, aby przypominała ci o mnie tylko przyjaźń, o którą się ubiegam.	Po co myśleć o tym, co będzie? Teraźniejszość tylko istnieje.	Co za lód w tych sercach!... co za chłód!... co za upodlenie!... jeżeli nawet taki człowiek jak ty jeszcze nie ufa. Więc przypomnij sobie, coś już zrobił w tak krótkim czasie: tyle umiesz, że mógłbyś dzisiaj zdawać egzamin...	Rzeczywiście przypominam sobie, żem go gdzieś już widziała, bardzo to ładny dzieciak.	Tak To też sąd ją potępił.	Widzisz... jest na to sposób. Nauczył mnie go pewien akademik z Warszawy.	Właśnie teraz się sprawa waży Mieszczanie chcą się bronić. Co za czasy! Ludzie nikczemnych kondycjiludzie nikczemnych kondycji tu: odwagi, chęci do walki. niż szlachta i żołnierze.	Czy zdecydowałeś się nareszcie przyznać do winy?	Jak to u mnie, nic specjalnego.	No, juści dziedzic tam som, a ino, jeżeli wam jego potrza. A jaka też ta was tam sprawa wiedzie, panoczku?	Uwińcie się ze sprzedażą, zróbcie, co potrzeba, pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo we wtorek.	A jak się Choińscy dowiedzą?	Bo to jest, proszę pana, szubrawiec	To ty! Szukamy cię właśnie.	Łatwo o kochanka, gdy się tak zawsze razem żyje... prawda?	O, ja nieszczęśliwy! znów jakaś przygoda z duchami, przynajmniej patrzy na topatrzy na to	Pójdę sobie! Ale wpierw proszę mi zapłacić za kapy i firanki.	Było mi bardzo łatwo, ponieważ pani sobie tego życzyła.	Może lubiłaby mnie, gdybym była ubogą, a tak... jest zanadto dumna... Więc widzisz, Madziu, jak musimy z nią być ostrożne. Nic, nic... ani słówka o tych nieszczęśliwych pieniądzach.	Co za delikatne i draźliwe sumienie!	Kiedy tylko pan zechcesz	Może mi pan da jaką książkę do czytania?	Na litość boską, zamilcz Oni tu tobie rzeczywiście ognia w żyły chyba naleli.	O, w takim razie mam sposób, jak wybadać, czy ta wstrzemięźliwość jest zamierzona.	Pani raczyła mnie wezwać?...	Tak, tak, przypominam sobie teraz; tak, była mowa... zaczekaj... była mowa o kobiecie.	Trudno dom na boskiej Opatrzności ostawić.	Wykonawczyni i, że tak rzekę, pomocnico prawa! Znów powracamy do niemiłego tematu.	Zara też głowy potracili Już potem każden ich wybijał jak mdłe robactwo.	Zrobię wszystko, co pani zechce! Wszystko! Niech pani tylko powie jedno słowo...	A co ty... Co Robin obiecywał wdowie?	A ona?	A więc!... Dobrze...	Ano, może pani żałować Jestem dobrym robotnikiem i mam trochę pieniędzy w banku.	Bądźże chwała Bogu najwyższemu! Dobrze jej tam w Barze?	Chcę z ojczulkiem porozmawiać o naszym położeniu.	Chwała Bogu, żeśmy cokolwiek uradzili, bo okrutnie było mi markotnomarkotno (daw.)	Chóru chłopców albo dziewcząt.	Co mianowicie?	Czemuż by tak miało być? Przecież proboszcz przychodził i dawniej do mamy.	Czytaj!	Cóż ty mówisz?	Doskonale chłopczyna zaciągnął warty.	Gospodarz	Kiedy będę mógł wstąpić?	Ma do tego prawo. Wszak od lipca zostanie właścicielem.	Niech pan do nas przychodzi częściej.	Nieszczęście! Cóżeś robił potem?	O ile można przypuszczać, te słowa zostały wycięte scyzorykiem.	O nas?...	O, temu wierzę w zupełności!	Oto od kogo list...	Pnia z czerwonymi rękoma	Podaj ramię księdzu Cruchot	Próbujemy, kto silniejszy	Siła widzisz straży przy koniach?	Spłacanie dawnych długów często prowadzi do zgody.	Słucham panią.	Tak myślisz! Trzeba go przesłuchać. Audiatur et altera parsaudiatur et altera pars (łac.)	Tak, jasny panie.	Tak, tak samo historja o blondynce, wysokiej, pięknej z niebieskiemi oczami.	Trafiliście jak kulą w płot jest ich dwa naście: naści z przodu i naści z tyłu. Widzicie, żeście źle policzyli.	Twoją narzeczoną.	Więc nauczę cię!	Zaraz mieli wyjeżdżać.	Zatem ludzie wierzą w ten absurd?
Tak było? No, bo też, możesz mi wierzyć, nie było czasu do stracenia. Ale dość jużeśmy się nagadali; połóż się spać, chłopcze, a ja będę czuwał.	Czary, Zabobony bez. długich wstępów, ino co się tyczy grzechu, powiem ci, że dwie są magie: czarna, czyli związek ducha człowieczego z duchem złym, pakta zawarte z piekłem, mocą których całe plemię diabelskie staje na służbę człowiekowi	Gdybym chciał zełgać, to byłbym od razu powiedział, że się wydala albo że się nie wydała, a ja rzekłem: nie pomnę. Żebyś miał rozum, to byś zaraz cnotę moją z tej odpowiedzi wymiarkował.	Domyślam się tylko, że młodemu panu, szlachetnego serca, nie chce się może, starszej od siebie wdowie, mającej dzieci, narzucać za pana i męża? Między Węgrami krążą wieści, że wdowa zmuszona tylko przystała na podzielenie się koroną, mogło coś dojść do króla... Pytajcie go!	Ach, coś wspaniałego! Dziś po południu najdroższa moja ciocia przysłała mi paczkę, pełną dobrych rzeczy. Paczki tej nawet nie tknęłam, bo zjadłam dużo leguminy na obiad i byłam bardzo zmartwiona książkami, które mi tatuś przysłał.	Tak jest, i wiele innych rzeczy, ale nie wiem, czy mi się godzi powtarzać, bo do konfidentówkonfident (daw., z łac.)	A i to także mój przyjaciel a wiersze jego cudownie się wydają, kiedy je recytuje, bo ma głos prześliczny. Troszkę za rozwlekły w sielankach, no, ale co dobrego, to choć długie, nie wadzi. Trzeba go na bok odłożyć do rezerwy. A tam obok, co to leży?	KsiądzKsiądz skinął i obrócił się na szerokich obcasach swych tępo zakończonych trzewików, opatrzonych wielkimi, stalowymi sprzączkami. Założywszy znów ręce w tył, zaczął się przechadzać, stawiając mocno nogi. Kiedy się obracał, poły jego sutanny zawijały się lekko od nagłości jego ruchów.	A czym ty się zajmujesz?	Nie znam. Słyszałem o tym coś... To w Kieleckiem, zdaje się...	W pierwszej brygadzie, drugiej dywizji Widzisz, moje dziecko, że nie jesteś mi tak nie znany... Żyjeż on jeszcze?...	Ano, to trzeba się postarać.	Czemu? Spełnią się twoje pragnienia.	E, widzisz, ośle... Takiś stary kolega! Już się boisz księdza...	Niech mi pani wybaczy... serce mi się rwie z bólu... życie mnie gryzie!.. gryzie...	Przede wszystkim musimy się zająć interesami ciotki. Wiesz, czym była dla mnie.	Zwołam ludzi Niechaj zejdzie się całe miasto, niech najwięksi nieprzyjaciele nasimiłość ludzkości osądzą, kto ma słuszność...	Uzyskała od pana ofiary, jakich towarzystwo nie mogło wymóc na tobie. Musi być zachwycona swym tryumfem, będzie zeń bez wątpienia nieco próżna, ale, na jej miejscu, byłabym nią bardziej jeszcze. Dotąd jest tylko sprytną kobiecinką, zacznie uchodzić za kobietę genialną. Odmalujesz ją nam w jakiejś czarującej książce, z tych, których sekret posiadasz ty jeden. Mój drogi panie, nie zapominaj tam o Vandenessie, zrób to dla mnie. Doprawdy, nadto jest pewny siebie. Nie przebaczyłabym tej promiennej miny samemu Jowiszowi Olimpijskiemu, jedynemu z bogów mitologicznych, wolnemu, jak powiadają, od wszelkiej przygody.	Chodźmy i zobaczymy, czy nie znajdziemy jeszcze więcej Zawołam Filę i...	Tego jenojeno (daw.) i żeby nie to, że pachołek bez broni pojechał, miałbym na niego posądzenie.	Wielkie to szczęście! bo inaczej na oczy bym waćpana widzieć nie mogła.	A! nie mnie to zasiąść z wami spokojnie, ani pożywać chleba w weselu ducha; ja z pogany biesiaduję na złocie i patrzę na ich plugawe obżarstwo... oto uczty moje...	Słowa twe, Emmo, w danej chwili są mi rozkazem. Wiem, że nie jestem i nie będę ciężarem twej rodziny, lecz nie chcę, by członek takowej, który przyjazną do mnie dłoń wyciąga, odszedł z niczym.	A co ja złego zrobiłem?	Błagam pana, nie odchodź... No... dam panu wszystko, co zechcesz...	I też Captain. Dziękuję ci, chłopcze. Popłynę do niego, do tego Bondego. Yeah, Gustl Bondy, I know. Taki Żydek z niego był. A teraz to jest Captain G. H. Bondy. Yeah, yeah, jak ten czas leci	Możeż to być? wygląda na lat nie spełna dwadzieścia!	Nie chcemy być natrętni, Grandet Może masz do pogadania z bratankiem, życzymy wam dobrej nocy. Do jutra.	Nie, tę spekulację na domach, które budował za pośrednictwem ludzi niewypłacalnych.	Och, to pewne, że nie zostanę w tym mieście...	Odpowiedz: tak czy nie?...	Szczególniej przedemną Szczególniej przedemną która to wszystko wiem na palcach, bo... bom i ja to przeżyła, odplakała...	To osobliwszy rodzaj kóz nie widziałem takich na ziemi.	Ach niegdyś mieszkałem w mieście, widywatem wykwintne kobiety; od czasu jak, spełniając obowiązek obywatela, ściągnąłem na siebie wyrok śmierci, żyję w lasach! Szedłem za panią nie aby prosić jałmużny lub okraść panią, ale jak dziki urzeczony anielską pięknością. Od dawna już nie widziałem pięknych białych rąk.	Będziesz szczęśliwy na dnie wód, gdy ja będę zawsze walczył na powierzchni z burzami, aż w końcu, tonąc, przyjdę cię poprosić o miejsce w twojej grocie, mój stary!	Co nie, to nie, miłościwy ojcze! Właśnie wam wziąłem rocharoch (daw.)	A co ze skargi i z onego świadectwa przyszło?	A gdzie by na takie błoto? Jak Żyd w książkach siedzi.	A jeśli ja ją kocham także?	Alboż Lejba, krawiec, nie ma dzieci? a jednak u niego w izbach czysto, i dla tego już rok minął, jak nikt z jego rodziny nie chorował.	Bo widzi pan, on gotówby mnie zabić!	Boś wasza miłość nie nalegał ostro...	Co mocniejsze: żelazo czy stal?	Co to znaczy?	Czy chce, czy nie chce, bez mojego asentymentu nic nie będzie. Gdzieżeś to waszmość czytał takie prawo, aby uczciwa frajlein sama dawała decyzję o swoim hymenie? To rzecz rodziców abo familijnego konsyliumkonsylium (daw., z łac.)	Czyż nie słyszysz?	I nie obraziła mnie pani.	I niewątpliwie zaglądałeś pod wszystkie kamienie, zanim natrafiłeś na moją kryjówkę?	Ja myślę! Anioł tu był! Nic innego, tylko anioł tu był!	Jezus Maria, Józefie święty! Po com ja tu, nieszczęśliwa, wlazła.	Kiedy, proszę matki, jakiś strach mnie ogarnął. Nawet nie wiem, czy wystarczy naszych szpitalnych łóżek. Wyglądają jak widma. A przy tym gadają... jakoś niby to nie po polsku.	Na kogo? Czyich?	Nawet widziałem dostojne zwłoki rozbite o ścianę i zatrzymałem naszą panią, która krzycząc wybiegła na ogród.	Nie bardzo.	O hycel!... Gdzie on?...	O tak	Piękny kapitanie! załatwimy nareszcie nasze rachunki! Naprzód, wy tam! A nie dawać pardonu elegantom!	Tak, moje dziecko	Tego nie było i nie będzie	To co? Pan siedzi sobie w kancelarii	Wcale nie karnawałowej treści Aż mnie ochota odchodzi wyłuszczać go. Może pan już zapomniał o Mariampolu!	Zrobiłbyś mi przyjemność gdybyś, tak samo jak mi przedstawiłeś jego szaty, pożywienie, obyczaje i zabawy, gdybyś teraz opisał mi postać i korpulencję wszystkich jego członków.	A Majkowska?	A jeden z najpierwszych rozmawia z przedstawicielką klas upośledzonych. To może hrabiankę gniewa.	A jednak, niech pani weźmie Swanna	A kanał?... Czy mam zaraz traktat podpisać?	Ach! więc to jej ojciec	Andy, proszę pana Kim pan jest?	Antysemityzm, Pozycja społeczna	Bardzo panu jestem obowiązany	Batia. Batia-wariatka lub Batia-malarka, to wystarczy.	Bo tu tatarską modą sobie poczynał i panny w jasyrjasyr (z tur.)	Czy kto zauważył, jaką mgłę mieliśmy dzisiaj rano?	Do wojska oddali!	Dobranoc.	Dobrze wiem Ale proste zastanowienie...	Długo by o tym gadać...	Guma dosyć wyschła?	Iš kur paims šaudyklę! Juk į šaudyklę reikia įdėti... parako, o tada, Gediminui gyvenant, nebuvo dar parako; nemokėjo niekas jo dirbti. Tik paskui vienas žmogus, vokietis, pramanė, kaip reikia dirbti paraką.	Jakże to?	Jutro przeprowadzisz nas do Omdurmanu?	Kamiński pracuje u nas od trzydziestu pięciu lat	Kiedyżbym mógł jej złożyć moje uszanowanie? spytał hrabia.	Kim jest ten pan?	Ma winnice i łąki...	Mistrz Albrecht hołd mi już złożył.	Oj, rada!	Pan dobrze jeździ konno?	Pokalbis Ot kaip: vienas žmogus atsiuntė į sūdą tokį liudijimą, ant laiškelio parašytą: „Aš gerai žinau, jog ne Jonas užmušė Baltrų”. Geras sudžia perplešė pusiau laiškelį ir numetė šalin dalį iki žodžiui „Jonas”. Ir likosi, kaip matote, pusė teisybės su parašu: „Jonas užmušė Baltrų”. Prisiuvęs šitą pusę teisybės prie aktų, sudžia su lengvą širdžia apkaltino Joną nesibijodamos nieko.	Prawdziwie	Przez cały ten czas Bez wytchnienia, bez odpoczynku, a przy tym ustawiczne wyrzuty sumienia, niewypowiedzianie straszne tortury!	Przyjaciel pański, pan de Vaugoubert, który przygotowywał od lat to zbliżenie, musiał być rad.	Rozporządzono dalej...	Rzekłem, słyszałeś?	To jaguar!	Wasz syn.	Względem nas wszystkich...	Wzięliśmy zbroje, konie i chłopa dziesięciu, a ośmiu wam młody pan przysyła.	Ze mną koniec koniec, koniec...	Zobaczymy
Rzekłeś; pogrążony Godfryd zawarł ścisłą znajomość z dużą Malwiną, z lekkomyślną baronową i z małą tancerką. Stał się najpilniejszym i najżarliwszym cavaliere servente. Resztki trupiego bogactwa nie przestraszyły go. A! ba! przyzwyczaił się stopniowo do tych łachów. Nigdy zielony lampas z białą wypustką w salonie nie wydał się temu chłopcu ani spłowiały, ani stary, ani zaplamiony, ani domagający się zmiany. Firanki, stolik do herbaty, chińszczyzna na kominku, świecznik rokoko, wytarty dywan niby-kaszmirowy, fortepian, serwis w kwiatki, serwetki z hiszpańską frędzlą, a niemniej hiszpańskimi dziurami, salon perski poprzedzający błękitną sypialnię baronowej, wraz z jego akcesoriami, wszystko było mu drogie i święte. Jedynie kobiety głupie, których piękność błyszczy w sposób zostawiający w cieniu inteligencję, serce, duszę, zdolne są doprowadzić do podobnych zadurzeń, bo kobieta inteligentna nigdy nie nadużywa swoich przewag, trzeba być małą i głupią, aby zawładnąć mężczyzną. Beaudenord kochał starego i uroczystego Wirtha! Ten stary hultaj miał dla swego przyszłego pana cześć wierzącego katolika dla eucharystii. Ten godny Wirth to był Gaspard niemiecki, jeden z owych piwoszów, którzy otulają swój spryt dobrodusznością, jak w średnich wiekach kardynał chował sztylet w rękawie. Widząc w Godfrydzie męża dla Izaury, Wirth spowijał go w arabeski i cyrkumlokucje alzackiej dobroduszności, lepu najchwytliwszego ze wszystkich lepkich substancji. Pani d’Aldrigger była głęboko improper, uważała miłość za rzecz najnaturalniejszą w świecie. Kiedy Izaura i Malwina wychodziły razem i szły do Tuilerii albo na Pola Elizejskie, gdzie miały spotkać znajomą młodzież, matka mówiła: „Bawcie się dobrze, moje drogie dzieci!”. Przyjaciele ich, jedyni, którzy mogli spotwarzać obie siostry, bronili ich; nadzwyczajna swoboda bowiem, jaką każdy miał w salonie Aldriggerów, czyniła zeń jedyne miejsce w Paryżu. Za miliony niełatwo znalazłoby się podobne wieczory, gdzie mówiło się dowcipnie o wszystkim, gdzie nie obowiązywały stroje, gdzie każdy mógł się sam zaprosić na kolację. Siostry pisywały, do kogo im się spodobało, odbierały spokojnie listy w obecności matki, przy czym nigdy baronowej nie przyszło do głowy zapytać, o co chodzi. Ta rozkoszna matka dawała córkom wszystkie korzyści swego egoizmu, uczucia najmilszego pod słońcem, o tyle że egoiści, nie chcąc, aby ich krępowano, nie krępują nikogo i nie zatruwają swoim bliskim życia cierniami rad, kolcami przestróg ani szpileczkami, na jakie pozwala sobie zbytnia przyjaźń, pragnąca wszystko wiedzieć, wszystko kontrolować...	A ja już o świcie byłem. I jak się wam zdaje, że ot, pewnego dnia kłody ze starej poręby same wylezą na drogę i ułożą się w poprzek? A kamienie też podsypią się same?... Takich cudów jeszcze nie bywało. To był zbrodniczy zamach.	A już; cztery razy mi przebaczyła, ale zapomniała i mówi, że trzy. Czy ja im się każę śmiać? I co ja takiego powiedziałem? Jak pani mówiła, że Murzyni nie chcą być czarni, więc poradziłem, żeby pili dużo mleka, to może zbieleją. Dlaczego nie spróbować; przecież jak się je jagody, to się ma potem czarne usta i język. A te barany zaraz w śmiech	Cóż się to stało?	Szalenie dowcipni jesteście! Dlaczego mnie nie było przy tej rozmowie, zdaje się, że i ja jestem w tej historii zaintere­sowana?	Tym się tłumaczy, dlaczego wasza książęca mość pijesz tyle wina a choć wino nie zastąpi przyrodzonego dowcipu, pomaga ci za to do wesołego strawienia nawet hańby. Lecz mniejsza o to! Wiem dobrze, iż w fortecy jest partia, która od dawna poddać się pragnie, i tylko nasza niemoc z jednej, a nadludzki upór przeora z drugiej strony utrzymuje ją w karbach. Nowy postrach doda jej nowych sił, dlatego należy nam okazać, że nic sobie nie robimy ze straty działa, i szturmować tym usilniej.	W ostatniej chwili nie umiem się cofać.	Więc to ona poświęciła się tak ciężkiej i mo­zolnej pracy, w zamiarze przyniesienia pomocy chore­mu ojcu?	Zdaje mi się, że ta rola leży w jej charakterze.	Opóźniłem się trochę dzień już był, kiedym wyjeżdżał. Wyjechawszy na skałkę, nie wiem, co się tam stało, bo tam droga szeroka i gładka, ja też o nią bezpieczny, mówiłem modlitwy poranne i na nic nie uważałem; nagle wóz się wywrócił z impetem i wszystko upadło w przepaść do Sanu. Wóz poszedł na kawałki, konie obadwa się pozabijały, chłopu nic, a jam się srodze potłukł, bo to bardzo wysoko.	Pokłoń się ich świętym szubienicom, pokłoń się ich świętym głowom, duszy nie gub. Kłamstwa nie siej. To kłamstwo, kłamstwo. Kat jest na twoim ołtarzu, krew ludu leje.	Z dobrego serca. A juści, pewnikiem chce zrobić na złość matce, dyć się żrą ze sobą kiej te psy. Torba zapowietrzona, nie potrzebuję jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję ci taką chałupę, że i okno będzie, i komin, i wszyćko, co ino potrza. Obaczysz, że jak ament w pacierzujak ament w pacierzu (gw.) za trzy tygodnie. stanie gotowa, żebym se miał kulasykulas (gw.)	Rozważnie tylko, ojcze kochany! Pamiętaj, że zgubiłbyś mnie, gdybyś przystąpił do tego dzieła z najmniejszą chętką zemsty lub gdybyś zdradził zbyt nieprzychylne usposobienie. On cię zna i nie zdziwił się wcale, że pod twoim wpływem ja sama zaczęłam się troszczyć o swój fundusz; lecz przysięgam ci, on wszystko zagarnął w swoje ręce. To nikczemnik! On gotów porzucić nas i uciec ze wszystkimi kapitałami, bo wie dobrze, że ja bym go nie prześladowała, bo nie chciałabym hańbić własnego imienia. Jest on i słaby, i silny zarazem. Jużem ja wszystko dobrze zbadała. Przekonałam się, że, przywodząc go do ostateczności, przyspieszę tylko własną ruinę.	Cięta jakaś sztuka ten wasz Kozak Tak sobie z nami poczyna, jak równy, jeśli nie jak lepszy. Hu! Co za fantazja! Musiała się jego matka na jakiego szlachcica zapatrzyć.	Niechże się wasza miłość nie trapi! Prześpimy się na sianie smaczniej niż niejeden król na złocistym łożu. Poduszki są, ciepłe przykrycie jest, czegóż nam więcej trzeba?	Bohun sam mnie powiadał iż się z Kurcewiczami po całych dniach dla wprawy bijał, i sam widziałem w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Nie wiem nie miała może dość sił, by znieść ten cios... Wszak były tam owe błękitne fale, o których zwykła była dawniej mawiać? Czy śniło się biedaczce, że ją w nich pogrzebią?	Pokornie dziękuję, w dobrym zdrowiu była, gdym odjeżdżał. A tu w Łomży wszystko po woli waszej królowej miłości się wiedzie?	Pójdą, tak ale zamiast z pogany z sobą się zwaśnią aby jeden drugiemu kawał ziemi opanował i wyrwał!! Dla was duchownych pewno lepiej z wielą małemi pankami niż z jednym silnym popytajcie?? Ziemia ta wam odpowie jakom ja niegdyś słyszał że czytano z pisma	Spuść się na mnie.	To Skrzetuski, bohater ze Zbaraża! On to się przedarł przez nieprzyjaciół, on ocalił wojska, księcia, całą Rzeczpospolitą! Niech im Bóg błogosławi i niech żyją!	Ale pamiętaj, że odtąd nie wolno ci się bawić z młodymi ludźmi. Koniec tańcom i zabawie. Miejsce twe w rogu kanapy, a może wolisz zagrać ze staruszkiem Dahlbergiem partię wirywira (szwedz. vira)	Tak jest, mój chłopcze Ci piraci są równie śmiałymi żeglarzami, jak niebezpiecznymi złoczyńcami, więc musimy się podjąć odpowiednie środki ostrożności.	Możemy pozwolić sobie na więcej... poufałości. Zachowujemy się zbyt oficjalnie. Na przykład... na przykład moglibyśmy się pocałować.	Panno Janino, pani ma żal do nas, a to niesłusznie; stało się źle, ale czy tylko z naszej winy. Czy myśmy byli winni, że pani jesteś inną kobietą, niż bywają w teatrze, czy mogliśmy przewidzieć, że pani tak na serjo wszystko bierze do serca.	Yeah, te wielkie myszy, co potrafią budować tamy na rzece. One tam, w tej Devil Bay, miały mnóstwo tych tam i tamek, takich pięknych równych dams, tak że wyglądało to niczym jakieś miasto. Miały zamiar postawić tamę przez całą Devil Bay. Tak właśnie... „Już potrafią odwalać kamienie za pomocą lewarka Albertowi...”, to był jeden tapa-boy, „...zmiażdżyło przy tym dwa palce... Dwudziestego pierwszego: Dajak zeżarł Alberta! Ale było mu po nim niedobrze. Piętnaście kropli opium. Obiecał, że już więcej tego nie zrobi. Padało cały dzień... Trzydziestego czerwca: Lizards budowały dalej tamę. Toby nie chce pracować”. Panie, to był dopiero spryciarz A spryciarze nigdy nie chcą nic robić. On zaś ciągle coś majstrował, ten Toby. Szkoda gadać, wśród jaszczurów też są duże różnice... „Trzeciego lipca: Sergeant dostał nóż”. To był duży, silny jaszczur, ten Sergeant. I bardzo zdolny, proszę pana... „Siódmego lipca: Sergeant zabił tym nożem jedną cuttle-fish”. To taka ryba, która ma w sobie to brązowe gówno.	Mój Boże, jak to wszystko dziko wygląda! jak to jeszcze polskie! u nas prawdziwie nic zrobić nie można, jesteśmy niewolnikami przesądów nawet w ubraniu! Siadaj Alfierze, a nie zapomnij komplementu sobie przygotować, którymbyś powitał króla naszego, gdy mu cię zaprezentuję.	Co ty sobie myślisz?	Nie folgujcie sobie bo zniewieścieją w was ciała i dusze, i kolano tamtego twardego plemienia przyciśnie kiedyś pierś waszą tak, iż nie powstaniecie więcej.	A jeżeli syn?... Wiesz, wasza cześć, że mógłby narobić kłopotu	No, mniejsza z tym! Stary rozbił nam pierwszą piętnastkę na kawałki, ale my musimy teraz te kawałki pozbierać i zlepić, inaczej Starzy Chłopcy dadzą nam łupnia! Musimy awansować wszystkich z drugiej piętnastki i dajmy grać starszym chłopcom. Tam są z pewnością fury talentu, który można oszlifować jako tako od dziś do meczu.	Minister nie chce go aresztować z obawy, że to może być jakiś rzeczywisty Vautrin, a w takim razie ujęcie jego oburzyłoby na nas opinią publiczną i cały stan kupiecki. Prefekt policji ma nieprzyjaciół i wisi na włosku. W razie pomyłki, ci, co mu zazdroszczą, nie omieszkaliby skorzystać z powszechnych krzyków liberalnych i wysadziliby go z miejsca. Chodzi o to, żeby działać tak, jak w sprawie Cogniarda, mniemanego hrabiego de Sainte-Hélene; gdyby to był prawdziwy hrabia de Sainte-Hélene, to wina byłaby po naszej stronie. Dlatego to sprawdzić potrzeba!	Alboż faraon nie jest mężem wszystkich kobiet w Egipcie? Grzechy wreszcie należą do sądu bogów, a nas obchodzi tylko państwo...	I co najważniejsze zdobędziemy dowód, według mnie, całkiem dostateczny, na to, że zamek należy do tej niewiasty.	Zważ no, waszmość i ja tu mam prawo coś powiedzieć w swej obronie... a ta szulerka jest zajęciem nie bardzo godnym szlachcica. Ale wciąż jeszcze oczekuję pańskiego zdania.	Oczywiście, że nie. Są zakopane w różnych osobliwych miejscach, czasem na wyspach, czasem w starych skrzyniach między korzeniami olbrzymich drzew, najczęściej tam, gdzie o północy pada cień księżyca, a czasem pod progiem domów, w których straszy.	Zakurzony był i obłocony, miał długą, czarną brodę i kapelusz głęboko nasunięty na czoło. Wszedł do karczmy; było to po obiedzie i w karczmie nie było nikogo prócz żony.	A rycerz Don Kichot co porabiał wtedy, gdy Sancho z kozami rozmawiał?	Ale to sroga machina i ciężka być musi okrutnie	Co on chce robić?	Co?	Dziękuję, bardzo na to liczę. A gdzie jest moja „Błyskawica”?	Henryk IV umarł Gdybyś jeszcze powiedział, że pachnie wanilią, wygłosiłbyś nową myśl.	Ho, ho, to nie żarty; ciężka nasza praca i strach niemały. Ja sam nie mogę iść do Sukiennic po płótno, boby w razie czego doszli kłębka po nitce, kto kupował i kiedy.	Ja mówiłam, że oni po uszy w błocie siedzą! Ależ ja tego nie mówiłam wcale!	Jeden na stu czasem.	Kradzież? Więc co panu ukradziono?	Leżeć tu, pluć i łapać	Może i nie być, bo, bądź co bądź, to dosyć nieprzyjemne ogłaszać wariatem własnego ojca.	No bo milczy uparcie. Nie chciał mi udzielić żadnych informacji. Popadł w jakiś pesymizm, mizantropię, diabli wiedzą co.	O, sam jedzie do pana Moreau?...	Oto patrz pan, do czego doprowadzają baby nawet takich ludzi jak Wokulski! Wiesz pan, dlaczego on rozdrażniony?...	Pfu! Iš tikrųjų, kaipgi tu gali tai žinoti!	Tak, ale ojciec uwielbia pana	Tssss!... Nie tak głośno!... Choć nie fałsz to żaden, jeno prawda. Sam to kiedyś na Zamku rzekł!...	A Lejbke?	A żebyście wiedzieli, to miał i Burkiem go przezywał...	Bardzo wątpię! Przede wszystkim nie udźwignie pani tego zielska. To waży cały pudpud	Boże mój! Boże!... czyż mogę powierzyć panu taką tajemnicę? Jesteś prawie dzieckiem!	Byle pierwsza ponowa! i w las! w las! prawda Holsza?	Bynajmniej	Bóg sam obroni gdy zechce...	Czego jesteś taki czerwony?	Czego?	Czy chcesz może szklankę wody z cukrem?	Czy to pańska narzeczona?	Czy wasz stan umysłowy był już kiedy badany?	Cóż to za wiosna, cicho mówiła Marja, w życiu mojem niepamiętam... podobnej (najpiękniejszą wiosną, jest zawsze ta w której kochamy).	Cóż to znaczy, Nanon	Doktor jest?	I nie byłaby dziką, bo trzeba mieć odwagę, aby być dziką.	Ja... ja... Nie pozwólcie tej młodej żmii mówić!	Jaki z ciebie dobry koleżka, Ludko! Czy nie wypchnięto cię za drzwi?	Jakto, państwo wzięliby?...	Jutro odjeżdżamy, nie pozostanę tutaj dłużej ani jednego dnia.	Król jedzie!	Masz!... masz!... Zobaczymy, jak ono będzie wyglądało w razie potrzeby. Dobranoc, dobranoc...	Miałżebymiałżeby	Nie widzę w tem nic groźnego.	Nie, o krajach dalekich i o morzach!	Nigdym nie umiał przyszłości zgadywać; dar to Boży, a mnie on nie był dany.	Ono w tém nic zdrożnego widziéć nie chce.	Oto Jego Dostojność, uciekaj pan!	Oto dwa kamyki	Panna Krasławska ma dziewięć tysięcy rubli dożywocia, które zapisał jej wuj. Zresztą ani grosza posagu.	Panowie Porthos powiedział najświętszą prawdę.	Po czem zachorowała	Proszę pana wstawać!	Przysięgnę, jak powiesz, dokąd idziesz!	Północ.	Ród jaszczurczy!	Smutne to, smutne, smutne!	Słyszę, panie dyrektorze, słyszę, aha, niby pan Moryc	Tak	Tak, a tymczasem twoi liczą mi każdy kawałek chleba i traktują jak obcą.	To znaczy, że trzeba wprowadzić w wykonanie projekt, który obmyśliłem.	Tomek, nie umieraj! Błagam cię, nie umieraj! Może...	Twoja matka była z Genui?	Więc nie chcę.	Wszystko, ciociu.
Miałam pięć lat, gdy ojciec umarł. Zapamiętałam jednak upartą dziecinną pamięcią, co mi mówił: jak wrócisz do swego kraju, to go kochaj, bo choć smutny, ale dobry i wart kochania. A jak spotkasz Żmujdzina, śmiało mu zawierz, bo choć milczy, nie zawiedzie! Dlatego, pomimo pańskiej posępnej miny, nie boję się i wierzę... Prowadź mnie pan!	No, no! Słyszemy od lat wielu o tych Zarębach i Nałęczach, ale to gwar pusty. Porozłaziło się to po świecie, nie ma ich i znaku. Ci, co w domu zostali, do łask się wpraszają. Strachów sobie z tego próżnych czynić nie trzeba!	Pieniędzy za przewóz nie bierzemy. Przeciwnie, gotowi byśmy byli dopłacić panu każdą sumę, gdybyś pan jej potrzebował. Wiemy jednak dobrze, że pan tego nie potrzebuje.	Nie. Teraz jakoś przycichł. Nie rzuca beczkami i nie trzaska jak zwykle. Raz tylko, ale tego nie będę mówić.	I co, jeżeli nas widzą, tem lepiej będzie smakowało. Ja nie odważyłabym się napluć na tę starą małpę?	Pełna krew, importowany wprost z Arabii jako źrebak. Ale... wybaczy pan, że teraz mówić o tym nie mogę: jestem z paniami.	Nic sobie z tego, bracie, nie rób bo to się może zdarzyć każdemu, że nie zapamięta sobie wszystkich tłustych i wszystkich chudych z imionami i nazwiskami. Chudych ludzi nieco trudniej zapamiętać, ponieważ jest ich na świecie bardzo dużo. Tworzą oni większość, jak to się mówi.	Co ci mama dała ze skrzyni? Miałam ochotę na jedwabną liliową suknię, ale nie ma czasu jej przerobić, więc muszę przestać na mojej starej tarlatanowejtarlatanowa	Jeśli jednak czas jest rzeczywiście czwartym wymiarem przestrzeni, to dlaczego jest i był uważany za coś zupełnie odrębnego? I dlaczego nie możemy się poruszać w czasie tak, jak się poruszamy w każdym innym wymiarze przestrzeni?	Juści, ino nie wiada, co mu z tego ostanie, kiej się urząd skończy...	Nie wiem jeszcze. Na razie na Riwierę, do Monte Carlo. Słońca chcę trochę zobaczyć.	Nie wygląda na wariatkę, ale z uporem twierdzi to, co panu prezesowi mówię. Czy pan prezes ją zna?	Ależ ci dwaj panowie nie rozłączają się na jedną chwilę. Jeden bez drugiego się nie ruszy i może nawet więcej od nas dwóch przebywają z sobą.	Nie zgadzam się ani na jedno, ani na drugie Połóż przedmiot w tym miejscu, gdzie stoisz, tam, gdzie pada promień światła, a potem oddal się, dopóki nie zobaczę, co zostawiłeś.	Obiecuję ci Przecież pamiętasz, że nigdy nie dręczę cię pytaniami w sprawach, o których nie chcesz czy nie możesz mówić.	Bondy? Bondy? Czekaj, czekaj, to nazwisko coś mi mówi. Bondy. Yeah, w Londynie jest Bond Street i tam mieszkają bardzo bogaci ludzie. Czy on tam nie ma jakiegoś interesu na tej Bond Street, ten pan Bondy?	Byłabym gdzieś w świecie. Może byłabym wielką artystką, może niczem, ale nie siedziałabym w Krosnowie, to pewna.	Jeszcze nie. Ale się postaramy.	Mała niedyspozycja... Choroba morska zatrzymała mnie w kajucie. Zatoka Bengalska nie służy mi tak jak Ocean Indyjski. A jakże się miewa pan Fogg?	Mój drogi Bazyli cóż takiego powiedziałeś? Tylko tyle, że nazbyt mnie podziwiałeś. To nawet nie jest pochlebstwem.	Po co dziad tu przyszedł?	Powinno obchodzić. Lucia jest oddana pod moją opiekę, za jej spokój odpowiedzialna jestem. Zresztą nie tylko traktuję to jako obowiązek, dbam o nią z własnego przywiązania.	Powściekali się, czy co? Śniadania nie jadłem jeszcze. Albo przez cały dzień ani jednej depeszy, albo	Proszę cię tylko bardzo o to, byś sobie zastrzegł u niego dyskrecję. Nie chciałabym, by sprawa nabrała rozgłosu i stała się tematem rozmów dla naszej plotkarskiej socjety.	Sądzicie, miłościwa pani, że już nikt nie czyha na mnie?	Wasze błagorodje!Wasze błagorodje (ros.) kobieta. obie, co się poczubiły, już wyciągnęły na śmierć kopytka. Ostatnie słowo, niby pomazanie, przyjęły od zbawcy, po czym usnęły prawie równocześnie. Mignęła wówczas wielka błyskawica trójkolorowa i czuć było siarkę. Potem szpital runął, grzebiąc trzysta istot. Już dalej nie mogę, bo jest mi niedobrze.	...Oddam panu Gwizdalskiemu osiem złotych, a sam wezmę resztę I tak będzie najlepiej, bo jeżeli pan Gwizdalski odbierze pieniądze, to ja nie zobaczę ani grosza.	A nie będzie dziobów na polikach?	Czemu ich trzymasz, przecież my możemy mieć gości wesołych. Chcesz, to ja Stanisławowi dam notę, żeby poszukał; w Łodzi nie brak ludzi wesołych. Po co się masz nudzić za własne pieniądze. A Wysocki, co to za człowiek?	Doprawdy? A czy się pan tylko nie przechwala?	Dziękuję, panie ministrze, wsparcia nie chcę.	Gdzież my wiec zwołamy, boć stanie na tym, aby się zebrał, dawno go nie było	Jakto... mój bracie!... czy potrzeba, żebym ci go nazwała, nie odgadłeś sam dotąd.	Nie byliśmy przy jego śmierci, a twarda to sztuka	Nie pochlebiam sobie.	Nie!	Nie.	To nic, takie sobie lokucjelokucja zwalczaniem strachu. Chciałbym osiągnąć tego rodzaju panowanie nad cielskiem i jego tak zwanymi nerwami, żeby nie być od niego zależnym.	Niech pan nie posyła świadków do Beauchampa. Niech pan sam do niego pójdzie.	To również było skierowane do mnie; do mnie, który nic nie wydarłem tej damie, ani zęba, ani nic z tych rzeczy możebnychmożebny (daw.) niemożliwy. do nazwania, które można wydrzeć kobiecie.	Bardzo być może, że znajdziesz tam pan poczciwego Goriota, który pójdzie upomnieć się o zapłatę za swą uprzejmość.	Co za pojazd, niech go licho!	Dla Boga! co się z nim dzieje?	Nikogo? Ale chyba przestraszyła się pani bardzo?	Sądzę, że nasze zuchy znaleźli nareszcie, czego szukali. Jak ci się zdaje, d‘Artagnanie?...	Tylko bez poufałości! Po ślubie będzie poufałość, teraz... Ma przyjść do Mincla jutro z bielizną i odzieniem... Nieszczęsny Napoleonie!...	A to w jaki sposób, za darmo może, po zbójecku?	A ty tam po co?	Ale ciężki ten chudy staruszek	Ale malowanie, N. Panie.	Co się stało?	Czy dlatego, że tak cierpliwie słucham?	Hm! Nieźle by to było być w Krakowie przy tej okazji, nieźle by i zabawić się tutaj. Może tedy tak będzie. Ale powiedz no mi, panie bracie, jaki to jest ten szlachcic, który się tak wciąż śmieje i woła „Niecuja”?	Ja odpowiedziała mu wesoło, topiąc w nim oczy melancholiczne i zalotne	Jak to? Wszyscy?	Khanagé (paniczu) jedziemy za trzy godziny pierwszym pociągiem.	Naturalnie, że się Dorze należy pierwszeństwo	Zresztą zobowiązałem Jachimowskiego do pokrycia malwersacji Na razie wpłacił tytułem zwrotu dziesięć tysięcy złotych.	A cóż byś ty chciała robić w ciągu życia? Czy nad naukę potrafiłabyś znaleźć jakieś szlachetniejsze zajęcie?	A jakże ja ją od chramu porwać mogę?	A jakże, miłościwy panie.	A jednak są to ludożercy, mój kochany.	A pies?	Ach! moim wymysłem...	Ani ja go podejrzewam lecz tam już synowie dwaj więcej niż rodzice znaczą, a tych	Ba-wi-łaś się?...	Chcesz spotkać się któregoś wieczora z d’Arthezem u mnie?	Czy jest nadzieja?	Cóż więcej?	Dusza bez ciała może być, to pojmujemy, a ciało bez duszy?	Dużo.	Głupia! głupia! głupia!..	I ja ciebie.	I mnie się tak zdaje. Chwała Bogu.	I?	Jest jeszcze w tej skardze	Juści, panienko	Jużże i wszystko wypaplał!	Kogo?	Muszę wykonać polecenie lorda de Winter	Nawet gdy śpię, przeklętnika mam przed oczyma...	Nigdym nieznał i dźwigam winowajcą.	Obecnie to zbyteczne, skoro masz zostać moją żoną.	Oj, to, to. Ksiądz przede wszystkim, kawalerze.	Okrucieństwo, Zemsta, Śmiech, Śmierć, Odwaga zawołał rozweselony król.	Panie starosto Manuel jest bratem hrabiego Rolanda.	Papa idzie	Pokaż ten z dzikim podpisem, z Poznania, gdzie pytają o metrykę mej matki.	Popowa pilnujcie w Moskwie	Siedm krów chudych pożarło siedm krów tłustych!... Siedm krów tłustych pożarło siedm krów chudych!... Siedm krów chudych!... Siedm krów tłustych!...	Skądże bym miał wiedzieć?	Strzeżcie się panowie, namyślcie się dobrze nim strzelicie!...	Tak? Jesteś człowiekiem mało pomysłowym, Dawidzie.	Tiens, tiens	To jest nowy król?	To moja chrzestna matka; byłem u niej dwa tygodnie.	To, to, mój oficerze! wiemy o tém dobrze. Idziemy po darninę na jego grób.	Umieszczasz pod pierwszym cnotę?	Śmierdziel! Fuj! Śmierdziel!	„Najoryginalniejszy z siostrzeńców, jakiego kiedykolwiek szanujący się skaut chrzcił i ozdabiał obrożką z własnoręcznym napisem.
Masz słuszność! Nudzę cię, oczywiście, i niecierpliwię, ale zważ, że trudno mi odmawiać memu dziecku tego, com tak stanowczo przyrzekł i na co Klarcia cieszyła się przez długie miesiące słabości po całych dniach i nocach. Żyła nadzieją odwiedzenia Heidi na hali, znosząc cierpliwie swe dolegliwości. Czyż mam teraz zawieść nadzieje dziecka, które musi się wyrzec tylu rzeczy i przekreślić cały plan podróży? Nie, to chyba niemożliwe.	Diabelnie to trudna sprawa dla zwyczajnego człowieka wydostać się teraz stąd gdziekolwiek, a cóż dopiero dla takiego, co musi się ukrywać i nie ma żadnych papierów, a raczej ma, ale kompromitujące. A toś nas ubrał Dymitrze!	Mylisz się, Walery. Zapominasz o jednej rzeczy, że człowiek nie jest ilościową cząstką ludzkości, że społeczeństwo to nie suma jednakowych wartości. Jest przede wszystkim sobą, indywidualnością. Posiada do dyspozycji mózg, czy też ulega swemu umysłowi, temu fenomenowi przyrody, będącemu jednocześnie podmiotem i przedmiotem, nierozdzielnie wiążącemu te dwa elementy na pozór nie dające się utożsamić. Jeżeli chcesz w istocie ludzkiej szukać pierwiastka nadprzyrodzonego, to właśnie w tym nielogicznym węźle, w tym, iż ten węzeł musi stać w sprzeczności z logiką, znajdziesz punkt wyjścia.	Niezdarnie mówię, gdy mam coś na sobie. Do czystej myśli przynależy ciało czyste i gołe. Mam taką manierę. Niebawem mnie ujrzysz w przebraniu pilota. Wówczas zauważysz, że elokwencja moja będzie znowu szczelnie zapięta i osłoniona pospolitości kostiumem szarym. Przed chwilą twierdziłem, że tylko konstrukcja na wskroś niepraktyczna wytrwa nieskalana, niezapomniana, że wrazi się w serce milionów półludzi, że będzie zjawą w okrężnym biegu zdyszanych stuleci, myślą uwielbianą, zawsze poczynaną, niewykonaną, za mało uchwytną, za nadto śmiałą. Najtrwalszą konstrukcja przecudna, przemądra, jak cacka dla dzieci, które się boją, by nie było prawdą, czym bajka grozi, do czego się modlą, za czym wzdychają, czym bawić się nie śmią za żadną kanapką, pod żadnym stołem.	Co panu jest? Mam zamiar dać mu porządne wynagrodzenie, rozumie się wtedy, jak interes pójdzie dobrze. A praca prawie żadna; stać tylko i trzymać za pasem nabity sześciostrzałowy rewolwer... Przecie nie będzie się obawiał pogróżek czterdziestu robotników, będąc między nimi jedynym uzbrojonym człowiekiem! Stanowisko lepsze, niż się wydawać może. Chciałbym, byś mi pan pomógł rozmówić się z nim.	Tak, pcheł ma istotnie dużo ale to nie jego wina. A z czasem oduczy się także przewracać naczynia.	A teraz tak: we środy i w piątki tutaj o ósmej wieczór odbywają się zebrania. Pogadanki, dyskusje, referaty. Trzeba na to przychodzić. Policji nie włazić w oczy, bo chociaż zebrania te odbywają się pod całkiem legalnym pozorem kółka samokształceniowego przy Związku, trzeba unikać wzbudzenia podejrzeń. Na wszelki wypadek wystawię wam legitymację związkową.	A jeśliby się trafili wśród nas szpiedzy to niech wiedzą, że mają się mieć na baczności. Znamy ich! Widzę tu robotników z Vandame, którzy nie porzucili pracy!	Dobrze, panie Fix, chciałbym już widzieć oblicze tego nicponia. Lecz jeśli to jest rzeczywiście osobnik, którego pan poszukuje, to nie zgłosi się do mojego biura. Złodziej nie zwykł pozostawiać po sobie śladów; tym bardziej, że formalność wizowania paszportów nie jest wcale obowiązkowa.	Zdaje mi się, Bazyli, że nie masz racji, ale nie będę się z tobą sprzeczał. Tylko umysłowi bankruci prowadzą spory. Powiedz mi, czy Dorian Gray kocha cię bardzo?	Nie miałam im co dać na śniadanie, tłumaczyła się Michasia; mama wyszła z domu bardzo rano i nic nie zostawiła; Zośka także poszła sobie na miasto, i dotąd nie wróciła. Dziś nic nie jedliśmy wszyscy, i papo nic nie jadł...	To nie może być, żeby się na twoją biedę lekarstwo nie znalazło!	Jesteś pan bardzo pijany... Pan nie masz pojęcia, co to są za dzieci!... co to są za kochane, dobre dzieci! Ja się stamtąd nigdy wyrwać nie mogę...	Ależ im się zdaje, żem ja zrujnowany, a ja mam jeszcze tysiąc trzysta liwrów dochodu. Mój Boże! biedna mała, czemuż nie przyszła do mnie? byłbym sprzedał dochody, byłbym kapitał naruszył, a pozostała suma wystarczyłaby mi na dożywocie. Dlaczegóż, dobry sąsiedzie, nie przyszedłeś powiedzieć mi o swym kłopocie? Jak miałeś serce stawić na kartę owe nędzne sto franków? Na myśl o tym serce mi pęka. Oto jacy bywają zięciowie! O! Zdusiłbym ich, gdyby wpadli teraz w moje ręce. Mój Boże, trzebaż to było płakać! Czyż ona płakała!	Zniszcz swój przyrząd dziś jeszcze. Po co używać wysiłku na rozwianie fantomu, który nazwano materią, kiedy wcześniej czy później rozwieje się sam nieuchronnie?	Był na Syberii, narażał się...	Doskonała uwaga, mości panie Balfour z Shaws z pewnością byłoby dla mnie o wiele prościej napisać do niego, atoli dla Jana Brecka byłoby cięższą sprawą to odczytać: musiałby przedtem iść na parę lat do szkoły, a kto wie, czybyśmy wtedy się nie znużyli czekaniem na niego.	Bo kare są to konie bardzo delikatne. Pani baronowa często jeździ do Szal, do hrabstwa Ćwileckich. To jest przecie cztery mile i nietęga droga. Konie, do naszych dróg przyzwyczajone, przychodzą jak haki. Pani baronowa ostro jeździ. Ja sam nie mogę przedstawić, ale wolałbym, żeby jedna czwórka była wyłącznie przeznaczona do rozjazdów, bo wówczas już bym nie odpowiadał za konie.	Cóż robić, mamo? Nic nie pomoże wyrzekać na to, przeciw czemu rady niema.	Chce mnie pani tedy przekonać, że pani nie ma honoru? Gdybym się wahał równie długo w dniu, gdy Fabio Conti zadał truciznę Fabrycemu, wznosiłabyś mu obecnie grobowiec w którymś z kościołów w Parmie.	A dlaczego ożeniłeś się?	Szkoda, wmieszała się podkomorzyna usiłując Julję ratować	Tak się czyta! Zrozumiałeś też co?	Jeżeli nie rzucono na nas uroku stracił humor.	Zapewne Już późno. Zasiedziałem się u pana. Czas na mnie.	Czy Andrzej się już oświadczył?	A więc, powiesz mi... nie moją, twą własną przyszłość... Co ciebie czeka w téj chwili? co zgotowano dla ciebie?	Ach, łobuz! Chciał mi się odpłacić za to, że dotrzymałam mamie słowa. Serdecznie go wyłaję i sprowadzę go tu, żeby cię przeprosił!	Ach, więc to o pani... I lękasz się!... O cóż chodzi?	Nie chce mi gaży zaległej płacić	Nie ma nikogo.	Nie.	I, porzuć Wasze, te swoje baje ja chciałbym się żenić z twoją synowicą.	Jakże możemy opuścić jęczących pod uciskiem, którzy zaledwie przed kilkoma laty byli naszymi rodakami, którzy nadal nimi są? Jakże możemy być bezlitośni, ślepi i głusi na straszliwe krzywdy naszych braci? Jest na to lekarstwo.	Ale mężu, do czego zmierzasz?	Na panu jeszcze długo będzie robiła efekt	Dziękuję mamusi, mnie nie zimno...	Co będziemy robić po obiedzie?	Za co?	On jest tym, komu Bóg kazał strzec posłuszeństwa dusz. On niesie ciężką służbę. Prowadzi, a nie wie, nakazuje, a jest ślepy.	On będzie trzymał konie i będzie dojeżdżał do kolei.	Nuda... biéda... to prawda... ale dla czego krzywda?	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę o zamiar otrucia mnie samego winem, przysłanem z Villeroi, wraz z listem fałszywym, jakoby pochodziło od moich przyjaciół, a winem tem otruł się człowiek, nazwiskiem Brisemont.	U mister Faya najwięcej zajęcia na mieście. Potrzebny mu goniec: na pocztę, z listem.	Spoczywa na łonie swej matki	Suponuję, ale siłasiła (starop.)	Czy umiesz mówić do słonia?	No, mam przerwę na obiad. Między szpitalem i lecznicą.	Z całego serca, moi bracia powiedzcie mi tylko, o co rzecz idzie.	Niech z Bogiem spoczywa, nim ją w poświęconym miejscu pogrzebiemy. Nieraz ona was przeciwko mnie buntowała, ale ja ta do nikogo żalu ni mom... A tu tu wam przywiózem ze wsi, od nas wszyćkich, trochę prowizji. Macie krupy mąkę, groch, krzynkę słoniny...	Pewnie ale coś tam słudzy gadali, że zachorzał.	Daj spokój, Ludko, to przystoi chłopcu.	O! I za cóż to?	Pewno do domu poszedł!	To fałsz! nieprawda!	Powiédz mi kiedy zechcesz prosić na herbatę tych panów, a ja ci pana Wiktora przystawię.	Cisza ja wiem jak. Daj tu swoją kociubę, Niku, tak doskonale! Jest dużo dłuższa niż szerokość otworu.	A przecie byłaby to dla mnie najmilsza nowina.	I kiedy będę mógł zobaczyć to wszystko?	Zwykły objaw współczucia. Czy sprawiłem pani przykrość?	Ach, wodzu pozwól nam posłuchać z bliska tego szczerego śmiechu, o który dziś tak trudno.	Czyś zauważył, że odźwierny tu bez łańcuchów?	Bardzo pan nabroił?	I panienka wie, kim jestem?	Pan jesteś za... sprytny! tkanina ochronna a. ozdobna (w tym drugim znaczeniu też: tapiseria)..	Wątpię, bo chcą coś kupić.	A cóż wy, panowie, macie za prawo kupować mój grunt?	A więc?	A zaś czemu?	Chory jesteś?	Dobrze, niech ten Kozak wejdzie.	List, Tajemnica	Może księżna każe zapalić światło?	Od tego ty worożycha, żebym wiedział.	Puść mnie, ojciec.	Skądeście, ludzie, i coście za jedni?	A jednak musimy je wypędzić!	A o podatkach kto kiedy słyszał?	A wujaszek?	Bij! Morduj!	Była w podróży poślubnej wraz z mężem.	Byś sczezłasczeznąć	Czas tylko przez ciebie tracę.	Cóż w tym zabawnego?	Hrabia Pioś Majcherek!	I udziały Ganta, w najpodstępniejszy sposób!	Jei tik vilčių neužtenka, poniute, tai aš jau nuo savęs į programą pono Vincento kiek reik įdėsiu. Po šimtui metų lietuviai įgys tokį apšvietimą, kad juosius pašauks į visas žemes karaliauti ir tokiu būdu visa tauta taps karaliais.	Mniej więcej przed miesiącem?	Niezgorzy, chwała Panu Bogu, niezgorzy juścić.	O!...	Ojciec jej, Rafał, daje za nią sześć tysięcy rubli!	Ozyrys-Ramzes, ojciec waszej świątobliwości, był hojny pan i składał wielkie ofiary...	Pardieu!	Proszę Pity wziąć szal!	Skrzetuski.	Teatr, Obyczaje, Interes zawołał tajemniczo.	Zatem system oszczędnościowy?	Zmarła!	Zobaczymy.	Żadnego.
Mąż mój opowiadał mi wiele o domu rodziców pani i o powodach, jakie cię skłoniły do szukania pracy Powiada on, że w pani są bogate materiały, które praca samodzielna na jaw wydobędzie i rozwinie. I ja tak myślę, ale obawiam się, że pani będziesz musiała dużo przecierpieć, zanim dostroisz się do naszych warunków życia i naszego porządku domowego. Przyzwyczajenie bowiem drugą jest naturą.	W papierach stryjenki znalazłam paczkę przeznaczoną dla człowieka, którego kochała będąc młodą dziewczyną. Na paczce jest napis dysponujący nią w ten sposób, że jeżeli się po jej odbiór nie zgłosi niejaki pan Juliusz Polański, należy ją spalić bez otwierania. I teraz sama nie wiem, jak postąpić. Mogę się domyślać, że owym Juliuszem jest właśnie nie kto inny jak nasz przyjaciel Jemioł.	Idę na spacer do parku Zdaje mi się, że gdy będę miała osiemdziesiąt lat, będę rada, że udałam się dzisiejszego wieczora na ten spacer.	No i czekałem, czekałem całe tygodnie. Wreszcie słyszę, lecznica jest ukończona. Ma się odbyć poświęcenie. I wtedy nagle otrzymuję zaproszenie. Ucieszyłem się szczerze, ale patrzę na datę i widzę, że poświęcenie wyznaczono, że pan profesor raczył wyznaczyć akurat na ten dzień, kiedy mam zjazd w mieście.	Znowu, drogi panie, znowu! Bo ta historia wciąż zaprząta moje myśli i może być pan pewien, że tym razem się nie mylę. Niech pan posłucha uważnie, panie Villefort.	No, wyszło to na dobre honorowi Maccollów Oto zwracam ci mój guzik i dziękuję ci za rozstanie się z nim, co jest tylko cząstką wszystkich przyjacielskich usług, jakie mi wyświadczyłeś.	O, ale opuściłam to, co najistotniejsze. Będzie tam miłość, Filo, wierna, czuła miłość, jakiej się nigdzie na świecie nie znajdzie	Na przyjaźń tatarską liczyć nie można. Oni dziś z nami, jutro przeciw nam się odwrócą i do Krymu popędzą albo panom nasze głowy sprzedadzą.	Tym lepiej. Bo widzisz, rodzice, bracia, siostry bywają czasem w tym względzie nieco samolubni. Upewniłem zatem wielebnego Horacjusza o mej gotowości, by stać się użytecznym, w czym będę mógł, rodzinie całej; upewniłem go o tym, że jeśliby kiedy, broń Boże, coś się jemu, to jest wielebnemu Horacjuszowi...	Stary człowiek, jak pani widzi, który łapie ryby i lubi gawędzić. O tak, jestem bardzo stary. Przychodzę tutaj codziennie latem, jeśli jest pogoda, na kilka godzin i łapię rybki, jeśli się pozwolą łapać. Na cóż to pani? Nazwisko nic panią nie objaśni. Jestem tylko jednostką w ogólnej cyfrze, która ma swój numer wejścia na świat, i będzie go mieć przy zejściu. Jestem komóreczką czucia, dawno już zapisaną i zaklasyfikowaną przez bliźnich w rubryce „niedołęgi”	Juści, sam nie uradzi, trza by, wart tego! tylko. co niktonikto (gw.) pospieszyć się; pójść. na pierwszego, wyczekując, jaże sam poprosi.	A jakże, a jakże; czyżbym mogła zapomnieć o tak ważnej sprawie Właśnie jej miłość pani Świdnicka ma w robocie adamaszkową szarą wąziuchną, bramowaną złotogłowiem. Jagna rękawy zeszywa. Będzie także czarna atłasowa, pod gardło hiszpańską modą, i teletowa drzewianego koloru. Ale niech się miłościwa pani nie gniewa, umyśliłam sobie jeszcze dwie i choćby mnie kara miała spotkać, nie ustąpię, ino uszyję.	A mnie nic nie miało się stać?	A tobie jakże się podobało?	Ależ nie przysłuchiwałam się wcale Cóż mnie mogło obchodzić, co oni o kim mówili? Schomberg opowiadał, że nie widziano nigdy dwóch przyjaciół pozornie tak sobie oddanych jak wy obaj, i że później, kiedyś już wyciągnął z Morrisona wszystko, o co ci chodziło i kiedy ci się porządnie znudził, wypchnąłeś go do Anglii, aby tam umarł.	Ani się domyśleć	Jak mamy się bronić, kapitanie, jeśli żołnierze zaatakują dom?	Możliwe, że pragnę, w tej zwłaszcza chwili, jak wzorowy Orgaz, że się pogrążę w tej tęsknocie walnej, że z Havemeyerem zerwę nader chętnie.	Nie boję się niczego!	Nie gniewaj się, ale... tyś teraz taki inny, taki jakiś nie mój, taki... zimny...	Pamiętam z dawnych czasów... Szedł tam nasyp od Kamionek, przecinał drogę Okuniewską i w pobliżu traktu do Radzymina kończył się tęgim barkanem.	Posłaniec? Ja żadnego nie widziałem posłańca. Przypadkiem tylko się dowiedziałem.	Spokój, spokój wieczny i świadomy. Błogie zapa­trzenie się ducha, który stał się już duchem wszechświata, w swą świadomą pełnię... I patrz!	W tem jest właśnie mądrość. Nie żądać nic dla siebie, nie dbać o nic i być obojętnym, do tego się powinno dążyć.	Zapewne, ale mnie się zdaje... że jeżeli ktoś ciągle ugania się za inną i jest jakby opętany... można by przypuszczać, że chyba życzy sobie, aby się jej pozbyć.	I ja nie wiem, czemu fakt ten przypisać należy, po prawdzie nie zastanawiałam się nigdy bardzo nad jego powodami... co mi do tego...	O, jeszcze nie teraz. Dopiero po przekroczeniu granicy przyjedzie wielki urzędnik chański i z najlepszej zdobyczy wybierze to, co mu się wyda godnym oczu monarszych. Resztę rozda wodzom, wedle ich zasługi. Proste pospólstwo i brzydkie dziewki bywają od razu oddane, ale dla niewiast pięknych i znakomitych zacni Mongołowie, jak widzicie, mają względy.	Jak to widać, że nie jesteście żołnierzami! Kiedy chodzi o walkę, trzeba zgromadzić wszystkie siły, bo zawsze znajdą się niespodzianki.	Mój drogi. Jesteś prawie tak nudny jak twoja ciotka. Więc czy nie możesz wyobrazić sobie, że ten twój Łaskot, czy jak się on tam nazywa, z kolei powierzył sprawę jakiemuś innemu Drapaczowi?	Prezes i Darski zeszli się w domu ubogiego człowieka, o którego córkę obadwa się starali. Prezes naówczas nie był jeszcze tak bogaty jak dzisiaj, a był młody i szalenie zakochany.	Sądzicie, że się was kto boi? Królowa powiada, żeście jej ten wasz sławny pierścień gwałtem z palca zdarli.	Ho, w takiej skórze wraca z Paryża? Biedny chłopak! Miał głowę, mimo wszystko, i ambicję! Myślał, że świat zdobędzie, a wraca z niczym. Ale czego on tu szuka? Siostra jest w ostatniej nędzy, wszyscy bowiem ci geniusze, Dawid tak samo jak Lucjan, to nie ma żadnego pojęcia o handlu. Sprawa jego była w trybunale; jako sędzia, musiałem podpisać wyrok... Można pojąć, jak mi to było przykro! Nie wiem, czy w obecnych okolicznościach Lucjan będzie mógł pokazać się siostrze; w każdym razie pokoik, który zajmował tutaj, jest wolny, ofiaruję mu go chętnie.	Przyznaję mu energię i znajomość sztuki wojskowej To jedno on umie. Lecz powiedz sam, czy wygrałby bitwę nad Sodowymi Jeziorami, gdyby nie pomoc twoja i innych kapłanów?... Przecież wiem, że zawiadamialiście go o każdym ruchu libijskiej bandy... A teraz pomyśl, czy Ramzes, nawet z waszą pomocą, mógłby wygrać bitwę, na przykład	Co prawisz! Jakże sułtan więcej im może przyznać niźli Rzeczpospolita? W Turczech jest absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.) i kto szlachcicem zostanie, temu sam król nie może nic odjąć.	Otóż co było w tym salonie, co mogło zwrócić uwagę złoczyńców? Dwie rzeczy. Najpierw gobelin. Ale to nie on. Starego gobelinu nie da się imitować i oszustwo wpadłoby zaraz w oczy. Pozostają cztery Rubensy.	Wyrzec?... och! nie, to szaleństwo właśnie dlatego, by miał co oddać i zburzyć, gdy przyjdzie chwila poświęceń... właśnie dlatego, by się wyróżnił od tych, co wszystko przedsięwziąć gotowi, bo nic nie mają do stracenia...	Rada bym, ale nie może to być, bo ja w Kamieńcu przy mężu zostanę i żadną miarą go nie odstąpię.	Na pewno?	Nie ważyłam ani przez chwilę materialnych korzyści tego związku. W sercu mym nie było miejsca na podobne wyliczenia. Pełne ono było czci i wdzięczności i daruj mi, mamo, aleś ty to pierwsza nasunęła mi myśl, że i mnie, i jego dotknąć mogą tak nędzne posądzenia.	Ts... ts... Wiem ja dobrze, co miłość znaczy... o... wiem! Mogę wam na dowód opowiedzieć ogromnie wzruszającą historię...	To, to co innego, to mi przynajmniej chrześcijańskie nazwisko! Jakże się miewasz Barkis?	A jeżeli ja z tej oto twojej szkatułki dziesięciorublówkę wezmę i na Grochową do FräuleinFräulein (niem.)	Ano i jakże nie ma zaciekać, jak nad tym miejscem w rogu jest tylośna dziura? Baran by przez nią przelazł ze świata na strych.	Brawo, kapitanie! Ale jakimże sposobem sternik może wyśledzić drogę, którą mu wśród wód zakreślasz?	No, na świętego Akcjonariusza opowiadajże raz.	On jest otruty! rzekł mu na ucho...	Ursus nie mówił, że wróci, tylko że wieczorem będzie czatował z chrześcijanami na lektykę.	Wystarczy ono, aby król przyjął mnie na żołnierza. Przy odwadze i dobrej woli dojść można do wszystkiego.	Żałuję, ale poznasz go innym razem Wpadł dosłownie na sekundę. Ma istny nawał interesów. Nie miałam serca zatrzymywać go dzisiaj.	A ja, co Downara dobrze znam to ręczę, że gdyby go pod szubienicę prowadzili, a najcudniejsza z kobiet mu rzekła: weź mnie, a nie będziesz wisiał, toby katowi pomagał stryczek zakładać, byle prędzej skończyć.	No, pewnie, że był, skoro nawet zgubił ogórek. Pewnie jakiś zmęczony upałem ogrodniczek albo któraś z tych dziewczyn, co gracują ścieżki w parku.	Wasza królewska mość jest szlachetny. Wasza królewska mość ukrywa przede mną, ale ja wiem. Ci szubrawcy-chłopcy hałasują i spać nie dają waszej królewskiej mości. Palą papierosy, co to za papierosy	A ja wiem o tym panu Tańskim. A co!	A ona?	Będzie to arcy-ciekawe!	Co, Meir?	Jak można, Helu, podsłuchiwać i jeszcze mnie ciągnąć? Jestem pewna, że mamie zrobiłoby to przykrość.	Jaki „tamten pan”? Co pozwolił?	Któż im dobra stręczy? zapytał niecierpliwie elegant; to chyba nieprzyjaciel. Któż teraz kupuje ziemię?	Niesie artykuł do drukarni! To arcydzieło, w którym nie ma ani słowa do ujęcia, ani wiersza do dodania.	No, dobrze, Tadziu, powiedz teraz Panu Bogu, że żałujesz, i proś Go o przebaczenie.	O!... to za wielkie szczęście dla mnie!	Prawdąż to jest? Nicże jej tam nie grozi w domu cezara?	Sam tylko wielki mistrz wraz z kapitułąkapituła ja nie mogę...	To drugich obchodzi, dla mnie jest złem, więc jest złem	To prawda, bracia, że jedzie lewizor	To se kupuj.	Wyjść, a jak nas zobaczy?	A ja wam powiadam, braciszkowie mili że w takim wypadku najlepiej wziąć trajsletrajsle rodzaj lin., spuścić kliwry i sztaksle i lec w dryflec w dryf	A z kobiet?	Bardzo mi przykro ale musicie już odejść.	Bez obaw, panie. Nie zapomniałem jeszcze, że zawdzięczam ci życie.	Bez ruchu.	Chcesz także stroje obejrzeć?	Chodźmy, kapitanie Robinsonie	Chorąży orszański, Kmicic! A z kim mówi?	Czy przez bramę del Popolo czy przez miasto?	Czyli, że zostanę taką samą histeryczką	Cóż? cóż pan ujrzałeś? zawołało kilka głosów.	Do niej?	Dubiel, dziadku.	I bliskoś podszedłbliskoś podszedł (daw.)	Jakie zmarłe?	Komu? Leszkowi?	Korespondowałeś z nią?	Masz gruszkę.	Matko Przenajświętsza! Matko! Matko!	Nie spiskujcie!	Nie wiem.	O pannę?	Och! Znowu apologia morderstwa!	Od niej wracam.	Okna przysłonięte przez ogród nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Grünspan?	Pamiętam, wcale przyzwoity człowiek i podobno nie bez talentu... Żona jego ładna, mała blondynka... Cóż więc?	Tak, tak, do kopalń! Do kopalń!	W Bogu nadzieja i w Najświętszej Pannie.	Wielu! ale przecie nie wszystkich? zapytała panna, a w głosie jej zadrgała obawa i smutek.	Zbrodnia, Morderstwo, Dobro, Zło, Twórczość refleksje starego Baryki, podobnie jak analogiczne poglądy Korzeckiego z Ludzi bezdomnych, są echem teorii Abramowskiego o „rewolucji moralnej”., a kto sprawiedliwy.	Zmyśliłem. Chłopcy! Hej, łacina! Czwałem do szkoły!	Znowu...
Nie bój się Władku. Przyjdzie na nich czas. Jeszcze będą wlewać wodę do twoich beczek.	Kochana siostro, odezwał się Honory, mówmy spokojniej. Znasz moje przywiązanie do siebie, nie możesz się obawiać mnie, bo wiesz, żeś panią nademną. Ojciec twój polecił mi szukać ciebie, nic więcej; odmówić mu tego nie mogłem, wyjechałem. Szczęśliwy traf, gdym zwątpił już, dał mi najprzód wpaść na trop twój, spotkałem Munię w ulicy...	A więc nic się nie stało Panna Helena z pewnością za mąż nie pójdzie, więc i tak majątek kiedyś przejdzie, jeśli nie na Ignasia, to na jego dzieci	No, dobrze, przyjdźcie na święty Jan, to się rozmówimy. Przyjmę was do koni.	Aż mi serce rośnie, dawnom sobie dziecka życzył, a to na starość mnie i mojéj babie Pan Bóg dał gotowe, wyhodowane, i takie co się z niém i przed królem nie powstydzisz. Motruna mi swoją córkę zostawiła.	Na kolej. Do uprzątania śniegu	Niemiec ozwał się jakby w zamyśleniu rycerz z Taczewa. tak że lepszego na świecie nie znajdzie. Ale niech jeno poczuje za sobą moc trzymać. go za łeb i nie puszczaj, bo inaczej gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się) zaraz chciał nie tylko waszego przeproszenia, ale i waszej hańby. Ale rad jestem, że tego nie będzie.	Ba, ja też na nie czekam. Słyszałem, że zrobiłeś świetne­go Tristana.	Dawno tego zbója na świecie już być nie powinno Wart najsroższej kary... ale miłosierdzie wasze.	Bardzo wielka przykrość... Ot... na stare lata	Dlaczego ja mam leżeć na moim brzuchu przed tym chłystkiem?	Winicjusz, trybun wojskowy i augustianin! Odpowiadaj, na głowę twoją!	Właśnie na jawie,	Wrześmianie, opuść to miejsce i przenieś się przynajmniej na jakiś czas do mnie!	Hm? Sztuka, Artysta, Samotność, SławaWstąpić do klasztoru, zostać rzemieślnikiem!... Wcale niezły ratunek dla Pawluka i jemu podobnych chłopców z kawiarni Jedno i drugie może z nich uczynić mistrzów, o ile nie stali się już beznadziejnymi „artystami”. W przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak oddać się pod opiekę literatów. Mistrzami to ich nie uczyni, może wszakże zrobić sła­wnymi.	Nikt nie widział, ale Kaczmarscy mogą na mnie rzucić podejrzenie wobec Piekutowskiego i innych wspólników Kazika. Jutro przyjdę.	Byłam przebrana za chłopca. W Paryżu tego nie ma. Nie ma na pewno. W południowej Francji jest dużo osłów. Ale tego nie ma.	Rozumie się! Oczekują tu na wielmożnego pana już od południa.	Aha! Ojciec chciał mnie do samego Wilna wieźć do szpitala. Ale doktor powiedział, że nie ma po co, bo i sam Pan Bóg tu nie pomoże.	Wcaleśmy się nie kładli. Panienki poszły się stroić, a mnie panna Jadwiga przysłała do Mariampola.	I plecaka nie wziąłeś? wyrwało się Felkowi.	Pamiętasz Wczoraj na bulwarach okrzykiwano. Właśnie tam	A nie, nie... Jeszcze dziś razem przenocujemy w hotelu, a jutro koło południa to się już wprowadzi.	Zostaw mi go; nie zna go tu nikt, pozostanie w miejscu, skąd się oddalę i doprowadzi cię tam, gdzie będę.	Jeszcze muszę mieć ślady ich kijów na plecach!...	Pewnie już idą, bo tam na drodze coś pieski jazgoczą...	Raz wymagane, drugi raz oczekiwane!... Ja, mości panie, trzydzieści lat z tych oto Wyrw nie wyjeżdżałem i nie wyjadę. Nie wyjadę, chociażby kije z nieba leciały! Tu siedzę i skończona rzecz. O niczym nie wiem... A pierwszy von Lipowski komisarz... Mam już dość Krakowa	Muszę się przebrać do obiadu.	A to już wiem to jest kupiec bardzo znaczny, wenecki, który wczoraj wieczorem do Lwowa przyjechał; w ważnej sprawie on z panem Jaroszem rozmawia; nie dziw, że ci za drzwi kazano.	Zdaje się, że nasze drogi muszą się rozejść Musiało do tego dojść. Czy sądzisz, Diano, że wiek dojrzały jest istotnie tak piękny, jak sobie wyobrażałyśmy, gdyśmy jeszcze były dziećmi?	Przecież to zabawne że mówię do ciebie tak, jakbym ci właśnie miał za złe, że cudów działać nie możesz...	A czy tutaj nikt nie... wejdzie?	Czemu nie dziś jeszcze?	Nie powiesz?	Nie.	Pilnuj Maćka, coby kołacza nie zjadł.	Rad bym, by pani hrabina nie kończyła.	Trzech groszy bym nie dał...	Wcale nie.	Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...	No tak, ale z Ostii do Rzymu jest tylko siedem mil	Alanie posłuchaj, co ja o tym sądzę. W Appinie czeka nas śmierć niechybna; nie mamy nazbyt wiele pieniędzy ni jadła; im dłużej będą nas szukali, tym bliżej będą naszego tropu. Wszystko to pachnie zgubą. Przeto daję ci słowo, że pójdę przed siebie, póki nam tchu stanie.	To przecież dla twego dobra, Ropuszku Pomyśl, jak będzie nam wesoło razem, po dawnemu, kiedy minie ci ten... ten przykry atak...	Nie mogę, ciotuszka, gołąbko, nie mogę, przysięgam! My sierść z wierbluda będziemy kupować, łój topić, ruble zbierać. Jak wrócę, to będę bogaty, jak Rotszyld, i wam dam, ile zechcecie, w podarku!	Nie lubię. Więc cóż?	A przynieś ze sobą chorobę, to cię dam do śpitalaśpital (gw.)	Do Kashi (Benares).	Dziękuję cioci za troskliwość. Dobrzysia mnie winem częstowała, lecz właściwie nic mi nie jest.	Ja upieram się?	Oczywiście, proszę pana Podczas świąt nasze sklepy bywają otwarte do późnych godzin.	Postaram się przyjść, Henryku	Trzy lata? Człowieku, opamiętaj się! A ojciec, a fabryka? a rodzina?	Jak długo zatrzyma się w Suezie?	Jędruś mi chciał pokazać naszą nową sypialnię i zanimeście się spakowali, jużeśmy tu przybiegli.	Wypaliłbym jak do wściekłego psa, Nabie	Zaraz z wieczora wysłałem go do twojego mieszkania	Ja nie mówiłem, że jest zły; mówiłem że idjota	No, już ty mięmię rozumiesz?	No, pułkowniku, po co używać takich przesadnych określeń. Więc? Pojedzie pan?	No, to i co?	Co to jest? i dla czego?	Tak, panie Cyrusie, ale tylko jedno, jedyne!	Ale masz znajomych.	I owszem ale co on sobie pomyśli, gdy ową rzecz znajdzie?	Owszem, pani, ale trochę potem.	Powiem to zaraz. Przysięgnij mi jednak wpierw, że w najgłębszej tajemnicy zachowasz moje odwiedziny.	Pożałujesz tego, sahibie. Zrobiłem, co mi kazał głos wewnętrzny.	Upraszam raz jeszcze pana, panie Copperfield upraszam raz jeszcze pana, panie Copperfield, abyś oszczędzał mi wszelkich podobnych wzmianek.	Niech mnie Bóg broni!...	O, jaki to nieuważny!... A gdzież pędzisz, bracie?	Sądzicie, że wam to teraz przyjdzie bez trudności?	Przykro mi to słyszeć Jak to, pod każdym względem?	A jak zepsuję?	A juści, przeciek to ten sam, co go jej dali ociec.	Najpokorniej dziękuję! Niespokojny o nią jestem. Źle jest z moją matką, źle...	Stary górnik, który chodzi po całej kopalni i skręca karki rozpustnym dziewczętom.	To może być Ribera	Widzę, że z panią przegram.	A! w poręśmy przybyli, siadaj i jedźmy!	Bardzo niedobry, bardzo niegodziwy i bardzo...	Czyli: ni pies, ni wydra, coś nakształt kapłona!...	Dobry wieczór, panie wójcie!	Gut, sehr gutGut, sehr gut (niem.)	Ino czyj?!...	Jutro o świcie, pani.	Może i tak!	Możesz być ranionym...	Owszem, muszę otworzyć serce przed tym, któremu zawdzięczam spokój całego życia i którego z każdym dniem bardziej kocham i szanuję.	Panie! Zatopię go	Pojmuję a pan co, panie Aramisie?	Pozycja społeczna wykrzyknęła Ludka.	Słyszałeś pewno o Joubercie?	Tararara! pani nieinteligentna!	Twórczość	Wieczór był wspaniały.	Wszyscy mi oczy wykłuwają tym spaniem!... Przecie człowiek musi sypiać...	Władzę z tobą podzielę...	Zadowolone panie z sąsiadów?...	Zdrowie gospodarskie!	Zupełnie biegle.
Trwa to od wyjazdu twego... codzień chmura nad czołem wisząca się zwiększa; Tyberyusz ponury i gniewny... a Bogowie coraz go więcéj obarczają... na uczcie znalazł dystych okrutny, ukryty pod poduszką triclinium... podejrzenie znać padło na Vescularisa i Marina... Potém byliśmy w gaju Venery, gdzieśmy patrzali na posągowe igraszki... Cezar sam udał się w głąb lasku; Priscus cieszył się już, że go potrafił rozerwać i z odrętwiałości, w którą starość obleka, rozbudzić... wtém krzyk słyszemy dziwny z ust, które nigdy nie krzyczą... Zjawisko straszne przeraża Cezara w grocie Faunów... pokazuje się Agrippina... Leciemy wszyscy... znikł cień, pozostał tylko starzec rozdrażniony i gniewny... Całą wyspę przetrząsano aby tę kobiétę wynaleźć...	Bogu to tylko wiadomo, ale tak mi mówił mój ojciec. Słyszałem w Domu Cudów twoje opowiadanie o tych najprzeróżniejszych dziwnych miejscowościach wśród gór; jeżeli więc ktoś tak stareńki i tak nawykły do mówienia prawdy może puszczać się w podróż dla rzeczy tak błahej, jak jakaś tam rzeka, to zdawało mi się, że i ja też powinienem ruszyć w drogę. Jeżeli naszym przeznaczeniem jest znaleźć te rzeczy, to je odnajdziemy	Mój Boże, to bardzo proste. Ladaco, któremu nieboszczyk zwierzył się z sekretem, pochwyciwszy parę słów sprzeczki z panią Cardot, odgadł pozycję pryncypała. Rejent liczy na twój honor i delikatność, wszystko już jest ułożone. Dependent, którego prowadzenie jest bez zarzutu (ba! Hultaj chodził regularnie na mszę, skończony hipokryta!) podoba się rejencinie. Cardot pragnie zostać z tobą w dobrej przyjaźni. Ma objąć dyrekturę olbrzymiego towarzystwa finansowego, będzie ci mógł oddać jaką przysługę. Ha! Budzisz się z pięknego snu.	Drogi baronie, przepraszam pana ale był u mnie właśnie jeden z moich dobrych przyjaciół, ksiądz Busoni, który tylko co przybył do Paryża, a którego widziałeś tu przed chwilą. Dawno się nie widzieliśmy i nie mogłem go tak od razu opuścić. Mam nadzieję, że ze względu na to wybaczysz mi pan, że musiałeś tak czekać.	Hm! Na tę rację znajdzie się z czego w Zamościu odpowiedzieć. Armat ciężkich tam nie brak, a my musielibyśmy je dopiero sprowadzać, co gdy roztopy nastąpią, stanie się niepodobnym.	Józka! A mięso sama przedawaj. Jutro niedziela, ludzie się już zwiedziały, to się ich tu naleci; ino nie borgujborgować	No, dajże rękę ja się mieniammieniać się (daw.) Na to znowu podstoli:	Panie, chcesz, żebym poszedł na zwiad i zorientował się, czy ktoś nie czai się w zaroślach?	Bynajmniej, bawiłem się żeglugą.	Gdyby Przedwieczny zniechęcony walką wchłonął z powrotem w Siebie świat objawiony i zamknął się w Sobie na zawsze.	Nie darmo ksiądz arcybiskup Mikołaj mówił, że gdzie duchowny ni rycerz wcisnąć się nie zdoła, tam niewiasta dosięże!	Ta się śmieje, hę?	Uczyć się przypuszczeń! dorzucił Baron ze śmiechem.	Umówiliśmy się na spotkanie, obiecałam panu przynieść fotografię Elżuni.	Gdyby te przeklęte patyki były poucinane, to okręt płynąłby sobie teraz równo, jak się patrzy i mielibyśmy jaką taką szansę	Wiem o tym doskonale ale jeżeli damy się zapędzić z powrotem ku Appinowi, zginęliśmy obaj. No, Dawidku, inoino (gw.) szybko.!	Aha!... Domyślałem się tego.	Będzie to dobra sposobność pokazania się w pełnym rynsztunku dodał Porthos.	Jak się to stało?	Panie Aronnax czy byś pan nie zgodził się wziąć w opiekę jednego z moich ludzi?	Panom zapewne gorąco? Może byli-by łaskawi napić się trochę wina lub mleka? Panie Benassis	Przewrotnym.wydaje mi się teraz dziwnie... Przewrotnym	Tylko ty jesteś w stanie wybawić mnie z kłopotu, w jaki się wpakowałam... i to tylko przez ciebie!...	Za to pani wyraża się kwieciście!	Wiesz bracie zaszedłem tu do ciebie, bo przyszło mi na myśl, czy nie wybrałbyś się do cyrku, dziś przyjechał, wiesz, ten Tracco, najsilniejszy człowiek świata, będzie walczył z naszym mistrzem Wielagą.	Nie, panie Cyrusie Połowę czasu siedzi na piasku, a to go osłabia. Bo, widzi pan, to dobry statek i dzielnie się trzymał podczas burzy, która nas dopadła w drodze powrotnej.	On? Co znowu? Ciekawa banda w czasie podróży do Chin miałem bunt, prawdziwy bunt panie Baker. I ludzi miałem nie takich, jak ci. Wiedziałem, do czego zmierzają; chcieli napocząć ładunek i dostać się do likierów. Po prostu... Ganialiśmy ich przez dwa dni, a kiedy już mieli dosyć, spokornieli jak baranki. Dobra załoga. I odbyłem przejażdżkę aż miło.	Jak pan uważa. Ja jedno powiem. Jeżeli pan nam da tylko tyle, co pan mówił, to po kilku miesiącach, albo pan będzie musiał dołożyć i wciąż dokładać...	Potrzeba mi tylko pół godziny Wiem, po co przyszedłeś, i bardzo to ładnie z twojej strony. Oto kilka miesięczników. Jeżeli zostaniesz na śniadaniu, złożę ci dowody tej podróży w postaci wszelkich prób i okazów. Darujesz, że cię teraz zostawię samego?	Co tu o takim żołnierzu gadać. Spenetruje on wszystko dobrze, zanim uderzy, a jeśli tam siła za wielka, to urwie, co będzie mógł, i wróci albo sam przyśle o posiłki. Możesz ojciec spać spokojnie.	Jak to, moją ulubioną książkę, nad którą pracowałam, by dokończyć przed powrotem ojca? Naprawdę ją spaliłaś?	Wielką przyjemność, Peerze. Teraz niebawem znowu będzie pełnia... a nie jest jeszcze zbyt zimno...	Zapewne To też nic nas niezmusi do zapomnienia o własnym, dobrze zrozumianym interesie.	Nie, jeno tego pewni, że jeśli oni nie zechcą do Szwedów, to Szwedzi nie omieszkają do nich.	A wy napadacie nas na schodach i robicie nam awantury w sprawach które w zupełności do was należą. Wiecie chyba, że my prefektami nie jesteśmy.	Ależ co dzień... na cały dzień...	Antek nie ustąpi, jakże? Nowa gęba do miski	Co chciałam to i nagadałam. Rozumiesz?!	Michorowski ją sobie sam znajdzie, bez pańskiej pomocy, pomaluje, na jaki zechce kolor.	Naprawdę przykro mi, panie Janku ale sam pan przyzna, że lepiej postępuję, mówiąc to wszystko panu szczerze, niż gdybym zwodziła pana jakimiś obietnicami, których nie mogę i nigdy nie będę mogła dotrzymać.	Przebacz, księże Stanisławie żal rozwagi nie ma; a żal matki, o! to taki żal, że podobnego chyba na świecie niéma, jak niéma miłości podobnéj do miłości matki.	To jest twoja sprawa.	Wicek!... jak słowo piśniesz o tem kulfonie, to wiesz, co cię czeka.	Więc więc ta siła jest wam ku potrzebie, która i najsłabsze serca godnością dźwiga, a i najlichsze od znikczemnienia uchroni	A, to już ich własna sprawa!	Czy służyłeś pan w armii uzurpatora?	Czy tu mieszka?	Do gry!	Dobrze, porozmawiamy jutro, ale dziś przeczytaj tę kartkę.	Jak to? Nic więcej nie powiedziała? Sama nie przyjdzie?	Już nie będzie ale niech Lunia wie, że swojem przywiązaniem wiele dobrego może zrobić Kaziowi.	Masz do mnie żal za nieopatrznie wypowiedziane rano słowa?	Naprawdę Zośka pojechała do ciotki?	No, będę championem, to niedosyć?	Powiedziałem, że to niezmiernie interesujące.	Przyjdzie ci to z czasem.	Przywiozłam kilka butelek ekstraktu słodowego, to mateczkę wzmocni.	Są takie słowa, wielokrotnie oślinione i śliskie, które należy brać do ust tylko przez opłatek cudzysłowu.	Tego trudno mu zabronić ale od ciebie on nic nie żąda.	To prawda, ale jeśli niema innej rady...	Waszmościowie pamiętają, jako to przyszła wiadomość o wzięciu BaruBar	Wielki to zbrodniarz	Zwycięzco! więc my nie idziemy do domów?	A dajcież mi pokój!	A ty skąd wiesz, że ja miałam wrócić?...	A wtedy?	A! Wyjeżdża	Ach, nic mnie już nie obchodzi, kiedy Jasia tu nie ma.	Anielko! Anielko!...	Ba! ba! a jutroby jakiego konia niestało!	Bardzo pana lubię! Zadowolony pan?	Bo panna Karolina tak lubiła. Lubiła, żeby było słodko.	Cicho, Rochu! żeby cię Bóg przez jego ręce za chełpliwość nie pokarał.	Cóż za świadkowie? Nie widzę...	Cóż znowu!	Dlaczego?	Eee, żartuje pan.	Holla, Kurt! Jodallali-iiiJodallali-iii wróć, moja ukochana....”	I zegar nie chodził	Ja także	Miauczał? O, milordzie! Przysięgam...	Mizoginia, Małżeństwo odparł lord Henryk, biorąc papierosa z papierośnicy i wyjmując złote pudełko z zapałkami	Mów, tylko prędko.	Nic nie myślę, czekam i patrzę	Nie kochasz więc ojczyzny?	Nie trzeba, babciu. Są moje ze Strugi.	Nowe sitko na kołku	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że mam jednego brata.	Poza tym drut zerwano siłą	Przystaje na wszystko.	Sułkowski!	Słowo daję Przepowiedziałeś pan wszystko, nawet sumę.	Tak	Tak, używa.	Taki piękny książę i w sile wieku!	W domu u was wszyscy zdrowi?	Welt, Welt!	Wszystkie zabieram, a ciebie bym miała ostawić? Tuszę pewnie, że bezpieczno możesz jechać.	Wyglądasz dziwnie imponująco, dziwnie pięknie...	Żeby chociaż z połowa z chałupą i z tym kapuśniskiem!
A, mój ojcze! Czyliż w nieszczęściu można zapanować nad pierwszym poruszeniem? Ja głowę tracę! Adwokat twój wskazał mi dzisiaj nieszczęście, które niebawem pewnie w nas uderzy. Handlowe twoje doświadczenie będzie nam potrzebne; toteż przybiegłam szukać ciebie, jak tonący, co się gałązki chwyta. Pan Derville przekonał się, że Nucingen myśli stawić opór i zagroził mu procesem, mówiąc, że nie trudno będzie otrzymać na to zgodę prezesa trybunału. Nucingen przyszedł dziś do mnie i zapytał, czy ja pragnę jego i swojej ruiny. Odparłam mu, że ja się na tym nic a nic nie znam, że wiem tylko tyle, iż mam fortunę i powinnam z niej korzystać, że zresztą wszystko co się do tego sporu odnosi, należy wyłącznie do mego adwokata, gdyż ja sama nic z tego nie rozumiem i nic w tym względzie powiedzieć nie mogę. Czyż nie tak kazałeś mi powiedzieć, ojcze?	No! masz diable kubrak! Wykręcałem się sianem z różnych okazji, ale w takich jeszcze nie byłem. Z przodu Chmielnicki, z tyłu Bohun, co gdy tak jest, nie dałbym jednej złamanej orty ani za swój przód, ani za tył, ani za całą skórę. Głupstwom pono zrobił, żem do Łubniów z waćpanną nie uciekał, ale o tym nie czas mówić. Tfu! tfu! tfu! Cały mój dowcip niewart teraz tego, żeby nim buty wysmarować. Co uczynić? Gdzie się udać? W całej tej Rzeczypospolitej nie ma widać już kąta, w którym by człowiek swoją, niedarowaną śmiercią mógł zejść ze świata. Dziękuję za takie podarunki: niech je inni biorą!	A czemużeś ty mnie sam nie pytał? Czemuż ty nastawiłeś na mnie tego człowieka, aby mnie jako zbójca napadł, nie czekając, aż przemówię? Przecież tyś mnie pierwszy widzieć i poznać musiał, skoroś mnie drugim wskazał, co mnie nie znali!	A dają się osiągnąć tylko wówczas, gdy ktoś dostanie parę uderzeń żelaznym łomem po czaszce. Nie, moja droga, nie rozumiem tej filozofii. Dla wielu ludzi utrudnianie sobie życia stanowi jakiś ulubiony sport.	To tak, panie? a powiedz no mi proszę z łaski swojej, jakim sposobem, nie żeniąc się z księżniczką, a więc, nie mając królestwa, wynagrodzicie mnie wedle obietnicy waszej? O to ja się tylko gniewam, a czy nie mam racji? bo na co tu i po co stroić ceregiele w przyjęciu ręki królewny, kiedy ją macie tu jakby z nieba spadłą? Można zostać wdowcem potem i powrócić sobie znów do swojej Dulcynei. Rzecz prosta, jak drąg! Co do piękności, prawdę mówiąc, obydwie wydają mi się bardzo piękne; tym bardziej, że pani Dulcynei nigdy na oczy nie widziałem.	Ale mnie wyjść nie możecie wzbronić idę w pilnej potrzebie.	Czemuż nie mogłem zabrać tej książczyny i dać z nią drapaka?	Czyż nie był przypadkiem błękitny?	Nie inaczej.	Nie lubisz arystokracji?	Nie łajże stary, siadajcie, odpoczywajcie, a tom was doprawdy nie poznał.	Nie, zboże kwitnie...	Nie.	We drzwi nie wlezie!	Wierzcie lub nie, powiem otwarcie: ja go mam za twórcę medalu...	Lubię go, ale za niego nie wyszłabym, to nie mój typ.	Nie. Nie ma go tu. Ten adres napisałam ja sama.	Więc profesor nie pije nic, nawet kawy Czy to nie fałszywy alarm z tą chorobą serca?	Gdyby mózg był substancją posiadającą władzę czucia (a wiemy z fizjologii, że mózg nie posiada czucia), w takim razie: primo musiałby istnieć jeden atom, do którego spływałyby doświadczenia innych atomów, i ten centralny atom stanowiłby naszą duszę. Rozumie się, duszę nieśmiertelną, gdyż atomy, według nauki, są niezniszczalne.	Nie na wszystkie.	Och, zawsze jesteś człowiekiem niepospolitym, tym, który mnie zainteresował! Najpierw ofiarowałam sto franków sekretarzowi sędziego, który utrzymywał, że nie podobna wpuścić mnie do wieży. Ale, wziąwszy pieniądze, ten uczciwy człowiek kazał mi wyczekiwać, zaczął robić trudności, myślałam, że mnie chce okraść...	Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie, czy nie wracają, dziecko mi zagłodzą.	Wołałam stróżów, ale żaden się nie odezwał. Śpią próżniaki.	„Grozi odjęciem”! „Nie na czasie”! Jak ona się dobrze wyraża!	Zdenerwowania? Prędzej oni by się zdenerwowali, gdyby któryś spróbował na mnie swoich sztuczek! A teraz, Kreciku, bądź tak dobry i przysmaż mi parę kawałków szynki. Jestem straszliwie głodna, a mam moc do opowiedzenia Szczurowi, wieki już go nie widziałam!	Ojciec nie zdoła nic, gdy królowa się oprze Zmusi go ustąpić i pozostać obojętnym.	Więc jak to? Nie zamierzacie reagować na te oszczerstwa?	Czemu to ona dzisiaj nie przyszła?	Już nic nie powiem.	Nie, chłopcze! Mówiąc szczerze niema tu żadnego niebezpieczeństwa! Gdzież ono tkwi?	Tak. I niech pan służbie nie mówi swego nazwiska. Do widzenia panu.	Ty nie potrzebujesz mnie uczyć, co ja mam mówić.	Właściwie rzekłszy, to chyba nie między paziami szukać trzeba winowajcy	Widzisz, smyku, mówiłeś, że z tego małżeństwa nic nie będzie	Nie od razu... Najpierw przestraszyłam się, a potem odwróciłam się na łóżku i próbowałam znów zasnąć... byłam przekonana, że to jedynie złudzenie zmysłów... Potem jednak posłyszałam jeszcze raz wyraźne pukanie	Nie, pani odkryto by łatwo, że to jest udanie; a przy tym ja chcę polegać tylko na tobie samej; jest to droga, którą radzą mi obrać i serce, i rozum, Zważywszy twój charakter, zostawiając ci swobodę, zamykam cię w granicach ciaśniejszych niż te, które ja bym ci mógł zakreślić.	Ano podejdź bliżej. Nie wstydź się. Popatrzcie, jak się wstydzi. Cha, cha, cha!	Otóż to!... Ale mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie nie zrobił żadnego świństwa... Co to jednakże za interesa prowadził on w Paryżu, a później w Moskwie, na czym również grubo zarobił?... A godziło się to zabijać krajowy przemysł, ażeby dać osiemnaście procent dywidendy kilku arystokratom dla wkręcenia się pomiędzy nich?... A pięknie to sprzedawać całą spółkę Żydom i nareszcie uciekać zostawiając setki ludzi w nędzy lub w niepewności?... To tak robi dobry obywatel i człowiek uczciwy?... No, pijże, panie Ignacy!... Nasze kawalerskie!... Panie Szprot, pokaż, co umiesz... nie kompromituj się przy chorym...	Chcesz mi dać do zrozumienia, że podwoił czułość dla ciebie od jakiegoś czasu, ale to właśnie dowód, że jest bardzo zakochany...	E, tak się ta mówi... Folwark	„Zapaszek” to dobrze powiedziane jak na tak pachnącego autora	Prowadzono mię umyślnie to tu, to tam, żeby mi w głowie zamącić. Wyprowadzony zostałem z przeciwnej strony.	No, sam chleb to prawie na Wielki Piątek; zjedzże krupniku razem z nami, na zdrowie ci.	Panowie, jestem na wasze rozkazy Spełnię co rozkażecie.	Tak, ale daj mi przykład z pani de Sévigné.	Jest tam sławna historia Młody Taillefer pojedynkował się z niejakim hrabią Franchessinim ze starej gwardii, który wpakował mu w czoło dwa cale żelaza. Wskutek tego Wiktoryna jest jedną z najbogatszych partii w Paryżu. Ha! Gdyby to można było przewidzieć! Śmierć to istna gra w trente-et-quarante. Czy to prawda, że Wiktoryna nieobojętnie na ciebie spogląda?	Cicho siedź! Głupiec ze mnie, aby się wdawać w rozmowy z dzieckiem.	Cóż im się stało?	Cóż on tam robił? odezwała się pani...	Gdzie ona jest? Zawdy na onym poddaszku?	Jestem Alojzy Kaniowski, stryj twój. Ja zajmę się tym panem	Możnaby wziąć patent na taki wynalazek Ale mówmy o sprawie Maszki.	spluń na wielkie miasto i zawróć!	Litość bierze patrzeć Siła czasu i wiele pracy upłynie, żeby tam uszło od biedy. Najprzedniejszych zabrali nam do Ameryki, a tu sami prawie rekruci, milicja.	Masz tobie! A teraz co?	O tak! Tatusiowie to potrafią... jak im przyjdzie ochota!	A to maciora wyrzuciła ryjem, niech gospodyni patrzą, jak wyrzuca.	Ach, pani wie. Czemu go pani tak dręczy? W jakim celu trzyma go pani przy sobie?	Być może, iż poniosłem. Dużo pakunków noszę do składu. Być może, iż napisałem i przylepiłem numer. Dużo numerów piszę i przylepiam. Takie moje zajęcie. Ech, towarzyszu, takie moje zajęcie...	Będziem cię uczyć szabelką robić, kiedy masz taki animusz. Ja już trochę przyciężki, ale Michał to także mistrz.	Co mówisz?	Dobrze zatem. Lecz uprzedzam, że walka, którą podejmujemy w tej chwili, jest rozstrzygającą i dlatego ryzykowną; narażamy życie obaj.	Hę?... a, lat?... bo ja to pomnę! Matka, wiele to ja mam roków?...	Jak to, ślicznie dziękuję?	Mówił, ale to było po nowogrecku. Poznałem ten język po paru zdeformowanych słowach. Musisz wiedzieć, mój drogi, że w gimnazjum byłem bardzo dobry z greki.	Od Muszki Zdrojewskiej	Pan Gołębiowski bywa w Warszawie co dwa tygodnie i siedzi w Warszawie po kilka dni. Może poczekać.	Skąd ty to wiesz?... Skąd takie myśli?...	Tak	Teraz wiesz pani wszystko, rzekł Jan	To już lepiej o literaturze	To przypadek, panienko?	A inni?	A toć u was jest. A cóż je krowa?	A! Płakali wy po nim?	Ale dawno tego pragnąłem.	Ależ ona...	Betsey!	Czy chcę!	Czytałem je!	Cóż mam robić?... Niech pani rozkazuje...	Dobrze, dobrze Ja cię poniosę.	Dzień dobry, obywatelu!	Jak dotychczas	Jaki wiek! w sile zdrowia... ledwie czterdzieści! sam czas do ożenku.	Może	No! a zatem w drogę?	O Boże!	O, czego sobie życzę!	Pisarz? ze dwora jakiego, czy z kolei?	Po cóż by szedł do królewskiego ogrodu?	Pojechać łatwo, ale wrócić byłoby potem trudniej.	Ruhe! Was wird er wohl sagenRuhe! Was wird er wohl sagen (niem.)	Sapperlot, noch einmal!Sapperlot, noch einmal! przyznaje Niemiec.	Tai teisybė pasakyta, tai gryna teisybė, tai liudija ir atsitikimai paskutinių metų mūsų kampe,	Twoja wola! Panu Bogu oddaję.	Westalicznie	Więc niech mnie kto zastąpi, bo mówię ci, że mam nagły i ważny interes.	Wszystko w porządku Jak gdyby pani wczoraj wyjechała.	Zostań. Już przeszło...
„D’Aldrigger zostawił siedemset do ośmiuset tysięcy franków” odparł Desrochowi Taillefer. „A, ba, jest tylko jedna osoba, która zna ich majątek” oświadczył Werbrust, przyjaciel nieboszczyka. „Kto taki?” „Żona jego uczuje wielką pustkę!” „D’Aldrigger tak kochał swoją żonę! Nie śmiejże się, patrzą na nas”. „Pewnie się ożeni ze starszą”. „Czy znacie sytuację Nucingena i du Tilleta?” spytał Desroches. „Sytuacja jest taka, rzekł Taillefer: Nucingen jest to człowiek zdolny pożreć majątek swego dawnego patrona... i oddać mu go...” jak to oddać?...” „Malwina d’Aldrigger ma dwadzieścia lat, mój drogi. Poczciwy d’Aldrigger ożenił się w 1800! Wyprawił nam piękne bale w Strasburgu z okazji swego małżeństwa i urodzin Malwiny. Było to w 1801, w czasie pokoju w Amiens, a dziś mamy rok 1823, ojczulku Werbrust. W owym czasie wszystko było na modę Osjana, nazwał swoją córkę Malwina. W sześć lat później, za Cesarstwa, był przez jakiś czas szał na rycerstwo, czasy arii: Jadąc do Syrii, rycerz nasz i tym podobne głupstwa. Nazwał druga córkę Izaurą, ma siedemnaście lat. Są więc dwie panny na wydaniu”.	A czy wiesz, pani, co się wówczas dzieje? Te myśli, które przychodzą nam z zewnątrz, to są myśli innych ludzi, obrazy ich pojęć, co przepływają przed nami jak owe fatamorgana. Słusznym też jest twierdzenie, że za ten rodzaj myśli nie odpowiadamy; człowiek może je przyjąć lub odpędzić.	To sobie wzajem darujmy, bo i ja nie dałabym pół denara za twój rozum, choć do szkoły chodzisz, a ja niczego nie uczona. Pomnijcież na moje słowa. Jak już będziemy w sadzie, to ino Przemkowi szepnijcie, co i jak, a strzeżcie się Kostki, żeby nie posłyszała, bo ta niczego nie utai. Co wie, to wyśpiewa i zepsuje nam całą zabawę.	Wprost nie mogę przekonać siebie, że to nie sen, że to rzeczywistość. I... doprawdy... boję się...	Hola, dobrodzieju! Trzeba waćpanu wiedzieć, że jestem szlachcicem i noszę królewskie miano, a nie mam zamiaru obijać sobie łydek przed drzwiami twej sieni. Albo dasz mi grzeczną odpowiedź i to prosto z mostu, albo też, klnę się na wierzchołek Glencoe, wbiję ten oto brzeszczot na trzy stopy w twe wnętrzności.	Czy to ty, Błażeju?	Są to wielce poważani ludzie	To już po żniwach można by chycićchycić (gw.)	To ty proś bogów, ażeby cię zasłonili!...	Ty czarownica, ty musisz wiedzieć: czy prawda, że jest takie ziele, że jak się go kto napije, to musi pokochać? Lubystka czy jak?	Uszy, to oni nadstawiają uszy	Uważajcie no Obnażam rękę... Czy widzicie te dwie niebieskie żyły, biegnące od łokcia do pięści?... Nie jestże to Nil i jego kanał, który poczyna się naprzeciw Gór AlabastrowychGóry Alabastrowe	Więc co to trzeba grać, atu?	Żebyście waćpaństwo wiedzieli, ile kul leży na majdanie, to przechodzi imainacjęimainacja (z łac. imaginatio)	Co to jest?	Doskonale!... Awantura będzie z mamą okropna, ale raz się to wszystko złamie. Przy tym jestem pewna, że ojciec mnie poprze Niech żyje emancypacja, prawda?...	Wierzę temu choć nie wiem nic o tym. Ale wiem, że od czasu, jak zostaliśmy błędnymi rycerzami, to jest pan, bo ja nie zasługuję na ten zaszczyt, wygraliśmy dopiero jedną bitwę z BiskajczykiemBiskajczyk	Ależ oczywiście! Otóż cela księdza oddalona było o jakieś pięćdziesiąt stóp od lochu pewnego agenta napoleońskiego, który był wśród tych, którzy najczynniej przysłużyli się do powrotu Napoleona w 1815 roku; był to człowiek zdecydowany na wszystko i nadzwyczaj niebezpieczny.	Chciałem go zasztyletować; ale ona mi zapowiedziała, że jeśli jej narzeczonego spotka nieszczęście, to się zabije.	Pewnie, oszalejesz pan. To zawsze się tak zaczyna, mamy już jeden przykład. Jest tu ksiądz, który obiecywał komendantowi milion, żeby tylko go wypuścił, tak że w końcu mózg przewrócił mu się zupełnie; mieszkał tu właśnie, w tym pokoju, przed panem.	To się prędko skończy Skoro Kresowski stawił się na czas, na tamtych nie będziemy czekali, bo przywykli rano wstawać.	Co to zmuszę?... Ciupasem mnie pan sprowadzisz czy co?... A jakbyś mi pan coś podobnego powiedział po trzeźwemu, to bym poszedł do cyrkułu i daliby panu pojedynek.	Miłościwy panie wiedzcie, że rad bym, by w tym ubogim moim domostwie każdy brat szlachcic czynił, co mu sprawia przyjemność. Jeżeli twój przyjaciel zechce stawać na głowie, to i owszem. Jeżeli zaś bądź on, bądź waćpan, bądź kto inny nie będzie całkowicie zadowolony, będę dumny iż mogę dać mu pole.	Ach, mniejsza o to. Basia... Pani Barbara już jutro o tym zapomni.	Czy to ten czeladnik zawdy tak z wacpaństwem siedzi w kupie?	Wojtek! Co ty mówisz! Ja o niczem nie wiem! Wróciłam do domu i nikogo nie zastałam. Czy to możliwe?	Wielmożny panie sądź sobie pan o swoich rycerstwach, ale nie sądź o odwadze innych, bo nasz ksiądz powiada, że trzeba rozważać swoje uczynki i sumienie, a nie cudze. Lepiej oto daj mi pan spokojnie pokosztować moich szumowinek, bo te próżne słowa to się na licha nie zdały, a kiedyś trzeba zdać z nich rachunek.	Właśnie najlepsza godzina obiadu. Bowiem nadchodzi ta święta linia, tak uczczona przez Arystofanesa w komedii jego Prorokinie, która przypada wówczas, gdy cień ma dziesięć stóp długości. Niegdyś u Persów godzina posiłku była przepisana jedynie królom: każdemu innemu za zegar służył własny brzuch i apetyt. W istocie u Plauta pewien pasożyt uskarża się i wymyśla wściekle na wynalazców zegarów i kompasów, jako iż pewną jest rzeczą, że nie ma dokładniejszego zegaru od żołądka. Diogenes, zapytany, o której godzinie człowiek winien się posilać, odpowiedział: „Bogaty, kiedy będzie miał apetyt, biedny, kiedy będzie miał czym”. Jeszcze wyraźniej mówią lekarze, iż godzina kanoniczna jest	Cóżto jest? Biédny! ja? ale ja nie czuję się nim wcale.	Niech pan dla mnie nie zostaje. Pogawędzimy na ulicy. Światło dziś tak ostre, że nie mogę nic robić, więc odprowadzę pana do domu.	Ależ ja jej nie mam zamiaru brać!... Tylko... dlaczego ona kryje się przede mną... jakby dziecko nie było moim?...	Nie mogę. Jakże się rozstanę z ojcem, a przy tym sama wiadomość o naszym rozejściu się mogłaby go zabić.	A... bo czego tamten krzyczał głupstwa, jak nie był swego pewny? I podział się gdzieś abo cicho siedzi, bo go wstyd.	Na wachcie spać nie wolno. Wstań i przypatrz się, czy świeci światło na kotwicy. Teraz twoja kolej, Harve.	No, no Widzę, że nic się nie zmieniłeś, panie morderco.	Pani żona moja i ja nie pozostajemy obojętni na dowody łaski wspaniałomyślnych opiekunów naszych, a w interesach punktualność przede wszystkim. Stanęliśmy u wrót nowego życia. Nie odwrócimy już kart przeszłości. W takich wypadkach muszę baczyć na zostawienie dobrego przykładu synowi memu i pozostać punktualnym w interesach, jak wypada pomiędzy uczciwymi ludźmi.	Dziecko proszę, zwróć mi teraz tę sakiewkę. Skoro już znasz rysy mojej twarzy, chcę, aby przypominała ci o mnie tylko przyjaźń, o którą się ubiegam.	Mistrz jest, ale precz z nim, precz z nim.	Mogę ci powiedzieć, gdyż wcale mi na tajemnicy nie zależy. Zabrałam zboże ojcu ze spichrza dziś rano i zawiozłam do młyna.	Mówi Bazakbal. Czy pani jest sama?	Przestań, Jakubie! Nie wolno ci mówić nic przeciwko niemu. Ja go kocham.	Zatonęła w olbrzymiej fali osamotnienia i tęsknoty za domem. Przez trzy lata marzyłam o wyjeździe do Redmondu	A czemuż nie chcesz powiedzieć A?	Alboż nie są katolikami?	Ani mi się nawet śniło. Dziś odjeżdżam.	Cieszę się. Chciałbym zrobić dobre przedstawienie.	Co się dzieje, Chasiu Bejlo? Dlaczego tak krzyczysz?	Na śmierć, nie na niewolę	Nie może być inaczej!	Niech mu wasz człowiek powie, że tu spotkania być nie może i że pierwejpierwej (daw.)	Ostatecznie jednak stajemy na rozdrożu. Pastor, zdobywszy się na nadludzki wysiłek woli, którym dźwignął z łoża chorą śmiertelnie żonę, ginie zdławiony szponami okrutnej wątpliwości. Przez chwilę zdaje się, że przebiega scenę olśniewająca błyskawica cudu	Spił się i bele co powiada.	Spodziewasz się, że morderca odstąpi od swego zamiaru?	Waści szpakami musieli za młodu karmić!	Załóżmy się.	A więc, generale, jesteś pan więźniem i zaprowadzę pana do Mediolanu. A pan kto jesteś?	A, wobec tego zrobię panu pewną propozycję. Będzie pan mógł mieć konwersację francuską z nauczycielką Lusi i zresztą z Lusią, która już mówi bardzo dobrze. A ile razy ja idę na spacer, miło mi będzie też mieć towarzysza.	Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wierawiera (daw.) chętnie. czynisz.	Kto tak mówi?!	A kiedy będzie ten bal?	Ależ ma pani zupełną słuszność i zapewniam panią, że jej obawy są zupełnie nieuzasadnione, gdyż...	Dowcipny chłopak! Zdumiewający chłopak! Prawdziwa przyjemność rozmawiać z takim malcem... Tak, tak, mój koteczku, ten sam.	Ja pójdę	Ja?...	Jaśnie pan żąda listu?	Kto ich widział?	Mamy jechać do Kiejdan!	Możemy dziś zwiedzić jeden folwark, ten najbliższy, Powerpiany.	Musisz pan mieć zapewne kawał cielęciny lub młodej koźliny?	Najpierw do Marsylii.	No tak, ale...	Tak więc wiesz już teraz na pewno, że pan Krasławski istnieje? Pamiętam, żeś mi o tem wspominał.	Wariat pan jesteś!... Możesz przecie umrzeć.	A toż znowu?...	Ach, Kaziu, Kaziu!... Ileż chcesz?	Babinicz poszedł na ochotnika prochami kolubrynę rozsadzać.	Będę mówił jenojeno (daw.) odrzekł de Bergow.	Co ty chcesz osiągnąć?	G. 2.	Jak panowie chcecie byle tytuł mi odpowiadał.	Jakto? ze wsi? dokąd? po co?	Jakżeby inaczej!	Juści, tyle tej dobroci zażyły, co te karmiki na pokrzywach z plewami.	Juści.	Którą z nich wolisz, Elizo? Tylko jednej tu potrzeba	Możliwe!	Nic z tego! Płynął długo pod prąd Wajgungą, aby zmylić ślady.	Ostaj z Bogiem, Jaguś.	Ot, dla fantazji.	Oto i on.	Panie Michale?	Pierwszy batalion	Pozostaje mi więc tylko pożegnać...	Przysięgam	Stalky polował z zasiadkito stalk rzekł Tertius.	Szmaty grube masz?	Takie właśnie robię interesiki.	W jakich okolicznościach?	Zobaczymy Pencroffie, zobaczymy	Żal by ci ich było
Nie ma żadnego, żadnego sposobu! Bandl co tylko mógł...	O, babciu, ta, którą chcę mieć za żonę, jest mi od dawna droga. Znasz ją i lubisz. Ale sądziłem, że odgadniesz sama, ja się nie ukrywałem.	Miałam na myśli, że talent pisarski to wielka odpowiedzialność A mam nadzieję, że Ania rozumie to. Córka moja pisywała nowelki, zanim opuściła kraj. Teraz jednak zwróciła się do wyższych spraw. Mawiała zawsze, że zasadą jej jest: „Nie pisz nigdy ani wiersza, któregobyś nie chciała przeczytać na swoim nagrobku”. Dobrze zrobisz, Aniu, jeżeli się będziesz także trzymała tej zasady, o ile pragniesz się poświęcić literaturze. Chociaż oczywiście Elżbieta śmiała się zawsze, mówiąc to. Śmiała się zawsze tak wiele, że nie rozumiem, jak się mogła zdecydować, aby zostać misjonarką. Jestem szczęśliwa, że się tak stało... Modliłam się, aby się na to zdobyła... ale... pragnęłam, aby tego nie uczyniła...	Ciotka niesłusznie oburza się na postępowanie pani Koryckiej. Podług mnie, ona postępuje, jak kobieta rozumna i prawa. Wola ludzka kończy się tam nawet i ciotka musi się na to zgodzić. Jeśli pani Korycka kocha innego, to nie pozostaje jej nic, jak rozstać się z mężem. Wiem, co powiedziałaby ciotka i co ty, prawdopodobnie, myślisz w tej chwili, Anielko: myślisz, że pozostaje jej obowiązek	Nie, nie... Przyszłam... przyszłam, bo... mi bardzo źle... na świecie...	Ale bo to te balwierze zawsze do maściów nakładają różnych papryków i chrzanów, byle złe wypalić. Ja waszeć chcę kurować po babsku. Mam tu plasterek turecki, co w nim jest i balsamus mekkański, i one różne styraksystyraks	Ale proszę mi wydać resztę.	Co? Starosta nieżyw? Oj, to źle. No, a pani starościna także już nie żywieżywie (daw.)	Dobrze Ale, widzisz, moja Jacento, ten pan będzie tu mieszkał czas jakiś. Nie zapomnij téż zajrzéć do pokoju pana Graviera, czy tam wszystko w porządku, może prześcieradła...	Ot, co? Ja zawsze mówiłem, że my mamy niemożliwy ustrój.	Sza, Dawidzie! Chyba nie żałujesz mi tej pożyczki?	Szukać odpowiedzi na swoją troskę w świątyni, oczyściwszy się przez modły i posty Jak Egipt Egiptem żaden władca w inny sposób nie zdobył mądrości państwowej.	Tak się stało, że nie, ale jeśli pani potrzebuje, to posłać mogę.	Tażeż mnie nie pchajcie na sam koniec! Cierpliwemu zawżdy krzywda! Niechajże będę choć piąty...	Wróci?... Wie pani co, że mam wielką ochotę poczekać tu na niego, cały dzień pieszo zwiedzamy okolicę i mam dosyć peregrynacyi.	Ja wogóle nie rozumiem, jakim sposobem nie masz do czynienia wyłącznie z prokuratoryą?	Przypuśćmy, że nie byłbym minutę... pół minuty. Przecież zdawało się wówczas pewne, że po upływie trzydziestu sekund znajdę się w morzu; a myśli pan, że wtedy nie uczepiłbym się pierwszej lepszej rzeczy, która by się znalazła na drodze	Udam się przynajmniej na wasze spotkanie aż do Colignac. Jeśli przybędziecie tam wcześniej, zaczekajcie na mnie. Powiedziałem już, com miał powiedzieć. Daj mi rękę, Castillanie. Musimy się teraz pożegnać, gdyż wyjedziesz o świcie, ja zaś czuję gwałtowną potrzebę wyspania się.	Właśnie, mój drogi, pan tego nie rozumie, że Lusia za żadne skarby nie będzie się starała dzielić, chociażby ze mną, swoimi zmartwieniami. Owszem, przyznała, że doznała pewnych rozczarowań, ale nie wątpi, iż wkrótce zdoła się pogodzić z istniejącym stanem rzeczy.	A mnie się widzi, co prędzej by po Rocha!	A poszedłby ci ja na skrzydłach, cóż kiedy ona białogłowa, com ją sobie zarekwirowałzarekwirować (z łac. requiro: odczuwać brak czegoś, domagać się)	Ależ on jest człowiekiem świętym Jest naprawdę święty w słowach i czynach. On nie jest podobny innym: nigdy nie widziałem takiego jak on. Nie jesteśmy wróżbitami ani kuglarzami, ani żebrakami.	Bo po co wydobyłaś ten nieszczęśliwy list!	Co ci jest, dziewczyno?	Co?	Gwes, wieczorowe kurzysko. Hej, bedze sztorm te noce, belny sztorm! Patrzaj Heda, jak doukadouka wydma piasku, zaspa, morska góra. i słońce ćmi. Pójde jo wyciągnąc bot z wode na wywłoke; dma porwie sznure i poniesie na bystrz. No, bywoj me zdrowo, Heda! Za mały czas wróce; uwarz tam dlo nos trochę ciepłe strawy; ojc lubi smażoną pomuchle z golcami.	I mnie coś podobnego przychodziło na myśl Czy pan wie, że ona jest obecnie w Warszawie?	Jak go ztąd wypuszczą żywcem, odezwał się Dobek, to my swojego życia nie będziemy pewni. Nie dziś to jutro otworzy mu się gęba, ma przyjaciół dosyć. Mnichy się krzątają i biegają, szepczą, znoszą się. Mnie już ofiarowano okup byle mu ocalić życie!	Moją będzie rzeczą, ażeby nie potrzebował się poprawiać.	Naprzód, do koncertów jesteś za młoda, a potem, cóż to za ludzie ci aktorzy?... Ich towarzystwo mogłoby skompromitować nawet... mnie!... Przecież oni nie będąc małżeństwem sypiali w jednym pokoju...	Niby co?	Nie chcę	Nie ma? czy doprawdy nie ma? czy słowo honoru?	Nie masz za grosz serca.	Nie, zerwał mój ojciec.	Nie. Dam ją tej panience, która ma takie śliczne włosy.	Niemców mi daj!	No tak. Ale jakby pan to określił? Krótko i węzłowato?	No, no, nie wpadnij no w niedobory! Pójdziemy do kościoła!	Pan mi ubliża a o ile mi się zdaje, widział mnie pan w gorących wypadkach.	Stój no, draniu, i pary z ust nie puść, póki nie zacznę pytać. Związać mu ręce! Idź który przed chałupę i pilnuj, żeby kto nie patrzył w okna. Chodź tu, Walek, i gadaj, czy ci się zdaje, czy też jesteś pewny swego, bo o życie dwu ludzi się rozchodzi!	Tak jest, ale...	Tak, moje niemowlę prasy. Będziesz mnie bawił, będziesz mi wypędzał muchy z nosa. Przyjaciel nieszczęśliwego ma prawo być przyjacielem potentata. Dam ci też... cy... gar... ha.. wań...	Tak, przysięgam ci, jak ty mnie przysięgniesz, że to okropne małżeństwo nigdy nie zostanie zawarte!	Tedy ostawić ich tutaj, a sami na koń.	To nie Aramis!	To poczeka jeszcze chwilę. Zapnij płaszcz. I nie biegnij. Słyszysz?	To pycha... która poniesie karę, jak na to zasługuje.	To, co się tobie wydaje mięsem, panie profesorze, jest po prostu polędwicą z żółwia morskiego. Patrz, oto tu wątróbka z delfina, którą byś wziął za potrawkę z wieprzowiny. Mój kucharz jest mistrzem w przyrządzaniu tych przeróżnych płodów oceanu. Kosztuj wszystkich tych potraw. Oto konserwa z holoturii, którą Malajczyk ogłosiłby za niezrównaną, to znów krem, do którego wymię wieloryba dostarczyło mleka, a cukru porosty z Morza Północnego; wreszcie pozwól pan sobie zalecić konfitury z anemonów morskichanemony morskie	Wiem, wiem. To ta twoja kochana ciotunia. Ubrdała sobie, że pośrednik od sprzedaży placów jest moim kochankiem. To jest nie do uwierzenia, ile wstrętnych rzeczy siedzi w głowie takich starych, zjełczałych panien! Naturalnie! Teraz już jestem zdemaskowana, mam kochanka pośrednika, drugiego kominiarza i trzeciego zamiatacza ulic. Nie wspomniała ci ciotka czasami o szwadronie kawalerii?!	Wiem. Bo tamte są zawsze w balowej tualecie we wszystkim, co mówią, czują, myślą, bo tamte są fałszywe, wszystkie bez wyjątku	Wyspowiadam się ze wszystkiego, com miała na sercu, odkąd wyszłam za mąż. Teraz, gdym się dowiedziała, wszystko opowiedzieć to muszę.	A tymczasem płyń z nami do małej zatoki... o której ci już mówiłem.	A z kim on tak rozmawia?...	Ach! Hm!	Beksa! Finek to zuch, będzie z niego stróż. A tamten...	Czy czytuje?	Czy widzieliście, jak mój szkuner przepływał tędy przed niespełna dwiema godzinami? A czy wiecie, dlaczego tu jestem, zanim moja kotwica zdołała się mocniej wgryźć w dno portu?	Cóż takiego?	Dajmy spokój twoim przywidzeniom, Karolu. Chciałeś mówić ze mną o Krzysztofie.	Dlaczego grozi?	Dlaczego właśnie do pani Bogny?	Do urzędu	Gdybałam.	Gdyby choć zobaczyć, choć pogadać wy tam chodzicie?	Ja?	Jak ja pojadę, czy ona będzie za mną tużyłatużyła (ukr.)	Jakie to wszystko dziwne!	Jeszcze dziś przed wieczorem pocałujesz mnie pan w obie	Ko gi jūs norite?	Krwi jego!	Któż to jest ów	Ludwik Lambert	Masz rację! No, a teraz ty... jak się nazywasz, kamracie?	Niema, papo.	No, że cię przezwał.	Ostatnie pytanie, kapitanie Nemo.	Pani tu sama?	Pieszo	Po rosyjsku też? No to chodź pan ze mną.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że wypełniłem wszystkie życzenia wielmożnej pani i obsłużyłem ją uczciwie według pana rozkazu.	Powiadał Jelsky...	Powinien byś przestać ją kochać.	Pozwoli się pani odprowadzić?...	Prawda powiedział w końcu	Przygodę!	Spełniałbym rolę szatana, który zasiewa ziarna grzechu w czystej duszy.	Spodziewam się.	Tak i będzie, panie. Z Bogiem!	Tak mówię i tak myślę	Tak, ojcze.	To i po wszystkiem!	W Saint-Malo	Więc mogę?	Wszyćkowszyćko (gw.) tu: ludzie. pobłąkany i zgłupiały kiejkiej (gw.)	Wybierano zapewne naczelnego dowódcę?	Wyrażenie dziwaczne w danym razie.	Znacie mnie?	Ładnie tu u pani Znać, że ma pani zamiłowania estetyczne. Cóż to pani haftowała?	Łatwo wyobrazić sobie, że senor Dawid jest bykiem. Trzeba zaledwie przyjrzeć się mu bliżej, a niewątpliwie odnajdzie się sporo podobieństwa
Wolno tam, wolno! Wszystko to były bałamuctwa, wszystko to głupstwa! Oddam ja waćpanu wszystkie pańskie pieniądze, oddam i w dwójnasób, jeżeli będziesz taki szczery. Byłoby to zaiste dziwne z mej strony, gdybym je zatrzymał. Nie należy przypuszczać, że chciałbym stawać w czymkolwiek na wstręcie zacnym ludziom w waszym położeniu; byłaby to zaiste rzecz niesłychana!	Plus pieniądze	Wstępując na skalistą górę, znajduje się niekiedy owoc, aby uśmierzyć żary straszliwego pragnienia; oto właśnie taki owoc! Mam uczucie, że powierzam ci moje sumienie, abyś mi je oddał kiedyś.	Spytajcie Cheryona, ja nie wiem jam ostatkiem sił skakała do dnia, śmiała się choć płakać chciało... a teraz muszę odpocząć.	Wybornie, drogi panie Sorel, na twoje ryzyko! Uważaj pan, że dopełniłem wszystkich perswazji zaleconych przez rozsądek; jest już czwarta, nie mamy czasu do stracenia.	Wydaje mi się, że oprócz wody napotkaliśmy też jakieś zwierzę. Nie słyszałeś, że coś zeskoczyło na ziemię?	Ach, moja biedna Ludwisia! Urodziło się to już z tym kalectwem!... I pomyśleć, żem ani razu nie słyszał, żeby do mnie powiedziała: „Mój ojcze!” Nigdy w życiu nie rozumiała jednego ludzkiego słowa! Bogu i za to jeszcze dziękować, że ją do tego tam Instytutu wzięli darmo... Aleśmy się naczekali, naczekali! Że to musiała osiem lat wpierw skończyć, dopiero ją wzięli... Teraz trzy lata mnie nie było w domu, to osiem, a trzy... To będzie miała jedenaście lat teraz. Czy też urosła, paniczu? Panicz ją widział? Urosła? Czy też wesoła?	Dużo ci przyjdzie z tego! Piasek i woda, którąśmy z góry widzieli, jeżeli to jest woda w ogóle, a nie jakiś na szkliwo ścięty kamień...	Dziękuję ci, chłopcze! dziękuję, ale nie w tym rzecz. Chciałem cię spytać, co o mnie myślisz w tym względzie...	Gdy się psa układa, to go się w podziemiach nie zamyka, bo węch stracić może.	Jadziu! Nie wierzysz mi?	Komiczny chłopak. Kiedyś mi nadskakiwał. Ale on dawniej nie miał najlepszej opinii.	Mogłeś się tu nie pokazywać, iść wprost do buduarubuduar (z fr.)	Nie. Albert znieważył pana publicznie, wszyscy już o tym mówią. Myślałem, że uda mi się zmienić broń, z pistoletów na szpady. Pistolet jest ślepy.	Oj, kiedy mi wiele potrzeba, czego wy nie zdołacie zrobić.	Po stokroć panią hrabinę przepraszam, jestem najnieszczęśliwszym z szambelanów i najniezręczniejszym z ludzi. Królewicz dał mi bilet, pojechałem do jéj pałacu, odprawiono mię z niczem. Bilet królewicza a pana to zawsze rzecz pilna. Puściłem się w pogoń za W. ekscelencyą, szedłem tropem i doszedłem aż tu.	Tak, że u kołtunów dzieci są tylko dziećmi obowiązku, a czasem, rzadko, dziećmi krwi.. Co zaś do dzieci serca, tych nie ma nigdy.	Więc pani nie do niego przyszłaś?	Wszak pani sama powiedziała że mam przeczucie piękna. Otóż i w nim jam przeczuła piękność tak wielką, że wobec niéj zgasły przede mną gwiazdy na niebie. Ze wszystkich ludzi, których dotąd widziałam, on jeden wydał mi się zupełnie, doskonale pięknym i dobrym. Wszyscy inni mieli zawsze w sobie coś brzydkiego lub niedobrego, co mię raziło i odtrącało... on jeden nigdy...	Zajechałem na DziekankęDziekanka znana winiarnia warszawska Karola Lesisza (Krakowskie Przedmieście 54); w ocalałych piwnicach mieści się obecnie rozlewnia win., do piwnicy... To, panie, piwnice!... żyć, nie umierać...	Panie Dick musiałeś nieraz słyszeć, jak mówiłam o Dawidzie Copperfieldzie. Nie udawaj, proszę, że nie pamiętasz, oboje wiemy, jak doskonałą masz pamięć!	Idźże idź; aniś jeszcze od ziemi nie odrósł; tobie miotła i mieszek do kurzu, a nie dłuto. Chyba na śmiech ludziom, a nie ku Bożej chwale.	A i mnie też! Ale, co za wspaniała kolacja!	Ach, panie prezesie pan daruje, ale nie mogłam wytrzymać. Niezwykłe ogłoszenie!	Ale jakby na niego przyszła bieda, to my pójdziemy! Póki my tu, niech go nikt nie tknie.	Ale jakie?... Przecie ubytek kilku uczennic nic nie znaczy dla pensji... Więc co?... Helenka wyjechała za granicę i o nią chyba matka nie potrzebuje się troszczyć... Ona da sobie radę!... Cóż więc pozostaje?... Chyba ja?... No, ale ja także jestem gotów wyjechać i nie wiem, dlaczego mama ociąga się...	Ale mamy doskonałe konie i wrota gdy będziemy potrzebowali potrafimy sobie otworzyć.	Ale przecież przeszłość ojca nie dotyczy syna.	Ano podejdź bliżej. Nie wstydź się. Popatrzcie, jak się wstydzi. Cha, cha, cha!	Bal na cel tak święty, jakżeby na nim nie być?	Bóg ci ją odmieni! Mnie tam niedługo już na świecie.	Chcę, żeby poszedł za dziewięćdziesiąt tysięcy, i potrzebuję kogoś, kto by licytował do tej sumy.	Cościś Michałek markotny był dzisiaj i hniewny...	Czyż Cyrus Smith nie jest z nami? Czy nasz inżynier nie żyje? Już on znajdzie jakiś sposób, żeby rozpalić ognień!	Głupstwo Niedorzeczna zemsta za wydalenie z fabryki. Może pamiętasz, był taki zastępca Jachimowskiego, Karliczek? Wulgarnewulgarny (z łac. vulgus: pospólstwo, tłum)	Lecz ja konia nie posiadam wezmę chyba od pana de Tréville.	Mój drogi, nie róbże chłopów idiotami	Młoda jeszcze jesteś, siostro, młoda i niedoświadczona; i my nie jesteśmy bezpieczne przed atakami sił nieczystych.	Nie mogę!...	Nie rozumiem Rozumiem, że dziesięć to znaczy dziesięć; ale jeżeli w języku kupieckim dziesięć nazywa się trzydzieści trzy, to niech i tak będzie.	Nie wątpię w to ani przez chwilę	Nie, nie głodny.	No, to przystrójże się waćpanna jako najozdobniej, bom w tajemnicy przed Baśką kapelę dziś z Kamieńca sprowadził. Kazałem im instrumenta w słomę pochować, a jej powiedziałem, że to Cygany do koni kucia przyjechali. Dziś wieczór tańce okrutne wyprawuję. Lubi to ona, lubi, chociaż poważną matronę rada udaje.	O, nie, nie... to jest, właściwie lubiłam ją kiedyś bardzo... Nawet dziś lubię, tylko siebie w niej nie lubię.	Ojciec mój!... Wiesz wiesz, to był wielki, szczery artysta! Ogromnie kochał sztukę... I dlatego zadusił go ten potwór!	Owszem, pójdziemy na Stare związki do „Małego”.	Owszem... pamiętam, że dawał jej dziwne, przez siebie wymyślone przezwisko; nazywał ją swoją małą jejmością. Ale te nieszczęsne kopalnie wygnały nam z głowy inne sprawy. O niczym innym nie mówiliśmy. Czy o tej szkole kiedy mówił, nie pamiętam... i nigdy już pewno sobie nie przypomnę.	Pewnie, że nie wiem. Przechodź.	Ręki wam trzeba... ha! już ona nie ta co dąbczaki z korzeniem rwała z ziemi	Skąd mam wiedzieć? Poleciła mi panu powiedzieć, że przeprowadziła się tam, gdzie mieszka bałaguła Jarme.	To was dwie było do pracy.	Wszystko! są rzeczy których nawet kochance człowiek poświecić nie może.	Zapewne lepiéj budować miasta, niż je zdobywać.	Zawsze jednak do celu, i to dosyć nieszczęśliwie... rzadko trafiam Postarzałem. Tu zaś świetne pewnie będą wyścigi... ale gdzież nagrody?	Znajdziemy je przy pomocy Fenicjan	A co jest przyczyną tej nienawiści, biały bracie?	A gdzieście to podzieli tego znajdę, co was prowadzał łoni?	A ile na to potrzeba?	A mury wysokie?	A przy tym ile w nim prostoty! Wziąłbym go za zwykłego majora i tyle.	Ale Magdalena ma włosy puszczone swobodnie, a pani swoje zakrywa. Widzę panią w takim uczesaniu pierwszy raz.	Ale nic! nic! to przywidzenie! smutnie jakoś przerwał Ordyński z westchnieniem mimowolnem ku Głuszy, które go zachmurzyło.	Ale się idzie z konieczności i ze smutnej konieczności	Ale, Witek by ta psa krzywdził, któren zbiera po wsi wywłóki różne i lekuje...	Ba, toć tam gęstwa lasu, trudno z dala dopatrzeć! Ale tam dalej, dużo dalej, wzdłuż Drwęcy, rozesłała się moc Krzyżaków. Jak okiem sięgnąć, oni i oni!	Bezbłędny! Taką kapkę?	Cały nasz komplet burszów.	Chciałem powiedzieć parę słów jakby określić?	Co jedzą tamci? Tamci, jedzą gotowane.	Co ty robisz?	Dobrze	Jak sądzisz: czy świadomość, że jesteś tutaj, wpłynie na jego plany?	Jakto? zakrzyczał Bodzanta, dwaj główni przewódzcy w rękach naszych!	Jednak...	Jemu doczynię, a jego pani zapłacze.	Kogo ma za sekundantów Harry Drake?	Kto idzie?	Mamyte, aš nenoriu tos Pleikienės! Nė ji išmano ką, nė nieko! Iš kur ji gal ką mokėti? Prasta boba, nė ji skaityti moka, nė ji žino, kaip reikia gydyti. Verčiau nueik pas panelę ir paprašyk vaistų. Ji duos gerų, tuojau pagysiu. Nueik, mamyte!	Masz słuszność, Conseil. Jest to głupia sprawa, w którą wdaliśmy się zbyt lekkomyślnie. Straciliśmy wiele czasu i daremnie ulegaliśmy wzruszeniom. Od sześciu już miesięcy mogliśmy byli być we Francji...	Mości panie! Zawracaj i ty ze mną! Nieszczęście! Gniew boży, sąd boży!	Na strop! na strop!	Ne, bet aiškiai pasakė, kad rytoj, o veidas buvo susiraukęs ir nuliūdęs. Tai rytoj kuo greičiau, tuo geriau.	O, słuchają. Wilhelm przychodził, gwizdał im ciągle i ponauczał śpiewać.	Od córki kantora.	Odejdź!...	Panie Stefanie! co panu?	Porzuć pan dzieciństwa! Mam przy sobie spis skradzionych kamieni. To puzderko i ten spis godzą się z nim najzupełniej, a co więcej, lista zawarta tutaj jest kopją mojej.	Proszę, z większém uszanowaniem to P. Wojewodzic.	Przyjadę jutro.	Swoim własnym kosztem i mam nadzieję zyskać tysiąc dukatów za pierwszą edycję, której każę wybijać dwa tysiące egzemplarzy po sześć realów.	Toście wy żołnierze?	W takim razie odstąp kilka z nich tutejszemu nauczycielowi, bo nieborak straszną biedę cierpi	Witam kochaną panią i zła ocena, uwaga; tu B. lp malam notam: złą ocenę....	Więc jesteś, bratku Przyprowadzili cię, aha. Macie zapałki?	Zaraz zlezę! Tylko żem się o gałąź zahaczył, proszę pana. Na lewo, chciał pan wiedzieć?...	Zegarek zatem...	Zgoda!	Zmieniliście się bardzo. Zmężnieliście, przytyliście. Cóżeście porabiali?	Zobaczymy, co będzie dalej... Publiczność jest zdziwiona, bo ludowa sztuka i bez tańców...	Ścierwy, ukrzywdziciele!
No, a gdzież? Teraz to on w więzieniu. Ale tu mieszka, tu wróci. To przecież  on tutaj, o, na tej ławie, pana inżyniera ratował, a sklejał, a zszywał Plamy po krwi to aż szkłem musiałam zeskrobywać. Zejść nie chciały. A ją, Marysię, to na tym stole reperował. Z panem źle było, ale już z nią, to i nadziei żadnej nie było. I nie dychała wcale. Kości w mózg powchodziły. Doktor, jak pana zabierał do samochodu, to mówił, że ona już kaput. Dla tej biedaczki, powiada, tylko trumna, powiada, a szkoda, bo ładna. I prawdę powiedzieć, to przez tydzień nikt nie myślał nawet, że ona odżyje. Antoni nawet czemodan z tymi przyborami doktorskimi ukradł, żeby ją ratować. Dniami i nocami koło niej chodził. Już sam nie wiedział, co począć. Nawet owczarza z Pieczek kazał wołać, żeby uroki odczynił. A ona wciąż niczym martwa. Na koniec, jak ja białą kurę pod oknem zarżnęłam, to i pomogło.	My nie żebrzemy, proszę pana, my tylko oszukujemy. Jak ja panu mówię prawdę i pan mi da dziesiątkę, to to jest żebranina, ale jak ja panu nakłamię i pan mi co da, to to jest tylko „naciągnięcie”, a nie żebranie. A jak ja od swojego co dostanę, to to jest przysługa. Widzi pan?...	A pan, panie szanowny, też musisz być poinformowany, że owa kubita, czyli panna Arletka, to ma swojego narzeczonego, co bardzo nie lubi, jak mu kto w jego sprawy nos wsadza.	A dobrze, oj-ej, jak dobrze! Czego chciałem, to i dostałem, czemuż nie ma być dobrze?	I dlaczegóż to nie mógłbym uczynić tego? Alboż nie mam władzy zrobić z tobą, co mi się podoba?	A nie, nigdy, raczej umrzeć Jak to dobrze, że ty tak nie myślisz, że ty nigdy, nigdy nie popełniłeś nic złego! Wiesz, gdybym cię nie kochała nawet, to i tak musiałabym cię uwielbiać za dobroć i za tę szlachetność twoją.	Na miły Bóg! Jak się mają Skrzetuscy? To i jegoście w domu zastali?	Rzuć mi sutannę, durniu rzuć, mówię ci, to paskudztwo. Nie pozwalam ci pozostawać w tym gnoju.	Głupcy! Czyż nie rozumiecie, że to był Sintram?	Na zawołanie, jak na zawołanie, bo jakże to, szukają go po knajpach?	Za jedną noc życie moje! Tak, czarująca sylfidosylfida weź głowę Popowa, który śmiał tu, w śnieżnych HiperborejówHiperborejczycy (mit. gr.) rosyjski poeta, dramaturg i prozaik, najwybitniejszy przedstawiciel romantyzmu rosyjskiego.: w Rzymie byłby Brutusem, w Grecji Peryklesem, a u nas nie oficerem huzarskimw Rzymie byłby Brutusem, w Grecji Peryklesem, a u nas nie oficerem huzarskim najniższa ranga w hierarchii urzędniczej w carskiej Rosji., człowiekiem nikczemnego wyglądu we fraku, jak wyrazić się raczył Mikołaj PawłowiczMikołaj Pawłowicz rzym. bracia Tyberiusz Semproniusz Grakchus (ok. 162–133 p.n.e.) i Gajusz Semproniusz Grakchus (ok. 152–121 p.n.e.), trybuni ludowi, którzy przeprowadzili reformy prawa rolnego na rzecz ubogich obywateli; prześladowani przez przeciwników polit., obaj zginęli tragicznie podczas zamieszek., a obnażywszy swoje łono, powiedz: Cezar tu spał i jego losyCezar tu spał i jego losy	Owszem to są gołębie, ale dzikie, zwane skalnymi. Poznaję je po podwójnym czarnym pasku na skrzydłach, po białym ogonie i niebieskopopielatym upierzeniu. A ponieważ gołąb skalny jest bardzo smaczny, więc i jego jaja muszą być wyśmienite. Zaraz zobaczymy, czy zostawiły jakieś jaja w gniazdach.	Po co, drogi panie? Czy zasady porządku społecznego nie są warte jakichś ofiar?	Czy znacie tekst pieśni Schuberta Der Tod und das MädchenDer Tod und das Mädchen kochany. i broni się tak, jakby się broniła przed kochankiem: „...rühre mich nicht an”rühre mich nicht an (niem.) Daj mi swą dłoń, piękna i delikatna postaci.. A to jest przecież śmierć.	Tak, mój Tréville, tak i wierzaj mi, iż to bardzo smutne widzieć dwie takie partje we Francji, taką dwugłową monarchję. Skończy się to jednak, skończy. Mówisz więc, że to gwardziści zaczepili muszkieterów?	Żadnego ciosu mu nie zadasz, jeno zdrowiu własnemu zaszkodzisz. Słuchaj! Jadąc tutaj, zauważyłem jakiegoś prostaka na srokatym koniu, który ciągle trzymał się nie opodal od mojej kolasy. Zauważyłem właśnie dlatego, że koń był srokaty, i kazałem go wreszcie wołać. Do Kiejdan. List do księcia wojewody. tajemnice, sekrety. pomiędzy nami nie ma, więc przeczytałem... Masz!	A, to co innego! Mam nadzieję, że się dogadamy.	Ale mnie chyba za takiego nie uważasz?	Ale to co innego.	Arjanie? arjanie? ale proszęż cię, przerwała kasztelanowa, coś ja o nich słyszałam... a doprawdy nie wiem dla czego arjan prześladowano!	I nie boisz się sama sepacerować o tej porze między grobami?...	Kobiéta jest zachwycająca ale przerażająca razem, jak lód zimna...	To mąż stanu całą gębą! Jeżeli teraz odmówił, widocznie ma jakieś głębsze powody natury politycznej.	Nie mogę się dalej bawić. Nie chcę.	To prawda... to prawda bardzo to niedobrze, ale sprawa zostanie już niedługo załatwiona!	Zaiste stanie się to wtedy, gdy zapanuje siła jedna, siła świadomości, gdy natura stanie się obyczajna i skromna. Gdyż przyczyną wszechzła jest ogólna słabość, brak poczucia moralnych praw i mała wrażliwość na rozkosze wolności.	Bo ona tam ukryta za Jampolem i o tym on wiedział, ale tam jarów, zapadlin, komyszy tyle, że choć i wiedząc dobrze miejsce, trudno trafić, cóż dopiero nie wiedząc! Jeździłem ja za końmi i na sądy do JahorlikaJahorlik	Ci... cho! altana tu zaraz za tym bzem, żebyż nie usłyszały!	Jak się nazywa twoja matka?	Tak jeżeli przegrywają, waszmość oddajesz im pieniądze, a jeżeli wygrają, zabierają z sobą wasz grosz w swych biesagach! Powiedziałem przedtem, że oddaję cześć waszej wspaniałomyślności, ale mnie, panie łaskawy, bardzo przykro, żem został postawiony w takim położeniu.	To niesprawiedliwe! Myśmy się poddali.	Blada... spocona... Czyś ty nie chora, moje dziecko?...	E, kiedy ja tak nie chcę.	I nie przemówiłeś do niej?	JW. podczaszyna nie żyje!	Ja nie mogę chodzić, bo ja przecie jestem chory...	Jeszcze nie dziś!	Nie mam więcej	Nie, stryjaszku...	Niech ci Bóg płaci, Janku! Ot i poczęstować cię nie mam czém u nas ubogo...	Pora na obiad. Cóż te baby porządku przy dniu świętym nie pilnują.	To waćpan mnie od hańby obronił?	Wszyscy grają w tenisa i są zadowoleni. Nie widzę racji im przeszkadzać.	Jeśli się to jeszcze raz powtórzy rozgniewam się na dobre. Któż to śmie niepokoić mnie w taką noc? Odezwać się!	Jestem setnie zmęczony. Należy mi się dzisiaj dobrze zasłużony spoczynek.	Proszę pozwolić mi skończyć, kapitanie... Właśnie dowiedzieliśmy się o tak bohaterskim czynie pana kapitana, że choć widzę dziś pana, Maksymilianie, po raz pierwszy, proszę, wyświadcz mi tę łaskę i pozwól, bym przedstawił pana hrabiemu jako mojego przyjaciela.	Ani słowa: przeto dziś gwiżdżę, kiedy mi się chce płakać i dlatego zazdroszczę ci.	Ano widzicie. Da Bóg, że przy takiej dziewce zapomni Zbyszko o tamtej. Ja stary, a też bym zapomniał... Napijecie się miodu?	At! Odczep się waszmość!	Moja miłość nędzna licha warta miłość moja! Grzywien w skarbcu niema, beczki mi ta gawiedź powysuszała, chleba pożyczam, mięso rzeźnicy dają śmierdzące... Cała pociecha... ot... o!	Więc po co się długo dręczyć? Zaczynajmy w imię Boże!	Żem ja tu się znalazł, dziwu niema bom ja na swojéj ziemi i niedaleko od swojego gniazda	Alboż ja jej co zarzucam!	Co	Co masz na myśli, kapitanie?	Czy sama?	Dlaczego zabrano go ze szpitala?	Dużo myślałam w ostatnich czasach, przyszłam do przekonania, że małżeństwo jest une institution malpropre et inutile.	I co będzie dalej?	Ku temu prosiłbym o zawieszenie broni i o pozwolenie wejścia za mury komturom Bałgi, Brandenburga, Osterode i Samlandu wraz z ich pocztem dla omówienia warunków pokoju, które jego królewskiej mości, najmiłościwszemu panu, jako i wielkiemu księciu przedstawione zostaną	Mają gotówkę, jaśnie panie, mają kredyt	Rozumie się.	Słucham, czego pan jeszcze chcesz?	Służącego?... chciałeś pan powiedzieć Pracuję, panie, aby żyć i zabezpieczyć sobie rentęrenta	Więc pan Blake oświadczył ci się jednak nareszcie?	Zimno mi	A cóż będzie z weselem?	Ach, Matko Przenajświętsza!	Amen!	Amen!	Antysemityzm	Bije! Ciebie, tak małego i słabego! Słuchaj: dziś wieczór jeszcze zostanie zamknięta w Tower. Mój ojciec, król...	Czyj wiersz? Thrasyllu?	Cóż dalej?...	Cóż takiego, Conseil?	I odsyłam ją...	Ja myślę, że i ty jesteś tego zdania	Jaka rózga?	Janusz, Janusz	Jesteś bardzo szczęśliwa, moja droga	Jesteś tedy pasowany na rycerza pięknej Afry!	Milordzie, miałżebyś je zgubić, a może przypuszczasz, że ci je skradziono?	Morze?	Mrzonki...	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Na, gerai!.. Intrigavojate taip, kaip lenkstudentis prieš lietuvius o jūs, lietuviai, nykstate, prapuolate, nežinia dėl ko ir kaip. Tokie gi, kaip aš, sau stovi ir juokiasi. Mes gerai matome ir žinome, kas bus ir ko reikia laukti.	Najzupełniej.	Najzupełniej. O dziesiątej zapukam do twoich drzwi.	Niech będzie pochwalony...	Ojcze, twoja zimna krew przejmuje mnie dreszczem.	Ot tak, sama jedna!	Słyszałam od Luci, że miał jechać do Ruczajewa.	Tak	Tak, wiem Kochana Ruby, wiem.	Tę bitwę walną albo przegramy, albo wygramy...	Wdowy.	Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa	Więc może być dramat...	Więc też mówię, że musimy pożyczyć od zagranicznych królów.	Wykrył wszystko... naprawdę?
Belzebub to jest wcielony. Mówiłem waści, że nie lubię tłoku, ale on gorszy od tłoku, choć repetorepeto (łac.) widok.! Oj, będzieże się to liczko płonić. A już to powiem waści, że i mnie do niej tęskno, bo ją jako ojciec miłuję. I nie dziw. Synów legitime natoslegitime natos (łac.)	Tylko bez krzyku, tylko bez hałasu Trochę cierpliwości. Czekaliście tak długo, to możecie jeszcze trochę poczekać. Dzięki Bogu, słomiane wdowieństwo już wam nie grozi. A dalej, jakby to powiedzieć, stara prawda. Kobieta mimo wszystko pozostaje kobietą. A zdawało się, że mądra. Rozważmy rzecz z innej strony. Po co ten gwałt? Po co się gniewać? On odszedł, ale dlaczego odszedł? Musi przecież być przyczyna. Każdy postępek ma swoje znaczenie. Mieści się w ramach jakiejś reguły, jakiejś normy. Czy mnie rozumiecie? A jeśli już jest tak, to znaczy, że jest tak. A skoro nie jest inaczej, to rodzi się pytanie: po co ten krzyk? A wytłumaczenie jest tylko jedno. Bardzo was przy tym przepraszam. Tak, jak własną matkę przeprosiłbym. Kobieta, za przeproszeniem, zawsze pozostaje kobietą.	To znowu co innego Żydzi, moim zdaniem, są najgenialniejszą rasą w świecie, a przy tym moją rasą, więc ich podziwiam i w gromadzie kocham. A co do porozumienia ze Szlangbaumem... Bój się Boga, Stachu! czyby to była rzecz rozsądna z naszej strony, gdybyśmy się żarli między sobą wówczas, kiedy idzie o uratowanie tak świetnego interesu jak spółka do handlu z cesarstwem?... Ty ją rzucasz, więc albo runie, albo złapią ją Niemcy i w każdym razie kraj straci. A tak i kraj zyska, i my...	Ani mi się śni! Wszyscy do kupy razem jesteście kretynia banda rezolucjonistów. Wysmażyliście byczy pasztet. Może być, nauczy was to nie zaczynać z nami na drugi raz!	Wolę to, bo nie będzie krwi Każ niewolnikowi podać mi krater do ust. Chcę pić, a rozlewam wino, bo mi ręka lata ze starości...	A zawdzięczam to kirysowi z bawolej skóry, który noszę pod kaftanem, panie Gdyby nie on, zwierzę rozharatałoby mi klatkę piersiową swoimi pazurami.	Bardzo proszę, moja pani To nie mój fach... Zostawiam to Starskiemu i jemu podobnym...	To niepotrzebne sądzę bowiem, że jeżeli nam zapłaci, to bardzo dobrze będziemy wynagrodzeni.	Cóż to znaczy?...	Może być, może być! Nasi naczelnicy spierają się o rzecz błahą, której na drodze naukowej nie sposób rozstrzygnąć. Obydwaj mają słuszność i obydwaj się mylą. Pułkownik oświadczył stanowczo, że nie myśli ustąpić. Strux przysiągł, że się będzie opierać przywidzeniom Everesta, a dwaj uczeni, którzy by niezawodnie ulegli racjom naukowym, nie nakłonią się nigdy do ustępstw w kwestii, która jest czysto kwestią miłości własnej. W interesie prac naukowych jest to rzecz arcyniemiła, że południk przechodzi środkiem tej puszczy.	Najpóźni to na południe.	Nie rozumiem, dlaczego tak wnosisz mogłabym i ciebie i innego nie kochać. Szanuję cię, jestem dla ciebie siostrą, ale miłości ku tobie nie mam.	Nie śmiem o to prosić	Uwięziono? Jakże? To waszmość był pod kondemnatąbyć pod kondemnatą (łac.) zapytał on szlachcic siedzący przy dziadku i pijący miód z kubka.	Wżdy najpilniejsi jeszcze na podwórzu stoją... widzisz? Opaliński, Korybut, Potocki, Fredro, Russocki... jak oni pójdą, to my za nimi.	Nie martwmy się o nic Wszystko się ułoży jak najlepiej, tylko pamiętać trzeba o tym, że na sądzie nigdy nie należy mówić prawdy. Kto się da nabrać i przyzna się, to stracony. Z takiego głupca nigdy nic nie będzie. Jakem razu pewnego pracował w Morawskiej Ostrawie, to zdarzyła się tam taka rzecz: jakiś górnik sprał inżyniera w cztery oczy, tak że nikt tego nie widział. Adwokat, który tego górnika bronił, doradzał mu bezustannie, żeby się wszystkiego wypierał, to mu się nic stać nie może, a znowuż prezes sądu w kółko swoje o tym, że przyznanie się jest okolicznością łagodzącą. Ale górnik nic, tylko w kółko powtarzał swoje, że się nie ma do czego przyznawać, więc został uniewinniony, ponieważ wykazał swoje alibi. Tego samego dnia był w Brnie.	Cicho, Paulino, cicho Chodźmy stąd. Jest tu może jakiś kwiat, którego zapach mnie mdli. Może to ta werwena?	Dla czego pan wojewoda ma się fatygować, ja	Hm... hm... o włos, to stałoby się! Radziłbym panu jednak nie wskakiwać zbyt często do jadących już pociągów.	Jesteś u siebie A oto mój powóz W ten sposób streszcza się dla każdego z nas przyszłość.	Widzę, że Szkoci do bitwy dobre pachołki, ale w amorach nic po nich. Na niewiastę jako na nieprzyjaciela impet potrzebny. Veni, vidi, viciveni, vidi, vici (łac.) to była moja maksyma...	Tak, tak, znam ja twoją zemstę; jużeś mi o niej wspominał.	Do kroćset to jak wycelowane. Muszą mieć specjalne armatki.	Na to, mój drogi profesorze, ja już nic nie poradzę.	Jak to co? Miss Normann zostanie natychmiast aresztowana, nie będzie mogła wypierać się tego, że uprawia szpiegowską robotę, i nikt jej nie da wiary, że cała ta historyjka o małżeństwie jest prawdziwa.	Oszusta! Zdecydowanie, uparłaś się pani pewne wypadki łagodzić, a inne wyolbrzymiać. Pan Andrea Cavalcanti albo raczej powiedzmy pan Benedetto ma być oszustem?! Myli się pani, pan Benedetto to ni mniej, ni więcej, tylko morderca!	W takim razie jeszcze dzisiaj trzeba uwolnić wszystkich. Ludzie nie mogą być więzieni za to, że chcieli przekonać się, czy święty Nil przybiera lub że słuchali muzyki.	Właśnie, że nie taki... Kto mi się nie spodoba, tego nie dopuszczę do kupna, i basta!...	Do miliona czartów bodajem był Maurem, jeśli pozwolę to sobie zrobić! Do kata	Niech mi pan wierzy jeszczem się nigdy nie czuł tak wzruszony.	Panu Bogu bym podziękował, że mi się te tajemnice odkryły przed ślubem, a nie po ślubie.	Tak jest. Chartum z rozkazu proroka ma być opuszczone i mało kto tam już mieszka. Burzą teraz co większe domy i cegłę wywożą wraz z innymi łupami do Omdurmanu. Prorok nie chce mieszkać w mieście splamionym przez niewiernych.	To prawda, że dziwna jakaś igraszka losu tego byka gwiazdą przezwała! No! świeć-że nam rad nie rad Asterze!	Wiesz, że nie mam dzieci i że ty jesteś jedynym, ostatnim potomkiem naszego rodu, jeżeli nie de facto, to w każdym razie z nazwiska. Otóż...	Dobrze, i zrób więcej światła. Mnie ta ciemność bardziej męczy, niż światło może mi zaszkodzić.	Piękna ta gwiazda jest piekłem lodu i ognia. Wiem o tym od samego Kamila Flammariona, który co miesiąc we wspaniałych artykułach poucza mnie o wszystkich nowościach na niebie. Wenus ciągle zwraca ku słońcu tę samą stronę swej tarczy, podobnie jak Księżyc ku ziemi. Tak zapewnia astronom z góry Hamiltona. Jeśli mu wierzyć, jedna z półkul Wenus jest rozpaloną pustynią, druga pustkowiem lodów i ciemności. I piękna ta pochodnia naszych ranków i wieczorów jest pełna ciszy i martwoty.	A on zażąda, bym cię wbrew twej woli odesłał. Zbyt znaczne oddałeś mu posługi... I Sakowicza mi nie puści, a Sakowicza więcej cenię niż ciebie...	Jacuś? Wychowam go sam, jeżeli już tak musi być.	Nie pragnę bynajmniej, by mnie znów obito. Ale i tak dam sobie jeszcze z nim radę.	Zasłonić oczy? Żadna wróżka jeszcze mi tego nie kazała.	Śpiewam, moja Zuzanno, bo mi nudno.	Morał tej bajki jest ten, że trzeba nosić swój szalik, nie zastanawiając się zbytnio nad jego znaczeniem. Już dawni prorocy nazywali ten świat doliną łez. Otóż w owym czasie narody wschodnie posiadały za pozwoleniem legalnych władz ładne niewolnice oprócz swoich żon! Jak nazwiemy tę dolinę Sekwany, pomiędzy Calvaire a Charenton, gdzie prawo zezwala tylko na jedną prawowitą małżonkę?	Obejdzie się bez was, sam pojadę z pachołkiem. Gdzie tu Kahamlik?	Pokażę panu list i fotografję, jeśli chcesz iść ze mną do Lochów Bezpieczeństwa Garfielda.	Tak sądzę mam nadzieję, że następnym razem autor „Złotej łodzi” znajdzie sobie lepszych aktorów.	Nic nie będzie mu grozić? Akurat! Zawsze się zaczyna od obiecanek cacanek, potem się mówi, że nic nam nie będzie grozić... A potem taki osobnik rozpływa się w powietrzu, nie dotrzymawszy ani słowa. I pewnego pięknego ranka na takich biednych ludzi, jak my, wali się, nie wiadomo skąd, nieszczęście.	Ale nie, ja nie jestem inteligentna Ja jestem w gruncie naiwne stworzenie, które wierzy we wszystko, co mu ktoś mówi, które bierze sobie do serca wszystko.	A jak będzie wojna, moi kochani, ręczę wam, że z tego pałacu nic nie zostanie, bo Maciuś przecież nas nie obroni.	Nie ma nikogo? Oj szkoda; miałem pilną sprawę, myślałem, że jeszcze któregoś zastanę.	O, proszę bardzo, tak!	Phi! Powracałem tu corocznie od roku 1746!	Tak jest panie hetmanie dobrodzieju, rzekł w rękę go całując kuzyn i wzdychając... trzeba odpokutować za stare grzechy.	Czyś mnie nie poznał, Feltonie?... nie jestem ani aniołem, ani szatanem, jestem córką tej ziemi i siostrą twoją, jednej z tobą wiary.	Spójrz tam! Wszystko stało się różowe, śnieg i wysokie skały. Jak się one nazywają?	Do domu	Dobrze, panie hrabio.	E... panna Eufemia!... Nie mogę przecież współzawodniczyć z urzędnikiem pocztowym...	I poszedł sobie?	Ja, panie Fogg?...	Napiję się	Nie jestem wcale obrażony, aczkolwiek lubię prowadzić roztrząsania bez krzyku.	Nie. Chciałbym widzieć się z panem Czyńskim.	No, ruszże się! Żeby cię szlag trafił! Popatrzcie jak się nażarł! No, ważniaku, poddaj się! Cholerę ci w bok!	On delikatnością się nie odznacza	Osa! Zaczynaj od siebie.	Tak, tak idziemy ostrzedz innych, i dlatego bądź zdrów, albo chodź z nami...	Zważ no, waszmość i ja tu mam prawo coś powiedzieć w swej obronie... a ta szulerka jest zajęciem nie bardzo godnym szlachcica. Ale wciąż jeszcze oczekuję pańskiego zdania.	A chciałeś jej śmierci!	A zdradąż go nie mogli pokonać?	Ale przecież faktycznie byłeś pan wówczas lekarzem i wyleczyłeś tych chorych.	Bo my jesteśmy ludzie książęcy, którzy straż sprawiamy wedle grodu.	Chilonie Chilonidesie, gdzie jest twoja ojczyzna?	Chory jest, biedny chłopiec.	Co nie mam znać.	Czy kłopot, czy zmartwienie jakie?	Czy słyszysz?...	Florek!	Halina Ferens-Czaplicka i Adam Nagórski.	Ja zostanę, rzekła Laura spokojnie; a dokądżebym wracać miała?	Madziu!	Mama!	Może nie?	Najbezsensowniejszymi rzeczami w dziejach świata były konsekwentnie przeprowadzane plany	Nie mam przyjaciół...	Nie powiesz, Nastuś, co?	Obiecaliście zapis zrobić, co?	Oho, wilk w baraniej skórze!	On. Patrz, płacze.	Ozorya...	Pani przeczuwała Właśnie myślałem o pani.	Posłuję na konwokację.	Posłuszna! ja bo niechcę twego posłuszeństwa	Pozwalamy	Prawdu każe, a ty, Maksym, durny!	Sługa, Przysięga	Słyszałaś, Ada, o Zosi?...	Tajemnicza mowa; jakoż ją mam tłumaczyć?	Trzeba oddać konduktorowi.	Zimno!	Zygmuś! ja tobie kładę letni mundur, ty potrzebujesz letni mundur, co?
Czekajta ino, kumo! I ja żebym miała drugiego, to bym go nie posyłała, ale Józik to ho! ho!... Jakeśmy poszli z nim do jegomości, to mu jegomość dał książkę drukowaną po łacinie, a on tak z niej czytał i jegomości gadał, co tam stoi, aż jegomość powiedział: „Żebym ja tak umiał, jakiem jeszcze nie był wyświęcony, to bym nic nie robił, ino na sufit pluł!”	Nie odpycham mądrości, ale chcę służby Wiem, że ich rozum jest wielki, ale musi być kontrolowany, aby nie oszukiwał, i kierowany, ażeby nie rujnował państwa... Sama powiedz, matko, co oni w ciągu trzydziestu lat zrobili z Egiptem?... Lud cierpi nędzę albo buntuje się, wojska mało, skarb pusty, a tymczasem o parę miesięcy od nas jak ciasto na drożdżach rośnie Asyria i już dziś	Nie ma strachu! Zbadają oni tę rzecz dobrze, bo przecie burżuje są najsprytniejsi, pomimo iż jako klasa są już do niczego. Jeżeli tam zwąchają swój interes, zafundują sobie u naszego kuzynka Baryki wille i pałace, jakich rzeczywiście oko nie widziało.	Nigdy ale wiesz doskonale, żeś uczynił rzecz gorszą. Czy mamy się rozłączyć? Jużeś raz tak powiedział. Czy chcesz znowu to powiedzieć? Z tego miejsca, gdzie stoimy, aż po jedno i drugie morze, jest niemało gór i rozłogów, mój Dawidzie, a powiem ci, że nie bardzo się napieram pozostawać tam, gdzie nie życzą sobie mej obecności.	Bo z twarzy dobrze starszy był od tatusia, a na wysokość... niczem ty, alibo ja. No, nie chcę zmyślać, może krzynę wyższy. Tatuś bez pół się zginali, jak gadali do onego. Odziany był ten człek w kożuch dostatni i barankową czapę. Jak se dziś rozważam, to przecie musiał być sen; bo powiedzcież sami: człeczyna niepozorny, w kożuchu, ot, może nawet nie wolny kmieć, ino jaki łazęga, a gdy się żegnał i miał odchodzić, oboje rodziciele do nóg mu padli, a po kolanach całowali. Matusi to tak łzy ciekły z oczu, jak woda. Nie, nie, to nie mogło być co inszego, tylko sen.	Ale to i dwóch dni nie ma. Matko Najświętsza! Musiał ktoś okrutnie blisko do waszej miłości strzelić.	E, nie chodzi tu tylko o posag. Ale à propos, mogę o coś zapytać?	Kłamiesz!... Ale powiedz mi przynajmniej, czy nie miał kaftana w białe i niebieskie pasy?...	Nie na początek. Co o tym sądzisz, Mahbubie? Pozwól chłopcu pohasać z lamą przez sześć miesięcy. Potem zobaczymy. On tam nabierze doświadczenia.	Nie robiłem za darmo! Jak mnie ze wsi wypędzą, to przyjdę do ciebie na komorne	No, mówię, że się zaradzi... Dam wam swoich koni, choćby na cały dzień, jeno mi ich nie zgońcie... młynarza też uproszę, wójta, Boryny, może dadzą...	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Opowiem wam coś nie odpowiadając na przedstawione zagadnienie, bowiem jest nieco drażliwe i trudno by wam było dotknąć się go bez pokłucia palców. Otóż, przypominam sobie, czytałem, że Antygonus, król Macedoński, wszedłszy jednego dnia do swej kuchni obozowej i spotkawszy tam poetę Antagorasa, który smażył węgorza morskiego i sam trzymał patelnię, spytał się go, żartując wesoło: „Zalizali (daw.) odparł Antagoras królowi	Tak? Wie pan o tym? A więc moglibyśmy teraz wejść na podwórze i przypatrzyć się temu osobliwemu domowi. Bo prawdę mówiąc, jestem nieco zatroskany o stan biednego Jekylla. Zdaje mi się, że może uradowałyby go odwiedziny przyjaciela, choćby nawet nie wszedł do mieszkania, a z podwórza z nim zamienił kilka słów.	A nie, to nie!	A żeś to nie bał się tu przyjechać?...	Co mi do jego dobroci! Nie cierpię jego rasy.	Czy to... czy to morze czy nie?	Cóż tam takiego, mój staruszku? mówcie, choć nie wiele pomogę, to z serca się użalę...	Dawno nie widziałam waszej miłości, panie mieczniku Witam was uprzejmie. Jakąż to sprawę macie do mnie? Jeżeli ino w mojej mocy przysłużyć się wam, skwapliwie to uczynię. Lecz... nie sami jesteście... paź nie powiadomił mnie, że macie towarzysza ze sobą.	Dziękuję! Nigdy piwa nie pijam!	Ja nie chcę	Jezus Maria! toż to ten sam! Skądżeście go tu wzięli? Czy nie wiecie, co z dzieckiem? Rany Boskie, skądżeście wy mieli wiedzieć? Szalone rzeczy!	Najmniejszego wytłumaczenia. Pozbawieni herbaty. Publiczna kompromitacja wobec całej klasy To przecie nie żarty.	Nie było jej nie mogę odjechać bez jakiejś nadziei... Co począć?	Nie bój się, da ci nowe gospodyni, da! Mają to krowy co jeść?	Nie mówmy, dobrze?	Nie pójdziemy piechotą.	Nie szermuj waćpan zbyt często imieniem szatana!	Nie ugryzą cię Jaka skromna!	Nie. Nazywaj mnie tak, jak dawniej...	Oho! otóż punkciki czarne i czerwone powiększają się nader widocznie; podzielam zdanie d‘Artagnana; sądzę, że nie trzeba tracić czasu.	Oj, nie Co to, to nie. To się nie godzi.	Puxa królowie się boją. I nie myśl, Maciusiu, że mówię, żeby ci się przypodobać	Skakałbym z uradowania, gdyby nie...	Toście nie słyszeli jak książe Konrad sobie począł ze swojemi ziemiany??	Tylko się nie denerwuj...	Żebyście mi nie matką byli, to bym was ubił za takie gadanie! Jak wy się Boga nie boicie tak poniewierać uczciwymi ludźmi!	A zatem liczę na ciebie.	Ale, stryjaszku...	Co tu o tem mówić, ale gdybyście mogli włożyć choć siedmdziesiąt pięć tysięcy rubli...	Jak ci wytłumaczę, zyskasz na eksperiencji, ojczyku. Owóż kula to jest żelazna, a wewnątrz drążona, prochami naładowana. W jednym miejscu ma zaś dziurę dość małą, w której tuleja z papieru albo czasem z drewna siedzi.	Janowa jest taką dobrą matką, że lepszej chyba na świecie niema.	Kiejkiej (gw.) mnie. tak cosikcosik (gw.) o bólu brzucha, szczególnie żołądka. i tak me mglime mgli (gw.)	Kunegunda jest tu, prawda? Gdzież ona? Prowadź mnie do niej, niech skonam z radości na jej widok.	Muszę zapytać Le Sidanera, co on myśli o Poussinie To odludek, mruk, ale ja go umiem pociągnąć za język.	Mój koń jest dobrze ujeżdżony Inny na pewno by wierzgał.	Niech pani prosi o rolę Maryi w Doktorze Robin; wystawiają na drugi tydzień. Chce się do nas zaangażować jeden amator i ma grać na debiut Garricka.	Otóż wyraziła się w ten sposób dlatego, że proboszcz jeździ ciągle z jednego misyjnego zgromadzenia na drugie. Wyrażenia „osławiony” użyła zamiast „sławny”... Była to zatem gorąca pochwała! „Osławiony dlatego, że się puszcza!”... Ha, ha!	Panie pułkowniku ale rozkaz wodza! rozkaz wodza jest wyraźny!	To niechże do kroćset... chciał już klnąć Sieniński, ale się wstrzymał i dodał:	Trza mu zaznaczyć ziobraziobro (gw.)	Turkey, rozczochraj mu włosy. Tak. A teraz daj się również związać. Beczenie koźlęcia rozbestwia tygrysa. Obaj jesteście na mnie tak wściekli, że możecie tylko kląć. Pamiętajcie o tym. Ja wam kijem pomogę. Beetle, musisz beczeć.	A cóż cię znowu tak bardzo niepokoić może?	A pan skąd wiesz o tej licytacji?...	Ach, prawda!	Aha, zaraz! Znam to zaraz! Będą się błąkać do północy. A gdzież złapałaś Wacława?	Bardzo mi tu wesoło z ojcem i stryjem.	Bez żadnego prawa, jeśli ci się podoba, dla tego, że jesteś wychowańcem pana, którego kocham... i obowiązanym się czuję oszczędzić waćpanu szaleństwa nadaremnego!	Bom winien	Chleb z lebiodą i korą brzozową pieczem.	Cicho, dzieci! Kto jest pan Zacieralski?	Co waćpanu jest?	Co za czort!	Co, co, co? To prawda?	Cóż to za jeden?	Do licha, masz ją, przecież daję ci co miesiąc dwieście franków.	Ho, ho, ho, pierniczki, pierniczki, proces był bardzo dobry, bardzo smakowity i korzenny. To jacyś dobrzy ludzie.	Ja wiem, że ty musisz zostać jej kochankiem, Zypciu Ona cię nauczy życia. Widzę to po twoich oczach	Jaki jest twój projekt?	Ki diabli ci do tego?	Kto je zjadł?...	Ma rację, jeżeli pełny teatr jest dla niego najwyższym szczęściem.	Najzupełniej.	No, ten to swój... To kucharz, Szczepan.	O rety, panowie! O rety! Cóż to za słowa!	O! już poszedł jak mu tylko list oddano, mówił że mu kazali zaraz powracać.	On bogaty pan.	Ona wie o mnie wszystko?	Oto jest, prezesowo, pan Stanisław Wokulski	Pokaż mi te listy natychmiast, ja każę!... (Pan de Rênal urósł o sześć stóp).	Pokaż.	Proszę, połóżcież tu dłoń! Wydaje mi się, że serce moje bije jakoś niezwyczajnie!	Przecie jegomość mógłby i w naszym alkierzu nocować.	Pyskacz ścierwa. Wio, stare, wio!	Rozumiem.	Rzeczywiście byłoby trudno. Wykształcony, posiadający stopień naukowy uniwersytetu w Oksfordzie i Edynburgu.	Różne. Co miesiąc inne. Ktoby je tam spamiętał.	Sakyk man aiškiau, nes aš tavęs šiandien nesuprantu.	To was tam poczciwy rodak Dobrowolski z Gołubowem i Czengierym macał. Niezbyt wam tam poszło...	To zależy od tego, ile będzie płacił za sto.	Tu, w Paryżu?	Umarło?!...	Wziąłbym tę ziemię z kraju, przy drodze	Zabierz ten talerz...	Zawsze.	Znałem panią dzieckiem. Co mogę wiedzieć o dorosłej?	Łotr!	Że niby w ciąży?	„....Abyśmy się stali godnymi obietnic Pana Chrystusowych. Amen.”
To, młody człowieku, jest ostatni punkt mego kazania; pozwolisz mi go zachować na później, w ten sposób bowiem nie rozstaniemy się dzisiaj	Wątpię, czy przydam się panom na co Miałem wprawdzie do czynienia ze zbożem i okowitą, ale w wyjątkowych warunkach. Chodziło o duże ilości i pośpiech, nie o ceny... Nie znam zresztą tutejszego handlu zbożem...	Ty sam szpak jesteś, mój panie nie jadę dalej, bo mi się tak podoba.	Teraz ja mam głos, Dick! Zrobił mnóstwo rzeczy, których nie miał prawa robić, i skutkiem tego angażował rząd w coraz to nowe przedsięwzięcia.	Ależ ja już dziś jestem niewolnikiem kapłanów!... Oni mordują jeńców, oni grożą moim oficerom, oni nawet nie szanują moich zobowiązań... Nic żeście nie mówili Mentezufisowi, kiedy kazał zabijać tych nieszczęsnych?...	O, jaka to okropna zemsta za błąd, do którego doprowadził mnie los! Bo winna jestem tu ja, Edmundzie. I jeżeli masz się na kimś mścić, to zemścij się na mnie: za to, że zabrakło mi siły, by wytrzymać twoją nieobecność i własną samotność.	My kapłani! Jeszcześ nie dorósł do tego, żeby... Wierz mi, o kapłanie, że my, kobiety, niekiedy myślimy o czym innym niż o synach. Zresztą, moja córka już wydała na świat męskiego potomka.	Wolno mi, ale na co się to zda?	Lata masz, aleś rozumu nie nabrał. Kiedyż to dziedzic przyszedł do wsi z przyjacielstwem, kiedy?	Nie byłoby to wcale tak ważne, by aż pisać o tym!	Przyszedł meldunek, ale dopiero na godzinę dziewiątą. Nie chciałem niepokoić pana oberlejtnanta, gdzieżbym śmiał.	To moja żona wymyśliła, wiesz, jaka ona jest. Mnie te szopki nie bawią.	Dlaczego nie mogę wyjść drzwiami?	Jest pokój między nim i Zakonem: nie uderzy!	Odp.: Nie widziałem. Chcecie poznać Anglię? Kupcie sobie Forda Baby.	Przeciech i my Nastusi we świat gołkiem nie dajemy. Tysiąc złotych dostanie gotowymi pieniędzmi	Mądry odgadnie snadnie, głupiemu na myśl nie wpadnie.	O tej chyba nie potrzebujesz wątpić Musi ci jednak bardzo zależeć na tym, jeśli zdobywasz się aż na taką ofiarę.	Ani dydka nie mam, a wiesz, Guciu, że nie zborgują...	Zrobiłbyś to samo! Każdy z was taki. Znam ja was. Cierpiałam całe życie za to, żem córce mojej pozwoliła zrobić mezalians.	Może tam, gdzie się pani mnie nie spodziewa.	Albo to prawda! Tybyś chciał żeby został włóczęgą; trzeba ci go było oddać do skoczka na linie, co tędy przejeżdżał, toby się dopiero był napatrzył świata.	Mama prezentowała mnie królowi Jmci z pięknym bardzo komplementem, na co Najj. Pan odpowiedział z niewymowną łaskawością, a ja też wtrąciłem moje trzy grosze... zdaje mi się że moja przytomność podobała się królowi; mama mówi, że życzy sobie abym po powrocie jego z Kaniowa jechał do Warszawy i prezentował się na dworze.	Nic to ja też mam ich za sobą. O! tak! prawdą jest! bez nich nic, z niemi trzymać trzeba chceszli być cały i panować... Ja to wiem, ja ich obsypuję, ja im daję co chcą, niech sądzą, niech rządzą, niech monetę biją, niech z swoimi poddanymi czynią co się im podoba.	Kapitanie Robercie gdy odbił pan od wyspy Tabor, nie znalazłszy tam Ayrtona, skąd przyszedł panu do głowy pomysł, aby popłynąć o sto mil dalej na północny wschód?	Ha Bandzioszku, osiołku, nie prowadzisz konkluzji in modo et figura. Od czegóż mamy suppozycje et parva logicalia. Pannus pro quo supponit?	Masz rację! Jednak inni postępują inaczej. Nie dbają o słonie i nawet biją je.	Tak dużo, że nie zapamiętam, z ilu rzek piłem wodę, przez wielewiele	Jak pani woli Niech pani zapomni o tym, co powiedziałam, ale niechże pani zważy, że książę musiał umrzeć nie dlatego, że był dumny albo głupi, ale że przed NIM nikt ujść nie zdoła.	Wszystko poszło jak z płatka Kuszer odstawił transport do miasteczka i pieniążki zainkasował. Nie ma tam nikogo w sionce?	Jedną ci tylko rzecz powiem, Dawidzie iż przez czas długi winienem ci był życie, a teraz winien ci jestem pieniądze. Powinieneś starać się ulżyć mi tego ciężaru.	Otóż to. Tak się przedstawia strona materialna. Pan daruje, że ośmielam się wtrącić w jego sprawy, ale jako fachowiec...	Musisz mi dla próby przeczytać coś. O, na przykład weź stąd.	Oto, że ojczyzna była w potrzebie, w poniżeniu, że okrutny Chmielnicki tryumfował, więc on wcale nie poszedł dziewki szukać. Boleść Bogu ofiarował i bił się we wszystkich bitwach pod księciem Jeremim, aż pod Zbarażem tak nadzwyczajną chwałą się okrył, że dziś imię jego wszyscy ze czcią powtarzają. Przyłóżże waćpan teraz jego uczynek do swojego i poznaj różnicę.	Tak, ale czy chcielibyście, abym tak samiutki został na resztę mego żywota bez towarzyszki i małżonki? Wiecie, iż jest napisano: Vae solivae soli (łac.)	Coś mi się wydaje, że zatańczymy z nimi taniec śmierci, kapitanie.	Czy to ty kazałeś czarownikom iść z nami?	Zdaje mi się, że znam nieźle muzykę	Idź se do karczmy, Żyd ci jeszcze poborgujeborgować (daw.) wyrwało się jej niechcący.	No to chyba zabić ich obydwóch!	Posłuchaj dalej, zostawił mi list.	To jest moja zasada.	Wielkiż to żołnierz?	To zginę! Mama myśli, że zginąć	Kaltbad... Doskonałym... Proszę kochanego pana, czy możesz mi określić, jakie jest twoje usposobienie: czy lubisz towarzystwo, tańczysz, bawisz się?	A ciocia haftuje. Czy to stuła znowu? Proszę ją śpiesznie dokończyć dla swej faworyty.	Głód odparł Panurg (na te słowa Homenas uściskał się z nim uprzejmie)	Ja mam ją do pana Sapiehy prowadzić?	Panie dziedzicu dobrodzieju, wypadki chodzą po ludziach, tak, dobrze mówię, trafiają się wypadki i ludziom... ale przepraszam...	Do jednej i drugiej, mój księże, ma jedno i drugie, dostał mu się i majątek, i świetna pozycja.	Och! każda oberża będzie dla nas dobra na ten krótki przeciąg czasukrótki przeciąg czasu	Pozbawione głów, żółwie poruszają się jeszcze przez wiele tygodni.	Słyszałem że ty jesteś zawsze grzeczna.	A hrabia Artur? przerwała ośmielając się, choć rumieniec okrył jej twarz.	Będziesz rządził we własnym domu, jeśli powrócisz; zobaczysz się z żoną i dziećmi, jeśli ich zastaniesz, a kiedy przestaniesz służyć, przestaniesz być giermkiem.	Chcesz, abych ci kości połomiłpołomić zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.	Drżysz, Doro! Co ci?	No, więc będziecie mieli proces... a teraz... wynoście się... prędzej!	Wynoś się, bo służby zawołam	Zamieniam się w słuch.	Mało panu jeszcze? Jeszcze mało? Powiem więcej! Bicie przy badaniu pałkami w pięty, ściskanie palców w kleszczach, gdy pomiędzy palce wkłada się ołówki albo inne twarde przedmioty, wybijanie zębów herbowym sygnetem, rozgniatanie paznokci, obok poczciwego, staropolskiego bicia po twarzy chamów i starodawnego łamania żeber obcasem	Rety! Pan Michał zabije Ketlinga! Przeze mnie krew się poleje, a Krzysia umrze, wszystko przeze mnie!	Baśka, cudności moje, rozłączyli nas!	Moje ukochane dziwadła! Oto żmudnie zebrane przeze mnie najstarsze polskie książki i pisma czarnoksięskie. Przeczytaj!	A nas też jest pięciu.	Dziękuję, pani, że zechciałaś zaszczycić mój statek swoją obecnością	Nawet kobieta. Złowiłem w powodzi. Może ją znacie?	Panie Ursiclos jestem bardzo uradowany, że miałem sposobność uwolnić pana z tak przykrego położenia.	Pewno, że daleko.	Wyjechała do kościoła.	Wypiję. Mamy jeszcze czas.	A teraz doktorze...	A trupa zostawicie?	Aha, tak!... Więc tak Borowski mówił?...	Co pan masz?	Czemu?	Ejże!	I już!...	Jacy ludzie?	Jak jaka.	Jaką?	Jedną rozbiłem o podłogę swej celi.	Jego.	Jutro, da Bóg, wypoczniemy po Szwedach!	Kozacy! Kozacy!	Ktokolwiek jesteś, panie, daj pomoc człowiekowi i bliźniemu w ciężkiej przygodzie!	Kłamstwo	Michale!	Mówi pan szczerze?	Niech Antoni poprosi tu pannę Zajączkowską.	Oto płody du Bruela	Picolo, daj Kamie, słuchaj Kamy Picolo	Po cóż ten pośpiech, wujenko?...	Połknęłabym chętnie, żeby z nią skończyć	Proszę...	Rosyjska myśl jest bardzo lekkomyślna myśl Wy wszyscy robicie ciągle skoki. Wy jesteście jak wasz kraj: mało kolei żelaznych.	Tak jest	Widzę je, widzę, cóż dalej?	Wydać im Lacha!	Zawstydziłaś go
Dałby to Bóg poprawił się cicho Pudens Nic to że się bawi w Cyrku, że go otacza zgraja histryonów, których tak jak Cajus kocha, że lubi przepych i zbytek Co uczynili z Rzymu!	Że w nim jest zło z dobrym pomięszane jak plewy z ziarnem, to pewna ale żeby w tej radzie, jaką nam teraz daje, była jakowa zdrada, temu wprost neguję. Nie wiem, dokąd jedzie, dlaczego się w przebraniu przemyka, i próżno bym głowę nad tym łamał, bo to jakowaś tajemnica... Ale radzi dobrze, ostrzega szczerze, na to przysięgnę, jak również i na to, że jedyny to dla nas ratunek tej rady usłuchać. Kto wie, czy mu znów zdrowia i życia nie zawdzięczamy.	Ale piękna i wykształcona, bardzo piękna, majestatyczna kobieta, kształty cudowne, wzrok wspaniały, oczy ogromne i ogniste, cudissimo, że tylko całować.	Czemu wytrzeszczasz oczy? Czy jesteś tak tępa, że nie rozumiesz, co do ciebie mówię? Powtarzam ci, że jesteś dziś sama w świecie i że nikt nie zatroszczy się o ciebie, o ile ja z litości nie zatrzymam cię w moim domu.	Zdaje się, że zapominacie, panie, o jej niskim pochodzeniu. Więzienie Tower jest tylko dla możnych.	A jużciż co dnia uczę się przy was czegoś nowego, a musiałbym mieć łeb bardzo zakuty, gdybym z tego nie profitował. Jałowa to i niepłodna ziemia, co nic nie wydaje, choć ją uprawiają i gnoją; ja tu chcę powiedzieć, wielmożny panie, że wasze rozmowy są gnojem, który kładziecie na jałowy i niepłodny mój umysł, a czas, który przebyłem w waszych usługach, jest dla mnie uprawą; z tego wszystkiego muszą przecież wyróść owoce, godne takiego zachodu około mojego mózgu.	E, wszędzie ludziska potrafią człowieka okłamać Widzę, że już na dobre przylgnąłeś do swoich stron i nie chce ci się stąd ruszać.	Więc to pańskie skrzypce tyle razy słyszałem? Bardzo oryginalny z pana muzyk! Zdaje się, że to były fantazye! Masz pan zemnie prawie codzień nader uważnego słuchacza!	Myślisz, szlachciuro, że dam ci się zjeść w kaszy... Śni ci się, że będę tańczył, jak mi zagrasz. Wezmę ja się teraz do ciebie, Szczepanku!	Jak mi się zdaje, jest nieco kokietką Nie przebiera. Lubi hołdy mężczyzn. Pozwolę sobie powiedzieć, pani Gould, że Ramirez nie był jedyny. Prócz niego miał być tam jeszcze jakiś inżynier z załogi kolejowej. Jemu również pogrożono strzelbą. Stary Viola nie pozwala żartować ze swego honoru. Od śmierci żony stał się niespokojny i podejrzliwy. Bardzo się ucieszył, że będzie mógł młodszą córkę zabrać z miasta. I cóż się stało? Ramirez, uczciwy chłopak, pozbawiony swej ukochanej, nie może bywać na wyspie. Nie ma na to rady. Stosuje się do zakazu, ale, rzecz prosta, iż często zwraca spojrzenia ku Wielkiej Izabeli. Wygląda na to, iż miewał zwyczaj spoglądać do późnej nocy na światło latarni. Otóż podczas tych sentymentalnych czuwań dostrzegł, iż Nostromo, inaczej kapitan Fidanza, zwykł powracać bardzo późno ze swych odwiedzin u Violów. Niekiedy aż po północy.	Bóg nad wszystkich mocniejszy. Kto wie, jakie są jego wyroki? Kto wie? Skoro pomyślę, jak całe rycerstwo wierzy i ufa waćpanu, zaprawdę spostrzegam ze zdumieniem, że jakowaś nadzieja wstępuje mi w serce. Powiedz mi waćpan szczerze, zali niepodobieństwa istniały dla cię kiedykolwiek?	Dobrze zatem. Lecz uprzedzam, że walka, którą podejmujemy w tej chwili, jest rozstrzygającą i dlatego ryzykowną; narażamy życie obaj.	Pan był chory słyszałam, że pan już zdrowszy musiałam przyjść do pana z wielką prośbą...	A co to jest pamięć?... Pamięć jest to X czy alfa, a wyobraźnia jest to Y czy beta... Czego mnie te wyrazy uczą?... Niczego. W całej naturze znajdujemy ślady pamięci. Na drzewach znać ślady siekier, na polu ślady deszczów, w skorupie ziemskiej ślady epok geologicznych. Może być, że i w mózgu są tego rodzaju ślady, ale one nie są pamięcią, czyli współczesnym czuciem wrażeń o całe lata oddalonych od siebie.	Ja pana coraz mniej rozumiem Uznajesz pan, że kobiety są równe mężczyznom czy nie?...	Ależ dobrze, mój chłopcze Pomówię z Prokopem i jestem przekonany, że nie będzie ci robił trudności.	Broń Boże! Jakżebym śmiał! Nie lubicie ludzi, a musielibyście patrzeć na mnie i rozmawiać. Przybyłem, boście mnie wzywali przed rokiem, i myślałem, że mi się należy prosić za brata.	Ja siebie winnym nie sądzę! Nikt złego nie chce. Zamyślałem jak najlepiej dla powszechności naszej uczynić i panu Korczyńskiemu wszystko pomścić. A że przez złego człowieka oszukany zostałem, czy dlatego już na wąskie paski mam być pokrajany!	Nie dziwota, że padre nie umie rozwikłać tej gmatwaniny. Jak prędko on mówi do sahiba-pułkownika! Na Allacha! twój lama przysłał coś, co wygląda na czek. Miewałem ci ja drobne interesy w hoondie. Sahib-pułkownik przygląda się temu.	Dalibóg! Bardzo mi przykro gdyż jeszcze nie skończyłem tego, com miał powiedzieć; jeżeli waćpanu nie podoba się ta rozmowa, wątpię, czy i dalsza gawęda będzie się podobała. Zostałeś zmuszony do ucieczki z pola walki przez dorosłych ludzi z mego stronnictwa; licha to przyjemność w żywe oczy kłamać przed chłopięciem. Pobili cię wigowie i Campbelle; uciekałeś przed nimi jak szarak. Wypada ci mówić o nich, jako o lepszych od siebie.	Wolę już Szwedów niż taką mitręgę! Panie! Panie! kiedy Ty dasz spokój tej Rzeczypospolitej, a staremu Zagłobie ciepły przypiecek i piwo grzane... niechby i bez śmietany... Kołataj się, stary, na szkapie, kołataj, póki się do śmierci nie dokołatasz... Nie ma tam który tabaki? Może ową senność nozdrzami wyparsknę... Księżyc mi w samą gębę tak świeci, że aż do brzucha zagląda, a nie wiem, czego tam szuka, bo nic nie znajdzie. Na psa taka wojna, powtarzam!	Hm! Jeżeli go wyciągnę rozkazem, to cóż on zrobi... jak ci się zdaje? Nigdy przedtem nie zajmowałem się kształceniem takiego chłopaka.	Tak więc sen mój się spełnia! ciebie, a nie ją trzymam w moich objęciach! tobie to grób wykopię pod kwiatami w ogródku!	Proszę mi darować ale za kogo pan chcesz uchodzić? Gdzieżeśmy się widzieli, kiedy? Wczoraj u księcia podskarbiego, dzisiaj na ulicy...	Oprócz piękności. Prawda! Nieszczęśliwe to było wyjście za mąż, za tego włóczęgę. Cóż chcesz, oślepiły ją otaczające go blaski. Ha! Teraz wzięliśmy ją do siebie, staramy się pozbyć łotra i rozweselać biedaczkę.	A straszne przekleństwa, którymi obrzucił mnie w liście do Warszawy, to pies? Za co? Nie wolno mi było pojechać na zaręczyny córki? A ile to ja córek posiadam?	Niech i tak będzie Otóż, jeżeli pan nie odwołasz tego w obecności towarzystwa, które jest w tej chwili w twoim domu, proszę pana, abyś postarał się o świadka. Mój teść, pan de Nègrepelisse, zgłosi się do pana o godzinie czwartej rano. Poczyńmy obaj dyspozycje, sprawa bowiem może się załatwić tylko w sposób przeze mnie wskazany. Jako strona obrażona wybieram pistolety.	Czyżby? Wake, bydlaku głupi, czy to nie dzięki mnie jesteś ochotnikiem?	Nie pytałem go o to. Czy nie jest moim uczniem?	Nie żądam, ale proszę, ażalibymażalibym się nie mógł widzieć (daw.)	On ci tedy każe wyrzec się naprzód Radziwiłła i nie służyć mu więcej, jeno ojczyźnie.	Wiesz! ja ci to wytłomaczę.	Wystawwystawić sobie coś (daw.) zaręczał Gerwid i pytał mnie się, czy i u nas panny jeszcze tańczą polkę.	Cha!... cha!... cha!... I tą wielką tajemnicą bawi się cały dwór, a my tu jak chłopi albo kopacze nawet nie domyślamy się cudów sprawianych pod naszym bokiem... Nędzna dola następcy egipskiego tronu!	Ależ to jest list napisany do pana Turnbulla skąd macie ten list?	Jak to zdrajcy?... jak to zdrajcy? Ani pan podskarbi Gosiewski nie zdrajca, ani pan Judycki nie zdrajca. Toż ich cała Rzeczpospolita zna jako zacnych ludzi i ojczyznę kochających.	Nie chcę; dziękuję bardzo... Doprawdy, co się z panem zrobiło? Taki pan jakiś dziwny.	Nie mamy potrzeby się spieszyć. Nie ma obawy, aby Maciuś, siedząc w domku dzikich zwierząt, zrobił nam coś złego. Otoczymy ogród zoologiczny strażą, może głód zmusi Maciusia do poddania. A tymczasem spokojnie się naradzimy, co z nim zrobić, gdy go żywcem weźmiemy do niewoli.	Nie. To ja sama wybrałam. A raczej...	No więc przez to zamordowanie pana arcyksięcia Ferdynanda będą mnie badali lekarze sądowi.	Za donżuana?... O, proszę pana. To już byłaby bardzo wysoka ranga w tej kategorii. Powiedzmy, za uwodziciela.	Znam cię i zawsze znałem! Jesteś geniusz! Ale zwróć mi wolność! Zabierz swój dar! Odejmij cudowną moc! Chcę zostać zwyczajnym człowiekiem! Czemuż mnie prześladujesz? Czemu niszczysz?	Zwarjowałaś! Po pierwsze, to jest niemożliwe, a po drugie, co za pomysł! Idź spać i daj mi spokój!	A przed kim to?	Dzień to będzie dla nas pamiętny, mój synu W dniu tym pan Copperfield zaszczycił swą obecnością niskie nasze progi.	Ja może mógłbym pogodzić was z gromadą, ale	Jak to?	Moko zostanie z tobą. Nas trzech wystarczy, żeby się rozprawić z Van Gouldem.	To twoja wina.	To wszyscy powinni tak kończyć, wszyscy!	Z pół wsi się wybiera!	Za co? Takie to piękne, dobre, inteligentne!	Ufam waszej przysiędze ale wolałbym kilka sztuk srebra na podróż do Sewilli, niż wszystkie zemsty w świecie. Panie rycerzu każcie mi dać co przegryźć i kilka groszy na drogę i niech was Bóg ma w swojej opiece i wszystkich błędnych rycerzy.	Czy kobieta wyzuta z cnoty nie jest wstrętna?	Milcz. Wyjazd Cyrana niweczy wszystko, cośmy dotąd zdziałali i kto wie, czy nie ja padnę teraz ofiarą twojej głupoty, a nawet, czy pismo mego ojca nie będzie dla nas na zawsze stracone!	Czy Lwów jest drogie miasto?	Dobrześ zrobił. Słuchaj no! Czy chcesz zostać na załodze w Taurogach, bo muszę tutaj kogoś zostawić?	Jesteśmy na pełnem morzu i nie prędko zawiniemy do brzegu	Wasza dostojność... Nie mnie uczyć najznamienitszego żołnierza i statystęstatysta (daw.)	Więc ci już niepotrzebny ten, którego kupiłeś?	Nie ginę. Nie umieram. Żyć będę, ofiarę składam, aby dać świadectwo prawdzie, nie żadnej poszczególnej, nie żadnej określonej, ale samej istocie rzeczy, jej nirwidialnej esencji. Ty może tego nie rozumiesz, bo wy zatraciliście poczucie ofiary dla celów nadrzeczowych i pozaświatowych	A jak kto na śmierć chory, na nic mu i dochtory!	A za co mnie pani kocha?	Czy byłeś może w pobliżu grobu Hossego Williamsa?	Do głosu Bena Gunna! niech mnie piorun trzaśnie!	Dziś wieczorem u mnie w domu	Ja? nie!	Milcz, jeśli ci żywot miły!	Miniatura stryja z roku 1828, malowana na kości słoniowej.	Moja pani, moja złota, moja najdroższa, proszę mi na dziś swoich liliowych kokard pożyczyć!	Naprawdę bicia nie dostanę?	Nie trzeba. Chcę sam.	Staruszku, ty daj mi dowód. Czy podwładni mogą nakazać wymarsz ośmiu tysięcy czerwonych kubraków... z armatami?	Tak, w innym... Wyjdziemy na dziedziniec.	W ogóle do nas, do Czech Skoro Płazy są już pod Dreznem...	A co? gdzież policya?	A jak dwór pozwoli? co mam robić?	A ludzie moi wszyscy poginęli?	A może byś chciał sobie coś zaśpiewać?	A, i wy tu?	Bereikal jūs tai darytumėte, ponas Skriaudupi. Mano  tėvai gaspadoriai ir man jie geidžia vyro gaspadoriaus.... O aš, kaip  žinote, prieš jų norą neisiu.	Ha! Wówczas...	Ja, z innymi.	Ja?	Juk jisai žmogus senas, daug matė ir pergyveno	Konik polny...	Lekarz, Miasto rzekł głośno.	Monmouth ma uszy.	Nawet bardzo bogaty. Mają największą owczarnię w Królestwie...	Niezupełnie, proszę pana.	Ot tylko, żebyś mi pożyczył	Proszę mi zagrać...	Przestań, proszę	Próżno, jedno z nas bogom poświęconem być winno	W jaki sposób?	Walka woła Czerwona Maska do publiczności.	Więc chodź!	Więc przykre.	Z zamku idziesz?	Żeby co dzień chodzić do cyrku.
Gotów Nie jestem pyszałkiem i samochwałem, jak ktoś, kogo potrafię nazwać po imieniu. Wystąp aśćaść (daw.)	A jego paszczęka, czy nie wyglądała zupełnie jak dziób papugi, ale dziób straszny?	Jak ci się tak podoba, to go weź	Jak największą, przyjaciele i dlatego będę was prosił, abyście ograniczyli swoje wycieczki myśliwskie do okolic Granitowego Pałacu.	Jesteście młodzi, to jeszcze nie wiecie, jak dola bywa przewrotna!	Nie uwierzy pan, jak mnie zajmuje pańskie opowiadanie. Poszliście więc razem?	Pieniądze! Czy pan słyszał tę historię przed chwilą? A czegóż, proszę, poszukiwali ci szubrawcy, jak nie pieniędzy? O cóż im kiedy chodziło, jak nie o pieniądze? Dla czegóż narażali swe łajdackie ścierwa, jak nie dla pieniędzy?	Ponadto uwagę zwracam ministrowi, że u nas się jada wyłącznie potrawy, które policja uznała za smaczne. Dzikie jagody nie zostały jeszcze upaństwowione w nacjonalistycznie usposobionej, prastarej Hiszpanii. Obcokrajowiec, według ustawy w juncie uchwalonej pamiętnego roku tysiąc pięćsetnego sześćdziesiątego trzeciego, dwunasty maja, liczba porządkowa sto dwadzieścia siedem, Dziennik Państwowy z dwunastego grudnia, strona piętnasta, czwarty wiersz od dołu, musi jak najściślej przepis wykonać: „Na naszym terenie wieprzuchy spożywać może swobodnie, kto skarbowi państwa za dzikie jagody uiści opłatę, a więc konsumpcyjny niezwykły podatek. Kto się wyłamuje, podlega karze, od dwóch lat do czterech, więzienia o głodzie i na zgniłej słomie oraz bez zamiany na grzywnę pieniężną, nawet w walucie wielce wartościowej”. Wobec powyższego od ekscelencji domagać się muszę, by na wieprzuchy okazał mi kwitek ostemplowany władzy podatkowej.	Sen... objawienie! Jeżeli... nie dobrze odgrywana komedia Kobietki, gdy chcą, umieją stroić się w skrzydła i tęczę. Cała zaś mądrość polega na tym, ażeby udając, że im wierzymy, brać kochane aniołki za to, czym są w rzeczywistości.	Tak, moje dziecko Ja pracuję dla ciebie, widzisz, ja pragnę twego szczęścia. Aby być szczęśliwym, trzeba pieniędzy. Bez pieniędzy, kaput! Ot, masz tu nowiutkiego napoleona, sprowadziłem go z Paryża. Dalibóg, nie mam w domu ani kruszyny złota. Ty jedna masz tutaj złoto. Pokaż mi swoje złoto, dziecino.	Gdzież jestem i komuż jestem dłużna tyle szczęścia po tak okropnym doświadczeniu?	To, co ksiądz powinien, a nie to, co wie. Pani Pierson nie jest chora; wiem, jestem pewny.	A ja rozumiem, bo się z nim zetknąłem. Nie chce uwierzyć, że skarb przepadł.	A jak żadnego?	A nie łżesz?	A, nie przypominam sobie.	Ależ przyrzekłeś mi pan że nigdy nie wspomnisz przy mnie o tej drobnostce.	Antek patrzy dzisia w swoją kobietę kieby gapa w gnat, że nawet człowieka nie poznaje	Biada mi! Nie wiem, zestarzałeś się czy zgłupiałeś, ale już chłopi zasłonili przed tobą cały świat, zaćmili ci umysł.	Bo też różnica wieku między paniami jest chyba bardzo mała. Ja sam początkowo wziąłem panie za siostry. Tylko w typie panie są zupełnie różne.	Czy nigdy nie tęskniłeś do niczego innego?	Czy sądzisz pan, że żaden z malarzy żyjących dotychczas na świecie nie był w stanie oddać pędzlem prawdziwego widoku morza?	Do końca roku Mogą nałożyć niejedną kontrybucję i wcale się nie udławią. A pieniądze gmina zedrze z nas. I z nich, z najuboższych.	Jak to?	Jam się do nich nie rad mięszać	Mary Lennox. Czy ci nikt nie mówił, że tu przyjechałam na stałe?	Nie może być! A! To by pięknie było, żebym nabożeństwo opuścił!	Nie płacz, bo na to jest rada. Przestań się krzywić, póki czas, a kreseczki znikną.	Nie wiem. Mam tyle roboty z fabryką, że nie wiem, co pierwej robić.	Niech je przywożą jak najprędzej jeśli potrzeba, to i żołnierzy jeszcze dodam.	Niech popróbuje! Nimby mnie wzięli, takiego bym mu na dach puścił koguta, że kamień na kamieniu by nie ostał!	Oj ty... ty!... Nie darmo doszły nawet do nas pogłoski, że jesteś emancypantką. Co za szczególne masz znajomości! Naturalnie, że musimy zaopiekować się tą nieszczęśliwą i owocem jej grzechu, ale cóż to za kobieta!... Pewnie Bóg wie od kiedy nie spowiadała się. A ty, zamiast pomyśleć o jej duszy, zaniosłaś wino nie pytając nawet lekarza o zdanie.	Pokaż! O rany, zdechły jak nic! Skąd go masz?	Takim był szczęśliwy Nagle zupełnie uprzytomniłem sobie, jak się odmieniłem, jak moje ręce i nogi się wzmocniły, wie pani, i ja mogę stać i kopać, i zacząłem skakać, i chciałem krzyczeć i wołać coś do kogoś, kto by mnie chciał słuchać.	To będzie miał w piekle promocję Nie musiałeś ty tam w tej służbie rozkoszy zażyć; naści talara na pociechę.	Twoje życie? Wielki Boże! Co to za życie! Szedłeś od występku do występku, aby skończyć na zbrodni. Robiąc to, do czego mnie zmuszasz, wcale nie myślę o twym życiu.	Więc na bardziej subiektywny rozbiór pani się nie zgadza?	Z wujem znowu tak. To coś przerażającego. Już rok było dobrze, prawie rok...	Za wszystkich cierpi, a nikto o nim nie pamięta.	A bo on od razu poznał, że kości byli źle zestawione. To połamał i na nowo zestawił. Teraz i choćby tańczyć mogę.	A jeśli Radziwiłł istotnie nadejdzie? to kto mu się wówczas oprze?	A-le. Śpij-że z Bogiem, babulo.	Ach! Niezdary! Wypuścić z rąk co najmniej pięćdziesiąt porcji zupy!	Aha, dla służących jesteś pan jaśnie wielmożnym panem; dla dziennikarzy	Brawo, wicehrabio Jest pan doskonałym przewodnikiem i informatorem; a teraz wyświadczy mi pan jedną przysługę?	Byli	Co ci znów ukradła? Co posiadasz takiego, dziadu, że ci mogła ukraść?	Co się stało, Szczurku?	Co tobie? Chory jesteś?	Czytałem i wiem, a bo raz!	Diabeł cię opętał!	Dlaczego?	Dlaczego?...	Dobrze! Ale taki napój pewno dużo kosztuje?	Dopuścił! Wyście tu, widzę, pogłuchli i poślepli, a tam już ziemia się trzęsie i krew rzekami płynie. Oniż już u nas, na karkach	Dosyć! Dosyć!... I ciągle, i bez ustanku, i wiecznie tylko kobieta. Paneś mi je chyba na całe życie obmierził.	Dowody! mam ich dziesięć!	Dowodzi to więc że w ciągu ostatnich trzech miesięcy na Wyspie Lincolna ktoś strzelał z broni palnej.	I rzeczywiście obiad był bardzo niesmaczny. Wprawdzie stół pięknie wyglądał, ubrałam go kwiatami i pożyczyłam od matki Alberta-z-przeciwka srebrne łyżeczki do kompotu.	I... głupstwo!	Ich, Jude bin schuldig am Krieg und Übel und Verbrechen in die ganze Welt.	Idźmy już!...	Ja go zabiję!	Ja również	Jakich objawów, u licha?	Jakże się pan czuje?	Jana Daval zabił...	Któż to jest? Twój koniuszy?	Laczego? laczego?	Mosze!...	Niech drżą! Victricia SignaVictricia Signa (łac.) on sam przywrócił....	Niechże sobie będą; ale co ty teraz porabiasz?	Od 28 lutego 1815 roku.	Ogórki najlepiej na śmietniku!	Ona powiada, że ją to zbliży do dziecka.	Pracuj powoli pozostawiamy cię w usposobieniu wyśmienitem.	Prawdać to! Święta prawda!	Proszę pani może ja w czym pomogę?...	Przypomniałam sobie dzień mojej głodówki i dziewczynkę, którą wtedy widziałam.	Przyszedł wieczór. Wojska stały w gotowości, ale z pierwszą gwiazdą znowu była uczta. Tymczasem rano Szwedzi już przeszli przez ów drugi most, który poniżej zbudowali, i zaraz nastąpili. Stała od krańca chorągiew pana Koszyca, żołnierza dobrego. Ten w nich! Skoczą mu w pomoc pospolitacy, którzy byli najbliżej, ale kiedy to pluną do nich z armat	Robię tylko to, co mogę.	Rycerz zapytał.	Rzeczywiście, mogę to zrobić tylko że...	Sadzę że los sprzyja złodziejowi; musi on być bardzo zręczny.	To ja ją zmienię! Przysiągłem sobie, że się z nią ożenię, i ożenię!	To szaleństwo!	To z Bogiem!	Trzeba, aby się powiodło	Tsyt! królewna ją znosi i kocha nawet, choć ona srodze jej dokucza. Musimy i my znosić.	Tutaj w młynie straszy!	W maju to było, w maju Przeszliśmy przez Kahamlik, żeby ku Zołotonoszy uciekać. Oj, ciężko na świecie!	We dwóch można-li?	Widocznie za długo żyłem w ciemności.	Wielemozny panie! wielemo...	Wiem, co cię dręczy, mój synu. Myślisz, że zdradzasz przyjaciela.	Wojna mówię	Wybaczy pani, ale...	Zakochała! Masz tobie! Potrzebne jej to było!	Zatem czekam	Zobaczymy za dnia Z pewnością zostawili ślady... znajdziemy je...
Teraz kolej na synów! To można umrzeć ze śmiechu. Przymilałby się nawet pieskowi domowemu. To jest tem komiczniejsze, że Palamed nienawidzi żygolaków. I popatrz, jak on ich poważnie słucha. Gdybym to ja chciał mu ich przedstawić, ależ posłałby mnie na zbity łeb! Słuchaj, trzeba mi będzie przywitać się z Orianą. Na tak krótko jestem w Paryżu, że chciałbym tutaj zobaczyć się ze wszystkimi, którym inaczej musiałbym rzucać bilety.	Łatwo, niełatwo to inna sprawa, a Zenon to się nawet nie liczy. Co dla pani Zenon?... Napluć i tyle...	Odpiszą mi gront, to się kłopotał będę.	To się choć do błazna udaje!	Że to się tak jakoś zaczyna i zaczyna, jak jakieś próbowanie, jak jakaś gra... potem się coraz bardziej w to wchodzi	To bestya naprawdę zdolna. Czyś ty uważała, że on jakby się trochę zmienił na twarzy?	W głębi duszy jest to desperat lamentujący nad ruinami swego zdrowia, majątku i życia. Może być więc, że jak deski ratunku schwyci się ożenienia z osobą, która mu się bardzo podoba. Sam przez się nie uczyniłby tego zapewne nigdy, ale żona moja, której jest wielkim admiratorem, nad skłonieniem go ku krokowi temu pracuje, a wiadoma to już rzecz, że ske la fam weske la fam we	Rzecz całkiem prosta. Ponieważ detektyw interesuje się tak bardzo moją wygraną i przegraną, uważa mnie widocznie za fałszerza, a podejrzenie to chcę rozwiać.	To się nie sprawdzi	Wszystko jedno jeżeli nie odnajdziemy owych papierów, tak dowcipnie przez dziada schowanych, to ja... już mam dosyć. Daruj, mój drogi, ale już ani razu nie pojadę do Petersburga i żadnym już wielkim książętom, ani ministrom nie będę składał wizyt. Bądź co bądź to są rzeczy upokarzające i choć piekielną mam ochotę utrzeć nosa tym dygnitarzom, panoszącym się na Hajwie... Mój drogi, czy uwierzysz, że ośmielili się zaprosić mnie na urządzane tam ostatnio dla księcia Cyryla polowanie?	Ach, gdyby się to pani przynajmniej tak podobało! Ale spóźniła się pani droga tylko przez lekkomyślność: przez nieuwagę opuściła pani ostatni pociąg, zasiedziawszy się na tym przyjęciu w klubie. A nie mówiłem!...	Co tu tłumaczyć? Postąpiłem, proszę pana, jak ostatni nikczemnik. Pan mię z nędzy wydobył, hodował, lubił, uczył, człowiekiem zrobił: a ja, nietylko że chciałem pana porzucić i postąpić zupełnie inaczej, niż mi pan przez całe życie doradzał, ale jeszcze taiłem się przed panem z projektami swemi, jak przed wrogiem. Myślałem, że pan mię znienawidził i pogardza mną jak psem... bo i byłem gorzej niż psem... A tu przy obiedzie, kiedy panna Rozalia tak skompromitowała mię przed wszystkimi i przed bratem pańskim i chciała mię kąsać, tak jak to ona czasem umie, pan ujął się za mną i mrugnął, śmiejąc się do mnie, jak do przyjaciela... A potem znów przy każdem spotkaniu ciągle tylko dobrze i dobrze, jakby nic nie zaszło, i tylko: co ci jest, Pawełku? czegoś ty taki mizerny? Myślałem, proszę pana, że zginę ze zgryzoty sumienia i żalu. Nie mogłem pomówić z panem, dopóki pan miał gościa. Ale teraz, zobaczywszy, że pan sam jeden idzie w pole, nie wytrzymałem już i pobiegłem... Mój panie drogi, mój złoty, mój najukochańszy, dobroczyńco mój najlepszy, daruj mi, zapomnij o mojem głupstwie, niech ja przy tobie zostanę... a potem, kiedyś, może osiądę na swoim kawałeczku ziemi i dzieci swoje uczyć będę tego, czego pan mię uczył, i aby modliły się za pana...	Ot! szła to i przyszła. Szkoda gęby na to marnować!	A jednak musi to wam wystarczyć.	Jak to: kto jego wie? Kiedy ci mówię, żebyś go zawołał, to go zawołaj.	Może to w sąsiedniej willi.	Nic, panie chyba to jedno, że już mówił panu o tym spacerze.	Służyłeś mu aż do ostatka, czy wiesz jak on umarł? Zali prawdą jest to, co ludzie mówią, iż zdławiła go litość,	To są twoi chłopcy?	Żeby to człowiek był bogaty!	Żeby to najjaśniejsze pioruny zatrzasły!	Do Perejasławia, jak ci to powtarzam. I pewnie byłby tu razem z nami przybył, gdyby nie to, żeśmy czasu posyłać po niego nie mieli, chcąc zaraz iść ci z pomocą. Nic on jeszcze nie wie o twoim ocaleniu i za duszę twoją co dzień się modli	Aaa... owszem. Panie Józefie kochany! I po co panu to wszystko? Pan jest młody i daruj pan staremu, ale niedoświadczony. Pluń pan na ten cały tygodnik.	Och, mamy wielkie zmartwienie, proszę pani!... Chcieliśmy tu dać koncert. Ale tam, skąd przyjeżdżamy, Franio... to jest pan Ryszard, musiał zastawić wiolonczelę, a tu nie możemy dostać fortepianu.	Paradny!... A o czymże ja mam myśleć, o czym mogę?... W dzień, kiedy patrzę na ludzi i na ich gorączkę życia, czuję się obcy między nimi i wyobrażam sobie tę chwilę, w której cała mądrość, zbiorowy krzyk całej ludzkości nie zdoła obudzić mnie i przypomnieć, że byłem kiedyś takim jak oni. W nocy nie gaszę światła i ciągle spoglądam za siebie, bo zdaje mi się, że z lada szpary wysunie się niepochwytny cień, który w oka mgnieniu zapełni mój pokój, całą ziemię, cały wszechświat... I pogrąży mnie w tak bezdennej niepamięci, że gdyby mi jakaś nadludzka mądrość po raz drugi wlała świeżej krwi do żył, już nie przypomniałbym sobie, że kiedykolwiek istniałem. Wszystko byłoby mi obce, nawet nasz ogród w Iksinowie... Nic by mnie nie wzruszyło, nawet twoje zdziwienie, Madziu, i płacz naszych rodziców...	To ja powiem za wszystkie. Także pomysł: że na jakimś podwórzu jest nieznośna dziewczynka, zaraz nie ma być wcale dziewczynek. A ilu chłopców jest nieznośnych. To i chłopców ma nie być. Nie rozumiem, jak biali ludzie, którzy wymyślili tyle mądrych rzeczy, mogą być jeszcze tacy głupi i dzicy.	Tak, to mnie także niepokoi Ropuch, jak wszyscy wiemy, jest bogaty, ale milionerem nie jest. Prowadzi samochód fatalnie, a poza tym zupełnie się nie stosuje do przepisów drogowych. Trup lub bankrut, oto co z niego będzie, wcześniej czy później. Jesteśmy przyjaciółmi Ropucha, Borsuku, czy nie powinniśmy jakoś temu zaradzić?	To szczególne, że on był na obiedzie u Swannów i że tam spotkał na ogół ludzi przyzwoitych, urzędników. Gdzie pani Swann mogła złowić całą tę sosjetę?	No, widzi pan, nie ma czego się martwić Teraz wszystko pójdzie dobrze. Gdybym wcześniej dowiedział się o przykrościach, które pana przez nas spotkały, zająłbym się pańską sprawą. Teraz już niedługo będzie pan tu siedział. Zrobimy wszystko, by przyśpieszyć apelację, a po apelacji, jestem przekonany, wypuszczą pana. Jakże się pan czuje?	A bo i prawda! Żołądek źle wychodzi na medytacjach i kontemplacjach.	Nie, idę do teatru. Wracając do naszej współkiwspółka (daw.) zakład, w którym z nasion roślin oleistych wytłacza się olej.. Ustępuje ją nam na bardzo dogodnych warunkach, potrzebujemy na razie sto tysięcy rubli. Czy mi ojciec może tymi czasy oddać tę sumę matki? Warunek spełniłem.	Aha! jużem się obaczyłjużem się obaczył mrowie, tłum. nieprzeliczonym przywodzą...	Cóż się stało?	Idę do Klerykowa. Skończyłem cztery klasy w Pyrzogłowach, a teraz chcę się dostać jako do piątej...	Ma pan rację. Właśnie złości się... Czy ma pan wolny czas?	Szczęście rzekła Eliza, wzdychając z zadowolenia, gdy Ludka zaniosła ją do pracowni, by wypoczęła i orzeźwiła się doskonałym winogronem, które jej przysłała Jungfrau.	Zmiłuj się!	He Stój prosto. Co masz w kieszeniach? Jeśli masz papieros, to go sobie możesz zostawić, ale pieniądze dawaj, żeby ci ich nie ukradli. Więcej nie masz? Naprawdę nie masz? Nie kłam, za kłamstwo karzemy.	Co ty tam wyplatasz, Bixiou ależ nie ma uczciwszej rzeczy pod słońcem; nie ma dziś tygodnia, aby nie częstowano publiczności ciasteczkami, żądając w zamian dukata. Ale czy kto zmusza publiczność, aby dawała pieniądze? Czy nie może się oświecić?	Dlatego że nie ma kucharza, który by mu je upiekł. A skoro mięso nie jest należycie upieczone, jest czerwone, a nie białe. Czerwoność mięsa jest znakiem, że nie jest dość wypieczone. Z wyjątkiem raków i homarów, które się kardynalizują w gotowaniu.	Dwieście!... Nie myślałam o tym... Ależ będziemy miały komplet, z dziesięć panienek... więc na każdą wypadnie może dwadzieścia rubli, a może i taniej?...	Nie, jestem sam na świecie.	Lecz, na miły Bóg... przecie żaden z operowanych nie umarł? Przecie żaden nawet zakażenia nie dostał!	Teraz nie wiem. Ale wiem, że nie o mnie chodzi.	Nie, nie nie, nie... nie mogę... nie mogę... nie mogę...	Ale czyś wyjechał w górę?	Annie, dziecko moje! Ależ nie tak, nie u moich nóg.	Ba! my tu rozprawiamy a waszmość, panie komisarzu, może i owo zgoła nie myśliwy?	Czyż pani nie spostrzegła?...	Jeśli nie żyje, ja też umrę.	Nie szukam tutaj nikogo, tylko własnych wspomnień...	Nie za Edmunda, tylko że ty jesteś przesiąknięta podobnymi zasadami.	Nie.	Pozwoli pan, bym go odwiózł na ląd?	Przeciwnie wyrzekł Halski, ukazując na młodą kobietę, pod której palcami skonała wreszcie melodja.	Wiadomo waszej świątobliwości że faraon, który nie otrzyma arcykapłańskich święceń, nie może spełniać najwyższych ofiar tudzież ubierać ani rozbierać cudownego Ozyrysa.	Widziałam mieszkanie Ładne i wygodne; nie wiem tylko, czy ulica nie zbyt hałaśliwa.	Więc już teraz nic nie rozumiem.	A dużo tego zginęło?	A przecież go wszyscy chwalą, co widzieli...	A umie pływać?	Aktorki?	Albo metal o jakie dziesięć procent lżejszy od powietrza, co?...	Ależ chętnie!	Chodźmy, Julciu! Proszę odwiedzić nas, panie Gronowski, bardzo proszę...	Co? zadałam mu bobu!	Czemu tobie niedobrze?	Cóż król robi?	Dajcie spokój!... Lepiej przenieśmy go!...	Dobry chłop z ciebie, ale jeszcze pstro w głowie.	Dwie!	Ejże, Michcik!	Ha! przewąchuj, skoro chcesz koniecznie	Hm lęki jakieś odczuwasz?	Ja chętnie!	Jakie?	Jasny pan będzie od niego uwolniony.	Jeden biały, drugi czerwony!	Jezus Maria! Pan profesor wrócił!	Kto? gdzie? dokąd? jak?	Mateczka prefekta idzie! Mateczka dyrektorka nadchodzi!	Myślałam, że we czwartek pan u nas będzie, bo mam pewną prośbę.	Najlepiej bądź sobą. Najlepsza rzecz pod słońcem.	Niech pan przyjeżdża... często.	O, wy ohydne gaduły!	Ojciec w szpitalu jest?	Pięć buszli, panie Cyrusie!	Przy twych zdolnościach odzyskasz czas stracony.	Przyjaźń odpowiedział Kulwiec-Hippocentaurus wygnaniec., bez dachu nad głową.	Sześć jeografiijeografia (daw.)	Tego Anglika z rana?	Tochtamysz wiarę chrześcijańską by przyjął	Trzeba tu będzie którego zwabić i związać; będziem mieć i zakładnika, i przewodnika.	Umrze najpierw ona, potem on...	Więc zniknął między siódmą wieczorem przedwczoraj a szóstą rano wczoraj?	Wtedy słucham i patrzę...	Wygasło?	Z Lecherennem!	Zna pan Szormińskiego?	Znalazłbyś przecie łatwiej drugą
Nie ma sławy tanio nabytej Cierp, cierp, drogi przyjacielu, będziesz wielki, cierpienia są ceną twej nieśmiertelności. Rada byłabym mieć do znoszenia wysiłki, walki! Niech cię Bóg strzeże od życia martwego i bez bojów, gdzie skrzydła orle nie znajdują dosyć przestrzeni! Zazdroszczę ci twoich cierpień, ty bowiem przynajmniej żyjesz! Rozwiniesz siły, możesz żyć nadzieją zwycięstwa! Walka, jaka cię czeka, będzie chlubna. Kiedy dosięgniesz królewskiej sfery, w której błyszczą wielkie inteligencje, wspomnij sobie biedne istoty wydziedziczone przez los, których dusza dławi się pod uciskiem moralnego azotu i które giną, mając ciągle świadomość, co jest życie, a nie mogąc żyć, które mają oczy zdolne do jasnego widzenia, a nic nie widziały, które posiadały delikatne powonienie, a nic nie czuły oprócz zapowietrzonych kwiatów. Wyśpiewaj wówczas losy rośliny, która usycha w głębi lasu, zduszona przez liany, przez wegetacje łakome, bujne, nieupieszczona nigdy przez słońce, i umiera, nie zakwitnąwszy nigdy! Nie byłżeby to poemat pełen straszliwej melancholii, temat zupełnie fantastyczny? Cóż za cudowna kompozycja, taki obraz młodej dziewczyny zrodzonej pod niebem Azji albo też jakiejś córy pustyni przeniesionej w zimny kraj Zachodu, przyzywającej swoje ukochane słońce, umierającej z niezrozumiałego cierpienia, dławionej zarówno chłodem, jak miłością! Byłby to obraz wielu istnień.	Nie mówić! mam o tem nie mówić! Złość hańba, zgryzota! I dlaczegóż to matce gębę zamykać każesz? Jezus, Marya, czy dlatego, aby mi pokazać, że jestem...	Fernandzie! Myślałam, że jesteś dobrym człowiekiem, ale myliłam się! Masz złe serce, jeśli w zazdrości wzywasz gniewu boskiego! A więc dobrze, tak, to prawda, ja bynajmniej się z tym nie taję, czekam na tego, o którym mówisz, i kocham go. A jeśli nie wróci, nie będę złorzeczyć kapryśności losu, którą ty wzywasz, powiem, że zginął, kochając mnie.	Tfu, na złe języki rady nie ma. Gdzie mnie tam do dziewuchy. Do grobu bliżej. Mnie tam nie w głowie babskie rzeczy.	Bardzo mi przyjemnie. A teraz, czy pan zechcesz pójść za przykładem pana Gravier, który codziennie rano, po śniadaniu towarzyszył mi w moich wycieczkach po okolicy? Prawdopodobnie zajęcia moje jako tak pospolite nie przypadną panu do smaku. Przytém nie jesteś pan ani merem, ani właścicielem ziemskim, i w moim kantonie nie zobaczysz nic takiego, czegobyś w innych nie widział, wszystkie chaty są do siebie podobne; ale z drugiéj strony odetchniesz pan świeżém powietrzem i nadasz jakiś cel przechadzce.	Jak to nie wiem? Byleśmy do Waładynki dojechali, to już z zawiązanymi oczyma trafię. Pojedziemy brzegiem ku Dniestrowi, a jar będzie po prawej ręce; któren po tym poznamy, że wejście do niego skałą zawalone. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że wcale wjechać nie można, ale w skale jest wyrwa, przez którą dwa konie obok siebie przejdą. Jak już tam będziemy, to nam nikt nie umknie, bo to jest jedyny wchód i wychód z jaru, naokoło zaś ściany tak wysokie, że ptak ledwie przeleci. Czarownica morduje ludzi, którzy tam bez pozwoleństwa wchodzą, i jest dużo kościotrupów, ale na to Bohun nie kazał zważać, jeno jechać i krzyczeć: „Bohun! Bohun!...” Dopieroż ona do nas z przyjaźnią wyjdzie... Prócz Horpyny jest tam jeszcze i Czeremis, któren z piszczeli okrutnie strzela. Oboje musimy uśmiercić.	Nie wiem. Powiedz mi jeszcze, czy kooperatywa chce zarobić na tym?	Powiedz też mi, dobry człowieku, czy nie wiesz, do kogo ten muł należał?	Ba!... mam nadzieję, że mnie nie trafi. Wreszcie obstąpimy karetę i zgładzimy ze świata w niej się znajdujących. Zawsze to nieźle, gdy mniej o kilku nieprzyjaciół prześladować nas będzie.	Czy nie ma nic więcej na latawcu?	Owo tedy kusiu nabożny i buczący, cóż ty na to powiesz? Czy to nie jest heretyk?	Śmierdziała Ale jak nie miała śmierdzieć? Przecie chyba już żadnego prawdziwego tytuniu na świecie nie ma. Ostatnią paczuszkę tytuniu posłał mi syn, niby profesor, w czterdziestym dziewiątym chyba... Nie?	Nic go nie żałuję Nie powieszą go na pewno. A teraz on naprawdę gotów zostać wielkim artystą, jak się trochę skupi i zizoluje od życia. Ja przyjaźń dla niego zachowam. Pozwolisz, Taziu?	Dowiedzże się, Sancho, jeśli dotąd o tym nie wiedziałeś, że najbardziej zniewalające nas do miłości przymioty są piękność i skromność, a te obydwa w takim stopniu posiada Dulcynea, że jest bez zaprzeczenia najpiękniejszą w świecie. Ja utworzyłem sobie ideę podług swoich życzeń i przedstawiam ją sobie taką, że ani Helena, ani Lukrecja, ani żadna z heroin wieków przeszłych, greckich, łacińskich i barbarzyńskich, wznieść się aż do niej nie zdoła. Niech mówią, co chcą, idioci nie zgodzą się na to, ale uczciwi ludzie zrozumieją moje uczucia.	Nie potrafię ci tego wytłumaczyć ojciec twój w pocie czoła zebrał ci kilka tysięcy czerwonych złotych, pan Kasper nie wiem jakim sposobem zostawił ich po sobie z czystym złocie kilkadziesiąt tysięcy, dość piękne klejnociki, oszacowane także na tysięcy kilka, skrypta pewne i zastawy.	Pamiętasz jeszcze, jak pani Netla mówiła, że Gobo nie jest dużo wart, bo drżał troszeczkę na mrozie... Pamiętasz jeszcze, jak mi przepowiadała, że nie przeżyję z nim dużo radości?	To jest nowe pytanie i nie odpowiem, zwłaszcza przy świadkach. Ale jeśli pan zechce towarzyszyć mi do mieszkania, spróbuję wyjaśnić, jak zdołałem rozpoznać te zwłoki, nie będąc z zamordowaną w stosunkach towarzyskich.	Ja jestem za powolna! inna w mojem miejscu tegoby nie ścierpiała co ja. A no, do czasu dzban wodę nosi. Ja też nie zawsze taka będę.	Cichojcie! Cicho! Nie mów tego! Dawidzie, mój drogi, ty wiesz...	Co nie ma być! Odbiła Mimi bankiera.	Kto cię nauczył po polsku? Musiał to być nie lada osioł!	Nie mogą przyjść gorsze! Jako żywo, nie mogą!... To niepodobieństwo!...	Nie rozumiem mości książę jak gdybyś mówił po polsku: (C’est du polonais pour moi).	Nie wierzę, aby on to naprawdę zamierzył.	Nie.	Niestety, to nie ulega wątpliwości – odparł reporter.	No, to wszystko w porządku. Ja też uważam, że póki trzymamy język za zębami, nic nam nie grozi. Ale wiesz co, przysięgnijmy dla większej pewności jeszcze raz.	Tak, lecz ty nie posiadasz prawa żądania jej.	Żeby tylko nie przez tych posłańców...	Nigdy w świecie, na Boga!... Nigdy się to po nas nie pokaże! Rodak nasz przecie!... Chodź no tu, mały! My jesteśmy emigranci! Patrzcie, jaki bęben ładny!	O, jakiś pyszny, Wejdawutas! A pamiętasz, przed rokiem, te okropne otchłanie, troski, męki? Pokonałeś wszystko! Było ich legion, wrogów, a ty jeden, bohaterze! Teraz tobie czas spocząć i być szczęśliwym. Wyrosłeś, jak twój Dewajtis, na przykład całym pokoleniom. Już ci teraz nic nie brak.	Oho! To ci złośnik, jeszcze jaki złośnik! Ciekawym, czy jeszcze kiedy spróbuje mnie otruć śniadaniem i zmusi mnie do tego, bym je gotował powtórnie?	Alboż się nie opierałam, satyrze!	Ale kto obok niej przeżył choć kilka dni w życiu, ten obojętnym pozostać nie mógł, mówił zmieszany Georges... Myśl, żeś pani mogła w ucieczce podpaść jakiemu wypadkowi, niebezpieczeństwu, zmusiła iść za nią... Jeśli to jej jest przykrem...	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	Racja Pocieszanie rannych jest tu nie na miejscu. Tylko że, panie kapitanie, jego krzyki mogą sprawić, że wszyscy inni będą za dużo myśleli o tym, co może nastąpić.	Rafałku, nie boję się.	Spadłem raz na przeszkodzie z koniem. Mam jeszcze tu nad skronią bliznę. Czaszka jednak nie była naruszona.	Że i anioł by się lepiej nie spisał!	Imię i nazwisko. Poczekasz, zanim usłyszysz. Już się ta o nie dopytywał niejeden dygnitarz, boby se szczęście rodziny ufundował, żeby się też dowiedział. Strasznie są ciekawi, jakim się też herbem pieczętuję. Tobie nie powiem, bo jakem wspomniał o tym robaczku, co to u babuleńki, to ci tak zaraz ślipeczki błysnęły!...	Ach, jacyż to nieprzyjemni ludzie!... Pan Kazimierz tyle mi naopowiadał o ich manierach, że prawie ich nie lubię... Gorsze jednak to, że pan Korkowicz robi formalną obławę na Stefka, który wrócił ze wsi zirytowany na niego.	Kiej mnie się zdaje że tamta ziemia, niby Gawędziny, jest lepsza od Hamerowskiej.	Czy ja na pani robię wrażenie poważnego?	Lekarz miłościwego pana? Do mnie?	Niech pani teraz wstąpi do mnie, panno Łucjo. Coś pani pokażę.	Nafirze! Nafirze! Jeszcze jedno słowo ciebie unosi rozpaczliwe, a mnie wiadome uczucie.	O! i bardzo; straciliśmy pięciu ludzi, roszelczycy ośmiu czy dziesięciu.	Przerażasz mnie, Carmaux.	Chodźmyż popatrzeć na to dziwowisko, rzekł przeor wzdychając. Wczoraj oznajmiono, że się tu wloką.... już powinni być.... Staną pewnie w rynku...	Niszczy skutecznie jest téż potrzebną w chwilach, gdy rozrost bywa zbyt bujny. Nie przeczę. Natura także płodzi krytyków, w postaci niedojrzanych grzybków i pleśni, napadających zawsze na zbytecznie, kosztem innych tworów, rozpładzające się istoty. Mamy tego przykład na Oidium Tuckeri, na chorobie kartofli. Prawa świata duchowego idą równolegle i analogicznie z prawami bytu materyalnego. Mówmy sobie na pociechę, że co jest konieczném, musi być na cóś potrzebném.	Mówiłem ci już, że coś ci się w głowie uroiło i pleciesz.	Właśnie tu na nas czekała! Chodźmy do niej.	Widzi pani, jak dobrze jest mieć przyjaciół, którzy umieją obserwować... Pan Dębicki, jak wiadomo, od dawna zna się z panem Solskim, a stosunki ich zacieśniają się jeszcze mocniej, ponieważ pan Dębicki obejmuje zarząd nad biblioteką Solskich...	...Wszyscy, którzy są z nimi na ty ale w twoich ustach tego rodzaju... poufałość... brzmi zabawnie.	A! chłopiecby srogość ojcowską zniósł, bo cierpliwy jest i poczciwy, ale uczyć się chce, a rodzic mu broni.	A-to-tso wciąż straszy naiwną panienkę, która się boi, ale swoje robi.	Ani dowcipu; ale zgryziony i zgryźliwy jest i więcéj o sobie mniema, niż się godzi. Biédny człek!	Będą oni tańcowali, niech jeno pan marszałek LubomirskiLubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża  (1616–1667)	Do Bzika.	Tak, ale da mi pan dwadzieścia pięć ludwików komisowego i zapłaci mu pan jeden tom z góry	Teraz już za późno, bo nam i hetmańskie wojska, i szwedzkie drogę zamykają.	Uf, gorąco. Proszę pić herbatę, bo wystygnie. Teraz mi panie zechcą opowiedzieć o samochodzie, który nagle frunął w powietrze.	Un poverinoun poverino (wł.) odezwał się Jezuita	Wie pani, jest jedna taka woda na świecie...	Zaraz, proszę do gabinetu.	„Cóż znaczy nazwisko?”, tłumaczył nam kiedyś „Wyobraźcie sobie państwo księcia de Bouillon, gdyby go oznajmiono po raz pierwszy: trzeba jedynie, aby publiczność oswoiła się trochę...”	A jużci.	A szczo wy takij mołodenkij, pane łycar?	Bardzo ładny i wdzięczna jestem osobie, która go przetłumaczyła.	Chcesz zatem, Nedzie, żebym zapytał kapitana Nemo, jakie ma względem nas zamiary?	Dajcież pokój, sąsiadko, mówicie takie rzeczy...	Dzięki i za to	I nasze	Jakiej miłości?	Jakąż?	Janiu!	Miękka ta poduszka?	Najserdeczniejsza przyjaciółka państwa Solskich.	Niech będzie pochwalony.	Nigdy w życiu!	No i cóż, księże proboszczu	No, no!	No, zgoda między nami?	O, bardzo lubię	Och, gdziekolwiek.	Och, panie dyrektorze	On mój pies.	Otóż jest nareszcie i zamek, z którego mam wyzwolić uwięzionych!	Peggotty	Pokazałeś mu list, tak jak ci przykazałem?	Powiadam wam, że ino o Kubę pytał i o te strzyżki!	Przychodzę!	Stać i czekać!	Tako i dzisiaj jak i za tamtego, za króla...	U... cóż to za chamy te całe grenadierzyska!	Wszystko widziałem, kapitanie Nemo, i „Nautilus” przedziwnie nam w tym dopomagał. Ach, rozumny to statek!	Wujaszku Eberhardzie czyż naprawdę napisałeś takie straszne rzeczy?	Z pewnością... z całą pewnością!	Z razu osłupieniem, ale po chwili bardzo mężném sercem i wielką dumą.	Z tego wynika, że pan niedługo zabawi w Warszawie?
O, nie, nie, przyjedziemy obaj. Poświęcę ci fabrykę, dobrodzieju mój kochany, bo kto z Bogiem, z tym Bóg, a potem dam wam ślub, a potem przecież nie kto inny będzie wam dzieciątko chrzcił, tylko ja. O, Anka uciekła, wstydzi się, a radaby, żeby to jak najprędzej. Anka, Anusiu	Niech pan nie płacze... Jeszcze wszystko będzie dobrze. Ja przyszedłem dziś do pana dlatego, żeby mi pan rozwiązał wszystkie zagadki. Pan musi to wiedzieć, bo pana muzyka jest wszechwiedząca. Ale ja muszę to wiedzieć w pojęciach, a to całkiem co innego. Ale pan i to potrafi, bo pan wtedy już mówił coś takiego, co przekracza to, że wszystko jest takie, a nie inne. Ja nie umiem tego wyrazić. Wczorajszy wieczór, choroba ojca i dzisiejsze przebudzenie się z popołudniowego snu przekręciło mnie zupełnie. Nic nie rozumiem, bo wszystko, co dotąd wydawało mi się najzwyklejsze w świecie, stanęło dęba nad jakąś przepaścią i tak trwa, nie mogąc się w nią stoczyć. Tam nie ma nic prócz czystej tajemnicy samej w sobie. Ale ja nigdy nie myślałem tak, aby móc to ująć, więc...	A czemu waść nie bajdakiembajdak (ukr.)	Cóż? nie słyszałem.	Jeśli nie zapobiegnę pojedynkowi, co niewątpliwie mogę uczynić, będę morderczynią męża.	Moje niedole nie ukoją twoich cierpień.	Nie!	Nie!	Nie, nie boli	Jak to nie obchodzą! No tak, tak, ja już nie sieję, nie orzę, tak, juści jestem fabrycznym parobkiem, służę u Żyda, ale widzi pan mnie już ta Łódź gardłem wyłazi, to wszystko razem, tego i owego, świństwo i psiakrew panie dobrodziejski!	Tak słyszeliście jeno, bracie Janie i również ci, którzy wam to opowiadali. Ale nikt takiej kuracji nie widział ani nie czytał o niej. Hipokrates (lib. V. Epid. ) pisze, iż podobny wypadek zdarzył się za jego czasu i że pacjent umarł nagle z powodu spazmów i konwulsji.	Ja nie jestem niechętny... ja już schodzę z pola... Ale spojrzyj tylko, co się tu dzieje?... Gdzie oni nie włażą, gdzie nie otwierają sklepów, do czego nie wyciągają rąk?... A każdy, byle zajął jakie stanowisko, prowadzi za sobą cały legion swoich, bynajmniej nie lepszych od nas, nawet gorszych. Zobaczysz, co zrobią z naszym sklepem: jacy to tam będą subiekci, jakie towary... I ledwie zagarnęli sklep, już wkręcają się między arystokrację, już biorą się do twojej spółki...	Nie, wcale, to jednak nie przeszkadza, abym nie chciał panu udzielić pomocy, o ile będzie to w mojej mocy.	Tak moje panie, uważam odtąd stosunek z panną Wandą za poniżający godność osobistą kobiety, która umie siebie cenić, i postanawiam nigdy nie przyjąć ją w swym domu, ani przy spotkaniu nie podawać jej ręki...	Apetyt się ogromnie paniczowi poprawił Dawniej nic panicz nie jadał i nie lubił potraw!	Ja? A cóż mnie Toto obchodzi? Nie ruszyłabym palcem, gdyby nie chęć dania jej po nosie.	Nie, są różne stopnie: jest cała hierarchia jakościowo różnych bezpośrednio danych, jakości zewnętrzne i wewnętrzne: ból, czucia organów, kombinacje ich jako tak zwane uczucia życiowe i to najważniejsze: bezpośrednio dana jedność osobowości jako jakość formalna, GestaltqualitätGestaltqualität (niem., filoz.)	Słusznie, dla siebie to czynię, nie dla niej.	Niech się panienka nie boi nic. Przyjadą dochtory, opatrzą. A jeśli tam potem gdzie zabiorą, to dla sprawdzenia tylko. Bo to w tłoku przecie: z ciekawości mogło być, a nie z winy.	Bo ja palę papierosy, a panna Stefcia nie pali papierosów.	Nie gniewasz się?	Pies przynosić na rozkaz wskazany przedmiot., a choćby i kąsał tych, którzy im nie są mili.	...uległa jedynie prośbom i namowom moim Ja to błagałem ją o tajemnicę, czego obecnie wybaczyć sobie nie mogę.	To bardzo poczciwy chłopak. Zresztą brat jego również jest poczciwy. Gdyby nie miał tego fatalnego nałogu picia...	No, są wielkości fok, ale gdy drepczą na tylnych łapach, są tej wysokości Nie powiem, żeby były ładne. Nie mają na sobie żadnych łupek.	Och, stryju, osładzasz mi ból mego wyjazdu. Czyż to nie najpiękniejszy podarek, jaki mi możesz uczynić?	Dobrze. Ino trza wiedzieć, kaj. Bo po śmierci starego pana już tam nie ma nijakich paniów.	Przeciwnie, mój drogi, śliczne to, kochane dziewczę. Taka przy tym uczuciowa. Wszystkie one zresztą są uczuciowe. Zofia mówiła mi potem, że nikt nie zdoła wyobrazić sobie, jakich się od Sary nasłuchała wyrzutów. Wierzę bardzo. Czułem, jakbym popełnił jakąś zbrodnię. Po Sarze przyszła kolej na pozostałe osiem, a na każdej wywarło to piorunujące wrażenie. Dwie najmłodsze, te, których wychowaniem Zofia się zajmuje, znienawidziły mnie.	Boże wielki! jeszcze gdzie na Dzikie Pola ruszy i nie ujrzę go więcej w życiu!	I nie chcesz, aby twojemu więźniowi coś się stało, czy tak, panie?	Tak, przyznaję, nie posiadam twojej ufności, obawiam się wszystkiego od kardynała.	Cicho! Moim przeznaczeniem jest panieńska skromność i muszę się do niego stosować. Przyszłam tu prawić morały, nie zaś słuchać takich rzeczy, że skaczę do góry, gdy o nich pomyślę.	Co ci się znów wydaje? Między nami może być co najwyżej dwa cale różnicy; bądź co bądź nie roszczę pretensji sobie, bym był z tych ludzi, których ty nazywasz wysokimi; a gdy o tym mowa gdy o tym mowa, wyznam ci szczerze, że ty masz w sam raz wzrost odpowiedni.	Dobre to miasto wielu tam uczciwych ludzi, ale, panie, wybacz mi pan, że się zapytam, jak godność pańska, serce mi szepce, że nie robię tego bez powodu.	Moja kobieta też przedziwnie wyczuwała każdą odmianę pogody Widywałem, jak przed burzą sypały się iskry z jej włosów niby z kowadła. Ale nigdy nie dała się namówić do dawania porad.	Robiło się, co mogło nie tyle, ile by się chciało.	Posłuchaj! Abramowski nauczał, że należy bojkotować państwo nawet tam, gdzie ono pracuje pozytywnie, a więc bojkotować szkoły, inspektorat fabrycznyinspektorat fabryczny rugować i podcinać korzenie państwa, rozrywać łącznik między potrzebami ludzi a instytucjami rządowymi. Na miejsce zbojkotowanych instytucji państwowych, a raczej współcześnie z ich bojkotem miałyby rozwijać się instytucje swobodne: zamiast sądów państwowych stowarzyszenia obrony, zamiast szkół państwowych i tak dalej. Wreszcie, zamiast społeczeństwa terytorialnego to jest ta sama policja, jeżeli ma być sprawnie i skutecznie działające.	Jak to? Głuchoniemy mówił to wszystko?!	U jaru ku rzece wąska szyja, a tu miejsca dosyć. Każ szyję kamieniami zasypać, a będziem tu jak w garnku na dnie; jak mnie będzie trzeba, to sobie wyjście znajdę.	Zuchwalec może? Miałem ja na to lekarstwo niezawodne swojego czasu; ano ręka ojcowska skuteczniej pohamuje krnąbrność.	Powinien być dobrym fabrykantem. On trochę chory na idealizm, ale po pierwszej plajcie, niech tylko na niej dobrze zarobi, to się wyleczy.	A myślisz, stara, że oni to uczynili dla ciebie?	Aż tak! Ho, ho! A o którąż z pań tu chodzi, jeżeli wolno choć o to zapytać?	I dlaczegóż pan na to pozwala?	Przede wszystkim podaj mi swój adres, na wszelki wypadek.	Do kata! Czeka nas ciężka walka, trudno będzie zdobyć ten fort bez dział i drabin oblężniczych. Cała nadzieja w męstwie naszych ludzi, w przeciwnym razie Hiszpanie dadzą nam takiego łupnia, że raz na zawsze odechce nam się ich atakować.	To lubisz próżnować?	To nic to pewnie cygańska sprawa. Ten czort cyganica w oko mu wpadła: będzie prosił za kowalem...	Wszystko pan sprowadzał zza granicy?	Uspokój się, na wielkiego Boga naszego cię zaklinam! uspokój się Rubenie; przecierpieć potrzeba i wyżyć mimo upokorzenia i boleści. Jest nas dziś tu troje tylko na téj wyspie, bez ciebie mybyśmy zginęli; on umrzeć może lada godzina, lub go któś z przybranych zadławi, my będziemy wolni... a okręt jaki zabierze nas do Judei...	Zgoda obliczmy się. Dwadzieścia pięć dni upłynęło, jak opuściliśmy naszą wioskę, porachuj, ile ci się należy stosunkowo za ten czas zasług oraz innych pretensji i zapłać sobie pieniędzmi, które masz.	Jak Nowowiejski wyjedzie, będzie im lepiej bo przy nim nijak byłoby się im widywać, zwłaszcza że Azja starego nienawidzi. Ale gdyby mu stary Ewkę oddał, może by przepomniawszyprzepomnieć (daw.)	Teraz Birara jest zdrowszy i silniejszy, mogę odwiedzić rodziców. Jutro pojadę do Suratu, bo czekają tam na mnie od dawna...	A właśnie że tak. Tak się nazywa	Ale ja ją kocham!	Ja też bym chętnie pojechała, żeby się bawić i ubierać w te piękne rzeczy	Nic wcale... tylko prędzej już spodziewałabym się Stasia zobaczyć, niż ciebie...	Wstydź się, jesteś dość duży, by pamiętać swoje imiona! A gdzie są wasze guwernantki i bony?	Wolałbym bronić się o głodzie niż ujść z kraju. Ja znam się z głodem, więc wiem, co mówię!	Ale prawda, jaka Lineta interesująca panna?	Biskup sobie tego życzy?	Czego się mam przewrócić?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Do widzenia! Pokłonię się żonie i dzieciom	Hm! Pewno usłyszał jakąś plotkę na rynku i chce z niej skorzystać.	I ja...	Jak się tylko zbierzesz. Choćby jutro.	Racz, panie, zaczekać na tej ławce A gdy usłyszysz trzy uderzenia w spiżowe blachy, idź do świątyni, wejdź na taras, a stamtąd do purpurowego gmachu.	Słabo o wiele mniej niż bym chciała. Dawid uczył mnie...	Tak, ze strony Ladislausa przybywają posłowie...	Toście wydali tysiąc dwieście rubli na wychowanie syna?	Tysiąc dwieście głów, stu pięćdziesięciu huzarów, dwanaście armat, wszystkie swoje trzy bataliony zebrali w kupę i uszli...	Właśnie szukamy takiej rośliny, co się nazywa „cretinis forestiscretinis forestis	Zaraz do niej pójdę i rozprawię się.	Żądałaś tego?	A kiedy wróci?	A panią Osnowską?	Aha, aha! Dobrześ, wuju, powiedział. Dwóch dżentelmenów! Ależ panicz urósł!	Ależ pan pułkownik wie o niej!	Bela wybornie radzi	Bodajby. Ha, idź, jeżeli tak chcesz, moje dziecko.	Będzie dobrze płacił?	Co Chiny?	Co u diabła!	Czyńcie jak uważacie za potrzebne.	Cóżeś tak uciekał?	Do pewnego stopnia... tak...	Gdzie on jest?	Jutro wieczorem jechać do Łodzi muszę	Komu? Leszkowi?	Micio Zielak noś sobie zbil...	No, Szmul, dawaj spirytusu.	O łucznikach kurpieskich i angielskich. Prawi ten rycerz, iże angielscy, a zasię szkoccy, nad wszystkimi celują.	Proszę o głos	Suma wynosiła początkowo osiem tysięcy funtów w obligacjach.	Słyszałem.	Tai, vyreli, boba!	Też Roch.	Wstęp niedorzeczny	Żołądkowe?
Mój drogi Dorianie wydaje mi się, że panna Vane jest słaba. Przyjdziemy innego wieczora.	A ja ci mówię, że to jest krew dzieci zabieranych rodzicom	Mnie się zdawało, że jeszcze za blisko sokolich oczówoczów	Niech się pan de Stermaria dowie, że nie on jeden ma tytuł. Pójdzie mu po nosie. Nieźle jest dać małego prztyczka tym pankom. Aimé, nie mów mu nic, jeśli wolisz, ja nie mówię tego dla siebie; zresztą on go zna dobrze.	O nie, dziękuję panu. Już ja to w takim razie w swoim biurze załatwię. A panna Hejbowska poważnie chora?... Pytam dlatego że jeżeli choroba ma ciągnąć się dłużej, to rzeczywiście dla wygody panów należałoby zaangażować zastępczynię.	Co mateczka jej słucha Przecież nie panna Howard namawia ją, ażeby jechała za granicę, tylko ona sama chce tego. Panna Howard, przeciwnie, tłomaczy jej, że kobiety powinny pracować na utrzymanie jak mężczyźni.	Czemuż to pan robi teraz? nie jestem sędzią śledczym!	Dlatego w sprawie téj akcyzy i podatków, Hennicke, tyś mi potrzebny, nieodzownie, koniecznie. Król potrzebuje pieniędzy, a kraj jest wyczerpany: stękają, jęczą, skarżą się.	Jest to mój testament nie wiem, jak długo będę żył. Dlatego weź i zabierz ze sobą. Są tam i listy, które ułatwią ci postępowanie spadkowe na wypadek mojej śmierci.	Możliwe, że miss Campbell wcale tam nie ma	Niech mu pan powie, że nikogo nie przyjmuję!	Poprawię cię, Helciu. Po śniadaniu wyjazd prosto do Włoch, to moja wina, opowiadałaś mi tyle cudów, że namówiłam pana Andrzeja, abyśmy prosto od ołtarza tam pojechali.	Tak, panie nadinspektorze. To jest kierunek, który musimy obrać.	Tedy ja za niego przysięgam na Matkę Najświętszą, którą wyznaję, i na parol rycerski, że wszystko ci będzie dotrzymane. W przeciwnym razie możesz mnie na honorze i majętności poszukiwać.	Wielka jest szybkość pociągu Odjechaliśmy dalej od Lahory, niżbyś zdołał przejść w ciągu dwóch dni. Wieczorem przyjedziemy do Umballi.	Że też wy, panowie, nie możecie nawet dopilnować adresu swych kochanek! To wstyd szukać ich po mieście!	Klamka ciężka zaczynam grać... Gram wyklętego syna. Język mi kołem utkwił: bełkocę... Czuję, że trzeba tylko wysiłku, chwilowej mocy, zerwania się krót­kiego woli, by się opanować; lecz nie stać mnie na ten wy­siłek, nie stać na to, by prawdę od urojeń, rzeczywistość od wyobraźni oddzielić. Coś jakby obuchem ciężkim uderza mnie po głowie: ciało będzie może ode mnie szczersze? Przyto­mności jednak nie tracę, rozum tylko własny gubię; instynkt aktora przecie ocalam. Wyrywam się z chciwych ciekawością dłoni, odskakuję w tył, podwijam się w sobie i padam na wznak. Mam jednak jeszcze tyle sił, by wagę ciała rzucić tam, w stronę tych podłych, fascynujących mnie jak spoj­rzenie węża oczu, w stronę tego błazna, co moją rolę objął. Słabe było bydlę: nie utrzymał mnie w ramionach. Już na pół tylko przytomny, padam jak kłoda na ziemię i toczę mu się pod nogi.	Nie. Jest wprawdzie wielką artystką i znawczynią, ale sama nie pisze. Uważa siebie za zbyt leniwą.	Tak, profesorze. Wiem o tym Trzeba jednak mieć tyle wewnętrznej wartości i równowagi ducha co pan, by sobie wystarczyć, by nie szukać na zewnątrz usprawiedliwień i wyjaśnień, by mieć poczucie własnej prawdy. Widzi pan, to w panu jest właśnie siłą, która pociąga, która narzuca innym nie tylko szacunek, ale i tę serdeczną, tę głęboką życzliwość, jaka pana otacza.	A że Hoymowa będzie rumianą, wesołą i świeżą, znikniesz jak widmo niepostrzeżona.. Wierz mi... przeszłości powrócić niepodobna...	Choć policja królewska jest tak fatalna, zna jednak jeden straszliwy fakt.	Jest pani szczerą, zupełnie szczerą?	Juści, mnie też było dziwno, ale sam chciał, powieda, jako nie chce do cna zgarbacieć przy ciosołce, to musi se grzbiet wyprostować przy kosie.	Nie, panie łaskawy tak samo i miano pańskiego ojca, Macgregora Campbella.	Posiadam pisemne oświadczenie tej osoby, że mi sprzedała za sumę 10. 000 dolarów pewne papiery rodzinne.	To prawda, że hiszpańska flota patroluje okolicę?	Za pozwoleniem, przerwał German, jeśli Nauczyciel pozwoli, uczynim objekcją. Bakon dotąd jest źle zrozumiany a Analyza i Syntheza źle pojęte	Żołnierz żołnierz walczący pieszo, a poruszający się konno., bardzo przednich, ale mi się w miesiąc wykruszyli. Potem z wolentarzami chodziłem, których zbierałem, gdziem mógł, nie przebredzając. Dobrzy pachołkowie do bitwy, ale łotry nad łotrami! Ci, co nie poginęli, prędzej później pójdą wronom na frykasyfrykas	Ależ, mój panie okrzyki te, jeśli już ten poniechany obyczaj przypominasz, wznosili wierni diecezji, do której zarządu te świątobliwe osobistości były powołane. A ja nic nie wiem o tym, by katolicy w Tourcoing na moją cześć wznosili okrzyki.	Jeszczem ani zaglądał do szopy przepatrzmy słomę, jeśliście go tutaj zgubili, to się znajdzie, nie igła przecie.	Dosyć... proszę cię... Nie dręcz mnie łzami, bo... wyskoczę oknem na ulicę. Powiedziałem ci, czego żądam i do czego możecie mnie popchnąć waszym sentymentalizmem...	Dziś mniej niż kiedykolwiek myślę o tym. Będę mówił przed sędziami nie dla przyznania się do zbrodni, której nie popełniłem, lecz dla odparcia oszczerstw hrabiego Rolanda de Lembrat.	Ma się rozumieć. Nie na wiele się pani przydam w drodze, ale...	Boisz się Stefka?... Obraził cię?... Ależ ty go nie znasz... to najszlachetniejszy człowiek!...	Jezus, Marya, Józefie święty! zmiłujcie się nade mną! a toż to nieszczęście!... Jakto? i nikogo już nie leczy?	Nie żądam słowa, mości Nedzie Landzie	Tak, panie; mam wrogów, przed którymi powinieneś mnie bronić, bo zrobiłam ich sobie, służąc Waszej Eminencji.	Nie dla mnie niebezpieczeństwo nie istnieje.	Piłem ci ja wodę z Gungi (Gangesu), co się zmieści, aż mi brzuszysko napęczniało. Nabawiłem się ino biegunki, a nijakiej tam siły mi nie przybyło.	A nie. Pierwszy raz widzę.	A no, może i ma pani rację. Spróbuję.	A więc moje listy były niepotrzebne?	A z tym, co dziedzic musi dać za las, to po jakie półwłóczku wypadnie na każdego, troje was jeno! Mój Boże, bogatym to i cudza śmierć na profit się obraca	Ale ma pan oczywiście jakiś urlop.	Ale to być niemoże.	Ależ nie... nie... Znam szmer fal... to coś innego.	Bo Wołosi, ale poturczeni i w Galacie u baszy służący.	Bum-Bum, chodź-no pan do nas!	Czy nie zaczął twojego portretu, Oriano?	Ha, ha! wiatr się podnosi, dopłyniemy. Musimy, bo Paryżanin byłby bez miłosierdzia.	Hm... tak. To by było możliwe. Wiesz, ja bym się chętnie podjął tej misji	I cni wam się bardzo bez roboty?...	I owszem, panie Aronnax.	Idź pan z taką kapustą! Kapustę trzeba przecie przecedzić. Nie gadaj pan, kto by taką rzecz jadł?!	Kto wie z kim wojować przyjdzie? może właśnie z tymi, których ręce żywiły... i którym wdzięczność należy.	Nie	Niech i tak będzie! juściżem ja w życiu mojém nikomu nie odmówił gościny.	No! no! i cóż takiego osobliwego? odwracając się dumnie spyta Baucher.	Oczywiście, jak się domyślam, przypisujesz tym pierwszym rozliczne cnoty, zwłaszcza szczególną odwagę?	On, mnie! Racja?	Przecież i obecnie nic ci nie stoi na przeszkodzie w...	Przysięgam na imię Boga naszego... Czyś zadowolony?...	Tak! Cała dżungla drży przed Bagerą z wyjątkiem mnie jednego!	Tutaj się schowamy?	Wstydź się, Zosiu, pokazywać język, jakbyś dopiero była w pierwszej klasie.	Z czem ja przychodzę? zapytaj raczej po co? bo od nas nie ma co przynieść, chyba łzy. Królewna niespokojna biedaczka, nie wspomnieliście królowi o niej?	A ciotka?	A pontonierowie!	A skąd ja mogę wiedzieć?	Byłem...	Co dalej? przestań od dziś mówić o niepodobieństwach.	Co mi pan tu plecie? Uczeń klasy maturalnej...	Co takiego ci zrobił?	Co tu szanowny wujaszek porabia?	Co? co porzucić?	Czy ciężki przypadek?	Czy pan żonaty?	Cóż, kolego, jako syn marnotrawny powracacie na łono medycyny?	Dobrze, dobrze... mamusia kołtunka in summo graduin summo gradu (łac.)	I odtąd go pani pokochała?	Jak ona wygląda?	Kto? gdzie? dokąd? jak?	Lecz zakład stoi pomiędzy nami, kulisty piorunie, o Havemeyera i Ewarystę? Pół miliona funtów, jako już rzekłem. Niech co chce będzie, niech idzie na bęben cały mój majoratmajorat	Mam jedną myśl.	Matko Jargało a oto wam bogowie po tylu latach dziecko oddali...	Na bunt mam sposób	Na śmierć zakatrupić za taką krzywdę!	Natura, Zwierzęta	O bogowie!... czyliż można tyle cierpieć	O! tak!	Od cumowiska za szperkiem.	Przecież brona wszystko wywlecze. Paskudziarze juchy!	Przed kim?	Raczej niepowodzenie.	Tak.	Trup, Śmierć, Miasto, Żebrak, Bieda, Głód, Warszawa wołał Henio Śledź.	Wiem wszystko!	Wyjść za niego...	Za pazuchą. Gdzieżby były?	Zmęczony? Niby po czym? Przez cały boży dzień zrobił tylko cztery marne kursy. Siedem franków zarobku i dwadzieścia sous napiwku, a pryncypałowi muszę oddać dziesięć franków.
Tego nie można powiedzieć. Widzisz, Jelsky, pieniądz rusza się u nas żwawiej niźli nauka i sztuka, nic dziwnego, że i myśl ruchliwsza przy nim się staje. Mieszczaństwo nie lubi tylko samodzielnych, zwłaszcza miejscowych porodów myśli i, gdzie może, urządza sztuczne poronienia z namiętnością starych akuszerek. Nie przeszkadza to tym panom opie­kować się instytucją dla porodów fenomenalnie już twardych i uciążliwych, dzięki którym przychodzą na świat wielkie i ciężkie kobyły rasy germańskiej, machiny wytrzymałe, juczne i bezpłodne jak muły!	Słuchaj, moja miła wszyscy rycerze nie mogą być dworakami, ani też wszyscy dworacy nie mogą i nie powinni być rycerzami błędnymi, na świecie muszą być ludzie wszelkiego gatunku, ale chociaż my jesteśmy wszyscy rycerzami, wielka przecież zachodzi różnica między jednymi a drugimi. Dworacy nie oddalając się z domu i krokiem od dworu się nie ruszając, podróżują po całym świecie, rozumie się, na mapie, i ani trudu, ani pieniędzy na to łożyć nie potrzebują. Ale my, prawdziwi rycerze błędni, my nie siedzimy, ale naprawdę przebiegamy całą ziemię, wystawieni na niewygody, czy to w zimna, czy w upały, czy dniem, czy w nocy, pieszo, czy konno. Nie malowanym to rycerzom patrzymy w oczy, potykamy ich uzbrojonych o każdej chwili i porze, w każdym spotkaniu, nie bawiąc się w jakieś tam prawa pojedynkowe, nie bacząc, czy kopia lub miecz nierówne, czy nasz przeciwnik nie ma na sobie uroku, albo czegoś innego, co by mu dało przewagę, nie ustawiając się równo do światła, ani zważając na inne reguły w pojedynkach przestrzegane; ale ty się na tym nie znasz, ja to co innego. Trzeba, ażebyś wasani wiedziała jeszcze, że każdy błędny rycerz, nie lękając się spotkania z dziesięciu olbrzymami, których głowy pod obłoki sięgają, którzy miasto nóg zdają się mieć ogromne wieżyce, a miasto rąk okrętowe maszty, oczy jak koła młyńskie, pałające jak żar w hucie, nie lękając się, mówię, powinien stawić śmiałe czoło i z wesołym obliczem natrzeć, zgnębić, popłatać na sztuki lub rozproszyć, chociażby byli uzbrojeni łuską tych ryb, co ma być twardszą niż diament, i zamiast mieczów mieli bułaty z najlepszej damasceńskiej stali, jaką tylko w życiu widziałem. Powiedziałem ci to, moja duszko żebyś poznała, jaka jest różnica między rycerzem a rycerzem i życzyć by należało, żeby wszyscy monarchowie zrozumieli nieco lepiej wartość i ważność rycerzy błędnych, w których historii czytamy, że znalazł się niejeden taki, co nie tylko jedno państwo, ale kilka ich od niechybnego wybawił upadku.	Nie rozumiesz mnie. Rok temu, kiedy mówiłam, że chętnie wstąpiłabym do klasztoru, macocha wysunęła parę zastrzeżeń ale przyjęła mój pomysł z radością. Nawet mój ojciec na to przystał, na pewno za jej podszeptem. Powstrzymywał mnie przed tym tylko mój biedny dziadek. Maksymilianie, nie wyobrażasz sobie nawet, ile potrafi wyrazić wzrok staruszka, który na całym świecie tylko mnie kocha i którego tylko ja kocham. Gdybyś wiedział, jak spojrzał na mnie, gdy się dowiedział o tym zamiarze, ile w tym wzroku było wyrzutu, ile rozpaczy wyrażały łzy, które popłynęły mu po nieruchomej twarzy! O, kochany, poczułam straszne wyrzuty sumienia, rzuciłam mu się do kolan i zawołałam: „przebacz, przebacz, dziadziu! Niech robią ze mną, co chcą, nigdy cię nie opuszczę”. I wtedy wzniósł oczy do nieba... Maksymilianie, wiele mogę wycierpieć; to spojrzenie dziadka z góry wynagrodziło mi wszystkie cierpienia.	Aha! Utrzymywałem, żeśmy od dawna z Zofią zaręczeni i za zgodą rodziców moglibyśmy się pobrać, choć na posrebrzane tylko dopiero stać mnie gospodarstwo Starałem się przekonać wielebnego Horacjusza, najzacniejszego, upewniam cię, duchownego, któremu należy się niewątpliwie biskupstwo, że jeśli mi się udaje zarobić jakie trzysta funtów na rok i tak dalej, i tak dalej, to nie ma racji odkładać ślubu. Moglibyśmy się wreszcie z Zofią, tym najlepszym pod słońcem dziewczęciem, pobrać, czemu nic nie powinno stawać na przeszkodzie, chyba że Zofia tak jest niezbędnie w domu rodzicom i rodzeństwu potrzebna. Rozumiesz, Copperfieldzie?	Ciocia się nie gniewa?	Nie będę się z tobą spierała	Stryju kochany, wy jej nic nie pomożecie, a nam wielce moglibyście utrudnić nasze zadanie. Miejsce, gdzie prawdopodobnie znajduje się obecnie Anna, znam doskonale, zarówno jak i wiodący tam korytarz. Usuń się wraz z Maryą na stronę, a mnie pozwól ratować Annę. Opiekowałem się nią według możności, aż do dzisiejszego dnia, więc nie godzi mi się opuszczać jej w niebezpieczeństwie!	Ach nie, cóż znowu Doktór Lipczyński jest żonaty i ma dwoje cudnych dzieci, cudnych! To świetny chirurg, chociaż młody. Możecie się poznać. On jest całkiem innych przekonań niż pan, ale się napewno polubicie. To też taki prawy człowiek i taki niezłomny charakter. Często bywam wzywana do jego chorych. Bo on ma też własną lecznicę. Czasami nawet pomagam przy lżejszych operacjach. Pozatem nasi lekarze mają do mnie zaufanie. Często polecają mnie prywatnym pacjentom. Nigdy nie znałam tak dobrze Warszawy, jak teraz. Bywają dni, że gonię z jednego końca miasta na drugi po pięć razy. Tu zastrzyk, tam bańki...	On jest teraz całą moją sztuką Historia, SztukaPrzychodzi mi niekiedy na myśl, że w dziejach świata są tylko dwie epoki o pewnej doniosłości. Pierwszą jest zdobycie dla sztuki nowego środka, drugą zjawienie się nowej osobistości twórczej. Tym, czym dla Wenecjan był wynalazek malarstwa olejnego, czym oblicze AntinousaAntinous (111–130) będę zdumiony, jeśli zdołasz mnie zrozumieć jakże wiele! W naszym zaślepieniu oddzieliliśmy oboje, aby wynaleźć prostacki realizm i pusty idealizm. Henryku! Gdybyś tylko wiedział, czym jest dla mnie Dorian Gray! Pamiętasz mój krajobraz, za który Agnew dawał mi tak wysoką cenę, ale z którym nie chciałem się rozstać? To jeden z mych najlepszych obrazów, a dlaczego? Bo gdy go malowałem, Dorian Gray siedział przy mnie. W jego obecności działał na mnie jakiś subtelny wpływ i po raz pierwszy w życiu w zwykłym krajobrazie leśnym uchwyciłem ten czar, którego poszukiwałem od dawna i zawsze na próżno.	Zgoła nie nie widzę, co by w tym miało być osobliwego; widziałem tyle rzeczy nadzwyczajnych, że nic już nie jest dla mnie nadzwyczajne.	Miłościwy Panie... pomyślcie o owczarni waszej a ból wasz własny nie da się wam tak uczuć uciskająco i przygnębiająco.	Wszak druga wyszła zdaje się za mąż za jakiegoś bankiera o niemieckim nazwisku, za jakiegoś barona de Nucingen? Zdaje się, że się ona nazywa Delfina. Czy nie będzie to tylko ta blondynka, która ma boczną lożę w Operze i bywa w teatrze Komicznym, gdzie zawsze śmieje się bardzo głośno, chcąc zwrócić na siebie uwagę.	Proszę cię nie udawaj, że nie wiesz... mówiła pani. Sto razy zapowiadałam i jeszcze raz powtarzam, że tego wstydu nie zniosę dłużej, ażeby mi twoja dziewczyna zabierała najlepsze pokoje i sprzęty... Dziś mi się wynieść musi.	Czy nie czujesz się pan dobrze?	A jakże, każdego puszczają przez cały dzień. Dopiero na noc most podnoszą, a insze bramy na kraty i łańcuchy zamykają. Daj rękę, pójdziemy przez most. Nie bójże się, my nie Tatarzy, nie zabiją nas.	Ależ nic się nie stało na pewno I nic między nami nie było. Przypomnij sobie historię hrabiego de La Roncièrede La Roncière, Emile François Guillaume (1804–1874)	Nie słyszałem nic, moje dziecię! Miałem wodę w uszach, a dotkliwy głód pozbawił mnie przytomności. Od czasu gdy wybudowano most kolejowy, moi wieśniacy ostygli w miłości ku mnie... aż mi się serce kraje z żalu.	Nie, nie o tym mówię... Ale...	Tym razem zgromadzenie jest w sprawie waszego zachowania się.	Cofaj się bo inaczej muszę zastrzelić słonia.	Dlaczego nie za sześć lat?	I zguba, i ocalenie w twych są rękach. Będziesz mógł wkrótce wybrać to lub tamto. Tymczasem podnieś z ziemi worek. Szkoda szlachetnego kruszcu, aby w prochu się tarzał. Przyda się on nam obu...	Nie jest zła? Genialna!	Nie rozumiem.	Nie.	Ach! Jemu się wydaje, że mnie każdy musi kochać.	Czy i dlatego mój ojciec nie wie, że srebra te są w pańskim ręku?	Pojedynek? Nie wiem o tem ani słowa. Ostatecznie, mam to gdzieś, niech się ten stary pluch da wypaproszyć, skoro ma ochotę. Ale wie pan, to mnie intryguje: otworzę ten list. Powie mu pan, że mi go pan zostawił na wszelki wypadek, w razie gdybym wrócił do domu.	A ja w tem, że z Siwińskim i Parawęsowskim, choćby nie pannę ale fortecę przyszło brać... damy sobie rady.	Trudno by mi było odmówić ci czegokolwiek gdyż przez ciebie wszystko, co najlepsze, się stało.	Powiadają, że pan Moreau nie miał ani tysiąca talarów przy duszy, kiedy go hrabia zrobił rządcą w Presles?	A więc niech się dzieje wola Boża.	Albo wiesz co, zdadzą się twoje suknie na mnie?	Chciała, mówiła, coś ci pozostawić. Czy się domyślasz, co?	Nie zawracajcie mi głowy głupimi opowiadaniami!	O! a to co?... Jak się pani zmieniła!... Oczy wpadnięte, cera żółta, spojrzenie szkliste, rysy zaostrzone... Co to znaczy?...	Przynajmniej do chwili, w której się dowiem historii plastra pana Desglands.	Utrata niewinności, moja Nito, bywa przełomowym momentem w życiu Czy twoje osobiste obserwacje nie potwierdzają tego?	Widzisz. Rozgłoszono to zaraz i połączono druty całej sieci telegraficznej z tą niewinną skrzyneczką. Rząd powiedział: jeśli mamy ginąć w rewolucji, to raczej niech ginie świat cały! Uczeni pierwsi stchórzyli. Potem przyszła kolej na robotników i cały ten motłoch, któremu żal się zrobiło słonka bożego...	Wolne żarty jegomości, ale nie może to być.	Zaraz, to jeszcze nie wszystko	Od kilku godzin, mosanie tego, ale widać go w domu nie znaleźli.	To prawda Masz słuszność. Nie będę temu przeczył, Duchu. Boże broń, żebym miał temu przeczyć!	Czy to ta Orłowska, co to była w teatrze, co to się przed miesiącem truła? stało o tem w gazetach, sama czytałam, na własne oczy!	Gdybym była mężczyzną miałbyś pan ze mnie niezawodnie kolegę, bo w hierarchii nauk medycynę niezmiernie wysoko stawiam, a ludzi, którzy z zamiłowaniem oddają się trudnemu lekarskiemu powołaniu, bardzo wysoko szacuję. Jakże pan znajduje stan pani Dembowskiéj?	Wiesz są takie tukany, które w porze lęgu wyszukują dziuplę w drzewie; tam samica znosi jaja i siada na nich, a samiec oblepia otwór gliną, tak że tylko jej głowę widać, i dopiero gdy pisklęta się wylęgną, tłucze swoim wielkim dziobem glinę i wypuszcza samicę na wolność.	A wie pan, kochany wicehrabio mam na tę chorobę niezawodne dla pana lekarstwo. Pomaga mi ono za każdym razem, gdy natykam się na jakieś przeciwności.	Mój drogi, daruj ale widzę jednak, że jesteś chyba gotów popełnić jakieś głupstwo.	Właśnie o tym myślałem	No, to dziś do Kuźnic, na podwieczorek ze mną.	A był... ale temu lat piętnaście jak jejmość umarła...	Nic! Nic, panie. Żyłem tylko moimi nerwami arty­sty... Zresztą, moje Przeznaczenie będzie grane w Paryżu. Czytał pan moje Przeznaczenie?	A no	Czy mógłbym prosić czy mógłbym prosić o rys zasady, według której urządzone zostały folwarki pańskie?	Na odpoczynek przyjdzie czas później	Niechże król jegomość każe w takim razie skórę z Wrzeszczowicza ściągnąć i jako wotum do tego klasztoru ją pośle, bo to on instygowałinstygować (z łac.)	No! cóż teraz poczniemy?	Oho! to widać, ktoś większy od księdza biskupa żmudzkiego!	Panie komisarzu, ci panowie powiadają szczerą prawdę.	Pomagam ojcu, który często jest cierpiący.	Przepraszam ale godziny moje są policzone.	Rzuciłbyś do biesabies (daw.)	Zmęczony jestem zmarzły... niezdrów.	A tu	Ależ, proszę pana...	Boisrenard.	Bojowcy.	Co takiego?	Co tam? zabit?	Czegóż to wszystko dowodzi?	Czym mogę panu służyć?	Czytajcie, co mówi najuczciwszy człowiek świata! Kupujcie akcje Banku Pożyczek Międzynarodowych!	Czyś zmęczona, Heidi?	Cóż to znów za komedie wyprawia ten Nieczuja?	Dawaj tamto! Sługa wyrzuci...	Duszko! Kochanie!	I gdzież to, jeśli łaska?	Ja zupełnie wystarczę jako opieka.	Ja?	Jakiż to?	Kasžin, ar toli ta Amerika?	Ludzie i wypadki są niczym w polityce i filozofii istnieją jedynie zasady i idee.	Mam załatwić mały sprawunek!	Miejmy w Bogu ufność...	Może poprosić pannę Jadwigę?	Niby te obwiesie komu przepuszczają!	O!...	Przyjaźń, Władza, Strach, Artysta, Państwo, Sztuka	Przypadkowy zbieg okoliczności	Publiczność! cul de l’humanité! ha, ha, ha...	Pójdę razem z panem.	Rozgniewałaś, ciotko, dziadka!	Rób, co kazałem!	Ty sobie zawsze żartujesz.	Umarł	W jaki sposób?	Wasza miłość chce jechać?	Z czyjej strony?	scharakteryzował ich Stalky.	„Garrick, ten twórca dusz, taki potężny w Koryolanie!”
Ach, mężczyźni! Zawsze obejrzą się poniewczasie, że postąpili nietaktownie. Zresztą pani teść i mąż nie znają tej kwestii, nie rozróżniają dobroczynności chrześcijańskiej naszej a tej jakiejś dzikiej, socjalnej, demagogicznej, jaką wyznaje Ramszycowa. Zresztą nie wiedzą może i nie rozumieją, co to są feministki, to jest cała klika Ramszycowej. Stara jestem i doświadczona, jak matka panią ostrzegam! Jeśli nie chcesz zostać wyklęta z towarzystwa i kościoła, zerwij ten stosunek! Przystąp do nas, zapisz się na członka naszej świętej instytucji! Wszak mi tego nie odmówisz?	Nie, ale wychowałem się na Korsyce. Ty jesteś stary i uparty, a ja jestem młody i uparty. Pomiędzy takimi jak my pogróżki nie doprowadzą do niczego dobrego, musimy zawrzeć jakąś ugodę. Czy to moja wina, że uśmiechnął się do mnie los, który ciebie wciąż prześladuje?	Prawda, nic nie zrozumiałaś z tego, co między sobą gadali panowie. Behadyr Ajdar pamiętał o twojej prośbie. Powiedział do brata: „Słuchaj, Toktysz, my we dwóch te niewiasty zdobyli, więc jeśli chan ich nie zabierze, rozdzielimy je między siebie. Ja wezmę młodszą dziewkę. Ty szukasz niewiasty cichej i łagodnej do niańczenia Kałgi, weź drugą. Ona umie chodzić koło dzieci, sam widziałem, jak o swojego malca się troszczy”. Ajdar chciał ci zrobić przyjemność. Byłabyś zawsze blisko Elżbiety, bo Ajdar i Toktysz jako bracia się nie rozłączają, ich namioty zawsze stoją obok siebie. Otóż Toktysz wolał nie podejmować decyzji bez żony, żona nie chciała decydować bez szamana, więc przyjechali wszyscy razem, aby obejrzeć Elżbietę. Czary miały przesądzić, czy będzie niosła szczęście ich dziecku. Szaman, wielki czarownik, wyczytał z jej oczu i dłoni bardzo dobre rzeczy, więc przystali. Ale Jasia Arguna nie chciała wziąć w żaden sposób. „Niańka nigdy nie przywiąże się do naszego syna, jeśli zostawimy jej własne dziecko”. A mnie się wydaje, że tam była jeszcze inna przyczyna. Jaś zanadto ładny. Arguna nie lubi ładnych dzieci, bo jej Kałga brzydki...	Józia nic nie rozumie. Tu nie ma na dnie żadnego interesu. Co innego, że papie może dogadza to w tej chwili ze względu na jego afery z Włochami, ale ja jestem ponad tym. Chcę raz przestać kłamać i doprowadzić do końca to, co jest już we mnie rozpoczęte, a nawet w większej części zrobione: z całej mojej kultury jestem AryjkąAryjczycy nic go ze mnie nie wyrwie. A demokratyczna ideologia to dzieło czystych AriówAriowie (z sanskr. arya: szlachetny) dwie są tylko dla nas drogi.	Niech będzie szylinga i cztery szóstki, panie Corkran. Rozumie się, sierżancie, chętnie bym na to czasem jaką godzinkę poświęcił, ale jestem już za stary. Ale bardzo bym chciał widzieć ich podczas musztry.	Pieniądze?... Ja za pieniądze nie sprzedam. To przecie moja ziemia. Siedzieliśmy tu z dziada, pradziada, jeszcze za czasu pańszczyzny, i to się nazywała nasza zagroda. Później mój ojciec dostali ten grunt z ukazu na własność i to jest opisane w komisji. Potem za las ja dostałem trzy morgi także na własność i to także jest opisane w komisji. Rządowy omentraomentra (gw.) jakim prawem wy chceta kupować mój grunt, kiedy on jest mój?... Mój własny, no?...	To będzie dziwne małżeństwo. Ona nie jest brzydka, choć jest blada i ma zawsze czerwone oczy. Ale Maszko żeni się dla majątku. Przypuszczał, że ona go nie kocha, i gdy była ta awantura z Gątowskim, (to także rycerz!) był pewien, że te panie skorzystają ze sposobności, by zerwać. Tymczasem stało się wprost przeciwnie	Mam nadzieję, że to się już nie powtórzy, Greggs Będę was miał na oku.	Wytrzymywali strasznie długo. Byli to grenadierzy austriaccy z korpusu Starowitza, olbrzymi, dorodni mężczyźni, podobni wzrostem do pańskiego przyjaciela. Ale skoro się miasto poddało, nie zostało więcej nad czterystu i każdy z nas mógłby trzech ich unieść naraz, istne szkielety! Litość brała patrzeć. Ach!!! Czy zechcesz mnie pan przedstawić pani i tej młodej damie?	Widząc, jak Maldon nadużywał narzuconej memu mężowi w imię moje wspaniałomyślności, myślałam, o ile lepiej byłoby, żeby sam sobie wywalczył drogę przez życie. Czułam, że na jego miejscu nie cofnęłabym się przed żadną ofiarą, przed najcięższą pracą, nie posądzałam go jednak o nic gorszego, aż do wieczoru poprzedzającego jego wyjazd do Indii. Wieczoru tego przekonałam się, że był fałszywy i niewdzięczny. Wieczoru tego też poczułam wyraźniej niż przedtem nieufną, przeciw mnie skierowaną baczność pana Wickfielda. Zrozumiałam, jak ciężkie posądzenia omraczają me życie.	Poczekawszy, to się poodbiera; a mnie znowu nie tak pilno, mam dobrą służbę; chyba że...	Będzie i sufit. Według Laplace’a, planety i satelity odrywając się od mgławicy centralnej miały z początku formę pierścieni. Pierścień tego rodzaju do dziś dnia otacza Saturna, a i nasz księżyc, gdy oderwał się od ziemi, miał formę pierścieniowatego obłoku... Czy sądzi pani, że gdyby ten kształt utrzymał się do naszych czasów, nie mielibyśmy prawa (mieszkając na przykład pod równikiem) mówić o sklepieniu zawieszonym nad głowami?... I czy to sklepienie w owych czasach nie rozciągało się od równika w stronę obu biegunów?...	Bo tam w chórze białogłowy nie śpiewają, jeno mężczyźni i młode chłopcy: jedni grubymi głosami, jak żaden tur nie zaryczy; inni cienko, że i na skrzypcach cieniej nie można. Słyszałem ich wielekroć, gdyśmy z naszym wielkim i nieodżałowanym wojewodą ruskim na elekcję teraźniejszego pana naszego miłościwego przyjechali. Cuda to prawdziwe, aż dusza z człowieka ucieka! Siła tam muzykantów: jest Forster, sławny subtelnymi gorgami, i Kapuła, i Dżan Batysta, i Elert, przedni do lutni, i Marek, i Milczewski grzecznie komponujący. Ci wszyscy, kiedy to razem w kościele hukną, to jakobyś chóry serafińskie na jawie słyszał.	No, my między sobą możemy być chyba zupełnie szczere... Patrz no lepiej, jak to Nina na nas spogląda, uwięziwszy płacz w zagryzionych ustach	Czekajże, jeszczem nie dokończyła! Wrócimy na czas, bo na podwieczerz dopiero spodziewają się najjaśniejszego cesa rza. My tedy zjadamy spokojnie obiad, matusi niczym na złość nie uczynimy, cichutko jak trusie idziemy „na niby” do ciotki Rafałki, jak to co dnia robimy.	Dobrze, to jedno... A teraz co się tyczy długów...	To prawda. Nieraz zastanawiałem się nad tym. Moim zdaniem kult przeciętności wyrasta z samego instynktu stadowegostadowy	Zapędziłem Mandersa młodszego do jadalni trzeciej przygotowawczej. Wszystkie mikrusy rzuciły się na mnie!	Ach, więc to jest flirtacja?... To, co robi kobietę podobną do restauracyjnej serwetki, którą każdy może obcierać usta i palce?... To jest flirtacja, bardzo dobrze!...	Dalipan szkoda pieniędzy, panie, niech się pan tylko pokaże, częste posty nasze i smutne położenie pańskich zębów taką dziwną nadaje panu minę, że nie ma malarza, co by ją zdołał uchwycić. Wszyscy ci, co cię zobaczą, natychmiast dadzą ci przydomek „posępnego oblicza”, niech to pana nie obraża.	Jak to: nie nasz?! Że nazwa Niemcem trąci, to nie racja, tu pełno takich, ale duszą, całą duszą był nasz. Jam ci go znał i miłowałem go jak rodzonego i nie dam sobie gadać, że nie nasz!	Wie pan, panie Nikodemie, niech pan go lepiej nie odwiedza, bo to nawet i jemu może szkodzić. Lekarze mówią, że obcowanie z ludźmi działa nań podniecająco, a zalecili ograniczenie podnieceń do minimum.	Oo, patrzcie, jak go broni. To jedna paczka!	Nie tylko była w Spychowie, ale bez niej Jurand alboby dotychczas macał koszturem drogi, alboby zamarł gdzie przy drodze. Przywiozłem ją do Płocka wedle opatowego dziedzictwa, a nie wspomniałem ci o niej, bo choćbym był wspomniał, byłoby to samo. Na nic tyś, niebożę, wówczas nie baczył.	Będzie koni z półtora tysiąca, a ludzi przy nich ze dwudziestu pięciu. W swoim są kraju i nie boją się niczego, więc i straży większych nie stawiają.	Czyżby się domyślili, że zeszliśmy na ląd?	Do mnie? smutnie się śmiejąc odpowiedział Bogusławski.	Wyrzuciłem wszystko wszystko. Zostało tam na brzegu, gdzie utopił się dyrektor Klemm. Niema go już. Niema, niema... Tam zostało wszystko...	Et, czytam właśnie, że prezydent republiki mianował młodego uczonego, prywatnego docenta dra Blahouša, profesorem nadzwyczajnym. Wie ksiądz kanonik, to ten sam Blahouš, co pisał wtedy o panu Kuzendzie.	O, to prawda! zawtórowano; co to za słodka, uprzejma, pełna zalet osoba!	Przysięgam ci, że nie. A zresztą jest to sprzeczne z tym, co mówiłeś poprzednio.	A to wójtowa zległazlec (gw.)	Ba! Czy to można być za dobrym?	Byłby to dzień nieszczęsny dla Appinu	Jak myślisz czy Borowicz ma do mnie żal o co?	Jakież to masz towary święte?	Mów ciszej, przez Boga to nie sowa: to samiec, to szlachetny kanclerz.	Tak tu wygląda, jakby się pani pakowała?	A jeśli zaatakują nas z zaskoczenia? Ten Indianin mógł nie być sam, reszta mogła czaić się w zaroślach.	E! Biskup ci ją skradł z klasztoru, godziło by się odebrać mu ją gwałtem nazad i mniszkom dać!	A ja cię nadzieję na mą szpadę jak kurczę na rożen!	Panie Dick musiałeś nieraz słyszeć, jak mówiłam o Dawidzie Copperfieldzie. Nie udawaj, proszę, że nie pamiętasz, oboje wiemy, jak doskonałą masz pamięć!	Juści, ino nie wiada, co mu z tego ostanie, kiej się urząd skończy...	Pani Renowicka, nieprawdaż? Pani pozwoli, że się przedstawię: van Hobben.	Widzi pan to, co pan mówił, niby jest dowodem, ale... nie robi wrażenia dowodu silnego...	Właśnie się już obudził.	Za panem!... za panem!... i dokąd że to, mój Boże?...	Mnie tam nic nie potrzeba. Przyjechałem i przyszedłem tu z matką do pana, bo matka mi pisała, że pan chce nam pomóc.	Będziesz mnie uczył, co mam prawo!	Mam do pana prośbę, panie Szlangbaum...	Tego nie mów, wodzu Siły ich przy jego świątobliwości są garścią piasku wobec pustyni, ale Herhor i Mefres są bardzo mądrzy!... I bodaj że użyją przeciw nam takich orężów i obrotów, wobec których oniemiejemy ze zdziwienia... Nasze świątynie są pełne tajemnic, które zastanawiają nawet mędrców, a ścierają na proch duszę pospólstwa.	Do licha! tyle miałem z panem do pogadania... Ale cóż, pan ciągle okładałeś się babami, a teraz wyjeżdżasz...	I co ze mnie zrobiłeś? Mogliśmy być szczęśliwi, rozumiesz? Gdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był nagliłGdybyś był miał cierpliwość, gdybyś mnie nie był naglił	Ja? Pracuję, jak pan widzi.	Na wojnę zaś alibo do jakowegoś świętego miejsca?	Na zastaw nie starczy, ale moglibyście co sprzedać z inwentarza!	Odrzuciła mnie, wiesz pan o tym?	Ścierwo Namulak jeździł na kasztanie po pocztę.	Och, panie osoby pańskiej powierzchowności i zalet nie płacą nigdy za nic: czyż nie posiadasz pięciu stóp i pięciu cali wzrostu?	Zapytaj Stefci, jak z domu jej babka... Prędzej!...	Teraz powiem ci, mój Sancho, żeś osioł, daj mi pokój i zamknij już gębę	O, tak, bezwzględna. W liście do babki, który wiozę, zaznaczyła wyraźnie, że majątek swój złożony w banku, majątek swój osobisty, odziedziczony po matce, podniesie w całości, gdyż jako pełnoletnia ma do tego prawo. Tak napisała do tej babuni... „Jako pełnoletnia”...	A tak, istotnie znane mi są pańskie rysy, tylko nazwiska przypomnieć sobie tak od razu nie mogę.	A teraz do dzieła Każda chwila jest droga. Mamy już dowód zbrodni, chodzi jeszcze o schwytanie zbrodniarza.	O której pani przychodzi do pracy?	Prawdziwie ja sam jestem pobożny, lecz...	A jeżeli tam nie ma nic potem? przeoczenie autora: postać historycznego Sołowjowa występuje w powieści pod nazwiskiem Worobjewa; takie samo przeoczenie w komentarzu narracyjnym do następnej wypowiedzi tej postaci..	A teraz wracajmy do Kominów!	Jedźmy do Oban Ale czy jest morze w Oban?	Krzyczycie kiej wrona, że wieś cała usłyszy!...	Nie co znowu, broń Boże...	Nie mam najmniejszego zamiaru pana zapraszać	Pilnuj mi tego dziecka...	Proszę bardzo	Snadniesnadnie (daw.) rzecze Alan.	Wszystko idzie dobrze	Znać, że im radzi	A powinno być dwanaście	BluthwürstchenBluthwürstchen (z niem. Blutwurst: krwawa kiszka) Herr Naczelnik, świeże, jeszcze gorące. Piwka zaraz utoczę. Właśnie nabiłem świeży antałek.	Czegóż chcesz odemnie?	Czy tu mieszkają państwo Mequinez?	Cóż pan chce? Czterdziestka!	Joasiu!	Kiedy?	Mowa o D czy A?	Nie	Nie mogę powiedzieć	Och, lubię świństwa	Oczyść nas!	Ojciec w fabryce, mogę go zawołać.	Okropność!...	Pavėlykite, jūs ne tą užimate kalbėti; pabaikime vieną, o jau paskui pareikime ant kitos kalbos.	Pod nami morze!	Prawdę mówi, najmiłościwszy królu!	Religia, Małżeństwo rzecze Rikote	Słuchaj, bąku! A widziałeś króla?	Słuuucham.	Widzisz	Wtedy, gdy tu jeszcze nikogo nie było...	Wycieczkę morską?
Przepraszam bardzo przepraszam. Kto sobie zwykł ze wszystkiego żartować, nie poszanuje nic. Dostanie się mnie, wam, panie hrabio, a wkońcu i panu naszemu.	Ja, mościa dobrodziejko ja się kawy napiję z paniami, których zawsze jestem niezmordowanym i nieodstępnym sługą, a potem się do dziadunia i do miodu przysunę, bo już taka jest moja natura, że usłużywszy damom i wyczerpawszy przy nich moją niebogatą głowę z konceptów, idę do starych na nowo się zasilać mądrością.	Pewnie że lepiej by pani zrobiła, zamiast się dręczyć jak przed chwilą; aż pani płakała, proszę pana! O, gdybym ja była mężczyzną, nigdy bym nie pozwoliła płakać kobiecie, którą bym kochała! Lepiej by pani zrobiła, zamawiając buciki z cieniutkiego safianu. Ale dyrekcja tak skąpi na wszystkim! Doprawdy, powinien by pan zamówić dla pani...	Nigdy nią nie była, ale podobno w skrytości serca kochała go ogromnie. Takie już miał szczęście... To pewna, że od jego śmierci zupełnie stała się inną. Dla kobiety, tak wierzącej, jego samobójstwo istotnie musiało być strasznym ciosem, bo co to jest, nie módz się nawet modlić za człowieka, którego się kochało!... A teraz znów Zawiłowski!... Jeśli kto, to ona, zrobi wszystko, żeby go uratować. Wczoraj, jak tam byłem, wyszła do mnie ledwie żywa	Dajcie pokój tym pochwałom, kumie nie mam ja tak dobrego mniemania o sobie, jak wy we mnie wmawiacie, ale po waszych pochwałach więcej się szacować będę niż wprzódy.	Na przyjaźń tatarską liczyć nie można. Oni dziś z nami, jutro przeciw nam się odwrócą i do Krymu popędzą albo panom nasze głowy sprzedadzą.	Oczywiście! umówiliśmy się w „Znachorze” na Boduena, ale pani nie przyszła.	Bo co ja nieszczęsna wtedy zrobię? Twój ojciec przepędzi mnie z domu, nazwie niewdzięcznicą, powie, że mu się tak odpłaciłam za jego dobroć. Nie, Wasyl, lepiej nie pytać.	Co?... Jęczałem?... E, to jest złudzenie waszego senty­mentu. Albo macie nieczyste sumienia: daliście mi podłego wina z grubą marką. A że ja za nie gotówką przecie nie płacę, więc mi nie wypada się skarżyć; jęczę sobie po ci­chu konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: pan widziałeś. pewno dużo tchó­rzów w życiu?	Michał był jednym z ludzi, którzy kochają bez zastrzeżeń i którzy, jeśli wybiorą źle, mogą cierpieć, ale nigdy wyrzec się tej, którą wybrali.	Może się to na dobre obróci Poprosimy dziedziczki, żeby po swego posłała, i podpiszemy układ. Jużci lepiej choćby i trzy morgi aniżeli nic	Nieraz mi się już to trafiało, bo tak mniemam, że w złym razie szabla i rezolucjarezolucja (z łac.)	Panie Józefie, herbata czeka na pana!	Zresztą mniejsza o to. Ty tego i tak nie zrozumiesz. Ostatecznie o tę maszynę dobijali się wszyscy. Mogłem ją był zanieść do Grabca i nawet miałem tę myśl początkowo.	Aha, aha Jak nazywa się teraz ten młodzieniec?	Bo widzi jegomość, jak nas orda wsparła, tak już nie było żadnej rady; więc oni się we dwóch całemu czumbułowiczambuł (z tur.)	Być może łudził się, że jeszcze zdąży go wybawić z rąk Hiszpanów, prawda, przyjacielu?	Być może. Ale ja do papierów żadnej zgoła wagi nie przywiązuję. Mnie papier potrzebny tylko na przybicie prochu i śrutu, i to jeszcze przekładam flejtuchy z pakuł nad papierowe.	Cierpliwości, chłopcze! Myślę, że się trochę za szybko wyrywa.	Nie wydasz-li ty się za kogo bądź?	No, i podoba ci się w tych górach?	O! To mi się w głowie nie ostało. Wiem jeno, że za sadem, nad jakowąś wodą, była góra...	To dowodzi tylko, że ten dzielny Castillan ma dobry smak. Piękna Cyganka warta grzechu. Uspokój się jednak; sekretarz mój już powrócił.	Tylko za własny skarb cło się opłaca!	Zdaje mi się, rzekła, że wkrótce będę zupełnie zdrową; dziś nawet czuję się już znacznie rzeźwiejszą i silniejszą, i gdyby nie te moje nogi...	Na balu!.. tak! potrzeba być na balu... tak! pójdę, cała w czerni, w żałobie, bez klejnotów, w grubéj sukni... to by było... uderzające;.. lecz Glasenapp rozśmiała się.	Zaprawdę, waćpan nie masz potrzeby na nikogo się powoływać Sam jesteś o wiele lepszym sędzią niż którykolwiek Maclaren w Balquhidder, bo, jak mi Bóg miły, na Stuarta jesteś tęgim kobziarzem. Daj mi kobzę.	Pan myśli pewnie, że mnie ogarniało szaleństwo I to jest zrozumiałe, jeśli pan pamięta, że zgubiłem czapkę. Nad moją gołą głową słońce odbyło całą swą drogę ze wschodu na zachód, ale widać tego dnia nic mi nie mogło zaszkodzić. Nawet słońce nie mogło zrobić ze mnie szaleńca... I zabić mnie także nie mogło... Tylko ja sam mogłem to zrobić.	Poczciwy Copperfieldzie jestem najszczęśliwszy z ludzi! Pracuję co prawda ciężko, grzebię się ustawicznie w ustawach, wstaję co dzień o piątej rano, ale co tam. W dzień trzymam moje dziewczątka w ukryciu, ale wieczory to już mamy dla siebie. Szkoda, że odjeżdżają za parę dni, ale otóż i one: pan Copperfield, panna Karolina, panna Sara, panna Luiza, Margaret, Lucy...	Byłem niegdyś jego chlubą, ale tyś lepszy ode mnie. Bogowie są na nas łaskawi! Daj mi to.	Cha! Cha! Cha! Wypędziłem Brytańczyków i zająłem ich warownię! Ale Rzym jest wspaniałomyślny! Pozwalam wam przyjść tu na górę!	Dobrze, matko, pójdę! Ej, ja i bez Janka zaniosę, ale co za to będzie?...	Idę natychmiast Może mi pani zmieni dwadzieścia pięć rubli na drobne... Mój Boże! skąd ja dostanę wina dla tej biedaczki?...	Pewnie że tak. Twój tato jest milionerem. Teraz to nawet nie wyglądasz na milionera. Ale łódka i statek, i oporządzenie kosztują masę pieniędzy. Czy myślisz, że twój tato dałby ci taką łódź dla... dla twojej zabawy?	Dla mnie to człowiek niepojęty je mało, pije nie wiele, człowieka na wylot prześwidruje byle na niego spojrzał, zimny jak lód, zazdrosny jak Turek, a w gruncie usłużne stworzenie.	Ale podajże adres	Ba! Prawie na dzwona pocięty.	Bardzo chętnie; na to nie potrzebuję nawet poznawać nikogo... Wybór dawno uczyniłam... Niech mi pan zaręczy, że weźmie mnie ten jeden, wybrany, a zostanę!	Dostojny Herhorze czy święty stan kapłański ma coś do powiedzenia w tej sprawie?...	Dzień dobry! Proszę o łapkę... Ślicznie mi dyrektorowa wygląda!... Ja tylko w przelocie...	E! mój drogi wiesz dobrze, że nie te kule są najstraszniejsze, które pochodzą na wojnie od nieprzyjaciela.	Jak to? Więc w czasie pokoju napadliście na niewiasty i na księcia, który we własnych ziemiach zamek budował?	Miałem właśnie to samo na myśli.	Milcz błaźnie! krzyknęła przystępując do niego p. Apolonja.	Na pohybel zdrajcom!	Nie masz pojęcia, jaką mi zrobiłeś przyjemność tym zapewnieniem. Czemu, czemu ona nie chciała, abym po nią zajechał? Mówiła, że musi jeszcze pomyśleć o chrzcie w samotności. To nieprawda. Ja zwariuję z niepokoju	Nie, na honor!	O! Nie... Co do ptaków, proszę księdza dobrodzieja, to...	Och, to ohydne słowo! Ja, który tak kocham cesarza i Francuzów! Właśnie ta zniewaga najwięcej mnie oburza.	Opinia? Ależ to najwyuzdańsza z prostytutek! Wedle was, panowie moraliści i politycy, trzeba by bez ustanku przekładać wasze prawa nad naturę, opinię nad sumienie. Ech, wszystko jest prawdą, wszystko jest fałszem! Jeżeli społeczeństwo dało nam pierze do poduszek, wyrównało to z pewnością dobrodziejstwem podagry, tak samo jak wydało procedurę, aby złagodzić sprawiedliwość, a katar w następstwie kaszmirowych szalów.	Petrek! na łowach wy mi druhem jesteście? hę? a czemuście to mi gdzieindziéj wrogiem?	Ty, Asarhadonie, wyglądasz jak arcykapłan, a jesteś tylko szynkarzem! Ława nie przestaje być ławą, choć ma na sobie lwią skórę.	W każdym razie moje jest mniej potworne niż zestawienie pani z Marią Ludwiką.	Widzisz, że jest pora na owoce, chodzi o gruszkę. Możesz być pewien, że pani de Cambremer, jako prawa hrabina d’Escarbagnas, ma te bonkretki. Pan Thibaudier posyła jej gruszki, a ona powiada: „Voilà du bon chrétien, qui est fort beau”.	Wielki jesteś, Stary Człowieku! wielki i łaskawy! Nie odchodź tylko od nas na tę gwiazdę, o której mówisz!	Za organizację zaś ja tu jestem odpowiedzialny i ja jeden jestem winowajcą.	A mnie tysiąc razy bardziej	A potem nie wiem nic więcej... Zemdlałem... Kiedy odzyskałem przytomność, Daval leżał obok mnie śmiertelnie ranny.	A zapewne	Ach tak	Ach, prawda!	Będziemy łowili ryby w jeziorze	Cóż by miał w tym?	Cóż ci powiem? Ot, człek mierny, człek środka, tylko nie złotego, uczciwy, bo nie popełnił nic nieuczciwego i odwrotnie. A dajże mi z nim pokój! Mówmy lepiej o filozofii, albo śpiewajmy stare kontredanse, co wolisz?	Darowała mi ten rewolwer	Dziękuję wam Jestem wśród was bardzo, bardzo szczęśliwy!	Gdzie?	Jak to! Nie wiesz? Wyjechał bez zamiaru powrotu?	Komendant uwięziony. Pierwsza brygada rozwiązana. Większość ludzi po więzieniach. Rozsypka. Źle.	Konie czekają!	Kto to był?	Ma talent.	Masz trochę zmartwioną minę! Pewnie zawiadywanie honorem klasy to rzecz bardzo wyczerpująca. Dużo wsypaliście już zbrodniarzy?	Mnie to mniej dziwi Moja służba mówi mi tylko to, co uważa za stosowne. Prawdopodobnie nie lubią zakonu Św. Jana.	Nie wiem o tym i wiedzieć nie chcę; nie liczę dni i godzin.	Nie, nie, odchodzę już, uciekam; wierzę w ciebie, pani, bo pragnę mieć zasługę w poświęceniu mojem dla ciebie, choćby nawet miało być ono głupotą, żegnaj mi pani, żegnaj!	Nikt by nie słuchał, bo ludzie są szczęśliwsi przez to samo, że mogą uchodzić przed drugimi za nieszczęśliwych.	O, Boże! Tu w tym domu?	Otóż jest!...	Po coś ty właściwie z wojska uciekał?	Polityczne?...	Przyznajmy i inteligencję FryderykFryderyk	Słucham.	Tak ci jest, z tém mnie wysłał i kazał mi z wami i przy was być.	Tak jest, on nie był złodziejem	Tak jest, szczerze ci ją podaję i z umysłem tak przytomnym i zdrowym, jak kiedykolwiek Bóg mi go udzielił, z całego serca za małżonkę cię przyjmuję.	Tak.	To by znaczyło że natura człowieka jest słaba i że według pana każdy popełnił... jakiś błąd.	Tyś wmówił!	Ukradli wam?	Usłyszę autentycznych ludzi... Czy to jest jaki CekaerCekaer	Wiem i przynoszę ci pierścień.	Więc nie?	Więc to nieprawda że miałeś dziś poślubić Leonorę, córkę Balwastra?	Właśnie powinieneś pracować... Przyszłam tu w tym celu, aby ci dopomóc.	Z wszelką pewnością.	Za co?	Zaczekaj jeszcze chwilę.	Zrobimy, co w naszej mocy.	„Słońce i pogoda,” „Słońce i pogoda!”
Przytem jest i druga okoliczność. Tyś musiał o tem słyszeć, że było jakieś biedaczysko, doktorzyna.... który kochał się na śmierć w twojej narzeczonej. Wolno jej było nie być wzajemną i nikt jej z tego powodu nie może robić zarzutu, ale tamten swoją drogą pojechał gdzieś, gdzie pieprz rośnie, i licho go wzięło... rozumiesz? rozumiesz?... W tych warunkach drużbować innemu	Tak, ale pamiętam także, co ja panu mówiłam, iż mnie naprzykład zajęcia domowe nic a nic nie przeszkadzają kochać dzieci... Bo ja wiem! ale tak mi się jakoś zdaje, że te rzeczy nie są, jak naprzykład pudełka, których jak się kilka na stole postawi, to na inne niema już miejsca.	A tak! Przykro by mi było, gdybyś pan mówił inaczej Piękny z pana młodzieniec, delikatny, dumny jak lew, a łagodny jak dziewczątko. Diabeł miałby piękną zdobycz z pana. Podoba mi się bardzo taki gatunek młodzieży. Jeszcze dwie lub trzy chwile głębokiego zastanowienia, a ujrzysz pan świat takim, jakim jest rzeczywiście. Przekonasz się, że człowiek wyższy dogadza wszystkim swym zachciankom, a niekiedy tylko odgrywa sceny cnoty ku wielkiemu zadowoleniu głupców, którzy mu się przyglądają z parteru. Niezadługo będziesz pan do nas należał. Ach! Mógłbyś wszystko osiągnąć przy mojej pomocy. Nie miałbyś jednego pragnienia, które by nie zostało zaraz spełnione; mógłbyś żądać wszystkiego: dostojeństw, majątku, kobiet. Cała cywilizacja zmieniłaby się dla pana w ambrozję. Byłbyś naszym pieszczoszkiem, naszym Beniaminem, za którego pozwolilibyśmy się wytępić wszyscy. Spłaszczylibyśmy wszystko, co by ci stawało na zawadzie. Chyba masz mnie pan za łotra, jeżeli po tym wszystkim nie możesz się jeszcze pozbyć swych skrupułów. Ale wiedz pan, że de Turenne był to człowiek takiej uczciwości, jaką pan posiadasz jeszcze w swoim przekonaniu, a jednak obrabiał on pewne sprawki z łotrami i nie widział w tym nic uwłaczającego dla siebie. Cóż, nie chcesz mi pan nic zawdzięczać? Niech i tak będzie Weź pan te papierki i napisz na tym ot tu w poprzek: Przyjęto za sumę trzy tysiące pięćset franków, wypłacalną za rok. A teraz postaw pan datę! Procent jest dość wielki, żeby uwolnić pana od wszelkich skrupułów; możesz nazwać mnie żydem i nie czuć się obowiązanym do żadnej wdzięczności. Dziś jeszcze wolno panu mną pogardzać, bom przekonany, że jutro kochać mnie będziesz. Znajdziesz we mnie te otchłanie niezgłębione, te niezmierne uczucia spotęgowane, które głupcy nazywają występkami; lecz nigdy nie ujrzysz mnie podłym i niewdzięcznym. Jednym słowem, synku, nie jestem ja ani pionkiem, ani słoniem tylko wieżą.	PoezjaMój drogi towarzyszu, sztuka średniowieczna jest czarująca, ale wzruszenia średniowieczne są już przedawnione. Można je wprawdzie zużytkować w poezji. Ale w poezji używa się tylko tych rzeczy, które w życiu wyszły już z użycia. RozkoszWierz mi, żaden człowiek cywilizowany nie żałuje doznanej rozkoszy, a żaden człowiek niecywilizowany nie wie, co to jest rozkosz.	Słyszysz, mój drogi, ta kobieta nie rozumie, że kolacja zaczynająca się o północy nie przeszkadza iść na wieczór, który kończy się o jedenastej! I ja żyję, pracuję w tym domu!	Szczególniej waćpan, panie Podbipięto, który na wojnie nie pożytku ojczyzny, ale trzech głów szukasz.	W moim sekretarzyku; ale możesz być pewny, że nie dostaniesz klucza.	Nie; spałem, tak jak zdarza mi się to, gdy nudzę się, a nie mam odwagi rozerwać się, lub kiedy jestem głodny, a jeść nie mam ochoty.	Nie szkodzi, jest zaledwie dziesiąta, wiesz przecież, że prawie nie sypiam, a myślę, że i tobie niezbyt chce się dziś spać.	Nie ale sam przyznasz, że to marny zgon.	Widzicie że będę mógł się wam na coś przydać, przynajmniej podczas tego rejsu; a jeśli już mnie nie będziecie chcieli, gdy dopłyniemy do Livorno	Tego nikt z pewnością nie powie... Jest to całkiem szczególna sytuacja. Nie zapominaj, że dzięki przesłuchaniom w sądzie twój stosunek do Hanny stał się powszechną tajemnicą; wszyscy wiedzą też, że twoja nieboszczka żona życzyła sobie tego małżeństwa. Twoja teściowa wygadała to sama... więc któż by uważał to małżeństwo ze niestosowne? A niedawno twoja teściowa oświadczyła także, że byłoby najlepiej, gdyby małżeństwo jak najrychlej doszło do skutku, albowiem błąkasz się tutaj i stajesz się wprost dziwakiem, jak powiedziała.	Gdyby nie było śmiesznie rozgłaszać własny triumf zaprosiłbym pana do nas; ale pan hrabia ma też na pewno serca, które drżą o niego i które musi uspokoić. To już tutaj, Emanuelu, pożegnajmy pana hrabiego i pozwólmy, niech jedzie dalej.	Żąda abyś dozwolił na rozwód z żoną, za co ci łaskę i wdzięczność swą przyrzeka, W przeciwnym razie, mój kochany Hoym, bardzo mi cię żal, ale muszę ci oznajmić, iż się narażasz na najgroźniejsze następstwa. Masz wybór, z królem do walki stanąć nie możesz. Najmniejsza przykrość wyrządzona hrabinie, uważaną będzie za obrazę majestatu.	Nie, nie! Ja tylko tak sobie mówię. Naturalnie, że nie zrobiłbym tego.	Byle nie zbyt, i nie na nowym rynku	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że rewolwer nie jest nabity.	No, nie wydaje mi się, by pani Koziołek była zbyt surową strażniczką cnoty.	Uprzedziłam pana, iż nie jestem wróżką w pospolitym tego wyrazu znaczeniu. Mogę jeszcze panu powiedzieć, że w każdym razie aura pańska polepsza się. Obecnie ma pan wiele kłopotów z kobietami, a raczej z inną młodą panną i poza tym rodzinne... jakieś dziecko, którego ojcem nie jest pan... Ojcem jest ktoś daleki... Introligator z zawodu, pan o tym wie.	Do pewnego stopnia. Nie wiemy wszakże, czy już nie zdążyła zebrać tu jakichś ważnych wiadomości. Nie mam prawa dla ratowania siebie, a nawet dla ratowania twojej opinii biernie patrzeć na szkodę wyrządzaną państwu. Nie, kochanie. Co do tego, nie może być dyskusji.	Wszystko dokoła zieleni się pierwiosnki, przylaszczki, fiołki, bratki i stokrocie kwitną, wierzby pokryły się gęsto drobnymi listkami i powypuszczały baźki; wiązy, leszczyna, olsze i brzozy kwitną także, brzoskwinie rumienią się różowym kwieciem i gwarzą rojami pszczółek, co się koło nich uwijają; na innych drzewach owocowych pękają już pączki...	Na pohybel że wam, czortowy syny! Szczob was Sierpiahowa smert! Jasno wielmożny syny!Na pohybel że wam, czortowy syny! Szczob was Sierpiahowa smert! Jasno wielmożny syny! (ukr.) watażka kozacki, ogłosił się hospodarem wołoskim, za co Stefan Batory skazał go na ścięcie. A wy po co do atamana?	Umarł, umarł... Głowę sobie dam uciąć, że już nie żyje...	Człowiecze! Jeżeli wystaram się o łódź, to wystaram się i o kogoś, kto by ją odwiózł z powrotem! Przeto nie ogłuszaj mnie już podobnymi bzdurstwami, tylko chodź za mną (bo to tylko do ciebie należy) i pozwól Alanowi, by myślał za ciebie.	Jagna, wy tak ze mną nie igrajcie!	Na cóż to pytanie! Przecież ja od pani nie żądam niczego...	A nie?	Nie wiem, panie	Bo tego i warta. Sprawiedliwość, Imię, Czyn, PrzemianaKról, WdzięcznośćŻeby cię zaś sądy nie szarpały, uczynisz tak: będą teraz na gwałt iść zaciągi; skoro, jak mówisz, bezecność na tobie ciężycięży	Obserwować to łatwo powiedzieć! Ale co i kogo obserwować! Na tym placu czarno jak w piekle.	Król? a w Krakowie ani znać jej nie chciał!	Tak, ale znowu...	Nie radziłbym ojcu mówić tak przedwcześnie życie samo w sobie jest celem.	Tak. Mikoła powiada, że się jak nic przewróci. I mówił jeszcze, że jego syn, Gryszka, widział wczoraj cztery łosie przy brodzie humińskim. Szły jeden za drugim.	Dziękuję, obejdzie się	Uczyć się przypuszczeń! dorzucił Baron ze śmiechem.	Widzę ale...	Zawracanie głowy! Dziecinny i artysta, ale o forsie i o własnej wątrobie umie pamiętać. Przecie w tym liście niema słówka o pani, niema cienia współczucia, czy troski. Poprostu ohydne. On chyba wogóle nie potrafi myśleć o czemś innem, jak tylko o sobie!	Niechże pani nie udaje żalu nade mną. Do tego pani nie jest obowiązana.	Oj, było ich, było, a tako jak i nam wymyślali im, nazywając wilkami, a plemię ich jak i nasze mieli w poniewierce, i oni tęsknili za swoimi i nieraz mówiliśmy sobie, że gdybyśmy wspólnie się wzięli a ogień podłożyli, toby i Wilcze Gniazdo i cały potężny zamek w gruzy się zapadł. Lecz to były tylko dziecięce igraszki, boć zamek ich silny, cały kamienny!	Spać nie mogę. Trzeba skończyć to.	Wolniej, nie tak prędko, trzeba dobrze obejrzeć	A tak, moje złoto. Zupełnie jak Tourbillonce. Widocznie zacznę się już wkrótce starzeć. Całkiem głupia rzecz. Przecież mam dopiero mało co ponad pięćdziesiątkę.	Co się tu dzieje?	I to nie pociecha, bo jeśli zginęła, to pohańbiona...	On, matko, nie jest dobrym człowiekiem, nienawidzę sposobu, w jaki rozmawia ze mną	Nie znam cię wcale i znać cię nie chcę.	Dlatego, że to jest w gazecie, proszę pana.	I co ty na to, Albercie?	Cóż robić! Rozkaz. Im wolno, jak chcą, ale my musimy do końca	Ma ksiądz słuszność, pugilares został na statku.	Przystępuję na początek z pięćdziesięcioma tysiącami rubli Na rok przyszły zaś... zobaczymy...	Że Emilja zatwierdzi wybór jej narzeczonego.	Młodziuchna, nieśmiała, a co gorzej pono wątła i słabowita jak ona tu sama jedna potrafi temu (tu zniżył głos) potworowi się opierać.	Aha! Tuś mi ptaszku! Poczekaj, już mi nie ujdziesz teraz z ręki!	A u Skirwoiłły, tam, na Żmujdzi.	Był tu parę razy wypił piwo albo dwa, pytał, kto tu bywa, i przysłuchiwał się, jak goście rozmawiają o footballu. Oni, jak go tylko widzą, zawsze rozmawiają o footballu. A jego podrzucało, jakby go miało pokręcić, jakby miał dostać ataku furii. Przez ten cały czas nabrał tylko jednego tapicera z ulicy Poprzecznej.	Bardzo dobrze! bardzo dobrze, odparł Teper obracając się do pana Louis: jak tylko kassę otworzą, proszę natychmiast...	Tak, dostojny panie. Jestem Humphrey, Humphrey Marlow.	A jeżeli są potrzebne?	A to ci wysocyzny dopiero!	Tak. Widocznie istnieje tu podwójny rapport magnetyczny.	Cichocie, przywrzyjcie pysk, bo chory tu ano leży, a jego to wszyćko...	To i ja pójdę z tobą!	Tak, trzeba będzie...	Och, jakież to ordynarne i niesprawiedliwe słowa!...	To ona niby z nim?	Mamo, a co ja będę robił z tymi siostrzyczkami?	No, po cóżem was tu wołał, panie bracie? Opowiedzcie miłościwemu królowi wasze sprawki.	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	Mości panowie! Dosyć tego będzie, chodźmy do tańca, bo to nasz obowiązek.	Co napisać?...	Dziecko, co z tobą?!	A co, mój przyjacielu, jakie masz nowiny? białą, czy czarną kredą mam dzień ten naznaczyć?	Cóż za wcieranie czeka tego malca od państwa Moreau!...	Czy wiesz, dlaczego cię mama tu przyprowadziła?	Dlatego ty masz cienia sądzisz i ja bezwstydny?	Różne państwo było, był pan Bein, pan Hertz i inne jeszcze Żydy. Ja z Agatą od pana inżyniera gotowaliśmy kolację.	Otóż mam, czego mi trzeba	A dotychczas wszystko dobrze o nim świadczy?...	Jak Boga kocham, cudnie mówi ten kochany książę	Jestem do usług, kapitanie.	Ktoś idzie z dołu...	A! Bani jezd gobitą drzyciestoletnią?	Cel! Pal!	Damy.	Dlaczego?	Doprawdy? A może czterdzieści dziewięć?	Kunicki	Najtrudniejszy jest karambolkarambol	Oszalałeś, Dorianie.	Pan Doguereau?	Pocztowej! Gdzież on znów mógł jechać?	Pożar	Riach	Rzeczywiście...	Spotkanie powiedziała Nina	Twój duch jada ogórki	Uczciwych psy gryzą	Żyje?
Pięć buszli licząc więc po sto trzydzieści tysięcy ziaren na buszel, daje to sześćset pięćdziesiąt tysięcy ziaren.	Ciotka, widzisz nawet w razie przegranej, będzie miała jedną wielką pociechę. Moje zbiory za jakie kilka tygodni będą już w Warszawie, a to było jej marzenie od lat kilkunastu. Jeszcze ojca namawiała na przeniesienie ich do kraju bardzo usilnie. Już wszystkie gazety rozpisują się o tem to trudno wypowiedzieć.	Ten pan nazywa się Wawrek Dobek Borowiecki... szlachta to majętna na Polesiu...	Tu się oddycha swobodniej Duszę mam wzruszoną i smutną, choć widzę, że z tym, co wam na próbę zaśpiewałem, mogę wystąpić publicznie i że to będzie tryumf, jakiego nigdy jeszcze żaden Rzymianin nie odniósł.	A nie wiecie to, kpykiep (daw.) jechać.?	I pomyśleć, że to już drugiego mu wieszają!	Jak chcesz, to se ją weź...	Już teraz rozumiem waszmościów uczynek, dlaczegoś szatki zewlókł z tych biedaków, a to by drogę w przebraniu bezpieczniej odbyć.	Przeważnie nie to...	To pana Rzewuskiego nie ma w Mohilowie?	W katolickim... Widzę, że to wszystko panią nad miarę interesuje...	W kieszeni, ani w domu, nie mam nic, albo prawie nic. Wszystko po ludziach, po interesach. Jakbyście panowie mieli trochę rozsądku, to ułożylibyśmy się tak: na spłaty. Co miesiąc, czy co dwa pewną sumę.	Widzi mi się, że stryj Salters nie przeżyje obecnej wyprawy. Oto pierwszy komplement, jaki spotkał mnie z jego ust! Co to jest, Harve? Taki jesteś niemrawy i jakbyś pozieleniał na twarzy. Czy nie jesteś chory?	A nie, nigdy, raczej umrzeć Jak to dobrze, że ty tak nie myślisz, że ty nigdy, nigdy nie popełniłeś nic złego! Wiesz, gdybym cię nie kochała nawet, to i tak musiałabym cię uwielbiać za dobroć i za tę szlachetność twoją.	Zaswędzi nie zaswędzi, ale jak ci pan Baum wyciągnie te żołędziki, jak cię asikiem wytnie, to kichniesz. A co, syneczku, a co, a nie chwal się, a nie mów amen przed in saecula saeculorumin saecula saeculorum (łac.) śmiał się na całe gardło z miny Zajączkowskiego i tak był rad, że trzepał cybuchem po sutannie i poklepywał Maksa obok siedzącego.	Czy to cała rodzina pani?	Jakżeby nie! albom to ja kiedy lekcyi nie umiał?	Och, to ohydne słowo! Ja, który tak kocham cesarza i Francuzów! Właśnie ta zniewaga najwięcej mnie oburza.	Prosili, to pójdę z nimi do sąsiadów	To ja dzięki niemu jestem szczęśliwa!	To się nie sprawdzi	W takim razie wygłoszę prelekcję o zbrodni. W życiu normalnem walczy jeden rozsądek z drugim. Dotyczy to zarówno uczonych, jak i rzemieślników. Mózg trze się o mózg, a w rezultacie powstają najświetniejsze myśli świata. Tak postępuje wiedza uczciwego zarobkowania na chleb. Ze zbrodniarzami, sprawa inna. Walczy z siłami potężniejszemi. Jego towarzysze zawodowi, że się tak wyrażę, nie stają przeciw niemu, ale raczej są jego pomocnikami. Ma tedy tylko za wroga detektywa, wyobraziciela społeczeństwa i prawa. Żaden człowiek, śmiało rzec można, nie zostaje zbrodniarzem z wolnego wyboru, a położenie przymusowe, w jakiem działa, sprowadza odkrycie.	Nie! to jakiś inny bat... po tamtej stronie. Dzwoń co sił. Zobaczymy, co się tam stało	Wyrzec?... och! nie, to szaleństwo właśnie dlatego, by miał co oddać i zburzyć, gdy przyjdzie chwila poświęceń... właśnie dlatego, by się wyróżnił od tych, co wszystko przedsięwziąć gotowi, bo nic nie mają do stracenia...	A tak nie wiem jak gdzie, bom od kilku miesięcy nie ruszył się z domu ani na krok, ale u mnie na polu wcale pięknie... Jeżeli zbiór i zwózka pójdą pomyślnie...	I byłbyś szczęśliwy, gdybyś zamiast ogródka na dwadzieścia stóp miał ogród na dwie morgi?	Jak myślicie, księże biskupie na którą stronę szala przeważy?	Na ślizgawce	Panna de Saint-Véran, na pewno!	Są przeważnie wyborne. Zwłaszcza wędliny zasługują na uznanie.	Niech się dzieje wola boża! Skoro się mnie waćpan wyrzekasz, to idźże swoją drogą! Bóg zostanie nad sierotą!	Cha, cha! Jaki ty śmieszny! Na ziemi zostanę, bo do nieba wysoko!	Samek, weź ode mnie dziecko na chwilę. Ja rąk wcale nie czuję.	Tęgo ci my pijema ale Sanoczanie, pal ich kat! od nowa., jak gdyby na czczo; pan Załęski zaś mówił:	O! nie mów pan tak, a ja mam nadzieję, że będę mogła dowieść, iż przysługa twoja nie trafiła na niewdzięczną...	Wy do mnie? Najlepsza nowina będzie, jak mi z oczu zleziecie, choćby na wieki amen.	Zubastaja szczukazubastaja szczuka (ukr.) mruknął po rusińsku. godność; tu B. lp: dignitatem. księcia i stanu szlacheckiego utrzymać. Dam ci tedy parę czajek, bo bajdakamibajdak (ukr.) naturalna zapora skalna na rzece, uniemożliwiająca swobodną żeglugę; kraina poniżej porohów Dniepru nazywała się Niżem albo Zaporożem i była zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich. nie przejedziesz.	Tyle ty tylko wiesz Nie pragnę, aby ta dziewczyna rozkochała się w tobie, ale pragnę, by użaliła się nad tobą, Dawidzie, do tego zaś bynajmniej nie potrzeba, by miała cię uważać za piękność. Niech no ci się przypatrzę Wolałbym, żebyś był trochę bledszy, poza tym jednak nadajesz się doskonale do mych celów... masz wygląd pyszny, wisielczy, obszarpańczy, obdrapany, a kubrak twój posądzić można, żeś go ukradł strachowi na wróble. No dalej... w tył zwrot i marsz z powrotem do traktierni po łódkę dla nas.	Tak, tak! Fortuna kołem się toczy! Dawniej ja tego śmiecia miałem furami! Asygnatami mogłem wyklejać pokoje! Sturublówkami zapalałem cygara! Konie nosiły turkusy na uzdeczkach, służba chodziła w sobolach. Kto by mi powiedział, że ja do ciebie przyjdę żebrać pomocy?	To nic, ja chcę, żeby wstał, ja chcę, ja chcę...	No, odeszło?	Mnie się zdaje że może pan cokolwieczek za krańcowo bierze tę sprawę. Przecież frekwencja gości stale się zwiększa.	Dorian jest zbyt rozsądny, mój drogi Bazyli, aby od czasu do czasu nie zrobić głupstwa.	Zatem, panie, wezwij tu karła Frocyna. Nie ufasz mu z przyczyny spotkania w sadzie. Wszelako, żali nie wyczytał w gwiazdach, że królowa przyjdzie tego wieczora pod sosnę? On wie dużo rzeczy; poradź się go.	Owszem, zdarza się, że uciekają. Kilka wyszło za mąż. A najczęściej nie chcą słyszeć o niczym. Zaszywają się w ten święty ogród i ukrywszy się pod krzewinami pracują do siódmego potu.	A gdzież twój telegraf? Już mi mówiłeś o akustycznym telegrafie, zdaje mi się, gdym był w kąpieli zapomnienia.	Jeśli się nie mylę biedny Oldofredi utonął po uszy; niech mi pani powie, błagam, mnie, swemu wiernemu wyznawcy, do jakiego punktu choroby miłosnej doszedł obecnie wedle pani?	Piotruś!... Tego już za wiele...	A cóż w tym złego, że Raszewski potrzebuje przyjaciół? Wszyscy o tym wiedzą.	Co, u starego diabła! Za dużo sobie ten posłaniec pozwala.	Cóż, kontentkontent (przestarz., z łac.)	Fe wstydziłby się pan udawać karierowicza.	Musiało się jej przyśnić; sądzę, że go nawet nie znała	Mówił mi Turski sam, pierwszego dnia, gdyśmy się spotkali w Monte Carlo.	Mówiłem ci mówiłem ci już cztery miesiące temu, że twoje miasto z dawna przestało istnieć.	Nie dawała ci, mistrzu, zadowolenia; wolałeś pracę ducha swojego...	Skoro będziesz mi kładł nos do zadka, nie zapomnij zdjąć okularów.	Tego nie wiem.	Teraz ja spytam: dokąd i poco?	Trzeba będzie coś obmyśleć, ale w tej chwili nic mi do głowy nie przychodzi.	W jaki sposób?	Wcale nie wiem, że się cieszysz. Skąd mogę wiedzieć? Siedzisz smutny, w trawę oczy wbiłeś, skąd mam wiedzieć, że się cieszysz?	Wprost przeciwnie aniżeli ja, który gardzę gromadami, a niekiedy szanuję jednostki.	Żyd czy nie Żyd, dobrze mu tak! Niech nie pcha nosa między drzwi!	A ta ostatnia? Jaka?	A w Jarzębowie.	Ale czemu nie miałby przyjść sam tutaj?	Ależ powinno nawet być inaczej!	Bankier...	Co tu gadać! lepiej policzyć: Lubieniec, Witkowski, Zawratyński, nasz pułkownik	Co, Meir?	E, panowie...	Godzien on i jednej, i drugiej. Jeśli on nas nie wyratuje, zginiemy... W nim salussalus (łac.)	Jakim tapa-boys?	Katia!	Kto wszystkim nieszczęściom Rzeczypospolitej winien? Jużci nie my, bracia szlachta, którzy ją piersiami naszymi zasłaniamy.	Milcz, Carmaux!	Miłość, Śmierć, Pogrzeb	Mości książę, on pana Skrzetuskiego, jako pisze, odesłał	Nauczymy my was wieców	Nie chcę. Po co? Zawracanie głowy.	Nie mogę! Nie mogę! Powiedzcie mi tylko, gdzie. Pokażcie! Ani chwili nie mogę czekać. Idę zaraz, choćbym miał paść... Drogę mi pokażcie!	Nie wiem, dlaczego.	Nie zjedzą nas.	Niech znajdę.	On tak tylko, dla suggestii	Przed kim?	Pływałem łódką.	Rzekliście!	Syn mego brata nie mógłby mieć podobnych skłonności.	Ta, którą wczoraj chciałeś mi darować?	Tak	Tak, tak.	Tak? Pan?	Widziałeś?	Wysadź mnie tutaj, Pietrek, zabierzesz mnie jutro z powrotem	Zamilcz, Piotrze!	Zapewne, przytem tu wszystkich znajomych zobaczyć można.	Zaprowadzę pana...	Zdrów jestem
Ach to o to chodzi? Właśnie dlatego powinieneś pójść. Zbytek energii na pierwszy raz może cię tylko skompromitować. gotów był na wszystko taką wydała mu się też ostatnia przemiana. Spokojnie myślał, że może ojciec umiera tam za lasami, wśród potwornych ilości wyprodukowanego przez siebie piwa, i nie miał żadnych wyrzutów, że go opuścił. Cieszył się nawet potajemnie za małym (psychicznym) przepierzeńkiem, że teraz oto on, zagnębiony Zypcio, stanie się głową rodziny i weźmie wszystko na siebie. Problem korzystania z pracy tych ciemnych postaci z „tamtej” strony życia był jedynym dysonansem w tej harmonii. Ale to się jakoś załatwi.	Nie, ale dlaczego nie? No, wiem: śmieszne by było. Kirsanow by się śmiał, ja sam. Zresztą i tak przecież nie, przecież oni mi nie darują tego Kropotkina. Oni wiedzą, kto, bo już na moją głowę nagrodę nałożyli. Car powiedział, że nie może spać spokojnie, póki Grzegorz Goldenberg po świecie chodzi. Wiecie przecież?	Rozumiem! Chce pani powiedzieć przezto, że jesteś rozrzutna. Proszę nie myśleć o tem. Może pani wydawać wedle woli, nie użalę się na to nigdy.	Wydaje mi się że manewrowanie takim aparatem podwodnym jak „Nautilus” musi być bardzo łatwe, Pencroffie, i że prędko byśmy się to tego przyzwyczaili. Nie trzeba się na takim statku obawiać burzy ani uderzenia o inny statek. Kilka stóp pod powierzchnią morze jest spokojne jak jezioro.	Na co im tego, już się kiwają na nogach	Nic mi nie jest. Na konia mogę siadać. Na Boga żywego, pośpiesz się!	Nie miałam dosyć pieniędzy na wysłanie depeszy, więc wzięłam fałszywe sześć pensów, które ojciec kazał wyrzucić. Nie powiedziałam ci, bo ty także nie miałeś pieniędzy i może byś mi zabronił telegrafować albo byś się zgodził na te fałszywe pieniądze i byłbyś także złodziejem. Co ja zrobię, nieszczęśliwa?	Ale bez żartu, cześniku, N. pan miał być u nas w Głuszy na godzinę czwartą! czy uchowaj Boże w drodze nie trafiło się jakie nieszczęście? spytała cieniuchnym głosem podczaszyna przymrużając oczki.	Jakiś tam rządca!... Tymczasem Femcia jest kobietą wyższą... Czy uwierzy pani, że ona w tajemnicy przede mną i ojcem od dwunastu lat prenumeruje „Przegląd Tygodniowy”... No, i to ciągłe odebieranie pisma z poczty naraziło ją na stosunki z panem Cenaderowskim.	Panną jak wrzecionem okręcił! Ale już to znać, że mu się udała bardzo, bo i komuż by się ona nie udała?	Jejmość sobie na parę dni pojedziesz do Smołochowa	Jestem na pani rozkazy.	Pani pani, na imię Boskie, powiedz, kto pił z tej szklanki?	Zdaje mi się, że wasza dostojność sądzisz rozkazy jego świątobliwości faraona...	Są noce, w których sen mój oświecają oczy Zeny Ten młody żonkoś miał sześćdziesiąt siedem lat. Ładna historia! Ale był zazdrosny nie jak tygrys, bo powiadają o tygrysach, że są zazdrosne jak Dalmatyńcy, a ten człowiek był gorszy niż Dalmatyniec, był jak półczwartapółczwarta (daw.)	Co ci się znów wydaje? Między nami może być co najwyżej dwa cale różnicy; bądź co bądź nie roszczę pretensji sobie, bym był z tych ludzi, których ty nazywasz wysokimi; a gdy o tym mowa gdy o tym mowa, wyznam ci szczerze, że ty masz w sam raz wzrost odpowiedni.	I na to jest prawo. „Jeśli król lekceważy prawa, zawarte w paragrafach...”.	Mój Boże na świecie wszystko jest możliwe... Ale z Solskim trudna sprawa...	Wybacz, Jur że cię stąd wypędzam, lecz w interesie „sprawy” muszę pozostać aż do wieczora zupełnie sam. Potrzebuję skupienia.	Pani drwi, a jednak ja oto dziś w tej chwili założę się z panią, że do przyszłej wiosny będzie pani kochała i będzie pani kochaną. Proszę się nie srożyćsrożyć (daw.)	Słuchaj jeno i ja przecie jestem wygnańcem, ale dobrowolnym, i jam się tu nie rodził, i ja dzieciństwa lata nad dalekiém przebiegałem jeziorem, którego skały, wody i krzewy jeszcze mi się w sercu odbijają... piérwszy raz nogi moje depczą tę ziemię... Za morzami, w skalistéj krainie kołysała mnie matka moja... od kości jéj sam się wygnałem.	Panie Borowiecki, żebym ja mieszkał w pałacu, to by się ze mnie tak śmieli, jak się śmieją z Meyera i z Endelmana. Po co mi to, kiedy mi wygodniej w starej chałupie.	Ach, mój Boże! Czy to nie wszystko jedno? Chodzi w ogóle o kobietę, o jakąkolwiek kobietę. Stał się pan, jak widzę, prawdziwym kobieciarzem.	Cóżeś mi mówił, że to młodzieniec? to dzieciak, Trévillu, istny dzieciak! I to on tak pokiereszował Jussaca?	Nie, dobra pani! Ja Lulę rozumiem. Kiedy przyjęła u was mieszkanie, była to jeszcze zepsuta i kapryśna dziewczyna, która sądziła, że przyjmujecie ją dla jej hrabiowskiej korony i własnego zaszczytu, dziś ona zupełnie co innego...	Więc to ona poświęciła się tak ciężkiej i mo­zolnej pracy, w zamiarze przyniesienia pomocy chore­mu ojcu?	Wszyscy to słyszeli. A jam był okrutnie rad, bo ta sama rózga Bogusława wysiecze, i jeśli nie prędzej, to wówczas na pewno go dosięgniem.	Ugniotę ja go w palcach jak wosk, nie bój się!... Ale to tam łuna coraz większa. Gdzie mam się zatrzymać z Kowalskim?	A jednak powiedziałaś to niedawno. Powiedziałaś, że ludzie zagrzebani w wioskach stworzeni są po to, żeby w gnuśnym spokoju pędzić całe życie. Zawsze to zresztą mówisz! Nie dbasz o mnie nawet tyle, co o te gołębie w gnieździe. Utrzymujesz, że jestem niczym. A więc dobrze	Skąd by się wziął ten biały?	Tedy szczęśliwej drogi. Ho, ho, jak on leci! Jak o rodzonym ojcu jeżeli to w ten sposób myśli pamiętać o mnie... Tam do kata! Uczyniłem przecież ślub, aby nigdy nie szkodzić kobietom...	Prawdę mówię, bo przecież te łódzkie Müllery, Szulce, to taka sielna szlachta, że jakby przyszło co do czego, to mógłby im być królem Karczmarek i jeszcze by dla nich był honor.	A niechże Bóg broni! Przede wszystkim sądzę, że Idalka pani nie puści. Zresztą ja tu wpadnę jeszcze i... w razie czego, pani chyba pożegna osobiście moją ciocię w Obronnem.	Do mnie? smutnie się śmiejąc odpowiedział Bogusławski.	Kiedy ja się zbiorę!... Ależ ja nie mam...	Panie, czy ty sądzisz, że wnuczkę Malahudy można komuś przysłać?	Wpadniecie w ręce mahdystów, których oddziały włóczą się po całym pograniczu.	Możecie nią być serca drugiego nie mam, a to jakiém miał oddałem dawno. Żenię się tak samo jak dzielę władzę z Sułkowskim, bo to jest koniecznością położenia.	A co ma być? Chce trzydzieści pięć rubli papierami i rubla srebrnego za postronek.	Kochanie, to by nie przeszło. Wszyscy sławni tenorzy są strasznie grubi.	Laboga! By to prędzej nie przyszło przed czasem	O, droga przyjaciółko to pewne, powiedział mi o tym pan Debray, który przy tym był.	Przerażasz mnie, ojcze to mi trąci filozofią opryszków.	Tak, chyba tak, sam nie wiem... I mniejsza o to; najważniejsze jest, i nie tylko dla mnie, ale i dla urzędników wymierzających sprawiedliwość, a nawet dla króla, który nami rządzi, aby niewinny nie padał ofiarą podłego donosu i nie umierał za kratami, złorzecząc swoim katom.	A gdybym, panie oberlejtnant, odpowiedzi nie otrzymał, to co mam robić?	Bo proszę cię, cher ami! mnie to tak animuje i bawi!... ta tajemnica! ta ucieczka... ta twarz... coś tak w naszym kraju i pod nasze czasy niesłychanego. Prawdziwe szczęście...	Jestem bardzo nieświadoma w tych sprawach, rzekła nakoniec zakonnica; lecz, choć oddalone od dworu, obce interesom tego świata, mamy jednak smutny przykład tego, co pani opowiadasz, jedna z naszych pensjonarek cierpiała okrutnie, z powodu zemsty i prześladowań kardynała.	Lecz powiedz mi pan, z czego ta kłótnia powstała.	Nie zawsze w człowieku brak jest tego, czego nie wyraża lub czego nie umie wyrazić. Nie każdy potrafi słowami skonkretyzować swoje myśli, swoje uczucia czy odczucia...	Powiedziałem, jak to uważam. Gdzieście to latową porą bywali, żem was we wsi nie ujrzał?	To jest jmć pan Gintowt, teraz cześnik wendeński, a niegdy plenipotent pana Ignacego, ten sam, który...	To podobne do jego pisma	A dlaczego ją trzymałeś?	A jadłaś cokolwiek?	A mojeż ty kochanie. Mało dusza ze mnie nie wyszła. Nicże ci? Nic cię nie boli?	A skądże mu wytrzasnę konia? Czyż miałem go ukraść?	A więc naprzód!	A! dzień dobry ci Anusiu!	Aby wstrzymać publiczną sprzedaż mebli jutro w południe, tysiąc osiemset franków! Aby pospłacać długi przyjaciołom, tyleż! Trzy raty gospodarzowi, którego pani zna... Ciocia żąda pięciuset franków...	Ach, eto wy, otieceto wy, otiec (ros.) rzekł inspektor.	Ale wasze musiałeś mu dopomagać, rękę musisz mieć dobrą?	Ależ, mój kochany nie mów tak!... Cóż w tym jest zawikłanego?	Ani pieniędzy nawet?	Bo my też nie lekkie głowy mamy	Carmaux skręcili w stronę wysepki.	Czego chcesz, mały?	Czytaj, czytaj!	Danglars napisał denuncjację lewą ręką, aby nie rozpoznano jego pisma, a Fernand ją wysłał.	Dlaczego? poprostu: parceque cela me deplâit.	Doktorze! Czy podlegasz pan zawrotowi głowy?	I ja też nie rozumiem odwagi Jadzi. Ciebie pierwszą zadusi w paroksyzmie.	Już nie chcę Nie, nie	Kiedy?	Ku rogatce? Nie.	Matko, czy moje rzeczy gotowe?	Mnie panna Howard kazała...	Możliwe.	M’Rua! M’Rua!	Nasze nogi są bardzo szybkie, panie kapitanie.	Nie Tu jest ładny staw. Pójdę nad staw.	Nie jestem jego bratem	Nie, takowego płaszcza i ukoronowania.	Niech pan patrzy.	Niepotrzeba!	O, tak!	Odgadłam!	Pan Nowowiejski o Basię deklarował.	Panie Karolu! panie Karolu!	Panna Ratkowska jest u pani Mielnickiej.	Starość mówił strapiony Skrzetuski	Szukać, aby, znalazłszy, być znowu odepchniętym i wzgardzonym?	Słyszałeś ten piorun?	Tak.	Tamę, nie?	Tyle, ileś tam włożył	Witam, witam, sługa oddany pana magistra! Cóż tam słychać dobrego od wczoraj?	Wpuśćcie mnie bym nań poczekał pod portykiem.	Wypuszczę ją	Zielona niczym trawa, a smugi po niej ceglaste!	Świętego Ludwika.
A! to cała historya Nie ma ona już ani ojca, ani matki, ani nikogo z krewnych. Gabrynia urodziła się w miasteczku. Ojciec jéj, wyrobnik z Saint-Laurent du Pont, nazywał się Grabiec zapewne przez odmianę grabarza, bo od niepamiętnych czasów smutny obowiązek chowania umarłych dziedzicznym był w jego rodzinie. Wyrobnik ten ożenił się z miłości z pokojówką, nie wiem już jakiéj hrabiny, któréj posiadłość o kilka mil od miasteczka leży. Tutaj, jak wszędzie po wsiach, uczucie przy zawieraniu małżeństw gra bardzo podrzędną rolę. Zazwyczaj wieśniak żeni się dlatego, aby miéć dzieci i gospodynię w domu, która-by mu gotowała obiad, nosiła go w pole, przędła i naprawiała odzież. Oddawna téż podobny wypadek nie zdarzył się tutaj, gdzie często młodzieniec porzuca swoję narzeczoną dla drugiéj bogatszéj od niéj o jakie parę morgów gruntu. Los Grabca i jego żony nie był tak szczęśliwym, by mógł odzwyczaić naszych Delfińczyków od wyrachowania w żenieniu się. Grabcowa, która była bardzo piękną, umarła przy urodzeniu córki. Mąż tak się zmartwił tą stratą, że tegoż samego roku w grób się położył nie zostawiając swemu dziecku nic zgoła prócz życia, a i to bardzo wątłe i niepewne było. Jakaś litościwa sąsiadka zajęła się biedną Gabrynią i chowała ją do lat dziesięciu. Gdy jednak coraz trudniéj przychodziło jéj żywić podrastającą dziecinę, wysłała ją żebrać na drodze, bo właśnie była-to pora, kiedy najwięcéj podróżnych snuje się w tych stronach. Pewnego dnia, sierotka poszła prosić o kawałek chleba do pałacu hrabiny, gdzie ją przez pamięć matki zatrzymano. Tam przez długi czas biedna mała, mająca zostać pokojówką córki pani domu, która w pięć lat potém za mąż wyszła, była ofiarą fantazyi magnatów. Dobroczynność tych ludzi po większéj części żadnéj rękojmi nie przedstawia; zmienną jest i kapryśną jak oni, którzy naprzemian miłosierni, przyjacielscy, despotyczni i wymagający pogorszają i tak opłakane położenie nieszczęśliwych dzieci, łasce ich powierzonych, i bawią się z ich życiem, sercem i przyszłością uważając je za rzecz małéj wagi. Gabrynia stała się z początku prawie towarzyszką młodéj dziedziczki; nauczono ją czytać, pisać, a przyszła pani nieraz dla zabawy uczyła ją grać na fortepianie. I tak naprzemiany będąc pokojówką i panną do towarzystwa stała się jakąś niekompletną, do życia nieurobioną istotą. Nabrała upodobania w zbytku, w strojach, przyzwyczaiła się do warunków, zupełnie z jéj rzeczywistém położeniem niezgodnych. Wprawdzie, późniejsze nieszczęścia przekształciły ją w ostréj swojéj szkole, ale nie zdołały zatrzéć w niéj nieokreślonego poczucia, że jest do lepszéj stworzona doli. Wreszcie, pewnego dnia, dnia bardzo smutnéj pamięci dla biednéj dziewczyny, młoda hrabina zastała Gabrynię, która już wtedy tylko jéj pokojówką była, jak ustrojona w jéj balową suknię tańczyła przed lustrem. Biedna sierota, podówczas szesnastoletnia, została wydaloną bez litości, a nie umiejąc sobie poradzić, cierpiała nędzę, błąkała się po gościńcach, żebrała i pracowała naprzemiany, jak to już panu mówiłem. Często chciała się rzucić do wody, lub oddać pierwszemu lepszemu; zazwyczaj kładła się na słońcu pod murem i leżała tak nieruchoma, milcząca z głową ukrytą w trawie; wtedy podróżni rzucali jéj trochę drobnéj monety być może dlatego, że ich o to nie prosiła. Rok cały przeleżała w szpitalu Annecy, odchorowawszy ciężko żniwa, podczas których pracowała w nadziei, że sobie tém śmierć przyśpieszy. Potrzeba słyszéć, jak ona sama opowiada swoje uczucia i myśli w téj epoce życia; naiwne jéj zwierzenia wiele mają w sobie wdzięku i żywe budzą zajęcie. Wróciła do miasteczka właśnie wtedy, gdy zamierzałem się w niém osiedlić. Pragnąłem poznać moralną stronę mojéj gminy, Gabrynia była jéj dzieckiem, zacząłem więc badać jéj charakter, który mnie niepospolitością swą uderzył, a przekonawszy się o wadliwości jéj fizycznego ustroju, postanowiłem wziąć w opiekę to biedne stworzenie. Być może, iż z czasem przyzwyczai się do jakiéj pracy, choćby do szycia; ale w każdym razie los jéj już jest zapewniony.	Czy nie myślisz jednak, że to jest przykre, pokazywać się tak nago lub prawie nago przed publicznością?	Jak to, więc wy to nazywacie podziękować! Słyszałem, ale niech mnie czarci porwą, jeżelim wiedział, że to się odnosi do Swanna. Możecie być pewne, że on nic nie zrozumiał.	Po cóż to zgadywać i tak za chwilę się dowiemy.	Szkoda. Wolałbym, abyś pani umiała mniej, a dobrze. Czy przecież posiadasz pani choć jeden przedmiot gruntownie, to jest tak, że mogłabyś się podjąć go wykładać?	Maciek! a jak się krowa napije, zaprowadź ją do obory. Sołtys u nas zanocują, to przecie i bydlątka nie można zostawić na dworze.	Powiedzże mi, Janku, jak się to wczoraj skończyło. Spodziewam się, że nie doszło do żadnej awantury między tymi szaleńcami.	Pańska fantazja, śliczna pańska fantazja! Mojemu Zarembie to by się spodobało,	Tak jest. Jego matka, która w ostatnich czasach była cierpiąca, zmarła w ubiegłym tygodniu. Była o tym wzmianka w wielu pismach. Zostawiła mu po sobie cały majątek. Był już przedtem bogaczem; obecnie jest co najmniej milionerem. Byłoby to dziwne zajęcie niczym nieuzasadnione.	Cha! cha! a jak ja ci żonkę zbałamucę? A to się tego nie boisz, cyganie kochanku; taki piękny mężczyzna jak ja, to niebezpieczna sprawa.	Dziewczyna jak dziewczyna. Ładna, bo ładna, ale ja tam w niej nic specjalnego nie widzę. Żeby aż bić się o taką?... Ale to swoją drogą, a swoją drogą pan Leszek. Co dzień gania do miasteczka. Myślę sobie: co go tam ciągnie, aż teraz okazuje się! Dopiero teraz.	Powiem, co ci Athos kiedyś powiedział: ty jadasz ze wszystkich żłobów. O! nie gniewaj się, proszę... byłoby to daremne, wiesz przecie, jaką umowę mamy między sobą, ty, Athos i ja. Ty chodzisz do pani d’Aiguillon i umizgasz się do niej; bywasz także u pani Bois-Tracy, krewnej pani de Chevreuse, i powiadają, iż bardzo posunięty jesteś w łaskach u tej pani. O! nie przyznawaj się do swego szczęścia, nikt tajemnicy twojej nie żąda, bo znana jest twoja delikatność. Skoro jednak posiadasz tę cnotę, czemuż, u djabła, nie robisz z niej użytku i względem Jej Królewskiej Mości. Niech kto chce i jak chce zajmuje się królem i kardynałem; lecz królowa jest świętością, i jeżeli mówić o niej, to mówić dobrze.	Czemu to mnie zdrajcą nazywasz? Zalim ci brat albo swat? Zalim ci wiarę złamał? Zwyciężyłem cię w równym boju i mogłem czynić, co mi się podobało.	To było to było jeszcze podczas procesu. Tego o otrucie. A co pan robił wczoraj, przedwczoraj?	Ależ to bluźnierstwo!	Czyjaż to własność jest	Nadprzyrodzone! To może nasza wyspa też jest nadprzyrodzona?	I owszem jak po nieszczęściu, to bardzo dobrze. Proces twój całkiem załatwiony; możesz choćby i dziś wracać do domu.	Na cóż to panu rzeczywiste nazwisko?	Nie, to martwa maszyna. Koni chcę żywych! Doskonałych koni i wygodnego powozu!	No to co?	No, jakto, chorował pan chyba! Tak schudnąć! A może pan zajmuje się jakimś sportem?	Och! To ten hrabia, który wynajął Franconville, on tam idzie	To choć niech pan doktór wsiądzie na kozieł!	Wiesz, co to znaczy?	On w maju jeszcze zakatrupił jednego Żyda. Dużo forsy zagrabił. Sam chwalił się i pokazywał. A teraz szykuje się do obrobienia banku na Wspólnej.	Wiesz, nie pamiętam nigdy, abym się tak upił. Nie mogę sobie darować, szumi mi w głowie, jak w samowarze.	Ii! lepiej nie zapowiadać. Tymczasem się do Spychowa wybieram, a może zdarzy się i książąt na Płockuksiążęta na Płocku	Duch?... Nigdy nie słyszałem gadających duchów, choć nieraz trzymałem straż przy świątyniach i grobach. Prędzej przypuszczałbym, że ten, który odezwał się do nas, jest jakimś twoim przyjacielem.	Otóż, powiem ci, moje dziecko, że dobrze zrobisz proś Boga, aby ta kobieta, która choć na krótko w życie się twoje wplątała, nie pozostawiła w niem śladów straszliwych!	Rozpłakał się jak dziecko, przysiągł, że już nigdy nie wyjedzie z domu, i... dotrzymał, panie majorze!...	Nie, tylko trochę. Rozumie się: z bardzo daleka.	Tak chodziłem do pana Andrzeja. On, wiesz? Jest schowany w przekopie, ojciec pozwolił mi powiedzieć ci o tym.	Aaa! Waldy, teraz wszystko krytykujesz. Dawniej byłeś towarzyszem co się zowie... w Paryżu, pamiętasz? Teraz z ciebie filisterfilister (pogardl.)	Powiem więcej, panie hrabio jesteśmy prawie pewni, że uzurpatorowi wkrótce pomiesza się rozum.	Zgoda, lecz także i przede wszystkim, żeby zbadać miejsce, zdać sobie sprawę i zobaczyć samemu, co stało się z przywódcą.	Nie płacz za mną i pamiętaj, że ty tam przyjdziesz do mnie. Krótko żyłam, ale Bóg dał mi duszę twoją. Chrystus, MiłośćWięc chcę powiedzieć Chrystusowi, że choć umarłam i choć patrzyłeś na śmierć moją, i choć zostałeś w żalu, jednak nie bluźniłeś przeciw Jego woli i miłujesz Go zawsze. A ty Go będziesz miłował i zniesiesz cierpliwie śmierć moją?... Bo wówczas On nas połączy, a ja cię kocham i chcę być z tobą...	Nie miałem dotychczas sposobności i przyjemności poznać pani osobiście, chociaż tego pragnąłem bardzo, ja i moja żona, nieprawdaż, żonusiu? Tak mówię, bo jestem pewny, że mam przed sobą pannę Janinę Orłowską, córkę naszego drogiego, szanownego naczelnika, z czego jesteśmy, ja i moja żona, niezmiernie szczęśliwi, niezmiernie jesteśmy dumni, że możemy panią powitać u siebie.	Ależ skąd! Żywią się robactwem, skorpionami, skolopendramiskolopendra korzeni i cebulek roślin.	Dajże tak, Boże!	Doskonale panie Fix, ja również czuję się wyśmienicie. Mam olbrzymi apetyt. Morskie powietrze wybornie działa.	Nazywa się miss Elisabeth Normann.	Oto są cztery tysiące Kiedyż mam spodziewać się odpowiedzi?...	Tak	Tak, będziesz żyła	Wiem, nawet wybieram się.	W bezpiecznym miejscu, daleko od wojny. Nie bój się, duszo ty moja miła. Ja cię tu z Baru przywiózł, żeby się tobie krzywda nie stała od ludzi albo od wojny. Już tam nikogo w Barze nie żywili Kozacy, tyś jedna żywa wyszła.	A po co?	Boże broń! Cudze! Darmozjad! Już cztery lata, jak mi zostało na karku!	I znów wtórowali rybałci. Młody Zbyszko z Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura i zapytał:	Nasz wyjazd całkowicie zależy od pana Wokulskiego Radzę ci więc jak najczęściej zapraszać go na obiad i podawać smaczny, ażeby miał dobry humor.	Po moim trupie!... do grobu mnie chcecie wpędzić!...	Bądź spokojny, mój drogi nic już nie żądam od ciebie! Nie jestem żebraczką! Wiem dobrze, co zrobię... Ty mnie nie znasz.	Ach! Ale co wobec tego mam robić?	Ach, panie czy panu prezesowi takie rzeczy leżą na głowie!	Ale nie dziś, kochanko?...	Da mi pan czas do niedzieli?	Do czego ci potrzebny?	Do kogo?	Jakbym była kocia matka, tobym ją na śmietnik rzuciła.	Już pono wczoraj latały ze skargą do sądu.	Moja droga niezbyt bezpiecznie o tym mówić, ale powiem ci, co zrobię zamiast tego: oto zagwiżdżę ci krótką piosenkę.	Nie odprowadzisz nas?	Nie strzelajcie w moją stronę!	Po czymże księżniczkę Joasię można poznać?	Przysięgnę, jak powiesz, dokąd idziesz!	Wynajmij jaką kobietę, żeby go otruła. Wystarczy parę rupii i nikt nie będzie wiedział.	Znasz ją zatem acan dobrze. Proszę mi powiedzieć, gdzie ona jest w tej chwili?	!!!	Albo i Grudziądza!	Ale moje?	Czy były w nim jakie dokumenta?...	Czy można odsunąć osłony okien?	Dabar aš kaningėliui jį palieku, tai gal Jums jisai aiškiaus viską išpasakos nei man apie savo nuodėmes.	Dlaczego: może?	Dobrze	Ho, ho, panowie z powinszowaniami	I cóż teraz poczniemy?	I pan prezes pija przecież...	I tu!	I za szlachtę ręczysz?...	Jeden uczony fizyk, jeden uczony chemik, jeden inżynier, doktór...	Kiedy zakasuje Modrzejewską?	Kłamstwo przerwał Petroniusz	Marnuje pan czas	Mości książę, milady jest aniołem, wiesz dobrze o tem, i ja żądam jej uwolnienia.	Mężczyznę, który krok w krok chodzi za nią od dawna.	Ne, nieko nežinau?!	Niepodobna... pan, jego powiernik?...	Nikogo, sam pojechał z jednym Rusinkiem pacholikiem i z trzema końmi.	O! a gdzież kniaź?	O, widzisz dwór?	Pożegnać?	Psy... tam... Widzi pan?...	Spokoju, Jimie! Ojcze, ojcze, brandy przynieś, prędzej!	Szlachcic, Pycha	Tym lepiej.	Wśród lotnych osypisk pomyśleń niedbałych może bardzo łatwo każde ludzkie życie zwichnąć obie nogi...	Z Jagustynką was zmówimy!	Zemsta
Śmierć, Morderstwo, Wina, Wyrzuty sumienia, Więzienie, Przemoc, Więzień, PiętnoNiech pan powie, za co mnie to spotkało? Czemu Pan Bóg mnie tak pokarał? Nie urodziłem się przecież na męczennika, zwykłym jestem człowiekiem, więc dlaczego tak się ze mną stało? Przysięgam, tysiące ludzi gorsze rzeczy ma na sumieniu niż ja i się przyzwyczaili, normalnie żyją, serce im nie dokucza, sen ma­ją dobry, a ja się przyzwyczaić nie mogę, dlaczego, proszę pana, za co? Ja panu wtedy, kiedy się poznaliśmy, nie powiedziałem prawdy, że w czterdziestym piątym chciałem wrócić do kraju, a nie wróciłem, bo się dowiedziałem, że wszyscy moi bliscy nie ży­ją. Prawda jest taka, że ja bym mimo to wrócił, bo ojczyzna, na­wet kiedy w niej nie ma bliskich, zawsze jest ojczyzną. Ja nie wróciłem, słowo panu daję, teraz Kolenda najszczerszą prawdę mówi, bo się bałem, że w kraju będę miał większe wyrzuty sumienia, a jak osiądę między obcymi, to się wszystko powoli zasklepi, wygładzi i ja się przyzwyczaję. I widzi pan, ojczyznę straciłem, cudzoziemską mam żonę, dzieci już francuskie, i wszystko na nic, bo ja się przyzwyczaić nie mogę, wciąż tylko myślę i myślę o jed­nym, chodzi to za mną jak złe oko, posłuchaj pan, to mnie dopad­ło pod sam koniec, kiedy mnie z Buchenwaldu przewieźli do Dachau, trzy lata lagrów już w sobie miałem, ładowaliśmy piasek na lory, była wielka kupa piasku do ładowania, ja stałem ze słońcem, ale wszystkie siły ze mnie uciekły, żadnej siły nie miałem, ledwo się na nogach mogłem utrzymać, pięć, może dziesięć łopat wysypałem, czy ja wiem?, a z drugiej strony ładował Ruski, młody silny chło­pak, wołaliśmy na niego: Wania, on ładował i ładował, jak maszy­na, kupa piasku leżała po jego stronie, chociaż ładował pod słoń­ce. Nagle z daleka widzę, idzie AufseherAufseher (niem.) dziękuję., powiedział, i dalej ładował. Po chwili nadszedł Aufseher, stanął, popatrzył, że przede mną wielka kupa piasku, a po stronie Ruskiego malutka, więc podszedł do mnie, wyjął mi z rąk łopatę i tą łopatą dwoma uderzeniami zatłukł Wanię, potem znów wrócił do mnie, łopatę oddał, poklepał po plecach, że dob­rze pracuję i poszedł dalej, a ja przez to na serce choruję, mę­czę się, nie śpię i do życia przyzwyczaić się nie mogę. Pan może myśli, że ja nie wiedziałem, że Aufseher Wanię zatłucze? Dobrze, proszę pana, wiedziałem, że to zrobi, przecież gdybym nie wie­dział, nie zamieniłbym się na miejsce.	Jestem młody więc proszę waszmości o radę. Poradź mi tak, jakbyś radził rodzonemu synowi. Mój przyjaciel stracił swój grosz, wygrawszy wpierw od waćpana o wiele znaczniejszą sumę waszych pieniędzy... czyż mogę przyjąć je z powrotem? Czyż mi to godzi się i przystoi? Jakkolwiek tam będzie ze mną, sam waćpan możesz sobie uświadomić, że musi to być rzecz ciężka dla człeka, który ma taką godność osobistą.	Pytaj się, o co chcesz, mój synu a ja ci na każde słówko odpowiem, co zaś do tego, co powiadasz, że ci nasi przewodnicy, to są proboszcz i balwierz z naszej parafii, to bardzo być może, że tobie się tylko tak wydaje, ale powiadam ci, mój kochany, nie wierz temu, żeby to tak istotnie było. To ci, co mnie zaczarowali, umyślnie na ciebie taki urok rzucają, żeby cię otumanić i wtrącić w taki labirynt urojeń, że nie wyszedłbyś z niego, choćbyś kłębek Ariadny miał w ręku, i dlatego się jeszcze tak przedzierzgnęli, żeby mnie wywieść w pole, bo się boją, żebym nie odgadł, kto mi się tak przysłużył. W samej rzeczy ja już tracę głowę, tu powiadasz mi, że to pleban i balwierz z naszej wioski, tu znów zapakowali mnie jakimś cudem w tę klitę, a wiem przecież dobrze, że żadna siła ludzka nie byłaby w stanie dokonać tego, nie mogę więc przypuszczać nic innego, jak tylko, że siła mojego zaklęcia jest większa i straszniejsza od wszystkich zaklęć, jakim kiedy bądź w świecie ulegali rycerze błędni. Nie durz się więc na próżno, mój kochany, żeby to był pleban i balwierz, otumanili cię, bratku, otumanili! A teraz pytaj się, o co tylko chcesz, będę ci odpowiadał chociażby do jutra.	Nie to, żeby źle, owszem, na ogół biorąc... Ale, widzi pani, wymowa, akcent, to, czego jakiś korepetytor, jakiś belfrzyna na wsi wpoić nie jest w stanie, bo sam tego nie posiada... System, widzi pani, wymaga, to jest... akuratnej wymowy, a tego... nie ma. Wszyscy w tych stronach mówią w domu po polsku, rodzice... więc też i dzieci nie mogą mówić dobrze. A system, pojmuje pani, wymaga tej, że tak powiem	A, to książka nieskończenie bardziej moralna Ale pani mnie robi tak przewrotnym jak dzisiejsza młodzież. Chciałem po prostu panią...	Co za szkoda! Rozglądałem się właśnie, komu by to podać; czy mogę zanieść siostrze?	A to dlaczego?	A to dlaczego? Któż mi zabroni?	A, prawda... aby wyciągnąć cię z nieszczęścia, wystarczy tylko, żeby Dantès nie ożenił się z tą, którą kochasz, a przecież małżeństwo to może nie dojść do skutku nie tylko z powodu śmierci Dantèsa.	Ach, dobry panie Rzecki, jak możesz o to pytać?... W swoim domu zniżył nam komorne, wydobył Helenkę z takiej hańby, dał jej posadę na siedemdziesiąt pięć rubli, Heluni przysłał tyle zabawek...	Co to tym razem za odgłosy?	Dziękuję ci, George Zawsze byłeś prędki do czynu i umiałeś prawa na pamięć, a to mi się w tobie, George, bardzo podoba. No, w każdym razie, cóż to jest takiego? Aha! „Pozbawiony dowództwa”	Jezus! Maria!... nie wiesz pan, po co sędzia wezwał tego najszlachetniejszego z ludzi?... Pewnie chce mu powiedzieć, że Helenka zgubiona!... O, ta niepoczciwa baronowa musi mieć wielkie stosunki... już jedną sprawę wygrała i pewnie będzie to samo z Helenką... O, ja nieszczęśliwa!... czy nie masz, panie Rzecki, jakich kropli trzeźwiących?	Naturalnie. O, to jest człowiek który nie boi się ani Boga, ani ludzi, jak mówią; gotów zboczyć z drogi nawet pięćdziesiąt mil, aby wyświadczyć przysługę jakiemuś biedakowi.	Nie wiem. Może to my przelatywaliśmy ponad nią! Minęliśmy Ziemię teraz widocznie i pędzimy znów w przestrzeni dalej, w cieniu jej pogrążeni.	Nie, lepiej jest mieć to, co teraz. Ale to mało.	Niech ojciec wylizie, to ojca wyleczą.	Niemożliwe! To dziwne, że cię nie zauważyłam. Chciałam ci powiedzieć o pikniku.	O, wa. Co jest? To nic nie jest Za rok, dwa Niemcy pokażą ci.	Pięćdziesiąt złotych na cały rok od sztuki, niewielka to obrada...	To bardzo mało.	To jest dość przyjemna wiadomość. Przyjemna dla Drożdżyka, który tam na pewno tęskni za mną i wypłakuje swoje piękne oczy. Przypomina pan sobie Drożdżyka, dottoredottore (wł.)	To wasz ojciec?	Z biczownikami skończyć raz potrzeba, póki to nie wystygło, odezwał się biskup. O herezję przekonać ich łatwo, wyrok trzeba ogłosić publicznie...	Szwejku, bydlę jedno, Himmellaudon, stulcie pysk! Albo jesteście taki wyrafinowany nikczemnik, albo też jesteście taki bałwan i idiota, który nic nie rozumie. Ciągle przytaczacie przykłady, ale ostrzegam was, że ze mną żartów nie ma! Skąd wzięliście tego psa? Kto wam go dał? Czy wiecie, że to pies naszego pułkownika, który odebrał mi go, gdyśmy się z nim przypadkowo spotkali? Czy rozumiecie, że to okropny wstyd dla mnie? Gadajcie prawdę: ukradliście go czy nie?	Wielki monarcho! Jarema twój wróg. On to Tatarom odjął Zadnieprze, on pobitych murzów jako wilków po drzewach na postrach wieszał; on na Krym chciał iść ogniem i mieczem...	Takie jest zresztą moje zapatrywanie się na rzeczy od chwili, kiedym przed ołtarzem ślubowała: „Ja, Emma, biorę sobie ciebie, Wilkinsa”. Nie dawniej, jak wczoraj wieczorem, odczytywałam słowa małżeńskiej przysięgi i przyszłam do wniosku, że nie opuszczę nigdy mego męża. Tak, chociażby zapatrywanie się moje na słowa przysięgi było błędne, powtarzam, nie opuszczę go nigdy.	Dobry i stary, i młody. Dobrali się w korcu maku! Stary zwaryowałzwaryował	Ależ czekać nie mogliśmy, skoro kamienicę puszczono na licytację...	Biedne zwierzątko: jak ono mówi! któż by się nie wzruszył?	E vero!E vero! (wł.) zawołał capataz, tak zdumiony tą przenikliwością, że odezwał się w ojczystym języku. Umilkł na chwilę, po czym dodał zamyślony:	Ewuniu!... Czy mogę tak mówić?	Gdybyście wy, święci mężowie pożyczali mi pieniędzy i mieli przy świątyniach ładne dziewczęta, z wami musiałbym się widywać częściej. A tak z biedy muszę przyjaźnić się z Fenicjanami!	Już ja wiem jak! Czasem Pan Bóg tak daje, że i ci, którzy dawno nie żyją, gadać mogą i uczyć prawnuków swoich.	Mówiła ciocia, że pojedziemy na preferansa, tak, przypominam sobie, że mówiła.	W tej głębokiej nędzy, wśród tego oceanu cierpienia znalazłam parę ziarn piasku, na których oparłam nogę, gdzie mogłam cierpieć spokojniej. Huragan zmiótł wszystko. Oto jestem sama, bez oparcia, zbyt słaba, by stawić czoło burzom.	Widzi pan, że tak, skoro jest antydreyfusistą Co nie przeszkadza, iż bardzo mi jest przykro, żem zawiódł tego człowieka... co ja mówię! Tego księcia, nie podziwiając jego rzekomego Mignarda czy już sam nie wiem czego.	A pani nie pamięta, że ja zawsze byłem taki jakiś dziwny?	A przecież do tego dojdzie o ile nie zapobiegniemy temu.	Ach, mój panie, człowiek nigdy nie może powiedzieć: „Ja tego nie wytrzymam, ja tego nie przeżyję”. Wytrzyma! Sto razy będzie konał i nie skona, jeśli mu Bóg długie życie przeznaczył. Jeden cel nam przyświecał	Ale gdzie ja jestem?	Ale nie znasz takiego, jak ten.	Biedna Nanon! Chcesz nalewki?	Boże, bądź mi ku pomocy i przy skonaniu!	Byłbyś jeszcze bardziej zdumiony, bardziej rozczulony, gdybym ci rzekł, że panna Kunegunda, siostra twoja, którą mniemałeś zamordowaną, cieszy się najlepszym zdrowiem.	Będziemy doić drzewo?	Chciałabym się z tobą pobawić zawsze jestem sama, a moja niania ma tysiąc lat!	Cicho!... Lolka chce, żebyście byli cicho!... Bo widzisz, Lolka, te wszystkie zebrane tu małpy wydałyby się z pocałowaniem za Salusze „mit dwieszcze tyszęców z dużem dokładkiem po najdłuższe delikatne życie”	Co tobie jest, Fabijanie? co ci jest mój przyjacielu?	Co za delikatne i draźliwe sumienie!	Co? Co pan gadasz? Pan masz małe rybki w głowiemałe rybki w głowie krzyknął.	Cymbał, który wynalazł maszynę do podrabiania biletów bankowych, lichą maszynę, niedokładną w dwudziestu może szczegółach.	Czy ja wiem?... Poproś panny Malinowskiej... może pozwoli...	Dziesięciu tysięcy złodziei!	Gdzież ten hrabia jedzie?	Grabca rząd kazał powiesić. Józwę zabili właśni jego zwolennicy, gdyż nie chciał się poddać, pragnąc, owszem, aby świat wysadzono w powietrze, czego oni znowu nie chcieli...	Hm, może z kancelarii pana de Saint-Florentin.	I teraz pan się boi?	Istotnie, prawda!	Jak widzę, rzekł podskakując prawie, mały ognisty Rupert, toś ty albo głupi jak sak, albo mię chcesz do tego przyprowadzić, że się zaklnę na twój bót dziurawy, iż tu noga moja niepostanie	Jest ci jeszcze Stachowa Weronka.	Jestem niewiara w nic nie wierzę, wszystko jest wymysłem, ot, drwię z was i siebie, z łachmanów moich i nędzy, ot, tańczę sobie.	Józia, niech Pietrek narządzi deski, gnój będzie wywoził od Florki na te zagony kiele Paczesiowego żyta. Nim plucha przejdzie, parę fur wywiezie... co się ma wałęsać po próżnicy!	Katia!	Komu?	Mus nie mus, ale ci wolno, a godzi się krewnego wspomóc i starszego, któren gdyby się był z waściną matką ożenił, mógłby jak nic być twoim ojcem.	Naturalnie.	Nie martw się o mnie, będę sztywna jak talerz i będę się starała uniknąć biedy. Teraz idź, odpowiedz na bilecik i daj mi skończyć tę wspaniałą powieść.	Nie praca mnie zmęczyła Wolałbym być parobkiem w Strudze lub Mariampolu, jak panować w Niemczech. Nieprędko skażę siebie po raz drugi na podobne wygnanie. Na wyjezdnym opadli mnie wyborcy w Dülmen, żądając, bym im posłował w sejmie jesienią. Uciekłem.	Nie pójdę!	Nie, skrył się za przymurek. Chodź tu, chodź, czego się boisz? Zbój związany.	Nie. Idę do kąpieli! Nie mam już prawie nic na sobie...	Nigdy nie byłam nią...	Nigdy, monsiniorze; czekałem przede drzwiami.	No, no! szczęść ci Boże, mój Stachu, zostań sobie i milionerem, byle bez krzywdy ludzkiej.	Obrazy, wodną farbą...	Oktawie, Oktawie czy jesteś pewien, że się nie mylisz?	Orszańscy się rozchodzą.	Pan Czyński chciał ją założyć za pana.	Pan się obraża Ja pana nie chcę obrażać. Tylko trzeba stać na ziemi, na ziemi. Z ziemi prowadzi tylko ta jedna droga w gwiazdy, którą szedł Chrystus. Przez grób. A pan chce być świętym za życia, zmartwychwstańcem przed śmiercią.	Pewnie jaśnie pan robi jakieś głupstwo!... Cóż tam znowu?...	Po służbie, panie gospodarzu, a może nam w jedną stronę, co?	Pogarda	Przed domem nie działo się nic nadzwyczajnego.	Rodzaj?!	Rozmowa nasza trwa zbyt długo.	Sam Bóg...	Staremu prędzej się przytrafi, bo praktyk ci jest i znający!	Ten rodowód dam ci zaraz... moim sposobem... a przy tym kilka przykrych słów.	W jaki sposób?	Wiesz, że właśnie w tej chwili	Więc ci później dopłacili tylko siedem centów?	Więc cóż mam zrobić?	Wszystkie, a zaraz po kościele...	Wszystko, co posiadam, po spieniężeniu równałoby się kwocie mniej więcej półtora miliona złotych.	Z tym fajtłapowatym Murkiem pewnie też nie bawiłaś się w ciuciubabkę, lecz w...	Zapomina pan, panie sędzio śledczy, że dziś dwudziesty trzeci kwietnia i że jesteśmy w środku ferii wielkanocnych.	Zostaw te koperty. Będziesz miała ode mnie co dzień kartę korespondencyjną...	„Rozjaśnij oblicze, wielki mocarzu egipski Przychodzimy do ciebie jako poddani, ażeby imię twoje było wielkim w Libii i ażebyś był naszym słońcem, jak jesteś słońcem dziewięciu ludów.	„Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy...Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy... wymyślonego przez Odyseusza sposobu na pokonanie trojańczyków.”
Aha! a pieniądze te, co za domy wzięli, razem z ojcem na stroje i kawalerów traciła, a nas troje jak te szczenięta porzuciwszy, sama do familji na wygody i rozkosze uciekła. To co, że upamiętała się później i przed śmiercią trzęsła się nade mną, jak kura nad kurczęciem? Ja jej nigdy już tego nie darowałam, co ona wprzódy na zgubienie moje robiła. Wielka rzecz, że upamiętała się wtenczas, kiedy już z niej tylko skóra i kości zostały, a nikt i spojrzeć w jej stronę nie chciał. I wtedy, żeby kto choć palcem na nią kiwnął, poleciałaby i o mnieby znów zapomniała... aj-aj, jakby poleciała! już ja wiem! już ja ją znałam! Tylko, że Pan Bóg i ludzie opuścili, to ona do mnie przykleiła się... a wprzódy co? Żeby takich matek świat nie widział!	Nie braliście wy nas do swoich interesów, to nie wściubiajcie nosa do naszych.	Bagatela! Nie z takimi miał ordynat do czynienia i nie myślał o żadnych zobowiązaniach. Miałby się zastanawiać nad panną Rudecką? Jest ładna, wytworna, to tym lepiej, jest z temperamentem, to podnieca mocniej, a że jest cnotliwa	Oczywiście; czyż nie jest wszystko gotowe od miesiąca? Widzisz przecie, że trzeba było jedynie przytroczyć walizy; z chwilą gdy stanęło na tym, że nie zostajemy tutaj, czyż nie lepiej jechać jak najprędzej? Uważam, że trzeba wszystko robić w ten sposób i niczego nie odkładać do nazajutrz. Jesteś dziś wieczór w wenie do podróży: chwytam tedy w lot sposobność. Po co czekać i odwlekać bez końca? Nie mógłbym znieść tego życia. Chcesz jechać, nieprawdaż? jedźmy tedy; zależy tylko od ciebie.	Tak, to prawda, Edmundzie. Zapomniałeś jednak, odjeżdżając, zapłacić małego długu sąsiadowi Caderousse. Upomniał się o niego, dodając, że jeśli nie zapłacę, uda się do pana Morrela. Pojmujesz więc, że z obawy, aby ci to nie zaszkodziło, zapłaciłem, cóżem miał zrobić?	A do mojej ubogiej chatki nie raczysz to waćpani dobrodziejka nóżką wstąpić?	Najciekawszego nie wykrztusiła, schowała dla kogoś innego, na deser. Boże, Boże, że też wy sobie beze mnie rady nie umiecie dać! Oświadczże się jutro.	Zabić Dantèsa? Kto tu mówi o zabiciu Dantèsa? Ja na to nie pozwolę, to mój przyjaciel; on dziś rano chciał się podzielić ze mną pieniędzmi, jak ja się z nim podzieliłem. Nie chcę, żeby go zabijano!...	A ja się nie obronię...	Wiem... Toteż nie dziwiłbym się ani temu, gdybym kiedy narobił hałasu, ani temu, gdybym skończył wszelkie rachunki ze światem...	Silver i owszem! jednak co do tego nudnego świszczypały oświadczam wręcz, że uznaję jego postępowanie za nie licujące z godnością mężczyzny, żeglarza, a nade wszystko Anglika.	Co to jest nie?... A jak nie skończysz tam kursów?	Boleść mówiła, nie cezar, lecz ty co o tym mniemasz?	Czemuż więc nie przyszłaś mnie odwiedzić?	Nie dasz?	Nie tyle jeszcze, kuzynie, godność jednego przedmiotu, ile zgodność obu przedmiotów.	Nie.	Nie.	W samej rzeczy, panie i ja tę samą myśl miąłem, ale się bałem, ażeby wasz rumak nie brykał przy mojej klaczy.	Zapewne, można. Ale najlepiej nie zastanawiać się nad podobnemi rzeczami.	Gdyby nie pani, to bym już leżał w tej mokrej ziemi. Wyrosłaby na mnie młoda trawa.	Na to, nie zgoda.	To mu wyjdzie na to dużo karbolu! Nie szkodzi! Niech się zabawi!	Dzięki Najjaśniejszy Panie, dzięki lecz proszę wierzyć, nie mówię tu o panu de Tréville, proszę wierzyć, że nie ci, których Wasza Królewska Mość o każdej godzinie dnia widuje, najwięcej mu są oddani.	Zapewne, tu ich pan nie przywiózł, pozostały za granicą.	O, jeszcze nie wyruszamy, jeśli o to ci chodzi robimy tylko plany i projekty. Omawiamy naszą wędrówkę, rozumiesz, zastanawiamy się, jaką drogę wybrać w tym roku, gdzie się zatrzymać i tak dalej. To jest połowa przyjemności.	Z żoną i dzieckiem Alboż mało nas tak chodzi? Czegóż to dłużéj czekać będziesz; żeby cię osądzili i powiesili? Z nas jeszcze nikt nie umarł głodną śmiercią, i ty znajdziesz chleba kawałek.	Coś bym ci rada opowiedzieć, może mi zelży na sercu. Miałam tej nocy sen osobliwy: widziałam jakby na jawie brata mego; szedł jakąś kamienistą ścieżką pod górę, a góra była aż pod niebo. Żal mi go było, bo się słaniał od zmęczenia, tedy mu rzekę: „Zeprzyj się na mnie, lżej ci będzie”. A on tak odpowiedział: „Muszę iść sam, twoja droga insza, nie wolno ci ze mną”. „A dalekoż to jeszcze na szczyt?” powiada. „Ino kto by mi podarował dziewięć piątków, tobym rychlej zaszedł”. „Jak to podarował?”	Co tam szlachetność Nie szlachetność, a zwykła pogarda. Niech go!...	Nie żartuj! Musicie przecie mówić sobie po imieniu.	W istocie czy jednak obawy ich nie były przesadzone?	Wiesz, ile mama przeznacza mi na drogę?... Trzysta rubli... Słyszysz, trzysta rubli!... Puszcza mnie za granicę jak podrzutka, bo za te pieniądze nie kupię nawet dwu sukien, no	Nikt jej w Głębowiczach nie widział, ja również, ale służba zapewne wie coś o projektach matrymonialnych względem ordynata i odgaduje, że pani jest ową wybraną, ponieważ panią widzi po raz pierwszy i...	Przyszli od Kozłowej Rudy, a poszli na południe. My też, cośmy już wprzód chcieli w lasy uciekać, tośmy rozmyśliwszy się zostali, bo nam pan podstarości powiedział, że po takiej nauce nieprędko nieprzyjaciel do nas zajrzy.	E, panie hrabio proszę, niech pan jej tak nie nazywa.	To prawda. Każdego z nas życie przyzwyczaja do jakichś...	Brednie! odpowiedział tubalny głos Majstra Bartłomieja, brednie niegodne mojej uwagi, czyli niezasługujące brednie, aby na nich moja uwaga spoczęła Idź precz, bo ci drzwi nie otworzę, a jeśli chcesz zresztą, żebym ci drzwi moje otworzył, przysiąż mi, że zaprzestaniesz twoich figlów, że mi oddasz skradzioną szklanną banię.	Pisałam do niego	Tak tak, te wątpliwości, które czułem, były tylko początkiem zapomnienia, ale tutaj serce znów zaczyna krwawić, znów zaczyna łaknąć zemsty. I co, nigdy potem nie słyszeliście już o tym więźniu?	Przede wszystkim osobisty. Ile razy widzę panią, choćby w przelocie, w pierwszej chwili doznaję czegoś przykrego, jakby uczucia wstydu, że jednak ja jestem zły... Ale wynagradzają mi to chwile następne: czuję bowiem, że stałem się jakby lepszy.	Ehm, panie Morrel, koledzy mówią, że na ten raz to im wystarczy po pięćdziesiąt franków, a na resztę poczekają.	Ani się tego zapierasz, Sabino Trebonjuszowa?	Gdzież jest kobieta, która zadowoliłaby się litością Kiedy jesteście bez litości, srogość wasza jest łaską dla nas.	I żeś się też odważył!	Kiedy ja ją zobaczę! kiedy się dowiem, co się z nią, z matką i Kaźmirzem dzieje?	Nazywam się, proszę paniusi, Judymowa.	Prawda. Tak pani pragnie, że stać się musi prócz litości.	Wszystko się tak sprawdza, że ślepy chybaby wątpił!	Ach! Skąd to można wiedzieć? U ludzi mego typu bywa często dość obłudy i dość sprytu, by oszukiwać i na tym terenie.	Mówię, że pani ma ogromnie swojski typ: o to, o! naprzykład (tu pociągnął sobie wielkim palcem przez nos, usta i brodę). I jaka przytem czystość linii!	Pan mi przebaczysz, że ja go tak poufale zagaduję, rzekła. Wielki szacunek, jaki powzięłam dla jego osoby, i prawdziwie szczególna dlań sympatja... w pierwszej chwili, tłómaczą mnie z tak zuchwałego postępowania... O tem też pan pomyślećbyś powinien, że córeczka za mąż wyjdzie... dom jeszcze bardziej opustoszeje... a toć i imię starożytne Dobków, w niedostatku płci męzkiej dziedzica... wygaśnie.	I nam za wami!	To bardzo uprzejmie z pańskiej strony	Wiesz coś i lepiej, żebyś od razu powiedziała, bo cię zmuszę.	Władysław Gara jedzie z Jaczkami zdać Wyszehrad królowi Koronacya naznaczona w Białogrodzie na dzień świętego Aleksego...	A kajżekajże (gw.) inwentarz; bydło gospodarcze., porządkiporządki (daw., gw.)	A to czemu?	Dwa następne są na poczcie i podążają tą samą drogą.	Pod Burviedro. Byłem stratowany na śmierć. Konia mojego złapał w biegu, gdym przestrzelony zleciał z siodła...	Ale poczekaj	Czy chciałbyś zobaczyć ojca?	Dobryś sobie, w taki deszcz!...	Hale!... wczoraj podłoga myta, a tam bez las takie błocko, takie... możeby...	Masz wódkę?	Nigdy.	Pan jednak wie!	Proszę mi ich wskazać.	Rzeczywiście, zajęty jestem, panie profesorze; ale zapewne ważne pobudki sprowadziły tu pana.	A gdybyś mogła?	A gdzie ją poznałeś?	A gdzie mnie zapłacą?	A ja psa.	A ty?	Ano, tedy szliśmy a szli, niczym burza, co po drodze drzewa łamie i z korzeniami wyrywa. Ażeśmy stanęli pod WarnąWarna	Aulus był u mnie. Obiecałem mu przesłać wiadomość o Ligii.	Co pan mówi?...	Czekaj, dam znać przeorowi.	Czy chcesz mleka?	Czyżby pan chciał satysfakcjichciał satysfakcji... spytał baron.	Dwadzieścia dwa tysiące franków...	Dziękuję. Jużeście mnie uraczyli anatomią.	Jadę.	Jaż wczoraj słyszał jak taja (ta) wrzeszczała w swojéj chacie jak oczyniona (opętana)...	Lachy?	Monte Christo jest nazwą wyspy, nazwisko rodowe hrabiego jest inne.	Młody?	Nic straconego. Wkrótce będę w Warszawie znowu.	Obiecaliście zapis zrobić, co?	Oczywiście! Gdyby był pan w Rzymie, Thomson i French wypłaciliby panu gotówkę od razu, bez żadnych oporów.	Pan de Château-Renaud! Pan Maksymilian Morrel!	Pani jest po prostu idealna żona.	Po naszym wyjeździe, w marcu...	PobożnośćChrzest	Powiedz jeszcze.	Targujcie	Teraz.	Trzyma nas w rękach.	Wykurzymy was stąd jak jaźwcówjaźwiec	Zdrada	„Mis Nied ki” Mis pytał z iście francuskim językoznawstwem.
A tak! Tej minuty, bo każda minuta czekania dla pani matki to sto lat boleści, każda minuta zwlekania dla naszej Marysi to może jej zguba. Nie grzechże to baraszkować w słodyczach afektu, kiedy tamta jęczy w niewoli? Abo to raz widziano, jako dla jednej uciesznej godziny przegrane były batalie, utracone miasta? Nie! Ja póty nie pozwolę sobie przypiąć małżeńskiego czepcaczepiec	Ale milczeć, kiedy twojego przyjaciela, nie przyjaciela, ale świętego, mędrca, zabiją	Dziś jakoś roztropniej mówisz niż zwyczajnie. Prawda i to. Może się prędzej obaczy, widząc Zbyszka wciąż przy sobie. Potrafi ci on być dla niej jako ojciec i matka. Dobrze. A kiedy ruszysz?	Mówcie sobie, wasze moście, co chcecie, a z tego nie będzie nic... Ja żołnierz! co by ja był wart, gdybym hetmana opuścił. Nie mój rozum, tylko jego; nie moja wola, tylko jego. Jak on zgrzeszy, to on będzie i za mnie, i za siebie odpowiadał, a moja psia powinność jego słuchać!... Ja tam prosty człowiek, czego ręką nie zrobię, tego i głową... Ale to wiem, żem słuchać powinien, i kwita.	Wiem, ale Krzyżacy nie całkiem tacy psubraci, jako myślicie. W Malborgu przy boku mistrza i jego brata Ulryka, który jest człowiek rycerski, nic się złego bratankowi waszemu stać nie mogło, który przecie miał pewnikiempewnikiem (daw.) wielu. zawsze najsławniejszych rycerzy ze wszystkich stron świata przebywa.	A Bóg co mnie przeznaczył na ofiarę nie dał serca twardego aby wszystko co w nie godzi znosiło bez wzruszenia.	A bo widzisz synku, ja tak opowiadam, co mi się tak ckni do wnuczków	A ja się spodziewam, że ciotka March nie będzie gderać. Do twarzy ci z tymi włosami, wyglądasz jak chłopiec, i bardzo ci ładnie	A kto wam na to pozwolił?	A przyjęłaby cię?	A to tak. Nalejemy do szaflika jedzenie dla psa, a kotka zaraz już jest. Niegłodna, tylko przychodzi się drażnić. A Kado czeka, żeby wybrała sobie, co chce. Niecierpliwi się, złości, chce łapą odsunąć. A ona jeszcze parska. Sto pociech było.	A, na Boga żywego! Skąd się pan tu wziął o tej porze?! Niech pan siada. Dym nie szkodzi?	Ach, to ty, panie?... Cóż, wyspałeś się?	Aleśmy jeszcze nie doszli.	Ależ ja jestem Ramzes XIII!...	Amerykanie nie zabijają Indian, a jest ich tam coraz mniej. Cała część Królestwa Polskiego na granicy pruskiej jest po większej części w rękach naszych kolonistów. Nasz rząd niemiecki pomaga nam w tym wszelkimi sposobami, a bank drzewny w Berlinie daje nam pożyczki na kupno ziemi, pokrytej obszarami leśnymi. Nasze kolonie są wszędzie, na Podolu, na Wołyniu, na Ukrainie, a najwięcej na Litwie, bo tam ukaz cesarski z roku 1865 zabrania Polakom nabywać ziemię; i jeżeli który z nich posiadany przez siebie kawał z ręki wypuści, to go już nigdy na powrót w ręce nie dostanie. Posuwamy się powoli, ale coraz dalej i coraz gromadniej na wschód. Drang nach OstenDrang nach Osten (niem.: dążenie na wschód) niemiecki polityk, premier Prus (1862–1873), kanclerz Niemiec w latach 1871–1890, w 1870 r. doprowadził do wybuchu wojny francusko-pruskiej, której wynikiem było zjednoczenie Niemiec. Afrykę dla nas zabiera. Daj no mi piwa, Berta!	Ba, ba! rzekł Emil.	Co też panu w głowie powstało? co?	Cruchot, czy ty jesteś tego zupełnie pewny, aby tak mówić przy dziecku?	Czy i podobna do panny Klary?	Czy nie nosił czasem nazwiska Faria?	Czytaj!	Czyń ofiarę chętną Serce mam trwożne! Na jawie i we śnie widzę czyhających na tego dobrego pana, który nic nie widzi, gdy co ujrzy niepomiernie się trwoży, a jest w duchu czysty i serca anielskiego... Niechby oczy moje nie patrzały na to co serce przeczuwa! Czyńmy co w ludzkiej mocy, by od niego nieszczęście odwrócić...	Daj pokój, daj pokój, rozdrażniasz się niepotrzebnie! hamować, odwodzić od gwałtownego zachowania. go Kotecki.	Do kogo ma pan więc osobiste uprzedzenia?	Dobrze Zastanowimy się nad tą sprawą.	Dobrze otóż jego dom jest celem mej podróży, z czego asińdźka możesz osądzić, czy jestem złoczyńcą; powiem asińdźce jeszcze coś więcej, a mianowicie, że chociaż istotnie, wskutek straszliwej omyłki, życie moje narażone jest na pewne niebezpieczeństwo, jednakże król Jerzy nie ma w Szkocji wierniejszego sojusznika nade mnie.	Dopieroś to się, chudziaku, namorzył głodem.	Dwudziesty piąty zaczęłam niedawno.	Dyć zbieram się i zbieram, a co dnia cosik przeszkodzi.	Hale, Józia, trza dla siwuli makuchu ugotować.	Herbert, bądź konsekwentny. Ukłoń się teściowi. Schowałeś się, aż mi wstyd było.	I pijakiem Wstydziłabym się panu profesorowi powtórzyć to, co on mi nagadał... Czy rzeczywiście pan profesor z nim pił?	I ten wasz król to także farmazon dajcież mi z nim pokój.	Idzie na zabawę taneczną. Wkłada na ten wieczór najcudniejszą suknię, kremowo-żółtą, jedwabną, z koronkami jak pajęczyna. Bardzo jej w niej do twarzy, gdyż ma ciemną cerę.	Idź, mówię, bo śmiercią zginiesz!	Informacje pańskie nie były dokładne i zrządziły panu Norskiemu wiele szkód moralnych. Z tego powodu pan Norski żąda od pana satysfakcji honorowej.	Ja w kómórce u księdza Wacława nocuję, za co mu służyć muszę. Ten także ladakogo nie przyjmie, a pod noc rozmówić się z nim niełatwo... Ze studentów wielu nie ma gdzie głowy położyć i sypia pod murami i po pustych szopkach... Noc wiosenna niedługa, choćbyście też ją na ziemi gdzie przebyli!!	Jak zawdy, przenieśli się na inne pastwiska.	Jakto sama pani zrezygnuje?	Jakże zimno...	Jamisz.	Jedno drugiemu nie przeszkadza; najprzód pójdziemy na: Pod kluczem, a z tamtąd do Wielkiej Opery.	Jest pan?	Kobieta demoniczna, Seks, Rozkosz	Krzesiwem? spytał Kaźmirz.	Królewna wydała rozkazy, aby się gotowano do podróży	Miły Boże, oczywiście! Już dwa razy. I obydwa razy dręczył mnie zupełnie tak samo. Tamte właściwie nie dały mu kosza	Moja droga, dajże spokój! Co ci na tym zależy, ażeby psuć mi humor?	Na proroka! To prawda!	Nam przykazano dobrem za złe płacić i miłować nawet nieprzyjaciół naszych, więc przyjedzie tu siostra zakonna i przywiezie wam, panienko, gojący balsam hercyńskihercyński	Nelly ładnie pisze.	Nic nie pomoże będziesz musiał, Auguście, burzyć twoje nowe oficyny! Jak już mówiłem, połowę tych kosztów biorę na siebie, ponieważ sprawy papierów i lasu i mnie na równi z tobą obchodzą.	Nie chciałbym znaleźć się na tym stateczku, choćby w najmniejszą bryzę. Taka budowa psa warta!	Nie ma już takich! Kto miał odstąpić, to już sobie precz poszedł!	Nie ma tu sawanny. Są tylko węże.	Nie masz tu życia, bo nie masz spraw ziemskich, i zanim dusza ciało opuści, już jakoby na innym świecie żywię.	Nie mówmy już o tym... Proszę pana!	Nie słyszałem, by który entomolog zaszedł tak daleko Jeżeli to arcydzieło, to czymże będzie człowiek?	Nie wiedziałem o tym.	Niech mają, niech mają. A nafty do jedzenia, jak mi się uda	Niedługo już, Clarke, tej okropnej zabawy! Lada dzień Żorż zawinie ze swą „Hero’’ do Libawy i porwie cię po woli czy nie po woli do ojca. I słusznie: ja gotowam nawet dopomódz mu ze swej strony.	Nieznośny pan jest!	No i mówiłeś nam o trzydziestu tysiącach liwrów, a znaleźliśmy tylko dwadzieścia dwa.	No, to wsiądźmy w tę łódź, ale bez przewoźnika.	No, widzi pan. To najwyższy czas. Gdy ja się żeniłem, miałem już za wiele. Już między mną i żoną była zbyt wielka różnica wieku. I oczywiście takie małżeństwo nie mogło być szczęśliwe.	O, nie rób pan ceremonii	O, raczej ten w kierunku na Châtillon?	Okropne... izba w karczmie... i praktycznie całkowity brak możliwości pielęgnacji.	Pani szła przez jezioro?	Pierwszy zaszyty jest w Biblii, którą wczorajszy dyliżans uwiózł bardzo daleko.	Pozwólcie mi mieć nadzieję, że się to zmieni	Proszę o ciastko z kremem.	Przebaczę ci, droga Agnieszko, gdy wymierzysz sprawiedliwość Steerforthowi i ocenisz go tak, jak ja go cenię i jak na to w zupełności zasługuje.	Próżność twoja, drogi poeto, jest tak wielka, że barwisz nią nawet przyjaźń! Wszelka tego rodzaju próżność świadczy o straszliwym egoizmie, egoizm zaś jest trucizną przyjaźni.	Raczej Napoleon jej się oparł...	Rozmaicie: za ważne wiadomości dostawałem dużo, a za małe mało. A za to miałem dostać bardzo dużo pieniędzy.	Tak, a raczej z powodu pani. On pani dokuczał, co gniewało ordynata, a denerwowało pana Macieja. Nie mogli na to pozwolić. Jedna Idalka była bierna, ale kto ją zna, ten wie, że inna być nie potrafi. Ta kobieta ma ciało i kości, lecz wątpię, czy ma krew... chyba tak błękitną, że aż zwodniałą. W ostatniej chwili oburzyły ją zamiary tego pana, jednak przedtem bawił ją znakomicie. Wyprawił go stąd głównie pan Waldemar. Mogę panią śmiało zapewnić, że w obu Michorowskich ma pani wielkich, wyjątkowych przyjaciół.	Tak, ale ta boleść go uczłowieczy.	Tam do licha tedy znajdujemy się ustawicznie o dwa cale w sąsiedztwie śmierci. Czy to jest może jedna z dziewięciu rozkoszy małżeństwadziewięć rozkoszy małżeństwa Wilhelm drugi angielski (1060–1100).. Odwagi, tylko odwagi. Nie mówię odwagi jagnięcia, ale odwagi wilka, serca z kamienia. I nie obawiam się niczego oprócz niebezpieczeństwa.	Ten pański włoski książę?	Trafia się, owszem. Ale w ogóle my ich unikamy. Trudno by się nam porozumieć. Mamy i na tej wyspie podobnych.	Trafiliście w samo sedno	Turskiego?	U niego, w nocy, tam?	W Rzędzianach rodziciele po dawnemu żywią, a ja mieszkam w Wąsoszy i nie mogę się skarżyć, bo Bóg mi błogosławił. Ale jakem usłyszał, że waszmościowie w Szczuczynie jesteście, jużem nie mógł dosiedzieć, bom sobie pomyślał: widać czas się znowu ruszyć! Ma być wojna, to niech będzie!	Wiem. On u nas w trzecim roku był szynkarzem, a nazywa się Gruszka	Wiesz, Pawle że wszystko uda się wybornie. O, ja wiedziałam, że jeżeli tylko zechcesz, zawsze znajdziesz sposób ratunku.	Więc ma pani jakiś poważny zamiar?	Więc pani przeczuwa, że nie jestem lękliwy, nawet w tym wypadku? Nie przeczę! Kobieta, NiebezpieczeństwoChociaż batalia z kobietą bywa nieraz większą nieostrożnością niż targanie lwa za ucho, bo nigdy nie jest się pewnym, jaka wyniknie niespodzianka. Zaratustra NietzschegoZaratustra Nietzschego	Wychodzę chcesz tego, a więc do jutra wieczorem!	Wątpię! To było moje pożegnanie Głębowicz. Taki prąd przejdzie i minie. Podobał się panu	Właśnie wraca z obiadu! Manders młodszy idzie z nim razem.	Właśnie, tego by brakowało.	Z nim mi swobodniej, rzekła, nie zwracam oczu, idę gdzie chcę... nie jestem skrępowana suknią kobiecą i narzuconemi nam prawami. Żyjąc sama, nie mogłam się obronić natrętom. Nie pytaj mnie wreszcie: ten ubiór, nie ja go wzięłam, on mnie pochwycił... Chciałam go zrzucić, nie mogłam, było za późno... Wszystko mi jedno, dodała... spoglądając na Honorego, wyrzekłam się przyszłości kobiecej... chciałabym do niepoznania się zmienić.. Życie jest zawsze maskaradą.. Cóż komu szkodzi moja?	Zabił, zabił!	Zaraz zobaczymy.	Zum Teufelzum Teufel (niem.)	Łódź powinna być tutaj	Żeby być tego wartą i żeby...
Nie mnie o to pytaj bom ja zdybał tego szlachcica w Lesku, dokąd dla odwiedzenia wojewody przyjechał, a że znał mego ojca, a nawet był powinowatym przez Mężykównę, tom go zaprosił do siebie i tu przywiózł za jego wolą; zresztą go nie znam, ale kiedy chcesz o nim co wiedzieć, to pytaj raczej samego gospodarza, który jeszcze przed laty żył z nim we Włoszech i jest z nim w przyjaźni.	Moje ręce nie mogłyby popełnić takiego morderstwa; żeby nawet usta moje rozkazywały im uczynić to, one by ust moich nie posłuchały. Ale tydzień temu przyszedł tu ojciec mój i z wielkim gniewem rozkazał mi, ażebym oddał mu tę „przeklętą” książkę, którą my razem w sabat czytaliśmy na łące. Ja milczałem. On krzyczał: „Czy u ciebie jest ta książka?”, powiedziałem: „U mnie”, ale kiedy znowu zapytał się mnie: „Gdzie ona jest?”, ja milczałem. Biłby mię, ale wspominając na mój urząd w synagodze i na wielką miłość, którą lud ma dla głosu mojego, lękał się dotykać ciała mego. Zaczął tylko wszystko rozrzucać w izbie, a jak pościel rozrzucił, to i książkę znalazł. Chciał ją nieść do rabina, ale ja wtedy do nóg jemu upadłem i prosiłem, żeby on tego nie robił, bo nie pozwolono by mi za to śpiewać przed Panem i odebrano by mnie tę miłość, którą lud ma dla mnie za to śpiewanie moje. Ojciec sam tego zląkł się, bo on dumny bardzo z tego, że syn jego taki młody ma już wielki zaszczyt w synagodze, i on myśli, że za to, iż syn jego Panu śpiewa i ludowi słowa modlitwy podaje, Pan jemu powodzenie w interesach dawać będzie i grzechy jego przebaczać. Nie poniósł książki do rabina, ale ją sam w płomienie rzucił, a jak ona paliła się, śmiał się i skakał z radości...	Nie wiem. W każdym razie, zanim się ureguluje prawa spadku po nim, znajdziemy potrzebne pieniądze. A chociażbyśmy nawet ich nie znaleźli, to musiałaby nas prześladować szczególna fatalność, gdyby jego spadkobierca miał się okazać równie nieludzki jak on. Możemy zatem spać spokojnie.	Tak jeszcze stała, gdy mnie wzięła do siebie. Była już wtedy przekwitła, życia dawniejszego nie prowadziła, ale bywało u niej mnóstwo znajomych. Grało to w karty, piło. Przychodzili najrozmaitsi ludzie, młode i stare baby. Tam ja to rosłem „jak różyczka w ogródku”... Pierwszych lat byłem na posyłkach, froterowałem, czyściłem posadzki, myłem w kuchni garnki, rondle, nastawiałem samowary i latałem, latałem bez końca za sprawunkami. Jeszcze dziś pamiętam ten dom, te schody kuchenne! Ile ja tam cierpień... Może we dwa lata wzięła ciotka i wynajęła pokój w korytarzu z osobnym wejściem jednemu studentowi. Płacił niedużo, ale za to miał obowiązek mnie uczyć i przygotowywać do gimnazjum. Ten facet mię uczył sumiennie i przygotował.  Radek się  nazywał... Poszedłem do sztuby. Ciotka płaciła wpis, nie mogę powiedzieć, ale też za to używała na mnie co się zmieści. Dowiedziałem się później, gdy byłem starszy, że dużo przegrała w karty. Wówczas nie rozumiałem wcale tego, co się tam działo. Doświadczałem tylko na sobie bez ustanku, że ciotka jest coraz bardziej skąpa i wściekła. Formalnie wściekła. Opanowywała ją czasami jakaś furia i gnała po pokojach, z jednego w drugi. Nie daj Boże wpaść jej wtedy w ręce! Sypiałem zawsze w przedpokoju, na sienniku, który wolno mi było przywlec z ciemnego pasażyka za pokojem ciotki wówczas dopiero, gdy się już wszyscy goście od niej  wynieśli. Kładłem się spać późno w nocy, a wstawać musiałem najwcześniej ze wszystkich. Z czasem gości przychodziło coraz mniej, ale za to wynajęła trzy pokoje, do których wchodziło się ze wspólnego korytarza, sublokatorom. I wtedy nie wolno mi było kłaść się spać przed powrotem ostatniego z tych nędznych nocnych włóczykijów. Wstawać musiałem, gdy jeszcze wszyscy spali. Prał mię, kto chciał: ciotka, służąca, lokatorowie, nawet stróż w bramie wlepiał mi, jeśli nie kułaka w plecy, to przynajmniej słowo, często twardsze od pięści. I nie było apelacji. Moje lekcje, gdy Radek się wyprowadził po skończeniu budy, odrabiałem w kuchni, na stole zawalonym rondlami, wpośród ziemniaków i masła. Ileż to razy ciotka mię wyganiała precz, za byle winę! Ile razy musiałem błagać na klęczkach, żeby mię znowu przyjęła do swego „domu”! Czasami w przystępie świetnego humoru dawała mi swoje rozklapane trzewiki, w których ku szczerej radości całego gimnazjum chodzić musiałem. Trafiła się zima, kiedy sypało się w prunelowych pantoflach z wysokimi obcasami, albo inna, w której całym ciągu mogłeś był widzieć na śniegu ślad moich bosych nóg, choć niby to były okryte przyszwami. Jakem się tylko przywlókł do piątej klasy, bryknąłem stamtąd. Ale całe moje dzieciństwo, cała pierwsza młodość upłynęły w nieopisanym, wiecznym przestrachu, w głuchej nędzy, którą teraz dopiero pojmuję. A zresztą, a zresztą... co to gadać...	Nie! Nie! To byłoby niemożliwe To byłoby niepodobieństwem! On myśli, iż srebra nie było już na lichtudze, kiedy zatonęła. Wmówił w siebie, iż przedstawienie z wywiezieniem srebra na morze urządzono tylko po to, by wyprowadzić w pole Gamacha wraz z jego gwardzistami, Pedrita Montera, señora Fuentesa, naszego nowego jéfé politico, no i jego samego. Ale, powiada, nie jest taki głupi.	Tfy! dajże spokój!... Ziemia by się zapadła, gdyby taki stary grat jak ja myślał o podobnej kobiecie. Ale jest tu ktoś niebezpieczniejszy... Mraczewski... Szaleje za nią, mówię ci, i już pojechał do niej trzeci czy czwarty raz... Serce kobiety nie kamień...	Nie, dajcie im spokój Trzymajmy zapas amunicji na decydujące starcie. Poza tym nie ma sensu zabijać tych, którzy nam już nie zagrażają. Skoro spalił na panewce pierwszy ich atak, wykorzystajmy tę chwilę wytchnienia, by umocnić nasze obozowisko. To, czy się uratujemy, zależy tylko od nas samych.	O nie, nie zgodziłabyś się. Zaczekaj i zobacz. Cmentarz św. Jana to miłe miejsce. Był on tak długo cmentarzem, aż przestał nim niejako być i stał się teraz osobliwością Kingsportu. Przechodziłam tamtędy wczoraj dla zażycia ruchu. Otacza go wielki mur kamienny i szereg wysokich drzew, a szpalery przecinają go; są tam najosobliwsze nagrobki z najosobliwszymi i najdziwaczniejszymi napisami. Będziesz się tam chodziła uczyć, Aniu, zobaczysz. W istocie nikogo się tam już nie grzebie, ale przed kilku laty wzniesiono tam piękny pomnik dla uczczenia żołnierzy nowoszkockich, poległych w czasie wojny krymskiej. Pomnik ten znajduje się na wprost bramy wejściowej, i znajdziesz tam wiele „pola dla wyobraźni”, jak mawiasz. Ale oto nadjeżdża twoja waliza, a chłopcy przychodzą ci powiedzieć dobranoc. Czy rzeczywiście muszę się przywitać z Karolem Slone, Aniu? Zawsze ma takie zimne ręce, w dotyku są śliskie jak ryby. Musimy ich poprosić, aby nas niekiedy odwiedzali. Panna Hanna powiedziała mi poważnie, że wolno nam przyjmować wizyty młodzieńców dwa razy w tygodniu, jeżeli będą odchodzili o właściwej porze; zaś panna Ada poprosiła mnie z uśmiechem, abym pilnie baczyła, by nie siadali na jej pięknych poduszeczkach. Obiecałam jej czuwać nad tym; ale Bóg wie, gdzie wolno im w takim razie siedzieć; chyba na podłodze, gdyż poduszeczki są wszędzie. Nawet na pianinie.	Po co ci aż czterech do tego? Ja sama dam sobie radę z ludźmi. Czy już nareszcie rozpoczęły się łowy? Owo śpiewanie oraz widok ludzi wdrapujących się na drzewa obudziły we mnie żyłkę myśliwską. Czemuż to mamy bawić się w takie ceregiele z człowiekiem... tym brunatnym golasem... bezwłosym i bezzębnym oraczem i zjadaczem ziemi? Ścigałam go przez cały dzień... przy blasku słonecznym. Gnałam go, jak wilki ganiają kozła. Ja jestem Bagheera! Bagheera! Bagheera! Jak teraz tańczę z tym oto moim cieniem, tak tańczyłam z ludźmi...	W tym całe nieszczęście, bo ja nie jestem gołąbek. Mnie przywiązać mogłaby taka tylko kobieta jak ja sam. A takiej jeszczem nie spotkał.	Dla asana ani kropli... żebyś mi się nie ważył tknąć! Masz być chory...	Doprawdy! Stryjenka wesoła i dobra, stryj poważny i myślący, a dzieci nie wydały mi się gorzej rozpuszczone od naszej Zosi w Górowie.	No, idźcie sobie, idźcie a ja tu posiedzę z Kiwalsią. Czy pana czasem nie spotkałaś w miasteczku, bo miał być u komisarza na jakimś zebraniu? Joseph, mon enfant, veux-tu aller au jardin?	Przyszedł do pani, a potem, ja się z nim znać muszę, bo tutaj nie wolno ludzi rozdzielać na uczciwych lub złodziei, może być każdy potrzebnym.	Zdaje mi się, że nie wytrzymam tutaj, ale spróbuję	Żeby tak za dobrych czasów tobym do niego wzięła guwernera; a teraz, to gdyby nie pan Lucyan, zmarnowało-by się dziecko.	Bo zawsze z tym twoim uporem! Rozpieścili cię moi poprzednicy... No, ale nie gniewa się już kociak, nie gniewa?	Boga mi, nie zniechęcam, jeno drżę, żeby cię w swoje szpony te wilki nie dostały!	Nie wiem, nie wiem, czy pana Borowieckiego dzisiaj widzieć będę.	Boże! jakie szczęście, że nie ożenię się z tą kobietą	A tak. Pewnego dnia przybyła do niego komisja, oświadczyła mu, że nie jest godzien korzystać ze sztucznej nogi, więc protezę odpięli i zabrali. Albo i to jest wielki szpas gdy krewni jakiego poległego dostają raptem tak medal i list, w którym jest napisane, że udziela się im odznaczenia i zaleca się, żeby ten medal zawiesili na honorowym miejscu. Przy ulicy Bożetiecha na Vyszehradzie rozzłościł się pewien ojciec, bo mu się wydawało, że władze kpią sobie z niego, i medal otrzymany w taki sposób zawiesił w wychodku, a policjant, który mieszkał w tym samym domu i korzystał z tego samego wychodka, oskarżył rozzłoszczonego ojca o zdradę stanu, no i ucierpiał biedak swoje rozzłoszczenie.	Dlaczego nie jesz?	Dobrze. Proszę powiedzieć pani i zapytać, czy nie ma nic przeciw temu.	Idź-że do dyabła, mój kochany!... ani mi się śniło!... pierwszy raz ją widzę...	Klasztor, ale taki, co z niego zakonnice często gęsto za mąż idą. Choć i nie wszystkie...	Nic. Nie kazał przeszkadzać, a tam siekiery aż huczą! Do rana będą pracować.	Nie rozumiem	Nie trzeba.	Prawdziwie, pani dobrodziejko... nie wiem, czy śpiew mój...	Radzić nie będziemy całą noc Nie jesteśmy lunatykami.	Tatulu, a nie zabaczciezabaczyć	Tylko mnie nie ucz. Byle przyszedł. Piąte piętro?	Co to, to nie!	Więc decyduj się natychmiast. Albo weźmiesz się do roboty, bo darmo nikt na świecie chleba nie jada...	Ależ... przepraszam pana generała, zdaje mi się, że w tej chwili...	Bo widzisz, jego żal inaczej się wyraża. Teraz, kiedy siedzi tam sam z siostrą u kominka jest smutny, lecz niechbym się tylko pokazał, byłby...	Najjaśniejszy Panie Uzurpatora nienawidzą na Południu, zdaje mi się zatem, że jeżeli odważy się zapuścić właśnie na Południe, łatwo będziemy mogli poruszyć przeciw niemu Prowansję i Langwedocję.	Chciałabym ją znać, może by mi pomogła, bo jestem tak nieudolna	Jeśli żołnierze będą próbować nas pojmać, tym gorzej dla nich. Mamy prawo się bronić i uczynimy to bez wahania.	Każda szata, która ma szczęście okrywać Jego Książęcą Mość, jest szczytem elegancji	Niestety, odgadłem! Ale proszę cię, Beauchamp, mów dalej. Widzisz, że jestem spokojny i trzymam się jakoś, a koniec opowieści chyba już blisko.	No, to prawda... przecież... dla jednego szczegółu trudno wszystko odrzucać. Przez tyle godzin mówił najprzytomniej, nawet bardzo pięknie. Sama pani słuchałaś go z zajęciem...	Przed godziną wróciwszy do domu, znalazłem wszystko przewrócone; sługa znikł, a z nim to, co mnie mogło najciężéj obwinić.	Rzucasz się z motyką na słońce! Dużo zyskasz, że sobie ściągniesz na kark księdza Maslon, Valenoda, biskupa, tego piekielnego wikariusza de Frilair i całą klikę?	Nóż wrzasnął na koniec stryj Salters. Penn urósł w dwójnasób, ciężko dysząc pośród ryb, Manuel jął się przeginać to w tył, to naprzód, ażeby znów nabrać sprężystości, a Długi Dżek oparł się o burtę. Kucharz pojawił się znowu, bezszelestnie jak czarne widmo, zgarnął całą kupę łbów i ości	Ona jeździ i chodzi wszędzie, gdzie się jej zamarzy a z tego co na nią powiadają śmieje się niemniej.	Otóż zdaje mi się że wkrótce odzyskam zdrowie zupełnie! Teklo, włóż mi grzebień we włosy.	Podobasz mi się, Obieżyświacie. Polecono mi cię. Czy znasz moje wymagania?	To wiadomo iż piękna bardzo Włoszka, bo to perła na dworze królowej, oddawna młodemu panu w oko wpadła... a źli ludzie mówią, iż Bona sama tego życzyła i ułatwiała.	A ty zamknij gębę, ścierwo! Z tobą też zrobi się porządek! Myślisz, że się wymigasz?!	Bo ja wiem? Trzeba byłoby pogadać z adwokatem.	Co pan ma na myśli doktorze Monygham? Czy to znaczy, że pan podejrzewa młodszą siostrę?	Codzień błogosławię tego, co je zasadził	Coś bo przechodzisz w dramat Diderot’a porzućmy to.	Czego się mieszają? Wolność Tomku w swoim domku.	Cóż by to być mogło?	Hrabia ma jakąś wstrętną chorobę skóry, z której doktor Alibert na próżno sili się go wyleczyć. Toteż hrabia de Sérisy dałby połowę swego olbrzymiego majątku, aby mieć taką pierś jak moja Żyje samotnie, zagrzebany w swoim, pałacu. Ho, ho! Trzeba mieć dobre plecy, aby się do niego dostać. Przede wszystkim, wstaje bardzo wcześnie, pracuje od trzeciej do ósmej; począwszy od ósmej odbywa swoje kuracje: kąpiele siarczane albo parowe. Gotują go w rozmaitych pudłach blaszanych, bo wciąż ma nadzieję wyzdrowienia.	Któż to pani skłamał?	Największe własne szczęście jest wtedy, kiedy człowiek może robić dobrze... Chyba tak?	Nas dwu, to mało	Nigdy w świecie! Tam dałem sam kwiat i chlubę moich wychowanków; pierwej bym chyba ja, stary, łamane sztuki pokazował, niżby oni cośkolwiek nieprzystojnego uczynili.	O, wie pani... zawsze się snuje jakieś przypuszczenia w podobnych przypadkach.	Pragnąłem dwustu tysięcy franków renty, nieprawdaż? Otóż kiedy je będę miał, ujrzysz, jak się cały ten mój jaszczur skurczy.	Przybywam z wielu strasznych miejsc, panie łaskawy ale sądzę, iż lepiej byłoby opowiedzieć to wszystko waszmości bardziej poufnie.	Rozumiem skruszył na proch te panie swoją wielkością, swojem urodzeniem, swoim majątkiem i z tego prochu ulepił sobie żonę i teściową.	To Włoch Carboni, doktor księżny.	To niedobrze.	Tyle musztry, ile mnie potrzeba, ja już umiem.	Więc już odchodzisz po dziesięciodniowej nieobecności? Tyle mam z tobą do pomówienia... Chciałabym koniecznie w lipcu albo w sierpniu pojechać do Chałubińskiego, gdyż przeczuwam, że on jeden...	Wypijmy na ten smutek! Co to za trójniak!	A niech Bóg broni!	A więc istnieje?	Ależ moja matko skoro ten pan pyta mnie, muszę mu przecie odpowiedzieć.	Bo was lubię.	Będzie wszystko gotowe.	Ciężki warunek, ale...	Co za czort!	Co, hrabia miał trzy okna w pałacu Rospolich?	Czy rano?	Czy z prezesową aż tak źle?	Cóż, rycerz? czyj? pytał stary.	Dosyć. Trzy lata praktyki adwokackiej. Na maszynie pisać umiesz.	Dziesięć dni temu.	I cóż jeszcze?	Jesteś poważnie ranny?	Kto powiada?	Mordarski, żyjesz faszerowany gęsimi skwarkami, ale zdechniesz jak wszyscy!	Morgen!	Mówi pani o częstej zmianie kochanków...	Niech jadą z Bogiem!... co wama do nich?	No, chyba tak.	Obłudniku!...	Prawda, grudę miał w kulasach i ździebko ślepiał, ale zawdy czterdzieści papierków daliby za niego.	Przez tę jednak Fenicjankę nabrałeś, wasza dostojność, wstrętu do pełnomocnika asyryjskiego króla.	Tak.	Tak?	Trzeba będzie przyjąć go do interesu	Trzeba!	Wszystko powiem, wszystko, co tylko wiem.	Życzysz sobie czegoś, poruczniku?
Otóż, mosanie, przyszedłszy do rozumu, wymądrowałem sobie powoli, że głupstwo jest buty chędożyć księżom, mając wieś dobrą i dwór porządny, i uciekłszy ze szkół, prosto puściłem się ku Oszmianie. Jam wtedy prawdziwym był szlachcicem oszmiańskim, ba! nawet jeszcze lepszym, jak powiada przypowieść, bo nie jedna, ale obydwie nogi były u mnie bez butów, wżdy mi nie poodpadały dlatego. I owszem, zaledwie trzy mile uszedłem od Krakowa i wstąpiwszy do jakiegoś dworku, opowiedziałem się, ktom jest i za czym idę, zaraz mnie obuto i przetrzymano dni kilka. W drugim dworku darowano mnie hajdawery i trzymano przez tydzień, bom już był frant miejski, wyszlifowany, pokorny, a umiejący śpiewać kantyczki i pieśni nabożne, a kiedy kto chciał tego, to i światowe, bo i to umieją kalafaktorykalafaktor (z łac.) lalka. strugać, bo i to potrafiłem; gdzie indziej przyodziano mnie w kontusz i nie puszczono już dalej, bo zima nadeszła. Dosyć, że tak dwa lata blisko szedłem z Krakowa do Oszmiany; przecie na koniec przyszedłem. Otóż jednego dnia nad wieczorem pokazała mi się wieś ojcowska pod lasem. Poznałem ją, bo tam był dworek drewniany jak śnieg bieluteńki, przed nim równie biały ganeczek o czterech słupach, na którego czele była przybita Matka Boska Ostrobramska, która miała łzy w oczach, a uśmiech na licu, i z tym uśmiechem patrzyła na zielony przed gankiem wyciągnięty dziedziniec, na którym we środku trzy lipy stały z darniowymi ławkami i kamiennym stolikiem pomiędzy sobą. Na dziedzińcu igrały dworskie dzieci ziarnem, którego dosyć tam było, a gołębie, siedząc trzema wieńcami na lipach, zlatywały do dzieci i pokarmiwszy się z rąk ich pszenicą, nazad podlatywały, siadając każdy na swoje miejsce, aby się wieniec który nie rozerwał. Bzy kwitły natenczas i głogi się rozwijały, przechylając się kwieciem swoim przez płoty, którymi był ogrodzony dziedziniec; trzódki wracały z pola i dzwoniły z daleka, fletnia się odzywała zza lasu, powietrze, pełne woni cudownej, rozścielało się dokoła, a słońce, chowając się za góry, ostatnie promienie swoje posyłało na lipy, na dwór i dziedziniec. O! Poznałem tę wioskę, bo tak właśnie było, kiedy mnie wysyłano na Akademię dla wyuczenia się żebraniny i chędożenia butów z wysoką cholewą... Śpisz, Nieczujo?	Dobrze, Dawidzie Otóż gdy godziwymi środkami nie mógł się pozbyć wiernych wasali, poprzysiągł, że pozbędzie się ich za pomocą niegodziwych sposobów. Ardshiel winien był zemrzeć z głodu: oto co było jego celem. Ponieważ zaś ci, którzy żywili Ardshiela na wygnaniu, nie dali się wykupić, on postanowił prawnie lub nieprawnie ich wypędzić. Przeto ściągał prawników, dokumenty i załogi wojskowe, by go popierały w jego postępkach. Spokojny ludek tych okolic musiał zwijać manatki i uciekać z domów ojczystych, z miejsc, gdzie się urodzili i wychowali. A kto miał przyjść na ich miejsce? Bosiaczki, dziadygi!... Ale co tam jakoweś względy znaczą u Rudego Colina! Jeżeliby udało mu się dokuczyć Ardshielowi, stałoby się zadość jego życzeniom; jeżeliby potrafił wydrzeć kęs strawy ze stołu mego naczelnika i zabawkę z rąk jego dzieci, ze śpiewem na ustach poszedłby do domu w Glenure.	Jutro młodej królowej składać będą podarki wszyscy no... i nareście młode małżeństwo z sobą się połączy. Dano dziś słusznie spocząć królowej młodej, bo wczoraj strasznie się wydawała umęczoną.	I ty! Żyj, używaj, kochaj i bądź zdrów! Miałeś dla nas otwarte serce, dom i często kieszeń. Trzeźwi mówią, żeś zamknął te skarby, ale ja, pijany, nie widzę różnicy. Szczerość siedzi w kieliszku. Bądźmy szczerzy! Dajmy każdemu żyć, jak chce, a kogo warto, kochajmy i ceńmy. Szlachetnych ludzi mało znajdziemy, więc ty, Wentzel, zostaniesz nam zawsze w pamięci. Uczyliśmy się razem, służyliśmy razem, bawiliśmy się razem. Nie rozwiązujmy tych węzłów i pożegnajmy się dawnym naszym okrzykiem studenckim: fest, froh, freifest, froh, frei (niem.)	Cóż znowu! Mój drogi, ja tak dalece nie interesuję się tymi sprawami i tak gruntownie na nich się nie znam.	Ależ nie. Kocham cię. Żyć mi się chce tak strasznie. Ale muszę przejść przez ten próg. Muszę stać się godnym ciebie.	Otóż to! i mnie na rynku chciano wyciągnąć na słówko, żeby się dowiedzieć, czy nie widziałam kiedy, jak Vautrin odmieniał koszulę. Oto komedia! Masz tobie na Val-de-Grâce bije trzy kwadranse na dziewiątą, a nikt nie myśli ruszyć się z łóżka.	Co bo to panie Janie! myślisz się oponować i nie podzielasz moich nadziei?	To być może ale ponieważ wszystko działo się przez czary, nie rozumiem, jak się to stało, dość, że widziałem to, co mówię. A więcej jeszcze zadziwi się wasza wysokość, skoro jej dalsze opowiem wypadki:	Jestem zaskoczony... Nie spodziewałem się tego...	Nie, ale zachowaliście się bardzo niegrzecznie. Coście robili cały czas w tym ukryciu?	Oj, dobrze by to było żebym ja miał więcej rozumu, a mniej odwagi w tej przygodzie, co nas tu teraz spotkała; ale w tej chwili, miły paneńku, sumiennie wam powiadam, że plastra i leków mi trzeba, a nie nauki. Ale spróbujcie no, czybyście się nie dźwignęli z ziemi, bo trzeba by nam podnieść Rosynanta, chociaż po prawdzie niegodzien bestia tego; niegodzien, bo on to wszystkiego narobił, za niego to nas tak na pieprz zbili. A ja, dalipan, nigdy bym się po nim tego nie spodziewał; byłbym przysiągł za niego jak za siebie, że taki spokojny i skromny. Rycerz, LosI komu tu teraz wierzyć? Oj prawda to wielka, że beczkę soli trza zjeść wprzód, nim się kogo dobrze pozna. Tak to, panie, Bóg widzi, nie ma nic pewnego w tym życiu, ale kto by to był u diaska powiedział, widząc was, jakeście to wtedy poturbowali tego nieszczęśliwego rycerza, że dziś nam przyjdzie takie pałkami dostać smarowidło?	Za dwa dni podejmuję się wyrobić dla ciebie pozwolenie opuszczenia Ancjum na tak długo, jak zechcesz, Poppea jakaś spokojniejsza i, o ile wiem, nic od niej nie grozi ni tobie, ni Ligii.	To w samej rzeczy bardzo trudna sprawa Zdaje mi się jednak, iż rzecz tę rozstrzygnąć można w krótkich słowach; wszakże ów człowiek przysiągł, że przybywa umrzeć na tej szubienicy, jeżeli umrze, powiedział prawdę. Otóż, mówiąc prawdę ze względu na prawo, powinien przejść wolno za most; jeżeli go zaś nie powieszą, to kłamał i jako kłamca, wisieć powinien; wszakże tak?	Grunt już jest Pół roku temu, jak pani zresztą wiadomo, byłam gotowa połączyć się z panią Latter. Ona nie chciała. Dziś dla mnie spółka z nią nie przedstawia interesu.	Tak. Biorą od nas fortepian, tatko wyrobi salę refektarską... A pan, złoty panie, zajmie się urządzeniem...	Wprost nie widzę tu miejsca na obiekcje. Rzecz sama przez się jest jasna. Państwo potrzebuje na gwałt dużego zapasu walut obcych. Daję te waluty. Według ustawy Banku Polskiego musi on mieć trzydziestoprocentowe pokrycie w złocie lub w walutach mocnych. Zatem, gdy wpłynie do Banku Polskiego, powiedzmy, sto milionów franków szwajcarskich, Bank będzie mógł wypuścić banknotów złotowych za trzysta milionów franków szwajcarskich. Z tego eksporterom wypłaca tylko sto milionów, zatem dwieście milionów franków pozostaje mu w ręku.	Nie należę ja do pierwszych poetów w Hiszpanii, których liczba bardzo mała, ale spróbuję, może się uda.	Nie podoba ci się, to nie. Sam sobie chodź i wymyślaj co innego.	Jak szpiclowskie dziecko! Oni już teraz chodzą z dziećmi, dla większej swobody i dla pozoru! Takiego nikt nie posądzi. Pani pierwsza się śmieje: szpicel z dzieckiem! A w tym jest wielki spryt!	Nic nie szkodzi Tutaj powietrze wyborne. Zero dwadzieścia jeden tlenu i zero siedemdziesiąt dziewięć azotu z niewielką przymieszką pary wodnej, w zupełności odpowiadającej wymaganiom higieny. Co się tyczy kwasu węglowego, zaledwie mały ślad tylko. Robiłem analizę przez całe rano.	Fee, jak to nieładnie tak się skarżyć. Jaki ty jesteś nieużyty. Jaki sobeksobek (pot.) wymawiał mu Puc.	Naprawdę? Co ty mówisz? Więc po to była ta cała komedia, bo chciałeś wykręcić się od szkoły i iść na ryby? Ach, Tomku, Tomku, ja cię tak kocham, a ty do grobu chcesz mnie wpędzić swoimi wybrykami.	Kapitaliści, no... i zależna od nich arystokracja. Ludzie tacy nie znoszą, aby im kto wchodził w drogę, i nie cofają się przed niczym!...	Weźmiemy go do rzeki, wypłukać trzeba dobrze, bo się ano cudnie usmarował i mógłby nas niechybnie zdradzić.	Chcesz wiedzieć, kto jest dama? o! mój przyjacielu, Sancho! nic wielkiego, jest ona ni mniej, ni więcej tylko prawą dziedziczką tronu wielkiego królestwa Mikomikon, która szuka twego pana, prosząc, ażeby pomścił zniewagę, wyrządzoną jej przez złośliwego olbrzyma. Słysząc w Gwinei o wielkim męstwie Don Kichota, księżniczka ta nie wahała się przedsięwziąć tak dalekiej podróży na wyszukanie go osobiście.	Pewnie, że trzeba radzić, gdzie iść. Na Ukrainę do hetmanów ciężko się przedostać, bo ich tam nieprzyjaciel odciął od Rzeczypospolitej i tylko do Krymu mają wolną drogę. Szczęście, że teraz Tatarzy po naszej stronie. Wedle mojej głowy, trzeba nam będzie do króla do Warszawy ruszyć, pana kochanego bronić!	Co prawda, to prawda nic takiego w życiu nie czytałem, bo nie umiem ani czytać, ani pisać, i przysiąc mogę sumiennie, że nigdy za życia nie widziałem pana odważniejszego od was, oby tylko Bóg dał, żeby ta szalona odwaga o co złego nas nie przyprawiła! InteresAle trzeba by, proszę pana, opatrzyć wam ucho, dużo krwi z niego uchodzi; szczęście, że mam w sakwach trochę szarpiszarpie (daw.)	Oświetlać oświetlają, ale nie całą Sekwanę, tylko na przestrzeni jednego kilometra. Dwoma reflektorami oświetlają. Jeden na jednym brzegu, drugi na drugim. Więcej reflektorów w pobliżu nie ma, bo i po co? Widno jak w dzień.	Waszmość nie powinieneś zapominać że już raz źle wyszedłem na swej ufności, a raczej łatwowierności, oraz że zostałem zaprzedany w niewolę przez człowieka, który (o ilem dobrze zrozumiał) jest klientem waszmości.	Bodaj to wieśniaczka! Nie każe na siebie czekać. A zadysponowałaś co na kolację, bo wrócimy o północy?	Proszę pani kiedy pan d’Espard panią porzucił, czy nie dał pani pełnomocnictwa na prowadzenie i administrowanie pani majątkiem?	Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie, czy nie wracają, dziecko mi zagłodzą.	A zatem jesteście panowie widocznie filantropami lub proponujecie mi to dla moich pięknych oczu, bowiem znać was nie miałem dotychczas przyjemności?	Izoldo, przyjaciółko moja, jadę, nie wiem do jakiego kraju. Ale jeśli kiedykolwiek ujrzysz pierścień z zielonego jaspisu, zali uczynisz, o co poproszę przez niego?	Moja córko pan de Villefort będzie dla tej prowincji lekarzem zarówno pod względem moralnym, jak i politycznym; wierz mi, że to piękna rola.	Alboż nie wygłasza rzeczy ubliżających w najwyższym stopniu naszej świętej religii?	Nie.	No, to ja będę równie szczery i spytam, co zrobisz, jeśli ci jej nie zapłacę?	A to djabły, nie konie. Więc, chce pani?	Żaden z nich o wspaniałomyślności hetmańskiej nie wątpi i wszyscy go po cichu w sercu kochają, ale myślą sobie tak: hetmana samego zdrajcą hassa szlachecka okrzykuje; na dworze u króla go nienawidzą; sądem mu konfederacja grozi	Wszelkie uciechy na jeden dzień! Czy jest na świecie lepsze jadło, jak kurczęta ze śmietanąkurczęta ze śmietaną	Co tu gada Jędrek, że chcieli sprzedać ci łąkę za sto dwadzieścia rubli?	N. Panie stracisz i drugą koronę tak postępując...	Panie pan nadużywasz swego względem nas położenia. To jest okrucieństwo!	A który wpadł na pomysł, by wydrążyć ten korytarz?	A te krzyki i strzały? Nie słyszysz? O, kolejne trzy!	Ja nie mam.	Nie gadaj mu, żem tu była. Słyszysz?	To pomyłka... on tego nie pisał. Ach, Ludko, jak mogłaś to zrobić!	I sądzisz pan, że mogę wierzyć obietnicom, jakie mi dają?	Jakie to dziwne, Stachu! bo ja w tej chwili wołałam na ciebie, ale tylko w myśli, a tyś to jednak odczuł i przyszedłeś.	Nie sądziłabyś tak, gdybyś kochała i była kochana	Zaraz siądziemy do stołu. A co pan Czarniecki teraz przedsiębierze?	Od dwunastu miesięcy jestem na tropie bandy fałszerzy puszczających w obieg podrabianą walutę.	Naturalnie, że tyfus.	Co to za jedna?	Mój kochany Przecież przed chwilą hrabia powiedział nam, że największą mądrością są słowa:	Skądże by moje, kiedy to dworskie.	Aha, i rów po co to wykopane?	Czy mówi pani to serjo?	Cóż ci to?	Tamten drań wypaplał czy co?	Jeśli to szaleństwo, chcę je popełnić... Bądź zdrów!	No, więc jak z nami będzie?	Suzin?... Jest zły, a co gorsza	To moje oczy.	A jak nas urzekną?	A któż to ma przyjść?	Co będziemy teraz robić?	Co mam przywieźć babce?	Czemu to?	Proszę pana doktora...	Skądże w tej chwili jedziesz, braciszku?	W chłopskim przebraniu, jak waszmościowie widzicie	Za sześć minut	A może waćpan ją widział?	Pragnęłabym, aby był brzydszy Poza tym odpowiada w zupełności moim życzeniom: jest synem Żyda tandeciarzatandeciarz	A ja uciekam!	Ach, tak...	I am lostI am lost (ang.) mruknęła milady po angielsku. Muszę umrzeć. .	Kto?	O nic. Śpij. Już późno.	Puls ledwie bije, źrenice stygną... Pamiątkę zostaw, dopókiś przytomny. Czym prędzej powiedz, czym jest nasze życie?	Tak: ty lub ja...	Wiem o tym, pani majorowo!	A ileż wynosi ta cena?	A małżeństwo z Kopowskim?	Bóg jeden wie...	Dalibóg.	Dokonano okropnej zdrady	He?	Jakich substancji użył?	Niech pani przeczyta ten list	Rzeczywiście Walter Scott tworząc swego Waverleya i kładąc mu w usta zachwyt, myślał o pałacu Fingala.	Strumień	Szwindlowa bagrownica	Tomek, zmiatajmy	Tyś oszalała!...	Wojna? komu?
A jaki z niej filut no! no! już mi się wyrachowała z czystym zyskiem. A któż ci powiedział, że brat nie pożałuje, to skąpiec jakiego świat nie widział.	Przyjacielu Sancho gdybyś wiedział tyle, co ja o zacności królowej Madasimy, powiedziałbyś niezawodnie, że byłem nadto cierpliwy, bo nie wyrwałem oszczerczego języka, który ośmielił się wyrzec podobne bluźnierstwo; bo czyż to nie szkaradne bluźnierstwo powiedzieć, że królowa sypia z cyrulikiem? Historyczną jest prawdą, że majster Elisabeth był zręcznym człowiekiem i roztropnym w radzie, że był zarazem rządcą i lekarzem królowej, ale myśleć, że był jej kochankiem, jest potwarzą karygodną, a na koniec widziałeś, że Kardenio nie wiedział, co mówi, gdyż napadł go już wtedy paroksyzm wariacji.	Rozumiem! Szalona pałka, bzik, wariat, ktoś, kogo znasz zapewne, zrobi to, czego najmędrsi nie mogą uczynić. Ja ich pogodzę, zobaczysz, pogodzę! Spróbuję. Na mnie nikt się przecie gniewać nie będzie, nie weźmie mi za złe. Wszak jestem tylko panem Dickiem, kto tam na mnie, choć i głupstwo jakie palnę, zważać będzie?	Bynajmniej Mam słuch nieco przytępiony, jak aść musiałeś już zauważyć, toteż nie bardzo jestem pewny, czym posłyszał dokładnie to nazwisko. Jeżeli pozwolisz, nazwijmy pańskiego przyjaciela, dajmy na to, Thomsonem... ażeby nam się tu nie plątały jakieś przypuszczenia. Na przyszłość zaś tak samo radzę postąpić z każdym góralem, żywym czy umarłym, którego zamierzasz wspomnieć.	Poddaję się mu nic sobie do wyrzucenia nie mam; wy zaś mości książe, przebaczam wam, mówicie jako współzawodnik, któremu nie dało się to samo zrobić dla siebie, co mnie szczęście w ręce wcisnęło.	Wcale nie jestem złośliwy. Nie uważam bynajmniej, aby wdowa po księciu Hazarapelianie robiła znowu taki nadzwyczajny mezalians, wychodząc za Rohityna. Jest on sobie taki, jak tysiące innych, ani lepszy, ani gorszy. Irytuje mnie to poniewieranie zupełnie przeciętnego człowieka i łamanie rąk nad krokiem księżnej, jakby ona była czymś innym jak również przeciętną kobietą.	Mój kochany, ja nic nie wiem i niczego się nie domyślam. A może pokłóciłeś się z panią Douglas?	Za mąż nie wyszła, straciła ojca... ciągnął Kochan dalej, i co dziwniej na żydówkę, bo u nich niewiasty mało, albo i nic nie znaczą, sama pono się rządzi... Przeniosła się tu na mieszkanie.	No, no, idźmy dalej, przystąpmy do drugiego pytania. Czy zależało komuś na tym, abyś nie ożenił się z Mercedes?	Przypuszczam chętnie, iż w tem udziału mieć nie mogłaś, dodał Sapora, ale zbytnia gorliwość głupiej kobiety wyprzedziła może jej... życzenia; w tłomaczeniu mogłaby te życzenia przypomnieć... i koniec końców skompromitować...	Więc już ci się nie podobam?...	Ominęła go nawet chłosta. De Aquila oświadczył, że woli pisarza niewiernego, który zna się na pisaniu rejestrów dworskich, niżli fryca, choćby najwierniejszego, którego trzeba uczyć wszystkiego od początku. Ba, zda mi się, że od owej nocy Gilbert nabrał takiejże miłości jak respektu dla swego chlebodawcy. W każdym razie nie miał ochoty nas opuszczać... nawet jeśliby Vivian, pisarz królewski, ofiarował mu godność zakrystiana w opactwie Battle. Obłudny był ten szelma, ale człek śmiały.	Kapitaliści, no... i zależna od nich arystokracja. Ludzie tacy nie znoszą, aby im kto wchodził w drogę, i nie cofają się przed niczym!...	Mam nadzieję, że tak nie jest Jestem dziś znużony, Henryku. Nie pójdę do klubu. Dochodzi jedenasta, a chciałbym się wcześnie położyć.	Wstydź się! Jak łóżek nie wystarczy, to się znajdzie słoma. Chyba lepsze to, niż trzymanie ich na mrozie.	Ani wiarołomstwa... Wyspowiadałeś się przede mną jak przed ojcem, a jam ci nie tylko jak ojciec przebaczył, alem cię pokochał jak syna, którego Bóg mi nie dał i dlatego ciężko mi nieraz na świecie. Bądźże mi przyjacielem!	Na honor, zasługuje pan, bym wysłał pana do diabła Tu nie chodzi wcale o pieniądze. Jest pan zbyt powierzchowny Proszę spojrzeć na ten list, który chcę panu dać. Piszę do człowieka, którego nigdy dotąd o łaskę nie prosiłem, a piszę o panu takimi słowami, jakich się używa jedynie pisząc o bardzo bliskim przyjacielu. Staję się za pana całkowicie odpowiedzialny. Jeżeli zechce pan zastanowić się nad tym, co to znaczy...	Czemużeś to nie umknął jako reszta twoich towarzyszów? O, tacy synowie! Darowała was szlachta życiem w Lubiczu, by mieć robociznę, a wyście zaraz poumykali, ledwie z was łyka zdjęto.	Czy to znowu nie będzie za dużo?	Dlatego, że on na interesach takich nie zna się	Konam, a skonać nie mogę. To znaczy, że od kwartału bankrutuję.	Który to powiedział, niech wystąpi naprzód!... Wzywam go, niech wystąpi, jeżeli nie jest wrogiem egipskiego ludu...	Lekarz z zawodu swego głuchy być musi i ślepy na wszystko, co nie wchodzi w zakres medycyny, lecz w danym wypadku przyznać muszę, że oboje są nader surowi, odnośnie doczesnego i przyszłego życia.	No, ne znajune znaju (ukr.) rzekł cicho Kozak, bo go i wstyd, i litość chwyciły jednocześnie za gardło. orda w Dzikich Polach leży, czambułyczambuł (z tur. czapuł: zagon) od Raszkowa dobrudzcy Tatarzy idą nie mogę., bo strach, ale jak wrócę. Ja przy tobie detynadetyna (ukr.)	Pokaż tę muszlę Więcej ich nie znalazłeś?	Wróżby i sny to się ze sobą łączy Raz jeden prokonsul, wielki niedowiarek, posłał do świątyni Mopsusa niewolnika z opieczętowanym listem, którego nie pozwolił otwierać, by sprawdzić, czy bożek potrafi odpowiedzieć na pytanie w liście zawarte. Niewolnik przespał noc w świątyni, by mieć sen wróżebny, po czym wrócił i rzekł tak: „Śnił mi się młodzian, jasny jak słońce, który rzekł mi jeden tylko wyraz: »czarnego«.” Prokonsul usłyszawszy to zbladł i zwracając się do swych gości, równych mu niedowiarków, powiedział: „Czy wiecie, co było w liście?”	Doprawdy? Możesz sobie wierzyć albo nie wierzyć... Jak ci się podoba. A ja już wtedy i z oficerami, i ze studentami, gdzie się tylko dało! Jakem się tylko mogła z domu wyrwać, to wnet po górkach studenckich... Matkę już wtedy wpędzałam w grób. Ojciec się rozpił.	Guzik ma, nie miliony. Miliony i Koborowo są własnością Niny.	Jeśli panu udowodnię, że przez przeszkodzenie ślubowi, nie osiągniesz swego celu, czy odstąpisz pan od zamiaru?	Na Boga tu nie czas grozić i wymówki robić, potrzeba go ratować.	Nic nie mów, tylko bierz ty, przyjacielu, masz pół pistola za fatygę; podziękuj bardzo panu de Tréville od pana Aramisa. Ruszaj.	Nie słyszałem żadnych wystrzałów od strony gór, więc pewnie dotarł na miejsce, nie napotkawszy żadnego oporu.	Nie zobaczyłbym tego.	Właśnie, że nie, Lucjanie.	Cóż ci się troi? Najstarsza dziewucha w domu, to prawa ręka! Jakoż ją matce odbierzesz?	Jack wspominał mi kiedyś, że pan ma zamiar pracować w zawodzie lekarskim? Wyobrażam sobie, jakie to musi być trudne i co czasu pochłania samo choćby przyswojenie tylu koniecznych nauk?!	Niech panna Aneta lepiej swoim pszczołom da biedrzeńca na umitygowanie. Szelmostwo to lata sobie bez ceremonii wszędzie... Ja im zrobię kiedy sztukę!	Widzisz moja Stasiu, rzekł, gdy znajduję się między ludźmi, najczęściej milczę, i rzadko odzywam się z mojem zdaniem, bo jakaś dziwna ogarnia mię nieśmiałość. Ale za to przypatruję się i przysłuchuję wszystkiemu daleko więcej, jak ci którzy wiele mówią. Ludzie też powiadają o mnie, że mało mam rozumu; może i mają słuszność	Dla nas to tak, jakbyśmy już byli na tamtym brzegu. Już się tedy pojutrze zacznie wojna!	Czy mylę się, czy istotnie w głosie twym drgnęła ironia, gdy powtarzałeś dwa te słowa?	Jak mogłaś przyjąć coś od nieznajomego? Co to za maniery? Gdyby ojciec wiedział, gniewałby się strasznie.	Kochanie, jeśli ci powiem, że się nazywa Vinteuil, czy dużo ci to mówi?	Obecnie to zbyteczne, skoro masz zostać moją żoną.	Prawda. Już muszę...	Przyjmuję, bo przysięgam panu, że brakowało mi tylko tej okazji, by doprowadzić do skutku projekty, nad którymi rozmyślam już od dawna.	To „Siewjer” z Archangielska, panie kapitanie.	Tak; to jest kościół Zawrocki, a zaraz za nim ten koniuszeczek, koniuszeczek ogrodu z topolami, to dwór Zawrocki, państwa Rosnowskich.	Wasza miłość rozkaże, to i pojadę, ale jam człek ubogi. Jedna nędza u nas, więcej nic. Jakże mnie to onej chudobychudoba	A ty myślisz, że oni wszyscy, ile ich jest, naszej starej Włoszce i młodej podołają?	Ach! wszystko to, co wiem, dręczy mnie, i wszystko, co widzę. To niebo mnie dręczy i to morze, i ciało moje, i życie moje!	Chyba się ojciec myli Pan Czertwan powinien zostać w kraju.	Dlatego właśnie ani myślę ruszyć się stąd	Dlatego, że może pana nawrócę!	Ha, trudno, musiało się tak stać	Jestem już na glanc, proszę pana dyrektora.	Muzyka, to archanielskie skrzydła duszy! To szybowanie w przestworzach szczęścia...	Nic. Co ma się dziać?	O!... To jest nad wyraz ciekawe. Gdyby zdołał pan dopiąć swego, a kauczuk wyprodukowany przez pana byłby znacznie tańszy od naturalnego, zrobiłby pan majątek, co to majątek, miliony! Jakże postępują pańskie prace?	Oj, oj! Chyba dusza z niego uciekła, ojcze, bo się ani ruszył.	Rozkaz zaniosłem, panie hetmanie...	To ją odwołaj!	Zapewne ale jeśli z powodu braku broni myśliwskiej zabraknie nam żywności?	A Kamil	A cóż ja takiego mówiłem?	A mnie co innego.	A wam ksiądz co mówi?	Adeptka.	Andrea Cavalcanti.	Ba! Niemców!	Bestia cynik!...	Co?	Dobrze! Dobrze! złośliwy krytyk, niesprawiedliwy w sądach. z przekrzywionym kapeluszem.	Dziękuję panu jutro...	Gadaj! Znasz tego człowieka?	Handel mówiła zdławionym głosem.	Historia rzekł Goldenberg	Hę?	Jadę z poleceniem.	Janusz, kochasz mnie?	Jestem chora...	Krew przelana ci zaciąży, łzy ludzkie oskarżą, śmierć cię czeka, sąd czeka!	Krzyżaki!	Która?	Masz bystre oko	Na strzelenie z kuszy. Nad samą drogą.	O! do pierwszego lepszego, byle dobrze zamknąć	Odwiedź nas rychło, drogi, mały nagusku! Teraz, przy rozstaniu, mogę ci powiedzieć, że kochałam cię bardziej od moich własnych dzieci!	On.	Osiemnastu?...	Pagarba Guodotinaguodotina ir kaime gali būt, jog dabar bus man sunku, bet ką padaryti.	Pan prezes prosi pana!	Pani lubi wieś?	Podała ojcu rękę.	Powiedzcie.	Tak jest. Z tobą w Kraju Biegunowym.	Więc powiedzmy tak: tantiematantiema	Z tego wypada, bracia, że naprawdę jadą zmieniać majora	Za piękna scena do takiej nędznej farsy!	Za trzy dni, względnie za cztery. Sądzę, że do tego czasu twój ekwipunek będzie gotów.	Zatem, ojcze, jakąż rolę przeznaczasz temu panu?
Tak, tak tak to bywa z młodością i latami. Ale na tym nie koniec, bo oto miał on i tego rodzaju usposobienie, które zdawało się wróżyć mu wielką przyszłość. W roku 1715 cóż lepszego mogło mu przyjść do głowy, jak nie drapnąć do powstańców? Aścin ojciec go gonił, znalazł go gdzieś w rowie i przyprowadził go z powrotem, multum gementem, ku uciesze całej okolicy. Tak czy owak, maiora canamus... obaj młodzieńcy zakochali się i to w tej samej pannie. Pan Ebenezer, którego powszechnie podziwiano, lubiono i psuto nad miarę, był, oczywista, wielce pewny swego zwycięstwa; kiedy zaś obaczył, iż się zawiódł i omylił, dalej drzeć się, jak paw, wniebogłosy. Poszedł stąd huczek na całą okolicę; ów młodzian to leżał w domu chory, a jego rodzina o gołębich sercach stała dokoła łoża, zalewając się łzami; to znów jeździł od gospody do gospody i pierwszym z brzega wywnętrzał się ze swych strapień. Twój ojciec, panie Dawidzie, był zacności człowiekiem, ale był przy tym aż do żałości czuły i ustępliwy; toteż wszystkie te wybryki brał całkiem poważnie, aż nareszcie dnia jednego zrzekł się ręki swej panny. Ona jednakże nie była tak narwana (po niej to chyba waćpan odziedziczyłeś swój trafny i zdrowy rozsądek), toteż sprzeciwiła się temu, by miano sobie grać odbijanego jej osobą. Obaj padli przed nią na kolana, ale wynikiem tych zabiegów było na razie to, że pokazała drzwi jednemu i drugiemu. Było to w sierpniu... mój Boże! W tym samym roku, kiedy ja ukończyłem akademię. Scena ta musiała być wielce komiczna.	Tak, ale ja znowu wiem z doświadczenia, że takie zawiązywanie sobie świata za młodu nie ślubem, ale słowem, nie zawsze szczęśliwe przynosi skutki, a niejeden by może połowę życia dał był za to, gdyby mógł być uwolnionym od niebacznie danego słowa. Ale to mniejsza, są jeszcze inne rzeczy daleko od tej ważniejsze. Nie wiem, czy panu wiadomo, jaki jest ród nasz i jakie przechodził koleje. Strzegoccy z dawien dawna na ogromnych siadywali fortunach. Znakomite w Rzeczypospolitej urzędy, świetne koligacje były prawie bez przerwy tej familii udziałem. Ojciec synowi, matka córce na śmiertelnych łożach i w testamentach zachowywanie tych dóbr przekazywali; były nawet przepisywane przez przodków reguły, wedle których mają postępować następcy. Nieszczęście chciało, że mój mąż, przez szczególne woli bożej zrządzenie, znaczną część owych rodzinnych sukcesji uronił, ale też za to całe późniejsze życie jego było tylko niezmordowaną pracą ku odzyskaniu dawnego splendoru dążącą: odejmował on sobie od ust strawę, w płóciennym kubraku chodził, zdrowie swoje poświęcał na to, aby powiększyć fortunę i rodu znaczenie. To o Strzegockich. Piotrowicze zaś, ród mego ojca, jakim jest w rzeczy i czym dawniej był w Litwie, ba, w całej Polsce, nie potrzebuję długo rozprawiać. Dość powiedzieć, że herb ma MurdelioMurdelio	Nie mówię tego, aby obmawiać poczciwego Mémé, który, nawiasem mówiąc, nie był wolny dziś wieczór Uznaję, że on jest dobry jak nikt, jest rozkoszny, delikatny, serce ma takie, jak się mężczyznom nie zdarza mieć zazwyczaj. Mémé to serce kobiety.	Teraz uczy się. Matka mu przysyła pieniądze, ale niedużo, bo sama jest niezamożna. Ale jaka to czarująca staruszka. Mieszka w Radomiu. Byłam tam u niej razem z Tomkiem przez trzy dni. Nie ma pan pojęcia, jaka była dla mnie serdeczna, że i dla rodzonej córki nie mogła być lepsza. Głównie się tak ucieszyła, że dzięki mnie Tomek wyrwał się spod wpływów pewnej kobiety, która doprowadziłaby go do zupełnego zatracenia talentu. Była obrzydliwą egoistką. Matka Tomka jeszcze mnie nie znała, a już do mnie napisała list. „Pani, drogie dziecko, uratowała mi syna”... Czarująca staruszka. To tak przyjemnie czuć się pożyteczną dla kogoś i nietylko dla kogoś, bo dla całej ludzkości! Talent Tomka to przecież własność ogółu. Musicie się poznać. Tyle mu o panu opowiadałam...	Panie inspektorze uczniowie będą śpiewali tutaj, w kościele, hymn po polsku, i to nie tylko dziś, ale zawsze.	I nie moja; nie chodzi się na obiady, kiedy się już nie umie mówić.	Nie mów mi o niej, to zbrodniarka! W dodatku przenosi się jeszcze do Buneaudowej! Ale ona do wszystkiego jest zdolna, ona musiała okropieństwa popełniać, musiała zabijać i okradać w swoim czasie. Ją to trzeba było posłać na galery zamiast tego biednego, kochanego człowieka...	Kiedy rzeczywiście... Mogę się mylić, zapewniam pana, że w chiromancji zdarzają się pomyłki. A przytem pan taki nerwowy. Tak. Pan jest zanadto nerwowy. Powinien pan trzymać siebie w garści. I nie pić! Unikać alkoholu. Wszelkich podniet. Zarówno sztucznych, jak i naturalnych. Czy leczył się pan kiedy na nerwy?	Miłościwy panie! czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska mość między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi nie zgrzeszyli.	Tak sobie. Możesz sobie pomyśleć na przykład, że... że tam niezdrowo. I zapal sobie lampkę. Przełącznik jest tuż przy drzwiach. Ten hałas w piwnicy, to nie od mojej maszyny, bo ona pracuje całkiem cicho, równo, nie wydaje żadnego zapachu... Tam huczy tylko, hm, taki, uważasz, wentylator. No więc idź, a ja tu poczekam na ciebie. Potem mi powiesz...	Byłabym to uczyniła, gdybym nazajutrz nie wyczytała w dziennikach wiadomości o jego śmierci.	Tak, ale on wyobrażał sobie, że to przerasta jego środki Tymczasem pogaszono lampy w teatrze i musiałem pójść. Nalegał jeszcze, abym spróbował cygara, które mi bardzo zachwalał, ale odmówiłem. Następnego wieczora znowu oczywiście poszedłem. Gdy mnie zobaczył, skłonił się nisko, nazywając wspaniałomyślnym mecenasem sztuki. Było to nachalne bydlę, ale miał nadzwyczajne upodobanie do Szekspira. Opowiadał mi raz z dumną miną, że swoje potrójne bankructwo zawdzięczał „bardowi”, jak upierał się go nazywać. Zdaje się, że uważał to sobie za zasługę.	Nie darzą mnie tu miłością, a zwłaszcza nie darzy mnie nią Van Gould, który ucieszyłby się, mogąc dostać mnie w swoje ręce. A ja byłbym rad móc dostać go w swoje.	Wchodźcież, wchodźcie do pokoju, bo zimno. A gdzieżeście się to zdybali? To dobrze, że przybywasz, panie Rafale... Cieszę się podwójnie, boć jesteśmy w kuzynostwie, aczkolwiek dalekim. Ojca pańskiego pamiętam jeszcze z roku... czekajcież...	Już ci muszę darować, żeś go nie oddał. To ćwikćwik stolica Imperium Osmańskiego, Konstantynopol, dziś: Stambuł. bym waści wysłał...	W niczym nie chybiłeś, opisałeś ją jak najdoskonalej. Lecz któż ci powiedział, że tak wygląda? Nie sposób, żebyś sobie mógł wymarzyć tak szczegółowe i prawdziwe wyobrażenie o nieznanej ci osobie.	Wszystko zgubione!... Gdyby głosowali jawnie, mielibyśmy jednomyślność, ale teraz, bodaj mi ręka uschła, jeżeli w dzbanie nie znajdzie się ze dwadzieścia białych kamyków!...	Co? kto twój, a bez ciebie żyć nie potrafi, ten pójdzie z tobą; kto nie wart łzy, zostanie. Tym stworzeniom jak trawie co na dachu rośnie, nie ten potrzebny kto żyje pod dachem, ale grudka ziemi co je żywi... Maszże być ich piastunką?	A prawda, prawda, przypominam sobie. Ale postępowanie takie byłoby, zdaniem mojem, trochę zuchwałe. Gdybym ja skradł rubin, jak to nadmieniłeś, Randolphie, znalazłbym dlań kryjówkę lepszą, zdaje mi się.	Nikt teraz... nie zwracał się do mnie z tym żądaniem.	To jednak dziwne, żeby się przy artystycznych odwiedzinach tak zgrzać okropnie. Czerwonaś jak upiór! Myślałem, że co najmniej tańczyliście trzy godziny mazura.	A miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! Pozwólcie waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć to dla niewiasty ciężki termin.	Poważnie? To oznacza zmartwienie. Gryzły się?	Na złość ojcu. Hrabia się ocknął w nim od kokainy i to na tle społecznego przewrotu. Może...	Zacni obywatele gdańszczanie. Całej Rzeczypospolitej przykładem świecą. To się z panem Czarnieckim pod Warszawą spotkamy, bo ja tam pociągnę, jeno się przedtem koło Lublina nieco zabawię.	Panie rady moje dobre dla pospolitego tłumu ludzi, co twojéj władzy i bóstwa nie mają	Nareszcie! Chodźcie! Jest mama i dziewczęta. Ta wyprawa mnie dobije! Głowę tracę i nóg nie czuję. W tej chwili wracamy ze sprawunków. Od jedenastej na mieście! Kaziu, pomóż nam!	Nie moja, dworska.	Nie, nic...	Skoro mowa o nożach dlaczego nie znajdujemy przy nim jego noża? Flint nie miał zwyczaju gmerać po kieszeniach marynarza, a ptaki, sądzę, zostawiłyby nóż w spokoju!	Jak to Szwab? Moja Jadwinia... Ale to może i prawda... Szwab! Niemczura! Prusak! Croy-Dülmen! Pfe!	Wiecie, gdzie uciekł, panie Fok, i nie mówicie tego zaraz, a my czas tracimy! Gdzież on uciekł? On nie mógł daleko uciec; w którą stronę on uciekł?	A więc jak to? Pan zna osobiście wielkiego Bogrowa?	Czy po szlachecku, czy po chłopsku, czy na kulbace, czy piechotą, wszystko jedno, byle się przedostać!	Jak to wszystko?	Nie wiem	No, to napiszę tylko: „panie”.	Sza... sza... dzieci, dosyć! Wszystko będzie dobrze... Trochę się straci, ale zawsze cały geszeftgeszeft (z niem. Geschäft)	Wątpię tylko młodość taka szalona mogła się na podobną ważyć wycieczkę. Gdzieś ich albo głód zmorzył, lub zwierz rozszarpał dziki.	Albo ja tego nie wiem?	Kary?... Aha!... Pamiętam w świątyni Hator człowieka schowanego w podziemiu, na którego kapłani wylewali roztopioną smołę. Czyżby to robili naprawdę?... I ów człowiek naprawdę skonał w mękach?...	Jakkolwiek bądź, mało miałbym zaufania do pańskiego lekarza i dobrowolnie nie prosiłbym go o poradę!	Te już niech tu zostaną niech to będzie mój pierwszy dar po pierścionku.	A dokąd to pan idzie?	A to czemu?	Cóż się stało?	Pono to niedźwiedniki szły z karczmy i pierwsze zobaczyły.	To była chwila aby mu wyznać to czego pragniesz.	Uznaje pani to?	A syn od razu go poznałam, to wykapany ojciec! Tylko tamtego widziałam rannego, a ten zdrów i wesół.	Więc to jest słodkie?	Wszystko się tak sprawdza, że ślepy chybaby wątpił!	A wisi na Pasyjce pod oknem.	Czego żądasz, mój panie, w jakim celu tutaj przychodzisz?	Doukowatadoukowaty niby, jakby, jak. tamczatamcza odparowała.	Jak pisze! Litery czarne, wyraźne, ot, z tak daleka widne!	Kto są te dwie Signoriny?	Mnie? Czym zasłużyłam sobie na ten zaszczyt...	Panie okaż miłosierdzie nad nim i nad nami!	„Cóż za różnica! Wczoraj jeszcze ojciec mnie zbił. Jacy ci bogacze szczęśliwi!”	W szafce jest tyle wolnego miejsca Cała półka jest pusta. Mam tuzin bąków.	Co jest, Gitele? Czy pani czegoś chciała?	Kapitan chciałby pomówić z przyjacielem waćpana. Może by porozmawiali przez okno?	Powiedziałem, że ma racyę i gdyby kto inny proponował, rzeczby może przeszła.	Oj, sławnie ty uczynił, dobrze ty postąpił! No, ja jego jeszcze dostanę ja go jeszcze dostanę i poigram z nim po mojemu	A! bo teraz bardzo wiele ładnych inwencji przybyło... Chcesz wyjść trochę zobaczyć, hę?	Boleść zdolna jest żyć jedynie w duszach przygotowanych przez wiarę.	I będziesz nas bronił, nas, twoje dzieci, przeciw woli ojca?	Może Pan śmiało bywać u niej w dalszym ciągu.	Mów, piękna Krystyno wszak mam słowo twoje?	Niech sobie będę ale każde czworonożne stworzenie bez piór albo dwunożne z piórami pierwszy powitam wystrzałem z mej broni.	Pan potrzebujesz być cicho, my płacim! Panienko, proszę jedno piwo!	Proszę powiedzieć	Przychodzę cię odwiedzić po czternastu miesiącach okrutnej rozłąki.	Słyszysz, diabli cię wezmą!	Tak jest, sir!	A jaka ma być jego treść?	A ta krowienta czego tutaj chce?! Z ulicy przyszła i chce zabierać głos, ta... jakaś!...	Dlaczego zwłaszcza?	Dlaczego?	Gdzież...	Gotów jestem iść za panem.	I majątek masz? Milion...	Jedno straszne wyznanie!	Milcz, Dziedziała!	Mojaś ty śliczna...	Mąż?...	Otwórz okno... przynieś stamtąd łóżko... a niegodziwiec...	Przyjadę.	Skądże ją poznałeś?	Tak chciałabym panu pomóc.	Tak, ojcze.	W Witebskiem.	W policji ciemne elementy.	W stajni.	Wiedzą więc wszyscy?	Wątpisz o nim, ojcze!	Właśnie przed chwilą posłaniec z Nawojowej...	Zakatrupić krzywdzicieli!	Zaraz będzie, kapitanie.
Tak! boś pokochał chrześcijańską westalkę, która siedzi na Zatybrzu. Ani się temu dziwię, ani ci to naganiam. Miłość, SzczęścieDziwię się więcej temu, że mimo tej nauki, o której mówisz, iż jest morzem szczęścia, i mimo tej miłości, która ma być wkrótce uwieńczoną, smutek nie schodzi z twojej twarzy. Pomponia Grecyna jest wiecznie smutna, ty od czasu, jak zostałeś chrześcijaninem, przestałeś się uśmiechać. Nie wmawiajże we mnie, że to jest wesoła nauka! Z Rzymu wróciłeś jeszcze smutniejszy. Jeśli wy się tak po chrześcijańsku kochacie, na jasne kędziory Bakcha! nie pójdę waszym śladem.	Ale jak to możliwe, że rybacy wchodzący do dolnej groty nie wiedzą, że jest przebita u góry i łączy się z drugą, z której wychodzą schody przecinające Iglicę? Przecież prawda leży przed pierwszym przybyszem jak na dłoni.	Myślę, że by się paniczowi serce krwawiło, gdyby się ojciec dowiedział o wszystkim, zanim mu panicz sam powie Pewnie przez niejedną noc bezsenną panicz sobie to spotkanie planował.	A już wtedy najwięcej dokazywali pan Skrzetuski i pan Jakub Regowski obaj wielcy kawalerowie, ale zgoła sobie nieprzyjaźni. Zwłaszcza pan Regowski krzywił się na Skrzetuskiego i byłby niezawodnie szukał okazji, gdyby nie to, że pan Weyher pod gardłem zabronił pojedynków. Nie rozumieliśmy z początku, o co panu Regowskiemu chodzi, aż i wyszło na wierzch, że to krewny pana ŁaszczaŁaszcz Tuczapski, Samuel herbu Prawdzic (1588–1649)	Głupstwo, panie Rochu! My jedni możem cię ratować Znasz, żeśmy z hetmanem gotowi byli iść na kraniec świata i zginąć. Więcej mieliśmy zasług, większą szarżę od ciebie. Wylewaliśmy nieraz krew za ojczyznę i zawsze chętnie ją wylejem; ale hetman zdradził ojczyznę, wydał ten kraj w ręce nieprzyjaciół, sprzymierzył się z nimi przeciw miłościwemu panu naszemu, któremuśmy wierność zaprzysięgli. Zali to myślisz, że żołnierzom jak my łatwo przyszło wypowiedzieć obediencję zwierzchności, postąpić przeciw dyscyplinie, hetmanowi własnemu się oponować? Ale kto dziś z hetmanem, ten przeciw ojczyźnie! Kto dziś z hetmanem, ten przeciw majestatowi! Kto dziś z hetmanem, ten zdrajca króla i Rzeczypospolitej!... Dlatego to rzuciliśmy buławy pod nogi hetmańskie, bo cnota i obowiązek, i wiara, i honor tak nakazywały. I któż to uczynił? warchoły!... A ty czemu nie idziesz śladem lepszych od ciebie i mądrzejszych, i starszych? Chcesz hańbę ściągnąć na własne imię? Zdrajcą być ogłoszony?... Wejdź w siebie, zapytaj sumienia, co ci czynić należy: czy przy Radziwille zdrajcy	Mój stryju zmieniłeś niby przedmiot rozmowy, jednak myślisz o tem samem i ja to rozumiem bardzo dobrze. Ale mylisz się, mój stryju. Zamiłowania mego ojca miały koniec bardzo smutny dla niego i dla ciebie. Stracić nietylko swoje mienie, ale tyle cudzego, to nieoględność i niepraktyczność wielka. Ja zaś, mój stryju, poczytywany jestem przez wszystkich znajomych moich za człowieka praktycznego. Na to, co tu widzisz, starczyło mi środków bez uszczerbku dla własnej przyszłości mojej, lub kogokolwiek innego. Mam też nadzieję, że gdy poznasz mię bliżej...	Powiedziałabym, że to chyba czary.	A cóż to jest Majdan?	Co to jest sati?	Nie zawracaj mi głowy. Człowieku, to jest przepustka na jednorazowe przejście wachy w dzień słoneczny, wystawiona dla kobiety z dzieckiem przy piersi i do tego już dawno nieważna!	Jakto nie dobra! Ależ on nas ubóstwia; pan nie wie, czem my jesteśmy dla niego. Męża drażni czasem jego głupota ale czemuż on się wtedy nie broni, zamiast przybierać minę zbitego psa? To nie jest szczere. Nie lubię tego. To nie przeszkadza, że ja się zawsze staram uspokajać męża, bo gdyby się posunął za daleko, Saniette mógłby poprostu przestać bywać, a tego bym nie chciała, bo powiem panu, że on już nie ma ani grosza, potrzebuje tych obiadów. A potem, ostatecznie, jeżeli go to obraża, niech nie wraca, to nie moja rzecz; kiedy ktoś potrzebuje drugich, stara się nie być tak głupim!	Choć ta i w starym wieku o męża łacno zwłaszcza gdy się jest infantkąinfantka (z hiszp.)	Możesz przecież, mój dobrodzieju, mówić szczerze i ulżyć sobie w tej wątpliwości, kiedy ci się podoba	I jakoś będzie trzeba się przedostać przez te grzęzawiska, które się przed nami rozciągają. Coś mi się zdaje, że jedynym wyjściem będzie wybudować kładkę i po niej przejść.	Druga? To ta, że ksiądz opowiedział mi swoje życie, a nic nie wie jeszcze o moim.	Majątek należy do waćpana, co do tego dwóch zdań być nie może Mniejsza o to, co tam podpisał twój ojciec, na mocy praw spadkowych waćpan jesteś jedynym prawnym dziedzicem. Ale stryj pański lubi walczyć z bezbronnym, a rzecz wielce prawdopodobna, iż będzie podnosił wątpliwości względem twej osoby i nazwiska. Dochodzenie prawne zawsze pociąga za sobą wiele wydatków, a proces rodzinny zawsze nabiera cech skandalu; poza tym jeżeliby wyszły na jaw jakieś konszachty waćpana z imć panem Thomsonem, moglibyśmy porządnie się sparzyć. Zaprzedanie waćpana w niewolę byłoby oczywiście atutem w naszych rękach, gdybyśmy tylko zdołali fakt ten udowodnić. Ale udowodnienie może być niełatwym zadaniem; toteż moja rada, ażeby na razie zawrzeć dogodny układ ze stryjem, dajmy na to, zostawić go w Shaws, gdzie zakorzenił się już od ćwierćwiecza, a samemu poprzestać chwilowo na znaczniejszym zaopatrzeniu pieniężnym.	Poproś, aby mąż jeździł cię nadal opatrywać; toć tam jest chmara ludzi! To najlepsza klientela w okolicy; pan zamku to człowiek wspaniały, pan całą gębą, płaci hojnie; od ciebie jedynie zależałoby postawić nas na nogi. Mąż próbował się tam wkręcić na kilka zawodów, ale na próżno.	Kiedy to z tobą zawsze! Chcesz, widać, żebym się w takim dniu rozzłościła.	Szkaradna recydywa!... Jeśli się nie mylę, może to cię zawieść prosto na plac Gréve. Oj źle, bardzo źle, al diavolo, jak mawia się w moim kraju.	Uspokój się i zostaw ją w spokoju... Przecież to i moje dziecko... Spokoju, tylko spokoju...	A ty skąd wiesz, że mieli urzynać?	A w końcu pani Liberté, Fraternité, Egalité, plunąłbym w oczy, bo jest nonsensem i śmierdzi, a poszedłbym pomagać Wielkiemu oczyszczać świat z hołoty.	Ilu ich tam jest?	Jest jeszcze Fela Janocka, stryjeczna siostra mojej pani; bardzo miłe dziecko, ma z osiemnaście lat. No, jest Ochocki...	Nie, to nie ja! Kapitanem naszym był Flint: ja z tą drewnianą nogą byłem jedynie kwatermistrzem. W tej samej bitwie, w której postradałem nogę, stary Pew utracił wzrok. Nie lada majstrem był ten łapiduch, który odciął mi moje gnacisko; skończył uniwersytet i jeszcze tam coś, nałykał się łaciny. Ale powiesili go jak psa i uwędzili na słońcu, jak i innych, w Corso Castle. Ludzie Robertsa to zrobili, tak, tak! Ich okręty przezwano „Królewskie Szczęście” i tak dalej. Skoro ochrzczono który okręt, zaraz powiadam: wio na morze! Tak było z „Kassandrą”, która przewoziła nas cało z Malabaru do domu, gdy kapitan England pojmał wicekróla Indii; tak też było ze starym „Koniem Morskim”, wypróbowanym statkiem Flinta, który widziałem zbryzgany krwią czerwoną i omal nie zatopiony wraz ze złotem.	Sakiewka ta zawierała sześćdziesiąt pistolów... gdzież ona jest?	W naszej czytelni mało jest powieści historycznych	„Warszawiacy”? Dlaczego im pan nadaje taki tytuł ogólny i wspólny? Czy dlatego, że w Warszawie mieszkali?	On przyszedł po ten nóż! Tak, on przyszedł po ten nóż! Widywałem wielokroć trupy ludzkie wyciągane trolą i nie bardzo mnie to wzruszało... ale ten przyszedł do nas specjalnie.	Powiada sam, że zdrów...	Ale skądże ci to dziś przyszło?...	No, to ja ci innego wyszukam męża na miejsce moje	Szedłem wzdłuż brzegu jeszcze ze dwie mile, szukałem między podwodnymi skałami, które wynurzają się podczas odpływu, i po brzegu zalewanym przez przypływ, i straciłem już wszelką nadzieję, gdy wczoraj, około piątej po południu, dostrzegłem na piasku odciski stóp.	Ale przedmiot jest trochę za mytologiczny, i gdyby uchowaj Boże, Jéj Królewiczowska Mość nadeszła...	Co rozkażę? Albo ja wiem?... Za pół godziny rozpocznie się nabożeństwo, zjedzie biskup, dwór, pan miłościwy, a mnie chyba uciekać z kościoła!	Tak, muszę powiedzieć pani całą prawdę, całą prawdę Całą prawdę o tem co zrobiłem, co obciąża moje sumienie i nawet całą moją przyszłość. Ale przysięgam pani, że przeklinałem siebie za to. Czy pani mi uwierzy?... Czy pani będzie zdolna mi przebaczyć?...	Oj, co to, to nie!	No to przecie masz sens, bo też waści bardzo wcześnie o tem myśleć, nawet cię za rano w świat puszczają...	Aleś to waćpan uspokoił?	Anno! Anno! Cóż to wszystko znaczy?	Baliśmy się góralówgóralów	Nareszcie! Chodźże prędzej. Prezes się ciągle o ciebie dopytuje. Przyjechali już dawno.	To było z twej strony okrucieństwo!	Toby się zdało	Zwołam ludzi Niechaj zejdzie się całe miasto, niech najwięksi nieprzyjaciele nasimiłość ludzkości osądzą, kto ma słuszność...	Broń Boże! Któż może wiedzieć, co ten szaleniec tam napisał? Może testament, może nas wszystkich wydziedzicza na rzecz tego Krzysztofa? Mój drogi, człowiek popełniający samobójstwo w tym wieku i w takich warunkach musi być niespełna umysłu, bo tylko wyobraź sobie...	Nie dosyć dorosły na to.	O, potem oni odjeżdżają, ale nie wcześniej, aż im się cała wieś napatrzy.	Oho, hojny wasz Maciuś, połowę złota mi daje. Taki prezent, ho-ho! kto by się nie połakomił.	A ja bym dał sobie lewą rękę po sam łokieć uciąć, żebyś mógł.	Ależ ja mógłbym posłać po to, nie trudząc pana	Niebrzydka, wcale sobie nawet... Choć mówić o tym w tym miejscu, wobec...	Oni? nie bój się	Staniesz przed sądem szkolnym! Jeśli nie chcesz, ucz się.	Wszakże już siódmy rok biegnie, jak dziad z piekła rodem, którego się tak srodze lękałaś, złapany w nocy w sieni mego tu dworca i osadzony in fundoin fundo (łac.)	Zdaje się dała nam po szylingu i życzyła powodzenia.	Nie potrafię żyć... w nędzy... Zresztą, nie tylko o sobie muszę myśleć.	Ja się zdecydowałam. Ponieważ papa nie przyjechał, musimy pójść sami. Nie można z tym dłużej czekać!	Czekaj no, więc jak on proponuje?	Jakto? i ze mnie?	Każdy niech swoje arbuzy zjada, a ty o cudze nie pytaj, boś też niejednego dostał. Właśnie też czas teraz o ożenku myśleć, gdy mam zaciąg na głowie.	Nie, Antek, teraz nie możemy tam iść Maślarz raz na zawsze zabronił mi wracać po pijanemu, bo moglibyśmy go „nakryć”. Chodź do Suchego Felka, tam przenocujemy.	A później czy nie może być coś później?	Ale powiedzże mi, co wiesz o nim?	Cóż miałoby wpłynąć na jego rozruszanie?	Nie w starożytności, ale, brateńku, ten, który króla Gustawa Adolfa pod Trzcianną razem z koniem obalił i w jasyrjasyr (z tur.) rzekł Litwin.	Ja przecież nie grożę, ale nie opuszczaj mnie pan!...	Niech wam będzie na zdrowie. Peterburka, dobrze ano robi na oczy.	A jeśli mnie spyta, gdzie cię spotkałem, jakem cię porzucił? co mu mam powiedzieć, napisać?	Ba! nie pierwszego!...	Bianchon, czy nie należałoby przysłonić okien firankami?	Czy są już delegaci?	Cóż macie na swoją obronę?	Cóż wymyśliły na Downara?	Deliberowaliśmy długo i na tym stanęło.	Miłościwy panie!	Może kiedykolwiek zapotrzebuje ich jakie muzeum...	Na Boga! co mówisz? przecieby dali znać. Lipnicki pojechał naprzeciw...	Nie próbowałem.	Nigdymnigdym (...) nie prosił odrzekłem.	Służą mi, jako umieją.	Tak	Tak	Tak, rzeczywiście!	Wart osiemdziesiąt?... weź go i koniec.	Zazdroszczę jej siły i odwagi!	Antek.	Chardon.	Cóż tedy?	Jesteś z Marsylii i w dodatku jesteś marynarzem... a pytasz mnie, gdzie płyniemy?	Musimy ją mieć, albo inną, któraby tej była warta bo koronacya nieuchronna, tem spieszniej i konieczniej, ażeby pierwszą niemowlęcia Albrechtowego zniweczyć.	O, gdyby teraz... Od jednego ciosu!...	Postradałeś zmysły!	Przyjdzie dopiero wieczorem	Takie samo...	Toście wczoraj nam z pola zbiegli niedotrzymawszy placu Szukano was nadaremnie...	Tylko dla ciebie, szwagrze	U Dzieciątka Jezus, proszę pana.	Śmierć, śmierć gwałcicielom!	Żeś głupi!
Wobec tego może to być istotnie czarnoksięska siła. Cokolwiek o tym rzeczemy, dla nas wszelakoż było to czamoksięstwo. I tak, jakom powiadał, schodziła nam owa podróż. Gdy wiatr płużył, rozwijaliśmy żagle i wylegiwaliśmy się przez cały dzień pod nawietrzną ścianą burty, osłaniając plecy tarczami, by nas nie zmoczyła bryzgająca woda. Gdy cisza panowała na morzu, braliśmy się do wioseł, żółty człowiek przesiadywał ze swym mądrym żelazem, a Witta sterował. Zrazu lękałem się wielkich, pieniących się bałwanów, ale gdym obaczył, jak Witta roztropnie prowadzi okręt pomiędzy nimi, rychło nabrałem odwagi. Hugonowi już z nowotka wszystko wielce się podobało. Jam ci nie bardzo był zręczny do żeglowania, a zgoła nie w smak były mi rafy podwodne oraz wiry takie, jakiem widywał koło wysp na zachód od Francji, gdzie jedno z wioseł ugodziło o skałę i strzaskało się w kawałki. Popłynęliśmy na południe po rozhukanym morzu, zasnutym mgłą. Raz, gdy się nieco rozchyliły chmury, ujrzeliśmy przy miesięcznym blasku jakowyś statek flandryjski, co obalon falami tonął już w głębinie. Hugon znowu dzielnie pracował wraz z Wittą, ja zasię z gadającym ptakiem leżałem pod pokładem nieświadom, zali żyję jeszcze, czym już umarły. Jest ci taka choroba morska, od której człek po trzech dniach może ducha wyzionąć! Gdyśmy niebawem obaczyli ziemię, Witta oznajmił, że to Hiszpania, i zaraześmy odbili na pełne morze. Przy brzegach snuło się mnóstwo okrętów biorących udział w wojnie tamecznego księcia z Maurami, więceśmy się mieli na baczności, by nas ludzie księcia nie powiesili albo Maurowie nie zaprzedali w niewolę. Zawinęliśmy do małej przystani, którą Witta znał z dawna. Nocą nadjechali tam ludzie z objuczonymi mułami, a Witta jął wymieniać bursztyn, przywieziony z Północy, na toporki żelazne i zwoje paciorków w glinianych naczyniach. Garnki te on stawiał pod pokładem, a toporki żelazne składał na dnie okrętu, wyrzuciwszy stamtąd kamienie i piasek, które przedtem obciążały należycie nasz statek. Nakupił też i wina za okruchy wonnej ambry... mały kawałeczek, nie większy od paznokcia, sprzedawano za beczułkę wina... Ale widzę, iż przemawiam jako kupczyk.	Nie wierzę ja aby tak wszystko można wytrząść; exemplumexemplum (łac.) uczucie; tu: miłość., któren się niby kleszcz w serce wpija.	Skoro pan chce, abym mówiła z panem, i skoro godzę się na to uczynię to ze szczerością, jaką niełatwo by pan znalazł u osób mojej płci. Nie powiem panu, że nie widziałam pańskiej skłonności; może by pan nie uwierzył, gdybym tak mówiła. Wyznaję zatem nie tylko że ją widziałam, ale że ją widziałam tak dobrze, jakby pan mógł tego pragnąć.	Och, ja się nie skarżę na pana	Nie zgłaszał się o to do nas nieszczęśliwy Palatyn Nierozumem téż byłoby dlań, tam się chcieć ukrywać, gdzie go pewnie naprzód szukać mogli, ci co zguby jego pragną.	Można było wytrzymać, panie feldkurat. Pragnienie jest następstwem wczorajszego pragnienia. Ugasić takie pragnienie nie tak łatwo. Znałem pewnego stolarza, który pierwszy raz upił się na Sylwestra roku tysiąc dziewięćset dziesiątego, a pierwszego stycznia miał takie pragnienie i czuł się tak niedobrze, że musiał kupić sobie śledzia, a potem pił znowu, i tak się to powtarza już codziennie od czterech lat, i nikt nie może mu na to poradzić, ponieważ zawsze w sobotę kupuje śledzie na cały tydzień. Taki ci to kołowrót, jak mawiał pewien starszy sierżant 91 pułku.	Naturalnie, wpłyniemy na Atlantyk, którego jeszcze nie znamy. Jak widzę, przyjacielu Land, zaczyna cię nużyć ta podróż pod morzami? Więc już przesyciłeś się wciąż urozmaiconym widokiem cudów morskich? Co do mnie, z największą niechęcią ujrzę koniec tej podróży, którą tak niewielu ludziom sądzone jest odbyć.	A ja posługowałem z całego serca pannie ochmistrzyni aż jej nudno było, takem wedle niej skakał. Nie moja wina, że mi się noga na onej powłokuna onej powłoku	Co by było przyszło? Pewno że nic. Nie mieliśmy żadnych przeczuć. Ta wyspa wydawała się niezdobytym schronieniem, gdzie mogliśmy żyć w niezamąconym spokoju i uczyć się poznawać siebie nawzajem.	To, co? Wywalicie bramę, pojedziecie pod gród, a przecie go nie zdobędziecie, bo my w potrzebie bronić się umiemy, zamiast od tych wrót pójdziecie od tamtych...	Tak, chyba tak, sam nie wiem... I mniejsza o to; najważniejsze jest, i nie tylko dla mnie, ale i dla urzędników wymierzających sprawiedliwość, a nawet dla króla, który nami rządzi, aby niewinny nie padał ofiarą podłego donosu i nie umierał za kratami, złorzecząc swoim katom.	Nie, w dokumentach nigdy nie miałem żadnej adnotacji. Nie myśl też, że nie robiłem wysiłków, by uzyskać formalny rozwód. Te jednak również spełzły na niczym.	Jestem zupełnie tego samego zdania. Nic człowieka tak nie naraża na niebezpieczne pojedynki, jak pojedynek, co nie przyszedł do skutku.	Kochan wszak prawda, wstydu sobie uczynić nie damy w Pradze! Potrzeba wystąpić tak świetnie jak na króla polskiego przystało, ty mi pilnuj! Ja głowę tracę z tej niecierpliwej miłości dla kobiety, której nie widziałem w życiu. Najlepsze konie, najwspanialsze opony, najkosztowniejsze suknie, zbroje...	A! uchowaj Boże lecz nie nawykłem za granicą do takich objawów sympatyi dla nieznajomych ziomków.	Ale czemu? Nie rozumiem.	I owszem. Moja klacz nie lubi stępa.	Nie miałem cię nigdy za głupiego ale widzę, że masz więcej rozumu, niżem myślał.	Nie.	Nie.	Nie.	Tak, ale to już będzie nie ten sam sznurek. A jam zawsze go tak pilnowała jak oka w głowie. Taka wielka świętość! Jedyna rzecz, co mi ostała z dawnych czasów, i to mi zepsowali! O! Patrz wacpani i modlitewka stamtąd się wypsnęła.	Istotnie Idziemy teraz razem na poszukiwania, o których wam często opowiadałem. Czekałem, aż mój chela dorośnie. Przypatrzcie mu się! Idziemy na północ. Nigdy już nie obaczę tego miejsca mego odpoczynku, o ludzie dobrej woli.	Dlaczego? Czyżby Czarnemu Korsarzowi śpieszyło się z powrotem na morze? Dopiero co wrócił z jednej wyprawy i już pragnie kolejnej? Nie wiesz, że na morzu może cię spotkać śmierć?	Mógł przecie ten cały Czaban zbujać, mógł nie mieć jej wcale w domu, albo ją zabrać, bo przecie w gazetach było, że wyjechał za interesami.	Nie mów tak, odwróć kartę i rozpocznij życie na nowo, Teodorku, mój synu.	No, to z tymi obowiązkami społecznymi. Dlaczego nie ma obowiązków społecznych rzeźnik, stolarz, poeta, tylko lekarz?	To nie ja mówię, tylko Verloc.	Że nam Głębocki bram nie otworzy.	Pan Karol opowiadał mi na wiosnę, że pana zastał przy własnoręcznej siejbie jęczmienia, a nie w laboratorium, więc?	Bo nieboszczyk pan nie lubi, żeby mu ta łazić i spokój zamącać...	Dobra. Ale najpierw musimy zabrać parę rzeczy: chleb, mięso, nasze fajki, jeden lub dwa woreczki, parę sznurków od latawców i trochę zapałek. Żebyś wiedział, jak bardzo wtedy żałowałem, że nie miałem ich ze sobą...	Paniczek to nawet nie wie, że nam gniadą ukradli!	Pieści się pani!... Cóż to znowu? Trzeba otrząsnąć się z apatii i podnieść głowę, jak przystało na kobietę samodzielną... No, niech się pani przemoże... błagam panią...	A co się stało z ludźmi, którzy się żywili plonem zielonych zbóż?	Co damy?! Co damy za to?... Nic nie damy!... Wiemy już sami: Hanna leśniczanka! Dawno to już mówiłem... w dzień pogrzebu powiedziałem: „Młynarz spoglądał na nią tak dziwnie w bramie cmentarnej, on się z nią ożeni!”. Powiedziałem! Wszyscyście to słyszeli!	A teraz, panowie rozejdźmy się; d‘Artagnan potrzebuje samotności, aby się wypłakać i przespać. Ja biorę na siebie odpowiedzialność za wszystko, bądźcie zatem spokojni.	Bynajmniej. Tylko proszę mi wytłumaczyć, poco miałbym zbliżać się do pani?...	Jam zawsze mówił że wy, Bystry, uczciwy człowiek i że wam się krzywda dzieje, ale ten hajduk Kajdasz!...	Jedzenie powiadam pani Kolacja, rozumie się, jak zwykle: ostrygi, homaryhomary	Niechże się pan uspokoi, pułkowniku, przepraszam pana, szczerze przepraszam.	Wolność waćpan dobrodziej odzyszczeszodzyszczesz mityczni kochankowie. Hero była kapłanką Afrodyty w Sestos nad Hellespontem (dziś Dardanele, cieśnina u zach. wybrzeży Turcji, łącząca Morze Egejskie z Morzem Marmara), a Leander każdej nocy przepływał do niej z drugiego brzegu cieśniny, prowadzony światłem lampki w oknie ukochanej. Pewnej nocy wiatr zgasił lampkę i Leander utonął, a Hero popełniła samobójstwo, rzucając się z wieży do morza....	Zlituj się nad nią, Panno Święta!	Bawię się z panną Swann na Polach Elizejskich, jest przemiła.	Czy to prawda że jej tatuś powierzył wszystkie swoje pieniądze jakiemuś przyjacielowi, który miał kopać diamenty... i że ten przyjaciel potem uciekł, myśląc, iż stracił wszystkie te pieniądze, i uważając się za złodzieja?	Zaraz się dowiem, jaśnie panie.	Niech-no mama te przepowiednie zostawi na później, a teraz może dostanę co jeść, bo wyjechałam z domu przed kawą.	Ach Cóż to pana obchodzi? Stawski sam wysunął pańską kandydaturę. Widocznie wie, co robi.	Proszę mnie to zostawić. A, panienko! będziemy wieczerzać w moim pokoju. Gdzie jednak, u licha, mój pokój?	Zdrów jest Zawziętość tam jest na „króla” Witolda i na tych, którzy pomagają Żmujdzinom, wielka rada sprawująca władzę w zakonie. o moją głowę, którą gdyby poświęcili, zawrzałoby przeciw nim rycerstwo i we FlandriiFlandria prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren., i w BurgundiiBurgundia	Ach, te góry... i śnieg na górach!... Ale co ty wiesz o górach?	Ależ to piecze, co?	O, widzisz, już jest domek stolarza... Przejdziemy przez to podwórko...	Więc ojciec i Krzemień, to dwa główne, jedyne cele w życiu pani?	Oj, co to, to prawda! Chcielibyśmy oboje, żeby tu panicz biegał i kopał jak wszyscy ludzie.	A... ale co mówili o tobie...	Ależ pan Stefan tylko przez życzliwość! To zwykłe nieporozumienie.	Bo ci faraonowie dla kadzielnicy zapomnieli o mieczu	Gdybyś ty wiedziała drogie dziecię gdybyś wiedziała, jak łatwo możesz uczynić mnie szczęśliwym! Przyjdź czasem do mnie, ja będę tam na górze, o kilka kroków. Przyrzecz mi, powiedz!	I dlatego jest zapóźno. Zniszczyłaś sobie sama ostatnią sposobność ratunku.	Idę szukać mej siostrzenicy najprzód do tego statku, wiecie. Utopiłbym go tysiąc razy, bez litości, gdybym przypuszczał utopiłbym, gdyby siedział przede mną, oko w oko, niecne swe snując zamysły. Idę szukać mej siostrzenicy.	Jak to! Miałoby istnieć przejście?	Jest, babciu, i nawet dwie. Jest H i jest T.	Król więc zakochany?	Masz słuszność, czuję to.	Miłuję ich także, ojcze.	Na wsi mieszkał...	Pan dobry chłopak, to papa nawet mówi i wszyscy u nas w domu, prócz Wilhelma.	Robiłem z Mateuszem przy nowym dworze, ale że poganiał i zwiesnazwiesna (gw.) poszedłem z nimi, by odpustu dostąpić i świata coś niecoś przejrzeć.	Są tacy, którzy mają gorsze	Tak jest. Proszę, czytaj pan.	Więc domy będą gotowe?	Ajuści, dzwonią. Ale gdzie?	Ale rachunki?...	Ale za cóż wyprawili?...	Chodź dalej!	Cóż książę?	Dałabym głowę, że kowal.	Dziwaczne obyczaje.	Gdzie Ali?	Masz pani zupełną słuszność	Mogę zaraz do niego zadzwonić.	Może do ojca?	Może téż we wsi choć prząść mię kto weźmie	Niebezpieczeństwo	Owszem, pilne.	Pani już wychodzi, czemu tak prędko?	Pani znała Krukowskiego?...	Pewnie dał ci dobrą naukę...	Pogodziłbym, ale ja mam swoje warunki.	Powiedz parę słów, Teodorze; jak tam żyłeś?	Prawi, że chciałby prosić o nocleg.	Przychodzi do siebie! Dzięki ci: Boże!	Sprawiedliwość, Własność, Ojciec, Dziecko zaczęła cicho kowalowa.	Szesnastego września, ojcze.	Tym bardziej połyskiwać wam kiedyś będą srebrne.	Wobec tego racz waszmość posłuchać, jaki sposób ja wymyśliłem.	Za tę cenę je dostał?	Zaczynajcie...	Zapewne, pani!
I co? Powiedział jej stary, że mu po twojej szyi nic i że sam cię żałuje.  Prawo„Niechbym, powiada, jakie prawo za nim znalazł to bym go całkiem puścił traktować łagodniej.; czego ja nie uczynię, choćby o Toporczyka, mego krewniaka, albo zgołazgoła (daw.) Tacy to tu ludzie nieużyci. czy. uwierzyli, że go kara dosięgnie i że jest jakaś w naszym państwie sprawiedliwość? Wolę ja jedną głowę uciąć niźli króla i Królestwo na śmiech podawać”. dziwny. jej taka sprawiedliwość, od której nawet krewna królewska nie może człeka wyprosić, ale stary jej odrzekł: „I samemu królowi służy łaska, ale nie służy bezprawie”. Dopieroż wzięli się kłócić, bo księżnę porwał gniew: „To go, powiada, nie gnójcie w więzieniu!” A kasztelan na to: „Dobrze! od jutra każę pomostek na rynku stawić”. I na tym się rozeszli. Już ciebie, niebożę, chyba sam Pan Jezus zratuje...	Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	Poczciwy list! poczciwy list! One wszystkie także poczciwe! Oto dlaczego trochę mi gorzko. Nie chce mnie? dobrze! To każdej wolno. Kocha się? To także każdej wolno. Ale w kimże się kocha? Przecie nie w Osnowskim, ani w Zawiłowskim, więc w kim? Oto w tej gałce od laski, w tej kukiełce, w tym pięknisiu, w tym modelu krawieckim, w tym ideale panien służących. Widziała pani takich ślicznych panów na sztukach perkalów? (mówił z coraz większem rozdrażnieniem, akcentując ze szczególniejszą siłą wyraz: jest) i chciej za całą nagrodę jednego serca, jednej kobiecej głowy. Nieprawda! Ona woli jakiegoś lukrowanego Bibisia. Ot, jakie one są!	Ach, dałbyś pokój, panie Laurenty! Dziwię się, że możesz być tak łatwowiernym! To nie nędza, panie, ale ambicja! Ambicja! Chciałoby się czym błysnąć, zasłynąć, najwyższe miejsce w społeczeństwie zająć i zdobyć sobie tym sposobem swobodę czynienia, co się podoba, i osłania­nia wybryków swych urojoną wyższością, kłamaną pracą!	Jam też sobie pomyślał, iż jeśli pokaże się, że znasz pismo, to będzie znak, żeś nie prostak. Ale jakże list poślesz?	Boję się, abym nie oszalała. Jakiś ty milusi! Jakaż ona głupia, ta twoja Fedora! Jak mi było przyjemnie wczoraj, kiedy wszyscy ci mężczyźni skłaniali przede mną głowę! Jej nigdy nie bili brawa! Słuchaj, drogi, kiedy moje plecy dotknęły twego ramienia, usłyszałam w sali jakiś głos, który zawołał: „On tu jest!”. Odwróciłam się i zobaczyłam ciebie. Och! Uciekłam, miałam ochotę rzucić ci się na szyję przy wszystkich.	To bardzo szczęśliwie, odparła spokojnie Francuzka, bo ja bym się nie była fatygowała do pana...	Naturalnie. O, to jest człowiek który nie boi się ani Boga, ani ludzi, jak mówią; gotów zboczyć z drogi nawet pięćdziesiąt mil, aby wyświadczyć przysługę jakiemuś biedakowi.	Bo dzisiaj on nie tańczy w Nordhaug!	Bo przypadkowo, a może też przez nieufność, królowa rozkazała pani de Surgis spać w swoim pokoju i cały dzień nie puściła jej od siebie.	Dlaczegóż nie miałaby się w nim kochać? Ona piękna, on przystojny. Oboje mają pewne wspólne społeczne bziki, oboje namiętni, widziałem u Trawińskich, jak się zjadali oczami. Mówili tam o ich małżeństwie...	Jestem zaskoczony... Nie spodziewałem się tego...	Nie zdaje mi się, proszę pana. Berlinkaberlinka	To panienka sama nie potrafi?	Niech rabbi się dowie, że równocześnie u Antychrysta w szklanych jego zorzach jest moc pętająca ochotę Prochrysta. Jest równość w siłach, które na się dybią i przeciw sobie o zwycięstwo poszły. Stąd nie ruszą z miejsca i równość niemocy swym ludom okażą. Od czasu do czasu w chwilach kataklizmów „nic” dziecię „czegoś”, najdroższy jedynak, na świat przychodzi i rządzi, i zwodzi, i ofiar ludzkich pożera miliony, i tylko w powodzi krwi oceanów z życia uchodzi. I znowu na odwrót tak oto się dzieje, że „coś” z nicości powstaje na przemian. Raz taki okres słońc i księżyców, i doli człowieczej, a potem znów inny. Taki z wielkim niczym lub z czymś niestety aż nadto znikomym. Nie może być trzeci.	Ach, mówi pan tak, bo pan nie widział biedy i biednych Gdyby pan zobaczył rodzinę nauczyciela w Iksinowie, którego żona jest w domu kucharką i praczką, a dzieci chodzą w starych sukienkach... Gdyby pan poznał stolarza, który żyje z robienia trumien, ma zapadnięte piersi i chyba dlatego nie umiera, że jemu nikt trumny nie zrobi... A gdyby pan kiedy usłyszał w brudnej izbie domu zajezdnego płacz kobiety, która przyjechała z koncertem, lęka się niepowodzenia i w dodatku jest głodna...	Więc widzisz. Pomponia wspominała mi o jakimś bogu, który ma być jeden, wszechmocny i miłosierny. Gdzie pochowała wszystkich innych, to jej rzecz, dość, że ten jej Logos nie byłby chyba bardzo wszechmocny, a raczej musiałby być marnym bogiem, gdyby miał tylko dwie czcicielki, to jest Pomponię i Ligię z dodatkiem ich Ursusa. Musi ich być więcej, tych wyznawców, i ci dali pomoc Ligii.	Wiesz co, lepiej dzisiaj pod moją eskortą! Bo jutro gotóweś zagrzęznąć koło promu i nie dojechać! Ja to wiem po sobie! Kawaler kawalera rozumie!	Nie chwal no się tak, malcze!...	Widzisz sama czujesz słuszność słów moich, a nie chcesz zastosować się do nich.	Co, to mocne? Ależ to się już teraz obsuwa. Doprawdy wydaje się, jakby wam żal było drzewa, podpieracie w odstępach dwu przeszło metrów! Ach, zawszeście ci sami. Żal wam minuty czasu i wolicie ryzykować życie, jak stracić jeden wózek na to, by porządnie podstemplować sklepienie! Natychmiast brać mi się do tego! W tym miejscu muszą być założone podwójne belki!	Albo posyłam krasnoludków. Mówię: „Idźcie, służki moje, pomóżcie”. Nie zawsze się udawało.	Dwadzieścia pięć korbaczówkorbacz (daw.) krzyknęła, nie hamując swej złości, Bona.	Jaka mama mądra: nie chce.	Niceś o tym nie mówił?	Nie nalegam, tylko myślałem...	Nie odparł syn	O, nie porównujże ich!	Obejdzie się, towarzyszu Garbaty. I tak, to zaszczyt dla mnie, żeście do mnie przyszli. Mam dla siebie, starczy i dla was. Może chcecie ogolić się?	Ciężko myślisz jak zawsze. To cóż, że z Ziemi przybył? Choćby nawet i ze Słońca! Myśmy nie mieli obowiązku wiedzieć o tym z góry. Najlepiej, abyś ty milczał zawsze, a mnie mówić pozwolił.	Mówią, że chłopcy sami się wychowują lepiej i surowiej, niż my możemy i śmiemy. Gdybym ja użył połowy argumentów, jakieście wy zastosowali, czy nie...	Słowo daję, zasługuje pan na to, żeby pana posłać do wszystkich diabłów! Tu wcale nie chodzi o pieniądze. Pan jest zbyt powierzchowny mimo wszystko”).	Słyszałem o tym Ale nie wiedziałem, że...	Cóż znowu?... Tylko widać przyszedł mu na myśl jego stosunek z Heleną i zasępił go. Ale to minie	Otóż Czaban, zdaje się, wszystko stracił. Jadę ratować. Ale wygląda na to, że napróżno. Daj Boże uniknąć kompletnej ruiny! I ja przytem też dużo tracę. Nieszczęście.	Czyż do wiedzy? Czy może tylko do tego, co za nią powszechnie uchodzi? W takim razie trudno mu tak bezwzględnie odmówić słuszności... Uśmiechali się obaj chytrze i smutno, patrząc sobie wzajemnie w oczy.	Bo to się najczęściej uwydatnia w takich właśnie faktach.	Rzeczywiście. Jeżeli chodzi o pana Brzęczkowskiego, to, niestety, ma on fatalną opinię.	Idę na to! To milion razy lepsze niż korsarstwo! Będę siedział u wdowy, choćbym miał nogi wyciągnąć. A gdy zostanę kiedyś prawdziwym zbójcą i moje imię stanie się sławne, wtedy i ona będzie dumna, że wyciągnęła mnie z błota.	Mam jeszcze wstąpić za interesem, ale szedłem do domu, żeby panią spytać, czy nie poszlibyśmy dziś do teatru.	Ale o co się bijesz, Athosie?	Bardzom pani za to obowiązany. Właśnie tego pragnąłem!	Jak mi dasz ten piórnik, to ci coś bardzo ciekawego powiem.	W istocie zręcznieś się pan wymknął kozakowi, którego za nim posłano.	Wreszcie nic mi do majątku waszej matki. Ale chodzi o to, ażeby zwrócić cztery tysiące rubli Mielnickiemu. Szoruj więc pan do mego adwokata, załatw formalności prawne z Mielnickim, a cztery tysiące rubli i procent od kwietnia ja zapłacę.	I owszem, ciociu, bo i ja się dość nałykałam kurzu. Byłam w trzech folwarkach. Ten nieznośny Marek siedzi sobie w Kownie i ani dba, że tu potrzebny. Zostawił mi cały kłopot i rad. Ani pomyśli, że na moją głowę dość jednego Clarka z nieustannym lamentem i przypuszczeniami różnych nieszczęść.	Ależ Mokumie, dlaczegóż mamy się lękać bandy takich opryszków? Jesteśmy dość liczni, ażeby ich pokonać.	I cóż się z nimi stało?	I założyliśmy się.	Jakież to zajmujące!	Och, w takim razie znajdzie się pan w swojem kółku.	Panie Goniec przyniósł depeszę z ministerstwa spraw wewnętrznych.	Poganin zapowietrzony. Mówią, co ino Żydy oszukują, a to swój, i pies taki...	Wielkie rzeczy. Ja od dwunastu lat. A ruszałam się dużo wcześniej.	Wystarczy mi, jeżeli ukaże się choć cokolwiek	Zdaje się, że po prostu odkryto jakiś bonapartystowski spisek.	Ja powrócić do pługa? odezwał się Sachar	Proszę pana, kto to właściwie był ten pan Cynadrowski?	Tak, pani czemu mnie o to pytasz?	O! a na cóż ci serce moje?	Mówią, że Ferdynand Cortez, rozpoczął proces o przedruk, z Cesarzem Napoleonem III, za podbicie Meksyku.	Ty, kulasie, jak ci tam?!	Co za jeden jesteś?	Kpisz sobie ze mnie! Gdzie notariusz?	Nigdy! Na człowieku tym cięży nierównie gorsza zbrodnia: jest podobny do następcy tronu...	Bo ja wiem kto? Jakiś rodzaj istot...	Niech Bóg błogosławi tych, którzy uciekają, jak pobłogosławił was	Żartuj zdrów... mnie droga inna na myśli ku mogiłkom, a ty mnie wyprawiasz w świat jak lekkiego panicza.	A czy w tym było coś złego?	A kto był pan Bronicz?	Na rycerską cześć i na klejnot?	Naszto mnie nazad, kiedy tak dobrze!	Powiedz koledze, że łobuz, a ty gapa.	Prędsza zguba, gdy na własną rękę wojnę prowadzić będziem	Pytanie! Zatem będę miał kilka tysięcy franków renty do kupienia dla pana?	Tam ktosik chodzi pod oknami!	A czemże zjednał panią?	A gdzie byłeś przez ten cały czas?...	A kiedy pójdziesz?	A od kogo rozkaz?	A z żydówkąż tą kochaną co uczyni? zapytał gniewnie Maciek	A zatem walna i stanowcza narada dziś z pańskim dziadkiem i Idalką. Chodźmy.	Ależ gość!	Ależ... proszę pana!	Dwa tygodnie temu.	I cóż mój brat?	Ile?	Ja bym poszedł	Jesteś najpiękniejsza w całej Värmlandii!	Jezus Maryja!	Kazałbym mu zamiast trzysta	Kobieta?	Milion tysięcy diabłów!	Niewolnik boży, Ramzes	No?... Cóż dalej?... A roboty publiczne?...	Około czterech godzin i tyle samo powrót.	Oto dwa kamyki	Prieš mane, palaidi barščiai buvo. Iš viso mandralų ne mažai. Kožnas norėtų būt ponu ant savo rankos, kožnas ieško nuopelnų, ir tokis ypač, kuris nenusėdo gerai ant arklo ir, kas tik kulnų nepakėlė, kišasi prie visko ir nori, kad visi neišmintingos rodos klausytų; aš jūsų visų nebijau.	W podróży byłaby pani najpotrzebniejszą bratu...	Waszmość sam musisz tu być sędzią
Nie zdaje mi się ażeby kiedykolwiek giermkowie opłacani byli w ten sposób, dawano im zwykle tylko nagrody, a jeżeli ja postąpiłem inaczej, uczyniwszy tobie testamentalny zapis, zrobiłem to ze względu, że nie wiadomo, co przytrafić się może mnie samemu, a w złym razie nie miałbyś sposobu świadczyć w tak opłakanych czasach o rycerskości moich czynów i żałowałbym może, że dla tak bagatelnej rzeczy dusza moja cierpiałaby na tamtym świecie. My i tak wiele jeszcze przenieść musimy w naszej awanturniczej pielgrzymce; pomnij, drogi przyjacielu, na przepowiednię moją, nie masz życia na większe wystawionego przygody, jak nasze życie.	Juści, prawdę mówię, nie widziałam sama, to i nie przysięgnę na to, ale może być, może są takie sprawy na świecie, że człowiekowy rozum, choćby i największy, a nie wyrozumie, nie przejrzy	Czemu to pan Łukasz zawsze smutne gra pieśni, że aż na płacz się zbiera?	Mój mości panie! Czemu to ja się waćpana nie wypytuję, gdzieś przebywał i coś robił?	Nieźle. Panie, a co to za wieża?	Cieszy mnie to Jesteś jedynym człowiekiem na świecie uprawnionym do tego, aby wiedzieć o mnie wszystko. Masz w mym życiu większe znaczenie, niż sam przypuszczasz.	Dobrze nie jestem tak głupi, żebym nie wiedział dobrze, czego się mogę spodziewać. Niech się stanie, co się stać może najgorszego, mało mnie to wzrusza. Zbyt wiele razy oglądałem śmierć, odkąd poznałem się z tobą. Mam ci jednak kilka rzeczy do powiedzenia (w tej chwili byłem bardzo podniecony), przede wszystkim zaś to: wpadłeś teraz w ciężkie opały, straciłeś okręt, skarb i ludzi, całe twoje przedsięwzięcie poszło na marne. Może chcesz wiedzieć, kto tego wszystkiego dokonał? Odpowiem ci	Czas już na nas, panie kapitanie Ci parsyjscy marynarze czekają na nas, żeby dobić targu. Chciałem mu wyświadczyć przysługę	Ależ kochany Kaziu nie masz o co się gniewać. Żartowałem. Sam wiesz, że żartowałem. Jeżeli jednak dotknęło cię to	Straszne to musi być zejść ze świata i nie pozostawić ani jednej istoty, która by nad tym bolała	Zły jesteś? Przecież masz ładne włosy, zwłaszcza gdy je rozrzuca wiatr. Traktuję cię jak dziewczynkę, bo nią trochę jesteś. No... zresztą nie będę prawiła komplementów, bo jesteś dostatecznie zarozumiały. Gdzie są moje roentgeny? Chyba nie chcesz, abym musiała się zgrywać na panią Chauchatpani Chauchat	Masz rację i, na mą duszę, widzę, że gra nie warta świeczki Szczęśliwie się zdarza, że pojutrze opuszczamy Paryż, idziemy, według wszelkiego prawdopodobieństwa, na Roszellę, a gdy wyruszymy w drogę...	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	Aha, dobrze, że sobie przypomnieliśmy, drogi Cyrusie Jeszcze panu za to nie podziękowaliśmy. Szczerze mówiąc, bez tego ognia nigdy nie zdołalibyśmy wrócić do domu.	Bynajmniej. Ten, kto zna urok życia, lubi czuć się jak łódź bez steru na falach.	Czy przez to chcesz powiedzieć, że tu jest?...	Klnę się na bawołu, który mnie okupił, że mam tego dość! Czyż do wieczora mam słuchać głupiego paplania tej starej małpy? Akelo... zrób z nim porządek... nudzi mnie!	Nie mówiłem, bom sam nie wiedział, ale teraz będę mówił. Toć nie godzi się choćby na największego wroga takiego oszczerstwa rzucać.	Oj, szkoda, że pana ojca tu nie ma. On także był wzięty do niewoli tatarskiej. Dawno, dawno temu, ale im się wyśliznął szczęśliwie. Sto razy nam opowiadał, jak to z rozłupaną głową przeprawiał się wpław przez rzekę... jaka to jej nazwa? A niechże ją...	To dowodzi tylko, że ten dzielny Castillan ma dobry smak. Piękna Cyganka warta grzechu. Uspokój się jednak; sekretarz mój już powrócił.	„To byłoby najgorsze ze wszystkiego”	Cieszę się! Serdecznie się cieszę! Dziękuję panu! Kawałek już czasu, jak tu nie widziałem nikogo. I myślę sobie, że pan może będziesz ostatnim, drogi panie!...	Nie dziwi to pana, że z zainteresowaniem przyglądałam się tej czarującej dziewczynie. Nieobojętnie też dowiedziałam się o tym, że łączy pana z nią nić wzajemnej sympatii.	To prawda ale kobiety są niepojęte; im więcej je poznaję, tym czuję się szczęśliwszy, że mam ciebie, tak iż nie mogę dość nadziwić się memu szczęściu.	Ba! Prawie na dzwona pocięty.	Cicho, Michał! Słyszane to rzeczy, żeby sam ksiądz... Dawno już mówiłam, że to siano w przeszłym roku... cicho, tam jakaś kobieta stoi.	Ja o niczem nie wiem, bo od Laskonogiego na świat nie wyjrzałem	Jakże nie wiem?! To pan Tomasz Billewicz, miecznik rosieński. Wszyscy go tu znają, bo to dawny radziwiłłowski sługa i przyjaciel.	Kocham panią nad życie! Nie chłopiec lekkomyślny to mówi, lecz ja, Horst...	My czehryńcyczehryńcy miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej.. Dzień i noc z pyśmom jidem. Oto jest.	Powszechnie wiadomo, że gule-gule są odporne na jad tych robaków.	Są już wszyscy na próbie?	Testament! To oczywiste, pan Noirtier chce spisać testament.	Eee! Nie mówmy już o tej sprawie. Sam widok Torrance’a przypomina mi dość pocieszne zdarzenie sprzed paru lat, gdy umówiłem się z tym biednym ciamajdą, że spotkamy się koło krzyża w Edynburgu. Każdy poszedł za własnymi sprawunkami, a kiedy była już godzina czwarta, Torrance, mając już nieco w czubie, nie poznał swego pana, ja zaś, nie wziąwszy okularów, byłem bez nich tak ślepy, iż daję waćpanu słowo, żem nie poznał własnego skryby!	Ja wam powiem też prawdę, o, ja wszystko rozumiem, przedemną się nic nie ukryje. Mię nikt tego nie uczył, ot tak, samo mi to przychodzi, nie wiem zkąd. Wam nie o moją idzie dolę... wyście też zakochali się we mnie.	Gdyby pan wówczas był w naszej okolicy, może by pan ją wyleczył... Biedna mamusia. Nie takiego losu spodziewała się dla mnie. Ale niech pan nie myśli, że ja narzekam. O nie! Pani Szkopkowa jest dla mnie bardzo dobra. I ostatecznie niczego mi nie brakuje... Chyba książek i... pianina.	Nic mi po waścinym gardle, zaniechajmy się lepiej gdyż prawdę waćpanu powiedziawszy, tom mu tam w drogę, gdzie myślisz, nie wchodził. Wejdzie tam waćpanu kto inny, lepszy ode mnie	Nie jestem jeszcze zupełnie o tym przekonany mam jednak nadzieję, że wkrótce zdobędziemy konkretniejsze wiadomości.	Otóż mylisz się, mój wicehrabio. Jestem przekonany, że gdybyś pan przetrząsnął kieszenie Bertuccia, znalazłbyś może z dziesięć sous.	Pójdźmy w tamtą stronę, posiedzimy sobie trochę w karczmie u Pamfila, poczekamy przy szklaneczce malagi i zobaczymy, co się dalej stanie.	Więc rozstań się z nią.	A u nas w Caprei wiesz co się dzieje? Cezar od kilku dni siedzi zamknięty, milczy, nikogo nie przypuszczając do siebie... Mówił ci Priscus co było tego powodem?	Ależ skąd! Żywią się robactwem, skorpionami, skolopendramiskolopendra korzeni i cebulek roślin.	Co?... Nie kazałeś pan przyjmować Wokulskiego?...	Czy już dziś chcesz iść do niego, Olu?	Farmazonfarmazon (z fr. franc-maçon) wtrąciła się do rozmowy przechodząca kobieta, żona diaczka, jak się okazało. Kirgizowie: naród turecko-mongolski zamieszkujący gł. Kirgistan, w większości wyznający islam; Buriaci: naród mongolski zamieszkujący region jez. Bajkał, w większości wyznający szamanizm i lamaizm (buddyzm tybetański)., bez księdza, bez nabożeństwa: w dzwony nie dzwoniono. Przykro nawet. Sąsiadka mówi: straszyć będzie	I nie widział się pan już więcej z Rychterem?	Ja też z początku nie lubiłam, gdym tu przyjechała Ale dlaczego tak mi się wciąż uparcie przyglądasz?	Jak chcecie. W takim razie jeszcze dziś zwrócę wam wasze parszywe pieniądze i...	Ma się wiedzieć. Dość mam tej Warszawy. Powyżej uszu.	Masz słuszność Ale bo też nie głupca ani nawet nie człowieka z talentem trzeba nam szukać. Aby rozwiązać podobny problem, trzeba nam człowieka genialnego. Geniusz jedynie posiada dziecięcą wiarę, religię miłości i pozwala sobie chętnie wiązać oczy. Otóż jeżeli spotykałyśmy niekiedy ludzi genialnych, byli oni może zbyt daleko od nas, zbyt zajęci, a my zbyt puste, zbyt rozbawione, zbyt pochłonięte...	Mylisz się pan, nie jestem hrabią de Monte Christo.	Mówi się, że szesnaście, ale naprawdę mam dziewiętnaście.	Najdaléj za tydzień. Ale, zapomniałem cię przeprosić, Lucysiu, żem nie zajechał do ciebie, tylko wezwał cię tutaj. Widzisz, stracił-bym przynajmniéj kwadrans, albo pół godziny czasu, a tak pragnę ją zobaczyć, że mi każda chwila droga.	Nie! Teraz cię nie oddam. Teraz wiem dopiero, kto jesteś, czym jesteś dla mnie.	O naukę waszej książęcej mości proszę, bo też wstyd by mi było, gdybym się przy takich statystachstatysta (daw.)	Obawiam się, że tak	Toś i do Pacunelów już trafił? Strzeż się jeno, bo tam ładnych dziewcząt jak maku w ogrodzie.	Trzymaj się, Cabiński!	Tutmozis powinien by przysłać do nas gońca... Bo jestem pewny, że sprawa, tak czy owak, już się rozstrzygnęła...	Więc były i fakta?...	Wywczasowałemwywczasować się (daw.) odrzekł Maćko.	Ze Stołecznego?	A jednak zatrułeś mnie kiedyś książką. Nie powinienem ci tego wybaczyć. Henryku, przyrzeknij, że nie pożyczysz tej książki nikomu. Ona jest szkodliwa.	A jeżeli czasem stryj zostanie w domu?	A o czym u was śpiewają?	A ty, Maćku, nie idziesz do kościoła?	Ależ ja tego bynajmniej nie chciałam powiedzieć. Analogja ma tu odniesienie...	Alfons Thauret? O tak, znam go, ale cierpieć nie mogę.	Antygona jest dla mnie zbyt słodka. Grzebała brata i nie spostrzegła, że miał u boku miecz. A zresztą ja nie sądzę, żeby nam wystarczyć mógł naprawdę ten stary, tak niezastosowany do naszych miar świat. Jasność myśli i czucia pozostaną.	Brawo!... brawo!...	Do nadejścia pociągu...	Do widzenia!	Dziękuję Och! dałabym dziesięć lat życia...	Gdzie jest ta książka?	Gdzie klejnoty?...	Gorzej, stryju, znacznie gorzej: on jest żonaty!	Hrabio, naprawdę! Gdybym nie znał pana dobrze, sądziłbym, że nie jest pan tak odważny, jak sądziłem!	I ja dla niego	Ja dwustu!	Jestem... jestem... nr 27.	Naturalnie skoro widziałem kogoś w grocie! Bez tego nic dotychczas nie wiedzielibyśmy o przekopie.	Nie.	Niech żyją branki, które nas uratowały!	No... tego pana... Kazimierza Norskiego...	O wiorstę stąd.	Och, nie dodawaj ani słowa. Nazwisko, które noszę, jest mi wstrętne...	Pašėriau, pa! Nebijok!	Piękna historia?	Precz!	Przepraszam pana, w tej chwili nie mam czasu.	Synowie Jarosława Pierwszego MądregoJarosław Pierwszy Mądry (978–1054)	Sztuka spytał Kandyd	Słowa szanownej pani przypomniały mi, że przyszliśmy tu z prośbą.	Słyszymy o obywatelach galicyjskich, gotowych złożyć nowe pułki...	Tak, pani.	Tak, tak.	Tyś rusinka a rusini nie ufni są.	Wrócił pan prezes do dawnego apetytu?	Wszakże tu jest pełne morze!
Odonicz gorszy od niego Krew w nim ta ojcowska, co to się niegdyś naprzeciw własnego rodzica podniosła. Laskonogi mu nie sprosta, bo łagodny jest i dobry... a Odonicz plugawy i zdradliwy...	Czasem z Raszkowa przychodzą, a czasem, jak zasłyszą, to i Bóg wie skąd. Ale zostają przy rzece, do jaru nikt nie wchodzi, bo się boją. Ty widział kości. Byli tacy, co chcieli przyjść, to ich kości leżą.	Powiedz mi waćpan, co to wszystko znaczy?	Za to już ja ponoszę odpowiedzialność, panie doktorze. Zresztą kieruję sprawę do sędziego śledczego. Może on zarządzi aresztowanie, jeżeli pan o to będzie zabiegał. Ale wątpię. Po wyroku zamkną go, oczywiście w tym wypadku, jeśli wyrok będzie skazujący. No, to już tu nie mamy nic do roboty. Do widzenia, panie Kosiba! Życzę zdrowia, panno Marysiu!	Kaci go wiedzą, mówił zjadając gałkę od laski prezes, zkąd mu to wszystko? Tać to szerepetka, a minę ma pańską i tak pewny siebie ten intrus, jakby łaskę robił, że tu przyjechał. A przyjechało to pewnie na chłopskich sankach, w siwych barankach.	Klnę się na prochy GiottaGiotto di Bondone (1266–1337) apostołowie Jezusa, wg tradycji razem ponieśli męczeńską śmierć w Persji; w Kościele katolickim ich święto liturgiczne obchodzone jest 28 października., męczenników, a Szekspira oddam pojutrze, to jest piętnastego września. No, co? dostanę?	Miłościwa pani pewny jestem, że tam u króla JMości co panna Dorota przez oboźnego uczynić mogła, to zrobiła jak najlepiej. Wiem że obiecali dopilnować, aby o W. K. Mości nie zapomniał. Nie może to być, lada chwila odbierzemy wiadomość.	To dziecię, które tak bardzo kochałem... ten towarzysz najwcześniejszych lat moich... nazywał się... tak, nie mylę się tym razem...	Dobrze i to, że ambicję masz i ludziom w ręce nie patrzysz. Zemsta, WrógUsłuż mi jeno przeciwko Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnatykondemnata	Przyznaję że podobieństwo jest wielkie, ale pomnąc na to, coś mi mówił o prześladowaniu czarowników, przysiąc bym nie śmiał, żeś ten sam.	Kiedy? Przecież pańscy ludzie nie opuszczali ruin. A następnie: dokąd by go zanieśli? Co najwyżej o kilkaset metrów, gdyż nie podróżuje się z umierającym... I wówczas pan by go znalazł. Nie, powiadam panu, on jest tu. Jego przyjaciele nigdy nie ruszyliby go z najbezpieczniejszej kryjówki. To tam zaprowadzili doktora, podczas gdy żandarmi pobiegli do ognia jak dzieci.	Lance mają niewysokie. Nie włócznia ci to, nie dzida, nie pika, nie kopia husarska, ino broń ścigła, prędka, do dłoni, do prawicy wraz. Letka! pięć łokci będzie miała. Jak rosły chłop stanie w czapie, tylec na ziemi postawi u nogi, to ma chorągiewkę tej lancy nad samym denkiem czapy. Chorągiewki mają jako i my: gładkie, białe z czerwonym. Od tylca ma lanca piękne okucie. Pośrodku ma temlak z białego rzemienia do zakładania na przedramię. Przy obu strzemionach stoi otworem i czeka na tylec lancy tulejka, trokami do puśliska przymocowana. Bije się w pałasze, to lancę rzuci w lewą tulejkę. A pałasze mają sieczne, z żółtymi jedlcami. Temlaki przy nich z białej skóry... Paniczu, wam by pasował okropnie ten lansjerski strój!	Litość małp... to cisza górskiego potoku, to chłód słońca w porze letniej, to absurd! I cóż stało się dalej? Mówże, chłopcze!	To i my mogliśmy prędzej złapać, tylkośmy nie chcieli zmordować się na całego. I ciebie nam było żal.	I tego, co wycierpiałam, nigdy się nie dowiesz, panie mój.	Bez co?	Boże! co robić?...	Chariclésa wprawdzie wyśmiewa Cezar, nie wierzy w lekarzy, ma ich za oszustów i trucizników, ale go teraz boleść złamała, tamten już mu nadto zobojętniał, tyś nowy i świeżém okiem łatwiéj postrzeżesz co czynić można. Kto wie, może sobie zjednasz zaufanie jego? Bądź więc na zawołanie, gdy rozkażę...	Chcecie, panowie, wiedzieć, co jest? Otóż tak, podałem się do dymisji.	Hm... To źle! Bo tutaj Joasia proponowała inną kombinację.	Jako więc mamy mówić i co czynić?	Od paru dni bo się to stało na wystawie. Dobrze jednak, że wśród nas baron Z. nie ma przyjaciół: za tytuł, jaki mu ofiarowałeś, mógłbyś wpaść w kabałę.	Skoro karawela nas ostrzeliwuje, to i my ostrzelajmy Hiszpanów.	To prawda mogło być i tak.	Wszystko pani wytłumaczę. Owszem, jeśli je pani przeznaczy, to je wezmę.	Zdaje mi się, doprawdy, że to jest dziewczynka, która mnie napoiła!	To księżniczka Matylda Wie pan, przyjaciółka Flauberta, Sainte-Beuve’a, Dumasa. Pomyśl pan, bratanica Napoleona I! Oświadczali się o jej rękę Napoleon III i car rosyjski. Czy to nie interesujące? Niech pan do niej zagada. Ale wolałbym, żeby nas nie trzymała godzinę na nogach.	Chryste Panie! A to czegóż tu siedzieć, uciekajmy, panie, zaraz tej nocy.	Ale tu nie jest Warszawa.	Najjaśniejszy Panie, to fatum	Szczapa! to wasz niedźwiedź. Dacie go taborytom na wóz Dziadka?	W każdym razie trzeba ją przyjąć gościnnie; mieszkamy bądź co bądź u jej siostry i goście panny Sandal są naszymi gośćmi. Kto pójdzie po nią na stację?	Chyba ja w pułku jednego kamrata nie mam, jeśli ty dzisiejszego wieczora doczekasz...	Panna Anna mnie nawet nie żegna? nie będęż miał na drogę ani krzyżyka, ani pamiątki?	A ja się skąd tu wziąłem?	Tak, tak! wy pięknie mówicie! Ja znam! Ojciec święty był człowiek, że o mnie podłym pamiętał! Ja ciągle wybierał się wrócić i do kolan mu paść, ale czort przeszkadzał! Ale ja tam nie kradł i nie próżnował. Tyle wszystkiego, że hulał trochę. Ja nie zapomniał o was.	Teraz rozumiem i niektóre słowa, jakie słyszałem, stały mi się jasne. Otóż ten pan pozował, a młode panie malowały go: pani Osnowska olejno wprost, a panna Castelli akwarelą z profilu. Obie były ubrane w perkalowe fartuszki na wierzchu sukien i obie były śliczne. Pani Osnowska widocznie dopiero zaczęła się uczyć, ale panna Castelli ma dużo wprawy.	Czy nie mógłbyś, panie adiutancie, zabrać ze sobą tego donkiszota?	Morusek byłby najpiękniejszym kotem na świecie, gdyby w ogóle nie miał uszu	Mówię ci; przecież, że nie umiem.	Nie, śmierć pańska będzie inna	No, jakże się waćpanu podoba miasteczko? odezwała się nie słuchając już jej odpowiedzi, otyła pani, którą Laura zdawała się niezmiernie intrygować.	Zapewne gdyż zbiorniki nie są jeszcze wypróżnione, a po zupełnym ich wypróżnieniu „Nautilus” powinien wrócić na powierzchnię morza.	Alboż zwycięstwa osłabiły nas?... Alboż nie zwieźliśmy skarbów?...	Ależ trzeba go uprzedzić, żeby nie pozwolił synowi...	Czyż więc mam podać waćpanu i resztę nazwiska?	Dopóki nie zwyciężymy	Jakoś nie widać Tojby	Jeżeli druga strona nie odrzuci moich planów...	Nie	Nie ma niebezpieczeństwa, Zuzanno, tam jest twój ojciec.	Nie myślałam o śmierci.	Nie rozumiem.	Nie widziała pannuncia? Miłościwy król samopiątsamopiąt (daw.)	Nie, nazbyt się przeraziłem.	Nie, tapicer mi mówił.	Ot, przygodnie. W tych sferach nikt nie posługuje się nazwiskiem, bo i niebezpiecznie.	Bez wątpienia, ale jak mówi Osjan: „Kiedy moje uszy słyszą pieśni bardów, serce moje drży, jak gdybym słyszał historię o swoich przodkach. Harfa nie odezwie się więcej w lasach Sebora!”	A czy ja mogę widzieć się z Porthosem?	Cóż za koszałki opałki! Ludzi wilkami robisz?	Pan na służbie?	Wierzy pan, że jestem panu przyjacielem?	Znam ja już wasze interesa. Szanowny pan hrabia do świetnych doszedł kostiumów i do bajecznych egzotycznych bucików, prowadząc niezrównane azjatyckie manipulacje.	A ty, Dmytruś, wierzysz?	Ale gdzie ja jestem?	Czy... będzie miała kiedy izbę i budżet?	Gdzie Pomposo StinkadoreStinkadore na miejscu rodziców, w zastępstwie rodziców..	I ja tobie, ale kiedy indziej... Oświadczył ci się Miętlewicz?...	O!... panie, gdybym mógł zaufać pańskiej dyskrecji.	Powinieneś wiedzieć. Musisz więcej uważać w kościele. O czym kazał pan Harvey?	Wyrzuciłem wszystko wszystko. Zostało tam na brzegu, gdzie utopił się dyrektor Klemm. Niema go już. Niema, niema... Tam zostało wszystko...	Zastaniesz je pan w moim gabinecie i możesz się sam z nimi pożegnać.	Zupełnie sam, wielmożny panie.	A w Warszawie mości książę?	Ach, tak.	Biedna kobieta, żal mi jej!	Byłaś gdzie?	Będę uważał, proszę pana, będę uważał, zanim zrobię krok.	Cała ta awantura z hrabią de Morcerf doprowadziła Alberta do rozpaczy.	Do wyjazdu tych pań.	Hrabia Grandi kłania się nisko szanownej damie. Idziesz, Małka, idziesz?	Ir aš!	Jeżeli tego potrzeba	Jimmy, bądź mężczyzną!	Jutro się pokaże...	Każ mi zrobić mały kawałek befsztyku po angielsku...	Kogóżby? Ferdynanda oczywiście	Który?	Można by ich zejść jak susłów we śnie!	Mój tatuś umarł: on był królem.	Naturalnie, kolego.	O paszport go pytali! W ręce twoje, stolniku.	Okultyzm	Ot jak! A do jakiegoż, jeśli wolno wiedzieć?	Oto Herburtowski statut rzekła podając pięknie oprawne, polskie tego statutu wydanie z roku 1570.	Piliśmy zawzięcie.	Są aż tak potrzebne?	Tak, znam troszkę	Ładne masz suknie?	Śledzie i kawior niech panna Marta postawi z tej strony, przy wódce.
I owszem Waćpan, który tak się na wszystkim rozumiesz, pewno już poznałeś, że jestem szlachcicem z Podgórza. Moje nazwisko nie ma tu nic do rzeczy, ale dziedzina mych druhów znajduje się nieopodal wyspy Mull, o której pewno słyszałeś. W owych to stronach rozbił się podobno pewien okręt; nazajutrz potem jeden z mych krewniaków chodził po wydmach piaskowych, zbierając drzazgi z okrętu, przydatne na opał, gdy natknął się na chłopca, co był już na poły topielcem. Otóż krewniak mój ocucił tego biedaka, po czym z pomocą drugiego szlachcica wziął go i umieścił w starym, zrujnowanym zamku, gdzie od tego czasu aż po dziś dzień moi przyjaciele łożyli nań wiele pieniędzy. Moi przyjaciele mają dość dzikie obyczaje i nie bawią się w ceregiele prawne, jak inni, których mógłbym tu wymienić; toteż przekonawszy się, że chłopiec należy do cnej rodziny i jest rodzonym bratankiem waszmości, panie Balfour, przykazali mi, bym waćpana odwiedził i omówił z nim tę sprawę. Mogę zaś waćpana już z góry uprzedzić, że jeżeli nie przystaniesz na pewne warunki, tedy małe jest prawdopodobieństwo, byś go miał kiedy oglądać na oczy. Albowiem z moimi przyjaciółmi nie ma co żartować.	W samą porę zdążyłem zatrąbić. Wasz okręt trochę się odsunął na bok... Patrzę ci ja, a tu ty spadasz z okrętu w wodę. A co-o-o? Już se myślę, że cię śruba poszarpała w drobne kawałeczki, a tymczasem wypłynąłeś... i płyniesz prosto na mnie... więc ja, co robię. Cap ciebie kiejkiej (gw.)	Popełniłem duży błąd, a właściwie to pańska wina, gdyby pan powiedział mi w Warszawie o co chodzi, zabrałbym swoją kulę, a bez niej nie wiem, na jakiej głębokości znajduje się ropa.	Tak, to oczywiście bardzo tragiczne, nie możesz jednak być w to zamieszany. Z „The Standard” dowiaduję się, że miała siedemnaście lat. Sądziłem, że była jeszcze młodsza. Wyglądała jak dziecko i wydawała się tak niewiele rozumieć na grze. Dorianie, nie bierz tego do serca. Chodź ze mną na obiad, a potem pójdziemy do opery. To wieczór PattiPatti, Adelina (1843–1919)	To się pokaże. O czym innym chciałem z panią pomówić. Książę wskutek choroby i niepowodzeń musi być rozdrażniony, zatem jako desperat do gwałtownych uczynków skłonny... Honor, Kłamstwo, PozoryNie rozłączaj się pani teraz z ciotką i panną Borzobohatą; nie zgadzaj się na to, by pana miecznika do Tylży wyprawiano, jako ostatnim razem przed wyprawą się stało.	Waszmość musisz uciekać. My jedziem na Podlasie, bo tam się chorągwie przeciw zdrajcom podniosły, a waćpaństwo zabierajcie się zaraz z nami. Nie ma innej rady. Możecie się do Białowieży schronić, gdzie krewny pana Skrzetuskiego, łowczy dworski, przesiaduje. Tam was nikt nie znajdzie.	Dobrze, Karl, dobrze! Przebacz mi! Ja cię tak strasznie kocham i tak się boję o ciebie, że nie mogłam wytrzymać, chciałam się przekonać.	Nie powinien się pan opierać na moim zdaniu, bo to tylko moje osobiste przekonanie.	Powiedzże córce mojej, proszę, że przyjechałem po nią! Niech się nie boi mrozu, postawi się budę, mam też wilczurę.	Czuję się szczęśliwy z tego powodu ale to nie precyzuje mego stanowiska. Widzi mama, lubię sytuacje wyraźne. Bardzo  wyraźne. Pod względem prawnym również. Otóż dotychczas czerpałem z waszej kieszeni tyle, na ile na pewno nie zarobiłem. Obecnie chcę pracować i chcę mieć pensję. Stałą pensję. Nie proponuję wam, byście mi oddali całkowity zarząd. Ale powiedzmy, powierzycie mi kierownictwo produkcji.	Wy, panowie spotykacie w Paryżu tyle rozmaitych kobiet, ile jest dni w roku. Ale w Sancerre, gdzie nie ma ich ani sześciu i gdzie z tych sześciu pięć ma dzikie pretensje do cnoty, skoro najpiękniejsza z nich trzyma człowieka swymi wzgardliwymi spojrzeniami na taki dystans, jakby była księżniczką krwi, wolno jest młodemu człowiekowi starać się odgadnąć sekrety tej kobiety, wówczas będzie zmuszona się z nim liczyć.	Oświadczyny rzekła Małgosia, nachylając się nad robotą z dziwnym uśmieszkiem, zdradzającym, że niezupełnie się z tym zgadza.	Czy uważacie, waszmościowie, że żaden z panów polskich pułkowników nie przyszedł na tę naradę, chociaż posłałem wszystkim wezwanie?	Co się stało?	I modły moje nie były wysłuchane, póki sobie nie przypomniałam o swoich bóstwach. Wybrałam dobrą godzinę i... może twój święty słyszał o przełożonym klasztoru w Lung-Cho? Do niego to zwróciłam się w tej sprawie i oto w oznaczonym czasie wszystko stało się, jakem sobie życzyła. Bramin w domu ojca mego zięcia mówił odtąd, że stało się to dzięki jego modlitwom... ale to mała pomyłka, którą mu wyjaśnię, skoro dojdziemy do kresu podróży... A potem udam się do Buddh Gaya, by odbyć shraddha za ojca mych dzieci.	Próbowali chrzcić się pozornie, aby nas z niczym odprawić. Słali wprost do Rzymu, poddając się... ale się to im nie powiodło... Za późno było... ziemia to nasza...	Może, jak się wcale spać nie położysz.	Ba, a jakże się przez Szwedów przedostać?	Długo trzeba się uczyć pańskiego zawodu?	Gdybym ja był na twoim miejscu...	Ja zaraz jutro lecę do Doriów i muszę widziéć tę... Nie wiész pan jak się zowie?	Na pierwszą.	Rozumie się. Płyniemy w prądzie wody wrzącej.	Tak, lecz cofać się!...	Tego nie godzi mi się powiedzieć, bom ją sam w te ręce włożył. Miłościwy pan nasz, Joannes Casimirus, ma tylko mój wybór potwierdzić, nic więcej.	Ja się wcale nie krzywię	Jak chcesz! Czy oni na pewno przyjdą?	Bodajby wieloryb połknął cię wraz z tą nerwową niedyspozycją! Znowu najechałeś na mnie! A więc, co mówiłeś, czterdzieści dwa czy czterdzieści pięć?	Panie posterunkowy, proszę usunąć tę... tę bandę. W takim towarzystwie ja nie myślę podróżować. Jestem urzędnikiem państwowym na emeryturze, papiery mam w porządku i w razie czego potrafię znaleźć sobie świadków.	Ta się zaprosi sama Z nią przyjdzie nieodstępny już poeta, bo szczęściem przywłaszczyła go sobie. To biédny prawdziwie człowiek!	Nie chodź pan tam. Jest rozdrażniony i lepiej zostawić go w spokoju. Zajdź pan lepiej do mnie na herbatę... À propos, czy ja mam pańskie włosy?	Nie przyprowadzono cię tu po to, abyś oskarżał, lecz abyś się bronił.	Czy pamiętasz, panie hrabio, coś mi przyrzekł? Upewniłeś mnie, że ta scena nie będzie miała dalszych następstw i że odesławszy Manuela do więzienia... wypuścisz go stamtąd natychmiast.	No, Oriano, na koń	Proszę. Właśnie skończył przesłuchanie. Tędy, przez te oszklone drzwi, w parterze, drugie biuro na prawo.	Wiem dokładnie Z tej strony padły trzy strzały. Widziałem trzy błyski: dwa koło siebie, a trzeci opodal, nieco na zachód.	Bayard nie uważał się wcale za biedaka, o ile pamiętam z historii, a nasi obywatele, chwała Bogu, nie są w niczym do Prusaków podobni. Mamy dla nich należne względy.	Jeszcze jedna cnota! A ja myślałem, że w takim skarbie, jakim bez zaprzeczenia jesteś pani dobrodziejka, że w takiej skarbnicy zalet nie dopatrzę już nic nowego, chyba	Ma to wydrukowane na bilecie.	Jesteś Ale mimo to zapewniam cię, że nie żałowałbym dla ciebie żadnego trudu, gdybyś tylko zechciał być rozsądnym zwierzęciem.	Kopyta nie kopyta... Ale ciągle po górach chodząc takie sobie odciski i guzy porobiłem, że jak kopyta wyglądają...	Ach! Już wiem, co to jest!	Dziwi mnie to, że mamy tam być pojutrze.	To niby, że ja sam siebie szanować nie będę	To panna Justyna myśli, że ludzie mogą ciężko pracować i wszelakie biedy znosić, a szczęścia swego nie utracić?	Zwiastowano mi że od księcia pana miłościwego niesiecie cóś ważnego i tajnego. Macie rozkazanie jakie?	Kłamstwo to jest! Kłamstwo i kalumnia! Krewniaczką Basi jestem i powiernicą, wiem przeto, co ma w sercu. O Włocha tyle stoi, co o łątkęłątka	O to, że żona najwyższego stanowiskiem sądownika w stolicy nie splami nazwiska, które jest nieskazitelne i nie okryje tym samym hańbą zarazem męża i dziecka.	Co?	A po co jej to mówić?	Prawda, jak mi jest Bóg miły Ale u nas ono w klasztorze zostanie, a oni swoje ze sobą w potrzebie wożą.	Pamiętacie jak tamten redaktor nas przyjął i nawet dał mi gwineę za mój utwór?	Nie bądź taki mądry sam ją przygrzewasz, to i sam podstudź.	Powiedz jej, że tatuś pojechał do Ameryki po posag dla niej.	Co chcesz przez to powiedzieć?	Biedni!... O sobie myśl, a nie o cudzej biedzie. A nie mogłaś to zaprosić podsędkowej do udziału w urządzaniu koncertu?... Podsędkowa, aptekarzowa, rejentowa	Jakże to może być?	Mój hrabio alboż to nie są cechy naiwnego dzieciństwa?	Nic mu nie będzie, to bardzo silne zwierzęta, więc wyzdrowieje.	Ojciec bredzi! Takiej formuły prawnej nie ma.	Czy przyszedłeś rozmyślnie po to, żeby mi to powiedzieć?	A tego nie dasz?	Dla samotnika, który całe życie chciał i umiał nie chcieć. Dzięki tej nawyczce zdobyłem sobie pełne zrozumienie i niepokalane poczęcie sensu, jaki tkwić może w przyrodniczym fakcie naszego życia...	Książę nie wychodziłeś cały wieczór?	Nie chcę	Nie rozumiesz?... Więc chyba nie jesteś kobietą.	O, pan już tutaj! Długo pan czekał?	Żaden człowiek sił swoich nie zna, dopóki ich w potrzebie...	No, to trzeba zaraz kogoś posłać. Ma pan przecie swój samochód. Może szofera?	A, kuzynowi jest Karol, to piękne imię	Anglicy uważają to prawie za obrazę...	No właśnie. Onegdajonegdaj (daw.)	Starzeje! O! Jakie to dziwne, zabawne! Jip stary!	A to, któż to taki?	Idź. Idź, ja pospieszę do szkoły, by chłopiętom zanieść słowa wiary.	Macie przy sobie pieniądze?	Nas dwu, to mało	Nawet do tytułu kantorowicza, ale pod warunkiem...	Posłyszysz... za kilka dni.	Ten jest piękny i gładki!	Za kilka tygodni, bracie Sibie, nasza córka skończy lat osiemnaście.	Zostań przy komendzie, panie Krzysztofie boś starszy wiekiem; przy tym mnie pewno jechać wypadnie.	A jeśli odmówię?	A niech ci tam mój Janek pomoże	Ale... jeśli...	Chyba jeszcze wieża w Monthléry.	Gadaj śmiało.	Gdy przedstawię pannę Rudecką jako moją żonę, uzna z pewnością.	Jaki?	Jaką?	Kiedy wyjechał?	Muszkieter?	Naturalnie	Niech nas prowadzi!	Niech pan przyjdzie Pies będzie, ale w takim razie jestem zmuszony prosić o zaliczkę trzydziestu koron.	Serwus, Huckleberry!	Służył w moim dawnym pułku	Tak.	Wrażęwrazić	Znalazłem jedną ogromną!
Zośka! Nie mów. To boli.	Och! to było boskie. To są rozkosze, których się nie zapomina. À propos tego genialnego skrzypka czy pan zna skrzypka, który kiedyś grał cudownie sonatę Faure, nazywa się Frank...	Kaleka, Brzydota mówi się znajomym, że to od robienia szablą, ha, ha! Krzywe nogi, stopy za duże; gotowych trzewików dostać nie mogę...	Nie. Z taką, co chodzi w chustce, to ja się nie ożenię, a kapeluszowa mnie by nie chciała.	Złapią albo i nie złapią, bo i na to jest głowa, przecieby się to jakoś do tego przygotowało.	Kto? pani Noskowa! Przestałeś waćpan bywać, nie napisałeś ani razu, to daje do myślenia, my z siebie żartować nie pozwolimy.	Przez całe życie nie skończę. To tak, jak litanja, czy jeszcze lepiej: nowenna do pani. Wie pani, że nieraz czytałem o miłości, ba, widziałem ludzi, którzy się kochają, ale nigdy nie wyobrażałem sobie, że w tem niema krzty przesady! O, ja i panią nauczę kochać tak mocno, tak szalenie, jak ja. Panno Niro! Zobaczy pani, jakie to olbrzymie szczęście...	Ale nie! to człek dobry, flegmatyk, Niemiec, i okrutnie regularny w regestrach, o pieniądze trudno z nim było zawsze, ale co w rachunkach nikomu się nie da przepisać!	Nie bój się, Franku	Szukać w jego gabinecie? Ależ proszę pani. Wybaczy pani, to jest nie do pomyślenia. Ja, chociaż jestem jego żoną, nie ośmieliłabym się zrobić czegoś podobnego. A zresztą mąż wszystko trzyma pod kluczem.	Jeśli przyśle mi sztylet, będzie to znaczyć, że sułtan nie obdarzył go łaską, a wtedy mam podłożyć ogień; jeżeli przyśle pierścień, będzie to znaczyć, że sułtan przebaczył i opuszczę prochownię.	Pan Bóg jej wynagrodzi te cierpienia. Nie bój się, nie umrze z miłości, wyjdzie za mąż za jakiego milionera i pocieszy się prędko. Nie znasz Żydówek.	Ja, zaziębić się! Nigdym jeszcze nie był zaziębiony, odkąd na świat przyszedłem. Nie wychowywali mnie na panicza. Biegałem po stepie jak królik, czy deszcz, czy śnieg, czy słońce. Matka mówi, żem się tyle świeżego powietrza nałykał, że się już nigdy nie zaziębię. Takim zahartowany, jak stal w ogniu.	Nie leć tak, rybeńko, nie leć, bo się zgubisz i mamusia nie znajdzie cię wcale w tym strasznym tłumie.	Mylisz się, szybko dorzucił cavaliere, jest imię, jest jeszcze młodość, jest znajomość świata; nędzą i nałogiem próżniactwa wodzić go będziemy na pasku, i cudzemi rękami żar rozgrzebywać! Ale wprzód potrzeba żeby grosza przy duszy nie miał! Wiem, że zechce sobie w początku w łeb wypalić, ale ja będę miał oko i nie dam mu dopuścić się ostateczności. To słaby dzieciuch!	Oj, prawda Ja i brat Jan nie możemy w żaden sposób przywyknąć do kumysu, bo to ćmi w oczach i dławi w gardle...	Czyżby? Zatem chciej wziąć to pod uwagę: waćpan nie życzysz sobie powrotu chłopca? Zgoda, ale co chcesz, by z nim uczyniono, i wiele za to zapłacisz?	Byle nie takiego, które z hetmana robi biboszabibosz (z łac. bibo, bibere: pić)	Nie	Ubranie o wartości człowieka nie stanowi...	Nie mnie, ale was, bom ja tyle jeno winien, żem wam obywatelów rabować dozwolił. Ale mniejsza z tym. TajemnicaStulże pysk, Kokoszko, i nie powiadaj o niczym słowa Oleńce, ani o pojedynkach, ani zwłaszcza o owym strzelaniu do portretów i o dziewczętach. Gdyby się wydało, na was winę złożę. Czeladzi już wspomniałem i dziewkom, że niechby które słowem wspomniało, każę pasy drzećpasy drzeć	A tak... pan Debray mówił mi, że to pani oddaje się demonowi gry.	One nie są do sprzedania.	Postaram się nie myśleć, Doady. Wiesz, szczęśliwa jestem, że mój chłopiec czuje się tam samotny wobec opustoszałego miejsca swej dziecinnej żony.	O, to ten... niezawodnie ten!	I nie chcę być Żądam odwołania wiadomości, zamieszczonej wczoraj w waszym dzienniku i dopnę swego. Jesteś moim przyjacielem jesteś moim przyjacielem i znasz mnie chyba, spodziewam się więc, że zrozumiesz moją stanowczość w tej sprawie.	Czy chcesz, aby się to skończyło, a zarazem abyśmy uratowali nogę?	Bo laska, choć pierwotnie ładna, jest tak zniszczona, że żaden lekarz miejski nie chciałby jej używać. Grube okucie żelazne starło się, co dowodzi, że laska była w częstym użyciu.	Chłopca Bił go drugi chłopiec. Ojciec jego był niegdyś białym żołnierzem w czasie wielkiej wojny. Chłopiec spędził dzieciństwo w mieście Lahorze. Gdy jeszcze był pędrakiem, bawił się z moimi końmi. Teraz, zdaje mi się, chcą z niego zrobić żołnierza. Niedawno został schwytany przez pułk swego ojca... ten pułk, co to w zeszłym tygodniu poszedł na wojnę. Lecz tak mi się widzi, że on nie chce być żołnierzem. Wziąłem go na przejażdżkę. Powiedz mi, gdzie są twoje koszary, a ja cię tam odwiozę.	Jakże miała ze mną jechać, kiedy to ja do niej jechał?	Co to takiego to niku?	Co? Rzeczywiście! Boże, zdaje mi się, że już cały rok upłynął od tego czasu. Ale masz rację, to było tej samej nocy, kiedy szedłem za pół-Indianinem do domu wdowy...	Marzenia, o młody rewolucjonisto? WieśMówmy o nowych wsiach szklanych. Już się one nie palą, a i piorun w nie nie bije. Chaty w niektórych osiedlach połączone już są szklanymi chodnikami. Obszerne gromadzkie szklane obory i gromadzkie chlewy dają możność rozwinięcia nowych przemysłów mlecznych, kooperatywnej hodowli świń. Znika cuchnąca obórka dla każdej chorej na gruźlicę krowiny i znika dwakroć bardziej cuchnący chlewik dla brudnej świnki, mającej na sobie i w sobie miliony zarazków chorobotwórczych. Odpadkami mlecznymi karmią tam świnie i wyhodowują je, a w masarniach wiejskich przerabiają na znakomite szynki i kiełbasy.	To jest tylko przezwisko „bandyta”, a w rzeczy samej... Et, co tu gadać. Wy swoje, a inny swoje. Prosty bandyta więcej pożytku przynosi, niż taki sobie socjalista, co się cudzego boi tknąć, ani tego bogatego potrącić... Socjaliści myślą, że tak właśnie dobrze, bo tak Bóg przykazał. Przesądy! Ale już ludzie do rozumu przychodzą! Idzie nowy czas! Idzie wielka rewolucja i cały świat się zatrzęsie! Wszystko, co jest, będzie zburzone! Połowa ludzi wyginie	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	Grajku miły a nie idziesz do krewnych lub przyjaciół?	Po prostu kocha się w nim Domyślałem się tego. To źle, za wczesny wiek... i za marny przedmiot miłości... Ale może ci przykrość sprawiam?	Cóż mam począć? Ojciec mój był taki jak ja, brat mój taki, taka i siostra. Jak mnie tu pan widzisz, pracuję na brata i siostrę, a pracuję ciężko. Żyć każdy potrzebuje, a ja nikomu nie robię krzywdy i jeśli ludzie są tak lekkomyślni i złośliwi, że robią sobie ze mnie pośmiewisko, cóż mi pozostaje? Żartować nawzajem ze wszystkiego i ze wszystkich, nie wyłączając samej siebie. Czyja w tym wina? Czy moja tylko?	Jedna tylko szkoda, że naszej mamy tu niema! Gdyby ona jeszcze tu była, byłoby nam, jak w raju. Ot cieszyłaby się mama, gdyby babunię widzieć mogła! Nigdy, nigdy, ani ona, ani my nie zapomnieliśmy dobroci, jakiej niegdyś doświadczyliśmy od babuni!	Cóż to za książę Somerset?	I jednego kulasa przez mus nie dostaniecie.	Mogę kupić, czemu nie	Nie rozumiem.	Jak mi jest prawda miła jakem rycerz błędny, kiedym wóz zobaczył, byłbym przysiągł, że wielka przygoda mnie czeka, a teraz widzę, że nie trzeba nigdy wierzyć pozorom. No, no, ruszajcie sobie z Bogiem, moi dobrzy ludzie na swoje przedstawienia, a jeśli uważać będziecie kiedy, że mogę wam być użytecznym, to rachujcie na mnie z pewnością; zawsze lubiłem komedie i maskarady i od dzieciństwa zajmowały mnie one niewypowiedzianie.	Dobrze, kapitanie; ale tu właśnie napotykamy istotną trudność. Pojmuję, że w ten sposób możesz pan się ślizgać pod samą powierzchnią oceanu. Ale zagłębiając się coraz dalej od tego poziomu, pański podwodny przyrząd trafi na ciśnienie; czy zatem nie ulegnie sile parcia z dołu ku górze, dorównującej jednej atmosferze na trzydzieści stóp wody, czyli prawie jednemu kilogramowi na centymetr kwadratowy?	Mów, mów, jak to było?	Założyłbym się, że mówiła pani z panną Magdaleną o kobietach	Albo mi to pierwszyzna	Właśnie, właśnie Pew! Tak się nazywał z pewnością! Wyglądał na wielkiego szubrawca, tak, tak! Jeżeli dogonimy tego Czarnego Psa, to będzie miła niespodzianka dla kapitana Trelawney’a! Ben biega wspaniale, mało który marynarz biega lepiej od niego. Powinien go dogonić, chwycić ptaszka w garść, jak mi Bóg miły! On opowiadał o przeciąganiu pod kilem! Ja go przeciągnę!	Tak, panie, to prawda O! o!... słyszy pan?... znowu wpada w wściekłość!...	W takim razie, panie hrabio, będę baronem dopiero za pełnych dwadzieścia lat, bo książę jest wściekły, a nienawiść jego do pani Sanseverina jest tak żywa, że sili się ją ukrywać.	A wtedy... kiedy to, pamiętasz, otrzymałem gratyfikacyą i zostawiłem u siebie tę assygnatkę... na cygara...	Walał się dwa lata po tiurmachtiurma (ros.)	Więc my jedziemy brekiem do tych dębów i tam zjemy, co Bóg dał, a kucharze przygotowali. Następnie brek wróci się tu po pana Wokulskiego...	Gdzie się znajduje obecnie?	Mamo, chciałabym ci się wyspowiadać.	A teraz, panowie czekam na spełnienie obietnicy. Chciałbym się dowiedzieć o tym, co ukrywaliście przede mną.	Waszą miłość mogę jeszcze od biedy zaliczyć do moich wychowanków; jeden rok wprawdzie, aleś był moim uczniem. WładysławWładysław II Jagiellończyk (1456–1516) drugi syn Kazimierza II Jagiellończyka, namiestnik ojca w Wilnie, uważany za dobrego władcę, poprawił bezpieczeństwo w kraju i sądownictwo. Umarł młodo na gruźlicę i został kanonizowany. Jest patronem Litwy. więcej w Wilnie niż w Krakowie przebywa, królewicz Olbracht ino upatruje, kędybykędy (daw.)	Albo ja wiem?! Pojedziem, taj tylko! Może hen! do króla, któren pod szwedzką ręką jęczy.	Do Brukseli	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	Co tobie jest, Maniu?... Więc Kotowski dostał posadę? Chwała Bogu... Ale za co dziękujesz w tak dziwny sposób?...	Stara Westenhauzowa z córką i Turciem. Ciekawym, na kogo on się wreszcie zdecyduje: na matkę czy na córkę.	Niech pachołek jedzie z bobrem za tobą, a ja nawrócę do Zgorzelic.	Więc dopiero na pokładzie włożyłeś list do pugilaresu, a gdzie miałeś list, gdy wracałeś z Portoferraio na pokład?	Ale tak jest. Napadli go i chcieli zabić; głowę ma okropnie skaleczoną, trzeba na gwałt doktora.	Weźże do rąk tę stal...	A wieś, jak wieś. Ani miła, ani niemiła. Po prostu Odolany. Pracy tu trzeba, och, pracy! Ludek tu dobry, poczciwy, bogobojny, zapobiegliwy, pracowity, ale pracy nad nim trzeba	Tym bardziej że mam jeńca znacznego, rycerza de Lorche, którenktóren	Mam nadzieję, że sprawisz nam tęgą bibę?	Choćby ze trzydzieści złotych! Wełniak nowiutki, ma całe siedm łokci i pół piędzi, samej czystej wełny wyszło na niego więcej niźli cztery funty, farbierzowi też płaciłam.	Trzeba mu sprawić na zimę flanelową kołderkę Biedne psisko! A złe! Kąsałby mnie, wyziewając ducha.	Ależ grasz bardzo dobrze	Tak.	Z największą chęcią, jeśli pani pozwoli Ja i tak byłbym złożył moje uszanowanie...	Czekałaś na mnie, Honorato?	Saint-Loup o kasku ze spiżu dobierz no trochę tej kaczki o udach ciężkich od tłuszczu, na które znamienity ofiarnik ptactwa rozlał mnogie libacje czerwonego wina.	Czy jest tu kto?	Jakiegoż ty chcesz teatru, co?...	Co miałam spostrzec?	Co znowu! Miejsca dla nas	Czekaliśmy z partyjką na pana	Ho! ho! Co złego?	No, no, przyszedłeś, Peppino!	Za tydzień.	Czujesz, jak jestem zgorączkowana?	Mam dla ciebie wiadomość, która powinna ci sprawić przy­jemność.	Niezupełnie, mości królu, ale dyktatura wojskowa uznaje procedurę przyspieszoną	Postanowiłem mojego kota ofiarować pani. Niech tutaj zostanie, jako najlepszy i najbardziej czuły ślubny podarek.	Zaraz.	Święta prawda.	Biedna!	Chodźmy razem.	Kabriolet czeka	Nowe jakieś podrygi mody wiedeńskiej?	Pewnie ze sto razy lepsze od jabłek?...	Rakarzrakarz odrzekł Kmicic.	U Kesslera!	W nocy?	Wioślarz niepotrzebny, ja panu pomogę
Więc myślę sobie że jeśli kula mnie ominie, to głód mnie dobije i że już nigdy w życiu nie stanę twarzą w twarz wobec brytfanny takiego podgardlankowego nadzienia, jakie robili u nas w domu. Zimnych nóżek nie lubiłem prawdę powiedziawszy, bo to się tylko trzęsie na języku i nie pożywi człeka. A znowuż moja żona za zimnymi nóżkami poleciałaby na koniec świata. Ale ja nie dałem jej do zimnych nóżek nawet kawałka ucha, bo wszystko chciałem sam pożreć, i wybierałem to, co mi najlepiej smakowało. Nie szanowałem tego dobrobytu i tego szczęścia, a teściowi, dożywociarzowi, odmówiłem wieprzka, który mu się należał, sam go zabiłem i sam zeżarłem i jeszcze do tego wszystkiego byłem zbyt chciwy, żeby temu staremu poczciwcowi posłać choć kawałeczek czegoś dobrego. I on mi właśnie potem prorokował, że kiedyś zdechnę z głodu.	Dzieci to oboje zupełne... Hm! Delikatna to misja, bo hetmanowi nie wypada pierwszemu się wpraszać. Przy tym...	Mało to jeszcze, ale zawsze jest już coś na początek. Najbardziej się troszczę o stołową bieliznę i pościel. Wielki z tym będzie ambaras. A kuchenne, a domowe sprzęty! Przepaść! No, nie ma co, czekajmy cierpliwie i miejmy nadzieję, to nasza zasada! Kochane dziewczę! Poczciwe!	Panie niech pan uważa na to, co mówi. Pańskie słowa dają wyraźnie do zrozumienia, że na Elbie popełniono błąd, licząc na pana i w ten sposób nas samych w błąd wprowadzono! Powierzyliśmy panu pewne informacje, jako człowiekowi godnemu zaufania. Okazuje się, że byliśmy w błędzie. Tytuł i stopień wiążą pana z rządem, który my mamy zamiar obalić. Nie zmuszamy pana bynajmniej, abyś nam udzielił pomocy, nie wciągamy tu nikogo wbrew jego woli, ale będziemy naciskać, byś postąpił jak człowiek honoru, choćby to nawet sprzeciwiało się pana poglądom.	Eee, bzdurstwa gadacie Jakie robactwo? Nie wierzta mu, ludzie, to wcale nie tak łacno poszło; co się na którego natknąłem, to wielkolud. Co za wąsiska! Co za łapy! Ten z przodu rwie, ten z tyłu kole! Powiadam wam, gorzej niż ze stadem wilków. Już to między Bogiem a prawdą było im niewygodnie. Nie mogli sobie strzał puszczać z daleka bezpiecznie, bo my ich politycznie zapędzili w ciemne zaułki. Trzymali się dosyć długo. Próbujem i tam, i siam, ani rusz. Dopiero jak im wojewodę zabili, wszystko się rozsypnęło, jakby im głowę uciął.	Nu! dobrze! dobrze! pożałujecie! To mówiąc, rzucił się do drzwi i zniknął. Bartosz spojrzał za nim z uśmiechem, ale Bramko już nie zawrócił nawet. Nie słysząc tententu koni, myślał że zwyczajem Izraelitów zawróci się jeszcze, usiadł spokojnie na ławie i mokre obuwie zdejmować począł, gdy tymczasem Pawłowa przygotowywała wieczerzę. Żyd już się nie ukazał. Wkrótce Maciej wracający z podwórza z nieodstępnym Burkiem, doniósł, że konie zostały przywiązane do płotu, a żydzi znikli.	Bynajmniej. Bądź cierpliwy i wysłuchaj mnie do końca. Położenie jest takie: jeśli moje małżeństwo nie dojdzie do skutku, albo nawet odwlecze się na jakie kilka miesięcy, dyabli wezmą mnie, moje stanowisko, mój kredyt, mój Krzemień, i wszystko, co mam. Powiedziałem ci, że jadę resztką pary jutro miałbym rekuzę. Teraz pomyśl: awantura była publiczna, bo przy moich dependentach. Rzecz nie utai się. Mógłbym im może sprzedaż dąbrowy wytłómaczyć pamiętaj, że to są dewotki, a prócz tego kobiety tak przestrzegające pozorów, jak drugich nie znam	Allach! Co za głupi pomysł tak się bawić na otwartym polu! Mogli go tu zastrzelić ze sto razy... ale to nie pogranicze!	Czyż to taka sztuka machać szablą? A kiedy się im to zdarzyło, opowiadają o tym tak często!	A! tak! niepospolity aktor, który doskonale rolę swą odegrywa. Zdolności ma, nie zaprzeczam, ale tém więcéj się go lękam. Cóż ręczy za jego charakter? Kryje się ze swą przeszłością, z nazwiskiem, a to przecie nie mówi za nim.	Oj-oj! Nie widzę w tym nic ciekawego i obawiam się, że będzie bardzo nudno.	Och, to urocza nowela Znam ogródek, gdzie Diana de Cadignan przechadzała się z panem d’Espard. To ogród jednej z moich kuzynek.	Ten pan będzie twoim najlepszym przyjacielem, Edmundzie, bo jest moim przyjacielem; to kuzyn mój, mój brat, Fernand, to człowiek, którego po tobie najbardziej kocham na świecie, nie poznajesz go?	Ech, to dziecinada! Prędko się zaczęła i prędko się skończy.	Powróćmy teraz do naszych interesów, Sancho. Jak myślisz, czy mam wykonać rozkaz Dulcynei i udać się do niej? lecz znów związałem się słowem względem księżniczki, a prawa rycerstwa nakazują mi dotrzymać obietnicy; z jednej strony porywa mnie gorąca chęć zabawienia damy mojej, z drugiej znów chwała mnie przyzywa. Ale pogodzę to wszystko, pójdę szybko, znajdę olbrzyma, utnę mu głowę i osadziwszy księżniczkę na tronie, natychmiast powrócę do świetnej gwiazdy mojego serca, przed którą wytłumaczę się, że dla większej chwały jej imienia opóźniłem powrót, gdyż cześć, jaką zdobyłem, zdobywam i zdobywać będę, pochodzi z łask, których mi ona użycza.	A zatem zgadzamy się, że pomysł, żeby wybrać mi takiego małżonka, nie był rozsądny.	A wtedy myśmy go znowu zaczęli pytać, jak się każde słowo pisze, i on, oczywiście, znowu się rozwrzeszczał. Sklął mnie i Mac Lagana (Mac Lagan udawał, że się ze mną kłóci) i Randalla, i „materialistyczną ignorancję, nieoświeconej burżuazji”, jej „ubieganie się wyłącznie o stopnie” i tak dalej. Był to istotnie ostatni popis, ostatni atak, ostatnie parergon.	Ja o niczem nie wiem, bo od Laskonogiego na świat nie wyjrzałem	Zważcie dobrze! Przyjmujemy siedem posiadłości, by ocalić dusze, nie po to zaś, by zostać bogatymi obszarnikami, co liczą złoto i ważą żelazo, nie wolno nam być suchymi pergaminami, związanymi workami pieniędzy, ale musimy zachować dotychczasową kawalerską fantazję.	Ach! Skąd to można wiedzieć? U ludzi mego typu bywa często dość obłudy i dość sprytu, by oszukiwać i na tym terenie.	Jeśli ja wyjdę, to nie zbijesz mnie?	Mówiłem o tym... Świątynie nic nam nie dadzą.	Może i tak, jeno nie na ciebie: za małaś figura, Michał.	Daj sobie powiedzieć że coś w tym jest. Przecież kto jak kto, ale ja mogę coś na ten temat powiedzieć. Widziałem te suki na własne oczy.	A dokąd to pójdzie, proszę pana?	Milcz! Nie obrażaj!	Nie desperuję nie desperuję.	Nie ma, nie ma, nie ma, nie ma	Nie rozumiem	O, nie, koniami!	Tomku, to przecież krzyż!	Baron jeszcze starszy, farbuje się, różuje i ma jakieś plamy na rękach.	Czy się przywiązałeś do kogokolwiek?	Paryżanie mają krew południową! Czy wszystko spokojnie na ulicy?	Nie zatrzymał mi miejsca.	Nie, panie. Wynająłem te pokoje, aby w nich pomieścić biura tego przedsiębiorstwa. Widzi pan ta historia wychodzi pod nazwiskiem jednego z najszanowniejszych księgarzy w Paryżu, nie pod moim.	Możemy się znaleźć i gdzie indziej kto od kogo i jaką weźmie naukę, to jeszcze pytanie.	I tegoś, niebogo, nie wiedziała w onej przeklętej pustyni? Jak to! Jan KazimierzJan II Kazimierz Waza (1609–1672) obrazić, zlekceważyć., a obrali innych, którzy tak do tego zdatni jak ja do żeniaczki.	Więc to prawda, co mi mówiono, że jesteś wrogiem kapłanów Ty, ich ukochany uczeń?...	Cha! cha!... Chłop, widzę niegłupi, kiedy ojcu mówi to samo, co ja z rana i wieczorem powtarzam.	Jakiż ten orzeł? Tak wiatr rozwija sztandar ku Sukiennicom, że nic nie widzę.	A mało to już ma różnego dobra? co?	Jeżeli pani nie może... Ja już odejdę, gdyż... Przepraszam...	Posłuchaj mnie, panie Johann. Jesteś młody, zakochany, a łagodny wyraz pańskiej twarzy wskazuje mi, że masz serce dobre i czułe na cudzą niedolę.	Potem? Alboż mi w każdym razie nie pozostanie moje własne nazwisko?	Widzę, że trzeba będzie nam się rozstać, przyjacielu Czas ci wrócić do prawowitych państwa.	Weź, mości książę, lutnię i pójdź pod okna dziewki, może ci pokaże... pięść... miecznik. Tfu! do licha, takiż to z Bogusława Radziwiłła rezolut?	Na usługi pana łeficerzałeficerz	Co ma być? Tylko jego straszne przekleństwa, które miota na mnie, oby spadły na...	Nie ucieknę tak bardzo prędko pomówimy o tém jeszcze.	Zanadto sprawiedliwym jesteś pan człowiekiem i zanadto rozumnym abyś nie przyjął propozycji, jaką mam mu uczynić.	A co waćpan będziesz pieczętował?	Piotrowicz mu niechcący nastąpił na nogę	Wedle innych są inne przypuszczenia Satellity Saturna któremu ktoś pierścień na kark włożył	Pewnie ale cóż będzie? Mówią, że Leszek i Pepełek ciągną?	Oj! biedato moja, że Tomko u was w Stawiskach; chłopiec młody, strasznie do dziewcząt ochoczy a z dawien dawna o waszych niedobrze słychać: wszystkie tam ladaco, gotowe mi go rozłajdaczyć.	Tak, ale chciałem uporządkować swoje rzeczy. Więc dobrze, chętnie zjadłbym coś, jakiś kawałek drobiu, skrzydełko kuropatwy.	Trzeba żeby mi Reverdil kiedy drugą przeczytał, dodał król, do której słyszę wprowadzono Dekerta, znam ją tylko z treści. A w mieście co tam słychać? odwrócił rozmowę, jakby umyślnie unikając polityki.	Dzięki ci. Zwiastujesz mi dobrą nowinę.	Jak pan powiada?	Ale kto ma ginąć?	Tak jest, bracie, panu naszemu zagrażają skryci i jawni nieprzyjaciele... Wy.	My znikąd, panie! Po prośbie chodzim	Panie Meister, u nas w Amsterdamie...	Pańska co?	Przyjaciel gwiazd, który jest Przyjacielem całego świata...	Wewnątrz? poza tymi pierściennymi łańcuchami skał?	Zatem ja cię ocalę od wzgardy, a pan mnie wylecz z mej nieświadomości. Co zamierzacie zrobić z Fabrycym?	Ach, jeśli cię zraniła ta małpa!....	Śliczna osoba; mogę ci tylko powinszować wyboru.	Ani hrabiego Monte Christo Słyszysz, Albercie? Bije wpół do jedenastej.	Oto sposób zdobycia sobie zasługi u bogów	Piękna nocka, panie Balfour	Ucieszył mnie pan, panie Józefie.	Zapewne nawet nieuleczalna którą ja przecież poczytuję przeciwnie, za wysoki stopień jego wykształcenia.	Wszystko zpowrotem do ziemi! tak, wszystko tych robaków ludzkich, którzy kładli w te rytmy odwieczne proste swoje dusze.	A cóż będzie z weselem?	Mój drogi będziesz szczęśliwym śmiertelnikiem wybranym przez tę kobietę, z domu Piédefer!	Pozwoliłaś pójść z sobą, a teraz zniechęcasz.	Dlaczego teraz?...	No, jakże, panno Rosiczko	O! o! pan szydzisz ze mnie	Teraz odstępuję głos panu Wrzeszczowiczowi...	Wróciliście tam wszyscy, kochana pani?	A jaki ma rozkład?	Brawo!	Cicho bądź!...	Dlaczego?	Et, bzdury, Borsuku Słuchasz plotek, które krążą w okolicznych szynkachszynk	Gadajcież raz!	Ileż bukietów dyrektorowa dostała?	Jakto sama pani zrezygnuje?	Moje hasło: Saragossa i Burviedro...	Mój drogi	Naszą nałożnicą lub matką naszych dzieci.Naszą nałożnicą lub matką naszych dzieci	O której godzinie raczy wasza królewska mość przyjąć Krzyżaka?	Owa panna w wieży przy bramie?	Sikawki! Pobudzić robotników! Ratować! My zaraz idziemy!	Tytulik?	Widać stąd, żeś domyślny.
To tak jak ja... Czy myślisz i o Joasi?...	Z prawdziwą przyjemnością. Niewiele umiem, ale początków muzyki mogę udzielać córeczce... nie wiem tylko, czy mi starczy czasu?...	Ale, ale... Mówił mi jeszcze Maruszewicz, iż po mieście kursuje, że Stasiek wziął na utrzymanie tę... tę... Stawską... Czy to prawda, panie Rzecki?...	Dlaczego pan wzdycha. Czy wynudził się pan?	Nikt, panie. Czy chcecie przez to powiedzieć, że powinny zdejmować suknie i spać nago jak zwierzęta?	Nie życzę sobie czułości dalszych pomiędzy nami. Z miłości męskiej (wypróbowanej w stosunku do mężczyzn!) nie umiesz korzystać, co właśnie stwierdziłem na lichym sposobie, z jakim podchodzisz do twojej niewiasty. W słowach jesteś mglisty albo też czelny, a nieobliczalny w lubieżnych podmuchach. Samiczkę rozdrażniasz, a równocześnie podczas pieszczot przerwy manifestujesz w jej obecności przywiązanie do mnie. Takie niesłychane pogwałcenie zasad, obowiązujących w miłostce poufnej, razi mnie niezmiernie i niepotrzebnie na zawiść kobiecą czysty nasz stosunek obecnie wystawia. Mężczyzna zawsze musi mieć tendencję do zachowania linii swej własnej. Tobie zarzucam odstępstwo szkaradne od konstrukcji wszelkiej. Schyłkowiec jesteś nad wyraz niezdarny, typ przykry, nijaki, ani przedstawiciel kultury umarłej, ani też odważny wyznawca pustoty, rozpanoszonej w tym świecie najmłodszym.	No, nie. Chciałem zapytać, dlaczego pani, panno Rosiczo, zdaje się mieć do mnie żal? Przecież ja dla pani żywię serdeczną sympatię. Jeżeli zaś między nami były pewne nieporozumienia...	Ależ wcale nie Teraz znowu wpada w drugą ostateczność! Więc już człowiekowi nie wolno mieć przyjaciół? Och, młodzi, młodzi, wszystko mieszają. Trzeba będzie od nowa cię wychować, moje dziecko. Otóż przyznaję, że ten wypadek (a znam wiele takich), mimo iż staram się zachować umysł otwarty dla wszystkiego co niezwykłe, wprawia mnie w kłopot. Jestem może bardzo zacofany, ale nie rozumiem zwłaszcza w tym świecie robotniczym, gdzie to jest źle widziane, gdzie się kryją przez miłość własną	Dlatego, że waszmość wspomniałeś miano królewskie ponieważ zaś nigdy nie było króla Thomsona, przynajmniej nigdy o takim wieść mnie nie doszła, przetom sądził, że na myśli masz imię, jakie nadano ci na chrzcie.	Aha! widzi pan, złapałem pana pokazuje się tedy, że sława tych, co wskrzeszają umarłych, przywracają wzrok ślepym, nogi chromym i na których grobach zbierają się pobożni, a duchowni na kolanach czczą ich relikwie, że sława takich ludzi jest daleko większa na tym i na tamtym świecie, niż sława tych wszystkich wojaków, tych mocarzów i błędnych rycerzy, jacy tylko byli pod słońcem.	W młodocianym wieku nic nas tak nie gniewa, jak takie słowa lub jeszcze gorsze polecenie: „Idź stąd, moja droga.” Po tej zniewadze Amelka podniosła głowę i postanowiła zbadać tajemnicę, choćby jej przyszło poświęcić na to godzinę. Zwróciwszy się do Małgosi, która nigdy nie potrafiła długo jej odmawiać, rzekła pieszczotliwie:	Zbyt łatwo się targuję na tym rynku, Przyjacielu całego świata. Powiedz mi dla samej przyjaźni. Każdy z nas ma życie drugiego w swoim ręku.	Ot, cały ten smutek życia! Może on jest konieczny? Może ten jest potężny, kto go hojną dłonią sieje? Może z tych właśnie nasion wyrastają najszlachetniejsze kwiaty?	A pewnie! I skazali mnie dożywotnio na galery! Ładna mi łaska!	A raz w tydzień dwór pozwala każdemu przychodzić z kulką, bo co se suszu obłamie a zbierze w płachtę i udźwignie, to jego, ino gospodarze mają prawo z wozem jeździć i z siekierą do lasu... Myśwa z Kubą jeździli cięgiem i nie raz jeden z dobrą duszą we wozie wracalim... bo Kuba umieli tak ściąć jakiego grabka i schować pod gałęzie, że ani borowy poznał!	Bude taka wijna, jakoi ne buwałoBude taka wijna, jakoi ne buwało (ukr.) rzekł Zachar. na granicy. blisko stoi i wcale do dom nie poszedł.	Co to, to nie! Mam już tej nauki po dziurki w nosie. Niech moje wrogi uczą się! historyk rzymski; autor zarysu dziejów Rzymu Brewiarium od założenia Miasta., KorneliuszaKorneliusz Publius Ovidius Naso (43 p.n.e.–17 a. 18 r. n.e.), jeden z największych poetów rzymskich, twórca licznych elegii o tematyce miłosnej, Ars amatoria (Sztuka kochania) i poematu epickiego Metamorfozy (Przemiany). i kują greckie „aorystyaoryst	Czyż judaizm nie jest wędrownym Edypem, wystawionym na drwiny młodszego pokolenia?	Jak zbraknie, to dam pięć rubli i musi się znaleźć... Choćby wszystkie monopole na świecie były zamknięte... No, chodź, Janek Oj, byłem ja cięty na pana, ale teraz to ani ja zazdrosny, ani nic: nie mydło, to się i nie wymydli... Bo ja to taki: jak przyjaciel, to przyjaciel: wsio popołamwsio popołam (ros.)	Nie chciałem powiedzieć, czego ode mnie żądała twoja matka. Ma się rozumieć, że nie mogłem złamać słowa, obiecawszy, że będę milczeć.	Nie dobrze, że go łudzisz, ale zdaje mi się, że rozumiem, skąd to wypływa. Z niechęci i urazy dla kogoś innego	Nie potrzebujemy ci przypominać, święty mężu że kilka dni temu byłeś w Labiryncie, do którego wiesz drogę tak dobrze jak my, choć nie jesteś wtajemniczonym... Jesteś zaś zbyt wielkim mędrcem, ażebyś nie miał znać i naszych praw w podobnych wypadkach...	Szczególniej dla tych, którzy dawno chleba nie jedli	Słuchaj wszakże to książę do mnie strzelił?	Zaczekaj na mnie, zaraz przyjdę	Zdołają do nas dołączyć w odpowiednim czasie. Niech pan będzie w pogotowiu, Ayrtonie. Teraz kolej na wasze karabiny, pana i Spiletta.	Patrzcież go! na dwór jedzie, niewiedząc co się na nim dzieje, kto tu rządzi i co kto znaczy!!	A jeśli ktoś się nie modli?	Ale owszem, i pachnie jak balsamy! Leży tam koło pulpitu, na ladzie.	Ależ on nie doktór, to nasz przyjaciel serdeczny. On ciebie leczył, gdyś chorowała na ząbki.	Biedna kobieto przyślę ci tu potężnego cudotwórcę i może...	Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił	Co powiadacie o ostatnim dowcipie Oriany? Wyznaję, że bardzo mi się podoba Takiniusz pyszny!	Co się stało?	Dla człowieka, ażeby człowiek...	Dojedzie, pane. Milę stąd rzeka do gościńca skręca.	Ech, mój drogi ja ci pokażę, co może broń Europejczyka.	Huk ogłuszył mnie i dopiero nazajutrz znaleźli mnie Szwedzi przy okopie, jakoby bez duszy leżącego.	I wy też weseli.	Jest to nasze niezłomne postanowienie	Jestem Nathoo Oddaliłem się bardzo od mych pieleszy. Ujrzałem światło i zaszedłem tutaj, aż pod tę chałupę. Nie wiedziałem, że ty tu mieszkasz.	Niech go pan puści może naprawdę ma taką dziewczynkę, jak ja. Gdyby to był ojciec...	No, pamiętaj, bo złamanie mnie słowa to gardłem pachnie.	Oj, nie Co to, to nie. To się nie godzi.	Oj, pani kochana, grzeszą bogaci, grzeszą więcej i ciężej A Pan Bóg jest przecież sprawiedliwy i waży, kto jak obraża i czym winę swoją okupuje.	Przejechałbym z rozkoszą po łbach tych krzykaczy obcasem!	Tak jest.	Wasza wielmożność! Tatarzy, szlachtą zostawszy, wiernie się Rzeczypospolitej trzymać będą.	A Cztan?	A bo i pewnie.	A ona powalała mi krwią całą koszulę!	Ach, tak...	Albo trzydzieści tysięcy	Ale, ale, jedną odrzucić, bo Krystek już wczoraj swoje spełnił.	Ależ nie! On czytuje cudze poezje.	Ależ to nie pan d’Artagnan!	Babki i mazurki?	Bo, widzi pani, powiedziałem sobie, że jak ta sztuka klapnie, to... niech zdechnę, ale...	Chciałbym by Ursus towarzyszył jej w drodze... Byłbym spokojniejszy...	Co dzień.	Co to za figura ten Waskowski?	Co to? Co to? pytali ludzie	Czekaj... Spróbuję, chyba potrafię sama.	Dajcieno kieliszek wódki! a nu! wódki, i dosyć tego! bodaj wam to słowo bokiem wylazło!	Dawno waść służysz u księcia Bogusława?	Dobrze już, dobrze	Głupiś, Szmulku	I nic nie wspominasz sobie, nic?	Ja o tym nie słyszałem.	Ja wyrządziłem?	Jak uważam, wspaniała pani Olimpja nie zupełnie zasłania panu	Kto ją ukarał?	Masz rację, kochanku! dlaczegóż miałbyś lepiej czynić niż inni.	Muszę teraz o tym mówić...	Napiszę, gdyby zaszło coś ważnego.	Nie Zapach musi dochodzić ze statku z czerwonym żaglem.	Nie blasfemujblasfemować	Nie wiecie jak przyjął wiadomość o postanowionem małżeństwie?	Nie wzbronisz, bo on cię nie usłucha.	Niech spróbują jeszcze i dwudziestu szturmów, gotowiśmy!	No, no! żeby tylko gorzéj nie było... żeby nie gorzéj...	O Manuelu! O tym Manuelu, którego kochałam i którego pani odebrałaś mi po to, aby go zgubić.	Pani Szkopkowa?	Pierwej byłeś rycerzem niż posłem, Lichtensteinie...	Po co mamy woma sprzedawać tanio, kiedy nam dziś, jutro zapłacą lepiej.	Po piętnaście tysięcy metrów dziennie drukują.	Pojadę. Odzyskam trochę sił i zaraz pojadę	Radykalna, moim zdaniem	Szlachcic, Praca, Żebrak	Szukaj wiatru w polu!	Tak, bez wątpienia, potrzeba koniecznie! lecz, co począć, jak temu zaradzić?...	Tamten pan nam pozwolił.	Tamten.	Tego, co i ciebie trzyma	W dzień nie można, a w nocy można.	W takim razie...	Wielkiej i potężnej Rosji.	Wiem ja go; przez wpół robaczywy i lady w nim pełno... Ale nowina?	Śmiało, cioteczko! cóż takiego?	„A, to dlatego ma ostrogi”
Ale może zapisać to, co jego... jakże?... A chłop dobry i gospodarz nie bele jaki, i pobożny, i krzepki jeszcze, sam widziałem, jak se korzec żyta zadawał na plecy. Już tam by Jagnie nic nie brakowało, chyba tego ptasiego mleka... a że wasz Jędrzych na bezrok do wojska staje... to Boryna z urzędnikami się zna, wie, do kogo trafić, mógłby pomóc...	Zaręczam ci, mój ty biedaku że choćby i tak było, twoje milczenie jeszcze nie wyrówna gadulstwu twojemu; że zaś wedle porządku natury zdaje się, iż mnie wypadnie wynieść się na tamten świat przed tobą, to też żadnej nie mam nadziei, ażebym się doczekał twojej niemoty, bo nawet kiedy pijesz i śpisz, to jeszcze paplesz.	Co się z nim stało? ja nie wiem dokładnie, odparła równie cichym głosem Dobkowa. Domyślam się tylko, że do familji, którą na Litwie ma, umknąć musiał.	Dajże już pokój tym zaklinaniom, mój przyjacielu czyżem ci nie powiedział, że na wszystko, co tylko żądasz, odpowiadać ci będę?	Wstyd! wstyd bo tobie Stepan, tak robić i tak gadać! Pilnował-by gospodarstwa, a z żonką żył jak Pan Bóg przykazał, zgodnie, w spokojności... ot jak ja z moim żyję, że u nas nigdy jednéj minutki gniewu, ani nienawidzenia jeszcze nie było...	Jaj zapewne nie ma, ponieważ były dziś na obiad, a oprócz tego ja pijam co dzień surowe.	Jaki pan dobry. I to ten mój ulubiony kolor. Wie pan, że w mojej wyobraźni kolory łączą się każdy z pewnym uczuciem? Ten kolor jest dla mnie tęsknotą. Czy tęsknił pan za mną?...	Nie ubliża mi! Kazałbym ja ci chodzić w grubych buciorach, w zgrzebnych gałganach, w drelichu, jak bele chłopu od kanalizacji, co ze wsi przy lazł... Tobyśmy zobaczyli...	Bo będzieta na tym placu stawiały budynek, dom murowany.	I owszem, mój panie bardzo wiele. A twojemu stryjowi (by nie zapuszczać się zbyt daleko) byłoby dziesięćkroć lepiej, gdybyś zadyndał przyzwoicie na haku.	Zwyczajnie, kara boska na dziedzica.	Doskonałe tyle tylko, że je trzeba połykać, co dla osoby zemdlonej jest zazwyczaj nie do wykonania. Wolę mój eliksir.	Niech się pan tak bardzo nie wzrusza, bo to panu może zaszkodzić. Ja pana zapytywałam o adres dlatego, żeby się dowiedzieć, gdzie pan zamierza wysiąść. Bo co do mnie, to wracam już do Montreux.	Już ja ją znam... ona jak ta pijaczka... kiedy trzeźwa, to i dobrze, a jak kiedy upije się, to znów jemu co takiego zrobi...	Aby pan margrabia zechciał sam wpisać to zlecenie w regestrze; na mocy tego zlecenia otrzymam trzy tysiące franków. Zresztą cały ten system rachunkowości jest pomysłu księdza Pirard.	Jakem się później dowiedział na moich zbójów inna kupa zbójów napadła, która ich w pień wycięła. Ci wraz z łupami i dziecko porwać musieli. Szukałem wszędzie, ale jakoby kamień w wodę wpadło.	Pod Burviedro. Byłem stratowany na śmierć. Konia mojego złapał w biegu, gdym przestrzelony zleciał z siodła...	Co ja poradzę? chociaż sam bym rad, ażeby klamka jak najprędzej zapadła.	Niepotrzebnie! Kiedy mu ojciec powiedział, że dobrze, to niechaj go sobie ojciec jutro przyjmuje i powie ode mnie, że właśnie jest niedobrze... Nie chcę z nim mówić. Pojadę jutro do Kielc!	Nigdy jej dogodzić nie mogłam i nie mogę Nie wiem, słowo honoru, po co żyję i chleb na tym świecie jem! Wieczna niedola!	Jak dotąd. Ale nie wiemy, jak będzie zachowywał się w przyszłości. O cóż chodzi, panie prezesie? Panu chodzi o to, aby nie było zgorszenia. Nam także. Pan chciałby, jako człowiek praktyczny, zlikwidować wszystko dyskretnie. My, jako zastępcy i słudzy Boga chcemy tego samego. Nie możemy dopuścić do powstania jakiegoś nowego Boga, czy nawet do powstania jakiejś nowej religii.	Ned Land myśli wręcz przeciwnie niż ja Jest to umysł pozytywny i żołądek wymagający. Patrzeć na ryby i jeść ciągle same ryby to za mało dla niego. Brak wina, chleba, mięsa nie do smaku godnemu Saksonowi nawykłemu do befsztyków, którego whisky i jałowcówka, w miarę użyte, wcale nie straszą.	Przyszliśmy tedy do dawnej konfidencji ba! jeszcze do większej, i on mnie wszystko powiadał, jako śmierci był bliski, jako go do dworu w Lipkowie wzięli, mając go za szlachcica, a on też się podał za pana Hulewicza z Podola, jak go później wyleczyli, z wielką ludzkością traktując, za co im wdzięczność do śmierci poprzysiągł.	Ale po co, po co pan prezes kazał mnie aresztować? Czemu nie uprzedził mnie pan o tym?!	Znowu, drogi panie, znowu! Bo ta historia wciąż zaprząta moje myśli i może być pan pewien, że tym razem się nie mylę. Niech pan posłucha uważnie, panie Villefort.	Jutro cisnę im dwie małe kolumienki na głowę. Później zobaczymy. Nie lękaj się niczego, Koralio; nie chodzi o miłość, ale o zemstę, i chcę, aby była zupełna.	A z kimże on ma się żenić tutaj? czy nie z panną Dembowską którą, albo z panną Jęczmionkowską?	A! te linie... tak, znam te linie! Miłość... zawód... walka... Zwycięstwo lub śmierć!	Ale, Franciszko dużo mężów miałaby ta córka. Pamiętaj, że już ją przyrzekłaś Jupienowi.	Dobrze... bardzo dobrze... Dawno już myślałem załatwić ich... No, chwała Bogu, że ochłodziło się chociaż trochę...	Jestem odważny, tylko mam uczucie, jak gdybym był małpą	Jezu Nazareński!... co też pan mówi!... biedny chłopczyna!... żadnej damy nie ma u niego.	Nic łatwiejszego, Pencroffie, ale czy to koniecznie potrzebne?	O tak miałam właśnie zamiar zdjąć dzisiaj to ogłoszenie.	Przykro jest decydować bez Augusta, ale wiem, że się zgodzi!	Wszystko jedno. Pokaż inne towary, może jeszcze co mi się przyda.	Lubi pan też, widzę, sytuacje wyraźne. To bardzo dobrze. Otóż, jeżeli nawet będę dla pana życzliwa, chciałabym, by pan nie wyciągał z tego zbyt dalekich wniosków. Inaczej mówiąc, ode mnie kwiatów nie będzie pan dostawał.	Ale tylko wtedy, kiedy będę pewny, że jest nieprawdziwa.	Co wasza miłość teraz rozkaże?	Czy mamie tatko mówił o tym?	Dziś wieczorem posąg boskiej Izydy w mojej modlitewni odwrócił się twarzą do ściany, a woda w świętej cysternie poczerwieniała jak krew...	Hale, z całym światem zawiedzie wojnę o ciebie, co?	Jutro idę zabić Aleksandra Niech sumienie wasze powie wam, co potrzeba czynić.	No, oddajcie pierwej chłopca do terminu, a potem... może się odważę Zawsze miałam przeczucie, że marnie skończę...	Tak... tak!...	W ustroju kapitalistycznym i faszystowskim tak.	Ach, nie! To musiał być złodziej. Stevie jest szczupły i jasnowłosy.	Byłem w laboratorium jeszcze o czwartej, a od tego czasu... przeżyłem osiem dni takich... takich, jakich dotąd nie przeżyła żadna istota ludzka! Jestem diabelnie znużony, lecz na pewno nie zasnę, dopóki nie opowiem wam wszystkiego. Wtedy dopiero pójdę do łóżka. Ale nie przerywajcie!	Ty wiesz dlaczego! Nie patrz tam! nie myśl o tym. To było już dawno.	Kiedy ja się przy tobie rozpływam zaraz. Nie mogę być inny. Przynajmniej teraz nie. Od ósmego roku życia nie płakałem.	Ojcze... moja jałmużna! Nie każ mi jej żebrać u obcych...	To prawda ależ Wokulski nie ma obowiązku wiedzieć o tym, a upomnieć się musiał.	Utonęło mi paru dzielnych ludzi wolałbym ciwolałbym ci	Czemuście się za mury nie schronili, w sile nie będąc?	Ale po śmierci nie nastąpi nowe przebudzenie, gdyż organizm nasz ulega rozkładowi	Ba! Braun nigdy nie dopuści.	Błogosławieństwem twoim, mój ojcze, podzielę się z Jerzym, którego testament wykonywamwykonywam odrzekła głosem lekko drżącym.	Cały dzień latałem za pieniędzmi Zaraz wrócę.	Dobrze ci tu, mała?	Eee... i szukać nie będę.	Jeślić wola, to pieszo, w zamkniętych szrankachszranki	Kierownik pociągu przysyła mnie! Cóż pan masz z tem wspólnego?	Kto by ta miał dobra a i grontu dosyć	Mam jeszcze dwanaście godzin do dyspozycji, mogę je poświęcić.	Może by okno otworzyć? Straszny tu zaduch!	Nie wiem, ale ma Noyers.	No, a tamtego nie dasz?	To był narzeczony tej panny i sam ich swatałem. Człek był młody, gorączka, nabroił siłasiła (daw.)	To dopiero wzniosła myśl! Myśl pełna miłosierdzia, wszyscy powinni jej przyklasnąć. O, byłoby to naprawdę piękne, gdyby panna Valentine de Villefort nazywała się panią baronową d’Epinay!	To istotnie najlepszy sposób, ale któż się podejmie takiego wyzwania?!	To może ja obrażam?	Trzeba by się wszystkiego wyrzec, wszystkiego zaniechać, własną robotę własnymi poszarpać rękoma...	Tylko śmierć ich rozdzieli	Więc Natka oczerniła mnie przed panem?	Więcej natomiast mógłbym ci powiedzieć o śmierci jej męża.	Większą niż skandal, który musiałoby się ukryć? Pewnie! Nie cieszymy się wśród włościan dobrą sławą, ale ja stanowczo wolę dowcipne kawały tego rodzaju niż... inne historie.	Zdaje mi się.	Łatwiej jaśnie panu bić niż mnie brać	„W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch”W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch zadeklamował Radlicz, dzwoniąc do bramy.	A do was daleko?	Ach! łotry otwierajcie, bo wam jutro łby potłukę.	Ależ...	Alkohol, Cierpienie rzekł Charłamp	Bardzo ładnie.	I dzięki soli	Ja także nienawidzę mego imienia	Ja zapłacę.	Juściż, odpowiedziała Julja, trzyma szal i pilnuje krzesła i flakoniku.	Miesiąc.	Może raczycie przejść do dalszych komnat, jasna pani Pokażę waszej cesarskiej mości nowy tkacki warsztat, podarunek pana ojca. Od najgrubszego płótna do najcieńszego sitka, wszelaki wyrób zdolizdolić (daw.)	Może zrobić wywołanie?	No... no... owszem, lubię go, oczywiście	Owszem. Jeden raz.	Rozstąpcie się! Dalej w tył!	Ten oto głupiec!	Uczyniliśmy ludzi jeszcze gorszymi. Myliłem się.	W jaki sposób?	Wiem, żeś najuczciwszy z ludzi, jakich znam.	Wina, Praca, Przemiana, Władza, Idealista	Wy dziady. Buty macie dziurawe.
Oj, to źle! Trzeba, żeby był! Ale ja cościś słyszałam, że i był... tylko... niestały! Bo to ludziom gęby nie zatknąć. Gadali! A ja, owszem, dziwowałam się temu panu, że takiej ślicznej panienki nie wziął... i Jankowi za przykład stawiałam: „Nie bądź ty taki, synku! Jadwiśki swojej nie porzucaj!” A on jak ofuknie: „Ja nic Jadwiśce nie przyrzekał, a ten pan tej pannie przyrzekał i nie dotrzymał. A kiedy tak, to on jest prawie łajdak i do tego jeszcze głupi, bez oczów, bo panna śliczna i taka po nim teskliwatęskliwa (starop.)	Ma i nie ma. Teraz dopiero dowiedzieliśmy się, że mu po matce zostało kilkanaście tysięcy rubli, ale on z procentu utrzymuje ojca w domu dla obłąkanych i kapitał uważa za nienaruszalny. Że z niego nic nie weźmie, to pewna, bo, nim zaczął u nas urzędować, znosił taką biedę, że wprost głód marł, a nie ruszył ani grosza. To taki charakter. I zrozumie szanowny pan, dlaczego go tak cenimy. On, zdaje się, coś teraz pisze i liczy, że z tego opędzi koszta urządzenia. Może być. Teraz jego nazwisko dużo znaczy.	Aha, co to ja panu chciałem powiedzieć Takie odczyty wygłaszał nam zawsze ten pan oberlejtnant Buchanek, gdy podczas marszów żołnierze padali ze zmęczenia, i podług mego skromnego mniemania podobne odczyty powinny być wygłaszane naszym żołnierzom. On nakazywał odpoczynek, gromadził nas wszystkich dokoła siebie jak kwoka kurczęta i zaczynał przemawiać: „Wy łobuzy, wy nie doznajecie uczucia dumy, że maszerujecie po kuli ziemskiej, bo jesteście jeden z drugim nieokrzesaną bandą. Rzygać się chce, kiedy człowiek na was patrzy. Na słońce należałoby was przenieść, żebyście tam maszerowali, gdzie człowiek, który na naszej biednej planecie ma sześćdziesiąt kilogramów, waży przeszło tysiąc siedemset kilogramów! Pozdychalibyście chyba, gdybyście w plecaku musieli dźwigać przeszło dwieście osiemdziesiąt kilogramów, a karabin ważyłby półtora korca. Stękalibyście i wywieszali jęzory jak zziajane psy”. Był tam między nami pewien nieszczęśliwy nauczyciel, który rozzuchwalił się tak dalece, że też zabrał głos w tej sprawie: „Z przeproszeniem, panie oberlejtnant, odezwał się, na księżycu człowiek ważący u nas sześćdziesiąt kilogramów, waży tylko trzynaście kilogramów. Na księżycu lepiej by nam się maszerowało, ponieważ nasz plecak ważyłby tylko cztery kilogramy. Na księżycu nie maszerowalibyśmy, lecz, że tak powiem, wznosilibyśmy się”. „To straszne, odpowiedział na to nieboszczyk pan oberlejtnant Buchanek, ty drabie wyszczekany, przymawiasz się, żeby dostać po pysku. No, bądź szczęśliwy, że dam ci tylko zwyczajnie po ziemsku w pysk, bo gdybym ci dał po księżycowemu, to zaleciałbyś aż gdzieś na Alpy i spadłbyś na nie jak jaki niemrawy placuszek. A gdybym ci dał po słonecznemu, to mundur zamieniłby się na tobie w kaszkę, a głowa twoja odleciałaby aż gdzieś do Afryki”. Więc mu dał w pysk zwyczajnie po ziemsku, wścibski nauczyciel rozbeczał się, a my maszerowaliśmy dalej. Przez całą drogę ten nauczyciel płakał, panie oberlejtnant, i ciągle gadał o jakiejś tam ludzkiej godności i o tym, że się z nim obchodzą jak z jakim niemym stworzeniem. Potem pan oberlejtnant posłał go do raportu i wlepili mu dwa tygodnie i musiał dosługiwać jeszcze sześć tygodni, ale nie dosłużył ich, bo miał przepuklinę, a w koszarach kazali mu się forsownie gimnastykować na ręku, a on tego nie wytrzymał i umarł w szpitalu jako symulant.	Dowiedz się, panie Porthosie, że kasa moja, jakkolwiek notarjuszowska, jest może lepiej zaopatrzona, niż tych twoich arystokratycznych brunetek.	I dalej jeszcze, Sabino byłem w ogrodzie na Apijskiej drodze, u studni, przy której znikliście mi z oczów, i gdzie okrwawione tylko znalazłem wasze sudarium.	Jak dalece winien, to w tym macie waćpanowie najlepszy dowód że ta panna, której był narzeczonym, słowa dla niego nie znalazła. Uważałem ci ja dobrze, iż w męce była, ale milczała, bo jak tu za zdrajcą się ujmować?!	Mówiłam panu, że nie grywam w tenisa, i jeszcze raz to powtarzam.	Na wiarę u ludzi brać nie mogę, a u mnie już w całym domu talara jednego nie ma Pożyczać nie widzę u kogo, prosić się nie nauczyłam, trzeba potajemnie część srebra zastawić, ale nikt, na świecie nikt wiedzieć nie ma, że ono mojem jest.	Obiecałeś mi opiekę, przyrzekłeś mnie obronić od jej gniewu; pamiętaj, że ty mnie zgubiłeś!	Oho! Krótko i mocno! Podoba mi się pani.	Postaram się żeby autor dopełnił swojej historii tym, co powiada poczciwy Sancho, i jestem pewien, że to jej doda wiele wartości.	Tak Przyszedł. Mówię ci przecież, że przyszedł. Nie wiedziałam o niczym. Pokazał mi kawałek palta i ot tak po prostu zapytał: „Czy pani to zna?”.	Żal mi cię! Czym się zabawiasz?	Mówisz jak poeta, a nie jak fabrykant. Kto może zaręczyć, że za tydzień nie będzie to tylko kupa gruzów! Kto wie, czy za rok sam nie będziesz chciał się jej pozbyć. Fabryka, taki dobry towar jak i perkal i tak samo się sprzedaje, jeśli na niej dobrze zarobić można.	A jeśli system rządzenia zacznie wkraczać w pańskie osobiste życie? Jeśli powiedzą: „Pańska książka nie może ukazać się w ustroju A, lecz może się za to ukazać w ustroju B”.	A teraz proszę uważać rzucam panu latarkę i dwie baterie, na razie więcej nie mam, proszę więc oszczędzać światła. A przede wszystkim po nakryciu płyty muszę skontrolować, czy światło nie sączy się przez szpary. Już idziemy.	Bóg zapłać, a dyć mi trza roboty, inom prosić nie śmiała...	Cóż z gruntem i chatą się stało?	Dla tej turystowskiej przejażdżki, szczęśliwym trafem zrobiłeś wybór z „Great Easternu”.	Dziwi się pani?	Gadaj, to mi otworzysz oczy, bo nie widzę.	Gram dopiero w trzecim akcie, mam jeszcze dosyć czasu...	Ja się bawię najlepiej, bo wcale nie potrzebuję zabawy	Jak zwał, tak zwał Grunt, że nikt nie chciałby go znaleźć pod swoim łóżkiem. Ma zniknąć z tego domu.	Już, tylko co się to potoczyło; cała aleja w ogniu, ludzi kilkuset z wachlami	Na mój rozum jest to dwóch rzeczy znakiem. Pierwszej, że Basia myśli o kimś, wzdycha do kogoś i sprzyja komuś. Drugiej, że tym kimś nie jest Giano...	Nie wolno mi wychodzić poza to drzewo, a zresztą trzeba również pomyśleć o znaczku pocztowym.	Nie zapalaj się! Spokojnie! Nie wolno się nam z niczym zdradzić! Ktokolwiek by to był, trzyma się w ukryciu, inaczej zauważylibyśmy go z pewnością. Będziemy tak długo obchodzić dom i węszyć, dopóki nie nabierzemy zupełnej pewności.	Później mi podziękujesz. Zapewne jesteś głodna?	Tak. Gdyby teraz jeszcze taką sumę... choćby połowę...	Tfu! do diabła. A to po prostu rebelią pachnie! vis armata, raptus puellaevis armata, raptus puellae (łac.) to niby kat, szubienica i stryczek. Dobra szóstka: możesz nią zajechać, jeśli nie daleko, to wysoko. Kurcewicze też bronić się będą.	Toby ojca zabiło... Tak, tak... Jestem w tym samym pokoju, pomimo wszystkiego Mam go oszczędzać poto, ażeby mnie znowu wypędził, gdy mu się w czem sprzeciwię... Nie miała w sobie odpowiedzi innej, tylko powtarzała ją, krzepiąc się wpół świadomie do odebrania przyszłego ciosu.	Tylko się zbliżcie.	Zgodziłem się na pół procentu... Najgorsza rzecz, dodał po cichu elegant, iż już pono całych trzechkroć nie oddadzą... Chcą dobra kupować.	Zgódź się więc na to, abyśmy powrócili do sztuki	A gadałeś z nim?	A jak posłyszy? albo nas kto posłucha i doniesie?	A no, jaśnie pan kazali czekać...	A ta krowienta czego tutaj chce?! Z ulicy przyszła i chce zabierać głos, ta... jakaś!...	A zatem liczę na ciebie.	Ach, któż to widział!	Ach, po co mówimy o tych rzeczach... Widzi pan, mój mąż wziął ode mnie zobowiązania na takie sumy, które przewyższają wartość Koborowa.	Ach... C’est ça!C’est ça!... (fr.) rzekł.	Ale czemuś nam nie wspomniał?	Ani ja	Ba! Tyle tylko!	Ba! Wilk zabit na Śląsku. Chciał tam jednego kasztelukasztel (daw.) ostatni dech. puścił.	Biały człowiek!	Coooo?	Cóż to wam jest?	Cóż twoja fabryka?	Do zjazdu o krowę?	Dobrze, idź i poczekaj tam na mnie. Niedługo przyjdę.	Ja Basi nie ujmuję!	Ja też nie mówiłem o tym wielmożnemu panu, aby go odwodzić od zamiaru; pytał mnie pan, więc odpowiedziałem i tyle.	Jak ja?!	Jak to?	Jakby książe do lasu innych towarzyszów sobie nie znalazł! mruknął Dobek.	Jaką radę?	Jest nieco wzburzona.	Kiedy?	Mam.	Mama jest w jadalnym pokoju z Andrzejem, proszę ojca, pewnie nie słyszeli dzwonka.	Matko litościwa! to on to był z nami na wszystkich wyprawach! Ależ on najwyraźniej jest zaczarowany.	Motina tawe! Motina! krzyczała Dowrusa, ściskając młodzieńca. Wzrok jej błędny zaczął nabierać łagodniejszego wyrazu, na blade wynędzniałe policzki spłynęły łzy rzęsiste, zwilżając trzymaną rękę syna.	Myśl szczytna i chwalebna czy zamierzacie założyć stronnictwo polityczne, które by podjęło te hasła?	Mój tatuś umarł: on był królem.	Na takie dictumdictum (łac.) odparła marszcząc brwi.	Nadejdą gorsze lata	Nepaeina dar kaip reikiant, o mat užsimanė į prisikėlimą eiti!	Nie co znowu, broń Boże...	Nie zaczynajcie, Szwaby, bo z chłopami nie zdzierżyta.	Nigdy. Pogadacie sobie, ona wprost marzy o rozmowie z panem!	Niu, niu, niu...	No i cóż! czy kapitan opowiedział ci co o Napoleonie?	No, moje.	O tak! bolą okropnie	Odwagi	Okaż nam łaskę swoją!	Opuszczam was, droga Paulino.	Pan Nowowiejski prędzej, później rotmistrzem zostanie	Pan jesteś d’Artagnan?	Polak?	Proszę pana wstawać!	Przelotne, krzyżówki	Przychodź do mnie często, dobrze, Aniu? Przychodź sama	Smażonego?	Szymek powiedział, co będzie, to musi być, na darmo słowa nie puści.	Tak jest, istotnie.	Tedy z Rusi, a mówisz dobrze po polsku.	To jest sprzeczne samo w sobie.	To pan Zagłoba.	To, oczywiście, jego sekret?	W jaki sposób on mówi! To stanowczo wielki pan.	Wiem o tym. Ale przynależność ma do Augusty. To mój siostrzeniec.	Z tym, żeby później na nią powrócić, kapitanie!	Zapewne zapewne, poczciwy chłopak!	Zechce pan, panie Holder, sprowadzić mego syna tutaj do sekretariatu. Zaraz.	Znam ja już wasze interesa. Szanowny pan hrabia do świetnych doszedł kostiumów i do bajecznych egzotycznych bucików, prowadząc niezrównane azjatyckie manipulacje.	Śpiącą, zdaleka. Ja pilnowałam u drzwi.
Jest to rzecz ogromnie ważna, mój Szwejku Ostrożność nigdy nie zawadzi i dlatego, jak widzicie, na kopercie nie ma adresu. Okazuję wam pełne zaufanie i oczekuję od was, że list wręczycie, jak się należy. Zanotujcie sobie jeszcze, że ta dama nazywa się Etelka, no więc zapiszcie sobie: pani Etelka Kakonyi. Jeszcze raz powtarzam wam, że list musicie wręczyć za wszelką cenę, oczywiście bardzo dyskretnie i musicie poczekać na odpowiedź, o tym już jest mowa w liście. Czego jeszcze chcecie?	Jest to, za pozwoleniem pańskim, jak mi objaśniła, rodzinne jej miejsce i z zawodu swego zjeżdżać tu musi raz na rok. Spotkałem ją właśnie po południu na ulicy i pytała mnie, czy może mieć zaszczyt widzenia pana po obiedzie.	Jaka jest szlachta oszmiańska! Hm! Drugiej takiej na pewno nie masz na świecie. Bo czy kto słyszał o tym prócz w bajkach, czy praktykował kto tego, aby się cały powiat hurmem zajął losem sieroty? Żeby przez lat siedmnaście administrował fortunę kogoś takiego, o którym cały świat mówił, że już kości jego pogniły w grobie? Żeby sierota, odtrącony od swojej wioski, z dworu swego wyrzucony za bramę i psami wyszczuty, w lat dwadzieścia wróciwszy, zastał wieś całą i nieruszoną, dwór w niej tak odbudowany, że ani jedną belką się nie różnił od spalonego? Matkę Boską nawet tę samą, która w ogniu ocalała, nad gankiem i dwa worki gotowizny we skrzyni? Słyszał to kto kiedy w tych czasach?... Moja macocha żyła jeszcze trzy lata, a po trzech latach nie umarła, ale w Dzień Zaduszny ze swoim gachem, który był diabeł sam z Łysej Góry, pojechała precz... het! Gdzieś do Niemiec. Tak powiadali ludzie. Kolega mój nawet, który służył ze mną królowi chrześcijańskiemu, a który jeździł był z Francji do swoich, powiadał mnie, że powracając sam na żywe oczy gdzieś ją widział w Niemcach. Karetą i czterema końmi karymi, z harbejtlowym obok siebie amantem, jechała na bal do miasteczka. Wszystka służba koło niej była czarno ubrana, w harbejtlach i kusych sukienkach nie mogłem i wszystko przepadło! Działo się to...	Tak mówię waćpanom, żem ją pierwszego dnia tak pokochał, jakbym ją od małego hodował. A ona tylko rączyny przede mną składała, a dziękowała i dziękowała za ratunek i opiekę! Niechby mnie byli usiekli, nimem się dzisiejszego dnia doczekał! Bodaj mi było nie dożyć!	Nie znasz tego rodzaju wzgardy, objawi się ona jedynie przesadną uprzejmością. Gdybyś był głupcem, mógłbyś się na to złapać; jeśli chcesz do czegoś dojść, powinieneś się na to złapać.	Nie, nie możemy powinniśmy napisać do panny Sandal, że „dowiedzieliśmy się, że pani jest bardzo biedna, przeto prosimy panią, ażeby pożyczyła nam swoje rzeczy, w które się przebierzemy za Cyganów, ażeby przyjść pani z pomocą materialną”. Owszem, możesz, Doro, napisać taki list.	Niektóry rewolwer, pani Müllerowo, nie wystrzeli, choćby się człek skręcił. Takich systemów jest dużo. Ale na pana arcyksięcia kupili sobie z pewnością taki z tych lepszych. No i założyłbym się z panią, pani Müllerowo, że ten człowiek, co mu to zrobił, był odświętnie ubrany. Miarkuje pani sama, że strzelanie do arcyksięcia to robota bardzo trudna, to nie to samo, jak kłusownik strzela do gajowego. Tutaj chodzi o to, jak się do niego dobrać; na takiego pana nie można się wybierać w jakichś szmatach. Musisz, bratku, iść w cylindrze, żeby cię przedtem nie capnął policjant.	A ty? Ty przecież nie jesteś nieśmiała, co?	Jak to? I nie wiesz, gdzie jest?	Nie, lato mamy zamiar spędzić w Głębowiczach. Podróż projektujemy na sezon jesienny i zimę. Pożegnam państwa	Posłuchaj czyż pokój nie lepszy jest od takiej wojny? Powracam ci wolność natychmiast, ogłaszam i wychwalam twoją cnotę, nazywam cię Lukrecją Anglji...	Sama prawda była w jego słowach ja się na ludziach nie mylę.	Uspokójcie się, miłościwy panie jeżeli na tych dwóch cnotach ino zbywać wam będzie, zaliczą was potomni pomiędzy najsławniejsze króle świata.	I nigdy się w niej nie dusisz? Powiedz, nigdy cię nie dręczy wstyd, że ludzie w tych samych habitach...	Widzę przecie, że chowasz w sobie jakąś mękę. Coś się tu dzieje dookoła ciebie, czego nie mogę zrozumieć. Mówią mi różne głupstwa, a nawet świństwa. Niczemu nie wierzę. Teraz ta pręga na twarzy...	Ależ owszem, z przyjemnością, jeżeli tylko się okaże, że macie źdźbło talentu, pisujcie ile wlezie. Tylko o ile przypominam sobie ze szkoły, toście w piórze niezbyt byli mocni. Ale nie trzeba się tym zrażać, trzeba wierzyć w siebie.	Ależ, mój Boże, jak pani uważa; ja i owszem, ale nie jestem może figurą zbyt zabawną dla tak młodych ludzi	Bo to i nie do wiary! Zrazu nikto nie powierzył. Obiecał, ale przeciech niejeden obiecuje. Obiecanka cacanka, a głupiemu radość	Co dnia zachodzi, ale do Jagusi; ma z nią jakieś sprawy, to się schodzą i przed ludźmi uredzają w opłotkach.	Cóż to za robota?	Dawaj tu. Tuśmy mleko już dość osłodzili! Nigdy niepotrzebnie nie bijcie swych psów.	Do widzenia na Wszystkich Świętych!	I niezawodnie załatwiłby go ten dawny Wokulski. Ten nowy zaś zapomniał nie tylko o pańskich interesach... Przede wszystkim o własnych...	I służba już na koniach	Jestem cynikiemcynik zwolennik filoz. szkoły stoików, pot. człowiek wyznający równowagę duchową nie zakłóconą radością ani smutkiem., bo biedę znoszę cierpliwie, a jestem perypatetykiemperypatetyk	Jestem więc na usługi, panie baronie jakkolwiek nazwisko pańskie djablo trudno zapamiętać.	Jesteś piękny jak anioł Gabriel, ale ja boję się ciebie, bo nie wiem, kto ty jesteś...	Już tam mówcie sobie, co chcecie ale ja tu diabła nie widzę.	Nie byli wiele warci. Wszyscy razem wzięci nie zapłaciliby więcej niż tysiąc piastrów.	Nie jestem przecież cudzoziemką, mój panie odezwała się najczystszym akcentem, jaki można słyszećod Portsmouth aż po Manchester	Nie mylisz się pani	Nie powiem!	Nie w kościele, jenojeno (daw.)	Nie widziała pani Niedzielskiego?	No to szczęśliwy z pana człowiek bo inny nigdy niczego nie ma dosyć.	No, to już chodźmy na obiad, bo panna Anna musi się niecierpliwić.	No, to przyjdę na czwartą. Dobrze?	No, tę, która jest w tej chwili najbardziej zajęta.	O, bardzo cię przepraszam Słyszę tę piosnkę codziennie od ośmiu lat i nadal nie mogę się do niej przyzwyczaić.	On tu jest?	Opowiedzcież, dobrzy ludzie, jak to było, po porządku	Tam nie ma bogów. Zbadałem ich naturę. Ja wybieram się po raz piąty do Prayag (Allahabad)... szukając drogi oświecenia. Jakiejże ty jesteś wiary?	To jest człowiek Teraz już można być spokojnym o Katarzynę Pawłownę. Kim się Kuźniecow zajmie, ten już może spać spokojnie.	To nie ma najmniejszego sensu Nie stanowią dla nas zagrożenia, przynajmniej tak mi się wydaje.	Wszystko to do czasu! Cesarz ma dobre serce i dlatego przez palce na takie rzeczy patrzy, ale wreszcie i jemu cierpliwości zbraknie.	Wszystko to dobre ale jeśli on tak szczerze nam życzy, to czemu sam do nas nie przyjechał, zamiast się jako wilk koło nas przemykać i ludzi nam kąsać?	Zapomniał pan o naszym istnieniu. Mówił mi mąż, że rozmawialiście panowie o Brzęczkowskim, obawiam się, czy nie był pan tym urażony?	Ziemia, ziemia! Co ona warta? Grzywny lepsze.	A co znaczy: merci?	A kto mianowicie?	A może wam smutno słuchać?	A ogień to ci naprawdę przesłoniło	A po śmierci mgła w proch się rozsypuje... Ha, ha, ha!	A wyjechała.	A!	Ach, co nas ta nauka kosztuje! Co miesiąc pismo z bezirkuBezirk	Athos!	Bez nacisku?	Co pan komendant robi?	Corsinarim?	Coś w koszachkosz (hist.)	Czy książę widział naszego kochanego baroneta?	Czy widzisz ten jasny promień słońca?	Dobrze, że niema tu tej swawolnicy Bronki...	Dziwne z ciebie stworzenie! Ilu się pozbyłaś?	Hallo! Trafiony! Zaczerwieniłeś się, Ansell! Ruszyłeś się!	I wie pan, co mnie tu sprowadza?	Ja	Jaki?	Jakim?	Jakimś bogatym panem, co podróżuje dla przyjemności.	Kobieta, Walka, Żołnierz rzekł	Masz prawo czynić tak.	Milczący słuchał.	Muszę przyznać, że uczuwałem coś podobnego	Naturalnie. Jestem przecież twoim opiekunem.	No co?	No, a ileż?	No, co tam Jakiż to interes miałeś pan do mnie?	Pożegnajmyż się, rzekła cicho, bo Bóg tylko wie kiedy i z czem powrócicie	Proszę uprzejmie.	Robotę ma?	Rycerz, Rozstanie	Skąd wiesz o tym, miłościwy książę?	Skłaniam głowę przed sądem jego... musi być sprawiedliwy! Opowiedz jak umarł?	Sprzedasz? sprzedasz?...	Tak ale ufortyfikowane.	Tak, lecz posuwając się w głąb nieco, spostrzeżesz pan to osobliwsze zjawisko. Przypominam sobie, żem widział Zatokę Tor zupełnie czerwoną jak krwawe jezioro.	Tem lepiej! gdyż w takim razie, żądać będę pozwolenia od Jego Królewskiej Mości, abym mógł bronić jego sprawy.	To dziwne!	To znaczy, że interesy są brudne.	Ty, d‘Artagnan?	W Berlinie. On mi pierwszy opowiedział o tej awanturze.	Widać już, widać tamtę juchę.	Więc my jedziemy brekiem do tych dębów i tam zjemy, co Bóg dał, a kucharze przygotowali. Następnie brek wróci się tu po pana Wokulskiego...	Właśnie! To fakt, że oni mają tu dobre miejsca!	Zrozumiesz po sądzie.	Łaskę mi sprawił!	Śpiewają.	„Błogosławieni miłosierni”...
Przed inną! Drugiej takiej jak ja nie ma na całym świecie. Miłość, KsiążkaWiesz, co ci chciałam powiedzieć: na temat miłości wszystko jest już powiedziane, jeśli nie w życiu, to w książkach; mówienie o tym uważam za objaw złego smaku; nie mówmy już o tym nigdy, chyba że będzie to absolutną wewnętrzną koniecznością.	Czy to był paradoks? Nie sądzę. Zresztą możliwe. Droga paradoksów jest drogą prawdy. Aby udowodnić rzeczywistość, musimy zobaczyć ją na wyciągniętej linie. Prawdy możemy sądzić dopiero wówczas, gdy staną się akrobatkami.	Naród, Król, Zdrada bóstwo morskie, syn Posejdona, pasterz fok, potrafił przewidywać przyszłość i przybierać różne postaci. coraz nową postać na się przyjmuje. Zali możemy zaufać, że to nawrócenie szczere, ochota nie zmyślona, gotowość nie zdradliwa? Zali możemy zawierzyć temu narodowi, który tak niedawno nas opuścił i z tak lekkim sercem z najezdnikiem się połączył przeciw własnemu królowi, przeciw własnej ojczyźnie, przeciw własnym wolnościom? Boleść ściska nam serce i wstyd nam za naszych poddanych! Gdzież dzieje podają podobne przykłady? Którenżektóren i życia nawet nie byli pewni. A jeśliśmy ojczyznę opuścili i tu schronienia szukać musieli, to nie z bojaźni przed owym szwedzkim nieprzyjacielem, ale by własnych poddanych, własne dzieci, od straszliwego występku królobójstwa i ojcobójstwa uchronić.	Dajcie pokój poruczniku! na ten chleb ja nie pójdę, ani bym go jadł, ani bym strawił, bo by mnie jęki nieszczęśliwych zadławiły.	Od dawna? To mnie dziwi Nie możemy tu wskrzesić trybunału kościelnego, lecz za to będziecie mieli więcej parowców, kolej i kabel telegraficzny. To przyszłość w wielkim świecie, nieporównanie więcej warta od wszelkiej chwały kościelnej przeszłości. Zetkniecie się państwo z czymś większym od dwu wicekrólestw. Nie wyobrażałem sobie, żeby miejscowość na wybrzeżu mogła być tak odcięta od świata. Gdyby znajdowała się tysiąc mil w głębi lądu... to osobliwe! Czy wydarzyło się tu cokolwiek w ostatnim stuleciu?	Albo już wie albo na swoją rękę chce to zrobić, lub... dziwnie się rzeczy składają. Dosyć, że mnie się nigdy nie powodzi.	Cha, cha, cha! Niech ci się, Ralfie, nie wydaje, że mam pod czapką ino kołtuny i nic więcej! Gdy odprowadzę tych dwoje malców do domu, to my sobie we dwóch przypomnimy dawne dobre czasy i będziemy sobie przez noc całą opowiadali różne stare bajdy. Ale czy panicz daleko mieszka? A jak panienka myśli? Czy tatuś poczęstuje mnie kufelkiem piwa, gdy was zaprowadzę do domu?	Nie wiem w każdym razie lepiej zginąć z nim razem niż zostać wspólnikiem odwetu, którego słuszność nie jest nam wiadoma.	Zamek to potężny, żadnej inwazji się nie boi. Ona w opiece jest u pani Sławoszewskiej i u mniszek.	Trzeba, żebyście oddali ludziom wizyty, zaczęli bywać i przyjmować. Ani tobie, ani mnie nie jest przyjemnie, żeby komentowano i krytykowano nasze domowe stosunki. Jak jest, to jest, ale dla towarzystwa trzeba formy zachować. Sam to przyznasz, gdy spokojnie rozważysz. Nie robię ci żadnych uwag ani daję nauk, ale proszę, zrób to dla mnie.	Prawda Jak Bóg miłosierny zawoła kogo do siebie, nie zatrzyma go rodzony ociec ni matka...	Tak jest Ale jeśli sponiewieracie ciało jego i na szablach je rozniesiecie, źle uczynicie, bo Najświętszej Panny przed skonem wzywał i jej konterfekt w ręku dzierży!	Dzięki ci, wesołku! Tak mi będzie chłodniej. A teraz zawieś szyszak na gałęzi... Opowiadałem właśnie twej siostrze, jak zaciągnąłem się do armii	Właśnie, że nie taka prosta, jak się wydaje	Mamże panu opowiadać moją niedolę, abyś to uważał za bajkę; mamże zwierzać się z zamiarów, abyś doniósł o nich memu prześladowcy; nie, panie; a przytem, cóż cię obchodzić może życie lub śmierć biednej skazanej?... Odpowiadasz tylko za ciało moje... wszak prawda?... i bylebyś przedstawił trupa, którego uznają za mnie, nic więcej od pana żądać nie będą... a może nawet dostałbyś podwójną nagrodę!...	Co za bieda, każde dworzyszcze weźmie do chwili, póki najmiłościwszy pan coś z nimi nie postanowi, a okupu nieszpetnego nie naznaczy! Ci  Inflantczycy to przewrotny i chytry naród niczym...	Nietylko mnie przyzwyczaiło jeszcze do zapachów leśnych, i dlatego proponuję, abyśmy we troje, zaraz, poszli do lasu na przechadzkę. Zgadzasz się na to, Janko?	Ona tak prędko rośnie i tak dużo się uczy że wkrótce zostanie nauczycielką, a miss Minchin wie dobrze, że ona będzie pracowała choćby za darmo. Bardzo to nieładnie było z twej strony, Lawinio, że opowiedziałaś o jej zabawach na poddaszu. A jak tyś się o tym dowiedziała?	Nie mam ochoty. Nie chodzi mi wcale o przekonanie pana, a moje teorie mam tylko dla siebie	Tak, panie. Jesteśmy zamknięci w dość ciasnej względnie przestrzeni. Czyżby strumienie wrzącej wody wyrzucane ciągle z pomp „Nautilusa” nie podniosły temperatury tej przestrzeni i nie opóźniły zamarznięcia?	No... no... więc... nie kijem, to go pałką. Dowód jeden, że skrywacie swoje przywiązanie, bo przecież musicie się kochać? co?...	Trudno sobie wyobrazić, z jakim zapałem zabrali się chłopcy do roboty. Wybiegli na ulicę z okiennicami już je włożyli zamknęli i zaryglowali zanim mogłeś doliczyć do dwunastu, już wrócili, dysząc jak konie wyścigowe.	Ale ja nie! Uważaj, zabijesz Seftona!	Ani na chwilę!	Dla faraona, dla państwa!... Czy ty wiesz, co się dzieje z naszym skarbem, z którego w jednym dniu bierzesz dziesięć talentów, a żądasz jeszcze piętnastu?... Czy wiesz, że gdyby nie ofiarność kapłanów, którzy dla skarbu nawet bogom zabierają prawdziwe klejnoty, a podsuwają sztuczne, czy wiesz, że dobra królewskie byłyby już w rękach Fenicjan?...	Jeżeli pan nie czuje się zbyt uszczęśliwiony towarzystwem Piotrowicza nie rozumiem, dlaczego pan z nim pozostaje.	Na pohybel tobi!	Na wojnie	Nie mam im tego za złe!	Nie, panie, Dawid Copperfield	Tak, jesteś żebraczką! Okazuje się, że nie masz rodziny ani krewnych i nie ma kto zaopiekować się tobą.	A na niezdrowie, to znowu niema jak koń i świeże powietrze. To jak ręką ujmuje chorobę	Przepraszam ja nie mam prawa liczyć się do kawalerów. Jestem wprawdzie dziś wolnym, lecz miałem to nieszczęście być trochę żonatym. Smutno mi tę omyłkę moję przypominać, ale prawda przedewszystkiém.	Ależ budowanie przyszłości nie zależy tylko od mniej lub więcej korzystnej posady i znacznych dochodów!	I pani sama pracujesz na to wszystko?	Nie może być!... mówił mi sam, że...	Tak samo ubezpiecza się Tejrezjasz, wielki wróżbiarz, na początku każdego proroctwa mówiąc otwarcie zasięgającym jego rady: „To, co wam powiem, stanie się albo się nie stanieTo, co wam powiem, stanie się albo się nie stanie	Ale cóż to za dobre dziecko takie! A cóż za kochane! Jeszczem też takiego w życiu nie widziała.	Ale nie będziesz się ze mnie śmiał? Zmieniam głos.	Byłam, ale mnie do niego nie puścili.	Nie lepszy od twego	Prócz jednego wszakże, z marsem na czole żebym wśród waszego szału sama oszalała.	Pani, panno Elen Nie przypuszczałem, że... że...	Wygląda to tak, jakbym ja konkurowała o pana. Ja wcale o to nie stoję, żeby zostać pańską żoną.	Bo pan dobrodziej złudzony plotkami wyrobił sobie o mnie nieprzychylną opinię... A tymczasem ja, słowo honoru, mam jak najlepsze skłonności...	Dziewucha, bez uroku, jak dąb...	Może ci ją oddać bardzo łatwo, siostrzyczko. Eugenia jest bardzo bogata	To więc jest rozkaz to wygnanie nowe... za co?	Chciałabym zobaczyć te róże Gdzie jest zielona furtka? Gdzieś przecież być musi.	Czym byłeś? Jakie tu miałeś zajęcie?	Daj pokój! Jego nienawiść jest sprawdzaniem naszej siły.	Tak... lokal najpierwsza rzecz... Weźmiemy dwa obszerne pokoje...	Tylko że spał pan tak niespokojnie Ja także nad panem czuwałam.	A, tak. Rozmawiać. Widocznie to, co pan ma do powiedzenia, powie pan później.	Diabeł go wie, czy do Szwedów, diabeł wie, co w tę szaloną pałkę mogło strzelić! Nic nam do tego, my oto z ostrzeżenia korzystajmy, jeżeli głowy chcemy unieść.	Dobre wspomnienia ma pan prezes z Koborowa A to ładny majątek! Cóż, niech pan rozwiedzie Ninę z Kunickim i ożeni się.	Bój się Boga, Jagna, co ty gadasz? Jakże ja wezmę łąkę w arendęwziąć w arendę spytał.	Dlaczego pan interesujesz się krokami Bella aż tak intensywnie?	Kto ma z kim żegnać się, to szczęśliwy	Oto powiecie, że ten pątnik, który przyjechał ze mną, przywiózł wam okup, my zaś odjedziem stąd ze szlachetnym panem de Bergow i z jeńcami.	Chyba waść żartujesz? Co tam? co słychać? Broniże się jeszcze Jasna Góra?	Ach, jeżeli to tajemnica...	Baczę, jakeś to me łoni przyjmowała.	Eh, moja droga!... Jesteś jeszcze bardzo naiwna...	Gardzi pan?	Imię, Słowo żachnął się Puk.	Ja to wchodzi w zakres moich przekonań.	Jakże to? Zaraz chcesz iść?	Krótkać ona, to prawda, ale gościniec zepsuty po wtorkowej burzy; chybotało kolasą niczym arką czasu potopu. Dziękować Bogu kości jeszcze całe.	Któż to?	Samo zawiązanie pomysłu przez życie bardzo mnie zajmuje...	Wiesz, a gdybyśmy się tak oboje rzucili do nóg najpierw twemu tatusiowi, a potem mojemu.	Łatwo to powiedzieć	Śliczne zdanie, ale do bajki. Chciałbym panią widzieć bez sławy, bez talentu, bez pieniędzy i bez ludzi.	A tak... Chodziłem.	Aha! i broda jeszcze więcej mu wystaje.	Ależ ja ci zdejmę... Przecieżeś ty mój... cały mój... moja pieszczotka... mój koteczek...	Ani trochę	Będziesz krzyczała?	Czy jesteś tego pewna?	Dlaczego?	Do mnie?	Drogą, którą przyszedłeś.	Geist?...	Hańbę!	Jaki tamten?	Kiepkiep	Ką ten judu tarstotės? ar judu nesibijote nei žmonių, nei...?	Można by ich, człeka po człeku, palcem rachować.	Niezła myśl!	Nigdy.	Proroctwo	Rodzina	Siłasiła (daw.)	Tak, panie.	Tak.	Wrócić wrócę lasami. Ino ten Żydak... Oczy ma pogan psie, paskudne	Zali on ci tak nienawistny?	Złodziejskie gniazdo!...	Żebrak zapytał tłustej kobiety, klęczącej przy kołysce i karmiącej dziecko.
Wiara, KsiążkaEj! Co się tam będziecie spierać o prawdy, których obadwa nie rozumiecie. Jest który z was ksiądz czy teolog, czy biskup? Jak stoi w piśmie, tak wierz, a kiedy w wierze twojej najdzie się fałsz, to ty za to odpowiadać nie będziesz przed Panem Bogiem, jeno ten, co pismo pisał; boś ty jest prosty człowiek i nieuczony. Tak było u nas od wieków i dobrze było z tym; wszyscy w jedno wierzyli i jedno robili; a dzisiaj, kiedy się namnożyło piśmiennych a mądrych głów, to już każdy poszedł swoim torem i owóż, gdzieśmy tym zaszli. Ale i to gadanie na nic się nie zdało; lepiej opatrzyć gospodarstwo pana skarbnikowicza i od szkody go zabezpieczyć, kiedy się jeszcze nie może ruszać sam.	Nie znasz jej pani... Nie wiem, o coście się pogniewały, ale to wiem, że jak cię zobaczyła na pierwszej próbie, tak się zlękła, że może zejść przy tobie na drugi plan i zaczęła zaraz dołki kopać. Widziałam, jak chodziła około tego amatora, jak się mizdrzyła do jego kuzyna i do Cabińskiego, jak całowała dyrektorową po rękach! sama widziałam!... Słyszane to rzeczy, aby się tak poniżać?... Ale swoje zrobiła. Już ona tak niejedną zagryzła. Pani może nie wiesz, co ja, aktorka na stanowisku i z takim wielkim repertuarem, muszę wycierpieć od niej... O, to jest wściekła jędza! Pani nic nie mogła zauważyć, bo to się tak po cichu robiło, że prócz mnie, nikt pewnie nie wiedział. Taka... to ma zawsze szczęście!... Ale czekaj, już ja ją urządzę dzisiaj; zapłacę jej za nas obie!...	Nie żaden atak. Vous avez exageré votre importance, princesse Proszę słuchać!!! ilość pojęć fortepianu była też nieskończona. „Logiczna wizja w haszyszu a do tego co? kobitka, panie, konflikcik domowy, wódeczka z haszyszem, panie, świństewka z młodzikami niech się kondensuje, niech się samowyjaśnia dla niego i całego jego nędznego życiowego personelu. Bo takie to były „produits secondaires” całej tej twórczej komedii. Wiedział już, co zagra za chwilę (ochłap tego, co się tworzyło w muzycznych tyglach jego istoty), czym zmiażdży tę całą bandę niedorosłych mu do pępka psychicznych pokrak, zaprzałych w gnuśnej pseudo-normalności, spłyconych do poziomu intelektualnej kałuży czy gnojowego bajora, łatwością nabranej ze śmietników umysłu pseudo-wiedzy. Nie rozumiał coś, mimo zagwożdżenia przez znaczki nie wyrazi jej nigdy. Po co? Po śmierci dowiedzą się i tak to wyżera mózgi	Widzi mi się, co bez kijaszka z nimi obyć się nie obędzie, bez twardego! Dawno się im to należało, zaraz po śmierci nieboszczki, kiej kłyżnić się zaczęły o gronta, ale się jeszcze wagowałwagował Boryna, wiadomo. Ale dobrością z nimi się nie skończy, nie!...	To ja ją znam Cepami robi jak najpotężniejszy chłop z naszej wioski, do kata! to mi to dziewka! prosta, grubopłaska i tęgo zbudowana! i na moją duszę! mogłaby zmierzyć się z każdym błędnym rycerzem, który by ją wziął za kochankę, pfu! a jaka mocna, jakiej kompleksji i jaki ma głos! Pewnego dnia, będąc na wierzchu dzwonnicy w naszej wiosce, wołała na sługi swojego ojca, które o pół mili znajdowały się, i patrzcie, usłyszały, jak gdyby pod dzwonnicą stały! A co najlepsze, że wcale nie wybredna, igra ze wszystkimi i żartuje ze wszystkich. Oho! prawdziwie teraz, panie Rycerzu Posępnego Oblicza, możecie bezpiecznie robić dla niej wszystkie szaleństwa. Wolno wam desperować i powiesić się nawet, nikt nie powie, żeście źle uczynili, choćby was wszyscy diabli porwali. Aldonza Lorenco, dobry Boże! drżę na myśl spotkania się z nią, bo od dawna już jej nie widziałem, musiała bardzo zmienić się w tym czasie; słońce, powietrze i praca co dzień w polu bardzo psują twarze kobietom. Muszę wam wyznać jedną rzecz, panie Don Kichot, że dotąd żyłem w wielkiej niewiadomości; byłbym przysiągł, że pani Dulcynea jest jaką wielką księżniczką, w której zakochani jesteście, albo jakąś znaczną damą, godną bogatych prezentów, które jej posyłałeś, jak np. Biskajczyka, galernika i tylu innych, stosownie do rozmaitych zwycięstw, które odnieśliście w czasie, kiedy nie miałem honoru być waszym giermkiem jeszcze, lecz poznawszy, że tą damą jest Aldonza Lorenco, czyli dama Dulcynea z Tobosy, przed którą ci, których zwyciężyliście, musieli zginać kolana, a myślę właśnie, że to przypaść mogło w czasie, gdy czesała konopie, albo gdy młóciła zboże na klepisku, to ci ludziska musieli czuć wielki wstyd, klękając przed istotą tak nieochędożnąochędożny	Ketling! Ja przecie wiem, żeś ty porządny człowiek, tylko tych waszych manier wyrozumieć nie mogę. Za moich czasów szło się do dziewki i mówiło się jej w oczy tym rytmem: „Chcesz, to będziem żyli w kupie, a nie, to ja cię nie kupię!” I każdy wiedział, czego się trzymać... Kto zaś był ciemięgaciemięga (przestarz.) wygadany. od siebie posyłał. Ofiarowałem ci się i jeszcze ofiaruję. Pójdę, przemówię, responsrespons (łac.)	Nie! Nie mam prawa powiedzieć nic nadto. Widzisz, Silver, nie jest to moja tajemnica, inaczej bym ci powiedział, daję ci słowo! Ale posunę się wobec ciebie tak daleko, jak daleko się ośmielę, a nawet krok dalej, bo o ile się nie mylę, kapitan zmyje mi porządnie perukę! Otóż po pierwsze dam ci promyk nadziei! Silver, jeżeli my obaj wyjdziemy cało z tej wilczej pułapki, dołożę wszelkich starań, żeby cię uratować, przyrzekam ci to święcie!	Ach, moja biedna Ludwisia! Urodziło się to już z tym kalectwem!... I pomyśleć, żem ani razu nie słyszał, żeby do mnie powiedziała: „Mój ojcze!” Nigdy w życiu nie rozumiała jednego ludzkiego słowa! Bogu i za to jeszcze dziękować, że ją do tego tam Instytutu wzięli darmo... Aleśmy się naczekali, naczekali! Że to musiała osiem lat wpierw skończyć, dopiero ją wzięli... Teraz trzy lata mnie nie było w domu, to osiem, a trzy... To będzie miała jedenaście lat teraz. Czy też urosła, paniczu? Panicz ją widział? Urosła? Czy też wesoła?	I marzenia są jak ptaki, gdyż krążą upojone siłą własną, weselem, pięknem, radością czystą istnienia i wtedy zdają się dosięgać słońca i świat zabarwiać; a jastrząb spada i rozbija harmonję i ginie radość, uniesienie... i ginie szczęście i giną marzenia; złe wieści, to jastrzębie, co szponami wiszą u serc i krzyczą, śmierć i zatracenie! Bardzo bolesną wieść pan przyniósł, bardzo...	Wnosząc z twarzy zdaje się, że choroba z każdym dniem się staje groźniejszą. Pomimo starań lekarzy, wychudł strasznie, gorączka go trawi. Paré powiada przed temi, którym ufa, iż w tym wieku w jakim król jest, choroba groźniejsza niż w starości.	Masz tobie! musiałem go zgubić To całe szczęście, że świat jest grobem, ludzie, a rozumie się i kobiety tylko cieniem, a miłość uczuciem, które wstręt tylko budzi.	Nic nie szkodzi. Obędziemy się tu bez alkoholu. Nie chciałbym tak szlachetnego płynu mieszać w tak mętne sprawy. Powiedziała pani, że ta panna czy też pani Normann bawi obecnie w Krynicy?	Carramba! Mówiłem ci, caballero, żebyś się zatrzymał. Skropiono cię takimi perfumami, że będziesz je teraz czuć przez tydzień. Pozwól, że nie będę się do ciebie zbliżał.	Wiedziałem, że się stanie według życzeń Brooke’a, bo zawsze się tak kończy. Jak coś postanowi, to musi dokonać, choćby świat się miał zawalić!	Alanie, muszą cię obchodzić. Ta jedna sprawa musi cię obchodzić. Bardzo mi cię żal, Alanie. Sam nie dam sobie jednak rady. Jesteś jedynym człowiekiem, który zdoła mnie ocalić. Jestem zmuszony wciągnąć cię w tę sprawę. Nie mam wyboru. Alanie, jesteś uczonym. Znasz się na chemii i podobnych rzeczach. Robiłeś doświadczenia. Masz teraz unicestwić to ciało na górze, unicestwić je tak, aby nie pozostał po nim żaden ślad. Nikt nie wie, że ta osoba weszła do domu. W obecnej chwili wszyscy sądzą, że jest w Paryżu. W ciągu miesięcy nikt jej nie będzie poszukiwał. Gdy zaczną jej poszukiwać, nie będzie tu po niej ani śladu. Ty, Alanie, musisz ją i wszystko, co do niej należało, zamienić w garść popiołu, którą rozproszę w powietrzu.	Co się z nią stało, nieprawdaż?	Cudowne miasto. Zwiedzał pan galerie, muzea? Ile razy przejeżdżam, zawsze muszę się zatrzymać. Ale pan pędził dalej. Rozumiem młodych.	Dobrze, dobrze, byku! Kleiste są twoje słowa i wyciągają się bez końca. A ja tymczasem naga jestem i brudna.	Oczywiście. Czegóż się boisz? Wszakże nie jesteś złodziejem?	Ojcze Piastunie woleliście wy do pszczół iść niż do ludzi, a gdybyście się byli do nas pokwapili, może byście nam z sobą zgodę przynieśli. Pszczoły by sobie bez was radę dały...	Otóż, panie Busigny, zakładam się z tobą że moi towarzysze, panowie Porthos, Aramis, d‘Artagnan i ja, zjemy śniadanie w bastjonie świętego Gerwazego i pozostaniemy tam przez godzinę, z zegarkiem w ręku, nie zważając na usiłowania nieprzyjaciela, aby nas stamtąd wysadzić.	Ani się obejrzymy, jak wróci do Maracaibo, bracie. Szykuje atak na miasto. I dlatego wypytywał mnie szczegółowo o wyspę	Ta przygoda może się dla nas źle skończyć Cóż, powinniśmy wisieć już od dwóch dni, cieszmy się zatem, że było nam dane pożyć o dwie doby dłużej.	To szkoda. Mianowicie szkoda, że pani nie rozumie. Bo przecie rzecz jest jasna. Jeżeli fizyczne właściwości matki dziedziczyć może syn, a nie córka, to czemuż duchowe, jak pani mówi, upośledzenie miałoby wyłącznie w żeńskiej linii być dziedziczonym? Ta historia wiekowego sumowania się krzywd, wyrządzanych rzekomo przez mężczyznę kobiecie, jest nieco kulawa, krzywa, mniej więcej tak jak ja...	Z czego się śmiejesz?	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Kto to może wiedzieć? Między nami mówiąc, same kobiety upoważniają takich aktorów do tego. U nas... w Krakowie, pani wie... ach! słyszała pani chyba o tej doktorowej... nie?... no... nie wierzy pani?... One same do nich listy piszą	Trubadurów nie mamy ale grajkowie nasi nie najgorzej śpiewać umieją. Czy gospodarz pozwoli, by który z lutnistów przyszedł do stołu z piosenką.	A co w pisaniu tym jest?	Cóż to ma wspólnego z Mitchelem? Czy był z nią w jakimś stosunku?	Do licha, bo ja wiem? Ci, którzy napisali do pana. Nie otrzymałeś pan listu?	Dominikowej to nie ślecie?	Moryc, tyś zgłupiał do reszty, co ty wygadujesz, dla interesów jest wszędzie miejsce, tylko ten von Borowiecki to wielki książę od Bucholca i Spółki, wielka osoba!	Niby pan nie wie. Przecież to pana siostry zaręczyny.	Nie ta, to druga by mu pedziałapedziała (gw.)	Nie wiem! nie wiem	Tobie bym, bracie, szczerze nie powiedział! Wiesz, jak to ten moskiewski ofikofik	Toś szczęśliwy. Ja słucham najwyżej sześciu lub dziesięciu, lecz nie są nimi interesanci, tylko	Wiesz pan, co myślę o mojej matce: to istny anioł; zawsze piękna, zawsze dowcipna, zawsze dobra. Wracam z Tréport. Boże, synowie towarzyszą zwykle swoim matkom przez uprzejmość albo traktują to jako pańszczyznę. A ja spędziłem z nią cztery dni, mówię panu, tak przyjemnie, tak swobodnie, w atmosferze takiej poezji, jakbym zabrał do Tréport królową Mab lub Tytanię.	O, tym numerem jechałem. Tu zgonił mnie konduktor. Tu szedłem pieszo. Tu odpoczywałem. Tu fruwał aeroplan	A pani co by mu dała w zamian?	Ale mnie pani wierzyć będzie.	Co by pan, panie Jablonský, chciał przekazać naszemu narodowi?	Czemu pani nie wypiła herbaty?	Czy pani już po kolacji?	Cóż w tym śmiesznego?	Dobrze strzela! O cóż to?	Idźże mi ty precz! zawołał. Jak śmiesz z taką sprawą przychodzić do mnie? Syn twój był między tymi buntownikami, winien jest i pójdzie z innymi w Sybir.	Jak ja pojadę, czy ona będzie za mną tużyłatużyła (ukr.)	Jestem tego pewien, panie dyrektorze.	Może to ktoś z oddziału gubernatora?	Nie ma czego. Kładka mocna.	Nie powiedziała już nic więcej. Umarła, zanim zdążyłem uchwycić jej ręce	Nie wiadomo, kto z brzega	Oglądali kopalnię. Czynili to w pewnym zamiarze	Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora...	Różne. Co miesiąc inne. Ktoby je tam spamiętał.	Tak jest, mruknął Pobożanin... onaby też już występować nie mogła... bo ja	Tak... tak... może to dobry pomysł... Byle tylko przyszli na czas!	Tedy rozumiałem że płaca winna być równa zasłudze. Przywiodłem tu malca, by za waszym najmiłościwszym pozwoleniem, jeden raz w życiu oglądał oblicze polskiego króla.	To jest prawda on u rodziców tak jak jeden, bo z durnego Jasinka mała pociecha...	Więc pan mi chyba pomoże, panie Spilett?	Wyobraź sobie, że onegdaj w nocy wszedł po daszku do kuchni na pierwsze piętro oknem...	Zobaczymy, kto kogo zwycięży! Ja jeszcze nie znam porażki	A i owszem.	A ile płacą za lokal?	A jeżeli złapie pana burza?	A teraz?	A wy mnie znacie? Com wam zawinił i czego chcecie ode mnie?	Bez koniecznej potrzeby	Chciałabym zadać panience jedno pytanie.	Coś waćpan uczynił najlepszego? Coś waćpan uczynił! Swoje i nasze życie na zgubę mogłeś narazić.	Dobrze więc, panie Aladynie słyszałeś, że podano do stołu, nieprawdaż? Racz więc przejść do jadalni, ja zaś jako twój pokorny sługa pójdę przodem, aby pokazać ci drogę.	Hoym! pisz! Kuryer królewski powiezie list do Laubegast...	Ile razy pani zawezwie, rzucę swoje i przyjdę. Teraz iść trzeba.	Ingrid! Mała Ingrid.	Jeżeli jest taka wola jego świątobliwości...	Jużci mnie.	Każże, wasza książęca mość, dać coś zjeść, bom głodny!	Kcie mam gierofadź?...	My mamy moc... Ja mam moc	Niech jeszcze poczeka.	Niech tata uważa Ryba bierze.	Nima już Jagny, nima! O biedny ja sierota, biedny!	O ile go pan zna?	O kim?	Obecność pańska musiała okrutnie ją krępować	Panie sędzio...	Prawdziwa złodziejska okazja! Na gwałt potrzebuje forsy. Samo złoto w zegarku warte chyba sto rubli.	Sam sprowadziłem taksówkę i walizki znosiłem. Dwie walizki...	Tak?...	W szpitalu?	Widać jakiś głupi człowiek Mógł przysięgać, ile wlezie, i nasrać na całą przysięgę.	Więc cóż za pretensje?	Z czem?	Zaczekaj... Która godzina?	Zaiste.	Zapewne, że będą.	Zawsze myślałem...	Żadnych w lekarstwach... życie jego we własnéj mocy.
A, giez ojcostwa cię ukąsił? Ależ, nieszczęśliwy, jest się ojcem dzieci tylko swojej prawej żony! Cóż znaczy smarkacz, który nie nosi twego nazwiska? To ostatni rozdział romansu! Zabiorą ci to twoje dziecko! Widzieliśmy ten temat od dziesięciu lat w dwudziestu wodewilach. Społeczeństwo, mój drogi, zaciąży nad wami wcześniej czy później. Odczytaj Adolfa! Och, mój Boże, widzę was, kiedy się już poznacie na wylot, widzę was nieszczęśliwych, bez szacunku świata, bez majątku, bijących się z sobą jak akcjonariusze spółki załapani przez dyrektora! Wasz dyrektor, moje aniołki, to szczęście.	Nie będę tak niemądra, żeby obrazić mamę, kiedy sobie zadała tyle trudu, by mi to wszystko kupić. To nierozsądne z mojej strony i nie chcę się tym kierować. Największą moją pociechą są jedwabne pończochy i para długich rękawiczek. Kochana jesteś, Ludko, że pożyczasz mi swoich. Zdaje mi się, że jestem tak bogata, a nawet elegancka, mając dwie pary nowych i jedną upraną na częstszy użytek.	Ja się dowiem, ale jeśli tak jest, to już mu się na zawsze odechce uwodzić swoje robotnice, na zawsze	Żaden człowiek nie wygląda na to, czym jest w istocie. Nie zgodzi się pan ze mną?	Zaczekaj! Drugą uciechę sprawiają mi moi współwyznawcy ze sfer finansowych, ponieważ zdaje im się, że ja mam nadzwyczajny spryt do interesów i że pomimo to będą mną mogli kierować, jak im się podoba... Wyobrażam sobie ich bolesne rozczarowanie, kiedy przekonają się, że ani jestem dość sprytnym do interesów, ani dość głupim, ażeby stać się pionkiem w ich rękach...	Zobaczysz, Dan, że wezmę się ostro do ciebie, kiedy mi będziesz nadal postępował w ten sposób Od czasu jak dostaliśmy się na ląd, stałeś się całkiem nieznośny.	To ty mi stul gębę, żebym ci na powitanie czego zaś nie ofiarował. Jak ci się nie podoba, to siadaj w kolej i rznij, gdzie ci wypada.	To znaczy, że ksiądz biskup namyśli się dobrze, zanim po raz drugi złoży wizytę Göście Berlingowi!	Zupełnie takim, jakim był katastrofy ani śladu. Człowiek-to zaprawdę dziwnéj siły woli, energii wielkiéj, któréj na nieszczęście użyć nie umié, jak należy.	Dowiedziałem się o tym w Marsylii ale już tyle lat od tego czasu upłynęło, że nie udało mi się dowiedzieć żadnych szczegółów... A może pan wie coś o zgonie starego Dantèsa?	Jedź, dziecko, my nie mamy czasu, koniec miesiąca, śniegi, pociągi się ciągle spóźniają, zadymki i przerwy w komunikacji spodziewamy się lada dzień, więc ani na godzinę ze służby zejść nie mogę	Najlepsza rzecz, którą możemy zrobić to popłynąć do tej tajemniczej budy okrętowej. Nic na tym nie stracimy. Możemy pozostawić tam jednego z naszych ludzi, aby pilnował motorówki, o ile jeszcze nie wybrała się w drogę, a sami możemy wrócić do miasta.	Ech, moje dziecko, nic jeszcze nie rozumiesz paryskiego życia Są konieczności, którym się trzeba poddać! To tak jakbyś kochał mężatkę, oto wszystko. Trzeba być rozsądnym.	Najuczciwsza kobieta Młode to, piękne i pracuje na cały dom... Bo emerytura jej matki ledwie starczy na komorne...	Owszem, owszem, my rozumiemy Ale nasi salonowi głupcy nie zrozumieją tego heroizmu i prędzej czy później będziesz zmuszony dobitniej wyłożyć im tę sprawę. Mogę ci dać przyjacielską radę? Wyjedź do Neapolu, Hagi albo Petersburga; to krainy spokojne, gdzie ludzie inteligentniej podchodzą do spraw honoru niż te nasze gorące paryskie głowy. Tam ucz się strzelać, fechtować; i gdy za parę lat wrócisz do Francji, to albo nikt już nie będzie o tobie pamiętał, albo będziesz takim strzelcem i takim fechmistrzem, że nikt cię nawet nie zaczepi. Panie de Château-Renaud, czy nie mam racji?	Kochanie, już się stało, ale nie siedź już przy oknie, inaczej naprzesz się wszystkiego co obnoszą przekupki.	Módl się wraz ze mną!	No co? Poszedłbyś, prawda? Czego się nie odzywasz?... Ludzie... dy on płacze jak baba! Nie wstyd ci! wąs się chłopu sypie... i beczy!	Smutny jesteś, panie mój?... Nie tyle ucieszył się Mojżesz widokiem ziemi obiecanej, ile ja, gdyś powiedział, że sprowadzasz się tu, aby ze mną mieszkać. Lecz już dobę jesteśmy razem, a jeszcze nie widziałam twego uśmiechu. Nawet nie mówisz do mnie, ale chodzisz ponury, a w nocy nie pieścisz mnie, tylko wzdychasz.	A co my biedne dzieci zawiniły? Przecie Basia mnie tak samo nad swój żywot miłuje, jako i ja Basię. I na nas się mścicie? Śmiertelny grzech!	Mam wielką ochotę pozostać tu z panem, doktorze, dopóki nie zobaczymy, co będzie się działo w porcie dzisiejszej nocy Trzeba mu będzie oszczędzić nagabywania przez żołdactwo Sotilla, który może dotrzeć tu od razu. Sotillo bywał dla mnie bardzo uprzejmy u Gouldów i w klubie. Nie wyobrażam sobie, jak ten człowiek będzie miał odwagę spojrzeć swym tutejszym przyjaciołom w oczy.	Dajże już tam pokój tej głupiej gadaninie, a lepiej zbierzmy jako siły, żeby się dźwignąć z tej niemocy. Koń, Rycerz, HonorObaczmy, jak się miewa Rosynant. Biedaczysko, i jemu się porządnie dostało.	A zatem w drogę, spieszmy się!	Ho ho, przyjacielu Jaki ty się zrobiłeś wymagający! Przed dwoma miesiącami umierałeś z głodu.	Jednym z ważniejszych błędów tej historii jest to, że autor ni stąd, ni zowąd przyczepił tam powieść o ciekawym natrętniku, nie jest ona zła, ani źle napisana, ale nie ma nic wspólnego z dziejami dostojnego Don Kichota.	Ktoby to był, panie Lucyanie?	No, no! przekonamy się jeszcze.	Tem gorzej, doktorze, gdyż musimy się z czasem oszczędnie obchodzić.	To Zbyszko!	U nas w Łodzi, to komuniści mają hasło „Robotnicza siła w jedności”. A u was?	Wieko się uchyla?	Włochy zachowają ścisłą neutralność To jest...	Zobaczymy się jutro.	Daj pokój. Nie powraca się do dzieciństwa.	Jak się macie?	Jak to komedii?	Panie jesteś pan osiadłym i płacącym podatki księgarzem, przeto suponować by można, iż jesteś człowiekiem przyzwoitym. Tymczasem na wystawie pańskiej widzę tom dzieł Ronsarda, otwarty na karcie tytułowej, wyobrażającej nagą kobietę, co takim wstrętem przejmuje, iż nie można po prostu patrzeć na ów bezwstyd ohydny.	To już pocieszające, że z kobietą...	Zdaje się	Czyś aż tak bardzo potężny? Mogą mnie tu przywlec siłą, ale mnie nikt nie zmusi do mówienia. Usiądę i zęby zacisnę i nic ci nigdy, nigdy nie powiem. Nie chcę nawet patrzeć na ciebie. Będę ciągle patrzała na podłogę!	Tatuś ma się dziś lepiej ale pozwala ci tylko stać przy drzwiach. Wkrótce już wstanie i będziecie znowu razem chodzić do lasu.	Toteż niech się pan nie trudzi.	Nie. Starzy ludzie mówić u nas, że widzieli białych ludzi (tu Kali rozstawił palce) raz, dwa, trzy!... Tak. Było trzech w długich białych sukniach. Szukali kłów... Kali ich nie widział, bo nie był jeszcze na świecie, ale ojciec Kalego przyjmować ich i dać im dużo kłów.	A jakże? inaczejbym na dworze nie wybył do wieczora!! Pamiętacie wy pisarza książęcego Mikołaja z Henrychowa? Jaki mąż był wesół i ochotny?	Bardzo słusznie! Z chamką ożenił się i sam schamiał, a teraz ojca jeszcze skaleczy! Julek! Julek! Biegaj ojcu pomagać!	Powiedz to jeszcze raz	To przecie siostra księcia WitoldowaWitoldowa najmłodszy syn księcia mazowieckiego Ziemowita III, miał niższe święcenia kapłańskie. Dla małżeństwa z Ryngałłą zrezygnował z godności biskupa płockiego., księcia mazowieckiego.	Nie chcesz wejść w mój świat. Tak, niestety wspomnienia nie dadzą się nigdy przenieść w duszę innego człowieka z tą intensywnością, z tym smakiem jedyności, który mają dla ich właściciela. Czemuż nie mieliśmy wspólnego dzieciństwa	A jednak ludzie muszą nas szanować dla innych powodów: pieniędzy, stanowiska męża w Syndykacie i tego uroku, który ma Maciej. On jest niebezpieczny człowiek, naprawdę niebezpieczny jak oswojony ryś. Adam, mój drugi, nie dorówna mu, choć jest ambasadorem w Chinach taki głuptaś z M. S. Z. a ostatnie z nich jest puste. On jest niebezpieczny przez tę pustkę	Ba! Chodzili ze świecami, ze służbą, całym dworem. Chodzili i z księdzem proboszczem i z jednym tu świątobliwym zakonnikiem z miechowskiego. Wszyscy słyszeli najwyraźniej, jak kadzie ciskał, idą ze świecami całą gromadą, wchodzą do wielkiego salonu... Kadzie stoją rzędem, jedna obok drugiej, jak stały. Pajęczyny wiszą od jednej do drugiej, pozaciągane Bóg wie kiedy, kurzem grubym przywalone, jak były przed laty.	Chciałam pana o coś prosić Czy nie mógłby mi pan dać nazwiska i adresu tego swego kolegi?	Chcesz mi coś powiedzieć?	Byleby go ona za kulisy do aktorek nie zaprowadziła jak innych ichmościów, rzekła pani Kossakowska, boby go szkoda było...	Przecież pan nic złego o nim nie powiedział.	Ach tak, a ja myślałem, że niedaleko.	Ciekawy, bardzo ciekawy człowiek!	Maks, po co masz psuć jej złudzenia	Pewnie, że nic. Spaniałeś, widzisz, musisz teraz „odpanieć”.	Co mnie do tego, moja droga. Znasz mnie i wiesz, że jestem dyskretny!	Ano, nijak już więcej nie było, ino chodzi ojcu gwardianowi, cobyście nie swarzyliswarzyć (gw.)	Człowiek winien pracować do ostatka	Jeśli nie powiem?	Nie czytałem.	Nie dotrzymałam.	Nie mogę, kapitanie	Nie, mam zamiar wydać dzieło statystyczne!	Widać, że wrzuciłem spory kamień do tego gniazda!	Szczerze ci powiem, interpretacje są różne i nieciekawe. Ten Cerulli ucieczką swoją całkiem sprawę popsuł, ludzie androny plotą.	No, przecież nareszcie, dotarliśmy do rzeczy a co jest rzecz lepsza, panie, czy wskrzesić umarłego, czy zabić olbrzyma?	By ich w tatarskie łyka skrępować!	Co pani robi? Co znaczy ten Szczerbic?	Czy można księżną zapytać o nazwisko?	Czy słyszałeś przedtem?	Mój zawód wymaga narzekania.	Oddawałeś pan może syna do gimnazjum?	On napada z góry	Słowem, uważa mnie pani za fujarę ostatniego rzędu?	Włoski strój mnie przysposóbcie	A	A kto winien?	Ani krzty.	Chodźmy do izby, każemy sobie piwa zagrzać	Czego chcesz?	Do kogo?	Dziękuję!	Ha, ha! w takim razie, panowie, wznoszę zdrowie Karola X, ojca wolności!	Marankagua!	Narzeczonego?	Naturalnie. Madzia cały plan ułożyła w moim pokoju.	Nieziemskiej?	Nigdy w świecie...	No, za porównanie mego narzeczonego do tragarza.	Płaczesz wyjeżdżając z domu?...	Stój! kto jedzie?	Szlachcic	Wam? A was szczoby bolaczka!	Waszmość podobnopodobno (daw.)	Wokulski wyjechał do Moskwy.	Wolno. Proszę.	Ślaski?...
Pan jej nie zna. A o Krzemieniu oto, co pisze: „Papa ma ochotę pozbyć się majątku i zamieszkać w Warszawie. Ty wiesz, jak kocham Krzemień, jak się z nim zrosłam, ale wobec tego, co się stało, już ja sama zwątpiłam, czy moja praca mogłaby się na co przydać. Będę jeszcze próbowała bronić miłego kawałka ziemi! Papa jednak powiada, że sumienie nie pozwala mu więzić mnie na wsi, i to jest tem bardziej gorzkie, że niby o mnie chodzi. Doprawdy, że czasem życie zakrawa na ironię. Pan Maszko ofiaruje papie trzy tysiące dożywotnie i całą sumę z parcelacyi Magierówki. Nie dziwię mu się, że szuka własnej korzyści, ale w razie takiego układu doszedłby prawie darmo do majątku. Sam papa powiedział mu: „W ten sposób, jeśli rok pożyję, wezmę za Krzemień trzy tysiące, bo Magierówka i tak moja”. Ale pan Maszko odpowiedział, że w dzisiejszym stanie rzeczy za Magierówkę zabiorą pieniądze wierzyciele, gdy zaś papa zgodzi się na taki układ, jaki on proponuje, to weźmie do ręki gotówkę, a oprócz tego może żyć trzydzieści lat, albo i więcej. To także prawda. Wiem, że papie w zasadzie podoba się ten projekt, chodzi mu tylko o to, by więcej utargować. Jedyna w tem wszystkiem pociecha, że gdy zamieszkamy w Warszawie, to będę widywała częściej ciebie, moja droga Emilko, i Litkę. Szczerze i z całej duszy kocham was obie i wiem, że na wasze przynajmniej serca zawsze mogę liczyć”.	A no poczekajcieno! To dopiero początek. Jużto że Bartoszowa była piękna to prawda; bo i na mnie swego czasu ludzie mówili żem była niczego, ale tamta to jak pani wyglądała. Więc że we dworze bywała, języka w gębie nie zapomniała, a i w głowie się trochę przewróciło, i taki Boże odpuść, nie kochała Bartosza, a tak sobie za mąż poszła, że ludzie namówili. Świętą prawdę mówię, nie dodaję, Bóg świadkiem. Po weselu tedy, aż tu Bartosz coś zmarkotniał, jakby go kosą podciął, a żonie zrobił się przykry okrutnie. Ta także sobie po nosie jeździć nie dała: co on jej jedno, ona jemu dwoje, i taki osą w oczy. Aż i ze wszystkiem popstrykali się, ta i gadać do siebie przestali. Mój już się wówczas o mnie starał, a taki był sprytny, że zaraz dowąchał się, że to się źle skończy. I mówi bywało do mnie: Salusiu (bo taki Salomea mam imię) obaczysz, że tu z tego coś wyrośnie lichego. A ja na to nic, a on wiedział co mówił. Posłuchajcieżno tylko. Jeden drugi poczynają bąkać, że ze dworu jakiś gaszek do Bartoszowej udaje się, i jak bywało, nasi przy potażu dzień i noc, ona tam gościa przyjmuje, ta i dobrze. Doszło to do uszu Bartosza. Ale on jakbyto nic, aż jednej nocy znikł. No, nie ma, nie ma, myślą sobie, poszedł. A on nocą zakradł się i czyhał. Nadjeżdża przyjaciel Bartoszowej, on jemu nic, puszcza go do domu, a sam w sieni zakrada się. Kiedy już sobie we dwójkę na łóżeczko siedli, ten wymierzywszy ze strzelby, a wziąwszy ich na cel, jak rznie, tak gachowi rękę tylko chwała Bogu przebił, a łaska Boża, żonie się nic nie dostało. Potem jak skoczy do nich, żona omdlała, ten uciekł okno wybiwszy. Jakoś się to potem pogodzili, ale nieboraczka z przestrachu zachorowała i nędzniała jeszcze długo, aż po Macieju i umarła. Onto sam czuje, że jej śmierć przyspieszył, choć niedarmo, bo taki dworka była i to jej też ponoś nie pierwszyzna kochanie. Ale taki wszystko, za te głupstwo człowieka ze świata gładzić niewarto.	No, tak, czy nie wiesz, że wujenka się tam wybiera?	Na pokrycie wystawię panu własne weksle niech pan tylko nie myśli, że chcę pana wykiwać. Byłbym głupi, próbując oszukać człowieka, któremu wystarczy pogapić się na karty, czy na szklaną kulę, by to odkryć. Nie wymagam zgody zaraz. Jutro mi pan da odpowiedź po naradzeniu się z tą swoją kulą. A teraz jeszcze jedno: nie chcę, by ktokolwiek wiedział, w jaki sposób odzyskałem te rzeczy, i musi mi pan obiecać zachowanie tajemnicy.	Bardzo przepraszam za wtrącanie się w nie swoje sprawy. Pani łaskawie mi wybaczy, ale sądziłem, że to już jest tajemnica publiczna. W całym powiecie wszyscy mówią głośno, że Wicek stara się o pani rękę.	Więc Arguna przystaje? To dziwne. Mnie się wydawało, że ona nigdy się nie zgodzi...	To jest... nie jestem związana przyjaźnią z żadnym, znam ich z opowiadania jednego z nich przyjaciół, pana d‘Artagnan.	Pański siostrzeniec powiedział mi jak bardzo pan jest zajęty; wiem także, że pan jest na tyle dobry, aby chcieć ukryć dobrodziejstwo dla oszczędzenia wdzięczności obdarowanym. Zdaje się, że ten sąd męczy pana bardzo. Ale bo też czemu nie podwoją liczby sędziów?	Nie mogę ci powiedzieć, Henryku Sam zresztą sądzę, że to tylko przywidzenie. Ten nieszczęśliwy wypadek wytrącił mnie z równowagi. Mam straszne przeczucie, że i mnie się zdarzy coś podobnego.	Droga panno Magdaleno ja przecież nie mam do ciebie pretensji. Ale wiem i od Howardówny, i pośrednio od profesora Dębickiego, że... zanadto żywo brałaś do serca wszystko, co się tu działo... Każdy wyzyskiwał twoje uczucie, każdy odstępował ci część swoich kłopotów, a rezultat jest ten, że wyglądasz jak z krzyża zdjęta...	Trudno stało się. Rachunki dowodzą, że prowadziłeś kooperatywę solidnie. Zbankrutowałeś nie przez lekkomyślność, a z winy nieszczęśliwego wypadku. Trudno. Jeżeli nawet stracę, będzie to nie pierwsza moja strata. Każdy kupiec musi być na to przygotowany, że czasem traci. Jeżeli ktoś bankrutuje nie z własnej winy, obowiązkiem każdego dopomócobowiązkiem każdego dopomóc	Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Czy mówiła panu jak się zowie?	Nie, nie to będzie za powrotem. Stamtąd zagarniemy Kandię, Cypr, Rodus, Cyklady i wylądujemy w Morei. Mamy ją. Hurra! Niech Bóg ma w swej opiece Jerozolimę, sułtan bowiem nie może się równać z twoją potęgą.	Możecie panowie być spokojni Dzięki temu, że mister Dawid i ja pracujemy od dawna w pokrewnych gałęziach przemysłu, detektyw mój starym zwyczajem nie odstępuje go ani na krok. O każdym jego posunięciu będziemy dokładnie poinformowani i w chwili właściwej zawsze będziemy mogli interweniować. Tymczasem szykujmy się do odjazdu, aby nie dać się zaskoczyć wypadkom.	A ile razy do kości palce pozacinał i nie rzucił noża? Skórę prać rzetelnie, to może usłucha. Gdzie postronekpostronek	Cóż się takiego stało? Ja nic jeszcze nie rozumiem...	Dobek wprawdzie nie lubi nowych ludzi przyjmować, ale będzie musiał, odezwała się Sabina; ja w tem.	Kiedy bo Zilla nie bardzo chętnie przyjmuje nieznajomych, szczególnie o tej godzinie i kiedy jest sama.	Nie znajdzie się taki!	No i? Do czego to jest podobne?	Dlatego że w ludzkich sprawach pewnego nie ma nic i że najpotężniejszego siłacza głupie ziarno piasku obali, gdy, nie widząc go, poślizgnie się na nim. Tak i ja. Chłopakam chował, rósł mi na pociechę, a teraz...	Jak to! to jest ów wielki filozof?	Pamięta pani, jak wielkie wrażenie na nim zrobiło pani nazwisko. Nigdy przedtem ani później nie widziałem go tak wstrząśniętego. Nawet przestał się cynicznie uśmiechać. Wyzbył się na pewien czas pogardliwie ironicznego gadulstwa.	No cóż niech no mi teraz kto powie, że najstraszniejsze dramaty nie zdarzają się w życiu?	Nie byłoby tego, gdybym był sobie wcześniej pojechał, a żem nie pojechał, to przez was.	A kotek znakomity on kocha swoję panią. A lekarstwo czy bardzo niesmaczne?	Czy takie są rozkazy?	No, to wszystko, co mi pan pokazujesz... I pan nic a nic nie pojmujesz z tych znaków?	Och, to co innego! Jak możesz ich porównywać? On cierpiał, a jednak nie traci nadziei.	„Doliny zabrzmiały trąb odgłosem”. Czy stąd zacząć?	Przynajmniej nie dziś i nie tu pora do rozmowy Idź pan swoją drogą, a nie, to ja będę musiała.	Jak ja to rozumiem to mnie wiedzieć, a pan sobie bierz jak chcesz, to mi wszystko jedno.	O tę, która przybywa Wy mnie nie chcieliście pokazać jej wizerunku, chociaż wiem że go macie. Alem widziała u królowej. Młoda bardzo, piękna.	A! milczże pieszczochu! krzyczał znowu Rupert, bo przysięgam że ci gębę zamaluję do sądnego dnia. Majster Bartłomiej, zląkł się, bo był tchórz wielki, i wlókł się podskakując i wołając tylko z cicha niekiedy lub pomrukując pod nosem.	A! to suknia Fortuny’ego. Pańska znajoma może to świetnie nosić w domu. Mam tego dużo, pokażę panu, mogę panu nawet darować którą, jeżeli to panu sprawi przyjemność. Ale chciałabym zwłaszcza, żeby pan zobaczył suknię mojej kuzynki Talleyrand. Muszę do niej napisać, żeby mi jej pożyczyła.	Tak, ale jabym także nie pojechał, nie miałbym już po co...	A drzewiej, kiej jeszcze krowy pasałam tatusiowe, to baczę, że takie ze wsi wyganiali	Ale... ja ich nie widzę...	Byle nas, mospanie, w powrocie rozbójnicy nie zaskoczyli	Będziesz musiał uzbroić się w miecz, tajony przez Króla Wężów, ażeby bronić Turowego Rogu, który prawdopodobnie będzie zwyciężony i zniweczony.	Dlaczego nie?	Dlaczego? Ja chcę, ja cię proszę o to!	Dziś ubiera się w szelesty i złoto	Jeśli który z was dostrzeże końce moich bucików niech powie, a wróciwszy do domu, otruję się.	Kościół w Balbec jest cudowny, prawda proszę pana?	Miał, i o takowych z osobna musimy pogadać. To pewna, że i z owymi rotmistrzami trzeba pilno kończyć. Kiedy Mellechowicz wróci, bo od niego siła zależy?	Może wiem, a nie powiem.	Nie Tatar, znaczny ktoś.	Niestety, jeszcze nie! Ale przyjdzie dzień, w którym go odbiorę...	Parada zaczyna się dopiero o wpół do pierwszej	Sztuka rzekł nagle, siadając obok niej na kanapie. W odległym pokoju zatrzasnęły się drzwi.	To dopiero niezwykłe wiadomości! Pozwoli pani, że je rozgłoszę?	To prawda Domy płoną.	To właśnie z powodu Maroka...	To złożymy kwiatki w chłodzie... skropimy wodą... i... będziemy czekać.	Więc przyznajecie się do tego faktu?	Zalibyście nie znali miłosierdzia, panie hetmanie, gdyby o waszą krew chodziło?	Zaraz nie możesz mieć. Skądże tatko weźmie pieniędzy na dwa rowery w jednym roku?	Życzę ale powiadam: po cudze nie sięgaj!	A co najgorsze, powiedziano że przez pannę Magdalenę zabił się jakiś urzędnik pocztowy...	Borowy królewski, panów krewny, który z nimi też konie prowadzał, ale jak raz z nimi pojechał, tak i więcej nie wrócił.	Dowód... Dali go jego wspólnicy. Tego samego ranka jeden z nich przebrał się za woźnicę i przywiózł pana tutaj...	I ty jesteś jedynie zwykłym sobie wigiem! Atoli, gdy to doszło do Colina Roya, wskipiaławskipieć	Jak się nazywasz?	Jak to: odzwyczaisz?	To musi być wielki grzech W takim razie nasz brat byłby potępiony.	Za co? Za Murdeliona... Nie ma o czym mówić. Ona go jeszcze kocha!	Jedno mnie tylko zastanawia.	Proszę, niech mnie pan uwolni od tego	Mój kochany my tu mamy swoich dostawców. Dobrze byśmy wyszli, gdyby nam przyszło kupować każdą kwartę kaszy od chłopów!...	Co? Dreszcze?	I z tobą, i z tobą!... Daj mi odetchnąć.	A na południe?	A! Trza przyznać, jako stary umie dobierać gładkie buzie.	Ba!	Chętnie spełnię żądanie państwa, odpowiedział Gaczycki, ale sami państwo będziecie winni, jeżeli nadużyję waszej cierpliwości, bo będę zmuszony mówić długo.	Chłopaki poszły z kogutkiem do Woli!	I ja ciebie.	Jakim?	Juści rozumiem.	Kim są te kobiety?	Krokusy, pierwiosnki, narcyzy. Zna je panienka?	Może przed odejściem zaparzyć jeszcze trochę herbaty?	Myślałem... Miałem ciebie na myśli przy podziale skarbu.	No mów	No on... ten nauczyciel, Kostriulew...	O wa! (zm. ok. 1414) polski rycerz niemieckiego pochodzenia., miecznik krakowski	O, tak, one są takie cudowne!	On głowę brata swego niebezpieczeństwu poddał...	Prawda, że jestem śmieszny?	Skażyte ditki, wże je DemianiwkaSkażyte ditki, wże je Demianiwka (ukr.)	Strzeliłeś?	Tam ją spotkałem...	Tedy przyjmuję twój sposób!...	Trzydzieści i pięć rubli papierkami i rubla srebrnego za postronek.	Wypełniam polecenie pani Tekli. Służę panu za przewodnika. Pójdziemy do browaru.	Zredukowali?	Świętego Jakuba!	„Mogłabym zostać wdową, wielki Boże!”
U mnie A Orzechowski i Grzyb widzieli ich, że już z wieczora byli oba pijani jak bydło. Co oni mają robić jeżeli nie pić? Kiedy chłop nie ma stałego obowiązku, to on, co zyska w dzień, zaraz przepije na noc.	Obraz Aspazji i Alcybiadesa usta, co się nie skarżą, łzy, co bez wiedzy płyną, dusza z przewagi nerwów wyzwolona, świat ziemski daleko w przepaść zapomnienia odepchnięty dziś: pogaństwo. do duszy wstąpiło i kazało się malować; i odtąd całe życie moje było ciągiem jednej nad tym obrazem pracy, a nie przed sztalugą tylko. Ja wszędzie i w każdej chwili zbierałem farby, zarysy, pod wszystkie światła promienie ustawiałem go sobie, i na koniec treść jego przejęła mię, przepełniła i zacząłem nią żyć, żyć wonne kwiaty i wonne kadzielnic kosztownych dymy, światło czystej oliwy, światło drogich kamieni i najświatlejsze światło spojrzeń pięknych oczu! tego odpychać nie można kiedy to nawet przedążysz sławy pragnieniem i przepięknisz chwilą natchnienia o doprawdy wtedy i życia, i miłości, i sił swoich nie ma po co żałować! Śmierć, Cierpienie, SzczęścieJa dziś rozumiem, dlaczego Ateńczycy taką mieli przeciw śmierci odwagę, jakiej w całych dziejach ludzkości już nie znajdziesz potem? bo żyli! ale kto nie wie, co go później spotka, lub też upewniony jest właśnie, że go nic spotkać nie może, kto w zgonie widzi tylko rozstrojenie organizmu, ból choroby, martwość trupa i popiół urny grobowej, a jednak śmiało naprzód postępuje, ten się dopiero śmierci nie boi. oto szczęśliwy jedynie kto wesoło użył wszystkiego, kto naczerpał pełnymi rękoma w skarbach ziemskich i pełnym mózgiem w rozumie bogactwa, ten się nie będzie z przeznaczeniem kłócił. Interes, Kondycja ludzkaJest w każdym człowieku pewna miara kupieckiej rzetelności... bierze się od natury tyle Bierze się życie oddaje zużyte, rachunek czysty, sumy równiuteńkie Ale kiedy nieszczęście przy twojej jednostce długi szereg okropnych nicości, smutnych zer dopisze a jak tu oddać, co mię tyle cierpień kosztowało? na łzy i cierpienia, szachrajską taksą zgonu są konwulsje Jeśli nieszczęśliwy w paroksyzmie rozpaczy, w napadzie obłąkania, sam sobie życia nie odbierze; to nie wierz mu nigdy, że chce umierać nieszczęśliwy trzyma się jutra całymi siłami drętwiejących rąk swoich, bo z jutrem łączy go coś silniejszego od nadziei samej, łączy go ciekawość: nieszczęśliwy, gdy mu umierać przychodzi, umiera z przekleństwem na ustach, wyrzuca piekielne szyderstwo Bogu i pluje na świat, co mu niezrozumiały, niepojęty, dał potrzeby bez zaspokojenia, dał czas do cierpień, a nie dał jednej chwili do radości.	E! trochę papieru po piętnaście czy dwadzieścia su, tylko, że gustownie dobranego, i oto wszystko. Meble niewiele znaczą; zrobił je mój koszykarz, chcąc mi swą wdzięczność okazać! Gabrynia z kilku łokci perkalu sama sobie firanki sporządziła. Ten domek i te skromniuchne sprzęciki wydają się panu ładne dlatego, że je pan spotykasz gdzieś na skłonie góry, w zabitéj deskami okolicy, gdzie się pan nic porządnego znaléźć nie spodziewałeś; ale cała tajemnica tego uroku polega na tém, że domek Gabryni harmonizuje niejako z tą naturą, która zgromadziła dokoła niego parę czystych strumyków i kilka wdzięcznie ugrupowanych drzew, i ubrało trawnik najpiękniejszą zielonością i wonnemi fiołkami.	Dawaj to, szczenię podłe! nie na miejscu były takie żarciki. mówił dalej Tengier spokojnie. może nie najwyższe, ale dla przykładu wystarczą. Prawda okazuje się tylko wygodną trampolinką do skoku w wygodne łóżeczko z miękkimi piernacikami, którymi są dawno odarte ze znaczeń pojęcia. To, co było dawniej, w chwili rodzenia się, czymś wielkim, dziś zeszło na tresowane morskie świnki. Prawda, doskonała czy nie i wiara istniały dawniej z konieczności wyjątkowego oczywiście względnie tylko, na tle wstrętnej mu, zbydlęconej w sportowym zmechanizowaniu, młodzieży nie mają swoich własnych krajów, w których by obowiązywały	To ci się tylko wydaje, drogie dziecko. Ale wyobraź sobie na chwilę, że musiałabyś teraz chociażby powiedzieć ot, przypuśćmy, panu Józefowi, co o nim myślisz?	Toteż to nie na salonach spotkałem pannę Valentine, panią i tego uroczego łobuziaka. Zresztą paryski światek jest mi zupełnie obcy, ponieważ, jak miałem już zaszczyt powiedzieć, bawię tutaj zaledwie od kilku dni. Nie, jeśli panie pozwolą, spróbuję sobie przypomnieć... Zaraz, zaraz...	Ha! to pewno poszła do kościoła albo na cmentarz. Chodzi tam codzień. Odziedziczyła po nim pięćset liwrów rocznie i dom na dożywocie, ale biedaczka o mało co nie zwaryuje z żalu.	Pytam się ciebie gdybym ja, za zezwoleniem i zgodą wszystkich elementów, spierdosubtylidrydryntryndolizował twoją tak piękną, tak miłą, poczciwą i tak stateczną małżonkę w ten sposób, iż sztywny bóg ogrodów, Priapus, który oto mieszka na wolności, uwolniony z niedoli saczka, owóż, mówię, ów Priapus utkwiłby jej w ciele tak nieszczęśliwie, że w żaden sposób nie mógłby wynijść i na wieki musiałby tam pozostać, chyba żebyś go wyciągnął zębami, co byś wówczas uczynił? Zostawiłbyś go tam na wiek wieków? Czy też wyciągnąłbyś go zębami, pełną gębą? Odpowiedz ty, trykarzu Mahometa, i wszystkich diabłów w przydatku.	Gdy go złapiemy, zacznie się walka ja będę królem portugalskim na Morzu Śródziemnym!	Na żadne wyznanie nie zbiera się jakoś.	Przemocą! Przemocą! Wezwij na pomoc straż, armię, wszystko, wszystko! Udaj się do władz, do prokuratora królewskiego, powiedz, żeby mi je tutaj przyprowadzili, bo ja tego żądam!	Stałem naprzeciw województwa; miałem sprawę... mniejsza z tym jaką, chciałem tylko powiedzieć, żem nic wspólnego nie miał z zajściami. Patrzę cztery kompanie, w heł­mach wszyscy. Lubię jak wojsko maszeruje, na defi­ladach zawsze bywam, dreszcz jakiś czuję, kiedy walą o bruk podkute grubo buty. A gdy zagrają	Tak, ale oni pracują dosyć dobrze na to żywienie, zarabiają.	Tu nasz refektarz Przy tym stole siedzą: matka wizytatorka, matka asystentka, siostra ekonomka i podekonomka. Przy tamtych dwu stołach mieszczą się siostry kornetowe, a za tym pulpitem jedna z nich w czasie obiadu czyta przypadające na dzień rozmyślania...	Władysław pan nasz, nie winię go, do zbytku pono dobry i miękki człek jest, a Agnieszka niewiasta chytra i dumna. Na złe go ona prowadzi, grożą nam niepokoje.	Ba! A spójrz no waćpan na tego kruka, z którym ona rozmawia	Byłam zmieszana, bo zauważyłam, że patrzysz na mnie. Nie lubię, gdy mnie tak śledzisz wieczyście.	Dawniej bywało inaczej! Śpiewaka witały gromady, wiodła starszyzna pod święty dąb, nad święty zdrój, na horodyszczehorodyszcze cmentarz. mogilne. Starzy i młodzi stawali kołem, słuchali... Miód i piwo przed ślepym stało będący oznaką czci wobec kogoś; godny, naczelny, najważniejszy.; dziś my pastuchom śpiewamy na wygonie... o głodzie i wodzie.	Na panią właśnie czekaliśmy	Panno Najświętsza! Nie irytujcie Szwaba! On gotów jeszcze na złość wam zabić tę niebogę...	Ach, don Carlosie! Czego tu trzeba, w tej prowincji, to takich postępowych ludzi jak pan! Zastój, zastój u tych arystokratów! Nie mają zmysłu społecznego! Nie mają przedsiębiorczości! Poczyniwszy głębokie studia w Europie, chciałbym... rozumie mnie pan?	Byłby to gwałt bezskuteczny Harry Drake nie byłby się dał wciągnąć tam, gdzie pan chciałeś. On tylko z Fabijanem chciał mieć do czynienia a katastrofa była nieunikniona.	Tak, pcheł ma istotnie dużo ale to nie jego wina. A z czasem oduczy się także przewracać naczynia.	To znowu co innego Żydzi, moim zdaniem, są najgenialniejszą rasą w świecie, a przy tym moją rasą, więc ich podziwiam i w gromadzie kocham. A co do porozumienia ze Szlangbaumem... Bój się Boga, Stachu! czyby to była rzecz rozsądna z naszej strony, gdybyśmy się żarli między sobą wówczas, kiedy idzie o uratowanie tak świetnego interesu jak spółka do handlu z cesarstwem?... Ty ją rzucasz, więc albo runie, albo złapią ją Niemcy i w każdym razie kraj straci. A tak i kraj zyska, i my...	A mnie się to nie boisz, zuchwalcze jeden?	Czy wiesz wasani? Trudno to dać wiarę, a jest. Już ręka mniej piecze.	Dlatego też wierzę, iż się pan w końcu ożeni	Mówię, że będzie ćwiartka, może się uzgarnia z półkorca.	Niech pan nie będzie do niczego zmuszony	Po cóż to zgadywać i tak za chwilę się dowiemy.	Potrafię pojąć, mój przyjacielu. Przekonasz się o tym wówczas, gdy będziemy już szczerze rozmawiać o wszystkim jak para dobrych małżonków, którzy wszystko z sobą dzielą...	Trzeba by się wszystkiego wyrzec, wszystkiego zaniechać, własną robotę własnymi poszarpać rękoma...	Złoty środek, to złota równowaga mędrców; z niego widzi się całość dopiero.	Cóż, wszyscy zapewniają, że to sposób, aby potroić ten kapitał w ciągu jednego roku. Pan Danglars to dobry ojciec, umie liczyć.	A to dlaczego?	A właśnie! Czemu by nie miała jechać, czy to jej mus tu zostawać, czy co? Pojedziemy i kwita.	Ale biskup Iwo i krakowianie, a książę Henryk Jam oto właśnie we Wrocławiu był	Ale pani się nie wygrzebiesz...	Ależ, panie, proszę mi nie mówić impertynencyj!... Słucha pan rad pokątnych doradców, łotrów z Pawiaka...	Bóg wie. Zdaje mi się, że Nucklao.	Cóż się wam stało?	Domyślam się, żeście ją obmawiali. Ten oto artysta sam o sobie mówi, że ma zły język.	Dzięki Bogu! Kochany panie Nikodemie, pan mi z nieba spadł.	Jest to prawo nieco niedogodne dla przybyszów	Już!	Który tam znów? Z czym, z czym! Wracaj do szeregu, ale już! Choćbyś miał nawet szlachecki rodowód do trzeciego pokolenia wstecz z mitrą książęcą i z pięcioma pałkami w herbie i prababkę czystej krwi aryjskiej!	Masz moją odpowiedź! Interesy załatwiam w kantorze...	Miej lepszą nadzieję, to ci sprawi ulgę, Ludko. Mama niedługo przybędzie, a wówczas wszystko dobrze pójdzie.	Nie bój się waćpanna... Kto się bije?	Nie ma się o co wątrobić, Rattray. Przyszliśmy pogawędzić z tobą. Chodź, Beetle, wszyscy są w domu, nie czujesz?	Nie mówię tego panu bynajmniej dla wywołania sprzeczki Dzięki Bogu, zabijaką nie jestem, i będąc tymczasowym tylko muszkieterem, biję się jedynie, skoro do tego jestem zmuszony, a zawsze z niemałą odrazą; tym razem jednak sprawa zbyt jest ważna, bo przez pana skompromitowaną została kobieta.	Nie; gdyśmy go poruszyli, rozsypał się.	Oto obaj, szukając się, tego samego dnia zjechali się w Moskwie, stanęli w tym samym hotelu i w sąsiednich numerach. Los czasami mocno żartuje z ludzi...	Panie Halpern, może pan z nami siądzie	Potem będzie sobie rządził państwem i powiększał armię bez pieniędzy	Zawsze, ile razy mogliście go złapać! Niby to ja nie wiem.	A cóżem ci brat, że mnie „ty” mówisz?	A dokąd pójdziesz?	A pani skąd wie?...	A potem?	Ach, Boże, żeby tylko była córka, bo Stach sobie życzy córki!	Ale... ja moich krewnych wcale nie znam... Nigdy o nich nie słyszałem, a dzisiaj widziałem ich po raz pierwszy.	Anglia także dostanie kompensatę.	Bo i oni nie wiedzieli, czym ocalał, czym zginął...	Czy ja wiem Z piętnaście rubli.	Czy nie czuje pani w głowie gorąca... lekkich potów?	Ej, co tam gadać o bawole, zjedzonym przed latami! Cóż komu przyjdzie z kości ogryzionych tak dawno?	Ewka! daj pokój, daj pokój... Czego drażnisz człowieka!	Gerai, bet taip gaila tamstos, tėveli!	Głogowski!	I ja również, a zwykle tamtędy Jacku niezbyt gościnnie przyjmujesz swego przyjaciela! Dalej! Jeśli nie uczynisz mu należytych honorów, ja chyba będę musiała cię zastąpić i ratować poczciwe imię praojców!	I w sobotę wieczór Arsène Lupin zostanie ujęty.	Jakaś taka, z waszecia, niby klucznica.	Jakto, rozłączym? zawołał powstając z zapałem Tobiasz, alboż dusze nasze nie są zawsze razem?	Kto kazał?	Matoł z ciebie; a ja mniemałem, żeś mądry.	Mnie? nic.	Myślisz może, że nie mam czym zapłacić za twoją chabaninę?	Nie	Nie pamiętam dobrze, czym ją wziął ze sobą, pani dobrodziejko	No, a teraz którędy?	No, no, szanowny artysto, nie mnie okłamujcie, bom was widziała pewnego majowego wieczoru w Łazienkach. Wysiedliście z powozu za mostem nad stawem i...	O! panie łaskawy!...	Pod lasem, panie generale.	Powóz pana hrabiego gotowy.	Przykazania, pauprze, znasz?	Ptaszek wyfrunął z gniazda.	Sfinksy bez tajemnic.	Sułtanka. Jeździec Yung!... Właściciel anonim...	Słucham pana?	Tak	Tfu, nie wymawiaj w złą godzinę	Tylko prędzej, prędzej!	Umrę, spełniając swój obowiązek.	Umywam ręce!	W pień ich!... Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej zginiemy wszyscy!	W prawdę zwątpiłeś.	Wszystko zrobię, by tego uniknąć. Gotówemgotówem	Zresztą Krzyś teraz śpi, a nie chciałabym go budzić.	Że mi przebaczysz i że nigdy nie będziesz mi o tym wspominał.
No, to co innego, jeśli szanowny pan wie na pewno. Una Americana! Pewno to coś takiego.	Doprawdy? Nie gdzieś za górami, za lasami, nie w Anglii, Ameryce albo Francji, lecz na wschód od nas, na przykład na Żmudzi, parobek pobiera o 15 rubli pensji rocznej i o 20 pudów ordynarii więcej niż parobek w pięknej ziemi lubelskiej. Nadto na tejże Żmudzi parobek pracuje przecięciowo (biorąc pod uwagę dzień zimowy i letni) około dziewięciu godzin. Mieszkania tam są zupełnie porządne, „posyłki” żadnej, lekarz, apteka, ochrony dla dzieci. A proszę teraz wejść do mieszkania parobczańskiego w Lubelskiem, Kieleckiem, Radomskiem i zobaczyć, co to tam jest. Osiemnaście rubli rocznej pensji, praca we żniwa od trzeciej rano do dziewiątej wieczorem. Na pograniczu pruskim parobek ma już dwie izby, zegar o horror!	Dziękuję panu za zwrócenie mojej uwagi na sprawę istotnie ciekawą Czytałem o niej, co prawda, w dziennikach, ale w owym czasie byłem zajęty kameami, które zniknęły z Muzeum Watykańskiego. Chciałem się przysłużyć papieżowi i straciłem z oczu to, co się jednocześnie działo w Anglii. Ten artykuł, powiadasz pan, zawiera fakty, znane powszechnie?	Niewątpliwie musiał zaglądać do starych pergaminów (mam na myśli listy beneficjów i probostw w każdej djecezji), co mogło mu dostarczyć nazwisk świeckich patronów oraz duchownych kolatorów. Ale są i inne źródła. Jeden z moich najuczeńszych przyjaciół czerpał w nich. Odkrył, że to samo miejsce nazywano Pont-à-Quileuvre. Ta dziwaczna nazwa kazała mu sięgnąć jeszcze dalej do łacińskiego tekstu, gdzie most, który pani przyjaciel uważa za utrapiony żmijami, nazwany jest: Pons cuit aperi. Most zamknięty, który otwierał się tylko za przyzwoitą opłatą.	Boże święty... co się to dzieje na świecie, a my, chudziny, rodzimy się, żyjemy i mrzemy, jako te myszy w norach, niczego nieświadomi.	Skoro tylko jego ekscelencja minister, skoro jego ekscelencja we własnej osobie… A, to zupełnie co innego!	Są, ale autor chybił, albowiem jestem zarazem i gorszy, i mniej płaski, niż mnie przedstawił. Widzisz, my tu dawno zatraciliśmy poczucie tego, co jest godziwe lub niegodziwe, i mnie samemu wydaje się, że tak naprawdę to tej różnicy nie ma, chociaż Seneka, Muzoniusz i Trazea udają, że ją widzą. Mnie to wszystko jedno! Na Herkulesa, mówię, jak myślę! Ale zachowałem tę wyższość, że wiem, co jest szpetne, a co piękne, a tego na przykład nasz miedzianobrody poeta, furman, śpiewak, tancerz i histriohistrio (łac.) nie rozumie.	Ależ, moja mościa panno, to jest wielkie dzieciństwo. Zapomnij pani o tym i przeproś się z panem Konopką, bo to wielki grzech jest bałamucić kawalerów i poniewierać nimi za pomocą tego kawałka broni, który wam sami podają w ręce.	Fakt to Tak go pan Micawber osaczył, tyle miał nań gotowych sposobów, że się nie zdołał nam wywinąć. Najciekawsze, że, co do tej sumy, przekonany jestem, że ją zagarnął mniej przez chciwość, a bardziej przez nienawiść do Copperfielda. Powiedział mi to zresztą wręcz. Powiedział, że wydałby drugie tyle i więcej, byle mógł go zgubić.	Nie żartujmy z rzeczy tak poważnéj, jaką jest dziennikarstwo Potrzebujęż przypominać, że to dziś jeden z najważniejszych czynników życia? Nie nowiniarstwo, ale dziennikarstwo, pojęte széroko... Wyrosło ono z lichéj gazzetty, ale dziś n’en de plaise à Girardin, jest potęgą, we wszystkich swych przerozmaitych formach i objawach, począwszy odcodziennego dziennika, do kwartalnego przeglądu. Każda z tych form wymaga i zdolności różnych, i pisarzy innych i sposobu ujęcia przedmiotu właściwego. Ale tu sprawdza się téż to, coście panowie mówili o dziełach sztuki. Dziennik tylko taki mówi do ogółu, obudza i porusza, w który ktoś duszę wléwa. Zimne rzemiosło dziennikarskie, choćby przy wszystkich warunkach technicznych jaknajstaranniéj spełnionych, nie znajdzie odgłosu. Powtarzam: dziennikarstwo jest kapłaństwem, i ci, co namaszczeni przystępują do niego, sami jedni tylko wpływ mogą wywrzéć.	Za co? Za Murdeliona... Nie ma o czym mówić. Ona go jeszcze kocha!	A ciśnij, poszukaj bułek, kiedy ci chleb nie smakuje, idź, tartak poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote na dzień!	Ale nie: co tu się spierać? Może i mają: kto ich tam wie.	Bo nigdy nie widziałem dwu ludzi tak podobnych do siebie, ażeby jeden mógł być wzięty za drugiego. Tym bardziej zaś nie słyszałem, ażeby w Pi-Bast istniał człowiek mogący udawać naszego następcę tronu (oby żył wiecznie!...).	Co ty, Prokop?! Co ty? Chyba rozum straciłeś.	Co więcej widzisz?	Co, panie Józefie?	Głupiś. Przecież słyszysz, co mówię...	I co on tam może pisać o takowym mizernym robaczku?	Jakże wielka to głupota!	Jeśli uniesie taki ciężar, jak mnie, toć wystarczy na takie pisklęta, jak wy jesteście. Jakżeś ty podrosła, Łucyo! Już nie długo trzeba ci się będzie postarać o męża! Czy może to twój mąż, ten mały chłopczyk, którego przyprowadziłaś z sobą? No, z małego wyrośnie duże! Tylko się strzeż, chłopcze, żeby ci nie uciekła, zanim jej zdążysz podać ślubną obrączkę.	Masz nam za złe ten projekt mariażu, czy tak?	Mój drogi, Braulard ma dwadzieścia tysięcy franków renty, klientelę jego tworzą wszyscy autorowie dramatyczni bulwarów: mają u niego bieżący rachunek jak u bankiera. Bilety autorskie i inne gratisówki to towar; Braulard zajmuje się jego lokatą. Popracuj trochę w statystyce: użyteczna nauka, byle jej nie nadużywać. Licząc po pięćdziesiąt biletów na wieczór z każdego teatru, masz dwieście pięćdziesiąt dziennie; jeżeli jeden w drugi warte są po dwa franki, Braulard płaci sto dwadzieścia pięć franków dziennie autorom i kupuje widoki zarobienia tyluż. Tak więc same bilety autorskie dają mu blisko cztery tysiące na miesiąc, razem czterdzieści osiem tysięcy rocznie. Przyjmij dwadzieścia tysięcy straty, bo nie zawsze może umieścić wszystkie bilety.	Nie zasłaniaj się kłamstwem Wiem, co mówię. Chowasz się po kątach, przesiadujesz godzinami całymi w swoim pokoju. Wiedz, że chcę, wyraźnie chcę, abyś ciągle dotrzymywał nam towarzystwa, tu pod naszym okiem. Znasz mnie i wiesz, że umiem, gdy potrzeba, nakazać ci posłuszeństwo.	Niech się pani raz zdecyduje a zyska pani opust na komornem; zapłacą ogrodnika, będzie pani miała używalność łąki. Wszystko to warte jest aby się przenudzić jeden wieczór. Mówię tylko dla pani	Niekoniecznie, ale to jego miły styl.	O głos proszę i żądam personalia sprawdzić świadka, co daty swych urodzin niezbyt jest pewny.	Och! ta piękna dusza, ten piękny talent, to serce, które znam tak dobrze, wszystko to jest moje, tak jak ja jestem twoja?	Odpłacę się wam kiedyś, przyjaciele! Teraz to już na śmierć i życie!...	Pani jesteś względem mnie niesprawiedliwą to było niemal jedyne i najmilsze dla mnie towarzystwo.	Pewno. Satysfakcję daje, ale nie daje poczucia prawdziwego życia. U mnie jest tak: idę do jakiegoś celu, cel osiągam i znowu idę do nowego. Na radość miejsca tu nie ma i samej radości nie ma, bo tak sądzę, że radość istnieje tylko wtedy, gdy można się nią dzielić. Ja, widzicie, nie umiem mówić, ale wy i tak mnie rozumiecie, bo macie cienką skórę. Otóż to jest nie pełne życie. Mnie osobiście, mnie nic ze światem nie łączy. Ja wszędzie jestem sam. Ponad rodzinę wyrosłem, wżyć się w towarzystwo ludzi odpowiadających mi pozycją społeczną nie umiem, a czasami nie chcę. Nie dlatego, że są bardziej ode mnie ogładzeni, kulturalni, czy wychowani. Niedlatego też, że bywają głupsi i gorsi. Po prostu to inna parafia. Obcy. Nie pasuję do nich. Nieraz zastanawiałem się nad kwestią, czym do nich nie pasuję i do niczego nie doszedłem. Chyba wszystkim.	Po raz ostatni wam ufam ale gdybym się zawiódł, biada wam, biada tym wilczętom. I to mówiąc, wskazał ręką na Wolfshöhle.	Prawdę gadam. Niejeden komornik albo łowczy, albo krajczy, to i Żyda zdoli ocyganić, a jakże. Kaletę nabija, o swoje dobro dba, nie o pańskie.	Proszę pani, to było... Może było do przewidzenia, nie to właśnie, ale coś w tym rodzaju.	Przepraszam bardzo Wszystko to bardzo piękne, ale to nie jest reforma. To jest tylko to jest fundafunda	Tam, gdziem i tę znalazł, na jakowym innym Niemcu Ale już ja się śmierci nie wywinę. Żeleźceżeleźce (daw.) słowniki podają znaczenie: wiano panny młodej. Sienkiewicz prawdop. skontaminował to ze słowem „brzeszczot”. ostał we mnie. Com go zmacał i chciałem pazurami wyciągnąć, tom go jeno głębiej zapychał. A teraz nijakiej rady nie ma.	Ty o nim nie wspominaj, to łajdak, to złodziej, plajciarz, chce płacić trzydzieści procent.	Za Jampolem!	Że jak wy zezwolicie, to pójdą z nami.	A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami!	A kiedy pan sam tam wrócisz?	A po wójta posłali Michała organistów.	Ajuści, dzwonią. Ale gdzie?	Ale w gębie zasycha i w żołądku wierci! sam do siebie wzdychając także rzekł Buczyński, a jejmość ani myśli o podtrzymaniu naszych sił zwątlonych... Prawda, żeśmy trafili ślicznie.	Ani jednego	Ano na świętego Michała będzie mu dziesięć	Bardzo piękne.	Byłem zupełnie szczęśliwy. Wprowadzony przez Stańczyka na królestwo, postawiony przez niego u steru spraw państwa, puściłem je w ruch dalszy. Ale sprawy te potrzebowały mojej wszechobecności; osiadłem więc na zamczysku, a stolicę założyłem w dwóch nietkniętych jeszcze od zniszczenia komnatach. Urządziłem je po królewsku. Zawiesiłem całe ściany ozdobami moich marzeń, obrazami dziejów, proroczymi zasłonami. Powietrze ich dyszało tylko życiem mojego świata. Kilkanaście lat, które w nich spędziłem, były jedną królewską ucztą. Myślałem, że tam skończę, pragnąłem skończyć. Stamtąd tak blisko było mi do raju: jeden krok tylko, a byłbym w raju.	Chciałem zapytać, czy państwo po ślubie zechcą sami gospodarować?	Chodził Kłąb z Płoszką.	Czego się spieracie?	Czy ci braknie konceptu, Michel?	Czy już ktoś ją objął?	Daj go Boże jak najprędzej bo też i między jego ludźmi siłasiła (daw.)	Dobry byt więc ziemski celem waszym?	Dokądże się udał? Czy wiecie panowie?	Doskonały duch jego wystąpił z powłoki ciała jako kurczę z jaja, wświetlił się w słońce, rozpłynął się w nie­biosach, wpłonął w światowe Agni.	Ekscelencjo!... życie moje do ciebie należy, rozporządzaj niem podług woli... nie zasłużyłem na łaskę, jaką mi wyświadczasz: posiadam trzech przyjaciół zasłużeńszych, godniejszych...	Gdybym ci mogła wierzyć...	Hę?	I cieszyły się wszystkie oczy, które na młodość jego patrzały...	I cóż z tego?	I nie widać go już, bracia...	Ile?	Ja mieszkam w machlulumachlul	Jakie te chorągwie okropnie ładne! Ta żółta mi się najbardziej podoba.	Jakto, przeklął?	Jednak majtkowie o tym już wiedzą	Kamiński pracuje u nas od trzydziestu pięciu lat	Karany policyjnie?	Kto pichcił słone przynęty zamiast rosołu?	Mnie bodaj czy kto pomaga, a wielu przeszkadza	Możecież mnie posądzać?	Mówiłam panu, że się rozprawię z jędzą. Może będę potrzebowała męskiej pomocy. Skoro mię pan tak kocha	Męża jej zna ojciec?	Na Długą.	Na wodzie pomnik postawimy Pośrodku rzeki, w pustce.	Na wycug do ciebie nie pójdę, nie!	Nie wiem tego.	Nie.	No, i usłyszałem śpiew.	O! nie zabijaj mnie! łaski, łaski, panie oficerze! wszystko panu opowiem!...	Obie nie do pogardzenia Można z niemi zajść daleko. Lecz oczywista rzecz, że gdy tak rzeczy stoją, musicie trzymać ze starym królem. On i jego przyjaciele pomódz wam mogą.	Ofiary w złotogłów ubranéj tego losu jam dawno miała przeczucie. Los ten mnie minąć nie mógł.	Pan major Cavalcanti może nawet jest parem, ale niestety, obalili dziedziczne parostwo.	Parfaîtement!Parfaîtement! (fr.)	Pojmuje pani iż rządowi wiele na tym zależy, żeby odkryć tę kasę nieprawną, która ma być dobrze zaopatrzoną. Trompe-la-Mort obraca znacznym kapitałem; przechowuje bowiem nie tylko pieniądze swych towarzyszy, lecz i fundusze należące do Towarzystwa Dziesięciu tysięcy.	Prawda jest	Prawda, masz rację, trzeba teraz pieniędzy i pieniędzy.	Przybyłem tu w odwiedziny do mego przyjaciela, sir Henryka, i nie potrzebuję żadnej pomocy.	Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.	Sam nie pojadę!	Ta ta ta ta syn mego brata, bratanek, laryfary... Karol jest nam niczym, nie ma złamanego szeląga, ojciec jego umarł jako bankrut. Kiedy ten gagatek wypłacze się do syta, pójdzie stąd precz, nie chcę, aby mi buntował dom.	Tak każdy z was, starszy i młodszy, trzpiot i dojrzały, dziwić się tylko umie, dostrzegłszy ludzkie we mnie uczucie! Zrobili ze mnie igraszkę, przedmiot zabawy, do odtrącenia, gdy się mną znudzą lub im się uprzykrzę, i dziwią się, że mam więcej uczucia od drewnianego konika lub gutaperkowejgutaperkowy	Tak, o zmierzchu	Tak, ojcze.	W takim razie niech pan lepiej jeszcze zostanie.	Wymagają	Zatrzymaj karawanę.	Że wyszedłem z
Naturalnie! To było jasne jak słońce. W dodatku zobaczyłem, jak ten brat Pedra ostrzył za krzakiem diabelnie długi nóż i rzucał przy tym w prawo i w lewo dzikie spojrzenia, wypatrując, czy kto nie nadchodzi. Pedro stał obok niego i próbował ostrza drugiego wielkiego noża. Myśleli, że jesteśmy daleko od nich, na naszym posterunku przy ujściu rzeki, jak zwykle za dnia bywało; bo choć nie spodziewaliśmy się powrotu szkunera, ale zawsze lepiej się upewnić, a przy tym chłodniej tam było na skraju lasu, gdzie od morza szedł powiew. No i szef rzeczywiście tam się znajdował i tylko ja wróciłem na chwilę do szałasu, żeby wyjąć z torby trochę tytoniu. Nie odzwyczaiłem się jeszcze wtedy od żucia tytoniu i musiałem mieć zawsze w ustach kawał nie mniejszy od dziecinnej pięści.	Uznaję, że nie wygląda na krowę, bo wygląda na całe stado krów Przysięgam wam, byłam w wielkim kłopocie, widząc to stado krów, tarabaniące się w kapeluszu do salonu i pytające mnie o zdrowie. Z jednej strony miałam ochotę jej odpowiedzieć: „Ależ, stado krów, tobie się coś myli; nie możesz być w stosunkach ze mną, skoro jesteś stadem krów”; z drugiej strony, szukając w pamięci, ubrdałam sobie w końcu, że twoja Cambremer to jest infantka Dorota, która zapowiedziała się, że przyjdzie kiedyś, a która też jest dosyć krowiasta; tak że omal nie powiedziałam „wasza królewska wysokość” i nie mówiłam w trzeciej osobie do stada krów. Ona też ma żołądek w stylu królowej szwedzkiej. Zresztą ten atak na bagnety przygotowany był zawczasu ostrzeliwaniem mnie wedle wszelkich reguł strategii. Nie pamiętam już, odkąd bombardowała mnie biletami wizytowymi: znajdowałam je wszędzie, na wszystkich meblach jak prospekty. Nie znałam celu tej reklamy. Wszędzie czytało się u mnie same: „Margrabia i margrabina de Cambremer” z adresem, którego nie pamiętam i z którego zresztą postanowiłam sobie święcie nie skorzystać.	Dowiem się dziś w nocy i jutro rano powiem ci, na jak długo i dlaczego rozkaz został wydany. A teraz, choćby Helios miał ze zmartwienia zejść do kimeryjskich krajów, idę spać, ty zaś naśladuj mnie.	Na to trzeba miéć szczęście... nie powiem czyje Ha! sprawdzić się może na nim przysłowie...	A co skreśliła na piasku? Czy nie imię Amora, czy nie serce przeszyte jego grotem lub nie coś takiego, z czego mógłbyś poznać, że satyry szeptały już tej nimfie do ucha różne tajemnice życia? Jak można było nie spojrzeć na te znaki!	Dziwna rzecz nie mogę sobie przypomniéć jak, gdzie, kiedy, alem pewien że tego człowieka znałem, spotykałem już w życiu. Siliłem się na rozbudzenie mojéj pamięci... zawiodła mnie.	Jak to? na prawdę?	Zdaje mi się, że oberża nie jest bardzo uczęszczana; tak, pewny jestem, że dla pogadania na osobności będzie nam wcale nieźle w „Parpaillot”.	I doprawdy myślicie się na nowo budować? doprawdy?	Musiałem dobrego konia wziąć na tak wielką wyprawę.	Przyznaj się, że miałeś jakieś senne koszmary i chodźmy na śniadanie	Widzę, że zaczynasz znać się na cyfrach.	Jak ja się obejrzał, tak i nic nie mówił o tym spadku. Poco dogryzać biedną kobietę? A ona, duszeczka, sama zaczęła ze łzami: „Ojciec dał Ejniki, to je weź sobie, mileńki. A pieniędzy to niema. Chorowałam, wzięła apteka.” Święta kobieta! Dobyła z kufra precyozy swoje i oddawała mnie na zastaw swoje ostatki. Aż mnie coś zaczęło klukać w sercu. Ledwie ubłagałem, żeby to przyjęła odemnie na podarunek. Bo i cóż, miły brat? Albo to mi życie te 5.000 rubli, albo matczyne szafiry i perły? Żonki nie mam, a cygance dać nie pięknie. Ot, wędliny to przyjąłem, bo to zakąska rzadka. Będzie czem druhów potraktować, jak wrócę.	Ej, nie! nogi skostniały, i do domu lecieć trzeba samowar nastawić, bo jak obudzą się, a samowara na stole nie będzie, krechtać, jak sroki, zaczną. Do widzenia. Dziękuję.	Możesz! Możesz na pewno! Ale chcesz mnie pewnie zmusić, bym się pojedynkował z człowiekiem, którego przez kaprys nie znosisz. Uczynię to, niezawodnie, jeśli odmówisz zadośćuczynienia. Kobiety lubią, by się z ich powodu mężczyźni zabijali. Nie chce pani hrabina naprawić błędu? Doskonale, stanę do pojedynku i za parę godzin przyniosą ci krwawe moje zwłoki.	A na świecie! Nigdy tego nie będzie.	Ale ściślejsze jest „rozbicie materii”. Wiesz, rozbić atom na elektrony i te elektrony zaprząc do roboty. Rozumiesz?	Ano garść ostatnia przedstawia w tej chwili podobieństwo do mnie: jest na wychodnym...	I stanął, i zaczął na mnie patrzeć.	Kochan co ty mówisz na te zwłoki?? Ja przeczucia mam złe!	„Tu spoczywają zwłoki Alberta Crawforda” „przez wiele lat inspektor artylerii JKMości w Kingsporcie. Służył w armii aż do pokoju roku 1763, w którym to roku wystąpił ze służby z powodu złego stanu zdrowia. Był walecznym oficerem, najlepszym z małżonków, najlepszym z ojców i najlepszym z przyjaciół. Zmarł 29 października 1792 roku w wieku lat 84”. Oto nagrobek dla ciebie, Prissy. Jest w tym niewątpliwie pewna bujność wyobraźni. Jak pełne przygód musiało być takie życie! A co do jego zalet osobistych, pewna jestem, że pochwała ludzka nie mogła się dalej posunąć. Ciekawam, czy te wszystkie piękne rzeczy mówiono mu za życia.	Ale nie, przecie on się przyznał Kto by dał wiarę, że wszystko to stało się w moim domu, w tej dzielnicy, gdzie nawet kot rzadko się zabłąka! Słowo uczciwej kobiety, ja śnię chyba. Bo to widzisz, za mej pamięci zdarzył się wypadek z Ludwikiem XVI, później byłam świadkiem upadku cesarza, widziałam, jak powrócił i upadł powtórnie, a wszystko to było w porządku rzeczy możliwych. Ale gospodom mieszczańskim to już zdaje się nic grozić nie powinno: bez króla żyć można, a bez jedzenia nikt się nie obejdzie; a gdy do tego uczciwa kobieta z domu Conflans daje na obiad najlepsze potrawy, to chyba musi być koniec świata, skoro... Bo też tak i jest, przyszedł już koniec świata.	A jak tu u was zawsze ładnie! po naszych białych ścianach, takie mi się tu wszystko wydaje bogate. Pan Stanisław był niegdyś wielki leniuch; bywał u państwa Bigielów i u nas; nigdzie więcej nie chciało mu się bywać, ale teraz pewno się rozruszał i przyjmujecie dużo ludzi?	A matuniu nibyto ja rozumu nie mam! Gdyby się to i stało, a coby mnie tam w chacie czekało?	Bo nie wiesz, jak świat może zmęczyć, i nie pojmujesz, jaką ulgę sprawia uczucie, że się jest bliższym wieczności...	Byłeś nim zawsze i aż zanadto i przekonasz się, że dla ciebie ludzie takimi nie będą.	No i porwał mu ją, okupił, zapłacił czy odmówił! rzekł król trochę niecierpliwie, cóż to osobliwego!	Tak, tragedią dla ciebie było tylko to, co jest naturalnym i zwykłym porządkiem rzeczy. O, ty zwierzę, zwierzę!	To są marzenia... Tysiące, ażeby przekonać się o tem, dały życie, i tysiące przeklinały ten niedościgły majak...	Naturalnie dzieciństwa... parafiańszczyzna... Bądź jak bądź trafiło się, że jakiś urzędnik pocztowy w Iksinowie zastrzelił się... Nazywał się oryginalnie: Cynadrowski...	A jak wasza miłość sądzisz: sprawią nasze listy jaki skutek?	A to nawet tego słowa dobrego żałujesz... nawet tego...	A że Hoymowa będzie rumianą, wesołą i świeżą, znikniesz jak widmo niepostrzeżona.. Wierz mi... przeszłości powrócić niepodobna...	Ani trochę. Jak pani sypia?	Bardzo panu wdzięczną będę	Bo pani Latter była i jest pierwszą u nas emancypantką. Pracowała, rozkazywała, robiła majątek, jak mężczyzna.	Cóż to za talizman?	Dopiero tydzień, jak nie mam gorączki	Hale! będziesz się tu, pokrako jedna, prześmiwać!	I tu mi ostaćostać (daw.) konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: do głowy to wziąłem (zdecydowałem)., pociągnę za panienką. Okrutną ochotę mam!	Ja Pan tego domu i basta hę? czy mnie nie poznajesz po głosie.	Jestem setnie zmęczony. Należy mi się dzisiaj dobrze zasłużony spoczynek.	Kiedyż ja, Widziu, tak mało oświecona jestem, tak mało jeszcze wiem i umiem...	Musicie przebrać się za muszkieterów lub halabardników. Jeśli opuścicie miasto przebrani za mieszczan, oddziały, które przeszukują okolice, z pewnością was schwytają.	Najpewniej, żenię się z Waćpanną.	Nie może to być! Jawnem jest, iż to twoi słudzy uczynili, Toporczycy, przyjaciele, towarzysze, ulubieńcy.	Nie tyś go zaklął, by się nam ukazał?	Nie... nie przyprowadzaj... z sobą... z sobą... swych... swych... podwładnych! Ja... ja... to jest my... żyliśmy w zgodzie z całą dżunglą.... zostawialiśmy je w spokoju...	O nic, tak sobie pytałem.	Pan mnie nic nie miał do powiedzenia, więc musiałam ja panu...	To co, że zimno?	To mi i dziwno. Żadnych nowych wiktoryjwiktoryja (daw., z łac.)	To, co wiem. Powiedział mi o tym szef drugiego oddziału Sztabudrugi oddział Sztabu	Zabawiłbyś się! wtrącił Helmut.	Zaraz zmienisz zdanie. Jeżeli nie chcesz wisieć, bierz prędko nogi za pas. Ten człowiek umiera. To był ksiądz, ojciec Andrzej!	Zaraz! W tej chwili! Ale pańskie rany? W jaki sposób pana tak pocięto?	Zaśpiewaj im „czas do domu, czas”! Nie chciałbym, by stanęli u wrót wioski jeszcze przed zapadnięciem zmierzchu. Czy potrafisz opóźnić ich przybycie?	Że jak konie zbędęzbyć	Że pan zmienił to wszystko	A Jaś co?	A siłasiła (starop.) jeździec, kawalerzysta. ci dać?	A trzecia możliwość?	Ale poczekaj	Ale sztuką, pytam?	Benebene (wł.)	Bo też mam więcej do spełnienia niż tylko obowiązek	Corsinarim?	Czego?	Czegoś zły!	Dwa mogą być wyjścia wojna i bankructwo.	I oto czemu pańska córka jest niemaoto czemu pańska córka jest niema rzekł Rafael z uśmiechem, pociągając Horacego do gabinetu, aby mu wręczyć honorarium za tę bezużyteczną konsultację.	Ja pójdę	Ja sądzę, że świadomość tych niebezpieczeństw dodaje siły.	Ja zdziałać, osiągnąć.. Inaczej	Jabym częściej do was wpadała	Jakąś me ostawił, takusieńką i jestem...	Koniec swój. spłynął za życia z duchem wszech­świata Gdy prorok łańcuch przyczyn dwunastu i osiem dróg wyzwolenia światu odnalazł, przekwitła jego ekstaza. Sakija MuniSakija Muni a. Siakjamuni (ok. 563–483 p.n.e.)	Krew	Któż z nas wie, co może być, a co nie może? Suut arcana rerum!	Michał Wołodyjowski, pułkownik dragoński wojewody wileńskiego.	Mniejsza z tym! Prawże dalej, coć spotkało.	Może miał, ja tam nie wiem.	Nic mi o tym nie powiadali.	Nie chciałbym zostać twoim bratem.	Nie licząc już tego że gdyby mnie był nie wyrwał z rąk Bicarata, z pewnością nie miałbym w tej chwili zaszczytu złożyć najuniżeńszego pokłonu Waszej Królewskiej Mości.	Nie ma za co	Niestety, jestem stary; nie wiedziałem	On mówi, żeś ty jest but (duch).	Podobno jutro bo okręt francuski ma jutro z portu wyruszyć, a ja chciałbym z tej sposobności korzystać.	Podrwili boćwinkowieboćwinkowie zawołał Zagłoba.	Powinnaś tam pojechać, gdzieby ci było lepiej!	Prawda ależ co dzień wpływają podatki...	Prawda.	Rycerz, Honor, Przysięga nie ma. Danuśki, nie masz i ślubowania. Śmierć cię od przysięgi zwolniła.	Słyszałaś, co mówiła Rita? Ciągnęli węzełki.	Tam?... Kobieta jedna.	W trzy? Nie wiem. Być może.	Więc: nie	Z oznak tych wnoszę, że jesteś pan szlifierzem wielkodusznym!	Zaczekaj chwilę.
Tażeż ja niczym dziecko przy matce stał sobie podle samego Strasza i coraz to do niego ręce składał, żeby mnie puścił co niebądź przespać się. Niech no on powie, czy mnie przy nim nie było.	Panie Godeschal, oto praktykant, o którym panu mówiłem i którym pan Moreau się bardzo interesuje. Będzie jadał z nami. Zajmie izdebkę przy pańskim pokoju. Odmierzy mu pan czas na drogę do uniwersytetu i na powrót, tak aby nie tracił ani pięciu minut. Będzie pan czuwał, aby się nauczył kodeksu i aby poznał swój przedmiot; to znaczy, kiedy skończy zajęcia w kancelarii, da mu pan autorów do czytania: słowem, ma być pod pańskim bezpośrednim kierunkiem, a ja będę miał nad tym oko. Chcę z niego zrobić to, czym pan się zrobiłeś sam: tęgim szefem kancelarii w chwili, gdy mu przyjdzie złożyć adwokacką przysięgę. Idź z Godeschalem, młody przyjacielu, pokaże ci twoje legowisko, zadomowisz się.	Broniliśmy naród, który chciał się ochrzcić, przeciw napaściom i niesprawiedliwości. Niemcy to chcą ich w pogaństwie utrzymać, aby powód do wojny mieli.	Czy do Boga dobrodusznego trzeba się modlić nerwami?	Niestety! wiem ja, panie, o tem; wszystko na świecie przewróciło się do góry nogami.	On mówi, że chyba całe stada wilków hasały koło mnie... Mówi, że takiego śladu jeszcze nie widział nigdy w życiu... Mówi, że już się zmęczył...	Pozwól mnie, abym się ukarał. Jam także winien. Chcesz, bym wstąpił do trapistów? Surowość tej reguły zdoła może przebłagać twego Boga?... Och, Boże, czemu nie mogę wziąć na siebie choroby Stasia!...	Rycerzu, śmierć cię czeka, jeżeli nie wyznasz, że Dulcynea z Toboso wyższa jest w piękności nad twoją Kasyldę z Wandalii i jeżeli nie przysięgniesz, że gdy się z ran wyleczysz, pojedziesz do Toboso przedstawić jej się ode mnie i pod rozkazy oddać zupełne; po czym, jeśli ci wolność wróci, śladem czynów moich przybędziesz do mnie, aby zdać sprawę ze wszystkiego.	Chociaż jednak opuściłem wyłączny zawód muzyczny do którego sposobiłem się za młodu, nie idzie zatem abym całkiem wyrzekł się sztuki. Poświęcam jej dotąd wszystkie wolne chwile moje, i znajomość jej a miłość dla niej uważam za najpiękniejszą stronę mego życia.	Co to wszystko znaczy w porównaniu z Feliksem Mars z Hirkanii, ten, panie dobrodzieju, jednym zamachem rozpłatał na połowę pięciu olbrzymów, jakby pięć szparagów, a napadłszy sam jeden na wielką armię, wyciął w pień szesnaście tysięcy od stóp do głów uzbrojonych żołnierzy. A cóż dopiero powiecie o Don Cirongillu z Tracji, który miał tyle odwagi, że raz nad brzegiem rzeki, zobaczywszy wychodzącego z niej ognistego smoka, skoczył doń i tak silnie ścisnął go rękoma za gardło, że smok, nie mogąc oddychać, zanurzył się na dno, a rycerz ani popuścił swej zdobyczy i poszedł z nim na dno. Tam znalazł się w wielkim pałacu, otoczonym pięknymi ogrodami. W tym pałacu pan smok zmienił się w szanownego starca, który mu opowiadał tak cudowne historie, o jakich nigdy nie słyszano. Tak! tak! księże proboszczu, jestem pewien, że oszalałbyś z radości, czytając tę historię.	Ale gdzie tam! zdaje ci się ino Nie jestem wcale dobry; nawet w tej chwili popełniam grzech ciekawości... przyznaj mi się, powiedz, co sobie kupisz za te pieniądze?	Ale owszem! dobrze! Ja się tego nie wstydzę, również jak i tego, żem dostał kosza.	Bierz się za robotę.	Bo bronisz się pan tu i miotasz przeciw małżeństwu z panną Danglars. Lepiej zostaw pan rzeczy ich zwyczajnemu biegowi, a kto wie, czy to pan nie będziesz musiał pierwszy cofnąć słowo?	Co za jasnowidząca, panie prefekcie? Czy ma pan na myśli tę biedną dziewczynę, która utrzymuje, że porozumiewa się ze świętą Radegondą, królową Francji? Niestety! Nie może być, by temu biednemu dziecku pobożna małżonka Klotara miała dyktować głupstwa i brednie wszelkiego rodzaju, które nie godzą się ani ze zdrowym rozsądkiem, ani tym mniej z teologią. Głupstwa, panie prefekcie, dzieciństwa!	Czy panu powiedział kto że z nami jest... ot tak?... Bo już nam ktoś przysyłał siostrę miłosierdzia, będzie z miesiąc. Mówiła, że muszę być ladaco, i dała nam kartkę na pudpud w zachodniej części Warszawy (w czasie wojny poważnie zniszczona). ulicy. Czy może pan tak sam z siebie?...	Czy widzisz, panie Aleksandrze, jak się to ludzie spotykają na świecie? Wszakże my z Martą znamy się od dzieciństwa!	Ileż on dał posagu, aby wydać córkę za naszego wielkiego mówcę?	Kobiety czekają, a ty wleczesz się kiebykieby (gw.)	Literatura neo-romantyczna literatura neo-romantyczna, zerwawszy wszystkie związki z ży­ciem, stała się alembikiem na książkach i dziennikach; poezja	Mój Baćka, nie gadajmy, co było dawniej. Dawniej był ład, był przemysł, był kredyt, człowiek był pewny życia i mienia. A tera co? Przewróciliście wszystko do góry nogami, zrujnowaliście przemysł, zrujnowaliście i mnie, a teraz chcesz dawną cenę za kamizelki. Nie mogę. Katolik jesteś?	Mówisz tak, mój drogi, ale najpierw zastanów się, czy przyjmiemy te trzy tysiące	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Niech będzie pochwalony... zdrowiście wszyscy?	No, to dziś do Kuźnic, na podwieczorek ze mną.	Pod tym papierem jest pięć niebieskich kamieni... jeden duży, drugi mniejszy, a trzy drobne Następnie cztery zielone kamienie, a jeden dziurkowany; nadto jeden żółty, przeźroczysty, a jeden podobny do cybucha. Są i dwa czerwone kamienie i... i... naliczyłem ich piętnaście, lecz dwa zapomniałem. Nie! Daj mi chwilę czasu. Jedno było z kości słoniowej, małe a żółtawe i... i... jeszcze chwila...	Powiedz mi, dobra ciociu kto jest ten pan, prezentujący się wcale dobrze, który wychodził, kiedy ja wchodziłem? Muszę go znać, bo mi się głęboko ukłonił, ale nie przypominam go siebie. Ciocia wie, że ja jestem zawsze w niezgodzie z nazwiskami, co jest bardzo niemiłe	Prawda jest ale czemuż za Dniepr, a nie do ŁubniówŁubnie	Przypuszczam, księżno, że to ona ma zamiar mu się oświadczyć.	Późno już jest, moja droga matko czas, abyś poszła na spoczynek. Tyle się zawsze przez cały dzień natrudzisz!	To trzeba się zasłużyć. Nie, pan zaczyna grę	Wcześnie przeciwko niemu go starano się usposobić trudno się spodziewać, aby temu wpływowi oparł się o własnej sile. Lecz rzecz to nie nowa. Narzeczoną swą zna z listów, wie że mu serce zawczasu przeznaczone przyniesie, że jest pobożnie przez matkę wychowaną. Nie daje nic znać po sobie... miłostki młode zapomnieć się muszą, aleby dobrze było zawczasu im tamę położyć.	Więc, czy twój syn będzie klechą? Już mu czas, by zażył znów chininy.	Wybaczy pan, ale ja się tym nie zajmuję	Żadnych praw dzieciom dawać nie można Dzieci są lekkomyślne, nie rozumieją, nie mają doświadczenia. Dał Maciuś dzieciom prawa i patrzcie, co zrobiły. Kazały dorosłym chodzić do szkoły, same wszystko zepsuły. Bić dzieci nie trzeba, bo to bardziej złości, głodzić dzieci dziś popr.: wytłumaczyć., że powinny zaczekać, aż zmądrzeją.	Żebraczka nie jest wprawdzie zjawiskiem nowym, lecz dziwne, że o tej porze i dzisiejszej nocy wcieliła się w tę właśnie postać.	A gdyby?	A nie kaszlało?	A wuj Piotr mówił, że cygańskie.	Aha! Twój wzdychający Romeo jest u ciebie?	Albergo d’Italia UnaAlbergo d’Italia Una (wł.) odparł stary Garibaldino, odwracając na chwilę oczy. dodał	Ale że danym ci było użyczyć mi pomocy... żeś dał szczyptę mąki, krzynkę opium i parę drobiazgów, którym uczyniłem zaszczyt, używając ich w swym dziele, przeto bogi wynagrodzą ci to błogosławieństwem...	Ależ na Boga, Edyto, przecież to ja sam jestem!	Ależ pojutrze zupełnie wystarczy	Aus!Aus! (niem.) rzekł krótko malarz.	Bianchon, czy nie należałoby przysłonić okien firankami?	Biedactwo naprawdę chciałam go pocałować, bo pewno miał jakiś przykry sen, ale wolałam go nie budzić, więc tylko z daleka posłałam mu buziaka.	Chciałbym to widzieć!	Ciekaw go jestem.	Co ci, gołąbeczko, co ci?	Co ino potrzebne, wszystkiego dostarczymy!	Czy pamiętasz dzień naszego poznania w Berlinie i twoją obietnicę? Pocałuj mnie teraz. Wygrałem!	Czy to prawda?	Czy to recydywa?	Czyli chcesz wojny?	Czyś długo pozostawał wówczas w Yarmouth?	Cóż Zdzisław? Bardzo był zachwycony moim przyjazdem?	Dokument? Nie mam, kochanie Pan oberlejtnant Lukasz, pułk numer 91, zabrał wszystkie dokumenty z sobą, a ja zostałem na dworcu.	Dożyjesz jeszcze chwili, gdy będziesz dziękował swemu przyjacielowi, Bykowi Ryżemu. W Sanawar zrobimy z ciebie człowieka... choć co prawda kosztem tego, że może zostaniesz protestantem.	Hm!... wszystko to o milę czuć jego eminencją.	Ho, ho! tym już groch powschodził...	Jakto... mój bracie!... czy potrzeba, żebym ci go nazwała, nie odgadłeś sam dotąd.	Jasia! to już jedzie? Pilusie, pilu, pilu, a gdzie, szkodniki, a gdzie?	Jestem na urlopie, jestem na wakacjach, w domu rodzinnym, Caroline...	Jeszcze wódki	Konno, mój panie.	Mogłabym sama wziąć ale co tam słońce. Gorzej, że papuś i mama będą z nas niezadowoleni. O, proszę patrzeć! Sułtanka uciekła z klatki i gonią ją, jeszcze sobie co zrobi, a papa tak kazał jej doglądać!	Musi to być bardzo miłe stworzenie	Myślałem, że wie!	No, nie, ale za to widziała mnie pani de Morcef.	O aferze z ulicy Saint-Jacques!	O, tym lepiej. Nie uwierzy pan, jak przykro myśleć, że kolega nie spełnia swych obowiązków.	Osa! Zaczynaj od siebie.	Pani jej nie przypomniała?	Panie hrabio chciałbym pomówić z panem na osobności. Czy pan hrabia raczy wyświadczyć mi tę łaskę?	Panno Marysiu!	Pawle, błagam cię.	Pewnie szwedzki jaki oddział.	Praca organiczna rzekł Ćwilecki.	Probant z was, Macieju, toście dnia nie zmarnowali.	Przemiana rzekł. wszystkich. Bądź mi teraz wnukiem i podporą, a ją kochaj i szanuj. To nie petersburska studentka. No, a teraz powiem wam naukę na przyszłość. Jeśli będziecie wychowywać ludzi, bierzcie lepiej dziewczęta. To wynik mego doświadczenia.	Rady dobrej nikomu nie za wiele... Bacz i to, by z Boryną nie huru–buru, a miętko, a dobrocią. Starszy wżdy uważniejszy jest na to niźli młodziak... a Własnośćkto wie, może ci z grontu przypisać abo gotowy grosz za pazuchę wrazić!	Ręczysz, ojcze duchowny? a któż mi ręczy za ciebie?	Stachu utonę na Nalewkach, jeżeli mnie nie przygarniesz.	Ta jest różnica, że ja nie kocham Buonapartego. Nie jestem również jego poplecznikiem.	Tak! I krowy, i prosięta! A ty nie masz?	Tańczą nasze kobiety i dziewczęta same ze sobą, na chwałę Panu, nie zaś po to, aby w męskich sercach zasiewać ogniste ziarna pożądliwości. A śpiewamy... Zaczekaj, panie mój, ja ci zaśpiewam.	To panna Stefcia smutna? Biedna panna Stefcia.	To rzecz naturalna	Wierzę w to, co widzę...	Wioślarz niepotrzebny, ja panu pomogę	Więc chodźmy. Ty też pójdziesz, Bazyli, prawda?	Więc pan mówi, że jestem złodziej?	Wody?.. miałżeś co nosić! z każdej krynicy i rzeczki można jej z żabim skrzekiem dłonią zaczerpnąć... otóż masz co nosić! głupi człecze!.. stary jesteś a rozumu nie masz... Wodę nosić!... wodę nosić!...	Wszystko jedno, wszystko jedno! Dobrze, że jesteś! Tak chciałam, żebyś tu był w tej chwili. O, kwiaty! To dla mnie, prawda?	Wybacz pan, jestem tak strasznie przemęczona... W tej chwili idę, tylko... przyrzecz mi pan, że pan wyjedziesz	Za parę godzin...	Znacie tu kogo w Łodzi?	Żałuję że mam tylko jedno łóżko.	Żyd, Antysemityzm spytał zdziwiony Rzecki.
Tak, ale z więzienia się wychodzi A jak ktoś już wyjdzie z więzienia, a jeszcze nazywa się Dantès, to potrafi się zemścić.	Ależ to niemożliwe! To chyba sen, mój Boże! Jakiś zły sen! To okropne słyszeć coś podobnego od takiego człowieka jak pan! Ale na litość, błagam, doktorze, powiedz mi, że możesz być w błędzie!	A jednak takie sprawiasz wrażenie Oto człowiek nie z tego świata, zazdrośnie strzegący skarbów swego serca, zaklęta królewna, niedostępna forteca, czy jak tam chcesz to nazwać, która czeka na zwycięską zdobywczynię.	Pan, zdaje się, bardzo się przejmuje zupełnie naturalną rzeczą, señor doctor. To mnie dziwi. Jest bardzo prawdopodobne, iż wkrótce jednego po drugim każe nas rozstrzelać jeżeli nie Sotillo, to Pedrito, Fuentes lub Gamacho. A możemy nawet trafić na tortury, dzięki pańskiej dowcipnej bajeczce o srebrze, którą pan wbił pan do głowy Sotillowi.	Biorę pana pod swoją opiekę Razem będziemy chrapali. E, to sobie zachrapiemy!	Byliśmy z Moniką podziękować mistrzowi Kubickiemu, dużego formatu kucharz, prawda? I pomyśl, on ma osiemdziesiąt sześć lat!	Cóż to takiego?	Ino to baczcie, że człowiek do was gada na tym progu śmierci!	Jutro się to wyda.	Kto miał przyjaźń z tym Kozakiem, Semenem Bedryszką? Kto z nim napadł na gościńcu Żyda Mordacha? Kto to zrabował, co Żyd miał przy sobie? Kto zakopał i wykopał?	Mówiono mi... Powzięłam wiadomość, że się tutaj leczył w zimie ranny... Szukam od trzech miesięcy... Powiedziano mi... To młody chłopiec. Brunet. Szczupły. Wysoki.	No, to daj spokój, bo się zemszczę.	No, to krewni przecie jacyś muszą być u Boga Ojca?	Ot, to i pewno! Jako żywo!	Oto jest tabliczka. Pójdziesz z nią do mego domu, odnajdziesz mego wyzwoleńca i oddasz mu ją. Napisano jest na niej, żem wyjechał do Benewentu. Powiesz Demasowi od siebie, żem to uczynił dziś rano, wezwany pilnym listem przez Petroniusza.	To wszystko, co mam uczynić?	Łączy ich wiele Wspólne zwyczaje, kultura, obyczajowość, poglądy na moralność. I to jest właśnie społeczeństwo.	A czemużbym przyznać się nie miała? przed wami powiem wszystko. Ot jakto było: przejeżdżał wczorajszego wieczora chłopak jakiś koło chaty; no prawda... obejrzał się na mnie, a dziś znowu tędy jechał i o wodę prosił, tom mu jéj wyniosła; trochę popytał... A wy go znacie?	Czyż to nie wszystko jedno?	Na Boga! Nie miałem pojęcia, że to kotlety. Wyśmienity środek zapobiegający złym skutkom tego trunku!	Nie, bo i za co? Mówiła pani od serca... A ja... Ja wolałbym już, żeby było bodaj i to prawdą, bylem nareszcie wiedział... Ach, żebym coś pewnego wiedział...	Owszem, zrób to zrób. Zwracam ci uwagę, że w ten sposób najłatwiej się mnie pozbędziesz!	To jest, dopóki tobie nie nadarzy się sposobność, siostro Lawinio	Moja droga Maryo tylko nie gniewaj się na mnie, a wydam ci wielką taje­mnicę. Rzeczywiście, pracuję w kopalni węgla, i to już od dwóch tygodni...	Pan prezes miałby rację, gdyby nie to, że i tak od razu następcy nie będą mieli. Zresztą na pewno nie zechcą takiego człowieka jak pan tak zaraz puścić. I tak przeciągnie się, a profit moralny dla pana duży.	Tak, bo chciałam wiedzieć, czy się pan naprawdę nie pogniewał o co na te panie. Otóż pani Osnowska mówiła mi, że Lineta przypuszcza, że tak jest, i że kilka razy widziała z tego powodu łzy w jej oczach.	Jeśli ci tak bardzo na tym zależy, nie potrzebujesz daleko szukać, a tylko idź po prostu do tych domków, które się tam buduje dla straży nadbrzeżnej.	Nie, to ino wiatr gałęźmi taki szum czyni. Już się nie bójcie, cały gród śpi, jeszcze się ani na wschodzie nie rozjaśnia... gwiazdy świecą.	Czy ten portret przypomina ci kogo ze znajomych?	Główna rzecz by nie więzić ni zdolności w głowach, ni kapitałów w kasach, bo kto tak czyni, ten wprost grzeszy przeciw społeczeństwu.	Tak jest. Ale nie zmuszaj mnie, abym przysięgał przed Madonną, która stoi w twoim pokoju.	Taką była jego wola Przyjmijcież tedy pana z należytą czcią i wszystkie usługi oddajcie mu, jak się godzi, ażeby nie spotkały was kary w doczesnym i przyszłym życiu.	Całą noc przesiedzieliśmy razem Sporo przeszło czasu, zanim ocuciłem ją, pozwoliłem wypłakać się, a potem tuląc do serca jej biedną głowę, wysłuchałem wszystkiego. Siedząc tak, wiedzieliśmy dobrze, że zaufać sobie i nawzajem na siebie liczyć możemy.	Jak ja się boję, panie doktorze...	Matka J. W. Panienki przysyła mnie, bym spytała, czy państwo raczą zejść na kolację?	Miłość, wkradłszy się jak ogień w przestworza jego mózgu, zażegła w nim pożar	Mnie przysyła mąż pani abym zobaczył, czy pani tu bardzo szaleje.	Tak, erpatre Według praw, na pamiątkę twojej bytności w tym miejscu, synu słońca, dobrze prowadzący się, a skazani za obrazę religii lub państwa powinni otrzymać ulgi. Spis tych ludzi będzie złożony u stóp waszych w ciągu miesiąca.	Jaśnie panie dalszy ciąg sprawy jest już zupełnie prosty. Ben Joel, na którym w zupełności można polegać, znajduje się w tej chwili na drodze do Saint-Sernin. Proboszczowi przedstawi się on pod imieniem Castillana. Wobec listu Bergeraca ksiądz nie będzie mógł mieć żadnych podejrzeń, a gdy tylko Ben Joel ujrzy choćby różek koperty zamykającej w sobie drogocenny papier, w bardzo krótkim czasie potrafi wejść w jej posiadanie. O tym na chwilę nawet wątpić nie można. Tu kończy się moje sprawozdanie. Czy jaśnie pan ze mnie zadowolony?	On kazał, aby cicho było i żeby cię nie budzono	Pragniemy osądzić cię, według zbrodni twoich wolno ci bronić się i uniewinnić, jeżeli potrafisz. Panie d‘Artagnan, wystąp najpierwszy, jako oskarżyciel.	Bóg ci dopomóż	Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wierawiera (daw.) chętnie. czynisz.	Nie	Nie bój się. Choć i po nocy, kiedy zechcę, jeszcze prędzej od ciebie iść potrafię	Nie ma, proszę pana.	Nie skłamało dziecko!	Nie, nikogom nie widział, ino wasz stary parobek stał w bramie, ale ani się za mną nie obejrzał.	Nie, wasza orkiestra robi za wiele hałasu. Aby cieszyć się snem, o jakim mówiłem, potrzeba ciszy i spokoju, a ponadto pewnego preparatu...	Nie. Iglica jest niższa od brzegów, a zresztą znajdujemy się w zagłębieniu.	Nigdy tego nie czynię.	No, ożenił się. Bzik minął. Zresztą nie wiem.	Szanowny nasz gość utrzymuje że nasz system gospodarowania nie zadawalniazadawalnia (daw.)	Tate i mame nie wiedzą, gdzie ty podziałeś się...	Więc o cóż? Ba!	Wszystko zgubione!... Gdyby głosowali jawnie, mielibyśmy jednomyślność, ale teraz, bodaj mi ręka uschła, jeżeli w dzbanie nie znajdzie się ze dwadzieścia białych kamyków!...	A cyjze by? Tatusiów i matusin.	A wy także do Zurychu?	Ale kto go rozpalił?...	Bądź co bądź utrzymuję iż książę de Buckingham przyjechał do Paryża w celach czysto politycznych.	Chyba jest już teraz daleko	Cóż takiego?	Damulka pik.	Dobrze, Silverze wobec tego posunę się o krok dalej: wystrzegaj się krzyków, kiedy go znajdziesz.	Dobrze, panie.	Dowiozłeś go tu.	Dłużnik jest silniejszy od wierzyciela.	Gościniec będzie w prawo za borkiem, a z pagórka zaraz zamek ujrzycie.	I byłby mnie bez wątpienia spotkał los panów Ganimarda i Herlocka Sholmesa?	I nam!	I nim tamci w pomoc pospieszą, oni się zwalą na mnie! rzekł Władysław głową potrząsając.	Jego miejsce zajął pan Dębicki...	Jeżeli pan pozwolisz...	Kto ona?	Któż ma mówić o tym Stefanowi?	Któż tam mieszka?	Lecz gdzież jest Athos nareszcie?...	Ma matkę?	Moreau? Ależ jest posłem z departamentu Oise.	Najpierw do Marsylii.	Nic... nic.	Niepodobna się z nim mierzyć! Czułam, że za małą chwilkę sama rzucę się w paszczę węża!	Niestety.	Niewątpliwie! Przy każdym rozdrożu stoi taki wła­śnie drab z maczugą w ręku i woła: „Idź tą drogą	No	No przejście gazu w stan stały wywołuje podniesienie temperatury...	Och, gdziekolwiek.	Ochotnik angielski podczas Wielkiej Wojny John BarckerJohn Barcker (...) który doszedł do rangi pułkownika i zdobył wszystkie możliwe ordery (...) był kobietą...	Oczywiście.	Pan dobrodziej pierwszy raz w górach?	Panna Eufemia...	Sznapsia?	Sądzę, że raczej buntownicy!	Słusznie Toćże oni i samego księciaJanusz I Starszy (Warszawski)	Tam jest coś, co może wyjaśni sprawę ziarnka śrutu!	Tam właśnie, do zamku, stryj co dzień chodził na spacer i całe godziny przesiadywaliśmy z nim na dużym kamieniu...	Wierzę słowu.	Witam, witam drogiego pana Spodziewałem się tej wizyty.	Za granicą. Spodziewam się jej tymi czasy. Zwykle jesienią odwiedza Tepeniec.	Zapewne, że są.
JW. podczaszyna nie żyje!	Kogom nie wziął, czegom nie dokonał!	Lepiej czmychnąć do Shamlegh. Nikt nie pójdzie za nami do Shamlegh.	Nie dowierzam...	Znajdę ci dom, Dawidzie Pójdziemy z biegiem strumienia, tam z pewnością będą domostwa. Mój biedaku, nie lepiejżenie lepiejże	To nie jest łgarstwo, mówiłem. Jesteśmy w takim położeniu, w jakim mogą być tylko jego najszczersi przyjaciele. Przyjechaliśmy na Ziemię w jego wozie i prosto od niego, a więc niejako w jego poselstwie. A stąd wniosek, że musieliśmy być jego przyjaciółmi. Czasem skutki wyrokują o przyczynach. Nie krzyw się, ja mówię poważnie. Być może, że sami nie wiedzieliśmy wprzód o tej przyjaźni.	Ehę, już umykasz, byle się nie uczyć, w mojej dziesiątce jesteś i jak nie będziesz umiał, to na mnie spadnie!	Nie mówże tego Marysiu wiész, żem przysiągł, i nie opuszczę cię nigdy.	Przebóg! Co słyszę! Impedimentów nie mogą mi tu stawiać, bom ja dotąd jakoby tylko na rekolekcjach... Grzech, ŚmierćPrzebóg! Prośba konającego święta rzecz! Tej ja odmówić nie mogę!	Nie dajcie się prosić, panie starosto ciekaw jestem okrutnie.	Nie mówił, jak się nazywa?	No, ożenił się. Bzik minął. Zresztą nie wiem.	Proszę się nie bać. Wszystko minie spokojnie. Przepraszam, babciu, za kłopot i niepokój. Myślałam...	W jakimże humorze jesteś dziś pani Czy nie dowiem się niczego już więcej?	Właśnie. Filozofowie tam o różnych rzeczach piszą, o jakichś tam, panie, krytykach czystego rozumu i innych faramuszkach, które się nigdy nikomu na nic nie przydadzą, zamiast zająć się życiowymi sprawami. No, tak. Nie bój się pan. Za cztery tygodnie kończą się manewry i nie życzę temu skunksowi, bym go jeszcze zastał w Warszawie. A z pana to byczy chłop! Słowo daję. Po moim powrocie do Warszawy musimy się częściej spotykać. Gra pan w brydża?	Dlaczego ma się nie dać?	Mój synku, to się nie godzi! Wyrzekłeś się nas? Co? Ho, ho, ho! To brzydko! Tego ciebie na chrzcie nie nauczyłem!	A nie zdrzemnąłby się pan teraz, kochany panie Nikodemie, co?	Ale ja nie chcę jéj nadużywać, wolę środki łagodności!	On chce mieć Orgaza, chce świętość z człowieka na zewnątrz wydobyć. Czego myśleniem swoim nie osiągnie, będzie usiłował wymuszeniem zdobyć.	Powiedz, żem bez wstydu! Prawda, mój Honory, nic już nie mam, straciłam wszystko, ból tylko został.	Zleź no, panku, z konia. Do Czehryna nie masz po co jechać.	Bohaterka, zaciskając w drżącej dłoni zdobyty klucz, rozgląda się po korytarzu, a uchwyciwszy moment, gdy nikt jej nie widzi, otwiera szybko drzwi pokoju groźnej wampirzycy. Tam przeprowadza rewizję, znajduje bezcenny dokument, zaciera po sobie ślady, zamyka drzwi, a klucz odnosi na dół, prosząc o wymienienie go na właściwy. Nie zwlekając dłużej, natychmiast pakuje swoje manatki, reguluje rachunek i wyjeżdża najbliższym pociągiem.	Ejże, to nie powód! Nie widziałeś pan tego w Paryżu, ale możesz pan przecież zobaczyć to za granicą. Podróżujemy dla nauki, zmieniamy miejsca, aby oglądać to i owo. Wyobraź pan sobie, jak pan będziesz wyglądał, gdy cię zapytają: „Jak się odbywa egzekucja w Rzymie?”, a ty będziesz musiał odpowiedzieć: „Nie wiem”. A wreszcie mówi się przecież, że delikwent to nikczemny łotr, nicpoń, który prętem z kominka zatłukł poczciwego kanonika, co go wychowywał jak syna. Do diabła! Kto zamierza zabić osobę duchowną, wybiera raczej szlachetniejszy rodzaj broni, zwłaszcza jeśli ów duchowny jest być może jego prawdziwym ojcem! Gdybyś pan pojechał do Hiszpanii, poszedłbyś na walkę byków, czyż nie? A więc wyobraź pan sobie, że zobaczymy tu właśnie taką walkę: przypomnij pan sobie starożytnych Rzymian i cyrk, gdzie zabijano podczas widowisk po trzysta lwów i ze stu ludzi. Przypomnij pan sobie o tych osiemdziesięciu tysiącach widzów klaszczących w dłonie, o tych dostojnych matronach, co tam wprowadzały swe córki na wydaniu, o tych przecudnych westalkach z białymi rączkami, które czarownym gestem kciuka dawały do zrozumienia: „Ach, nie lenić się! Skończcież nareszcie z tym człowiekiem, w którym jeszcze ciągle kołacze się życie!”.	Jeżeli to jest pański wyrok na syna widzę, że serce ojca w niczym nie jest podobne do serca matki. Mój biedny Oskar żołnierzem?...	Nie... ale powiedz mi... a pytam z czystej ciekawości; obudziły ją we mnie pewne poglądy, jakie sobie wyrobiłem o pannie Danglars.	Trafne słowa „jakby dzień i noc”. Jeden był dobry, że do rany przyłóż. Drugi miał czarne włosy i taką samą duszę. Pierwszemu Pan Bóg błogosławił, co pomyślał, to zrobił. A budował cuda; ludzie go za to miłowali i sławili. Czarny zazdrościł mu wszystkiego, najbardziej zaś talentu i sławy. Gdy tedy przyszło do stawiania wież, powiedział tak: „Niech każdy zrobi swoją, zobaczymy, kto lepszy”. I pomyślał sobie: „Teraz choć raz ja będę lepszy”. Ale tamtemu wieża szła do nieba, prościutko jak ów dym z Ablowej ofiary, a temu szła niesporo, diabeł mu przeszkadzał, bo chciał go na brata rozsierdzić. Wzięła go kainowa zazdrość. Pomyślał: „Niedoczekanie twoje! Nie skończysz tej wieży”. I nagle brat się gdzieś zapodział, i nawet ciała jego nie odnaleziono. „Kain” już sam jeden kończył budowę. Wieża była bardzo piękna; lud go chwalił i składał cześć. Właśnie w dzień, kiedy go tu na rękach noszono i kiedy mu dziewki rzucały wianki, przeszła obok niego jakaś panienka w czerwonej sukni i niebieskim płaszczyku. Raz na niego spojrzała z okrutną żałością i wtedy pobladł, zaczął ludziom lecieć przez ręce i padłszy na klęczki, wyznał z płaczem: „Nie zasłużyłem na to, albowiem zabiłem mego brata, aby odebrać mu sławę”. Tedy wszyscy odstąpili ze strachem i pytali: „Jak go zabiłeś?” Dobył nóż z zanadrza i powiedział: „W miejscu bezludnym, tym oto nożem”. Patrząc na jego krwawe ostrze, zaczął krzyczeć głosem przeraźliwym, po czym wbił go sobie w gardło i padł trupem. Patrzcie, matki! Ten nieszczęsny nóż wisi w bramach Sukiennic na wieczną ludziom przestrogę.	To dla mnie za trudne; ja nie wiem, jak to będzie po francusku.	Nie o to chodzi, co kto lubi, tylko o to, gdzie jest rozum, ergoergo (łac.)	Co to do mnie należy? Dlaczego wpan mnie pytasz o to? Mnie się zdaje, że sama pani nasza tego nie zechce, gdy się rozmyśli.	Tak! Pozyskać współmieszkańca kontynentu do naszej gry, to także nie fraszka. Wprawdzie to ryzyko, ale ci ludzie... ba! To rzecz aż nadto łatwa.	Tak jego mięso, notabene prawdziwe mięso, jest nadzwyczajnie cenione i w Malezji podają je tylko na książęcych stołach. Toteż tak zawzięcie polują na to wyśmienite zwierzę, że staje się coraz rzadsze, podobnie jak rękowiec (manatus).	I dwie téż było do życia; a mnie jednéj czy to tak wiele potrzeba?	Już się zaczęło. Na przedmieściach już walą. Bruizor atakuje miasto koncentrycznie. Cztery pułki poddały się. A to co?	I mnie ta wieść dochodzi. Więc zbieraj się i staw im, braciszku, czoło!	Jest pani tak młoda jak to możliwe, że tyle pani wycierpiała?	Najlepiej mi podziękujesz, gdy się pożywisz i spoczniesz. Na Atenę! Odysej w największym nieszczęściu myślał o śnie i jadle. Całą noc spędziłeś pewno w więzieniu.	Zresztą, niech pan spojrzy, tam idą jacyś ludzie, i tam też. Niechby nas z różdżką zobaczyli, natychmiast rozniosłoby się, że czegoś tu szukamy.	Wolałbym bronić się o głodzie niż ujść z kraju. Ja znam się z głodem, więc wiem, co mówię!	Pięć dni temu powiadaliście, kumotrze, iże mnie tak srodze miłujecie, a dziś ani chcecie spojrzeć na mnie	Invulnérableinvulnérable (fr.) zaśmiał się Radlicz.	Ja też tak myślę	Niestety! Tak stoi w metryce, a nawet w biurze adresowym.	No, no! przekonamy się jeszcze.	Poszczęściło się jej! dokończył Sapora.	Rzućmy się oboje!	Tak, i muszę przyznać, żem był ze stosunku zupełnie kontent. Wyszliście ze mną przyzwoicie	Tak.	W podziemiu jest izba obszerna tam się może przez dzień ukrywa, a nocami narady ze swymi wiernymi odprawia.	Zemdlał, czy co? mosanie tego Tylko co rozmawiał ze mną.	Panie panie!... czy to grają co nowego, czy to to Nitouche, co?...	Ale jak ty chcesz, abym ja go kochał? Z wyjątkiem tego, że mnie czesał, kiedy miałem strupy, co on kiedy zrobił dla mnie?	To ty napisałeś, że Borowicz ciągle głośno mówi po polsku?	Mnie go niewidzialna podrzuciła ręka. Znalazłem go w domu na stoliku. Znajdziecie może i wy u siebie.	Pan profesor wyszedł już przed godziną.	Prawda! To wstyd dla wielmożnego pana, mojego biednego kochanka	To znaczy, że trzeba wprowadzić w wykonanie projekt, który obmyśliłem.	Wiecie warunki rękę wam dam, więcej nic. Żadnej mocy nademną. Po ślubie natychmiast wyjeżdżamy za młodym królem do Wilna.	Zaiste, proszę pana Zwłaszcza klęska białogórska i trzystuletnia niewola. Czytałem o nich bardzo dużo w tej książce. Jesteście zapewne bardzo dumni ze swej trzystuletniej niewoli. Były to niezwykłe czasy, proszę pana.	W niedzielę przypłyńcie... dziś co? środa! Aj! Cztery dni jeszcze! No, cóż robić? Na co dobrego i poczekać dobrze. Otóż sobie na Niemnie pohulamy! A teraz bywajcie zdrowi, do widzenia, bo w nogi już strasznie zimno!	Ale przecież on ma pojedynek jutro?	Ale z jakich?	Ale?...	Ba, wszyscy nasi lokatorowie mieli chyba diabła za skórą, bo wszyscy zemknęli równo z brzaskiem. Śniadanie więc może być dziś o dziesiątej. Michonnette i Poireau ani myśleli jeszcze wstawać. Tylko oni oboje są w domu i śpią jak prawdziwe bałwany.	Czemu to?	Kto widział? Kargan, twój ulubieniec! Trzymał ją w swoim namiocie.	Lubisz to?	No cóż, spróbuję pana zadowolić, Pencroffie	O, co do tego... to jest już...	O, z pewnością, że czas	Pan gra?	Suma dwa do trzech tysięcy rubli, którą pan winien Żydom, dziś będzie spłacona...	Sądzę, że łódź może mieć własną kotwicę	To za szpiegostwo!	Wieś mego ojca w kilka miesięcy po ślubie moim sprzedano z licytacji.	Ależ my wydajemy te pieniądze Ludzie żyją około nas...	Ależ oczywiście. I wyobraź sobie, jaka zabawna historia: wśród tych fotografii była jedna niesłychanie podobna do ciebie.	Bardzo niedobre jadłem śniadanie; onegdaj był dzień postny, a zastałem jedynie mięso.	Co z jego ręką? Już nią rusza?	Co za mus? możesz pójść z nami.	Czarną sukienkę? Czarną?	Czego?	Czyż Porthos raniony?	Dziękuję	Gdzie?	Inna pies, a inna człowiekinna pies, a inna człowiek (daw.)	Ja!	Jak do tego doszedłeś?	Jakże śmiesznym jest mąż, któremu zazdrość dziurawi skorupę mózgu!	Jestem powstaniec, nazwiskiem Józef Odrowąż.	Jesteś asan, jak słyszę, bratem onego, Panie mu ta świeć, filozofa z Wygnanki, Olbromskiego.	Koniecznokonieczno (ros.)	Nieszczęście! szepnęła w duchu Sabina; jeszcze ich napędzić i złapać gotowi...	O, ludzie! A tośmy pobłądzili!	Oby pana Bóg wysłuchał!...	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	Pani daleko mieszka?	Raczej dumnych. Zasady naszych narodowych gier bywają bar­dzo różne, Halinko. A i gracze różni.	Słusznie	Właśnie dlatego... i jeszcze z innego powodu... dobranoc Börje!
Gdyby ludzi nie byli trzymani krótko, gdy jest po temu sposobność to zgodnie z naturą rzeczy musieliby narażać się na wstyd. Weź to sobie za przestrogę, młokosie. Bogactwa trwać będą tylko parę miesięcy, jeżeli będziesz je trwonił na zbytki...	Nie Nie po to ja tam jadę, by ich pozywać, chybaby się samo zdarzyło, a ty wcale nie pojedziesz, jeno w domu, w Spychowie, zostaniesz.	No, recht bo miał To nie wypada po kościele się włóczyć w takim grzechu, jak ty jesteś. Księża tego ścierpieć nie mogą.	Musisz wiedzieć, dlaczego się truła, przez kogo Powiedz otwarcie, wszystko... tak, wszystko przebaczę jej, ale jeśli tam jest winien człowiek jaki, zabiję, tak mi dopomóż Boże i wszyscy święcił	A bodaj waszmościów ubito! Napędziliście mnie strachu niemało!... Ażem zdrętwiał, że to pan regent.	A co wam jest, bo jak słyszałem, to was Niemce postrzelili?	A to cuda prawdziwie! pani tu masz arcydzieła! Albo się mylę, lub to prawdziwy i przepysznie dochowany Corregio	A!... pewnie od jakiej zrozpaczonej pokojówki lub gryzetki nieszczęsnej; może to służebna pani de Chevreuse, która musiała z panią do Tours powrócić i dla zadania szyku użyła papieru wyperfumowanego i zapieczętowała list koroną książęcą.	Aha!... Powiedzże mi, wasza dostojność w jakim tedy celu jedzie Sargon do stóp faraona?	Alboż on o majątku myśli? Cierpi nad zerwaniem stosunków, nad niełaską i utraceniem serca dziada.	Ale z rubikonem?	Ależ źle państwo robicie, ręczę wam Nie zjedliby was. No i co, zrobimy małego bezika?	Antysemityzm, KsiądzPatrz, nędzna stworo, na wielkość koncepcji, którą ci ukazałem. Patrz zimnym spojrzeniem twego bezpłodnego, semickiego móżdżku. Zagłębiwszy się w ten labirynt najtęższą myślą, znajdziesz zawsze ścianę nie do przebicia, przed którą będziesz musiała się ukorzyć, nie czując poza nią pustki; znajdziesz przepaść, która okaże się naprawdę bez dna, z gwiazdami w górze i na dole, a nie sztuczne mamidło, dobrze wypoduszkowaną pozorną otchłań filozofii naszej, raczej filozosi, w którą można skoczyć, nie czyniąc sobie nic złego.	Bez, ale na obiedzie muszę być u wujenki.	Bieżyj w ten mig i dowiedz się, gdzie stanął!	Bo i na co trzysta tysięcy rubli tobie, któremu wystarczało tysiąc na rok?...	Boże drogi! z największą gotowością, z całym, proszę wierzyć, zapałem... Czy Niepołomski pojedzie do Paryża? Nie wiem tego, ale można by napisać. Był tu niedawno, lecz nic o tym nie wspominał.	Choćby całe piekło sprzysięgło się, oczekiwać go będę z niezmrużonym okiem.	Chrabąszcze... chrabąszcze i poczwarki... Widzi pan, tak się to robi!	Co ty gadasz! Takie nieładne żarty! Mów prawdę. Kiedy wrócisz?	Czy należał do Wschodu?	Cóż zrobię, że pan tego nie widzi, a jednak cieszę się nim naprawdę.	Cóżeś ty nic nie mówiła, że Stasiek od zimy chorował? Nie mógł latać, a jak się zmęczył, to go dusiło i mroczyło?	Dobra kobieto A! nie mnie to iść z wami: jam już nie cyganka, nie! nie! ojca nie znałam, ssałam piersi matki mojéj, z niéj przywiązanie do kąta i strzechy...	Doprawdy, naraża się pan dla mnie na tak straszne rzeczy...	Dostaniesz ode mnie w łeb! Ja nie pozwolę, żeby się fatygował sam starszy oficer.	Dziękuję, jestem już całkiem zdrów. To minęło. Przykro mi tylko, żem opuścił zabawę, gdyż zdołałbym może oszczędzić Miss Remsen dotkliwej straty tego klejnotu.	Gotów. Jaśnie pan znajdzie wodę ciepłą w swojej ubieralni. Moja żona i ja będziemy starali się dogadzać jaśnie panu, dopóki nie znajdzie nowej służby.	Hop, ho! a pieniądze? Wracajże!	I ja z nim.	I wszystko jedno, co rzekł Bez sądu nie skaraliby Juranda, a na sądzie rzecz by musiała wyjść na wierzch.	Idźżeż ty, paskudo!	Jestem trochę chora i zirytowana, a tobie ufam moje dziecko, więc rozgadałam się. Wiem jednak, że...	Jeszcze z pewnością nie wiem. Powiem ci za parę tygodni... tylko tajemnica... pamiętaj.	Jeśli Krzyżacy obaczą, że mocniejsi, to właśnie będzie. I powiem wam szczerze: bogdaj już przyszedł wóz alibo przewóz, gdyż dłużej nie lżanie lza (daw.)	Kiedy ja nie mam...	Klucze już brali?	Komu lepiej na polu, to umyka, a mnie tu lepiej. Ja miał nogę przestrzeloną, a tu mnie ją obwinęła szlachcianka, starego córka, i dobre słowo rzekła. Takiej ja krasawicy na oczy nie widział... Na co mnie odchodzić?	Mam wroga...	Mamo, dosyć!...	Ministerstwo Oświaty, panie kapralu, zbudowało dla nich kosztem wielkich ofiar szkołę, a przy budowaniu jej zmarzło pięciu architektów.	Miłościwa pani właśnie to mówiłem królowi przed chwilą, ale też powiedzieć muszę, że szlachetnego jego miłości uczucia dla sieroty i wdowy, żaden człowiek nie potępi...	Mogęż być u niej.	Moje biedactwo czas na ciebie do łóżka; niech tylko ulewa trochę przejdzie. Nie boisz się grzmotów?	Może i prędzej, niźli miarkujecie	Może księżna każe zapalić światło?	Mówiłem, że iść naprzód...	Mówiłeś, że się woda cofnie.	Mąż mi kazał, a ja na wyjezdnym przyrzekłam mu, że go wraz usłucham.	Należymy do szlachty, wasza królewska mość. Ojciec mój jest baronetem Hendon ma na myśli klasę baronetów, barones minores, w przeciwieństwie do mianowanych przez parlament baronów nazywa się sir Ryszard Hendon z Hendon Hall, w pobliżu Monk Holm w hrabstwie Kent.	Namyśl się jeszcze, Athosie...	Nie było wówczas wojny.	Nie czuję się dobrze. Jedynym moim pragnieniem byłoby dowiedzieć się, czy mogę żyć dość długo, aby wydać za mąż moją małą, bo teraz wiem już dobrze, co znaczy to słowo, które młode dziewczęta rozumieją tak niedostatecznie: wybór męża! Idź, mój drogi, idź do swoich rozrywek: kobieta myśląca o przyszłości, kobieta, która cierpi, to nie jest zbyt zabawne; idź się rozerwać...	Nie mów o nim. Tak mi zawsze nieprzyjemnie, kiedy go widzę. Mów mi o sobie.	Nie potrzeba! Leż, wasan, kiedy ci dobrze. Mówił mi chirurg, że cię ranili. Gdzie to?	Nie wiedziałem.	Niech mi pani nie bierze za złe, ale pani nie można się oprzeć, pani jest aniołem, zaś mąż pani jest potworem; bo w jakimże on zamiarze wysyła istną syrenę do młodego człowieka, o którym wie, jak jest zapalny?	Niech mnie pani przeprowadzi do pokoju obok kuchni, który jest wolny... Przecie to tylko na parę dni. Za parę dni brat mnie wezwie i wyjadę.	Niezwykły człowiek	O kim chcesz pani mówić?	O! z największą chęcią Jakem tedy wszedł do pałacu, Montesin poprowadził mnie do sali alabastrowej, chłodnej niezmiernie; stał tam na środku grobowiec marmurowy, na którym leżał rycerz nie z brązu, ani z marmuru, ale z kości i ciała, jak każdy inny. Prawą rękę, bardzo obrosłą i żylastą, miał wspartą koło serca; gdy mu się pilnie przypatruję, Montesinos rzecze: „Oto mój przyjaciel, Durandart, kwiat i zwierciadło dzielnych i zakochanych rycerzy swojego czasu. Merlin, ów słynny czarownik francuski, którego nazywają synem czarta, a którego ja uważam za mędrszego od samego czarta, trzyma go tu w zaklęciu razem ze mną i mnóstwem innych mężczyzn i kobiet. A dlaczego i jak nas zaczarował, tego nikt nie wie. Sam to nam ma powiedzieć kiedyś, a jak mi się zdaje, stanie się to niezadługo; najbardziej to mnie zadziwia, iż pewien jestem, że Serce, OdwagaDurandart wyzionął ducha w moich objęciach i że jak tylko skonał, ja mu własnymi rękoma serce wyprułem, które ważyło przeszło dwa funty! Jaka to musiała być odwaga jego, kiedy naturaliści powiadają, że wielkość serca jest niezawodną oznaką odwagi. Więc, jak powiadam, umarł, i jakże to być może, ażeby tu teraz często wzdychał, jak gdyby żywy?	O, dużo jest do roboty. Pokażę psy, kury, gołębie, maliny, ule, mój własny zagonek. Całe gospodarstwo.	Ojciec mego brata (a był on starcem, gdy studnia sahiba Mackersona była nowością w Peshawar) pamiętał te czasy, gdy stały tu zaledwie dwa domy.	Olivia Corsinari.	Omen, Ptak odrzekł żołnierz	Ooo!	Osa! Zaczynaj od siebie.	Otóż, mosanie, przyszedłszy do rozumu, wymądrowałem sobie powoli, że głupstwo jest buty chędożyć księżom, mając wieś dobrą i dwór porządny, i uciekłszy ze szkół, prosto puściłem się ku Oszmianie. Jam wtedy prawdziwym był szlachcicem oszmiańskim, ba! nawet jeszcze lepszym, jak powiada przypowieść, bo nie jedna, ale obydwie nogi były u mnie bez butów, wżdy mi nie poodpadały dlatego. I owszem, zaledwie trzy mile uszedłem od Krakowa i wstąpiwszy do jakiegoś dworku, opowiedziałem się, ktom jest i za czym idę, zaraz mnie obuto i przetrzymano dni kilka. W drugim dworku darowano mnie hajdawery i trzymano przez tydzień, bom już był frant miejski, wyszlifowany, pokorny, a umiejący śpiewać kantyczki i pieśni nabożne, a kiedy kto chciał tego, to i światowe, bo i to umieją kalafaktorykalafaktor (z łac.) lalka. strugać, bo i to potrafiłem; gdzie indziej przyodziano mnie w kontusz i nie puszczono już dalej, bo zima nadeszła. Dosyć, że tak dwa lata blisko szedłem z Krakowa do Oszmiany; przecie na koniec przyszedłem. Otóż jednego dnia nad wieczorem pokazała mi się wieś ojcowska pod lasem. Poznałem ją, bo tam był dworek drewniany jak śnieg bieluteńki, przed nim równie biały ganeczek o czterech słupach, na którego czele była przybita Matka Boska Ostrobramska, która miała łzy w oczach, a uśmiech na licu, i z tym uśmiechem patrzyła na zielony przed gankiem wyciągnięty dziedziniec, na którym we środku trzy lipy stały z darniowymi ławkami i kamiennym stolikiem pomiędzy sobą. Na dziedzińcu igrały dworskie dzieci ziarnem, którego dosyć tam było, a gołębie, siedząc trzema wieńcami na lipach, zlatywały do dzieci i pokarmiwszy się z rąk ich pszenicą, nazad podlatywały, siadając każdy na swoje miejsce, aby się wieniec który nie rozerwał. Bzy kwitły natenczas i głogi się rozwijały, przechylając się kwieciem swoim przez płoty, którymi był ogrodzony dziedziniec; trzódki wracały z pola i dzwoniły z daleka, fletnia się odzywała zza lasu, powietrze, pełne woni cudownej, rozścielało się dokoła, a słońce, chowając się za góry, ostatnie promienie swoje posyłało na lipy, na dwór i dziedziniec. O! Poznałem tę wioskę, bo tak właśnie było, kiedy mnie wysyłano na Akademię dla wyuczenia się żebraniny i chędożenia butów z wysoką cholewą... Śpisz, Nieczujo?	Panie Henryku, pan jest chory naprawdę, niech się pan opamięta!	Panie z oblicza twego czytam, że jesteś zwolennikiem muz, że nie należysz do synów ciemności i materyi, którzy świętokradzką nogą odpychają perły poezyi.	Pochwalony na wieki wieków. A coś za jeden?	Poszedłbym natychmiast ostrzec swego dobroczyńcę	Poumierali?	Przebacz, władyko! Co mnie kazali, to powiem, ja nie winien!	Przekupi!	Przepraszam.	Przykład z niego brać powinniśmy.	Pyszna jest! Chciałbym wiedzieć, w jaki sposób zbudzono tego draba ze snu zimowego?	Słowacki	Tak Ale oni walczą za was. Ślepi! Esclavos!esclavos (hiszp.)	Tak jednak trwać nie może.	Tak. Chciałem ci oddać mój memoriał o transcendentalnych podstawach społecznej mechanizacji.	Tak? Ależ tak niósłbyś na plecach swoje dziecko niespełna dwa dni temu... by je rzucić do krematorium. I jeszcze pozostała jedna sprawa. Dokonałem tego czaru w twej obecności, bo była sprawa nie cierpiąca zwłoki. Odmieniłem mu postać i duszę. Wszakoż, mężu z Dżullundur, jeżelibyś kiedykolwiek czy to pośród starszyzny siedzącej w cieniu drzewa gminnego, czy we własnej chacie, czy wobec kapłana błogosławiącego twej trzodzie wspomniał o tym, co tu widziałeś, tedy pomór nawiedzi twe bawoły i pożar twą strzechę, szczury rozmnożą się na twym sąsiekusąsiek	To go zwaliło z nóg!	To mu obrońców przysporzymy...	Trzeba być cierpliwymi, moi drodzy; trzeba być cierpliwymi! Zośka przyjdzie zaraz, to wam zgotuje jedzenie, a tymczasem usiądźcie tu przy mnie, i poczytamy trochę razem...	W decydowaniu się? Nie wiem, ale Jaś dał mi wspaniałą receptę. Powiada, że gdy znowu będę niezdecydowana, co robić, mam sobie życzyć, aby to było zrobione, gdy będę miała osiemdziesiąt lat. Ale Jaś sam umie się bardzo szybko decydować, byłoby więc źle, gdyby w jednym domu było pod tym względem za wiele zdolności.	Waszmość sam musisz tu być sędzią	Wedle rozkazu, panie majorze o ile zrozumiałem pańskie słowa, pan major przybył tutaj, żeby mnie zbadać.	Widzę.	Więc tak bardzo przepadasz za panią de Fischtaminel? Cóż u niej tak podziwiasz, u tej pajęczycy, jej dowcip? Jej maniery?	Więc twoje wczorajsze chrześcijaństwo i twoja dawniejsza filozofia pozwalają ci wierzyć w Merkurego?	Wwóz kokainy jest zakazany.	Wyższa od gołębnika.	Za rok takich nudów oddałbym życie.	Złote słowa waszmości! Niech jeno poprawa Rzeczypospolitej nastąpi, a nie ustraszy nas żaden nieprzyjaciel.	Łohoyski: Dziękuję ci. A Einstein, czy też...?	Śpijcie z Bogiem, kmotrze Stanisławie.	Żeby co dzień chodzić do cyrku.	Żyje.
Taki jest dobry, kochany hrabio, że Château-Renaud, największy koneser koni we Francji, i Debray, co jeździ na arabach ministerialnych, zostali za mną nieco w tyle, a do tego doganiają ich konie pani Danglars, które są w stanie zrobić na godzinę sześć mil.	A zresztą list niewątpliwie pisany był kobiecym charakterem pisma. Nie. Na pewno jest autentyczny. Poza tym zachowanie się Jacka utwierdza mnie w przekonaniu, że sprawa jest całkiem poważna.	Było wiele nieszczęść, ale dzisiaj jest za co dziękować Bogu. Przede wszystkim za to, że nasz skarb uratowany	Dlaczegożeście panowie nie postawili na czele najboleściwszego i największego z poetów, Adama? Na tegom ja patrzył i znałem go. W nim męczeństwo Zygmunta jeszcze zwiększało się troską człowieka, ojca, goryczą chleba powszedniego, gdy duch piął się po chléb niebieski. Na barki jego spadają wszystkie brzemiona, któreby olbrzyma przygniotły; duch naciśnięty niemi nabywa siły nadolbrzymiéj, któréj wyboczenia nawet, jak marzenie Towiańszczyzny, mają w sobie coś nieporównanie wielkiego i obudząjącego poszanowanie. Pieśni mu nie starczy, języka jednego zamało: pisze, mówi, każe, zrywa się do czynu, kusi o niemożliwe; chciałby świat poruszyć z miejsca i rzucić nanowe tory; wierzy iż i to dla wielkiéj boleści nie jest niemożliwém... Wszystko to są mistrze z bólu narodzeni, w bólu zahartowani, wyrośli w nim, nim zbrojni...	Dziękuję ci, panie kawalerze! Nie bój się także, aby wolność zaraz odzyskał, bo go panu hetmanowi z prawa oddam i jeńcem aż do królewskiego wyroku pozostanie.	Ekwipaż ten dla nas jest przeznaczony?	Jest nieśmiała Ludzie zwracają uwagę na jej jasne włosy, gdy wychodzi z nami. Wołają za nią: „Idzie Rubia!rubia	Lica kłamią pod czas jak i usta Zmęczony człek wydaje się zatroskanym, znużony smutnym...	Nauka czczą jest	Nie ma powodu, panie, abyśmy mówili o tym, co jest w najzupełniejszym porządku.	No! no! na bok niepotrzebna skromność! Każ podać kart i kości, niech poeci i literaci pod nos sobie kadzą, my czasu nie traćmy! Niech sobie pan Bielawski z Węgierskim jedzą się kiedy chcą od nóg czy głowy poczynając, Ursino niech bajki prawi, a inni choćby i prawdy mówili, nic nam to do gry przeszkadzać nie może.	Podatek jest rozpisany ogólny na wszystko...	Surowo sądzisz młode i tak zwyczajne u ludzi porywy, mój Lucyanie. Ale, mówiąc na seryo, wyznaję, że, i według mojego zdania, niegodną człowieka jest rzeczą robić ciągłą zabawę z tego, co ma być jedną ze składowych części poważnéj treści całego życia. Nie sądzę, aby dobrze było rzucać serce na wszystkie wichry i, w téj kosztownéj igraszce, tracić fizyczne i moralne siły. Lecz, mój Lucyanie, grzechy i wady pojedynczych ludzi biorą źródło z ogólnego ustroju społeczeństwa. I czyż nie widzisz, że wielu z nas pije ambrozyą łatwych miłostek, jako antydot przeciw poczuciu wielkich bólów, którym zapobiedz nie jesteśmy w mocy? że gdy przed nami zamykają się szranki, w których moglibyśmy w ruch i czynność wprawić żywotne siły nasze, składamy skarby myśli i serca na bank pięknych oczu i drażniących wrażeń, aby nie udusić się własném wewnętrzném bogactwem i nie zmartwiéć całkiem przy jedzeniu obiadów i paleniu cygar, dwóch działaniach, jakie ze wszelką swobodą wykonywać możemy?	Szynkwas! Gorzej jeszcze! Garaż, fabrykę, czy za przeproszeniem pani, po prostu szalet! Tfu! Nie, proszę łaskawego pana, to jest do luftu i nie ja będę szpecił kraj takim paskudztwem. Owszem, wybuduję panu dwór jak się patrzy, ale w przyzwoitym stylu. Będzie w sam raz do tych stawów i pagórków. Ale byłbym bałwanem, gdybym stawiał dom w tym miejscu, gdzie od południa zakrywa wzgórze, a całym północnym frontem wystawia się na gładkie pole.	W środku jest nieszczęśliwy mężczyzna. Płacze. Uważa, żeby nie szlochać i nie pociągać nosem, bo nie chce, żebyśmy go usłyszeli. Ale ja i tak wiem, co się dzieje. Wyraźnie słyszałam, jak łza pada mu na rękaw koszuli.	Wie pan, panie Stefanie że Miszutka jest uosobieniem absolutnej bezinteresowności.	A cóżeś ty robił u Hamera, kiej zakazano ci tam chodzić?	A ja, droga mamo proszę Boga, aby cię nie wysłuchał i aby pan de Villefort miał do czynienia tylko ze złodziejaszkami, małymi bankrutami i bojaźliwymi oszustami, tylko wtedy będę mogła zasnąć spokojnie.	A jeśli twoim zdaniem Albertyna poniechała swojego procederu, kiedy tu zamieszkała, to znaczy, że po to uciekła, żeby powrócić do niego na swobodzie? Nie wiem tylko, dla kogo mnie opuściła.	A potem.	A ty dawniej miałeś inną, nie krzyżacką mowę? zapytał Jaśko.	A tymczasem Saksonia... N. Panie!	Ani trochę Mówisz tak pewnie dlatego, że ja stałem się taki żółty i brzydki. Nie, u mnie to coś zupełnie innego...	Bynajmniej zwłaszcza z cudzej fajki.	Chciałabym coś zapytać, tylko nie śmiem...	Chleb ją rozpiera i ponosi! Ale to wam powiem, że póki czas, trza czymś twardym wyganiać humory, bo potem i kłonicą nie poradzi.	Ciekawa rzecz, gdzie się ta możność nastręcza?	Ciekawym?...	Co mnie to obchodzi, powiada pan?	Co? Aż kole morza? Skądże ona się tam wzięła? Czy kto ze sług ją odratował?	Co? Wiadomo, zmartwienie, zgryzota, wiek, wzruszenie, tak naturalne w podobnych razach. Mówiłem ci już zapewne, co to za kobieta! Niepospolita bezwzględnie, tylko z nader wątłym zdrowiem. Wszystko jej szkodzi, byle co odbija się w łopatkach. Tym razem poszło do głowy, grożąc całemu organizmowi. Bądź co bądź uspokoili ją, wmówili i pobraliśmy się dokładnie sześć tygodni potem. Straszne mnie dręczyły wyrzuty sumienia wobec łez, rozpaczy, wyrzekań całej rodziny. Pani Crewler znieść nie mogła mojego widoku. Kochana kobiecina wybaczyła mi wreszcie, że ją pozbawiam córki. Dziś właśnie otrzymałem od niej najuprzejmiejszy z listów.	Czemu zatem pozwalasz sobie zmieniać ducha moich artykułów?	Czy świadek, jako komendant posterunku w Radoliszkach, otrzymywał jakieś zażalenia od ludności na Kosibę?	Czyje to tropy?	Cóż to, Broniu, gdzieżeś napytała tej biedy?	Daję dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt rubli za włókęwłóka odparł stanowczo kupiec.	Dajże spokój Już wolę moje mchy aniżeli tych ludzi, z którymi nie jestem w stanie rozmawiać. Nade mną, a szczególnie nad Stefkiem ciąży klątwa: mamy arystokratyczne mózgi, a demokratyczne wychowanie, no... i trochę wiedzy... Owoc z drzewa wiadomości wypędza nie tylko z raju, ale przede wszystkim z eleganckiego towarzystwa...	Do licha! tyle miałem z panem do pogadania... Ale cóż, pan ciągle okładałeś się babami, a teraz wyjeżdżasz...	Dobrzy pachołkowie i bronili się znacznie, ale przecie nie z żelaza. Szabla się ich ima.	Głupi, jego córka kosztuje mnie z pięć tysięcy rubli rocznie, a on na mnie warczy.	Henryku!...	I śmieszna, i nie. Twoja mama zachorowała. I dziadek wezwał felczera.	Ich, Jude bin Kriegshetzer.	Idź sobie, tylko na drugi raz nie rość sobie pretensji do mojego łupu! Puść go, Akelo!	Idźcie do matki Podrastają, a ja się starzeję i nie ma nikogo...	Istotnie tak to wygląda. Ale... więc nie wątpicie... że...	Iterum, bracie!	Jam nie rycerz błędny, nie Don-Kichot, wolę unikać niebezpieczeństw i zwyciężyć, niż wywoływać je i upaść. Nakazuje mi tak nie średniowieczna fanfaronada, ale rozum.	Jestem jak na sanskryckim kazaniu	Jeszcze nie wiem.	Już moja zeszła na dół, niech panowie pozwolą.	Kochany jak się tu znalazłeś?	Król Maciuś... Niech powie...	Małgosiu droga, bądź roztropna, czuwaj nad siostrami, zasięgaj rad Anny i w każdym kłopocie udawaj się do pana Laurence’a. Ty, Ludko, bądź cierpliwa, nie zrażaj się i unikaj nierozwagi. Pisuj do mnie często, bądź jak zawsze mężną dziewczynką, gotową nas wszystkich pocieszać i rozweselać. Elizo, ty uprzyjemniaj sobie czas muzyką i bądź wierna drobnym domowym obowiązkom. Amelka zaś niech pomaga wszystkim, o ile będzie w jej mocy, niech będzie posłuszna i siedzi bezpiecznie w domu.	Milcz!	Mówiłeś kiedyś że dla woli nie ma przeszkód mniejszych lub większych, że jeśli pokonała jeden milimetr przestrzeni, to już pokonać potrafi i tysiące mil...	Najchętniej.	Naturalnie, że się Dorze należy pierwszeństwo	Nie	Niech niania idzie do pani po pieniądze...	Nieprawda, nie mam wątpliwości.	Niezła zdobycz, naczelniku, niezła zdobycz	No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	O tak, z pewnością.	O!?	Odebrał pan ostatnie listy moje?	Odprowadzimy panią na kolej.	Ojcze mój	Owszem, dotykasz mnie, nawet ciśniesz	Pan niesłowny. Dwa tygodnie nie odwiedził mnie, nie pomógł! Musiałam panu bardzo dokuczyć...	Pan wie, że żyje?	Pani Gonzales, albo jak cię tam zowią?	Panie Wirski chłopi...	Panie konsyliarzu, ja mam zatkanie, ja mam wielkie zatkanie w piersiach.	Panie sędzio śledczy, proszę sobie przypomnieć pierwsze zdanie, które wyrzekł hrabia, kiedy się zbudził z omdlenia. Zdanie to, podane przez pannę de Gesvres, znajduje się w protokole: „Nie jestem ranny... A Daval?... Żyje?... Nóż?”. Proszę je zestawić z tą częścią opowiadania hrabiego de Gesvres, w której opisuje napad: „Mężczyzna rzucił się na mnie i powalił mnie uderzeniem w kark”. Jak pan de Gesvres, który zemdlał, mógł wiedzieć, budząc się, że Daval został zraniony nożem?	Pewnie Ciężkie to były czasy na tych, którzy powinność wojskową rozumieją, ale i posłuch musi mieć swoje granice, za którymi się wina rozpoczyna. Siłażsiła (daw.)	Podziękuj waszmość księciu i powiedz, iżeś mnie zdrowym widział.	Przez śp. samego pana stolnika.	Przy Jasiu niknie humor innych.	Puścić go bezkarnie? nie może być. Poniesie za granicę potwarze i szerzyć je będzie, kto wié jakie? Może na ś. p. ojca W. Królewskiéj Mości...	Spokój tam, parchy. Bez rozmów, bez krzyków.	Ta się śmieje, hę?	Tak, ale nie puszczę tego płazem!	Tak.	To pięknie Wielu wybitnych ludzi służyło wówczas w szarych mundurach żołnierskich.	Trzeba stosować się do ogólnego zdania, odszepnęła ciotka	Twórczość	Tylko w połowie. Wiktor natychmiast poszedł, żeby pilnować furtki, a ja poszłam za nim, zostawiając tutaj na straży naszego służącego, Alberta.	Waszmość panna tu sama tylko ze śledziami i butelkami?	Waćpan pierwszyś nas pociągnął swoją łatwowiernością!	Wiesz zatem?...	Więc dalej o Barskim Kiedy już naganka miała ruszyć, hrabia zeszedł z przeznaczonego miejsca na drugie, bo uznał je za lepsze	Więc zostaniesz?	Z kim się pan żeni?	Z tego wszystkiego zapomniałam, po co do ciebie przyszłam. Zgadnij, kto dziś rano wszedł do mego namiotu. Nie uwierzysz, trzecia Ajdarowa!	Zapewne!... I wypędźmy na bruk dwadzieścia dziewcząt, które wydarłyśmy rozpuście, ażeby im dać pracę	Znasz barona?	Zobaczymy, kto kogo zwycięży! Ja jeszcze nie znam porażki	Śpieszajta! paniczowi bułków na gwałt trzeba!	Żyw tedy, żyw mój ojciec!
A taki mądry na swój wiek Z ust tego dzieciaka usłyszeliśmy bowiem nagą prawdę. Pan ma słuszność, don José! Bogactwa naturalne Costaguany nie są bez znaczenia dla postępowej Europy, której przedstawicielem jest ten młodzian, podobnie jak przed trzystu laty skarby naszych praojców hiszpańskich były rzeczą nader ważną dla reszty Europy, reprezentowanej przez zuchwałych piratów. Przekleństwo nijakości ciąży na naszym charakterze: Don Kichot i Sancho Pansa, rycerskość i materializm, szczytnie brzmiące uczucia i ospała moralność, potężne wzloty ku idei i gnuśne zastyganie we wszystkich formach zepsucia. Wstrząsnęliśmy całym kontynentem, by odzyskać niepodległość, a staliśmy się bierną pastwą demokratycznej parodii, bezwolnymi ofiarami łotrów i rzezimieszków; nasze instytucje są błazeństwem, nasze prawa kpinami, a naszym władcą Guzman Bento! Upadliśmy tak nisko, iż kiedy taki człowiek jak pan obudził w nas sumienie, głupi barbarzyńca w rodzaju Montera staje się groźnym niebezpieczeństwem, a ciemny samochwał, Indio, Barrios, jest naszym obrońcą.	Nu! Wariatem on także nie jest... młody, porozumnieje jeszcze... ale teraz on wielkie głupstwa wyrabia... to prawda! On i mnie dziś nieprzyjemności wielkich narobił... Aj, aj! Co ja przez niego zmartwienia i kłopotu miałem i będę jeszcze miał!...	Antek jest winien, nie ona! Umyślnie przez złość na was zmusił ją do tańcowania, widocznie, że chciał z wami awantury, mówię wam, że chciał awantury! Ale, co tom miał jeszcze powiedzieć... aha... źróbka łazi po stajni, trzeba zamknąć w gródce, bo kopnie ją wałach i gotowe nieszczęście, w przeszłym roku przez to samo zmarnowali mi klaczkę! Po jakim to ogierze?	Dosyć lubię, jak dużo jest miejsca i wszyscy są weseli. Ale w takim salonie z pewnością przewróciłabym coś, deptałabym po nogach, albo niezawodnie przydarzyłoby mi się coś równie okropnego. Unikam więc guza i wszelkie powodzenia zostawiam Małgosi. A pan, czy nie tańczysz?	To bardzo dziwna historia, Pawle. Przypuśćmy, że pańskie przypuszczenie jest prawdziwe, przypuśćmy, że doktor Jekyll został zamordowany, to po cóż morderca pozostaje na miejscu czynu? Nie, nie mogę uznać za słuszne pańskiego przypuszczenia.	Istotnie, tylko w tak wielkie święto można wznosić zdrowie tak podłego, obrzydłego skąpca, człowieka bez serca, jakim jest Scrooge Ty wiesz, Robercie, że on jest taki właśnie. Nikt nie wie o tym lepiej od ciebie!	Przypadek w ogóle nie istnieje Nigdy nie można z góry wydawać sądu o bezcelowości pewnych zdarzeń. Kto wie, czy nasza znajomość nie jest potrzebną w równej mierze dla nas obu?	Co mu ta zrobią Chybszy on w nogach od nich i zawdy im się wymknie.	Ale, proszęż ciebie już zostaw to mnie, do czego ja się mam brać, a do czego nie. Nie wiesz, o co idzie, i gadasz! Osądźże ty, Nieczuja; rzecz była taka.	A co, jeśli nie otworzę?	Aha, i rów po co to wykopane?	Ale czemuż ona sama nie zjachała do mnie? Czy chora, czy co?	Ale nie rozumiem, co jej zamiar małżeństwa może mieć do czynienia z jej tragiczną śmiercią?	Ale nie: co tu się spierać? Może i mają: kto ich tam wie.	Ależ to według mnie czarujący młody człowiek!	Ależ, mamo, lubi się nie tylko to, co się zna!	Boisz się pan?	Była... była największą tragedją mego życia. Zniszczyła je, splugawiła, opluła, podeptała.	Dobrze... przebacz... jednak było coś, co cię ku nam z powrotem zawróciło?	I dałby Bóg, aby pan żył trzydzieści lat i oglądał swoje piąte dziecko, spełniające wszystko, czego się spodziewamy po nim	Już jestem zapewne paź dobrze się sprawił, widzieliście wszystko, co godne uwagi?	Nie wiem, coś ze mną się dzieje, z czego nie umiem zdać sobie sprawy. Zalewa mi się mózg i serce jakąś ciemną obawą. Niech doktór mówi, straszy mnie ta cisza okropna.	No tak, sam mi pan nakazałeś szeptem, abym został.	No to ta służąca z Genui wyjechała razem z państwem. Wiem o tym na pewno.	Tomek, na miłość boską, co mu się stało?	Widzisz, co to rozum! Nie gadałżem tego samego? Przepowiadałem jako żywo, że przyjdzie nam iść do Witolda...	Wspomniałeś, mój synu że pan de Sigura pod pozorem odbytej spowiedzi usiłował się zrazu wymówić od skosztowania posiłku czcigodnego ojca.	A cóż was tu zagnało?	A mnie odniosą.	A może byś się tak nauczyła?	A teraz powiedz, jesteś gotowa podzielić mój los, jakikolwiek będzie?	A żeby kota sprowadzić?	Aha!	Ależ dlaczego?... Boi się mnie Marychna?...	Ależ ja byłam u Malinowskiej z panną Howard już dawno i wcale nie prosiłam o miejsce	Ba! Cóż zrobić! Skoro matka ją wzywa. Może jednak uda się nam sprowadzić ją z powrotem. Ogromnie się przywiązała do Naty, a Nata do niej! Nieprawdaż, Nato?	Bo są zbyt uczuciowe.	Będzie z dziesięć koni.	Będę zarabiał, ojcze, ale na tę chwilę nie jestem bogaty.	Cezary? Hm, to dobrze. Tedy dziękuję ci za życzenia i muszę cię pożegnać, bo nie mam czasu.	Chrześcijanie. Nie bój się, dziadu, naści ortę.	Chudym tylko pachołek i za wysoka to dla mnie amicycja. Musiałbym się do niej wspinać lub podskakiwać, a to już na starość trudno. Jeśli zaś wasza książęca mość mówisz o rachunkach z panem Kmicicem, moim przyjacielem, tedy radziłbym z serca tej arytmetyki poniechać.	Cynizm groszowy. Złodzieje kieszonkowi mają go nieraz w lepszym gatunku. Dla mnie byłby tylko nudny, gdyby nie... pańska żona, panie Borowski!...	Czytałam wczoraj, jako Rugier zwyciężył Eryfilę dziewięsiłkę i szedł do pałacu Alcyny	Cóże prawicie?	Daj klucz do spichrza wezmę szuflę.	Daj!	Dajże spokój, Widzę, do czego zmierzasz. Nie mam żadnej kobity...	Dalibóg, chybabym to zrobiła dla ciebie, drogi chłopcze!	Do usług, sir! Do usług!	Graliśmy, ale Adasia nie było, w domu był?	Grzywny wszystkie u was się pochowały! Wiem, wiem!	I, porzuć Wasze, te swoje baje ja chciałbym się żenić z twoją synowicą.	Jadziu! Nie wierzysz mi?	Jaguś, poszłabyś ze mną we świat?	Jak Boga kocham, cudnie mówi ten kochany książę	Jak Wasza Wysokość...	Jakoże ją mam brać, kiedym ja przed ołtarzem w Tyńcu Danusi Jurandównie ślubował?	Jestem tego pewien	Juści, wyschła prawie, jakby szczotkę kosił.	Kas tat yra karaliui! Ar jis, tari, neturėjo iš kur!	Mimo wszystko zrobiłabyś tak, jakbyś chciała.	Mizoginia, Małżeństwo odparł lord Henryk, biorąc papierosa z papierośnicy i wyjmując złote pudełko z zapałkami	Mojego brata, tego, którego zwano Czerwonym Korsarzem.	Może dla odetchnięcia świeżym powietrzem przejedziemy się przez miasto?	Może i mają rację! Ostatecznie, gdyby Europa miała wojować przy pomocy oręża nirwidialnego, to zapewnie świat zmieniłaby w pustynię.	Mój przyjacielu jednę rzecz tylko mogę ci zalecić: a mianowicie, abyś, stanąwszy przed wyrocznią, słuchał jej jeno jednym uchem.	Mów zawołał z wysiłkiem ojciec.	Na razie jak mężczyzna.	Na to ja nie jestem głupi. Porządny człowiek nie powinien pracować, tylko walczyć.	Nic nie szkodzi, mógł zachorować. Bił go przecież...	Nie to. Tylko Kaziuka do wojska biorą.	Nie wiem, wracaj do chałupy!	Nie, Polak.	Nie.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus mistrzu Grzegorzu Jutro wigilia do Godów, pono ryby nie skosztujemy...	No tak, ale to są wyjątki.	No, nie wiem Sądzę, że w ogóle nic o tobie nie wiedzą. Nie interesowali się tobą wcale.	O, ten Wawrzek! mógłby nie robić do tej wiedźmy takich min głupich... to świństwo! Patrz pani, jak ona mu leci w objęcia!... całuje go naprawdę... to małpa dopiero... Czekaj! ja ci dam...	Pawle!	Pióro, kałamarz i papier!	Pod opieką pobożnego brata SzombergaSzomberg odrzekła, krzyżując ręce na piersiach i schylając się pokornie.	Podziwiać Czarnego Korsarza.	Prawda, późno ale mnie wstrzymano interesem niemiłym a ważnym.	Proszę mówić, panie Cyrusie	Przecie tu niema gdzie stanąć, bo woda.	Pytam przez prostą ciekawość. A przy tym: czy nie można by teraz dopełnić otwarcia tego dokumentu?	Rafał...	Rozkaz, wasza królewska mości.	Ten człowiek ma rację, doktorze.	To moja siostra!	Tu masz, czytaj!	Tym bardziej że bez cyrulika i inna cnota chrześcijańska wejść tu może w praktykę...	Umarł?	Wcale nietrwały	Więc wezmę i twoją koronkę na głowę.	Za moje pieniądze	Zamykamy, proszę państwa, zamykamy	Zdechnę.	Zdrowie księcia pana!
Ano na stepie spotkał, jak pony był jeszcze małym źrebakiem przy matce i jak mu zaczął dawać kawałki chleba, a trawkę zieloną, świeżuchną zrywać, tak też się zaprzyjaźnili. Tak się źrebiątko do niego przyzwyczaiło, że za nim chodzi i pozwoli Dickowi na grzbiet sobie siadać. Dick to dobry bardzo chłopak i zwierzęta strasznie go lubią.	To... to było w rzeczywistości zasługą tego jakiegoś marynarza genueńskiego! Lecz wróćmy do tego, co mówiłem o zgiełku. Dawnymi czasy rozlegało się przed tą bramą granie surmsurma angielski żeglarz, korsarz i admirał; walczył przeciwko flotom i portom hiszpańskim w Ameryce Łacińskiej; w wielkiej ekspedycji opłynął kulę ziemską (1577–80); w 1588 jako wiceadmirał floty angielskiej brał udział w odparciu tzw. Niezwyciężonej Armady, floty inwazyjnej hiszpańskiego króla Filipa II., największy z tych ludzi, zwykł był ucztować w swej kabinie, na pokładzie okrętu, przy dźwięku surm. Podówczas miasto to było ogromnie bogate. Ci ludzie przyjeżdżali, by zagarnąć te bogactwa. Obecnie cały kraj jest jakby jednym skarbcem, a ci ludzie włamują się do niego, gdyż my wodzimy się za łby. Jedyna rzecz, która jeszcze ich trzyma z dala, to wzajemna zazdrość. Ale z czasem się pogodzą, a kiedy przyjdzie chwila, że zaprzestaniemy swych kłótni, nabierzemy stateczności i rzetelności, nic już dla nas nie zostanie. Zawsze bywało tak samo. Jesteśmy przedziwnym ludem, ale taki już nasz los, że zawsze nas	Idźże teraz spocznij bo musisz być znużon niemało, jak i my wszyscy, którzy chwili spokoju nie mamy.	Smutno mi bardzo smutno widzieć w ta­kim położeniu żonę człowieka, którego znałem i poważa­łem. Zdaje mi się, że będę mógł jeszcze coś dla pani uczy­nić... chociaż będzie to tylko nowa próba. Znajomi moi, państwo Rzętkowscy, potrzebują teraz właśnie kogoś... kogoś do... pokojowej usługi... jeżelibyś pani miejsca ta­kiego życzyła sobie.	Idź sobie, Kolb, idź sobie; odprowadź konia do pani Courtois, żeby nie sprawiać ojcu kłopotu, i wiedz, że rodzice mają zawsze słuszność.	Poszliśmy razem. Po drodze patrzę, panienka, jak topolka; zgrabna, ładna, głowa mała, uszy, jak na model, dużo wyrazu, a rzęsy poprostu złote. Coś podobnego tylko u nas się zdarza; tego tu pan nie zobaczysz, chyba w Wenecyi, i to rzadko. Podobało mi się też, że się bardzo zajmowała matką, która była bardzo stroskana niedawną śmiercią męża. Pomyślałem, że musi mieć poczciwe serce. Tydzień służyłem im, jak cicerone, a po tygodniu oświadczyłem się.	Pochlebstwem chcesz mnie ująć, przyjacielu Czy myślisz, żem ja żądny władzy dla siebie? Wiem, ile ta władza trosk przynosi, ile wrogich ma umysłów, lecz jej pragnę dla Zakonu, który chciałbym postawić na najwyższym szczeblu potęgi. Jam Krzyżak z krwi i kości, dla mnie nieistnieją ludzie tam, gdzie krzyżacki miecz nie włada, a widzę, że im dalej odwlecze się moje mistrzostwo, tem trudniej mi będzie podźwignąć upadający Zakon, tem ciężej przenieść całą potęgę germańską na ręce krzyżackiego Zakonu. Tak, teraz czas zgnębić sąsiadów, za jakąkolwiek cenę zgnębić ich pragnę! Teraz jedynie przyjazna chwila! cesarze gryzą się o koronę, papież musiał opuścić Rzym i tam w Awinionie zamieszkać. Tak, teraz Zakon musi pochwycić najwyższą władzę i w swojej potędze zjednoczy wielkość germańską!	Zdaje mi się że uczułem coś, niby jakby wyziew, ale dalipan nie pachniało, jeno zwyczajnie jak to pot, kiedy bije od człowieka, a jeszcze bardziej od dziewki, gdyż tęgo była zgrzana i oblana znojem.	Chcę wykopać piwniczkę a nie mam łopaty. Bez piwnicy bardzo mi jest niewygodnie, bo jak upoluję zwierzynę, nie mam jej gdzie położyć.	Czy istotnie szło tak ostro, panie Karolu	Czy wiesz że jak na chłopa, mówisz czasem rzeczy zadziwiające, można by myśleć, że uczyłeś się kiedy.	Ha, trudno, musiało się tak stać	I cóż! Wszystkie one stare i brzydkie. Jedna Rubria do ludzi podobna, a tak byłoby nas dwie, chociaż i Rubria dostaje latem piegów.	Jak to?	Katolik jestem, jak i waćpan!	Nie wyrzekaj się tak stanowczo, Janiu!	O tak, rozumie się. To jest wielki poeta: pisze bardzo ładne wierszyki. Choć z drugiej znów strony...	Otóż to, rzekł, jak to oni budują. Musisz być ciężka, mostek pod tobą zatonął... Cha! cha! chyba łódź po asindźkę poszlę... lecz przejdźże się dalej po wyspie, są tam ładne rzeczy do widzenia. Lassy na wpół śmiejąc się, pół przestraszona, ruszyć się nie miała odwagi.	Tak Williamie jadę do Londynu, stamtąd zaś pojadę do Suffolk.	Tak jest, proszę pana rektora.	Tak.	Tak.	Uchowajże nas Boże! Jak to?	No, to trzeba przekonać, że ja kiedym co postanowił, umiem na swem postawić.	Ale co według pana należy tu wyjaśniać? Jeżeli pan nie wierzy, że to był mój ojciec, proszę to powiedzieć natychmiast, a jeżeli uważa pan, że to był on, proszę się z tego wytłumaczyć.	Ani pani, ani żadnej kobiecie. Pod tym względem każda znalazłaby we mnie tylko gorycz.	Będę go zawsze kochała!	Chorował! A co! Mój sen! A na co był chory?	Co nie mam brać?	Co się stało?	Co się stało? Możecie chodzić? Co to znaczy?	Dam wam, co chcecie, kumie, ale mi powiedzcie, co wiecie o nim i gdzie jest.	Gdyby się nam wymknął do Wiednia, do Prus, choćby do Polski byłaby rzecz niewygodna i niesmaczna.	Gdzie teraz można dostać dorożkę?	Które będziemy musieli uszanować Jeśli popełnił jakiś błąd, to ciężko go odpokutował i w naszych oczach jest rozgrzeszony.	Lekki rosołek i dwa jajka, to wszystko, co do ust biorę wieczorną porą.	Nie ma za co Chodźmy!	Nie, bo i za co? Mówiła pani od serca... A ja... Ja wolałbym już, żeby było bodaj i to prawdą, bylem nareszcie wiedział... Ach, żebym coś pewnego wiedział...	W ratuszu, ach... Teraz „Rybak” w galerii jakiej to?...	A jednak East End jest zagadnieniem bardzo doniosłym	A siano?	A tu masz pieniądze na drogę.	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Ale ja będę dawać lekcje u panny Malinowskiej...	Ale to miało taką straszną głowę	Ano widzicie. Da Bóg, że przy takiej dziewce zapomni Zbyszko o tamtej. Ja stary, a też bym zapomniał... Napijecie się miodu?	Baronową Lizę?	Bo jo wiem, nieszczęśliwy?	Brakuje nam rzeczywiście jeszcze tylko polowego ołtarza Na poligonie wszystko już jest przygotowane. Cieśle już zrobili podium. Monstrancję pożyczą nam z Brzevnova, kielich powinienem mieć swój, ale gdzież on jest?...	By być kowalem, trzeba mieć mocne ręce, a widzi pan, jakie moje są słabe.	Byle chciał, to jużci że i potrafi wszelako nie o byle coście prosili.	Cicho, dziewczęta! matka niezdrowa, położyła się.	Cierpieć Nie wieczny on, synowie będą lepsi.	Czy opowiedział panu jakie szczegóły?	Czy to nie o panu przypadkiem mowa w drugiej części historii Don Kichota z Manchy?	Dlaczego? Ja pokryję należność, a pan nie potrzebuje naruszać swego procentu. Śmiało możecie państwo jechać do Paryża.	Dlaczegóż się osłania jakąś tajemnicą, ukrywa? Mnie to niepokoi.	Dlaczegóż to?	Do sześciu i pół atmosfer.	Dziękujmy Bogu, że choć jednego mamy między sobą!	Fredek jest słabszy.	Gdzie ja go znajdę? Lata po mieście, oddaje wizyty... Wiesz, daje wielkie śniadanie...	Gospodarze	Grała dyrektorowa pysznie!... stałyśmy wszystkie w kulisach...	Już w przyszłym tygodniu. Na cały rok!	Kali, synu Fumby, czy chcesz zjeść kawałek M’Ruy, syna M’Kuli	Kiedyście siedli do kolacji; stał nawet w tych drzwiach.	Kobieta, Mężczyzna, Obyczaje, Starość, Honor odpowie Don Kichot	Kochanie ona już ma prawie sześćdziesiątkę!	Kupić was nie mogę, obejść się muszę...	Musimy jeszcze pójść do Ruby Gillis	Na folwarku Home! Jedziemy tam zaraz i pokażecie mi go. Powiedzcie stajennemu, aby osiodłał mi konia. Nie. Nie trzeba. Pójdę do stajni sam. Będzie prędzej.	Nie, pan jej nie kocha.	Nie, pani. Moje za Dąbrową, nie widać.	Niechno się po mszy naradzim, jakoś to załatwim. Biedne człeczysko! Prawda że i żona w niemałym być musi strachu? Proszę! proszę! Muszę ją pocieszyć zaraz.	Nigdy...	Nigdym się nie uchylał od musu dziś: odezwać się. Andrzej.	Panna Trotwood! Wiele wody upłynęło od czasu, gdy mnie tu pani widywałaś jako aplikanta. Pamiętam, zwykłem był tam, przy bramie, pilnować pani konia! Cóż, nie zmieniłem się odtąd, upewniam panią, żem się wcale nie zmienił.	Pokrop go ksiądz święconą wodą	Popłyniem!	Poszło na wagę i tyle wypadło...	Przenosiny kiedy?	Przysyłaj!	Przyszliśmy z żoną złożyć wujostwu uszanowanie	Romantyzm!... Ale i to przejdzie.	Syro! Nie ma mnie... nie znam... tego... dobrego człowieka...	To ja.	Tralalala przejdzie wam to.	Tyle tylko żem najrzał Dosię, która mnie połajawszy, uciekła Obszedłem szopy i stajnie, bo dziś nikomu wierzyć nie można, wszystko się rozprzęga.	Uspokój się, nie pojedziesz	W pracowni Dawida, w podłodze... zejście... pod żelazną kasą...	Więc wasza dostojność trudziłeś się wieczorem?... Nigdy nie śmiałabym przypuścić, że nasz władca znajduje się o kilka kroków ode mnie pod gołym niebem.	Wszakżeś chlubnie zdał egzaminy. Wolnyś!	Wyrwane! Dwie kartki! Dwie następne kartki!... Niech pan zobaczy ślady!...	Wzieni Sochów...	Wówczas nie umiał pan grać; dziś...	Yancig! yancig!	Znowu zakotłuje się w Lipcach, przeciekprzeciek (gw.) zaraz. powiedzą!	Zresztą alboż wiem jeszcze jakie ztąd wrażenie wywiozę, czekam i patrzę, patrzę i czekam dotąd.	Źle pani czyni. W tej chwili, rodzina, słusznie zaniepokojona, skarży margrabiego...
Ale on pozwala, żeby go tak nazywano	Kiedy tak to dajcie wina, wypiję zdrowie Edmunda i pięknej Mercedes!	No to dlaczego się gniewasz?	O, nie, panie hrabio! Przysięgam na zbawienie duszy mojej, powiem wszystko! Nawet sam ksiądz Busoni poznał tylko część mojej tajemnicy. Ale błagam pana, niech pan najpierw odejdzie od tego platana; o, księżyc zaraz rozświetli tę chmurę i jak pan tak stoi w tym miejscu, owinięty w pelerynę, który kryje sylwetkę, wydaje się pan podobny do pana de Villefort...	Bzdury! Nawet stary Wurmt był zaskoczony pana wyglądem. Nie oszukałby pan idioty. Nawiasem mówiąc, oni wszyscy to banda idiotów, ale pański wygląd jest po prostu niemożliwy. A więc pana stosunki z nami zaczęły się od kradzieży tych rysunków francuskich armat. I dał się pan nakryć. To musiało być bardzo nieprzyjemne dla naszego rządu. Nie wygląda mi pan na sprytnego.	Co on tam, chudziak, porabia, co se myśli? I ani sposobu, by z nim pomówić, ani sposobu i... nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany, a dyć by to był śmiertelny grzech, śmiertelny! ino by z nim pomówiła raz jeden, choćby przy świadkach, choćby... a to już ani dziś, ani jutro, ani nigdy! Borynowa jest na wiek wieków amen...	Miałam na myśli, że talent pisarski to wielka odpowiedzialność A mam nadzieję, że Ania rozumie to. Córka moja pisywała nowelki, zanim opuściła kraj. Teraz jednak zwróciła się do wyższych spraw. Mawiała zawsze, że zasadą jej jest: „Nie pisz nigdy ani wiersza, któregobyś nie chciała przeczytać na swoim nagrobku”. Dobrze zrobisz, Aniu, jeżeli się będziesz także trzymała tej zasady, o ile pragniesz się poświęcić literaturze. Chociaż oczywiście Elżbieta śmiała się zawsze, mówiąc to. Śmiała się zawsze tak wiele, że nie rozumiem, jak się mogła zdecydować, aby zostać misjonarką. Jestem szczęśliwa, że się tak stało... Modliłam się, aby się na to zdobyła... ale... pragnęłam, aby tego nie uczyniła...	Nie będę wam tłumaczył typu przedsiębiorstwa, jakie wymyślił geniusz Nucingena, to byłoby tym niewłaściwsze, że ono jeszcze istnieje, akcje jego są notowane na giełdzie; kombinacje były tak realne, przedmiot tak żywotny, że akcje oznaczone wedle kapitału zakładowego na tysiąc franków, zatwierdzone patentem królewskim, spadły do trzystu franków, podniosły się do siedmiuset i dojdą do pari, przebywszy burze lat 27, 30 i 32. Przesilenie finansowe roku 1827 zachwiało je, rewolucja lipcowa je zwaliła, ale interes ma zdrowe kości. (Nucingen nie umiałby wymyślić złego interesu). Wreszcie, ponieważ kilka pierwszorzędnych banków brało w tym udział, byłoby nieparlamentarnie wchodzić w szczegóły. Kapitał nominalny wynosił dziesięć milionów, kapitał rzeczywisty siedem, trzy miliony przypadły założycielom i bankierom zajmującym się emisją. Wszystko obliczono tak, aby w pierwszym półroczu akcja dała zysku dwieście franków, dzięki wypłacie fałszywej dywidendy. Zatem dwadzieścia od sta na dziesięciu milionach. Procent du Tilleta wyniósł pięćset tysięcy franków. W słowniku finansowym to się nazywa lukier! Ze swoich milionów, sporządzonych z ryzy różowego papieru przy pomocy płyty litograficznej, Nucingen zamierzył zrobić śliczne akcyjki do ulokowania, szacownie przechowane w jego gabinecie. Akcje realne miały posłużyć na uruchomienie interesu, kupienie wspaniałego pałacu i rozpoczęcie operacji. Nucingen miał jeszcze akcje nie wiem już w jakich kopalniach srebronośnego ołowiu, w kopalniach węgla i w dwóch kanałach, akcje uprzywilejowane przyznane za wprowadzenie na scenę tych czterech przedsiębiorstw w pełnym ruchu, akcje stojące świetnie, poszukiwane dzięki dywidendzie czerpanej z kapitału. Nucingen mógł liczyć na ażioażio (z wł.) [por.] Ojciec Goriot.. Postanowił zadrwić sobie z całego świata, paradować przed nim w kostiumie cnoty, uczciwości, pięknych manier. Ten młody panicz uzbroił się w egoizm od stóp do głów. Kiedy nasz chwat ujrzał Nucingena odzianego w tą samą zbroję, ocenił go tak, jak w średnich wiekach na turnieju rycerz zakuty po sam czubek w stal damasceńską, siedząc na rumaku, oceniłby przeciwnika równie dobrze zakutego i na wierzchowcu równej ceny. Ale zmiękł na jakiś czas w rozkoszach Kapui. Miłość kobiety takiej jak baronowa Nucingen może wyzuć człowieka z egoizmu. Zawiódłszy się pierwszy raz w uczuciach, napotykając mechanikę birminghańską, jaką był nieboszczyk de Marsay, Delfina musiała przywiązać się bez granic do człowieka młodego i pełnego prowincjonalnych wierzeń. Czułość ta oddziałała na Rastignaca.	Tak, tak muszę wyzdrowieć i zakrzątnąć się koło interesów. Jeżeli wyrębu nie będzie, zdecydowałem się szukać innej posady. Ciężko rozstać się z Odryniecką Puszczą, ale Marysia dorasta. To ważniejsze.	Zresztą któż zna granice i cały ogrom wpływów i oddziaływań duszy na duszę; któż wie, kto winien? kto ma odpowiadać za nieszczęścia, jakie się stają? Wszyscy są winni i wszyscy pokrzywdzeni, ot co. No, uspokój się pani, już się stało i nic tego nie odmieni; fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł. Możesz pani myśleć o tem nieszczęściu i to myśleć głęboko, bo myślenie wypala odczuwanie... ot co!	Nikt cię nie pyta o zdanie! Zachowaj je dla siebie, tak będzie dla ciebie najbezpieczniej. Przywiążę ją do łóżka... Jeżeli wykrwawi się na śmierć, to już nie moja wina... Płakał po niej nie będę. Jesteś moim przyjacielem i musisz mi pomóc. Sam nie dałbym sobie rady. Zresztą po to cię tu wziąłem... Zrobisz to dla mnie... I nie próbuj uciekać	A Baum, cóż to?	Ale czy panience nie zimno tak z gołą głową?	Ale kiedy to naprawdę człowiek	Ależ to bardzo pięknie być postępowym, nie można nim być nigdy nadto	Ależ wspólniczką moją pani będzie... Ja u pani będę nauczycielką Ach, jak się to dobrze stało... Co za szczęśliwy wypadek!...	Ani się tego myślę zapierać Głupi tylko ludzie widzieć nie chcą i gdy się omylili do błędu przyznać nie mogą. Królewna ma właśnie dwoje tyle lat co on. Za kilka lat będzie zupełnie starą, a on ledwie zmężnieje.	Co to było takiego?	Co?... dobrze tak będzie, Pepa?... pytał dyrektor, przeczytawszy żonie, mozolnie i z mnogiemi przekreśleniami napisane zaproszenie.	Dajże pan spokój Nędza może zmusić człowieka do pójścia na żebry, do kradzieży bochenka w piekarni, ale żeby włamywać się do sekretarzyka w pozornie opuszczonym domu? A kiedy jubiler Joannes odliczył ci czterdzieści pięć tysięcy franków za diament, który ci podarowałem, a ty go zabiłeś, żeby mieć i pieniądze, i diament, czy to też zrobiłeś z nędzy?	Doskonale. Pomówię z nimi sam. Sprawa będzie, oczywiście, przedstawiona na Radzie, lecz jest to taki wypadek, w którym usprawiedliwione byłoby natychmiastowe podjęcie akcji przez nas. Trzeba ostrzec brygady w Pind i Peshawur. Wprowadzi to nieporządek w luzowaniu straży pogranicznej, ale na to nie ma rady. Nasza w tym wina, żeśmy nie rozbili ich doszczętnie za pierwszym razem. Osiem tysięcy wystarczy.	Gdyby ten podły kutwa chciał ochronić swoje rzeczy od zmarnowania po jego śmierci mógł uczynić to bardzo łatwo, postępując jak wszyscy uczciwi ludzie. Dlaczegóż nie postarał się, żeby w chwili śmierci mieć przy sobie jakąś dobrą duszę, która by się nimi zaopiekowała? Nie chciał tego, nie postarał się o to, więc też zginął marnie w kącie, gorzej psagorzej psa	I mamie Mama wczoraj mówiła, że gdyby pani miała rozum i potargowała się, to mogłaby dostać u nas z pięćset rubli rocznie.	Kto to jest?	Ma pan rację. To zimna bestia	No, ale dlaczego?	No? Czemu nie idziesz? Zapomniałeś ludzkiej mowy, co? Nie wiesz co znaczy łódź?	O tak! Wzburzył pana widok tych guzików. A teraz proszę mi wyjawić powód, dla którego przyszedłeś pan do mnie dzisiaj?	Och! Śmierć nie przeraża mnie wcale... Czego bym się bała, to cierpienia...	Pan Dick dokazywał też cudów. W chwilach gdy mógł stracić z oczu Heepa, którego strzegł jak źrenicy oka, poświęcał się cały pielęgnowaniu pana Wickfielda. Jego starania, by zostać nam użytecznym, jego użyteczność, już to w poszukiwaniu potrzebnych papierów, już to w przepisywaniu takowych, była dla nas prawdziwym bodźcem.	Pyszny jest ten Mraczewski, co? Jak on umie rozmawiać z kobietami!	Tak, Najjaśniejsza Pani, trzeba, a ja wszystko ocalę.	Tak.	To i ja pójdę, tatulu...	To prawda! tatku, odparła Laura, ale ja... ja jestem przekonana, że są kwiaty, co nas nie lubią, jak my ich.... że są zwierzęta, co nas kochają, i że miłość jest zawsze wzajemna... A że ja tej kobiety... nienawidzę, więc i ona musi mieć wstręt do mnie... Po cóż ci szukać ludzi, co twego dziecka kochać nie mogą?	Zawsze to samo, że	Źli księża źli to księża, miłościwy królu, bo się przeciw władzy swej buntują, a zachwieje się ona	A jakże, synek	A stoi na samym przedzie i hełmu przed Paniątkiem uchyla.	A więc dobrze. Obiecuję ci raz jeszcze, że wstawię się za tobą do chedywa.	A więc teraz, gdyśmy się już porozumieli, a zrozumieliśmy się, prawda?	Alboż jedno przeciwi się drugiemu?	Ale ja znam Marię, sama tego zażąda od pana.	Bardzo.	Brat Konrad słuszność ma	Byli. Ale powiadają, że tam łycary prijszli, szczo bitwa bułałycary prijszli, szczo bitwa buła (z ukr.)	Było dużo znajomych... musieliśmy się pożegnać.	Bądź pan spokojny, w chwili przyjaznej przypomnę sobie o wszystkiem. A teraz, odejdź pan, na imię boskie! Spóźniłam się już, czekano mnie o samej północy.	Chyba nie od strony lądu?	Ciekawym?...	Co ojciec mój mówił pani o mnie?	Co tu Antoni mi kładzie za wycinki?	Co! Bije?	Czekaliśmy umyślnie na pana z obiadem i natychmiast podadzą.	Czekaliśmy z partyjką na pana	Czy tylko być może? Gdyby aktualne takie zagadnienie mogło być dla mnie, nie omieszkałbym pospieszyć do ciebie, przezacny świętoszku, o wyjawienie i pouczenie.	Czyż nie rządzi w istocie? Pani Zośko, co, czy nie rządzi?	Dlaczego?	Dobrze ale czy przypadkiem nie każesz mnie tam powiesić?	Dobrze więc. Grajmy dalej!	Dokąd?	Gdzie, gdzie?	I wymówił moje nazwisko?	I zostawisz mnie pan potem samą?	Jadę dziś wieczór na wieś, wrócę pojutrze, przeczytam pańską powieść i jeśli mi się nada, porozumiemy się tego samego dnia.	Jakiż byłby twój plan, gdybym musiał pozbyć się ich?	Jako że z waćpanem mówię! Widziałem go, szaty przewdziewa.	Jezus, Maria! wojsko!	Kessler pluje	KsiądzKsiądz skinął i obrócił się na szerokich obcasach swych tępo zakończonych trzewików, opatrzonych wielkimi, stalowymi sprzączkami. Założywszy znów ręce w tył, zaczął się przechadzać, stawiając mocno nogi. Kiedy się obracał, poły jego sutanny zawijały się lekko od nagłości jego ruchów.	Miał pan przy niej minę skruszoną	Myślisz, ojcze, że wydobędziesz się z kłopotów, nie naruszając tej sumy?	Naturalnie, żona wcale (dosł.: jak najmniej). nie uśmiecha i obojętnie spożywa obiad, dodał.	Nie jest pan w najlepszych stosunkach z tym Anglikiem?	Nie jestem już księżniczką, mości panie. Dawno już przeminęły tamte czasy...	Nie o ósmej, proszę cię, Henryku. O wpół do siódmej. Musimy być przed podniesieniem kurtyny. Musicie zobaczyć ją w pierwszym akcie, kiedy spotyka Romea.	Nie popadłbyś w recydywę, gdyby cię wypuszczono?	Nie. Nic mi nie jest.	Niechże go pani poprosi, by rzucił swą kopalnię w tygiel wielkiej sprawy	Obchodzi mnie. Niech mu Pennell daje, a nie ty.	Och! widzisz, że wtedy pożałowałaś mnie i pomoc przyniosłaś.	Od godziny i miałem już iść, bo nie mam czasu.	Otóż wątpię, czy starczy czasu tym stu nowym tandeciarzom do zrobienia pieniędzy.	Program ogłosimy. Najsamprzód w Dancingu wtajemniczenie przez tańcowanie i przez pantomimy, po czym pałacowe i przymusowe klecenie pomysłów w dobroci puszystej lub iglastej złości. Onczidaradhe zaimponował dyplomatycznie doskonałym gestem, przystosowanym do wkorzenionej w kosmiczną wiarę chińskiej racji stanu. Traktat podpiszę pod jednym warunkiem.	Przed kim pan chcesz się tłumaczyć?	Przypatrzcie się jéj tylko; ładna dalibóg bestyjka!	Sierżant! Wałęsający się po kraju i uprawiający kłusownictwo ciągnął Stalky bez miłosierdzia.	Słyszałeś Ktoś wylądował.	Taboureau był tutaj i chciał się z panem widziéć	Toć ci ojciec nasz zawsze mówi, módl się zbywając się natręta.	Trud	Trudne, trudne... Robimy też, co w naszej mocy.	W której?	W zarządzie Saksonii nie potrzebowałem żadnych inowacyi, dosyć mi było wstępować w ślady mojego znakomitego poprzednika.	Widziałeś jak się ten Jerzy brandenburski wystroił?	Wiem o tém	Z moim? zwarjowałeś chyba, mój panie!	Zapewne pan Różyc i les beaux restesles beaux restes (fr.) wtrącił Zygmunt.	Zuch!	Złego licho nie bierze, kapitanie. Źli więc muszą być i moi towarzysze niedoli, hamburczyk i Afrykańczyk, którzy też uszli z życiem.
Szlachetny Anneuszu wiem, jak cezar wypłacił ci się za opiekę, którą otoczyłeś jego młode lata. Lecz sprawcą porwania nam dziecka jest Petroniusz. Wskaż mi na niego sposoby, wskaż wpływy, jakim ulega, i sam wreszcie użyj z nim całej wymowy, jaką cię stara przyjaźń dla mnie natchnąć zdoła.	Nie troszcz się o mnie, Henryku. Jestem rozdrażniony i nieswój. Przyjdę do ciebie jutro lub pojutrze. Wytłumacz mnie wobec lady Narborough. Ja wyjdę. Pójdę do domu. Muszę iść do domu.	Zdawało mi się, że pani jest zadowolona, iż moje życie wisi na włosku Co się zaś tyczy drugiego Montero, „godnego zaufania brata” z proklamacji, tego guerillero, to czyż nie pisałem o nim, iż za czasów Rojasa w chwilach wolnych od szpiegowania naszych emigrantów zdejmował płaszcze gościom i zmieniał im talerze w naszym poselstwie paryskim? Tę fatalną prawdę postara się on utopić we krwi. W mojej krwi! Dlaczego spogląda pani z takim zaniepokojeniem? To po prostu szczegół z życiorysu jednego z naszych wielkich ludzi. A co on ze mną zrobi, jak pani się zdaje? Za rogiem plaza wznoszą się mury pewnego klasztoru. Pani wie? Naprzeciw drzwi z napisem: Intrada de la sombraIntrada de la sombra (hiszp.)	No, na przykład, gdybyś się ty dowiedziała o mnie czegoś złego z mojej przeszłości...	Dość! Nie byłem ani pod gankiem, ani pod izbą. Jeżeli więc zdawało ci się, iż widziałaś mnie, to znaczy, że twój kochanek, ten nikczemny Grek, nie tylko nie opuścił Egiptu, ale nawet śmie krążyć po moim ogrodzie...	Sprawa wielkiej wagi sprowadza mnie do pana, panie Cyrano. Czy zechcesz mnie pan wysłuchać?	Więc dobrze, powiesz mu, że artykuł ja pisałem, że miał być straszny, ty go złagodziłeś, i jeszcze będzie ci wdzięczny.	Ach! ach! Czy pani rozumie ten dwuznacznik? Pan Gondureau nazywa go człowiekiem znacznym, dlatego, że go naznaczono.	Nie. Nie znam wcale Ksenofonta. Ten ołtarz chyba wzniósł Pertinax, gdy mu się udało przypadkiem strzałą z łuku ustrzelić zająca. Ja swój ołtarz usypałem z okrągłych kamyczków na pamiątkę pierwszego niedźwiedzia, któregom zabił. Cały dzień trudziłem się nad budową.	Bądź spokojna. Komuż go wreszcie powiem?...	Panie radzco Loss, nasze skóry wszystkie trzy razem zszyte, jeszcze wygodnego siedzeniaby nie pokryły. Na szerszych plecach się tam wszystko rozstrzyga. Słyszeliście co?	A żeby się zaląkł, to by już było po nim?	E, wielka mi sztuka! Potrafię wodzić ich w kółko jak uwiązane kozy! Przecie znam się na ludziach...	O, nie śpieszy mi się znów tak bardzo, abym nie mógł przed odejściem poczęstować waści kieliszkiem wódki miejscowego wyrobu. Nie jest ona dobra jak ta, którą wyrabiają w Cognac, ale waść znasz przysłowie: w braku jegomości...	Więc to już się robi?	Powinien być dobrym fabrykantem. On trochę chory na idealizm, ale po pierwszej plajcie, niech tylko na niej dobrze zarobi, to się wyleczy.	Józieńku, mój kochany, ja bym dawno przyszła, ale Natka nie pozwala. Mówiła, że woli utopić się.	Och, niechże się papo nie przejmuje. Jest źle, ale nic nie grozi temu... temu beniaminkowibeniaminek Czyż on nie jest szalony?	Jeden to stary głuchoniemy Hiszpan, który ostatnio kręcił się po miasteczku, a drugi to taki obdartus o zbójeckim wyglądzie...	A skąd wiadomo dokładnie, że pradziad chciał w tych lasach stawiać ochrony i szpitale dla dzieci?	Czekam odpowiedzi imość pani.	Czy pani lubi smutne historie?	I co z tego? Jak panu ta literka każe sprzedać firmom krajowym nie więcej, jak tyle a tyle, to pan resztę za psie pieniądze sprzedajesz zagranicy!	Królu złoty, dziękuję, bardzo dziękuję. No to chodźmy na śniadanko. Może do „Bachusa”, co?	Myślałem, że wytrzymam ale już po chwili krew mi do głowy uderzyła. Ciekawe, co?	Nazywa się Sybilla Vane.	Nie całuje się nigdy dziewczyny, jak można pocałować samą gospodynię!	Obawiałem się, czy nie zabłądziłem przypadkiem, wchodząc do pokoju jakiegoś duchownego; później znów, zobaczywszy cię w towarzystwie tych dwóch panów, sądziłem, że jesteś niebezpiecznie chory.	Twój brat? Jakże jemu się powodzi?	W istocie niegodziwe i wcale nieodpowiednie dla takiego statku jak „Nautilus”.	Albo ja wiem? Na Kupale bywają dziwy! Czasem bracia się pobiją, a czasem nieznajomi pobiorą... Na Kupale dziwy bywają... Szkoda, że raz do roku taka nocka bywa!... oj! oj! ja bym cały rok pieśni śpiewała, miód piła i przez ogień skakała...	Czyż to taka sztuka machać szablą? A kiedy się im to zdarzyło, opowiadają o tym tak często!	Już to trzeba waści przyznać, że ci tu nie brakuje Rzeczpospolitę można zająć, ale dosiedzieć w niej nie lżanie lża (daw.)	Na co Karolka jeszcze czeka?	Warszawski teatr! Boże kochany! przecież tam, oprócz dwóch, trzech osób, to nędza sama, której nikt nie chciał już na prowincyi!...	Wójtowa wina. Strażniki robią, co im przykazali, on zaś wie, jako we wsi ostały same prawie kobiety, że w polu nie ma kto robić, a nie dopiero na szarwarki jeździć. Pójdę do niego, niech załagodzi sprawę, by sztrafów nie kazali płacić!...	A dokąd to pójdzie, proszę pana?	Ale biskup Iwo i krakowianie, a książę Henryk Jam oto właśnie we Wrocławiu był	Ale na czyje?	Jużci, widziałem, bom sam listy odnosił do koszowego, a jam człowiek piśmienny. Znaleźli przy Lachu trzy pisma; jedno do samego koszowego, drugie do ciebie, trzecie do młodego Barabasza. Wszyscy już w Siczy wiedzą o tym.	Na to jedziemy.	No to teraz zobaczył... W imię Ojca i Syna i Ducha świetego...	Hale, poredzą to co? Gront starego, to i wola jego.	Powiedziałem, że pójdziesz za niego... dałem słowo, że pójdziesz za niego, to pójdziesz!	A cóż to szkodzi? Dawniej karmazynowiekarmazyn	A gadajcież, kochane matki! Taka nowina to prawdziwy skarb. A to zrobimy staremu niespodziankę!	Chodź, poczytasz mi troszkę, uczony chłopczyku.	Co takiego?	Czy to nie jest imaginacja?	Idź mi ztąd!	Ja wszędzie pójdę za panem	Jakto! nawet twojego króla, gdy będzie śliczny taki paradował na koniu.	Kuzynie odwagi. Strata twoja jest niepowetowana; myśl teraz o tym, aby ocalić swój honor.	Może, odpowiedział August.	Na kogo jestem stworzona?	Nie wątp w to! To o czem zaręczam jest murowane!	Nóż miałem w boku, krwi mi siła upłynęło!	Pigułki kręcić, lukrecję smażyć, robić pomadę i maść na odciski?	Powiedziałam: nie kocham i nie chcę wcale wyjść za mąż.	Rozumiem, stryjaszku. To znaczy, że należy pójść do wojska.	Tego wymaga honor społeczeństwa!... Bo podczas gdy w Ameryce kobiety już są lekarzami, adwokatami, pastorami, u nas nie ma nawet kobiety-lekarza...	To jest ślad krwi	To malownicze miasto	To ten podłożył ogień i nie zdoławszy uciec, sam runął z żarem!	Uch! żałuję, żem nie był na tym festynie	Wiem, zauważyłam to od dawna!	Własną piersią wykarmiłam! Ach! Ach! Ach!	Amis! no pójdź piesku! Amis! no złotko, chodź do pana, chodź!	Aż do odejścia ostatniego pociągu do Budziejowic.	Czy muzy?	Czyż z tobą można mówić?	Do jakiego biura?	Doprawdy, że nie zauważyłem.	Dziękuję ci. A ty?	I najgorętsze uwielbienie... nie zdoła przełamać...	Jakkolwiek szybki i wyborny jest twój statek, nie zdoła jednak wpłynąć w górę wodospadu Morgheda.	Jan Skrzetuski... porucznik husarski...	Kogoż? waćpana, panie szambelanie, Froscha i Storcha?	Kto tu mieszka w tej chacie?	Nic czekam.	Nie. O nie, o Tuśkę	Nie... bo ja myślałem o pewnej rzece uzdrawiającej.	Oczywiście.	Odbywa przegląd swego pułku	Panu Bogu oddajem.	Paź jestem!	Podobno jutro bo okręt francuski ma jutro z portu wyruszyć, a ja chciałbym z tej sposobności korzystać.	Powinien je więc naprawić.	Resztę sami przerobimy.	Różowa sukienka...	Skądże ja mogę wiedzieć!	Sprawiedliwość, Pan, Pozycja społeczna, Chłop, Walka klas	Szalenie lubię podróże! Wiecznie podróżowałabym, gdybym mogła.	Słucham, panie porucniku.	W interesach, mój drogi stu atmosfer; a przy trzydziestu dwóch tysiącach stóp	Widzę.	Wiem, wiem!	Wszystko przewidziane Jeżeli będzie córka, damy jej posag i wychowanie, jakie przystoi panience wysokiego rodu. A jeżeli syn, wówczas zostanie Żydem...	Ładne mamy lato	Ładną mają fortunkę?
A któż to powiedział że portier jest kawalerem! Otóż jego żona, a moja córka, otrzymała waszą nikczemną przesyłkę. Gdy przeczytała spis rzeczy, serce jej zabiło z radości i wzruszenia. „Ojcze jacy ludzie są dobrzy. Prawdziwych przyjaciół znaleźliśmy w potrzebie. Tyle dobrych rzeczy! I nie wiadomo komu dziękować. Uczynek ich świadczy, że mają serca dobre i miłosierne. Zaczekamy na Jakuba. Jak wróci do domu, otworzymy paczki. Niechaj on także dzieli naszą radość”. Skoro Jakub wrócił, zaczęliśmy otwierać te piękne paczki... Ona zalała się gorzkimi łzami. Mój biedny zięć zaklął z cicha, a potem ukrył twarz w rękach i przemówił: „Nie wiedziałem, że mam wrogów. Jak mi Bóg miły, sądziłem, że mam samych przyjaciół”. Ja nie powiedziałem nic. Podniosłem papier z tym adresem i przyszedłem wprost do was. Przyszedłem do waszego pięknego domu, ażeby powiedzieć, co o was myślę. To jest niskie, nikczemne i podłe. Żaden porządny człowiek nie postąpiłby w ten sposób. Koniec. Żegnam was!	A ja nie rozumiem, dlaczego ten pies został spuszczony dziś właśnie. Sądzę, że nie zawsze jest na swobodzie. Jeżeli Stapleton spuścił go z łańcucha, to chyba spodziewał się, że sir Henryk będzie przechodził przez bagno.	Przepraszam cię Piérwszą razą, gdy tu do nas wszedł w tym stroju dziwacznym, wydał mi się jakby zamaskowany; ale wczoraj był właśnie jakby w swoim naturalnym stanie. Co ty o nim sądzisz? mów! To nie jest artysta, nie, to człowiek z naszego świata i z naszych stron. Przezwał się... w tém jest jakaś tajemnica.	Panie szambelanie mówmy seryo: czy zgrzészyłem czém przeciw wam, że mnie pragniecie żarcikami swemi dojmować; czy to tylko przywyknienie do kąsania, którego nie chcesz się pozbyć?	Nie mogę się jeszcze oswoić z myślą, że już tego nie zobaczę ani jutro, ani pojutrze, ani nigdy. Biedny pokoik. Zdaje mi się, że to niemożliwe, to mi się nie mieści w głowie.	I pomyśleć że zawsze i wszędzie najważniejszą rzeczą jest nie to, jak się robi, ile, kto robi. Póki pan prezes kierował bankiem, wszystko było dobrze.	Wiemy wszyscy, jak pan stara się udowodnić sam przed sobą siłę swego ducha i dźwiękowych kombinacji. Ale to trochę nieczysta sprawka z tą siłą ducha właśnie. Gdyby nie emocjonalne działanie samych dźwięków...	Tak właśnie mylę się może, prawdopodobnie nawet się mylę, lecz osobiście odnoszę wrażenie, że strach mej rodziny przed tym, że mąż potrzebował wciąż pieniężnych zasiłków, stworzył przepaść pomiędzy rodziną moją a panem Micawberem. Przypuszczam przypuszczam, że niektórzy członkowie rodziny mojej bali się, aby mąż mój nie wymagał od nich ich nazwiska. Nie mówię tu o zapraszaniu na chrzestnych rodziców, lecz o podpisach i poręczycielstwie.	To aż dziw Jeszczem też takiego człeka nie widział, który by się z nimi zetknął, a krzywdy i uciemiężenia nie doznał.	Ty jesteś potencjalnie inteligentny, ale pojęciowo głupi, nie gniewaj się. Jesteś jednolity blok, bez żadnej szparki, w którą myśl może się wcisnąć. I nie masz tej żądzy prawdy, którą mam ja. Chcę wiedziećwiedzieć	Ani od pana miłościwego nic mi nie potrzebno, a nie dopiero od takiej Ale iść mogę, ze samej ciekawości. Przynieś z komory nową sukmanę i buty, choć Bogiem a prawdą, co ona za jedna, żebym się miał stroić?	Przekonajmy się zatem na własnej skórze, jacy są ci tutejsi Indianie Na pewno nie będą ani piękniejsi, ani groźniejsi od innych.	Policja żydowska! Psy łańcuchowe. Psy łańcuchowe rzucają się do gardła Żydom, a Żydom się wydaje, że to ich psy, bo łańcuch kupiony za żydowskie pieniądze, ale te psy służą Niemcom, Niemcom i to Niemcy ujmą w rękę łańcuch, aby wywęszyły interes każdego Żyda i zaprowadziły do niego bez namysłu, najkrótszą drogą.	Ale skąd. Ja w ogóle nie jestem niczym, poza takimi sprawami. I w tym dwuznaczność pańskiej sytuacji. Wyleczą pana może kurwy. Czasem wysyłam pacjentów do nich, aby sobie oglądnęli. Zeszedł pan na dno. A nawet głębiej.	Michale, miej że Boga w sercu, nie daj się za nos wodzić!	Nie. Co mi to pomoże? Wiem, że tę sprawę muszę przegrać, więc sobie głowy nad nią nie łamię, zwłaszcza przed czasem.	Nie, pani. Ja mogę dawać bukiety tylko jednej kobiecie... więcej żadnej. Ale jeżeli pani życzy sobie, ażeby koncertantka miała bukiet, każę go zrobić, a wręczy jej który z tutejszej młodzieży.	Nie, panie Głogowski, wszystko, co potrzebne mi w obecnem życiu, jest i pozostanie, bo to wszystko...	Poszło, to poszło. Nic nie powiem.	Czego ona do naszéj familii przyczepiła się i prześladuje... Czy to już moja młodzieńka głowa przepadać ma przez nią?...	Ja także, szanowna damo, toż samo zapytanie zadać ci pragnę, i chciałbym się zapewnić, czy nie użyjesz gwałtu względem mnie.	Co to, jaśnie pan ma źle w głowie? Komu się pokazywać? Na co? Czy to ta Warszawa warta, żeby ona jaśnie pana oglądała na swoje oczy? Takie parszywe, niewierne miasto? Też ochota! Patrzajcie! Poczekają oni jeszcze dobrze, zanim będą warci oglądać jaśnie pana namiestnika! Pożałują oni, pożałują! Ja Polaków znam, ja sam Polak z rodu!	Żadnej nie podał racji jeno w gniewie burknął coś parę słów o kołaczach. Nie wiem, czy kto nie wyrządził jakiej krzywdy jego piekarzom.	Ten Decoud, jak widzę, umie przekonywać, chociaż jest jeszcze młody A jego nalegania polegały zapewne na tym, by Charles Gould pozwolił wywieźć cały zapas srebra na morze pod opieką tego jakiegoś Nostroma?	Dziś nie potrafię.	Lipkom nie dotrzymano przywilejów.	Nie klep głupstw! Mieć miliard! Ha, ha, ha! Turski, co, kochany chłopie, gdybyś ty miał miliard	Nie!	Nie, przysięgam	Sądzę, panowie żeście nie zrozumieli dobrze, że pomiędzy mną i panem de Monte Christo zaszło coś nader ważnego...	To obaczym jeszcze! Co tam z panem Wołodyjowskim się dzieje? Zdrów?	Mój drogi wyrazy: nigdy i zawsze! nie powinny dotykać ust człowieka, który nie chce kłamać przed innymi i sobą samym.	Grajmy Poznałam z głosu, że mąż jest poirytowany, może nie byłby rad, widząc że mówimy o jego sprawach.	No, tak! Pani wie o tym. Pani wie wszystko. Czytuje pani całą korespondencję, pisuje wszystkie dokumenty. Wszystkie dokumenty państwowe powstają tutaj, w tym salonie, natchnione przez ślepą uległość teorii czystości zasad politycznych. Czyż nie ma pani przed oczyma Charlesa Goulda? Rey de Sulaco!rey de Sulaco (hiszp.) słowem wszystko. Proszę mi wierzyć.	To kurczenie się, to rzecz zupełnie prosta	Nie trzeba.	Nie ugryź mi kolczyka! Za mocno! Masz takie gorące usta!	Widać, że szanowny pan nie ma nieszczęścia być literatem.	Co pani przez to rozumie, panno Mowcher?	Mnie wydała się tylko liryczną.	Cały rachunek za ostatnie pięć dni... Cały, nie rozumiesz?...	Ja go ani sądzić nie chcę, ni widzieć, ni słyszeć o nim!	Mówimy właśnie, że Maks może zrobi majątek, jeśli mu pan nie zabierze go sprzed nosa	I wyście się tak głośno, otwarcie o polską szkołę upominali?	Szalona czy pijana? Przekonana jestem, że się musiała upić!	Śmiejcie się, śmiejcie, będziecie drugi raz sami Warszawę zdobywali!	Och! każda oberża będzie dla nas dobra na ten krótki przeciąg czasukrótki przeciąg czasu	Mój Starżów leży obok majątków kuzyna; jest to złote jabłko, ale... że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa... Pan wie, jaką konkurencję robi nam Ameryka?... Muszę wtrącić, że Starżów był w posiadaniu naszym lat czterysta.	Na honor! pięknie mówisz młodzieńcze, a jak ci na imię?	A! długa Motruno! ale i życie długie, a przeżyć je trzeba! Ale kto ci tu wody nosić pomoże, drew przysposobi, i choć słowo do ciebie przemówi?	Usiłowałem mu uświadomić, że istnienie kopalni wiąże się z moim osobistym bezpieczeństwem	Wszystko to ładnie, pięknie ale czy może mi pan powiedzieć, panie Cyrusie, czy Wyspę Lincolna także zbudowały pańskie polipy?	Uchodzi... bez wojska... Ja tu od księcia... rozkaz... do Lwowa natychmiast... idą za nami!	A ja idę do domu, jestem szalenie zmordowany	Przywtórzę, nawet prosto do oczów powiem, niech jeno twójtwój (gw.)	Tak, szczęście to delikatna rzecz	Tędy teraz na lewo pójdziemy.	Wielkiż to żołnierz?	Wyście to mnie, ojcze, biedy téj naprowadzili!	Chciałbym, aby byli przy tym Albert de Morcerf i Raul de Château-Renaud; wiesz pan, że prosiłem ich już na świadków.	Skoro sobie umiałam poradzić z młodym, to potrafię i ze starym	Trzydzieści lat! I tylko z obyczajów i z habitu pozostałeś dominikaninem.	A! bracie miły, wiele on ich sobie sam przysporzył ale, prawda, i ludzie mu ich przynieśli wiele.	Ale ba!	Od hrabiego!	Całkiem proste. Dać mu dowód, że z fabryką jest źle, że myszy uciekają z tonącego okrętu.	Sportem jest wszystko. Sportem być może walki poniechanie, sportem pojednanie, sportem rozpoznanie wszelkiej konieczności, sportem akt... wiary...	Ciebie wyłowił ze stawu młyńskiego, przecież wiesz, że małe dzieci przynoszą ze stawu.	Daj mu Helę...	Ja tam mam swojego oberlejtnanta.	Jakto! Za co?	Owszem, dawniej bywał. Zna go pan?	Tak myślę.	A co nowego?	A co panowie dziś myślą?	A czy widziałeś kiedy, ażeby lew poszarpał piramidę?...	A potem co?	Ar tai jūs teisybę sakysite?	Dlaczego... dlaczego powiedział pan o Gobie?...	Dziwaczne nazwisko	Gdyby władzę mieli najlepsi...	Handel, Warszawa zaczął Wokulski	I cóż co pan myśli?	I... co ty znajdziesz, durniu?	Mniejsza o Zatybrze	Mogę służyć pięcioma	Naturalnie.	Nic, jasny panie, zapewniam.	Nienawiść? Kto tu mówi o nienawiści?	No pytał Jaksa.	O interesach?...	Pawełek?... O tak. Jest dostojny.	Peggotty	Pojadę jeśli W. K. Mość rozkażesz	Samże książę przyjechał?	Tak, zawiodły, a teraz zemsta!	Tak.	Tam jest napisane pół miliona?	Weź sam	Wyszedł.
Wszystko, do czego taki człowiek jest zdolny... O, ja nigdy nie mylę się, panno Magdaleno... Romanowicz zupełnie co innego, to profesor nauk przyrodniczych: energiczny, postępowy, no i elegancki... Widziałam go niedawno u Malinowskiej i powiem pani, że przedstawił mi się zupełnie w nowym świetle. On rozumie, czego potrzeba kobietom. O, my musimy dużo zmienić na pensji, a nade wszystko	Bo w karierowiczu owa wola pchnięcia własnej kariery jest czasem tak silna, że znalazłszy się w konflikcie z poczuciem obowiązku, musi zwyciężyć.	Człowiek w wieczorowym stroju, w białej kamizelce... Ten wstrętny, brutalny cynik, błyskający ku mnie szkiełkiem monokla...	I któż nim jest, Dobruniu?	Jednak byłoby rzeczą ciekawą, gdyby istotnie był wielkim geniuszem i kiedyś to jeszcze udowodnił światu! Klaus Schall, ten sam, który komponował piękną muzykę do baletów Galeottego, biednym był chłopczykiem, gdy go przyjęto do szkoły dramatycznej, tam został figurantem, a dziś jest sławnym kompozytorem!	Co za witzwitz (z niem.) wołali, zanosząc się od śmiechu, chociaż słyszeli ten głupi dowcip po dziesięć razy na sezon.	Czy Małgosia nie jest ci pomocna?	Myślę, jenerale że ów Kmicic był jednym z największych tegoczesnych żołnierzy i że położenie nasze jest desperackie...	Mój... to jest znajomy moich rodziców z Iksinowa...	O! ten się klęsk nie boi!... Zahartowany od dawna!...	Pozostawić go tymczasem u mnie. Spokojne to dziecko nie będzie mi przeszkadzało, a dom mój odpowiedni jest dla nauki, cichy, spokojny i niemal tak obszerny jak klasztor. Zostaw go tu pani.	Nic nie uczynię aby się narazić na niebezpieczeństwo, ale nie pocznę też nic, by się od niego ukryć i uchować, gdy drudzy cierpieć będą. Jeżeli w jakikolwiek sposób pociągnioną zostanę do wyparcia się wiary mojej, stracić wolę życie, niż fałszem skalać usta.	To są... jak by ci rzec... duchy ludzi jeszcze nie narodzonych; nie ich miejsce w niebie, gdyż na nie zasłużyć nie miały czasu. Do czyśćca im się takoż iść nie należy, a już najmniej do piekła, gdyż nie popełniły wcale grzechu. Tych duchów smętnych a błędnych są między niebem a ziemią niezliczone roje i one to właśnie chętnie poddają się woli naszej, służą nam i wszelakie nasze rozkazy spełniają.	Ach, gdyby pan to zrobił! Oni tacy smutni, tak się kochają...	W jaki sposób zamierza pan urządzić sobie życie?	Szkoda, że będąc we Frankfurcie, nie spytałam Klary, czy mogę zabrać swoje łóżko. Są tam trzy miękkie poduszki, tak wysokie, że się zawsze z nich zesuwałam i trzeba było ciągle poprawiać głowę, gdyż w mieście sypia się wysoko. Czy to by ci sprawiło ulgę, babko?	Ale hetman nie czyni tego, co mu król jegomość każe, bo pewnie mu nie kazał ze Szwedami się łączyć. Nie wolałżebyś to Szwedów bić niż mnie, krewnego, w ręce im wydawać?	Ależ panie, ja się zupełnie nie znam na interesach.	Jak mi się zdaje uznałeś pan za niesłychanie pilną rzecz, by zawrzeć znajomość z nowym lordem Ruthwenem; jak widzę, jesteście już najlepszymi przyjaciółmi pod słońcem?	Nie wiem, co teraz począć! Jak się pani Medlock dowie, to pomyśli, żem nie posłuchała rozkazu i powiedziała panience, i odeśle mnie do matki.	W tym to roku zjawił się ów nieznajomy?	Co złego? A to złego, że mnie całe miasteczko palcami zacznie wytykać, że pozwalam na takie rzeczy! Co złego?... A to, że w moim interesie takie sprawy się odbywają!...	Mówiłam ci, co się stało! Zaraz po śmierci rozwiesili na płocie i ktosikktosik (gw.) uważać. na wszystko.	Dziękuję ci, pójdę zaraz do domu. Jestem strasznie znużony i taka wstrętna apatia obwinęła mnie, że się czuję coraz bezsilniejszym.	Jakże, powiadali, że u was był sam dziedzic i żeście z nim poszli.	Niech go wasza dostojność zatrzyma, a ja z listem do księcia pojadę. Może wskóram... Bóg z nim! Zemsty zaniecham, byle mi tego żołnierza puścił!...	Niekoniecznie. W nowej cywilizacji niekoniecznie będzie się pożerało mięso starszych naszych braci w Darwiniestarsi... bracia w Darwinie tym mniej będą potrzebowali jeść mięsa.	Oni nam pana wyciągną gdzieś w pola, w lasy, w pustynie, i zamordują! Ja nad nim miecze widzę i jego nagiego ranami okrytego... O! żeby go Bóg strzegł!!	Płaszcz ten przypomina mi trochę paliumpalium tripudiatripudia (łac.)	Tego nie obawiaj się	W Przystani Balonowej Ta mała przystań, ze wszystkich stron osłonięta skałami, wydaje się jakby stworzona dla niego.	Wstawać, ubierać się.	Zapewne Wiadomo powszechnie, iż ten Włoch wywiera wielki wpływ.	Źle się czuję. Upadek sił.	Ach, w takim razie, panie Gray, pan nigdy nie kochał naprawdę	Dam ci stu ludzi dragonów. Sam tu z drugim stem prócz piechoty ostanę. Chodź na majdan!	Ej! Nic... jam nie posmutniała Ja też na to:	Nie sama bieda, nie, zły to ćmę na naród rzuca, że nie rozeznają, co dobre, a złe!	Ostatnieli to słowo waszej książęcej mości?... Na wszystko święte zaklinam waszą książęcą mość...	Pan Porthos mógłby przypuszczać, że to ktoś z domowników i w przystępie złości, przeszyłby pana szpadą lub w łeb palnął, broń Boże!	Więc dobrze: dostaniecie po kieliszku wódki.	Akbahu-Ułanie, król mnie tu na wodza, nie na przewodnika przysyła... I to ci powiem, że lepiej uczynisz, woli jego królewskiej mości nie negując.	Daję słowo, że nie wiem, co ze sobą robić. Dwadzieścia razy obejrzałem ogród; no i cóż? widzę, że piękny, że drzewa kwitną, że trawa zielona, ale co to dla mnie za „papier”. Byłem na łące zobaczyłem, że drzewa wielkie, że wilgoć i że nie ma na czym usiąść.	A to ty, stary! Co za sprawa? kiej diabeł?	Ale kto to taki?	Ale no! Jak honor kocham! Ja ci to mówię...	Ależ, mój książę, czyś oszalał? Myślisz, że zezwolę na odegranie takiej komedii, niegodnej mego doktorskiego tytułu?	Czego pan chce i kto pan taki?	Mam kapitalistów zagranicznych, to raz! Żydów krajowych to dwa! Tereny książąt Zasławskich to trzy!	Mówi pan niejasno.	Mówili tu, nie rozumiem, czy to jaka tajemnica?	Na długo?...	Na moją duszę piękna Dulcynea przenika ukryte myśli moje.	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	Oczy otworzył Synoczku, Wasilku! Bóg ma nad nami grzesznymi miłosierdzie! Niech Jego imię będzie sławione na wieki wieków! Synoczku, żyjeszże ty? Żyjesz?...	Tak; po długich wędrówkach znalazłem parę ścieżek bezpiecznych.	To nic, takie sobie lokucjelokucja zwalczaniem strachu. Chciałbym osiągnąć tego rodzaju panowanie nad cielskiem i jego tak zwanymi nerwami, żeby nie być od niego zależnym.	Ts... ts... Wiem ja dobrze, co miłość znaczy... o... wiem! Mogę wam na dowód opowiedzieć ogromnie wzruszającą historię...	„Nautilus” osiadł na dnie?	„Wypaproszyć” to jeszcze nie prawdziwe przekleństwo, a jeżeli nawet, to też nic sobie z tego nie robię	A jakiż będzie w ostatku skutek naszych listów?	A nawet kochanków	A nie daléj jak jutro Siekiera ostra, odpocząłem trochę przy kowadle, pójdę w las.	A ty gdzie?	A! Upadam do nóg waćpanny dobrodziejki!	A!...	Abe, Abe Abe, tam było jakieś zwierzę!	Aleby mnie waćpan przecie poganom nie sprzedał!	Ano, ciężko będzie! Dalibóg, ciężko!	Bess!	Braciaszku!... braciaszku!...	Co takiego? Co takiego mieć będzie?	Co zechce	I w buzię?	Ja pójdę	Jak duży był ich majątek?	Jawę, Borneo, Filipiny, Wyspy Fidżi, Wyspy Salomona, Karoliny, Samoa, damned Clipperton Island. A lot of damned islandsdamned Clipperton Island. A lot of damned islands (ang.)	Kreuz-ElementKreutz-Element (niem.) klął hrabia. głupie bydlę (dosł.: zwierzę).! Proszę, proszę, panie Janie! No, nie poturbowali cię zbytnio?	Książe mnie posłał do niego.	Kto?	Mów!	Mówię ci, żeś głupi!	Nie masz już swojego złota!	Nie powinnam była pozwolić, żebyś waćpan jedną godzinę przebywał w progach tego domu. Tylko wzgląd wyższy...	Nie tak bardzo, jak pani myśli. Straszny los czeka tych czworo w tej kombinacji, o ile zmiany społeczne, ku którym nieuchronnie zdążamy nie zmienią zasadniczo ich psychologii.	Nie wiem co mu pani powiedziała	O, o! są inne drogi.	Owszem.	Pewnikiem z psikusów? Hhhrrrum.	Poczciwaś i potrzebnickapotrzebnicki	Proszę pana widujemy gorzej chorych...	Proszę przecie powiedzieć. Może lekcji?	Raczej zanadto, niż za mało.	Rozumiem: etykieta	Słońce zaczął zmienionym tonem. Jego ręka odepchnęła jakiś cień. dodał.	Tak, biedny Nie ma ani grosza.	Tak, proszę jaśnie pana.	Tak.	Taki ładny wieczór	Uszczypnij go... ukłuj... nawet sparz...
Umiem cenić nawet najniklejszą oznakę łaskawości ze strony pani krewnych. A przy tym może on mnie rozumie. Bo ja znam padre Corbelana. Godność polityczna, sprawiedliwość, uczciwość polega w jego pojęciu na zwrocie dóbr zabranych Kościołowi. Nic innego nie zdołałoby skłonić go do powrotu z puszcz, gdzie nawracał zapamiętale dzikich Indian! Ta zawodna nadzieja skłoniła go do pracy na rzecz ribierzystów. Gdyby znalazł zwolenników, to dla tej sprawy sam byłby gotów wywołać pronunciamento przeciw każdemu rządowi. Co też myśli o tym don Carlos Gould? Ale któż odgadnie jego myśli za tą nieprzeniknioną angielską skrytością? Najprawdopodobniej nie obchodzi go nic poza jego kopalnią, jego imperium in imperio. Jeżeli zaś chodzi o panią Gould, to ona myśli o swych szkołach, o swych szpitalach, o matkach z drobnymi dziećmi i o wszystkich chorych starcach w trzech wioskach górniczych. Gdyby pani odwróciła teraz głowę, to na pewno zobaczyłaby pani, iż albo odbiera raport od tego zakazanego doktora w kraciastej koszuli, jakże on się nazywa? Ach, prawda, Monygham, albo wypytuje don Pépégo albo też słucha padre Romana. Wszyscy oni są dziś tutaj, zeszli się wszyscy ministrowie jej państwa. Uczuciowa z niej kobieta, a don Carlos jest może uczuciowym mężczyzną. To jedna z cech angielskiego zdrowego rozsądku, by nie myśleć za wiele i dbać tylko o to, co można praktycznie zużytkować w danej chwili. To ludzie niepodobni do nas. Nie mamy politycznego rozumu; miewamy tylko polityczne namiętności, i to niekiedy. Czym jest przekonanie? Swoistym wyrazem naszych osobistych korzyści, bądź to praktycznych, bądź też uczuciowych. PatriotaNie jest się za darmo patriotą. Na tym słowie nieźle się wychodzi. Ale ja patrzę jasno i nie mam prawa go używać, mówiąc do pani. Nie mam złudzeń patriotycznych. Mam tylko najwyższe złudzenie	Ja, Eminencjo, ponieważ jestem z natury bardzo łagodny i, o czem zapewne Wasza wielebność nie wie, mam zamiar wstąpić niebawem do stanu duchownego, pragnąłem zatem przeszkodzić bójce i rozłączyć moich towarzyszy, gdy jeden z nędznych napastników podszedł mnie zdradziecko i ranił szpadą w lewe ramię. Wtedy zbrakło mi cierpliwości, wyjąłem też szpadę, a ponieważ w tej chwili łotr znowu napadał, zdaje mi się, iż poczułem, jakoby rzucając się na mnie, nadział się na szpadę, którą się zasłaniałem; wiem tylko, że upadł i że go wyniesiono razem z dwoma jego kompanami.	Cóż za głupstwo! Vendôme, Villars, książę Eugeniusz, książę Conti, a gdybym panu powiedział o tych wszystkich bohaterach Tonkinu, Maroko zdumiałbym pana. Haha! miałbym sporo do opowiedzenia ludziom, robiącym ankiety o nowej generacji, która odrzuciła czcze wyrafinowania swoich poprzedników jak powiada pan Bourget! Mam młodego przyjaciela, o którym się dużo mówi, który dokonał tam wspaniałych rzeczy... Ale, ostatecznie, nie chcę być złośliwy; wróćmy do XVII wieku; wie pan, że Saint-Simon powiada o marszałku d’Huxelles rosłych młodych lokajów, i to bez osłonek, w armji i w Strassburgu”. Czytałeś pan zapewne listy Madame; mężczyźni nie nazywali go inaczej niż „kurwą”. Madame mówi o tem dość wyraźnie.	Nie krzycz-no Władek!... na scenie dosyć się wydrzesz i wyjęczysz, że aż uszy zabolą...	W Zasławiu, panie Jednej niedzieli poszliśmy z Marysią na zamek; chciałem jej pokazać ten potok, gdzie zginął kowal, i ten kamień, co na nim wielmożny pan kazał mi wyciąć napis. Wtem patrzę, jest powóz pana barona Dalskiego, co ożenił się z wnuczką nieboszczki pani Zasławskiej...	Tak, ale tylko przy stole gry i dlatego było mi nieprzyjemnie spotkać go w domu narzeczonej. Porzućmy teraz na chwilę kwestję kradzieży, gdyż wbrew przeczeniu memu, uważasz pan rzecz za prawdziwą, a przysięgli mogą być pańskiego zdania. Pomówmy o morderstwie. Czy sądzisz pan naprawdę, by ktoś, kto uczynił zakład dokonania zbrodni, mógł się posunąć aż do morderstwa, w celu wygrania?	Gdyby jedno i drugie chybiło czyż nas ziemian i ojczyców nie stanie na obronę praw ich? A toż prowadzi Władysław pogan na nas, dzicz połowiecką, kościoły wywraca, wiarę psuje, czyż nie wartby sam jeden z pogany został, by go odstąpili wszyscy.. wszyscy?	Czego od pani chcą, mościa dobrodziejko? Oto jedynie tego, aby on miał spokój zupełny i aby nie widział tego, czego widzieć nie pragnie.	Dajcie spokój z wypominkami. Nie wiemy o niczym, urazy nijakiej nie chowamy. Pójdźcie co prędzej, ułożymy Jagnesię w łóżku, moja zna wszelakie ziółka na dziecinne chorości, zobaczycie, że wam dziewuszka do jutra pozdrowieje. Marysia też rada napije się mleczka, prawda?	Ja? ja? do tego się wcale nie czuję...	Kasa pożywieniem stała się niezbędnym dla żarłocznej bestii, której człowieka chciano poświęcić. Wolałem potwora na razie ukoić stalową blachą nadzianą miliardem.	No, tak! Pani wie o tym. Pani wie wszystko. Czytuje pani całą korespondencję, pisuje wszystkie dokumenty. Wszystkie dokumenty państwowe powstają tutaj, w tym salonie, natchnione przez ślepą uległość teorii czystości zasad politycznych. Czyż nie ma pani przed oczyma Charlesa Goulda? Rey de Sulaco!rey de Sulaco (hiszp.) słowem wszystko. Proszę mi wierzyć.	Hersylia westchnęła tylko. Tobiasz chodził szybko po pokoju, rzucał ogniste spójrzenia i usiadł nareście, Hersylia zbliżyła się ku niemu, wzięła go za rękę i milczeli!	Nic się nie stało, nie bój się! Gdy mnie objął ramieniem i chciał pocałować, nagle ogarnął mnie taki niepojęty wstręt...	Kochany hrabio, ja już niczego nie pragnę, zdaje mi się tylko, że w Marsylii byłoby mi mniej ciężko czekać.	Byłam jej nauczycielką, mentorką, niby powiernicą. Ja domyślałam się, ja nawet wiedziałam o tej miłości. Nie cierpiałam tego pana i widać dlatego sądziłam, że cały afekt minie. Teraz każdy może powiedzieć, że to zapewne mój wpływ. Każdy może to powiedzieć i, niestety, będzie nawet miał słuszność. Ja często rozmawiałam z Natalką o tym, że są w małżeństwie bez miłości rzeczy potworne, które mnie przejmują wzgardą, że nie powinna, że nie powinna nigdy w życiu... Któż mógł przewidzieć, że ona tak to zrozumie!	Tak, panie doktorze Leszczykowski za wiele na te rzeczy wydaje. My wprost na to zezwolić nie możemy. Rozumiem jakiś drobiazg, ale takie sprawy fundamentalne, to nie uchodzi.	Duszko moja! przerwała śmiejąc się czarnooka.	Piwa? Dobrze! Pijmy i weselmy się, bo jesteśmy silni, a jutro umrzemy.	Wino doskonałe, proszę pani dobrodziejki, maślacz... Eisenman przysiągł, że tylko dla państwa oddaje za trzy ruble butelkę	Znajdzie się prośba do waszej książęcej mości.	Hale!.. bo to taka jaśnie pani potrafi...	Z Mr. Duncanem dziewięciu. Jak Mr. Duncan wstąpił do naszej szkoły, nie był większy od małego Greya. Służył w mym dawnym pułku. Tak, tak, panie Corkran, to już dziewiąty z rzędu!	Tak, to prawda! Ale mimo to dziwię się czemu, Balu, nie zabezpieczyłeś przeciw nim chłopca?	Na służbie! e... jużci że na służbie, bo pan Zaleski pojechał dodnia na swej maszynie i nie wrócił, pan naczelnik go zastępuje.	Niechże Bóg uchowa! czyż JW. pani starościna chora? to by naprzód posłać po fizyka.	Oto geniusz Wasza królewska mość, nie wiedząc wcale, zrobiłeś rzecz wielką. Zwyciężać można nie tylko na wojnie: pobić i kazać sobie coś dać za to. Bez wojny, dyplomatyczne zwycięstwo uzyskać za pomocą oszustwa; słowo wycyganić w sposób stereotypowy i krzywdzący łączy przynależność do grupy etnicznej (Cyganie, dziś raczej: Romowie) z zachowaniami przestępczymi (oszustwo, kradzież). coś potrzebnego. Mamy port, to najważniejsze.	Przyjaciółko oto król, twój pan, rycerze jego i lennicy idą ku nam; za chwilę nie będziemy mogli już mówić do siebie. Na potężnego i wspaniałego Boga, zaklinam cię: jeśli kiedy wyślę poselstwo do ciebie, uczyń, coć przykażę!	A cóż wy myślicie, że ja w domu jadam? do pulpetów nie nawykłem, bigos, kiełbasa, kasza, kapuśniak, barszcz... to moje najulubieńsze, a mam takiego kopcidyma w domu, że często tylko na dwie osoby gotuje: dla psa i dla siebie... Ale ja tam o to nie dbam. Jeśli macie jaki kawałek mięsa, to mi dajcie; nie, to taki kędyś trzeba szukać, żeby grzeszną duszę posilić.	A pani zaraz wysuwa pazurki, łapięta śliczne, ale ostre	Tak sądzę Tak, zdaje mi się, że teraz już rozumiem	Tak, a ty się już starzejesz i jesteś wygodny	Tak. I wie pani, co znalazłem w szkatułce z listów opróżnionej, gdy mi ją dzisiaj zwrócono?	Zaprawdę, doskonale pan mówisz autorowie jednak książek tym podobnych jeszcze więcej zasługują na naganę, że nie zważają wcale na żadne przepisy sztuki, których zachowaniu dwaj najznakomitsi poeci starożytni sławę swą winni.	Uprzedzić królową!... w jaki sposób? Czy mamy stosunki u dworu? Alboż możemy posłać kogo do Paryża, zarazby dowiedziano się o tem w obozie? Stąd do Paryża sto czterdzieści mil; list nasz byłby w Angers zaledwie, a my siedzielibyśmy już w więzieniu.	Wcale nie! Kiedy Molly Fairburn torturował mnie czasem godzinę, padałem na ławkę i zasypiałem jak kamień. Biedak! Ostatecznie nazwał mnie poetą ale przecie poetą.	Pewnie błogosławi teraz tę hecę, przez którą od nas wyleciała; to jej pomogło	Sługa czy. to już rycerz pasowany, nie sługa?	Do stu tysięcy fur zgniłych porostów i pustych małżowin! Jak świat światem, nie było jeszcze białej foki!	I czy jesteś pewna że list ten nie jest zwykłą mistyfikacją?	O... przeciąganiu pod kilem? Rzecz nader odpowiednia, za to ci ręczę. Wracaj na miejsce, głupiś, Tomie.	To niewiele A nic nie wiecie o jego prywatnym życiu?	To nic nie znaczy, Belu!... Mają pieniądze i duży kredyt, a to główna rzecz	Ejże, nie idziesz?	I baby swojej nie masz?	I nie ja!	I żadnego ruchu w pokoju panna Maryanna nie słyszała?	Na psa urok!	Na statku zwykł pan grywać w wista?	Nie bardzo.	Przysięgam Waszym Wysokościom, że tego nie uczynię.	Szarski, pamiętaj, nie rób głupstw	W takim razie proszę wcale nie przysyłać.	Więc nie?... więc nie?	O! Nie opuszczę was już ani krokiem, a ciebie, daj Boże, aż do śmierci.	Biorę pana pod swoją opiekę Razem będziemy chrapali. E, to sobie zachrapiemy!	A jednak Wyście pierwsi zrobili to spostrzeżenie.	A w Bogu cała pełna i jedyna! dorzucił ksiądz Sycyna, który ich zaszedł niepostrzeżony,	Ja mu to powiem.	Odprowadzę pana Chociaż w ten sposób uhonoruję waszą ekscelencję.	Straszna to miłość Straszna, drapieżna i krwiożercza...	To ci kołowrot dopiero!	To jest syn Musawasy?	Niewątpliwie. Muszę z tym stoikiem zabrać bliższą znajomość, ale tymczasem każę wykadzić po nim atrium.	Poproś Irusi, aby wieczerzę dawała prędzej, prędzej... Stefek głodny być musi, a także tatko już ze stodoły wyszedł i do domu idzie!	A więc do jutra, drogi panie, czy tak?	Ale ja niechcę żebyś odchodził! dodała żywo dziewczyna!	Czy cię źle traktuje?	Mówię: fugam fecit lub, jeśli waść wolisz łacinę piękniejszą, in fugam se deditin fugam se dedit (łac.)	Och! Bez konsekwencji.	Po co?	Pod tym względem mogę panu sędziemu dać tylko poufne objaśnienia.	Są u mnie.	Znudził już panią?	A ciż dwaj z mieczami, tak paradnie wystrojeni?	A więc bierz pan rękawiczki i kapelusz.	Ależ, kochany, z rozkoszą.	Co czwartek o godzinie piątej seminarzyści przechodzą koło tej kawiarni.	Co was boli?	Co za ona?...	Czego chcesz, urwisie?	Czegóż ona tam chciała?	Dam panu.	Dziękuję bardzo panu.	I święty Jerzy.	Ir aš noriu veikiau išgyti... Veikiau pradėti mokytis. Taip mėgstu mokytis... Panelė tokius gražius daiktus pasakoji... Taip norėjau veikiau išgirsti apie tuos kryžiuočius, o gal jau tamsta šiandien pasakei vaikams?...	Ka! ka! ka! tai, kaip matau, ponia dėl manęs prirengė visą pamokslą. O tuom tarpu turėčiau aš poniai kitą pamokslą pasakyti apie tai, jog ponia per porą metų nemokėjai įkvėpti lenkišką dvasią šitai jaunai savo mokytinei. Pagal mano mislį, toks darbas tai jau ne sarmata, tik stačiai prasižengimas priešai tautišką lenkų darbą.	Mógłbym przysiąc.	No dobrze, teraz wezmę.	O, ja udźwignę, proszę pana!	O, tak!	Otwórz...	Przeciwnie ja słyszałem, że śpiew łagodzi troski.	Przemówię za tobą	Równy chód i baczność!	Stanowczo! Wolę dorożką	Stary?	Trucizna, Kobieta, Mizoginia rzekł Epistemon	Wystarczy i trzy.	Zaraz!
Aby nie zgubić tropu skaczę jak student, jak młody i piękny medyk do tego samego tramwaju co młoda osóbka, o której mówimy w rodzaju żeńskim jedynie dla zachowania reguły (tak jak się mówi o panującym: „Czy wasza wysokość jest zdrowa”). Jeżeli osóbka zmieni tramwaj, biorę tę niewiarygodną rzecz zwaną „przesiadką” i numer, który nie jest zawsze numerem I! Przesiadam się w ten sposób trzy lub cztery razy. Dobijam czasem o jedenastej wieczór Dworca Orleańskiego, i trzeba wracać! Gdybyż to był tylko Dworzec Orleański! Ale raz na przykład, nie mogąc wcześniej nawiązać rozmowy, dojechałem do samego Orleanu w jednym z tych okropnych wagonów, gdzie się ma jako widok, między trójkątnymi robótkami, tak zwanymi „szydełkowymi”, fotografie architektonicznych arcydzieł okręgu kolejowego. Było tylko jedno miejsce wolne, miałem na wprost siebie, jako monument historyczny, „widok” katedry orleańskiej, najbrzydszej we Francji i równie męczącej do oglądania w ten sposób wbrew woli, co gdyby mi kazano podziwiać jej wieże w szkiełku obsadek z „widokami”, od których dostaje się zapalenia oczu. Wysiadłem w Aubrais równocześnie z młodą osobą, którą, niestety, rodzina (wówczas gdy ja ją posądzałem o wszystkie przywary z wyjątkiem tej, aby miała rodzinę) oczekiwała na peronie! Czekając na pociąg, który by mnie odwiózł do Paryża, miałem za całą pociechę jedynie dom Diany de Poitiers. Mimo iż ta Diana czarowała jednego z moich królewskich przodków, wolałbym piękność bardziej aktualną. Toteż aby mieć lekarstwo na nudę tych samotnych powrotów, chętnie bym poznał jakiegoś posługacza od wagonów sypialnych, jakiego konduktora osobowego pociągu. Niech cię to nie razi to wszystko jest kwestia odcieni. Wobec młodych ludzi z towarzystwa na przykład nie pragnę wcale fizycznego posiadania, ale znajduję ukojenie aż wtedy, kiedym się w nich domacał, nie dosłownie, tkliwej struny. Skoro zamiast zostawiać moje listy bez odpowiedzi młody człowiek nie przestaje pisać do mnie, kiedy jest moralnie mój, jestem uspokojony lub przynajmniej byłbym uspokojony, gdybym zaraz nie zaczął pragnąć innego. To dosyć ciekawe, prawda? A propos młodych ludzi z towarzystwa, czy nie znasz czegoś takiego pośród tych, co bywają tutaj?	A to dobre z odznaczeniem! Ależ ja się wcale o to, mój drogi, nie ubiegam. Uważam, że jak dla siebie aż nadto już jestem uczony.	Dlatego, że wyście mu tu akurat wleźli w drogę od lejowej strony, a on na to nie pozwoli nikomu, nie mówiąc już o takiej beczułce jak wasza, co to tylko dryfuje.	Nazywa się Gorajski ale to nie jest prawdziwe jego nazwisko. Rodzina tego imienia była w kraju, to wiem, ale nie w naszych stronach, nie na Wołyniu, zkąd pan Wiktor zdaje się pochodzić, bo zna tam wszystkich.	Czemu?... Niech odsapnę... Oto temu, że gdyby nie ów Kmicic, że gdyby nie ów zacny kawaler, to byśmy wszyscy, jak tu jesteśmy, wisieli wypaproszeni na kiejdańskich drzewach... Uf... Dobrodzieja naszego chcieliśmy zabić, mości panowie!... Uf!...	Zapewne tak, jeżeli z tego punktu się pan na to zapatruje	Nieszczęście to być może jeszcze dotkliwsze, jeśli nie odpowiesz w tej chwili na wszystkie moje zapytania	Cóż więc to było? Żart? Czy to dla żartu zbudzono mnie po dwu dniach ulicznej walki, żebym postawił życie na taką kiepską kartę? Wszyscy wiedzą, iż nie mam szczęścia w grze.	I lubię twe włosy, wspinające się nad czołem, Aniu, a ten mały loczek, który wygląda zawsze, jakby miał opaść, a nie opada, jest cudowny. Ale jeżeli idzie o nosy, to mój sprawia mi wiele zmartwienia. Wiem, że gdy będę miała czterdzieści lat, stanie się zupełnie byrnowski. Czy wyobrażasz sobie, jak będę wyglądała w czterdziestym roku życia, Aniu?	A co? Czy nie mówiłem, panie generale?! Przecież to jest cholernie dobra szosa. Właśnie wybuchnął przed nami pocisk trzydziestoośmiocentymetrowy. Ale dziury nie ma. Szosa jak boisko. Lecz gdybym skręcił w pole, to zaraz popękają opony. Teraz ostrzeliwują nas z odległości czterech kilometrów.	Wiemy, wiemy Ale zawsze lepiej o wszystkim pomyśleć zawczasu, prawda? Musimy koniecznie zabrać stąd meble i rzeczy, i zapasy, nim te ohydne maszyny zaczną szczękać na polach. A przy tym, jak wiesz, bardzo szybko rozchwytują obecnie co lepsze mieszkania i jeśli się spóźnimy, będziemy musiały zadowolić się byle czym. A poza tym trzeba zwykle przeprowadzać gruntowny remont przed wprowadzeniem się. Wiemy naturalnie, że jest jeszcze dużo czasu, to tylko taki sobie początek.	E, do licha, daj pan temu pokój zabijasz mnie pan taką mową. Cóż to znów, czy pan chcesz się żywcem pogrzebać? Kura z pypciem zawsze kura. Do kata, nie zawsze się przecie zwycięża, nie, każdy po kolei. Dziś mnie, jutro tobie, tak się dzieje na świecie. Nic pewnego nie ma w tych walkach, kto dziś upada, jutro powstać może, chyba, że koniecznie chce w łóżku leżeć. Wstań, kochany panie, pójdźmy zobaczyć Don Gregoria, już musiał przyjść, bo słychać jakiś hałas.	A pan d’Artagnan cóż na to?	Jak to dobrze że waszmość tu przyjechałeś.	Namyśl się dobrze. Ja tu już rok jestem, to się mogłem rozpatrzyć. Wielu żałuje zawczesnego wyboru, ale cóż robić potem? Wracać się za późno, iść naprzód nie ma sił. Łatwiej zrobić głupstwo, niż je naprawić. Jutro zaprowadzę cię do uniwersytetu; tymczasem, jeśli nie masz mieszkania, każ znieść rzeczy do mnie. Mieszkam niedaleko. Możesz odemnie zacząć; jak ci się naprzykrzę, poszukasz sobie innego kolegi.	To było bardzo dawno... jeszcze wtedy, jak Pazzo przed kominem ze mną...	I to nie. Wszystkie transporty wstrzymano, bo będzie przejeżdżał pociąg królewski.	To prawda! Ale czyż czuwałem, jak należy, nad młodą, osiemnastoletnią dziewczyną, czyż czyniłem, co trzeba, by nie rzuciła się w zepsuty świat? Czyż starałem się pocieszyć ojca, któremu córka była wszystkim, który nią tylko żył?	No, a mnie także niezgorzej się działo bo sama panna Papacoda przyzwała mnie do siebie i prosiła, bym się nie oddalał, bowiem ze służbą nie umie się zgadać, a ja po włosku rozumiem. To i stałem trzy godziny wedle niej. A ty, Dmytruś, nie boisz się posądzenia?	Nie wierz temu! Wilki są w tym podobne do Skrzydlatych Kołpaków, iż pojawiają się wówczas, gdy ich się nikt nie spodziewa. Czyż u was nie urządzają polowań na wilki?	Może i tak, jeno nie na ciebie: za małaś figura, Michał.	Nie wiem; to musi powiedzieć doktor. Sprowadzę go jeszcze dziś.	Bardzo w to wątpię	Boga mi, toć to dziedziczka Bobrownik!	Myśl o czymś przyjemnym, to prędko uśniesz.	To chwała Bogu! Siadajmy do stołu!	To do ciebie, lub do mnie.	To prawda	Więc to wacpani konceptkoncept podjęła Hedwiga.	I z czegóż to pani widzi?	Słysz, Hlawa, dziś, jak podjem i poczuję się w mocy	Bo jestem pewny że kłamie, że się podaje za kogo innego, niż jest. Ale bastanza... dosyć; nie mówmy o tém.	Będzie odtąd całkiem samotny Nie ma przy nim ani żywej duszy, gdyż pani Gould zabrała przed chwilą dziewczęta. Do niedawna nie były tutaj zbyt bezpieczne. Jako lekarz nie mogę oczywiście zrobić nic więcej. Ale prosiła mnie, żebym nie opuszczał starego Violi; zgodziłem się bez sprzeciwu, bo nie mam konia, aby powrócić do kopalni, gdzie powinienem być. A w mieście obejdą się beze mnie.	On mówił coś tam o wytrwaniu do samej śmierci i o pokładaniu ufności w Bogu. Zdaje mi się, iż po prostu się przeraził. Ale on jest, wie pan, bardzo daleko, a Bóg, jak powiadają w tym kraju, bardzo wysoko.	Postel godzi się pożyczyć tysiąc franków, ale tylko na pół roku, i żąda obliguoblig (daw.)	Nie może inaczej być, tylko się do pochodu gotują	Dość już tego powtarzania dowiedz się, że zamiarem moim jest nie tylko znaleźć tego wariata, lecz zarazem dokonać tu czynu, który zjedna mi sławę pomiędzy ludźmi i uwieczni imię moje pomiędzy całym błędnym rycerstwem przeszłych i przyszłych wieków.	Przyjadę na każde pani wezwanie. Zagroda moja niedaleko, za Dubissą.	Tak, Najjaśniejszy Panie, w celi więziennej, pod zamknięciem, jak najstraszniejszy zbrodniarz.	Biały, niczym śnieg, i tak sam właśnie migotliwy, kieby śnieg, co świeżo spadnie, a mróz go zetnie. Cały jakby urobiony w jakiesi słupki czubate a złotych kapek na nim, jakby kto kropidłem bryznął.	Cointetowie żądają od was sześciu tysięcy franków! Ile macie jeszcze ciężaru na waszym domku?	Możliwe. Wampir. Emanacja nadkobiecości, fluorescencja intelektualna. Łyka serca jak indyk gałki.	Oczywiście! Ale widzę, że pani mnie nie zna: jestem Vanina, córka don Hasdrubala.	Pomysł jest dobry i w odpowiednim momencie go uskutecznimy. A tymczasem, moi dzielni kamraci, rozdzielmy się i niech każdy pilnuje swojego stanowiska. Ale oddalcie się od skały, bo jeszcze oberwiecie jakimś odłamkiem w głowę.	Przyjdzie za późno, za późno... Czuję, jak cała krew ze mnie uchodzi.	Mówiłem o człowieku tego pokroju Bohaterów podziwiano i lękano się. Czegóż mu więcej trzeba?	Nie widzę powodu, dla którego miałbym sobie tym obciążać głowę	Bardzo być może. Czy pan uważał, że rzeczy daleko się mniej zmieniają i dłużej trwają, niż ludzie. Czasem smutno o tem myśleć.	Nawet nie ma, panie, co płacić, bo nas i tak wypędzą.	Zostaw go Pewnie chce spłodzić jakiś poemat. Pójdzie teraz aż na brzeg morski układać go, a jak wrócimy do domu, od razu nam go wyrecytuje.	Czego się boisz, Maniu?	Dajże spokój Chyba w tych rzeczach nie masz ani o odrobinę więcej wprawy ode mnie.	Domyślam się treści listu Marcelego	Idźże do ludzi! Idź się wesel z drugimi!	Ja bo księżnie służyć nie myślę	Nie przerywaj pan, panie Koper!	Oleńka zali ty nie myślisz, że ona w raju?	Pragnąłbym przespać się, panie kapitanie.	W sanhedrynach nie zasiadali ludzie bezdzietni i twardego serca!	Zostaniemy i będziemy się kochać zawsze	Chodźmy, zawołała Julka, pod dęby, gdzieśmy go wówczas spotkały, a nuż się tam znowu ten król sylfów ukaże?	Daj pan pokój! Pan się zachwycaj pracowitością Łodzi, wysławiaj pan dalej swoje cudowne miasteczko, całuj pan po rękach każdego, który tylko zechce zostać milionerem i gadaj pan, że ci milionerzy mają dlatego miliony, że najwięcej pracowali.	Jest tego pewną.	Bogdaj się własną śliną ten zdrajca otruł, byle mi jeszcze przed skonaniem w ręce wpadł!	Czy państwo nie otrzymali depeszy?	Panie rozprawa nad naturą zielonego promienia nie była zbyt ciekawa, ale podam panu inne, dużo ciekawsze tematy do rozpraw, jeżeli pan koniecznie chcesz je pisać.	Idę szukać mej siostrzenicy najprzód do tego statku, wiecie. Utopiłbym go tysiąc razy, bez litości, gdybym przypuszczał utopiłbym, gdyby siedział przede mną, oko w oko, niecne swe snując zamysły. Idę szukać mej siostrzenicy.	Więc co jest w naczyniu?	Zwariowałeś pan!... Co dla panny Łęckiej?...	Posłać po pana Władysława Skoraszewskiego Uczynić go oboźnym. On ma mir u szlachty i w ryzie utrzymać ją potrafi.	Ten pan, który nas witał? Deputowany?	Ale chcę cię zrozumieć.	E, żartujesz ze mnie	Głupiś, zdechnie ten twój kanarek.	A może oddał je do domu podrzutków.	Ależ, panie profesorze, któż ci mówił o obraniu drogi dokoła Przylądka Dobrej Nadziei?	Byle w granicach naturalnych	Chodźcie mi zaraz do domu! Jezus, taki wstyd! Chodźcie!...	Dajże też matka pokój!	Dobrze mówi.	Dzięki, panie Cyrano	Ech, mój drogi ja ci pokażę, co może broń Europejczyka.	Ech, znowu mistyczne terminy.	Głogowski!... czekaj! Był w Paryżu przed pięciu laty?	I ani ci w głowie postało zajrzeć do mnie, co inszego miałaś w myślach!...	Jednakże mniej więcej?...	Językiem wojować łatwo...	Matote dabar jog niekas iš lietuvių, ir labiausiai apšviestų, nenori persekioti  lenkus arba jiems ką nors pikto daryti. Lietuviai nori būti tiktai  lietuviais	Och, mój złociutki Rafaelu, ja chcę sznur pereł	Odwagę i uczciwość.	Parcelujesz Darnówkę, stryju, więc ją sprzedajesz?	Przerosła!	Rzekłem!	Słucham.	Ta filantropia niedaleko cię zaprowadzi. Dziewczyna, gdy dorośnie, odda ci kamieniem za chleb	Tylko jednej	W czym?	Wasza książęca mość przyszedłem z prośbą.	Wojsko...	Śpieszmy zatem!
No, tak, tak! Tym bardziej... Wobec tego warto pomyśleć szczerze. Warto nawet jeszcze nauczyć się szczerze myśleć. Z kłamstwem w sercu nie tylko żyć, ale i umrzeć nie można.	To moi synowie rzekomo nie zauważył. Bo owo spojrzenie było różne od tych, które p. de Charlus miał dla kobiet; spojrzenie specjalne, idące z głębi, nawet na zabawie nie zdolne się wstrzymać aby nie biec naiwnie ku młodym ludziom, niby spojrzenia krawca zdradzające jego rzemiosło sposobem w jaki natychmiast robią przegląd ubrania.	Nie wiem. Być może, że znajduje się ich w okolicy więcej. Ale jeśli nie, to bez wody muszą zginąć.	Nie, mój drogi, ja tego nie powiedziałam. Lusia popełniła błąd nie w tym, że za pana wyszła, lecz w tym, że wychodząc za pana nie wiedziała, iż jest pan człowiekiem o, powiedzmy, miękkim charakterze.	Och! Mężu ale chociaż nie przy służbie.	Wołałabym pierwsze, ale z warunkiem, żeby swej siły nie używał jak obucha, żeby rachował się ze mną jak z człowiekiem równym. Moja ambicja wymaga prostego wzroku, bez spuszczania powiek.	Wżdyś chyba nie zapomniał, jako cię miłościwy pan pięknie pochwalił? A żeśmy cię dopiero wczoraj naprawdę poznali, że nasze serca k’tobiek’tobie a. ku tobie (daw.)	Nic nie wiem o klejnotach, oczywiście, ale konduktor widział torebkę, której teraz niema, mimo, że przeszukano wszystko.	Ja ci też ani jednego ani drugiego dać się nie ofiaruję grosza przy duszy nie mam. Rób co chcesz a uciekaj.	Muszę ci wytłumaczyć, co znaczy kalkulacja. Jeżeli coś kupuję, wiem, ile zapłaciłem, wiem, ile mnie kosztuje. Potem muszę wiedzieć, ile płacę za sklep, gaz, podatek, ile mi się zniszczy na wystawie. Bo kto kupuje, ten chce mieć wszystko najlepsze. Nikt nie kupi podartego obrazka albo zgniecionej pocztówki; ale jak przegląda w sklepie, nieostrożnie kładzie i gniecie, a ja tracę. Więc to są moje straty i wydatki administracyjne. A przecież muszę zarobić jeszcze. Za pracę sprzedawania muszę mieć zapłatę.	Nie. Pan Jamisz doskonale prowadzi gospodarstwo, a przytem dużo pisuje o rzeczach rolniczych. Naprawdę jest to lumen naszej okolicy. I taki zacny człowiek! Ona również dobra kobieta, tylko dla mnie nieco przesadna.	Słuchaj... nie puszczę cię. Przysięgłaś mi jako żona, usłuchajże mnie jak żona. Nie wracaj już do Bursztynowego Domu, bo zrobisz swoje i moje nieszczęście.	Cytryn nie ma?	I bądź wesół. Nie rób takiej głupiej miny. Dlaczegoś ty taki blady do licha! Zwariowałeś czy co? Co ty robisz?	Moja pani Borowiczowa, ty wiesz, że ja cię skrzywdzić nie chcę! Wbij zęby w ścianę, nie można! Ani grosz!	Nie lubi pani tego?	Nie trwóż się waćpanna! Szyja moja w tym, że im umkniemy, a w Matczynie nasze chorągwie.	Nie wstawaj. Przyniosę ci wszystko tu.	Nie! Nie! O cesarzu, o cesarzu!	Oczywiście, nie wierzę w cuda	Powiedz waszmość raczej śmierć, a nie zmyślisz.	Szkoły nam takiej nie potrzeba!	W samej rzeczy projekt Phileasa Fogga był niedorzeczny. Pomimo swojej punktualności, nie mógł zapobiec wszystkim nieuniknionym opóźnieniom, a zwłoka choćby dwóch czy trzech dni wystarcza, aby nie dopiął swego celu.	Wiedziałam, że nie chce zostać twoją nałożnicą.	Za drzwi ze znawstwem publiki! Sztuka jest zła, ja to wam mówię!... A że inni krzyczeli... że wy mówicie, to właśnie racya, że tylko ja mam racyę... Było was tysiąc, więc tem trudniej w tysiąc zdobyć się na prawdę... Jednostka jest człowiekiem, ale tłum stadem, które nic nie wie...	Gdyby nie to byłoby gorzej.	Pani ciężą na pani podejrzenia. Jeżeli jesteś winna, uciekaj; jeżeli nie, uciekaj również, ponieważ w jednym i drugim wypadku z oddalenia będziesz zdolna o wiele lepiej się bronić.	Rzną żydowskie z Rudki, nie wiecie to?	Tak, jeśli rzeczywiście wierzysz, że każdy pędzący życie na wsi jest nic nie wart.	A właśnie! Czemu by nie miała jechać, czy to jej mus tu zostawać, czy co? Pojedziemy i kwita.	Ach tak? To by oznaczało, że nasze intymne doznania nie­co się rozmijają.	Nie trudźcie się, wasza wielebność; w antykamerze są paziowie, a ona zwykła na zasuwie uwisnąć i piszczeć, wnet usłyszą i wypuszczą. Teraz pomówmy o sprawach poważnych, nad którymi właśnie rozmyślałem, gdy mi wasze przybycie oznajmiono. Otrzymałem list z Węgier od króla Ludwika; przed tygodniem zaś i cesarz pisał do mnie w tej samej kwestii.	Jaśnie wielmożny panie, upraszam waszą dostojność o błogosławieństwo i odprawę, wolę powrócić zaraz do mojej żony i dzieci, z którymi przynajmniej rozmawiać i kłócić się mogę, bo to straszna rzecz, ażebym towarzyszył panu i dniem, i nocą wśród tej pustyni, nie otworzywszy gęby, wolałbym, żeby mnie pogrzebano żywcem. Gdyby Bóg pozwolił zwierzętom mówić, jak to było za czasów Ezopa, rozmawiałbym z Rosynantem o wszystkim, co mi przyjdzie do głowy, i słowa nie gniłyby we mnie. Na moją duszę! to rzecz nieznośna, chodzić ciągle, szukać przygód, a znajdować tylko ludzi, którzy nas podrzucają, biją kułakami, kamieniami i na domiar wszystkiego mieć gębę zamurowaną jak niemowa.	Ja bym nie słyszała! Ze dwadzieścia razy. Czasem, jak zacznie używać, to caluteńki dom się wzdryga. Ale czyż to tylko? On chodzi po domu! Wszyscy go widują. W tabaczkowym rajtroku z rogowymi guzikami, w obcisłym ubraniu ze strzemiączkami. Raz o zmroku przeszedł koło wujenki tak blisko, że się tylne rogowe guziki tego rajtroka otarły o karbowaną listwę szafy, najwyraźniej, ale najwyraźniej. Wujenka zemdlała.	Nie zapomnę nigdy! Jakżebym mógł zapomnieć o miłości, jaką otaczaliście mnie wszyscy w norze? Ale i o tym pamiętać będę, że mnie wygnano ze stada!	Cóż mogło tobie, królu, zależeć na tym, co myśli o tobie czerwonoskóra córa borów? Nie zwracałeś na mnie uwagi. Jestem dla ciebie jak kamień przydrożny.	To się wie; Szydłowiecki i Gedroyć na pokojach królowej, Montwiłł nikomu nie wadzi, ino mu spanie w głowie, Jasiek z Mikołką mają iść na palcatypalcat	Haha, otóż autor, jak mam powiedzieć, tej geografji, tego słowniczka, rozprawia długo o nazwie miejscowości, która była niegdyś naszem lennem, a która się zwie Pont-à-Couleuvre. Hm, jestem oczywiście pospolitym ignorantem wobec tej studni wiedzy, ale byłem tysiąc razy w Pont-a-Couleuvre (gdzie on był tylko raz), i niech mnie licho porwie, jeżelim widział bodaj jedną z tych brzydkich żmij; powiadam brzydkich, mimo pochwały, jaką im oddaje dobry La Fontaine (Człowiek i żmija, to była jedna z dwóch bajek).	Najjaśniejszy Panie, sądzę, że jest bliskie, ale mam nadzieję, że dzięki mojemu pośpiechowi uda się mu zapobiec.	Jak Bóg miły, prawdę świętą mówię; ale kiedy wy sąsiadowi, kumowi półzłotka żałujecie za jego krwawicę, no! to niech będzie co Bóg chce, a ja téż gębę stulę.	Woli pan, abym poszedł do pana d’Epinay?	A widzi pan!	Ani Athosowi, ani Porthosowi nawet?	Nigdy, chyba że się pan stąd wydostanie	Słyszę, ale czegóż?	Zaraz powiem Byłeś pan przyrodnikiem entuzjastą i... w rezultacie rzuciłeś pan nauki przyrodnicze. Otóż, w którym roku życia osłabnął pański zapał w tym kierunku?...	Był to sobie ni mniej ni więcej pastuszek z folwarku hrabiego San-Felice położonego między Palestriną i jeziorem Gabri. Urodził się w Pampinarze, i w piątym roku życia oddano go na służbę do hrabiego; ojciec jego, także pastuch w Anagni, miał własną niewielką trzodę i utrzymywał się ze sprzedaży w Rzymie wełny i mleka.	Chodźcie, ojcze, do mnie na chleb i sól, i na miodu kwaterkę, a podjecie, to pójdziecie spać na siano do odryny	A może do mnie na herbatę?	Ach! A więc nasz dom jest przeklęty! Mów, Maksymilianie, choć po prawdzie dość już nieszczęść na nas spadło.	Dobra! Idę na świeżego „Kuriera”, akurat mam odrobinę czasu.	I mimo to przyszłaś do mnie?	Myślę, że tu będzie ci dobrze. To jest księżniczka Cyryna, córka księcia Mangu, a wnuczka księżnej Siurkukteni.	Skądże pani przypuszcza, że ja mam to wiedzieć?	Mówię o tym, że i tak wszystko jest w porządku. O to tylko chodzi, czy rzeczywiście tak było. Bo skoro tak było, to o cóż się kłócić, spierać?	Co mam powiedzieć?	Czegóż to?	Do wszystkiego jest zdolna!... Czy widziałeś ją kiedy w gniewie?	I ja pana, panie Creakle. Chłopcy, bywajcie mi zdrowi!	Ja, szanowny panie trzymam się roli przez jakieś dziedziczne instynkta, przez to coś, co człowieka, który z ziemi wyszedł, do ziemi ciągnie	Już tu wiedzą, ktom jest	No dobrze, a ten drugi?	Phi! Ładna jest przyjemniejsza do patrzenia niż mordy waszych pryncypałów.	Rzeczywiście tak było. Zawsze tak siedzimy. Cieszy mnie, że przynajmniej we śnie trochę o nas pomyślałeś.	Tak jest, panie kapitanie.	To inna kwestia.	To mniejsza.	A cóż człowieka? spytał Baron!	A jeżeli ty się mylisz?	A kiedy przychodzisz w innej sprawie?	A niech i skręci mu kark!	A przytem niemoralny, dodała pani Teresa, kompromituje młode panny, i ułatwia im schadzki z żonatymi ludźmi.	Ano dziękować panu Jezusowi, już co ludzkie ręce zdolą zrobić, wszystko gotowe. Zorane, zasiane, przywłóczone. Teraz ino prosić boskiej Opatrzności o deszcz, o pogodę, co tam kiedy potrzeba	Betsey!	Bić we wszystkie dzwony, głosić zwycięstwo!	Bo wam już zdrętwiała	Co za figiel?	Dobrze mówi nasze chudopacholskie przysłowie: „Wolno panu, jako panu”.	Dobrze!	Dziś jeszcze! Jak najprędzej!...	Jak sądzicie!	Jaka „Ona”?	Jakiś hałas Jakiś hałas pod nami... Słyszysz?...	Jakże się czujesz?	Jim przebaczy mi wszystko.	Kogóż więc, mego męża?	Miłościwa matuchno!	Ot, šneki sveikas niekus! Eime pas mane, o pamatysi, kaip tai lengva.	Pani skończyła instytut w Puławach?...	Po co?	Proszę mówić, panie Cyrusie	Przecież wolny człek! rzekł marszałek.	Przepraszam cię, Sewerciu, więc ile w ostateczności mogę dać Kumejkowskim za odstąpienie od licytacji?	Przypuszczam, że jeden	Tak	Waszmość zbudowałeś ten most między mną a panem marszałkiem, słuszna, abyś pierwszy po nim przejechał. Zresztą tak myślę, że cię tam bardzo nawidzą... Jedź, jedź, panie bracie, bo inaczej powiem, że chcesz wpół poczęte dzieło porzucić.Alkohol	Wiem.	Więc gdzie?	Wolałby prostego żołnierza	Żebym się ja obracać umiał! westchnął stary...
Winicjuszu! Winicjuszu! Chce mi się prawie powiedzieć, że nie byłbyś do tego zdolny. A wiesz dlaczego? Oto takie rzeczy się robi, ale się o nich nie mówi nawet warunkowo. Co do mnie, śmiałbym się na jego miejscu z Poppei, śmiałbym się z Miedzianobrodego i formowałbym sobie legie, ale nie z Iberów, tylko z Iberek. Co najwyżej, pisałbym epigramataepigramat (z gr.)	Do kogo!... Domyślam się. Ale sądziłem, że po ugodzie z Herhorem, po długim pobycie w świątyni...	Rychtyk, takie były słowa mej nieboszczki, gdyśmy się przekonali, że chłopak nie jest taki jako inni. Ale dziwi mnie, skąd ty o tym wiesz?	KsiądzKsiądz skinął i obrócił się na szerokich obcasach swych tępo zakończonych trzewików, opatrzonych wielkimi, stalowymi sprzączkami. Założywszy znów ręce w tył, zaczął się przechadzać, stawiając mocno nogi. Kiedy się obracał, poły jego sutanny zawijały się lekko od nagłości jego ruchów.	Com mu miał zrobić? Złapałem polano i śmignąłem go leciutko w łeb... Może ze dwa razy, no... niechby trzy. A ten podlec zara ci pokład się na ziemię i puścił farbę. Chciałem mu jeszcze dołożyć za chytrość, ale z chałupy wyleciały tamte. Nawet Fryc miał fuzję w garści, więcem ucikwięcem ucik (gw.)	Miłościwy panie, coraz mniej mi się ten szlachcic podoba!...	Nić się zrywa. Zgubiłabyś drogę w labiryncie.	O, profesorze! Jakże się cieszę, że pana widzę. Będziecie mnie dziś zarzynali.	Tego właśnie chciałbym dowiedzieć się, wuju Jerzy, choć właściwie wiem, kim on jest. To ostatni wnuk lorda Kelso. Matka jego była z domu Devereux, lady Małgorzata Devereux. Chciałbym, abyś mi opowiedział, wuju, o jego matce. Jak żyła? Z kim się pobrała? Za swoich czasów znałeś, wuju, cały świat, musiałeś więc znać ją również. Bardzo mnie teraz obchodzi pan Gray. Poznałem go właśnie.	Odpisałem Maximusowi, że choć na razie mamy na Wale spokój, jednak byłbym wielce rad, gdybym miał nieco więcej ludzi i kilka nowych katapult. On mi na to odpowiedział: „Musicie jeszcze czas jakiś poczekać w cieniu mych laurów, póki nie zmiarkuję, co zamierza młody Teodozjusz. Może powita we mnie kolegę-cesarza, ale być też może, że zbroi się przeciwko mnie. Tak czy owak, nie mogę w chwili obecnej dać wam ani jednego żołnierza”.	Otóż przyjechałem do rodzicielów, którzy radzi mnie widzieli i oczom nie chcieli wierzyć, gdym im wszystko, com zebrał, pokazał. Musiałem dziadusiowi przysiąc, żem uczciwą drogą do tego przyszedł. Dopieroż się ucieszyli, bo trzeba waszmościom wiedzieć, że oni mają tam proces z Jaworskimi o gruszę, co na miedzy stoi i w połowie nad Jaworskich gruntami, a w połowie nad naszymi ma gałęzie. Owóż jak ją Jaworscy trzęsą, to i nasze gruszki opadają, a dużo idzie na miedzę. Oni tedy powiadają, że te, co na miedzy leżą, to ich, a my...	Albo powiedz mi, Pentuerze i zbadaj: skąd następca weźmie dwadzieścia talentów na dotrzymanie wojsku obietnicy, którą dziś tak nieopatrznie uczynił? Zresztą skądkolwiek weźmie pieniądze, wydaje mi się, a zapewne i tobie, rzeczą niebezpieczną, ażeby następca robił podarunki armii, właśnie w tym dniu, kiedy jego świątobliwość nie ma czym zapłacić żołdu wracającym ze Wschodu pułkom Nitagera. Nie pytam cię o zdanie o tej rzeczy, bo je znam, jak i ty znasz moje najtajniejsze myśli. Proszę cię tylko, ażebyś zapamiętał, co widziałeś, dla opowiedzenia tego w kolegium kapłańskim.	Być może ale w noc dzisiejszą nie myślę iść tą drogą. Zaczekaj tutaj, ale staraj się, by cię nie dostrzeżono.	Ale gdybyście osądzili, iż lepszym jest dla mnie zostać, tak jak jestem, nie szukając nowego stanu, wolałbym wówczas nie żenić się zgoła.	Dziękuję. Idzie jakoś. Widzi pan, nie trzeba nigdy za wiele wymagać, zwłaszcza że i małe wymagania rzadko w zupełności się spełniają. W domu mi dobrze. Pracuję.	Racja to by się znalazła	A potem ludzie się z nich śmieją. Gdybym mogła, to by wszystkie kobiety na świecie miały mężów i dzieci i...	To zachowuj się, jak...	I cóż? Ani się stary spodziewa, że napisał wielką satyrę na burżuazyjno-biurokratyczny ustrój dzisiejszych czasów. Widzi pan, co to jest talent, co to jest intuicja: on pomimo woli pcha tam, gdzie należy.	Zajedźcie po nich, wy tam na dole! Niech się każdemu dostanie Słowa Bożego! Siadajcie, bracia, i ty, siostro. Nie ma u nas brudu od czasu jak opalamy maszynę Karburatorem. Brat Kuzenda przyniesie wam kawy, a potem zaczniemy. Witam was, młodzieńcy. Pójdźcie na górę!	Jak to zaraz znać, że paniuńcia jest zacofana!... Ho, ho... dobrze mówi panna Howard... Cóż za łaskę robi komu pani przełożona że płaci za ciężką pracę?... A sobie ile płaciła?... Pani bierze piętnaście rubli za osiem godzin, ja piętnaście za cały dzień, a pani przełożona miewała po trzysta, pięćset i po sześćset rubli miesięcznie na czysto... A dużo napracowała się za to?... Tyle, co pani, czy tyle, co ja?	Daj dojść do słowa, uparty bufonie! Ta konstruktywna twoja pierdółkapierdółka przym. od Marienbad, dawnej, niemieckiej nazwy miejscowości w Czechach, popularnego kurortu, słynnego ze źródeł mineralnych (ob. Mariańskie Łaźnie). odbywasz kurację, odtłuszczającą brzuszydło miliardów. Złoty interes takie niecne kpiarstwo, pseudoreligijne i wszechświatowe. Szaleństwami twymi nadwątlone kabzę umiesz dopełniać z sowitym naddatkiem. Gdzie tylko się uda, wszędzie zarabiasz, na wszelkiej świętości, na każdej błahostce i na brudzie każdym. Ale będzie rumor, kiedy wreszcie władze każą ci paluszki położyć na stół!	Byłożby twoje poddasze zbójecką pułapką, do której wstęp zagraża porządnym ludziom niebezpieczeństwem?	Czemu nie? Lubię despotyzm, znamionuje pewną pogardę dla rodzaju ludzkiego. Nie mam nienawiści do królów. Są tacy zabawni! Królować w swoim pokoju, o trzydzieści milionów mil od słońca, czy to nic?	Nie to. To wiem... Ale ona ma prawa jakieś wyższe nadane jej przez was?... Ona jest traktowana na równi z pannami ze sfery?... Ale Rudecka to trochę za mały szczebel do naszych wyżyn... za mały!	Nie będzie nudno, jak co dzień zajrzę, przyniosę wiadomości o Elizie, i wezmę cię na pohulankę. Stara jejmość mnie lubi i będę się starał być dla niej tak grzeczny, że nam nie będzie dokuczać, choćbyśmy nie wiedzieć co robili.	Jaśnie Pietrze, dziedzicu, naród się waguje trochę, bo jakże to! jaśnie Pietr, dziedzic, i my proste chłopy, to cosik nie pasuje	Naturalnie, poczekajmy jeszcze Jeśli jest niewinny, wypuszczą go na wolność, jeśli zaś winny, po cóż byśmy się dla niego narażali.	Fajerant Nie ma głupich, chłopcy, do domu!	Eee! Pozwalałem sobie często więcej, ale w żadnej nie wzbudzałem tak panicznego strachu jak w pani.	Brawo! Oto jak trzeba mi podpisać mą odpowiedź. Nie wyobrażaj sobie, panno de la Mole, że ja zapominam o moim stanie. Dam ci ja dobrze uczuć i zrozumieć, że to z synem drwala zdradzasz potomka sławnego Wita de Croisenois, który towarzyszył Św. Ludwikowi na wyprawę krzyżową.	W każdym razie powinniście wiedzieć, panowie że nie tylko narażamy swoje życie, ale w razie gdyby nas schwytano, czekają nas straszne męki.	Niebezpieczny!... niebezpieczny!... Nie ma żadnej wątpliwości, że pospólstwo jest już rozzuchwalone i lada chwilę podniesie bunt. A wówczas żaden arcykapłan ani nomarcha nie będzie pewny nie tylko władzy i majątku, ale nawet życia...	Nie będę świtania czekał, ale teraz przylegnę trochę. Nie ma jeszcze chyba północka.	Mój ojcze Niekoniecznie oni na placu boju walkę nam wypowiedzą. Albo żeście nie słyszeli o truciźnie, co we Wrocławiu sprzątnęła tych, którzy zawadzali, albo nie wiecie, co Białego spotkałoCo Białego spotkało	Czasem tacy wychodzą dobrze na swoim uporze. Ona wie o jego położeniu.	Czy to dla mnie?	I tak od razu na apel będą gotowe?...	Jednak jak to było?	Już skończony portret pani Rudnickiej? Dlaczego nie ma na wystawie?	Nie! Chociaż i to mogłoby wchodzić w grę. Czyś słyszał, że ktoś chrapie?	O co chodzi, towarzyszu?	Przeszło... wszystko przeszło. Czy nie wiesz?...	Prawda, jak tu pięknie? patrz no dobrodzieju mój kochany, jak to Pan Bóg umalował wszystko śliczniutko, o!	A co z tym zabitym zrobić?	A to konsylium?	A! kochana pani, na Boga! powracasz mi życie; gdzież jest drogi Aramis, niech go uściskam? pilno mi go zobaczyć.	Albo to mu wiecznie żyć?	Alboż młode panny pracują na wsi?	Chętnie. A czemu to jestem pyszałkiem?	Co mówisz? Co takiego?	Co?!	Czy go stamtąd wyłowiono?	I dlaczegóż to, siostruniu?	Ja myślę że trzeba jeszcze raz prosić, żeby przerwali wojnę. Jak można bez prochu prowadzić wojnę?	O tych, co ciężko pracują i nieciekawe są jedwabiów.	Phi, to jest... uważ pan dobrodziej... jakby to wyłuszczyć... hm	Tyś taki mądry, Wrona	Wezmę płaską buteleczkę koniaku i szynki. Już sobie wszystko na wypadek przygotowałem i schowałem w sieni. Bo przed moją żoną	Wiecie to doskonale że wszystkie skarby kopalne są własnością duchów, mieszkających w głębi ziemi.	?...	A Sablin gdzie?	Aha, a ten drugi?	Ależ doktorze! No, jaki z pana jest człowiek niewyrozumiały. Przecież można o wszystkim pomówić otwarcie i po przyjacielsku. Pan masz takie zdanie, ja mam drugie. Niechże pan siada, proszę, zapal pan papierosa	Ależ on mnie wypędzi haniebnie!	Ano, obaczymy, kto kogo zdławi.	Bardzo boli.	Bo warto.	Bracie!	Cóż teraz poczniemy?	Gdzie ci tak pilno?	I cóż? Jesteś jeszcze głodna?	Interes, Korzyść	Ja bardzo pana przepraszam. Zresztą cóż ja mogę o tem wszystkiem wiedzieć?...	Ja tak sądzę.	Ja, rewolweru? Jezus Maria!	Ja? Chcę tylko porozmawiać z tobą rozsądnie.	Jest N. Panie.	Juści, drzewo już wycechowali, las rozmierzyli i po Trzech Królach rąbać zaczną.	Kopnę cię pierwej i zdechnij!	Mam!	Mocno kochany!	Mów jasno!	O czym tak myślisz?	O której godzinie?	Och! Mój ojciec... mój ojciec!...	Oj, kas tau, kad taip velkiesi, kad rodos maišą javų neši ant pečių?	Przewożąc walizkę.	Psiakrew! właściwie należałoby sprowadzić pogotowie ratunkowe lub policję...	Rycerz, Sługa zagadnęła Maritornes.	Sama panna Magdalena ciągle powtarza nam, że powinnyśmy mamę i tatkę kochać nad wszystko w świecie	Stąd dopiero będziecie mogli prażyć!...	Słyszę! I cóż z tego?	Tak. W tym samym domu. Franciszkańska.	Towarzysze! Proszę o spokój! Głos ma towarzysz Lerbier.	Uczeń klasy maturalnej liceum Janson de Sailly.	Wiem, żeś najuczciwszy z ludzi, jakich znam.	Zawsze Zawsze z wyjątkiem winobrania. Wtedy jedziemy pomagać Nanon i mieszkamy wszyscy w opactwie Noyers.	Zostanę jeometrąjeometra	Zwycięzco...
Bogiem a prawdą żal mi starego i nie spocznę, póki go nie uleczę. A co się wyleży, przepości, wygrzeje pod kataplazmami, to ino na dobre mu się przyda, a nam ku zabawie. Krzyknij no po drodze na tamtych, niech idą nie mieszkającmieszkać (tu daw.)	Ależ nie Zamierzam tylko na kilka dni zatrzymać się w Hongkongu.	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	Być może; nie będę się sprzeczała. Trzymam ją na folwarku, bo biedna i musi zarobić na chleb codzienny a pracuje wybornie. Lecz oto jesteśmy już na miejscu. Proszę: oto moje „biuro” i „kancelaria” folwarczna; rozgośćcie się jak u siebie.	Dziękuję panu. Pan jest bardzo dobry. Ale ten człowiek ma okrutny wygląd. Zażądał ode mnie cygara, jakbyśmy się znali od dawna. A gdybym nie miał cygara przy sobie, to co by się stało? Dreszcz mnie jeszcze przechodzi. Co on ma w tym za interes, że rozmawia z rozbójnikiem na odludnym miejscu?	Chłopca Bił go drugi chłopiec. Ojciec jego był niegdyś białym żołnierzem w czasie wielkiej wojny. Chłopiec spędził dzieciństwo w mieście Lahorze. Gdy jeszcze był pędrakiem, bawił się z moimi końmi. Teraz, zdaje mi się, chcą z niego zrobić żołnierza. Niedawno został schwytany przez pułk swego ojca... ten pułk, co to w zeszłym tygodniu poszedł na wojnę. Lecz tak mi się widzi, że on nie chce być żołnierzem. Wziąłem go na przejażdżkę. Powiedz mi, gdzie są twoje koszary, a ja cię tam odwiozę.	Dobrze! Proszę ją przysłać tutaj, bym słów kilka zamienił na osobności. Nie wspominaj pan, że jestem detektywem. Sam to uczynię.	Otóż, otóż... nie myślałem, że mój wywód, to jest... moje przedstawienie rzeczy sprowadzi tak niespodziewane opinie. LekarzNie miałem myśli obrażania stanu lekarskiego, owszem, pragnąłem go uczcić za pomocą tego, com mniemał o jego roli w społeczeństwie ludzkim. Zdaje mi się to być dziwnym, że szanowni koledzy znaleźli w tym właśnie kamień obrazy. Przecie ja nie wymagałem od lekarzy ani filantropii, broń Boże! ani tego, żeby nie byli ludźmi bogatymi. Czyż ja nie mówiłem? Mówiłem i powtarzam, że lekarz dzisiejszy jest sługą, lekarzem-sługą ludzi bogatych. Czy sam jest bogaczem, to rzecz drugorzędna. Ponieważ zaś moja myśl zrozumianą nie została, więc ją rozwijam w inny sposób. Lekarz dzisiejszy nie chce nawet zrozumieć, a raczej usiłuje nie zrozumieć tej prawdy, że sprowadzając do zera posłannictwo swoje współdziała z chytrym, jak mówi dr Płowicz, światem-przemysłowcem. Nie należy służyć „mamonie”. Mieć ją można	Panie strzeżcie się, bardzo proszę, i baczcie na to, co mówicie i co uczynić zamierzacie, bardzo się boję, abyśmy tu nie spotkali nowych jakich młynów, które do reszty nam zemleć mogą rozsądek, a może i boki w przydatku.	Zależy, co się przez chorobę rozumie. Kręgosłupy mają zu­pełnie normalne, tyle tylko, że się nie mogą wyprostować i napra­wdę cierpią.	Racja Gdyby naprawdę był bogaty, nie znalazłby się w więzieniu.	Co nie ma żyć?... Sam mnie opowiadał, jakeś go jegomość popłatał, ale się wylizał...	Nie, nie! Nie trzeba. Zresztą już musimy pożegnać się. Mój tramwaj. Niech pan koniecznie wstąpi do mnie, gdy pan będzie znowu w Warszawie.	To nasz kościółek, który musisz pamiętać. Wszyscy Pławiccy tu leżą i ja wkrótce będę leżał. Nigdzie nie modlę się lepiej, jak tu.	Co za bieda, każde dworzyszcze weźmie do chwili, póki najmiłościwszy pan coś z nimi nie postanowi, a okupu nieszpetnego nie naznaczy! Ci  Inflantczycy to przewrotny i chytry naród niczym...	Pysznie! Czy jednak nie można by dowiedzieć się szczegółów bliższych?	Od tego czasu życie mi błogo upływa. Zacząłem pisać poemat wierszem jednosylabowym; dosyć to trudne, lecz na trudnościach polega zasługa wszelkiej rzeczy. Treść jest światowa, przeczytam wam pieśń pierwszą, składa się ona z czterystu wierszy, a czytanie trwa zaledwie minutę.	Ach! mam swoje fantazje! Chcę coś mieć swojego, lubię się patrzeć na złoto... Ostatnia prośba moja do ciebie.	Mam pech. Siedzę tutaj od sześciu godzin i nikogo namówić nie mogę. Był Moryc, wykręcił się interesami, był ten fioł Kozłowski, nie chciała kanalia. Co ja pocznę sam i w taki upał?	Sam cię poszukam, choćby za to, że o taką rzecz dwa razy pytasz... Stawię się w czterech dniach; dziś mamy środę, niechże będzie w sobotę po południu, we dwie godzin... Obieraj miejsce.	To, co pan powiadasz, zmniejsza znaczenie geniuszu W ten sposób pojęty, nie byłby twórczym, byłby tylko tłumaczem.	A jeśli się będą bronili?	Widzisz, bracie zgubiłem się, alem się odnalazł.	Tak, ale stosunki między ojcem Lusi a Jarzębowiczową nie należały do najserdeczniejszych... Nigdy nie zapomnę jak Maciej określał swoją siostrę...	Myślę... Stasiu, myślę, że nie można aż tak karać człowieka za to, że ma inne niż my przekonania polityczne...	Prawda od najdawniejszych czasów ludzie byli źli i okrutni i mieli przyjemność w dręczeniu nieszczęśliwych. Ale póki nie było filantropów, torturowano ludzi tylko z prostego uczucia nienawiści i zemsty, a nie dla poprawy ich obyczajów.	Nie. Sama ją dałam!	Nie...	Wszystko dobrze. Wasza miłość dawno nie była w Rozłogach.	Zbiegowisko jakieś. Co się tam dzieje?	Jakoż nie było zrobić, kiedy panna Hedwiga nie chciała ze mną gadać, dopókadopóka	Zaprawdę zaprawdę, niebo to zesłać nam chyba musiało tego przyjaciela, gdyż żadna ludzka pomoc dotrzeć do nas nie zdoła.	Maryśka! Maryśka! Jak ci nie wstyd! Obrażasz mnie! Jak możesz tak nie wierzyć w moje siły?...	Ale ja nie pozwalam	Hm, słowo daję W każdym razie niejeden tylko Fernand ucierpiał na szczęśliwym powrocie Dantèsa, nieprawdaż, Danglars?	Przywiozłeś pan głowę całą, tylko uważaj, żeby jej ci tu gdzie nie ukręcili... Hej, towarzysze!	Że Ayrtona nie zabito w zagrodzie. Uprowadzono go żywcem, skoro stawiał opór. Może więc jeszcze żyje.	Dopóki człowiek tego nie rozumie, że go zabijają, znieważają, kaleczą	Ja też ani go chcę widzieć! zaprotestowała Lassy, lecz że się kocha...	A cóż do diabła, z samymi tylko lunatykami się łączyłeś!	Zaproponował mi, abyśmy we dwóch podjęli się tej roboty i przystałem...	Nie ma go.	Głupiś jak ten baran! Grunt jest mój i zrobię z nim, co mi się spodoba!	Ale ja nigdy nic nie słyszałem, zdumiewa mnie pani, jestem pani bardzo wdzięczny	Albo ja wam mówię, że lepsze? Milszej dziewki ku ludziom niże Jagienka chyba nie znaleźć.	Wiecie co, Feliksiak, że ja z wami chętnie bym o tym pogadał. Tylko teraz czasu nie mam. Macie tu mój bilet wizytowy i wpadnijcie do mnie choćby jutro.	To pan mnie potrzebujesz?...	Ach, biedaczko pewnie było ci bardzo ciężko wziąć się do pracy?	Ależ powiadam ci, biała glis-sto żyjąca w ciemnościach, że już nie ma ani króla, ani mias-s-sta! – fuknął Kaa. wszędzie. wokoło jest dżungla.	Ach, ze studnią! Abo ja to raz powiedałam pani starościnie, jak to Kaziowi biczyk wpadł do wody.	To okrutne, co pani mówi	Ach, zauważyłeś to?	Jakże to ładnie z twojej strony	Sprawiedliwie rzekliście... niemiłe to odwiedziny; czegóż chce?	To tutaj Tutaj zwykle spacerowałam i myślałam, myślałam.	To wrzosowisko Czy panienka lubi wrzosowiska?	To ładnie widzieć dwóch braci w takich czułościach	Ałła! Ja tego uczynić nie mogę.	Jeżeli to pisze kobieta i jeżeli pragnie być widziana przez ciebie jedynie, pomyśl, d‘Artagnanie, iż ją kompromitujesz, sprowadzając nas wszystkich, a to niegodne prawdziwego szlachcica.	Ale, byłabym zapomniała ci powiedzieć, Janiu! Głogowski pisał do Stabrowskich z Paryża, obiecuje przyjechać do nich na wiosnę.	Jednym tchem? I bez omyłki? To tak będzie jak z nieboszczykiem Lutrem, któremu nasi księża kazali odmawiać prędko: „Od powietrza, głodu, ognia i wojny”...	Ależ proszę. To jest bardzo frapujące.	Masz rację, kochanie. Tylko widzisz, wtedy byłoby to nieszczere, a teraz jest najszczersze.	Słowo daję jeżeli tak, to gotów jestem jutro rozpocząć kolekcyą korków od butelek.	Pogadajmy trochę Kto to jest ten Manuel?	Przyszłam prosić, żeby pan zechciał wziąć ode mnie z powrotem, com od pana pożyczyła.	Co wy tam wszyscy robicie? Gdzie jest Vaniek? Zawołajcie mi go zaraz do telefonu!	Pan wasanów skąd jedzie?	Już śpią	A z tego co pani przyjdzie?	Ależ ten pierścień od królowej pochodzi	A gdzież ona jest?	A więc?	Dziecko jest.	Może dolać araku?	Oto go masz	JW. pani, wiater po uszach dźga, więcej nic.	Jakto! po męzku?	Oho, nic a będzie!...	Panie ojcze, on bardzo pięknie śpiewał!	Chciałbym z tobą trochę pogawędzić.	Chodź!	Czy mogę coś o nich wiedzieć?	Czy ładne?	Dosyć marnie.	I cóż, panie?	Jaką czapkę?	Józek...	Każdy ją oceniaocenia (daw.) odrzekłem.	Nieważne.	Nigdy?	No, a ileż?	O!... widzicie ją, babę!...	Ojciec, Syn, Wierność, Grzech	Podawać karetę!	Posądzam Fürstemberga!	Szukam listu.	Tak, tak, spalić, spalić!	Wiem.	Zur Besprechung morgen. Napisałeś? Powtórz.
Czemuż nie, jeśli interesuje cię to teraz, gdy ci już na nic nie mogę się przydać.	Wcale też to nie będzie zabawa, ale robota, może najpożyteczniejsza ze wszystkich. Nie myśl też, te skończy się na jednym latawcu, bo musisz ich przygotować z pięćdziesiąt albo i więcej.	Nie rozumiem, jakżeś ty mógł być w Zamościu, kiedyś z panem Wołodyjowskim i panem Zagłobą za Jampol jeździł. Czemuś to do Zbaraża z nimi nie przyjechał?	Jak to po co? A tytuły?! Prezesi, wiceprezesi, sekretarze generalni... To bardzo zachęca ludzi. Zrobimy też zarządy wojewódzkie i koła powiatowe. Oczywiście, główny ciężar pracy spadnie na centralną dyrekcję. Reszta nic nie będzie miała do gadania. Zaś dyrekcją ja będę kierował według wskazówek szanownego pana prezesa zarządu.	Nie pójdę tam nigdy. Będę polował w dżungli samopas, na własną rękę. Jużem ci raz to mówił.	To go trzeba obudzić. Aż mi dziwno, że jednoroczny ochotnik sam na taki koncept nie wpadnie. Trzeba przecie okazywać swoim przełożonym więcej usłużności. Jeszcze wy mnie nie znacie, ale gdy mnie poznacie...	O, mój czas nie jest drogi to mówiąc, rzucił okiem na zegar słoneczny, bo w ogródku było wszystko, nawet zegar słoneczny	Myli się pani. Wcale nie moje dzieło. Dzieło wielu rzeczy przypadkowych. A poza tym nie jestem nim zachwycony. I przypuszczałem, że pani, właśnie pani, łatwiej to odczuje niż ktokolwiek inny.	Nie powiadaj pan tego, bo że pan jesteś dodatkiem do własnego pugilaresu, to mnie nie dziwi, tłumaczy pana wasza łajdacka i głupia rasa, ale że tak samo twierdzi Borowiecki i doktor, to mnie irytuje.	Nie umiem ci powiedzieć, jak mnie to bawi, że to jest jej fotografia, bo my mieszkamy teraz w jej domu i dowiedziałem się o niej niesłychanych rzeczy (byłbym w wielkim kłopocie, gdybym miał powiedzieć jakich), co sprawia, że mnie ona bardzo interesuje, z punktu widzenia literackiego, rozumiesz, nie wiem, jak się wyrazić, z punktu widzenia balzakowskiego. Ty, taki inteligentny, rozumiesz mnie w pół słowa; ale kończmy już, co twoi przyjaciele pomyślą o moim wychowaniu!	Ach, ja się nie narzucam, ale gdyby wielce szanowny pan tylko zechciał tak na przykład przedstawić mnie panu ministrowi, od razu inaczej, uważa pan, zacząłby mnie traktować, że to niby z przyjacielskiej rekomendacji.	Ale co odjęło Picquartowi całkowicie sympatie, jakie umiał sobie pozyskać zrazu, to jego konfrontacja z archiwistą Gribelin. Kiedy usłyszano tego starego sługę, tego człowieka mającego tylko jedno słowo kiedy go usłyszano, kiedy ujrzano, jak patrzy swemu zwierzchnikowi w oczy, jak się nie lęka wytrzymać jego wzroku i oświadczyć mu tonem niedopuszczającym repliki: „Ech, panie pułkowniku, pan wie, że ja nigdy nie skłamałem; wie pan dobrze, że w tej chwili, jak zawsze, mówię prawdę”, wówczas wiatr się odwrócił; darmo, w trakcie późniejszych rozpraw, pan Picquart poruszał niebo i ziemię	Chciałabym dowiedzieć się bardzo prostej rzeczy: czy pan wcale nie wiedział o tym, że... dajmy na to... Ale to darmo pytać...	Albo nie jest równy? Mój Zajączkowski, mój dobrodzieju kochany, a czymże to lepsi jesteśmy od niego?	Na wiosnę nie będzie on zdrów. Oni się z Chmielnickim jeszcze nie spotkali, ale się spotkają i musi jednemu pójść na pohybel.	Czyż teraz nie można iść na łąkę?...	Naturalnie, a gdyby tego nie było, krzywiłbyś się!	Nie wiem doprawdy jak to pogodzić. Czyżbym był tak stary?	Powiadam że ją kocham! czyż na Cerullego nie ma już żadnego sposobu? Znasz go, jesteście dobrze z sobą?	Znam już wszystko ale zawsze jestem gotowy do nowych wzruszeń. Obawiam się jednak, że przynajmniej dla mnie one już nie istnieją. Ale może twoja cudowna dziewczyna zdoła mnie porwać. Lubię scenę. Jest bardziej rzeczywista niż życie. Chodźmy. Dorianie, pojedziesz ze mną. Bardzo mi przykro, Bazyli, ale w moim powoziku jest miejsce tylko na dwie osoby. Musisz wsiąść do dorożki.	Starzy żołnierze mnie uczyli których u nas nie brak, a wiadomo przecie, że nie masz nad naszych szermierzówszermierzów	Możesz pan wziąć, bo ja nie będę nigdy razem z Ciepiszewskim.	Nie ma kółka! Kto mógł odkręcić kółko?	Nie wiem.	Nie wiemy. Zaczęłyśmy uciekać.	O nie! Panna Rottenmeier zabroniła mi płakać.	Prawda jest starym żołnierz, a tyle trupa dawnom nie widział, chyba pod ChocimiemChocim (ukr. Chotyn) taktyczne zwycięstwo wojsk polsko-litewsko-kozackich nad armią turecką. przy szturmach janczarskichjanczarowie (tur.)	Milcz, durniu! Uchwycił się futryny okna, i z pierwszego piętra, które, na szczęście, nie było zbyt wysokie, zsunął się bez najmniejszej szkody dla siebie. Natychmiast poszedł do drzwi zapukać, mrucząc pod nosem:	Darujcie, siostro miła nie domawiajciedomawiać (daw.) noszony przy pasie skórzany woreczek na pieniądze. po co szedł będę na Rynek?	To, widzę, wybranych kawalerów pan Czarniecki mi przysłał. Ale z dawna to wiem, że rezolutów między wami nie brak, jeno wiary w dotrzymaniu obietnic i przysiąg brakuje.	A to tak było... Z soboty na niedzielę, będzie ze cztery tygodnie temu, poszlimy z Wincentym spać... zwyczajnie w stajni. Spać duszno z koniami, to my otwarli drzwi, tylko my śtangęśtanga właśc. sztanga (z niem.) mocno., klucz-em pod żłób cisnął i układłem się. Oni ta tylko głowę przytkną do słomy, już ci po nich...	Nie ma, ale wybiłem w stropie dziurę, przez którą możemy się wydostać.	Trafiłeś na takiego co więcéj zgaduje niż wie zawsze jednak pono lepiéj od ciebie będę uwiadomiony. Co do pana Dobka, mnie się on na pewno wydaje Niemcem, choć on i za waszego brata uchodzić i sprzedawać się umie. Za młodu pono dostał się do was, żył i tu, powracał do Niemiec, chleba kosztował wszelkiego, jest tym kim mu być potrzeba. U księżnéj Agnieszki on wszechmocnym, marszałkuje u niéj, u króla, nadwornemu rycerstwu hetmani, trzyma od skarbca klucze, jest pierwszym doradzcą	Ot, nieszczęście. Dużo tu teraz wściekłych psów. Ot, nieszczęście! Jakże ja panią puszczę w tę drogę. Toż pani się utopi jak nic. Ja sam przechodziłem nieraz, ale jak byłem młody. Wtedy przejścia znałem. Bo co roku inne. Sama pani rozumie, woda podmywa... Dziś bym się już nie odważył.	A kto mu się kazał upijać? Zresztą co innego, kiedy żył, a co innego, kiedy go nie ma.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że to jest tak samo, jak pewnego razu robili w Pradze próbę z ramą ochronną, zabezpieczającą od przejechania przez tramwaj elektryczny. Ten pan, co tę ramę wynalazł, sam się ofiarował na próbę, jak ta rama działać będzie, a potem miasto musiało płacić odszkodowanie jego wdowie.	No, tak Koncesja Gouldów w sięgnęła tak głęboko do korzeni tego kraju, tej prowincji, tej gardzieli górskiej, iż chcąc ją wykorzenić, trzeba użyć dynamitu. Tak postanowiłem. To moja ostatnia karta.	To, to, mój oficerze! wiemy o tém dobrze. Idziemy po darninę na jego grób.	Otóż, mój chłopcze, zbudowałem tu właśnie dwa trójkąty podobne, oba prostokątne: pierwszy, mniejszy, ma jako boki pionową żerdź i linię łączącą kołek z podstawą żerdzi, a jako przeciwprostokątną także linię na osi mojego wzroku, pociągniętą od kołka do szczytu ściany, która jest przedłużeniem przeciwprostokątnej pierwszego trójkąta.	Chciałbym móc kochać Zdaje mi się jednak, że straciłem namiętność i wyzbyłem się pragnień. Jestem zbyt skupiony na sobie. Moja własna osobowość stała mi się brzemieniem. Chciałbym uciec, odejść, zapomnieć. Głupio było z mej strony, że w ogóle tu przybyłem. Wydaje mi się, że powinienem zadepeszować do Harveya, aby przygotowano mój jacht. Tylko na jachcie będę bezpieczny.	Naprawdę? to już spokojny jestem przynajmniej o konia; potrzeba mi następnie ubrać tego konia, a uprząż wierzchowca składa się z takich przedmiotów, które jedynie muszkieter sam osobiście kupić może; lecz to wszystko będzie kosztowało trzysta liwrów najwyżej.	A na co chora mama pańska?	Bo proszę cię, cher ami! mnie to tak animuje i bawi!... ta tajemnica! ta ucieczka... ta twarz... coś tak w naszym kraju i pod nasze czasy niesłychanego. Prawdziwe szczęście...	Czy ja wiem, jak to nazwać! Chyba jestem zdenerwowana...	Hamuj się, panie, jak przystało na zwycięskiego wodza...	Kanalskie to jest plemię owe Krafty, ale co mi tam... owszem...	No, to niech pan powie, skąd ja się tu znów wziąłem, kiedy pan taki mądry?	To co?	To go niechcecie przyjąć odemnie?	To już mnie wasza mość powiedział, jakeśmy w tamtą stronę jechali.	Śmiesz pan w ten sposób mówić do mnie?!...	Jak to niesprawiedliwy!	Od jakiegoż to czasu?	Ostrzeżono cię? I któż taki mógłby to uczynić, skoro byłeś jak najpilniej strzeżony?	To dobrze. Jeśli wszystko pójdzie pomyślnie, następnej nocy można ją będzie wynieść...	To święta... W ramki ją oprawić, lampką z LoretuLoret z daleka...	W Chinach zrobił kuzyn to odkrycie?	Kiedy ją spotkałem pierwszy raz po jej wyjeździe z Warszawy, jakby we mnie piorun trzasł, tak mi się podobała...	A czy teraz już panna Marysia zupełnie zdrowa?	A co, prawdę mówię?	A jeśli będzie chciał wiedzieć?	Co pani takiego opowiada?	Czegóż się pan spodziewasz?	Czy wiész, panie Dembowski, pan Lucyan taki dobry, że już blizko od roku uczy mego chłopca.	Ho! patrz pan! gdzieś się tu pali!	Idź-że się spytać, kiedy można będzie widzieć się z panem.	Jednakże mogę zjeść te kuropatwy pieczone?	Ma się rozumieć: dwie i jedna.	Można je mieć przy tysiącu rubli. Szczęście każdy nosi w sobie.	Prawda; zapomniałem się, przepraszam.	Teatr czy pańskie kierownictwo?	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	A nerwy?	A podział tych dwu klas?	Ah, ha! mucho bono! Qui! Qui! Clos Poulet... St. Malo! St. Pierre et Miquelon zacząć; tu: 3 os.lm jęli: zaczęli. wołać wszyscy społem:	Albo każe czekać parę dni.	Ale ty bierzesz datki od Fenicjan?	Bardzo ładna	Czarną sukienkę? Czarną?	Dawniej tak lubiłeś taniec.	I o żonie?	I odwozi pan Jankę?	Kogo?	Kto? Kto?	Mojego ojca?	Myśli, że kto głupi a uwierzy!	Niedoczekanie	Nieszczęście	No... tak, panie dyrektorze	Pan gra, panie Stuart	Pod słońcem! O, dużo tam jest miejsca, Doady!	Poniekąd poniekąd oczywiście.	Potrzeba czasu.	Pozwól, że cię obwącham Hm, naprawdę śmierdzisz kryminałem.	Spójrz w lustro, jesteś czerwona jakbyś miała ognipiór, wyglądasz jak stara chłopka.	Tak	Wijo-a-ocha!...	Więc tam, blisko szosy, stoi nieprzyjaciel?...	Wyjrzyjcie, panie.	Zbyszko!...
Istnieje w Persji osioł nadzwyczaj rzadki, zwany dziki osioł, onager, u starożytnych equus asinus, u Tatarów kulati; Pallas zbadał go na miejscu i przywrócił go wiedzy. W istocie, zwierzę to długo uchodziło za fantastyczne. Jest, jak panu wiadomo, sławne w Piśmie świętym; Mojżesz zabronił parzyć go z jego pobratymcami. Ale dziki osioł jest jeszcze sławniejszy przez wyuzdania, których był przedmiotem, a o których często mówią biblijni prorocy. Pallas, jak panu z pewnością wiadomo, oświadcza w swoich Act. Petrop., tom II, że te dziwaczne wybryki są jeszcze uświęcone przez religię u Persów i Nogajów jako skuteczne lekarstwo przeciw bólom nerek i scyjatyce. Nie mamy o tym pojęcia, my, biedni paryżanie. Muzeum przyrodnicze nie posiada dzikiego osła. Cóż za wspaniale zwierzę! Jest pełne tajemnic; oko jego uzbrojone jest rodzajem reflektora, któremu mieszkańcy Wschodu przypisują działanie uroczne; szata jego jest bardziej wykwintna i lśniąca niż u naszych najpiękniejszych koni; cętkowana jest w płowe pasy i bardzo przypomina skórę zebry. Sierść jego ma coś miękkiego, falistego, tłustego w dotknięciu; wzrok jego równy jest co do bystrości i dokładności wzrokowi człowieka. Większy nieco niż nasze osły domowe, obdarzony jest nadzwyczajną odwagą. Jeżeli przypadkowo go zaskoczyć, broni się z nadzwyczajną zręcznością najdzikszym zwierzętom. Co się tyczy szybkości w biegu, można go porównać jedynie z lotem ptaków; w wyścigu z dzikim osłem padłyby, drogi panie, najlepsze konie arabskie lub perskie. Wedle ojca sumiennego doktora Niebuhra, którego, jak panu wiadomo, opłakujemy świeżą stratę, przeciętna zwyczajnego biegu tych cudownych stworzeń wynosi siedem tysięcy geometrycznych kroków na godzinę. Nasze zwyczajne osły nie mogą dać żadnego pojęcia o tym ośle pełnym niepodległości i dumy. Postać ma lekką, żywą, minę inteligentną, sprytną, fizjognomię pełną wdzięku, ruchy zalotne! Jest to zoologiczny król Wschodu. Tureckie i perskie zabobony przypisują mu nawet tajemnicze pochodzenie, a imię Salomona wplata się w opowiadania tybetańskich i tatarskich bajarzy o zdatności przypisywanej tym szlachetnym zwierzętom. Wreszcie dziki osioł oswojony wart jest olbrzymie sumy; prawie niepodobna ująć go w górach, gdzie skacze jak kozica i zdaje się latać jak ptak. Bajka o skrzydlatych koniach, o naszym Pegazie, z pewnością wzięła początek w tych krajach, gdzie pasterze mogli często widywać dzikie osły skaczące z jednej skały na drugą. Osły wierzchowe, uzyskane w Persji ze skrzyżowania oślicy z oswojonym onagrem, są w myśl odwiecznej tradycji malowane na czerwono. Zwyczaj ten dał może początek francuskiemu przysłowiu: „Zły jak czerwony osioł”. W epoce, kiedy historia naturalna była we Francji bardzo zaniedbana, jakiś podróżnik musiał, jak sądzę, przywieźć któreś z tych interesujących zwierząt, bardzo źle znoszących niewolnictwo. Stąd przysłowie! Skóra, którą mi pan przedłożył, ciągnął uczony, to skóra dzikiego osła. Różnimy się w zdaniach co do pochodzenia nazwy. Jedni twierdzą, że ChagriChagri	Czyż warto? Niechże pan patrzy, jaki świat piękny poza całą wiedzą naszą!	Jaki „tamten pan”? Co pozwolił?	Pan Jezus więcéj cierpiał!	Posiadasz pan dziewięćset tysięcy franków?	Posłałeś pan po niego?	Ma pan słuszność, drogi Spilett. Słuchaj, Nabie więc także i ty nie... a może w jakimś chwilowym zamroczeniu... ale nie, to nie ma sensu... Czy pozostał jeszcze któryś z tych śladów?	Czy mógłby pan, Pencroffie, chociaż na godzinę pohamować swoją niecierpliwość?	Albo ja się czego jeszcze boję? Nie mam już nic prócz życia do stracenia, a to bym dał chętnie żeby się pomścić nad nimi. Syna mi wzięli te katy! Córkę mi chcieli zbezcześcić! Myśleli żem już tak plugawy i bezsilny że mnie zgnieść można bezkarnie. Ale gdy się już tylko życie zostanie, człowiek je sprzedaje drogo! Miałem już jednego z nich w ręku, i ten mi się wyśliznął...	Nie o chorobę tu chodzi, panie merze; ale pan równie dobrze umie leczyć kieszeń jak ciało; przyszedłem więc poradzić się pana w sprawie, jaką mam z jednym-tam z Saint-Laurent.	Oddawałeś pan może syna do gimnazjum?	Więc tak poczynasz sobie ze mną?... Więc to tak?... Obiecałeś mi, że będę pierwszą twoją kobietą, lecz zanim księżyc obiegł połowę nieba, złamałeś przyrzeczenie?... Może myślisz, że zemsta Astoreth pada tylko na kapłanki, a nie dosięga książąt?...	Okno, nie zdziwiłbym się... wiatr wionie i zamknie; człek tamten może być pijany i zatańczy... to nie czary. Lecz gdybyś mocą magii zmusił tę niewiastę do potłuczenia swego towaru, to zaiste... chybabym uwierzył, żeś posiadł wiedzę czarnoksięską. Ale wszystkie garnki?	Przeciwnie, mój drogi, śliczne to, kochane dziewczę. Taka przy tym uczuciowa. Wszystkie one zresztą są uczuciowe. Zofia mówiła mi potem, że nikt nie zdoła wyobrazić sobie, jakich się od Sary nasłuchała wyrzutów. Wierzę bardzo. Czułem, jakbym popełnił jakąś zbrodnię. Po Sarze przyszła kolej na pozostałe osiem, a na każdej wywarło to piorunujące wrażenie. Dwie najmłodsze, te, których wychowaniem Zofia się zajmuje, znienawidziły mnie.	Poczekaj, nie brnijmy w nieistotne nieporozumienia. Mówmy otwarcie raz w życiu, nie przyjmując niczego za obrazę. To nie jest tak banalne. Pozycja społeczna, Historia, UpadekJesteś hrabia według Tempego jakiegoś potwornego świństwa na wielką skalę. Możesz pomyśleć: „Dobrze nie mam żadnej tradycji, przy pomocy której mógłbym upiększyć mój upadek. Jestem czymś bezimiennym, odpadkiem młodszej pseudokultury, która u nas właściwie nic ciekawego nie stworzyła, przeżuwając od wieków zagraniczne nowalie i to przeważnie nie w porę, nie te, które należało, i nie z tej strony je przyjmując, z której należało. Ty jesteś czymś tak międzynarodowym jak pierwszy lepszy komunistyczny Żydek narodowość to dość wczesny wynalazek to jakby ktoś wkładał pięknie rzeźbiony patyk w koła lokomotywy, chcąc ją zatrzymać. I to jest najstraszniejsze, że jakkolwiek to, co się teraz zaczyna, ma wszelkie pozory wielkości i może jest wielkim w chwili stawania się, będzie przyczyną szarzyzny i nudy społecznej, o jakiej my pojęcia nawet nie mamy, mimo że na te rzeczy już narzekamy. Dlatego nie mogę przejąć się tą ideą.	On mówił coś tam o wytrwaniu do samej śmierci i o pokładaniu ufności w Bogu. Zdaje mi się, iż po prostu się przeraził. Ale on jest, wie pan, bardzo daleko, a Bóg, jak powiadają w tym kraju, bardzo wysoko.	Do Gardinerów. Salusia opowiadała mi o weselu Belli Moffat: odbyło się bardzo wspaniale i pojechali na całą zimę do Paryża. Cóż to musi być za rozkosz!	Krzywdy panisko nie dozna. Ja w tym i starosta. Wżdy to kum waszmościnego rodzica	Patrzcie ojczulu, zawołała, jak mi to ładnie w tym męzkim stroju! patrzałam w zwierciadło, i poznać się i nacieszyć sobą nie mogłam! Jaki zemnie tęgi mężczyzna!	Przypadek chciał Najjśn. Panie, żeśmy trafili na jasełka jakieś z panem jenerałem, z powodu zepsucia się powozu. O ile mi szum, krzyk gawiedzi i nie dość dobra pamięć dozwoliły schwycić to przedstawienie, przypominam sobie, że występowały tam głównie figury biskupów, dygnitarzy, posłów, kilku kobiet...	To wszystko nie ma sensu Pójdę teraz prosto do niego i zawrę z nim znajomość!	Za to jej naganić nie można iż się przywiązała i chce wdzięczność okazać. Tu wszyscy głowy potracili, królewna płacze tylko i narzeka, ta jedna ani odwagi nie traci, ni na chwilę nie odpoczywa.	A to żebyście wiedzieli, rąbią, ale na przykupnym.	Co to za dziewka?	Daleko to?	Gruntownie znasz kwestię! Jakież to? Alpy, Himalaje, Andy?	No to pochodzimy z tych samych stron Ja z Protivina.	O to Machiawel! Wartoby taką odpowiedź zapisać, bo to zarazem i pochwała, i trochę krytyki, i zaświadczenie, że tak jak jest, jest najlepiej, i że możnaby żądać jeszcze czegoś lepszego. Dajże tu sobie, człowieku, z tem radę.	Co po tem, jeśli zniewieściał? Słabość w mężczyznie przywarą wielką... sprężyny nie ma, półzegarze nie idzie... cóż dopiero w panującym, który wolę winien mieć za tysiące?	To, co mówisz, nie ma najmniejszego sensu Mémé nie ma w sobie nic zniewieściałego, nikt nie jest bardziej męski.	Być może forma cz. przesz. czasownika dotycząca czynności powtarzanej; dziś tylko: słyszał (wielokrotnie). niejednokrotnie z ust ludzi, których Anglicy nie uważaliby za urojeńców.	Siostro chłodno tu dzisiaj; czy nie czas już wracać na poranne nabożeństwo?	Z nas dwóch, wolałbym już ja być tym ślepcem. Tym, który nic nie rozumie.	Głupiś... biegać nie umiem. A choćbym nawet zdolił, nie przystoi poważnemu człowiekowi. Ot, stało się... próżno żałować przeszłorocznego śniegu! Gdyby nie to, że dziś jeszcze musimy wyjechać, jutro do południa odnalazłbym trutnia i zrobił mu wieczne odpoczywanie. No chodź. Toboły trza zapakować. A kiesekkieska	Juści tego nie wiem, bo mi nie pedział, nie powiedział ale tak sobie kalkuluję.	...ten błogosławiony, upragniony i przez długie lata z tęsknotą oczekiwany moment który uczyni mnie najdroższą małżonką twoją, Lulejko! Ach! Ach! Podajcie mi flakonik, słabo mi od zbytku radości i szczęścia!	A więc Ryży Byk... czyż nie tak? Może w poprzednim życiu pozyskałeś zasługę, a byk przyjdzie, by cię wynagrodzić.	Bo na tym świecie, mój baronie wszystko zmienia się oprócz peruki.	Czego chcemy? Chcemy oznajmić ci wolę Jego Wysokości. Czy widzisz ten firman?	Cóż mam zrobić: w łeb sobie palnąć czy powiesić się?	Nie chodź dziś do teatru, Dorianie Zostań u mnie na obiedzie.	Musimy, nie wolno. Więc proszę fabrykę spalić, ale fortecy tymczasem nie ruszać.	Na śmierć, nie na niewolę	Oto mi też tylko i chodzi otóż tedy powiedzcie mi, panie, tylko nie dodając i ujmując ani jotki, ale szczerze i po prawdziwej prawdzie, jak mówić zawsze powinni prawi rycerze błędni...	A ja tu czekam na pana.	A jeżeli nie drugi! Ty już wszystko wiesz doskonale. A ja ci tyle świadków przyprowadzę...	Czy mam z panem powrócić do Sulaco?	Gdzież ma być?	Gorsza bo nawet i nie modlą się do Matki Przenajświętszej.	Hm... nie sądzę. Miał plenipotencjęplenipotencja (z łac.)	Jakim sposobem? Znów uciekać? A nuż się znowu nie uda?	Jakże więc sobie radzicie by do końca roku bez długu dociągnąć i starczyć na wyżywienie, opranie i ubranie tych dzieci?	Jasne, że nie przystoi.	Jesteśmy dopiero na jednej trzeciej wysokości	Kogóż będziesz obserwować, jak i on zniknie z berlińskiego horyzontu?	Ludka jest cierpiąca i nie wychodzi z domu Chyba zbierzemy się u nich?	Nie każda	Nie wiem jeszcze.	Nie zapomniałem jeno umyślnie nie brałem, bom jej jeszcze nie był zasłużył.	Nie, miły gospodarzu, nie mogę, chciałbym dziś jeszcze dostać się do domu i zobaczyć swoich, zanim pozamykają okna.	Niech mnie diabli wezmą, jeżeli młynarz nie ożeni się prędko powtórnie. I wiem, do kogo się zaleca!	Panie... panie mój!... Wiem, że mnie już nie kochasz, ale przynajmniej siebie nie narażaj...	Przez czas układów chodziła między drzewami. A gdyśmy zakończyli sprawę i zapili dobrym winem żydowskim, powiedziała ojcu... zakończył Tutmozis.	W takim razie możemy przygotować kolację i się posilić. Powiem wam szczerze, że nie wiem, gdzie się podziały moje jelita. Van Stiller, upiecz, proszę, te dwie wspaniałe płaszczki. Jestem pewien, że tak ci zasmakują, że będziesz jadł, aż ci się będą uszy trzęsły.	Więc można?	Za ogrodem widzę strumień wijący się po łące; koło niego bydło idzie na paszę, a pasterz je pogania.	Żołnierz, Nauka, Siła, Mądrość rzekł Wołodyjowski, spoglądając okiem znawcy na roboty.	A choćbyś była złudzeniem ciemności, witaj, maro, co mię pozdrawiasz...	A co sobie myślisz? Już niedługo.	A kiedy zaczynacie wyprawę wojenną?	A sanna przetarta?	Ano, niech powiedzą świadkowie.	Co ja?	Co pani?...	Co znaczy „z natchnieniem”?	Czytujesz chętnie Ibsena?	Dlaczegóż fałszywe?	Do Jędrusia, przyjaciela zacnego! Przed nim się poskarżym.	Dobrodzieju! Dobrodzieju!	Gdybym ja chociaż była mała...	Gdybyś mnie kochał, jak ja ciebie...	Gdzie? O ślubie?	I co im powiem od ciebie?	Kto podpisał?	Któż go tak nazwał?	Linus?...	Mhm	Mógłżem cię spotkaćmógłżem cię spotkać	Nasz, żydowski...	Ot, tak... boczków przypiecze!	Ryby łapię.	Stach jest u państwa Maszków, ale myślę, że niedługo wróci. Ach, jaki będzie rad! Siadaj, odpocznij!	Stój! kto jedzie?	Tak? Skończyłeś robotę?	Tam do licha! Myślę sobie kazałem zamknąć gęby hołocie.	Wdowy.	Zgoda więc dodaję pięćset. Będą okrągłe trzy tysiące.	Zwłaszcza kiedy go pożegnamy	Żona	„Jesteś gotów?”
Nie wiem, co ma ten fakir do tego chłopca, który jest zapewne ofiarą jego oszustwa albo jego wspólnikiem Nie możemy pozwolić, by chłopak, Anglik z rodu... przypuściwszy, że jest on synem masona, to im prędzej odda się go do ochronki masońskiej, tym lepiej dla niego.	Czy nie udamy się w pogoń za tym potworem?	Nie było to bardzo potrzebne głupcom, możesz dodać... tak, nie inaczej Ale posłuchaj i zastanów się: jesteś młody, gracki	I owszem dlaczego nie. Ja się mogę dołożyć do tych lodów...	Rozkaz napiszę na tabliczce i podpiszę go, moja siostrzenica zobaczywszy to, nie będzie robiła żadnych trudności, w liście miłosnym trzeba na końcu umieścić: Twój do śmierci Rycerz Posępnego Oblicza. Rycerz, Kochanek, Kochanek romantyczny, Dama, Miłość platoniczna, Miłość romantyczna, Pozycja społeczna, Kobieta, MężczyznaNie trzeba się kłopotać, że list będzie nie moją pisany ręką, gdyż, o ile pomnę, Dulcynea ani czytać, ani pisać nie umie i w życiu nie widziała mojego pisma. Miłość nasza była tylko w idei naszej i nigdy nie przeszła jej granic; mogę przysiąc, iż w ciągu lat dwunastu kochając ją nad życie, cztery razy ją tylko widziałem, a ona, trzymana ściśle przez Lorenca Korchnelo, swego ojca, i Aldonzę Nogalez, starą krewną, być może nie zauważyła mnie wcale.	Daj ci Boże zdrowie; postarawszy się, może i zostanę; tak ciebie na podkanclerza nie pośpiejępośpieć (daw.)	Zachciało ci się przewietrzyć!... nie potrza: wszystkiego dostanie u Jankla, sama tam zaraz pójdę i przyniesę.	Stara i oklepana brednia! panie Hrabio. Do zrobienia pieniędzy potrzeba najprzód głowy; kto nie ma głowy, choćby go rodził Montmorensy nic nie będzie znaczył na świecie, a z głową, z duchem, z wyższością umysłową, pierwszy chłop lepszy od ciebie mości Hrabio.	Fuj! Niby pan fakir, a taki żebrak. Ja sam nic nie mam. Ledwie kilka rubli i nieco dolarów. Skąd wziąć i po co? Niech mnie Pan Bóg ukarze, jeśli ja panu mogę dać cokolwiek. Już wolę zostać. Widział kto taki sromotny interes? Niechaj mi zeschłe kości tu połamią, ale płacić nie chcę i wcale nie mogę.	O! panowie umiecie politykować!... znalazłoby się w waszych głowach dużo rzeczy, o których nie wiemy, gdyby można tam czytać, jak to wy czytaliście ten list, schowany za mojem nadejściem.	Teść mój i mąż nie bronią mi tego zajęcia i stosunku	Trzewiki, głównie trzewiki, w dość odległych jedna od drugiej chwilach przytomności, najczęściej bowiem robił po pijanemu awantury, gdzie się dało.	Wybaczy dobrodziej, ale list Pański to zamach gwałtowny, to oświadczenie tylko jednostronne. Nam układów trzeba. Odnoszę wrażenie, że w obu panach dwa różne systemy, lecz jeden przedmiot mające na oku, nagle się zetknęły. Postaram się teraz, by przez kontemplację rozmotać supły komplikacji mnogich, lecz nieistotnych.	Nie mam, panie, czasu na genealogię. Byłeś pan obywatelem ziemskim, to znaczy, że pan nic nie umiesz. Chciałbym panu pomóc, a że na pańskie szczęście od kilku dni jest w magazynach miejsce, więc jeśli pan chce przyjąć...	Nie, powóz jest zajęty przez pewnego para Francji, zięcia pana Moreau, barona de Canalis, jego żonę i teściową. Zostało mi już tylko jedno miejsce w środku.	Panna Rudecka nie zrobi ujmy tej zasadzie. Zupełnie śmiało może zostać ordynatową Michorowską, ma do tego wszelkie kwalifikacje.	Ależ, panie sekretariuszu, ja księgi wcale nie mam i nigdy jej nie miałem.	Ba, robię za dziesięciu i jeszcze nie wystarcza.	I w tym się cosikcosik (gw.) zająkał stary Bylica.	Kmicic swawolnik był i okrutnik, ale nie parrycydaparrycyda (z łac. parricida)	Kokoty boją się jej, ponieważ jest zanadto cnotliwa. Gotowe się nawrócić i wykoleić w życiu.	Nie każdy by to zrobił A może byś chciała coś kupić?	Nie mów tak, Wasza Wielmożność, jestem tylko biedną służącą	Nie!...	Nie, kobiety i słudzy.	Panie Nikodemie będę szczery. Nie chciałbym zmieniać zarządzeń Olszewskiego. Kunicki uchodzi za kanalię i krętacza. Ale panu wierzę bez zastrzeżeń. Czy rzeczywiście powiększenie kontyngentu drzewa z punktu widzenia interesów Skarbu byłoby słuszne? Tak czy nie?	Panie kochany Ja nikogo nie oskarżam, ja po prostu to mówię i mogę to samo powtórzyć w obecności hrabiego.	Tak, wojewodo! była! ale Zygfryd de Löwe i Arnold von Baden przebili się przez nieprzyjaciół.	Dotychczas mówiłeś prawdę, ale teraz kłamiesz Żydówka nie będzie niczyją kochanką!	No nie ma: ani łódki, ani człowieka.	Że jutro będę się stawił. Poszlę dziś po mój powóz i konie i	Bóg w miłosierdziu swoim nie dał mu dożyć takiej chwili! Straszne to czasy nadchodzą na tę Rzeczpospolitą. Konwokacjekonwokacja wybory króla. bezkrólewie, okres pomiędzy śmiercią króla a objęciem władzy przez następnego., niezgody i machinacje zagraniczne teraz, gdy potrzeba by, aby cały naród w jeden miecz w jednych rękuw jednych ręku  (starop.)	Niezadługo trafim na gościniec idący od przewozu przed wyspą do środka kraju. Tam się w gęstwinie położym i będziem na nich czekać.	Wszystko ŚwiętokradztwoCzuję się, jakbym była pohańbiona na wieki. Jak sądzisz, co czułaby matka, gdyby ujrzała dziecko swoje, utatuowaneutatuowany	Wystarczy nam na długo Rzucę tę budę i pojedziemy sobie w świat. We dwoje! Pomyśl tylko, jak to będzie cudnie!... Więc co?... Zgadzasz się?...	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	Nie. Ogólny kierunek możemy jej nadawać. Ale pewne dywagacjedywagacje	Cóż robić, mamo? Nic nie pomoże wyrzekać na to, przeciw czemu rady niema.	Owszem, jestem! Papa nie raz opowiadał, jak kilka kilometrów niósł pana Raszewskiego na plecach nieprzytomnego.	Proszę, niech mi pani pozwoli skończyć Kiedy powziąłem myśl wywiezienia pani ze stron dla pani niebezpiecznych, byłem bogaty i liczyłem, że będę mógł część mojej fortuny oddać do pani dyspozycji. Dziś jestem zrujnowany.	To dopiero początek. Przyślij mi zaraz swój adres, skoro wrócą do Petersburga. Będziesz miał trudną robotę!	Otóż, że wrócę jeszcze do tych wybiórków z bud konkursowych: albo oni wychowują szkołę, albo też, jak w tym wypadku, szkoła wychowuje ich. Ja jestem zwolennikiem naszej własnej metody!	Tak Brehm pisze. Może wuj ma przypadkiem w swojej biblio­tece coś o żółwiach, ja zbieram wszystko, co jest o żółwiach.	Do samego ostatka	Oberżę, w której Don Quichote, wszelkich poczynań patron najcenniejszy, otrzymał ongi swe znamię rycerskie? Jacinto! Czy to być może? Zapewniłeś mi miejsce, z którego wyruszył Cervantes na świata spłowiałego pierwsze przemienienie twórcze?...	On robi na mnie wrażenie płazupłazu powiedziała do Niny.	I wiecie, że król polski już przejechał?	Jak prędko dojedziemy do Chartumu?	Tak ci drogie? To pewnie jej włosy, co? Tej pięknej panny, z którą byłeś na maskaradzie?	A co? Bo gdzie miałem uciekać?	A tamci co robią?	A! ale gdzie jest teraz?	Austria chce zabrać?... Za co?...	Bajeczna Dobrzysia z bajeczną twarzą, bo ma wąsy i brodę	Co to za uroczystość?	Gwes. A te Heda pódź tera se mnom do checze!	I cóż bym ci mógł zarzucić? Że jesteś miła, dobra, pełna wdzięku	Ja ją wezmę do stajni	Natychmiast jadę do Kowna.	No tak, tak, co to, to prawda Kurzawę zabili huknął pięścią o stół.	Rzecz niesłychana, co trzeba przeżyć z tym dzieckiem!	Jakaś ty piękna Gdzie mieszkasz?... Ach, wiem, w tamtym pałacyku... Czy można cię odwiedzić?... Naturalnie, jeżeli przyjmujesz wizyty śpiewaków, musisz i mnie przyjąć... Czy naprawdę jesteś kapłanką pilnującą ognia?...	Ale będzie Już na niego u tego kupca czekają i po mieście go szukają także.	Dość daleko. Za krajami niemieckimi, na północ, tam, gdzie Wisła płynie.	Możemy załatwić rachunki Pan Goriot niedługo już pozostanie u pani, a ja...	Na czym stanęliśmy?	Ach!	Ale i mnie téż niezmiernie jest pilno...	Bo ja wiem. Z biblioteką doskonale sobie poradziłeś, ale kooperatywa jest o wiele trudniejsza.	Chciałbym, żeby tego Lulejkę raz już dia...	Czy żołnierze byli źli na niego?	Jaki cel, słyszy pani?... Taki sam cel jak dziś... jak zawsze... Przyniosłem pani korektę, ale...	Już tam wy, policja, macie swoje sposoby...	KreutzdonnerwetterKreutzdonnerwetter (niem.) zaklął jak dragon.	A czegóż to imć pan Rzędzian żałuje?	Ale to niebezpieczne.	Bagatela! Ten pan Karbowski	Człowieka tego musisz odszukać, Linnarcie i podziękować mu w moim imieniu! Gdziekolwiek go spotkasz, oddaj mu cześć, albowiem miał serce dla całej naszej rodziny.	Ja też	Jesteś zdenerwowana ogromnie!	Kto cię stworzył!	Któż to taki?	Mogę zastąpić pannę Jadwigę w głośnym czytaniu.	Natychmiast przyjedzie	No, wiesz!...	Ojcze, dałem słowo...	Ostrożnie, za rogi płaszcza...	Pamiętaj hrabio	Panie Stachu!	Przysięgam.	Są to dzieci oficjalistów i służby domowej. Uczę ich religii, historii i robót.	Tak, tak, panie, zażywał!	To ku BarowiBar mruknął Zagłoba.	To tam moja babka, wariatka.	Toteż Junona wykłuła mu oba oczy.	Tutaj? Kiedyś przyjechał?	Wiedziałam.	Więc dobrze: proszę przeczytać, moi panowie, wasze postanowienie	Za Rohityna, za Rohityna	Żywego!
Najrozmaitsze ofiary Jeżeli nie z ludzi, to z bydła, koni, nierogacizny albo z syconego miodu. Ja tam nigdy w tym nie gustowałem. Oj, byłyż uparciuchy i cudaki z tych starych bałwanów! I czy na wiele im się to przydało? Phi! Ludzie, gdy im się lepiej zacznie powodzić, tracą ochotę do robienia z siebie ofiary, ba, nie mają ochoty ofiarować nawet swych koni roboczych. Toteż w czas pewien ludzie poniechali stare bożęta. Dachy świątyń zapadły się, świątynie opustoszały. Nie było rady! Bożęta musiały wygramolić się w świat i żywić się na własną rękę, jak tam który potrafił. Niektóre z nich wieszały się po drzewach albo też kryły się po grobach i jęczały po nocach. Jeżeli tak jęczały dość głośno i długo, udawało się im niekiedy napędzić takiego stracha jakiemuś biednemu chłopkowi, że okupywał się im kurą albo bryłką masła. Przypominam sobie taką boguńkę, co się zwała Belisama; została ona w końcu zwykłą rusałką wodną kędyś w Lancashire. Miałem też całe setki innych przyjaciół, co niegdyś byli bożkami, potem zeszli do rzędu Ludków Górskich, a w końcu powędrowali sobie w inne strony, bo z tych lub innych przyczyn nie mogli wyżyć wśród Anglików. O ile sobie przypominam, jedna tylko Stara Istota uczciwie zarabiała na życie od czasu pojawienia się na świecie. Był to WelandWeland a. Wolundr (mit. germańska) bóg pioruna, rolnictwa, małżeństwa i rodziny. Przedstawiany z młotem w dłoni, na rydwanie ciągniętym przez kozły..	Właśnie że teraz będę mówił. Cała ta wasza polityka to jest farsa. Jeden Kocmołuchowicz coś jest wart, o ile pokaże, co umie Jest farsą jeszcze od czasów rewolucji francuskiej, która na nieszczęście do nas nie dotarła. Były tam próby, ale co to. Wtedy był czas jeszcze stanąć na czele ludzkości i my bylibyśmy to potrafili, gdybyśmy zaczęli się rżnąć porządnie wtedy, gdyby był człowiek, który by miał odwagę to zacząć i to na wielką skalę. Refleksem tych niedorobionych rzeczy były mesjaniczne brednie ach! Wolę już Żydów po stokroć i wolałbym żeby ta Polska żydowska nawet była, niż taka ślachcicka.	To nie może być, bo my kołujem, by Upitę ominąć, a z Upity prosta droga, jakoby kto sierpem cisnął. Choćby ruszyli dniem później, dwoma nawet, to jeszcze by mogli być w Birżach przed nami i drogę nam zastąpić. Toż my do Szawlów teraz dopiero jedziem i stamtąd będziem do Birż prostować, a trzeba waćpanu wiedzieć, iż z Upity do Birż bliżej niż z Szawlów.	Pewnie, że tak trzeba będzie uczynić Zaraz jutro ich puszczę, ale dziś nie chcę o niczym wiedzieć, bom okrutnie zmachany... Gorąco tam było na drodze jak w piekarni... Uf! całkiem mi ręce zemdlały... Oficer nie mógłby nawet dzisiaj jechać, bo w pysk zacięty.	Tak, jutro list wystosować do króla JMości pruskiego, prosząc o wydanie hrabinéj co daléj ma się zrobić, zobaczymy.	Zgoda. A teraz czy zechcesz mnie objaśnić, mości Land, co rozumiesz przez przyjazną sposobność.	Jedźcie z Bogiem daléj; do wsi dwa kroki Nocą to już do mnie nikt nie wchodzi: piesby mój pokaleczył.	Oj! oj! Od swego przyjścia tutaj mordowały mnie, żeby im grunt sprzedać. Tak mnie nachodziły, tak się przypominały, że kiedy zesłał Pan Bóg ogień, tom nareszcie uległ i z żoną przeniosłem się do nich...	Ach, więc jedziesz na spotkanie eskorty? Będę o piątej rano na balkonie, by zobaczyć, jak będziecie przejeżdżali. Tymczasem do widzenia!	Ależ tak! O!... te oczy! Jak się pani na mnie nimi patrzy! Zresztą ja nauczę. Czy pani grała kiedy na scenie?	Boże drogi! Po nocy przez moczary?	Byłyby to tylko koszta podróży zresztą mógłbym jechać trzecią klasą albo i w kufrze. Raz dotarłszy do Rzymu, rychło bym zaczął zarabiać na życie. Układałbym ballady i śpiewał na ulicy. Włosi płaciliby mi lirami za śpiew... w ogóle kraj, w którym pieniądze mają tak śliczną nazwę	Do rana wykipi, uśnie cicho jak ptaszek, bo krew go całkiem odeszła.	Do sztuby ją, pani, oddaj, a nie do takiego pałacu Suka ani myśli służyć...	Hm! i mnie tyleż obchodzi Bastylja, co i pana. Gdyby tu tylko szło o machnięcie szpadą, mniejsza, ale...	Jak tylko słońce wzejdzie nad horyzontem, piraci z Tortugi stoczą jedną z najstraszliwszych bitew, w jakich kiedykolwiek przyszło im brać udział. Fort, który skrywa za swymi murami mojego śmiertelnego wroga, zostanie ostrzelany z osiemdziesięciu dział, a sześciuset marynarzy gotowych na śmierć rzuci się do ataku. Ja będę im przewodził.	Już nic nie powiem, ale ulituj się i ty, do diabła, i przestań mi replikować!	Lecz jakże przekonam cię, że jestem twój, i twój tylko na zawsze?	Listy muszą być czytane, bo jest książka, do której każdy list jest pod numerem wpisany	Mnie tam wszystko jedno. Aby z głodu nie zdechnąć. Roboty się nie boję.	Modliłam się, by cię nie opętał szatan chytrości i podstępów	Otóż to ranny ptaszek! Od młodéj żony nazajutrz po ślubie już biega po ambasadorach. Sądziłem żeście jeszcze u nóg swéj pani.	Panie Micawber jegomość ten wygląda istotnie tak, jak gdyby był przyparty do muru. Postąp pan z nim, jak na to zasłużył.	Powiedz słowo, synu, a jutro rano otrzyma sumę potrzebną dla swego uwolnienia.	Tak, tak to właśnie i faktem jest, że my nie możemy żyć, jeśli się coś nie zmieni, i to wkrótce. Otóż przekonana jestem i w ostatnich czasach pozwoliłam sobie kilkakrotnie zwrócić uwagę pana Micawbera na to, że rzeczy same przez się zmienić się na lepsze nie mogą i nie zmienią się, jeśli im nie dopomożemy sami. Mylę się może, lecz jest to obecnie najgłębsze moje przekonanie.	Ty świnio mała!... Ot, czym taki handluje chętniej niż gazetami. Wybiega z tym przed hotele.	Zagrasz mi na powitanie Głębowicz, gdy już wrócimy tu na stałe. To dzisiejsze to jakby niwy zaporoskie, gdy śpiewają cicho teorbanyteorban drzewce zakończone grotem (a. kulą), ozdobione końskim włosiem; symbol władzy w wojskach tatarskich, kozackich i tureckich.. Brzmiała tu i melodia tęskna, i głośna wrzawa kozacka. Moja ty artystko!... myślałaś o mnie, grając?	A tam?	A was co tu przyniosło?	Ależ to była śmieszność	Anielko! Anielko!...	Ano tatuś i mamusia.	Atanazy: Żadne warstwy nic nie stworzą w formie kooperatywkooperatywa (daw.) związek zawodowy we Francji i niektórych in. krajach. czy komunizmu państwowego	Bardzo dziwnie pani mówi	Bo oni byli tacy biedni...	Być może, być może, skoro pan tak powiada... Zresztą nie mam prawa żądać rachunku od pana... i gdyby pan chciał się żenić...	Bóg wam zapłać. Niechże mam choć tę uciechę! Alem to wiedział, że mu nie darujecie. Jakoże uczynicie?	Czym? Tym, że żyjesz ku mojej krzywdzie!	Czymkolwiek Marcinek zostanie czy to obywatelem ziemskim, czyli też kapłanem, czy sekretarzem gminnym albo oficerem	Decyduj się i to szybko, bo klnę się na Boga, zginiesz z mojej ręki!...	Dobranoc!	Doskonale.	Dubiel Zaprzęgaj, pojedziemy se gdzie w świat. Weź karetkę. Czy wymyta?	Dėl ko gi?	Gdyby było we Francji wielu ludzi takich jak pan, a jest ich, na nieszczęście, za dużo, wszelki rząd byłby niemożliwy.	Gotowe	Ha, zmienniku! zaliś zapomniał, coś mi niegdyś mówił, gdyśmy wychodzili z domu Grecyny?	I co ten trzeci ma zrobić?	Istotnie, dzisiaj sprawa wygląda całkiem inaczej. Znamy jego kryjówkę, jego fortecę, to, co sprawia, że Lupin jest Lupinem. On może się wymknąć, ale nie Iglica Etretat.	Ja bym kupił złoty papier, kupiłbym na wzór jeden kotylionowy order i może by pani pozwoliła na robótkach. Morris by potrafił	Ja najwięcej liczę na starego króla. Szczególną bowiem w nim zawsze upatrywałem miłość dla tej narzeczonej syna, a tak blizkiej powinowatej.	Ja wracam z Tarnowa, gdziem wyliczał pieniądze za Rabe i oblatowałoblatować (łac.)	Jak myślisz Olku, a gdyby tak wzięć Almanzora zamiast mucki?	Jakiegoż znowu faceta?	Jestem Mary Lennox. Pan Craven jest moim wujem.	Kiedy mówią o rzeczach albo ludziach interesujących!	Kobieta, Interes	Kocham!	Matusiu...	Mucmuc odrzekł pan Nowowiejski lament. pukał.	Mów pan dalej.	Na cóż go miałem o to pytać? Na Środkowej Drodze nie ma ani wysokich, ani niskich. Jeżeli on jest mym chela, to czyż ktoś zechce... zdoła... potrafi mi go odebrać?... Zważ, że bez niego nie odnajdę mej rzeki!	Nazwa ta jest napisana jej ręką!	Nie chciał?	Nie kłamię. Gdybyś zginął, zginęłoby moje nieszczęście.	Nie rozumiem, o co wam idzie oburzenia waszego nie rozumiem.	Nie tylko po dworach, lecz i po zamkach, ba! nawet na królewskim dworze	Nie udało się. W puszczy roi się od żołdaków Van Goulda. To prawdopodobnie posiłki przysłane z wybrzeża.	Nie, proszę pana, popłynę wpław. Czółno nie przejdzie tam, gdzie się prześlizgnie człowiek.	Nie.	Nie. Nie jest mi zimno	No?	O! któż to wie! zaraz może, może dopiéro wieczorem na spoczynek.	O, jakiś ty mądry! Ojciec pojechał w sprawach urzędowych. Powinieneś się był domyślić.	Od tygodnia.	Odpędzono? Któż by to uczynił?	Opowiadasz plotki, Henryku, a plotki są zawsze bezpodstawne.	Osiemdziesiąt szans	Otóż! otóż! mój panie, wczoraj z rana żona moja została porwana w chwili, gdy wychodziła z pracowni.	Plan!... To już nie plan, ale rzecz...	Potrzeba rady szukać w samym sobie Sumienie ją podyktować powinno.	Przechowujesz rzeczy kradzione!	Przy szturmach łatwiej ich ciąć niż w polu	Skąd Bóg prowadzi?	Słucham, panie kapitanie.	Tak jest: nie wierzę w bogów egipskich, asyryjskich, nawet fenickich, lecz wierzę w Jedynego, który nie mieszka w świątyniach i nie jest znane jego imię.	Tak pan sądzi? Ale niebezpieczny pod jakim względem?	Tak.	Tam... strach!... Ocalejesz!... Waldy... Ile kwiatów... To ja winna!... Nie odchodź!...	To będzie rozwód, panie Lejzorze!	Tout á fait comme voustout á fait comme vous (fr.) poderwał podstoli.	Toś niedobrze zrobił bo on na przekorę czynić lubi. Będzie was naumyślnie trzymał.	Uważaj, narażasz się.	W Paryżu... jest praczką przy ulicy de la Goutte d’Or.	W absolutnym porządku.	W marszałkowskiéj sali.	Wiem ano, zaraz... jak on się tam nazywa? Jakby Mendel czy coś w tym rodzaju...	Witalis! zaprzęgaj.	Wstydź się On jest prawdziwym mężczyzną.	Wszystko jak co roku? Nic nie zaszło ważnego?
Ach, tak, pamiętam to don Pépé nazwał ten wąwóz rajem węży. Z pewnością dokuczyliśmy niejednemu z nich. Pomyśl jednak, kochanie, że nie jest on już tym, czym był, gdy malowałaś swój szkic. Przestał być rajem węży. Wprowadziliśmy do niego ludzi, więc nie możemy go porzucić i zaczynać nowego życia gdzie indziej.	Jakże to było? Powiadaj waćpan, na żywy Bóg, bo we własnej skórze nie usiedzim!	Nie całowałam go w usta.	Nie słuchaj go, synu mój!...	Choć on i dziadyga, ale mądry, kuty na cztery nogi, na każdą rzecz, na każde wydarzenie ma swój wybieg chłopski i sposób jaki nieomylny. Nadto powiem księciu panu, że on się nie boi. To jest bać się boi, będzie się cały trząsł, jak galareta z cielęcych nóżek, ale nigdy nie ucieknie. W tej chwili, kiedy trzeba stanąć na pewno nie zdradzi i wszystko weźmie na siebie. Sto razy go wypędzą, to on tam wlezie za drzwi i nasłuchuje, czeka. Tylko ja głos podniosę, on przy mnie. Gdyby mię napadli, będzie bronił do ostatniego. On jest pewny. Zresztą na najgorszy moment mam tu jeszcze jednego obrońcę.	Nie, droga babciu. To postanowione nieodwołalnie. Zgódź się z tym jako z rzeczą konieczną. Proszę cię o to, ja, twój wnuk jedyny, twój Waldy, i proszę najczulej. Kocham Stefcię więcej niż własne życie, ona mnie również kocha. Ja jej nie zawiodę, bobym chyba sobie serce wydarł z piersi. Dziś jechałem do Ruczajewa. Potrafiłem czekać długo, ale już nie mogłem. Chwila	Myli się pani ona już nie pracuje, bo pracować nie może... Ona co najwyżej zagryza się na śmierć myśląc o jutrze, bo czuje, że jutro	Nie musi być łatwy na codzień, ma minę strasznie nadętą Nie wie z pewnością, że we wszystkich miejscach kąpielowych, a nawet w Paryżu w klinikach, lekarze, dla których jestem oczywiście „wielkim mogołem”, uważają sobie za zaszczyt przedstawiać mnie wszelkiej arystokracji która się przydarzy i która ze mną nie dmie. To mi nawet dosyć uprzyjemnia pobyt w miejscach kąpielowych Nawet w Doncières, lekarz pułkowy, który jest domowym lekarzem pułkownika, zaprosił mnie z nim na śniadanie, upewniając, że moja sytuacja daje mi tytuły do obiadu z samym generałem. A ten generał, to był jegomość de coś tam. Nie wiem, czy jego pergaminy nie są dawniejsze od papierów tego barona. odparł półgłosem Ski i dodał coś dwuznacznego, czego nie dosłyszałem zajęty słuchaniem tego, co Brichot mówił do barona.	No, to od wesołego zacznę. Smutne niech będzie na końcu... Co tam! im później zmartwić się, tem lepiej.. Otóż, pan Bolesław słyszał od jednego swego znajomego, który jest bardzo dobrym znajomym braci pani, że młodszy brat pani, ten, który w wojsku, pan Józef podobno, żeni się... A co? ot i trzecie weselisko będzie! Ale jak on żeni się? z kim? ot sztuka! Słyszę z jakąś bogatą, bogatą mieszczką w jakiemś mieście, którego nazwiska nie pamiętam... Tam, jak mówią, wiele jest takich bogatych panien... Otóż ta, z którą on żeni się, zakochała się w nim słyszę, dlatego, że bardzo ładny, a rodzice nawet nic przeciw temu nie mieli, bo oficerem on przecież jest... porucznikiem, czy co? Jakieś takie wielkie pieniądze w posagu jej dają, że już nawet nie pamiętam ile, pojazd i konie, słyszę, kupują dla niej i brylanty, i futro z błękitnych lisów. Wszystko to pan Józef do swego znajomego pisał, że już na pewno, i że w przyszłym miesiącu ślub nastąpi, i prosił jeszcze tego znajomego, żeby jemu doniósł, gdzie teraz mama jego i siostra znajdują się, a ten znajomy mówił panu Bolesławowi, że pewno on, gdy będzie takim bogatym, paniom cościś przysłać zamierza... pieniądze może, a może piękny prezent. Ot, moja panno Jadwigo, żeby to braciszek futro pani jakie ztamtąd przysłał, albo jedwabnej materyi na suknię... Pewno i przyśle coś ślicznego! A co? zła moja nowina? Cóż? bardzo pani ucieszona?	Anim sobie na nie i palca nie skaleczył. Jedziesz, Józik?	Ba, a jeśli Szwedzi nie przyjdą?	Był niemłody, chory. Zapewne mógł był wyjść na spacer, ale nie w taką noc, ciemną, wilgotną. Czemu stał przez pięć do dziesięciu minut przy furtce, jak to wywnioskował doktor Mortimer z popiołu cygara?	Błaźnice jakieś, nie śmiejcie się ze słów mamy, bo słowa mamy święte... Co za Bronek?... Jaki Bronek?	Daj no, bracie, zuchelek prymki Nie paliłem ani nie żułem od miesiąca. Wściekam się zatem. No, dajże, stary.	Dlatego, proszę pani... dlatego... Nie umiem na to odpowiedzieć.	Gdzie nie byłeś?	I sądzisz, że ja nigdy nie będę potrzebowała pieniędzy Mam wielki majątek i częścią jego dochodów mogę pokrywać twoje szalone wydatki?...	Jużci pewno, że kiedy z pieniędzmi jadą, to nie mogą dziś popr. forma D. lm: towarzyszy. Charłampa.	Nag zginął! Nag nie żyje! Dzielny, potężny Riki wbił mu zęby w sam łeb i trzymał mocno! Potem przyszedł mężczyzna z piorunem w kiju i Nag rozpadł się na tysiąc kawałków! Nie będzie on już nigdy pożerał moich piskląt!	Nie	Nie cierpię czarnych rzeczy	Nie cudem paniczu, ale łaską Bożą.	Nie nie potrafię bez pomocy. Od godziny już słaniam się na nogach, w boku mnie kłuje, jakby ktoś mnie przypalał żelazem rozgrzanym do czerwoności; tchu nie mogę złapać. Jeżeli umrę, czy przebaczysz mi, Alanie? W głębi serca zawszemzawszem miał	Nie oni, mój złoty, lecz ich żony. Pomyśl tylko, jaki skutek! Każdej takiej klempie zwalisz odrazu kupę informacyj o niewierności jej męża. A przysięgam Ci, że dla każdej kobiety to wprost nie ma ceny. Można taką oskubać do nitki. Żeby zaś wiedzieć, co się dzieje, kto z kim i kiedy, wystarczy pogadać z fortancerkami, z kelnerami z droższych lokalów i z fryzjerami.	Nie winszujcie mi tylko Jak to, proszę pana?	Niech mu wasza książęca mość nie wierzy jemu by nikt nie wytrzymał.	O, nie.	Ojciec zdrów już, a ja chcę koniecznie zastąpić Emilkę. Mówiła mi, że jej służba nie spała także całą zeszłą noc, bo stan małej był już przed atakiem niepokojący... Trzeba, żeby teraz ktoś ciągle czuwał, więc jabym chciała tak to urządzić, żebyśmy zastępowali się kolejno.	Piesi, jest ich czterech czy pięciu w kupie, dobrze policzyć nie można, bo gałęzie zasłaniają. Ale migają się żółto, jakby nasi muszkietnicy.	To kaprys, do którego nigdy wiary nie przywiązywałem. Małżeństwo to jest konieczne, Gilberto. Ze związku tego spływa honor na naszą rodzinę. Pozwól mi dodać, że podług mego mniemania przyniesie on i tobie szczęście, i nie sprawiaj mi boleści odmową, która postawiłaby mnie w położeniu bez wyjścia.	To moja matka Nie palę światła, bo staruszka i tak nie widzi. I nie bardzo słyszy. Zgadnij, ile ma lat?	Ach, gdzież znowu. Syn mu na to nie pozwoli.	Hm. To prawda. Ani razu przedtem nie zwrócił pan na mnie uwagi.	Jednakże kilka par się skojarzyło tymi czasy, chociaż maj uchodził za miesiąc nieszczęśliwy. Wolski się ożenił i panna Malwina Zakrzewska wyszła za mąż. Pani jednej świat oczekuje i wygląda. Nie byłem nigdy sławny, ale to musi być przyjemne!	Stać! przecie że stać i na więcej, bo cóż to przy nas taki pan Łomiszewski, co to ino czwórkami wali? karbowym mógłbym go zrobić na folwarku; albo pan Zieliński! wielkie mi państwo, jak Boga tego kocham! z bebechamibym ich kupił, i jeszczeby się co zostało, prawda, synku?	Gdzie go pan znajdziesz?	Jak malowanie. Pieprz i sól, prawdziwa rasa, tak jak ty Szwejk, a ja Blahnik. Chodzi o to, żeby się dowiedzieć, co on żre. Dam mu wtedy pojeść i przyprowadzę ci go.	Lepiej by to było oddać w ręce Mahbuba Alego niż w ręce Bengalczyka	Obiecał to panu? Cóż go skłoniło, iż złożył panu taką obietnicę?	Ach... to ja pani rubla reszty...	Czasami sobie o tym człeku rozmyślam. Co to była za figura!... W nim była pewna wielkość...	Mogę wszystko zrobić, co zechcę. Czy wątpisz jeszcze o tym?	Teraz na innej planecie może znalazła spokój, daremnie szukany na ziemi.	A cóż temu winien Tumry, że się urodził z jasno-włoséj matki?	A narzekaliście nieraz, że się starzejecie?	A niech to licho! Mówię panu, że gródź się wygięła. Podnosiłem lampę wzdłuż kątownika na międzypokładzie, gdy płat rdzy, wielki jak moja dłoń, odpadł sam z siebie od arkusza. Ten płat poruszył się i odskoczył jak coś żywego, w chwili gdy na niego patrzyłem.	A ona, czy wie o jego położeniu?	A zatem dziesięć minut przed zachodem słońca niech Doublon zasadzi się przy bramie Palet, niech ukryje żandarmów i rozstawi ludzi, będziemy mieli ptaszka.	A! na cóż te ofiary! odezwał się jenerał wesoło	A, zapomniałem powiedzieć, że dzisiaj, na polowaniu, rozmawialiśmy o pani.	Aby wygodzić wam, panowie, gotów jestem pojąć żonę, byleście chcieli wyszukać mi tę, którą wybrałem.	Aha! Wiem, czego ci potrzeba, mój młody, nieszczęśliwy synu Ziemi, trzeba ci przede wszystkim kąpieli w aqua oblivionis, to jest w wodzie zapomnienia. Po cóż pamiętać te wszystkie martwiące ciosy, które cię spotkały na Ziemi? Wyrzuć je z pamięci, inaczej niewiele skorzystasz z twego pobytu na Księżycu.	Ale dlaczegóż tak straciłaś nadzieję otrzymania wzajemności?	Ależ są kręte i ponure!	Będziemy ciągnęły węzełki	Chciałem ci tylko powiedzieć, żebyś przyszedł w niedzielę, bo Mela przyjeżdża.	Chryste Panie, on mnie przecież ostrzegał!	Co?	Czy pan nazywa się Kunicki Leon, vel Kunik Leon?	Czy poznałbyś te drzwi?	Czym panu mogę służyć, rejencie?	Cóż się tak zataczacie, Feliksiak, urżnęliście się?	Do rąk własnych?	Dzwony przecież obwieściły to miastu i światu	Eh, moja droga!... Jesteś jeszcze bardzo naiwna...	Ej, Żydzie, walnę cię!	Gdy ktoś upewnia kogoś, że „gotów” to znaczy, co najmniej, że czeka odpowiedzi.	Gdyby był zamarł gdzieś blisko Sieradza, to bylibyście przecie słyszeli	Gram, jeśli mam kredyt.	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Hore wam!	I wszystko się dziwnie składa żeby z nich dla nas zrobić najniebezpieczniejsze gniazdo.	Ile tylko się da!	Jak to! Literatura ściga pana aż tutaj?	Jakaż jest, u diabła, pańska myśl? Jeżeli myśli pan, że mnie wciągnie...	Jaki tam?	Jesteśmy odcięci	Ma pan co do jedzenia? Głodni jesteśmy.	Ma pan rację. To zimna bestia	Marszałek osądzi ich łaskawie. Przecie Włoch to z duszy i z odzieży!	Mój Janczi, spraw się dobrze a ostrożnie.	Mówią, że król Ferdynand potrzebuje bardzo dużo pieniędzy.	Niech pan zostanie Przecież pański pociąg odchodzi dopiero o godzinie wpół do pierwszej.	Niech zobaczą, ja cię kocham Karl i przed całym światem mogę śmiało wołać, że kocham. Co mi tam ludzie, gdy ty jesteś przy mnie!	No, tak.	Oj! coś mi się zdaje, że pani się myli! Ja w nim widzę wielką zmianę od pewnego czasu. Bardzo to podobne do owej słabości, której brak zarzuca mu pani. Ja mam oczy przyszłego doktora i prorokuję, że z tej skazy urośnie mu śmiertelna choroba i ciężka wada serca!	Powiedziałem!	Powiem ci wszystko...	Powierzchnie gładkie odbijają światło.	Przecie każdemu wolno starać się o kupno tanie	Przeczytaj pani to!	Przychodzę złożyć powinszowania w imieniu klubu bokserów.	Starosta pewnie téż do niego poszedł lub przedrzeć się myśli, mówiła pani	Ta dėl manęs ne svetima! Ne! Aš su ja?  Prisižadėjome vienas kitam ir ne duosiu jos, norint jūsų Perkūnui.	Tak by można przypuszczać; chyba, że je wziął tamten...	To sporo, miejmy nadzieję, że uda nam się to nadrobić.	Widzi pan te wzgórza w oddali? To jak wyspy, odcięte od świata. Rosną tam rzadkie krzewy i fruwają niezwykłe motyle. Warto się trudzić po takie okazy.	Więc doszliśmy do tego że już niema nikogo. Jeden dostał po głowie, drugi w bok, trzeci nogą bardzo grzecznie...	Za tydzień wyjedziemy jeśli już kto wierzy, że mi trzeba Włoch, by wyzdrowieć.	Zaprośmy biednego Indianina na nasz obiad!
Spałem ze sto lat. Gdzie...? O święty, czy od dawna tu jesteś? Wyszedłem, by cię poszukać! Ale... zasnąłem po drodze. Jestem już zdrów jak ryba. Czyś co jadł? Chodźmy do domu! Już od wielu dni nie opiekowałem się tobą. A czy sahiba żywiła cię porządnie? Kto nacierał ci nogi? Jak tam z twoimi dolegliwościami: żołądkiem, karkiem i szumem w uszach?	I nie pytaj... Siedzi on teraz, kaleka, i o lasce chodzi, a kto jeho znaje, szczo on myśli?kto jeho znaje, szczo on myśli? (z ukr.) więzienie. trzymali... A co pomogło: nic. Bo oni jak na niego sąd wydali, w tajemnym narodnymnarodny (z ukr., ros.: narodnyj) to już jemu, petersburskiemu carowi, ani gwardia, ani armaty, ani złote lejbjegierylejbjegier myśl, pomysł; por.: dumać. tajemną znać może? Już kołykoły (ukr.) główeczka, głowa., ani panieneczki Oleńki nie pożałował, a i za siebie się nie uląkł, to chto jego zmoże. Choć ty i hosudarhosudar (z rus.)	Już ksiądz od Augustynów był po południu z panem Jezusem, ledwie ino zipi inom tyla mogła zrozumieć, co mówiła, żeby lecieć po panienkę, chce się widzieć koniecznie.	Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło Teraz przynajmniej wiedzą, że jesteśmy uzbrojeni, więc będą się mieli na baczności. Naprzód, moje wilki morskie!	Otóż założę się z panią że najpóźniej od dziś za miesiąc sama pani będzie żądała, ażebym ją całował w rękę... Jesteś świadkiem, Hela... Wszystko zależy od wprawy.	Nic, co by groziło już teraz Proszę się nie niepokoić. Naprawdę, niech pani się nie niepokoi.	O, panie hrabio, z największą rozkoszą, z najszczerszego serca! A tym chętniej się do tego przyczynię (Franz, kochaneczku, nie naśmiewaj się tak ze mnie!), że właśnie wzywają mnie do Paryża. Dziś rano otrzymałem list, który dotyczy aliansu, jaki mam zawrzeć z nader przyjemnym domem, świetnie ustosunkowanym w świecie paryskim.	A jednak tak ono z waścią związane, że czasem i prawdziwego nazwiska ktoś nie powie, jeno rzeknie: „nasz Ulisses”, i wszyscy wraz odgadną, kogo orator chciał wyrazić. Więc też w dzisiejszych trudnych a przewrotnych czasach, gdy niejeden waha się w umyśle i nie wie, gdzie ma się obrócić, przy kim stanąć, rzekłem sobie: „Pójdę! zdania wysłucham, wątpliwości się pozbędę, światłą radą się oświecę”. Król, Polak, WładzaZgadujesz waszmość, iż o bliskiej elekcji chcę mówić, wobec której każda censura candidatorumcensura candidatorum (łac.) władza absolutna. wyniknąć stąd może. Przyznaję waszmości, iż głębokie to słowa, ale wybacz, jeżeli spytam: zali istotnie je wypowiedziałeś, czyli też opinio publicaopinio publica (łac.) maksyma, sąd. tobie w pierwszym rzędzie ze zwyczaju już przypisuje?	Aha!... nie podobało się pani małżeństwo... No to poczekajcie... Bronek... jutro wyprowadzisz się z domu do fabryki... jest tam pokój... Zapędzę ja cię, kochanku, do roboty... dam ci dobry przykład... będziesz i ty stawał jak cietrzew, ale do kadzi...	Cała nasza rodzina, wszyscy znajomi oburzają się na Stefka za ten projekt. A to panna bez posagu, a to bez nazwiska... A to córka samobójczyni... Ale im oni więcej gniewają się, tym Stefek bardziej kamienieje w uporze...	Czyżby się pani gniewała na taką miłość?	Do diabła, jak pan, taki wytrawny lis, mogłeś się dać tak złapać!	Do służby okrętowej zaciągnął się z St. John’s	Ej, co mi tam robota! Muszę wracać! Dziad daruje, ale to nie cierpi zwłoki!	Głodny jestem jak wilk.	I cóż z tego? To jest kwestią umowy, że to właśnie jest czymś tak ważnym. Łudzili się ludzie	Ja ich nie znam i różnie o nich słyszałem, a przez życzliwość dla Ignasia chciałbym wiedzieć wreszcie, co o nich sądzić.	Jak co komu służy!	Kiedyś... starzy ludzie żyjący jeszcze coś o tym pamiętają... ojciec bogatego Saula, wielki kupiec Hersz, pisania tego dotknął się.	Milczeć! Wiem, co mówię. Niejednokrotnie już dochodzą mnie słuchy o nieokiełznanych swawolach waszych; nie próbujcie mej cierpliwości, bowiem wątła jest i łacnołacno (daw.)	Musicie znikać stąd zajechać do jakiego hotelu, przeczekać parę dni, nim dostanę pieniędzy, i przedostać się za granicę.	Nie zbliżaj się do mnie! Uważaj!	No, to co z tego?	O! kiedy tak, staniemy się nietylko znajomemi, lecz przyjaciółkami prawie; znasz pani pana de Tréville, to pewnie bywałaś u niego?	Otóż Foxy, jeśli się nie ma za wielkiego cwaniaka, jest bardzo dobry chłop.	Pamiętacie tego młynarczyka, co miał połamane nogi? Pamiętacie?... Otóż ja mu je źle zestawiłem. Tak, źle. Nie umiałem tego zrobić, a ten znachor zrobił to!	Potrzeba poczynać roztropnie, by zaś zapalczywością nie zgrzeszyć i dziewki nie zgubić Mistrzowi należy się zaraz poskarżyć i jeśli W. Ks. Mość da do niego pisanie, to ja pojadę.	Przepraszam cię Pewnie myślisz, że jestem bardzo źle wychowany. Ale to wszystko jest dla mnie zupełną nowością. Więc... to... jest... rzeka?	Radco, zapominasz się!...	Ręce Świętego Trybunału są dłuższe od najgłębszej szczurzej nory. Poza tym szczury się boją i strach je zdradza.	Tak. Przyczynia się też do jej przesady i to ciągłe życie na wsi, przez które się trochę rdzewieje. Myślę, że w mieście wszystkie dziwactwa ludzkie i śmieszności ścierają się wzajemnie, a na wsi łatwiej ludzie zmieniają się w oryginałów. Zwolna odwyka się od towarzystwa, zachowuje się jakiś przestarzały sposób w obejściu z ludźmi i dochodzi się do przesady. My wszyscy musimy się ludziom z wielkich miast wydawać zardzewiali i trochę śmieszni.	Tak? Nie wierzy?... Otóż powiem panu: Możesz pan mydlić oczy komu pan chcesz, tylko nie mnie, bo mnie to nic nie obchodzi. Teraz już ani ziębi, ani parzy. Ale pan musisz sam doskonale wiedzieć, za co pana wydalono, skoroś nie protestował. To raz. A powtóre tenże prezydent Niewiarowicz mówił głośno na imieninach u wojewody, że pan podszedłeś go, ukrywając swoją przeszłość polityczną. Dość wyraźne, czy nie?	Troszkę się panienka spóźniła Gdzie to panienka była tak długo?	W każdy obraz potrzeba włożyć duszę, aby na duszy zrobił wrażenie. Co z chłodnéj refleksyi powstało, nie zachwyci nikogo, chociaż piękném być może	W końcu przyzwyczaiłem wszystkich poddanych do nowej stolicy. Żyję pod ziemią takim królem, jak żyłem na ziemi. Sam prawie, własną pracą ubrałem to miejsce, jak widzisz. Zyskałem i to jeszcze, żem bezpieczny od ciekawych ludzi. Ten odsłoniony bok jaskini tak wysoko wznosi się nad dolinę i tak jest niedostępny, że z tej strony ptaszymi tylko skrzydłami można by dolecieć do mnie. Te okna wyglądają na zewnątrz jak nora sowy: nikomu na myśl nie przyjdzie, żeby mogło przez nie wyglądać ludzkie oko. Mam źródło niewyczerpane, mam zapas jedzenia dostateczny, podziemnymi przechodamiprzechód (daw.)	Wolę być głupcem, wolę być głupcem, stokroć bardziej głupcem niż oszustem. Proszę, oddaję panu to, nie chcę tego dotykać. Zapewne znajdzie pan niejednego, który zgodzi się zastąpić mnie...	Zdaje ci się.	Zgoda!! Verbum! Oddam się pani w ręce i jak mi powie: „Żeń się!”	Zresztą, mój Romku. Mówiłam ci, że nie lubię zagłębiać się w analizę swoich postępków czy uczuć. Czyż to nie jest zupełnie proste?... Podobasz mi się, żywimy dla siebie bardzo wiele przyjaźni. Dlaczego nie miałabym cię pocałować?	A Maszko ciągle jeszcze w Petersburgu?	A cóż ty tkasz?	A woził już wtedy te swoje jaszczury?	Bardzo to być może tak samo postąpiłby każdy człek szlachetny. Ty i ja byliśmy niewinni w tym zajściu.	Bom im poprzysiągł... I Bogum poprzysiągł, że jeśli mi pomstę da spełnić, to Mu to dziecko, które mi ostałoostać (daw.)	Czekaj tatka latka, jak kobyłę wilcy zjedzą.	Cóż to, praca Karolce obrzydła?	Dlaczego między czworo?	Do jakiego hrabiego?	Dojrzał mnie i chciał brać na sanie, ale gdym mu rzekł, iżeś przodem poszła, ostawił mnie Bartkowi, a sam pognał konie, by cię dogonić...	Dziękuję ci, ale posłuchajcie mnie jeszcze: nie uczyniłem tego, choć żyję w męce i tęsknocie. PokoraPrzedtem, nim byłem z wami, byłbym niechybnie wziął ją i zatrzymał przemocą, ale wasza cnota i wasza nauka, chociaż jej nie wyznawamwyznawam (daw.)	Hej! Zaprzęgaj! Pakuj! Niech tu piorun zabije taki dom przeklęty!	I moje serce będzie tam również.	Ja myślę, że gdyby tego nie było, ludzie dopiero zostaliby stadem! Żaden z reformatorów nawet tego nie tknął.	Ja nic nie wiem, a pani zaraz na mnie.	Ja.	Jaguar.	Jak to?	Jam Ambubaja Syryjska dzieckiem mnie tu okręt przywiózł sprzedaną na to, czém dzisiaj widzisz... Jam sierota, i bardzo biedna.	Jam... jest!	Kapitał... tak... rozumiem... Każdy chciałby mieć jakiś kapitał.	Keller wszystko płaci, ja grosza nie dałem.	Król zdrów?	Kto ma wyjść ze mną? Pan prokurator?	Kto to pomagał Amenhotepowi?	Lej rumuńskich?	Mieliśmy możność widzieć już tę procedurę austriacką...	Może przyczyną tego jest poniekąd własny twój ciężar!	Może więcej nie ma jak dwadzieścia jeden rok, i w sołdaty nie pójdzie, bo dwóch starszych braci już w wojsku odsłużyło Ładnieńki sobie, tylko że bardzo maleńki...	Mówił jeno, że tylko na posiłki szwedzkie czeka i że zaraz na Podlasie ruszy.	Mówił, ale to było po nowogrecku. Poznałem ten język po paru zdeformowanych słowach. Musisz wiedzieć, mój drogi, że w gimnazjum byłem bardzo dobry z greki.	Najpierw, to jest guzik, któryś mi pan ukręcił!... zawołał aktor, odbierając z rąk zmieszanego obywatela guzik	Nawet wiele znaczy, jak dla mnie.	Nie dam.	Nie ma pani tu żadnych fotografii.	Nie, ale... ta śmierć Poleskiego...	Nie, nie mam.	Nie.	Niech pani przypomni sobie, że jest drugi przecie!	Niechże mecenas siada, proszę! Naniu, dajno krzesełko panu!	No, Sylwio, dość już tego gadania	Och! Słyszę!	Pan de Villefort wyjechał z Marsylii rok temu. Jest w Tuluzie.	Pan mieszkasz daleko? niecierpliwie spytała Julka.	Panna Rudecka nie zrobi ujmy tej zasadzie. Zupełnie śmiało może zostać ordynatową Michorowską, ma do tego wszelkie kwalifikacje.	Przysłali przewodników, którzy nas poprowadzą.	Sam jeno pan Hupet został nad nami.	Syn?... To pan Zdzisław? Jakoś głosu nie poznaję...	Szczerze i uczciwie	Słucham cię, panie profesorze.	Słuchamy. Kto mówi? Czy to pan, panie prefekcie?	Tak, czystej krwi Paryżaninem.	To prawda Zostaje więc panu jedna tylko nadzieja?	Trzeba być bardzo zaślepioną, aby wpuszczać tutaj i przedstawiać nam tego smarkacza!	Weźcież, panie, przynajmniej kogo ze służby...	Więc ten młody człowiek ma przekonania?... To ciekawe!...	Wynosił sie, puszył, przewodził, a teraz zapłaci za swoje państwo!	Wózwóz	Właśnie. Ça ira...	Z posażnych?	Zali wiesz, com ja uczynił?
O, nie, Herminio, nie wmówisz mi. Czułaś się znakomicie, gdy przyjechałaś do hrabiego. Twój mąż był dość ponury, to prawda, ale wiem, że nie zwracasz uwagi na jego humory. Ktoś ci sprawił jakąś przykrość? Powiedz, wiesz dobrze, że nigdy nie pozwolę, aby ktoś obrażał cię bezkarnie.	Czy uważaliście państwo, wyrzekła pani Olimpja, że pan Rokowicz nie chciał nawet opowiedzieć wszystkiego co widział i słyszał, przez uszanowanie jakie ma dla nas. To okropne! co do mnie, mam wstręt do osób które podobnie zapominają o swej godności i dumie, właściwej kobiecie wyższej towarzyskiej sfery. Przykro mi bardzo, że dotąd zachowywałam znajomość z panią Rodowską, i pierwsza robię wniosek, abyśmy jawnie i otwarcie zerwały z nią wszelkie stosunki... Upewniam państwa że przy pierwszem spotkaniu się z panną Wandą nie podam jej ręki...	Jakośmy sobie zaprzysięgli że jeden na drugim padnie, a nie poddamy się, tak się i stanie. Musimy być na to gotowi, że coraz cięższe czasy przyjdą. Żywności już prawie nie ma, a co gorzej, to i prochy się kończą. Innym ja bym tego nie mówił, ale waszmościom można. Niedługo jeno zaciekłość w sercach i szable w ręku nam pozostaną ale za małe ma siły i musi czekać, a waszmościowie wiecie, jak pospolite ruszenie powoli się ściąga. I zresztą skąd król jegomość ma wiedzieć, w jakich my tu kondycjachkondycje (z łac.)	Już nie będę... bo rozgniewasz się znowu...	Nie, ojczulku, trzeba go napisać jeszcze dzisiaj.	Ale uspokój się, ojcze, przyjdź do siebie, to ja, naprawdę ja! Mówi się, że radość nikomu nie może zaszkodzić, to dlatego tu wszedłem bez uprzedzenia. No, ojcze kochany, uśmiechnij się i nie patrz takim obłąkanym wzrokiem. Wróciłem i od tej pory będziemy żyć razem szczęśliwi.	Idź i poszukaj go jeszcze na patio. Idź, przyjacielu! Szukaj na schodach, pod bramą i obejrzyj każdy kamień. Szukaj, aż zejdę na dół... Chodzi boso i nigdy nie wiadomo, kiedy zjawi się za plecami. Kazałem mu szukać tego wachlarza, gdy tylko przyszedłem, by usprawiedliwić moje ponowne przybycie, mój niespodziewany powrót.	Och, dziecko, ty nigdy nie myślisz o niczym z wyjątkiem własnych przyjemności. Za to pomyślałeś, żeby przyjść tutaj w nocy i śmiać się z naszego zmartwienia; pomyślałeś, żeby naopowiadać mi wymyślonych bzdur o swoim śnie i ośmieszyć mnie przed panią Harper; ale nie pomyślałeś o tym, żeby mieć litość nad nami i oszczędzić nam bólu!	A jeśli serce nie powie?	A nie.	Nic wam nie mówił Niemiec?	Nie mam sił tego słuchać. Krzyk, wrzask.	Nie, byłam na premierze w Gymnase.	Nie, panie, nie grywam na cymbałkach	Pomstę ostawcie Bogu! ona też człowiek i krzywdy czuje, a za swoje grzechy ciężko odpowie. Powiadam wam, nie krzywdźcie jej!	Zupełnie z tej samej przyczyny, dla której gromada ślepych nie utworzy agregatu, który by mógł widzieć.	On czytał ErykaEryk, ang. Eric, or, Little by Little (1858) odezwał się M’Turk powieść Frederika W. Farrara (1831–1903). czyli Życie w kolegium. Oni tam wciąż puszczają wszystko, co mogą ukraść w szkole św. Winifreda, o ile się nie modlą lub nie urzynają po szynkach. To było przed tygodniem i stary wścieka się trochę na nas. Nazwał to konstruktywnym łajdactwem. Stalky to wszystko wymyślił.	Przez noc temperatura wody podniosła się do jednego stopnia nad zero. Wrzące wytryski nie zdołały posunąć jej wyżej. Ale ponieważ zamarzanie morza następuje dopiero przy dwóch stopniach zimna, byłem więc pod tym względem zupełnie spokojny.	Z jakiejż znów przyczyny obawiałeś się bólu zębów? Czyż nie pozbyłeś się reumatyzmów?	Grób, PoezjaPozwól, ażebym ja mu postawiła nagrobek. Ale że sama jechać tam nie mogę, więc ty mnie wyręczysz. Weź stąd kamieniarza, niechaj rozłupie ten kamień, wiesz, ten, na którym siadywaliśmy na górze, pod zamkiem, i niech jedną połowę ustawią na jego grobie. Cokolwiek będzie kosztować, zapłacisz, a zwrócę ci razem z dozgonną wdzięcznością. Zrobiszże to?	Zobaczymy zaraz. Najprzód schowaj pan pistolet, który powinien być wymierzony w stronę wroga, a nie między oczy bezbronnych kobiet po spiżarniach.	Nie po raz pierwszy to napoił serce moje trucizną! W Cieplicach, we dwa tygodnie po moim wyjeździe z domu, jużem go znała jak otwartą książkę, jakkolwiek wtenczas jeszcze był mądrym i przezornym. Moje postanowienie jest niezmienne!	Wolne żarty jegomości, ale nie może to być.	A ja wyręczę mamę w zrobieniu koszul dla ojca. Wprawdzie nie bardzo lubię szyć, ale to będzie lepsze niż tracić czas na przerabianie sukien, które i tak ujdą!	Mówisz, co prawda, nie tak, jak powinni to czynić poddani, lecz mądrość brzmi w słowach twoich, dziecko! Przyjaźń jest droższa i pewniejsza od zmiennej łaski władcy...	Ja?... Z nimi?... No, nie.	Nie tak będzie, tylko tak, że mąż pani będzie się wciąż uczył, a pani będzie się męczyła, męczyła, męczyła do śmierci	Boję się, okropnie się boję, czy mi się to wszystko uda. Ale jestem panu niezmiernie, wprost niewymownie wdzięczna za te wskazówki. Jak to dobrze mieć takiego przyjaciela...	A nie uważałeś czy to są ci, co my ich szukamy, czy też ci, co nas szukają?	Stare oklepane powtarzasz mi rzeczy, kochana Anusiu, czy się tam w to pan Bóg wdaje.	LiteratPan z tego szewca tak sobie ułożył? Tak, panie Janie, to tak jest, jak pan tu napisał. To by nawet można było i do gazety dać, żeby pan jeszcze wszystko dalej skończył. żeby to oni wiedzieli chociaż trochę, co to się u nas w Warszawie dzieje ile by to można było dla ludzi dobrego zrobić.	O! To dobrze Jeślibyś odjechała daleko, to byłoby tak, jak gdybym ciebie stracił, moja ty Peggotty. Tak zaś będę cię czasem widywał, to nie koniec świata!	Sto franków kolumnę Ta cena to nic, skoro się jest obowiązanym czytać książki, czytać ich sto, aby znaleźć jedną, którą się można zająć, jak pańską. Pańskie dzieło sprawiło mi przyjemność, słowo honoru.	To jeszcze rozumiem że szpieg mógłby się złudzić postawą, lecz twarz...	To się zbierze łatwo!	Zbyt jesteśmy nieufni, aby każdą złotą baśń przyjąć za prawdę, zbyt niestety mądrzy, by wierzyć, że z chwilą ostatnią skończy się zupełnie to, co tutaj w nas było i żyło.	Panie naczelniku, rzekł, pan mi przyrzekłeś! zlituj się nademną!!	Oczywiście, przystanę do ich obozu w charakterze nadliczbowego członka wyprawy... może jako tłumacz, może jako jakiś półgłówek lub głodomór, czy jeszcze co innego. A wtedy, przypuszczam, muszę wydostać ich tajemnice, co się zrobić da bez wielkiego trudu. Jest to dla mnie rzecz tak łatwa, jak udawanie pana doktora wobec starej jejmości. Tylko... tylko... widzisz, panie O’Hara, jestem na nieszczęście Azjatą, co w pewnych względach jest poważną ułomnością. A co więcej, jestem Bengalczykiem... człowiekiem lękliwym.	To drewniane tabliczki, które przybijają na rogach ulic w przeddzień egzekucji; wypisuje się na nich nazwiska skazanych, przyczynę wyroku i rodzaj tortury. Ma to zachęcić wiernych, by błagali Boga o szczerą skruchę u skazańców.	Pozostaje jeszcze ten narzeczony Emilki. Najpoczciwszy w całym mieście chłopiec! Zachodzi tu do mnie wieczorami, to na gawędkę, to znów żeby mi poczytać. Poczciwy chłopak! Całe jego życie jest jednym pasmem poczciwości.	Chcieliśmy się Serczykowej podchlebić; pięknieśmy wyszli!	Chyba że chcesz podjąć ryzyko i pojawić się w mieście za dnia. W przeciwnym razie musimy odczekać.	Czego się ta swarzycie?	Prawego chrześcijanina, któremu Rocho na imię przy chrzcie świętym dano, przynosim wam, matko. Niech się zdrowo chowa na pociechę!	Przeprowadzamy się.	Tośmy się poznali u hrabiów, a teraz poznajmy się drugi raz u chamów.	E, wielka mi sztuka! Potrafię wodzić ich w kółko jak uwiązane kozy! Przecie znam się na ludziach...	Tak, ale i ja miałem pewne racje, aby się śmiać z tego.	Zdawało mi się...	Żebym ja to wiedział! Te podwiązki są dla niej i przyrzekła mi jedną łaskę, której jeżeli dopełni, myślę, że po prostu oszaleję.	Czy chcę! Alboż mnie trzeba o to pytać?	To ci dopiero był zły!	Ten, którego widziała służba, kiedy wpadł do domu Sary i w chwilę później uciekł... Ten, który idąc na nieprzyjaciela zabrał ze sobą fenicką kapłankę Kamę, która splugawiła ołtarz... Ten wreszcie który wygnał z domu Sarę i uczynił ją niewolnicą za to, że jej syn został Żydem...	A teraz słyszał pan?	Bah!... A gdyby to była wielka dama?...	Dawnoż to było?	My na to sposób znajdziemy!	To będzie doskonały sposób wypędzenia nas	To mój krewny	No, bo i prawda. Co ci po nim?	Wy do mnie? Najlepsza nowina będzie, jak mi z oczu zleziecie, choćby na wieki amen.	Czy też ona zna anonim? Czy ona wie kto ja jestem? Któż ja jestem?	Bez deklamacji, moja pani; usiądźmy proszę i porozmawiajmy, jak przystoi bratu i siostrze.	Chłopaki będą brały dzisiaj na pokładankę po kopcach!	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	Kobiety są zadziwiająco praktyczne znacznie praktyczniejsze od nas. W podobnych sytuacjach my często zapominamy o małżeństwie, ale one zawsze nam je przypomną.	O tym później!	Piękne, rzeczywiście, dobrze, żeś je kupił, szkoda jednak, że tak późno.	Proszę czytać: „Cała prawda wyjawiona po raz pierwszy. Sto egzemplarzy wydrukowanych przeze mnie samego i dla pouczenia Dworu”.	Sam on powiada, że nic.	Tak, darować im życie, jeżeli...	Tak, kapitanie.	Wyobraź sobie, pani że ten osioł Norski miał wczoraj pojedynek z doktorem Kotowskim, no i dostał kulą w piersi... na wylot!...	A cobyś powiedziała, gdyby mnie bakterie zabiły?	A ja myślałem, że ksiądz Busoni mówił ekscelencji...	A przecież on stał tuż przed wami, wprost twarzą w twarz.	A ty co byś z niego chciał zrobić?	Ach, nędznicy! Zbóje! Podłe łotry!	Ależ...	Co takiego?	Daj spokój z twoimi specjalistami. Kazałam kupić słoninę. Przy bożej pomocy wyzdrowieje.	Dla Boga! Bluźnił?	Dobrze mówi!	Gdzie? Co? Czego krzyczysz?	I oni beze mnie kupiliby grunt od dziedzica?	Ja już mogę iść, jużem odpoczął...	Jest teraz sposobna pora do gadania	Kochanie ona już ma prawie sześćdziesiątkę!	Na zawsze! dopóki twoje dla mnie bić będzie, piękna Dżemmo!	Pani dla męża opuszczasz chwałę Pana Boga, ze świątobliwem napomnieniem wyrzekła Antyfona.	Pewnie: kapoty granatowe, faje w zębach i portki na cholewach.	Pro... oom! Pro... oom!	Słyszałam od pana Rymwida wczoraj. Próba poprawy pana Witolda spełzła na niczem, a cyfra długów przenosi wartość majątku.	W Rzymie.	Widzisz! Ukrywać!?	Wielki szlem	Więc co? czeka mnie obłęd?	Zawsze wspaniały!	Zobaczymy.	Zobaczysz za chwilę Byłem tam w roku zeszłym w jesieni, jakeśmy z papą objeżdżali grunta
Och, panie, to nie są skrupuły dla ordynata. Jego przeszłość dowodzi, że się lubował tylko w wytwornych i wyszukiwał je w wysokich sferach. Nieszlifowanych diamentów nie oceniał nigdy; to esteta! Ale bywały zawilsze sytuacje i zawsze potrafił wybrnąć zwycięsko. Nie zawahałby się i tu, lecz... tu jest coś innego... coś, co pachnie sakramentem. Panna Rudecka nie tylko rozpłomienia ordynata, lecz włazi mu do mózgu.	To troler Uwija się wzdłuż wybrzeży i odbywa połów. Przebywa stale koło brzegów północnych i wschodnich... o tam! Tato nigdy nie chce mnie tam wziąć na strąd. To zbieranina opryszków! Abizaj jest najgorszy! Czy przyjrzałeś się ich statkowi? Powiadają, że ma już bez mała siedemdziesiąt lat... ostatni ze starych gruchotów marbleheadzkich... Oni już nigdy nie uprzątną sobie kwater. Ale Abizaj nie bywa w Marblehead... wcale tam za nim nie tęsknią. Pływa bez przerwy, trolując i złorzecząc ludziom, jak słyszałeś przed chwilą. Od wielu, wielu lat, zawsze jest Jonaszem. Rzuca czary, sprzedaje wiatry i tym podobny towar.	Słyszysz? Ten, którego serce już nie bije, nie tylko nie smuci się cudzą żałobą, ale nawet nie cieszy się własnym życiem, choćby było najpiękniej wyrzeźbione... Na cóż więc te rzeźbienia, za które płaci się bólem i krwawymi łzami?...	Ja już nie wiem, co chcę mówić od czasu, gdym ujrzał ciebie i gdy nasz pan, śledząc moje czynności na folwarkach, pobił kijem i odebrał zdrowie mojemu pisarzowi, który zbierał od chłopów podatek. Przecie ten podatek nie dla mnie, Saro, tylko dla naszego pana... Przecie nie ja będę jadł figi i pszenne chleby z tych dóbr, tylko ty, Saro, i nasz pan... Przecie ja dałem pieniądze panu, a tobie klejnoty, więc dlaczego podłe chłopstwo egipskie ma zubożać naszego pana i ciebie, Saro?... Ażebyś zaś zrozumiała, jak mocno wzburzasz moją krew dla siebie, i ażebyś dowiedziała się, że z tych pańskich majątków ja nic mieć nie chcę, tylko wam wszystko oddaję, weźmijweźmij	I ja także byle tylko dał słowo rycerskie, że się bardzo nie oddali.	Jak nie wie, to mu powiedzą. Znajdą się takie!	Zaopiekuj się mną pani! przerwało jej dziewczę; wszakże niedarmo Opatrzność mnie rzuciła na drogę... pod nogi tobie, musisz podnieść!	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Jak to nic?... Mamy trzydzieści tysięcy rubli, a od nich dziesięć tysięcy rubli procentu... Zacny ten Wokulski!... Nie miałem pojęcia o podobnej szlachetności... A gdybyś wiedziała, jak on mnie dziś pielęgnował...	Dziękuję, Marku, dziękuję. A tobie jak się powodzi? Za rzeką mieszkasz, a mnie się zdaje, że we Włoszech, czy Patagonii. Ani wieści...	Cóż się to stało?	A! Bo to człek mądry, co na czas umie się zmitygowaćzmitygować się piętro., na drugi, na trzeci Ta patrzy na mnie z terroremterror dziewczyna., jaka ingratnaingratny (z łac.) zdrobn. od gach (pogardl.): kochanek, zalotnik. nie wyjedzie precz! A jeśli nie wyjedzie, to sprowadzę pastorapastor i nie zejdziesz na dół, ażaż zatkać otwór beczki szpuntem, czopem; tu: zamknąć. i teraz rób, co chcesz.	A mnie nie zapytasz, czym właściwie jesteś w mojej potrzebie?	To niech pan u mnie zostanie! Z troską czy z weselem zawszem panu rad. Ot, posłanie gotowe. Połóż się pan, wypocznij! Smutek minie, panie. Będzie jeszcze dobrze, boś sprawiedliwy.	Ależ ja ci nie odmawiam, moja najdroższa, pośpiesznie przerwał pan Jan; jabym ci chciał nieba przychylić, brylantami cię osypać, ale sama wiesz, w jakim stanie jest nasz majątek, i jak ciężkie przebywamy teraz czasy... Rządowe opłaty nie czekają, a mam ich po uszy; wierzyciele dokuczają także; na gospodarstwo trzeba pieniędzy...	Nic, ale to nic nie rozumiem	Nic. Jest teraz z wojskiem na morzu. Za kilka dni będzie w Caycie i dowie się o wszystkim. Kto wie, co wtedy zrobi? Czy będzie trzymał Caytę? Czy podda się Monterowi? Czy wreszcie rozpuści swą armię? To ostatnie jest najprawdopodobniejsze. Sam zaś wsiądzie na jeden ze statków T.O.Ż.P. i popłynie na północ lub na południe, do San Francisco lub Valparaiso, wszystko jedno dokąd. Nasz Barrios ma wiele doświadczenia w wygnaniach i powrotach do ojczyzny, które są niby punkty zwrotne w grze politycznej.	Chciałam pani prosić, czybyś nie zechciała uczyć mojej Jadzi?... Dziewczyna jest bardzo zdolna, słuch ma ogromny, bo wszystkie operetki śpiewa najdokładniej.	Czemuż to te przeklęte chłopaki nie powiedziały nam, że będziecie płatali rybę? Ten nóż jest tępy jak guma, Danie.	Na ulicę du Helder. Mam rozkaz oddać to do własnych rąk pani hrabiny.	Właśnież w tym rzecz. Najmiłościwszy nasz pan artystą jest i w kunsztach się kocha. Giana wypuścił za to, że śpiewa cudnie	Zdaje się, że tak jest Biedna dziewczyna, bo to jednak poczciwy list.	Cóż? Przelękłaś się, naiwna istoto, chcesz uciekać? Dobrze, idź sobie! Masz wszelkie prawo podjąć z ziemi garść błota i w twarz mi ją cisnąć. Któż ci prawa tego odmówić dziś może? Dziś posiadasz je jeszcze...	A już Zaraz się przekonamy. Hej, zawołać tu Felka.	Ale ja nie pozwalam	Bociek, Jezu a dyć się rucha kiej żywy! naczynie, kubek, kubełek., przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.	Toteż na jedną tylko rzecz czekam, zanim pójdę za twoją radą: na rząd, który by przetrwał choć z pół roku. A teraz do ciebie jedno słówko, drogi Albercie, bo trzeba dać odsapnąć biednemu Lucjanowi. Będziemy jedli śniadanie czy obiad? Bo ja muszę być w Izbie. W naszym rzemiośle, jak widzicie, nie wszystko jest różowe.	Jak to co? Pan dobra sprzedaje Niemcowi, a on zapowiedział, że mnie wygna zaraz z pachtu, a za rok z karczmy...	Niech Tom owiąże się fartuchem, siada przy Marcie i nakłuwa gruszki.	O! nie, nie!	Obudzisz się, ty, moja królewno...	Rety! Co się ona taka robi zuchwała?	Sami widzicie! Podążał tą drogą gubernator wraz ze swoim kapitanem i siedmioma żołnierzami, z których jeden poruszał się pieszo, gdyż jego koń w chwili ucieczki upadł i złamał nogę.	Wolisz truć się?	Zamieniam się w słuch.	Żyje, ale takie to i życie. Lepiej by już było, żeby umarła, tylko kłopot rodzicom, leży i stęka. Już z niej same kości zostały.	Tym razem trudniej mu przyjdzie, niż kiedyindziej... Ale otóż i ktoś nadchodzi, to kuzynek pani. Jakiż to rozkoszny chłopiec!	Może być że kiedykolwiek, gdy po skończeniu nauk do Korczyna wrócę, w wielu względach o pomoc pana prosić będę.	Pójdę z watahą, gdzie mnie posłano, aż hen! pod Birże! Niech jeno ludzie i konie odetchną. Po drodze, co będę mógł heretyckiej krwi na chwałę bożą rozlać, to jeszcze rozleję.	Bardzo dobrze. Wstań i nie bądź gąską.	Głupi jesteś, przyjacielu Porthosie; na co mieliśmy się obarczać nieużytecznym ciężarem?...	Tylko tyle? Kłaniam się uniżenie.	Pan dobrodziej był na węgierskie wojne i pan nie ma dukatów?...	Wcale nie mówię tego, moja droga. Jest różnica pomiędzy wychowaniem publicznym, a wychowaniem tak odrębnym.	Tak, bo często marzy mi się rzecz niemożliwa.	Następstwa zależą od dalszych czynów. W każdym razie świat hojniej wypłaca pięknym zasługi, wiele im wybacza i bardzo często kocha ich nawet wówczas, gdy tego nie są warci.	Przyznaję, iż bardzoby mnie to upewniło.	No? I cóż teraz? Ksiądz i doktór, to jest, źle mówię, doktór i ksiądz zdecydowali, więc już jesteśmy na plebanii...	Na koniec sędziowie, wybadawszy rzecz należycie i widząc królewnę trwającą w swoich zeznaniach, oddali ją Claviowi za żonę. Królowa Maguncja, tak dalece zmartwiona była tym wyrokiem, że w trzy dni po ogłoszeniu małżeństwa już ją pochowano.	Zaraz, zaraz Pani Majewska! Proszę tu kropelek. Trzy razy.	Przyjdę na licytację, ależ teraz muszę iść do mego zabójcy...	Czyż więc mieliśmy powiesić Fulkona? Ten był nam potrzebny do zawarcia pokoju z królem. Wiedzieliśmy, że dla uratowania swego chłopca gotów był zdradzić choćby połowę Anglii.	Pffi, dużo sobie z tego robię. Tam będą śluby cywilne. Bardziej mnie obchodzi, żeby dziecko rozróżniało jałowiec od kaktusa. I żeby znało słowa „ozimina”, „krokiew”, „żuraw”.	Pieniędzy, pieniędzy? To jest drobiazg, to jest niepoważna przeszkoda. Przecie państwo może wypuścić obligacje. Obligacje zbożowe choćby na sto milionów złotych. Płacić obligacjami i koniec. Oczywiście, oprocentowanymi, przypuśćmy na pięć od stapięć od sta po pierwsze., uratowanie cen, secundosecundo (łac.)	Tak. Czy widziałeś konie, co przed chwilą stanęły przed bramą?	Więc pan przypuszcza... że lud, który pan osadził na rolach, mógłby wygnać pannę Martę?...	Ale luter jest?	Ależ to co innego.	Ba! Wystrzeli, ale czy trafi?	Ostatecznie, jeżeli to głupstwo, trzeba przyznać, iż bywają głupstwa niebezpieczniejsze	To jest wasza zasada?	Żebym to ja miał choć parę tych zwierząt w moim zwierzyńcu w Pradze!	Ale wy znacie przecie naszą huśtawkę.	Co? choć przed nią klękać!	Jak to?	Prędko przez to przeszłaś.	To pan ze Spychowa miał zjechać?	Widzisz ją, jak to kurczęciu pazury jastrzebieją.	Wiesz to, Jaguś?... Wracają nasi!...	Winszuję panu!... Za ostra, za brutalna, ale nowa!	Śmiech i litość? I dlaczegóż to, jeśli łaska?	No i cóż?	A ty gdzie mieszkasz, Michale? Musisz mi pomóc w wyszukaniu gospody, boś w Warszawie bywały...	A w domu. Gdzież mamy trzymać?	Co mi taki cham, złodziej! oszukaniec! w kajdanach zgnije...	Co? Dlaczego robisz z tego tajemnicę?	On paść może! a bez niego i my słabi będziemy.	Opowiedz tę historię, panie Cyrano; bardzo pana proszę	Tu ci dobrze? Ty kochasz tych ludzi?	Waćpan chcesz, żebym sobie poszła?	Zakaz, mówią, odprowadzania zwłok na cmentarz będzie wydany.	Zaklęcia? A którego z ludów? W dżungli ludy mówią różnymi narzeczami, a ja znam wszystkie bez wyjątku!	A gdzież Kot?	A jak nasz bór zaczną?...	A kapitał? Kapitał?	A ty?	Ależ Pencroffie przecież pan nam tu obraz Boga Ojca odmalowuje!	Ależ, droga panno Łucjo...	Co?! Czego!?	Cygan wszystko wié, dobrodzieju! obojętnie mruknął dowódzca bandy.	Czyli kto?	Dam każdemu kołdrę!	Dziś jednak szanowny pan Wokulski daje nam możność podstawienia kapitałów chrześcijańskich w miejsce kapitału starozakonnych...	Gerai, Marcele, labai gerai!	Interes	Jakoś powrócę.	Kto taki?	Samże książę przyjechał?	Strój powiedziała Małgosia z radością.	Swój
Groźny!... Ale niech się pan nie przeraża. Myślę, że to może przesilenie.	A co ty na to pisanie mówisz? Tyś Worobę tego znał, bywał z nim, rozmawiał, to ty lepiej myśli jego zgadnąć możesz aniżeli my, cośmy go na oczy nigdy nie widzieli.	Anno! Anno! Cóż to wszystko znaczy?	Co mnie to obchodzi, chodź, pójdziemy na piwo, bo mi już w gardle zaschło od tej parady milionerskiej.	Co? To chodź pan, zaprowadzę cię.	Cóż to za drobiazg który tak przede mną ucieka?	Głupiś, cóż to, łajno jenojeno (daw., gw.)	Hm, to już wolę modły!	Nie wsadzą, nie wsadzą!... A jakby i wsadzili, to co? Korona mi z głowy nie spadnie.	On nas nie znalazł... to myśmy sami chcieli...	Tikti aš ant to tinku, tik su viena apytarmesu apytarme	Umiejętność kierowania, panie Krzepicki, zapamiętaj to pan sobie, polega na umiejętności szybkiej decyzji!	Właśnie. To są ślady magicznej operacji, przedsięwziętej przez Kamę w celu zniszczenia znienawidzonej rywalki.	Nie pytaj, to ci nie będę kłamał. Dostała postrzał, który jej wyszedł drugim bokiem i złamał dwa żebra równo jak dwie gałązki chrustu. Widziałem jedno, gdy ją przewracałem na drugi bok. O, oni są chytrzy, ale starego Richardsa nie wezmą na bas... Miałem to już na końcu języka, ale	Jakaż to kobieta z tej sahiby! Nigdyć ona nie zahaczyła swego przyjaciela, ale też przez całe życie nie zahaczy tego, kto jej krzywkrzyw i pogłaskał się po zapadłym brzuchu.	No, to słuchajcie, głuptasy, co powiem. Słuchajcie i przygotujcie się do wielkich rzeczy! Co wy rozumiecie w polityce? Wasza rzecz słuchać mądrzejszego!	Obacz, abyś nie bluźnił! każde zło musi minąć, bo gdyby wiecznie trwało, to byłby dowód, że diabeł rządzi światem, nie zaś Pan Jezus, któren miłosierdzie ma nieprzebrane.	Nazywam się Faria, jestem księdzem; przebywam od roku 1811, jak to już wiesz, w zamku If, ale wcześniej siedziałem także trzy lata w twierdzy Fenestrelle. W 1811 roku przeniesiono mnie z Piemontu do Francji. Wtedy to dowiedziałem się, że los, który zdawał się w tym czasie ulegać całkowicie woli Napoleona, dał mu syna, i że syn ten już w kolebce mianowany został królem rzymskim. Nigdy bym wtedy nie przypuścił tego, co przed chwilą mi powiedziałeś, że kolos w cztery lata później zostanie obalony. Któż teraz panuje we Francji? Czy Napoleon II?	Ale to, co dla was jest tylko cierpieniem, dla mnie jest śmiercią	No, to idź już panna, tylko powoli	Widzi mi się: śmierć to pewna, bo przecie całe pułki janczarskie ich strzegą! Ha! Popróbujmy!	Nie rozumiem pana nie rozumiem i zaczynam naprawdę obawiać się, że coś się w naszej przyjaźni psuje. Z pańskiego tonu wolno mi wnioskować, że wiadomość o naszym małżeństwie z Ewarystem oburzyła, czy zagniewała pana. I naprawdę chciałabym to wyjaśnić. Jeżeli pan, panie Stefanie, wydaje się potępiać nasze małżeństwo, nie wiem z jakiego stanowiska pan to robi, czy, jako mój przyjaciel, niechętnie usposobiony dla Ewarysta, czy odwrotnie, jako jego przyjaciel niezadowolony z dokonanego przezeń wyboru?	No, no!... przyznaj się, kogo to potężnego zbałamuciłaś?... Jaka szkoda że twój przyszły musi być wielkim i potężnym!... Gdyby był tylko rozumnym i szlachetnym, myślałabym, że ci Stefek przeznaczony...	Albo już wie albo na swoją rękę chce to zrobić, lub... dziwnie się rzeczy składają. Dosyć, że mnie się nigdy nie powodzi.	W tym, że czuję się bardzo sam, gdy myślę, że pewnego dnia może się to wszystko skończyć.	Spodziewam się, że król powinienby wyjechać do miasta, nieźle by było, rzadko teraz się ruszy, z powodu sejmu... a jeszcze no tej rapy.	Hej? hej? czyżby tak było? pewnali?	Tak. Mieli mnie przenieść do rachuby, ale okazało się, że moje języki obce są podobno niezastąpione, i dyrektor Lender nie chce mnie puścić.	Grzeczność, Pozycja społecznaBądź pokorny, Dawidku, w sprawach najdrobniejszych Miej to zawsze w pamięci, że acz jesteś z rodziny ślacheckiej, jednakoż wychowałeś się wśród gminu. Nie wstydajże się nas, Dawidku, nie wstydajże się! W onym wielkim, wytwornym domu, w obcowaniu z wszystkimi tamecznymi domownikami, zarówno niższymi, jak i wyższymi, okazuj się tak uprzejmy, tak uważny, tak pojętny i tak powściągliwy w mowie, jak dotychczas. Co się zaś tyczy jaśnie pana	Bynajmniej, panie Traddles Roboty tu bywa sporo. My prawnicy rzadko kiedy wypocząć możemy, zwłaszcza w obecnej chwili, przy chorobie pana Wickfielda. Poczytuję jednak sobie nie tylko za obowiązek, lecz za prawdziwą przyjemność zastąpić go i wyręczyć we wszystkim. Panowie się z sobą, panie Traddles, z bliska, o ile sądzę, nie znali? Ja sam, raz tylko, o ile sobie przypominam, miałem zaszczyt spotkać pana?	Coś mi się widzi że niektórzy ludziska znajdą pole poziomkowe, jeżeli dadzą za nim nurka.	I kto by pomyślał, że taki człowiek jak ty lekceważąco mówi o Ben-Cijonie!	O Boże! Dlaczego myślisz, że mówię nieprawdę? Po cóż bym miał kłamać? Zastanów się, pomyśl. Polubił nas, przypomniał so­bie i zadzwonił, że się jego Żuczka oszczeniła. Dobrze zresztą zrobił, bardzo mnie ucieszył. Każde narodziny mają coś pokrze­piającego.	Więc przestanie bywać zresztą może mi się uda nawet po tej rozprawie z nim utrzymać dobre stosunki. Mam, zdaje się, trochę szczęścia do ludzi. Jestem z wszystkimi w najlepszych stosunkach.	A tak! Rzeczywiście przypominam sobie, że pan Debray mówił mi... a właśnie, co się z nim dzieje? Nie widziałem go od trzech czy czterech dni.	Ale ważysz się dzielić moje losy i iść ślepo, z zawiązanemi oczyma?	Dziękuję ci, ojcze. Wierz mi, że potrafię ocenić twoją wielkoduszność. Cenię ją tym więcej, iż jak wspomniałem, byłeś dla mnie do tej pory dość bezwzględny.	Ech, ojczulku, mógłbyś tu czekać do jutra rana Zawsze jest w pogotowiu powóz dla jaśnie pana. Ale wyjdź pan stąd, proszę; straciłbym sześćset franków dożywotniej renty, gdybym raz wpuścił bez rozkazu obcą osobę do pałacu.	I cóż z tego, ośle głupi; ale on zobaczył, że ci tym dojechał. Nigdy nie trzeba odpowiadać Kingowi.	Święty człowiek... istotnie święty... Jego bogowie nie są bogami, ale jego stopy kroczą właściwą Drogą A jego sposoby przepowiadania, choć na tym się nie znasz, są prawdziwe i niezawodne.	No, no, żeby tak twój wybrany walał się po gabinetach restauracyjnych z baletnicami, nie byłabyś taka wielka!	Tak, przypominam sobie. Dziwiła się, że drzewa tak długo żyją, a potem namyślała się, jakiemby chciała być i najlepiej jej się podobała brzoza.	Ach! Że ja też tego nie wiedziałam!	Albo się puszcza kluskę przez okno!...	Ale teraz dajmy temu spokój, drogi Spilett, później o tym pomówimy.	Co ja ci poradzę, robaczku, co ja ci mogę poradzić? Sama powiedz! Rzeczy tak stanęły, że zje diabła, kto furtkę znajdzie!	Co nie ma się zwlec	Co się panu stało?	Czy zauważył pan, że pani de La Baudraye, która wyjechała w sukni organtynowej, wróciła w aksamitach!	Czyż nie możemy go powiększyć, wydrążyć, porobić w nim otworów, którymi by docierało powietrze i słońce?	Do miasta. Muszę być w składzie rolniczym, aby dowiedzieć się o żniwiarkę.	Dobrze, ale pan ogrodnik ma złość na mnie.	Ech! Żeby tylko zyskać dziesięć lat, choćby pięć lat milczenia!.. Tych pięć lat może stanowić... zbawienie.	Jakto, wyrzekła się pani myśli o sztuce, nie pragnie pani sławy, oklasków, tego boskiego upojenia sztuką, tego zdenerwowania występu, tego szału, tego...	Jeżeli pan minister pozwoli... Mam nawet przypadkowo przy sobie notatki...	Nie bój się, ruszaj!	No, tak homunculushomunculus (łac.)	No, wyciągnij ten gwóźdź.	Penn, idź natychmiast na dół i napij się kawy. Powinieneś mieć na tyle rozsądku, żeby się nie wałęsać po pokładzie w taką pogodę.	Trzeba hartować wolę i trzymać się w garści	Zdarza się gorzéj jeszcze Czasem się przychodzi zawcześnie, gdy istoty przeznaczone nie rozbudziły się jeszcze do życia; niekiedy zapóźno... a wówczas trzeba błądzić samemu.	Święta prawda. Gadajcież dalej, moiściewy!	„Co ja robię tutaj?” „Ojciec mój nie jest głupiec, ta podróż musi mieć swój cel. Ba, do jutra, poważne sprawy, jak powiedział jakiś mamut grecki”.	A Szwedzi?	A co?	A tych ludzi kto narżnął?	Ach, panie czy panu prezesowi takie rzeczy leżą na głowie!	Asystuje Luci. Więc cóż z tego?	Atsimeni sveikas, kaip man rašiai, kad aš paminkštinčiau Oną Keidošių prieš tamstos parvažiavimą? Kaip matai paminkštino ir sveiką... Ka! Ka! Ka!	Brzękliwe są; a któren spragnionego napoi, zasługę ma!	Ewa	Hej, przyjacielu!	Hoym! pisz! Kuryer królewski powiezie list do Laubegast...	I cóż jeszcze?	Ja nie chcę, żeby strzelano z pistoletów koło mego domu Chcesz pan powystraszać sąsiadów i sprowadzić mi na kark całą policję?	Jan Chrząstkowski, jej sąsiad i wychowaniec.	Jest pan?	Juścijuści (gw.) odrzekłem	Kobieta demoniczna, Ptak sęp.	Król mi permisjępermisja (z łac.) mówił Kmicic.	Które zagłuszą działa Kruppa.	Lub?	Milczeć! Gdzie kasza?	Nie masz go	Nie wiem, czy nam wypada przyjmować taką ofiarę?	Odpuść sobie!	Oj, da on im, da!	Oszalałeś!... Ależ miasto i drogi pełne wojska...	Potrzebuję zaraz pieniędzy! Będziesz je pani miała... za godzinę!	Powiedziałem przecie panu, iż mi ją porwano.	Prowadź!	Pójdziemy za nimi zobaczymy, do jakiego domu wchodzą, jutro zaś, a raczej dziś jeszcze, otoczysz, panie, wszystkie wejścia do domu niewolnikami i zabierzesz ją.	Także nie uchodzi.	Ten młody człowiek jest zdumiewający	Uszedł.	Vivat vivat (łac.) wódz.! Vivat! vivat!	Wasza książęca mość mówiłeś tylko o Mirskim i Stankiewiczu, a nie wspomniałeś o Wołodyjowskim i Oskierce.	Wiem i widzę, żeś pan swym sentymentem zajechał na ślepe szyny. Hamuję, pcham z powrotem na rozsądną drogę kariery:	Wtedy wszystko stracone	Zamknięty w nocy
Zdaje mi się, że nie zdołałem pani przekonać Powiedzmy zatem: swym namiętnościom.	Wedle kapitana Mitchella, a on się na tym zna, powinno już być w odległości trzech do czterech mil od portu. A jak mówi Mitchell, Nostromo jest marynarzem, który umie wykorzystać wszelkie okoliczności. Ma pan nieszczególne wyobrażenie o tym pomyśle, doktorze? Ale czemu? Charles Gould postanowił zagrać w otwarte karty, chociaż nie jest człowiekiem, który zwykł zdawać sprawę ze swego postępowania nawet przed sobą samym; może też woli pozostawiać to innym. Możliwe, że częściowo tę grę podsunął mu Holroyd. Pozostaje ona jednak w zgodzie z jego charakterem i dlatego się powiodło. Czyż w Santa Marta nie nazwano go „królem Sulaco”? Przezwisko może być najlepszym dowodem powodzenia. Jest to, moim zdaniem, osadzeniem głowy żartu na tułowiu prawdy. Mój drogi panie, gdy po raz pierwszy przyjechałem do Santa Marta, zdziwiłem się, jak wszyscy ci dziennikarze, demagodzy, posłowie, generałowie i sędziowie mizdrzyli się do opasłego adwokata bez klienteli, jedynie dlatego, iż był pełnomocnikiem koncesji Gouldów. Sir John po swym przyjeździe doznał tego samego wrażenia.	Mimo że zadawał mi pan pytania z perfidią, której nie mogłam podejrzewać u sędziego, w kwestii, w której szczerość wystarczyła, aby się dowiedzieć wszystkiego, i mimo że miałabym wszelkie prawo nie mówić panu już nic, odpowiem po prostu, że moje stanowisko w świecie, że wszystkie te wysiłki czynione dla zachowania stosunków, sprzeczne są z mymi upodobaniami. Zaczęłam życie od tego, że bardzo długo żyłam samotnie; ale dobro moich dzieci przeważyło, zrozumiałam, że powinnam zastąpić im ojca. Przyjmując moich przyjaciół, podtrzymując wszystkie te stosunki, zaciągając długi, przygotowałam im świetne kariery, w których znajdą pomoc i oparcie; aby mieć to, co moi chłopcy nabyli w ten sposób, wielu spekulantów, dygnitarzy lub bankierów zapłaciłoby chętnie tyle, ile mnie to kosztowało.	A pani wątpi?	Mówię poważnie Jeżeli takie jest życzenie pani, to niech je pani wykona. Jest to obowiązek!	Byłam jej nauczycielką, mentorką, niby powiernicą. Ja domyślałam się, ja nawet wiedziałam o tej miłości. Nie cierpiałam tego pana i widać dlatego sądziłam, że cały afekt minie. Teraz każdy może powiedzieć, że to zapewne mój wpływ. Każdy może to powiedzieć i, niestety, będzie nawet miał słuszność. Ja często rozmawiałam z Natalką o tym, że są w małżeństwie bez miłości rzeczy potworne, które mnie przejmują wzgardą, że nie powinna, że nie powinna nigdy w życiu... Któż mógł przewidzieć, że ona tak to zrozumie!	Sam tego jeszcze dziś wiedzieć nie może Wie, czego ma tu dokonać, i dokona.	To rzeczywiście brutalna polityka Ale nie musisz wstydzić się za słowa ojca, Valentine. W tym względzie mój ojciec w niczym twojemu nie ustępował, bo i on ciągle powtarzał: „Nie wiem, czemu cesarz, który tyle dobrych rzeczy zrobił, nie utworzy pułku z sędziów i adwokatów, i nie pośle ich na pierwszy ogień?”. Widzisz tedy, kochana moja, że obie strony są siebie warte, jeżeli chodzi o barwność wypowiedzi i miłe pomysły. Ale co odpowiedział na to pan Danglars?	Z serca służę waszmościom, bom i sam też miał do stołu siadać. Zresztą pan Wołodyjowski, jako starszy oficer, bierze komendę, więc ja to jestem u niego, nie on u mnie.	Ale gdyby nie Akela i obecny tu Szary Brat, nie dokazałbym niczego Ach, matko, matko! Gdybyś ty widziała, jak siwe buhaje gnały przez wąwóz... i jak gracko wpadły przez wrota do wsi wówczas, gdy Ludzka Gromada obrzuciła mnie kamieniami!	Ech, to tylko matka uparła się, żeby okna zasłaniać. A i ten mój doktór ciągle powtarza: ”choremu potrzebny spokój... niech go światło nie razi”... Ale mnie nic nie razi	Och, stryju byłam pewna, że stryj mi nie odmówi! Ja przecie literalnie nie mam do kogo udać się o radę, o pomoc!	Nie wiem, coś ze mną się dzieje, z czego nie umiem zdać sobie sprawy. Zalewa mi się mózg i serce jakąś ciemną obawą. Niech doktór mówi, straszy mnie ta cisza okropna.	Komiczne figury. Tym idiotom się zdaje, że świat przerobią. Co za miny, co za cnota! A głupi jeden w drugiego! Oni tyle w tej rewolucji robią, że czytają mądre książki o urządzeniu świata i swojej cnoty pilnują. No i biorą ich jednego za długim, gołą ręką, przez tę cnotę, zanim który co zrobi! „Principy”! W gruncie to są tchórze. Nie takich trzeba na te sprawy. Takich tęgich facetów, jak są u nas, nie spotykałem.	A bodaj cię jasny piorun! Nie możesz się obejść beze mnie?	Jadzia nie chce jechać. Sprzysięgli się wszyscy na mnie.	Nie ty, ma się rozumieć	Wojewody jak siebie pewien jestem, a za nim ziemianie pociągną! Niech Konrad przyłączy się z Mazurami, zdobędzie Poznań, zawojuje Ślązk... Krew ma rycerską, wojak jest... Kraków znowu uczyniemy stolicą wielką, będzie na niej wszystkim ziemiom panować...	Powiem nawet więcej: w jednym przedsiębiorstwie jest tam teraz wakujące miejsce lekarza. Moglibyście ubiegać się o nie. Zresztą	Z największą chęcią, ale pod warunkiem, że ztamtąd powrócisz do nas i że nie na długo cię utracimy.	Proszę poruszać się z zupełną swobodą. O ile by pan chciał zasięgnąć jakiejś informacji u pana kierownika, proszę zwrócić się do tego domku w głębi na prawo, tam pod kasztanami. Tam mieszka.	A dlaczego ty nie śpisz?	Aha!... Ale dlaczego ja nie mam wiedzieć, ja, następca tronu?...	Bo nieboszczyk pan nie lubi, żeby mu ta łazić i spokój zamącać...	E, ja nic nie zarabiam	Jeśli panu udowodnię, że przez przeszkodzenie ślubowi, nie osiągniesz swego celu, czy odstąpisz pan od zamiaru?	Lnu, wogóle to nie jest realny interes.	Naturalnie, że nie powiem, bo jeszcze więcej wydawałby pieniędzy... Murowany obszerny dom nad rzeką... Może to pałac? W każdym razie zapraszam cię, Madziu, na ryby, grzyby, kąpiele i polowania...	Nie Jest tu wprawdzie kilka rodzin cygańskich, o których nic nie wiem, lecz znam wszystkich farmerów i obywateli okolicznych z imienia i nazwiska. Poczekaj pan... Jest Laura Lyons	Nie od tej samej osoby! Panicz sobie żartuje, widać przecież, są prawie że jednakowe, tyle że w jeden wprawili rubin, ale na obydwu jest ten orzeł, i inicjały w środku też takie same.	Nie to myślałaś?	Nie wiem, czego chcesz Czy trzeba nam jeszcze lepszego mieszkania?	Nie wiem, sądzę że tak. Dałem znać jednemu z nich że zostanę tu dziś wieczór i że mu dam instrukcje.	Nie, mój chłopcze, nie możesz.	Nie, nie jęknął Genezyp.	Nie. Nic więcej nie umiem. Co znaczy to pytanie?	No... nie życzyłbym ci mieć takie od rodziny dodatki, jakie ja miewam.	Ona nie śmie cioci o to prosić, ale takby rada. Samiutka w domu sierota.	Tak, pan myśli, że nie opowiem, otóż opowiem przy cioci wszystko, wszystko...	Ten, który ją sprawia i wlewa w te tłumy, silen jest nad innych jego nie pochwycono...	Warszawski teatr! Boże kochany! przecież tam, oprócz dwóch, trzech osób, to nędza sama, której nikt nie chciał już na prowincyi!...	Zapewniam cię, że nie jest to lekka część mej kary Przyszedłem, aby cię ostrzec i zawiadomić, że możesz jeszcze uniknąć mego losu. Sposobność ku temu ja ci nastręczę, Ebenezerze.	Żwirble? One nie warte dziesięć tysięcy, najwyżej dwa...	Coś mi się widzi, jakby to on chciał nas zatopić. Czy nie uważasz, że jego statek zbytnio zanurza się w części przedniej	Jak się ma stary?	Te pańskie koła wyglądają na to, że pan się tu włóczy po okolicy. Czy długo pan siedział w Taborze na dworcu?	A cóż pan chceszpan chcesz Maciuś był prawnukiem Pawła Zwycięzcy i wnukiem Juliusza Cnotliwego. Być może Maciusiowi pomyliły się imiona przodków w chwili napięcia.. Bóg nam dopomoże.	Ano dziewczynka maleńka; a gdy urosnę, to będę panną u jej miłości, tak jak Ewusia albo Kachna. Pogłaskaj pieska, prawda, jaki gładziutki? Niczym odświętna szata jej miłości. Wiesz co, bawmy się tak; ja będę żoną, ty mąż, a to nasze dzieci.	Bo mi się pan wydaje bardzo młody.	Czasem im się uda tak samo wtargnąć na naszę ziemię, plądrują też bez litości.	Czy sądzi pan, że mogłyby się zdarzyć jeszcze we Francji przygody takie jak ta, którą nam opowiedział pan Gravier?	Do stu rekinów! Zupełnie jakbyśmy szli przez ogromny cmentarz.	Idź zjeść obiad. Poczujesz się lepiej, bo mężczyźni zawsze gderają, gdy są głodni.	Jestem wyjątkowo prawdomówny.	Tak, ojcze. Postaraj się zasnąć. O świcie będziemy w Avila.	Więc jedziesz jutro albo pojutrze, bo podobno Suzin ma na twój przyjazd zaczekać parę dni?	Zwyczajne babskie wrzaski, żeby ją prał kijem, to by była cicho! Odbije mu ona jutro za swoje, odbije! Chodź, kruszyno, bo kolacja przestygnie.	A gdzie?	A masz to czym?...	Ach... bagatelkę... poprzestanę na drobnostce! Chcę dostać tylko tę, która tam siedzi w saniach.	Banku? Kto taki?	Choćbym i dziesięć razy gardło miał stracić, będę ją ratował. Pójdę przebrany i będę szukał znajdę.	Co rok tak mówią od lat dziesięciu, jak tu siedzę. Może mają dawać, a sami zżerają, psiakrew.	Czekajcie, ja was pogodzę Dy najprostsza rzecz popytać dziecko; może go kto i nauczył kozły magaćmagać (gw.)	Czyni to pewno z miłości dla nas, niech go Bóg zdrowym trzyma na opiekę i błogosławieństwo państwu temu...	Dlaczego? Mów!	Dlatego, kochanie, że moim obowiązkiem jest unieszkodliwienie szpiega, działającego przeciw Polsce.	Dopiero dochodzi szósta.	Dziecko moje, dziecko, czemuż całowałaś Göstę?	Helenka? Babulko, a Helenka?	I wszystko! Nawet patent na wódkępatent na wódkę (daw.)	Jak to! co roku zatem robisz jedno i to samo? Rozpoczniesz tedy na nowo życie z ubiegłego roku?	Jegomość pan Kalwicki, nasz kochany opiekun A oto dwaj zdrajcy. Czy mam wymienić ich nazwiska?	Już idziesz?	Kneziu Miłoszu pozdrawiamy was.	Kobiety trzydziestoletniej!	Mój ty Boże! i powiadasz że jego żonatego mogliby wziąć?	Nad Wisłą w ruinach, ale czy w Warszawie, czy może gdzieś pod Toruniem, czy pod Krakowem?	Napluć na Coquelina! Coquelin i Coquelin! Mało aktorów bywa na świecie!	Nauka tylko rozpuszcza dzieci, od roboty odciąga.	Neviltis, Nežinia, Paguoda I, katyt, mūsų krašte tiek dabar kazokų ir lenkų priviso, kad ir praeiti negalima. Visais keliais valkiojasi; sutikę, nei vieno žmogaus ramiai nepraleidžia. Vieniems įtiksi, kitiems nusidėsi: taip kad nežinai, žmogus, kokio galo ir tvertistvertis	No i cóż?	No, więc jak? załatwione?	O, dzielny koń, ale i dzielny jeździec. Czy on często bywa w Słodkowcach?	O, la! la! la!	Ono to gładki chłopiec ten Karwowski!	Oto ryba mająca tylko oświetlone zęby, a między nimi czarna przestrzeń, stada srebrnych ryb, ryby leżące we wnękach koralowych, latające mięczaki koloru starego złota...	Przepraszam Moje „jasnowidzenie” tu zawiodło. Zato powiem panu, że pan od niedawna jest w Warszawie. Pochodzi pan z Małopolski.	Przyjechałem tylko na jarmark!	Skąd pan wie, że im dobrze?	Ta dziewczyna zaczyna mieć charakter i więcej jest warta, niż myślałem.	Tak, ciociu.	Ten mały.	Toteż jadę, jadę!	Trzeba wam będzie kapitałów	Tytoń!	Uszanujmy dawne zwyczaje	W samym więzieniu lub na mieście. Stróże, raz zapłaceni, wprowadzą, kogo zechcę.	Winszuję.	Wszyscy mężczyźni mają coś w tym rodzaju; czegoś muszą koniecznie używać.
Pan był zajęty listem odebranym i nie zwrócił na to uwagi; lecz ja, któremu dziwne przedostanie się tego listu do nas dało do myślenia, ja nie straciłem ani jednej z jego min.	A gdzież to będzie ten Instytut? Daleko? Bo to już mnie tu nie było, jak ją odprowadziła matka... niby, żona moja. Widzi mi się, że to gdzieś w tej stronie...	Ale skoro już się nie mamy zobaczyć, cóż znaczy jedna chwila więcej albo mniej? Gdyby się pan zakochał we mnie, to byłoby nieszczęście.	Maksymilian będzie mi towarzyszył Proszę się więc o niego nie martwić.	Mości hrabio! należy wcale odwrotnie powiedziéć, tak jak historya kiedyś zapisze, że N. Pan był i jest wykonawcą jego fantazyi...	Owszem, ale wolałbym. Przy sposobności zaproponuj to mu, bo mnie nie wypada. Gotów pomyśleć, że imponuje mi jego książęca mitra.	Słusznie, ale ja to przewidziałem i powiedziałem panu. Przez to przyrzeczenie nic pan nie mogłeś zyskać, a odwiedziny musiały tylko stwierdzić to, com powiedział.	Nie, prose jaśnie pani Nie  podsłuchiwałam... ino se myślałam, że będę mogła się wymknąć, zeby jaśnie pani mnie nie uźrzała... ale mi sie to nie udało, więcem tu ostała... Ja nie podsłuchiwałam, prose jaśnie pani... kajzebym śmiała... ale cóz na to poradze, zem ta cosik i słysała?...	Ja nie wolę, pani. Petroniusz namówił cezara, by mnie odebrał Pomponii, ale jam tu po niewoli, o pani!...	Nie dla wszystkich. Chcę się tak urządzić, ażebyśmy nie rozdzierali płuc ziewaniem. Początkiem zaś nowej epoki będzie	Nucingen poparł dom Karola Claparon całym swoim kredytem Można było rzucić bez obawy na rynek milion papierów Claparona. Du Tillet zaproponował tedy, aby wysunąć na front bank Claparona. Przyjęto. W roku 1825 akcjonariusze nie byli zepsuci względami finansistów. Kapitał obrotowy był nieznany! Dyrektorzy nie zobowiązywali się nie wypuszczać swoich akcji uprzywilejowanych, nie deponowali nic w banku państwa, nie gwarantowali nic. Nie raczono wyjaśniać interesu, oznajmiano po prostu akcjonariuszom, że łaskawie nie żąda się od nich więcej niż tysiąc, niż pięćset, a nawet dwieście pięćdziesiąt franków! Nie ogłaszano, że to doświadczenie in aere publico będzie trwało tylko siedem lat, pięć lat lub nawet trzy lata i że tym samym wynik niedługo się okaże. To było dziecięctwo sztuki! Nie wspomagano się nawet tymi olbrzymimi anonsami, które pobudzają wyobraźnię, żądając pieniędzy od wszystkich...	A czemuż nie chcesz powiedzieć A?	A ty? Ale wyrażaj no się dobrze o bykach. Czyżeś mi sam nie opowiadał, że kiedyś tam ma przyjść do ciebie z pola Ryży Byk, by ci pomagać. A teraz zabieraj to żarcie i poproś tego świątka o błogosławieństwo dla mnie. Może on też zna jakieś leki na bolące oczyska mojej córki. Zapytaj go o to, Mały Przyjacielu całego świata!	A widzicie, samiście mieli dość rozsądku, żeście nie jeździli po tego znachora, tylko po mnie.	Ale nie jesteś jej uczennicą?	Bom w modestii żył zawsze, przeto mi w kościach nie strzyka! Gdzie mieszkasz, zali znalazłeś gospodę?	Dałbym wiele, ażeby to snem być mogło Nie czas się łudzić, należy się ratować, jeżeli ratunek jeszcze możliwy. Przybyłem, wykradłem się, ważąc życie, aby was ostrzedz. W bramach straże, w domu szpiegi... jeżeli przyjedziecie do Drezna tak że was w bramie poznają, nie dopuszczą was do króla nawet. Takie są rozkazy!	Ha! widzę, żem otrzymał spadek, do którego przywiązana jest jakaś zemsta Ma się rozumieć, słyszałem o owym psie od czasów niepamiętnych, jeszcze z ust moich nianiek. Dotychczas jednak nie przywiązywałem wagi do tej legendy. Teraz widzę, że śmierci mojego stryja towarzyszyły istotnie okoliczności tajemnicze. Panowie sami jeszcze nie wiecie, czy ta sprawa wchodzi w zakres działania policjantów, czy też pastorów. A w dodatku dostaję ów list zagadkowy...	Ja na bale nie chodzę.	Ja się nie mogę kiwać na wszystkie strony, bo mi reumatyzm wlazł w kości	Ja tu, nie kto, jestem starszą do usług waszych!	Już drugi raz przestraszyłem, panią w Głębowiczach Panno Stefanio, co pani?...	Kto też z nas dwóch najpierw będzie musiał spaść?...	Mam kocie oczy ale nie widzę nic w ciemności. Próbowałam czasami coś dostrzec, ale mi się nie udawało, pomimo że pragnęłam tego gorąco.	Nie chcę cię drażnić ani ci dokuczać, chcę ci owszem dać dowód, że cię rozumiem i odczuwam, a nawet współczuję...	Nie mówiłem, bom sam nie wiedział, ale teraz będę mówił. Toć nie godzi się choćby na największego wroga takiego oszczerstwa rzucać.	Nie ofiaruję ci miliona, bo nie byłbym w stanie ci go dać, ale dostaniesz sto dukatów, jeżeli tylko, kiedy będziesz w Marsylii, udasz się do osady Katalończyków i oddasz list pewnej młodej panience imieniem Mercedes; to nawet nie list, dwie linijki.	Nie rozumiem pańskiego uniesienia	Nie wejdę, kuzynko, dopóki sama mnie nie wezwiesz; jestem zaś pewny, że nastąpi to bardzo prędko. W tydzień znudzi cię ten ubóstwiający mąż i zapragniesz weselszego towarzystwa. Przypomnisz sobie łobuza kuzynka, który ani przez jedną chwilę w życiu nie był poważnym, zawsze dowcipnym, a niekiedy bezczelnie śmiałym... i pożałujesz tego, który zawsze gotów do uwielbiania cię, nigdy nie był zazdrosnym, umiał ustępować innym, szanował twoje kaprysy...	Nie, nie Lizko! to byłoby trochę nudne.	Nie? Nie stać go? No, to uważaj, bo ojciec chodzi nocami z nabitą strzelbą.	Niewątpliwie Wszystko zależy od kopalni San Tomé, ale wolałbym, aby na razie nic nie wiedział o moich... moich nadziejach.	No teraz Marychna będzie mu listy wystukiwać na maszynie.	No, co tam obaj nie przekonamy się... Ale, ale... Mam tu urzędowe papiery o śmierci Ludwika Stawskiego.	O, jaka siła! A gdzie go pan niesie?	Od kiejdańskiego? Fraszka przy nim kiejdański! Srogi to budynek, cały murowany, że drzewa i nie upatrzysz. Naokoło są dwa rzędy pokojów, jeden od drugiego zacniejszy. W nich to waćpanny ujrzycie rozmaite wojny i wiktorie, pędzlem na ścianach wyobrażone, jako to: sprawy Zygmunta III i Władysława; napatrzyć się temu nie można, bo wszystko jakoby żywe; dziw, że się nie rusza i że ci, co się biją, krzyku nie czynią. Ale już tego nikt udać nie potrafi, choćby najlepszy malarz. Niektóre zaś komnaty całe od złota; krzesła i ławy bisiorembisior tkanina jedwabna przetykana złotymi lub srebrnymi nitkami. kryte, stoły z marmuru i alabastru, a co sepetówsepet skrzynka lub pudło z przegródkami, zwykle z zamkiem, okuciami i uchwytami., zegarów, w dzień i w nocy czas pokazujących, tego by na wołowej skórze nie spisać. Dopieroż król z królową po onych komnatach chodzą i dostatkiem się cieszą; a wieczorem mają teatrum kwolikwoli (daw.)	Panie! Tyś nie widział Krotona w rękach Ursusa: jeśli dasz pięćdziesięciu, pokażę tylko z daleka dom. Ale jeśli nie uwięzicie i Winicjusza, zginąłem.	Szwedzkich oddziałów po drodze nie masz?	Słowami nie. Nigdy.	Słowo honoru daję, że po raz pierwszy widzę takie dziwne ręce... Nie wiem doprawdy, czy...	Tak, o ile obecny właściciel nie rozporządzi kapitałami inaczej.	Tyle trudów i starań, mój kochany hrabio; a czy nie mamy telegrafu, który w kilka godzin udziela wiadomości, i przy tym wcale się nie zmęczy?	Wicek! idź i poproś tej pani, co stoi przy loży, żeby tutaj przyszła.	Więc wy nie jedziecie tego lata do Guermantes?	Za nią pójdą Moczydoły, gdzie jest młyn. Było też na łęgachłęg nie bój się!	Zartujesz pan	A co mam pisać?	A no, kochany panie Michale, spowiadaj że mi się szczerze, to coś widzę zakrawa na niewolę Babilońską, jeśli tak potrwa, wypadnie zakasawszy poły uciekać.	A więc!	Aaa!...	Ach!...	Aha...	Ale jeśli mię tylko kto myśli zarwać, to z miejsca zadzieram ogona i rwę co pary w gnatach!	Bardzo dobrze! Tak być powinno! Wyborni są ci chłopi... Gdybyś ty mnie słuchał, dawno już sprzedalibyśmy tę nudną wieś i uciekli do Warszawy!	Bo znowu wyjechałby na stół Australczyk. Istotnie: pytam i pytam! Cóż chcesz? Tak długo, tak bardzo byłem oddalony...	Bóg jeden wié co nam dać raczy.	Bę...	Chciałabym go poznać.	Chłodno i głowa cięży od tego huku przez dwa dni i jedną noc. W uszach mi ciągle dzwoni.	Co ty mu wtykasz? Pieniądze? Papierowe? I do tego młynarki? Wczoraj szły jeszcze papierowe dolary, ale dzisiaj od samego rana już tylko twarde.	Dajże Boże, byś co wskórała.	Dalszą rozmowę przerwało gwałtowne wołanie z tylnych sani:	Dobrze! Ale jacy my ludzie wszyscy jesteśmy strasznie biedni!...	Dziękuję	Franciszko, gdybyś była przyszła o pięć minut wcześniej, zobaczyłabyś panią Imbret, jak niosła szparagi dwa razy grubsze niż te od Calotowej; niech się Franciszka dowie przez służącą, gdzie je dostała. Franciszka daje nam w tym roku tyle szparagów we wszelkiej postaci, że mogłaby może postarać się o takie dla naszych paryżan.	Ja także.	Jak lukrecjęlukrecja wtrącił dość cicho Profesor z niewzruszonym wyrazem twarzy.	Jak powiedziałeś? Żółte ciżemki?	Jak się macie, ojcze?	Któż jesteście i co was do nas prowadzi?	Los jest wielkim sprawcą niespodzianek... tę przyjmuję z wdzięcznością, jednak, chciałbym wiedzieć...	Marszałka.	Masz-li pewność, że tak jest?	Na piwo?	O, to nic takiego!	Odjechał, panie. Spał może ze dwie godzin, potem godzinę rozmawiał z karczmareczką, która tu wczoraj wieczór przyjechała z Tarnowa, przebrał się i odjechał.	Otóż to!...	Phi!... cóż mam robić!	Podszewka była lepsza od płaszcza.	Przed północą	Szwajcarowie także są chłopami. Zali ci Chrystusa wyznają?	Szyby tam dwie wybite może po szklarza polecę do miasteczka?	Sława Bohu!	Tak i ja sądzę Podli są mężczyźni!... z wyjątkiem ludzi zajmujących bardzo skromne stanowiska	Tak jest, mój chłopcze Ci piraci są równie śmiałymi żeglarzami, jak niebezpiecznymi złoczyńcami, więc musimy się podjąć odpowiednie środki ostrożności.	Tak jest, odezwał się w końcu Dobek, zdobywszy się na męztwo: tak jest, przyszedłem po radę...	To chodźże ze mną	To wojsko wchodzi do Tuillerii	Tomaszu Sawyer, to bezczelność tak się zakradać i podglądać, co ktoś ogląda!	U córki pana Goriot	Wielmożny dziedzicu, jużci że prawda co od samych kopań chodzę i cięgiem mi obiecują, że zapłacą, cięgiem chodzę i proszę, to mnie cyganią ino i wyciepująwyciepywać (gwar.) niby, niczym. sukę za drzwi.	Więc szczyt znajduje się...	Większy, więc ma ludzi po świecie roztrącać?	Wszyscy wiedzą, że Monika ma grać.	Zaczynam być zdania, że na Wyspie Lincolna dzieją się dziwne rzeczy!	Zapewne... Rozbałamuciliśmy się trochę.	Zapomnieliście o nas...	Zmarźli.	Zowią mnie Klementyna.	Żadnego.
SamotnośćPrzede wszystkim jak pozbyć się tego gniotącego uczucia samotności? Ja chcę żyć, a wszystko mi się z rąk wymyka i wszystko „jest nie to”. Chyba mam warunki, aby stworzyć sobie życie takie, jakiego bym pragnęła? A tu nic: życie płynie obok jakby, a ja wołam was wszystkich niemym głosem, którego nikt nie słyszy, i mimo że jesteście ze mną, uciekacie ciągle w dal przeszłości. Każda rzeczywistość ma dla mnie żałosny smak niepowrotnego wspomnienia nigdy niebyłego wypadku. Ja chcę wierzyć, bo to jedynie nada sens ostateczny wszystkiemu, mimo że gdzieś na dnie duszy, a raczej intelektu, będę uważała to za rezygnację, za świadomy upadek.	Chcecie. Ale mniejsza o to. Macie słuszność, że czas wszystko pokaże. Na razie nie ma o czym mówić. Teraz nam i wam chodzi tylko o jedno: o zniszczenie tego, co jest, o zgnębienie rozpanoszonego środka, o przewrót. Idziemy razem... Gruzy zostaną tam, gdzie przejdziemy, zgliszcza i krew.	A cóż robić, kiedy pije i pije!	Cóż to za kobieta?	To muszę sobie chyba dobrze prawą rękę w wodzie wymoczyć gdyż okrutnie mnie swędzi.... Wszelako to tylko powiem, że gdyby Radziwiłł mnie w swoją moc dostał, pewnie by z moją głową do zachodu słońca nie czekał. Wie on dobrze, kto w znacznej części to sprawił, że go wojska opuściły; wie dobrze, kto go ze Szwedami nawet poróżnił... Ale za to ja nie wiem, czemu mam być pobłażliwszy dla niego, niźli on byłby dla mnie?	Ale gdzie tam To dopiero sypialnia; tu obok jest salon wsparty na pochylonych nieco do środka kolumnach, a tam dalej spiżarnia pełna zapasów upolowanej zwierzyny. Znajdziesz w niej glisty, ślimaki, stonogi, a nawet i grubsze sztuki: kilka małych, tłustych myszek i jaszczurkę. Z tych pokoi trzy chodniki wiodą do wyjścia na zewnątrz, abyśmy w razie napadu nieprzyjaciela mogli sobie zapewnić odwrót, a te jeszcze są połączone z pięcioma innymi.	I pani mi tego nie powiedziała! A jam ten wyrok na siebie nosił tyle miesięcy i tak rozpaczałjam (...) nosił (...) i (...) rozpaczał	Oto skąd wyruszył młody Rastignac, który z pewnością nie więcej jest wart ode mnie, ale który miał więcej szczęścia.	Pan wie, że mój ojciec jest ubogi	Tego ja nie wiem. Prosiła tylko, abym się bardzo śpieszył. Ale ja stary, z ledwością powłóczę nogami.	Po prostu nie może żyć ani działać, nie idealizując każdego najzwyczajniejszego uczucia, pragnienia lub czynu. Niezdolny jest wierzyć w swe pobudki, zanim nie przedzierzgnie ich w okruch jakiejś czarodziejskiej baśni. Coś mi się zdaje, iż ziemia mu nie wystarcza. Czy pani nie ma mi za złe mojej otwartości? Zresztą, bez względu na to, czy pani mi wybaczy, czy nie, jest to cząstka tej prawdy, która razi wrażliwość anglosaską, zaś w obecnej chwili nie wiem, czy byłbym zdolny liczyć się poważnie czy to z jego sposobem pojmowania rzeczy, czy chociażby nawet ze sposobem pojmowania ich przez panią.	Ależ nie! Wiem, że ścigałeś nieprzyjaciół jak Czarniecki.	Co do mnie, panie Don Kichocie możesz być pewien i przysięgam ci na wszystkie świętości, że ani królowi, ani żywej duszy, ani diabłu nawet, choćby się skręcił i pół słówka nie pisnę; przysięgam ci tak, bo się tej przysięgi nauczyłem z romansu o plebanie przedstawiającym królowi złodzieja, co mu ukradł sto dublonów i wygodnego muła człapaka.	Idę! idę... tak samo nieraz mówi moja pani córka. Idę! idę... wódki! aby ino kusztyczek niewielki i na lekarstwo, to grzech być nie musi.	Jest to nasza sprawa Nasza sprawa... odpowiedziałem, że dobrze; będzie tutaj jutro na obiedzie, no i rozmówicie się...	No, niech się pan przyzna, że był to tylko lapsus!	Rozumiem to ale... Wybacz pan, pańskie odkrycia są tak nowe...	Słyszałem iż jacyś ludzie tłumaczą chłopom, że za panowania waszej świątobliwości mogą nie płacić podatków...	Tak jest, ty widzisz! Na pewno! Przysięgam, że widzisz!	Tak, panie i mam nadzieję, iż pan mi przebaczy, że go trudzę, gdy się dowiesz, o co tu chodzi.	Tego nie wiem.	To przesąd nielicujący ze świętością tego miejsca; nie powinnaś, siostro, dawać do siebie przystępu podobnym baśniom.	Zdarzenie, o którym wspomina pan Morrel, to zadziwiająca historia Opowie wam, gdy się z nim bliżej poznacie. A dzisiaj zajmijmy się żołądkiem, a nie wspomnieniami. O której ma być śniadanie, Albercie?	Ja i téj córki nie bardzo żądam Co mi tam! Nie dla siebie ja o nich myślę, ale dla was! dla was.	Nie wiem, jak mam panu podziękować, ale nie myślę nadużywać grzeczności pańskiej. Chciałbym tylko wiedzieć, do czego służą te narzędzia fizyczne.	Panie prezesie, ja wiem, ja panu wierzę, ja nawet niczego złego się nie spodziewałem, ale co będzie, jeżeli, nie daj Boże, pana coś spotka?	Pozwól mu gadać dalej, Doktorze. Nasza stara łajba na pewno wkrótce zatonie. Szczury mówiły, że pójdzie na dno nie później niż jutrzejszej nocy... a w takich sprawach szczury nigdy się nie mylą. Bądź uprzejmy i czekaj, aż statek zatonie pod Benem Ali. Niech gada.	Szkoda, bardzo miłe jest nasze dzisiejsze spotkanie Ale oczywiście, masz słuszność, zwłaszcza ze względu na chłopca jest już nawet za późno.	A to pan poszukuje posady?	Ale czy naprawdę prosto z kościoła powrócisz jegomość tutaj?	Całe moje życie jest chorobą.	Czego hałasujecie tak? Nie możecie wejść spokojnie.	Czemu nie widziała? widziała. Umyślnie zaszłam tam do nich, żeby zobaczyć, co z nim biednieńkim dzieje się, co on teraz nieszczęśliwy robi?	Czy jest brzydki do kolan!	Często od niej słyszałam o tobie. I powiem ci: nie masz pojęcia, jak matka pragnęła twego małżeństwa z panem Stefanem, a nie domyślasz się, jaki to był dla niej cios, gdy dowiedziała się o nieporozumieniach między wami... Wtedy... we Włoszech...	Dwa, dwa i dobre... rzekł Eljasz potakując sobie starą głową, którą muskał gdy mówił.	Gdzieby tam zaś na młynarczyka się sposobił! Na tartaku, co go to postawili przy młynie, a pilno mają, że już i wieczorami robią.	Hm? prawda? ale wy strzelacie do dusz tylko...	Jak chcesz. Mnie jest wszystko jedno.	Jak to? Więc nie chodzi o szpiegów?	Jesteś śmiertelnie ranny i gdyby nie trzy krople, które ci dałem przed chwilą, już byś nie żył. Słuchaj więc.	Może być naśladowane między szóstą a siódmą wieczorem droga z Chaillot jest najzupełniej pusta: zarówno bezpiecznie byłoby iść na spacer do lasu Bondy.	Możecie sobie zawiązać węzełek na czym wam się żywnie podoba, żeby pamiętać o tej najprostszej prawdzie. Jeżeli męty i szumowiny społeczne mają prawo zrzeszać się dla wykonywania swych strajków, to mają również prawo zrzeszać się posiadacze. Parobek strajkuje we żniwa, a właściciel wyrzuci parobka z mieszkania pospołu z progeniturąprogenitura	Na imię jej Emilka i niewielka! Ale za to twarzyczka! Kobiety zjadłyby ją w kaszy, gdyby mogły.	Nader często. W aktach sprawy znajduje się odpis mego memoriału złożonego władzom, gdzie podaję liczby. Osobiście zanotowałem siedemdziesiąt dwa wypadki w ciągu dwóch lat. W całym powiecie, według danych wszystkich lekarzy, znachorskie zabiegi przyprawiły o śmierć dwieście kilkadziesiąt osób.	Nie ukryje się! To co? Nie pierwsza to będzie.	Oni wcale rodziny nie mają?	Pojedzie za granicę... pieniędzy nie ma... ta, ta, ta!... No a jak nie pozwolę wyjść Mani za pana?	Tedy lepiej jest iść popić i weselić się.	Wszystko, nieprawdaż? Idź pan spać. Od jutra zaczniemy szczęśliwe życie.	Wy bo winnych jakbyście bronić chcieli Nie nasza to rzecz oczyszczać!	A któż tu nastaje na wyjazd pana Baryki?	A może to fałszywe?	Bo tutaj przyszła... panna Rózia i czeka.	Bóg zapłać!	Co za rotmistrz?	Coraz mniej rozumiem cię Żydzi są wielcy i Żydzi są szelmy... Szlangbauma trzeba wyrzucić ze spółki i trzeba go znowu przyjąć... Raz Żydzi na tym zyskują, to znowu kraj zyska... Kompletny chaos!...	Dalejże, dławikufle! Pijmy zdrowie młokosa Cedry!...	Dlaczego?	Do stu tysięcy diabłów! Zrobił to, żeby mnie wprowadzić w błąd	Dobrze, zaczekam.	Domy mi pozamykali!	Fe! wstydź się!	Gdy mówisz do mnie myślami, wiem. Uderzasz mimo woli myślami ducha mojego.	Gdzie?	Ja ci zwiastuję swobodę i życie.	Ja?!	Jakże to „pozostawię”? I dlaczego koniecznie jemu?	Moja żona musi wyglądać na moją żonę	Muszę ci wszystko powiedzieć, chociaż to dla mnie gorsze od śmierci. Doprawdy, doprawdy wolałbym umrzeć, jak Korzecki...	Na Jowisza, tak właśnie wygląda Wahają się z jakiegoś powodu, przez ostrożność, albo po prostu przez bojaźń	Około piętnastu mil	Pod Tykocinem.	Podobno.	Pokażcie... a drogi?	Prawda, najwięcej namawiali a straszyli	Przepustkę!	Przytkaj zapał!	Pójdę po niego	Rozumie się i muszę dodać: na szczęście, bo bez zapałek lub hubkihubka	Rycerz, Dama, Sługa, Chłop rzecze Don Kichot	Szczęście, Żołnierz, Wojna, Ambicja rzekł król.	Są	Słaby.	Tak, to jednak szczególne.	Tiesa! tik reikia pridėti, jog jis meldžiasi žiūrėdamas į Onutę, o ne į altorių ir jog vietoje „Tėve mūsų” šnabžda vieną žodį „Onute”. Dėl to jeigu jis dievobaimingas, tai ir aš ne mažiau už jį, norins šįmet man da neteko nė sykį „Tėve mūsų” sukalbėti.	To przecież pana przyjaciel!	To tylko początek dalej będzie lepiej.	W czym pomagać, dziecino?	W tych dniach właśnie odbędzie się święto wyzwolenia: mój brat cię zaprowadzi.	Wiem o tym	Wiwat! Co tam vive	Więc zaopiekuj się mną.	Wypędziłeś ją, musiała coś zrobić z sobą.	Zamieniam się w słuch.	Zawył!	Zgrzeszylibyśmy, jakbyśmy się skarżyli. Idzie, wielmożny panie...	zacytował Gilbert.	Śmiałe bestie!	Żałowałabym szczęśliwych ludzi, którzy na nim żyli
Bezwarunkowo. Nie zwykłem mydlić sobie oczu co do swych pobudek. Ona nie chce opuścić dla mnie Sulaco, zatem Sulaco musi opuścić resztę republiki i stać się samodzielne. To jasne jak słońce. Lubię jasno określone sytuacje. Nie mogę wyjechać w towarzystwie Antonii, więc jedna i niepodzielna Republika Costaguana musi postradać swą Zachodnią Prowincję. Na szczęście, pozostaje to w zgodzie także ze zdrowym rozsądkiem. Najbogatszą, najżyźniejszą połać tego kraju będzie można ocalić od anarchii. Osobiście bardzo mało mnie to obchodzi, ale to pewne, iż kiedy Montero dojdzie do władzy, moja śmierć jest nieunikniona. We wszystkich proklamacjach zapowiadających powszechną amnestię moje nazwisko oraz kilka innych wyraźnie wyłączono. Wie pani bardzo dobrze, iż obaj bracia mnie nienawidzą. I oto szerzy się pogłoska, że wygrali bitwę. Powie pani zapewne, iż jeśli te wieści się sprawdzą, to będę miał jeszcze dość czasu, by ratować się ucieczką.	Nie potrzebujesz być taka przykra, to tylko „lapse lingy”lapse lingy odrzekła Amelka, rozśmieszając jeszcze bardziej tą łaciną. dodała jakby do siebie, ale w nadziei, że siostra ją usłyszy.	Bieda, Głód to znaczy również być głodnym. A ja tak często stałem i wpatrywałem się w okna sklepów. W cukierniach znów leżą torty, placki, ciastka. Ja wiedziałem, że to źle, że tak być nie powinno, że nie mam prawa gniewać się na tych, którzy wychodzą z paczkami od cukiernika, albo wchodzą do restauracji i śmieją się... Nie, panie, śmierć dla dzieci ulicy to dobrodziejstwo. Albo chłód: podługpodług (daw.)	To nie gwara szkocka ale galicka. Czytałem w jakiejś książce.	Tak, ale wszystko to nie przeszkadza, aby mógł istnieć mój hrabia Monte Christo.	To nie należy do moich obowiązków służbowych pan prezes...	Niech ona ma do niego słabość, niech go przyjmuje, niech z nim jeździ na spacer, jeśli to ją bawi, ale po co my mamy jeszcze dokładać gotówkę do tego.	Że jest takim, jak jest. Że nie łączy mnie z nim nic. Ani przekonania, ani upodobania, ani usposobienie. Sądziłem, że pani to wyczuje... Ale widocznie... widocznie mnie pani nie chce, nie umie, nie może wyczuć.	Nie tylko przednie to będzie tak, jak się kiedyś zdarzyło. Wszyscy gotowi pomyśleć, że to jeden z owych Trzech Króli prosto z pustyni na nim przycwałował.	Wiedziała i słyszała to, czego cielesnym okiem i uchem dostrzec nie mogła... to było bezwarunkowo niemożliwe... wiedziała wszystko, co się dzieje w młynie.	Nie myślałem źle... Nie myślałem o pani, jak mnie podobni o takich ładnych jak pani kobietach, nie! niech zdechnę!... Myślałem... Jezus Marya! nie mogę wyleźć z „myślałem!”... Dlaczego pani ma w sobie to coś, co jest siłą?... skąd ona?...	Na ten habit, który noszę chcesz umknąć się od bitwy, kuśko zatracona, i już się nie pokażesz, żebyś tak zdrów był. Ba, niewielkać to strata. Tylko by tutaj płakał, zawodził, krzyczał i odbierał ducha dobrym żołnierzom.	Uprzejmie panu dziękuję, panie doktorze Pan przybył jak na zawołanie, w samą porę dla mnie i Hawkinsa. A to ty tu jesteś, Ben Gunn! Ho! ho! miły z ciebie człowiek, nie ma co mówić!	Rany boskie! Gdzież... gdzież, do diabła, wyście siedzieli? Powinienem się był domyśleć, że to podstęp!	Nawet Syndykat Narodowego Zbawienia stałby się fikcyjną projekcją zbiorowego stanu psychicznego pewnej grupy społecznych zaprzańców Ale jeśli ktoś jeden ma odwagę być konsekwentnym psychologistą, tak, jak Kocmołuchowicz to wtedy, na stanowisku generalnego kwatermistrza nawet, można dokonać rzeczy cudnych w swej potworności.	Ja na to nie pozwolę! przerwał Helmut biorę się za niego.	No, więc, co to jest, jeżeli nie naiwność?	Piękność, pani, to królowa, którą malarze uwielbiają i która ma nad nimi wielką władzę.	Poznajże twojego Radziwiłła, który nie tylko ojczyznę, nie tylko króla, ale własnych sług zdradza. Oto jest pismo do komendanta birżańskiego, którem znalazł przy oficerze nad konwojem komendę mającym. Czytaj!	Jam się też po piśmie naszem do miłości jego wybierał, rzekł Borkowicz, postękując. Chciałem sam królowi z tego sprawę czynić, ale u nas tyle do czynienia jest, że się pański Starosta oddalić nie może.	Postanawiacie więc przypomnieć im ich obowiązki, skłonić do dotrzymania słowa? Otóż myślę, że musimy pójść do kopalni i obecnością naszą powstrzymać tamtych od zjeżdżania. Będzie to zarazem dla Kompanii dowodem, że panuje pośród nas jedność i że raczej umrzeć gotowiśmy, niż poddać się.	Niech pan dla mnie nie zostaje. Pogawędzimy na ulicy. Światło dziś tak ostre, że nie mogę nic robić, więc odprowadzę pana do domu.	I chce pani, bym do niej wrócił? Chce pani, by wrócił do niej człowiek, który gotów jest ją zabić?!	A więc wyświetliłam mniej więcej punkt drugi i zdaje mi się, że zadowoliła ojca moja odpowiedź. A teraz wróćmy do punktu pierwszego. Pytał mnie ojciec, dlaczego chciałam z nim porozmawiać. Odpowiem krótko: ojcze, nie chcę poślubić pana Andrei Cavalcanti.	Ano, wola wasza; mam czas, to przyjdę i w niedzielę.	Cóż to i niania gdzieś się wybiera?	Dziękuję ci panie jenerale alem zupełnie zdrów, to są zwykłe moje humory, które mnie niekiedy napadają...	Ee... żebyć to ino ręka... żeby noga...	Ohoho! A to dlaczego?	To dziecko biło mnie, a jednak bardzo je kochałem Jego imię?... Zdaje się, że przypomnę sobie to imię...	W tym wypadku i oni nie są zbyt winni. Na przykład dostojny Herhor uczynił tak, pragnąc zwiększyć sławę i potęgę twojej dynastii. Zresztą działał z wiedzą pani Nikotris...	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	Ja? Służę. Służę chętnie tem, co posiadam, całym moim żywym inwentarzem. Będzie tego, ze trzy kopy. Ale państwo moich wszy nie chce. I cóż mnie po państwie? Że mnie obroni od Niemców, czy Rosjan?... Ależ mnie naplewać na to, czy będzie mnie zamykał w areszcie przodownik, czy krasnyj komisarz, czy niemiecki szupo!	Do tysiąca diabłów! wiem ja dobrze, co się stało. „Nautilus” uderzył o dno morskie, a wnosząc z jego położenia, nie sądzę, żeby się teraz tak łatwo wywinął jak pierwszym razem w Cieśninie Torresa.	Niby jaki dystans? Chyba ten, że ja jestem normalny, a ty masz fiksum dyrdum we łbie. Słowem, wybieraj, jak chcesz. Powtarzam: pamiętaj, że ze mną żartów nie ma! A i w mordę potrafię dać tak, że wszystkie zęby wylecą!	A! gdybyś pan był widział te ręce! te nóżki, ten z pod koronek wystający karczek biały... wołał Georges... Ja panu mówię, to była kobieta, taż sama, o której Zarwański opowiadał... Gdybyś wiedział... jak ręce wyrywała, ile razy się ich dotknąłem, i te rumieńce...	Ale może pani jeszcze sprawdzi.	Ale pozna mnie pani, gdy się pobierzemy	Ha, no to idź pan.	Niech pani teraz sama powróci do domu. Ja tu zostanę.	Od jak dawna wy to znacie?	Pani zemdlała?.. ale kiedy?..	Postanowiłem wsadzić go na trzy dni do paki, po czym odeślę go do pana.	Jest mi pani winną odpowiedź	Jest tu może jaka piwnica, drwalnia albo strych, gdzie bym się mógł położyć pod dachem. Ale i okryć czymś, jakimś suknem, bo mi bardzo zimno...	Nie! nie chcę, stanowczo nie chcę, bo on by nie podołał i wynikłaby z tego szkoda dla twoich majątków... wiem o tym!	Maksymilian będzie mi towarzyszył Proszę się więc o niego nie martwić.	Obrażony na ekspertów, którzy za jego krowięta i wolęta nie obdarzyli go złotym medalem	Toteż ja nie chcę być kobietą w znaczeniu ojca i tych panów, których wzrok jest obelgą!	Umie się pani bronić od tego	Wrócisz zaraz do Paryża i sprowadzisz tu wszystkich moich służących. Dziś wszyscy będziecie mi potrzebni w Auteuil.	A nie daliście mu koca?	A wy czemu nie chcieli?	Interesy mego męża są właśnie w opłakanym stanie i nie wiem doprawdy, jak się z tego wywiniemy. Kiedym mieszkała przed zamążpójściem z papą i z mamą, nie miałam pojęcia o tym, lecz „doświadczenie uczy wszystkiego”, jak mawiał papa...	Jednak wybaczy pani mecenasowa	Nie chcę!...	Nie masz go jeszcze.	Nie myślę o tych marnościach; czytam Pismo Święte, rozpamiętuję Ojców Kościoła.	Nie... Nic więcej nie pamiętam. Gdy obudziłem się, miałem oczy łez pełne i czułem w powietrzu zapach zgaszonych świec...	Pani szukała mnie dzisiaj... Zdaje się, że tu mieszka panna Stella?...	Słuchaj! Doradziliśmy Proutowi, aby was odesłał z powrotem do pracowni.	Upewniam panią że nie zgaduję tak dobrze jak Wasza Miłość przypuszcza.	Wszak wiesz, że nie możemy dostać powozu?	Zadziwiająca kobieta! Czemuż ona temu nie zaradzi?	Żadnych nie miałam dziś!	Przyszedł żądać zadośćuczynienia Ekspiękniś Cesarstwa trafił na starego Giroudeau, który z najzimniejszą krwią wskazał jako autora artykułu Filipa Bridau, Filip zaś poprosił barona o wskazanie czasu i broni. Na tym sprawa utknęła. Obecnie gotujemy się przeprosić barona w jutrzejszym numerze. Każde zdanie jest pchnięciem sztyletu.	Ach, jakiż pan dobroczynny!...	Jedź, jak chcesz. Zdążymy na pociąg.	Pojedziemy razem, na parę bodaj godzin taka mała pielgrzymka.	Słuchaj no, mój stary Giroudeau, wypada mi jedenaście kolumn, które po pięć za sztukę czynią pięćdziesiąt pięć franków; dostałem czterdzieści; winien mi jesteś jeszcze piętnaście franków, jak ci mówiłem...	Ucieczką? dokąd? któż kiedy uciekł od swoich przeznaczeń, Juljuszu?	Więc jest z nim i drugi?	A co było w paczce?	A ty, dziecko drogie, jakież masz pragnienie?	Co panią może łączyć z takim Tempe?	Co zechce, uczynimy dla niego	Cóż takiego?	Dlaczego?	Dobrześ powiedziała	Frazesy!...	Hę?...	I dochody panu też rosną?	Jako szlachcic protestuję! i prawo mnie broni!	Kochasz?	Litości! Straszne zjawisko, dlaczego mnie tak dręczysz?!	Mój plan musi się udać!	Najlepiej posłać po doktora.	Najzdrowszy człowiek pod słońcem! Trzeba tylko wyrozumieć: o co mu chodzi?	Ni.	No?...	O godzinie?	Po pięć złotych i groszy piętnaście bierze Mateusz...	Pokażę księgę.	Poznałbyś go znowu?	Przekonuję się. Teraz bierz po dwie sztuki tego szkaradzieństwa i wyrzucaj przez okno.	Rodzaj balistów, rodzina kolczasto-pancernych, rząd zrosłoszczękich	Romanse!	Szukaj wiatru w polu!	Tak poważny...	Zachwycająca teoria! Muszę zastosować ją praktycznie.
Widzę, że pan zakochany... Zatem nie posiada ona owego gwałtownego temperamentu, który popycha do zemsty. Jeżeli mimo to lubi szkodzić, to stąd, że jest nieszczęśliwa: podejrzewam jakąś niedolę moralną. Może znudzona jest własną cnotą?	I pan mi to mówisz i nie boisz się, że umrę z radości? Gdzież ono? Gdzież jest moje dziecko?	Bagatela! Nie z takimi miał ordynat do czynienia i nie myślał o żadnych zobowiązaniach. Miałby się zastanawiać nad panną Rudecką? Jest ładna, wytworna, to tym lepiej, jest z temperamentem, to podnieca mocniej, a że jest cnotliwa	A zatem uważaj, żeby ta rzecz w końcu nie zabiła ciebie samego! To ś-ś-śmierć! Pamiętaj, że to ś-śśmierć! Ta rzecz sama wystarczy, by poginęli od niej wszyscy mieszkańcy mojego mias-s-sta! Niedługo będziesz się nią cieszył, leś-ś-śny człowieku, albo i ten, kto weźmie ją od ciebie! Dla niej będą się ludzie zabijali, zabijali, zabijali! Moja siła już zwiotczała i zeschła, ale ten ankus s-s-spełni za mnie s-sswą powinność! To ś-ś-śmierć! To ś-ś-śmierć! To ś-śśmierć!	Sądzę, iż może zostać w tę sprawę wciągnięty, jak to bywa ze wszystkimi idealistami, gdy dostrzegą dla swych działań podstawę natury uczuciowej. Ale nie chciałbym z nim mówić. Same tylko fakty nie przemówiłyby do jego uczuć. Będzie zatem dla niego lepiej, gdy dojdzie do tego przekonania swą własną drogą. Wyznaję szczerze, że może nie byłbym obecnie zdolny do należytego uszanowania jego pobudek, a może nawet pobudek pani.	Powiada pan, że stary? Nie może być. Ileż to mu lat? Kiedy wyjechałam stamtąd miał czarną brodę.	Żeby choć jednego w życiu! Wiesz, Michałku, jak ty idziesz za mury, to ja nawet nie jestem niespokojna. Ja wiem, że ciebie nikt nie dosięże...	A ile razy do kości palce pozacinał i nie rzucił noża? Skórę prać rzetelnie, to może usłucha. Gdzie postronekpostronek	Gdzie tam. Od dawna takiej nie jadłem. A która to może być godzina?	No, bo śnieg to nie lekcja.	Przecież nie prosiłem o nią. Któż to raczył o mnie tak zadbać?	Nie, pani. Mylisz się w swoich radach i nie będę z nich korzystał. Moje biuro to mój Paktol, nie będę zakłócał tam spokoju i biegu spraw. Moi urzędnicy to ludzie uczciwi: pracują na mój majątek, a ja im płacę daleko mniej, niż na to zasługują, jeśli zważyć zyski, jakie mam dzięki nim. Nie będę się na nich złościł. Mój gniew skieruję na tych, co jedzą u mnie obiady, zajeżdżają mi konie i rujnują moją kasę.	Jak to nie do swoich rzeczy! mam takie same prawo jak i ty	Do kroćset! Aby zeń zrobić, co robią wszyscy tobie podobni! Aby posługiwać się nim jako przynętą w żebraninie; aby układać go jak psa gończego do kradzieży, a może i zbrodni; aby wreszcie później wymóc okup za niego na rodzinie! Pytasz, w jakim celu? Czyż ja mogę znać wszystkie wasze łotrowskie cele! To pewna tylko, że ich nie brakuje.	No, no diabeł to sam jest in personain persona (łac.)	Mówiłem ci przecież, że on jest czarodziejem Zwierzęta czarodziejów nie gryzą nigdy.	Tedy trzymajcie z nami Co się stało, to się stało; ja wam już tego nie pamiętam, ale teraz już mnie zaniechajcie i osobę królewską uszanujcie, bo ano widzieliście, że i ja obronić się potrafię, choć zemsty na nikim nie szukam.	Czemuż to koniecznie do Częstochowy?	No, to chodź tutaj!	To mi i dziwno. Żadnych nowych wiktoryjwiktoryja (daw., z łac.)	Ale one tak mówią wszystkie Właśnie dlatego, że to się tak głośno i często powtarza, jabym wątpił. Gorycz piérwszego małżeństwa pozostała jéj jeszcze na ustach.	A umiem, bom się uczyła na pensji, u zakonnic, w Ibramowicach. Troszeczkę się nie douczyłam, bo mi tatko kazał wracać do gospodarstwa. Zresztą, przyznam się, żem tak znowu nadzwyczajnie za tymi Ibramowicami nie przepadała. Ale ja tu rozmawiam i rozmawiam, a pan jeszcze nic w ustach nie miał. Przyniosę ja trochę cieplejszej kaszy, bo ta na klajster wystygła. Może nawet Szczepan kapeczkę mleka u żydów dostał, ale... koziego...	Na nieszczęście pan nawet w marzeniach nie zapominasz się Okropni są ludzie zawsze logiczni...	No i cóż, Rafciu, u was tam w Sandomierszczyźnie nie ma ani takich dróg nędznych, ani takich wertepów. Prawda? Droga jak po stole...	Co waść przez to rozumiesz?	Co, pan Borowski? Taż nie kościół?!	Wiecie co, Russocki użyczliwy chłopak, w jego dziesiątce wszyscy czterej jesteśmy, ino mu na rozum rzekę, to nas wypuści.	Więc ty, ty! I to będzie owo szczęście i ów dom!	O, nie! nie dopuszczę do tego; długi honorowe płaci się natychmiast.	Chyba nie.	Dla Boga! Powiedzże mi przynajmniej, czemu do Prus nie chcesz jechać?	Nie najgorszy?	Nie twierdzę wcale, że chcę dla niego coś zrobić.	Nie, żadnych.	Od dwóch dni nie wstaje z łóżka, odpowiedziała Tekla.	No, kochany wieszczu nie zapomnij-że o mojém poleceniu i powiedz panu Karłowskiemu, że Kameleon chce go widziéć u siebie.	Zostawię psy na miejscu, jeżeli mi przyrzekniecie, że będziecie się o nie troszczyły Nazywają się Gog i Magog. Gog patrzy wprawo, a Magog w lewo. I jeszcze jedno. Spodziewam się, że nie będziecie miały nic przeciwko temu, że dom ten nazywa się „Ustroniem Patty”.	Białe niedźwiedzie nie żyją w lesie, tylko na lodach	Dlaczego ma się nie powieść?	Nic nie powiem lepiej mi jednak byłoby mieć cały świat przeciw sobie, niż znajdować się w twej mocy!	Nie budzić atamana, bo będzie bieda!	Nie chcę twojego pensa	Zaczekajcie chwileczkę, dobry panie, nikt nas tu nie usłyszy, muszę wam coś powiedzieć.	No, ja nie znam się na tych subtelnościach. Dziecko, SzkołaAle weźmy inny przykład: wychowanie dzieci. Najmilsze zadowolenie, gdy byłem w szkole, dawały mi „wagary”, rozkosz prawie jakieś szczytne oszukanie belfra, jakieś „nabieranie”, „ściąganie”...	Śmierć tam na ciebie czeka. Oj, już ja ciebie nie obaczę!	Powróci jutro na obiad bo pan nie do Komnat pojechał, ino na polowanie do pana barona.	Powtarzam pani żadne niebezpieczeństwo ci nie grozi... ręczę za lorda de Winter, jak za siebie samego.	A niechże was kule biją! niechże was kule biją z waszym „i ja!”, „i ja!!”, z waszą determinacją! Mało im jeszcze krwi, mało zaguby, mało kul! Nie dość im tego, co się tu dzieje: chcą pewniej szyje pokręcić! Idźcieże do kaduka i dajcie mnie spokój! Bodaj was usiekli...	To będzie trudnoTo będzie trudno	Moi kochani, powiedzcie mi prawdę, czy tutaj jest smutno?	Więc posłuchaj, śmiejąc się rzekła zbliżając się do ucha Babetta: ten chłopiec jest... jest... no zgadnij?..	Tak, ty. Jest do spełnienia dobry i święty uczynek, mój panie, a przytem zarobić na tem możesz dużo pieniędzy.	Proponuję panu rzecz, za którą ani chcę, ani oczekuję jakiejkolwiek wdzięczności odda mi pan te pieniądze, gdy będzie pan mógł i...	Przecie mi pan mówił, że posag panny Jadwigi miał ratować fundusz.	Ślub, Miłość, Czary mruknął Bulbo, skrobiąc się frasobliwie w głowę. utwór żałobny., zaśpiewajcie nam teraz pieśń weselną! Co ma się stać, niech się lepiej zaraz stanie, bo ja lubię ciszę i spokój, a nadto jestem diablo głodny.	No, niech pan powie	Pani sądzi?	Ach, ach!... Pan Zgierski doskonale trafił. Muszę się z nim zapoznać.	Ale Marienburga jeno piechota może dobyć	Kto ci powiedział, że go kochałam?	Powiedziałbym, że tak	Słowo pani daję!	Że wczas pomarła, bym se poszukał trzeciej.	A tak, tak: narodził się w roku śmierci wielkiego króla.	Aleście się i tak już dziś zmęczyli.	Co wygadujesz, Madziu?... Dorosła panna bawi się muchami?...	Dobrze już Teraz zobaczymy, o co zakład idzie. Panie Athosie, słuchamy!...	Ta się panu rozwinie w Warszawie	Tak powiedział mój świątobliwy ojciec?	Więc uważasz ten środek za niemożebny, Athosie?...	Mówiłem już waszej świątobliwości... Tysiąc talentów rocznie za prawo robót i pięć tysięcy za robotników, których sami będziemy karmili i wynagradzali...	Co począć? Co począć?	Czegóżbym się miała bać?	Iii, za takie pieniądze psy i koty mięso jedzą.	Nauczysz się szyć.	O tak, mój ojcze!	Strach z takim żyć	Więc zaraz jutro idziemy.	Wypij, Ninuś, musisz się uspokoić, no wypij, kochana.	Zapowiada się gorący dzień!	A którędy jechać?	Chciałeś widzieć, przyjacielu Ned, patrzże teraz.	Cichajcie no!	Djabeł, Siewros!	Dlaczego?	Dostajesz jakieś listy od Lejbke?	Gdzie my pisania tego szukać będziem?	Gdzieby zaś Bartosz mogli zabłądzić!	Jedźmy każę wam konie posiodłać, psy posmyczyć i z chartami.	Kokios gražios tos vaidilaites! Ak tu, Dievuliau, sakau tiktai!	Legat jego świątobliwości Jana XXII w towarzystwie Gerwarda, biskupa Kujawskiego, Janisława, arcybiskupa gnieźnieńskiego i Domarata, opata mogielnickiego, tych dwu krzykaczy w sprawie Ladislausa o Pomorze	Mieszkali Teraz my tu mieszkamy, Zeballoz.	Musimy tam bywać?	My ci pomożem!	Szczepan!	Słyszę	Tak.	Toteż jadę, jadę!	Wytworny substytut wiary.	gotów do samego siebie i do woli swej najskrytszej: łukiem strzały swej żądnym, strzałą gwiazdy swej żądną:
Nie tylko nie mogę nic mieć przeciw temu ale i owszem, chwali się to waszmości, że lubo tak młody i zapewne mało doświadczenia mający, jedyną ufność swoją pokładasz w Bogu, a pociechy i dobrej rady w dolegliwościach szukasz u wiernych sług Jego. Postępek taki zasługuje na pochwałę, a wierz mnie, waszmość, staremu, że kto w jakimkolwiek terminie czy to ulgi, czy pociechy, czy dobrego natchnienia szuka na tej drodze, ten w oczekiwaniach swoich zawiedziony nie będzie i prędzej czy później, czego uczciwie pragnie, niezawodnie dostąpi. Wszakże jeżeli o to chodzi, co mi waszmość powiadasz, to my i tu bez Murdeliona poradzimy sobie. W naszym klasztorze, Panu Bogu niech będzie chwała za to, znajdują się i mężowie uczeńsi, i pobożniejsi od Murdeliona, który, intra parietesintra parietes (łac.) widocznie, najwyraźniej. nieprędko nim będzie, ile ja tę rzecz rozumiem, cale do tego nie jest, do czego waszmość zażyć go pragniesz. Jego powołanie i funkcja, lubolubo (daw.)	Nie Ani mi się śni! Teraz muszę robić rzeczy, które mi się nie podobają, bo w przeciwnym razie ty i Maryla posyłacie mnie do łóżka. Ale kiedy będę dorosły, nie będziecie tego mogły robić; nikt mi wtedy nie będzie mógł rozkazywać. Nie pozwolę na to! PlotkaWiesz, Aniu, Emilek Boulter mówi, że jego matka powiedziała, że ty jedziesz do uniwersytetu, żeby złapać męża. Czy to prawda, Aniu? Muszę to wiedzieć.	Waćpan nie spodziewałeś się, abyśmy nie uwierzyli jego wieściom?	Nic to jeszcze, miłościwy panie! Potem mi kompanionów, godnych kawalerów, chociaż swawolników, laudańska szlachta wysiekła. Nie mogłem nie pomścić, więcem tej samej nocy zaścianek Butrymów napadł i ogniem i mieczem zabójstwo ukarałem... Ale mnie pobito, bo ich tam kupa szaraków siedzi. Musiałem się kryć. Dziewka już i patrzeć na mnie nie chciała, bo owi szaraczkowie byli jej ojcami i opiekunami, testamentem postanowionymi. A mnie serce tak do niej ciągnęło, że choć ty łbem tłucz! Nie mogąc bez niej żyć, zebrałem nową partię i zbrojną ręką ją wziąłem.	Podoba mi się twoja odwaga, ale nie podziwiam twego rozumu. Dość się i tak obrywa cięgów w życiu, nie potrzeba ich jeszcze ściągać na siebie dobrowolnie. Ale dość o tym; ja wierzę twemu ojcu. NKłamstwo, Mądrośćie wątpię, że potrafi on kłamać; nie wątpię, że kłamał nieraz, gdy trzeba było, boćboć (daw.)	Jak to, czy podobna?... Pokój, który zajmujesz obok mojego sypialnego, jest tak obszerny, że mogłyby w nim mieszkać ze cztery osoby, a nie dopiero młode małżeństwo. Ja przecież nie mogę zostawać na noc sama, bez żywej duszy obok... Jeszcze by mnie zamordowali...	Ależ, moja droga, nie potrzebujesz się unosić.	Jeszcze nie! Ha! Poznamy się prędko.	Nie widziałem go od wielu lat...	Nie, żadnej.	No, a patryotyzm, księże proboszczu, czy on w rachubę nie wchodzi?	O, Anglicy nigdy nie łamią form	Jeszcze nie. Wynajęłam już, ale muszą mi pokój trochę odświeżyć, bo taki brudny, że nie podobna mi było się sprowadzić, a tymczasem mieszkam w hotelu.	Nie krzywdź mnie! Odwiozłem ją szczęśliwie do hetmana, staranie o niej takowe jak o siostrze mając, a Bogusław porwał ją nie mnie, ale innemu oficerowi, z którym pan Sapieha do swojej rodziny ją odesłał, a który zwał się Głowbicz czy jak, dobrze nie pamiętam.	Nie gadaj mi o nim, bom taki zły, że oddałbym go każdemu za darmo! Stary niedołęga! robi sam jak ostatni robotnik, zamęcza się, odmawia sobie nawet tego, że w tym roku nie pojedzie do Ems, chociaż doktór radził mu jechać i nawet nakazywał; robi bokami tak, że mu już wszystkie warsztaty staną niedługo, a tu wczoraj przyjeżdża mąż Berty, ten miły Fryc Wehr i jak zaczął go podchodzić, tak stary wyciągnął prawie ostatnie pieniądze i dał łajdakowi, a potem matce mówi, że się czuje tak dobrze, iż już nie pojedzie do wód. Już nie wiem, co się stanie z nami, bo straciłem nadzieję uratowania firmy. Dorobił się tyle na swojej uczciwości, że po czterdziestu latach roboty, jak teraz umrze, to będę go musiał pochować za swoje pieniądze.	Nie żałujcie na to Opłaci się później.	Nic mnie zdruzgotać nie jest w stanie	Nie a jednak przekonany jestem, że nie poraz pierwszy ją widzę.	Owszem, tylko ich nie zdradzam. Nie lubię zajmować drugich sobą.	Juści, któren zza płota postękuje, za węgłami się czai, a kiej kiecka zachrzęści, drygają mu kulasy cielę., nie chłop, za takiego nie dałbym i tego grosza	I ja mam tę nadzieję Sprawiłeś nam dużo kłopotu, cieszę się, gdy słyszę, że się to skończy. Taka cudna pogoda, właśnie zaczyna się sezon żeglarski! Naprawdę, Ropuchu, to nieładnie z twojej strony. Nie chodzi mi o kłopot, ale pomyśl tylko, co przez ciebie tracimy!	A więc tylko ze mną będzie to zdradą? Z inną nie, na pewno? Ja pana rozumiem dobrze. Niech pan nie myśli, że ja jestem takie brutalne bydlę, na jakie pozuję, muszę pozować, bo inaczej...	Nie myli się pan bynajmniej Izraelici szczodrze wspomagają instytucje katolickie... Ale w kazaniu ojca Ollivier najwięcej razi to, że niejako przypisuje on Bogu ideę i pomysł katastrofy. Słuchając go, można by sądzić, że sam Bóg podpalił BazarBazar Dobroczynny	Nie myśl sobie, mój mospanie żeby to tak łatwo było prowadzić rządy na wyspach. Często tam i wody nie dostanie do picia, bywają one bardzo biedne, bardzo posępne, a i najlepsze jeszcze tak się dają we znaki rządcom, że raz wraz upadają pod tym brzemieniem. Prawdę powiedziawszy, daleko byśmy lepiej zrobili, gdybyśmy rzucili to psie nasze powołanie i na swoje śmiecie powrócili bawić się spokojnie polowaniem, albo rybołówstwem, boć gdyby najlichszy koniuszy, toć zawsze ma przecież jakąś szkapinę i parę charcin, kawałek siatki na ryby, a przynajmniej wędkę, a przy tym to można sobie pędzić w domu żywot szczęśliwy.	Tak wiele mam się jeszcze przedtem nauczyć, że nie wydaje mi się odległy	Co to gadać! Wiesz ty? ja już nie mogę wytrzymać!	Czyż człowiek uniknąć go nie może?	Tak: miała trzy coraz silniejsze ataki w kilkuminutowych odstępach, ale drugi odstęp był krótszy niż pierwszy. Kiedy pan przyszedł, pani de Saint-Méran od kilku minut już ciężko dyszała; dostała wtedy ataku, który wziąłem za zwykły atak nerwowy; przeraziłem się naprawdę dopiero, gdy rzuciła się na łóżku, wyprężona i z zesztywniałą szyją. Wtedy wyczytałem z twojej twarzy, że dzieje się coś poważniejszego, niż myślałem. Kryzys minął i chciałem zrozumieć coś z twojego spojrzenia, ale ty unikałeś mojego wzroku. Mierzyłeś jej pan puls, liczyłeś uderzenia, nie obracałeś się wcale w moją stronę, aż nadszedł drugi atak. Ten drugi atak był straszniejszy od pierwszego: znowu konwulsje, usta zacisnęły się i przybrały fioletową barwę. Przy trzecim ataku skonała. Podczas pierwszego ataku stwierdziłem, że to pewnie tężec, a pan się do tego przychylił.	Nic nie będzie! Na co ciocia wzywa imienia boskiego nadaremno! Wszakżem nie baran na rzeź. Czy mogę zapalić papierosa?	Nie wiem, proszę pana	Okna przysłonięte przez ogród nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Grünspan?	Panie, rzućcie już te wszystkie medytacje i idźcie spać: widzę bowiem, że umysł wasz tak jest poruszony i rozgrzany, iż możecie popaść w jaką latającą febrę z tego nadmiaru myślenia. Raczej pociągnijcie sobie jakie dwadzieścia pięć do trzydziestu tęgich łyków, idźcie do siebie i wyśpijcie się do syta; jutro zaś ja sam podejmuję się odpowiadać i dysputować przeciw panu Angielczykowi. Jeśli go nie zapędzę ad metam non loqui, nazwijcie mnie koronnym osłem.	A tak, nie inaczej. Potem niektóre jeszcze familie pododawały tu kupę różnych emblematówemblemat jeden z niższych rangą tytularnych urzędów ziemskich., mój ociec:	Nie wątpię o tym Janet, poproś tu pana Dicka.	Do rodziny Mac Donald Daje jej trzysta franków rocznie dochodu, ale sądzę, że nie ustąpiliby Staffy za żadne pieniądze.	Nietylko że nie mogę mieć go za złe, ale błogosławię tę piękność, która miała szczęście choć chwilę rozjaśnić oblicze mojego króla kochanego.	A więc tak!... myśl to niegodna chrześcijanki, wiem o tem; podsunął mi ją pewnie wieczny nieprzyjaciel duszy, co, jak lew rozjuszony, krąży bezustannie dokoła człowieka; on mi ją pewnie podszepnął. Cóż ci mam powiedzieć więcej?... myśl ta mnie opanowała i nie mogłam jej odpędzić od siebie... Za tę chęć zabójstwa ponoszę teraz karę...	A to za co, mój panie?... za to, żeś słuchał rozkazu przełożonych i wypełnił go ze sprytem i odwagą, na jaką możeby się nie zdobył nikt inny na twojem miejscu? zasłużyć miałeś na moją niełaskę, gdy jesteś pochwały jedynie godzien!... Ja tylko nieposłusznych karzę, a nie takich, jak pan, co słuchają... zanadto nawet słuchają... A na dowód, wspomnij datę dnia, w którym wzywałem ciebie, i poszukaj w pamięci, co nastąpiło zaraz wieczorem...	Kochany panie, jesteś bardziej drażliwy niż Kassandra, która była wieszczką, a której nikt nie słuchał! Ty zaś możesz być pewien uwagi przynajmniej połowy audytorium. No więc, siadaj pan i opowiadaj o tym Vampie.	Tak jest i kuropatwę! Przekonałem się, że najlepiej jadać codziennie to samo, a ten porządek potraw sobie ułożyłem, bo to mojemu żołądkowi odpowiada...	Ach, tylko nie mówmy o kobietach w ogóle. Na drugi raz „śmiej”	To prawda Ale czy opłaciłoby się pakować w ten interes jeszcze cokolwiek?	Cóż robić, jeśli wy pchacie nam to wciąż pod nos miły deszczyk po burzy tu zwrócił się dumnie do swych dwóch przyjaciół	Dobrze!... otóż wytrzymam pański cynizm i będę mówiła nawet o kokotach... Dowiedzże się pan, że trzeba mieć bardzo niski charakter, ażeby zestawiać te damy, które sprzedają się za pieniądze, z kobietami uczciwymi i szlachetnymi, które oddają się z miłości...	Jego to sprawki, tego bałabajdybałabajda Podrygałowa. On się pokumał z tymi duchami, które są nieczyste. Kawał duszy sprzedał za pomoc w łajdactwach. Śmiercią nas straszy i myśli sobie, że przez nią nas wszystkich w niewolę zagna. Gnipićgnipić	To pan niech się wstydzi, że pan umie czytać	Do Gardinerów. Salusia opowiadała mi o weselu Belli Moffat: odbyło się bardzo wspaniale i pojechali na całą zimę do Paryża. Cóż to musi być za rozkosz!	A, i pan jest, panie profesorze! Takam panu wdzięczna...	Już i tak wóz się w polu po sękle zarzyna.	Ale co znajdziemy zamiast tego? Czy pan to sobie wyobraża, panie Cyrusie?	Co się ze mną stanie? czuję, że jestem do ciebie przywiązany bardziej niż w pierwszych naszych dniach w „La Scala”.	Ach! Sylwio! już teraz po wszystkim. Panowie zadaliście mi cios śmiertelny! Coś mnie tu ścisnęło w żołądku. Dzień dzisiejszy zwalił mi dziesięć lat na głowę. Słowo daję, ja rozum stracę! Co teraz robić z fasolą? A, dobrze! ponieważ ja sama zostaję w całym domu, to ty możesz sobie odejść od jutra, Krzysztofie. Żegnam was, panowie, dobrej nocy.	Oczywiście wielki Holroyd ze San Francisco Sądzę, iż pani mnie doskonale rozumie. Kobieta, IdealistaKobiety są idealistkami, ale przy tym są bardzo przenikliwe.	Będziesz mnie pan widział przy tej czynności, panie Aronnax. Proszę tylko o chwilę cierpliwości, ponieważ masz czas być cierpliwym. Pamiętaj pan to tylko, żem winien wszystko oceanowi; on wydaje elektryczność, daje „Nautilusowi” ciepło, światło, ruch, życie jednym słowem.	Przyjedzie już kiedy napisała, że przyjedzie, to przyjedzie.	A cóż pomoże, gdy stąd pójdziesz? Kiedy ci już tak na sercu los tej pani, lepiej żebyś jej tu pilnował i pomagał. Ano dałbyś temu pokój! Ludzie z tej litości co innego zrobią i jej z tym będzie źle, i tobie gorzej być może.	Może jest pod nazwiskiem Murdstone?	Sprzedał! Prawo jest i na dziedzica, i na kużdego, prawo jest...	Wynoś się do diaska z wzdychaniem!	Czym mogę służyć, panie Gray? Czułem się w obowiązku, aby mieć ten zaszczyt, żeby przyjść samemu. Mam właśnie przecudne ramy, jaśnie panie. Zdobyłem je na licytacji. Staroflorenckie. Pochodzą podobno z FonthillFonthill Abbey	Te już niech tu zostaną niech to będzie mój pierwszy dar po pierścionku.	Niech mnie Bóg od tego uchroni Z Prus jestem, ale z rodu od wieków katolickiego, bo my do Prus z Litwy przyszli.	A żeby mogli, to by jutro wrócili pańszczyznę!	To doskonale. Chodźmy więc.	Bez wątpienia, panie Pencroff ale to tylko od pana zależy! Niech się pan wystara o żelazo na lufy, stal na zamki, saletrę, węgiel i siarkę na proch, rtęć i kwas azotowy na spłonki i wreszcie ołów na kule, a Cyrus zrobi nam pierwszorzędne strzelby.	Będzie na to czas. Pilnuj!	A co powiesz na to? Zbierałem podczas wędrówki, mam pełne kieszenie tego cudeńka.	Kiedym oglądał ten popielaty salonik, gdzie przed dwoma laty drżałem jak dziecko, kiedym patrzał na te meble, malowidła i postacie, miałem wrażenie, że łuska spada mi z oczu! Jak Paryż odmienia człowieka!	Na honor piękna maseczko... pochlebiam sobie, że znam tu was wszystkie... a jednak.	A jednak ja wierzę, ja czuję tu... że Asyria musi być zdeptana!	Nieszczęsny chłopcze! Cóżeś zrobił? Jestem pewna, że coś zbroiłeś!	Tak więc pan straciłeś już wszelką nadzieję?	Tak, pani...	Dano mi żupy solne w zawiadywanie. Znalazłem przystęp do chleba, do ludzi i do samego króla. Obcy, Polak, Patriota, Wierność, Zdrada, WdzięcznośćObecnie służę Szwedom, a jednak, gdyby mnie kto za niewdzięcznika chciał poczytać, wręcz bym mu musiał zanegować.	Proszę pana hrabiego do gabinetu.	Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa	I niema nikogo, o kimby pan myślał, za kimby tęsknił?	Waszmość już tu zapewne, dawno być musisz znajomy? zapytał po chwili ostro, Wojewodzic Tobiasza.	Et! Pleciesz jak na mękach! Widzę, że na starość pierwszy lepszy przybłęda potrafi zawrócić ci głowę!	Dziś wieczorem u mnie w domu	Ja chora jestem, prawda?	Może nawet widziała w tej wizji wskazówkę co do jednego z zadań, jakie czekały młody, na ruinach dawnego powstający klasztor?	Co za farsa, André?	Przez cały ten czas?	Bo ten harpun nadal tkwi w jego boku...	Czeka na odpowiedź, jaśnie panie.	Rattray! okna pracowni Rattraya wychodziły na tę stronę. M’Turk urwał dyskretnie.	Zapewne	A któż sprzedaje takie bukiety i kto kupuje?...	Bóg	Deutschland erwacheDeutschland erwache (niem.)	Dobrze, panie Janie.	Dwunastu? A gdzie pozostali?	Ja?... Ależ ja ją zawsze kocham...	Kelner! Trzy butelki „naszego”.	No, nareszcie Wilanów! Dąbscy już zajęli pół werandy. Patrzcie, konie Ramszycowej stoją.	Piękna trumna; czy cale srebrna, czy ino blachą powleczona?	Porządna kobieta!	Siostruniu!...	Zagłoba wraz z Heleną wyszli z ukrycia.
Jak tu przyjadą i będą pytali, czy był między wami jaki mały więzień żebyście powiedzieli, że nie. Rozumiecie? Jeżeli kto powie, że tak, dostanie dwieście batów. A jeżeli powiecie, że nie, to do kawy na Wielkanoc dostanie każdy cztery kostki cukru. Rozumiecie? Nie chcę was oszukiwać: ten mały zbrodniarz dostał się tu nieformalnie. Ale już odesłaliśmy go do innego więzienia. Więc każę wam i rozkazuję, żebyście zapomnieli raz na zawsze, że on tu był. Rozumiecie? Albo dwieście batów, albo cukier.	A cóż ty tu masz do pozwalania lub nie? Czyż to nie jest wyłącznie moja sprawa?	Bo to oni potem posłali do Poniewieża o pomoc. Przyszło sto głupich pachołków z oficyjerami. Tych przepłoszyłem, a oficyjerów... Na Boga, nie gniewaj się!... Kazałem gołych pognać kańczugamikańczug	Chętnie je pani daję. O Boże! Ale też oczy ma pani zupełnie jak matka! Jej oczy tak samo były wymowne. Ojciec pani był niezmiernie miły. Zdaje mi się, że słyszałam od ludzi, kiedy się ta para pobrała, iż nigdy nie było małżeństwa bardziej w sobie zakochanego. Biedne stworzenia, niedługo się tym szczęściem cieszyły! Ale póki żyli, byli bardzo szczęśliwi, a i to wiele znaczy.	Czerwone najdroższe, Ty będziesz kupował, aleś i ty powinien dać mi coś za to! to będą fanty. Możesz mi dać twoje usta! My się tylko bawimy, ja na prawdę ich nie we­zmę! Dasz mi twoje oczy!	Posłuchaj zatem. Zwiodłem Cyrana i Manuela, to prawda, ale zwiodłem także hrabiego, pozwalając mu myśleć, że wszystko skończy się z chwilą, gdy jego brat powróci, skąd wyszedł. Gdy już panna de Faventines zostanie hrabiną de Lembrat i gdy Manuel, powróciwszy do nas, wyleczy się ze swej głupiej miłości do córki jaśnie wielmożnego margrabiego, zajmę się wówczas jego przyszłością i naszym losem.	Tu jest mnóstwo pereł A Fred by z nim z zazdrości walczył na pięści na skale nad morzem w czasie przypływu. Sylwetka Freda na tle nieba byłaby wspaniała, nie sądzisz? Prawda, że to świetny pomysł? W trakcie walki obaj spadliby do morza. Teraz mogłaby nastąpić ta scena z rekinem. Ale Judy by się wściekła, gdyby Fred zagrał ze mną w filmie! A ja bym poślubiła tego pięknego dzikusa. Stalibyśmy tu na tym brzegu... na tle zachodzącego słońca... całkiem nadzy... i film powoli by się kończył. Idę do wody.	W domu ci je pokażę, kobieto trochę cierpliwości miej teraz, a za Bożą pomocą mam nadzieję, że ruszymy jeszcze raz na wyprawę i jak wrócę, zobaczysz mnie hrabią albo władcą wyspy, ale to wyspy co się nazywa, wyspy porządnej, lądowej, nie takiej tam, co to tuzinami po morzu się walają.	Wierzymy, że to są pierwsze polskie nogi, ale do pana, jako do specjalisty, zwrócę się o informację: poco te treningi, wyścigi i rekordy pan robisz?	A co najgorsze to to, że marnuję takie perły sarkazmu na te zakute pałki! Głowę daję, że oni się na tym nie rozumieją.	A! Mam pana! Więc pan tak jednym zamachem pakuje mnie pomiędzy miliony kobiet, a sam martwi się, że nie jest Napoleonem?! To ładnie!	Ale bo też miłosierdzia nie masz! zawołał stary: ja o kuli, sam jeden w tej pustce, gospodarstwo wiosenne djabli biorą... a ty jak pojechałeś tam do tych nieszczęsnych Borowiec, takeś ugrzązł. A Lorka?	Ale, że to niesłychane, gdzie ten niedźwiedź nie był, to fakt	Ani Lenina?... Nawet żadnych broszur?... No widzi pan! Jakże pan mógł ustosunkować się mądrze do wielkiej idei, nie znając jej fundamentalnych podstaw. Jednak prawda ich i główny sens jest oczywisty, dla każdego trzeźwo myślącego człowieka.	Błagam cię, Szczurku, stój! Nie rozumiesz, o co chodzi. To mój dom, mój dawny dom! Doleciał mnie jego zapach, jest tu niedaleko, naprawdę, całkiem blisko! Muszę tam iść, muszę! Wróć, Szczurku, proszę cię, błagam, wracaj!	Do widzenia stryjaszku, bardzo dziękuję za wszystko, bardzo dziękuję.	Dzieci też i bez nauczyciela przychodzą do rozumu	Gdybyście ją obaczyli to cóż by za zasługa wasza była, że przyznalibyście prawdę, która sama za siebie mówi? Tu właśnie o to idzie, żebyście temu uwierzyli, nie widząc jej, żebyście na to przysiąc byli gotowi i twierdzenia swego z bronią w ręku przeciw każdemu a każdemu bronili. Przyznajcie mi więc to natychmiast, ludzie dumni i pyszni, albo biada wam! Chodźcie, śmiałki, jeden po drugim, jak tego prawo rycerskie wymaga, albo jeśli chcecie, chodźcie wszyscy razem, jak to gawiedź wam podobna czynić zwykła. Stoję i czekam was, ufny w prawdę, którą mam za sobą.	I to z jak najlepszymi zamiarami. Jest przecie in loco parentis	I zgubiłeś je, niezdaro?	Ja panu hrabiemu powiem; jest to bardzo ładne, młode dziewczę, proste, nieokrzesane, ale mogące głowę zawrócić pięknością, więcej nic.	Jak to jest?	Jutro.	Nie rozumiem... Kto to... taki?	Nie zauważyłam, żebyś się uniósł. Może nie zawsze rozumiem, co mówisz, trudno, nie dorosłam do twego poziomu, ale intencję czuję doskonale. Odprowadź mnie do szatni, dalej sobie sama po­radzę, mogę wrócić autobusem.	Nie. Tak jest jak mówię. Poleciłem obejrzeć konduktorom przedziały i wiem, że wszyscy pasażerowie są na miejscach. Ale to mi nasuwa przypuszczenie: Jeśli nikt nie wysiadł, złodziej musi być jeszcze w pociągu, nieprawdaż?	No, to zależy od tego, jak pan będzie radził.	O tak! Wzburzył pana widok tych guzików. A teraz proszę mi wyjawić powód, dla którego przyszedłeś pan do mnie dzisiaj?	Ona nie jest ładna, jak to nieraz bywają ładne dziewczynki Ale jest w niej coś takiego, co ludzi pociąga. Ma rzęsy straszliwie długie, a oczy prawie zielone.	Pluję na taką przyjaźń! Czy pani miłość poprzednia do mnie i demoniczne sztuczki były również wynikiem jakiejś, czy tej samej politycznej kombinacji? O, jakże upadłem strasznie... o wyciągnięciu połamanych nóg mowy być nie mogło, a skrzydła brzęczały rozpaczliwie w powietrzu, dając złudzenie swobody. Malał aż do zaniku z niemożliwego wstydu do siebie i do całej sytuacji.	Powiedz pan raczej, że na pole prawdopodobieństw. Może to pan nazwać domysłem, ale ja jestem pewien, że adres został skreślony w hotelu.	To być nie może, panie złodzieje nie zostawiliby pieniędzy.	To i nie potrzebujesz nigdzie jechać, bo my wieziemy ordynanseordynans (z łac.)	To może okazać się tylko w wypadku wojny.	To się zmienić nie może	To znaczy jak gdybym go już przyjęła a warunki tylko chciała układać, a ja jego i małżeństwa nie chcę! nie chcę!	Waćpan jesteś podły, jesteś nikczemny łaski N. Pana uzuchwaliły cię... lecz z Drezna nie daleko chwała Bogu, do Königsteinu.	Wie ksiądz to jest akurat tak, zdaje się, jak z tą wiarą wtedy i w ogóle. Ludzie nie chcą zrozumieć, że inny może wierzyć w co innego.	Właściwie zrobił wszystko Stalky, ale to była szopa dla wszystkich!	Zobaczymy się jutro.	A gdybym ja panu dał gotówkę i wszedł w pańskie prawa, wyjechałbyś pan za granicę?	A list waść masz?	A z dala i dużom puszczami pobłądził, dni już trzy się po nich rozbijając. Odbiłem się od swoich, oman jakiś czy co po bezdrożach mnie wodził.	Ale Róża, nasza droga, dobra, kochana Róża, pomoże, nieprawdaż?	Ale czegóż jeszcze chcesz odemnie, przeklęta! zawołała zrywając się w końcu, czego? za co? Litując się nad tobą posyłałam co mogłam... nie mogę więcej, ja sama nie mam...	Ale jeżeli o tej pogłosce dowie się ludność, a zwłaszcza, jeśli okaże się ona prawdziwa, mogą wybuchnąć rozruchy w mieście	Ale przecież mówiłeś mi pan, że Thomson i French zawsze zaprzeczali, że oddali państwu tę przysługę?	Ale także i koturny!	Ale, ale a co się stało z trzema twoimi towarzyszami?	Bardzo dziękuję, o ile mogę, nie używam żadnej ochrony przed deszczem; lubię pasyami moknąć na deszczu.	Baronie, promieniowałeś pięknem, a teraz zaczynasz nas razić gromami jak Jowisz! Ulituj się!	Belka się załamie.	Co się temu chłopcu stało?	Coś mi się zdaje że pan nie dowierza capatazowi kapitana Mitchella.	Coś tam robił?	Cudowny dzień	Daj jeszcze coś	Dlaczego na parę godzin?	Dlatego, panno Łucjo, że z pomocy tej, niestety, będę musiał zrezygnować.	Dziecko!	Ej!... Nikt... Ot! Tak; zła jestem i koniec.	I pan uwierzył artylerzyście?	Imię	Jesteś cynik	Kochanie pozwolę sobie zauważyć, że mało co zawdzięczam Brytanii i nie żywię przeto dla niej podobnie przyjaznych uczuć.	Komedyantka! Komedyantka, słowo honoru daję	Mam więc siebie z Orgazem na dobre skamracićskamracić dosł.: „Pan”, tytuł boga Hadada (Adada), głównego bóstwa ludów zachodniosemickich (Palestyny, Fenicji, Syrii), władcy świata, boga burzy i deszczu. w żydowskich gettach Pittsburga, Chicago, o kanadyjskim głowy zawracaniu ukraińskim zbirom, o sanatorium międzynarodowym dla wszelkich matołów, czyli o suszarni mózgów nieowocnych na piachach Sahary, o radiostacji okultystycznej na Tybetu zwyżach, o palarni opium i snów wylęgarni na dnie Oceanu Spokojnego prawie, o lunatycznym oswobadzaniu złoczyńców w Gujanie, o fabrykacji sztucznego srebra z rojeń obłąkanych malajskich nocy w Batawii na Jawie, o krematorium choćby tylko samym dla rajskich ptaków, niebieskich urracas, dla clarin, tenzotliurracas, clarin, tenzotli	Może i słyszałam.	Możliwe skoro Bianchon wziął się na ich facecjefacecja (daw.)	Mów sobie, co chcesz, a ja jestem pewna, że on jest bardzo rozumny i że się zaraz oswoi.	Nic nie wiesz! Nic nie umiesz!	Nic o tym wszystkim nie wiedziałam	Nie, co jabym tu robił? nie mogę patrzeć na trupy, które znałem i kochałem. Żegnam panią.	Niechże tak będzie, daruję cię zdrowiem, ale cię z rąk nie puszczę. Dasz mi na piśmie... Tymczasem Tatarom cię oddam, u których w niewoli będziesz.	No! Fungi trifolatifungi trifolati (wł.)	No.	O!...	Oddasz mi, władczyni swej i Wiślimierzowi, panu swojemu, pokłon powinny. Gdy każemy, pójdziesz, jak wierny sługa i jako włodarz, w orszaku. Będziesz u stołu pańskiego obficie jadł i będziesz tęgie wino pił, ile wola.	Ot, babski rozum!	Pan spodziewa się dużo zyskać?	Panie Benassis zrób-że mi pan tę łaskę i spocznij u mnie na chwilę.	Panie Zaleski, pan mnie poderwałeś, wyszedłeś pan w dziesiątkę, a powinieneś był w ósemkę.	Pewno, że lepsze. Zwłaszcza, że przez cały czas masz pod ręką dom, cyrk, i tak dalej.	Pfe! Jesteś zazdrosna jak subretkasubretka (z fr. soubrette) odrzucił wesoło, całując białą rączkę.	Przychodzi mi na pamięć pewien starodawny szlachcic rzymski, nazwiskiem Lucjusz NeracjuszNeracjusz	Rzekliście!...	Same pomyślne mam stamtąd wiadomości	Serczykową?	Siedzę tutaj w tej dziurze! Nie mogę się sam wydostać w żaden sposób!	Systematyczny system	Tak, moje dziecko Ja pracuję dla ciebie, widzisz, ja pragnę twego szczęścia. Aby być szczęśliwym, trzeba pieniędzy. Bez pieniędzy, kaput! Ot, masz tu nowiutkiego napoleona, sprowadziłem go z Paryża. Dalibóg, nie mam w domu ani kruszyny złota. Ty jedna masz tutaj złoto. Pokaż mi swoje złoto, dziecino.	Tak.	Tu i tam... tam i tutaj...	Uboga niewolnica, Syryjska ambubaja skalana... ze łzami błagała, abyśmy ją uczynili uczestnicą wiary nowéj, ale Egipcyanin pan jéj, srogi jest i ciągnąc z niéj zyski, nie łacno ją odpuści pewnie. A w téj jaskini skażenia co jéj pomoże wiara, któréj życiem wyznawać nie potrafi.	W jaki sposób?	Więc Natka oczerniła mnie przed panem?	Wszystko mi jedno, z kim chce gadać, byle gadał. W braku innych mam żelazne argumenta, a tymczasem Forgella mu poślę.	Zapewne byleby nie rzucano kamieni z procy, jak podczas owej z dwoma wojskami potyczki, w której tak straszliwie opatrzono panu szczęki i stłuczono, Bogu dzięki, słoik z poświęconym napojem, od którego zaledwie mi wnętrzności nie pękły.	Zaraz mu się humor poprawi.	Żona, Pojedynek rzekła
To pięciolecie jest w moich oczach pierwszą epoką dobrobytu miasteczka Przez ten czas wykarczowałem wszystko i wszystko zasiałem co należało, tak w umysłach jak w roli. Ruch postępowy ludności i przemysłu nie mógł już odtąd ustać. Następowała druga epoka. Wkrótce mój ludek zapragnął ubierać się lepiéj. Przybył nam kramarz, a z nim szewc, krawiec i kapelusznik. Za tym zbytkiem stroju poszła i wykwintność w jedzeniu; postaraliśmy się o rzeźnika i kupca korzennego. Niezadługo sprowadziłem akuszerkę, która mi bardzo była potrzebną, bo wiele czasu przy słabościach kobiet traciłem. Wykarczowanie gruntu dawało obfite plony, a użyźnianie nawozami, których było podostatkiem, przyczyniło się do polepszenia i tak już dobrego gatunku ziarna. Wtedy-to mogłem rozwinąć w całéj pełni swoję działalność. Oczyściwszy domy, przyprowadziwszy stopniowo mieszkańców do lepszego żywienia się i odziewania, zapragnąłem, by i zwierzęta odczuły dobroczynne dopływy cywilizacyi. Od starannéj hodowli bydła zależy piękność ras i osobników i w imię tego zacząłem na assenizacyę obór nastawać. Wykazując właścicielom, jak dalece większe korzyści przynosi bydlę dobrze karmione i czysto utrzymane, wprowadziłem nieznacznie radykalne zmiany w dotychczasowym obchodzeniu się ze zwierzętami. Chędożono woły i krowy, jak się to w Szwajcaryi i Owergnii dzieje. Owczarnie, stajnie, obory zostały przebudowane na wzór moich i pana Gravier’a zabudowań, a te są obszerne, dobrze przewietrzane, a tém samém zdrowe. W fermach naszych mieliśmy apostołów, którzy nawracali prędko niedowiarków, wykazując im dotykalnemi dowodami racyonalność moich przepisów. Biedniejszym zwłaszcza przemysłowcom pożyczałem pieniędzy. Stosownie do moich rad posprzedawano bydlęta zdefektowane i cherlające, a zastąpiono je pięknemi okazami. To téż w krótkim czasie produkta nasze odniosły na targach zwycięztwo nad produktami innych gmin. Mieliśmy przepyszne trzody, a ztąd doskonałe skóry. Postęp-to był wielkiéj doniosłości. W gospodarstwie wiejskiém nie ma takiéj rzeczy, z któréj-by się jakiejś korzyści wyciągnąć nie dało. Dawniéj korę sprzedawano prawie za bezcen, a skóry wielkiéj wartości nie miały, ale raz ulepszone oba te produkty dały nam możność założenia garbarni i rozwinięcia handlu w tym kierunku. Wino, niegdyś nieznane w miasteczku, gdzie pito tylko nędzną lurę, stało się z czasem potrzebą; pootwierano karczmy. Z czasem najdawniejsza z nich powiększyła się, zamieniła w oberżę i dostarczała noclegu i mułów podróżnym, którzy coraz częściéj naszym gościńcem do la Grande-Chartreuse jeździć zaczęli. Od dwóch lat ruch handlowy tak się powiększył, że dwóch oberżystów może się dzięki jemu utrzymać. Na początku drugiéj naszéj ery umarł sędzia pokoju. Szczęściem dla nas, miejsce jego zajął były notaryusz, który zrujnowawszy się w źle obmyślonych spekulacyach, miał jednak dosyć jeszcze pieniędzy, by się na wsi módz nazwać bogatym. Namówiony przez pana Gravier’a osiedlił się tutaj; zbudował sobie ładny dom, poparł moje usiłowania swojemi, założył fermę, wykarczował kawał ziemi i dziś trzy szalety na górze posiada. Oddalił dawnego pisarza i woźnego zastępując ich ludźmi o wiele wykształceńszemi, a zwłaszcza nie leniącemi się pracować. Jeden z nich założył tutaj gorzelnią, drugi pralnią wełny, i oba po za swemi obowiązkami z korzyścią dla siebie te pożyteczne przedsiębierstwa prowadzą. Przysporzywszy dochodów gminie, mogłem ich bez żadnego oporu użyć na zbudowanie magistratu, w którym pomieściłem szkółkę bezpłatną i elementarnego nauczyciela. Spełnienie tego ważnego obowiązku poruczyłem biednemu, „przysięgłemu” księdzu, którego cały departament się wyrzekł, a który znalazł u nas schronienie na stare lata. Przełożona szkółki jest bardzo zacną kobietą; straciwszy całe swoje mienie nie wiedziała, jak sobie radzić; przyszliśmy jéj z pomocą i oto teraz założyła pensyjkę, gdzie bogatsi fermerzy z okolicy posyłają swoje córki.	Jak mi Bóg miły, nie w głowie mi nijakie żarty, ino prawdę mówię. Uważaliście gniewne słowa królewskie na widok magicznego koła na podłodze? Widno niechętni wam (a któż ich nie ma, zwłaszcza u dworu?) podszepnęli najjaśniejszemu panu o waszych próbach, księgach, o zamiłowaniu do magii. Wiecie lepiej ode mnie, jako jest pod tym względem surowy i wszystko, co ino gusłami zatrąca, ma w nienawiści. Na pewno dochodziłby, ile jest prawdy w onych doniesieniach; że zaś w rzeczach większej wagi nie zdaje się na nikogo, tedy pewnego ranka, cale niespodzianie, wszedłby do kancelarii, no i oczywiście zastałby waszmości nad ulubionym foliałem. Chyba nie zaprzeczycie mi, że ani biała, ani czarna magia, ani duchy pośrednie nic by waszmości nie pomogły wobec gniewu najpotężniejszego ducha, jakim jest król jegomość.	O tak Nie zawahałbym się powiedzieć, że to właśnie przyniosło największy pożytek niż cokolwiek innego na tym świecie.	O, nic przeciwko temu nie mogę powiedzieć. Janka jest bardzo miłą dziewczyna. Ale nie nadaje się ona do klasy milionerów, a przekonasz się, że człowiek ten niewiele ma zalet prócz swoich pieniędzy. O to właśnie idzie! Pani Andrews powiada, że jest Anglikiem, który zrobił moc pieniędzy w kopalniach. Ja sądzę jednak, iż okaże się, że jest Jankesem. Oczywiście musi mieć pieniądze, gdyż zasypał Jankę klejnotami. Jej pierścionek zaręczynowy to kupa brylantów tak wielka, że wygląda jak plaster na tłustej łapce Janki.	Zdaje mi się, że podróżują już dość długo, aby zwiedzić cały świat trudno mi uwierzyć, że od tygodnia dopiero są po ślubie. Wszystko się zmieniło. Panny Lawendy i pani Allan nie ma. Jak ponuro wygląda plebania z pozamykanymi okiennicami. Przechodziłam tam wczoraj wieczór i doznałam wrażenia, jakby tam wszystko wymarło.	Kiedy się pomyśli, że są we Francji cymbały pragnący wprowadzić do nas uroczyste głupstwa, jakie Anglicy robią u siebie z ową wspaniałą zimną krwią ciarki przechodzą człowieka, który widział Anglię i który pamięta uroczy i pełen wdzięku obyczaj francuski. W ostatnich czasach Walter Scott, który nie śmiał malować kobiet takimi, jak są, z obawy, aby nie być improper, kajał się, iż stworzył piękną postać Effie w Więzieniu Edynburskim.	Nie tutaj, nie! Tu nie chcę robić... Malinowskiemu konkurencji. Przychodzą mi na myśl różne miejsca, może Zakopane? Tam by się to dało urządzić tak, jak ja myślę. Teatr przez parę miesięcy tylko w roku otwarty, od niczego niezależny, z sezonem nadzwyczajnie przygotowanym pod względem repertuaru, reżyserii, aktorskich sił... Każde przedstawienie mogłoby być po prostu ważnym wypadkiem w dziedzinie sztuki. No, co, dyrektorze? Zgadza się pan?	Nie może to być a najlepszy dowód, że na poddanie się i na hołd kwarcianych czeka, którzy pod panem Potockim zostają.	Och! Widzowie, którzy kupili po prostu w kasie, mają pierwszeństwo przed gratisowymi, którzy nie posiadają miejsc zarezerwowanych. Słowem, teatr zachował sobie tutaj głos decydujący. Bywają dnie ładnej pogody, a lichych spektaklów. Ogółem Braulard zarabia może trzydzieści tysięcy na tym artykule. Potem, ma swoją klakę: drugi przemysł. Floryna i Koralia siedzą u niego w kieszeni; gdyby się mu nie opłacały, nie miałyby brawa przy wejściu i zejściu ze sceny.	Wasze kaczki tak gdaczą, że nie słychać, co mówią. Hudl dziś urodziła. Ona zabierze od was wszystkie kaczki. A może macie kury? Kaczki tłuste. Można powiedzieć, że nawet bardzo tłuste. A jaj nie można było dziś dostać. Nie wiecie, co to za zbiegowisko?	Nie wiem Chodzi o narażonych na niebezpieczeństwo niewinnych ludzi, których mały palec więcej jest wart niż pan czy ja i wszyscy ribierzyści razem wzięci. Nie wiem! Powinien pan sam siebie zapytać, zanim dał się pan uwikłać w te sprawy Decoudowi. Powinien pan się zastanowić jak mężczyzna, a jeżeli pan się nie zastanowił, to niech pan teraz stara się działać jak mężczyzna. Czy pan sądzi, że Decoud bardzo się troszczył o to, co się z panem stanie?	Nudne! ach, mój kochany, jaka to nudna rzecz to morze! Bywałem nieraz nad jego brzegami, pływałem po niem. Powiadam ci, że gdyby na parowcach nie było z kim grać w winta i czasem nie istniały anioły, w postaci dam ładnych i miłych, możnaby umrzeć z nudy. W dekoracyach teatralnych robi to wrażenie duże, ale w przyrodzie	Panie Zypku: Sturfan Abnol, ten schizofrenik, ten genialny marzyciel wcielonej pustki, zawrócił panu głowę swymi teoriami. To dobre w teatrze Kwintofrona Wieczorowicza w teatrze w swoim rodzaju nadzwyczajnym. Tam jest miejsce dla niego, artysty tam, gdzie właśnie zupełna pustka w znaczeniu nieobecności wszelkiej treści realnej wciela się naprawdę w życie jako zbiorowa twórczość artystyczna. Indywiduum się w sztuce skończyło. Bo w to wytwarzanie nowej treści urojonej, w przeciwieństwie do jakiegoś dawnego formizmu, nie wierzę. Byłam raz i nic mówiła dalej swym najbardziej uczonym stylem	To dopiero czarujący chłopiec! Poczułem do niego sympatię już za pierwszym razem, tego wieczora, gdy szukał jakiejś kolacji i zgodził się przyjąć moje zaproszenie. Czy jego ojcem nie był aby generał d’Epinay? Ten, który został w 1815 roku tak nikczemnie zamordowany?	Doprawdy, nie wiem Wiem, że mi przyrzekł, ale nie umiem odpowiedzieć, z jakich powodów. Mówił ze swoją zwykłą niedbałością, którą, gdyby był czymś innym niż podrzędnym marynarzem, nazwałbym pozą lub udawaniem.	A jednak powiedziałaś to niedawno. Powiedziałaś, że ludzie zagrzebani w wioskach stworzeni są po to, żeby w gnuśnym spokoju pędzić całe życie. Zawsze to zresztą mówisz! Nie dbasz o mnie nawet tyle, co o te gołębie w gnieździe. Utrzymujesz, że jestem niczym. A więc dobrze	Nie, wystarczy mi wspominanie teatru na całe, najdłuższe życie.	On tylko wojsko przyprowadził i nie wiem, czyli trzy dni sam bawił. Niech wasza wielmożność pozwoli, tu jest suchy winograd w tym czuhubie, a z tego brzegu takowy owoc, którego i w Turcji nie ma, jeno z Azji z daleka przychodzi, a tam na palmach rośnie... Pana pisarza nie ma, a teraz i jazdy wcale nie ma, bo ku Bracławiu wczoraj nagle poszła... I tu są daktyle, aby obum waszym wielmożnościom były na zdrowie... Został tylko pan Gorzeński z piechotą, a jazda wszystka wyszła...	Toteż nie ty ich bierzesz, tylko ja. Zwalisz winę na mnie. Jeżeli się wykryje, zwalisz winę na mnie. Ty o niczym nie wiesz, pierwszy raz słyszysz zwrot przysłowiowy; sens w poprzednich słowach tekstu polskiego.	A co? Czy nie mówiłem, panie generale?! Przecież to jest cholernie dobra szosa. Właśnie wybuchnął przed nami pocisk trzydziestoośmiocentymetrowy. Ale dziury nie ma. Szosa jak boisko. Lecz gdybym skręcił w pole, to zaraz popękają opony. Teraz ostrzeliwują nas z odległości czterech kilometrów.	Ale, panie Smith byłem uwięziony w jaskini, więc jak to się stało, że jestem tu, w zagrodzie?	Gdyby się żadnej miarą utrzymać nie mogli, niechaj wszyscy uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast zburzę ze szczętem i Austriaków pod nią pochowam.	Proszę pana, ci Jeanrenaud umieścili kapitały dane przez pana d’Espard w rencie państwowej wówczas, gdy stała na 60 czy 80. Sądzę, że ich dochód musi wynosić więcej niż sześćdziesiąt tysięcy. Syn ma zresztą bardzo ładną pensję.	A jak się przejawia jego obłęd?	Czy prawda?... czy prawdę książę powiedział, iż mu się pan Kmicic ofiarował na osobę króla polskiego targnąć?...	No, dajcież pokój, dzieci Dajcie już pokój, proszę was. Poczekajmy na lepsze czasy, może się kiedy jeszcze spotkamy. Emanuelu, idź z nimi i dopilnuj, aby spełniono moje życzenie.	Schowaj te nauki dla siebie. Więc nie wdajesz się między nich?	Oho! co do lekkiego noszenia, nie ma jak mój osioł Niech żyje mój szarak! Po powietrzu nie lata, ale po ziemi wyzwałbym nawet drewnianą szkapę Malambruna.	Pod warunkiem, że nie będą więcej grzeszyli Z przyjemnością widzę, że skrupulatnie dotrzymali słowa.	W Kijowie pismo od Chrysta na ołtarzu znaleźli, że będzie wojna straszna i okrutna i wielkie krwi przelanie na całej Ukrainie.	Czy my wam co winne, moi panowie, że nas zatrzymujecie, idźcie sobie swoją drogą, a nam dajcie pokój, bo nam śpieszno.	Proszę cię no, ktoby się był spodziewał, że te kuferki próżne będą?	Zaraz ja tobie odpowiem Najpierw za to, żeś ty mnie jeszcze w Irkucku przez cztery lata rozumu uczył. Żeby nie ty, ja nie byłbym ten Suzin co dziś. No, a ja, Stanisławie Piotrowiczu, ja nie wasz człowiek: za dobro daję dobro...	Ruszaj się, ty krowo Ruszaj się, stawaj na nogi!	Tak, ale Juranda nie szukał, bo mu powiedzieli, że nie żyje.	Mnie nikt nie będzie brał w rękę, bo ja nie jestem parasol ani łyżka.	A, pani?... Przyjmę panią. Niech pani przyjdzie przed spektaklem, to się rozmówimy... Nie mam teraz czasu...	Gdybym powiedział, jak je zdobędę, kto inny mógłby mnie podsłuchać i uprzedzić. Nie należy sprzedawać swych umiejętności za darmo.	Więc cóż to nas obchodzi?	A! Więc to o czarnooką boginię chodzi? No! Chwała Bogu! Odetchnąłem swobodniej... Myślałem już dopraw­dy, że jakie nieszczęście...	Ach, ach! otóż to Przecie i ojciec Goriot znał je dobrze, dlaczegóż bym ja nie miał wiedzieć?	Mam tu salamandrę to ten znany Andrias Scheuchzeri. I ona nauczyła się mówić jak papuga.	W braku innego uczucia, wdzięczność wystarczyłaby, aby mnie przywiązać do marszałkowej: była dla mnie dobra, pocieszała mnie, gdy mną gardzono.... Mam prawo nie wierzyć bezwzględnie w pewne pozory, zapewne niezmiernie pochlebne, ale też może bardzo nietrwałe.	Tak... wprawdzie nie czynem, ale w myśli i pragnieniu. To sprawy nie zmienia.	A umiałżebyś mi powiedzieć, co stamtąd widać? O tam! Chmury kurzawy, błyszczące bagnety, konie?...	Ale mnie pan nie wyprosi? Można usiąść?	I więcej nic nie mówił?	Nie mogę spać, taka jestem niespokojna	To byłoby niepożądane, ale zrozumiał, czego się od niego chce.	To nie dowcip!	Wypocznie sobie, zanim natrafi na właściwy trop No i cóż porabia ta chuda istota?	Zapewne inaczej msza nie byłaby ważna.	Tak jest! tak jest! Mówią też, że to umyślnie uczynili.	A kobiety niczem nie płacą?	Ale czyż nie ma swoich pełnomocników, swego adwokata?...	Ale tamci będą się bronić.	Co masz na myśli?	Gdzie się podział sprawiedliwy Józef?	I kochasz! No, powiedz śmiało, dam ci absolucję. Pewnie nigdy tego od ciebie nie słyszał?	Maciusiu, czy pozwolisz mi tu usiąść?	Mniemałem, że waszego wodza zwą Appin	Ojcze czcigodny jesteśmy na miejscu.	Siebie się pytaj!	Tak, trochę chciałem się przejść.	Nie, sam wziąłem je z maszyny i wysłałem je.	Co to jest! Jak śmiesz napastować państwo! Precz!	Moim mężem jest behadyr Ajdar, a ja pochodzę z bardzo dalekich stron, jak mówicie, „spod zachodniego nieba”.	Tak było już za późno, trzeba odłożyć tę podróż do przyszłej wiosny.	A jeżeli to nieprawda?...	A ot! wspomniana., który zaraz przystąpił do mnie, mówiąc:	Chwalę i modestię! Rychło patrzeć, jak waćpanu zaczną i komendy pomniejsze powierzać.	Czy to prawda?	Ile też, mniej więcej?...	Jestem tego pewny.	Mniejsza o to.	Może do ojca?	Może i przez jutro jeszcze	Ojciec bardzo musi być chory i wzywa mnie do siebie	Proszę... Takaż to harda sztuka!	Pytam, jaki dzień dziś mamy, mój chłopaczku	Tak jest.	To natychmiast mogę kilka tytułów napisać, a resztę jutro.	To podróżuj.	Ale kwity dajecie im?	Ciszej!...	Co takiego, Pencroffie?	Dzień dobry, czy zastałem panią?	Głupi jesteś!	Idź, przyprowadź mamę.	Jakiś ty głupi, mój poczciwy malcze! Ale bardzo milusi!	Luksemburskim...	Maleski i Patkiewicz...	Muszą być! rozumiesz?	Nikodem.	Pan jesteś niewdzięczny! zawołał Poręba.	Panie! tu chodzi o życie dziecka!	Rozumiem: etykieta	Stanko.	Sługam lichy waszej królewskiej mości!	Znasz ich?...
Ale pan znasz publiczność i wiesz, że przepada za śpiewami i tańcami.	Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny dwór zjechał tu dziś rano i stanął w starościńskim domu. Jest regiment piechoty, a co jazdy, karet, co służby!... Ludzie myśleli, że to sam król przyjechał.	Pan nie wie? Domy idą w górę, i adwokat wytłomaczył pani baronowej, że kamienicy pana Łęckiego nie kupi taniej niż za siedemdziesiąt tysięcy rubli. Ona wolałaby kupić ją za dziesięć tysięcy, no, ale co zrobi?...	Myślisz pani zatem iż czuję się w prawie przeszkadzać istocie stworzonej, gdy korzy się przed Stworzycielem? O niech Bóg uchowa! Winowajca powinien żałować za grzechy; choćby nawet zbrodnię popełnił, nietykalny jest dla mnie, gdy modli się do Boga.	Ja jestem człowiek realny i dlatego nie powiem nic, bo co tu brać w rachubę kobiety brzydkie? to jest taki brzydki towar, żeby go w komis nie wziął nawet Leon Cohn, a on wszystko bierze.	Pozostań z nami Miło mi, że cię mam tu. Będziesz nam obojgu dotrzymywał towarzystwa, dobrze się to składa i dla mnie, i dla Agnieszki, i dla nas wszystkich, być może.	Dajmy temu pokój, panie de Villefort Przyrzeknie mi pan pobłażliwość dla tych, za którymi przemówię?	To dobrze. Jak tylko przyjedzie, dajcie mi znać, nie traćmy czasu. Chciałabym zobaczyć się jeszcze z notariuszem i upewnić, że Valentine otrzyma po nas cały majątek.	Od godziny Ale zdaje mi się, że i Wokulski coś spostrzegł, bo był bardzo zmieniony. Żal mi go.	No, jeżeli tak, to srebro jest tym pewniejsze. Niechaj je państwo sprowadzą, señora! Trzeba je sprowadzić i wysłać na północ, żeby powróciło pod postacią kredytu.	Mówię dlatego, że ciebie i Ligię ścigał gniew Poppei, teraz zaś ona, zajęta własnym nieszczęściem, może poniecha zemsty i łatwiej da się przejednać. Zobaczę ją dziś wieczór i będę z nią mówił.	No, tak Ale przecież nie zechcesz się przyznać do tego, że podsłuchiwałeś.	Co jemu jest?... Czemu on taki mokry?	Wielka rzecz! Wyjdź jejmość za mąż, to nie będziesz sierotą.	Za mną!	Oczywiście, proszę pani, tylko dlatego mogę część swego życia poświęcić nauce, że resztę poświęcam interesom.	Otóż to jedno jest czego nie powinieneś dotykać, bo stracisz cały majątek.	Ja sam widziałem, że karczmarz próżny dawał!	Tak... jest...	Podobno Zresztą to nie moja sprawa. No tak! Cóż wam powiedzieć, towa­rzyszu Otocki? Próbujcie! My z pana Wanerta nie mamy zamiaru robić męczennika, niech pokaże, czy chce i potrafi wyjść poza swoje subiektywne widzenie rzeczywistości, poza swój pesymizm i temu podobne. Damy mu szansę. Ale pod jednym warunkiem, towa­rzyszu Otocki. Wy osobiście będziecie odpowiadać przed Partią, jeżeli Wanert pójdzie śladami tych naszych różnych speców od uwspółcześniania Szekspira i zamiast rzetelnie zrobionej trage­dii historycznej sprezentuje nam jeszcze jedną wersję tzw. dra­matu władzy, rozumiecie, co mam na myśli?	Spodziéwam się że nas tu do Schandau gonić nie będzie To przypadek... Nie mów o tém siostrze.	Nie wzywali... a juści, nie wzywali, ale myśleliśwa, że samo przejdzie, a potem tośwa widzieli, że już i wielmożny dochtór nie poradzi	A mało go to już woziłem na źróbce! Przeciek trzymał go będę, chłopak jaże piszczy do konia.	Michasiu! ej, Michasiu martwi mnie doprawdy to co mówisz, widzę że nie myślisz tylko o zabawie, a świat i życie, serce moje nie zabawka to wcale, to poważne, to święte dzieło, do którego ze skruchą w sercu przystępować potrzeba jak do ołtarza ofiary... wszak i ono ofiarą być powinno.	Nareszcie ponieważ nieszczęście tak mieć chciało, trzeba się pocieszać, błagam cię tylko, mości błędny rycerzu, żebyś mi pomógł wydostać się spod tego muła.	Nigdym go nie widziała. Widziałam tylko pomocników i Bena Weatherstaffa.	Zatrzymamy go w zapasie. Tymczasem waszmość łańcuch mi ów przynieś.	Ba, w ten sposób wyciągniesz na brzeg linę po tamtej stronie przy niskim stanie wody i okręcisz ją dokoła jednej z tych wielkich sosen, następnie przyciągniesz ją z powrotem, nawiniesz na kabestanie i czekać będziesz odpływu. Kiedy przyjdzie wielka woda, pociągniemy za linę i okręt obróci się gładko jak po maśle. A teraz, chłopcze, do pracy! Jesteśmy teraz w pobliżu ławicy i „Hispaniola” zanadto się ku niej kieruje. Trochę na prawo na prawo na wprost na wprost!	A wy jak ten judasz, podpowiadacie swoje, a cieszycie się z cudzej biedy.	Czarny Mordach, co go po tursku Kara-Mordach nazywają! A gdzież on?	Więc nigdy mi tego nie powiesz?	Poznaję hrabiego! nie ścierpi nigdy, aby znieważono naszą księżnę, co zaś do generała P..., ten, przez oddanie prawym władcom, nie chciał nigdy służyć uzurpatorowi, gdy hrabia, mniej skrupulatny, odbył wszystkie kampanie hiszpańskie, co mu nieraz na dworze wymawiano.	Dziś, pani pan Lucyan był bardzo wesoły; opowiadając o czémś ojcu, śmiał się kilka razy; ale ja w tym śmiechu coś niedobrego przeczułam...	Miłościwa pani nie jestem na dworze zbyt dobrze widzianym przez duchowieństwo polskie, sarkają na mnie, podejrzywają nawet o herezyą.	Takiś to pastuch, co? Tak to pilnujesz, co? Najlepsza krowa się zmarnowała, co?... Ty znajdku, ty pokrako warsiaska! Ty!	Co to ty sobie myślisz?	Dobrze niech pan zaczeka, aż załatwię dzieci, bo to są ich godziny, a potem rozmówię się z panem.	Ja nie kłamię wcale.	Jak to niby?	Nie trzeba ich było wywoływać zawiązaniem stosunków i znajomości	Oczywiście. Proszę się nie spieszyć. Mam czas i poczekam.	Radziłbym umieścić książki... hm... na pewnej części ciała	Tak, Aza jestem; ale gdzież Tumry? gdzie? co się z nim stało? Mów kobieto a prędzéj!	A jakże, a jakże! bajecznie. Chcecie może zobaczyć?	Ali, idź do swego pokoju i czekaj na mnie. Idę do papy.	Blada... spocona... Czyś ty nie chora, moje dziecko?...	Czyżby to był tytoń?	Et... proszę pani. Wiem, co mówię i robię.	Gadaj! Znasz tego człowieka?	Jak one wyglądają?	Jak?	Nie przerywaj Bądź, Różo, choć raz dobra i zaśpiewaj nam irlandzką piosenkę, wiesz.	Nie wpuszczą nas...	Nie, nie ta.	Nie, nie...	Nie, panie profesorze Tym razem chodzi nam o pańskiego nowego pacjenta.	Nijak nie pobłądzę; znam drogę, bom już nieraz do chrzestnej matki chodził. pomyślał	Odwaga nie zabiłem nigdy mężczyzny i nie kochałem kobiety	Po co ty to gadasz, Fryc!...	Przede wszystkim pan Ropuch Ma nowiutki kajak, nowe ubranie, wszystko nowe.	Przednia rada! na Pański Krzyż! przednia!	Ta kobieta mnie zabija Nie mogę ani nią gardzić, ani zapomnieć o niej.	Tak, panie	To prawda	Wstąp do cyrku na augustaaugust (z niem. August)	A co pan Kowalski porabia?	A ino.	A kapitał? Kapitał?	A pocóżeś tu głowę przyniósł? zawołał.	A teraz idź precz.	A...	Ale wrażenia?	Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka.	Bo będziem gadali, gadali, gadali!	Bóg wam zapłać	Czeka ich niemiła niespodzianka u góry, Carmaux. Znajdą tam tylko ości i kamienie.	Diabeł z ciebie!	Do szpitala?	Do widzenia	Dziękuję, niezgorzej.	Ech, znowu mistyczne terminy.	Gdzież będę spał?	I cóż?	Jakto ile?	Jego?...	Komu życie ciężkie, ziemia będzie lekka.	Kozak strzelił.	Mów, sahibie; twój czarny słucha.	Niedziela.	Pan Sinclair ma słuszność	Prosiłbym o kawę.	Przyniosłem paniczom coś zjeść!	Sowińska!	Tu mówi Domaszko.	Tylko żebyśmy zrozumieli wszyscy	Uczył Piotr Marcina.	Vulgus est caecumvulgus est caecum (łac.) mówił Bodzanta sekretnie do Malinowskiego, pokornie, jakoś zarazem chytrze i tajemniczo. a siewców dużo! wycedził przez zęby bojkot	Vyras, vyras!	W czym?	Zapomniałem o tobie, dziecko Ale czyż mogłem pamiętać? Zamierzałem przysłać ci nauczycielkę albo bonę, albo kogokolwiek, alem zapomniał.
Zawezwą, powiadam. Skoro się tam zjawiam, nie mówię o tobie ani słówka, jakby cię wcale nie było na świecie. Krąży koło mnie: ja nic; nie zwracam uwagi; w końcu pyta, czy cię widziałem; odpowiadam obojętnie czasem tak, czasem nie; mówimy o czym innym; ale zawsze rozmowa schodzi na twoje zniknięcie. Pierwsze słowo pada ze strony ojca, matki, ciotki albo Agaty; mówią: „Po tylu względach, jakie mieliśmy dla niego! życzliwości, jaką okazaliśmy mu w niedawnej przygodzie! przyjaźni, jaką żywiła dla niego Agatka! po tych grzecznościach, jakimiśmy go obsypywali! tylu zapewnieniach przywiązania, jakieśmy otrzymali odeń! i ufajże tu komu!... Otwierajże dom ludziom, którzy się doń cisną!... Wierz tu przyjaciołom!”.	Czy tylko nie mylisz się, pani? Helena ma kilka tysięcy rubli złożonych w banku, a pan Kazimierz nie ma wprawdzie nic, bo stracił, ale znowu spodziewa się jakiejś sumy po matce. Tak przynajmniej mówi memu mężowi, od którego pożycza pieniądze. Więc majątek został...	Przyjacielem, nie przyjaciółką? To chyba dlatego, że ma wąsy! Przyjacielem jestem ci ja, przyjacielem Skrzetuski i Ketling. Tobie nie przyjaciela potrzeba, ale przyjaciółki. Powiedz to sobie jasno i klimkiem w oczy nie rzucaj. Strzeż się, Michale, przyjaciela płci białogłowskiej, chociażby miał wąsiki, bo albo ty jego zdradzisz, albo on ciebie zdradzi. Diabeł nie śpi i rad między takimi przyjaciółmi siada, a egzemplum Adam i Ewa, którzy jak się zaczęli przyjaźnić, tak aż Adamowi kością w gardle owa amicycjaamicycja (z łac.)	Wierzcie mi, panie, iż ja nie mniej wcale czułem strachu i obawy niż Panurg. Ale cóż? Modlitwa, Praca, Walka, BógNie oszczędzałem sił i pomagałem co mogłem w ratunku. Uważam, że, jeżeli w istocie umrzeć (jako jest w rzeczy) jest koniecznością niezbitą i nieuniknioną, to czy się umrze w tej czy w innej porze, w ten czy inny sposób, leży jedynie w ręku Boga. Dlatego trzeba nieustannie go prosić, wzywać, modlić się doń, polecać się i błagać. Ale na tym nie godzi się poprzestać: my, z naszej strony, powinniśmy również nie żałować trudu i, jako powiada święty Apostołjako powiada święty Apostoł, być jego współpracownikami powiedział do swoich żołnierzy	Miłość jest słabością. Ta zaś nie tylko nie umacnia w nas nienawiści do zła, lecz poprzez litość, która jest niczym innym jak uznaniem ludzkiej nędzy oraz zgodą na nią, musi nas na koniec zmusić do ukorzenia się przed złem. Nie, mój synu, miłość nie mieści się w naturze walczącej prawdy. Miłując prawdę, nie możesz ani kochać, ani litować się nad tym, co się prawdzie przeciwstawia. Wobec prawdy nie ma ludzi nie podejrzanych. Wszyscy są podejrzani. W każdym człowieku może się zalęgnąć zło, zło zaś w porę nie przychwycone	Mógłby był powziąć podejrzenie. O, tak głupią nie jestem. Dojechawszy do ulicy czterdziestej siódmej, doczekałam się powrotu Mitchela. Był sam i widocznie znowu okpił Wilsona. Wsiadł do pociągu do miasta dolnego, ja także. Ale tym razem nie pokazałam mu się. Poszedł prosto do jednego z domów przy Irvingsplacu. Oto numer!	Czy nie wiesz dlaczego Bohdan Rosnowski nie przyjeżdża do Darnówki? Odkąd tam jestem, nie był ani razu, chociaż podobno...	Ja nie Medycyny chciałabym, nie wiem, czy zdążę, choć higieny trochę, akuszerii. Zapóźniłam się aż strach. Teraz pędzić będzie trzeba.	Chyba Freston, nie Mugnaton bo to największy czarnoksiężnik i najzawziętszy mój nieprzyjaciel, pała do mnie nienawiścią, bo sztuka jego mu powiada, że kiedyś spotkam się w boju pojedynczym z młodym rycerzem, którego kocha i proteguje, i wie, że mimo całej jego mądrości, pokonam tego gagatka. Broi więc, gdzie może, ale niech wie, że próżne jego zabiegi, że nic odwrócić nie zdoła tego, co niebo już samo rozstrzygnęło.	Kaleka pocisk artyleryjski wypełniony metalowymi kulkami a. strzałkami, rozpryskującymi się przy wybuchu; także: odłamek takiego pocisku. okaleczył go na całe życie... w ten sposób, że Kurt... przestał być mężczyzną... Rozumiesz?... Po dawnemu był ładnym dzielnym chłopcem, po dawnemu gorąco kochał Emmę, po dawnemu pragnął jej pieszczot, ale nie był mężczyzną... Rozumiesz?...	Nie Masz rację, Maksymilianie. Ale czy nie widzisz, że jestem biedną istotą, osamotnioną w obcym domu, bo ojciec jest mi niemal obcy? Od dziesięciu lat, dzień po dniu, minuta po minucie, moja wola łamana jest przez żelazną wolę otoczenia. Nikt nie widzi, jak cierpię i nikomu o tym nie mówię, tylko tobie. Pozornie w oczach świata jest mi dobrze, wszyscy odnoszą się do mnie ciepło, a w rzeczywistości każdy jest mi wrogiem. Ludzie mówią: „Pan de Villefort jest zbyt poważny i surowy, by okazywać czułość córce. Ale ma ona to szczęście, że znalazła w pani de Villefort drugą matkę”. Otóż świat się myli. Ojciec pozostawił mnie obojętnie własnemu losowi, macocha zaś nienawidzi z tym większą zaciętością, że skrywać ją musi pod wiecznym uśmiechem.	Tak, bez entuzyazmu niema sztuki; bez pewnego zapamiętania się niema artysty!... Ale po co ja to mówię pani?... Temu, kto się wybiera w daleką drogę, nie powinno się naprzód pokazywać wszystkich niebezpieczeństw, bo przez to może nie dojść...	Ależ nie, upewniam was ja jestem w gruncie mała mieszczka, bardzo płochliwa, pełna przesądów, żyjąca w swojej norce, a zwłaszcza bardzo ciemna.	Nie	Proponowałem Tyburn czemuż nie chciałaś?	I nie boisz się sama sepacerować o tej porze między grobami?...	Mówię, że wojsko tak na cześć waszej dostojności wiwatowało, jakby i królowi jegomości lepiej nie wiwatowało, a w Przeworsku, gdyśmy to całą noc szarpali Szweda, co która chorągiew skoczyła, to krzyczeli: „Lubomirski! Lubomirski!”, i lepszy to skutek miało niż wszystkie „ałła!” i „bij, zabij!” Jest tu świadek, pan Skrzetuski, żołnierz też nie lada, któren nigdy w życiu nie zełgał.	Blondet, gdybyś nie był pijany, martwiłbyś mnie! Z nas czterech, to jedyny człowiek naprawdę literat! Na jego intencję robię wam ten zaszczyt, że was raczę jak smakoszów, sączę moją historię kropelkami i on mnie krytykuje! Moi przyjaciele, największą oznaką jałowości umysłowej jest natłoczenie faktów. Wspaniała komedia o Mizantropie dowodzi, że Sztuka lubi wznosić pałac na ostrzu szpilki. To różdżka czarnoksięska, która może uczynić z Sahary Interlacken w dziesięć sekund (tyle ile trzeba, aby wypróżnić tę szklankę). Czy chcecie, aby moje opowiadanie szło jak kula armatnia, jak biuletyn naczelnego wodza? Rozmawiamy, bawimy się, a ten dziennikarz, nienawidzący książek na czczo, chce, kiedy jest pijany, abym ja wtłaczał memu językowi głupie narowy książki Biada francuskiej wyobraźni, jeśli zechcecie stępić igiełki jej żartu! Dies irae. Opłaczmy Kandyda, a niech żyje Krytyka czystego rozumu, symbolika i systemy w pięciu grubych tomach drukowane przez Niemców, którzy nie wiedzieli, że one istniały w Paryżu od roku 1750 w paru dowcipnych słówkach, diamentach naszej rasowej inteligencji. Blondet prowadzi kondukt własnego samobójstwa, on, który robi w swoim dzienniku ostatnie słowa wszystkich wielkich ludzi odumierających nas w milczeniu!	Nikt tego na pewno nie wie Pan Craven od zmysłów odchodził, gdy on na świat przyszedł. Doktorzy myśleli, że go trzeba będzie zamknąć w domu obłąkanych. A to wszystko przez to, że pani Craven umarła, jak już panience mówiłam. Pan wcale spojrzeć nie chciał na dziecko. Był nieprzytomny, mówił, że będzie garbaty jak on sam i że lepiej by było, gdyby umarł.	Rety... cobym to ino ja nie był!	Bo do Wrocławia przewód mój był do dwora pana Petrkowego jakieś książątko jechało. Ledwiem z niém u wrót pod Sobótką stanął, konie wyprzągł, nie czekałem Bóg zapłać i w nogi do domu. Nużby drugi nazad przewodu potrzebujący pochwycił!	Zatknijże sobie ten dokument za pas, uczyń to dla mnie... A jeżeli ktoś jeszcze będzie na niewdzięczność książęcą narzekał, to go zza pasa wyciągnij i daj mu nim w pysk. Lepszego argumentu nie znajdziesz.	Boże broń Długo naradzaliśmy się nad tem. I niech pan mi wierzy, że ciężko nam było powziąć taką decyzję. Ale chodzi nam przedewszystkiem o pana. Mówi pan, że Franek jest dzieckiem niesympatycznego panu człowieka. Czyż to nie jest naiwne? Ojcostwo Tomasza jest tu wręcz przypadkowe. Franek jest przedewszystkiem dzieckiem Miki, a następnie pańskiem, bo panu je powierzono z całą ufnością. Jestem przekonany, że pan wkrótce przywiąże się do tego maleństwa.	O, to jest rozsądna suma... Ale mówi się o trzech czy czterech milionach!	A tak. Pożarłem się z Raczkiem, tam z jednym majstrem. Niech go tam zresztą jasności!...	Ach tak, ale czy potrafiłbyś być aktorem?	Doprawdy? Poczciwe matczysko!... I musi tak leżeć bez ruchu. Podczas lata mogła jeszcze wywlec się z domu, nakarmić świnię, a nawet zaprowadzić Blis na pastwisko.	Zgoda i na to. A zatem,  panie, czy podejmiesz się... za wynagrodzeniem honorowym, rozumie się, uwolnić nas, możliwie najprędzej, od...	Tak, panie dziedzicu, majster twierdzi, że konie napracują się dosyć przez cały tydzień i że w niedzielę powinny wypocząć.	Wierz mi, twoja miłość, że tak jest, jako mówię. W sam Nowy Rok przyjeżdżał dworzanin księdza biskupa krakowskiego z pisaniem srodze niegodziwym. Pomawiają mnie o tajemne porozumiewanie się z dworem wiedeńskim i z siostrą moją Katarzyną. Ksiądz biskup ważył się przyganiać mi z tej przyczyny. Odpowiedziałam krótko, że istotnie odbieram listy od krewnych i przyjaciół, czego mi za życia najmiłościwszego rodzica mego, jako i za panowania brata, niktonikto (daw.) Wyjątek z listu Anny Jagiellonki, Przeździecki, Jagiellonki, t. IV..	Czemu to mnie zdrajcą nazywasz? Zalim ci brat albo swat? Zalim ci wiarę złamał? Zwyciężyłem cię w równym boju i mogłem czynić, co mi się podobało.	Chytry masz rozum i widzę, że mi się przydacie. Choćby też Szwedzi te konie zabrali, to znajdzie się taki, który zapłaci.	To racja! Musiałem znać jej rysy twarzy. Ale w ten sam sposób znam przecież rysy i nazwisko Liljan Russell, artystki dramatycznej. Gdybym np. rozpoznał jej zwłoki, czy świadczyłoby to o znajomości osobistej?	Ach, doprawdy? Dla mnie? Wytłumacz się jaśniej, mój ty panie prawniku, to może być ciekawe.	Czy i mnie pan sprzedałby taką lalkę za trzy ruble?	Bo mógłbyś to przypłacić własnym zdrowiem, a nawet życiem, powodując wyładowanie skupionych tu sił. Zaszkodziłbyś bezpośrednio sobie, wystawiając się na działanie fluidów, pośrednio zaś mnie, gdyż rozbrojony pantakl straciłby swą moc i byłby dla mnie bez użytku.	Idźcie do niego, a wszystko się to wyjaśni	Może to być, że tam pójdziecie ale wprzód musicie Bogusława znosićznosić	No, to będę go nazywał capatazem.	Profesor pewnie zobaczysz się z Bukackim miałem od niego list. Oto jest.	Tak jest panie prezesie.	Zaraz, niech sobie przypomnę... chwileczkę... Aha! Powiedziałaś: „Co to? Drzwi się same otworzyły?”	A po cóż zbroi się Austria?	Co mu będzie! Jego świątobliwość, dziś groźny, przebaczy im, gdy się upokorzą...	Eliezer! Ty zląkłeś się i oddałeś ją na pożarcie ogniowi!	Ja pannie Czertwan odwdzięczę się czemś lepszem, niż słowem!	Jak go ujrzymy?	No, ale dlaczego?	Teraz jednemu się tylko dziwię: że ksiądz potrafił tyle zrobić, pracując tylko za dnia.	Trzy lata? Człowieku, opamiętaj się! A ojciec, a fabryka? a rodzina?	Posłusznie melduję, że chcieli mnie rozstrzelać za to, że miałem zdradzić najjaśniejszego pana!	Lejzorze, możesz mi dać rubla?	Ustąp mi pan z drogi!...	A jakże ty wiesz, gdzie jest przód; z obu stron przód być może. Chyba ciebie już wieszano?	A więc jest chrześcijanką	Alem ci dostał burę! Jesteś cudotwórcą... wiem o tym.	Hanusz ten dobry człowiek lepiej drogę zna; idźmy, kędy on każe; jakże ty możesz lepiej od niego wiedzieć?	I ja to samo powtarzam	Mój Boże! kochasz mnie, Brygido? Kochanko moja najmilsza, kochasz mnie?	Nadzwyczajnie! Okazuje mi wielką życzliwość.	Niech pan mówi, niech pan mówi, doktorze, ja znajdę odwagę.	Nieobiecujące to	Tam pana poszukują.	W dobrej hiszpańszczyźnie, to znaczy wiosłować na galerach	Więc cóż jest? Mów bez ogródki.	Wszystko ma być z góry wliczone w rachunek, ile tragarzom, ile policji. Ile blat, ile zyski. Ja mam w ciemno wynajmować ludzi na całe dwa dni i ryzykować pieniędzmi... ciężko zarobionymi pieniędzmi dla paru worków razówki? Komu sprzedam? Im, tym, co leżą na ulicy?	A ludzie od czego! odpędzić! Zresztą zawołać Aarona, wezmę u niego i zaspokoję tych ichmościów.	A ślub?	Albo zamiast kitki na czapce.	Aleś ty mu zagroził dziennikiem?	Aż może przyszłaby miłość...	Bardzo pomyślna jeśli tylko... jeśli...	Brudasów!	Była jakasić ciotka...	Chodź ze mną do kraju...	Chorągiew wzięta!... Trupa moc!	Co miałem oddałem Polsce. Swoje rachunki mam z Mar­szałkiem.	Co powiadasz?	Dziś obowiązkowo.	Gwiazdo zaranna! Święci janieli, ratujcie!	Ja ci posiedzę! Stój!	Jesteś większy niż cezar!	Jędruś!	Li.	Milordzie, na Boga!	Może brat?	Muszę je zobaczyć! Muszę je zobaczyć!	O niej wypowiedziałem moje zdanie w Rzymie i, o ile pamiętam, rozpuściłem język, jak bicz.	Pani dobrodziejka do biura informacyjnego zapew­ne?	Rzeczywiście, a tego pretekstu dostarczyła nam sama miss Campbell.	Skąd?	Synu Odkupicielu świata, Boże	Szukam.	Tylko bez domieszki krzywdy ludzkiej, uważasz	Więc co?... Na całą wieczność, aż do końca świata przetrwa ten twój system?...	Wszystko!	Zabytki średniowiecza!	Zgolona do czysta, już ją tam ludzie na podeszwach roznieśli po świecie.	Złamanym ramieniem?	Łeb mu już lenieje, a za kobietami jeszcze ciągnie.
Czy to Jasio odprowadził cię do domu? Dlaczego nie zatrzymałaś go na noc? Zanosi się na straszną niepogodę.	A spodziewam się, spodziewam, panie mój kochany. Chyba był-by malowany kawaler, który-by się znudził z tak śliczną osobą, jak pani Warska Spodziewam się, że z panią Warską nudzić się nie można Już to i wtedy, jak to ja z nią razem do Warszawy jechałam, choć była zasłonięta i nic nie mówiła, zaraz zmiarkowałam, że to cóś pańskiego. Bo to, panie mój kochany, dobrze mówił mój nieboszczyk Wicuś, świéć Panie nad jego duszą, że pana po cholewach poznać.	Dajże waćpan pyska, bo mi w sercu wesoło, ale zostań. Tylko jeszcze jedno, mości panowie. Rzecz to największej wagi: sekret, żeby się między żołnierstwem nie rozniosło, a od nich do chłopstwa nie przeszło. Nikomu ani słowa!	Pewnie, żeście nie chcieli... I dlatego właśnie się wam udało! Niestety, wzgórza już opustoszały, a Ludek Górski wywędrował z tych okolic. Ja tu tylko pozostałem... samotny! Jestem Puk, najdawniejsza z dawnych istot Starej Anglii... i jestem do waszych usług, o ile zechcecie z nich korzystać. Jeżeli nie życzycie sobie mego towarzystwa, oddalę się bez szemrania na każdy wasz rozkaz.	Dlaczegoby nie? Pan de PeyronnetPeyronnet, Pierre Denis de (1778–1854) odparł Petit-Claud, który jeszcze nie całkiem wyzbył się swego liberalizmu.	Czyliż nie widzicie, panie, że biją nędznego chłopa?... Musiał coś zbroić, więc chodzi mu ból po kościach.	Powiedzcie Zabacułowi, że klasa to nie stajnia.	W sadzie leżą, nie wnosilim go na noc, bo w izbie strasznie gorąco.	Wielmożny panie! Proszę tak nie sądzić. Sam trochę się boję.	Oj! długo, Nel, długo! Kto wie, czy to nie będzie najdłuższa droga.	Mam żonę, która ma nadzór nad bielizną u królowej, a nie zbywa jej ani na rozsądku, ani na piękności. Ożeniłem się z nią, będzie temu trzy lata wkrótce, choć bardzo niewiele miała, ale ją proteguje ojciec chrzestny, pan de la Porte, szatny królowej.	A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka dobra za swoje trzy grosze jak i ty! Ale, nauczyciel jaki, Żydom się wysługuje, z urzędnikami trzyma, o staję czapkę przed dziedzicem zdejmuje, a te mu wierzą!... Pyskacz jeden!... Wiem ja...	Ale to dla was zapewne nie wystarcza, Wy żądalibyście anioła fruwającego w powietrzu, zapominając, że są i na ziemi anioły, świecące cnotami, jak gwiazdy wśród ciemnej nocy. Takim aniołem jest Anna. Pomyślcie tylko z uwagą, a sami przyznacie, że mam słuszność.	Prawdę mówicie, ale Pietrkowi wójtostwo do grdyki nie wraca, nie; grontu już dokupił i stodółkę dostawił, i konie ma kiej te hamany!...	Biorę to naturalnie w rachubę. Kiedy zabieramy się do dzieła?	Głu-cho-nie-mych.	Jezus, jeszczem takich smoków nie widział!	Nic mi nie potrzeba...	Nie uważaj na mnie, tak mi tu dobrze jak świerszczowi	Nie...	Poeci nie mają tylu zastrzeżeń, gdyż wiedzą, ile namiętność artysty sprzyja rozpowszechnieniu jego dzieł. W dzisiejszych czasach złamane serce osiąga wiele wydań.	A bo to jest czym palić! Któż to przyniesie suszu? Mam to siły bieżyć do lasu tyli świat i dygować na plecach, kiej tyle inszej roboty, że nie wiada, za co pierwej ręce zaczepić! Uradzę to sama wszystkiemu! Westchnęły obie na swoje sieroctwo i opuszczenie.	Jeśli rozkażesz, to dziś nad ranem dam się rozstrzelać, ale wysłuchaj wszystkiego.	Nie trzeba zbyt wielkiej odwagi, by zza krzaka pociągnąć za spust Na szczęście noc jest ciemna, inaczej niewiele byłoby szans na ocalenie srebra z kopalni.	Tak czujemy to wszyscy, że przyszła, że blizką jest wielka chwila; ale w czémże się zamyka ta prawda nowa?	To cypel Musimy zawrócić, trzymając się prawej strony, i w ten sposób dojdziemy do stałego lądu.	A widzisz. Już ja wiem, jak to się robi. Granica to głupstwo, znam tam jednego. A potem szyfkartaszyfkarta (z niem. Schiffskarte)	To można i ludzi posłać swoją drogą, i o języka się starać swoją drogą	I przystraja się kieby dziedziczka i skąd to na to bierze!	Jedziemy do Grodna, nie do Świsłoczy	Niech pan do nas na obiad przyjdzie, bo jest co do pogadania kieliszek wina przed podróżą nie zawadzi.	Generale uczynisz to dla mnie.	Ha, to rób, jak chcesz! Ja piszę do twego ojca i umywam ręce!	Kto go tu sprowadził?	Pan dał i Pan wziął; niech imię Jego będzie błogosławione! Jestem... byłem... służebnikiem Ewangelii. Zostawcie go mnie!	Panie Stanisławie, czy ja na pana mogłabym się gniewać?	A co to byli za ludzie, ci czterej... panowie?	Albo przyjmiesz te warunki, albo obejdziesz się smakiem	Bo to widzi pan miłość bywa zazdrosna... Co najmniej pragnie mieć na oku przedmiot swych uczuć.	Co pani przez to rozumie, panno Mowcher?	Co przez to rozumiesz?	Jeno się strzeż zdrady. U nich o zdradę łatwo.	My? albo to nas posłucha?	Optymista, zgadzam się, bo zdaje się mu, że trafił na naiwnego.	Po coś powiedział, że wyście pierwsi naślinaśli	Skąd ci to przyszło, u pioruna?	To już ja jemu samemu powiem, panie	Widział się pan z hrabią de Monte Christo?	Województwa: krakowskie, sandomierskie, ruskie, lubelskie, bełskie, wołyńskie i kijowskie poddały się Karolowi Gustawowi. Akt już podpisany i przez posłów, i przez Karola.	Żeście to pośpieszyli tak rychło!	Słuchaj pan chodźmy tam, do drugiego pokoju. Ciągnijmy losy. Kto wyciągnie.	Do Światopełkaby zaraz słać aby czas do namysłu miał.	A niby kto?	A tak! Ona mi często usługuje. Bona lubi wychodzić, wtedy przychodzi tutaj Marta.	Ale wrócisz do Port-Saidu?	Bo mniej płocha, a statku i rozwagi ma więcej...	Dlatego wasza świątobliwość raczy przygotować kilkunastu ludzi pewnych. Z nimi wejdę do Labiryntu w nocy poprzedzającej szturm i obsadzę komnaty, które sąsiadują ze skarbcem... Osobliwie górną...	Dobrze! dobrze! odkryj ją, jeśli potrafisz. Bonne chance, a teraz dobranoc, bo jestem zmęczona.	I ma bibliotekę?	Można tu będzie coś zarobić przy tej okazji.	Nic łatwiejszego za godzinę tam być możemy. Dziś niedziela, pewnie będzie u siebie.	Niech pan przybije do brzegu, Pencroffie	Oskar!... Jesteś ukarany, mój drogi, tym, czym grzeszyłeś. Warto było żywić tego węża na łonie?... Ile razy ci mówiłam...	Słusznie. Ino krótkie miał odzienie, wyraźnie widziałem.	Wiem, goniłeś Tehennę i zaskoczył was TyfonTyfon (mit. gr.) rzekła królowa.	Wiem, że mnie zdradzasz	A ten młody kapłan?...	A toś mi z nieba spadł! Nuże! Mów prędko, rozpędź frasunki!	A twoja reputacja?	A wyście chytrzy?... Bo ja	Albo raz!...	Ależ, kochanie, czemu płaczesz?	Ba! Rafałka ją niosła, Magda ją niosła.	Biedak zostanie biedakiem i tyle!	Bo są zbyt uczuciowe.	Co? Jak? Skądże więc umiesz czytać?	Czarodziej z tego jegomości!	Czy i ja mam jechać?	Córka, Matka	Dlaczego, Roy?	Dobry wieczór Zimno, ludkowie!	Dziękuję panu.	Głupia jesteś.	Hola, co ci jest?	Miejsce.	Mówmy o czém inném! Fürstemberg wstał.	Na szkodę państwa.	Nic, moje życie!	O	O co?	Ogon ptasi!	Prędzej znajdziesz śmierć, albo szpital waryatów.	Rozumiem, życzysz pan sobie pozostać ofiarodawcą bezimiennym?	Skryta, skryta buatka!...	Symbole siedmiu planet. Ten tu, w kształcie kółka, z krzyżykiem u spodu	Szalupę na szlupliny i podciągnąć!	Tak, tak...	Widać ktoś umarł	Wszystkich woziłem, których myśli, on w czyny wcielił. On z ducha wódz i król, więc mnie ten pogrzeb przysługuje z ra­cji najwyższej, bo duchowej.	Zejdź, ja poprowadzę!
Oni najpierwsi zaczęli; jeno, jako to głupie chłopstwo, chcieli zaraz Kraków siekierkami odbierać, których jenerał DuglasDuglas doświadczenie. żadnej nie mają, ale co w góry za nimi kilka partii posłali, to z tych żaden człowiek nie wrócił. Teraz pan Wojniłłowicz oneone	Panie kapral argumentowanie gównami jest zawsze i wszędzie bardzo przekonywające, ale człowiek inteligentny nie powinien używać takich słów, gdy jest zdenerwowany lub gdy chce kogo szykanować. I na co zdały się pańskie śmieszne pogróżki, że mógł nam pan narobić kramu? Dlaczego, do wszystkich diabłów, nie narobił pan nam tego kramu, skoro była okazja? Czy dlatego, że jest pan taki wielkoduszny i tak niezwykle delikatny?	Allach! Rozmawialiśmy z nim. Szczęście, że był tylko jeden. Stał zakryty skałą, tak że nie mogliśmy go widzieć, ale usłyszeliśmy z dala głos wielbłąda. Wtedy zwolniliśmy biegu i podjechaliśmy tak cicho, że zobaczył nas dopiero, gdyśmy byli o kilka kroków. Przestraszył się bardzo i chciał zmierzyć ku nam ze strzelby. Gdyby był wystrzelił, choćby żadnego z nas nie zabił, mogli usłyszeć strzał inni strażnicy, więc co tchu powiadam: „Stój! Ścigamy ludzi, którzy porwali dwoje białych dzieci, i wkrótce nadbiegnie tu cała pogoń.”Przysięga Chłopiec był młody i głupi, więc uwierzył, kazał nam tylko przysiąc na Koran, że tak jest. Zsiedliśmy z wielbłądów i przysięgli... Mahdi nas rozgrzeszy...	A owo co dzień bierzemy po garści jeńców. Żeby tak którego przekupić? Niechby udał, że od nas uciekł, a potem ruszył do króla.	A co mu jest?	A na lisy, majorze, co psują zielone grona i młode latorośle?	Ano dobrze! Ale dotrzymaj słowa!	Co pan chcesz, jak się pięćdziesiąt sześć lat przeżyje w mieście, jak się widzi je ciągle, jak się zna wszystkich, to można zostać amatorem.	Co? porządny deszcz?	Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciekprzeciek (gw.) noga.. Mogłaś se iść! Nie bój się, za nogi cię nie ułapię i prosiła nie będę, byś ostała!...	Ja nie kradnę. Zresztą od niedawna jestem uczniem bardzo świątobliwego człowieka... siedzi on za obozem. Widzieliśmy dwóch ludzi nadchodzących z chorągiewkami celem wyznaczenia miejsca. Tak zawsze bywa we śnie albo przed spełnieniem... tego... przepowiedni... Toteż poznałem, że spełni się niezawodnie. Widziałem Czerwonego Byka na zielonym polu, a mój ojciec mawiał: „Dziewięciuset diabłów... pukkapukka (czyt. pakka)	Jednakże i ja jestem tego zdania, co Porthos	Jest tam sławna historia Młody Taillefer pojedynkował się z niejakim hrabią Franchessinim ze starej gwardii, który wpakował mu w czoło dwa cale żelaza. Wskutek tego Wiktoryna jest jedną z najbogatszych partii w Paryżu. Ha! Gdyby to można było przewidzieć! Śmierć to istna gra w trente-et-quarante. Czy to prawda, że Wiktoryna nieobojętnie na ciebie spogląda?	Krótkać ona, to prawda, ale gościniec zepsuty po wtorkowej burzy; chybotało kolasą niczym arką czasu potopu. Dziękować Bogu kości jeszcze całe.	Ludzie, co z Jarmoliniec uciekli, widzieli go, jako ciebie widzę. Strach, co mówią: wielki on jak sosna, we łbie dwie głownie, a koń pod nim smok.	Masz słuszność Lucjan zapomniał już wszystko, nie tylko swoje nieszczęścia, ale i nasze.	Mocnom ci obowiązana, niezwyciężony rycerzu, za gorącą chęć niesienia mi pomocy w utrapieniu; godna to rzecz prawdziwego rycerza, którego powołaniem jest wspierać sieroty i strapionych. Daj Boże, by życzenia nasze się spełniły i bym dowieść ci mogła, że są na świecie kobiety wdzięcznymi być umiejące! Co do wyjazdu mojego, każdej chwili jestem gotowa na twoje zawołanie. Rozrządzaj więc mną, jak ci się podoba; oddając w twoje ręce osobę i sprawę swoją, jawnie okazałam światu, co trzymam o twoim rozumie i jak nieskończoną ufność pokładam w tobie.	Niech i tak będzie. Ciągnąłeś dalej swoje łajdactwa, kradłeś, aż wreszcie zamordowałeś.	Nigdy nie piłam tak dobrego mleka!	No to, to rozumiem. Kto takie śliczności urobił, temu jasełka nie dziwne. Powiedzże mu, niech do mnie przyjdzie w niedzielę, to sobie dokładnie obliczymy, ilu pasterzy, jacy mają być trzej królowie, jednym słowem, trza się umówić. Pewno Jacuś, bo go mistrz chwalił raz przede mną.	No więc, czego się czepiasz?	No, już się nie tłómacz, a siadaj...	O, że też ty miłosierdzia nie masz nade mną, człowieku! Nic, ino byś cały dzień siedział w karczmie i te wódczysko chlał!... Niedługo będziesz tak jak Ignac legiwał pod ławą na śmiech ludziom!... Upamiętaj się ty choć raz...	Panie dyrektorze... ja do dramatu, do komedyi wreszcie czuję powołanie, ale nigdy do opery.	Ta znów ze swymi litaniami! Bankructwo, Eugenio, to kradzież, którą prawo, niestety, otacza swoją protekcją. Ludzie oddają swoje zbiory Wilhelmowi Grandet na wiarę jego honoru i uczciwości, on bierze wszystko i zostawia im tylko oczy do płakania. Złodziej, rozbójnik, lepszy jest od bankruta; napada cię, możesz się bronić; ryzykuje swoją skórę; ale tamten... Słowem, Karol jest zhańbiony.	Tak i nigdy nie przestanę sobie winszować, żem się na nią zdobył...	Tak panie	Tak, naczelniku i jutro o dziewiątej ojciec Rity będzie tu z okupem.	To dla mnie, proszę ojca, najuciążliwsza strona urzędu. Nawet w seminarium tak się nie nudziłem. Czasem widzę, że ziewa nawet panna de la Mole, która wszakże musi być przyzwyczajona do rozrywek tego salonu. Przez litość, niech mi to ojciec wyrobi, abym mógł jadać po dwa franki w jakiej garkuchni.	U nas interesuje się także sportem. Indeed, a big sportsmanIndeed, a big sportsman (ang.) napoje.. Niedawno temu na bankiecie w Białym Domu wszyscy, ech, wszyscy się strasznie podgazowali. Wiecie, pili tylko wodę, ale On im ją w żołądku przemienił w drinks.	A Aryjczyk?	A dlaczegoż jest w takiém stanie?	A jednak! Koń będzie tu stał osowiały, a zagrzał się porządnie... W stajni jest ciepło, a jednocześnie nakarmi się wraz z kucykami.	A jednak, gdyby chodziło o pozyskanie dla rządu niezmiernej sumy, na przykład pięciu milionów?...	A któż kiedy nie wiedźma?	A to ci śpioch dopiero! Ludzie od niepamięci świata już pośniadali, a ten chrapi i chrapi... Nie głodnyś?	Albo ja wiem, albom ja teraz panem siebie od czasu, jak zostałem opętany? Przyjechałem szukać tej kobiety, aby się z nią rozwieźć; podam do konsystorza prośbę, a potem muszę być u króla.	Bardzo ci dokuczają?	Brawo koncert byków.	Być może to prawda	Byłabym szczęśliwa gdybym mogła znać twoje imię.	Chaja, Chaja, wracaj!	Cichojta! Słuchajta!...	Czcze gadaniny Kryją swój strach za głupimi nadziejami. To sami wielcy parlamentarzyści, jak pani wie.	Czemuż to te przeklęte chłopaki nie powiedziały nam, że będziecie płatali rybę? Ten nóż jest tępy jak guma, Danie.	Czy sir Karol doszedł do tej altany?	Cóż się stało?	Diabli się żenią	Doprawdy?	Dziecko moje...	Ejże! Zalecanki do mnie? Z kimże w dyrdy? Wstydźcie się, smarkacze!	Gdzietam. Któregoś rana szedłem na via Condotti, wtem patrzę, jakieś dwie panie, jasne blondynki, widocznie matka i córka, rozpytują złą włoszczyzną o Kapitol. Mówiły: „Capitolio”, „Capitole”, „Capitol”	Ile razy pani zawezwie, rzucę swoje i przyjdę. Teraz iść trzeba.	Ja miałam go kochać? Kochać! Byłam mu dobrą żoną. Jestem kobietą uczciwą. A pan myślał, że go kochałam. Pan! Posłuchaj, Tomie...	Jak ci się podoba! Znajdą się inni, którzy chętnie zajmą twoje miejsce.	Jakaż była cyfra długów?	Jaki wyciąga pan wniosek z tej rekompensaty?	Jest pani przedmiotem ciekawości całej sali Och, droga, czyż to była twoja rola? Czy nie mogła pani być szczęśliwą, a pozostać szanowaną?... Słyszałem przed chwilą, że pani jest kochanką pana Stefana Lousteau, że żyjecie pod jednym dachem!... Zerwałaś na zawsze ze społeczeństwem; przyjdzie zaś czas, kiedy, nawet gdybyś zaślubiła kochanka, będziesz potrzebowała tego szacunku, którym dziś gardzisz... Czyż nie powinna by pani być u siebie, z matką, która dosyć panią kocha, aby cię osłonić swą tarczą; przynajmniej pozory byłyby zachowane...	Jestem prawnikiem.	Jeszcze nie. Może tymczasem weźmiesz coś innego?	Jezus, umarłabym, gdyby król do mnie przemówił!	Juści, że na żebry! Hale! nie na słodkości, ino na żebry. Obrobiła krewniaków, wysłużyła się im bez lato, to już ją puściły na wolny dech.	Kalikant jucha, zabawy będzie ludziom bronił.	Kiedy ja się nie boję!...	Kochania Jakiś ty niebotycznie sentymentalny!	Mam szczerą ochotę.	Matko Boska Cudowna!	Mnie?	Muszę!	Myślałam o tym	Mój ojciec?	Na zamek!	Najmniej stu.	Nie przeczę. Toteż badamy coraz ostrożniej. Teraz też się często mylimy.	Nie wdowa, nie rozwódka, słowem	Nie wiem... Gdybyś się ty nie był upierał przy swoim zdaniu, że Zwycięzca nie z Ziemi pochodzi...	Nie; ta kamienica ma dla mnie większą wartość aniżeli spółka z panami całego świata.	Niosę Marcinowéj lekarstwo; a wyżto dokąd?	On ma zawsze GlückGlück (niem.)	On! Och! Nie darmo nazywa się Otello. Niedawno zatopił hiszpańską fregatę, chociaż ma tylko trzydzieści dział! Bałem się tylko jego, bo wiedziałem, że krąży w Antylach...	Ooooo... Niesiona w dowolnym kierunku?!	Panie, przyszedł Antemios ze śpiewakami i pyta, czy go zechcesz słuchać dzisiaj?	Przecież to szewczyk.	Przewodnik.	Radźcie się ludzi!	Sir, wszystkie przyrządy i mechanizmy zawodzą w tym piekle. Stanęły zegary	Tchórze! Zlękli się dwóch szewców pijanych.	To serce miałeś już i masz, Najjaśniejszy Panie! bo wszystkie twych poddanych do ciebie należą!	To łosie chrapy, przysmak nad przysmaki! Wierzaj mi, wasza miłość, tego nie uwidzisz gdzie indziej, jak w Polsce, a warto na ząb położyć.	To, oczywiście, jego sekret?	Tobie chcieliśmy służyć.	Ty? czym? wiedzie ci się dobrze, wyglądasz wybornie, utyłaś, podobno do dziecka masz guwernantkę francuską.	Waszą dostojność	Wiecie, jaka nasza dola: mnie już ręce opadły.	Wracając, wstąpcie wszyscy do kościoła i pomódlcie się. Znajdziecie gdzie może ołtarz Aniołów Stróżów...	Właśnie i ja, gdy zapytałam panią Fantoche, skąd wraca, i usłyszałam, że od tej nieszczęśliwej, byłam zdumiona. Wtedy zacna Fantoche powiedziała parę słów, które mnie rozbroiły.	Z początku chciał ją zabierać. Ja spolitykowałam i nic nie kontrujękontrować (z łac.) a wy jej matkujcie. I wiedzcie, że ja nie żaden tyran”. Widząc taką wiktorięwiktoria (łac. victoria) bawić się, hulać; od: lustyk a. lusztyk (daw., z niem. lustig: wesoły)	Z tym młodym kawalerem. Ja rozumiem, moja pani kochana. To jest niemały kłopot... ja to wiem...	Zawołam oknem na policję, że mnie pan przemocą...	Zdarza się to kobietom i po dziesięć razy.
Dobrze Opowiem panu coś, co pasuje do naszej sytuacji, tylko że wtedy zamiast prawdziwej wojny były tylko manewry i była taka sama panika jak tutaj, ponieważ nikt nie wiedział, kiedy wyruszymy z koszar. Razem ze mną służył jakiś Szic z Porzecza, człowiek porządny, ale pobożny i bojący się. Wyobrażał sobie, że manewry to coś okropnego, że ludzie podczas manewrów padają z pragnienia i że podczas marszów sanitariusze zbierają tych biedaków jak ulęgałki. Więc pił na zapas, a gdyśmy wyruszyli z koszar i dotarli do Mniszki, mówił: „Wiecie, chłopcy, ja tego nie wytrzymam. Chyba że się Bóg sam zmiłuje nade mną”. Potem przybyliśmy do Horzovic i mieliśmy tam dwa dni odpoczynku, ponieważ stała się pomyłka, bo szliśmy naprzód tak szybko, że razem z pułkami, które szły na naszych skrzydłach, bylibyśmy zagarnęli do niewoli cały sztab nieprzyjacielski i byłby z tego wielki wstyd, jako że nasz korpus miał przegrać, a nieprzyjaciel wygrać, bo w korpusie nieprzyjacielskim był jakiś smarkaty arcyksiążę. I wtedy ten Szic zrobił taką rzecz: kiedyśmy obozowali, zabrał się i poszedł do wsi za Horzovicami, żeby sobie tam coś kupić, i koło południa wracał do obozu. Gorąco było, a mój Szic wypił niezgorzej, więc patrzy, przy drodze stoi słup, na słupie kapliczka, a w kapliczce za szkłem malutki posążek świętego Jana Nepomucena. Odmówił pacierz przed świętym Janem Nepomucenem i powiada: „Gorąco ci, he? Powinieneś się napić. Stoisz tu na słońcu i pocisz się zdrowo”. Potrząsnął manierką, napił się sam i powiada: „Zostawiłem ci tu łyk, święty Janie Nepomucenie”. Ale żal mu było, więc wypił wszystko i dla świętego nie pozostało nic. „Jezus Maria, powiada, święty Janie Nepomucenie, musisz mi teraz wybaczyć, ja ci to wynagrodzę. Zabiorę cię z sobą do obozu i napoję cię tak świetnie, że się na nogach nie utrzymasz”. I mój zacny Szic przez współczucie dla świętego Jana Nepomucena zbił szkło kapliczki, wyjął posążek świętego, wsadził go sobie pod bluzę i zaniósł do obozu. Potem ten święty Jan sypiał z nim na słomie, Szic nosił go z sobą w tornistrze i miał wielkie szczęście w kartach. Gdzie tylko obozowaliśmy, wszędzie wygrywał, aż przybyliśmy w Pracheńskie, obozowaliśmy w Drahenicach i tam Szic wszystko przegrał. Gdyśmy rano wyruszali w pole, to na gruszy przy drodze wisiał święty Jan powieszony. To jest anegdota z życia wojskowego. A teraz znowuż zawiesimy słuchawkę.	Pan tak sądzi? Pan sądzi że wygnanie zwicha? Ja owszem myślę, że gnanie i wygnanie potęguje siły, egzaltuje... Mickiewicz nigdyby się nie podniósł do takiéj wyżyny, gdyby nie ten chléb gorzki i nie te schody, o których mówi Dante....	Ale strona materjalna panu nie wystarcza Mój Boże, jak ja pana znam. I właśnie dlatego jestem pewna, że dojdzie pan do realizacji swoich zamierzeń. Ale pan chyba pracuje nie w Warszawie? Musielibyśmy się przecież spotkać.	I tak nie powiedziałabym nikomu. Wyśmieliby, nikt by nie uwierzył. A zresztą czy pan sądzi, panie Leszku, że ja mam komu zwierzać się?... Może jednemu stryjciowi Antoniemu...	No patrz, jaki on świnia. Że ma nową czapkę, to buty dziurawe wymawia. Dobrze, żeś się z nim nie bił. Jego ojciec bogaty. Dlatego się rozporządza, bo wie, że ojciec przyjaźni się z nauczycielem. Ale my go tak nabijemy, że popamięta. Nie w szkole, ale go już przydybamyprzydybać	A zresztą list niewątpliwie pisany był kobiecym charakterem pisma. Nie. Na pewno jest autentyczny. Poza tym zachowanie się Jacka utwierdza mnie w przekonaniu, że sprawa jest całkiem poważna.	Błogosławioną niech będzie twoja trwoga, która choć na chwilę uwolniła mnie od nudów... Bogowie! jakiż to ciężki dzień... Gdybyś słyszała nasze narady, gdybyś widziała miny moich doradców!... I jeszcze, na domiar wszystkiego, podobało się czcigodnej królowej uczcić nasze zebranie swoją obecnością... Nigdy nie przypuszczałem, że dostojeństwo faraona może mi tak dokuczyć...	Przecież nie godzi się jej lekceważyć kościół innej broni nie miał i nie ma. Używać jej musiał, straszna ona zawsze.	Nie zna pan litości dla innych! Więc powiem panu, że dla pana również nikt nie znajdzie litości!	No, cicho, cicho! Wszakże cię nie proszę do towarzystwa. Idź sobie śnić o kochance, w braku jej samej. Mnie nie wystarcza dnia na tyle roboty.	Tak właśnie. Można kochać niezmiennie i wiernie przez całe życie, ale wtedy tylko, gdy miłość ta jest podsycana, wtedy gdy żyje w nas. Żyje. To znaczy nie jest jakąś mumią czy relikwią, lecz częścią naszej żywej duszy, gdy wraz z nią przechodzi wszystkie nasze przemiany. W przeciwnym razie stopniowo mumifikuje się, wznosimy dla niej gdzieś, w którejś z kapliczek serca smutny ołtarz, gdzie kult jej oddajemy w momentach wspomnień. Jej miejsce zaś zajmuje nowe życie, jeżeli jesteśmy tak szczęśliwi, że uda się nam je spotkać.	To się dziwię, że ryby nie pozdychały bo od takiej ognistej głowy musiała się woda zagotować.	Próbowałem, ale nie odpowiada nic i tak myślę, że przed świtaniem nie przemówi.	To są moi detektywi, moja straż. Pilnują, żeby nikt na mnie nie napadł, żeby nikt do mnie nie strzelił.	Ależ dlaczegóż byśmy spać mieli? Cale nie śpimy ale powiadaj dalej. Więc to wtenczas zdybaliśmy się we Włoszech?	Kiedy był w osiemdziesiątym czwartym w Egipicie mało brakowało, a byłby poszedł pod sąd wojenny. Jechałem z nim tym samym statkiem transportowym, taki sam nowicjusz jak i on, tylko że po mnie to było widać, a po Stalky’m nie.	Odwagi, Paulino? Och! Nie obawiaj się, to miłość, miłość prawdziwa, głęboka, wieczna jak moja, nieprawdaż?	Szczęściem król jakby przewidywał ten rozbój, co miał kosztowniejszego i co zachowanym mieć pragnął, wysłał do Tykocina, gdzie pod dobrą strażą rotmistrza Bielińskiego nikt nie tknie skarbu.	Ślicznąś wynalazł sobie kobietkę, co za cera zdrowa, nie ma to jak wiejskie dziewojkidziewoja	Niech Bóg za to dziewce błogosławi, bo lepszej na świecie nie ma!	Ale ty, pani, tak przezorna, pomyśl, że gdybyś została uwięziona z chusteczką tą; gdyby ci ją pochwycono, nie byłażbyś skompromitowana?	Nie, nie, może to niepotrzebne, niech pan najpierw sprawdzi.	Bywają chwile w życiu nieco przykre, jak mówił karaś, którego kucharka oskrobywała nożem z łuski. Przyznaję ci się, że w pierwszej chwili strach mnie zdjął. Czy ty miałeś kiedy uczucie podnoszenia się włosów na głowie? Niezupełnie ono się da policzyć do uczuć rozkosznych. Ale teraz przyszedłem już do równowagi i po trzech godzinach wydaje mi się, żem sobie żył z moim paraliżem od dziesięciu lat. Kwestya przyzwyczajenia!	Czy to pan hrabia myśli, że tu przyjechał opowiadać brednie i śmiać się z tym pustakiem? Bardzo proszę, mam interes.	Głupiaś! nie wtykaj swoje trzy grosze!	Nie pojedziem ni kroku dalej, nim rozkazu nie obaczę!	Nie! nie potrzeba mu lekarstw żadnych, spokoju, odpoczynku tylko, pokarmów zdrowych, snu, pokrzepienia... Człowiek nie samem tylko żyje ciałem; podsycić trzeba wewnętrzne ognisko aby lampa nie zgasła.	Nie... nie rozumiem, Janko Co masz właściwie na myśli?	Nie; na wawelskiej górze jest kościół ogromny; zaprowadzę cię tam kiedy. Pamięć, Książka, HistoriaTo zasię jest kościółek świętego Idziego; fundował go król Władysław HermanWładysław I Herman (ok. 1043–1102)	Towarzyszka Karyla jeszcze nie skończyła...	Co jej pani ma do przebaczenia?	Mój szczeniak był chłopak bardzo spokojny i cichy. Ponieważ mu te historyjki niezbyt przypadały do gustu, zachorował na zapalenie płuc. Ja włóczyłem się dokoła obozu i tak raz znalazłem Tertiusa, wałęsającego się jako D. A. Q. M. G.Deputy Assistent Quartermaster General pamiętasz starego Maca, który tak haniebnie grał na skrzypcach w Umballi?	To dlatego pan zawsze ponury. I narzeczonej pan nie ma?	Do stu piorunów! To się nazywa mieć szczęście!	Myślałam o tym ale on ma czas dopiero po czwartej, kiedy u nas skończą się lekcje.	Pan dyrektor nie będzie czekał na powrót auta?	A mamę pani ma jeszcze?	Ale ja jestem kapłanem Bożym jam poprzysięgał dawać świadectwo prawdzie, a każą mi być męczennikiem dla niéj... niech się stanie...	Półtorej godziny. Potem wróciła prosto do domu.	Ciekawym, czy Markham reflektuje na serio co do tej starszej?	Czego? Czego mam się strzec?	Do apteki.	E! jak ludzie zobaczą kuźnię i węgla kupę, jak jeden, drugi podróżny pochwali się okuciem konia w karczmie, a przyjdzie transport w gołoledź albo z radłami w pole...	Hej! po co wam się było spieszyć?	Idę do niej, señora	Jak się popiją, to się całują	Jakże cię to mam witać, jak? Małoś to me już pokrzywdził i sponiewierał, że teratera (gw.) jak. na tego psa...	Kochany hrabio, mówiłem, że Villefort to karierowicz; aby dopiąć celu, poświęci własnego ojca.	Mój Jezu, za życia to ciasno mu było i na włókach, a teraz i we czterech deskach się zmieści	No to Władek pojedzie. We dwóch pojedziecie. Ale jak ja się was doczekam? Ja bez ten czas chyba uschnę!	Panie hrabio musimy naradzić się i zdecydować, co robimy dalej. Toż to miesiące, miesiące upłynęły! Trzeba jechać nareszcie. Kiedyż my pojedziemy?	Poczekajta, dzisiaj odpust, zabawimy się w karczmie!	Przepuść do dziecka.	To fraszka wysyłasz wasza królewska mość poselstwo do Moskali i wystawią ci w jednej chwili czterysta pięćdziesiąt tysięcy przedniego żołnierza. O, gdybyś mnie, miłościwy panie, zrobił hetmanem, zadałbym ja im bobu z cebulą! Pędzę, lecę, rąbię, kłuję, zabijam bez pardonu.	W to mi graj! to mi to właśnie. Na moją duszę, panie, wszystko, co powiedziałeś, niezawodnie się sprawdzi na tobie, jeśli tylko przyjmiesz nazwisko Rycerza Posępnego Oblicza.	Wróćmy do przedmiotu.	A jak stanę, to niech i pani stanie.	A! a! przypominam coś sobie: jakaś historya, ożenienie!... moja żona... Co to było?	Czy przeprowadził pan kalkulację swego kauczuku w masowej produkcji?	I pan przyjmiesz taką jędzę?	Pan kardynał niezawsze karze za zbrodnie są cnoty, które prześladuje zawzięciej od złych skłonności.	A dajcież mi pokój!	A przez kogo poślesz?	A przy tym o drugiej w nocy mam być tam...	A, dobry wieczór panu cóż za miła niespodzianka. Czemu mam zawdzięczać pański telefon?	Chodzisz jeszcze na karty?	Cooo?...	Coś tu zauważyłam... L’Amour et Psyché... Antoine CanovaCanova, Antoine (1757–1822)	Czy... czy on jest... aresztowany?...	Fifi!	Jak myślicie? Dokąd?	Juljo!	Może to być kiedy, kochana ciotko, mowa o poróżnieniu pomiędzy nami?	Muszę jechać dzisiaj!	Niewinność spojrzenia!	No właśnie. A wiesz ile zarabiają pieniędzy? Całą masę! Co najmniej dolara dziennie. Ben Rogers mi to mówił. ZaręczynySłuchaj, Becky, czy byłaś już kiedyś zaręczona?	No... więc...	Nożem.	Nyanatiloko! Miej litość nade mną! Mów prawdę!	O! jest ich tu dosyć!	Odchodzę.	Opowiadaj...	Pokochać? Ależ ja cię, stryjciu, tak kocham, jak tylko mamusię kochałam!	Publiczność była wprost olśniona i porwana trzecim aktem... wstawali w krzesłach.	Pójdziemy, gdzie chcesz mam parę godzin czasu.	Skazano ją na łamanie kołem w wieży tortur, no, rozumiesz: zmiażdżono ją wielkimi kołami i poszarpano na kawałki.	Tak, ale lekarstwa kosztują karmelki od kaszlu są bardzo drogie.	Tak, bardzo lubię tę dumę, to jest harde miasteczko.	Tam mieszkał mój brat chory...	Te same rozkazy, które wydałem dla żaglowców.	Ten młody człowiek jest zdumiewający	Trucizna. Wiesz już? Połknij tylko, a zobaczysz!	Więc dla mnie droga zamknięta?	Wy diabły, młode diabły!	Wzywają cię	Z największą przyjemnością. Dantès mógł być wtedy winnym, ale dziś jest niewinny; moim zatem obowiązkiem jest zwrócić mu wolność, tak jak przedtem powinienem był go zamknąć w więzieniu.	Załatwimy rzecz przed objażdżką. Gdzie wyznaczyłeś punkt zborny naszym ludziom?	Zwłaszcza gdy mu o coś lepszego, przy jego minie i świeżości, niezmiernie byłoby łatwo.	Święta prawda! Co posiał, to i zebrał. Święta prawda.	Żeby dzieci miały pieniądze i żeby mogły kupować.
Co do mnie, przerażony jestem wykształceniem publiczności w kwestiach literackich Jak Rosjanie pobici przez Karola XII nauczyli się w końcu prowadzenia wojny, tak czytelnik nauczył się z czasem rozumieć sztukę. Niegdyś żądano od romansu tylko tyle, aby był zajmujący; co się tyczy stylu, nikt o to nie dbał, nawet autor; co do myśli, zero; co do kolorytu lokalnego, nicość. Nieznacznie czytelnik zaczął żądać stylu, zainteresowania, dramatu, ścisłych wiadomości; zaczął wymagać pięciu zmysłów literackich: inwencji, języka, myśli, wiedzy, uczucia; następnie, na domiar wszystkiego, przyszła krytyka! Krytyka niezdolna wymyślić nic prócz oszczerstwa postawiła tezę, iż wszelkie dzieło, które nie wypłynęło z pełnego, kompletnego mózgu jest chrome. Równocześnie pojawiło się paru szarlatanów, jak Walter Scott, zdolnych zjednoczyć pięć zmysłów literackich: za czym ci, którzy mieli tylko dowcip albo tylko wiedzę, tylko styl lub tylko uczucie, te kulasy, ci bezgłowi, mańkuci, jednoocy literatury zaczęli krzyczeć, że wszystko stracone, zaczęli głosić krucjatę przeciw ludziom, którzy psuli rzemiosło, lub też zaczęli zwalczać ich dzieła.	Tak, pani, obraziłem panią podejrzeniami. Byłem byłem na koncercie u państwa Rzeżuchowskich... Wyszedłem nawet nie pożegnawszy się z panią... Już nie chcę mówić dalej... Czuję tylko, że ma pani prawo nie przyjmować mnie jako człowieka, który nie ocenił pani... śmiał posądzać...	Wiesz, co mnie w tej chwili zastanawia? że jest w świecie jeden czynnik, z którym się nikt w swoich planach i w swojem działaniu nie liczy, a przez który wszystko się może rozbić, zawieść, popsuć cóż? Przychodzi takie bydlę, nieobliczalne dla żadnego umysłu mniejsza na teraz z tem, ale bestya popsuła mi robotę całego życia.	Tak Wielki Mistrz i Marszałek rachują na to, że gdyby zamek ów zdobywać było ciężko, wy potraficie do broniących go jako poseł przemówić. Spodziewają się tam tego młokosa.	Dżungla pochłonęła obszar żyznej ziemi tak znaczny, iż trzeba by dwóch nocy, bym mógł go przebyć od wschodu na zachód, a trzech nocy, bym mógł przejść z północy na południe. Pięć wsi stało się pastwą dżungli... a w tych wsiach i w przyległych włościach, zarówno na niwach, jak pastwiskach, nie ma dziś ani jednego człowieka, który by z ziemi ciągnął pożywienie. W taki to sposób ja i trzej moi synowie dokonaliśmy Spustoszenia Pól w Bhurtporze. Teraz zaś zapytam ciebie, o Dziecię Człowiecze, jaką drogą dotarła do ciebie wieść o tym?	Nic nie szkodzi, moje dziecko, ale zaraz musisz mi się tłumaczyć. Widzisz, jestem starym człowiekiem, lecz mam dobre oczy i bardzo jeszcze świeżą wrażliwość. Zwłaszcza jeśli kto jest mi sympatyczny, odczuwam każdą przykrość czy też przyjemność, jakiej on doznaje. Otóż w tobie zauważyłem wielką zmianę... domyślasz się zapewne. Widzę, że cię to męczy, nawet szkodzi twemu zdrowiu. I ty doznałaś zawodu, analizując. Przekonałaś się, że on niewart twych myśli, że to nie brylant, ale prosty pomalowany kamyk, prawda?	Kochana pani, kończąc ubranie odezwała się Laura, na wszelki przypadek, nim nas Georges wyszpieguje lub znowu jaki natręt napędzi... uciekajmy dalej co najprędzej... Boję się, choć sama nie wiem czego, a zatem Munię przywiązawszy z tyłu do powozu... trzeba pośpieszać...	Wcale też to nie będzie zabawa, ale robota, może najpożyteczniejsza ze wszystkich. Nie myśl też, te skończy się na jednym latawcu, bo musisz ich przygotować z pięćdziesiąt albo i więcej.	No, widzi pani, ja powiedziałem. To rzeczywiście... Ale ja nie przypuszczałem... To jest właściwie przypuszczałem... Ja odważyłem się... Boże drogi, powiedziałem, że... kocham pannę Lusię...	Może tedy można pana tytułować przynajmniej szwabskim, niemieckim, austriackim hrabią, bo jakże tak bez niczego? Nie przystoi szlachetce na dwu wioskach w Zachodniej Galicyey być bez tytułu, a cóż dopiero dziedzicowi tylu kluczów!...	Nie wiem, czy to pana dotyczy ale wiem, że masz jakiś osobisty powód do nienawiści wobec Dantèsa. Kto sam nienawidzi, przeczuwa nienawiść w innych.	Nie, to ciekawe, przysiągłbym, że masz jedno ramię wyższe od drugiego.	Ojcze miałżebyś odwagę rozkazać mi. Ty wiesz, ja nigdy nie kochałem jeszcze, ale teraz czuję, że ją kocham i czuję że na zawsze. Bez niej niema dla mnie życia.	Bardzo wątpię ponieważ w roku zeszłym nie pozwolił zawiesić firanek nad łóżkiem siostrzenicy hrabiego Kisiela, z którą mieszkają córeczki pani...	Bo adoptowany. Widzisz, matka Krzysztofa, z domu Gruszkowska, miała wuja, także był ze szlachty, a że był bezdzietny, więc wielkie miał zmartwienie, że na nim ród się kończy. On właśnie powiedział pani Karolowej: „Jak syn się wam urodzi, to go adoptuję, niech i moje nazwisko nosi, a cały mój majątek jemu zapiszę”. I testament taki zrobił. Otóż dlatego ten i nazywa się Wyzbor-Dalcz.	Cezar nie wychodził wczoraj z pałacu.	Dlaczego by nie? Tylko żeby ludziom dać się poznać, żeby mieć styczność z takimi, którzy mogą człowieka popchnąć w górę.	Niestety, nie wzajemnej	Żeby to tylko nie było nic ważnego.	Do stu piorunów! Van Stillerze, przyjacielu, nie ma czasu do stracenia. Gdy tylko nadejdzie świt i wzejdzie słońce, Hiszpanie z miejsca zaczną nas szukać.	Wypędzę cię!... słyszysz?... i choćbyś konała z głodu, choćbyś skomliła u drzwi, nie wpuszczę, nie zechcę nigdy wiedzieć o tobie!...	Nie mówmy o mojej opinii. Jeżeli zła, to dlatego, żem wrogom moim pozostawił dość czasu do jej sfabrykowania. Mówmy raczej o twoim szczęściu, kochany Rolandzie, o uciechach życia rodzinnego, o twym ojcowskim zadowoleniu, margrabio. Niejedno zapewne mielibyście mi o tym do powiedzenia.	I? Hm! Spojrzeliśmy na siebie. Słowa nie przemówiliśmy, ale w sercu jej rozżagwił się ten sam ból, co w mojem. Staliśmy, jak przykuci na miejscu, patrzyliśmy na dorożkę z tą szczęśliwą parą, a w obu sercach naszych ta sama dzika, wściekła zazdrość, ten sam gniew, ta sama rozpacz: dla czegóż my	To prawda, że dziwna jakaś igraszka losu tego byka gwiazdą przezwała! No! świeć-że nam rad nie rad Asterze!	A mówił Tolima, że miałeś do mnie jechać, ale cię niezdrowie Jagienki Zychówny wstrzymało. Słyszałem, że ją stryj Maćko w te strony przywiózł i że w Spychowie też była? Okrutniem się dziwował! Ale gadaj, skroś jakiejże przyczynyskroś jakiej przyczyny (daw.)	Książe Henryk Wrocławski pobożny pan Biskupowi nic nigdy nie odmówi... Temu tylko kaptura braknie by mnichem był	Biedny chłopak! Dostał po prezesowej tylko dwa tysiące rubli rocznie i dziesięć tysięcy ciepłą ręką. Radzę mu, ażeby ożenił się bogato, ale on woli jechać do Wiednia, a stamtąd zapewne do Monte Carlo... Mówiłam, ażeby jechał z nami. Będzie weselej, nieprawdaż?...	Gdybyż tak było... Zamiast bać się śmierci szukalibyśmy jej...	Jakto? chybaby zaszło coś niespodziewanego. Miałem wczoraj depeszę i posłałem wiadomość panu Pławickiemu, w tej myśli, że pani ucieszy się z nowiny.	A czymże jest piekło jeśli nie wieczną pomstą za grzechy jednego dnia?	Aj! cóż to tobie hołubeczku moja! Czy nie słaba ty!	Ale gdzież tam, można, tylko nie myślałem, żeby i wam to dziś kwadrowałokwadrować	Ale to niemożliwe żeby nie mieli przy sobie ani hubki, ani zapałek!	Jegomość tatuńcio kazał mi precz jechać z domu! Tyle że mi dał ślepego wałacha i kobyłę Margolę do wywiezienia, jak trupa na mogiłki.	Ty nic więcej nie widziała?	Ale z tej żałości waszej macie i pociechę stokrotną, że w służbie Najświętszej Bożej Matki śmierć go spotkała. Spadł ci z dachu, ale z kościelnego. Już mu tam w niebie nie pożałowali godnego miejsca	Jezu! to z ciebie mechanik! I to się sam tak rucha, co?	Naturalnie! I w innych stronach także, ale nigdy nie spotkałem kobiety, która miałaby włosy tego koloru.	Ten ci to dzień właśnie nie chce przejść mi przez myśl i przez gardło Człowiecze, człowiecze, człowiecze... mój Alanie! Rozmawialiśmy obaj przódyprzódy a. wprzódy (daw.)	W takim razie nic już nie rozumiem.	A, w rzeczy samej! Ja pójdę do pani de Nucingen, a pan idź do pana Taillefer ojca i poproś go, by mi udzielił wieczorem godzinę posłuchania w sprawie niezmiernej wagi.	Pan wie, że mój ojciec jest ubogi	Oblig to jest towar, który może stać wyżej albo niżej. To wypływa z teorii Jeremiasza Benthama o lichwie. Publicysta ten dowiódł, że przesąd, który okrywa hańbą lichwiarzy, jest głupstwem.	On już nie zapoluje nigdy w życiu Ale i Akela jakoś zamilknął już od dłuższego czasu.	Diabeł go wie, czy do Szwedów, diabeł wie, co w tę szaloną pałkę mogło strzelić! Nic nam do tego, my oto z ostrzeżenia korzystajmy, jeżeli głowy chcemy unieść.	Mam interes do kogoś z naczelników.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że śpi	W Przystani Balonowej Ta mała przystań, ze wszystkich stron osłonięta skałami, wydaje się jakby stworzona dla niego.	Że wyjeżdża natychmiast w ślad za owym listem.	Być może to upiory... Lecz te są pierwszą na ziemi, najwyższą, bo najtrudniejszą realizacją myśli, więc pójdę ku nim, pójdę...	Jam téż tułając się po świecie odwykł był od swéj ziemi i nieba, marznę téż i ja	Tak To wszystko moje, a chcę już odejść.	Może na Podlasie?	Ale tobie może potrzebne te pieniądze.	A na cóż wam te pieniądze?	Być może Kobieta, CierpienieKobiety mają swe własne sposoby udręczania siebie samych.	Doskonale! Jedno jeszcze Mr. Neuilly! Co pan wiesz o istnieniu tego drugiego Leroy Mitchela?	Oczywiście; Hayde jest bardzo rzadkim imieniem we Francji, ale dość pospolitym w Albanii i Epirze; oznacza ono... w przybliżeniu: czystość, wstydliwość, niewinność. Jest to rodzaj imienia chrzestnego, jak mawiacie w Paryżu.	A urlopy gdzie pan spędza?	Aaa... bardzo ładnie pan zrobił!	Na miły Bóg... pókiżpókiż krzyknął zniecierpliwiony Szydłowiecki.	Po co mi te pieniądze	Ale też pani jesteś nienasycona!	E!... bo co wam powiem... to bez te kawcyska.	No i cóż ta nieszczęśliwa?... Gdzież ona jest?...	Rozumieć, to ja rozumiem ale dlatego mi i żal...	A chciałeś co innego?	A wy znacie kto jestem?	A! Będę wiózł pana hrabiego de Sérisy	Ale niewygodnie ci Ja spróbuję.	Bo jest aktorem w tym dramacie.	Co powiadasz?	Hale, z całym światem zawiedzie wojnę o ciebie, co?	Już od czasów nieboszczyka barona Stott-Wartenheima	Ty sama kazałaś mi odjechać.	A król?	Byłem.	Daję słowo honoru.	Dokąd, ojcze?	Dzisiaj.	Gdzie my pisania tego szukać będziem?	Gdzież są?	Ja swoje powtarzam! Dawne króledawne króle	Jaki tam żołnierz pod tymi chorągwiami?	Każę ci dać herbaty.	Którego Albert stanowi najpiękniejszą ozdobę	Matko Święta... a cózeście wy za cłowiek taki miłosierny!	Przynajmniej bliźnich swoich.	Pójdziemy? prawda?	Rękeś złamał? Abo nogę?	Słuchaj Ocalenie całego oddziału zależy od twych nóg i od twej odwagi!	Top jest innego zdania!...	Ty, Halszko?	W pańskim nowym bloku domów	Zabierze niania dzieci ze sobą.	Zachwycająca teoria! Muszę zastosować ją praktycznie.	Zapach rzecze Don Kichot	Zazdrość, Kłamstwo	Zrzuć i schowaj!	Zupełnie słusznie!
Nie pokazuj jej się bardzo. Biedactwo! każda nowa twarz sprawia zawód, wciąż szuka męża.	Nie. Nic już jej nie pomoże	Dobrze, że mi właśnie przypominasz byłbym zgoła zapomniał o onym śnie dziwnym, który wówczas żywo mnie zajmował. Właśnie jest on dowodem na to, co przedtem o snach mówiłem do Henryka. Niepodobna mieć chyba snu jaśniejszego i logiczniej sformułowanego. Jeszcze dziś go doskonale pamiętam, a cóż sen ten znaczył? To, żem śnił o tobie, i nagle uczułem tęsknotę, chęć posiadania ciebie, to całkiem naturalne, znałem cię przecież. Twa piękna, wesoła dusza zajęła mnie od początku bardzo, i tylko ochota poznania obczyzny stłumiła chwilowo miłość mą i chęć uczynienia cię żoną moją. Właśnie około tego czasu, gdy śniłem, nasyciłem się już do pewnego stopnia podziwianiem krajów obcych, więc skłonność serca łatwiej mogła się przejawić.	Bynajmniej bynajmniej, mój drogi Bazyli. MałżeństwoWydajesz się zapominać, że jestem żonaty i że jedynym urokiem małżeństwa jest wzajemne łudzenie się, niezbędnie konieczne dla obu stron. Ja nigdy nie wiem, gdzie przebywa moja żona, i ona nie wie, gdzie ja się udaję. Gdy się spotkamy, a zdarza się to niekiedy, że jesteśmy razem na jakimś obiedzie lub wspólnie wybieramy się do księcia, z najpoważniejszą miną opowiadamy sobie najniedorzeczniejsze historie. Pod tym względem żona przewyższa mnie znakomicie. Nigdy nie zabrnie w datach, gdy ja zawsze mam z nimi kłopot. Zdając sobie z tego sprawę, nie robi mi żadnych wyrzutów. Chciałbym nieraz usłyszeć je od niej, ale jej wystarcza, że wyśmieje się ze mnie.	Ej, ojcze dobrodzieju! Toż ja u was u spowiedzi byłem i do wszystkich moich praktyk szczerze się przyznałem. Były między nimi nie gorsze od tej, którą zamierzam; jakże to możecie wątpić, czy się podejmę? Zalizali (daw.)	Radźmy i znajdźmy dobrą radę, bo inaczej biada nam! Gdyby Jurandównę oddać, to ona sama powie, żeśmy nie od zbójów ją odebrali, jeno że ludzie, którzy ją pochwycili, zawiedli ją wprost do Szczytna.	Tak właśnie było Ale okręt płynął z Dunkierki, a to jest jedna z jego szalup. Załoga ratowała się w wielkiej, żaglowej łodzi, statek zaś pogrążał się tak szybko w wodę, że już nie zdążyłem nic ocalić z katastrofy. Rzecz miała miejsce w poniedziałek.	Do dworów pójdę o służbie się jakiej przewiem, może od Godów dostanę, choćby na rataja, a pójdę, byle tutaj nie śmierdzieć i krzywdy na oczach nie mieć cięgiem, bo nie zdzierżę... Dość mi tego, dość mi tego ludzkiego politunku i tego patrzenia kiej na parszywego psa!... We świat iść, gdzie oczy poniesą, byle ino z dala... byle ino prędko!...	Co to: nie pozwala! On pannę Hedwigę wsadził do więzienia.	Gdybym mogła w to wierzyć, sądziłabym, że nic prostszego, jak wysłać te papiery, które pan ma przy sobie, do Brukseli.	Niezłe. Robi się, co w ludzkich siłach, a co Bóg da, to da. Jesteś młody, mój drogi, więc dam ci jedną przestrogę, która ci się w przyszłości przyda. Zrób zawsze, co do ciebie należy, a resztę zdaj na Pana Boga. On najlepiej wie, czego nam potrzeba. Urodzaj tego roku będzie dobry	To prawda. Można podziwiać i z tego ruchomego pomostu.	To trzeba je było na miejscu zbyć. Ot, i na Podlasiu stoją podobno te chorągwie, które się przeciw hetmanowi zbuntowały, a które pewnie nie mają koni do zbytku?	Zdrastiezdrastie powiedzieli, przystając niepewnie na progu. Mama ucieszyła się nimi bardziej niż własnymi gośćmi. Bardziej nawet niż Lejbkem. Przywitała ich serdecznie. Z tą serdecznością, z jaką wita się kumów. Z większym od nich zażenowaniem zaczęła trochę nieskładnie mówić, adresując słowa ni to do siebie, ni to do nikogo:	O czym to my? Zaraz, zaraz. Aha. No, a jeżeli Judenrat odmówi? A? To Niemcy nie dadzą sobie rady sami? Niedawno czytałem w szmacie, że niejaka American Express Company zgłasza swoje usługi wszystkim w GG, którzy chcą otrzymać wsparcie od krewnych z USA.	A jednak jeżeli pan masz z d’Artagnanem do czynienia, nie rozumiem w czem ja go tu mogę zastąpić.	Ani trochę Mówisz tak pewnie dlatego, że ja stałem się taki żółty i brzydki. Nie, u mnie to coś zupełnie innego...	Ba! to gotowi nie podpisać, gdy się dowiedzą, żeś się wasza książęca mość ożenił?	Chora tylko! a! dzięki Bogu! Tylko chora! no, to jeszcze nic! Tylko chora.	Dziękuję ci, panie Stanisławie i za pomoc, i za zajęcie się moimi interesami... Co za farsa z tym Szlangbaumem!... Ale... ale... Belcia prosi cię jutro na obiad... Pieniądze odbierz od adwokata naszego księcia, a co do procentu, który będziesz łaskaw...	Jak zawsze, ciągniemy z koczowisk zimowych do miasta. A wy, co tu robicie? Czy to więzienie?	Każdy zjadł po trochu ten zakalec. Ale jednego ci do śmierci nie wybaczę.	Lecz gdyby nawet istotnie przypuszczenie twoje sprawiedliwém być miało dlaczegóż ta kobiéta nie ma oddać serca i ręki, komu zechce? Jeżeli się jéj podobał, no, to wyjdzie za niego!	Nie musi panienka chodzić po korytarzach i nasłuchiwać. Pan Craven to by się tak strasznie gniewał, że Bóg wie, co by zrobił.	Nie przyszło mi to na myśl!...	No to ja wziąłem, a nie ty.	Od dzisiaj niechże Jan przychodzi do mnie po wszystkie dyspozycje.	Tego jednego właśnie chciałem uniknąć, miała nie dowiedzieć się o twoim przyjeździe.	Zapewne, to obowiązek uczciwego człowieka, nie porywać się lub dokonać dzieła; prawda? co rzeczą sumienia jest, winno sumiennie być dopełnione.	Ach, to cała historia Pana Fajkowskiego poznałam w Iksinowie, gdzie był w aptece. To jest, poznałam o tyle, że on kłaniał mi się, a ja jemu... Kłaniałam się, bo był dobry dla tej biednej Stelli, kiedy do nas przyjechała z koncertem, pamiętasz Ada?... (Ach, Boże, co się z nią dzieje... Pewnie biedaczka umarła...).	Niech mu będzie. Ale ja nie o tym mówię. Tylko że tobie się nie spieszy do roboty.	Sto razy mu tak mówiłem, a jeżeli teraz nie powiem, to tylko dlatego, że nie wróci...	A ja nie sprowadziłbym zamieszania we wszechświecie, który snadźsnadź (daw.)	A jak będziesz szedł? Do Delhi jest spory kawał drogi, a do Benares jeszcze dalej.	Ale na ząb coś położyć, to także warto.	Ale zkądże panie to wnoszą?	Bo dusza nie ma ciała.	Boli?... To i powinno boleć. Znaczy, dobrze jest.	Bucholc mówi, cicho! Ja jestem punktualny, jak mi raz powiedzieli, że brać pigułki co godzina, to biorę co godzina.	Cóż to pana obchodzi? Wystarczy, że wiem.	Jeśli się zapłaci, wolno żądać lepszego jedzenia, można też pójść na spacer, a czasem dostać książki.	Nazwisko mi zupełnie nie znane. Właścicielem był inżynier Rudzki, który zginął pogrzebany pod gruzami tej willi jeszcze przed 10 laty.	Nic z tych rzeczy. Opuszcza go nad powierzchnią wody i sierścią delikatnie ociera się o wodną toń.	Nic.	Nie słyszałaś nigdy, by rodzice o nim mówili?	Nie znałabym mojej Kätchen gdybym nie odgadła, że nie z próżnemi rękami przychodzi!	Nie! ale co mi każe moja godność i twoja. wynijdźmy raz z pod tej nieznośnej, nieustannej groźby, która nas poniża.	Oto Herburtowski statut rzekła podając pięknie oprawne, polskie tego statutu wydanie z roku 1570.	Owszem. Zamieszkaliśmy w małej wiosce w pobliżu Kadyksu, gdzie nie mogliśmy spotkać nikogo znajomego...	Pan mnie chyba nie posądzasz?	Pozbyli się zbędnego balastu z pokładu. Raz, dwa, raz, dwa, Van Stiller! Ci szubrawcy są już niedaleko	Praca, Mężczyzna, Kobieta, Obyczaje rzekła, podnosząc oczy konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy znajdujesz, czy uważasz., droga Mario, przyzwoitym, aby młoda ko­bieta (protegowana twoja jest zapewne kobietą młodą) po całych dniach przebywała za jednym stołem z kilku mło­dymi ludźmi? Czy podobna okoliczność nie byłaby powo­dem zajść zgubnych dla niej, przykrych dla mnie, a sklep mój narażających wobec publiczności na pewną kompromitację?	Przecież to miał być duch!	Rozumiem, kazał mi zabić księcia, ale nie powiedział którego	Stary jestem, a z wysokości tronu widzi się takie rzeczy, jakich nawet nie przeczuwają śmiertelni. Gdybyś słońce zapytał, co sądzi o sprawach świata, opowiedziałoby jeszcze ciekawsze nowiny.	Sądzisz, ojcze, że mam gorączkę? Nie, ojcze, nie mam gorączki, jestem zdrowy.	Tak jest, przyjacielu i dlatego rozpoczniemy, co zapewne się panu spodoba, od polowania na foki na wysepce.	Wasza miłość nie byłeś w Amsterdamie?	Za kilkadziesiąt tysięcy, kilkanaście tysięcy gotówki, a reszta najlepsze weksle, bo na cztery miesiące z żyrem Safonowa! Jedwabny interes Mam i dla ciebie obstalunek. Widzisz, co to przyjaźń.	A może byś się tak nauczyła?	A po co?	A pono takie czary i zamawiania potrafią, jaże strach mówić!	A skąd się wzięły?	Ale, mimo całéj przyjemności, jaką znajduję...	Ależ kapitanie, wierzaj...	Ależ ty mi rozum odbierasz i chcesz, żebym rozumował.	Będą mieli pięciuset, wartych pięciuset tysięcy	Całkiem po prostu, dzięki pracom, jakie musiał wykonać, żeby ukraść kaplicę.	Chciałby mi związać ręce?	Cicho waść!	Czym zajmował się poprzednio?	Czyś pan kiedy słyszał wabienie błotnego ptaka, zwanego bąkiem?	Czyżby przyjaciele? Aż trudno uwierzyć, że ośmieliliby się podpłynąć tak blisko, niemal pod lufy fortecznych dział. W dodatku ryzykują spotkanie z flotą wielkich żaglowców eskortujących galeony pełne złota!	Często pani jeździ?	Dlaczego, Henryku?	Dlaczego, ko-kotko?	Dobranoc, Józefie za dużo mówisz.	Dokąd mnie on zawiezie?	Dziesięć po drugiej, jaśnie panie	I ja korzystałem.	Ja miałem na myśli, że aktorsko młoda.	Jak umarł, aha! Szkoda! Dobry żołnierz był, służył w wojsku francuskim za Augusta II, służył potem w wojsku rosyjskim i chodził na Turka tu: stronnik., nieprzyjaciel FamiliiFamilia	Jakaś niewielka sztuczka, ale aż oczy bolą.	Kogo pan wysłał?	Niech pan ją tylko dostarczy, panie Pencroffie	No.	Oczywiście. Mów dalej.	Oglądacie, jakby co ubyło!	Panie generale... czapka spadła na grobli, gdyśmy dygowali armaty. Podjąłem pierwszą z brzegu na szosie, w nocy. A konia mi zabito koło Falent. Jestem niezdrów...	Przewiem się nieco i zaraz przyletę...	Przyszedłem z Czumki w surskim powiecie.	Siadajmy!	Starałbym się go złapać na gorącym uczynku i posłałbym go na galery.	Sądziłem że przyjeżdżasz z Oksfordu?	Więc czemu tu stoisz?	Więc jutro czytana próba z mojej sztuki?...	Wszystko!	Wycieczka swoją drogą pójdzie... ja sam poprowadzę; ale teraz mówimy o czym innym. Ichmościowie podejmują się przekraść przez nieprzyjaciela i dać znać królowi o naszym położeniu.	Zrzuć i schowaj!	Śpij!
Ej, nie, owszem, bywałem nieraz na wsi i za granicą w miejscowościach sławnych z piękności. Ale jakoś nie mam już tego zmysłu. Wzgórek, trawka i źródełko: oto dla mnie i cała natura. Większe, mniejsze, ale zawsze to samo: wzgórek, trawka i źródełko...	Mój Stachu złoty! ja wiem, żeś ty to dla mnie zrobił. Ale czy aby to tobie nie zaszkodzi w interesach?	Zważcie dobrze! Przyjmujemy siedem posiadłości, by ocalić dusze, nie po to zaś, by zostać bogatymi obszarnikami, co liczą złoto i ważą żelazo, nie wolno nam być suchymi pergaminami, związanymi workami pieniędzy, ale musimy zachować dotychczasową kawalerską fantazję.	Ech, Boże, czy ty nie widzisz, że margrabina jest narzędziem tego wysokiego chudego, który nie pisnął ani słówka. Jest w nim coś z Kaina, to Kain, który szuka swojej maczugi w trybunale, gdzie, na nieszczęście, mamy kilka mieczów Samsona.	Dziękuję ci. Jaki to dziwny tego rodzaju niepokój i tego rodzaju wyrzuty? A jednak nie mogę się pozbyć poczucia winy. Takie warunki, że nie godzi się! Trzeba zrobić coś uczciwego, chociaż przed śmiercią. To jednak nie żarty!	Tak, ale użyteczny dla całego świata Starożytni dobrze zrozumieli tę użyteczność komunikacji między Morzem Czerwonym i Śródziemnym dla swoich interesów handlowych; nie myśleli jednak kopać bezpośredniego kanału i przestawali na pośrednictwie Nilu. Jest prawdopodobne, że kanał, który łączy Nil z Morzem Czerwonym, rozpoczęty został za Sezostrysa, tak przynajmniej niesie podanie. Pewnym jest, że na lat 615 przed Chrystusem Nechao przedsięwziął roboty kanału przez równinę Egiptu naprzeciw Arabii. Kanał ten przepływało się w ciągu czterech dni, a szerokość jego była taka, iż dwie galery o trzech rzędach wioseł mogły obok siebie płynąć. Dariusz, syn Histaspa, dalej prowadził te roboty, a Ptolomeusz II prawdopodobnie je ukończył. Strabon widział, jak używano go do żeglugi, mała jednak pochyłość jego między punktem wyjścia przy Bubaście a Morzem Czerwonym sprawiała, że tylko przez kilka miesięcy w roku przydatny był do żeglugi. Kanał ten służył handlowi do wieku Antoninów, zaniedbany, zaspami piasku uszkodzony, potem oczyszczony z rozkazu kalifa Omara, ostatecznie i stanowczo zasypany został w roku 761 lub 762 przez kalifa Al-Mansora, który nie chciał dopuścić dowozu żywności dla zbuntowanego przeciw niemu Mohameda ben Abdalla. Podczas wyprawy egipskiej wasz generał Bonaparte odszukał ślady tych prac w pustyni Suezu i zaskoczony przypływem morza o mało nie zginął jak faraon pod Hadżarot, w tym samym miejscu, gdzie na trzy tysiące lat przed nim obozował Mojżesz.	Ja z wami. No, bywaj zdrowa, Margoś. A o to dziewiąte nie turbujturbować się (daw.)	Nieprawda, ja widzę wszystko. Przede wszystkim to, czego nie widzisz ty, ani ci twoi. Widzę nieprzebraną nędzę świata i piekielną krzywdę ludzką...!	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	Ale czemu nie poprosić o to pułkownika językiem sahibów?	Bo tobie szczęście sprzyjało. Pan de Marsay był bogaty, zdaje się, że wiesz o tym dobrze. Ale ty byłaś zawsze zimna jak złoto. Żegnam was, nie mam ani siostry, ani...	Niechże Bóg broni! toć w okropnym muszą być strachu o ciebie! Nie chodź z nami! Prawda że cię wyłają, może nawet oberwiesz co z reszty, ale przynajmniej na tem się skończy!	Pewnie, że nie. Mason się tym nie chwalił. Podstęp, Konflikt pokoleńSpisał wszystkie nasze zeznania na urzędowym papierze ze stemplem. Było tam wszystko, w co tylko mógł uwierzyć.	Nie, te nigdy nie wrócą! jak ta wiosna co minęła, nie przyjdzie już więcej.	Muszę się pogodzić z sobą. Nie dzwoń do mnie i nie pisz, póki się nie odezwę sama...	Jeszcze nic... tylko co był tutaj ten co się o to stara... furfant to... chce już pół procentu...	Ach, panie Cyrusie chyba nie zamierza pan twierdzić, że „Speedy” po prostu zatonął jak statek, który wpadł na skałę?	Bo ja oddam. Procenty panu będę płacił, a jak czego się dorobię, to ratami spłacę.	Musi, miemiecka to moda, bo jak Lipce Lipcami, zawdy się ziemniaki krajało na tyla, chylą oczków miały	Nie pierwszy raz tu jestem Chociaż, co prawda, mało jeszcze znam miasto.	Prawda. Wszyscy o tym mówią. Że to odbywa się na stole w ambulatorium. Na bardzo niewygodnym...	Zatem doktor nie przepada tak jak pani za kwiatami?	A to się dobrali!	A! zmiłujcież się, przynajmniej sami nie odchodźcie pod noc. Jakbyście wy byli tu, nie tylebym się bała i o siebie i o nią. Ot! zostańcie.	Chyba nic nie wiecie? Byliście koło chaty?	Czyżby to ze względu na sprawę pana Arystobula Ursiclosa?	Gdybym więcej płacił, musiałbym sprzedawać swój węgiel i żelazo drożej, cena mojego sukna, mojej kawy i gumy byłaby wyższa: nikt nie będzie u mnie kupował. Od razu wszystko stracę.	I to być może.	Istotnie strata pieniężna to dla pana niewielki kłopot: przy takiej fortunie i przy tak filozoficznym sposobie myślenia, jak pański.	Jakto, rozłączym? zawołał powstając z zapałem Tobiasz, alboż dusze nasze nie są zawsze razem?	To on narobił? I co on zrobił?	Zdaje się, że zwykłe zaziębienie. Dziękuję ci, Pawle. To prawdziwe szaleństwo z jego strony jeździć przy takiej pogodzie otwartym autem.	Wcale się zmieniasz, rzeczywiście! Zawsze myślisz tylko o sobie i łasisz się na słodkie słówka od ludzi, którzy wcale o ciebie nie dbają.	A kiedyż to Felek przyjedzie na wakacje?	Ależ doprawdy niczego więcej nie pragnę! Wyznanie, które uczyniłaś, okupuje bardzo wiele błędów i jeśli tylko jesteś szczera...	Będzie musiała zmilczéć Jeśli jéj tu ziemi mało, kraju mało, niech jedzie nad Niemcami królować. My jéj tu z jéj zausznikami wichrzyć nie damy.	Jabym na miejscu panny Orwidówny nie inaczej postąpił Była biedną, więc dumną i nieufną. Teraz odpowiedziałaby może inaczej.	Jakże nieznam, kiedy mi głowa pęka, że jéj dostąpić nie mogę.	Któż to uzupełnił?	Na plecach nie przeniosę, a wodą przewieźć nietrudno.	Nonsens. Idę o zakład, że nie.	Tak, ale kiedy cię do mnie przysłał, zapewniając, że nadasz się na wybornego intendenta, myślałem, żeś coś gdzieś ukradł i nic więcej!	Temu ja nie wierzę, ojcze Maksymie. Chmiel lis, bez Tatarów nie uderzy na Lachów.	On mówił coś tam o wytrwaniu do samej śmierci i o pokładaniu ufności w Bogu. Zdaje mi się, iż po prostu się przeraził. Ale on jest, wie pan, bardzo daleko, a Bóg, jak powiadają w tym kraju, bardzo wysoko.	Co dzień przebywałaś z tym dzieckiem i z tamtymi, które teraz dostają szkarlatyny, więc boję się, że i ty ją przejdziesz, Elizo. Zawołam Annę, bo ona się zna dobrze na chorobach.	A udziały Piotrowicza? Jak pan sobie z tym da radę?	Ano, byłem w Rosji. Studiowałem na Uniwersytecie Petersburskim, później tłukłem się po froncie w Ziemskim Sojuzie, wreszcie w Pierwszym Korpusie...	Dajże ty pokój! A po co tobie pop i ślub? Nieszczery ty Kozak	Jak się ma Hassling?	Kochany książę Bulbo, zapomniałem przedstawić Waszej Dostojności mego ukochanego bratanka, księcia Lulejkę. Proszę, uściśnijcie się po bratersku. Lulejko, podaj rękę Jego Dostojności.	A cóż się stało z góreczką?	Co ci uczynił?	Czy tak?	Czy te noże zadają rany?	Cóż mówi książę Zdaje mi się że i jego wolą jest aby winny pokutował.	Jak myślisz, na długo nas tu zamknięto?	La Chesnaye posłać natychmiast po pana de la Trémouille; dziś jeszcze mam z nim do pomówienia.	Może się zakochała	Prawdy o naturze ludzkiej lękasz się?	Proszę pani jego ekscelencja każe przygotować obiad na osiem osób i prosi, aby podano o szóstej. Co mam robić?	Skąd wiesz, że ja tu jestem?	Tak, zimny jestem	Twoich grzybków po włosku.	Tymczasem w krypcie kościelnej. Jutro go pochowamy.	Zawsze	Ale pan tutaj u nas zostanie? W naszej okolicy?	Ale, fortuna!... jego szwagier ma przecie z tysiąc morgów i jeszcze narzeka!	Dlaczego?	Do dyrekcji!	Doprawdy?	Dostajesz jakieś listy od Lejbke?	Góra, Ogień rzekł Gotfryd.	Inaczej, ojcze, niż ty widzę Królestwo Boże.	Jakież? Mów prędko.	Jakto, trzy miesiące? Nigdzie, nawet w kościele?	Jest smutniejsza niż sądzisz kochany dziadzie, przerwała Laura, ale Bóg w was mi zesłał pociechę.	Kilka tygodni. A właściwie trudno określić, gdyż poród był przedwczesny	Ludzie! Boso toto idzie...	Nastąpiłem na żabę	Nawet narzeczonej.	Niech żyje cesarz!	O, ujmuje sobie pani lat!...	Odkryto nas!	On myśli, że wasza dostojność powinna przyjść do niego. Przecie on jest członkiem najwyższej rady w Tyrze.	Ot, dałże mu, dał!	Pielgrzymi.	Proszę mówić.	Przepustkę!	Rogocki mówi z taką pewnością, jakby był na jego pogrzebie...	Szkaradnik z mecenasa!... Jakto?... już, już mecenas idzie?...	W każdym razie nieprędko.	Wedle rozkazu! Wasza miłość pozwoli teraz tamtych obszukać? My chudopachołki...	Wesoły jesteś dzisiaj	Wiemy o rewizji!...	Wydoję swoją kozę, tę krasąkrasy (gw.)	Wydrukowalibyśmy szereg rozpraw naukowych o wszelakiego rodzaju wężach znalezionych w sercu i ciele człowieka, aby wreszcie dojść do ciała dyplomatycznego	Wyśmienicie.	Władza rzekł	Zobaczy mama.	„Uczucie”?!
Najbardziej obciążające dla pana rzeczy wynikły z tego przesłuchania; nie mogę więc, jak się na początku spodziewałem, uwolnić pana w tej chwili; nim wydam tę decyzję, muszę naradzić się z sędzią śledczym. A tymczasem widziałeś pan, jak z panem postępowałem, prawda?	Nosi tytuł barona de Charlus. Prawidłowo, kiedy mój wujeczny dziadek umarł, wuj Palamed powinien był przybrać tytuł księcia des Laumes, który nosił jego brat, zanim został księciem de Guermantes, bo w tej rodzinie zmieniają nazwiska jak koszule. Ale wuj ma na te sprawy poglądy bardzo osobiste. Że zaś uważa, iż nadużywa się trochę księstw włoskich, grandostw hiszpańskich etc., przeto, mimo iż miał do wyboru między kilkoma tytułami książęcymi, zachował tytuł barona de Charlus, manifestacyjnie i z pozorami prostoty kryjącej sporo dumy. „Dzisiaj (powiada) lada kto jest księciem, trzebaż mieć coś, co by człowieka wyróżniało; wezmę tytuł księcia, kiedy zechcę podróżować incognito”. Nie ma, wedle niego, starszego tytułu niż baron de Charlus; aby dowieść, że jest dawniejszy od Montmorencych, fałszywie podających się za pierwszych baronów Francji, gdy byli tylko pierwszymi baronami Ile-de-France, gdzie było ich lenno, wuj rozwinie ci ten temat przez całe godziny, i to z przyjemnością, mimo bowiem że to jest człowiek bardzo inteligentny, bardzo utalentowany, uważa, że to jest całkiem żywy przedmiot konwersacji Ale że ja nie jestem podobny w tym do niego, nie każesz mi chyba mówić o genealogii; nie znam nic nudniejszego, bardziej martwego, doprawdy życie jest zbyt krótkie.	Sylwio, śpiesz, najdroższa, sprowadź doktora Ach! panie Rastignac, biegnijże pan prędko do pana Bianchon; może Sylwia nie znajdzie naszego lekarza pana Grimprel.	Więc nie ma pan zaufania do pana Smitha?	A ja słyszałem od myśliwych, że zapłakane lwy nie rzucają się już na sarny, bo nie jedzą mięsa.	Nie, ale dlaczego nie? No, wiem: śmieszne by było. Kirsanow by się śmiał, ja sam. Zresztą i tak przecież nie, przecież oni mi nie darują tego Kropotkina. Oni wiedzą, kto, bo już na moją głowę nagrodę nałożyli. Car powiedział, że nie może spać spokojnie, póki Grzegorz Goldenberg po świecie chodzi. Wiecie przecież?	To nic nie stanowi. Nawet choćby ich nie było, wystarczy mi słowo pani, że nie znajdą się w obcych rękach.	Na czymże pan opierał swe przypuszczenia, że ja mogę zostać „donną hrabiego Szczerbica”?	W każdym razie należysz pan do ludzi, którzy niedługo się namyślają.	Niech się pan uspokoi, niech pan moje słowa bierze tak, jak powiedziane były, to jest, że rachunek jest za wielki, że wydano za wiele...	I plecaka nie wziąłeś? wyrwało się Felkowi.	O! uspokój się najdroższa, nie zawiniłaś względem mnie wcale, już ci przebaczyłem!	Rozumu nie tyle, prędzej pięści Znam dobrze moją płeć i nieraz miałam okazję litować się nad naiwnością męską.	Z Murdelionem? Nie masz go w domu dzisiaj, właśnie się go spodziewamy.	Nie pozostawiono przy nim niczego Ani złamanego szeląga, ani pudełka z tytoniem. Nie wydaje mi się to naturalne!	Słuszna to była uwaga, Dawidzie Święta prawda, że słowa nie wyrządzą mu żadnej szkody... szkoda ich więcej tracić! I z wyjątkiem tego, co powiedziałeś o chrześcijaństwie (co do czego mam zgoła inne pojęcia, albo niech nie będę chrześcijaninem), skłaniam się bardzo do twego zdania.	Maksymilianie to dla mnie piękny dzień, dzień, w którym czuję, że taki człowiek jak pan jest moim przyjacielem. Dzień dobry, panie Emanuelu! To jedzie pan ze mną, Maksymilianie?	Znam ja mołojca któren by przemówił w tej chwili i od tej wyprawy się nie wybiegał, ale go nie masz między nami...	Tak, wszystko to jest bardzo proste i nie sprawia mi żadnego kłopotu. Lupin zmarł, jego wspólnicy dowiedzieli się o tym i chcąc się zemścić, jak to napisali, zamordowali pannę de Saint-Véran. Wszystko to są fakty, których nawet nie trzeba było sprawdzać. Ale Lupin?	Odwiedzanie więźniów było dość często przedmiotem sztuki chrześcijańskiej we Włoszech, Flandrii i Francji. Silnie, realistycznie ujął ten przedmiot della Robbia na fryzie z barwnej glinki, niby bogata opaska otaczającym szpital w Pistoi... Czy pan zna Pistoję, panie Bergeret?	Wiem. Wprowadzony tu jeszcze w latach zamierzchłych, nie da się wykorzenić. Zresztą może to nadaje główny styl zamkowi.	Prawda jest prawda oczywista, której ci nie mogę negować. Ale ataman nie zastanie księcia wojewody w Łubniach.	Niedaleko?? nie wiem, szepnęła matka której myśl jakaś szukania spokoju pod obcem niebem snuła się po udręczonem sercu kiedy się zobaczymy.	Przyznaj choć że ta para jest szczęśliwa. Dotąd na całej zamieszkałej ziemi, z wyjątkiem Eldorado, widziałem jedynie nieszczęśliwych, ale założę się, że ta dziewucha i teatyn, to para istot doskonale zadowolonych z losu.	A jak pan sobie wyobraża to wynagrodzenie?	Ale nie grudzień!	Tak Miss, ale i on zna twoją. Byłaś nieposłuszna, a przecież specjalnie zaleciłem, by cię nie zauważył ten szatan.	Tak, ale nie po to tu przyszedłem.	Bardzo, chociaż powtarzam, że smutna. Otóż był sobie taki młody przystojny chłopak. Nazywał się Kurt. I była młoda ładna dziewczyna, nazywała się Emma. Kochali się, pobrali się, lecz w miesiąc po ich ślubie wybuchła wojna i Kurt poszedł na front...	Bez wątpienia nie przejeżdżając przez Indie. Lecz gdybym nie był w Indiach, nie ocaliłbym pani Aoudy, nie zostałaby ona moją żoną i...	Daj spokój, Moryc. Mówisz z goryczą, więc nie bez stronności, nie chcę słuchać	Ja nie handluję tym towarem	Jak najrychlej, panie a bracie, rzekł Eljasz... potrzebni nam jesteście, nikogo tu nie mamy, a groźne położenie nasze.	Jakim sposobem papo z wujem mogli obliczyć miejsce, skoro nie ma żadnych wskazówek?	Jak to: po co? Zwąchali, że pani Doroty już nie ma, że jej wychowanka mogłaby między nami poznać prawdę, więc nasyłają swoje szpiegi, gotowi nam ją jeszcze wykraść.	Mam nadzieję że wkrótce zjawisz się tu także. Życzę ci, aby to nastąpić mogło jak najprędzej.	Doskonale. Takim sposobem musisz też sobie wyobrażać, że komin z ogniem obraca się dokoła pieczeni, aby ją upiec.	Moiście... odjeżdżają już... no... zaradzi się jakoś... prawda, że i wam ciężko... i wasi mężowie z drugimi... no, mówię, że się zaradzi.	Widzisz, a nie wierzyłeś mi...	Pana Podbipięty?... Bójże się waćpan ran boskich! Przecie on czystość ślubował? A prócz tego, przy takiej między nimi proporcji chybaby ją za kołnierzem nosił! Na wąsach mogłaby mu siadać jak mucha	To pytanie jest podstępne! Wolę nań nie odpowiadać. Wiesz dobrze, mój drogi, że ściany mają uszy i to często.	Diabli czy nie diabli, a trzeba nam ku nim Ty pójdziesz do pani i oznajmisz, żem w polu. Jeśliby chciała do zamku przyjść patrzyć, to może, byle z panem Zagłobą, gdyż na jego przezorność najbardziej liczę.	A dyć się spieszę, Hanuś, inom się zadychał zdziebko, tom tego powietrza łapał... pierunem będzie... pierunem...	W jakim stanie znajdowały się te narzędzia?	Jeżeli na listy zastawne ziemskielisty zastawne ziemskie świadectwo udziału w spółce akcyjnej, uprawniające do pobierania zysków w postaci dywidendy., to znowu ich dywidendy pokrywają robotnicy kolejowi, cukrowniani, tkaccy, czy ja zresztą wiem jacy?...	Jak to, to już się i zdeklarował?!	Na wszystkich ludzie szukają. Jedźcie za nami. Zjechaliście z drogi! W prawo!	A na co tobie te gałęzie? Co ty z nich robić będziesz?	Na co?	Parol kawalerski, że odjadę wolno?	Więc co? Możebyśmy wyjechali na jakiś czas?	Jezus Maria! Ależ to okropne rzeczy waszmość mi powiedasz. A jak on ją tam zmusi do małżeństwa?	Ma przyszłość Może zdoła kiedyś znaleźć krwawy odwet; talent jego wart jest co najmniej tyle co moja odwaga; toteż podziwiam śmiałków, którzy go dziś szarpią, bo on ma pamięć...	Ja... a naturalnie! Jak widzę, nabierasz gustu do tych spacerów, panie Land.	Jestem do dyspozycji księcia pana.	To samo myślałam przed chwilą papuś koniecznie powinien mieć przy sobie zdolnego i zaufanego człowieka.	To z innego powodu...	Właśnie tak, panie kapitanie Otóż panem i władcą tego ziarnka piasku, jest ten, o którym wam opowiadam. Tytuł hrabiego kupił sobie gdzieś w Toskanii.	Z czym to pójdą? z gołymi pazurami ten wiater zagrabiać?	Czy chcecie przez to powiedzieć ojcze, żeście go znalazł?	Do niego, z pewnością, do niego Kardynale, ja muszę mieć jej listy.	Gdzie jest?	Gdzież to?	Jak tego będą warci, pierwszy to zrobię, dobrodzieju mój kochany, Jasiek, ognia.	Jakże ja do nich pójdę?	Jakże to miło słyszeć! Jak miło...	Któż taki?	Pismo pani de Chevreuse Byłam pewna tych stosunków. I czytała chciwie podany bilecik:	Strasznie daleko! Jak to iść, wszyćkowszyćko (gw.) rzucić., ostawić dom, dzieci, ziemię, wieś i w tylityli (gw.) zawsze.!	Tak, pana. Abyś raczył zastąpić mi ojca.	To już koniec maja	To wracaj zkąd przybyłeś	?...	A kobieta była młoda i ładna?...	A po co wam tu było, kiedy z daleka?	Ależ... tym lepiej.	Ayrtona.	Co takiego, Pencroffie?	Coś chciała powiedzieć?	Dwadzieścia cztery	I drągiem.	I panna Billewiczówna	Księżniczko...	Las rzekła	Następnie... Czy macie tu gdzie dobry areszt?	Niech żyje Zwycięzca! niech żyje! niech żyje!	Nieprawda	O mokytis ar gerai? Ar panelė nepikta?	O, Stasiu! ja już wiem! I ty mu zrobisz obróżkę metalową z napisem.	Od czegoż jesteś lekarzem?...	Pamiętamy!	Sama?	Szlachcic, Praca, Żebrak	Są także.	Tumany!	Utrapienie z chłopakiem	Wczoraj?	Wszystko!	Właśnie, dziadziu, spytać chciałem...	Zaliściezali (daw.)
No, to w Paryżu jest dużo lepiej: kiedy czegoś nie można, płaci się dwa razy tyle i ma się w sekundę to, czego się pragnie.	A jeśli my będziemy zaglądać, to co? Wyobraź sobie na przykład, że ci tu zaraz kości poprzetrącamy.	Baba was przechowa, możecie u nas wypocząć, jeść wam dadzą, powiecie, żeście mnie w ostatniej godzinie widzieli... Ino słuchajcie: listu nie ważcie się czytać. Na to przysięgnijcie!	Ja na to powiem że wiara bez uczynków martwą pozostaje i że najmilszą Bogu modlitwą jest czyn poczciwy.	Studenci! Po co? Gdzie? Przecie to na wsi było, a nam wcale studenci nie byli w głowie! O, pan nie zna klasztorów i ich ducha. Pan wie, że jeśli w książce był zakreślony ustęp, tośmy go nie czytały. Za nic!	Tak jest na pewno i nie wolno nam w to wątpić. Nasz rozum nie wystarcza, by rozstrzygnąć Jego zamiary. Inaczej należałoby przypuścić, że tych dwoje, gdyby nie umarło, mogłoby zdziałać bardzo wiele złego, a ich potomkowie jeszcze więcej.	Żeby to tak w Paryżu albo choćby i w Niemczech, w jeden dzień znalazłbym ci stu ochotników, ale w tym kraju nawet i tego towaru nie dostanie.	A przywtórzę ci jeszcze, com już nieraz mówiła... Borynę trza uważać... dobry on człowiek... z bele kim się nie zadawać... bych cię znowu na ozory nie wzięli... ludzie to jak te psy... ino gryźć! Słuchasz to, córko?...	Zapewne, zapewne, ot i ta Kachna, Boże odpuść, zaczęła powiadają od parobczaka księdzowego, potém był ekonom z Wójtówki, a naostatku Tomko... Czysto kiedy szukała i znalazła... Ale to słyszę taki niebezpieczny chłopiec, bo i niczego, i tak się układa, że gotów przysiądz, że się ożeni; aby mu nieboraczątko w pole wywieść. Strzeżno się i ty, bo słyszę wczoraj w karczmie zajechawszy w wieczór mocno pytał zaraz, kto to w chatynce mieszka, co to za dziewczyna tam siedzi; a że mu ludzie nic nie odpowiadali i śmieli się z niego, zmieszany umilkł. Dziś znowu chodził darmo na zwiady, a to już zły znak że drugi raz tu był. Abyno się to licho do ciebie nie przyplątało; zaraz ludzie zaczną Bóg wié co gadać, a sierocie dosyć jednéj biedy na ramionach.	A dach na garażu naprawili?	Byście mi to, Rochu, ołtarz pomogli przystroić...	Co to wszystko znaczy?	Cóż to za jakieś wspominki? Opowiadają o nich wszędzie po całej traktierni	Dobry, kochany chłopcze! Chodź, Doady, bliżej, otocz mnie ramieniem. Tak, dobrze. Widzisz, kochany, to nie czczy kaprys. Muszę ją widzieć, naprawdę muszę.	Jak to: co robię?	Jak to?	Jakiż to hardy dziad!	Kiedy kufa mi właśnie przeszkadza patrzeć na samowar.	Mogę cię, powtarzam, zaraz wyrzucić, jeśli ci o to idzie.	Nazwisko? Wspomniałem tylko Morrisona. To nazwisko tego człowieka, o którym opowiadam. Cóż z tego?	Nie mogę, za pół godziny muszę jechać na kolej	Niech pan nie kpi, to wielka pańska przyjaciółka, wiecznie pana chce swatać.	Onegdaj przysięgała ci na onegdaj, ale nie na dzisiaj. Baba nigdy nie przysięga na odległy termin, chyba w kościele. Nie należy jej też podsuwać zbyt długiej roty przysięgi, bo nim dojdzie do końca, zapomni, co było na początku.	Pani Warska spać tak długo nie może, musi być chora. Trzeba, żeby panna Maryanna sprobowała wejść do sypialni.	Po co to pan mówi?	Poszedł z wojskiem na ratunek księciu wojewodzie.	Tak i trzeba czekać nawet na Kozaków?	Tak więc, panno Józefino, jak pani widzi, mniema się, iż się kupuje szal, a znajduje się małą niedolę na szyi, podczas gdy przyjmując go w podarunku...	Tak, kapitanie Te błyski pochodzą ze statków i łodzi. Franciszek l’Olonnais rozpoczął natarcie.	To niechaj poślą; byle był tylko Pan Bóg i pieniądze, a wszędzie będzie dobrze.	Tym lepiej.	Właśnie na dziś spodziewałem się przesilenia... Chodź, mateczko... Zostawmy ją w spokoju...	Zapytaj kogokolwiek na wielkim placu targowym.	Ślicznie, panie Aronnax, to się zowie mądrze mówić.	Żeby nie Kraków, tobym dał waszeci rację.	A czegóż żąda pani twoja, cna powiernico?	A czy natura jest inną, gdy się jej nie podpatruje?	A tak! Wysoki gorset po obiedzie Niechże pani szuka sobie kogo innego do sznurowania, ja nie chcę być zabójczynią. Pani może życiem przypłacić taką nierozwagę.	A ty co myślisz o chłopie, który się powiesił?	Au revoirAu revoir (fr.)	Automobil jest mój!	Barona Z.	Będę bił bez pamięci...	Chodź ino tu, Jędrek	Co się stało? Gadaj.	Czy nie w brzuszek?... za pozwoleniem pani	Czy ona była ładna?	Czy pan ją pamięta?	Czytaj wacpani... Masz...	Cóż on nowego zbroił?	Do widzenia! do widzenia!...	Est-ce que c’est la dame qui s’appelle Christine qui t’a perverti de cette façon?Est-ce que c’est la dame qui s’appelle Christine qui t’a perverti de cette façon? (fr.)	Gdzież ich pan widzi?	Hodują maraskino roślinę, która rośnie do wysokości gęby i która wydaje likier tej nazwy.	Jeźdźcy jakowiś sadzą za nami!	Juścić, że tak.	Kiedy?	Koń!...	Ktoś ty taki?	Ku południowi?	Macie dowód?	Może tu jeszcze, a może w Chinach. Wiadomo ci, Ned, że „Nautilus” jest szybki. Przebiega oceany jak jaskółka powietrze lub jak pociąg pośpieszny lądy. Nie obawia się mórz często zwiedzanych. Kto wie, może wkrótce zawinie do brzegów Francji, Anglii lub Ameryki, gdzie będzie można równie łatwo uciec jak tutaj.	Nic nie chcę słyszeć o filantropii!	Nie będę przecież w takim stroju chodził po mieszkaniu!	Nie wiem czemu, straszno mi się robi gdy ich widzę Nie zwykłem się ja bać niczego, ani krwi, ani jęku, ale z ludźmi co się nie skarżą a modlą...	Niechże pani nie robi sceny, służba patrzy	Nieprawda!	No?	O zostanę starą panną. Nie mogę rzeczywiście znaleźć nikogo, kto by mi odpowiadał.	Otóż otóż przyszłam do ostatecznego wniosku, że jednakże żyć musimy.	Panie... tego... Pomnij waszeć, że my wszyscy, jak nas tu widzisz, zjechali nie tylko dla dawania naszego testimoniumtestimonium (łac.)	Papa tych panów chce przyjmować?...	Poczekaj, andrusieandrus (daw.)	Prawdopodobnie dopiero teraz Nagórski uświadomił sobie, kim jest mąż Celiny, i aby zatrzeć cień, który mu przemknie po twarzy, albo może się odbije w wyrazie oczu, powie pośpiesznie:	Precz ze szpiegami!	Przed chwilą!	Przed wyjazdem do Paryża raz jeszcze wpadnę tutaj, aby cię uścisnąć.	Przez schody łączące się z pokładem, po stronie wielkiego rudla.	Przyszedłem tu w ważniejszym interesie Pani rzuciła swoje lekcje?	Sam się wynoś!	Stary sam piętrzy przeszkody. Ale coś mi mówi, że próżno się niepokoicie. Za kilka lat sam pozna, że był w błędzie. Szkoda chłopaka, bo jest w nim sporo dobrego materiału... tylko trzeba umieć wziąć się do niego.	Sądzę, że tak. Zresztą będziemy ostrożni.	Słuchaj, Wilhelmie, zaniechajmy tej nudnej polityki i poprośmy raczej siostrę, aby nam coś zagrała.	Słyszałem dziś, jak jeden z jego ludzi nazwał go pułkownikiem, a on tylko spojrzał groźnie i zaraz tamtego skonfundował. W tym coś jest!	Tak jest, panie!	Tak.	U nas już od trzydziestu lat nie zjadają ludzi	Uspokójcie się, panowie Honor szkoły nie został stracony. Ocalił go	W prochach ekspensekspens (z łac. expensus) odrzekł ów oficer.	Wasze zdrowie!...	Wiara, Rozum odparł książę.	Wiem. Ty byłaś zawsze dla mnie dobra. Dbałaś o mnie.	Więc ileż kosztuje?	Więc nie masz pan już tutaj nic więcej do zrobienia?	Z nikim nie trzymam, ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.	Zdaje mi się, że żal i skrucha pozostają ci jeszcze	Znam przykazania boskie i przykazania kościelne; i grzechy główne, i grzechy cudze i grzechy przeciw Duchowi Świętemu... Wszystko znam, proszę księdza dobrodzieja!	Znowu swoje!	Znowu?!	Żywią Tatarzy, którzy swój minarecik drewniany mają, bo w Rzeczypospolitej wolno każdemu swoją wiarę wyznawać. Żywią Wołosi, Ormianie i Grecy.
Co mnie może obchodzić, co inni myślą? Uważam, że to jest śmieszne zajmować się drugimi w sprawach uczucia. Czuje się dla siebie, nie dla publiczności. Mademoiselle, która ma mało rozrywek, cieszyła się na ten koncert, nie pozbawię jej tego dla przyjemności obcych.	To powiedzieli ci, że pan Epinay zgodził się, abyśmy zamieszkali razem?	Prawda Chciałem zaraz od tego zacząć, aleśmy tchu dotąd złapać nie mogli. Nic nie wiesz, Janie, co się po twoim wyjściu stało: że Bohun jest u księcia w niewoli.	Jest pewna niewspółmierność w zestawieniu pani z nim. I dlatego... dlatego myślę, że z tym faktem pogodzić się nie potrafię... Nie, wyraziłem się źle. Z tym faktem nie da się pogodzić moja przyjaźń dla pani, nasz dotychczasowy stosunek...	Oto mi były flaczusie, paluszki lizać. To z tego byczka z czarną strzałką. Jak mi Bóg miły, weźmy go na postronek: wstyd wracać z próżnymi rękami do domu. Wróble nie jedzą aż wtedy, gdy je kto głaszcze po ogonie. Ja piję jeno wtedy, gdy mnie kto grzecznie prosi. po baskijsku: w twoje ręce, towarzyszu.! Pijcież kumie! Nie ma zakątka w moim ciele, gdzie by to winko nie wytropiło pragnienia. Całkiem je ze mnie przepędzi.	Nie gniewaj się! Każdy może przestraszyć się w nocy rzeczy nieznanej sobie. Pamiętam, że kilka razy zrywaliśmy się w nocy z uwięzi, a było nas czterystu pięćdziesięciu, dlatego tylko, że jakiś rekrut naopowiadał nam niestworzonych rzeczy o tak zwanych wężach-biczach, napotykanych w Australii. Drżeliśmy ze strachu na widok własnych lejc, zwisających nam z karków.	Nie zgodzę się nigdy, żebyś zsiadł niech wasza dostojność zostanie na koniu, na którym tyle cudów dokazuje; dla mnie dosyć będzie podzielić się mułem z którymś z tych panów, jeżeli się zgodzą na to; będzie mi doskonale i wolę tak jechać, byleby w twoim towarzystwie, o przezacny rycerzu, niż dosiąść pegaza albo dzianeta sławnego Maura Musarrachy, który do dziś dnia siedzi zaczarowany w kraju Zulemy, przy wielkim Kompluto.	Co ja nie mam być zadowolony?! Dziewczyna jak złoto, chętna, robotna, wesoła, a najważniejsze, że zdrowa już. Nie cherlaków będzie rodzić. Toż prawdę powiedziawszy ja ją z tą myślą z miasta przywiózł. I nawet martwił się ja z początku, że między nią a Wasylem nijakiej skłonności nie ma. Jak mężczyzna i kobieta obok siebie żyją, to i skłonność musi się zjawić. No i zjawiła się.	Nikogo, odpowiedziała Lassy... ale też i nie stara się o to...	Dobrze, wuju Jerzy, powiem jej to, ale wątpię, czy na coś się  przyda. Filantropi są pozbawieni humanitaryzmu. Jest to wyróżniającą cechą ich charakterystyki.	Przy wszystkich bramach kazałem czuwać moim niewolnikom, dawszy im dokładny opis dziewczyny i tego olbrzyma, który ją u cezara wyniósł z uczty, nie ma bowiem wątpliwości, że to on ją odbił. Słuchaj mnie! Być może, że Aulusowie zechcą ją ukryć w której ze swych wiejskich posiadłości, a w takim razie będziemy wiedzieli, w którą stronę ją uprowadzą. Jeśli zaś przy bramach jej nie dostrzegą, to będzie dowód, że została w mieście, i dziś jeszcze w mieście rozpoczniemy poszukiwania.	O!... postanowiłam zrobić to jak najprędzej; nie wątpiłam, że mój prześladowca powróci nocy następnej.	Rozumiem cię! Tak piekła mnie rana zadana drągiem... i zasklepiła się dopiero wtedy, gdym ujrzał, że ich wioski zamierają pod narostem wiosennej zieleni. Tak jest! Widzę to, że twoja sprawa jest i naszą sprawą. A zatem dżungla wystąpi do boju!	To staje się coraz ciekawsze	Nic a nic i wcale mi się nie chciało.	Mierzyliśmy się gdym jej pomagał wkładać worek z mąką na osła, byliśmy wtedy tak blisko siebie, że mogłem poznać, iż mnie o głowę przerasta.	W takim razie przybywa pani w samą porę. Mój doradca prawny, pan Carmichael, właśnie wybierał się z wizytą do pani.	Nowy rozkaz waszej świątobliwości bardzo zmienia plan pierwotny Jutro nie zajmiemy Labiryntu... A gdyby i w Memfis świątynie ośmieliły się stawić opór, nie mamy nawet taranów do wybicia bram...	O! a to co?... Jak się pani zmieniła!... Oczy wpadnięte, cera żółta, spojrzenie szkliste, rysy zaostrzone... Co to znaczy?...	Wiesz dobrze że wina wcale nie piję. To nie ja jestem pijany, ale ty, bratku, stchórzyłeś i usiłujesz miną nadrabiać.	Albo to pan jenerał gęby nie ma!	Masz tobie! Jak nie ptak, to jego pióra Dopóki nie idzie o mięso, to mniejsza o to.	Mam u was kilka rubli zasług... Mam kożuszynę, sukmaninę i skrzynkę... Zabierzcie to, ale nie mówcie, żem was zdradził... Przecie pies nie był ode mnie wierniejszy, a także go otruli...	Otóż i wylazło szydło z worka! Mamy sekret. Siostrunia boi się stosuneczków, zabawy... uhm, uhm... hrabiny Aurory na przykład...	Zamiast wrzucić ów list do skrzynki, co niezbyt pewne bywa, skorzystałem z tego, że jeden z moich posługaczy jechał do Paryża i rozkazałem wręczyć bilecik samej księżnej. Było to spełnieniem życzeń pana Porthosa, który nam list ten tak polecał; nieprawdaż?	Boże, Boże! Co mi pan mówisz? Niech pan zważa na słowa! A może nigdy pan nie kochałeś?	Pamięta wasza królewska miłość, jak się pan krajczy onej śmierci dziwował!	Wielce sobie szacuję ten dzień szczęśliwy, któren mi przynosi honor poznania dam tak znakomitych parentelą, jako też wdzięczną urodą i wychowaniem; chwila atoli ta tym mi pamiętniejszą snadź będzie dlatego, iż mi daje prawo, a nie wątpię, że i łaskawe pozwolenie, nazywania się odtąd waszmość panien po modnemu kuzynem, po staremu honorowym kawalerem i uniżonym ich sługą.	Czyż to możliwe, aby pan nie wiedział o tym ważnym fakcie? O tej jednej, jedynej prawdzie w całym steku kłamstw, którym pan tak łatwo uwierzył?	Nie miejcie do nas żalu, towarzyszu Garbaty. Sami rozumiecie, że partja musi takie rzeczy dokładnie zbadać. Wasze nieszczęście, że niektóre okoliczności przemawiają przeciw wam. Inne znowuż świadczą za wami. Ale pewności jeszcze niema.	Ale co prawda, to prawda że krowa tego warta. Wydoiłam ją przed wieczorem i mówię ci, choć przyszła z drogi, dała więcej mleka niż Łysa...	Hale, bałabym się ta...	Nie. Raz tańczyłam w Lublinie na ostatki.	Gadaj no, dziecko, przyjrzałeś się też onemu dobrze? Poznałbyś go?	Pani z wyjątkiem mego przyjaciela, margrabiego Crescenzi, który ma trzysta lub czterysta tysięcy franków renty, wszyscy tu kradną: i jak nie kraść w kraju, gdzie wdzięczność za najdonioślejsze usługi nie trwa ani miesiąca? Czymś realnym, czymś, co przeżywa niełaskę, jest tylko pieniądz. Pozwolę sobie, pani, mówić straszliwe prawdy.	Uhum, szczury; z piekła rodem. Idę z dziewką do wędzarni po kiełbasy, buch... jak nie wytnie drzwiami...	I człowieka, którego znasz dopiero od tygodnia, nazywasz przyjacielem? O, Maksymilianie, nie sądziłam, że jesteś tak rozrzutny w nazywaniu ludzi tym pięknym imieniem.	Czekaj! Do Grabca napisałem tylko, że maszyna zdobyta, aby w razie czego sądził, że mi ją przemocą odebrano... Można ją także było oddać Józwie lub za nagrodą, niby wrogom wydartą, zwrócić Jackowi, jako prawemu właścicielowi...	Jakże mogłabym się bać, kiedy pan był tak dobry dla ojca? Chciałabym tylko umieć podziękować.	Czego tam chcą ode mnie? Braknie tancerzy albo jaka inna bieda? Daliby mi spokój. Niech się bawią i przyjmują choćby sułtana samego. Odstąpię im zaszczytu i przyjemności. Brr! Jak tu zimno!	Sądzi pan, że ten proces może nam teraz przeszkodzić w uzyskaniu dostaw?	I nic mi wcześniej nie powiedzieliście!	Siłasiła (daw.) nie mogąc inaczej przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym. umarł i pannę dziedziczką swych włości uczynił, nad którymi opiekę miał tutejszy biskup. Przeto rycerz Maćko pannę do Płocka przywiózł.	Posłusznie melduję, panie feldkurat, czy ministrant musi być tego samego wyznania co i ten, któremu służy do mszy?	Głowa nie boli?	Nie, bardzo głupio było z mojej strony próbować. Gdy skończę Redmond, pozostanę przy nauczycielstwie. Uczyć umiem. Ale pisać nie potrafię.	Dziecko moje! Nie zobaczę już nigdy poczerwieniałych od zachodu gór ani połyskliwych kwiatków, nikt mi już wzroku przywrócić nie zdoła.	Wszakże już siódmy rok biegnie, jak dziad z piekła rodem, którego się tak srodze lękałaś, złapany w nocy w sieni mego tu dworca i osadzony in fundoin fundo (łac.)	...ale... co do mnie, muszę o nim dużo myśleć...	Choćby nawet Przecie ludzie słyszeli, rozejdzie się po miasteczku. Gdzie ja oczy podzieję.	Nie, mój stryju, ja nic nie sprzedaję, tylko piszę rachunki, a także ważę i pakuję nasiona.	I tym sposobem komendant zamku uwolnił się razem i od szaleńca, i od wariata?	Myślę, że powinieneś żyrować.	Ty, Sitko! tylko bez „smarkacza”. „Balonikiem” pozwalam się nazywać, ale za „smarkacza” możesz oberwać.	Stary niedojdo, potoczy się jutro, w niedzielę, i trzeba nam będzie osiemnastu pasażerów.	Przecież ten lord Wilmore musi mieć jakąś rodzinę, krewnych, ktoś go przecież znał? Czyż nie moglibyśmy?...	Rzeczywiście A musimy zawieść tam dokument powiadamiający o położeniu geograficznym Wyspy Lincolna i o nowym miejscu pobytu Ayrtona, na wypadek gdyby przybył po niego szkocki jacht.	Nie klekocNie klekoc emocja, daw.: skłonność, sympatia, miłość; dziś popr. M. i B. lm: afekty..	Nie znam ani jednej takiej, za którą bym poświęcił paznokieć!	Och! spłacimy z pewnością kiedyś to szczęście jakąś okrutną zgryzotą.	To także nasi: aktorzy.	Na kawałki	Na zdrowie nasze i na pohybel! Jam romanśnicaromanśnica sosna. godzinami duma.	Tak?... Ale niech pan zgadnie, gdzie byłam!...	Pewnie, panie łaskawy Wszystko na bok, gdy chodzi o konia.	Myszka wybrać - Myszka z krwawą szyją. Przecie już dowód dał, że wodzić umie... a nam witezia trzeba i wodza...	Bo im Polka jest nieznośniejszą, jako cudza żona, tem może być pożądańszą, jako własna.	Jako pani do swego służebnika.	Tak. Zamierzałeś niegdyś pojąć w małżeństwo... wnuczkę Malahudy. Czy mam ci ją przysłać tutaj, powróciwszy za morze?	Co tam, paniczu?	Ja mam! Wczoraj kupiłam sobie ciastko i jeszcze mi został w kieszeni kawałek.	Tyle co ty!	Tak dobrze Straszne ze mnie jeszcze dziecko i bojahuzbojahuz (ukr.)	Są oni właśnie tacy jacyś, jak mówiłeś	Proszę o wybaczenie, proszę pana Andy mi czyta, a ja zamiatam. A kiedy on zamiata, ja czytam jemu.	Bardzo dobrze! Bardzo dobrze! Po kolacji pokażę ci mały szoner zrobiony przeze mnie... ze wszystkimi linami. Taka nauka pójdzie nam gładko.	Słusznie radzisz, posiedzę chwilę; jeszcze mnie siłasiła (daw.)	W myśliwskim pokoju i prosi, żeby tam jaśnie państwo przyszli.	Bardzo dużo!	Idą już i nasi, idą!	No, więc jakże z nimi walczą?	Pewnie, a jutro cała parafia będzie o tym wiedziała.	Raczej zanadto, niż za mało.	Wiesz dobrze, o kim mówię?	Za dwa miesiące.	A potrafisz kochać istoty ułomne i szpetne? Skażone występkami, wiarołomne i zdradzieckie?	Cóż wy teraz Wilczek robicie?	Dlaczego, Franku?	Dzięki, dzięki!	I w sobotę wieczór Arsène Lupin zostanie ujęty.	Jezus Maria!	Mój ojciec?	O latawcach?	O! wielki człowieku!... zaczynam cię pojmować.	Pierwszy raz mam zaszczyt widzieć panią.	Przyjaźń, Siostra, Miłość mówiłem	Rozumiem	Rozumiem	Tymczasem urządzą mu piłę proroka IzajaszaIzajasz wykrzyknął kochanek Floryny.	Zgoda.
A jak my mamy odmienić, co ojciec postanowił? On umarł z wolą swoją i nie ma go, żeby ci przebaczył! To nie my, to on rozkazuje; na to sposobu nie ma!	Pewien kapłan przebrał mnie i dał mi nowe imię. Jeden kapłan natomiast był bardzo głupi. Ubranie jest bardzo ciężkie, lecz jestem sahibem, a w sercu mi też ciężko... Wysyłają mnie do szkoły i biją mnie. Nie podoba mi się tutejsze powietrze i woda. Przybądź więc, Mahbubie Ali, i pomóż mi albo przyślij mi trochę grosza, bo nie stać mnie na to, by zapłacić skrybentowi, który to pisze.	Ale to był kamień obrazy. Pan oberlejtnant Szeba dnia następnego posłał rzeczywiście po obiad do naszej restauracji, a jego służący przyniósł mu ździebko pilawu z kury, dobre dwie łyżeczki, nie więcej. A pan oberlejtnant Szeba rzucił się na niewinnego człowieka, że połowę zeżarł. Ten mu na to, że niewinny. A pan oberlejtnant Szeba buch go w pysk i każe mu, żeby sobie za przykład brał mnie. Jakie to ja, powiada, noszę porcje panu oberlejtnantowi Lukaszowi. Więc ten niewinny a spoliczkowany żołnierz rozpytał się o wszystko w restauracji zaraz nazajutrz, opowiedział swemu panu, jak się rzeczy mają, a tamten powtórzył mojemu oberlejtnantowi. Siedzę ja raz wieczorem z gazetą w garści i odczytuję sobie wiadomości z placu boju, podawane przez sztaby nieprzyjacielskie, a tu wchodzi mój oberlejtnant blady i prosto do mnie, żebym mu powiedział, ile zapłaciłem tych podwójnych porcji w restauracji, bo on już wszystko wie, i zapieranie na nic się nie zda. Że jestem idiota, to już wie dawno powiada, ale że mógłbym być takim cymbałem, tego nie przypuszczał. Narobiłem mu, powiada, takiego wstydu, że ma ochotę zastrzelić naprzód mnie, a potem siebie. „Panie oberlejtnant kiedy mnie pan przyjmował, to zaraz pierwszego dnia powiedział mi pan, że każdy pucybut jest złodziej i podły drab. Więc gdy w tej restauracji dawali takie malutkie porcje, to byłby pan mógł myśleć, że ja naprawdę jestem jednym z takich złodziei i podłych drabów i że pożeram pańskie obiady...”	Należy wszystko przewidzieć Jurand po ostatniej bitwie zechce może zobaczyć księcia, aby się na nas poskarżyć, a siebie usprawiedliwić. Będąc w Ciechanowie, zajedzie do córki, do leśnego dworca. Może się wtedy przygodzićprzygodzić się (daw.)	Wasza w tym głowa, Dziadku! I mnie nikt nie powiedział, co mam począć, gdym roczne dziecko trzymała w ramionach, mając i tak dość troski o utrzymanie własne i matki. Teraz muszę jechać na służbę, wy zaś jesteście najbliższym krewnym Heidi. Jeśli nie chcecie, by tu została, zróbcie, co wam się podoba, biorąc oczywiście na swą odpowiedzialność, jeśli zmarnieje. Sądzę jednak, że nie macie potrzeby jeszcze bardziej obciążać sumienia.	To prawda. Zdaje mi się, że nie przepłynęliśmy więcej niż milę. Niech pan pozwoli wypocząć ramionom, jeżeli o to panu chodzi. Ręczę, iż nie zazna pan innego odpoczynku, odkąd pan związał się z tym skarbem, którego strata nie uczyniłaby żadnego biedaka biedniejszym. Nie, señor, nie wypoczniemy, aż spotkamy parowiec płynący na północ albo pomrzemy, leżąc na srebrze Anglika, i znajdzie nas jakiś inny okręt. Ale lepiej nie, por Dios! Raczej zrąbałbym siekierą pokład do samej wody, niż pozwoliłbym, żeby głód i pragnienie pozbawiły mnie sił. Na wszystkich świętych i diabłów! Wolałbym rzucić ten skarb w morze, niż oddać go w ręce obcego człowieka. Skoro caballeros raczyli mnie wysłać na tę wyprawę, to niechaj się dowiedzą, że jestem człowiekiem, jakiego potrzebowali.	A mój Boże co za traf szczęśliwy, kochana siostro! Ten pan, co go widzisz, jest to najdzielniejszy, najuczciwszy i najbardziej rozkochany rycerz na świecie, jeśli historia życia jego nie kłamie.	Alboż to co trudnego? Poszedłbym na wojnę i tak bym manewrował, że kartacz musiałby mi nogę urwać... A jak nie, to już bym sobie w inny sposób poradził.	Ależ na Boga, czyje to tropy? A wreszcie, czyż te zaklęśnięcia w istocie są tropami? Bo noga zostawiająca tak ogromne ślady musiałaby mieć co najmniej dwie stopy obwodu.	Cicho, moje serce, cicho, moja gołąbeczko Bóg się nad nami zmiłuje, same rady nie damy, ale z Jego najświętszą pomocą nie takie rzeczy się naprawiały. Zobaczysz, jeszcze pojedziesz gdzieś daleko i tam już nie trzeba będzie udawać komedii, świat szeroki, tam już w swojej sukieneczce należnej będziesz chodziła, chłopcy się w tobie kochać będą... O tym to i zapomnisz...	Dużobyśmy ważyli Po co się krwią mazać mamy, kiedy go wygnać można a Odonicza w jego miejscu posadzić... Zejdzie sam ochotnie, tak jak Laskonogiemu ustąpił, byle przewagę widział.	Ha! I myślą tu na odsiecz przyjść. To się spotkamy, jako Bóg na niebie, choćbym miał w przebraniu do niego pójść!	Ja nie mam rodziców Jestem podrzutkiem, sierotą, co mi kto każe, to robię, a zostałem tutaj, żeby widzieć wojnę.	Na śmierć i na życie! Miłość Dantego dla Beatryczy, Petrarki dla Laury, Tassa dla Eleonory!...	Nie anioł, ale do usług, Śladkowski, podstoli rawski... Nic to! Słuchajcie dalej: Chan, pomny na dobrodziejstwa pana naszego, króla prawowitego Jana Kazimierza, któremu niech Bóg da zdrowie i panowanie w najdłuższe lata, idzie z pomocą i już wszedł w granicę Rzeczypospolitej, Kozaków, którzy się oponowali, na sieczkę rozniósł i wali w sto tysięcy ordy pod Lwów, a ChmielnickiChmielnicki, Bohdan Zenobi (1595–1657) chcąc nie chcąc., z nim razem.	Nie wiem, czy dam radę. Wróżki nie mają takiej siły. Zjawi się wróżka na chwilę, pomoże i zaraz znika. I tylko wtedy się zjawi, kiedy ktoś bardzo pokrzywdzony albo wielkie niebezpieczeństwo mu grozi. Znasz bajkę o Kopciuszku?	Po wtóre: Kozłowski nie jest tchórzem ani babą. „Umarlaków” ani „dusz” wcale się nie boi i na cmentarz pójdzie o samej północy.	Siostra, Rodzina, Własność zawołała, bo i przy tym gniewała się ze starszą siostrą jeszcze od zeszłej zimy, że to tamta po śmierci matki pobrała wszystko, co pozostało, i oddać nie chciała, to się i prawie nie widywały.	Tu, w Leniwie? I do tego jeszcze przyzwoity?	Wypróbować muszę nowego latawca, zwłaszcza wśród nocy i nad bezdnią morską. Zaprowadzić pragnę napowietrzą pocztę pomiędzy dancingiem a nieznaną wyspą na ukrytych wodach, gdzie Havemeyera właściwa siedziba, gdzie kolekcjonera namioty główne i najdroższe skarbce.	Zatem mamy więcej długów niż parę tysięcy?...	Znam się trochę na tym! ale staram się nie myśleć!	Łaskawi panowie, bardzo się cieszę, żeście słyszeli, co tutaj zaszło. Być może, poproszę panów o zaświadczenie, iż Mr. Barnes pytał mnie tylko, kim jest ta kobieta. Poprawiając go, rzekłem, że była Różą Mitchel. Czy przedstawiłem rzecz należycie?	A jakże!	A kto panu powiedział, że nie zacznie?!	Akuratnie i zapomniałam dać mu po połedniu...	Albo, jeżeli wyjdę... to później trochę...	Alboż to nie będzie pani lepiej mieć tutaj dobrego sojusznika?	Ależ panie skarbnikowiczu! Czy pan wiesz, czym są Lgoccy?	Ano trudno: trzeba dawać, jeżeli napisane. Musi się przecież wyjaśnić, co to wszystko znaczy.	Bałem się.	Bo każda dziewczyna tyle jest winna pieniędzy za mieszkanie i utrzymanie, że nigdy się nie wykupi z zakładu. Są zresztą i inne sposoby, bardzo wiele sposobów...	Chciałam korzystać, chciałam z całego serca, a on był tak dobry, wyrozumiały, cierpliwy i gdyby nie...	Cicho panna bądź!	Co mówisz? Co?... Nie zabijesz mnie?	Co uznam za konieczne do ozdobienia ołtarza, dodam bez waszej rady	Co w tym celu?	Copperfield.	Czy chcecie, aby serce Kalego było sercem M’Ruy, a serce M’Ruy sercem Kalego?	Czy pani stanowczo chce dziś jechać?	Dlaczego wymieniłaś Waldemara? Powiedziałaś: „On zwycięży”.	Do uczoności i obrania praktycznego jakiego zawodu	Do waszej kompanii...	Dubiel Zaprzęgaj, pojedziemy se gdzie w świat. Weź karetkę. Czy wymyta?	Hoym mój spali się z zazdrości!	Ja z tobą Według mego doświadczenia nieprzyjaciel triumfujący jest najsłabszy. Jeżeli więc zaraz wpadniemy do świątyni Ptah...	Ja?!... cóż ja mogę?...	Jak myślisz czy Borowicz ma do mnie żal o co?	Jakto żal? dlaczego?	Janowa z jego matką?	Jeden jest ten dowcipniś...	Jutro będę u niego.	Kim jest ta kobieta?	Licho bierz Niemce i Ollendry!	Mam bardzo dużo owiec!	Mam głęboką nadzieję, że sprostam swym obowiązkom wspomagana przez nieprzebraną łaskę i nieskończoną dobroć Zbawiciela mego, Jezusa Chrystusa.	Masz zawiń to dobrze w siano i załaduj do paki z tyłu. Nie ma nazwiska	Małżeństwo Kupiec galanteryjny, sprzedaje portmonetki	Moja pani! Czego możesz chcieć od mojej pani?	Mości książe mówmy jak starzy towarzysze...	Mości książę łżą ci tylko, którzy się boją, a ja się nikogo nie boję.	Mów, co słyszałeś.	Mówiłem kilku osobom, bo przecież tak było...	Naprawdę, nie?	Nie	Nie chcę twojej śmierci, rozumiesz?	Nie ma się o co wątrobić, Rattray. Przyszliśmy pogawędzić z tobą. Chodź, Beetle, wszyscy są w domu, nie czujesz?	Nie mów już. Boję się ciebie.	Nie wiem, panie	Niech pan czyta dalej	Niepospolite!	Niestety jest to niemożliwe.	Nigdy więcej nie wrócę On mi niepotrzebny i nikt go nie potrzebuje.	No co? Jakże tam, załatwiłeś swoje sprawy u Jaszuńskiego?	No cóż, to jeden z jego potomków, a mój przyjaciel, bardzo bogaty Anglik, oryginał, prawie wariat, naprawdę nazywa się lord Wilmore.	O mój Boże! Mój Boże!...	Odstępuję ci je.	Pani mało zarabia?	Panie Jaskólski	Panienko! ona ma tu!	Partyjna organizacyjno-informacyjna.	Pewnie, a jutro cała parafia będzie o tym wiedziała.	Pewnieście chorzy!	Pięć lat już nie pisali i teraz nie napiszą...	Po co ty tak robisz, Helenko?... Po co zwłóczysz i drażnisz człowieka, którego twoja matka bardzo... bardzo pragnęła dla ciebie...	Skąd o tem wiesz?	Słuchajmy pomysłu pana Porthosa!...	Takie nazwisko, proszę paniusi	To nie o żaden sztych idzie ten Wenecjanin to jest brat tego doktora Kurcjusza, co tu zeszłego roku we Lwowie bez śladu przepadł.	To pewnie ci z pierwszej...	Widziałam już, bo jak tylko przyszłam, Nina zaprowadziła mnie w koniec podwórza i pokazała przez parkan fabrykę pańską i mówiła, że pan tak strasznie pracuje dnie całe.. Nie trzeba się przecież zapracowywać... nie trzeba...	Widzę!	Wszystko powiem ojcu; już on mi sprawi łaźnięsprawić łaźnię	Za dwie godziny będzie już po nim.	Zamknijże nareszcie gębę! Powinieneś...	Zaraz was zmienią. A wraży syn nie uciekł?	Zgoda	Zna on przecie las, gdyby kieszeń swoję.	Zniszczyłaś moją miłość do Bogny. Zrujnowałaś moje szczęście, ale nie żałuję tego, jeżeli uwierzysz mi, że do szaleństwa cię kocham.	Żegnam panią Do prędkiego widzenia, Madziu... do zobaczenia, moje dzieci...
Nich pan posłucha, señor ja się nawet nie sprzeciwiałem. Kiedy usłyszałem, o co chodzi, zrozumiałem, jaka to niebezpieczna sprawa, i od razu zdecydowałem. Ważna była każda chwila. Najpierw musiałem czekać na pana. Potem, gdyśmy przybyli do „Italia Una”, stary Giorgio krzyknął na mnie, żebym pojechał po angielskiego doktora. Później, jak pan wie, chciała widzieć się ze mną ta biedna, konająca kobieta. Nie chciałem do niej pójść, señor. Czułem, że to przeklęte srebro ciąży mi już na grzbiecie i obawiałem się, iż czując się bliska śmierci, zażąda ode mnie, abym pojechał po księdza. Ale ojciec Corbelan jest daleko, bo schronił się wśród zbójców Hernandeza, a ludność, która by go rozszarpała na ćwierci, jest bardzo wzburzona przeciwko księżom. Żaden opasły padre nie zgodziłby się wytknąć dzisiaj nosa ze swej kryjówki, by zbawić chrześcijańską duszę, chyba że wziąłbym go pod swoją opiekę. Oto czego chciała. Udawałem, iż nie wierzę w jej konanie. Wyrzuty sumieniaSeñor, odmówiłem sprowadzenia księdza do umierającej kobiety...	Ja też nie patrzę różowo. Pomijam, że ogólny stan rolnictwa jest w całej Europie zły, bo to rzeczy znane, ale pomyśl pan tylko: ma szlachcic czterech synów, więc każdy z nich odziedziczy tylko czwartą część ojcowskiego majątku. Tymczasem cóż się dzieje? Każdy, przywykłszy do ojcowskiej normy życia, chce żyć jak ojciec to zdolniejsi obierają rozmaite zawody,	Niżpol to wyjątkowo spokojna wieś, a przy tym tak szczęśliwie, na uboczu położona, że powracająca z frontu armia nie zawadziła o nas. Ale teraz muszę wracać do domu, idźcie dalej, chłopcy, i wróćcie z matką.	Ja zbyt śpiesznie ludzi nie sądzę ale ostatecznie Pławicki jest starym egoistą, który dla własnej wygody poświęcił przyszłość dziecka, a prócz tego człowiekiem lekkomyślnym. W tym wypadku renta jest niby oparta na Krzemieniu, ale Krzemień, jako majątek zrujnowany, w który trzeba wkładać, ma wartość fikcyjną. Jeśli Maszko doprowadzi go do porządku, to dobrze, jeśli nie, to w najlepszym razie będzie zalegał z wypłatą, a przez całe lata Pławicki może grosza nie widzieć. Co wtedy zrobi? Odbierze napowrót Krzemień. Ale Maszko pozaciąga do tego czasu nowe długi, choćby dlatego, żeby spłacić stare, i Bóg wie ilu wierzycieli wyciągnie po Krzemień ręce. Ostatecznie wszystko polega na uczciwości Maszki, który może być sobie porządnym człowiekiem, ale prowadzi interesa ostro, którego zatem jeden fałszywy krok może zrujnować. Kto wie, czy samo kupno Krzemienia nie jest takim krokiem, bo, chcąc uporządkować majątek, musi wyciągnąć swój kredyt do ostateczności. Widziałem takich, którym się długo udawało, póki nie rzucili się na kupno wielkich majątków ziemskich.	Tak, tak, panie Cyrusie, zbłądziłem To była rzeczywiście niedobra myśl, której nic nie usprawiedliwia. Ale co panowie chcecie? Nie wiem już, dalibóg, co się ze mną dzieje. To uwięzienie w zagrodzie mnie męczy okropnie. Nigdy nie byłem tak rozdrażniony jak dziś.	Zaliczasz mnie tedy jeszcze do przyjaciół swoich. Cenię to bardzo i na dowód powiem ci, co masz uczynić, by zaspokoić skrupuły sumienia, nie szkodząc mi przezto.	Uspokój się, szalony potomku konsulów. Nie po to sprowadzamy barbarzyńców na sznurach za naszymi wozami, byśmy mieli zaślubiać ich córki. Strzeż się ostateczności. Wyczerpnij proste, uczciwe sposoby i zostaw sobie i mnie czas do namysłu. Mnie także Chryzotemis wydawała się córką Jowisza, a jednak nie zaślubiłem jej	Byłam pewna, że pan przegra, ale to jeszcze nie koniec!	Mości rycerzu, rycerze błędni nie powinni przedsiębrać takich przygód, w których widocznie zły koniec ich czeka, bo zuchwalstwo jest przymiotem dzikim i nieroztropnym, więcej do szaleństwa niż do prawdziwej waleczności zbliżonym. Zresztą lwy te nie przeciw tobie są wysłane, jest to podarek dla króla i nie godzi się zatrzymywać tych ludzi, na których odpowiedzialność ciąży.	Śmiej się z tego, Saro Kogo ja przygarnę do siebie, stoi tak wysoko, że go żaden strach nie powinien dosięgać... Tym mniej głupie wieści.	Aby wrócić do młodych ludzi nie z ludu w tej chwili mam głowę zaprószoną szczególnym chłopakiem, młodym inteligentem, który traktuje mnie wściekle niegrzecznie. Nie ma żadnego poczucia olbrzymiej osobistości, jaką jestem ja, a mikroskopijnego wibriona, jakim jest on. Ostatecznie, mniejsza, ten młody osioł może ryczeć, ile mu się podoba, wobec mojej dostojnej szaty biskupiej.	Otóż, panowie najlepsza rada, jaką mogę podać, jest bardzo prosta. Musimy, proszę was, mieć się na baczności i pilnie śledzić wszystko. Prawda, że będzie to próba cierpliwości i o wiele byłoby przyjemniej przystąpić wprost do uderzenia. Ale trudno tu coś poczynać, dopóki nie znamy swoich ludzi. Mieć się na ostrożności i węszyć, skąd wiatr wieje, oto moja rada.	Ty jesteś dobry chłopak. I sam nie wiesz, że dokazałeś cudu, boś dokazał, że jeszcze czegoś chcę... Tak, ogromniebym chciał do Warszawy	A jakże! Opowiedziałam jej wszystko, naszą biedę, niedostatek, i licząc wiele nas jest, jakoś wspomniało się i o tobie. Aż jejmość pocznie mnie pytać: a wiele to jej lat? a umie ona co? A potem: możeby na służbę do dworu przystała?	Do plebanii właśnie najbardziej obawiałem się przybyć, nie uprzedziwszy wpierw księdza dobrodzieja o wszystkim. Proszę więc, aby mi wolno było w tym miejscu powód mego przybycia wyłożyć.	E, bo... nie mam ja takich nóg, do jakich przywykłeś!	Kompars, epizod... mógł wziąć ktokolwiek. Niech zdechnę, ale już czuję, że Mimi będzie gadać jak subretka z operetki... Co mi pani narobiła... Jezus, Marya! Jeżeli pani myśli, że życie to piękna operetka, to się pani myli!	Pracujmy nie rozumując to jedyny sposób, aby życie uczynić znośnym.	Nie chcę, żeby mi Janek pomagał, bo pan Lucyan mówił, żebym, co tylko mogę, zawsze sam robił i nikogo o pomoc nie prosił.	Więc dobrze, prosimy nie słyszałam nigdy pana Nodier, nie potrzebuje się pan obawiać porównań.	Niktby tego nie odgadł, widząc pana teraz tak wesołym!	Tak, mój chłopcze. Przygotuj wszystko do podróży. Za dwie godziny pojedziemy.	Czytam. A nie potrzeba do tego czarodziejstw żadnych. Ja myśli nie ze słów poznaję, jeno z postępków.	Wyciągam więc wniosek, że mój konkurent i zaproszony Orgaza kreator przyjął twego Boga, ale swojego w sobie nie wykrzesał.	Co to jest nieporozumienie?... Ten rozbójnik okradł mnie, zniszczył, zrujnował... Kiedy ja posłałem moje statki, za innymi tyryjskimi, na zachód po srebro, sternicy łotra Hirama rzucali na nie ogień, chcieli je zepchnąć na mieliznę... No, i moje okręty wróciły z niczym, opalone i potrzaskane... Żeby jego spalił ogień niebieski!...	Gdyby brat pani miał życzliwego doradcę, byłby dziś na drodze do zaszczytów, byłby mężem pani de Bargeton; ale cóż pani chce, opuścił ją, znieważył. Została hrabiną Sykstusową du Châtelet, ku wielkiemu swemu żalowi, kochała bowiem Lucjana.	Jestem pewna, że on by nie był przykry	Trzeba sobie to wyobrazić Jeżeli będziesz starała się wyobrażać to sobie, na pewno zobaczysz wszystko, co zechcesz.	Więc jakże to było?	Więc pan mecenas opuszcza mnie?	Zapewne ale czy pan mu przebaczył?	Nie. Nasz człowiek po nią pójdzie. Wy nie znacie miasta. Gdzie stoicie?	Ano, trudno. Widocznie więc ja, wobec tego, że jakiś tam Hiszpan na moment wywarł na mnie wrażenie, jestem istotą upadłą i zgubioną, samymi zdrożnymi wyposażoną instynktami. Voila!	Ale nie grudzień!	Dopiero od dwóch dni przystąpiłem do gry, brachu Rozetrzyj jeszcze bardziej popiół na piersi.	Masz-li pewność, że tak jest?	Powiedziałem ci już, że się żenię. Nie chciałbym, aby w takiej chwili coś między nami... Twoja matka była mi jakąś siostrą cioteczną...	Powiedzielim, że wozów ni koni nie damy.	Romantyzm!... Ale i to przejdzie.	Łotry! Poganie! Jak mnie wczoraj jeden za rękę szarpnął, to aż mi w kościach trzasło...	A co ci o tym pisze ciotka? Żadnej nie nasuwa myśli?	Co przez to rozumiesz?	Co też to tych precjozówprecjoza (z łac. pretiosa: rzeczy cenne) mówił, oglądając się dokoła. jak żyję., jeszczem nigdy tego cudownego electrumelectrum (łac.)	Co to redaktor swoją szpulkę wstawia?	Daj mi czas do namysłu.	Do Stefci? Już przed samym ślubem, czyli za dwa tygodnie. Zabiorę ją z Ruczajewa.	Dobrze! Jakie masz do tego środki?	Kosztem nowych kłamstw i fałszów. To żadne wyjście, to nowe oszustwo.	Marszałek osądzi ich łaskawie. Przecie Włoch to z duszy i z odzieży!	Nie, nigdy w życiu.	Nie.	Tak, panie margrabio; jedynie obawa chybienia słowu mogłaby zmącić mą pamięć.	Tak.	To jest mundur Pęczkowskiego z czwartego pułku piechoty. Zamordowany w Consuegra, a tamto, bracie, mundur Czyńskiego, porucznika z dziewiątego pułku. Ksiądz go w Herencia zdradą zabił.	Zabawnie to wszystko wygląda	Bardzo słusznie mam dziś wieczorem kilka osób na bridżu. I zależy mi na tem, by moja siostrzenica wróciła najdalej o pierwszej.	Ależ słyszałyśmy wyraźnie, że ojciec prowadził kogoś na górę...	O, jak mi Bóg miły! Gimnazjum skończył! No i cóż teraz	Co, co? Wygraliście na loterii?	Czy mogę wejść?	Cóż, jakże ci się podobała?	Dobry chłop z ciebie, Stalky! Przyznaję, że Clewerowi trochę zanadto dokuczałem.	Jakież masz zamiary? Czy chciałbyś kształcić się dalej?	Każ nam, stary, konie podawać widzę bowiem, że zaczynasz się alterować.	Mamina excellencya na pacierzach u królewiczowéj. Padre Guarini czyta litanią, i rozmyślanie... a ja, ja się nudzę! tylko piesek Filidorek, pani Braun została i ja sierotka.	Mówisz po chrześcijańsku	Mówią, że umyślnie	Na ten hazard mogę ci pozwolić.	O mnie?	Robił, co tylko przychodziło mu na myśl, brakowało tylko, aby zaczął bić własną monetę	Więc oni chcą, ażebym chyba został żebrakiem przy której ze świątyń?...	Wy mówiła Madzia klękając i opierając się na kolanach Ady...	Z Moskwy obstalunki za dziesięć tysięcy rubli, na początek maja.	A któż ją powstrzyma! poczciwe nieopatrzne dziecko! ze łzami w oczach odezwał się p. Salomon.	A mamusia gdzie?	A mojemu chłopu się sczezłosczeznąć (daw.)	A toś się powinien pocieszyć, mój stary	A zatem dobrze, zgadzam się wyjść za pana Cavalcantiego.	Ależ byłeś nienażarty! Ciągle masz taki dobry apetyt?	Anarchistą	Co takiego?	Dobrze. Niech walczy.	Doprawdy?	Ha! zabłąkałeś się tu znowu, trudno ci już usiedziéć w chacie!	Hrabia Lermy	Jakiej?...	Jakożem miał spać, kiedym was pilnował?	Kogo?	Możesz, wasza książęca mość.	Muszę powrócić dziś jeszcze inaczéj wzbudziłbym podejrzenie... gdyby izdebkę moją znaleźli pustą, Priscus rozesłałby ludzi...	Niech się dzieje wola Boża!	O, panie mój, co mówisz? Ja, najnędzniejszy z twych sług, miałbym przeglądać twoje ćwiczenia?	Odchodzisz, panie kawalerze?	Organista jest w domu?	Ot, kłopot.	Pod zachód za szpyrkiem.	Riki! Czyżbyś chciał zjeść te jaja?	Właśnie wtedy, gdy ruszam, aby pójść naprze­ciw.	Z łacinym doszła. W modlitewniku moim często się Amor DeiAmor Dei (łac.)	Zrobi się.
Co ty? Nie wiesz, że przed świętami ceny idą w górę? Twój Lejbke lubi coś lepszego do jedzenia i moja Cypele, oby była zdrowa, przyjedzie przecież na święta.	Ja gotówki nie mam, ale co będę mógł zrobić, zrobię panu. Daj mi pan weksle na tę sumę, a ja pokryję do tej samej wysokości pańskie zobowiązanie.	Mądrość płynie z ust twoich, erpatre Nigdy nie potrafię udzielać panu memu rady, która powagę władzy naraziłaby na szwank...	Ale się to nie zgadza z drugą wróżbą! A ja w tamtą więcej jakoś wierzę! to bo nigdy nie chybi! Z imienia pana młodego i panny młodej przekonać się można, które z nich umrze pierwsze. Wszystkie litery obu imion trzeba zliczyć razem, a potem się mówi: Adam umrze! Ewa umrze! to wszystko jedno, jak gdyby się powiedziało: on umrze! ona umrze! a czyje wypadnie na ostatku, ten umrze prędzej od tamtego. Ale prawda, toć i to się zgadza, bo ona się nazywa Marya, to jest pięć liter, pisząc tylko przez jedno r, a on nazywa się Jakób, także pięć liter, więc razem liter dziesięć, a zatem przy liczbie parzystej zawsze wypadnie na to, że Ewa umrze pierwsza!	Ale są, są! U nas w biurze jest dużo moich kolegów w gorszych położeniach. Żona i dzieci może nieraz myślą, że ja czegoś dla nich nie chcę uczynić, a tymczasem ja nie mogę. Poza tym... gdy Bóg pozwoli... chłopcy wyjdą na ludzi... dla Pity może się jakiś mąż znajdzie... a ja z żoną cicho i skromnie dokołaczemy się do końca życia.	O!... ty jesteś sprawiedliwy dłużej już nie wytrzymam, lękam się, iż sił mi zbraknie w chwili walki, gdy będę musiała wyznać moją wiarę; wysłuchaj więc błagania kobiety, przywiedzionej do rozpaczy. Oszukują pana, nie wierz im, tu chodzi o co innego, ja tylko o jedną łaskę proszę, a jeśli mnie wysłuchasz, błogosławić cię będę na tym i na tamtym świecie.	Jak być może, przerwał Bogusławski, by to, co u wszystkich narodów było potrzebą, co zdaje się człowiekowi wrodzone, bo każde niemal społeczeństwo w kolebce już teatr sobie jakiś tworzy	Proszę cię, miła, uspokój się, bądź rozsądna, słuchaj, co ci mam i muszę powiedzieć. Widzisz, najdroższa, przede wszystkim to my powinniśmy wypełniać nasze obowiązki, a wówczas dopiero możemy być wymagający. To pewne, że narażamy nasze sługi na ustawiczne rozmijanie się z obowiązkami. Niedbałość nasza, rozrzutność, lekkomyślność zgubnie na nich oddziaływać muszą. Psujemy ich, to widoczne! Powinniśmy się nad tym zastanowić. Dręczy to mnie i niepokoi. Oto wszystko, com ci chciał powiedzieć. No! Nie gniewaj się, najdroższa!	Nie, nie! Dzielić?... Ach, ty nie wiesz, co się we mnie kryje... to zgoła coś innego!... Nie potrafię ci nigdy wytłumaczyć tego... ty jesteś... jesteś właśnie aniołem... czuję to. Kiedy spoglądam na ciebie, wydaje mi się, że powinienem złożyć ręce i modlić się do ciebie!...	Tak, panie... on mnie nauczył robić sieci na zające i króliki, i wędki zastawiać. Dlatego też, widząc, że ten kapcan oberżysta pasie nas prostem mięsiskiem, jak jakie włóczęgi, co mogłoby zaszkodzić i tak osłabionym żołądkom naszym, spróbowałem dawnego rzemiosła. Spaceruję od niechcenia po lasach książęcych, zastawiam na przesmykach siatki; czasami spoczywam nad stawami jego książęcej mości i, leżąc spokojnie, zapuszczam wędkę na ryby. Teraz, dziękować Bogu, nie brak nam, jak pan widzi, kuropatw i królików, karpi i węgorzy, co wszystko jest posiłkiem strawnym i zdrowym, jak chorym przystoi.	Kochana hrabino Anno jeśli masz cierpliwość i pobłażanie dla staréj przyjaciółki, posłuchaj mnie i pozwól mówić otwarcie. Nikt tu nas nie słyszy, jesteśmy same, chcę ci być radą i pomocą. Dosyć znasz i dwór i czasy i siebie ażebyś się domyśliła że nie darmo chciano twojego przybycia do Drezna. Król jest znudzony tą Teschen, a musi się w kimś kochać, to jest jego naturą... bądźmy pobłażający dla tak wielkiego i dobrego pana, któremu świat tę jego słabość wybacza, źle czy dobrze, ale tak jest i inaczéj być nie może. Nam, co króla otaczamy pozostało jedno ze złego tego tyle, ile można dobra i korzyści dla wszystkich wyciągnąć. Możesz zająć najświetniejsze stanowisko przy królu, to nie ulega wątpliwości... ale trzeba się spieszyć i wiedziéć co czynić.	Do chrzanu mi potrzebny ten Nowy Jork... a choćby i Boston! Gdziesikgdziesik (gw.) powiadasz, mówisz.. Kto wie, może wtedy nawet mi ich nie da!	I ja bym wolała Cóż począć, kiedyś wybrała inaczej. Wolałaś śmierć na siebie ściągnąć i hańbę, a na mnie wstyd... Matka tam twoja w grobie się pewno przewróciła... Byłam na cmentarzu w Zaduszki, byłam, lampkę na mogiłce postawiłam i wianek z nieśmiertelników zaniosłam, by ją biedną pocieszyć. Cóż, mówię, pani  Okszyna kochana, nie wiń mnie, bo nie raz, nie dziesięć upominałam córkę twoją. Ale młodość nie wierzy doświadczeniu starych. Módl się tam za opamiętanie swego dziecka... Pomodliłam się i ja, byś lepszych opiekunów ode mnie znalazła... No i tak.	Kolski nie wygląda mi na człowieka łatwo ulegającego dramatom sercowym. To jest bardzo porządny człowiek z dużym charakterem.	Na cóż mają kupować? po co? majątki stoją wysoko, procent dają lichy!	Nie mów, jeśli ci to ma być przykro; ale dlaczegóż tak wątpisz o sobie? może i on ciebie kocha, albo będzie kochał.	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Rób więc, jak chcesz, ojcze. Przede wszystkim jednak przyjmij sobie służącą, nie chcę dłużej, żebyś tu sam tak żył. Mam w skrzyneczce na dnie statku trochę przemyconej kawy i wybornego tytoniu	Szeregowiec ten udaje idiotę, żeby swoim idiotyzmem przesłaniać niezliczone gałgaństwa. Nie znam, oczywiście, treści dostarczonego panu pisma, ale jestem przekonany, że drab dopuścił się czegoś na większą skalę. Gdyby pan pozwolił, panie pułkowniku, abym się zapoznał z treścią tego pisma, to niezawodnie mógłbym panu udzielić cennych wskazówek, jak z nim należy postąpić.	Ach, bardzo nieprzyjemne rzeczy. Nawet obrzydliwe... Bo widzi pan, ja pracuję teraz w wydziale preparatów hormonowych. Tam wycina się różnym biednym zwierzątkom pewne gruczoły, których wydzielina idzie na wzmocnienie... temperamentu rozmaitych pań i panów. Brr... Gdyby ci pacjenci wiedzieli, jak dla nich cierpią biedne koguty, kury i króliki!... Ja, po tem wszystkiem, za żadne skarby nie wzięłabym do ust tych pastylek, anibym pozwoliła zastrzyknąć sobie tych hormonów. Człowiek jest najbardziej egoistycznem i bezlitosnem stworzeniem na ziemi. Najpierw odbiera biednym zwierzętom ich radość życia, a później je całe zjada...	Mam ja z tobą na pieńku, Szary Bracie. Czemuście nie przybyli we czwórkę na moje wezwanie? Wołałem was przecie tak dawno!	Moja droga. Zaufaj mojemu doświadczeniu. Jestem przekonany, że to tylko jest zwykły i bardzo często używany przez przestępców sposób szantażowania, a raczej sposób zapewnienia sobie bezpieczeństwa. W istocie bywa tak, że po aresztowaniu nic nikt nie ogłasza, z tej prostej przyczyny, że albo nie ma co ogłosić, albo boi się o własną skórę i woli pozostawić wspólnika własnemu losowi.	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	A co?	A ja tu mam dwie płachty. Nie mogli uciec, trzeba szukać.	Ciekawyś, to ci powiem: od tej niedzieli, co ksiądz proboszcz zapowiedzi z kazalnicy czytał Jana Śliwy z Maryjanną Skowronkówną!	Co ci to? lękasz się?	Co o nim myślisz?...	Co?	Dobra z ciebie dziewczyna Starasz się zwalczać nieśmiałość i kocham cię za to. Wiem z doświadczenia, że niełatwo walczyć z wadami i że dobre słowo dodaje otuchy.	Doprawdy? Widzę, żeś pan zgłębił już tajemnicę naszego małżeństwa Edie musiała się przyznać? Trudno więc! Horscroft uczyni, co zechce.	E vero!E vero! (wł.) zawołał capataz, tak zdumiony tą przenikliwością, że odezwał się w ojczystym języku. Umilkł na chwilę, po czym dodał zamyślony:	Ha! Przepowiadałem, że na tym się skończy	Ja się zmieniłem? Nie, nauczyłem się tylko być sam.	Masz na biurku.	Moich krótkich sukien, lordzie Henryku, ona nie pamięta. Bardzo dobrze jednak przypominam sobie ją z Wiednia przed trzydziestu laty, była wówczas bardzo wydekoltowana.	Mój mąż przyjeżdża w maju; na niego to zdam; ale tak myślę, że jak Basia zechce, tak będzie.	Na miły Bóg... cóż ty tam robisz?	Nic nie przyznaję.	Nie	Nie wiem... wiele pięknych rzeczy łączy się z tym dziś popr.: czuła się niedoświadczona i opuszczona.. dziś popr.: być dorosła.... w takich chwilach dałabym wiele, aby być znowu małym dzieckiem.	Nigdy! Wolę sprzedać chłopom.	No, jakże się ty miewasz, moje życie? jak się bawisz? co porabiasz?	Och, mój Boże! Ależ to wygląda na to, że w krótkim czasie będziesz bardzo nieszczęśliwą... albo bardzo szczęśliwą.	Owszem. Chcę wiedzieć nareszcie, co znaczy to nowe twoje szaleństwo.	Pan jej nie lubi? A jednak to stały mieszkaniec tych murów.	Patrz wpan, abyś mi na jutro dodnia ułatwił wszystko. Przebiorę się po męzku i muszę od rana widzieć wszystko, abym królewnie doniosła, jak się odbyło.	Piąte z podwórza na prawo	Tak? No, to winszuję wam, towarzyszu. Nie byle z kim się przyjaźnicie.	To już Panu Jezusowi ostawmy, którego z nas i kiedy ma zabrać z tego świata Ino to wam przyszedłem powiedzieć, że nie musicie się już troskać o swego Staszka względem naszej Baśki, bo nie chcąc cudzego dziecka przeciw ojcom buntować, a swoje w cenie mając jak złoto, wyprawiłem dziewuchę z domu i już jej wasz syn, póki żyw, nie uwidzi.	To też było. Renegaci i odstępcy zawsze najsurowiej mnie potępiali. Któż zjadliwiej potrafi nienawidzić wierności niż ten, który własną zdradził? Nie jest tak?	Tydzień jak mu ostatni rok czeladnictwa wyszedł i porzucił szatrę, nie kiwnąwszy mi nawet głową za mandru i toń (chléb i sól), za przytułek i naukę.	Wasze grunta leżą we środku gruntów Hamera, co mu psuje gospodarstwo Ale to jeszcze nic. Hamer myślał, że mu sprzedacie bodajby tę górę z sosną, gdzie chce postawić wiatrak dla Wilhelma.	Wschodnie Beskidy są dla nas znakomitym punktem oparcia. Na odcinkach karpackich, jak pan widzi, mamy także mocne pozycje. Solidne uderzenie na tej linii	Wydałem dwieście złotych nie starczy nam do końca miesiąca.	Zobaczymy, co Bóg da...	...którą ja mu przesłałam	A więc mam jej okazywać nieufność?	Ach Boże! Tyle nieszczęść! W ciągu roku!	Ale dawno tego pragnąłem.	Ba! ba! znamy te nagniotki! każdy ma takie nagniotki panie Kasprze, przeszłą razą mi mówiłeś żeś uczynił votum, a teraz...	Bylem go mógł oddać, wszystko jedno kiedy.	Chciałyśmy...	Ciszej dzieciaku... usłyszeć mogą... Któż się tak przyznaje głośno do miłości...	Czy mieszkał tutaj?	Fiakry śpiewające!... O tempora, o moreso tempora, o mores (łac.)	I ja się cieszę. Jestem diabelnie zmęczony.	I mnie ta wieść dochodzi. Więc zbieraj się i staw im, braciszku, czoło!	Istotnie, myślałem o tym. Jeżeli chce się go pani pozbyć, pojedzie ze mną do domu.	Ja jestem. Właśnie.	Jak to? Wysłano was po znachora?	Jeszcze jeden krok w górę... podajcie mi drugą rękę.	Li.	Medyk pana marszałka Kmity.	Milcz, Dziedziała!	Musi kuzyn być głodny Proszę siadać do stołu.	Niech sczeźniesczeznąć	No, to i ty gadaj, kiedy wszyscy.	No, to już do widzenia! Niech Pan Bóg strzeże pana od takich kłamstw.	O kapitanie! Gardzę nimi od dnia dzisiejszego.	Ominiemy ją w odległości dwudziestu sążni.	On On ma	Osiemset	Panna Valentine.	Przepraszam, kto taki?	Przynieść spisy!	Smutne będzie wasze życie!	Tak jest, bracie, panu naszemu zagrażają skryci i jawni nieprzyjaciele... Wy.	Tak, ojcze.	To chyba najlepszy sposób, by żołnierze zgubili nasz trop.	Trudno, doprawdy, uwierzyć. Masz ciepłą rękę. Brygido, czy naprawdę sam Halny Dziadek przywiózł dziecko?	Trudno, pojadę z panem.	Tęgo się biłeś	Uchybiasz samemu sobie.	Uczyń to!	Wiem o tem. Ale dlaczegóż stawią wyżej Rosnowskiego nad Marcelego Domunta...	Więc czemuż ta komedia?	Wszyscy wiedzą, że Monika ma grać.	Wszystko jedno kto z domu ależ ładniuchna! ależ wesoluchna! Zemścił się hr. Filip.	Święta prawda! Juści, że tak! Juści!
Tak, tak Dzięki pańskiej nieporównanej opinii te słowa będą miały dla nich wielkie znaczenie, proszę zatem uważać na to, co pan powie. Spodziewam się podziewam się chwalebnego i pomyślnego zakończenia swego posłannictwa. Słyszy pan, capatazie? Mówiąc do señority, niech pan użyje słów: „chwalebny i pomyślny”. Ze swojego zadania wywiązał się pan znakomicie i pomyślnie. Nie ulega wątpliwości, iż ocalił pan srebro kopalni. Nie tylko to srebro, ale prawdopodobnie całe srebro, które kiedykolwiek zostanie z niej wydobyte.	Może być krewny, ale oni się z sobą znają, proszę jegomości! At! co tu gadać długo... Niech pan napisze, że chory, że nie pojedzie, i raz temu koniec zrobić... rzekł Aron z pewnem rozdrażnieniem. Na co tu w bawełnę obwijać? Ona na jegomości poluje, chce się wydać... jegomość jest słaby... da się złapać, a potem co? czy panu spokój nie miły? A! co za los dla panny Lorki! a! panie!	Bo pan Skrzetuski jest nieobecny, a oprócz tego wiedz o tym, że żaden z nas szukać jej nie przestanie, choćbyś i pod ziemię ją ukrył.	Chłopak je śniadanie. Dajcież ludziom zjeść, do stu piorunów! Że sami się natkacie i opijecie grzanym winem, to nie racja, żeby ludzie o suchej gębie przemarzali dla waszych wybryków!	Panie ordynacie, czy pan uwolni mnie dziś od swego towarzystwa?	Nareszcie to, co pan nazywa arystokracją, a co ja nazwałabym klasą wyższą, stanowi dobrą rasę. Może być, że pewna część jej za wiele próżnuje; lecz gdy który weźmie się do czegokolwiek, natychmiast odznaczy się: energią, rozumem, a choćby tylko szlachetnością. Przepraszam, że zacytuję tutaj słowa, które często książę powtarzał mi o panu: „Gdyby Wokulski nie był dobrym szlachcicem, nie byłby tym, czym jest dzisiaj...”	O, panie sędzio, pan zechce mi dopomóc, prawda?	Co pan?!	A no tak, ta wieża ma takowe przezwanie od czasu onego napadu. Kiedy poganie ją zdobyli, to podobno wyrabiali tam okropności. Ludzie gadają, że było tam istne piekło. A jeżeli tam, jak mówicie, znajduje się wejście, to powinniśmy je znaleźć, bo ta baszta jak stała, tak stoi, wcale nie ruszana	Kwadrans na dziewiątą, a nie widzę jeszcze ani źdźbła pasażera Gdzie oni się zaszyli? Ale możesz zaprzęgać. I pakunków też nie ma. Kroć diasków! Tamten nie będzie wiedział, gdzie wetkać swoich pasażerów dziś wieczór, śliczna pogoda, a ja mam całej parady zapisanych czterech. To mi ładna gratka na sobotę! Zawsze tak, kiedy człowiekowi potrzeba pieniędzy! Cóż za pieskie rzemiosło! Co za psie rzemiosło!	Ja?... Zacznę od tego, że mam już prawie konkretny plan. Chcę jednak najpierw poddać ten plan twojej krytyce, bo byłoby nonsensem forsować go wbrew twojej woli, czy chociażby wbrew twemu uprzedzeniu. Dziecko to musi dać nam obojgu radość, obojgu zapełnić pustkę. A i ono byłoby skrzywdzone, gdyby przesądzone było już, że nie zyska twoich uczuć. Prawda?...	Nie nade mną żale rozwódźcie, ale nad tą ziemią naszą, którą nie dość, że nękają Tatarowie, Litwa, Prusacy, jeszcze jej od własnych dzieci zguba przychodzi! Nasza wina, wielka wina nasza, żeśmy jedności pozbyli i siły z nią, do niej powrócić trzeba lub zginąć nam.	Prawda, nic nie zrozumiałaś z tego, co między sobą gadali panowie. Behadyr Ajdar pamiętał o twojej prośbie. Powiedział do brata: „Słuchaj, Toktysz, my we dwóch te niewiasty zdobyli, więc jeśli chan ich nie zabierze, rozdzielimy je między siebie. Ja wezmę młodszą dziewkę. Ty szukasz niewiasty cichej i łagodnej do niańczenia Kałgi, weź drugą. Ona umie chodzić koło dzieci, sam widziałem, jak o swojego malca się troszczy”. Ajdar chciał ci zrobić przyjemność. Byłabyś zawsze blisko Elżbiety, bo Ajdar i Toktysz jako bracia się nie rozłączają, ich namioty zawsze stoją obok siebie. Otóż Toktysz wolał nie podejmować decyzji bez żony, żona nie chciała decydować bez szamana, więc przyjechali wszyscy razem, aby obejrzeć Elżbietę. Czary miały przesądzić, czy będzie niosła szczęście ich dziecku. Szaman, wielki czarownik, wyczytał z jej oczu i dłoni bardzo dobre rzeczy, więc przystali. Ale Jasia Arguna nie chciała wziąć w żaden sposób. „Niańka nigdy nie przywiąże się do naszego syna, jeśli zostawimy jej własne dziecko”. A mnie się wydaje, że tam była jeszcze inna przyczyna. Jaś zanadto ładny. Arguna nie lubi ładnych dzieci, bo jej Kałga brzydki...	Dobrze, idź już, idź, kochany Edmundzie, nie zatrzymuję cię dłużej. Dosyć się napilnowałeś moich interesów, załatwiajże teraz swoje sprawy. Może ci trzeba pieniędzy?	Lekarz jest w błędzie a paraliż księdza nie przeszkadza mi; wezmę księdza na plecy i popłynę.	Myślę że romans ten popełnił nie radca Stanu, ale kobieta. W dziwacznych wymysłach wyobraźnia kobiet idzie dalej od mężczyzn, dowodem Frankenstein mistress Shelley, Leone Leoni George Sand, dzieła Anny Radcliffe i Nowy Prometeusz Kamila Maupin.	Nie ma już Dynuśki, zabiłeś ją, mój drogi Zapraszam cię na premierę hrabiny de La Baudraye.	Widzę że wasza dostojność nie poprzesz mojej prośby u jego świątobliwości.	Zabierajcie manatki, bo tu niezwłocznie może być rewizja! Nie ma o czym długo gadać. Jutro rozpowiem.	Zdaje mi się, że za wiele	Pani, zdaje się, jest bardzo na mnie zagniewana. Żywi pani do mnie urazę o to, że namówiłem profesora do wyjazdu.	A co? Czy się pali? Jestem!	A któżbyto śmiał z takiego wielkiego pana, co życie ludzkie trzyma w ręku, żartować sobie?? Godziłożby się to? Cyganku kochanie, nie sromaj się przedemną, my dawno znajomi: rób swoje!	A mnie właśnie przezywano Trzewikiem. Tedy dałem nura. Ciemno było, śnieg padał gęsto, ślady zasypał. Błądziłem przez noc, a rankiem doszedłem do pewnej małej wioski, gdzie i przesiedziałem kawał czasu.	A teraz niech pani siedzi cicho, a ja pani coś ładnego przeczytam. Chce pani?	A widzisz? Trzeba ci było rodzica słuchać! Teraz płaczesz...	Bates-sahib! W tym kryje się jakiś podstęp. Proszę się przyznać. Już ja się znam na tym mruganiu.	Dobry wieczór waćpanom! Już nie zamrę, aha!	Jakże?... nie domyślasz się kuzynko... przyszły filar społeczeństwa!...	Ją zabił nie Paolo Zabiła ją krzywda, która zatruła serce Paola; ona i Paolo, i ta inna biedna dziewczyna, której ciało znaleziono w porcie, to wszystko ofiary jednej i tej samej zbrodni. A tą zbrodnią oddychamy my wszyscy, my wszyscy popełniamy ją nieustannie. My zabiliśmy Paola, Amelię i Jolantę.	Kiedy tak to niech se idzie do kryminału, bo ja za hycla sto pięćdziesiąt rubli nie zapłacę.	Masz słuszność U nas powszechnie kobiéty stosunkowo wyżéj stoją od mężczyzn, i to jedno pociesza, boć od nich zależy przyszłość pokoleń. Ale i to są chore dusze... Każda z nich prawie pożyciem z człowiekiem, co jéj nie był wart, złamana. Odwagi im braknie, aby samoistniéj życiem kierować; dręczą się i marnieją.	Mnie?... nic!... ot, zamyśliłam się o ludzkiej niedoli...	Na razie chodzi mi tylko o pana stosunki z tym pożytecznym osobnikiem	Nie, hrabio, nie jak śmiertelni wrogowie.	Nie, tylko koron.	Nie, wcale nie jestem śpiąca	Odejdź już, nie dogaduj. Nie podoba ci się, to nie patrz.	Oto są żądane kaptury i niech biegli osądzą, czy można zrobić więcej z podobnej ilości materiału.	Tak, panie doktorze Leszczykowski za wiele na te rzeczy wydaje. My wprost na to zezwolić nie możemy. Rozumiem jakiś drobiazg, ale takie sprawy fundamentalne, to nie uchodzi.	Ten, ten, proszę pani.	Teraz muszę zastanowić się nad tym, com się dowiedział. Chciałbym mieć godzinkę czasu do namysłu. Jest wpół do pierwszej. Wracam do hotelu. Może byście panowie przyszli tam do mnie na śniadanie o drugiej? Wówczas będę mógł powiedzieć, co o tym wszystkim myślę.	Wy o nas nie zapominajcie u króla ja o was nie zapomnę u mojego pana. Zresztą mój Brühlu nie tak to ty jesteś tam bez opieki jak mówisz. O. Guaryni cię nawraca, Kolowrathowa cię na zięcia sposobi; nie zaręczam żebyś tam jeszcze nie miał kogo.	A gdzie?	A jakie, panie Aronnax?	A staremu królowi największą zawadą?	A więc za jakiś kwadransik wrócimy tu do pana.	Ale ślady są	Boję się.	Bredzisz, myszko!	Cicho, cicho.	Co za figiel?	Cóż? ze wsi przyjechałaś? cóż tam na wsi? Jak to wygląda?	Diabli to nadali Chyba ryby zmówiły się z Hiszpanami, by uniemożliwić nam ucieczkę.	Dlaczego się mamy kłócić?	Do tegoż i moja mowa wiedzie, matusiu. Musicie przyjść oboje z ojcem do Krakowa i na własne oczy widzieć wszystko.	Gotów jestem, Pawełku, na wszystko.	Grzela! Grzela się pcha na pierwszego, a głupi naród bałamuci i do złego jeno prowadzi...	Hi! Hi! Hi! To chyba po chińsku! Hi! Hi! Hi!	Ja widziałem Karakozowa; na tę samą...	Jakże się ten Anglik nazywał?	Jakże, z tysiąc złotych kosztuje wesele...	Jest pani z domu de Corroy?	Jestem chory i zniechęcony do życia	Jestem tego pewien.	Już? Dlaczego? Jeszcze wczaswczas (daw.)	Komturkomtur	Koniecznie ci potrza na głos wszystkie nazwiska wykrzykowaćwykrzykować (daw.)	Kto go tam wie, co on myśli robić!	Kto to?	Miss Campbell jest także młodą dziewczyną i przywiązuje do tego fenomenu wielką wagę, przesadza bez wątpienia...	Może Nab?	Ne! Verčiau važiuosiu anksti rytą, o pagrįžęs nubėgsiu į dvarą. Vieną vežimą netruksiu parvežti	Nieboszczyk Latter.	No, ale przecie mogłeś uzyskać odpis w tym urzędzie, gdzie wam dano ślub.	Obawiam się zbyt wysokiego cła, przechodzącego nawet moje środki, gdy wiozę taki skarb...	Och, nieba! w Konstantynopolu! ale, gdyby nawet w Chinach, pędzę tam; lećmy!	Od kogo?	On jest dżentelmen	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Pani! wezmę to tylko	Pokrótce to i porceneleporcenele (gw.) przekpiwali.	Prosta szlachcianka...	Przecież na takie figury dzielą się nasze pola, a jeometrowiejeometrowie (daw.)	Przecież ten tajemniczy hrabia to kawaler.	Przecież umiem.	Przyszedłem po dawnej znajomości dowiedzieć się o zdrowiu waćpanny i spytać się, czyli się waćpannie pobyt w Taurogach podobał?	Stammer, ty co wiesz wszystko co słychać?	Słuchaj waćpan! A żebyśmy tak popróbowali onych kretów w norach wydusić?	Tak, dziadku	To co innego Penn niezupełnie jest przy zmysłach, a ja za jedyny swój obowiązek uważam czuwanie nad nim.	Trochę, o ile można ją uprawiać na wsi; jest to jedyna moja przyjemność.	Ty na wysokiém, wysokiém drzewie siedział i wronki w powietrzu pasł...	Tym lepiej	Widziałam	Z ilu też osób składał się ten dwór?	Za pięć minut będę gotowa.	Zawsze zostawiłeś wasza mość ziemię i budynki.	Zuch z niego	Żyje ojciec?
Wojownik jest doskonały; kto wie, czy po śmierci księcia Jeremiego w Rzeczypospolitej nie największy... Pobili go, prawda, teraz, ale miał sześć tysięcy wojska na ośmdziesiąt... Pan podskarbi i pan wojewoda witebski okrutnie go za to potępiają, mówiąc, iż przez pychę to z tak małą siłą się porwał na ową niezmierną potęgę, ażeby się z nimi wiktorią nie dzielić. Bóg raczy wiedzieć, jak było... Ale stawał mężnie i sam życia nie szczędził... A ja, którym na wszystko patrzył, tyle tylko powiem, iż gdyby miał dosyć wojska i pieniędzy, noga nieprzyjacielska by z tego kraju nie uszła. Tak myślę, że szczerze on się teraz weźmie do Szwedów i pewno ich tu nie będziem czekać, ale do Inflant ruszymy.	Tak, kopalnie diamentów! Tak, proszę pani, mało która księżniczka będzie tak bogata jak Sara Crewe, którą pani nazywa swoją uczennicą, trzymaną z łaski. Pan Carrisford szukał jej od dwóch lat bez mała, a ponieważ na koniec ją odnalazł, więc już nie puści jej od siebie.	Ma pan na myśli wypadek Masona? Ja miałem go zawsze za szczególnie skandaliczny. Byłem przekonany, że dyrektor znacznie ostrzej weźmie się do rzeczy. Prawda, Masona wyprowadzono w pole, w każdym razie jednak jest on na wskroś szczery i bardzo gorliwy.	Tak jest, bracia jeszcze zeszłego tygodnia słyszałem: jedzie generał, bardzo ważna figura, będzie zwiedzał całą Syberię. Wiadoma rzecz, przekupią i jego, tylko nie nasz ośmiooki: on i podsunąć się do niego nie odważy. Bo generał generałowi nierówny, bracia. Różni bywają. Tylko ja wam mówię, że major w każdym razie na swoim teraźniejszym miejscu zostanie. To rzecz pewna. My lud bez języka, a między władzami swój na swego donosić nie będzie. Rewizor zajrzy do ostrogu, nic nie zobaczy i doniesie, że wszystko znalazł w porządku...	O, myli się pan. Nie należy wyrafinowania identyfikować z komplikacją. Pierwsze jest jedynie wyostrzeniem i zróżniczkowaniem, a jeżeli pan woli, intensywną eksploatacją cech posiadanych, wrodzonych, tkwiących w organizmie, podczas gdy drugie uważam za konglomeraty wyhodowane sztucznie, za przeciwstawności logiczne, za antynomie, jakie w organizmie mogą się spotykać tylko w stanie patologicznym.	Zresztą jeśli już muszę wyjść za mąż, po dobrej czy złej woli, powinnam podziękować Opatrzności za wzgardę, jaką mi okazał pan Albert de Morcerf. Gdyby nie Opatrzność, byłabym dziś żoną człowieka okrytego hańbą.	A mogę śmiało powiedzieć, że od lat trzydziestu, to jest od czasu jak utrzymuję mą gospodę, wielu młodych ludzi przeszło, jak to mówią, przez moje ręce; ale żaden jeszcze nie był tak miły i tak dystyngowany, jak pan Eugeniusz. Jaki on piękny we śnie! Pani Couture! Niechże pani oprze jego głowę na swym ramieniu. Ba! Ona już spadła na ramię panny Wiktoryny: Bóg czuwa nad dziećmi. Jeszcze chwila, a byłby roztrzaskał głowę o poręcz krzesła. Ale z nich obojga byłaby bardzo ładna para.	Temu, że w tej chwili czuję się zdolnym umrzeć, nie narażając się zbytnio na śmieszność. A któż mi ręczy, czy za dwa miesiące, po długim pobycie w tej wilgotnej kaźni, będę tak samo nastrojony? Przeczuwam odwiedziny księży, ojca... Nie może być nic nieznośniejszego. Trzeba umierać.	Otóż zmiłujcie się tylko nie powtarzajcie. Ja przed wami jak przed ojcem rodzonym. Jeszcześmy wówczas byli w lasach pana łowczego i stary Bartosz i mój nieboszczyk razem. Nie wiecie bo coto za człowiek był mój nieboszczyk! Jużto prawda, że czasami lubił z ludźmi uczciwymi podhulać, ta i podpić, ale co chcecie, taki człowiek człowiekiem. Ależ za to sprytny, a do wszystkiego do czego chcesz, a przewąchał bestja co się gdzie święciło i przez dziesiątą ścianę. Jakoś Bartosz z moim nieboszczykiem mało nie jednolatki byli, obaj nieżonaci, bo mój taki mnie jeszcze i nie zaznał. Aż tu matczysko im stare umiera, jakoś w późną jesień przed Wszystkiemi Świętemi, to i gospodyni w domu nie stało. Nu, już taki jednemu trzeba się koniecznie ożenić. Mój był młodszy, o! i tęgi chłopak, jak Boga mego kocham. Ludzie poczęli im swatać nieboszczkę Bartoszowę, młodą i śliczną dziewkę; krew z mlekiem, jagódkę, ale już była we dworze u nieboszczyka łowczego. Bartosz z początku nie zechciał, kiwał głową i nie smakowało mu coś, że to ze dworu, zwyczajnie. A no jak zaczęli go namawiać, że dobra gospodyni, że uczciwa, a liczko taki gładkie było, tak się nareszcie odważył, ta i ożenił.	Nigdy mi się nie zdałaś równie uroczą, równie piękną, jak w tej chwili; i gdyby doświadczenie przeszłości nie uczyniło mnie oględnym, mniemałbym, iż kocham cię więcej niż kiedykolwiek”. I margrabia, mówiąc w ten sposób, ujął jej ręce i całował je... (Żono? Kupiec ze słomą A rejestr? ... zostań, zostań, mam już). Pani de La Pommeraye, dławiąc śmiertelny żal, jaki targał jej serce, podjęła rozmowę i rzekła:	Należy, Albercie, zrobić, tak jak ja zrobiłem. Należy sobie powiedzieć, że pieniądze, czas i trud są niczym, gdy chodzi o reputację całej rodziny. Nie wystarczy prawdopodobieństwo, trzeba mieć całkowitą pewność, aby zgodzić się walczyć na śmierć z przyjacielem. Jeśli podniosę szpadę albo jeśli strzelę z pistoletu do człowieka, któremu przez trzy lata ściskałem dłoń, muszę przynajmniej wiedzieć, dlaczego się do tego posuwam	Niech pan posłucha, ja go przecież nie znam.	Czyż to nie największa bzdura na świecie?! Trzeba było się niespodzianie pokazać i natychmiast wyjaśnić sprawę.	Słuchaj, na dzień i godzinę nie chybię, bo to moja rzecz, ale jak się z tego wywikłasz, co wyniknie, nie moja sprawa. Stworzenie całkiem dzikie, ażeby je ugłaskać, więcej potrzeba czasu, to już nie moja sprawa.	To mi mężczyzna! Co za wąsy! Co do nóg zaś, to nikt nie może z nim rywalizować. Próbował obejść się beze mnie... Gdy służył w gwardii... wiesz?	Tak, pan! Skąd się wzięły te rewelacje?	Hola bracie! odparł Suchy, nie spiesz się tak do swoich szkatułek musim gotować miksturę dla naszego pacienta. To mówiąc przystawił kociołek i wiatr zerwał się szalony. O mało krzyż się nie zwalił, deszcz lunął jak z wiadra, ale w kole deszczu nie było, chociaż lał strumieniami o trzy kroki; piorun bił po piorunie a Bartłomiej mało nie omdlewał ze strachu.	Jedno ci zapowiadam. Żenić się nie będę ci zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych ekscesów, rozumiesz?! Bo to dziewka od Wiśniowieckich, samej księżnej Gryzeldy zaufana, a ja księżnej nie chcę obrazić przez estymę ani pana starosty kałuskiego także.	To ładnie nawet, ale jakoś... Nie ma zwyczaju topić zwłok. Protokół tego nie przewidział. Tu będą goście zagraniczni. Oczekujemy kilku królów, i wo­dzów paru, i marszałków... Na oczach świata, że tak powiem, utopić naczelnika państwa? Powiedzą, żeśmy barbarzyńcy. To w interesach nam zaszkodzi, a my tu budujemy COP, i w Gdyni mamy nowy port. I na wystawy posyłamy nasz drób wzorowy i maszyny. Myśmy są nowoczesne państwo, nie żadne tam pra tego...	Nie skończyło się, skoro się rozpoczyna na nowo.	Teraz nie można bo jak na obiad zawołają, trzeba, aby ojciec był już ubrany... Lepiej może pudło na klucz zamknąć...	Nie zawsze bandytyzm jest rzeczą nieuczciwą jeżeli na przykład okradniesz złodzieja, to czyn twój będzie nawet bardzo szlachetnym.	Pan ma swoją pannę, panie Kubusiu?	Tego się ja nie boję wyszliśmy z tych czasów, kiedy bić było potrzeba, ja już nie dziecko.	A przy tym umie się pani ruszać, mówić w salonie. Nie tak jak nasze panie...	Ach! mam doskonałą myśl, ale ja powiem ostatnia. Teraz kolej na H. O.	Towarzysze! W tej chwili towarzysze z KC zastanawiają się nad sposobami i możliwościami, jakby utrzymać Paryż w naszych rękach i nie oddawać go więcej w ręce burżujów i kapitalistów. Główny sęk, towarzysze	Zobaczysz, jaką wydam ci się śmieszną, kiedy już będziesz w Warszawie... Ale ja ciebie nigdy nie zapomnę...	Akurat rok temu okrągły sprowadził się prosto z Paryża. Stary Witowski z Witowa, stryj jego, zapisał mu Witów, aby majątek nie wyszedł z nazwiska, ale tyle pozostawił legatów filantropijnych, tyle zobowiązań moralnych a dziwacznych, że tylko szaleniec mógł przyjąć zapis, pomimo że to fortuna magnacka.	Hej! odleciała głowa i bebechy, a wypatroszona ryba przeszła do stryja Saltersa, który parskał zajadle. Znowu rozległ się chrzęst rozdzierania, kręgosłup pofrunął za burtę, a ryba, wyczyszczona, chlupnęła na dno kadzi, rozbryzgując słoną wodę prosto w usta zdumionego Harvey’a. Po pierwszym okrzyku ludzie ucichli jak trusie. Dorsze jeden po drugim poruszały się jak żywe, a zanim Harvey przestał się dziwić cudownej wprost zręczności, z jaką wykonywano całą robotę, jego kadź była już pełna.	Podłe i nikczemne. Co pan mi da za moją modlitwę?	A może nie starczyć?	Będę z tobą szczery mogę, ale nie chcę.	I nie straszna mu zemsta piratów z Tortugi?	Idź na swoje miejsce	Na rany boskie, radź mości książę!	Nie mogło być inaczej bez mamy i Pipa	Nie pomogą babury ani wojsko przeciw sile Allacha i proroka...	Nie wiem.	Nie.	Teraz już nawet nie mogłoby, gdyż właśnie ja posiadam wszystkie potrzebne materiały.	Właśnie, żebyś mi przeszkodził. Ty byś mi nie pozwolił, bo to nie był twój pomysł. Ty zawsze jesteś taki	Jörgenie czy sądzisz, że można stamtąd z pokoju zobaczyć, co się dzieje tutaj w młynie?	Ot, tu jest na to lekarstwo!	Bates-sahib! W tym kryje się jakiś podstęp. Proszę się przyznać. Już ja się znam na tym mruganiu.	Ciotuniu, prawda, że dziewce to strasznie źle na świecie?	Na, tai kas gi iš to?	Po co gadać o tem, czego nie będzie!	Do Skomontów. Macocha mnie wezwała.	Otwórz okno!... Oj, to! to!... Twarz w płomieniach, oczy szkliste, pulsa biją tak, że słychać na ulicy...	Jak to przeze mnie?	Przepraszam was. Cosik mi się niespodzianie przypomniało. Śpiewajcie dalej.	Rubli choćby, czegoś solidnego zawsze. Otóż przyszedłem z propozycją, jakby to krócej powiedzieć, że mogę się z panią ożenić!	Właśnie szukamy takiej rośliny, co się nazywa „cretinis forestiscretinis forestis	A też z pana obolały cierpiętnik! Wszystko pokrajane, pokłute, naszpikowane, poprzestrzelane	Bo głowa jego do sądu należy	Bój się Boga. Ty chyba kochasz innego?	Drogi Piętaszku! Wszakże mówiłeś, że rad byś wrócić do swoich!	Jakże, starszy cechu złotników; z jego córką nasz Stanko żeni się niebawem. Słyszysz ty? Cóż tam za krzyki?	Ożenić się z tobą	Powodzenia w zabawie życzę waszmościom. Do zobaczenia jutro.	To wyższa rzeczywistość: to słowa, które się stały ciałem...	I po co to to było za przeproszeniem bronić? Żyło to to jak bydlę, toby i zdechło jak bydlę.	Niestraszne mi te dzikusy Poza tym to tylko dwa tuziny.	To tak co dzień, proszę miłościwej pani; wiecznie jedno w kółko rozpowiada. A powiedz, Krysiu, jak tatuś wygląda?	Ale ubrany jest źle.	Bo widzisz, to będzie zależało...	Domy mi pozamykali!	Ja wiem, że to śmierć, ale wolejwolej (daw.)	Niech ci będzie, zaufam ci.	Oho, komu to starszych uczyć!	Powiedz, po co ci?	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	To słuchaj dalej: liberję włóż i chodź i jakby ci kto mówił, to powiedz, że ja ci kazałam.	Że ja flirtuję z panem doktorem	A Pawła niema w chacie?	Ano, po drabcedrabka (reg.)	Aramisie!	Bo diabła wart cały ten interes	Będzie bardzo piękna	Chodź tu!	Dobranoc!	Drzwi zamykasz, ty finansisto?	Durny! toć ty ją masz!	Dziękuję wam, Szwejku A dużo miała życzeń?	Dziękuję, babuniu okropnie gorzkie! Może już dość tej trucizny. Zdrów jestem!	Jutro po radzie wojennej.	Kiedyż twój ślub?	Mój mąż?... Jaś?...	No i?	Obrączka ślubna	Piękne widowisko, przez Bóg żywy!	Poznam.	Skąd wiesz, że lekarza?	Toż mówiłem...	Tyle panu powiedziała nauka i nic więcej?	W części kniaź Witold obdarzył.	Według rozkazu, panie kapitanie	Z jakim Brodzkim?	Zapewne ale sam.
Nic by mi z tego nie przyszło. Gdybym nawet nie posiadała osobistego majątku, może mi pan wierzyć, że w każdej chwili mogłabym stać się bogata. Nie wszyscy mężczyźni tak boją się pożycia ze mną, jak pan. Dajmy jednak temu spokój. Skoro pan wszakże wspomniał o okupie, przyszła mi do głowy zupełnie inna myśl... Przepraszam pana na sekundę.	Właśnie. Diabelnie mnie kręciło, by mu wygarnąć prawdę. W ogóle męczy mnie ta tajemnica. Najchętniej roztrąbiłbym wszystkim o naszych zaręczynach. Ale jeszcze nie wolno mi. Nie wolno. Pośpiech mocno pokrzyżowałby moje plany.	Na Melpomenę. To była taka bogini tańca, wina i miłości, ale przeważająco tańca. Pani będzie łaskawa w lewo... o tak... Dlaczego pani tu nie bywa?... Pani nie może pojąć tęsknoty takiego tancerza, jak ja, do takiej partnerki, jak pani...	Nie! Było to dlatego, że szedłem Drogą zbawienia... nastrojony, jak si-nen (cymbały), do celów zakonu. Wyłamałem się spod tego kierownictwa: melodia się urwała i nastąpiła kara. Wśród mych rodzinnych gór, na rubieży mej ojczystej ziemi, w samej krainie mej grzesznej tęsknoty, dostałem uderzenie kułakiem... tu! Jak biją nowicjusza, gdy źle ustawia czarki, tak uderzono mnie, com był przeorem w Such-zen. Nie skarcono mnie, jak widzisz, słowem, ale czynnie, mój chelo.	Nie, pani nie mamy zwyczaju pisywania do siebie.	To mnie rzeczywiście cieszy. Podobno w domu mówiłam tak, ale myślę, że mnie tym tylko drażniono. Nie chcę mieć akcentu amerykańskiego. Nie mogę co prawda powiedzieć ani słowa przeciwko jankesom, panno Shirley. Są oni rzeczywiście cywilizowani. Ale kochana Wyspa Księcia Edwarda jest mi zawsze droższa.	A dlaczegóż nie mielibyśmy wejść obaj razem? Ty pospieszyłbyś w objęcia Agaty, ja zostałbym w alkierzu, póki byś nie dał umówionego znaku.	Bo ja iść muszę Bywajże mi zdrowa; a jak dokuczy, pamiętaj, że u nas masz zawsze przytulisko... roboty ciężkiéj nie będzie... Bywaj zdrowa!	Bo nie może być taką jakiej ja chcę, a takiej jaką mi los dać może niby jałmużnę żebrakowi, ja nie przyjmę.	Bóg miłosierny uczynił to dla dobra jego! Wiedział, że nie mógłby znieść tego ciosu.	Daj wam Boże, abyście się zeszli... Ale to mnie martwi, co mi waćpanna mówisz, że ich u pana hetmana nie masz, bo z takimi żołnierzami wiktorie łatwiejsze.	Ja ich nie znam i różnie o nich słyszałem, a przez życzliwość dla Ignasia chciałbym wiedzieć wreszcie, co o nich sądzić.	Ja niewiele pamiętam prócz tego, że się bałam piwnicy i ciemnego wejścia, ale za to lubiłam ciastka i mleko, któreśmy znajdowały na dachu. Gdyby nie to, że jestem za duża na takie rzeczy, chętnie bym się jeszcze w to bawiła	Jakiś ty dobry, jakiś ty kochany, żebyś ty wiedział, jak ja ciebie strasznie kocham i... ja nie chcę, ja nie mogę mieć przed tobą tajemnic! Możesz mną później pogardzać, ale wyznam ci wszystko. Obiecaj, że mi przebaczysz! Obiecaj! Ja, widzisz, jestem taka biedna, taka słaba. Ja doprawdy nie umiałam się bronić. Ona miała na mnie jakiś wręcz hipnotyczny wpływ...	Kłócicie się o wyrazy Żałuję, że nie mogę zostać z wami, ale puszczam w ruch nową drukarnię.	Nie bardzo.	Nie wyganiam was przeciech, siedźcie, a wola wasza będzie iść, to se pójdziecie...	Nie, nie!	Pięknie powiedziane, mości wójcie. Tymczasem opuszczam pana, aby nie opóźniać na chwilę nawet załatwienia tak pilnej sprawy.	Prawda jest, panie Michale że dokonaliśmy wielkich rzeczy w Warszawie, ale broń Boże dłuższego pobytu, tak, mówię ci, zniewieścielibyśmy jako ów sławny Kartagińczyk, którego słodkość aury w Kapuisławny Kartagińczyk, którego słodkość aury w Kapui... zdelibitowała osłabić, pozbawić sił.. A najgorsze ze wszystkiego białogłowy. One każdego do zguby doprowadzą, bo to sobie zauważ, że nie masz nic zdradliwszego nad niewiastę. Człowiek się starzeje, ale go jeszcze ciągną...	Bądź co bądź, jestem zdecydowany. Nie ma w piekle takiego szatana, ani na ziemi takiego człowieka, który by mi przeszkodził zamieszkać w domu moich przodków.	Nie wszyscy jednak Dwom z nich wydarzyła się niemiła przygoda: zapomnieli ciągnąć i fajki pogasły. Musieli nieboraków zakopać w lodzie. Ale w końcu szkoła jednak została zbudowana z cegieł lodowych i żelazobetonu. Jedno z drugim trzyma się świetnie kupy, ale Eskimosi rozpalili ogień dokoła gmachu używszy do tego drzewa z rozebranych statków handlowych, które zamarzły w pobliżu. Osiągnęli wszystko, o co im chodziło: lód, na którym szkoła była zbudowana, stopniał i cała budowla razem z kierownikiem i przedstawicielem rządu, który miał asystować przy uroczystym poświęceniu szkoły, zwaliła się w morze. Usłyszano tylko okrzyk: „Gott strafe England!”	Już to co do nauki to diablo trudno pójdzie. Nie umiem ani a, ani b nawet, ale znam za to dobrze pacierz, a to jest dosyć, aby stać się dobrym gubernatorem. Co się tycze oręża, będę walczył takim, jaki mi podadzą, za Boską pomocą. A nieźle też pięściami i kułakami bronić się potrafię.	Przy wielkim ołtarzu najlepiej się modlić, i słusznie waćpan czynisz, że do samego króla jedziesz, bo choć u niego tysiące spraw na głowie, przecie nikomu ucha nie odmawia, a już na was, szlachtę, tak łaskaw, że aż Szwedzi wam zazdroszczą.	Skoro miał, a nie ma teraz...	Niczego... Ale jeden z nich powiedział: „Nie ma czasu do stracenia... jutro rano o ósmej przywódca tam do nas zatelefonuje...”	Tym lepiej Zaufanie to ważna rzecz, zwłaszcza gdy kto chce się żenić. Co mi zresztą do tego; ale posłuchaj, chłopcze, nie trać czasu, idź do niej natychmiast, zawiadomić o swoim powrocie i nadziejach.	Bynajmniej. Jest pan wszystkim.	Co pan tu robisz? rzekł prezes dumnie.	O!... zachowaj że pan ten drogi skarb Czy o te papiery panu chodzi?	Pan! pan, który mnie łudziłeś głupią nadzieją! Który mnie powstrzymałeś, ukołysałeś, uśpiłeś próżnymi obietnicami, kiedy mogłem jeszcze coś zrobić, jakąś wariacką decyzją albo ją ocalić	Wszak zrobiłeś już pan testament, sir Henryku?	A jednak, dopóki wiąże mnie jeszcze coś z ziemią, chciałbym pomówić o tobie, o naszych przyjaciołach.	A ty, por Dios, należysz do mnie Zrobię cię kapitanem kawalerii, gdy tylko znowu zobaczymy jakiegoś konia.	Cofając się, jak rzekłem jaśnie panu, trafił na schody do piwnicy, gdzie drzwi były otwarte, porwał klucz z zamku i zatarasował się z wewnątrz. Ponieważ stamtąd niema innego wyjścia, pozostawiono go w spokoju.	I będą te kominy widziały w dali jakieś złowróżbne znaki, Bożego gniewu ciche ostrzeżenia, jakieś dymne Mane Tekel FaresMane Tekel Fares zaszczepi wam szał (pasja) na tle erotycznym; żart. termin utworzony na wzór takich nazw jak np. Turnera aphrodisiaca (tj. nazwy zioła stosowanego m.in. do leczenia potencji seksualnej). !...	Mama już o tym nawet pisała do wuja.	Pewnie jej żal było rubla i wróciła do karczmy... A to co?...	Proboszcz ma rację	Stu dwudziestu, ale jeszcze dzisiejszego wieczoru powinien dołączyć do nas Bask, a wraz z nim czterystu korsarzy. Jutro rano rozpoczniemy szturm na Gibraltar.	Trzeba tu będzie ze sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	W ten sposób wszyscy jesteśmy przy groszu.	Wyśmienicie! Dać ci tylko kupę gnoju do leżenia, skorupę do drapania się i żonę do wymyślania ci, a będziesz najdoskonalszym powtórzeniem nieszczęśliwej i płaczliwej figury biblijnego Joba.	„O gwiazdo, co przepływasz ponad naszymi głowami, okrągła jak naramienniki naszych ojców, skąd pochodzi twoje nigdy niewyczerpane światło?”	!!!	A kto im wydaje rozkazy?	A kto się podejmie list zanieść?	A najwyżej dziesięć razy w teatrze.	A tak, i bez egzaltacyiegzaltacja	Ale pani to robi uroczo	Babcia się wszystkiego boi.	Boję się	Bóg najwyższy wie, kto tu buntownik: czy ty, czy oni?	Dam ci pół korony, jeśli go pocałujesz	Hm...	I którego dręczyłam docinkami Ach, żeby pani wiedziała, panno Lusiu, co za nieznośne dziecko było z pani.	I któż nim jest, Dobruniu?	Jakże Bóg mógł zezwolić, aby go męczono?	Jakże ojciec?.. słyszałem o wszystkiem i było mi bardzo przykro, ale, droga pani, myśmy to przewidywali, niestety! przykry był w stosunkach, często niesprawiedliwy, no, ale to trudno, człowiek starej daty, rutynista...	Jutro robimy sobie wakacje Panowie chcą obejrzeć gospodarstwo, urządzimy tedy wielką rewię i paradę naszej rolnej armii.	Kto ja taki? Ot, ciekawość! Robak...	Któż jest ów Rudy Lis?	Masz ci... teraz...	Miałżeś po co chodzić tak daleko goliznę miałeś i w Krakowie.	Może to jakiś sygnał?	Musiał tam Sapio pokawić, już ja go znam!	Myłem	Mówię panu, iż wypadek uczynił mię panem tajemnicy...	Najzupełniej	No i cóż?	No już dobrze. A tu co powiesz?	Ona? Ona?... Czy ja mogę wiedzieć...	Owszem, niech płaci karę...	Pięćdziesiąt tysięcy żołnierzy A ileż dacie mi za to?...	Pozwólcie panowie że dokończy chora obiadu.	Prawda, że najbliżej nas pod względem szerokości geograficznej jest archipelag Paumotu?	Prawda, że tu lud bitny odpowiedziałem	Przecież mu przedstawiałem praktykantów. Jak on śmiał!	Prędzej Marta czerwona sukienka.	Skądeś się wziął? Domyśliłeś się, gdzie jestem?	Są tu aż trzy „wysokie drzewa” prawie w prostej linii od Wyspy Szkieletów. „Cypel Lunety”, jak przypuszczam, oznacza ten niższy punkt. Odszukanie tych rzeczy to dziecinna zabawka. Mam zamiar najpierw zjeść obiad.	Sługa, Pieniądz, Bogactwo, Zazdrość rzekła słabym głosem, wydobywając pieniądz z sakiewki, którą miała pod ręką	Tak.	Tedy on górą, ale się jeszcze spotkamy. Czemuś zjechał z gościńca?	To się rozumie	Uchowaj, Allachu! Niektórzy ludzie mocni są rozumem, Czerwony Kapcylindrze, ale twoja moc jeszcze więcej znaczy. Zachowaj ją... sądzę, że to uczynisz. Jeżeliby chłopak niedobrze ci służył, natrzyj mu porządnie uszu.	Wezwali go przed chwilą.	Widzę, że panowie są bardzo zadowoleni	Wiersze? Jakie wiersze? Ja przecie byłem w domku straży nadbrzeżnej!	Wnosząc z tego, co wasza książęca mość przedtem mówił, to słusznie suponuje.	Wróciły czasy mego nieszczęścia; syn będzie dla mnie jeszcze gorszy niż ojciec!	Właśnie. Tym bardziej jeżeli pomimo swoich trzydziestu lat chce źle rozporządzać swoim życiem. Byłoby słabością i oportunizmem rezygnować z zasad dla egoistycznej przyjemności uzyskania aprobaty syna, który chce głupio ułożyć swoją przyszłość.	Z Anną?	Z rozkoszą.	Zatem cóż zamierzasz uczynić?	Zatem to przedsiębiorstwo?...	Założę się, że zataiłaś przede mną coś, co się w tych dniach stało.	Łysy	Żałuję, że instrument zostawiłem w Warszawie. Zagrałbym ci też jeden kawałek.	„Ach! ktoś tam klaszcze za borem!”
Powiem panu, panie kapral że jestem starym żołnierzem, służyłem jak wszyscy już przed wojną i wiem, że wyzwiska nie zawsze się opłacają. Kiedym służył przed laty w wojsku, to był u nas taki jakiś kapral Schreiter. Służył w wojsku dobrowolnie, wysługiwał się za łyżkę strawy. Już dawno mógł był pójść do domu jako kapral, ale był, jak się mówi, w ciemię bity. Otóż ten człowiek jeździł po nas, żołnierzach, ile tylko wlazło, przylepiał się do nas jak gówno do koszuli, a to mu się nie podobało, a to znowu tamto było przeciwko vorschriftom, szykanował nas, jak tylko mógł, i mawiał: „Wy nie żołnierze, ale stróże nocne”. Mnie się to przestało podobać i pewnego dnia poszedłem do raportu. „Czego ci tam?”	Panowie, gdy Grimaud zajmie się przygotowaniem śniadania, zacznijmy od zebrania broni i nabojów; możemy pomimo to rozmawiać, wykonywując tę czynność. Ci panowie nie usłyszą nas.	Niechże się już dzieje, co chce. Aby nasz pan Longin, niebożątko, przedostał się szczęśliwie! Przez całą noc spać nie mogłem, tylko o nim myślałem, a com się zdrzemnął, tom go w opresji widział, i taki mnie żal brał, że az poty na mnie biły. Najlepszy to człowiek, jakiego w Rzeczypospolitej możesz znaleźć, z latarnią przez trzy roki i sześć niedziel chodząc.	Tak Zdawało się, że usiłuje mnie przed czymś ostrzec. O to mu widocznie chodziło. Czy wyobrażał sobie, że zapomniałem o twoim istnieniu? Jedno jedyne słowo, które wymówił, to było: „dwoje”. Przynajmniej tak to brzmiało. Tak, powiedział: „dwoje”; i że mu się to nie podoba.	Drogie dziecię! o tak, tak, ona mnie szczerze kocha. Lecz nie wierz pan temu, co mówiła o Anastazji. Widzisz pan, one zazdroszczą jedna drugiej; lecz to dowodzi tylko ich przywiązania. I pani de Restaud kocha mnie również; wiem to dobrze. Ojciec pojmuje swe dzieci, tak jak Bóg ludzi pojmuje; ojciec widzi głąb ich serca i przenika ich zamiary. Córki moje kochają mnie jednakowo. O jakżebym ja był szczęśliwy, gdyby los zdarzył mi był lepszych zięciów. Ale nie ma widocznie zupełnego szczęścia na ziemi. Czemuż nie mieszkam u nich! Nie pragnąłbym nic więcej, tylko słyszeć ich głosy, wiedzieć, że są niedaleko, widzieć je, gdy przychodzą i wychodzą znowu, tak jak za owych czasów, gdy jeszcze u mnie mieszkały; o czuję, jak serce skakałoby mi z radości. Czy one były dziś pięknie ubrane?	I cóż z tego? Pilnują dniem i nocą. Ryba się nie przedostanie.	Myli się pan to wydawnictwo daje mi znaczny zysk. Zatem jest w tym dobra kalkulacja.	Nie pleć! Umiesz coś nie coś, ale daleko ci do doskonałości! Widzisz, Bagero, jaką to wdzięczność otrzymuje w udziale nauczyciel. Ani jeden wilk nie podziękował mi dotąd za naukę. No, mów, skoroś taki mądry, jakie jest zawołanie ludów czworonożnych czasu łowów.	A tak! Nie pomyślałam o tym. Proszę mnie sprostować, jeśli się mylę. Czy tak istotnie?	Bani mosze iźdź Odo moja gompinadzja: ja fyjtę z banem, otdziąkniemy żpiekóf na naż drob. Bżes den dżas bani bójcie to banny Glerszet, nigd nie saufaszy deko. Mam gonia, fesmę bana z dyłu sa ziotło i niech mnie dżardzi borfą, jeźli nas gdo tobatnie.	I co? I gadają teraz po Warszawie: „Pamiętała o najdalszych krewnych!” Ładnie pamiętała! Marynia ma zapis a wiesz jaki? Czterysta rubli dożywotnie. I to milionerka!! Pannie służącej się taki legat zostawia	Obawiałam się, czy niemoc przemijająca nie zatrzymała was domadoma (daw.) rzekła infantka składając ukłon.	To nie przeszkadza, że jeżeli go kiedy odnajdę...	A gdyby tu jaki skład brał u pani bieliznę, czy nie opłaciłoby się zostać?	Czasem im się uda tak samo wtargnąć na naszę ziemię, plądrują też bez litości.	Nie. Bardzo cenię twój widok, ale w tym wypadku mogę się, chociaż z żalem, bez niego obyć. Wystarczy, jeżeli Bank Morgana zadepeszuje mi, że wydałeś polecenie przelania pierwszej raty.	Bywaj zdrów, panie Villefort Gdybym zapomniał o tobie nie wahaj się o sobie przypomnieć... Panie baronie, rozkaż pan, aby tu przyszedł minister wojny. A pan, Blacas, niech tu zostanie.	Czy bezpieczną tu będę, panie Don Kichot? bo widząc pana stojącego w podobnym ubraniu, nie wiem, co mam myśleć o tym.	Nic panu o tym nie mówił? Nigdy nie napomknął ani słowem, z czego można by wywnioskować?...	Nie biorąc w rachubę tego że królowa ocali pana Buckinghama, ale nas nie zasłoni przed zemstą kardynała.	Tak. Najlepszy człowiek i tyle już wycierpiał przeze mnie, że nie wolno mi go narażać na nowe cierpienia, boby ich nie przeniósł.	I za to go skasowano! westchnął Bohomolec; ale mówmy o co idzie...	Tak tak samo, jak ja kupiłem ten woreczek nowy za to, co moja luba włożyła mi do starego.	A krople na wypadek, jeśli się mała obudzi?	A to coś zupełnie nowego!	A ty, mały, cóż powiesz na to?	A! a! więc jest już serca wybrany! śmiejąc się rzekła Babetta	Chciałbym w to wierzyć	Jak ja nie mam wiedzieć, gdzie zakład? Pan dobrodży z daleka? Pan dobrodży sze cokolwiek zabłoczuł...	Jak mi Bóg miły, to responsrespons (z łac.) zawołał z niekłamanym zapałem Zagłoba.	Miłość i Włochy! O Boże, ileś ty już razy na to patrzył! Wszystko to stare, jak świat.	Nadzwyczajnie, drogi mój Bonacieux, nie taję tego bynajmniej.	Nie, monsiniorze, ludzie moi nie mogli mi nic pewnego powiedzieć.	Powiem, jaśnie panie, tylko on nie zrozumie	Proszę cię, weź to ubranie jako zapłatę, żeś mnie tylu rzeczy nowych nauczył.	Przysuń się bliżej, pragnę cię zobaczyć	Tak to był, wyjąwszy bitwy, Napoleon naszéj doliny.	To niemożliwe!	To wyście żubra zabili?	Wcale nie żarty. Pojadę z panem.	Żebym się przeniósł na folwark? któreż czworaki mi wyznaczasz?	A jakże! Pojechała w nocy z tutejszym rządcą do Olszanki i zastała dwie fury pod magazynem. Był to brat i szwagier pięknej Marcelki ze zdobyczą.	Ale czy uwierzy? Radziła się Cottarda w sprawie testamentu.	Moja żona tak myśli jak mój dziekan Trzeba im obojgu przyznać rację.	Nieprawdaż? Ze sto razy powtarzałem sobie, że byłaby z niéj najmilsza w świecie żona, ale nie mógłbym kochać ją inaczéj jak siostrę lub córkę, serce moje już zamarło.	Słyszysz mój młody przyjacielu, odezwał się do niego, co za dziwna historja?	Ale wszystko na świecie obrachować się daje, odparł Szaławita.	Co ty bredzisz?... Przestań mi natychmiast!... Ty byś w tej chwili i wróżką być mogła Tylko naokoło takich wieszczeń musiałyby się chyba odbywać dzikie poszczęki mieczów i tarcz.	Jeno mi od gorącości żelaza bielmem zaszło. Wszystko to jedno. Cóż tedy waćpanna z warkoczami swymi chcesz uczynić?	Kilkoma szafirami z tych, jakie leżą w Labiryncie, można by spłacić wszystkie długi fenickie!... Ja zaraz idę między kupców i wnet dostarczę nie trzynastu, ale trzynaście tysięcy takich, którzy będą głosowali na rozkazy waszej świątobliwości...	Otóż założę się z panią że najpóźniej od dziś za miesiąc sama pani będzie żądała, ażebym ją całował w rękę... Jesteś świadkiem, Hela... Wszystko zależy od wprawy.	Owszem, ale ja tam nie lubię bywać! On mruk, ona jędza!	To jest taki sobie pan Zwirkiewicz un pauvre diable, mający ztąd o milę mały folwark, który przyjechał do mnie za interesem przed samym prawie obiadem, więc zaprosiliśmy go do stołu.	A któż był większym politykiem niż Katarzyna Wielka, niż Elżbieta angielska, niż królowa Wiktoria. Gdy rządziły, ich kraje doszły do największego rozkwitu i potęgi. Ta tylko różnica, że miały korony na głowie. Gdybym ja była królową polską, a ty na przykład moim ministrem czy nawet księciem małżonkiem, bez sprzeciwu musiałbyś stosować się do moich dyrektyw. I upewniam cię, że rezultaty byłyby znacznie lepsze niż za rządów męskich.	Ja u księcia w jego nadwornym wojsku nie służę jeno w elektorskim pułku, który pod jego komendę został oddany.	Bo ja wiem. Wypiłbym koniaku, ale...	I... czy mam mu być oddany?	Co począć?	O, jakaś ty dobra! A czy myślisz, że... potrafisz?	Ojciec, odpuść mu.	Pozwólcież mi z łaski swojej poczekać jeszcze pięć minut bo ja także oczekuję wybawcy.	Widziałem, lecz sądziłem, iż za jednym razem wyszafowałeś całą swoją odwagę.	A daj Boże, byle dobra a gdzie ona jest ta przygoda, panie?	A pamiętasz, jak był ubrany?...	A ponieważ buduję cukrownię i chciałbym robotników otoczyć uczciwymi opiekunami, więc	Baśka!	Boże uchowaj, Mości dobrodzieju! I owszem, słucham z wielką atencją.	Byłbyś tam może zastał jeszcze lorda Grenville.	Dał mi pan złoto.	Hm, słowo daję W każdym razie niejeden tylko Fernand ucierpiał na szczęśliwym powrocie Dantèsa, nieprawdaż, Danglars?	Jakiego majestatu?	Janie, ratuj! teraz pora!	Juranda żywiącegomżywiący	Kelner, koniak, kawior, befsztyk po tatarsku, porter oryginalny, gallopp!	Która w ostatkuw ostatku (daw.) odpowiedział Maćko.	Który klasa robotnicza pije ustami swoich najlepszych przedstawicieli.	Lecz możeszże pan nosić ciężar obojga?	Mirski, Stankiewicz, Oskierko!	Naprzód, muzyka!...	Nechem, panie...	No, odsądzić od pani Niny.	Pan mnie?...	Pani?... A jest. Gdzieżby miała być?	Polska, Bóg, Praca	Poniesiecie dobrodziejowi ptaszki?	Pozwoli pani Pozwoli pani, że będę zupełnie szczerą... Szczerość, moim zdaniem, winna być podstawą ludzkich stosunków...	Precz stąd, podła awanturnico!	Przedsiębiorcą	Siłasiła (starop.)	Spróbuj ano, tknij choćby, a obaczysz!	Szernowie	Słucham pana.	Tak	Tak. Po tej stronie było całkiem spokojnie. Pani Gould zabrała ze sobą obie dziewczynki.	Taki suchy, śniady brunet, opalony jak cegła?	W takim razie...	Widzę, widzę!	Wstąpcie, kumo, przemiękliście ździebko!	Z dziedzicem?	Żyje! ciężko ranny! w niewoli!
Mój kochany Dżeku, już nie gniewaj się na mnie. Już nigdy twojej skrzynki nie otworzę.	Otóż właśnie! Nieraz już myślałem o tym, ale nie mając pieniędzy, nie śpieszę się z wydawaniem rozkazów. Bo rozumiesz że jeżeli zbuduję coś, to coś wielkiego, coś, co by kazało Egiptowi nieprędko zapomnieć o mnie...	A przez kogo, jeżeli nie przez nią, wylał ojciec szefa kalkulacji? Ten bąknął jej coś o jej najdroższym i w godzinę nie było go już w fabryce. To pewne. Nawet wywołuje oburzenie, bo wcale się nie ukrywa ze swymi amorami. Traktuje ją demonstracyjnie jak wielką damę.	Nie lubię tych tajemnic a ręczę, że nie podobałyby się z pewnością i ojcu.	To są jego własne słowa Spytałem go, czy wiedział przedtem, że tu mieszkam; odpowiedział mi tylko okropnym uśmiechem. Nie nalegałem na odpowiedź, Leno. Zdawało mi się, że lepiej nie nalegać.	A nie powiesz nikomu?	Ależ nie! On czytuje cudze poezje.	Grzeszne wasze słowa Poczciwemu człeku nie przystoinie przystoi (daw.) a Bogu najwyższemu wiadomo, że w całym królestwie wszyscy go nad własny żywot miłujemy	Ja nie chcę. Ja muszę wiedzieć, dlaczego i po co?	Ja nie znam tej kobiety	Ja za ciebie zapłacę, jeśli nie masz pieniędzy.	Nie. Poczekaj. Słuchaj: ja bez nich nic nie wiem. Nawet starzy królowie nie mogą się obejść bez ministrów.	Mnie tam nie w głowie był ożenek, a Olga to przez te trzy lata drugi raz zdążyła iść za mąż i owdowieć.	W księgach naszych jest o tém podanie, ale to nie władzca wedle ciała i miecza tylko wedle ducha. Nie będzie on panował legiami wielkiemi i potęgą ziemską, lecz słowem i prawdą.	Nie tak obchodzą się z podróżnymi w Eldorado	Nie, panowie na to nie liczcie. Armia francuska jest nietknięta. Jako antymilitarysta! Wielkie rzeczy! U nas było już tylu antymilitarystów! Panowie, dobrze Go pilnujcie: jest to demagog, komunista, un bigotun bigot (fr.) por. ang. rabulistic, z łac. rabula: krzykliwy adwokat, nieudolny prawnik skupiający się na drobiazgach., c’est çaoui, un rabouliste (fr.) zwrócił się nagle  do księcia Trivelino	Iii... nie!... Mnie bardziej potrzeba zmiany klimatu i to lekarstwo już sobie zapisałem.	Mam wielką ochotę pozostać tu z panem, doktorze, dopóki nie zobaczymy, co będzie się działo w porcie dzisiejszej nocy Trzeba mu będzie oszczędzić nagabywania przez żołdactwo Sotilla, który może dotrzeć tu od razu. Sotillo bywał dla mnie bardzo uprzejmy u Gouldów i w klubie. Nie wyobrażam sobie, jak ten człowiek będzie miał odwagę spojrzeć swym tutejszym przyjaciołom w oczy.	Ale!... nie tako ja głupia! Narobił pan piekła, że w całym domu było słychać, a teraz ja mam iść do pani?... Niech-no pan da i ubiera się prędzej! Loboga, już je dziesiąta, a pan łazi, kiej zyd rozbabrany przed siabasem...	Coś wam powiem Ino cicho, sza, bo by się gotowe nie udać.	Nie śmiejcie się. To dobry kawałek chleba.	„Co ja robię tutaj?” „Ojciec mój nie jest głupiec, ta podróż musi mieć swój cel. Ba, do jutra, poważne sprawy, jak powiedział jakiś mamut grecki”.	Ale pamiętaj, że odtąd nie wolno ci się bawić z młodymi ludźmi. Koniec tańcom i zabawie. Miejsce twe w rogu kanapy, a może wolisz zagrać ze staruszkiem Dahlbergiem partię wirywira (szwedz. vira)	Z wami Ojcze i przy pomocy królowéj, obawiać się ich nie mam potrzeby	Dyrektor nie mydlij, uwaaż... Tylko to nieostrożnie, tak na proscenium...	Długu, który zaciągnąłeś jako dziecko, mógłbyś potem nie zechcieć zapłacić; i prawo przyznałoby ci rację.	Moje fuchsy ta nie ostatnie, śtreka je, ale święto...	No dobrze. Więc panience nie radzę mówić o tym z naczelnym ogrodnikiem. To taki wielki pan, ten pan Boach.	Oczywiście nie odesłała mama tego stryjowi?	To nie strych, ino piętro. Strych jest jeszcze wyżej, pod dachem, jak u nas.	No, dobrze. Jeszcze nie należy do najgorszych... Teraz jest rzeczywiście późno, ale jutro, jak Bóg da, wrócisz do domu.	Wiedziałam od razu, że to nie mogło być nic takiego	Pracuje poczciwiec, na dobre sobie wszędzie zasłużył imię. Każdy mu sprzyja i on każdemu pomóc gotów. Słowa skargi nikt jeszcze z ust jego nie słyszał, ale siostra moja utrzymuje (niech to pomiędzy nami zostanie), że już po nim.	Praca, Maszyna fabryce, w której pan jesteś jednym z miliona kółek! Przyjęliśmy pana nie na to, żebyś tutaj produkował się ze swoją filantropią, a tylko, abyś robił. Pan wprowadzasz zamęt tutaj, gdzie wszystko polega na najdoskonalszym funkcjonowaniu, na prawidłościprawidłość	Owszem. Niech pan każe usunąć stąd radio. Asystenci będą mogli słuchać wiadomości, jeżeli ich to interesuje, w innym pokoju. A ja nie mam w tej chwili do tego głowy. Przeszkadza mi to w pracy.	Bez wątpienia. Mistrz mój żąda, aby ksiądz proboszcz udał się razem ze mną do Colignac, gdzie oczekiwać będzie, aby z rąk księdza otrzymać ów ważny depozyt. Chcę więc tylko zapytać, czy ksiądz dobrodziej gotów jest udać się ze mną w drogę jutro rano.	Jeżeli chcesz ją mieć z sobą, wynoście mi się obie z domu. Do kroćset, gdzie jest złoto? Co się stało ze złotem?	Widzisz, Ludka przepada za końmi, ja także, ale mamy tylko stare damskie siodło, a konia ani jednego. W naszym ogrodzie jest jabłoń z nisko rosnącą gałęzią, więc kładę na niej siodło, przyczepiam cugle w miejscu, gdzie się zagina w górę, i pędzimy, gdzie się nam podoba.	Co ci w głowie? Wybijże to sobie przekonać się mogłeś przecie, że ona ani na ciebie chce patrzeć!	Kłótnia rzucił Antek i podniósł się, bo już Mateusz wrzeszczał za ścianą:	Niech się pani czym otuli.	Wydrukowalibyśmy szereg rozpraw naukowych o wszelakiego rodzaju wężach znalezionych w sercu i ciele człowieka, aby wreszcie dojść do ciała dyplomatycznego	Ej... jakież ta moje zdrowie... Tak kipię. Teraz ciepło, to siedzę tutaj we dnie, a przyńdzie zima, to się może nareszcie skończy.	A co, jeśli taki nietoperz się na nas rzuci?	A teraz przyjrzyjmyż się jeszcze raz czerwonym kabatom!	A! I zgodziłeś się pan?	Do Królestwa Szczęścia	No, chociażby z pańskich zalotów do Donki.	Przeniosę ją do mego gabinetu.	Sam to widziałem i nawet odpędziłem jednego podobnego pisarza. Lecz czyliż mogę być wszędzie obecnym, ażeby zapobiegać niesprawiedliwości?	Tak włóczymy się po zamku, wywołując minione echa	Zastanów się, Ada że zdarzają się i dziś olbrzymie wylewy albo zapadanie całych terytoriów skutkiem wybuchów wulkanicznych.	A był, i nawet jest... Ale mu już te kaprysy wywietrzały z głowy, gdy mu gmina zaproponowała, żeby szedł, gdzie go buty poniosą...	Dziękuję panu z całej duszy A jeśli wątpisz, hrabio, w szczerość moich podziękowań, zapytaj Hayde, moją najukochańszą siostrę. To ona dzięki temu, co mówiła o tobie, zdołała sprawić, że od wyjazdu z Francji czekałam cierpliwie i wytrwale na dzisiejszy dzień.	Wróci chłop, Panu Bogu podziękujecie. Gdzie to Jagusia?	Zapewne ale sam.	A no, już dość, niech i tak będzie.	Ale cóż właściwie jest prawdą w tych wszystkich opowiadaniach?	Czego sobie życzysz, kuzynie?	I ja to spostrzegłem.	Ile pan ma z tej strony zębów?	Jak to?	Jakże to? co? Jeszcze ci Zakon stoi.	Masz oto czek na dziesięć tysięcy dolarów, wart tego jesteś. Racz przyjąć tę drobnostkę jako podstawę, utrwalającą naszą obustronną obojętność, a równocześnie zasilającą twoją miłość własną.	Niechże ją pani popieści trochę; niechże jej pani co odpowie.	Smok to jest na niewinność waćpanny srodze zażarty.	To samo pono i dobrodziejowi mówił.	Tędy, tędy! Tutaj	A Fabijan? a Ellen?	A jakże!	Ależ, moje kochanie...	Co ci, Jane?	Co po dasz? Wychodź stąd natychmiast	Co za sklep!	Daj spokój, kolego. Widzieliśmy, jak cię prowadzili.	Dokąd? kiedy? Aquilę i Priscillę mogęż przyprowadzić z sobą?	Gdyby wola Opatrzności...	Hawkins, jestem pełen dziwnej wiary w ciebie	I cóż tam sprzedajesz? pieprz?	Ja tak słyszałem: Dawno już temu, ze sto lat może, mieszkał na tej facjatce Niemiec jakiś, co umiał wielgie, bardzo wielgie sztuki, i od tego czasu niemiecki diabeł tam siedzi, tak że kto tylko dłużej w tym pokoju pomieszka, dostaje źle w głowie.	Jakto?	Jesteś pan bogaty?	Jeść!	Już południe dochodzi.	Kim jest ten chłopak?	Może przycisnąć pętlę drabinki kamieniami?	Nad sto.	Nastka go tak nauczyła rozumu!	Niewątpliwie ta sama Czy pan także ją pił, panie Noirtier?	No więc dziadzio, czy już zdrowszy?...	Ojciec twój odpowie za twoje postępki.	Owszem, ja dogryzam... ich samych!	Owszem, pochodzi z Kurlandii, a obecnie administruje dobrami mojej siostrzenicy.	Panno Dartle upewniam panią...	Pojadę... jeżeli ty, panie, każesz...	Prawda, u licha!	Proszę, panie dyrektorze.	Silne piekło ci zrobili?	Stój! kto jedzie?	Wiecie że moglibyśmy tam doskonale przechowywać pistolety?
Ty, Pauluk, wielkim krzyżem przeżegnaj się, na tę szelmę pluń i po dawnemu sobie cicheńko, spokojnieńko żyć zaczynaj. Czego tobie braknie? Chatę swoją masz, rzemiosło, i dobre, w ręku masz, grosz siaki taki, i przyjaźń ludzką, i łaskę a miłosierdzie Pana Boga wszechmogącego nad sobą masz... Czego tobie smucić się i w zgryzocie żyć? Oj, oj! żeby tak wszystkim dobrym ludziom na świecie było, jak tobie dobrze być może, jeśli głupim nie będziesz. Pana Boga słuchaj, z dobrymi ludźmi żyj, jedz, pij i na tę biedę, co cię spotkała, pluj!	Czyż mogłem na to zważać? Przypominam sobie, że hakim bardzo się troszczył o ciało lamy Teshoo. Wyciągnął je własnoręcznie ze świętej wody, potem zaś przybył twój koniarz, rodem z Północy, sprowadził łóżko polowe i ludzi; złożyli ciało na łóżku i zanieśli do domu sahiby.	Miłościwy panie! Kto mi tchórza zadaje, temu się sprawię na każdym polu, ale przed majestatem muszę się usprawiedliwić. Byłem w samym kretowisku, czego by może niejeden z ichmościów nie dokazał, ale ów Babinicz jeszcze mi do oczu za moją intencję skoczył. „Idź waść (powiada) do kaduka! Ja tu pracuję, ledwo (powiada) ze skóry nie wylezę, i na gawędy nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić się z nikim nie chcę. Dobrze mi tu (powiada) i ostanę, a waści za okop każę wyprowadzić! Bodaj cię zabito! (powiada). Żreć nam się chce, a tu mi komendanta, nie strawę przysyłają!” Com miał robić, miłościwy panie! Nawet się i humorowi jego nie dziwuję, bo tam im ręce od roboty opadają!	Panie d’Epinay chwila nie jest tak niestosowna, jakby z pozoru można było sądzić, albowiem posłuszeństwo zmarłym to pierwsza ofiara, jaką powinniśmy złożyć na ich grobie; otóż chciałbym panu przypomnieć życzenie, jakie przedwczoraj wyraziła na śmiertelnym łożu pani de Saint-Méran: aby nie zwlekać ze ślubem Valentine. Wie pan, że sprawy finansowe nieboszczki są w najlepszym porządku, że testament jej przeznacza cały majątek państwa Saint-Méran mojej córce. Notariusz pokazywał mi wczoraj akta, na których podstawie można ostatecznie spisać intercyzę. Proszę pójść do notariusza i powołać się na mnie, aby pokazał panu wszystkie te akta.	Zostaniesz więc w Krakowie Szkoda mi cię bardzo. Wiem od naszej ochmistrzyni, że na regestrze tych co królowej towarzyszyć mają, ty się nie znajdujesz. Zatem będziesz tu męczyć się na zamku, wśród powietrza, które już na mieście panuje, a jutro i tu, na Wawel ten ogień wtargnąć może.	Hola ja mam troje dzieci, nie mogę się zobowiązywać do niczego...	Owszem, posiada ją, lecz tylko wówczas, kiedy jest działaniem. Cała prawda naszego słowa zawiera się w nauce Kościoła i jest ona nienaruszalną opoką, na której budujemy nasz gmach. Lecz czyż nasze powołanie nie na tym polega, aby słowa prawdy potwierdzać świadectwem działania? Wierz mi, mój ojcze, że Słowo, Czyntylko wtedy znaczą słowa, gdy miecz czynu stoi za nimi nie dalej niż o krok.	Panie, świeć jej! Pamiętam, pamiętam... kiedy to się w boki wzięła, a poczęła cudować, to się parobcy w siano chowali. Ale do gospodarki była sprawna! I z sosny jej się zleciało?... Widzicie ludzie!...	Istniała i istnieje. Być może zresztą, że jej nie posiadasz, gdyż ten zbój jest zarazem szczwanym lisem, który nie pozbywa się łatwo tak drogocennego dowodu. Ale w takim razie tę książkę ja będę posiadał.	Wyborne jest to: niekiedy!... O, wy się musicie zmienić... bardzo zmienić... Wreszcie niech tylko utworzy się związek kobiet...	Ale ja nie przyszedłem, by wzruszać pana ministra moją nędzą. Nawet nie narzekam na nią. Powiedziałem sobie: Trudno, ale przecierpię. Chodzi tylko o to, że nie widać końca tej nędzy. Jestem młody i zdrowy. Od najcięższej fizycznej pracy nie umrę, nie spadnie mi korona z głowy od wynoszenia śmieci, od posługiwania pańskiej kucharce, panie ministrze. Ale przyszedłem do pana, jako do człowieka rozumnego z pytaniem: Czy społeczeństwo, czy państwo nie może lepiej zużytkować kwalifikacyj wykształconego, uczciwego i chętnego do pracy obywatela?	W jednym z tych miasteczek spodziewam się znaleźć kompanię komediantów i tancerzy, w której zapewne potrafię się umieścić. Imię moje jest dość głośne, mój panie!	Mamy czarodziejską karetę, zaprzężoną w srebrne rumaki, a pojawia się na nasze życzenie!	Dobrze, panie Aronnax. Według mnie nazwa Morza Czerwonego jest tłumaczeniem wyrazu hebrajskiego „Edrom” i jeśli starożytni dali mu tę nazwę, stało się to z powodu osobliwszego ubarwienia jego wód.	Urządzę sobie legowisko! Musisz jednak przyjść i przynieść mi prześcieradło, bo na łóżku musi być prześcieradło, zanim się ktoś położy.	Nie, nie! Staraj się odzyskać spokój... i pociesz się tym, że gdy odnajdziesz tę dziewczynkę, będziesz mógł jej przekazać cały majątek!	Jeszeli bani chdze sadżegadź mały gwatranzig, sabużdżę regonezanz do oposu niebżyjadziół Sopadżydzie, sze zię snam na dym, chodziasz fyklontam na Żfapa; ale sze jezdem żdżery Wrandzus, mam jeżdże drochę zbrydu.	Tak by należało się spodziewać, gdyby nie jedna okoliczność. Kama z wszelką pewnością wie o tym, że czarny mag, uwalniający kogoś od czaru przez siebie rzuconego, musi mieć w rezerwie drugą upatrzoną ofiarę; w przeciwnym razie prąd ugodzi w niego samego.	A czy szanowny pan nie zetknął się gdzie przypadkowo z Ludwikiem Stawskim?	Do kaduka! jakżeś czuła, siostrzyczko moja!	Do miasta cię musimy odstawić.	Głupstwo! przeżegnaj się i śpij.	Ho, ho! Zatem pani de La Baudraye jeszcze namyśla się z wyborem?	Ktoś pana do mnie skierował?	O pozwolenie widzenia się z Manuelem.	Uczą się po rosyjsku.	Było to dość nieoczekiwane, lecz jak najbardziej prawdziwe: Kolenda był podchmielony, nie pijany, lecz na silnym rauschu na pewno. A oto, co mi w tym stanie rozluźnionej samokontroli powiedział:	Wyznaję to teraz i widzę oczywiście, że ten brzydki wyraz wcale nie jest obrazą i że doskonale pasuje na pochwałę. Ale powiedz no mi, wasze, naprawdę, toć to jest wino z Cindad Real.	A jakże! Ojciec pani Elżbiety, świeć panie nad jego zacną duszą, był moim dobroczyńcą. Chowałem się w jego domu, miłowałem ich wszystkich jak syn i brat rodzony...	Bardzo dziękuję prezent nie do pogardzenia i z miłych rąk tym bardziej miły.	Jak to? W takiej chwili pasiecie się?	Przyda nam się ta bomba! Ja mam plan!	A widzisz? Nie myliłem się!	Ale ci się przecie nie ruszą?	Czy przynajmniej dorobił się czegoś u Iwanau Iwana	Do stu milionów diabłów, czyś ty głuchy?! Telefonogram, który ci dyktowałem, ty idioto.	Po rekolekcjach. Do widzenia! Czy kupiła już ciocia chińskie dziecko?	To prawda ale jeżeli nie ubiorem, to duszą do was należę. Czuję to, iż serce mam muszkieterskie, i ono pociąga mnie do was.	Co pan gadasz, Mela nie jest zdrowa? Pan zwariował. Mela jest samo zdrowie, pan zobaczysz jaka ona zdrowa, ona będzie miała co rok dziecko. Pan mi pokaż w Łodzi drugą taką pannę. Z nią się chciał żenić włoski książę, pan wiesz.	Powiedziałem panu, że list jest podłym fałszem	To idź pan na Bródno! Dziś rano go tam zawieźli.	Wiesz o tym, Dorianie, że obraz jest twój. Oddałem ci go, zanim jeszcze powstał.	To nie był łotr, pies i zawalidroga taki jak ja i ty. Boś i ty łotr, pies i zawalidroga, skoro siedzisz między tymi urwipołciami i żłopiesz wińsko, zamiast psiarnię puszczać. Ty myślisz, że ci psy nie zależą pola, że ty godnego psa możesz latami trzymać w zamknięciu. Bajki!	Gdybym miał Matkę! gdybym miał Matkę! O pewnie, z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może...	I z jakich stron, zacny panie, pochodzi ów włos złocisty? Kto ci go przyniósł? Z jakiego kraju?	Pan Noirtier! Ale przecież mówił mi pan chyba, że jest kompletnie sparaliżowany i że odstąpiły go wszystkie władze?	Nie odpisał na pierwszy list, więc pewno na drugi także nie odpowie przecież go nikt nie zmusi.	Z ochotą. Czemu jednak nie chcesz mówić przy wszystkich? Ja nie mam żadnych tajemnic przed tymi panami.	Czy ja dobrze usłyszałem? Drogi panie Scrooge, czy pan to mówi serio?	A właśnie, że nie znasz; to drugi ciemny szynk.	Nieboszczka była przy tym najniepraktyczniejszymnajniepraktyczniejszy	Ale to nie była żadna kobieta. To był tylko chłopiec!	Słowo honoru, kłamstwo! Prawda, że Maleski chodzi bez koszuli, ale w majtkach, a Patkiewicz chodzi bez majtek, lecz za to w koszuli. Panna Leokadia więc widzi cały garnitur...	Więc co? Nie rozumiem jeszcze bardziej, co cię obchodzi narzeczony ciotecznej siostry jakiejś doktorowej. Czy ona ci krewna?	Agnieszka! Kochana moja Agnieszka! Co za miłe, w tej zwłaszcza chwili, spotkanie!	Czy aby czegoś nie zapomniałeś?	Mów! Ja koniecznie historyę tę wiedzieć muszę. Jak Boga kocham, muszę! mów!	Ten człowiek spełniał tylko swój obowiązek. Pan pozwoli, że mu wręczę swą kartę wizytową!	To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!	To stary... stary pan Adam Zdrojowski, ojciec jej ojca... oficer napoleoński.	To zależy od tancerki.	Więc dobrze, daj mu kawy bardzo mocnej, słyszałam od pana des Grassins, że w Paryżu robią bardzo mocną kawę. Daj dużo kawy.	Wypada. Nic już tu ważnego nie ma, a wnioski przyjmą bez dyskusji.	Chodź, robaczku, ze mną, chodź, przesławny żołnierzyku... Słabyś trochę, potrzeba ci pielęgnacyjki... Ja cię popielęgnuję!	Ciekawymciekawym i babunia to samo. Za godzinę trzeba ruszać.	Czy ranny zachował przytomność?	Poszłabym i za czwartego, ale nie za ciebie, boś za głupi i chodzisz usmarkany kiej Żydziak.	To chyba cudem i twoją modlitwą mój ojcze	To jespan z Mazurów?	To proste, droga pani: twój mąż zostawił cię, żywiąc pewne podejrzenia.	To ty przestrzeliłeś Niepołomskiego, prawda?	To z tych samych!	W konie!	Wielcy szamani wyleczą, ale nim to zrobią, wiele dni upłynie, a każdy dzień leczenia opóźni dzień zapłaty.	Wszakże wiesz wszystko, czym ty dla mnie...	A córka?... a Helunia?...	A potem? Potem?	Biała!	Casa Pastrini	Chodźmy rzekł Tomko	Cóżeś zrobił z mieszkaniem?	Dajmy pokój...	Dokąd? kiedy? Aquilę i Priscillę mogęż przyprowadzić z sobą?	Dużo słychać, bardzo wiele słychać. Fiszbin już dzisiaj skończył.	Ekscelencja gotów by w końcu uwierzyć	I wszystko wypomina!...	Jakich objawów, u licha?	Janek.	Jo, recht. A kieloż dadzą?	Już sprzedana; przyniosłam z sobą pieniądze.	Mówmy o czém inném! Fürstemberg wstał.	No.	O tak	Panie!	Państwo de Canalis, trzy miejsca!	Tu zaraz.	Umknął.	W katedrze, ojcze czcigodny, podczas wieczornych modlitw.	Więc srebro wywieziono?	Zakatrupić!
Mój drogi Lolo! Widać przynajmniej, że pan się zna na tym, nie jest pan jak to zwierzę Monserfeuil, który się spytał, czy są prawdziwe! Muszę przyznać, że nie widziałam nigdy równie pięknych. To prezent od wielkiej księżnej. Na mój gust są trochę za duże, trochę przypominają pełny po brzegi kieliszek bordo, ale włożyłam je, bo spotkamy dziś wieczór wielką księżnę u Marii Gilbertowej	Wrócisz, kochanko. Twoja pensja to niezły projekt: pensja może utrzymać się w Iksinowie, nawet cztero i pięcioklasowa, byle wziąć się do niej poważnie. Właśnie major mówił mi, że gotów dać ci tysiąc czy dwa tysiące rubli na pensję, byleś w Warszawie wybrała sobie nauczycielki a nade wszystko	Oczywiście Zaraz do nich napiszę. W każdym razie wiemy już sporo o tej damie. Widzę, że się niecierpliwisz, ale niepotrzebnie. Pośpiech tu nie jest wskazany.	A może być, kiedy było. Ho! Nasz pan miłościwy to nie tylko był mądry KönigKönig (niem.) mistrz sztuk.. Inne królowie, kiedy się sfatygują, to wyprawiają sobie turnieryturnier (niem.) rodzaj kuligu, rozrywka polegająca na przejażdżce kilkoma saniami, odwiedzaniu wszystkich domów w sąsiedztwie i przyłączaniu sąsiadów do orszaku. i różne lusztykilusztyk (daw., z niem. lustig: wesoły) jeno siadał wonczaswonczas (daw.) srebro. to kubeczki, to łańcuchy, to monstrancyje, i to nie dla żartu, ale rzeczy feinfein (niem.) prawdziwy. MeisterMeister (niem.) otóż; tak więc (użyte na początku zdania). jednego dnia przyszła mu takowa chęć, aby sobie zrobić TrinkbecherTrinkbecher (niem.) zwierzyć się., jako wierny sługa i poddany.	Być może. Ale ja do papierów żadnej zgoła wagi nie przywiązuję. Mnie papier potrzebny tylko na przybicie prochu i śrutu, i to jeszcze przekładam flejtuchy z pakuł nad papierowe.	Kupię dwadzieścia hoteli takich jak ten i wszystkich tych błaznów, co się tam żywią... Więcej niż dwadzieścia! Ten chłopiec mi jest potrzebny.	A juści, pozwolą to na co? Ozwałem się kiedyś, to ociec mię skrzyczał, żebym nosa pilnował, że to nie moja sprawa, a ich, gospodarzy! Juści, mają prawo do tego, bo wszystko w garści dzierżą i choćby na tę minutę, a nie popuszczą, a my cóż znaczymy, tyle co te parobki!	Thrasyllu co ci się zda? Wszak bóstwa lubią ofiary krwawe? wszak bogów zagniewanych niemi tylko przebłagać można? Gdy człowiek co ma najdroższego im poświęci, możeż to nie być im miłém?	Śmierć, Żałoba, Kobieta, Los, Kondycja ludzka zacząłem po chwili niepewnym trochę głosem Powiedział... że to, co znajduje się w dwóch czarnych skrzynkach, należy odtąd do ciebie i że Antoni ma klucze.	Co to jest: „chańska robota”? Puśćcie mnie, jestem żoną terchana, wszędzie mogę wchodzić! Zsiadła z konia, a jej niewolnicy, chcąc usłużyć pani, zaczęli rozpychać straże i kołatać do bramy.	Jest kilkanaście rodzin, noszących to nazwisko, w Tarbes i okolicach; do której z nich należysz?	A jak się ożeni i da Bóg wnuki.	Musisz być tu, bo tu możesz się przydać.	Pańskiego urwisostwa? W tej chwili nie. Ale to bynajmniej nie ma znaczyć, żebyś pan ich nie wyprawiał! Ale przecież byłeś pan dość rozsądny, poważny nawet, jak na swoje lata. Pamiętam, jak wielkie przywiązanie miałeś pan do matki swojej... Aleś też pan bardzo dobry, bardzo łaskaw, żeś mnie odwiedził... Porzuciłeś swoje zajęcia dla zobaczenia starego, biednego nauczyciela...	Taka im była krzywda, że się w cieple wyspali i najedli po grdykę...	W jaki sposób przedostaliście się panowie na terytorium koncesji?	Ja się nazywam Dżjafira, a mój ojciec nazywał się Wasynga.	Ale co się przódzi narodu namarnuje, tego nikt nie odbierze.	Kiedy... kiedy... on się pożywi to... proszę, by mąż święty raczył porozmawiać z osobą, która pragnie jego rozmowy.	Ożeniłbyś się?	Rzeczy, które się przemyca, są bardzo kosztowne	A jakże, a jakże; czyżbym mogła zapomnieć o tak ważnej sprawie Właśnie jej miłość pani Świdnicka ma w robocie adamaszkową szarą wąziuchną, bramowaną złotogłowiem. Jagna rękawy zeszywa. Będzie także czarna atłasowa, pod gardło hiszpańską modą, i teletowa drzewianego koloru. Ale niech się miłościwa pani nie gniewa, umyśliłam sobie jeszcze dwie i choćby mnie kara miała spotkać, nie ustąpię, ino uszyję.	Nie pragnij pan tego! Mój mąż jest wrogiem wszelkich protekcji i nie szafuje urlopami: chce, aby synowie dobrych rodzin dawali przykład w służbie. I zasady te wszczepił wszystkim swym pułkownikom.	Nie, panie Lejzorze! Nie tak się z panem umawiałam. Trzymaj pan swoje córki w zdrowiu i szczęściu, ale ja pańską żoną nie będę.	Od dziesięciu lat pracuję nad syntetycznym kauczukiem... Owszem, już przed pięciu laty doszedłem do wytworzenia substancji, mającej wszystkie walory kauczuku naturalnego. Wówczas byłem przekonany, że już jestem u celu. I to u jakiego celu! Tamten produkt byłby tańszy nie o pięćdziesiąt procent, lecz o osiemdziesiąt! Kosztowałby dosłownie grosze... Dość powiedzieć, że byłoby taniej wylewać nim ulice, niż asfaltować je czy brukować...	Robię to dla ojca, który koniecznie chce mieć spadkobiercę swej sławy... Głównie zaś dlatego, że ty tak chcesz, panie...	Rana ta, drogi d’Artagnanie, stała się dla mnie przestrogą niebios.	A to nam nawarzyli piwa w tym Sarajewie	Który obdarzy nas hojnie, albowiem wola Mahdiego jest święta.	„Jestem tym, który	Dlatego, że jeśli pan jest detektywem, kierownik pociągu chciałby z panem pomówić. W ciągu nocy popełniono wielką kradzież w pociągu.	Wcale nie. Wreszcie widziałeś pan dobrze, że osoba, z którą rozmawiałam, jest kobietą.	Wreszcie, to mi jest już wszystko	Bywaj zdrów, panie Villefort Gdybym zapomniał o tobie nie wahaj się o sobie przypomnieć... Panie baronie, rozkaż pan, aby tu przyszedł minister wojny. A pan, Blacas, niech tu zostanie.	To myślisz waszmość, że on żadną miarą nie wyżyje?	Suzin?... Jest zły, a co gorsza	Ten chłopczyna jest piekielnie nudny	Dzień dobry, drogi przyjacielu Ale gdzie jest kapitan?	Nie kazał wydawać, że to ty.	A ty to nie pijesz?	Nie było mnie przez parę miesięcy w mieście: wyjeżdżałem A co tu u was słychać, Teklusiu? Jak przeszła Wielkanoc?	Nigdy! Złoty na miesiąc może płacić każda kobieta, a przecież jesteśmy towarzystwem demokratycznym...	Świetnie! Uważaj na siebie i nie spraw państwu Harperom kłopotu.	Rozumiem że, mówiąc słownikiem mistrza Rabelego, chce pan rzec, że jestem sorbonistą, sorbonitrąbą i sorbonosłem. Jednakże, tak samo jak inni tu obecni, lubię aby mi książka dawała wrażenie szczerości i życia, nie jestem z gatunku tych klerków...	Jak też waszmość myślisz, panie namiestniku, siłasiła (starop.)	No przecież pan mnie nie ma za człowieka z kamienia.	Czy brat zwariował! Zapomniałeś o Jadwini! Ale ja nie! Niemiec nie dla Jadzi!	Hiszpanie go nie znajdą?	Skądże pani przypuszcza, że ja mam to wiedzieć?	Wrócę, wrócę! I już na wieki...	A na co przysięgniesz?	Co robić?... co robić?... Ha! przede wszystkim pilnować, ażeby te wieści bezbożne nie dosięgnęły uszu faraona...	Czy ja mam być obrażony?	Dalibóg, i czemużby nie?	Nasz zakład pana nie obsłuży.	Nie masz tam nocy, gdzie słońce świeci!	Nie obejrzysz sklepu?	Nie, żadnych.	O, to źle...	Papiery moje nie są wcale fałszowane.	Umiesz! Wiem to!	Żyje, biedactwo, żyje! taki, jak wydawany przez pawie: wysoki, przenikliwy. naczelnikowa.	Jeżeli pani zobaczy go... bo on ma tu niedługo wrócić...	Jestem jego żoną Oto od siedmiu lat pierwsze szczęście niepłynące od niego i oto pierwszy wyrzut, jaki usłyszałam.	Coś go pan mocno bronisz?...	Panie czy pan i pańscy towarzysze jesteście Anglikami?	Powiadam ci, Zosiu, że są niepokoje gorsze aniżeli miłość...	Cóż pan czytałeś np. z Mickiewicza?	Dziś wyjeżdżam od państwa...	Ile ci dał, co?	Bolesne!	Bracia Przemysławie i Henryku!	Bracia! bracia! powtórzył książe obojętnie.	Bóg ciebie nadniósł, detynodetyna (ukr. детина)	Co myślisz o przygodzie Eunany?	Czterdzieści pięć lat odpowiedział doktór.	Czy tobie lokaj potrzebny?...	Czyjaś ty? Skąd?	Dobrze, dobrze.	Dziękuję w ciągu tygodnia napiszę stanowczo.	Fenicja największy występek zapomni temu, kto posiądzie łaskę pana naszego, Ramzesa	Holborn Court Nr 2	Jesteście pijani.	Jodallali-iii... Jodallala-aaa... Kurt, Kurt!	Koń	Mnie z konfiturami.	Niech żyje stary Matiasz!	Nieprawda!	O wa! (zm. ok. 1414) polski rycerz niemieckiego pochodzenia., miecznik krakowski	Pamięć	Papo...	Sam słyszałeś.	Sprzedałeś?	Tak sam jeden?	Tak, kochanku.	Tak, moje dziecię.	Tak.	W morfologii grzęźniesz wieczystych kształtów.	Władza, Choroba, Odpoczynek zapytał Maciuś cichym głosem.	Za dwa miesiące.
To już nie nasza sprawa. Chodzi o to, że tak wygląda, jak trzeba, a jeżeli Malinowski robi wielkiego znajdując w tym osobistą rozkosz, to tylko jego szczęście. Dzięki temu urzędowanie staje się częścią jego prywatnego życia. Wypełnia mu część życia. Bądźmy szczerzy: panu, panie Borowicz, urzędowanie odbiera część życia, pan pracuje tylko dla pensji. Pracuje pan sumiennie, nie zaprzeczam, ale tylko dla zarobku. Ja pracuję, bo mi ta praca zastępuje życie, a Malinowski jest z nas trzech najbardziej człowiekiem. On żyje. Nie myśl pan, że go szpieguję. Po prostu trudno nie widzieć i nie słyszeć. Ubiera się z zamiłowaniem, ubiera się szykownie, a to kajakuje, a to flirtuje, tu pójdzie na bal, tu na dancing, tu do znajomych. On żyje. W biurze żyje, na Wiśle żyje... che... che... che.... z kobietami żyje. Ani ja, ani pan takiej sztuki nie dokażemy.	Płacze ci ona i precz się zarzeka: „Nie!” i „Nie!” Aleć to jeno dziecinne gadanie, boćboć a nie, to na rękach zaniesiem do kościoła.	Wtedy? Jak to co? Czy nie rozumiecie jeszcze? Przecież stąd chyba wniosek jasny, że szósta klasa nie może się obronić przeciw publicznym zniewagom, a nawet porwaniu. To znaczy, że trzeba chyba, aby niańki chodziły z nimi na spacer. Wystarczy szepnąć to tylko w budzie	Na nic się nie zda okłamywać Mahbuba Alego. Lepiej pomóc jego przyjaciołom, pożyczając im znaczek. Gdy pieniądze nadejdą, to ci zapłacę.	To piorun, nie człowiek jeżeli posiedzi tu dwa tygodnie, a będzie płacił, co wypije, stanę na nogi, jak się należy.	Wyznaję waszmościom żem podobnego fenomenu w życiu nie widział. Całkiem to jest przeciwne naturze, i chyba to czary papistów...	Toć wiadomo iż niewiasty nie okazują nigdy, jakby z małżeństwa rade były, bo się sromają... To u nich prawo i obyczaj...	Najmniejszego wytłumaczenia. Pozbawieni herbaty. Publiczna kompromitacja wobec całej klasy To przecie nie żarty.	A, panie Grandet to byłoby pięknie. Jest jeszcze poczucie honoru na prowincji. Gdybyś pan ocalił swoje nazwisko, bo to jest pańskie nazwisko, byłbyś pan...	A tak, ona miała zawsze skłonność do udawania, a biedny ojciec nie umie się na tym poznać.	A gdybyśmy się oboje nie urodzili?!	Dobrze! Ale nie; nie! Jakżeż? W habicie? Nie, nigdy	Czyż nie jesteś moją, na zawsze moją?	Ależ powiadam ci, biała glis-sto żyjąca w ciemnościach, że już nie ma ani króla, ani mias-s-sta! – fuknął Kaa. wszędzie. wokoło jest dżungla.	Nie rozwlekaj opowiadania, a mów gdzie są! ozwał się niecierpliwie Dietrich, który oparłszy się na stojącym przed nim stole, chciwie chwytał każdy wyraz, kiedy tymczasem Wielki mistrz, rozparłszy się na ławie, zdawał się nawpół drzemiąc słuchać opowiadania. Na uczynioną przerwę przez Dietricha skinął tylko ręką, jakby tym ruchem mówił.	Nie Ale widzę, jak człowiek, którego kochałam, staje się mordercą mojego syna.	A czemu oni w szabas światła nie zapalają?	Dwóch, morejne... trzech... dziesięciu... nie wiem!	Tak jest „Pałac obecnie jest pusty i echo nie odbija już pieśni starożytnej”.	A ludzie twoi go prześladują: nie ma roboty, odpychają go wszyscy, siostry i bracia zaparli się ich! Czyżbyś ty nie mógł rozkazać, żeby było inaczéj?!	Naturalnie, ale to jest niemożliwe!	Nie czuję, nic nie czuję!	Dasz dyrektor Nicolecie. Ja wiem z pewnością, że ona nie przyjmie, bo ze swoim drewnianym głosem mogłaby tańczyć, a nie śpiewać, ale, widzi dyrektor, w tem leży cały interes, żeby jej dać tę rolę.	A ja, mój ojcze, alboż nie mówiłam ci, że nie zostanę nigdy żoną pana de Lembrat?	Ona nie pamięta! co to za nowy kawał?	Idźże pan, zdaje się że to pański pryncypał woła.	A to się tam Skarżyńskiego pytaj...	Bieliński jest w Tykocinie na zamku?	A czy opowiadałaś panu o dziewczynce, która nie żebrze? Czy pan wie, że ona ma nową, ładną sukienkę? Może ona też zaginęła, a teraz ją ktoś odnalazł?	Mogła wyjść zamąż, nie chce; urządziła połowę pałacu zupełnie na sposób klasztorny i, niby mniszka, spędza dnie całe na modlitwie; założyła ochronę dla zwierząt, he! he! he! bardzo ładna menażerja!	Jak to? I wy też złożyliście broń?	Tak, tak!... teraz tu wszyscy głodni... Dzisiaj dzieci strasznie narzekały na obiad, ale cóżem ja winna?... Pieniędzy nie ma.	Doucement! doucement!... wiesz przecie, że nie można mną trząść, bo ja jestem osłabiony!	Tam, na brzegu! Czai się do skoku!	Ba, od tego jest młodość, żeby się zapalała. No, dzieci, zrobimy konia?	Hela:Kondycja ludzka, Pozycja społeczna Głównym pańskim kryterium jest powodzenie. Chciałabym pana widzieć w dziurawych butach, głodnego, zziębniętego	Zapalnik jest częściowo mechaniczny, a częściowo chemiczny	Jaką byś pan jej dał? Coby taki, jak pan, z niej uczy­nił? Szarej swej duszy wieczną samotnicę, dzieci swych mil­czącą niańkę, kariery swej czujnego psa. I czym pan taką potęgę, jak miłość, mierzysz? Paznokciem Paznokciową miarą mieszczańskiej so­lidności.	Już ja im dam taki bejcz, co go im nikt nie spierze	Jak długo miałbym czekać na taką okazję?	To rozumna kobieta	Miałeś więc ze sobą pugilares? Jak pugilares z urzędowym listem mógł się zmieścić w kieszeni marynarskiego stroju?	Może w lesie a wy wiecie, że w lesie gotowi się zapomnieć i do nocy.	Darujesz mi, moja królowo, rzekł generał na wstępie, jestem w takiem położeniu, iż najmniejsza kompromitacja mogłaby mnie zgubić; mam wielu nieprzyjaciół, potrzebuję być bardzo ostrożnym. Wiadomo powszechnie, iż ta nowa Brinvillers bywała u asindźki...	Czy jest już z nią tak bardzo źle?	To bardzo ładnie z pana strony, kapitanie.	To wasza dostojność miała już relację?	Gdzie?... Gdzie?... Czy ją odprawiono?... Czy miss Minchin wie o tym?... Czy o to był ten hałas?... Co napisała?... Opowiadaj! Opowiadaj!	Ale pan tak myślisz w głębi ducha.	Na ten krzyż, na św. Spasa, na Bogarodzicę, na św. Mikołaja i na wszystkich świętych i błażennych ŁawryŁawra Peczerska	Na Boga! Na przykład u Hayde.	Na chwałę Boga!	Myślę o tym, że straci matkę.	Nieprędko się chyba drugi raz odważy.	Wiem, dlatego mówię, żeby przyszedł do roboty, ale swoją drogą źle wy swojego pilnujecie	Czy wiesz co ta bieda oświadczyła mi na dzień dobry?	No tak, i ja się tego uczyłem.	Źle, po staremu... Pan podskarbi Gosiewski zawsze z naszym księciem w emulacjiemulacja (z łac.)	Prawda, niechby cię ochuchała, a już by ci wąsy wyrosły na łokieć.	Dziękuję panu	Jakież są twoje?	Moje uszanowanie, panu konsyliarzowi dobrodziejowi	Lepiej późno, niż nigdy. Słuchałaś głosu serca. Ty tylko ze Szwarcem możesz być szczęśliwa.	Żołnierskiem słowem ręczę. Słuchajże kochany Żółtuchowski... co ty, co wy zrobicie człowiekowi, który ma czem ozłocić wszystkie trybunały?	Cóż może być?	Niezadługo będę miał własne stado i będę go wiódł po nadziemnych gościńcach wedle woli.	Ależ dlaczego?	Wyratowaliśmy go	Czasem jednak przechodzi	Ja bo miałem już przyjemność nietylko oglądać	Pozwólże i mnie bym podziękował ci za szczęście naszego syna.	Przestań już, kazałbym ci sto razy powtarzać, gdybyś mnie słuchała. Jedzmy obiad.	Cóż takiego?	I Fred też? Przecież Fred umie doskonale pływać.	Mógłby mnie uleczyć z podagry!	O święta Matko... i mnie miłościwa pani chcecie wziąć z sobą?	Precz ze szpiegiem!	Władza odrzekł Pentuer. utożsamiany z Narmerem, ok. 3100 p.n.e., pierwszy władca I dynastii, uważany za twórcę państwa, zjednoczyciela dwu krajów: Górnego i Dolnego Egiptu. Według tradycji założył miasto Memfis, leżące pomiędzy obiema krainami....	A ty, dziecko drogie, jakież masz pragnienie?	A więc trzeba będzie umrzeć!	A z literatury polskiej?	Barrois Barrois! Chodź tutaj!	Bóg wam zapłać	Et, bajania drukarza-emeryta!	Nauka	Od mego przyjaciela, doktora Mortimera.	Oho, kokia Kazė šeimininkė! Ar veizdi tiktai!	Oj! pani sędzino dobrodziejko, źle o tém ludzie mówią.	Ojciec.	Proszę wielmożnego pana, tędy	Przy najbliższej okazji.	Przy ulicy Helderskiej nr 27.	Przynajmniej szczerym jesteś	Przysięgasz?	Sio-bać-ka!	Skąd jedziecie?	Więc wyznaczcie sześciu z naszej milicji...	Znam je...	Śpi.	Świeżo angażowana chórzystka.
On patrzył na to nieco inaczej Słyszałem, jak tu, w tej izbie, oświadczył, iż będzie to najrozpaczliwsza wyprawa jego życia. Wygłosił w mej obecności coś w rodzaju ostatniej woli i wyznaczył starego Violę na jej wykonawcę. Dalibóg, pan wie, iż nie wzbogaciła go ta jego wierność w stosunku do was, do ludzi z portu i z kolei! Zdaje mi się, iż wynagrodzeniem za jego prace bywają jakieś wartości duchowe, gdyż inaczej nie umiałbym sobie wytłumaczyć, co za licho go skłania do tej wierności względem pana, Goulda, Mitchella lub kogokolwiek innego. On dobrze poznał ten kraj. Wie, na przykład, iż taki Gamacho, poseł z Javiry, był najpospolitszym tramposotramposo (hiszp.)	Otóż otóż ponieważ bynajmniej mi nie dogadza włóczyć się piechotą po gościńcach ze strzelbą na ramieniu... dlatego jadę. Mianowicie w południowych okolicach lasu na Sundzie... no, czemu stoicie tu i gapicie się, głupie skrzaty... raczej pomóżcie... okryjcie mi nogi porządnie derką i zapnijcie skórzany fartuch wózka!... Otóż znalazłem tam wypróchniały buk... o, otwór nieduży i tylko z góry można się dostać do niego, ale dostatecznie wielki, by ukryć w nim strzelbę. Czy teraz już zwęszyłaś, Lizo?... Dzięki temu będę spokojnie spacerował, a jeżeli nawet spotkam kogoś po drodze, nie ośmieli się mnie podejrzewać.	Nic jednak to wszystko nie pomoże trzeba będzie się przyznać, bo najpierw do wszystkiego zawsze przyznawać się mamie trzeba, po wtóre zaś ubranie wygląda jak psu z gardła wyjęte, więc nie uda się ukryć.	A wiesz że i za opiekuna i za przyjaciela mnie chciéć wybrać, to równie szczęśliwa myśl, jak łamać podkowy! Człowiecze, gdybym mógł łamać kowadła... nie skruszyłbym słomy ze strachu abym nie obudził zazdrości: pięknie się wykierowałeś..	Co się miał przeciwić! Zrazu całkiem tatuś nie pozwalali, dopiero jak wzięłam go pod nogi podejmować, tak i stanęło na moim. Z tatusiem nijakiego kłopotu nie masz, ale jak opat zwiedział się o tym od swoich skomorochówskomorocha (daw.)	Dopiero co to samo Babinicz powiadał! Niedługo, widzę, całe wojsko się na niego sprzysięże; ale strzeże on się dobrze i bez moich fortelów nie dacie sobie rady!	Nie rycerska też to była sprawa do której nie chciałem ręki przyłożyć.	Kardenio jestem w ślubnym ubraniu i oczekują mnie na sali, aby dopełnić obrzędu; tak jest, ale mój ojciec, zdrajca Don Fernand i wszyscy tam obecni, nie ślubu, lecz śmierci mojej świadkami będą; nie trwóż się, drogi Kardenio, proszę cię, bądź obecnym ceremonii, zapewniam cię, że jeżeli wyrazy moje nie zdołają jej przeszkodzić, ten sztylet przerwie uroczystość i koniec mego życia będzie niezaprzeczonym dowodem uczuć moich i wierności dla ciebie.	Cicho! ależ własnego głosu nie słyszę Mój drogi, widzę, że ty najlepiej się bawisz, bo najgłośniej krzyczysz.	Nie zgodzę się z tym twierdzeniem, hrabio.	Dotąd żadnego. W każdym razie ten pojedynek, jeżeli ma nastąpić, zdaje się, że dopiero odbędzie się w Ameryce, a nim dopłyniemy, przypadek któren sprowadził to położenie, może je jeszcze pomyślnie zakończy.	Ale to nie dość, nie dość. To właśnie dlatego, żeś ty taki dobry, a ja na to nie zasługuję. Szczęśliwiej byłoby dla ciebie, jeślibyś kochał inną, lepszą ode mnie dziewczynę, przywiązaną do ciebie i nie tak jak ja próżną i zmienną.	Tym lepiej; bo zdawało mi się, że nie był zadowolony z naszego towarzystwa.	Jak się masz, robaczku jak się masz! Toś nam niespodziankę zrobiła! Myślałem, że jesteś w Warszawie, a tyś już tu. Stęskniłaś się do rodziców, co? Cóż tam u was słychać? Kiepsko? hę?	To się prochami wysadzaj! Już my jej odżałowali, a co do ludzi, to się ich spytaj, co wolą...	Ci, którzy byli u pana? Ludzie, jak inni: przewodnicy, wynalazcy, pośrednicy... Każdy pracuje, jak umie, i stara się swoją pracę zbyć najkorzystniej. A że lubią zarobić, jeżeli się da, więcej, niż warto, to już cecha Francuzów.	Albert, nie gadaj!	Eh, nie przeszkadzaj! Ot, lepiej przekonaj Lidię, żem lepsza partia od Wentzla.	Nie będę.	Nie wiem, panie	Nie.	Niestety, jestem stary; nie wiedziałem	No, bawią się echtecht (niem.) szepnął Karol, szukając oczami Moryca.	Ojciec nie chce cię wpuścić.	Uczyłeś się Pięcioksięgu?	W koszarach żołnierze nigdy nie widują swoich oficerów.	Nie chodzi mi o kogoś innego, lecz o ciebie	Więc to nie firma, tylko jakaś instytucja społeczna?	Słuchaj Ratajowa! ot, rubla kładę na stół, nie odmawiajcie mi a pomóżcie.	Cóż w tym dziwnego? Przywieźli fortepiany na ogromnych balonach, do których się przyprzęgło kilkunastu niższych synów OrfeuszaOrfeusz (mit. gr.)	I to coś znaczy! I gdyby ci rozbójnicy, a nazywam ich tak przez wzgląd na pana profesora, który ich zabrania nazywać kanibalami, wyobrażali sobie, że zatrzymają mnie w tej klatce zaduszonej, to grubo by się pomylili. Co myślisz, panie Aronnax, czy długo oni zamierzają nas trzymać w tym żelaznym pudle?	Czemu to państwo żyją jak w rozwodzie? Mąż śpi w jednym pokoju, a żona bardzo daleko w drugim pokoju? To nie pasuje.	Sądziłbym że najwłaściwiej byłoby zrobić to wieczorem, gdy wszyscy zbiorą się koło kominka. Jest to chwila, kiedy zacisze to wygląda najlepiej.	Mój drogi, od żony dowiedziałem się, gdzie jesteś. Oto, rozliczyłem się, mogę ci pożyczyć pięć tysięcy rubli, ale tylko z dwumiesięcznym terminem. Więc jeśli chcesz?	Sama nie wiem. Bardzo pragnęłam nią zostać. Zbierając w lesie jagody, wijąc wianki z kwiatów, często myślałam, co robiłabym, gdybym była wróżką. Chciałam bardzo wiedzieć, czy są krasnoludki. Być dobrą dla dzieci, bronić przed krzywdą sieroty, pomagać smutnym i biednym. Nie wiedziałam, że tak trudno, tak bardzo trudno.	Czy pewny jesteś, że żona w rozmowie z tobą nie wymieniła żadnego nazwiska?	Wie pan, dużo nad tem myślałem. Postąpiłbym naturalnie bardzo niezręcznie, ale coś mi wpadło do głowy.	Jaką my subtelną rozmowę prowadzimy jak na tego rodzaju zakład! Nie nudzę cię, jesteś może zajęta?	Zgadujesz moje myśli. Prawie w tej chwili to samo myślałem, tylko nie śmiałem ci tego powiedzieć	A teraz, czy wiesz gdzie się ukrywali księżna de Chevreuse i książę de Buckingham?	Nie rozumiem coś kazał zrobić Noelowi?	To była moja koleżanka... przyszła w interesie. Zawiadomiła mnie, że Lwów potrzebuje tego rodzaju aktora jak ja i że gotowi są dać mi doskonałe warunki...	Boję się jej...	Nie kłam pani!	Panie Fok, czemu wy nie zaczęli od tego?	Niechże tak będzie zredaguj ten list, Aramisie; lecz uprzedzam cię, trzymaj się dobrze, bo i ja potrafię krytykować.	Pragniesz znaleźć powód, wszak prawda? Otóż jest: awans, kampanja, jaka się zapowiada, sposobność, jaką ci podaję, i masz już tłumaczenie przed światem; a dla ciebie samego	Łatwo jest być moralistką, gdy się jednocześnie, wybaczy pani, korzysta z owych afer. Gdy się luksusowo mieszka, gdy się posiada drogą biżuterję, futra, suknie gdy...	Świetnie! Ja mogę czuwać dzisiaj do rana i w ogóle przez wszystkie następne noce, ale za to ty zrobisz resztę.	Może to jego zwyczaj	To jest niemożliwe, Belciu.	To pan, panie profesorze?	Jakieś niebezpieczeństwo grozi sir Henrykowi... Byłoby najlepiej, gdyby wyjechał do Londynu.	Pojechali państwo pod Piotrków, do ojcówojcowie (gw.)	Smutno ci tu? czego? Masz wiedzieć, kotku, że Górów to rzecz wcale wesoła, wcale wesoła dla właściciela swego. Dobra wielkie, co tu robić, prawdziwie pańskie. Kilka tysięcy morgów ziemi prawdziwie bożej, kotku, łaskawej, hojnej, miłosiernej, kotku... do tego, co tu robić, lasy i wody, pastwiska i młyny, wszystko, czego trzeba, kotku, a pośrodku państwa rezydencja taka, co tu robić...	Och, drobnostka. Wróciłam do Warszawy sama. Młode dziewczęta łatwo płaczą, więc ja też przez długi czas płakałam.	A więc, proszę pani, przyjmuję, że pani wydaje tylko sześćdziesiąt tysięcy na rok, a ta suma wyda się usprawiedliwiona każdemu, kto widzi pani stajnie, pałac, liczną służbę oraz przyzwyczajenia domu, którego zbytek, o ile mogę sądzić, przewyższa zbytek pani Jeanrenaud.	Same dobre wieści, najmiłościwszy panie Książę Witold na czele Litwy ciągnie z czterdziestoma chorągwiami, prócz tego zwołał Tatarów, gotowych na każde jego skinienie; są też na zawołanie chorągwie czeskie pod dowództwem Jana Jenczyka Morawca, w którego zastępach jest dzielny wojownik, Żyżka; zaś Zyndram z Maszkowic, miecznik krakowski, staje na czele pięćdziesięciu jednej chorągwi.	Jak to o mnie?	To może ja obrażam?	Nazwałem to szlachetnym postępkiem, Alanie	Wiem, wiem. Masz słuszność. Ją przede wszystkim powinieneś spłacić. Dalej musisz zebrać posiedzenie, które cię upoważni do sprzedaży części majątku kooperatywy, żeby spłacić mister Tafta, mister Sibleya, panią Pennell i Parkins.	Uważam Ale o czymże mówił przyjaciel twego ojca, że wyglądasz jak piwonia? Tu coś złego zaszło i chcę wiedzieć o wszystkim	Czy mógłbym wiedzieć, panie jaka jest przyczyna tej przygody?	Jankiel ta wie wszystko zaraz, a może i nieco przódzi...	Zupełnie nic, tato Przeczytałem tylko, że te Płazy już są niedaleko Drezna.	Dukatów? dukatów? zawołał rękę jego chwytając wojewoda.	Tak jest!	Bazyli, jestem znużony pozowaniem Muszę odejść i spocząć w ogrodzie. Tu jest duszno.	Morrison? O tak, mówiłem ci już, że	Panie klechy oskarżyły mnie że jestem socynianem, ale, jeśli mam rzec prawdę, jestem manichejczykiemmanichejczycy	A może tam jakie przejście, dodał.	Na początku było słowo	Gdzie są te dokumenty?	Podobno bardzo srogi spowiednik i kaznodzieja?	A można je jeść?	Ale ja ich poszukam!...	Cóż, kupowali?	Dla kogo Łukasz, a dla ciebie Łukasz Kuźmicz	Dwa tylko! Jeden piętnastego marca, a dziś drugi. A com prosiła com prosił (pot.)	Oddajcie ją!...	Pani Ostrowska czeka ciebie od godziny. Otrzymała jakieś listy, potrzebuje rady w niemieckim języku.	Rany Chrystusowe! dlaczego ma być?...	Tak, powiadam panu, będziemy mogli robić interesy. Kupuję pański romans...	Zostałem wzięty pod Chmielnikiem w samą białą niedzielę	A gdzie chłopy, matko?	A gdzie, wasza książęca mość, znajdę króla szwedzkiego?	Bylibyśmy cię upoili i rozochocili?	Jakto?	Napisano: Briumer.	Naprawianiem butów.	Niech będzie. Wytrzymam.	Nigdy?	Pomówię z Hanką!	Przestań pierdolić!	Rycerz, Sługa, Odwaga odpowiedział Sancho	Ta waży kilkanaście gramów...	Tak.	Za komplement dziękuję i żegnam!	Żart
I za całą nagrodę poszedł do składu, w kurz. No, ale tego przynajmniej odkurzać nie trzeba, bo taki koło siebie staranny, jak np. wujaszek. To największy elegant w Warszawie. Co on porabia? Administruje świeżem powietrzem, to się znaczy, że jak pogoda, wychodzi lub wyjeżdża na spacer. Przytem jest oryginał, który ma jakieś szczególne zakomórki w głowie. Ten człowiek podpatruje takie rozmaite rzeczy, któremi nikt innyby się nie zajmował. Kiedyś, po jego powrocie z Wenecyi, spotykam go i pytam, co tam widział, a on mi odpowiada: „Widziałem na Riva degli Schiavoni, jak raz płynęło pół skorupki od jajka i pół cytryny: stykały się, potrącały, oddalały, zbliżały, wreszcie	Ale to był kamień obrazy. Pan oberlejtnant Szeba dnia następnego posłał rzeczywiście po obiad do naszej restauracji, a jego służący przyniósł mu ździebko pilawu z kury, dobre dwie łyżeczki, nie więcej. A pan oberlejtnant Szeba rzucił się na niewinnego człowieka, że połowę zeżarł. Ten mu na to, że niewinny. A pan oberlejtnant Szeba buch go w pysk i każe mu, żeby sobie za przykład brał mnie. Jakie to ja, powiada, noszę porcje panu oberlejtnantowi Lukaszowi. Więc ten niewinny a spoliczkowany żołnierz rozpytał się o wszystko w restauracji zaraz nazajutrz, opowiedział swemu panu, jak się rzeczy mają, a tamten powtórzył mojemu oberlejtnantowi. Siedzę ja raz wieczorem z gazetą w garści i odczytuję sobie wiadomości z placu boju, podawane przez sztaby nieprzyjacielskie, a tu wchodzi mój oberlejtnant blady i prosto do mnie, żebym mu powiedział, ile zapłaciłem tych podwójnych porcji w restauracji, bo on już wszystko wie, i zapieranie na nic się nie zda. Że jestem idiota, to już wie dawno powiada, ale że mógłbym być takim cymbałem, tego nie przypuszczał. Narobiłem mu, powiada, takiego wstydu, że ma ochotę zastrzelić naprzód mnie, a potem siebie. „Panie oberlejtnant kiedy mnie pan przyjmował, to zaraz pierwszego dnia powiedział mi pan, że każdy pucybut jest złodziej i podły drab. Więc gdy w tej restauracji dawali takie malutkie porcje, to byłby pan mógł myśleć, że ja naprawdę jestem jednym z takich złodziei i podłych drabów i że pożeram pańskie obiady...”	Ale gdzie! Dopiero jak jej wójt powiedział, kto i co, to się aż zalękła. Myślała, żem się przyszedł ojcowizny dopominać; od razu uderzyła w płacz, jako z głodu ginie, kożucha na zimę nie ma, dziecko chore, krowa się sterałasterać się	Wiesz co, Harvey czasem przychodzi mi na myśl, że Penn nie wszystkie klepki ma w porządku. Nie jest niebezpieczny, ale w głowie mu czegoś braknie. Czy tego nie widzisz?	Sen, Młodość, Zwycięstwo nie takim poetą z piórem w ręku, z palcami w atramencie uwalanymi, nad drewnianym stolikiem, a do tego jeszcze w szlafroku i pantoflach czuł i śmiał się, i płakał A pieśń twoja Beniaminie bo dla tłumu wielu śpiewało, lecz ty sam zwyciężyłeś No, cóż myślisz? snem takim, czyżby śnić nie warto dziś popr.: oniemieć. na wieki...	W rządzie i wojnie na nikogo nie liczy się: o jeden niedopatrzony kamyk można się przewrócić	Bzdurzysz i udajesz dzieciątko, Doro Przypomnij sobie, wczoraj musiałem wyjść o naznaczonej godzinie i nie mogłem skończyć obiadu, a onegdaj byłem niezdrów, gdyż zjadłem niedogotowane potrawy. Dziś, jak mi się wydaje, wcale nie dostanę obiadu, a śniadania doczekać się było nie podobnanie podobna (daw.)	Proszę mamci... ten pan bardzo jest grzeczny. Sam do mnie podszedł, jakem siedziała na belce, i pierwszy zaczął mówić. A potem, proszę mamuńci, to jest ten sam pan, który wczoraj był w teatrze... To on mi rzucił na kolana różę...	Tak, nie przy nas, dawno pisane... To pisał Amasis, faraon egipski, do tyrana Polikratesa. Taki był tyran na wyspie Samos, Polikrates... Człowiek dawny, przedwiekowy, który kochał sztukę i rozkosz. Przywarły słowa do mózgu od chwili tłumaczeń na szkolnej ławce trzeciej księgi Herodota. Tam są przedziwne mądrości! Nigdy o tym nie myślałem i dopiero dziś...	Ale będą się na pewno zajadle bronić. Sam Czarny Korsarz wart jest naszych dwudziestu ludzi, Sebastiano...	Prze... przepraszam panią... Choć, jak Boga kocham, nie wiem za co?...	Kapitan się ucieszy, mój drogi. W takich chwilach każdy zuchwały pirat jest na wagę złota.	Od opowiedzenia panu tego, co wiem? Nie, panie sędzio śledczy. Przyrzekłem i dotrzymam słowa. Przed upływem dziesięciu minut będziemy znali część prawdy.	Całkiem słusznie Musimy się porozumieć co do wspólnego démarchedémarche (polit., fr.)	Myślę, iż zrozumiałeś, co chciałem powiedzieć mówiąc, że każde oskarżenie wymaga sprawdzenia?	No, to jakże... czegóż czekamy? Idziemy na tę górę czy nie?	Ba! Dowiaduję się właśnie, że hrabina de Vandenesse rozkochała się w tobie na umór. Można ci pozazdrościć.	Jeżeli pani każesz, zawołał Georges, to nigdy na nią nawet siodła nie włożę... nie wyjadę...	Przebierzesz się za zamożnego wieśniaka, wyśliźniesz się z Parmy, jak zdołasz, najmiesz wózek i ruszysz jak najprędzej do Bolonii. Wejdziesz pieszo florencką bramą i oddasz panu Fabrycemu w gospodzie „Pelegrino” paczkę, którą wręczy ci Chekina. Fabrycy kryje się tam pod mianem Józefa Bossi; nie zdradź go, nie daj poznać, że go znasz; wrogowie może poślą szpiegów za tobą. Fabrycy odeśle cię tu w kilka godzin albo w kilka dni; wracając zwłaszcza trzeba podwoić ostrożność, aby go nie zdradzić.	Ładnie zdrowe! A Bigielęta nie chorowały, jedno w drugie, na koklusz? Przez kilka miesięcy cały dom był, jak owczarnia. A Józio nie miał odry? Wszystkie dzieciska wiecznie chorują i tyle z nich pociechy.	Dobrze pani wie dlaczego. Obawiałem się, że pani będzie z tego  niezadowolona. Nie chciałem się narzucać. Zostać tu po to, by być  uważanym za intruza...	Jakże okropnie niesprawiedliwy jesteś! Tak, okropnie niesprawiedliwy. Robię między ludźmi wielkie różnice. WrógPrzyjaciół wybieram sobie dla ich dobrego wyglądu, znajomych dla ich dobrego charakteru, a nieprzyjaciół dla ich bystrego umysłu. Człowiek nigdy nie może być dość oględny przy wyborze swych wrogów. Nie mam ani jednego, który by był głupcem. Owszem, są to wszystko ludzie o wybitnie mocnej inteligencji, więc też umieją ocenić mnie. Czy świadczy to o mej próżności? Zdaje się, że jestem próżny.	Nie, Nedzie wcale nie było więcej warte. Nikt bowiem nie jest wyższy nad człowieka dobrego i szlachetnego, a ty nim jesteś.	Choćby też i tak było, to skoro ona do innego kuka, nic ci z tego. Słusznie mówią, że serce jest to wolentarzwolentarz dziś popr.: który. pod jakim chce znakiem służyć, pod takim służy. Zważ przy tym, że dziewka to jest wielkiej krwi, bo Kurcewicze, słyszę, od książąt ród wywodzą... Wysokie to progi.	Cóż Zosia na to?	Dobre pchnięcie szpady zapewne? Na taką śmierć sumiennie zasłużyłem.	Kata ty tam mnie słuchasz; dobrze gdzieś zerkasz oczyma za pannami albo może zgoła i na migi z nimi już gadasz, bo to u młodych jak prędko, tak i zaraz.	Na zbyt wielkiej odległości pomiędzy nim a Skorcewem.	Pomyśl sam waszmość: co ma być?	Powiedz tylko, że się nie gniewasz!	Panie prefekcie, nie wszyscy ludzie są tam znakomici sami przez się, ale mają za sobą długotrwałe tradycje i postępują wedle reguł wielowiekowych. A to jest siła, panie prefekcie, wielka siła.	Tak, i nie ruszą się z miejsca, dopóki nie wzejdzie księżyc.	Otóż są takie: lokal, światło, opał, całkowite utrzymanie, usługa, konie itd. Pensji sześćset rubli rocznie. Prócz tego możesz czynić użytek z gabinetu i narzędzi do praktyki osobistej zimą, latem zaś urządzisz sobie ambulatorium w specjalnym budynku poza parkiem. Istnieje tam nadto mały szpitalik, także poza parkiem, w dominium pani Niewadzkiej. Bo nie wiem, czy wiesz, że egzystuje zakład Cisy i majątek tegoż nazwiska, własność pani Niewadzkiej.	Chciałem zobaczyć się z tobą i powiedzieć, że między moim chłopstwem krążą jakieś nieprzystojne gadaniny o zniżeniu podatków czy o czymś takim... Pragnę, ażeby dowiedzieli się chłopi, że ja im podatków nie zmniejszę. Jeżeli zaś który, mimo ostrzeżeń, uprze się w swej głupocie i będzie rozprawiał o podatkach, dostanie kije...	Drwi sobie pani ze mnie. A jednak tak jest, niestety! Czasem przeszywają mię te myśli nieznośne. Zwykle w takich razach nie mogę pisać.	Dziadek Artura? Skąd mu to przyszło do głowy? Przecież go nie znamy!	Jakim językiem mam się do niego zwracać?	Powiedział, że Antka przed sprawą nie wypuszczą.	Czy to pan, panie Mitchell? Uderzyłem głową o tę przeklętą ścianę z taką siłą, że przewróciłby się nawet byk. Gdzie pan jest?	Przychodź pan tylko do mnie: sama zrobię panu kawę. Pamiętaj, że zawsze znajdziesz tu życzliwe serce i dobry obiad za franka: to się nazywa chyba uczciwie mówić. A teraz do stołu: obsłużę pana sama.	Balet wpływ wywiera: pojednania próby ojcu się zachciewa? Niechaj i tak będzie. Pamiętać proszę przy wykonaniu, że reprezentuję cnotę w mej osobie, konkurent... rozpustę.	Ja nigdy, bo coraz mi wstrętniejsze, coraz dalej się od nich odsuwam, coraz więcej mam niechętnych. Zostanę wreszcie sama	Kochałam panią, jeszcze nie znając, z opowiadań męża, i czekałam dawno tej dzisiejszej chwili.	Może waszej królewskiej mości wola rozkaże napisanie papieru odroczyć do posiedzenia ministrów. Zwłoka nie zbyt wielka, a formalniej.	No, no, panie Maruszewicz, bez czułości!... Znam ja was. Obsypujecie pieszczotami kobietę, dopóki wam nie zaufa, a potem trwonicie jej majątek i żądacie rozwodu...	A tak i tamtego psubrata możem nie dostać!	Ach, syn... Starszy już jest i obszedłby się beze mnie. Zapomniałby wkrótce... A teraz znowu te przejścia, te rozmowy, te tłumaczenia!	Bo może to i nie wiedźma to mleko krowom odebrała?	Czyś ty czasem nie narodowy socjalista?	Doskonale panie Fix, ja również czuję się wyśmienicie. Mam olbrzymi apetyt. Morskie powietrze wybornie działa.	Nie pytasz mnie o nic?	Panowie, proszę nie dotykać stojaków!	Ta Laura, którą znałeś w Borowcach, odpowiedziała cicho, znikła bezpowrotnie; tamta była inną, lepszą istotą... dzisiejsza niewiele dba o przyszłość, żyje, aby żyć... szuka, czemby wyżyć mogła, bawi się i śmieje się z oszukanych ludzi...	Tak, Piotrze. Zdrajca zamierza schronić się w Hondurasie.	Ten człowiek oszalał!	Wcale nie miałem odebrać tyle. Przecież wydałem tylko osiemdziesiąt siedem centów, więc mi zostało trzynaście. Potem mi zwrócili sześćdziesiąt cztery centy i jeszcze później siedem. Jeszcze wydałem sześć centów dla Mary.	Dobrze, dobrze, kochanie. Myślałam, że może czego potrzebujesz. Wiesz, że ojciec nie odeśle nam auta. Taki uparty.	Czy pan naprawdę wierzy, że mogłabym tu pozostać, gdyby pani domu weszła do młyna?	Hm słyszałem o tym. Była to całkiem przeciętna mania wariacka. Widziałem już takie rzeczy u młodzieży, czasem nawet gorsze. Pan mówi, że Bell zdradził tego swojego kolegę Willettsa?	Drogi panie Bartolomeo, czyżbyś pan w to wątpił?	Postanawiam i ja kupić sobie tytuł austriacki. Cóż u diaska! Przecież to wiadoma rzecz, że Trepkowie, Nekandy, Toporczyki z Grzegorzewic, ba! ba! Najstarsze w Polszczę nazwisko: za Lechów byli wojewodami!	Przypuściłbyś pan kiedykolwiek coś podobnego, drogi panie Danglars	Widzisz, jak ja zacznę flaszką, to dociągnę do półtuzina, a jak półtuzina wypiję, zaczynam półgarcówką i potém ze mnie trup.	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	Do licha!	Do stu tysięcy piorunów! Toż to najzuchwalszy pirat z Tortugi.	Jak to pan rozumie?	Kuzynko! Czy to prawda... czy prawda, że odmówiłaś Różycowi, a wychodzisz za jakiegoś... jakiegoś... que sais-je? Zagonowca... chłopa?	O, niech już przyjdzie ktoś, przed kim będę mógł oskarżyć tego łajdaka...	Serce kobiety doznaje w życiu więcej zawodów niźli jej nerwy.	Więc napiszesz list do babci?	Więc podwyższę mu o dwieście... o trzysta rubli pensję	Wybić ich do nogi!	Z tem wszystkiem, panowie zapominamy zupełnie o królowej. Trzeba pomyśleć też o bezpieczeństwie ukochanego jej Buckinghama. Winniśmy to naszej królowej.	Zatem, Najjaśniejszy Panie, do jutra.	A była taka?	Być może!	Caluteńką.	Chcesz palić?...	Ej, dziś dziś! ej, dziś dziś!	Hurra! Niech żyje Bob Harvey!	Ile jest dzieci w obozie?	Ino prawdę	Jau taip kaip pabaigtas, kad tiktai dugną reikia išsmaluotišsmaluoti	Juści, Szymkowi już kupiłam.	Musiał mieć rozkazy Radziwiłła	Najczcigodniejsza królowa Nikotris godzinę temu rozkazała mi prosić waszą świątobliwość o posłuchanie...	Naturalnie, przecież oczekiwałyśmy.	Nori	Odszedłbym stąd...	Poczekam, aż mi ją rodzice dadzą.	Prawda. Zaraz ci przeczytam.	Przyrzekam.	Straszne są te dorożki	Tak, kochanie.	Tegu ir taip, bet kuo kalta lenkų valdžia, jog tokiose iškalose o draudė lietuvišką kalbą? Ak, tai patys žmonės samdydavo tokius mokytojus.	To go łap!	To odejdź sama	Zdrów. Nic strasznego, głupia historia!	Znasz ją?
Ha! Stary młodzieńcze czujesz w ranie żelazo chirurga! Wyczerpałeś się, nieprawdaż? I ot, w ogniu młodości, pod naporem nędzy, cóżeś zyskał? Nie jesteś na świeczniku i nie masz odłożonych ani tysiąca franków. Oto twoja pozycja w cyfrach. Czy będziesz mógł na schyłku sił utrzymać piórem dom? Toć twoja połowica, jeśli jest uczciwa, nie będzie miała środków loretki, aby wydobyć jedną i drugą tysiączkę z głębokości, w których ją chowa filister? Zarzynasz się po prostu. To tylko strona finansowa. Przypatrzmyż się stronie politycznej. Żeglujemy w epoce na wskroś mieszczańskiej, w której honor, cnota, delikatność, talent, wiedza, geniusz jednym słowem polega na tym, aby płacić weksle, nie być nic dłużnym nikomu i dobrze chodzić koło interesików. Bądź stateczny, bądź przyzwoity, miej żonę i dzieci, płać czynsze i podatki, pełń dyżury narodowego gwardzisty, bądź podobny do wszystkich gemajnów swojej kompanii, a możesz zabiegać się o wszystko, zostać ministrem, a masz szanse, bo nie nazywasz się Montmorency! Miałeś oto dopełnić warunków wymaganych dla męża stanu, byłeś zdolny robić wszystkie świństwa potrzebne w tym rzemiośle, nawet odgrywać miernotę, byłbyś prawie że w naturalnej roli. I dla kobiety, która cię puści kantem w terminie wszystkich wiecznych miłości, za trzy, pięć lub siedem lat, zużywszy twoje ostatnie siły umysłowe i fizyczne, obracasz się plecami do kwiatu mieszczaństwa, do całej przyszłości politycznej, do trzydziestu tysięcy franków renty, do szacunku świata... Czy na tym powinien był skończyć człowiek, który nie miał już złudzeń?... Mógłbyś ostatecznie gnieździć się z aktorką, która by ci przypadła do smaku, to jest, co się zowie, kwestia gabinetowa; ale żyć z kobietą zamężną? To się nazywa walić w samo centrum nieszczęścia! Połykać wszystkie jaszczurki grzechu bez żadnej z jego przyjemności...	Rozumiem A potem, gdy Gedymin spadnie na polskie karki, podburzyć można mazowieckiego księcia, aby dopominał się o ziemie, które Ladislaus pod swą władzę zagarnął.	Na troski najlepsza pociecha a tej się nie spodziewam.	Prawdę mówiąc, mnie wystąpienie Italii nie zaskoczyło wcale. Oczekiwałem czegoś podobnego już przed trzema miesiącami. Rzecz prosta, że Italia, skutkiem zwycięskiej wojny z Turcją o Trypolis, bardzo jest w sobie zadufana. Prócz tego liczy bardzo na swoją flotę i na nastroje mieszkańców w naszych krajach nadmorskich i w Tyrolu południowym. Jeszcze przed wojną rozmawiałem o tym z naszym starostą, żeby władze nasze nie lekceważyły ruchu irredentystycznego na Południu. Zgodził się ze mną bez zastrzeżeń, ponieważ każdy przewidujący człowiek, któremu zależy na pomyślności tego państwa, już dawno zdawać sobie musiał sprawę z tego, że niedaleko byśmy zaszli, gdybyśmy byli zbyt wyrozumiali dla takich żywiołów. Pamiętam dobrze, że przed jakimiś dwoma laty podczas wojny bałkańskiej, gdy wynikła sprawa naszego konsula Prohazki, wyraziłem się do starosty, iż Włochy czekają tylko sposobności, aby na nas napaść zdradziecko.	Otóż dowiedz się że to coś błyszczące, jest to hełm Mambryna, oddal się o kilka kroków i pozostaw mnie samego; zobaczysz, że nie tracąc czasu na próżnej gadaninie, zakończę tę rzecz w jednej chwili i stanę się panem kosztownego szyszaka, który posiadać tak gorąco pragnąłem.	Zaraz się zrobi. Poczekajcie: „Zbrodnicza tępota i perwersyjna złośliwość wiadomych kół, które bałwanami Baala mącą czystą wodę Skały Piotrowej... Aha, zaraz będzie: Skały Piotrowej, mącą czystą wodę, tak, i ustawiają na niej złotego cielca, który zwie się diabłem czyli Absolut...”.	Panie de Rastignac, jeżeli pan nie przestaniesz wpatrywać się w nią tak uporczywie, to możesz jaki skandal wywołać. Nic pan nie zrobisz, jeżeli tak od razu  będziesz się rzucał ludziom na szyję.	Parę godzin tylko. Na stacyi pocztowéj dowiedziałem się o wyjeździe Lucyana i zaraz wróciłem, aby go choć w Warszawie znaléźć.	Ze śmiercią mistrza wszystko się skończyło. Kto mógł, chronił się, uciekał. Pędzili za nami noc całą, chwytając jak dzikiego zwierza na długie sznury... Ledwie nam się oto z życiem ujść udało	Przyjdę na licytację, ależ teraz muszę iść do mego zabójcy...	Znam ja się na tych pokusach. Posada! Znam i te posady.	Chce, ażebym zagrał na skrzypcach na koncercie	Nie pytam się więcej	Bogu nikt nie rozkazuje. Jest to próba, którą on zsyła na nas.	Pomóż nam, panie Teofilu. Pójdziemy panu też na rękę, gdy będzie trzeba zezwolenia na pogrzybek jaki...	Wolej pójdę pod sąd, niźlibym się miał Krzyżakowi pokłonić! Nie przystoi to mojej czci szlacheckiej.	Wściekł się, że Marianna nie wróciła do domu. Czekał i czekał. Chodził po alei całymi dniami i czekał. Tęsknił tak bardzo, że chyba stracił zmysły. Ale nie wolno mi tak mówić.	Ojciec pewnie jej nie puszcza. Ale zostaniecie państwo u nas na obiedzie, bez żadnej ceremonii	No, to już pójdę naprzód, bo jak cię zobaczy na ulicy lub na podwórzu, to zwieje.	Mój panie kupiec, ja nie jestem wielmożną, o interesie teraz i tutaj mówić nie będę, bo mam inne, ważniejsze sprawy na głowie...	Nie, signora, po co przepłacać. Moim zdaniem, te rzadkości to aż za wiele. Trzeba coś zostawić na drogę; gdybyśmy wszystko rozdali, przyszłoby nam wracać o żebranym chlebie, a droga trudna, wśród nieprzyjaciół, których może nieraz jeszcze wypadnie przekupić.	Daj spokój z tem lizaniem się Nie jestem usposobiony. Że też te kobiety nie umieją nigdy wyczuć nastroju!	To wszystko łajdaki, opryszki spod ciemnej gwiazdy. Panie kawalerze, czy panu nie zbrzydło paskudzić się z takimi ludźmi?	Widzę i ciebie. Ty się z małym rycerzem potykasz. Hur! hur! hur! Ty się małego rycerza strzeż.	Zaczekaj. Więc przedewszystkiem dziecko to musi być sierotą. Musi nie mieć rzeczywistych rodziców dlatego, by nikt doń nigdy nie zgłosił pretensyj i by ono nie wiedziało, że jest tylko naszem przybranem dzieckiem. Przynajmniej do czasu aż osiągnie dojrzałość. Drugie, to kwestja pochodzenia tego dziecka. Chciałaś wziąć chłopskie dziecko i wychować je w środowisku swojem. Otóż... wiem coś o tem z bezpośredniej obserwacji. Znałem kilka podobnych wypadków. Zbyt często kończyły się źle... Bardzo źle.	Niewątpliwa. Rozpatrywałem jeszcze jedno rozwiązanie. Zabójstwo przypadkowe. Powiedzmy, że profesor odnalazł ich i podczas scysji został zabity. W takim wypadku znowuż musimy wziąć pod uwagę, że profesor był siłaczem i że na jego ubraniu nie było ani krwi, ani śladów wywabiania ewentualnych plam krwawych. Niepodobna zaś przypuścić, by ów szczupły i dość cherlawy młodzieniec zdołał zabić takiego olbrzyma bez użycia broni. Dlatego właśnie nie staję na głowie, by ich odszukać.	Czerwone najdroższe, Ty będziesz kupował, aleś i ty powinien dać mi coś za to! to będą fanty. Możesz mi dać twoje usta! My się tylko bawimy, ja na prawdę ich nie we­zmę! Dasz mi twoje oczy!	No niech pan się pożegna raz na zawsze ze swą najlepszą lichtugą i z capatazem cargadorów.	I ja bardzo ciekawy ja bym chciał wiedzieć, jakim sposobem gwiazdy po niebie chodzą i trawy z ziemi wyrastają... jak wszystkie narody na ziemi żyją i jakie są rozumne i święte ich księgi i ja bym chciał wszystkie rozumne księgi te przeczytać i z nich nauczyć się myśli bożej i doli ludzkiej, ażeby dusza moja stała się tak pełną wiedzy, jak pełną wody jest wielka przepaść morza... Ja taki ciekawy... ja tak bym chciał...	Pojęcia nie mam. Przecież nie ukrywa tego, że włada kilkoma innymi językami. Zna oprócz angielskiego francuski, niemiecki i włoski. Dlaczego jej tak bardzo zależy na ukryciu tego jednego języka?... Może po prostu chce mieć tę przewagę nade mną, by rozumieć, co mówię, może przed służbą udaje po to, by wiedzieć, co o niej sądzą.	Jagusia chora jeszcze? Powiadały, jako się jej cosikcosik (gw.)	Żebym jeno śmiał, tobym go przepędził na dziesiątą ulicę.	Diabli to nadali Chyba ryby zmówiły się z Hiszpanami, by uniemożliwić nam ucieczkę.	Pan się nie chwal! Pan jesteś gruba symulacja człowieka	I pomyśleć, że słyszeliśmy jego jęki i nie mogliśmy nadbiec mu z pomocą... Gdzież jest ten pies przeklęty? Lada chwila może wyskoczyć zza skały... A gdzie Stapleton? Pociągniemy go do odpowiedzialności!	Wolisz swoich Polaków? choć to są zarozumiałe nieuki. Lecz my wszyscy Włosi straciliśmy pańską łaskę, a jednak powinniśmy byli zasłużyć na nią, bo bez wymówki, wieleśmy tu przynieśli z sobą.	To być nie może, panie złodzieje nie zostawiliby pieniędzy.	Wiem gdzie jest Szynion i malowana piwnica także; wysączyłem tam nieraz szklaneczkę chłodnego winka i nie powątpiewam o tym, że Szynion jest to starożytne miasto. Już herb jego zaświadcza o tym, w którym jest powiedziano:	Nie sądziłam aby mnie tak łatwo wysłuchał!	Bez wątpienia; ale w gruncie on jest panem, która to właściwość w niecałe dwa tygodnie usuwa śmieszność. Tak więc, droga księżno, zróbmy jak w triktraku: spasujmy.	Nie od niej on pochodzi: to zasadzka, żebyś nie stawiała oporu, gdy przyjdą po ciebie...	Tak, wie wszystko od dziś rana nie można jej było ukryć.	Co ty gadasz? Z czego on zapłaci, kiedy piekarz mi mówił, że już drugi miesiąc nie płacą mu za bułki.	Wszystko jedno! Kop jamę, ale głęboką! Gdy się przebudzimy, odgrzebiemy znów to dziwo i zaniesiemy je tam, skąd je wziąłem!	Lecz gdy miłościwy pan odejmie z jego posiadania ono księstwo Zakonowi dane gdzie się obróci i czym będzie?	Po nieszporach zmieni cię któraś z młodszych sióstr; wtedy przyjdziesz do mnie do sali kapituły.	Jak to, pan? Szef klaki jest panem?	Ja myślę, że gdyby tego nie było, ludzie dopiero zostaliby stadem! Żaden z reformatorów nawet tego nie tknął.	Co ja słyszę! do tego doszło? Więc chyba wyjdzie za niego?	Bardzo bardzo, bo pan aż dziewięć minut dał na siebie czekać.	Tak; za to ściany gładkie, bez kompozycji figuralnych. Czy wiesz, siostro że wedle starego podania oba te dzwony odziedziczyłyśmy po dawnym klasztorze sióstr eremitek podobno rozwiązanym w wieku XVI?	W takim razie jednak chciałbym wiedzieć, czy jeśli działania moje zawiodą i będę się jednak pojedynkował, będzie pan hrabio moim sekundantem?	Albo wiary, że przeznaczenie to jest nieuniknione!	Dzielnie, Isaj Fomicz, zuch! Nie tykajcie go, on u nas jeden!	Jeżeli będziesz potrzebował czegokolwiek zajrzyj do tej torebki, którą ci daję w upominku, i wspomnij wtedy życzliwie...	Powiedział pan, że Cholet pochodzi od choux Czy stacja, którą minąłem przed przybyciem do Doncières, Saint-Frichoux, również pochodzi od kapusty?	W takim razie... wszystko mi jedno, czy Pan Bóg mi przebaczy, czy nie!	To milczenie jest mocno antygermańskie	Należałoby przypuścić, że pani jest posłem z kraju Agni, z ziemi intelektu tworzącego, z okręgów ducha czystości...	Są tu aż trzy „wysokie drzewa” prawie w prostej linii od Wyspy Szkieletów. „Cypel Lunety”, jak przypuszczam, oznacza ten niższy punkt. Odszukanie tych rzeczy to dziecinna zabawka. Mam zamiar najpierw zjeść obiad.	Co u diabła! Przecie pisze wyraźnie, że zaraz.	Weselej? Miało mi być wesoło, gdy żołnierze kohorty, którą miałem dowodzić, bez hełmów przyszli z walki kogutów, niosąc ptaki pod pachą, i pytali mnie, ktom zaczktom zacz (daw.) to mówiąc wyciągnął ręce ponad obnażonymi kolanami	Jako żywo! Niech tak czarni porwą wszystkie gładyszki z całej Litwy i Korony! Już mi one niepotrzebne.	Tak... ale moje poglądy uległy pewnej modyfikacji...	Powiedz mi co ty robisz ze swoją sławą?	Co tobie? Chory jesteś?	Gdyby co?	Panowie, spokój tam, żandarm wraca.	A co pan piłeś? maraskino? różany? kawowy? Może innego teraz? którego? służę!	Wół tak samo poredzi albo i lepiej.	Szczęście wasze; mam ich tu z pięć w pracowni, wybiorę najlepszą. No, a potem co?	Ostatecznie wygodniejsze to od pryczy.	Ależ tam są dwa przylądki	Prawie co dzień. Dziś będzie niezawodnie, bo jutro ślub Markhama.	A tego pana, co tu mieszkał!	Dobry był chłop, ale zawzięty. Tereska domadoma (daw., gw.)	Drugim daleko łatwiéj Wierz mi pan!	Już nas pan opuszcza?	Czy wolno zapytać, gdzie świętobliwość z moim konkurentem zawarła znajomość i odkąd wasza datuje zażyłość?	Pan August Przybycki!	Panie nasz i władco potężny! Twój sługa Nitager, wielki strażnik granicy wschodniej, przyjechał, aby złożyć ci hołdy, i przywiózł haracz od pobitych narodów: wazę z zielonego kamienia pełną złota, trzysta wołów, sto koni i wonne drzewo teszep.	Taigi matai, leisi dabar ją prie darbo baisu	A kto tu biega?	Kocham cię przecież.	Sama bezbożność i zuchwalstwo uczynku zrobiły go rozgłośnymrozgłośny (daw.)	A idź, któż cię trzyma?	Anna!	Bela Barabas, redaktor i poseł, panie pułkowniku.	Jesteśmy, rzymianinie, chrześcjanami!	Luscinia.	Można!	Późno?	Romantyk!... romantyk!...	Stryj?	Wieczorem będziesz wspaniała.	Wojciechu... sołtysie... Gadaj, ile chcesz za krowę?... Dam ci, żebym miał sobie z wnątrzaz wnątrza	Z czego?	Zaśpiewajcie, zaśpiewajcie	Łaski!	Żółte ciżemki!
Uchowaj Boże! zawołał Dobek; lecz koń i pan znikli z domu. Nie idzie o wierzchowca, ale o tego kto z nim uszedł, bo rodzina nic o nim nie wie...	Droga pani dziekanowo! Wszak czterdzieści mil przebyła, by zobaczyć, mnie, biedaka. Nie wie, jak moje sprawy stoją. Nie mam dla niej łóżka, nie mam gdzie przenocować jej służby!	Nie, przyjaciele Czekajcie do zmierzchu. Nie pozwolę żadnemu z was narażać się w biały dzień.	A jednak jestem przekonana, że życie nie zmieni mego twierdzenia.	Ach! Widzisz, że o mnie nie zapomniał, jeśli wrócił... Chodź, tutaj jestem, Edmundzie!	Broń Boże, nie panu prezesowi?	Chyba nie od strony lądu?	Nie postępujecie tak, jakbyście były mądre	Nie widziałam nawet mojej siostrzyczki Cóż u was?...	Nie żądam niczego. Ale wolno mi oczekiwać od ciebie otwartości.	Paszport zagraniczny, nie totem pogański do kroćset diabłów!	Zaraz! A goście? Ty lepiej uważaj, bo coś ci nie wierzę... Zaczekamy, aż światła pogasną. Nie ma pośpiechu.	Jak to? Co? Cóż ja mam wspólnego ze starym Violą? Chyba to, że stary dziwak nie ma zegarka z łańcuszkiem, który ten złodziej mógłby ukraść. A ja panu powiadam, doktorze Monygham iż trudniej przyjdzie mu uwolnić się ode mnie, niż sobie wyobraża. Mówię panu, że jeszcze poparzy sobie palce na tej drobnostce. Przede wszystkim nie odejdę bez swojego zegarka, a co do reszty, to zobaczymy! Zdaje mi się, że być zamkniętym to nic wielkiego dla pana. Ale Joe Mitchell jest innego pokroju człowiekiem. Nie zamierzam ulegle poddać się zniewadze i grabieży. Piastuję godność publiczną, mój panie!	O, niech pan będzie spokojny. Pan Dalcz ich z ręki nie wypuszcza. Nawet jak szedł do łazienki, to zawsze ze sobą zabierał. Raz, kiedy pojechał do domu przebrać się, a zauważył, że w tamtym ubraniu je zostawił, to natychmiast wrócił po nie. Pamiętam dobrze, bo akurat nikogo ze służby nie było i sama schodziłam sprowadzić taksówkę.	Ale skądże, Swann nie jest głupi, jestem pewna, że on to ocenił. Nie mogłam mu przecie wyszczególnić liczby butelek i ceny wina!	Nie, mój dzielny chłopcze, ja umrę z pewnością, a ty mnie przykryjesz dobrze kamieniami, żeby hieny nie mogły mnie wygrzebać. Umarłemu to może wszystko jedno, ale za życia niemiło o tym myśleć... Ciężko umierać tak daleko od swoich...	A dla was? nicże nie uczynił senat?	Szwejku jesteście piramidalnie głupi, ale nie ważcie mi się odpowiedzieć, jak macie w zwyczaju: „Posłusznie melduję, że jestem głupi!”	Tak, nie, ona ma klucz... Miałem kiedyś sen, wstydzę się opowiedzieć. Miałem tylko sen, że pani Cin weszła do ubikacji, włożyła mnie do muszli. Usiadła...	Widzę, że twój Zakon nie zabrania ci zwać mnie bogiem?	Dlaczego pan nie zostawi tego Heatowi?	Król? musisz już wiedzieć, że ksiądz biskup chciałby waszmości ćwiertować gdyby mógł, i gotów dowodzić że to gorzej niż zabójstwo, świętokradztwo tknąć księżego synowca. Chodził do króla z lamentem, król się gniewał, ale któż nie zna złotego serca? Mówił mi wieczorem wyraźnie, żebyś się skrył, a co lepiej uciekł, bo z sądami marszałkowskiemi nie żarty.	Nic rzeczywiście, a warto popróbować. To jest unikat łódzkich fabrykantów. Człowiek, który mógł mieć miliony i nie chciał się schylić po nie, człowiek, który setki tysięcy rubli zapłacił za drugich, nieprzyjaciel wielkiego przemysłu, rutynista, snob, albo arcy-fioł, jak go nazywają, a w istocie nic innego, tylko wariat, stara resztka czasów ręcznej fabrykacji.	Tak, aferzysty. Używam tego, nie innego wyrazu gdyż ten wydaje mi się najłagodniejszy z serji, którą należałoby tu zastosować.	Gdy przyjdzie gość albo pacjent, sam się zadziwi, że ludzie żyją szczęśliwie, a tak inaczej. Proste, czyste sprzęty, polne kwiaty w glinianym wazonie... Po cóż nam zimny blask wyrobów fabrycznych? Po co stroje, powozy? Nigdy nie czułam większej rozkoszy, jak kiedy ojciec mój zabierał mię na wózek bez resorów i wiózł do lasu po drodze pełnej wystających korzeni drzew, przeciętej wyrwami. Żaden resor nie potrafił uginać się tak doskonale jak dębowa „literka”literka i ten... Gdy pomyślę, że teraz moje życie tułacze ma się już skończyć...	Cudownie! W tym roku jeszcze nie byłam w teatrze...	Nie, panie hrabio To była vendetta, połączona z odebraniem należności.	Oczywiście Zresztą skoro nie możemy zebrać sześćdziesięciu, musimy kupić za tyle, ile mamy.	To być nie może.	Co?... Wsiądziemy na okręty z rodzinami i skarbami, a tym psom zostawimy gruzy miast i gnijące trupy niewolników... Alboż nie znamy krain większych i piękniejszych od Fenicji, gdzie można założyć nową ojczyznę, bogatszą aniżeli ta?...	To objaśnienie odczytasz z największą uwagą, gdyż według niego będziesz mógł wypełnić, punkt po punkcie, moje zobowiązanie. Widzisz stąd, poczciwy Jakubie, że dopóki Bóg trzymać mnie tylko zechce na tym padole płaczu, twoja rola smoka nie będzie zbyt ciężką.	To słowa sakramentalne; znam je dobrze. Kiedy policja nic nie wie, to powiada, że trafiła na ślad, a rząd spokojnie czeka, aż mu ci głupcy powiedzą, z uszami po sobie, że go stracili.	Co to znaczy, że mój chłopiec nic a nic się nie nauczył jeszcze?	Człowiek boży otworzył mi oczy, pokutnik jako ja, począł, oczów nie podnosząc, pytany. Z nieba miał objawienie... Pokuty tak srogiej jak grzechy, któremi ziemia skalana, żąda Bóg...	Jezus, Maria! I wszystko przehulał?... Jakie to czasy, moja pani! Myślałam, że może milion, dwa, że chciał sobie chociaż przyszłość zabezpieczyć. Ale zawsze mówiłam, że ten Ewaryst to nie jest poważny człowiek, tak, proszę pani, to nie jest poważny człowiek. Taka hańba!... Ale przepraszam, może pani droga jeszcze bez śniadania?...	Och, pani wie, mój mąż to mędrzec, umiarkowany jest we wszystkim. Ale nie, owszem, ma jedną namiętność.	Przyzwyczaiłbym się chętnie do tego słodkiego życia, gdyby ono mogło potrwać długo; lecz jam biedny student, który musi jeszcze zdobyć sobie przyszłość na świecie.	Ja, nędzny robak, dam ci radę. Cała choroba tej dziewczyny pochodzi z wielkiej żałości za krajem, za krewnymi, za wszystkim, co przepadło. Gdyby mogła zapomnieć, na pewno by wyzdrowiała. Mnie w Samarkandzie pewna stara wiedźma nauczyła, jak się robi napój, po którym człowiek zapomina o wszystkim, co się stało w przeszłości. Jak ta dziewczyna się napije, a potem pół dnia prześpi, to wszystko zapomni, wstanie zdrowiuteńka i pojedzie.	Telefon się pyta, czy jest pan Borowiecki? co mam powiedzieć?	Dotychczas tak, ale jak się zmieni na gorsze, to możesz być doktor pewnym, że cię obiję kijem i każę razem z całą twoją blagą zrzucić ze schodów.	Prosto przed się, paniczku dopiero na drugim zakręcie obrócimyobrócić się (daw.) znowu. prosto, potem pięć schodków do góry, jeszcze raz na lewo, no i już.	Tak, i porozumiawszy się z tą, na którą czekał, odjechał.	Trafia się ono i tam i chyba prędzéj jak na dworze...	Co się mnie tyczy to z całą przyjemnością dałbym mu pięć szylingów, gdyby mi potrafił bez trzech grubych błędów zrobić jedno zadanie z zakresu procentu składanego.	Doprawdy? A co twój ojciec na to odpowiedział?	O! co do tego Wasza Eminencja ma rację spiskujemy, jak to już można było widzieć, lecz przeciw Roszelanom jedynie.	Popróbujemy się Kto kogo może. On mnie czy ja jego. Zobaczymy.	Uczyniłaś mi podarunek nad wszystkie dary. Pomstę bożą cisnęłaś na moją głowę.	Czy pamiętasz czy pamiętasz, jak odziedziczywszy dumę twą i porywczość, któreś pieszczotami w nim rozwijała, skaleczył mnie, na całe oszpecił życie, do śmierci napiętnował swym niezadowoleniem? Patrz na mnie i jęcz, i przeklinaj własne swe dzieło.	I to dla niej?	Bardzo mi się podobał, prześlicznie urządzony, z przepychem niesłychanym.	Boryna wdowiec, ożeniłby się z nią, a chłopak zdałby się do pasionki...	Chce je pan zaprosić do naszego stolika?	Juści, że pora, a przybierz się pięknie, ludzie tam będą, a i sam Boryna uważa...	Musisz mnie nauczyć, jak dostaje się pieniądze...	Muszę się przebrać do obiadu.	Przyślę Zbyszka, niech za mnie tobie i Zychowi podziękuje. Udał ci sięudać się komuś	Żyd zwrócił się do Licińskiego	A to małe, co ma takie ładne oczy, pulchniutkie, rozkoszne?	Czy powóz pana barona zaprzężony?	Tak, ale rzuć tę bułkę. To przecież chumec.	Tak jest, mój przyjacielu a działanie nitrogliceryny będzie tym potężniejsze, że granit jest nadzwyczaj twardy i będzie stawiał większy opór sile wybuchu.	Ale przecież mówię ci że z tymi trzema milionami...	Co mi powié moja kochana mateczka?	Dać go Komturowi któremu, aby trochę więcej miał swobody	Ja!	Jeszcze w zapusty bąkała o tym tu i owdzie Jagustynka...	Odda mi pani! On mi odda, ten Niepołomski!	Onże sam to mówił?	Ostre to słowa, panie Copperfield...	Przy tej sposobności wnieśmywnieść toast	Tatuś powinien tu przybyć już niezadługo Może teraz porozmawiamy o zaginionej dziewczynce?	To wojsko wchodzi do Tuillerii	Tym lepiej	Wiecie to doskonale że wszystkie skarby kopalne są własnością duchów, mieszkających w głębi ziemi.	A może zaglądaliście do cudzych grobów?	A mówiłeś raz w pustyni, że postąpiłam jak osoba trzynastoletnia? Aha!	A toż dekret królewski już macie?	Anioł, Kobieta duchową!	Chwała Bogu!	Ci ludzie wyrzucają pieniądze przez okno.	Drugi batalion!	Dyćdyć (gw.) ciągle. nowych turbacjiturbacja (daw., gw.)	Finlandczyk tęskni za swemi bagnami, a Eskimos za swoim śniegiem!	Gajkoś! Toć tu...	Gdzież tam rok! Myśmy szły chyba z dziesięć lat.	I ziemię!	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Jakże było mówić, hańba taka.	Jam senator Rzeczypospolitej!	Kwiaty?	Można ich oszukać?	Po obiedzie.	Powiedz mi jednak, książę, skąd masz taką ufność we mnie?...	Tak.	Tomek.	W przyszłą sobotę znowu pójdziesz po herbatę?	Wszystko jedno. I tak już niedługo. Muszę mówić, dopóki... Hela!	Władzę z tobą podzielę...	Łódką. Odeślę ją pani zaraz.
A nie zdrzemnąłby się pan teraz, kochany panie Nikodemie, co?	Ach, señor doctor jest pan człowiekiem bystrej inteligencji. Jesteśmy jak stworzeni dla siebie.	Brawo! Cieszę się, słysząc, że pan tak mówi, to dobra wróżba dla losu Dantèsa.	O, pan jest bardzo uprzejmy, ale sympatja to jeszcze nie tytuł	Wiadomo mi raczej, że nie lubisz pan mówić naszym językiem	Znasz go pan?...	Panie kapitanie nam, starym żołnierzom, najlepiej służyć na froncie! Dzisiaj w Ministerstwie Wojny pęta się tych cywilów, inżynierów kolejowych, więcej niż psów... Tyle że mają egzamin jednorocznych ochotników... Zresztą pan za kwadrans jedzie dalej. Pamiętam dobrze, że w szkole wojskowej w Pradze pomagałem panu przy gimnastyce jako jeden ze starszego rocznika. Obaj mieliśmy kiedyś areszt, bo pan się też bił z Niemcami w swej klasiepan się też bił z Niemcami w swej klasie	Widzi pan, za trzy godziny będę mieć wizę. A to tylko dlatego, że wiedziałem, jak się nazywa, czego łatwo można się dowiedzieć. Prawdopodobnie niczego złego nie zrobił. Ponieważ jednak znam jego nazwisko, obawia się, że wiem coś o nim. Każdy człowiek ma grzechy.	Tatku, rzekła Lorka, chodząc po izbie: mam do ciebie słowo. Dziś ostatni dzień, w którym ty jeszcze jesteś panem siebie i wszystkiego co masz, w którym dla mnie jesteś jak byłeś ojcem przywiązanym... Jutro! Któż zaręczy za nie? Ty sam nie wesz w co się zmieni serce twoje. Ja nie będę mogła może dostąpić do ciebie z prośbą, a najmniejsze życzenie moje okupywać mi każecie może upokorzeniem.	Jednakże w całej okolicy wiedziano, że wyjeżdżam, i wiadomość o tym dotrzeć powinna do państwa. A musiała dlatego, że przed wyjazdem zawiadomiłem  wszystkich swoich pacjentów, że nie będzie mnie w Radoliszkach przez tydzień i że w ciągu tego czasu mają się zwracać o pomoc lekarską do pana profesora  Wilczura lub do pani. Żeby zaś nie być gołosłownym i żeby udowodnić pani to, że państwo to wiedzieć musieli jeszcze na długo przed ustaleniem terminu poświęcenia, pozwolę sobie przytoczyć pani aż sześć wypadków, gdy moi pacjenci podczas mojej nieobecności w Radoliszkach zwracali się do państwa po poradę. A więc: Jamiołkowski, gorzelany z Wickunów, żona...	Jeszcze nim nie jest, ale kiedyś może zostać największym bandytą, jakiego ta ziemia nosiła	Kiedyście ciekawi, to wam powiem, żem jest z Prus Książęcych i do elektora należę... Ale z sarmackiej krwi pochodząc, do życzliwości się ku ojczyźnie poczuwam i wstyd mi za zatwardziałość tego narodu.	O nie! Ojciec zostawił każdej pokaźną kwotę pięćdziesięciu tysięcy, wypłacalną po ślubie. Główna suma majątku jest obecnie w posiadaniu wdowy, ale tylko jako dożywocie. Po jej śmierci te pieniądze, coś około pół miljona, zostaną podzielone pomiędzy obie.	Łatwo to powiedzieć, mościa dobrodziejko ale oni podobno troszeczkę się boją i ani myślą wyjeżdżać.	Przypomniałem ją dlatego, że mam cię prosić o usługę. Jest rzecz taka: Ja nie mam przyjaciół; krewnych, albo nie mam, albo mam takich, z którymi nie warto się popisywać. Teraz muszę szukać drużbów i dalibóg nie bardzo wiem, gdzie się zwrócić... Wiesz, że miałem w ręku interesa rozmaitych paniczyków... Ale prosić pierwszego lepszego pajaca, dlatego, że ma tytuł i porządne nazwiska... Te panie również bardzo na to uważają, więc	Tak, dobra, może najlepsza z tych, jakie znam, ale, ale, co ona mnie obchodzi?... Czy ja ją kocham? Czy ja ją kiedy kochałem? Postawmy kwestię szczerze	Helena Orecka, Helena Orecka a wiem, wiem. Mówił mi o tobie mój wnuk. Wiem. Upadek fortuny, niedola, a więc córka musiała iść w świat za chlebem. Wszystko, co nie stoi mocno, upaść musi... Ale człowiek jest z twardej ulepiony gliny i tam, gdzie żelazo pęka i kamień się kruszy, on wytrzyma. Ja widziałem trzy razy upadek nadziei wielkiego narodu, moje dziecko, a żyję... Byłem na Dalekiej Północy, w kraju, gdzie słońce schodzi blado, a mróz przenika do kości, i patrzyłem co dnia na tęsknotę, trawiącą powoli najsilniejsze organizmy, na ciągłe odradzanie się i zamieranie nadziei i nie umarłem... A kiedy nareszcie po długiej rozłące wróciłem do swoich, straciłem oczy i nie mogłem już ujrzeć mojej ziemi; dziękowałem jednak Bogu, że mi jej choć dotknąć pozwolił. Odtąd patrzę na świat oczyma tych, co są przy mnie. A świat idzie dalej swoją drogą, ziemia co wiosnę odradza się na nowo, a wiosna jest tak samo piękna jak w dniach mojej młodości... Słońce tak grzeje! Czuję błogie ciepło rozchodzące się po żyłach moich. Dzień jest pogodny, więc musi tu być dokoła pięknie, nieprawdaż? Nie byłem tu jak w jesieni, gdy liście już z drzew pospadały... dopomóż pamięci starego, moje dziecko, i powiedz mi, co widzisz.	Toż pamiętam aż do tej chwili sejmiki. Sejmiki! Mój ojciec... kandydował. Wyszedłem był wówczas ze szkoły i na owe sprawy patrzałem ze czcią, jako na rzeczy święte. Towarzyszyłem ojcu. Pomnę, gdyśmy przejeżdżali obok podmiejskiego błonia, gdzie się mieściło obozowisko panów braci, równych wojewodzie... Nigdy nie wyjdą z mej pamięci owe namioty na drągach okrytych brudnymi płachtami, budy z gałęzi, żerdzi i darniny, gorejące ogniska, gdzie zarzynano woły naszego kontrkandydata i pieczono ćwierci na rożnach. Beczki piwa i miodu, kufy gorzałki stały tu i owdzie, a dokoła nich taczała się z garnkami, ze szklankami, z dzbankami i skorupami w ręku istna horda tatarska, zwana partią naszego antagonisty. Chude szkapska wałęsały się tu i owdzie, łudząc do reszty, że się jest w obozowisku kipczackim. Panowie bracia w kapotach, w opończach, burkach, w butach wysmarowanych dziegciem albo i bez butów, ujrzawszy nas jadących poczęli coś wniebogłosy ryczeć i wyrywać z pochew szable. Tegoż dnia wzięli się do rabunku sklepów żydowskich, do wybijania szyb, odrywania okiennic...	Po kolei? Po kolei to było tak. Budzi mnie Mordarski w sobotę o czwartej rano jak psa i mówi, że ma do mnie interes. Otwieram oko i już wiem, po co je otworzyłem, bo znam go od piętnastu lat. Co mówi Mordarski? Mordarski mówi to, co zawsze mówi. Skok na pewniaka. Mam po Jajecznego lecieć i tylko nas dwóch dopuszcza do interesu. Co mam robić, jak już otworzyłem jedno oko? Otwieram drugie oko. I patrzę na ulicę. Szarówka, deszcz, mokro, moja sobota i Mordarski na karku z otwartym portfelem. Czy ja go nie znam? I za każdym razem to samo. No, idziemy. Ja ze starą kołdrą, Jajeczny z drabiną, Mordarski po drodze się zmył. Ma się rozumieć. Kładę kołdrę, okrywam szkło, wchodzę na mur i widzę po tamtej stronie sitwę Pioruna w komplecie. Kogo nie przyprowadził! Z Kercelaka, z Wroniej, pętaków pozbieranych z całej Syberii. Z workami, rozstawieni, czekają. Żeleźniak z furą za rogiem. A Felek sam w bramie. Nawet nie rozejrzał się dobrze. Łubudu, pierwszy worek. Odbieram, spuszczam, Jajeczny dygujedygować (gw. środ.) policjant. galopkiem. Oj, gorąco i praojciec Jakub nie spocił się tak na drabinie jak ja, licząc szczeble do nieba. Felek Piorun woła do swoich: „Odjazd, archanioł kikuje!” Dopiero, jak cieć ściągnął mi na łeb polikiera. A ja tego archanioła widziałem z góry cały czas, jak się kręcił między nimi. Tylu ich było... Jedną nogą na murze, drabina pode mną trzeszczy, metrowy worek trzymam, a kawał szkła przebił kołdrę i drasnął kolano. Ani zejść, ani zostać. Co robić, nie wiem. Trąbię: „Stać!” Sitwasitwa (gw. środ.) tu: pistolet. macha. Piorun tropnął siętropnąć się (gw. środ.) patrol policyjny., tylko jeden niewinny frajer z niebieską dupą napatoczył się na ciecia, który mu drogę pokazał złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz., kociumiarzekociumiarz (gw. środ.) złodziej. bojdekowibojdekowy (z jid.) tu: przyjąć kulę; zostać ranionym kulą z broni palnej., wszystkich nie zatacha do kwaczukwacz (gw. środ.) stać na czatach; stać na straży. i kikuj!” No i poszedł.	A kiedy ci to powiedział?	Bierz, nie obawiaj się. To czyste złoto i upewniam cię, że trzyma wagę przepisaną.	Biłem się	Bo mama była chora i deszcz padał, ale pojedziemy tam na Zielną.	Człowiek mój zowie się Łukasz Tyszko, jest tostary szlachcic; prawnik z powołania, który djogenesowską grając rolę, do djogenesowskiego niemal przyszedł ubóstwa... Pojmował on zawód prawnika jako kapłaństwo... złych spraw przyjmować nie chciał, pieniaczom dawał nauki moralne, prawdę bolesną rzucał w oczy bez wyjątku wszystkim, na trybunał wzywał pomsty bożej, na niepoczciwych, na intrygantów, na prepotentów grzmiał, panów nie szanował, dumy drobnej szlachty nie oszczędzał... zyskał poszanowanie, stracił majątek i wegetuje w ubóstwie zapomniany...	Cóż ja, nieszczęsny, uczynię! Takim zdrożony... zapłaciłbym dobrze, choćby w jakiej szopie, byle dach nad głową. Położę się przy koniu, niewygodno, cóż robić, aby się ino przespać.	Daj koncert, kiedy tego chce, i... żeń się, tylko prędko, gdyż czuję, że umrę wśród tych pomarszczonych twarzy, a jeszcze więcej	Gadasz tak, jakbyś z Panem Bogiem zrobił kontrakt. Każdy może umrzeć...	Już teraz, jak ją porwiecie, nie będzie się opierała... nie skaleczy.	Literat, Artysta rzecze Don Kichot	Mam nadzieję, że biedny Indianin jest uczciwym człowiekiem srebrne łyżeczki muszą być wielką pokusą, gdy się jest biednym i złamanym.	Mój drogi pozwól, że ci przypomnę przysłowie polskie, którym mnie kiedyś częstowałeś: lepiej z mądrym stracić, niż z głupim zarobić. Ale mam wrażenie, że my we dwójkę nie stracimy, co, stary?	Nie dawaj mu już dzisiaj jeść, niech się oczyści.	Nie przerywaj. Powiedziałem: brat i słowa tego nie cofam. Otóż brat twój musi być wolny. Jeżeli znajduje się on dotąd jeszcze w Châtelet, to dlatego jedynie, że chciałem tobie dać czas do opamiętania się, do wyznania swej winy i... wynagrodzenia jej w potrzebie.	Nie, telefonował. Mama tym razem miała rację. Podobno tak się zmieszał, że plótł jakieś głupstwa. Kiedy się prowadzi wóz, w którym jest kobieta, nie wolno brawurować, bo...	Niewiela już braknie; ściskam każdy grosz, jak ino mogę, na przyodziewę jak najmniej wydaję, ot, byle oberwano nie chodzić. To się i zasługzasługa (daw.) czerwoniec, czerwony złoty: nazwa złotego pieniądza o wartości zbliżonej do dukata. należały, ino tobie; przeciem ja ani we śnie o tym nie pomyślał, że Hincz Bartnik a Czarny Rafał to jedność.	No, no Zdaje się, że nieźle pokierowałem sprawą, teraz wystarczy ją zostawić, a potoczy się sama.	Papo pyta się, czy Bronek wrócił	Pewnie ojciec i tak się nie zgodzi!	Przykrość mi sprawiasz, synu. Mam nadzieję, że wrócisz z Australii na dobre stanowisko. Zdaje mi się, że w koloniach wcale nie ma ludzi z towarzystwa, z tego, co ja nazywam towarzystwem; kiedy więc zrobisz majątek, wrócisz i osiądziesz w Londynie.	Ruszają się?	Słabyś ty ze swą wodą sodową!... Czy suchy pająk medyczny i tego nie rozumie, że trzy czwarte życia koło niej się obraca, że dla milionów jest celem trosk jedynym życia i śmierci władczyni!...	Słuchaj! czy sądzisz, że koń tak dalece ci się przyda, co brzęczące luidory w ręku! bierz sto pistolów, bracie, bierz.	Tak... i dwa razy więcej, niżby się zaoszczędziło, wydalibyśmy na jadło przez drogę. Mówiło się o tym dziesięć tysięcy razy!	To wejście przywodzi mi na pamięć piwnicę malowaną, znajdującą się w pierwszym mieście na świecie: bowiem tam są podobne malowidła i równie wdzięczne jak tutaj.	A ino kaj? co?	A ja AmazonkąAmazonka powiedziała Dora (ona jedna nie przestaje być kobietą nawet w zabawie!).	A jakżeż można inaczej, jeżeli nie wyrazem kocioł.	A przecie nie jesteś w domu już siedem lat...	Byłeś u księcia?...	Będziesz mi wiernie służył, gdy zrobię cię moim doradcą?...	Ciepło mi, zupełnie ciepło	Cóż ci ta znowu o nią?	Dieve, kiek ponų... Kokie gražūs!	Dlaczego?	Do licha, to prawda!	Dzięki pani! O, dzięki za tak dobre o mnie mniemanie. Micawber! Oznajmij gości pannie Agnieszce i matce mojej. Mateczka moja uszczęśliwiona będzie przybyciem tak miłych a niespodzianych gości.	Ei, ne, Petruti, aš ne smerties ieškau, aš tik Onutę vadinu	Huck, o mały włos wlazłbym na rękę pół-Indianinowi!	I cóż z tego?...	I ja	Ja do pani Przełęskiej.	Ja nie wiem, czy owa kanapa i ów zegar	Ja, Krzysztof...	Jadą z Woli!	Jak to? Przecież tędy prowadzi ścieżka!	Jenojeno (daw.)	Jest?...	Już po szyję...	Karol Wanert był stryjem Alicji.	Lala (gw.) w tym roku. ciężki przednówekprzednówek szepnęła Weronka.	Mam ochotę jechać z wami Co mnie tu wiąże?	Na pohybel Lachom i panom!	Nic tu nie masz do myślenia. Myślę ja, a ty masz robić, co ci każę.	Nie wiem... Czy będzie miejsce?	Nie, on tylko mądrzejszy od najmądrzejszych reisenderów i agentów na cały Wschód Dużoś sprzedał?	Nie.	Niech pani opowiada, signora Przysięgam, że będę pani słuchać z niewysłowioną przyjemnością.	Odpowiadaj mi, natychmiast! Mów mi prawdę całą, bez jednego zatajenia! Będziesz mówiła prawdę?	Ot i on!	Panie, dajcie mi jakąś broń. Chcę bić Niemców.	Pieniądz	Pieniędzy chcesz, masz pugilares albo zaczekaj, chodźmy do bufetu. U diabła, jestem pijany	Poszli	Posłusznie melduję że ja sam postrzegam na sobie nieraz oznaki idiotyzmu, osobliwie ku wieczorowi...	Puść!	Skąd wiesz, że ja tu jestem?	Skąd wiesz?	Szukają pana?	To jeszcze kwestia. Gdańskie dziś: nazywasz.	To nie to: chciał ci skraść flakonik z eliksirem życia i dlatego nas uwięził; a stąd wyjdziemy chyba trupami	To nieprawda!...	To pewna, że gdyby wdzięki danej osoby i rozkosz, jaką daje, mogły złagodzić winę, nikt pod słońcem nie byłby mniej występny ode mnie.	To, widzę, dołki kopiecie pode mną!	Toteż nie będziesz lekarzem, tylko sekundantemsekundant	Trochę tu inaczej niż pod Pragą	Wama cosik niezdrowo po wczorajszym?	Widzisz więc pani, że ci jeszcze grozi niebezpieczeństwo, bo przyznajesz, że, gdyby słowo to usłyszane zostało, byłabyś zgubiona. O pani, wysłuchaj mnie wysłuchaj! bądź łaskawszą dla mnie i zaufaj mi; czyż nie wyczytałaś z mych oczu, iż serce moje przepełnione poświęceniem i sympatją dla ciebie!	Z 91. Do Budziejowic.	Zapomnijcież jeść, spać, oddychać! Zapomnijcie, że słońce na niebie świeci, to 1ja Baśki zapomnę!	Żywa dusza cię nie usłyszy, moja droga. W domu jest pusto do południa, więc przychodź i bębnij, ile zechcesz, będę ci za to wdzięczny.
Niech pan nam wybaczy naszą nędzę! Pański charakter jest tym niewyczerpanym skarbem, który jeszcze może nas wszystkich ocalić. Pański charakter, nie pańskie bogactwa! Błagam, by zechciał pan dać temu człowiekowi słowo, iż godzi się pan na wszystkie układy, które mój wuj zawrze z ich dowódcą. Jedno słowo! Tyle mu wystarczy.	Co jest na dole?	Strzeż się pan O! nie mieszaj się do tego, co do mnie należy, nie usiłuj dopomagać mi w tem, co spełniam sama; żądam tego w imię sympatji, jaką budzę w panu, w imię przysługi, którą mi wyświadczyłeś, a której, póki życia, nie zapomnę. Chciej uwierzyć raczej w to, co mówię. Nie zajmuj się pan mną więcej, niech nie istnieję dla ciebie, niechaj tak będzie, jak gdybyś mnie nie widział nigdy w życiu.	Na wszystko, Marku! Oddaję ci Budrajcie i pieniądze, rób z tem, co chcesz, tylko mi dopomóż do wyjazdu. Wierzę ci nieograniczenie!	Pan to mówisz na serio?...	A Konradowi nie dadzą Prusacy o złem myśleć Ci niemieccy rycerze których sprowadził tymczasem mu nie wiele pomogą. Braci zakonnej przyszło tylko dwóch i kilkunastu knechtów... ano im się nie wiodło i po drodze i na miejscu... Nim dojechali do Płocka dwu młodych ochotników tak jak stracili, bo ich gdzieś rannych porzucić musieli. Powiadają że się nieopatrznie na łowy wybrali i dzik ich ciął obu...	O święty mężu!... moje horoskopy!... To co na piasku rysował kapłan w Umballi!... Przypomnij sobie, co mówił... Najpierw przyjdą dwaj... ferashowieferashowie	Jak na cmentarzu	To wiele pani straciła. Wiosna na wsi... Ziemia pachnie, rozumie pani? Ziemia pachnie i powietrze pachnie. Ptaki. Dużo ptaków. Zakłopotane, zaaferowane latają, ćwierkają, śpieszą się, dźwigają jakieś źdźbła, jakieś słomki, jakieś kłaczki mchu... A skowronki wysoko na niebie... I krowy wypędzają na pastwisko... Niebo takie jasnobłękitne... Spędziłem takich kilka wiosen na dalekich kresach, na Białorusi... Była pani tam kiedy?	Nie Dzisiejszej nocy znowu tak wiele z nas odeszło... jesteśmy już prawie jedyni na naszej gałęzi.	Czekalim na was z kolacją	Ja myślę, proszę pani, że na to szkoda czasu, bo jedni nigdy ich nie zrozumieją, a inni nie uwierzą bez osobistego doświadczenia.	Konie zaczekają u Szymka na Podlesiu, a Mateusz was powiezie.	Na wojnie	Należy nam się od profesora objaśnienie Powiedział pan, że czucie, owo moje czucie, nie jest własnością organizmu materialnego. Więc... czegóż...	Zabiorę mu go, a węże wyślemy na wycieczkę po dżungli.	A, teraz rozumiem! Więc to nie znaczyło... a to dopiero! Ostatecznie, mogę przez palce patrzeć na psie figle, ale nie mogę tolerować zuchwalstwa! W każdym razie to nie usprawiedliwia ich zachowania się wobec Mr. Masona. Wiersze im tym razem daruję, pamiętajcie sobie; chłosta zostaje.	A... to znów co za magiczne koło i trójkąty po podłodze? Kto się ośmiela błazeństwa jakoweś wyprawiać? Mości Rylski... dochodziły mnie słuchy o zakazanych praktykach waszmości, nie chciałem dawać wiary, lecz gdy mi prawda sama przed oczy staje, rozkazuję, odpowiedzcie, co to wszystko ma znaczyć?	Być może; ale najlepsze, co pozostaje człowiekowi, to wierzyć w uczciwość żony: tak też czynię.	Janka! ty mnie nie doprowadzaj do ostateczności. Ja cię proszę, idź za Grzesikiewicza, moja córko, dziecko moje!... przecież to dla twojego dobra, ja chcę tego małżeństwa. Nie masz nikogo oprócz mnie na świecie; ja jestem stary... umrę... zostaniesz sama, bez opieki, bez utrzymania... Janka, tyś mnie nigdy nie kochała!... Żebyś ty wiedziała, jaki ja jestem przez całe życie nieszczęśliwy, tobyś się ulitowała!...	Marta zaraz w drugim roku wyszła za mąż za młodego pracowitego rolnika. Poznaliśmy go na targu. Z daleka, wiele mil. O żonę tam trudno, mówił, i poprosił o rękę Marty. Chciała, abym mu o niej wszystko, ale to wszystko opowiedział. Uczyniłem to. Pobrali się i żyją szczęśliwie, ale w takiej puszczy, że tylko własny i ptaków niebieskich głos słyszą.	Ot, widzisz, i jest dobrze! Nie wiem, po co zaprowadzili ludzie między sobą tyle podziałów: ten młody, tamten stary, ów ma zbyt małą posadę... Skutkiem czego wszyscy nie lubią się, a panny nie wychodzą za mąż...	Której by nie było powiadasz pan, gdyby się człowiek	Niechaj tam! Ale co chcesz, Beniaminie, abyśmy zrobili?	Proszą, żeby pani wśród swoich została na zawsze.	Nie ma impotentów. Każdemu da się zrobić jakąś przyjemność. Czy polizać, czy pocałować, czy dać się pomacać, to nie jest byle co. To bardzo często decyduje.	Powiedz mi, ty, co tak dobrze odpowiadasz, czy to sen, czy prawda to, co napotkałem w jaskini Montesinos? Czy Sancho, mój giermek, da sobie baty, według obietnicy? Dulcynea da się odczarować?	Bo tyle nas jest, a nie umiemy nic wymyślić. Inne dzieci są same, a umieją się bawić doskonale.	Co, co?	Dlaczego? Wiesz co?	Więc pojedzie pan ze mną. Znajdzie pan zajęcie jako inżynier w kopalniach mego ojca. Cóż? Zgoda?	Jak to nie chce mieszkać? Dlaczego?	Co to za człowiek Dugnani, wikary u Świętego Pawła?	Co pyskujesz? Czy wuj Stalky wsypał was kiedy?	W tej chwili. Pan ma papiery dzieci przy sobie?	Już po wszystkim, Becky. Pamiętaj, że od tej chwili nie wolno ci kochać nikogo innego, oprócz mnie i nie wolno ci wyjść za mąż za żadnego innego chłopaka, tylko za mnie. Przyrzekasz?	Tak, oba po trosze. Swann mówił nam to, wytłumaczył mi, tylko że ja, widzi księżna, jestem wielki nieuk. A potem, w gruncie, wie wasza wysokość, trzeba sobie powiedzieć, że Egipt empire nie ma żadnego związku z prawdziwym Egiptem ani ich Rzymianie z Rzymianami, ani ich Etruria...	Hrabio zdaje mi się że nim cokolwiek przedsięweźmiemy, rozmówić się powinniśmy. Królewicz czule był przywiązany do ojca, to wrażenie jakiego dozna. Czyż nie należałoby go przygotować?	Musiałbym nieprzyjaciela bronić i sam go uwolnić! to nie ulega wątpliwości.	Przymierze rosyjskie! Powitałem narodziny jego z radosną nadzieją. Niestety! Miałoż ono złączyć nas przy pierwszej swej próbie z sułtanem, mordercą, i zawieść do Krety, by granatami ostrzeliwać chrześcijan, których jedyną winą była długotrwała niedola? Nie Rosji, lecz wysokim finansom, zaangażowanym w akcjach otomańskich, chcieliśmy się przypodobać. Toteż dożyliśmy sławnego zwycięstwa w Kanei, witanego ze wspaniałomyślnym entuzjazmem przez żydowską finansjerę.	A nie dziś, to jutro bo nie trzeba się bardzo oddalać od brzegu; ja bym nawet radził powrócić do łodzi.	Dobrze im tak, a czemu się od Prusaków nie bronili!	I król widziéć mnie nawet nie zechce?	Ja waści o zdanie nie pytam, jeno rozkaz daję. Przy mnie komenda.	Jak to? Więc wy zabili samego wojewodę?	Przypominam sobie Ale o cóż rzecz właściwie idzie?	Tak Nie pojmuję, dlaczego chce się z panem widzieć.	Wszystkie ulice są hałaśliwe To nie wieś.	A jak ja będę odejść?	Ale już koniec.	Ależ żeby opanować tę cytadelę, ten przyszły arsenał, trzeba go zaatakować, trzeba z niego wykurzyć Lupina. A tego wszystkiego nie da się zrobić bez hałasu.	Kiej boli!... A dyć nie szarpcie! Jezus!	My też nie możem czekać, bo miecz wisi nad nami A waćpan gdzie się chcesz schronić?	Nie!	W drugim końcu zamku... Jak chcesz, żeby usłyszał?...	Współczuję ci, cezarze, z całego serca, a ze mną ziemia i morze, nie licząc Winicjusza, który cię w duszy ubóstwia.	Wczoraj pokazałem jej drogę, to jest dwadzieścia fenigów, potem przyprowadziłem do domu, to znowu dwadzieścia, czyli razem czterdzieści fenigów.	A! a!... przypominam sobie czego chcesz ode mnie, mój panie?	Ani chcę nawet myśleć o tym! Cóżeś ty, biedne dziecko, winne, że cię źli ludzie omamili.	Bo ja, uważaj, potrzebuję. To, że mówisz dobrze po francusku, uwolni mię od łajdaka.	Przychodzę, aby wstąpić do dziennika i przysięgam panu, że jestem pełen szacunku dla kapitana gwardii cesarskiej, jednego z owych ludzi z brązu...	To tak? i kiedyż był?	A nawet za wstawieniem się królowej Nikotris zostawi im majątki W każdym razie nastanie w państwie jakiś ład, którego już zaczynało braknąć.	Jakże okrutnie pani się mści!	Nóż by mnie zabił, tyś mi go wydarł!	Pani! Wyrzutkom obcym dobrej doli zdrowie zwykło służyć.	Pietyzm jednak wiele zdziałał dobrego! Zasiew już teraz wydał swoje plony i przyniósł nam pożywienie i siłę; onto w czasach barbarzyńskich sam jeden czuwał nad sztuką i nauką, onto spłodził piękną myśl o wielkiem spółeczeństwie ludzkiem, on ducha podniósł przeciwko sile materyalnej!	To i chwała Bogu. Ot zaraz ogień rozniecę i kartofli zgotuję, com ich dziś w ogrodzie nakopała.	To możliwe	To prawda	Trzech ludzi z załogi, panie. Dobrze uzbrojonych.	Za darmo?	Zmogłem się wczoraj kiej bydlę, to muszę się wywczasować.	Ar pagirdyti neužmiršai?	Coś się rucha...	Doprawdy? Doprawdy?	Dzień dobry, signoresignore (wł.) rzekła Bona uprzejmie	Dzisiaj.	Ekskuzujekskuzować (daw, z łac.) dziś popr. D.: drzwi. nadciąga...	Gdzież obiad?	Gospodyni, Ptak	I ja tego pragnę...	Jestem tu, przy tobie, jedyna, czuwam nad tobą...	Jestem...	Kajżekajże (gw.) podniesłapodniesła (gw.)	Kto?	Któż ty jesteś?	Mam więc czekać?	Miłość romantycznaZwycięstwoŻal mi pana	O czym mówisz, stryju?	Olbromszczak...	Oto dla was suwerensuweren rzekł Dorian.	Oto dlaczego ryba stała się godłem chrześcijan	Pieniądze?	Plany więc nasze?	Prześliczna!	Słucham pilnie.	Wprost przeciwnie aniżeli ja, który gardzę gromadami, a niekiedy szanuję jednostki.	Zostaje okno!	Żdżarski targował ją wczoraj
Widzę, co pana tu sprowadza, chcesz pan się dowiedzieć kto jestem? Nie będę zwodził pana i wręcz mu powiem, że nazywam się licencjat Samson Karasko i z tej samej jestem wioski, co Don Kichot z Manchy. Szaleństwo tego biednego szlachcica, który we wszystkich znajomych litość obudza, bardziej mnie od innych przykrość robiło i wytłumaczywszy sobie, że ozdrowienie jego zawisło od spokojności i pozostania w domu, postanowiłem sobie jakim bądź kosztem sprowadzić go na wieś, a już mnie to raz sporo kosztowało. Trzy miesiące temu przywdziałem w tym celu zbroję i w postaci błędnego Rycerza Zwierciadeł, spotkawszy go, wyzwałem na ostrze, pod warunkiem, że zwyciężony zda się na łaskę i niełaskę zwycięzcy. Miałem zamiar zapakować go na cały rok do domu, myśląc, że tymczasem będzie go można wyleczyć. Los jednak inaczej rozrządził, Don Kichot mnie zwyciężył i zamiaru do skutku nie mogłem doprowadzić. Don Kichot triumfujący odjechał, a ja z ran leczyć się musiałem. Pragnąłem się jednak spotkać z nim jeszcze w tym samym zamiarze i tym razem zwyciężyłem go, a ponieważ najskrupulatniej wypełnia wszystkie przepisy błędnego rycerstwa, przekonany jestem, że jak najdokładniej dotrzyma warunków walki, dał mi na to słowo. Wszystko już panu powiedziałem i proszę pana, żeby się Don Kichot o tym nie dowiedział, bo wszystkie usiłowania moje w niwecz by się obróciły, a biedak ten nie odzyskałby rozumu, który w gruncie jest doskonały, tylko nieco bzikami o błędnym rycerstwie pomieszany.	Ano więc, skoro inaczej być nie może, zaczynam. Zostało stwierdzone przeze mnie, że Róża Mitchel, zamordowana tutaj, mieszkała i znaną była w Nowym Orleanie pod nazwiskiem Róży Montalbon i była pańską ślubną żoną. Odkryłem także, iż uwiodłeś pan pewną młodą Kreolkę, matkę tego dziecka, które nas dopiero co opuściło, a nieszczęsna opuszczona zmarła rychło z troski. Potem pozwoliłeś pan Montalbon zabrać dziecko i podawać za własne. Kobieta owa miała podejrzenie, iż zamierzasz pan zawrzeć małżeństwo inne i poprzysięgła do tego nie dopuścić. Zjawienie się jej po zaręczynach było dla pana sprawą niebezpieczną. Do czegóż zmierzam? Domyślasz się pan chyba. Popełniano już morderstwa z dużo błahszych powodów. To też sądzę, że mam dostateczne dowody dla uzasadnienia aresztowania pańskiego.	Zapewne! tylko że z temi samemi przesadzonemi wyobrażeniami! Powinien się ożenić, toby mu wyszło na dobre! stary kawaler zawsze nieszczęśliwą być musi istotą! Dobra żona, jak ty, moja Łucyo, dopieroby go rozweseliła, boć naprawdę szczęśliwym nie jest, przynajmniej że mu niekiedy przychodzą takie myśli, których lepiej iżby nie znał wcale. Dawniej nie lubiłem go, bo mi się zdawało, że on się ma do ciebie! Podobno Piotr Wik byłby sobie tego życzył!	Łaskawy panie sądzę, że najlepiej będzie, gdy powiem bez ogródek, nawet choćbym miał pana obrazić! Nie podoba mi się ta wyprawa, nie podobają mi się ludzie i oficer mej załogi. Tyle tylko mam do powiedzenia.	Przepraszam panią za swą nieuwagę. Dobrze, iż nas nikt nie widział. Powiedziano by, że powozić nie umiem, a tu tylko winien koń źle ujeżdżony i nasza rozmowa. Kto myśli o drodze, gdy się jego los rozstrzyga! Otóż i gotowe znowu. Czy pani nie skaleczyła się, broń Boże?	Jeśli się nie mylę, panie te rozliczne nieszczęścia, trapiące nas od dni kilku, nie są czym innym, jak karą za grzech, który pan popełniłeś przeciw ustawom rycerstwa, gwałcąc ślub że dopóty pan nie będziesz spożywał chleba przy stole i innych potraw, dopóki nie zdobędziesz tej zbroi na Malandrynie, czy jak mu tam na imię, bo już zapomniałem, jak się ten Maur nazywa.	Posłuchaj już tobie niéma innego ratunku, tylko do Pana Boga udać się i u niego o świadectwo przed ludźmi poprosić. Niechaj o tobie Pan Bóg zaświadczy, żeś nijakim grzechem śmiertelnym duszy nie zgubiła. Do kościoła idź, przed Panem Jezusem krzyżem leż, spowiadaj się i komunią przenajświętszą przyjm... Słyszysz?	O!... czemu nie. Ale pan słyszał, że Oberman zgubił wielkie pieniądze? Był tu z wieczora i przysięgał, że zabije się albo zrobi sobie co złego, jeżeli pan nie okaże nad nim litości. Ja mówię: „Nie bądźcie głupi, nie zabijajcie się, poczekajcie... Nasz stary ma miętkie szercze...” A on gada: „Ja se też tak kalkuluję, ale zawsze będzie heca, bo mi choć trochę strącą, a tu syn idzie na medyka, a tu starość chwyta człowieka za poły...”	Nie, mój panie. Uważam jednak, że gdyby, odpukać, okazało się to prawdą, wówczas można by dokonać wymiany zakładników, oddając piratom ich dowódcę.	Tak, lubiłem go bardzo, chociaż wyrzucam sobie do dziś, żem dawniej zazdrościł mu jego szczęścia. Ale niech mi ksiądz wierzy, klnę się na duszę, że nieraz płakałem nad jego nieszczęsnym losem.	Dowiaduję się, że przed tą katastrofą kilku ludzi widziało na łące niezwykłe stworzenie, podobne do złego ducha Baskerville’ów. Wszyscy mówią, że był to pies ogromny, przezroczysty. Wypytywałem tych ludzi	O, jakież to urocze! Jakbym chciał, by nasze Francuzki nazywały się, dajmy na to: panna Dobroć, panna Milczenie, panna Miłosierdzie Chrześcijańskie! Niech sam pan powie, gdyby tylko panna Danglars, zamiast nazywać się Klara Maria Eugenia, nosiła imiona Czystość Wstydliwość Niewinność, do licha, ale zrobiłoby to efekt przy zapowiedziach.	Ale gdyby nie on, nie dowiedzielibyśmy się, co się stało	Kiedy się już kocha... tak... zdaje mi się, że wtedy przebacza się wszystko i...	Więc tu z nieba spadają pięćsetfrankówki? Słuchaj, Godeschal, ty jesteś dobry chłopiec, ale ten smarkacz Husson nie wart jest tyle. Nienawidzę głupców, ale bardziej jeszcze nienawidzę ludzi, którzy popełniają błędy, mimo ojcowskich starań, jakimi się ich otacza.	Przyjaciele, czuję się w obowiązku zwrócić waszą uwagę na pewne wydarzenia, które zaszły na naszej wyspie i o których chciałbym zasięgnąć waszego zdania. Wydarzenia te są, że się tak wyrażę, nadprzyrodzone...	Nie wydaje się to panu dziwne?	Balet wpływ wywiera: pojednania próby ojcu się zachciewa? Niechaj i tak będzie. Pamiętać proszę przy wykonaniu, że reprezentuję cnotę w mej osobie, konkurent... rozpustę.	Głupstwo Przypatrzże się temu, czy nie dobrze zabity?	Prawda, że do sierot pójdę, jeśli nie zasnę?	A co też się z fortuną pana Podbipięty stanie? Podobno tam wsiów i wszelkiej dobroci bez liku... Zali przyjaciołom czego nie zapisał, bo jak słyszałem, nie miał rodziny?	Jedno ci zapowiadam. Żenić się nie będę ci zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych ekscesów, rozumiesz?! Bo to dziewka od Wiśniowieckich, samej księżnej Gryzeldy zaufana, a ja księżnej nie chcę obrazić przez estymę ani pana starosty kałuskiego także.	I gorzej jeszcze. Pasożyt tylko się karmi na koszt swego gospodarza, a ja się jeszcze ubieram, jeżdżę za granicę i szukam rozrywek...	Nie ważyłam ani przez chwilę materialnych korzyści tego związku. W sercu mym nie było miejsca na podobne wyliczenia. Pełne ono było czci i wdzięczności i daruj mi, mamo, aleś ty to pierwsza nasunęła mi myśl, że i mnie, i jego dotknąć mogą tak nędzne posądzenia.	Znam jego dwie siostry i słyszałam o nim. Każdy go w Kingsporcie zna ze słyszenia. Gardnerowie należą do najbogatszych i najbardziej sinych z sinych nosów. Roy jest czarująco piękny i mądry. Przed dwoma laty zdrowie jego matki było zagrożone, i Roy musiał opuścić uniwersytet i wyjechać z nią zagranicę. Ojciec jego nie żyje. Roy musiał być bardzo zmartwiony koniecznością przerwania studiów, ale podobno zniósł to dzielnie. Fe, fe, Aniu, wietrzę tu jakiś romans. Jestem prawie zazdrosna, ale niezupełnie. Ostatecznie Roy Gardner to nie Janusz.	Oby kolekcjoner ciebie nie pokochał, bo zaraz mu będziesz to „coś” czy „ten problem”, a wówczas wcielona zostaniesz do zbiorów i jako okaz bezcennej przeszłości najbliższym parowcem odjedziesz na wyspę wieczystych zapomnień.	Ja ci ją znajdę i rzeczy się ułożą	Jak się czujesz, mała?	Karmazynową aksamitną podszyje się sobolami, szarą sukienną drobniuchnym siwym barankiem, a półgiermacze popielicami. Czy miłościwa pani zgadza się, żeby tak było?	O! jeszcze się pytasz!	Przyszliśmy pobawić się trochę z wami, moi młodzi przyjaciele, ponieważ ukochany gospodarz domu wykurzył nas z naszej nory.	Juści, co nie do ślubu go rychtujemrychtować (gw.)	Bywają przykłady... Zjechał do Krakowa wczoraj pod wieczór hrabia Kuno von Bergow, komtur Rhedeński, wysłannik księcia Albrechta; przyjąłem go w moim domu, komnaty poselskie bowiem, we wschodnim zamkowym skrzydle, już są cale nie do zamieszkania, robotnicy poczęli burzenie murów.	Masz za swoje, Brichotku, A poza tem droga dobrze się odbyła?	Nie!... Że ja... pana.	Fiszman?... Drugi raz już mi to panna Marta powtarza. Nie znam żadnego Fiszmana. Może to ten, co nam masło przywozi?	Anno świat mną wzgardzi i ty mnie kochać nie będziesz... Szczęście opuściło Augusta, jestem zwyciężony... pobity... wyzuty ze wszystkiego.	Więc ten Koreywa nie każdej nocy wartuje?	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Myślałem, żeś albo duch, albo sen Nie można ugryźć ani ducha, ani snu, a z krzyku nic sobie nie robią.	Niechże ją pioruny zatrzasną! Niechże ją podstępni Włochowie robią, nie szlachcic, którego Bóg zacniejszą od innych krwią przyozdobił, ale też i zobowiązał, aby szablą, nie apteką, wojował i imienia nie hańbił!	Mówił memu mężowi, że zamierza zabawić w Paryżu rok i wydać w ciągu tego okresu sześć milionów.	Nic ciekawego. Są pytania o panią. Na te nie mogłem odpowiedzieć wcześniej, bo tam, gdzie pani mieszkała, powiedziano mi...	Ale ekscelencja nie przyjmuje nikogo	Ciebieby pęta czterykroć mocniejsze nie utrzymały, giermku Wiślimierzowy.	Do kogo?...	Ja nie mam zwyczaju słuchać.	Na to, nie zgoda.	Niech Józef pójdzie do najbliższej kwiaciarni, kupi tam jakieś dwadzieścia róż i każe odesłać pod adresem doktor Łucji Kańskiej. Adres jest w książce telefonicznej.	Tak, tak! Nie dbam o odznaczenia.	Umieram, bowiem nie umieram.	Wszakże on ciągle myśli, że dziewczyna w Kijowie zamordowana?	Wszystko! I nic mi więcej nie powiesz? Nic? Nic?	Co za pana?	Czy był tu kto?	Co ma począć kobieta zdradzona?	Co to, tonie.	Król będzie wiedział! Ach, to jeden z najpiękniejszych dni mojego życia!	No to przecież masz pan służącego, który zna Paryż!	Przystałeś? Jak? Za parobka?	Tak, przyjacielu Nedzie. Był to obraz wyobrażający właśnie taką mątwę.	Wątpię; ten głos pozostanie mi na zawsze w pamięci. Cóż mi radzisz zrobić?	Zaraz pan będzie musiał zaprzeczyć własnym słowom...	Ależ z przyjemnością... Żadnej różnicy!	Bardzo mi przyjemnie.	Bum-Drumie, gorące!	Być może.	Chciałabym, aby pan poprosił o dwa tygodnie miałabym pana dłużej.	Czym?	Dobranoc!	Ja chcę trzymać gołębie	Ja?	Jak to?	Kobieta, Dziecko zaczęła Kłębowa.	Komu zechcesz, lecz oddasz połowę majątku.	Kondycja ludzka, Nauka, Śmierć mruknął Geist.	Man tave, Onute, savo pačią vadinti, ar taip?	Maria!	Na rozkazy	Najnieszczęśliwszą w świecie kobietą.	No tak. Skończmy!	O kim? No, przecie o tym chamie, o Leonie Kuniku.	O, tak. Kilku panów.	Oj, ty łobuzie!	Pani jest jeszcze wielki dzieciak...	Pijak?	Poczciwy, stary Dolabella! To mój przyjaciel. No i...?	Rozbójniku!	Rozumiem, życzysz pan sobie pozostać ofiarodawcą bezimiennym?	Siostruniu...	Tak pan myśli?	Tak, moja kochana.	Tak... To bardzo szczęśliwie...	To dzień to noc, lato dom, podwórko.	To waćpanny nogi grzejecie?	U chorego.	Udzielam głosu młodemu królowi.	W domu, panie lecz cierpi na reumatyzm.	Zbzikowała na starość	Znalazłeś ojcze?...
O! nie mówcie słów takich! nie mówcie, bo im nie uwierzę. Wy się ożenić ze mną nie możecie; na co daremnie gubić sierotę? Rodzice wam nie pozwolą.	Ja siebie do próżniaków nie liczę Pracuję także w biurze technicznym, ale żebym się znowu tak bardzo cieszył z niedzieli... to nie!	Jeżeli mnie odkryją i skażą jako wspólniczkę nie chcę, aby mnie pomawiali, żem pana wciągnęła. Nakazuję panu nie starać się już mnie widzieć przed momentem naszej zemsty; nie można go zabijać wprzód, aż ja dam sygnał. Śmierć jego w tej chwili byłaby dla mnie zgubna, a nie pożyteczna. Prawdopodobnie śmierć ta będzie mogła nastąpić aż za parę miesięcy, ale nastąpi. Żądam, aby umarł od trucizny; wolałabym raczej zostawić go przy życiu, niż żeby miał paść od kuli. Dla przyczyn, których nie chcę panu tłumaczyć, żądam, abyś uszedł z życiem.	To naturalne, bo pan sam nie gra i nie lubi muzyki.	Idzie mi o to, czy w pojmowaniu zadania nie popełniam błędu. Zdaje mi się, że dla tych, którzy mają szczęście posiadać ziemię i żyć pośród ludu, nic nie ma ważniejszego nad udoskonalanie ziemi i ludu. Praca około roli dla podniesienia jej produkcyjności i około dusz ludzkich dla ich uszlachetnienia... to są zarysy główne... ale szczegóły, sposoby...	Nie wiem, zobaczę. Chciałbym wrócić, ale jeżeli się nic nie zmieni...	Trzeba, aby zabiło prawo. I nieprawdą jest, że się tego nie wyczuje, a chociażby i tak, trzeba, abyśmy sami w sobie dla siebie wiedzieli, że tak jest. Prawdy nie da się udać. I wszystko zostawia następstwa, czyn, który nie był pełny w sobie, któremu brakowało wiary, pewności wewnętrznej, mści się na sprawcach jak zbrodnia. My z carem Aleksandrem walczymy o prawdę. Wtedy tylko śmierć jego nie będzie mordem, gdy nasza myśl zabije go, gdy nasze sumienie zwycięstwo odniesie nad jego wiarą, jego przekonaniem.	Jak każde złe! Grzechu ano nikt nie posiewa, a pełno go na świecie.	Kosicką, moją przyjaciółkę, u której tu mieszkam. Bardzo dobra i bardzo uczynna dziewczyna. Tylko nie wiem, czy....	Mój zacny Mokumie, jeszcześmy nie ukończyli prac naszych.	Nie, panie Karolu, nie „chętnie”, bo mam nadzieję, że chętnie pan u mnie pozostaje, a nie wychodzi. Dlatego proszę usiąść i posiedzieć! Pójdzie pan stąd dopiero za pół godziny.	Słuchaj, Winicjuszu czym ci tego samego słowo w słowo nie mówił?	Więc nie znaleźliście mnie na brzegu?	Tak, mości mieczniku, że za waszego gołąbka oddałbym wszystkie księżniczki biponckie, razem z księstwem nie tylko Dwóch, ale i wszystkich na świecie Mostów. Jeno mi drażnić szwedzkiej bestii nie wypada, za czym udaję powolne dla ich rokowań ucho; ale niech jeno traktat podpiszą, zobaczymy!	Jakże to? Do Poręby idziesz i nie wiesz gdzie?	Słuchajcie no nie mam drobnych. Pożyczcie mi dwie korony. Macie tu za fatygę. Jak się nazywacie?	Ho! ho! Nie traciłam czasu na darmo. Wstawałam co dzień, w ciągu całego czasu, rano i szłam do gospodyni uczyć się gotować, prać, prasować, smażyć...	Ja?? ja? Opętanym nazwać się może ten chyba, co na wysokiem dostojeństwie o Bogu zapomina i praw jego nie szanuje.	Wtedy Polacy wyślą niezawodnie od siebie posłów do księży owa partia w klasztorze, która dawno się chce poddać, pod wpływem przerażenia ponowi swe usilności, i kto wie, czy nie zmuszą przeora i opornych do otworzenia bram.	Myślę, że tak sobie bez przyczyny człowieka nie wieszają Jakaś przyczyna musi być, żeby były powody i dowody.	Oho! nie mówiłem?... Już i machiny wtaczają!	Pan nie lubi protestantyzmu?	Toś tam nie był?	„Ej, musiał go ktoś porządnie brać do galopu! Konstancja nigdy by nie pozwoliła na coś podobnego. Wątpię, czy pobyt w Europie wywarłby na niego wpływ bardziej zbawienny”.	A ty może myślałaś, że sześćdziesiąt? Zapewne wyglądam na tyle, sama to wiem, a i wtedy już niewiele lepiej jak teraz wyglądałam. Może nie wiesz dlaczego? Ha? Czy wiesz, dlaczego?	Cóż wy nam powiecie nowego? Dziś ośmieszyliście wszelką władzę, a nawet stało się rzeczą pospolitą przeczyć istnieniu Boga! Nie ma już wiary! Toteż nasz wiek jest niby stary sułtan strawiony rozpustą! W końcu wasz lord Byron, jako ostatni etap poetyckiej rozpaczy, opiewał zbrodnicze namiętności!	Darujcie mi uwagę, ale gdybym był wami, nie zaglądałbym do Malinowskiego, on ma minę wściekłego psa na łańcuchu.	Tak jest, iż ma jednego a najstraszniejszego nieprzyjaciela w niewieście, i nie w innéj jako w możnéj i przebiegłéj pani żonie ks. Władysławowéj, Agnieszce, Niemce. Z tych Niemek u nas wszystko złe szło i idzie.	To mój mąż Piotrze pan jest przyjacielem Lodovica; zdarzył mu się dziś wypadek z tamtej strony rzeki, pragnie się schronić do Ferrary.	Rzeczywiście to szczęśliwy traf, że „Bonawentura” nadpłynął właśnie w chwili, gdy butelka unosiła się jeszcze po wodzie.	Skądże ja mam to wiedzieć? Panowie wybiorą dla siebie, a potem z sumy ja sobie wybiorę, co mi się podoba. Teraz służę wszędzie.	Wiela? Niełacno to rzec! Młódka, a na dziewiętnastą zwiesnę jej idzie, dobra i robotna, że mogłaby jeszcze roków parę postać u matki...	„To się naucz, a jak będziesz już umiał, przyjdź do mnie; pogadamy wtedy o teatrze!”	Ależ ciociu ja go lepiej znam niż inni. Jeżeli kogo skrzywdził, to właśnie mnie, więc ja mogłabym najsurowszy sąd o nim wydać, ale zapewniam ciocię, że to jest w gruncie dobry chłopiec. Zawróciła mu trochę w głowie nagła zmiana warunków materialnych... Musi się wyszumieć... Naprawdę jest dobrym człowiekiem. W tym jego trybie życia tkwi raczej pewna, czy ja wiem, dziecinność...	Bo się ożenisz.	Cóż, wymodliłeś się już za twoją chorobę? Hę? Teraz by podobno wypadało dać na mszę do św. Marcina, co?	Opinia? Ależ to najwyuzdańsza z prostytutek! Wedle was, panowie moraliści i politycy, trzeba by bez ustanku przekładać wasze prawa nad naturę, opinię nad sumienie. Ech, wszystko jest prawdą, wszystko jest fałszem! Jeżeli społeczeństwo dało nam pierze do poduszek, wyrównało to z pewnością dobrodziejstwem podagry, tak samo jak wydało procedurę, aby złagodzić sprawiedliwość, a katar w następstwie kaszmirowych szalów.	Tak Capataz kapitana Mitchella był jedynym człowiekiem w mieście, który stykał się z Hernandezem oko w oko. Ojciec Corbelan go do niego wysyłał. On pierwszy nawiązał z nim stosunki. Szkoda, że...	Wobec tego mnie się wydaje, że on jest głupi.	Ach! moi kochani, gdy się z kim dwadzieścia pięć lat przeżyło, strasznie ciężko rozstawać się przychodzi Cóż, płacicie dwa sous?	Co ci to? podczaszycu!	Jest to nadzwyczaj rycersko i pięknie ale...	Ona tam gdzieś schowała to co przyniosła z miasta	Ależ ty lecz się, mój drogi, wyjedź gdzie...	Ja to jeszcze robię! W zeszłym tygodniu trzy razy obierałam kartofle. Naturalnie wymoczyłam potem ręce w soku cytrynowym i włożyłam skórzane rękawiczki.	Jakiż to sposób?	Jeżeli to pana nudzi mogę pana na główny gościniec wyprowadzić i powrócisz sobie tamtędy do miasteczka.	Jutro dowiemy się prawdy.	No dobrze, w takim razie do Glasgow, jeżeli tak wam na tym zależy Przynajmniej będziemy mogli z was się naśmiać.	No, toby się je zmusiło, Nabie, zmusiłoby się	Podoba ci się?	Przypuszczasz pan tedy, że te sfery istnieją, że owe wyjątkowe i niewidzialne istoty są między nami?	Czy pan ma rewolwer?	Gdy co?	Ja mówiłem tylko, prosz pampsora, że tekst przed rozdaniem należało przejrzeć.	Którą sprzedają najdalej po św. Janie, tak że nawet twoja suma spadnie.	No, ależ ona teraz owdowiała! Może pan wrócić!	Oto dlatego, panie profesorze, że ta bestia ukuta jest z blach stalowych.	Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.	A puśćże już! Niechajże choć buty wdzieję! Ze wszystkim wariat!	Aha więc i ty sądzisz, że jestem genialnym ekonomistą?	Czy pan kogoś oczekuje?	Kto?	O jakich brakach pan mówi?	A korpus Menfi?...	A naturalnie, dziś, dziś!	A więc jesteś gotowa złożyć parę niezbędnych oficjalnych wizyt?	Ach, moja Luciu!	Bojowcy.	Coś taki spokojny? W szkole nabroiłeś?	Cynikucynik	Cóżby mogło być?	Dwie szczypty na kwartę wody, tak jak mówiłem. I pić gorące. Na czczo połowę i wieczorem połowę. Rozumiesz?	Dworuj sobie zdrów a pamiętasz:	Gotujże psy i łowiectwo twoje dokończył książe, byle śnieg pruszyć począł Tam! dobrze!!	Jak długo trwała wasza rozmowa?	Jestem Edmund Dantès!	Księżniczko...	O czym on mówi?	Odchodzisz?	Odebrał znakomite wychowanie.	Ojciec Makary od bernardynów.	Około siedemnastu tysięcy.	Prawda! Jedynak, syngieltonsyngielton (z ang.) krzyknęła stara, przyciskając głowę Marcinka do swej piersi i wygniatając mu na policzkach kształt trzech dużych rogowych guzików swego kaftana.	Primo, konskrypcja dusz.	Przecie przysłaliście po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!	Przecie, jak pani rozumie?	Szukam syntezy kauczuku...	Szymek, picie zanieś jałówce!	Słuchajno Siewros, dawnoś ty tutaj między Krzyżaki?	Tak, proszę mamusi.	Trzy tygodnie temu.	Wiem, a ja chcę go wziąć jako swojego osobistego jeńca. Tobie i Baskowi chciałbym powierzyć najtrudniejsze zadanie	Wiesz, oni tu mają winne krzewy na ścianach... Ten biurgerbiurger (z niem.: Bürger) określenie pogardliwe, odpowiadające polskiemu: chamidło. morowe powietrze ze złości.	Wolimy dawnych, znanych nam ze spokójności i porządku	Z zamku idziesz?	Zawsze tęskniłam do wsi. Ojciec mój dawniej na wsi mieszkał.	Zmarzniesz, hrabio	Żal ci?	„Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem będą pocieszeni;
Nie będę miał zbyt wiele czasu, bo muszę załatwić inne sprawy, więc tak się umówmy, że organizacją zajmie się Wandryszewski, a sprawozdania będzie składał nie mnie, tylko panu, rozumiesz pan? A pan będzie gadał ze mną i referował, i moje rozporządzenia powtarzał tamtemu.	Musi pan jednak przyznać że wszystko, cośmy słyszeli, są to dopiero hipotezy... Dusza eteryczna, cztery wymiary, wieczny rozwój!... Wszystko to może istnieć tylko w naszym umyśle, nie zaś w rzeczywistości...	Będzie miał cztery bulwarowe teatrzyki, masz dbać o to, aby mu nikt jego lóż nie zwędził i aby bilety oddawano mu do rąk. Radzę panu mimo to kazać je sobie odsyłać do domu Zobowiązuje się pan dostarczać, poza krytyką, dziesięć artykułów do działu „Rozmaitości”, w przybliżeniu na dwie kolumny, po pięćdziesiąt franków miesięcznie, przez rok. Czy to panu dogadza?	Pan też nie ma rodziny?	Że pan... cha, cha!	A wie pan coś może o jego domu w Auteuil?	Będzie pan musiał zacząć działać.	Dlaczego mi pan to przy kim mówisz?	Jakże się pan dziś miewa? dobrze?	Niech mi pan da pięć rubli.	Niech więc pan Ropuch zostanie w więzieniu! Chciałbyś pewnie wyjechać stąd karetą w czwórkę koni!	Pan jak widzę lubi polowanie.	Za cóż pan człowieka obrażasz, panie Sobek?	Nas to nie interesuje Plany mamy inne. Skończona rozmowa. Idź pan z Bogiem. Nasz zakład nie dla szewskich uciech.	Czy ja wiem. Trudno określić. Na przykład robi wrażenie mamusinego synka, takiego grzeczniutkiego, rozumiesz, wylizanego, dobrze wychowanego i skromnego, a ma pasję używania najordynarniejszych słów i wymyślania od takich synów na przykład. Przy tym ma głos taki cichy... Nie lubię go.	I ja tak myślę Te narzędzia i broń uzupełnią dobytek Granitowego Pałacu. Jeśli się nie mylę, zapas prochu i śrutu jest znaczny.	Z tém przybyłem, nie znajdziesz go w. ekscelencya jakimś go odjechał. Zmieniło się wiele rzeczy: ja téj podróży zawsze byłem przeciwny, jam ją odradzał.	Couture, zasłużyłeś na wieniec! Idę dalej, panowie. Jeżeli jest błąd w obecnej teorii, czyja wina? Prawa! Prawa wziętego jako całość, prawodawstwa! Owych powiatowych wielkich ludzi, których prowincja nam nasyła, nadzianych pojęciami moralnymi, pojęciami nieodzownymi w życiu, o ile ktoś nie chce mieć do czynienia z sądem, ale głupimi z chwilą, gdy bronią człowiekowi wznieść się na wyżyny, na których musi się znajdować prawodawca. Przez to, że prawa bronią namiętnościom takiego lub innego rynku (gra, loteria, prostytucja, wszystko, co chcecie), nie wytępią nigdy namiętności. Zabić namiętności znaczyłoby zabić społeczeństwo, które, o ile ich nie rodzi, to w każdym razie je rozwija. Skoro wy tamujecie waszymi zakazami pasję gry, która drzemie we wszystkich sercach, u młodej dziewczyny, u prowincjała, jak u dyplomaty, bo wszyscy pragną majątku gratis, gra przejawia się natychmiast w innej sferze. Kasujecie niedorzecznie loterię, kucharki i tak okradają swoich państwa, niosą swój łup do kasy oszczędności, a stawka ich wynosi dwieście pięćdziesiąt franków zamiast dwóch franków, ponieważ akcje przemysłowe, udziały, stają się loterią, grą bez zielonego stolika, ale z niewidzialnymi grabkami i oszukańczą szansą. Domy gry zamknięto, loteria już nie istnieje. Francja jest o wiele moralniejsza, krzyczą głupcy, tak jakby skasowali poniterów! Gra idzie dalej! Tylko że zysk nie przypada już państwu, które podatek płacony z przyjemnością zastąpiło podatkiem uciążliwym, nie zmniejszając samobójstw, bo nie gracz ginie, ale jego ofiara! Nie mówię już o kapitałach cudzoziemskich straconych dla Francji, ani o loterii frankfurckiej, za której kolportaż Konwent uchwalił karę śmierci, a trudnili się nim prokuratorzy-syndycy! Oto owoc cielęcej filantropii naszych prawodawców. Popieranie kas oszczędności to ciężkie głupstwo polityczne. Przypuśćcie jakikolwiek alarm, a rząd stworzył ogonek pieniężny, jak za rewolucji stworzono ogonek chlebowy. Ile kas, tyle rozruchów. Jeżeli gdzieś na ulicy trzech uliczników wywiesi jedną chorągiew, mamy rewolucję. Ale to niebezpieczeństwo, mimo iż wielkie, wydaje mi się mniejsze jeszcze niż to, które płynie z demoralizacji ludu. Kasa oszczędności to zaszczepienie przywar rodzących się z interesu ludziom, których ani wychowanie, ani rozum nie powstrzymują w ich skrycie zbrodniczych kombinacjach. I oto skutki filantropii. Wielki polityk powinien być abstrakcyjnym zbrodniarzem, inaczej narody źle są prowadzone. Polityk uczciwy człowiek, to maszyna parowa, która by czuła, albo pilot który by gruchał miłośnie, trzymając ster: statek zatonie. Prezydent ministrów, który zgarnie sto milionów, czyniąc Francję wielką i szczęśliwą, czy nie jest lepszy od ministra pochowanego kosztem państwa, który zrujnował swój kraj? Między Richelieu, Mazarinem, Potemkinem, z których każdy miał w danej epoce trzysta milionów majątku, a cnotliwym Robertem Lindet, który nie umiał wyzyskać ani asygnat, ani dóbr narodowych, lub cnotliwymi niedołęgami, którzy zgubili Ludwika XVI, czybyście się wahali? Jedź dalej, Bixiou.	A ja myślę że królowi trzeba zrobić gorący okład i żeby płukał gardło.	Ale czy wolno nam to otworzyć? Tęga chłosta...	Chce mi się z szambelanem Węgierskim powtórzyć o naszym teatrze ale cóż to za teatr przy paryzkim! parodja tylko! Damom naszym nie uwłaczam, chociaż...	Cyframi! Wiem, że papier jest cierpliwy i cyfry na nim ustawiać można jak się komu spodoba.	Mówiłeś mi przed chwilą, że myślisz o dwóch rzeczach, prawda? A powiedziałeś mi tylko o jednej. Jakaż jest tedy druga?	Nie jam winien, ale nas ktoś zdradził N. Panie	No i ty Róża nie wyglądasz świetnie. Masz taką minę, jakby cię kto w przedpokoju mocno wyściskał i wycałował, jakby ten słodki akt przerwano gwałtownie w najlepszym miejscu...	O was i o mnie Co by to było, gdybym ja za was okup złożył, a was z Lednicy zabrał do mojej świetlicy? Noża bym nie miał u pasa... czym byście się wy bronili?	Ojcze czcigodny, wielebny inkwizytor, ojciec Gaspar Juglar, kazał mi powiadomić ciebie, że to haniebne morderstwo jest najprawdopodobniej wynikiem ogromnego spisku i do ludzi podejrzanych należą osoby piastujące w królestwie Aragonii bardzo wysokie godności.	Poznajcie się moje panie, rzekł Tyszko. Panna Dobkówna chciała u mnie zasięgnąć rady, jest tu sama z ojcem w Warszawie, tyś także tak jak sama na całe miasto, a mnie się widzi, że się powinnyście zbliżyć i pokochać.	Wiem, że tak szkaradnego czynu nie dopuściła się sama	Zaraz też ze szczytu fortu Saint-Félix rozpoznali kolumnę zbliżającą się. To był generał Chabran. Wnet szturm do bramy San-Zeno, bo miał dwanaście armat! Tam to szli i nasi z szefem Liberadzkim na czele. Ale że mu prorok w Awinionie śmierć przepowiedział od pierwszej kuli, więc też padł pierwszy.	Możemy nie mówić, jeżeli kolega nie życzysz sobie mówić o tym ze mną. Ale mnie kolegi żal.	Nic nie będzie! Na co ciocia wzywa imienia boskiego nadaremno! Wszakżem nie baran na rzeź. Czy mogę zapalić papierosa?	Nie tknę tego stworzenia! Zła to wróżba! Ale czyżby, naprawdę, Zacharów miał przybrać postać foki? Pozostałem mu dłużny pewną kwotę za jaja mewie... Nie chcę mieć z nim nic do czynienia!	Nie bójcie się, nie będę waju zawalała miejsca ni cisnęła się do miski, nie, wydychne se ino i pójdę... chciałam jeno obaczyć wszystkich... popytać... ale se pójdę...	A wy byście, baby, dzieci nie brały na wykarm, kiedy jeść co nie ma	Aha! Aha! Ciekaw jesteś, czy jej dawałam receptę od wypadania włosów, czy na farbowanie, na bielidło, czy na brwi czernienie. Aha! A czy wiesz czasem, jak się mój dziad nazywał?	Bog jest wielkim	Co mi po twojej szlachcie!... Szlachta to nie żołnierze. Dla półmilionowej armii trzeba co najmniej stu pięćdziesięciu pułków, a my, jak sam mówisz, mamy ich czterdzieści... Gdzież więc ci ludzie, którzy dziś pasą bydło, orzą ziemię, lepią garnki albo piją i próżnują w swoich dobrach, gdzie nauczą się wojskowego rzemiosła?... Egipcjanie są lichym materiałem na żołnierzy, wiem o tym, bo przecież widuję ich co dzień... Libijczyk, Grek, ChetaCheta	Czy będziesz w sobotę po południu w domu?	Czy to ona piekła?	Ja się bardzo za tobą stęskniłam, Krzychu...	Jak nie wyłączysz tego dzwonka...	Jest, panie.	Jeszcze, że się kazała kłaniać i że niedługo zabierze ich od tela...	Jeżeli to, co mi moja małżonka powiedziała przed chwilą, jest prawdą, drogi Lucjanie, licz na mnie Od dziś wieczora szwagier twój może być pewny swego bezpieczeństwa.	Nie bój się... stać mnie na to, obaczysz sama... naści... a już by la ciebie i ptasiego mleka nalazł... już ci ta u mnie krzywdy nijakiej nie będzie...	Nie jestem myślicielem, a tym mniej mistykiem, John. Nie będę się z tobą sprzeczał.	Nie, Peerze, tą drogą nie doszłabym z nim do celu.	Nnnnie, proszę... to znaczy od czasu mojego wypadku z tym, tak, nie.	O, rety boskie! Cóż się tam nowego wali na mnie sierotę! Ady mi już oczy omal nie wypłyną z onego płakania.	Powiedziałem: „ręce”, jako się zwyczajnie mówi ale przy łasce boskiej i jedna wystarczy.	Proszę aby tu miecznik rosieński i ona... jakowej krzywdy nie doznali!...	Służyć będę waszej świątobliwości na życie i śmierć. Ale... gdybym został doradcą tronu, oburzyliby się kapłani, którzy mnie nienawidzą.	Tak właśnie zrobili, pod dowództwem sierżanta Quevillona. Ale ich nieobecność trwała półtorej godziny i w tym czasie dokonano zbrodni.	Tak! tak dodał Stammer. Każdy służy dziś sobie... nie ma więcej wymagającego pana.	To czemu tu siedzim z założonymi rękami? nie możem to Szwedów bić?	A cóżeście zaczynili dla mnie? Dziewka tak ode mnie ucieka jak bywało!...	A jeśliby konkurent nastawał na odpowiedź niezwłoczną?	A tak. Towarzyszyłem pani...	Byliście w Krakowie?	Będzie doktor w niedzielę u Trawińskich?	Chciałem dorzucić parę wyrazów...	Co mnie obchodzą twoi bogowie albo Fenicja... Gdyby ci włos spadł, zdeptałbym Fenicję jak złą gadzinę...	Człowiek przyszłości A jednak masz słuszność, Zypciu. Jesteś straszny brutal	Dalibóg, wierzę. Wszyscy ci ludzie wyglądali na bardzo poważnych.	Dobrze mówisz, Edie To, coś wyrzekła przed chwilą, umacnia mnie tylko w powziętym dawniej już postanowieniu. Tego wieczora jeszcze zaciągnę się do pułku stojącego w Berwick.	Dodam waćpani jeszcze wszystkie klejnoty królewskie!	Horrendum et absurdum! zawołali uczniowie.	I po krzyku.	I przyjmujesz ich po swojemu, bosaka! oj! niepoprawiona natura!	I siebie, proszę pana, i siebie!	Jaguś, poszłabyś ze mną we świat?	Kokis tai žmogus užklupo mane, su apnuogintu kardu	Kto?	Mhm	Moja i Stasi	Może?	Najszlachetniejszą tacy, którzy wszystkie obowiązki człowieczeństwa pełnią	No, a za cudze pijecie?...	O co idzie, kapitanie?	O sympatiach takich ludzi decyduje siła.	O-o! o-o! o-o! Cóż za cud pię-kno-ści zjawił się tutaj! Aniołku, rybko, pe-reł-ko, pą-czu-siu ró-ża-ny, pozwól księciu Bulbie zostać twoim niewolnikiem, twoim bul-bul-kiem (bulbul znaczy po persku słowik). Polecimy razem w pustynię	Ot, starostą zostanę, jak mnie Bóg miły! Słyszałaś waćpanna? hę?	Panie chciałem właśnie prosić o tę grzeczność.	Prócz członków własnego ludu!	Sama, a dyć każde dziecko we wsi to potrafi.	Starszy musi mieć szesnaście lat	Straszno słuchać. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, amen!	Są niektórzy co niekoniecznie tym tylko tonem nócą, westchnął król.	Służę ci	Tak, umiem to i owo.	To są moi wrogowie.	To waćpanny nogi grzejecie?	Toby coś było dla Mistrza,	Wenecjanka.	Widzisz, Jasiu, czym się kończą łamane sztuki. A ty wiecznie na głowie chodzisz i na oknie się huśtasz. Widzisz, jak niewiele do nieszczęścia potrzeba.	Wolkmana może to dobić, on już szedł na pół pary.	Wróćmy doktorze do kobiet	Zwariowałeś, Tomek?! Przecież to nam zajmie cały rok!	Źle spałam! a! jak mnie głowa boli! dla czegoś tak rano wstał? chodziłeś gdzie?
Ja tylko parę cyfr panu przeczytam, słuchajcie panowie, bo to tyle warto, co biblia, a może i trochę więcej: „Przywóz następujący: wełny 11 719 pudów, przędzy 12 333, żelaza 7 303, maszyn 4 618, smarów 8 771, mąki 36 117, zboża 8 794, owsa 18 685, drzewa razem 36 850, bawełny surowej 120 682, węgla kamiennego 1 032 360 pudów”. Takie cyfry głośno dzwonią, to jest ładny papier taki wykaz; Łódź musi mieć dobry brzuch, żeby to wszystko przetrawić, to trzeba trochę pracować, a pan mówi, że tylko głupi pracują.	On jest genialny człowiek! on ma w głowie miliony i nie chce ich stamtąd wyciągnąć. Pan wie, że on zrobił nowe odkrycie u Meyera? Nowy sposób blichowania białego towaru. Meyer zarabia na tym pięćdziesiąt procent, a co pan myśli ma z tego Myszkowski? On nic nie ma! Jemu za ten wynalazek, który wart milion, dali dwa tysiące rubli pensji rocznej, on wziął i jeszcze chodzi do fabryki i pracuje w laboratorium! Ja go bardzo szanuję, ale żeby nie chcieć majątku, żeby się śmiać z tego, że drudzy robią pieniądze, tego nic nie rozumiem, to jest trochę ciemne.	Zrobić ohydę z twojego portretu! Ależ w takim razie to nie portret, to kłamstwo: ja, która ledwie umiem trzymać pędzel w ręce, mam wrażenie, że gdybym cię malowała, po prostu oddając to, co widzę, zrobiłabym arcydzieło	Lepiej albo nie lepiej. Różni są, widzisz, kupcy. A ja, widzisz, jestem taki, że wolę mniej sprzedać, ale wiedzieć, że wszystko w porządku. Znam ciebie, mój chłopcze, od lat. Wiem, że jesteś porządny. I ojciec twój porządny robotnik. Znam i twoją siostrzyczkę. Jak ona się nazywa?	Więc niech pani weźmie historię. My, którzy czytamy już skomentowane dzieła geniuszów albo korzystamy z ich prac, jesteśmy przekonani, że nic łatwiejszego, jak poznać się na geniuszu. Tymczasem, który był z nich od razu poznany?... Filantropów męczono lub wyśmiewano; wynalazców nazywano wariatami, a reformatorów heretykami. Można głowę postawić o zakład, że z dwu ludzi stających do jakiegoś wyścigu w dziedzinie ducha przede wszystkim zaniepokoi widzów. I dopiero następujące pokolenia dostrzegają, że jeden prześlicznie chodził po wyszlifowanych gościńcach, a drugi nie mógł dostać wyższej posady nad tysiąc rubli, podczas gdy jego koledzy buchalterowie mieli po kilka tysięcy. Ukazywano mi przyrodnika, który robił odkrycia w nowej dziedzinie zjawisk, a któremu zarzucali antagoniści, że nie wie	A jak pan sądzi, Pencroffie w jaki sposób to wszystko się stało i co mogło spowodować ten wybuch?	Samam nosiła, ale nawet i po palcu pić nie chciał, baraszkuje ino, a do klaczy się tak wydziera, że przeprowadziłam do większej gródki.	Jak się Warszawa rozbudowuje Patrz pan, co za kamienica! Przed rokiem był tu, o ile się nie mylę, nędzny zakład kamieniarski, czy może ogród warzywny...	Dlatego, że „Duncan” jest jachtem parowym, a nigdzie nie dostrzegłem śladu dymu, ani nad statkiem, ani obok niego.	Doktor powiedział, że sam mógł dostać dyfterytu. Dlatego nie wrócił do liceum, ale mieszkał u nas. Doktor mówił, że gdyby nie on, to bym zdechł do dwudziestu minut.	My tutaj z Watsonem stwierdziliśmy tylko jeden fakt: szczekanie psa na bagnie. Słyszeliśmy je wyraźnie, więc to nie legenda ani przesądy. Gdybyś pan zdołał schwytać tego psa, byłbyś najpierwszym detektywem na świecie.	Nie widzę zmiany Był to zawsze człowiek czynu, który, co mu przyszło do głowy czy do serca, wykonywał natychmiast. Postanowił wejść do uniwersytetu i wszedł, postanowił zrobić majątek i zrobił. Więc jeżeli wymyślił jakieś głupstwo, to także się nie cofnie i zrobi głupstwo kapitalne. Taki już charakter.	Panno Janino!... niech-że się pani zlituje...	Spojrzał na adres i rzekł: „Mała omyłka w adresie, prawda, Bobie! Powinno być plac Abla nr 3” w oryginale ang.: James Johnson., ulica Greenwich 8”. Domyśliłem się więc, że portier mieszka na placu Abla nr 3, a nosi to samo nazwisko.	Śmiejesz się pan... Dlaczego?	Tak, sir Johnie Jest to, jak pan widzisz, wspaniałe zwierzę, które, jak mi się zdaje, ma ochotę przeciąć nam odwrót. Nie pojmuję, dlaczego to stworzenie roślinożerne zawzięło się na nas, lecz koniec końców trzeba je stąd wyprzeć.	Pan podpisywał wyrok na Żelabowa	Przypuszczam tylko, że za ruinę pańską, gdyby ta była możebną, to dałby bardzo wiele, bardzo wiele, pomimo swojego skąpstwa.	Wczoraj nie mogła z miasta wyjść, bo nocą bramy zamknięte. Dwóch z moich ludzi krąży koło każdej bramy. Jeden ma iść w ślad za Ligią i za olbrzymem, drugi wróci natychmiast, by dać znać. Jeśli jest w mieście, znajdziemy ją, bo owego Liga, choćby po wzroście i barkach, rozpoznać łatwo. Szczęśliwyś, że nie porwał jej cezar, mogę cię zaś upewnić, że nie, bo na Palatynie nie ma dla mnie tajemnic.	Gdzieś w Indiach, tam się przecie zawsze bijemy. Nie, Stalky, słuchaj, po co siadać pod żywopłotem, żeby rzygać. Do tego cholerycznie zimno, cholerycznie mokro i z pewnością nas złapią.	Bądź co bądź, miły panie warto by dla większej pewności, żebyście spróbowali wydobyć się z tej kletykleta	Dla samochwalstwa inszy łże, abo i sam nie wie po co...	I Bolko téż Zbyszka zabił, aby podzieloną nie była! rozśmiał się Władysław,	Kochasz ją Wczorajsza improwizacja nie była dziełem czystej fantazji. Twój wzrok, twoja postawa, całe zachowanie się twoje, mówiły o tym wyraźniej jeszcze od wierszy. Hrabia Roland miał słuszność, będąc zazdrosnym.	Miejsce, nie rozsiadać się na środku ulicy. Miejsce, miejsce robić!	Moją łaskę masz, a Danuśka ci dotrzyma. Wczoraj jeszcze mówię jej: Danuśka, a dotrzymasz-li ty Zbyszkowi? A ona powiada tak: „Będem Zbyszkowa albo niczyja”. Zielona to jeszcze jagoda, ale jak co powie, to i dotrzyma, boć to szlacheckie dziecko, nie żadna powsinoga. I matka jej była taka sama.	Rozkazuj pani zrobię co każesz, nic mnie to nie będzie kosztować.	W takie drobiazgi anibym się bawił. Szukajcie co trudniejszego.	A tak, i jak mu się powiodło! Szło mu jak po maśle. Obecnie jest urzędnikiem, dygnitarzem!	Nie. Nic więcej nie umiem. Co znaczy to pytanie?	Niech tylko najdroższa pani nie denerwuje się, nie płacze, bo znowu atak być może... Moja najmilsza pani, proszę zapanować nad sobą i nerwy oszczędzać... może już kula dusi?...	No! no! trochę udobruchana nalewając już wódkę kilku, mruknęła ciszej Magda, tylko mi się zwijajcie, a zywo i prec, bo ja synk zamykam! Tłumu mi nawiedli, a mnie to na co! Jesce się tu marsałkowscy pachołcy dowąchają... to i bieda!	Po pierwsze: nie mam na to, bo toby kosztowało grubo, a po drugie: nie chcę być żadnym „naszym znanym i cenionym”; to prostytucya!...	Szczęściem król jakby przewidywał ten rozbój, co miał kosztowniejszego i co zachowanym mieć pragnął, wysłał do Tykocina, gdzie pod dobrą strażą rotmistrza Bielińskiego nikt nie tknie skarbu.	A po co?	A zgromadzajcie się, przyjaciele!	Ale ja nie dam Bronkowi tego lekarstwa, bo może on przez złość coś złego napisał.	Ale za to spadnie na ciebie kłopotów co niemiara, jeżeli jaki niegrzeczny człowiek powali mnie o ziemię z sześcioma calami żelaza w piersiach.	Co on powiedział?	Dobrze, zrobi się zaraz.	Doskonale; więc zrób mi tę przyjemność i zapoznaj mnie z państwem Foullepointe! Daję słowo, szalenie byłabym ciekawa przekonać się, jakich sposobów używa ta kobieta, aby tak umieć utrzymać miłość swego męża. Czy długo żyją już z sobą?	Drażnią mnie... Przemordowałem z dziesięć konsyliów, a kiedy myślę o jedenastym, robi mi się tak, jakbym szedł na rusztowanie...	Gorzej, bo zanadto sobie wierzy. Mówiłam jej: strzeż się sakramentusakrament	Głupie słowo! Ty sobie takie rzeczy gadaj w Berlinie, w Paryżu, w Warszawie, ale w Łodzi nie gadaj. To nieprzyjemne słowa, nam oszczędź ich.	Ha Bandzioszku, osiołku, nie prowadzisz konkluzji in modo et figura. Od czegóż mamy suppozycje et parva logicalia. Pannus pro quo supponit?	Ja miałabym wyciągać rękę!... Po tym, co między nami zaszło!...	Ludzie lękają się go i przebaczają.	Mości panowie! a my nie skoczym na tych, którzy nam z tyłu zachodzili? W odwrocie oni teraz, ale ich dogonim!	Młody król był mi wrogiem, nie przyjacielem	Nie możesz być królikiem, czcigodny starcze	Nie sądzę, Najjaśniejszy Panie.	Przejdźmy do rzeczy pilniejszych Do ciebie zwracam się, Ben Joelu.	Słyszałem raz, kiedy mnie pani nie widziała.	Tak ale on polował na tygrysy. Skórę jednego z upolowanych przez niego tygrysów Sara ma w swoim pokoju i ogromnie jest do niej przywiązana. Często kładzie się na niej, głaszcze łeb tygrysa i rozmawia z nim jak z kotem.	Tedy i ja z gruntu serca pannie Jadwidze wszystkiego dobrego życzę, a proszę, żeby do mnie nijakiego gniewu nie miała...	To niech obrócą! Z kupy gruzów też się bronić można!	To tylko parę dni bo Zdzisław wezwie mnie za granicę. Ale chciałabym się trochę wzmocnić.	W mojej ojczyźnie sprowadzają na książęce dwory trubadurów, a ci pięknie przyśpiewują przy biesiadach. Czy w Polsce nie ma takiego zwyczaju?	Weź ten pierścionek na pamiątkę ode mnie; gdy spojrzysz nań, przypomni ci kobietę, któréj już nigdy nie zobaczysz.	A ciężko przyszło?	A czy to bardzo niebezpieczne?	A więc będziesz ją miała.	A, tak?	Ale Krzemień, to twarda rzecz połamie sobie na nim zęby, choć młody.	Ale czy ciężka?	Ale ja wiem o rzece wielkich uzdrowień.	Ale mamusia przyjedzie za nami?	Bywaj zdrowa!	Była, Augusto.	Dobranoc!	Dużo osób już wyszło!	Dzisiejszej nocy, jak wiesz, czcigodny ojciec znowu, na szczęście na krótko, utracił przytomność.	Gadaj, bo wypruję z ciebie flaki.	Jak ja w tej chwili pogardą pana, którą słyszę w głosie.	Jakiego roku?	Józef Trznadelski...	Lekarza obowiązek wołał ktoś inny.	Li.	Muszę	Nic bardzo cennego, jeśli chodzi o wartość	O „socjal patriotyzmie”, o „szlachetczyźnie”, „o taktyce bandyckiej ”, o „zdradzie sprawy robotniczej”.	Ona mi wszędzie zawadza	Opuszczasz Paryż?	Pani dziedziczka dobrodziejka raczyła zaszczycić nas swoją osobą, z czego ja i moja żona jesteśmy niezmiernie radzi, nieprawdaż, żonusiu?	Paskudztwo	Poco!	Pola wszystkie oglądaj, dokoła... Patrzysz?	Precz!	Przed czymże uciekał?	Raczej dumnych. Zasady naszych narodowych gier bywają bar­dzo różne, Halinko. A i gracze różni.	Staranujemy ich?	Tak, ale małżeństwo, to taki przełom w życiu.	Teraz ja powtórzę twe zapytanie: czy oni dzicy?	To jest: pani Strong nadmieniła mężowi	Trzeba, Janie.	Tydzień. Czekają na mnie roboty.	Uwierzył panu?	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	Wiele jest takich szpar w murach mego zamku, które są bardzo stare i tworzą nieraz najdziwniejsze rysunki	Zawsze na usługi pani. Może pieniędzy?...
Hrabia sobie przyjemne żarty ze mnie stroisz ja znam tylko dwór ze sceny. Na scenie królową jestem lub boginią, a zszedłszy z desek, zupełnie nieświadomą istotą tego co się w świecie dzieje.	Głupstwo Minister, z którym miałem zaszczyt jeść obiad wczoraj, wziął mnie na bok. Dowiedział się, że pan był na herbacie u pani d’Espard, w sprawie, którą panu powierzono. Dał mi do zrozumienia, że byłoby właściwiej, gdybym oddał innemu sędziemu tę sprawę...	Dziękujęć w jego imieniu, że go z rezunamirezun (z ukr.) Tu książę zmarszczył brwi. mówił dalej, zwracając się do pułkowników poparcie, głos. za wojną dajecie; taka jest i moja wola. Pójdziemy tedy na CzernihówCzernihów miasteczko w płd.-wsch. części dzisiejszej Białorusi, w XII w. ważny ośrodek Rusi Kijowskiej, w XVII w. należało do dóbr rodu Wiśniowieckich. się przeprawimy, za czym ku południowi ruszyć nam wypadnie. Teraz do ŁubniówŁubnie	Niech pan nic nie mówi o panu Moreau Zdaje mi się, że powinien by się pan nauczyć milczeć w publicznym dyliżansie.	Podejrzewam, że się zakochał i nie chce się do tego przyznać z obawy, abym nie była zazdrosna. Ma zupełną słuszność. Na pewno byłabym zazdrosna.	Powiem wacpannie, cud świata.Poezja Jam zawsze kochał się w poetusachpoetus (zamierzony r.m. z łac. poeta) pocieszenie, pociecha.. Bo to na okręciech nudno: ni podwikipodwika (starop.) tu: jakiegoś. woluminuwolumin a. wolumen (łac. volumen: zwój) oto, aż; jednak, wszakże. jak on zacznie nam owe wiersze dyktować, a my wszyscy chorusemchorus (łac.)	Yeah. Te muszle, co się trzymają kamieni tak mocno, jak silna jest żydowska wiara, i trzeba je odciąć nożem. No i wtedy te jaszczury przyglądały się tym Singhales, a ci myśleli, że to są morskie diabły. To bardzo prymitywny lud, ci Singhales i Bataks. Gadali, że ponoć tam są diabły. Yeah. Nie dało mi to, człowieku, spokoju. Nie wiem, czy to tylko my, Czesi, jesteśmy takim ciekawskim narodem, ale gdziekolwiek spotkałem naszego rodaka, wszędzie musiał we wszystko wetknąć nos, żeby niby poznać, co się za tym kryje. Myślę, że to się bierze stąd, że my, Czesi, nie chcemy w nic wierzyć. Więc wbiłem sobie do mej starej, głupiej łepetyny, że muszę się tym diabłom bliżej przyjrzeć. Swoją drogą byłem też pijany, to prawda, ale to dlatego, że wciąż miałem w głowie te głupie diabły. Tam na dole, na equatorequator (ang.)	Prosiła, żeby pan doktor nie zapominał. Trzy razy to powtórzyła. Pani przyniosła ze sobą wiązankę kwiatów, myśląc, że pan doktor jest chory. Wejść nie chciała. Rozma­wiała ze mną przez próg. Prosiłam bardzo, żeby zostawiła i zdrowemu. Mówiłam, że pan doktor zawsze taki samotny, że kobiet nigdy...	Może ma słuszność Stało się, a majak skarbu może się przydać równie dobrze jak sam skarb. Niech mi będzie wolno służyć pani całym zasobem mojej kiepskiej reputacji. Wybieram się teraz, by omamić Sotilla i zatrzymać go poza miastem.	Ja bom nie myślał, aby to przystojnie było, żeby przy wręczaniu darów dragoni nam i wam nad karkiem stali.	Nie... To było gdzie indziej... Nie wiem gdzie, ale zdaje mi się, że to wspomnienie łączy się z pięknym, słonecznym dniem i jakąś religijną uroczystością... panna Valentine trzymała kwiaty w ręku; malec uganiał się w ogrodzie za pięknym pawiem, a pani znajdowała się w altance. Proszę mi pomóc. Czy to nic pani nie przypomina?	A mieszkasz pan...	Ach! jutro się mają spotkać po raz pierwszy. Chcecie koniecznie urządzić epokę w życiu Zawiłowskiego?	Ach, pani czym możesz się pani lękać nadto mi pochlebić po tym, coś mi oto powiedziała?	Ano, okaże się niebawem.	Doczekasz ty się jeszcze większej wojny i większych zwycięstw	Kiedyż się spotkał po raz pierwszy?	Na śmierć i na życie! Miłość Dantego dla Beatryczy, Petrarki dla Laury, Tassa dla Eleonory!...	Najpewniejszym: w bramach rozkaz mają straże, w zamku pilnują także. Dostaniecie odprawę... jak skoro ukażecie się w mieście.	No... dość już tych tańców... Zmęczy się pani zanadto.	Zmiłujcie się ludzie... zalizali a. żali (daw.) dziś popr. forma M lm: ci przybysze. kąsały rękę pańską? Toć polski chleb jedzą!	Ach, jeśli się złościsz znowu, możemy o tym nie mówić. W ogóle możemy nie mówić o niczym, nawet nie widywać się wcale.	Żebraczka nie jest wprawdzie zjawiskiem nowym, lecz dziwne, że o tej porze i dzisiejszej nocy wcieliła się w tę właśnie postać.	Ba, po co się żenił?	Czy pan nie jest fizjonomistąfizjonomista zapytała panna Rita.	Dobrze, ale Boaz nie wychrzcił się.	Mój mąż przyjeżdża w maju; na niego to zdam; ale tak myślę, że jak Basia zechce, tak będzie.	Nazywam się Feliksiak To ja służyłem za pana w wojsku...	Nie, Rumi. Pozostanę na ziemi ojców moich. Jedź z nim, dziecko najmilsze, jeśli wierzysz w moc jego tak silnie, i bądźcie szczęśliwi.	To mnie zbyt nie martwi Zastanawiam się tylko, jak odgadniemy jego myśli, aby sprowokować odpowiedzi.	Widzę starca z siwymi włosami, stojącego obok łoża mego, widzę niewiastę u stóp moich, widzę młodą osobę klęczącą przy tym łóżku. Ach Boże! Jakież cierpienia na ich twarzy wyryte! Czy nie można im pomóc, Gerwidzie? Czemuż mnie tak obchodzi los tych osób?	W swojej skromnej sukience wydała mi się daleko piękniejszą niż w stroju balowym, w którym ją przed kilku godzinami widziałem, a w którym jednakże była czarującą. Przybył jej urok, jakiego nie posiadała dotąd, urok prostoty. Czoła też już nie zasłania grzywką ani nie nosi za sobą tego fatalnego tłomokatłomok	Bzdury! Żadne trytony nigdy nie istniały. To naukowo dowiedzione, chłopie. I nie było żadnej Afrodyty. Prawda, Judy, że jej nie było? „Walka ludzi z prajaszczurami!”. „Dzielny kapitan atakuje przedpotopowe potwory!”. Człowieku, taki tytuł musi mieć wydźwięk!	Dosyć. Wierzę ci. Takim go widziałem w ogniu bitwy. Widziałem i słyszałem. To on!	W tej chwili nie chcę sobie nad tym łamać głowy i psuć sobie tego miłego popołudnia	Wręcz opłakane. Ubranie oskarżonego było wysmolone, ręce bardzo brudne. Pułap w wielu miejscach pokryty był pajęczynami. Zauważyłem, że garnki, w których gotowano zioła, porośnięte były tłustym brudem. Prawdopodobnie służyły również do gotowania strawy i robiły wrażenie nigdy niemytych. Podłoga była zawalona śmieciami i różnymi rupieciami. Zaduch panował taki, że trudno było oddychać.	Prędzej znajdziesz śmierć, albo szpital waryatów.	Zaraz. Od Fajumu do Chartumu to druga; od Faszody do tego wąwozu, w którym znaleźliśmy Kinga to czwarta.	Nie, wcale nie jestem śpiąca	Ja zostanę sam.	Mnie to mniej dziwi Moja służba mówi mi tylko to, co uważa za stosowne. Prawdopodobnie nie lubią zakonu Św. Jana.	O, charakter miał gwałtowny, co wreszcie mogło pochodzić z nie dość starannego wychowania	Tylko co wyszedł i pewnie nie wróci prędzej niż za godzinę.	Uratować ją lub umrzeć z nią razem. I ja wierzę w Chrystusa.	Idźże Kasprze, przyjm gościa w czeladnej, a ja pismo odczytam.	Ja chcę, ja chcę.	Ja, nic a nic Najjaśn. Panie, pospieszył Ordyński.	Ja, nic... Padam do nóg wielmożnego pana... My tylko za interesem do pana hrabi...	Karma dla ptaków?! A nie mogę chociaż zostać marynarzem?	Mamy tu kiltę, której zawartości nie znamy.	Nic nie rozumiem...	Nie zupełnie... tylko nie potrzebuje już usług twoich. Widzisz, drogie dziecko, wchodzisz nazbyt cicho do pokoju. Miss Remsen doznaje przestrachu spostrzegając cię nagle... ot i tyle.	Nie, nie! dziś: zawrzasnęła..	Nie, panie	Niech pani teraz wstąpi do mnie, panno Łucjo. Coś pani pokażę.	Niech tak uczyni...	Zaśpiewaj pani, cobądź... niech tylko głos usłyszę... A może mogłabyś pani solo śpiewać?...	Zdaję sobie sprawę, ale co będzie dalej?	A Jadwisia rozumie do tyla włoską mowę?	A jak zginiesz?	A jegomość będzie po weselu wojował?	A kiedy obiecał wrócić?	A prosto nawłóczcie!	A to dlaczego, panie Cyrusie?	A! ale ta zima taka długa!	Ale mu przez to pannę dają.	Ale oddadzą, oddadzą...	Boże! Jaki powód choroby? Kto leczy?	Czabanować wamCzabanować wam niewolnik, sługa. pogańskie!	Czekam.	Dobrze. Kiedy zaś waćpan będziesz chciał, żebym przestała, to mi słowo rzeknij.	Gdzie?	Głupiś	Jak honor kocham, ale do cukierni...	Jaki ma posag?	Jakże tedy „każdej rodzinie rola domowa”?	Jakże wam zazdroszczę! Przyszliście tutaj sami?	Jezu!...	Kochałeś kogo tak, jak mnie?	Kupię ci, Józia, kupię...	List, Podstęp	Można do obu, można do jednej.	Najdroższy, mogę ci zaufać?	Należy dostarczyć im leków i opieki w zamian za zwrot kosztów ze strony drugiej.	Nową niespodziankę, jak widzę, zgotowaliście nam, panie stolniku?	Panie, ludzi zawsze można wywrócić niby surdut, podszewką nawierzch.	Po śmierci	Podstęp odparł kapitan	Powiedz, coś zdołał uczynić dotąd dla mnie?	Proszę pana naczelnika do telefonu.	Przestań wreszcie paplać Musiałeś już zdrowo sobie łyknąć.	Tak, rzeczywiście	Tak, tak Dopieroś wstała?	Tiesa,	To wiemy, ale jakiż wniosek?	Urządza pani tertuliętertulia (hiszp.) zapytał z roztargnieniem.	Więc mogę?	Wytłumacz to wyborcom!	Właśnie z tą prośbą przyszedłem...	Zwątpienie mówił Jędrzej z Brochocic.
Myśleliśmy, że znajdziemy tam wino lub wódkę. Szukaliśmy, kiedy pan omdlał, bo na razie nic innego nie było pod ręką	A więc to nie tam pogrzebałeś pan dziecko? Po cóż mnie było oszukiwać? W jakim celu? No, mów pan!	Kiedy pan wcale nie jest taki starszy... A to bardzo łatwo. Mnie nigdy nikt nie uczył, a tańczę wcale nieźle od pierwszego razu...	Niechże się już dzieje, co chce. Aby nasz pan Longin, niebożątko, przedostał się szczęśliwie! Przez całą noc spać nie mogłem, tylko o nim myślałem, a com się zdrzemnął, tom go w opresji widział, i taki mnie żal brał, że az poty na mnie biły. Najlepszy to człowiek, jakiego w Rzeczypospolitej możesz znaleźć, z latarnią przez trzy roki i sześć niedziel chodząc.	Ale co pan profesor mówi! Widzę pana, dzięki Bogu, zdrowym, czerstwym! Nie trzeba tak mówić!	Tak. Jego cieniem w oświetlonym pokoju myślał w duszy	Panie! Ośmielę się zauważyć, że jest tu ktoś, kogo, jeśli mnie wzrok mój nie myli, znałem dawniej. Otóż przyda się może panu temu wiadomość, że wszystkie błędy i przewinienia moje przypisuję temu zwłaszcza i temu tylko, że służąc młodym paniczom, nie miałem siły oprzeć się im i dałem sobą powodować. Niech słowa moje nie obrażają tu obecnego dżentelmena. Ostrzegam go we własnym jego interesie, sam poznawszy swe grzechy, pragnę, aby się i obecny tu dżentelmen opamiętał i żałował za zło, w którym brał udział.	A czemuś tak chrapał, kiedym przed półgodziną był przed wagonem? Nie można było zbudzić cię.	Prawda, że to tak zwykle bywa i nie przysiągłbym, czy i tym razem nie tak było; zdaje się, że to wszystko musiały być fałszowane klejnoty, bo to w komedii nikt tego ściśle nie przestrzega. Zresztą, Sancho, chciałbym, żebyś ty lubił komedie i żeby ci, co je układają i co je przedstawiają, byli zawsze twoimi przyjaciółmi, bo to widzisz, ci ludzie są dla kraju bardzo użyteczni. Komedia jest wiernym zwierciadłem życia ludzkiego, a ci, co ją grają, najlepiej nam dają widzieć, czym jesteśmy i czym być powinniśmy. Byłeś kiedy na jakiej komedii, Sancho?	To jest łgarstwo. Socjalisty-posła nikt jeszcze nie podkupił. I ja nie na wszystko ciemny, chociem za granicą nie bywał. Głupstwa gadacie. Jakbyście socjalistów znali, tobyście wiedzieli...	Pani teorię moją, na doświadczeniu życiowym opartą, obraca w śmieszność, ze złośliwością, jakiej się w pani nie domyślałem chociaż powiem, że nawet ewentualność, o jakiej pani wspomina, nie byłaby dla pani bez korzyści. Serce pani wzbogaciłoby się o jedno wrażenie więcej, nie mówiąc już o tym, że duch w zetknięciu się z niebezpieczeństwem mężnieje.	Proszę mamci... ten pan bardzo jest grzeczny. Sam do mnie podszedł, jakem siedziała na belce, i pierwszy zaczął mówić. A potem, proszę mamuńci, to jest ten sam pan, który wczoraj był w teatrze... To on mi rzucił na kolana różę...	Miłość podziw, uwielbienie. dla waszej książęcej mości godnie opisać nie umiał... Tak myślę, że cnota w niej jeno i przyrodzona jakowaś nieśmiałość afektom stała na przeszkodzie. Ale gdy się dowie o szczerych waszej książęcej mości intencjach, tedy jestem pewien, że sercu zaraz cugli popuści, a ono bryknąć na pastwisko miłości z największym impetem nie omieszka.	Tak samo jak i ja. Nie od razu. Przyuczyć się musisz. Z początku jak małe dziecko na nogach nie ustoisz.	A patrzajże! Skąd wzięły się płaszcze szare! Kto się im ze czterech herbów nie wywiódł, szary nosić musi, choć szlachcic jest i tak dobry jako i drudzy. Herb herbem; najmężniejszy, gdy niebogaty jest i pleców nie ma, szaro go ustroją. A te szaraki lepiej się odbiją od białych.	Ach! Ach, księżniczko, jakże dobra, jak anielsko dobra jesteś Spójrzcie tylko, Najjaśniejsi Państwo Spójrzcie na tego uroczego aniołka, na to wcielenie dobroci. Właśnie spotkałyśmy tutaj tę brudną małą nędzarkę, nie wiem, dlaczego straże dworskie nie ubiły na śmierć tego szkaradzieństwa, nie wiem, jakim sposobem przylazło to aż tutaj, i mój mały, słodki aniołek, moje cudne kochanie daje temu brudasowi swoje własne ciasteczko!	I pewnie! Twoja cnota nie będzie po śmierci wyła, jeno zgrzytała, chyba że za życia na usługach diabłu zęby straci.	Niech się pani o to nie troszczy głos pani mi wystarcza. Zakochany jestem w pani głosie, cokolwiek by pani mówiła.	Tak jest miłościwy panie Ban miał powierzoną straż insigniów królewskich, był odpowiedzialnym za nie. Wydał je lub niedbalstwem swem dozwolił je królowej przywłaszczyć. To ułatwiło śmieszną koronacyę pogrobowca, a drugą koronę królowa zastawiła cesarzowi i za okup jej wojnę prowadzić będzie. Słuszna rzecz, żeby stróż za skarb odpowiadał.	Szczurze Nie mogę wrócić ot, tak sobie do domu, iść spać i nic nie zrobić. Wątpię, abyśmy mogli być użyteczni, ale wyciągnijmy łódkę i popłyńmy w górę Rzeki. Za jakąś godzinę wzejdzie księżyc i wtedy zaczniemy szukać Grubaska według sił i możności. Bądź co bądź, lepsze to niż iść spać i nic nie robić.	To cię nie minie! Jakże to nas będziesz teraz do Birż wiózł? Co się stanie, jeśli ty powiesz, że nas jako więźniów przywozisz, a my, starsi godnością, powiemy, że to ty masz być do lochu wrzucon? Komu, myślisz, dadzą wiarę? Zali mniemasz, że komendant szwedzki zatrzyma nas dlatego tylko, że go pan Kowalski będzie o to prosił? Prędzej nam zawierzy i ciebie w podziemiu zamknie.	Czarnego psa nie wymyjesz do biała. Czy to on pierwszy raz pijany?	I pan w niej się kocha	Nie mów głupstw, kochanie. Przyzwyczaiłem się do niektórych rzeczy zagranicznych...	O, doskonale! U mnie w domu zamiatają izbę i babce mojej czyszczą buty, która wprawdzie boso chodzi, ale tylko przez upór, bo ja jej niczego nie żałuję. Stara jest...	Rozumiem odpowiedź, że przez określenie nie chciałabyś spłoszyć uczuciowych sensów, czy też je pozbawić miłosnych treści.	Tak, z Janiny. Doprawdy, wyglądasz jakbyś naprawdę nie wiedział, co mnie tu sprowadza?	A mnie ze sobą nie chce wziąć...	Bo, jak w tym wypadku, tej prawdy nie znam.	Czemuż nie mogłem zabrać tej książczyny i dać z nią drapaka?	Ja? Pracuję, jak pan widzi.	Mamusiu, a pan Stach?	Musisz. Nie masz wyboru. Nie zwlekaj.	Nie rozumiem obyczajów białych ludzi. Kapłan wizerunków w lahorskim Domu Cudów był grzeczniejszy od tego chudzielca. Zabiorą mi tego chłopca. Chcąż zrobić sahiba z mego ucznia? Biadaż mi, jakże odnajdę swoją rzekę? Czyż oni nie mają uczniów? Zapytaj ich.	Tego też nie rozumiem! Mówiłem staremu	Boże zachowaj! Ojciec kochał Sawiniusza; wiedział, że to chłopiec pod każdym względem dzielny i na którym można polegać. Co do mnie, jedno tylko mam teraz życzenie, aby mój brat powrócił. Nawet przepoławiając dla niego majątek, będę jeszcze dość bogaty, aby zapewnić pani szczęście, którego masz prawo oczekiwać.	I wszystko to jest prawdziwa prawda, nic na niby.	Uznajemy to na tysiące sposobów i twierdzimy, że wprawdzie mężczyzna tworzy cywilizację, ale dopiero kobieta uświęca ją i wyciska na niej idealniejsze piętno... Jeżeli jednak kobiety mają nas naśladować pod względem owej zwierzęcości, to niby czymże będą lepsze od nas, a nade wszystko: za co mamy je ubóstwiać?...	A czy ja mówię, że się wychrzczę?	I sądzisz, że można uciec od tego, co się już poznało?	Najzwyczajniej w świecie. Widziałem go przedwczoraj na własne oczy, gdy wsiadał w „Bristolu” do windy i następnie, gdy z tejże windy wysiadał wraz z miss Elisabeth Normann.	Tak, ale co oni tam smażą na tym ogniu?	A któż to ma przyjść?	Abe mam świetny pomysł na film.	Ach, co mnie to obchodzi. Do widzenia!	Czy istotnie tak źle się czujesz?	E, to przejdzie, to przejdzie!	Freund? A jakże! najzupełniejszy! Jedź tam ostro, te, guzdrała! Koniom po bacie!	Jadę na spotkanie ojca	Jak się miewasz, Nito Czemu mam zawdzięczać twoją miłą wizytę?	Któż to... my?	Pani jest?	Pewno jej przyszedł do głowy jakiś pomysł Ona zawsze tak się zachowuje, gdy uda się jej wymyślić coś nowego...	Pisałem parę listów i powtarzam, że w słowach jej brzmiało wyraźnie głębokie uczucie, lecz tamowane przez jakieś wędzidła, które kaleczą jej czystą miłość	Skoro się gra...	Szwedom nas wydadzą! Tegom się spodziewał.	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Tak tedy, moja żono a co do tego, zgoda z nami, że córka zostanie hrabiną?	Trzecie drzwi na prawo trafi pani z łatwością.	Zaraz po co? Tak sobie. Śnił mi się dziś Sen nocy letniej. Muszę go sobie przypomnieć.	A czy jesteś pewny drogi?	A jakaż rada?	Ach tak, ścinają mu łeb?	Co, mój sopranie?...	Coś sobie w tej chwili myślała?	Cudownie! A zatem... będę pani służył czterema tysiącami rubli do lipca, a choćby i do grudnia, jeżeli...	Czy sir Karol otrzymywał poprzednie listy, pisane takim charakterem?	Czyli?...	Do którego?	Dotychczas do żadnego.	Ja bowiem o pochodzeniu Manuela sądzę inaczej!	Jak was widzę!	Jakto, co robię ze sławą?	Książę Jeremi Wiśniowiecki!	Może dać ci cytryny?	Może niechcący... Ale lepiej sprowadź waćpan... Mam ci też kilka słów rzec.	Możemy spróbować	Muszą uznać, gdy ja im powiem...	My!...	Młodość, Dorosłość, Syn, Ojciec	Najzupełniej.	O czemżeście mówili?	O mości książę, wolałbym ją zmarłą widzieć!	Owszem, bardzo chętnie.	Potoną!	Powiem Julji należę do niej.	Pragniesz teraz dużo świeżego powietrza, prawda?	Pudło, kapitanie?	Sala będzie zapełniona	Skazano ją i stracono w Tours ale żal jej i pobożność zyskały jej powszechne współczucie, mimo potworności zbrodni.	Słuchaj no, Peerze czy ta oswojona sarna była z nimi?	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie, raporcik każdego dnia, regularnie. Tak: pisany, ustny?	Ta ma dwa patyki w pończochach!	Tak sądzę...	Tak. Jeździłem tamtędy do brata pod Małogoszcz.	Ty parchu!	Wolfgang! co on powiada?	Wszystkobym śmiała, kochając	Znajdziesz Ale wszy za kołnierzem. O, żeż!	Żeby ludzie byli aniołami.
Moje ręce nie mogłyby popełnić takiego morderstwa; żeby nawet usta moje rozkazywały im uczynić to, one by ust moich nie posłuchały. Ale tydzień temu przyszedł tu ojciec mój i z wielkim gniewem rozkazał mi, ażebym oddał mu tę „przeklętą” książkę, którą my razem w sabat czytaliśmy na łące. Ja milczałem. On krzyczał: „Czy u ciebie jest ta książka?”, powiedziałem: „U mnie”, ale kiedy znowu zapytał się mnie: „Gdzie ona jest?”, ja milczałem. Biłby mię, ale wspominając na mój urząd w synagodze i na wielką miłość, którą lud ma dla głosu mojego, lękał się dotykać ciała mego. Zaczął tylko wszystko rozrzucać w izbie, a jak pościel rozrzucił, to i książkę znalazł. Chciał ją nieść do rabina, ale ja wtedy do nóg jemu upadłem i prosiłem, żeby on tego nie robił, bo nie pozwolono by mi za to śpiewać przed Panem i odebrano by mnie tę miłość, którą lud ma dla mnie za to śpiewanie moje. Ojciec sam tego zląkł się, bo on dumny bardzo z tego, że syn jego taki młody ma już wielki zaszczyt w synagodze, i on myśli, że za to, iż syn jego Panu śpiewa i ludowi słowa modlitwy podaje, Pan jemu powodzenie w interesach dawać będzie i grzechy jego przebaczać. Nie poniósł książki do rabina, ale ją sam w płomienie rzucił, a jak ona paliła się, śmiał się i skakał z radości...	Bardzo być może. Idzie mi o to, że szal należał do żony Schomberga. Zdaje się, że ten Schomberg to skończony łotr	To ją wyrzuć, a jak mnie obudzisz, to ci łeb przekręcę na drugą stronę i taką watę ci z pyska zrobię, że cię rodzona kochanka nie pozna. Telefon zaknebluj, przynieś samowar i wszystkie dzienniki.	Ach, to nie o pana chodzi. Chodzi o Halszkę. Pan ma... pan jest w posiadaniu jej listów. Ja wiem, że przedstawiają dla pana cenną pamiątkę z okresu, gdy się rodziło wasze uczucie. Któż tego nie rozumie?... Ja sama niechętnie bym się takich listów wyzbyła. Niechętnie bym się ich wyzbyła nawet wówczas, gdyby już samo uczucie zgasło. Przecież to tak miło jest mieć utrwalony na papierze dowód czyjegoś oddania, czyjeś serdeczne wyznania miłosne. Ale widzi pan, Halszka jest mężatką, jak to panu wiadomo. Otóż świadomość, że listy te w jakiś sposób mogą dostać się do rąk jej męża, napełnia ją przygnębieniem. Nie, niech pan mi nie przerywa. Wiem oczywiście, że pan tego by nigdy nie zrobił, ale przecież, mój Boże, ktoś może je panu wykraść. Może je pan zgubić. Może pana spotkać jakiś nieszczęśliwy wypadek. Trzeba się z tym liczyć. Wtedy listy dostaną się do rąk ludziom obcym i to może zrujnować życie kobiety, która pana kocha.	Ma on tutaj ma. Taka głowa to skarb. Pan Ofman dobrze mówi, gdy powiada, że ten naród musi zginąć. Co on produkuje? Dotąd nazywał się krajem rolniczym i produkował zboże, ale od czasu jak Ameryka dostarcza na targi angielskie tańszego zboża, mało kto już pyta się o zboże polskie, a Indie robią znowu konkurencję Ameryce i obiecują ceny jeszcze niższe.	To z wielkiego szczęścia, mój jegomość! Jeszcze nigdy nie miałem tyle pieniędzy na własność.	Na Szweda, miłościwy panie!... Nic tu już więcej nie wysiedzę, bo czegom chciał, to już mam: to jest, łaskę twoją i grzechów dawniejszych odpuszczenie... Pójdę do pana Czarnieckiego razem z Wołodyjowskim albo i z osobna będę nieprzyjaciela podchodził, jako dawniej ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Tempe: To są właśnie te wszystkie frazesy, których myśmy się wyzbyli i w tym jest nasza wielkość. Jesteście obaj pseudoprometeiczne duszki. Chcielibyście dawać z łaski, a nie macie czego, a jak sami biorą, to was to oburza. Zmechanizowanie, czyli mówiąc po prostu: zbydlęcenie świadome a reszta to nadbudowa, ornament, który tak się rozpanoszył, że zjadać zaczął to, co miał zdobić. Doszliśmy do kresu burżuazyjnej kultury, która nie dała nic prócz zwątpienia we wszystko.	Biedaczysko! Co za klimat! Żyją tam, jak na Saharze, pod rozpalonym kloszem. Biedny chłopiec! Pomimo wyglądu słabe to było stworzenie, porwał się na czyn ponad siły, upewniam was, nad siły. Annie, duszko, musisz przecie doskonale pamiętać, że silny nie był nigdy, nigdy! Od czasu jak on i córka moja, dziećmi będąc, chodzili z sobą pod ramię, wiem, że silny nie był.	Okrutna Kiterio, gdybyś raczyła mi podać rękę teraz, zmniejszyłoby mi to cierpienia i boleści, których doznaję. Przemóż to na sobie.	Mylisz się. Będę tańczył na twoim grobie, to prawda, ale ci wystawię pomnik ze stosownym napisem w języku łacińskim. Wyliczę wierszem jambicznym twe zasługi.	Nawygrzewała się dosyć w Borynowej chałupie, najadła tłusto, nasmakowała dobrości, to może teraz i biedy popróbować. Człowiek całe życie przymiera głodem, haruje jak wół, a nikto nawet nie polituje.	Nie bójcie się. Poleciłem was staremu szejkowi, który wiezie pocztę. To mój dawny znajomy. Dałem mu zegarek i tym zjednałem dla was jego opiekę.	W takim razie, wybaczy mi pan, lecz powiem otwarcie, że lepiej byś zrobił pozostawiając to biedne dziecię samej sobie.	Zgadza się. A jeśli zakopując bób, powiesz: „Idź bobie pod ziemię to jeszcze lepiej. Tak właśnie robi Joe Harper, a on już był blisko Coonville i w ogóle dużo widział. Czary, CzarownicaA jak się usuwa brodawki zdechłym kotem?	Ma pan słuszność, drogi panie Spilett ja też to zauważyłem. Ta wyspa wydaje mi się dziwna i co do kształtu, i co do przyrody. Wygląda, jakby przeplatały się tu wszelkie tereny występujące na kontynencie, i nie zdziwiłbym się, gdyby się okazało, że była kiedyś częścią kontynentu...	Droga pani, pan Danglars tak dobrze zna giełdę, że zawsze zdoła odzyskać, to co stracił.	Och! nie, za to ci ręczyć mogę synem ojców moich.	Na nic to, na nic! Języków mi dostańcie.	O! uderz się W. K. Mość w piersi! Łatwiej to uczuć mnie, matce, niż wypowiedzieć i wyliczyć. Od kilku miesięcy listy ustały prawie, ton się ich zmienił, w kilku znalazłam zdania zupełnie moim przeciwne. Naostatek...	To prawda! Ale czyż czuwałem, jak należy, nad młodą, osiemnastoletnią dziewczyną, czyż czyniłem, co trzeba, by nie rzuciła się w zepsuty świat? Czyż starałem się pocieszyć ojca, któremu córka była wszystkim, który nią tylko żył?	A jeśli to opat poluje?	A przy tym nienawidzi nas ona, bo to hic mulierhic mulier (łac.: ten kobieta) stronniczka, zwolenniczka..	Co to mając ledwie lat cztery	I dlaczegoż to ja, dlaczego właśnie ja mam panią ratować?	Jak widzę, jesteśmy kolegami Powinno by to właściwie wystarczyć jako powód do zawarcia znajomości. Moje nazwisko jest Royal Gardner. A pani jest ową panną Shirley, która niedawno recytowała podczas wieczoru filomackiego Tennysona, prawda?	Jakiż to?	Krosnowa! co to takiego? Mieciu, Krosnowa! o!	Od kiedyż to sprawiłeś sobie honor?	To może być Ribera	E, mnie tu śmierdzi między onymi, z przeproszeniem, kapitanami, porucznikami, a choćby też i pułkownikami. Panie odpuść! Pułkowniki... Nic ino pułkownik na pułkowniku, a za nim parobcy od gnoju. Widziałem przecie na własne oczy jednego, jak wziął spychać kurek karabinowy garścią z góry, a tak szczerze, aż go i urwał. Pyta go się starszy delikatnie, czemu nie strzyla:	Rozum, Bogactwo, Bieda, Głupota, Kondycja ludzka, Pozycja społeczna odparł Duch, spoglądając na nieszczęsne istoty z głębokim współczuciem. dodał, wskazując chłopca imię. Nędza. Strzeż się obu jak ognia oraz tego wszystkiego, co od nich pochodzi, a przede wszystkim strzeż się chłopca, gdyż na jego czole wypisany jest straszny wyraz: Zguba. Możesz się ich wyprzeć możesz oburzać się na tych, co to mówią, możesz ich spotwarzać i potępiać: ale jeżeli nie postarasz się o usunięcie tych klęsk, biada ci!	Ja nie mam najmniejszéj nadziei lecz gdy małżeństwo jest tak w górze postanowione i ma być nieuchronném... dobrze byśmy się z góry przygotowali do tego, co nas czeka.	Pan, zdaje się, z czegoś jest niezadowolony?	Pawle, gdybyś słyszał własny głos, gdybyś widział swoją twarz, swoje oczy!... Nie, Pawle. Nie mogę ciebie zrozumieć. Nie mogę zrozumieć, dlaczego chcesz ponownie zatapiać się w ten szlam. Tak trzeźwo umiesz patrzeć na życie, a nie chcesz spojrzeć w oczy samemu sobie. Jesteś zmęczony, Pawle, jesteś strasznie zmęczony. Chcesz dać się zaszczuć im wszystkim, chcesz zniszczyć się do ostatniego włókna. Nie, Pawle. Nie wolno ci zrobić tego. Spójrz śmiało na siebie i powiedz szczerze, czy tak wygląda zwycięzca, czy z takimi nerwami człowiek rozsądny ma prawo rzucać się do walki, do walki, którą przecie zawsze będziesz mógł rozpocząć na nowo, gdy wrócą ci siły, chociażby tylko fizyczne. Pawle, przecie jesteś teraz tylko cieniem samego siebie. A kiedyś, kiedyś znowu wrócisz, jeżeli... jeżeli w dalszym ciągu w tym będziesz widział swoje szczęście, swoje straszne szczęście... Nie, Pawle. Nie proszę cię o łaskę dla siebie, nie roszczę sobie prawa do przekonywania cię. Chcę tylko, byś uznał rzeczywistość. Sam mówisz, że jeszcze nie wszystko stracone, że da się z katastrofy wycofać znaczne kapitały. Odpocznij. Tymczasem ustanie kryzys, poprawią się koniunktury... Odpocznij.	A zimno, adyć kiej pies tak gryzie. Panienko! a panienka wie, że dzisiaj był pan z Krosnowy? Szłam, a on mię pyta: Janowa! Grzecznie się ukłoniłam i słucham. A on wąsiki se podkręca i rzeknie: A panna Janina już wstała?	Niech mi pan powtórzy, że ma pan nadzieję, panie Spilett Niech pan powtórzy, że uratuje pan Harberta!	Ale spójrz na tych gondolierów czyż nie śpiewają bez ustanku?	Dosyć żem się dała namówić i pojechała z nią naprzód zawiozła mnie do swojego domu, tu, żem była jak zazwyczaj bardzo skromnie ubrana, naprzód mnie wymuskała pomimo mojego oporu, i dopierośmy siadły z nią do powozu. Pojechałyśmy naprzód do jakiegoś ogrodu, gdzie prawie do zmierzchu przechadzałam się z nią po bocznych uliczkach. Szła ze mną zakwefiona, mało mówiąca, czegoś niespokojna.	Jak szpiclowskie dziecko! Oni już teraz chodzą z dziećmi, dla większej swobody i dla pozoru! Takiego nikt nie posądzi. Pani pierwsza się śmieje: szpicel z dzieckiem! A w tym jest wielki spryt!	Kłamstwa usta moje nie wyrzekną na ten krzyż święty ręczę, Miłości Waszéj, u nas go niema.	Niebezpieczeństwo jest wszędzie A pan się śmieje.	Spróbujcie: inom jedna sierota, ku mojej obronie nikto nie stanie, ale uwidzicie, czyje ostanie na wierzchu!	Tutaj jest słup, na który się wdrapywaliśmy podczas zabaw, i studnia	Wielką moją wadą jest, że nie potrafię się nigdy zdecydować, ale ty jesteś gorsza	O, proszę się uspokoić Nie przedłużaj jeszcze tej dramatycznej sceny. Nazwisk nie podano rozmyślnie. Mój ojciec sam nie wie, kim był ów prezes, a gdyby go nawet znał, nie potrafiłby panu tego powiedzieć, bo imion własnych nie ma przecież w słowniku.	Tak ciemno, tak ciemno! A oni się od czasu waszej nocnej wycieczki strzegą. Może na cały szereg wpaść, ani się obejrzy...	Za późno, za późno! kochany panie... Ale, ale, jeszcze maleńka prośba: Nie mów nikomu, żem tu był; szczególniej nie mów u pani Wizbergowej lub Szwarcowi, jeżeli ich będziesz widział kiedy.	Jeśli zobaczą, że się zatrzymujemy, mogą pomyśleć, że się boimy. Idźmy dalej. A ci, którzy staną nam na drodze, będą się musieli z nami zmierzyć.	My też jej na Chwostyku szukamy Kmiecie się zbierają na Lednicy. Bądźcie nam głową na tego zbójcę...	Ja bym ją zabiła, kokietkę. O niego już nie dbam, jeżeli dał się uwieść tej zalotnicy, ale jej nie daruję, nie daruję, nie daruję!...	A pana Połanieckiego niema jeszcze?	Czy on jest spadkobiercą?	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	I co jeszcze?	Ja nic nie przypuszczam, ja jestem pewny, że pani rządzisz nim despotycznie... Otóż tyrania męska wyciska łzy kobietom, ale tyrania kobieca przyprawia mężczyzn o choroby, ogłupia ich, obezwładnia, demoralizuje...	Jakże panna Helena, czy wciąż jeszcze zajęta RopsemRops, Felicjan (1833–1898)	Niczego tam nie było Pewnie jakaś ryba.	Nie wiem... gdzieś była...	Niech Wasza Eminencja osądzi: bal u pani konetablowej; wycieczka nocna do Luwru; wieczór spędzony w Amiens; schwytanie Montaigu; list pani de Chevreuse.	Przyjechałem dziś dyliżansem z Canterbury. Mieszkająca tam ciotka zaopiekowała się mną. Właśnie skończyłem szkoły. Ale ty, Steerforcie, jakim się znalazłeś trafem?	Sst, sst... Czy nie mógłbym czego tu zrobić? Jesteśmy trzej starzy przyjaciele... W tym życiu nie pozyskamy nowych...	Tak, pan.	Widzisz, chciwość zawdy na zły koniec przywodzi.	Złaź! A co widzisz na lewo?	A wy chłystki, szaraki, sługusy! Mości panowie, do szabel!	A-a-a-haa... Za-a-araz...	Bogaty.	Bóg cię zesłał, kochany panie Rzecki!	Będziemy ją odwiedzać u Solskich... Mamy prawo, nawet święty obowiązek...	Cichojta! Przyjąć go czym, gorzałki mu dać!	Co wiesz?	Do licha!	Dokąd miałbym odejść?	Dziękujemy ci, Saro!	Dziś?	D‘Artagnan i jego przyjaciele.	Hanuś, powiedzieć ci coś?	Hm! bieda panie Macieju!	I nic więcej.	I o żonie?	I owszem, zaraz!	Ja znam wszystkich.	Jak zawsze.	Jej najzaciętsze nieprzyjaciółki dają jej dwadzieścia sześć.	Konflikt, Interes, Grzeczność, Fałsz ojciec. pożarłem.	Najchętniej! Jedną z najtrudniejszych w życiu kwestyj stanowi rozstrzygnięcie, kto jest całkiem normalny umysłowo, a kto napoły zbzikował. Różni rzeczoznawcy twierdzą, że dziewięć dziesiątych ludzi są w ten, czy inny sposób pomyleni, mojem zdaniem, człowiek który zbiera jakieś przedmioty i używa ich w sposób nieodpowiadający przeznaczeniu jest do pewnego stopnia warjatem.	Niekoniecznie	No dobrze ja wiem, że następstwa jego aktywności są... katastrofalne... niepojęte... Ale co mamy robić?	Paradny jesteś, Jurek! Dobranoc panom.	Patrokles z greckim pułkiem eskortuje machiny wojenne.	Po co?	Proszę pani, Allan przeszkadza.	Przyjaźń, Miłość, Poświęcenie wykrzyknął Lucjan.	Słucham księcia...	Tak jest!	Tak, ale w którą stronę?	Tam mieszka nieczysta Żydówka, która powstrzymuje przybór Nilu... Biada nam!... nędza i głód wisi nad Dolnym Egiptem.	Tędy! Tamtędy!	Za co?
Uległość jego polega w znacznej części na szacunku, do którego go zmusiłam. Jestem kobietą bardzo cnotliwą wedle praw; umilam mu dom, zamykam oczy na jego miłostki, nie biorę nic z jego majątku, może trwonić dochody, jak mu się podoba, staram się tylko ocalić kapitał. Za tę cenę mam spokój. On nie rozumie lub nie chce rozumieć mego życia. Ale jeśli prowadzę tak na pasku męża, to nie znaczy, abym się nie lękała jego wybryków. Jestem jak pogromca niedźwiedzia, który drży, aby się któregoś dnia kaganiec nie zerwał. Gdyby Wiktor przypuszczał, że ma prawo mnie nie szanować, nie śmiem przewidywać, co by się mogło zdarzyć: bo on jest gwałtowny, ambitny, a zwłaszcza próżny. Nie ma na tyle inteligencji, aby zachować rozsądek w drażliwej okoliczności, która by wystawiła na próbę jego złe instynkty; jest słaby. Zabiłby mnie może w pierwszej chwili, choćby na drugi dzień miał umrzeć ze zmartwienia. Ale nie obawiam się tego nieszczęsnego szczęścia...	Tandetę, panie, trotuarową facetkę, a w najlepszym razie wystrojonego parzygnata. To mnie dobiło. Nie przedstawia już dla mnie żadnego interesu. BłotoObejrzałem ją po raz ostatni, musiała się obrazić, bo opuściła suknię w błoto i przeszła na drugą stronę ulicy.	Niechże pan nie udaje Babcia pisała, że tatuś zrobił panu brutalną scenę, a zaraz po liście babci przyszedł ten anonim o tatusiu i jego... złotowłosej amantce. Muszę panu przyznać, że to było szatańsko zręczne posunięcie. Nie podejrzewałam pana o tyle dyplomatycznych zdolności: jednym zamachem zemścić się na tatusiu, zdyskredytować go i zmusić matkę, a zatem i mnie do powrotu.	Ale gdyby Bóg tak zrządził, iżbym zaślubił jaką białą głowę cnotliwą, ale która by mnie biła, byłbym wówczas jako Hiob niebożątko, o ile bym się nie wściekł żywcem. Bowiem powiadano mi, iż te tak zacne niewiasty są zazwyczaj wściekle narowiste. Ale ja bym był jeszcze narowistszy i tak bym ją walił a grzmocił po fatałaszkach (to znaczy po plecach, udach, głowie, płuckach, wątrobie i śledzionie), tak bym jej trzepał odzienie, nie żałując kija, iż sam lucyper czekałby nieustannie na jej duszę przeklętą pod drzwiami. Owo takie batalie nie bardzo mnie tentują i na ten rok obszedłbym się bez nich lepiej.	I trucizny bym się teraz napił, nie tylko wina! I snadź ona tylko jedna mogłaby być dobrym teraz lekarstwem dla mnie	To dobrze! Dopóki będzie daleko, siadujcie zawsze na tym miejscu na zmianę z braćmi tak, bym was mógł dostrzec z wrót wioski. Gdy zaś wróci, czekajcie mnie w wąwozie, pośrodku równiny, opodal drzewa dhak. Sam nie rzucę się przecież w paszczę tygrysa.	Tak Anglik, co przedstawił się nam jako wysłannik firmy Thomson i French w Rzymie. Dlatego właśnie zadrżałem, gdy pan hrabia powiedział u pana de Morcerf, że Thomson i French są twoimi bankierami. Na litość boską, działo się to w roku 1829; czy znał pan tego Anglika?	I jeszcze mówili, abyście na roli kazali robić wszystko, co potrzeba, na nic się nie oglądając. Powiedziałem, jako tu sobie zmyślnie poczynacie.	Człowiek wogóle jest istotą ułomną i rzadko może w sobie wszystkie siły i władze wyrobić do równéj doskonałości. Ideałów lub istot zbliżających się do nich niéma na świécie.	Jesteśmy tedy na drodze do porozumienia. Przyznacie mi słuszność, gdy stwierdzę, że mało jest zdobyć niepodległość, lecz należy ją umocnić i ugruntować?	Nie wiem. Wziąłem urlop w te pędy i pojechałem do ciebie na wypadek...	Przyjdzie i czas na to, ale nie zaraz.	Z gliny. Dalej w drogę, przyjaciele. Ażeby uniknąć niepotrzebnego transportu, urządzimy warsztat na miejscu produkcji. Nab przyniesie nasze zapasy żywności, a do ich upieczenia nie zabraknie nam ognia.	Zaniechaj mnie, to ci ją oddam, przysięgam... na Ewangelię...	Nędza! Tysiąc talarów ocaliłoby mnie. Chciałem się ustatkować, przestać gry i aby zlikwidować interesy, puściłem się na lekki szantaż.	Siedziałeś z tyłu, czułam, ale bojałam się popatrzeć na ciebie, bojałam się zagadać... a serce to mi się tak tłukło, tak kołatało, że ludzie musieli słyszeć... Jezus! o małom nie krzykała z kuntentnościkuntentność (gw.)	Być może. Otóż kiedy leżał w lazarecie, zauważyłem, że Stalky i M’Turk znacznie gorzej tłumaczyli Roman d’un jeune homme pauvreRoman d’un jeune homme pauvre (1858)	Jestem Anna Stokowska Dowiedziałam się, że tu są dzieci pana Jana: Anielka i Józio. To moi siostrzeńcy.	O! nie troszcz się, zastaniesz mnie gotowego do drogi.	E, co mi tu ksiądz będziesz uwagi ciągle robił. A, jak Pana Boga kocham, czego za wiele, tego i zanadto. Myślałbyś ksiądz lepiej o nabożeństwie, a nie o tym, czy kto co mówił lub nie mówił.	Kondycja ludzka, Bieda do wiosny. przetrzymać, to już łacniej będzie, lekciej. Żona, KobietaA nie zechce Antek robić, to i tak po proszonym nie pójdę, do przędzenia się wezmę, do tkania, do czego bądź, byle ino pazury zaczepić i biedzie się nie dać... prawda, dyć Weronka a tkaniem zarabia tyle, że jeszcze i ten grosz zapasny mają...	No cóż, panie Smith przyjrzymy się temu wybuchowi, a jak będzie udany, to będziemy go oklaskiwać. Nie wydaje mi się, żebyśmy mieli się czym przejmować.	A ja anibym się bawiła, anibym czekolady nie nakupiła	Ale jest uczucie honoru! Słaby człowiek zresztą, w ręku mocnego człowieka, to jedno z najlepszych narzędzi do działania, bodaj to z nimi tylko mieć do czynienia!	Chcę się dowiedziéć, gdzie mieszka on?	Co dziesiątemu kula w łeb. Resztę pomieszać z innymi pułkami. Pojedziesz dziś do chorągwi Mirskiego i Stankiewicza, zawieziesz im rozkaz mój, by do pochodu byli gotowi. Czynię cię regimentarzem nad tymi dwiema chorągwiami i nad trzecią Wołodyjowskiego. Namiestnicy mają ci podlegać i we wszystkim słuchać. Chciałem do tej chorągwi Charłampa naprzód posłać, ale on do niczego... Rozmyśliłem się.	Czy wiecie, że nasz pastor ogląda się za inną parafią?	Nikt nie zna tego sekretu?	Tak ale znasz pan nazwisko tego, do którego był adresowany.	Tak mi się zdaje. Bo cóż by robił dwudziestojednoletni chłopak, łażąc za dziewczyną siedemnastoletnią i do tego ładną?	Tyś się ze swoją nie bardzo drożył	Zaraz jutro? Aj dobrze, dobrze! Juz trzeci dzień się błąkam, sam bym nijak nie trafił.	Cóż robić! Słucham, chociaż nie powinnam, i nie odpowiem nic, jak pan tego żąda.	Nie mam dość swobodnej myśli teraz Żeby nawet Bismarck był w mojej skórze, nie dałby sobie rady, a tym mniej poselskim obowiązkom.	A kto ci odnalazł tego papę?	A ma on spiżarnię ten poczciwy pustelnik?	A poczekajcie no! trzeba się przyjrzyć.	Ach! ale pan straciłeś tylko wolność, mój ojciec utracił tylko majątek, a ja straciłem Valentine!	Ale mój ty kochany Pobożanin! rzekł uśmiechając się hetman: jakkolwiek w tym roku nieco jestem bogatszy... ty najlepiej wiesz, co kosztuje taka artystka. Brać nowe...	Ależ wytłumacz mi, co to znaczy?	Bóg go zachowa cało!	Czyżbyś wiedział coś więcej niż ja?	Cóżeś tam robił, co się z tobą działo? Mów, opowiadaj!	Fizycznie zupełnie zdrowy, tylko umysłowo jak dawniej.	Gdzież by ono istniało? W grobie czy w tak zwanym niebie, które jest międzygwiazdową pustynią, zimniejszą i ciemniejszą aniżeli sam grób? Skąd zresztą te dzikie pretensje do wiecznego bytu? Czy nie byłaby komiczną iskra, która błyszcząc przez kilka chwil zakładałaby sobie życie stuletnie? Wszystko, co miało początek, musi mieć koniec...	Hej, Kuba! Czy mi się to wszystko przyśniło, czy pałę zalałem przed niedzielą?	Jest to kombinacja płazu i dzikiego zwierzęcia. Tacy w życiu dochodzą do wszystkiego, o ile zbyt prędko nie skończą w więzieniu	Nie o Litwę idzie ale wam srodze żal Krakowa!	Nie, dziękuję pani. Muszę pojechać do Radoliszek. Mam bardzo mało czasu i czekać nie mogę.	Nie, nie mściwym, ale sponiewierania, ale swojej utoczonej krwi katolickiej	No, to mi się któregokolwiek dnia sprowadzi do mieszkania!	Rozumie się. Wszakże obowiązkiem moim będzie złożyć szczegółowy raport i opisać w nim wszystko jak najwierniej.	Skromność mi nie pozwala powtórzyć	Słusznie jej więc winienem wdzięczność za twoje poświęcenie.	Tak, Marja jest aniołem, piękna, dobra, łagodna, skromna, ale pod tą szatą ukrywająca myśli więcej niż pospolite mają kobiety	Tak, w osiemdziesiąt dni nie licząc złej pogody, przeciwnych wiatrów, rozbicia statków i wykolejenia.	To nic więcej tylko po prostu list od mego męża gubernatora i drugi od księżnej z prezentem.	Wcale nie najgorsi i niegłupi.	Widzę wycofujących się biegiem w popłochu ludzi	Więc widzisz	Zapaść się w ziemię?	Żebyście z piekła nie wyszli	A czemu nas najeżdżacie?	A cóż? Trzeba obciąć.	A kiedy wróci?	A to dlaczego?	Ale nieuzasadniona Niczym nieuzasadniona.	Bez żadnej wątpliwości.	Biegnę i wracam natychmiast	Co?	Co? Jak? Kto?	Dziękuję! Wystrzelże w końcu.	Ho! ho! ho!...	I cóż teraz poczniemy?	Jakto! Książę Gilbert ma te gusty?	Jakże to one wyglądają?	Jest tak rzeczywiście i gdyby tu była maska...	Niech pan wieczorem przyjdzie z panem Maksem, to panom upiekę ciastek z jabłkami.	Niema tu naszej panienki, kumie?	O tak, bardzo proszę, wypiję chętnie szklankę piwa.	O! o! to źle...	Od adwokata... Całuję rączki dobrodziejowi...	Panie ochmistrzu, toć...	Piękne widowisko, przez Bóg żywy!	Postronka by trza...	Poszedłeś późno spać?	Poza tym, widzisz, jest to przecież wielka odpowiedzialność przywiązać do siebie młodą dziewczynę w takiej sytuacji... żal mi Hanny, doprawdy.	Prawda!	Sameś, frajerze, ją tam schował!	Serwus! Jak Boga kocham, to nasz pogromca Terkowskiego! Witam, panie Nikodemie, gdzie pan przepadł?	Sprawi mi pan przyjemność.	Suzina... kupca... jego przyjaciela.	Tak, jeżeli wpadną w niegodne ręce. Lecz zaręczam, iż dojdą według adresu.	Teraz już odebrałeś swoją należność.	Teraz mi wytłumacz dlaczego musieliśmy to zrobić?	To nic, ja chcę, żeby wstał, ja chcę, ja chcę...	Twoja panna Magdalena jest gorsza od Howardówny! To dziewczyna podstępna... propagatorka, która naszym panienkom kazała uczyć lokajczyka i obszywać bębny z ulicy.	Tyś Niemiec?	W jakiej postaci to lubisz?	Wszystko
Owszem, i to pamiętam. Jeden z tych Czar... jak ich tam zwali... ten, któremu na imię było Robin, jak opowiadają, pozostał przy niej. Ale ona była tak strapiona, że ani jej się śniło słuchać, co on tam do niej gadał i obiecywał.	Musi skończyć z tą sytuacją, która prowadzi do... Nie chce mi się wierzyć w to, co pan mówi o tym dziecku	A w niedzielę nie baczyłeś na to, inoś się pchał tam, gdzie najpierwsze...	Tak... to prawda! Oszalał i pewnie nie ustanie, aż znajdziemy się na gościńcu, zmuszeni żebrać jak majorowa.	Jeśli się na mnie rozzłości kiedykolwiek, to już nigdy nie pójdę do niego	Wszystko!	Nikt nie zmusi Solskiego do sprzedaży, nikt pod słońcem, choćby mu dał tyle złota, ile pomieści się w kotłach cukrowni. Inna kwestia gdyby on sam znudził się tym interesem... Taką chwilę wypatrzyć, uderzyć w słabą stronę i natychmiast położyć na stół gotówkę, to co innego...	Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę ale niewola by mi to była, gdybym cię nie mógł nigdzie wysłać, choćby w najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdajbogdaj (daw.) bez przerwy. nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz? Nie mówię, na wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu samowtórsamowtór (daw.) silniejszy. ode mnie, nie na naszym wozie byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą będzie gorzej i że mnie na niebezpieczeństwo podać możesz.	Baronowa to jakaś dziwaczka, histeryczka, ale... nieszczęśliwa kobieta Chce kupić ten dom raz dlatego, że w nim umarła jej ukochana córeczka, a po wtóre, ażeby zabezpieczyć resztę funduszów przed swoim mężem, który lubi trwonić pieniądze... Może by więc pan zrobił jej jakąś ulgę. To tak pięknie robić dobrze nieszczęśliwym!...	A dla czegoż to? Przecież do klas nie chodzisz i na takie żółte ściany od urodzenia swego, tak jak ja, nie patrzałaś! To i czemu nie jesteś szczęśliwą?	Którzy symulują, że w Pana Jezusa wierzą, chcąc bezecność swą pokryć, a w rzeczy, jakem to już powiadał, do miesiąca jako psi wyją i na tym cała ich wiara polega.	Chodź pan bliżej, to powiem tę tajemnicę, żeby tamten nie słyszał!	Na polowanie do Windsoru, czy dokądindziej, nikomu nic do tego... Ja wiem wszystko, mój panie, bo powinienem wiedzieć. Po powrocie przywołany zostałeś przed oblicze znakomitej osoby i miło mi wiedzieć, że zachowujesz pamiątkę, jaką ci dała...	W ten sposób zachowujemy zawżdy stanowisko neutralne w medycynie, a złoty środek w filozofii; a mianowicie przez uwzględnienie jednej i drugiej ostateczności, przez zaprzeczenie jednej i drugiej ostateczności i przez rozdzielenie czasu, to na jedną, to znów na drugą ostateczność.	Ale że téż to, mosanie tego, pan, panie Lucyanie, nie znasz pani Klotyldy. A piękna z was była-by para, mosanie tego, ha, ha, ha!	Szła na dno? Sotillo w to wierzy? Bueno!	Zaświeć i schowaj pod kubrak; dopiero przy samych schodach ją odsłoń, cobyśmy gościa w jasności powitali. Jeślim dobrze zmiarkował, a nie zmylił, to go najdziemy na pierwszym zakręcie. No, gotowiście?	Co się stało? Oto tymczasem Mahdi zdobył Chartum, a Gordonowi ucięto w czasie szturmu głowę. A że Anglikom tylko o Gordona chodziło, więc dowiedziawszy się o jego śmierci wrócili z powrotem na północ. Allach! widzieliśmy znów statki z ogromnymi żołnierzami płynące w dół rzeki, ale nie rozumieliśmy, co to znaczy. Anglicy dobre tylko nowiny rozgłaszają natychmiast, a złe tają. Niektórzy z naszych mówili, że Mahdi już zginął. Ale wreszcie prawda wyszła na jaw. Kraj ten należy jeszcze do rządu. W Wadi-Halfa i dalej, aż do trzeciej, a może i do czwartej katarakty, znajdują się jeszcze żołnierze chedywa, wszelako teraz, po odwrocie Anglików, my wierzymy już, że Mahdi podbije nie tylko Nubię i Egipt, nie tylko Mekkę i Medinę, ale i cały świat. Dlatego, zamiast was schwytać i wydać w ręce rządu, idziemy razem z wami do proroka.	Ayrton powiedział prawdę W to nie ma co wątpić, Pencroffie, bo prawda ta była straszna dla niego samego. A pewnie mówi prawdę ten, kto się sam tak oskarża.	Czy to „my” odnosi się do kogoś jeszcze prócz ciebie i Priscilli?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że bardzo się cieszę Będzie to wspaniałe, gdy obaj polegniemy za najjaśniejszego pana i jego rodzinę...	Przecież pan mi mówił, że to nie pierwsza sztuka, więc...	Byłoby to dla mnie najlepsze!	Hiszpania to osobliwy kraj zostało tam coś z obyczajów arabskich.	Ni, ni... dacie dziewięć dziesiątek, to mieszkajcie...	No to proszę, żeby oba były gotowe, gdy powrócę.	Poszłabym za nim w cały świat za to jedno słowo! W cały świat!	Nie ufamy dlatego, że przekonaliśmy się wiele razy, że wasze sztuki to zwykłe oszustwa.	Przyjacielu Sancho, nie miałem dotąd czasu wypytać cię o szczegóły poselstwa, teraz, gdy jesteśmy sami, opowiedz mi, proszę, wszystko z kolei, co zaszło i uwiadom mnie o wszystkim, o co cię pytać będę.	Co to znaczy?	Kiedy to było?	Niech pan do nas na obiad przyjdzie, bo jest co do pogadania kieliszek wina przed podróżą nie zawadzi.	Potrzeba kilku tysięcy rubli, żeby puścić w ruch interes, a ja tyle nie mam. Otóż przychodzi mi na myśl, właściwie przyszedłem, z nią: zaproponować panu spółkę w tem przedsiębiorstwie. Trzydzieści procentów od kapitału włożonego jest pewne.	To dobrze, ja jeszcze zajdę do tego nieszczęśliwca.	Dajże spokój!... Pan Krukowski udaje dla mnie obojętnego, więc musi nas unikać, a pan Miętlewicz obawia się asystować mi w obecności tamtego.	W gazetach piszą, proszę pana, że pan arcyksiążę był podziurawiony jak sito. Wystrzelił do niego wszystkie naboje.	Nie wiem, jak mam panu podziękować, ale nie myślę nadużywać grzeczności pańskiej. Chciałbym tylko wiedzieć, do czego służą te narzędzia fizyczne.	Są tam maksymy, z których człowiek żyjący w świecie może wyciągnąć pewne korzyści i które ściśnięte w jędrny rytm wiersza łatwiej wbijają się w pamięć; ale mało mnie obchodzi jego podróż do Brindisi i opis lichego obiadu, i ordynarna kłótnia między jakimś tam Pupilusem, którego słowa, jak mówi, pełne były plugastwa, a drugim, którego słowa pełne były octukłótnia między (...) Pupilusem, którego słowa (...) pełne były plugastwa, a drugim, którego słowa pełne były octu	Więc mówię ci, nie zważaj na jej zakazy i pogadaj z ojcem otwarcie.	Nie, mój drogi. Poproszę cię o nią dopiero w chwili działania. Sprawa wyjątkowa. Przechodząc obok Bradleya, zechciej wstąpić do sklepu i każ mi przynieść paczkę najmocniejszego tytoniu. Jeżeli możesz, byłbym ci bardzo obowiązany, gdybyś tu nie wracał przed wieczorem, a wtedy zestawimy nasze wrażenia i poglądy.	No i cóż, czy możemy wziąć się do nosorożca?	Słowo honoru! Szczęście tego łajdaka, by byłbym go ubił na miejscu.	Tak, żołnierz! A ty co jeszcze masz na obronę?	A jakiż inny może z nim się równać pod względem wesołości i swobody?	Ach, drobiazg! Czy pan już gotów? Niech nam dają śniadanie. Zaraz poślę po Urbana, a po obiedzie ten obraz ToggenburgaToggenburg	Deputaci cofali się przerażeni	Jakże? i królowej Bony, którą mnie straszycie, nie boicie się?	Którego nie można pochwycić na nieznajomości czegokolwiek, bracie Sibie.	Mylisz się. Ja wcale nie mam zamiaru jechać.	Tak się zda,	Watzdorf miał medal cieszył się nim; widzę w nim zajadłego nieprzyjaciela. Coś mu przewinił?	Zatem, ile ma pan teraz miesięcznie?	Żorż zerwał się, urwał z miejsca śmiech, kilkakrotnie próbował założyć monoklmonokl	Myślałam, że epidemja podróży poślubnych wygasła, że ta moda razem z krynolinami przeszła, a tymczasem! tak, to ciekawe, że gdy warstwy przodujące jeździć przestały, teraz plebs, pchany odruchem, czysto naśladowczym... tak, dobry społeczny temat	I małą siostrzenicę moją będę mogła mieć przy sobie?	Znaczy, pewnie, znaczy ale od króla jest droga do króla...	A po co mi ten kluczyk?	Boli cię, Campbell? Co? Boli?	Byłaś już tutaj kiedy?	Co lada dzień?	Co oni cię kosztują, Endelman?	Co znaczy, ja też? A kto by powiedział: nie jedź?	Halny Dziadek powiedział, że został zmieciony przez wiatr!	Mówił, że dziecko czeka w Ciechanowie	Mówiłem o tym... Świątynie nic nam nie dadzą.	Nie wiem, nie wiem! W każdym razie jakieś zakończenie. Księżna wygląda dziwnie. Pójdę do niej.	Wrócę tu jutro.	Z mirhorodzkiego, ale jego już nie ma.	A jak wyglądał ten twój żak?	A jednak!...	A wasza dostojność zostałbyś jego następcą!...	A ziemi też dla wszystkich dosyć Każdy u siebie doma ma, czego mu trzeba	Ach, ciociu...	Avant la guerreavant la guerre (fr.)	Chciałbym z tobą trochę pogawędzić.	Chcę tam	Chleb... Dobrze Ej tam, chleba!	Cóż za niedorzeczny pomysł!	Gdzie jestem? Czy Wierusz wrócił?	Ile masz lat?	Jest zupełnie czarująca!	Jestem.	Może Margośka albo matka?	Naprzód więc!	Nie mam już narzeczonej!..	Nie mogą nam zabrać naszych miejsc, ja mam numer pierwszy	Nie rozumiem w takim razie! Dziecka nie było u stróża, gdym zaszedł, i dotąd nie wróciła.	Nie, nigdy nikogo.	Obowiązek, Pozycja społeczna, Praca	Odejdźcie z Bogiem.	Porwanie	Prawda!	Skąd?	Sąd karny postępuje nie inaczej	Tak, donosiłem...	Tiens, tiens	U drugich i tyla nie zrobione!	W którym miejscu?	Więc cóż czynić mamy?	Za godzinę można będzie wejść w otwór...
Nie zaprzeczaj mi wiem, co mówię. Przeczucie mnie nie myli. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki rozciągam nad nią opiekę, będę jej chrzestną matką i proszę, aby się nazywała Betsey Trotwood Copperfield. W życiu tej Betsey Trotwood nie powinno być omyłek i niech nikt się nie ośmieli zażartować z uczuć tej Betsey Trotwood. Wychowamy ją starannie, będziemy strzec, aby zaufania i serca nie trwoniła na darmo. Moja to już rzecz.	Stój! hola, Sancho! jak zaczniesz bajać, nie wiesz, kiedy skończysz! Że też ani jednego słowa nie możesz przemówić, nie dodawszy dziesięciu przysłów.	Nie, nie w zamku, pierwej, daleko. słuchaj, bo to jest chwila jedyna, może i ostatnia, w której mam siłę zebrać resztę zastanowienia i powiedzieć te słowa. Aspazjo, Aspazjo! jeśli ty nie chcesz lub zdolną nie jest kochać ja cię nie potępię Może ty pragniesz hołdów, uwielbienia, miłości? mów, mnie i na to serca wystarczy poprzestanę na obrazie twoim, nie zbluźnię ci nigdy innej kobiety wyborem Powiedz i zostaw mię tu samym; choćbym nie miał siły zawlec się do domu, choćbym tu skonał opuszczony i biedny, jeszcze w skonaniu błogosławić ci będę i powiem przed Bogiem w niebie: Aspazjo, miej litość	Ee, nie, stał z karabinem.	Głupie oślisko! nikto cię za ogon nie ciąga... a siedź se choćby do jutra!	Nie wiem.	Nie. Najchętniej zalałbym piwnicę wodą.	Nie! ani krasy twojej ani duszy twojej nie ma, dziecko trwożliwe... Matka powiada że chora i że słabość jej wstręt obudzić musi.	Tu nie o to chodzi Obawiam się tylko, czy on nie umarł na jaką zaraźliwą chorobę...	To prawda, ale zawszeć to kradzież. Inna rzecz, że żalu nie czuję. Bo jak miałem zrobić?... Ale nie ma o czym gadać. Nawet przodownik będzie mnie bronić.	Niech was o to głowa nie boli. Znajdziecie jaki grosz, zapłacicie, a nie, to przy robocie jakiej pomożecie, albo prosto i za Bóg zapłać siedźcie. Pustką przecież ta izba stoi! Z duszy serca proszę, a ksiądz ten papierek wama przysyła na pierwsze wspomożenie!	Nie, nie jeżeli istotnie tak jest, jak pan mówi, tym gorzej.	A! to nie gubże mnie kiedym ci miła jak mówisz, nie trujże mi życia!	I tak, i nie, proszę łaskawego pana. Minister, owszem, wysokie stanowisko, ambasador też, nie powiem, ale ministrem, łaskawy panie, można być i potem przestać, a jak się kto księ­ciem urodził, to trudno, księciem umiera.	Widziałem tych żołnierzów, kiedyśmy przez majdan przejeżdżali i tak myślę, że więcej między nimi kpów niż dobrych pachołków. Bazarnikami im być, nie naszymi komilitonami, którzy się w sławie kochamy, więcej ją od zdrowia ceniąc.	A więc wiész o wszystkiém Matrymonialne moje zamiary, o których mówiłem ci w Warszawie, przybrały formę, i jakąż jeszcze piękną formę!... Jadę się żenić. Znasz moję narzeczoną, nie prawdaż?	Patrzcie no, jaka wielka! Czemu nie możemy zawsze łowić ryb wprost z okrętu, zamiast wypływać na połów łodziami?	Nie! Jeśli mamy odwagę odsłaniać najbardziej nawet bolesne rany, to właśnie dlatego, iż jesteśmy dość silni, aby wszelkie zło ujawnić i ukarać. Raz jeszcze pytam was, co nam doradzacie? Czym są dla was prawa, czym sprawiedliwość? Milczycie? Więc ja wam odpowiem: wasza pycha przerasta waszą wiarę. A skoro wiara w was słabnie, jakże możecie ufać w zwycięstwo? Lecz i to także wam powiem, nigdy Święta Inkwizycja nie ulegnie podobnym podszeptom, nigdy nie da się zwieść jakimkolwiek próbom osłabienia swojej jedności. Bezlitośnie będziemy odcinać od pnia żywota każdą chorą lub usychającą gałąź.	Ach, to pańska rzecz Niech mnie pan nie pyta!	Wygłodzony! Nie wiem, czemu by miała być wygłodzona! Przecież ma w bród jedzenia!	Pańskie zdanie jest bardzo prawdopodobne, drogi Spilecie i zapewne nasze ostre zimy zawdzięczamy bliskości jakiegoś pola lodowego. Muszę też zwrócić uwagę, że istnieje jeszcze jedna przyczyna fizyczna, która powoduje, że półkula południowa jest zimniejsza od północnej. Ponieważ Słońce znajduje się bliżej tej półkuli w czasie lata, w zimie z konieczności musi być dalej. To wyjaśnia dużą rozpiętość temperatury w obu kierunkach: jeżeli bowiem uważamy zimy na Wyspie Lincolna za bardzo surowe, to nie zapominajmy, że lata są tu bardzo skwarne.	Wezwie niebawem. Do paralusza! człowieka takiego jak ty nie tak łatwo zastąpić. Jeśli powrócisz sam z siebie, będziemy się dąsać, każemy ci drogo zapłacić twój wybryk; nałożymy warunki, jakie nam się spodoba; trzeba się będzie poddać; trzeba będzie ugiąć kolano. Czy chcesz być panem czy niewolnikiem i to niewolnikiem najpodlejszego gatunku? Wybieraj. Aby rzec prawdę, twoje postąpienie było nieco lekkie; nie wygląda na człowieka mocno rozkochanego; ale co się stało, to się stało; i jeśli możebnym jest wyciągnąć z tego pożytek, nie trzeba spudłować.	Nie osiedzisz się tu, wieczorem przyjdzie nas sto koni!	Jutro przed dziewiątą Dama, Pojedynek, Rycerz, ŚmierćFatalna historia Między naszymi wspólnikami popłoch, bo Krzeszowski strzela doskonałe... Gdyby zaś ten człowiek zginął, wszystkie moje rachuby na nic. Straciłbym w nim prawą rękę... jedynego możliwego wykonawcę moich planów... Jemu jednemu powierzyłbym kapitały i jestem pewny, że miałbym co najmniej osiem tysięcy rubli rocznie... Los prześladuje mnie nie na żarty!...	Bardzo dobrze. Zatem postaramy się zrobić, co tylko jest w naszej mocy. Pragnąłbym bardzo, żebyście mi już więcej nie dokuczali.	A już wtedy jakeś to pan u nas mieszkał, już wtedy puszczałam się tęgo. Nie umiałeś się do mnie zabrać.	Dziwne się rzeczy na świecie dzieją Gdyby tak ktoś rok temu albo dwa powiedział, że Szwedzi tu przyjdą, to byśmy wszyscy myśleli, że będziem ich bić, a tymczasem patrzcie waszmościowie...	Mieliśmy pracować nad ustaleniem jej przyszłości, a ja zaraz zgadłam, że chodzi o nawiązanie małżeństwa z panem Stefanem, które Hela tak niebacznie potargała... Ale mam nadzieję, że to się zrobi...	Przykro mi, że jak na gawędziarza wiem tak mało, ale muszę się przyznać, że na tym kończy się moja wiedza. No, wiem także, że jest muzykalna, bo pewnego razu, gdy byłem na śniadaniu u hrabiego, słyszałem dźwięki guzli; na pewno ona na niej grała.	Ostrzegam, że bym ją wygrał.	A teraz musimy wziąć się w garść i ruszać do domu, póki jeszcze trochę widno. Rozumiesz, że nocowanie tutaj byłoby niepożądane, choćby z powodu zimna.	Jakiż dowód na to, że ten zegarek był jego własnością?	Kochanie wezwij doktorów... Mnie się zdaje, że ty jesteś więcej imaginacyjny aniżeli chory...	Zrobimy więc tutaj to samo, co w pierwszej kolejności zrobił pan Cyrus na Wyspie Lincolna, kiedy wszedł na Górę Franklina	Jutro rano muszę wysłać odpowiedź. Zatem chcę, by stryj wypowiedział się, czy zgodzi się dodać do lutowej raty czterdzieści tysięcy dolarów, oczywiście z tym, że w ciągu sześciu miesięcy ja je zwrócę.	Ależ nareszcie gdybyś... gdybyś żyć przestał, co by się stało z testamentem?	Dziękuję, dziękuję, nieciekawym! Zabierzcie to z podwórza! Hu, co ich lata! Aż mi ciarki chodzą po skórze!	Pani! Nasza pani wróciła! O, mój Boże! To nasza pani, taka niegdyś piękna! A teraz, co się z nią zrobiło.	Powiedz mi też co mówią o mojem postąpieniu z Augustynowiczem?	Jak to, do kogo? Do pana tego domu, do przewielebnego kanonika Długosza. A prawda... próżno się dziwuję, calecale (daw.)	Mary jak to się mówi w Indiach po skończonej rozmowie, gdy się chce zostać samym?	A po co płacić? Małoż to dla mnie delicjidelicje (daw., z łac.)	Co wy robicie?	O, tak, widziałem, panie sędzio... Ulicą Karme­licką szedłem, kryjąc się pod ścianami domów, bo ku­le, panie, tak gwizdały, jak pod Łowczówkiem, w noc pamiętną, kiedyśmy z Dziadkiem, panie...	Oho, ho! Ma się rozumieć! Witoldek szumi! A dałeś?	Są niektórzy co niekoniecznie tym tylko tonem nócą, westchnął król.	Tak. I jak dziś Józio, tak on wówczas podawał mi piwo, zrazy nelsońskiezrazy nelsońskie	To są otręby do gęby i gówna do równa dla was na kaganiec.	Wierzę pani święcie Opowiadanie byłoby dla pani bardzo przykre, więc może lepiej ja powiem, jak się rzeczy miały, a pani będzie prostowała niedokładności lub omyłki. Wszak Stapleton radził pani napisać ten list?	Czy sądzę? Wierzę w to jak w ewangelię. On przecież za nią szaleje, ślepy by dojrzał. Z tego powodu Barski wścieka się, z tego powodu wyniknie wiele krzyków, hałasów, bo arystokracja stanie dęba, lecz rezultatem będzie Veni CreatorVeni Creator Spiritus (łac.)	A czemuż ją bronisz tak zawzięcie, co?	A jakże się ten kapitan nazywa?	Masz też czego płakać! Stara była rudera, wszystko się waliło!	Nam się należą zasługi!...	Napijesz się ze mną szklaneczkę... prawda?	Niech marzną, ale muszą. Powiesz dziennemu dyżurnemu.	To źle. Z takimi głupstwami można być najlepszym kolorystą w świecie, ale trudno być średnim nawet fabrykantem w Łodzi. Może się wahasz? Może masz ochotę powrócić do Knolla, przyjmie cię...	W istocie, to zdaje się możliwa kombinacja	Widzisz, chciwość zawdy na zły koniec przywodzi.	Wina gdy będzie potrzebną, znajdzie się zawsze.	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.	Dlaczego nazywasz mnie ciągle „Zwycięzcą”?	Ów Kuklinowski posłował wprzódy od Millera do klasztoru i raz mnie prywatnie do zdrady namawiał, gdym go do bramy odprowadzał. Ja zaś trzasnąłem go w gębę i skopałem nogami... Za to urazę do mnie powziął.	Ach, tak! Musiałaś, biedaczko, mieć z nim dużo kłopotów przez drogę? Pytał o mnie?	Ależ... proszę pana!	Dobrze mój aniele; będziemy nawet mogli czytać ją dziś wieczorem; bo całą resztę dnia dzisiejszego mam zupełnie swobodną.	Dobrze tak jechać... dobrze...	Ha! Samo spełnienie obowiązku jest już zapewne pociechą.	Jak długo ona trwała?	Skądże by moje, kiedy to dworskie.	Tak, tak jestem ciekawy, jak to sze wymiśli?	W lewo, mniejsze koło, dobrze.	Widziałeś go?	Zauważyłem A tu u nas wszystko po staremu!	A ta dziewczyna w kuchni, to twoja siostra?	Biali ludzie, wracajcie do siebie!	Cóż to, te tavolette?	Diabeł wenecki.	Dziwne to wszystko.	He, he	I cóż?	Ja! wam!	Jakiego?	Kiedyś przyjechał?	Kolonializm bo oni zawarli przeciw nam sojusz	Lubisz jazdę konną?	Malimali (przestarz.)	Mam pieniądze! Dam pieniądze!	Miałam.	Miszutka!	Mówił, jakoś Bączek czy coś...	Nic więcej bowiem Pij, jest to słowo panomfeicznepanomfeiczne	Po jutrze ślub jéj, proszę pani.	Poszli, poszli!	Skąd jesteś?	Uf!	W takim razie czym jest twój wuj?	Wiele przyjaźni, wiele sympatii. Wstańmy.	Wszelako wielki to kawaler!	Wyście też słyszeli, com rzekł: dajcie pieniędzy, a żywo!...
Nie drugiego człowieka w tej części świata, który by potrafił ocalić się wpław, jak to pan zrobił	Bo mnie tam wszystko jedno. Nie dlatego mówię, żeś król, ale żeś podobny do synka, który mi umarł. Jedyne szczęście miałem w psim życiu i Bóg je zabrał. A potem przyszło to wszystko. Więc ruszaj na cztery wiatry, rozumiesz, bo jak nie, to...	Polityka muzułmanin, tu: sułtan turecki i chan tatarski.praeparaturpraeparatur (łac.) Mikołaj Potocki, zwany Niedźwiedzia Łapa, herbu Pilawa (ok. 1593–1651), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny w latach 1646–1651. i zdam mu sprawę, i będę prosił, by się jak najbliżej ku nam z wojskiem przymknął. Czy co wskóram, nie wiem, bo chociaż to pan mężny i wojownik doświadczony, ale okrutnie w swoim zdaniu i swoim wojsku dufny. Waść, mości pułkowniku czerkaski, trzymaj w ryzie Kozaków pan; skrót od: wasza miłość., mości namiestniku, po przybyciu do ŁubniówŁubnie Zaporoże, kraina zamieszkana przez Kozaków zaporoskich; także: ich wędrowna stolica, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. baczność obrócił. Choćby mieli co począć powtarzam.: mamy czas. Na Siczy teraz ludzi niewiele: za rybą i za zwierzem się porozchodzili i po całej Ukrainie we wsiach siedzą. Nim się ściągną, dużo wody w Dnieprze upłynie. Przy tym imię księcia straszne i gdy się zwiedzą, że na CzertomelikCzertomelik	Jak ty rozkażesz; mnie się zdaje, że to tylko szewcy tak czynią, że jeżeli się nie porozumieją w cechu, to już się kłócą ze sobą i w domu, i na ulicy, i w gospodzie, i na procesji; szlacheckiego zaś zakonu to praedicatumpraedicatum (łac.)	Nad tego kawalera, który kolubrynę wysadził i ze szwedzkich rąk się wydostał, nikt nie ma prawa się wynosić, choćby ojciec jego w zaścianku mieszkał, co jak widzę, nie jest, bo ptaka z pierza, a krew z uczynków poznać łatwo. Zaniechajcie do siebie urazy. (Tu król zwrócił się do Tyzenhauza.) Ty chcesz, to przy osobie naszej zostań. Tego nam ci odmówić się nie godzi. Dragonów Wolf albo Denhoff poprowadzi. Ale i Babinicz zostanie, i za jego radą pójdziemy, bo nam do serca przypadła.	Gdzie tam! Wosk jest to po prostu tłusty pot, który pszczoła z siebie wydziela w postaci łuszczki; łuszczka ta zmieszana ze śliną pszczoły, jak na przykład glina z wodą, jest właśnie tym materiałem, z którego się buduje plastry z komórkami. To tylko słodycz i pyłek zbiera się z kwiatów. Ale królowa matka nie może czekać! Chodźmy już, chodźmy, po skończonym posłuchaniu oprowadzę cię po ulu i wszystko pokażę.	Niby co do nalewki, nie odmawiam, pani robi o wiele lepszą niż aptekarz. To co w aptece sprzedają, to istne ziółka.	Co gadacie! Byłoby to żywe w tylachnej skrzyni! Zadusiłoby się.	Na moją dobroć, na moje dobre serce, to on tak gada, co!	O nie. To pan ma mi coś oznajmić, skoro do mnie przychodzisz.	Nie własny towar sprzedawał. Byki z poświckich gorzelni, to i nie miał za co kupować prezentów, ledwie starczyło na przekarmienie tego, co pan Czertwan wyznaczył.	A co wielkiego? Ważna mi rzecz Niby to taka świętość?... Cnota, psiakrew, dziewica!	Niech ci Bóg da zdrowie!	No to idź się zapytaj. I powiedz, że złotówkę kosztuje. A wy daleko mieszkacie?	A ty jak śmiesz pytać? Co ci do tego?! Wywiedź się sam.	Ale my je mamy, szlachetny panie i jeśli każecie im zostać, to o nic innego prosić was nie będziemy, tylko abyście nam pozwolili jutro odjechać.	Czy to jest konieczne, kochanie	Jezu, że to są na świecie takie sprawy, jaże skóra cierpnie!...	Mam gości. Czy to Ignacy mówi?	Mówiłeś, żeś ją spotykał? Mógłbyś ją odszukać, mnie to raczej przypadek w tym posłuży.	Nic nie szkodzi... Oni są aktory, oni tu mają trochę pograć, trochę komedie pokazać. Każdy chce żyć, moja kochana panienko... O, proszę wejść...	Nie o to idzie Teraz mamy zasadniczą kwestię. Czy jesteśmy demoralizatorami ludu, czy jego wskrzesicielami.	Oho, komu to starszych uczyć!	Żartuje pani przecież Koborowo to grube miliony, są one pani własnością...	Tak, Dorianie, zdaje mi się, że masz rację	Był w Warszawie? Doprawdy? Jaka szkoda!... Można się było porozumieć, kiedy za pomocą listów... Nam się śpieszy bardzo. Czy dawno był ów pan Niepołomski?	Niedobrze rozumiem pana starostę Litwa się tak połączyła od Horodła począwszy, aż do Lubina, gdzie Unją przypieczętowano na wieki, iż się już ten węzeł, jakby małżeński, nigdy rozerwać nie może.	A pamiętacie, tatusiu, jakeście rzemień strzępili na mnie? Jak was ten mój kozik mierził, a markociliście się, że nic uczciwego nie wyrośnie z „niedojdy”?	Ależ tak, drogi hrabio. Czyżby zapomniał pan, że ten wielki człowiek, ten heros, ten półbóg jest dotknięty chorobą, która go wprost pożera, zwaną prurigo?	Co się stało?	Co się stało?	Dlaczego pan nie przypuszcza, że z atomów nieczułych może wytworzyć się czujący agregat?...	Dzikus z niej jeszcze wielki, proszę waszej miłości; ino gdy się mojej spódnicy chwyci, taka ją dzielność ogarnia.	Ja się spodziewam, że pan skarbnikowicz zabawi u nas dni kilka; dzisiaj damy mu apartament w sąsiedztwie dziadka, ale na jutro będą już opalone i przyrządzone pokoje gościnne. Proszę nas nie porzucać.	Jak im się podoba.	Już się pan pożegnał ze Stabrowskimi?	Obejdzie się bez podziękowania. Śpiewałam dla siebie.	Pan z policji czy co?	Żegnam cię więc, a raczej mówię do widzenia, bo mam nadzieję, że zobaczymy się jeszcze!...	Jak mi diabeł miły! Jak mi diabeł miły, ma chłopak rację!	Jak ta dziewczyna rośnie. Ma dopiero dwanaście lat, a już jest prawie taka jak ty. W przyszłym roku będziemy jednak musieli oddać ją do szkoły. Mam nadzieję, że wreszcie księżna dostanie pozwolenie wyrębu i my wówczas staniemy na nogi.	Nazwisko? Na cóż panu nazwisko! Nazywa się Castillan. Podejmuję się urządzić panu spotkanie z nim w odległości kilku mil od Paryża. Do pana należy wynaleźć powód sprzeczki.	A cóż szambelan? Cóż powiedział?	A wy patrzcie, by wam grzeszne słowo do wąsów nie przymarzło gdyż takowe sople tylko w piekielnym ogniu topnieją.	Ale gdzież tam. Nawet zdziwisz się, gdy ci powiem, że on nie tylko zauważył i ciebie, i Helę, ale i każdą ocenił...	Ee... co by ta rady nie było	Jakto za was wszystkie? Czy i ty?	Na dobrą sprawę, Sancho zdaje mi się, że ty nie jesteś rozsądniejszy ode mnie.	Najprawdopodobniej jestem bardzo chory. Dolega mi strasznie, że głównej prawdy wciąż nie wiem o sobie. Hrabia napiera, bym zeznanie podał, jak papierosa wonnego, lekkiego na przedymienie, a ja nie mogę.	Nie wiem. Ale mam prawo przypuszczać, że te głosy  duchów, rozlegające się w różnych kątach naszego pałacu,  są jakimś figlem kapłańskim. Tylko kapłani mogą lękać się  mnie, nigdy bogowie i duchy... Więc nie duchy straszą nas, matko...	No przecie! Pan żartuje... Żeby źle tańczyła bogini tańca!	Proszę pana Czy tu zawsze bywa tak samo?	Szedłem wzdłuż brzegu jeszcze ze dwie mile, szukałem między podwodnymi skałami, które wynurzają się podczas odpływu, i po brzegu zalewanym przez przypływ, i straciłem już wszelką nadzieję, gdy wczoraj, około piątej po południu, dostrzegłem na piasku odciski stóp.	Słyszę, babulo, dobrze babulo, zrobię jak doradzacie.	Tak.	Tak.	Tak.	Tak. Wie kto jest złodziejem i że ukrył klejnoty poza pociągiem.	Tak... tak...	W sześć miesięcy później odbył się ślub w kościele des Accules.	Widziałem lepszą rzecz, panie... Podczas kampanii byłem we Włoszech i widziałem, jak Włosi przyjmowali Francuzów w wigilię bitwy pod MagentąMagenta	Więc pan jest nieprzyjacielem etykiety?	A jednak nie tańczysz.	A-de-la-i-da.	Ależ kapitanie, wierzaj...	Biedacy! Niewinne jagniątka!	Chcesz wyjść lecz jeżeli kardynał cię zawezwie, cóż mu odpowiemy?	Chora jest anemiczna; krew musimy bardzo szanować...	Ciekawa kompozycja Ma pani talent w ręku.	Czy przynajmniej nie zaczekamy na hakima?	Czyżbyś była, mamo, zadowolona, że mnie spotkał wstyd wobec całej szkoły?	Deutschland erwacheDeutschland erwache (niem.)	Dla chorej krowy wrona, bramin dla chorego człeka!	I ciocia nawet nie płacze?	I nic ci go nie żal?	Ja	Jam już jadł i syt jestem	Jeszcze nic nie zrobiłem: leżą.	Malinowski!	Na Boga! nie wiedziałam, że okolica ma taką nadzwyczajność.	Nie cierpię wszelkich gadów!	Nie widzieliśmy go od wczoraj	Nie zabraknie... ale tymczasem idźcie panowie stąd!...	No, dobrze, a sprzedać zaraz, bo teraz pszenica stoi fajn.	Od Horotkiewicza?	Pietruś! ady na rany Chrystusowe, proszę was, ludzie!..	Prochem!	Profesor żartuje.	Prześliczne! Szczególniej jest tam jedna ogromna lalka, która ma ciemne włosy, a kiedy nacisnąć ją... tu, pod gorsem	Próżniaczysko... musiałem sam napalić w alkierzu, bo ręce grabieją.	Rycerz, Ksiądz, Książka zawołał Don Kichot, słysząc zapytanie	Rzeczywiście...	Sasu adan ra?	Ta dziewczyna zaczyna mieć charakter i więcej jest warta, niż myślałem.	W jaki sposób podarujemy te rzeczy?	W sprawie dancingu?	Waćpan go widział w ogniu?	Wykurzą cię stąd Niemcy razem z twoim rozumem.	Zgubiłem coś!	Żołd dostaliśmy słudzy jego świątobliwości
W ostatnich czasach myślałam bardzo dużo o moich grzechach i największym z nich jest samolubstwo, więc chcę dołożyć wszelkich starań, żeby się z niego wyleczyć. Eliza nie jest samolubna, dlatego wszyscy ją kochają i boją się ją stracić. Gdybym ja była chora, nikt by się bardzo nie martwił i nie zasługiwałabym na to. Chciałabym jednak, żeby mnie kochano i żałowano, więc będę usiłowała stać się podobna do Elizy. Wprawdzie łatwo zapominam o moich postanowieniach, ale mając ciągle przy sobie przedmiot, który by mi je przypominał, zdaje mi się, że postępowałabym lepiej. Czy mogę wypróbować ten sposób?	Bo u niego rezolutność z głupotą jedno stanowi. Zresztą, jak ma czas, a nie je, to śpi. Zadziwiająca rzecz, której byście waćpanowie nie uwierzyli: przecie on raz czterdzieści ośm godzin w cekhauzie przespał i ziewał jeszcze, gdy go z tapczana ściągnęli.	Lecz w głębi duszy miałem zawsze tę tęsknotę do zżycia się z jedną tylko kobietą. Lecz nie łatwo mi było spotkać taką kobietę. Musiałem brać, co było pod ręką ale jako element czysty, doskonały i bez skazy bez skazy!	Moiściewy! Czy to winne latorośle? Nie, to nie wino!... A okręca się w przeciwną stronę niż fasola!	To nic nie szkodzi; mówcie ino!	Rywale w tańcu nie są straszni. Dosyć, hrabio. Za godzinę ruszamy kuligiem, trzeba wypocząć. Jestem okropnie zmęczona. To będzie także mój ostatni walc... dzisiaj.	Bardzo to dobry pomysł ale mówiłem panu, że nie ma kur, skądże jaj wezmę? Może pan na czym innym poprzestanie, a dajmy pokój wszystkim tym przysmaczkom!	O! niech-że ci się raz jeszcze przypatrzę Niestety! tyś już martwy, a ja cię rozgrzać nie mogę. Ach! nic-bym nie chciała, tylko módz cię pocieszyć tém zapewnieniem, że póki mi życia stanie, ty zawsze w sercu mém mieszkać będziesz, że będę szczęśliwą wspomnieniem doznanego przy tobie szczęścia, że wspomnienie twoje przetrwa tu do końca. Słuchaj mnie! mężu mój najdroższy! Przysięgam zachować twoje łoże takiém, jakiém jest teraz. Nigdym do niego bez ciebie nie weszła, niech więc pustém i zimném zostanie. Tracąc cię, tracę zaiste wszystko, co może posiadać kobieta: pana, męża, ojca, przyjaciela, towarzysza! Wszystko!	A więc nie ma innego miejsca, w którym mogliby zaopatrzyć się w wodę.	Ach, panie prokuratorze Nie zna pan tego, którego oskarżają, a ja go znam doskonale. Niech pan wierzy, że to człowiek najspokojniejszy, uczciwy jak mało kto i śmiem sądzić, najlepszy pod słońcem marynarz. Ach, panie Villefort, polecam go panu najszczerzej i z całego serca.	Biedny chłopcze, jakże się to stało, że zapamiętałeś, gdzie schowałem wówczas pieczęć, kiedy ja sam nie mogłem sobie tego przypomnieć?	I nikogo ci nie żal?	Mam ci coś powiedzieć, Trot Czy ci nie przeszkadzam?	Miałem słuszność, señor doctor że Sotillo nie wie wszystkiego.	Nie bój się, nie będę cię wywoływał, nie...	Nie chcesz mnie zrozumieć, Haneczko.	Nie jestem więc wszechwładnym? zapytał.	Nie, tylko nie wiem, o co paniom rozchodzi się.	Nie, wasza wysokość słyszałem bowiem, że ani kozioł, ani trykacz nad rogi miesiąca nigdy się nie wznoszą.	Ponieważ przypuszczają, iż wyjeżdżam z rozkazu kardynała, nie pomyślą, że masz ochotę iść ze mną.	Prawda, że tak pięknych żadna nie ma w Łodzi?	Wcale nie, jest mecenasem.	Yeah, right. Jak rażony gromem. Tak mi to chodziło po głowie, że zostałem tam jeszcze jeden dzień. I wieczorem znowu popłynąłem do tej Devil Bay i znów patrzyłem, jak te sharks pożerają moje jaszczury. Tej nocy poprzysiągłem sobie, że tego tak nie zostawię. Im też dałem słowo honoru, panie Bondy. „Tapa-boys, Captain J. van Toch obiecuje wam pod tymi strasznymi gwiazdami, że wam pomoże”.	Bardzo pańsko... kobieta młoda, nie więcej lat dwudziestu kilku, piękna, śmiała... nie tutejsza... musi być kędyś... z kraju... (krajem tu nazywano co po za polesiami leżało).	Nie jeszcze Wiesz pan przecież, że w chwili kiedy Harry Drake padł trupem, Ellen miała jakby chwilę jasności. Jej umysł ujrzał światło po przez ciemności, które go otaczały. Ale ta jasność umysłu wkrótce znikła.	Tak, tak... nasi panowie mężowie nie lubią ciasnoty, i to im się słusznie należy. Ja dlatego wzięłam tak dużą willę, aby mój mąż miał gdzie królować, gdy przyjedzie...	Śliczna młodość nasza... Posłuchaj! Czy nie chciałbyś innej wziąć ode mnie wioski? Puszczęć zastawem, którą zechcesz, na warunkach powszechnych, ale dogodnych, a w weselszym gdzieś miejscu. Bliżej Grudna i świata! Chciałbym częściej być z tobą, Piotruś. Tu pusto w tych lasach i piaskach, jakoś posępnie i nieswojo.	O, nie mogę powiedzieć wszystkiego co wiem o pani, ciągnął dalej, wzrokiem pełnym pogardy patrząc na Apolonją; są pewne względy, które wstrzymują mię od powiedzenia pani wszystkiego co wiem o niej... Powiem tylko że jesteś obłudną, nieuczciwą kobietą; pokrywasz się nabożeństwem jak płaszczem, aby ludzie nie ujrzeli twego serca złego... Szarpiesz sławę bliźniego wymawiając wciąż imię Pana Boga, a najświętsze zaniedbujesz obowiązki...	Mówię na mocy moich przeczuć, które ostrzegają... wołają, że ten człowiek po to jeździł na wojnę, ażeby mnie zdobyć. I ledwie wrócił, już mnie ze wszystkich stron obsaczaobsacza w objęcia marszałka... O Boże! nawet nie domyślałam się, jak głęboką jest przepaść, w którą spadamy, dopóki nie zobaczyłam takiego dna. Z salonów KwirynałuKwirynał	Nie wiem. Kiedyś... dawno już, marzyłem o tem.	Z przepustką! Nie mógł sobie wybrać innej pory? Oj, ludzie, kiedy oni zmądrzeją... Rojzełe, powiedz mu, już idę... Fremde, podobno w gazecie stało, że mamy się rachu-ciachu pakować i jechać na Madagaskar.	Jesteśmy na pańskie rozkazy Ach, drogi panie Cardot, cóż to za radość dla rodziców, kiedy dzieci dobrze zaczynają życie! Pod tym względem, jak pod innymi zresztą jest pan jednym z najszczęśliwszych ojców, jakich znam... W rękach pańskiego zacnego zięcia i pańskiej uroczej córki, Złoty Kokon został wciąż pierwszym zakładem w Paryżu. Pański pierworodny stoi od dziesięciu lat na czele najpiękniejszej kancelarii rejentalnej w Paryżu i ożenił się bogato. Młodszy spokrewnił się z najbogatszą drogerią. Ma pan wreszcie zachwycające wnuczki. Jest pan głową czterech wielkich rodów... Zostaw nas, Oskarze, idź obejrzeć ogród, tylko nie ruszaj kwiatów.	Tak jest, wtedy... Ale wtedy była to prawdziwa krew.	Zaraz też ze szczytu fortu Saint-Félix rozpoznali kolumnę zbliżającą się. To był generał Chabran. Wnet szturm do bramy San-Zeno, bo miał dwanaście armat! Tam to szli i nasi z szefem Liberadzkim na czele. Ale że mu prorok w Awinionie śmierć przepowiedział od pierwszej kuli, więc też padł pierwszy.	Istotnie, jak ty wiesz wszystko, jak ty wszystko widzisz dokładnie! Wszystko to pokocham, bo będzie pochodziło od ciebie, z rąk twoich czystych. Te przedmioty staną się częścią mojej osoby, tak jak ręka, noga, może jak sama głowa, jak samo serce. I gdyby przyszło to wszystko porzucić, odtrącić jednym zamachem...	Co pan mówi?... W tej chwili tworzy się spółka kapitalistów, która chce użyć wszelkich środków, ażeby pana S... odsunąć od cukrowni, na której zbudowanie już kazał zwozić materiały... Powiadają, że zabrał im pomysł, gdyż to oni mieli zamiar budować w roku przyszłym cukrownię w tej okolicy, a z panem S... zrobić kontrakt o dostawę buraków...	Cyt! cyt! to to panowie wam pobudowali.	Och, cóż to znaczy jeśli oddał krajowi usługi, za które należał mu się taki tytuł.	To pewnie ci z pierwszej...	Prosięta... a tak... No, to niech będzie na mnie.	No to idziemy w jednym kierunku.	W tej chwili weszła służąca, mówiąc: „To do pana Fourgeot?”.	Trzeba jeszcze ściągać buty!...	Dla niego to zabawka! Na naszych oczach przepływał NewęNewa ufortyfikowany ros. port morski na wyspie Kotlin w Zatoce Fińskiej, położony ok. 30 km na zach. od Petersburga; wyspę Kotlin od płd. brzegu zatoki dzieli ok. 10 km.. Daliśmy mu wtedy przydomek Delfin.	Ach, czy ja wiem... Byłem na pół obłąkany... Prawda, że reflektował mnie profesor, tłomaczył zachowanie się panny Magdaleny względem nas... Już zacząłem uspakajać się, gdy spadła plotka o tym urzędniku i o zapisie majora...	No, dalej, raz, dwa! Jasiek, bierz z kupki kwiatuszki, podawaj mi po kilka, ja będę wiązała, a ty, Przemko, ucinaj równiutko każdą wiązeczkę, coby ładnie wyglądała. Masz nóż?	No... no... teraz jest odpowiednia chwila na cud...	Czy zdarzyło się panu co jeszcze od chwili, gdyś pan przybył do Londynu?	Ja, babuniu Przyprowadzam wedle pozwolenia, hrabiego Croy-Dülmen.	Jeszcze	Knoll przyjeżdża w sobotę. Niech pan przyjdzie do mnie wieczorem, na górę.	No i co prosiłam, żeby przyniesiono tę opakowaną fotografię, którą przysłał pan Swann.	Pojedziem na Śląsk.	Więc zgadzamy się na jedno, bracie Samie?	Zdarza się, że wyczerpany zapasami zwycięzca musi zejść z pola na czas dłuższy, może na całe wieki...	A bo polska... bo polska dola, zaklęta dola...	A dokądżeto? dokąd? matuniu? i po co ci wstawać było?	A w czymże im pani uchybi, jeśli pani choć trochę przestanie więzić i krępować siebie?	Ach, dzień dobry najdroższa	Aż „takie”?	Bom bolał po tamtej...	Bóg niech waszej królewskiej mości da wszystko dobre za takową kompasjękompasja (z łac.) mówił ze łzami rycerz.	Będzie romansik!	Chciałabym go widzieć oficerem	Czy zrobił pani kto przykrość?...	Domyślam się, domyślam...	Eugenja była głupia.	Gdzie my jesteśmy?	Głupstwo!	Hm?!...	I sprzedałeś?...	Jest i koń!	Jestem szczerą.	Każ mu milczeć ten głos skręca mi wnętrzności!	Każdy gotów.	Ma pan słuszność. Tylko człowiek tak nieustraszony jak pan mógł się ocalić.	Mów prędzej, Noelu!	Najbezpieczniejszy niedźwiedź gdy zabity! mruknął Dobek.	Niby jak? Przecież jesteś tylko ptakiem!	O mój Boże! Boże! Co się znów stało?	Och!... nic!... przyjechała szczęśliwie. Zachwycona panią, Pitą... Zakopanem... mną	Oczywiście, proszę pani, tylko dlatego mogę część swego życia poświęcić nauce, że resztę poświęcam interesom.	Oj kołysz się, bujaj, święta plonów huśtawko, pod nieba skłon, pod słońca kres! Im wyżej śmigniesz, im śmielszy zatoczysz krąg, tym wyżej strzelą źdźbła zboża, tym bujniej zlegnie pomiot ról. Ojtalita, Radumi! Fermagore, Wajor!	Omyliłeś się pan o lat dwanaście. Datowany jest z roku 1742-go.	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Ostry pan!	Pan czekał?... przepraszam!...	Proszę.	Przepraszam. Tak sobie zamyśliłem się.	Przynajmniej tak wszyscy robią.	Spotkałem moją nauczycielkę.	Słusznie Toćże oni i samego księciaJanusz I Starszy (Warszawski)	Służę z gotowością.	Tak, po drugie, a teraz trzecie. Pijecie wódkę?	Tak.	Trzeci jest ciekawy szczegółów.	Widzicie, jak się zestrachała pani.	Wieszże ty o tém? zkąd?	Zaczekaj chwilę.	Zobaczmy
A no, kiedy już chałupa pani Dulcynei ma być pałacem to przez Bóg żywy, czyż pałac o tej godzinie może być otwarty? Chcecież, panie, żebym budził wszystkich kołataniem? alboż to szynk, który o każdej godzinie otwierają?	Ale ty ciągle to samo. To nie sztuka.	Co osoba się rzuca, ja płacę, to ja się rzucę, ja jestem Cohn, Leon Cohn!	Cóż? Strach mnie do szpiku kości przejął... lecą! to... tamto... panie, pędzą... także do Korczyna... wprost do Korczyna... a tamci jeszcze nie wyjechali... Masz! myślę sobie... Przyjmowałem jednych, aby mi dworu z dymem nie puścili... a teraz to... tamto... i będzie mnie tu ostatni amen! Jak chcesz, człowiecze, kręć się i wierć się, nie wykręcisz się i nie wywiercisz. Z tej strony ci w skórę i z tamtej... także w skórę! O Jezus, Maria! Obudziłem się cały w potach i nazajutrz chodziłem jak struty.	Dla czegóż nie myślisz iść za mąż? przepraszam, że nie tytułuję, alem stary, asindźkabyś wnuczką moją być mogła...	Jaki pan jest niedomyślny. Ona przegrała z panem i to we śnie. We śnie. Rozumie pan?	Każde małe dziecko jest najsłodsze i najpiękniejsze Gdyby się urodziła mała Ania, czułabyś do niej zupełnie to samo.	Moim zdaniem, zarówno panie, jak i pan pułkownik mylicie się, i to grubo. O ile obserwowałem działalność prezesa Dyzmy oraz o ile go znam osobiście, ten człowiek nie jest zdolny do kierowania się względami na osobiste sprawy.	No, to już na stryja Michała, czort bierz, lepsza dola przyszła!	Nu! Szczęśliwa dziewczyna Jej Pan Bóg prawdziwe szczęście dał! Takie podarunki! Tacy bogaci ludzie! Co to! A dlaczego on tu nie przychodzi?	O, nie! Natychmiast wyjechali! Wyjechali na Nową Zelandię. Będzie temu ze dwa miesiące... z górą jakoś. Będą tam pono prowadzić studia antropologiczne w dzikich archipelagach, gdzie to pani wie?	Pewnie że bolało. Bardzo inteligentny z ciebie chłoptaś, Beetle. Turkey cię wytarza po całej klasie. Żebyś wiedział, żeśmy się strasznie pokłócili i że to ja kazałem ci to robić. Daj mi swoją chustkę do nosa!	Pod Nadarzynem. To jest...	Sprobuję użyć Löwendhal’a Wprawdzie zawdzięcza jéj wiele, lecz więcéj jeszcze winien królowi, a idzie mu o to, żeby upadek Cosel, jego nie pociągnął za sobą.	Sądzę, że to co powiedziałam, było mu całkiem obojętne	Tak powiadasz? Ano, to obaczysz! Dziś jeszcze pójdę między chorągwie i krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę iść, nie tu sobie łokcie i kolana o tykocińskie wapno wycierać, to proszę za mną! Kto mnie regimentarzem kreował, kto mnie władzę dawał, kto dufał, że co uczynię, to ku pożytkowi ojczyzny i wiary będzie, ten niech obok mnie stawa. Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć piękniejsza Najświętszą Pannę, patronkę tej Korony i Matkę naszą, spod opresji i jarzma heretyckiego ratować.	Tak, proszę mamusi. To ta najmłodsza. One już dawno tu ciągle patrzą, szepczą coś, a teraz piłką rzuciły.	To na Wołoszy tyle upiorów, ojcze?	To waść nie wiesz?	To znaczy, że odmawia mi pan przysługi, o którą proszę?	Wiem o tym. Ale po co pan mi to mówisz?	Zawsze mówiłem, że d’Artagnan to najtęższa głowa z nas wszystkich	Zdolności mam, ani słowa Ale obudził moje zdolności traf i dobrzy ludzie... Pamiętam siedzę raz przy dzienniku w powiecie, aż tu wchodzi pan Bieliński i mówi do sekwestratora: „Tak mnie pan mordujesz, że moje bułanki sprzedałbym za czterysta rubli, byle się znalazł kupiec”. Ja to słyszę... Na drugi dzień jest w biurze pan Czerniawski i mówi do pomocnika: „Dałbym sześćset rubli za bułanki Bielińskiego, tak mi się podobały...”. Ja i to słyszę. Więc kiedy wyszedł, biegnę za nim i mówię: da pan dziedzic pięćset pięćdziesiąt rubli za bułanki? Na stół?... Słowo? Odda pan bułanki za czterysta pięćdziesiąt rubli? on mówi jazda do pana Czerniawskiego. No... kupił szlachcic bułanki, ale strącił mi dziesięć rubli i dał tylko pięćset czterdzieści rubli, bo powiedział, że to pachnie geszeftem. Suma sumarum	Ze słowem tu przyszedłem, nie z kamieniem nie biję się z wami. Mówię wam tylko, nas Leszków i Leszkowych potomków siła jeszcze... Dziś wy mocniejsi, jutro my być też możemy... Na jednej ziemi siedzimy, warto by mir uczynić, a nie zabijać się na pociechę wrogom!...	Zwierzęta? Cóż to znaczy? Jak mam to zrozumieć?	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	Ale, na miłość Bożą dlaczego państwo mu przeszkadzacie? Taka śliczna myśl! Niech stanie na czele wielkiego dziennika i da w nim doskonały felieton... ja się abonuję!	Brzozowski nie miał tych skrupułów względem twego ojca	Co mu ta niedźwiedź! Toć młodszy był niż dziś, gdy go ów FryzyjczykFryz a. Fryzyjczyk	Co pan tam tak waruje jak pies?	Do Remsenów? Cóż w tem jest znowu?	Do Tours? a tak, więc znasz ją widocznie. Lecz, jak mogła tam powrócić, nie powiedziawszy mi o tem ani słowa?	Dobrze! skoro więc wyjechała z Paryża, a ty pewny tego jesteś, d’Artagnanie, nic mnie już nie zatrzymuje, i gotów jestem z tobą pojechać... Dokądże teraz idziesz?	Ekscelencja gotów by w końcu uwierzyć	Głupstwoś pan zrobił!	I cóż?	I nas chcą doprowadzić do tego ale póty dzban wodę kosi...	I nikt nie wiedział, do kogo należy koń i dżokej?	I perfumy.	Istotnie nie wiem wszakże, czy w Brukseli będą mieli kogoś, kto by mógł zaraz wyjechać do Kopenhagi i Gdańska. Widzi pani, wraz z wiosną zaczyna się u nas najgorętszy sezon.	JW. panie jest okoliczność ważna.	Ja nie I nie sądzę, że ty miałeś z tego przyjemność.	Ja także Zdaje mi się, że nigdy przedtem nie pragnąłem widzieć czegokolwiek, lecz pragnę widzieć ten ogród. Pragnę odkopać ten klucz. Pragnę otworzyć drzwi. Kazałbym się w moim krześle tam zanieść. Mógłbym tam użyć świeżego powietrza. Ja im po prostu rozkażę otworzyć te drzwi.	Jam jest.	Jam w sercu moim chrześcijanka i katoliczka, bo ja z Beliny jestem, a tam nie greckiej religii ludzie, ale katolicy zawsze mieszkali. Ja ze sławnej bogumilskiejbogumilski a. bogomilski	Jego sława jest jego fortuną	Kiedy hrabia nie chce.	Kontraktujesz przecie pszenicę!	Krzywdził ich pan i wyzyskiwał swe położenie. Wedle podanych mi tu do przejrzenia rachunków, stracił pan podczas zarządu Skomontami dziesięć tysięcy rubli ze wspólnego funduszu, jeszcze za życia nieodżałowanej pamięci ojca pańskiego.	Lauretta... pojrzyj no, kto jest ten przygarbiony człek, co się tam na ławie w słońcu wygrzewa. Głowę wsparł na ręku, nie widzę twarzy.	Moja droga zajmuj się swoimi ptaszkami, spanielami i szmatkami, a nie mieszaj się do spraw urzędowych swojego przyszłego męża. Dziś broń odpoczywa, a decyduje toga, jest takie przysłowie łacińskie, w którym zawiera się głęboka myśl.	Moja droga! Moja miła! Moja jedyna! Przedstaw mię jej, gdy tu wejdzie! Powiedz: oto jest brat mój, wzór wszystkich przymiotów i doskonałości, chłopak poczciwy...	Mości książę, ależ ja stara przecież nie jestem...	Mr. Mitchel, przedstawiam pana Thaureta!	Na wojnę zaś alibo do jakowegoś świętego miejsca?	Natychmiast wracam	Nic.	Nie mnie dwa razy taką rzecz powtarzać!	Nie radzę, panie Pawluk, nie radzę tutaj tak duszy leczyć. Myśmy już o 300 lat od tego oddaleni. Nie, nie! Ja nic złego przecie	Nie trzeba reszty, panienko Niech panienka sobie zatrzyma.	Nie wiem co mu pani powiedziała	Nie, nic.	Niech przysięgają!	Niech się rozchodzą. Ktoś pocieszy rozwódkę. Nie ja. Prezesie, łaskawco, chcę nabyć dobra za Wisłą. Nie znacie co dobrego?Nie znacie co dobrego?	Niestety, tak jest	Nikogój głowa nie zaboli o nas, sieroty...	O nie; ale chce się pan mecenas naocznie przekonać.	O łucznikach kurpieskich i angielskich. Prawi ten rycerz, iże angielscy, a zasię szkoccy, nad wszystkimi celują.	O! tak pani, o! tak królowo wiem, iż byłem szaleńcem, nierozumnym, sądząc, iż lód się ożywi, marmur ogrzeje; lecz, co począć, gdy kochamy, łatwo w miłość wierzymy; wreszcie nic na tej podróży nie straciłem, skoro cię oglądam.	O, niech ciocia tak nie myśli! Ja ani kłamać, ani udawać nie chcę! Prawda, że zawsze łamię sobie głowę, aby mnie i ojcu tych kilku własnych naszych groszy na odzienie przynajmniej wystarczyło... Ale boso czasem chodzę i kapeluszów ani żadnych drogich rzeczy nie noszę nie tylko dlatego... nie tylko dlatego...	Oho...	Panie Pencroff czy będzie łaskaw wziąć moje buty i przymierzyć, czy dobrze pasują do śladów?	Posłuchaj mnie a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je mógłby uczeń szkoły elementarnej.	Pradziadowska, ojcowska. Kto ją wziął po nich, ten powinien oddać w całości. Jam jej nie przyrobił, a miałbym obrywać! Nigdy!	Prawie żałuję, że nie zaczął pan krzyczeć i nie dał znaku światłem.	Preparat, który według naukowych prawideł sporządził mój przyjaciel, zacny ksiądz Adelmonte; a nauczył mnie także, jak go używać.	Proszę wejść Może zechce się pan porozumieć z panem kierownikiem?	Przecież wuj Miś powiedział nam wyraźnie, gdzie go znajdziemy! Co ty, Niku, wynajdujesz jakieś trudności i niebezpieczeństwa! Sprawa jest prosta jak bagnet.	Przeto błogosławieństwo Pana będzie nad tobą i będzie oczyszczone serce twoje	Przeto najpierw organismus należy skrupulatnie wyczyścić, co, dzięki uczynność tego zacnego męża, nad wyraz dokładnie uskuteczniłem. Następnie mamy się wziąć do każdej wnętrzności z osobna; Bóg miłosierny ulitował się nade mną zsyłając mi taką jedną przemądrą pomoc. Może choć powoli odzyskam moje zdrowie.	Raca w oddali! raca!	Rada bym...	Rozumiem. Mam czekać.	Rzecz cała w tym, że on nie stawił się na me wezwanie w ową noc, którą mu oznaczyłem, ale biegał jak szalony po wertepach górskich, trąbił, dudnił i hałasował. Widziałem go przy świetle księżycowym, jak tańczył nieopodal domów ludzkich. Nie potrafił ukryć się pośród drzew, bo ślady jego były jako ślady trzech słoni. Jam go widział, a jednak on do mnie nie przybył, mimo że przecie jestem panem dżungli!	Rzeczywiście sądzę, że w Europie wielożeństwo jest im wzbronione.	Salcesony pożarte...	Służę jegomości!	Tak, dobrze Teraz siodłaj tamte trzy konie i ruszajmy w drogę.	Tak, panie, jest już późno, jak się zdaje, dochodzi dwunasta godzina.	Tam do licha, zdaje mi się, że pod każdym rządem parowie Francji jeżdżą Pietrkową budą. Biorę miejsce w środku	Tatusiu	Ten starzec jeszcze śpi. Pst! Zapytamy jego chelę! dziś: pomiędzy kamratami..	Ukrył je poza pociągiem!	Umiem trzymać język za zębami.	Wasza pasterska mość pewnie lepiej wiecie co począć, ale ludek pobożny, choć ślepy, poruszony bardzo trzeba dać ostygnąć zapałowi... porozchodzą się ludzie....	Wiem o tem!	Wiem, co mówię! Nikt nie był bardziej niż ty gotów do hazardu życia. Ale też... Gdy teraz na ciebie opuszczonego tutaj patrzę, zda mi się, że spełniam zbrodnię. Dlaczego jesteś taki? Tak inny? Smutny? Czego chcesz? Cóżeśmy mogli czynić więcej? Polak, Polska, Historia, Szlachcic, Walka, Państwo, ObyczajeStaliśmy oko w oko, pierś przeciw bagnetowi, na grobli, w opłotkach Chebdzia... Tyś zrobił swoje nie gorzej od Żółkiewskiego...	Więc były i fakta?...	Wrony krzyknęły...	Właśnie jestem w rozpaczy, zdaje mi się że go straciłem.
Macie słuszność, sąsiedzie! Istotnie, stąd dziecka do szkoły posyłać nie sposób. Kochacie jednak, widzę, małą Heidi, więc zróbcie dla niej to, coście powinni był już dawno zrobić. Sprowadźcie się z powrotem do osiedla i żyjcie pośród ludzi! Cóż to za życie w tej pustce, z sercem zatwardziałym względem Boga i świata? Któż by wam pospieszył z pomocą w razie jakiegoś wypadku? Pojąć nie mogę, sąsiedzie, że nie zamarzacie na śmierć w porze zimowej w tej chacie i że dziecko znosi te warunki.	Że waszmość grzecznym jesteś, o tym już się dowodnie przekonałam dziś rano, ale mniejsza o to! Raczej panu odpowiem na jego argument, że sposób wetowania sobie strat poniesionych jest każdemu zostawiony do woli. Ród Strzegockich się kończy, to prawda, a więc kiedy się kończy, niechże ostatnie jego kądziele ozdobią się przynajmniej pięknymi nazwiskami. Takie jest moje postanowienie, do którego dążyć jest już tylko jedynym całego życia mojego zadaniem; mam też nadzieję w Bogu, że spełnienia tych życzeń mi nie odmówi, bo są skromne i sprawiedliwe.	Jakoś nie bierze pan tego z dobrej strony rzekł do siebie Jakże to? Przecież pan się nie spodziewa, że wszyscy będą zawsze panu ulegali. Pan jest człowiekiem światowym.	Pogoda okropna. Nie gniewaj się, ale czy to ma sens, że­byś wychodziła z domu na taką zawieję?	Bom wjechał konno do refektarza, gdy żacy siedzieli za stołem. Chciałem ci pokazać tym saskim chłystkom, że my, Normandowie, nie boimy się nawet opata. Nie kto inny, ale Hugo Saksończyk namówił mnie do onego figla. Od tego zasię dnia, gdy wypędzono mnie z klasztoru, nie spotkałem go ani razu. Pamiętałem jednak głos jego i zdało mi się, iżem rozpoznał jego brzmienie nawet wtedy, gdy twarze nasze były osłonięte przyłbicą. Przeto pomimo sprawy orężnej, jaką mieli pomiędzy sobą nasi książęta, cieszyliśmy się szczerze, żeśmy się nie pozabijali wzajemnie. On kroczył przy mnie, opowiadając o swym mieczu. Mówił mi, iż go miał z rąk (jako mniemał) pogańskiego bożka, atoli zapewniał, iże owo śpiewanie, ów jęk czarodziejski po raz pierwszy zdarzyło mu się słyszeć. Pomnę, żem go upominał, by miał się na baczności przed złym urokiem i czarami. Oj, byłem ci wonczas młody, bardzo młody!	I ty, chłopcze przytul się do mnie plecami, tak, dobrze wziął fuzję, wymierzył i ułożył mi palce na kurku i na moich dopiero swój własny położył. W czasie tych przygotowań mały punkcik na drodze z dala czerniący przybliżył się wolno, poważnie jak monarcha w granicach państwa swojego zuchwały. Ten wilk, dowiedzieliśmy się później, był sławny w okolicy. Dopiero na kilkanaście kroków od nas dał ogromnego susa. Moloch także nie mógł wytrzymać leżeć w tej chwili brat mi palec nacisnął Ale prędzej niż to wszystko mogliśmy spojrzeniem objąć, zwierz skaleczony rzucił się prosto do piersi Zitty Kiedym się zerwał równymi nogami mimo wiedzy prawie odbiły się na niej tak dokładnie Z tego obrazu na przykład widzę doskonale nie tylko mego brata, co z siodła zeskoczył nie tylko Molocha, co w kudły przeciwnika łeb zanurzył, w rozszarpane mięso tak pysk utopił, że mu go nawet już widać nie było widzę wszystkie zęby w rozwartej paszczęce i mógłbym je anatomowi wyrysować bez uchybienia żadnego.	Patrz, na Marsa! i to dziecię rozpieszczone woli kamienie nad brzegiem morza, nad puchy i przymuszone pieszczoty! Ale chodź! niewolnik niewolnikiem, a wybierać mu się nie godzi do smaku! Cezar zażądał wielkiéj uczty... Priscus cię wołał!... słońce ma się ku zachodowi!!!	Ja nawet tak strasznie lubię dojeżdżać, a szczególniej do domu, że płakać mi się chce na myśl, że pewnie dopiero jutro będziemy w Niżpolu. Bo nim dojedzie posłaniec, dotychczas zdaje się niewysłany, nim papcio przyśle konie, to już będzie wieczór, a mama mówiła, że nie pojedzie z nami wieczorem, bo teraz pełno poborowych na drogach.	To niech się przelęknie! To mnie najmniej obchodzi. Z tobą doprawdy nie warto poważnie mówić.	Znam was, panowie znam was doskonale; wiem, że niezupełnie jesteście moimi przyjaciółmi, i przykre mi to bardzo, lecz wiem także, że jesteście dzielni i prawi szlachcice i że można wam zaufać. Panie Athosie, bądź łaskaw udać się za mną, jak i twoi dwaj przyjaciele, a wtedy będę miał eskortę, jakiej i najjaśniejszy pan mógłby mi pozazdrościć, jeżeli go przypadkiem spotkamy. Trzej muszkieterowie skłonili się jednocześnie, jak mogli najniżej.	Jest jedna tylko rada wrócić do zamku i schronić się przed deszczem. Iść lasem w czasie burzy nie możemy, a nie ma tu żadnych chat blisko. Nic się nie bójcie, jestem pewien, że już nas szukają. Zobaczyli przecież Almanzora samego. Na pewno będą nas szukać.	Jak partia rozkaże. My po to, żeby słuchać, a niech partia uczciwie myśli. Każdy pójdzie spokojny, jak będzie wiedział, że tak potrzeba. I to jeszcze: nasi wolą, żeby ich nie namawiać, nie tłumaczyć, na rozum nie zostawiać	Czemu nie, matko? Tak mi się zdaje.	Jakem wyjeżdżał to nawet nie widziałem jegomości, bo był właśnie... w polu.	Nie mylisz się pani	Nie myślę o tobie. Myślę o nas. Pójdę do nich, spróbuję, może mi się ich uda namówić, żeby byli cicho.	Nie mówiłam ci? Nauczyłam się.	Pan się fatyguje, ależ ja nie pozwolę,	Panie tu się nie wolno kąpać!	To prawda Gdzie on się podział?	To fałsz. Trzeba nie być artystą, żeby nie uznawać pani talentu, a oryginalną wolno pani być na pani stanowisku.	Ach!... Daj pokój!... Nie mogę! Za to ci dziękuję, żem był twym spoko­jem, twą wiarą pijany, kiedy wszak i to twe zwy­cięstwo nade mną, to także tylko triumf wielkiej poezji w twej wierze, w twych szczytach podniebnych nad zamkiem i	Zapewne... Zresztą nie znam się na tym	Ależ ani słowem nie wspominaliśmy o łowach. Jakoż teraz wrócę do dżungli i wyznam, iż-ż-ż wydałem go na ś-ś-śmierć oczywistą?	Oho! czyś oszalał, że śmiesz odzywać się do mnie w ten sposób?	Ależ ten dąb zwalony jest wybornym mostem dla królików pomiędzy trzema polami i naszą łąką Hobden powiada, że tam najlepiej zastawiać sidła na króliki... właśnie dziś dwa złapał. Hobden nigdy nie pozwoli wykopać tego dębu!	Powiedziałem sahibsahib Bóg. obcy, odziedziczony po dziadach pradziadach lub dla porządku ze znanego obrządku przyjęty na wiarę, nie ma tej mocy, co samodzielne umieszczenie Boga w niebiańskich rozłogach czy w samym sobie. Od tego zacząłem, że właśnie Słowianie nie mają odwagi podudłaćpodudłać	O! ludzie tutejsi nie ubolewają nad nią wcale przeciwnie uważają ją za bardzo szczęśliwą; ale pomiędzy nią a innemi kobietami zachodzi ta różnica, że tamtym Bóg dał siłę, a téj słabość, lecz oni tego nie widzą.	I wymknie się ten łajdak Benedetto	Ktoś znów umarł Nie mówiłaś, pani, że zaraza wybuchnęła między służbą pani.	Oho! pokazuje się, iż mamy znów coś nowego.	Jestem przekonana że nie zostaną później państwo zbyt długo na kolacji.	Wy szczerzy ludzie, i ja wam dziękuję. Ale przed wojną chciałbym jeszcze raz z waszych ust usłyszeć, że wy mnie donię dajecie i że słowo wasze zdzierżycie. Słowo szlacheckie nie dym	Molitaire był istotnie mężem zamordowanej. Przed laty już poróżnili się, ona zaś pojechała do Nowego Orleanu, gdzie założyła jaskinię gry. Podczas spotkania w Paryżu poznała go, gdy zaś ten ptaszek powziął zamiar jechać za klejnotami, było mu na rękę udawać zgodliwego, by użyć byłej żony za narzędzie. Po dokonanem morderstwie, miał interes w zatajeniu nazwiska Montalbon przez wycięcie znaków z bielizny i sukien.	A na czym się to jeszczech skończy, na czym!	Taki honor... Proszę mi wierzyć, szanowny panie delegacie, że... A czy Jego Królewska Mość będzie wiedział, że to ja...	Alem jej nic nie zapłaciła!	Dla Boga! co się z nim dzieje?	Doprawdy? Jakżem to pana obraził?	Kochany Ignasiu a my śmiać się będziemy ze wszystkich kupców, kiedy nadejdą czasy pewniejsze. Dziś właśnie jest pora do robienia interesów.	Nie chcę	Nie wiemy.	Nie, mam dużo roboty. Możesz spać, stary.	Obawialiśmy się ataku, wartownicy zauważyli podejrzany statek.	Więc to pani jest miss Minchin?	Gadał on toto, ale ja nie potrafię wymówić. Jakosi tak jakby... Śmierno, czy co?	Już on mnie zna i o bojaźń nie posądzi, bom go pierwszy w Kiejdanach splantował i innych przykładem pociągnąłem.	A, Boże!... Więc mnie państwo tak zachęcacie?... Tatko żartuje, a mama nic nie mówi...	Ależ... wy sami, wy, duchowni, nie wszyscy jej już posłuszni jesteście księża przecie msze odprawiają i grzebią...	Ba! i to racja! mruknął stary ale	Czy to jeszcze daleko?	Do licha! To zły dzień, albo raczej zła noc na takie późne wyprawy, prawda, pani hrabino?	Jakie pasażery?... Wielmożny pan to jest pasażer, ale tamto ówcześnie: dowód osobisty uprawniający do przejazdu z miejscowości do miejscowości.. A wielmożny pan myśli, co oni byli pasażery!...	Od księcia wojewody wileńskiego, naszego hetmana. Przysyła ci list zapowiedni, abyś zaraz zaczął zaciąg czynić, i drugi dla pana Kmicica, który też się ma w tej okolicy znajdować.	Po dawnemu, choć może i ździebko lepiej. Jambroż lekują, przychodził wczoraj i owczarz z Woli, okadził ją, maście jakieś dał i pedział, co do dziewięciu niedziel będą zdrowi, byle jeno na światło nie wychodzili.	To chrzestne imię czy nazwisko?	W takim razie nie ufa mi pan.	Za... no tak, za jedno; rozumie się, że za jedno.	Cieszy mnie, że przynajmniej jednemu z was nieśpieszno, aby oberwać po buzi	Tak, jestem... pisarzem, dopóki jestem sahibem, ale z tym wszystkim teraz kwita, skoro występuję jako twój uczeń. Jużem przebył lata przepisane dla sahibów.	Ja myślę, że Elżusia kiedykolwiek i przez dom przeskoczyć potrafi, taki z Elżusi kozak	Kłamiesz, dobrze wiesz, że przyjdziesz, bo też tego chcesz. Chcesz?	Pamiętaj, żeś dał słowo... Pamiętaj, że zgubisz nas, jeśli tamten listy opublikuje.	Wiem.	Ale gotów go oddać?...	Oczywiście Nic łatwiejszego, jak w tej chacie, w której mieszkał kapitan Grant, a później Ayrton, zostawić wskazówkę o położeniu geograficznym naszej wyspy. Lord Glenarvan i jego ludzie na pewno ją znajdą.	A kawaler coś za jeden, czyj syn?	Kochan co ty mówisz na te zwłoki?? Ja przeczucia mam złe!	Więc powiedz je, Tadziu.	A więc użyliście siły moralnej?	A ówże wyrostek?	Ach, ty fujaro! Zawieś słuchawkę!	Ależ Karolino Adolf przecież robi co może...	Boże, daj zwycięstwo sprawiedliwości	Będzie umieszczony nad szafą w bibliotece.	Co po nazwisku, kiedy mąż niedołęga?... Dopiero będzie miała niespodziankę...	Czekam, kiedy pan skończy swą tyradę o pannie Stefanii	Czepeczek haftowany, czasem, czasem fularowąfularowy	Dlaczego?	Ejże, co pan robi, młody człowieku? Śpi pan?	Faustyna?	Giełda, co?	Ile masz lat?	Istotnie.	Ja też?	Ja... ja miałem guwernera.	Jak zburzenie pałacu „Pod Blachą”...	Kiedy wróci?	Miałem list oddać	Morderstwo przerwał de Fourcy.	O tak, w spiżarni.	Rafał! Wiele ty lat z młodym Kamiońskim handlujesz?	Rozdwojenie ducha u istot tak potężnych, jak twój ojciec musi być straszliwym cierpieniem	Słucham, niechże pan mówi!	Tak jest, panie profesorze.	Tak.	Wierzę panu, capatazie	Władza, Polityka	Z wami... on, ja, moi ludzie, czeladź. My, stare kmiecie, jesteśmy do swobody nawykłe, do ostatniej kropli krwi miru bronić będziemy. Kneź mir łamie, niech głowę da!	Zatem w porządku
Wiem. Twoja jest lepsza, ale nie umiemy z niej strzelać, a tobie nie damy jej w ręce.	Bo przedtem nie czułem cię tak blisko siebie jak teraz, a wierz mi, przyjacielu Sancho, że nie bursztynem czuć ciebienie bursztynem czuć ciebie	Błażeju, nie rób pana Prudhomme, moje kochanie, wiesz dobrze, że nikt tak nie ceni dowcipu jak ty.	Nie wystarczy odpowiedzieć tak lub nie, gdy chodzi o honor, pozycję towarzyską i życie takiego człowieka, jakim jest generał porucznik, par Francji, hrabia de Morcerf.	Nie powiadajże waćpan lada czego, żeby ci się gęba nie wystrzępiła!	Nie, to nie złodziej	Proszę nie zapalać! Ja nie chcę, proszę nie zapalać.	Wina, której dobre nawet serca ludzkie przebaczyć nie mogą, to największe na świecie nieszczęście, a w wielkiem nieszczęściu leżeć musi moc odkupienia. Temu, kto bardzo cierpi, nawet tego rodzaju winę przebaczyć wolno...	Wprost przeciwnie: kotów tu nie brakuje, w dodatku jakich!	Biedna, kochana... Pójdź, niech cię pocieszę. Nie mam prawa cię łajać. Gdybym nie spotkała Jasia, poślubiłabym Olesia lub Alfonsa. O, Aniu, sprawy rzeczywistego życia są tak zawikłane! Nie są tak jasne i przejrzyste, jak w powieściach.	O! czemuż nie, nawet kolej na niego. Trzeba około stu rubli, a ja nie mam pieniędzy! Co my tu poczniemy? Chybabym gdzie pożyczyła.	E, nam wszystko jedno... ale zawsze lepiej się nie spotykać.	No, pozbyłem się nareszcie tego bandyty. Skoro jednak lwy nie chcą pożreć tej białogłowy...	Z wami Ojcze i przy pomocy królowéj, obawiać się ich nie mam potrzeby	Od dawna? To mnie dziwi Nie możemy tu wskrzesić trybunału kościelnego, lecz za to będziecie mieli więcej parowców, kolej i kabel telegraficzny. To przyszłość w wielkim świecie, nieporównanie więcej warta od wszelkiej chwały kościelnej przeszłości. Zetkniecie się państwo z czymś większym od dwu wicekrólestw. Nie wyobrażałem sobie, żeby miejscowość na wybrzeżu mogła być tak odcięta od świata. Gdyby znajdowała się tysiąc mil w głębi lądu... to osobliwe! Czy wydarzyło się tu cokolwiek w ostatnim stuleciu?	Powiem ci coś Prezesowa bardzo lubi Wokulskiego, zdaje mi się, że go bardzo dobrze zna, choć nie wiem skąd, i często rozmawiała ze mną o nim. I wiesz, co mi raz powiedziała?...	Pięknie u Boga Ojca brat waści gospodarzył na tej wioszczynie, nie ma co mówić!	Właśnie dlatego, że mój dziad był władcą i ojciec jest nim, ja nie mogę znieść władzy Herhora...	Czy nie jestem głową rodziny, czy nie mogę mieć swoich interesów?	Cóż by innego, jeżeli nie kłopoty! Wiesz pan, że umarł Łęcki...	Nie tam, ale do całkiem innego zakładu.	Nie zbłądzę. W wysokiej dżungli może bym zabłądziła, ale tu, patrz, jaka trawa niska.	On mówi, że się już nad Clewerem znęcać nie będzie. Ani nad nikim innym?	Więc może dziś pałek nie stawiać?	Ot, bajczysz. Jakie tam wojsko! Ze czterdziestu rycerzy, uzbrojenie na śmiech, prawie do weselnych godów. Czy nie widzisz, co za strojne pancerze, srebrną i złotą blachą zdobione, a na szyszakach co za pęki piór? Przyłbice mają podniesione, same młode, ładne chłopy, mało co chyba starsi ode mnie. Każdy koń ma srebrny bukiet u czoła, a na łbie pióropusz.	Co do mnie choćby jeszcze jeden diabeł przyszedł mi trąbić w uszy, nie ustraszy mnie, jakem Turek.	Skąd ten list do mnie? Marka jest... pieczątka... Boże! jak ja muszę być zmieniona... Gdyby teraz przyszła mama, wszystko by się wydało.	O! wszystkich to trudno Ja za siebie i za gospodynię ręczę, że nas dwóch plotka nie zabawi.	Więc i cóż?... Dziś Wokulski jest dla nas wszystkich prawie umarłym i Bóg wie, czy go kiedy zobaczymy...	Moja Lorciu! zawołał... jakżeby to było śmiesznie zlęknąć się kobiety bezbronnej! Dla czego? Cóż mi się stać może?	Jest tak, jak było Ale ty jesteś pierwszy, który to widzi.	Możecie mi dać izbę z łóżkiem i miejsce w stajni dla konia?	Mówię o tym, że i tak wszystko jest w porządku. O to tylko chodzi, czy rzeczywiście tak było. Bo skoro tak było, to o cóż się kłócić, spierać?	Poszlibyście, Jagna, ckni się wama za chłopami, a do Płoszkowej ani chybi co Jambroży zajrzy albo któren z dziadków i zawżdy chocia portkami zaleci...	Bynajmniej. Jestto kuracyja ekonomiczna, kuracyja za pomocą elektryczności. Mój kochany panie, są inne wypadki wiarogodne, które przekonywają, że piorun zastępuje najsławniejszych doktorów i jego interwencyja jest istotnie cudowną w chorobach trudnych do wyleczenia.	Coś mi się zdaje, że waćpan masz nieco za długi język	Podoba ci się? Wszystko to są rzeczy z mojego starego kuferka. Radziłam się czarodzieja, a on mi polecił, żebym tam zajrzała.	Bom jest przez ciebie pojman. Powiedziałem w Malborgu tak: „Weźmiecie gardło staremu rycerzowi z Bogdańca, to młody weźmie moje...”	Pułkowniku w krajach gdzie pan bywał, jak ci ludzie uprawiają ziemię? Jaki mają płodozmian?	Ach, miesiączek abo dwa! Toż wieki! A jak przyjdzie owa inflamacja?	Boisz się siebie samej?	Byłem rzeczywiście jak małe dziecko	Zdaje mi się, że prawie ustał.	Że powinnam trzymać się zasad... ale...	Gdybyś był jego synem, a on takim tatusiem, co to lubi bić to by cię porządnie trzepał.	Hm! Tak. Naturalnie. No, zobaczymy. Ile panu wlepili za to, że pan wykradł rysunek udoskonalonego zamka tej ich nowej armaty polowej?	Słyszeliście? dawna ręczna długa broń palna, używana od XV do pocz. XVII w.; wyparta przez muszkiet, który początkowo był jej cięższą wersją. w ręku.	A co będzie, gdy konie zjemy?	Ależ, Karolino, co tobie znów do głowy wpadło?	Najmilej mi będzie spełnić rozkaz jejmości dobrodziejki ale do ostatniego wtorku to jeszcze z półtora tygodnia.	Proszę tylko dać prawo, a ja już sobie sama wynajdę!	Zostać na lądzie... czy też co innego?	A kiedy może być apelacja?	Co chcesz kochanku! Przecież w ostatku en bons confrères powiedzieliśmy sobie to, co w Moljerze mówią dwaj lekarze	Co mówisz?	Do dwóch razy sztuka!	Dobrze, dobrze! pogadamy jeszcze, mamy czas...	Doprawdy? Cóż cię naprowadza na tak niesłychane przypuszczenie?	I w ten sposób ty byś postąpił?	Ja także odparła Laura...	Mama tak często brak serca mi zarzuca, że doprawdy sama wkrótce czuć je w sobie przestanę,	Może zwariowały?	Naprzód, Lizetka! Ten cudzoziemiec zaczyna mi imponować.	Oh! To będzie drobnostka! Trochę zboczymy z drogi, nic więcej! Pojedziemy na fregacie „Abraham Lincoln”.	Protestuję! Mnie tu dobrze	Skwapliwie obiecujecie, a gdy was wezmę za słowo?	Słusznie czegóż więc żądasz?	Tak by było najrozsądniej... Ale ty wobec rozwagi zawsze byłeś w opozycji.	Tak? Ew!... Będę zazdrosna!	Widzisz, każdemu zgotowano ten sam los.	Wierzę, że dzisiaj tak myślisz! ale jutro	Ósemka tylko?...	A ile chciał?	A juści, że prawda, moja pani, a to daleko szukać takiej panny, bo to i figurna, i piękna, i uczona. Prawdziwa pani.	A kiedy to zobaczymy, panie Cyrusie?	A kto jedzie?	A powinno być dwanaście	Bet!	Boże sprawiedliwy!	Czego chcesz?	Cóż robić?	Dlaczego?	Dlaczego?	Doprawdy?	Franciszek.	Ja tu czekam na Sablina mam mu oddać jego wiersz.	Kontraktujesz przecie pszenicę!	Milcz i	No, i Hiszpanów niemało!	No... i pomówiliście?	Opuszczamy szkołę na zawsze...	Pani dziś cudownie wygląda. Czuję, że tracę głowę.	Pani przyszedłem i wyjdę ostatni.	Pokój, padają, na wieczny czas	Raczej tych wysłanych przeciwko nam przez gubernatora Van Goulda.	Ujazdowska	Wyznaczona przez państwo?	Z Paryża przyszedł transport Myślę, że trzeba odebrać jutro.	Z rozkoszą	Zamiast wina wlej trochę piwa.
Tak, księże proboszczu. Dziś z rana, gdy Lucyan wyszedł ze swego pokoju, patrzyłam na niego długo i uważnie, i serce mi pękało. Gdzie jego dawny uśmiech? gdzie jego zdrowie? gdzie jego żywość i spokojność? Nie jest on smutny, ale gorzéj jeszcze, jest martwy; nic nie mówi, niczego nie chce, nic go nie zajmuje. Milcząc, pocałował mnie w rękę, milcząc, usiadł przy oknie, z książką w ręku; ale widziałam dobrze, że nie czytał, bo przez pół godziny trzymał oczy na jednéj karcie i miał wzrok człowieka, który patrzy a nie widzi. Wytrzymać nie mogłam i poszłam do swego pokoju, aby łez moich nie zobaczył. Padłam na kolana przed ukrzyżowanym Chrystusem i, płacząc krwawemi łzami, w imię Jego bolesnéj męki, błagałam, aby natchnął mnie myślą, jak mam wyratować z tego nieszczęśliwego stanu moje biedne dziecko. A kiedy wstałam, zdawało mi się, że mi kto w ucho szepce: wyjedźcie z N.! Usiadłam i zaczęłam nad tém rozmyślać, i przypomniałam sobie, że ludzie mawiają, iż w wielkich smutkach trzeba niekiedy człowiekowi zmiany miejsca, trzeba, aby się oddalił od tego, co mu boleść sprawiło. I pomyślałam sobie: pójdę do księdza Stanisława i poradzę się: jeżeli on powié, że to będzie dobrze, to zaraz, za kilka dni, wyjedziemy z N. gdziekolwiek...	Nie i dlatego widzę nawet to, czego inni nie widzą.	Hale, albo to Boryna nie mógłby gront oddać Antkowi, co?	Za drzwi ze wszystkiem!... Pijmy i nie myślmy!	Tam się broniłem, na górze, a oni szturmowali mnie z dołu i przez dach. Nie wiem, jak długo to było, bo w bitwie człowiek czasu nie liczy. Bohun to był, Bohun ze srogą potęgą i z wyborem ludzi. Popamięta on waćpana, popamięta i mnie! Innym czasem ci opowiem, jako w niewolę popadłem, com wytrzymał i jakom Bohuna splantowałsplantować zmęczony., że ledwie na nogach się trzymam.	Nie pozostaje mi tylko skruszyć szpadę, którą służyć wam nie mogę. To mówiąc generał chciał dobyć ją z pochew, gdy August go powstrzymał.	Zaraz przyjdę! Wstydzą się roboty, a nie wstydzą się zwykłej żebraniny, tego już zaczynam nie rozumieć. Co wam jest?	Germańskiego co prawda nie mamy.	A jednak to nie są razy tylko skała była bardzo kończata i każda jej spiczastość pozostawiła siniak. Zresztą prosiłbym pani o zachowanie kilku gałganków, dadzą się wkrótce użyć, bo mnie także w krzyżu nieco dolega.	Nie zawsze tak bywa, jak pani mówi I my, mężczyźni, ustrojem społecznym, niezależnemi od nas okolicznościami, zbyt często skrępowani bywamy i, nie mogąc rozwinąć energii i myśli naszéj, rzucamy się jak w klatce i targamy nasze pęta, nie mogąc ich rozerwać. W podobnych położeniach jedni z nas rezygnują się i, poprzestając na szczupłym zakresie, umieją jako tako w mikroskopijném swojém kółku stać się spokojnymi i użytecznymi. Innych ogarnia apatya, sen moralny. Tacy, zdobywszy jaki taki dobrobyt, usypiają w wygodnym fotelu, po smacznym obiedzie, śmiejąc się z tych idei, które niegdyś tak bardzo kochali i starając się przekonać siebie samych, że ludzkość, kraj, nauka, są to mrzonki, za któremi w pogoni nóg sobie łamać niewarto. Inni jeszcze, najnieszczęśliwsi, ani zrezygnować się, ani usnąć w klatce nie mogą. Nie potrafią oni zgasić w sobie płomienia własnego ducha; więc, w ciasnych ścianach klatki swojéj, targają się nieustannie; pragnienia ich i myśli odlatują daleko, unosząc z sobą spokój, dręcząc ich obrazami szerokiego świata, w który im uleciéć nie wolno. Na takich czyhają straszne hydry namiętności, zgubnych często, w których objęcia rzucają się z szałem, radzi, że się upoją, że zapomną, że w cokolwiek wlać będą mogli ogniste siły swojéj natury. Tacy ludzie stają się czasem pijakami, a czasem zabijają się lub umierają z miłości dla kobiet.	Nie zaczynajcie tylko, mój Szwejku, z tymi swoimi błazeństwami, bo naprawdę coś się stanie. Trafi kosa na kamień. Popełnialiście bez końca coraz to większe głupstwa, aż przyszła katastrofa.	W szpitalu wariatów lub w więzieniu Nie, te „sztuczne raje” to jest łatwe zdobywanie bez wysiłku tego, co da się osiągnąć jedynie ciężką pracą, prawdziwym wzniesieniem się ponad samego siebie.	Ja się go tam nie boję.	Nie mówiąc już o tym, że mogą cię jednym skinieniem zetrzeć w proch	Niech rabbi się dowie, że równocześnie u Antychrysta w szklanych jego zorzach jest moc pętająca ochotę Prochrysta. Jest równość w siłach, które na się dybią i przeciw sobie o zwycięstwo poszły. Stąd nie ruszą z miejsca i równość niemocy swym ludom okażą. Od czasu do czasu w chwilach kataklizmów „nic” dziecię „czegoś”, najdroższy jedynak, na świat przychodzi i rządzi, i zwodzi, i ofiar ludzkich pożera miliony, i tylko w powodzi krwi oceanów z życia uchodzi. I znowu na odwrót tak oto się dzieje, że „coś” z nicości powstaje na przemian. Raz taki okres słońc i księżyców, i doli człowieczej, a potem znów inny. Taki z wielkim niczym lub z czymś niestety aż nadto znikomym. Nie może być trzeci.	Tak że mi przewielebność wasze źle życzycie? Wiadomo wam, że wina dla zdrowia nigdy nie pijamwina dla zdrowia nigdy nie pijam	Jako książęcy poseł z Krymu wracam i niech tu jedną kroplę krwi uronię, a w trzy dni i popiołu z tego miejsca nie zostanie, wy zaś pognijecie w lochach łubniańskichŁubnie	Szczególniej dla tych, którzy dawno chleba nie jedli	Uznanie to jeszcze nie wszystko. A pozatem... Powiem ci szczerze, sam od dawna tego pragnę. Kilkakrotnie próbowałem w rozmowie z panną Tunką zbliżyć się do tego tematu. Odnosiłem jednak zawsze wrażenie, że... odpowiedziałaby odmownie.	Gdybym odniósł ten list, nawet jeśli zawierałby tylko dwie linijki, a dowiedziano by się o tym, straciłbym miejsce, które mi daje pensję tysiąca liwrów na rok, nie licząc różnych dodatków i wiktu. Rozumiesz pan, że byłbym wielkim głupcem, gdybym narażał się na utratę tysiąca liwrów, aby zyskać trzysta.	Bo dzisiaj on nie tańczy w Nordhaug!	Nie mną, ale pewnym młodym Korsykańczykiem, z którym byłem skuty.	No, w wista... Choć ja tyle już lat nie grałem...	Sprawiedliwym jest to, że silni mnożą się i rosną, a słabi giną. Inaczej świat stałby się domem inwalidów, co dopiero byłoby niesprawiedliwością.	Błogosławię cię za to Znałem wielu ludzi w ciągu mego żywota, a uczniów też niemało. Ale do żadnego z ludzi (o ile ciebie zrodziła kobieta) serce me nie przywiązało się tak, jak do ciebie... jesteś pomysłowy, rozgarnięty i gracki, choć jest w tobie i coś z diablika.	Aha, aha, cóż teraz będzie? Śmiejcież się ze mnie! Czego się nie śmiejecie? Aha! Czyja prawda? Wyrosło spod ziemi nieproszone, nadokazywało diabelskim sposobem i zapadło się w ziemię z powrotem. Żeby tak na mnie, tobym w te pędy posłał po Dudzinę.	Hale! kiej cię to z czym wydałam? Dziw mi jeno, żeś to się ważył, Jezu!	Panie Ottman. Nie mam już panu nic do zakomunikowania, poza jednym oświadczeniem: rezygnuję z finansowania pańskiego wynalazku.	Zapewniam cię, Haneczko, że to urojenia.	Prawda, że to Dominikowa jakby drugą chałupę ma na plebanii i zawżdy wiedzą, czy księdza brzuch boli	On chce mieć Orgaza, chce świętość z człowieka na zewnątrz wydobyć. Czego myśleniem swoim nie osiągnie, będzie usiłował wymuszeniem zdobyć.	Tak przypuszczałem. Gdyby pani najlepiej z tem łażeniem po ludziach szło, nie mogłaby pani sobie pozwolić na taki wóz. Zresztą poco pani taki luksus?... Ile pani zarabia?...	Widzi pani, pani jest w tym położeniu, że może ją lekceważyć, ale ja muszę się z nią rachować!... I czy wie pani, jak ona skorzystała z rozmowy o samodzielności kobiet?... Oto żąda, aby jej córki uczyły się malować pastelami i grać na cytrze, a przede wszystkim, ażeby jak najprędzej wyszły za mąż.	Może. Trudno jednak iść za czem innem, jak za własnem przekonaniem. Rozum to także latarka, którą nam Bóg dał w rękę. Kto mi przytem zaręczy, czy panna Marynia wyszłaby za mnie?	Ale o co się bijesz, Athosie?	Choćby mi też na pokojach królewskich miejsce dano, to bym tu wolał. Więcej ja stąd świata widzę niżeli król ze swego okna w Warszawie.	Jak to prawdopodobnie? Śmiesz o mojej matce mówić podobny frazes!	Miałem zamiar zatrzymać się w Częstochowie dla nabożeństwa ale w Wieluniu odebrałem wiadomość, że jego królewska mość rozkazuje mi śpieszyć, więc trochę wypocząwszy, ruszymy dalej, a tymczasem odpraw wasza mość dawną eskortę i podziękuj kapitanowi, który ją prowadził.	Ma słuszność wojna to najmilsza rzecz; trzeba przecie wypróbować broń naszą.	Wdzięcznie przyjmie Akademia wspaniały dar waszej miłości Cieszyć was będzie, małżonko miła gdy spomnicie, że w godne ręce dostaną się one księgi uczone; toć przeszło od wieka szkoła krakowska wydaje mężeszkoła krakowska wydaje męże mądrością sławne	Niestety, to smutna prawda. Minister Kazimierz Pradera niespełna pół godziny temu zginął śmiercią gwałtowną, zamordowany ręką nieznanego złoczyńcy. Panowie! Bez względu na stosunek wasz do niego uczcijcie pamięć niezwykłego człowieka!	No tak, ale co za jeden zacz?	Ha! piękna czy brzydka jestem uczciwym człowiekiem i obowiązkiem moim jest kochać ją zawsze. Ale w jaki sposób mogła spaść do tak niskiego stanu przy pięciu czy sześciu milionach, któreś zabrał z sobą?	Co będziesz robić?	Istne się z ciebie strachajło zrobiło, panie pośle!	I ja się cieszę. Jestem diabelnie zmęczony.	Miałam i ja do pana mnóstwo interesów ale posłyszawszy, jak pan jest zajęty, milczę! Do widzenia! może kiedyś w przyszłości...	Powiem panu dokładnie. Tak długo, póki żyję Szedłem właśnie do tego głupiego łajdaka, gdyśmy się spotkali	Juści znajdzie się jeszcze wiele, nim bakałarzem albo i mistrzem zostanę	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Niechże go kule biją! Na Boga! Mości panowie! Patrzcie!	Pierwsza rzecz! ale już i takie rozkazy wydane. Wpadną Niemce jakoby w potrzask albo jako w oklepce!	Wóz, jako mówiłem, już świeci, ale KurkiKurki	Muszę, skoro pan prawi im impertynencje.	Rozumiem, panie prezesie, ale można by spisać i pociągnąć ją do odpowiedzialności za fałszywe oskarżenie.	Ale ja wstanę	Myślałam sobie o tym, jak odmienny jesteś od Dicka.	Ale czemu mówiła „komedianci”?	Henryku! Sybilla jest święta!	I na papierowej harmonijce skoczne kozaczki wycina...	Idź na miejsce, kochana Malwinko	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Schwytano szpiega, kazałem go obwiesić	Wart osiemdziesiąt?... weź go i koniec.	Wiecie com mu zaproponował?	Zatem przybywasz z Paryża i na czymże wy tam spędzacie czas, panowie studenci, w onym Paryżu?	A jak ja pana poproszę?	Morze jest niespokojne	Nawet szpiegostwo dla celów wyższych jest czymś wzniosłym. A tu przecież... Nawet dla mojej przyjaźni?	Cóż powiem, proszę księdza? Zrobiłam, jak mi pani kazała	Ja w kuchni?... Chyba jaśnie pani żartuje. Według umowy z panem mam mieć swój pokój...	I ja czekałam dwa miesiące, długie... długie..	Ja też tu wysiadam.	Tak.	Więc, panie Ralph jak stoi ta sprawa z kradzieżą?	Nardzewski jestem, do usług... Kogóż, jeśli łaska, mam zaszczyt... w tych ubogich... te... progach?	Dzień świętego Stanisława, patrona kościoła naszego i księdza proboszcza.	Gal koksai maistininkas?! eik į ten	I owszem. Oto klucz! Garść mych rupieci proszę odesłać tu. Życzę panu powodzenia!	Jesteś głupi, słyszysz?	Owszem, jeśli pani pragnie...	Ależ panicz urósł!	Ant šitokių tavo žodžių, Onute, aš negaliu priešintie, bet...	Bóg czuwał nad niewinnością	Dwór w Shaws! Cóż wspólnego miał mój ojciec nieboszczyk z dworem w Shaws?	I cóż ty wiesz, Klu-Klu? zapytać. Maciuś.	Ile, mówicie, panie, przyszło chorągwi z kniaziemkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.?	Jako niedorzeczność?...	Ką čion, vaikeli, džiaugsies, kada visą laiką širdis nerimstanti buvo.	Mów prędzej, Noelu!	Odziedziczył	Oto przynoszę całą szklankę	Potrafisz?	Pójdziemy!	Są	Taką sprawę?	Te panienki?	Ty?	Wedle rozkazu!	Złodzieje!
A teraz niech pani uważa najciekawszą grupę. Te damy niemłode i nieładne, ten pan z siwymi faworytami i ten drugi z błędnymi oczyma... Widzi pani, jacy oni wszyscy poważni?... To są adepci spirytyzmu, uczniowie i uczennice pani Arnoldowej. Ruchliwa kobiecina!... Niedawno mieszka w Warszawie, a już w kilkunastu domach stołowe nogi i ekierki głoszą nadziemską mądrość. Gdybym nie wiedział, że moja macocha drugiego stopnia jest w najwyższym stopniu bezinteresowna, wróżyłbym jej, że zrobi majątek. Na nieszczęście zdaje się, że mój autentyczny ojczym grubo dokłada do stosunków z duchami. Pani, lepiej wydać bal na sto osób, aniżeli jeden pomyślny seans spirytystyczny!...	Jestem całkowicie pańskiego zdania Do tego była dziś onieśmielona, ale zobaczycie, że ona może być urocza.	Podobnie jak wywiezienie tego przeklętego srebra na morze było moją sprawą Rozumiem. Bueno. Każdy z nas ma swoje powody. Ale był pan ostatnim człowiekiem, z którym rozmawiałem przed wyjazdem, i odzywał się pan do mnie, jakbym nie miał wszystkich klepek w porządku.	Z reumatyzmem nie pchaj się między nas Reumatyzm znaczy u nas akurat tyle co odciski. Ja mam anemię, brak mi połowy żołądka i pięciu żeber, a nikt mi nie wierzy. Był tu nawet jeden głuchoniemy, przez dwa tygodnie zawijali go co pół godziny w prześcieradło zmoczone w zimnej wodzie, co dzień robili mu lewatywę i płukali żołądek. Wszyscy sanitariusze byli przekonani, że już sprawę wygrał i że pójdzie do domu, a tu pan doktor przepisał mu coś na wymioty. O mało go te wymioty nie porozrywały i wtedy biedak upadł na duchu. „Nie mogę, powiada, nadal udawać głuchoniemego. Odzyskałem mowę i słuch”. Wszyscy go napominali, żeby nie gubił siebie, ale on swoje, że słyszy i mówi jak wszyscy ludzie. No i podczas rannej wizyty zameldował się jako zdrowy.	A, jeżeli pan tam był, musi pan wiedzieć, że tam, nad Adriatykiem, to wszystko starzy piraci, rozbójniki, korsarze na emeryturze, o ile ich nie powieszono, słowem...	Teatr! Oglądać aktorów, komediantów? Ależ proszę pana, czy pan nie wie, że to śmiertelny grzech!	Panie prokuratorze! Żadnej litości, bo zbrodnia jest oczywista. Panna de Villefort sama zapakowała lekarstwa, które zostały posłane panu de Saint-Méran i pan de Saint-Méran umarł. Panna de Villefort sama przyrządziła napar z ziół dla pani de Saint-Méran i pani de Saint-Méran umarła. Panna de Villefort wzięła z rąk Barrois, który musiał wyjść, karafkę lemoniady, przygotowaną dla pana Noirtier i starzec cudem tylko uszedł z tego z życiem. To panna de Villefort jest winowajczynią! To ona jest trucicielką! Panie prokuratorze, oskarżam pannę de Villefort winną zbrodni; niech pan czyni swoją powinność.	Bo że pan Podbipięta takowe rzeczy wymyśla, nie dziwię się! Zawsze miał dowcip w pięści, a od czasu jak ściął największych trzech kpów między Turkami, sam czwartym został...	Jeśli to przyrzeczenie może pana pocieszyć mogę pana zapewnić, że nie będę należała do nikogo...	A dokąd to pan idzie?	Nie byłem uwiadomiony o twoich dobrych chęciach i przyjechałem tu w sprawie mojéj matki, która poleciła mi odebrać od jednego z tutejszych mieszkańców, pożyczoną mu przez ojca mego, sumę pieniężną. Serdecznie żałuję, żem nie mógł przyjąć cię, ale rad jestem, że się choć tutaj spotykamy nareszcie.	A o, tu! widzisz? Dwa ślady duże, dwa małe. Widzisz?	A!... chwała Bogu, śmierć moja zatem nie będzie dla niej śmiercią obcego...	A, czyta pan przyczynek do swojej biografii	Blado pan wygląda	Czy się to zda na co? nie wiem; lecz że gorliwie będę popierała...	Może i słyszałam.	Najjaśniejszy Panie sądziłem, że mogę być wolny od podobnego podejrzenia.	Pan kazał dać nam siódmy dzień wypoczynku...	Nie dobrze mnie... oj, moja Marcelko, tak mnie nie dobrze, że już i żyć nie mogę... Jakie już moje życie na świecie! Ręce i nogi mam związane, boję się znowu licha jakiego narobić i tego życia boję się, co mnie przy nim czeka, i wszystkiego boję się... Nic mnie już niemiłe, niczego już nie chcę... Jak w grobie zakopana...	Wszystko ci przebaczam! bo cię obłąkali; aleś im wypłacił! Jeden Kmicic mógł się na to zdobyć, nikt więcej. Wszystko ci za to przebaczam i z serca odpuszczam, jeno powiadaj żywo, bo mnie ciekawość pali: wyrwał się?	Już mnie nie bolą Otwórzcie choć jedno okno. Zdaje mi się, że już jestem na cmentarzu, w tej kaplicy, gdzie leżą dziadek i babcia.	Powstanie kłoda., a swoim porządkiem, jak ta oni strzelili, to już się było po co schylić. Przyszło powstanie, Polaki stały w lesie. Szedł se raz ten Kostur drogą od Cieplaków, a swoją fuzyjczynę miał pod sukmaną, i przyszedł akurat w to miejsce. Patrzy: rodzaj przekleństwa, wyzwisko.! Ano i akurat rypnął go jeden nahają za to, że upadł gębą na ziemię. Kostur wzięli na oko i plunęli. Zaraz rabuś machnął kozła pod konia, a drugi w try migaw try miga kozak. leżał nieżywy, ale i powstaniec uświerkłuświerknąć na jodle, świerku.? Ona ta nad nim stoi...	A cóż! miłościwy panie! Dajcie mi ich do Zamościa, niech posiedzą, póki się spokój nie uczyni. Już ja go tam przed szlachtą obronię... Ba! niech mi spróbują go wydrzeć! Ba!	A z tymi, co ich już nie ma. Siedzielim we trzech. Dziś w nocy dwu zabrali i powiesili. To i byli moje towarzysze...	Pani Szczepanowa radym sercem przyrzekła swoją pomoc, a nawet ma przyjść na górę nie czekając wieczora królewna bowiem dziś, tak samo jak wczoraj, ma spędzić parę godzin z robótką przy najmiłościwszej pani.	Okaże się w swoim czasie. Zapewniam cię, że Van Gould nie dostanie mnie żywego! No już, przygotujmy się do obrony. Później pomyślimy o śniadaniu.	Fiakerfiaker a. fiakier (daw., z fr. fiacre: dorożka) pisnął młodzieniec z dwubarwną wstążeczką na kamizelce pod frakiem. I zatrząsł się śmiechem. Podkreślając jakby fizjologiczną gamę rozkoszy, jaką daje śmiech, śmiał się szeroko, rozpasanie, trochę dla siebie, o wiele więcej dla innych: zapraszająco dla wesołych, arogancko i bezczelnie dla tych, co śmiać się nie chcą; śmiał się gemütlichgemütlich (niem.)	A nie sądzicie, panie, że wobec powszechności klęski jednak najmniejszą ponosi ten, kto ją przewiduje?	Co do mnie powiedziałem mojemu panu, że poprzestanę na wielkorządztwie jakiej wyspy, a on jest tak dobry i wspaniały, że mi je przyrzekł kilkakrotnie.	Dość mi na tym, cudowna głowo, widzę, że nic dla ciebie nie ma skrytego.	Jak to jest cudowne!	Już choćbyśmy zmokli piérwszym warunkiem jest pogoda humoru twego. Przynieś z sobą nadewszystko mniéj gorzkie usposobienie.	O! Nie!... Ale to dlatego, że o mnie coraz gorzej mówią!	Wstydźże się, panie stanowniczy przecie nie młody jesteś, a w Warszawie wiele pięknych widzieć miałeś zręczność.	Zapewne; to téż przebaczanie sobie wzajemne i poszanowanie opinii każdéj jednostki, jest najpożądańszym, a zarazem najtrudniejszym do osiągnięcia szczytem rozumu ludzkiego.	Jak to! Mój drogi, to ty posuwasz tak daleko poświęcenie dla mnie?	Można kochać nawet osoby bezwartościowe. Tatuś mówił, że pani kocha stryja Ewarysta. Nawet sam stryj to mówił. A ja mu wówczas prosto w czy:	Nie będę Niedoczekanie tego pijanicy, aby nas trzymał długo. Znajdą się tacy, co się za mnie i za innych upomną.	Wejdę do cichej spółki z tobą, żebyś mógł pozbywać się długów i wyrzucić dotychczasowych spólników, ale za to ty zwrócisz słowo pannie Annie i ożenisz się z kim zechcesz, choćby z Madą Müllerówną.	Aha, tego tak wielkiego, jak, nie przymierzając, ja cały?	Ależ ja nie mam pojęcia! Nie chcę wiedzieć. Ja nie mówię tym językiem.	Ależ pomyśl jeno, kawalerze, co to krwiekrwie (daw.) ofiara; ktoś, komu wyrządzono krzywdę. niewinnych padnie!	Czy zajęcie trapera bardzo jest ciężkie?	I cóż? mości książę! czy już obliczyłeś?	I nie masz nic innego do powiedzenia mi od niej?...	Jakże... złodziej to jestem, parchu jeden, czy co?...	Jeszczeby też i jego słuchać! nie dosyć brata!	Myślałem, że nie lubisz świeżego powietrza	Mój Zdzisiu, daj temu spokój bo znowu zostaniesz materialistą...	Nie pytaj, Marychno. Chciałem tylko poznać twoje zdanie z... innych powodów. Jeżeli lubisz mnie, jeżeli mnie chociaż odrobinę kochasz... nie wracaj do tego tematu. Przyjdzie czas, że sam powiem ci wszystko... Dobrze, kochanie?	Nie rozumiem.	Niech więc nie nocuje.	O, to kutwa!	Pochowałam zapałki. Zresztą one do tego przyzwyczajone. Będą siedziały po ciemku aż do mego powrotu. Wczoraj Kazio tylko westchnął, żeby choć było światełko... Ja mu mówię: „Nie można, Kaziu.”	Posiwiałeś... Jakże się masz?	Pożar trwa Pożar trwa. Dobry Boże, to znaczy, że wygraliśmy wielką stawkę!	Tak mężusiowi radzą, ale to jeszcze niewiadomo, bo...	Tak spokojnie mówisz o tym? ozdobna miseczka pod świecę a. lichtarz, na którą kapie wosk., na jakich stały lichtarze i lampy.	To Karola, prawda?	To bym raniuśko jechała do miasta po sól i przyprawy...	To chyba tak u was, bo u nas, luteranów, to inaczej.	Tylu się ludzi zna	Uczyniłaś, com chciała! Ale przyjaźń nasza skończona! Nie przebaczę ci nigdy okrucieństwa tego. Odepchnęłaś go, wyszydziłaś i zraniłaś jego duszę, ja zaś chętnie poszłabym za nim do więzienia lub pod pręgierz, gdyby trzeba było. Będę go strzegła i chroniła. Uczyniłaś, com chciała, ale ci tego nie przebaczę nigdy!	Uważaj jak żyje z tobą, a dowiesz się	Wiemy już o tym w Kiejdanach!	Więc już dobrze?	Więc panu udało się takie połączenie wytworzyć?	Wolałbym perliczkę lub głuszca no, ale jeśli nadają się do jedzenia?...	Wyrobienie w Petersburgu pozwolenia na wyjazd biorę na siebie, jak tylko zdobędziemy mu papiery	A ci dwaj mężczyźni przyjechali z tamtej wiejskiej stacyjki	A ich „brylancik”, Mendel, widziałeś go?	A jużci	Ale co znaczą te słowa?	Ależ ja ją uwielbiam!	Chybać wam żywot niemiły...	Co panowie o tym sądzicie? Co do mnie, przyznaję Balonikowi słuszność.	Co?	Cóż dalej!	Dobrej drogi nam życzy ale teraz bieżmy! Za mną idźcie ciągle, za mną.	Dobrze! a teraz do roboty.	Dobrze. Pójdę.	Dziękuję ci. Idę spać.	Dziś w nocy jadę do Paryża	Hélène!	Ja będę zbierał gałęzie.	Jaguar?	Jakież? Mów prędko.	Jestem bardzo słabą staruszką, panno Shirley. Od przeszło dwudziestu lat cierpię bardzo. Od dwudziestu długich, bolesnych lat umieram stopniowo.	Kształcili nas mężczyźni.	Man tai net dyvai, jog tautiečiai Mickevičiaus, Kondratavičiaus, vaikai poetiškos tautos, o taip tolimi nuo viso ko fantastiško ir poetiško Ar tai tik ne ženklas ištvarkymo tautos?	Najmiłościwszy monarcho, wszelkie rycerstwo czeka jeno waszych ostatecznych rozkazów.	Pozwólcie mi poszukać w pełnej skarbnicy mej wiedzy	Prawda! Zupełnie taka sama	Rozkaz, wasza królewska mości.	Rzymianinem	Sześć milionów! Dobrze!	W czym pana obchodzi wiek moich dzieci?	Więc co?	Włodku Kujawski,
Ależ tu nie ma o czym mówić Oczywiście, doktor Kolski zostanie. Rozmówienie się z  Rancewiczem biorę na siebie. Byłoby czymś nieprawdopodobnym, gdyby Rancewicz mógł mieć jakiekolwiek pretensje z tego tytułu. Nie rozumiem, dlaczego pan się opiera. Nie rozumiem tym bardziej, że przecież wiem, jak wielką sympatią pan darzy...	Była trochę starsza od niego i dość ładna, chociaż nie w jego typie. On uznawał tylko blondynki. Miała jednak inne zalety. Przedewszystkiem pokochała go szczerze, podrugie była niezależna i bardzo bogata, a najważniejsze, że znała się na muzyce, że w świecie muzycznym rozporządzała ogromnemi stosunkami, że mogła Tomkowi otworzyć drzwi do najświetniejszej karjery... Jakże miałam postąpić? Czy mogłam stanąć na drodze i zagrodzić mu sobą drogę do sławy, do powodzenia, do wszystkiego tego, co jest najwyższem szczęściem każdego artysty? Wprawdzie w chwili słabości, podrażniona zazdrością i egoistyczną ambicją, niepotrzebnie powiedziałam Tomkowi, że zostanę matką jego dziecka, ale później sama żałowałam tego sobkostwa i zdołałam przekonać go, że powinien pójść za tamtą.	Zachciwniśzachciwniś zaręczyny. ucztę wydaje ukraińska dziewka dla swego pana i jego bachorów, dla narzeczonej i dla Omara. Zamknięte kółko. Nas nie proszono, jakkolwiek rachunek ja muszę wyrównać. Policzą za świństwo bajońskie sumy. Wyobraź pan sobie, jak menu opiewa: barszcz białoruski, tutejsze salami i ryż ze śmietaną. Kaukaskie wino. Misereremiserere (łac.)	Od projektu do wykonania ogromnie daleko Choćby jeddnakże nawet tak było, nic mnie to nie obchodzi. Nad myślami pana Wokulskiego nie panuję, a o Belcię jestem spokojny.	To i cóż z tego? Ona miała dość po nieboszczyku Hazarapelianie, który ją tak przyjemnie i w porę owdowił, a zresztą i bez małżeństwa mogła z Turskim i z wszystkim, co on posiada, robić, co jej by się podobało. A jeśli jej chodziło o syna...	Nie? Gdyby nie utwierdził pan Sotilla w jego szalonych przypuszczeniach, może nie pośpieszyłby się tak bardzo z torturowaniem tego nieszczęsnego Hirscha.	Oho Ja nie wrzeszczę i nie szarpię włosów jak pan, tylko rozumuję. A to nie prze­szkadza mi jeść... Z takim sercem żaby gorzej żyje się na świecie	Co też pani gadasz! A cóż on temu winien, że mu termin sądowy na ten dzień wyznaczono, na który się obiecał był do Źwiernika?	Co? nic, tak modliłam się i łzy mi jakoś potoczyły się z powiek. To mówiąc przyciskała, tuliła jedyną wnuczkę do siebie	Ja zaś znajduję że lepiéj wcale nie marzyć o tém co niedoścignione, a ograniczyć się na...	Lecz co to było? Halucynacja?	Och! czemuż on sam nie miałby mi ich oddać na mą prośbę?	Po co o tym myśleć? Czy nie lepiej przeżywać tę rzeczywistość taką, jaką ona jest?	Radę co do teatru, gry... wystąpienia, ofiarowałbym chętnie każdemu, tylko nie pani, która masz instynkt tak cudowny... wzywać zaś mnie do wszelkiej innej... byłoby niebezpiecznie, odezwał się powoli przypatrując swej klientce.	To się tylko tak mówi: „czytam”. Widać było po prostu, że oczy zmęczone i senne. Z twarzy człowieka dużo można „wyczytać”. Czasem nawet można wyczytać, jaki on jest.	Wolej pójdę pod sąd, niźlibym się miał Krzyżakowi pokłonić! Nie przystoi to mojej czci szlacheckiej.	Z nikim nie trzymam, ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.	Trudno stało się. Rachunki dowodzą, że prowadziłeś kooperatywę solidnie. Zbankrutowałeś nie przez lekkomyślność, a z winy nieszczęśliwego wypadku. Trudno. Jeżeli nawet stracę, będzie to nie pierwsza moja strata. Każdy kupiec musi być na to przygotowany, że czasem traci. Jeżeli ktoś bankrutuje nie z własnej winy, obowiązkiem każdego dopomócobowiązkiem każdego dopomóc	Ano tak. Poszli sobie i nie ma ich. Mówią, że już nie wrócą. Mnie się to wszystko znudziło. Niech diabli wezmą taką robotę!	Czy nie widzisz, matko czy nie widzisz, jak tym wszystkim, co pleciesz, zadowalasz Copperfielda?	Właśnie tu się różnimy Zmarły nikomu nie może być bliski. Zmarły w znaczeniu zwłok. Bliski nam pozostaje człowiek, człowiek żywy. Dlaczegóż tedy wiązać swoje wspomnienia, wspomnienia o człowieku żywym z czymś, co jest po prostu antytezą życia, z trupem?... W mojej wyobraźni pamięć o kimś raczej kojarzy się z domem, w którym ten ktoś mieszkał, z przedmiotem, którego używał, z fotografią, nie z cmentarzem.	Przybierz w niewieście peplum spróchniały pień oliwny, a Winicjusz uzna go za piękny. Ale na twoim obliczu, o znawco niezrównany, czytam już wyrok na nią! Nie potrzebujesz go ogłaszać! Tak jest! Za sucha! Chuderlawa, istna makówka na cienkiej łodydze, a ty, boski esteto, cenisz w kobiecie łodygę, i po trzykroć, po czterykroć masz słuszność! Sama twarz nic nie znaczy. Jam dużo skorzystał przy tobie, ale tak pewnego rzutu oka nie mam jeszcze... I gotówem oto się założyć z Tuliuszem Senecjonem o jego kochankę, że jakkolwiek przy uczcie, gdy wszyscy leżą, trudno o całej postaci wyrokować, ty jużeś sobie powiedział: „Za wąska w biodrach.”	Słuchaj, jam dziecię według was wszystkich, ale w sobie czuję, żem dorosła uczuciem i myślą miary, za którą nie przejdę. nie! nie! Wszystkom gotowa jej poświęcić, ale chcę żebym jej stała za wszystko. o to mniejsza, ale chcę być szczęśliwą i pewną, że ten komu się oddam, będzie prawdziwie tym, kogo oczekiwałam.	A cała nadzieja była w pani Jéj nie ma, umarła i ta biedniaczka!	A jakby on się ożenił z Marynią, czyby nas przestał kochać?	A z włosami co będzie?	A! to ty! zawołała podczaszyna kładąc rękę na czole	Ach, widzę, że to rzeczywiście sprawa poważna	Albo co? Nuże! Na rany boskie! Jakie nowiny? Kogoście widzieli?	Ale żadnych śmiertelnych ran nie ma?	Ależ ciociu ja go lepiej znam niż inni. Jeżeli kogo skrzywdził, to właśnie mnie, więc ja mogłabym najsurowszy sąd o nim wydać, ale zapewniam ciocię, że to jest w gruncie dobry chłopiec. Zawróciła mu trochę w głowie nagła zmiana warunków materialnych... Musi się wyszumieć... Naprawdę jest dobrym człowiekiem. W tym jego trybie życia tkwi raczej pewna, czy ja wiem, dziecinność...	Być może nie odważy się nas zaatakować i odpuści. Nie ruszaj się albo nas zauważą.	Doprawdy, nie bawiliśmy się nigdy w „króla zamku”.	I cóż ty na to, Agnieszko!?	I owszem tylko nie trzeba chodzić po słońcu.	Ja się téż ociągać nie myślę ruszę jutro...	Jak to? za nic?	Jeżeli do Pragi, z Bogiem jeżeli za królową i królem, signor Giovanni, wam dobrze życzę, nie jedźcie.	Jeżeli druga strona nie odrzuci moich planów...	Juści, co do figlów pierwszy, do roboty jeno go trza kijem napędzać!	Kto wie tylko owego Jędrusia starościca omijałem z umysłu, bom go był znienawidził. Niebawem też dano obiad, przy którym pociągaliśmy po kropelce, fetując się nawzajem przy każdym kielichu przemowami i życzeniami. Jednak rozpusty nie było, a pod wieczór wszystko się rozjechało, bo każdemu niedaleko było do domu, my zaś z panem Konopką rozeszliśmy się wcześnie spać, każdy do izby osobnej.	Malarstwo i poezja to dwie rodzone, nierozłączne siostry.	Nic łatwiejszego! Był zupełnie zdrów i w jak najlepszym humorze. Spodobało mu się zawiązać romans z matką Stettsona starszego. To ona była tam na ścieżce, poznałem ją po głosie. I żebyś sobie wiedział, że to w obecności matki eksternisty kazano nam dać w skórę. W dodatku baba stara i chuda jak tyka. Może jeszcze czegoś chciałbyś się dowiedzieć?	Nie mogę panu powiedzieć, bo go nie znam.	Nie opuszczę cię nigdy, nigdy!	Nie, pani. Myślałem, że zabierzesz je obie.	O tym interesie wierzaj mi Labe, nie zapomnę	Pan Moryc w domu?	Poznałem to Ale w tej chwili powiadasz sobie: „Ten hiszpański kanonik wymyśla anegdoty i nakręca historię, aby mi dowieść, że byłem nadto cnotliwy...”	Prawda to, że ksiądz z ambony kogoś wypominał?...	Tak, to ja.	To jest myśl	Za szczęście sobie poczytuję, że się będę mógł waszej książęcej wysokości dobrą radą przysłużyć	Zdaje mi się, że albo nie czytałeś szczegółowego opisu tego przypadku, albo nie doceniasz detektywa. By trafić na ślad Pettingilla posiadał tylko guzik.	A choćby głowę położyć, też sława	A cóż byśmy innego mieli do roboty? I rozdasz, miłościwy panie, ziemie ich i dziedziny tym, którzy ci wiernie służyli.	A jakież oddasz tym korzyści, jakie osiągniesz zaszczyty, Gösto?	A zresztą, figę mu zrobi. Horn pojedzie do Warszawy, do domu i będzie sobie kpił z Bucholca. Prawda, ciociu?	Albo raz!...	Ale zna ojców swych mowę, może wam być przydatny, gdy się gotujecie na nich! rzekł Bernard, chwytając sposobność do ocalenia współtowarzysza niedoli.	Całe snopy życzeń wiozłam dla pani	Czy pannie kto zrobił przykrość?	Czyliżby zdrada i tam?... W każdym razie zawołasz do mnie Dagona Muszę poznać źródło tych kłamstw i, przez bogi, położyć im koniec!...	Daję słowo, że jak przyjdzie czas, wszystko opowiem.	Dobranoc ci.	Dobrze. Więc zabieraj swój czarodziejski bukiet, bo już wysiadamy. Do widzenia	Dziecko jesteś!	Dziękuję, Rymko Ragis!	Handel	Helu...	Ja mu powiedziałam niechcący...	Jak i wszystkie!	Jakie zamiary ma twój mistrz? Czy idzie piechotą, pokutując za dawne grzechy? Dyćdyć (gw.)	Jednak dziadek Maciej cenił i pojmował miłość i moja babka również.	Jesteś nieostrożny!...	Już jest pod sądem?... tak?...	Kmicic! ten sam Kmicic, sławny z ostatniej wojny, który Chowańskiego podchodził, a później na własną rękę niezgorzej sobie radził?... Toż ja siła o waćpanu słyszałem!	Kocham cię! Kocham!	Możliwe!	O policji żydowskiej mówi	Owszem, pochodzi z Kurlandii, a obecnie administruje dobrami mojej siostrzenicy.	Panie Krukowski, tylko szybko... Raz dwa!...	Pokład węgla jest tu bardzo gruby, ale w głębokości paruset metrów. Ten węgiel jest już wybrany. Ziemia się osunęła w próżnię, wgięła się jej powierzchnia. Teraz w takiej miednicy gromadzi się woda.	Prawie!	Przecież ja mam także złote włosy.	Przestań już, kobieto. Przecież rozmawiamy poważnie.	Przy jej kolebce	Ratuj, ciotko, dopomóż,	Starszy bardzo miły.	Słyszę, miłościwy panie	Tak będzie!	Tak niegościnnie muszę przypomnieć... Za parę godzin pójdziecie, waćpanowie.	Tak sądzę	Tak.	Teatr Konrada Kellera. KaKa.	Tedy miałbyś pole. Ale teraz jedno mogę waści zalecić: czekaj i bądź cierpliwy.	Teraz mówi towarzyszka. Później udzielę towarzyszowi głosu.	Tobie coś jest.	Zasad twoich i wdzięczności tego chłopca.	Zimno ci?
To dawniejsza jeszcze sprawa Lasy te zostały zagarnięte przez rząd rosyjski jeszcze przed powstaniem, a to pod pozorem, że leżąc w środku nieomal lasów rządowych, stanowią ich część nieodłączną. Naturalnie wyznaczyli za nie dość wysoką nawet cenę, którą chcieli zapłacić, ale pradziad się na to nie zgadzał. Pieniędzy brać nie chciał, ale i lasów nie oddawał. Spór o to trwał najgorętszy właśnie w chwili wybuchu powstania; potem naturalnie przycichł na lat kilka: wszystkie sprawy stały się nieważne w dobie tej beznadziejnej walki za kraj. Przez ten czas Rosjanie rozgospodarowali się nad Hajwą. W kilkanaście lat potem spór został podjęty przez waszego dziada. Rozpoczął się proces, który z przerwami trwa aż po dziś dzień. Prowadzimy go, ciągle apelując i coraz to uzyskując przez protekcje i łapówki kasację zapadających wyroków. Sprawa ta jest nużąca, kosztuje nas materialnie i moralnie dużo, nie chcemy jednak, nie mamy prawa zrzekać się na korzyść rządu fortuny, która tak piękne miała przeznaczenie.	A tak! któż to lepiej wie nad nas, cośmy w służbie jego oddawna i smutną tę historyę znamy. Ci co zdaleka patrzą, mogą obwiniać, sarkać, zadawać mu, że własną winą w to popadł, ale my wiemy, iż się stał ofiarą losu jakiegoś, który go chyba od kolebki ścigał. Lepszego i szlachetniejszego człowieka, większego serca monarchy na świecie chyba nie znaleźć, a oto jak ginie marnie, pamięci nawet po sobie nie zostawując, na jaką zasłużył. O Boże!	Nauczyciel, który rozgniewał się bardzo o to niedbalstwo i nieuwagę, jak to nazwał, powiedział, że zbije mnie za to mocno... i...	Aj! aj! ktoby to powiedział, żem to ja ją znała dziewczyną, dzieckiem, a matka jéj nawet była młodszą odemnie. Ot! dziś stara jak ja, a gorzéj słaba odemnie... To tobie cygan! to tobie kochanie!	A przy tym, jakżebyś to waszmość po kryjomu skonstruował? Toć by ludzie z ulicy widzieli.	A to... możeby pani gospodyni wstawili się do pana dziedzica, bo mi się cosik we łbie pokręciło i te listy, co mi dziedzic dali na pocztę, pójdą na maszynę dopiero jutro, a bez to dopiro jutro pójdą nie dzisia, że pan dziedzic powiedzieli: modry na maszynę, a biały do naczelnika. Baczyłem do lasu, ale potem tak mi się we łbie pokiełbasiło, że myślałem, co modry la naczelnika, a biały na maszynę, inaczej ich dać nie chciałem. Naczelnik mnie skrzyczał, bo modry był na maszynę, a biały do naczelnika! Baczyłem do lasu, a w lesie to mi się widziało, że modry był...	Bardzo się boję Bo trzeba ci wiedzieć, że z własnymi pieniędzmi może każdy robić, co chce, i liczyć je albo nie liczyć. To jego rzecz. Z cudzymi pieniędzmi trzeba być niesłychanie ostrożnym. Kontrola musi być najściślejsza. Trzeba prowadzić książkę wpływów i wydatków; każdy wydatek musi być stwierdzony rachunkiem.	Czemu nie? To wyborna rzecz! Jest u nas we Francji prowincja nazwana Szampanią, sławna ze swoich winnic. Otóż wydaje mi się, że wasz kumys jest bardzo podobny do naszego szampańskiego wina. Tak samo się pieni, z początku trochę szczypie w język, ale potem zostawia smak słodkawy, jakby po mleku migdałowym, i „rozwesela ludzkie serca”, wedle słów Salomona. Mówiono mi nawet, że upija. Czy to prawda?	Cztery półkwaterki... i śledź... i... Przyniesę... Cie, żebym to miał strzelbę... kożuch na ten przykład z pięć rubli... buty by się zdały... ze trzy ruble... ni, nie chwaci... a kowal by chcieli z pięć rubli za fuzję... tyla co od Rafała... ni...	Jakże to?	Michał miał słuszność, że ją kochał to niezwykła kobieta.	No, to klawo. Pójdziesz z nami?	Posądzał mnie pan o to?	Starościcu kochany przykrą mam misją, ale cóżeś powiedział, to obelga!	To nic nie szkodzi. Niech pan tam przy sposobności zajdzie. Do widzenia.	Zaimponowało mi to, muszę przyznać	Zrobiłem, co mogłem Dawid zamknął się sam w więzieniu, którego nie znamy, i szuka tam w spokoju jakiegoś ulepszenia. Jeśli nie osiągnąłeś pan celu, to nie z mojej winy; czy dotrzyma pan obietnicy?	Dajże pokój, chłopcze! To wstyd wyciągać przed narodem...	Jak to? Pan, hrabio? Jeśli tak, proszę uważać, nigdy tego panu nie daruję.	Nie o to chodzi, każ mu jeno do walki ze mną stanąć.	Tak wacpani powiedasz? Ano, to ja zrobię lepiej. Tego momentu ruszam do wszystkich waszych wójtów, do wszystkich burmistrzów, do wszystkich Stu Mężów Rady. Opowiem im całą rzecz, będę wniebogłosy krzyczał o justycjęjustycja (łac. iustitia)	Słowo daję, że jutro będziecie wszyscy spłaceni... Wszyscy, i to co do grosza!...	Todos. Si, señor Ludzie o wielu zębach.	Dlaczegóż nie miałabyś przyczynić się do wspólnego dobra? Powiedz tylko! Czytałem jego listy pisane do ciebie. Ten człowiek zrobi wszystko, pójdzie jak dziecko za ciastkiem. Jeśli tylko zechcesz, sprzeda cały majątek i pojedzie za tobą do Ameryki.	Na mnie teraz kolej Pojąłem za żonę tę kobietę, gdy była młodą dziewczyną, wziąłem ją pomimo woli całej mojej rodziny; otoczyłem dostatkiem, dałem moje nazwisko; aż pewnego dnia przekonałem się, że jest piętnowaną; ta kobieta ma wypalony kwiat lilji na lewem ramieniu!	Co gonić! kogo gonić! gdzie? wiatru w polu! A któż go wié gdzie jest?	Jest podła, głupia, przewrotna, do gruntu zła.	Mam ze sobą wszystko, co posiadam.	Mówiłem, że położenie jest ciężkie	Naturalnie, że jej może szukać do jutra. Od dawna jest u mnie. Chcę znaleźnegoznaleźne	Nie obrażaj się. Krzyś jest trochę odludkiem. Z ludźmi i z życiem w ogóle stykał się mało. Wiesz, że był wychowany przez matkę, a Terenia zawsze unikała ludzi.	Oto jest drugie pięćset	Owszem, posiada ją, lecz tylko wówczas, kiedy jest działaniem. Cała prawda naszego słowa zawiera się w nauce Kościoła i jest ona nienaruszalną opoką, na której budujemy nasz gmach. Lecz czyż nasze powołanie nie na tym polega, aby słowa prawdy potwierdzać świadectwem działania? Wierz mi, mój ojcze, że Słowo, Czyntylko wtedy znaczą słowa, gdy miecz czynu stoi za nimi nie dalej niż o krok.	Panie pułkowniku ale rozkaz wodza! rozkaz wodza jest wyraźny!	Pociąg do ostrych sosów jest oznaką nietęgiego zdrowia	Że jest agentem bonapartystów.	...dlatego, że on przyjechał	A masłem sobie ogień podpala!	A o czym?	A więc widzisz...	Aby do dziesięciu dobić? prawda?	Ach, Gott!	Albo ja tego nie wiem?	Ale ani też im się poddawać i uniżać boby ze mnie lalkę jakąś uczynili, którą ja być nie mogę, znając krwi mej prawa i dostojeństwo.	Ale czy nie podzieliłeś się swoimi domysłami z kimś oprócz mnie?	Ale... boi się pan tych miljonowych przedsięwzięć?..	Ależ ciężki!	Ależ nie... tylko...	Ależ przyznałeś pan już dawniej, że wymuszała od pana pogróżkami pieniądze i że kwota żądana została wypłacona klejnotami.	Aż po apelu. Chodźcie!	Bardzoś się pan przeliczył.	Byle stąd żyw wyjechał.	Był raczej łagodny niż surowy.	Chciałbyś ujść w jego oczach za proroka?	Co miałam spostrzec?	Co takiego?	Co z tego? Wróćcie dobrowolnie, a wielki mehendys nie pożałuje wam pieniędzy i mój ojciec także.	Czego się pani mnie czepia czy ja wsadzam nos w pani sprawy?	Dobranoc pani	Dobrze, bardzo dobrze!	Dziaduniu, ty już lubisz pana Maksymiliana, prawda?	Dziękuję wam bardzo, że sprawiłyście mi taką przyjemność!	Gdyby koń na nią nadeptał, stłukłaby się	Gdzież znowu, dziś, natychmiast, nie odejdę póki mi jej nie dasz! Pisz, a zlituj się żywo bo pierwsza dochodzi.	I czy się nie bardzo zdziwisz, gdy powiem, że mi się wówczas już zdawało, że wszelkie raz powzięte przywiązania, wbrew wszystkiemu, do grobowej przechowasz deski? Czy się myliłem, Agnieszko?	I owszem jakże więc aści na imię?	Jakto? król?	Jedna z waszych pensjonarek? o mój Boże! jakże jej żałuję!	Józia dopiero co odjechała	Kamienica przechodnia na dwie ulice, stróż spał noc całą, nikogo nie widział. Oto spis lokatorów.	Krewki jesteś, szambelanie, i nieprzystojny. Czegóż nie puszczasz ludzi do ich zajęć?	Kładzie już tefilin.	Lecz jakże zapłacę usługę podobną? znam dobrzezakochanych młodzieńców, nie lubią oni poświęcać się za darmo?	Mam ochotę... ale...	Mówię prawdę: ładna i miła, tylko... wielka dama.	Nie ja!	Nie waż się Nie trzeba.	Oleńka, a pójdź ino tu! Coś ci rzeknę.	Pani, gdybym miał zginąć od dzika!	Poczyna nam się dzień niezbyt pomyślnie!	Policja... tak...	Przypuszcza pan, że panu Foggowi pilno zdążyć na statek płynący do Jokohamy?	Ratuj mnie, ratuj umie... umie...	Rozumie się. Bicie	Tak, nie mogliśmy się zgodzić na pewien ustęp ze świętego Augustyna	Tak.	Taki, któremu będzie na czemś bardzo zależało.	Tylko dwie zazwyczaj rycerz i giermek jego.	Uwierzy, bo mam dowody w rękach.	Užvakar, ar tu žinosi, klausau, stramužijastramūžyti tarnaitė.: „Et Mariute, girdi, ar švari būsi, ar tu susrutusisusrutusi	Wiem, że i Pomponia tęskni za mną, my jednak mamy nasze pociechy, których nie mają inni.	Wiem.	Właśnie i ja, gdy zapytałam panią Fantoche, skąd wraca, i usłyszałam, że od tej nieszczęśliwej, byłam zdumiona. Wtedy zacna Fantoche powiedziała parę słów, które mnie rozbroiły.	Za co, miły Boże! Kto cię krzywdzi?	Zapewne Ich Wielmożności palą papierosy, proszę Waszej Królewskiej Mości	Zobaczysz pan, ponieważ u drzwi mnie opuścisz.	Ładnie siedzę! Uciekam.	Żartujecie ze mnie!...	„Dzieci ulicy” czytać nie umieją, książek nie znają. A dzieci złodziejów też są złodziejami i coraz ich więcej będzie.	„Poszły panny na rydze! na rydze! na rydze!” dziś: przytupując. do taktu w stopień fotelu, na którym siedział i jeździł, bo był w połowie sparaliżowany.
Prawda... Zostały strzępki z dwóch kartek. Ślady, zdaje się, dosyć świeże. Tego nie wycięto... to wydarto... wydarto gwałtownie... Niech pan spojrzy, wszystkie końcowe kartki zostały pogniecione.	Jak to?! Czyżby pan miał przypadkiem pogardzić młodym prosięciem?	Uważasz pan trzeba znaleźć do starego drogę przez protegę. To jedyny środek. Nie masz pan w mieście jakich wpływowych znajomych?	A co? nie mówiłem ci, Sancho? czy mi zabraknie koniuszych? Patrz, kto mi chce służyć; wszakże sam widzisz, wielki bakałarz Samson Karasko, którego uczoność podziwiano, jak sam mówi, w uniwersytecie salamanckim? Patrz, jaki to człowiek zdrowy na ciele i umyśle, jaki urodziwy i w jakiej sile wieku; potrafi on znosić zimna i gorąca, głód i pragnienie, a co największa, potrafi milczeć. Słowem, jest to człowiek posiadający wszystkie przymioty potrzebne koniuszemu błędnego rycerza. Niechże Bóg jednak broni, abym ja dla mojego dobra i własnej przyjemności miał na to narażać naczynie i kolumnę nauk, palmę sztuk wyzwolonych! Niech nowy Samson zostanie w swojej ojczyźnie, aby stał się jej zaszczytem i chwałą! Nie odbierajmy rodzicom jego podpory starości i ozdoby całej rodziny; wolę wziąć najlichszego giermka, jeżeli Sancho nie pojedzie ze mną.	A kiedy będę mogła zobaczyć to dziecko?	Cóż to nazywasz kosić wielką łąkę	Cóż to takiego?	Pewnie miłość wasza lepiej wie co robić! Ale to tam z tego gadu człowiek niewiele wyciągnąć, ani w to wiele kłaść	To Króliczy Bobek... pijany jak sztok... z ulicy! Cóż to ma wspólnego...	To był szrapnel	Ha, ha, ha, wiesz Berta, że to jest pyszny witz. Fryc i obrzydzenie wesołego życia! Ty jesteś znakomita, to ty niewiele znasz swojego męża	Do tego łatwo Ziemowita skłonimy, on i tak niechętnie na wyniesienie się Klein-Königa  patrzy, boć te szmaty ziemi, związane w jedną koronę, zagrażają i dumnym mazowieckim książętom Zresztą, chciwe to książątko, łatwo obietnicą pomocy pozyskać, trzeba tylko rąk, któreby w pracy dopomagały, a przedewszystkiem głów, coby umiejętnie, bez wiedzy Zygfryda, lub choćby za jego wiedzą lecz z potwierdzeniem tego opaśnego wołu, wzięły do dzieła.	Powiedziałem już wam, mości komisarzu, żebyś trzymał język za zębami, nasi królowie nie dają prawa pastwić się nad nami, a ty jesteś tylko przeznaczony doprowadzić nas, gdzie ci rozkazano, niech więc każdy milczy, albo mówmy wszyscy razem i ruszajmy naprzód, już i tak za długo trwa to wszystko.	Przepłynie ją, kto umie pływać ale słyszałem, że ani ty, ani ja nie odznaczamy się wielką sprawnością w tej sztuce; co do mnie, to pływam jak kamień.	To wasza miłość chyba nie wie, co ludzie powiadają, że król jegomość na Śląsk się schronił, bo go wszyscy opuścili. Kraków nawet w oblężeniu.	Zgadzasz się pan więc że sprawiedliwość sądowa nie ma na celu samej sprawiedliwości, ale kieruje się względami praktycznymi i zasadniczo opiera się na interesach i przesądach narodów. W istocie jest to prawda zupełna, toteż występki karane są nie w stosunku do zawartego w nich zła i przewrotności, ale proporcjonalnie do szkód, jakie przynoszą społeczeństwu lub jakie by przynieść mogły. Dlatego fałszerzy monet wrzuca się do kotła z wrzącą wodą, mimo że bicie dukatów nie jest to żadna przewrotność, ale jeno finansiści i ogół obywateli ponoszą przeto dotkliwą stratę w dochodach. Za tę więc stratę mszczą się w sposób okrutny i niemiłosierny. Wieszamy złodziei nie dlatego, by wielka niemoralność mieściła się w zabraniu drugiemu kawałka chleba czy żabotu, gdyż w gruncie złośliwość ta jest małą, ale dlatego, że ludzie są chciwi dóbr ziemskich i przywiązują wielką wagę do dóbr raz pozyskanych. Trzeba tedy uznać za prawdziwe źródło sprawiedliwości ludzkiej interes materialny obywateli i odjąć mu tę całą, rzekomo wzniosłą filozofię, w którą się drapuje z wielkim namaszczeniem, a większą jeszcze obłudą.	Więc powiem wam, co zrobimy Mówicie, że jesteście praczką z zawodu; to doskonale. A ja, jak widzicie, jestem maszynistą; jasne jak słońce, że mam okropnie brudną robotę, człowiek nie może nastarczyć koszul. Oj tak! Moja żona rąk nie czuje od ciągłego prania. Jeśli po powrocie do domu wypierzecie kilka moich koszul i odeślecie mi je, zabiorę was do parowozu. Właściwie nie wolno nam robić takich rzeczy, ale nie bardzo na to zważają w naszym zapadłym kącie.	Co? Ja mam siedzieć w pokoju i pisać nudne listy w taki rozkoszny poranek, kiedy chciałbym obejść moje dobra i zaprowadzić porządek we wszystkim i ze wszystkimi, i puszyć się, i bawić! Ani myślę! Niech mnie... To jest... Poczekaj... Ależ oczywiście, drogi Borsuku! Czymże jest moja przyjemność czy wygoda w porównaniu z przyjemnością czy wygodą innych! Życzysz sobie tego, niech i tak będzie. Idź, Borsuku, wydaj, jakie chcesz, rozporządzenia co do bankietu, a potem przyłącz się do naszych młodych przyjaciół, dziel ich niewinną wesołość, nie pomnąc na moje trudy i troski. Poświęcę ten piękny ranek na ołtarzu obowiązku i przyjaźni!	A spod znaczonej jedli, kajem stał. Wylazł mi sarn pod lufę, jakby go tam pastuch przygnał. Jeszcze ta była ścięta jedla, okrzesana, to se stanął, ma-li skoczyć.	Biednemu to zawsze na ten przykład wiatr w oczy	To uprzejmie z pańskiej strony, panie dyrektorze.	Inteligencja zabiła wszystko! Daj pan pokój! Absolutna wolność wiedzie narody do samobójstwa, nudzą się w tryumfie jak Anglik-milioner.	O, to mnie nie obchodzi	Więc o to panu chodziło? Bueno. Jest, jak powiedziałem. Niebezpieczny z pana człowiek!	Mój Boże, to bardzo proste. Ladaco, któremu nieboszczyk zwierzył się z sekretem, pochwyciwszy parę słów sprzeczki z panią Cardot, odgadł pozycję pryncypała. Rejent liczy na twój honor i delikatność, wszystko już jest ułożone. Dependent, którego prowadzenie jest bez zarzutu (ba! Hultaj chodził regularnie na mszę, skończony hipokryta!) podoba się rejencinie. Cardot pragnie zostać z tobą w dobrej przyjaźni. Ma objąć dyrekturę olbrzymiego towarzystwa finansowego, będzie ci mógł oddać jaką przysługę. Ha! Budzisz się z pięknego snu.	Proszę! Pan odróżnia rasę?	Przecież i pan prezes bywa w teatrze.	Czółenko to nie okręt, panie miłościwy Ono nie zanurza się głęboko w wodzie.	Dlaczego pan myślał, że panna Stefania wychowana w klasztorze?	Dokądże trop ten zmierza? Nie dalej jak miesiąc temu pewne Człowieczątko, uzbrojone nożem, rzucało mi na łeb kamienie i lżyło mnie, niby żbik nikczemny, brzydkimi przezwiskami... za to, żem sobie spał na otwartej polanie.	Słowo daję Przepowiedziałeś pan wszystko, nawet sumę.	No... no... tylko nie roztkliwiaj się Wyjazd jestem pewny, że za rok... półtora... wrócisz tu i już będziemy razem.	Ach, drogi książę jak mogłeś odezwać się tak zuchwale w obecności Ich Królewskich Mości. Mam tak delikatne nerwy, że słysząc twoje słowa, omal nie padłam zemdlona.	Eh, chorą!... Ona zdrowsza od nas obojga... Pani pozwoli, że się przypomnę: Miętlewicz właściciel kantoru do załatwiania interesów obywatelskich. Sam sobie wszystko zawdzięczam: nie mam bogatej siostry, która by mnie utrzymywała i płaciła moje długi...	Wcale się nie śmieję, uchowaj Bóg. Jestem tylko ciekaw, ile wody wlałeś dzisiaj do beczek bogaczy.	Mniejsza o to. Ale wyobraźmy sobie, że ten gość zwącha pismo nosem, że spostrzeże się w sytuacji, że dla samej próby zaryzykuje kupno udziałów, tym bardziej że tu już zaryzykuje drobiazg. Co wtedy?	Ej! ej! i papiery zginęły, i Wal zniknął! rzekł Poręba; casus fatalis! Jedź jejmość zawczasu do Smołochowa, a i ja się zapakuję, nie mamy tu co dłużej popasać.	Tak jest! Mam! Tak! Jest około Corioli w górach człowiek pewny, który mnie na ręku nosił, gdym był jeszcze dzieckiem, i który miłuje mnie dotychczas.	No, no... Już dawno, już nie ma dawnej partii. Oho! Diabli was wzięli przez niezgodę, a przy tym przez cztery miesiące waszych brali i brali dzień w dzień, tak, że teraz już jest wygolone na czysto.	Niech się ciocia nie trudzi. Już jadłem.	Tak: ty lub ja...	Hę? Zjadłem! Żebym tak Boga przy skonaniu nie oglądał, że nie zjadłem... Moiściewy, zjadłem!... o świecie, świecie rodzony, ja zjadłem!	Mamy czarodziejską karetę, zaprzężoną w srebrne rumaki, a pojawia się na nasze życzenie!	Wiem, co zrobię urządzę w stolicy Bum-Druma telegraf bez drutu. Wtedy będzie łatwo załatwiać z nimi wszystkie interesy, bo jeździć ciągle tak daleko jest trudno.	Nie sądziłam choćbyś nawet miał podejrzenia, co do pana de Nemours, abyś mi miał czynić wyrzuty, żem go nie przyjęła.	Aaa! Waldy, teraz wszystko krytykujesz. Dawniej byłeś towarzyszem co się zowie... w Paryżu, pamiętasz? Teraz z ciebie filisterfilister (pogardl.)	Dlaczego byłeś, drogi książę, tak srogi dla królewicza Bulby?	Dobrze, wolę nawet otwarcie, bo mi niezręcznie i nie umiem inaczej. Chodźmy do twojego pokoju. Zamknij dobrze drzwi!	Panna Magdalena Brzeska także bardzo zdolna, bardzo zdolna!...	Powiem, że nikt chętniej ode mnie nie dopomoże pani w jej troskach	Proroctwo świętej Brygidy: „Pokażę ci wprzód pięciu królów i państwa ich: Gustaw, syn Eryka, osieł leniwy, ponieważ zaniedbawszy prawe nabożeństwo, przeszedł na fałszywe. Porzuciwszy apostolską wiarę, wprowadził do królestwa augsburskie wyznanie, kładąc skazę za sławę sobie. Patrz Eklezjastę, gdzie o Salomonie powiada, że skaził sławę swoją przez bałwochwalstwo...”	Młoda wdówka! Nie wiesz może o tym, kuzyn­ko, że nie ma na ziemi milszych istot jak młode wdówki... naturalnie wtedy, gdy są ładne... twarz blada, oczy senty­mentalne... Uwielbiam blade twarze i sentymentalne oczy u kobiet.	Choćby jutro. Jest on już od dwóch tygodni w Grenobli.	Kłamiesz! Ten człowiek wciąż jest twoim przyjacielem, a może nawet twoim wspólnikiem, co?	Lepiej klepką bo przez konopie szablą albo dzidą można namacać, że coś innego na dnie wozu leży. A pieniądze najlepiej wasza mość księciu panu na skrypt oddaj. Wiem też, że potrzebuje pieniędzy, bo intratyintrata	Nie. Marynia zabrała tackę ze szklanką, umyła ją i jużeśmy w niej piły kawę z ciocią. Albo ciocia, albo ja piłyśmy kawę z tej szklanki.	Więc zdrów nie jest?	Zauważyłem właśnie pewien niepokój na ulicach.	Na miły Bóg! Kniaź on, nie kniaź, ale czymże może być w tej Rzeczypospolitej szlachcicem nie będąc; przecie dotychczas indygenatu nie ma?	Zaiste, byłaby nie inna, gdyby nie pamięć miłej siostry mojej, Zofii. Na odpowiedź nie pora. Rozważę.	Ba, mam jeszcze interes na mieście.	Do Languedoc.	Do tego interesu trzeba poszukać kogo innego.	Gdzie powiadasz jest brzydko? spytał dziadek.	Grosze, grosze. Cały ten interes na resorach.	Kiedyś przyjechał Moryc? Pójdziemy gdzie na kawę.	Książę, jesteś pewien, że chcesz powiesić Czarnego Korsarza?	Kto tu jest?	Nie	Nie bez swego zdania	Nie ma wątpliwości, pytałem mistrza Andrzeja,	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Nie wiem.	Niezbyt Popłyniemy wyżej, nie?	Posądzenia! Nie, nie, Annie!	Wysocki!... A twemu bratu jak na imię?	Zabierzemy do domu.	A odrabiamy wam za dwadzieścia abo i więcej!	Bijcie tego zbója, bijcie, tatulu!...	Boże, bądź miłościw!	Był kto?	Chce pieniędzy?	Co tym więcej?...	Czy ona jeszcze siedzi we Florencji?	Cóż dalej?... prędzej!	Dlaczego pani taka rozdrażniona?	Dwieście dziesięć złotych.	I teraz jeszcze.	Kapitan raniony	Krup...?	My Niemcy	Nic więcej?	Ręce jej są zbyt duże.	Sind Sie vielleicht Olowski’s Freund?	Siostruniu...	Smażonego?	Więc mogę odpocząć Gdzie są zwłoki mego świątobliwego ojca?	Więcej niż tysiąc.	Zabrano ci ją?!	Zawdy naród krzywdzili, jak ino mogli.
Rozumiem was wszystkich! Biedak w waszym otoczeniu musi się sam o siebie troszczyć. Powtarzam, iż nie dbacie o ludzi, którzy wam służą. Niech pan spojrzy na mnie! Po tylu latach znalazłem się nagle w położeniu psa, który warczy tam, na dworze, nie mając ani budy, ani bodaj ogryzionej kości w zębach. Caramba! Oczywiście nie przypuszczam, żeby pan miał natychmiast wydać mnie w ręce Sotilla. To nie o to chodzi. To chodzi o to, że jestem niczym. Tak nagle! Niczym dla ludzi	Ach... Przecie sam pan wie. Osoba mego męża... Nie mogą mi tego darować...	O, proszę! Niech się pan nie zapomina!	Ale trzeba abyście byli bardzo grzeczni gdy mnie nie będzie. Ty Olesiu, jako starszy, powinieneś pilnować resztę dzieci, żeby sobie co złego nie zrobiły. Widzisz, ja jestem najstarszą z was, i dla tego was wszystkich doglądam.	Ach! oddycham. Szczęście panu posłuży. Oto moja kieska Weź ją pan, proszę! jest w niej sto franków, to jest całe mienie kobiety, której ludzie szczęścia zazdroszczą. Idź pan z tym do domu gry. Nie umiem wskazać drogi, wiem tylko, że gdzieś w Palais-Royal. Spróbuj pan gry, zwanej ruletą, ryzykuj te sto franków i przegraj wszystko lub przynieś mi sześć tysięcy franków. Za powrotem opowiem przyczynę mego zmartwienia.	No, widzi pan. Czy to tak ładnie? Nie słucha pan, daje pan odpowiedzi ni przypiął, ni przyłatał. I w ogóle tak, jakby mi pan łaskę robił.	Ejże, to chyba mnie jeszcze nie znałaś? No, Luizo, pomówmy o innych sprawach. Powóz pocztowy...	Jak to, więc wy to nazywacie podziękować! Słyszałem, ale niech mnie czarci porwą, jeżelim wiedział, że to się odnosi do Swanna. Możecie być pewne, że on nic nie zrozumiał.	Słuchaj, Beniaminie mnie dalibóg żadne alpejskie zimno nie szkodziło byłem na górach, gdzie mi oddech w ustach marznął i wróciłem stamtąd zawsze zdrowszy, rzeźwiejszy; przestrzegam cię o tej ułomności mojej braciszku Bo to, widzisz mój drogi są chwile życia, których nie trzeba na drobniuteczkie wrażenia roztrwaniać: a to weź co ciepłego a to pij a to owak”. jeśli na nią będziesz uczuciem szafował, to kiedyś w wielkim przesileniu i serca ci zabraknie. mnie w głowie przyszłość Czyś ty Niemka rozkochana, czy siostra szpitalna?	Będziesz ty cicho! Co to za szczęście, że on żyje. Odzyska pomału siły. Żyje po takim ataku! To już świetnie. Nie można żądać wszystkiego naraz. To nie musi być przykre taka mała lewatywka z kamforą Żyje, żyje, czego chcieć więcej! Po tym, co on przeszedł, to już wcale ładnie. Pozazdrościć takiej żywotności. Cha, cha! Ci chorzy, chodzi się koło nich, nie to co z nami. Dziś rano hultaj kucharz zrobił mi baraninę z sosem béarnaise, kapitalną, przyznaję, ale właśnie dlatego tyle zjadłem, że mi dotąd leży w żołądku. Co nie przeszkadza, że nikt nie przysyła dowiadywać się o moje zdrowie, jak o tego drogiego Amaniana. Zanadto się o niego dowiadują. To go męczy. Trzeba mu dać wytchnąć. Zabija się tego człowieka, posyłając do niego co chwila.	Pieniądz, Praca, Kondycja ludzka, Własność, Bogactwo, Pozycja społeczna nie poświęcę przyjemności pełnego człowieczego życia, nie wyrzeknę się patrzenia na słońce, spacerów po powietrzu, swobodnego oddychania, myślenia nad trochę większymi rzeczami niż miliardy, kochania itd. itd.	Bez żartów! bez żartów, proszę tem imieniem, które nie wiem jak się do pańskich ust dostało, nie szastać.	I to mówi dziewczyna, która powiadała zawsze, że nie poślubi mężczyzny, któryby nie był bogaty!	Jak to Bóg w miłosierdziu swoim różne nacje różnymi cnotami obdarzył. Jako słyszałem, nie masz w świecie nad naszą jazdę, a znowu ani nasza, ani węgierska piechota porównać się z niemiecką nie może.	Prezes tak dalece był przywiązany do tej panny, że wcale się potem nie ożenił, i na całe życie została mu w sercu nienawiść przeciw Darskim. Ludzie nawet mówili, że się przyczynił wielce do zrujnowania ich majątku, i gdyby nie prześladował starego, ten mógłby był wyjść z interesów.	Czy znałeś pan tę dziewczynę? Znasz pan może nazwisko jej?	Drogi hrabio Lękam się, czy kuchnia ulicy Helderskiej będzie ci smakować na równi z kuchnią placu Hiszpańskiego. Powinienem był zapytać, co pan najbardziej lubi i kazać przygotować kilka potraw zgodnie z pana upodobaniem.	Gdybyście nie wzgardzili nieznajomym biedakiem, to ja radrad (daw.)	Ha! Tuście mi, niewstydniki! Ciężki sąd i kara was nie minie!	Jeszcze jedna kwestia W jaki sposób ukryje pan przed wywiadem obcym fakt finansowania Centrali przez Skarb Polski?	Nie wiem, gdzie jest cała służba Dzwoniłem na Karola już trzy razy, nie przyszedł. I ty jesteś bez panny służącej? Zadzwoń na nią, chciałbym, aby mi dała drugą kołdrę.	Nie wiem, zapomniałam ją spytać o to.	Nie!	Nie, to był chyba jego ojciec. Ten jest G. H. Prezes G. H. Bondy, kapitanie.	Nie. Dziękuję bardzo	Oj, pani kochana, grzeszą bogaci, grzeszą więcej i ciężej A Pan Bóg jest przecież sprawiedliwy i waży, kto jak obraża i czym winę swoją okupuje.	Po kieliszku wina? Owszem. Ja wina nie znoszę.	Proszę pani. Musi mi pani mówić bezwzględną prawdę. Jeżeli się okaże, że pani naprawdę nic nie wiedziała o tym, kim istotnie jest Tonnor, o pani zeznaniach nikt się nie dowie. Jak często pani bywała u niego?	Tak nie biorę Australia z kangurem i trzy Luksemburgi.	To nie wiesz o niczym?	To niech pan idzie do „Italii”.	Cóż zrobić? Nie tylko znoszę, ale mam słabość do tej jedynej kobiety. Była mi na starość jak kwiatek zimą	Cóż? I w szkołach uczniowie nie lubią nowych zadań i ćwiczeń. I uczeni nie lubią rzeczy nowych, trudnych i niezrozumiałych. Jakże przyznać się, że wierzymy, że duch Kopernikaduch Kopernika wcielił się w Gwiazdora	Prawdę rzekłeś, bracie, ty lepiej ode mnie moje własne sny pamiętasz bez ukorzonych współzawodników marzyłem tylko, że wszystkie serca tętnem krwi mojej biły że byłem ze wszystkimi i wszyscy byli ze mną	Nie mamy pieniędzy, Teodorze. Odnajęty jest na rok.	Nie wiecie?... A to przed świętami jeszcze, we wtorek, widzi mi się, wasz Antek go pobił; za orzydleorzydle (daw.)	Pani położyła się o trzeciej rano, nikt nie może wejść do niej, aż zadzwoni	Ten Dyzma, to, powiadam ci, fenomenalny łeb. Otóż korzyści ogromne. Po pierwsze uratowanie cen, po drugie wzmożenie obrotów. W ten sposób państwo rzuci na rynek nowych sto, dwieście milionów złotych, bo obligacje muszą być bezimienne, zastąpią kapitał gotówkowy itd. Rozumiesz? Zaczynam go wypytywać o szczegóły, a on powiada, że nie jest fachowcem, ale że miał zamiar tobie to powiedzieć.	Patrz, pani! Oto jest Kazio, gdy miał lat pięć, a oto Helenka, gdy miała trzy. Takie są rysy familijne Norskich. Kto chciałby przekonać mnie, że Kazio... ten musiałby pokazać dziecko podobne albo do niego, albo do Helenki. Rozumie pani?	Czasy! Juści, ale i ludzie są winne. A kowal to co? A wójt? Z dobrodziejem się drą, ludzi buntują a tumanią, a głupie wierzą.	Jaki on może mieć dla mnie interes?	Mnie niepotrzeba wiele, a mieć będę więcej niż mi potrzeba! Borowce wasze, jeśli je odebrać potraficie...	A więc słuchaj, Baptysto... Co ci powiedziałem dziś rano, kiedy cię wezwałem do gabinetu?	A właśnie, że tak. Ułożyłam już wszystko, od a do z, jak to będzie w naszym domu.	Ale zapisany na twoje nazwisko zresztą to wszystko jedno.	Co się stało, TadziuTadzio zapytała Ania, obejmując go.	Cóż? Nic! Wróciliśmy później do domu. Szliśmy ulicą, powoli, jacyś osowiali i smutni. Nagle przystanęliśmy. Ulicą jechał dorożkarz, co konie wybiedz mogły, pamiętam białe rękawy koszuli już wiesz	Ech, kto by tam sobie głowę zaprzątał tym, co oni tam o nas będą gadać?	Moja, choć na piersi, daleko się rychlej zamknęła!	Nerwowy jestem. Wiesz co, Ignacy, weź swoją pościel i będziesz tu spał na otomanieotomana	Okrutna Kiterio, gdybyś raczyła mi podać rękę teraz, zmniejszyłoby mi to cierpienia i boleści, których doznaję. Przemóż to na sobie.	Szkoda! sądziłem, że pani pójdzie się przejść. Nasi proponowali mi dziś spacer nocny, daleki...	To na szczęście tłucze się szkło	To znaczy, że znajdujemy się niedaleko od jakiegoś ukrytego przedmiotu.	„Przywiąż homunculo do szyi szmatę przepojoną krwią chorej niewiasty i ochłap ścierwa ze świni lub zarażonej owcy, a przywiązawszy, miarę przyłóż z nici czarami uświęconej. Wrychło ciało tego, na czyją intencją homunculus ulepion został, pokryje się wrzodami i zmarnieje...”	A On o tym i tak wie, Tadziu.	A co to jest za ptaszek?	A jeśli Jurand się wam odda, czy wypuścicie dziewkę?	A to sobie wynalazł indyczkę!	Ale waszej mości całkowita względem Mellechowicza przysługuje inkwizycjainkwizycja (z łac.)	Ale... ale... kobra mi mówił...	Dowodzi to tylko, że jako tako ukulturowanemuukulturowany	Mada coś oglądała w Salonie Artystycznym, pewnie znowu kupuje jaki głupi malunek. A ja chciałem swojego Cezara przewieźć trochę, bo się nudzi w domu, zupełnie jak i ja.	Może i pójdę, bo co mi tutaj robić, co?	Nic, tak tylko się pytam.	No, niech tam będzie, jak chcesz. Nazywajmy to najbardziej głośnymi tytułami. Tamten człowiek ukończył medycynę i zaczął nawet praktykę. A miał ci jakieś niesłychane własne środki lecznicze... Ale o tym potem...	No... Jasiek, Wojtek, Staszek, czy co takiego?	Tatusiu, ady sanna rozścieliła się niczym kobierzec. Piękniuśko aż radość.	To znaczy tyle co wydać cię policji.	Wodzu! pułk ułanów króla cofa się do Warszawy... inni za nim uchodzą!	A było takich proroków po wszystkich guberniach tylu! Tylu!	A duszę mają?	A gdzież to, jeżeli łaska?	A gęsi? Święci Pańscy, znowu w szkodzie!	A ja, gdzie był piérwéj, nim tu przyszedł?	A jakże!	Bello widziałem dziś po południu twego dawnego przyjaciela.	Chcesz ze mną?...	Czy być może?	Cóż ty za osobliwy handel uprawiasz?	Gdzie?	Ha! ha! Kochana moja Mela ma małe rybki w głowie.	Ja, ja, drogi chłopie, pojadę do krainy wiecznej wiosny, tysiąca jezior, do kraju wodospadów i lasów dziewiczych, zdala, zdala od tej strasznej malaryi, która tu wszystkim naokół swym jadem krew rozkłada. Przez śmiercią mrozu ścięte morze, poprzez śnieżnym całunem pokryte fale, tam gdzie cicho i spokojnie...	Jakich wam znowu gołębi?	Jakto gdzie? polecę zaraz, za służbę podziękuję, rzeczy zabiorę i za minutkę nazad przylecę...	Kiedyś wynagrodzę ich.	Konrad inną ma krew!	Mów!	Pański brat, inżynier, jeździł za zarobkiem jeszcze dalej	Pozwalam.	Przyszedł minister spraw zagranicznych.	Pójdę z panem	Serce pęka!	Sława Bohu.	To trzeba białą kurę. Macie białą kurę?	Ty! Żebym ja widziała, jak ty będziesz zdychał w moich oczach, toby był najpiękniejszy dzień w moim życiu!	W usługach króla?	Wszystko jedno dokąd.	Zły duch cię snaćsnać (daw.)	Širdelė mano, oto aš jūsų norą turiu pagirti ir mielai jį išpildyčiau. Bet pats suprasite, jog tai negalimas daiktas. Man uždrausta mokyti, kaip uždrausta visiems be daleidimo vyriausybės. Jeigu aš paimsiu jūsų dukterį pas save ir imsiu mokyti, tai prie manęs prisikabins valdžia.
Ach, to jest taka rzecz... Stanowisko panny, gdy się nie jest już tak najzupełniej młodą, jest trochę śmieszne i krępujące. Wymyśliłam sobie więc tego męża, który nigdy nie istniał. Hela wie o tym, ale ona umie milczeć, gdy chce. Jej można każdą tajemnicę śmiało powierzyć. Nie sądzi pan?	Gdzie jest? Pisze, że nie była w stanie w tak krótkim czasie odłożyć tak wielkiej kwoty. Ale znalazła służbę u pewnej dobrej pani, która dała jej pieniądze naprzód. Musi je teraz dopiero odsługiwać.	To nie jest żadne małżeństwo. To jest jedna wielka zbrodnia z torturami. Ja nawet mam dzieci. Moja choroba nie jest dziedziczna w trzecim pokoleniu. Adolf Tengier będzie zdrowym człowiekiem i użyje życia za ojca, a nawet za stryja. Ninon będzie dobrą matką, bo moja żona jest też dobra. I to właśnie... obrzydliwa jak rozdeptany karaluch, zatargała okrutnie, bezlitośnie właśnie, jego wnętrznościami.	To prawda co się stać mogło z biednym poetą? Prosiłem go na ślub swej córki, tymczasem odpowiedziano mi, że nikt nie wie ani gdzie jest, ani co się z nim dzieje. Czyżby spotkało Cyrana nieszczęście?	Kto pan jesteś?... Czy nie ma tu nikogo ze znajomych?... Co się to dzieje?...	Ja nigdy nikogo nie uprzedzam o łowach. Co się zaś tyczy tego, jak masz wrócić do dżungli... patrz, oto tu jest dziura w ścianie... A teraz ucisz się, opasły małpożerco! Wystarczy jeno, bym tknął twego karku, a puszcza nie ujrzy cię już więcej. Żaden człowiek, który tu wszedł, nie wyszedł stąd cało! Jestem strażnikiem skarbca królewskiego grodu.	Oj ty! durniu! jak ty takie rzeczy porównywać możesz? Las bozki jest i Pan Bóg jego dla wszystkich posiał, a wiedźmy hrosze czartowskie i ona sama jest nieprzyjaciółka bozka i ludzka...	Czy księżna Maria jest czymś więcej od księżnej Oriany?	Nie widziałam go dzisiaj martwi mnie pan.	Więc panie Józiu... Nie... Panie Józku. Prawda? Pan Józek? To ładnie.	Właściwie to mnie powiedziano: „Jesteś panem d’Artagnan?” Odpowiedziałem: „Czy tak?” Stróże wasi zakrzyczeli mnie, że są tego pewni. Nie chciałem im przeczyć. Zresztą mogłem się mylić.	Oj, biedna, panie! Koniecznie ją chcą wydać za tego starościca, a tu darmo. Niebożątko po całych nocach płacze i ma rację, bo do czego to podobne małżeństwo z takim, z przeproszeniem jegomości, mazgajem, co jeno ludzie naśmiewają się z niego. Boże! Ani do tańca, ani do różańca; ja bym sama nie poszła za niego. Nie wiem nawet, co się przyśniło pani stolnikowej z takim panem młodym.	Posłuchaj pani miej ufność w Bogu; nadchodzi zawsze chwila, kiedy dobre nasze uczynki, jednają nam miłosierdzie Stwórcy. Może i teraz szczęściem będzie dla ciebie pani znajomość ze mną. Choć nic nie mogę i nic nie znaczę, lecz, gdystąd wyjdę, mieć będę przyjaciół wszechwładnych, którzy, upomniawszy się teraz o mnie, upomną się i o ciebie.	Pożyczę ci sto koron Jeśli nie oddasz do trzeciego dnia, to mi ten rarytas przyślesz. Mój pucybut to wstrętny człowiek. Ciągle wzdycha, pisze listy do domu i kradnie, co mu w rękę wpadnie. Biłem go nawet; na nic się nie zdało. Wybiłem mu parę przednich zębów, ale chłop się nie poprawił.	A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarżyński takie porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie może się odjeść.	...ojciec utonął Nie, tamtej nie widziałam nigdy.	Ale po śmierci nie nastąpi nowe przebudzenie, gdyż organizm nasz ulega rozkładowi	Dopókąd on, paniczu, świata jak się patrzy nie oporządzi, wara náma ze strzemienia nogę wywłóczyć! Gdzie on, tam i my. On zażywa wczasu-spokoju precz, porządek zrobimy i dopiero znowuj do ziemie, ale już wtedy ostatni raz na dobre. Tak starzy powiadali...	Dziękuję. Więcej pytań nie mam.	E, nie ma żadnych włoskich bandytów	Godne Gdybym na ten przykład w bitwie z tyłu na niego natarł, a nie zawołał, by się obrócił, jużci bym hańbę na się ściągnął, ale czasu pokoju rozumem na hak nieprzyjaciela przywieśćna hak (...) przywieść (daw.) tego się żaden prawy rycerz nie zasromazasromać (daw.)	Jam tak do mojego więzienia i ciszy nawykła iż mi już nad nie nic więcéj nie było potrzeba.	Jest na prawo, kapitanie!	Juści, można. Jest pono jakowaś trapkatrapka (daw.) zgarniać. grubych śniegów.	Miała pani rasę, ale trochę tremy, co psuło efekt. Nie mogła się pani zorientować w nowych ramach.	Nie do nas sarn...	Nie irytuj się Pepa, że cię wtedy nie dopuścili do debiutu...	Nie kłamiesz?	Nie, bracia, nie kontent. Do stu tysięcy diabłów mnie odprawił i jeszcze kolanem z tyłu popychał. Bardzo już się rozgniewał. Ech, skłamało mi życie, skłamało katorżnie!	No, spodziewam się że dotąd ta historia nie wydaje ci się jakąś bzdurą?	Sprawiedliwe sądy boże! On, który mógł potęgą z królami się równać!... Niktże przy nim nie został?	Słuchaj, wszystko ci składnie wytłomaczę. Chodziłeś po słońcu w kożuchu, a przygrzewa setnie. Od krakowskiego krzyża do tych twoich baszt kawał niemały. Mocniejszy by miał dosyć, a nie dopiero taki chruściel jak ty. Wlazłeś do jamy, zasnąłeś, i wszystkie te dziury śniły ci się pewnikiem. Dopiero gruchot kamieni cię zbudził.	Tak jest, panie Mitchel.	Tak, po buddyzmie możesz jeszcze przejść na magię. W tym celu możemy pojechać na Nową Gwineę lub do Australii, tam najlepiej rozwinięty jest ten światopogląd	Wasz mistrz o nic nie pytał. Mów mu, co chcesz.	Wasza dostojność, mości Rycerzu Posępnego Oblicza, może sobie spoczywać spokojnie nie ma już potrzeby zabijać wielkoluda, ani zwracać państw księżniczce, wszystko się już skończyło.	Co? Wiadomo, zmartwienie, zgryzota, wiek, wzruszenie, tak naturalne w podobnych razach. Mówiłem ci już zapewne, co to za kobieta! Niepospolita bezwzględnie, tylko z nader wątłym zdrowiem. Wszystko jej szkodzi, byle co odbija się w łopatkach. Tym razem poszło do głowy, grożąc całemu organizmowi. Bądź co bądź uspokoili ją, wmówili i pobraliśmy się dokładnie sześć tygodni potem. Straszne mnie dręczyły wyrzuty sumienia wobec łez, rozpaczy, wyrzekań całej rodziny. Pani Crewler znieść nie mogła mojego widoku. Kochana kobiecina wybaczyła mi wreszcie, że ją pozbawiam córki. Dziś właśnie otrzymałem od niej najuprzejmiejszy z listów.	Czyż życie pana Czabana, któremu pani przygląda się codzień, może być nazwane monotonnem? Raczej jest nieustannym ruchem...	Józieńku, mój kochany, ja bym dawno przyszła, ale Natka nie pozwala. Mówiła, że woli utopić się.	Naprawdę?! To był Sulisław z Żegnańca? Między rycerstwem jest kilku Sulisławów...	Nie! To oni mrą, a my jesteśmy żywi. Ale powiedz mi: co oni widzą umierając?	Proszę mi darować. Ja sam mówię, że poza sztuką... niema nic!... że gdyby nie teatr...	Nie ma co, panie Rochu, podrwiłeś głową To, co mówisz, żeśmy mu pomogli, to głupstwo, bo naprzód, spaliśmy jako i ty, a po wtóre, każdy by pierwej sobie pomógł niż innemu. Ale aspan podrwiłeś głową! Niczyjej tu winy nie ma, jeno twoja. Pierwszy kazałbym cię rozstrzelać za to, bo żeby oficer rozsypiał się jako borsuk, a więźniowi pozwolił uciec w swoim własnym hełmie i opończy, ba, na swoim własnym koniu, toż to niesłychana rzecz, która się od początku świata nie zdarzyła!	Co tu wskórasz z takim wojskiem, w takiej wojnie!... Będzie-li co lepszego, to dopiero w lipcu, bo dla Niemców dwie są pory wojenne: zimą i suchym latem, a teraz to się jeno tli, nie pali. Kniaźkniaź	Sam pan powiedział: „nikt”	A pan ma dzieci?	Aha, i pan się będzie opiekował panią?	I pan zajmuje się przyprawianiem takich wąsów?	Po cóż pan tak spieszy się z wyborem zawodu?	Zgadłeś pan!	O! to pan! to ty!... dziękuję ci, Boże!	A bo ja wiem, trzeba przecież zapytać Tojby.	Bo to on i sam krzywdy ludziom robić umie... Te pólko Jankowe był już sobie przywłaszczył, kiedy Janek był mały, a Anzelm chory, aż go, owszem, procesować musieli...	A to szkoda! rozmawiałby równy z równym.	Ależ ja bynajmniej.	Bardzo dobrze!... bardzo ładnie!... oblejemy go.	Chcesz go zamordować?	Dla kryminału	I może pani to robić?	To samo niedługo. Całej parady tydzień chodził.	Urządzimy to inaczej dosyć, że będziesz to miała, a bądź mi wesołą.	Wiem. Miałaś tam być już wczoraj.	Więc to tak! Domyślałem się, że tak być musiało	Zacneż to wojska przy Czarnieckim?	A ci muzycy?	Ale cóż tobie może wadzić ten paryżanin, skoro zarządzasz mieniem ubogich najskrupulatniej?	Ale, ale! Przedtem możesz poznać głęboki utwór innego norweskiego pisarza. Jutro grają Björnsona Ponad siły„Ponad siły”	Angielskie ziele lubię czuć w nosie.	Chodźmy więc ale ty stawiasz?	Co? Jak? Skądże więc umiesz czytać?	Czegóż mogę się jeszcze obawiać?	Cóż takiego?	Dlaczego, Henryku?	Doskonale, mój chłopcze, doskonale!	Dziękuję ci. A ty?	Dziękuję wam	Et, głupiś, panie Rubin! Tak się na tem znasz, jak zając na ananasie. Pójdę-no na zwiady.	Gerai, panele, dėkui!	Jadę do Poznania, kupuję w sąsiedztwie majątek i zaczynam starać według wszelkich form. W ostateczności gotówemgotówem	Jak w klasztorze?	Kiedy będzie po pogrzebie?	Montero zwyciężył, zupełnie zwyciężył!	Myślałem, żeś w Smyrnie?	Na ten najczulszy nerw w kobiecie: nerw ciekawości.	Na wspomnieniach.	Naprawiam sobie suknię, bom ją wczoraj rozdarła	Panna Salomea była tyle łaskawa, że mnie tu umieściła, gdym przyszedł.	Pomoże	Przecież mój ojcze, bywały sny wieszcze!	Przy Jasiu niknie humor innych.	Sprawa Naszyjnika.	Sprawiłże co Marsupin?	Słyszę.	Tak, od mojego księcia; niestety, muszę zaczekać.	Tomciu by się chciał pewnie zobaczyć jak najprędzej z Wiktorem?	Ty sama.	Weź mnie ze sobą...	Wszystko robię, co mi każą Jestem na łaskawym chlebie, bo Ona mnie lubiła.	Zestarzałam się o rok...	Zostawmy ten przedmiot Czym myślisz na następny rok obsiać nasze pole?
To tylko wiem że przed sześciu miesiącami jakiś młody i bardzo piękny pan przybył na tym mule z walizką i poduszką, które widzieliście, i pytał się pasterzy, o trzy mile stąd mieszkających, jakie jest najbardziej ukryte i najdziksze miejsce w górach. Ukazaliśmy mu to właśnie, gdyż w samej rzeczy, wszedłszy dalej troszkę, już stąd wyjść trudno. Dlatego dziwię się mocno, widząc was tutaj, gdyż żadna droga, ani ścieżka nie prowadzi w to miejsce. Otóż więc ów młody człowiek, usłyszawszy naszą odpowiedź, odjechał czym prędzej drogą mu wskazaną, zostawiając nas zdziwionych swoją pięknością i pośpiechem, z jakim podążał w góry. Jakiś czas nie widzieliśmy go wcale, aż w kilka dni potem, spotkawszy jednego z naszych pasterzy, rzucił się na niego i dawszy mu ze sto kijów, zabrał z objuczonego osła wszystko pożywienie nasze i z szybkością jelenia, schronił się w góry. Dowiedziawszy się o tym, wybraliśmy się w kilku dla wyszukania go i przez dwa dni przetrząsając najskrytsze miejsca w górach, znaleźliśmy wreszcie ukrytego w spróchniałym drzewie. Przyjął nas ze słodyczą lecz tak był zmieniony na twarzy, tak spalony od słońca, że tylko po sukniach poznaliśmy go, a i te zupełnie poszarpane były. Pozdrowił nas grzecznie i w krótkich, ale wymownych wyrazach prosił, abyśmy nie dziwili się jego postępowaniu, gdyż tym sposobem dopełnia tylko przeznaczonej mu pokuty. Prosiliśmy go usilnie, aby nam powiedział, kto jest. Nie odpowiedział na to wcale. Oświadczyliśmy mu wtedy, aby nam wskazał miejsce, w którym by znaleźć go można było w razie jakiej potrzeby, a mianowicie żywność mu przynosząc, którą chętnie dawać mu przyrzekliśmy, byleby jej gwałtem nie wydzierał, jak to uczynił. Podziękował nam uprzejmie, przeprosił za wyrządzoną pasterzowi krzywdę, przyrzekając, że odtąd o wszystko w imieniu Pana Boga prosić będzie, nie napadając na nikogo. Zapytaliśmy go jeszcze, gdzie jego schronienie. Odpowiedział, że nie ma oznaczonego miejsca, lecz korzysta z każdej sposobności, by noc przepędzić bezpiecznie i zakończył swoją mowę tak żałośnymi skargami, że my zwłaszcza, cośmy go niedawno w takim widzieli stanie, musielibyśmy mieć kamienne serca, by nie rozczulić się jego niedolą; bo, jak to już wam powiedziałem, był to młody, przyjemny człowiek, bardzo dowcipny i rozumny i, jak się zdawało, wysokiego rodu. Nagle przestał mówić, spuścił oczy w ziemię i w tym stanie pozostał czas jakiś. Po chwili zobaczyliśmy, że zmienił wyraz twarzy; otwierał i zamykał oczy, marszczył brwi, zaciskał mocno usta i pięści, jak człowiek, którego paroksyzm szaleństwa napada. Jakoż tak było w istocie, podniósł się bowiem gwałtownie z miejsca, na którym siedział, i na najbliższego z nas rzucił się z taką furią i wściekłością, że gdybyśmy nie pośpieszyli z pomocą, zabiłby go niezawodnie razami pięści i rozszarpał zębami. Podczas tej całej strasznej sceny młodzieniec krzyczał: ciągnął dalej pasterz	Skromny posiłek skromny, a nawet lichy, to prawda; ale królewski, wysoce królewski. Komuż przystoi bardziej żyć podobnie, jeżeli nie królowi, jeżeli nie takiemu jak ja człowiekowi, który z wysokości swojego stanowiska ogarnia, a przynajmniej powinien ogarniać miliony biedaków, widzieć wszystkie ich potrzeby, czuć wszystkie nędze. GrzechO tak! niech mi się w truciznę zamieni pierwszy kąsek, który pożyjępożyć (daw.) sprzeniewierzyć. się jej bezkarnie. PokutaGrzeszę jednak czasami, ale Bóg świadkiem, że mimowolnie. Kiedy niekiedy muszę zamieszać się pomiędzy ludzi, bo zwykle całe zimy pomiędzy nimi przepędzam, dla spraw mojego królestwa, a wówczas rad nierad muszę zastosować się, choć w części, do ich sposobu życia. O! gdybyś wiedział, jak drogo muszę opłacać te wykroczenia; ciężko pokutuję za nie. Pomijam choroby, tortury ciała; ale umysł, serce, dusza, wszystko idzie pod chłostę, myśl gaśnie, serce stygnie, dusza wpada w jakiś dziwny zawrót, opuszcza mnie cała moja królewskość; nieraz jestem już bliski zostania jednym z waszych rozsądnych. Dzięki Bogu, że to wszystko trwa pewny czas tylko; pokuta przemija, jednam się z przyrodą, państwo wraca do posłuszeństwa, i jestem znowu królem, jak byłem. Ale o to mniejsza. Jakże znajdujeszznajdować (daw.)	Wszystko, do czego taki człowiek jest zdolny... O, ja nigdy nie mylę się, panno Magdaleno... Romanowicz zupełnie co innego, to profesor nauk przyrodniczych: energiczny, postępowy, no i elegancki... Widziałam go niedawno u Malinowskiej i powiem pani, że przedstawił mi się zupełnie w nowym świetle. On rozumie, czego potrzeba kobietom. O, my musimy dużo zmienić na pensji, a nade wszystko	I głupi. Siadajże pan. Ja lubię Polaków, ale z wami wcale gadać nie można, zaraz się byle słówkiem obrazi i bądź zdrów. Langsamlangsam (niem.)	Jeżeli wy każecie ludziom wierzyć w owe pigułki, którymi trujecie waszego chorego, co mu na imię carat, to i wy uwierzcie w mój proszek. Ja, towarzyszko, nie mam ambicji uzdrawiania chorób społecznych za pomocą bomb, choćby w futerałach z jasnej skóry, ale na ludzkich przypadłościach się znam, od tego jestem. Jak to w ewangelii? Pijcie, rączyny się wam trzęsą.	A to się ucieszy jakowaś niewiasta śmiał się, przypisując starannie i nie bez błędu na szykowanej liście chrześniaków pułku obce sobie sylaby mojego nazwiska.	Jednak, panie profesorze, to jest operacja gardła, gardła, które daje kilka milionów złotych rocznie. No i popularność Donata. Pan profesor rozumie, że ta operacja jest zdarzeniem najbardziej interesującym dziś nie tylko Warszawę, lecz i całą Europę, ba, cały świat. Cokolwiek by pan profesor nam o niej zechciał powiedzieć, będzie zawsze sensacją.	A widzi pan. Wiedziałam, że pan nie jest zwykłym włóczęgą!	Ja zaś byłem już tu na dobre zadomowiony. Moja wioska, jak pomnę, odbudowywała się właśnie po raz trzeci, gdy mój daleki krewniak przyniósł mi wieść o wielkim dostatku jadła na wodach powyżej Benaresu. Początkowo nie miałem ochoty tam się wybierać, gdyż mój krewniak, który żywi się rybami, nie zawsze wie, co złe, a co dobre. Dopiero gdy podsłuchałem wieczorną pogawędkę moich podwładnych, zdecydowałem się wyruszyć w drogę.	Mógłbym odpowiedzieć, że tak bywa często, ale wyznam uczciwie, że mi to wpadło do głowy dopiero na wieść o pańskim powrocie. Pomyślałem, że mógłby panu utkwić w głowie pogląd, iż nie mogę się teraz żenić. Znając pana dobrze, wiedziałem, że w takim wypadku... a zdarzało się to już nieraz... wkroczysz pan napewno. Ponieważ postanowiłem odbyć zaślubiny w porze oznaczonej, namówiłem drogą żoneczkę moją, by wczoraj jeszcze wzięła ślub cywilny. Oto cała historja. Jakiż był tedy cel pański?	Mam nadzieję, że zmieni się i to twoje najwyższe marzenie Już pamiętam ich kilka. W szóstej klasie marzyłaś o klasztorze, w piątej myślałaś o śmierci i o tym, ażeby cię pochowano koniecznie w bladoniebieskiej trumience, a w trzeciej klasie, jeżeli mnie pamięć nie zwodzi, chciałaś koniecznie zostać chłopcem.	Dasz pan pieniędzy?	Co znowu, nazwiska jej odebrać nie myślę Zresztą mamy dług. Pamiętasz Klarę? Zapowiadam ci, że się teraz za tamto skwitujemy.	Dobrze Conseil ale te dwa rodzaje: foki i morsy, dzielą się jeszcze na gatunki i, jeśli się nie mylę, będziemy tu mieli sposobność je poznać. Chodźmy dalej.	Wody łajdakom w Parmie! Promenada  przed cytadelą byłaby pełna ludzi, gdyby miano ścinać Fabrycego...  Nazywali go wielkim zbrodniarzem... Ale zwłaszcza zrób to zręcznie, niech nigdy żywa dusza nie wie, że ta powódź jest z twojej ręki i z mego rozkazu. Fabrycy, sam hrabia nawet, nie powinni nic wiedzieć o tym szalonym koncepcie... Ale zapomniałam o biednych w Sacca! Napisz list do mego plenipotenta, a ja podpiszę; powiedz mu, aby w dzień mojej patronki rozdał sto cekinów biednym w Sacca i aby ci był posłuszny we wszystkim, co się tyczy iluminacji, ogni sztucznych i wina; niech zwłaszcza nie zostanie nazajutrz ani jedna butelka w mojej piwnicy.	A bo tu ziąb i wilgoć kiej na dworze. Wstańcie i przyjdźcie do nas, dzieci przypilnujecie, bo wieprzka bijemy. Jeść się wama nie chce?	Rozumie się, że żyje. Dlaczego by wielki poeta nie miał żyć?	A dajże i moim wisielcom jaką baryłczynę gorzałki i każ ich do obory puścić, żeby się jeno od paru bydlęcego nieco rozgrzeli. Tołubytołub	Kadecie Biegler jakim prawem przywłaszczyłeś sobie tytuł generał-majora? Jakim prawem, kadecie Biegler, rozbijałeś się autem sztabowym po szosie i śród pozycji nieprzyjacielskich?	Wierzę ci lecz dlaczego tak się przeraziłaś?	Większą niż skandal, który musiałoby się ukryć? Pewnie! Nie cieszymy się wśród włościan dobrą sławą, ale ja stanowczo wolę dowcipne kawały tego rodzaju niż... inne historie.	Ha! widzę, żem otrzymał spadek, do którego przywiązana jest jakaś zemsta Ma się rozumieć, słyszałem o owym psie od czasów niepamiętnych, jeszcze z ust moich nianiek. Dotychczas jednak nie przywiązywałem wagi do tej legendy. Teraz widzę, że śmierci mojego stryja towarzyszyły istotnie okoliczności tajemnicze. Panowie sami jeszcze nie wiecie, czy ta sprawa wchodzi w zakres działania policjantów, czy też pastorów. A w dodatku dostaję ów list zagadkowy...	Zapewne, ciekawe wydarzenie, że się tu właśnie znalazł dziś Traddles, zaproszony dopiero przed kilku godzinami, dla zajęcia miejsca brata pani Spiker, który właśnie zasłabł. Niepospolity to człowiek brat pani Spiker, upewnić o tym pana mogę, panie Copperfield.	Jeszcze mnie nie błogosław bo nie wiadomo, co się stanie. I musisz mi też na cześć poprzysiąc, że jeśli ślub będzie, nie wzbronisz dziewczynie do rodziciela zaraz jechać, abyś broń Boże, przekleństwa jego na siebie i na nią nie ściągnął.	Fakty nie zawsze wystarczają. Trzeba jeszcze znać pobudki, okoliczności. Strasznie mi przykro o tem mówić, ale uważam to za swój obowiązek, bo nie wolno mi wygodnem milczeniem zwalać winy na Tomka. Widzi pan, on tu wcale nie zawinił. Tylko ja, tylko i wyłącznie ja. Zaczęliśmy żyć ze sobą, bo ja tego chciałam...	To wy mnie wybaczcie piękni jesteście ludzie, piękni, piękni. Nie umiałam zrozumieć was.	Bądź co bądź, miły panie warto by dla większej pewności, żebyście spróbowali wydobyć się z tej kletykleta	Rozumie się, że bałamucił, aż nareszcie skłonił ją do schadzek. Przecie chyba pamiętasz pani, kiedy Joasia wróciła na pensję o drugiej w nocy... Bohater!... Don Juan!.. Mówił jej, że jest najpiękniejsza, że dopiero ją pokochał prawdziwie, groził, że odbierze sobie życie w jej oczach... A dziś drwi z niej i ucieka. O, podły rodzie męski!... I ja nie mam rozmówić się o tej nieszczęśliwej z jego matką?	A, to co innego.	Ale nudziarz z pana bierz pan kapelusz i chodźmy.	Dyć nie płaczę, nie... ale weź od młynarza z pół korczyka jęczmienia na kaszę, to taniej wyjdzie niźli gotową kupować.	A co na to powie starszy strażnik?	A z jakiego powodu należy besztać Beniamina? Mnie się wydaje, że Beniamin kroczy drogą mogącą przynieść Żydom zbawienie.	Nie mów tak Józiu, ja znam dobrze panią Łapińską i panią Stecką, to bardzo porządne kobiety, straciły jak i my majątek, a teraz ciężko pracują jak wszyscy.	Ach, tak. Nie pokazywałem go waszej królewskiej mości, bo to gmach parlamentu. Ponieważ w waszym państwie nie ma ludowładztwaludowładztwo	Któż to wie?	Serio pani to mówi?	Trzeba by ją na to jeszcze lepiej okroić	Czy podobna ażeby to ciebie mieli czarownicy przemienić w lokaja, chcąc mnie koniecznie wydrzeć sławę tej walki?	Masz u mnie uderzenie pięścią między łopatki, to znaczy, że zginiesz	Co to państwu?... Co wam, Ślimaku?... Co gospodyni?...	Jak długo ona potrwa nie wiem	Ach, to lepiej!	Nie odmawiasz jej samotnie, Tadziu, Bóg jest zawsze z tobą i słucha ciebie.	Cóż na to Gösta? Niech mówi Gösta. W tak ważnej sprawie musimy usłyszeć zdanie Gösty.	Nie pora spać teraz! Ja spać nie mogę.	Darmo przecie objadać was nie możemy	Matko Boska... za ołtarzem... nie dojdziemy!	Młodego (król czasem tak zwał syna) nie widzieliście?	Nie tu! Dom był zawarty! Szukajcie w stajniach i oborach.	Nie żartuj z rzeczy świętych, mój drogi.	Od was? Abyście siedzieli cicho... i panować nam nie chcieli	Nie widziałem, że papier był złożony!	W październiku nie mogę, bo mam swoje kobiece powody, które mnie zatrzymują w Warszawie.	Owszem. Zostawił na biurku pakiet zalakowany, adresowany do Karola. Na szczęście zdążyłam schować to przed przyjściem policji.	Piekło Prawdziwe piekło! I myśmy były w tym piekle. O, tu na środku stał stół, przy którym pili Tatarzy, tam w rogu płakały dzieci... A tu ława, chyba ta sama co teraz... Pod nią leżały trupy...	Na nową znajomość, z całą przyjemnością. Nie rozumiem ja was, a wy mnie macie za wroga, za szpiega może. Ten pierwszy kieliszek waszego miodu piję za zgodę i porozumienie, a jeśli zechcecie, na dobrą znajomość.	Szkoda! wielka szkoda! że nas pani podczaszyna opuściła (w duchu dodał: dobrze zrobiła że sobie pojechała) wielka szkoda! ale podczaszyc nam zostajesz na dłużej? nie prawdaż?	Nie wiedziałam, że tyle myślisz o podobnych rzeczach i że myślisz z taką goryczą.	A bo po co stoi i dogaduje?	Ale co z powozem i końmi?	Co nigdy?	A co w gazetach, panie majster. O czym nam tam piszą?	A waścina chorągiew gdzie jest?	No, więc jak z nami będzie?	Jak? a toż nasza chata, po cóż mi szukać cudzéj?	Właśnie dlatego, że jestem takim zapamiętałym ribierzystą	Ja myślę że królowi trzeba zrobić operację.	Ja twierdzę, że wszyscy milionerzy, wszyscy pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz	Czy wewnętrzne drzwi kruchty były zamknięte?	Fred, chcę wrócić na jacht!	Miejmy nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze.	Mnie was żal okrutny	Na psa urok!	Tak mnie parzy sutanna!	Tak, zaraz wsiedli na łodzie i plusk, plusk, ani ich oko	Ten sam.	Ani wątpienia choćby już dlatego	Dla pani gotówem uwierzyć, a nawet dopomóc.	Dobrze, słucham pana	Niemiłe zaskoczenie dla tych łajdaków!	A warte.	A więc dobranoc.	Będę bacznym, Eminencjo	Chcę.	Czego żądasz?	Dalej, tam naglił kapitan, wskazując ręką.	Dobra, dobra Idź.	Dobrze! A twoi ludzie wrócili?	Dużo już uciekło?	Dziedzica by zaprzęgły!	Głupiutka?	I już jesteśmy szczęknął butnie nowy karabinek strzelecki, radość i duma Stasia.	Klęska, hańba, sromota!... bez bitwy... Popłoch!... O! o!	Milcz!	Ostrygi, homary i szampan!	Porządny z ciebie chłop	Przysięgam...	Różnych rzeczy!	Tylko czem?
Ktoś przecież musi odpowiadać. Nie może być tak. Ksiądz deklamuje o sprawiedliwości. Winien mi jest sprawiedliwość zatem. Rząd karze i sądzi. Kto ma władzę, kto śmie mieć władzę i znosi to życie, ten winien.	Mów pan, co myślisz inaczéj musiałabym go posądzić, iż myślisz cóś złego. Znamy się już teraz tak dobrze, iż sobie wszystko powiedziéć możemy...	Pewne rzeczy są nieznane tym, którzy jadają z pomocą widelców. Czasami lepiej jest jadać oburącz palcami! Przemów łagodnymi słowy do tych, którzy tego nie rozumieją, i niech mój powrót będzie pomyślny. Otóż sposób wyrażenia jest niewątpliwie dziełem skrybenta, lecz niech pan zważy, jak dowcipnie ten chłopak ujął samą treść, tak iż dociec jej może tylko wtajemniczony.	Co pan mówi, señor?	Co też pan mówi?... To właśnie są nieszczęścia...	Gdzież tam! Już dawniej pan Władysław miał ataki duszności, a teraz się to uwidoczniło, gdy go lekarze podczas superrewizjisuperrewizja	Panie możesz mi pan zawierzyć, gdy mówię, że ten kawał żelaza nie będzie już nigdy pływał ani po morzu, ani pod morzem. Na nic on się już nie zda, chyba go tylko sprzedać na wagę. Mniemam przeto, iż nadeszła chwila, w której wypadałoby pożegnać kapitana Nemo.	Nauka jest fałszem, przerwał inny, wśród żywego życia, uczony jest czemś niepojętem, on nie żyje, ale uczy się życia, a gdy abecadło skończył, umiera. Umiera niepewien niczego, nieskosztowawszy uczty mu przez Boga zgotowanej, skeptykiem znużonym; wartoż się było rodzić na to?	To idjotyczne, tak się widywać tylko u innych. Skoro pan nie chce zjeść ze mną obiadu u ciotki, czemu nie miałby pan przyjść na obiad do mnie?	A jaki piękny pan!... Ho, ho! gdzie wygląda młodziej od naszej...	A no, Kaczkowska, dyrektorowa, Mimi, a teraz Nicoleta.	Ale ty się wyrażasz: „o ile to dziecko jest tym, którego szukamy”. To „o ile” świadczy, że nie mamy zupełnej pewności. Zresztą w nazwisku była jakaś różnica.	Boleść zdolna jest żyć jedynie w duszach przygotowanych przez wiarę.	Chyba z zazdrości. Nie wszyscy, ale kilku, a za nimi reszta. Wiesz: obrazek ci narysuję. Chcesz? Co ci narysować? Tak wtedy opowiadałeś o dzikich krajach. Żebyś jeszcze raz opowiedział, to bym ci narysował Maciusia na bezludnej wyspie.	Cóż się stało z Danglarsem, głównym winowajcą, bo to on do tego podżegał?	Dobranoc pani! A ponieważ nasze poglądy różnią się aż tak... więc... od Wielkiejnocy będę miała zaszczyt usunąć się z tej pensji.	Ee... nic; król jegomość się tam pewnikiem niecierpliwi, co was tak długo nie widać.	I... będzie to wygrana dla członków klubu „Reforma”. Za cztery dni będziemy w Nowym Jorku. A więc jeżeli podczas tych czterech dni mój pan nie opuści wagonu, można się spodziewać, że nie spotka tego przeklętego Amerykanina! Trzeba więc temu przeszkodzić.	Jak to nic? Kto się pyta? Myśl czyja? Ludzka. Przypadkowa. Dla niej powinno być nic. Prawdą jest to, czego ona nie zna, o czym nie wie, co przed nią zakryte, jej obce, czego ona nigdy nie obejmie.	Jest to bezwarunkowo lepsze niż gdyby trzeba było powiedzieć prawdę o zasranym kadecie. Dyzenteria to sprawa bardziej honorowa niż taka pospolita przygoda.	Najrozmaiciej. Nas, to jest nasze stronnictwo, niepokoił ze względu na to wszystko, co się u nas dzieje, ze względu na bezprzykładne rozpętanie społeczne, sam fakt podkreślania sprawy rolnej, przyznający niejako rację żywiołom przewrotu.	Nie! Teraz cię nie oddam. Teraz wiem dopiero, kto jesteś, czym jesteś dla mnie.	Nie, powóz jest zajęty przez pewnego para Francji, zięcia pana Moreau, barona de Canalis, jego żonę i teściową. Zostało mi już tylko jedno miejsce w środku.	No tak, wszyscy jego znajomi są jego przyjaciółmi.	No to już skończone, nie mówmy o tym... Nie pytam cię o to, jak to się stało... Powiesz mi tylko wszystko, co może mi się przydać... Czy coś zauważyłaś, dosłyszałaś choć jedno słowo tych ludzi? Jak go zabrali?	No, gdyby nie tak, dałbym ja mu dybiku!	O, niech ciocia tak nie myśli! Ja ani kłamać, ani udawać nie chcę! Prawda, że zawsze łamię sobie głowę, aby mnie i ojcu tych kilku własnych naszych groszy na odzienie przynajmniej wystarczyło... Ale boso czasem chodzę i kapeluszów ani żadnych drogich rzeczy nie noszę nie tylko dlatego... nie tylko dlatego...	Tak Na tem się nie poznam. Za mądre.	Tak, ale z wrażego Tuhaja pokolenia.	Tak, monsiniorze	Tak, panie.	To jest Lidia. Lidia Markowna!	Więc z ciebie jest kawał znachora? Oj, bo mnie to potłukło od siedmiu boleści!	Wszyscyć widzą co się tu dzieje, świadków dosyć jest.	Z chwilą, gdy są podejrzani przez Waszą Królewską Mość, muszkieterowie stają się winnymi; jak widzisz zatem, Najjaśniejszy Panie, gotów jestem oddać ci szpadę moją, gdyż nie wątpię, iż pan kardynał, obwiniwszy żołnierzy moich, skończy na oskarżeniu i mnie samego; pójdę lepiej do więzienia z panem Athosem, który już się tam znajduje, i z panem d’Artagnan, którego zaaresztują na pewno.	A co wtedy będzie?	A ja i nie słyszałem już później takiego ślicznego głosu, jaki był podtenczas u pani...	A mnie króliki!	A ty, narodzie, na piaskach siedź, łajnem się ogrzewaj i zmiłowania Pańskiego czekaj!	A... a... ta karteczka taka śliczna? To może od synusiów?	Aktorki?	Ależ bo je spotkałem... Jeździłem z nimi do Wersalu.	Ależ proszę cię, Nito	Ależ... ja nie rozumiem...	Anusia Borzobohata!!!	Aż nam zaprzysiężeszzaprzysiężesz	Ba, mam jeszcze interes na mieście.	Bardzo mi to pochlebia	Bawełna przyszła rano! Masz pieniądze?	Boję się! boję się!...	Bratobójca Jarmucha, na stryczek osądzony	Będziecie bardzo szczęśliwi, a przynajmniej... ty Chociaż...	Cierpliwości, panie, na każdą rzecz przyjdzie kolej.	Coż? wskazać go policyi? Ale pfe!	Cóż ci się dzieje? O co krzyczysz?	Cóż powiem?.. odparł Salomon: niech będzie jak Bóg zrządzi... ja już nie wiem sam gdzie i jak się obrócić mam. Życie mi zbrzydło...	Daj to Bóg!	Dlaczego nie.	Do podziału między niższych oficerów armii mojej i dostojnego Nitagera przeznaczam pięć talentów. Nareszcie do podziału między jego dostojność ministra i naczelnych wodzów przeznaczam dziesięć talentów...	Do tego starego gnoja nie pojadę! między nami rozrzezany obrus, nie siądziemy do jednego stołu, a w Krakowie dwa razy byłem, dopiero co ztamtąd powracam. I tam nie pojadę...	Gdybyście ich mieli, gdzieżbyście ich pomieścili, skoro mamy dziś tylko kukułkę?	Ha?	Ja to nazywam poniżeniem	Ja?... Ależ ja jestem chora... taka chora...	Jak to: nic?	Jestem wolny, kochanie moje.	Kogo?	Mają zresztą spokojny kawałek chleba, mało roboty i cały pałac do rozporządzenia, skoro właściciele rzadko w nim przebywają.	Milcz, błaźnie!... Jedź mi zaraz do pani baronowej i powiedz kucharce, że jestem ciężko ranny...	Mój drogi Henryku, przecież niemal codziennie jemy razem śniadanie lub kolację i kilka razy byłem z tobą w operze	Nie	Nie książę, jeno Jurand ze Spychowa	Nie rozumiem	Nie, ale wiesz, ciekaw jestem, co się stało z tą wyprawą O’Tamora sprzed kilku wieków, który w towarzystwie, zdaje się, dwóch mężczyzn i jednej kobiety dał się wyrzucić w pocisku na Księżyc, by tam założyć nowe społeczeństwo...	Nie, doktor.	Nie. Trochę po Rosji... Poza tym przejeżdżałem przez Szwecję, Danię i Niemcy.	Niech będzie burgund; nie czuję wcale do niego odrazy	Nigdy nie pił	O czym?	Obowiązek, Pozycja społeczna, Praca	Proszę pana, muszę spojrzeć na kolegę z prawej!	Przerażasz mnie, Carmaux.	Puszczałem konia i nawet wziąłem nagrodę.	Ruszaj do wszystkich diabłów! Zali ja wiem, co robić?... Gdzie jechać?... Bodaj cię pioruny zabiły!	Sam więc widzisz Uczyniłeś dwóm ludziom grubą przykrość, po to aby ocalić jednego, a nawet także dwóch, od możliwej śmierci. Wybrałeś mniejsze zło, z dwojga złego. A zresztą zapamiętaj sobie jedno, mój drogi, że dla sumienia nie istnieją sprawy złe, tylko złe intencje. Zła wola, zła wola	Staję do apelu, panie naczelniku! odezwać się.  do mężczyzny w średnim wieku.	Słuchaj, Wilhelmie, zaniechajmy tej nudnej polityki i poprośmy raczej siostrę, aby nam coś zagrała.	To ją nomanoma (gw.) podchwycił Ślimak.	To prawda. Myślałem po trosze i o tym, ale najwięcej myślałem o tym, że kocham cię, Mahbubie. Dlatego pojechałem, jak wiesz, do Umballi, ale (o czym nie wiesz) potem przyczaiłem się na trawniku ogrodowym, by zobaczyć, co uczyni pułkownik Creighton, odczytawszy rodowód białego ogiera.	Toś go nie mógł bronić, łajdaku!	Więc... Duży to majątek, dużo przegrał?	Wszakże nam tę koronę przynoszą, nie szliśmy po nią	Wszędzie indziej byłbym zdania gentlemenów; ale tutaj myślę...	Z czego stryj to wnioskuje?	Z sił równowagi, którą się osiąga, kiedy myśl serce na wylot przebije, a serce się dostanie w zamyśloną głębię.	Ze zwyczajnej. Z polskiej partii!	Łohoyski: Dajmy spokój temu wzajemnemu przeszczekiwaniu się. Słyszałem pod drzwiami pańską teorię. I muszę przyznać, że to mi trochę przemawia do przekonania. Dlatego nawet może byłem zły, że ktoś mnie ubiegł w jej sformułowaniu.	Łukasz kradł?	Ślicznie! Lepiej się sto razy pocałować, jak raz stracić trzydzieści tysięcy.Interes, Małżeństwo, Kobieta, Mężczyzna, Córka	Żywi aby?
Przeciwnie, trzeba podnosić, co tchu. podnosić! Niech sobie posprowadzają cylindry z Paryża, paltoty z Wiednia...	Spojrzyj, milordzie ta kobieta, oddana pod moją opiekę, życie sobie odebrała!	O co chodzi? ja sobie u was przenocuję i pofolguję do jutra... ale z załogi na zamku nie ustąpię...	Puść ich, niech sobie idą do diabła!	Niech sobie pan przypomni tego doktora, co to zdjął pierwszy kajdany z nóg i rąk obłąkanychdoktor, co zdjął pierwszy kajdany z nóg i rąk obłąkanych nie więzić, nie ograniczać.. Ja mam nadzieję, że kiedyś pobyt w szpitalu obłąkanych będzie prawie wolnością, że tam nieszczęsna chora głowa będzie snuła swe marzenia bez przeszkody.	Mogłabym sama wziąć ale co tam słońce. Gorzej, że papuś i mama będą z nas niezadowoleni. O, proszę patrzeć! Sułtanka uciekła z klatki i gonią ją, jeszcze sobie co zrobi, a papa tak kazał jej doglądać!	A! to bałamuctwo przemijające coś nakształt romansu króla z Duval, o któréj dziś tak dobrze zapomniał, że nie wiem czy sobie jéj imię przypomina. Pani Denhoff jest zamężną, mąż jéj na wsi, o niczém nie wié, nie ma najmniejszego podobieństwa ażeby przybyła do Drezna. Król zaś powrócić musi; zobaczysz go pani i łatwo odzyszczesz wpływ swój nad nim.	Borowicz? Chodź pan tu! Powiedz pan sam, czy to nie jest idiotyzm! Majorze nie przeszkadzaj! Chodź pan, panie Borowicz!	To nie przeszkadza, że gdyby ktoś krzyknął na ulicy: „O, jedzie król szwedzki!”, wszyscy pognaliby go oglądać aż na plac Zgody, a kiedy kto powie: „O, pan de Guermantes”, nikt nie wie, kto to taki.	To czemuż sobie panienka nie poczyta albo się nie pouczy trochę? Panienka już duża, powinna by się uczyć!	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	Boże mi odpuść ale ani mi się mieści w głowie, jak tylu porządnych i statecznych ludzi może brać miedniczkę za nagłówek? Dalipan nie wiem, czyby na to cała mądrość nąjpierwszego uniwersytetu starczyła, a kiedy moja miedniczka ma być nagłówkiem, to może i kulbaka w waszych oczach jest rzędem końskim, jak twierdzi jegomość pan rycerz.	No właśnie. Chce pan list od ministra, który wyjaśni panu...	A tożem patrzał, bo obok niego na Polińcu od lat siedzę. Chłopów, farmazon, rozpuścił, rozamorował, że mu na pole wychodzili jak z łaski, i koniec końców do garnka nie miał co włożyć.	Boże miłosierny... I pani to mówi?... Ależ to kłamstwo... potwarz!... Oni oboje, Ada i pan Stefan, obiecali mi dać szkołę przy swojej cukrowni... Moje stanowisko jest tam nieskończenie mniejsze aniżeli Mani Lewińskiej... Boże mój, co wy ze mną robicie!... Boże mój...	Czego pan chce?	Jak pan widzi, panie poruczniku! Mam swoje stosuneczki.	Bynajmniej Czy to nie Dan O’Connell powiedział, że jeśli człowiek urodzi się w stajni, to jeszcze nie staje się przez to koniem? Aż do szpiku kości jestem wyspiarką.	Miał pan jechać do Monachium i do Włoch?	Tatko skąd wie, po co ona do mnie przyszła?	Licho mu pomogło bo bez szatańskiej pomocy tegoby nie dokazał. Ja sam byłem na zamku, chodziłem patrzeć do więzienia. Nadludzka jakaś siła była z nim. Sam widziałem na moje oczy!! Jedno okno w górze, żelazną kratą zakute... Kamienie z niego powyrywane, żelazo precz wyłamane... A był w kij związany, ręce i nogi. Podsędzia Gerwart widział go jeszcze wieczorem leżącego, że ruszyć się nie mógł... Wszyscy mówią że sprawa szatańska...	Walczyć z Popielcem! Do wszystkich diabłów, ja nie jestem tak szalony i tak śmiały zarazem. Quid iurisquid iuris (łac.) konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż. się stąd! Pomykajmy. Z panem Bogiem, mospanie Popielcze. Polecam ci Kiełbaski, a nie zapomnij też o Kiszce podgardlanej.	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Był Danveld i stary de Löwe, i dwóch braci: Gotfryd i Rotgier Skarżyli się i chcieli, by książę wam rozkazał de Bergowa z niewoli wypuścić. Ale książę, dowiedziawszy się od Fourcy’ego, że Niemcy to pierwsi was napadli, zgromił ich i z niczym odprawił.	Czy zatem nie wydaje się panu doktorowi, iż Antoni Kosiba, ustalając trafną diagnozę i pomyślnie przeprowadzając wysoce niebezpieczną operację, wykazał duży talent chirurgiczny?	Jako nie pozwolę? Mogę nawrócić do dworca i ostrzec księcia, mogę przed całym światem wasze zamiary rozgłosić.	Jeżeli to nawet nie są prawdziwe czary, to może nam się zdawać, że są. W każdym razie Coś tam jest, jest Coś.	Zaraz, zaraz. Nie wymieniaj na razie swojego towarzysza. Wezwiemy go w odpowiednim czasie. Czy miałeś coś ze sobą?	Czyż podsycałam w jakikolwiek sposób twoją nadzieję, Fernandzie? Nie możesz mi zarzucić, bym cię choć raz kokietowała. Nieustannie powtarzałam ci: „kocham cię jak brata, ale nic oprócz tej miłości siostrzanej nie żądaj ode mnie, bo moje serce należy do kogo innego”. Czyż nie powtarzałam ci tego, Fernandzie?	Moja droga, każdy mężczyzna jest dżentelmenem, czułym, arcydelikatnym i nadskakującym wobec wszystkich ładnych kobiet do czasu, póki nie nabierze do nich praw. Prawie każdy później zmienia się do niepoznania.	A Newton, dobrze... Nie znam.	A jeśli proboszcz nie usłucha tego znaku, cóż wtedy, Gösto?	A może mnie wysłać do uniwersytetu?	A oni cię nie kochają?	Ależ pomyśl o urodzeniu Doriana, o jego stanowisku, o jego majątku. Byłoby niedorzecznością z jego strony brać żonę z tak niskiej sfery.	Ależ, mój książę, czyś oszalał? Myślisz, że zezwolę na odegranie takiej komedii, niegodnej mego doktorskiego tytułu?	Chcę powiedzieć to znaczy zadaję ci pytanie. Powiedz mi prawdę... czy ty z Hudl? No wiesz.	Czy się ino da zwabić?	Dlaczegóż się nie żeni?	Ja do was? Anibym śmiała wejść do waszej chałupy. Tylem razy...	Jak tylko będę na dole, zaraz mi tę linę wyhisuj na powrót. Nie masz co jej odwiązywać, zostaw na dachu, byleby z dołu nikt jej nie obaczyłobaczyć (daw.) przez. kamienicę pani Flory, dopadnij konia i doganiaj mię, a żywo	Jakimże sposobem mógł dorobić się majątku taki biedny rybak kataloński, niemający żadnych środków, ani nawet wykształcenia? To mi się w głowie nie mieści.	Kochana moja przebacz, że ci przerywam! lecz, na miłość Boską, poradź, co mam robić? Masz więcej doświadczenia, mów!	Królaś miał, król u ciebie był! krzyknął jeden i nie czekając dłużej, jak prędko przypadli, tak prędzej jeszcze dalej pobiegli.	Milczeć, przerwał rotmistrz, drugi raz ja na siebie wezmę i odstawię cię za kołnierz do kordygardy...	Mocno mnie to boli, lecz ja pierwszy przybyłem, i wyprzedzić się nie pozwolę.	Może masz i rację Ale i pozwól mi zabrać ze sobą tę młodą dziewczynę. Ona tylko jednego pragnie, jak mi się zdaje: wrócić do swego ojca. Gdzie jest jej ojciec?	Mój dobry przyjacielu Czyż ja nie znam swego rzemiosła?	Nie... dawnymi drogami już nie chadzam.	Nie? cygaro!	Niewiele się da powiedzieć, chociaż wiele się przecierpiało. Wyszła za mnie wbrew woli ojca, który się jej wyrzekł. Błagała o przebaczenie przed urodzeniem Agnieszki. Twardy to był człowiek, matka umarła od dawna, odepchnął korzącą się córkę. Zranił ją śmiertelnie.	Oni napadli mnie, a w pół dzionka później on ich. Ledwie połowa mu ich uszła. Mnie wziął do gródka, i tam w Spychowie ze śmiercią-m się przez trzy niedzieleniedziela (daw.) i choć mi jeszcze ciężko, alem wrócił.	Powinna była w istocie dać mu napisać: mój drogi Racine To byłoby o wiele lepiej.	Tak, ale gdyby nie miały?...	To go se sprowadź do chałupy i żyw, kiejś taka honornahonorny (gw.)	Towarzysze! Nie dajmy się zabijać!	Za jakiemi tam interesami on był z Zuzą, z Rudą Węgierką i ze mną przez całą noc w Krzywej Karczmie pod Tarczynem. On żyje z tą Węgierką. I właśnie przez nią ja wiedziałam, że tego dnia u niego w domu będzie tyle forsy.	A ja muszę jechać, bo mają mi robić operację ślepej kiszki. Doktórdoktór	A na czym się to jeszczech skończy, na czym!	A ty, Mściw! Ty, Wydrzyoko! Ty, Nosal! Dałem wam miasto wilczych szłyków zbroje rycerskie. Otworzę ja te zbroje nanowo! Znam ja nienasycone wasze gardziele! Znam piersi, pełne szału kłótni, a ślepia chciwe jak u sępów!	A wy cięgiem swoje: zawdy za bękartami stoicie!	A... pani świeża zupełnie!... no, no! to ciekawe!...	Ano stracę... stracę.	Ba, mój panie u księżniczki wszystko doskonałe być musi.	C przeciw B	Co się stało?	Coś w ten deseń	Cóż to się stało? jaki powód? zapytał podczaszyc, trochę zdziwiony tym pospiechem.	Dalibóg, dobrze patrzy mu z oczu, a i głos ma miły, więc pomimo tej dziwnej uwagi na mój temat podoba mi się.	Dobrze, ale jeszcze za mało patosu, za mało!...	Gdzie? Gdzie?	I ja także	I mnie się toż samo widzi. Żeby tak żyła pani Dorota, o! tobym pokazała, ale tera inaksza rzecz...	Jaki?	Każda moja decyzja jest ostateczna.	Księże dobrodzieju...	Kto?	Która godzina?	Lepsiż byli bracia matki!?	Mendel, wyjdź na chwilę!	Mnie.	Może na tańce przychodzą.	No... i coś więcej, jeśliby to coś było przyjmowanem.	O interesach?...	Ot, szkoda człowieka.	Oto przy tym świadku panią przepraszam, jeżelim co przeciw niej zawinił.	Pani, w zamian za zatrzymanie Lewińskiej znajdzie pani we mnie najwierniejszą przyjaciółkę...	Przyrodnia siostra.	Tak!... Wczoraj jeszcze pisał, ale tym razem służący oddał list na pocztę.	To dlatego wszyscy mnie tu zabaczylizabaczyć (daw.)	To... co?	Ty służysz rządowi?	Uroda rzekła Floryna, spostrzegając Lucjana. francuski malarz i ilustrator, ceniony portrecista..	Według rozkazu!	Wszystko mi jedno, dokąd ojciec zechce, tam pojadę.	Wybiła godzina!	Wydaje się spokojną, rozsądną dziewczyną! Jest nawet zanadto spokojna, gdyż wejście jej przeraziło mnie. Chodźmyż teraz. Mam dość czasu powiedzieć, o co cię chcę prosić na pojutrze.	Wypędziłaś go znowu	Właśnie, w wodzie.	Zrobię to bezwarunkowo
No, honorarium też nie będzie małe ale mam jeszcze i inne sposoby. Żona Dobranieckiego jest kuzynką mojej żony. Jakoś to się zrobi. Musi być zrobione, bo sprawę muszę wygrać.	To prawda, panie profesorze. „Nautilus” jest światem dla siebie Tym samym są dla ziemi planety towarzyszące jej w biegu naokoło słońca: i nigdy praca uczonych na Saturnie lub Jowiszu nie będzie znana uczonym na ziemi. Ale ponieważ przypadek zetknął moje istnienie z pańskim, to panu udzielę wyników mych badań.	Może i spotkał ja. Coś mi się tak mignęło w krzakach, że ja nawet i wołał, ale potem to mi się widział jakby zając.	Tak, ale pamiętam także, co ja panu mówiłam, iż mnie naprzykład zajęcia domowe nic a nic nie przeszkadzają kochać dzieci... Bo ja wiem! ale tak mi się jakoś zdaje, że te rzeczy nie są, jak naprzykład pudełka, których jak się kilka na stole postawi, to na inne niema już miejsca.	Jeżeli rzeczywiście postawiono mi za mojemi plecami zarzut jakiejś politycznej nieprawomyślności, udowodnię, że to jest wyssane z palca. Ja nigdy nie należałem do żadnej partji, do żadnej organizacji politycznej. A zresztą to wszystko plotki. Prezydent Niewiarowicz zapewnił mnie, że w te banialuki nie wierzy...	Szelmy! bodaj was zabito! To śmiejecie się, widząc katolika w opresji od monstrów afrykańskich? Bodaj was zabito! Żeby nie ja, to byście dotychczas trykali łbami o bramę, boście czego lepszego niewarci! Bodaj was zabito, żeście i onych małp niegodni!	A któż to ten pan Regowski?	Ach, co to za ładna bestia!	Bo mi to jest... drogie.	Cóż to, masz mnie pan za głupiego?	Gdzie? Spytajta się Kruczka i drugich piesków. Wynieśliśmy na noc do stodółki. Psy, że to czujne psie pary, a wrota były dziurawe, wyciągnęły i bal se sprawiły moją krwawicą, że chodziły obżarte kiej te dziedzice.	Ja sądzę, że to pan raczej dziwnie mówi.	Masz ci los! Gdzież tu miejsce na żarty? To chyba ty żartujesz? Brudas! Cały rękaw mi zawalał, aż wstyd iść po mieście. Całe szczęście, że ciemno. Przy tym myśli, że mu wszystko wolno, bo jest moim zwierzchnikiem. Arogant.	To być może boć nawet mówią, że sam diabeł w nim siedzi, ale ja bo i diabłu stanę głowa na głowę! A wiesz waszmość, dlaczego?	To czas Nie wie pan, czy tędy wyjdę do ustępu?	Ach, przyjaciół. To zamało. Sam pan wie, że nawet widzieć nikogo z nas nie chciała, póki pan od niej tego nie zażądał. Właściwie, jedynym bliskim dla niej człowiekiem jest pan. Ciągle mówi tylko o panu, czeka na każde pańskie przyjście. Tem żyje.	Opowiadał mi o tym jeden z ludzi. Teraz widzę, że nawet i Buldeo umie czasem mówić prawdę. Dobrze się spisałeś, Hathi o białym znamieniu, ale tym razem spiszesz się jeszcze lepiej, ponieważ krokami twoimi pokieruje człowiek. Czy znasz wieś, z której mnie wygnano? Jej mieszkańcy są niedołężni, bezmyślni i okrutni; zabawiają się puszczaniem pary z ust, a polują nie z potrzeby, lecz dla rozrywki. Najadłszy się do sytości, rzucają własne potomstwo do Czerwonego Kwiecia. Widziałem to na własne oczy. Oni nie powinni tu już żyć dłużej. Ja ich nienawidzę!	Ależ nad przyszłością, mój drogi. Pomyśl tylko, co zrobimy, gdy Czertwan wypowie swe usługi? A uczyni to niezawodnie!	Co to takiego?	Jak to: nie można? Jeszcze wczas.	Jesteście młodzi, to jeszcze nie wiecie, jak dola bywa przewrotna!	Nie byłem uwiadomiony o twoich dobrych chęciach i przyjechałem tu w sprawie mojéj matki, która poleciła mi odebrać od jednego z tutejszych mieszkańców, pożyczoną mu przez ojca mego, sumę pieniężną. Serdecznie żałuję, żem nie mógł przyjąć cię, ale rad jestem, że się choć tutaj spotykamy nareszcie.	No i co, czy pani kontenta? Sądzę, że jest z czego. Widzi pani, kiedy ja się wezmę do tego żeby coś urządzić, musi się udać. Nie wiem, czy pani heraldyczne wiadomości pozwalają jej ściśle ocenić wagę uroczystości, ciężar który podźwignąłem, objętość atmosfery którą przemieściłem dla pani. Miała pani królowę Neapolu, brata króla bawarskiego, trzech najdawniejszych parów. Jeżeli Vinteuil jest Mahometem, możemy powiedzieć, że poruszyliśmy dla niego najmniej ruchome z gór. Niech pani pomyśli, że aby wziąć udział w pani wieczorze, królowa Neapolu przybyła z Neuilly, co jest dla niej o wiek trudniejsze niż opuścić obie Sycylje	Ruszajmy, na miły Bóg! Tamten mu groble rozkopuje, to i dognamy!	Sobota? To niemożliwe!...	To go nie minie.	To może Zonia wie?	Myślało się o tym i o owym, jak to zwykle nam, niewiastom, na przebiegłości nie braknie. Mój mąż ma tu przyjechać na elekcję, a ja dziewczyny wcześniej zabrałam, bo Tatarów tylko u nas patrzeć. Gdyby zaś miało z tego co szczęśliwego dla Michała się zdarzyć, ofiarowałabym się piechotą do jakiego cudownego obrazu.	To zdejm pan słuchawkę albo wyłącz pan kontakt.	Niech pan Jasio choć się ogrzeje, zamróz taki!	O, prawdziwe ma zupełnie inny smak, ale my nie lubimy kwaśnego wina, więc dodaliśmy osiem kawałów cukru. Tak bym chciała, żeby pan obstalował kilka butelek!	W życiu wszystko się wyrabia. Dlatego też jestem pewna, że pan nie jest tem, na co zewnętrznie wygląda.	Ja? Do pracy? Wychowana w jedwabiach, na zamku? Nie! Wolałabym z głodu umrzeć, niż się spodlić. Ale ludzie mi poradzili, abym się zaciągnęła do biczowników. I dobrze poradzili.	Rozumie się, że bałamucił, aż nareszcie skłonił ją do schadzek. Przecie chyba pamiętasz pani, kiedy Joasia wróciła na pensję o drugiej w nocy... Bohater!... Don Juan!.. Mówił jej, że jest najpiękniejsza, że dopiero ją pokochał prawdziwie, groził, że odbierze sobie życie w jej oczach... A dziś drwi z niej i ucieka. O, podły rodzie męski!... I ja nie mam rozmówić się o tej nieszczęśliwej z jego matką?	Ależ rozumie się...	Ano, wdziewa na siebie strój tatarski, turban na głowę, przyprowadzają mu pięknie wyrobionego konia, ino bez nóg i z dziurą w grzbiecie. Tedy włazi do niego, pętlice z rzemienia, mocno przybite z przodu i z tyłu onej drewnianej kukły, zarzuca sobie przez głowę na ramiona, coby się koń z jeźdźcem kupy trzymali, potem kapa suta aż do ziemi, uzda do lewej ręki, szmaciana maczuga do prawej i wio na rynek. Kompanię ma poczesnąpoczesny	Daj mi parasol, no... i krawat. Sam wybierz. Będę dziś jedynym gościem i w dodatku zapłacę gotówką.	Lauretta... pojrzyj no, kto jest ten przygarbiony człek, co się tam na ławie w słońcu wygrzewa. Głowę wsparł na ręku, nie widzę twarzy.	Tak... nie jestem smutna...	Kto zadrze ze swymi, ten idzie do obcych Anglik podobno naraził się we własnym kraju, tak że go swoi precz wygnali. W żadnym cesarstwie chrześcijańskim nie mógł sobie zagrzać miejsca, więc przystał do Tatarów i tam wybornie mu się wiedzie. Zna wiele języków, zaczął tłumaczyć, potem pośredniczył w różnych trudnych sprawach, teraz jest posłem.	W takim wypadku nie odpowiadam za konsekwencje. Dziwne rzeczy dzieją się w tym domu, szlachetny panie, i mam rozkaz wybadać, co się stało z panem Pedrem Conxeviem, jego sługą, i wujem, hrabią z Lermy.	A niech będzie i dyktatorem, byle Szwedów bił Ja pierwszy votumvotum (łac.: ofiara, dar, obietnica)	A tak. Nawet przypomina kolej żelazną.	Bynajmniej. Jest pan wszystkim.	Byłby z niego poważny opiekun!	Dziękuję ci, ale posłuchajcie mnie jeszcze: nie uczyniłem tego, choć żyję w męce i tęsknocie. PokoraPrzedtem, nim byłem z wami, byłbym niechybnie wziął ją i zatrzymał przemocą, ale wasza cnota i wasza nauka, chociaż jej nie wyznawamwyznawam (daw.)	Ja, proszę pani, nie przez ciekawość pytam... Tylko ten biedak Cynadrowski zobowiązał mnie, ażeby się o tym dowiedzieć... Przyrzekłem mu i...	Jezus Maria! I co? Obudził się?	Musiałby jéj się wyprzysiądz, a mnie przysięgać	Myślę że otacza nas świat bez końca, że się człowiek nieustannie budzi: idzie znów w nowy bój i walkę.	Nie sądzę, aby był tak szczęśliwy. Oldofredi musi mieć często okrutne wątpliwości: nie może być tak pewny, czy Florenza go kocha; nie wie, jak my, do jakiego stopnia w tego rodzaju sprawach ona mało dba o bogactwo, stanowisko, formy(...) bogactwo, stanowisko, formy	No on... ten nauczyciel, Kostriulew...	No prędzej, prędzej; ino byś przysiadał co sto kroków.	Pomnę, że znajduję się w opolu mych druhów Maclarenów	Powiadam ci, Jasiek: stękaj; pewnie kitę odwalił. Szkoda go, bo pijaków nie stanie: nowi się nie rodzą... Fater, jeszcze szklankę! Na Bogato u nas: obraliśmy gorala... A oni, frajery, mówili, że się z oćcem upieścisz i wrócisz.	Przebacz, przybywam, by pomówić o zakładzie, który zawarłem z tobą tak lekkomyślnie.	Rzeczywiście dostawałeś pan migren?	Swoich zaś doświadczeń życiowych panna Ewa nie chce ryzykownie ekspensować tylko dla mego szczęścia...	Tak	Tak, byłem na drugim kursie medycyny.	Tomie powiedz, czy mi przebaczysz?	Uznaje je pan hrabia równie chętnie jak resztę listu?	A cóż jest w tej historii?	A samym na wycugiwycug	Bo co?	Bo nie wiem, czy dobrze zrobiłem, żem nie kupił za sto dwadzieścia rubli onej łąki?	Bo wikary nie wiedział, a proboszcz nie może	Co zaszło z ordynatem? Był wzburzony.	Czy nie było tam między innymi pokrywki z dwiema synogarlicami?	Cóż radził?	Cóż ty tu robisz? z przerażeniem, oglądając jego kostium z góry na dół, z dołu do góry, unikając widoku twarzy.	Dobranoc pani	Dziesięć lat tam nie byłem.	I owszem, zaraz!	I ze mną, panie Marcinie.	Jak wszystkie histeryczki Straciła córeczkę, mąż ją porzucił... Same awantury!...	Jaki?	Kobieta, Praca, Przemijanie, Starość zapytał.	Komplikacja...	Liszkę. Policzki ma panna Nina jak jabłka.	Może i za surowo z nim postępują królowie?	Nade wszystko nie należy nic mówić rodzicom, unikać wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby w żalu wyobrazić sobie...	Nie. Dziękuję bardzo	O obrazę honoru.	O, Jaguś!... Ja... ja... jakoż ci oddam, klejem sprzedał...	Ona.	Opowiadaj dalej, Parnezjuszu! Ja będę dodawał objaśnienia do jego opowieści. Czy bardzo ci suszył głowę, Uno?	Osuszać...	Otóż masz! gotowym żałować.	Poszukać autora listu, wsadzić go do więzienia za fałsz i nikomu o tym nie mówić, ani słowa. Mogę panu pomóc w poszukiwaniach, bo przecież i mnie ta sprawa zahacza.	Przez śp. samego pana stolnika.	Przy tej sposobności wnieśmywnieść toast	Pójdziesz jutro na Kupałę?	Rzeczywiście, monsiniorze słyszałem, jak wymawiała wszystkie te nazwiska.	Taaak? Toś wiedziała, a nie krzyknęłaś na którego z nas?	Ty znasz miłość?	Won stąd!	Wystarczy ono, aby król przyjął mnie na żołnierza. Przy odwadze i dobrej woli dojść można do wszystkiego.	Wziął ją bez grosza posagu	Że pani hrabina jest wielką figlarką i złośliwą kobieciną, która starego wuja szpieguje i posądza
Ach! Ach, księżniczko, jakże dobra, jak anielsko dobra jesteś Spójrzcie tylko, Najjaśniejsi Państwo Spójrzcie na tego uroczego aniołka, na to wcielenie dobroci. Właśnie spotkałyśmy tutaj tę brudną małą nędzarkę, nie wiem, dlaczego straże dworskie nie ubiły na śmierć tego szkaradzieństwa, nie wiem, jakim sposobem przylazło to aż tutaj, i mój mały, słodki aniołek, moje cudne kochanie daje temu brudasowi swoje własne ciasteczko!	O, nie chcesz mnie usłuchać! Wiesz dobrze, co by nas połączyło, ale nie chcesz tego uczynić... Powiedz, dlaczego? Boże drogi! Nie wiesz, jak cieszę się na ten dzień, kiedy cię ujrzę w Solbakken! Ale ciągle dowiaduję się o różnych takich rzeczach... o takich, które to czynią niepodobieństwem... I muszę się o tym dowiadywać od własnych rodziców!	A teraz, proszę pana (z mego rozkazu wszyscy będą cię tu nazywali panem; ocenisz całą korzyść pobytu w przyzwoitym domu), nie przystoi, aby dzieci widziały cię w bluzie. Czy służba widziała go?	Ach, czy pan tego nie pojmuje? Trzech ludzi w pół godziny sprawdzi, iż nigdzie na tej wysepce nie naruszono ani skrawka ziemi. Czy panu się zdaje, że taki skarb można zakopać, nie pozostawiając śladów, señor doctor? Nie zyskałby pan nawet pół dnia i aniby się pan obejrzał, już by Sotillo poderżnął panu gardło. Izabela! Co za niedorzeczność! Co za nędzny pomysł! Ach, wy panowie inteligenci, wszyscy jesteście jednacy! Wszyscy zdolni tylko do oszukiwania prostych ludzi, których narażacie na śmiertelne niebezpieczeństwa dla rzeczy, których sami nie jesteście pewni. Jeżeli się uda, to wy z tego czerpiecie korzyści. Jeżeli nie, to mniejsza o to. Prosty człowiek jest tylko psem. Ach, Madre de DiosMadre de Dios (hiszp.) I potrząsnął pięściami nad głową.	Ale bliżej mnie to nie obchodzi.	Ale czasy się zmieniają	Ależ to na wino wygląda	Altamira wspomniał mi, że jesteś jednym z naszych. Kiedyś dopomożesz nam odzyskać wolność, otóż, ja chcę panu dopomóc wzajem w tej rozrywce. Dobrze jest, abyś znał styl marszałkowej; oto cztery listy jej pióra.	Bohaterka, zaciskając w drżącej dłoni zdobyty klucz, rozgląda się po korytarzu, a uchwyciwszy moment, gdy nikt jej nie widzi, otwiera szybko drzwi pokoju groźnej wampirzycy. Tam przeprowadza rewizję, znajduje bezcenny dokument, zaciera po sobie ślady, zamyka drzwi, a klucz odnosi na dół, prosząc o wymienienie go na właściwy. Nie zwlekając dłużej, natychmiast pakuje swoje manatki, reguluje rachunek i wyjeżdża najbliższym pociągiem.	Ci zawsze kłócą się!	Co za okrutna śmierć.	Co zaś do samego szycia?	Co?	Czy to pan John Dolittle, słynny lekarz zwierząt?	Czy to pilna sprawa?	Córka nieboszczyka pana Chardona, aptekarza z Houmeau.	Cóżeś tak uciekał?	Daj ojciec pokój Wołodyjowskiemu na taką wyprawę iść, to to samo, co zjeść miskę jajecznicy. Boże miły, toż on całe życie nic innego nie robił.	Dalsze moje przygody bardzo były podobne do twoich Zapoznałam się z tymi i owymi owadami, trochę błądziłam w drodze, aż nareszcie dwie pszczoły, przysłane przez wróżkę, wzięły mnie między siebie i przyłączyłyśmy się wszystkie do roju zawieszonego na drzewie.	Dobry wieczór, szanowne państwo, którzy tam siedzicie bez światła.	Dobrze, dobrze. Nie mówiłeś im, dokąd jedziemy?	Dobrze... Nie kop dalej powiedz mi tylko, na jakiej wysokości znajduje się tunel, któryś zrobił?	Dobrześ zrobił. Słuchaj no! Czy chcesz zostać na załodze w Taurogach, bo muszę tutaj kogoś zostawić?	Dokąd?	Dużo mnie to obchodzi Jest to nazwisko pewnego znanego mi opryszka, ja zaś dla zwięzłości tak waszeć nazywam. Lecz chciałem aści powiedzieć, co następuje: Pijaństwojedna szklanka rumu jeszcze waszeci nie sprzątnie ze świata, lecz jeżeli pan wypijesz jedną, zachciewa ci się drugiej i trzeciej, a stawiam w zakład własną perukę, że jeżeli waszeć wkrótce nie zmienisz tego trybu życia, to umrzesz umrzesz pan i pójdziesz na miejsce dlań przygotowane, jak ów człowiek, o którym mówi Pismo święte. A teraz postaraj się wasze pójść ze mną. Zaprowadzę pana do łóżka.	Dzień dobry, panie Castillan!	E, wiecie co, pójdę ja lepiej... Szkapy wasze nie najbogatsze, ledwo idą, a mnie pilno. Oddajcież mi te dwadzieścia groszy...	Eh, pieska twoja niebieska! Lekki kawałek chleba, lekki kawałek chleba. Żebyś tak zdrów był!	Fertig! Odprowadź ich na Piekiełko i wracaj. My tu z Antosiem czekamy.	Głowa też Rzędziana w tym, aby się między Zbarażem a Konstantynowem, póki czas, przemknął i nie pozwolił się pułkom Chmielnickiego albo chanowym czambułom ogarnąć. I widzisz waść, mocno ja ufam, że on to potrafi.	Hiszpanie mają się teraz na baczności i z pewnością pokażą nam się od dziobu.	I to jest pański stryj, ekscelencja?	Ja biorę ciebie i tylko o tyle oddaję się tobie.	Ja przecież nic nie mówię! Ja nic nie mówię!... Największą cnotą mężczyzny, panie Rzecki, jest dyskrecja, panie Rzecki, szczególniej w bardziej poufałych stosunkach...	Ja... ja się obawiam, czy te wszystkie zaczynki nie są aby szkodliwe? Czy... czy nie zanosi się na to, że one mogą nam zabić chłopaka? W razie czego uchylam się od stawania za świadka w sądzie. Jakiegoż to domniemanego diabła wspomniała na końcu?	Ja? Wstąpiłem na służbę w dniu naszego wyjazdu.	Jak będzie chętny, czemu nie; chodzić na rękach cale nie sztuka.	Jak to wodą?	Jakiż to środek, sędzio niezrównany?	Jestem kobietą i chrześcijanką.	Jeszcze nie ma nic pewnego, panie oberlejtnant	Kazimierz Norski... Aha, daj znać pannie Magdalenie...	Kiedy się biskup na to ważył, zapomniawszy na sławę swą i bezpieczeństwo	Kłamstwo	Lżéj ci przecie z synami niż mnie wdowie z dwojgiem tych wątłych kwiatków, wypielęgnowanych troskliwie... które lada mróz zwarzyć może, z któremi niewiem co zdarzą Bogowie, a lękać się muszę jak kobieta i matka...	Macie, ojcze, miarkę gorzałki, a mówcie, coście na świecie słyszeli. Wiemy i my, że dziady wszędy bywają i wszystko znajutznajut (ukr.) i mówili, że na panów. przyjdzie od Chmiela czarna godzina. No, tak my kosy i spisy kazali sobie robić, aby nie byli ostatni, ale teraz nie wiemy, zaczynać  li już czy pisma od Chmiela czekać.	Maszyna będzie ta sama, na której jechałeś pierwszy raz z miasta, gdzie to cię więzili w ratuszu.	Mistrz jest, ale precz z nim, precz z nim.	Mój panie panu jest koniecznie potrzebna zmiana powietrza. Tu jest zbyt duszno.	Naprawianiem butów.	Nawet i pożarci?	Nic a nic, jest mi tak obojętnym jak najgłupszy i najobrzydliwszy. On, inny, wszystko mi jedno, jak tylko nie ten którego kocham.	Nic minęło! Wtedy... zanim to uczyniłem, spojrzałem	Nic trudnego. Zawieziesz list memu przyjacielowi, Jakubowi, o którym ci często wspominałem.	Nie chcę tego. Pragnęłabym wam nie być ciężarem i broń Boże powodem do nieporozumień, a owszemowszem	Nie masz to, jak nasz król miłościwy!	Nie mogę w to uwierzyć, aby Wasza wysokość wiedział, że chodzi tu o lady de Winter...	Nie powiadajcie byle czego, byłam dopiero co w chałupie, skrzynka stoi na swoim miejscu	Nie, Michele, nie można. To aż nadto znany wybieg. Lepiej udawaj jąkałę.	Niech żyje!	Nu to co, że reb Jankiel chłopów poi i wódki pędzi więcej, jak pozwolonym jest! Ty nie wiesz jeszcze, co to takiego interesy i jak one się robią. Jak ty ożenisz się z córką reb Jankla i on cię do interesów swoich przypuści, będziesz tak samo pędził i sprzedawał wódkę!	O nie, moja droga. Już się nie cofnę. Dowidzenia.	O to poważne zamiary! żona albo kaczki! Pan Zawiłowski takby się nie wyraził.	Oświadcz się czy nie oświadczaj, mnie wszystko jedno... Ale muszę powiedzieć swoje, bo inaczej umarłabym...	Pani zna pannę Helenę... Helenę...	Panie, ubliżasz pan majestatowi sprawiedliwości.	Pewnie że wadzą	Poczekaj no jeszcze. Ten klecha jest podobno krzepki w sobie?	Ponieważ?	Powinien pan	Przecież trwa wyzwanie?	Przecież zna pan dobrze moją teorię na temat pojedynków; przedstawiłem ją panu w Rzymie, jeśli sobie pan przypomina.	Przeczytałam pamiętniki stryjenki z jej czasów szkolnych. Wynika z nich, że kochała się przez dwa lata, aż do ukończenia gimnazjum w tym Juliuszu. Trudno mi uwierzyć, że opisywany przez nią tam człowiek może być Jemiołem. Stryjenka charakteryzuje go jako istotę ponad ludzką miarę szlachetną, o idealistycznym światopoglądzie, o chrześcijańskiej etyce, o poetyckim usposobieniu. Wątpię, by tak dalece ktoś mógł się zmienić.	Syn znajomego prezesowi.	Słuchaj pan, ja słyszałem, że rak może być żeński i męski.	Tak Nikt tam w Australii nie rzuci na moją niebogę kamieniem. Razem nowe rozpoczniemy życie.	Tak jest.	Tak pani brata, pana Edka, widuję od czasu do czasu, ale myśmy się rzeczywiście trzydzieści cztery lata nie widzieli.	Tak. Otóż o dziesiątej punktualnie. Będą tam ci dwaj. Zapamiętajcie sobie ich wygląd.	Ten nie ma jak trzydzieści kilka.	To jest pan Barnes? Ach, miałem już dwa razy zaszczyt spotkania pana. Powiadasz pan, że złodziej miał kostjum rozbójnika? Interesuje mnie to, gdyż mam taki sam kostjum. Czemu nie każesz pan zrewidować wszystkich obecnych?	To samo powiedziałem księżnie. Ale w duszy rad jestem, iże się pokazuje, jako i nas krzywdzić jest nieprzezpiecznanieprzezpieczny (daw.) rękojeść od topora a. siekiery. chycićchycić w rzeczywistości, naprawdę. to nikt dobrze nie wie... Tego Juranda też mi żal, bo i za życia się boleści o dziewczynę najadł, i jeżeli zginął, to ciężką śmiercią.	Toteż nie obawiam się trzęsienia ziemi w tym znaczeniu, jakie się nadaje zwykle wstrząsom powodowanym przez rozszerzanie się gazów podziemnych. Ale inne przyczyny mogą sprowadzić na nas straszne klęski.	Tu nie można myśleć. Trzeba wiedzieć. Trzeba czuć potrzebę wejścia do partji. Trzeba rozumieć, że walka ze zgniłą burżuazją, z wyzyskiem kapitalistycznym, z gnębicielami proletarjatu może być przeprowadzona tylko przez komunistyczną partję. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że jest głupotą nie stanąć do szeregu, skoro się ma świadomość swego klasowego interesu, skoro jasne jest, że jednocząc się w zwartą całość, zyskuje się siłę i moc, a bez partji zostaje się tylko wiórem, którym wiatr pomiata. Trzeba pojmować swój obowiązek wobec wielkich i biernych mas, trzymanych w nędzy i ciemnocie, obowiązek wyrwania ich z wiekowej niewoli. Trzeba te masy ukochać i pragnąć zdobyć dla nich prawa ludzkie, zrabowane przez spasioną burżuazję, przez gangrenę warstw posiadających. Zdobyć te prawa nawet wbrew woli tych mas, żyjących pod nieustannym terrorem, w strachu i upodleniu. Trzeba czuć w piersiach żar tej wielkiej idei i wolę ratowania siebie i swoich braci, budowania dla siebie i przyszłych pokoleń nowego sprawiedliwego ustroju.	Ty sama kazałaś mi odjechać.	Ty?	Tym razem, panie, to ty uprzyjemniłeś mi dzisiejszy wieczór, nie wiadomo, czy znów będziemy mieli ku temu okazję, by spędzić wspólnie czas w tym baśniowym ogrodzie, z dala od morza i ludzi	Ufasz w to, żem ja cię wyniańczył, twoje psoty pokrywał	Wiadomość... wiadomość?... Ech, nie... Chciałem się tylko zapytać pani, bo jutro wracam do domu, a tu tak plotą...	Widziałeś pan te ślady?	Więc jeśli pan chce, to już między nami skończone	Wszystko jedno. W Wiedniu zmajstrujemy paszporty.	Wszystko wiem, znam zatarg z panną Heleną, a nawet trochę rozumiem i samą pannę Helenę, czego ona zdaje się nie przypuszczać... Mimo to proszę pana, ażebyś podjął się zawiadomić naszego plenipotenta, że zakończył uroczyście Solski, jak gdyby sądził, że prośba siostry powinna rozstrzygać wszelkie kwestie.	Wypowiedział pan to zręcznie, lecz złośliwie.	Wyście ludzie tu święci i świętością zajęci a ja wśród was czuję się obcym i ledwie nie wstydam oziębłości mojej.	Z kocich przeznaczeń wycofać mnie zdołał niepostrzeżenie i bezpowrotnie.	Z powietrza! tu nie ma czém oddychać! nie ma czém żyć; tu trzeba umierać!	Zrobię to prędzej może, niż pani sądzi.	Śpi teraz.	Żaden to sekret W początkach lata oświadczył się o pannę Izabelę marszałek...
O, dajże mi ją pan! Jak to! więc tu spływały łzy mojej córki, drogiej mojej Delfiny, która nie płakała nigdy będąc mała! O, ja kupię panu drugą kamizelkę, tej nie noś więcej, zostaw mi ją! Według kontraktu Delfina powinna korzystać ze swego majątku. Ach, jutro zaraz pójdę do adwokata Derville’a. Wyrobię to, że kapitał jej zostanie oddany na procent. Znam się ja na prawie; stary ze mnie wilk	Nie wątpię i ja o tem Cesarzowi to będzie na rękę, bo starał się o tron Polski, a przewiduje już, że opróżnionym zostanie. Dostarczy koni i ludzi!	Och! Jestem wyrodna córka nie myślę już o ojcu, o matce, o niczym w świecie. Ty nie wiesz, ukochany mój, ojciec jest bardzo chory. Wrócił z Indii bardzo cierpiący. O mało nie umarł w Hawrze, gdzieśmy po niego pojechały. Och, Boże! już trzecia! Muszę być w domu, kiedy się obudzi, o czwartej. Jestem panią domu; matka robi wszystko, co ja zechcę, ojciec mnie ubóstwia, ale nie chcę nadużywać ich dobroci, to by było nieładnie! Biedne ojczysko, to on posłał mnie do teatru wczoraj... Przyjdziesz go odwiedzić jutro, nieprawdaż?	Nie mówił nic panna Ratkowska mieszka zwykle u swojej starszej krewnej, pani Mielnickiej. Jeśli pojedzie, to chyba dla towarzystwa pani Osnowskiej, której anielska natura dostała palpitacyi serca na widok tego, co się stało.	Nie moją to rzeczą dawać ci rady, szlachetna moja, dobra, rozumna Agnieszko! Nie moja to rzecz. Ale wiesz przecie, jak mi droga jesteś, i możesz mi przyrzec, że się nie poświęcisz nigdy.	Nie chcę Józek, potworze, ani się waż siadać na moich kolanach! Czy mam iść tańczyć z suknią pokrytą kocimi włosami? Nie, Aniu, nie chcę wyglądać jak matrona, ale bez wątpienia wyjdę za mąż.	Ach tak... A z czegóż to pan wnioskuje, że ma na mnie aż tak wielki wpływ?	Przecież ja taki zawsze... Panna Brzezińska, czy jak tam, nie będzie płaciła moich weksli, choćbym się do niej krygował... A gałgan!... Nie waliłem za młodu, teraz on mnie wali...	Ciotka mówiła, że za kamienicę nikt nie da więcej nad sześćdziesiąt...	Umarł, umarł... Głowę sobie dam uciąć, że już nie żyje...	Ba! To byłoby proste. Ale oni wcale nie symulują. Wszystkie możliwe testy i zastrzyki na prawdomówność wykluczają symulację.	Dlaczego nie oryginałem?	Nie umiem robić.	Nie.	Nie, nie!... Żyć, to właśnie działać, to rozlewać po świecie talent, energię, uczucie... pomagać w czasie teraźniejszym pokoleniom przyszłym.	W tym właśnie sęk! W tym właśnie sęk! Capatazie, zaczynam wierzyć, że jest pan na swój sposób geniuszem.	Jak to! Ty nie jesteś odważnym?	To nie ten kapitan, który mi pozwolił zostać tutaj?	Wydawało mi się do tej pory, że wszystkie świąteczne fe­rie spędzałem poza domem, przeważnie w gościnie u kolegów. Mia­łem w Jeleniu sporo kolegów z tzw. sfer ziemiańskich. Ale pocze­kaj, może nasz rację, to by się zgadzało, w dwudziestym trzecim roku byłem w trzeciej klasie, oczywiście, przyjechałem wtedy na Wielkanoc do domu, bo oni spędzali święta we Włoszech. Strasz­nie to było dawno.	Chciałbym bardzo być przyjacielem zwierząt Ale nie umiem. Z nikim nigdy nie byłem w przyjaźni	Nie. Oni tam morców nie dopuszczają. A zresztą...	Czyżby pan zamierzał może przyjąć na służbę Karen Peersen?	Idź po beczkę, potem wróć tu z Van Stillerem. Nie zapomnij o arkebuzie.	Nie trzeba ci było skakać do tramwaju.	Kto wiedział, że pan zatrzyma się w Northumberland Hotel?	Nie biłem, ale jak stracę cierpliwość	Na te święte postronki ośmieliłbym się przysiąc, że dlatego, iż przedtem walczyli z kiełbaskami albo z ludźmi tak nisko szacowanymi jak kiełbaski, dla których zwalczania, pobicia, ujarzmienia i poszatkowania kucharze są bez porównania sposobniejsi i właściwsi, niżeli wszyscy rycerze, hoplici, żołdacy i piechury w świecie.	W takim razie składa się to doskonale. My również do Orleanu dążymy. Wprawdzie zamiarem naszym było udać się w drogę dopiero jutro rano, gdyż podróż nocna nie jest dziś zbyt bezpieczna; jednak pod pańską opieką i dla przyjemności towarzystwa pańskiego gotowiśmy jechać zaraz.	Wyborny jesteś! Kiedym zeszłej jesieni urządziła zabawę dzieciom naszych parobków, właśnie ażeby je ośmielić do siebie, to zaraz na drugi dzień połamały mi brzoskwinie. A zbliżać się do nich?... I to robiłam. Weszłam raz do chaty, gdzie leżało chore dziecko, i w ciągu godziny nasiąkłam takimi zapachami, że musiałam nową suknię oddać pannie służącej. Dziękuję za podobne apostolstwo...	A pan masz matkę?	Co? co? Myśmy uciekli? Na rany Chrystusowe, co ksiądz mówisz! Myśmy uciekli, kiedy, my?	Dobrze, żeś pan przyszedł	Jeśli pan tak uwielbia szczerość masz pan prawdziwy typ!	Na zęby... zęby... zęby...	Pan ją obraziłeś śmiertelnie.	Zatem wracaj do króla i Bóg niech będzie z wami!	Cóż ty na mnie ślepkami łypiesz? Rób, co radzę. To moje ostatnie słowo. Trzeba się wziąć w kupę, romansowa panno! Znów może gdzie wyjedziesz, zabrawszy moje pieniądze	Od jutra niech pan postara się o inne miejsce	A czy wam byłoby miło, gdyby was nazywano ustawicznie „śmiertelnikami” lub „istotami ludzkimi”? Gdyby na ciebie wołano „córo Ewy”, a na niego „synu Adama”?	Cóż za spotkanie! tyle lat, prawie całe życie. Więc to pani jest tą młodą dziewczyną, która przyjechała z bratem na pogrzeb Elżbiety?	A ma pan... ile lat?	Myli się pan, coś lepszego.	Są w salonie przyjęć, są w czytelni, są w sali jadalnej... Pan Jumart niecierpliwi się...	Niemniej radziłem, by posłów powiesić. Postrach i zawsze postrach, oto com od rana do wieczora powtarzał, lecz pan Sadowski pogroził dymisją i księża odeszli bezpiecznie.	Czy skończyłeś robotę na górze?	Z góry mówię, że żołnierze waszej świątobliwości spotkają dziwy w świątyniach. To pogasną im światła, to znowu otoczą ich płomienie i szkaradne poczwary... To mur zastąpi im drogę albo pod nogami otworzy się przepaść. W niektórych korytarzach zaleje ich woda, w innych niewidzialne ręce będą rzucały kamieniami... A jakie grzmoty, jakie głosy rozlegać się będą dokoła nich!...	Ja rzeczywiście pomyślałem, proszę pani, o kokainie, ale niech mi pani wierzy, że...	Umie pani. Ja tak poprowadzę, że się pani naumie.	No widzisz. Ja ciebie bardzo szanuję i cenię, mój chłopcze, ale tym bardziej się smucę. Pocieszam się myślą, że wiele korzystasz, zajmując się kooperatywą. W arytmetyce się poprawiłeś, to prawda. Ale pomyśl tylko: czy kupiec może pisać błędnie?	Herr Gott! A jakoważ to siurpryzasiurpryza (daw., z fr.) dziś popr.: wstydzić się..	Jak to się Wołmontowicze świecą z daleka!	Żeby miała i sto trądów, puśćcie mnie... Wszak to moja matka!	A cóż by, nic! W kościele bym to samo usłyszał.	Aha? pogada, ręczysz? No, to poczekam, kiedy tak.	Cóż to za ląd?	Kto to dzwonił?	Podwoi to nasz obecny dochód	Powiedziałem, a jakże i zawsze to będę mówił.	Proszę mi darować, pani sama doskonale to odczuje, jak mi przykro mówić o tej sprawie.	To znaczy?	Adziuś... ja wyprowadzę się stąd...	Cóż się stanie, wujaszku?	Ktoś jedzie do nas	Majkowska mogłaby sobie kupić okulary, kiedy ślepa... Szłam wtedy ze stróżką do miasta.	No, uspokój się, Krzysieńko, uspokój... Już dobrze, dobrze...	Jakież tam: ale?	Bo diabła wart cały ten interes	Czy on przędzie nici tak samo jak każdy pająk?	Tak jest, śpij tylko.	Wstań już. Jest przecież zimno.	A bodaj cię cholera...	A widły połamane, patrz!	Adam? Dziękuję i przepraszam, jeżeli przeszkodziłem.	Brawo! Doskonale! Pouprzątać, chłopcy, z pokoju rzeczy zbyteczne, żebyśmy mieli sporo miejsca! Hej-ho, Dick! Hej-ho, Ebenezer!	Byłem.	Bądźże przynajmniej rozsądna... Zresztą...	Chcę, babciu	Czemuż zatem wygwizdywałeś je przed chwilą?	Dziękuję ci, moje dziecko.	Dziś przyciągnęły mnie: Klio, Melpomene, Urania i TerpsychoraKlio, Melpomene, Urania i Terpsychora (mit. gr.)	Jak ty dziwnie mówisz!	Jakiś ty młody!...	Jaką usługę, co ty pleciesz?	Joasiu...	Kogóż chcesz nią uszczęśliwić?	Macie jedną przewagę nad stryjem i nad Krzysztofem.	Migrena?...	Nienawidzę cię, zawszem cię nienawidziłzawszem cię nienawidził inaczej: zawsze byłeś (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). przeciw mnie.	Nieszczęście!	No tak. Wasza królewska mość...	Nosi już mundurek?	O tak, dziękuję, panie prokuratorze byłeś dla mnie raczej przyjacielem niż sędzią.	Oto, hrabino, dzieło moje skończone! Teraz pójdzie w świat i narobi niemało hałasu.	Tak sądzę	Tak? powiedziała przybyła.	Ty, Ślimaku?	Wojna zawsze dużo kosztuje.	Wszyscy wy tutaj?	Zośka!	Światło w sypialni?
Co miałem na myśli? Myślałem, że sam szatan wysłał pana z tego miasta tchórzy i gadułów, żeby pan się spotkał ze mną tej nocy, której nie zapomnę do samej śmierci.	Tak się na twoje szczęście trafiło, że pojutrze wyjeżdża pan Harbarasz z karawaną do Turek. Uproszę go, aby cię wziął z sobą, jako czeladnik jego pojedziesz. Masz mu pilnie i wiernie służyć w drodze, posłusznym być i poczciwym w każdej okazji, złej czy dobrej. Nie dlatego jeno, abyś mnie wstydu nie zrobił, ale dlatego, żebyś na siebie szkody i biedy ciężkiej nie sprowadził, bo to ci powiadam, że jak co przewinisz, jak się tej służby godzien nie pokażesz, z wozu ciebie pan Harbarasz zrzuci i samego zostawi, choćby to na pustyni albo między ludożercy było.	Prawda że duchowny ten wobec prezydenta i ministrów Republiki, wobec możnych i bogaczy, twórców lub wspólników naszych hańb i sromot, odważył się powiedzieć, że Francja sprzeniewierzyła się swemu wiekowemu posłannictwu, gdyż odwróciła się od chrześcijan mordowanych tysiącami i sprzyjać poczęła półksiężycowi kosztem krzyża. Odważył się powiedzieć, że naród, długo wierny, wygnał Boga ze swych szkół i zgromadzeń. Oto co mu pan za zbrodnię poczytuje, pan, panie de Terremondre, jeden z wodzów partii katolickiej w naszym departamencie.	Ja polecam ostryżki tłuściutkie, smaczne, milutkie, prawdziwe pieszczoszki. Niech pan ordynat raczy spróbować jedną... o tę, tę figlarkę. Jaka apetyczna, co? Po niej przyjdzie ochota na wszystkie.	Mówił mi Rancewicz, że jest pan zmęczony. Może do tego wycięcia wyrostka robaczkowego wyznaczyć kogoś innego?	Opowiesz mi na drugi raz, Ingeborgo! Gdy tylko Lars Gunnarson posłyszy, że nie młócę, zaraz przyjdzie tu spytać się, co się stało.	Ale sam przecież powiedziałeś panu Stachowi, że Żydy są złodzieje i zawsze tylko czekają, żeby katolika oszwabić!	Mów pan, co myślisz inaczéj musiałabym go posądzić, iż myślisz cóś złego. Znamy się już teraz tak dobrze, iż sobie wszystko powiedziéć możemy...	Oto, co wynika, gdy ktoś starszy zadaje się ze smarkaczami. Opowiadałem mu, że najlepiej jest zatamować krew uciskając żyły, a ten głuptas pytał, czy to samo będzie, gdy zakręci śrubkę przy rurze od wodociągu. A potem zmajstrował coś.	Postanowienie? Ależ wiadomo panu dobrze, co pisze Bergerac.	A niech słyszy! Niech wiedzą, jakiś to wałkoń i próżniak! Czekaj, wróci gospodarz, to ci da radę, obaczysz! Józka krasula ma twarde wymiona, ciągnij mocno, byś znowu pół mleka nie ostawiła! A śpiesz z udojem, na wsi już wyganiają krowy! Witek! bierz śniadanie i wypędzaj, a pogub mi owce, jak wczoraj, to się z tobą rozprawię! zapomnieć. nawet boćka, stawiając mu w ganku żeleźniak z wczorajszymi ziemniakami, że przyczajał się, klekotał, a kuł w niego i wyjadał. Była wszędywszędy (daw., gw.) wszystko. miała sposobną radę.	Mnie się zdaje, proszę pani, że to ułoży się samo Zaczepiać pana Krukowskiego nie mogę, bo on zna nasze stosunki z domem państwa... Najlepiej zostawić to czasowi...	Na co, przyjacielu?	O co chodzi, towarzyszu?	Oczekiwałeś mnie? I z czegóż to wniosłeś, że przyjdę?	Nie spiesz się, panie stanowniczy mamy z sobą do pomówienia o rzeczach ważnych. Wiem, że na was rachować można, wiem, iż do kochanego naszego pana przywiązani jesteście.	Tylko trzy dni? Ależ ja na wieki nie chcę się z nim rozłączyć, z moim małym Setim... I nie do więzienia, ale do grobu pójdę za nim, a pan mój razem każe nas pochować...	Czy pan czasem nie jest przeziębiony?	Czy pan naprawdę wywiera tak zły wpływ, lordzie Henryku? Tak zły, jak o tym mówił Bazyli?	Dajże spokój, Franiu! Dajże spokój, przecież gdyby nie pan Miętlewicz, nie pan Krukowski i nie panna Brzeska, nic byśmy tu nie zrobili... Nawet ty nie miałbyś wiolonczeli, a ja fortepianu.	Dla Boga! Teraz rozumiem, że on się podjął tej wyprawy! Teraz rozumiem, skąd się taka fantazja w nim brała, skąd ta odwaga, którą wszystkich przewyższał! Kmicic, Kmicic! ów straszny Kmicic, którego Litwa sławi!	Et! co mi tam! Nie dbałem ja nigdy o to wielce, co jutro będzie. Przyjdzie ze wszystkimi Radziwiłłami się zahaczyć, to jeszcze Bóg to wie, kto komu lepiej przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle wisiał nad głową, a dlatego niech jeno oczy zmrużę, to i śpię smaczno jak suseł. W dodatku, mało mi będzie jednego Radziwiłła, to porwę drugiego i trzeciego...	Jeżeli przychodzisz w imieniu Alego, wiesz, co powinieneś mi doręczyć?	Może chociaż dowiemy się, co te dzwony znaczą	Naraz, mężczyzna wysoki, brunet, gładkiego obejścia... wiesz co? zupełnie w rodzaju twojego, d’Artagnanie.	Niewiele mamy nowin, prócz tych, o których ci już pisałyśmy Nie słyszałaś pewnie jeszcze, że Szymon Fletcher złamał w zeszłym tygodniu nogę. Wielkie to wydarzenie dla jego rodziny. Postanowili wykonać teraz wiele rzeczy, które dawno zamierzali zrobić, a nie mogli, póki ten stary przeszkadzał im w tym.	Rwie len u proboszcza i jeszcze nie wie, co ją w domu czeka.	Widzisz więc, Tréville, że to oni pierwsi zaczęli.	Wszelkie wątpliwości rozprasza fakt, że słowa zostały wycięte w całości, nie zaś pojedynczymi literami, a nawet widzimy dwa słowa wycięte razem: dbasz o...	Faraon jest młody, więc mogą o nim krążyć bardzo rozmaite plotki Ale sprawy takie nie do mnie należą: zastępuję jego świątobliwość w służbie bogów, spełniam to, jak umiem najlepiej, o resztę nie dbam.	Nikt inny, tylko myśliwy z ziarnkiem śrutu Do czego byłby potrzebny, gdyby nie wyjaśniał dzisiejszego wypadku?	Sss... Więc to takie na mnie miotały obelgi?	Ach, tak: mówiliście państwo o tym tego wieczoru. Ale ja nie rozumiem...	Albo gdyby we mnie wygasła ona najpierw.	Dlaczego to pani dziś przyszło na myśl?	Do jakiego końca?	Dosyć mi ujrzeć pióro na kapeluszu i jego brzeg płaszcza, abym go poznała!	Ja Upraszam pokornie waszą wielmożność, miłościwy sędzio, coby mi przyznane było prawo zakończenia sprawy z Niemcem. Gdy za moim to jednym słowem stało się, iże ów medyk znamienity legł powalon ciężką chorością, tedy niech go już do końca operuję, za czym zdrowego i wesoluchnego waszym miłościom okazać nie omieszkam.	Jak mi wójt pedziałpedział (gw.) aż. me zamroczyło. Taki parob kochany, taki brat najmilejszy. I kto by się to spodział. Jużem sobie układał w głowie, jak się to grontem podzielim, nawet już o kobiecie la niego myślałem myśli (B.lm). od wszystkich, zawołał podnosząc się z miejsca:	Kiedy jedziesz do Płoszowa?	Mamo, to jest jeszcze dziwniejsze, niż ci się wydaje. Bo Swannowie byli szanowaną rodziną, a ich syn, ożeniwszy się odpowiednio, przy swojej pozycji towarzyskiej mógłby dla córki czy syna znaleźć świetną partię. Ale to wszystko spaliło na panewce, kiedy wziął za żonę kokotę.	Na Sicz. Jakie waszmość, mości komendancie, masz stamtąd nowiny?	Nadzwyczajnie! Cudowne dziecko, samo już dłubie w nosku i samo pakuje sobie nogę do buzi! Niech zdechnę, ale to przesada	Nie miałam czasu. Ale à propos, Cesia Żdżarska była tu wczoraj. W środę urządzają kulig do Siewnicy od nich. Zapraszała nas.	Przyszły do pana Ketlingowego dworcadworzec	Stachu, wszak tego domu nie spalisz? Wszak mnie, którym ci ręce otworzył, jak krewny, nie zamordujesz? wszak mi dziecka nie uczynisz sierotą?	Teraz pozostaje nam tylko dowiedzieć się czegoś o Athosie	To samo mogliby zrobić bez chodzenia we Wszechniemce, gdybyśmy, stosownie do rady waścinej, szli marszem... w tropy Dyherrna.	Wama ino prześmiechy na pamięci!	Warszawski teatr! Boże kochany! przecież tam, oprócz dwóch, trzech osób, to nędza sama, której nikt nie chciał już na prowincyi!...	A pożar, babciu?	A tak! podchwycił Jędrzyk król!	A wam koniecznie księżnej potrzeba! rozśmiał się Opat, przecie królewskie dziecię z jakiejbądź małżonki prawej zrodzone, takim będzie królewiczem, jakby w nim niewiem czyja krew płynęła. Byle młodą była a miłą mu i potomka dać mogła	Bom już gotów był twojej rady posłuchać, a teraz znowu się pokrzyżowało.	Chociażby się tak stało nawet, jak przewidujecie zali nie byłoby korzystnym dla Polski mieć sąsiada przychylnego i wdzięcznego po wiek wieka, niż odebrawszy Prusy Albrechtowi, osadzić w nich z własnego ramienia zarządców i granicząc wprost z Rzeszą, nieustannie mieć z tamtej strony zatargi i niepokoje?	Cyt! Przestań pleść, Lucjanie bo nadchodzi Château-Renaud, który, aby wyleczyć cię z manii paradoksów, gotów cię przeszyć mieczem swego przodka, Renaud de Montaubana.	Czy nie myślisz wcale o niebezpieczeństwie?	Czy pańskim zdaniem będzie żył, panie profesorze?	Czy wiedział również, jak z domu? To niemożliwe!	Daj im choć trzydzieści drachm...	Dokąd zamierzasz jechać?	Doprawdy?	Dusza?	Dzieci gubisz, zbereźniku, złodzieju, gubiduszo.	Gdybyście zechcieli, to może udałoby się zająć miejsce lekarza przy kopalni „Sykstus”	I będziesz tęskniła za mną.	Ja sam nie idę, ale za to przyślę wam zastępców. Hej! Morrel i Wake, wy dwa mikrusy przy stojakach, zaraz mi się zapisać.	Ja?	Janek się nazywam... Jaka ty niedobra.	Jesteś niezdrów, widzę to.	Już nie chce. Mówiła mi...	Kto inny zburzy, jeśli nie ja.	Któren swojego broni, nie krzywdzi!	Który wychował się w fenickich świątyniach!	Lecz przede wszystkim trzeba wiedzieć, czy matka i córka oddają swoją sprawę pod opiekę Don Kichota z Manchy?	Miłościwy królu! Daj mi trzy dni czasu, iżbym mógł księgi moje i gwiazdy o pomoc prosić, a spełnię twe życzenie.	Niby jak?	Nic ci nie wierzę	Nie! chcecie mi zmienić upierzenie? To straszne! Jak ja będę wyglądać w jasnej peruce?	Nie.	Niech cię Bóg błogosławi, chłopcze, dziecko moje Cały ranek myślę o biednej twej matce!	O!... szczęście takie wydaje mi się niemożliwe i boję się, aby, jak sen, nie znikło, pragnę je jaknajprędzej w rzeczywistość zamienić!	Obawialiśmy się ataku, wartownicy zauważyli podejrzany statek.	Pani Linde jest...	Pieskie nasienie, pogany zatracone!	Przecież ty, Jakubie, byłeś zawsze pilnym i dobrym pracownikiem... zawsze sumiennie chodziłeś około interesu...	Przepraszam pana... nie wierzę...	Przeszłoroczne, suchuteńkie.	Płaszcz ten przypomina mi trochę paliumpalium tripudiatripudia (łac.)	Sto pięćdziesiąt mil! To fraszka! Przy pomyślnym wietrze przepłyniemy je w czterdzieści osiem godzin!	Synu Odkupicielu świata, Boże	Słuchajmy pomysłu pana Porthosa!...	Tak wyrzekłem.	Tak...	Ten Gątowski, to też podobno jakiś powinowaty wuja?	To też jest mój interes.	Ty możesz być...	W wiosce Kholby	Zaczniesz od dania szylinga portierowi. Oto masz dwadzieścia trzy szylingi.	Śmierć i zaraza! Nie widzę już naszego Rinalda Ale jakichż galopujących postępów w zrozumieniu intrygi może dokonać w ciągu tej stronicy inteligentny czytelnik! Księżna Olimpia jest kobietą zdolną zapomnieć z umysłu rękawiczek w wyludnionym gaiku!
Tak zupełnie to nie Czy pan zauważył, że najmilsi z królewskich wysokości mimo wszystko nie są całkiem mili? Ależ tak, upewniam pana! Trzeba im zawsze mieć zdanie o wszystkim. A ponieważ nie mają żadnego, obracają pierwszą część swego życia na to, aby nas pytać o opinie, drugą, aby nas nimi częstować z powrotem. Muszą koniecznie mówić, że to a to było dobrze grane, a to mniej dobrze grane. Nie ma żadnej różnicy. Ot, ten smarkacz wice-Teodozjusz (nie przypominam sobie jego imienia) spytał mnie, jak się nazywa „motyw orkiestralny”. Odpowiedziałam mu „Nazywa się: motyw orkiestralny”. I cóż! W gruncie nie był zadowolony. Och, mój drogi Lolo jakież to umie być nudne, te proszone obiady! Są wieczory, że wolałoby się umrzeć. Prawda, że umrzeć to jest może równie nudne, bo nie wiemy przecie, co to jest.	Wcale pan nie musi! Powiadam panu, że pan nie może. Wolałbym raczej...	Jużci, że tak Jeżeli on rodzonej żonie nic nie gada, tylo ze Szwabami rajcuje, to już źle. Szwabska go okpią i choćby chciał się zrzucić ze sprzedaży, to mu nie dadzą.	Jak się wam podoba wiecie że ja się do tego nie mięszam, ani mu narzucam jego ulubienic, ani go od nich odstręczam. Nie lubię palca kłaść między drzwi: dajcie mi pokój!	A, to coś, co mnie nie dziwi u ciebie. Przyrzekłeś mi, powinnam była zgadnąć, że nie dotrzymasz. Podzwaniasz mi nad uchem swoimi pieniędzmi, ale ja nie jestem interesowna jak ty. Mam twoją kolię gdzieś. Znam kogoś, kto mi ją ofiaruje.	Stryju Ebenezerze nic na to nie poradzę. Waszmość obchodzisz się ze mną jak ze złodziejaszkiem; nienawistną jest ci myśl, że przebywam w tym domu; dajesz mi to odczuć w każdej chwili i w każdym słowie: niepodobna, byś mógł mnie kochać; co się zaś mnie tyczy, to odzywałem się do ciebie tak, jak nie sądziłem, bym miał się kiedy odzywać do kogokolwiek. Czemuż więc starasz się mnie zatrzymać? Pozwól mi odejść z powrotem... pozwól mi odejść z powrotem do przyjaciół, którzy mnie kochają!	Ujdę na teścia?... A?... Bo widzisz, rad byłbym wydać Tunkę za ciebie. Co możesz mieć przeciw niej?... Dziewczyna ładna, zdrowa, dobrze wychowana. A jeśli chodzi o takie rzeczy, to myślę, że porządniejsza od innych. Pilnować, nie pilnowałem, bom nie głupi, ale zdaje mi się, że dużo lepsza od innych. A i tobie chyba w oko wpadła. Żeń się z nią! Chcesz, a?	Ależ niech pan Chardon postawi się tak, aby można było popierać go bez ujmy. Jeżeli chce uzyskać dekret, który mu pozwoli opuścić nędzne nazwisko ojca a przybrać macierzyste, czyż nie powinien bodaj należeć do nas?	Słuszna to była uwaga, Dawidzie Święta prawda, że słowa nie wyrządzą mu żadnej szkody... szkoda ich więcej tracić! I z wyjątkiem tego, co powiedziałeś o chrześcijaństwie (co do czego mam zgoła inne pojęcia, albo niech nie będę chrześcijaninem), skłaniam się bardzo do twego zdania.	U Migurskich, czy nie u Migurskich, ale to już słyszeliśmy, dobrodzieju mój kochany, ze sto razy, nie prawda, panie Adamie?	Za nic nie chcę! Nie chcę! Mówiłam Szmigielsi, że na nijaką skromność nie zezwolę.	W takim razie służę Ach, do licha! Nie wziąłem biletów... Może pan ma notatnik z ołówkiem, panie Wokulski?...	Murza sam pewnie nie wie. Wyszło rozkazanie od padyszacha, by w obozie nie było niewiast. Sprzedawali wszyscy na bazarze, to i murza przedał.	Cóż u djaska! możeś myślała, że mój okręt będzie chlewem! Nie! moja morska Łucya co rano myje się i stroi jak każda inna kobieta, a jak sobie gracko wpłyniem na morze, to korpus jej jeszcze lepiej się wykąpie. Pokład musi być czysty! w powszednie dnie jest to mój spacer, a w niedzielę mój kościół. Alem się na prawdę nie spodziewał, że się tak ślicznie wybierzecie! wyborny to był koncept, Elżbieto!	Przyrzeknij mi, jeśli go zobaczysz, że mu nie powiesz ani słowa o mnie, moja najdroższa Jestem szczęśliwa, och! Ale to szczęśliwa nad wszelki wyraz, a wszak wiesz, jak daleko w naszym świecie idzie słówko, żart... Jedno słowo zabija, tyle umieją włożyć jadu w jedno słowo! Gdybyś wiedziała, jak bardzo od tygodnia pragnęłabym dla ciebie podobnego uczucia! Ach, tak, jakaż to słodycz, jakiż to tryumf dla nas, dokończyć swego kobiecego życia, dając się ukołysać miłości gorącej, czystej, oddanej, zupełnej, całkowitej, zwłaszcza jeśli się jej szukało tak długo.	Mój mosanie! nie czyńże mnie niedźwiednikiem. Panu Sapieże, którenktóren nauczyciel., ale nie mnie, bo ja za młodych lat byłem bednarzem i klepki umiałem dobrze wstawiać.	Nie rozumiem was N. Panie co znaczą te tajemnicze wyrazy? Nie sądzę bym do nich powód dać mogła? Racz mówić jaśniéj, niech przynajmniej wiém z czego się mam usprawiedliwiać i uniewinniać...	A może! Bo na koniec dlaczegóż się nie śmiać, kiedy kto nie do swoich rzeczy się bierze?	No, idźmyż, kuzynie Ale weź mój koszyk i sam zbieraj rydze, bo mnie to, przyznam się, nie bawi.	A może to wilcy wyją? Z daleka rozeznać nie można	Tobie bym, bracie, szczerze nie powiedział! Wiesz, jak to ten moskiewski ofikofik	Macron przybył do Rzymu nocą nikomu rozkazów twych nie opowiadając, prócz mnie i Memmiusa Regula... Piętnastego dnia Kalend Novembra zwołał senat do świątyni Apollina; Sejan przybył z pretoryanami i ujrzawszy posła twojego Cezarze, zdziwiony spytał, czyliby mu listów nie przyniósł? Na to przebiegły Macron, z uszanowaniem go powitawszy, na ucho mu szepnął, żeś ty, Cezarze, polecił zrobić go uczestnikiem twéj władzy trybuńskiéj, że listy ma na to do konsula i senatorów. Wszedł więc bezpiecznie zbrodzień i na twarzy jego widać było uśmiech zwycięztwa...	Bo go nie cierpię	Cóżeś waćpan nie gonił chyba?	Nie było czasu.	Nie wy prawa w tej ziemi stanowicie.	O! nie	Zapomniałeś, że już od roku nie zatruwam studenckich umysłów.	Chodźmy Późno już jest, ale jemu najciężej wieczorem, bo wydrzemawszy się przez cały dzień, w nocy spać nie może.	Jest krajkakrajka odrzekł dziedzic z Długolasu palący się lub spalony kawałek drewna. z krzakierz (daw.) święty z II w. n.e., a co kości innych świętych, tych bym na palcach u rąk i nóg nie zliczył...	Niedawno widać jesteś na świecie Dowiedz się, kochana siostro, że błędny rycerz jest to rzecz, która zawsze ma nadzieję zostać cesarzem lub też dostać kije; dziś najnieszczęśliwszy z ludzi, obdarza nazajutrz giermka swojego trzema lub czterema królestwami.	Tak, jestem tu we własnej osobie, a co dziwniejsza, panie Holmes, że gdyby mój przyjaciel nie zaproponował mi tej wizyty, sam przybyłbym do pana.	Ależ, panie Mitchel, człowiek z rozumem pańskim i przebiegłością, powinien był przecież wiedzieć, że osoby tego rodzaju nigdy nie dotrzymują słowa.	Co mu wcale nie przeszkadza drwić z niej.	Nigdy też w życiu nie miałem chwil tak szczęśliwych, jak spędzone przy tobie	A jakże, syneczku, wierzę ci. Już o to nie stoję, kto będzie szedł z nami: czy człowiek, czy duch, czy wilczysko.	Do koszowego pisał książę, bo na liście była pieczęć, kto do was, nie wiadomo.	Niech matka wyjdzie, to i powiem panu dlaczego.	Przepraszam waszmość dobrodzieja że ja tu tak śmiało zajeżdżam sobie do pańskiego dworu, ale i mam zaprosiny od pana, i trudno by to inaczej zrobić, kiedy mnie noc zapadła na drodze.	Panie niedalekim jest może dzień, w którym Francja również będzie miała ministrów odpowiedzialnych przed parlamentem! Nawet więcej stać się może jeszcze! Czas niesie ze sobą wiele zmian, urządzenia wewnętrzne państw rozwijają się i wolno nam przypuszczać, że za lat sto Francja dojdzie do czysto ludowej formy rządów. Ale wówczas, drogi panie, sekretarze stanu, którzy dziś znaczą niewiele, przestaną w ogóle znaczyć cokolwiek. Miast zależeć od monarchy, któremu zawdzięczają władzę i trwanie tej władzy, staną się zależni od opinii publicznej i doświadczać będą jej niestałości i chwiejności wielkiej.	A tak!... Jaśnie pan tylko ciągle obraża człowieka, a potem się dziwi...	Jeżeli mówi, że będzie mi dawał trzysta rupii rocznie, to będzie je dawał.	Niech wasz książęcy majestat wspomni też i na to że nasi swywolnicyswywolnik a. swawolnik (daw.)	Tym, co Krzyżaki przyślą, psa lepiej posmaruj, nie zaś rycerzyka, którego miłujesz. Ale ja dam ci co innego.	Był? Jakoż to rozumieć?	JankesieJankes rzekł pan Fogg, rzucając swemu przeciwnikowi wzrok pełen pogardy.	O panu Kunickim?...	Proszę o to, a siostra z pewnością także umówi z panem jakiś dzień.	To Lig!	Zgrałem się do ostatniej nitki. Ostatnio graliśmy z tym łysym pułkownikiem w makao i przegrałem do niego wszystko, co miałem. Ale wiem o ładnej dziewczynce. A co ty porabiasz, święty ojcze?	Czy podobna?... Jest przecie cudzoziemcem...	Nic wcale... tylko prędzej już spodziewałabym się Stasia zobaczyć, niż ciebie...	Pieniądze, moja droga, to najlepsze lekarstwo na wszystko.	Wróci do dom czy też do urzędu pójdzie?	Tatulo już ukończyliśmy sprzątanie. Czy moglibyśmy trochę popływać po morzu? Dziś dobra pogoda na połów.	Gdybym miał pieniądze prosiłbym małpy, żeby mi przepowiedziała, co się ze mną stanie.	Inni ludzie w gorszych jeszcze żyli warunkach. Przypomnij sobie hrabiego Monte Christo, gdy znajdował się w kazamatachkazamaty zamek na wyspie If w pobliżu Marsylii. Najpierw twierdza, następnie więzienie. Odgrywa dużą rolę w powieści Hrabia Monte Christo Aleksandra Dumasa, stanowiąc miejsce uwięzienia głównego bohatera.. A pomyśl o więźniach Bastylii!	N. Panie ta pierwsza nagroda zowie się Angela o l’amorosaAngela o l’amorosa	Wrzawa niepotrzebna. Człowiek szalony, jak się zdaje... Skwar słoneczny przepalił mu czaszkę, plótł od rzeczy... Niema mówić o czem.	A Chmielnickiego kiedy się tu, ojcze, spodziewacie?	I myśli pani, że wszyscy mężczyźni tak robią?	Jest, jest, jest	Możnaby się wybrać całą gromadką	Za co go biją?	A zaraz po południu iść mają...	Ba! Prawie na dzwona pocięty.	Co ci mam pozwolić?	Mój Boże! Przyjaciele, du Bruel, Natan, Blondet, ratujcie mnie! Trzeba mi pięciu kolumn.	Odbijają straty na bankructwach ostatnich.	Przestałem żartować, odkąd mówisz po francusku.	Przyjechałeś, przyjechałeś, mój słodki, mój jedyny!	Ręczymy za niego.	Tam u was, na Długiej ?	Więc idź i zobacz.	Wolałbym na armaty z kociubą iść!	Zabija nas dziś, jak nas uratował kilka miesięcy temu, posyłając nam pierwszy swój zarobek! MercierMercier, Louis Sébastien (1740–1814)	Znany był ten straszliwy proceder już jednemu z najstarszych ludów na ziemi, tajemniczemu szczepowi AkkadówAkkadowie zapytał nagle, podając mi gruby, drobnym gotykiem zapełniony foliał.	Aż nadto, wuju.	Bo jakbyś mię puścił kantem!	Chciałbym z tobą trochę pogawędzić.	Ciebie chcę.	Dalej, Bixiou, pokaż nam jaki kawał! Któryś z twoich klasycznych numerów.	Dobry znak	Geige? Ach so, interessieren Sie sich für MusikGeige? Ach so, interessieren Sie sich für Musik (niem.)	I GalernikGalernik	I z panem.	Meluoji!	My?	O!...	Odprawcie ich prędko i powracajcie.	Okrutny! Ja dla ciebie, droga ty moja?!	Prawdę mówi!...	Precz!	Proś go, by pozostał.	Sapio pokawił! Z góry wiedziałem!	Tate, daj troszkę karbidu. Jankiel czeka.	Wiary	Zaśby pojechał gdzie dalej?	Znam i ten podstęp! Używacie go zawsze tam, gdzie was mija łatwe zwycięstwo...	Śpisz, Waciu?
Panie przyrodniku kiedy idzie o wieloryby, to wszystkiemu wierzyć można. Patrz pan, jak on sunie... a jak się ukrywa!... Mówią, że te zwierzęta mogą opłynąć świat w piętnaście dni.	Obiecałem Emilce, obiecałem. Lata płyną, człek się starzeje, gdybym się ociągał, nie wybrałbym się może nigdy. A zawsze myślałem, że przecie kiedyś przyjadę i raz jeszcze przed śmiercią zobaczę panicza i panią, i szczęście wasze, i dzieci wasze...	Gdyby chłopcy nie byli zanadto podnieceni, my sami wynieślibyśmy pana na rękach Ale, Bates, jakże pan mogłeś! Mogłeś się pan sam zarazić i cóż byśmy wówczas poczęli!	Ba, kiedy ja starostwo wąsockie dzierżawą trzymam od wojewody mazowieckiego, a właśnie mi się kontrakt skończył. Jeszczem ostatniej raty nie zapłacił i nie zapłacę, bo jako słyszę, i pan wojewoda mazowiecki ze Szwedem trzyma. Niechże mu za to rata przepadnie, a mnie się gotowy grosz przyda.	Nie tatarska, ale tatarczana. Coś cudownego, coś bajecznego!... Każde ziarnko wygląda tak, jakby oddzielnie gotowane... Formalnie zajadamy się nią: ja, książę Kiełbik, hrabia Śledziński... Coś przechodzącego wszelkie pojęcie... Podaje się zwyczajnie, na srebrnych półmiskach...	Powinien wiedzieć co mówi. W zeszłym roku ocaliłem mu złamaną nogę Jeżeli zaś chodzi o pana, to daję panu najlepszy sposób ocalenia się i odzyskania dobrego imienia. Chełpił się pan, że to przeklęte srebro rozsławi capataza de cargadores od jednego krańca Ameryki do drugiego. Ale ja daję panu lepszą sposobność	Widzi pani, od razu poznałem. Intuicya to wszystko! Weźmiemy panią w opiekę, słowo!... Zrobi się małą wzmiankę, potem da się trochę szczegółów pod sensacyjnym tytułem, potem artykuł większy o nowej gwieździe na horyzoncie sztuki dramatycznej zrobi się rumor, dziwowisko!... ludzi się porwie... dyrektorowie będą sobie wydzierać panią, a po jakim roku lub dwóch... teatr warszawski...	O ile się nie mylę, młodzież okupowała bar w piwnicy.	Nie ma co gadać! Daję sto rubli i cztery sztuki białego towaru, ale proszę pań, niech wyraźnie stoi w pismach, że Szaja Mendelsohn dał na kolonie letnie sto rubli i cztery sztuki towaru. Ja się nie chwalę, ale niech ludzie wiedzą, że ja mam dobre serce...	O nie! Było to zacne kobiecisko... świeć Panie nad jej duszą... i nie zajmowała się nijaką sztuką czarnoksięską! Ino, że czytała różne znaki i wróżby z przelotu ptaków, ze spadania gwiazd, z rójki pszczół... i innych podobnych rzeczy. I nieraz też leżała w łóżku, nie śpiąc przez noc całą... i nadsłuchując, jako mówiła, różnych nawoływań.	Przykro mi, że jak na gawędziarza wiem tak mało, ale muszę się przyznać, że na tym kończy się moja wiedza. No, wiem także, że jest muzykalna, bo pewnego razu, gdy byłem na śniadaniu u hrabiego, słyszałem dźwięki guzli; na pewno ona na niej grała.	Albo do siebie gadał albo se rozmawiał z trawą i z ptakami. Sam nieraz słyszałem i mówiłem: już ty się, nieboże, nie uchowasz!... Między panami wyszedłbyś na dziwowisko, ale między chłopami	Nie rozumiem tu jednego: dlaczego w liście jest powiedziane, że nie zostawią pana samego? Przecież skoro profesor opowiadał tam o naszej lecznicy, pewno wspomniał pan również i o mnie?	Biały pan zabić wobo, czarny człowiek nie zabić!	Spotyka ją czarna niewdzięczność dlatego, wyznaję, czuję się obrażony, zraniony nawet.	Cóż robić! Trzeba to było jednak przeprowadzić. Ten zacny chłopak musi tu mieszkać, przestać trwonić mienie i zasłużyć sobie na powszechny szacunek. Czy chciałbyś, aby stał się ogólnym pośmiewiskiem, przedmiotem kpin i drwin Tchórzów i Łasic?	Odpuśćcie mi śmiałość niezmierną... nie baczcie na zuchwalstwo... Zasługuję na Wasz gniew, Panie, ale co inszego mam robić? Zrzućcie ze siebie czym prędzej te mokre łachy; mój kożuch gruby, ciepły, wnetki się zagrzejecie.	Toteż nie to ci się gani, ale twoją chciwość. Chłopski to sentyment, szlachcica niegodny, za który pewnie będziesz potępiony.	Póki poprzestają na strzelaniu póty się utrzymamy, ale oni minami nas stąd wysadzą, bo kują.	No, potem to Francuz zdjął maskę; Teresa, rozumie się, za zgodą wodza, zrobiła toż samo; Francuz poprosił o schadzkę, a Teresa mu to przyrzekła; tyle że zamiast niej to Beppo na niego czekał na schodach kościoła San-Giacomo.	Przyjdźże tu jutro to dam odpowiedź na wszystko, a miej tam już opiekę nad moimi końmi i ludźmi, osobliwie też nad szkatułką; a jeżeli się o nią obawiasz, to oddaj ją panu Konopce lub Stojowskiemu, lub nareszcie Lgockiemu.	W Tykocinie jest załoga szwedzka. A przy osobie księcia wojewody tylko się pono trochę dworzan co wierniejszych zostało.	Ale mówisz: trwały, więc nie zaprzeczasz, że przeszło im to?	Ależ pan zmęczony, proszę odpocząć, ja pojadę wolno	Nonono Zeszłego roku budował pan przecie!	Ottmanowi daje pan prezes milion	Pan umarł!	A gdybym ja chciała mieć taką doczkę dla siebie, choćby mniejszą? Któż wie, kto mi ją zabierze, niechby choć na płótnie w tęsknicy uśmiechnąć się było do kogo!	Balsam! Aha!... Jakiś czarnoksiężnik w Taurogach chciał mi sprzedać balsam, o którym powiadał, że kto się nim wysmaruje, ma być od szabli, szpady i włóczni bezpieczen. Kazałem go zaraz wysmarować i trabantowitrabant (daw.) wyobrazić sobie. sobie... na wylot przeszła!...	I mieszka pan jeszcze na wsi?	Sprzedawca w firmie Maw rozgniewał się i cisnął mi kartką w twarz	Ja mam wrażenie, że nie wróci Mam podejrzenie i  jutro będę miał zupełną pewność. Już cały Londyn, przynajmniej ta jego część, o której warto mówić, wierzy, że Comstock Bell jest wmieszany w fałszerstwa.	O! Mógłbym wyrabiać i powietrze potrzebne na moją konsumpcję, lecz mi to niepotrzebne, gdyż mogę wypłynąć na powierzchnię morza, kiedy mi się podoba. Jednakże, jeśli mi elektryczność nie daje powietrza do oddychania, to porusza pompy potężne, nagromadzające je w zbiornikach właściwych, co mi pozwala przedłużyć w potrzebie mój pobyt w głębi morza, a nawet pozostać tam, gdy chcę, bardzo długo.	Pan chcesz, tego trach do wody?	Te, po co mi to. Bawełnę oglądać, przecież ich znam. Pan idzie?	Nie przyjdzie to łatwo Siedzi on mocno, panowie biskupi wszyscy za nim, rady mu nie dacie...	Nie potrzeba nam żadnych regimentów. Sami pojedziem i wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie grozi.	To był wyrzut. Dziw, że margrabia cierpi te szaleństwa... Mąż tej pannicy będzie miał ciężkie życie!	Dlaczegóż by nie? Naturalnie! Czyż miłość polega tylko na tych rzeczach? Byłaby bezwstydna, nędzna, podła... Czy... czy ona?	Nie chciałbym, broń Boże, być takim na przykład Piotrowiczem.	Zawsze, maharadżo. Obserwuję ich już od dłuższego czasu. To są stworzenia o wrażliwości ameby. Obcinasz im różne kończyny, zaszywasz brzuchy, dziurawisz epidermę, a oni nawet nie pisną.	U waści kanclerski rozum bo że im to pomiesza szyki, to pomiesza.	W każdy obraz potrzeba włożyć duszę, aby na duszy zrobił wrażenie. Co z chłodnéj refleksyi powstało, nie zachwyci nikogo, chociaż piękném być może	Nie! Dla dobra śledztwa i procesu...	Nie.	W Vevey nie wolno nam było inaczej mówić.	Źle wybrał, źle wybrał! Nie słuchał mnie!	Powiem ci jedno: zaręczano mi, że ona mnie ma za kompletnego idiotę.	Puść go waszmość, niech opowiada, bo jeszcze nic nie rozumiemy	Bo żaden z nich cię nie kocha	Jedz, bracie, bo nic innego nie dostaniesz	Niedługo tego spokoju. Z wilkiem nie może być zgody, bo on musi cudzym żyć.	No, kiedy już nie widzę wyjścia.	O, nie może być! Już tak uczynię!	Oczywiście A o czymże miałbym mówić, jeśli nie o tym?	Przebacz mi, nie mogę!	Co to gniazdo? Co to spadł? Ja las kupił! Mnie zabili, ja podam na sąd!	Nikt ci go nie zabierze. Idź, siądź sobie pomiędzy moimi Baltisami	Ano... złozy se ten pon gębusię i tak se parska, a to niby skrzypki albo trąba, hej.	Cudze. Na wypłaty.	Faraon chce, ażeby lud napadł na świątynie dwudziestego trzeciego. My zaś musimy sprawić, aby napadnięto nas dwudziestego Paofi.	Jakież to były siły, Jakubie?	Na szczęście!	To Żyd?	Dla Boga! powiadaj, jako ci to przyszło?	Jako żywo! Turcy na tratwach, a czambuły w bród za ogonami.	To już obojętne. Czy ślubujesz wierność?	Czego chcesz? puść mnie! byłbym zdolny zabić cię w tej chwili!	Wiesz co, kochanie chłopak niczego, trochę przetarty w świecie, wziąć go do dworu, czasem i do tańca zagra.	Hrabiego Trestkę poznałabym tylko po jego dowcipach.	List do pana de Tréville, kapitana muszkieterów.	Zdunowa dziewczyna za żupana? Ot, wieczór bliski wracaj nazad do Mirsza, tak lepiej.	Ano, do rana.	Bo kocham cię nad życie, dziecko moje.	Bo musi	Chłopaki poszły z kogutkiem do Woli!	Już swoje zaczyna	A Jagna Dominikowa?	A my straciliśmy bezpowrotnie okazję zobaczenia kiedykolwiek naszej ojczyzny?	A więc dobrze.	A wyjeżdża jutro wieczorem?	Aha!	Chcę	Gaśnie, gaśnie prawie w oczach	Jimie, mam tu coś ciekawego dla ciebie	Kto cię stworzył!	Mam prawo wyboru. Dawaj pistolety!... Są świadkowie.	Nic.	O której odchodzi statek?	Proszę uprzejmie	Przysięgam.	Skąd mogę wiedzieć?	Tak!	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	Więc zapewne chodzi o pieniądze?	Więc?...	Wola boska.	Zdenerwowaną jestem miałam w tych dniach zgryzotę wielką, wprost nieszczęście...	Zwariowałeś! Skąd ja takie pieniądze wezmę!	Śpiewam!
Wszystko musi być załatwiane drogą służbową, przez raport, posłusznie melduję, panie oberlejtnant Jeszcze w Brucku mawiał pan do mnie, panie oberlejtnant, że skoro jestem ordynansem kompanii, to mam na głowie inne jeszcze obowiązki, nie tylko jakieś tam rozkazy. Że niby powinienem być o wszystkim poinformowany, co się w kompanii dzieje. Na podstawie tego rozporządzenia pozwalam sobie zameldować panu, panie oberlejtnant, że pan lejtnant Dub spotkał swego ordynansa i obił go po twarzy bez wystarczającej przyczyny. Ja bym tego, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, może i nie mówił, ale skoro widzę, że pan lejtnant Dub jest oddany pod pańską komendę, więc myślę sobie, że to trzeba pociągnąć do raportu.	Dziękuję, ale jeszcze jedno pytanie: chciałabym też wiedzieć, co pana mogło naprowadzić na podobne poszukiwania? Wspominałeś pan, że przypadek podał pierwsze wskazówki?	Ręczę, że wszystko będzie dobrze. Viola jest sam. Wstępowałem do niego, gdy szedłem z miasta. Będzie pan najzupełniej bezpieczny w tym domu aż do chwili, kiedy pan z niego wyruszy, by zasłynąć na Campo. Pójdę teraz, by porozumieć się co do pańskiego wyjazdu z naczelnym inżynierem i dam panu znać o wszystkim jeszcze przed świtem.	Tylko guzik.. ale co za guzik! Tutaj właśnie zbrodniarz postąpił nie artystycznie. Nie powinien był zgubić tego guzika.	A, wychodzi pani za tego... jakże się nazywa?... aha, za Grzesikiewicza, poczciwe chłopisko!... orzeł to nie jest, trochę, jakby to powiedzieć... No mniejsza, ale winszuję pani szczerze szczęścia w tym związku...	Nie, proszę łaski pana. Za życia nieboszczyka męża byłoć tam tego trochę, ale po jego śmierci wszystko sprzedać musiałam.	Nie wierzy więc pan?	Tak, już trzeba wracać. Zresztą... Długo pan tam zabawi?	W tym roku klęski my, chłopi, wszystko znieść musimy. Ciężko nas gniecie ręka boża, a w zimie przyjdzie głód. Kogóż szukał Pan? Nie proboszcza z Broby, gdyż jego modlitwa została wysłuchana. Winni są na pewno kawalerowie! Chodźmy do Ekeby!	Nie, nie. Niech pan opowiada dalej, kapitanie.	A pan hetman tak mile przyjmowałeś ją w Emilopolu? zagadnął Georges.	I co?	I to wszystko? Na tym pan poprzestałeś?	Mamy książki, mamy nasze zajęcia naukowe, mamy sąsiadów. Doktor Mortimer jest człowiekiem uczonym w swoim zakresie, biedny sir Karol był miłym towarzyszem. Widywaliśmy go często i jego śmierć była dla nas ciosem. Jak pan uważa, czy bez natręctwa mógłbym złożyć dziś wizytę sir Henrykowi?	Mówiłeś, że poznałbyś go dosyć zatem na dzisiaj; zanim dalej pójdziemy, musi być ktoś zawiadomiony, iż znasz tego, który ci porwał żonę.	Nu, oni mają prawo! Oni są nad nami starsi! Co oni zrobią, to święte! Kto ich słucha, ten jakby samego Pana Boga słuchał!	Pan?	Trudno by mi było odmówić ci czegokolwiek gdyż przez ciebie wszystko, co najlepsze, się stało.	Ale nie, ja nie jestem inteligentna Ja jestem w gruncie naiwne stworzenie, które wierzy we wszystko, co mu ktoś mówi, które bierze sobie do serca wszystko.	Ale, droga przyjaciółko ja lękam się jakiejś zasadzki, której nie dostrzegam, a która mogłaby zniweczyć moje szczęście; nie przeżyłbym tego. Jeżeli arcybiskup przeciwstawi mi jakieś trudności kościelne, które odwleką sprawę na całe lata, cóż się ze mną stanie? Widzi pani, że ja postępuję szczerze, czy zechcesz bawić się ze mną w jezuitkę?	Niech się ciotka uspokoi Nie ma się czego bać. Niech ciotka wejdzie do któregoś tu sklepu, a ja się rozprawię z tym jegomościem.	Ach, pani... pani!... Ach, jaka ja jestem... ach, ze mnie nic nigdy nie będzie...	Ależ, panie dyrektorze... Ja doprawdy... Może panna Jarszówna... Poplamiłbym panu cały wóz.	Czy ty myślisz, że ja mogę?	Nie, panie doktorze! Ja pana bardzo, bardzo kocham, ale...	No, no! Ja bym się spodziewał, iż może nam to pomóc do dostania łodzi.	Zyberta? Takiego generała nie ma. Widać, że ci w grzbiet zaglądał ten Zybert, kiedy jeszcze może był podpułkownikiem, a tobie ze strachu zdało się, że to generał.	Ja? Chyba nie, ciociu. Nigdy się jeszcze w życiu nie bałem. Skądże by to teraz?...	Owszem, nie chcę asińdźki zwodzić, bo choćbym przyrzekł, to bym nic nie zrobił, ale jakże nazwisko? Dorobek? Parobek?	A właśnie że się nie ożenił.	Ale mnichy nie będą się opierali?	Bywa też że gdy człeku w daleką drogę jechać trzeba, to chociaż z kim w nieprzyjaźni żył, przecie mu go żal i bez pożegnania nie chce odjechać.	Cenić je? Ależ ja ubóstwiam je, Bazyli. Ono jest częścią mnie samego. Ja to czuję.	Doprawdy gdybyś był niewolnikiem mojego ojca, za dwa razy tyle nie dozwoliłabym ci się wykupić, bo wy, chrześcijanie, zawsze kłamiecie i udajecie ubogich, ażeby oszukać Maurów.	Gniewu on nie miał nigdy przeciw siostrze ino żal w sercu, acz niesłuszny. Wierzajcie mi, wasza miłość, mówię to jako kapłan; i wy sami wiecie, po czyjej stronie wina.	Hola bracie! odparł Suchy, nie spiesz się tak do swoich szkatułek musim gotować miksturę dla naszego pacienta. To mówiąc przystawił kociołek i wiatr zerwał się szalony. O mało krzyż się nie zwalił, deszcz lunął jak z wiadra, ale w kole deszczu nie było, chociaż lał strumieniami o trzy kroki; piorun bił po piorunie a Bartłomiej mało nie omdlewał ze strachu.	Ja ze świata, bywam tu i owdzie.	Już nic nie powiem.	Józka, zwołaj no Kubę od kopania, niech źróbkę założy za licowego i trza dzisiaj zwieźć.	Miłościwy panie!... Czym ja na tyle łaski zasłużył?	Mnie siłą nie potrzebujesz. Tamtego kochasz jeszcze?	Może by zacząć serię portretów mówców ministerialnych?	Nie powiem, siostro wikario.	Nie rozumiem, Felu, jak można śmiać się w takiej chwili	Nie rozumiem.	Nie śmiem się domyślać! Powiedz, kochana.	Nie; dla pięknych oczu i zgrabnej figurki.	O, dziadzio najlepszy! Ale i wszyscy oni nie tacy, za jakich często ich biorą.	Oczywiście Wwóz do Ameryki trzech tysięcy Żydów jest bezsprzecznie najmniej ponętną stroną tej propozycji. Trudno jednak wysuwać w tym względzie jakiekolwiek zastrzeżenia. Nie trzeba zapominać, że, w gruncie rzeczy, to nie my zabieramy ze sobą Żydów do Ameryki, ale oni	Oczywiście. Pozostawienie spraw ich własnemu biegowi byłoby szaleństwem i nie wątpię, że mój pogląd spotka się z należytym oddźwiękiem.	Prawo przyznające ci ten przywilej jest godne poszanowania, jednak w pewnych okolicznościach może ono utracić moc swoją.	Ręczę ci, mój Sancho że autor tej historii musi być jakimś czarnoksiężnikiem wielkim, bo dla nich nie ma nic skrytego na świecie.	Stulić gębę! Zobaczycie, że oddam was kiedy pod sąd polowy. Pomyślcie o tym dobrze, jeśli nie jesteście największym bałwanem na świecie. Inny, choćby żył tysiąc lat, nie narobiłby tyle błazeństw, ile wy narobiliście w ciągu paru tygodni. Mam nadzieję, że sami to zauważyliście.	Uspokój się, Karolu Niesprawiedliwe zarzuty nie stają się słuszne przez to, że wypowiada się je z nienawiścią.	A czegóż ty chcesz? Rozumiem także, że mnie trochę kochają, więc żenię się i koniec.	A czy zechce pani być moją nauczycielką?	Aha.	Ajej! Najwięcej! On miał szaloną wenę, na tuziny liczył wielbicielki! Chce pani, to je wymienię, bo widzę, że pani słaba jest w epoce napoleońskiej.	Ale bądźże dobrze z Cosel!	Bluźnierco!... Jam widział bóstwo, czułem na sobie jego rękę i słyszałem głos...	Byleś była tylko zdrowa, to resztę możesz zdać na mnie.	Bądź waść pewien!	Chodźmy i sprawdźmy!	Czemuż to czyni, powiedz?	Czy teraz istnieje jeszcze jakiś książę des Laumes?	Dawno?	I chodźcie panowie, bo obiad na stole	Idylla, proszę pana, idylla, czyli ArkadiaArkadia	Jak mi diabeł miły! Jak mi diabeł miły, ma chłopak rację!	Każdy człowiek ma prawo myśleć...	Końskim ogonem	Mam panu oddać list od hrabiego.	Masz moją rękę! Już my odtąd druhy na śmierć i życie! Którenktóren	Milczeć!	Na tydzień przed pierwszym?...	Nabierałem go jego orderami.	Nic trudnego, jaśnie panie A teraz, dokąd mamy je zanieść, panie Gray?	No, to można to zrobić; ojciec da wam bilet wolny do Warszawy i zpowrotem. Pojedzie Janowa, zobaczy, nacieszy się córką i powróci.	O kobietach, pani	Oni używają redakcyjnego „my” To mnie faktycznie wyprowadza z równowagi. „Gdzie twoje zadanie domowe, Corkran? i tak dalej. Tak samo z innymi!	Oto jest relacja wojewody witebskiego	Polityczne?...	Rozumiem, ale naprawdę myśli pani, że pisarz musi rozu­mieć więcej niż inni?	Spotkałem na drodze wóz mojej żony. Miał defekt i szofer powiedział, że żona moja musiała podążyć tutaj. Czyżby zgubiła drogę?	Tak gadasz, jak całkiem wariat.	To u pana znajdują się wykazy więźniów?	To wariat	Trzeba ci było zełgać.	Tyle się tylko zmieniło, że rano gotowałam kawę, a teraz zupę.	Tyś więcej mężczyzną, niż kobietą!	Uczynim! uczynim!	W każdym razie człowiek jest odpowiedzialny	Wprawił nas w wielki kłopot, źle z nami postąpił, muszę to przyznać...	Wstępuję.	Wszak ci to, kto chce, i wczorajszego dnia bardzo łatwo zapomni	Wyśmienity likier. Psychicznej plomby domagasz się ciągle na pionkach cielesnych.	Wzrok ot tak sobie...	Z Kwinty, do Turenii; bez wypadku; alchemii, ile się zmieści w zadku.	Złoto, jeżeli je posiadasz.	Żyd je wczoraj przyprowadził i postawił u mnie, żyd Bramko, mam na to świadków.
Mahdi wysyła was do Faszody w tej myśli, że tam pomrzecie. W ten sposób zemści się na was za twój, chłopcze, opór, który go dotknął głęboko, a nie straci sławy „miłosiernego”. Taki on zawsze... Ale kto wie komu pierwej śmierć przeznaczona! Abdullahi poddał mu myśl, żeby tym psom, którzy was porwali, kazał jechać z wami. Marnie ich wynagrodził, a teraz boi się, żeby się to nie rozgłosiło. Obaj z prorokiem wolą przy tym, by ci ludzie nie opowiadali, że w Egipcie są jeszcze wojska, armaty, pieniądze i Anglicy... Ciężka to będzie droga i daleka. Pojedziecie krajem pustym i niezdrowym, więc pilnujcie jak oka w głowie tych proszków, które wam dałem.	To niemożliwe, szanowny panie. Wstęp mają sami tylko znajomi, a każdy musi się przy wejściu demaskować. Mimo wdzięczności za ostrzeżenie pańskie sądzę, że nie skorzystam z usług jego.	Niech będzie szylinga i cztery szóstki, panie Corkran. Rozumie się, sierżancie, chętnie bym na to czasem jaką godzinkę poświęcił, ale jestem już za stary. Ale bardzo bym chciał widzieć ich podczas musztry.	Czy to już połedniepołednie (gw.)	To nic już one się zaprzyjaźnią.	Z całej duszy błagam Boga o taką przyszłość dla Alberta ale nie będzie ona moim udziałem. Tak wiele rzeczy runęło we mnie i wokół mnie, że mam wrażenie, iż zaczynam zbliżać się do grobu. Jestem panu wdzięczna, że dałeś mi możliwość powrotu do miejsca, gdzie kiedyś byłam tak szczęśliwa. Powinno się umierać tam, gdzie zaznało się szczęścia.	Ksiądz proboszcz niedawno jest w tej gminie! Zarzut ten dotyka raczej nas, którzy znamy stosunki lepiej. Któż mógł jednak przypuszczać, że się to wszystko źle skończy? Wszakże młodzi muszą iść w świat? Większość spośród nas również losy w świat pognały, a jednak nieźleśmy na tym wyszli.	Nie ma potrzeby, już jest dosyć za to ukarany; zresztą niedługo oszaleje, a doświadczenie, jakie mamy z obserwacji, mówi nam, że nim upłynie rok, popadnie zupełnie w obłęd.	O!... ciekawy pan!... Za to, że mu gospodarz pensji nie płaci.	Jeśli cię tam pod murem nie postawią i nie rozstrzelają, to niech mnie szczecina pokryje! Jakże to przed obliczem hetmańskim staniesz? Tfu! Hańba cię czeka i kula w łeb, nic więcej!	Przyszliśmy jeszcze za wcześnie Czy byśmy nie mogli wsunąć jakiegoś ziemiopłodu? Jedzenie, NaturaMój żołądek jest jak natura, brzydzi się próżnią!	Albo to sokolnik co złego? Skoro wolicie mruczeć niż mnie słuchać, to mruczcie.	Tego nazwania nie znam i oba rosną dziko; lecz te oto są ogrodowe, z odmianami i większe. Orlików dużo jest tu w ogrodzie. Jak się rozwiną, to będą wyglądały jak mnóstwo motyli biało-niebieskich.	Kałamarz Działo się to w Wartburgu. Dotąd jeszcze widnieje plama na ścianie.	Albo prawie, to była taka mała wycieczka.	Tak, my dearmy dear (ang.) instytucja, zakład, przedsiębiorstwo. Drożdżyk, ruerue (fr.) piętnaście.... Restauracja z punktu widzenia fiskalnego zaliczona do trzeciego rzędu, ale pierwszorzędna pod względem towarzyskim, obyczajowym i moralnym. Etablissement Drożdżyk. Nic to panu nie mówi? Rendez-vousrendez-vous (fr.) wielki świat, wytworne towarzystwo.... Tam właśnie mieliśmy zaszczyt i przyjemność.	To kochasz pani Hayde?	To szczególne To szczególne...	Żmudź Pontusik de la Gardie trzyma w łapach, a ciężkie to łapy, znam go!	To dowodzi, że denuncjacja napisana była lewą ręką. Jedną rzecz zauważyłem	Kiej tak swędzi, mój Jezu! To mi już lepiej przywiążcie ręce, bo nie wytrzymam!	Gdzie ostała, to ostała, nic ci do tego, a powiedz komu choć słowo, to obaczysz, co ci zrobię...	Ale i pan wojewoda ma głowę i jeśli tyle chorągwi tu stoi, to dlatego że jest obawa, żeby książę Bogusław z odsieczą bratu nie przybył.	Och! Gdybym miała trzydzieści lat, zabawiłabym się przednio. Czego mi brakowało aż dotąd, to genialnego człowieka, którego bym mogła wywieść w pole. Miałam zawsze tylko partnerów, a nigdy przeciwników. Miłość była grą, zamiast być walką.	Tego właśnie nie mogę wam wyjaśnić... to znaczy, nie teraz... dowiecie się wszystkiego, gdy nadejdzie właściwa chwila.	Co to za kobieta?	Jak długo to jeszcze potrwa?	Z tego możecie wnosić, co za rozum musiał mieć ten papież, który pierwszy go ustanowił, skoro ten szpetny Trepek Buczący wyznaje, iż nigdy się tyle nie świnił wszeteczeństwem, co w porze postu. Co dzieje się także dla oczywistych racyj, przytoczonych przez wszystkich dobrych i uczonych lekarzy, którzy twierdzą, iż przez ciąg całego roku nie je się tylu potraw tak bardzo podniecających lubieżność w człowieku, co w tym czasie: bób, groch, fasolę, cebulę, orzechy, ostrygi, śledzie, ryby morskie i rzeczne, sałaty sporządzone wszystkie jeno z samych ziół wenerycznych, jako gorczycy, rzeżuchy, brukwi, traganku, berli, maku, chmielu, fig, ryżu, malagi.	Ja przecież nie powiedziałem „co wuj sobie myśli!”, tylko: „co wuj sobie myśli?”. To było zapytanie.	Bynajmniej. Ten można obserwować tylko w rurce, i to przez nader krótką chwilę, wywołaną sposobem alchemicznym.	Moja Lauro, zawołał Honory, wierz mi, że jednem słowem wstrzymać mnie możesz zawsze i nawet kazać mi o obowiązkach zapomnieć, ale czyżbyś to chciała uczynić?	Niebu to tylko wiadomo!	Z punktu socjalno-psychologicznego biorąc, to co pan mówisz, jest...	Na wiosnę nie będzie on zdrów. Oni się z Chmielnickim jeszcze nie spotkali, ale się spotkają i musi jednemu pójść na pohybel.	Ach, Boże! Mężu, jak ty się szybko decydujesz!	I słuchaj jeszcze... mówiłam ci, czy nie?... Filomena uciekła!	Jak się Maciusiowi wszystko udaje	Wyszła pani, jak się ściemniło.	Wątpię Czy wiesz, że w drodze spotkaliśmy powieszonego chłopa...	No, będzie się musiała bardzo zmienić A nie można powiedzieć, by w Misselthwaite były dobre lub jakiekolwiek wpływy na dzieci!	O, proszę pana, jeżeli go pan zna, błagam, niech pan nam powie, czy mógłbyś nas do niego zaprowadzić, pokazać go nam albo powiedzieć, gdzie jest? Maksymilianie, Emanuelu, powiedzcie sami, gdybyśmy go kiedy odnaleźli, przecież będzie musiał wtedy uwierzyć, że istnieje pamięć serca!	Zgoda. A teraz czy zechcesz mnie objaśnić, mości Land, co rozumiesz przez przyjazną sposobność.	A! wierz mi po za tém, czém on dziś jest, czuć jednak przeszłość jakąś, niechybnie lepszą, świetniejszą. Masz słuszność co do upadku; ale bądźmy miłosierne, nie obwiniajmy naślepo człowieka. Kto wié jaki w tym udział miały losy.	Tak mi Boże dopomóż Czcigodny Horacjusz pobłogosławił mój związek z Zofią w Devonshire. Ale oto i ona we własnej osobie, tam za firanką.	Och! dosyć nie mówmy do druku!... Twój felieton jest bezcelowy, skoro możesz się usprawiedliwić jednym słowem: Już nie kocham!	Tego nie powiedziałem i nie myślę, by prezes Szubert należał do ludzi, pod jakimkolwiek względem karygodnych, czy lekkomyślnych.	Nie wiem, pani co ktoś mógł powiedzieć królewicowej; ale ten list nie dotyczy mnie w niczym, pisany jest do widama.	Ben-Cijon obejdzie się bez tego wina.	Jeżeli panowie się zgodzą	My tu z woli atamana pilnujem, by się nikt od LachiwLach (daw. ukr.)	Ubiera się	Zamierzała pani zapytać, czy hrabia de Monte Christo przybył lub czy przybędzie?	Żaden grajdoł. Leży przy samej szosie. Do miasteczka raptem cztery czy pięć wiorst.	Robotami kieruje stary zrzęda ogrodnik, który ma pomocników. Ale my mamy swój własny zarząd obieralny, z nas samych złożony. Mamy swój sąd. Jest biuro, biblioteka, sala do koncertów, w której bywają tańce.	Ale nie byłeś tak naiwny, by im zapłacić zgóry?	Chybaby się z generałem Pontusem porozumieć, by tu wojska na ten czas, gdy my będziem na Podlasiu, jak najwięcej przysłał.	Mów tak, mów... Pięknie będzie wyglądał rodzaj ludzki, gdy zacznie wierzyć, że mu szkodzi świeże powietrze i słońce.	Nie zapomnę o nim nigdy, nigdy, przenigdy! I niech pan już do mnie nie mówi, bo pójdę!... Jeżeli pan ma zamiar jeszcze o tym...	Już ja na wieki wieczne nauczony, wielmożny panie. Ale jak tego Pana Boga kocham i jak Polski pragnę	Nie, nie. Są ze mną.	Najjaśniejszy Panie, niemożliwe było dociec, jakie miał zamiary ów człowiek, ukrywał je przed całym światem.	Nie powiedziała już nic więcej. Umarła, zanim zdążyłem uchwycić jej ręce	A u nas prawią, że Władysław już wszystkie ziemie opanował, i że nadziei wybawienia od niego niema.	On mi tylko krédę temperuje	A po co ojcu kancelaria?	A! Płakali wy po nim?	Aha!... Powiedzże mi, wasza dostojność w jakim tedy celu jedzie Sargon do stóp faraona?	Ano, pewnie. Daleko bym z panią na tej drodze zajechał! Wysechłbym z miłości i basta!	Biada mi syneczku! Gdzie cię boli?	Buuu Uuu! Uueh! Umykajmy co tchu!	Może zwariowały?	Pan Regowski puścił Bohuna na wolność. Widziałem go w PłoskirowiePłoskirów (dziś: Chmielnicki)	Posłuchaj więc Pójdziesz natychmiast ze swą latarką i przyniesiesz mi...	A jakie, panie Aronnax?	A tutaj jest klamka i drzwi. Dicku, wepchnij wózek, prędko-prędko!	Czyżby?	Daj spokój!	Dlaczego?	Dzień dobry, panno Rosiczko.	Gdzie mam go szukać?	Gorzałka jedzie od ciebie kiej z kufy!	Hrabia bardzo mało je i pije.	Jest, proszę pana, lecz w bardzo złym humorze.	Już wolę Albrechta ten przynajmniej rycerską ma postać.	Kto idzie?	Laury!	Lubię miasto!	Michał Wołodyjowski, pułkownik dragoński wojewody wileńskiego.	Niech Roch rzeczy zabiera i znika! No, jakże zdrowie szanownych państwa, jakże podróż?	Oho! ho!...	Panie	Tę bitwę walną albo przegramy, albo wygramy...	W czyim imieniu, kapitanie?	W takim razie postaw djament.	Wcale dobrze.	Wicek! leć po Rosińską... Gdzie jest Zośka? Zaczynać prędzej!... a niech was psy gryzą!	Wiemy, wiemy!	Więc jedną dobę!	Zawiłowski.	Zupełnie szczerą!
Czytaj głośno, to my się zabawimy, a ty się powstrzymasz od figlów	Dzięki Nostromowi Daję słowo, iż przeraża mnie potęga tego człowieka, gdy o niej pomyślę. Nie było niczym dziwnym, iż nasz zacny, stary Mitchell był ogromnie rad, gdy polecono mu człowieka wyszkolonego w portowym rzemiośle i oszczędzającego mu kłopotów. Natomiast wprost niepojęte wydaje się, iż cargadorzy z Sulaco uznali Ramireza za swego zwierzchnika jedynie dlatego, że taka była wola Nostroma. Nie jest on oczywiście drugim Nostromem, jak sobie w swej zarozumiałości wyobrażał, lecz mimo wszystko jest na doskonałym stanowisku. Rozzuchwaliło go to do tego stopnia, iż zaczął się umizgać do Gizeli Viola, która, jak pani wie, uchodzi w mieście za piękność. Jednakże stary Garibaldino powziął do niego gwałtowną niechęć. Nie wiem, dlaczego. Może dlatego, że nie jest on wzorem doskonałości jak Gian’ Battista, uosobieniem męstwa, wierności i honoru „ludu”. Signor Viola nie ma zbyt pochlebnego wyobrażenia o ludności Sulaco. Oboje zatem, stary Spartanin i białolica Linda o purpurowych ustach i czarnych jak węgiel oczach, pilnowali surowo jasnowłosej panny. Ramirez został ostrzeżony, by trzymał się z daleka. Ojciec Viola, jak mi opowiadano, pogroził mu kiedyś strzelbą.	Zostaniesz pewnie u nas na obiedzie, wuju nie uwiniesz się tak szybko, jeżeli zechcesz się tknąć interesów tych ludzi. Mąż odwiezie cię kucykiem.	Widzisz Broniu; lepszą jesteś, niż się to zdaje tobie samej. Nie chciałaś z początku poznajamiać mię tu ze wszystkiem, a teraz mówisz jak się nazywają nietylko miejsca, ale i kwiaty.	A dokąd to się wybieracie?	A przychyl się w biegu!	Nie podoba mi się to bardzo, że mój Pilatus znowu zasmakował w myszach i zdziczał! Obawiam się, że nie zechce już wyjść z młyna.	„Señor czy to pana zdziwi, gdy powiem, że czuję się jeszcze zbyt zmęczony, by się zabierać do pracy? I co ja mogę teraz robić? Czy będę śmiał spojrzeć moim cargadorom w oczy po stracie lichtugi?”	No, bardzo to być może Ale nawet przypuściwszy, że tak będzie, zawszeć to stąd do morskiej cieśniny ciągnie się spory szmat wrzosowisk.	Słuchaj no pan jak się dobrać do niego?	Noirtier Noirtier? Znałem jakiegoś Noirtiera na dworze królowej Etrurii, był on żyrondystą za rewolucji francuskiej. A jak się twój podprokurator nazywał?	To jest jegomość pan król trzy razy wypiekany. Chcę go wykierować na człowieka; te szelmy króle są jak młode wołki; nic nie umieją robić do rzeczy, jeno nękać biednych poddanych i trapić cały świat wojnami dla swej nieprawej i szpetnej uciechy. Chcę go włożyć do jakiego rzemiosła: zrobię zeń roznoścę tatarskiego sosu. Dalej, spróbuj no krzyczeć: „So-o-o-su, tatarskiego so-o-o-su!”.	Ot i to poznam że kupione na jarmarku w miasteczku, bo to robota nie tutejsza, tylko bednarza, co wozi furami na targ, het! od Piątkówki aż...	Powinniście znaleźć sobie bezpieczne schronienie gdzieś w pobliżu i posłać mi wieść o sobie. Jak widzisz, musisz gracko wywinąć się z tego tartasu, Alanie. Czas nagli! Nie ma co marudzić dla głupich paru gwinei. Oni niechybnie cię tu zwęszą, niechybnie będą szukali i niechybnie ciebie obciążą winą za dzisiejsze zdarzenie. Jeżeli niesława ta spadnie na ciebie, tedy spadnie i na mnie, bo jestem twoim bliskim krewniakiem i gościłem ciebie w mym domu, gdyś bawił w naszej krainie. A jeżeli spadnie na mnie... Byłaby to rzecz bolesna dla naszych przyjaciół, gdyby mnie powieszono.	Dziś jest noc szczerości, więc otwieram przed tobą duszę jak przed przyjacielem i powiem ci więcej... Czy sądzisz, że jestem ślepy lub pozbawiony rozumu? Czy myślisz, że nie wiem, iż w Rzymie wypisują na murach obelgi na mnie, że zwą mnie matkobójcą i żonobójcą... że mają mnie za potwora i okrutnika dlatego, że Tygellinus uzyskał ode mnie kilka wyroków śmierci na moich nieprzyjaciół... Tak, drogi, mają mnie za potwora i ja wiem o tym...Okrucieństwo Wmówili we mnie okrucieństwo do tego stopnia, iż ja sam zadaję sobie czasem pytanie, czy nie jestem okrutnikiem... Ale oni nie rozumieją tego, że czyny człowieka mogą być czasem okrutne, a człowiek może nie być okrutnikiem.Dobro, Muzyka Ach, nikt nie uwierzy, a może i ty, mój drogi, nie uwierzysz, że chwilami, gdy muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry jak dziecię w kolebce. Przysięgam ci na te gwiazdy, które nad nami świecą, że mówię szczerą prawdę: ludzie nie wiedzą, ile dobrego leży w tym sercu i jakie ja sam spostrzegam w nim skarby, gdy muzyka drzwi do nich otworzy.	Ależ byłam tu, panie profesorze, mało kilkadziesiąt razy i wciąż nad pańskimi drzwiami paliła się czerwona lampka.	Na razie nic nie wiem oprócz tego, com w liście pańskim, do Wiednia wysłanym, wyczytał. Gdy zajdzie potrzeba, skorzystam z pańskiej pomocy. Wszak pozwoli mi pan przyjść tutaj wieczorem?	Jak już będę w mieście, wtedy nie spuszczę go z oczu ani na chwilę. Trudno, żebym zapomniał o tych dwudziestu pięciu razach, którymi poczęstowano mnie na jego rozkaz.	Nie należy tracić nadziei w ocalenie, które może przyjść wcześniej, niż się spodziewamy. Nikt nie wie, co jutro przyniesie. Wiem, że oni są silni, ale silniejszą jest sprawiedliwość.	Co ty tak stoisz ponury? Co tobie? Nie wstyd ci mieć strach w sercu, a łzy w oczach? Nie każdemu dano siedzieć w chacie i spoczywać, różne losy, różne dole. Dobrej myśli bądź! Czasem ja widzę, widzę daleko, widzę jasno, czasem ja jutro odgadnę... Nie smuć się, Sambor. Złego ci się nic nie stanie.	Na rozboja rozbój! To ludzi będziesz strzelał jak ptaki? Ha!	Zrozumże chociaż to. Myśmy przepadli, ale wszak świat pozostał; ocaleli inni i ich dzieła. Dzieła ludzkie są jedyną trwałą wartością na świecie. Pisał ci o tym i twój ojciec.	W imię Ojca i Syna, kochany panie alboż nie wiecie, że ani prawo, ani król nie czynią gwałtu tym zbrodniarzom, oddają im tylko to, na co zasłużyli.	To i przybudówkę trzeba na nowo wyprzątnąć	O, bardzo, bardzo nieoględny jest to temat, którego nie chciałbym z nikim innym, oprócz pana, poruszyć. Z panem nawet, panie Copperfield, zaledwie tylko dotknę. Każdy inny, na moim miejscu, w ostatnich leciech kilku miałby pana Wickfielda, och, jaki to uczciwy, zacny człowiek, w ręku. W rę-ku, powtarzam	Tak, tak. Mały statek pomalowany na czarno, bardzo ładny, bardzo ładny (très coquet). Nudne miasto (triste ville) Wysiadłem na brzeg żeby trochę nogi rozprostować, ale... Proszę pana, niech mi pani powie co tam właściwie (au juste) było na dnie tej sprawy? To ciekawe. Na przykład ten umarły, i tak dalej.	Może w życiu poprzednim dane mi było wyświadczyć ci jakąś przysługę. Może uwolniłem cię z samołówki albo też schwytawszy cię na haczyk, wówczas kiedym jeszcze nie był oświecony, wrzuciłem cię z powrotem do rzeki.	Et, bzik. Czy ty na stałe do nas?	Już też, panie mieczniku, zgoła to nie przeszkoda, bo przecież ichmościowie księciu panu ustąpią.	Raz mnie już topili, jeszcze jak my nad DonemDon miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy. mistrzmistrz	Co prawda, tych pojedynków trochę za gęsto. Jesteś strasznie drażliwy, Wentzel. Na twoim miejscu ja bym, dla zatkania gęby natrętom, wszedł do izbywejść do izby	Dziękuję bardzo, gdyż gwarantuje mi to wolność, a powodowany wdzięcznością za owo niearesztowanie, przyrzekam panu pomoc w wyśledzeniu zbrodniarza.	Nie wasza to rzecz pilnujcie krosien i kądzieli.	No, a chodził ktokolwiek patrzeć, jak też to on robi?	Są. Uciekł na SiczSicz Zaporoska	Nie, słowo panu daję, że mnie to nie nudzi.	Księże biskupie, wstyd nam z Albertandim, wstyd! Patrz co to za Lisymachus! jaki typ, jakie dochowanie gdzieżeś to pani pozdybywać mogła	A zdychajcie tu sobie! To dawno wiadomo, że w waszem towarzystwie niema miejsca dla uczciwej kobiety!...	Kto to? Mela.	Skąd wiem? Ot skąd: siedziałem w chlewie, bo mnie w chlewie ów zbój kazał zamknąć a naokoło gadali ze sobą Kozacy. Przykładam tedy ucho do ściany i co słyszę?... Jeden mówi: „Teraz chyba za Jampol ataman pojedzie”	A jakim to sposobem, panie?	Tak, ale popróbujcie anathema wasze rzucić na Połowców i Rusinów zapytał Mszczuj...	Tak. Czyś pan temu nie rad?	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze.	Zrobiłem, co mogłem. Kapitał Hanki przyjąłem na siebie! Czy potrzebujesz całości?	Teraz grząsko wszędywszędy (daw.) rozpadlina, niewielki wąwóz. wiater dmie i błoto suszy. Jeno do Bud bieda, ale i  do Bud znający bór pomału przeprowadzi.	A chce pan dostać stałą i godną pana pracę?	A potem też nic nie dał poznać po sobie?	Kaj grzysi przydzwaniają, tam pijak do mszy służy!	Masz zamiar go obudzić?	Wiem, zaniosła dzieciaka do Wicków. Słyszałem.	Co waść mówisz o traktatach! gdy oni sądzą, iż wszystkich nas mają w ręku i jutro najdalej dostaną!	Ubliżasz mi. Ani wiesz, że mnie zawdzięczasz życie.	Wiesz co, Maszko, małżeństwo zmienia człowieka, ale widzę, że i narzeczeństwo. Ja cię wprost nie poznaję.	Bridau! Byłże byś pan krewnym jednego z najgorliwszych pracowników cesarstwa, szefa dywizji, który padł ofiarą swej gorliwości?	Już ich nie będę zrywała Ale czemu drapieżny ptak tak głośno skrzeczał i krakał, powiedz, dziaduniu!	Mówię spokojnie, bo gdybym zaczekał ze sprzedażą, wziąłbym nie dziewięćdziesiąt, ale sto dwadzieścia tysięcy...	O! Po cóż o tym mówić?	Nu, a gdzie tu leży ich ubranie, dlaczego tu ubranie nienamalowane, ten malarz to musi być fuszer.	Bukowiec? Nie znam i Miecio nie zna. Nie było nigdy żadnego Bukowca Nie, nie.	Naprzód musiałbym ten koniec zobaczyć Ale z pewnością jeszcze nie jutro nastąpi.	Po co?	Taki suchy, śniady brunet, opalony jak cegła?	„U boku Zofii. Niezadługo zakwitnie ich ogród i pachnąć poczną złote owoce. Chodzą teraz po ziemi i podnoszą omdlałe z pragnienia rośliny”.	Adam jak?	Jak Molier panią Laforêt	Nie dla ciebie	Nie powinieneś mówić w ten sposób przy Dorianie, Henryku.	Nie próbowałem nawet	Nie, lepiej zapuścić.	Nie, matko wielebna.	Żeby nie Kraków, tobym dał waszeci rację.	Czyż tu bywają tacy?	Dla mnie?	Pocałuj mnie, matko	Uznajemy!... Błagamy, ażebyś wziął, panie, ile potrzeba!...	Zaraz skończę, panie podporuczniku!	A raczej, gdzie bułanki i drogi poprowadzą.	Albo odlać z brązu.	Ale Robert de Saint-Loup jest przecież dreyfusistą.	Ale chyba tylko w razie niebezpieczeństwa?...	Anael, Sachiel...	Ani psa! Zbierałem sprawki najdelikatniej, ale bez żadnego skutku!	Bo... bo... tam ktoś jest.	Caban, zawołaj w takim razie reb Icchoka.	Cichaj, rycerzyku! Łebek, ośreniałyośreniały	Czerwonaki! Czerwonaki!	Cóż dalej?... prędzej!	Dwanaście	Jaki? właśc. brunszwicki..	Jeno zgliszcza wielkiego Zakonu!	Kto?	Mężuś, dziateczki!	Nieznośny jesteś!	Pracuję w warsztatach kolejowych.	Prawdziwe szczęście dla nas obojga...	Prędko	Szwarc, stul gębę!	Tak też i czynisz?	Twoje kury, wielki magnacie!
Po tym zapewnieniu opowiem waszmości rzeczy, które cię zachwycą, i sam pozbędę się przecie tej tajemnicy, której ciężarem nie wiedziałem dotąd, z kim się podzielić. Głowa ta, którą spostrzegasz, mości Don Kichocie, a raczej całe to popiersie, zrobił jeden z najzręczniejszych czarowników, podobno Polak jakiś, uczeń sławnego Lescot, o którym tyle cudów opowiadał. Przez czas niejaki bawił u mnie, a za tysiąc talarów zrobił mi tę głowę, mającą dar odpowiadania na wszelkie zapytania, tylko do ucha trzeba jej powiedzieć. Przyglądał się dobrze ruchowi gwiazd, kreślił mnóstwo cyfr i nareszcie, wybrawszy punkt właściwej konstelacji, doprowadził ją do tej doskonałości, której jutro będziesz miał dowód, bo w piątek niemą jest zawsze i daremnie się jej dziś pytać. Pomyśl pan trochę nad zapytaniami, które jej myślisz zadać, a doświadczenie przekona waszmość, że prawdę mówię.	Mylisz się. Nie posiadasz widocznie zmysłu obserwacyjnego, jeżeli mogłaś nie zauważyć tego, że od pierwszej chwili naszego spotkania robiłem wszystko, by się do ciebie zbliżyć. To ty na każdym kroku dawałaś mi odczuć, że jestem ci niepotrzebny, ba, nawet niemiły.	Wieczny mu odpoczynek! Powróćmy do Manuela. Mówiłeś mi, że to dziecko losu?	Chciałbyś? Co za zarozumiałe chłopisko! Chciałby mi dać do zrozumienia, że nie zdobędziemy Sulaco bez niego! Ha, ha, ha! A może byś puścił się do niej wpław, mój chłopcze?	To ci powiem, co mi się wczoraj przygodziło... Zabobony, ChorobaWpadłem do niej jak oszalały. Com mówił, nie pamiętam... ale to wiem, że dziewka krzyknęła: „W ogień pierwej się rzucę!” Wiesz, jako tam komin ogromny. I wraz skoczyła! Ja za nią. Porwałem ją wpół. Już się szatki na niej zatliły. Musiałem gasić i trzymać zarazem. Wtem dur mnie schwycił, szczęki mi się ścięły... Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyi szarpnął... Za czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające, zmieniły się w pszczoły i brzęczą jako pszczoły... Ot, jak mnie tu widzisz, prawda!	Jakeś jechał do białych królów, to mnie nie zabrałeś, tylko kapitańskich lalusiów. A jak jedziesz do ludożerców, tamci cię opuścili, a Felek jedzie.	Potrzeba mi tysiąc sestercji, albowiem zwróć, panie, uwagę, że muszę znaleźć łotrów uczciwych, takich, którzy by wziąwszy zadatek nie zniknęli z nim razem bez wieści. Za dobrą robotę dobra zapłata! Przydałoby się też coś i dla mnie na obtarcie łez, które wyleję z żalu nad Glaukiem. Bogów biorę na świadectwo, jakem go kochał. Jeśli dziś dostanę tysiąc sestercji, za dwa dni dusza jego będzie w Hadesie i tam dopiero, jeśli dusze zachowują pamięć i dar myśli, pozna, jakem go kochał. Ludzi znajdę dziś jeszcze i zapowiem im, że od jutra wieczór za każdy dzień życia Glauka strącam po sto sestercji.Mam też pewien pomysł, który mi się wydaje niechybnym.	Ach, drogi margrabio, jesteś ojcem, a nabawiają cię strachu zwykłe dziewczęce kaprysy! Młoda panna, która grozi otoczeniu swemu, że zabije się, jeśli zmuszać ją będą do małżeństwa z rozsądku, nikomu naprawdę nie jest groźna. Ani jej samej, ani jej pogróżek nie wypada brać poważnie. Proszę zatem o odpowiedź stanowczą. Resztę biorę na siebie.	Bądź cierpliwy, Przyjacielu całego świata! Chciałbym ci ja mieć te lata, na które tak się dąsasz. Wypróbowałem cię w kilku drobnych okolicznościach. Nie będzie ci to zapomniane, gdy będę zdawał raport sahibowi pułkownikowi.	A wrócić do pracy w Warsztatach Kolejowych też nie mogę, bo Piekutowski i reszta wiedzą, że tam mnie można szukać. A że będą szukać, to pewne.	Nie, pani, tylko czciciel piękna. Ten Andrzej w czepku się rodził. Fortuny używa i nie stracił, młodości używa i nie zużył, umie życie trzymać w garści i kierować, gdzie i jak sam chce. No i ożenił się, i doprawdy gotów nawet być szczęśliwym do końca! Ja, jego mentormentor	Niech Kubę głowa o to nie boli... niech tylko przyniesie dużo, a za każdą dostanie zaraz do ręki po dziesiątce. Asencję postawię na zgodę, co?	Bo, wie pan, wydawało mi się, że to wariat.	Boga mi, toć to dziedziczka Bobrownik!	Gdzie? Spytajta się Kruczka i drugich piesków. Wynieśliśmy na noc do stodółki. Psy, że to czujne psie pary, a wrota były dziurawe, wyciągnęły i bal se sprawiły moją krwawicą, że chodziły obżarte kiej te dziedzice.	Mógł się już wziąć do roboty, zaraz by mu wywietrzały z głowy kochania.	Nic to! Już moja głowa od maja pracuje nad fortelami, a nigdy jeszcze na darmo jej nie łamałem. Mam kilka gotowych, bardzo przednich, jeno do aplikowania już czasu nie ma, chyba pod Warszawą, dokąd wszyscy ruszymy.	Nie bójcie się, to nic strasznego. Każdy z nas napisze jakieś małe wypracowanie i z tym pojedziemy do Sir Tomasza	Nie jestem jeszcze zakonnikiem, bom czekał na łaskę bożą i na to, by wszystkie ziemskie myśli bolesne opuściły duszę moją. Ale łaska jest nade mną, spokój mi wraca, wyjść mogę, ale już nie chcę, gdyż zbliża się termin, w którym z czystym sumieniem i próżen ziemskich pożądliwości, będę mógł śluby wykonać.	Pietrek, prawda to, że kto przez spowiedzi zamrze, do piekła idzie?	Pięcioro sług do trzech osób! a toć oni próżnują od rana do wieczora, więc nie ma potrzeby oddzielnie jeszcze wolnych dni im wyznaczać. My się trzymamy innej metody pod tym względem. Nie chcemy, żeby nasze sługi miały czas próżnować, bo próżniactwo jest matką złych myśli i najuczciwszych ludzi na złą drogę wprowadza	Przypuśćmy, że ja nie skoczyłem... chciałem powiedzieć, że trzymałem się parowca? Dobrze. Jakże długo to potrwać mogło? Powiedzmy, minutę, pół minuty. Więc słuchaj pan. Po trzydziestu sekundach, nie ulega wątpliwości, znalazłbym się w morzu; i cóż pan myśli, czyż nie chwyciłbym się pierwszego lepszego przedmiotu, nasuwającego mi się pod rękę. Czy postąpiłbyś pan inaczej? Wszak musiałbym chwycić się czegoś?	Szczęśliwiec z pana! Chciałbym mieć pańskie szczęście!	Więc skoro nie umarło gdzież jest?... Oddaliście komuś?... Do żłobka?...	Właśnie, że nie prawił mi pochlebstw. Może też dlatego nie powinienem wierzyć w to, co powiedział.	Tak, dla ciebie niebezpieczeństwo więzienia, dla mnie niebezpieczeństwo śmierci!	A pan Nowowiejski zawszeli chce chłopa swego ze mnie uczynić?	Ale! Nie płonie! Jakże nie ma płonąć, kiedy ją w lamusie pocałował! Aha!	Dlaczegóż już pozbawiłem, wszakże Piotrowicz może ją opowiedzieć z początku.	Dziękuję ja wam, moje dziatki, i za pomoc, i za ratunek, i za dobre serce... Teraz już spać idźcie, odpocznijcie... bardzo przy mnie napracowali się...	I dla was złe, dla wszystkich złe!	Ja także. Nie ma w tym nic złego, hulaj sobie, ale nie zdziczej, dobrze? Bo inaczej będzie koniec naszym zabawom. Bądź naturalnym, uczciwym, zacnym chłopcem, to cię nigdy nie odstąpimy. Nie wiem, co by się ze mną stało, gdybyś postępował tak jak syn pana Ringa. Miał dużo pieniędzy, a nie umiał ich używać: pił, grał, a w końcu uciekł, podobno sfałszował nazwisko ojca i zhańbił się zupełnie.	Jakto? ty! ty mógłbyś być Mniszewskim? I począł wpatrywać się w niego z podziwieniem wzrastającém co chwila, a powoli z rysów zmienionych, pamięć stworzyła obraz już starty, i pan Adam załamał ręce.	Kobiety czekają, a ty wleczesz się kiebykieby (gw.)	Miły Boże, oczywiście! Już dwa razy. I obydwa razy dręczył mnie zupełnie tak samo. Tamte właściwie nie dały mu kosza	Mnie się zdaje że Bona zbyt jest przebiegłą, aby już jej nie czuła w powietrzu, a mnie z oczu nie wyczytała, iż się oszukać nie dam.	No tak, mój Boże, telegraf. Widziałem czasem, jak na końcu drogi, w piękny, słoneczny dzień, wznoszą się na wzgórzu czarne ramiona, zginając się jak łapy olbrzymiego owada i zawsze czyniło to na mnie ogromne wrażenie, przysięgam. Myślałem o tych dziwacznych znakach, które z taką precyzją mkną przez powietrze i przenoszą nieznaną wolę człowieka siedzącego przy stole jakieś tajemne moce, i śmiałem się z tego. Nigdy nie naszła mnie chęć, aby podglądnąć z bliska te ogromne, białobrzuche owady z czarnymi, cienkimi łapami ale na drugiego takiego owada z białym brzuchem i czarnymi łapami, oddalonego o pięć mil. I wtedy zdjęła mnie ogromna ciekawość	Pocieszcieże się, bo się to musi zmienić... Już za to, żeście tu przyjechali, dłużnikiem waszym jestem, a chociażem nie król, przecie się u mnie na obietnicach nie kończy.	Więc Przemko miał ją dać udusić?	Wolę tak wrócić. W tamtej sukience mógłby mnie dziadek nie poznać, tak jak tyś mnie niemal nie mogła poznać.	Znaleziono go martwym bez żadnych śladów gwałtu, bez ran i skaleczeń. Obaj wiemy, że umarł z przestrachu, wiemy także, kto go wystraszył, ale w jaki sposób przelejemy tę wiarę w dwunastu sędziów przysięgłych?... Jakież ślady pies pozostawił na zwłokach?... Naturalnie, wiemy, że żaden pies nie ruszy martwego ciała; wiemy dalej, że sir Karol wyzionął ducha, zanim go dogoniło to dzikie zwierzę. Wiemy, ale powinniśmy tego dowieść	Zupełnie niewłaściwie pan płacze: aktorka jest bardzo licha; partner jej jeszcze lichszy; sztuka bodaj gorsza niż aktorzy; autor nie umie ani słowa po arabsku, a wszakże scena rozgrywa się w Arabii; co więcej jest to człowiek, który nie wierzy we wrodzone pojęcia; przyniosę panu jutro dwadzieścia broszur przeciw niemu.	A cóż mam począć! westchnęła Sabina; ja sama jeszcze dobrze nie wiem jak się złoży! Uczynię pana sędzią, a jego łaskawej rady usłucham z wdzięcznością. Matki nie mam, rodzina moja po świecie się rozpierzchła, dokądżebym się udała?	A dowiedział się pan, kto w ministerstwie będzie ten „gips” załatwiał?	A oto i on!	A pan się nie wybiera?	A to ci graniastej... a to ci... tchu złapać nie mogę...	A to, ot, czort był, co przez komin wiedźmie hrosze niósł!	A zatem, kapitanie, wyswobódźmy się przed upływem czterdziestu ośmiu godzin.	A śpiewem?	Ach, gdyby nie ten pies.	Ależ ma pani zupełną słuszność i zapewniam panią, że jej obawy są zupełnie nieuzasadnione, gdyż...	Ależ, Stachu, nie umiesz ani się ruszać, ani mówić. Byłoby ci jeszcze nudniej w pokojach. Musiałbyś milczeć zawsze.	Bogu wszystko poruczyć trzeba a wszystko pójdzie dobrze, bo bez woli Jego liść z drzewa nie spada.	Bądź pan spokojny Nie jesteśmy tak dalece kulturalni, żeby fabryki amerykańskie bezpośrednio miały się na nas oglądać. Na swe maszyny Ameryka i Anglia mają dosyć własnych konsumentów, nie licząc obcokrajowców.	Bądź zdrów, Garrone!	Będziemy się bronili. I cóż, Mokumie?	Daj mu pokój on się tak wyciągnął, że ino skóra oblepiona, a uszy się w drąg schowały.	G. 1.	Gdyby pani... jutro... to... może byśmy pojechali razem.	Gospodarza nie widzę, tom i rozeznać nie rozeznał.	Hast du davon gehört? Worüber hat der Jude gesprochenHast du davon gehört? Worüber hat der Jude gesprochen (niem.)	I ja jestem tego samego zdania, proszę pani.	Ja... ja ino... chciałem...	Jak powiedział Talleyrand...	Jak to, co się stało? Wyszła za niego za mąż. Bawi, o ile wiem, teraz na Uralu. Jest inżynierem.	Jak to? kazał swoją panią wysławiać? Bójcie się Boga! Chyba że wstydu w oczach nie ma.	Jakie ma ładne buciki jak się świecą!	Kapitan, panie Morrel, zachorował i pozostał w Palmie, ale Bóg da, że to się skończy na niczym i ujrzy pan go za dni kilka zdrowego jak ryba.	Kto tam?	Kto wie?	Masz!	Mów więc! Co byś chciała mieć?	Nie mogę. Już i tak jestem jakby pijany.	Niech-no mama te przepowiednie zostawi na później, a teraz może dostanę co jeść, bo wyjechałam z domu przed kawą.	O kim mówisz?	Obyczaje, Ślub, WieśW kościele już Jambroży zapalał świece na ołtarzu.	Oddycha, ale doktor wciąż głową kręci.	Ożenisz się z Sybillą Vane! Ależ, mój drogi Dorianie...	Pewien jesteś?	Pochowałem! jakom ino na wyrobku, ale gospodarski pochowek sprawiłem; i ksiądz był, i chorągiew była, i bractwo ze świecami było, i państwo ze stacji było; i wódka, i chleb, i ser, i wszyćko, wszyćko! zaczął płakać cicho i kiwał się na wszystkie strony.	Porozmawiajmy jak mężczyźni	Przypuszczam, że pani nie zna prawdziwej sanny, bo konie Andrzeja, chociaż niezłe, ale człapaki, chodzą trochę szybciej od wołów.	Psiakrew! Pozwoli pan, panie Kunicki, że dowiem się, kto tam czego chce.	Rozkazu? Ja miałabym rozkazywać człowiekowi świętemu... nauczycielowi prawa... ażeby przyszedł i rozmawiał z kobietą?... Nigdy!	Sargon?... Sargon!... acha! cha!... Czymże on jest?...	Schwytany?... Dlaczegóż ta tajemnica?...	Spać nie mogę. Trzeba skończyć to.	Szekspir? Cóż to jest? Literackie posiedzenie?	Słuchaj no, Żabba, a gdzież to ci bezpieczni koledzy pod lasem? Prowadź, bo doprawdy zgłupiałem ze snu i paniki. To nie moja specjalność wodna komunikacja.	Tak, tak, już wiem... to tak jak wszystkie wytworne damy... i tak jak panienka Metta. Nie obawiała się natrzeć na rozjuszonego odyńca... ale przed myszą lub pająkiem uciekała z przerażeniem.	Tak. Przed dwudziestu laty opuściłem Europę, na Cejlon się udając.	Tam!	Tomek.	W Biarritz	W Londynie jest wiele szkół! Ot, na przykład jedna znajduje się w sąsiedniej kamienicy.	Wiesz, że nie mamy nic, że jesteśmy nędzarzami	Wstrętne! Gdzie oni się nauczyli tego bezwstydnego wycia! Koniecznie potrzebują dobrej nauczki.	Wy możecie, ale drugie nie mogą!	Zapewne! Zapewne!
Nie myśl o tym, mateczko! Teraz powodzi mi się doskonale. Zostałam gospodynią, to znaczy zarządzam kuchnią na wielkim parowcu pomiędzy Lubeką a Malmö kursującym i właśnie tej jesieni wynajęłam sobie śliczny domek w Malmö. Czasem przychodziło mi na myśl napisać do was, ale nie wiedziałam, prawdę mówiąc, jak się do tego zabrać, a im dalej szło, tym było trudniej. W końcu powiedziałam sobie, że zaczekam, aż będę mogła ciebie i ojca zabrać do siebie. Doszło do tego nareszcie, toteż sądziłam, że lepiej zrobię, gdy zamiast pisać przyjadę sama!	Niech co chce będzie polegam na przywiązaniu twoim do mnie i na rozsądku twoim. Rycerz, Sługa, Kobieta, BijatykaTrzeba, żebyś się dowiedział, co mi się przytrafiło tej nocy	O nie, nigdy nie przestałem poszukiwać i wywiadywać się. Zaniedbałem to nieco jakieś trzy lata temu. Teraz jednak rozpocznę na nowo z jeszcze większą wytrwałością i zawziętością. I wie pani? Uda mi się, bo już nie tylko sumienie nie daje mi spokoju, ale i strach.	Kusz ty razem ze swoim stryjem! Proszę na niego nie zważać, Crandall!	Nie oczekiwałem pewnych panów z sąsiedztwa, którzy kazali mi oznajmić przed chwilą, że nie przybędą; zastąpicie ich, a ja nic na zamianie nie stracę. Hola! Mousqueton! podaj stołki i drugie tyle butelek.	Nie pójdziesz na wino? U Agły nasi się zbierają. Huczek tam teraz ciągły od rana do wieczora.	Przykro mi że nasz obiad w taki sposób się kończy, ale waść sam tego chciałeś. Sądzę, że nic nie będziesz miał przeciw temu, abyśmy załatwili na poczekaniu tę drobną sprawę. Czy masz waść sekundantów?	Robiło się, co mogło. Każdego, widzisz, Szweda, którego udało mi się rozciągnąć, znaczyłem sobie węzełkiem na rapciachrapcie	Ten pan Borowicz, proszę pani, to jakiś zakazany. Wciąż myśli i myśli, aż straszno.	Utrzymują że tama, którą każe wznosić pan kardynał, wypłasza je na pełne morze.	W umysłach, które wyszły z masy żydowskiej, ale wzbiły się do szczytów cywilizacji. Weź pan HeinegoHeine Henryk (1797–1856) wybitny demokratyczny poeta i krytyk niemiecki., LassalaLassalle Ferdynand (1825–1864) mąż zaufania Bismarcka; wpływowy bankier berliński, jeden z największych w Europie., a poznasz nowe drogi świata. To Żydzi je utorowali: ci pogardzani, prześladowani, ale cierpliwi i genialni.	Niechże pan wejdzie na podwórze, potem na schody na prawo, drugie piętro, Nr. 5.	A kto był pan Bronicz?	A! miły książe a panie wstyd mi aż wyznać, żem się tu zabłąkał nie dla miłości waszéj, ale dla własnéj sprawy.	Czy chce pan zamieszkać z nami?	Cóż ja na to poradzę?	Gorzej!... Wczoraj przyjechał jej ojciec ze starym majorem (pamięta pan hrabia?...) wszyscy jesteśmy zrozpaczeni. Ale co robić?...	Jenszy by przepił, a ten syna na księdza kieruje.	Jeśli to panu dogadza, przystaję i ja.	Każę wypalić ci oczy, te oczy, które Gotfryd w pieśniach swych do górskich jezior porównywał, i powiem, że to czarny rycerz tak cię okaleczył. Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Nie mów tego waszmość, gdyż wyjechawszy stąd jutro, jutro zapomnisz.	Niech pan się nie spodziewa, że zastanie mnie pan w domu Wybieram się wczesnym rankiem do kopalni.	Pan Samuel Melvill	Pan się myli.	Słuchać hadkohadko (z białorus.) rzekł pan Longinus spuszczając oczy.	Uda się frajda. Mimi będzie ogromnie kontenta; lecę jej powiedzieć, że i wy będziecie.	Wszystko jedno. Przyglądał mi się.	Zastanawiałam się! Pan sądzisz, że spełnienie obowiązku nawet dla takich dusz, jak moja, przychodzi bez walki?... O, mylisz się!... mówię to panu tym śmielej, że walka zahartowała moje siły. Rozum i poczucie powinności stłumiły głos krwi i nerwów, tak, jak w panu...	Ślicznie mówisz, jak mi Bóg miły, ale powiedzże już raz, jakie to lekarstwo?	A czy można?	A cóż byś ty chciała robić w ciągu życia? Czy nad naukę potrafiłabyś znaleźć jakieś szlachetniejsze zajęcie?	A ja panią odprowadzę!...	A może.	A my?	A po co państwu oranżeria? To zupełnie zbędne.	A to-by szkoda było pana Lucyana	Ach! wszystko to, co wiem, dręczy mnie, i wszystko, co widzę. To niebo mnie dręczy i to morze, i ciało moje, i życie moje!	Ano, spotkałem go wczoraj, pokłoniłem się i czekam, żali mię o co zapyta. Pojrzał spodełba, jak ten wilk, machnął ręką, i poszedł, ani się odezwał.	Bardzo miło rozmawia się z panią, carissima, ale już więcej pani czasu poświęcić nie mogę. Wzywa mnie obowiązek. Muszę przyczynić się do dobrobytu ojczyzny, przelewając do swego żołądka pewną dozę płynnych kartofli.	Bywam tu, ile razy przepracuję się... To jest dosyć często...	Chcesz coś dodać?	Chcę z chłopakami okrętowymi zabawić się w futbol.	Chwała św. Jerzemu!	Chwileczkę. Mam myśl.	Co to jest?	Co wam jest?	Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje, to się bujnie rodzi	Czegóż chcesz tedy?	Czyż nie poszedłem za tobą w noc dzisiejszą?	Czyż potrzebuję mówić? czyż pani tego nie widzi?...	Deklamacja! Zresztą chroniczna	Donosicielem?	Dużo zależy! Zwłaszcza że Wiluś niezbyt świetny jeździec. Przy tym i Buckingham ma swe narowy.	Fui! Man jau tokie niekniekiai neberūpi	Gdyby nie te baby, co przy niéj są wszystkoby było łatwém. To nieszczęście, że one się tam mieniają i jedna zawsze siedzi.	Gdybym się też zrzekł funkcji deputata?	Ha! Chciałabym zawrzeć pobratymstwo z samym chanem i wszystkich jeńców uwolnić.	Hep! Hep!Hep! Hep!	I w tę grobnicę zamknęli!	Intrygi, plotki, kabały. Ofiary twego zaślepienia!	Ja się urżnąłem tylko raz, podczas świąt Strasznie się potem przechorowałem. Ale, jak Boga mego, jak się ma za gospodarza klasy takiego bydlaka jak Kopyto, można się rozpić.	Jagienka miłuje wielce stryja Maćka i pewnie za nim się wstawi	Jak Salomon Ale z czego to wnosisz?	Już trzeci w tym tygodniu A tobie co dolega?	Któż to taki?...	Kvailys jisai rodos, kad tiktai dėdės tegalima gailėtis. Ko ten nuo jo norėti, mažas dar vaikas. Bet ir kiti vaikai, nors ir daug vyresni, nejaučia taip, kaip jis. Patyrė Vincukas, jog ir jo mylimąjį Vytaudą toks pats galas laukė. Ir tą kunigaikštį būtų nužudęs Jogaila, kad ne vienos lietuvės pasišventimas. Buvo taip: Vytaudas sėdėjo užrakintas toj pačioj Krėvos pilyje, kur ir Kęstutis. Jo pačiai kunigaikštienei Julijonai leista buvo retkarčiais lankyti savo vyrą. Visados eidavo ji su savo mylimąja tarnaite. Vieną sykį ėjusi kalėjimą, tarnaitė puolė po kojų Vytaudui sakydama:	Ma pani rację, i gdyby do talentu miała jeszcze piękność i nie mordowała znajomych czytaniem swoich utworów, byłaby z niej idealna kobieta.	Naprawdę?	Nie widziałem, że papier był złożony!	Nie zmarnowałem czasu Nic się takiego nie stało. Może... może rzeczywiście biegłem trochę za prędko. Więc rozmowa trwała długo?	Nie, już nie mogłem, nie mogłem; jesień taka straszna, zimno, ciemno, mokro, nudnie, że położyć się w błocie i wyć z rozpaczy.	Nie. Chcę właśnie mówić z tobą... o nim...	Nikogo nie minie kara, obiecuję ci to... Benedetto zostanie ukarany.	Obraz syntetyczny siódmego arkanu tarokatarok a. tarot (wł.) duch rządzi kształtem..	Owszem, i on mnie kochał, ale jego już nie ma.	Pamiętaj, Zośka, ty nie masz nikogo, kto by się za ciebie „zastąpił”. A on hycel dobrze wie.	Paniczu, bój się Boga! nie żartuj a strzeż się, on ci gotów co złego zrobić!	Panowie Fendant i Cavalier to przemili chłopcy, młodzi ludzie pełni inteligencji, ale chwilowo nie posiadam gotówki	Prostym żołnierzem	Przecież mu dałem.	Przecież zwierzęta nie zawsze mówią paszczą czy dziobem Mówią za pomocą uszu, łap, ogonów... wszystkiego! Czasem wcale nie potrzebują wydawać przy tym dźwięku. Widzisz, jak pies marszczy jedną stronę nosa?	Płyną do niego z Paryża, z Froidfond, z Holandii!	Robię przegląd następnej dziesiątki i wybieram nowego.	Rząd rosyjski zamówił od razu 200 sztuk.	Szkoda	Tak, panie profesorze. Dziwi to pana?	Tam do licha!... Hm, droga pani, widzę dokąd pani zmierza...	To nieprawda!...	Trzeba jednak koniecznie, synku, żebyś dziś jeszcze, zanim noc zapadnie, posiadał dobrego konia, ciepłą odzież i pełną kieskę.	Trzeba, jako żywo trzeba!	Trzęśli bardzo?	Umyślnie?	Wiem o tym. Ale przynależność ma do Augusty. To mój siostrzeniec.	Więc cóż ci przeszkadza zrobić sobie taką samą	Więc uciekł?	Wy?	Wzniosły	Z kim?	Zatem sztuka dla sztuki	Zgierski łże... on ich także nie zna... Solski to jakiś narwaniec czy zajęty...
Wiem o tym Dziś wszyscy chyba kpią ze mnie! Jeszcze za to błazeństwo będę musiał po królewsku zapłacić. Ale za to odwiedzę moją mniemaną kuzynkę w sposób prawdziwie arystokratyczny. Ten stary łotr Goriot kosztuje mnie już przynajmniej dziesięć franków. Daję słowo, opowiem mą przygodę pani de Beauséant, może to ją rozśmieszy. Ona zna pewnie tajemnicę występnych stosunków między tym szczurem bez ogona, a ową piękną hrabiną. Wolę przypodobać się kuzynce, niż otrzeć się o tę kobietę niemoralną, która, o ile mi się zdaje, musi być bardzo kosztowna. Jeżeli samo imię pięknej wicehrabiny jest tak potężne, jakiż to dopiero wpływ musi wywierać jej osoba? Spróbujmy sięgnąć jak można najwyżej. Trzeba brać samego Boga za cel, jeżeli chcemy zdobyć coś w niebie.	Co do mieszania się różnych szczepów to dzieją się ciekawe rzeczy. W Pradze jest jeden kelner z Murzynów, Krystian, którego ojciec był królem abisyńskim i pokazywał się za pieniądze w Pradze na Sztvanicy w jakimś cyrku. Zakochała się w nim pewna nauczycielka, która pisała wierszyki o pasterzach i strumykach leśnych i drukowała je w czasopiśmie „Lada”, przeznaczonym dla ognisk rodzinnych, więc poszła z nim do hotelu i cudzołożyła, jak stoi w Piśmie świętym, a następnie strasznie się dziwiła, gdy urodził się chłopczyk całkiem biały. No tak, ale po dwóch tygodniach dzieciątko zaczęło czerwienieć, a po miesiącu zrobiło się ciemne. Po upływie pół roku chłopczyk był tak czarny jak jego ojciec, król abisyński. Moja nauczycielka poszła ze swoim dzieckiem do kliniki chorób skórnych, żeby jej synka odbarwili, ale tam jej powiedzieli, że ma on na sobie akuratną i rzetelną skórę murzyńską i że nic na to poradzić nie można. Więc jej się od tego wszystkiego pomieszało w głowie i zaczęła listownie rozpytywać się po gazetach, co się robi przeciwko murzyństwu. Dostała się ostatecznie do Katarzynek, a Murzynka zabrano do sierocińca, gdzie wszyscy mieli z niego ogromną uciechę. Ten Murzyn wyuczył się kelnerstwa i chodził po kawiarniach nocnych jako tancerz. Jeszcze dzisiaj rodzą się po nim czescy Mulaci z wielkim powodzeniem i dobrze im z tym, bo już nie są tacy kolorowi jak on. Pewien medyk, który bywał często „Pod Kielichem”, mówił nam, że ta sprawa bynajmniej nie jest taka prosta. Taki mieszaniec płodzi dalej mieszańców, którzy są już we wszystkim podobni do białych, aż raptem w jakimś tam pokoleniu zjawi się nieoczekiwanie Murzyn. Niech pan sobie wyobrazi, co to za miła niespodzianka. Żeni się pan z miłą panienką okropnie białą i bęc, rodzi panu Murzyna! Jeśli przypadkiem przed dziewięcioma miesiącami zdarzyło się jej być w jakim „Variété”, gdzie odbywały się walki zapaśnicze, w których brał udział na przykład jakiś Murzyn, to przypuszczam, że w umyśle pańskim zakiełkowałaby nieufność.	Zwątpienie, Naród, WalkaJam Rusin, krew z krwi i kość z kości. Mogiły książąt Światołdyczów w tej ziemi leżą, więcem ją kochał, ją i ten lud boży, który u jej piersi żywię. Widziałem krzywdy z obu stron, widziałem swawolę dziką Zaporoża, ale i pychę nieznośną tych, którzy ten lud wojenny schłopić chcieli pokój wam.!, bo tak kazała mi krew, serce, bo między nimi był król nieboszczyk, nasz ojciec, i kanclerz, i prymas, i wielu innych; bom widział, że dla obu stron rozbrat i gdy się krew już polała, myślałem sobie: będę aniołem pojednania. I poszedłem, i pracowałem, i jeszcze pracuję, chociaż w bólu, w męce i w hańbie, i w zwątpieniu, prawie od wszystkiego straszniejszym. Bo, na miły Bóg! nie wiem teraz, czy wasz książę przyszedł z mieczem za wcześnie, czym ja z gałęzią oliwną za późno, ale to widzę, że rwie się robota moja, że już sił nie staje, że na próżno siwą głową o mur tłukę i że schodząc do grobu widzę jeno ciemności przed sobą zgubę powszechną!	Ten nieszczęśliwy nazywał się Jeanrenaud Nazwisko to powinno panu wytłumaczyć moje postępowanie. Nie mogłem bez najżywszego bólu myśleć o tajemnej hańbie, jaka ciążyła na mojej rodzinie. Ten majątek pozwolił memu dziadowi zaślubić pannę de Navarreins-Lansac, dziedziczkę młodszej linii, o wiele bogatszej wówczas niż starsza linia Navarreins. Mój ojciec stał się wówczas jednym z najbogatszych panów w kraju. Mógł zaślubić moją matkę, pannę de Grandlieu, z młodszej linii. Mimo iż źle nabyte, dobra te dziwnie nam wyszły na szczęście. Postanowiwszy rychło wynagrodzić zło, napisałem do Szwajcarii i nie miałem spokoju, dopóki nie znalazłem śladu spadkobierców protestanta. Dowiedziałem się wreszcie, iż Jeanrenaudowie, doprowadzeni do ostatecznej nędzy, opuścili Fryburg i wrócili do Francji. Wreszcie odkryłem w imć panu Jeanrenaud, prostym poruczniku kawalerii za Bonapartego, spadkobiercę tej nieszczęśliwej rodziny. W moich oczach, proszę pana, prawo tych Jeanrenaud było jasne. Dla faktu przedawnienia, czyż nie trzeba było, aby grabież mogła być zaczepiona? Do jakiej władzy wychodźcy mieli się uciec? Ich trybunał był w niebie lub raczej, proszę pana, trybunał był tutaj Nie chciałem, aby moje dzieci mogły myśleć o mnie to, co ja pomyślałem o moim ojcu i o moich przodkach; chciałem im przekazać ojcowiznę i herb bez zmazy, nie chciałem, aby szlachectwo było kłamstwem w mojej osobie. Wreszcie, politycznie biorąc, czy emigranci, którzy protestują przeciw konfiskatom rewolucyjnym, powinni sami zachować majątki będące owocem konfiskat uzyskanych przez zbrodnie? Natknąłem się u pana Jeanrenaud i jego matki na najsurowszą uczciwość: gdyby ich słuchać, pomyślałby ktoś, że to oni mnie obdzierają. Mimo moich nalegań, przyjęli jedynie tę wartość, jaką miały ich dobra w dniu, gdy moja rodzina otrzymała je od króla. Ustaliliśmy wspólnie tę sumę na milion sto tysięcy franków, których spłatę zostawili do mojej możności, bez procentów. Aby to osiągnąć, musiałem się wyzuć z moich dochodów przez długi czas. Tutaj, proszę pana, zaczęła się strata niektórych iluzji, jakie sobie czyniłem co do charakteru pani d’Espard. Kiedy jej zaproponowałem, aby opuścić Paryż i udać się na prowincję, gdzie z połową jej dochodów moglibyśmy żyć przyzwoicie i osiągnąć rychlej restytucję (o której jej powiedziałem, nie zdradzając wszakże całej doniosłości faktów), potraktowała mnie jak wariata. Poznałem wówczas prawdziwy charakter mojej żony: byłaby pochwaliła bez skrupułów postąpienie mojego dziada i byłaby sobie drwiła z hugonotów! Przerażony jej chłodem, jej obojętnością dla dzieci, które mi oddała bez żalu, postanowiłem jej zostawić jej majątek, po spłaceniu wspólnych długów. Nie jej zresztą rzeczą było płacić za moje głupstwa, rzekła. Nie mając dość środków na to, aby żyć i aby nastarczyć na wychowanie dzieci, postanowiłem wychowywać je sam i uczynić z nich dzielnych ludzi i szlachciców. Lokując moje dochody w rencie państwowej, zdołałem się wypłacić o wiele wcześniej, niż myślałem, skorzystałem bowiem z korzyści, jakie dała szybka zwyżka renty. Zachowując cztery tysiące franków dla synów i dla siebie, mógłbym był płacić jedynie sześćdziesiąt tysięcy franków, co byłoby wymagało niemal osiemnastu lat, aby dopełnić dzieła oczyszczenia, podczas gdy niedawno spłaciłem resztę miliona stu tysięcy, które byłem winien. Tak więc, mam to szczęście, iż dokonałem tej restytucji, nie wyrządzając żadnej szkody moim dzieciom. Oto, panie sędzio, powód sum oddawanych pani Jeanrenaud i jej synowi.	Dlatego właśnie, że ty pozwalasz sobie żartować, ja żartować przestaję; zbliż no się tu mości żartownisiu, a gdyby ta przygoda, która wprawdzie skończyła się na niczym, była istotnie straszną, to czyliż nie okazałbym wtedy tej samej odwagi i poświęcenia, jakie w dobrej wierze okazałem na próżno przed chwilą. Rycerz, Sługa, Szlachcic, ChłopCzyliż taki rycerz, jak ja, może mieć poziomą zdolność rozróżniania odgłosów, które słyszy, i zgadywać, czy one od młynów i tartaków lub skądinąd pochodzą, gdy zwłaszcza młynów podobnych nie widział nigdy? Rzeczą to jest raczej takiego mizernego chłopa, jak ty, poznawać przedmioty, wśród których zrosłeś i chowałeś się z nimi pospołu; lecz spraw no, niech te sześć młynów w sześciu olbrzymów się zamieni i daj mi ich jednego po drugim lub wszystkich razem nawet, a jeżeli nie oddam ci ich wszystkich, każdego bez głowy, pozwalam ci wtedy żartować bezkarnie do woli.	Ba, prawda, jakoże masz wiedzieć, kiedyś tu prosto zajechał, a gadaliśmy jeno o Zbyszku! Sierota jest! Zych zgorzelicki po prawdzie nigdy w domu miejsca nie przygrzał, chyba że miał gości. Inaczej zaraz mu się w Zgorzelicach cniłocnić się (daw.) więc, zatem. do niego opatopat (ok. 1365–1406), książę cieszyński, zginął zamordowany w podróży. Kronika Długosza podaje błędną datę zajścia (1 stycznia 1400) lepiej, bo z dokładnością do miesiąca, dopasowaną do czasu akcji powieści. i jego z sobą prosi. A Zychowi w to graj, ile że z księciem się znał i nieraz się z nim weselił. Przybywa zatem Zych do mnie i powiada tak: „Jadę do Oświęcimia, a potem do Glewic, a wy tu miejcie oko na Zgorzelice”. Mnie zaś zaraz coś tknęło i powiadam tak: „Nie jedźcie! pilnujcie dziedziny i Jagienki, bo wiem, że Cztan z Wilkiem coś ci złego zamyślają”. A trzeba ci wiedzieć, że opatopat laska, kij. i ze Zgorzelic wyrzucił. I dobrze, ale nie bardzo, bo się okrutnie zawzięli. Teraz jest trochę spokoju, gdyż się wzajem poszczerbili i leżą, ale przedtem nie było i chwili pewnej. Wszystko na mojej głowie: obrona i opieka. A teraz Zbyszko znów chce, abym jechał... Jako tu będzie z Jagienką pojechał. No i ucztowali, weselili się! Z Glewic jechali do ojca księcia Przemka, do starego NosakaPrzemysław I Noszak (ok. 1365–1424), książę raciborski od ok. 1380., z nienawiści ku księciu Przemkowi zbójów pod przewodem Czecha ChrzanaJerzy Chrzan nasłać.. I książę Przemko legł, a z nim razem i Zych zgorzelicki, strzałą w tchawicę ugodzon. Opata cepem żelaznym ogłuszyli, tak że dotychczas głową trzęsie, o świecie nie wie i mowę bodaj na zawsze utracił. No, Chrzana stary książę Nosak od pana na Zampachu kupił i tak go udręczył, że najstarsi ludzie o podobnej męce nie słyszeli tydzień. temu przywieźli tu Zycha i pochowali.	Pani jesteś zachwycającą! sięgając po jéj rękę.	No, to tym bardziej! Otóż mówiłem sobie tak: dlaczegóż ty się śmiejesz? Albo ci jest cale obojętny i sercu twojemu obcy, wtedy bądź mi zdrowa! Odkochałaś się ty, odkocham i ja się. Albo się śmiejesz dlatego, abyś się pastwiła nade mną i mściła się w sposób tak nieludzki za bagatelę, za głupstwo, za to, żem nie chciał przegrać procesu i kawałka fortuny mojej poświęcić dlatego, abym ci niebacznie danego i niezastrzeżonego dotrzymał parolu i pojęczał jakie pół chwili przy twoich nogach, a wtedy, toś ty żona dla samego szatana, ale nie dla mnie. Takie dilemmadilemma (gr.)	Co tu dużo gadać, towarzysze. Wytrzymamy naturalnie i koniec. Tylko patrzeć, ruszy się proletariat na tyłach, jak się dowie, że Paryż trzymamy w garści, i pójdzie nam na pomoc. Miesiąc czy rok czekać wypadnie przetrzymamy się i dłużej. W elewatorach, towarzysze, sam widziałem, przechowali dla nas naturalnie burżuje krztynę pszenicy. Jakby tak wyśpekulować i odjąć sobie tę pszenicę od ust, a dociągnąć jako tako do wiosny, to potem już bagatela. W mieście pod koniec lata, ani chybi, mielibyśmy już zboże z nowego zbioru. Nie jeden rok można przetrzymać takim sposobem, a ile zechce. Ruszyć nas burżuje nie ruszą dżuma. A my im tu tymczasem takiego piwa nawarzymy, że, nie pijąc go, syci będą. Główna rzecz, towarzysze	Wybaczy łaskawa pani formę i treść życzenia. Lecz w transie wolno medium nie liczyć się ze względami towarzyskimi. Obecność łaskawej pani w łańcuchu widocznie mu przeszkadza; prawdopodobnie płyną od niej prądy, które utrudniają wywiązanie się jego teleplazmy.	Tak jest, mój jegomość; muszę już wszystko dokumentnie opowiedzieć. Jak mi tedy rzekł, że teraz pieniędzy nie ma, takem do reszty serce dla niego stracił i myślę sobie: „Poczekaj, oddam ja ci przysługę!” A on mówi: „Chorym jest, nie mam siły do podróży, a droga daleka i niebezpieczna mnie czeka. Jeżeli się, powiada, na Wołyń dostanę to już będę między swoimi, ale tam nad Dniestr nie mogę jechać, bo sił nie staje i trzeba, powiada, przez wrażywraży (z ukr.) jedź ty za mnie”. Więc ja pytam: „A dokąd?” Pytam: „Kniaziówna?” rzecze.	Nie będę ci przeczył ale zawsze to bardziej elegancko, aby były tego samego koloru co suknia. A przy tym, bądź spokojny: ledwo przyjechałaby na miejsce, spostrzegłaby się i wtedy ja musiałbym dyrdać po czerwone pantofelki. Jadłbym obiad o dziewiątej. Do widzenia, dzieci idźcie sobie, zanim Oriana zejdzie. Nie dlatego aby nie lubiła widzieć was obu. Przeciwnie, dlatego że was zanadto lubi. Jeżeli was jeszcze tu zastanie, znów zacznie gadać, jest już bardzo zmęczona, przyjedzie na obiad: trup. A wreszcie, przyznam się wam szczerze, że umieram z głodu. Jadłem śniadanie ot, na chybcika, na wysiadanym z pociągu. Był wprawdzie ten przeklęty sos bearnaise, ale mimo to przyznam się, że nie gniewałbym się, ale to wcale a wcale, żeby już siąść do stołu. Za pięć ósma! Och, kobiety! Rozchorujemy się oboje na żołądek. Oriana jest o wiele mniej odporna, niżby ktoś przypuszczał.	Czekaj waćpanna. Jakoś duch wstępuje we mnie znowu. Bywało się w różnych okazjach. Wolnym czasem opowiem waćpannie, co mnie w Galacie spotkało, z czego wraz zmiarkujesz, że i wtedy krucho było ze mną, a przecieżem się własnym dowcipem z tamtych terminów salwował i wyszedłem cało, chociaż mi broda, jak to widzisz, posiwiała. Ale musimy zjechać z gościńca. Skręć waćpanna... tak właśnie. Waćpanna tak koniem powodujesz, jak najsprawniejszy kozaczek. Trawy wysokie, żadne oko nas nie dojrzy.	Tak! tak! wytłumaczysz się. Ja was znam i wasze świadki cygańskie. Wiązać!	W Bukowcu pani długo nie wytrzyma, to wiem, ale chybaby pani zamąż wyszła?	A czy pani, panno Wando, osłodziła tę wodę dla naszej kuzynki, czy to zrobiła ona sama?	Niestety, droga pani mój urząd, a szczególnie czasy, w których żyjemy, nakazują mi surowość. Muszę być surowy. Kilkakrotnie oskarżałem już w sprawach politycznych i dowiodłem pod tym względem mej nieskazitelności. Na nieszczęście to jeszcze nie koniec.	Nie, nie, i koszulka ładna, jak się patrzy, śmiało może pani go przyjąć.	Pani mi odpowie?	Tak.	A jednak, a jednak. Porzućmy ten temat. Pan woli nie wiedzieć, niźli się potrudzić, by coś zrozumieć... Miliarder Dawid będzie wydalony jutro z granic państwa. Nie wątpię na chwilę, że się osiedli na swojej wyspie i że poczują tego łowcę treści niebawem wszyscy, nawet solidny i na sensacje wstydliwe łakomy, potężny „Excelsior”.	Bo twój wujaszek Pławicki jest najnudniejszą i najnieznośniejszą figurą na świecie, nie mówiąc o twojej kuzynce, która jest bardzo miła panna, ale odmienia od rana do wieczora swój nieodżałowany Krzemień przez wszystkie siedm przypadków, dodając do każdego łezkę. Ty tam mało bywasz, ale wierz mi, że to jest także niepospolicie nudne.	Moim ołtarzem jest ta kuchnia, ten dom moim grobem. Ehem, ehem Udusić się można w tym dymie, ehem, ehem. Co mi zostało z życia? Cały świat mi się skurczył do tej zapluskwionej nory, do tego paleniska, do tych fajerek. Piekło... Oglądam tylko wszy, pchły, pluskwy, karaluchy i inne robactwo. Już nie pamiętam nawet, kiedy ostatni raz... Ehem, ehem. Świata bożego nie widzę... Ehem, ehem.	Pożegnałam go i wytłómaczyłam się listem; zresztą, mówiła Laura, dziękuję mu jeszcze przez usta pańskie, dziękuję panu za jego troskliwość i zaklinam, jeśli nie chcesz mi uczynić przykrości... wracaj.	Znam go i wiem, że Pan Bóg ciężko te dzieci skarze na swoich dzieciach i dobytku, ale to ino głupie chłopy! Ale żeby taki pan, co tyla pieniędzy miał, co jego córki były kiej królewny i takie uczone, miały tak samo zrobić z ojcem, to mi się nie widzi, nie uwierzę, panienko, to jaże mnie cosik w sercu kole... Moja Anusia takby nie zrobiła! o, nie!	Czy waści wspomina? Mówię waćpanu, żem i sam już nie rozumiał, skąd się tam w niej powietrza na tyle wzdychań bierze. Aż się wszyscy litują, a najbardziej mniszeczki, bo je sobie przez swoją słodkość całkiem zjednała. Toż ona i mnie wyprawiła na one hazardy, których o mało zdrowiem nie przypłaciłem, żeby to koniecznie do waści iść a dowiedzieć się, czyś żyw i zdrów. Chciała też nieraz posłańców wyprawiać, ale nikt się nie chciał podjąć, więcem się w końcu zlitował i do waszegom obozu się wybrał. Jakoż gdyby nie przebranie, pewno bym głową nałożył. Ale mnie za dziada chłopy wszędy mają, bo i śpiewam bardzo pięknie.	Ja tylko ten raz. Potem będziesz jeździł sam. Chyba chcesz się zaraz oświadczyć?	Kto wie czy przepowiednie się nie ziszczą, nosi on imiona Claudyusza, może będzie naśladowcą szaleństw jego; krew Domitiusa, płynąca w żyłach Cezara, niewiele nam obiecuje.	Skąd ja mam mieć naboje?	Sterować będzie pluskwami, a nie Polską!	Zapasowy! Wezmę go sobie. Już nigdy nie wspomnę Głębockiego.	Zaraz, mamo, tylko dobrze nad tym się zastanów: czy oni, no i stryj, mogą przypuszczać, że ja byłem gdzieś za granicą?	Com uczynił? Ubiłem wściekłego psa Idź do domu synku... muszę z obiadem do króla.	Idź, drogi przyjacielu Nie opuszczaj dla nas obowiązków, tym bardziej gdy cię wzywa służba dla króla. Idź więc, gdzie cię wzywają obowiązki urzędu.	Jeżeliby matka Dory a żona brata naszego Francisa nie sądziła, że nie ma u jej stołu dość miejsca dla pomieszczenia całej rodziny, lepiej by na tym wyszły obie strony.	Ale jak przetransportować takie ryby do Paryża?	Ani jednego chojaka ściąć nie pozwolić!	Będę go lepiej podchodził!	Dlaczegoś nie chciała?...	Do spisku nigdy; mogę z panią być tylko w otwartej wojnie.	Ha! na desperacją ci się widzę kochanku zebrało. Ależ rozsądny człowiek póki ma grosz, zdrowie i dobry żołądek, nigdy desperować nie powienien, bo to wielkie, wielkie głupstwo!	Któż panom zaręczy, że nie znaleźlibyście więcej takich wyjątków w piwnicach i za kontuarami. Poszukajcie.	Nie, jeno zabijam!	Nie, nie... nie chcę słuchać	Nigdy więcej nie popełnię takiego głupstwa, żeby się zakochać w człowieku nie z naszej sfery.	O tym nie wątpię	Okrutnego stracha Szwedzi przed Tatarami mają i ponoś żołnierze dziwy sobie o nich prawią, od czego terrorterror, terroris (łac.) mówili patrzący na Tatarów.	Ot, jak to młodemu zawżdy pstro w głowie, za łaską pana Jędrusia; czyście, paniczkowie, aby na jedno okamgnienie rozważali tę diabelską przygodę? Włosy na głowie stają! Nastusia biedniątko słabuje od wczorajszego rana; zaziębiła się bez to otwarte okno.	Przyznam ci się, że nie widzę, przyjacielu.	Słuchaj, to jest głupia historia. Ona jest o trzy klasy niżej i nie jest na tyle inteligentna (on pokręcił głową)	Tamci nie wrócą.	Tere-fere! Sen mara! Ot, lepiej chodź do obory, pokażę ci z latarnią, jakie u nas cielęta dał Bóg na kolendę. Klacz także zrobiła niespodziankę. Źrebak jest jak malowany. Chodź!	W Węgrzech będzie zajęty Turcy mu tam grożą, bronić się musi...	Witaj, panie de Bergerac! jakżem szczęśliwa, że pana oglądam! Przez długie dwa tygodnie skąpiłeś nam swej obecności! Czyś chorował?	Zapewne. Ale czy o tym się pamięta? Wtedy nie było trosk.	Żebym skapiał, a prosił ich nie będę!	A tośmy babę przyhaczyli! Cha, cha, cha...	A ze swoich rzeczy uratowałeś coś, Rafale?	Ani myślę.	Będziemy doić drzewo?	Co mianowicie?	Co słychać?	Co takiego?	Co? Naprawdę tu była! Co ci się jeszcze śniło?	I zapada w sen...	Jak myślisz	Jakieś pół roku temu.	Jakże Dominikowa?	Jegomość!	Jest trochę mąki na chleb i na kluski, kartofle też. Jest groch, kasza i czasem może być mleko	Jim przebaczy mi wszystko.	Kobieta, Małżeństwo	Konie panience zaprzęgać?	Któżeś ty jest?	Mamy świeżutkie ostrygi.	Marzyłem o walcu z panią tyle tygodni!	Maszko mnie zatrzymał Co tu słychać?	Najlepsza to metoda.	Natychmiast przyjedzie	Nic a nic, mój czarny kamracie Żadnych ropuch, których donośny rechot dorównuje hałaśliwej pracy cieśli okrętowych naprawiających kadłub.	Niewątpliwie ale co znaczą dwa karabiny przeciwko armatom brygu?	O, drogi gospodarzu, uważaj! Lepsze jest wrogiem dobrego.	Pan mnie obraża!	Pragnę ją zwyciężyć, pragnę zastąpić rywala mojego.	Pytała was?	Szantaż, Tajemnica	Są to wielce poważani ludzie	To w taką porę waju ciężej niźli inszym.	W którym miejscu?	Wczoraj właśnie wypłaciłem już chłopom za ostatnie fury.	Więc cóż?	Więc wolałem odejść ta sprawa musi być pogrzebana.	Zazdrość? O co?	Ze mną koniec koniec, koniec...	Znudzonym, śmiertelnie znudzonym Bogiem	Zobaczymy, zobaczymy...	Zwyciężasz dzikie źwierzęta?	Złośliwe staruchy!	À propos, jak pan znajduje hodowlę bydła i koni?	„A to znaczy?”
Owszem ten warunek jest do przyjęcia, ale proszę zamknąć oczy i dać słowo, że pan nie spojrzy, póki nie powiem „już”.	Brawo! Cieszę się, słysząc, że pan tak mówi, to dobra wróżba dla losu Dantèsa.	Głupstwa pan gadasz!...	On to już w sobie nie ma nic a nic z marynarza! Naprawdę, to brygiem kieruje pan Shuan; ten jest najlepszym marynarzem z zawodu, pomijając pijaństwo; powiadam ci, że w to wierzę! Ba, spojrzyj no tutaj! On to zrobił... pan Shuan to zrobił...	Pan Wokulski ma rację	Główna rzecz w tym, żeby zawsze mówić jasno i wyraźnie Gdy w roku 1912 w kościele Św. Ignacego w Pradze byli misjonarze, to jeden z nich wywodził na kazaniu, że chyba z nikim nie spotka się w niebie. A na tych wieczornych ćwiczeniach duchownych był pewien blacharz Kuliszek, który po nabożeństwie mówił w gospodzie, że ten misjonarz musiał nagrzeszyć co niemiara, skoro mówił w kościele jak na publicznej spowiedzi, że z nikim się w niebie nie spotka. Czemu to takich ludzi wysyłają na kazalnicę? Należy zawsze mówić jasno i wyraźnie, a nie kręcić tak i owak. „U Brejszków” był przed laty pewien kiper, który miał ten zwyczaj, że gdy po całodziennej pracy wracał czasem do domu, to wstępował do jednej nocnej kawiarni i przepijał do nieznanych sobie gości: „Wy się na nas, a my na was...” Za to dostał od jakiegoś przyzwoitego pana z Jihlavy tak siarczyście po gębie, że właściciel kawiarni po zamieceniu lokalu zawołał swoją córkę, która była uczennicą piątej klasy, i zapytał ją, ile właściwie zębów ma człowiek dorosły. Ponieważ tego nie wiedziała, więc ojciec wybił i jej w gniewie dwa zęby, a na trzeci dzień otrzymał od tego kipera list, w którym to liście zacny kiper tłumaczył mu się i przepraszał go za wszystkie przykrości wynikłe z jego przyczyny. Zapewniał, że nie chciał rzec nic nieprzyzwoitego, ponieważ powiedzenie to brzmi naprawdę tak: „Wy się na nas, a my na was nie gniewamy”. Kto się wyraża dwuznacznie, z góry winien zastanowić się nad możliwymi następstwami. Prosty człowiek, który mówi tak, jak mu dziób urósł, mało kiedy dostanie po gębie. A jeśli pomimo to zdarzy mu się taka rzecz niemiła, to w ogóle nauczy się potem trzymać język za zębami, gdy jest w towarzystwie. Oczywiście, i to prawda, że o takim człowieku każdy myśli, że jest fałszywy i Bóg wie jaki jeszcze i że takiemu też dostanie się nieraz po pysku, ale powaga jego i roztropność też ma swoją wartość, bo powiadają, że to człowiek mądry, który ustępuje, bo gdyby się stawiał, to dostałby dwa razy tyle. Taki człowiek musi być skromny i cierpliwy. W Nuslach jest niejaki pan Hauber, otóż tego pana pewnej niedzieli w Kundraticach na szosie pchnęli nożem przez pomyłkę, gdy powracał z wycieczki z Bartuńkowego Młyna. Z tym nożem w plecach wrócił ten pan do domu, a gdy żona pomagała mu zdjąć surdut, to przy sposobności wyjęła i ten nóż i nazajutrz krajała nim już mięso na gulasz, ponieważ nóż ten był ze stali soligeńskiej i dobrze był wyostrzony, a oni mieli w domu wszystkie noże tępe i szczerbate. Ta niewiasta chciała potem mieć cały komplet takich noży i zawsze w niedzielę wysyłała męża do Kundratic na wycieczkę, ale pan Hauber był człowiekiem tak skromnym, że nie chodził nigdzie na dalsze wycieczki, lecz wybierał się najdalej do gospody „U Banzetów” w Nuslach, bo wiedział, że gdy siedzi w kuchni, to Banzet wyrzuci go wcześniej, niż ktokolwiek zdążyłby podnieść na niego rękę.	Przypuśćmy. Ale on mają szatański dar odgadywania w człowieku jego słabych stron. Co się mnie tyczy, to wyznaję, że wolę zejść czasem z drogi pracowni Nr 5. Niech się to nazywa słabością, ale dzięki temu, zdaje się, jestem tu jedynym człowiekiem, którego oni nie doprowadzili do szału swymi swymi względami.	Jak te ostatnie komorniki ostalim, jak te dziadaki, ani tej kapki mleka, ani pociechy żadnej! Tylem się dorobiła na swojem, tyle! Mój Jezu! Mój Jezu! Drugie zabiegają, jak te woły orzą i jeszcze coś do domu przykupują, a ten ostatnią krowę, com od ojców dostała, sprzedaje... Już chyba ostatnia marnacja przyjdzie, ostatnia!	I obiecujesz mi, że będziesz ściśle stosowała się do moich dyrektyw?	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	Wielkie rzeczy. Ja od dwunastu lat. A ruszałam się dużo wcześniej.	Łatwo mi wynieść się bo mam lotne czółno i pięciu wioślarzy. Ale dajże mi, wasza dostojność, jakiś znak do pana mego, Dagona...	Są to rzeczy tak przykre, że lepiej dla Ignasia nie wiedzieć powodów. Czas jakiś wahałem się nawet, czy o nich nie zamilczeć, ale nie!... Trzeba, żeby się o wszystkiem dowiedział, bo tu chodzi o coś ważniejszego, niż jego miłość własna. Może oburzenie i wstręt dopomogą mu do zniesienia nieszczęścia. Małżeństwo jest zerwane, bo panna Castelli nie jest warta ręki takiego, jak on, człowieka	Bluźnisz waść! Wojewoda witebski! ba! ba! Niech żyje wojewoda witebski!... A ty, Michale, do ekspedycji! żywo do ekspedycji! Niechże tu piskorze w tym błocie szczuczyńskim zostają, a my pójdziemy do Białegostoku, gdzie może i innych ryb dostaniem... Chały też tam bardzo przednie Żydzi na szabas wypiekają. No! przynajmniej wojna się rozpocznie. Bo mi już tęskno... A kiedy Radziwiłłem przetrącim, to się i do Szwedów weźmiem. Pokazaliśmy im już, co umiemy!... Do ekspedycji, Michale, bo periculum in morapericulum in mora (łac.: niebezpieczeństwo w zwłoce)	Nie opłaca się próżnować i wałęsać się Jestem tym zmęczona i wezmę się porządnie do nauczenia się czegoś.	A jakże! Już my mówili, że Witold może przestanie do nas chodzić, bo może Witoldu ociec zabronił...	Ach, syn... Starszy już jest i obszedłby się beze mnie. Zapomniałby wkrótce... A teraz znowu te przejścia, te rozmowy, te tłumaczenia!	Bawię się z panną Swann na Polach Elizejskich, jest przemiła.	Choćbym cię do złego prowadził, nie ty będziesz odpowiadał.	Chłop, Idealista, Szlachcic, Przemiana mało nie pękła z jednej parafii, dali szeląg na most w innej parafii? Przenigdy by nie dali w dawnych czasach! Chłop dawny, chłop zimny ugór, chłop płona i martwa rola, którego duszę potworną, zimną i martwą, utopioną w liczeniu zysku, my niszczymy... Bo trzeba ci wiedzieć, że my niszczymy chłopów i stwarzamy obywateli. Precz ze szlachtą i precz z chłopami! słyszysz	Dobrze więc, zatem ułożę akt każda ze stron otrzyma kopię dziś wieczór; rozmyślicie to sobie przez jutrzejsze rano, następnie jutro po południu, o czwartej, po rozprawie, podpiszecie. Panowie umorzycie pretensje Métivieira. Ja wystosuję pismo do sądu, aby wstrzymano proces, i podpiszemy wzajem akty zrzeczenia.	Doświadczałeś się, prawda, ale z bukłakami, nie z olbrzymem i chciał dać więcej niepotrzebnych objaśnień, ale Don Fernand nakazał mu milczenie, a Don Kichot ciągnął dalej:	Gadajże wacpani, gdzie jest klucz od onego nieszczęsnego strychu?	Na film. To by była kapitalna sprawa, Abe. Wyobraź sobie, że bym się kąpała na brzegu morza...	Nie miano czasu ich obedrzeć, wszak prawda? było tam coś pilniejszego do roboty.	Nie o swoją sprawę pobilim się w lesie, to nikt z nas zawziętości nie żywi	Nie, nie! nie wyrzekać się, lecz znaleźć szczęście i radość w czemś innem, w wartościach wyższych!	Nie, pani Gould! Tylko śmierci przez powieszenie. I zostałem nagrodzony ponad moją zasługę.	Niech mi pani wybaczy moją szczerość, ale wątpliwość co do tego wczoraj właśnie powstała w moim umyśle.	No, to daj młotek, kiedy się mądrzysz.	Obie nie do pogardzenia Można z niemi zajść daleko. Lecz oczywista rzecz, że gdy tak rzeczy stoją, musicie trzymać ze starym królem. On i jego przyjaciele pomódz wam mogą.	Prawda że ludzie uważają za pierwszy obowiązek społeczny nauczyć się systematycznie zabijać swoich bliźnich i że u ludów cywilizowanych sława uzyskana za rzezie przewyższa wszystkie inne. Zresztą, niewielkie to we wszechświecie nieszczęście, że człowiek jest nieuleczalnie zły i szkodliwy. Bo ziemia jest kroplą błota w przestrzeni, a słońce bańką gazu, która się wkrótce wypali.	Słuchaj, Barrymore Przybyłem tu w interesie twojego pana. Powiedz mi otwarcie: co ci się nie podoba?	Tak! Śliczny majątek, ale się wszystko rozłazi, bo gospodarstwo prowadzi się prawie po literacku, corocznie przystosowują nowe systemy gospodarowania, a przytem, jak żyją z sobą!	To samo mogliby zrobić bez chodzenia we Wszechniemce, gdybyśmy, stosownie do rady waścinej, szli marszem... w tropy Dyherrna.	Weselą się!	Żaden to sekret W początkach lata oświadczył się o pannę Izabelę marszałek...	A co ja miałem zrobić?	A co, Sargas? Na Niemen może pójdziem? Na Niemen lepiej, he, he, he!	A cóż to była za postać, która znikła?	A figury?... figury!...	A jakże Ten człowiek jest albo szalony, albo pijany... a ja jestem wobec niego bezsilny!...	A jeżeli ja moje chce tylko pić i za dziewczętami biegać...	A o, takim...	A ona?	A przez kogo mógłbyś zepsuć traktat?	Ale ja go kochałam	Ależ ja teraz właśnie nie mogę wyjechać z Paryża, nie wiedząc...	Bardzo dziękuję panu dyrektorowi	Chciałbym z panem porozmawiać, panie sierżancie	Chodź na chwilę, oddamy ci twoje papiery.	Co mam ci powiedzieć?	Co może być nie tak?	Co takiego?	Co waść przez to rozumiesz?	Co, znowu dobroczynna karotakarota (z fr.)	Czy Toktysz jest dobrym człowiekiem?	Czy wiesz czy wiesz, że tu na dnie leży kolumna?	Czy wiesz, panie, że ten ogromny pałac, w którym mieszkamy, wzniósł tylko jeden budowniczy, imieniem Senebi, i w dodatku	Czyś go widział?	Dlaczegóż nie przyjechał?	Gdzie jedziesz?	Haim, haim, panie krawiec!	Hoch!	I robi z rozmysłem	Ich, Jude bin Mörder.	Ile ma?	Ile naszej krwi i łez za te krainy wyciekło!	Ino nie wiada, kto zabroni, wójt trzyma ze dworem, sołtys też i wszyscy, co bogatsi.	Ja zawsze trzymam że lepiej jest aby niewinny został ukarany, niż by winny uszedł kary. Niewinny na tamtym świecie znajdzie nagrodę, życie postrada doczesne a wieczne kupi, winny zaś gdy uniknie stryczka lub topora, rad że mu bezkarnie uszło, brnie dalej w nieprawościach.	Ja?	Ja? Nie, nie, nigdy!	Jak to? Prawdziwy tatarski kumys?	Jakto z domu? więc mieszka u Idalki?	Jakto? On nie wie, że dostał taki spadek?	Jakto? już? już wracać? to ci tak źle u nas?	Kodėl nepasėdėti, naktis da ne ūmai prasidės.  O man suvis ne malonu būtų, kad man kas pamatytų su tokiu darbu.	Komentarze Cezara To moja ulubiona książka.	Miasta już nie ma. Popatrz no w górę. Oto tam widać korzenie wielkich drzew, rozsadzających kamienie. Drzewa nie zwykły rosnąć pospołu z ludźmi	Miłość	Mości Castillanie jutro rano muszę już podziękować panu de Cyrano za gościnność i pożegnać was wszystkich.	Myślę że pani Karolowa na początku listu najtrafniej osądziła swoje stanowisko w tej sprawie.	Natychmiast, jeśli łaska.	Nie możemy tam przyjechać wśród nocy przecie. Osiem stacji kolei, potem dziesięć wiorstwiorsta symbole niewinności, cnoty i skromności..	Nie. Jest zaręczona z innym.	Nie. Już o tym nie mówmy!	No i cóż ta nieszczęśliwa?... Gdzież ona jest?...	O! Źle, bardzo źle Pewna jestem, że gdyby ogień zagasł, zgasłaby też niebawem.	Ostatnia nadzieja, ostatnia myśl, to jest ten Szczerbic.	Rabusie!	Rozumiem.	Sprawiedliwie powiadasz, ino święty godzien był taki cud uczynić.	Tak tylko brodę można i dozwolonym było widzieć	Tak, kapitanie Te błyski pochodzą ze statków i łodzi. Franciszek l’Olonnais rozpoczął natarcie.	To jeno wiatr z deszczem tętni.	To jest kabaret.	To może i lepiej, że pojedziesz. Póki ona cię widzi, nie chce cię i znać, ale jak posiedzi ze mną i z Czeremisem miesiąc, dwa	Z doktor Łucją Kańską	Za bary?	„O, to jest niemożliwe!”
A jak tu u was zawsze ładnie! po naszych białych ścianach, takie mi się tu wszystko wydaje bogate. Pan Stanisław był niegdyś wielki leniuch; bywał u państwa Bigielów i u nas; nigdzie więcej nie chciało mu się bywać, ale teraz pewno się rozruszał i przyjmujecie dużo ludzi?	Mój Boże, nie! Ale przykro mi, że człowiek taki jak hrabia zniżył się do tego rodzaju zysków.	A, to co innego! Mam nadzieję, że się dogadamy.	Szydłowiecki, skocz no do mojej izby, bo mi nie warto po schodach łazić, i przynieś opończę; chłodny wieczór, a mnie kaszel łacno się ima.	To się okaże o jedno proszę miłość waszą, raczcie mi zachować łaskę swą.	Hm pewno się zestarzał. Nawet Nostromo się postarzał, chociaż się nie zmienił. Skoro o nim mówimy, chciałbym pani coś powiedzieć...	Cudownie! Nic się nie martw, nowe perspektywy otworzą się przed tobą, jak się zmienisz w blon­dynkę.	To są... jak by ci rzec... duchy ludzi jeszcze nie narodzonych; nie ich miejsce w niebie, gdyż na nie zasłużyć nie miały czasu. Do czyśćca im się takoż iść nie należy, a już najmniej do piekła, gdyż nie popełniły wcale grzechu. Tych duchów smętnych a błędnych są między niebem a ziemią niezliczone roje i one to właśnie chętnie poddają się woli naszej, służą nam i wszelakie nasze rozkazy spełniają.	To dziwny dom Pewno ci wiadomo, że Pomponię Grecynę podejrzewano o wyznawanie wschodniego zabobonu, polegającego na czci jakiegoś Chrestosa. Zdaje się, że przysłużyła się jej Kryspinilla, która nie może darować Pomponii, że jeden mąż wystarczył jej na całe życie.	Czy w znaczeniu astronomicznym? a dosyć tego. Życie trzeba brać kawałami, choćby w każdej cząstce kryła się nieskończoność).	Jakto? ty się obawiasz?	Jednak to nie ma sensu. Willa jest za duża i ponura. Można by tam zresztą ulokować jakieś biura fabryczne. Najlepiej byś zrobiła, przeprowadzając się do mnie na Ujazdowską. Cała część mieszkania po Halinie i Zdzisławie stoi bezużytecznie. Swoją starą Karolinę mogłabyś też zabrać.	Musi się udać i zostanie pan posiadaczem ładnego pakietu udziałów. Jeszcze jedno. Czy Wenzlowa czytuje dzienniki?	Młodych dwu z sobą się gryzą... a jeszcze mocy całej w rękach nie mają. Wielkorządcami są a ojciec głową.	Nie możesz wstrzymać się od śmiechu, widzisz, ty niegodziwcze!	Nie, widział się z Papacodą...	Pokłóciliście się?	Przyjechałem, aby spytać się ciebie, księże Stanisławie czy zechcesz pojechać do Jodłowéj, poprosić panią Warską o zaopiekowanie się synem Grodzickiéj.	Ty wdajesz się z takimi wszetecznicami?... Powiedz... niech się dowiem o mojej nędzy... A potem odeślij mnie do ojca, w naszą dolinę pustynną, w której obym cię nie była ujrzała!...	W jaki sposób nie zabiłem ciebie, drogi baronie? a ty, drogi Panglossie, jakim cudem jesteś przy życiu, skoro cię powieszono? skąd znaleźliście się obaj na galerach?	Zmęczona nie, ale znudzona. Niech ojciec zgadnie, ile razy mnie zapytano, jak mi się podoba Warszawa?	Znikł i nie ma go. U nas jeżeli kto wyjeżdża, to do Klimontowa albo do Sandomierza. Wszystkie chałupy wiedzą wtedy, że wyjechał do Klimontowa czy do Sandomierza, wróci nad wieczorem albo jutro przed obiadem. Wszystkie Żydy w mieście pamiętają o tym przez dwa dni. Raz tatuńcio jeździł aż do Opatowa, tośmy się do tego zdarzenia tydzień przygotowywali, konie paśli, kurczęta smażyli. A taki książę pojechał w świat	Najjaśniejszy panie surowość pozostaw ministrom, pobłażliwość zaś jest cnotą królewską; posługuj się nią, a zobaczysz, iż dobrze ci z tem będzie.	Nie Nie możesz. Byłeś nim już wystarczająco długo. Posłałeś wiele statków i wielu dobrych ludzi na dno morza. Resztę życia musisz spędzić jako spokojny rolnik. Rekin czeka. Nie marnuj dłużej jego czasu. Zdecyduj się.	Zaraz odpoczniemy, Elżuniu Siądźmy tu w cieniu i zastanówmy się, gdzie jesteśmy. Spójrz, coraz tu ładniej, coraz więcej wody i zieleni. Jak pod tymi palmami przyjemnie! Nareszcie jest czym oddychać!	Samo warczenie psa nie wystraszyłoby go tak dalece, żeby wzywał pomocy, zdradzając swą obecność i narażając się, że go schwytają strażnicy. Z jego okrzyków miarkuję, że odbiegł spory kawał od miejsca, z którego pies go spłoszył.	Troszeczkę tylko! Naprawdę tylko bardzo troszeczkę! Bo Anulka zawsze tak zrobi, że mi mydło wchodzi do oczek!	Nie Ja wymyślam to w miarę jak opowiadam, tylko po to, żeby panu uprzyjemnić najgorętsze godziny popołudnia. No więc Antonio upadł nosem wprost na czerwone węgle, a nasz piękny Pedro i ja skoczyliśmy jednocześnie do góry, jak dwa pajace z pudełka. Pedro rzucił się do ucieczki, przycisnąwszy łeb do ramienia, a ja, nie wiedząc prawie co robię, skoczyłem mu na plecy. Miałem ten rozum, że złapałem go od razu za szyję, ale wszystko, co mogłem zrobić, to zacisnąć mocno palce pod jego szczęką. Pan widział kark tego ptaszka, co? A twardy przy tym jak żelazo. Padliśmy na ziemię. Widząc to, szef kładzie rewolwer do kieszeni.	Pańskie pytanie nie pozostanie bez odpowiedzi Powiem panu na pewno, że w głębi mórz są kopalnie cynku, żelaza, srebra, złota, których eksploatacja byłaby może korzystna. Ale nic nie biorę od tych metali; morze tylko samo dostarcza mi środków wyprodukowania mojej elektryczności.	Nie, panie profesorze; pilno mi odbyć podróż podmorską naokoło ziemi. Toteż tylko wezmę zapas sodu, który mam już gotowy. Zabawimy tu tyle tylko, ile potrzeba na naładowanie go, co potrwa dzień jeden, a potem popłyniemy dalej. Korzystaj więc pan z tego czasu, jeśli chcesz obejrzeć jaskinię.	Robiłem z Mateuszem przy nowym dworze, ale że poganiał i zwiesnazwiesna (gw.) poszedłem z nimi, by odpustu dostąpić i świata coś niecoś przejrzeć.	Ach, coś wspaniałego! Dziś po południu najdroższa moja ciocia przysłała mi paczkę, pełną dobrych rzeczy. Paczki tej nawet nie tknęłam, bo zjadłam dużo leguminy na obiad i byłam bardzo zmartwiona książkami, które mi tatuś przysłał.	Już dałem słowo, że napiszę.	Pan Kajetan Boirouge twierdzi, że pan Lousteau zarabia dwadzieścia tysięcy na rok pisaniem czy pani w to wierzy?	Sądzisz, że mu to zaszkodziło?	Tak Otóż gdybym mógł pomówić z tym człowiekiem, mógłbym może rozwiązać zagadkę zniknięcia pani Comstock Bell. Czy mogliby panowie uzyskać zezwolenie ministerstwa spraw wewnętrznych?	Zobaczymy, zobaczymy. Nie mówmy już o tym, Cruchot. Targasz mi wnętrzności. Czy dostałeś złoto?	Dawniej bardzo go lubiłam. Brak mi go było po prostu. Miał taki spokój, taką dobroć bezinteresowną... O, i my kobiety potrzebujemy czasem przyjaźni, tylko przyjaźni! Ale wy mężczyźni tego nigdy nie zrozumiecie.	Nie wypada Sam pan to przyznać musisz. Otóż jej kuzyn... pan musisz wiedzieć, że wychodzi za swego kuzyna?	Nieboszczyk rodzic mój, który umiejętność tę z jasyru tatarskiego przywiózł. Zwykł on był mawiać, że niewiasta, choćby najmłodsza, matką dla mężczyzny być winna...	No widzisz, Joe! Mówiłem ci, że Huck dobrze to pamięta!	Powiedz mi czy w przeszłości, w Marsylii jeszcze, nie było jakiś nieporozumień pomiędzy moim ojcem i twoim?	Tak!?	Wszystko mi jedno.	Że reżyser każe dać po drugim...	Chodź, pani, zobacz, jak zdepczę tego nędznika...	Jak wszyscy?	W jaki sposób mogłeś naraz zgłupieć do tego stopnia, żeby mu odpowiadać!	A przy tym nienawidzi nas ona, bo to hic mulierhic mulier (łac.: ten kobieta) stronniczka, zwolenniczka..	Ale gdybym wyjechała na miesiące... na lata... na...	Ale... ale one nam stoją na drodze Abe, nie poszedłbyś do nich sam? Ale nie wolno ci zostawić mnie tutaj!	Chciałbym, abyście ty i Bazyli poszli ze mną któregoś wieczora zobaczyć jej grę. Nie mam żadnych obaw o wynik waszej oceny. Na pewno uznacie jej geniusz. Musimy wyzwolić ją z rąk tego Żyda. Jest z nim związana na trzy lata obszar centralnego Londynu na zachód od City of London, stanowiący rozrywkowe i handlowe centrum miasta,  z wieloma teatrami, lokalami rozrywkowymi, sklepami i przedsiębiorstwami. i dam jej możność godnego jej wystąpienia. Oczaruje cały świat, jak oczarowała mnie.	Do czego? Głowy nie mam, ręce już nie te co były. zapóźno...	Nie zaszedłeś do pani de Fischtaminel?	No! zbytnio sobie nie dufajdufać (daw.) dziś popr.: żyje. już nadzieja i będzie, co ma być.	... świętego?	A wiesz pan, gdzie poszedł?	A ślub o której porze?	Aha	Alboż on o majątku myśli? Cierpi nad zerwaniem stosunków, nad niełaską i utraceniem serca dziada.	Bo nic jej nie zdoła podważyć	Bo pewno. Przecie i dziś sami poszli.	Cicho!	Czekam!	Czy mówi pan o Jakubie de Courtrai, rotmistrzu dragonów?	Czy nie masz, przyjacielu, nieco lepszego łóżka dla tego biedaka? Wynagrodziłbym cię za nie.	Czyżby? A potem?	Cóż wy teraz Wilczek robicie?	Dajcie no drugi i machorki!	Dajże spokój jest po prostu stary i zdziwaczały.	Dostałeś pocałunek?	Jeigu Vincų Vincas ir kaltas, tai kuom jo tėvai kalti? O jeigu ne kaltas?	Milcz!	Musimy lecieć, bo zginiemy. Uciekajmy!	Nic ci nie muszę opowiadać.	Nie można. Chańska robota	Nie poznajesz mnie?...	Nie puścisz wasan?	Nie, proszę pana. I ja bardzo pana proszę, doktorze, o szczerą prawdę	Niewiem, powtórzył Tomko	No, dobrze, dobrze Jeśli was to bawi, to sobie mówcie, szkody wam to nie zrobi. Colinie, czy w nocy zażywałeś brom?	No, to otwieraj. Spiżarnia czy co?	O czym oni tam rajcują w kącie?	O kobietę?	Och, panie Gray, robi to zawsze moja służąca, gdy jej dokuczę.	Ona? Aniśmy jej nosa nie widzieli.	Panie Pencroff czy będzie łaskaw wziąć moje buty i przymierzyć, czy dobrze pasują do śladów?	Powiedzieć panu dzień dobry Poza tym wizę wyjazdową i wjazdową.	Skąd ksiądz wie o tym? Ja tego nie wiedziałem.	To mój Mateusz, telegram!	To sutanna	Trzeba posłać kogoś do księcia.	Trzebaby od czegoś jednak zacząć, rzekła księżna.	W Egipcie?	W tym miejscu stanie chałupa!	Wiecie przecie dobrze, wino młode ze wzgórz andegaweńskich?	Za miesiąc będziesz moją żoną, będziemy w Głębowiczach.	Zaś on naprawdę ma taką fortunę?	Ze Sandomierskiego? Syn pana Marcina?	Łuki, strzały! To zabawki dobre dla dzieci!
Nie potrafię myśleć o niczym innym, tylko o moim praniu i dziwi mnie, że pani może mówić o królikach, mając przed sobą taką przyjemność. Znajdzie pani stos bielizny w kącie kabiny. Jeśli pani wybierze po parę sztuk najpotrzebniejszych rzeczy i przepierze je pani w balii podczas naszej przeprawy, będzie to dla pani przyjemność, jak to pani słusznie powiedziała, a dla mnie prawdziwa pomoc. Znajdzie pani przygotowaną balię i mydło, na blasze stoi kocioł, a jest i kubeł do nabierania wody z kanału. Będę przynajmniej wiedziała, że pani się bawi, zamiast siedzieć tu bezczynnie i patrzeć na krajobraz, i ziewać od ucha do ucha.	Ach nie mogę słyszeć tego nazwiska, aby nie pomyśleć równocześnie o biednej księżnej de Langeais, która znikła niby spadająca gwiazda! Oto pan de Rastignac i pani de Nucingen, żona dostawcy, bankiera, spekulanta, pośrednika na wielką skalę, człowieka, który narzuca się Paryżowi przez swój majątek i który, jak słychać, niewiele ma skrupułów w jego pomnażaniu. Robi wszelkie wysiłki, aby przekonać świat o swym przywiązaniu do Burbonów; próbował już nawet dostać się do mnie. Biorąc lożę pani de Langeais, żona jego mniemała, iż odziedziczy także jej urok, dowcip i powodzenie. Wiecznie bajka o sojce, która stroi się w pawie pióra!bajka o sojce, która stroi się w pawie pióra	Są takie, których nie można zagonić, przymusić do odpoczynku. Są i takie, co śpią w dzień, a po nocy włóczą się w ogrodach. Ale ogrody dają wielkie zyski, gdyż większość ogromna w nich pracuje. Co dzień odchodzą do Kielc wozy z warzywem, owocami, truskawkami, malinami, ogórkami... Mamy w Kielcach własny sklep, który obsługują nasze kobiety. Kilkadziesiąt kobiet pracuje w mleczarni, maślarni, serowni, w „izbie konfitur”, marynat... Bo zważ tylko, że my nie mamy rodzin, nie mamy poczucia własności, nie mamy dla kogo kraść... Pracujemy dla samej pracy. Kilka naszych dziewcząt pasa krowy. Są takie, co po przybyciu na Majdan nie chcą nic a nic robić, wrzeszczą, drą się i biją między sobą, robią skandale, kradną, niszczą rzeczy. Najczęściej takie biorą się z nudów do pasienia krów. W dole za ogrodami, nad rzeką, jest pastwisko. Tam te latawice hasają, dokazują, tańczą, wywrzaskują ohydne pieśni, chichoczą z echem górskim. Z czasem przypatrzywszy się naszemu życiu, znudzone próżniactwem, biorą się cichaczem do byle jakiej roboty, wchodzą w rozkosz gromadzkiego pracowania	Nie umiesz ocenić zaszczytu. Sahib Lurgan sam ciebie zaprasza. Pójdziesz na górę, a później gościńcem aż na sam szczyt, a tam powinieneś zapomnieć na czas jakiś, że kiedykolwiek widywałeś się lub rozmawiałeś ze mną, Mahbubem Alim, co sprzedaje konie sahibowi Creightonowi, którego też nie znasz. Zapamiętaj sobie to zlecenie.	Ale ja jadę w poniedziałek do Algieru, a stamtąd na Przylądek Dobrej Nadziei. I kiedy będę na Przylądku Dobrej Nadziei, nie będę już mógł spotkać mego znakomitego kolega, przepraszam, nie będę mógł spotkać mego konfratra.	Milczysz? Ciężko ci? Czemuż sobie na to nie radzisz?	To sam na tym zyska, bo im nie spłaci długów	Nic nie odpowiedziała nic zupełnie. Milczała. Powiedziałem: „Jakże święta Radegonda może nie wiedzieć, ile wynosi logarytm 9? To przecież nie do uwierzenia!”. Byli tam dymisjonowani pułkownicy, księża, starsze damy i lekarze rosyjscy. Byli zdumieni, a nos Lacarelle’a wyciągnął się aż do pępka. Uciekłem wśród ogólnego potępienia.	Dalipan zdaje mi się, że Aragończyk, co naszą opisywał historię, niewiele co więcej od owego gryzmoły umiał i pisał sobie tak na chybił trafił, co Bóg dał.	Do piekła Popatrzeć na Devil Bay.	Spodziewam się, że w domu nie brak ci szpady, mój panie A na wszelki przypadek, ja mam ich dwie i, jeżeli zechcesz, użyczę ci jednej.	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.	Ale, spaliła się też fabryka Goldberga, na Cegielnianej. Nasza straż jeździła, ale wszystko dobrze poszło, ostały tylko mury. Z suszarni poszedł ogień.	Com mu miał zrobić? Złapałem polano i śmignąłem go leciutko w łeb... Może ze dwa razy, no... niechby trzy. A ten podlec zara ci pokład się na ziemię i puścił farbę. Chciałem mu jeszcze dołożyć za chytrość, ale z chałupy wyleciały tamte. Nawet Fryc miał fuzję w garści, więcem ucikwięcem ucik (gw.)	Cóż macie na swoją obronę?	Na gwoździu zaczepiłem.	Na inną planetę?	O... i ten!... Mój mąż (jestem pewna, że to on) przysyła jej ze wsi bukiety... Rządca tego domu kocha się w niej i bierze od niej komorne z dołu co miesiąc...	Robić? nic, schować na czarną godzinę. Niech ja mam co swojego.	Nie wiem. Nie znam się na tym.	Przeciek z rozmysłu nie głodzi, sama nieczęsto naje się do syta, to skąd i la dzieci weźmie...	To nie do uwierzenia!	Wistocie, być zmuszonym posługiwać kaprysom wiecznego tułacza wielkie to utrapienie; ale biédny wieszcz nie miał żadnego zajęcia, a może i obiadu...	Zdaje się że Samentu został odkryty w jednej z sal Labiryntu i sam się otruł, aby uniknąć mąk... I zdaje się, że odkrył go Mefres, przy pomocy jakiegoś Greka, który ma być bardzo podobny do waszej świątobliwości...	Skończyliśmy dziś wszystko. Mamy jeść obiad razem, razem, czy ty to pojmujesz? Cztery lata minęło, jakem nie jadł obiadu z Delfiną, z kochaną mą Delfinką. Będę ją miał przez cały wieczór przy sobie. Byliśmy w twym mieszkaniu od samego rana. Ja pracowałem w pocie czoła jak wyrobnik. Pomagałem przenosić sprzęty. Ach! Nie wiesz, jaka ona uprzejma u stołu, jak ona będzie się mną zajmowała. „Tatku, zjedz kawałek, to takie dobre.” A ja wówczas jeść nie mogę. O! Dawno już nie byliśmy z nią tacy spokojni, jak dziś będziemy!	Jam tak do mojego więzienia i ciszy nawykła iż mi już nad nie nic więcéj nie było potrzeba.	Nie sądzę, ale do pani mogę mieć zaufanie. Nie rozporządzam gotówką... Hm... Co mogę, to dam.	A co? Widzi babcia! To dziedziczne. Ja nawet czytałem, że obłąkanie nie idzie w prostej linii, ale tak jakoś zygzakiem.	Ależ tak, bezwarunkowo. Nie mogę przecież pójść do hrabiego i powiedzieć mu po prostu: „Oto pański brat”.	Nie ma się panienka czym bawić? Nasze dzieci bawią się drewienkami i kamykami. Biegają jak opętane, a pokrzykują, a przyglądają się wszystkiemu.	Przyznać trzeba, że pani Stanisławie bardzo w nim jest do twarzy, rzekł milczący dotąd pan Spirydjon, nachylając się ku szepczącym kobietom.	Sam to widziałem i nawet odpędziłem jednego podobnego pisarza. Lecz czyliż mogę być wszędzie obecnym, ażeby zapobiegać niesprawiedliwości?	Zapewne, lecz interesy materialne nie pozwolą narażać swego rozwoju dla czystej idei sprawiedliwości i współczucia I może tak jest dobrze.	Nic, nie, moja droga, lękliwość nie należy do licznych wad czy zalet Filipy Gordon	Nie, ty wiesz o tym, że jesteś moim panem i władcą! Ty wiesz, że twoja moc włada nade mną i że jestem twą niewolnicą! Ach! czemuż nie rozjątrzyłam niegdyś ran schorzałego lutnisty? Czemu nie dałam zginąć pogromcy smoka w trawach bagniska? Czemu, kiedy spoczywał w kąpieli, nie spuściłam nań miecza wzniesionego już nad głową? Niestety! nie wiedziałam wówczas tego, co wiem dzisiaj!	A jeszcze aż się tu roi od tych koszatek, co panu wszystko pożerają.	A nie wiesz pan przypadkiem, gdzie mieszka pan Majewski?	A no, to i pojedziemy!	Akurat! Biednym człowiekiem, który posiada dom, gdy ja nie mam nawet własnego łóżka Szczwany lisie! Martwisz się o swoje pieniądze!	Ale jeśli mię tylko kto myśli zarwać, to z miejsca zadzieram ogona i rwę co pary w gnatach!	Ależ zastanów się, panie Ignacy Pomyśl tylko: widziano go w Dąbrowie, jak kupował naboje, potem widziano go w okolicach Zasławka, a nareszcie w samym Zasławiu. Myślę, że w zamku musiało coś kiedyś zajść między nim a tą... tą potępienicą... Bo nawet mnie raz wspomniał, że chciałby zapaść się pod ziemię tak głęboko jak studnia zasławska...	Co to było, Zyga?	Co to?	Dokąd to idziesz?	Ja ci nie chciałem dokuczyć Tak mi się tylko wymknęło.	Jako motyw do rodzinnego...	Kule się tamtych ścian nie imają. Z dachów granaty staczają się, jakobyś bochenkami rzucał. Czary! czary! Nic nas tu dobrego nie spotka!	Ma się wiedzieć. Dość mam tej Warszawy. Powyżej uszu.	Nic nie wiem. Spędziłem przeszło miesiąc w świątyni.	Nie podpiszesz...	Nie rozumiem	Obaczysz jak ów tylko borek przejedziem, który od Chreptiowa nas dzieli.	Otóż widzisz, że mają dać, bo ten Jędruś bogaty, rachują go do miliona, familia jego piękna i zresztą bardzo poczciwe z niego chłopczysko.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że od swego brata, profesora.	Różne są tłumaczenia, panie Aronnax. Chcesz poznać opinię jednego z kronikarzy XIV wieku?	Tak. Widzi pani, jaki ładny deseń... Dostałam próbkę od dyrektorowej.	Więc oni, widzicie, chcą zobaczyć, czy to prawda.	Zalterował się mocno i odwrócił rozmowę. Opowiadał mi, jako KrzywonosKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) a gdym mu powiedział, że w Zamościu, rzekł: „To się może spotkamy”	A Urszula...	A brat twój?	A gdy ten Wojtek przyjedzie, zajmę się nim. Tylko czy aby przyjedzie?	A ja przyjmuję bardzo wdzięcznie	A żebyście wiedzieli, panie, że mi wiele złego uczynił. Ufam łasce waszej, że go raczycie sprawiedliwie ukarać.	A! drwisz sobie, aby mnie wypróbować?	Brawo, Brochwicz!	Co by zaś, uważam ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...	Co ja?	Czy pani czyniła jakieś kroki, aby odzyskać swoje dzieci?	Czyś pan całkiem pewny?	Cóż mianowicie?	Dla tej krowy musiałbym wziąć ode dworu łąkę w arendę.	Dokąd mógłby się udać?	Gonić cię będzie	Ha, ha! Twoja obojętność!	I cóż z tego	Jaka summa?	Jedzenie powiadam pani Kolacja, rozumie się, jak zwykle: ostrygi, homaryhomary	Ksiądz proboszcz musiał się dziś porządnie utrudzić?	Ksiądz przecie, uczony...	Może go jeszcze swoi wykradną, jak tamtych. Co? Dobry był kawał?	Musisz zostać chociaż kilka dni.	My tu panie przyszli za Bartoszem Młyńskim.	Nais poczyna sobie z nami dość szczególnie Co ona robi?	Niech będzie niebo błogosławione! raz przecie w życiu napatoczyła się nam korzystna przygoda daw. r.n., dziś r.m. bogato oprawne.	Niechże Bóg broni! Ale babcia rada, żem przyjechał? Więc kocha mnie... czy tak?...	Otocki?	Pani dzwoniła?	Po coś ty Domana oczarowała?	Pozatem wątpię, by dyrekcja zechciała powierzyć mi agenturę.	Skażą go, co?	Sochroni Bih!	Ta się panu rozwinie w Warszawie	Tomek.	W fiumuarze.	Widzisz, Heluniu, znowu odpina ci się kokardka	Wielki Boże! Taki mezaliansmezalians	Wielki Boże! Więc te krwawe dzieje rozpoczną się znowu?! Wieczna wojna?!	Wierny, mądry pies.	Wypchnąć?	Z Warszawy.Gość przyjechał (...) z Warszawy
A dla ciebie.	Dla czego?	Tak jest, ponieważ nie pozwoliłam się obmacać, powiedział, że wszystkie moje wdzięki chowam dla pana. Tak, jak gdyby służąca nie mogła być uczciwą dziewczyną!	Krystyna była zaręczona z kimś w swoim mieście rodzinnym. Wiedziałem o tym, a ona wiedziała, że ja o tym wiem. Gdy brat jej został promowany, powiedział mi, że siostra jego przyjedzie następnej zimy do Kingsportu studiować muzykę, i prosił mię, żebym się nią zaopiekował, ponieważ nie znała nikogo i będzie się czuła bardzo samotna. Spełniłem więc jego życzenie. A potem polubiłem Krystynę. Wiedziałem, że plotki uniwersyteckie uważały nas za zakochanych, ale nie obchodziło mnie to. Kiedy mi powiedziałaś, że nigdy mnie nie zdołasz pokochać, Aniu, nic mnie już więcej nie obchodziło. Nie istniała dla mnie, nie mogła dla mnie istnieć żadna inna kobieta prócz ciebie. Kochałem cię od owego dnia, gdy rzuciłaś mi w szkole tabliczkę na głowę.	Ech! Niechże cię diabli porwą! W jakiż sposób zdołasz pojąć moje uczucia, jeżeli ci nie opowiem nieuchwytnych faktów, które oddziałały na mą duszę, wycisnęły w niej piętno lęku i utrzymały mnie długo w młodzieńczej naiwności? Zatem aż do dwudziestego pierwszego roku uginałem się pod despotyzmem tak zimnym jak despotyzm reguły klasztornej. Aby ci objaśnić smutek mego życia, wystarczy może odmalować ci mego ojca: wysoki, szczupły i suchy mężczyzna, ostry profil, blada cera, zwięzły w słowach, dokuczliwy jak stara panna, drobiazgowy jak biurokrata. Ojcostwo jego bujało nad mymi płochymi i radosnymi myślami i zamykało je niby pod słomianą kopułą. Kiedy się chciałem doń zbliżyć z miękkim i tkliwym uczuciem, przyjmował mnie jak dzieciaka, który ma powiedzieć głupstwo; lękałem się go o wiele więcej niż niegdyś lękaliśmy się naszych nauczycieli, miałem dla niego zawsze osiem lat. Mam uczucie, że widzę go jeszcze przed sobą. W swoim brązowym surducie, w którym trzymał się prosto jak świeca, podobny był do wędzonego śledzia zawiniętego w brunatną okładkę pamfletu. Mimo to kochałem ojca: w gruncie był sprawiedliwy. Być może, surowość nie działa odpychająco, kiedy usprawiedliwia ją tęgi charakter, czystość obyczajów i kiedy kojarzy się zręcznie z dobrocią. Jeżeli ojciec nie zostawiał mnie nigdy samego, jeżeli aż do dwudziestego roku nie zostawił mi nigdy do rozporządzenia dziesięciu franków, dziesięciu głupich franków starał się bodaj dostarczyć mi jakichś rozrywek. Zapowiedziawszy mi taką przyjemność na kilka miesięcy z góry, prowadził mnie do teatru, na koncert, na bal, gdzie spodziewałem się spotkać kochankę. Kochanka! To znaczyło dla mnie niezależność. Ale, nieśmiały i wstydliwy, nie posiadając jeszcze języka salonów i nie znając tam nikogo, wracałem do domu z sercem wciąż równie dziewiczym i równie wezbranym od pragnień. Potem, nazajutrz, okulbaczony przez ojca niby koń żołnierski, znów szedłem od rana do adwokata, na wykłady, do sądu. Chcieć zboczyć z jednostajnej drogi, jaką wytyczył mi ojciec, znaczyło narazić się na jego gniew; groził mi, że za pierwszym wykroczeniem wsadzi mnie jako majtka na statek płynący na Antyle. Toteż odczuwałem straszliwy lęk, kiedym się przypadkiem dał wyciągnąć na parę godzin na jakąś rozrywkę. Wystaw sobie najbardziej nieokiełzaną wyobraźnię, serce wezbrane po brzegi miłością, duszę najtkliwszą, umysł najbardziej poetycki; wciąż w obliczu człowieka w najwyższym stopniu szorstkiego, żółciowego, oziębłego; słowem skojarz młodą dziewczynę ze szkieletem, a pojmiesz istnienie, którego ciekawe sceny mogę ci tylko opowiedzieć: plany ucieczki rozwiewające się na widok ojca, rozpacze ukojone snem; dławione pragnienia, posępne melancholie rozpraszające się w muzyce. Niedole moje parowały ze mnie w melodiach. Beethoven i Mozart byli często mymi dyskretnymi powiernikami. Dziś uśmiecham się, przypominając sobie wszystkie przesądy, które niepokoiły moje sumienie w owej epoce niewinności i cnoty. Gdybym przekroczył próg restauracji, myślałbym, że jestem zrujnowany. Kawiarnia przedstawiała się mej wyobraźni jako przybytek rozpusty, gdzie ludzie tracą honor i majątek. Co się tyczy ryzykowania pieniędzy w grze, trzeba by je mieć! Och! Gdybym cię nawet miał uśpić, muszę ci opowiedzieć jedną z najstraszliwszych radości mego życia, jedną z owych radości zbrojnych szponami i zatapiających je nam w sercu, jak rozpalone żelazo wpija się w bark skazańca. Byłem na balu u księcia de Navarreins, krewniaka mego ojca. Ale, iżbyś mógł dobrze zrozumieć moje położenie, dowiedz się, że miałem wytarte ubranie, koślawe trzewiki, drelichowy krawat i znoszone rękawiczki. Zaszyłem się w kąt, aby móc swobodnie jeść lody i przyglądać się ładnym kobietom. Ojciec spostrzegł mnie. Wiedziony myślą, której nigdy nie odgadłem, tak bardzo oszołomił mnie ten akt zaufania, oddał pod moją pieczę swoją sakiewkę i klucze. O dziesięć kroków ode mnie kilku mężczyzn grało. Słyszałem brzęk złota. Miałem dwadzieścia lat; marzyłem, aby spędzić jeden cały dzień nurzając się w występkach mego wieku. Była to rozpusta ducha, której analogii nie znalazłoby się ani w kaprysach kurtyzany, ani w marzeniach młodej panny. Od roku marzyłem siebie samego w wykwintnym stroju, w powozie, z piękną kobietą przy boku, z pańską miną, na obiedzie u Very’ego, wieczorem w teatrze... Zdecydowany byłem nie wrócić do ojca aż nazajutrz, ale uzbrojony intrygą bardziej zawiłą niż samo Wesele Figara i w której niepodobna byłoby mu się rozeznać. Oszacowałem całą tę rozkosz na pięćdziesiąt talarów. Czyż nie byłem jeszcze pod naiwnym urokiem studenckich wybryków? Schroniłem się tedy do buduaru, gdzie sam, z płonącymi oczyma, z drżącymi rękami, policzyłem ojcowskie pieniądze: sto talarów! Jak gdyby wywołane tą sumą, rozkosze mojej eskapady zjawiły się przede mną tańcząc jak Makbetowe czarownice wkoło swego kotła, ale kuszące, drżące, urocze! Uczułem się zdecydowanym łajdakiem. Nie zważając ani na huczenie w uszach, ani na przyspieszone bicie mego serca, wziąłem dwie dwudziestofrankówki, które widzę jeszcze! Daty na nich były zatarte, a twarz Bonapartego krzywiła się szyderczo. Włożywszy sakiewkę z powrotem do kieszeni, podszedłem do stołu gry, trzymając dwie sztuki złota w wilgotnej dłoni, i krążyłem dokoła graczy jak jastrząb nad kurnikiem. Dręczony nieopisanym lękiem, powiodłem dokoła siebie szybkie i bystre spojrzenie. Pewien, że nikt znajomy mnie nie widzi, postawiłem za jakimś tłustym i jowialnym człowieczkiem, na którego głowie skupiłem więcej modłów i życzeń, niż się ich wznosi do nieba na morzu przez czas trzech nawałnic. Następnie ze zdumiewającym jak na mój wiek instynktem zbrodni czy machiawelizmu, stanąłem koło drzwi, patrząc w salony i nie widząc nic. Dusza moja i moje oczy bujały dokoła nieszczęsnego zielonego sukna. Od tego wieczora datuje się pierwsze fizjologiczne spostrzeżenie, któremu zawdzięczam ową przenikliwość pozwalającą mi podchwycić niektóre tajemnice naszej podwójnej natury. Stałem odwrócony plecami do stolika, gdzie się rozgrywało moje przyszłe szczęście, szczęście o tyle może głębsze, że było zbrodnicze; między dwoma graczami a mną znajdowało się kilka rzędów ludzi; szmer głosów nie pozwolił mi rozróżnić brzęku złota mieszającego się z tonami orkiestry. Mimo wszystkich tych przeszkód, siłą namiętności, która ma przywilej zniesienia czasu i przestrzeni, zrozumiałem wyraźnie słowa graczy, znałem ich punkty, widziałem, który z nich wyświęcił króla, tak jakbym patrzał w ich karty; słowem, o dziesięć kroków od gry bladłem od jej kaprysów. Naraz ojciec przeszedł koło mnie, zrozumiałem wówczas słowa Pisma: „Duch Boży przeszedł przed jego obliczem!”. Wygrałem. Poprzez rój mężczyzn krążących dokoła graczy, podbiegłem do stołu, ślizgając się ze zwinnością węgorza, który się wymyka przez przerwane oczko siatki. Nerwy moje, dotąd boleśnie napięte, zadrgały radośnie. Byłem jak skazaniec, który idąc na śmierć, spotkał króla. Przypadkowo jakiś pan w orderach zażądał czterdziestu franków, których brakło. Niespokojne oczy spoczęły na mnie podejrzliwie, zbladłem, krople potu wystąpiły mi na czoło. Zbrodnia, iż okradłem ojca wydała mi się sowicie pomszczona! Wówczas poczciwy grubasek rzekł głosem zaiste anielskim: „Wszyscy ci panowie postawili” i wypłacił czterdzieści franków. Podniosłem głowę i spojrzałem tryumfująco po graczach. Włożywszy do sakiewki ojca z powrotem złoto, które z niej wziąłem, postawiłem znowuż mój zysk za tym godnym i zacnym panem, który dalej wygrywał. Z chwilą gdy się ujrzałem posiadaczem stu sześćdziesięciu franków, zawinąłem je w chusteczkę w ten sposób, aby nie mogły ruszać się ani dzwonić w czasie powrotu do domu, i przestałem grać.	Nie, panie Jesteś wolny niczym wiatr.	E... bo mnie, proszę pani, jedna baba urzekła w Trzebicach, żebym niby do spania był taki chytry... A no i pospalimy się. Ledwie świt, jak ci mię ten Wincenty wyrżną w łeb trepem! powiadają. Ja spojrzę: śtanga wisi, gniadej nie ma. Pod progiem my spali cap, chaps. my za śtangę, a tu przerżnięta jak mydło. Powiadają, że ma taką piłeczkę cienką, ale to głupiemu powiedzieć, żeby kto żelazo piłką urżnął. Musi para mieć włos z żydowskiego trupa i tym tak rznie. Wylecielimy na świat... Przed stajnią widać było ślad do stawu. Skoczyli my do stawu. Poszedł we wodę! My na drugi brzeg ku Cieplakom ani! Dopiero oni powiadają, że może brzegiem stawu się wziął, a potem wjechał w rzekę. Polecielimy i tam, ale nie było nic, i pokój. Pan wstał, ludzie się zeszli, gwar, krzyk, ale śladu nikt wypatrzeć nie mógł. Jak słońce przygrzało, rosa zginęła, to tam już nie było o czym gadać. Sobieraj powiadali, że był gdzieś ślad na smuguna smugu i tak do wieczora. Ja pojechałem na siwym pod Wybrankową, Wincenty poszli ze Stasińskim do Dolnej, ale my z niczym wrócili na wieczór. Po kolacji siedzielimy tak wszyscy przede drzwiami. Cicho się stało, tylko żabska rechotały jak muzyka. Wtem jakoś mi się zdało, że kobyła rży... Zerwałem się, aże mię ognie przeszły. Słyszę, a tu daleko, daleko spod lasu skoczyć, runąć. jak bez próg. Przyleciała pode wrota. Mój Jezus kochany! Jak wzięła rżeć raz za razem, to jakby ten człowiek na człowieka wołał. Sam pan poleciał otworzyć jej wrota. To my tak zaczęli hurtem beczeć z radości!... Miała na szyi postronek grubaśny, a na nogach koło pęcin poprzywiązywane jakiesi gałgany, żeby, widać, śladu nie było. W lesie ją pewno przywiązał i układł się spać, a ona sobie tam już poradziła... Albo go może trzepnęła gdzie o ziemię	Często ja też tak mówię: „Panie Boże, skoroś nas stworzył i w Bogdańcu osadził, to teraz pilnuj, abyśmy zaś nie sczezlisczeznąć (daw.) uważać, obserwować, opiekować się. i o niczym nie przepomniećprzepomnieć (daw.)	To wyjaśnienie mnie nie przekonuje Jestem wszakże, Henryku, zadowolony, że nie uważasz mnie za samoluba. Nie jestem nim. Wiem o tym. Muszę jednak wyznać, że to zdarzenie nie wzrusza mnie tak, jak powinno. Wydaje mi się podobne raczej do wspaniałego zakończenia wspaniałej sztuki. Ma w sobie całe straszliwe piękno greckiej tragedii, tragedii, w której odegrałem główną rolę, ale wyszedłem z niej bez rany.	Ale ściślejsze jest „rozbicie materii”. Wiesz, rozbić atom na elektrony i te elektrony zaprząc do roboty. Rozumiesz?	Bośta barany, że dacie takiemu przewodzić nad sobą! Poniewiera i wynosi się nad wszystkie, a oni go dziw po nogach nie całują!	Chil nie zostawia zdechłego wołu ani dhole krwawego śladu	Chyba już lepiej nie mogło się złożyć, co, Dmytruś? Odmiwąs nam przeszkadza... nie ma Odmiwąsa!	Cóż za utrapienie! Od trzynastu lat, mija bowiem trzynaście lat, jak jestem zamężna, nie miałam ani trzech godzin swobody...	Dawnoście, dziadku, w Lipcach nie byli?	Doprawdy? A czy się pan tylko nie przechwala?	Dziękuję, znam to wszystko i jeżeli nie masz nic przeciw temu, wolałbym rozmawiać	Ja... ja nie wiem dobrze	Ja? ja? do tego się wcale nie czuję...	Leszek dziś rano zawezwał ogrodnika i polecił mu pościnać wszystkie niemal kwiaty w oranżerii. Oświadczył, że sam je zabierze i nie wyjaśnił dokąd. Potem siadł do pisania listów. Zanim ci je dam, droga Elu, do przeczytania, muszę cię zapewnić, że już nie są aktualne i że to niebezpieczeństwo minęło.	Mój drogi, przyznaj, że albo jesteś ślepy jak kret, albo nie widzisz nikogo poza Miss Emilją. Młodszej siostrze zagraża niebezpieczeństwo.	Na nic wszystko, śpi jak zabity. Tak mi zresztą pilno, że nie będę czekał.	Nie sądzę	Nie wiem! Chyba się do wody cisnę, bo już nie mam żadnego obrotu wedle siebie i nie wiem, gdzie się zadzieć!	Nie zawsze to tak bywało ojcowie mówią, wszyscy jednacy byli, potem się to popsuło... i kmieć, na pół niewolnym został.	Nie! Tego pan mówić nie może! Gdy kobiety przez tyle wieków z pokoleń na pokolenia były trzymane w ciemnocie, usunięte od wszelkiej pracy twórczej...	Nie! to tylko pytanie wszystkie ciała są obdarzone własnościami jednemi, ale w bardzo różnym stopniu	Nie, dajcie im spokój Trzymajmy zapas amunicji na decydujące starcie. Poza tym nie ma sensu zabijać tych, którzy nam już nie zagrażają. Skoro spalił na panewce pierwszy ich atak, wykorzystajmy tę chwilę wytchnienia, by umocnić nasze obozowisko. To, czy się uratujemy, zależy tylko od nas samych.	Nie, nie mam... Trzeba kupić.	Nie.	Niech się mają na baczności, aby lud, którego dążenia powstrzymują, nie powstał i nie upomniał się o udział w bogactwach i we władzy	O, nie daj Boże! A, proszę pani, czy pani rozumie wszystko to, co pani hm, w ludziach no... widzi?	Po tem, co pan nam zrobił... Nie, proszę pana. Nawet dziwię się, że uważał pan za możliwe zaszczycić mój dom.	Powoli, powoli! Nie podnoście głosu! Ja was od dawna miałem na oku.	Pożal się Boże! Czterdziestu ludzi! Ledwie jest komu fortalicji ustrzec, i gdyby się ci tylko Tatarzy ruszyli, którzy tu w Mohilowie mieszkają, nie wiem, jako bym się obronił.	Przepraszam ale nie rozumiem. (Myślałem, że robi aluzję do procesu pani Stawskiej.) Nie rozumiem panie radco.	Tak. Jest pan jakiś nienaturalny. Od rana. Nie widziałam pana przez miesiąc. Czy zdarzyło się coś przykrego?	To nie prostota, mamusiu To coś innego... czegośmy jeszcze... czegośmy jeszcze nie osiągnęli.	Zapewne nigdy nie mówił o tym wyraźnie. Zdaje mi się, że nie słyszałeś nigdy nawet jej imienia.	Zdaje się, że nie.	A co ci się tam znowu uroiło w młodéj głowie?	A gdzie reszta?	A tak, oto ona	A to wszyćko dlatego, że tam wydrynowali wody do rowów! Kiej jeszcze starałem się o mą kobietę, wszędy tamok były zielone sitowia... a jakże... zielone sitowia... a błocki starosta hasał sobie tam i sam swobodnie kiej żaba...	Ach, żeby tak Coś się wydarzyło	Ale mój mistrz porwany widzeniem...	Bracia! bracia! powtórzył książe obojętnie.	Będziesz mi wiernie służył, gdy zrobię cię moim doradcą?...	Czytaj pan, napij się pan szaflikiem całym tych zgrzęz ludzkich, to dobrze robi na otrzeźwienie. To należy do psychologii Łodzi i waszego niedołęstwa.	Czyś pan oszalał?	Cóżem ja miał woma gadać kiej sami byliśta odrobinę zaprószeni?...	Daj mi parasol, no... i krawat. Sam wybierz. Będę dziś jedynym gościem i w dodatku zapłacę gotówką.	Dziewczyna ma już dwa roki.	Dziękuję mamusi!	G. 1.	Gdzież to kolega zostałeś tak poraniony?	Głowa mnie troszkę boli.	Ha! zrobiłam panu takiego motyla, że no!	I oto czemu pańska córka jest niemaoto czemu pańska córka jest niema rzekł Rafael z uśmiechem, pociągając Horacego do gabinetu, aby mu wręczyć honorarium za tę bezużyteczną konsultację.	Istotnie	Ja, Żyd, jestem mordercą.	Jak to?	Jak?	Jakże, razem ich puszczą, to i razem przyjdą!	Jutro.	Kadłub i maszyny. Czy zgoda?	Klarciu, Klarciu patrz, przecież to jestem ja, twój przyjaciel.	Król daleko JW. pani	Marta Endell o lat kilka starsza od Emilki, szkolna jej koleżanka.	Możeszże się lękać o niego? spytała Laura. Ty go krzywdzisz.	Mój drogi choćbyś miał mnie wyrzucić za drzwi, będę cię prześladował wizytami...	Mów dalej, mów dalej!	Niedoczekanie	Nineczko sama mówiłaś, że miłość wszystko zwycięża.	No... powiedzmy, będzie się pani czuła swobodniejsza...	O, Jerguteliau! Ar ir su žvaigždele ant kaktos, kaip motina?	O, proszę tylko	Obcy, Niemiec, Dobro, Zło mówił Piastun.	Oczywiście	Podjazdy jego są. On sam w tyle ostał, bo tam jakiś konwój ułapion, którenktóren	Pomagam ojcu, który często jest cierpiący.	Przyjaciele! Franciszek l’Olonnais szturmuje miasto. Naprzód, moje dzielne wilki morskie!	Są na dole, Najjaśniejszy Panie i, za zezwoleniem twojem, la Chesnaye powie im, aby tu weszli.	Tak jest! Sądzę, że środek jest nieomylny.	Tak lecz jeśli w istocie znasz do gruntu sprawę, toś książe i to wiedziéć powinien....	Ten, którego chciałeś okraść i u którego popełniłeś morderstwo?	To ci dam wiadro wody, a tymczasem naścinaści (daw.)	To co zawsze: wyszłam prząść na grobie matki...	To i Sandomierz oddacie, czy jak?	To ładna panienka	Toteż ja krzyczę głośniej niż mnie boli. Rób tak samo.	Tu miejscowych wszystkich znam, więc jak ktoś nowy przyjedzie, to zaraz wiadomo kto.	U pana?	Upiekła. Lećta duchem do Żydówki.	W jakimś celu? Przecież ludzie wygnali mnie od siebie. Czegóż jeszcze im ode mnie potrzeba?	Wielki Boże! Taki mezaliansmezalians	Wszystko swój koniec ma!	Zobaczymy, co to da to polnische Wirtschaftpolnische Wirtschaft (niem.) szepnął Moryc z ironią.	Łucjo	Żyj wiecznie!...
Pewnie, że nie pomoże, pewnie! Kto nie ma serca miłosiernego la ludzkiego skrzybotu, temu i płakania są zbędne! Komu jest dobrze, temu się widzi, że wszystko się dzieje na świecie, jak przynależy, jak Pan Bóg przykazał!	Nie wota, lecz trofea to są, mości hrabio. Każdy taki buńczyk na Tatarach zdobyty jest chlubnym świadectwem dzielności naszego rycerstwa. Zaliżby zazdrość paliła wam serce, że podobnych u siebie nie macie?	Wszystek, Woroba, a ja sam nie wiem, co tam jest i wam wiedzieć się nie godzi i pod przysięgą nie wolno. Chowajcie to najbezpieczniej i najtajemniej, jako tylko możecie, a tego pewni bądźcie, że jakby kto wiedział, że to macie, na życie wam nastawać będą, a i o tym pamiętajcie, że kiedybyście mnie i tych Kozaków zdradzili, śmierć pewna was czeka, a po śmierci wieczne potępienie!	O nie! Łotrze, nie myśl, że stary Kunicki pozwoli się wystrychnąć na dudka. Jest jeszcze sprawiedliwość w Polsce, są sądy! Są świadkowie, którzy widzieli, że ci klucz dawałem. Z wolna, bratku! Nina też będzie musiała pod przysięgą zeznać, że podpisała mi weksle.	Tak, panie profesorze. Przejaskrawione. Niektóre wręcz nie mają podstaw. Można by nawet w nich dopatrywać się złej woli autorów. Na przykład te nawroty amnezji albo skłonność pana profesora do używania środków leczniczych na ogół obecnie niestosowanych. To są całkiem niepoważne pretensje.	Na mnie teraz kolej Pojąłem za żonę tę kobietę, gdy była młodą dziewczyną, wziąłem ją pomimo woli całej mojej rodziny; otoczyłem dostatkiem, dałem moje nazwisko; aż pewnego dnia przekonałem się, że jest piętnowaną; ta kobieta ma wypalony kwiat lilji na lewem ramieniu!	Dziękuję ci Atak jest blisko, wpadnę wkrótce w katalepsję. Być może, że nawet się nie poruszę, nie wydam najmniejszego jęku, ale może się też zdarzyć, że piana pocieknie mi z ust, że będę się prężył i krzyczał. Staraj się, aby nie usłyszano moich krzyków, to ważne, bo wówczas przenieśliby mnie pewnie do innej celi i bylibyśmy rozłączeni na zawsze. Kiedy będę już zupełnie nieruchomy, zimny i jakby martwy, dopiero wtedy, uważaj dobrze, dopiero wtedy otworzysz mi nożem zaciśnięte zęby, wlejesz mi do ust osiem do dziesięciu kropli tego płynu, to może odzyskam przytomność.	Och, nudny jest jak lukrecja Chciałam z nim rozmawiać kiedyś po obiedzie; nie wiem, czy to wiek, czy trawienie, ale wydał mi się kompletny ramol. Robi wrażenie, że trzeba by mu dopingu.	Nie ma dla nas snu, kochanie póki nasz lud jest w niebezpieczeństwie. Gdybyście oboje z Dainem Warisem przeprowadzili to, coście chcieli przeprowadzić	Nie jest. Pozostało do położenia pięćdziesiąt mil, dzielących to miejsce od Allahabadu, gdzie znów zaczynają się tory.	Niewypowiedziany ból w sercu czuję gdy na naszego młodego pana patrzę, niewinnego baranka, wydanego na ofiarę tej dziczy, za dobroć swą i wielkie serce. Nie mogę się złym przeczuciom obronić!	A to czemuż pan prezes nie pójdzie gdzie na spacer?	Mogę mówić, bo to prawda Zaciąży ludowi tak samo nieznośnie i wywoła niechęć, rozlew krwi i mściwość, ponieważ ludzie się zmienili. Czy pani sądzi, że górnicy poszliby teraz na miasto, by ratować swego señora administradora? Sądzi pani?	Co tam za stanowisko, proszę pana powiedziałem, że ożenię się, jak tylko będę miał z czego utrzymać żonę i syna, i ożenię się. Niech pan nie myśli, że mi przyjemnie, iż mój syn cudze kąty wyciera.	Mamy nadzieję, że się pani nie zmęczy	No, no, nie wiem, gdzie toś się między takimi rygorystami wychował?	Ja, Mada śliczna, ale Mada jest głupia. Ja ją chcę wydać za Polaka, żeby oni mieli takie salony jak państwo i tak samo przyjmowali gości, to bym u nich zawsze siedział. Mnie się to bardzo podoba.	O, panno Lusiu, więc pani nie chce rozstać się ze mną?	Grota Clam Shell wystarczy nam przez kilka dni Mamy dostateczną ilość zapasów i nie potrzebujemy obawiać się głodu.	Lolka, jak twoją cnotę kocham; Lolka, jak cię w sześciu wschodzących pokoleniach poważam... Lolka, ty mnie całego nie znasz, ty mnie tylko kawałek znasz... Lolka, wierz mi, że ja mam zasady.	Uciekajcie, bo czasu nie ma.	Coć jest? Pomocy ci trzeba? Liczże na mnie jako na Zawiszę!	Nie lękaj się o mnie. Ja mam pewną swoją myśl, która mnie od dawna podtrzymuje, a której nikt nie zna.	Wielka mi rzecz wezmę sobie cyrulika raz na zawsze, który będzie mieszkał w moim domu, a w razie potrzeby będzie chodził za mną jak koniuszy granda.	A jakowyż ma być? Wszak ci to nasz pan Meister się żeni.	Powiedzże mi, moje dziecko czyż podobna, ażebyś od czasu, jak zdatny jesteś do usług, prócz tych spodni, nie wysłużył sobie żadnego ubrania?	Nie, bardzo głupio było z mojej strony próbować. Gdy skończę Redmond, pozostanę przy nauczycielstwie. Uczyć umiem. Ale pisać nie potrafię.	A! nie, nie, to... spazmy...	Nie, Pani. Jestem zanadto doświadczony w tych sprawach, abym nie umiał rozróżnić wszelkich odcieni, kierujących postępkami kobiet.	Nie jestem kompromitujący dla dam	Przypuszczam, że musiał bardzo pragnąć, aby go przekonano Nie chciałbym dotknąć pana wzruszającej wiary w pańskiego	Szczególnie! Honor nie znosi obrazy i krzywdy. Jakżeż? Trzyma pani zakład?	Ee, co tam! Byłeś po silnym wstrząsie i nie pomyślałeś, co mówisz Zresztą oprócz mnie i ojca nikt nie widział tej całej awantury przed chwilą. Kucharza można nie brać w rachubę.	Mieszkał, a raczej mieszkała jego matka. Lecz zamek wydał jej się zbyt smutny i nie podobał się jej. Wyprowadzili się w zeszłym roku.	Do licha! Na ten raz masz rację, mości Albercie: to naprawdę szczęśliwy pomysł!	Jam Ambubaja Syryjska dzieckiem mnie tu okręt przywiózł sprzedaną na to, czém dzisiaj widzisz... Jam sierota, i bardzo biedna.	Których nie mamy wiele	Musieli cię tam w SiczySicz Zaporoska znieważać, źle traktować., jeść i pić nie dawać?	Nie, nie!	O rety... Kasper... Walenty... cosik leży wielgiego na wodzie... idźcie zobaczyć... cosik na podobieństwo łóżka!...	Do piekła Popatrzeć na Devil Bay.	Kniaźkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. a co uczynili z jego dziećmi? Mało tu u nich zamków?  mało podziemi? mało studzien? mało powrozów i pętli na szyję?	Utrata niewinności, moja Nito, bywa przełomowym momentem w życiu Czy twoje osobiste obserwacje nie potwierdzają tego?	Ni mniej ni więcej. Jest ich piętnaście.	Proszę pana Również Klarę dotyka to, co się stało. Zostaliśmy strasznie oszukani.	Nie, szukać zarobku. W Warszawie podobno łatwiej. A pan za interesami?	Tak, właśnie. Tu na dole tarcza zegara z numerami godzin, a wyżej ręka i klucz.	We własnej osobie Broń się, bo czasy przyjaźni już się skończyły. Ty walczysz po stronie piratów, ja bronię flagi Kastylii.	Jemu oddałabyś się natychmiast, gdyby się tylko zjawił... Prawda?	Jak to? Chcesz go tak przyjąć? Ach, prawda! Wszystko jedno, przecież jutro zginę i tak.	Boże zmiłuj się! My starzy, a ta djablica	Co ma oznaczać gruba awantura zaimprowizowana dzisiaj popołudniu?	Owszem, węgiel jest strasznie drogi	Więc proszę mnie posłuchać Jak panu wiadomo, rząd Jego Królewskiej Mości potrzebuje chwilowo dolarów.	Zaraz się znajdą zawołać mi wartę.	A łajdaku!... A farmazońskie nasienie!... To ty myślisz, że ja w moim domu pozwolę kompromitować uczciwą dziewczynę?...	Pani miała także śliczne pantofelki, czy to też Fortuny?	Wszakże uprzedziłeś mnie pan, że to spowiedź...	Dlaczego się tak stało?	No! Pomyśl dobrze, skup się, Tomku. Wiatr naprawdę coś zdmuchnął!	Urbanku, a Woroba co też porabia, czy zdrów jest?	Więc teraz ideałem pańskim jest Szlangbaum.	Zatem ten pan jest nasz?	Czy to ty, Aramisie? ...	Niech mi pan to objaśni.	Sądzę... sądzę, że tak	A wielu was tam będzie?	Przyniosłem proszę pana feldkurata, zamiast dwóch butelek orzechówki takiej, jaką pije pan kapitan Sznabl, od razu pięć, żeby w domu był pewien zapas i żebyśmy mieli co pić. Czy ludzie mogą zabierać teraz ten fortepian? Bo lombard niedługo zamkną.	Pójdziemy, gdzie chcesz mam parę godzin czasu.	To niemożliwe!	Wygrała pani?	Ile one mają lat?	A więc rozporządzi pan częścią, którą prawo panu pozwala wyłączyć?	Och, co za szczęście, jeżeli sobie pójdziesz.	A ja mam!	Aby tylko pieniądze były w skarbie...	Bom chciał księżnę AleksandręAleksandra Olgierdówna spotkać. i brać od niej drugie pisanie. A Jurand ze Spychowa prawiłprawić (daw.) powiada prawi	Cóż? Nic! Wróciliśmy później do domu. Szliśmy ulicą, powoli, jacyś osowiali i smutni. Nagle przystanęliśmy. Ulicą jechał dorożkarz, co konie wybiedz mogły, pamiętam białe rękawy koszuli już wiesz	Do Bogdańca, i tyla? No	Ksiądz, Seks, Obyczaje, Kara rzekł Kandyd do barona	Pozwól mi zrobić, co chcę, Feltonie, pozwól mi każdy żołnierz powinien być ambitny, wszak prawda?.. jesteś porucznikiem, otóż za moim pogrzebem będziesz szedł już, jako kapitan.	Słuchaj, Jelsky, czy ten nasz autor dramatyczny... czy on mnie widział w Kupcu weneckim?	Warto by spróbować	„Tak mężny Rodryg...”	A co?	Ach, wy, baby! Wiecznie narzekacie.	Et... zdawanie	Hm, hm	I co zamierzacie czynić?	I myślisz tam również tymi korepetycjami handlować?	Jaki obrzęd, kochany Traddlesie?	Kondycja ludzka, Duch, Kara odparło widmo	Miałżebyś...	Milczenie, Słowo, Kłamstwo, Obyczaje rzekł łowczy	Moje sumienie.	Naprawdę	Natychmiast. Chodźmy.	No, prostytutki. Taka ciężka, otyła Mańka „Kalosz” nazywali ją	Oczywiście.	Periculosa?
Zaprawdę słusznie to mówią, że podróżowaniem i czytaniem człowiek się dużo uczy. Któż by teraz uwierzył, że są małpy, co zgadywać umieją? Co do mnie, nigdy nie dałbym wiary, gdybym na własne oczy nie widział. Panowie, ja jestem istotnie ten Sam Don Kichot z Manchy, jak powiedziało to zwierzę, wyjąwszy może, że tyle jeszcze zasług nie mam, ile mi przyznano; ale w każdym razie dziękuję Bogu, że mi dał serce dobre i gotową chęć służenia wszystkim.	Nie robię wymówek ponieważ ja sama zaakceptowałam plan jej, co do kształcenia moich panienek. Widzę jednak, że obecny system jest zły. Dziewczęta zamiast grać na fortepianie i malować, co przystoi pannom z towarzystwa, spędzają większą część dnia w garderobie, szyją jakieś łachmany albo uczą lokajczyka... Co gorsze, na własne uszy słyszałam ich rozmowę o tym, że jedna już nie kocha się w panu Stukalskim, a drugiej obrzydł pan Zacieralski... Okropność!...	Słuchaj Nie będziesz budziła dziadka, niech śpi! A uważaj na Stelkę, by sobie co nie zrobiła i nie krzyczała, gdy się zbudzi. W najgorszym razie weź kawałek cukru, rozpuść w wodzie i dawaj jej po łyżeczce. Wiem, żeś rozumna i nie zjesz sama cukru.	Nie, proszę pana, popłynę wpław. Czółno nie przejdzie tam, gdzie się prześlizgnie człowiek.	Dziękuję panu, drogi doktorze Doprawdy, ludzie nie wiedzą, jaki pan jest dobry. Nie daje im pan poznać tego po sobie, by mi dokuczyć, ale ja już od dawna zawierzyłam pańskiemu dobremu sercu.	Jeden niech jedzie do księcia wojewody, ale nie potrzebuje samego widzieć. Niech jeno list odda w pierwszej książęcej chorągwi i wraca, nie czekając odpowiedzi.	Nie wypada, jakże, dwie same młode kobiety pójdą do restauracji, nie można. Coby sobie ludzie pomyśleli o nas?	Chodźże tu, Waść, chodź! odezwał się głos poprowadzili, położyli, a Majster chrapnął, jakby od lat czterech oka nie zmrużył.	Nic już nie ma pod stołem, przynajmniej nie widzę niczego!	Oni są jak dzikie zwierzęta. Kto swobody nie rozumie, jest jak dziki zwierz. Człowiek wytępił dzikie zwierzęta. Takie samo prawo my mamy wobec nich. Wy nie powinniście podnosić ręki na niego, w takim razie dla was jest on brat.	Opanowała mnie chęć przysłużenia się czymś ojcu Nie cierpię pożyczać, podobnie jak mama, i wiem, że ciotka March gderałaby: ona zawsze gdera, gdy ją prosić chociażby o parę groszy. Małgosia oddała kwartalną pensję na opłatę komornego, a ja za moją kupiłam tylko kilka sukien, więc czułam się winna i postanowiłam zdobyć pieniądze, choćby mi przyszło sprzedać nos.	I nie dognały cię?	Nie pleć, Abe	Nie usiedzimy	Ostroroga nie trzeba?	Salonowiec, gładki i do znudzenia grzeczny. Wreszcie jest to człowiek, któremu nie potrzeba otwierać drzwi, bo sam otworzy, gdzie zechce.	Bo Dyzia by tego nie chciała, ani ja też nie.	Proszę pana... co to?... Przecież my się nie gniewamy.	A no, Miś doprowadził szczęśliwie małą do swoich państwa, a moich krewnych, Niedźwiedzkich w Stanisławowie, którzy wzięli ją na wychowanie. A mała dała go mnie. Gdzież bo on nie był!	To było co innego. Nad rzeką i żadnego domu w pobliżu. Zresztą jak się mogło wydać, jeśli nic nam z tego nie wyszło.	A jednak pan Głębocki nie zabija i nawet nie pilnuje mnie, bo wierzy mi i szanuje. Czy pan chce, żebym straciła wiarę i szacunek uczciwego człowieka?	Nie ma pan? To po co pan chodził na Węgry?...	Odbyłem daleką drogę do Rzymu w takim celu, by przedstawić Ojcu świętemu krzywdy nasze. Jemu to, co znaczy Stolicy rzymskiej, pradziad nasz Mieszko oddał polskie kraje w duchowe poddaństwo. Nie ziemskich królów hołdownikami jesteśmy, ino bożego namiestnika. Nawet czynsz lenny, czyli świętopietrze płaciliśmy wiernie Rzymowi, a prawo koronowania królów naszych stolica apostolska nadawała. Tak z wolą i błogosławieństwem papieża koronowan był poprzednik nasz Przemysław, zdradziecko przez wrogów Polski zamordowany.	Nie wie pan, czy uposażenie na ślub już nadeszło?	Wiadoma to rzecz, że występek znieść światła cnoty nie może.	Mielnicki jest oryginał Ale pan Solski niczym, ale to niczym nie upoważniał... i przyznam się panu, że ta wieść obraża mnie...	Zbyt wiele by mnie ta próba kosztowała. Nie mam na nią sił.	Ale co pan profesor mówi! Widzę pana, dzięki Bogu, zdrowym, czerstwym! Nie trzeba tak mówić!	Czy pan ich nie doznał?	Czyż nie jesteś szlachetnym człowiekiem, który mi przyszedł z pomocą, puścił mi krew i opatrzył, wówczas kiedy koń...	O, nie mówiłem tego wcale w tej myśli	Przyrzekła pani? Nie rozumiem.	Ale to i grzech, i zbrodnia. Prawo tego zabrania. To trzeba już odpokutować. Trudno. Zabijać nie wolno. Tak, to nie ulega dyskusji.	Dziwne jakieś dziecko Matka jej była taką uroczą istotą i takie miała miłe obejście, a Mary to najniesympatyczniejsze dziecko, jakie w życiu widziałam. Dzieci nazywają ją „Panną Mary kapryśnicą”, a choć to niepoczciwie z ich strony, wcale im się nie dziwię.	Cóż w tym dziwnego? Przywieźli fortepiany na ogromnych balonach, do których się przyprzęgło kilkunastu niższych synów OrfeuszaOrfeusz (mit. gr.)	Nic ze strony pańskiej, panie Beautrelet, nie zdołałoby mnie wprawić w większe zdumienie. Lecz jak pan mógł odkryć?...	Niech pan mówi, niech pan mówi... Boże, co to za szczęście, że zwróciłam się do pana, kochany panie Tadeuszu!	Podkopali się do ojcowej komory!	No, do widzenia. Niech pan podziękuje temu panu. Co on za jeden?	Panna Helena jest jeszcze przy Zawiłowskim?...	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	Och, cóż to znaczy jeśli oddał krajowi usługi, za które należał mu się taki tytuł.	Niby to za świadka? ni, jeno dopraszam się...	Czy doprawdy sądzisz że jestem jeszcze dość młodą? spytała po chwili wahania.	Otóż mam myśl!... Ja zajmę się zebraniem kompletu, a pani zapyta pannę Malinowską o najodpowiedniejszych profesorów... Tymczasem będzie pani powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji.	Pomoże, niewątpliwie pomoże, wyobrażasz sobie więcej, niż jest. Jak na imię tej dziewczynie?	A jeśli Jurand się wam odda, czy wypuścicie dziewkę?	Dobry do zwoływania kur, jak zostanie dziedziczką!	Jak pan widzi. Spostrzegłam pana jadącego w powozie. Teraz zjawił się pan skądś z boku czy z tyłu. Którędy pan?...	No! a czy wieszże Panna najświeższą nowinę? zapytała się poczwarka przybliżając.	Winien wam jestem wiele Okazaliście się dobrzy dla obcego. Ale widzę, żeście rewidowali mój worek?	Wyobraźnia odezwała się tonem pewnej wyższości Lawinia.	A na mnie on wciąż buntuje gospodarzy?	Rekuzę? Któż śmie dawać rekuzę, kiedy ja już dawno przyrzekłem?	To może jacy przejezdni?	„O, to jest niemożliwe!”	Ja... tylko ze względu na ciebie.	Moje drogie dziecko pan de Rubempré powie nam swego Świętego Jana na Patmos, wspaniały poemat biblijny.	Zaśbym tam sprzedawała, ostawiłam ino tyla, co na chowanie!	Ani trochę więcej, niż powinienem, pani.	Co z tego, że twoja? Tobie inna droga, a jej inna...	Czy pan wie, że ja mam... syna?	Jaki ślub? Czyś ty oszalał? A, wszyscy jesteście wariaci! Tym tylko mogę sobie to wytłumaczyć.	To co, spróbujecie go dogonić?	A więc ten jegomość to jakiś Herkules, zabójca Kakusa, albo Perseusz, wyzwoliciel Andromedy?	Ano, to będę wolna!	Co pani robiłaś z moim chłopcem?	Coś cię tu zatrzymuje?	Czy będę niedyskretny, jeśli?...	Dla mnie najstraszliwszą zagadką będzie zawsze geneza zła we wszechświecie.	I co mi z tego.	Potrafię pożyczyć bez ciebie.	Tak właśnie.	To wracaj zkąd przybyłeś	W jakim celu zatem uczyniliście to? Powiedzcie prawdę.	Żeby choć tyle. Żeby Skóra i kości to dużo.	A kto tam?	Aj! Sporo ich, cała nadzieja w niku.	Co u kaduka!	Czego chciał ten człowiek?	Dla czego kochanie moje?	Ech, pan ciągle z tym malarstwem	Ehe?	Gdzie?	Grzeczność	I suchą stopą.	Idź precz, żebraczko!	Kozak strzelił.	O Boże!	O jakim śnie ona mówi?...	Obejrzmy kościół!	Pod Częstochowę!	Powinieneś był tu zostać	Psia twarz, panowie, proszę o głos	Trzydzieści siedm obrotów i pół	Tytuł w tym razie najlepiej definjuje treść.	Wiadomo	Więc dobrze?	Zatem podpisalibyśta?	„Błogosławieni miłosierni”...
Jak mi się zdaje, jest nieco kokietką Nie przebiera. Lubi hołdy mężczyzn. Pozwolę sobie powiedzieć, pani Gould, że Ramirez nie był jedyny. Prócz niego miał być tam jeszcze jakiś inżynier z załogi kolejowej. Jemu również pogrożono strzelbą. Stary Viola nie pozwala żartować ze swego honoru. Od śmierci żony stał się niespokojny i podejrzliwy. Bardzo się ucieszył, że będzie mógł młodszą córkę zabrać z miasta. I cóż się stało? Ramirez, uczciwy chłopak, pozbawiony swej ukochanej, nie może bywać na wyspie. Nie ma na to rady. Stosuje się do zakazu, ale, rzecz prosta, iż często zwraca spojrzenia ku Wielkiej Izabeli. Wygląda na to, iż miewał zwyczaj spoglądać do późnej nocy na światło latarni. Otóż podczas tych sentymentalnych czuwań dostrzegł, iż Nostromo, inaczej kapitan Fidanza, zwykł powracać bardzo późno ze swych odwiedzin u Violów. Niekiedy aż po północy.	Ja go lubię, gdy pozostaje na dachu Nie zawsze się lak dzieje. Ubiegłego lata przeżyłam straszną noc w starym folwarczku wiejskim. Dach miał dziury, a deszcz padał prosto na moje łóżko. Nie było w tym zupełnie poezji. Musiałam wstać o północy, w ciemności usunąć łóżko z obrębu deszczu. A było to jedno z owych solidnych, starych łóżek, ważących mniej więcej z tysiąc kilogramów. A potem to nieustanne trip-trop, trip-trop, przez całą noc nie pozwoliło mi spać, szarpiąc mi nerwy na kawały. Nie możesz sobie wyobrazić, jak okropny hałas sprawia kropla deszczu w nocy, gdy pada na gołą podłogę. Brzmi to jak kroki upiora. Z czego się śmiejesz, Aniu?	O, cóż za pamięć! Ten tu czcigodny ojciec Bachus, którego widzicie oto z karmazynową twarzą, pragnąc się zemścić na Tebańczykach, wypuścił na nich zaczarowanego lisa, tak iż, jakiekolwiek szkody i spustoszenia by czynił, nie mógł być od żadnej bestii na świecie schwytany ani uszkodzony. Ten tu szlachetny Wulkan uczynił z monezyjskiego spiżu psa i póty dmuchał, aż tchnął weń dech i życie. Dał ci go: ty zasię dałeś go Europie, twojej lubce. Ona dała go Minosowi, Minos Prokrydzie, Prokrys dała go Cefalusowi. Był także zaczarowany; tak iż, na sposób dzisiejszych adwokatów, chwytał każde spotkane zwierzę, nic mu się nie wymknęło. Zdarzyło się, iż się spotkali. Cóż tedy wynikło? Pies, mocą swej własnościwłasność	Głupiś, Kokoszko! Cnota, DobroA co do Oleńki, będziesz i ty z nogi na nogę przestępował, jak ją zobaczysz, bo białogłowy z tak grzecznym umysłem drugiej nie znaleźć. Co dobre, to ona wraz pochwali, a co złe, tego zganić nie omieszka, bo wedle cnoty sądzi i w niej ma gotową miarę. Tak ją już nieboszczyk podkomorzy wychował. Zechcesz przed nią fantazję kawalerską okazać i pochwalisz się, żeś prawo zdeptał, to ci potem jeszcze wstyd: bo zaraz rzeknie, że zacny obywatel tego czynić nie powinien, gdyż to jest przeciw ojczyźnie... Tak ona rzeknie, a tobie jakby kto w pysk dał i aż ci dziwno, żeś wprzódy sam tego nie rozumiał... Hańba, Zabawa, PokusaTfu! Wstyd! Warcholiliśmy się okrutnie, a teraz trzeba przed cnotą i niewinnością oczami świecić... Najgorsze były te dziewczęta!...	Gdy byłam jeszcze dzieckiem pierwsze moje wspomnienia i wrażenia wiązały się z łagodnym i cierpliwym nauczycielem, kochanym przyjacielem mego ojca! Wzbogacił on umysł mój pierwszymi wiadomościami, kierował mną i rozwijał mój charakter. Sądzę, że nauki z innych ust przyjęte nie miałyby na mnie nigdy tak dobrego wpływu.	O proszę! Zupełnie jak Lucjanowi! A przecież kiedy rząd się smuci, opozycja powinna się radować!	Tak, zwłaszcza od strony gospodarczej. Panowie, nasza Kompania jest zbyt mała, żeby eksploatować miliardy salamander. Nie damy rady finansowo ani politycznie. Jeśli będzie zmieniać się mapa mórz i lądów, sprawą będą interesować się też wielkie mocarstwa, panowie. Ale o tym nie będziemy mówić. Nie będziemy wspominać o wysokich funkcjonariuszach, którzy już dziś odnoszą się do syndykatu bardzo pozytywnie. Proszę jednak, panowie, żebyście nie tracili z oczu ogromnego zasięgu sprawy, nad którą będziecie głosować. (Entuzjastyczna, długotrwała owacja. Wspaniale! Brawo!)	No, i już się gniewa... Czego ty się na mnie gniewasz?	Niemiły mi widok tchórzów, którzy z założonymi rękami przypatrują się, jak my narażamy życie.	Źle się czuję. Upadek sił.	Tak, panie profesorze pragnęłabym oddać go do klasy wstępnej. Uczył się na wsi, w szkole elementarnej. Czy jest przygotowany... tego właśnie osądzić nie jestem w stanie. Dlatego też śmiem prosić pana profesora, czyby nie zechciał przygotować go jeszcze nieco, zanim egzamin... Z pewnością kilka lekcji udzielonych przez takiego jak pan profesor pedagoga więcej go oświeci niż pół roku nauki w szkole wiejskiej...	Tak. To rzeczywiście dziwnie... Zdarzają się jednak takie samouki. Ta teza też mogłaby mi się przydać, gdyby Kosiba zechciał otworzyć usta.	O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	Oho! jeszcze czego! żebyś i tego nawet odpoczynku nie miał! Spóźniłam się dziś z obiadem, to prawda... trzebaż było temu biedakowi wnuczkę pokazać, ale nic to! zaraz nakryję i podam! szach mach! zjesz i zaśniesz jeszcze sobie! Julek! Julek!	Dla czegóż się ociąga?	Idąc za radą naszych mistrzów Lewatywiarzy, w epoce, w której ma zwyczaj tu przybywać, umieściliśmy w młynach mnóstwo kur i kogutów. Za pierwszym razem, kiedy je połknął, o mało że nie umarł. Bowiem śpiewały mu we wnętrznościach i fruwały po żołądku, z czego popadł w lipothymię, ucisk serca i konwulsje gwałtowne i niebezpieczne, jak gdyby jakiś wąż wlazł mu przez usta do żołądka.	Niech ksiądz popatrzy na ten krucyfiks z poświęconego drzewa, tam w kącie, i na tę Ewangelię mojej żony; niech ksiądz otworzy tę księgę, a ja przysięgnę na nią i na krucyfiks, na zbawienie duszy, na chrześcijańską wiarę, żem opowiedział wszystko, jak było i jak mój anioł stróż ludzki szepnie do ucha Najwyższego w dzień Sądu Ostatecznego.	Są tedy niewinni albo też są wspólnikami. Słuchaj, przyjacielu, nie wracaj do domu, ukryj się w bezpiecznym miejscu, gdzie sam wolisz, a przez ten czas pozwól mi działać; pamiętaj zwłaszcza...	Patrzajże że z ludem ulicznym to taka sprawa, iż on dziś z tobą pójdzie na Serafina, a jutro z Serafinem na ciebie.	Kiedy pętla zaciskała się na jego szyi, wykrzesał z siebie resztkę sił, by splunąć gubernatorowi w twarz.	Oho! będzie i pan naprzód się jej śnił, a potem pozował odrzekła Marynia.	Niechże cię Pan Bóg broni, abyś do mnie z określonym celem przychodził, zwłaszcza w godzinach, kiedy się cyrulictwem param	Och, bardzo lubię tę historię, to mi się wydaje urocze Ale przynajmniej na dni ordynacji doktora powinna by pani mieć swój mały home, swoje kwiaty, książki, to co pani lubi	Takich osobliwości, jak ten pokój, jest na świecie może... milion!	Jakie to piękne, eleganckie ściegi! Takie są wielkie i majestatyczne, że na drobne ściegi jakiegoś tam krawca mogą spoglądać z góry niby na plebejuszówplebejusz	Owszem Niech pan to wpaja w swoich konkurentów, agentów, hurtowników, w dostawców i odbiorców. Ale chyba rozumie pan, że nadmiar sumienia, przewrażliwienie na tym punkcie, wręcz uniemożliwia życie.	Ale pan ranny jest, o ile mi się zdaje?	A ten drugi wysoki i ponury, który wydaje się zatopiony w swoich wyrachowaniach?	Przed wami stoi pociąg z ciężką artylerią idącą do Galicji. Puścimy go za godzinę, panie kapitanie. Na trzecim torze stoi pociąg sanitarny. Odchodzi w dwadzieścia pięć minut po pociągu z artylerią. Na torze dwunastym mamy pociąg z amunicją. Odjeżdża w dziesięć minut po pociągu sanitarnym, a w dwadzieścia minut po nim idzie pański pociąg. O ile, oczywiście, nie zajdą jakie zmiany	Kłamiesz. Wiedz zresztą, że w tej chwili jest dla mnie najzupełniej obojętne, czy ci wiadomo, o czym mówiliśmy. Nie potrzebuję czynić z tego tajemnicy przed tobą. Jeśli więc twe długie uszy dobrze ci tym razem usłużyły, wyznaj, a oszczędzisz mi niepotrzebnych wyjaśnień.	Nie zależy mi na senioracie.	Podnieścież więc mnie i gdy go postawiono na nogi rzecze	Na wieki amen	Dobrze, Lucyanie ja pojadę do Jodłowéj i co będę mógł, zrobię dla syna Grodzickiéj; ale ty tam nigdy już nie jedź!	Wcale nie zaprzeczam, że pierwszorzędnym jesteś aferzystą. Lecz po co ci młyny?	Choćbyście Garze głowę ucięli korony przez to nie odzyskacie!	Mój Boże, księże proboszczu, zastaje mnie ksiądz w chwili, w której niepodobna mi jest myśleć o bliźnich; jestem całkowicie zajęta sobą. Jestem bardzo nieszczęśliwa, nie mam innego schronienia prócz Kościoła, ma on łono dość szerokie, aby zawrzeć wszystkie nasze cierpienia, a uczucia dość płodne, abyśmy mogli czerpać w nich bez obawy, że ich zabraknie.	Tomku, przecież zawsze byłeś moim przyjacielem, co? Chyba mnie nie odtrącisz? Nie zrobisz tego, prawda, Tomku?	Powiedziałabym, że to chyba czary.	Pewno, że mnie nie znasz. Ale przecie u ludzi pracowałem, świadectwa mam. Możesz je przeczytać.	Na dworze. Dwa kroki od drzwi.	Znam swoich. A jest i drugi plus. To cła! Cła, panie!	Jakiż to diabeł siedzi w tej dzwonnicy? Sądząc z głosu, jest to chyba któryś z Hobdenów.	Aż przyjdzie ten, który duszy nie oszczędzi dla miłości prawdy! Nadzieję proroctwo zostawuje! Więc nie sąd, jeno zbawienie nas czeka!	Ale zadatku nie dał?	Ba, jeżeli tak myślisz, a masz szczery ku Szwedom dyzgustdyzgust (z łac.) dziś popr. forma D. lm: obywateli. nie przyjdzie...	Ceny nie naznaczam.	Czemuż ty nie masz takich?	Jeszcze nie...	Nie zlezę.	O czym tu mowa? Nie rozumiem.	W swoim domu. Numer ma pani na wyciągu hipotecznym wypisany; ulica Zielona.	Już powinien był wrócić do domu.	A więc płyńmy do góry.	Jeszcze to samo?	Rozumiem to ale... Wybacz pan, pańskie odkrycia są tak nowe...	To deszcz	Włoska zaraza! Truciciele! Zbójniki! Do kunykuna wymyślnie uczesany, wypielęgnowany. łby maszcząmaścić	Co panu jest?... Znowu spleen?	I pewno Bez pieniędzy nie ma nauki.	Panna Kasia mnie nie lubi?	Wcale nie. Oszpecą Panią. Szkoda Pani piękności.	Posłusznie melduję, panie audytor że on ma reumatyzm.	W takim razie oddaj mi list, który pisałam do niego wczoraj z pańskiej namowy.	Jakże!... Mam w książce do nabożeństwa modlitwę pisaną ręką mamy... Ależ tak... ten sam charakter...	Więc mówi pan, że jako lekarz?...	Wiem, że mnie zdradzasz	Władza odrzekł Pentuer. utożsamiany z Narmerem, ok. 3100 p.n.e., pierwszy władca I dynastii, uważany za twórcę państwa, zjednoczyciela dwu krajów: Górnego i Dolnego Egiptu. Według tradycji założył miasto Memfis, leżące pomiędzy obiema krainami....	Zaprawdę jest czas Przez dziesięć lat ostatnich lada prorok więcej znaczył aniżeli nomarcha Tebów albo Memfisu.	Czy to już wszystko?	Ciekawe, co mogą sygnalizować? Czyżby zbierali siły i chcieli przypuścić atak?	Dobrze. Widzę żeś pan pracował dla mnie uczciwie. Oto banknot studolarowy. Czy pan zadowolony?	Skąd wiesz o tym?	I cóż z tego?	Rozmawia właśnie z tym idiotą księciem de Guermantes.	Ach, tak?... Boli mnie głowa, tyle dziś miałam zajęć... Więc panna Malinowska stanowczo otwiera pensję?...	Siądź przy mnie słuchać cię będę siadaj.	A gdzie twój dom?	Bracie dlaczego hrabia Ryjol tak pohańbił pana waszego, Hoela?	No i już zdychasz, bratku	Proszę wielmożnego pana, tędy	A któż sprzedaje takie bukiety i kto kupuje?...	A ona?	A widzi pan, wyrosłam.	Ba... Baśka...	Coś z nią uczynił?	Gdzieś ty tak przemókł?	I nadziei!	Ja... reżyser, i słońce	Miejże se uciechę, żem głupi, a gadaj wyraźnie, bez przypowiastek.	Nostalgia?	Ojczulku, masz syna?	Osaczą nas, w tył!	Pewien jesteś?	Przeciekprzeciek (gw.) odburknął Antek.	Przybij!	Tak tak, Barkis gotów.	Tak!	Tęsknię...	Wszak pan zna tu wszystkich?
Tak, to było w tej uliczce Szedłem do domu, skądś, późno w noc, około trzeciej po północy, w zimie; droga moja prowadziła przez dzielnicę, w której dosłownie nie było nic widać prócz latarni. Ulica za ulicą, wszyscy ludzie śpią... ulica za ulicą, wszystkie tak oświetlone jak podczas procesji, a wszystkie puste... Począłem tęsknić za widokiem policjanta... nagle ujrzałem dwie postaci: jedną był mały człowieczek, który podążał szybkim krokiem, a drugą i teraz stała się rzecz ohydna; człowieczek ten spokojnie począł iść dalej, nie troszcząc się wcale o dziewczynkę, która leżała na ziemi i wołała o pomoc. Puściłem się w pogoń za nieludzkim tym człekiem, ująłem go za kołnierz i sprowadziłem na miejsce wypadku, gdzie zgromadziła się już grupa ludzi dokoła krzyczącego dziecka. Ujęty drab zachowywał się zupełnie spokojnie, nie bronił się wcale, rzucił na mnie tylko tak złe spojrzenie, że zadrżałem. Okazało się, że grupa ludzi, która się zbiegła, to właśnie krewni owej dziewczynki; wkrótce pojawił się też sprowadzony lekarz. Ostatecznie dziecku nic poważniejszego się nie stało: przeraziło się tylko. Cała afera mogła była się skończyć, gdyby nie zaszedł dziwny wypadek. Drab od pierwszej chwili budził we mnie wstręt. Że to samo odczuwali krewni dziewczynki, było rzeczą zupełnie zrozumiałą. Zdumiewające było tylko, że to samo odczuwał lekarz. Ilekroć spoglądał na mego jeńca, bladł; miałem wrażenie, że najchętniej zabiłby go. Ponieważ jednak zabić go nie mogliśmy, staraliśmy się ulżyć sobie, besztając go. Powiedzieliśmy drabowi, że sprawa pachnie skandalem, że nazwisko jego będzie w całym Londynie zniesławione, że jest bydlęciem w ludzkiej postaci. Podczas tych wymyślań musieliśmy równocześnie siłą powstrzymywać zebrane dokoła kobiety, by się nań nie rzuciły. Nigdy nie widziałem takiej wściekłości, jaka się malowała na ich twarzach. W pośrodku stał ów człowiek; wyraz twarzy miał ponury, nawet nieco ironiczny; widziałem jednak, że się boi. „Jeżeli państwo macie zamiar żądać odszkodowania za ten wypadek dobrze. Noblesse obligenoblesse oblige (fr.) powiada więc zgodził się ostatecznie. Teraz chodziło o to, by wydostać pieniądze. Dokąd, myśli pan, zaprowadził nas? Właśnie do tych tam drzwi... Wyjął klucz z kieszeni, wszedł i po chwili pojawił się z dziewięciu funtami w złocie i z czekiem na dom bankowy Coutts, płatny na okaziciela i podpisany nazwiskiem, którego nie chciałbym wymienić... Nazwisko to jest bardzo znane i często je spotyka się w druku... Zwróciłem uwagę tego jegomościa, że wydaje mi się to wielce podejrzane: w normalnych warunkach nie zdarza się przecież, by o czwartej nad ranem ktoś wszedł do samotnego domu i po chwili wyszedł z czekiem na sto funtów podpisanym przez inną, i to powszechnie znaną osobistość... Lecz on zachował się wobec tych moich słów zupełnie spokojnie i rzekł kpiącym tonem: „Niech się pan uspokoi, chętnie zostanę z panem, aż otworzą bank, wtedy sam czek wykupię”. Zgodziliśmy się na to; lekarz, ojciec dziewczynki, ja i ten dziwny człeczek spędziliśmy resztę nocy w moim mieszkaniu, a po śniadaniu poszliśmy razem do banku. Osobiście wręczyłem czek, oświadczając, że podejrzewam, iż jest fałszywy. Nie! Czek był prawdziwy...	Czy to Gilbert Blythejest tam na górze, Aniu? Jak on wyrósł przez ostatni rok! Kiedy pracowałam w Carmody, był jeszcze chłopczykiem. Na Boga, a to Karol Slone! Nie zmienił się wcale, nie mógł się zmienić! Tak samo wyglądał, kiedy się urodził, i tak samo wyglądać będzie, mając lat osiemdziesiąt. Tędy, moja droga. Za dwadzieścia minut będziemy w domu.	A jednak nie było na świecie nic, czego bym bardziej pragnęła... czekałam z dnia na dzień... za każdym spotkaniem czekałam na to słowo! Wydawało mi się, że ci się wprost narzucam! Na koniec byłam pewna, że mnie nie chcesz... że pogardzasz mną!	Wnuk lorda Kelso! Wnuk lorda Kelso!... Oczywiście... matkę jego znałem wybornie. Zdaje się nawet, że byłem na jej chrzcinach. Małgorzata Devereux była niezwykle piękną panną i pogrążyła nas wszystkich w rozpaczy, uciekając z jakimś ubogim młodzieńcem, z człowiekiem bez znaczenia i bez grosza, niższym oficerem piechoty czy coś podobnego. Oczywiście. Pamiętam te sprawy, jakby działy się wczoraj. W parę miesięcy po ślubie zginął biedak w SpaSpa	Z kilku obrazów zawartych w Fauście, w tej przepaścistej księdze, o której sam Goethe mówił, że ludzie będą musieli dużo się namordować, nim odgadną wszystkie sekretasekreta wieczna kobiecość., co go kiedyś ma zbawić. A jednak w jaskini oprócz ohydnej czarownicy nie ma żadnej innej kobiety; jest to więc odbicie istoty, co dawniej się w nim przejrzała, Małgorzaty czy Heleny, w każdym razie odbicie przechowane. I uważajcie, panie, że kiedy autor do innych scen magicznych używa tylu zaklęć, formuł i ceremonii, tu wszystko odbywa się po prostu, bez żadnych wywoływań ani dziwactw; ta to właśnie cudowna prostota dowodzi, że Goethe uważał widzenia w zwierciadłach za zjawisko czysto naukowe. Albo w drugiej części Fausta, czy nie jeszcze wyraźniejszy dowód? Karawana bożków morskich, Trytonów i Nereid, wyprawia się na zdobycie Kabirów, tych bóstw tajemniczych, o których jeszcze Homer mówi jako o największym z misteriów, bóstw niepojętych dla samych nawet bogów, a których ludzkie oko nigdy nie oglądało. I oto wracają z wyprawy, i wiozą tryumfalnie, ale co? Nie samych Kabirów, bo tych nigdy nikt nie zdobędzie, wiozą tylko zwierciadło z płyty szylkretowej, w której Kabiry się przejrzały, wiozą odbicie ich postaci, jedyny sposób, w jaki ludzie i niższe duchy mogą widzieć tych niewidzialnych. A co? Więc Goethe wiedział, że przedmiot, raz odbity w zwierciedle, nie ginie, ale w nim zostaje.	( odezwał się Hartopp.	O, nie wyrzucaj mi błędów młodości! W ubóstwie będę tak samo wesoła, jak byłam za czasów bogactwa. Przekonasz się. Nauczę się gotować i przerabiać suknie. Zakupów nauczyłam się już, odkąd zamieszkałam w „Ustroniu Patty”, a kiedyś przez całe lato uczyłam w szkółce niedzielnej. Ciotka Jakubina powiada, że jeżeli wyjdę za Jasia, złamię mu karierę. Ale tak nie będzie. Wiem, że nie mam wiele rozumu, ale mam to, co jest ważniejsze: zdolność czynienia ludzi takimi, jaka ja jestem.	Nie może, ale fakt. Pan coś tak jak moja żona. Nie macie do mnie zaufania. A ja wam powiadam, że wszystko zależy od przyzwyczajenia. Pan się przyzwyczaił i dlatego pan tak dobrze po górach chodzi. I ja, gdybym się przyzwyczaił... U nas, w biurze, jeden z moich kolegów dostał nowe biurko. Nie mógł się, panie łaskawy, do niego w żaden sposób przyzwyczaić. Mówi: „To na nic... ja nie mogę i nie mogę...”. A przecież!...	To niech zaprzysięże na rycerską cześć, że stawi się na wszelki sąd.	Tak jeżeli tych wpływów używa się dla dobra ogółu, no i jeżeli się trafnie potrzeby ogółu ocenia.	Oto najistotniejsza treść mojej działalności publicznej. Oto najdosadniejszy jej argument! Wynalazłem to określenie, to hasło wielkiej sprawy. Ale nie jestem patriotą. Nie jestem nim tak samo, jak capataz de cargadores, ten genueńczyk, który tak wiele uczynił dla tego portu i stał się czynnym pracownikiem w materialnej dziedzinie naszego rozwoju. Słyszała pani, jak kapitan Mitchell nieustannie się zwierza, iż odkąd znalazł tego człowieka, sam nie wie, jak długo trwa wyładowanie okrętu? To jest ze szkodą dla postępu. Widziała go pani, jak mijał nas po pracowicie spędzonym dniu na swej słynnej klaczy. Pojechał bałamucić dziewczęta w salonach, gdzie tańczy się na ubitej ziemi. Szczęśliwy z niego człowiek! Jego praca polega na oddziaływaniu potężnej indywidualności, jego zabawa na przyjmowaniu oznak bezgranicznego uwielbienia. A on to lubi! Czyż można być szczęśliwszym? Być przedmiotem lęku i podziwu jest...	A nam co do tego? Czy Bóg je stworzył, czy lu­dzie wytworzyli, dość, że istnieją one, te prawdy mówią­ce mężczyźnie: „Będziesz uczył się, pracował, zdobywał i używał!”, kobiecie: „Będziesz cackiem i za igraszkę męż­czyźnie służyć!”. Boskie czy ludzkie, prawdy te znać nam trzeba, aby nie zjadać sobie serc w nadaremnych zgry­zotach, nie trawić młodości w próżnym chwytaniu nieda­jących się pochwycić promieni słonecznych; aby dać za wygraną temu, co nie dla nas istnieje na świecie, i w go­nitwie za cnotą, miłością, szacunkiem ludzkim lub tym podobnymi bardzo pięknymi rzeczami	SztukaPoszaleli wszyscy z tym przeklętym Proustem. Irytuje mnie to do najwyższego stopnia. Odniosłem pani książki. Zapomniałem na dole. I co najdziwniejsze, że ludzie skądinąd inteligentni i niepozbawieni smaku... Albo ten Valéry! Choć co do Prousta zgadzamy się przypadkowo. Nie przeczę, że Valéry jest to człowiek inteligentny i wykształcony ale nie widzę w nim poza poezją, rzeczywiście niezwykłą i bardzo intelektualną, nic tak bardzo nadzwyczajnego. Swoją prywatną metodę tworzenia, przy wybitnej pomocy intelektu, chce rozdąć do rozmiarów absolutnej prawdy, lekceważąc artystyczną intuicję i twórców bardziej wizjonerskich, apokaliptycznych. Wszystko zależy od proporcji danych: od poczucia jedności konstrukcji pierwotnej, od bogactwa świata wyobrażeń i myśli, intelektu i talentu	E! panie czy nie przypomina pan sobie tej twarzy, która się tam gapi na wrony?	Gdyby mi się trafił jakiś przyzwoity kandydat do jej ręki?	Także coś! Po prostu, tresuję ich trochę. Seffy, znasz się na walce kogutów?	Nie, właściwie wcale, tyle tylko, że nie ma moich książek, no, i mnie też. Ustalił się, wiesz, taki sposób bycia, który tro­chę przypomina stosunki pomiędzy skłóconymi kochankami, oni nie dostrzegają mnie, a ja staram się nie widzieć ich.	Zobaczę Zresztą, dlaczego nie miałbym wstąpić?... Im więcej nabieram doświadczenia, tem lepiej widzę, że tam moje miejsce. Mam być łachem nikomu, ani sobie niepotrzebnym, niechże przydam się do czegoś...	Dobrze, wuju Jerzy, powiem jej to, ale wątpię, czy na coś się  przyda. Filantropi są pozbawieni humanitaryzmu. Jest to wyróżniającą cechą ich charakterystyki.	Krótko mówiąc, myśleli, że palnąłem sobie w łeb? Że straciłem wszystko i w uproszczony sposób przeniosłem się na tamten świat? Nie, moja droga, wprawdzie zrobiłbym w ten sposób wielką przysługę niektórym ludziom, ale jestem już taki nieużyty, że wolałem zostać na tym padole płaczu.	Och, za zapłatą i za dobrą zapłatą, to znowuż, co innego. Ale, mój przyjacielu, nie bardzo mi się wydaje, abyś był w możności zapłacić, a tym mniej dobrze zapłacić.	Bo to się inaczej zaczyna	I ledwie się rusza. Pewnie! Ślepy chyba czy co?	Pozwólcie mi, miłościwy panie bardzo o to dopraszam, opowiedz nam zdarzenie, które się kiedyś w Sewilli przytrafiło.	Jak koń cygański okryła się blachami i myśli, że ludzi ubijać jej wolno!	Nie. Chodź teraz zobaczyć nasze zapasy. Znajdują się one w górze, najbliżej dachu.	Nie ma się czego lękać, gdyż są to rzeczy naturalne Znamy przysłowie: zazdrość towarzyszy powodzeniu jak cień światłu... Więc jedni (przepraszam, ale mówimy otwarcie?...), jedni czy jedne zazdroszczą pani pensja pani może być solą w oku... Ale panny Malinowskiej nie zaliczam do nich...	A dlaczego oni wszyscy nazywają się po prostu Dalczami, a ten jest Wyzbor-Dalcz?	To coś szparko mości panie oni dumni jakby ich rodziła Batorówna, z tego nic być nie może, tylko się daremnie zakrwawisz w sercu. Ot lepiejbyś sobie ubogą jaką znalazł szlachcianeczkę, a piękną, a skromną; a poczciwą, a pracowitą; pobłogosławiłbym ci z duszy.	Naraziłeś dziewkę na życia utratę!	Oni na ciebie czyhają	Wybacz, czcigodny ojcze, niewłaściwą porę, gnębi mnie jedna rzecz. Ojcze, pan Manuel de Hojeda jest moim dawnym przyjacielem, jeszcze z dzieciństwa. Dziś spędziłem z nim wieczór.	Ach, to jest taka rzecz... Stanowisko panny, gdy się nie jest już tak najzupełniej młodą, jest trochę śmieszne i krępujące. Wymyśliłam sobie więc tego męża, który nigdy nie istniał. Hela wie o tym, ale ona umie milczeć, gdy chce. Jej można każdą tajemnicę śmiało powierzyć. Nie sądzi pan?	Tak właśnie; według tego, co utrzymywał, miało to być bardzo stare nazwisko; zresztą był to człowiek bardzo uczony i rozumny pod każdym względem, poza jednym: gdy rozprawiał o swoich skarbach. W tej sprawie nie dawało się z nim dogadać.	Bliższych szczegółów udzieli panom mój koniuszy i przedstawi papiery Apolla. Ale koń nie jest na sprzedaż.	Tak, bo pani chciała, żebym panią lubiła nie tak sobie, za nic, ale za to, że pani mi jeść daje z łaski.	Ale wiesz, że to nie czapka ani trzy łokcie sukna na pludrypludry (przestarz.)	Czysta formalność, oparta na wyraźnym żądaniu pani... której dopełniłbym tylko w wypadku, gdyby ta kombinacja była dla pani korzystną.	E, nie zawadzi chyba, że sobie zerknę jeszcze raz na tę zabawkę	Niemały i mnie strach brał, bo tu koło Radzikowego błota w nocy bez ognia niedobrze.	To bardzo dziwna kartka A jak to się stało, Pawle, że to pismo ma pan przy sobie i to odpieczętowane?	Dlaczego? Cóż mi masz do zarzucenia?	Ludzie jak ty, słoneczne promienie życia, nie popełniają zbrodni, Dorianie. Jestem ci jednak wdzięczny za zaufanie. A teraz powiedz mi dziękuję ci	Do widzenia, Moryc.	To znaczy, że pan doktór jest psychjatrą?	Cóż to za przedstawienie?	Czy ona wasza, ta, co ją dali Perknnowi?	Dlaczego? Przecież wybite wszystkie co do nogi	Czy go pan widuje czasem?	Teraz już muszę iść Mój Boże, pan naprawdę mi pomógł! Nie mogę usiedzieć w miejscu. To jest właśnie to, czego mi było trzeba! Właśnie to...	A więc bałwan jesteś Bałwan, jeśli nie rozumiesz, że w tym wszystkim jest podstęp owego przeklętego przybysza!	Ale tak jest, darmoby nie wierzyć.	Boże wielki! Jeśli posiadała te dokumenty, to były one dowodami, że jej małżeństwo z krewniakiem pańskim jest nieważne, natomiast jego małżeństwo z matką Róży najzupełniej legalnie nastąpiło.	Realizował prawdopodobnie tylko ostatnią swą myśl, z którą zasnął przed dwoma laty.	Niech pani nie myśli, panno Marysiu, że jestem aż takim głupim snobem.	Ach! Idą już pod lipy A jednak słuszność jest po stronie tego biednego młodzieńca.	Ale ona ma nogi! Wiesz co, Chaval, wystarczyłoby dla dwu!	Co to jest?	Ja mogę, ja z nim pomówię Takiemu człowiekowi jak Nostromo wystarczy jedno słowo.	Prawda, że to pani nie zajmują te wiejskie kłopoty.	To prawda, tylko oni nie umieją...	A pan skąd obecnie, jeśli spytać wolno?	Jak będę miał nocną służbę u króla.	Ledwie że zaczął dychać; mowy nie odzyskał.	Nie wiem, czy cię radzi zobaczą.	Stary górnik, który chodzi po całej kopalni i skręca karki rozpustnym dziewczętom.	To jest moja matusia. Wasza przewielebność widzi, jaka dobra? Zawdyzawdy (daw.)	Z serca daję, Bóg widzi, że z serca. I nie żałuję.	Ale niedźwiedzie niezgrabne.	Gdy skończysz Redmond, czas będzie, abyś znalazła męża Nie jestem zwolennikiem odkładania małżeństwa, jak to ja uczyniłem.	Sternik umieszczony jest w klatce oszklonej, która wystaje w wyższej części „Nautilusa” i opatrzona jest szybami soczewkowymi.	Tak, pana. Abyś raczył zastąpić mi ojca.	W każdym razie, ładny to on nie był	Już tego nie myślę!...	Komu wiadomo? trzeba było ogłosić przez gazety, mówił sapiąc otyły jegomość. A gdzież sam ten baron Teper?	Od czego, kiedy ja żadnych praw nie roszczę!	To dlaczego on nie licytuje szlachcica?	Wiedziałem, żeś dobry pachołek, powiem ci jednak: nie chcesz po dobrej woli jechać, pojedziesz z rozkazu, bo już inaczej nie może być.	Czyto koniecznie ludzie o wszystkiém wiedzieć mają?	Nie.	Nikt nie może wiedzieć, czego chcą inni!	No to będziemy jeść węże.	Od kogo?	Prawdę rzekł i mądrze powiedział!	Przede wszystkim to!... Nasz skarb potrzebuje danin...	To wszystko?	Wcześnie objawiła pani ten smak	A wy tam byli, Semen?	Dzisiaj	Hej, człowieku!	Istotnie zaświadczyć mogę...!	No i...?	No ja	No.	Ofiarami ich jesteśmy...	Osiemdziesiąt rubli.	Podobno tak	Tak, tak, przysięgam Bogu!	Tumany!	Wolałbyś, abym ci kłamała?
Drogi baronie, przepraszam pana ale był u mnie właśnie jeden z moich dobrych przyjaciół, ksiądz Busoni, który tylko co przybył do Paryża, a którego widziałeś tu przed chwilą. Dawno się nie widzieliśmy i nie mogłem go tak od razu opuścić. Mam nadzieję, że ze względu na to wybaczysz mi pan, że musiałeś tak czekać.	I w dodatku przyrodnikiem entuzjastą. Wiem, co pan przeszedł, od dawna szanuję pana z tego powodu... To za mało; powiem więcej... Od roku wspomnienie o trudnościach, z jakimi szamotał się pan, dodawało mi otuchy... Mówiłem sobie: zrobię przynajmniej to, co ten człowiek, a ponieważ nie mam takich przeszkód, więc	E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Jestem pewna, że on to zrozumie. Musi skończyć z tym wszystkim i niezwłocznie ożenić się z Lindą	Tak, pani ale to zupełnie tak, jak gdybym chciała gwiazdę zdjąć z nieba, albo na szumie lasu do raju zaleciéć, albo zamienić się sama w kwiatek biały. Wszak wszystko to jest niemożebne, nieprawdaż, pani najdroższa? Otóż tak samo i to, co czuję, musi zostać nazawsze w mojém sercu, niepowiedziane, nieokazane nikomu, jak gwiazda zostanie na niebie.	Bardzo, bardzo przepraszam ale jakże? To przecie Józef jest biednym chłopcem. Jeszcze póki mój brat żyje, ale, Boże kochany, niech oczy zamknie, to żyć nie będziemy mieli z czego. Pewno, że to bardzo pięknie być literatą, ale te mizeraki do gęby, za przeproszeniem, nie mają co włożyć. Jakże to...	Nie trzeba To oczywiste, że ten strumień płynie do morza. Idźmy więc, trzymając się jego brzegu, a będę bardzo zdziwiony, jeśli wkrótce nie zaprowadzi nas na wybrzeże. Dalej, w drogę!	Ze wszystkiego co tu widziemy po drodze, wnosząc nic się podobnego w tych krajach spodziewać nie możemy... Wprawdzie ziemię posiąść będzie łatwo, lecz złota i srebra ona nie rodzi... a lud do zwierząt podobniejszy jest niż do człowieka...	Mnie nic nigdy nie boli, wracam też do kwestii spadku. Po najdłuższym życiu... Bo co się stanie z kapitałem, z zaległymi procentami, z pakami rewersów, listów ispołnitielnychlisty ispołnitielnyje (z ros.) proszę wybaczyć, że użyję słowa; przepraszam za słowo., lichwy, gdy ciocia, oddawszy żałosne westchnienie, bladolica, z wywróconymi oczami, z palcami rękawiczek raz na zawsze splecionymi, przez czterech bezimiennych drabów (a może i przez dwóch dla oszczędności) odniesiona zostanie pod kogutka?	Widocznie sądzili, że pan mnie nie będzie miał zaszczytu poznać. Czy pan wie, że oni mnie zabronili wstępu do pałacu? Że kazali jadać samotnie? Że nie wolno mi opuszczać parku, bo Kunik kazał służbie bić mnie kijami, jeżeli wyjdę?	Ani się obejrzysz, kiedy nasze mieszkanie pełne będzie sprzętów prostych jak u najuboższych ludzi, ale za to pięknych jak u nikogo. My tu stworzymy źródło poczucia piękna, nowego piękna, sztuki jeszcze nie znanej, która obok nas śpi jak zaczarowana królewna. Będą to stołki sosnowe, ławy, stoły. Będą je okrywały proste kilimy...	Mój kumie moi złoci, co ja pocznę, kiedy to sierocy interes? Ja Magdzi muszę grunt kupić choćby dlatego, że się to mojej babie nie podoba.	Zdaje mi się, że „prawda” jest bardzo głupią grą, zabawmy się w rozsądniejszych „autorów” dla odświeżenia umysłu	Nie, nie dlatego, ale dlatego, że bez względu na możliwy katar, chce ci się ze mną mówić przez okno, prawda, że to i przy księżycu, i przy śpiewie słowika.	A zatem zgadzamy się, że pomysł, żeby wybrać mi takiego małżonka, nie był rozsądny.	Ano, z przyczyny weksli zaskarżonych w Paryżu, o których widać zapomniał; uchodzi za człowieka, który nie bardzo wie, co robi	Bo że pan Podbipięta takowe rzeczy wymyśla, nie dziwię się! Zawsze miał dowcip w pięści, a od czasu jak ściął największych trzech kpów między Turkami, sam czwartym został...	Gdybyś wiedział, co to za męczarnia mieć ten apetyt na wszystko i nie móc... Wszystkim chciałbym być, wszystko przeżyć, połączyć w sobie najdziksze sprzeczności, aż pękłbym wreszcie nadziany sam na siebie jak na pal.	I nie wie ciocia, co się z nim stało?	Nie idzie za tym widziałem ci ja takich, którzy już zgoła w jego szponach byli, a przecie jeszcze zdrowo i cało powrócili do domu i żyli po kilkadziesiąt lat.	Przybyłem tutaj, aby panią uwolnić, oswobodzić, i jakoś dostałem się aż do pani z pomocą Bożą. Nie doznajesz pani trwogi?	Szkoda... ten Anglik jest wypchany pistolami. E! co tam!... raz jeden spróbuj, jeden raz, to niedługo potrwa.	Cicho, cicho!... Zabijamy!... Nie my, sama się zgubiła... Jezus Maria, mając takie dochody przez kilkanaście lat można było coś odłożyć... A tu wszystko wydało się na dom, na szyk, na dzieci... Taki pan Kazimierz sam kosztował z piętnaście tysięcy rubli!... Zjadł	Ja zaś nie podniosę się, znakomity rycerzu póki nie zapewnisz mi łaski, o którą cię proszę.	Pan feldkurat wcale na łóżku nie był. Jak tylko przyjechaliśmy, to zaraz pana feldkurata ułożyłem na kanapie, bo dalej zaciągnąć go nie mogłem.	Tego nikt nie potrafi żaden złodziej nie jest tak głupi, ażeby się dał okraść.	To do niego podobne On po prostu nie znosi towarzystwa. Już go dziś nie zobaczymy. Powiedz nam, Wydro, kto dziś wyległ na Rzekę?	Nie wiedziałem. Cóż to za jedni, bo, przyznam się, nie słyszałem nawet i nie czytałem.	A niech se idzie, poskarży się ździebko, to jej ulży!	Cóż to jest Mzimu?	Eh, byleby tylko rozpatrzeć się, to się ta obaj przeciśniemy, a jak po za murem to i jakoś pójdzie, odparł chłopak zwany piskorzem.	Jak Maciej był, to i miał kto załagodzić, mieli się słuchać kogo.	Jeden mówił do drugiego: „jakiż z ciebie fakir, że boisz się czatować przez chwilę?”.	Najsampierw, to list wysłać też niełatwo jej przyjdzie, a pozatem można zrobić i tak, by ona pana wogóle nie podejrzewała.	Nie stawiłam się wcale.	Nie, nazbyt się przeraziłem.	Odp.: Nie. Jak wam się podoba Mae WestMae West, właśc. West, Mary Jane (1893–1980)	Panie Kunicki, właściwie co się z panem dzieje?!	Pogłoski podobne słyszałem na mieście, ale nie zwracałem na to uwagi.	Przerażająco liczna rodzina, szczególnie dla tego, kto musi troszczyć się o jej utrzymanie	Tak, tak. Ale czasem rzuca się z powrotem szprotkę do wody, aby złowić wieloryba.	Widziałem ja po żołnierzach waszej książęcej mości, iż się napracowali, niebożęta, co i mnie trapi niemało, gdyżem tu z prośbą przybył, byś wasza książęca mość na ratunek mnie pośpieszył.	Śpieszyć się nie potrzebujesz...	Nie. Słyszałem coś o tym... w Singapurze. Jeden taki mielił o tym ozorem.	A czy ten, który czek wystawił, mieszka w tym domu bez okien?	A niech to! Ani chwili wytchnienia.	A pan?	A takie są głupie, że zaraz się nas ulękną i posłuchają!	A w której to stronie?	A, nareszcie! Spóźniasz się, mój drogi. A właśnie czekamy na ciebie z przedstawieniem.	Bo on też zacny człowiek Jak mnie wieść o tym doszła, ażem zmartwiał i zaraz przeczuwałem coś złego.	Dlategom się opóźnił, żem się tego obawiał	E Ma się tych przyjaciół.	Hale, nie ma tu żadnego Pietra, a jenojeno (daw., gw.) odburknął wyniośle.	I nic nie wspominasz sobie, nic?	I nie miałeś ochoty pójść nad rzekę?	Jakże to, panie bracie?	Jeżeli to Butifer, zobaczymy, kto z nas kogo przemoże.	Moja droga oni jeszcze nie są po ślubie.	Na to jedziemy.	Nie, o nie!	O Antku tyż coś niecoś napomykali, że tu i ówdzie widywali ich razem, jak się zmawiali...	Od Krzyżaków, która przywoziła balsam hercyńskihercyński	To dobrze! W pierwszej okazji będziesz Szwedów prał!	To dzieci z naszej ochrony śpiewały, odprowadziłam je, bo taki cudny czas.	To i ja z niemi pędź, wyrzucaj i mnie!	To zaś czemu?	Trzymam A więc otrzymasz funta, jeżeli nosorożec nie padnie od pierwszego strzału.	Uciekaj... uciekaj... coby nas nie połajano.	W każdym razie wybuch, jeśli to rzeczywiście był wybuch, wywołał dziwne skutki. Roztrzaskał dolną część kadłuba zamiast wysadzić pokład i nadbudówki. Te wielkie otwory wyglądają raczej na powstałe wskutek uderzenia statku o skałę niż od wybuchu prochowni.	Więc ona jest w Darnówce?...	Zapewne, doskonały trunek dla tych, co pragną zapomnieć! Ale ja muszę pamiętać.	A gospodyni?	A promień? A słońce!	Ach, gdyby mój Adolf postępował w ten sposób!	Ale, bo ja ciebie wydać za mąż muszę, moja panno	Chrystus nam przebaczać każe	Czegoś takiego...	Czy błagał pana doktora o ratowanie rannej dziewczyny?	Dobrze, popielniczkę	Eli będzie la boîte à mouches...	I my tam idziemy.	Jeszcze jak! Alem zaraz odmówił: „A dusze wiernych zmarłych”...	Każdy tam jedzie, gdzie mu lepiej, a my swoją drogę znamy	Lubię zadarte nosy	Ma głowę ten chłopak	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Na czymże zatem?	Na zawsze! dopóki twoje dla mnie bić będzie, piękna Dżemmo!	No, a mnie?	O, tak!	Ona skarży na was.	Ostrygi, homary i szampan!	Owszem, wiem, Krymtataria leży nad Morzem Czerwonym	Pchły mnie żrą.	Tak	Uhm! Niby że obydwaj jesteśmy zakochani. Tyle podobieństwa.	Wprędce staniemy u celu,	Zaczekaj! zobaczymy po ślubie, jak odejdą od ołtarza, zaczekaj...	Zdrowi.
Jam także poznał, co to jest uderzenie ogona wielorybiego rozumie się, że w moją łódź tylko. Ja i moi towarzysze wylecieliśmy w górę na sześć metrów. Ale to chyba był maleńki wielorybek przy tym wielorybie, o którym mówi pan profesor.	Do kata! Czeka nas ciężka walka, trudno będzie zdobyć ten fort bez dział i drabin oblężniczych. Cała nadzieja w męstwie naszych ludzi, w przeciwnym razie Hiszpanie dadzą nam takiego łupnia, że raz na zawsze odechce nam się ich atakować.	Ja ze swej strony czuję się wobec tego uprawniony do wyjaśnienia, że oszukiwać mógłbym panią tylko wtedy, gdybym zaciągnął w stosunku do niej jakiekolwiek zobowiązania. O ile mnie pamięć nie myli, żadnych tego rodzaju zobowiązań na siebie ni...	Nie wiem zobaczy ją pan, żona moja jest przy niéj. Boję się, czy pańskie starania co tu pomogą, widać śmierć weszła już do mnie, aby mi wszystko zabrać.	Kochana panno Grzybowska, dobrodziejko, przyjaciółko jedyna, wiem i to, że moja miłość nie zdała się na nic, chyba na to, aby mi przyczyniła męczarni, ale... kocham się.	Jak zechcesz. Ale uprzedzam cię, że jest dziś straszliwa mgła i jutro z pewnością będzie także. Mówię ci to, bo nie chciałabym żebyś sobie zaszkodził. Pojmujesz, jabym wolała, żebyś poszedł z nami. Zresztą ja zupełnie nie wiem, czy pójdę do Verdurinów. Byli dla mnie tak uprzejmi, że w istocie powinnabym... Po tobie, to są ludzie, którzy jeszcze byli najlepsi dla mnie; ale są drobiazgi, które mnie u nich rażą. Muszę koniecznie wybrać się do Bon Marché albo do Trois-Quartiers kupić biały żabocik, bo ta suknia jest za czarna.	Co dotyczy Linka, to już skończyłem ale znam podobny przypadek, który zdarzył się w Beskidach. Lecz o nim opowiem wam dopiero wtedy, gdy będziemy staczali walki.	Jaki? Panowie sami zawiązaliście ze mną spółkę tylko na rok i sami żądaliście takiego prowadzenia interesów, ażeby w ciągu miesiąca po rozwiązaniu umowy każdy wspólnik mógł wycofać swój wkład. To było wasze wyraźne żądanie. Ja zaś przekroczyłem je o tyle, że zwrócę pieniądze nie w miesiąc dopiero, ale w godzinę po rozwiązaniu spółki.	Jakiś ty kochany! Jeżeli się zrobię inteligentna, to dzięki tobie.	Jeśli was Turczyni pojmają, to czy chcesz, czy nie chcesz, twój los będzie zgoła inszy jak Michałowy. Ha! Po Kozakach, Szwedach, septentrionach i brandeburskiej psiarni nie posłuchali! Haneńkę przeciw Doroszowi wystawili, a teraz Dorosz, chce czy nie chce, musi w gardło Turczynowi leźć i na nas w dodatku go prowadzić. Pamiętasz, Michale, że przy tobie księdza Olszowskiego ostrzegałem?	Pamięta wasza królewska miłość, jak się pan krajczy onej śmierci dziwował!	Proszę A ponieważ pan ufasz mi na słowo, więc i ja nie będę żądał bliższych informacyj...	Skąd mam wiedzieć? Myślisz pani, że gdybym wiedział, kazałbym ci przechodzić przez te wszystkie stadia napięcia, jak to czyni dramaturg lub powieściopisarz? Niestety, nie wiem... Pół roku po fakcie zjawiła się jakaś kobieta z drugą połową pieluszki. Dostarczyła wszystkich dowodów, jakich wymaga prawo i oddano jej dziecko.	Sydor, milcz! milcz. A nuż kto, choćby Natałka, choćby Maksym, albo krywonoga dosłyszał, co pomyślą? Zapomniałeś, że tyś już nowy człowiek i że z tamtego, co było, nic nie pozostało, utopione wszystko.	Za co? Za to, że Turcja nie może jej tego zabronić.	Na Abrahama i na Mojżesza, nu, a co być może, jeśli Mesjasz przyjdzie?	Nie mam praw rozkazywać i nie będę. A jeśli pan ma ochotę zrobić mi coś przyjemnego, to samemu trzeba się domyślić. Przecie pan mnie zna.	A ja ci mówię, że nie pójdziesz.	A pan nie tańczy?	A skądżeś to pan wziął tyle dziewcząt?	Ale pan zna barona?	Ano to święte słowa były W. Król. Mości gdyście Zajączkowską przypomnieli. Dziś takie czasy, iż nikomu wierzyć nie można.	Byleby się wędka nie urwała, gdy ją dobywać będziemy! rzekł Baron.	Cóż pana to obchodzi, co ja ze sobą zrobię?	Cóż, kiedy się w nim nie chce palić	Dobranoc! tu: wzbraniać się. słów bożych i odpychało je ode mnie. Jam biegł do Murdeliona.	Dobrze, Basilio	Doprawdy! Byłeś pan w szkołach z panem Henrym Spikerem?	Ho, ho, panie Jastroń, tylko nie tak gorąco i hardo! Powolutko wszystko się wyjaśni. Czasu sporo przed nami	Ja mu zapłacę! Masz słuszność. Ja mu dam tyle, że będzie nawet zadowolony z tej afery.	Niechże pan powie, panie Yung, czy nie wygramy?	Niepodobieństwo! Ona mówiła, że to był list ze Słodkowic.	Ona jest prześliczną, ona jest anioł, co to anioł, ona jest cztery albo piętnaście aniołów	Ottowicz czeka na ciebie?	Panie Danglars Powiem ci to, co przed chwilą Mercedes Caderousse’owi	Sądzę, że łódź może mieć własną kotwicę	Tak Operowałem pana. Był pan nieludzko pokrajany.	Tak jest. Jego matka, która w ostatnich czasach była cierpiąca, zmarła w ubiegłym tygodniu. Była o tym wzmianka w wielu pismach. Zostawiła mu po sobie cały majątek. Był już przedtem bogaczem; obecnie jest co najmniej milionerem. Byłoby to dziwne zajęcie niczym nieuzasadnione.	Tak, aferzysty. Używam tego, nie innego wyrazu gdyż ten wydaje mi się najłagodniejszy z serji, którą należałoby tu zastosować.	To pono najlepsze na oparzelinę!	W jakim języku czytał pan...	Wcześniej czy później zapominają o wszystkim. Eugenia wyjdzie za mąż jeśli nie dziś, to jutro, jeśli nie jutro, to za tydzień. A nie sądzę, by żałowała pani narzeczonego panny Eugenii.	Więc czém-że ma być ona? śmiercią, czy żoną?	Wściekła!! Fürstchen, rób co chcesz... Anna być musi moją...	Za taką rzecz i w łeb się strzela po cichu!...	Zapewne, że są.	Zaraz nie możesz mieć. Skądże tatko weźmie pieniędzy na dwa rowery w jednym roku?	A może by tak wuj poprosił pannę Agatę, żeby nam go zostawiła?	A niech cię jeno dojrzy, to zaraz pieski pospuszcza.	A! więc nie znasz mnie wcale?	Albo powiedz nareszcie, albo odchodzę...	Ależ, broń Boże, ani słowa nie powiedziałem nikomu.	Amen	Bywają i głodne lata	Będzie wszystko gotowe.	Czy grozi mu wskutek tego jakie niebezpieczeństwo?	Cóż mi przynosisz, kasztelanie?	Cóż zdrajca Angelo?	Cóżeś to za plotki przywiózł z miasta!	Dalibóg, proszę bardzo, mój zuchu. Czyś ty nie służyła przypadkiem w marynarzach gwardii?	Die Wahrheit muss siegendie Wahrheit muss siegen (niem.)	Do czego?	Dziękuję panu bardzo.	Gasztowtowie!	Gdzie?	I ja tak myślę	I to tak cały dzień będzie?	Jak to? Nie zauważyłeś jego spojrzenia? Nie pojąłeś bezczelnej myśli ukrytej w jego słowach?	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	Każdy żandarm winien zawsze mieć przy sobie kajdanki To nasz chleb powszedni.	Kozacy to, kozacy! Boki znów urządził mi tak pięknie wybuch jaszczyka z prochem. Szkaradna to historia, kiedy czujesz armaty jadące ci po grzbiecie! Bo kawaleria to nic jeszcze. Koń, żeby tam biegł najprędzej, zawsze patrzy, gdzie stawia kopyta. Przeleciało po mnie tysiąc pięciuset kirasjerów i huzarów rosyjskich pod Orodnem, a przecież nie wyrządzili mi najgorszej krzywdy. Najokropniejsze są armaty!	Królewic bardzo chory...	Kto wie?	Liście nie ludzie	Maciora! Ty tłomoku jeden, już nieraz widziałam, jak ty dajesz im jeść Powiem panu dziedzicowi, to jak cię kijem przeleje trochę, to zaraz będziesz uważała, gdzie kłaść, zaraz zobaczysz koryto. Próżniaki! szelmy! Bartek! zanieś starszemu panu do buraków, a żywo!	Mundury były zielone	Musiał.	Nic nie wiem o nim.	Nie miałeś zaufania do nas a przecież w dziesięciu potrafimy zapewne czegoś dokonać...	Nie, panie kapitanie, jesteśmy z gazety.	Nie. Muszę być w teatrze.	Nie; nie mam domu i z teatru nie wyjdę	Niech będzie pochwalony! Dobry wieczór.	Nieszczęście!	O, nędznik! To on go sprzedał Turkom! A jego majątek to nagroda za zdradę. Czyż o tym nie wiedziałeś, panie mój najdroższy?	Od Szwarca.	Pewnie? spytała Laura poważnie.	Podaj ramię księdzu Cruchot	Poza tym, widzisz, jest to przecież wielka odpowiedzialność przywiązać do siebie młodą dziewczynę w takiej sytuacji... żal mi Hanny, doprawdy.	Przyprowadzę wam Kesslera albo Borowieckiego.	Romantyzm!... Ale i to przejdzie.	Sama mi go dała.	To już ma!	To potworne!	To z ciebie.	To śpij...	Udzielić sądowi wyjaśnień.	Upadam do nóg, proszę łaski pana.	Żeby jej tak zapachnęło to łajno diabelskie!	„Dzień dobry pani proszę o pokój dla spokojnego człowieka”.
O, mój panie mówisz tak, jakbyś był prokuratorem sądu ostatecznego. Ja także odpowiem jak pan Wokulski: czy wiesz, dlaczegom to zrobiła?...	Cóż to szkodzi, jeśli jej dogadza! O, ja nie dowierzam żadnej takiej damie, co ciągle kręci nosem i robi miny niezadowolenia, gdziekolwiek się znajdzie.... Patrzcie no jak kręci zadkiem, jak gdyby chciała wyrazić w ten sposób, że pogardza nami wszystkimi. Czy to przyzwoite?	Bynajmniej tak nie myślę. Morze właściwie nie ma żadnej właściwej barwy. Jest nieustannym odbiciem rozpiętego nad nim stropu nieba. Czy jest zatem niebieskie? Niepodobna je przedstawić jako płytę lazuru. Być może właściwym jego kolorem jest zielony. I to byłoby nieprawdziwe. Morze mieści w sobie kalejdoskop kolorów. O miss Campbell, im dłużej w nie się wpatruję, tym wznioślejsze mi się zdaje. Ocean, jak powiada Darwin, okrywa swą szatą głębie bezgranicznych obszarów, przy których nasze są jak pustkowia. Czym są wobec niego największe kontynenty? ledwie wyspami otaczanymi przez jego wody. Pokrywa cztery piąte kuli ziemskiej. Ocean to nieskończoność, nieskończoność, której widzieć nie podobna, ale jaką się przeczuwa, idąc za słowami poety, niezmierzona jak przestrzeń, którą odbija w swych wodach.	Więc dobrze dajmy na to co zrobisz wówczas? Czy masz gotowy plan? Zerwiesz z panną Krasławską, czy się z nią ożenisz?	Dla faraona, dla państwa!... Czy ty wiesz, co się dzieje z naszym skarbem, z którego w jednym dniu bierzesz dziesięć talentów, a żądasz jeszcze piętnastu?... Czy wiesz, że gdyby nie ofiarność kapłanów, którzy dla skarbu nawet bogom zabierają prawdziwe klejnoty, a podsuwają sztuczne, czy wiesz, że dobra królewskie byłyby już w rękach Fenicjan?...	Chętnie gotów jestem temu uwierzyć bo wystawiam sobie, że znajduje się tu trupa komediantów, a ci na scenie przedstawiają się jako królowie i pewno, że do takiej chałupy nikt inny nie zajedzie, tak tu ponuro i głucho, jak w grobie.	A ty jak się czujesz?	A! Prawda prawda! Smutne okoliczności, nader smutne! Nie sądź pan przeto, panie Copperfield że imię pańskie, że sława nie doszła do zamieszkałego przeze mnie zakątka. Ba! wrze tam, gotuje się, co, prawda? I czy nie odczuwasz pan przy tym znużenia?	Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	Pluń ty, bratku, na gospodarstwo Lepiej polegnij za najjaśniejszego pana. Czy cię tego w wojsku nie uczyli?	Rodowód musi być wypisany twoją ręką. Napisz, że pochodzi z Lipska, z psiarni von Bülow. Ojciec Arnheim von Kahlsberg, matka Emma von Trautensdorf, po ojcu Zygfrydzie von Busenthal. Ojciec otrzymał pierwszą nagrodę na berlińskiej wystawie pinczerów w roku tysiąc dziewięćset dwunastym. Matka odznaczona złotym medalem norymberskich stowarzyszeń hodowców psów szlachetnych. Wiele lat może mieć, jak ci się zdaje?	Tacy mówią, co słyszą jak się Sułkowski wychwala....	Tak jest, panowie w osiemdziesiąt dni, od chwili otwarcia odcinka kolei między Rothalem i Allahabadem. Oto jak się przedstawia marszruta ułożona przez „Morning Chronicle”:	Czy my także będziemy kiedyś na siebie tacy źli?	Czy nie wylać tego buchaltera?	Cóż, do cholery, czy taka przywiązana do ojczyzny?!	Jak Bóg miły, prawdę świętą mówię; ale kiedy wy sąsiadowi, kumowi półzłotka żałujecie za jego krwawicę, no! to niech będzie co Bóg chce, a ja téż gębę stulę.	Jak do ojca!	Niedługo może mama nie mieć nawet tego. Jutro już podobno ma być ogłoszona ogólna mobilizacja. Wojska generała Cuxhavena cofają się w popłochu na nasze linie. Moskwa formalnie wyrżnięta. Chińczycy organizują ich w zupełnie nowy sposób. Chodzi o wyssanie białej rasy. Nie liczą się zupełnie z siłami, uważając nas za miazgę. A wszystko w imię najszczytniejszych idei: podniesienia nas do ich poziomu. A przy ich pojęciu o pracy i standardzie tejże i w dodatku dysproporcji w stosunku do nas w tym względzie, rzecz to bardzo niemiła. O ile nie zginiemy, możemy być skazani na zapracowanie się na śmierć. Ciekawy jestem wtedy sprawdzenia tego, czy ideologia, dla której się ginie powoli, nie nagle, nie jest naprawdę obojętna. Przeciwieństwem tego trzymali bolszewicy Rosję w ryzach tyle czasu. Ale to dobre dla robociarzy, przed którymi nie ma nic. Czym my możemy usprawiedliwić nasze istnienie w takim wypadku	Na wiele wieków przed Menesem kiedy jeszcze nie było piramid, rosła w tym miejscu skała podobna do lwa leżącego, jakby bogowie tym sposobem chcieli oznaczyć: gdzie zaczyna się pustynia.	Możesz się domyślić, pani Miała tu miejsce straszna bitwa, która zakończyła się klęską Hiszpanów.	A wiesz: dlaczego zimna?...	Ach, wasz syn! Wiem. Jestem tym, czym byłby wasz syn. No, dobrze, viejo. To bardzo miłe powitanie. Posłuchajcie, przyszedłem prosić o...	Bo nie chcę przychodzić wtedy, kiedy są tu ze swymi kozami inne dziewczęta.	Chcieliśmy się Serczykowej podchlebić; pięknieśmy wyszli!	Chmiel? Cóż to Chmiel! Kto tu sobie co robi z Chmiela? Idzie Chmiel, będzie piwo, beczka ortę! Drwimy z Chmiela!...	Gdybym był poetą, tobym się powiesił	Gdzie?... poznałem, żem źle myślał, że nam nie wolno odsuwać się pogardliwie od życia i jego cierpień, że to jest egoizm tylko. Śmiej się, ale powiadam ci, że teraz znalazłem prawdę.	Gniewa cię to?	Ja go widzieć ani chcę, ani potrzebuję Wolałabym zapobiedz temu, aby się do mnie nie dostał.	Jasny pan odważyłby się wstąpić w moje ubogie progi?	Jesteście o wiele lepsi aniżeli ci, którzy opowiadają o was tak straszne historie... Bardzo cieszę się z tego...	Naturalnie I tylko dlatego możemy dzisiaj nie obawiać się tej kobiety.	Nie pójdziesz... sama tu nie zostanę.	Nie. Ale nie życzę sobie ruszać się z tego pokoju. Zbytnio mnie to męczy.	Nim opowiesz chcę wiedzieć skutek. Da się malować?	Oznajmiono mi, pani żeśmy powinni być jutro przed siódmą rano na pokładzie.	Przecież go znam. To pies pana Marka, codzienny gość w Poświciu. Opalił się, biedak, w pożarze, pilnując pańskiego dobra. Bardzo go lubię!	Przykro mi, lady Henrykowo, że nie podzielam pani zdania. Nigdy nie rozmawiam podczas muzyki, przynajmniej podczas dobrej muzyki. Gdy trafi się na złą, to bez wątpienia należy zagłuszyć ją rozmową.	Stary jestem i czasem miewam zaćmienia pamięci. Tak! Wszakże nasz Chrystus wydany został przez jednego ze swoich uczniów! Ale imienia zdrajcy nie mogę sobie w tej chwili przypomnieć...	Tai, ar tu žinai, tiesa! Į namus ant darbų, ant vargų nesinori ir man vaiką svetimiems paduoti. Nemiela ak klausytis barančio kunigo ant vaiko, kaip aną nedėliąnedėlia (brus.)	Tak mi się zdaje!	Tak, bo kocham sztukę! Wszystko dla niej, i wszystko w niej!... to moje hasło. Poza sztuką prawie nic nie widzę!... mówiła, zapalając się niespodzianie.	To się jeszcze pokaże!	Twój zegarek się spóźnia	W każdym razie nie moja.	Więc bądź cierpliwy. Nie mogę się na ciebie długo gniewać. Ale teraz już idź sobie. Idź, zabaw panią Maszkową.	Zmora ta moja sprawa, co ją wspomnę, to mi wszyćkowszyćko (gw.)	A Shelley?	A gdzież twoja opończa com ci ją kazał dać?	A kiej ja mam jechać ze starszym panem i już kazali zakładać konie.	Ale mnie pilno sprawić waszej przewielebności zadośćuczynienie, na świadectwo mych dla was najlepszych chęci. Gdybyście mięmię	Ależ wy idziecie w przeciwną stronę?	Beczka!	Bądź więc nad trzema czwartą!	Chwilkę, panowie za pozwoleniem, słówko mam do powiedzenia przyjacielowi mojemu.	Co, chcesz dziś jeszcze jechać ale ja na to nie pozwolę! Przyjechałaś i chcesz znowu odjeżdżać? Olaboga, laboga! Słyszysz, matka, Helcia chce już odjechać! Jakże pojedziesz, kiedy most jest zerwany?	Coś mi tak mówi!...	Czego chcesz?	Czyż wyglądam na to?	Czyżby pan Goriot był rzeczywiście ojcem jakiejś hrabiny?	Córka pana Jakuba Potockiego, Elżbieta, z drugiej jego żony, Jazłowieckiej, wyszła za pana Jana Smiotanko, chorążego podolskiego...	Cóż ci zrobił?	Dalibóg, chybabym to zrobiła dla ciebie, drogi chłopcze!	Doprawdy? A jakiejże zapłaty?	Et... głupstwa pleciesz, ni w pięć, ni w dziewięć. Patrzałbyś lepiej, co oni tak z miłościwym królem wyprawiają.	I ma ją dotąd! wykrzyknął Borkowicz.	I nieszczęścia, których warto uniknąć w ten sposób	Kazano mi powiedzieć, primo 1mo że JW. pan śmiało i bezpiecznie wyjść już możesz, gdy sprawa z panem Rybińskim skończona, a król Jegomość księdza biskupa wziął na siebie; 2do że z Florencji przyszła smutna wiadomość pod datą...	Kiedy ojciec zachorował, pan Szwarc pilnował go w ostatnich chwilach, potem to on wynalazł panią Wizberg i... jam mu wiele winna.	Któż by dziś nie znał Wokulskiego No, elegancki on nie jest, ale	Lutnista!	Mniejsza o to, gotujcie konie do granicy cesarskiej Raz ją przekroczywszy jesteśmy bezpieczni. Cesarz pierwszy dał dziś znać królowi o śmierci brata i niewątpliwie dalszą mu podróż ułatwi.	Na strop! na strop!	Najważniejszą przyczynę stanowi grupa Słońcogrodzian, niezadowolonych z naszego trybu życia.	Nie czas będzie wyjeżdżać gdy nadejdzie	Nie kłamałbym w rzeczy tak poważnej.	Nie ma ciotki! Zgubiłyśmy ciotkę!	Nie wiem jeszcze, kiedy pojadę.	Nie wiem w każdym razie lepiej zginąć z nim razem niż zostać wspólnikiem odwetu, którego słuszność nie jest nam wiadoma.	Niech pani je znowu popełnia Aby wrócić młodość, należy tylko powtarzać dawne szaleństwa.	No chodźże.	O Jezu... a kazkaz	O, my nie jesteśmy anioły.	Odgadywać będę chęci twoje ze spojrzenia...	Poeta!...	Pozwolisz, w takim razie, że jej poszukamy.	Rozumiem.	Rzuć aspanaspan (daw.) rzekł kapitan. skrót od: wasza miłość pan, waszmość pan, waść; starop. potoczny zwrot grzecznościowy. chcesz mnie znieważyć?	Spowiedź, Wierzenia, Walka rzekł wesoło pan Andrzej, ściskając księdza	Szczególny domysł! W takim razie de Castro zginął całkiem przypadkowo?	Tak jest, szczerze i uczciwie całe to rokowanie musi być prowadzone jawnie.	To moje oczy.	To nie było morderstwo	Trzymajcie go!	W tym samym, gdzie miała wyjść za Edmunda Ot, zmieniła tylko narzeczonego.	Wariatka? Trzymacie ją w domu?	Wybornie Dziękuję panu.	Zobaczmy, ja bardzo lubię Madonny. Ja swojej Mery kupiłem Murrilowską Madonnę, jej to sprawia przyjemność mieć w swoim pokoju taki obraz, to czemu ja nie miałem kupić?	Ślicznie dziękuję, ślicznie...
Mości panowie! jawnie i wyraźnie przekonać się możecie, w jak grubym błędzie zostaje ten giermek, kiedy miedniczką do mydła nazywa to, co było, jest i będzie do skończenia świata nagłówkiem i hełmem Mambryna, który zdobyłem na nim w boju, uczciwie i należycie i którego panem jestem niezaprzeczonym. Co się tycze kulbaki, nie mieszam się wcale do tego, tyle tylko powiedzieć mogę, że giermek mój, Sancho, prosił mnie, żebym pozwolił mu zdjąć rząd z wierzchowca tego nikczemnego tchórza. Ale jakim sposobem rząd ten na oślą kulbakę się zamienił, tego wcale nie rozumiem, wiem tylko, że podobne rzeczy zdarzają się często w dziejach błędnych rycerzy a na dowód tego, co mówię, Sancho, mój kochaneczku, idź jeno zaraz i przynieś tu hełm, który ten ciura miedniczką nazywa.	Bo ja wiem, co będzie? Mnie widzi się jednak, że gdyby przyszedł, to ruszać nie zechce tych zapaśników. Mecz zgrywa się wielki, ażeby nic z niego wyszło wśród boleści, aby urosło, dojrzało i skrzepło, a potem już na świat i do ludzkich mózgów wlazłszy układnie, na stale osiadło. Zamiar jest cenny, by religia jedna i nowoczesna opanowała dwa ludzi miliardy, lądy i morza, półwyspy, wysepki, przepaście, powietrza, języki i serca. Sił ludzkich i myśli najwyższe napięcie, by nicość osiągnąć i w niej się rozgościć. Taka jest mądrość i dzięki atletom, wprost pierwszorzędnym, dziś ona zwycięża...	Napisał on, żebyśmy byli sługami ziemi tej, na której mieszkamy! A kiedy Mesjasz przyjdzie i zabierze nas stąd do ziemi ojców naszych, my kraj ten porzucim! Na co nam być jego sługami?	W ojca wrodził się taki gniewliwy jak i ociec. Oni mnie streczno-streczni przychodzą, Fabiana Bohatyrowicza synowie... i pomiędzy nami kłótni żadnej nie ma. Tylko tego Adasia najwięcej teraz to gryzie, że mu w jesieni do wojska trzeba iść... Jak sobie na to wspomni, gadziną staje... Jeszcze i czwarty brat u nich jest, Julek, ale taki zawzięty rybak, że go z Niemna ani ściągnąć... Za Niemnem i za swoim psem, Sargasem, świata nie widzi, a do tego troszkę głupi. A siostrę ich, Elżunię, panienka widziała...	Prawdę mówiąc, mnie wystąpienie Italii nie zaskoczyło wcale. Oczekiwałem czegoś podobnego już przed trzema miesiącami. Rzecz prosta, że Italia, skutkiem zwycięskiej wojny z Turcją o Trypolis, bardzo jest w sobie zadufana. Prócz tego liczy bardzo na swoją flotę i na nastroje mieszkańców w naszych krajach nadmorskich i w Tyrolu południowym. Jeszcze przed wojną rozmawiałem o tym z naszym starostą, żeby władze nasze nie lekceważyły ruchu irredentystycznego na Południu. Zgodził się ze mną bez zastrzeżeń, ponieważ każdy przewidujący człowiek, któremu zależy na pomyślności tego państwa, już dawno zdawać sobie musiał sprawę z tego, że niedaleko byśmy zaszli, gdybyśmy byli zbyt wyrozumiali dla takich żywiołów. Pamiętam dobrze, że przed jakimiś dwoma laty podczas wojny bałkańskiej, gdy wynikła sprawa naszego konsula Prohazki, wyraziłem się do starosty, iż Włochy czekają tylko sposobności, aby na nas napaść zdradziecko.	A kiedy ty jesteś moje dziecko. Ja cię na świat wydałam, ja ci darowałam to życie. Twoje życie to ja ci dałam. Gdyby nie ja	Ada Solska lubiła mnie trochę, ale i na tym koniec. Cóż innego może łączyć ubogą jak ja dziewczynę z majętną panną?... Ada jest bardzo dobra dla wszystkich.	Ba! wymysły romansopisarzy i dramaturgów przeskakują równie często z książek i sztuk w realne życie, jak wydarzenia życia realnego wstępują na teatr i rozpierają się w książkach. Widziałem, jak w moich oczach urzeczywistniła się komedia o Świętoszku, z wyjątkiem rozwiązania; nigdy bowiem nie zdołano Orgonowi otworzyć oczu.	Broń Boże. Nic podobnego. Chciałbym tylko powiedzieć, że nie jestem taki biedny, na jakiego wyglądam. Mam jeszcze jedną kapotę, zupełnie nową. Dwie pary kamaszy, także nowe. Niedawno nabyłem nową pościel i trochę bielizny. Nie będę ukrywał, że mam też trochę grosza na książeczce w kasie oszczędnościowej. Rzemieślnik ze mnie nie najgorszy. Najlepszym dowodem są pantofelki Tojby.	Co do Darnówki, ta całkowicie należy do nas tak, jak dawniej i jest majątkiem nie dużym, ale i nie małym...	Czekoladą? A prawda! Mój Boże, przecież ja dla ciebie przywiozłam czekoladki! I zapomniałam ci je oddać! Chodźmy do przedpokoju!	Czy to jest ostatnie waszecine słowo? Panie rajco, weź tę rzecz na rozmysłwziąć na rozmysł tu: gwałtowność, porywczość. kiedyś nie pożałował. Ja jeszcze poczekam. Waszeć myśl odmienisz i jeszcze raz pogadamy.	Hale, trzymają tam, przecież sam komisarz powiedział, by się nie godzić na dwie morgi, to dziedzic musi dać więcej!	Jedyną rzeczą godną, aby miała teorię, jest rozkosz Obawiam się jednak, że moja teoria nie jest moją własnością. Należy do przyrody, nie do mnie. Rozkosz jest świadectwem przyrody, znakiem jej przyzwolenia. Gdy jesteśmy szczęśliwi, jesteśmy dobrzy, ale gdy jesteśmy dobrzy, nie zawsze jesteśmy szczęśliwi.	Jużci ja, ino pan jechał na koniu i bez fuzji.	Mój mąż zbyt pochłonięty jest nauką i pracą, a zresztą ma bardzo rygorystyczny pogląd na sprawy ludzkie. W tych rzeczach jest bezkompromisowy. Czyż mogłabym wobec niego pozwolić sobie na zwierzenia, na wypowiadanie swoich myśli o sprawach tak dla mnie istotnych? Nie, to ja panu jestem wdzięczna, że chce mnie pan słuchać. To może okrutne z mojej strony, ale proszę mi wybaczyć. Wśród tych setek znajomych nie znalazłabym nikogo, z kim mogłabym tak mówić, czyjej dyskrecji byłabym tak pewna.	Nic dziwnego, że wiem pan Kazimierz jest otwarty i do nas się przywiązał szczerze.	No, jużem panu opowiedział od deski do deski wszystko, co wiem o chłopcu, i jest mi to ulgą stokrotną. Czy pan słyszał kiedy coś podobnego?	No, tamten, na którego czekano. Zapomniałem, jak się nazywa.	Od trzech tygodni znajduję codziennie na swoim balkonie bukiet, a w bukiecie wiersze.	Pani król przybywa kul swoich dział na słupach u góry probować.	Przecie ku nim waćpan idziesz więc prędzej, później musisz ich spotkać.	Sama mówiłaś, że odpowiadasz mu na ukłony.	Si, si, do swego obowiązku.	Wcale  nieźle Zresztą zakładam się, głęboki obserwatorze, żeś nie zgadł, po coś jeździł do Anglii.	Widzisz zastajesz mnie, nawróconego do pojęć, stanowiących moje podstawowe zasady.	Więc i dziś nie pójdziesz ze mną na spacer?	A jak się nazywa mąż tej nieszczęśliwej kobiety?	A pojeść nie?	A u nas będzie aż pod sufit.	Aha, znalazłaby się! Rozumiem! Coś tam stoi zapisanego między wami in libris amorisin libris amoris (łac.)	Ale musi być coś w tych paczkach, gdyż inaczej będą za lekkie	Ale, babulo.	Ależ proszę panią.	Alkohol	Bardzo rozsądnie z pańskiej strony.	Bardzo! Bardzo! Chcę tak bardzo, że już więcej nie można.	Błagam waszą książęcą mość! Za tego człowieka ja...	Chciałbym się ciebie zapytać, pani, czy podczas mojej nieobecności opuścisz wyspę.	Co to ciocia haftuje tak zawzięcie? Oczy trzeba stracić nad taką dłubaniną.	Czy być może?	Czy nie zdarzyło się królowej jakie nieszczęście?	Czytaj od trzeciego wiersza z góry!	Cóż robić? Zwiąż wstążką! Tylko żeby wstążka tego samego koloru była co kokarda.	Cóż to ludzie wiedzieć by powinni?	Cóż to, i ona już nie ma pieniędzy?	Diabeł we własnej osobie, mówię ci, diabeł albo smok, któremu jedną głowę utniesz, druga odrasta.	Dobra nasza!	Dobra!	Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciekprzeciek (gw.) noga.. Mogłaś se iść! Nie bój się, za nogi cię nie ułapię i prosiła nie będę, byś ostała!...	Fatalne ale mogłoby być jeszcze gorzej.	Gdy osłabł w kimś duch, ów ktoś widzi wszystko w żałobnych kolorach. Każda dusza wykreśla sobie własne horyzonty, a że twoja jest posępna, widzi nad sobą tylko czarne, burzliwe niebo.	Halina Jaszczołt. Strasznie trudne nazwisko. Czy Polakom też z taką trudnością przychodzi wymawianie nazw cudzoziemskich?	Hm, cóż, pan de Monte Christo zabrał te pięć milionów!	I pomarli se ano, pomarli!	I za kogoż ją wydacie, za kogo?	Ja jej dałam powóz!	Ja mam wątpliwości!	Ja potrzebuję się z nim widzieć i pomówić, rzekł Tyszko. Sprawa mi się zdaje niemożliwą, niedorzeczną, choć ściśle biorąc...	Jakie?	Jakto nie chce?	Jaką?!	Jakże to?	Jesteś ojcem	Król? Króla gdyby pies ukąsił, zaraz by mu przebaczył i jeszcze by mu sperkę dać kazał. Takie już u niego serce!	Nie Inny biskup, Pontoppidam z Berghem, mówi również o mątwie, po której cały pułk kawalerii mógł defilować.	Nie jestem ubrany.	Nie mów mi tego On wie, że z mojem sercem tak jak z waszemi igrać nie można... Ono raz tylko w życiu może kochać...	Nie przez nich; oni ze mną uczciwie wychodziliuczciwie wychodzić	Nie pójdę, sługo!	Nie, Annie nie potrzeba, dziecko moje. Nie wątpiłem nigdy o tobie, ufałem ci, ufam w zupełności.	Nie. Tego nie mówię. Ale znalazłem w Warszawie mediummedium	Nieopatrznością fi, fiu! się zowię fi! fiu! kpię sobie z waszych sądów. Dajcie wódeczki, o nic więcej fi! fiu! nie proszę. Źle pić, niezdrowo, niemoralnie. Fi! fiu! śmiejcie się z tego.	No... no... dobrze...	O, te nie wydają się mi dziedziną pana Dyzmy. Niech pan powie czy pan mówi paniom komplementy?	Panie ochmistrzu, toć...	Pewna jestem, że pani March ma swoje plany i że dobrze zarzuca sieć, chociaż jeszcze wcześnie	Pewno że nie; ale ta stara i brzydka, a w dodatku kapryśna.	Pożyjesz dłużej, wtedy zobaczysz.	Przybaczyłeś se dzisiaj! To se jeszcze poczekaj ze czterdzieści, kiej zamrę.	Szukał chleba.	Tak jest. A zdrowa ona?	Tak, wiem doskonale, o jakiem winie chcesz mówić.	Tak?	To malownicze miasto	To wszystko jedno.	Uwaga Waszej królewskiej Mości jest niezmiernie słuszną, odpowiedział po francuzku Norblin	W takim razie ja z tobą jadę!...	Wierzę i dziękuję pani z całego serca!	Więc sam się dla niej wyrzeczeszwyrzeczesz	Więc... czy nie mógłbyś jeszcze powrócić z tymi biedakami nad morze? Oni tak pragną mieć cię wśród siebie.	Wolę stać.	Wróciły czasy mego nieszczęścia; syn będzie dla mnie jeszcze gorszy niż ojciec!	Wszakże mówiłeś pan, żeś widział jak kradł rubin!	Zabobony	Zawdy tyle warta, prawda, Maciek?	Zdaje mi się, że nie zdołam się go pozbyć Czy powiesz to Maryli i pani Linde, Aniu?	Znów jesteś? Przecież ciebie nie ma.	Śpiesz się! Patrz, jak tu pusto, a ja cię kocham. Pójdź!	Źle tu myślą o niej, bo ją chcą dać Bohunowi, który jest pies potępiony.
Auguście słyszałam co ci mówił i do czego cię nakłaniał Sułkowski.	Nie patrz pan tak na mnie raczej zastanów się, czy nie mam racji? Wszakże ten człowiek ani razu w życiu nie działał przytomnie... Kiedy był subiektem, myślał o wynalazkach i o uniwersytecie; kiedy wszedł do uniwersytetu, zaczął bawić się polityką. Później zamiast robić pieniądze, został uczonym i wrócił tu tak goły, że gdyby nie Minclowa, umarłby z głodu... Nareszcie zaczął robić majątek, ale nie jako kupiec, tylko jako wielbiciel panny, która od wielu lat ma ustaloną reputację kokietki. Nie koniec na tym, już bowiem mając w ręku i pannę, i majątek, rzucił oboje, a dzisiaj co robi i gdzie jest?... Powiedz pan, jeżeliś mądry?... Półgłówek, skończony półgłówek! Czystej krwi polski romantyk, co to wiecznie szuka czegoś poza rzeczywistością...	O Gastaldim nie plotka ale najwierniejsza prawda. Nie wiem, czy on się tu dostanie, ale że po okolicy uwija się i o to stara, nie ma wątpliwości.	On mi na to odrzekł, że przedewszystkiem nie rozumie, dlaczego na niego spada odpowiedzialność za sprzedaż Głuchowa. Głuchów wypuścił z rąk nie on, ale ci, co przez brak rozumu, niedołęstwo, lekkomyślność i rozrzutność uczynili jego sprzedaż konieczną. Anielka, wychodząc za niego, miała tylko długi. On uratował tyle, ileby nikt inny uratować nie potrafił, i za to, zamiast wdzięczności, spotyka się z przymówkami i... czekaj... jak to on się wyraził?... z patetyczną deklamacyą.	Słuchaj czy przysięgasz mi na pamięć ojca mojego, iż pan Athos u ciebie się znajdował podczas wypadku i że udziału w nim nie miał?	H. O. zgubił kartkę z adresem. Szukałam wszędzie i nie mogę znaleźć. Ale zrobię coś innego. Poczekaj, powiem ci zaraz. Albo nie, nie powiem. Muszę wyjść na miasto. Tylko nie mów nikomu, że wyszłam, a gdy Eliza spyta się, to powiedz, że jestem na górze. Przysięgnij.	Jestem przekonany, mój Szwejku że skończycie kiedyś najpaskudniej w świecie. Ciągle jeszcze nie wiem, czy udajecie wielkiego bałwana, czy też urodziliście się już takim bałwanem. Co w tym kufrze było?	Powiedz po prostu, że Ewarysta i tobie również, jak pyłek gryzący czy złośliwa muszka, wpadła do oka i źrenice łzawi, że wskutek tego na opak widzisz najprostsze zjawiska, że kusi ciebie haniebna chętka, by odbić dziewczynę kolekcjonerowi i, mimo poważne małżeńskie okowy, sam stać się... novionovio	Ależ pani dobrze wie, że te widziadła istniały jedynie w fantazji poetów.	Choćby cały pułk Dicków usadowił się na moim grzbiecie, nic mi to nie pomoże. Myślenie moje daje mi tylko świadomość niebezpieczeństwa, że mnie ono napawa niepokojem, natomiast nie sięga tak daleko, abym, mimo tego niebezpieczeństwa, miał obraz jasny czegoś, co by mi pozwoliło iść mężnie w ogień.	Dlaczego ironja dźwięczy w pańskim głosie? Opowiem panu kiedy, jak wiele mi zrobił dobrego ten człowiek, więc nic dziwnego, że się uradowałam, zobaczywszy go.	Dobrze, panie gospodarzu ale zgadza się pan chyba, że to wielka strata dla Austrii.	Długo, długo, bo zrazu mu się rany goiły, potem się zaś otwierały, gdyż się z początku nie zaszanował. Mało ja się to nocy przy nim wysiedziałem (żeby go usiekli), jak przy kim dobrym. Szlachcic, HonorA trzeba jegomości wiedzieć, żem ja sobie na zbawienie duszy poprzysiągł, że mu za moją krzywdę zapłacę, i tego ja, mój jegomość, dotrzymam, choćbym całe życie miał za nim chodzić, bo mnie niewinnego tak sponiewierał i potłukł jako psa, a ja też nie żaden cham jestem. Już on musi zginąć z mojej ręki, chyba go kto inny wcześniej zabije. To mówię jegomości, że ze sto razy miałem okazję, bo często nikogo przy nim nie było prócz mnie. Myślałem sobie tedy: zalizali (starop.) Ale mi było wstyd tak go żgać w łożu leżącego.	Ha, ha, ha, wiesz Berta, że to jest pyszny witz. Fryc i obrzydzenie wesołego życia! Ty jesteś znakomita, to ty niewiele znasz swojego męża	I... i wiesz, Zdzisław, kogo jeszcze weźmiemy?... Pana Solskiego... Szkoda, że go nie znasz...	Ja bym dla waćpanny i truciznę zjadł!... Zostawiłem tedy część mojej hołoty w Poniewieżu, część w Upicie, a godniejszych kompanionów do Lubiczam w gościnę zaprosił... Ci przyjadą waćpannie czołem bić.	Książę Gilbert jest uroczy, ale w istocie jest bardzo przywiązany do spraw urodzenia i etykiety Spędziłam u niego dwa dni na wsi, w czasie gdy na nieszczęście Maria była chora. Była ze mną Maleńka Książę czekał na mnie przed gankiem, ofiarował  mi ramię, udając, że nie widzi Maleńkiej. Zaszliśmy na pierwsze piętro aż pod drzwi salonu; wówczas, usuwając się, aby mnie przepuścić, rzekł: „A, dzień dobry, pani d’Hunolstein” (zawsze ją tylko tak nazywa od czasu jej separacji), udając, że dopiero wówczas spostrzegł Maleńką, aby okazać, że nie schodziłby dla jej przywitania na dół.	Mamy nadzieję, że się pani nie zmęczy	Nie w mojej mocy jest ci dać tę dziewkę Ty nie wiesz, co u nas Wejdaloci znaczą. My z nimi walczyć nie możemy, ani ich tknąć; a na czym oni położyli rękę, to już do nich i do Bogów należy.	Nie wiedziałem, że to jest właśnie to, czego szukano tak gorliwie. Nigdy mi nie opisano, jak to wygląda, wasza królewska mość.	No, wie pan co że jesteś pan jedyny do rady... Czarno to czarno, biało to biało... Cóż z pana za mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być stanowczy, a przynajmniej wiedzieć, czego chce. Cóż, odniósł mi pan list Beli?	One wracają pod wieczór do swoich siedzib na wysepkach Ach, gdybym miał strzelbę!	Owszem ten warunek jest do przyjęcia, ale proszę zamknąć oczy i dać słowo, że pan nie spojrzy, póki nie powiem „już”.	Policzę to jutro dyrektorowi za zasługę, że dbasz o oczy publiczności.	Poszłam po wodę, ale przez lenistwo nie chciało mi się czerpać z krynicy, więc zlazłam aż do stawu; a że tam woda płynie żywo, a mnie nogi drżały, potopiłam wiadra... Zabrała je rzeka... młyn porozbijał.	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Upewniam panią że nic nie jestem winien długiej, jak się dopiero od pani dowiaduję, niebytności Steerfortha w domu. Od dawna sam go nie widziałem.	Wiedział, że wojna, i dlatego do kniazia Witolda pociągnął. Powiadał, iż prędzej przez niego coś przeciw Krzyżakom wskóra  niż przez samego króla.	Żałuję że mam tylko jedno łóżko.	A kiedy pan jedzie?	A miłujecie mnie?	A niby po co? I tak byś nie zrozumiał.	A potem.	A to jakim sposobem?	A ty ją będziesz nosił.	A! Witamy, witamy!	Ale nie rozumiem, co jej zamiar małżeństwa może mieć do czynienia z jej tragiczną śmiercią?	Ale po co by sprzedawał sklep?	Ba! W tym właśnie różnica. Tam się ma do czynienia z Bogiem i ze zwierzem, tu z ludźmi. Tamto może zabić, zniszczyć, to czasem też zabija, ale rzadko, a zawsze brudzi. Co Radlicz pani zawinił?	Bardzo drogi!...	Biskupa się nie bójcie. Zabronił on, jako słyszałam, księżom mieczów, kusz i różnej swawoli, ale dobrze czynić nie zabronił.	Bo odbija się od talerza i razi mnie... I jak dadzą lody, to mi roztopi.	Boże! A Zosia?	Bądźcie, waszmościowie, zdrowi! bądźcie mi zdrowi!	Będę go miał, zobaczy pani!	Chwała jej i cześć!	Co teraz zrobimy z naszą zdobyczą? Przecież nie zdołamy zaciągnąć jej aż do Granitowego Pałacu.	Co ty na to, Senderl? Może uczynić zadość prośbie tych Żydów i pojechać z nimi?	Czarna plama! Tak sobie myślałem Ale skądeście to wyrwali taki papier? Hola! Cóż to? Patrzcie no! To niedobrze świadczy! Wycięliście to z Biblii! Jakiż to głupiec pociął Biblię?	Czyż nie jestem krewną twoją najbliższą?...	Dlaczegożbym nie miała mówić, co czuję?	Gdzie bezpieczniej jak w monastyrze, a dlatego i tam znajdą.	Gdzie?	I cieszę się z niej serdecznie. Zawsze to jest miło, jasny panie, być świadkiem szczęścia swych przyjaciół.	Ja nie mam rodziców	Ja przyszedłem do ciebie, Gołdo bo mnie dziś bardzo ciemno przed oczami i ja chciałem popatrzeć na ciebie, żeby świat zrobił mi się jaśniejszym...	Ja... ja będę musiał donieść o tym panu rektorowi!	Ja? jakto ja? panie hetmanie! ja? z wielkim zapałem i niby obrażony na honorze, ozwał się Pobożanin, ja za nią kroku nie zrobię.	Jak mi się zdaje uznałeś pan za niesłychanie pilną rzecz, by zawrzeć znajomość z nowym lordem Ruthwenem; jak widzę, jesteście już najlepszymi przyjaciółmi pod słońcem?	Jakoż powiada pospolite przysłowie:	Każdy wie. Skądby się wzięli po tylu latach? Spadek, jak miód, wnet go za ścianą mucha poczuje! Oni pomarli!	Kmicic!	Kupiłem go w Monachium. Szczerze mówiąc, za bezcen.	Mało co profesor! I mało co z Krakowa!	Moje dziecko, ja téż nie jestem nieśmiertelny, jestem stary i czuję żem grat, który wkrótce pójdzie na śmietnisko.	Na Myczkowce, panie.	Napewno?	Naturalnie!	Nicht wahrNicht wahr (niem.)	Nie pytasz mnie o nic?	Nie wydawać Niech czekają! On poseł!	No, dajcież pokój, dzieci Dajcie już pokój, proszę was. Poczekajmy na lepsze czasy, może się kiedy jeszcze spotkamy. Emanuelu, idź z nimi i dopilnuj, aby spełniono moje życzenie.	No, gadajże, coś miał gadać	No, z tymi pieniędzmi.	O, myli się pan. Nie należy wyrafinowania identyfikować z komplikacją. Pierwsze jest jedynie wyostrzeniem i zróżniczkowaniem, a jeżeli pan woli, intensywną eksploatacją cech posiadanych, wrodzonych, tkwiących w organizmie, podczas gdy drugie uważam za konglomeraty wyhodowane sztucznie, za przeciwstawności logiczne, za antynomie, jakie w organizmie mogą się spotykać tylko w stanie patologicznym.	Osiemnaście tysiącznych (1,018) dla Morza Jońskiego, a dwadzieścia osiem tysiącznych (1,028) dla Adriatyku.	Owszem, zastanawiaj się pan; kto panu broni?	Pagarba, Patriotizmas Poniute! aš esu lietuvininkė ir man jeigu reikėtų mokyti tėvynę mylėti, tai aš turėčiau mokyti Lietuvą mylėti, o ne Lenkus.	Pan co za jeden?! Czego pan tu szuka po nocy?	Pewnie z tego, za co siedział w kryminale.	Pilnuj się, bym o tobie nie chciała co rzec...	Po otrzymaniu listu pani uważałem za obowiązek i jako dowód uszanowania dla niej...	Pokrzepia mnie pan, naprawdę Zawsze poczuwałam się do winy wobec pańskiej drogiej ciotki, gdyż East End nie zajmuje mnie wcale. Odtąd będę mogła spoglądać w jej oczy, nie rumieniąc się.	Skończone. Prosimy o nowe natężenie uwagi. Radzicki ma głos.	Szydłowiecki, Ostroróg, Boner i ja widzieliśmy ją wczoraj	Słucham.	Tak nie powie żaden sędzia A przecie ty masz być najwyższym sędzią...	To są mateczniki: w nich pszczoły robocze troskliwe o następstwo tronu, w razie zgonu królowej lub przeniesienia się przez nią z częścią pszczół do innego państwa, przysposabiają matki. Umyślnie budują im duże komórki, aby gąsieniczki, mając więcej miejsca, lepiej się rozwinęły i uzdolniły do znoszenia jajek w wielkiej ilości. Z tego też względu królewny bywają najlepszą i najposilniejszą potrawą karmione.	To, co pan powiadasz, zmniejsza znaczenie geniuszu W ten sposób pojęty, nie byłby twórczym, byłby tylko tłumaczem.	Wie pan co, panie de Villefort, wszystko, coś powiedział, na milę trąci rewolucją. Przebaczam to jednak panu, trudno, aby syn żyrondysty pozbył się całkowicie ojcowskich wad.	Wiek nasz przeznaczony jest dla szczytnych polotów ducha...	Wnet się postaram, by go usposobić jak najlepiej dla nas. Do widowiska, które oglądamy, wracam natarczywie. Skończył się atak skoncentrowany pospolitości, skorej do wierzgania. Na foxtrocistów i na shimmistów żywioł napierał. Wiedziała przyroda, czego od nich chciała, lecz oni nie mieli odwagi zrozumieć krwi własnej wołania i pouciekali do nudnych szablonów. Wbrew zleceniom prawa przełomowi ludzie zabiegają w tańcu o wyświetlenie nieistniejącej swej teraźniejszości. W tym mdłym zapale zdemokratyczniała nasza plutokracja dzięki hasaniu straciła związek pomiędzy członkami poszczególnymi paskudnego ciała i w separatkach przy koniaku z jajem, przy lichym szampanie, swą nicość łata i dziurę istnienia swojego ceruje. A teraz zagra nam bałabajkabałabajka	Wy, to młode pokolenie, macie rzeczywiście fantazję, bo jesteście śmiecie. O, gdybym ja mógł się tak wewnętrznie zmieniać! Ale wtedy musiałbym nauczyć się pluć sobie we własny pępek.	Właśnie tak, panie kapitanie Otóż panem i władcą tego ziarnka piasku, jest ten, o którym wam opowiadam. Tytuł hrabiego kupił sobie gdzieś w Toskanii.	Właśnie. Jest to mostek, po którym...	Zaprą się!	Zawsze miał litościwe serce dla prostaków!... Pamiętacie, jak dwa lata temu uwolnił chłopów oddanych pod sąd za napaść na folwark Żydówki?...	Zawsze zwłaszcza gdy siły podziemne poczynają się budzić, a wnętrze ziemi może być zapchane wskutek długiej bezczynności. Toteż, drogi Spilecie, wybuch byłby dla nas sprawą niesłychanie poważną i lepiej byłoby, żeby nasz wulkan nie nabrał ochoty na przebudzenie się. Ale nic na to nie poradzimy, prawda? W każdym razie nie wydaje mi się, żeby naszej posiadłości na Płaskowyżu Pięknego Widoku mogło coś naprawdę zagrażać. Pomiędzy nią a górą grunt jest znacznie zagłębiony, a gdyby kiedykolwiek lawa skierowała się w stronę jeziora, zostałaby odrzucona w stronę wydm i terenów sąsiadujących z Zatoką Rekinów.	Łajdak... Ha!	Śmierć bohaterska, Odwaga, Pobożność odrzekł pan Piotr odważnym los sprzyja.!
Och, co do tego, nie sądzę aby można było znaleźć wielu takich braci. Zaproszę pana z nim razem dodała niespokojnie, bo nie słyszała dobrze co mówili. Zawsze była nieco zazdrosna o przyjemność, jaką p. de Guermantes znajdował w rozmowie z bratem, o przeszłość od której trzymał żonę trochę zdała. Czuła, że kiedy im tak jest dobrze z sobą i kiedy ona, nie mogąc powstrzymać niecierpliwej ciekawości, podchodzi do nich, obecność jej nie jest im miła. Ale tego wieczora, z ową zwyczajną zazdrością łączyła się inna. Bo jeżeli pani de Surgis opowiedziała panu de Guermantes o uprzejmości brata, iżby mu za to podziękował, równocześnie serdeczne przyjaciółki państwa de Guermantes uważały za obowiązek uprzedzić Orianę, że kochankę jej męża widziano sam na sam z jego bratem. I panią de Guermantes dręczyło to.	Och, więcej niż dobra, bo jest piękna Dorian mówi, że jest piękna, a on rzadko myli się tego rodzaju w sprawach. Portret przez ciebie zrobiony szybko rozwinął w nim wrażliwość na powierzchowność innych osób. Między innymi był to zbawienny wpływ. Zobaczymy ją dziś wieczór, jeśli nasz chłopiec nie zapomni o umowie.	Paryż to owo monstrum, które stanowi naszą zgryzotę Choroba ma siedem mil obwodu i gnębi kraj. Prowincja nie istnieje własnym życiem. Tam jedynie, gdzie naród podzielony jest na pięćdziesiąt małych państewek, każdy może mieć swoją fizjonomię; kobieta odbija wówczas blask sfery, w której króluje. Ten objaw społeczny spotyka się, jak mi mówiono, we Włoszech, w Szwajcarii i w Niemczech; ale we Francji, jak we wszystkich krajach o jednej stolicy, obniżenie powszechnego tonu będzie nieuchronnym następstwem centralizacji.	Bo ja wiem... Jak już zupełnie nie będę mógł chodzić, w domu sami zauważą. A wtedy co będzie, to będzie. Krzyczeć będą albo nawet zbiją. Przecie nie moja wina, że rosnę. Jakoś się skończy wreszcie z tym rośnięciem.	I ja nie widzę. Mesjasza nie widzę ani Mahometa. Bezmiary nicości i wszystkie zakątki, gdzie wielkich miłości twórcy się kryją, w skupieniu przebiegłem. Nigdzie nikogo i śladu żadnego nawet nie dostrzegłem. Może się mylę i niechcący błądzę. Moc moja zwidzeń może niezupełna. Gdy na mecz zdążałem, w VeracruzVeracruz pogardliwe określenie nadawane przez muzułmanów innowiercom, zwłaszcza chrześcijanom; niewierny. łaźni zostałem zepchnięty i do bezbożnej, parą buchającej musiałem wleźć wanny. A równocześnie święconą pałeczkę z nadobną rączką, którą mam prawo wszy derwiszowe zeskrobać niekiedy, gwałtem mi zabrano i aż do powrotu zamknięto, schowano w komorze celnej. Zaś pokwitowanie, które mi wydano, to już nie to samo, co czarodziejskie czystości narzędzie. Od tej kąpieli i tego rabunku mniej mam fakira godnych właściwości, a wymyte ciało stało się mizerne.	Nie ma tak dobrze. Daję połowę, a o wiele skok się uda i tragarze wrócą z towarem na miejsce, Felek Piorun dostanie resztę.	Wszystko to wygląda dosyć głupio! Noże nie są chyba żadną bronią, a niemiło je poczuć w ciele. Ja wolę wspinać się po stromych ścieżynach skalnych i wdrapywać o całe setki metrów powyżej wszystkich, a potem stać na cyplu, gdzie ledwo tyle miejsca, by pomieścić wszystkie cztery kopyta. To mi uciecha. Przy tym każdy idzie sobie sam, a człowiek nie trzyma go za głowę. Stoimy spokojnie, dopóki nie zmontują dział, a potem patrzymy, jak ponad lasami i dolinami śmigają ze świstem kule podobne do ziaren maku.	Tak się nie postępuje	Tak, prawdziwa rodząca jabłoń, tutaj, pomiędzy sosnami i bukami, o milę od najbliższego sadu. Byłem tu pewnego dnia wiosną i zastałem ją ubieloną od kwiecia. Postanowiłem więc powrócić jesienią, aby się przekonać, czy będzie miała jabłka. Patrz, ugina się pod owocem. I jabłka wydają się nawet dobre, rumiane, z ciemnymi policzkami. Większość dzikich płodów bywa zielona i nieapetyczna.	Nie znacie jej. Strasznie jest sparta i porywcza. Skoro nie usłuchacie po dobroci. gotowa ludzi posłać i gwałtem was przed nią powiodą. Nie trzeba jej drażnić, bo wam co jeszcze na despektdespekt (daw.)	O tak dobrze rozumiem, że kto raz widział takiego człowieka, nigdy go nie zapomni.	Wszystko należy na świecie przypuszczać... Widziałem już takie w Polsce zjawiska, jakich istnienia pan nawet w wyobraźni nie przypuszczasz, od których wspomnienia włosy bieleją. Vulgus est caecum. To jest słowo nadzwyczajnie mądre. Wytrzymało próbę czasów.	Dlaczego nie napisałaś mi, że biedaczysko jest tak chory.	Niezupełnie, proszę pana, sądziłem tylko, że jeśli go tu dziś nie ma, to będzie jutro.	Tak jest. W godzinę miał się zabić i ostatecznie dotrzymał słowa, choć to tam podobno więcej trochę upłynęło, niż godzina. Ale trudno, do życia jest się tak przywiązanym!	Niestety! Może nie będę mogła zrozumieć, Giovanni. Ojciec powiada, że nie jesteś jak inni ludzie, że dotychczas nikt właściwie cię nie rozumiał, że bogacze jeszcze się zadziwią... O, święci pańscy! Jaka ja zmęczona!	Aleś figla spłatał! I po cóż się ożeniłeś? Nie jesteś bankrut ani parwenaparwena	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Nie dajcie się prosić, panie starosto ciekaw jestem okrutnie.	A to wypadek! No, daję panu słowo, że przez cały czas myślałam: czy też on zgadnie, co ja mu chcę powiedzieć?... To może pan nawet wie, jak się nazywają?...	Śmierć nie przemieszkiwa u nikogo, mój poczciwy Gasnier; nie ma na to czasu. Bądźcie dobréj myśli.	Cieszę się że na tym dzisiejszym zebraniu mogę służyć przynajmniej za jego emblematemblemat	I to nie jest pański statek?	Większą niż skandal, który musiałoby się ukryć? Pewnie! Nie cieszymy się wśród włościan dobrą sławą, ale ja stanowczo wolę dowcipne kawały tego rodzaju niż... inne historie.	Co złego? A to złego, że mnie całe miasteczko palcami zacznie wytykać, że pozwalam na takie rzeczy! Co złego?... A to, że w moim interesie takie sprawy się odbywają!...	Moja krew, jak mi Bóg miły! Dobrze, żeśmy się spotkali, bo ja tu w rzeczy samej na Litwę do Kowalskich przyjechałem, a chociażem w opresji, a ty na koniu i na wolności, chętnie bym cię wziął w ramiona, bo co swój, to swój.	Tak, użyję pana jako narzędzia, tylko musi mi pan przyrzec absolutne posłuszeństwo. Oczywiście, nikomu ani słowa. Przede wszystkim pojedzie pan do Warszawy do mojej ciotki, pani Przełęskiej. Jest to bardzo głupia i bardzo szanowana osoba. GłupotaPewnie i pan to zauważył, że osoby szanowne najczęściej są głupie?...	No i znajdujesz ją śpiącą!.. wtedy, ma się rozumieć, klękasz przed łóżkiem i wpatrujesz się w twarz ukochaną.	Panie macie rację zawsze i we wszystkim, przyznaję, że jestem osioł, bo po cóż u diabła to imię wlazło mi w gębę, wiadomo przecie, że uderzyć w stół, a nożyce się odezwą. Z tym wszystkim, panie, piszcie listy i niech już raz wyjadę wreszcie.	Choćby dlatego ażeby nie mówiono, że nic nie robimy, tylko obcinamy kuponykupon	A tych to by się znalazło.	Furami! powiem pani. On u mnie bardzo często bywa na herbacie i czyta głośno, ach! jak płynnie! z jakim akcentem!... Nieraz mówię mu: „Niech pan odpocznie, bo już panu gra w gardle”. A on: „Naturalnie, żebym chciał odpocząć, ale... (i w tym miejscu niezmiernie wzdycha) nie ma tu osoby, która by mnie wyręczyła, tak jak dawniej panna Walentyna”.	Nie znasz jej dobrze, chłopcze!	Od dziecka. Pierwsze litery razem z pierwszymi cybuchami wziąłem od księdza i nie zaprzeczam, że było tego dosyć	Prosty ja pachołek, alem szlachcic i sługa wasz wierny... dajcieże mi jakowy wspominekwspominek (daw.) żniwo, tu przenośnie: wojna, walka. wojennej, a święty Jerzy mi świadkiem, że tam w poprzódku, nie zaś w ociąguw ociągu (daw.)	Tak pan myśli? Nie przeczuwa pan bliskich katastrof?	Wiesz, że podoba mi się ta myśl Pójdziemy incognito...	„Winszuję jej apetytu” Bardzo dziękuję, nie będę nic jadł. Pozwólcie mi tylko państwo trochę u siebie odpocząć.	A co, nie powiedziałam, że przed wieczorem pocałujesz mnie pan w obie ręce?	Tyś powiedział! WładzaRządy są jak wino, klarują się i stają słodsze z biegiem czasu. Najsroższe zatracają z czasem swe pazury. Boję się monarchii, gdy młoda i silna, boję się również nowonarodzonej republikańskiej cnoty; ponieważ zaś na tej ziemi musimy już podlegać złym rządom, przeto czuję pociąg do książąt i monarchów, którzy utracili już swój wigor męski.	Czego ci więcej trzeba? Otrząśnij się! Popatrz, co się dzieje.	Zrób to, jeśli nie dla nich, to dla mnie	Czemuż to, babko, nie możesz widzieć, jak wiatr rusza okiennicą? O, popatrz, znowu to samo robi!	Nie rozbierę więcej, to darmo. Mateusz to by pewnikiem poredził.	Bądź waszmość zdrów! Przypomniałeś mi wiele okazyj, w których przychodziło mi się zdybywaćzdybywać I chciał iść, ale ja jeszcze:	Cóż kiedy daleko piękniejszy mi się jeszcze wydawał gdy nosił.	Cóż się z nim stało?	Ja go ani sądzić nie chcę, ni widzieć, ni słyszeć o nim!	Nie gadaj!	Nie wiem o niczym	Nie wątpimy.	Nie! Nie myślałem i myśleć nie będę. Całe życie spędzę tu w Patusanie!	Oczy się wam świecą kiej w chorobie...	Proszę pana, ci Jeanrenaud umieścili kapitały dane przez pana d’Espard w rencie państwowej wówczas, gdy stała na 60 czy 80. Sądzę, że ich dochód musi wynosić więcej niż sześćdziesiąt tysięcy. Syn ma zresztą bardzo ładną pensję.	Przejdźmy do rzeczy pilniejszych Do ciebie zwracam się, Ben Joelu.	A w swojem imieniu, czy nic mi nie rozkazujesz?	Podzielisz się ze mną wiadomościami?	Tak jest, kapitanie!	Tak jest... brody krzyżackie spod Grunwaldu.	Widzisz, już jest tylko kawałek. Chcesz odebrać?	Jeżeli panie pozwolą, to wskażę im najbliższą drogę do Amora... to jest... Antoniego Canovy...	To chyba tak u was, bo u nas, luteranów, to inaczej.	A co było na pani weselu, pani Urszulo?	Pan to wie?	A kiedy wy nieposłuszny i niesłużebny, to czemu służycie i słuchacie?	A to przecież człowiek, któremu genealogię wypisywał sam Dante, jego korzenie sięgają do Boskiej Komedii!	Ale to było jeszcze przed rozwaleniem chałupy.	Gdzież tam! W partii, mówię, zawsze kasza, czasem trochę kartofli... Tylko że tamtą poparzyłem sobie wczoraj usta.	Jak to podobnych?	Och, tak, okropne istoty z farbowanymi włosami i umalowaną twarzą.	Słuchaj, bąku! Masz ty dobre oczy?	Widziałem. To luneta.	Cygany czy co?	Czy Mela chce wyjść za pana?	Poproś Irusi, aby wieczerzę dawała prędzej, prędzej... Stefek głodny być musi, a także tatko już ze stodoły wyszedł i do domu idzie!	Wyłaź mi zaraz z kąta, głupi, gruby mazgaju! Zaraz ci przyślę sekundantówprzysłać sekundantów	Ah, oui!Ah, oui! (fr.)	Biedna? Bez posagu?	Była... była największą tragedją mego życia. Zniszczyła je, splugawiła, opluła, podeptała.	Będziesz miłował nieprzyjacioły twoje	Chociażby	Ginčas, Patriotizmas Bet, susimildami, kuo esa kalti lenkai?	I zbyt brzydki	Jaki tamten?	Listy masz? Cóż pisze?	Mało pan wiesz	Nic? Jakto?	Od nas?...	Ot, i uratowane pracowite, dobre zwierzątko!	Owszem, widzę.	Patrzajcież!	Patrzę, jaśnie panie.	Pluton!	Przebóg!	Trzeba?	Uchybiasz samemu sobie.	Wzięto Libijczykom trzy sztandary: barana, lwa i krogulca...	Z drogi!	Z kim?	Zapewne Wiadomo powszechnie, iż ten Włoch wywiera wielki wpływ.
Ano Dickowi to mało oczy na wierzch nie wylazły Ale matka to się martwi, że panienka jest tu taka samiusieńka. I mówi: „Czy to jeszcze pan nie dał jej nauczycielki albo bony?”. A ja mówię: „Nie, nie dał, choć pani Medlock mówi, że da, jak o tym pomyśli, ale też mówi, że może być, że i za trzy lata nie pomyśli o tym”.	Za pozwoleniem! nie możesz pan zaprzeczyć, że przy całéj miłości dla ideału, z rzeczywistością jednak rachować się potrzeba. Przedzierzgnięcie się w kaprala lub hofrata może być warunkiem bytu.	Nic w Anglii nie chcę zmieniać oprócz pogody W zupełności wystarcza mi rozmyślanie filozoficzne. Ponieważ wszakże wiek dziewiętnasty zbankrutował przez nadmiar współczucia, więc radziłbym, aby przywołać na pomoc Naukę. NaukaZaletą uczuć jest to, że wiodą nas na bezdroża, zaletą Nauki, że wcale nie jest uczuciowa.	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Ha! szczęść Boże! tęgi z was chłopak, co za szkoda że cygan!	Niech Bóg zmiłuje się nad nią i nad panią Emilią Dałbym na sto mszy, gdybym wiedział, że jej to pomoże.	Przysięgam na Boga, na ten krzyż, na mego ojca, na pamięć matki, na mój honor, na tę moją prawą rękę, na moje nazwisko, że nigdy pani nie skrzywdzę!	Tak, tak, ale panie tego i owego, zawsze jakoś się tak składało, że nie mogłem, ale już w tym roku, choćby na pniu sprzedać pszenicę, sprzedam, a taki pojadę.	Cóż mogło tobie, królu, zależeć na tym, co myśli o tobie czerwonoskóra córa borów? Nie zwracałeś na mnie uwagi. Jestem dla ciebie jak kamień przydrożny.	Już je rozpocząłem I gdy tu jestem, gdy odpowiadam na twe uprzejme pytania, szukam także. Miej tylko ufność, cny trybunie, i wiedz, że gdyby ci zginęła zawiązka od obuwia, potrafiłbym odszukać zawiązkę lub tego, który ją na ulicy podjął.	Popsułaś mi się Aza, popsuła: mówisz to nie po cygańsku A nam czas daléj, bo zgnuśniejem i nie ma już tu co robić: wszystek trast (żelazo) wykuty... Kto wié, może ci już żal twojego panicza?	Sądził pan, że moglibyśmy zapomnieć?	Że ta gadzina przewidziała upadek fortu i wcale nie przybiła do brzegu.	Ach... Biedna matka! Chciała zawsze... Jest teraz świętą w niebie, ale ja nie mogę jej ciebie odstąpić. Nie, Giovanni! Chyba Bogu samemu. Byłeś szalony, ale stało się. Och, coś ty uczynił? Giovanni, mój najmilszy, moje życie, mój panie, nie pozostawiaj mnie tu, w tej mogile z obłoków. Nie możesz mnie teraz pozostawić! Musisz mnie zabrać, od razu, natychmiast, wywieźć swą łódkę. Giovanni, zabierz mnie jeszcze dziś wieczorem, bo lękam się oczu Lindy.	Zdaje się że najlepiej symulować wariację. Tutaj, w sąsiedniej izbie, są dwaj nauczyciele, z których jeden dniem i nocą powtarza: „Stos Giordana Bruna płonie jeszcze, zrewidujcie proces Galileusza”, a ten drugi szczeka, naprzód trzy razy powoli: „Hau-hau-hau”, a potem pięć razy szybko raz za razem: „Hauhauhauhauhau”, i znowu powoli, i tak bez końca. Wytrzymali tak już trzy tygodnie. Ja zrazu też chciałem udawać wariata, a mianowicie szał religijny, i wygłaszać kazania o nieomylności papieskiej, ale wreszcie wystarałem się o raka żołądka od jednego fryzjera na Małej Stranie. Dałem mu piętnaście koron.	To i co! Wolę już wszystko naraz odbyć, a potem siedzieć spokojnie domadoma (daw.) tylko. królowa nasza wstawi się za nim do Pana Jezusa, to mu przy dobrej zbroi i dziesięciu Niemców nie poradzi... Będę potem z lepszą nadzieją kasztel budował.	Był niby we Francji, był, podobno, we Włoszech, jeździł do Egiptu, tłukł się po Arabiach i Azjach i stamtąd przywiózł te jakieś farmazońskie banialuki, którymi się tak rozpiera. To o nim rozpowiadają świadomi rzeczy. Ja draba nie znam, co może jest i lepiej, bobym z miejsca zekpał.	Jak to? panie, znacież się więc i na robieniu wierszy?	Mnie bardziej to dotyczy, bo ona jest moją żoną...	Nie mogę tego powiedzieć. Gdy skończyłem z matką, przyszła kolej na Sarę, wiesz, tę, co niedomaga, chorą na kręgosłup.	Niech się pan ożeni ze mną!	Rada bym, ale nie może to być, bo ja w Kamieńcu przy mężu zostanę i żadną miarą go nie odstąpię.	Ten mi córki nie weźmie. I zresztą on inny, lepszy, słodszy od tamtego zbója! Żebyś go widziała po tej awanturze z kartami! Wziął mnie za serce. „Miejcie ze mną trochę cierpliwości ja chcę być waszym, ale mi tak trudno, nikt dłoni nie poda”. Wtedy to posłałam ciebie z nim do tańca.	No, ruszże się! Żeby cię szlag trafił! Popatrzcie jak się nażarł! No, ważniaku, poddaj się! Cholerę ci w bok!	A więc zostawiłam dwie powieści u redaktora gazety i obiecał mi odpowiedź w przyszłym tygodniu	Co mi po tym? Mam co innego na głowie. Do widzenia.	Czego się tak patrzysz?	Czego? Po co?	Dlaczego nie poszedłeś wysrać się razem z innymi?	E, tak się ta mówi... Folwark	Gdzie jedziecie, przyjaciele? co to za wóz prowadzicie? co w nim jest i co znaczą te chorągiewki?	Interes zapytał się Maksa Bauma, który znalazłszy miejsce wolne, przysiadł się bliżej niego.	Jaguś, matki strony nie trzymaj, kiej się mnie krzywda dzieje.	Kto gniewa się?	Mało, bo mi nie wolno.	Może chcielibyście do tych siedmiu franków zarobić jeszcze dwadzieścia?	Może nieco później...	Naprawdę? Pytaj pan więc.	Nie mam dla nich tajemnic!	Nigdy! krzyknęła Laura: niech mi tylko pozostanie obcą i nie mięsza się do mnie, o to jedno ją proszę.	Nikt teraz... nie zwracał się do mnie z tym żądaniem.	O cóż tedy chodzi? O wikt?	O tak, na początku dostaje się od tego patrzenia kurczów w szyi, ale po roku czy dwóch człowiek się do tego przyzwyczaja. Poza tym mamy godziny odpoczynku, a i dni wolne od pracy.	Panno Marysiu! Bo doprowadzi mnie pani do szału!	W kuferku nie ma nowych spodni. Nie znalazłam także niebieskiej koszuli. Znów powędrowało to wszystko do Cwitkesa na wódkę...	Więc nie ma pan zaufania do pana Smitha?	Wściekł się!...	Za pół godziny puszcza się w podróż, za piętnaście godzin będzie tutaj	„Tak” idziesz? No, to siadaj na koźle, podwiozę cię do miasta.	A czy mogą wyrzucić króla?	A dlaczego panu, jako żołnierzowi, nie dali bezpłatnego biletu wojskowego?	A ty lubisz wódkę?	Ale, przepraszam ja wcale nie byłem łaskaw.	Ależ pani ją widziała tylko na fotografii	Ani ja	Bardzo!	Byliśmy.	Byłem u kasztelanakasztelan potraktować łagodniej..	Czy pan jest tego pewien?	Czyż nie możemy wywabić go podstępem z czatowni?	Do pana?...	Gniadą ukradli? Przecie gniada idzie przed twoim nosem u dyszla...	Głupiś pan!...	Hajda, mości panowie! Jedźmy z nim razem. Czasu nie tracić! Hajda!	I chłop z niego byłby żaden...	I wyleje Już był tam u nas jakiś burszbursz (z niem.)	Jeśli nie mam z waszą miłością iść, to już wolałbym tam jechać!	Krzych Domaszewicz. On z dawna wszystkich na Laudzie opatruje.	Książę szyk będzie sprawiał	Kto mógłby to zrobić?	Leguminka leguminka doskonała. Wasza służąca jest prawdziwą mistrzynią kucharskiego kunsztu.	Mam jeszcze drugą prośbę do pana	Mamo, ja już spać chcę	Mój ojciec nie siedzi w więzieniu mój ojciec jest uczciwym człowiekiem.	Na kolana! Na kolana!	Natychmiast jadę do Kowna.	Nie	Nie widywał nikogo, lecz użyto pośrednika.	Nie, panie łaskawy tak samo i miano pańskiego ojca, Macgregora Campbella.	Niech pani siada, niech pani dobrodziejka siada!	No, to pożycz od swoich komunistów	No, za wożenie, za czekanie na deszczu...	O świcie?	O! niech sobie gadają, o to najmniejsza.	O, Anglicy nigdy nie łamią form	O, to można panu powinszować.	Oddajcie ją!...	Ojcu waszemu na imię Nachum? Czy czasem nie Rabinowicz?	Proszę	Rozumiem.	Słuchaj-no Juljo	Słusznie!	Tak sądziłem... ale to oczywiście bardzo głupie...	To nie na sprzedaj.	To za mało.	Twoi słuchacze go nie słyszą.	W jakim wieku opuściła pani Grecję?	Zatem jutro poproszę panią o godzinę rozmowy.	Zatem niech pan spróbuje uczynić go swoim sekretarzem; ma energię, rozum; słowem, warto zrobić próbę.	Zrobię to ale nie zaraz. Z różnych względów, sami rozumiecie, nie spieszno mi do tego rozgłosu. I przed wami zamilczałbym o tym, gdyby nie kwestia współpracy w „Tygodniku Niezależnym”.
Ale pomyślałaś, że nie ma dymu bez ognia! Cóż za siła musi być w słowach gdyż nie przysłuchiwałaś się ze specjalną uwagą, prawda? Co to były za słowa? Jakiż złośliwy wysiłek wyobraźni wpędził je w usta tego idioty z jego kłamliwego gardła? Gdybyś mogła je sobie przypomnieć, może by i mnie przekonały.	O nie, pani majorowo, nie będzie smutne, jeśli tylko trzymać się będziemy razem. Bogaci przyjdą do nas na równi z biedakami i radośnie będzie w naszym małym domku. Goście nie obrażą się, gdy jadło będzie przyrządzane na ich oczach, i nie wezmą nam za złe, że jeść będą po dwu z jednego talerza.	Jako hrabina miałaby do tego prawo, ale jako służebna nie ma najmniejszego i dlatego radzę waszym wysokościom nie ruszyć się ani kroku	Panie... Jeśli, da Bóg, żaden z psubratów nie ujdzie, czybyśmy nie mogli nocą pociągnąć pod zamek, przeprawić się i zdobyć go niespodzianie?	Postaram się. Jeno w tym rzecz, czy skryptu gdzie nie wysłał albo czy go dziewka w koszulę nie zaszyła. Wasza książęca mość nie życzyłbyś sobie sprawdzić?...	A tak, bo nic innego nie ma do roboty Czemuż tam nie został, jeżeli mu było tak dobrze; Bóg wie po co tu wrócił! Raz mu tu­taj za zimno; raz za wiele deszczu! To mu też nieraz i mówię: idź sobie! nikt cię nie trzyma! ja sobie mogę pójść do obowiązku, a dla chłop­ca też znajdę na kawałek chleba.	Darmo Sołoducho matko, ja bo czuję co mi jest; trzeba umrzeć, nie mnie już radźcie, a dziecinie.	Jest on ulubieńcem wielkiej pani, która nie pozostawi go w kłopocie o taką drobnostkę, jaką jest panu dłużny.	Jestem u siebie. Proszę... Daruje pan, że nie mogę go przyjąć w gabinecie, mam tam kilka osób, a nie chciałem narażać pana na zbyt długie oczekiwanie. Pomówimy tutaj.	Kiedy, proszę matki, jakiś strach mnie ogarnął. Nawet nie wiem, czy wystarczy naszych szpitalnych łóżek. Wyglądają jak widma. A przy tym gadają... jakoś niby to nie po polsku.	Kogóż by brali, jeśli tacy jak ty, silni, nie pójdą? Nie masz zresztą żadnego prawa do ulg. Będziesz żołnierzem, panie inżynierze, to cię nie minie!	Myślisz że już nic nie wiemy ho! ho! nie badaj nas, bo ci powiemy więcéj niż potrzeba.	Nie może przecież być dwóch pierwszych.	Nie musi być krótka, kiedyście całą wsią przyszli!	Nie mówcież tak Ktoś posłyszy i ogadają was znowu...	Nie rozumiem, co cię tam pociąga?	Nie, nie, nietrzeba ja tu do was matuniu po radę...	Nie. A kto to jest?	No, wie pani, że nie posądzałem pani jako nowicjuszki o tyle przytomności. Brawo! Brawo! A ja pędziłem jak wariat. Włosy mi na głowie powstawały na myśl, że pani może spaść.	O, widzi pan. Niech pan teraz nic nie mówi.	Prawda, prawda. No, to niema co zwlekać. Więc powiedzcie, towarzyszko, jeszcze raz dokładnie, żebym czego nie pominął, jak ma być?	Toć ja nie z własnej woli waszmościów tam odwoziłem!	Więc my już nic nie mamy?	Że nie jesteś moim bratem.	Ale wy dobre druhy! Wy jego nie opuścili w potrzebie, a ty mały (tu zwrócił się do Rzędziana), ty najlepszy ze wszystkich, bo ja już ciebie w Czehrynie widział, jak ty naszego sokoła pilnował i hołubiłhołubił (z ukr.) młody, dzielny mężczyzna, zuch; Kozak. czy koni?	O! Jak mój brzydki chłopiec płacze! Cicho! No, cicho! Uspokój się drogi, miły! A teraz musisz mi coś przyrzec. Mam coś powiedzieć Agnieszce. Idź po nią, zawołaj tu, a gdy z nią mówić będę, niech tu nikt, ani nawet ciotka nie wchodzi. Chcę pomówić z nią sam na sam. Muszę pomówić na osobności.	Co innego małżeństwa polityczne, a co innego małżeństwa dla pieniędzy z człowiekiem, którego się nie kocha To gwałt zadany najświętszym uczuciom.	Jakżem nieszczęśliwy, że śpiewaniem mojém nie mogę dziś ukontentować pani!	Jeżeli pan nie ma nic przeciw temu to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem odpisze...	Nie mam zwyczaju nigdy śmiać się z osób starszych Nie osoba pani była powodem mego zupełnie mimowolnego uśmiechu, ale ów chleb, którego zbieranie zdawało mi się bezużyteczne.	Nie tryumfuj przed czasem! Uciekam się do ostatniego środka i przekonam was, że słuszność żądania jest po mej stronie. Pani obiecała mi pierwszego kotyliona jeszcze w Słodkowcach	Otóż... Chodzi o to, czy pan ma w ogóle zamiar pogodzić się z moją córką. Jesteśmy mężczyznami i chyba stać nas na jasne postawienie sprawy. Tak, czy nie?	To chyba nie znasz Pomponii Grecyny. Zresztą oboje przywiązali się do niej jak do własnego dziecka.	Czekajcie, panie... powiadam: gotów jestem uznać, jeżeli ujrzę spełnienie mojej myśli. O! wtedy i zwichnięcie mego osobistego szczęścia, i długie lata przemęczone w niedoli, wszystko wyda mi się niczym wobec przekonania, że byłem narzędziem wyższej ręki, ale jeżeli przyjdzie umrzeć przed spełnieniem życzeń, tyle burz przetrzymać, a w porcie zatonąć, o! wtedy... zaprawdę nie wiem, jak potrafię sobie wytłumaczyć zagadkę mego życia? Po co ta nieszczęśliwa nauka przyszła kusić mię jak istny szatan, obsypała mię z początku bogactwem i pomyślnością? Bo że mię obsypała, tego nie zaprzeczam, ale to były tylko sidła, aby mię wciągnąć w pogoń za niedoścignionym, za którym biegnąc, rzuciłem po drodze wszystko, co jest rzeczywiste i drogie, uczucia, dostatki, spokój. Jam tej nauki nie szukał. W młodości ani mi się śniło o żadnych odkryciach, urodziłem się z odmiennymi zupełnie skłonnościami, chciałem żyć jak inni ludzie, kochając, bawiąc się, gospodarując, a jeżeli jaki rodzaj wiedzy mię nęcił, to raczej rodzaj czysto myślowy, teorie filozoficzne, gdzie dusza buja swobodnie po wolnych światach przypuszczeń i wszystkie sprzeczności związuje sobie złotym węzłem syntezy. Do analizy owszem, do nauk przyrodniczych zwłaszcza, które ślepo się trzymają ciasnych dróg doświadczenia, czułem wstręt i nieledwie wzgardę; z uśmiechem pysznej litości słuchałem o badaczach, co lata całe trawią na studiowaniu jednej gwiazdy albo jednego wymoczka, i pytałem z nie udanym podziwieniem, jak ludzie poważni mogą roznamiętniać się do takiej mrówczej pracy, kiedy stoją przed nimi kwestie globoweglobowy (daw.) bóstwo hellenistyczne, czczone w pierwszych wiekach n.e., powstałe z połączenia tradycji egipskich (Thot) i greckich, uosobienie mądrości i wiedzy tajemnej, wg legendy autor tysięcy ksiąg. powiedział: „Co jest w dole, to jest w górze, a co jest w górze, to jest w dole.” Słowo to wygląda na paradoks, jednakże doskonale określa myśl, że w oczach bezstronnych nic nie jest niższym ani wyższym; czy cedr czy hyzophyzop niepotrzebny., wszystkie konieczne, czy małe, czy wielkie, często nawet małe bywa najużyteczniejsze. „Co jest w górze, to jest w dole...”, a wszystko równie ważne w oczach Boskich i tych, co sądzą po bożemu. Toteż niczym nie wolno pogardzać... Karząca logika przeznaczenia sprawia, że człowiek zwykle w to wpada, czego się najmocniej odrzekał. Ja także... Jeszcze w kolebce straciłem rodziców; nawet ich nie pamiętam; pozostałem sierotą bez opieki i najmniejszego majątku, wszystko się rozprysło w odwiecznym procesie, który nasze dawne znaczenie z wolna pochylił do upadku. Byłem ostatnim z mego rodu; po ojcu nie pozostał nikt, co by mógł wziąć mię w opiekę; ale z linii macierzystej znalazł się daleki krewny, który zajął się mną jak synem.	O ile dosłyszałam, o Ramirezie. Nie wiem. Boję się. Ja ciągle się boję. To jak konanie po tysiąc razy na dzień. Twoja miłość jest dla mnie tym, czym dla ciebie twój skarb. Istnieje, ale nigdy nie mogę się nią nasycić.	Ale stary na to się nie zgodził... Dużo on troszczy się o nas	Ba, od tego jest młodość, żeby się zapalała. No, dzieci, zrobimy konia?	A czyni się chorą?	Bieżcież rychlej do Tomkowej, to się tam napasiecie nowinkami barzej drujkimi niźli miód. Hi, hi! świętują se chłopy aż miło!	Cha, cha, cha! Wyborne dzieci! Miłe dzieci! Ułamek książęcego paznokcia. Patrzcie! Nazywam go księciem A, B, C, bo boję się przekręcić nazwisko, w którym jak groch z kapustą znajdziecie zmieszane wszystkie litery alfabetu.	Czemu? Bo kiedy ja się cierpliwością będę uwodził, to tymczasem pannę Lgockiemu dadzą.	Daj Bóg! I choćby Zawisza był pokonan, co łatwo się może zdarzyć, wielka to chwała dla niego, że go taki Jan z Aragonii pozwał, ba! i dla całego waszego narodu.	Karku szkoda, ale niech pan jeszcze śpiewa, jak kolej przyjdzie, bo się pan dobrze odcina.	Ma pan zupełną rację że każde zapieranie się utrudnia zeznanie i na odwrót.	Mości książę ludzie moi złapali Kozaka, któren powiada, że na dzisiejszą noc szturm się gotuje.	Obejrzyj lepiej swe jaja pod murem! Idź i zobacz je!	Spodziewam się, że trzeci rok skończy się jeszcze lepiej, i z pewnością tak będzie, jeżeli go dożyję, by przeprowadzić moje plany!	Teraześ się wściekł.	To prawda. Daje zawsze chleb Pietrkowi, mówiąc, że dla niej zbyt twardy. Sama to widziałam! Idźmy więc prędko, ciotko. Dziś jeszcze może będziemy we Frankfurcie i zaraz wrócę z bułeczkami.	Więc cóż ci się stało?	Wtedy zwrot będzie bardzo prosty. Cofniemy się i wypłyniemy przez otwór południowy.	Zajmował się on bardzo pańskim... tym Manuelem...	A co mu jest?	A my naprzeciw Siadajcie, Pawle, wedle mnie.	A to kawaler? Owszem, owszem. Jarzębowicz jestem.	A więc będę i ja.	A, łotry! Wsadzić go do tej nory, nad stajniami!	Abyś pozwolił mi tygodni kilka przepędzić w domu swoim.	Ach! Gdybym był teraz na pokładzie jakiego statku wielorybniczego! Dopieroż miałbym rozkosz! Ogromny to jakiś egzemplarz! Patrzcie państwo, jak potężne biją z jego otworów strumienie wody. Niech diabli porwą, że człowiek siedzi tu jak przykuty na tym kawałku blachy!	Aj, aj! Jaka piękna!	Bawełna przyszła rano! Masz pieniądze?	Co to jest?	Com miał oszaleć! Trzeba było rację zrobićrację zrobić	Czy pan też wrzucał?	Do jutra	Gdzie?	Grabarz-poeta wizje snuje i ofiaruje swe usługi.	Ha, to świnie zdrożeją, bo jaki taki chciał będzie wsadzać do karmika.	I kozy już śpią...	Jak to? Z jakiejże epoki może być to dzieło?	Jaki niedźwiedź?	Jakiego Boga? słyszeliśmy, że Czechy i Morawce nowego Boga, którego Niemcy z zachodu przynieśli, u siebie też wyznawać zaczęli.	Kobiety lubią uszczęśliwiać ludzkość kosztem swoich obowiązków najbliższych.	Masz ich pani więcéj niż sądzisz ja pierwszy!	Morduj mnie. Zamorduj mnie, ojca dzieciom.	Może odprowadzę panią?	Mówię więcej niż pan, chociaż powinno być odwrotnie.	Na teatrze? a! mój panie	Na wieki	Nauka szepce starzec	Niee... Wieczooo... rem wró... wró.. . ci...	O tak, jestem szczęśliwa! Boże, jakże to daleko do Nowego Roku! Co, wyjeżdża pani gdzie?	O, ma pałac! To już zawsze coś.	Oczywiście	Oczywiście, proszę pani.	Pierwsza, babka twoja.	Pij do pana Longina.	Po co?	Posag mojej żony ma wynosić pół miliona liwrów. Czy wypada, abym go odebrał, czy też mam go zostawić u notariusza?	Przepraszam jegomości ale ja proszę, żeby cukier był osobno.	Tak mężusiowi radzą, ale to jeszcze niewiadomo, bo...	Tak, ojcze. Od pierwszego razu zwaliłem sześć lalek w dwunastu strzałach	Tak, w innym... Wyjdziemy na dziedziniec.	To bardzo pięknie ale niedługo dane mi będzie zostać z tobą.	Trzy lata. Kułakkułak (z ros. кулак: pięść)	W którą stronę pan idzie? Mogę pana podprowadzić.	Wdowa	Wszystko, co tylko pan zapisze, to już smaczne	Z jakim?	Że osiłek, to osiłek, a przy tym, żeby mu zwierzchnik powiedział: rozwal łbem ścianę
Nie, nie! jeśli Cosel ma tu przybyć, ja opuszczam Warszawę: ta kobiéta targnąć się może na mnie, najniegodziwszego gwałtu dopuścić.	A czy ty wiesz, co robiłem do tej pory, że mi tak pochopnie mówisz o rozpoczynaniu od nowa? Czy wiesz, że potrzebowałem czterech lat, aby wykonać narzędzia? Czy wiesz, że od dwóch lat ryję w ziemi twardej jak granit? Czy wiesz, że musiałem wyważać głazy, których kiedyś nawet nie ośmieliłbym się poruszyć? Że całe dnie mi upływały na tej tytanicznej pracy i że czasem, wieczorem, czułem się szczęśliwy, jeśli wygrzebałem choć cal kwadratowy tego starego cementu, twardego jak skała? Czy wiesz, czy wiesz w końcu, że musiałem przebić sklepienie, aby dostać się do klatki schodowej i mieć gdzie usunąć całą wykopaną ziemię i kamienie, i wypełniłem nimi przestrzeń pod schodami, tak że teraz nie wiedziałbym nawet, gdzie wyrzucić garść ziemi? Czy wiesz wreszcie, że już byłem pewien, że docieram do końca mojego trudu, że czułem w sobie akurat tyle tylko siły, aby dopiąć celu, gdy nagle Bóg nie tylko oddala ode mnie ten cel, ale mi zasłania do niego drogę? O tak, powiadam ci i powtarzam raz jeszcze, że odtąd nie kiwnę palcem, aby się stąd oswobodzić, bo sam Bóg zdaje się życzyć sobie, abym nigdy nie odzyskał wolności.	A jednak to nie są razy tylko skała była bardzo kończata i każda jej spiczastość pozostawiła siniak. Zresztą prosiłbym pani o zachowanie kilku gałganków, dadzą się wkrótce użyć, bo mnie także w krzyżu nieco dolega.	Jestem tedy lekarzem i romansowałem z żoną aptekarza Sarasine w Parmie; zdybał nas i wypędził ją, zarówno jak troje dzieci, o których słusznie podejrzewał, że są ode mnie, nie od niego. Obdarzyła mnie jeszcze dwojgiem dzieci później. Matka i dzieci żyją w ostatecznej nędzy, w szałasie zbudowanym moimi rękami w lesie, o milę stąd. Trzeba mi się strzec żandarmów, a biedna kobieta nie chce się ze mną rozłączać. Skazano mnie na śmierć, i słusznie: spiskowałem. Nienawidzę księcia, który jest tyranem. Nie mogłem uciec z braku pieniędzy. Ale nieszczęście moje sięga o wiele głębiej; powinienem tysiąc razy odebrać sobie życie; nie kocham już nieszczęśliwej, która mi dała pięcioro dzieci i zgubiła się dla mnie; kocham inną. Ale jeśli się zabiję, dzieci i matka umrą dosłownie z głodu.	Cudownie, podzielam wasze zdanie o rycerzach błędnych ale z wielu innych, jedna szczególnie rzecz mnie uderza, a tą jest, że przedsiębiorąc czyn jaki wielki z wyraźnym życia narażeniem, nie uciekają się do pomocy i opieki boskiej, jak każdy chrześcijanin w podobnym razie czynić powinien, ale polecają się zdrożnie kochankom swoim i wzywają ich pomocy, jak gdyby innego Boga nie mieli. Moim zdaniem, wielkie to pogaństwo.	Więc bądźmy szczerzy Kiedy pani nie widzę, mówię sobie: dobrze tak jest; ale kiedy panią zobaczę, myślę: a przecież tak jest lepiej. Oto powód, dla którego do tej pory nie byłem... Dodajmy, że wyjeżdżałem na święta, na wieś... Nie wybiera się pani na wieś?...	Czekaj, zawołał Jaśko; a ściągnąwszy z siebie zwierzchnie odzienie, zaczął je drzeć zębami na pasy i wkrótce obaj towarzysze zostali tylko w płóciennej spodniej odzieży, a za to z podartych kaftanów ukręcili dość długie sznury. Wiatr zimny ciągnący od wnętrza otworu coraz silniej dochodził, lecz zmęczeni towarzysze nie czuli tego: owszem, pot spływał im z czoła. Wkrótce Siewros trzymając sznur, spuszczał się w otwór, drugi koniec owego sznura trzymał Jaśko. Naraz sznur stał się lekkim, Jaśko uczuł, iż źle skręcony powróz zerwał się i został mu w rękach, jednocześnie usłyszał staczanie się nieszczęśliwego Siewrosa;	Do kroćset diabłów! Tutaj, zaiste, nie mieszkają heretycy, jako był ów Mruczysław i jak ich pełno się widzi pośród Niemców i Angielczyków. Wy jesteście chrześcijanie przesiani przez siódme sito.	Jakiego? Więc nawet nie zadaliście tu sobie trudu, by dowiedzieć się, że ojciec stracił cały swój i wasz majątek?	Nic mi po waścinym gardle, zaniechajmy się lepiej gdyż prawdę waćpanu powiedziawszy, tom mu tam w drogę, gdzie myślisz, nie wchodził. Wejdzie tam waćpanu kto inny, lepszy ode mnie	Nie gniewaj się, przyjacielu niech mówią, co chcą, byleś miał czyste sumienie. Jeżeli gubernator jest bogaty, powiadają, że kradł, jeżeli biedny, powiedzą, że głupiec i marnotrawca.	Nie przestraszyłem się tylko	Obawiam się, że posiwieję, zanim będę miała pierścionek na palcu	Prezes Związku Kopalń się zastrzelił. Giełda po prostu szaleje. W Berlinie stoimy dzisiaj ponad 8000. Rada ministrów zasiada w permanencji; chcą ogłosić stan oblężenia. Panie prezesie, to nie jest wynalazek, to jest przewrót!	Szlachetny mistrzu Odwaga, Niebezpieczeństwo, Śmierć bohaterskaczy nie sądzisz, że rzemiosło żołnierskie cenione jest tak wysoko z powodu niebezpieczeństw, na jakie naraża, oraz odwagi, której wymaga koniecznie i bezwzględnie?	Tak, tak To zupełnie to samo, co w Anglii. Po Karolu I Cromwell, po Cromwellu Karol II, może po Jakubie II będzie jakiś zięć, krewniak, książę Orański; stathouder, który sam mianuje się królem; a wtedy nowe ustępstwa dla ludu, konstytucja, a z nią i wolność!... Ty to zobaczysz, młodzieńcze Jesteś w takim wieku, że sam to wszystko zobaczysz.	Więc czemu tego nie robisz? Ciągle tylko gadasz! Po prostu się boisz!	Zdaje mi się, że stało się tak głównie z mojej winy; ale jeżeli chcesz wiedzieć prawdę, to dotychczas niezbyt byłeś zdatny do czegokolwiek. Co? Może nieprawda?	A ja ci mówię, dobrodzieju mój kochany, że nie zdrajca, tylko człowiek dalej widzący niż rurę swojej strzelby. On przecież uratował Węgry.	Bo ja nie mogę myśleć, że ty chcesz wyjechać, i tak mi smutno, a tyś wesoła	Co „dobrze?” Ja nic nie robiłam.	Czemu wasza książęca mość nie idzie w ostateczności za moją radą?	Dlaczego? Bagatela... Dlaczego? A bo ja wiem, dlaczego... Ale małego wyleją na dwór...	Dołożyć i basta! Szteinowa zawsze tak mówi i zawsze brakuje, znamy się dobrze.	Dzień dobry! Myślałem wczoraj o pani; niech mi pani koniecznie za to podziękuje...	Hrabia de Lembrat nie słyszy już pana	Każdej nocy śni mi się to samo. Jestem w domu u dziadka, słyszę szum jodeł, myślę sobie, że gwiazdy błyszczą, wybiegam z chaty, a wokoło jest tak pięknie! Ale gdy się zbudzę, znajduję się znowu we Frankfurcie.	Krzta szaleństwa i rozumnym mężom nie szkodzi zwłaszcza przy biesiedzie.	Królowa się uśmiecha ale jakże jej z twarzy patrzy męczeństwo!	Myślisz więc, panie, iż mam się czego obawiać?...	Nic nie wiem! nie byłem nigdzie, idę szukać mieszkania, bo nie pozwolę byś pan tu miał zostać.	Nie kołyby buw Lach, to by buw orełkołyby buw Lach, to by buw oreł (z ukr.)	Nie mów.	Nie słyszę nic	Nie tylko Weland, ale i wielu innych Pevensey to niemłoda osada... nawet w porównaniu ze mną!	Nie!	Niechby się spalili ci bogacze, prawda, Władku?	Pieniędzy mi nie trza, mam ich dość od rodzica. Dajcie mi ten wasz pierścień z rubinem.	Pozwolisz, droga że ci przedstawię to miłe dziecię, które weźmiesz może do spółki.	Pytam: jak się ma pan?	To pani go nie zna?...	Trzeba nam się będzie rozstać.	Wcale nie. Wezwałem pana, ażeby po naradzie z nim uregulować jeden brzydki interes. Pan wziąłeś od niejakiego Mielnickiego, paralityka, cztery tysiące rubli... Tymczasem szlachcic nie ma z czego żyć... Musimy to załatwić...	Zaśpiewajcie bo co nudno! Wichrzysko się zmaga, a to taka puszcza głucha. A ten bałwan śpi! Ciarki przechodzą po skórze. Jeszcze pod taką noc o złem wspominać!	Że czy pan jest pewien, spytać chcemy, że chłopiec zginął?	A jeśli ona odpowie, że jest narzeczoną Maszki?	A któż tu najstarszy?	A! bardzo mi was żal!	Aha, prawda, jeszcze ci jeden obraz pokażę	Byli tacy...	Co tam Żydzi...	Czego chcesz?	Czerwone jak płomień!	Czyście opowiadali w domu o waszych zamiarach?	Cóż on tak krzyczy głośno?	Cóż robić! Rozkaz to rozkaz, mój mały Jak to! O piętnaście franków podnosisz wrzask przeciw swej żywicielce, ty, który kropisz artykuły tak łatwo, jak ja palę cygaro! Ech, zapłacisz jedną wazkę ponczu mniej swoim kompanom albo wygrasz jedną partię bilardu więcej i już rzecz wyrównana!	Dajesz słowo?	Dlaczegóż, Ned, dlaczego?	Dobrodziej w domu?	Gdzie przebywa Heidi o tej porze dnia i co robi?	Gdzie?	Gospodarz prosi pana Marka.	I książę Witold powołał pod broń swoich, i gotów do walki pod Grodnem stoi A i Żmudź gotowa choćby zaraz walkę rozpocząć. Przewodzi jej Geradajos, rycerz zacny.	Jak... mam to rozumieć?	Jaka ona śliczna!	Jaki pan dobry!	Johann Müller	Książę, jesteś pewien, że chcesz powiesić Czarnego Korsarza?	Mercedes! Mercedes!	Morderstwo, Zbrodniarz, Kobieta, Mężczyzna rzekła cicho, dotykając ręką jego ręki	Niezupełnie, mości królu, ale dyktatura wojskowa uznaje procedurę przyspieszoną	No, Fiszman.	No, to ja mam ślad...	No, to jest prawda	O Jezu!	O co tobie chodzi?...	O czym tak mówicie wasze królewskie moście?	Od księdza Busoniego?	Osobliwe zdarzenie, moi panowie W kancelarii brygady siedzą gawrony.	Pauli!	Pewien pan tego, a?	Posłusznie melduję że w garnizonie jestem jako podrzutek.	Powstań, przyjacielu, dobry z ciebie człowiek.	Prawda jest rzeczywistością, kończył Baron, a w ostatecznościach niema rzeczywistości	Ptaszki w swoich gniazdkach żyją w zgodzie	Szyję mu urezać!	Słuchaj no, mój drogi pan hrabia powie ci, jak powiadają Włosi:	Tak jest, proszę pana rektora.	Tak przypuszczam.	Teraz grząsko wszędywszędy (daw.) rozpadlina, niewielki wąwóz. wiater dmie i błoto suszy. Jeno do Bud bieda, ale i  do Bud znający bór pomału przeprowadzi.	To ten sam...	To weź moje pieniądze i leć.	To za intrygi u inspektora!	W takim razie wypadałoby tam powrócić i...	Załatwię to później	Zgoda	Złem to było	Śliczna kalkutacja!	Święta prawda Taki biedak jak ja dość ma czasu do rozmyślania, leżąc nieruchomo. Nieszczęsny jestem człowiek, bardzo chory!	„Ale on jeszcze żyje”
A może i żal choć doprawdy, wierz mi stary, chyba litość tylko i żal. Biédne to stworzenie, któremu świata nie ma jak ślepemu z urodzenia; on już swoje przeżył, nim mu broda porosła. A takie to znędzniałe, tak biédne, tak schorowane i nudne! Co on pocznie gdy mnie nie będzie?	Słyszałem, że nie najlepsze... ale ja tam się tymi rzeczami nie interesuję, to do mnie nie należy...	Ha! to zrzekam się ich dobrze, nie mówmy już o tem.	Teraz przydałby się nam nowy Radetzky Bo Radetzky znał już doskonale tamte okolice i wiedział o wszystkich stronach tych Włochów, wiedział, co trzeba szturmować i z której strony. Chociaż to nie takie proste wleźć na dobre do jakiegoś kraju, bo taką rzecz każdy potrafi, ale wydostać się stamtąd, to jest dopiero prawdziwy kunszt wojenny. Jeśli już człowiek gdzieś wlezie, to winien wiedzieć o wszystkim, co się dzieje dokoła niego, żeby czasem nie wpadł w jaką bryndzę, która nazywa się katastrofą. Pewnego razu w naszym domu, tam gdzie jeszcze dawniej mieszkałem, złapali na strychu złodzieja, ale chłopisko było sprytne; gdy tam wlazł, wypatrzył, że właśnie murarze poprawiają mur od strony ślepego podwórka, więc też wyrwał się, powalił na ziemię dozorczynię domu i zesunął się po rusztowaniu na dół, na to ślepe podwórko. Ale stamtąd ani rusz dalej. Natomiast nasz tatuś Radetzky znał każdą ścieżkę i nigdzie go dogonić nie mogli. W jednej ciekawej książce o tym generale było to wszystko bardzo ładnie opisane, jak to on uciekł spod Santa Lucia, a znowuż Italiany uciekły w drugę stronę i dopiero na drugi dzień ten generał zmiarkował, że właściwie bitwę wygrał, kiedy przez lornetę nie dopatrzył się ani jednego nieprzyjaciela. Więc zaraz się wrócił i zajął opuszczoną Santa Lucię. Od tego czasu był marszałkiem.	Nie, wiesz, dziecko, że w sumie tak było. Były pewne przystosowania do warunków ale nieistotne. Nurt pierwotnego chrześcijaństwa dotrwał aż do naszych czasów. Ale dziś właśnie musi się ten indywidualistyczny element jego spotęgować, aby nie dać się zdystansować przez obietnice materialistycznych systemów. Zbawienie duszy jednostki zawsze było dla nas rzeczą pierwszą, a nie napchanie żołądków masy. Otóż to wszystko dowodzi, że chęć wyminięcia problemu religii jest symptomem upadku danego indywiduum, danej kultury, a nawet całej ludzkości, o ile nie cofnie się ludzkość ta z okropnej drogi w kierunku materializmu życiowego i myślowego sceptycyzmu, ku którym pcha ją walka klas i rozwiązanie jej przez socjalizm, doprowadzony do ostatnich konsekwencji, lub syndykalizm. Idee upaństwowienia wszystkiego i ludzkości bez państwa	Nie domyśla się pan? Nie domyśla się drogi pan?... To ten poczciwy Szlangbaum...	Nie chcę, ale się obawiam. Widzi pan: Murzyn już zły teraz. Jeżeli go galeria zirytuje krzykami, to zabawa może się źle skończyć...	Nie masz go tu, bo poległ. Tak przynajmniej oficerowie Sapieżyńscy powiadali. Ja osobno z Tatary Bogusława podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale miarkując z twojej alteracjialteracja (z łac.)	Można, ale nie z tobą. A wiesz asan o tym, że jakeś to do mnie wybałuszał swe paskudne ślepia, że już wtedy...	No, to idź już! Zostaw mnie, bo to mi przeszkadza.	Nie unicestwiłem, zaledwie popsułem. Sprężynkę filutkę zdołałem zoczkować i z drucikami elektrycznych prądów nieco skombinować. Prawie, że nie byłem na miejscu zdarzenia.	Dziękuję panu i za to. Czy to wielka łaska i ofiara?	Przecie dobrana choć raz para: osioł z koczkodanem Tak mi się to podoba, że pożyczę panu Szekspira. Tam znajdzie go pan na półce.	Ino kto drugi?... Haruj jak ten wół, jeszcze ci słowa dobrego nie dadzą...	Jakże to?	Jeżeli szukanie to coś pomoże.	Któż to jest? Twój koniuszy?	Naprawdę? Mr. Barnes, jesteś pan genjuszem. Któż to taki?	Nic pan nie powiedział?	Nie powiem już nic, nigdy, nikomu!	To widać nowy sposób wojowania!	Ha, no ja mu powiedziałem: „Dopraszam się łaski jaśnie pana o tę łąkę...”. A on szepnie: „Iii, daj mi dziś spokój z interesami, bo głowy do tego nie mam”.	A siostry, bracia, ojciec? Nie ma pan nikogo?	Ach, mój Boże Przecież nieposiadanie żony nie wyklucza jeszcze uczuć, które możemy żywić dla kogoś z nami niezwiązanego, uczuć, którymi ten ktoś nam odpowiada.	Ależ ja jestem zaproszony na obiad, nie śmiem obrazić amfitriona	Dziś niedziela W niedzielę dyrekcja nowych sztuk nie daje, bo...	Jak wyzdrowieję, to pojadę do wuja Kazia na całe lato, prawda?	Nie mogę tego powiedzieć Mogę tylko przyrzec, że przejrzę twoją sprawę.	Nie, lecz mogę oddalić się od ogniska, które je wydaje.	Niestety, cóż ja mogę? To, czego pani ode mnie żąda jest występkiem, jestem przede wszystkim sędzią, a potem dopiero człowiekiem.	Oczywiście! Możesz wziąć więcej, nawet wszystkie, jeśli masz na nie miejsce	Powiedzże zatem, Królowo Wróżek Któż to taki potrafi uczynić mnie białym?	Proszę pokornie podpisz pan rozkaz uwolnienia lady de Winter; pomyśl, że to kobieta, którą czci pozbawiłeś.	Żebyś ty raz zdechł!... Ale już nie będziesz chował złego serca dla mnie za tamte dwie krypy?...	Możesz się położyć i spać, pewno nikt na ciebie nie spojrzy	Pani Liza zdobyła sobie awanturnika i zawróciła mu głowę Wcale się z tém nie kryje.	Nie łowy (pieniądze) prędko wychodzą, tylko je zaczepić! Drugi raz już ich nie dostaniemy, a tu na warsztat, na trast (żelazo) i na wszystko wiele potrzeba. Zakopiemy je w chałupie, i musim czekać do wiosny. Wiosna niedaleko.	Ale przecież chcąc kształcić syna, przecież sama musiałaby pobierać nauki. A zdaje mi się, że Edmund mi mówił, że to była córka prostego rybaka, piękna, lecz nieokrzesana.	Wzięli mnie jako Tatarzyni w niewolę, choć ja księżnej Gryzeldy wychowanka i nikt do mnie nie miał prawa. Wzięli i więżą, za morza gwałtem wywożą, na wygnanie mnie skazują, rychło patrzeć, jak kleszczami będą szarpali!... O Boże! o Boże!	Wydaje mi się, Leopoldzie, że w nastroju, w jakim się znaj­dujesz, najlepiej zrobisz, wracając do domu. Nie powinieneś w tym stanie pokazywać się ludziom.	Baron chyba jest dziś mocno zasępiony Czyżby przypadkiem chciano go posadzić na stołku ministra?	Może. W takim razie schwytamy go na gorącym uczynku i przekonamy się o celu jego wędrówek. Ciekaw też jestem, jak by postąpił Holmes na naszym miejscu?	Komu chłodno niech idzie do djabła, zawołał zniecierpliwiony nauczyciel i z zapałem począł tworzyć dalej a Tomko uważnie go słuchał.	...panie Fix. Cieszę się bardzo, że spotykam tu pana na pokładzie. A pan dokąd jedzie?	No, a z Bondarywną, wiesz, co się stało?	Pierwszy dostrzegł cię pan Mellechowicz i pierwszy ratował, bo myśmy za nim pędzili	Jest nieśmiała Ludzie zwracają uwagę na jej jasne włosy, gdy wychodzi z nami. Wołają za nią: „Idzie Rubia!rubia	Matko Boża!... Zochna, Zochna, za coś ty mnie kochała?!	Tak, i wyglądasz znacznie lepiej. Lekarz mówił, że organizm tego typu, co twój, bardzo szybko powraca do równowagi.	Dobrze, dobrze. Musi pani zapomnieć, że oni na świecie istnieją. Trzeba leżeć na świeżym powietrzu, jeść...	Grałam, odrzekła Stasia; nauczyłam się już wybornie na pamięć tej pieśni Szuberta, którą ty tak lubisz; zagram ci ją wieczorem... Czytałam też trochę. Wskazała na książkę otwartą.	Ale powodzi się panu nieźle, prawda?	Athosie, przerażasz mnie	Bieda rzekła, wzdychając, i spojrzała bardzo niechętnym wzrokiem na swą parasolkę.	Co takiego?	Czy mogę zatelefonować do pana oberlejtnanta, że wszystko w porządku?	Dlaczego muszę? Dlaczego muszę? Ale właśnie przybyliśmy w rozmowie naszej, droga mamo, do punktu, na którym umieszczę moją propozycję... nonnon (fr.)	Ja myślę: dawno można się było tego spodziewać.	Jak się masz, Konopka!	No, a wręcz, w pojedynkę, równie on wielki?	No? jakie dziedzictwo?	O, Stasiu! ja już wiem! I ty mu zrobisz obróżkę metalową z napisem.	Obiecam panu, co pan chce.	On cię przeprosi.	Ostrzygłem się	Pan sam, do licha! Rozdaje pan zaprzęgi po tysiąc ludwików, ratuje życie żonom prokuratorów królewskich, jako major Brack wystawia pan na wyścigach konie czystej krwi i dżokejów niewiele większych od małpek, wygrywa złote puchary i rozsyłasz je ładnym kobietom.	Tak! Ci w okopach na przykład albo bezdomni... A pojutrze już jedziemy w świat.	Tu się będzie kopać	Za natręctwo, za włóczęgę.	Zlitujże się, Müller ty niedługo cały świat pojęć osolisz sobie erotyzmem.	?...	A gdzież ten staw?	A jak już wszystkie przeczytam?	Babciu Babcia tyle zawsze miała zmartwienia ze mną.	Chcę... korony!	Czy pańskim zdaniem będzie żył, panie profesorze?	Doskonale! Bądź tu zaraz po południu. Pojedziemy razem...	I jeszcze grubszy posag	Idźmy przed siebie pod osłoną drzew, panie. Strzały mogą być zatrute.	Ja sam zaniosę.	Jaki pan szczęśliwy! Kiedyż pan jedzie do niej znowu?	Juścijuści (gw.)	O czym?	Od jak dawna tu jesteś?	Ojcze!	Opowiadaj krótko	Opowiedz ze szczegółami.	Podstawa przynajmniej.	Poznam.	Proponuję śniadanie w „Wersalu”.	Przyniosłem ci pieniądze.	Pójdę tam!	Tak	Tak! Bardzo źle wyglądasz!	Tak. Mam zamiar panią tam odprowadzić.	Tu mówi lokaj pani hrabiny Symienieckiej. Jaśnie panienka poleciła prosić pana dyrektora, żeby był łaskaw przyjść dzisiaj o piątej.	Twoja druga kobieta, Sara Żydówka...	Wy ze mną, nieprawdaż?	Zmizerniała.	Żadnej a żadnej.
Ależ tak. Mówi się, że pan Danglars przyznaje się tylko do połowy swojego majątku.	Pytasz, mój panie jak cudzoziemiec, nie znający ani miejscowych zwyczajów, ani ludzi, do których odzywa się zbyt poufale. Wiedz przeto, że jestem poborcą jego dostojności Dagona, pierwszego bankiera w Memfisie. A jeżeli jeszcze nie zbladłeś, dowiedz się, że dostojny Dagon jest dzierżawcą, pełnomocnikiem i przyjacielem następcy tronu (oby żył wiecznie!) i że ty dopuściłeś się gwałtu, o czym zaświadczą moi ludzie, na gruntach księcia Ramzesa...	A teraz pełzaj powoli ku schodkom... płachtę odepnij... cicho... któreś się rusza.	Ach, tak Z ciebie taki Japończyk, jak ze mnie małpa. Dlaczegoś się tak ubrał?	Akurat miesiąc. Tomasz zalecał się do mnie wcale niedługo. To było rzeczywiście romantyczne.	I cóż tam? Warcaby? To nas uwalnia od obowiązku sprzątania dzisiaj w nocy. Tata jest człowiekiem sprawiedliwym. Tamci dwaj zajmą się sprzątaniem... za karę...	Jakże to?... więc jak panowie radzicie?... Nareszcie niechże się dowiem, co zrobi dziewczyna...	Mylisz się, piękna dziewczyno Uroda twoja zarzuciła mi na szyję niewidzialne lasso i niewoli ku sobie. Myślałem o tobie nieraz w ciągu tych dni trzydziestu.	Otóż, droga pani czuję potrzebę usprawiedliwić się przed panią, dlaczego byłam przeciwna wprowadzeniu do naszej rodziny panny Norskiej...	Tak, lecz w niektórych razach pięć minut staje się pięcioma wiekami.	Znaj, grubianinie, politykę! Mówi się: jaśnie wielmożny pan poseł!	Kochana hrabino nawet wamby się to mogło przytrafić. U nas tu rygor wojskowy we wszystkiém... kraj to taki i porządek... A jabym wam radził grać w tryktrak lub pikietę, bo to rzecz zabawna a za to nie ma biédy.	Ostatecznie można się zgodzić, że mamy do czynienia z mieszkańcem innej gwiazdy, gdzie istoty żyjące więcej wiedzą i więcej niż my mogą. Co dla nas jest czarem, dla nich proste i łatwe jak zapalenie zapałki.	Akelo! Pędź byki na prawo! Ty zaś, Bracie Szary, gdy my się oddalimy, zmuś krowy, by kupą weszły do wąwozu i trzymaj je tam.	Ale spodziewamy się, że pan zrobi nam zaszczyt i powie	Czemuż nie kazałeś przenieść się do Paryża? Tutaj okrutnie ci nudno być musi.	Nie jeżeli miłość wasza zechcesz tylko dla samego dostojeństwa krwi swej o prawa swe się upominać i zamiast łez, okazać energią i wytrwanie. Ja mam lepsze przeczucia. Po tych dniach smutnych, Bóg i nam i miłości waszej nagrodzi jaśniejszemi.	Pewnie że skończyłaby się	Przy panu nie należy wypowiadać żadnych życzeń, bo natychmiast je spełniasz Dlatego zwróciłam się do pana Morrel.	To jest znęcanie się! Ja protestuję	Ksiądz Cazeaux jest jednym z moich uczniów Jego książka o Rajmundzie Wielkim opiera się na faktach, co jest zaletą, i na słusznej doktrynie, co jest bardziej jeszcze pochwały godne i rzadkie, gdyż doktryna zatraca się coraz bardziej w tej Francji upadłej, która była największym narodem, póki była najmocniejsza w teologii.	Nie staraj się tego pojąć. Bierz to takim, jakim jest, jako skarb najcenniejszy i nie trwoń tego, ani myśląc o tym, bo nic nie wymyślisz pokażę ci takiego człowieka, co już to uczynił nawet nie mów o tym z nikim, bo wpadniesz w sztukę, a widzisz na mnie, czym to pachnie: coraz dziwniejszym chce mi się mieć to wszystko i piętrzę niemożliwości jedne na drugich, aby temu podołać. A to bydlę jest nienasycone	Chcę mówić, panowie sędziowie, o największej winie Antoniego Kosiby, chcę mówić o tym, co oskarżenie na pierwszy wysunęło plan; chcę mówić o antysanitarnych warunkach, jakie panowały w tej izbie, w której dokonywał on operacji. Otóż byłem w tej izbie i muszę przyznać panu prokuratorowi, że świadkowie, których powołał, z dużym umiarkowaniem scharakteryzowali antyhigieniczne warunki, które tam panują. Zapomniano dodać, iż w oknach są szczeliny, skąd zawiewa wiatr, że w wypaczonej podłodze są szpary, skąd ciągnie wilgoć, że pułap zacieka, że piec dymi, że w izbie nie tylko nie brakowało brudu, pajęczyn i kurzu, lecz gnieździły się tam również karaluchy!... Widziałem też i narzędzia, przy których pomocy Kosiba robił operacje. Jest to stare, zużyte i zardzewiałe żelastwo, poszczerbione i pokrzywione, powiązane drutem i sznurkami. W takiej to izbie i takimi narzędziami Kosiba operował ludzi.	Lepiéj tego nie róbcie niechaj cygan wynosi się gdzie zechce; świat dla niego szeroki, żony mu nie odbierają...	Tak jest W porcie Iony można ujrzeć elegancki jacht, gotowy wyruszyć na morze. Jego kapitan jest zawsze do dyspozycji chętnych turystów. Cóż nam zatem przeszkodzi jutro z brzaskiem poczynającego się dnia wyruszyć stąd?	Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	Pozostaw mi to, Jane. Otóż mówiłem ci, Dawidzie, że młodość wymaga życia czynnego, nie zaś mazgajstwa i próżniactwa! Zwłaszcza dla chłopca o takim jak ty usposobieniu największym dobrodziejstwem jest skierowanie go na drogę pracy, wykorzenienie w nim zgubnych skłonności.	Tyś sam bezwstydnie głupi i leniwy Nie gaś światła.	Będzie pani miała pana Romana z lewej strony. Zawsze pani utrzymuje, że pani lewy profil jest lepszy.	Cóż więc tam jest?	Idę sobie aleą, kontynuował pan Feliks nie zważając na czułą przerwę, aż spotykam Karolka N. Tedy poszliśmy razem... bo to on, państwo wiecie razem ze mną w biórze pracuje... Więc więc chodźmy! odpowiadam, i poszliśmy tedy Wiejską ulicą. Idziem więc i słyszym muzykę. Karolek mówi: to panna Rodowska gra prawda, okno otwarte, i pan August siedzi przy niem i słucha jak panna Wanda gra. Tedy że panna Wanda gra, a pan August słucha. Oboje więc przy otwartych oknach, jedno na pierwszem piętrze drugie na dole	Jeżeli zostawił, to znaczy, że nie przywiązywał doń większej wagi.	O święty!... Czyliż jego niemoc jest naprawdę tak ciężką?... Dlaczego nie pozwala mi przyjechać do siebie?...	Wypytywałem jego gospodarza, który jest wielkim gadułą. Powiedział mi, że...	Zapewniam pana, panie Gray, że z najbłahszych powodów. Najczęściej dlatego, że gdy przychodzę za dziesięć dziewiąta, mówię jej, iż muszę być ubrana o wpół do dziewiątej.	Wiem czytałem jego artykuł i w dobrze zrozumianym jego własnym interesie odrzucam Stokrocie! Tak, drogi panie, dam panu za pół roku od dziś więcej pieniędzy za artykuły, o które pana przyjdę prosić, niż za pańską poezję bez odbiorców!	Ale my możemy Mielibyśmy prawo przyjmować u siebie panią Helenę Solską, a nie przyjmować jej brata, ojczyma i matki, gdyby żyła...	Dajcie i Nastce, one takie biedne, nawet na sól nie mają...	Dwadzieścia jeden, to jest właściwie dwudziesty drugi	Dzieciaku! No, czy nie masz mi nic do powiedzenia? Wszedłeś jakby zaprzątnięty czymś, mój Lucjanie.	Gdzie on teraz jest?	I stosunek przyjacielski z tobą bardzo mi dopomagał do znoszenia kłopotów, nudy i wszelkich nędz tego psiego życia... Więc nietylko zniosę, coś mi powiedział, ale jeszcze poproszę cię o przebaczenie. Namówiłem tego Pawełka, aby tam jechał ze mną...	Ja, pane, nikogo nie widzę, ja ślepy.	Jambroży po księdzu wynoszą, to myślą, że ino sami mądrzy!	Na to nie ma rady.	Nie będziemy opływali w zbytki ale i z głodu nie umrzemy.	Nie rozumiem pana	Nie sprzedawaj skóry z niedźwiedzia, któregoś jeszcze nie upolował, mój Zerwiłebciu	Nie uważaj, wasza mość, na Terkę, ona zawsze taka!	Nie wiem.	Nie, bat’ku, my nie spali. Z chlewa on nie wyszedł naszą stroną.	Niech cię to nie martwi choćbym miał co najlepszego, nie jadłbym prócz trawy z tej łąki i owoców z tych drzew; bo właśnie właściwość mojej pokuty zależy na tym, ażeby umierać z głodu i innych podobnych umartwień.	Nigdy nie myślałabym tego o niej	O nie. To pan ma mi coś oznajmić, skoro do mnie przychodzisz.	O, tu nie widzę żadnej trudności, moje skrupuły tak daleko nie sięgają.	Pan jest dziś patetyczny	Pleciesz, pleciesz, bratku i dwie godziny nie ujdzie, a spotkamy więcej zbrojnych, niż ich było pod fortecą Albraque, kiedy piękną Angelikę zdobywano.	To są chamy, najczystsze chamy, dorobkiewicze, hołota, ot, co oni są, panie Babiński.	To widzę, że lepiej było od razu traktem jechać	Wiész ty co? Już-bym ja i czortouskiemi hroszami nie pogardził, żeby tylko z biédy wyleźć. Żeby gospodarstwa nie opisywali i nie sprzedawali...	28 lutego 1815 roku, o godzinie drugiej po południu.	A depozyt?...	A jestem.	A, była pani w Holandji, zna pani Ver Meery	Ach, proszę, przestań. Przecież to misteria dla całego Krakowa	Bądź spokojna Znam ja ich...	Ciężko mi... okropnie mi ciężko!...	Co ma znaczyć?...	Co poza tym?	Coś, co by bardzo śmierdziało! Ach, moi złoci, już mam! Smród straszliwy! Turkey! Dziś popołudniu, jak Beetle odszedł: to wystarczy.	Czy tak?!	Dlaczego przez śmierć? Przez potęgę	Dzień dobry, panno Rosiczko.	Ho ho!	I co?	I cóż mu pan zrobisz?	Ileż ci trzeba na wszystko?	Jakom spojrzał na ubiór tamtego kamrata, na moderunek, na pałasz	Jakże panu idzie trening?	Kiedy tak, to żegnam!	Którenżektóren	Któż to są ci panowie?	No i jak?	O nic konkretnego. Szukam u ciebie pewnego rodzaju wsparcia moralnego i pewnych wyjaśnień specjalnej, trochę nieuchwytnej natury. Jestem, uważasz, od dłuższego już czasu, powiedzmy, od dwóch lat, jakby wyważony z zawiasów; potrzebuję twojej rady i pragnę poznać twój pogląd na zajmującą mnie obecnie sprawę. Może potrafisz rozwikłać lub przynajmniej rozjaśnić trochę ponury problem, który mnie prześladuje od tak już dawna.	Pieś, na scenę!	Prawda	Proszę pana Chciałem zawołać o pomoc dla pana, to wszystko.	Przydał.	Rana w nodze znowu mu dolega.	S... s... se... hr... hr gu... gu... tt Ei... ei... ne De... deck... cke.	Skąd wiesz? Może zechce?	Tak, panie. Od świtu czekają na twoje rozkazy.	Tak, to racya!	W czym właśnie celujesz	Więcej jakwięcej jak	Z Tunią? A jakże. Siedziałyśmy na jednej ławce. Może pan ją zna?	Zechciej więc pani postępować zgodniej.	Znów Pryhorki!	Zresztą użyła pani tak patetycznego określenia...	Złudzenia.
Powiedział do mnie: „Proszę jej przypomnieć, iż przyczyniłem się nieco do tego, że ma dach nad głową...” Pani Gould Pamięta pani srebro? Srebro na lichtudze, które zatonęło?	Kobieta, Mężczyzna, Małżeństwo zapytała pani Stefania, patrząc się liliowymi oczami w jego rozjaśnioną twarz.	Zbliż się, mój synu Czekałem na ciebie. Niewiele czasu mi zostało, muszę się śpieszyć, a mam ci do powiedzenia rzeczy niezmiernie ważne. Niektóre trzeba będzie zapisać, aby natychmiast podać je do wiadomości publicznej. Gdzie jesteś?	Czyń, co chcesz, ale ja mu wierzę. I jeśli myślisz, że mnie do niego zrazisz powtarzając z przekąsem w kółko jego imię, to się mylisz.	Posłusznie melduję że stanowczo o nic innego chodzić nie może, jeno o pomyłkę. Kiedym otrzymał pański rozkaz, żeby panu zbębnić coś dobrego do zjedzenia, tom się zaczął zastanawiać, co jest najlepsze. Koło stacji nie było nic, tylko końskie salami i jakieś suszone ośle mięso. Więc posłusznie melduję, panie oberlejtnant, wszystko sobie dobrze rozważyłem. Na wojnie trzeba się odżywiać dobrze i pożywnie, żeby można było znosić wszystkie wysiłki marszów. Więc chciałem panu zrobić wielką uciechę i postanowiłem, panie oberlejtnant, ugotować panu rosół z kury.	Wydrukuję twoje utwory, młody poeto. Jak ci się zdaje, ile są warte?	Dobrze, mości dobrodzieju pobędę tu czas jakiś! Słuszniejsza, bym szukał wsparcia u własnych krewniaków niż u obcych, ale jeżeli nie dojdziemy do zgody, to ręczę, że nie stanie się to z mej winy.	To prawda, rzekła Laura, lecz dziś zmieniły się pojęcia, role, świat cały... a szlachectwo nosi się jak zwiędła róża na pamiątkę, nie przeszkadzając iść gdzie kto chce, ani czynić co się podoba... Zdaje mi się, żem wprzód narodziła się aktorką, niż dowiedziała, że jestem szlachcianką.	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Tak jest istnieje taki przepis. Przedtem wszakże należałoby zanalizować nasz stosunek wzajemny. O ile mi wiadomo, nie mam jeszcze przydziału, tak że nie może być mowy o tym, aby pan był moim bezpośrednim przełożonym, panie podporuczniku. Najważniejsze jest wszakże to, że w kołach oficerskich odpowiada się na pytania przełożonych jedynie w sprawach służbowych. My dwaj, siedzący tutaj w aucie, nie reprezentujemy żadnej jednostki bojowej o określonym przeznaczeniu wojskowym. Między nami nie ma żadnego stosunku służbowego. Obaj jedziemy do swoich oddziałów i nie byłoby zgoła żadnym służbowym wypowiedzeniem się, gdybym odpowiedział, czy chciałem, czy też nie chciałem powiedzieć, że pan się obżarł, panie podporuczniku.	O, ale nie mylmy pojęć. Kocham wszystkich, tak jak Bóg nakazuje kochać bliźniego, to znaczy po chrześcijańsku; a nienawidzę tylko kilku osób. Ale wracając do pana Franza, mówi pan, że przyjeżdża?	„Ten biedny Pietrek tak samo jak ja niedaleko zaszedł. Jerzy osunął się w nędzę. Wszyscy inni, dzięki spekulacji i talentom, zrobili los...” rzekł głośno Oskar, klepiąc właściciela dyliżansu po ramieniu.	Śmiech, jak mi Bóg miły, żeby do serca tak brać konfuzję! Nie tobie, łasico utrapiona, ale Kmicicowi, któren za mistrza nad mistrze uchodził, Wołodyjowski to samo uczynił	Najlepszą pralnię w całym hrabstwie Wszyscy ziemianie przychodzą do mnie, nie poszliby gdzie indziej, choćby im płacono, znają mnie dobrze. Bo widzi pani, ja jestem wykwalifikowana w swoim fachu i sama wszystkiego doglądam. Pranie, prasowanie, krochmalenie, wykańczanie frakowych koszul dla panów	To, co dowiedziałem się, brzmi wprost fatalnie...	Tylko za mało, zdaje mi się, dba o Pana Boga!	Niech się pan mer nie żenuje, niech mnie nazwie łotrem, złodziejem, oszustem. W interesach to się mówi takie rzeczy, bez niczyjéj obrazy. W interesach, widzi pan, każdy za sobą trzyma.	A czem się tłómaczyła, że wchodzi sama?	Burzymy domy, aby pożar nie mógł dojść do drogi Portowej	Kolego! Nie mówiłbym wam tego wszystkiego, gdyby nie to, że jestem pewien, iż się namyślicie i wytrwacie z nami. Gdybyście odeszli, musiałbym was nazwać zwykłą świnią i tchórzem, a wiem dobrze, że jesteście uczciwym i szlachetnym człowiekiem.	Lecz na cóż nam się przydadzą bez koni?...	Nie bój się. Operacja zupełnie łatwa.	Przebudziłaś się! O, Bogu chwała... Bogu...	To serce miałeś już i masz, Najjaśniejszy Panie! bo wszystkie twych poddanych do ciebie należą!	Śmiej się pan z tego lalka u nas kupiona...	Chciałem zapytać się... czy z waćpaństwa który wojskowo nie sługiwał?	Jakże to się stało?	Rozumiem A potem, gdy Gedymin spadnie na polskie karki, podburzyć można mazowieckiego księcia, aby dopominał się o ziemie, które Ladislaus pod swą władzę zagarnął.	Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciekprzeciek (gw.) noga.. Mogłaś se iść! Nie bój się, za nogi cię nie ułapię i prosiła nie będę, byś ostała!...	Nad nieszczęśliwym losem najukochańszego naszego monarchy boleję! tak jest! Urodzony do szczęścia, z bożém obliczem, z herkulesową siłą, z sercem wspaniałém, z męztwem niezłomném, stworzony aby świat ci u stóp leżąc służył... nie masz nic.	Z próżnymi rękoma lepiej wcale nie chodź do niego Weź przynajmniej ze sobą pięć pustych pudełek.	Jak pan umie psuć mi wszystko!	Nic a nic! Spałam jak zabita, choć ja śpię bardzo czujnie i jak tylko Ryfka zastuka, natychmiast usłyszę.	Prawdę rzekłem, tak ci to i jest dla. drugich jeszcze nie kolej, to legną potem w mrok, cierpliwie czekający świtu, kto kamieniem, wodą, ziemią, drzewem, kto jeszcze czym innym, jak tam któremu Pan naznaczył!...	Pamiętam. W tej chwili przypominam sobie także iluminację pałacu i jego ogrodów, której przyglądaliśmy się, jeżeli mię pamięć nie zawodzi, z tego samego okna. Tak, tak! Oławicki! I nazwisko to przypominam sobie teraz, choć bodaj słyszałem je wymawianem nie często. Czy pomiędzy Darnówką a Górowem nie było nigdy stosunków bezpośrednich?	Zaszczują człowieka Zaszczują, jak psy!	Jakże... złodziej to jestem, parchu jeden, czy co?...	Na mnie, alte bobealte bobe (jid.) odpowiedział spod przeciwległej ściany głos drżący niewysłowionym żalem.	Chętnie zrobię wszystko, co będę mógł.	Co? Szwab? Luter? Jeszcze może i ją zlutrzyli?	I zamykali za byle co w komórce.	No co?	Posłuchaj mnie a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je mógłby uczeń szkoły elementarnej.	Biegnę, lecę, zaraz coś dobrego przyniosę!	Czy wiesz, kogo ta figurka ma wyobrażać?	Prawda, Ania pojedzie, bo jest za mała, żeby zostać bez mamy.	Tak jest. Ale przy tej okazji nie mogłem tego uczynić.	Mówią, że pokazywali. Bóg raczy wiedzieć. Może nieprawda, a może pokazali mu inną. To jeno prawda, że ludzi pobił i że oni gotowi przysiąc, że panny Jurandówny nigdy nie porywali. I to jest okrutnie ciężka sprawa. Choćby mistrz dał rozkaz, to mu też odpowiedzą, że jej nie mają. I kto im dowiedzie? Tym bardziej że dworscy w Ciechanowie mówili o Jurandowym liście, w którym stoi, że ona nie u Krzyżaków.	A kto mu to powie?... A odbierę mu, bo mój.	A naturalnie! Tak być powinno...	A to by diabla sprawa była wtenczas	A wyjście? Jakież jest wyjście?	Ba, ale jakże mnie listów nie odwieźć?	Coś chciała powiedzieć?	Coś na kształt tego.	I tak będzie	Mnie?...	Na miłość Boską, majorze, zabierz mnie pan z sobą! Z ochotą poniosę karabin, jeśli pan mnie poprowadzi na spotkanie tego... potępieńca!	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Zamiast mnie obrażać, dziękuj pan Bogu.	A Szwedzi?	A pan kawaler?	A? Ja myślałem, że to powiedział Henryk IV?	Ależ mogę dokonałem już większej rzeczy. Obdarzam pana zaufaniem...	Boże was ta prowadź, panie! Bóg zapłać za jałmużnę! Pan Jezus niech użyczy!	Bracie Diego, ja również noszę tę suknię.	Czekaj, znajdę ci lepszą	Dajesz słowo?	Dlaczego dziwne?	Dobrze. Czekam w Bristolu o ósmej i przyprowadzę Bazylego.	Ech, o czym tu gadać Daję ci go z całego serca.	Gdyby mi kazano określić charakter jego świątobliwości Ramzesa XIII, zaiste! nie potrafiłbym tego uczynić...	Heidi!	Ja dawno czuję, że mam talent, dawno!	Kobieta, Obyczaje, Przemoc	Kto przyjechał? Od kogo?	Mamy na nim cośkolwiek	Najzupełniej, reumatyzm i neurastenja to są dwie zastępcze formy neuroartrytyzmu. Można przejść z jednego w drugie w drodze metastazy.	Nie trzeba czwartego pan starszyna powiedział, że trzech trzeba, więcéj nie trzeba...	Nie, nie śmiałbym, nie mógłbym nawet, nie...	Nie, panie Romanie.	Niech idzie	No, Bystry, nie marudź. Otwórz kłódkę.	No, dobranoc! Żabba zostaje, nikt ci krzywdy nie zrobi!	No, no, nie wszyscy skakali	No, teraz jesteś dostatecznie zła, więc możemy rozmawiać.	On przyszedł	Otoczony jestem zdrajcami nikomu wiary dać nie mogę. Bronię siebie i praw moich. Roger z tym nikczemnym zdrajcą za jedno trzymał.	Piotruś!	Rzeczywiście, nic prostszego	Rzeczywiście, przyrzekł podążyć za nami i nie widzieliśmy go więcej.	Spostrzegą nas.	Słucham...	Toś warjat!	W każdym razie jestem twoim wrogiem, a jeżeli trzeba będzie, to i wojnę wypowiem!	Wielaga zwyciężył!	Włóż go na wielki palec Mogę liczyć, że oddasz ten pierścień?	Zagrasz?	Zapomniałem już.	Zauważyłem...
Kiedy ojciec mój leżał na łożu śmierci, przywołał Eryka i podziękował mu za to, że zawsze był dlań dobry, chociaż z braku sił przez kilka lat ostatnich na nic się przydać nie mógł w gospodarstwie. „Nie myślcie o tym, ojcze Rad bym, byście jak najdłużej pozostał pośród nas!” Tak powiedział i takie miał przekonanie!	A Mickiewicz? On jeszcze wyraźniej, a jeżeli nie wyraźniej, to jeszcze głębiej niż Goethe określił tajemnicę, o której mówimy. I nie mogło być inaczej; on także należał do tych wszystkowiedzących, co pod nagłym światłem natchnienia czytają w księdze wewnętrznej. Każdy z nas nosi w duszy taką księgę wiedzy pierwotnej, ale prawie nikt nie domyśla się, że ją ma w sobie. A! gdybyśmy umieli ją otwierać, nie potrzebowalibyśmy niczego się uczyć. Cóż, kiedy najczęściej ta księga aż do śmierci bywa zamknięta na siedm pieczęci? Tylko ludzie obdarzeni geniuszem albo (co jeszcze lepsze) posłuszni wskazówkom łaski umieją czasem odchylić tam jakąś kartkę i wyczytać jakiś urywek, a potem świat się dziwi, skąd ci ludzie wiedzieli, jakim sposobem przepowiedzieli rzeczy, które w historii albo w nauce później się dopiero pojawiły? Zastanówcie się, panie, nad pysznym wierszem Adama o Twardowskim, a przyznacie, że wiedział niezaprzeczenie, co to jest zwierciadło „magiczne”.	Tak słyszeliście jeno, bracie Janie i również ci, którzy wam to opowiadali. Ale nikt takiej kuracji nie widział ani nie czytał o niej. Hipokrates (lib. V. Epid. ) pisze, iż podobny wypadek zdarzył się za jego czasu i że pacjent umarł nagle z powodu spazmów i konwulsji.	Tak, ale teraz nie mam na to czasu	Czy cię wygwizdano w Funambules? Lub też jesteś zniewolony klecić kuplety, aby opłacić pogrzeb kochanki? A może cierpisz na chorobę złota? Chcesz zabić nudę? Słowem, co za omyłka pcha cię do śmierci?	Tylko powtórzenie tego, co słyszałem od pani. Jeżeli jednak mówię za śmiało, na tak krótką znajomość...	Dobrze tak staremu panoszy! Jeść nie ma co, a swój szczyt tak nosi jakby złotym był i ludzi drugich niema za Boże stworzenia. Przekonają się wszyscy co zacz jest, kiedy od niego własne dziecko ucieka...	Jakbyś waść wiedział, że się to zdarzyło. W środku, między czterema wieżami, była kopuła jako czapka, w którą kiedyś jak trzasło, tak się nic z niej nie zostało. Tu, w podziemiach, leży ojciec księcia koniuszego Bogusława, Janusz, ten, który do rokoszu przeciw Zygmuntowi III należał. Własny hajduk mu czaszkę rozpłatał, i tak zginął marnie, jak i żył grzesznie.	Tak, pani	Śpijmy? Nie słyszałeś, co mówił Katalończyk o latających wampirach, które wysysają krew? Do stu piorunów! A co, jeśli o północy będziemy tu leżeć martwi. Przy tak realnej groźbie trudno mi będzie spać.	A! a! boi się, szelma!... I ma słuszność, bo tak uczynię, jako Bóg w niebie!	Gromadzki chleb tak go roznosi, to i bryka.	Tak jest: panna Eugenia ledwie raczy mi odpowiadać, a panna d’Armilly, jej przyjaciółka, wcale mi nie odpowiada.	Tak. Trafia mi się wyjątkowa okazja...	Zanadto pozwalasz sobie, mój panie! Nie przypuszczałem, że ośmielisz się zajść tak daleko. Każdy gentleman ma prawo postępować, jak mu się podoba, nie radziłbym więc panu trudnić się szpiegostwem. I jeśli nadal mamy zostać przyjaciółmi, to tylko pod warunkiem, że każdy z nas ma zapewnioną całkowitą swobodę swych kroków.	Panie hrabio zarzuciłem panu, żeś rozgłosił publicznie, co mój ojciec czynił w Epirze. Nie sądziłem, abyś miał pan prawo go karać, niezależnie od tego, jaką winę ponosi. Ale dziś wiem już, że miałeś do tego prawo. Skłoniła mnie do tego wyznania nie zdrada Fernanda Mondego wobec Ali Paszy, ale zdrada, jakiej rybak Fernand dopuścił się wobec ciebie, bo pociągnęła za sobą niesłychane nieszczęścia. A więc i mówię panu, i głośno oświadczam: miałeś pan prawo do zemsty na moim ojcu, a ja, jego syn, dziękuję ci, że twoja zemsta ograniczyła się tylko do tego.	Żal mi cię, Jur sam ty duszę swoją strawisz. Szlachetny ty jesteś człowiek, ja to wiem. Ale to jedno w tobie jest: niewdzięczny jesteś. Wspaniałomyślności żadnej w tobie nie ma, dlatego będziesz zawsze słuszność miał, a każda twoja słuszność będzie porażką. Im więcej wznosić się będziesz, tym będziesz biedniejszy, bo zawsze będziesz szedł przeciwko czemuś. Chłodno ci będzie, Jur, i samotnie. Szkoda mi ciebie.	A proszę mi obiecać, że stryjcio spełni, gdy o coś poproszę.	Gdzieby tam zaś miał być szturm przy dniu jasnym, o tej porze! Nie uczynią nic więcej, jeno zajmą nasz wczorajszy wał i znów wkopywać się będą do nowego i strzelać przy tym od rana do wieczora.	Mnie się zdaje że może pan cokolwieczek za krańcowo bierze tę sprawę. Przecież frekwencja gości stale się zwiększa.	Przed chwilą żona mi opowiadała, jakżeście to wykurzyli macochę! Ho, ho, pliszka się widzi, a ma jastrzębie pazury! biorąc. się do czytania owego papieru, ale jenojeno (daw., gw.) Zła nowina! Grzela wasz się utopił! Jeszcze na Wielkanoc! Piszą, że rzeczy po nim możecie odebrać u naczelnika w powiecie...	Wyznaję, że to nie moje spostrzeżenie, ale Herberta. Wczoraj była mowa o ambasadorach u ministra W. Stary, jak go znasz, facecistafacecista (daw.) powiada rozetka ze wstążki przypinana do stroju; tu: wianuszek. z paryżanek”. Śmiano się z tego cały wieczór.	A teraz obyśmy mieli tylko dobry wiatr, a zmielemy ślicznie nasz pierwszy plon!	A! Brühl! jeden Brühl.... ale on zajęty, zajęty niebożątko, niech odpocznie sobie. Brühl dobry człowiek.	Ale mi Chrystus policzy, żem o majestat Zakonu więcej dbał niż o swoją chwalbę...	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Czy już dosyć	Drogi panie Pastrini! Jak pan sądzi, czy hrabia jest u siebie?	Hej, kiedy to ja będę grzebał swoje kawalerstwo i jaka też będzie przyszła hrabina Brochwiczowa? Ciekawym! Miłość platonicznaWaldy, jak ty kochasz swoją Stefcię? Czy bardzo „tniesz Platona?”	I to jakie! Zostaje pani osobistą sekretarką dyrektora Krzysztofa Dalcza. Niech pani powie Józefowi, żeby przeniósł pani maszynę do gabinetu dyrekcji technicznej.	Nie W naiwności d’Esgrignona było coś z prowincjonalnego dudka, na czym spostrzegłam się nieco za późno lub za wcześnie, jeżeli wolisz.	Nie upiera się pani przy pierwszeństwie?	No i to, że one znajdują się w powietrzu!	Ojcem moim był Aleksander Balfour, nauczyciel w owej miejscowości, a matką mi była Gracja z domu Pitarrow zdaje mi się, że jej rodzina pochodziła z Angus.	Rób, co ci każę! przecież nie wszystko w tym zamku czarami się dzieje.	Stąd, że mam tylko jedną.	Sądzę, że trzeba będzie działać ostrożnie	Tamtego przeniesły aże w głęboką Rosiją.	Valentine, miłość nasza jest dla mnie czymś świętym i jak każdą świętość okryłem ją szacunkiem i zamknąłem w sercu. Nikt na świecie, nawet siostra, nie domyśla się tej miłości, nikomu się z niej nie zwierzyłem. Czy pozwolisz, abym powiedział o tej miłości przyjacielowi?	A bo... a bo... położyłem na krześle i gdzieś się zapodziało.	A prawda. Wójta syn w Porębie to na niedzielę w nogawicach do kościoła paraduje, a jakże. Ten kabatkabat (daw.)	A stary jegomość?	Ach panie, pańskie dowodzenia fizyczne...	Agnieszko! Możem cię prze... a... stra... szył... aszy...	Bez słodkich zalecanek, co?	Bezpłatnie?	Biją się!	Bądź zdrów!	Cha, cha!	Co to ma znaczyć?	Co u ciebie?	Cobym się miał gniewać? Wszakci nic szpetnego nie ma, żem urósł ponad innych.	Cóż jeszcze? Jakieś nowe nieszczęście?	Cóż robić! Taki los.	Disce, puer, disceDisce, puer, disce (łac.)	Dworzanin Jego Królewskiej Mości i artysta o rozgłośnym imieniu...	Dwóch	Dziwi cię to? Flamandzkie kobiety zazwyczaj same przygotowują potrawy dla swych mężów i gości.	Dziękuję, znam to wszystko i jeżeli nie masz nic przeciw temu, wolałbym rozmawiać	Gdy zaś upadła nadzieja zapisu prezesowej, Starski przestał być interesującym. Wszak prawda?...	Gdzie się podział pan Athos?...	Hale, noga go boli! Wałkoń jeden, odpoczywać se chce...	I co?	Idź, dobry Kolbie mamy jeszcze czas powziąć postanowienie.	Jakie jego pochodzenie?	Kupicie na wiosnę młode, mnie potrzeba podpasionych. Chcecie, to możecie brać na borgborg (daw.)	Litwę!	Masz słuszność, niebo mówi przez twoje piękne usta. Daj mi je, niech je ucałuję i umierajmy	Miałem już honor oznajmić wam to. Co ważniejsze, upadam ze znużenia i nie mam w kieszeni ani jednej pobielanej blaszki. Mógłbym być użyteczny wam w drodze, gdybyście chcieli...	Mnie?	Mości panowie! Wracajcież! Uczyńcie jeszcze koło i złóżmy consilium bellicumconsilium bellicum (łac.)	Myślą?	Na dworze, bo powiadają	Na nic to, moja panno To licho małe jak igła. Do jednego włosa się przytuli i już go nie widać.	Na, tai ir vaikas žino, jog valdžia.	Nie bójcie się znajdzie ona i u nas miłość i chuchanie. Strzec będziemy kwiatuszka, a posadzimy go na pięknym, wysokim zamku.	Nie pragnij pan tego! Mój mąż jest wrogiem wszelkich protekcji i nie szafuje urlopami: chce, aby synowie dobrych rodzin dawali przykład w służbie. I zasady te wszczepił wszystkim swym pułkownikom.	No, to pan Pencroff nie będzie się miał z czego cieszyć!	O ile można przypuszczać, te słowa zostały wycięte scyzorykiem.	O, i bardzo	Och, nie, nie! Czyż już nie przepadło i nie poszło w niepamięć? Czyż i bez niego nie ma dość skarbów, żeby wszyscy na świecie byli nieszczęśliwi?	Pewnie bo też kiedy się dobrze oddzwoni mszę świętą albo nieszpory, albo roraty, to już na wpół jakby się je odprawiło.	Po stronie ludu	Pokażesz mi synku, gdzie był Pan?	Przed jakim lewizorem?	Tam, skąd pochodzę, wciąż mam zamki i liczne ziemie.	To bardzo nieuprzejmie	To ja zostanę!	To smutne	Toś ty chyba bardzo już stary?	Trudno	Wcale nie głupstwa. Pan mnie nawet nigdy nie pocałował.	Wiedajesz, Pilip wiedajesz szto?... on... znaczy Pauluk... twój dziewier... otruty!	Za pół godziny.	Zamilcz, Piotrze!	Zaraz... aha, na pierwszej karcie stało napisane:	Zgoda! Zatem do wieczora!	Znam te twoje przypowiastki...	Śmierć, Cierpienie, Sztuka, OdrodzenieŚmierć sztukę rodzi.	Żyje?...
To jest zwyczajna nieuczciwość. Już ja się domyślam, co on wam musiał nagadać: że będziemy popierali itp. Znam się na tych łobuzach. Nie mówmy już o tym. No, a cóż porabiacie? Koniecznie musimy się spotkać. Tylko że ja teraz nie mam czasu. Chyba, że wpadniecie do mnie do redakcji na Jasną.	O! gdyby je mieli, gdyby każdy z nich był Machnickim na swoim miejscu, wiesz, co by nastąpiło? Powiem ci pod wielką tajemnicą: wkrótce powstałby jeden ogromny, nieśmiertelny królnieśmiertelny król miliony! Zapewne nie słyszałeś jeszcze o tej dynastii? A tymczasem ona to jedynie odwiecznie tu panuje. I ja i podobni mnie byli tylko chwilowymi jej namiestnikami; ale pan prawdziwy to ona: była nim i będzie.	To nic nie szkodzi postąpili całkiem słusznie. Batalion winien był właśnie tak postąpić i rozesłać za mną listy gończe, bo przecież przez tak długi czas nie wiadomo było, gdzie przebywam. Nie można powiedzieć, aby batalion postąpił nierozważnie. Mówisz, że wszyscy oficerowie są na plebanii na świńskiej wyżerce? Trzeba tam będzie pójść i przedstawić się im, że już jestem, bo i tak się pan oberlejtnant Lukasz z pewnością dość namartwił o mnie.	Ale jeżeli według ciebie wina jest po stronie pana Debray’a, dlaczego, zamiast powiedzieć to wszystko panu Debaray’owi, napadasz na mnie? Czemu jego oskarżasz, a pretensje masz do mnie?	Jeżeli nie byłem adiutantem Miny, proszę pana, jeżeli nie byłem na Wchodzie, to może jeszcze będę. Kariera, do której mnie przeznacza rodzina, oszczędzi mi, mam nadzieję, przykrości podróżowania w kukułce, kiedy będę w pańskim wieku. Skoro będę wybitnym człowiekiem i raz zajmę stanowisko, potrafię je utrzymać...	Tak, pani i winszuję sobie, żem w tej pustej okolicy znalazł dom taki jak państwa. Zawdzięczam to panu Kirle, który mnie pod tym względem oświecił...	Ależ nie!... Ja właśnie liczę na to, że pani u nas jakiś czas zabawi.	Na nic! Już on jak se postanowił sprzedać, to sprzeda, a nie sprzedałby ino wtedy, żeby same Niemcy kupić nie chciały. Ja go znam! On mnie przecie dwanaście lat do roboty nie wołał, choć nieraz i jak było pilno!...	Niech się pan tym nie martwi Choć trudno odgadnąć, co dziadek ma na myśli, a raczej tylko się tak panu wydaje, przekażę jego myśli tak, aby nie było żadnych wątpliwości. Od sześciu lat opiekuję się dziadkiem. Może sam panu powiedzieć, czy choć jedno jego życzenie zostało niespełnione dlatego, że nie udało mi się go zrozumieć.	A jednak jest zupełnie oczywisty dla mnie	Nic wielkiego!... Zarzucają panu Kazimierzowi... to jest nie tyle zarzucają, ile dziwią się, a właściwie...	Niezawodnie... żałoba jest wszystkim do twarzy, lecz jeśli myślisz że tém rozczulisz Augusta i dworaków poruszysz, mylisz się mocno... Śmiać się będą! Oni tragedyi nie lubią...	Toć to wierutny szwindel! Parszywe, nędzne oszustwo pierwszej klasy. Ale ja nie dam się na to nabrać. Ja	Choćby mi najmilszym był i choćby jeszcze jedno miał tak wielkie królestwo, jak to, które posiada... cóż z takiej miłości? Ja na miłośnicę nie jestem stworzoną i płocho nie pójdę ze spokojnego mojego domu na jakiś dwór, z któregobym ze sromem powróciła. Wy to sobie powiedzcie zawczasu. Podarki, namowy, podejścia, obietnice... wszystko to się na nic nie przyda.	Moje poglądy polityczne... Niestety! Wstyd mi wyznać, ale nie miałem nigdy żadnych przekonań. Mam dopiero dziewiętnaście lat, jak już miałem zaszczyt panu oświadczyć; umiem niewiele, los nie wyznaczył mi żadnej ważnej roli; wszystko, czym jestem i czym mogę zostać, jeśli otrzymam upragnione stanowisko, zawdzięczam panu Morrelowi. Moje przekonania nie są polityczne, ale prywatne i ograniczają się do trzech uczuć: kocham mego ojca, szanuję pana Morrela i ubóstwiam Mercedes. To wszystko, co mogę wyznać przed sądem. Widzi pan, że to nie bardzo zajmujące dla wymiaru sprawiedliwości.	Nie turbujcie się, już my w tym, że ustąpią	Wybacz waćpan, bo i śmiałości brak mi, i dowcipu, tak też myślę, że ja bym to raczej od waćpana coś nowego usłyszeć mogła.	To dziwne, żeby ktoś z was nienawidził bogactw, które tak zręcznie umiecie wydzierać z rąk biedaków. Świat opiera się na biedakach, jak powiada stary Giorgio. Pani zawsze była dobra dla biedaków. Ale na bogactwie ciąży jakaś klątwa. Señora, czy mam pani powiedzieć, gdzie jest ten skarb? Tylko pani... Lśniący! Nieskazitelny!	Tedy trzeba zrobić, coby siedziały na nogach; mam i na to rychłe lekarstwo. Janusz, biegaj do mojej sypialni, w skrzyni na samym spodzie leżą żółte ciżmy, co mi ich szewc nie utrafił, za krótkie były. Nadadzą się, tym lepiej; a nie, to poczekasz z jaki roczek, zanim ci noga podrośnie. Wincek... niech dają lektykę; bywajcie zdrowi, chłopcy!	Stary żołnierz, stary sługa... Na ręku mnie nosił. Siłasiła (daw.)	Zasmucałoby, gdyby Bóg nie udzielił mi za to sowitej rekompensaty. Obok starca, co zstępuje, powłócząc nogami, do grobu, dwoje dzieci wstępuje w życie: Valentine, moja córka z pierwszego małżeństwa z panną Renatą de Saint-Méran, i Edward, któremu ocaliłeś pan życie.	Sądzę, że zabrawszy się do dzieła zaraz jutro...	A to w spencerku chodzić nie może?... to darł bedziesz takie ubranie poczciwe, co kosztuje całe dwadzieścia pięć rubli.	To jest prawda, że ona tutaj jest?	Każdy wie, że tak jest	Dowodzi to tylko, że jako tako ukulturowanemuukulturowany	Nie, powiem mu, że takie jest moje postanowienie, i z godnością wyjdę z pokoju.	Oho, widzę Cycerona co się tyczy tego wielkiego człowieka, sądzę iż odczytywanie go nigdy pana nie nuży.	O, tak!... Kiedy ci zadał do wymalowania koszyk wiśni, to wiśnie zjadłaś, liście wysypałaś za okno, a potem rozchorowałaś się na głowę...	Jakto nic? Przypomnij jakeśmy się rozstawali, a jak się dziś spotykamy. Padałeś mi do nóg, gdym wyposażyła na drogę, bo nie miałbyś z czem pójść na Litwę, gdyby nie dobrodziejstwa moje.	Nie słyszałam żadnego tętentu, a jużem przywyknęła uchem do wszelkich głosów, i do tych, których lękać, i do tych, z których weselić się trzeba. Waszmość się pomyliłeś.	To dziwne. Kosiba leczył w bezpośrednim sąsiedztwie Radoliszek, leczył w fatalnych warunkach higienicznych, używał najprymitywniejszych narzędzi do operacji i pomimo to nie słyszał pan doktor o żadnym wypadku śmierci z jego winy?... A może pan słyszał?	Ja to mam mieć za odpowiedź pańską?	Jako ojcu wyznam i całą duszę wyjawię... Książę Bogusław, nie kontentując się potwarząpotwarz	Moralność, widzi pan, jest to wynalazek, rodzaj postanowienia obowiązującego wszystkich, rodzaj uchwały gminnej, czasowo przestrzeganej z gminnym pietyzmem.	Przysięgam, że je zajmiesz!...	Zwę cię buntownikiem, chudy panie Rockstrongu, albowiem wywróciłeś koziołka i zrobiłeś klapę. Ci, którym się udaje przedsięwzięcie, nie są nigdy buntownikami.	Nic nie pomoże! Hardy jesteś, naśmiewałeś się z panicza, pyskowałeś przed samym jaśnie panem... Ligajligaj (gw.)	Od kilku dni wybieram się do pani. Mam znakomity projekt! Tylko, panno Janino, na miłość boską, ani słowa nikomu, dobrze?	Tymczasem ty jesteś w więzach i ja cię mogę bić, jeśli mi się spodoba.	Na miły Bóg! cóż się stało? Znalazła się córka Jurandowa? Zalizali (daw.)	Bardzo dobrze ale.... trochę. Tradycye szalonego pijaństwa wzięliśmy nie po dziadach, ale po Sasach, od Augusta Silnego, który sam pił i poił na śmierć. Tradycyi téj się wyrzekam.	Czy masz czasem uczucie, że nienawidzisz ludzi?	Lica kłamią pod czas jak i usta Zmęczony człek wydaje się zatroskanym, znużony smutnym...	Myślałam, że chodzi o pieniądze	Panie poruczniku poddajemy się w imię ludzkości. Niepotrzebny rozlew krwi. Jedź pan zawiadomić mój legion przyboczny.	Rozbije się.	Czasami zwłaszcza, gdy czas mi na to pozwala.	Kiedy sztuka wydaje mi się większem i zupełniejszem upostaciowaniem ideału, niżeli miłość...	Zrobię wszystko, co pani zechce! Wszystko! Niech pani tylko powie jedno słowo...	Naprawdę? Cóż to takiego?	Przyjacielu, w zagrodzie są tylko szopy, nadające się zaledwie dla zwierząt...	To bardzo ważne, czy pan tak myśli.	Co? A kimże ty jesteś, na miłość Boga?	A co oznacza pewność ręki?	A, ba, jednemu brzytwa goli, drugiemu i szydło nie chce	Ależ przecie kotki po morzu pływać nie umieją!	Bo co?	Dalibóg, i czemużby nie?	Myśmy doprawdy nie chciały.	Nie. Nie wymyśliłbym.	Tak jest.	Z pewnością słyszał ksiądz, co pan Zaccone wyprawiał w młodości?	A państwo gdzie jedziecie?	A na jego zręczności?	At, przywidzioło ci sę Cos se zbiero na dmę	Bądź waćpan dobrej myśli	Czy i u was oddają bogom dziewki na służbę?	Jakież litery były wyhaftowane na tej pieluszce?	Kiedy?	Maiestas infracta malisMaiestas infracta malis (łac.) rzekł, spoglądając na nią z uwielbieniem, ksiądz Wydżga.	O czym pan tylko zechce; o jej kraju, o jej młodości, wspomnieniach, a jeśli pan woli, o Rzymie, Neapolu lub Florencji.	Więc jakże możesz ściągać pomstę cezara na dom Aulusów?	A mówiłeś.	Bardzo dobrze, Ayrtonie.	Dużo.	Dziwne zrządzenie boże!	Hm! Tai dėkui Dievui!	Jaka tam obojętność!	Jaki koniecznie chcesz widzieć	Jako przyjaciel czy jako wróg przybywasz?	Jestem okiem ślepemu, a nogą chromemu.	Jezus, Maria, Józef!	Julja pękała od śmiechu.	Już zmierzyłam chustką, wlezie!	Klęska!	Kobieta, Mężczyzna	Książę Sułkowski?	Miłościwy panie!	No, dobrze.	No, oczywiście zysk platonicznyplatoniczny	O gal jis ir ne toli už tiesos?	On mówił...	Słucham, najmiłościwszy panie!	Tak.	Tchórzysz?	Top, do nogi!	Uważa.	W śnieżki grałem z Adasiem i Tomkiem	Witold! Milcz!
Tak se usiadłem, bo mnie cosik trapi na wnątrzu.	Zaniechaj mnie, to ci ją oddam, przysięgam... na Ewangelię...	Ona mnie się także z niczym nie zwierza.	Tak! Właśnie dlatego. Wiedziałem, że się pani nie podobam, że pani mnie lekceważy!... Żadna kobieta dotychczas nie lekceważyła mnie. Więc dałem sobie słowo honoru, że nie zobaczę pani już nigdy.	Bo mam oczy i patrzę, bo mam rozum i miarkuję; teraz zwłaszcza, gdym rekuzę dostał, zaraz mi się w głowie rozjaśniło. Naprzód tedy, gdym po pojedynku przyszedł jej powiedzieć, że jest wolna, bom waćpana usiekł, wnet ją zamroczyło i zamiast wdzięczność mi okazać, całkiem mnie spostponowałaspostponować (z łac.)	Czy są może jeszcze inne osoby, które mnie w ten sposób proszą?	Dziękuję ci piękna Frascatello, że mnie przynajmniej nie mięszasz do nich	Co za arcydzieło Pelleas zwarjowana jestem na tym punkcie; poczem, zbliżając się do mnie z gestami dzikiej kobiety odprawiającej zaloty, wspomagając się palcami aby brać urojone nuty, zaczęła nucić coś, co, jak sądzę, było dla niej pożegnaniem Pelleasa, i ciągnęła z gwałtowną natarczywością, tak jakby rzeczą szczególnej wagi było to, aby mi pani de Cambremer przypomniała w tej chwili tę scenę, lub raczej aby mi dowiodła, że ją sobie przypomina. dodała; bo w Parsivalu największym pięknościom towarzyszy jakaś otęcz fraz melodyjnych, tem samem skoro melodyjnych	Ha, no ja mu powiedziałem: „Dopraszam się łaski jaśnie pana o tę łąkę...”. A on szepnie: „Iii, daj mi dziś spokój z interesami, bo głowy do tego nie mam”.	Gniewa się na mnie, to wiem, ale żeby się mścić tak nieludzko!...	Nic nie wiadomo. Tylko potrzeba go wysłać na wieś, jak tylko zrobi się ciepło. Myślałem o koloniach letnich, ale to nie dla niego. W każdym razie dwoje starszych, mogę się postarać, aby wysłano z innymi, kilka tygodni na wsi zrobi im doskonale.	Pardon nie zgadzam się na to. Król nie powinien o niej zapominać nigdy. W tej chwili jest ona tak ważną, tak stanowczą dla nas, iż grzechem by było, ażeby ją dla jakiejś fantazyi poświęcił. Potemkina mamy całkowicie za sobą, niemal cały dwór kijowski N. Pan oczarował, zyskał sobie; należy z tego korzystać. Któż wie, uda się może dla księcia Stanisława następstwo na tron, zmieniony w dziedziczny, wyrobić. Wojna z Turcyą jest nieuchronną, my pójdziemy na nią i przypuszczeni będziemy do łupu. Mołdawia, Wołoszczyzna mogą rozszerzyć granice Rzeczypospolitej...	Ciszej... ciszej... Behadyr opowiada bardzo ciekawe rzeczy. Sprawa się wikła, nie taka ona prosta, jak ją przedstawiłeś.	Leczże ich, jeżeli są chorzy Uzdrawiaj ich, jeżeli mają febrę, ale nigdy przenigdy nie odbywaj czarów. Pamiętaj, co się zdarzyło onemu Mahratcie.	Nie lękam się przyboru Moje pułki będą dla niego groblami... Mam zaś oczywistą korzyść z delegacji, które mi pokazały niemoc przeciwników: osiemdziesiąt trzy kamyki za nami, osiem za nimi!... Znaczy to, że gdy oni mogą liczyć na jeden korpus, ja na dziesięć...	Powściekali się, czy co? Śniadania nie jadłem jeszcze. Albo przez cały dzień ani jednej depeszy, albo	Przechodził koło studni, stanął i rzekł: „Masz szklankę, widzę, daj mi się więc napić, moje dziecko. Dla kogóż to przyszłaś po wodę?”. Odpowiedziałam, że dla pana Sesemanna. Roześmiał się w głos, polecił mi zanieść pozdrowienie i dodał na końcu: „Smacznego panu Sesemannowi!”.	Pan Bóg pomógł, jak zawsze Słuchajże, to ci powiem. Przyjechawszy do Tarnowa, zaraz odszukałem Konopkę i Stojowskiego, od nich bowiem chciałem się najpierw dowiedzieć, azali twojej ucieczki z kałauzu nie ma jakich złych skutków, ale prócz tych, którzy tę rzecz podejmowali, nikt nawet właściwie nie wie, co to i jak to było. Dosyć, że co się tyczy tego aktu, władza tarnowska sama nie wie, co ma rozumieć i kogo o to oskarżać, i dlatego nic poczynać nie może.	Istotnie choć powierzchnia tego morza pokryta jest lodem, to jednak dolne jego warstwy są płynne. O ile się nie mylę, stosunek zagłębienia się tej ławicy do jej wysokości ma się jak cztery do jednego.	Nie ma czasu, nie ma czasu. Ochrzczą dziecko, wyjdą z kościoła, a my się nie nagadamy.	Klnę się, żem nic nadzwyczajnego nie słyszał Kupcowi trzeba subiektów, a kobiecie bijących przed nią czołem, choćby dla zasłonięcia tego zucha, który nie bije pokłonów. Rzecz całkiem naturalna. Tylko ty, Stanisławie Piotrowiczu, nie wchodź między czeredę, a jeżeliś wszedł, podnieś głowę. Pół miliona rubli kapitału to przecie nie plewy; z takiego kupca nie powinni naśmiewać się ludzie.	A to nie wiesz, jak wejść?	Ba! Braun nigdy nie dopuści.	Dobrze je nazywasz, Sancho pełno jednak ludzi na świecie z wielkim trudem i mozołem doszukuje się rzeczy, które ani przyjemności, ani pożytku nie przynoszą.	Jak się masz stary?	Jeszcze jak! Alem zaraz odmówił: „A dusze wiernych zmarłych”...	Julku! ulituj się nad nami, jeśli nie nademną to nad matką!	Pójdę tam. Nigdy nie widziałem waszej fabryki.	Siostra moja tak kocha pannę Magdalenę, że nie może obejść się bez jej towarzystwa...	Naturalnie, że nie przyjęłam... Wdowa po urzędni­ku... wymagałaby zapewne dla siebie szczególnych jakichś względów... taka szczupła, delikatna... gdzieby jej tam pokoje wymiatać albo godzinami całymi stać nad żelaz­kiem... pewnie nawet i nie umie prać ani prasować. Mie­libyśmy z nią kłopot tylko i nic więcej.	Nie wiem, czy potrafiłbym. Zupełnie nie znam się na tym	Sądzę, że nawet nie spojrzała na córkę Wszak gdy jej Ayah umarła, to nikt zgoła nie pomyślał o tym biedactwie. Pomyśl tylko, że wszystko się rozbiegło, zostawiając to maleństwo samiuteńkie w całym tym opustoszonym domu. Kapitan Mac Grew mi mówił, że po prostu osłupiał, gdy, otworzywszy drzwi, znalazł ją samą na środku pokoju.	A zatem możecie ich sobie zabić na wybrzeżu, skoro chcecie, ale nie na terytorium należącym do Arawaków. Biali ludzie, wracajcie albo przystąpimy do walki.	At, nie brzydki, ale jakiś nieosobliwy. Nie prawda, dobrodzieju?	Dlaczego obaj mężczyźni drgnęli, gdym wspomniał, że klejnoty ukryte zostały poza pociągiem? Dlatego, że wiedzieli, iż tak było istotnie. Thauret musiał wiedzieć, gdyż prawdopodobnie jest złodziejem. W takim razie Mitchel pomaga mu, albo widział, jak Francuz ukrył torebkę na jednej stacji. Czyżby Mitchel sam ukrył tę torebkę? Chyba niesposób, gdyż przez całą noc pilnowałem jego przedziału. Musiałbym zasnąć, ale to jest mało prawdopodobne. Wynika z tego, że trzeba przedewszystkiem wybadać, jakie ich obu łączą stosunki i czy są w przymierzu.	Drodzy moi, to słowo w słowo, jak ja. Przeczuciem tylko zachowałem uprząż. Hola, Bazin! połóż tu mój rząd nowy z siodłem, razem z siodłami panów.	Dziś ubiera się w szelesty i złoto	Eeee... nie może być!	Gdyby nie mój mąż rozumiem.	I aby nie było między wami kłamstwa ani zdrady, ani nienawiści?	Jak tego będą warci, pierwszy to zrobię, dobrodzieju mój kochany, Jasiek, ognia.	Jakże ci się wydała ta legendowa Trawińska?	Juści tego nie wiem, bo mi nie pedział, nie powiedział ale tak sobie kalkuluję.	Kiedy nic nie wiem...	Nazywają ją, milady, lecz może przecie być francuzką. A lord Winter nie jest jej bratem rodzonym, tylko szwagrem.	Nie chcę niczego!	Nie chodź! dobrze z tobą...	Nie słyszałem.	Nie zdejmuj palta: przecież chwilę możesz poświęcić matce kolegi.	Nie!... Ona!.. Ona myśli, że ja nie ją, ale tamtą miłuję!	Nigdy.	Pamiętam i nie mogę zapomnieć.	Pan de Villefort! Ten wysłannik nazywa się Villefort?	Panie, ja nie jestem zadowolony z siebie!	Strzeżcie go, by nie upadł!... No, i cóż wy tam je­szcze macie? Kobiety ładne?...	Tak mi się zdaje, a i ty tak samo sądzisz.	To mi się podoba! Weź, przyjacielu. Kiuni jest poczciwym i mężnym zwierzęciem.	To prawda Bo przecież, nie mówiąc nikomu, mógł był tylko sobie w łeb strzelić zapisawszy pierwej żonie majątek.	To, co wam tu mówię jest rzecz zgoła niezbita i niewzruszona: kto się sprzeciwia, ten jest heretyk i wart jedynie ognia.	Wie Pan Bóg, co lepiej. Kunona, jeśli mistrzem zostanie, to już nie dostaniecie, chybaby w jakowej wielkiej bitwie.	Biała!	Bo...	Bom pił, śmierdzi ci już moja gęba.	Chodź prędzej. Wiatr idzie.	Co to znaczy? Ja ci powiem hultaju! Oto ukradłeś konie i kradzione przeprowadzasz.	Co za głupstwa musi pan przyjść.	Co?	Cóż, to dobrze, wszystko sobie powiedzieliśmy; wróć teraz do matki i siostry.	Dawno?	Dwie nóżki... czy podobna! Wiatr cichnie... drzewa śpią...	Gdyby zapomnieć! Przestać prowadzić ów proces...	Grób skończony od dwóch tygodni	Ha, widocznie potrzeba pani kogoś, coby za mną zaręczył.	Ja również byłam kochana	Ja takoż dziękuję za waszeciny asentymentasentyment (daw.)	Ja wiem, to mi aż nadto wystarcza	Jaki koniec?	Jaką modlitwę mam mówić, panie?	Jesteś najsprawniejszym z synów EblisaEblis odrzekł Mahbub Ali.	Kawalarz! Urząd stemplowy wykazuje siedmiuset, a i to już ładna cyfra	Któż cię uczył, żeś taki mądry, niczym proboszcz?	Lubisz podróże!	My z tobą!	Najbliżej, bo w sąsiednim domu, mieszka jakiś poczciwy ksiądz włoski Pójść po niego?	O, dziękuję pani, dziękuję pani!	Oczywiście	Oko Proroka jest brylant, kamień drogi jest, który tak jest nazywany.	Panie Michale, wiedziałem, że tak będzie, alem był gotów cię pomścić!	Państwo!... państwo!... Państwo to my	Prawda jest	Przyjadę na każde pani wezwanie. Zagroda moja niedaleko, za Dubissą.	Punktualność, to cię zgubiło. Zapamiętaj sobie raz na zawsze.	Tak, chcę! Lubię kawalerów!	Taniec to moja żywiołażywioła mówił melodyjnym głosem.	To musi być bardzo nudne!...	W rzyce Leciałem do was przez wodę.	W sam raz tyle co trzeba; nabijmy broń.	Was ist das, meine Herren?	Widzisz, co ze mną.	Wszystko to dobrze, ale co ja zyskuję na tej spółce? Jeśli ciebie złapią, z jakiejże racji ja mam odpowiadać za twoje łotrostwa?
Aha, na latarnię! Si, obowiązek.	Aa... byłbym zapomniał. Były telegramy, że całą energię spod Niagary skocznych wodospadów nam wydzierżawiono na przeciąg roku za milion dolarów.	Czyż przeto mniej by się pojawiały, gdybym powiedział, że nie potrzeba ich robić albo nie warto? Zawsze będą ludzie, których myśl z przyrodą się zmaga i zaprzęga ją do służby człekowi. Są oni pożyteczni, a nadto są ludźmi jedynymi. Pomyślałem, że o nich chodzi przede wszystkim, a nawet może jedynie o tych, co są mózgiem i duszą ludzkiej społeczności. Stary już byłem, kiedym się jął zawodu nauczycielskiego. Chciałem, aby jak najwięcej prawdziwych, myślących ludzi było na świecie. Znasz mnie z tych czasów; i tyś słuchał mych słów, synu ukochany.	Cóż za łańcuch straszliwych klęsk nanizanych na jeden sznurek! Ale mam jeszcze trochę diamentów; wykupię z łatwością Kunegundę. Wielka szkoda, że taka brzydka.	Dać bal, na przykład; wiesz przecie, Najjaśniejszy Panie, jak królowa lubi taniec; zaręczam ci, iż uraza jej nie wytrzyma tej próby.	Długo byliście dziś na mieście?	Eee! sprawa jest jasna jak słońce! Jest to księga rachunkowa tego przeokrutnego złoczyńcy. Te krzyżyki zastępują nazwy okrętów lub miast, które oni zatopili czy złupili; te sumy stanowią zdobycz tego obwiesia, a tam gdzie obawiał się dwuznaczności, widzicie, że dodał bliższe objaśnienie. Na przykład: „W pobliżu Caracas”; widzicie, do tych wybrzeży łotrzy przyholowali jakiś nieszczęsny statek. Boże, bądź miłościw tym biednym duszom, które przed laty wysadzono na tej koralowej skale...	Jak na osobę konającą, wymowa pańska jest obfita Nie wiem, czy umrzesz pan na suchoty, ale że możesz dostać się do szpitala obłąkanych, to pewne...	Jeśli zapomnę, to od psa oczu pożyczę, bo swoimi nie będę śmiał na uczciwego człeka spojrzeć!	Kirsanowowi rosyjski chłop jest głównie na to potrzebny, aby mi dowieść, że ja go nie znam. Marks mu jest potrzebny, aby dowieść, że Michajłowski jest zacofaniec. Wszystko, co bierze do ręki, staje mu się tylko kamieniem do gromienia każdego, kto mu na odcisk ambicji nastąpi. Gdy on spotyka człowieka powieść hiszp. autora Miguela de Cervantesa (1547–1616) o losach szlachcica, który pod wpływem romansów o czynach rycerskich postanawia ruszyć w świat i wcielać w życie średniowieczny ideał rycerski. w oryginale, on go czytał też, choć nic nie rozumie. Cytuje TacytaTacyt, właśc. Publius Cornelius Tacitus (ok. 55–120)	Ma pani słuszność. Ta droga, albo żadna! Skoro żyję, więc chcę, żeby się to życie komuś i mnie na coś zdało.	Między nami porozumienie jest trudne nie z racji niechęci do takiego porozumienia. Różnica dwunastu lat w innych czasach nie znaczyłaby wiele, ale dzisiaj co innego. Sam mi kiedyś mówiłeś, że na ukształtowanie natury człowieka wpływa środowisko, epoka, klimat intelektualny i uczuciowy. Otóż myśmy się wychowali w zupełnie odmiennych klimatach, w różnych epokach. Weźmy ten przykład: tobie wydaje się barbarzyństwem jakakolwiek inna hierarchia ludzka niż hierarchia poziomu umysłowego, kultury, cywilizacji, a ja myślę, że sama względność takiej hierarchii już ją obala. Rozumiem hierarchię woli, charakteru, przydatności w dążeniu do świadomego celu. Nie miej mi za złe, że brak w tym co mówię jakiegoś ostatecznego uporządkowania. Nie jestem dostatecznie wyrobiony, by mieć w głowie idealny ład i wysegregowane pojęcia...	Mylisz się; ujechałem na nim sześć mil w półtorejgodziny niespełna, a wyglądał tak, jak gdyby tylko obiegł plac Ś-go Sulpicjusza.	Na cóżby ci się to zdało? Dziwny też z ciebie chłopiec!	Nie pytał się, bo pan był wtedy na wojnie.	Niezmiernie szybko Jakiś człowiek przewiózł sobie z tej zakażonej ulicy Mixa pianino aż na PankracPankrac	Panowie Pozwólcie mi powiedzieć coś na wytłumaczenie wszelkich uchybień, których mógłbym się dopuścić; jestem cudzoziemcem, i to tak dalece, że po raz pierwszy przyjechałem do Paryża; życie francuskie jest mi zupełnie obce, dotąd wiodłem jedynie tryb życia wschodni, jak najdalszy od dobrych zwyczajów Paryża; wybaczcie więc, proszę, jeśli znajdziecie we mnie coś, co na Turka zakrawa, trąci Neapolitańczykiem albo też Araba przypomina. A teraz możemy już spokojnie jeść.	Prawda to? Coście wy uczynili! Na Boga! Na coście się ważyli! Na mnie spadnie kara za zuchwalstwo wasze! Jam tego nie chciał, nie przyzwalałem, nie kazałem!!	Precz mi! To szelmy! Od Krzywonosa na wesele przyszli!	Przecież nie cesarz chiński. Skoro mówię, że ja, to ja. Minister, rozumiesz, nie jest zadowolony z działalności Funduszu. Piknęły go zwłaszcza te wyrzucone przez okno czterysta jedenaście tysięcy i chce tak na przyszłość urządzić, by nie narażać się na przykre interpelacje.	Straciłem na nich kilka tysięcy sestercyj! jeszcze niedołęgów karmić potrzeba; a kupić ich nikt nie zechce, bo co było lepszego, sprzedał niecnota.	Tak ci drogie? To pewnie jej włosy, co? Tej pięknej panny, z którą byłeś na maskaradzie?	Wyżej wszystkich stoi przysięga na chrzcie krzyżowi pańskiemu	Łaskawe panie nie mogę powiedzieć, że jestem na niemieckiem kazaniu, bo umiem po niemiecku. Raczcie panie oświecić mię, w jakim języku toczy się rozmowa...	A drugi?	A to?	A zatem dziesięć minut przed zachodem słońca niech Doublon zasadzi się przy bramie Palet, niech ukryje żandarmów i rozstawi ludzi, będziemy mieli ptaszka.	Albo kupią, albo zabiorą. Jeśli kupią, tedy nie z końmi, ale niby po konie do Soboty pojedziem, a jeśli zabiorą, podniesiemy lament i ze skargą będziem jechali aż do Warszawy i Krakowa.	Albożbyście wiedzieli co o nim?	Ale mamy już gotowych trzysta pięćdziesiąt kaftaników, co znaczy siedemset rubli kapitału.	Ale teraz, panie! Teraz!	Ale to jest typ, który u każdego uczciwego człowieka musi wywoływać wstręt! To jest zawodowy zbrodniarz.	Ależ bynajmniej. Tylko widzisz, ona umie być czasami bardziej miła.	Biedny męczennik, bohater!	Bo wczas, jeszcze się zlecą, w dyrdy bieżyć będą wytrząchać grzechy.	Brać go!	Choćbyś się nie przyznał do religijnej obojętności, poznać ją łatwo po rozwiązłem życiu i twoich występkach.	Chyba nie tutaj?	Co mi tam jeden Kozak znaczy, a choćby też i cała SiczSicz Zaporoska	Co pani mówi? Naprawdę?	Co przez to rozumiesz?	Co ty ze mną robisz? Koki! Co ty ze mną robisz! Przez dwa tygodnie nie napisałeś ani słowa! Myślałam, że oszaleję.	Cóż za łajdaki!	Dawniej tak lubiłeś taniec.	Dobrze. Dziękuję pani.	Dziękuję panu za wiadomość, ale niewiele jej rozumiem.	Ej, dębowe to jakieś chłopy!... Słyszeliście, co prawiliprawić (daw.) we czterech.?	Gdo icie?...	He, he, he! Pan bardzo domyślny!	Hola bracie! odparł Suchy, nie spiesz się tak do swoich szkatułek musim gotować miksturę dla naszego pacienta. To mówiąc przystawił kociołek i wiatr zerwał się szalony. O mało krzyż się nie zwalił, deszcz lunął jak z wiadra, ale w kole deszczu nie było, chociaż lał strumieniami o trzy kroki; piorun bił po piorunie a Bartłomiej mało nie omdlewał ze strachu.	I jakże się panu wiedzie?	I pasza nie pomoże bo chłop między kolonistami rady sobie nie da. Ale sprzedajcie swoje grunta, a i wam, i mnie będzie z tym lepiej.	I teraz pan się boi?	I łupią okrutnie! Słyszę: kolumny nawet z murów wydzierają i do Szwecji wywożą, które są z marmurów i innych kosztownych kamieni. Nie poznam miłych kątów, a przecie słusznie rozmaici scriptoresscriptor, scriptoris (łac.)	Ja panią podziwiam, że może pani przy fortepianie siedzieć kilka godzin i grać, mnie pół godziny przynosi już sen	Jacy wy wszyscy jesteście nieznośni!	Jak zwykle nie zmrużyłam oka.	Jakże to?...	Jest kilkanaście rodzin, noszących to nazwisko, w Tarbes i okolicach; do której z nich należysz?	Jesteś pan raniony?	Już jadę!	Klaryssa mi już nie pomaga	Kocha cię winy jej nie widzę.	Lokaj wymienił znaną mu dobrze nazwę.	Masz słuszność, święcie radzisz, Emilko nie o systematach, o Beniaminie myśleć nam się godzi.	Musisz iść. Nasze interesa absolutnie źle idą.	Narada została przerwana	Nie mówmy już o tem? tak sądzisz? Nie mówmy! o! ty djablo szybko załatwiasz się ze wszystkiem! Jakto? Kardynał każe szpiegować szlachcica, przejmować korespondencję jego przez zdrajcę, rozbójnika, wisielca, przez tego szpiega; i dla owej korespondencji ścinają głowę panu de Chalais, pod głupim pozorem, że chciał zabić króla, i brata królewskiego ożenić z królową?... Dotąd... nikt ani trochę nie rozumiał tej zagadki, tyś ją odkrył nam wczoraj, z wielkiem dla nas wszystkich zadowoleniem, a kiedy jeszcze nie możemy opamiętać się ze zdziwienia, dzisiaj powiadasz: nie mówmy już o tem!...	Nie wiem.	Nie.	Niech i tak będzie.	O tak! znam go doskonale, i nie tylko jego, lecz znam jeszcze jego przyjaciół: panów Porthosa i Aramisa!	O tym Lykonie, który zabił dziecko księcia następcy słyszałem Ale gdzie masz dowody, że Mefres uwięził Lykona w Pi-Bast, że przywiózł go do Teb i że wypuszcza go do ogrodów królewskich, aby tam udawał obłąkanego faraona?...	O, bo są chwile w życiu człowieka... że jest bardzo zmartwiony, bardzo	Ona go pewno zgubi	Owszem. Dlaczego? Ja mogę zboczyć. Przyznam się zresztą koledze, że milej mi będzie iść razem. O tej godzinie... po prostu strach jest iść piechotą. W naszej okolicy niech Bóg zachowa!	Peggotty.	Pewnie bić się będą	Pod Ankoną, państwo byli w Loreto?	Poproś Irusi, aby wieczerzę dawała prędzej, prędzej... Stefek głodny być musi, a także tatko już ze stodoły wyszedł i do domu idzie!	Prawda! Jest H i jest T. Niechże pan spojrzy...	Przecież sam podpisałeś umowę A taka umowa królów nazywa się traktat, więc nie można zmieniać.	Pójdę wszędzie z tobą.	Służba nas zmusza chociaż mundurów nie nosimy, żołnierze my są...	Tak, tak. Przyjedzie. Może przyjedzie.	To dorsze dorsze, nie żadne damarskie figi, Tomie Platt, ani też bryły srebra. Mówiłem ci to za każdym razem, gdyśmy razem żeglowali.	Tu mówi lokaj pani hrabiny Symienieckiej. Jaśnie panienka poleciła prosić pana dyrektora, żeby był łaskaw przyjść dzisiaj o piątej.	Tylko tak, panno Tunko, tylko tak.	W tamtą Spotkałem ją; cała w czerni, leciała jak szalona, nic nie widząc przed sobą; myślałem, że wariatka!	Weźcie to przecie rozśmiał się król, weźcie dla innych, abyście ich mogli wybrać nie wedle przemożności, a wedle statku i rozumu... i	Widziałem.	Wie pan, dużo nad tem myślałem. Postąpiłbym naturalnie bardzo niezręcznie, ale coś mi wpadło do głowy.	Wiem o tym.	Wina	Więc, panie Aronnax nie zgadujesz, co mają robić ludzie niemogący ujść ze swego więzienia?	Zepsował się?	Zimno będzie	Zooobaczymy, ja nieee chcę, ja nieee mogę się zobowiązywać, zaaanim... Kto nieee może, nie moooże. Rozumie pan.	Ślub?	Żadne „nie”. Ona wyjeżdża, ponieważ we śnie z panem przegrała. Oto skończone wszelkie smycze pani Cin. Przed panem otwierają się nieskończone możliwości.
Dlaczego tak naglęnaglić rzekł Michałowski. ociąganie się. i to jest pierwsza. Po wtóre w Bóbrce gore, i bardzo gore, bo jak tu jeszcze do zimy posiedzisz, to cię tam rozniosą do szczętu; po trzecie, że cię nie wypędzą stąd z domu, to prawda, ale lada chwila cokolwiek bądź napędzić cię może; po czwarte, czy krzywo na ciebie poglądają Litwini, o tym milczę, ale miałbym wiele powiedzieć, bo przecie jadę Litwą mil kilkanaście i nasłuchałem się niemało o Piotrowiczach i Strzegockich; a na koniec, czy co psujesz czy nie tym twoim zwlekaniem, to ci powiem, że właściwie nie psujesz, ale podajesz czas i sposobność przypadkom, które wszystko są w stanie zepsuć na tym świecie. Zresztą, jestem tego zdania, że powtórną od stolnikowej dostaniesz rekuzę i że ani dziadek, ani sąsiedzi za tobą nie staną, a choć staną, to uporu kobiety nie złamią, a w takim zaś razie ja bym chciał być przy tobie i dlatego do deklaracji cię ciągnę.	Ale jeszcze nie wszystko skończone, bądź pewny Słowo dane w tych warunkach nie ma znaczenia. Podszedłeś mnie. Boucheron dowie się o tym i dostanie podwójną cenę za swoją kolię. Usłyszysz o mnie niedługo, bądź pewien.	Owszem, to jest życie, które się staje. Zabójstwo człowieka dorosłego jest czynem dającym się określić ze względu na swoją wartość ujemną: wiemy, co społeczeństwo czy rodzina, czy kraj tracą w owym człowieku. Ale przerywanie życia w zaczątku wyrasta do jakiegoś potwornego wdzierania się w zarządzenia losu, bo nie wiadomo nigdy, co ginie w tym życiu, jakie możliwości przyszłego rozwoju, jakiemu przeznaczeniu tama się kładzie. Pomyśl, że każdy z geniuszów ludzkości był niegdyś takiem „niczym” i tak samo matka mogła o nim powiedzieć...	Nie dawaj, Michałku głowy za nikogo Jużci, nie bez kozery ich aresztowano. Musieli w jakieś konszachty wchodzić, nie może inaczej być... Jak to? książę gotuje się na wojnę okrutną i każda pomoc mu miła... Kogóż więc może w takiej chwili w areszt brać, jeśli nie tych, co mu do wojny przeszkadzają?... Co jeśli tak jest, jeśli ci dwaj panowie istotnie przeszkadzali, to chwała Bogu, że ich uprzedzono. Warci w podziemiu siedzieć... Ha! szelmy!... W takiej chwili praktyki czynić, z nieprzyjacielem się znosićznosić się (daw.)	Przestrzegałem cię Tato wcale nie jest porywczy, aleś ty sobie zarobił na to, co cię spotkało. Fe! Kto widział tak się wszystkim przejmować! Znam i ja to uczucie! Gdy tata pierwszy raz sprawił mi lanie, jużem nie chciał więcej... wystarczyło mi to za wszystkie czasy, raz... Było to podczas pierwszej mej wyprawy... Człek się wtedy czuje chory i taki opuszczony! Wiem coś o tym.	Więc powiadam panu, że to był osioł. Tak, drogi panie, osioł, a mam prawo tak twierdzić, gdyż był moim najserdeczniejszym przyjacielem. Drugiego podobnego durnia nie doczeka się świat w ciągu najbliższych stuleci. Dlatego też szkoda, że umarł. Jeżeli zaś teraz nas słyszy, niech cymbał wie, co o nim sądzę, gdyż spóźniłem się na pogrzeb i nie miałem możności powiedzieć mu tego w oczy.	Ale ja wam mówię, że tak jest! Wczoraj byłem w jednym domu na herbacie, byli tam także ci idealni małżonkowie Kaczyńscy. Ciągle siedzieli przy sobie i trzymali się za ręce. Wstrętny zwyczaj, żeby się ciągle o siebie ocierać. Wciąż tylko szeptali ze sobą i tak się patrzyli na siebie łakomie, że aż to było głupie i nieprzyzwoite. Irytowali mnie cały wieczór, bo nie wierzyłem w ich szczerość, podejrzewałem nędzną blagę, jakoż się zaraz przekonałem, bo po herbacie wyszedłem do sąsiedniego pokoju i usiadłem pod oknem ochłodzić się nieco. Kaczyńscy przyszli wkrótce, nie spostrzegli mnie i zaczęli najordynarniej się kłócić. Nie wiem o co szło, ale słyszałem jak ta idealna, boska, podobna do świętej Kaczyńska, wymyślała mu z ekspresją ostatniej ulicznicy, a na dokończenie uderzyła go w twarz, wtedy on, ten wzór małżonków chwycił jej ręce w jedną, trzasnął ją kilka razy w twarz i uderzył całą siłą o piec, że aż upadła na ziemię. Nie zemdlała, ale dostała spazmów, zbiegł się cały dom na ratunek, a wtedy on klęczał przed nią, całował ją po rękach i najsłodszymi imionami nazywał i niemal płakał z rozpaczy, że ona cierpi! Wstrętna i podła farsa!	Jak to ona. Kwęka po trochu, narzeka na zastój, że się dzieci łobuzują, ale dobrze. Może ja skoczę po nią?	Mordarski, bądź człowiekiem.	Królu Jowiszu skoro jednego przyrównujesz do szczekającego psa, a drugiego do szczwanego lisa, jestem zdania, abyś, nie gniewając się i nie psując sobie krwi dłużej, uczynił z nimi to, co niegdyś uczyniłeś z psem i z lisem.	Tak, uczynię wszystko, na co mi pozwoli moje sumienie. Może ten wniosek o kuratelę kryje jakie małe dramorama, aby sobie przypomnieć tym słówkiem nasze dobre złe czasy.	Zbyt mało znam Warszawę. Nie mogłabym określić. To na takiej długiej ulicy, w takim bardzo dużym sklepie.	Owszem, widziałem; łączy po trochu wszystkie te rodzaje; chaos, ciżba, w której wszystko, co żyje, goni za przyjemnością, a nikt jej nie znajduje, przynajmniej o ile mnie się zdało. Bawiłem tam krótko: zaraz po przybyciu, hultaje jarmarczni okradli mnie ze wszystkiego, co posiadałem; mnie samego wzięto za złodzieja i przetrzymano tydzień w więzieniu; po czym zgodziłem się na korektora w drukarni, aby zarobić tyle, bym mógł pieszo wrócić do Holandii. Poznałem kanalię piszącą, kanalię intrygującą i kanalię w konwulsjachkanalia w konwulsjach	A jak ja byłem takim pędrakiem, to się strasznie bałem tego diabła, co z kolędnikami chodzi. I jak tylko kolędnicy we drzwi, to ja zaraz do matki i głowę w spódnicę!	Wydaje się panu, że ja znam się na wszystkich tych pańskich paryżanach?	Albo przypatrz ty się jak ony kupą wszystko robią? Przecie i nasi ludzie, bywa, że wyjdą gromadą; ale każdy krząta się sam za siebie, ino częściej odpoczywa albo jeszcze innym przeszkadza. Te zaś psiekrwie tak jakosik zwijają się, jakby jeden nagieniał drugiego. Nie spróżnujesz, choćby cię kładło na ziemię, bo ci jeden tka w garść robotę, a już drugi na nią czeka i pili, żebyś kończył. Ino przypatrz się im i sam powiedz.	Ale gdzie tam! Zaczerwieniłem się jak rak, lecz w myśli byłem wesół, a pełen radości zabrałem się do wędrówki! Przez pięć lat podróżowałem od kraju do kraju; natrafiałem na dobrych ludzi i na zacnych majstrów, alem nigdzie miejsca nie zagrzewał.	Cóż się stało z Danglarsem, głównym winowajcą, bo to on do tego podżegał?	Nie rozumiesz, co to znaczy? Ty, ty tępy zwierzaku!	No, to na mnie czas.	W tym sęk właśnie, miłościwy panie, że śpiewka była składna, a calecale (daw.)	Więc nie odprowadzaj go, tylko zjaw się na dworcu w parę minut po nim pod pozorem, żeś zapomniała go prosić o załatwienie jakiegoś sprawunku w Paryżu.	Właśnie szukamy takiej rośliny, co się nazywa „cretinis forestiscretinis forestis	A! gdybyś pani gotową tylko była na jedno na trochę rezygnacyi i łagodności. Wszystkoby jeszcze dało się naprawić. Któż wié?	Dziękuję. Na razie poprzestanę na samodzielnej obserwacji. Czy wolno mi przejść się tędy, ogrodem pomiędzy domami?	Hi! Hi! Hi! Widzicie go, panicza z Honolulu! Jakby to sobie nie mógł butów oczyścić! Jedną koszulę ma na grzbiecie, a pretensji więcej niż włosów na głowie! Jak żyję, nie widziałam takiej bezczelności!	Nie robię panu wyrzutów, panie Stefanie, przeciwnie, jestem bardzo, bardzo wdzięczna. Pana to przecie nic nie obchodzi... Doprawdy, dwie noce w wagonie...	Ale co to przeszkadza komu, co robi? Co pan nazywa przewróconą głową?	A pies? Pójdziesz z młodym w pole, a on, durny, zamiast za zwierzem iść, to ci koło nóg, padło, swawoli i za poły cię ciąga.	A to piękna z ciebie żona! więcej obchodzi cię obcy człowiek niż rodzony mąż.	Co teraz czynić?	Co za brutalność!	Coś na kształt tego.	Czemuś ją oglądała, skoro to depozyt? Oglądać to więcej niż dotykać.	Cóż wam mówiłem? To nie poeta, ten chłopak to chodzący romans.	Dziękuję! Florentin, wracaj jak będziesz mógł najprędzej. Trzeba znać jakieś hasło, żeby pańscy ludzie dali mi konie na postojach?	I podoba mi się pani dalej. Nie wiem, czy potrafię bez pani żyć. Nic pani nie rozumie. Jestem w stanie katastrofy.	Mów, błagam cię, widzisz przecie, że umieram z niecierpliwości.	Nie mogę: stało się! Nie wiem, czy źle, czy dobrze robię, nie wiem nawet, dlaczego tak uczynić muszę	O kas naudos bus iš to? Tiesa, tu jam dantis išmuši, bet vis jis tave įkąs. Man rodos, geriaus davus jam malkų pagalį kokį kąsti, tegul jis ir dantis išsisuktų pats ir tegul gautų paskui kaip šuva.	Och, nie będę z gołą głową, mam polo, zresztą mogłabym się bez niego obejść z mojemi włosami.	Popiszmy się, mości panowie, bo przed takimi oczyma warto!	Porzucasz mię! wiesz jednak, że tego nie lubię!	Proszę bardzo: metryki, świadectwa pochodzenia, nic więcej nie potrzeba.	Proszę mi wybaczyć, ale ja nie jestem Kupernik. Nazywam się Epelbojm.	Przy jej kolebce	Romantyków! Posługujesz się metodą naukową.	Skąd pan zna pana Piotrowicza?	Słuchajcie dobrze i nie oszukujcie mnie. Ja jestem kobieta, ale ze mną nie trzeba było robić prób ani komedii. Jeżeli przebranie, ta bomba i to chodzenie po bazarze i to głupie kupowanie... Rozumiecie? Jeżeli to wszystko było jeszcze jedną pedagogiczną próbą a teraz...	Tak, tak, ja wiem, że pan ma pieniądze	To do chana wysłać	Widzisz ją, jak to kurczęciu pazury jastrzebieją.	Wszakże na chrzcie świętym dano ci imię Urbana?	Wszędzie znany...	Zerwano mu z głowy zasłonę, którą się okrył ze wstydu,	Żegnam więc pana! dodała Laura. Jeśli istotnie masz dla mnie trochę życzliwości, którą okazujesz, nie śledź mnie, nie goń za mną	A mnie odwiedzić nie myślisz, niecnoto?	A nie potrzeba!	A panna Stefcia nie chce?	A siostra najstarsza, panna Wanda, której jeszcze nie znam?	A zatem nie wierzysz w absolutną doskonałość Przedwiecznego?	Ale ja wiem o rzece wielkich uzdrowień.	Bo są fakty.	Chcesz zostać ze mną jako służący?	Diabeł z ciebie!	Do Weisówki.	Dwadzieścia pięć tysięcy za flaszkę.	I pewno, i pewno! A czyby nie można do niego pod znak?A czy by nie można do niego pod znak?	I zwykle miewał tylko jednego: faraona	Ile masz lat?	Jakąś me ostawił, takusieńką i jestem...	Jeszcze!	Jeżeli tak, więc biorę pana do niewoli	Już ja wam jego rękawicę i pas do Bogdańca przywiozę	Lusieńko! A ja czekałem w domu!	Majkowska mogłaby sobie kupić okulary, kiedy ślepa... Szłam wtedy ze stróżką do miasta.	Mam dopiero początek pomysłu. Powiem wam innym razem	Mój koń! mój biedny koń!	Nic nie wiesz! Nic nie umiesz!	Nie żartujcie...	Niech będzie dziewięćdziesiąt	Niedaleko cmentarza, pomiędzy drzewami coś błyszczy... Coś jakby bagnety...	Nieprawda!	No tak. Ale czy wiesz, czym ona była przed rokiem?	No... kogoś... jakąś damę.	O nie! ja i tak ciągle o panu Stachu myślę. Ale niech mamusia nic o tem Maryni nie mówi.	O! Znam tylko dwa uczucia, które odbierają apetyt; cierpienie i miłość. Sądząc z tego, coś mi powiedział o swoim sercu, mogę przypuszczać...	On w ogóle ostatnimi czasy jakoś mnie unika	Pani jesteś nazbyt skromną	Pokaż.	Proszę	Rad bym szczerze, by tak było!	Rodzaj balistów, rodzina kolczasto-pancernych, rząd zrosłoszczękich	Tak... ale ona mnie nie dostrzega...	U panny Malinowskiej albo u której z pań należących do naszego stowarzyszenia	W czem? jak?	Więc dobrze, wręczę mu trzydzieści pięć franków	Wysoko patrzą takie przyjaciele!... Chcą ewikcyi...	Yung weźmie...	Zobaczę. Więc Borowiecki nie ma ani grosza kredytu u pana?
Na imię mu Henryk a ma tak smutne spojrzenie, kiedy się zamyśli, że nieraz drżę o niego i pytam się: skąd ten smutek i co on może zapowiadać?... Ale to chwilowe... Bo zwykle jest wesołym dzieckiem. Ach, jak umie być wesoły!...	Ale cóż was do tego skłoniło? Przecież wy zupełnie nie jesteście socjalistą! Jak was wykryją, to was przecie powieszą. I za cóż wy będziecie się poświęcali, kiedy nie wiecie...	A wy, ojciec Benedyktus, może wolicie, po naszemu, napić się ze mną piwka?	Tak się stanie, na Herkulesa! Jutro moglibyśmy jej nie znaleźć wypadkiem w domu, gdybyśmy zaś rzucili między nich popłoch, uprowadziliby ją niechybnie.	Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź cosik po naszemu. Tak mi się już przejadło to miesckiemiesckie (gw.) że. ochotnieochotnie (daw., gw.) śmiał się wesoło. dla. Rocha zgotuj co inszego.	Przyczyn dowie się pan jutro w urzędzie śledczym; na razie musi to panu wystarczyć, że jestem inspektorem polskiej policji morskiej. Zresztą, przypuszczam, ten mundur jest panom dobrze znany i nie potrzebuje specjalnych legitymacji Bosmanie Sowa! W imieniu Rzpltej dziękuję Wam. Z przebiegu całej sprawy zdam niebawem przed władzą dokładny raport. Pan będziesz jego bohaterem.	Wstajesz wespół z kurami! Ja to lubię! Ale w każdym razie najlepiej, żebyś popłynął na ląd, dopóki nie wyklarują twych papierów, a matka ci powie, że możesz krzyżować pod wiatr! Boże dopomóż, otóż i beczy! Dalibóg, że z ciebie prawdziwa djabelska ryba!	E nie powiem, jak mi na imię. Po co, na co to panu? Z jakiej racji? Jeszcze pan komu obcemu powtórzy, narobi pan plotek...	Czy ja sama podałam? Zaraz! Sama pobiegłam do kuchni, jak panna Karusia objawiła swą wolę, że napiłaby się wody żeby zaniosła tackę do pokoju i żeby podała pannie Karusi, bo sama poszłam zamknąć spiżarkę. Nieraz się tak zostawi spiżarkę na dwie minuty, a potem tego brak, tamtego nie ma. Kto wziął, kto ruszał nie wiadomo.	Nie pójdę do diabła, plugawy bezbożniku! ale po prostu na policję, która się dowie, że pan jest monsignore, który powiesił sutannę na kołku i że się pan nazywa Józef Bossi tyle co i ja.	A więc nie omyliłem się?	Chyba nie tak jak my	Co to znaczy, że mój chłopiec nic a nic się nie nauczył jeszcze?	Ej! Na co tam jegomości wiedzieć! To tylko jegomości powiadam, że kiedy by on chciał, to zaraz by to zrobił, żeby Zosię dali jegomości.	Gdzież go tu wywieźć w kraju? Pojadę tam wszędzie go znajdą! Wezmą do więzienia! Powieszą w moich oczach, albo i za oczami! Więc co? Trzeba go wywieźć za granicę.	Jakbyście zgadli, towarzyszu dowodzący. Sami naładują. Plan mam, zobaczycie sami, prosty, nietrudny, tylko dopowiedzieć mi go do końca nie pozwalacie.	Młody pan nie potrzebuje na to teraz już zważać Spychów wielka dziedzina.	Rozumiem cię jesteś wolny, rób, co uważasz za stosowne, ale sądzę, że twoja pomoc na nic się tu zda.	Skąd pan wiedział o Wyspie Lincolna skoro nie ma jej na żadnej mapie?	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	Wiedziałem z góry, że się wam mój baronet nie podoba. Ja byłem umyślnie z Paryża raz na ich kursach w New-Market i kilka dystyngowanych rodzin angielskich poznałem	Więc po coś leciał na ulicę, kiedy było wymówione?	Że on wyjedzie tego można było spodziewać się, ale nie podoba mi się ta nagłość. Pisał do pana?...	Życie samo przez się jest katastrofą Jest katastrofą nieustanną, skoro objawiać się może jedynie w środowisku niestałym i skoro zasadniczym warunkiem jego istnienia jest niestałość wytwarzających go sił. Życie narodu, jak życie jednostki, jest nieustanną ruiną, szeregiem upadków, łańcuchem nędz i zbrodni. Nasz kraj, najpiękniejszy na świecie, istnieje, jak tyle innych, tylko odnawianiem swych nieszczęść i błędów. Żyć znaczy niszczyć. Działać znaczy szkodzić. Ale właśnie w obecnej chwili, księże rektorze, najpiękniejszy kraj świata działa umiarkowanie i nie żyje życiem bujnym i gwałtownym. To mnie uspokaja. Ja nie widzę znaków na niebie. Dla ojczyzny swej nie przewiduję bliskich, nadzwyczajnych, specjalnych nieszczęść. Ksiądz rektor zapowiada katastrofę: czy nadciąga ona z wewnątrz czy z zewnątrz?	Oni nie wyjeżdżają, przeciwnie, dopiero niedawno wrócili. To są ci, którzy budowali domy dla dzieci. Już zbudowali te domy i teraz nie mają roboty, więc robią awantury.	Temu ja nie wierzę, ojcze Maksymie. Chmiel lis, bez Tatarów nie uderzy na Lachów.	Nie będzie to trudno gdyż o tym, że ona tu jest, nie wiedział nikt prócz Danvelda, Gotfryda, nas dwóch i tej służki zakonnej, która jej dozoruje. Ludzi, którzy ją przywieźli z leśnego dworca, kazał Danveld popoićpopoić (daw.) niedorozwinięta. i sami nie wiedzą teraz, czy stała się pomyłka z naszej strony, czy też jakiś czarownik naprawdę przemienił Jurandównę.	Pani margrabino, bogaci należą do nas jedynie wtedy, gdy cierpią, a cierpienia kobiety zamężnej, młodej, pięknej, bogatej, która nie straciła ani dzieci, ani rodziców, łatwo odgadnąć. Są rany, które złagodzić może jedynie religia. Twoja dusza, pani, jest w niebezpieczeństwie. Nie mówię pani w tej chwili o przyszłym życiu, które nas czeka. Nie, nie jestem w konfesjonale. Ale czyż nie jest moim obowiązkiem oświetlić pani jej przyszłość tu, na ziemi? Wybacz pani tedy starcowi natręctwo, którego celem jest twoje szczęście.	A gdyby nie patrzyli?...	A po co dłużej w lesie stać?	A rodzice spodziewają się mnie na wakacje?...	Ale co musimy zrobić?	Ale nie!	Czemu to państwo żyją jak w rozwodzie? Mąż śpi w jednym pokoju, a żona bardzo daleko w drugim pokoju? To nie pasuje.	Czytałem, że dzieci nie powinny spać razem z dorosłymi... ale pani jest przecież...	Dziwna rzecz, jak ja mało wierzę w szczerość ludzką... Tak mi trudno uwierzyć, żeby ktoś, prócz cioci, był mi prawdziwie życzliwy.	Jak iść, to tylko na tego z cyrkułu na Podwalu. On głównie naszych wybierał, w cyrkule kazał sołdatom prać naszych. Na niego warto. Wszyscy krawcy będą ciebie wspominać.	Jak to co? Czy ciocia życzy sobie, aby on tu nadal pozostał?	Kiedy teraz już nie mam o czym. Jak pani bardzo chce, to powiem taki toast, żeby się cały świat mył naszymi mydłami i perfumował naszymi perfumami. To pani tatuś i mój tatuś zarobią bardzo dużo pieniędzy. Dobrze?	Mnie pożyczysz na szalik, dobrze?	Mnie się zdaje, proszę pani, że to ułoży się samo Zaczepiać pana Krukowskiego nie mogę, bo on zna nasze stosunki z domem państwa... Najlepiej zostawić to czasowi...	My nie polujemy My... ochraniamy bażanty. Czy ty je widywałeś?	Nie mam czasu.	Nie, kochanko.	No dobrze, ale coby było, gdyby, nie daj Boże, jego zjedli?	No i cóż! czy mnie robaki stoczą, czy posieką kruki, to zupełnie jest dla mnie wszystko jedno. Zresztą, dla czegóż zaraz myśleć o najgorszem?	No, nie wydaje mi się to najgorszą spekulacją, a ja jestem przecież spekulantem.	O! nie, to niepodobna! Bóg niedopuściłby do podobnej zbrodni.	O, to Amon był tylko dla pisarza litościwym Ale co ma znaczyć ta historia?	Piękne powołanie, ale ciężkie... Czy żadna z tych pań nie żałuje wejścia tutaj?... Niektóre takie ładne... Może niejedna wolałaby zostać żoną i matką, nie zaś opiekunką cudzych dzieci?...	Prowadziłam rachunki starannie, co wieczór sprawdzaliśmy je razem	Przyjacielem mi będziesz, bratem, nie sługą ale teraz już jedźmy. Kiedy pani kasztelanowa miała tu stanąć?	Przyjacielu czyżbym był zadżumiony? Zbiera mi się na wymioty, zupełnie jakbym cierpiał na chorobę morską.	Ten rycerz był także z owych chrześcijan przygód szukających i zdaje mi się, że hojność przeważała w nim nad walecznością, jak możesz rozumieć, Sancho, po tym posągu, gdzie oddaje połowę opończy biednemu. Musiało to być w zimie, bo zapewne latem byłby mu dał całą opończę, miarkując po litościwym jego sercu.	Więc go pan zna?	Wszystko, co tylko pan zapisze, to już smaczne	Za kozaczka. Włosy jej szablą musiałem, niebodze mojej, obcinać, aby jej nie poznano. Wiem miejsce, gdziem je pod drzewem razem z szablą pochował.	A może nawet sam diabeł we własnej osobie!	A piękna pogoda długo jeszcze wytrzyma?	A to w jaki sposób?	A zkąd go nabrać? Jadę ze Stawisk od młyna.	Ale u was i groszku i stokłosu pełno?	All right! A wiesz, gdzie mniej więcej znajdujemy się w tej chwili?	Bardzo wątpię. Kto dziś ożeni się z panną mającą wielkie wymagania, a żadnego posagu? Zestarzeje się, choć ładna. Naturalnie...	Czy pani umie tańczyć?	Dałbym dziesięć rubli, żeby Wokulski wygrał... Utarłby nosa hrabiom...	Dobranoc.	Dosyć	Dziewier! chodźcie, pomóżcie! zmiłujcie się, pomóżcie!	Dzień dobry, panie poruczniku!	I ty mu to samo mówiłaś?	Ja także, Van Stillerze	Jaka mogiła?	Jeżeli mnie kochasz, Janie!	Już jak tam pan Zagłoba o wieczerzy myśli to starczy, choćby nas dwa razy tyle przyjechało. Każcie waćpanny łuby wynosić. Wziąłem też i wózek pod rzeczy, a karabonkarabon a. karaban	Już to ja dawno spostrzegłam, że ty się zakochałaś w panu Lucyanie.	Kapustę, kartofle i cebulę.	Kiedy matka miała urodzić Rywkę, zabrakło w domu wody. Wtedy ojciec, pokój jego duszy, wziął wiadro...	Masz rację, też mi zmartwienie. Niech będzie prędzej. Mnie przekonałeś. Jak jednak przekonać moje nogi?	Matce, żonie wielebnegowielebny	Monstremonstre (fr.) trąciła go znowu pantofelkiem.	No, to już może ja do niego?	O, ja widywałam laskarów! Przecież urodziłam się w Indiach.	Pani jesteś zachwycającą! sięgając po jéj rękę.	Panie Jelsky...	Piękne argumenty!... masz pan tutaj lepszy...	Powiedziałem to	Sam pan wierzysz jednak w dobrą krew	Siłą, mocą	Słuchaj, Gaston, a chciałbyś zrobić latawiec albo aeroplan?	Trzeba podrzeć ten papier	Tu	Twardy jesteś	W Sopot poznaliśmy pana Bukowskiego. Zamożny obywatel z Ukrainy! Są po słowie!	Weź pan, oddasz mi pan razem, jak ten spadek po ciotce odbierzesz.	Wie pan profesor że Zdzisław dzisiejszej nocy pierwszy raz spał w łóżku?... Ubrany, ale leżał...	Wyjeżdżasz?	Władco dżungli, malec tutaj się schował!	Że jestem bardzo niespokojny, Najjaśniejszy Panie.	„Wczoraj byłem szczęśliwy, bo miałem odwagę być surowym dla samego siebie”
Się należy! a juści, panienko, należy, ale... dochtory panów to uny tam likować umieją, ale chłopów to pewnikiem nie, bo przyjechał do Banasikowej, no i co? umarła, panienko. Może i nie przez jego porękę, bo jak kto ma zamrzeć, to mu żadne dochtory pomóc nie pomogą, chyba jeden Pan Jezus, ale zawdy...	Tak, mój ojcze! Marnujecie mi siostrę i to mnie boli, bo nie jest ona ani zła, ani głupia, ale takie niestosowne do ducha czasu wychowanie, takie przykłady zrobią ją najpewniej, jeżeli nie zupełnie złą, to przynajmniej głupią sroką, gęsią, papugą...	Co za cudowną ma pani rezydencyę jakie kwiaty, szpalery! Jak to starannie utrzymane! Nic tu nie brak, ażeby pobyt uczynić przyjemnym!... Jaka pani szczęśliwa, posiadając to wszystko!	Ależ tak to jest coś niby pierwszy osamotniony egzemplarz gatunku, który jeszcze nie istnieje, a którego będzie pełno, osobnik obdarzony pewnym zmysłem, którego rodzaj ludzki w jego epoce nie posiada. Nie bardzo mogę cytować samą siebie, bo ja, przeciwnie, zawsze kochałam od początku wszystkie interesujące objawy, choćby były nie wiem jak nowe. Ale świeżo byłam z wielką księżną w Luwrze; przechodziliśmy koło Olimpii Maneta. Teraz się nikt temu nie dziwi. To wygląda na Ingresa! A przecież Bóg wie, ile ja musiałam kopij kruszyć o ten obraz, w którym, nie powiem, żebym lubiła wszystko, ale którego autor to jest jednak ktoś! Jego miejsce nie jest może całkiem w Luwrze...	Aha! to nic... Na to ty dziewka, żeby do ciebie kawaliry udawali się. Ale galonu od nich nie brałaś, ani paciórek, ani hroszy, ani nic? Nie brałaś	Nie jestem hetmanem i wojewodą wileńskim i co do mnie nie należy, to nie moja głowa... Ale jeśli chodzi o to, by się porwać samotrzeć na tysiące, to się porwę!	Otóż właśnie. Galanteria... płeć piękna... Co za absurdy! Zbydlęciliście tym kobiety! Jeśli wam i im z tym dobrze, to i owszem, ale wy nie zawracajcie głowy czcią dla nich, bo to fałsz, a one niech nie napełniają świata wrzaskiem o emancypacji, bo ten wrzask	Skąd mogę wiedzieć? Zadajesz mi takie pytania, jakbyś był prokuratorem. Powtarzam to, co słyszałem, to wszystko. Podaję ci mojego informatora, więcej zrobić nie mogę. Biedaczek ze strachu już nie mógł jeść.	Bo to z Azją nie ma żartów! Brat twój mógłby się siłą sprzeciwić, ale ojciec twój komendy nie ma. Otóż ja myślę, że jeśli od razu się zatnie, to cię Azja i tak weźmie.	Juści, całe gromady, panienko Na strychach zawdy bywo wiela scurów i mysów. Cłek się ta w końcu przyzwycai do hałasu, który one robiom. Ja to się tak przyzwycaiłam, ze sobie z nich nic nie robie, póki mi nie zacnom biegać po podusce.	Jak to, czterdzieści franków!	Miałoby to tę zaletę, że byłoby prawdą Nie będzie wierzył.	Nie przystałby on. Ale gdyby się to bez jego wiadomości stało, to by mnie potem pomścił, jako i ja jego pomszczę.	Ach! Asan masz lepsze wiadomości w geografii aniżeli ja. Ale jak dotąd, powiem aspanu szczerze, opowieść twoja zgadza się jota w jotę z wiadomościami, które zasięgnąłem z innego źródła. Lecz aść powiadasz, że cię porwano; jak to należy rozumieć?	Ale co pieniędzy wykosztuje? Za to, co się wydało dla Norskich, wziąłbym ze trzy takie restauracje jak w Europejskim Hotelu. Żaden wilk nie zje tyle co baba... A czy to warto?... My najlepiej wiemy, panie Józefie...	Nie potrzebuję potwierdzać słów mego brata powiem tylko, że gorszego i bardziej zepsutego chłopca jak ten nie ma pod słońcem.	Bo to widzisz doktor Strong uchylił się od nauczycielskiego zawodu, przeniósł się do Londynu i pytał ojca, czyby mu nie mógł nastręczyć sekretarza. Sądzę, że miło by mu było obowiązki te powierzyć ulubionemu niegdyś uczniowi, a i tobie także...	I na to się nie zgodzę Gotowa cię obrazić lub coś podobnego.	Prawdąż to jest? Nicże jej tam nie grozi w domu cezara?	Nic nie protestuj, nie spieraj się... bo jak pragnę szczęścia dzieci, zabiję się w twoich oczach	Ostrzegam, żeby to pani na złe nie wyszło.	Nie, nie cierpię szczurów, ani żywych, ani zdechłych. Wiesz, co lubię? Gumę do żucia.	Ten Hirsch! Co za nadzwyczajne zdarzenie! A więc naprawdę ocalał, uczepiwszy się kotwicy? Nie miałem pojęcia, że pozostał w Sulaco. Sądziłem, że już ponad tydzień temu wrócił przez góry do Esmeraldy. Był tu kiedyś, by pomówić ze mną o swoim handlu skórami i jakichś innych sprawach. Dałem mu niedwuznacznie do zrozumienia, iż nic z tego nie będzie.	Ja w kómórce u księdza Wacława nocuję, za co mu służyć muszę. Ten także ladakogo nie przyjmie, a pod noc rozmówić się z nim niełatwo... Ze studentów wielu nie ma gdzie głowy położyć i sypia pod murami i po pustych szopkach... Noc wiosenna niedługa, choćbyście też ją na ziemi gdzie przebyli!!	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Mój młody przyjacielu zostaw mi go: klnę się Bogiem, że pije mi się w nim o wiele lepiej. Utrzymuje mi ciało w cieple i w weselu. Gdybym go zdjął, paziowie porobiliby zeń sobie podwiązki, jako mi się raz zdarzyło w KuleniuKuleń Butem św. Benedykta nazywano ogromną beczkę., a zawsze otwarty jak mieszek adwokacki. Ze wszystkich ryb, z wyjątkiem lina, radzę wam wybrać skrzydełko kuropatwy albo udko mniszeczki. Czyż to nie wesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusiąwesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusią	Hm! Piękny to chrześcijański uczynek, jeno go sobie waść sowicie własnymi rękoma płacisz.	Jakożbym nie pamiętała? Sercem słuchałam waszej mowy.	Kunigasie, bluźnisz, wywołując złe! Ty przy ognisku świętych dębów nie widzisz nic,	Mam nadzieję, że nie skrzywdzisz portiera Nie poderżniesz mu gardła nożem i nie poślesz zatrutej strzały. Mógłbyś najwyżej zrobić mu kawał.	Nie tutaj chodźcie ze mną.	Nie wiemy.	Nie znam żadnej...	Nie, nie śmiałbyś wobec kobiety uciekać, tak przypuszczam przynajmniej.	Oj Tomaszu, Tomaszu... powały sięgacie głową, a... ot, nie dopowiem, bobyście się snadnie pogniewali.	Proszę powiedzieć hrabiemu że to my raczej prosimy, by pozwolił nam złożyć mu uszanowanie.	Przed domem nie działo się nic nadzwyczajnego.	Rzekłeś... to swoją stronę ogacę, a ty marznij, kiejś wałkoń.	Straciliśmy sprzymierzeńca; wypada nam zmienić plan działania i oprzeć się wyłącznie na własnych siłach Do tej chwili postępowaliśmy za śladem Castillana; teraz, jak sądzę, będzie korzystniej wyprzedzać go.	Tym lepiej, gdyż i mnie się ten zamiar podoba Zresztą naturalną jest rzeczą, że cię to raduje, naturalną i słuszną, a mam nadzieję, że cokolwiek byś przedsięwziął, pozostaniesz zawsze naturalny i rozsądny.	A pozatem jest pan człowiekiem dobrym, uczciwym, zacnym. I bardzo łatwowiernym. Proszę tego nie brać za przyganę. Pańska łatwowierność wypływa z dobroci. Sądzi pan ludzkie pobudki według własnych. I dlatego dokoła widzi pan ludzi szlachetnych, kobiety uczciwe...	Ja nie mam do nich żalu	Niech będzie! Znając dobrze młodych diab... panów w liceum, cieszę się, że to słyszę. Ale co mam powiedzieć panu rektorowi?	Zawstydzasz mnie pan mówmy o czem innem, proszę, jeżeli ci się podoba. A! do licha, toś mi bólu narobił, aż pali mię to ramię.	Nie patrz nawet na niego! Zagarnij tę trzodę czterolatków. Powinni byśmy dziś sporządzić dwieście sztuk. Ale ponieważ ludzie na początku roboty nie mają dość jeszcze wprawy, poprzestaniemy na stu. Bierz się żwawo do dzieła!	Jak największą, przyjaciele i dlatego będę was prosił, abyście ograniczyli swoje wycieczki myśliwskie do okolic Granitowego Pałacu.	O, pan to co innego!	Przypomnijcie legendy stare Bóg staje w niewinności obronie, a ma ona siłę, której rozum nie potrafi ocenić. Ileż takich dziewic, potworom na pastwę rzuconych, niewidzialne ręce aniołów osłoniły...	Rozchorował się po prostu z tęsknoty za córką, która wyruszyła przed dwoma laty w świat i dotąd nie ozwała się ni jednym słowem!	Rozumiem, rozumiem a plebs wciąż twierdzi, że my, arystokracja, zajmujemy się wyłącznie ulepszaniem rasy koni i bydła. Dość spojrzeć na to chłopstwo, by stwierdzić, że i w tej dziedzinie my robimy najwięcej...	Tam go znajdziesz, gdzie będzie. Czasu wojny dziś może być tu, jutro tam. Jeśli trafisz go pod Krakowem, to i lepiej, bo weźmiesz listy i do innych osób, które w tamtych stronach rezydują.	Ty wiesz, Jurku, jak mi przykro stawać przed światem w roli... w roli Feniksa!	Tym się nigdy nic nie stanie, co im kto zrobi.	Posłuchajcie Jeśli za parę dni spotkacie jakiś statek rybacki lub inny, który by płynął w tę stronę, polećcie mnie załodze; zapłacę im dwadzieścia pięć piastrów za odwiezienie mnie do Livorno. Jeżeli nie spotkacie nikogo, wrócicie sami.	Łatwa to rzecz! Choćby go kto i do herbu przypuścił, sejm takową wolę musi potwierdzić, a do tego trzeba i czasu, i protekcji.	Co? dopiero osiem lat? O cztery lata za mało! Cóż z tym począć? A czegożeś się uczyła i z jakich książek?	Wydam się może zarozumiałym, ale doszedłem do odkrycia osoby, obserwując zachowanie jego. Wiem, kto skradł kamienie!	Co do mnie, łaskawa pani,	Deliberowaliśmy długo i na tym stanęło.	Milionerem może, ale pijanym na pewno.	Pański syn jest na dobrej drodze	W rzeczywistości jest trochę inaczej. Zabijają się dla różnych czerwonych i błękitnych kamyczków Pamiętaj, że kiedyś przebywałam w królewskim zwierzyńcu w Udajpurze.	Za bardzo bierzecie do serca, jeszcze się wamawama (gw.)	Co najmniej o dobre ćwierć mili.	Colinie czy wiesz, ile w tym domu jest pokoi?	Dalej, chodź do zamku!	Do Józi.	Do znachora... Ratunku... Oni żyją jeszcze...	Dobrze, ale mam nadzieję, że przyjdziesz jeszcze.	Głupiś! Chodź z nami do Marsylii, no chodźże.	Ja też tak myślę	Na, weź chustkę.	Po co ci zaciągi, skoro masz Tatarów?	Tak, słyszeliśmy o tym przybyciu wojska idąc do pałacu...	Według Laplace’a cały system planetarny formował kiedyś olbrzymią mgławicę, rodzaj subtelnego obłoku, który miał formę okrągłej bułki chleba o średnicy przechodzącej tysiąc dwieście milionów mil. Mgławica ta obracała się około swego środka w ciągu mniej więcej dwustu lat. Zaś od czasu do czasu odrywały się od niej mniejsze obłoczki, z których skutkiem zgęszczenia się powstawały planety: Neptun, Uran, Saturn i tak dalej...	Wierzę, bardzo wierzę, ale pomimo tego, a może dlatego, oni się pobiorą...	Zaraz, powiem wszystko. Niech pan zaczeka. Tęskniłam bardzo. Było mi źle... Tak źle. Nawet... płakałam...	A brat?	A! prawda!... poznaję go teraz. Sądzisz, że i on ciebie poznał?	Ach! Nowięcynowięcy (gw.)	Bogowie ocalą swoich wiernych	Czy pan Kuzyk?	Djabła tam!	Fluch über mich, Jude. Tod für mich, Jude.	Gal koksai maistininkas?! eik į ten	Głupiec, Głupota odpowiada brunet.	Ha! dobrze te dwie rzeczy nieźle chodzą w parze.	I bis?	I o beczkach cosik powiadał	Im większa suma, tym pochlebniej dla ciebie. Uświadamia ci, ile jesteś warta.	Kaip sau išmanai! Ryžkis... Man vistiek!	Można mu wytłumaczyć. Przydałby się Polsce czarodziej.	Mów, a niezaprzątaj czasu!	No, tak...	Ojcze mój!	Tak, trochę po domowemu...	Tak.	Teraz mamy już własnych.	Wartoby tak jeszcze coś tego chlapnąć. Panie bufet, sześć mocnych.	Więc czego tam siedzi?
Naturalnie, że nie może być przyjemnie pomyśleć, że człowiek, choćby obcy, wije się tam, jak wąż, z powodu kilku tysięcy rubli. Ja wiem, o co chodzi. Maszko dał ostateczny termin na jutro, przedtem szukał wszędzie pieniędzy, ale szukał ostrożnie, nie chcąc robić hałasu i przestraszać wierzycieli, a w ostateczności licząc na mnie. Otóż, widzisz, jutro nie zapłaci. Przypuszczam, że za kilka dni znajdzie jeszcze tyle, ile mu potrzeba, ale tymczasem opinia jego akuratności zachwieje się, a w położeniu, w jakiem jest, wszystko może być dla niego zgubą.	Dość, księże Z tobą będę szczera. Niestety, nie mogę nią być już z nikim! Jestem skazana na fałsz: świat wymaga ciągłej komedii, pod grozą hańby każe nam się naginać do swych formułek. Istnieje, księże, dwojakie macierzyństwo. Nie miałam niegdyś podobnych rozróżnień, dziś je rozumiem. Jestem matką tylko w połowie: lepiej byłoby nie być nią zupełnie. Helena nie jest jego! Och, nie drżyj, księże. Saint-Lange to otchłań, w której utonęło wiele fałszywych uczuć, skąd błysły posępne światła, gdzie zwaliły się wątłe gmachy praw przeciwnych naturze. Mam dziecko, to wystarcza; jestem matką, tak chce prawo. Ale ty księże, który masz duszę tak delikatną, tak tkliwą, zrozumiesz może krzyk biednej kobiety, która nie dopuściła do swego serca żadnego kłamanego uczucia. Bóg mnie osądzi, ale nie wierzę, bym uchybiła jego prawu, ulegając porywom, które on włożył w mą duszę; i oto co znalazłam. Czyż dziecko nie jest obrazem dwojga istot, owocem dobrowolnie zespolonych uczuć? Jeśli nie łączy się ze wszystkimi fibrami ciała jak ze wszystkimi wzruszeniami serca, jeśli nie przypomina rozkosznej miłości, miejsca i czasu, gdzie dwie istoty były szczęśliwe, i ich mowy pełnej ludzkich harmonii, i ich tkliwych myśli, dziecko jest tworem chybionym. Musi ono być dla nich uroczą miniaturą, w której odnajdują poemat podwójnego tajemnego życia; musi być dla nich źródłem płodnych wzruszeń; przeszłością i przyszłością zarazem. Biedna Helenka jest dzieckiem swego ojca: dzieckiem obowiązku i przypadku. Budzi we mnie jedynie instynkt kobiety; prawo, które nam każe nieodparcie opiekować się istotą poczętą w naszym łonie. Jestem, biorąc społecznie, bez zarzutu. Czyż nie poświęciłam jej swego życia i szczęścia? Jej krzyk wstrząsa mnie do samych wnętrzności; gdyby wpadła w wodę, rzuciłabym się, aby ją ratować. Ale ona nie żyje w mym sercu. Ach, miłość kazała mi marzyć o macierzyństwie większym, pełniejszym. We śnie, który się rozwiał, pieściłam dziecię poczęte w moich pragnieniach, nim poczęło się w łonie; słowem, rozkoszny kwiat, zrodzony w duszy, nim ujrzał światło dzienne. Jestem dla Heleny tym, czym w naturalnym porządku matka winna być dla swego potomstwa. Kiedy mnie już nie będzie potrzebowała, wszystko się skończy: z ustaniem przyczyny ustaną i skutki. Jeśli kobieta posiada cudowny przywilej rozciągnięcia swego macierzyństwa na całe życie dziecka, czyż nie promieniowaniu jej moralnego poczęcia należy przypisać ową boską trwałość? Kiedy dusza matki nie była pierwszą powłoką dziecka, wówczas macierzyństwo kończy się w jej sercu, tak jak się kończy u zwierząt. To jest prawda, czuję to; w miarę jak moja biedna mała rośnie, serce moje się kurczy. Ofiary, jakie dla niej poniosłam, oddaliły mnie już od niej, gdy dla innego dziecka serce moje byłoby, czuję to, niewyczerpane; dla tego innego nic nie byłoby ofiarą, wszystko byłoby rozkoszą. Tutaj, księże, rozsądek, religia, wszystko jest we mnie bezsilne przeciw mym uczuciom. Czy nie ma racji, że chce umrzeć kobieta, która nie jest ani matką, ani żoną i która, na swe nieszczęście, pojęła miłość w jej nieskończonej piękności, macierzyństwo w jego bezkresnym szczęściu? Co ją czeka? Ja ci powiem, księże, co ona czuje. Sto razy w ciągu dnia, sto razy w ciągu nocy dreszcz wstrząsa mą głowę, me serce i ciało, kiedy zbyt słabo zwalczane wspomnienie przynosi mi obrazy szczęścia, które wyobrażam sobie większym niż jest. Od tych okrutnych mar bledną moje uczucia; powiadam sobie: „Czym byłoby moje życie, gdyby...”.	Niewątpliwie! Piszę do nich co tydzień i opowiadam im wszystko o swoich tutejszych młodzieńcach. Jestem pewna, że ich to bawi. Ale istotnie, tego, który mi się najwięcej podoba, nie mogę zdobyć. Gilbert Blythe nie zwraca na mnie uwagi, co najwyżej patrzy na mnie jak na małego, ładnego kotka, którego chciałby pogłaskać. Powód tego znam aż nadto dobrze. Winna ci jestem zazdrość, Królowo Anno. Doprawdy, powinnam cię nienawidzieć, a tymczasem kocham cię szalenie i czuję się nieszczęśliwa, gdy cię nie mogę co dzień widzieć. Jesteś tak różna od wszystkich innych dziewcząt, które kiedykolwiek znałam. Gdy spoglądasz na mnie, czuję, jakim jestem niepozornym, małym, swawolnym zwierzątkiem, i pragnę się stać mądrzejsza i silniejsza. I skłania mnie to do dobrych postanowień. Ale pierwszy ładny chłopiec, który staje na mojej drodze, wybija mi te wszystkie postanowienia z głowy. Czyż życie akademickie nie jest wspaniałe? I pomyśleć, że pierwszego dnia nienawidziłam go! Ale gdyby nie to, nigdy bym nie zawarła z tobą znajomości. Aniu, mów mi, proszę cię, często, że mnie lubisz trochę. Tak pragnę to słyszeć!	Jakoś to idzie, proszę pani ale nie trzeba by wiele takich wsypek jak wczorajsza, aby się zgubić w opinii patrona. Patron nie rozumie, aby coś mogło się nie udać. Jako pierwszą sprawę każe synowi pani przynaglić ekspedycję wyroku w sprawie spadkowej, gdzie dwaj wielcy panowie, dwaj bracia, procesują się z sobą, i Oskar dał się wykiwać... Patron był wściekły. Zaledwie mogłem naprawić to głupstwo, udając się o szóstej rano do pisarza, od którego uzyskałem, że będę miał wyrok na jutro o wpół do ósmej.	Teraz ten ogród jest mój. Ja go też kocham. Co dzień tu przychodzić będę Ale to ma pozostać tajemnicą. Rozkazuję, by nikt nie wiedział, że tutaj przychodzimy. Dick i moja kuzynka pracowali tu i ożywili go. Czasami poślę po was, byście nam pomogli, ale musicie koniecznie przyjść tak, by was nikt nie widział.	Trzeba mu liczyć za dobre, że go nam nie ukrywał jeszcze jest szczery; ale obawiam się, aby w przyszłości nie zaczął się nas lękać.	Juści pewno, że tłumy tam senatorów będą wedle króla miłościwego; sławetna rada miasta, jego wielmożność pan burmistrz i kupców najprzedniejszych i mieszczanówmieszczanów na własny koszt. ołtarz fundowało. Będzie i biskupów kilku, i księży co niemiara... Ale nie troskajcie się, tatusiu, źle by było, gdybym ja swoich rodzicieli nie mógł wpuścić do kościoła! Ady pięć aniołów te moje ręce wyrzeźbiły i proroków trzech, i świętego Wojciecha. A filarków, kroksztynówkroksztyn	Jeśli żaden z członków rodziny mojej nie rozumie potrzeby traktowania tej pożyczki... zdaje mi się, że istnieje prawne wyrażenie ściślej określające to, co właśnie mam na myśli?...	Jak to, pani alboż pani nie popiera Czapli?	To jest naturalne nie wychowywałem się przecież w chałupie, ani nad rynsztokiem.	Nie. Kiedy zacząłem, muszę ci powiedzieć wszystko, zwłaszcza, że twojej pomocy potrzebuję. Widzisz... między nami nie jest zupełnie tak dobrze jak ludzie sądzą. W szczegóły nie będę się wdawał. Wiele się rwie, a ja nie mogę dopuścić do ostatecznego rozdarcia, bo... bo... ta kobieta nie jest mi obojętna... Ja ją muszę zatrzymać przy sobie, rozumiesz mnie? Nie tylko fizycznie, ale i duchowo. Gdybym teraz wystąpił stanowczo i oparł się, ona by mi tego nigdy nie darowała.	Słyszałem raz, kiedy mnie pani nie widziała.	Wiem, że mnie kochasz na podziw... Nigdy nie żądałaś ode mnie darów ani opiekowałaś się takimi, którzy nie wahają się szukać kariery nawet pod łóżkami kochanek książęcych. Jesteś łagodniejsza od jagnięcia i cicha jak noc nad Nilem; pocałunki twoje są jak wonności z kraju Punt, a uścisk twój słodki jak sen strudzonego. Nie mam miary na twoją piękność ani słów na zalety. Jesteś dziwowiskiem między kobietami, których wargi są pełne niepokoju, a miłość kosztuje drogo. Lecz przy całej doskonałości swojej, w czym ty możesz ulżyć mym troskom? Czy sprawisz, aby jego świątobliwość zrobił wielką wyprawę na Wschód, a mnie mianował wodzem? Czy dasz mi choć aby korpus Menfi, o który prosiłem, albo uczynisz mnie w imieniu faraona rządcą nad Dolnym Egiptem? A czy sprawisz, aby wszyscy poddani jego świątobliwości myśleli i czuli jak ja, jego najwierniejszy?...	Interesy mego ojca nic mnie nie obchodzą. Wdzięczny jestem panu za starania, jakie pan raczył podjąć, ale nie będę z nich korzystał. Nie po to zebrałem w pocie czoła blisko dwa miliony, aby je pakować do kieszeni wierzycielom ojca.	Ale Dorota łatwowierną nie jest	Nie, to jest chwila żeby jeść	Człowiek umiera ciągle, umiera, choć nie wie. Lepiej jest umierać, wiedząc. Tworzyć samemu swój obraz taki, jaki będzie. Tworzyć to, co zostanie z nas: groźna, żelazna legenda mocy i zniszczenia.	Nie! Zawdzięczamy to Turkowi. Turkey jest Wielki Człowiek! Turkey, wiesz ty, kochanie, że do rozpaczy doprowadzasz Kopycińsia?	Bo myśleli przez chwilę, że tędy pójdą, ale na pewno się rozmyślili. Będą woleli pójść traktem przez Wilsk albo może szosą na Czerniachów.	I już nigdy się nie rozłączymy, prawda?	Pacierz pomaga, ale i zamawianie nie zaszkodzi, wiadomo!	Sam się nie rozporządza: dyć i kasjer pilnuje, i pisarz, i urząd...	Ale gdzież jest, doktorze Gerwidzie? Czy tu mieszka u ciebie? Ach, jakże pragnę zapoznać się z nią...	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Do śmierci Gdybyś uciekła, pogonię za tobą. Wiem, że ty jedna możesz mnie pielęgnować... tylko... nie sprzeciwiaj mi się.	Jakoże mi Jurandowe kości przedawać? Tak ci to mu się mam wypłacić za one dobrodziejstwa, którymi mię obsypał?	To mi jest Schwam-drüberSchwam-drüber (niem. Schwamm drüber) mówił prawie spokojnie, tylko usta mu drgały nerwowo, a niebieskie oczy pociemniały nagle.	W dniu, w którym tę panią oddaliłam od siebie zginęła mi lalka. Myślałam, że umrę z żalu, i zaraz na nią powzięłam podejrzenie... Miałam dobre przeczucie, gdyż w kilka dni później przyjaciel mój, pan Maruszewicz, zobaczył z okna, że ta pani (która mieszka vis a vis niego) ma u siebie moją lalkę i dla niepoznaki przebiera ją w inną suknię.	Podoba mi się. Mimo wszystkich głupstw, jakie mówiła, ma w sobie coś miłego. Zdaje mi się, jak sama mówi, że nie jest nawet w połowie tak płytka, jak się wydaje. Jest słodkim dzieckiem, które chciałoby się całować, i wątpię, czy się pod tym względem kiedykolwiek zestarzeje.	...Który jednak nie uczyni wam nic złego, jeżeli uczcicie dobre Mzimu!	A że też jej państwo nie zatrzymają!	Czy nie lepiej byłoby natychmiast uwięzić Herhora i Mefresa?	I czytać nie będę. Z czytanego i z pisanego nie ma nic dobrego.	I widzi pani, wydarto...	Myślałem, że pan już wcale nie przyjdzie.	Nie jego pierwszego!	Nie ma go.	Nie tyś moim sędzią...	Nie wiadomo. Tajemnica dworu...	Nie wiem, dlaczego...	Nie, nie dawaliśmy! Przysięgam Bogu, żeśmy nie dawali!	Nie.	Tak! Właśnie! Będziemy mieli nudnego starucha, który będzie za nami łaził wszędzie i nic już nie będzie wolno robić, nic... nic!	Wszystko, bo Hüberman powiedział, że tutaj u was nic nie dostanie porządnego.	Wiem, żeś chłop i roztropny, i mocny, ale potrafiszże ty ustrzec jej od jakiej krzywdy albo przygody? Bo to w drodze łatwiełatwie	Do stu zdechłych wielorybów! Czy mnie się zdaje, czy to znajomy nosowy świergot?	Płomień gazu, który zapomniałem zgasić i który pali się obecnie na mój koszt. Obliczyłem, że w ciągu dwudziestu czterech godzin wypali się gazu za dwa szylingi, co przewyższa o sześć pensów moją pensję. Pojmuje więc pan, że im dłużej przeciągnie się podróż, tym...	Gdybym była pewna, że to jest osoba zupełnie dobrego towarzystwa...	Ja go ani sądzić nie chcę, ni widzieć, ni słyszeć o nim!	Może i mają rację! Ostatecznie, gdyby Europa miała wojować przy pomocy oręża nirwidialnego, to zapewnie świat zmieniłaby w pustynię.	Thanks Tatuś już dawno odszedł, jak to się mówi...?	To znam. Ojciec, skarbnik zakroczymski, ożenił się z Mężykówną, herbu Wadwicz, Litwinką; czyś z niej urodzony?	Tylko rzeczy świętych warto dotykać, Dorianie Dlaczego jednak się gniewasz? Spodziewam się, że pewnego dnia będzie twoja. Gdy kochamy, zaczynamy najpierw łudzić siebie, aby skończyć łudzeniem drugich. Właśnie to nazywa świat romansem. W każdym razie, przypuszczam, że ją znasz?	Och! po cóż opuściłem moje cnotliwe poddasze? Świat oglądany od strony kulis jest bardzo plugawy!	Młodzieńcze jeżeli będę mógł raz jeszcze powtórzyć to, co dziś słyszałeś, przyrzekam, że ci to powiem.	No to trafił pan znakomicie. Proszę sobie spać, drogi hrabio, Operę wynaleziono właśnie po to...	To już chyba kiedy indziej, bo dzisiaj i to zaraz odjechać muszę.	Ale jak trzeba pisać takie podanie do ministra?	Dobrze, synku! Od dziś zaczniemy składać na rower. Kiedy uskładasz połowę, tatko dołoży resztę i kupimy rower jak Tadzikowi. A tymczasem urośniesz.	Drogi panie Pastrini! Jak pan sądzi, czy hrabia jest u siebie?	Grzeszny jestem; ciekawość mnie bierze, co to tam tak głupiego miałeś powiedzieć Słucham waści.	Mosanie Jędrzeju, rzekł wreszcie zniecierpliwiony z cicha do sąsiada o strzemię, który zawinięty w wilczurę zębami kłapał, coraz to wypuszczając nogi ze strzemion i w futrze je podjąwszy zagrzewając	A może w domu u rodziców...	Amis! Amis! piesku mój Franek! śniegu prędzej, okłady mu zrobić!	Cóż to pan odkrył?	Pański wywód jest świętokradztwem	Skądże! Zapłacę im na miejscu. Dałem narazie pieniądze tylko na paszporty, wizy i na bilety okrętowe.	„Pamiętaj że urodziła cię i na wszystkie sposoby karmiła...”	A wy, panie, byliście przy tym? Jakoże was zowią, bom zapomniał?	Chodźmy do koni!	Czy zbrodniarz mógł być spłoszony przez kogoś?	Daj Boże do śmierci.	Jeśli tedy ładne mam oczy zostanę i będę zawsze patrzeć, jak piszesz. Naprawdę więc uważasz moje oczy za ładne?	Okłamałeś nas zatem? Zrobiłeś sobie igraszkę z trybunału sprawiedliwości!	A dokąd wielmożny pan teraz dąży?	A jakże zdrowie waszmościne?	Albo za kulisami...	Ależ ja postępuję z nimi tylko tak, jak chciałabym, aby ludzie postępowali ze mną.	Ant kitokių aš negaliu tikti, nes negaliu girdėti apkalbant kunigą.	Bębny walą...	Co najmniej rok.	Co panu?	Co?...	Gdzie sobie oswoił?	Głupiś!	Me... melduję... jako gość je... jedzie.	O, właśnie	Pan, mój mistrzu, jesteś arystokrata i indywidualista.	Proszę! Proszę mówić! Zaraz!	Ruszaj tam, skąd przyszedłeś.	Słusznie.	Tak? Myślałem, że łączy was jakiś wspólny interes.	Umarła więc?...	Uważam. Cóż myślisz robić dalej?	W imię Ojca i Syna... A po co by tu jezuita przychodził?	W nim oni mnie tam znają.	W takim razie zostaw nas.	Więc co?...	Z drzewa?	Żadnéj
Bo z twarzy dobrze starszy był od tatusia, a na wysokość... niczem ty, alibo ja. No, nie chcę zmyślać, może krzynę wyższy. Tatuś bez pół się zginali, jak gadali do onego. Odziany był ten człek w kożuch dostatni i barankową czapę. Jak se dziś rozważam, to przecie musiał być sen; bo powiedzcież sami: człeczyna niepozorny, w kożuchu, ot, może nawet nie wolny kmieć, ino jaki łazęga, a gdy się żegnał i miał odchodzić, oboje rodziciele do nóg mu padli, a po kolanach całowali. Matusi to tak łzy ciekły z oczu, jak woda. Nie, nie, to nie mogło być co inszego, tylko sen.	Tak wy by taki targ ze mną uczynili: ty, Kozacze, duszę oddaj, a my tobie szablą! O, nie doczekacie! A co to wy myśleli, że u mnie szabla kozacka nie ze stali, że już nade mną jak krucy nad ścierwem kraczecie? A czemu to mnie ginąć, nie wam? Wam trzeba mojej krwi, a mnie waszej! Zobaczymy, kto czyjej dostanie!	Dobrze by panience zrobiło trochę się przegłodzić, już ja wiem Cierpliwości mi braknie, jak tak kto siedzi i tylko się gapi na chleb i mięso, a nie je. Mój Boże! żeby tak naszym dzieciakom dać to wszystko, co tu jest na stole, byłaby ci uciecha, oj, była!	Tak jest... i przybywa jej albo ubywa, wedle woli; może też być ciepła albo zgoła zimna, bo tam są rury z kuraskami, taką i owaką niosące. Pokręcisz waćpanna kuraskiem, aż tu się leje, że i pływać można w komnacie jako w jeziorze... Żaden król nie ma takiego zamku jak nasz pan miłościwy, to wiadoma rzecz, i posłowie zagraniczni toż samo powiadają; żaden też nad tak zacnym narodem nie panuje, bo choć są różne grzeczne nacje na świecie, przecie Bóg naszą szczególnie w miłosierdziu swoim przyozdobił.	Ale gdzie tam! Konopka sam chce jechać z nami, ona nie chce. Niechże sobie siedzi. Więc słuchajże. Kiedyś tak dobry, że się ofiarujesz jechać z nami, to jedź. My dziś wyjeżdżamy na noc do Koszyc, do Konopki, gdzie on już dziś rano wyjechał, aby nam nocleg przyrządzić, jutro bowiem zawczasu chcemy być w Krakowie i zapewne cały dzień tam zabawimy; więc ty jedź z nami do Tarnowa, stamtąd sobie wyszlij kogo do domu, abyś jakoś na ten czas gospodarstwem zarządził i przez to straty jakiejś nie cierpiał, a potem nas dopędzisz gdziekolwiek na drodze albo i w samym Krakowie.	A jak ona mnie obełguje, żeby pani wiedziała! W Lublinie to przychodził do nas jakiś pan Kulasiewicz; nazywałam go „Kulasem”, bo mi nawet cukierków nie przynosił. Wytłukła mnie za to i powiedziała, że to mój tatko... Ha! ha! ha! znam ja takich tatków... Tam był Kulas, w Łodzi Kamiński, a teraz mam ich dwóch... Chowa się z nimi... Ona myśli, że ja jej zazdroszczę; miałabym też kogo! Takich gołych fatygantów, to nie brak nigdy...	Występują z „pretensją”, czyż nie wiecie? Im się to, naturalnie, nie uda: kto wierzy katorżnikom? Zaczną poszukiwać podżegaczy i jeżeli my tam będziemy, na nas pierwszych, rozumie się, zwalą winę buntu. Przypomnijcie tylko sobie, za cośmy tu się dostali. Ich tylko oćwiczą, a nas pod sąd. Major nas wszystkich nienawidzi i chciałby w łyżce wody utopić. My mu posłużymy do usprawiedliwienia się.	Czy ja wiem?... Kiedy Stefek umizga się do innych kobiet, Helena nie ukrywa zazdrości; ale kiedy wróci do niej, traktuje go chłodno. Może go i kocha... Stefka można kochać, o można!...	Zawołaj sobie Chilona. Nie mam dziś żadnej ochoty do filozofowania. Na Herkulesa! Nie ja stworzyłem te czasy i nie ja za nie odpowiadam. Mówmy o Ancjum. Wiedz, że czeka cię tam wielkie niebezpieczeństwo i że lepiej by może było dla ciebie zmierzyć się z tym Ursusem, który zdławił Krotona, niż tam jechać, a jednak nie możesz nie jechać.	Tak, wiem Sprawiedliwość ludzka nie jest najlepszą pocieszycielką; może odpłacić, przelewając tylko krew za krew, i to wszystko. Ale nie można od niej wymagać więcej nad to, co może.	Ale to niemożliwe żeby nie mieli przy sobie ani hubki, ani zapałek!	Całą duszą jest moja, to jest, była przynajmniej dotąd i pewnie zostanie, jeżeli jej nie przekabacą.	Voyons, a to nowa rzecz! Już po panu nie spodziewałem się takiej antytezy.	Ja nie chcę! Ja bogaty jestem i zgodę ze wszystkimi trzymam, to prawda, ale ja tobie coś powiem, Meir.	Ach nie wszystko będzie tam miłe dla biednego chłopca, ale przyszłość jego wymaga koniecznie tej podróży.	Tak chmury te są straszliwym nieszczęściem dla okolic, na które spadają. Daj Boże, abyśmy od nich nie doznali ciężkiej klęski.	Teraz to jeszcze świetnie wyglądam. Ale żeby mnie pan Janek widział koło Wielkanocy, to jestem jak cień... Człowiekowi biednemu trudno się dostać do nieba. Człowiek biedny to i zaklnie, i Pana Boga obrazi, jak mu się nie powiedzie. A bogaty co ma kląć, jak mu wszystko idzie po myśli? A przecież człowiek jak się naorze i naflażynaflażyć (daw.)	To nic: może pan Jan ze mną spać... I jak pan nie ma pieniędzy, to można wziąć na wypłat, po pół rubla na tydzień.	Tak, przyznaję, że przez jakiś czas sprawiało mi to przyjemność ale już mnie to nie bawi.	Dziad mojego pana, co to wojował u Grobu Świętego. Jeżdżąc po świecie, dużo się nauczył. Żył w serdecznej przyjaźni z ówczesnym panem Iłży; czy pokój, czy wojna zawsze z sobą trzymali, a dla wspólnego bezpieczeństwa wybudowali to potajemne przejście.	To dobrze! Takich ludzi mi potrzeba... i takich jak ty na wszystko gotowych... Ciągle to powtarzam, że na nikogo więcej niż na ciebie nie liczę.	A jeżeli nie chce lub nie będzie mógł?	Nie kłam! ja przecież nie byłam pijana i dobrze pamiętam, kto stłukł.	Zapewne nigdy nie mówił o tym wyraźnie. Zdaje mi się, że nie słyszałeś nigdy nawet jej imienia.	A nie boisz się?	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Ale Albert ma szczęście, że nie jest żołnierzem.	Jakto? I nie interesujesz się tem?	Nawet gdybyś chciał, to nie dostaniesz	Nie znoszę tego tłoku usiądziemy tu. Ten pokój robi na mnie bardzo przykre wrażenie i dlatego bardzo go lubię. Uważam, że przykre wrażenia zaostrzają w nas te funkcje intelektu, które nazywam wtórnymi.	Nie juści czarownikami jesteście? Na co te znaki czynicie i dlaczego?	Mylisz się pan pod tym względem najfatalniej geniusze żyją w tradycji, jakby były prawdziwymi osobami, żyją nieśmiertelnie w poezji ludu. Widzi je oko mieszkańca, jak ślizgają się lekkim krokiem po wybrzeżach Szkocji, jak przemierzają ruiny, jak unoszą się tarczą nad ogniskami rodzin swego kraju, ale widok ten dostępny jest tylko dla wtajemniczonych, tak samo jak zielony promień nie jest dostępny dla profanów.	A mnie, że wesołym być nie umiem.	Bo i sama kulasów nie żałuję!	Czemużeście przed chwilą przy rozesłaniu nie pytali? Barkę rozerwij, oto i zadana robota.	Nie mieszkał tutaj, siedzi gdzieś w Litwie, przyjechał tylko do ojca,	Ojciec nie chce cię wpuścić.	Słowo daję jeżeli tak, to gotów jestem jutro rozpocząć kolekcyą korków od butelek.	A ja przecie młodszy od tatki i mnie to prędzej uchodzi	Daj pokój obuszkowi A cóżeś to porabiał na książęcym dworze?	Ach tak. To mi w zupełności wystarczy. Widzi pan hrabia, ja...	Hm, obłąkany A na czym to szaleństwo polegało?	O, ale ja ani myślę wyjeżdżać czy pan przypuszcza, że mogłabym w takiej chwili opuścić wujenkę?	Trzeba będzie to sprawdzić, trzeba. W każdym razie sytuacja się zmieniła. Panie sierżancie, jeden z pańskich ludzi będzie towarzyszył temu panu.	Błagam waszą książęcą mość! Za tego człowieka ja...	No, poszło o tego brygadzistę Dominiaka. Wydaliłem go. Bałwan, pozwala sobie na bezczelne wyzwiska pod moim adresem i jeszcze innych podjudza. Ile razy przechodzę przez narzędziownie, zawsze jakieś...	Tak, panie i mam nadzieję, iż pan mi przebaczy, że go trudzę, gdy się dowiesz, o co tu chodzi.	Nie udawaj naiwnej, figlarko! Znam, znam twoje sztuki! Do jakiego hrabiego! Dobra sobie!	Co ty mówisz? To nieprawda! Skądże ty to wiesz? Kto ci to powiedział?	Co znaczy to Rishti?	Hańba! To mój sługa	Oho, cóż to za halabardnicy znowu?	Potrafię wymusić... Myśl, odskrobana spod obywatelskiej lawy frazesów, spod pedregalepedregale pot. nazwa Quararibea funebris, rosnącego w Meksyku drzewa, którego suszonych kwiatów używa się jako ostrej przyprawy do tradycyjnego napoju czekoladowo-kukurydzianego., a wyczuloną jak noworodka z galaretki ciało... dziejową rolę.	Zresztą słuszność masz, że się obawiasz. Dałby ci ojciec za te kradzieże!	A ludzki też to człek?	Chwała Panu Bogu! To już niedługo, braciszku, powitamy was kosmatą rękąwitać kosmatą ręką (daw.)	Czy pozwoli pani, że przyjdę jutro odprowadzić panią na dworzec?	I obiecujesz mi, że będziesz ściśle stosowała się do moich dyrektyw?	Jadwiga Szyszkówna... sąsiadka... na tym samym dziedzińcu...	Ponieważ mówiliśmy o mnie, musiałam wziąć to do siebie.	Przecie gdyby dziś potrzeba było, dodał tajemniczo Presler, jeszczeby się z karabinem i bagnetem dało rady.	Przeciwnie, dowodził bowiem, że pierwszy raz w życiu bawił się tak dobrze.	Są dwie Zostawiam pani pięć tysięcy rubli do połowy lipca i... mogę dostarczyć jeszcze cztery tysiące rubli, ale...	To jest mundur Pęczkowskiego z czwartego pułku piechoty. Zamordowany w Consuegra, a tamto, bracie, mundur Czyńskiego, porucznika z dziewiątego pułku. Ksiądz go w Herencia zdradą zabił.	To można.	Zapewne, zwłaszcza jeżeli postąpisz według wskazówek, które otrzymasz ode mnie.	Zdrajco! przed sądem odpowiesz za swe uczynki!... Żmijo!... Mam jeszcze syna...	A królowe co robią?	Bez smaku...	Co też pan mówi!	Dobrze, mój przyjacielu. A wiesz ty, który pokoik zajmuje pan Harry Drake?	Jak żywy.	Po co mamy woma sprzedawać tanio, kiedy nam dziś, jutro zapłacą lepiej.	A dosyć, może pan mnie przedstawi?	Anusia Borzobohata!!!	Bardzo pięknie, młodzieńcze.	Ciągnij! Winduj! Ruszyć go, ludzie! Hisuj! krzyknął.	Czy służyłeś pan w armii uzurpatora?	Daj mi pan spokój!	Gdzie?	Grać	I jest was czwórka?	I zdał sobie sprawę?	Jaguary	Kiedyż pan nas zawiezie do Głębowicz? Mamy już dawno obiecane.	Któżeś ty jest, jasnowłosa?	List	Miss Daisy była osobą płatną.	Pludraki ścierwie!	Przeważnie!	Szalupa gotowa?	Tak, mieszkał tutaj.	Twój dom, ztąd o trzy kroki	Ubiera go tylko w białe kołnierzyki. Czy z niego dziewczynka?	Więc będę jeszcze zwięźlejszym	Wszystkich, których zwykle przyjmuje	Wszystko mi jedno	Z jakim?	Zapewne Ich Wielmożności palą papierosy, proszę Waszej Królewskiej Mości	Zarób sobie...
Szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Paryżu nie jest to samo, co szczęście człowieka dwudziestosześcioletniego w Blois Ci, co na tej zasadzie piorunują na niestałość zasad, to szalbierze lub ignoranci. Nowoczesna medycyna, której najpiękniejszym tytułem chwały jest, iż od roku 1799 do 1837 przeszła z fazy przypuszczeń w fazę wiedzy pozytywnej, a to dzięki zdobyczom paryskiej szkoły analitycznej, wykazała, że w pewnym okresie człowiek odnawia się całkowicie...	A, mój panie, kiedy to już nie może być inaczej i rycerz błędny, co by sobie inaczej postąpił, na śmiech by się tylko naraził, jest to zwyczaj odwieczny i uświęcony; rycerz błędny, walcząc nawet wobec damy swojej, powinien zwracać miłośnie wzrok ku niej, jak gdyby błagając, żeby mu była przychylną i w niebezpieczeństwie pomocą. Chociaż nikt nie widzi i nie słyszy, powinien on zawsze kilku przynajmniej słowami, z głębi serca idącymi, polecić się jej łasce; historia daje nam nieskończoną ilość podobnych przykładów. Ale za tym wcale nie idzie, aby rycerz błędny nie mógł się i Bogu polecić, na wszystko jest czas; w chwili boju nawet może to uczynić.	Tańczą nasze kobiety i dziewczęta same ze sobą, na chwałę Panu, nie zaś po to, aby w męskich sercach zasiewać ogniste ziarna pożądliwości. A śpiewamy... Zaczekaj, panie mój, ja ci zaśpiewam.	Aha! ja i oddychać bałam się, nietylko co!	O! Niegodziwcze! Jak możesz!... Ale co tam mówić o tym, znasz mą słabość, więc jej nadużywasz. Aby się raz na zawsze pozbyć twych odwiedzin, zmuszona będę chyba pozostawić cię własnej doli, którąś sobie zgotował.	Takeś mnie zagadł, że niczego nie mogę ci odmówić. Pójdą wszyscy do Birż. Niechże tam odpokutują u Szwedów za winy, a potem, gdy się to stanie, coś rzekł, żądaj nowej dla nich łaski.	Takiej, jak my, nie mają, ale mają swoje złodziejskie sposoby. A na to co poradzi największa siła?	To prawda!... Że też mi wcześniej nie przyszła podobna myśl... A propos zarobku, czy nie wskazałbyś mi pan sposobu szybkiego zbogacenia się? Potrzebuję na gwałt stu tysięcy rubli w ciągu roku...	To się pani dowie!	W Wersalu byłem dwa razy tym właśnie tramwajem, który wydał mi się bardzo dogodny. Idzie wprawdzie wolno, pewnie dwa razy wolniej niż wagon kolejowy, ale za to daje możność obserwowania okolicy i Sekwany.	Na Herkulesa! Niech się wyrywa, jak mu się podoba, ale nie razem z nią i nie w dwa lub trzy dni po niej, bo poszliby za nim i odkryli jej schronienie. Na Herkulesa! Czy chcecie zgubić siebie i ją? Zakazuję wam wspominać mu o Corioli albo umywam ręce.	Czy to przyjęcie dla robotników nie mogłoby się odbyć skromniej?	Ciekawamciekawam czy mogą być odpowiedziała Ania, rozglądając się dokoła rozmiłowanym, zachwycanym wzrokiem ludzi, dla których dom jest zawsze najpiękniejszym miejscem w świecie, bez względu na to, jakie czarowne kraje mogą się jeszcze znajdować pod obcymi gwiazdami.	Wstydź się, ciocia! Wiosna radosna nadchodzi, cała przyroda budzi się, że tak powiem, słoneczko, fiołki, a ciocia wieczne swoje z tymi procentami. To nieładnie!	Będę, jak dziś, używała świata!... Cóż to, jestem tak brzydka czy głupia, ażeby zabijać się robotą?...	Pan myśli pewnie, że mnie ogarniało szaleństwo I to jest zrozumiałe, jeśli pan pamięta, że zgubiłem czapkę. Nad moją gołą głową słońce odbyło całą swą drogę ze wschodu na zachód, ale widać tego dnia nic mi nie mogło zaszkodzić. Nawet słońce nie mogło zrobić ze mnie szaleńca... I zabić mnie także nie mogło... Tylko ja sam mogłem to zrobić.	Ja, oszczepnik z rzemiosła, miałbym się bać rekinów! Moją rzeczą jest drwić z nich sobie!	Jak zwykle na święta. Szczególniej róże w tym roku udały się.	Matysku takiś wykrętniczek, że gadać szkoda do ciebie. Ja do ostatniej nędzy przyszedł, serce mi się pada od żałości, a ty sobie jeno śmieszki stroisz!	Czy Dick zna się na nich?	Pamiętaj, że do stanu księżego zostałem zmuszony przez rodzinę i nie żałuję tego. Cześć za to mojej nieboszczce matce A teraz dosyć! Mówisz, że jesteś samotna, ja nie będę dla przekonania ciebie o słuszności moich metod odsamotnienia używał słów niegodnych twego rozumu, łagodnych powiedzeń o miłości i poświęceniu...	To dobrze Lucy, dobrze, ale widzisz, trzeba się zastanowić nad naszym położeniem, nie może ono trwać ciągle.	Ej! Śmieję się ja z tego, panie bracie; nie zjadł mnie diabeł ziemski, nie zje mnie i podziemny!	Tak! Śliczny majątek, ale się wszystko rozłazi, bo gospodarstwo prowadzi się prawie po literacku, corocznie przystosowują nowe systemy gospodarowania, a przytem, jak żyją z sobą!	Nie pytam teraz o historję waszą, rzekł wychodząc z zadumy: widzę żałobę, jest więc smutna, dowiem się jej później.	Przykrą przede wszystkim dla mnie, drogi panie. Tak, przykrzejszą dla mnie niż dla pana, bo liczyłem na zaszczyt połączenia mojego z pańskim domem, a poza tym zerwane zaręczyny są zawsze większą szkodą dla narzeczonej niż dla narzeczonego.	Coś ta Jurand inaczej w Krakowie gadał, ale teraz myślę, że się nie przeciwi	Nie kończ pan głupstwa. Zjadać tylko masło z chleba, a potem marzyć przy suchym chlebie, że się było jednak dosyć naiwnym!	Jakże ty nic znasz jeszcze życia. Ale kocham cię za to, za to właśnie!	A tak jest i to najświętsza prawda	Czegóz waszmość się śmiejesz?	Jeżeliś widziała, to czego pytasz? Łżesz, waltornio!	Tak, mój brat widział go w „la Paix” zdaje się nawet, że miał za luźny frak, nieszczególnie skrojony.	Tylko że nasza droga porusza się w tej chwili w przeciwną stronę, niż potrzebujemy, bo zaczyna się przypływ.	Zaciekłość partyjna! W XIX wieku nie ma już prawdziwych namiętności; dlatego Francuzi się tak nudzą. Praktykują największe okrucieństwa, ale bez okrucieństwa.	Żal cię tu samą zostawiać żal odjeżdżać, ale mus. Lżej by było, żeby ty się uśmiechnęła, żeby krzyżyk ze szczerego serca dała. Co ja mam uczynić, żeby cię przejednać?	Tak twierdził mały Tumai Na dowód tego szedł do Kala Naga, wymyślał mu od opasłych wieprzów i kazał raz po raz podnosić na przemian nogi.	Ale po co?	Nie rozumiem pana	Dalibóg jeżeli wycisnę z interesu z Moulineaux pięćdziesiąt tysięcy franków, bo hrabia da mi pewno dziesięć tysięcy, osiądziemy sobie w Isle-Adam w willi Nogent. Ta willa to jest zachwycająca siedziba, zbudowana niegdyś przez księcia de Conti dla pewnej damy: pomyślano o wszelkich wygodach.	Do pana Mraczewskiego nie mam żadnej pretensji, nawet tej, ażeby do mnie wracał.	Nam dziewki nie trzeba Jest wreszcie Magda, a i ta niewiele co robi.	Nie możesz Tak i ja nie mogłem zmiarkować całej pychy i zuchwalstwa Jaremy! Zalizali (starop.)	I ja proszę! I ja! I ja! I ja!	Ino prawdę! Bo cię zesiekę na młóto.	Ja i Żnin daliśmy brawo Otockiemu, ale Barski musi być wściekły.	Jestem gotów na wszystko	Niema co mówić, dobre miejsce dla skończenia edukacji	Od czasu kiedyście, panie, ruszali na Almirodów.	Więc i ty mówisz, że ja winienem, że ja!	Nie, pani, ja bym tu nigdy nie zaśpiewał żadnej piosnki mojej, nie wymówiłbym żadnego słowa ze słów uczuciu święconych.	Ja już pójdę, panie dyrektorze...	Sam rozpowiada, co śmierć o nim zapomniała!	Nie, ale gdyby pan był tak nadzwyczajnie dobry... Nie chciałabym czekać w restauracji... Może by pan mógł zajrzeć, czy tam wszystko jest już gotowe?	Kochasz ją od wielu lat. Nie tylko kochasz, jesteś też zakochany.	Mógłby mieć żal do ciebie, że go już nie zapraszasz.	Owszem, ale miałam kawałek ziemi, za który uzyskałam czterdzieści tysięcy, poza tym sprzedałam swoją biżuterię, srebra, zaciągnęłam pożyczki... I brakuje mi jeszcze ośmiu, dziewięciu tysięcy, a mam przyrzeczenie, że Ewaryst zostanie zwolniony natychmiast po wpłaceniu i że sprawa zostanie umorzona.	Czy nie w brzuszek?... za pozwoleniem pani	Nie jesteś Grekiem?	Nie chciałeś?	Nie sądzę.	Po siedemdziesiąt pięć rubli morgę.	Więc ty nie zamkniesz gęby? Dwóch aniołów! Żwawo!	Skąd pan wie, że im dobrze?	Baron de Mangro Rabsztyński, który przyjechał z Astralii... Wszystkie ma kopalnie, zakupuje Tatry.	Czy jesteśmy zupełnie sami?	Dobrze, dziękuję ci.	Jeżeli?...	Miałeś pan mówić o baronowej	Tak, istotnie, bagatela, lecz dziś właśnie mamy ich tyle...	Tak, ona podpisana.	Więc niech pan spojrzy!	A jednocześnie i do Dawida podobniusieńki.	Ach, w ratuszu...	Ale czemu te poważne rzeczy pobudzają cię do śmiechu?	Ależ szanowny mecenas zawsze może...	Andrea, morderca!	Chcesz mię zgubić? Cóżem złego ci zrobił?...	Chciałabym widzieć teraz naszego ambitnego doktorka...	Cóż, kiedy musimy je robić osobno	Hej! hej! A rachunek niezapłacony	Jest! jest!	Jezu miłosierny!	Jimmy, bądź mężczyzną!	Kiedy wesele?	Którego?	Nabierałem go jego orderami.	Niestety, synu mamy zupełnie pewne wiadomości.	Okropnie.	Rozumiem.	Sikorki! Sikorki!	Straszno słuchać. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, amen!	Słyszałeś ten piorun?	Tak, trzeba nam nowej padliny	Tam mieszkał mój brat chory...	W takim razie macie dodatkowy powód do tym zajadlejszej kłótni.	W takim razie...	W tym roku zbiorę winta u siebie. Mamy gospodynię, trzeba ludzi ugościć.	Żegnaj, mały żołnierzu!...	Życzysz sobie czegoś, poruczniku?
Wuju, a co to jest?	Ale co to pana może obchodzić, jeśli nie było tam panny Danglars! A, prawda, mogła o panu myśleć w domu.	Co wam też w głowie! Hale, jeszcze czego! zawstydzony..	Lekki rosołek i dwa jajka, to wszystko, co do ust biorę wieczorną porą.	A cóż to ma być Stojowski lepszego ode mnie! Pijże ze mną!	A pierzynę co wieczór przed kominem nagrzewaj.	A tak, co dalej... No, dalej sprawy zaczynają śmierdzieć.	Aaa! Waldy, teraz wszystko krytykujesz. Dawniej byłeś towarzyszem co się zowie... w Paryżu, pamiętasz? Teraz z ciebie filisterfilister (pogardl.)	Bajeczki, droga pani! No, deszcz już prawie nie pada. Dowidzenia. Na mnie czas.	Cicho! cicho! cicho!... nie trzeba nic, to tylko chwilowo zrobiło mi się niedobrze, rozepnij mi kołnierzyk. Dobrze, o lżej mi trochę. Dobrze.	Co przykazał?	Czy napisałeś już dosyć poezji, ażeby je wydać w książce? niżej: Strachy Malabaru. Wybrzeże Malabarskie to kraina geograficzna w Indiach, nad Morzem Arabskim. W XIX i w pierwszej połowie XX wieku w posiadaniu Wielkiej Brytanii. W polskim tłumaczeniu Malabaro to także imię bohatera wiersza, w tekście angielskim Malabar to nazwa statku, zaś wiersz Noela nosi tytuł Wrak Malabaru.” i poemat poświęcony śmierci kochanego czarnego karalucha, który został otruty.	Czy to przyjaciółka panny Jadwigi?	Czy wasza dostojność wiesz, co się stało w zajeździe „Pod Okrętem”, u brata naszego, Asarhadona?...	Cóżem to dziecko trzyletnie, cobym nie wiedziała, kiedy przeciąg, a kiedy niesamowite sprawki? Bez podwórze wieczorem do krów idę, oho, popod nogi się plącze...	Dobrze rozważcie, co mówię! sprawa czysta jak złoto.	Doktorze, proszę się nade mną ulitować, od kilku dni zdarzyło mi się tyle nieprawdopodobnych rzeczy, że tracę rozum.	Gdyby co było Wasza Miłość prędzej odemnie wiedzieliścieby o tem na zamku.	Już za późno, pułkowniku. Wielka szkoda, że pan tak długo przeciągnąłeś roboty. Gdyby nie to, obozowalibyśmy już nad brzegami jeziora.	Kopiści będą malowali dla tych, którym starczy cień piękna Ich dzieła będą czasem miały tę własność, że przypomną to, czego w nich niéma. Widziałem nieskończoną ilość kopij Madonny del gran Duca, Monny Lizy, Sykstyny drezdeńskiéj	No dobrze! opowiem wam wesołą historyjkę, której nie słyszeliście jeszcze!	No to zapytaj go o coś, Franku	No, a co twój malarz?	Opowiadają o nim duby smalone. To jakiś dziwak i nudziarz. Nie należy do towarzystwa, a nawet do żadnego z tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli się gdzie zjawić raczy, to tyle zawsze pokaże ludziom efronterii i wyniosłości, że każdy gorętszy kipi. Toteż tu młodzież ostrzy sobie na niego pazury.	Pamiętasz, jak Gobby przezwał nas „Trzy ślepe myszy”, kazał nam włazić na szafę i śpiewać tam, a sam bombardował nas kałamarzami? To byli prawdziwi tyrani, jakby się kto pytał.	Pani gniewa się na mnie...	Pani mnie literalnie porywa z domu. Jeżeli nas po drodze złapią	Panie, kogo ja nie znałem? Znałem i siostrę pani Broniczowej, panią Castelli. Przecie ja od dwudziestu czterech lat siedzę we Włoszech	Proszę pana, nam się chce jeść.	Przyjechałeś z glejtem, prawda... Rozumiem teraz, dlaczego pan Sapieha go żądał... Aleś na życie moje nastawał... Tam Sakowicz zatrzymany; wszelako... pan wojewoda nie ma prawa do Sakowicza, a ja do ciebie mam... kuzynie...	To go ochrzcij.	Ty? Wczoraj jeszcze byłeś księciem Walii, dziś jesteś moim najdostojniejszym panem, Edwardem, królem Anglii.	Uważasz pan, jest tam schadzka miłosna, cudissimo pisana, aż się krew gotuje przy czytaniu; musisz się pan rzeźwić eterem, albo lepiej pan zrób, przyłóż sobie przed zaczęciem książki synapizmy z chrzanu.	„No, jakiż z tego pożytek, u licha, że Chandernagore jest tak blisko Kalkuty jeżeli nie mogę zrozumieć ich francuszczyzny! Rozmawiają tak osob-bliwie prędko! O wiele lepiej byłoby poderżnąć im te sobacze gardła!”	...I jesteś pretorianinem?...	A Konradowi nie dadzą Prusacy o złem myśleć Ci niemieccy rycerze których sprowadził tymczasem mu nie wiele pomogą. Braci zakonnej przyszło tylko dwóch i kilkunastu knechtów... ano im się nie wiodło i po drodze i na miejscu... Nim dojechali do Płocka dwu młodych ochotników tak jak stracili, bo ich gdzieś rannych porzucić musieli. Powiadają że się nieopatrznie na łowy wybrali i dzik ich ciął obu...	A o cóż ci tam znów chodzi, ladaco? cóż mnie iść może niegładko, kiedy niczego się w świecie nie boję i wszystko około siebie zgładzam?	A rycerskie słowo?	Ale niewiele mi powiedziała	Ale skąd?	Ano, wyszła naprzeciw nas po królewnę Jadwigę, a skorom ją mijał (szedłem w ostatniej parze), szepnęła mi na ucho: „Kłaniaj się waść ode mnie panom malarzom i doradź, coby na drugi raz pilniej się strzegli, bo gdyby tak kto inszy, a nie stara Szczepanowa, toby było krucho”. „Dla Boga, nie wydajcie ich!” szepnąłem. Zaśmiała się, machnęła ręką: „Śpijcie spokojnie”. I rozeszliśmy się.	Bale letnie są teraz w modzie.	Bodzanta. Śliczne masz włosy, śliczne masz włosy, oczy, usteczka... Czeszesz się, widzę, jak Donna Julia...	Chapeloud. Wszystko mi zabrał.	Chleb z lebiodą i korą brzozową pieczem.	Czemu?	Cóż tu Wasza Miłość u nas robicie, my tu już, krom powinowatych nie wielu, mało kogo od Krakowa widujemy,	Dam ci stu ludzi dragonów. Sam tu z drugim stem prócz piechoty ostanę. Chodź na majdan!	Do domu.	Do pana; wszakże pan ciągle zajmujesz się panią Stawską?...	Dobrze, iż raczyłaś sobie przypomnieć moją egzystencyę.	Dobrze. Słyszę zgrzyt sprężyny.	Dostałem się tą samą drogą, jaką bażant wlazł do torby Gubbsa... Trza było mieć tylko odrobinę szczęścia i dużo przemyślności	Duszą! no! no! zaczynajciesz robotę.	Dėdiene! Pasakyki moterėlėms, jog mes vietoje Onutės atšipsime joms du diedus: vieną molinį, kitą senį Katilių ant sudraskymo. O Onutė da per jauna. Kad paspėtų šiandien kur ją šaukia, reikėtų merginą suplėšyti į dalis.	Gdzie jesteśmy?	Hm Więc dalej!	I cóż?	I że mam strasznie silną wolę?	Ileż ci trzeba na wszystko?	Ja? Ja wiozę pierwszego może Virgiliusza do Krakowa.	Ja?... Nie, kochanie, przeciwnie. O... bardzo ci ładnie w tym futerku, ale przecież zdejmiemy je, prawda?	Jaki ty masz do stryja interes, Zygmusiu?	Jeżeli wygramy, będę panu winien pięćdziesiąt rubli ponad umowę.	Kiedy pan wyrusza w drogę?	Mam nadzieję, że Nais nie zechce nas zbyt często karmić wierszami wieczorem Kiedy słucham czytania po obiedzie, wytężenie uwagi, do jakiego jestem zmuszony, fatalnie wpływa na moje trawienie.	Milcz! Nie patrz tak na mnie. Lada chwila.	My się dusim na zagonach, a Niemcy będą na włókach rozwalali.	Najbezsensowniejszymi rzeczami w dziejach świata były konsekwentnie przeprowadzane plany	Nazywam się Sem, a jestem arcykapłanem świątyni Ptah w Pi-Bastis.	Nie oni sami śpią na wieki, ale uczucia ich i myśli krążyć nie przestają w przestrzeni i płonąć w powietrzu, aż wejdą znowu w żywych, młodych, silnych, kochających ziemię i ludzi!	Nie przeszkadzam?	Nie, chłopcze! Mówiąc szczerze niema tu żadnego niebezpieczeństwa! Gdzież ono tkwi?	Niech żyje!	Niechby się choć przyśnił...	O! Niedobry! Okrutny! Mówi, że jestem nieznośną żoną.	Odgrywało wówczas z całą pewnością, a i dziś miewa tego rodzaju aliażaliaż (z fr. alliage)	Owszem, on tę wojnę niejako przewidywał, ale specjalnie o niej nie myślał; jednakże myślał o tym, aby Nirwidium było dobre do wszystkiego.	Politycznie.	Prawie nic, a zresztą nie wiem, siedzę całe dnie przy fabryce. Grosglick się ucieszy, jak cię zobaczy. Pytał mnie dzisiaj o ciebie.	Pójdziesz tam. Słyszałem, że dzierżawca umarł. Zobacz tonie, pogadaj z rybakami i pójdź do właściciela. Można dać sto rubli drożej niż Żydzi! Oto zadatek, spisz kontrakt na twoje i moje imię. Podzielimy się zarobkiem. Pojutrze czekam cię z powrotem.	Samodzielność można bardzo źle zużytkować.	Schombergowa?	Siła wielka!	Tak, tak, ja wiem, że pan ma pieniądze	Tfu, nie wymawiaj w złą godzinę	Ty jesteś don Rodrigo de Castro?	Umarł przed wojną.	W jakiej cudzej szkole?	We śnieli czy na jawie?	Widzieliście!... A Stasiek?	Więc ludzie, powiadasz pan, zawsze mieszkali na Księżycu? tutaj, tutaj zawsze mieszkali?!	Wychodzimy, idziesz z nami?	Z panem... z panem tylko chcę mówić. Wysłuchaj mnie... nie przyczyniaj się do mej zguby, do hańby!...	Z tem poszedł właśnie.	Zaszliśmy w ustronie po wtajemniczenie i po rozrachunek.	Znam ja mołojca któren by przemówił w tej chwili i od tej wyprawy się nie wybiegał, ale go nie masz między nami...	Zrobiłem też, com mógł, w czasie tak niedługim, ażeby wzmocnić obronne siły państwa. Utworzyłem dwie nowe szkoły oficerskie i wskrzesiłem pięć zwiniętych pułków...	Zziębłem. Mróz tęgi	Świńskie podogonia!
Co o nich sądzić? Ja znam je dawniej, a też nie bardzo wiem. A no! sądząc z tego, co gada sama Broniczowa ho! za życiaby je kanonizować!... Ale to, widzisz pan, jest tak: są u nas kobiety, które Boga i przykazania wiary noszą w sercu, a są też i takie, które sobie z naszej katolickiej religii robią katolicki sport	Precz stąd! czego tu chcesz, ty darmozjadzie? Wynoś się zaraz do domu, nie masz tu co robić! To ty, niegodzijaszuniegodzijasz	Nie było co mówić o niéj	Nie mówiliśmy? Jako żywo! Mnie się wydaje, żeśmy mówili, ale wam w głowie było co innego.	To jedna z mych sztuczek czarnoksięskich Widzicie, moi drodzy, ja nie mogę udzielać wam pozwolenia na wstęp w głąb gór, bo Ludkowie Górscy już je opuścili; ale jeżeli zechcecie przyjąć ode mnie intromisję, to może będę mógł pokazać wam coś takiego, co nieczęsto można oglądać na tej ziemi. Jeżeli kto, to wy zasługujecie na to w zupełności.	Wyście go nie zrozumieli! Widzicie, dlategoście się tak głupio znaleźli! Wysłaliście po mnie, a jam nigdy z nim dawniej nie mówiła! Wcalem go nawet nie znała! Jużby was za to okropna spotkała przykrość, gdyby się o tem dowiedziano we dworze! ale ja wam przyrzekam, że nic nikomu nie powiem, abyście wy tylko język trzymali za zębami! Powiedzcie sołtysowi, że ten człowiek umarł.	Jakie obowiązki?!... Czy względem tych, którzy nazywają mnie wyzyskiwaczem, czy tych, którzy mnie okradają? Spełniony obowiązek powinien coś przynosić człowiekowi, gdyż inaczej byłby ofiarą, której nikt od nikogo nie ma prawa wymagać. A ja co mam w zysku? Nienawiść i oszczerstwa z jednej strony, lekceważenie z drugiej. Sam powiedz: czy jest występek, którego by mi nie zarzucano i za co?... Za to, żem zrobił majątek i dałem byt setkom ludzi.	Co ty gadasz, opętana?... Przeżegnaj się...	Czemu zagrali teraz to, co u nas w domu, kiedy byłam całkiem mała... To coś z Mozarta...	Mówcie! co wam kazano.	Tak co rozumiesz przez dobroć?	Więc co? Mów pan prędzej.	Często ja też tak mówię: „Panie Boże, skoroś nas stworzył i w Bogdańcu osadził, to teraz pilnuj, abyśmy zaś nie sczezlisczeznąć (daw.) uważać, obserwować, opiekować się. i o niczym nie przepomniećprzepomnieć (daw.)	A ty może myślałaś, że sześćdziesiąt? Zapewne wyglądam na tyle, sama to wiem, a i wtedy już niewiele lepiej jak teraz wyglądałam. Może nie wiesz dlaczego? Ha? Czy wiesz, dlaczego?	Albo to młody pan Korczyński nożem po ciele ci pojedzie? Przed nim i upokorzyć się nie wstyd, bo on biedzie w oczy nie pluje, ludziom życzliwy jest i ludzkiej przyjaźni też szukający...	Ona mnie nie widziała Ale czyż to nie dosyć spotkać na ulicy des Gres, o dziewiątej rano, najpiękniejszą z kobiet paryskich, która wróciła z balu przynajmniej o drugiej po północy? Tylko w Paryżu mogą dziać się podobne rzeczy.	Czy tylko nie mylisz się, pani? Helena ma kilka tysięcy rubli złożonych w banku, a pan Kazimierz nie ma wprawdzie nic, bo stracił, ale znowu spodziewa się jakiejś sumy po matce. Tak przynajmniej mówi memu mężowi, od którego pożycza pieniądze. Więc majątek został...	Po co się wybierać? artysta! żeby artysta się potrzebował przygotowywać do drogi, jak my nieszczęśliwe kobiety! Węzełek, tłumoczek, skrzyneczka z farbami i po wszystkiem.	Jak sobie zechcesz; tutaj też nikt o darowiznę nie prosi, bo to nie od łokcia ani od miarki kompania, tylko szlachta karmazynowa. Uspokój się, a z szablą się nie sroż, boby tu ani kawałka z ciebie nie pozostało.	Mój ojciec jest chory i ma lat sześćdziesiąt pan Doński nie umiał uszanować jego wieku; nie wstydził się dla swej fantazji narażać znękanego starca na powtórną podróż i dla dopełnienia zniewagi dodał jeszcze szyderstwo... Jak zdaniem panów powinien być nazwanym żart taki?	O! gdyby nie to, że się tak śpieszę gdybym za kimś nie gonił!...	Dobry Kali! A nie bałeś się spotkać w nocy lwa albo pantery?	To mu się odcinać, ale jeno tyle, aby was na śmierć nie zarąbał. A cynglówcynglów	Ach, władco nasz! Od chwili gdy zostałeś panem Egiptu, zbrodniarzami są ci, którzy ośmielają się widywać ciebie i nie zdawać sprawy z tego, o czym raczysz mówić...	Mnie także, pani, spotkała wielka przykrość. Po naprawie statek opuścił Hongkong o dwanaście godzin wcześniej, nie uprzedziwszy nikogo, i teraz trzeba czekać osiem dni do najbliższej okazji.	Słuchaj, czy jesteś pewna, że Wang nie przechodził dziś wieczorem przez ten pokój?	Zawsze miałam szczególną predylekcyą do téj nauki. Kilkakrotnie już zamyślałam expatryować się do Anglii lub Ameryki i oddać się wyłącznie temu zawodowi; nigdym jednak nie wytrwała w zamiarze i skończyło się na tém, żem nie opuszczała żadnéj sposobności słuchania kursów publicznych medycyny, oddając się przytém z wielkiém zamiłowaniem naukom przyrodniczym, które są jéj podstawą.	Dlaczego?	Dorianie! Dorianie! Nie mów tak. Nigdy nie miałem równego tobie przyjaciela i mieć nie będę. Nie możesz być zazdrosny o rzeczy martwe, nieprawdaż? Jesteś piękniejszy nade wszystko!	Dziecków cudzych kolebała nie będę...	Jeśli nie Szwedzi?	My tak ją lubimy! Nazywamy ją księżniczką nie z bajki.	Nie miałem grzesznej intencji, żebym tak zdrów był!...	Ot i dziś jeszcze wątpliwości z serca nie wygnałem... dzwon odlany jest wprawdzie bez błędu ni skazy, przyjął wszystkie ozdoby najdokładniej, na pozór w niczym nie chybia, a jednak... jeszcze to nieme stworzenie... dopiero odetchnę swobodnie, gdy przemówi.	Tak jednak trwać nie może.	Widzę, że nie lubisz Szlangbauma?	Ani wątpię o tym i nie potrzeba było na to tak straszliwego zaklęcia. Pierwszy raz będzie spudłowany, a to liczy piętnaście; rano, przy wstawaniu, domęczysz ten raziczek: i tak będzie szesnaście.	Ej, lepiej tego z rąk nie popuszczać, zbyt to łakomałakomy	Jesteś taka cudna! Nie wypędzaj mnie!	Nie kardynał! wszyscy, wszyscy mnie błagali, abym pozostał Ta wyprawa ma być stanowczą i ostatnią!	Sama nie wiedząc o niem odparł sędzia.	O to się spierać nie myślę Wszystko jedno, czy obiad, czy też śniadanie... Mógłby je już przynieść sługa okrętowy.	Poczekaj, spytamy się. Bo chyba rozumie? Przepraszam, czy pan rozmawia po polsku?	Widzę po tej kolacyjce że z ciebie porządny chłopiec i dobry gospodarz, wypiję twoje zdrowie, podobasz mi się doprawdy.	Posłuchaj, radzę ci, rzuć go! Ja to czuję... on śmierdzi krwią.	I nasze topory Lichy to żołnierz, który cofa się przed płomieniami czy straszydłami albo marnuje czas na przysłuchiwanie się tajemniczym głosom.	Czegoście się panie wstydziły i czego bały?	Dobrze, to możemy się pocałować na początek spółki.	I mamie Mama wczoraj mówiła, że gdyby pani miała rozum i potargowała się, to mogłaby dostać u nas z pięćset rubli rocznie.	Komendant uwięziony. Pierwsza brygada rozwiązana. Większość ludzi po więzieniach. Rozsypka. Źle.	Szkuner... Syberia! Tak się właściwie powinno wymawiać, moja Celio! Zajrzyjmy znów tutaj!	Znajdzie się!	Ależ, panie, komitet, zajmujący się budową pomnika, wyraźnie polecił mi odtworzyć wiernie podobiznę zmarłego. Jakże więc?	Dziwne mi to Ci ludzie na Szwedów wymyślają, a jakoś im pilno ku nim się przebrać?	We dwoje... czyżbyście już byli po słowie?	Mam tego dość!	Czy ona jest tu może u pana, w tym domu?	Jaki niegodziwiec! Ale cóż to znowu za partia nieprzychylna?... Przestrasza mnie pan...	Myślę, że za wiele hałasu o zwykłą wieczerzę podróżnych.	Chce zyskać na czasie, coby mógł uciec przed stryczkiem	Chora jestem, chora, dlatego że przestaję być manekinem, drewnem, marmurkiem.	Czy naprawdę myślałaś, że byłbym zdolny przeszkadzać ci do szczęścia?	Jestem konserwatystą i nacjonalistą.	Masz tobie! alboż mieliśmy go z tym pochować? Przecie to złoto.	Pójdę jutro o świcie do Suratu, bo wołają mnie do domu...	To będzie dużo kosztowało	Waćpan mi dajesz nauki?	Żonę zostawia, będzie mu donosiła	A jeszcze dawniej?...	A ty od Czerwonego księcia	Ach, panie kochany Stracić tak dobrego ojca, który był takim zacnym człowiekiem, to okropne!	Bieda!	Budubudu (ukr.)	Czekać cię będę o ósmej	I piliście trochę, to zaraz widać A taksę znacie?...	Jakże to można zapomnieć!	Który poświęciłem dla ciebie baronowę...	Masz słuszność jedźmy więc, każde w swoją stronę.	Moim obowiązkiem nazywa je skróconymi Snidersami	Monsieur Michel Kaniowski, n’ est-ce pas?Monsieur Michel Kaniowski, n’ est-ce pas? (fr.)	Niech wejdą.	Nikogo prócz kupców.	No i dobre to miejsce?	O ką, jeigu nuveiks... Juk tada, senut, visiems būtų geriau gyventi?!	Oto są, pani.	Panna Janina zaraz przyjdzie	Patrz pan.	Podróż	Przysięgnę	Przywiązano mu więc do nóg tę kulę i rzucono do morza.	Skąd?	Tak	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Tak, chcę	To dobrze. Wasza miłość zmęczony. Przed tak ważnym krokiem trzeba wypocząć... i... ostatecznie rozważyć...	Tutaj...	W krysztale... w kałamarzu?	Zabierz-no to, Taffy, hyclu jeden!	Załagodzę ją; cóż?... zgoda?... Porthosie drogi?	Łotr!
Dlatego, że nie przyjechał.	No, ale nie o tym mowa. Głupstwoś zrobił, żeś się rzucał przy kobietach jak fryga, co nigdy nie należy, a tyle bardziej, ile że wcale nie było do tego powodu.	Oj prawda, bydlę się nie tak łacno narowi do szkody jak chłop niektóry...	Prawda, że wiele jeszcze uczyć się musisz, ale nie tylko z książek... od życia i od ludzi także, i najwięcej... Ludzi kochaj, ludzi badaj, z ludźmi żyj...	Tak, bardzo prędko, prawda? Ale nie powinno to pana dziwić, bo i państwo de Saint-Méran poumierali prędko. O, w tym domu bardzo prędko się umiera, panie Villefort!	Wiesz co? byłem na lekcji Cuviera i wracając przez Ogród Botaniczny widziałem, jak panna Michonneau i Poiret rozmawiali przed chwilą z pewnym jegomościem, który w czasie zeszłorocznych zamieszek krążył zawsze w pobliżu Izby Deputowanych. Coś mi się widzi, że to jest agent policyjny, który przybrał pozór uczciwego mieszczanina. Zwróćmy baczną uwagę na tę parę: powiem ci później dlaczego. Bywaj zdrów; o czwartej muszę odpowiedzieć na apel.	Zawołał na mnie o wpół do dziesiątej na Trafalgar-Square. Powiedział od razu, że jest detektywem i ofiarował mi dwie gwinee, jeżeli przez cały dzień będę spełniał jego rozkazy i o nic pytał nie będę. Zgodziłem się chętnie. Naprzód pojechaliśmy pod hotel Northumberland i czekaliśmy tam, aż dwóch gentlemanów wyszło. Wsiedli do dorożki. Jechaliśmy za nimi; wysiedli gdzieś tutaj w pobliżu.	Założę się, że nie	A co ja się z łaski waszej napokutowałem na wołowej nie spisać skórze... Ile razy wygnany byłem i głodny, co pieniędzy straciłem!	A ja; stara już była, inszym drzewom ino cień rzucała, a pożytku ani na jeden ząb. Wziąłem siekierę i zrobiłem jej koniec. A dlaczego się pytasz?	Ave Maria, Mater Dei jak mnie Pan Bóg miły, tak nic a nic nie wiem.	Bryka nie... nietutejsza... Bryka jak się patrzy... krakowska...	Czego on może chcieć z tym Marokiem? Wie dobrze, że Oriana nie może nic w tym zakresie.	Nie sądzi pani chyba, że mówię z akcentem amerykańskim, panno Shirley?	Nigdy nie byłbym się domyślił, wzdychał Morel w odpowiedzi na słowa pani Verdurin.	Nie, panie jak tylko zobaczyłem, że już napisany, wziąłem i zapomniałem tamten zaraz, pamiętam tylko o tej długiej podziemnej damie, a także i koniec: Twój do grobowej deski Rycerz Posępnego Oblicza, i wreszcie ochapia mi się coś, że w środku było ze trzysta razy o duszy, życiu, oczach i miłości.	Ach, nie! Nie to!	Aj! cóż to tobie hołubeczku moja! Czy nie słaba ty!	Ależ trzeba go obudzić mój brat nie żartuje, ani jego patron też.	Byle ci jeno kto nie wyprowadził bydlątka.	Dziękuję pani. Nie jestem głodny. Chciałbym pani pomóc. Na śniadanie będę miał czas później.	Eh, nie, pani... Skrzywdzona ludzka godność to nie imaginacja.	Jak dotąd jeszcze nie.	Jakże ty sam pojedziesz? Czemu nigdy nie weźmiesz masztalerzamasztalerz	Kto by nie widział!	Och, mój drogi nic nie dowodzi, aby to była prawda. Mówią tyle rzeczy. Zresztą Norpois to człowiek niezmiernie miły, ale on nie zawsze jest życzliwy, zwłaszcza dla ludzi, którzy nie są z jego koterii.	Po górach nie łaziliście? Co?... Już ja was znam!	To nie był sum, Franku Chodźmy do domu. To koniec.	Utrzymasz ty mnie i wyciągniesz, gdy nie będę mógł sięgnąć uogami gruntu, zapytał Siewros.	Wyrzuciłam je za okno nie mogłam znieść jego przykrej woni.	Jak go ztąd wypuszczą żywcem, odezwał się Dobek, to my swojego życia nie będziemy pewni. Nie dziś to jutro otworzy mu się gęba, ma przyjaciół dosyć. Mnichy się krzątają i biegają, szepczą, znoszą się. Mnie już ofiarowano okup byle mu ocalić życie!	Myślę, że źle tak wpływa na niego nałóg, który od przybycia mego tutaj powiększał się stopniowo. Ojciec twój jest bardzo często, tak mi się zdaje, zdenerwowany.	Ach, ten Beppo! Jakiż to szlachetny człowiek! Tak się dla nas poświęca. Moja Ludko, czy ty aby doceniasz to, co on dla nas robi?	Bądźcie zdrowi! Co który przyjdzie, opowiada zaraz co robił wczoraj, co dzisiaj i co robić będzie jutro, że się spracował i tam dalej. Cóż u diabła? gdzież ja jestem? Pomiędzy ludźmi, czy wśród maszyn? Tfu psiakrew, takie ogłupienie, takie sprowadzenie się do mechanicznych funkcyj! Ja chciałbym wiedzieć co myślą, co czują, jak widzą, a oni mi gadają, że pracują. Daj no piwa dla wszystkich! kelner..	Jużci, że mam. Panienka kazała mi przyjść do pokoju, kazała list oddać i kazała grzecznie się kłaniać państwu, he! he...	A co pani robi z pieniędzmi? Zgrywa się pani na wyścigach?	Ani słowa więcej, baronie!... Drobna to sprawa. Zresztą gdybym nawet utargował na pańskiej klaczy dwieście rubli, czy potrzebowałbym się z tym kryć?...	Broni się jeszcze!	Bukacki, ożeń się.	Cały ów kanał leży niżej od poziomu morza, niżej nawet od jego dna przy brzegach, gdzie się od wyrzucanych wciąż piasków poziom dźwignął w górę. Cała ta kombinacja zależała od studium morza w tej jego części. Nasz imiennik przeprowadził pilne badanie morza, gdy tam początkowo defilował po wybrzeżu cieśniny wiodące z Morza Bałtyckiego na Morze Północne. idzie ku wschodowi. Lewe ramię kanałowej litery U nasz Baryka podstawił niejako pod ów prąd zachodni i wpuścił olbrzymią siłę wodną do wnętrza. Wpuszczał ów prąd zachodni jednym ramieniem kanału, a drugim go wylewał. Olbrzymia siła wodna nagłym pędem przebiegała przez jego kanał. Wzdłuż owego kanału pobudował fabryki, poruszane przez turbiny, ustawione tu i tam na całej długości. Była to po prawdzie jedna wielka fabryka: olbrzymia huta szklana.	Jakżeż jest naprawdę z moim stanem?... Czy trzeba zdecydować się umrzeć?...	Och! Jaki to zaszczyt, jaka wielka nagroda za pracę posiąść podobne zaufanie! Cieszy mnie to tylko, panie Copperfield, że mogę mu dziś ulżyć trudu, być pomocą.	Organista z górą dwadzieścia roków w Lipcach siedzi, parafia duża, pracuje, zabiega, grosza szczędzi, to się i dorobił	Owszem, ale to pozostało do załatwienia samym interesowanym. Emilka płacze, Markham przysięga, tak ich zostawiłam. Reszta rodziny wyczerpana gadaniem spoczęła na laurach!	Pięć lat! To ty bardzo uczonym jesteś, kiedy tak długo do tej szkoły chodziłeś!	Proszę pana, nazywam się Jerzy Marest, jestem synem zamożnego kupca żelaznego przy ulicy Saint-Martin i przybywam w sprawie hrabiego de Sérisy w zastępstwie pana Crottat, którego jestem drugim dependentem.	Tak jest, ul. Pszczoły brzęczą naokoło.	Waść zaś najlepiej uczynisz, gdy z nami do pana Czarnieckiego ruszysz, bo w ten sposób prędko się z Bogusławem spotkać możecie	Świat się kończy!	A taż choroba. Ją ktościś jemu zrobił.	A więc zajmuję ją w imieniu jego królewskiej mości Karola Gustawa	A z koszem co?	Ach głupi!... Krukowski tyle myśli o pannie Eufemii, co i ja...	Ano pewnie z frajleiną Hedwich.	Biédnego! powiédz występnego! Możeż być co nikczemniejszego nad prześladowanie kobiéty? Ja	Bo ja wiem: on robi ładne rzeczy; ale czy zechce?	Coś postanowił?	Czemu to przepędziłaś z chałupy Mateusza?	Czemu to?	Czy cię wygwizdano w Funambules? Lub też jesteś zniewolony klecić kuplety, aby opłacić pogrzeb kochanki? A może cierpisz na chorobę złota? Chcesz zabić nudę? Słowem, co za omyłka pcha cię do śmierci?	Daj pan spokój gestom. Tacy jak pan płakali w Wersalu nad błędami ludu, a Thiers ocierał im oczy z łez fałszywymi biuletynami o przestępstwach Komuny.	Do zjazdu o krowę?	Heeej	Hej tam, Przyjacielu całego świata! któżeś ty?	I owszem. Watson zna mój system. Czy zrozumiałeś znaczenie tego zdania dla naszej sprawy?	I też Captain. Dziękuję ci, chłopcze. Popłynę do niego, do tego Bondego. Yeah, Gustl Bondy, I know. Taki Żydek z niego był. A teraz to jest Captain G. H. Bondy. Yeah, yeah, jak ten czas leci	Jak gródek stanie, dopieroż na dwór książęcy do Warszawy albo do Ciechanowa pojadę.	Jak zazwyczaj chodziło tylko o drobne nieporozumienie. A ty co porabiasz?	Jakich objawów pani doznaje?	KsiężnaAnna Danuta rzekł	Kto zejdzie do szalupy?	Moje dziecko, moje dziecko!	Morderstwo, Zdrada	Na dworze, bo powiadają	Niechże se też jaśnie państwo samo idzie...	No, Salomonku, tego natrętaśmy zbyli, trzeba przystąpić raz do uczynienia tu porządku...	No, to chciej.	Oczywiście, przecież wiesz. Ale o co chodzi? Twój liścik, który otrzymałem dzisiaj rano bardzo mnie zaniepokoił. I ten pośpiech, i ten bezładny list... co to znaczy?	Odprawcie ich prędko i powracajcie.	On nabity!	Panicz da wiedzieć, gdzie rąbać i kiedy!	Pewnie na ulicy, jak my wszyscy	Po mężu! A więc owdowiałaś! To szkoda! Przystojny był chłopak z twego Jasia, jesteś więc wdową. Gdzież mieszkasz stale? Na wsi czy tutaj?	Poczekaj coś sobie przypominam... Aha!... Mam! Halszka wspominała mi raz, może rok temu, o jakiejś dziadówce, która zastała ją na werandzie przy porannym manicure...	Podobno.	Przeciwko zwyczajowi?	Rzeczywiście czasy prehistoryczne.	Sam go wybrałeś?	Sekta, czy towarzystwo, Bóg to wie lecz razem gruchnęło o niej i z nad Renu, i z Węgier, i od Włoch... Gromady ich przebiegają sąsiednie kraje, weszły i do nas. Niektórzy duchowni otwierają im kościoły, inni podejrzenia mają.	Skąd?... co?...	Szczęśliwy! powtórzyła Wanda pewniejszym głosem, szczęśliwy	Są przecież młodsi niż Orrin, Flint i tuzin innych, o ile sobie przypominam.	To księżniczka Rumi, córka Atalangi	To nic, co pan widzi, wszechmocne, potężne, to ono z jakich powstaje boleści?	U ciotki Rafałki pierzem darłapierzem darła	W takim razie pan zna Indie?	Zabieram Michorowskiego z tej sesji na inną, mianowicie do dam	Zapamiętamy t,o mamo!	Zapytaj kogokolwiek na wielkim placu targowym.	Żeby ludzie byli aniołami.
Nie, to nie leży w moim temperamencie. Mogę pisać tylko wtedy, gdy pisanie wypełnia mi wolne chwile od pracy aktywnej; co zaś do wykładów... Droga pani, i stamtąd mnie wygryzą. Nie, nic mi nie zostało. Ot, zamknąć się w domu i czekać na śmierć. Przyjdzie zresztą ona szybko. Tak już w przyrodzie to jest urządzone, że to, co niepotrzebne, samo się likwiduje. A ja czuję, że jestem niepotrzebny.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że tak: Ja wiedziałem, że koty nie lubią kanarków i że je krzywdzą, więc chciałem tych dwoje zapoznać ze sobą i gdyby ta bestia kot chciał coś przedsięwziąć, to byłbym mu przetrzepał skórę, żeby do samej śmierci nie zapomniał, jak się ma obchodzić z kanarkami. Bo ja bardzo lubię zwierzęta. W naszym domu jest kapelusznik, który tak wyuczył kota, że chociaż mu ten kot zjadł trzy kanarki, to teraz nie zje ani jednego, choćby kanarek na nim usiadł. Więc chciałem też spróbować, czy się nie uda. Wyjąłem kanarka z klatki i podsunąłem mu go pod nos, żeby powąchał, a on, podlec, zanim, się spostrzegłem, odgryzł mu głowę. Doprawdy, nie spodziewałem się takiego gałgaństwa ze strony tego kota. Gdyby to był, proszę pana oberlejtnanta, wróbel, to bym nic nie mówił, ale taki ładny kanarek, i jeszcze harceński. I jak chciwie go żarł! Nawet pierza nie zostawił i mruczał, bestia, z wielkiej uciechy. Podobno koty nie mają słuchu muzykalnego i nie znoszą śpiewu kanarka, bo się na tym śpiewaniu te bestie nie znają. Wyzwałem tego kota, jak się patrzy, ale, broń Boże, złego mu nic nie zrobiłem. Czekałem na rozkaz pana oberlejtnanta, co trzeba będzie zrobić temu parszywcowi za jego gałgański postępek.	Żywy albo martwy. Lecz jeśli umarł, to przecież, jak sądzę, sam siebie nie pochował i w takim razie znajdziemy przynajmniej jego zwłoki.	Jak to? Co? Cóż ja mam wspólnego ze starym Violą? Chyba to, że stary dziwak nie ma zegarka z łańcuszkiem, który ten złodziej mógłby ukraść. A ja panu powiadam, doktorze Monygham iż trudniej przyjdzie mu uwolnić się ode mnie, niż sobie wyobraża. Mówię panu, że jeszcze poparzy sobie palce na tej drobnostce. Przede wszystkim nie odejdę bez swojego zegarka, a co do reszty, to zobaczymy! Zdaje mi się, że być zamkniętym to nic wielkiego dla pana. Ale Joe Mitchell jest innego pokroju człowiekiem. Nie zamierzam ulegle poddać się zniewadze i grabieży. Piastuję godność publiczną, mój panie!	Nie wejdę, kuzynko, dopóki sama mnie nie wezwiesz; jestem zaś pewny, że nastąpi to bardzo prędko. W tydzień znudzi cię ten ubóstwiający mąż i zapragniesz weselszego towarzystwa. Przypomnisz sobie łobuza kuzynka, który ani przez jedną chwilę w życiu nie był poważnym, zawsze dowcipnym, a niekiedy bezczelnie śmiałym... i pożałujesz tego, który zawsze gotów do uwielbiania cię, nigdy nie był zazdrosnym, umiał ustępować innym, szanował twoje kaprysy...	Gdyby był nawet najbogatszy, to także nie może spać w dwóch pokojach naraz możemy zaczekać, póki się nie położy, a potem pójdziemy spać do innych pokojów.	Mój panie mogłeś pan zauważyć, że ja nie mam zbyt wiele sympatii dla pana Goriot. Naraził mi się przez swoje postępowanie z panią de Restaud, zakłócił szczęście mego życia, jednym słowem, widzę w nim nieprzyjaciela mojego spokoju. Może sobie umierać lub żyć, wszystko mi to jedno. Oto jakie są moje uczucia dla niego. Świat może mnie ganić, ja gardzę opinią. Mam w tej chwili zbyt ważne rzeczy do spełnienia, żeby zajmować się tym, co pomyślą o mnie głupcy lub obojętni. Pani de Restaud nie jest w stanie wyjść z domu. Zresztą, ja nie chcę, żeby się teraz oddalała. Proszę oświadczyć jej ojcu, że przyjdzie do niego wtedy, gdy spełni swe obowiązki względem mnie i względem mego dziecka. Jeżeli kocha ojca, to może być swobodna za chwilę...	Tak tak, pełno tu zdrajców dokoła; lecz przysięgam na święte imię Marji Dziewicy, że nikt nie jest tak oddany Waszej Królewskiej Mości, jak ja. Zapinki te, o które dopomina się król, dałaś pani księciu de Buckingham, nieprawdaż? Były one w owej szkatułce z różanego drzewa, którą niósł w ręku? Może się mylę? może nie o to chodzi?...	Będę pracował przy warsztacie stolarskim i tokarce. Muszę zacząć własne życie. Jeżeli żona moja nie zechce iść ze mną, muszę i na to przystać. Ale nie skusiłyby mnie już teraz wszelkie bogactwa świata, chcę żyć życiem własnym. Zostanę biednym pośród biednych i będę im pomagał wedle sił. Potrzebują kogoś, kto by im wygrywał polki na weselach i w zapusty, pisał listy do synów w obczyźnie, a ja to potrafię. Ale przede wszystkim muszę być biedny, pani majorowo!	Nie, nie! dopiero przyjechałem... A zresztą... ja nie mogę grać tak hazardownie.	Nie! nigdy! jakikolwiek byłby mój koniec. We wszystkiem com uczyniła, była wolna moja wola; nie cierpiałam ludzi, między któremi żyłam, alem się nigdy jeszcze nie czuła tak szczęśliwą, jak teraz! Długie, jednostajne życie, tak zwane dobre życie, sprawia mi wstręt niesłychany. Lepiej żyć krótko, ale żyć!	Czy nie wolałabyś, żeby wyszła za bogatego człowieka?	Gdybym był Węgrów nie rozbił, nie oni daliby gardła!	Nie chciałem, ojcze, świadomie kłamać.	Nie chcę	Nie lubię tłoku!... Powtarzam waści... nie lubię tłoku.	Nie płacz, nie płacz, Zocha... Wiesz, dlaczego wiesz, dlaczego nasze życie jest takie smutne? Takie bardzo smutne?	Nie rozumiem dlaczego?	Nie rozumiem.	Pojedziemy w oddzielnych przedziałach, nawet wagonach, jeśli o to chodzi. Dadzą wam pokój do spania i także będziecie mogli wcale mię nie widywać.	Posłuchaj Gdyby pieśń nie głuszyła, może by nas tętent krzyżackich koni doleciał.	Z Pragi wieść przyniesiono pewną, że Czesi tam zebrani, którzy Albrechta nad sobą nie chcą, królewicza naszego Kaźmirza obrali królem sobie, i poselstwo o tem oznajmujące, wyprawić wprędce mają.	Zaśby ich nie można w pole wywabić?	Nie tak to łatwo! Kto wychodzi na tygrysa polować, dobrze się musi namyśleć i uzbroić.	To pewne. Ale pójdę już do mojego obserwatorium, bo inaczej Francuz załatwi wszystko, a ja nie zdążę dowiedzieć się, jaka to suma.	Daj mi pan spokój z panem kapitanem Sagnerem Ja to wszystko znam. Tylko nie myśl pan sobie, że jak będzie szturm i bitwa, to znów całkiem przypadkowo znajdzie się pan przy taborze pułkowym i będzie pan fasował rum i wino. Zwrócono mi już uwagę, że pan strasznie pije. Zresztą, kto spojrzy na pański czerwony nos, ten od razu widzi, z kim ma do czynienia.	Muszę sobie radzić na swój sposób Gdyby było trzeba, wszedłbym w porozumienie z samym diabłem i wziąłbym za to odpowiedzialność. Są rzeczy, których rozgłaszać się nie powinno.	Stanowczo, baronie jeżeli kiedy Fakultet zechce utworzyć katedrę homoseksualizmu, zaproponuję pana primo loco. Lub raczej nie, bardziej by się panu nadał instytut specjalnej psycho-fizjologji. I widzę pana zwłaszcza na katedrze w Collège de France, oddającego się studiom, których rezultatów udzielał by pan, niby jaki profesor języka tamulskiego lub sanskrytu, wobec szczupłej garstki osób, które to interesuje. Miałbyś pan dwóch słuchaczy i pedela, przez co nie chcę rzucać cienia podejrzenia na nasz korpus pedelów, który uważam za nieskazitelny.	Nie wiem, czy panu wiadomo że i ja i ciotka posiadamy dość znaczne kapitały; nie potrzebujemy spekulować, ale bądź co bądź, gdybyśmy mogli włożyć je w jakie obroty, przynoszące znaczne zyski, zyski te przyszłyby do kraju. Przypuszczam także, że panu Kromickiemu moglibyśmy oddać przysługę	Aj, aj! wiecznie jedna śpiewka, jakże u diabła, chcesz pan taką podróż robić na próżno i stracić sposobność małżeństwa, które w posagu królestwo przynosi? a to królestwo, które, jak słyszałem, więcej niż dwadzieścia tysięcy mil ma obwodu, obfitujące we wszystko, większe samo jedno niż Kastylia i Portugalia razem. Na moją duszę panie, słuchajcie mojej rady i żeńcie się w pierwszej lepszej wsi, gdzie spotkacie jakiego księdza, jeśli nie, to nasz proboszcz odprawi ceremonię; słuchajcie mnie i miejcie rozum, musieliście słyszeć mówiących, że lepszy wróbel w ręku, niż bażant w powietrzu, a kiedy dają, to brać, bo to, panie, czas płaci, czas traci.	Moi przyjaciele na tak postawione twierdzenie nie ma co odpowiedzieć. Ale żadne słowo nie wiąże nas względem dowódcy tego statku.	Ja mówię, czy nie nadto?	Zatem się nie żeń bowiem oto sentencja Seneki, prawdziwa bez żadnego wyjątku: „co czyniłeś drugiemu, bądź pewny, że i drugi tobie uczyni”.	Ja nie oddawałem, bo mnie nie bardzo stać na takie fanaberie w dzisiejszych czasach, ale mój brat, ten oddawał. No i użył na tej zabawce... A do której klasy?	A! a! Starego króla, chorego, zmęczonego, nikt takiemi doniesieniami trapić nie zechce, a gdyby nawet się dowiedział, myślisz że on może Bonie pannę z jej fraucymeru odprawić, i że ona na to zezwoli. Na przekorę ją przy sobie trzymać będzie.	Dla niej nie ma innego wyjścia, tylko małżeństwo z tym dziadem	Nie rozumiecie, panie, botaniki?...	Zerwać i zniknąć. Tak zniknąć, aby imienia mego nikt tu nie wymówił.	Ja i téj córki nie bardzo żądam Co mi tam! Nie dla siebie ja o nich myślę, ale dla was! dla was.	Ho, ho, panie Jastroń, tylko nie tak gorąco i hardo! Powolutko wszystko się wyjaśni. Czasu sporo przed nami	Nic nie zostawiła dla mnie?	Nie wspominaj tego, bo mi naczelnik staje w oczach!	No, to może do zobaczenia gdzie na gościńcu, bo ja za zającami chodzę, to się może spotkamy.	Glas zawsze przesadza... to jego największa wada!...	Jestem Kotowski, nie gorszy od Mielnickich... A w jesieni już będę lekarzem.	Miała i ona swój rozum. Urzędnikiem być zawżdy to i honor jest, i profit.	Wymień mi pani ich nazwiska; przekonam się, czy to są i moi znajomi.	E, ona przecie powinna się była przedtem z nimi potargować! Zawdy mówiłem to mojej kobiecie.	Co, hrabio? Umiesz po naszemu i torturujesz mnie tyle dni niemiecką mową... to kryminał!	Co to, Zosieńko! w mit. rz. Furie (noszące w mit. gr. nazwę Erynii) były uosobieniem zemsty, ścigały przestępców (szczególnie morderców, np. Orestesa), dręcząc ich poczuciem winy i doprowadzając do obłędu. podobna tupnęła nogą.	Jak to nic?	My na to sposób znajdziemy!	Prawda o! żal-by mi było, ale i uciec to trzeba was porzucić... gdzie pójść? co począć?	Tak; i pośrednio dotyczy to ciebie, Albercie; obliczam, ile bank Danglarsa mógł zyskać na ostatniej hossie Haiti: w ciągu trzech dni akcje podskoczyły z dwustu sześciu na czterysta dziewięć; nasz przezorny bankier zakupił ich całkiem sporo po dwieście sześć; powinien na tym zyskać ze trzysta tysięcy liwrów.	A boją się i są u sąsiadów różnych. Tylko ja tu nocuję. Chcesz zostać ze mną?	Istotnie, rzecz przedziwna! Kamea ta zalicza się do mego garnituru!	Ta nienawiść bardzo jest podobna do gwałtownej obojętności, jaką ty pałasz do mnie.	Była na wyjezdnem.	Lecz niewolnik zachowuje wszędzie prawo odzyskania wolności! Jakiekolwiek nastręczą mu się sposoby, może je zawsze poczytać za dobre.	Masz tobie! lecz jeżeli mamy iść na śmierć, chciałbym przynajmniej wiedzieć, dlaczego?	Prawo stowarzyszenia się myśli (associatio dearum) opierano na ich współtrwaniu (coexistentia), pokrewieństwie (affinitas), zawisłości (causalitas).	Tam do licha, zdaje mi się, że pod każdym rządem parowie Francji jeżdżą Pietrkową budą. Biorę miejsce w środku	Widział się pan z tym chamem?	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Odezwij się.	Wstydzę się.	Potem będzie, co zawsze na końcu bywa, a co również było i na początku. Na początku zaś było	Powiedzże, coś mu powiedziała?	Ale powiedzże mi, co wiesz o nim?	Czemuś pozwolił mu odejść?	Nanon, moja Nanon, zrób śmietanki do kawy dla kuzynka.	Od czego?	Wiesz, Sajciu, że ta praca, którą ci dałem...	Wszystko ma swoje granice	A dokąd czort prowadzi?	A... wiem.	Aż pięć? Poczekaj: francuski, niemiecki, angielski...	Bogowie przez mur wyprowadzą niewinnego	Chcielibyśmy z nim mówić o sprawach ściśle osobistych	Co tobie, Madziu?	Człowieku	Cóż N. Pan każe?	Dlaczego?	Dlatego, że mam tylko jedno ciało naraz.	Dzień dobry, panie poruczniku!	Gdzie Maciuś?	Ha! wskórajcie u Krzyżaka, by skargi zaniechał...	Jakoby w grudniu.	Jakto rewanż?	Jednego twojego włosa!	Masz kogo, coby przy tobie siedział?	Mogęż być u niej.	Muszę.	Tu, w Jarowinie.	Uczynim! uczynim!	Wio, malutkie! jazda! psia­krew!	Więc Kasia jest pojętną uczennicą?	Wspominałeś, że w Posada sporo jest wolnego miejsca?	Z obowiązku służbowego	Zazdrość świadczy o uczuciu.
Ja nie, ja nie... ja nie dam, bo nie mam. Ale Judenrat te pieniądze spod ziemi wykopie. Okradnie kuchnie dla żebraków. Trochę zaoszczędzi na chlebie kartkowym, to dwa. Reszty dopełnią rekwizycje, starczy.	W takim razie siadaj. Dostaniesz kawy. Widocznie miałeś jakiś cel ważny przychodząc tu, jeśli cię nie odwiodła szalona ilość złego fluidu, nagromadzonego wokół mojej osoby. A więc a jednak... O nie zna ich nikt, nawet sam delikwent... Na tle poprzedniego szczerego stanu metafizycznej ciekawości i nadziei, że Tengier rozwiąże wszystkie wątpliwości jednym zdaniem, działo się teraz coś życiowo-obrzydliwego, obcego i z niczym niewspółmiernego. A przy tym takie to było wstrętnie swojskie, jakby już dawno... Wszystkiemu winien był Toldzio, który mu wczoraj z detalami zreferował całą tę historię. Już wtedy ogarnęło Genezypa niezdrowe podniecenie. Ale Toldzio nie był winien teraz, tylko dużo dawniej. I on, ten naiwny chłopczyk postanowił nagle oszukać Tengiera i udać jego ofiarę aż do „ostatniej chwili”, to znaczy do samego momentu gwałtu. Musi zdemaskować przed sobą dziwną potęgę tego człowieka, musi ją posiąść, wchłonąć w siebie, uczynić ją swoją własnością. On nie-do-uwierzenia prawie: on miał żyć czymś kradzionym, on, który chciał wszystko sam wynaleźć od początku, on, który wstydził się uczyć w szkole rzeczy zrobionych przez innych. „O Wiele jest słów w polskim języku, które jedynie w cudzysłowie są „gebrauchsfähig”, np. „dziarski”, „junacki”, „swada” „werwa”, „wnikliwy”, „poczynania”, itp. słowa „wstydliwe”).	Ja? Szkic? O nie, zbyt lubię malarstwo! Nie, nie, zajmuję się czymś przeciwstawnym do malarstwa	Dziadek chciał sprzedać, ale pan Karol opiera się temu, za co jestem mu bardzo wdzięczną, bo tak się zżyłam z tym domem, że nie mogłabym bez przykrości pomyśleć, że to już nie nasze. Prawie wszystkie drzewa w ogrodzie, wszystkie żywopłoty sadziła albo matka pana Karola, albo ja. Więc niech pan pomyśli, jakby to było ciężko rozstawać się z tym na zawsze.	Dzień dobry panu. A! coś mi się ochapia Pan był przyjacielem świętéj pamięci naszego pana mera. Ot! czemu to Pan Bóg zamiast jego nie wziął do swojéj chwały takiego niedołęgi jak ja? Cóż ze mnie na świecie? Nic, a on tu był radością całego kantonu.	Biedna! Zbyt surowo, jak na twoje siły, bo o mało nie zemdlałaś, a jednak... zbierz pani całą odwagę, bo to jeszcze nie koniec.	Drogi książę A co, gdybym przefarbował twoje włosy na piękny, jasny blond? Czy to cię nie uszczęśliwi?	Bo przecież to nie jest występek, że Helenka nie chce iść za pana Solskiego, jeżeli go nie kocha. Bez miłości...	To jest sprawa Kozaka, a nie moja; jam nikogo nie napadł i nie zrabował. Szukajcie sobie Semena, kiedy wam go trzeba.	Nie... to była prośba... Czyż to nie wyjaśnia wszystkiego?	Może masz słuszność. Więc do widzenia, Dorianie. Byłeś jedyną osobą w mym życiu, która wywarła wpływ na moją sztukę. Cokolwiek zrobiłem dobrego, zawdzięczam tobie. Ach, ty nawet nie wiesz, ile mnie kosztuje, żem ci opowiedział to wszystko.	Fabryka nie ucieknie, panie dobrodzieju, nie zając.	Nie powiedział nic?	Nie.	W istocie, król, który ma rzadką pamięć fizjonomii, był tak łaskaw, widząc mnie w fotelach w teatrze, przypomnieć sobie, iż miałem zaszczyt widywać go przez szereg dni na dworze bawarskim, kiedy nie myślał o swoim wschodnim tronie (wiadomo panu, że go nań powołał kongres europejski i że król nawet bardzo się wahał z przyjęciem, uważając ten tron za niezupełnie odpowiadający jego rodowi, najszlachetniejszemu w całej Europie). Adiutant przyszedł mi oznajmić, abym pośpieszył przedłożyć swoje służby jego królewskiej mości, któremu to rozkazowi skwapliwie uczyniłem zadość.	Na rezerwie! e... nie panienko, na taki maszynie, co to się siada na ni okrakiem i ino się kalikuje nogami, a ona się kręci sama; pan Zaleski cięgiem jeździ na niej!	Ejże! Znasz Afrę, to już tam ze spokojem krucho. No, no, nie zapieraj się! Przyszła kreska.	Nie, nie żartuję. Krzysztof może smalić do pani cholewkismalić cholewki	Przepraszam pana nie zastanowiłam się, że robię panu przykrość tą rozmową. Ale pan sam rozpoczął.	To zależy od pytań. Jeśli nie będą bezwstydne, albo jeśli za odpowiedź mógłbym zarobić więcej niż podwójną płacę, to jestem do dyspozycji.	Nie możemy go tu tak zostawić Wybuch wzniecił ogień w pobliskich domach, usmaży się, jeśli go nie zabierzemy.	To dobrze! Takich ludzi mi potrzeba... i takich jak ty na wszystko gotowych... Ciągle to powtarzam, że na nikogo więcej niż na ciebie nie liczę.	Widziałam już, bo jak tylko przyszłam, Nina zaprowadziła mnie w koniec podwórza i pokazała przez parkan fabrykę pańską i mówiła, że pan tak strasznie pracuje dnie całe.. Nie trzeba się przecież zapracowywać... nie trzeba...	Co ci ludzie do uszów przynoszą plotki być mogą. Ile wiem, poszlaków dotąd znacznych niema. Władysław w swéj dzielnicy siedzi spokojnie, do braterskich spraw się nie mięsza. Czekaj przynajmniéj aż jawnie wystąpi i będzie za co go strofować.	To ja spróbuję tego i postaram się nauczyć czegokolwiek te dzieci.	To przecież jasne. Cóż może być podlejszego, niż pasorzytowanie na cudzym trudzie, na cudzym pocie. Wyzysk! A ktoż ma większe prawo do upomnienia się o należne mu miejsce na świecie niż ten, który przez szereg pokoleń był haniebnie wyzyskiwany! To jest najlepszy dyplom szlachecki!	Lecoeur ma jeszcze inne cechy osobliwe, które dla uczonego nie są bez znaczenia. Jak wielu zbrodniarzy z urodzenia, ma i on stępioną wrażliwość. Mogłem go badać i pod tym względem. Tatuowany jest na całym ciele. I doprawdy zadziwiająca jest lubieżna wyobraźnia, która wpłynęła na wybór scen i przedmiotów rysowanych na jego skórze.	Ale ja ścierpię. Uczciwie mnie uprzedził, co mnie czeka w pożyciu; jeślim pomimo to wyszła za niego, moja rzecz jest przystosować sięmoja rzecz jest przystosować się	To dobrze to dobrze. Przyrzeknijcie mi więc wypełnić moją ostatnią wolę, a wynagrodzicie mi za wszystko, co dla was uczyniłem.	Nie jestem zdania pani Verdurin, mimo że we wszystkim jest dla mnie alfą i omegą. Tylko pani jedna, pani Odeto, umie dobierać taką gamę chryzantem czy chryzantemów, bo zdaje się, że się tak mówi teraz	Mylisz się To mąż mój przede wszystkim.	Wyciągasz mnie pan na kompliment Ja się boję obcych tylko, a my, panie hrabio, jesteśmy sobie przecie dawno i dobrze znajomi.	Na uniwersytecie miałem kolegę tego nazwiska Był to, prawdę mówiąc, skończony cymbał, ale wszystko brał strasznie na serio.	Jakże moja córuchna myśli dzień spędzić? Bo ja jestem na twoje rozkazy.	E, paniczu, nie wiem jak, lecz wiem, że koniec stamtąd przyjść musi	A to cuda prawdziwie! pani tu masz arcydzieła! Albo się mylę, lub to prawdziwy i przepysznie dochowany Corregio	Ja wracam z Tarnowa, gdziem wyliczał pieniądze za Rabe i oblatowałoblatować (łac.)	Czy to Stabrowska z Bonar?	Także frajerska nazwa. Czy to dla kotów ordery?	To se idź i posmakuj.	To więcej niż wesołość! Prawie szał.	Cienie faraonów bardziej zdumiałyby się, usłyszawszy, że w tym samym Egipcie, w którym spętano królewską władzę, jakiś chaldejski oszust wpływa na losy państwa...	Co przez to rozumiesz, wujku Wilhelmie?	Mówił mi o tym Rzecki i pozwoli pani, że postaram się o sprawdzenie tej wiadomości...	Będę i ja mieć swoje własne.	To połowa sumy. Drugą zapłacą za rok!	I cóż to za zajęcie?	Ludzie to wiedzą, przerwał Gromaza,	A któż teraz będzie używał We’re Here po tym wszystkim? Mnie się tak widzi, że ona chętnie cały okręt zamieniła w jakiś kościół.	Święta prawda. Przeto, by się upewnić, zaopiekowałem się tym szczeniątkiem, gdy psy miały inne jakieś zajęcie...	Moje dziecko i w Perugii dobrze, i w Rzymie dobrze... Ach! jak dobrze! Wiedz o tem, że tu, chodząc po ulicach, depczesz pył świata... To, jak zawsze powtarzam, przedsionek do innego życia	Kiedy ją spotkałem pierwszy raz po jej wyjeździe z Warszawy, jakby we mnie piorun trzasł, tak mi się podobała...	Pan prezes żartuje. Na jedno kiwnięcie palcem wielmożnego pana prezesa...	Wisi na miejscu. Czego babci potrzeba?	Teraz oni obsiedli wokoło Buldea, który im opowiada niestworzone historie. Gdy się skończą te koszałki-opałki, ludzie, jakom słyszał, przyjdą tu z Czerwonym Kwieciem... chciałem powiedzieć z ogniem... i spalą was oboje. A więc...	Co tu o tem mówić, ale gdybyście mogli włożyć choć siedmdziesiąt pięć tysięcy rubli...	Natychmiast się stąd wyprowadzam... Mężczyzna piękny, który był w kryminale, chce tu nocować! Nigdy, za nic...	O, już kawał czasu, jak oddaliła się, proszę pana.	Już się stało	Oczywiście nazwisko, na imię jej Klara.	Co wam też w głowie! Hale, jeszcze czego! zawstydzony..	Dobrze idzie interesik, co?	E, nic. A co ty tutaj porabiałeś?	No dobrze, ale od czego powstała ta okrutna wojna?	No i co?	Co po dasz? Wychodź stąd natychmiast	Czy mógłby mi pan powiedzieć, którego on aktora najwyżej ceni?	Tak jest, mości królu.	Panna Ewarysta pewną jest siebie, jak każda istota życiem rozmarzona tuż przed własną zgubą.	A pamiętasz go jeszcze?	On mówi, żeś ty jest but (duch).	Pan jest jakieś niezmierzone czupiradło.	Ależ, papusiu, syn będzie twoją chlubą, ujrzysz go pewnego dnia bogatym, bogatym własną pracą, z wstążeczką Legii HonorowejLegia Honorowa	Mój Bóg jest tylko moim, a tamci	Zaś myślałeś, że mnie tchórz po weselu obleci?	Druhów wam teraz trzeba, a nieprzyjaciół sobie robicie! dziś: szyderczo. dodał Doman.	Oj, Boże! ależ wszystkim! Tatce, mamie, Stefkowi, mnie...	A czy mnie ma zagradzać drogę jakaś wrzaskliwa małpa, która wywala dziesięć tysięcy worków przed nosem mego konia? W ten sposób można klacz znarowić!	My tu wszyscy umiemy latać po powietrzu.	A wierzę	Ach, Boże... droga Madziu...	Może sam król?	Moim obowiązkiem nazywa je skróconymi Snidersami	Rzeczywiście, a tego pretekstu dostarczyła nam sama miss Campbell.	Ależ chodzi... mówi...	Chciałem coś jeszcze powiedzieć...	Czym będzie podszyta?	Jestem...	Waszej Dostojności? Zaiste, dziwnie brzmi ten tytułWaszej Dostojności? (...) Zaiste, dziwnie brzmi ten tytuł	A jeśli u ciebie znajdą pieniądze gdy cię złapią?	Bardzo dziwne...	Doprawdy?	Głupi jesteś!	Jutro wyjeżdżam.	Mhm	Miałem dziś szczególną przygodę	Natychmiast, jeśli łaska.	Słucham pana.	Wolę stać.	Z butami
A ja, a my wszystkie, a nie, to sądy wam wzbronią!	A jest... jest...	A skąd ty wiesz, że dany facet jest z partyjnym interesem?	A ten stary... mecenas... nie może to dać?... przecież wiadomo, że...	A ty mi dla ducha pozostawiłaś tylko pielęgniarkę. Jesteś miłosierna tylko dla mego ciała.	A! lecz bardzo źle się stało.	Ach ona? Ona jest córką pewnego nauczyciela w kwaterującym tutaj pułku. Obił ci on mnie dwa razy, że w tym ubraniu przełaziłem przez mur jego ogrodu. Teraz chciałbym się wkraść tam w przebraniu ogrodniczka. Starzy bywają bardzo zazdrośni.	Ach, wiecznie pleciesz niedorzeczności!	Ależ wierzę, wierzę, droga pani I może pani być spokojna, nikt pani niczego nie odbierze, zostanie pani po dawnemu w lecznicy i nie zmniejszy się moje zaufanie do pani ani odrobinę.	Allach! Co znaczy bicie, gdy sama głowa ledwo się trzyma ramion?	Aziu, proszę cię, idź dziś spać sam wiesz! Ja prześpię ostatnią noc w moim pokoiku. Błagam cię...	Bardzo dziwne...	Bardzo ładnie	Był to chłopiec o bladej, wynędzniałej twarzy, z poszarpanymi wąsami. Spełniał obowiązki trzeciego maszynisty	Był więc dalszy ciąg?	Będziesz miał rozrywkę, płacąc mi tysiąc dolarów, a chociaż nie wierzę, byś miał naprawdę zamiar zostać zbrodniarzem, skorzystam w każdym razie z propozycji twojej.	Cicho Kurta, cicho pieski, to wasz pan, a tamtego Żyda nie można gryźć, bo nie pachciarz!	Ciocia mówi o odmowie hrabianki Lignickiemu? A więc znam tę sprawę od początku starań księcia do kosza, jaki mu ofiarowano.	Co to znaczy: bankrut?	Coś, Maćku, tak nad nią lamentujesz, jakby cię sumienie gryzło	Czego on może chcieć z tym Marokiem? Wie dobrze, że Oriana nie może nic w tym zakresie.	Cóż ci winna Ahaswera?	Cóż to za znajomość?	Daj Boże obaczymy to niezadługo, bo mam nadzieję, że to się ziści wkrótce, ale, panie bakałarzu jeżeli jesteś poetą, o czym nie wątpię, proszę cię, zrób mi wiersze na pożegnanie pani Dulcynei; chciałbym, ażeby to tak ułożyć, iżby z pierwszych liter każdego wiersza wypadło całe nazwisko: Dulcynea z Toboso.	Daj ją nam i wracaj do siebie, masz za fatygę talara; pamiętaj tylko, że jeśli słówko choć piśniesz, co będziesz widział i słyszał (gdyż pewny jestem, że patrzeć i słuchać będziesz, pomimo gróźb naszych) zginiesz niechybnie.	Dla okrągłości, taki bogaty i hojny pan da już trzydzieści sześć.	Dobrze, mów, mów.	Gdzie masz telefon?	Gdzież się ta fabryka znajduje?	I na to się nie zgodzę Gotowa cię obrazić lub coś podobnego.	I pomyśleliście sobie to samo. Wy myślicie tylko o tym, że ginie kochany, swój człowiek. A ja urażony... Czy to można wyrazić, co on czuł wówczas? A ja muszę umieć to znieść, muszę pozostać w swojej roli... Choć wiem... Bo wiem, że nie spotkam Michała tam gdzieś pomiędzy gwiazdami i nie powiem mu, co to było... Wy tam między sobą mówicie: Leon nie ma nerwów, Leon nie ma serca, Leona nie można polubić, to tylko maszynista, nakręcający nas, jak automaty	I... postawię sobie jeszcze jedną, bo mam plac i mieszkania będzie mi potrzeba dla zięcia.	Ja jej dałem o tem znać i tak to wzięła do serca, że ażem się zdumiał	Ja nie patrzyłem ani na rewolucję, ani na powstanie, ale przecież to nie racja, żebym nie miał prawa czuć ucisku, myśleć o nim i opierać mu się ze wszech sił moich...	Ja przecież nie powiedziałem „co wuj sobie myśli!”, tylko: „co wuj sobie myśli?”. To było zapytanie.	Ja wiem, że wy co tydzień tak robicie... to ja i pilnował, żeby was kiedy tu złapać... ot i dopilnował... Nu, gejgej (jid.)	Ja! Piorun, to mój przyjaciel. Więcej nawet, to mój lekarz.	Jak to? Zyzio? Zyzio Krzepicki, adiutant cioci Przełęskiej?	Jechał ja raz z Reimentarówki do HulajpolaHulajpole widzę., hyc coś z tyłu z mogiły na kulbakękulbaka sineńkie, bladeńkie!... Widno Tatary z matką w jasyrjasyr państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. długo sługiwał, gdzie upiorów więcej niż ludzi i tam są na nie sposoby. Zeskoczyłem z konia i gindżałemgindżał a. kindżał	Jeno mnie nie wyręczaj i ludziom przykaż, aby mnie nikt nie wyręczał bez potrzeby.	Jest tylko jeden	Jest za murami miasta.	Jeśli cokolwiek o was usłyszę, pogadam z wami!	Jucha, Scypion Afrykański Młodszy...	Komiczny chłopak. Kiedyś mi nadskakiwał. Ale on dawniej nie miał najlepszej opinii.	Konie skostnieją i ludzi nie utrzymają. Zimno jeszcze.	Kyrie eleison!	Martin Decoud zawołał z łodzi:	Może wbić gwóźdź i zaczepić sznury drabinki	Myślę sobie o snach, które bywają takie rzeczywiste dziś raczej: opryskliwie..	Mój biedny przyjacielu nie ma jeszcze nic straconego, oddalam się na rok tylko. Potem nikt mi nie może zabronić ująć znów za miecz, a nie zabraknie mi królestw do zdobycia, ani hrabstw dla ciebie.	Mówmy, chociażby o... wieczorze...	Na pewno pozwoli. Wiesz, co powiedziała o tobie kierownikowi?	Na to, aby gdy ojcowie pomrą, nie poszło wszystko w zapomnienie, ino dla wnuków i prawnuków ku pamiątce zostało.	Naczelnika! Naczelnika!	Najjaśniejszy Panie Muszę uprzedzić Waszą Wysokość, że to niezwyczajne, nieoparte na niczym pogłoski, gadanie na wiatr, które mnie zaniepokoiło. Właśnie przybył pocztowymi końmi człowiek rozsądny, godny zaufania, któremu powierzyłem czuwanie nad południową częścią kraju przybył po to, aby powiedzieć mi: „królowi grozi wielkie niebezpieczeństwo”. Dlatego przybiegłem co sił, sire.	Naprawdę nieznośny jesteś, Beauchamp Polityka wyszkoliła cię tak, że ze wszystkiego się śmiejesz; a politycy zazwyczaj niczemu nie wierzą; ale kiedy trafia ci się okazja, żeby się rozstać na chwilę z polityką, kiedy masz zaszczyt znajdować się w towarzystwie zwykłych ludzi, staraj się zabierać ze sobą serce, które zostawiasz w szatni Izby Deputowanych czy Izby Parów.	Nauczyć rozumu tę kanalię.	Nie gniewaj się niepotrzebnie, Ned, i nie narażaj nas wszystkich tą przedwczesną gwałtownością. Kto wie, czy nas nie podsłuchują. Lepiej starajmy się dowiedzieć, gdzie jesteśmy.	Nie mam tego zamiaru, proszę pana. Moim obowiązkiem jest być uprzejmą dla klientów. I dlatego chcę pana teraz przeprosić, bo muszę zamieść sklep, a kurz mógłby zaszkodzić pańskiemu cennemu zdrowiu, już nie mówiąc o londyńskim ubraniu.	Nie masz prawa tak mówić!	Nie łacno na jednego Światopełka stałoby nas, choćby i z Odoniczem razem	Nie łasym cudzych sekretów, a nic tu, widzę, po mnie...	Nie, trup!	Niech ktoś cię tam zawiezie Cholera, ale zabawa!	Nikt go pewnie więcej ode mnie nie kochał i nie cenił i dlatego mówię pani, że jeśli nie masz współczucia dla jego matki i jeśli gorycz, z jaką wspominasz winy jego...	O mnie mniejsza moje życie byłoby w każdym razie zniweczone, gdybym panu odmówiła pomocy... a mogło się stać tylko tak, jak się stało. Widzi pan... Kiedy pan mówił mi o pańskich planach i o historii szaleńczego Klubu Zbrodniarzy... domyśliłam się.	O, chętnie! Powiedziałeś mi pan, panie Andrzeju, wiele prawd gorzkich, a choć uczyniłeś to może w sposób nazbyt szorstki, miałeś słuszność...	Obraz świata, Nadzieja, Kondycja ludzka mówiła Kunegunda	Och!	Oczewiście lecz to mniejsza.	Ojciec, zdaje się, jest zamożny...	Panie... a Shelley? a Byron?	Po męzku! Ależ noc nadchodzi! sukni nie mamy, przygotowanego nic, a o tem nie myśli panna Dorota, że ją choćby z pięknego lica wszyscy poznają.	Po tem, co pan nam zrobił... Nie, proszę pana. Nawet dziwię się, że uważał pan za możliwe zaszczycić mój dom.	Poczekaj, nie pali się.	Przybyłem, by przeszkodzić temu małżeństwu!	Pół godziny.	Rycerz jestem, rozumiesz, niewolniku, rycerz.	Szalona! Szalona! A ty, jaka jesteś?	Tak jest On teraz musi wystąpić. Musi...	To jeszcze nie wiadomo, mój jegomość!	To niby pan Jacek dał wam krowę!	To prawda opowiem panu koniec kiedy indziej.	To zwłaszcza komiczne zważywszy poglądy jego matki, która nas piłuje swoją Patrie française od rana do wieczora.	Trzeba jeszcze uzgodnić, czy ja odpowiadam tobie.	W chacie siedziéć, nosa na dwór nie pokazywać: to pierwsze... Zobaczysz, szczęście ci się samo położy na progu i garścią go weźmiesz...	Widok jest istotnie wspaniały ponieważ horyzont ma kilkadziesiąt wiorst w promieniu, a cały Paryż i jego okolice wyglądają jak na wypukłej mapie. Ale podróż nie jest miła; może tylko pierwszy raz...	Widzi mi się, chłopie, że weźmiesz w łeb!	Widzieć się z Klarą	Widzisz więc pan, że to niemożliwe.	Wspaniałe drzewa!	Wszyscy jesteście tchórze i niedołędzy! Przecież nie możemy tego tak zostawić i pójść zajadać gruszki w sadzie albo bawić się w ciuciubabkę. Nie zasługujecie wcale na to, co was spotyka i od dziś wcale z wami nie mówię.	Wystaw sobie moje zdziwienie gdy ta kobieta stanęła przede mną.	Wyście byli w przeddzień owej strzelaniny u towarzysza Dyla?	Zapomniał pan, o dziwo, o pięknych kobietach	Zbyt ciemno jeszcze.	Zdaje się, iż rzeczywiście podejrzewasz nas, Eminencjo, i że podlegamy prawdziwej indagacji, jeżeli tak, to niech Wasza wielebność raczy powiedzieć, o co chodzi, a będziemy przynajmniej wiedzieli, czego się trzymać.	Zmiłuj się! Zmiłuj! Zmiłuj!	Ścigać Jeżeli poradziliśmy sobie, kiedy ich było trzech, tym bardziej pobijemy jednego, który został.
Przedstaw mnie pan jutro pani de Senonches, spraw, aby rzecz weszła na pozytywne tory, słowem, dopełnij pan obietnicy albo ja sam płacę dług Sécharda i wchodzę z nim w spółkę, sprzedając kancelarię. Nie chcę się dać wystrychnąć na dudka. Pan mówiłeś ze mną po prostu i ja posługuję się tym samym językiem. Zrobiłem swoje, zrób i pan swoje. Pan masz wszystko, ja nic. Jeśli nie będę miał dowodów pańskiej szczerości, wiem, co mi trzeba uczynić.	W Biarritz też jest dużo wody, ale ja nie lubię patrzeć, bo mnie się zaraz niedobrze robi.	Lubi mnie przecie i po miesięcznym niewidzeniu nie zdobył się na tyle kurtuazji, by wstać na me powitanie. Może dla jego pamięci miesiąc czasu jest okresem zbyt długim. Po prostu zapomina.	Mnie nic nigdy nie boli, wracam też do kwestii spadku. Po najdłuższym życiu... Bo co się stanie z kapitałem, z zaległymi procentami, z pakami rewersów, listów ispołnitielnychlisty ispołnitielnyje (z ros.) proszę wybaczyć, że użyję słowa; przepraszam za słowo., lichwy, gdy ciocia, oddawszy żałosne westchnienie, bladolica, z wywróconymi oczami, z palcami rękawiczek raz na zawsze splecionymi, przez czterech bezimiennych drabów (a może i przez dwóch dla oszczędności) odniesiona zostanie pod kogutka?	Bym to mógł, co chcę, nie byłoby biedy na świecie! nie!	Nie chcę	Tutejszy lud mężny i bardzo sprawny. Mam tego przykład z mego zaciągu. Nie mogłem pomieścić wszystkich, którzy się garnęli, a między tymi, których przyjąłem, nie masz i jednego takiego, co by poprzednio nie służył. Pokażę waściom tę chorągiewkę i upewniam, że gdybyście nie wiedzieli ode mnie, to byście nie poznali, że to nie starzy żołnierze. Każden bity i kuty w ogniu jak stara podkowa, a w szyku stoją jako triariitriarii (łac.)	Ja?... wcale nie! Ciekawy jestem tylko wyjaśnienia tajemnicy, jaką się ona otacza. Nie wiem dlaczego, ale mi się zdaje, że ta kobieta, jakkolwiek nieznani sobie jesteśmy, wpływ jakiś wywiera na moje życie.	Jesteś Miss genjalna, chociaż to wszystko wiedziałem już przedwczoraj. Czemuż atoli nie otrzymałem zawiadomienia wcześniej?	Powiedziała, że kłamiemy. Biedactwo. No więc, pozostawmy to Losowi sprzymierzonemu z Czasem, którego naglić nie można, a którego wrogiem jest Śmierć, co nie chce czekać. Wycofałem się z tej rozmowy, muszę to wyznać, trochę zalękniony. Usiłowałem się zmierzyć ze strachem we własnej osobie i oczywiście, zostałem pokonany. Osiągnąłem tylko to, że do udręki dziewczyny przyłączyło się poczucie jakiejś tajemniczej zmowy, mętnego, niepojętego spisku, który dążył do utrzymania jej wciąż w nieświadomości. A było to tak naturalne i nieuchronne, wynikło po prostu z postępowania ich obojga! Miałem wrażenie, iż odsłonięto przede mną mechanizm nieubłaganego Losu, którego jesteśmy ofiarą i narzędziem. Strasznie mi było pomyśleć o dziewczynie, którą tam zostawiłem stojącą bez ruchu; kroki Jima rozległy się złowieszczo, gdy przeszedł blisko w swych ciężkich, sznurowanych butach, nie widząc mnie wcale.	Chcesz wasza mość posłuchać prostego żołnierza, to powiem, co myślę: jeżeli tam pannę Billewiczównę już jaka przygoda w Taurogach spotkała albo jeżeli książę afekt w niej rozbudzić zdołał, to wasza mość nie masz tam po co jechać; jeżeli zaś nie, jeżeli jest przy księżnej pani i z nią razem do Kurlandii pojedzie, to tam bezpieczniejsza niż gdziekolwiek i lepszego miejsca nie znalazłbyś wasza mość dla niej w całej tej Rzeczypospolitej, zalanej płomieniem wojny.	Mieciek, nie rozpinaj no się zupełnie, to nie jest zabawne	Z gościńca. Ja służył u pana hetmana polnego, ale potem chorągiew rozlazła się, bo nie było co jeść. Do domu nie miałem po co wracać, bo spalony. Inni na gościniec poszli rozbijać, tak i ja z nimi poszedł.	Oczywiście że nie ma ich dwóch, trzech ani czterech. Przyznam się, że ludzie z waszych stron zadają dosyć osobliwe pytania.	To, jak wiecie, jest rycerski obyczaj... Który by z młodych swojej paniej nie miał, tego inni za prostaka uważają... Ślubował on pawie czuby i te musi ze łbów pozdzierać, gdyż poprzysiągł na rycerską cześć; Lichtensteina też musi dostać, ale od innych ślubów może go opatopat	Co nie miałem widzieć. Kotylionowe? Skąd wiesz, że się tak nazywają?	Gdy skończysz Redmond, czas będzie, abyś znalazła męża Nie jestem zwolennikiem odkładania małżeństwa, jak to ja uczyniłem.	Kochany hrabio puściłeś się tak daleko, iż mi cię żal, bo zabłądzisz. Musielibyśmy więc siedziéć z założonemi rękami około przeszłości, dać jéj porastać mchami i nie śmielibyśmy jéj dotknąć? Toby nas doprowadziło do chińskiego zastoju.	Nie wiem.	Nie, ale skieruję sprawę do sądu!	O usługi nigdy nie proszę. Miałem wówczas interes do ciebie, spóźniłeś się!	O, proszę! Niech się pan nie zapomina!	Panie Julianie, przychodzę błagać, byś apelował; wiem, że pan nie chce...	To nie będziesz z nami razem w czwartej?	Więc naprawdę pan nie wie? To źle. Za dwie godziny zaczną drukować poranne gazety. Musimy napisać. Czy Francuz, czy paryżanin, ma rodziców	A! matko kochana! matko droga! odparł syn cicho Puść mnie, puść	Chcę panu oddać, com winien Przyjaźń przyjaźnią, a interes interesem Teraz rachunki nasze załatwione aż do świętego Sylwestra. Proszę mi rozmienić sto sous.	Czasem tak można, a czasem nie!	Dawać prędko inną, bo nie mam czasu!	Nie	Nie do pojęcia!...	Nie, gąsków nie przedam.	Tylko mi pan nie mów takie głupie gadanie!... Dlaczego szostra z Krakowa nie ma im zapysać, kiedy ona jest chora?...	Tylko że ja znacznie ciężej od was! Gdyby ksiądz potrzebował naukowej powagi w sprawie sekatury, proszę przyjść do mnie. Korkociągi klucze ser wykręcanie ramion i tak dalej!	Wyjdźcie do drugiego pokoju tu sekretów żadnych być nie może.	Zaczekajcie... weźcie mnie z sobą!...	A to czego się chmurzysz?	Ale to są oficjalne zaręczyny.	I uciekł razem z tobą? Jak to się stało?	Jeżeli pana dobrze rozumiem, to znaczy, że jestem głupcem?	Pani trudniłaś się już nauczycielstwem?	Rozumiem wreszcie, o co ci chodzi, mój romantyku, bardzo rachunkowy. Chciałbyś, bym działał, jak burzy majowej świetlisty gzygzak, który z elektrycznej stacza się chmury pośród łomotu i w jednej sekundzie zabija, oślepia. Czy widziałeś kiedy kulisty piorun?	Słowo się rzekło, a raczej napisało. Ale uprzedzam, że teraz sprawa istotnie jest groźna. Na wypadek ujęcia zbiegów władze ani myślą żartować. Słyszałam od osób najwiarogodniejszych, że po prostu w sposób najordynarniejszy założą stryk na szyję i wieszają na szubienicy, a nawet w braku szubienicy na belce w pierwszej lepszej spotkanej stodole.	Co mi pan będziesz gadał: zapomniałam! Mój panie, ja więcej lat grywam w karty, niźli ich pan masz, i gram dobrze; mówił mi to jeszcze ś. p. mąż, a panowie mi zarzucają omyłkę, no tak, jeśli mówię omyłkę, to omyłkę! Ś. p. mąż mój...	Bieda ich doprowadziła do rozumu. I potrza to było wszystkiego, co?	Cie, a za cóż to wójt ma u niej łaski?	Co ci mam pozwolić?	Gdybym przypuszczał, że ta twoja wiara daje rozum i szczęście, to może... dodał, wzdychając	Jak przegram, to wy stawiacie?	Jak to właśnie? Co pan przez to rozumiesz?	Kapłani wszystko wiedzą!...	Któż się ośmieli cię posądzać?	Masz moją wdzięczność i przekonasz się, że jest coś warta.	Panie krawiec te dziewki to dobra rzecz...	To zależy od żony, moje panie! A ja, znając przedmiot miłości Wacława, ręczę za nią i za niego, że oboje dotrzymają.	W tej chwili ruszać! Wszystko pakować na wozy, prowadzić za mury!	Więc wyraziłby się o panu w ten sposób	Zum Henkerzum Henker (niem.) oburzył się major.	A czyj teraz jesteś?	A w czym mogę teraz go zamącić?	A w mieście...	A was tutaj dużo?	A więc jedzie z nią!	A!...	Bardzo piękne teorie, a dla mężczyzn nader wygodne i przyjemne!	Bezpieczeństwo, Córka, Małżeństwo, Matka, Mąż, Własność, Żona	Będę!	Dalej?	Dzień dobry!	Głosiła smutną prawdę	Jaktojakto	Józia, dasz mi ponieść palmę? co?	Kota?	Kto miał powiadać? Bohun!	Kto pan jest?	Który?	Miłościwa pani... Dlaboga, tom ja w Ciechanowie?	Mądrzyście, ani gadania ciekawość, co miałem robić?	Naszych dziadów pogrzebał!	Naturalnie!	Oborą i młynem parowym.	Pan Spilett!	Po co?	Pozory, Niemiec huknął tenże.	Stary Geist wyszedł od pana bardzo ożywiony. Przekonał pana czy też został pobity?...	Słyszał. Być wielka wojna, bardzo wielka: Fumby z Samburu.	Słyszycie dzwony?	Tak... oczywiście, musiał jej widać Bóg rozum odebrać.	Turime ir neturime, pasiekti.? Kas gi galėtų tokią baisią drūtvietę pastatyt kaip ji!	Wsadzę pana na debiut do „Wielkiego”.	Wszystkich żołnierzów książę koniuszy pohańbił, rzuciwszy na jednego taką hańbę!	Wypijmy na pocieszenie!	Z drogi!	Za niskie progi!	Zatem o czas do namysłu prosimy, rzekł spojrzawszy na Dobkowę jej umocowany...	Ścierwo Namulak jeździł na kasztanie po pocztę.	Ślusarz! Jakże mi przyjemnie kolegę spotkać! Ślusarzem także jestem...	Śpisz?	Świadectwo dostanie pan dobre Pan Rzecki wypłaci panu pensję za następny kwartał, wreszcie Mój Ignacy, zrób z panem Mraczewskim rachunek do pierwszego października.	Żebyś odpowiedział.
Posłuchaj los może sprawić, że twoje życzenia ziszczą się w pewnym stopniu; w każdym razie jednak przebacz mi to, co się stało; wiesz dobrze, że człowiek nie jest panem siebie, w pierwszej chwili zwłaszcza, lecz muszę cię zarazem ostrzec, ażebyś na przyszłość nie pozwalał sobie zbytecznej poufałości ze mną; widzisz, mój chłopcze, we wszystkich rycerskich księgach, które czytałem, a było ich bardzo wiele, nie widziałem w żadnej opisu giermka, który by tyle pozwalał sobie względem swojego pana, jako ty względem mnie czynisz, i prawdę mówiąc, obydwaj zbłądziliśmy: ty, że nie miałeś należytego dla mnie uszanowania, ja, że sobie nie umiałem nadać przyzwoitego tonu, bo na koniec, jakkolwiek Gandalin, giermek Amadisa, był hrabią de I’lle-Ferme, napisano jednakże jest o nim właśnie, że mówił zawsze do swego pana z głową odkrytą i schyloną, i ciałem zgiętym ku ziemi na sposób turecki; lecz Gasbal, giermek don Galaora, lepszym jest jeszcze przykładem, jego dyskrecja i cześć dla pana były tak wielkie, że autor tej cudownej i prawdziwej historii, chcąc dokładnie uwiadomić potomność o jego przedziwnym milczeniu, raz tylko jeden wspomina o nim w ciągu całej tak długiej powieści. To, co ci powiedziałem, przyjacielu Sancho, powinno nauczyć cię, jaka jest różnica między panem a sługą. Tak więc powtarzam ci, że na przyszłość żyć będziemy w ściślejszym rygorze, nie narażając się jeden drugiemu; bo na koniec skądkolwiek przyszłaby sposobność, ode mnie, czy od ciebie, ty zawsze ucierpisz na tym. Nagrody przyrzeczone ci ode mnie znajdą się w swoim czasie, a chociażby i przyszło wreszcie obejść się bez nich, to w każdym razie żołd cię nie minie, jak to już powiedziałem pierwej.	Nie, señora, żonaty nie jestem, ale dałem słowo, że się ożenię, jak tylko wrócę do kraju.	Jak to? Co? Cóż ja mam wspólnego ze starym Violą? Chyba to, że stary dziwak nie ma zegarka z łańcuszkiem, który ten złodziej mógłby ukraść. A ja panu powiadam, doktorze Monygham iż trudniej przyjdzie mu uwolnić się ode mnie, niż sobie wyobraża. Mówię panu, że jeszcze poparzy sobie palce na tej drobnostce. Przede wszystkim nie odejdę bez swojego zegarka, a co do reszty, to zobaczymy! Zdaje mi się, że być zamkniętym to nic wielkiego dla pana. Ale Joe Mitchell jest innego pokroju człowiekiem. Nie zamierzam ulegle poddać się zniewadze i grabieży. Piastuję godność publiczną, mój panie!	O nie, proszę pana ja, niestety, na rolnictwie nie znam się zupełnie. Sądzę też, że będziemy prosili pana o pozostanie w Terkaczach. Będziemy tam, oczywiście, spędzać część roku.	Nie będę wam tłumaczył typu przedsiębiorstwa, jakie wymyślił geniusz Nucingena, to byłoby tym niewłaściwsze, że ono jeszcze istnieje, akcje jego są notowane na giełdzie; kombinacje były tak realne, przedmiot tak żywotny, że akcje oznaczone wedle kapitału zakładowego na tysiąc franków, zatwierdzone patentem królewskim, spadły do trzystu franków, podniosły się do siedmiuset i dojdą do pari, przebywszy burze lat 27, 30 i 32. Przesilenie finansowe roku 1827 zachwiało je, rewolucja lipcowa je zwaliła, ale interes ma zdrowe kości. (Nucingen nie umiałby wymyślić złego interesu). Wreszcie, ponieważ kilka pierwszorzędnych banków brało w tym udział, byłoby nieparlamentarnie wchodzić w szczegóły. Kapitał nominalny wynosił dziesięć milionów, kapitał rzeczywisty siedem, trzy miliony przypadły założycielom i bankierom zajmującym się emisją. Wszystko obliczono tak, aby w pierwszym półroczu akcja dała zysku dwieście franków, dzięki wypłacie fałszywej dywidendy. Zatem dwadzieścia od sta na dziesięciu milionach. Procent du Tilleta wyniósł pięćset tysięcy franków. W słowniku finansowym to się nazywa lukier! Ze swoich milionów, sporządzonych z ryzy różowego papieru przy pomocy płyty litograficznej, Nucingen zamierzył zrobić śliczne akcyjki do ulokowania, szacownie przechowane w jego gabinecie. Akcje realne miały posłużyć na uruchomienie interesu, kupienie wspaniałego pałacu i rozpoczęcie operacji. Nucingen miał jeszcze akcje nie wiem już w jakich kopalniach srebronośnego ołowiu, w kopalniach węgla i w dwóch kanałach, akcje uprzywilejowane przyznane za wprowadzenie na scenę tych czterech przedsiębiorstw w pełnym ruchu, akcje stojące świetnie, poszukiwane dzięki dywidendzie czerpanej z kapitału. Nucingen mógł liczyć na ażioażio (z wł.) [por.] Ojciec Goriot.. Postanowił zadrwić sobie z całego świata, paradować przed nim w kostiumie cnoty, uczciwości, pięknych manier. Ten młody panicz uzbroił się w egoizm od stóp do głów. Kiedy nasz chwat ujrzał Nucingena odzianego w tą samą zbroję, ocenił go tak, jak w średnich wiekach na turnieju rycerz zakuty po sam czubek w stal damasceńską, siedząc na rumaku, oceniłby przeciwnika równie dobrze zakutego i na wierzchowcu równej ceny. Ale zmiękł na jakiś czas w rozkoszach Kapui. Miłość kobiety takiej jak baronowa Nucingen może wyzuć człowieka z egoizmu. Zawiódłszy się pierwszy raz w uczuciach, napotykając mechanikę birminghańską, jaką był nieboszczyk de Marsay, Delfina musiała przywiązać się bez granic do człowieka młodego i pełnego prowincjonalnych wierzeń. Czułość ta oddziałała na Rastignaca.	Bagatela! Czego te cudotwórczynie nie potrafią! I czego my od nich nie wyma­gamy! A one tak mało mają do rozdania od siebie, a tak wiele ze skarbca naszej wyobraźni. Wyobraźni! Bo nie chcesz chyba stać się śmiesznym i mówić poważnie o uczuciu. Podniecenie wyobraźni, jej pęd niepowstrzymany i szał wreszcie. W tym mieści się klucz do zagadki, dlaczego gęś stać się może przeznaczeniem dla takiego jak ty czło­wieka... „Przeznaczenie!” za dużo się tego dziś słyszy. AfrodyteAfrodyte a. Afrodyta (mit. gr.)	Ech, powoli wrócą ci siły! Cóż to jest kula przez pierś? Ot, drobnostka! Nie takie już rzeczy przeżyłem, a czuję się nie najgorzej.	I podoba mi się pani dalej. Nie wiem, czy potrafię bez pani żyć. Nic pani nie rozumie. Jestem w stanie katastrofy.	A! prawda nie wróci się to nie wróci! nie wstaną z grobu ani babka, ani matka, ani nasze lata młode!!	O! To chyba niech pani jutro przyjdzie. Dziś u mo­ich państwa tygodniowy wieczór, goście tylko co się ze­brali, pani moja nie może wyjść z salonu...	I owszem, może nawet więcej niż na Mazurach, co się tym dowodzi, że Sanoczanie, ile że na owsie chowani, o wiele lżejsi są od Mazurów i łatwiej ich kapela poruszy; ja jednak, opleśniawszy, że tak rzekę, po smutnej śmierci śp. mojego ojca, prawie nie byłem w stanie się z domu wyruszyć i gdyby nie pan Konopka...	Bodajeś siedem lat konał na jednym boku i skonać nie mógł, Judaszu!	Diablo odważny mężczyzna z kapitana Nie przestraszyłby się samego Belzebuba i jego ogoniastej hałastry.	Leszku! Ale ja za żadne skarby nie chcę...	Wróbel pociągnie mój szybowiec pod chmury, a ty na pewno nie potrafisz.	Nie dostałem jej. Nikt o niej nie wie. Mówią, że nie ma żadnej.	A coby biskupi wasi i księża bez nas zrobili! Wasi polscy biskupi nie wiele znają, księża jeszcze mniéj, po chałupach z dziećmi i żonami siedzą, do stodół zboże ściągają, pociechy z nich nie wiele.	Zapomniał pan o naszym istnieniu. Mówił mi mąż, że rozmawialiście panowie o Brzęczkowskim, obawiam się, czy nie był pan tym urażony?	A ja nie pozwalam, i Maciusia zastąpi doskonale minister handlu i prezes ministrów.	Czy nie było tam pana de Norpois?	Nie Wolę dobry kieliszek koniaku albo nawet porto 345.	Takiego człowieka, coby ją pokochać umiał i ocenić jak ona warta, nie znajdzie. Zapóźno! zapóźno.	Czy dlatego, że nie chcę słuchać twych obelg?	Jeżeli nawet tak, to chyba pana nie zjedzą	No, już mi nie dawajcie herbaty	Więc nie jechać? Dobrze! To wrócę od Belwederu	Ha, tem lepiej Więc w Klubie Urzędniczym mówiono wtedy tylko to, co panu powtórzyłem. Z tego niewiele da się wywnioskować. Osobiście wątpię, by Gąsowski zostawił Niewiarowiczowi polecenie usunięcia pana. To już była jego własna, że tak powiem, gorliwość. Nie mnie jednego zresztą zaskoczyła pańska dymisja. Przecie Niewiarowicz zawsze i głośno zachwycał się panem. I taka zmiana frontu. ...Stąd wnioskuję, że zarzuty musiały być poważne. Jeżeli chodzi o to, co mówią w mieście, a co od czasu do czasu obija mi się o uszy, to jedni twierdzą, że pan kiedyś był zamięszany w jakąś aferę komunistyczną, inni, że na uniwersytecie był pan szefem bojówki faszystowskiej...	To do rzeczy nie należy. Proszę, niech pan posłucha nas uważnie. Żydzi z miasta żydowskiego w tych dniach wyjdą z Paryża.	Ależ, kochany stryju, rozumowanie to wcale pocieszać nie może, że takie wdzięki i zalety jak kuzynki Ireny...	Jak to, mamusia umarła? Ale jak to być może, żebym ja jej już nie ujrzał?	Ale, prawda była, młynarzowa tak gada, żeby swojego zasłonić. Rozpustnik to, że niech ręka boska broni, prawie mu iść na doktora.	Godność wołu idącego do szlachtuza w celu przemienienia się na godne bifsztyki.	Mości panowie! pozwałem ja już jegomości sułtana do grodu za gwałt, którego się na mnie w Galacie dopuścił.	Nie zupełną masz rację. Zresztą tylko w pierwszej chwili odniosłam takie wrażenie, a pana Murka widziałam tylko raz.	Wszelkie uciechy na jeden dzień! Czy jest na świecie lepsze jadło, jak kurczęta ze śmietanąkurczęta ze śmietaną	Ze mną?	Rubli choćby, czegoś solidnego zawsze. Otóż przyszedłem z propozycją, jakby to krócej powiedzieć, że mogę się z panią ożenić!	Do djabła!... wszystko to bardzo niejasne!... Od kogo dowiedziałeś się pan o porwaniu żony.	Nic to; im lepiej wypocznie, tym ci raźniejszy będzie, jak wstanie. Chleba mu ino dajcie ze szperką i mleka, niech poje do sytości, a potem go przyprowadźcie do mnie.	A co najgorsze, powiedziano że przez pannę Magdalenę zabił się jakiś urzędnik pocztowy...	Czemuż tedy przychodzicie tu ciągle? Wysiadujecie przez pół dnia, gapiąc się daremnie! Czyż to dobrze marnować tyle czasu, miastmiast	Zapewne Jest to stary niegodziwiec i niejeden pragnąłby go widzieć dyndającego na powrozie... zarówno Joasia Clouston jak i wielu innych ludzi, których pozbawił domu i szczęścia rodzinnego. Atoli kiedyś i on był też miłym młodzieniaszkiem. Było to jednak jeszcze, zanim rozeszła się wieść o panu Aleksandrze; rzekłbyś, że było to śmiercią dla niego...	Jak się popiją, to się całują	Chciałabym wiedzieć wszystko, ale też myślę, że gdybym wiedziała wszystko, to by mnie to podenerwowało.	Czy taki bogaty, że bawi się w poezje?	Do diaska starego, toć i ja przecie siaką taką nawdzieję na rożen.	Rosjanin po raz pierwszy odezwał się Wokulski	To wiemy, ale jakiż wniosek?	Widzisz, Bronek, to jest tak. Czy ty lubisz na przykład	Zaproponował mi, abyśmy we dwóch podjęli się tej roboty i przystałem...	Zostać na lądzie... czy też co innego?	To wy, towarzyszu Laval? Co się stało?! Czy co ważnego?	Ale złotych?	Ja? Jem, trawię, chodzę na długie spacery, czytam kryminały.	Róża, dlaczego ja się potrzebuję nudzić?	Wrony, gdzież się podziały?	Ścierwo Namulak jeździł na kasztanie po pocztę.	Co to ma znaczyć?	Co to za włosy?	Oblubienica? (Jakież to śliczne słowo!) Oblubienica to tak zwana Milady, spadkobierczyni pewnego wściekłego bogacza z Kaukazu, panna Rylska.	A pierzynę co wieczór przed kominem nagrzewaj.	Ależ to zgroza! Pan pewnie żartujesz, panie Vautrin?	Był to niesmaczny figiel pański i Jana, za który istotnie dość miernie jestem obowiązana.	Byłaby szkoda, to jest przydatny człowiek...	Co mam przeczytać?	Co? Powiedz co, mów otwarcie.	Czemu wyspa służy i co ma oznaczać ta smutna nazwa?	Czy chcesz wszczepić masie ludowej krew, o której wiesz, że jest zgniła?	Jedz spokojnie, Grandet Pogadamy. Czy wiesz pan, co warte jest złoto w Angers, dokąd zjechali bankierzy, aby je kupić dla Nantes? Posyłam tam złoto.	Jeszcze boli. To dobrze. Zasłużyłam.	Może i mają rację! Ostatecznie, gdyby Europa miała wojować przy pomocy oręża nirwidialnego, to zapewnie świat zmieniłaby w pustynię.	Może pani zdoła namówić do pozostania pannę Melanię.	No, teraz jeszcze raz i śpimy.	Powiedz mi tajemnicę swoją, daj mi w rękę swoją moc, a będziesz mnie miał...	Próbuj... przypomnij sobie... To była nazwa miasta, tak?	Szwadron do ataku!	To jeszcze zobaczymy!	Wiecie, że król jej życie ocalił, i że pamiętał o niej tak	Ależ hrabio, ja przedstawiam republikę dzisiejszym strojem.	Byłam tego pewna... u pani de Fischtaminel?...	Będziesz zmyślał?	Chcę Doriana Graya, którego malowałem	Doskonale chłopczyna zaciągnął warty.	Dychę.	Dziękuję!	Już „tam”.	Książki, wykazy prowadzę starannie...	Książę Witold jest już zapewne w drodze od wschodu	Matus Lescot.	Mówię.	Najpokorniej.	No! cóż teraz poczniemy?	Panno Janino... panno Janino... pani pamięta? ależ ja strasznie pamiętam...	Pocałowała mnie w usta.	Przybijaj!	Przyjaźń, Rycerz, Żołnierz	Straszydło	Widzieliście Faustynę?	Zapewne z klubu?	Ça n’ira pas plus haut.Ça n’ira pas plus haut (fr.)
Oczywiście nie mogę dowierzać swojej pamięci. Ale zdaje mi się, że ktoś ogromnie podobny do tej damy był tancerką w kabarecie... Gdzie to było, już sobie nie przypominam. Ani kiedy. Przepraszam panią za te aluzje w stosunku do jej znajomej.	To może pan Stanisław mówił pani i o dalszej naszej umowie? Jak mi pani powie: żeń się ile wlazło, a staremu może się chciało jeść. Poddawał się w nadziei jałmużny, ale było mu widocznie przykro. Prości ludzie mają tego rodzaju pojęcia. Otóż żadna z tych pań tego nie spostrzegła, a przynajmniej na to nie zważała. Obchodziły się z nim, jak z rzeczą	Dobrze! Byle nas na tym polu nie najechali! Jeżeli się do drugiego lasu szczęśliwie przedostaniem, tośmy i w domu. Jedźmy teraz razem! Szczęściem kniaziówna z Rzędzianem na Burłajowych koniach.	Z biedy się niekiejniekiej (gw.) inni. zaświadczą Biedocie to kużdenkużden (gw.) ulżyć, popuścić. se Jezusiczek we złości, pofolgował, no, żeby się tak zawziąć na jednego głupiego chłopa. I za co? Cóż to złego zrobił?	Jak ci się zdaje, Sancho, awantura dzisiejszej nocy? Dziwna to rzecz jednak potęga pogardy w miłości! Widziałeś na własne oczy Altisidorę w trumnie, żadna to ją strzała, żaden miecz, ani trucizna nie zabiła, jeno przykrość, że nią ciągle pogardzałem.	I to coś znaczy; ja, nie mam go ani cienia a d‘Artagnan oszalał ze szczęścia należenia do naszych; tysiąc liwrów!... oświadczam, że na mnie samego dwóch tysięcy potrzeba.	Marjo droga, alboż my tego potrzebujemy? mój Boże I przyznam ci się, patrzałam na niego z całej siły, a jeśli go to wejrzenie nie zapali, nie rozmarzy, nie pociągnie, o! gotowam jak ty wstąpić do klasztoru.	Masz pan rację; mężczyzna pięćdziesięcioletni jest bardzo skłonny do upadku. I gdyby nie żona i dzieci... Panie Ignacy!... panie Rzecki!... niech mnie diabli wezmą, jeżelibym się nie ścigał z młodymi. Ale panie, żonaty człowiek to kaleka: kobiety na niego nie patrzą, chociaż... panie Ignacy...	No, dobrze, ale na co to wszystko?	Owszem, mogę Ciocia mi na nic, na nic nie potrzebna. Czy ciocia potrafi biegać za mnie dzień cały na dół i z dołu na górę? Ciocia mi nigdy nie opowiada bajki o Doady, kiedy to przyszedł bosy, kurzem pokryty... Och! Biedne moje małe biedactwo! Ciocia mnie nigdy nie pieści, nie dogadza mi. Nie, nie! Ja to tak tylko żartem mówię.	Mama zajmowała się interesami, więc ja się na tem nie znam ale dziękuję panu.	Kto łzami wita, z miłości kwita! Pozadawała pani moim na kochanie, czy co?.. bo ani moja stara, ani Jędruś nie mogą już żyć bez pani, Jędruś, idź se synku miedzą, tam, gdzie gapy siedzą; ja panią sprowadzę.	Uspokój się, Karolu Niesprawiedliwe zarzuty nie stają się słuszne przez to, że wypowiada się je z nienawiścią.	Są blisko Listy z Węgier przynoszą groźne wieści. Coraz to jakiś książę rusiński zjawia się tam, błagając o ratunek albo przynajmniej o schronienie... Dwór mego ojca jest pełen takich wygnańców, którzy straszne rzeczy opowiadają...	Zważcie dobrze! Przyjmujemy siedem posiadłości, by ocalić dusze, nie po to zaś, by zostać bogatymi obszarnikami, co liczą złoto i ważą żelazo, nie wolno nam być suchymi pergaminami, związanymi workami pieniędzy, ale musimy zachować dotychczasową kawalerską fantazję.	Powtórzyłaś znowu, Ewelino, jeden z krążących po świecie komunałów. Obawiacie się, aby praca wspólnie z mężczyznami podejmowana nie nadwerężyła cnoty i ho­noru kobiety, a nie obawiacie się, aby tego samego nie uczyniła bieda. Protegowana moja, jak nazywasz osobę, o jakiej mowa, przed trzema miesiącami utraciła męża, ma dziecię, które kocha, smutna jest, poważna, cała zajęta wyszukaniem dla siebie środków zarobkowania i, jak o tym przekonałam się sama, bardzo uczciwa. Czyliż mo­żesz przypuścić, aby kobieta w takim zostająca położeniu, z takimi uczuciami, wspomnieniami, z taką trwogą o ju­tro, mogła najlżejszą zwrócić uwagę na twoich wyelegantowanych pomocników? Zaręczam ci, że żadna myśl pło­cha nie powstałaby w jej głowie.	A! niechże wam Bóg płaci stokrotnie. Siadajcie, a zaraz i wódeczka i przekąska i coś na ząb włożyć się znajdzie.	Nic mi po waścinym gardle, zaniechajmy się lepiej gdyż prawdę waćpanu powiedziawszy, tom mu tam w drogę, gdzie myślisz, nie wchodził. Wejdzie tam waćpanu kto inny, lepszy ode mnie	Tak to na świecie. Kto ci dziś przyjacielem, jutro JudaszemJudasz	Dystyngowana?... Powiedz pan: bogini!... Kiedy rozmawiam z nią, zdaje mi się, że potrafiłaby mi zapełnić całe życie. Przy niej jednej czuję spokój i zapominam o trapiącej mnie tęsknocie. Ale cóż!... Ja nie umiałbym siedzieć z nią cały dzień w salonie ani ona ze mną w laboratorium...	Nie wiem, proszę pani; ale musi być jakiś bogaty pan, bo jedzie pięknym koczem, a pocztylionowi, co go przywiózł, dał rubla tryngieltu.	Ja co do pańskiego wychowania, a pan co do mojego.	O to, to żadna próba! odparła dziewczyna. A ja ja wolałabym cię ubogim. wielkie uczucie miłości rozbija się o mizerną rachubę powszedniego chleba...	Wcale nie przypiekło. Chcę się żenić, a kobiecie zarost się nie podobał. Dużo znacie takich kobiet, którym się podoba?	Wiem o innych objawach, ale nad nimi nie mam władzy. Ja czynię tylko to	Nie, Nabie Mam do zrobienia takielunektakielunek	Przykazywałem ci, psiakrew, byś do ojca nie chodziła!	Do licha! W Rzymie wydał pan pięćdziesiąt tysięcy piastrów, by sobie umeblować apartament, ale raczej nie sądzę, by pan chciał ponawiać wciąż takie wydatki.	Już go mam! Wiem, co to! Wiem!	Nie, Leszku Ty patrzysz na moje braki pobłażliwie, bo mnie kochasz.	Nigdy w świecie, Padre! Dręczyciele lubią dręczyć. Co obmyślą w szkole podczas nauki, to wykonują potem w swoim mieszkaniu.	Przyzwoity dręczyciel nigdy tego nie robi publicznie Fairburn nigdy mnie nie tknął, jak ktoś na nas patrzył.	Czego się boisz? Ja umiem z bronią się obchodzić.	Dla Boga! to czemu tu siedzimy? Dziś bym chciał być daleko!	Do niej?	Inni się znowu wzbogacili	Jakiż to kostjum?	Pan?... A pan skąd się tu wziął?	To jest moje nazwisko	Wiedziałeś, że jestem sierotą, i to cię wzruszało.	Czyż nie dowiodę, że cię kocham dla ciebie samej i czy nie spłacę dwóch godzin istnienia, jakie mi sprzedał twój ojciec, jeśli odtrącę twą ofiarę?	Otwierali odmieńce zamki i więzienia. Byłem wszędy, szukałem! Aż wybuchła ta wojna obecnie miasteczko w obwodzie kaliningradzkim, 3 km od granicy z Polską. powiedział mi wójt von Heideck, że wojenne prawo inne i że glejty wydane w czasie pokoju nic nie znaczą. Pozwałem go zaraz, ale nie stanął i z zamku mnie wyżenąćwyżenąć (daw.)	Jak to kto? Piraci!	Już dziesięć godzin was szukam, biegając wzdłuż plaży jak dziki koń. To prawda, że gubernator was schwytał?	Kradła słodycze lub może szpiegowała nas Ale na szczęście, znalazłam pasztet i bochenek chleba.	Tak jest... Koń, na którym moja krewna uszła, został tu w Warszawie sprzedany. Kupił go Kawaler Georges, wychowaniec pana hetmana... który mieszka...	Wyzdrowiał i od miesiąca już chodzi do fabryki.	Za pozwoleniem, odezwał się Baron	Cóż chcesz, ciociu, tatuś zawsze mówił, że siedemdziesiąt pięć procent kobiet nie ma taktu za grosz. Jestem tylko kobietą.	Bo przy niej nie będę potrzebował zmawiać pacierzy, jak przy tobie, Aniu?	Nie wiem! Z góry jakby z góry padły strzały... A potem wszyscy już strzelali: który z żoł­nierzy zdążył chwycić karabin z kozłów trach-trach	No, za wożenie, za czekanie na deszczu...	A ja tam po co?	Grzywny dla was i dla księcia lepsze Co po ziemi, którą nieustannie strzec trzeba, a i ludzi pilnować?	Jeno nie myślcie, bym wam folgował, gdy wypiję!	Kochasz mnie? Będziesz szczęśliwy? Ty... nie wiesz nic... Ja ciebie zabiję... Waldy... Waldy...	Więc są tacy szczęśliwi, którzy potrafią wzbudzić w pani odpowiedni oddźwięk?	A dokąd pani idzie?	A teraz nikt w nim nie mieszka?	Brama! Otwórzcież bramę! Pan przyjechał! Nie, oni nie otworzą nigdy!...	Chyba nie warto...	Nie umiem inaczej mówić	Nie, nie, nie	Nie, wujenko	Oddacie mi syna? wołał drżącym głosem Presler.	Ano niech pan tak zrobi, jak uzna za słuszne	Tak, moi panowie, Edwardek, nadzwyczajne dziecię, które zabija już jak stary.	I pewnie! i pewnie! bo ja taki pewniusieńkobym tam języka w gębie zapomniał.	Ale ojciec?	Czy naprawdę czy naprawdę kazałeś, święty mężu, pobić jeńców wbrew mojej obietnicy, że otrzymają łaskę?...	Czy tak, Belu?	I o Helenie mówiłeś, że jest inna aniżeli wszystkie kobiety.	Jakiemuś chłopu ukradł te czerwoną czapkę, panie?	Mam wrażenie, że słyszę tego starego bandytę Nucingena!	Moody Spurgeon jest bardzo poważnym młodzieńcem Zajęty jest ważniejszymi sprawami, niż uszy. Jak wiesz, ma zostać duchownym.	Owszem przeszkadzasz i proszę iść.	Szelmą jestem bez uszuSzelmą jestem bez uszu	Tak... on...	A gdzie Van Stiller?	A idę.	Anielko! Anielko!...	Czy z podaniem wieku, lady Narborough?	Cóżby mogło być?	Dawidowa Cypa słyszała? Kudykudy (ros.) ojczulek..	Dwa tygodnie temu.	Goła.	Ha, ha, ha!	Hersz Ezofowicz był wielkim grzesznikiem!	I siedziéć myśli?	Matifat Floryny?	Obaczemy twe cuda!	Ot jest i drugi.	Otóż, jedną z najważniejszych przyczyn, dodatkową racją dla której pragnąłbym poznać pomienioną damę, wiesz wciąż którą...	Panny „w tym wieku” umieją być interesujące	Rafał...	Szmaja, powiedz no, złotko moje, a kradniesz też lewą ręką?	Słuchaj Dziś jest 5 września, nieprawdaż?	Słuchaj no, tworze ojcowski i boski	Wy szerzycie zgniliznę!...	Wybornie!
A pan myśli, że to on płacze: to wódka płacze... Pętak Barcewicz wyłudzić, bałamucić., tam przepije cicho bądź!... No, a jak będzie z naszym interesem?	Hale, tyle... a statki, a szmaty, a krowę, a ileś wycyganił od ojca? Baczę dobrze i te gąski, te prosiaki i kto tam zliczy! A ciołek, co ci go dał niedawno, to nic?	A wam to na co? odparł Jaksa.	Bądź co bądź, jest to zawsze tylko chłopak.	Co się tyczy ogrodu, nawet nie mówmy... To istna katastrofa. Te ścieżki całkiem zwichrowane!	Co to pana obchodzi?	Co to za jedni?	Wiesz, co to znaczy?	To co? zawołała Lorka: to niech się żeni, ale całe swoje życie niech o mnie myśli, kocha, marzy i oddycha!	Pilnuj no się pan. Oficer jest na dole. Trzymaj się pan, bo za byle co wali po mordzie.	Siedział w skórze oryksa i do niego to pan strzelałeś.	A tak. Stary pan nie wpisali wszystkiego, co ta stroili, akuratnie w rejent i teraz wszystko wzięły adwokaty i obaliły na ziemię. Nie było, padają, w rejencie opisane i pokój.	A czemuż to?	A tak, to cię nie zdradza?	Ale proszę powiedzieć wszystko i absolutnie nic nie ukrywać. Widzi mecenas, choćby się śmiano ze mnie, ale powiem, że prawie wierzę w takie wróżby, jak wierzę w sny niektóre i przeczucia... Może to śmieszne, ale wierzę.	Bo to on i sam krzywdy ludziom robić umie... Te pólko Jankowe był już sobie przywłaszczył, kiedy Janek był mały, a Anzelm chory, aż go, owszem, procesować musieli...	Bynajmniej, spisałeś się po mistrzowsku! Złapać takiego ptaka żywcem i to tylko ręką, sztuka nie lada.	Czy może to być?	Cóż to ma znaczyć?	Dobrze, a gdzie mama?	I owszem, Conseil! Zupełnie tak samo, jak niegdyś w mym gabinecie w Ogrodzie Botanicznym. Przyjmuję twoje powinszowanie i dziękuję ci. Wytłumacz mi tylko, co w obecnych okolicznościach rozumiesz przez „dobry rok”. Czy rok mający położyć koniec naszej niewoli, czy też rok dalszego trwania tej dziwnej podróży?	Jakże? Przecież to mój fach. Wziąłem niedawno huk pieniędzy za projekt pompy.	Jutro idę zabić Aleksandra Niech sumienie wasze powie wam, co potrzeba czynić.	Markhama nie trzeba uczyć, co wypada. Zresztą dalsze jego postępowanie zależy od żony i jej wpływu.	Moja droga cenność każdej rzeczy, jej wartość nigdy nie jest ważna. Ważne jest tylko to, jaką wartość my jej przypisujemy. Spójrz na ten pierścionek. Jego wartość jest zależna tylko od tego, na czyim jest palcu. Na moim jest dla ciebie wspaniałym brylantem, lecz gdybyś zobaczyła go na ręku stróża, wiedziałabyś, że to nędzna imitacja. Prawda?... Więc widzisz, na świecie nie ma wartości bezwzględnych...	Można będzie posłać za nimi cały regiment, wreszcie pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna rzecz, jeżeli Podlasie za pieniądze tego regalistyregalista	Nie wiem zgoła nic Siedzę tu na uboczu, ludzi obcych nie widuję... Ci co tu żyją nie wiele na świat wychodzą.	O tym, co wam Sobieska mówiła	Och, nie, proszę pana. Pani Gaudin jest teraz baronową. Mieszka w pięknym własnym domu po tamtej stronie wody. Mąż jej wrócił. Ho, ho, ho! Przywiózł miliony... Powiadają, że gdyby chciała, mogłaby kupić całą naszą dzielnicę. Oddała mi gratis swoją dzierżawę i resztę czynszów. O, to zacności kobieta! Ani odrobiny nie zhardziała przy swoim majątku.	Oto spis! Dalibóg, nawet pismo to samo!	Rzeczywiście. Lecz jeśli to ma być dowód poczciwości...	To i nie potrzebujesz nigdzie jechać, bo my wieziemy ordynanseordynans (z łac.)	To pewna, że nieszczęśliwa kobiéta.	Zachorzał czy co się stało?	Że co?... Widzę, że doleciała cię jakaś nikczemna potwarz...	Poczekaj pan... Lecz na Boga, panie rycerzu, czyżbyś jeszcze i tę kobietę kochał?	Nie masz pan Anglika?	Widziałeś? Właśnie coś do ciebie powiedział.	A jakiż język, do licha, rozumieć oni mogą?	Ach, wreszcie pan wrócił! Zapewniałem panią Gould, że jest pan najzupełniej bezpieczny, ale bynajmniej nie byłem pewien, czy ten hultaj pozwoli panu odejść.	Aleć on do walki z tobą nie stanie, jeno po prostu weźmie cię w łyka i żywota zbawi lub Tatarom zaprzeda.	Ba! jeszcze by też, żebym nie pamiętał, jak mi kości potłukli kiedy mnie jeszcze teraz boli.	Listy jakowe masz?	Litujemy się nad tobą... bardzo się litujemy... boś jeszcze taki młody. Przypuszczam, że już nie będziemy mówili o pieniądzach.	Nie, moja Dobrzysiu, nic z tego nie będzie. Masz słuszność, mój wnuk niełatwo znajdzie żonę.	Nie, panie konsyliarzukonsyliarz (daw.) odparłem.	Powiedziałam mu, że jesteś i że śpisz, panie on zaś żądał, by cię rozbudzić...	Święty dzień Święty dzień, w którym taka kobieta weszła do naszego domu... Będziemy mieli widowiska wspanialsze od zórz północnych i wschodu słońca na Righi...	A więc?	Ach niegdyś mieszkałem w mieście, widywatem wykwintne kobiety; od czasu jak, spełniając obowiązek obywatela, ściągnąłem na siebie wyrok śmierci, żyję w lasach! Szedłem za panią nie aby prosić jałmużny lub okraść panią, ale jak dziki urzeczony anielską pięknością. Od dawna już nie widziałem pięknych białych rąk.	Ale daję pani słowo, zresztą komuż ja powiem, alboż nie sama jestem.	Ależ, o ile mnie moja stara pamięć nie zawodzi, zdaje mi się, że Dechambre grywał sonatę Vinteuila dla Swanna, wówczas, gdy ten klubowiec, wycofawszy się z arystokracji, nie przeczuwał iż będzie pewnego dnia zmieszczanionym księciem-małżonkiem naszej narodowej Odety.	Bodaj cię jasny piorun! Z pewnością zastawiłeś moje niedzielne portki!	Dajże tak, Boże!	Dobrze więc naprawdę tak jest.	E! e! znajdziemy środki...	Ile lat?	Jesteś tu pierwszy raz?	Jesteśmy tu szpiegowani prawda?	Jezu miłosierny... strawę onemuon, onemu (daw.) pomyślał Waluś. Upuścił nożyk i tyczkę na ziemię, rozchylił chruściany płot i wymknął się z zagrody.	Jeśli pani raczy mi poświęcić chwilę czasu opowiem całą sprawę. Dowie się pani rzeczy tak ważnych dla widama, że nie powierzyłbym ich nawet księciu de Clèves, gdybym nie potrzebował jego pomocy dla uzyskania zaszczytu widzenia pani.	Kto nie musi symulować! Symuluje każdy, zwłaszcza jeśli chce czegoś znacznego dokonać.	Kto widział, komu bukiet był podawany?	Mamo! główka mię boli! jęknęło boleśnie chore dziecko, skurczone na kanapie; ale jęk ten zagłuszyły krzyki najmłodszego, które wylazło z pod stołu i wołało z płaczem.	Mnie już nic przyjemnem nie jest	Moja panno jesteś rozpaczliwie dziecinna. Powiedz mi, proszę, jaki mogą mieć związek losy kraju z twoimi sentymentalnymi kaprysami i czułostkami?	Morze	Mówiłam Julji	Na podkładzie sentymentu może?	Nic ale pies wściekły też mi nic nie zrobił, a ja jednak usunę mu się z drogi.	Nie będę pani mówił o uczuciach religijnych, które dają rezygnację ale czyż macierzyństwo...	Nie rozumiem pana.	Nie swoich...	Niech będzie! Gdy tylko zobaczy tylko przed sobą otwartą przestrzeń i poczuje wolność, drapnie, że aż się za nim zakurzy!	Otwierajże, pogański synu! My od księcia z ŁubniówŁubnie	Piętnaście talentów...	Porzucasz mię! wiesz jednak, że tego nie lubię!	Potrafiłabym. Pamiętam wszystkie, choć już od niepamiętnych czasów nie śpiewałam. Ale często, kiedy w nocy sama jedna przy robocie siedzę, na pamięć mi one przychodzą, a wtedy powtarzam je w myśli i o was wspominam..	Przeciwnie, raczej zasadzka, która się da zdemaskować, zanim stanie się groźna.	Przyjmij więc te dwa weneckie cekiny i ofiaruj je narzeczonej	Ratować? Z czego ratować?	Sprzedaję... i kupuję...	Sądzę, że nie z nadmiaru skromności niechętnie wyjawiał przed ludźmi swoje myśli.	Słuchaj, Wilhelmie, zaniechajmy tej nudnej polityki i poprośmy raczej siostrę, aby nam coś zagrała.	Tak niepocześnieniepocześnie (daw.)	Tak, ale oni dzierżą tego mnicha.	Tak. Ale mało mogę pomódz, bo się mało znam na czemkolwiek.	Te berlińskie saturnaliasaturnalia	Tego, czym jestem, nie odejmie mi nikt. Idę w śmierć, jak wchodzę nocą w las. Księżyc srebrzy choiny. Drzewa szepcą, drżą liście.	Teraz będziesz spał czy nie?	Tylko czem?	Uciekać natychmiast!	W grocie.	W takim razie zawiodłam się na panu.	Więc wy się znacie?	Wyspy Kanaryjskie	Wyłączyć z łańcucha? Kogo? Powiedz!	Właściwie... ja nie w tym znaczeniu...	Zostawił?... Ależ on zerwał z Helą!	Zośka, nic nie odpowiesz?
Nie wierzę w to. On się kręci koło miejsca, gdzie leżą pieniądze. Znam zwyczaje duchów, ty zresztą też je znasz...	Wiem, znam. Nierazem mu to wyrzucał. Panowie Potoccy chcieli swego czasu, żebym z nim za granicę dla jego edukacji jechał, żeby to pięknych manier przy mnie nabrał. Ale ja powiedziałem: „Nie pojadę właśnie dla jego niedbałości, bo on u żadnego buta dwóch uszu nie ma i w moich by się po dworach prezentował, a safian drogi.” Potem przy Marii Ludowice po francusku chodził, ale ciągle go pończochy opadały i gołymi łydkami świecił. Nie dorośnie on i do pasa Wiśniowieckiemu!	Posłuchaj, Feltonie pomiędzy podłymi i godnymi pogardy, znajdą się jeszcze ludzie wyżsi i szlachetni. Miałam narzeczonego; kochaliśmy się wzajemnie; serce miał, jak ty, Feltonie, jak ty był prawdziwym człowiekiem. Przyszłam do niego i opowiedziałam wszystko; znał on mnie dobrze i ani na chwilę nie wątpił. Był to wielki pan i pod każdym względem stał na równi z Buckinghamem. Nie nie mówił, tylko przypasałszpadę, narzucił płaszcz i udał się wprost do pałacu Buckinghama.	Nie rlozumiem, co on chce powiedzieć	Tak płyniemy drogą na zachód przeciwko wiatrowi i przypływowi morza. Czuć to można dobrze Wiesz kochany panie, cobym zrobił z „Great Easternu” jeżeliby on do mnie należał? Nie wiesz? Otóż zrobiłbym z niego statek zbytkowy, po dziesięć tysięcy franków od osoby. Płynęli by na nim tylko milijonerzy, ludzie, którzy się nie śpieszą. Przez miesiąc albo sześć tygodni płynąłby z Anglii do Ameryki. Nigdy nie byłoby fali w poprzek. Zawsze wiatr z przodu lub wiatr wtyle. Ale też nie było by żadnych huśtań ani kołysań. Moi podróżni byli by zabezpieczeni przeciwko chorobie morskiej i płaciłbym im po sto franków za znudzenie w podróży.	Bo i po co nas tu tyle chorągwi stoi, kiedy i połowy byłoby na Tykocin dosyć Upór to pana Sapiehy, nic więcej. Nie chce mnie słuchać, żeby pokazać, jako i bez mojej rady coś potrafi, a to sami widzicie, że jak tylu ludzi jedną zamczynę oblega, to tylko sobie nawzajem przeszkadzają, bo dostępu dla wszystkich nie masz.	Ach, właśnie! Właśnie dlatego, że doktor Delattre twierdzi, nie należy temu wierzyć. Jak to! Doktor Delattre podał o całej swej przygodzie tylko niejasne ogólniki! Nie chciał powiedzieć nic takiego, co mogłoby zagrozić bezpieczeństwu jego pacjenta... I oto nagle ściągałby uwagę na jakąś karczmę? Ależ niech pan będzie pewny, że jeśli wymienił wyraz „karczma”, to dlatego, że mu go narzucono. Niech pan będzie pewny, że cała ta historyjka, którą nas uraczył, została mu podyktowana pod groźbą strasznego odwetu. Doktor ma żonę. Doktor ma córkę. I zbyt je kocha, żeby nie słuchać ludzi, których potęgi doświadczył osobiście. Dlatego też dostarczył pańskim wysiłkom najdokładniejszej wskazówki.	Który z nich to Manuel? Nie wiem, jakim sposobem możesz każdego z nich rozpoznać i nazwać.	Na miły Bóg! Kniaź on, nie kniaź, ale czymże może być w tej Rzeczypospolitej szlachcicem nie będąc; przecie dotychczas indygenatu nie ma?	Nie o to chodzi, żebyś jej cnót nie ujmował, jeno żebyś jej męża dodał. Ale ty Krzysię wolisz!	Tak jest... i przybywa jej albo ubywa, wedle woli; może też być ciepła albo zgoła zimna, bo tam są rury z kuraskami, taką i owaką niosące. Pokręcisz waćpanna kuraskiem, aż tu się leje, że i pływać można w komnacie jako w jeziorze... Żaden król nie ma takiego zamku jak nasz pan miłościwy, to wiadoma rzecz, i posłowie zagraniczni toż samo powiadają; żaden też nad tak zacnym narodem nie panuje, bo choć są różne grzeczne nacje na świecie, przecie Bóg naszą szczególnie w miłosierdziu swoim przyozdobił.	Nie, księżno. To jest naprawdę tak okropnie nudne, że ja na miejscu pani byłbym już dawno wyjechał z Krakowa.	Tak, panie Kubusiu, Dyzia ma słuszność, jedna podwiązka nic nie warta bez drugiej, a nie zechce pan przecie odbierać tej, którą ma.	A i cóż mieliście wiedzieć? To co o każdym. Na Szczekocińskim placu... skłuły mnie bagnetami Prusaki... Krew mię uszła... Leżałem między trupami. Ten oto żołnierz, coś go widział, wrócił się po mnie w nocy, nalazł mię półżywego. Na ręku wyniósł... Leżałem po dworach w Krakowskiem, a jakem wreszcie wstał, w gruncie rzeczy... nie było już po co...	A to mi osobliwi goście!	A, bo mnie w Porębie nikt nie czeka Tedy chodźmy dalej, kiedy ci tak pilno.	Czy to też jasnowidzenie?	Dobrze pani zrobiła. Nie mogę z panią dłużej rozmawiać, bo mi pilno zobaczyć dziadka; już wstał podobno. Do widzenia.	Gdzie tam rozbit! Goni nawet króla, ale już tam pan Sapieha nikogo nie dogoni!	Jakież to są rany? Bo to ja stary jestem praktyk. Na ranach się od dawna rozumiem. Może uśmierzę te delikatne bóle.	Już patrzę. Zdrowaś Maria, łaski pełna... Czy to, proszę mamy, ptaszki śpiewają?	Masz słuszność, Sasi. Trzy bataliony, 150 huzarów. Dwanaście armat. A tamte ku Michałowicom działa... Widzisz? To kompania młodych frantów, Ostrowskiego i Włodzia Potockiego.	Nie mnie, Danielu, nie mnie Dla mnie pozostała samotność i opuszczenie.	Nie uczyłam się wcale	O to, że aby ukryć się w puszczy i zatrzeć za sobą ślady, wszedł do tej rzeczki.	O! ludzie tutejsi nie ubolewają nad nią wcale przeciwnie uważają ją za bardzo szczęśliwą; ale pomiędzy nią a innemi kobietami zachodzi ta różnica, że tamtym Bóg dał siłę, a téj słabość, lecz oni tego nie widzą.	Około ósmej tedy Nie zatrzymuję pana dłużej, żegnam.	Prepudrech ubiegł cię, Taziu. Byłbym ci z ochotą... Ale dla samej perwersyjności sytuacji nie mogłem odmówić temu...	Skąd wiesz, że ochotnie? czemu nie przypuszczasz konieczności, żelaznej konieczności, musu ohydnego!	Swój Z przeproszeniem waszmości, może nie w porę?	To ci nowina! Jasiek powraca!	To tem lepiej. Ona tak dobrze chodzi koło małej. Dobranoc pani.	Tylko nie otrzymuję od ciebie w zamian miski soczewicy.	śpiewać będziesz musiała, śpiewem jak fala wzburzonym, póki wszystkie nie uciszą się morza, aby twojej nadsłuchiwały tęsknicy,	Żarty zachciało ci się, bratku, stroić. Czemu nie, podowcipkuj. Ja ci, psi synu, pokażę żarty! Skąd znasz moje nazwisko? Mów, jak ci się pytam! Skąd mnie znasz?	Ale czy przynajmniej jest tu dość głęboko? Bo co wystarczy naszemu „Bonawenturze”, na pewno nie wystarczy naszym pancernikompancernik	Dzień dobry czy dobry wieczór, panowie Panie Matifat ci panowie są władcami moich losów, przyszłość moja jest w ich rękach; ale mam nadzieję, iż będą jutro spoczywać u nas pod stołem, jeśli pan Lousteau niczego nie zaniedbał...	Tak, panie, strach, aby kto nie usłyszał.	Cóż to za wiosna, cicho mówiła Marja, w życiu mojem niepamiętam... podobnej (najpiękniejszą wiosną, jest zawsze ta w której kochamy).	Myślał, że nie wiem, co wiozę.	Niech się wielkie ulitują Nieba! Wiem wszystko, Trot! Barkis opowiedziała mi wszystko, gdyś wychodził z Dickiem. Wszystko wiem i tego tylko zrozumieć nie mogę, czego się chce tym opętanym dziewczętom. Głową mur rozbijać, co? Szalone!	Odpowiedz, ale prawdę a bogowie nie odmówią ci swej łaski: kto zabił dziecko Żydówki Sary?...	To jest otchłań	Ach, prawda coś pamiętam, były nawet jakieś skargi. Ale ten Kunicki to podobno bardzo nieciekawy jegomość. Czy pana z nim coś łączy?	A po co?	Chcecie, panowie, wiedzieć, co jest? Otóż tak, podałem się do dymisji.	Ot, co jest. Wczoraj wieść była, że JakuciJakuci	Po szczęśliwie zakończonej walce duchowej Baloun zdecydował się ostatecznie, że otworzy pudełko sardynek swego porucznika, gdy w tej chwili wszedł Szwejk z kurą, co oczywiście wzbudziło wielkie zainteresowanie wśród wszystkich obecnych w wagonie. Spoglądali na Szwejka z takim wyrazem, jakby chcieli zapytać: „Gdzieś ją, bratku, buchnął?”	Wiem, co cię dręczy, mój synu. Myślisz, że zdradzasz przyjaciela.	Ach, jestem świetnie usposobiona, bo dowiedziałam się, że wujence jest znacznie lepiej. Będzie mogła już jutro wstać.	Co myślisz czynić, Janie?	Coś w tym rodzaju chodzi o sposób przemycenia pana Andrzeja poza granicę Rosji.	Doskonale! Jedno jeszcze Mr. Neuilly! Co pan wiesz o istnieniu tego drugiego Leroy Mitchela?	Kto?	Niech pan przysięgnie, że pan ucieknie, co bądź by się mogło zdarzyć.	Odniedawna, w Rozłogach, jeśliś kiedy słyszała o nich. Mieszkamy tutaj dopiero kilka miesięcy; ale ty, ty wciąż w domu? w Bukowcu?	Prawda, prawda... ale bez co ona poszła do komedjantów?	Wy jego brat?	Właduś, co tobie?	Ach, prawda!	Aha, widzi pani! Przypomnienie stanie się jeszcze wyraźniejsze, kiedy zajrzymy do tekstu. W mojej księdze mam pełno wyciągów z dzieł, a raczej arcydzieł tego prawdziwego mędrca.	Ale któż pani towarzyszyć będzie, mężczyzna, czy kobieta?	Chwazdrygiel: Manowce witalistycznej metafizyki...	Ciszej!	Czy i kuzynek należy do spisku przeciw mnie?	Cóż Skreślisz pan kolejne dwieście tysięcy franków...	Daje doskonałe obiady, koncerty i wprowadza w świat początkujące śpiewaczki, rozwija je z pączków...	Dlaczego? Czy dlatego, że ma na rudo zrobione włosy?	Do stada się pewnie przyłączył, na przelocie.	Dobrze Zobaczymy.	Dokąd?	Dziękuję, przeczytam z ciekawością, ale wątpię, czy pan zyska we mnie adepta.	Głupiaś!... głupiaś!... głupiaś!...	I ja tak myślę.	I kochał ją pan?	Ja sam myślałem, że można ufać Handsowi	Ja wdziewam granatowy płaszcz i idę. Idę wprost na druty.	Jestem takiego zdania.	Kiedym tak zmarzł, wasza wielmożność, że aż mi rozum we łbie skostniał.	Miał prawo, tek	Mnie, tak! ale oni tam zresztą dobrze grają, zwłaszcza Kopowski.	Mnie... w pracy...	Obrzydliwe, wstrętne stworzenie!	Panienka też	Panno Joasiu...	Pożerają jedni drugich jak dzikie zwierzęta.	Prawdę mam powiedzieć?	Przedstawiam wam, ojcaszku stryjecznego mego, pana Stanisława Skrzetuskiego ze Skrzetuszewa, rotmistrza kaliskiego.	Przychodzę z pełnomocnikiem właściciela.	Pycha, jak Boga kocham, kapitalna pycha!	Pytam się waszej dostojności jakim prawem na twojej infule znajduje się wąż królewski?	W imieniu sieroty, dziękuję	Więc gdzie?	Wolskie rozpowiadają, że ma jakieś mediummedium	Wolę, wolę na trzecie piętro... Za dwie godziny będę	Właśnie...	Znasz hrabiego?	Łatwo zrozumieć!	Żadnej.	„...ze wszystkimi utensyliami, kadziami na farbę, szczotkami, ławami etc.etc. (łac.) rzekł Dawid Séchard, upuszczając z rąk inwentarz w oryginale: écu, w XIX w. potoczna nazwa srebrnej monety pięciofrankowej. i którymi trzeba w piecu zapalić.
Owszem, pojadę z chęcią. A czy sądzisz, że ona zechce dopełnić tego dobrego czynu?	Głupcze, czy myślisz, że kalif i ja nie mamy nic lepszego do roboty, jak szukać dla ciebie Smaina?	A jak to ja ją niosłem w ciężkiej niecce w tych kiszkach? Jak ja z nią szedłem po ciemnych schodkach? Ja z moją słabą nogą? Co, Fryc? To jest cud, że ty masz jeszcze brata! Idź, Fryc, przynieś jeszcze dwie butelki porteru, bo ja jeszcze jestem bardzo zdenerwowany.	Ale ja pana nie chciałem obrazić, ja mówię tak, jak myślę	Ach, bo pan jest mężczyzną, silnym, zwartym w sobie charakterem. Pan nie zna osamotnienia, bo sobie sam jest całością. Nawet nie wiem, czy w ogóle zdolny pan jest do zrozumienia pustki osamotnienia istoty słabej jak ja.	Czy nikt z tych ludzi nie rozumie po angielsku?	Jeżeli pan zdoła wyrok taki dostać, jeżeli pan znajdzie taki sąd, który go skarze, ja go nie ułaskawię	Tysiąc rubli Ja tyle nie wydałam za granicą.	O spisku nic jeszcze nie wiemy. Wszystkie papiery, któreśmy znaleźli u niego, złożyliśmy w jedną paczkę, opieczętowaliśmy i jest już ona w pańskiej kancelarii. Co się tyczy aresztowanego, jest to, jak się pan już dowiedział z denuncjacji, niejaki Edmund Dantès, porucznik trójmasztowca „Faraon”, handlującego bawełną z Aleksandrią i Smyrną, który jest własnością firmy Morrel i Syn z Marsylii.	Cha, cha, cha! Że niby pan łysieje? Cha, cha, cha! Ale komik z pana zawołany! Więc co to ja mówiłem? Aha. Do żeniaczki nie przychodziło. Bo i prawdę panu powiedzieć, tutejsza okolica nieurodzajna na panny. A co były, to już powychodziły za mąż. Człowiek przyjdzie do tego sąsiada, do innego	W zapatrywaniem się swojém z innego, niż ja, wychodzisz punktu, Lucyanie, ale zgadzamy się na jeden rezultat, a więcéj nie potrzeba, abyśmy się pojmowali wzajemnie. Ale, à propos rezultatu, powiedz-że mi, jak idą twoje filantropijno-utylitarne plany?	Dobrze drogi panie, oto moja ostateczna odpowiedź: nie ja zamieściłem tę notatkę i nic o niej nie wiedziałem, ale pan swoim zachowaniem zwrócił na nią moją uwagę; nie zostawię więc tej sprawy, dopóki nie sprawię, aby ten, kto zamieścił tę wiadomość, odwołał ją lub potwierdził.	Bóg tego nie dopuści bo gdy złe jakie dopuszcza, to zaraz daje i ulżenie na utrapienie. Któż wie, co się jeszcze stać może? Zaprawdę, nikt nie zgadnie, co przypadnie. Niemało jeszcze godzin mamy od dziś do jutra, sporo wody upłynie, a dość jednej chwili na obalenie domu, który lat wiele budowano komu. Ileż to razy i deszcz pada i słońce świeci razem? Dziś legniesz na noc zdrowy, a jutro trup z ciebie gotowy. I któż się pochwali, że choć jeden gwoździk wbił w koło fortuny? jak się znajdzie, dam kruka białego. Między kobiece tak a nie nie podjąłbyś się wścibić koniuszczka igły najcieńszej. Na koniec niechże mi kto poradzi, ażeby się Kiteria całym sercem w Bazylim zakochała. Dam mu cały worek błogosławieństwa, bo to słyszałem ja nieraz, że miłość patrzy przez takie okulary, co miedź na złoto, a orzechy na perły zamieniają.	Ja także bardzo żałuję. Ale mam termin.	Co za pani Stawska! Tu chodzi o grubszą rybkę, o pannę Łęcką, w którą ten wariat wdeptał bez ratunku. Już zaczyna poznawać, jakie to ziółko, cierpi, gryzie się, ale oderwać się od niej nie może. Najgorsza rzecz spóźnione amory, osobliwie, kiedy trafią na takiego diabła jak Wokulski.	Ja uchylę!...	Nie zabieram ci jej. Uchowaj mnie Bóg od tego. Przeciwnie, rad jestem, ale gdzie ją położysz spać?	Rozumiem cię jednak policja jest przekonana, że ty po dojściu do przytomności wskażesz winowajców. Telefonują tu dość często z zapytaniem, czy możesz już zeznawać.	Zabić czy zachować?	Tym lepiej będę śmielszą. Nie jestem baronowa... jestem zupełnie kim innym. Ale o to mniejsza. Chwilowo znalazłam się w trudnym położeniu... potrzebuję dwudziestu tysięcy franków... A ponieważ nie chcę w tutejszych lombardachlombard	Święta prawda to, co mówisz Atoli potem Jan Breck zobaczy gałązkę brzozy i gałązkę choiny i o ile w ogóle jest człowiekiem domyślnym (w co mocno wątpię), powie sobie: Alan przebywa w lesie, gdzie rosną razem brzozy i sosny. A potem sobie pomyśli: Takich lasów nie jest nazbyt wiele w naszych okolicach	Co bym nie miała pamiętać. Z ojców, praojców nasze sąsiady.	Czy jest?	Nic nie mów, tylko bierz ty, przyjacielu, masz pół pistola za fatygę; podziękuj bardzo panu de Tréville od pana Aramisa. Ruszaj.	Nie zmarnowałem czasu Nic się takiego nie stało. Może... może rzeczywiście biegłem trochę za prędko. Więc rozmowa trwała długo?	Wiesz, że was kocham, jak rodzinę! Alem teraz taka szczęśliwa! Więc to prawda, panie Czertwan? Nikt mi nie odbierze własności, pomimo tylu lat nieobecności? Mam tu istotnie, w tym obcym kraju, coś mojego, jestem bogata? Mam prawo się rozporządzać?	Zaprzeczyłam w obawie, aby nie wyciągnięto z tego wniosków fałszywych i żeby nie być wplątana w skandal.	Nawrócił się. Miał natchnienie. Wygłaszał mowy religijne i robił cuda. Jego żona prorokowała. Dozorca ten był człowiekiem bardzo porządnym, monistą i wolnomyślicielem, no, bardzo porządny to był człowiek. Wyobraź sobie, że ni z tego, ni z owego zaczął uzdrawiać ludzi wkładaniem rąk. Oczywiście, został natychmiast oskarżony. Lekarz powiatowy, mój przyjaciel, był bardzo wzburzony. Kazałem go zawieźć do sanatorium, żeby położyć kres zgorszeniu. Podobno już mu lepiej, wyzdrowiał i stracił moc czynienia cudów. Poślę go jeszcze na wieś jako rekonwalescenta. Ja sam zresztą zacząłem czynić cuda i stałem się jasnowidzem. Między innymi miałem wizje ogromnych lasów skrzypowych na moczarach z dziwacznymi zwierzętami. Może dlatego, że spalałem w Karburatorze węgiel górnośląski, który jest najstarszy. Jest w nim niezawodnie bóstwo węgla kamiennego.	Jak komu... mnie byś ta za droga nie była...	Jaką my subtelną rozmowę prowadzimy jak na tego rodzaju zakład! Nie nudzę cię, jesteś może zajęta?	Nie	Nie słyszysz? Harcuje oklep na wielkich słowach, bez głowy i ogona.	Nie wychylaliśmy się z naszego ula	No i wy jej nie kochacie.	O, Mateo, straszniejszych od tych, jakie widziałem, już chyba nie ujrzę.	Odp.: Nie widziałem. Chcecie poznać Anglię? Kupcie sobie Forda Baby.	Więc nie omylił się i tu.	A! z nim, nic już mnie nie zdziwi! to mój wróg!	Ach nie, jestem bardzo rada, że rozmówiłam się z nim, bardzo mi to pomogło.	Ach, pan dopiero teraz przyszedł? Dziwna rzecz, doprawdy... Coś go nieoczekiwanie zatrzymało. W tej oto kartce prosi mnie, aby zasiąść do obiadu o siódmej, jeżeli nie wróci. Mówi, że wytłumaczy wszystko po powrocie.	Ba, głupstwo! Mam nadzieję, że to pana nie powstrzyma...	A no! to chodźmy ztąd gdzie indziej.	Ale cóż to takiego, według pana, być uspołecznionym?	Ale piekło, w którym się kocha Często więcej jest rozkoszy w cierpieniu, niż w szczęściu: przykładem męczennicy!	Co to może być?	Co to za czasy! Co to za czasy!	Co ci do tego?	No! no, o tem potem, zrobisz co zechcesz teraz idzie nam o rybkę naszę, baczność, celuj pan dobrze, życzę szczęścia!	Ty jesteś don Rodrigo de Castro?	Tym lepiej, gdyż i mnie się ten zamiar podoba Zresztą naturalną jest rzeczą, że cię to raduje, naturalną i słuszną, a mam nadzieję, że cokolwiek byś przedsięwziął, pozostaniesz zawsze naturalny i rozsądny.	Król! N. Pan! król przybywa jutro, to jest dziś rano tu będzie.	Sądzę, że lepiej poczekać. A przede wszystkim trzeba wysłać zaraz do Brukseli te wiadomości, które zebrałam u wuja Dowgirda. To im ogromnie ułatwi dalsze poszukiwania.	To nic, to nic! Wszystko będzie dobrze...	Tak rzekła. Dodała jeszcze, że ją mąż z odrobiny mienia, jakie po ojcu wzięła, odarł i z dzieckiem małym na głód i nędzę rzucił. Wreszcie prosiła, by jej w odszukaniu nędznika pomóc. Powiedziałem: zgoda. Ocaliwszy jejmościankę od śmierci wypadało ją i od losu obronić. Przyniosła mi na drugi dzień papiery różne, dowody urzędowe, akt ślubny, rysopis męża	A czemu to już zdajeciezdawać (daw.)	A oto więc skąd Ferrante wziął pieniądze na swoje rozruchy! I pani mi opowiada to wszystko w gwardyjskiej sali?	Ano tak!... Tylko mi to wyszło z głowy! Rozdzielała je rzeczna odnoga, która potem wyschła doszczętnie!	Ej! Jak mnie kochasz, to powiesz.	Jak to kupił?...	Jakie życie, taka śmierć!	Jakiegoż to?	Niech będzie tak...	Niech mnie pan zostawi.	No tak, to już na dziś dosyć pisania	No to chodźcie na górę, bracia Gdy pan Kuzenda ugotuje kawę, zaczniemy. Kto przyjdzie jeszcze?	Och, margrabino, zdaje mi się, że zgaduję twoją tajemnicę: pani mnie jeszcze kochasz.	Pensja duża, mój drogi, pensja duża, większa, niż dochód z całego Zalesia, które przecież pomiędzy trzech się dzieli. Teraz takie czasy, taki świat, że pieniądze	Spotykałem ją na ulicy	Za takiegoż to wielkiego masz go waść wodza?	A teraz, mój panie, może masz ochotę usłyszeć coś bardziej jeszcze interesującego?	A wysadzany brylantami zegarek od panny Solskiej?...	Ach, Boże	Aha! jutro!	Będziecie żyli	Czegóż się waszmość tak mienisz?	Czemuż miałaby właśnie zapomnieć?	Dam każdemu kołdrę!	Dlaczego?	Do księżnej de Chevreuse i księcia de Buckingham.	Dokonamy abordażu?	G. 2. (wraca i zabiera srólki).	Huck, mówiłeś komuś o tym?	Klasyczny przykład rozdwojenia osobowości	Ma na myśli formy, które idą za materią. Tak je nazywa Awerroes.	Ma pan dość dużo czasu Jakieś jeszcze dwanaście godzin.	Pani Ireno!	Przede wszystkim jesteś jeszcze młody...	Przyjaciele! Pytałem Boga, czemu mi kazał tyle wycierpieć...	Skąd możesz wiedzieć o mnie cośkolwiek?	Słyszałeś pan zapewne o młodzieńcu, którego oskarżają o przywłaszczenie sobie cudzego nazwiska i tytułu?	Tak.	Trzeba wam będzie kapitałów	Twoja żeś mu dała list; jesteś jedyną kobietą w świecie, która zwierza się ze wszystkim mężowi.	Tylko miłości...	Więc?..	Zaciekawiasz mnie, kapitanie, i tym chętniej pójdę.	Zapamiętałem tylko brodę.	Ślepcy!	Śliczny Apoloniusz z Tiany, zbawiający ludzi wbrew ich woli!	„Great Eastern” drwi sobie z pory roku Ta burza wyłącznie dla niego. Widzisz pan te chmury przerażające które zakrywają niebo. Podobne są do zwierząt z gieologicznych czasów; niezadługo one się pozjadają.
Nie tyś jedna taką sierotą, odrzekła kobieta... jam równie wyprobowana, syn mój jest tu także za temi murami, a ja nawet twarzy jego widzieć, głosu posłyszeć nie mogę. I przychodzę tu co dnia daremnie, i błagam ich, napróżno... i odchodzę bez nadziei.	Onać tu jest i panuje jej się nie chciało u was garnki pomywać, woli z założonymi rękami przy ogniu siedzieć bo też to kmiecia córa, a dla tych to i knezia mało. Rączki mają białe, co pracować nie umieją, i oczki czarne, co pogardliwie patrzą...	Ano więc, skoro inaczej być nie może, zaczynam. Zostało stwierdzone przeze mnie, że Róża Mitchel, zamordowana tutaj, mieszkała i znaną była w Nowym Orleanie pod nazwiskiem Róży Montalbon i była pańską ślubną żoną. Odkryłem także, iż uwiodłeś pan pewną młodą Kreolkę, matkę tego dziecka, które nas dopiero co opuściło, a nieszczęsna opuszczona zmarła rychło z troski. Potem pozwoliłeś pan Montalbon zabrać dziecko i podawać za własne. Kobieta owa miała podejrzenie, iż zamierzasz pan zawrzeć małżeństwo inne i poprzysięgła do tego nie dopuścić. Zjawienie się jej po zaręczynach było dla pana sprawą niebezpieczną. Do czegóż zmierzam? Domyślasz się pan chyba. Popełniano już morderstwa z dużo błahszych powodów. To też sądzę, że mam dostateczne dowody dla uzasadnienia aresztowania pańskiego.	Ty mi ją odbijesz?... Odbij, odbij!... Gwarantuję wam, że nie zaznacie biedy.	Tego, mój drogi, uczynić nie mogę, bo mam was obu za złe partie! Najlepszą jestem ja.	Jakżeś ty głupi! nie pojmujesz, że to dla jej chwały czynię, wiedz, że jedna dama może mieć wielu błędnych rycerzy, którzy jej służąc, nie śmieją żądać żadnej nagrody, prócz tego, aby raczyła ich przyjąć na swoich rycerzy.	Pięknie dzisiaj wyglądała. Gdybym miała żyć długo, chcia­łabym się zestarzeć, jak ona. Ale wolałabym nie. Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita. Nie uważasz?	O niskiej kaście nie mówiłem, bo jakoż może być coś, czego nie ma? Później on żałował swej nieuprzejmości, więc zapomniałem o urazie. Zresztą i on jest, jako my, przywiązany do Koła Wszechrzeczy... tylko że nie kroczy drogą zbawienia.	No ładnie ja tutaj wpadłam! Tak się cieszyłam, że nie potrzebuję się już zamęczać opieką nad dziećmi, a tymczasem teraz mam od razu dwoje pod swoim staraniem. Dziękuję za taką przyjemność!	Nie wypada mrugać, ale podniosę w górę brwi, jeżeli będzie coś złego, a opuszczę je w dół, jak wszystko będzie w porządku. Pamiętaj trzymać się prosto i stawiać drobne kroki. Jeżeli cię komuś przedstawią, nie podawaj ręki do uścisku, to niepotrzebne.	Ach! nieopisana, niewypowiedziana, nieokreślona, niezadeterminowana szkoda co mówię? jeśli cię nie poćwiertują, nie spalą, nie odrą żywcem ze skóry, nieoskubią, nie pogruchoczą ci kości zły jak opętaniec, rzucając na przytomnych ogniste spójrzenia.	Ach! Nie chciałabym jednak rozstać się ze światem, nie poznawszy rozkoszy prawdziwej miłości	Nie... ja bym nie wstąpiła.	Nie, produktów też nie bierze! Ot, masło, jajka czy kiełbasy. Nie jest chytry.	Ech czemuż by nie! Droga jest przecie dla wszystkich.	Mości Rycerzu Lwa, choćbyś miał pęknąć, musisz powiedzieć mi jedną rzecz: czy nie uważasz, że twarz intendenta książęcego jest taż sama, którą niedawno miała Doloryda?	No i co znowu pan miejsca nie znalazł?	Pisanie dam i wy z nim pojedziecie Nie damy dziecku zginąć, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż. Mistrz boi się wojny z królem polskim i chodzi mu o to, by sobie i SemkaSemko i nakaże ją oddać.	To prawda! A jakże! Przed dobrym i upokorzyć się nie wstyd!	Wiele, wiele się wybacza, odpowiedział Spirydjon, ale przecie nie wszystko. Gdy się styra, zbłoci, zgnuśnieje i zbabieje, to się jej nie wybacza, gdy szaleje zamiast pracować, darować jej tego nie można.	O, przeciwnie, tylko nie mogę nie widzieć jej śmieszności. Prawda, że prócz Głogowskiego, nie znam bliżej żadnego literata, ani literatki, ale myślę, iż osoby zarozumialszej niema pod słońcem. Przy tem wszystkiem talent ma.	Ma pan rację, szanowny panie Mogę panu jeszcze raz powtórzyć, że ufność krzepi człowieka w walce z życiem. Niech i pan nie traci nadziei. Bardzo to pięknie mieć pewien ideał, być niewinną, czystą istotą, która pożycza pieniądze na weksle i ma nadzieję, że należność otrzyma. Niech pan nie traci nadziei i ufa stale, że spłacę panu tysiąc dwieście koron, gdy w kieszeni mam niecałych sto.	...ojciec utonął Nie, tamtej nie widziałam nigdy.	Będą oni probowali różnych sztuk ale zaprawdę sił im nie starczy... W każdym razie dziękuję bogom, że postawili mnie w królewskim obozie... No, idźmy spać...	Jakże? Nie brała pokusa wyjść?	Kochana hrabino nawet wamby się to mogło przytrafić. U nas tu rygor wojskowy we wszystkiém... kraj to taki i porządek... A jabym wam radził grać w tryktrak lub pikietę, bo to rzecz zabawna a za to nie ma biédy.	Nie rozumiem.	No, nie macie czego dopuszczać sobie do głowy Razem trzysta trzydzieści rubli dla mnie, dla Ślimaka i dla Josela. Niewielga to u was rzecz.	Prawda, że ludzie słabi bywają uparci lecz na słabych zawsze powolnie i zręcznie działając, wpłynąć można. Nigdy nagle, bo ich słabość, którą czują sami, rodzi upór: należy ich tak brać, aby nie wiedzieli, że są wzięci, aby sądzili, że działają przez się sami. Od czegóż poczciwy O. Guarini!	Wilhelm nie dlatego nie buduje wiatraka, że góry są za niskie, ale dlatego, że próżniak	Ale tak nie jest, mowa dana nam jest po to, żeby wyrażać myśli	A, niech się z miejsca nie ruszę, jeżelim ją chciał rozgniewać, lecz, będąc serdecznym przyjacielem mego osiołka, z którym chowaliśmy się razem, chciałem go oddać w najlitościwsze ręce.	Bo ino ochfiarą swoją i cierpieniem mógł zbawić naród, a gdyby nie to, to już by zły całkiem zapanował nad światem i wybierał dusze lala (gw.)	To podła żmija, która i płakać za kawał mięsa i kubek piwa potrafi! Niczemu nie wierzcie. Dawno on im już służy; posyłają go na szpiegi; prowadzi ich, gdy potrzeba.	I jeszcze jedno. Wkładam na ciebie obowiązek milczenia o tym, co tu będziemy pisali, czytali, mówili i robili, obowiązek milczenia zupełnego. Nie powiesz o tym nikomu ani jednego wyrazu. Dasz mi na to uroczyste szlacheckie słowo. Czy możesz mi dać takie słowo?	Pan przychodzisz na wieś bez znajomości gospodarstwa, ale z tem, czego ogółowi naszych ziemian głównie brak, bo ze znajomością administracyi i z kapitałem. Dlatego ufam i jestem pewien, że nie wyjdziesz źle na Krzemieniu. Powrót wasz, to wielka radość dla mnie, nietylko ze względu na was i na tę moją kochaną uczenicę, ale że to zarazem dowód na to, co ja zawsze mówię i twierdzę, iż większość nas starych musi wyjść z ziemi; synowie jednak nasi, a jeśli nie synowie, to wnuki patrz	„Przychodź, przychodź!... Zamieciesz mi, przyniesiesz wody. A umiesz ty po chińsku?...”	Dobrze, Mokumie, rób co chcesz, a jeśli tego dokonasz, to zasłużysz się wielce uczonej Europie, a nazwisko twe będzie uwieńczone w rocznikach nauki.	Co to? Państwo się znowu kłócą?	Jeśli się mylę, dowiedź mi tego lecz wiedz, że mówię to, co mi nakazuje miłość do ciebie.	Niby, że co się dzieje?	Juści, nieprawda to jest, juści... ale żeby się to mogło stać... aże mnie rozum odchodzi i zimno w kościach przewierca... kiej pomyślę, że mogłoby się to stać...	Ach, jedna starsza pani, która mnie przygotowuje pod względem seksualnym na Paryż. Zaprowadzę cię do niej, gdy nauczysz się chodzić.	Ale któż by się wygadał, że pan hrabia był na Monte Christo?	Co chcesz, abym ci powiedział?	Nieprawda! Co tylko robiłem, jak postępowałem z nią, wszystko miało na celu jedynie jej dobro. Nieprawda, a tak!	Bój się Boga! Toż za to można kupić wieś.	Czego się śmiejesz? Spłatałaś jakiegoś figla, Ludwisiu!	Jak się nazywa twoja matka?	Jak to czyżbym ja jeden tylko pielęgnował tego starca przez przyjaźń?	Jest to istotnie, jak sądzę, obowiązkiem moim, ale uważam za nikczemność zdradzenie przyjaciela!	Kolebie się głowa.	Po cóż zatem rozbijasz się po obozie, zamiast spać spokojnie, a w dzień nosić juki 39 pułku?	W domu! Panie Czertwan, proszę pana serdecznie o pomoc; ja wiem, że gdy pan zechce, to zrobi!	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech... czy daleko jeszcze do Warszawy, panie mój kochany?	Wydają się niespokojne, panie Smith.	Aha... młódka... na luteńcelutnia (muz.)	Cóż im zależy na tym, jeżeli wojna będzie wygrana?...	Dużo miałem trudności z odszukaniem mieszkania pani. Ten pan ma dziwny sposób objaśniania pytających; szczęściem, nadszedł towarzysz jego, Szwarc, który wreszcie dał mi odpowiedź.	Masz za fatygę na cukierki.	Pięć rubli, matuchno?... Na tydzień?... Przecież mateczka przeznaczyła mi sto rubli miesięcznie, a więc na tydzień...	Tedy powiedz, dlaczego chcesz Basię wygonić?	A jaka nieskromna!	A pisarz ze swoją fluksją?	A widzi pan magister? To wszystko sprawiły kataplazmy; trzeba słuchać doktora Santa Croce.	Antysemityzm	Bartek Kozioł, prześwietny sądzie	Chodź!	Chrzciny, po starym zwyczaju, niebawem?	Coś pan powiedział?	Czy Agnieszka...	Czy pokazywał pan to chemikom?	Czy służyłeś pan w armii uzurpatora?	Cóż więcéj?	François, każ dawać herbatę!	Jedziemy do Cannes! Ach, jak to będzie cudownie.	Kpię sobie z twojej kuzynki.	Kwiaty, Miasto, Żołnierz ciągnął rządca	Masz babo placek!	Morgen!	Mów	Mów!	No to chodźmy! Szybko!	O ciebie!	Po szabasie już jesteś?...	Podmyło?	Powiedz, coś zdołał uczynić dotąd dla mnie?	Prawda! stokroć prawda; ale depesze! depesze!	Prawda.	Rozkaz, wasza królewska mość.	Spróbuj mi pan tylko przeszkodzić!	To moja rzecz.	To nudna rzecz Pozbawiona wszelkiej wartości psychologicznej. Gdyby Geoffrey zrobił był to rozmyślnie, jakże byłby zajmujący! Bardzo bym pragnął znać kogoś, kto naprawdę popełnił morderstwo.	Wciąż mówią o zniknięciu biednego Bazylego.	Wczoraj w południe... Takie nieszczęście.	Więc go kupuję.	Więc... to prawda?	Za dwa tygodnie.	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.	Że to Płoszka lubi zawdyzawdy (gw.) wsadzać. w cudze sprawy.
Pan musi wiedzieć, jak mnie ojciec nienawidzi; musi pan i to wiedzieć, że kiedym panu odmówiła mojej ręki, to wypędził mnie z domu na zawsze... prawie mnie przeklął i wypędził... Odeszłam, bo musiałam, ale już nie wrócę nigdy. Nie zamienię swobody i teatru na niewolę domową. Stało się tak, bo się tak stać musiało. Ojciec mi wtedy powiedział, że nie ma córki, a teraz ja mówię, że nie mam ojca. Rozeszliśmy się i nie zejdziemy nigdy. Ja zupełnie wystarczę sobie; sztuka starczy mi za wszystko.	Dlatego i nie dlatego bo ty się żenisz wcale nie z powodów czysto rozumowych. Bierzesz ładną i poczciwą dziewczynę, do której cię ciągnie i nie wmawiaj w siebie, że jest inaczej, bo i ty zaczniesz udawać... To, mój kochany, te wątpliwości przed ożenieniem się ma każdy. Ja, jak mnie widzisz to dalibóg głupstwo.	Ale u poety wiek nie gra żadnej roli najmłodszy poeta może sprzedać swój poemat. Natomiast my jesteśmy inteligentnymi czytelnikami. Jestem przekonany, że redaktor „Tygodnika” wyobraża sobie, że tylko dorośli mogą być „inteligentnymi czytelnikami”. Sądzę, że Dora w sukni panny Black mogłaby wyglądać na dorosłą czytelniczkę.	Będzie z tego interesu proces! Tak nie można oszukiwać ludzi. Stary na wasze słowo sprowadził Knapa, żonę wam jak należy opatrzył, a wy po nocy od kontraktu uciekacie. Uczciwy z was kupiec!...	Do licha! Bo złodziejstwo to jego druga natura, tak przynajmniej mi się zdaje.	Nie wiem, mówił, że robi wszystko, służy w ekspedycji kolejowej, ale prowadzi przy tym różne przedsiębiorstwa: trzyma konie, którymi wozi węgle ze stacji do fabryk, ma skład drzewa na Mikołajewskiej i podobno otwiera w Warszawie sklep z resztkami z fabryk zgierskich. Namawiał mnie, żebym przyjął miejsce w jego składzie.	Odpoczniecie przez tydzień, wypłaczecie się, wyśpicie, nawyrzekacie, a za tydzień, we środę o 12-ej w południe, spotkamy się na Instytutowej. Będziemy planowali dalej. Musi się udać. Obmyślimy jakiś diabelski figiel. Ten łotr musi wyjechać. Ja go zmuszę! Wykurzę go z zamku, ale tego nie dosyć, musi przyjść tam, gdzie ja na niego będę czekał...	Jesteś dziecinny, to jeszcze twoja jedyna obrona. Tylko nie udawaj przed sobą więcej dziecinnego, niż jesteś. Ona jest szczęśliwa teraz, ale ty nie nasycisz jej serca nie wiem, muszę się przyznać, że jest w tobie coś tajemniczego.	A czy zgodzilibyście się panowie nazwać to	A nie złapał go to stary?...	Ale ja nie wiem o czem pani mówisz, odezwał się Honory.	Ciekawość, czy poznają? Dziecko się więcej przeinacza z latami niż starszy człek. Ileżeś to miał wtedy?	Ciszej! Pożałujesz może tych słów! Unosząc się, dajesz mi przewagę nad sobą. Przebaczam ci wszakże.	Co tam teraz o sądach myślić, kiedy wszyscy głowy potracili! Czy waszmościom wiadomo, co ludzie mówią, że i od Szwedów może przyjść wojna?	Daj no pokój, u każdego kija dwa końce, kto wie, kto kogo naznaczy? A potem, na co tego, on się teraz kocha, jakżeż pójdzie z kresą do panny?	Ech, mój przyjacielu, kiedy się ma klekot taki jak ten trzeba przynajmniej mieć zaletę punktualności. Cóż u diabła, nie tłucze się tym człowiek dla przyjemności, trzeba mieć sprawy diabelnie pilne, aby narażać tak swoje kości. Potem ta szkapa, którą nazywacie Kasztanem, nie odrobi straconego czasu.	Gwar... hałas!... Nieznośna Warszawa... A nie słyszałaś czego o Solskich, o... Helenie Norskiej?... pytała Madzia rumieniąc się.	Jest coś mistycznego w dziełach sztuki. Sam twórca, który w chwili szczęśliwego natchnienia na płótno czy na papiér przelał myśl swą, gdy zechce ją powtórzyć raz drugi, nie będzie już w tém usposobieniu, w jakiém ją porodził. Kopia jego własna własnego arcydzieła będzie już wystygłą łupiną... a cóż dopiéro mówić o innych? Ja, tak samo jak w tłumaczenia, i w kopie nie wierzę.	Kiedy Fryc drżącemi rękami odsuwał rygle, bito już we wszystkie okiennice, aż się cały drewniak zatrząsł.	Miły i zachwycający z ciebie chłopiec Wierzaj mi, iż Jej Królewska Mość nie okaże się dla ciebie niewdzięczną.	Może to on!	Nie ma o czym mówić Cóż to za niesubordynacja?! No, chodźmy. Tam już pewno śniadanie przygotowali.	Pokornie dziękuję pani aptekarzowéj dobrodziejce siądę, siądę, bo zmordowałam się porządnie, jadąc w taki upał i do tego prostym chłopskim wozem.	To może właśnie będzie lepiej.	To pana Rzewuskiego nie ma w Mohilowie?	Zanadto rozumiem wszystko, co ludzkie, co pcha się i drapie po uzasadnienie czy wyjaśnienie nieistniejącej istnienia przyczyny.	O jest, masz rację i zrobimy go. Ale, jeśli w domu zastaniesz Horna, bo miał przyjść do mnie, to mu powiedz, żeby zaczekał koniecznie, bo najdalej za dwie godziny będę.	A lekarzy wezwać nie chce!	Co to za figura, Błażeju?	Czego się tu wstydzić? Ja w twoim wieku zjadłem raz różę zmiętoszoną w ręku mej ubóstwionej, tyś wypił.	Czy doktór powtórzy to Wokulskiemu, gdy wróci?...	Do stu rekinów! Z braku innego pożywienia usmażymy je i zjemy, udając, że to węgorze.	Dobrze. Tedy powiedz mi pan, skąd wziąłeś to skórzane puzderko i co ono zawiera?	Dziś łatwiej na świecie o grzeczność aniżeli o uczciwość	Galanty. Byle jeno za długo nie przypiekało.	Gdzie i co rok, przed gankiem. Pietrka ino patrzeć z lasu, przywiezie gaci jodłowej i świerczaków, zaś Jagustynkę z Józką zarno po obiedzie pchnęłam po ziela na wianki.	Ha, proszę pana, bywają rozmaite... Nie każdy ma folwark.	I bez tego spodziewam się nim zostać	Jak to? a ja?	Jakże to tak?	Mamy przeczucie, że to jutro będzie szczęśliwsze...	Może pan z łaski swej raczy usiąść i mnie dozwoli wyręczyć siebie.	Musiało się stryjowi ostatnio powodzić	Należało oznajmić, że pan przerywa posiedzenie. Jednakże pan tego nie zrobił.	Nie chciałem wspominać o tém, dopóki nie odkryliśmy sprawcy	Nie gdzieżby był wówczas talent?	Nie kazałem go wieszać	Niechaj jemu Pan Bóg nie daruje, że on mnie tak zwiódł i oszukał! Dobrego i delikatnego udawał, a teraz pokazał, kto i jaki. Ot, żebym ja była nie zwarjowała i za niego nie wyszła, terazbym za Daniłka wyszła....	O to mi chodzi...	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Potem wstaję i myślę sobie, a to ładna historia. Jak ja musiałam być zmęczona, skoro... no i mniejsza o to dość, że ostrożnie zaglądam za kotarę, patrzę, mój pan i władca śpi, a przy tym ma tak smutną minę, taką zmartwioną...	Przecież ona na mnie ciągle jeździ.	Przysięga, Niewola rzekł, śmiejąc się, król tu: dobrodziejstwo. ślubu swego wyrzecze.	Słusznie się nią szczycisz Bardzo szczęśliwy chłop z ciebie! Uszczęśliwiacie się wzajemnie i doprawdy najszczęśliwszą chyba pod słońcem jesteście parą ludzi.	Słyszałem że u prezesowej zbiera się dużo gości.	To gorzej aniżeli z Chowańskim!	To po prostu mój ojciec pan Fernand Mondego, hrabia de Morcerf, stary żołnierz, który walczył w dwudziestu bitwach, a którego szlachetne rany dziś chcą obrzucić rynsztokowym błotem.	To samo i mnie rzekł! „Jak będzie wola boska, to ją dostaniesz”.	To ty, Van Stiller? Czy mam przez ciebie spaść i skręcić sobie kark? Niewiele trzeba, żeby pogruchotać sobie kości.	Wierzę temu jak i temu, że niekiedy wieloryb równa się stu słoniom. Pomyślcie tylko, co za potęga, taka machina rzucona z całą szybkością.	Więc, kiedy się tego domagacie, powiem wam, iż jestem jedynym synem właściciela tej kopalni, w której pracujecie...	Zawiłek podoba mi się. Widać we wszystkiem, co on robi i mówi, lwi pazur	Zobaczymy się jeszcze przed moim odjazdem, panie hrabio?	„Great Eastern” drwi sobie z pory roku Ta burza wyłącznie dla niego. Widzisz pan te chmury przerażające które zakrywają niebo. Podobne są do zwierząt z gieologicznych czasów; niezadługo one się pozjadają.	A kiej proszę jaśnie pani, starszy dziedzic zlał me kijem i kazał zdjąć luberję.	A niby pomarli.	A właśnie!	Ah! Światopełk ma butną Jaksów krew w sobie,	Ale co później mówił?	Ba! dla mnie...	Bardzo dziękuję, ale mam jeszcze dużo roboty	Bóg z wami, panie gospodarzu Pewnie wy tu jesteście starszym?	Chyba franków!	Chybiłem waćpana?	Czytałam w gazetach.	Czyście niedawno byli we dworze?	Dlaczego?	Do KudakuKudak (nazwa z tur.)	Dobrze, słucham pana	Gdzie?	Głupstwo i bajka	Heidi!	I wreszcie, że bambusy wydzielają pomiędzy kolankami słodki sok, z którego można przyrządzić bardzo smaczny napój.	Jak pan chce!	Jakież ładunki poniesie, jeśli ich mało co zostanie?	Jest i o cholerze prawo. „W razie wybuchu epidemii i cholery...”.	Meir!	Niech pan mówi wyraźniej.	Proroctwo, Koniec świata, Wojna, Klęska, Wierzenia, Religia rzekł pan starosta	Przepraszam, że panią zapytam o jeden szczegół. Pani wymieniła swe nazwisko	Przy ulicy Morw, parafia Panny Marii.	Pójdę z panem	Tak!	Tak, Mokumie.	Tak, najwyraźniej. Opisywał ją dokładnie, taką samą, jaką widział dziadek, kiedy ją tracono. Była tak piękna, że wszyscy płakali.	Uspokoił mnie pan	Wczoraj wieczorem dopiero. Jakże zdrowie ciotki?	Z pewnością, niech pan przyjdzie do mnie, panie Józefie.	Zaniechaj! zbyt wielką mękę temu rycerzowi zadajesz!	„Held”, komm her, gleichkomm her, gleich (niem.) zawołał.
De Aquila zatrzymał się przeto w mym szałasie, a Hugon, który umiał pisać, czytać i rachować, pokazał mu rejestr dworski, gdzie porządkiem spisane były wszystkie nasze łany i nazwiska wszystkich naszych ludzi; on zasię zadawał nam tysiące pytań dotyczących gleby, drzewostanu, pastwisk, młyna, stawów rybnych oraz stanu majątkowego każdego z mieszkańców doliny. Atoli ani razu nie wspomniał imienia pani Aeluevy, ani nie podszedł w stronę świetlicy. Nocą zasiadł z nami do dzbana w mym szałasie. Siedząc na słomianej ściółce i wodząc żółtymi oczyma nad pucharem, wyglądał iście jak wielki orzeł, co stroszy pióra na gnieździe; a gdy się czasem wmieszał w rozmowę, to zawsze znienacka, jak orzeł chwytający w szpony upatrzoną zdobycz, i chociaż przelatywał od jednej rzeczy do drugiej, to jednak nigdy celu nie chybiał. Bywało, przez czas jakiś poleży sobie cichutko, naraz przewraca się z szelestem po słomie i zaczyna przemawiać takim głosem, jak sam jegomość król Wilhelm, a zaraz potem prawił nam różne bajki i przypowieści; jeśliśmy czego nie rozumieli, to dźgał nas pod żebra mieczem, całe szczęście, że w pochwie ukrytym.	Byłem w niewoli u Tatarów. Z początku dostawałem okruchy od niewolników. Jak wszyscy odjechali, tak i ten ostatni ratunek przepadł. Dzień jeden i drugi jeszcze się wlokłem za nimi. Co się który Tatar obejrzał, to mnie biczem okładał i krzyczał: „A ty tu po co? Wracaj do domu”. Jak tu wracać? Wszędzie pustkowie jak na cmentarzu. No, szedł ja, szedł, ale już dalej nie mogę...	Ja zaś niewart jestem tego, by we mnie strzelano... chyba co najwyżej starym trzewikiem! Ho, ho! Co to za kroki! Słyszysz? Już ja się znam dobrze na ludzkim obuwiu! To nie skórzane ciżmy krajowców, ale podkute buty białych ludzi! Słuchaj, znowu! Żelazo szczęka o żelazo... To strzelba! Przyjacielu, zdaje mi się, że ci hałaśliwi, stukający obcasami, głupi Anglicy przyszli pogwarzyć z Muggerem!	Słowa! Cóż słowa, mój ojcze? Tysiącem słów można nawrócić tysiąc heretyków. Powiadasz, że święty Vincente był wielkim kaznodzieją. To prawda. Istotnie przywrócił naszej wierze wiele tysięcy Żydów, którzy uszli w swoim czasie z pogromów. Lecz cóż z tego? Ci wczoraj nawróceni dzisiaj w osobach swoich synów i wnuków mordują skrytobójczo obrońcę wiary. Czemu to czynią? Ponieważ nienawidzą Świętej Inkwizycji, zmieniwszy tylko formy, a nie zmieniając ani na literę swych heretyckich natur. SłowoOkazuje się, że słowa bywają nie uchem igielnym, lecz bramą szeroko otwartą dla wszystkich. Przechodzi się przez nią tak łatwo, jak z ciemności do światła świtu. Zaprawdę, mój ojcze, biada walczącym, jeśli zbyt zaufają uzdrawiającej potędze słowa!	Alboż ja przeszkadzam? chowaj Boże! Gdybyś się mnie spytał co masz robić, jabym ci był toż samo poradził! Motrunie, świętéj kobiécie, pewnie lepiéj będzie bez takiego darmozjada; a tobie wygodniéj na stryczku niż w chacie, po któréj głód za tobą chodzi krok w krok jak u siebie...	Jesteśmy na pańskie rozkazy Ach, drogi panie Cardot, cóż to za radość dla rodziców, kiedy dzieci dobrze zaczynają życie! Pod tym względem, jak pod innymi zresztą jest pan jednym z najszczęśliwszych ojców, jakich znam... W rękach pańskiego zacnego zięcia i pańskiej uroczej córki, Złoty Kokon został wciąż pierwszym zakładem w Paryżu. Pański pierworodny stoi od dziesięciu lat na czele najpiękniejszej kancelarii rejentalnej w Paryżu i ożenił się bogato. Młodszy spokrewnił się z najbogatszą drogerią. Ma pan wreszcie zachwycające wnuczki. Jest pan głową czterech wielkich rodów... Zostaw nas, Oskarze, idź obejrzeć ogród, tylko nie ruszaj kwiatów.	Czekajta ino, kumo! I ja żebym miała drugiego, to bym go nie posyłała, ale Józik to ho! ho!... Jakeśmy poszli z nim do jegomości, to mu jegomość dał książkę drukowaną po łacinie, a on tak z niej czytał i jegomości gadał, co tam stoi, aż jegomość powiedział: „Żebym ja tak umiał, jakiem jeszcze nie był wyświęcony, to bym nic nie robił, ino na sufit pluł!”	Służba twierdzi przeciwnie, że stale kładł się spać bardzo wcześnie. Lecz przypuśćmy, że nie spał: dlaczego rozburzył pościel, jakby chciał wzbudzić przekonanie, że spał? A jeśli spał, dlaczego słysząc hałas, zadał sobie trud, żeby ubierać się od stóp do głów, zamiast narzucić na siebie cokolwiek, co było pod ręką? Oglądnąłem jego pokój pierwszego dnia, kiedy panowie jedliście obiad: jego pantofle stały przy łóżku. Co go powstrzymało, żeby je założyć zamiast ciężkich, podkutych butów?	Może mama spać spokojnie Karlsbad ani masło mamie nie uciekną. Najlepszy mama ma dowód, jak niemądra jest mamy informatorka, jeżeli twierdziła, że Włochy też mają zagarnąć część Czechosłowacji. Włochy przecież nie mają wspólnej granicy z tym państwem. A poza tym Włochy nigdy nie zgodziłyby się na to, by Niemcy zawładnęli Czechami.	To jednak dziwne! Śmierć zabiera nas bez pytania. Młodzi poprzedzają nieraz starych. My, kobiety, szczęśliweśmy z tego względu, że nie podlegamy pojedynkowi; ale za to podlegamy innym chorobom, których nie znają mężczyźni. Musimy wydawać dzieci na świat i przebywać długie słabości. Co to za los dla Wiktoryny! Teraz ojciec musi ją przyznać.	Mówi że Zwycięzca nie jest Zwycięzcą, gdyż nie powstali umarli na jego przyjęcie, jak w Piśmie było zapowiedziane, a więc my wszyscy Bracia Wyczekujący, którzyśmy wyszli z Kraju Biegunowego, jesteśmy wiarołomcami, a nawet ośmiela się Waszą Wysokość...	Przed trzema czy też czterema miesiącami polowałem na obszarze pamiętnych ponoć dla ciebie Chłodnych Legowisk. Zwierzyna, którą ścigałem, uciekła z wrzaskiem na cysterny, chroniąc się do domu, który kiedyś rozwaliłem dla ciebie, i tam zapadła się pod ziemię.	Ale pierwej wpiłaby mu się pani w serce i w pamięć tak, ażeby o pani nawet w grobie nie zapomniał!... Piękny świat, ten wasz świat... I miłe są te kobiety, przy których, kiedy im człowiek w najlepszej wierze oddaje własną duszę, jeszcze musi spoglądać na zegarek, ażeby nie spotkał swoich poprzedników i nie przeszkadzał następcom. Pani, nawet ciasto, ażeby wyrosło, potrzebuje dłuższego czasu; czy więc podobna wielkie uczucie wyhodować w takim pośpiechu, na takim jarmarku?...	Twoja nędza będzie dla mnie rajem. Będę żyć tutaj, nie ruszając się na krok...	Na grodzie się coś ruszać zaczyna, rzekł Pewnie posły wyprawią o łaskę prosząc. Co czynić, gdyby zażądali rozmowy?	No nie gniewaj się, można to sprawdzić.	Nie przeczę, dałam się złapać pozorom, bo też to nie żaden melancholik ani furiat, ale tak zwany fiksat. Z podobnymi ludźmi można czasem cały dzień mówić i jeszcze się nie spostrzec. Dopiero kiedy trącisz o ich strunę fałszywą, nagle ci wystrzelą z konceptem. I ten długo się nie zdradzał, ale jak się też zdradził, to porządnie.	Spadam z obłoków; nic się nie znam na ludziach: gdybym nie wiedział jego nazwiska, założyłbym się, że ten prałat nie potrafiłby patrzeć, jak zarzynają kurczę.	Co do mnie pieniędzy nie potrzebuję, sławy nie zyskam, a nogi w tych chałupach odmrożę. Co za szkoda, żeśmy do Prus nie poszli; kraj bogaty, wesoły, jedno miasto lepsze od drugiego.	Do licha! Zdaje mi się, że do tej pory nie zawiódł się pan na żadnych obietnicach pieniężnych?	Zasławek!Zasławek krzyknął Ochocki i zamachnął batem do ogromnego wystrzału, który mu się jednak nie udał, ponieważ bicz niezbyt szczęśliwie rzucony w tył, zaplątał się między parasolki dam i kapelusze panów.	Dużo mi lepiej i dziękuję ci bardzo. Obawiam się tylko, że się zmęczyłaś rozmową, a taka była przyjemna, że nigdy bym jej nie przerwał	Więc nie zauważył pan żadnej zmiany! Ośmielę się być innego zdania! Nie zauważył pan, jak zmizerniał nieborak?	Jeśli prosi mnie pan o jeden dzień, panie hrabio, to jestem pewien, że pokaże mi pan raczej pałac niż dom. Stanowczo, musisz mieć pan na swoje rozkazy jakiegoś geniusza.	Masz, wypij to zaraz Prawda, że i tobie zrobiło się źle?	Albo za pomocą nekromancji? Mogę ci tu zaraz wskrzesić kogoś niedawno zmarłego, jak uczynił Apoloniusz Tyjański wobec Achillesa, jak uczyniła Pytonissa w przytomności Saula, który, wskrzeszony, opowie nam wszystko najdokładniej, ni mniej ni więcej jak, na wezwanie Ericto, pewien nieboszczyk przepowiedział Pompejuszowi cały przebieg i wynik bitwy farsalskiej. Albo, jeżeli boisz się umarłych, jak to jest powszechną właściwością rogali, użyję jedynie skiomancjiskiomancja	W tym widzialnym i tamtym niewidzialnym życiu. Przez niewysłowione imię Jehowa, na dźwięk którego ziemia drży, morze cofa się, ogień gaśnie, rozkładają się elementy natury...	Ale za to mamy wodza PoliocertesaPoliocertes właśc. Poliorketes (z gr.) odrzekł Sadowski takim tonem, że nie można było wyrozumieć, czy drwi, czy chce Millerowi pochlebić.	I mnie coś podobnego przychodziło na myśl Czy pan wie, że ona jest obecnie w Warszawie?	Ech zgniłabyś w kryminale za mężobójstwo. Prawo by cię nie minęło, moja rybko. Prawo jest wszędzie.	Jak to też? czy jeszcze ktoś panią kocha?	Nie masz własnéj ręki, gdzie jest moja	No i? Do czego to jest podobne?	O, Jezu najsłodszy! Już jadą! Dawajcie kwiaty! Rzucajcie wszyscy! A gęsto! A ciągle! Raz za razem. O, Jezu! Toć to nasza księżniczka, nasze złotości! Nasz król ukochany! A... a... gdzież pan młody?	W Auteuil! A, prawda, żona mówiła mi, że masz pan dom w Auteuil, bo przecież przeniósł ją pan do niego po wypadku. A gdzie dokładnie?	Bo nie brał u ciebie lekcyi. Mój drogi, nikt nas nie słyszy, więc powiem ci, że ty przecie całe życie nic innego nie robisz.	Co ci jest, aniele mój! Emmo!	Do karczmy! kowal zwołuje na narady.	Koza to jeszcze; tamta gdzie stateczniejsza!	Myślała pewnie, żeś się wściekł jak pies	Na drzewie?... dziś w nocy?...	Nie ja	Poślemy cię do szkoły. Co potem, zobaczymy. Kimballu, przypuszczam, że chciałbyś być żołnierzem?	Przecież siedział uwięziony jeden z tych zbójów... a Siwiński, co z nim miał do tego należeć, był w usługach jejmości.	Przy takich małych płacach jak u nas, to i te kilkadziesiąt rubli będzie bardzo wielką pomocą.	Sądziłam, że może pan zechce przespać się trochę tej nocy.	Znajdzie się za nią ująć komu	A to ci papuga z tego notariusza Jeśli dalej tak sobie będzie poczynał, trzeba będzie mu skrócić język.	Albo jutro lub pojutrze! i z więzienia prosto na pieniek. Kat już miecz szlifuje.	Albo się puszcza kluskę przez okno!...	Dawno jeździsz na tym koniku?	I dobrze ci tak, hultaju!... Łatwo ci było poznać, że jesteśmy ludźmi znakomitymi, a nie żadnymi fałszerzami, nieprawdaż?	Jedźmy na łowy	Kneź a! kneź... a nie każe mnie powiesić?..	Mnie nie bardzo ale mam nadzieję...	Mówiłeś to tak, Michał?...	Nic... to, że baron Z. wolał szansonistkę niż królewnę.	Nie podstawił nogi!	Nigdy niczego nie traktujesz poważnie, Filo.	No cóż, po prostu lubię zieleń i cień	Przez to cierpienie świat został zbawiony.	To chyba.	To on!	Usprawiedliwiać, uniewinniać tak że Cosel się ulękła	Zaczekaj tu na mnie.	Czy przed wypadkiem przywłaszczenia narzędzi uważałby pan za możliwe wystawienie mu świadectwa moralności?	Ano niech pan tak zrobi, jak uzna za słuszne	Czy macie klucz od domu pana Bella?	Mam nadzieję, że do jego przybycia zdołam pana przekonać; niech mi pan tylko pozwoli zostać z sobą	A my? skłaniamy głowy! ale wolno nam rzec, że czynim ofiarę...	A te lwy czy wielkie?	Gdzie pacjent?	Ja mam dragonów Rusinów! Ja takich ludzi znajdę.	My old fellowMy old fellow! (ang.) obudził go do rzeczywistości głos kapitana.	Phy, ale czy hrabianka postawi nad tym swoje accent graveaccent grave (fr.) szydził Trestka.	Prawdziwa z ciebie amazonka, Eugenio!	Tak, panie; mam wrogów, przed którymi powinieneś mnie bronić, bo zrobiłam ich sobie, służąc Waszej Eminencji.	Zaraz ja też myślałem że mi jegomość jakowąś nagrodę obmyśli.	A białaż egaszi twoja?	A rzeczywiście...	Ależ, proszę pani, jakie pobudki może mieć pan d’Espard, aby pani dawać sumy...	Cóż pisał?	Dlatego panna Murdstone wyjęła dziś z szafy moje odzienie.	Gadaj	Jacy wszyscy?	Jaki ma posag?	Jesteś bez winy, Wilhelmie, bez zarzutu!	Kiedyż on odbierze tę pierwszą połowę?	Kobieta, Mężczyzna zapytał nieco ironicznie.	No ta brunetka.	No... on i panna Justyna...	Pańskie nazwisko?	Pięć lub sześć mil.	Radca przecież żonaty!	Są wielkie kariery militarne i dyplomatyczne dla młodych magnatów w Prusach.	Słucham.	Służę.	Zgoda	Zresztą już mi mały zapłacił. Dobranoc pani.	Żydowska służba!...
Nie proszę cię o tę łaskę, nic mi na niej nie zależy.	Słowo uczciwego człowieka nie kłamię ani na jotę. Owinąłem go jakimś kawałkiem płaszcza, który znalazłem tam na wpół spalony, spętałem mu tęgo nogi i ręce mymi własnymi postronkami, tak iż drgnąć nie mógł, następnie przebiłem mu rożnem gardziel i powiesiłem go, zaczepiwszy rożen o dwa haki, na których wisiały halabardy. Później roznieciłem pod spodem piękny ogienek i upiekłem milorda jak śledzia w kominie. Następnie wziąwszy jego sakiewkę i sztylecik, który też wisiał na ścianie, uciekłem w ostrym galopie. A Bóg świadkiem, żem wydawał dokoła siebie swąd niczym spalony udziec barani! Kiedy wydostałem się na ulicę, natknąłem się na mnóstwo ludzi, którzy zbiegli się do pożaru, niosąc obfitość naczyń z wodą dla gaszenia ognia. I widząc mnie na wpół upieczonego, ulitowali się nade mną i wylali na mnie wszystką wodę i ochłodzili mnie rozkosznie, co mi bardzo ulżyło; następnie dali mi nieco żywności, ale nie mogłem jeść, dali mi bowiem do picia jeno samą wodę, wedle swego obyczaju. I nie uczynili mi nijakiej krzywdy, jeno jeden szpetny Turczynek, garbus, ukradkiem zaczął obgryzać na mnie słoninę; ale tak go zdrowo trzepnąłem po palcach sztylecikiem, iż odechciało mu się na drugi raz. Także jedna młoda KoryntiankaKoryntianka przewlekła i bolesna choroba kończyn dolnych związana z zapaleniem nerwu kulszowego (ischias); tu: reumatyzm., na którą cierpiałem od siedmiu lat; przynajmniej z tej strony, z której kucharz, usnąwszy, dał mi się przysmalić.	Słowa twe, Emmo, w danej chwili są mi rozkazem. Wiem, że nie jestem i nie będę ciężarem twej rodziny, lecz nie chcę, by członek takowej, który przyjazną do mnie dłoń wyciąga, odszedł z niczym.	Tu znajdziesz zawsze miłość, a nigdy sądzona nie będziesz	Żadna!... Sprowadzę tu jego wiolonczelę i nawet zatrzymam u siebie, ażeby jej drugi raz nie zastawił przed koncertem.	No, no! To było twoje pierwsze zetknięcie się z „Nimi”. Nie są oni tacy straszni. Wszyscy musimy żyć i pozwolić żyć innym. Ale jutro uprzedzę ich i myślę, że odtąd już cię więcej nie będą dręczyć. Moi przyjaciele mogą sobie chodzić po tym kraju, gdzie im się żywnie podoba, już moja w tym głowa!	Błagam cię, Alanie. Pomyśl o moim położeniu. Zanim przyszedłeś, omdlewałem z trwogi. Może sam pewnego dnia zaznasz trwogi. Nie! Nie myśl o tym. Spójrz na to wyłącznie ze stanowiska naukowego. Wszak nie pytasz, skąd pochodzą trupy, które bierzesz do doświadczeń. Nie pytaj i teraz. Powiedziałem ci już za wiele. Proszę cię jednak, zrób to dla mnie. Byliśmy kiedyś przyjaciółmi, Alanie.	Nie, nie, nie! Wcale nie o to chodzi! Raczej wprost przeciwnie!	Skąd? że kiedy pan z nim rozmawiał, ja się przypatrywałem, nie podsłuchując, broń Boże; o! panie, twarz mu się mieniła okropnie...	Na licha się zdała zręczność Bazylego! Jaki pan, taki kram, jaki kram, taki pan. Dwa tylko rody są między ludźmi, mówiła moja babka, ci, co mają coś, i ci, co nic nie mają; i tę pierwszą znamienitość rodu zawsze szanowała; Wiedza, Własnośći dzisiaj, wielmożny panie, zawsze więcej znaczy mienie, niż umienie; osioł złotem okryty, lepiej wygląda, niż koń w nędznym ubraniu. To się znaczy, jeszcze raz powtarzam, że Gamasz lepszy niż Bazyli, jego kuchnia porządna i obfita, mięsiwa, kur, gęsi pod dostatkiem, a u tamtego, jak powiadają, post i chudzizna.	Mówią w Londynie: „Nie dotykać siekiery!”. We Francji powinno by się mówić: „Nie dotykać nosa kobiety”...	Ale czy przynajmniej jest tu dość głęboko? Bo co wystarczy naszemu „Bonawenturze”, na pewno nie wystarczy naszym pancernikompancernik	Bo nie każdy tak musi harować, nie każdy!	Dlaczego nie? Czasu śmierci jego siedem lat miałem i do nikogo, zdaje się, tak jak do niego, przywiązany nie byłem...	Mamy pełną lecznicę. Koledzy są zaorani. Nie mogę.	Nie odbierajcież sobie serca! Wola Boża! Stanie się co on postanowi, my nasz obowiązek spełniemy.	Nie przychodzi do ciebie więcej?	Nie umiem ci ich określić. Są mętne, szare... Czuję strach przed nimi i boję się spoglądać w tę stronę.	Nie zaśnie. Uciekajmy, żeby nas nie wołał.	Nie, miła, nie łowcy mnie zgniewali; ale trzej zdrajcy, którzy od dawna nas nienawidzą. Znasz ich: Andret, Denoalen i Gondoin; wygnałem ich z mej ziemi.	Nonsens! Nie ośmieliliby się rzekł Prout.	Prawda od najdawniejszych czasów ludzie byli źli i okrutni i mieli przyjemność w dręczeniu nieszczęśliwych. Ale póki nie było filantropów, torturowano ludzi tylko z prostego uczucia nienawiści i zemsty, a nie dla poprawy ich obyczajów.	Prawda, prawda! teraz przypominam sobie, żeś to ty jego poniekąd wychowanek. Bo tu, uważasz, nikt z nim nie ma szczęścia... Za wysokie progi, a jakże!	Tego nie mogę zrobić, wiesz. On mi doradzał pożyczkę wojenną. Pójdziesz jutro do biura i z nim pomówisz. Od kilku miesięcy ten człowiek nie podoba mi się. Źle mu się powodzi. Synowi amputowano obie nogi, stracił posadę. Co za ludzie! Urzędnicy tylko tak długo są uczciwi, jak długo mają na utrzymanie.	W ostatniej chwili nie umiem się cofać.	Zresztą ten pan nie do pana się zwraca	Żegnam panią. A proszę nie zapomnieć stawić się na wezwanie w konsystorzu.	Daj mi jeno nadzieję, że jak uczynię, to i ciebie odzyszczę... Dobrze ci mówić: „Naprzód to uczyń...” A nuż ja uczynię, a ty za innego przez ten czas pójdziesz? Boże ratuj! Boże uchowaj od takiej rzeczy, bo chybabym oszalał. Na imię boskie błagam cię, Oleńka, dajże mi pewność, że cię nie utracę, zanim z tamtą waszą szlachtą do zgody przyjdę. Pamiętasz? samaś mi to napisała, a ja on list chowam i jak mi bardzo na duszy ciężko, to go sobie odczytuję. Niczego więcej nie chcę, tylko mi jeszcze powtórz, że czekać będziesz, że za innego nie pójdziesz!...	Mniejsza o to. Musimy dożyć nasze życia do końca. Ja nie oddam pana na to, żeby pan się tu dał rozlizać tym wszystkim cierpieniom. Pan ma więcej siły, niż panu się wydaje papa może wszystko. A zresztą chcę wyjść za pana za mąż	A więc dobrze. Przysięgam, że pani nie zdradzę.	Cóż z tego, albo Andrzej nie robi, co tylko chce... Ileż tysięcy kosztuje odnowienie pałacu i poco takie wydatki, co?.. Dla jakiejś zawiadowcówny!.. nos już dzisiaj zadziera do góry, jak jaka hrabianka, a to...	Drogi nie są teraz bezpieczne, jasny panie!	Gdzie dawno! Taże rozstawnymi końmirozstawnymi końmi z powodu, zgodnie z. rozkazania najmiłościwszego królewicza do was się kwapiękwapić się zjeść śniadanie. nie pośpiałempośpieć	Nie, mój dzidziusiu. A, owszem, jest jeden brunet, bardzo wysoki, z monoklem, który wciąż się śmieje i ogląda.	To znaczy umierać już nie będzie wolno?	Twoja uszczypliwość jest zupełnie nie na miejscu.	Znowu!... Znowu!... Powtarzam wam, że niedługo umrę, słyszycie! Ale przed śmiercią chcę się spotkać z przyszłym mężem Valentine; chcę wymóc na nim przysięgę, że uczyni moją wnuczkę szczęśliwą; chcę w jego oczach wyczytać, czy spełni przysięgę; wreszcie chcę go po prostu poznać! Bo ja wstanę z grobu i policzę się z nim, jeśli nie będzie taki, jakim być powinien.	Jak to, gdzie? Nie chodziłeś po nią?	Naprawdę nie najgorszy? Jak to?	Szkodzi... oj, szkodzi, ale pani myślisz, że to biednej sierocie tak łatwo zapomnieć o swoim przyjacielu najlepszym, a wszystko mi ciągle przypomina, że jego już niema. Nie mogę podnieść łyżki do ust, aby nie pomyśleć, że ten mój kochany, ten niezapomniany! ten... Zosia całowała ją po rękach i szczebiotała słowa banalnych pociech, ale w oczach miała źle skrywaną niecierpliwość i znudzenie.	Zdaje mi się, nie ujmując matce twojej że wszystko to jakoś robicie za wcześnie. Jeszcze bym ja ciebie w to wielkie miasto, o którym mówią, że to teraz Sodoma i Gomora	To ciężko, bardzo ciężko będzie! Z kim innym nawet bym mówić o tym nie chciał, bo to rzecz niebezpieczna i gardłem grozi, ale dla takiego cnotliwego syna, jako ty jesteś, to ja rad zrobię, co w mojej mocy i rozumie będzie. Dawajże te pieniądze.	A pan nic na to?	Ależ to zuchwalstwo... Ależ to niesłychane!... i jeszcze, wyobraź sobie, ciotka jest nim oczarowana, książę nieledwie mu się narzuca, a wszyscy chórem uważają go za jakąś znakomitość... I ty nic na to?...	Nim ludzie tu przyjdą szernowie powrócą do swych zburzonych miast na nizinach i trzeba będzie nową walkę toczyć.	Ci, którzy byli u pana? Ludzie, jak inni: przewodnicy, wynalazcy, pośrednicy... Każdy pracuje, jak umie, i stara się swoją pracę zbyć najkorzystniej. A że lubią zarobić, jeżeli się da, więcej, niż warto, to już cecha Francuzów.	Czy macie coś do powiedzenia? Taki dziś był przykry dzień, że umieram z tęsknoty za rozrywką	Gdzie jest brat?	Dulcynea z Toboso, moja pani, całuje ręce waszej dostojności i o zdrowie wasze pyta, że zaś wielkiej znajduje się potrzebie, błaga was o pożyczenie dwunastu realów na tę spódnicę perkalikową i daje wam słowo, że niezadługo ją z zastawu wykupi...	Pomówimy jeszcze o tym szerzej! Ale spójrz no tam to potężny Kaa, który zadecydował o zwycięstwie w dzisiejszej walce. Zawdzięczasz mu życie, przeto podziękuj mu, Mauli, jak to nakazują nasze obyczaje.	A gdzie byliście.	Ale to będzie wielka wojna... wojna ośmiu tysięcy ludzi!	Czy mam gadać z komissarzem? mówił dalej stary, wskazując znowu na dłoń i licząc niby...	Do kogo to przynależy ta kamienica?	Gdzie?	Jak to, proszę pana?	Jednak temu rycerzowi jak wojewoda go zowiesz, już się to błędne jego rycerstwo naprzykrzyło, i radby do spokojniejszego życia powrócić...	O której godzinie?	Ot, co mi dasz Marysiu, to cię odprowadzę do domu?	Powiedz koledze, że łobuz, a ty gapa.	Ta kamizelka, gdyby ktoś wszedł, To mówiąc gospodyni dała naszemu zbiegowi czarną płócienną kamizelkę męża. W tej chwili wysoki, młody mężczyzna, ubrany z pewną starannością, wszedł tylnymi drzwiami.	Takie jest moje przekonanie	To panien trzysta masz koło siebie.	Twoja matka ma dwa razy na rok przeczucia, że wygra główny los na loterii. I co powiesz: od dziesięciu lat wróciło się jej zaledwie kilka stawek.	Więc, według twego zdania, Sewerko, ażeby miłość była w dobrym gatunku, trzeba kochać świętego?...	A gdzież są wszyscy?	A ile pani dała za nią?...	A jakże! ale zkąd pan wie o mnie?	A!	Ale zarazem i chorość wigor swój traci. Najjaśniejsza pani raczyła w jej wielkiej łaskawości przysłać mi własnego doktora.	Bardzo pani dziękuję.	Byle ino pogodnie sprzątnęli	Choroba sercowa, o ile mi się zdaje.	Cniło mi się samemu, tom do dzieuch wyszedł i do ciebie, Jaguś, pierwszej wstąpiłem...	Cóż pisał?	Didko jeho beryDidko jeho bery (z ukr.) zaklął po rusku Wołłowicz.	Doskonale napisany brakuje tylko podpisu.	Hale! No...	Hep! Hep!Hep! Hep!	I pojedziesz do Italii?	Idę o panie! kiedy mnie wołasz do siebie. Idę!...	Jak koziołek? nieprawdaż? posyłamy i rzecz skończona.	Jaki ty dobry jesteś, panie!	Jam posłaniec, z czém mi kazano, przychodzę: król wymaga od pani tego pisma które jéj dał niegdyś... przyrzeczenia...	Kiedy mówią o rzeczach albo ludziach interesujących!	Kiedyż nareszcie dojedziemy do Głębowicz? Szalony kawał.	Kochasz mnie troszeczkę?	Mów dalej, komendancie	Nu, a trzeci	On czeka na dole.	Pan Knoll dał nam pięć sztuk kolorowego towaru.	Pewnie dobrzy znajomi?...	Przed świątynią Baala, na wzniesieniu, siedział ogromny spiżowy posąg z głową wołu. Jego brzuch był rozpalony do czerwoności. Wtedy, na rozkaz waszych kapłanów, głupie matki fenickie zaczęły składać najpiękniejsze dzieci u stóp okrutnego boga...	Sam ordynat.	Spróbuj więc pan ją odbyć.	Sługa waszej książęcej mości.	Słyszałeś, com ci rzekł?	Ty?...	Zjemy tyle, ile nam się zechce!	Żądam sprostowania pewnych przytoczonych faktów, które godzą w honor jednego z członków mojej rodziny.
Tak, to jest tajemnica, ale zdaje mi się, że możemy ją panu powierzyć. Jesteśmy Bastablowie i przyjechaliśmy na kilka tygodni do Lymchurch. Chcielibyśmy zebrać trochę pieniędzy dla pewnej zubożałej osoby. Nauczyliśmy się też przepowiadać przyszłość. Jak się panu zdaje, czy pozwolą nam wróżyć na zabawie? Ludzie są często głupi na zabawach, prawda?	Ona do mnie pojechała... do mnie, na wieś!... W tej chwili jadę na kolej, a za parę godzin zobaczę się z panią Latter... Widocznie minęliśmy się w drodze...	Może mi pozwolisz zostać tu na noc, bom słaby. Za kawałek snu oddałbym kawałek życia.	Tak, kapitanie. Choć był uzbrojony zaledwie w sztylet, bronił się jak lew. Wolał zginąć w walce, niż dać się powiesić, ale Flamandczyk, gdy tylko go rozpoznał, zamiast przeszyć go szablą czy kulą, wyznaczył mu inną śmierć. Zawlekli nas do Maracaibo i skazali na śmierć przez powieszenie. Po drodze żołnierze znęcali się nad nami, a miejscowi nie szczędzili obelg. Wraz z moim przyjacielem Van Stillerem mieliśmy więcej szczęścia od naszych kamratów. Wczoraj rano udusiliśmy stojącego na warcie strażnika i uciekliśmy. Znaleźliśmy schronienie w chacie pewnego tubylca, skąd widzieliśmy śmierć twojego brata i jego ludzi. Późnym wieczorem, dzięki pomocy naszego czarnego przyjaciela, wsiedliśmy do łodzi z zamiarem przepłynięcia Zatoki Meksykańskiej i dotarcia do Tortugi. Oto cała historia, kapitanie.	No i kugiel i szabasówka tak ci smakowały, żeś się nie spieszył na katolicką kolacyę...	Nie, panie kawalerze! Przede wszystkim ty za to Bogu podziękuj... Bo gdyby jeden włos spadł z głowy mojej, to wiedz, że cię Radziwiłłowie znajdą choćby pod ziemią. Jeśli liczysz na to, że teraz niezgoda między nami i że cię nieświescy i ołyccy ścigać nie będą, to się mylisz. Krew radziwiłłowska musi zostać pomszczona, przykład straszliwy musi być dany, inaczej nie żyć by nam w tej Rzeczypospolitej. Za granicą także się nie schronisz! Cesarz niemiecki cię wyda, bom ja książę Rzeszy Niemieckiej, elektor brandenburski mój wuj, książę Oranii jego szwagier, królestwo francuscy i ich ministrowie moi przyjaciele. Gdzie się schronisz?... Turcy i Tatarzy cię sprzedadzą, choćbyśmy mieli pół fortuny im oddać. Kąta na ziemi nie znajdziesz ani takich puszcz, ani takich ludów...	Co mnie to obchodzi, chodź, pójdziemy na piwo, bo mi już w gardle zaschło od tej parady milionerskiej.	Liznąłeś, kociaku, w tajemnic spiżarni zdradliwych łakoci, które zastawiono na myszy lub szczury, ażeby je wciągnąć do wnętrza pułapki na wieczne zagadki.	Prawda, ale trzeba na to poradzić. Powiem dobrej pani Łucyi, a ona z pewnością znajdzie jaki zbawczy środek.	O, to bardzo ładnie. Jesteś już szczęśliwa. A o mnie mniejsza! Co?... Ja mogę nadal być nieszczęśliwy, bo tobie ubzdurało się, że możesz stać się jakąś tam kulą u nogi! Wstydziłabyś się! Żeby taka inteligentna i taka rozsądna panna mówiła podobne nonsensy! I w ogóle kto cię upoważnił do decydowania o moim losie?... Ona nie ma prawa narażać mnie! Ale chyba ja mam prawo?... A ja chcę, ja muszę, i koniec! Czy sądzisz; że jestem takim niedołęgą, że muszę już koniecznie być uzależniony od rodziców? Czy świat nie jest dość wielki, byśmy się mogli na nim pomieścić? Czy myślisz, że w razie wojny z domem, gdy nam już ta wojna obrzydnie, nie będziemy mogli wyjechać gdzie indziej?... Nie obawiaj się! Jeszcze mnie nie znasz dostatecznie. Nie należę do tych, którym można w kaszę dmuchać. Zobaczysz! A zresztą nie ma o czym mówić. Postanowienie zapadło i basta!	Juści, że na przykupnym.	Owszem, jeżeli pani życzy sobie, jestem szlachcicem, nawet lepszym od niejednego z tych, jakich spotykałem w salonach. Na moje nieszczęście, wobec pani, jestem także i kupcem.	Morejne! Już ja wiem, co ty dziś zrobił! Bachury biegli tędy z chederu i krzyczeli, że ty mego Lejbele z silnych rąk reba Mosza wyrwał, a jego samego popchnął i przewrócił! Ty to z dobrego serca zrobił, ale to źle, morejne! bardzo źle! Ty przez to wielkiego grzechu dopuścił się i mnie w wielkiej biedzie utopił! Teraz reb Mosze, niech sto lat żyje, nie zechce już mego Lejbele ani moich młodszych synów do swego chederu przyjąć i oni nigdy uczonymi nie zostaną! Aj waj! Morejne! Co ty przez swoje dobre serce sobie i mnie narobił!	Proszę, proszę to znów będzie jakiś kompliment, na których wyszukiwanie próżno sobie waszmość czynisz fatygę, wmówić bowiem we mnie to, co nie jest, nie tak to łatwa rzecz.	Lecz był to względny spoczynek, bo gdy noc stała się jeszcze głębsza, w ciszy rozległ się znowu dźwięk kilofów bijących w skalną ścianę.	Istotnie. Nauka, której się specjalnie „poświęcam”, to jest antropologia, stwierdziła i ciągle stwierdza, że u bardzo wielu tak zwanych dzikich	Abo ja wiem! Ale słuchaj cóż mam mu powiedzieć? On się wścieka ze złości.	Ej... Piotruś!... Ty coś uprzedzasz się do Norskiego... A to taki piękny człowiek... i lada dzień zostanie szwagrem Solskiego.	Handel, KsiążkaA! kupowałeś książki? Zły z ciebie będzie kupiec. Ludzie, którzy kupują książki, nie nadają się, aby je drukować	Hm! Jegomość się mnie radzi, a dalibóg, że jegomość tylko żartuje ze mnie. Wie jegomość dobrze, kędy najlepsza droga.	Pomiarkuj się i nie pleć koszałek-opałek, księże nie daj się szatanowi mamić, wróć lepiej do ciupy, z której wylazłeś i poczekaj nim wyjdziesz.	Powiesił się sam z rozpaczy, że wojsko zasypało mu kanał, który przez dziesięć lat kopał w pustyni.	Przez całą noc stałem naprzeciw domu pod „Zieloną Gwiazdą”. Harrańczyk tam był, upił się i wyrabiał takie krzyki, że aż policjant upominał odźwiernego...	I ojczyzny nieprzyjaciel! Miejmy nadzieję, że jego termin się zbliża. Pan Zagłoba to samo po owym ataku husarii prorokował, a mówił w żalu, we łzach, jakoby natchniony. I przeklinał Bogusława tak, że aż słuchającym włosy w czuprynach stawały. Sen, Przeczucie, OmenKsiążę Kazimierz Michałksiążę Kazimierz Michał	A tu	A! pan nasze miejsce zająłeś! zawołała pierwsza śmiejąc się prawie wesoło, głosem jednak, w którym przymus znać było Teraz myśmy go przestraszyły.	I długo pani uczyłaś się?	Ożenisz się ze mną?	Panie wojewodo! krzyknął porywając się Teper.	Polecam się jego pamięci! grzecznie kłaniając się rzekł Baucher.	Ukryje się za księżyc...	Widzisz więc, Edmundzie, że nie pomyliłam się i że mam prawo powiedzieć ci: nie zabijaj mi syna!	To prawda! Ale zawsze miło słuchać. Wydaje mi się, że dziewczyna jest obecna, że z nią rozmawiam, że patrzę jej w oczy i widzę jej uśmiech.	Jakeśmy kopiąc o nie zawadzili i ziemię potem ostrożnie zebrali, to sobie leżały ze wszystkim, jak cały człowiek. Dwa szkielety były.	A może to co drugiego, może to z wójtem sprawa	Bieda ich doprowadziła do rozumu. I potrza to było wszystkiego, co?	To prawda. A jednak, jakżebym chciał wiedzieć, co jest za tą ławicą! Ten mur lodowy gniewa mnie niezmiernie.	Wiesz, że mam dość zimnej krwi to wprost przechodzi ludzkie pojęcie.	Ale on odpowiada, on brał, partia z niego za to trzy skóry zedrze...	Nie, ale żeby Karolka nie zepsuła. Lepiej nie ruszać.	A Czarny Korsarz nic nie widział i nie słyszał?	A może i wlazł, boć to wiadomo	Ale nie, one wcale mnie nie potrzebują.	Boże, Boże, to ci będzie znowu drożyzna!	Cóż to jest?	Jaki?	Jakiego prawdopodobnie Cyda albo Hamleta. Kto ich tam wie? Może jaką niemiecko-czułą operę, jaki Flet zaczarowany...	Nie jestem zazdrosny!	Nie, nie żadnej kartki.	Nie, nie!	Nie. Ja mam tylko myśl!	Obudziłeś Zeldę? Senderl, wariacie jeden, po coś to zrobił?	Ojcze mój, przecież nie źródło, lecz rzeka, która czerpie z niego swoje siły, bywa straszna i groźna.	Po naszej stronie u wójta, zaś po tamtej u młynarza i przed Płoszkami.	Szlag by trafił wszystkich moich wrogów! Przecież to biedak, istny nędzarz!	Tak, panie. Jesteśmy zamknięci w dość ciasnej względnie przestrzeni. Czyżby strumienie wrzącej wody wyrzucane ciągle z pomp „Nautilusa” nie podniosły temperatury tej przestrzeni i nie opóźniły zamarznięcia?	Tee, inteligencja w kuble moczona. Porozmawiać po ludzku z człowiekiem nawet nie może. Tfu!	To jeden z moich najlepszych klientów, panie Ten zacny młodzieniec dałby mi dziś zarobić przynajmniej...	Znam to Tak zawsze bywało. Ludzie lubią kłamać.	A czy długo bratanek pański chodził do niego?	A ja bym bardzo chciał ten... ten... parlament zobaczyć.	A jednak, panie, jest tak. Sam dzisiaj morca zabiłeś.	A skarby i kapitały?	A teraz druga rzecz jeszcze.	A tę panią przeprowadzisz?	Ale pan nawet pomaga zrealizować ten plan, pozbawiający pana majątku, olbrzymiego majątku!	Czekaj tatka latka...	Czy będziemy dziś ob-jadowali? moje żołądeczko opadło usque ad talones.	Cóż, chłopcy, roztasowaliście sięroztasować	Dla mnie ważne.	Do tej chemii ma najwięcej zdolności ordynat.	Dziewięć karatów i ani jednego mniej!	Gut morgen Madam	Idźmy!	Jakim cudem?	Jedziemy, panie komendancie?	Jestżeś zdolnyjestżeś zdolny	Józef!	Krzysztofie, biegnij po Bianchona i sprowadź mi kabriolet!	Maniu, a gdzie pan Władysław?	Może dlatego! Może właśnie dlatego!	Mój słyszał i zapamięta	Niepotrzeba!	Od czegóż pan jest jakiś tam... pisarz?	Podobno pod KonstantynówKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Poeta obecnych czasów	Posłusznie melduję, jest bez zapałek	Przeczprzecz (daw.)	Przy szturmach łatwiej ich ciąć niż w polu	Rzekłeś.	Skąd je znasz, Barrymore?	Tak mi dzisiaj smakuje	Tak, pani Jestem Marta Świcka.	Tobie, prezbiteriance?!	U Koralii.	W każdym razie chcę wiedzieć Jeżeli chodzi o grę, może potrafię w tym dopomóc. Jakże mogę uczynić cokolwiek, jeżeli ty tylko cięgiem pleciesz w kółko androny!	Wedle rozkazu!	Weź parę jajków.	Zupełnie.	Zwariowałaś chyba, Klaro!
O niestety! jakże boleję, nadobna dziewico, żeś nieszczęśliwie skierowała uczucia sercem twoim władnące; nie przypisuj w tym winy biednemu rycerzowi błędnemu, że nie jest już panem swojej woli i że miłość przykuła go na wieki od chwili, jak inna dziewica stała się wszechwładną panią jego duszy. Wybacz mi, błagam cię raz jeszcze o piękna! to, co nie z mojej winy pochodzi! wróć, proszę, do swej komnaty i nie powiększaj niewdzięczności mojej łask swoich szczodrobliwością. Ale jeżeli za miłość, którą ku mnie pałasz, czego innego ode mnie zażądasz niż miłości, rzeknij tylko, a przysięgam na cudne oczy słodkiej tyranki, której jestem niewolnikiem, że wypełnię natychmiast wszystko, czego zażądasz, choćbyś zachciała splotu włosów straszliwej głowy Meduzy, złotego runa albo promieni słońca samego.	Naturalnie, ma się rozumieć. Zawsze idąc do szkoły albo wracając do domu, musisz iść ze mną, gdy nikt nie będzie widział. We wszystkich grach i zabawach będziesz wybierać mnie, a ja ciebie	Tak, nie wolno gdy wszyscy za wspólną sprawę cierpią głód, nie wolno jest egoistą być i stawać po stronie pracodawców. Gdyby strajk był ogólny, bylibyśmy dawno panami sytuacji. Gdy Voreux i inne kopalnie stoją, czyż sprawiedliwe jest, by w Jean-Bart pracowano? Gdyby praca w całym zagłębiu stanęła, byłby to cios dla kapitalistów. Słyszysz, ci, co pracują w Jean-Bart i ty razem z nimi	Ależ nie Niech pan się zastanowi. Pan bowiem może to objaśnić, gdyż jest to zjawisko leżące poniżej progu spostrzegania. Zjawisko nie najzupełniej jasne, nieprawdaż?	Nie ma się czego lękać, gdyż są to rzeczy naturalne Znamy przysłowie: zazdrość towarzyszy powodzeniu jak cień światłu... Więc jedni (przepraszam, ale mówimy otwarcie?...), jedni czy jedne zazdroszczą pani pensja pani może być solą w oku... Ale panny Malinowskiej nie zaliczam do nich...	Ach! mój Boże doprawdy, wujaszku, wyście tacy uczeni, że w potrzebie moglibyście z ambony prawić, a mimo to tak się łatwo dajecie powodować urojeniom, że wam się zdaje, jakobyście jeszcze młodzi byli, choć już dobrze starzy jesteście. Po co to także nazywać się rycerzem, kiedy wy nie jesteście wcale rycerzem ani Alcantary, ani Calatrava? Prawda, że każdy szlachcic zostać nim może, ale nie taki, co grosza nie ma przy duszy.	Nazwa sama mówi: „Forgotten isle”Forgotten isle Wyspa Zapomnienia. . Aby nic nie było, aby próżnia była. Precz z wszelką pamięcią o całej przeszłości. Dzisiejsi ludzie wyparli się związku z myśleniem swoim i myśl zadeptali tępymi butami, zapluli gębami. W naśladownictwie pustoty ugrzęźli i żyć im ciężko. Więc o odrodzeniu nieustannie prawią i w księżycowe noce swej niedoli do twórczości wyją. Havemeyer pragnie, by z niczym zostali, nic nie wspominali i aby z niczego, bez żadnej pomocy swój trud poczynali. Chce ich upokorzyć, do muru przyprzeć. On wie, że nie mogą i że nie potrafią, on chce ich zgubić! Yetmeyer dopomóc zamierza niezdarnym przez nawiązanie ciągłości dziejowej, przez wspomnień olbrzymów sromotne najazdy, przez uświęcenie każdej myśli własnej i czujnej mądrości panowanie czułe. Yetmeyer nie kopie masowego grobu całej ludzkości. On tylko jednostki oporne a możne w ich własną matnię wikła i wciąga...	Co? bicepsy niezłe. A obacz pan te deltoidey! To moja próżność. Bukacyusz zawsze powtarzał, że może mi każdy powiedzieć, iż maluję, jak idyota, ale nie wolno nikomu, że nie podniosę stu kilo jedną łapą, albo, że nie zrobię dziesięciu musz w dziesięciu strzałach.	Czego chcesz? Znowu po pieniądze? Nic nie dam. Już roztrwoniliście całe trzy ruble, które wam dałem przed dwoma miesiącami? Wynoś się!	Dobrze mówisz, Kacperusiu, hałas na podwórzu nie ustaje	Nie próbowałem.	Nie umie	Nie, nie zaprzeczam	Wiedzieć jak wiedzieć ale poradzić ani król nie potrafi...	Wiesz, Jelsky?... Sądząc z wymowy i dowcipu, musiałeś dziś popełnić nie lada nikczemność.	Nie tylko o pieniądze Liczyłem się z wujem i dlatego, że żywiłem dlań wiele wdzięczności. Wychował mnie przecie od małego chłopca. Poza tym miałem się poświęcić karierze dyplomatycznej i tu również wszystko zależało od wuja. Słowem, jak widzisz, nazajutrz po lekkomyślnie wziętym ślubie mogłem uważać, że popełniłem błąd.	Dobrze, dobrze; nie kłóćmy się o słowa, a skoro pan de Monte Christo i pan Zaccone to jeden i ten sam człowiek...	Gdzieś ją poznał? Mów! Że też tobie żadna nie ujdzie! Ach, wpakowałabym cię z przyjemnością na statek admiralski z zakazem odwiedzania portów! Co to za jedna?	A dlaczegoście nie zawiadomili nas o tem?	Jakby było obojętne, to ja by nic nie mówił. Widać nieobojętne.	Och, stryju, osładzasz mi ból mego wyjazdu. Czyż to nie najpiękniejszy podarek, jaki mi możesz uczynić?	W życiu co żal ci za sobą zostawiać? Czego nie chcesz opuszczać?	Ależ nie o to mi idzie... A jak tam było z procesjami?	Nie zważaj na to! ciało moje wątłe, ale duch silny. Ma zginąć dziecko moje, niechże i ja zginę z niem razem. Chodźmy prędzej!	Ogólnikowo odpowiedzieć mogę. Cała okoliczność jest prostym wynikiem naczelnej konstrukcji (!?), o którą myśli i czyny opieram. Po zatem nie skrywam, że żywej sympatii nici mnie wiążą z tym waszym półwyspem i że szczególne mam zobowiązania wobec takich mężów, jak Nino-kardynał, Cervantes, El Greco...	Poczekaj chwilkę! Tato nie pozwala mi się zaklinać, ale myślę, że tobie wolno to zrobić. Zanim pogadamy o dalszych sprawach, masz powiedzieć, że... bodajbyś zginął, jeżeli łżesz.	Właśnie o mnie a z owym Don Kichotem w ścisłej nawet byłem zażyłości, ja go to namówiłem, że pojechał do Saragossy i rzeczywiście powinien mi być nieco wdzięcznym, bo po wypuszczeniu go z więzienia nie pozwoliłem go zelżyć na ulicy. Pan wiesz zapewne, że siedział w więzieniu za różne burdy?	Posłuchaj Patrz, co zrobił dla ciebie ten Bóg, którego ty nie chcesz uznać nawet w ostatniej chwili życia. Dał ci zdrowie, siłę, pracę, a nawet przyjaciół. Dał ci też życie spokojne, jakie powinien wieść człowiek o czystym sumieniu. A ty, co zrobiłeś, zamiast korzystać z tych darów Pana, które przecież tak rzadko zsyła w całości ludziom? Oddałeś się próżniactwu i pijaństwu, a po pijanemu zdradziłeś najlepszego przyjaciela.	Tylko pytanie: jak? Zresztą, wziąć tę twierdzę jest teraz taką samą klęską, jak od niej odstąpić.	Ja się tutaj urodziłem, tutaj pasałem ojcowskie gęsi i bydlątka, tutaj brałem po grzbiecie postronkiem, ksiądz Szymon mógłby o tym obszerniej pomówić. A, pan może nie wierzy, że ja pasałem bydło?	Takem się zmęczył, moja Emilciu że już trochę odpocząć muszę. Niech tam sobie ekonom i robotnicy poczekają, a ja kwadransik przy tobie posiedzę... Uf! Te żniwa! Nim je człowiek przebędzie, sto upałów go spali i sto strachów po nim przejdzie...	Prawda. Kto z was jeden może ze mną pójść, to wam ją pokażę.	Hrabia jest już tutaj i pragnie usilnie mówić z waszą eminencją!	I związali, ale porwał ci je kiej te nicie nadgniłe, aż się przelękły wszystkie, bo wydał się, jakby mu dur do łba przystąpił albo i zły opętał, a on stanął przed nimi, a w oczy im rzekł:	I to jak! Dotyczy osób, które znasz, i taka zabawna! Powinnaś ją poznać i od dawna pragnąłem odkryć ją przed tobą. Zacznij.	Słyszałam od pana Rymwida wczoraj. Próba poprawy pana Witolda spełzła na niczem, a cyfra długów przenosi wartość majątku.	Zatem wracaj do króla i Bóg niech będzie z wami!	Z tym wszystkim jednak, mości rycerzu proszę cię o określenie mi choć najlżejszego rysu tej nieporównanej piękności.	Ale jednak to ona pisała do Jacka i pisała najczystszą polszczyzną.	Będziesz mnie pan widział przy tej czynności, panie Aronnax. Proszę tylko o chwilę cierpliwości, ponieważ masz czas być cierpliwym. Pamiętaj pan to tylko, żem winien wszystko oceanowi; on wydaje elektryczność, daje „Nautilusowi” ciepło, światło, ruch, życie jednym słowem.	Przed godziną wróciwszy do domu, znalazłem wszystko przewrócone; sługa znikł, a z nim to, co mnie mogło najciężéj obwinić.	Tak dobrze, jak i wy, panowie; byłem bowiem jednym z tych, którzy przytrzymali go w ogrodzie w Amiens, gdzie wprowadził mnie pan de Putange, koniuszy królowej. Byłem wówczas w seminarjum, i zdarzenie to, ze względu na króla, wydało mi się okrutne.	Ano, liczmy na to!	Co powiesz?	La Boga, co się dzieje!	Możesz mieć coś do powiedzenia Copperfieldowi, mój przyjacielu... lepiej wam będzie beze mnie.	My kilka pytań zadać chcemy...	Mówisz pan o tej pani... jakże ona... Sta... Star?...	Och, pani, to są rzeczy, które bardzo trudno wiedzieć...	Panie Spilett zamiast wracać na pokład, sądzę, że lepiej będzie spędzić noc w tej chacie.	Panie, świeć jej! Pamiętam, pamiętam... kiedy to się w boki wzięła, a poczęła cudować, to się parobcy w siano chowali. Ale do gospodarki była sprawna! I z sosny jej się zleciało?... Widzicie ludzie!...	Skąd się tu wziąłeś, Vasignio?	To nic! przecież pojadą po śladach Almanzora i trafią.	Wiesz pan, po co wczoraj Krzeszowska siedziała w mieszkaniu Maruszewicza do północy?...	Zatem sądzisz pan, że jakiś pies ścigał sir Karola i że biedak zmarł skutkiem strachu?	Że... że skończyło się samo.	A cóż robić panie dobrodzieju! Na robotnika pieniądze płyną jak woda nieprawdaż?	A ja widziałem bułkę...	A więc zgoda!	A, guten Tagguten Tag (niem.)	Aby jak najdalej! Gdybyśmy się dostali do moich.	Ach	Ale ba!	Aš po teisybei tą kūdikį išgelbėjau ir daug rokavau; Darykite su juo, ką norite!	Ba, ba! rzekł Emil.	Czy mam oddawać życie za tych gości, którzy mi wymyślają jak psu, czy za tych chłopców i subiektów, którzy drwią ze mnie?	Do księżnej de Chevreuse i księcia de Buckingham.	Do którego?	Dziękuję panu, spokojny jestem.	Gdzieżeś się nauczył po niemiecku?	Grób dodał machnąwszy ręką.	Jakoże?	Juści... robotę... juści...	Kiedy bo ty wiesz. Odpowiedz bez pytania, bo mnie tak trudno.	Masz zatem, czego żądasz. Ale w zamian oddaj mi pismo mego ojca oraz księgę Ben Joela.	Można z onego wyniesienia, które krzamikierz (daw.)	Mój tatuś umarł: on był królem.	Na pamięć się uczy jego Kwiateczków...	Oto są koronki Cluny do oszycia peplonów i wo­lantów	Owszem, owszem mamy je pospisywane dokładniej, starannie... Na przykład w r. 1454 zakrywał kometa księżyc, tak był blisko ziemi	Panie!	Pięć do sześciu tysięcy.	Powiedz mi Stachu, ty znasz Bukackiego?	Prochów skąpo Przy takim ekspensieekspens (z łac.)	Przepraszam, do czego?	Przeszli do pokoju Wilczura i profesor podał Łucji złożony arkusik papieru. Rozwinęła i przeczytała:	Przyjechałam, aby podziękować pani za łaskawie udzielone mi przyrzeczenie pomocy w wychowaniu mego syna...	Płakała? biedna! Ja idę właśnie do niej. Bądź pan zdrów.	Skończenia kursów panny Czertwanówny.	Spod pruskich panów, spod Malborga.	Stawajmy, stawajmy!	Słusznie Toćże oni i samego księciaJanusz I Starszy (Warszawski)	Tak ci się podobało... Aha!... Tak ci się podobało... Czekajże, bratku, powiesz ty mi zaraz nieco odmiennym tonem.	Za wiązami, które rosną tuż nad grobem...	Zapal...	Zatem, przyjacielu zawsze koło kuchni!	Zawsze za późno, zawsze za późno!	Zechciej więc pani postępować zgodniej.	Zosiu, ty płaczesz?	Żona
Bo jej nie chcieli wystawić. To widzi pani, jest zakład ogromnie wyperfumowany, elegancki i tylko dla delikatnej, dla bardzo subtelnie czującej publiczności; a moja sztuka wcale nie pachnie salonem; co najwyżej, czuć ją polem, trochę lasem, nieco chałupą chłopską. Tam trzeba nie prawdy, tylko flirtu, konwenansu, blagi i t. d., licz aż do dwudziestu. Zresztą nie miałem protekcyi i oni mają już swoich, patentowanych fabrykantów sztuk.	Nie biorę panu niczego za złe Jeszcze pięć minut temu byłbym się głęboko obraził. W międzyczasie jednak postarzałem się. Spójrz pan, panie Brandeis, spójrz pan na moje włosy! Czy nie są jeszcze białe. Od trzech minut mam uczucie, jak gdybym opuścił mój dom jako młody człowiek, a wracał jako starzec. Zdaje mi się, że jestem już na tyle mądry, ażeby panu wyznać, iż zawsze pana podziwiałem i bałem się pana. A jednak nie jestem jeszcze na tyle mądry, ażebym mógł wyrzec się pytania, które panu chcę zadać:	Jakie to szczęście, że pani tego nie widziała!...	Cofnąć się a zmykać, to nie jedno trzeba ci wiedzieć, mój Sancho że męstwo, niepowściągane rozsądkiem, jest tylko zuchwalstwem, oraz, że czyny człowieka zuchwałego więcej mają styczności z jego szczęściem, aniżeli z odwagą. Powtarzam ci raz jeszcze, żem się cofnął, nie zaś uciekał, i że w tym naśladowałem wielu walecznych rycerzy, którzy nie chcąc narażać nierozumnie swojej chwały, woleli czekać przyjaźniejszych sposobności. Historie pełne są podobnych zdarzeń, które mógłbym ci opowiedzieć; ale dam pokój, najprzód że ci z nich nic nie przyjdzie, po wtóre, że w tej chwili nie mam do tego chęci.	Bodajem jutra nie doczekał, jeśli w mojej duszy śmiech, a nie gorzkość nad waszą krzywdą! Pójdźcie, pójdźcie, co byśmy ta stali na słocie. Łyżkę ciepłej strawy przyjmiecie od nas. Szczerym sercem prosimy. Wasza tam już jest z dziećmi.	Nie mówcie nic na ojca! Zrobił, jak chcieli! Oni myśleli źle, a on zrobił dobrze!	I owszem, pragnę tego. Nie lubię marnować słów i wolę kule!	Nie dziw, od emocji.	Nie kocha pani Łukasza?	Nie pierwszyzna mu przecież!	Nie wszystko jedno.	Nie zechce może i tamta!	Nie, pani.	Uciekać sama? ciebie zostawić? nie, nie, nigdy!	Och, zabiorę klucz od tego pokoju Czy to nie jest nasz pałac, nasz skarb?	Pani drwi, a jednak ja oto dziś w tej chwili założę się z panią, że do przyszłej wiosny będzie pani kochała i będzie pani kochaną. Proszę się nie srożyćsrożyć (daw.)	Ależ Pencroffie to nie nasza wina, że zwierzę uciekło. Mówię ci przecież, że przewróciliśmy je na grzbiet!	Tak, faktycznie, widziałem kilka razy, że psy nie mówią mu nic, ale idą do niego i łaszą się.	Przepraszam; to nie jest drobiazg Jakże to było?	Ale nie takie jak moje.	Skoro się samo nic nie robi, więc trzeba robić	Zresztą nie lubię ja wcale tego człowieka. Musi zawsze powiedzieć mi coś nieprzyjemnego.	Niech pan będzie spokojny O! pan mnie jeszcze nie zna, jak sobie powiem, to jestem odważny, muszę tylko sobie powiedzieć; zresztą jestem pikardyjczykiem.	Jesteś nareszcie! Nie mogłam się doczekać. Jestem bardzo głodna.	Nie podobają mi się te ciągłe spacery	Nie, Danielu! niech to lepiej uczynią inne niż moje dłonie Opuszczona jestem, nieszczęsna i wszystko, co przypomina mi istoty szczęśliwsze ode mnie, drażni mnie i boli.	Co widzę? Ot, co widzę... Familiant to jest pan Kmicic z wielkiej krwi, a my chudopachołki! Żołnierz przy tym sławny; sam on jeden oponował się nieprzyjacielowi, gdy wszyscy ręce opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej. Upadek, Hańba, Grzech, Przemoc, ZbrodniarzAle kompanię ma nicpotemnicpotem (daw.) że to wszystko ludzie bezecni, przeciw którym infamieinfamia (daw.) i do kogo?	Na Dąb, Jesion i Głóg! Gdyby to zdarzyło się kilkaset lat temu, już by się tu wszędy koło was wyroili różni Górscy Ludkowie niby pszczoły w czerwcu!...	Moiście! Jak chłopu zapachnie kiecka, to za nią w cały świat gotów.	Ależ to przemiłe dziecko, prosto z powijaków. Doprawdy, i tym razem będzie jak zawsze, tryumf bez walki.	Już to nas opuszczacie, przezacna pani?! Niezasłużenie krzywda nam się dzieje, krzywda podwójna, bo, jak widzę, i małżonkę moją umiłowaną uprowadzacie z sobą.	Tym lepiej, jeżeli oczywiście to, co mówisz, jest prawdą Jestem bowiem gruntownie przekonany, że prędzej czy później cnotliwy otrzyma nagrodę, a zły karę.	To jest, ja prosiłam...	Niech i tak będzie. Wypada więc księdzu dobrodziejowi czekać na nowe odkrycia i wyjaśnienia. Tymczasem spodziewam się, że treść rozmowy pozostanie tylko wyłącznie pomiędzy nami dwoma.	A czyje to były pieniądze?	A to zachęta!	Wielki Boże! czy to być może, ażebyście wy, panie, brali za osły trzy przepyszne rumaki bielsze od śniegu? czy wam oczy co założyło, czyście jeszcze uroku dostali?	Żebrakiem i złodziejem! Wziął od was pieniądze, a przy sposobności opróżnił wam kieszenie. Jeśli chcecie, żeby stanął na nogach, podnieście tylko kij, a resztę pozostawcie Opatrzności.	Jednakowoż pan sam na własne uszy słyszał, jak się umawiali między sobą, Gillet!	Żeby też jedna z was miała tak śliczne włosy, jak ta dziewczynka, która siedzi przed nami.	Cóż to za jedni?	Potrzebne panu, to pan bierz, bierz pan, ile razy potrzeba. Zaraz zatelefonuję do stajni. Kundel, popchnij	Tak. I to zamordowania kogoś, kto miał przechodzić w pewnej oznaczonej porze przez most Św. Floriana.	Ależ doktorze! No, jaki z pana jest człowiek niewyrozumiały. Przecież można o wszystkim pomówić otwarcie i po przyjacielsku. Pan masz takie zdanie, ja mam drugie. Niechże pan siada, proszę, zapal pan papierosa	Wszystkie dobre, wszystkie dobre, tylko ja ich się boję, razem z ich dobrocią. Chyba mi pańska żona za którą zaręczy.	Wy sami jesteście potęgą. U was jest wiedza, u was jest moc!	Znaczy się, że twój mąż powinien ci być wdzięczny...	Dobrzeście wprzódy rzekli Zaniesiemy na wiec krwawą suknię i koszulę, położym ją przed starszyzną i rzeczemy: „Zginął Wisz za was, za wiec, niech wiec stanowi o pomście za krew jego”.	Czyśmy dotarli na właściwe miejsce?	Ilu was będzie?	Kartki, gdzie moje kartki? Zostawiłam na górze kartki żywnościowe!	Na swoją głowę i na naszą!	Skąd pani wie, że pani Nina durzy się?	Upadnijmy na twarze!...	Więc może z Jackiem na współkę?	Zalać go! rzucił gniewnie kneź, zły że mu przerywają rozkoszne chwile.	Dobrze ale rzekę można przepłynąć.	Lepiej ci teraz niż zimą?	Ten, co go Czarnym zowią. Jego książę Bolesław za syna przybrał.	Teraz pod nami jest Mars	Za ten zgiełk dla mnie?	A pan starosta za wami?	Aha I wścieka się przeciwko tym, co mają inny kawałek.	Cegły Stare, zżółknięte, pokruszone cegły z ogrodowego murku. Słodka woń cieląt, stojących po kolana w górskim strumieniu. Ołowiany dach gołębnika... albo spichlerzaspichlerz	Co pan chcesz, żeby oni panu przysyłali?...	Idż mi z oczu! Nienawidzę cię.	My Niemcy	Niech sobie idzie.	Oto co znaczy swoboda.	Teraźniejsza nauka i teorya sztuki zrzeka się nawet gonienia za niemi i marzenia o nich	Więc niech pan jedzie ze mną	A kawę piłeś?	A on, powiedz, całował cię?	A więc psia znakomitość!	A, numer dwadzieścia siedem?	Ależ, drogi panie, Lulwik XIV wytracił więcej ludzi, aby założyć wodociągi w Maintenon, niż konwent, aby sprawiedliwie rozłożyć podatki, zaprowadzić jedność prawa, unarodowić Francję i ustanowić równy podział dziedzictwa	Czekaj!	Czy mogę tam wejść?	Cóżem zamilczała?	Dobranoc!	Dowiesz się jutro.	Hum! hum!...	I aniołek też?	I zdrowy powrót!	Januszowi jednakże Kmicic pomagał dobrych kawalerów wycinać.	Jużci.	Moja mamusia aktorką.	Moja łapka! O, moja biedna nóżka!	Natura	Nauczyciele szermierki, których pan pobiłeś.	Oj, da! da!	Pewność w bombie	Praca, Sługa mruknął Wokulski.	Przydał.	Ranny jesteś?...	Tak. Jutro ma być widowisko z chrześcijan ukrzyżowanych, może jednak deszcz przeszkodzi.	Wszystko jedno kto.	Wymkniemy się wcześniej do cekhauzu, a o napitkach pomyślę.	Zatem jutro poproszę panią o godzinę rozmowy.	Zbyszku?
Słusznie, mości Don Kichocie dam ci to zadośćuczynienie jak najchętniej. Dziwna to wszelako rzecz widzieć jednocześnie dwóch Don Kichotów i dwóch Sanchów tego samego nazwiska i z tego samego niby kraju, a tak różniących się twarzą, uczynkami i obejściem. Wątpię prawie o tym, com widział, i zdaje mi się, że to sen być musiał.	Ale czy Dostojewski zamordował kiedy kogo? Wszystkie jego powieści, które znam, mogłyby mieć tytuł Historja pewnej zbrodni. To u niego istna obsesja; to nie jest naturalne, że on wciąż o tem mówi.	Wróci, wygłodzi się, to wróci, nie bój się, Józia Nie bucz, głupia! Wyporządź tamtą stronę, Roch będą mieli mieszkanie. Zawołaj Jagustynki, to ci pomoże... i zajmij się gospodarstwem, gospodynią teraz jesteś, na twojej głowie wszystko... no nie bucz, nie...	Um neun Uhr. Unterschrift. Wiesz, co to jest Unterschrift, ty małpo? To jest podpis.	Aaa!... Ona to dopiero chora; wygląda jak z krzyża zdjęta, jakby z trumny wstała... Bo to i niepięknie, i dla pensji niedobrze...	Jeśli chcesz wódki, Sintramie to poprośże, u diaska, naprzód!	Bo bez te fetory, to mam bolenie w piersiach i cięgiem mi odmiata i jak nieraz zamroczy, to jakby me kto cepem zdzielił w łeb. Wielmożny dziedzicu nasz kochany	Albo gros grains, vert de mer! Jest to ostatniej mody...	Czy pani rozumie dobrze, co pani mówi przez to, moja piękna pani...	Z jakiej opresji?... Radziście z nowego pana, to nie gadajcie o opresji. Jakeście sobie posłali, tak śpijcie.	Co to za werset?	Nic by w tym nie było dziwnego, mój przyjacielu ale to nieprawda, bo ja wszystko na własne oczy widziałem i słyszałem na własne uszy; a co na to powiesz, Sancho, że pomiędzy tysiącem rzeczy, które mi pokazywał Montesinos, a które później opowiem, pokazał mi także trzy chłopki tańczące i wyskakujące na trawie, a ja w nich poznałem Dulcyneę i trzy jej towarzyszki, z którymi wtedy rozmawialiśmy. Pytałem się go, czy je zna, powiedział, że nie, bo tu tak pełno rozmaitych księżniczek od wieku siedzi w zaklęciu i coraz nowe przybywają, że ich znać wszystkich niepodobna.	To znaczy wilkołaki, z rogami na głowie, na trzech nogach, z ogonami?... To znaczy, nie robotnicy, nie tacy, co jak my, na kapitał pracują? Głupie, głupie wy ludzie, grzeczne, wyuczone... Przyjdzie inteligent wyszczekany na masówkę, nakręci katarynkę i tralala i tralala... A tysiąc robociarzy, którzy wiedzą, czego chcą, tańcują, jak te małpy, i głosują, jak barany! Więc potępia terror ekonomiczny!... Ile razy tak było? Wieczna głupota robociarska!...	Ja siedzę zamknięta i nic niewiem, ale przecież to nowe panowanie zwiastowało się nam inaczéj niż Cajusa i Claudyusza. Przy młodym Neronie są Burrhus i Seneca, a że lubi igrzyska i lata z wozem po watykańskim swym cyrku... to płochość, która przejść może...	Więc pamiętaj złapać, udusić, ale na śmierć; niech już raz mam życie spokojne. Jakbyś nie miał pewności, to nożem popraw.	Słuchaj Telesz, nie gub mnie, nie gub siebie i duszy nie gub. Chrystus kazał bliźniego miłować, a on starszy i mocniejszy od Mszczuja! Daj ty się im wylizać, to nie długo potrwa, nikt o nich nie wie... wymkną się i śladu nie będzie.	Do licha, gdyby jeszcze zwyczaj tego kraju nakazywał myć brodę giermkom także, na honor, byłaby to rzecz użyteczna, i dałbym z całego serca pół reala tej dziewczynie, która by omydlić mnie chciała.	Idź no do gospodarstwa tymczasem, a hrabia niech się ubiera na bal. Cóż z wami robić! Trzeba starej ustąpić i tłuc się dla was. No, no, nie dziękuj. Robię to ustępstwo tylko dlatego, żeby ten Niemiec zobaczył choć raz w życiu porządne towarzystwo i nauczył się bawić przyzwoicie.	Z godzinę leżał jak nieżywy, potem zasie się ocknął i wróciwszy do swojej kwatery nikogo widzieć nie chciał. W czasie pogrzebu przemówiłem do niego: „Panie Michale (powiadam) miej Boga w sercu!” On nic! Trzy dni siedziałem jeszcze w Częstochowie, bo mi go żal było odjeżdżać, alem na próżno we drzwi kołatał. Nie chciał mnie! Biłem się z myślami, co czynić, czy tentowaćtentować	Panienko, to przecież moje dzieciątko! Hale! byłam tam we szpitalu, u starszego pana i tak się spłakałam, że jaże mnie mroczyło.	Nędzarzami?... Cha... cha... Nie, tylko musicie pracować na utrzymanie. Chyba jałmużny po mnie się nie spodziewacie, co?... Chyba pamiętacie te słodkie czasy, kiedy siedziałem za granicą bez grosza przy duszy, a żadne z was palcem nie ruszyło? Co?...	Nie wiem, doprawdy Może zapisał swoim wspólnikom... To tylko wiem, że ja nie będę jego spadkobiercą.	Ja zrobię ten cud po to mnie masz.	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	Ale gdzież tam. Już zdechłe... i że tak powiem... to jest... nieżywe... spłaszczone... i solone; w komorze leży sto okseftówokseft	Mój kuzynie przed poznaniem się z tobą nie wiedziałam, że ze szpetnych garbusków można urządzać takie zabawne arlekiny.	Co, co, co? To prawda?	Do roboty, mój drogi Kapitanie, podczas gdy ty będziesz stał na straży i wypatrywał wroga, my się okopiemy i wybudujemy barykady, które wystawią na ciężką próbę siłę i cierpliwość naszych przeciwników. Chodź za mną, hamburczyku!	Ja mam lepsze rzeczy do roboty niż malowanie Jakże mi ciebie rozkaprysiły, czego to ja ciebie będę musiała oduczyć, moja duszo!	Mieciek, zostań! Co ci się stało? dlaczego?	Ale tak, tak, kochana pani, żywo odpowiedziała Kuderska. Przed kilku dniami widziałam na własne oczy, jak w czasie majówki za miastem poprowadził pannę Rodowską w głąb lasu, aby tam mogła się spotkać z panem Augustem Przybyckim, który jest przecie człowiekiem żonatym. Wracali potem razem we troje... Oj, coto za świat teraz! zgorszenie tylko i obraza Pana Boga!	Jak daleko ciągnie się ze wschodu na zachód?	A Żorż nie ma więcej krewnych	A! pani, nie żartuj ze mnie	Któż by zachorzał? nie słychać było!...	Rozumie się... Ale ta dobra krew musi być ciągle odświeżana, gdyż inaczej prędko się psuje No, ale dobranoc panu. Zobaczę, co mówi aneroidaneroid	Nisko? a mnie się zdawało, że my Bóg wie gdzie jesteśmy. Takeśmy się pięli w górę, skakali przez potoki... no... no...	Nie, mój kochany. Ja już nie mogę iść dalej.	Kto ich tam wie, może się i kochają! Ja, znając Jadzię, sądzę, że idzie za Głębockiego przez obowiązek Polki.	Może. W takim razie schwytamy go na gorącym uczynku i przekonamy się o celu jego wędrówek. Ciekaw też jestem, jak by postąpił Holmes na naszym miejscu?	Nie ja!	Cofamy się?	Dziwujesz się wierzpkowi?	Jeśli czujesz się tutaj dobrze	Módl się, rudziaczku.	Odważyłbyś się korzystać z Karburatora w fabrykach MEAS?	Świadczę się niebemświadczę się niebem	Złodziejką me przezywa! Słyszyta, ludzie! Do sądu podam, jak Bóg w niebie, wszyscy słyszeli. Ja ci ukradłam, masz świadki, ty torbo?...	Żołnierskiem słowem ręczę. Słuchajże kochany Żółtuchowski... co ty, co wy zrobicie człowiekowi, który ma czem ozłocić wszystkie trybunały?	Dziwię się panu Gaczyckiemu że osłania sobą jakieś schadzki panny Wandy z żonatym człowiekiem. Cóżto za przykład dla naszych córek!	I ja lubiłem Krzemień, gdy byłem chłopcem. Ale gospodarzyćbym w nim nie chciał... Takie trudne warunki...	Nie, takim należy zawsze więcej honoru: kula w łeb.	A tak, on nie wychodzi prawie ze swego pokoiku.	Ja nie wierzę im! Z oczów ich czytam zdradę.	Ja też bym chętnie pojechała, żeby się bawić i ubierać w te piękne rzeczy	Kiedy? Kiedy? Nie traćcie czasu, może zdołam go jeszcze dogonić? Kiedy wróci?	Może byś najpierw przywitał się	Właśnie Sowińska mi mówiła, abym uwiadomił panią, że dopiero za jaką godzinę wróci... Jest w dyrekcyi.	Ot, chwała Bogu! bulba w tym roku jak ta rzepa wielka!	Jest kilka legatów na drobne sumki i duży zapis na cele dobroczynne. Reszta kapitałów przeszła na sir Henryka.	Mówisz też jak żołdak.	I nieprzyjacioły téż ma, bo kto mocen, bogaty, silny, wielki, ten ich musi mieć.	Ślicznie przegrywam, będziemy grali do połowy, prawda?	Czy Wa-hima poszliby z nami aż do morza, gdybym obiecał im dużo perkalu, paciorków i strzelb?	Dokąd?... Do młyna?	Kostucha waszej dziewusze na imię...	Kto zabił?... Kto zabił, pytasz?... Znam ja was, kapłani!... Znam waszą sprawiedliwość...	Za cóż pan człowieka obrażasz, panie Sobek?	Mnie głowa boli i jestem zmęczona, więc myślałam, że któraś z was pójdzie	Wypędziłem?... tak, prawda...	Ale jakże pan mogłeś w tajemnicy zbudować cudownego „Nautilusa”?	Niepodobna... pan, jego powiernik?...	On mnie przedewszystkiem bawi	On przede wszystkim służy Afrodycie	Wszystko ja!	A więc mamy czas. Znacie kogoś w Maracaibo?	Aż nadto!	Ba, znajdzie może sekret, którego szuka...	Niezupełnie Mamy przecież balony.	Nędzniku! dalej, gadaj prędzej, z czyjego rozkazu chciałeś mnie zamordować?	Ojciec święty mówi prawdę!... Mądre są słowa proroka!...	Skąd je macie?	Tak, donosiłem...	Wiesz... rozmawiałem z nim!	By ich w tatarskie łyka skrępować!	Czemuż dziwni?	Dlaczego przybyłeś?	Dostaliście żołd?	Dziwny napis.	E, trajlowałtrajlować	I zostawisz mnie pan potem samą?	Klary Peggotty	Kotlicki!	Nigdy.	Pani wszystko notuje?	Spójrz mi w oczy!	Strój rzekł Sancho	Sądzi pani?	Wal Italiańca!	Zaraz, zaraz Pani Majewska! Proszę tu kropelek. Trzy razy.
Doskonale! Ale jeżeli się panu nie uda, my będziemy w pogotowiu.	Z widzenia tylko, bo przecież ja nie bywam w tym wielkim świecie łódzkim, u tych rozmaitych Bucholców, Mendelsohnów, Salcmanów, Meyerów i innego robactwa. Znam ich wszystkich z widzenia tych młodych, a starszych od Michla, gdzie się czasami schodzimy; znaliśmy się wszyscy co prawda lepiej, ale to było dawno, kiedy w Łodzi panowała jeszcze uczciwość i nie było milionerów. To były takie czasy, o których wy młodzi nie macie pojęcia. Ja wtedy byłem z Geyerem starym największą łódzką firmą. Pary, maszyn, elektryczności, weksli, tandety, plajt, podstępnych pożarów, nikt nie znał nawet ze słyszenia.	Nie sądzę, żeby to także dla mnie być miało bo więcej niż czterystu Maurów wprawiało się na mojej skórze w sposób tak wrażliwy, że w porównaniu z nim, wczorajsze uderzenie kłonicą to rozkoszne łechtanie. Ale proszę pana, zwróćże pań uwagę na położenie, w którym się obecnie znajdujemy, czy godzi się to nazwać przygodą piękną? Jeszcze pan, co miałeś przyjemność trzymać tę nadzwyczajną piękność w objęciu, to pociecha dla pana, ale ja nic nie miałem, oprócz kułaków najsroższych, jakie w życiu zapamiętam. Niech mnie diabli porwą i tych, co na świat mnie wydali! Nie jestem rycerzem, ani myślę nim zostać, a w każdym spotkaniu zawsze najtęższą część dostaję.	Nie wiem, doprawdy, czy nie trzeba przypisać oparom wina i ponczu tej jakiejś jasności wzroku, która pozwala mi objąć w tej chwili całe moje życie niby obraz, w którym wiernie są oddane postacie, barwy, cienie, światła, półtony... Ta poetycka gra mojej wyobraźni nie dziwiłaby mnie, gdyby jej nie towarzyszył jakiś odcień wzgardy dla moich minionych cierpień i radości. Widziane na odległość, życie moje jak gdyby kurczy się wskutek pewnego zjawiska psychicznego. Ową długą i powolną mękę, która trwała dziesięć lat, da się dziś oddać w kilku zdaniach, w których cierpienie będzie już tylko myślą, a przyjemność filozoficzną refleksją. Rozumuję zamiast czuć...	Ech, drwisz pan ze mnie zachowujesz się jak dobra czy raczej samolubna matka, która koi miodowymi słowami cierpienie dziecka, bo męczą ją jego płacze. Nie, przyjacielu, niepotrzebnie mówiłem ci, abyś się zastanowił. Nie, nie obawiaj się niczego	Pamiętam doskonale Peruzę, i hotel pocztowy, i ten dzień uroczysty ale wstydzę się za mój brak pamięci, nie mogę sobie w ogóle przypomnieć, że miałam przyjemność spotkać tam pana.	I cóż z tego? Pilnują dniem i nocą. Ryba się nie przedostanie.	Idź Antoni, już niczego nie potrzeba. On się ocuci w więzieniu!	Posłuchaj, Luizo: nienawidzę tego światowego życia, w którym wszystko jest uporządkowane, uregulowane i ustalone jak układ nut na pięciolinii. To, o czym marzyłam zawsze, to życie artystki, życie wolne, w którym człowiek zależy tylko od siebie, w którym może liczyć tylko na siebie. Mam tu zostać? A po co? Po to, żeby za miesiąc próbowano mnie znów wydać za mąż? Na przykład za pana Debray’a, była o tym kiedyś mowa. Nie, Luizo, nie. Dzisiejszy wypadek posłuży mi za usprawiedliwienie. Nie starałam się, aby doszło do takiej sceny, sam Bóg mi ją zesłał, niech będą mu dzięki.	Nie, ale handlarza szuwaksu, Anglika; już pojechał. Nie każdemu się uda, jak Florynie i Koralii, znaleźć milionowych przemysłowców znudzonych rodzinną cnotą; te mają szczęście!	Da sobie rady! nie obawiaj się waćpan!	Mój nowy chela poszedł sobie precz ode mnie i nie wiem, gdzie się obraca.	Jakież to niedorzeczne istoty, że nasuwają mi takie myśli! Nie będę na to zważać i nie zmienię się wcale	Tegośmy się po pobożnym panu spodziewali Więc oznajmić tylko chcieliśmy iż na Leszka spiski się knują, aby one i tu kogo wciągnąć się nie ważyły. Jaksowie z nienawiści ku Biskupowi, z pomsty przeciw niemu, wszyscy się jednoczą...	To jest co innego! Bo zgodzisz się, że te akcesoria oraz insygnia „siostrzane” dla... kozaków? No, przecież chyba rozumiesz? A przy tym sama mówiłaś: bierni, niemi i tępi w musie. Jakąż siłę uczuć w nas to niecić może?...	No więc postaram się znaleźć coś dla pana	Ręce i nogi mnie palą, mrowie chodzi po krzyżach, w gębie czuję gorycz i ogień. A! do wszystkich rogatych diabłów, co to jest?... Nigdy mi się to nie trafiało!...	Tak, to i mnie się podoba! Wesoła melodia, brzmiąca niemal jak taneczna muzyka... a jednak słychać w niej... nie wiem, jak się wyrazić... a jednak brzmi ona, powiedziałbym, prawie jak pobożna pieśń. Z prawdziwą przyjemnością słucham takiej muzyki.	Fu, jaki jestem zmachany ale zdaje się, że tak będzie ładnie. No, cóż tam? Bardzo czule cię żegnali czcigodni koledzy?	Stój! hola, Sancho! jak zaczniesz bajać, nie wiesz, kiedy skończysz! Że też ani jednego słowa nie możesz przemówić, nie dodawszy dziesięciu przysłów.	Cały ów kanał leży niżej od poziomu morza, niżej nawet od jego dna przy brzegach, gdzie się od wyrzucanych wciąż piasków poziom dźwignął w górę. Cała ta kombinacja zależała od studium morza w tej jego części. Nasz imiennik przeprowadził pilne badanie morza, gdy tam początkowo defilował po wybrzeżu cieśniny wiodące z Morza Bałtyckiego na Morze Północne. idzie ku wschodowi. Lewe ramię kanałowej litery U nasz Baryka podstawił niejako pod ów prąd zachodni i wpuścił olbrzymią siłę wodną do wnętrza. Wpuszczał ów prąd zachodni jednym ramieniem kanału, a drugim go wylewał. Olbrzymia siła wodna nagłym pędem przebiegała przez jego kanał. Wzdłuż owego kanału pobudował fabryki, poruszane przez turbiny, ustawione tu i tam na całej długości. Była to po prawdzie jedna wielka fabryka: olbrzymia huta szklana.	Lecz przede wszystkim życzę sobie życzę sobie, abyś był... nie o fizyczne tu idzie zalety, fizycznie jesteś sobie wcale niczego, idzie o zalety moralne... Życzę tedy sobie, abyś był stanowczy, miał wolę stanowczość, charakter, jednym słowem, abyś nigdy, niczyim nie ulegał wpływom. Oto czego ci z całego serca życzę, oto czym powinni byli być oboje twoi rodzice, a wówczas wszystko poszłoby lepiej.	Nie słyszałem, nie słyszałem nic nad śmiechy z biednego Hoyma, którego spojono na to, aby go zmusić do pokazania żony...	O, nie!... Tam odetchnęłam... tam jest trochę zieloności.	Słuchaj no! Ja nie myślę... nie myślę pozwalać na to, aby mi uczniowie piątej klasy odpowiadali klątwami!	Osioł jest, głupiec, ślepiec! Mieć takie śliczne stworzenie swoje i latać za starą awanturnicą Bóg mu za karę rozum odebrał! Moje śliczne dziecko, córuchno kochana, może byś chciała gdzie pojechać, zabawić się, rozerwać? A może dziecko chce co kupić, nigdy nie wspomina o groszach. Może ci mało trzysta rubli miesięcznie, powiedz?	A Conseil czy się odważy?	Ach, Dorianie, bardzo jestem zadowolony, że tak się na to zapatrujesz! Obawiałem się, że zastanę cię pogrążonego w zgryzocie i targającego piękne pukle swych włosów.	Bawię się.	Czy możesz mi powiedzieć, przyjacielu, co się właściwie stało? Czyżby to podłe zwierzę, które tak zawzięcie goniłem, uwolniło ten paskudny, podobny do zgniłego czosnku smród, za sprawą którego teraz treść żołądka podchodzi mi do gardła. Jeszcze chwila i eksploduje mi mózg.	Ja nie żartuję	Jam jest, nie inaczej: Don Jacinto de Gouzdrala Gouzdrez. Oczekiwałem waszej wysokości z niewymierną niecierpliwością. Służyć mogę doskonałym pucheropuchero	Nie rozumiem, co ci może na tym zależeć	Nie rozumiesz mnie zupełnie.	Nie zdecydowałeś więc gdzie?	On tu nie nocował, wielmożny panie	Radbym serdecznie korzystać z zaproszenia pani, ale dziś nie mogę.	Nie powraca Daję wam słowo, gubernator tutejszy, szlachcic dostojny, który miał być dzisiaj u mnie na obiedzie, tak pragnął tego konia, że mu go nareszcie dałem.	Pozwólcie mi mieć nadzieję, że się to zmieni	Tak, to znaczy ona odezwała się do mnie raz na kursach, bo miała kajety historji francuskiej, była nawet bardzo miła, pożyczała mi tych kajetów i oddałam je za najbliższem widzeniem.	Albo zabezpieczy, albo nie zabezpieczy. Jego fantazja i tyle. A jakbyś, panie dobrodzieju, porządny fach miał w ręku, to gwizdać możesz na łaskę pana stryja.	Ale my siebie znamy.	Ale, na miłość Bożą dlaczego państwo mu przeszkadzacie? Taka śliczna myśl! Niech stanie na czele wielkiego dziennika i da w nim doskonały felieton... ja się abonuję!	Gdybyś pojechała ze mną, spędziłabyś czas doskonale. Bolingbroke oszalałoby na twoim punkcie, Królowo Anno a ja kąpałabym się w odbitym blasku twego słońca	Jeżeli nawet tak, to chyba pana nie zjedzą	Najj. panie sam Padre z przyjemnościąby popatrzał na to arcydzieło i wcaleby o spowiedzi nie myślał.	Nie wiem.	Pokażże się i ty... Oj, mocny Boże! Pamiętam cię maleńkim, jakoś przez ogon źrebakom na grzbiet łaził, a teraz, wciornaści, co za rycerzyk!... Z gęby czyste paniątkopaniątko	Teraz, kiedy mamy nową wojnę kiedy mamy o jednego wroga więcej i nowy front, będziemy musieli oszczędzać amunicji. „Im więcej dzieci w rodzinie, tym więcej zużywa się rózeg”	Myślałam o tym obiedzie dla Verdurinów, to bardzo ładnie z twojej strony.	Strasznie to smutne i upokarzające dla ułamków!	Są to wszystko ptaki przelotne i przychodzą do nas z drugiego świata: częścią z bardzo rozległej krainy, którą nazywają Dzień-bez-chleba, częścią z innej, położonej ku zachodowi, którą nazywają Za-wiele-was-tuczęścią z (...) krainy, którą nazywają Dzień-bez-chleba, częścią z innej (...), którą nazywają Za-wiele-was-tu	Gdybym przypuszczał, że ta twoja wiara daje rozum i szczęście, to może... dodał, wzdychając	A tak, Karłowski, to ja z nim rozmawiałam, bo bardzo grzeczny i przyjemny z niego kawaler.	Co to za miła rzecz	Mój ty biedny, kochany Ajdarze, szkoda twoich cudownych oczu na płakanie. Jakież to szczęście, że ja przy tobie jestem, inaczej zostałbyś sam, zupełnie sam.	Odsłaniasz przede mną nowe światy; piękne są i straszne zarazem jak marzenia obłąkańca.	Ojciec dał słowo... będzie chciał koniecznie posłuszeństwa... co to będzie z tego?...	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	W wypadku, jak ten, gdy przedmiot skradziony jest mały, istnieje jedno tylko miejsce bezpieczne.	Zmieniło cię przebranie. Ale to i lepiej, żeś miejski.	A tak! I niedługo poczekamy na to.	A, sądzę, że będzie zachwycony!	Co najmniej o dobre ćwierć mili.	Leżcie spokojnie. Chorzyście, co? sobie. pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając jej twarz wyschniętą kiejkiej (gw.)	Prawda, że pan Polak, prawda, że pan von	Przeciem ci u was jedynak... jakże mogą mnie wziąć?	Pójdziesz z nami, generale!	Rzecz prosta, że o panu Kazimierzu Norskim.	Szkoda! Czekaliśmy tak długo! Czy jednak spytałeś ją o imię, może ci zbrakło czasu?	To z dobrego serca... Wszyscy mówią same piękne rzeczy, niechże ja powiem... rozsądne.	Tylko do widzenia. Jestem panu bardzo wdzięczna. Był pan rzeczywiście miły. Wyjątkowo przyjemnie spędziłam popołudnie.	Wiedzą i wyjdą im na spotkanie, ale na tych uderzycie wy.	Wiem od mojej żony.	Wierzę, bo pan czyta swoją własną książkę.	Wy, panie zawsze bierzecie rzecz z najgorszej strony i zawsze stajecie na wspak, jak drugi DawusDawus	Aha, asenizatorzyasenizator	Był kiedyś Na pana kolej!	Chwileczkę przychodzę tu w poważnej sprawie. Przynoszę sześć milionów jednemu z panów. Proszę pana	Czy powinnam?	Cóż ja mogę?	Dobranoc panu, dojdę już sama.	Dzisiaj.	Głupiś kiej głąb kapuściany!	I szable!	Któż ma sprawować? Książę LeszekLeszek Czarny (1241–1288)	Mój ojciec, wspominałem panu o nim.	Niewiele, byłem wtedy daleko od Francji. Mów pan dalej.	O! wyborny z niego chłopiec, a przytem w duszy istne niewiniątko!	O, do pewnego stopnia. I czasu prawdopodobnie. Na razie gotów by nawet i funduszem pewnym...	Obaj. Jeden napisał donos, a drugi zaniósł go na pocztę.	Parcom dety żdżeślify, sze moke sdadź zie jej na dzo. Bosłuchaj mojej musygi!	Podróż dookoła świata	Rozkaz, wasza królewska mości.	Słuchać, czytać dalej, czytać! On nasz czołowik. Słuchać, słuchać!	Tazio ma rację	Trafię.	Wody!	Zaraz przyjadę	Zatem czekamy.
O, wściekał się trochę. Ale teraz chodzi do jednej chudej starej panny w Millersville, i zdaje mi się, że ona go niedługo weźmie. Będzie dla niego lepszą żoną, niż jego pierwsza. W. O. nie chciał się z nią właściwie żenić. Oświadczył się jej, bo ojciec jego tego chciał, ale spodziewał się z pewnością, że ona powie „nie”. A tymczasem ona powiedziała „tak”! I to było przykre położenie. Wio, czarna kobyło! Była wielką gospodynią, ale okropnie ordynarna. Ten sam kapelusz nosiła osiemnaście lat. Potem sprawiła sobie nowy, a gdy W. O. spotkał ją na gościńcu, nie poznał jej. Wio, czarna kobyło! Czuję, że mi się z tą sprawą udało. Mogłabym wyjść za niego i być bardzo nieszczęśliwą, jak moja biedna kuzynka Joanna. Joanna wyszła za bogatego człowieka, którego jednak nie kochała. I życie ma gorsze niż pies. W zeszłym tygodniu odwiedziła mnie i powiada: „Amelio Skinner, powiada, zazdroszczę ci. Wolałabym żyć w małej lepiance przy drodze z mężem, którego bym trochę mogła kochać, niż w moim wielkim domu z tym, którego mam”. Mąż Joanny nie jest taki zły, chociaż taki z niego pedant, że nosi futro w największy nawet upał. Jedyny sposób na niego, gdy się chce, żeby coś zrobił, to namawiać go, żeby zrobił akurat coś przeciwnego. Ale gdy nie ma miłości, która by łagodziła wszystko, kiepskie to małżeństwo. Wio, czarna kobyło! Oto posiadłość Janiny w dolinie	To... to już niedługo potrwa, Aniu... Czuję to teraz z pewnością. A wolałabym mieć przy sobie ciebie, niż kogokolwiek innego. Zawsze najwięcej mi się podobałaś ze wszystkich dziewcząt, z którymi chodziłam do szkoły. Nigdy nie byłaś zazdrosna ani brutalna, jak niektóre z nich. Biedna Emilka White przyszła mnie wczoraj odwiedzić. Przypominasz sobie przecież, że Emilka i ja byłyśmy tak bliskimi przyjaciółkami przez trzy lata pobytu w szkole? A podczas koncertu szkolnego poróżniłyśmy się. Odtąd nigdy z sobą nie mówiłyśmy. Czy to nie było głupie? Teraz wydaje mi się to głupie, ale pogodziłyśmy się wczoraj. Emilka powiedziała, że od dawna już chciała się ze mną pogodzić, ale myślała, że ja nie chcę... Ja zaś nigdy się do niej pierwsza nie odezwałam, gdyż byłam przekonana, że ona nie będzie chciała ze mną mówić. Czy to nie dziwne, że ludzie nie rozumieją się wzajemnie, Aniu?	Ja to samo mówiłem Naturalnie, nic im się nie stanie, ale zawsze niemiła historia. Ten osioł Maruszewicz sam przestraszony... Wpadł do mnie, przysięgał, że on temu nie winien... Nie mogłem już wytrzymać i odpowiedziałem mu: „Żeś pan nie winien, jestem pewny; ale i to pewne, że w naszych czasach Pan Bóg opiekuje się hultajami... Bo naprawdę, to pan powinieneś siedzieć dziś pod kluczem za fałszowanie podpisów, ale nie te lekkoduchy...” Aż rozpłakał się. Przysiągł, że odtąd wejdzie na dobrą drogę i że jeżeli dotychczas nie wszedł na nią, to tylko z twojej winy.	Ty jej nie znasz Nie policzy żadnych kosztów, bo przecie wyrównałam je swoją pracą. Obraziłaby się śmiertelnie na samą wzmiankę o tym. To bardzo zacna kobieta. Boję się czegoś innego: że nie uwierzy w te zaręczyny.	Nie wiesz? Chciałem zobaczyć się z Wangiem. Chciałem Wziąłem cię z sobą, bo nie mogłem zostawić ciebie bez opieki w pobliżu tych ludzi. Nie! Wszystko to razem zanadto jest potworne. To wprost nie do zniesienia! Nie mogę ciebie obronić. Nie mam na to sposobu.	Ale co tam, czy są duchy na Niemcach, czy ich nie masz, nas to mało obchodzi, tymczasem to dla nas ważniejsza, że ci, którzy tu byli wczoraj, to byli szczerzy ludzie z duszą i ciałem, a co najważniejsza, i z władzą nad nami. Ja też jeszcze raz grzecznie dziękuję panu skarbnikowiczowi, że mi ich gościnnie przyjął i zabawił, bo kiedy już Pan Bóg tak dał, że losy w ich ręce złożone, to niechże nie myślą, że ja z nimi chcę wojny lub jakiej niezgody. Teraz zaś mówmy o tym, co nas najbliżej dotyczy.	Widzi pan więc że wszystko układa się jak najlepiej, zakładając, że pani baronowa i panna Eugenia nie odrzucą mojej oferty. W takim razie będziemy mieli sto siedemdziesiąt pięć tysięcy liwrów rocznego dochodu. Przypuśćmy jeszcze jedno: że ojciec zgodzi się wypłacić mi zamiast rocznego dochodu kapitał; nie będzie to łatwe, dobrze wiem, ale może się uda, pan z pewnością lepiej obracałby tymi dwoma lub trzema milionami. Dwa, trzy miliony w rękach zręcznego człowieka mogą przynieść i dziesięć procent zysku na rok.	Zosik, pomówmy spokojnie. Przecież to wszystko nie ma sensu. Zastanów się... Wiem, że to dla ciebie trud i kłopot. Nie chciałaś mieć drugiego dziecka i szanowałem tę twoją wolę. Nie nalegałem nigdy. Ale dziś, kiedy szczęśliwy... czy nieszczęśliwy dla ciebie przypadek tak zrządził...	Kazał nam, panie, chodzić brzegiem Nilu, pływać po rzece, stawać przy gościńcach i robić zgiełk na twoją cześć. I obiecał, że za to wyda nam, co się należy... Bo, panie, my już dwa miesiące nie dostawaliśmy nic... Ani placków jęczmiennych, ani ryb, ani oliwy do namaszczania ciała.	Nie masz? To gdzieś go podział? Gadaj!	Nigdy! Koralia nie jest orlicą, ale i tak nie będzie na tyle głupia, aby sobie ściągać rywalkę. Interesy diablo się zbakierowały. Ale cóż! To Finot tak się naparł odzyskać swoją szóstą część.	O co chodzi? Przecież muszę go mieć przy sobie przez sześć miesięcy za Balkh! Przybyłem tu z dziesięciu kulawymi szkapami i trzema barczystymi chłopami... za przyczyną tego tchórzliwego babu... ażeby przemocą wyrwać chorego chłopaka z domu starej kobyły. Zdaje się, że doczekam się tego, iż za sprawą starego Czerwonego Kapcylindra młody sahib zostanie uniesiony do jakiegoś tam (Allachowi to jeno wiadomo) pogańskiego nieba... i pomyśleć, że uważano mnie w Grze za nie byle jakiego partnera. Ale ten wariat kocha tego chłopca, a ja też chyba musiałem do cna postradać zmysły!	Ręce przy sobie! Nie po to cię zawołałem, ażebyś mi wypijał wodę...	Tak, tak! Wziął się obyczaj taki. Patrzcie tylko, żeby was kiedy kmiecie na postronkach nie ciągnęli, jak się im naprzykrzy.	O mój Boże! Czemu?! Czemu?! Wszak nie chciał mnie widzieć, gdym przyjechała. Słyszałam ja, Pitcher mówił, że nie chce!	My z Tęczyńskiemi zdawna nie jesteśmy w zgodzie. Dali się oni nam we znaki, ale Jan winien nie jest.	W sposób najzwyczajniejszy Przyprowadził mnie tu jeden pan policjant, ponieważ nie chciałem się zgodzić na to, żeby mnie z domu wariatów wyrzucali na czczo. Bo tak jest tak, jakby mnie uważali za taką dziewkę z ulicy, co to ją można kopnąć.	Cicho, muzykusy! Jeszczem nie skończył. Owóż tedy, powiedam, zwyczajna msza jest piękna, ale z asystą piękniejsza. Godziż się i tę nabożną akcję odbywać bez asystencji? Wiem ci ja wprawdzie, że takie dwa HektoryHektor pokonać. i całą armię, diabłów heretyckich, wszelako sukurssukurs (daw., z łac.) dziś popr.: zapisuję się. pod chorągiew oprymowanejoprymować (daw., z łac.) zapytał, oglądając się po zgromadzeniu.	Dowiedz się pan że u tych nędzników śpiewać w cierpieniu, znaczy wyznać coś na torturach. Męczono tego głupca i przyznał się, że skradł bydło, za co został skazany na sześć lat do galer, prócz dwustu rózg, które mu zaraz wyliczono. Smutek zaś jego i wstyd pochodzą stąd, że go koledzy jak nędznika traktują, wyrzucając mu brak wytrwałości i dowodząc, że kryminalista ma zawsze swoją wolność na końcu języka, jeżeli tylko świadków przeciwko sobie nie ma, i szczerze mówiąc, w tym punkcie zgadzam się z nimi.	Bojałem się... jakby się dowiedziały, na zajączka wyszedłem... ustrzeliłem... i już na polu byłem... a ten kiej nie rypnie do mnie...	Byle nie takiego, które z hetmana robi biboszabibosz (z łac. bibo, bibere: pić)	Czy nie przeprawi się pan ze mną na DębnikiDębniki zagadnął Śniegocki około mostu.	Cóż, Radlicza nie spotkałaś na spacerze?	Dlaczego nie?	Mam ci ja taką deskę, na której stoi pozwanie dla każdego, kto by nie przyznał, że panna Danuta Jurandówna najcnotliwsza i najgładsza dziewka na świecie. Ale wiecie... wszędy ludzie jeno ramionami ruszali i śmiali się.	Nie wdowa, nie rozwódka, słowem	Nie, nie! Tylko nie odchodź! Na samą myśl, że znowu znikniesz	Zresztą, powiem ci w zaufaniu: z tej głupiej maszyny w ogóle nie można było strzelać.	Tak, i jest więcej tych schodów wzdłuż wybrzeża. Na przykład powiedziano mi, że na prawo od Etretat, naprzeciw Benouville, znajdują się Schody Diabła, znane wszystkim kąpiącym się. A nie wspomnę już o kilku tunelach przeznaczonych dla rybaków.	Wiesz co, Huck, niech sobie ta beksa wraca do mamusi, prawda? Biedne maleństwo, chce zobaczyć mamusię! A niech ją zobaczy! Ale tobie się tu podoba? Co, Huck? My dwaj zostaniemy tutaj, no nie?	Odwołaj, że dzisiaj nie przyjmujesz nikogo, ja zaraz wyjdę.	Zupełnie, nie mam pojęcia nawet, coby mogli mówić	Widzisz, przyjacielu jest to strasznie dziwne, ale ja ci, uważasz, wierzę. Słowo honoru: wierzę! Kiedym stał przed tym twoim Karburatorem, czułem wyraźnie, że mam przed sobą coś strasznie wielkiego, coś, co człowieka po prostu miażdży. Trudna rada, ale ja ci wierzę. Tam na dole w piwnicy masz coś tajemniczego. Coś takiego, co wywróci cały świat do góry nogami.	Zobaczymy. A ja pannie radzę przyznać się, gdzie ten buntownik jest, miejsce jego kryjówki dobrowolnie pokazać. Ja stary człowiek jestem, bez winy karać nie lubię, a znajdę rannego	Ważna by to była rzecz wiedzieć czy on goni za nami, czy też do Waładynki do Horpyny jedzie w tym mniemaniu, że nas po drodze ułapi?	Sprawiedliwie gadacie, Bóg wam zapłać. Jednakowo, kiej pomyślę, że za osiem lat chowania pociechy nijakiej ani wysługi z dziecka nie mam... Ot, pójdę do domu... albo lepiej na łąkę, kto go ta wie, co znowu zrobił. Niech będzie pochwalony; a zajrzyjcie ta kiedy do nas.	Być to może, być może! Ruszajże w swoją drogę, gdzie się podoba, bo ja mam dość o swojej skórze myśleć.	Dobryś sobie ze swymi ośmioma pensami! Wolne żarty. To prosię mnie samą kosztuje trzy szylingi i osiem pensów dobrą monetą, jaką bił tylko zmarły król Henryk. Figę ci dam za osiem pensów!	I kwity, i zastawy... Oni mówią, że to prosta formalność; niemniej osiedlają się na folwarkach waszej świątobliwości i zabierają chłopom, co się da...	Jakże lady Brandon określiła owego cudownego młodzieńca? Wiem, że o wszystkich swych gościach zwykła jest urabiać zwięzłe powiedzenia. Przypominam sobie, jak przedstawiając mnie pewnemu jegomościowi, dosłownie pokrytemu orderami i wstęgami, tragicznym szeptem, który wszyscy w pokoju doskonale słyszeli, trąbiła mi w ucho najdziwaczniejsze o nim szczegóły. Po prostu uciekłem. Lubię mieć własny sąd o ludziach. Ale lady Brandon postępuje ze swymi gośćmi jak akcjonariusz ze swym towarem. Albo zupełnie ich pomija, albo opowiada o nich wszystko prócz tego, co byłoby naprawdę ciekawe.	A coś ty w lesie wykopał?	Czegóż to chcesz?	Cóż to znaczy?	Jakoż ci się widzi, Jurek, dobrze radzi to dziecko?	Tak, pani. Mówię to na podstawie doświadczeń własnego życia.	Ty ze wsi?	Więc to sen upośledza trawienie?	Ba, toć tam gęstwa lasu, trudno z dala dopatrzeć! Ale tam dalej, dużo dalej, wzdłuż Drwęcy, rozesłała się moc Krzyżaków. Jak okiem sięgnąć, oni i oni!	Tak by było, jak mówisz, Moryc	Moje zdanie jest takie: zebrać wszystkie siły co do nogi w hufiec, przejść Wisłę i forsownym marszem dążyć przez Śląsk Cieszyński do Saksonii. Złączyć się z Cesarzem i czynić, co rozkaże. Oto wszystko...	Ach, ogląda mnie pan, jak człowieka pierwszy raz widzianego.	Ale Ludwik tak na mnie nalegał, tak ciągle wspomina o pani...	Dobrze! Idę już! Powiedz mi szczerze, czy pewna jesteś, że wszystkiemu temu winien jest Shere Khan?	Dawno! Jeszcze w Słodkowcach. Ale mu odmówiła i wyjechała.	Jak bujnie, nęcąco prężą się piersi naszych dziewic pocałunków mężowskich spragnione	Nawarzył pan sobie ładnego piwa. Dużo sprawek ma pan na sumieniu.	Nic. Mieszka tymczasem na trzecim piętrze, gdzie ledwom się wdrapał i dostałem bicia serca. Ale wygląda przytomniej aniżeli u was na pierwszym...	Niech i tak będzie, choć serce moje drży z niepokoju i niecierpliwości Za trzy dni nakazuję wszystkim moim rycerzom stawić się w sali tronowej.	Pewien starzec mieszka razem ze mną, ale znam prócz niego wielu, którzy dawniej żyli.	Ponieważ Roger Baskerville, młodszy brat sir Karola, zmarł bezżennie i bezpotomnie, zatem majątek przeszedłby na dalekich krewnych, Desmondów. Jakub Desmond jest niemłodym człowiekiem, pełni obowiązki pastora w Westmorland.	Pozostawię teraz państwa samych. Zajdę jutro, jeśli mi będzie wolno.	Przeciwnie, zyskają... Współzawodnictwo zachęci je do pilności...	Przepraszam bardzo za natarczywość, ale tak chciałbym wiedzieć...	Siadajcie prędzej. No, już. Niech mi pani poda rękę. Hop!	Tak, kochany panie Copperfield Udaliśmy się istotnie do Plymuth.	Wiem, ojcze. Wydaje mi się wszakże, że jest równocześnie człowiekiem nadto zamykającym się w swych myślach.	Wszystko się zmienia Spójrz pan, czy gospoda pod Srebrnym Lwem i dyliżans Pietrkowy podobne są do tego, czym były przed czternastu laty.	Życzę wam właśnie poprowadzić do Jakóba; miejsca hukiem: bo dziś i Jakóba samego i konie jego zabrali w nocy do miasteczka przysłani dziesiętnicy.	A tak, wiem, że jego dom nawiedziła śmierć	A łydka?	Ach, mniejsza o świadectwo. Chciałem jednak rozmówić się z prezydentem.	Ależ jaki powód?	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Chwała Panu na wysokościach, na ziemi pokój ludziom dobrej woli!	Co ci się śni? co ci się śni?	Co? Ten Murzyn obmierzłyobmierzły (czyt.: obmier-zły)	Czy być może?	Czy dawno, Zosiu, jesteś wróżką?	Ha, ha, miły z ciebie kompan A myśmy tymczasem, z pomocą Bożą, zdobyli całe królestwo Dipsodów: daję ci kasztelanię Kapuścianą.	Jacy „górale”?	Jakże ci na imię, dziecko?	Jesteś dziecinny. Oni mają rację.	Jw. pani sądzi? wytrzeszczając oczy, rzekł p. Łada.	Kużden się na was ogląda.	Myślisz?...	Na, sakyk! Sakyk!	No... przecież coś musicie mieć.	O! ba i pewno tak czule coś zaczął, że nieprędko skończy.	Panowie Porthos powiedział najświętszą prawdę.	Pietrek, a kaj te Cygany stoją?	Powiedzże, co się stało?...	Sprzeczasz się sama z sobą	Sprząta pan sam?	Tak a tak.	Tak, w pałacu.	Tylko, psiakrew, ten Blumkiewicz!	Wszystko mi jedno.	Wyśmieli was?	Za które Romka bardzo przepraszam	Zmęczony jestem zmarzły... niezdrów.
Dobrze mówisz To jest idea owego dobrotliwego Boga na ziemi, którego przybycia oczekujemy pobożnie i którego spodziewamy się kiedyś ujrzeć w tym kraju. O, szczęśliwy i upragniony i tak oczekiwany dniu! A wy szczęśliwi i po trzykroć szczęśliwi, którym gwiazdy były tak łaskawe, iż ujrzeliście, w żywe oblicze i realnie, onego dobrego Boga na ziemi, którego sam portret oglądając, dostępujemy pełnego odpustu wszystkich naszych grzechów, które pamiętamy, a w naddatku trzecią część plus osiemnaście czterdziestych grzechów zapomnianych! Toteż oglądamy go jeno w dzień wielkich dorocznych świąt.	Tak. Chcę panu zaproponować przeniesienie się na stałe do Głębowicz. Sądzę, że to panu różnicy nie zrobi, a teren do pracy tam będzie nawet większy...	Nie miodem mnie życie poi. Zresztą, czas przerwać dialektyczne obełgiwanie się i wspólne lamenty na los. Każdy dostaje to, co mu się należy.	Mniejsza o to, bo w czasie kiedy ją nasi przyjaciele przebywali, wody jeszcze było pod dostatkiem, a zatem nie istnieje żaden powód, który by im nie dozwolił przybyć na czas	To prawda. Ale przypominam sobie, że na balu u pani de Morcerf tańczył z panną Valentine trzy razy. Na tym balu, na którym wywołałeś pan taką sensację, panie hrabio.	Oczywiście! Oczywiście! Człowiek tak pragnący spokoju jak ja nie może kroku zrobić, by nie otrzeć się o głupotę ludzką! Bo dno każdej tragedii to głupota!... Więc co? Balon czy koturny?... Zbankrutowałeś, wylali cię z jakiegoś ministerialnego stolca czy rozczarowanie? Co?... Kobieta?... Zdradziła cię?...	Hm? Mości Panowie! na co ta kłótnia? czyli!	I będzie pożerał moje obiady jakby mu nie wystarczała jego własna porcja! Może masz jeszcze na coś apetyt?	Nie żałuj grosza na taki cel...	Królowi się podobało liczko; trzeba je na płótnie odmalować, ażeby o niem nie zapomniał.	Ha, kochany mój probowałem już parę razy myśl podobną nasuwać mojéj matce. Raz nawet, matka sama mi powiedziała, że pragnie, abym, dla dalszych studyów nad medycyną i dla otrzymania szerszéj drogi, na któréj mógłbym postępować z większym pożytkiem dla innych i dla siebie, wyjechał gdzie w świat dalszy. Przytém powiedziała mi także, iż nie chce rozłączać się ze mną i będzie mi towarzyszyła. Mówiąc to, wydawała się zupełnie spokojną i tak zawładnęła sobą, że zdołała wprowadzić w błąd moje synowskie oko. Cieszyłem się z tego jéj usposobienia, myśl moja rwała się z całym popędem piérwszéj młodości w sferę światła, szerszego czynu. Wszakże okoliczności materyalne, w których zostawaliśmy, wymagały kilkunastu dni zwłoki, a w przeciągu ich, kilka razy zwrócił uwagę moję dziwny jakiś wyraz twarzy mojéj matki, jakiś żal tajony, nie mogący jednak ukryć się całkiem przede mną, przywykłym do jéj jednostajnéj, spokojnéj dobroci. Stawałem się niespokojny, ale zmianę jéj twarzy przypisywałem jeszcze przez chwilę trudom, towarzyszącym wybieraniu się w daleką podróż. Aż pewnego dnia zobaczyłem scenę, która nigdy nie zatrze się w pamięci mojéj. Było to w lecie: jechałem do jednego z pacyentów konno i sam jeden obok cmentarza, leżącego w oddaleniu wiorsty od miasteczka. Na godzinę przed moim wyjazdem, matka opuściła mieszkanie. Dokąd poszła, nie wiedziałem. Gdym mijał cmentarz, przyszło mi na myśl wejść tam na chwilę. Lubię niekiedy rozmawiać z umarłymi. Tam zresztą jest mogiła mojego ojca: chciałem ją pożegnać. Zsiadłszy z konia, przeszedłem nizką furtkę, zamykającą ogrodzenie, i w pobliżu grobu mojego ojca posłyszałem tłumione łkanie. Zbliżyłem się śpiesznie i ujrzałem matkę moję, stojącą obok krzyża i obejmującą go ramionami. Była tak pogrążona w rozmyślaniu i łzach, że nie usłyszała szelestu moich kroków. Po bladéj jéj twarzy toczyły się dwa strumienie łez, wzrok miała utkwiony w murawę mogiły, ramiona z całém wytężeniem obejmowały drzewo krzyża, a usta poruszały się szeptem. Stanąłem za nią niepostrzeżony, przerażony. Patrzyłem i słuchałem, i posłyszałem odrzekłem sam sobie i wróciłem do domu niepostrzeżony, z sercem pełném uroczystego wzruszenia. Wieczorem ukląkłem u stóp jéj i powiedziałem: Matko! ja ztąd nie wyjadę, mnie tu dobrze, zostańmy!... I zostaliśmy, i nie żałuję tego, i próby nie powtórzę nigdy.	Czy na pewno nikomu się z tego nie wygadasz?	Zupełnie dosłownie, łaskawy panie Właśniem się wybierał do domu waszmości, gdy mnie zwabiono na pokład brygu, tam okrutnym uderzeniem obalono mnie na ziemię, wrzucono do ciemnicy... a potem już nie wiem, co się ze mną działo, aż dopiero, gdyśmy znaleźli się na pełnym morzu. Byłem przeznaczony do plantacji; traf tylko zrządził, że przy pomocy Bożej udało mi się ujść żywo.	Po co? Na co? Posłuchaj, Helu, zaczyna się teraz nasza godzina, siądziemy przy sobie i będziemy gwarzyć... Tak rzadko dajesz mi coś więcej ze siebie ponad ten uścisk.	Mówią, że ordy i kozactwa jest na pół miliona	Na wszystko! Albo nas niech diabli biorą, albo kapitalizm! Udry na udry	Ojcze, liczysz na powrót uzurpatora?	Siedzi w sankach na gościńcu.	W tej skrzyni jest ładna staroświecka perła, ale mama mówi, że naturalne kwiaty lepiej zdobią młodą panienkę, a Artur obiecał mi ich dosyłać, ile tylko zechcę Więc cóż wezmę ze sobą? Na spacery nową czarną suknię, ufryzuj mi pióro do kapelusza, Elizo, na niedzielę i mniejsze przyjęcia popelinową, za ciężka na wiosnę, prawda? Jedwabna fiołkowa byłaby taka ładna, ach, Boże!	Wczoraj czułam się taka słaba, że nie zdobyłam się na wyprawienie tej upartej Lusi. Ona jest taka dobra dla mnie, że... nie zdaje sobie sprawy, iż krzywdzi i siebie, i pana...	Więc obojętnym pan jesteś na wszystko?	Zastanów się, Valentine Zastanów się, bo łuski spadły mi już z oczu; to było szaleństwo, że tu przyszedłem. A ty, czy aby na pewno jesteś w stanie myśleć trzeźwo, najdroższa?	Byle nowych w ich miejscu nie stawić Trafia się bowiem, że pracownik młody wistocie okazuje jak na dłoni, iż król jaki nie urodził się dnia 14-go, ale we dwa dni późniéj, iż bitwa sławna odbyła się wcześniéj o tydzień, niż dotąd sądzono, a zato postać historyczną, choćby Nerona lub Tyberyusza, dla oryginalności zmienia w bohatéra jasnego i Tacyta czyni umyślnym kłamcą.	Do was? Co to jest: do was? Gadaj wyraźnie do kogo?	Poznałam ją u Ramszycowej i byłam w pracowni. Śliczny ma portret na sztalugach	Czy to... czy to morze czy nie?	Ta-ak... już mi coś świta. (Nie jest to karygodne kłamstwo, bo gdybym miał w ogóle lekcję greckiego, popełniłbym nie trzy, ale czterdzieści błędów). Tak, przypominam sobie teraz	To trudno. To ci też nie wolno.	Wy się Cztana nie bójcie! Oho! niechby jeno spróbował! Poszczerbił mnie on krzynękrzynę (daw.) prawda!	Nie zbraknie tego nasienia, nie! Proszą się z nim i by kto wziął, dopłacają.	Nie żartujmy nie waż się już nigdy wymieniać tutaj tego nazwiska.	Cóż to ma znaczyć?	Ja zaś jestem pewny, że pani mnie oczekiwała nie dla melancholii dziadka, lecz z powodu własnej tęsknoty. Czy tak?	Kto mówi o śmierci?... Nie żartujcie, ja mam wuja.	Nie w głowie nam uciekać; łaska Boska, żeście, wasze miłoście, nadeszli, może się przecie doprosimy jakiej pomocy.	Pomału, ostorożno szczoby wy jej nie rozbudyły. Misiac jej prosto w łyczko zahladaje, serdeńku mojemuszczoby wy jej nie rozbudyły. Misiac jej prosto w łyczko zahladaje, serdeńku mojemu (z ukr.)	To fakt, że niepodobna zostać tak z mieczem, wiekuiście wiszącym nad głową i trzeba koniecznie, w jakikolwiek bądź sposób, wyjść z tego położenia.	To już signor Buonaccorsi-KallimachBuonaccorsi-Kallimach Król rzucił okiem po komnacie i zwrócił się do żony:	To trzeba jeden zatrzymać lub posunąć drugi	Zapewne i zdaje mi się nawet, że znam tę osóbkę, jest to...	Ja, jak to? Ja Niomka, sam ub Tuniejadówki Ub Tuniejadówki, żinkażinka (ukr. жінка) zniekształcone: tobie. da czarkę śliszy i szabaszkowe bułkę i dobre dankujet tebidankujet tebi (z gw. ukr.)	A to dlaczego?	A to jakim sposobem?	A, to pani Wąsowska. Ciekawym, czy jest i moja narzeczona?...	Ale nie powiem. Idź pan do Żura, on jest od informacji. A pamiętaj pan, że idziemy wpadnę po pana o szóstej.	Ale on ciągle przesiaduje za domem. Matka pani Maszkowej jest w zakładzie oftalmicznym w Wiedniu i podobno całkiem oczy traci, a ona siedzi po całych dniach sama, jak pustelnica. Mówię, że miałem do niej uprzedzenia, ale teraz mi jej żal.	Bo go wcale nie miał.	Co takiego? Czego chcecie? Kto tu jest?	Co...	Jak to, tak jak karpia?!	Niczyja wina bo to pan chciał, żeby tak było?	Nie bardzo chciałabym zabierać nowe znajomościzabierać (...) znajomości	Nie mogę.	Nie rozumiem.	Niechże mi kto powie, o co tu łzy wylewać? Prawda, Pawłowa?	Obecnie to zbyteczne, skoro masz zostać moją żoną.	Oczywiście! A więc to jakiś pański stary przyjaciel?	Oś jest gotowa i nim upłynie kwadrans, będzie ją miał... Może pan sobie wyobrazić, co tymczasem przechodziła Justysia i mój biedny druh, Byk młodszy.	Słuchaj, Antek, co Bronek mówił?	Słucham, czy nie posłyszę wieści o Wentzlu. Przecie go ktoś z was musiał spotkać.	To samo myślałam przed chwilą papuś koniecznie powinien mieć przy sobie zdolnego i zaufanego człowieka.	To źle. Gotówemgotówem	W Pillenach? kto to wie, skąd wypadnie?	Wcale nie, mój panie; ale, wskutek choroby, spłynęła nań łaska i postanowił wstąpić do stanu duchownego.	Za cóż to?	Jużem to uczynił. Zaraz sobie powiedziałem: trzeba się i od Ketlinga pokłonić. Oboje się tam ucieszą, wieści dobre otrzymawszy. Oczywiście, żem się im od ciebie pokłonił, ile że o tobie i o pannach całą epistołę napisałem.	Ja wynajmę od ciebie ten pokój tylko trzeba go odczyścić...	A cóż ja im powiem?	Anna Jagiellonka uśmiechnęła się.	Bydlę! z wami trzeba jak z psami albo ludźmi głosem rozmawiać! Czy przybyło poselstwo?	I ty byłbyś spokojniejszy, gdybyś w tym wypadku zamiast zdrady, zbiegostwa czy rozdrażnionych nerwów widział tylko	Ma iść, kto ich ta zniewoli?	Powstrzymaj język, ty zuchwały ptaku! A Ludka niech zaraz pójdzie do domu, bo nieprzyzwoicie jest włóczyć się o późnej godzinie z takim pustym chłopcem jak...	Tak, proszę pana śpieszy się pokończyć interesa, by mógł być w domu podczas mojéj słabości.	Wiem, ale...	Woda, dzieci! Newalid Piotrowicz zbudził się! Newalidowi Piotrowiczowi, rodzonemu bratu!	A więc mam jej okazywać nieufność?	A zkąd wzięłaś galonik?	Ach, panie proszę, broń pan dobrze naszych interesów, masz całą naszą przyszłość w rękach.	Anglia	Barometr idzie w górę	Czy Gilbert dobrze zdał egzamin?	Do usług szanownego pana dyrektora.	Dzień dobry drogiej pani, dzień dobry!	Gadasz głupstwa	Idź do djabła!	Interes, Korzyść, Podstęp	Jakto?	Jeszcze kark pan skręcisz!	Jw. pani mi daruje, że niewiem, ale w istocie, samemu mi wstyd.	Od ciebie zależeć będzie czy ciałem i duszą mam zginąć w wiekuistem potępieniu.	On wyobraża in pettoin petto (wł.) odpowiedział Rosjanin.	Osiemdziesiąt	Oto i kołacze niosą. Uczęstujcież i kołaczykiem.	Otóż masz! gotowi zabić biednego Porthosa, jak będzie tamtędy przejeżdżał	Tak.	Za lat parę... jeszcze tego dożyję... Pan i sługa... sługa i pan!...	Zależy kto przychodzi ostatni. I kiedy.	Zalizali (daw.) zapytał.	Zatem siedem tysięcy?
Przez całą drogę od tego żarcia i picia byliśmy jak nieswoi. Nie umiałem już nawet odróżniać asa żołędnego od dzwonkowego, a tu raptem rozkaz! Gry nie można było dokończyć i wszyscy wysiadać! Jakiś kapral, nie pamiętam już, jak mu było, krzyczał na swoich ludzi, żeby śpiewali: „Und die Serben müssen sehen, dass wir Oesterreicher Sieger, Sieger sind”. Ale ktoś go kopnął w zadek, a on zwalił się na szyny. Potem krzyczeli, żeby karabiny ustawić w kozły, a pociąg zaraz ruszył i pojechał z powrotem pusty, tyle tylko, jak to już bywa w takiej panice, że zabrał z sobą prowianty, których było na dwa dni. A tak jak stąd do tamtych drzew zaczęły już pękać szrapnele. Nie wiadomo skąd przycwałował batalionskomendant i zwołał wszystkich na naradę, a potem przyszedł nasz oberlejtnant Macek, Czech jak drąg, ale mówił tylko po niemiecku, blady był jak ściana. Powiada, że dalej jechać nie można, bo tor wysadzony w powietrze, w nocy Serbowie przeprawili się przez rzekę i są teraz na lewym skrzydle. Ale że są jeszcze daleko od nas. Mają przyjść posiłki, a potem posiekamy Serbów na drobno. No i żeby się nikt nie poddawał w razie czego, bo Serbowie urzynają jeńcom uszy, nosy i wykłuwają oczy. A to, że niedaleko nas pękają szrapnele, to głupstwo nasze karabiny maszynowe też muszą odbyć próbne strzelanie. Potem z lewej strony ozwała się kanonada, a że to było dla nas nowością, więc słuchaliśmy jej leżąc na brzuchach. Nad nami przeleciało kilka granatów, dworzec stanął w płomieniach, a z prawej strony nad nami zaczęły gwizdać kule. W dali słychać było trzaskanie salw karabinowych. Oberlejtnant Macek kazał rozebrać kozły i nabijać karabiny. Wachmistrz podszedł do niego i powiedział mu, że to się nie da zrobić, bo nie mamy przy sobie żadnej amunicji. Sam przecie wie, że amunicję mieliśmy fasować dopiero na dalszym etapie przed pozycją. Pociąg z amunicją szedł przed nami, ale go już pewno Serbowie mają w swoich rączkach. Oberlejtnant Macek stał przez chwilę jak słup, a potem wydał rozkaz: „Bajonett auf!”	Widzi pan, profesorze, ja się nie znam na tych waszych lekarskich rzeczach. Jestem finansistą i tu znam swoje zobowiązania. Otóż profesor Wilczur postąpił z nami bardzo fair. Postąpił jak dżentelmen. Oczywiście, mógł nie przyjąć na siebie winy, mógł zwalić ją na internistkę, która nie zbadała Donata. Oczywiście wówczas miałbym prawo domagać się współodpowiedzialności właściciela lecznicy i sąd na pewno by to przyznał. Jednak wątpię, byśmy wówczas mogli odzyskać całą kwotę, a poza tym sprawa ciągnęłaby się latami. To pierwszy punkt. Winienem mu jeżeli nie wdzięczność, to przynajmniej stosunek również fair...	Niech Bóg broni! Jeżeli np. grupa A urządza wiec, to na pewno członkowie grupy B na ten wiec nie przyjdą, a jeżeli przyjdą, to po to, żeby hałasować, gwizdać, przeszkadzać. Panowie A wcale nie chcą dowiedzieć się, co myśli grupa B i na odwrót. Oni z góry mają siebie nawzajem za ojcobójców, trucicieli, zdrajców ojczyzny, bandytów, złodziei itd.	Wcale nie. Jedną sprawę rozstrzygnąłem, nie zasięgając twej rady. Przez tę kobietę, która dała nam dziś rano koziego mleka, posłałem parę słów do kobiety z Kulu, donosząc, żeś trochę zasłabł i że przydałaby się lektyka. Sam siebie biczuję w duchu za to, żem tego nie uczynił wtedy, gdyśmy wchodzili do Doon. Pozostaniemy na tym miejscu, póki nie nadejdzie lektyka.	Nie o to mi idzie, zupełnie mi nie chodzi, czy Miecio zarabia wiele, bo w rezultacie, czy jest tak lub owak	Nigdy waćpanów nie zdradzę jeżeli waszmość to miałeś na myśli.	Wolę nie brać żadnych zobowiązań, nie chcę też wchodzić tam niewzywany. Ale i tak ja niewidzialny to zebranie będę widział. Gdzie ma się odbyć zebranie	Tsyt! ja już zęba ani jednego nie mam co mi po suchym chlebie? Nie ugryzę! Trzeba mi mleka, w którym bym go rozmoczyć mogła i kawałka mięsa, bo z tego posiłek najlepszy... a zjadłszy popić muszę... na dobry sen, juści nie wodą. Staremu ona niedobra.	Ten list nie więcej nas nauczył, jak wiersze to pewna jednak, że jego autor był zdradzonym kochankiem	Panu może nie, panu Wysockiemu to nie wiem, ale dla mnie potrzebną jest Łódź, mnie potrzeba fabryk, wielkiego miasta i wielkiego handlu! Co ja robiłbym na wsi? co ja robiłbym z chłopami	Cóż dzieciom twym na tym gródku zamkowym zagraża? jedna chyba tęsknota za tobą. Nie będziesz przecie tak zaprzątniętym sprawami naszemi ażebyś do domu zaglądać nie mógł. Stara niewiasta ochmistrzyni zostanie z niemi, służba wierna...	Bili mię i kaleczyli ludzie za to, że ja przeciw prawdzie mojej iść nie chciałem i na wszystko, na co lud mówi: „Zgoda!”, nie mówiłem: „Zgoda!”. W świat ja iść muszę dlatego, że jutro rzuconą na mnie będzie wielka i przeraźliwa klątwa i sromotnie wypchniętym ja zostanę z domu Izraelowego!	Gdyby jedno i drugie chybiło czyż nas ziemian i ojczyców nie stanie na obronę praw ich? A toż prowadzi Władysław pogan na nas, dzicz połowiecką, kościoły wywraca, wiarę psuje, czyż nie wartby sam jeden z pogany został, by go odstąpili wszyscy.. wszyscy?	Czy nie będzie rozlewu krwi? Przy Spustoszeniu Pól w Bhurtporze okrwawiły się kły moje. Nie chciałbym wznawiać wspomnienia onego zapachu.	Bo to Marynia rano wyjeżdża do kościoła. Przepraszam cię także, żem ci nie odstąpił mego pokoju, ale ja, stary, przyzwyczaiłem się tu spać. To moje gniazdo...	Hm... W takim razie i to pukanie nie było czymś zgoła nadzwyczajnym	No to bez rybki nie wróci	A rozumie się. Cóż to, Kącki nie występował ze skrzypcami i jednak miał piękną renomę... Zresztą niech ludzie dowiedzą się, że i ty coś umiesz.	Nie mówmy o tem	Nie zmarnieje!	No, ale nie dla hrabiny ani nie dla Alberta. Lepiej, gdy ojciec i mąż umiera, niż gdyby miał żyć z piętnem hańby. Krew je zmywa.	Chodźmyż tedy połączyć się z nimi co najprędzej, chciałbym bowiem być i cesarzem Trebizondy. A nie wytłuczemy także tych psów tureckich i mahometanów?	To nie ma nic do rzeczy.	Z łupami? A dlaczego nie zabrał się z nimi do kraju?	Niechże się pani ze mną nie żenuje	Czemu nie Do kościoła przecie przyjdę, a świadkiem... Toż ja od początku jestem świadkiem wszystkich waszych zmartwień i radości. Dzięki Bogu, że po waszej myśli wszystko kończy się.	Bardzo bym chciał ich zobaczyć! Bo mimo wszystko, coście mi powiedzieli, nie rozumiem, do czego oni dążą.	Dobrze pan będzie płacił sto osiemdziesiąt rubli procentu, a kapitał zostanie nie naruszony.	Dziękuję wam. Już miesiąc nie palę.	Nie oskarżaj pan tak lekkomyślnie Trzeba we wszystkim postępować legalnie. Rozkaz uwięzienia przyszedł z góry, rozkaz uwolnienia też musi przyjść z góry. Napoleon powrócił zaledwie dwa tygodnie temu, zatem rozkazy umarzające kary są rozesłane dopiero co.	Nie wiem, tajemnica zachowana jest ściśle.	No jeżeli nas humor tylko różni!... Za karę nie przeczytam ci artykułu o Yvetce.	Wracajmy Nie może pokój stanąć, niech będzie wojna.	Nam na prawo, to jemu z przeciwnej strony na lewo.	Phi! To żadna sztuka! Gdybym wiedział, że to takie proste, już dawno bym się nauczył palić.	Sprawiedliwie mu się to należy: cała wieś mogła pogorzeć!	Może mu przyślę lekarza Staruszek ma pewnie gorączkę z nerwów. W tym wieku może jednak dostać z tego zapalenia płuc, ale może z Bożą pomocą przeżyje. Może będzie jeszcze huśtać Marzenkę na kolanach i wypytywać, czego się w szkole nauczyła... Pogodna starość. Boże, niech ma staruszek jeszcze pogodną starość!	Nie chodźmy do szynkowni, ale do mieszkania; gospodyni kupi panu, co trzeba, ściągnie przy tym ze dwadzieścia su i będzie tym życzliwiej nastrojona.	Tempe: Bez głupich żartów, panie Łohoyski. Ja moje idee traktuję poważnie: nie są one funkcją moich stosunków rodzinnych i finansowych. Dla pańskiego zbydlęcenia wystarczy panu kokaina. Ja wiem też wiele rzeczy.	A po co płacić? Małoż to dla mnie delicjidelicje (daw., z łac.)	A, tak. Rozmawiać. Widocznie to, co pan ma do powiedzenia, powie pan później.	Czekaliśmy z partyjką na pana	Dobrze mówisz, panie bracie ot, dla kompanii uczyńmy to.	I tobie to sprawiało przyjemność?	Otóż właśnie o to nam chodzi!	To bardzo smutna historia, to zamordowanie sir Danversa...	Tak. Niech mi powie świadek, kogo na razie podejrzewano o kradzież papierośnicy?	Aż do Uralu? Dalej miasto na Syberii, nad rzeką Jenisej.?	Są stare i nowe. Krzyżak zawsze Krzyżakiem. Chociaż wie, żeś mocniejszy i że z tobą źle zadrzeć, będzie ci na twoje dybałdybać (daw.)	Ja, do domu, a ten pan był tak łaskaw, że mnie chciał odprowadzić.	Ale nawet gdybyśmy się spotkali, wątpię, czy mój kochany ojciec by mnie poznał. Troszeczkę się zmieniłem od czasu, gdy widzieliśmy się po raz ostatni.	Czcigodny księże z prostactwa wysłowienia pańskiego widać, iż niewolnictwo ukształtowało twój umysł. Wyrażałbyś się zgoła inaczej o ministrach i prawach, gdybyś jak ja cieszył się rządem wolnościowym.	A czegóż ty chcesz? Rozumiem także, że mnie trochę kochają, więc żenię się i koniec.	A z zameczkiem co się stało?	Dopełnia się miara i klęski będą jako morze nieprzebrane.	Maćku!... Macieju! ustatkujże się...	Północek psia dusza za pasem, a ty się uganiaj po dziurach, łap włóczykijów...	Być może, panie. Jestem właścicielem tego domu.	Mój kochany kapitan bardzo ironicznie przyjął moje zawiadomienie, że „Nautilus” jest niejako zagrożony przez dzikich Papuasów. Cóż więcej mam ci powiedzieć? Zaufaj mu i idź spać.	No, no! Obaczym jeszcze, czy ci animuszu stanie, jak przyjdzie co do czego!	Proszę pana słychać z pańskiego głosu, żeś wzruszony, panie! Proszę, niech pan powie, że mogę mieć nadzieję.	Skądże ja mogę wiedzieć!	Zapomnieliście, że królowa stara długie ręce ma	A może Wokulski ma głowę?	Aniu, czy jesteś jeszcze tak zaprzyjaźniona z Gilbertem Blythem, jak dawniej?	Ano, tak...	Ja posiedzę, a ty słaba jeszcze jesteś po chorobie.	Ja setnik Sokół... od hetmana.	Król Maciuś Pierwszy Reformator ma głos.	Muszę je zabrać ze sobą. Za parę godzin otrzyma je pani z powrotem.	Odgadywać będę chęci twoje ze spojrzenia...	Oto jest	Tak...	A może panna Godfryd chce zostać starą panną?	Boże święty! Co my teraz zrobimy!	Byłem u lekarza i powiedział, że będę mówił nisko... może nawet basem.	Co tedy chcesz czynić, junaku nieszczęsny? jak postąpisz?	Czy sprzedawałeś marki?	Czytałem.	Daj kobiecie babską klechdę, a krawczykowikrawczyk rzekł sikh.	Gwes: grędzec i wyciągać pełne. Pojedziecie s noma?	Jedziemy?	Kara, Koń, Złodziej, Sprawiedliwość, Wieś zawołała wpadając zadyszana Nastusia Gołębianka, Mateusza siostra.	Ki diabeł w nich wlazł?	Kochasz mnie! Wiem, że kochasz!	Marka dziś wołał	Moja ciocia przysyła pani pełno życzeń. Nawet Dobrzysia śle pani ukłony, choć ją mało zna.	Musisz pan prowadzić bardzo urozmaicone życie!	Mów, mów, niechaj wiem przynajmniej, o co wam chodzi.	Namawiali.	Niekoniecznie trzeba zaraz wszędzie pieścić, zwłaszcza gdy paznokcie posiadają fason tureckich sztyletów. Można usiłować poleżeć chwileczkę spokojnie i grzecznie. Od takiej pozycji nachodzą mnie zawsze najweselsze myśli.	No, przecie!	Oj, dziecko, dziecko...	Przecie sam przedstawiłeś tę sprawę memu ojcu? Pokazywałeś dokumenty?	Przykazania, pauprze, znasz?	Ty mi przebaczasz! Ty?!	Tyle mi wystarczy. Van Stiller, rzuć mi swój kaftan i czapkę.	Uczynisz podarek ludzkości.	Zośka, w Stokach, w pałacu Kesslera...	Złota moja!
Nie. Byłem raz i zbłądziłem, a po drugie, mama mówi, że to niezdrowo teraz chodzić po lesie, za dużo wilgoci, więc niebezpiecznie, można się przeziębić, dostać febry.	Dlaczego? Jest to dowód wielkiego zaufania i uznania pana charakteru, którego nie można lekceważyć. Przed rokiem nie wybrano by pana.	Istotnie, nic bezużytecznego Ale można wytłumaczyć potrzebę powstania w przyszłości nowych lądów, i to właśnie w strefie tropikalnej, gdzie znajdują się wyspy koralowe. Przynajmniej takie wyjaśnienie mnie przekonuje.	Jakie to podobne do mojej Elizy Bądź zdrowa, Małgosiu, mam nadzieję, że małe Kingsy nie będą cię dziś dręczyć. Nie smuć się o ojca, moja droga	Pewnieś za dużo wypił mocnej wody! Bądź ostrożnym, Czeklesie! nie opowiadaj nikomu o takich snach, bo mogliby podsłuchać cię ludzie, którymby się one wcale nie podobały. Zresztą jest też o czem śnić młodemu chłopcu! Tobie śnić o ładnych dziewczętach!	Czy tylko nie mylisz się, pani? Helena ma kilka tysięcy rubli złożonych w banku, a pan Kazimierz nie ma wprawdzie nic, bo stracił, ale znowu spodziewa się jakiejś sumy po matce. Tak przynajmniej mówi memu mężowi, od którego pożycza pieniądze. Więc majątek został...	I cóż, panowie Dobrze mi się wczoraj zdawało, ekscelencjo, miałem rację, nic panom nie obiecując. Zabraliście się panowie za to za późno; i teraz nie ma już w Rzymie ani jednego powozu do wynajęcia... rozumie się, na trzy ostatnie dni.	Nie, nawet nie to. Ale co mnie to obchodzi. Wiesz, jak kocham Pawła. A ten mnie zmusza do zdrady. Jestem w straszliwym położeniu. Wpadłam w jego szpony. Grozi mi, że wszystko powie mężowi i Pawłowi.	O, ze mnie to nic nie będzie pomyślał	Ten człowiek nazywał się O’Brien... zakamieniały Irlandczyk. On i ja rozwinęliśmy żagle zamierzając poprowadzić okręt z powrotem. Otóż on już nieżywy... martwy jak kłoda. Nie wiem, kto teraz potrafi kierować statkiem. Wiadomo, ty tego nie potrafisz, chyba że ci udzielę wskazówek. Więc słuchaj, ty mi dasz jeść i pić i jaką starą szmatę czy chustkę do przewiązania rany, ja zaś powiem ci, jak masz żeglować. W ten sposób skwitujemy się.	Przypuśćmy, że ja nie skoczyłem... chciałem powiedzieć, że trzymałem się parowca? Dobrze. Jakże długo to potrwać mogło? Powiedzmy, minutę, pół minuty. Więc słuchaj pan. Po trzydziestu sekundach, nie ulega wątpliwości, znalazłbym się w morzu; i cóż pan myśli, czyż nie chwyciłbym się pierwszego lepszego przedmiotu, nasuwającego mi się pod rękę. Czy postąpiłbyś pan inaczej? Wszak musiałbym chwycić się czegoś?	Żartujesz z moich dziecinnych, uczniowskich zapałów Ale czas płynie i nadejść może dzień, w którym zakocham się naprawdę... Wiesz co, Agnieszko! Dziwi mnie, że ty sama nie kochasz się dotąd w nikim.	Nie mógł to książę swoich pachołków wyprawić? Tamci już nie wrócą.	Nie gnęb mnie do reszty i nie bądź na tyle okrutny, aby mnie oskarżać o błąd, który sam popełniłeś. Czy możesz mnie o to podejrzewać! Że mogłam powiedzieć tobie, czyż jestem zdolna powiedzieć komu innemu?	Dajże spokój Chyba w tych rzeczach nie masz ani o odrobinę więcej wprawy ode mnie.	Dlaczego nie? A co mi zrobi? Jak miał pieniądze na kupienie nas, to niech teraz źreć daje.	Hm, to wygląda na dobry sposób. Ale Bob Tanner tak nie robił.	Ja męczę się też i nie mogę już ustać na nogach.	Karol i Gilbert zawsze byli przyjaciółmi Karol jest ładnym chłopcem. Nie można mu wytykać jego oczu.	Nie wiem, czy to tak ładnie z pańskiej strony, skoro pan sam jest złodziejem.	Ach, nie nudź.	Ale od półwłóczka nie ustąpię; pół chałupy też moje i tych krów mlecznych nie popuszczę z garści	Ale, proszę pana, ja zupełnie nie znam tej osoby; pan ma taką minę, jakby pan sądził inaczej.	Bo my nikogo nie zabijamy	Czy ja tam wiem, mój jegomość!... Może ma, a może i nie ma	Dam ci list, który zaraz odniesiesz, i tam zostaniesz. Chcesz czy nie chcesz?...	Dlaczego dzisiaj nie przyszedł?	Dzieciaku dzieciaku, nie jedziesz chyba naprawdę?	Ja nie mogę nic wiedzieć.	Nie będę mówić wiele Przed tobą, jak i przed każdym z nas, stoi jedyny, najzaszczytniejszy cel, służyć człowiekowi. pamiętając o wszystkim, czym jesteś. A	Nie myślę, ja tylko pytam.	Nie odetchnę, aż w polu	Nie pragnie pani wrócić na scenę?	Nie, nie, Ole, opuścisz ten dom ze spokojnym sumieniem, bo z tego nic nie będzie, póki i ja mam prawo powiedzieć jakieś słówko. Ale uczyniłeś dobrze, donosząc mi o tym, dzięki temu będę przygotowany. No, dobranoc, Ole! Już czas wracać do domu.	Nie, panie Józefie, pójdzie pan do nas na obiad.	Poczciwy, że drugiego nie naleźć!	Tylko buntownicy nie spełnią rozkazów faraona	Pilnuj że się, dziecko, a oglądaj się! Niech cię Bóg strzeże i Matka Najświętsza... Łatwo się wsypać na ulicy, oj łatwo. Prędko wrócisz?...	Chudym tylko pachołek i za wysoka to dla mnie amicycja. Musiałbym się do niej wspinać lub podskakiwać, a to już na starość trudno. Jeśli zaś wasza książęca mość mówisz o rachunkach z panem Kmicicem, moim przyjacielem, tedy radziłbym z serca tej arytmetyki poniechać.	Byłoby to dla mnie więcej niż pomyślne zdarzenie.	Chciałbym teraz, jeśli wolno, zadać pytanie, dotyczące innego człowieka i ciekawy jestem, czy go pan spotkał kiedy. Zwie się Thauret.	Możesz mnie pan pocieszać i podtrzymywać na duchu, bo wydajesz się przewyższać wszystkich siłą woli.	To pani nudzi się	Daj-że mi pan pokój! jak gdyby córka starego Sienińskiego mogła i śmiała gniewać się na syna pani podczaszynej ale łza kręciła się w jej oczku.	A ja wiem, co się z nim stało!	A więc dobrze! Dziś o godzinie ósmej czterdzieści pięć wsiadam do pociągu udającego się do Dover.	Ale może byś się odpasał i trochę sobie zaśpiewał?	Czasami w niedzielę po nieszporach, kiedy jest ładnie – odparła pani Grandet.	Cóż za koszałki opałki! Ludzi wilkami robisz?	I gdzież to pan ma zamiar ten teatr budować?	I ja tak myślałam, lecz list, który pani Bonacieux odebrała od Konetablowej i który dała mi do przeczytania, przekonał mnie, że są wszyscy w drodze do klasztoru, aby ją porwać.	Jak chcesz, to se ją weź...	Jak się nazywasz?	Jak się nazywał twój ojciec?... Powiedz!	Masz całkowitą słuszność. Co to znaczy być człowiekiem! Zdobyłeś co?	Moja droga... proszę cię o to!...	Oho! Sprawa zaczyna się wyjaśniać.	Rozpalono go u jednego z sąsiadów, który bił się kiedyś z Francuzami Ma wyrażać radość z powodu zawartego niedawno pokoju.	Rozumiem! Włożyć luberję i chodzić, a kiej kto spyta abo i spierze, to powiedzieć, że służę u młodszych jaśnie państwa, że jaśnie pani kazała, rozumiem	Trudno mi w to uwierzyć, patrząc na pana.	Więc pan słyszał o mnie?	A bardzo pani głodna?	A dalej, napis od przyjaciół z C. C. H. świadczy, że lekarz niósł pomoc członkom jakiegoś klubu myśliwskiego (Hunting Club).	A doskonale. Chodź pan, panie Baker. późno już.	Ale Jędruś może mieć pociechę że chyba wszyscy jednogłośnie ustąpimy mu pierwszeństwa i uznamy go hetmanem naszym.	Ale pan mówiłeś, że jesteś szczęśliwy, powinieneś więc tańcować?	Bagatela!.. słowo pani daję... małe nieporozumienie domowe...	Co mi tam postęp... sztandar!...	Dobranoc	Dobrze już, dobrze	Dobrze, do widzenia, dziś w nocy!...	Dzwoniła jeszcze hrabianka Czarska, ale powiedziałem, że pan prezes zajęty.	Fiu!... fiu!... A co myślisz robić?	Geige? Ach so, interessieren Sie sich für MusikGeige? Ach so, interessieren Sie sich für Musik (niem.)	Gruba afera? Mój Boże! Tego, o co wam chodzi, bardzo tu jest mało	Henryk? Co on...?!	Il l’adore!Il l’adore! (fr.)	Ja widzę w dali tego człowieka	Jest panna Janina?	Którędy zaś do Żywca?	Mojego mordercy.	Musisz jednak przyznać, wasza dostojność że z tych dwudziestu tysięcy miast jego świątobliwość niewiele ma naprawdę.	Mów.	Nic bardzo mi tu dobrze.	Ot, chwała Bogu! bulba w tym roku jak ta rzepa wielka!	Podmyło?	Powiem ci co możesz zrobić ni mniej, ni więcej!	Przecież jestem... Czego pani chce?	Przepaliło jej głowę.	Rozumiem	Sąd, Pojedynek, Słowo odpowiedział Villefort.	Tak i myślałem. Z których wy stron?	Tak, tak! Doskonale! Człowiek, co tak potrafi mówić, powinien lubić ostrygi... te pieszczotki, te figlarki...	Tak, wczoraj.	Uczynim! uczynim!	Właśnie wraca z obiadu! Manders młodszy idzie z nim razem.	Z całego serca.	Zaczekaj, panie.	Zaraz przyniosę.	Zostałeś więc obity, biedny chłopcze, jak ci nauczyciel zapowiedział?
Strzeż się, księże Hieronimie! Od ciebie samego zależy, czy będziemy przyjaciółmi, czy wrogami! Ułożysz tuzin kazań czy nie? MądrośćNamyśl się, zanim odpowiesz!	Możesz iść sobie teraz do Kesslera, ja już córki nie mam	Czy waści wspomina? Mówię waćpanu, żem i sam już nie rozumiał, skąd się tam w niej powietrza na tyle wzdychań bierze. Aż się wszyscy litują, a najbardziej mniszeczki, bo je sobie przez swoją słodkość całkiem zjednała. Toż ona i mnie wyprawiła na one hazardy, których o mało zdrowiem nie przypłaciłem, żeby to koniecznie do waści iść a dowiedzieć się, czyś żyw i zdrów. Chciała też nieraz posłańców wyprawiać, ale nikt się nie chciał podjąć, więcem się w końcu zlitował i do waszegom obozu się wybrał. Jakoż gdyby nie przebranie, pewno bym głową nałożył. Ale mnie za dziada chłopy wszędy mają, bo i śpiewam bardzo pięknie.	A Orwidów niema i niema! I do Jazwigły nikt się nie zgłaszał. Robiliśmy rachunki. Dwakroć tysięcy leży w banku, a ileż przybędzie za dziewięć lat! I na co? Nie ma już na świecie tej sprawy i celu, o którym ojciec mówił, umierając.	Od wczoraj dopiero. Poznałem ją przypadkiem: pytały mnie o drogę, dokąd?... nie uważałem, na honor, ale powiedziałem, że czas jest bardzo piękny, i spytałem, czy nie zechcą iść ze mną na spacer. Staruszka gadatliwa wielce; natychmiast dowiedziałem się, kto są i po co przyjechały. Pytała się, czy nie znam hrabiego? odrzekłem, że bywam tam codziennie i że wpłynę na starego, by jej wrócił, co winien. Powiedziałem także, że jestem doktorem medycyny, teologii i wielu innych nauk i sztuk; że mam ogromną praktykę w Kijowie. Wtedy matka zaczęła mi do ucha opowiadać dolegliwości swoje i córki. Powiedziałem, że będę u nich i zbadam rzecz na gruncie.	Inaczej: zaprosiłem pana na obiad dziś, ot tak, po prostu, a pan mi z całą szczerością odparł, że nie możesz, bo się wybierasz do Treport.	A teraz ja odejdę na chwilę... żeby... żeby kupić na rynku coś do jedzenia. Nie oddalaj się stąd, dopóki nie wrócę.	Ja się tam, panie, na tym nie znam, ja po swojemu tylko umiem gadać i słuchać.	Och, drogi panie, sądzę, że pan sam sobie czynisz krzywdę, obwiniając się, żeś powiedział, iż jesteśmy „w przyjaźni”. Nie  spodziewałem się wielkiej ścisłości słownictwa od kogoś, kto wziąłby łatwo mebel Chippendale za rokokową ambonę, ale, ostatecznie, nie sądzę nie sądzę, abyś pan powiedział i wierzył, że jesteśmy w przyjaźni! Co do tego, żeś się pan pochwalił, iż byłeś mi przedstawiony, żeś rozmawiał ze mną, że mnie znasz trochę, żeś uzyskał niemal bez natręctwa nadzieję stania się kiedyś moim protegowanym, to uważam, przeciwnie, z pańskiej strony za bardzo naturalne i inteligentne. Znaczna różnica wieku między nami pozwala mi uznać bez ironii, że ta prezentacja, te rozmowy, ta mglista przynęta stosunków były dla pana, nie moją rzeczą jest powiedzieć, zaszczytem, ale ostatecznie co najmniej korzyścią. Uważam, że głupstwo pańskie leży nie w tym, żeś to rozgłosił, ale żeś tego nie umiał zachować. Dodam nawet że kiedyś pan zostawił bez odpowiedzi propozycję, jaką panu uczyniłem w Paryżu, wydało mi się to czymś tak niesłychanym ze strony pana, tak dobrze zdawałoby się, wychowanego, z dobrej mieszczańskiej rodziny że byłem gotów naiwnie uwierzyć we wszystkie bajeczki, które nie zdarzają się nigdy, w zgubione listy, w omyłki w adresie. Uznaję, że to była z mojej strony wielka naiwność, ale święty Bonawentura wolał raczej uwierzyć w to, że wół może latać, niż w to, że jego brat mógł skłamać. Ostatecznie, wszystko to jest skończone, propozycja nie nadała się panu, nie ma już o tym mowy. Zdaje się jedynie, że pan mógłbyś napisać do mnie, bodaj przez szacunek dla mego wieku. Miałem dla pana na myśli rzeczy nieskończenie ponętne, których panu bynajmniej nie wyjawiłem. Wolałeś pan odmówić na nieznane: to pańska rzecz. Ale, powtarzam panu, zawsze można napisać. Ja, na pańskim miejscu, a nawet na swoim, byłbym to zrobił. Wolę nawet z tego powodu swoje miejsce niż pańskie; mówię: z tego powodu, ponieważ sądzę, że wszystkie miejsca są równe, i więcej mam sympatii dla inteligentnego robotnika niż dla niejednego księcia. Ale mogę powiedzieć, że wolę swoje miejsce, bo wiem, że w całym swoim życiu, które zaczyna być dosyć długie, nigdy nie zrobiłem tego, coś pan zrobił. Mówiłem, żem zrobił sto kroków ku panu; to miało ten skutek, żeś pan zrobił dwieście kroków wstecz. Teraz na mnie kolej oddalić się: i koniec znajomości! Nie zapamiętam pańskiego nazwiska, ale zapamiętam postępowanie, aby, w dniach, kiedy byłbym skłonny przypuszczać, że ludzie mają serce, delikatność lub że mają bodaj na tyle inteligencji, aby nie wypuszczać szansy niełatwo powtarzającej się w życiu, aby sobie przypomnieć, że kto tak mniema, ten szacuje ludzi zbyt wysoko. Nie, to, żeś pan powiedział, że mnie znasz, kiedy to była prawda (bo teraz przestanie być prawdą), mogę uznać jedynie za naturalne; uważam to za hołd, to znaczy za rzecz miłą. Na nieszczęście, gdzie indziej i w innych okolicznościach mówiłeś pan rzeczy zupełnie inne.	Jaka ty jesteś śmieszna, Berta! Na co on ma szukać szlachcica daleko, kiedy tego tu ma blisko. Do szlachcica musiałby jeździć, upominać się, czas tracić i jeszcze by go często nie zastał, bo lata po świecie, a pana Oreckiego ma pod bokiem.	Mamy przecież trochę pieniędzy, które nam wczoraj przysłał wujaszek. Możemy więc pojechać do Francji na żaglówce, tam kupimy baryłkę albo worek czegokolwiek i wrócimy.	To już nie będę... No, to napijmy się na zgodę... No, i jeszcze po jednym.	Często ja też tak mówię: „Panie Boże, skoroś nas stworzył i w Bogdańcu osadził, to teraz pilnuj, abyśmy zaś nie sczezlisczeznąć (daw.) uważać, obserwować, opiekować się. i o niczym nie przepomniećprzepomnieć (daw.)	Nic sobie z tego nie rób! Ja wiem tyle tylko, że przecie potrafiliśmy zupełnie uszczęśliwić jedną małą klasę. Przepowiadałem to ale, Boga mego, nie przypuszczałem, że nam się to tak prędko uda.	Nigdy! Jak ona, tak i ja nie mam rodziny i domu i o prawa się moje nie upomnę. Wyklęliście nas oboje, jak zbrodniarzy. Za co? Za to, że ona mnie kochała, a ja, że pracowałem, jak mnie nauczyła, bez pomocy. Szpiegi dziada nie potrafią na mnie znaleźć nic nieszlachetnego, wstydu nie zrobiłem nazwisku. I za to cierpię od was! Jeśli mnie dziad sprowadził, by ranić i naigrawać się z tego, co czczę, to mogę was opuścić. Nie trzeba mi ani złota, ani łask!	Z sądu. Napisany jest zupełnie formalnie, patrz pan, na stemplu i z podpisem sekretarza hipotecznego. Dowiedziałam się, że ojciec pański umarł i pan masz po nim dziedziczyć, i przyjechałam tu umyślnie, żeby sprawdzić tę wiadomość. Wczoraj byłam w sądzie i oglądałam księgi hipoteczne, a zrobiwszy z nich wyciąg, szukałam pana tutaj z tym papierem, ale nie zastałam. Powiedziano mi, żeś pan wyjechał na polowanie. Wróciłam tu dzisiaj i nie zastałam pana znowu, ale czekałam cierpliwie na pański powrót z miasta, postanowiwszy sobie jechać do Komnat, gdyby mi się z panem widzieć tutaj nie udało.	A dlaczego pan nie ma obory głębowickiej?	A papa tak liczył na pana.	Cóż w tem złego? Nie sklep właściwie, ale kantor zbożowy. Być uczciwym handlarzem równie zaszczytnie, jak rolnikiem lub urzędnikiem. Praca to, jak każda inna.	Dobrze... Nie kop dalej powiedz mi tylko, na jakiej wysokości znajduje się tunel, któryś zrobił?	Matka socjalizmu nie robiła, a katowało matkę gorzej, niż w Sybirze, w tym mieście Łodzi.	Mała, jak opowiesz przy mnie, to ci już nigdy nic nie opowiem	Oj, ty dzieciaku, dzieciaku! a chodź-że do mnie, niech cię ucałuję za taką szczerą naiwność, to...	Przedtem jednak trzeba być kawalerem, przysposobionym do służby Boskiej, czyli Orgazem godnym ubóstwionej i kompanionem imprezy mojej. Orgaz wierzy w Boga, i Ewarysta, i ja sam wierzę...	Tak dopóki się stamtąd nie wymknie.	Tak mi jest na imię...	Tak, już dawno.	Tylko mu się przypatrzcie! Takiemu to wiadomo, co w trawie piszczy perorował od czasu do czasu, wymachując ręką twardą i kościstą jak łapa bekasa. Jimmy leżał na wznak, uśmiechając się z pobłażaniem i powściągając się od najmniejszego poruszenia. Udawał ostatnie wyczerpanie z sił, chcąc nam udowodnić, że zwłoka w wydobyciu go z owej strasznej kryjówki i potem cała noc spędzona na rufie pośród nas że go to wszystko całkiem „połamało”. Lubił rozpowiadać o tym i, rzecz prosta, zawsze potrafił nas zająć. Mówił kurczowo, gorączkowymi napadami, po których następowały długie pauzy; podobne to było do chodu pijaka.	W tem leży chytrość jego, właśnie. Jest kuty na cztery nogi i wie, że nie należy przedwcześnie mówić wyraźnie.	Każdego dnia na mnie śmierć czekała i żyję. Łatwo teraz o śmierć w mieście Łodzi, a żyję. I dziś będę żył. Też komedie...	Kłamstwo! To nie miłość! Pan mnie pożądasz po prostu chciałam pana kochać i w tem kochaniu znaleźć miejsce także i dla złączenia się naszych ciał, ale pan nie byłeś ani na chwilę dla mnie „człowiekiem”. Zapomniałeś o tej stronie. Wiecznie i zawsze tylko zmysły, tylko dreszcze, tylko zaspokojenie ślepe i bezmyślne... To samo i dziś	Nie było więc jej całkiem przed objawioną wiarą, przerwał German, nie było więc prawdy na świecie lat tysiące.	Nie mam, nie mam. Ja by wolał, żeby ona mnie nożem pchnęła; niechby i zabiła, byłoby lepiej.	Nie wiem. Nie mogę usiedzieć na miejscu.	Nie wiem sama. Po prostu to nie było ważne. Więc on się koło mnie położył i leżał. Zresztą, nie chciałam, może, może, żebyś ty się zajmował brudną robotą. Wstydziłam się. A jego nie. Po prostu on był jak przyrząd. I nic sobie wtedy z niego nie robiłam, ale byłam zadowolona. I on to zrobił bez prezerwatywy, zresztą mam już miesiączkę. Z początku nie mógł tam trafić, bo ja nic nie robiłam, aby mu ułatwić. Leżałam. I to wcale nie bolało. Pieczenie gorącej oliwy, ale nie bardzo. I krew. To wszystko.	Sądzę że skoro są jeszcze na świecie domy, to za jednym zamachem można do nich chodzić po prośbie. A jak postępują inni Żydzi? Jedni chodzą do drugich, po czym tamci chodzą znów do innych. Żydowska to przecież specjalność, pożyczać...	A coś ty widziała „na oczy”, Karolino, dziewczę z pałacu białego na Ukrainie?	Ale ja dostanę zawrotu głowy i stracę równowagę...	Ale to nie Halicki.	Całkiem dobrze. Wiesz, że nie miało się wcale wrażenia, że są uczone. A były uczone, lecz robiły to z natchnieniem.	Czy ja mówię inaczej! Moglibyśmy tylko ułożyć bez niego, a jak wstanie, jak się wyśpi, to mu się powie! My w Łodzi stanowimy brylantową spółkę.	Cóż to za płyn znieczulający?	Dam sobie rady nie obawiajcie się o mnie.	Dicku, nie bądź nieznośny	Grota Clam Shell wystarczy nam przez kilka dni Mamy dostateczną ilość zapasów i nie potrzebujemy obawiać się głodu.	Już miałem mu rozwalić łeb	Kto z nas ich nie popełnia!...	Mości panie! nie bluźń Radziwiłłowi, bo może wkrótce ojczyzna zbawienie będzie mu winna...	Na białe kolana CharytekCharytki (mit. gr.) rzekł Petroniusz.	Niektóre... ale nie znam jeszcze takiego czaru twojego, Czerwony Kapeluchu, który by go uczynił całkowicie prawdomównym. Zapewne go tu dobrze pielęgnowano.	Nigdy nie uwierzę żeby istniały takie zwierzęta.	Tak się zowię!	Tak, tak właśnie o tym mówię. Jakbyś latał, albo w ogóle jak gdybyś się wznosił, prawda?	Trzeba stosować się do ogólnego zdania, odszepnęła ciotka	Zachowaj tylko spokój. Nie gorączkuj się.	Zapewne, to obowiązek uczciwego człowieka, nie porywać się lub dokonać dzieła; prawda? co rzeczą sumienia jest, winno sumiennie być dopełnione.	Śmiercią, majorze. Ale oto i sam nieboszczyk. Wiesz, Wentzel, że twój opiekun podaje cię na sąd boży za mord narodowy.	A dla nas a dla nas?	A jak będzie z panią Niną?	A te konie czyje, a te warsztaty, o których mówisz?	A, widzisz, jakaś niepoczciwa!	Ależ przesądy świata czynią, iż jesteście od siebie bardziej oddaleni, niż gdybyście byli, ty w Pekinie, a ona w Grenlandii.	Będziesz tu pyskował, jak zlezę, to obaczysz...	Ciemięzcy!	Co znów za Kajtuś?	Czy to wiadomo, za co teraz ludzie ludzi zabijają!	Czyjże był ten młyn?	Doprawdy?	E, zimno	Hej, bracie, tyś zbiegły katorżnik?	Jak się masz, Maksymilianie Dotrzymałeś słowa. Dziękuję.	Jak weszłaś tutaj? drzwi zamknąłem za sobą...	Jakże to było? Jakże?	Juchy im ździebko wypuścić!	Ketling kukła! Grzeczny kawaler, ale kukła! Stłukłam sobie oto kolano o dyszel i cała rzecz!	Milcz, głupi!	Mnie czekają w Krakowie, i pilno wracać kazano	Mogłeś i ty brać.	Niech będzie pochwalony...	O głupoto!... Bezczelna głupoto!	O, tobie i sztuka!	Oczywiście	Paląc więcej, pomarzniemy jeszcze pewniej	Panie margrabio, trzeba wstać i ubierać się.	Piotr Dziurdzia.	Poznałbym.	Rzekłeś.	Są jednak towarzystwa, w których ona przestrzega się zawsze.	Tautiškumas, Tikėjimas Kas gi sveikas esi?	To... trochę musztry!	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Weź stajennego.	Widzicie! każdy niedźwiedzie sadło rairaić (daw.) wydrążony w drzewie ul dla leśnych pszczół..	Wiem, panie, co im powiedzieć	Wzruszyłem się trochę. Wiele tu zostawiłem serca... wiele...	Zakochany byłem, jestem i będę! To mój stan normalny, chroniczna choroba.	Zdaje mi się, że redareda wywiadywał się kapitan.	Zgadza się. Zresztą możemy to sprawdzić.	Ładnie sobie sypiasz	„Jeden artykuł uczonego lekarza...” uważasz?
Nie, najwyraźniej nie wystarczyła On chce zetrzeć z powierzchni ziemi wszystko, co się wiąże z moją rodziną. Ale dopóki żyję, nie tracę nadziei, że uda mi się pomścić moich braci. Być może Franciszek l’Olonnais jest już niedaleko, i jeśli wytrzymamy kilka dni, zdąży nam przyjść na ratunek. A Van Gould zapłaci w końcu za swoje zdrady i zbrodnie.	O nie! Barnes nie jest policją. To detektyw prywatny. Pamiętasz pewnie, że o nim właśnie mówiliśmy, czyniąc zakład. Sławiłeś jego spryt, to też sprawi ci to zadowolenie, gdy zostanie przez ciebie sprowadzony na mój ślad, ja zaś godzę się, jeśli mi przyrzekniesz nie wspominać o tem nikomu innemu. No cóż, czy dobrze?	Bo jej nie chcieli wystawić. To widzi pani, jest zakład ogromnie wyperfumowany, elegancki i tylko dla delikatnej, dla bardzo subtelnie czującej publiczności; a moja sztuka wcale nie pachnie salonem; co najwyżej, czuć ją polem, trochę lasem, nieco chałupą chłopską. Tam trzeba nie prawdy, tylko flirtu, konwenansu, blagi i t. d., licz aż do dwudziestu. Zresztą nie miałem protekcyi i oni mają już swoich, patentowanych fabrykantów sztuk.	Mnie już więcéj nie było potrzeba zastukałem sobie w główkę i zaraz mi odpowiedziało, że to wasze być muszą. Ale jak zaczęła Naścia gadać i to i owo, a ja z nią śmiać się, a tu nadeszła i Hrycycha, i we troje bajdurzyli, tak i do nocy przebałakaliśmy. Dopiéro ja, żeby nikt nie widział, pociemku wody nabrawszy, przyciągnąłem je tutaj.	Uważaj pilnie, co ci powiem. O dzień drogi stąd na południe wznosi się osobna góra, nie wyższa nad osiemset metrów. Wygląda tak jak rondel przewrócony dnem do góry. Boki ma zupełnie strome i jedyny do niej dostęp stanowi skalisty grzbiet tak wąski, że w niektórych miejscach zaledwie dwa konie mogą iść obok siebie. Na płaskim jej szczycie, rozległym na kilometr albo więcej, była wioska murzyńska, ale mahdyści ludność wycięli i zabrali. Być może, że uczynił to ten Smain, któregom rozbił, lecz któremu niewolników nie odebrałem, gdyż wysłał ich już poprzednio pod dobrą eskortą nad Nil. Osiądźcie na tej górze. Jest tam źródło doskonałej wody, kilka pól manioku i mnóstwo bananów. W chatach znajdziecie dużo ludzkich kości, ale zarazy od trupów się nie bój, ponieważ po derwiszach były tam mrówki, które i nas stamtąd wyparły. Zresztą ani żywego ducha! Zostańcie w tej wiosce miesiąc lub dwa. Na tej wysokości febry nie ma. Noce bywają chłodne. Tam twoja mała odzyska zdrowie, ty zaś nabędziesz nowych sił.	Nie mógł to książę swoich pachołków wyprawić? Tamci już nie wrócą.	A jednak!... Kiedy młynarz mnie pocałował, ona wiedziała o tym i omal nie umarła z tego powodu, że już się jej wiele nie należy.	Dziwny jesteś... Hm... Śliczna noc... Dawniej bywałeś weselszy. Jeżeli się nie obrazisz powiem ci po przyjacielsku: tetryczejesz. Jesteśmy w jednym wieku, a o ile ty starzej wyglądasz! Wprawdzie ja może wyglądam za młodo. Nieraz, mam wrażenie, przeszkadzało mi to w karierze. Ty o to nie dbasz, ale mnie należałby się awans. Żeby to człowiek mógł mieć dwa wyglądy! Jeden dla kariery, solidny, z brzuszkiem, drugi dla kobiet. Kobiety jednak zawsze wolą młodszych. Teraz che, che, che, będę mógł przytyć... Widzisz, dlaczego na przykład ty nie żenisz się. Jesteś w znacznie lepszym położeniu ode mnie. Bywasz w tych sferach, gdzie są bogate panny. Albo i mężatkę którą możesz rozwieść. Weźmy chociażby taką Butrymową. Reprezentacyjna i dama całą gębą, a poza tym majątek ziemski i trzy kamienice. Tylko zakrzątnąć się.	Partia o matce nie zapomni... Co ma być, to będzie. Może wrócę, może nie wrócę. Żegnaj, matka. No! Co tu wiele gadać?... Co tam! Tylu już wyginęło, to czemuż bym i ja nie miał?... A może wrócę. Co tam...	Nie gniewaj się, że będę przykry.	Przyjacielu, Sancho Wyspa, którą ci obiecałem, nie ucieknie, a wiesz, że godności światowych nie nabywa się bez pracy, proszę cię więc, przez miłość dla mnie i w imię gubernatorstwa, które ci daję, chciej towarzyszyć Don Kichotowi w tej sławnej wycieczce, a czy tu szybko na Chevillardzie powrócisz, czy też zły los pieszo i o pielgrzymim kiju przywiedzie cię w te strony, poddani oczekiwać cię będą. Nabędziesz praw do mego szacunku i w każdej okoliczności chętnie ci usłużę.	Jesteś dzielnym chłopcem i zgrabnym do tego i nigdy oczy moje nie widziały lepszej podstawy na pana szczęścia!	Oczywiście! umówiliśmy się w „Znachorze” na Boduena, ale pani nie przyszła.	Wiem dobrze, że nic nie umiem ale chcę się bić i mam zamiar iść tam, aż do tego białego dymu.	Aha! teraz osiem już nie wystarczy?	Cierpliwości Te zwierzęta nie mogą nas długo trzymać w szachu!	I cóż tu robisz, kiedy nie ma szyldów do malowania?	Kiedy z sercem pana prezesa nie jest tak źle	Nigdy mnie nie opuszczały.	Możesz sobie rzygać, jak chcesz, ja nie muszę. No więc cóż robimy, Turkey?	No, ne znajune znaju (ukr.) rzekł cicho Kozak, bo go i wstyd, i litość chwyciły jednocześnie za gardło. orda w Dzikich Polach leży, czambułyczambuł (z tur. czapuł: zagon) od Raszkowa dobrudzcy Tatarzy idą nie mogę., bo strach, ale jak wrócę. Ja przy tobie detynadetyna (ukr.)	Nie, pani. Jako ciekawy, a nade wszystko niespodziewany komentarz do teorii Laplace’a o utworzeniu się naszej planety.	Właśnie. To jest nie osoby jego, ale księgi. Wiesz waść O pogardzeniu światem. albo inaczej: De imitatione ChristiDe imitatione Christi (łac.)	Jeszcze nie, jest za ciemno. Przygotuj wszystko do abordażu.	Panie Zypku: Sturfan Abnol, ten schizofrenik, ten genialny marzyciel wcielonej pustki, zawrócił panu głowę swymi teoriami. To dobre w teatrze Kwintofrona Wieczorowicza w teatrze w swoim rodzaju nadzwyczajnym. Tam jest miejsce dla niego, artysty tam, gdzie właśnie zupełna pustka w znaczeniu nieobecności wszelkiej treści realnej wciela się naprawdę w życie jako zbiorowa twórczość artystyczna. Indywiduum się w sztuce skończyło. Bo w to wytwarzanie nowej treści urojonej, w przeciwieństwie do jakiegoś dawnego formizmu, nie wierzę. Byłam raz i nic mówiła dalej swym najbardziej uczonym stylem	A co wy się nią tak opiekujecie? Nie wydam jej i tak za waszego chłopaka.	Ja idę od węgierskiej strony wprost na Kraków.	W dawnych czasach, kiedy usiłowałem zostać robotnikiem w Borgu, podarowałaś mi, pani majorowo, dom i posiadam go do dziś. Jesienią wyporządziłem go przy pomocy Löwenborga, pobieliliśmy stropy i wykleili ściany, a drzwi i okna powlekliśmy farbą olejną. Tylny pokoik nazwał Löwenborg gabinetem hrabiny i umeblował sprzętami z różnych dworków, kupionymi na licytacjach. Są tam fotele z wysokim oparciem, skrzynie i kufry kute. W wielkim pokoju od frontu stoi warsztat tkacki Elżbiety i moja tokarnia. Jest tam także trochę sprzętów domowych. W tym pokoju siadywaliśmy nieraz długo, rozmawiając, jak to hrabina zamieszka w domu robotnika. Żona moja dowiaduje się o tym w tej chwili dopiero, pani majorowo. Chciałem ją zawiadomić o wszystkim w dniu opuszczenia Ekeby.	Przyjął. Wylazł spod szafy, a Polly uciekła śmiertelnie przestraszona i wskoczyła na krzesło ciotki, wołając na mnie: „Złap go! Złap go! Złap go!”, bo ja polowałam na tego pająka.	No tak, muszę przyznać, że to bardzo miło bardzo mi się tu podobało i ten wasz Iwan dosyć miły! Tylko Wicek to dopiero idiota!	Panience wesoło na świecie, chciałoby się, żeby jej i starzy dopomagali.	Żeby się dać złapać? Ani myślę. O, jak ja daleko mogę dostać ręką między deskami!	A czy było jeszcze co jeść na rzece?	Jeszeli bani chdze sadżegadź mały gwatranzig, sabużdżę regonezanz do oposu niebżyjadziół Sopadżydzie, sze zię snam na dym, chodziasz fyklontam na Żfapa; ale sze jezdem żdżery Wrandzus, mam jeżdże drochę zbrydu.	To ty się w to niepotrzebnie mieszasz, kobieto Ksiądz żąda ode mnie pewnych wiadomości, a grzeczność nakazuje, abym mu ich udzielił.	Lucjan prosi was gromadnie, panowie, na wieczerzę do swej damy, pięknej Koralii.	Na Boga, mistrzu króla i sławę jego ratować potrzeba. Zwyciężyliśmy, lecz pragnąc nad siłę, stracimy plon zdobyty... Mówcie mu...	Pan prezes żartuje. Na jedno kiwnięcie palcem wielmożnego pana prezesa...	Wyjdę na dwór i otworzę całą okiennicę, a wówczas chyba zobaczysz światło, babko!	Właśnie ojciec mówili, że w tym tygodniu dadzą na mszę, cobycoby (gw.)	Nieświetna jest ta restauracja la Tour d’Argent Zdarzało mi się tam jeść fatalnie.	A pan nas nadzwyczaj przeraził, gdyśmy ujrzeli, że na skutek zbyt ryzykownej wycieczki wasza łódź może zniknąć bez ratunku w odmętach Corryvreckan!	To może prawda, ale czuję, że niełatwo znudzić się może czerwiec, gdy jest tak piękny jak dzisiaj. Wszyscy lubią czerwiec. Tadziu, skąd ta melancholijna listopadowa mina w okresie rozkwitu wiosny?	Takeście mnie szpetnie podeszli, miłościwy panie A ja was prosiłem...	Wejdźmy na jedną tylko chwilę.	Za chwilę już upiory były na baszcie	A tak! Taki zawsze skąpi, choć pieniędzmi mógłby w piecu palić. Ale szanuj go, bo dobry dla służby, to pan Solski.	Kto to jest? Czy ojciec? Zwariował?	Oczywiście, żona protestuje, to są wszystko neuropatki.	Dziwnym wypadkiem zakręciło mu się w głowie z czytania czy z myślenia; i szuka jakiejś prawdy absolutnej, którą bardzo wątpię, żeby mógł znaleźć kiedy, niedoszalawszy wprzód zupełnie.	Iż Wasza Królewska Mość wezwie go do siebie, sam wybada, bez świadków, w cztery oczy, i że, po odejściu księcia, odwiedzę niezwłocznie Was, Najjaśniejszy Panie.	Ma się rozumieć! Hej! słuchajcie! Arretez-vous! Attendez! Nous sommes penant pour tabacArretez-vous (...) tabac (fr.)	Niech się pani czym otuli.	On! To on!	Panoczku tyleczko przyjechał po pana parobek z Jurgiszek. Stara pani chora, panienka bardzo prosi pana!	Proszę, to sól, jeżeli chcesz	To wypij i zaraz wracaj.	W klasy... W co chcesz...	Z czego się śmiejesz?	Znowu się odwołujesz, ojcze, do przyszłości.	Śmiech to wcale niezły początek przyjaźni i najczęściej bywa też najlepszym jej zakończeniem	Służący Ich rozmowa poinformowała mnie o wszystkim.	Tak, ale w nieznacznym stopniu.	Też W Belgii, gdzie zabrał mnie pięć lat temu mój kataryniarz, widziałam okapi w dużym mieście o nazwie Antwerpia.	A, tak; suknię za czterysta franków. Z najlepszego aksamitu.	Ale je wstrzymałem.	Ale pan chyba widział hrabiego nago; czy pan jest jego kamerdynerem?	Ależ Wiktor ulega ci we wszystkim	Jak cicho przyszedłeś! A gdzie Puk?	Już gotów?	Może przyczyną tego jest poniekąd własny twój ciężar!	Myślałam, że pan o mnie zapomniał	Niech będzie dwanaście.	Uciekać...	Wiem, żem mu odpłacił tym samym, czym on mnie chciał gościć, alem go zostawił żywego.	Wszystko pospolite rycerstwo	Zapomnij „o sobie samym”.	A ciążę zepsuła?	A jakże	A mówiłeś, że kula rozbójnicka?	A wtedy?	Bez wątpienia	Czy są liczni?	Dobrze, dobrze! harda duszyczko... Tymczasem chodź.	Gdzież jest? idzie?	Jest ich dosyć.	Jeśli uczynisz najlżejszy ruch, zginąłeś!	Księciu	Którędy mam jechać	Medyk pana marszałka Kmity.	Niech umiera!	Niech żyje! Nasz starosta upicki niech żyje! niech żyje!	O ką, jeigu nuveiks... Juk tada, senut, visiems būtų geriau gyventi?!	Pan de Carois.	Panie baronie wie pan, że świetne stosunki naszych państw...	Przysięgnij!	Pyszny widok!	Rodzina	Właśnie.	Śmierć
Dobrze wiedzieć, bo zdaje mi się, żeśmy właśnie tego potrzebowali. Ależ nie na przełaj, Beetle, ty ślepy wariacie! Toż by nas po pół mili złapano! Tędy! I zwiń tę swoją głupkowatą siatkę na motyle.	Słuchaj, Beniaminie Możliwe, że ten oto młodzieniec udaje się w tym samym kierunku, co my. Jeszcze gotów, uchowaj Bóg, nas wyprzedzić. Gotów wystrychnąć nas na dudków.	Otóż błąd! Otóż błąd Sama mówisz: wyprowadzone. A co znaczy wyprowadzone? Znaczy pielęgnowane i przystosowane do nowych warunków egzystencji, do nowej roli i nowego zadania przez szereg pokoleń. A tak. Czytałem kiedyś taką książkę o pewnym francuskim miljonerze dorobkiewiczu. Pytał on swego sekretarza, czemu się to dzieje, że czuje się nieswojo w środowisku burżuazyjnem. Sekretarz na to odpowiedział: Jakto dwudziestu czterech przecie skończyłem gimnazjum w osiem lat! wyjaśnił swoją myśl sekretarz Otóż oczywiście nie chodzi tu o gimnazjum. Chodzi o stopniową aklimatyzację. Zresztą poco daleko szukać. Codzień patrzysz na swoich rodziców i nieraz mi mówiłaś, że ojca bardziej cenisz od matki, ale nie zaprzeczysz, że wiele rzeczy w jego postępowaniu razi cię i drażni. Już ciebie! Jego córkę! Jego wnuki nie znosiłyby go wcale. Wuja Żołnasiewicza lekceważysz, ale klimatycznie jest ci bliższy.	Gdybym był u jakiego granda Hiszpanii, albo u jakiego zacnego pana, to pewno by mi się było poszczęściło i miałbym dziś niezawodnie jakie porucznikostwo i żył sobie wygodnie, ale służyłem zawsze u chłystków, którzy płacą tak małą pensję, że połowa idzie na pranie i cudem byłoby, ażeby paź wyszedł na co od takich panów.	Mój szczeniak był chłopak bardzo spokojny i cichy. Ponieważ mu te historyjki niezbyt przypadały do gustu, zachorował na zapalenie płuc. Ja włóczyłem się dokoła obozu i tak raz znalazłem Tertiusa, wałęsającego się jako D. A. Q. M. G.Deputy Assistent Quartermaster General pamiętasz starego Maca, który tak haniebnie grał na skrzypcach w Umballi?	To prawda! Szukałem w skrytce mieszczącej się na lewej ścianie skrzyni. Ale Jan twierdził, że skrypt leży po stronie prawej. Naturalnie zacząłem szukać na nowo i znalazłem, rzeczywiście, na samym spodzie, po prawej stronie, zapomnianą zupełnie skrytkę, a w niej leżał sobie najspokojniej mój skrypt!	Czy zdaje pan sobie sprawę że my obaj narażamy się teraz na pewne niebezpieczeństwo?	Zaczekaj no; ale pamiętaj, że na tym koniec! Nie będziesz mnie więcej męczył?	Czcza grzeczność, za którą dziękuję Ludzie się niemi częstują, jak dzieci cukierkami, ale to nie karmi. Ale otóż słyszę że się babunia budzi, pobiegnę do niej, uprzedzę o gościu, pójdziemy do niej. Ty Marjo baw pana Darskiego.	A! dosyć na nas dwie, na czas długi! pośpiesznie rzekła Laura.	Jesteśmy po ślubie i zmitrężeni, jako przystoi na nowożeńców	Kamień, lecący z góry, miażdży krzewy po drodze, a przecież spadnie nisko i leżeć już będzie na wieki. A krzewy odrosną. My mamy moc.	Topolski! kolej na ciebie!	Bagatela! Ależ to rozległy przedmiot. Jest wyczerpany, powiadam, nadmiarem myśli, nieprawidłowym trybem życia, nadużywaniem środków pobudzających. Nadmierna czynność ciała i mózgu spaczyły tedy funkcjonowanie całego ustroju. Łatwo jest, moi panowie, poznać w symptomach twarzy i ciała nadmierne podrażnienie żołądka, newrozę wielkiego zwoju sympatycznego, przeczulenie jamy brzusznej oraz skurcz hypochondrów. Zauważyliście wielkość i wypukłość wątroby. Wreszcie pan Bianchon dłuższy czas obserwował trawienie pacjenta i powiada, że jest oporne, leniwe. Ściśle mówiąc, nie ma już żołądka; człowiek przestał istnieć. Intelekt zanikł, ponieważ człowiek nie trawi. Stopniowe schorzenie jamy brzusznej, centrum życia, spaczyło cały ustrój. Stąd rozchodzi się nieustające i widoczne promieniowanie, zaburzenia udzieliły się mózgowi za pomocą zwojów nerwowych, a rezultatem przedrażnienie tego organu. Stąd monomania: chory żyje pod uciskiem idee fixe. Dla niego ten jaszczur kurczy się istotnie. Może był zawsze taki, jak go widzimy; ale czy się kurczy, czy nie, jaszczur ten jest dlań ową muchą, którą pewien wielki wezyr miał na nosie.	Ba! Powiedz no, Henryku, ciotce Agacie, aby dała mi już spokój ze swymi sprawami filantropijnymi. Mam tego dosyć. Poczciwa kobieta sądzi zapewne, że nie mam nic lepszego do roboty, niż wystawiać czeki na jej niemądre zachcianki.	O na ten raz, to coś doprawdy niepospolitego, jakaś tajemnica	W takim razie jest pan zgubiony Dowiodą panu, że pan się do tego przygotowywał pilnym ćwiczeniem. A ta kawa obcego pana, w którą pan napluł, czy była z rumem, czy bez rumu? Jeśli była z rumem, to sprawa będzie gorsza, ponieważ taka kawa jest droższa. W sądzie oblicza się wszystko skrupulatnie, żeby można było doliczyć się przynajmniej grubej zbrodni.	Proszę pana jeżeli nam tak dalej pójdzie, jak dotąd, to boję się, żebym panu lada dzień nie dał tej pociechy; dość nam będzie jeszcze raz dostać się w ręce Jangwezów, albo przez cały tydzień brnąć po lasach bez chleba i wody, a obaczysz pan, że tak zaniemiejęzaniemieć	Więc prawda prawda! Posądzałem ją, że nie jest wierna swym obowiązkom, i bolało to mnie, że córka moja przyjaźni się z nią, skorom widział... a raczej skoro mi błędne moje teorie nasuwały nieusprawiedliwione zapewne posądzenia. Lecz wierzaj mi, nigdy przed nikim nie wspomniałem, a teraz jeśli ciężko ci słyszeć, co mówię, wierzaj, ciężej mi jeszcze mówić, wierzaj i ulituj się nade mną.	Nie trzeba... nie trzeba... Już mi lepiej... Ot! i wszystko, co miałem ci powiedzieć... Prócz tego oczy miej otwarte, uszy otwarte... Bacz i na to, co Potocczyzna pocznie. Oni kupą chodzą, a Wazom wierni... i potężni... KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) dokładnie.?	W takim razie wszystko w porządku Nie szukajmy dnia wczorajszego, to do niczego nie doprowadzi. Zresztą, czego się tu obawiać? O co? Trochę drobiazgów nikogo nie zuboży, a nieboszczyk się o nie chyba nie upomni...	No, ja rad, że ty stary znajomy.	O nieład, jaki panuje u was... O to, że już nie jesteście rządem, ale kupą oficerów i dostojników, którą kapłani pędzą, gdzie chcą i kiedy chcą... Od trzech dni w całym Dolnym Egipcie panuje tak straszny zamęt, że pospólstwo rozbija nas, Fenicjan, waszych jedynych przyjaciół... A dlaczego tak jest?... Bo rządy wymknęły się z waszych rąk i już pochwycili je kapłani.	Co ja sobie myślę? chcecie wiedzieć? ot dziadu, co ja sobie myślę, że świat ślicznie zbudowany i gospodarz rozumny, a człowiekowi przecie na nim bieda i bieda.	Spodziewam się, że król powinienby wyjechać do miasta, nieźle by było, rzadko teraz się ruszy, z powodu sejmu... a jeszcze no tej rapy.	Ty nie wierzysz? A ja go widziałam przed chwilą. Tak! Naszego braciszka Benedykta! No, naprawdę go widziałam i ty go zobaczysz.	A! nic, a nic... trochę mi tylko ojciec stary śni się i przypomina (nic już nie wspomniał o narzeczonej); trzebaby powracać do niego...	Co ty robisz, u djabła? chcesz dostać kulą, mój drogi?	Jej, widać, jest bardzo przykro, że rozstała się ze swymi uczennicami	Pogadajmy... Można czasem zapomnieć. Owszem. A udało ci się diabelnie	Wiem, i chleb dałem spleśniały i wodę śmierdzącą Zrobi się co każecie, byle mi tam do nich nie chodzić.	Zdaje się, że moja pani jest nieco zdenerwowana?	Coście wy za jedni? Skądeście się tu wzięli?	I znów mylisz się, mój mężu nie doceniasz sił własnych. Więzy pomiędzy tobą a Albionem wzmogą się przez ten krok, któryś przedsięwziął, a również zadzierzgną się i nowe.	Manuel przypomni sobie niezawodnie, że kochał ciebie i że ty nigdy go kochać nie przestałaś. Wówczas... pożenię was.	Może zaprzeczysz może zaprzeczysz, że dziś od południa, odkąd przyszła depesza, zmienił ci się nastrój?! Może zaprzeczysz, że przebrałaś się dla Dyzmy?! Że teraz od godziny mizdrzyszmizdrzyć się (daw.)	Odbiorą oni sobie tę czterdziestkę, nie bój się.	Panie Jackson udasz się natychmiast do lorda-kanclerza i powiesz, że polecam mu wykonać te rozkazy. Żądam, aby zaraz zostały ogłoszone.	Powiedz matce, że jutro rano stawię się niezawodnie. Pieniądze mam, niech będą spokojni, a do księdza proboszcza wstąpię po południu.	Uczę się przecież	Wczoraj wieczór u prefekta. Cały Paryż już o tym plotkował, rozumie pan	Ee... musi to być któryś z wojewodziców i z wiedzą królowej to uczynił; panna dworska... gdzieżby się ważył bez pozwolenia!	Zaś miałoby być inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy raz pocznę głową robićgłową robić (daw.)	Te panie siedziały kilkanaście lat za granicą. Kto wie? Zresztą w niczem to moich zamiarów nie zmienia. Jeśli pan Krasławski siedzi w Ameryce i nie przyjeżdża tu, to musi mieć do tego dobre powody, więc tak, jakby go nie było. Owszem, teraz nabieram otuchy, że moje małżeństwo dojdzie do skutku, bo rozumiem, że gdy ludzie muszą coś ukrywać, wówczas mniej są wymagający.	Ach! Ramirez? Co to za człowiek?	Co to znaczy? Nic nie rozumiem.	Czyż jest w Anglji dwóch ludzi, godnych tego imienia?	Jak babunię kocham, to stara przysięga.	Najjaśniejszy Panie osobiście nie jest mi nic. Nie jestem ani głodny, ani zakochany, ani dłużny, ani zazdrosny, ale rozpacz mnie morduje.	A co będzie z nimi?	A czegóż to chcecie?	A kiedyż to myślisz zrobić?	Ba! Rzecz to czasu tylko...	Czego?	Czy ten oficer jest twoim krewnym?	Czy to prawda?	Niech Pan Bóg broni! Ani człowiekowi, ani zwierzowi, ani niebu, ani ziemi, ani wodzie, ani ogniowi!	Pan jednak jest zniechęcony, dyrektorze.	Siła, która ptaka pędzi do gniazda, a zwierzę do jamy a któż zna tę siłę, która mocniejszą jest od nas?	To ja	To z wojny wracacie? Zdrowiście aby?	Wiesz pan co? Bardzo łatwo mógłbym pana zgubić po drodze.	Właściwie, to dopiero czytanie sztuki, gdyż Dobek nie skończył jeszcze rozpisywania ról...	Zamów pan zaraz, to ustąpią dobry rabat	Zapytać was chciałem w pewnej sprawie, ale to później; cóż pisze wicekról Neapolu?	A jakbym ci jednę rzecz powiedział, tobyś dopiero uwierzył w zaklęte miasta i skamieniałe królewny	A panna Valentine?	Albo...	Ale trzeba będzie zbudować młyn?	Bandaż.	Bo nie będę mógł już tutaj nigdy przyjechać.	Brak złej woli! Doprawdy mam wrażenie, że chwilami tracisz zdrowy senstracić zdrowy sens	Czy pozwoli mi panienka być także... ciekawą?	Dlaczego tak prędko?...	Dziesięć po drugiej, jaśnie panie	Gdzież tam rok! Myśmy szły chyba z dziesięć lat.	I Kondratkowej, potwierdziła z zapałem, całej Darnówce, całej Wolince...	Jeszcze nie wiadomo, kto kogo wyforuje!	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Kogo?	Masz pani we mnie sprzymierzeńca, rzekł, nie nieprzyjaciela.	Moje sery są w najlepszym gatunku, a pomarańcze mają cienką skórkę.	Może mnie pan usprawiedliwi przed braterstwem, ale wyjść zaraz muszę.	Naprawdę nie wiem, ciociu. Koty zawsze tak robią, gdy są w dobrym humorze.	Nauczę ja Sapia rozumu!... Szelmą jestem, jeśli do jutra połowy wojska spod Tykocina nie zerwę i pod Częstochowę nie poprowadzę!	Nic?	Nie ma u mnie obroków, chyba ci panowie użyczą.	Nie przypuszczam, ażeby podobne przeszkody istniały	Nie rozumiem	O!... widzicie ją, babę!...	Otóż dostaniemy! Pani stolnikowa dała  nam słowo.	Pan jesteś bardzo delikatny	Pan! pan masz ślad? spytał zdumiony wielce Izraelita, niedowierzając, ażeby ktoś mógł bystrzejszym być nad niego.	Popłyniem!	Tu nie ma zapalenia płuc...	Tylko „siłę moralną”!	W Combray.	Wymówki?!	Znowuj pistolce do łba będą przystawiać.	Ślicznie! Gdyby nie było własności, jakże można by sporządzać akta?
Nie ale chciałbym być rozsądny. Słowo to można było rozmaicie tłumaczyć; Fabrycy nie miał odwagi iść dalej i narażać się na to, że może zranić tę czarującą kobietę. Był zbyt młody i zbyt łatwo poddawał się wzruszeniom; nie znajdował w głowie żadnego zwrotu dla wyrażenia tego, co chciał powiedzieć. Z naturalnego porywu, wbrew wszelkim rozumowaniom, wziął w ramiona tę lubą kobietę i obsypał ją pocałunkami. W tej chwili dał się słyszeć turkot powozu hrabiego na dziedzińcu, a prawie równocześnie on sam zjawił się w salonie; wydawał się bardzo przejęty.	To dobrze. Poza tym kategorycznie nie życzę sobie, byś na uniwersytecie zbliżał się do studentów o gminnych manierach, do przewróconych w głowach socjalistów, demokratów i innych nihilistów. Od wszystkich tych jak najdalej. Unikaj również bliższej znajomości z Polakami o instynktach wichrzycielskich, którym roi się w niedowarzonych mózgach jakaś tam niepodległość i inne romantyczne utopie. Wykluczam możliwość twego udziału w jakichkolwiek tajnych czy jawnych stowarzyszeniach, partiach, związkach. Masz pamiętać, że nosisz moje nazwisko, a ja jestem tam znany i szanowany. Wierzę, że jesteś dość uczciwy, by za to, co ci daję, nie odpłacić mi niewdzięcznością.	Gdybym się jednak żenił z jakąś udzielną księżniczką niemiecką, hiszpańską, nikt nie uważałby na rasę. Mój dziad był żonaty z Francuzką i nikt się nie oburzał, bo to była magnatka. Gdybym się nawet ożenił z księżniczką chińską, poczytano by mi to za oryginalność, lecz nie za rzecz karygodną. Panna Rudecka jest polską szlachcianką, z dobrej rodziny, więc o różnej rasie mowy być nie może.	To tylko dlatego, że w tym domu został ktoś zamordowany. Ale przecież nikomu nie pokazał się tam żaden duch. Najwyżej widziano w oknach jakieś niebieskawe światełka...	Nie będę się krył, wszelako jakże to nam bić się w Warszawie? Raczże mnie waszmość nauczyć! Nie bywałem tam jeszcze w życiu moim, ja prosty żołnierz, alem słyszał o sądach marszałkowskich, które za wydobycie szabli pod bokiem króla lub interrexainterrex (łac.)	Nie plotłabyś pani! Zdaje się, że to był Żyd!	Ileż to razy patrzyłem z bólem na głęboki smutek, jaki go nurtuje. Pracuje ustawicznie z przyzwyczajenia, a nie z wnętrznej ochoty. Brakuje mu czegoś widocznie, czego nie zastąpić ciszą i pogodą życia, dostatkiem i wygodami, radością płynącą z szacunku i miłości współobywateli lub zaszczytnym uznaniem, z jakim zasięgają jego rady w wielu sprawach miasta. Znajomi uważają go za bardzo szczęśliwego, nie wiedzą, jak bardzo jest on przeżarty życiem, jaka u stóp jego nieraz rozwiera się pustka i jak tęskni, by się to wszystko już raz skończyło. Nie wiedzą, że sama pilność nawet to nie zapał i chęć zarobku, ale żądza przygłuszenia tej świadomości, że życie poszło na marne.	Jeżeli tak jeśli do wzgardy obelgi już łączysz, nic mnie nie powstrzyma, chwycę się ostatecznych środków złamania twej dumy... Wiesz przecie, że jestem poufałym domownikiem Cezara... żem przyjacielem Tygellinusa, który może wszystko... W tej chwili, gdym tu jest, gdy to mówię, oba oni wiedzą, że gonić za tobą poszedłem. Neron kazał mi przed sobą zdawać rachunek z każdego kroku. Okryty pośmiewiskiem i pogardą, znajdę tych, co za mnie pomścić się potrafią... użyję sposobów...	Był to sobie ni mniej ni więcej pastuszek z folwarku hrabiego San-Felice położonego między Palestriną i jeziorem Gabri. Urodził się w Pampinarze, i w piątym roku życia oddano go na służbę do hrabiego; ojciec jego, także pastuch w Anagni, miał własną niewielką trzodę i utrzymywał się ze sprzedaży w Rzymie wełny i mleka.	Nie rozumiem bardzo się cieszę, ale myślałem... Pani źle wygląda...	Może... Jednak obawiam się, że Mika nie zrobiła dobrego wyboru.	Ale na razie przynajmniej, chcemy traktować wizyty pana Copperfielda jako składane nam, ciotkom Dory. Nie zobowiązujemy się niczym, dopóki nie nadarzy się nam sposobność...	Jeszcze nie, ale już są na tropie i spodziewają się niedługo rozstrzygnąć kwestię jego pobytu.	Coś ty wyrzekł Siewros! ja z Niemców! nie powtarzaj tego, bo się żywy z mojej garści nie wydostaniesz! zawołał znany nam już Jaśko, zacisnąwszy pięść z taką siłą, aż kości zatrzeszczały.	One wszystkie wydają się nam dziwne dopóki nie sprawdzimy, że są tylko głupie albo nędzne... O Wokulskim nie słyszałeś pan czego?...	No i co, czy pani kontenta? Sądzę, że jest z czego. Widzi pani, kiedy ja się wezmę do tego żeby coś urządzić, musi się udać. Nie wiem, czy pani heraldyczne wiadomości pozwalają jej ściśle ocenić wagę uroczystości, ciężar który podźwignąłem, objętość atmosfery którą przemieściłem dla pani. Miała pani królowę Neapolu, brata króla bawarskiego, trzech najdawniejszych parów. Jeżeli Vinteuil jest Mahometem, możemy powiedzieć, że poruszyliśmy dla niego najmniej ruchome z gór. Niech pani pomyśli, że aby wziąć udział w pani wieczorze, królowa Neapolu przybyła z Neuilly, co jest dla niej o wiek trudniejsze niż opuścić obie Sycylje	Byli tu dziś u mnie na polu dwa Niemce i dużo się wypytywali, alem nie zrozumiał, czego chcą	Nie zbliżaj się do mnie! Uważaj!	A dokąd się udaje pański chlebodawca?	No właśnie wolałbym coś w rodzaju Wenus z Milo. Taka Diana wiecznie otoczona nimfami cokolwiek mnie przeraża. Boję się, żeby mnie nie potraktowała jak Akteona.	Panie Mérimée, dlaczego podobają się panu dzieła Brantôme’aBrantôme, właśc. Pierre de Bourdeille (1540–1614)	Prowadzi się energicznie.	Wszystkiego się spodziewam	I wyście się tak głośno, otwarcie o polską szkołę upominali?	Całkiem mnie co innego w głowie siedzi i muszę się już chyba przed waćpanami z tej myśli spuścić, gdyż mi jest wcale nieznośna: oto czyście waściowie nie zauważyli, że od niejakiego czasu Skrzetuski ukrywa, przemilcza.	Jużto darmo ona taka bojaźliwa i skromna, że ledwie zasłyszy turkot na drodze, do chaty się chowa... Wybijcie to sobie z głowy.	Nie Nie, pójdę. Co bądźby się stało, pójdę.	Czas na spoczynek Przyszedłem tylko na zamek dowiedzieć się, czy król mnie nie potrzebował, bo mi kazał być pogotowiu.	Świat tak zmienił się w ostatnich pięciu latach, że co my możemy jeszcze zmienić?	Że pewien specyficzny nastrój większego zbiorowiska ludzkiego może wywołać odpowiadający mu czyn: to wydaje mi się możliwe Lecz co do tego, by skoncentrowana wola jednostki mogła pchnąć kogoś do podobnego dzieła, mam poważne wątpliwości. Chyba że ten ktoś otrzymał nakaz w stanie hipnozy.	Chcecie, panowie, wiedzieć, co jest? Otóż tak, podałem się do dymisji.	Och! Dobrze, że się dowiedziałam, lubię wiedzieć zawsze prawdę Więc pan uważa zajęcia swego zawodu za nieco suche? Tak?	A bo widzicie, Duch Święty dał na to radę: ile ujmujemy dawnej mąki, tyle dosypujemy nowej. Tym sposobem nigdy jej nie zabraknie. Tak samo robimy z wonnościami świętej Magdaleny.	Ale to stosunków naszych nie rozerwie, dziecko moje, owszem, ściślejszymi i łatwiejszymi je uczyni, chciej to zrozumieć.	W tym razie muszę ci oddać sprawiedliwość, droga przyjaciółko Stanowczo urodziłaś się w czepku i jesteś na drodze do zrobienia majątku.	A więc wierzy pan że udajemy się do Liverpoolu?	Ach, to pańska rzecz Niech mnie pan nie pyta!	Kłótnia ujął się Dick za H. O.	W sklepie w Thwaite sprzedają po pensie paczuszki nasionek kwiatów przeróżnych, a Dick wie, które są najładniejsze i jak je trzeba siać. Do Thwaite to on prawie co dzień chodzi tak sobie, dla zabawy. Potrafi panienka wydrukować list?	Panie hrabio jeśli o to chodzi, możesz pan być zupełnie spokojny. Porwano mnie ojcu z pewnością po to, aby mu później mnie odsprzedać, co też i uczynili. Dlatego wykalkulowali sobie, że aby uzyskać za mnie lepszą cenę, należało podwyższyć moją wartość. Otrzymałem więc dość staranną edukację. Traktowano mnie jak owych niewolników w Azji Mniejszej, których panowie uczyli gramatyki, medycyny i filozofii, aby następnie sprzedać ich drożej w Rzymie.	Ale nie twoja, moja.	Frumet! Kto ci to powiedział?	Niech mnie Bóg broni! Żałowałbym tylko wtedy, gdyby koń nie był dobry.	A to ty, stary! Co za sprawa? kiej diabeł?	Mniejsza o wyraz; dobrze pani zrobiła, pozostając przy ojcu. Cóżby pani miała w teatrze?.. rozkosz, sławę, nieśmiertelność?.. Nic z tego, walkę tylko, walkę marną o marność, walkę o cień, którego nikt jeszcze nie uchwycił.	O, tak, znam go dobrze, kochany Blacas, to człowiek poważny, kształcony, a nade wszystko ambitny; i, do licha, znasz pan przecież jego ojca!	To prawda... to prawda bardzo to niedobrze, ale sprawa zostanie już niedługo załatwiona!	Była to zapewne jakaś wiejska dziewczyna... pan zawsze mistyfikowaćmistyfikować	Wiktor Hugo nie jest przecież tak realistyczny jak Zola?	Ja myślę! Za to jakbyś pojechał do Europy, to byś zobaczył, ilu ich tam gania po ulicach.	Czy to także Ali wyrwał mego syna z rąk rzymskich zbójców?	I nie pisze?	O o, to trudno To trudno!	Och, mamo!... to szczenię, prawda?	Odstąpić, to i odstąpić	No to go sobie trzymaj.	O, to pewne. Mój ojciec widział ją kiedyś na własne oczy, gdy w jasną, księżycową noc musiał iść przez las.	Dziękuję bardzo, Mr. Charles, to mi wystarcza.	Nie, ja tu zaczekam Niech mi pan odda moje ubranie, a ja panu oddam pana ubranie.	Widzisz, jaka to cholera z tego Stalky’ego!	Teraźniejszego czasu i kobietom serce urasta, tak nas bieda przygniotła, a my zniedołężnieli	Kto by ci cerował pończochy, gdybym podróżowała? Patrz, jaką wywierciłeś dziurę.	Musimy ją mieć, albo inną, któraby tej była warta bo koronacya nieuchronna, tem spieszniej i konieczniej, ażeby pierwszą niemowlęcia Albrechtowego zniweczyć.	Hm... najmocniej panią przepraszam ale...	Tak, i nawet obok największych bezwstydników	Do niego, z pewnością, do niego Kardynale, ja muszę mieć jej listy.	I przyjęła cię, co?	Idziesz do domu na obiad?	No, więc cóż z tego?	Toś niedobrze zrobił bo on na przekorę czynić lubi. Będzie was naumyślnie trzymał.	By zawiadomić ekscelencję, że jest wolny.	Ech, jeszcze stoję na nogach.	I gadałeś z nim?	I wasza niezgorsza, a już co korpielekorpiel	Jak te ziemie długie i szerokie, oni tu wszystko poprzerabiają...	Myślałam, że cię zmartwiłam.	Nanon, będziesz miała śmietankę na południe?	No! więc ile ją cenicie?	Odpuść sobie!	Wojtek, niech już wyjeżdżają na kolej, daj ten frachtfracht (z niem.)	Z tej karykatury, pozwoli pani dodać? Sława moja musi daleko sięgać, jeśli dościgła aż obcych, za granicami Prus. Pani Francuzka?	A w pobliżu Żywca wyście jedni byli?	Bigiel wspominał o siedmiuset tysiącach rubli.	Chcesz mnie pozbawić córki, mężu?	Chcesz waćpanna wstąpić?	Dzień dobry, dziadku!	Głupiś, Szmulku	Idylla, proszę pana, idylla, czyli ArkadiaArkadia	Ja posiadam tyleż; z tysiącem pistolów można wiele dokonać; dalej, wypróżnij kieszenie.	Jutro przed wschodem słońca	Kapitanie, czy Franciszek l’Olonnais jeszcze długo zabawi w Maracaibo?	Niech pani mówi dalej.	Nigdy! Przenigdy!	Ottmanowi daje pan prezes milion	Pański pomysł! Pańskie dziecko!	W morfologii grzęźniesz wieczystych kształtów.	Widzisz te nowe polskie szkoły...	Więc i Weychertowa?	Więc otwieraj pensję...	Zły duch.
Mylicie się! Nie stąd on czerpie głównie swoje zyski. Co to dla niego! Życie tak wystawne wymaga sum niemałych. Ja nie chcę rozgłaszać, ale mam wiadomości. To człowiek pracy, zasługi, obowiązku. Ma ukryty browar, tylko jeszcze nie wiem gdzie, na Kłopockiem, czy gdzieś w okolicy Wareckiego. Wyrabia szlacheckie piwo, jako że i sam jest szlachcic z prapradziada. Rankiem, kiedy my wszyscy bezbożnie śpimy, rozwozi je po Żydach, przebrany za fornala. Tak ten człowiek pracuje!	Petroniusz i ja jesteśmy ludzie z dwóch przeciwnych obozów. Sposobów na niego nie wiem, wpływom niczyim nie podlega. Być może, że przy całym swym zepsuciu więcej on jeszcze wart od tych łotrów, którymi Nero dziś się otacza. Ale dowodzić mu, że popełnił zły uczynek, jest to tylko czas tracić; Petroniusz dawno zatracił ten zmysł, który złe od dobrego odróżnia. Dowiedź mu, że jego postępek jest szpetny, wówczas zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę, powiem mu: „Czyn twój jest godny wyzwoleńca”. Jeśli to nie pomoże, nic nie pomoże.	Kochankę Jesteś dziś bowiem więcej niż żonaty, zrobisz się nudny, będziesz chciał wracać do domu, nie będziesz miał fantazji ani w stroju, ani w życiu; zresztą mój Artur jest bardzo dobry chłopiec, zostanę mu wierną i zerwę z Malagą... Pozwólże mi obejrzeć przez dziurkę od klucza swoją Muzę z Sancerre? Czy nie było piękniejszego zwierzęcia w całej pustyni? Okradziono cię! Godne to, suche, płaczliwe, brakuje jej tylko turbanu lady Dudley.	Proszę ja waszej wielmożności, kto by to z onegoon, onego (daw.) w biblijnej Pieśni nad pieśniami występuje wzmianka o warownej wieży zbudowanej przez żydowskiego króla Dawida (Pnp 4, 4), którą utożsamia się z występującą w innym porównaniu wieżą z kości słoniowej (Pnp 7, 5)., a nie z bursztynu, bo to rzecz za droga i za mało jej Pan Bóg dał na świecie, tylatyla obok, przy. morza, więcej nie ma nigdzie ani krzty.	Ścieżka była ciężka, nierówna, zawalona świeżymi kretowiskami, kamieniem, a miejscami błotna, ale nie zwracała na to uwagi wpatrując się z lubością i rozczuleniem w każden zagon, w każde pólko z osobna.	Właśnie, że powiesz! Dlaczego miałabyś nie powiedzieć? Alboż to twoja tajemnica? Cóż cię to może obchodzić? Czyż nie dokuczasz nam zawsze, jak możesz? Nic, tylko cały dzień się słyszy: „Patrz, Marietka to, patrz, jak Marietka tamto, regardez Marie, comme elle est sage, comme elle est laborieuse, comme elle est soignéeregardez Marie, comme elle est sage, comme elle est laborieuse, comme elle est soignée (fr.)	Nie, on nigdy nie opuszcza zamku... Zdaje się, że czasami w nocy, i to automobilem. Zakupy robi stara kucharka, która z nikim nie rozmawia. Dziwni ludzie...	O! o! Ma on siłę! Nie da jej! a gotów się i drugi raz do klasztoru włamać... To nie nasza sprawa!	Co to za dziwna liczba: „trzy...” Coś w tem jednak jest tajemniczego!	Niechże mi pan powie, co to jest właściwie, ta okropna historia?	A! o to bądź spokojny. A teraz tyś rozumny, jaką dajesz mi radę? jak to się utrzymać na dworze? Wyjść na wschody to jeszcze nic, ale z nich na łeb nie zlecieć to sztuka.	O nie, ojczulku! Nie czyń tego! Od kiedy jest tu Heidi, co chwila dzieje się coś śmiesznego i wesołego. Przedtem było nudno i nic się nie działo. Przy tym Heidi opowiada mi różne rzeczy.	Ten człowiek nie wiedział nic a nic o śmierci Verloca. Naturalnie. Przecież na dzienniki nawet nie spojrzy. Mówi, że zanadto go przygnębiają. Ale mniejsza z tym. Wszedłem do domku. Ani żywej duszy. Musiałem wołać ze sześć razy, zanim mi odpowiedział. Myślałem, że jeszcze leży w łóżku i śpi. Ale nic podobnego. Pisał swoją książkę już od czterech godzin. Siedział w tej małej klatce wśród całych fur rękopisu. Na stole leżała obok niego niedojedzona marchew. Jest teraz na diecie złożonej z surowej marchwi i odrobiny mleka.	Ach, tak!... zgadłam To pismo pana Kotowskiego... Nie przypuszczałam, że na to was zapoznaję...	Otóż to: nie chodzi ci o mnie, tylko o ojca tego dziecka, którego właściwie wolałbym nawet nie mieć.	Nie inaczej. Moja to była noc i mój przywilej. Wiesz przecież o tym, Hathi.	Prawdę rzekłeś to jest Tehenna, syn Musawasy, nasz wódz, który godzien był zostać nawet egipskim księciem.	To też ja rozumiem pani przywiązanie do tego miejsca. Przytem, jak się w coś wkłada pracę, to to jeszcze bardziej przywiązuje. Rozumiem też, że na wsi można mieć dobre chwile... Ot, jak teraz. Przecie tu jest tak dobrze. W mieście ogarnia czasem zmęczenie, zwłaszcza tych, którzy, jak ja, siedzą po uszy w rachunkach, a przytem są samotni. Bigiel, mój wspólnik, ma żonę i dzieci i co dalej?	Nauczyciele mają tam nie mniej ciężkie życie, wiem o tym na nieszczęście. Najlepszym miejscem dla pracowników jest Ameryka, miss Małgorzato!	O nic. Prowadzimy dochodzenie. Robimy to z rozkazu władz partyjnych, których i wy musicie słuchać, i my. Dlatego myślę, że zechcecie odpowiadać spokojnie na pytania. Nie?	Przypomina mi to że napomykałeś coś o głodzie. Należało już wcześniej tę sprawę poruszyć. Zostaniesz oczywiście i zjesz ze mną drugie śniadanie, prawda? Moja nora jest bardzo blisko, a tu już minęła dwunasta. Czym chata bogata, tym rada!	A chwaliłaś się waćpanna swoją siłą! Ale cicho no! cicho! Jak mi Bóg miły, tak słyszę szczekanie psów. Tak jest, to psipsi	Ja i tak chciałem do mojej narzeczonej napisać, ale jeśli ty pójdziesz, to będzie jeszcze lepiej. Nie mam nadziei, żeby mi ona dotrzymała do grzeczności, jaką ci chciałem wyświadczyć... Szczerze ci dziękuję. Powiedz, że Gątowski mnie przeprosił...	Właśnie pisze go do Lorda Kanclerza czy tam do kogo innego, czyją jest rzeczą otrzymywać memoriały. Pisze o całej swej sprawie. Mam nadzieję, że się pomyślnie wywiąże z zadania. Dotąd plącze mu się ustawicznie pióro. Mniejsza z tym, praca ta zajmuje go, to ważne.	Nie... Miałam sen... taki wyraźny, że wydawało mi się, że to wszystko dzieje się naprawdę. Był bardzo błogi, zachwycający... ale przy tym taki straszny, że dotąd nie mogę ochłonąć. Zastanawiam się, co znaczy...	Czy jesteście jedynymi roślinożercami w puszczy? Przygnajcie wszystkich swych pobratymców. Niech się tym zajmą jelenie, dziki i nilghai! Wy nie potrzebujecie nadstawiać skóry, póki pola nie będą do cna ogołocone. Porusz dżunglę, o Hathi!	Ale przecież zastanów się chwilę, może nie jestem znakomitą partią z punktu widzenia arystokracji, ale z wielu względów nie jestem obcy światu, w którym żyjesz. Czas, gdy we Francji istniały dwie odrębne Francje, już dawno minął. Najznakomitsze rody monarchii przemieszały się z rodzinami cesarstwa. Arystokracja krwi poślubiła szlachtę wojskową, do której ja przecież należę. Czeka mnie niezła przyszłość w armii, dysponuję niewielką wprawdzie fortuną, ale daje mi ona niezależność, a mojego ojca wspomina się z szacunkiem w naszych okolicach jako jednego z najuczciwszych ludzi interesu. Mówię „w naszych okolicach”, bo przecież ty również pochodzisz z Marsylii.	Tak, tak, przejdzie. I już nie mówmy o tem. Tyle jest na świecie rzeczy dobrych i pięknych. Mój Boże, czy pan wie, że ja codzień, codzień wystawałam tam, pod naszym daszkiem! Tak długo pana nie było!...	A więc postaram się o kosz. Zrobię mnóstwo paczek pustych w środku i poślę temu panu. Załączę spis rzeczy, począwszy od indyka, a gdy Jakub Jonson rozpakuje wszystko, wewnątrz nie znajdzie nic!	Nalej wódzi, pocałuj w oczki i powiedz: „Mój Jańciu, Joasia się wcale na Jańcia nie gniewa”	Niech Bronia zapyta się o to jego pana, gdy przyjedzie, co nastąpi bardzo wkrótce, bo Bohdan prosił mię, abym zapowiedział jego rychłą bytność w Darnówce.	Ojcze mój mów proszę! Co się stało u was? Najazd pogański! napaść zbójecka! Gdzie Petrek nasz! gdzie rodzina jego? Niktże nie stanął w obronie?	Skąd się to waszmości uwidziało?	Ten człowiek szacuje fanty o wiele wyżej niż bank pobożny, a co ważniejsze, ma to okropne miłosierdzie, iż pozwala odebrać odzież w ważnych okazjach Mam dziś być na obiedzie u Kellerów z moją kochanką. Łatwiej mi się wystarać o trzydzieści su niż o dwieście franków; przychodzę tedy wydobyć moją garderobę, która od pół roku przyniosła temu miłosiernemu lichwiarzowi sto franków. Samanon pożarł już moją bibliotekę tom po tomie.	Zaprawdę, mój kumie wiele zdolności ginie w świecie, bo się nimi posłużyć nie umieją.	Nie, nie! Mam dosyć nędzy, a już mi brak zupełny sił do znoszenia jej dalej i zresztą nie mogę, nie mogę	No, ja nie znam się na tych subtelnościach. Dziecko, SzkołaAle weźmy inny przykład: wychowanie dzieci. Najmilsze zadowolenie, gdy byłem w szkole, dawały mi „wagary”, rozkosz prawie jakieś szczytne oszukanie belfra, jakieś „nabieranie”, „ściąganie”...	Oho! to pan autor tylko zysku patrzy, no, no, będzie cud, jeżeli mu się rachuba uda, bo on mi coś bardzo patrzyon mi coś (...) patrzy	Sam nie wiem, jak się przywlokłem	Tak, proszę pana Ale czego pan chce ode mnie? Nie znam pana.	Że to panna Lawinia, osoba, jak się zdaje, tak dobrze chowana, lubi zamieszkiwać taki kraj?	Akurat! Biednym człowiekiem, który posiada dom, gdy ja nie mam nawet własnego łóżka Szczwany lisie! Martwisz się o swoje pieniądze!	Ależ mój ojcze, przecież ojciec u siebie, to mu wszystko, wszystko wolno.	Bogdaj cię!... I Tatar inaczej w zaloty nie chodzi!	Co to za jeden?	Nie może być!	Nie rzucam mego życia zwierzętom na pożarcie!	Nie.	Otwierali odmieńce zamki i więzienia. Byłem wszędy, szukałem! Aż wybuchła ta wojna obecnie miasteczko w obwodzie kaliningradzkim, 3 km od granicy z Polską. powiedział mi wójt von Heideck, że wojenne prawo inne i że glejty wydane w czasie pokoju nic nie znaczą. Pozwałem go zaraz, ale nie stanął i z zamku mnie wyżenąćwyżenąć (daw.)	Rachunki, mówisz pan? Kto ich nie ma!	Ta jeszcze nie była w klasztorze!	Tak, ale małżeństwo, to taki przełom w życiu.	To musi być jakiś krewny państwa	Łykam, owszem. Ale czasami chciałoby się coś zrozumieć. Zresztą życie obaliło i ten twój „modus vivendi”. Spotykają się ludzie po więzieniach i muszą żyć długo razem dzień po dniu...	No, no... Straciłem do niego serce, bo umie oszwabić biednego człowieka. Przychodzi, dajmy na to, do falczera, który przez sezon uskładał sobie pewną sumkę, i prosi go o zmianę dwudziestu pięciu rubli. Głupi FigaroFigaro idę akurat do zamku... Lokaje nauczeni nie dopuszczają golibrody do „pana hrabiego”, a on tymczasem rżnie w karty licząc na to, że wygra owe dwadzieścia pięć rubli i odda.	Jeździł pan?... ach, jak to dobrze! Niech nam pan opowie...	Nie wiem. Ponoś do Bozi.	Nie, jutro!.. przyjedzie pan do nas na obiad, a po obiedzie pojedziemy hulać po drogach.	Tu nie ma o tym mowy	Jesteś dzielnym chłopcem i zgrabnym do tego i nigdy oczy moje nie widziały lepszej podstawy na pana szczęścia!	Jak się macie?! Jak się macie?! Już mnie niecierpliwość brała i chciałem w ogień lecieć... A nie ranny który?	Panie doktorze, może i mnie potrzeba takiej gniecionej medycyny! Ja zapłacę, ja panu doktorowi zaraz dam rubla, niech pan powie. Do widzenia, ja przepraszam, już idę, już mnie nie ma	A żebyś wiedziała, że mam. Moje serce znajome z żelazem. Żelazo ci się po nim ślizga jak po krysztale. Zobacz, jeśli chcesz...	Patrz wpan, abyś mi na jutro dodnia ułatwił wszystko. Przebiorę się po męzku i muszę od rana widzieć wszystko, abym królewnie doniosła, jak się odbyło.	Porzućcież! znajdzie się, aby wola tylko. Tu skórka lisia, tam kilka zajęczych, gdzieś może i łosia; u tego trochę masła, u drugiego niepotrzebne cielę. Żebyśmy chcieli, znalazłoby się posprzedawawszy z czego złożyć jaki grosz.	Hm, wróci? jużcić, że wróci, ale zawsze, co sobie o nas pomyśli pan Baum.	Ho!... ho!... widzę, że zmieniłeś się na dostojnych posadzkach! Masz gładką skórę, bielsze ręce i złoty łańcuch na szyi. Na taką ozdobę długo musi czekać bogini oceanu niebieskiego, matka Nut!...	Boi się pan śmierci?	Przecież... podobno się zastrzelił!	Chciałem też pięknie prosić, w razie gdyby co zaszło... wiecie, panie... aby jakowe nieszczęście albo co... aby pchnąć zaraz pachołka na łeb do Spychowa. Jeślibyśmy zaś już wyjechali, niech nas goni!	No wiesz zapewniam cię, że z tych kilkuset, którzy posłali swoje, ja miałem najlepsze warunki.	Boże! A kiedyż większy powód do tego będzie?	Do cioci już podobno Mika wysłała depeszę.	Poród może dłużej potrwać, tak powiedziała.	Właśnie...	A jutro?	Ależ te rzeczy muszą być strasznie trudne i	Ba, dowód! Cicho, matko!	Bardzo.	Co za wino?	Czego ty chcesz ode mnie?	Czyż koniecznie ma kochać męża?	Cóż, te Watsony dobrze działają?	Daleko?	Lubię	Miej miłosierdzie i rozum.	Może jednak...	Mężna byłaś, mamo, dla swego dziecka	Na pewno	Nic!	No więc niech mi pan pożyczy jeszcze dziesięć tysięcy.	O ar įdėjo, kad aš pats šatrus vežiau?	Ta sama idea, w odmiennych kolorach. Praktyczniejszy będzie ten pomysł z obu, którego konstrukcja od praktyczności najdalej odbieży.	Tam, na placu	W Pradze.	Widziałem głowę	Więc panienka na sepacer?	Z pewnością, zostanie kiedyś biskupem	Za trzy godziny będzie dniało.	Zaraz skończę, panie podporuczniku!
Co ty mówisz? Ciemno? Prawda, to już wieczór! A ja myślałam, że to mnie w oczach tak ciemno, bo dziś kilka razy, kiedy chciałam wstać, to w głowie mi się kręciło, jakoś dziwnie... Już wieczór? Musiałam cały dzień przedrzemać...	A mąż mój, czy wiedział co o mojem porwaniu?	Ba, ty się śmiejesz Nie śmiej się. On nas pokonał.	Dajmy pokój!	Dalipan i moja także bo nie widziałem jeszcze żadnej prządki, co by z miłości umarła. Gdy dziewczyna zajęta, bardziej myśli o robocie, niż o miłości. Ja sam, kiedy orzę, bez porównania mniej myślę o mojej babie, to jest o żonie mojej Teresie, którą kocham jak źrenicę w oku.	Dobrze. Chcąc być w pełni zrozumianym, muszę zacząć od naszego układu. Jesteśmy pewnego rodzaju partnerami, czyli mówiąc ściślej spiskowcami. Swego czasu zobowiązałem się dostarczyć środków dla przedsięwzięcia do pewnej kwoty i uczyniłem to, jak sądzę. Niestety, straty nasze były dość poważne, mimo żeś pan mnie zapewniał, iż posiadasz... hm... pewien system, wobec którego straty są wykluczone. Czy tak?	I kto ją uwiózł, i jak i dokąd i dlaczego, wszystko wiem Może to się połata ty stary powracaj do domu, a my ci trochę poczekawszy przywieziemy córkę.	Mówili tu, nie rozumiem, czy to jaka tajemnica?	Owszem tak, i niech nikt, proszę, nie odchodzi. Mężu mój, ojcze! Przerwij grobowe to milczenie, powiedz, co stanęło pomiędzy nami?	Tak, ale to wszystko ja, a ojciec co?	W gefechcie niejeden narobi w portki Niedawno temu opowiadał nam pewien ranny kolega w Budziejowicach, że jak szli do ataku, to się zerżnął trzy razy z rzędu. Naprzód, jak wyłazili z dekunków na przedpole, przed zasieki z drutu kolczastego, potem, gdy zaczęli forsować zasieki, a po raz trzeci, gdy doszło do walki na bagnety i Moskale biegli krzycząc „ura”. Potem zaczęli wiać nazad do rowów, za dekunki, i z całej tyraliery nie było ani jednego, żeby mu się taka rzecz nie przytrafiła. Jeden zabity, który leżał na dekunku nogami na dół, a któremu w czasie ataku szrapnel ściął gładziutko pół głowy, też musiał w tym ostatnim momencie zdrowo się zerżnąć, bo ze spodni spływało toto do dekunków razem z krwią. A ta połówka jego głowy, razem z mózgiem, leżała akurat pod tym. Człowiek nawet nie spostrzeże, jak i co, a już się stało.	Aha, nie takie wysokie jak moja walizka. Tyś je może mierzył. Powiadam ci, podpułkownik fiksował go tak, jakby go chciał posłać do paki. I nie myśl sobie, że ten sakramencki Saint-Loup robił sobie co z tego; chodził sobie tędy i owędy, spuszczał głowę, podnosił głowę, wciąż z tym fruwającym monoklem. Zobaczymy, co powie kapitan. Ha, możebne nie powie nic; ale to pewne, że kontent nie będzie. Ale to kepi, to jeszcze nic. Podobno u siebie w domu on ma ich więcej niż trzydzieści.	E, toś był ino na samym ich skraju! Tam dalej jest się czemu przypatrować: dzwonnice stoją obok kościołów, baby-znachorki nie siedzą w chałupach, ino przed progiem, morze se szumi ponad lądem, a dzikie kaczki gnieżdżą się po rowach. Całe Żuławy są pokratkowane rowami i śluzami, groblami i ściekami... Kiej nadchodzi przypływ, wszystko to zaczyna bełtać się i bulgotać, a potem słychać, jak morze na prawo i lewo wzbiera wzdłuż wielkiej tamy. A czy widziałeś, jaka to tam równia jest na Żuławach? Zdawałoby się, że nic łatwiejszego, jak przejść ją całą z jednego końca na drugi. Bogać tam! Te wszyćkie rowy i kanaliki tak się tam wiją i plączą jak kądziel na kołowrotku czarownicy, że i w biały dzień nietrudno tam zabłądzić.	Jak to, ty nawet nie wiesz, jak się nazywa Kto to jest? Mam prawo wiedzieć o tym.	O, co prawda to prawda! zawołała Apolonja; to człowiek bez serca! nie widziałam nigdy żeby dał grosz ubogiemu!	A dyć nie co insze, w imię Ojca i Syna!	A to młynarzowi ukradli konie!	A to, że mogę sobie nie dać z tym rady.	Czemuż to tak? Jest to człowiek, któremu byś waszmość z dumą podał rękę.	Czy mam temu wierzyć?	Czy są wszyscy?	Cóż to mówicie?	Dajże spokój!... Pan Krukowski udaje dla mnie obojętnego, więc musi nas unikać, a pan Miętlewicz obawia się asystować mi w obecności tamtego.	Dawajcie, dawajcie Panie Mordach, i wy kupiec, i ja kupiec: wy wiecie tak samo dobrze, jako i ja, że dawać, a nie brać, to rzecz głupia jest.	Gdy pan odczuwa seks przez ból... To jeszcze nic. Takich jest miliony. Gdy pan odczuwa ból przez seks... I gdzie pan nie odczuwa bólu? O, wielki Piotrusiu. Czyżby pan cierpiał za całe nieudane pokolenie? Nie wiem, na Boga Żywego, nie wiem...	Mam zgłosić się czy czekać na pańskie wezwanie?	Mała rzecz... bardzo proszę... nic nie szkodzi Nie powinienem być oszpecony, a co do zęba... Gdzie mój ząb, doktorze?... proszę zawinąć go w papierek... A co do zęba, od dawna już powinienem wprawić sobie nowe. Nie uwierzysz pan, panie Wokulski, jak mam popsute zęby...	Miałżebyś nie znać wszystkiego, co się stanie?	Niech się dzieje co chce a pani musisz mnie wysłuchać.	Niechaj się stanie wedle rozkazu króla. Czy wasza królewska mość zechce zarządzić, aby mi wydano z powrotem pieczęć, bym mógł wykonać wasze rozkazy?	Ofiar nam już tej nocy sprawiać nie należy, snać bogowie ich dziś nie pragną, a i wkrąg złoty ogień na niebie posyła już swoje smugi to już krwi na ołtarzu święcić nie można: mówił starzec powłócząc zagasłemi oczami, wskazując na krąg nieba od wschodu, kędy różowa jutrzenka posłała już pierwsze brzaski. Ślepy starzec przeczuł ją, chociaż nie widział.	Ot! on jest! ot jest! Nu! to szczęście	Po co?	Później się da, po połedniu... juści, że trzeba... z taką to jak z tym łajnem, nie porusz i jeszcze z dala obchodź. Noś posobnie, ino nie zagaduj się tam z dzieuchami, bo robota czeka.	Rany Chrystusa... co żeście uczynili, panie hetmanie! Toć i ja znam tego człowieka!	To chyba najlepszy sposób, by żołnierze zgubili nasz trop.	Uf! Ciężki ten mołojecmołojec (ukr.) mówił dalej Zagłoba inaczej na śmierć pochudniemy... Ciężki też on, ciężki!... Patrzcie, waszmościowie, znowu zaczyna krwawić; skocz no waćpan, panie Charłamp, do karczmy, żeby Żyd chleba z pajęczyną zagniótł. Nie pomoże to wiele temu nieborakowi, ale opatrunek chrześcijańska rzecz i lżej mu będzie umierać. Żywo, panie Charłamp!	Wielcy szamani wyleczą, ale nim to zrobią, wiele dni upłynie, a każdy dzień leczenia opóźni dzień zapłaty.	Wódki!... a prawda, panienko. Wódki! a widzieliście moi ludzie! wódki! a to się przed dobrodziejem odrzekłam, bo to i moja pani córka tego chciała, ale że panienka rzekła, że pomoże na ściskanie, to juści być prawdą musi.	Wójcie, a to jeno Boga się bójcie	Zrobiłbym to przed laty, ale nie dziś. Dziś zrozumiałem, że jako Żyd jestem tylko nienawistny dla chrześcijan, a jako meches byłbym wstrętny i dla chrześcijan, i dla Żydów. Trzeba przecie z kimś żyć. Zresztą mam pięcioro dzieci i bogatego ojca, po którym będę dziedziczyć...	A pani wróci?	A! pani pozwól powiedzieć sobie, iż nieosobliwego masz męża.	Ale panu będą zazdrościć.	Ależ, Braciszku! przecież my nie...	Ba! Braun nigdy nie dopuści.	Bridau! Byłże byś pan krewnym jednego z najgorliwszych pracowników cesarstwa, szefa dywizji, który padł ofiarą swej gorliwości?	Cofam słowo nie będę apelował od wyroku, jeśli trucizną, nożem, pistoletem, węglami lub jakim bądź sposobem będziesz się starała położyć koniec swemu życiu.	Dobrze więc, powiedz...	Doprawdy? Zasłabła?	Ha! spostrzegłeś wreszcie! Moje oczy są przyzwyczajone do badania samych twarzy, bez akcesorii toaletowych. Pierwszą zaletą detektywa jest poznawać ludzi pod przebraniem.	Ja sam będę miał prawo do dwóch drzew rzekł p. de Charlus	Ja, nic... Padam do nóg wielmożnego pana... My tylko za interesem do pana hrabi...	Joasiu!	Jużciż niema czterdziestu.	Ledwie starczyło mi przytomności w upieczonym mózgu, aby zmienić kierunek łodzi Ale żeby znaleźć ratunek, pomoc, białego człowieka	Muszę przyznać, że ze mną postępował w całej tej sprawie z Krzemieniem, jak gentleman.	Myli się pan, kochany wicehrabio.	Mój przyjaciel byłby skłonny do ustępstw	M’Kunje i M’Pua umrzeć	Nie mam. Powiedziałem już panu, że pożyczyłem je sobie.	Nie mów tego, Krzysiu, nie mów. Za chwilę możesz wyprzeć się wszystkiego. Nie, nie zaprzeczaj...	Nie spotykałeś nigdy na drodze swego życia młodszych członków mojej rodziny? Mam na myśli (bo sam jestem bardzo młody) moich starszych braci, którzy urodzili się ostatnimi laty?	Niebezpieczeństwo, Śmierć, Tłum powiedziałem mimochodem.	Niech pan kupi kwiaty.	Nikt. Andrzej zajedzie bryczką.	No, jakże? Wszakże żyłem z nią, zanim uciekła.	No, no, bądź spokojny, zaręczam ci za niego i zbliżając się do Don Kichota, który gwałtem się domagał, aby klatki otworzono, rzekł mu:	Och, nic! Jego pułkownik pozwolił mu wziąć dwudziestu TommiesTommy a. Tommy Atkins	Oho!... skądże ta trwoga? Więc i dla ciebie nie jest tajemnicą, że mamy zdrajców...	Okrutnie się z tego cieszę bo teraz pewnie można będzie bezpiecznie do Raszkowa jechać.	Oto gorzki system podobnego wychowania! Chce się zrobić święte, robi się...	Pali się!	Pod schodami ino jakieś skorupy, więcej nic.	Praca posuwa się szybko Opisywałem właśnie ten rzadki okaz... Na!na (niem.)	Przy twoim temperamenciku!...	Pąsowa kurtka w tyle...	Sojusznicy króla Padelli, idziemy zaciągnąć się pod jego chorągiew...	Sprawa ta jest w rękach E-23 Jego nie powinno się tam posyłać. Zresztą on nie umie po turecku.	Stanowczo! Wolę dorożką	Tak jest, proszę pana.	Tak, bardzo ciemno	Tak.	Tego nie zrobi, ino że Mateusz jest w odwodzie, nie poniecha jej przecież.	Todėl ir minima ji yra ir garbinama Taip ji mylėjo savo tėvynę, jog geriau norėjo pati galą gauti, nekaip matyti tėvynę į priešininkų nagus pakliuvus. Todėl ir sakiausi pasakysiąs, kaip kitą kart lietuviai tėvynę mylėjo.	Trzystu funtów?	W Odolanach, na pikniku. Na pikniku w Odolanach...	Wie profesor że dziś wieczór wyjadę do Meranu...	Wiedziałem o tym	Wiem, wiem! Idziecie do teatru na Siedem zamków! Ja też pójdę, bo mama powiada, że mogę być na tej sztuce. Dostałam już pieniądze na drobne wydatki i bardzo jest brzydko, żeście mi wpierw nie powiedziały.	Wiemy już o tym w Kiejdanach!	Woda. Czysta woda, tylko w stanie namagnetyzowania.	Wody sodowej.	Wsparcie potrzebne jest nam, a dewizy Niemcom	Wszystko gotowe.	Wtedy, gdy kochamy.	Za Jagienką pójdą Moczydoły	Zapewne z klubu?	Zelżył urzędnika zbierającego podatki.	Zgadnij!
Panicza znosi się w krześle za każdym razem, gdy wychodzi A on gniewa się na służącego Jana, że go nie wiezie dosyć uważnie. Taki się niby robi bezsilny, o ile tylko może, a głowy nigdy nie podnosi, dopiero jak już sami zupełnie jesteśmy. A piszczy, a narzeka, gdy go w tym fotelu sadowią! I panicz, i panna Mary tak się bawią; a jak on narzeka i skarży się, to panienka mówi: „Biedny Colin! Czy cię tak bardzo boli? Mój Boże! Takiś strasznie słaby? Biedny Colin!”, tylko w tym bieda, że się czasem ledwo wstrzymać mogę, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Jak już potem bezpieczni jesteśmy w ogrodzie, to się aż duszę ze śmiechu. Nieraz muszą głowy chować w poduszki panicza, żeby ich ogrodnicy nie usłyszeli, jeżeli przypadkiem są w ogrodzie.	Kirsanowowi rosyjski chłop jest głównie na to potrzebny, aby mi dowieść, że ja go nie znam. Marks mu jest potrzebny, aby dowieść, że Michajłowski jest zacofaniec. Wszystko, co bierze do ręki, staje mu się tylko kamieniem do gromienia każdego, kto mu na odcisk ambicji nastąpi. Gdy on spotyka człowieka powieść hiszp. autora Miguela de Cervantesa (1547–1616) o losach szlachcica, który pod wpływem romansów o czynach rycerskich postanawia ruszyć w świat i wcielać w życie średniowieczny ideał rycerski. w oryginale, on go czytał też, choć nic nie rozumie. Cytuje TacytaTacyt, właśc. Publius Cornelius Tacitus (ok. 55–120)	Tak pojmano nas w domostwie starego Violi. Jak się zdaje, jeden z ich oddziałów, dowodzony przez oficera, dotarł aż do bramy miejskiej. Nie mieli rozkazu wchodzić do miasta, lecz pozwolono im zatrzymywać każdego człowieka spotkanego na równinie. Rozmawialiśmy w izbie przy otwartych drzwiach i zapewne dostrzegli migotanie naszego światła. Musieli przez jakiś czas podchodzić chyłkiem. Inżynier usiadł na ławie w kącie przy kominku, a ja poszedłem na górę, żeby zobaczyć, co tam się dzieje. Od dłuższego czasu nic stamtąd nie było słychać. Stary Viola zobaczył, że nadchodzę, i uniesieniem ręki dał znak, abym zachowywał się cicho. Wszedłem tam na palcach. Na miłość Boską, żona jego spoczywała na łóżku i spała. Ta kobieta naprawdę zapadła w sen! Viola szepnął do mnie: „Zdaje mi się, że jej duszność minęła i jest jej lepiej”. „Tak jest Pańska żona jest dziwną kobietą”. Wtem rozległ się strzał w kuchni, podskoczyliśmy i padliśmy na ziemię jak rażeni piorunem. Jak się zdaje, żołnierze podeszli bardzo blisko, a jeden z nich podpełzł do drzwi. Zajrzał do wnętrza i sądząc, że nie ma tam nikogo, wszedł spokojnie z karabinem gotowym do strzału. Naczelny inżynier opowiadał mi, iż chwilę przedtem zamknął oczy. Kiedy je otworzył, żołnierz stał już pośrodku izby i zaglądał w ciemne kąty. Inżynier był tak przerażony, iż bez namysłu wyskoczył ze swej kryjówki wprost przed kominek. Żołnierz, niemniej przerażony, podniósł karabin i wystrzelił, ogłuszając i osmalając inżyniera, lecz w pośpiechu całkiem go chybiając. I oto, co się stało! Na huk wystrzału drzemiąca kobieta zerwała się jak podrzucona sprężyną i krzyknęła: „Dzieci, Gian’ Battisto! Ratuj dzieci!”. Do tej pory brzmią mi te słowa w uszach. Był to najszczerszy krzyk rozpaczy, jaki kiedykolwiek słyszałem. Stałem jak sparaliżowany, ale sędziwy małżonek podbiegł do łóżka, wyciągając ramiona. Przylgnęła do niego. Zobaczyłem, że jej oczy zachodzą szkliwem. Starzec opuścił ją na poduszki i obejrzał się na mnie. Umarła! Nie trwało to nawet pięciu minut, po czym zbiegłem na dół, żeby zobaczyć, co tam się dzieje. Niepodobna było myśleć o oporze. Obaj nie mogliśmy nic powiedzieć przesłuchującemu oficerowi, zgodziłem się jednak pójść na górę z kilkoma żołnierzami i przyprowadzić starego Violę. Siedział na łóżku, wpatrzony w twarz żony i zdawał się nie słyszeć, co do niego mówiłem; dopiero kiedy przykryłem prześcieradłem jej głowę, wstał i zeszedł z nami spokojnie po schodach jakby w zamyśleniu. Poprowadzili nas drogą, pozostawiając otwarte drzwi i niezgaszoną świecę. Naczelny inżynier szedł w milczeniu, a ja obejrzałem się raz czy dwa na nikłe migotanie. Gdyśmy uszli już dość daleko, Garibaldino, który stąpał obok mnie, odezwał się nagle: „Pochowałem wielu ludzi na polach bitew tego lądu. Księża mówią o poświęcanej ziemi. Ba! Cała ziemia jest święta, bo jest stworzona przez Boga, a najświętsze jest morze, gdyż nie zna królów, księży i tyranów. Doktorze! Chciałbym ją pochować w morzu bez żadnych komedii, świec, kadzideł, bez księży i ich święconej wody. Duch wolności unosi się nad wodami...”	Nie będę tak niemądra, żeby obrazić mamę, kiedy sobie zadała tyle trudu, by mi to wszystko kupić. To nierozsądne z mojej strony i nie chcę się tym kierować. Największą moją pociechą są jedwabne pończochy i para długich rękawiczek. Kochana jesteś, Ludko, że pożyczasz mi swoich. Zdaje mi się, że jestem tak bogata, a nawet elegancka, mając dwie pary nowych i jedną upraną na częstszy użytek.	Tyś jej nie zmuszał, ale brak zmuszał. Powiem ci, że ona w tym tytoniu długo robić nie powinna. To jest za ciężka praca.	Długo się wahałem Nic mnie do gościnności dla was nie zobowiązywało. Jeśli miałem rozstać się z wami, to nie miałem po co widzieć was powtórnie. Dosyć byłoby wywieść was na platformę tego statku, który wam służył za schronienie, zanurzyć się w głębokościach morza i już by się zapomniało, żeście na świecie istnieli. Nie miałżebym prawa tak uczynić?	Chodźmyż tedy połączyć się z nimi co najprędzej, chciałbym bowiem być i cesarzem Trebizondy. A nie wytłuczemy także tych psów tureckich i mahometanów?	Nie łudź się, nie wezmą cię z sobą Słyszałem, jak tatuś mówił wczoraj, że podróż i pobyt w Rzymie kosztują strasznie dużo pieniędzy.	Wczorajszą pocztą mym ludziom w Berlinie, Paryżu, Londynie zupełnie nowe posłałem instrukcje. Mają się starać o wykazanie, że cywilizację przed zagładą chronię przez wycofanie istotnych wartości i uniemożliwianie małpiarskich skłonności, które zarazę szerzą bezpłodności. Zbrojenia moje służą tylko temu, by bronić tradycji przed wszelkim zamachem i każdą destrukcją. Takie gadanie pustymi słowami jak alkohol działa na małe mózgi wielkich mężów stanu, odpowiedzialnych przed podłym zespołem mdłej demokracji. Mężowie stanu pilnie nadsłuchują, żarłocznych instynktów melodię sfałszują, zmielą ozorami, a samorządny, cuchnący ludek kiwa makówkami, gdyż zadowolony, że już mniej rozumie, aniżeli dotąd z chciwości pojmował. Zjawia się potem szlachetny uczony, zakatarzony, żółcią zalany, niewykąpany, niedożywiony, zawsze zaspany i dla narodu gryzmoli tomy. Ględy spocone, a rozgderane, a wystękane i zasmarkane. I to Yetmeyer historią zowie!	Fachu, uważa pan, jeszcze nie wybrałem, ale mam wielkie zdolności i mogę podjąć się każdego zajęcia.	Ha, wiedziałem! Co ja ci mówiłem w drodze, żonusiu? Grandet ceni honor ponad wszystko, nie ścierpi, aby nazwisko jego ucierpiało bodaj najlżejszą plamkę. Pieniądz bez honoru to choroba. Umieją cenić honor na prowincji. To ładnie, bardzo ładnie, Grandet. Jestem stary żołnierz, nie umiem ukrywać swoich myśli, mówię prosto z mostu: to jest, do kroćset bomb, wspaniałe!	Chyba po śmierci, matko? Biografie niektórych wielkich zbrodniarzy i „królów życia” są stylowe do końca: nie znać w nich ani cienia skruchy, ani śladu zboczeń z obranej raz drogi; życie niektórych „rozkoszników” snuje się aż do godziny zgonu jednym bujnym, powodzią świateł zalanym szlakiem, wydaje się być jedną wielką, bachiczną pieśnią radości i upojenia; nawet żałobne sztandary śmierci pochylają się kornie przed krasą ich życia: umierają nagle, szczęśliwie, bez cierpień, prawie nie wiedząc o tym. Więc chyba po tamtej stronie, w retortach zaświatów przetapiają się ich dusze?	Ależ, droga Wróżko jakże możesz wątpić o tym, że Lulejka będzie najlepszym w świecie królem! Czyż Lulejka mógłby kiedykolwiek słowo swoje złamać? Czyż Lulejka nie jest rycerzem bez skazy? Nie, nie, ty przecież tylko żartujesz!	To nie o żaden sztych idzie ten Wenecjanin to jest brat tego doktora Kurcjusza, co tu zeszłego roku we Lwowie bez śladu przepadł.	O, jakże pragnąłem tej szczęsnej chwili! A oto przychodzi ona za późno, nie będę mógł się nacieszyć do syta swoim tryumfem. Ale śpieszcie się, śpieszcie się! Niechaj inni dopełnią tej czynności, której mnie niesądzone jest dopełnić. Oddaję wielką pieczęć państwową komisji: wybierzcie lordów, którzy mają do niej należeć, i bierzcie się do roboty. Śpieszcie się, człowieku! Zanim słońce wzejdzie i zajdzie znowu, macie mi przynieść jego ściętą głowę, abym się mógł nacieszyć jej widokiem.	Myli się pan. Nie żywię żadnej urazy.	Nie! to coś słowiańskiego.	Ale przecie to niemożliwe, one stoją nie na jednej linii.	To już jest rzecz pana Swojskiego, nie moja zatem do widzenia.	Słuchajcie, towarzyszu! Wydaliście bombę esdekom. Wasza sprawa, żeby ona tu była przed ranem. Róbcie, co chcecie, na głowie się postawcie. My tu zostaniemy, a wy nie czekajcie na pokazanie dokumentów, bo wam taką pieczęć odbijemy...	Oo!... że to on właśnie go zabił Nie słyszałżeś aśćaść (daw.)	A ja się stąd nie ruszę. Tu jest jej grób. Ja nie mogę. Niech pani jedzie. Ja tu skończę najlepiej i przynajmniej zniknie dla pani problem mojej egzystencji.	Owszem, oddajemy ci Madzię, tylko odbierz ją zakonnicom... Powiadam ci, Solski jeżeli ona zrobi na tobie dobry interes, boś słyszę magnat, to ty na niej zrobisz tysiąc razy lepszy. Niech mnie diabli porwą, jak tu stoję, że milszej i szlachetniejszej dziewczyny nie znajdziesz na całym świecie...	Nastały zabawy, jakich przedtem nie bywało, a gonitwy do pierścienia i turnieje. Myślałby kto, że najspokojniejsze czasy, a tu co dzień listy biegały, przyjeżdżali posłowie od elektora, od księcia Janusza. Wiedzieliśmy, że książę Janusz, przez pana Sapiehę i konfederatów przyciśnięty, o ratunek na miłosierdzie boskie błaga, bo mu zguba grozi. My nic! Miłość niespełniona, Flirt, PożądanieDziewictwo, CnotaNa granicy elektorskiej gotowe wojska stoją, kapitanowie z zaciągami nadchodzą, ale w pomoc nie idziem, bo księciu od panny niesporo.	Mam więc schnąć z nudów i smutku? Duszę się w mieście! Gdy Ludkę do Grenobli zawiozę, nie mogę tam dłużéj nad jeden dzień wytrzymać.	Nie proszę cię o tę łaskę, nic mi na niej nie zależy.	Nie widuję ich nigdy mnie to przyprawia o gorączkę sienną, to piramidalne.	Jak mnie kochasz! powtórzyła babunia, a nad to zaklęcie nie było dla Julki większego.	Jakże się pani czuje?	Nie bardzo.	Nie odpowiedziałaś mi, pani	Ojciec. Więc pogodziliście się?	Mości Don Kichocie do ciebie to koniecznie należy rozstrzygnięcie tej sprawy, w rzeczach bowiem rycerstwa dotyczących i ja, i ci wszyscy panowie ustępujemy ci kroku całkowicie i na sąd twój zupełnie się zdajemy.	Nie uważaj, wasza mość, na Terkę, ona zawsze taka!	Skoro wuj myślisz, że księżyc sperka, to go wuj zjedz!	Wasza królewska mość losy ojczyzny i Kościoła katolickiego dźwigasz na sobie, więc ci nie wolno osoby swej narażać.	E! Dla mnie są zawsze skąpi; nie zostawią mi nigdy ani cząstki swych plonów! Oni, jak głosi przypowieść, nie zmarnują nawet połysku z rogów bawołu. Zresztą, któż by tam dogryzał resztki po Malwaju?	Nie. Nie chcę.	Jak to! powiedziano królewicowej, że to ja zgubiłem ów list?	Dotarli do złego miejsca. Wisiała nad nimi jakaś wielka chryja. Żaden nie mógł się już miarkować. Marek zapomniał, co gadał przed chwilą. Już go rozpierała nienawiść. Szablon miał w twarzy szyderstwo i chłodną zawziętość. Oczy jego mówiły: zacznij no...	Ja wiem, że pan jest uczciwy człowiek My z bratem mamy interes, co go pan pewno zna „Polskie Drzewo”.	Musi o tym wiedzieć i dlatego ułożyła tę naiwną bajeczkę o matce, a gdy nadeszły kwiaty, tak się ślicznie zarumieniła. Biedaczka! Byłaby bardzo ładna, gdyby mogła się ubierać z elegancją.	Niech no byś nie wierzył!	No, dobrze Dziękujemy Michalesi za informacje. Zajmę się tą sprawą.	Prawda? I te trytony zakochałyby się we mnie i porwałyby mnie na dno morza. I byłabym ich królową.	Przejdźmy do bawialni Niepodobna już tu wytrzymać. PiesPrzeszli i siedli, ale nim zdołał ktokolwiek pierwsze słowo przemówić, za oknem poczęły się odzywać psy.	Ja byłam przypadkiem... ukrytą gdy król tam był. Nigdym go tak odmłodzonym nie widziała. Biedny król! Dajcież mu choć pomarzyć trochę, aby o rzeczywistości zapomniał.	Ależ owszem, lepiej rozmawia się przy stole Przy tym, przyjmując pani śniadanie, zyskam prawo zaproszenia jej na obiad wraz z moim przyjacielem Lucjanem, powinniśmy bowiem być teraz przyjaciółmi, niby dłoń i rękawiczka.	U nas już będzie po żniwach W okolicach Kralup żniwa zaczynają się najwcześniej.	Ależ, Halszko, jesteś przeczulona! Lepiej nie myśleć o tak błahym zdarzeniu.	Cóż to za łaska?	Mając tak dobre oczy, mój Nedzie możesz zobaczyć bulwary Port-Saidu, ciągnące się wzdłuż morza.	Tak, panie profesorze uczyłem się w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku, w owych czasach, kiedy zamieszkiwałem lądy kuli ziemskiej.	To wybierzcie tam, byle młodą, i włóżcie na wózek pod kozioł.	Więc nie było nikogo?... A skądże, u licha, pchły, które mnie oblazły?	Ja nie należę do drugich.	I wiecie co Było to chyba w parę lat później... na jakie parę lat przed przybyciem Wilhelma Zdobywcy... gdy powróciwszy na to oto wzgórze, po słyszałem, jak stary Hobden coś tam baje o Welandowym Brodzie.	U nas tego nie ma zwyczaju, żeby brać obcych ludzi, rzekł Dobek, są swoi.	A to co? Kościół dla samego króla pewnikiem, dlatego nieduzy, prawda?	Lecz co to było? Halucynacja?	Skąd to wszystko wiesz?	Trzeba to sprawdzić	To ja! To ja!	Bo myślała, że ją chcesz okpić	Nas, bo i ciebie. Wyszpiegowali, żeś to ty zanosiła Kuzykowi fałszywy rozkaz partyjny!...	A każ cię to tak poranili?	Jak to wszystko?	Zmora ta moja sprawa, co ją wspomnę, to mi wszyćkowszyćko (gw.)	Ale na choroby nerwowe, albo syfilis?	A cóż ma być! mówiłam ja zaraz o tem staremu Bartoszowi, ale ten mnie ofuknął.	Tak też i ja czynię	No właśnie. Chce pan list od ministra, który wyjaśni panu...	Przyjdzie pan dziś do nas?	Dobek! będziesz pił wódkę, co?... może chcesz jaką przekąskę?...	Jak śmiesz robić mi z tego zarzut! Jak śmiesz!	Chce je pan zaprosić do naszego stolika?	Bo panna Karolina tak lubiła. Lubiła, żeby było słodko.	Jak z balonu, którym kieruje pan Ochocki	A ino! Więc do Mahbuba Ali. Zaczynaj! Aż do Umballi jechałem ze starym koleją. W Umballi zaniosłem wiadomość o rodowodzie gniadej kobyły.	Co tobie? Jesteś blady jak śmierć.	Mów już lepiej jak organista	Znacie tu kogo w Łodzi?	A KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) rzekł król	Ależ najchętniej w świecie	Ani szeląga	Bodajbyś diabła zjadł z takim argumentem!	Co pan sądzi o jego obecnym zniknięciu?	Dam waćpanu przewodnika.	Dobrze!	Jestem w Aszuan.	Mogę zastąpić pannę Jadwigę w głośnym czytaniu.	Nic.	Ofiaruj EuterpieEuterpe (mit. gr.) odpowiedział Petroniusz	Przyjmie mnie dyrektor?...	W prawdę zwątpiłeś.	Wiadomo	Więc pan mnie kochasz?	Wojewoda witebski zacny obywatel.	Zazdrość	Żadnego.
A jeśli twoim zdaniem Albertyna poniechała swojego procederu, kiedy tu zamieszkała, to znaczy, że po to uciekła, żeby powrócić do niego na swobodzie? Nie wiem tylko, dla kogo mnie opuściła.	O, o całą oktawę! Żyję przynajmniej w cywilizowanym świecie. Bywam w domach, gdzie zbiera się literatura, sztuka i teatr!.. o, nieskończenie jestem szczęśliwsza... kilka razy grałam z wielkiem powodzeniem na rautach!.. I gdyby nie różne kłopoty... no, ale się wszystko przetrzyma! Jakoś tam będzie! Mężuś bierze lekcje śpiewu i uczy się bohaterskich partyj: Raula, Lohengrina, Wilhelma Tella! Wolno idzie, bo musi przecież chodzić do biura. Tak, tak się to żyje, ale co u pani?.. co w Bukowcu?.. Była tu u mnie niedawno matka pana Stasia. Bardzo miła kobieta, tylko taka dziwna... przyszła się wypytywać o syna, mnie... uważa pani, jakie to kłopotliwe... skarżyła się, że zaprzestał wszystko pisywać w listach, szczególniej od mojego wyjazdu z Bukowca. Prosiła mnie, żebym mu nie cofała swojej przyjaźni, że on zupełnie zasługuje nawet na miłość... doprawdy, że nie rozumiem, czego ona chciała.	Tu wypadkiem trafiłem na wnijście, i spuściłem się za wami w ciemne otchłanie.	Jezus Maria, Józefie święty! Tam cię, bratku, capną za minutę. Ani się ogrzejesz! Cywilne szmaty musisz zdobyć, musisz łazić cały obszarpany i zrobić z siebie pokrakę. Ale nie martw się Teraz pójdziemy na Strakonice, Volin, Dub i sam diabeł musiałby się w to wdać, żeby nam się nie udało zbębnić dla ciebie jakich łachów cywilnych. Koło Strakonic jest jeszcze sporo takich poczciwych bałwanów, co to na noc nie zamykają domu, a we dnie w ogóle wszystko otwarte. Teraz w zimie idzie sobie sąsiad do sąsiada na pogawędkę, więc o łach nie trudno. Czego tobie potrzeba? Buty masz, więc tylko tak coś na plecy. Ten wojskowy płaszcz stary?	Na pewno i na tym opieram mój plan. Tchórze ufają całkowicie swoim doskonałym wartom. Tu właśnie zaczyna się rola tajnego przejścia. Ów bardzo pożyteczny tunel podchodzi aż do podręcznej spiżarni obok komnaty jadalnej.	Nie. Bywam ja, Waskowski, bywa Bukacki, no i jeszcze Maszko, adwokat, ten, co to kupuje i sprzedaje majątki ziemskie.	Tak, ale mam też i interesy. Straciłem na panu dużo pieniędzy dajże mi pan coś zarobić.	A choćbyś pan miał sto razy większą władzę, jeszcze mnie nie potrafisz zmusić spać w więzieniu dzisiaj.	Masz to czynić, co ci pan Wołodyjowski każe.	To prawda że nie cnoty ani wierność pani de Valentinois zrodziły namiętność króla ani ją utrwaliły, i to właśnie trzeba mieć mu za złe; gdyby bowiem ta kobieta miała młodość i piękność równe jej urodzeniu, gdyby miała tę zaletę, iż nigdy wprzód nie kochała, gdyby kochała króla nadzwyczaj wiernie, gdyby go kochała jedynie dla jego osoby bez żądzy awansu ani fortuny i posługując się swą władzą jedynie dla rzeczy uczciwych lub miłych samemu królowi, trzeba przyznać, iż trudno by nie chwalić tego monarchy za to niezwykłe przywiązanie. Gdybym się nie obawiała że powiesz o mnie to, co się mówi o wszystkich kobietach w moim wieku, że lubią opowiadać historie z dawnych czasów, opowiedziałbym ci początek miłości naszego monarchy oraz rzeczy z dworu nieboszczyka króla mające wiele związku z tymi, które się dzieją jeszcze teraz.	Lilith powtarza, że dziecko zaraz zapłakało, gdy je przeniosła koło nas. I prawda! Zapłakało. Pewno wyniesiono je do ogrodów już chore. Marku, szukaj jej sam, gdzie chcesz, ale póki mała Augusta nie wyzdrowieje, nie mów o niej z cezarem, bo ściągniesz na nią pomstę Poppei. Dość już jej oczy płakały przez ciebie i niech wszyscy bogowie strzegą teraz jej biednej głowy.	A co kogo takie kobiety obchodzą?	A ty, najwyższy dozorco Labiryntu, chcesz co nadmienić?	A! To wszystko jedno! Dość, że już nie ma dwunastu tysięcy franków.	Ale z tego nie wynika, że mamy siebie przedstawiać jako przyjaciół jego najlepszych i zaufanych, a ty tak robisz właśnie.	Ależ to nie jest odpowiedź.	Bo co? Profesor myśli, że mnie ugryzie?	Chwała Bogu! Nie tak źle z nami! Nie tak źle! Ha! Gorzej bywało, a nie daliśmy się!	Chyba nie	Cicho... Spójrzcie na prawo. Ukazuje się białe futro potwora.	Co będziesz gębę darł? sprzedałeś i kwita.	Co? Czyżbyś znał ją tak dobrze, że mógłbyś mnie zaprowadzić do jej loży?	Diament! Co to znaczy?	Eeee... to, to nie. Ale wykonawca wyborny.	Gdzież on może być, do diabła? Nie widziano go cały dzień.	Jakem wyjeżdżał to nawet nie widziałem jegomości, bo był właśnie... w polu.	Już też, panie mieczniku, zgoła to nie przeszkoda, bo przecież ichmościowie księciu panu ustąpią.	Nic nie wybaczę! Ruszaj mi w tej chwili! Drzwi zostawiają otwarte, nóg nie wycierają.	Nie chcesz już zatem ocalić Manuela?	Nie jestem religijny Ale jestem teologiem.	Nie rozumiem... nic nie rozumiem!... Wskażże mi jakiś rozsądny powód twojej ucieczki...	Nie sądzisz, ojcze, że ten obowiązek do mnie powinien należeć?	Nie tak bardzo. Zawsze się to robi.	Nie wychylaliśmy się z naszego ula	Nie.	Ot teraz światełko od latarni na twarz jéj padło. A, że piękna, to piękna!	Pani będę posłuszny, mimo iż osobisty interes każe nie hodować sobie rywali; ale pani przyzwyczaiła nas do cudów.	Przestań Miszutka po co wygadujesz te głupstwa.	Tak, ale armat nie słyszę... Owszem, słyszę	Tak, uniewinnia. Jestem zły, bom nieszczęśliwy Mam pani wiele do powiedzenia, wysłuchać mnie musisz.	To idzie od was... od rodziców, z góry. Czemu wy się nie kochacie?	Umowy co do panienek już prawie zawarte	Waćpan się chwalisz, żeś był za młodu Turek, i myślisz, że każdy Turek!... Azja nie taki!	Z mirhorodzkiego, ale jego już nie ma.	Za późno, już ich tam nie znajdą.	Za trzy kwadranse... Kwadranse... kwadranse...	A lubisz jeździć samochodem?	A panna Orwid?	A przybędziemy tam?	A! a! wielka nowina babciu! z nią to tak do ciebie leciałam	Ach, syn... Starszy już jest i obszedłby się beze mnie. Zapomniałby wkrótce... A teraz znowu te przejścia, te rozmowy, te tłumaczenia!	Ale jak to być może, proszę pana żeście tam tyle rzeczy widzieli, mówili, kiedy tak krótko byliście?	Ale mu przez to pannę dają.	Anusia Borzobohata!!!	Bo was lubię.	Bodajby.	Bądź zdrowa...	Chcę być czarnoksiężnikiem.	Chodź, poczytasz mi troszkę, uczony chłopczyku.	Choćby uciec!	Chłopi. Też ludzie.	Cicho tam!...	Czary, Zabobony mówił dalej Zagłoba	Cóż on mówił?	Dlaczego?...	Dlatego: było nas trzech braci...	Dobrze, dobrze, ale gdzie oną nieszczęsną niewiastę wyniesiemy?	Dobrze, dobrze, moje dziecko	Dosyć...	Fabiana adwokat zbałamucił i Fabian wierzy...	Gadajże raz!	Gotów jestem do ustępstw: zmieszamy je z wodą.	Haszyszu? trzeba jednak wprzódy zakąsić, choćby tym owocem!	I zdał?	Istnieje numenalnie, ciągle, trwale, i ożywia sobą, żyjąc w sobie..	Jakiż to urząd rzuciłeś?	Jakto, jeśli wyzdrowieje? Sam przecie mówiłeś, że to już niewątpliwe.	Jakto?... Więc może do jakiegoś stronnictwa?...	Jezusie Nazareński, Królu Żydowski!	Miłościwy panie, coraz mniej mi się ten szlachcic podoba!...	Niewątpliwie. Lecz może się jakoś tędy przebierzemy. Toruj drogę jako młodszy!	O! jest nas dużo!	Oczywiście! Wszakże mówiłem już, że byłem jej mężem.	On już kupił	Panu się podoba tutaj, w Polsce?	Prawnik, Władza	Przez pamięć dla brata może przez pamięć dla brata... i jakiegoż brata i człowieka!... Sierotę po nim pieściła i jak najwyżej wyniesionym widzieć pragnęła.	Przyjdzie ci to z czasem.	Pójdą z nami!...	Ruhe! Was wird er wohl sagenRuhe! Was wird er wohl sagen (niem.)	Schował monokl do kieszeni i odwrócił się od czerwonego jak burak barona.	Skąd ja pana znam?	Tak, kochanie.	To klejnotklejnot	Wiadomo, JW. pani, wiadomo!!	Widzi pani, że miałem rację...	Więc znajdź mi kupca: dam ci dziesięć procent od zysków.	Wprost niebywały młodociany kłamca!	Zemściłem się	Życie, ubranie i trzysta franków rocznie.
Ale ma rację pan Bal coś nieludzkiego jest w tym człowieku. Nigdy mnie jeszcze od nikogo tak nie odrzuciło od razu, jak od niego, a także już ludzi widywałem niemało. I w rzeczy, to to była właściwa przyczyna, dla której nie chciałem mówić do niego i porwałem się był od stołu, bo na koniec co by mnie tam szkodziło, że się błazen jakiś nie opowiada?	Dan jest jeszcze młokosem i nie frasuję się tym, co on z sobą robić zamyśla. Kiedy ja już utracę siły, on po mnie weźmie w swe ręce ten zwinny stateczek. Wiem, że mu całkiem nieśpieszno porzucać nasz fach.	Cóż to? Jakiś koncentryczny atak na mnie? żeby oni wiedzieli, ci okrutnicy, ile kosztowała ją każda chwila tryumfu! Pożałowaliby ją i przytulili, zamiast znęcać się tak nad bezbronną”. Przesunęła się jej (w wyobraźni oczywiście) szafa z kosmetykami, które gromadziła, nie śmiejąc ich dotąd używać. Jeszcze chwilka, jeszcze chwilka lepiej będzie zginąć we wszechświatowej burzy, niż zamrzeć w łóżku, mając spuchnięte nogi lub ciało pokryte śmierdzącymi wrzodami. Piękno istnienia, doskonałość kompozycji w proporcji wszystkich elementów i wspaniałość nieuniknionego końca, wszystko to rozbłysło przed nią olśniewającym wewnętrznym blaskiem, który jak nocna błyskawica rozświetlił daleki posępny pejzaż jesieni życia, pełen ruin i opuszczonych grobów. Wybłysła cała ponad świat, w nieokiełznanej urodzie owianej teraz metafizycznym czarem. Samce były bezsilne. Już miała coś powiedzieć, ale przerwał jej Tengier. [Lepiej, że się tak stało, bo słowa mogły tylko umniejszyć cudowność chwili jeszcze czas].	Ale ty, Waldy, naucz mnie, jak się to zdobywa laury u panien, bo, co prawda, nie bardzo wiem.	Atanazy: Tak, to jest właśnie zasada przypadkowości takiej, a nie innej rzeczy. To się stosuje też do istnienia indywidualnego. Gdzieś i kiedyś musiałem być jako konieczność, czy nie wszystko jedno jak. Ach, nie umiem tego wyrazić...	Ej, towarzyszu, jeszcze trochę czas na tę wielką wojnę, jakoś się na to nie zbiera, ale nie bywa nic wielkiego, jak się od małego nie zacznie. Już nam tak sądzono, żebyśmy i na tej małej wojnie głowę dali. Gotowi są wasi?	Ogólnie, ale nie wie o kim. Reszta należy do pani. I ja się też przydam na coś	Pozycja społecznaOtóż pan de Rastignac podstawił panu, w samych początkach, nogę. Skoro go spytano o pana, młody dandys powiedział po prostu i bez ogródek, że pan się nazywa Chardon, a nie de Rubempré, że pańska matka czuwa przy położnicach, że ojciec był za życia aptekarzem w Houmeau, że pańska siostra, zresztą urocza panienka, cudownie prasuje koszule i ma wyjść za mąż za drukarza nazwiskiem Séchard. Oto świat! Wystarczy wypłynąć na widownię, a już zaczynają człowieka nicować. Pan de Marsay przyszedł do loży pobawić się nieco pańskim kosztem i natychmiast te panie uciekły, uważając, iż pańskie towarzystwo jest kompromitujące. Niech pan nie próbuje dotrzeć do którejś z nich. Pani de Bargeton straciłaby wstęp do kuzynki, gdyby pana nadal przyjmowała. Masz pan talent, staraj się w przyszłości o odwet. Świat tobą gardzi, gardź światem. Zagrzeb się na poddaszu, stwórz arcydzieła, chwyć w ręce jaką bądź władzę, a ujrzysz świat u swoich nóg; oddasz mu wówczas z nawiązką rany, jakie ci zadał. Im więcej pani de Bargeton okazywała panu sympatii, tym więcej będzie czuła do pana niechęci. Tak się toczą uczucia kobiet. Ale nie chodzi w tej chwili o to, aby odzyskać przyjaźń Anais; chodzi o to, aby nie mieć w niej wroga, i dam panu sposób. Pisywała do pana, odeślij jej wszystkie listy, ujmie ją ten postępek godny szlachcica i później, jeżeli będziesz jej potrzebował, nie będzie panu stała na zdradzie. Co do mnie, mam tak wysokie mniemanie o pańskiej przyszłości, że wszędzie pana broniłem; tak samo nadal, jeżeli mogę co zrobić dla pana, znajdziesz mnie zawsze gotowym do usług.	I ja wiem, że szedłeś na śmierć i idziesz i pewnie, że cię tam kiedyś powieszą... Ot, widzisz, powiedziałem głupstwo. Takich rzeczy się nie mówi, ale stało się. Chciałem powiedzieć, że wszystko u was można zrozumieć, ale za nadto wy już szafujecie tą krwią, że życie że dojrzałość warunków nie dała wam jeszcze tego prawa. Mówię poważnie, nie chcą cię urazić... I powiem ci otwarcie, bo z tobą inaczej nie chcę i nie mogę. Jak widzę ciebie, jadącego w ten dziewiczy kraj z twoimi złowrogimi pakunkami, tu, gdzie jeszcze tak mało wiedzą i tak nic nie rozumieją... Ot, taka cicha wioska. Patrzaj...	Oczywiście Wwóz do Ameryki trzech tysięcy Żydów jest bezsprzecznie najmniej ponętną stroną tej propozycji. Trudno jednak wysuwać w tym względzie jakiekolwiek zastrzeżenia. Nie trzeba zapominać, że, w gruncie rzeczy, to nie my zabieramy ze sobą Żydów do Ameryki, ale oni	Stało się!... Już tak musiało się stać, to i nie będzie inaczej.	Bóg raczy wiedzieć na co. Zawsze mówił, że mu potrzeba ogromnych sum na doświadczenia naukowe, i rzeczywiście prowadził je z wielkim nakładem, ale co jeszcze nierównie więcej pochłaniało, to jego codzienne niewyczerpane fantazje; zbytkował po kryjomu, głucho, ale kosztownie. To, co on zwał biedą, byłoby dziś dla mnie prawdziwym dostatkiem, ale bo też w jedzeniu i wszelkich nawyknieniach dochodził do epikureizmu, o jakim pierwej nie miałem pojęcia. I tak, na przykład, najdroższe tytunie nazywał mdłą trawą; jemu potrzebny był haszysz, ów narkotyk indyjski, którego tak trudno u nas dostać, a jednak musiałem go ciągle sprowadzać za bajeczne sumy, bo kilka dni przebytych bez haszyszu wtrącało go w ponurość i rozpacz. Takich niebezpiecznych nawyknień miał mnóstwo; w każdym kraju uczył się nowych, a zwiedziliśmy krajów niemało. Namówił mię na podróże, na które chętnie przystałem, bo moje rodzinne strony obrzydły mi po kilku latach dla nieustannych dokuczań, jakich doznawałem od obrażonych kuzynów i całej rodziny. Intrygami i obmową tak w końcu mocno podkopali mój spokój, tylu mi narobili nieprzyjaciół, że wolałem się wynieść. Objechaliśmy Europę i dalsze nawet strony. Hallucini prowadził dwór osobny i z początku wszystko mu ślicznie wystarczało. Bo trzeba paniom wiedzieć, że zaraz po odebraniu spadku oddałem mu na zupełną własność, urzędownie, czwartą część mojej fortuny.	Paweł nie dałby się oszukać. Nie pakowałby w to pieniędzy. Zresztą przecie tu wszystko jest zrobione z tego syntetycznego kauczuku. Te meble przecie są ebonitowe i to trzyma się świetnie. Jezdnia była najdawniej zrobiona, nie ma w niej żadnych uszkodzeń.	Był wdowcem od trzech lat, a siostra prowadziła mu gospodarstwo. Potem wyszła za mąż, a on potrzebował kogoś, kto by się zajął jego domem. Warto się było zresztą zająć nim, niech mi pani wierzy. Ładny to dom. Wio, czarna kobyło! Co do Tomasza, to był ubogi, a jeśli nawet do domu jego nie kapało w pogodę, to jednak było to wszystko, co można było dobrego o tym domu powiedzieć, chociaż wygląda nieco malowniczo. Ale widzi pani, kochałam Tomasza, a na W. O. ani odrobinę mi nie zależało. Do tego wniosku doszłam sama. „Amelio Crowe”, powiedziałam sobie „możesz wyjść za bogatego, jeżeli chcesz, ale nie będziesz szczęśliwa. Na tym świecie ludzie nie mogą żyć razem bez odrobiny miłości. Lepiej zrobisz, jeżeli weźmiesz Tomasza, bo on ciebie kocha, a ty jego, i nikt inny nie da ci szczęścia”. Wio, czarna kobyło! Więc powiedziałam Tomaszowi, że go wezmę. Przez cały czas do ślubu nie ważyłam się przejeżdżać przez posiadłość W. O., z obawy, aby widok tego pięknego domu nie zachwiał mnie znowu w postanowieniu. Ale teraz w ogóle o tym nie myślę. I czuję się zupełnie dobrze i szczęśliwie z Tomaszem. Wio, czarna kobyło!	Powiem panu, panie kapral że jestem starym żołnierzem, służyłem jak wszyscy już przed wojną i wiem, że wyzwiska nie zawsze się opłacają. Kiedym służył przed laty w wojsku, to był u nas taki jakiś kapral Schreiter. Służył w wojsku dobrowolnie, wysługiwał się za łyżkę strawy. Już dawno mógł był pójść do domu jako kapral, ale był, jak się mówi, w ciemię bity. Otóż ten człowiek jeździł po nas, żołnierzach, ile tylko wlazło, przylepiał się do nas jak gówno do koszuli, a to mu się nie podobało, a to znowu tamto było przeciwko vorschriftom, szykanował nas, jak tylko mógł, i mawiał: „Wy nie żołnierze, ale stróże nocne”. Mnie się to przestało podobać i pewnego dnia poszedłem do raportu. „Czego ci tam?”	Cieszę się, że cię to nie wzruszyło.	Niechaj nie szydzi panna Ewarysta, bo zaraz dowiodę, iż obce mi być musi wszelkie uczucie trwogi. Wspomniałem już o religii własnej, a teraz dodam, iż przy waszej pomocy, to znaczy pani, Jacinta i kilku innych osobników, zamierzam mój system rozpowszechnić gwoligwoli (daw.) bronił się Yetmeyer zawzięcie.	To chyba nie znasz Pomponii Grecyny. Zresztą oboje przywiązali się do niej jak do własnego dziecka.	Przepraszam waszmość pana, nie ten jest niedorzeczny, który łagodnie prosi o to, iżby mu nie przeszkadzano w konkurach, ale ten właśnie, który się sroży na próżno i upiera przy tym, co być nie może.	Ja zaś wolę już wpadek z aureolą u skroni, niż życie po amerykańsku Życie to, jak w Stanach Zjednoczonych, całe na dolarze oparte, jest dopiéro podściołem, na którym kiedyś się może prawdziwy żywot wyrobić zdoła. Dziś to tylko gruba robota mularzy, na któréj fundamentach stanie przyszłość rzeźbiona. Jesteśmy jeszcze w epoce niezupełnie wolnéj od przesądów, wyniesionych z innych czasów; zakładamy potęgę narodów na ich materyalnéj sile, po któréj zostanie rdza tylko, gdy istotną wielkością kraju każdego jest wyrobienie się w nim potężnego ducha, którego dzieła pozostaną jako szczebel w dziejach, służąc do dalszego pochodu ku górze.	Czy znacie tekst pieśni Schuberta Der Tod und das MädchenDer Tod und das Mädchen kochany. i broni się tak, jakby się broniła przed kochankiem: „...rühre mich nicht an”rühre mich nicht an (niem.) Daj mi swą dłoń, piękna i delikatna postaci.. A to jest przecież śmierć.	Dlaczegóżby nie? Aby się przekonać... To jest w ogóle straszna niesprawiedliwość, że wy mężczyźni używacie wszystkiego i wszystko znacie, a nam niczego nie wolno.	Będziem czekać choćby dwa dni. Waść nie znasz Kudaku! Połamią oni sobie zęby o jego mury, a ja bez kasztelana na odsiecz nie będę ciągnął, bo i prawa do tego nie mam. Jego to rzecz.	A ot Maciuś się żali, że nie ma portu. Maciuś ma góry, lasy, miasta, pola, ale nie ma morza, ani okrętów. A teraz, kiedy zaprzyjaźnił się z afrykańskimi królami, koniecznie port mu potrzebny.	Czy było w niej aż coś tak ważnego?	Ja także mam miliony, ale czym są teraz dla nas bogactwa? Ach, mam moje życie, mogę ci je ofiarować, bierz je.	Mocna panna! Ja bym się puścił na ten interes	Nic nie wiem.	Pójdę ja po nią. Muszę ją przeprosić! A to ze mnie niezły kuzynek!...	Woda u nas kiepska, ale czysta, to się ino zdaje, że z naftą.	Ale cóż to mnie obchodzi! co to się do mnie ma ściągać!	Mój drogi kolego mam pewne pragnienie francuskiego normandzkiego. Pani (miał na myśli panią Verdurin, mimo że nie śmiał na nią spojrzeć) wspomniała mi, że pan wie wszystko. Czy to nie jest właśnie chwila...	Nie ciekawość, mój ojcze ale uciekłszy od pijatyki, którą oto tam w gospodzie poczynają moi towarzysze podróżni, sądziłem, że nie na złe obrócę tę godzinę, odwiedziwszy i pomodliwszy się za dusze moich grzesznych współbraci.	Zaraz pan zobaczy. Rzeczywiście litania, nawet porządek taki sam zachowany. Zaczyna się od najwyższych świętych, a potem i o tych drobnych na wszelki wypadek się wspomina. Książę był bądź co bądź wielki pan, arystokrata z krwi i kości. Rogocki miał sławę najbardziej wziętego adwokata w całym kraju, człowiek dużej wiedzy, inteligencji i wartości towarzyskiej już w ogóle nie wiadomo, kto jest. Któż przyjdzie jutro?	A niechaj ogień w świątyni nigdy nie zgaśnie!	A ten wybuch? Czyżbyś go nie słyszał?	A więc skrzydła są przytwierdzone tutaj na zewnątrz?	Aj, tateczku, my z ciocią Martą i z Justynką w niedzielę do lasu sobie popłynęli, grzyby zbierali i tak było wesoło, wesoło...	Bogdajem mógł i was w Bogdańcu uczcić, jako się należy ludziom znającym rycerską cześć, ale mi rychłorychło (daw.)	Brzydzisz się mną?	Będzie tego z półwłóczek, no! Wiedzie się im niezgorzej.	Co robił? Dzikich ludzi uczyć, by się stali dobrzy, łagodni, dzikim ludziom mówić o Bogu i Jezusie Chrystusie, a oni by słuchali wszyscy jak Piętaszek.	Czemuż jednak rodzić się ma z niej nienawiść?	I polenić się, co nowego posłyszeć i świeżych grzechów nabrać...	Jako żywo! Znam ja Krzyżaków i wszyscy ich znamy Bóg już tam wagi przyładował, na których położy krew naszą i nieprzyjaciół naszego plemienia.	Kiedy bo ty wiesz. Odpowiedz bez pytania, bo mnie tak trudno.	Najjaśniejszy panie jeżeli tylko nie za późno.	Nie umiem inaczej mówić	Niech matka poczeka, a oddać samemu... Ma tu matka na to...	No, dosyć tego, tu o rzecz chodzi, a oni... Jakiż to lewizor bracia?	O sto mil umyślniem się przywlókł, żeby raz familję poznać!	O, jak miło jest uszczęśliwiać ludzi Chciałbym nic innego przez całe życie nie czynić.	Około szóstéj wieczorem gdybyście chcieli zajść się pomodlić u figury Matki Boskiéj, naprzeciw Dobroczynności, zawsze tam ktoś z nas być może.	Precz i nie prześladujcie mnie dłużej.	Stefek, nie pleć!	Tak!	Tak! Bardzo bym rad!	To go lubię. Byle tylko dobrze trafił, bo to...	To trudno. Wczoraj ubyło ci na wadze sto gramów.	Tym bardziej że chorągiew kazał w Upicie zatrzymać	Tym większego pomiarkowania waszmości potrzeba, ile że z takim rycerzem będziesz miał sprawę.	A Janek!	A co mam robić?	A pan Wołodyjowski tam jest?	Ba! Głupstwo! Skończyliśmy z sobą.	Chce defilady, niech ją ma.	Chrystus, Miłość odpowiedział Apostoł	Co by pan, panie Jablonský, chciał przekazać naszemu narodowi?	Czy Toktysz jest dobrym człowiekiem?	Czy odpowiedzieliście na ten list?	Dobranoc, gołąbeczko moja. Śpij dobrze.	Dobry wieczór! Z dyrektora rzadki gość!	Dobrze. Pójdę. Zaraz pójdę. Chciałem tylko...	Dziewiętnaście lat.	Fabrycznie?... Godzina, trzy kwadranse.	Ile tobie lal?	Jak gródek stanie, dopieroż na dwór książęcy do Warszawy albo do Ciechanowa pojadę.	Jak najlepiej. Mów dalej.	Kobieta	Mam osobisty interes do swego ideału	Masz pociechę, znowu jakieś hedoné!	Miasto, Wieś, Praca, Bieda	Mój doktorze gdyby każdy żołnierz myślał o skórze swego sąsiada, a może nawet i nieprzyjaciela, pięknie wyglądałaby armia!... Niech każdy dba o siebie...	Na nic tu moja chęć! chociaż za waćpanową wdzięczną być muszę.	Niechże ją pani popieści trochę; niechże jej pani co odpowie.	No! teraz wypijmy zdrowie inicyatorów wycieczki!	No, cóż takiego?	Parcelujesz Darnówkę, stryju, więc ją sprzedajesz?	Pociejów milionerski	Podobno wczoraj rano d’Epinay zwrócił dane im słowo.	Puścili go?	Skoro jesteś orientalistą może przeczytasz tę sentencję.	Szybko, za mną, dobijmy do brzegu i rozpalmy na plaży ognisko, żeby po nas przypłynęli.	Słuuucham.	W jakim celu?	W jakim celu?	Więc i dwór ztąd uchodzić powinien	Więc jakaż rada?	Zaraz, panie. A jakie wiadomości pan o tem ma?	Znał pan nieboszczyka Jezierskiego?
I pomyśleliście sobie to samo. Wy myślicie tylko o tym, że ginie kochany, swój człowiek. A ja urażony... Czy to można wyrazić, co on czuł wówczas? A ja muszę umieć to znieść, muszę pozostać w swojej roli... Choć wiem... Bo wiem, że nie spotkam Michała tam gdzieś pomiędzy gwiazdami i nie powiem mu, co to było... Wy tam między sobą mówicie: Leon nie ma nerwów, Leon nie ma serca, Leona nie można polubić, to tylko maszynista, nakręcający nas, jak automaty	Proces przeciwko tobie jest wytoczony po wszelkiej formie. Obwiniają cię o zamięszanie publicznego spokoju, o zabicie, a właściwie o śmiertelne ranienie człowieka. Kara śmierci za to na żaden sposób przysądzoną być nie może ani nawet w pierwszej instancji, ale oprócz tego ta sprawa całkiem inny obrót weźmie. Posyłano bowiem wiadomość o niej sztafetami do Wiednia zaraz za pojmaniem twojego sługi, a stamtąd przyszedł taki rozkaz: żeby ciebie zaraz aresztowano, aby surowo postępowano z tobą, aby badano i sądzono podług praw i po formie, a kiedy wyrok przedłożony zostanie do najwyższego potwierdzenia, to cesarzowa-królowa nie odmówi swej łaski. Jest tedy tak, że pewnie i niezawodnie nic ci nie będzie, ale zostaniesz przeniesiony do kryminalnego więzienia i posiedzisz wraz z sługą twoim najmniej rok albo półtora.	Ja się na tych rzeczach nie rozumiem i nie wdaję się w nie.	Nie można jej na zamek przenieść? Lękam się aby sama sobie zostawiona, życia nie próbowała znowu odebrać.	Nie wiem, czy to jest w mojej mocy.	Proszę księdza Tak dokumentnie mnie spili, żem niemal całkiem stracił przytomność. Wszystko widziałem jak przez mgłę. Próbowałem im coś powiedzieć, sprzeciwić się, ale człowiek w takim stanie nic nie może zrobić... A oni mi powiedzieli, że to tylko niewinny żart, który nie pociągnie za sobą żadnych skutków.	Bez pieniędzy nic rebelia nie wskóra.	Cierpieć Nie wieczny on, synowie będą lepsi.	Cóż, nie bardzo straszni warszawiacy?	Nie powinniście stać o Nakło które pomorskie było	Powiem ci, panie Michale że jedną mam tylko obawę, a to: żeby w razie wojny Tatarstwo się w tamtych stronach nie ruszyło i nas nie ogarnęło; bo z Kozakami damy sobie rady. Chłopstwu wcale się nie będziemy legitymowali, bo zauważyłeś, że nas za starszych mają, a Zaporożcy piernaczpiernacz	Niech pan hrabia będzie spokojny... Spieszmy się jesteśmy zapóźnieni. Słuchajcie, ojcze Léger; wiecie, że mamy górę przed sobą, ja nie jestem głodny, będę jechał wolno, to wam dobrze zrobi przejść się trochę.	A ja bez niéj żyć nie będę!	Nie, nie! Daj spokój. Lepiej pozostawić wszystko tak, jak jest... tam na górze, rozumiesz?	Toć wiadomo iż niewiasty nie okazują nigdy, jakby z małżeństwa rade były, bo się sromają... To u nich prawo i obyczaj...	Dokąd i o czém? Postawiłem już chatę, dość tu mojego potu na téj ziemi; żonie i nie pora i nie siła rzucać wieś, w któréj się urodziła i do któréj przywykła... Gdyby mi trochę pomocy, gdyby siaka taka kuzienka, ludzieby taki przyjść do niéj musieli: wprzód obcy, potem swoi.	Właśnie. Zrujnowały go konie i zbytkowne budowle. Pan tego nie rozumie, jak w gospodarstwie trzeba być wyrachowanym, nie pozwalać sobie na żadne fantazje. Adam handlował końmi, zawsze ze stratą, i murował do końca: tak przyszło i do zguby. Do tego nasze nieszczęsne warunki... At, co tam opowiadać! Bieda	A, pani?... Przyjmę panią. Niech pani przyjdzie przed spektaklem, to się rozmówimy... Nie mam teraz czasu...	Płaci się często nie tylko pieniędzmi.	A co mi się stanie? Nie jestem z cukru.	Ten kiedyś panować będzie, bo ma męztwo i wolę własną... Jemuby Kraków należał nie Leszkowi, który do panowania smaku nie ma, a księżom nad sobą daje przewodzić. Ale też Krakowianie już go mają dosyć.	Zaraz z książęca! Muszę jeszcze dodać, że dla dragonów trzeba będzie postawić co najmniej kufę piwa. Panie Boże, mało mię udar nie zwali, jak pomyślę...	I nic mi o tym nie powiedzieć! Kto jest ona?	I wdzięczność i sławę, odparła Laura, chętnie oddaje tym, co ich pragnąć mogą, ja ich nie żądam. Mnie ku sztuce pędzi coś silniejszego nad żądzę obojga, sam urok tej sztuki, która człowieka czyni wszystkiego ludzkiego współuczestnikiem i tłómaczem... która wlewa w duszę całe skarby najrozmaitszych wrażeń, uczuć... myśli i istotę maleńką przetwarza na sturamienną. Życie artysty, to historja ludzkości, w jednej piersi zamknięta...	Bo nie chciałem odpowiadać na zapytania straży.	Nazywam się Vasi to jest właściwie Boulot	Powiadajcież, zmiłujcie się, co i jak, bom strasznie wieści pragnąca, a od pana ojca niczego, jednego słówka się nie dopytać.	Za pozwoleniem! nie możesz pan zaprzeczyć, że przy całéj miłości dla ideału, z rzeczywistością jednak rachować się potrzeba. Przedzierzgnięcie się w kaprala lub hofrata może być warunkiem bytu.	Ale kiedy to ten cieśla mi powiedział. Podłoga spoczywa na belkach, na tym poprzecznym wiązaniu, przez któreśmy pełzli, ale zatrzymuje się u przepierzenia. Otóż, gdyby się szło wzdłuż tego przepierzenia, jak my na strychu, jasna rzecz, że można by wsunąć, co by się żywnie chciało pod podłogę, między deski podłogi a łaty i tynk sufitu sali znajdującej się pod spodem. Popatrzcie, jak to narysowałem.	Chora i nie od wczorajszego dnia, ale od tego czasu, jak ojcu dać słowo musiała...	To jest złodziej, to jest największy łódzki złodziej! Mnie przez niego szlak trafi... on mnie zabija!	Jak to, cofasz się waszmość? Pięknie to?	Jużci ja to rozumiem Przez to rozumiem, że Danuśkę miłuję i że ją porwali. Gdyby, uchowaj Bóg...	A czy on tobie nie powiedział, o czym on myśli?	Przywiozłeś pan głowę całą, tylko uważaj, żeby jej ci tu gdzie nie ukręcili... Hej, towarzysze!	No dobrze, to dla mnie ulga, Tadziu. A kim jest twoja wybranka?	Nie, nie tak! Tyś tak różna od innych, tak dobra, łagodna, cierpliwa, rozsądna. Ty, Agnieszko, zawsze, we wszystkim masz rację.	Dla nas malarzów taka piękność to prawdziwy skarb. Zdaje się, że z każdym dniem cudniejszą się staje. W naturze takich nadzwyczajnych piękności jest coś z natury mieniących się kamieni, które coraz inną barwę przybierają, a coraz świetniejszą...	To sprawa tajna	Śpij, to przejdzie.	Tak jest. Czyni to, wierząc, że mam coś wspólnego z morderstwem i do pewnego stopnia ma rację.	I uważacie to za rozsądne?	Bóg zapłać, mówię ci, pluń na to diable nasienie, przecież rozum swój masz...	Więc, niech no przypomnę, bo tyle tego! Więc mówią, że Dąbska nazwała Markhamów Żydami; mówią, że Markhamowa powiedziała, że łaskę robią, przyjmując jakąś tam pannę Zaleską do rodziny; mówią, że Markham powiedział, że się żeni, bo go złapano; mówią, że stara Zaleska miała romans z ogrodnikiem; mówią, że posag pójdzie na długi kawalerskie Markhama; mówią, że Emilka ma gorsgors za to ostatnie najtrudniej mi ją było przebłagać i wyperswadować! Ale kto mówi, kto słyszał od samej Markhamowej, od Markhama, tego naturalnie nie ma.	Człowieku, człowieku!... Ta pani z wami nie rozmawia... Ta pani mówi, że jesteście ordynarni.	W tych dłoniach jest ich moc Jeżeli obie naraz dotkną nagiego ciała ludzkiego, wstrząsa człowiekiem bolesny a częstokroć i zabójczy dreszcz, podobny jak przy dotknięciu niektórych ryb morskich... A jeśli to jest kobieta...	Bo może będę miał książkę, jak to się robi.	Czcze gadaniny Kryją swój strach za głupimi nadziejami. To sami wielcy parlamentarzyści, jak pani wie.	A! to wy, panie szambelanie! jakżem szczęśliwy!	Dajmy pokój, do czego to nas doprowadzi? Pogadajmy ot tak...	Ciekawym, co tobie, albo Pławickiemu do tego? Mam u niego, muszę odebrać i skończyło się.	Ech, mój Boże! Żyjemy w czasach, kiedy pozwala się na robienie tylu przypuszczeń!	Tam jest taki wielki, czarny Murzyn: wiesz? Straszny taki. Ten, co wtedy wieczorem: wiesz? I tacę ma taką mosiężną.	A! opieracie się więc!	Przypatrz się lepiej.	Wina gdy będzie potrzebną, znajdzie się zawsze.	Mąż mój jest chory Mąż potrzebuje ciszy, wypoczynku.	Ja... ja mam powołanie do teatru, zawołała żywo Laura.	Cóż tam u ciebie słychać? Jak ci się powodzi?	Zaczynacie mi się podobać Do którego pułku należycie?	Zachowam go dla najwyższej rady Tam, gdzie następca tronu zwiedza pogańskie świątynie i wykrada z nich kobiety, gdzie kraj jest zagrożony niebezpieczną wojną, a władza kapłańska buntem, tam	Co też on powie?	Ludzie gadali, co chce mieć tron całki z bursztynu. Alećaleć pokazywać., właśnie aż tu, do tych drzwiówdrzwiów	Czy wiesz pan, że nasze dwie ostatnie sprawy...	Tak, ale popróbujcie anathema wasze rzucić na Połowców i Rusinów zapytał Mszczuj...	A o Zbyszku są?	Hrabinie Mielżyńskiej ot, robię znaczek na rogu. Uważasz, Tesiu?	Myślałem, że sam odwieziesz.	O, chrobaczek malućki, na takim zimnie...	Za bary?	Niech sobie wygra drogę do serduszek dziewczęcych, Jakoś z oczów mu patrzy, że niezły z niego będzie ptaszek!	Chciałabym być nauczycielką albo przewodnikiem w „Or­bisie”, albo tłumaczem.	Daj pokój, zostań... Albo raczej chodźmy już do domu.	Ta, ano niby tak, alebym wolał...	A, Wawrzecki!... musiałeś znowu położyć trupem jaką niewinność, bo promieniejesz, niby słonce...	Cicho, bo dostaniesz!	Musi mnie pani dopiero nauczyć.	Niech pan zajrzy. Czarne sobole.	Szatan zwierciadło mi swoje od dawna już przed oczy postawił.	A nadto prześliczne siodła	A nazwisko?	Cóż przypuszczasz? Przecież oddzielają ściany.	Dlaczego przedostatni?	Do KudakuKudak (nazwa z tur.)	Do króla?	Gniew mnie oślepił i skrzywdziłem go.	Jakoś mu było pilno	Janku! O czym ty mówisz!	Każe pan do Europejskiego?	Kiedyż pani przypuszcza?...	Kochasz mnie zawsze?... kochasz?	Masz waść!	Naprzód!	Nic łatwiejszego!	Nigdy!	Senat prosi twych rozkazów!	Trzy.	Wierność mówił Krasołucki dalej.	Zawsze z Marynią Pławicką?	Zobaczymy!
Ale narwany! Pamiętasz sąsiad, że on mnie tak przycisnął o jakieś marne dwadzieścia tysięcy rubli, że musiałem sprzedać Krzemień. A potem co? Potem odkupił ten sam Krzemień... Gdyby zaś był mnie nie przyciskał, nie potrzebowałby kupować Krzemienia, bo wziąłby go darmo po mojej śmierci za Marynią. Dobry człowiek, ale tu... (i mówiąc to, pan Pławicki stuknął się palcem w czoło)... szumi jeszcze! Co prawda, to nie grzech!	Taka sprawa jest. To godność człowieka nie jako na wojnę, ale żeby dać świadectwo prawdzie. Musi być ktoś, co się ośmieli podnieść uzbrojoną rękę! Inaczej martwa będzie nasza miłość i martwa będzie nasza nienawiść. Zadusi nas trzeźwy rozsądek, zatrują nas kalkulacje polityczne! Inaczej zmarniejemy moralnie, skopani, lekceważeni przez wroga. BuntownikJa mam ambicję, żeby na uśmierzenie naszego buntu nie wystarczyło nahajki! Ja mam tę ambicję, żeby wróg musiał wystąpić przeciwko nam z całą swoją siłą, żeby nas mordował, a nie tylko prał po pysku... Ja chcę, żeby wróg nas uszanował. Nam nie wolno po masakrach zadowolnićzadowolnić to nie żadna siła	Hę! Nie bójta się, odezwał się jeden ze zbrojnych, skończy się to rychło, da Bóg. Nasz książę Władysław dopiero rozpoczął, jeszczeście nie kosztowali co on wam gotuje. ale potém	Czemu nie położyłeś się?	Nie będę piła.	Ale gdyby to on był tam na górze... nie mogę tego wprost pojąć... on zna dokładnie mechanizm, codziennie sam puszcza go w ruch.... wystarczyłoby przecie, aby cofnął się o krok, jak ci już tłumaczyłem.	Nad tego kawalera, który kolubrynę wysadził i ze szwedzkich rąk się wydostał, nikt nie ma prawa się wynosić, choćby ojciec jego w zaścianku mieszkał, co jak widzę, nie jest, bo ptaka z pierza, a krew z uczynków poznać łatwo. Zaniechajcie do siebie urazy. (Tu król zwrócił się do Tyzenhauza.) Ty chcesz, to przy osobie naszej zostań. Tego nam ci odmówić się nie godzi. Dragonów Wolf albo Denhoff poprowadzi. Ale i Babinicz zostanie, i za jego radą pójdziemy, bo nam do serca przypadła.	Czekaj, czekaj i ja to samo powiedziałem, a on na to: „Pieniędzy? Nie trzeba żadnych pieniędzy”.	Zaraz przyjdę! Wstydzą się roboty, a nie wstydzą się zwykłej żebraniny, tego już zaczynam nie rozumieć. Co wam jest?	Rzeczywiście nic nie rozumiem. W każdym razie zachęcałaś bardzo Roya Gardnera podczas tych dwóch lat, a teraz powiadasz mi, że mu odmówiłaś. W takim razie flirtowałaś z nim tylko skandalicznie! Aniu, po tobie nigdy bym się tego nie spodziewała!	Be be bu, bu bu, bu, be, be, bu, bu, topię się. Nie widzę nieba ani ziemi. Och, och! Z czterech elementów został nam tu jeno ogień i woda. Bu, bu, bu, bu. O gdybyż Bóg, w łaskawości swojej, zezwolił, abym w tej chwili znajdował się w ogródku w Selii, albo u Inocentego pasztetnika, w pięknie malowanej piwnicy w Szynionie, choćbym nawet miał się rozebrać do kamizelki i pomagać mu piec jego kapuśniaczki! Hej, panie sterniku, nie moglibyście mnie na ląd wysadzić? Podobno z was taki tęgi marynarz, wedle tego co mi mówiono. Dam wam całą Salmigondę, i mój wielki gabinet z muszlami, jeśli, za waszą pomocą, powącham kiedy bodaj skrawek stałego lądu. Och, och, topię się. Słuchajcie no, przyjaciele, skoro nie możemy zawinąć do porządnego portu, zahaczmyż się bodaj gdziekolwiek, spuśćcie wszystkie kotwice. Starajmy się znaleźć poza niebezpieczeństwem, proszę was. Mój przyjacielu, rzuć no z łaski swojej sznurek z ołowianką. Zbadajmy jak tu jest głęboko. Sonduj no, mój kochanku, mój dobry druhu, na imię Pana, Naszego Zbawiciela! Zmierzmy, czy tutaj mógłby się człowiek napić stojący, bez schylania. Tak mi się coś widzi.	Panie feldkuracie, to sprawa poważna więc proszę, aby ordynans pański nie wtrącał się do naszej rozmowy. Trzeba koniecznie z tym skończyć.	Nie bądź idiotą! Siedź tu i nie lataj po słońcu!	A proszę pana Wojciecha, czy w tej chorobie nie pomaga wódka?	Tylko się nie spóźnij.	Otóż to! Widzisz, jak to bywa! Taki zdolny, miły chłopak i źle z nim jest, ale to bardzo źle! Pośliznęła się mu noga! Awantura fatalna, powiadam ci, że fatalna...	Tylko mi pan nie mów takie głupie gadanie!... Dlaczego szostra z Krakowa nie ma im zapysać, kiedy ona jest chora?...	A choćby i dziś, cha, cha, cha... Z pani to wesoła kobita! No, ale nie zawracajmy sobie głowy bajkami. Więc co z tym misterium?	W każdym razie nie dałbym trzech groszy za jego patriotyzm	Nie budź tamtych i słuchaj: stała się rzecz straszna, pomyliłem się.	Och! Wiesz, zazwyczaj nie żywię aż takiej sympatii do otwartości, jak ty, ale jestem do niej zdolny, gdy zmuszają mnie do tego okoliczności. A więc do rzeczy. Wyszukałem ci męża, nie dla ciebie, bo doprawdy nie myślałem bynajmniej o tobie. Lubisz szczerość, proszę cię bardzo: po prostu potrzebuję, abyś jak najszybciej wyszła za mąż ze względu na pewne handlowe interesy, które właśnie zaczynam rozwijać.	Tak, tak, bo to wcale nie zabawne!	Cóż zrobić? Trzeba się poddać konieczności, a mam nadzieję, że opóźnienie nie przyniesie nam żadnej szkody.	Pani zdaje się nie wiedzieć o tym, że mnie pan Jan upoważnił do przewiezienia dzieci tutaj. Przeczyta pani list. Zresztą on sam za parę dni przyjedzie...	A, w takim razie, to chyba	A, więc to pirat!	Czemu to bigos?	Jutro? A no... hm... o której to?	To zbiję talerz.	Czy zrobiłem to źle?	Ja na tę kwestię inaczej się zapatruję. Zresztą od razu widać, z kim się ma do czynienia. Zwłaszcza ciocia nie powinna o niej mówić w ten sposób, choćby ze względu na Lucię.	Niech się zdarza komu chce, ale nie mnie. Ja jestem człowiekiem i mam swoje ludzkie prawa. Jak może... jak się może coś dziać bez mojej woli!	Lecz mówią, że lepiéj począł od innych, że ma przy boku swym starego wojaka Burrhusa i filozofa Senekę... Oni nie dopuszczą by upadł tak nizko i splamił się jak ów Cajus i Claudyusz.	Hale, na złość Dominikowej to robią	Bo ona tam ukryta za Jampolem i o tym on wiedział, ale tam jarów, zapadlin, komyszy tyle, że choć i wiedząc dobrze miejsce, trudno trafić, cóż dopiero nie wiedząc! Jeździłem ja za końmi i na sądy do JahorlikaJahorlik	Wariaci im się wszystko zdaje. Ja tam tych ich bujd nie lubię. Dam, co trzeba, i już, ale te ich, panie, mowy, gry, zaklęcia...	Pytam przez prostą ciekawość. A przy tym: czy nie można by teraz dopełnić otwarcia tego dokumentu?	Oto jest. były. księcia Prepudrech iść nie śmiał. Czort wie, co zrobić może taki nowo upieczony muzyk i komisarz, może wsadzić po prostu do lochu i koniec. Wolał się najpierw sam ulokować na jakimś stanowisku. Wszędzie kartki, podpisy, stemple, fotografie, oględziny, ględzenia i badania. Małostkowość tego wszystkiego przeraziła wprost Atanazego. Jadł też za jakąś kartką i musiał złożyć tak zwaną „deklarację pracy”, bez tego nic	Tak... ale na to czasu potrzeba a przyznacie mi, iż dotąd więcej wygląda kraj ten jako zdobycz, o którą wojować potrzeba, niż jako podarek.	Hę? ja? rozśmiał się rotmistrz: ot to dobre ja ociężały!	No, dziękuj Bogu, żem ja wcześniej powrócił, a nie ojciec, boby krucho było ze skórą, gdyby cię tu przyłapił.	Jezus, Maria! Gdzie ja mam głowę! Kazia! Skoczno i każ przygotować śniadanie... Zaczekaj... I podać tę, wiesz, porcelanę w centki... Czekajże... Nie potrafisz, ja sama zarządzę. Zabaw tu tymczasem panią.	Mój drogi, to pytanie zmusi mnie do udzielenia ci przykrej odpowiedzi. Na pewno chcesz wiedzieć, co było dalej?	Aha. Było wskazane. I któż ci to powiedział?	Hola! co to ma znaczyć?	A możeby to i na chléb i na kuźnię starczyło	Proszę posłuchać, Pencroffie Oto co stwierdził kapitan Nemo i co ja sam sprawdziłem podczas wczorajszych oględzin w Krypcie Dakkara. Krypta ciągnie się pod wyspą aż do wulkanu i od centralnego komina oddziela ją tylko ściana na końcu. Otóż ta ściana poprzerzynana jest pęknięciami i szczelinami, przez które przedzierają się już gazy siarczane wytworzone we wnętrzu wulkanu.	„Poślemy go zaraz do pana” „niech się zabiera do gotowania obiadu dla nas wszystkich. Chyba nie ma pan nic przeciw temu, abym przyszedł do pana na obiad; a szefowi przyślemy jedzenie tu do domu”.	Żałuj też i Alberta, uwierz mi, to godny syn swojej matki. Ale wróćmy do ciebie. Przybiegłeś do mnie	Ażeby podziękować państwu za ich hojne dary na szpital Bardzo przydał się, bo panuje tyfus w okolicy...	Mieszka niedaleko stąd, moja pani w bliskości pięknego domu zwanego Ropuszym Dworem. To gdzieś w tej okolicy. Może pani słyszała o tym dworze?	Tak! śnijmy, marzmy, szalejmy, bądźmy „rozumni szałem,” jak się wyraził poeta Rzeczywistość jest obrzydliwą i straszną!	Janek się nazywam... Jaka ty niedobra.	Co? to co wszyscy przewidywali: Sułkowski pierwszym ministrem.	Zmuszony byłem opuścić Fougerolles na kilka godzin Czy hrabia jest jeszcze w stanie słyszeć mnie?	Co prawda, tych pojedynków trochę za gęsto. Jesteś strasznie drażliwy, Wentzel. Na twoim miejscu ja bym, dla zatkania gęby natrętom, wszedł do izbywejść do izby	Ten w Kaniówce siedzi tymczasem. Katastrofa go spotkała, o której pewno sam ci opowie. Wszakże się z nim zobaczysz...	Tak Prawie zawsze. Ale czasem ktoś jest we mnie...	Poznałbym pana po siatce ale w jaki sposób pan mnie poznał?	Mówili o tym na różnych dworach chwalono tam zawziętość waszych rycerzy, ale przyganiano im, iż pogan przeciw Krzyżowi bronią.	Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa, dzieuchy piesneczek uczy, głupawy jest pono.	A czy ty masz lalkę?	O dla Boga! co też jegomość powiada? A ciężko on, Boże broń, chory?	Tylko ten jeden raz, moja kochana. Przecież już wiem i tak. Przecieprzecie (daw.)	Wszystko gotowe, najjaśniejsza pani! Jest piękna szata ze szkarłatnego aksamitu, złotem bramowana, jako przynależy monarchini piekielnych podziemi. Na wypadek pomyślnej odpowiedzi przysposobiła ją moja Marychna.	Koniecznie bulwar Opery pierwsze piętro, dom z balkonem; pan hrabia każe sobie wynieść na balkon poduszki haftowane srebrem; ćmiąc fajkę i połykając swoje pigułki zobaczy całą stolicę, która przedefiluje przed jego oczyma.	Chyba przybyli z najbogatszego królestwa na świecie?	Rzeczywiście, monsiniorze słyszałem, jak wymawiała wszystkie te nazwiska.	Tak jest, miłościwy panie, uczestnik obrony i naoczny świadek cudów Najświętszej Panny...	Do licha, co ty nam tu opowiadasz?	Pan szuka kogo? może ja będę mógł pana objaśnić	A ja przywtarzamprzywtarzam (daw.)	O tak. Lubią go wszyscy.	Kazałeś Stanisławowi zaprosić do nas Borowieckiego?	Ach, widzi ksiądz! Tośmy stracili cały rok!	Ależ, Doro! Pozwól, niech ci wytłumaczę...	Były przyjaciel naszej diwy	Do podróżowania w czasie?!	Przeciwnie. Ujrzy nas rad. Biedna Itobi!	Skąd możesz o tym wiedzieć?	Więc nasz interes?	Właśnie. No, pozostaje ci jeszcze prosić o łaskę stryja Karola.	A nasza wyspa? Przecież zapomnieliśmy ją nazwać!	Czytałeś Księgę tysiąca i jednej nocy?	Doceniam jego delikatność	Dokądże idziemy?	Doprawdy?	Dziś tedy w nocy...	Jaki! mów, użyję jakiegokolwiek!	Kuku! Kuku! Kuku!	Neviltis, Nežinia, Paguoda I, katyt, mūsų krašte tiek dabar kazokų ir lenkų priviso, kad ir praeiti negalima. Visais keliais valkiojasi; sutikę, nei vieno žmogaus ramiai nepraleidžia. Vieniems įtiksi, kitiems nusidėsi: taip kad nežinai, žmogus, kokio galo ir tvertistvertis	O której mówisz?	O skromności będącej najpiękniejszą ozdobą kobiety! dokończyła Stasia.	O!	Podstęp rzekł Hugo.	Rycerskiego ducha niewiasta	Siłasiła (daw.)	Trzy lata. Kułakkułak (z ros. кулак: pięść)	Wiedziałem wpierw, niż wszyscy.	Więc jedziemy?
Nie, moje dziecko. Właśnie najrozumniej zrobił, i za to go bardzo szanuję, że pokłoniwszy się, jak należało, przeprosiwszy, pojechał sobie dalej.	Jeśli dyrektor pozwoli, żeby się takie rzeczy działy, to ja nie jestem w towarzystwie!...	Nie, nie nie, Danielu! Nie tak, nie teraz. Uspokój się trochę, a potem, mój biedny, opuszczony Danielu, szukać jej będziesz, ile zechcesz. Słuszne to, ale uspokój się przedtem. Usiądź i przebacz mi, że ci dokuczałam! Teraz widzę, czym były moje troski w porównaniu z tym nieszczęściem! Pomówmy trochę o dawnych czasach, kiedy Emilka została sierotą i Ham także, i ja także biedną, opuszczoną wdową, a tyś nas przygarnął. Mówmy o tym, to ci ulgę sprawi, Danielu ulgę ci to sprawi, doda odwagi. Wiesz, jak tam jest napisane: „Cokolwiek uczynicie jednemu z tych maluczkich, mnie samemu uczyniliście”. Nie, nie zawiodą te słowa pod dachem, pod którym wszyscyśmy mieliwszyscyśmy mieli	Ludzie to po prostu szczeniaki, które gotowe potopić się, byle ugryźć kawałek księżycowego blasku zwierciedlącego się na wodzie. Ale cała wina jest po mojej stronie! Już nigdy nie przyniosę do puszczy żadnych obcych wymysłów... choćby były od kwiatów piękniejsze! Ten zaś dziwotwór winien wrócić do Ojca Okularników. Wprzódy jednak musimy się wyspać, a nie chciałbym spać obok tych ludzi... uśpionych... Trzeba też pogrzebać tę błyszczącą gadzinę... bo gotowa znów nam uciec i zabić jeszcze z sześciu ludzi. Wykop mi jamę pod tym drzewem.	Owszem, dobrze ale jak się nikogo nie ma w Warszawie, to się tęskni za domem.	Otóż to przypominasz Ezawa z biblii, który wyrzeka się pierworodztwa.	Po co?... Mnie nie chodzi o nich, tylko o świątynie i Labirynt, do zajęcia których wojsko nie jest jeszcze gotowe. Zresztą Hiram, który przejął listy Herhora do Asyryjczyków, wróci dopiero około dwudziestego... Więc dopiero w dniu dwudziestym pierwszym Paofi będziemy mieli w rękach dowody, że arcykapłani są zdrajcami, i ogłosimy to ludowi.	Cóż to za zabawa? Wiecie przecież, że nie pora teraz myśleć o zimowych kwaterach, jeszcze czas.	To nie ja, panie prezesie, tylko właśnie...	Byle nadążył! Ale was to już dawno w takiej radości nie widziałem.	Prawie wszystkich zewnętrznych, odpowiedział mężczyzna; to tylko ma wartość gruntowną i niezmienną, co człowiek w sobie samym wyrobi siłą woli i pracy, i to co ukocha z myślą rozumną i celem świadomym siebie.	Ano nie ma tu inszej rady, tylo musisz doczekać świętego Jana i kiedy się kamień odłoży, musisz leźć w otchłań. Byleś pannie wyjął szpilkę z głowy, obudzi się, ożenisz się z nią i będziesz wielki pan, jakiego świat nie widział. Tylko wtedy o mnie nie zapomnij, że ci dobrze poradziłam. Strach, ZłoI to se spamiętaj: kiedy cię strachy otoczą, a zaczniesz się bać, zaraz przeżegnaj się i umykaj w imię boskie... Cała sztuka w tym, żebyś się nie zląkł; złe nie ima się nie bojącego człowieka.	Dobrze już dobrze. To nie ma znaczenia. Chomy więzić nie rozkażę. Jest zdziecinniały i nikt rozumny zważać na niego nie będzie. Pilnujcie jeno dobrze, aby został między rybakami. Niechaj nigdzie dalej się nie zapuszcza.	Cóż ty sobie myślisz, Athosie, ja nie potrzebuję nawet czwartej części tej sumy, a sprzedawszy siodło, będę już ją posiadał. A przytem, zdaje się, nie pamiętasz, że i ja mam pierścionek kosztowny.	Wolno mi o tym mieć niepodległe zdanie. Szanuję ofiarę z krwi i życia, ale mówię otwarcie: szkoda, bo na marne! Nie wolno rozumować: „Giną za to, a więc się nie mylą”. Mnie nie zastraszą piękne symbole i romantyczne kawałki. Walka proletariatu ma inną, nową poezję i swoje nowe piękno	Brat, zmiękczony prośbami moimi, zgodził się na to, aby mnie przebrać w swoje suknie i oprowadzić po mieście dla przypatrzenia się nowym dla mnie rzeczom, lecz nawzajem uparł się włożyć ubiór, który nosiłam, i ten tak mu przypadł do twarzy, że mógł śmiało uchodzić za najpiękniejszą dziewczynę. Może już z godzinę chodząc tak po mieście, nagle usłyszeliśmy odgłos wielu kroków. Właśnie wasza wysokość przechodziłeś ze strażą; skoro brat mój zobaczył was z daleka: „Uciekajmy, rzecze, bo gdy nas zatrzymają i poznają kto jesteśmy, ty zostaniesz zniesławiona, dostaniesz się na języki i ojciec o wszystkim się dowie”.	Widać, że już dawno nie miał listu od kochanki, lecz nie zwracajcie uwagi, znamy się przecie na tem.	Brat mój służy w pułku Jatów Dograsy to dobrzy ludzie.	Byle w miarę. Aha i jeszcze jedno: wy kobiety, jesteście zawsze zanadto gadatliwe, a tu trzeba buzię na kłódkę. Nikomu, ale to absolutnie nikomu ani słówkiem. Rozumiesz?	Ej! To chyba Tatarzy u was mieszkają?	To ja, kapitanie	To taki chory!	A czy pamiętasz kiedy w pokoju matki siadywałem nad twoją kołyską?... A pamiętasz, jak huśtałem cię na kolanach albo jak bawiłaś się moim zegarkiem?... A pamiętasz, jak tu, w tej salce, kazałaś mi wydobywać spod stołu kotka, który wymknął ci się z rąk?... Nie pamiętasz, bo byłaś malutka... I dziś jesteś małe dziecko, które śpi dwadzieścia godzin na dobę, a przez sen pije mleko... Tylko wówczas musiałaś rosnąć całe lata, a dzisiaj urośniesz w ciągu kilku dni i znowu zrobisz się dużą panną, do której już zaczynają pukać kawalerowie...	Nie mogę domyśleć się, za co spotyka mnie ten honor	Przeciwnie, masz pan... jeden tytuł: pracę, drugi: uczciwość, trzeci: zdolności, czwarty: energię... Tych tytułów nam potrzeba do odrodzenia kraju, to nam daj, a przyjmiemy cię jak... brata...	To co, że należą? Mnie nie wolno. My w Talmud nie wierzym, w sobotę świateł nie palim... nam nic nie wolno!	Oto, widzi pani dziś można sprawdzić, w jaki sposób tworzą się religie. Znajduje się medium, o którym Charcot miałby dużo do powiedzenia; znajduje się kilku fanatyków, którzy tak muszą w coś wierzyć, jak po obiedzie wypijać czarną kawę; jest jakiś pan Zgierski gotów do pośrednictwa dla utrzymania swej pozycji, no	Doskonale, wiedziałem z góry, że mam do czynienia z ludźmi inteligentnymi. Nie traćmy wobec tego czasu. Dodaję wam pięć minut na sprawdzenie tego, co wam powiedziałem. Możecie przez ten czas przekonać się, że druty wasze są naprawdę przecięte i że wieś znajduje się w polu obstrzału naszego statku. Dla pewności uprzedzam was, że pierwszy konny posłaniec, czy rowerzysta, który by ukazał się na szosie, dostanie kulą w łeb. A teraz	Ależ powiadam ci, biała glis-sto żyjąca w ciemnościach, że już nie ma ani króla, ani mias-s-sta! – fuknął Kaa. wszędzie. wokoło jest dżungla.	Zdrajców, nie Radziwiłłów nienawidzę, a najlepszy dowód, że książę krajczy Radziwiłł jest w moim obozie... Mów waść, czego chcesz?	Słuchaj, Franka a upamiętasz się ty? poprawisz się? będziesz poczciwa; będziesz żyć, jak Pan Bóg przykazał?	Wołałabym pierwsze, ale z warunkiem, żeby swej siły nie używał jak obucha, żeby rachował się ze mną jak z człowiekiem równym. Moja ambicja wymaga prostego wzroku, bez spuszczania powiek.	Pewnie, że nie. Ty w ogóle nie myślisz! Nie poplam mi oliwą mej „Fortis”, bo ci kości połamię.	A! Czerwony książę! brawo! brawo! Pyszny jest ten Czerwony książę. Puszczę ja twój koncept w obieg, możesz być tego pewny. Jakiż ten Aramis dowcipny! Co za szkoda, żeś nie poszedł za swojem powołaniem, rozkoszny byłby z ciebie księżulek.	Amen wrócimy do tego później, jeśli taka wola wasza; lecz na razie chodziło mi przeważnie o odebranie tej kobiecie pewnego upoważnienia na okaziciela, jakie wydarła kardynałowi, i za pomocą którego miała bezkarnie pozbyć się ciebie, a może i nas wszystkich.	Myślałem, że mogę się ojcu przydać w niebezpieczeństwie	Turkey, rozczochraj mu włosy. Tak. A teraz daj się również związać. Beczenie koźlęcia rozbestwia tygrysa. Obaj jesteście na mnie tak wściekli, że możecie tylko kląć. Pamiętajcie o tym. Ja wam kijem pomogę. Beetle, musisz beczeć.	Nie, nie przypadkiem. Małym jeszcze byłem chłopcem, rozdrażniła mnie, cisnąłem w nią młotkiem. Co? Lala był ze mnie chłopak, zuch, co?	A nie mówisz pani czasem przez sen?	A widzisz pan przecież, że nie	Ależ ja nie w tym znaczeniu! Sądzę, że wywarłem na niej dodatnie wrażenie. Była ze mną bardzo uprzejma. Prawda?	I ja miałem przez chwilę chętkę, aby ożenić się z jego córką! Boże, dobrze biedaczka zrobiła, że umarła.	Nie, na prawdziwej scenie nigdy!... Grywałam tylko w teatrze amatorskim.	Przypatrzcie się jéj tylko; ładna dalibóg bestyjka!	Tak, ale przyczynił się pan do mojego małżeństwa...	Zamknij pysk i do chaty prowadź, póki prosim. A nie widzisz, chamie, że rannego wieziem!	Zlituj się nad swoim nędznym niewolnikiem, racz go obdarzyć swym łaskawym kopnięciem!	Dosyć. Chciałbym się przespać.	Nie lubisz pana Franza?	Nie, nie! dziś: zawrzasnęła..	Od stu pięćdziesięciu rubli grosza nie odstąpię	Panie cześniku dobrodzieju, czy nie nadtoście tym ludziom w szyję nalali?	Chyba dlatego tylko, że stoi na cyplu łodzi, bo zresztą cóż więcej?...	Serce takich ludzi jest jak agatu migdał lub ame­tystu ziarno. Dla ludzi kamień tylko polny: odrzucą precz. A ono wartość swoją wtedy dopiero ukaże, gdy	W całym świecie te hycle mnichy są takie zażarte na jadło, a potem powiadają, że mają tylko swój żywotżywot (daw.)	Tak jest, proszę pana.	Cygani jak ten pies	Księże proboszczu, chcesz-że mnie do grzechu pychy doprowadzić?	Na nic tu wielkie, bojowe ogiery bo wielki zaraz w młakachmłaka mały, niepozorny koń. przejdzie wszędy, tak prawie jako i człowiek.	Tak.	Uważaj, kapitanie! Jeszcze wpadniesz w ich łapska.	Zobaczymy. Weź ten pierścień, dar mego przyjaciela Colignaka i zanieś go do Żyda. Zaliczy ci na niego, jak sądzę, około tysiąca pistolów.	Że mnie... no tego, co pan.	A czy nas uniesie?	A cóż kiedy kupuję!	A jakiż język, do licha, rozumieć oni mogą?	A na piętrze?	Ach, panie! One są takie piękne!	Alboż my jesteśmy drapieżni?	Ale nudziarz z pana bierz pan kapelusz i chodźmy.	Ar tikrai, mamele, ar taip sakė panelė?	Cavaliere Fotofero, do usług.	Chcę wierzyć pani	Chodziło o matkę dziecięcia.	Choćby tutaj.	Co ja? co ja? A jaż kiedy nim byłem?	Co myślisz robić z temi pieniądzmi?	Co takiego?	Co w tym celu?	Dobrze, ale ja z Pitą, a pan na rowerze.	Funt srebra, będziesz najbogatszym z obwiesiów.	Ja?... Pan mnie widział?...	Kapliczkę? Czy masz na myśli, siostro, tę w kącie muru ogrodowego u wylotu alei porzeczkowej?	Mogęż wiedziéć kogo mam zaszczyt w moim domu przyjmować?	Na strychu.	Nuo ko?	O wszystkim można zwątpić wobec człowieka, który słucha rad szaleńców i zdrajców!...	O, bardzo zakurzone	Ojcze... drżącym głosem począł Dobek: czy rodowi i imieniowi naszemu gasnąć na mnie?	Panie poruczniku gdzie pan kończył szkołę wojskową?	Pij z cukrem! dla wnuków dostaniesz oddzielnie Walenty, podaj mi futro	Pokój temu domowi i mieszkańcom jego!	Powinniśmy pokonać las w cztery czy pięć dni.	Skądże wiesz?...	Sprzedajeta, co?	W takim razie towarzyszem księdza prałata musiał być ktoś inny, bardzo do mnie podobny.	Wcale.	Wiadomo: kościół w Piasecznie okradł.	Z nowego nasienia była rozsada, dobrodziej przywieźli z Warszawy.Kobieta, Małżeństwo, Mężczyzna	Zali niesłusznie uczynił?
Jak na osobę konającą, wymowa pańska jest obfita Nie wiem, czy umrzesz pan na suchoty, ale że możesz dostać się do szpitala obłąkanych, to pewne...	Twój, matko? Jak to? Przecież ty się nigdy nie gniewasz!	Cięta jakaś sztuka ten wasz Kozak Tak sobie z nami poczyna, jak równy, jeśli nie jak lepszy. Hu! Co za fantazja! Musiała się jego matka na jakiego szlachcica zapatrzyć.	Więc zagraj teraz powitanie Tylko proszę cię, niech to będzie ostatnie powitanie bo już nie jesteś tak młody. Pamiętaj, jeżeli się w tym roku nie ożenisz, znać cię nie chcę... To nawet niezdrowo...	Pan bo się musisz wdawać, i musisz robić jak ja każę zawróć tych ludzi i staraj się ich ująć łagodnością, datkiem, pieniędzmi, czém chcesz, ależ przecież nie kijem!	A Bronia nie podoba się panu?	Nie, nie trzeba, po co masz się krępować znajdzie się inny pokój.	Bo zauważyłaś, na przykład, że na balu, który wydaliśmy, pan de Monte Christo nic nie wypił ani nie zjadł.	Naród jest ciemny, mało tam u nas rozumienia na politykę. Trudno piszą po naszych gazetkach, a tu ledwie, ledwie który czyta się nie jąkającysię nie jąkający (gw.)	I czyżby to jegomości nie lepiej zostać takim rycerzem i siedzieć u dworu, niż włóczyć się i biedzić tak srodze?	Nie wiem. Wiem tylko, że stoję na rozstaju i żadnej drogi nie widzę przed sobą	Co to za szczęście?... Sto pięć kobiet przypada na stu mężczyzn, więc czym się tu drożyć?	Nie. Od całego tego wypadku z Benedettem czuję się ośmieszony i nie wychodzę z domu.	A jednak tak będzie. Ona nie tylko jest artystką, nie tylko posiada zmysł artystyczny, ale jest również indywidualnością, a ty mi przecież mówiłeś, że indywidualności, nie zasady, rządzą światem.	Ponadto nie potrafię już niczego się dopatrzeć. Za trzy dni, chłopcze, byk przyjdzie do ciebie.	Gdybym miała syna, to sama wybierałabym mu żonę, bo już mój ś. p. mąż mówił, że i najlepiej wychowane panny mogą... uważa pani, no mówię, że mogą wyprowadzić w pole mężczyznę. Mój ś. p. mąż znał się na tem, idę... idę... no idę...	Ja też uważam, że pożegnanie jest zbędne. Najlepszy dowód, że przed rokiem opuściliśmy nasze domy i nikogo o tym nie powiadomiliśmy. Nawet żon i dzieci. Nie było ani jednego słowa pożegnania, nawet najprostszego: „Pocałujcie mnie...”.	Och! nie, za to ci ręczyć mogę synem ojców moich.	Taaak? Toś wiedziała, a nie krzyknęłaś na którego z nas?	Jużem to im opowiedział. Oni się śmieją i wspominają o policji.	Nie wiem co za przyjemność znajdujecie w rozprawianiu z tym omniszonym gnojkiem. W istocie, gdybym was nie znał, musiałbym nabrać o was nieszczególnej opinii.	Ach, to i moja wina W ostatnich dniach zaniedbywałem lecznicę. Solennie przyrzekam poprawę. Ale to szkoda, że pani się źle czuje, bo zaraz będzie kotylion.	Niestety nie! I zawsze jednakowo żądna jest czarów. Pamiętam, jakem jej raz opowiadał o Kole Życia dopytywała się jeno o strzygonie, które napastują dzieci. Ona powinna zdobyć zasługę przez zabawianie nas rozmową... za jakiś czas... przy jakiej ubocznej sposobności... powoli, powoli. Teraz powędrujemy noga za nogą, oczekując łańcucha zdarzeń. Poszukiwanie jest niezawodne.	Zypcio tak strasznie się panią zachwycał pęknąć w prawie-nieskończoności tej chwili, wyrzekając się w zamian za to całego dalszego życia. Ale śmierć za nic. Tym by się uczyniło ją jeszcze straszniejszą...” (ją	A podobieństwo Ludwika do ojca? a piśmienne dowody? Cóż na to powiesz?	Nie mów! Ona jest po prostu nadzwyczajna.	Nie wątpi pan zapewne...	Zdarzyło się to już panu?	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Karol i Gilbert zawsze byli przyjaciółmi Karol jest ładnym chłopcem. Nie można mu wytykać jego oczu.	I ja nie.	Jak to w górę, dziadziu?	U kogo się uczysz?	Słyszę co to jest?	Byłem i na strychu dziury pozasłaniać.	To już się teraz ta wojna skończy?	Ja się boję.	Spodziewam się, że ojciec pani nas odwiedzi...	Wiem to. Wszystko, co ci dziś mówiłem, to dla twego dobra. Wszak wiesz, że byłem ci zawsze wiernym przyjacielem.	Nie ma gwałtownej potrzeby.	Tadziu czy nie masz dość rozumu, żeby odróżnić bajkę od kłamstwa?	Ja?... Nie, kochanie, przeciwnie. O... bardzo ci ładnie w tym futerku, ale przecież zdejmiemy je, prawda?	Panie kapitanie, my już musimy iść, żeby nam nie uciekł wieczorny pociąg.	Chrząka? To zły znak.	Jakże to, panie bracie?	Mieszkasz jak prawdziwy książę łódzki	Powiedz pan otwarcie, co mam dać za to?	Testament! To oczywiste, pan Noirtier chce spisać testament.	To możesz spróbować.	To rozumna kobieta	Przecie na mnie patrzycie?	W mieście, wasza wysokość. Na Offal Court, w „Śmietniku”, koło Pudding Lane.	Więc może miał ksiądz być uwodzicielem? Czy może mam to uważać za oświadczyny i chęć rozpoczęcia innego życia?	Połóż go z powrotem na futrze. Będzie z tego szczeniaka tęgi pies. Gdy skończy cztery miesiące, nadamy mu imię.	Nic, nic, to przejdzie Coś mi ściska czoło, to pewnie migrena. Biedna Naścia, co za przyszłość!	Czyś tylko to robił w Paryżu?...	Proszę mi darować, pani sama doskonale to odczuje, jak mi przykro mówić o tej sprawie.	To ten sam...	To zdejm pan słuchawkę albo wyłącz pan kontakt.	Jest w Châlon, prawda?	Nasz stangret jest członkiem klubu Zawiezie nas sam radca stanu.	Z Paryża przyszedł transport Myślę, że trzeba odebrać jutro.	Złotówkę za sześć! Ja bym za każdego dał Kubie dziesiątkę.	Co tam kraj	Co? dobry byt, szczęście	Rozumie, co mówisz?	Wasza królewska mości, musimy tak zrobić	Więc jakże będzie?...	Dobrze, żeście usiedli bo wciąż po mnie chodzą te Niemce.	A bo cisnę wszystko do stu diabłów i niech se pan sam staje do roboty	Ból? ból bez nadziei wyleczenia?	Ar taip? aš misliju, kad, kaip jie ta laivą pamatys, tai persigąs ir tuojaus išsiduos.	Coś często teraz jeździ do dworu!	Ej, Żydzie, walnę cię!	Kto, kto? Dokąd?	Może mało pan im płaci?	A ty łotrze! Ty Judaszu! Toś ty wszystkiego narobił! Tyś zdradził twojego pana!	A... a!...	Cha! cha! cha! Cha! cha! cha!	Czasem, piosenki, wiersz, dla rozweselenia rodzeństwa, wcale nieuczenie.	Czołem, panie regimentarzu!	Cóż takiego?	Dawidzie powiem ci szczerą prawdę: jam je stracił.	Dziękuję, dobrze	Dziękuję...	Ho, ho!	Jesteś królem! Czy rozkażesz wydać odpowiednie zarządzenia?	Kiedyż waść myślisz z Czehryna ruszyć?	Minister Pradera zamordowany!	Może i prędzej, niźli miarkujecie	Nigdy!	Oby wszystkie przykrości zostały równie szybko usunięte	Pan d‘Artagnan.	Pani	Pięćset franków.	Skąd pan wie?	Skąd?	Słuchaj, Karolciu!	Tai sveikas laikai, jog ir lenkai meluoja?	Zanim powiem, chce wiedzieć, czy radbyś sam zaślubić Dorę?
Zawistni są o władzę i myślą teraz, że mogli byli zrobić bez ciebie to wszystko, co ty zdziałałeś. Wyrzucać ci zaczną, żeś nie spełnił rzeczy niemożliwych, zobaczysz! A jeśli jeszcze dotkniesz tego, co jest może złe, lecz trwaniem wiekowym uświęcone, powstaną na ciebie właśnie najmożniejsi, którym się oprzeć nie zdołasz, choć jesteś ziemskim i chociaż uciśnieni będą za tobą. Uchodź, mówię ci.	No, honorarium też nie będzie małe ale mam jeszcze i inne sposoby. Żona Dobranieckiego jest kuzynką mojej żony. Jakoś to się zrobi. Musi być zrobione, bo sprawę muszę wygrać.	Widzę wyraźnie scenę waszego odjazdu. Hanna zapina fartuch wózka w tym samym miejscu, gdzie ja teraz, a Chrystyna, siedząca obok, pochyla się i całuje ją. Ach, poczciwa dusza! No, teraz zażywa już błogosławionej szczęśliwości i mam nadzieję, że na pewno będzie się radować postępowaniem Hanny.	Mylisz się. Każdy szantaż polega na tym, że grożąc jakimiś złymi konsekwencjami za zaniechanie akcji w tym kierunku, żąda się jakichś korzyści dla siebie. Trudno mi zaś przyjąć, by na przykład to, czego ona ode mnie żąda, było jakąś korzyścią dla niej. Gdybym do niej wrócił, nie odniosłaby z tego żadnego zysku, ani moralnego, gdyż jej nie kocham, ani materialnego, gdyż jest, o ile mogę sądzić, znacznie ode mnie bogatsza. Poza tym w sposobie stawiania przez nią wymagań nie widzę elementu szantażu. Szantażysta stawia zwykle ultymatywnieultymatywnie	Drgnął na to Drgnął na to i oblał się krwią. Znajdowałznajdować (daw.) rzekłem nawet schwytany szczur może ugryźć. Odciął mi się natychmiast: „Toteż nie trzeba się zbliżać do pułapki, póki szczur jest żywy”. Odparłem, że tego rodzaju igraszki byłyby godne jego przyjaciół krajowców; sądzę jednak, iż on, człowiek biały, nie postąpiłby tak nawet ze szczurem. Przyznaję, że chciałem z nim mówić. Ale nie po to, aby żebrać o życie. Co się tyczy moich ludzi, są to... jacy są, tacy są, ale w każdym razie są to ludzie jak i on sam. Żądamy tylko jednego: zacząć walkę i już raz skończyć z tym wszystkim: „Do diabła ciężkiego chyba pan nie zamierza co dzień tu z lornetką przychodzić i liczyć, ilu z nas trzyma się jeszcze na nogach. Więc dalej! Albo niech pan naprowadzi na nas swoją, psiakrew, bandę, albo niech pan nas wypuści i pozwoli nam zemrzeć z głodu na pełnym morzu. Na Boga! Pan przecież był niegdyś białym człowiekiem, mimo swej napuszonej gadaniny, że to jest pański lud i że pan z nim stanowi jedno. Czyżby tak było naprawdę? Co pan, u czorta, dostał tu za to, co pan tu znalazł tak wściekle cennego? No? A może pan nie chce, abyśmy zeszli tam do was? Jest was dwustu na jednego. A jednak pan sobie nie życzy, żebyśmy wyszli na otwarte pole. Oho! obiecuję panu, że damy wam szkołę, nim się z nami załatwicie. Pan mi zawraca głowę, że jak tchórze napadliśmy na niewinnych ludzi. Co mnie to obchodzi, czy są niewinni, czy nie są, kiedy ja dla głupstwa ginę z głodu? Ale tchórzem nie jestem. Niech i pan tchórzem nie będzie. Dawaj tu pan swoich ludzi, bo inaczej, klnę się na piekło, potrafimy jeszcze posłać z dymem do nieba pół tego niewinnego miasta razem z nami!”	Ja wiedziałam, że to się tak skończy klnę się wam na Boga, żem go nie przyjmowała, nie słuchałam go, nie gadałam do niego... Wczoraj jeden, jedyny raz był tylko w chacie u mnie, i to przy ludziach.	Znam ja mołojca któren by przemówił w tej chwili i od tej wyprawy się nie wybiegał, ale go nie masz między nami...	Jedź dalej, Pietrek Powiada pan przecież, że się nie wysypała To taka niewinna dżumka, drzemka. Dżuma konwersacyjna. Dżuma na burżujów.	Eugeniuszu czy wiesz, że cały Paryż będzie jutro u pani de Beauséant. Rochefide’owie i markiz d’Adjuda postanowili działać w tajemnicy. Król ma podpisać jutro kontrakt ślubny, a biedna twoja kuzynka nic jeszcze o tym nie wie. Będzie musiała przyjmować jutro masę osób, a markiz nie będzie na jej balu. Powszechnie o tym tylko mówią.	Przede wszystkim uspokój się i jeżeli ci to różnicy nie zrobi, przestań gnieść mój łokieć. Z tego, co mówisz, widzę, że ojciec nie zostawił żadnego wyjaśnienia, a wy sami nie interesowaliście się stanem waszych interesów.	Głupstwo!... Zresztą... niech i tak będzie... to początek... Niezadługo Międzynarodówka rozwinie się. On poczyna się nią zajmować.	Nic mi nie będzie dziś popr. forma: odgrzała. obiad i dała im na kolację.	Nie ośmielą się... Kara bogów...	Wasza książęca mość! Oni to chcą wyjść, a ja nie; Bóg mi świadek, nie przyszedłem się tu chwalić ani swych zasług przypominać i jeżeli o nich wspomnę, to jeno dlatego, żeby nie było supozycjisupozycja (z łac.) mniemam przeto, że w dziele rycerskim nie jestem gorszy od innych. Jednakże co innego jest męstwo, a co innego szaleństwo. Skrzydeł nie mamy, a ziemią się nie przedostaniem	Jeszczem się nikogo nie pytała i nikogo nie prosiła	Na pewno myślał o tym Ale one już nie do niego należały. Brzask różowił się na niebie, gdy wtargnęliśmy znienacka do wsi. Na czele jechał konno imć pan Jan w lekkiej zbroi z pióropuszem powiewającym na hełmie; za nim kroczyło trzydziestu mocnych chłopów z Brightlingu, po pięciu w jednym rzędzie. Za nimi postępowały cztery wielkie wozy, a koło nich czterej trębacze, trąbiąc hucznie, jakby na urągowisko, ową piosenkę: „Nasz król jegomość do Normandii jedzie...” Gdy stanęliśmy przed wieżą i zaczęliśmy z niej wyciągać działa, przypomniał mi się zupełnie jeden z obrazków wymalowanych przez ojca Rogera w mszale królowej, przedstawiający zdobywanie twierdzy przez Francuzów.	Dobrze. Pan ma złote serce. Tak się cieszę, żeśmy się spotkali!	To wszystko bez to, że Boga się nie boją...	To po prostu szaleństwo, bo do czego się to jej przydało! zawołała Lassy.	Sto rubli. Warto: odzienie w kawałki leci, trzewików nie nastarczyć, a co natłukła naczyń przez te cztery lata, to i nie zliczyć!	Najjaśniejszy pan chce się go lepiej rozpytać o te przeklęte jasełka, za któremi marszałkowscy słudzy latają napróżno po całej Warszawie; Wracając z zamku znajdziemy się może gdzieś zabawić. Podskarbi już mi zaczyna trupem pachnąć, a maltański mundur jego o milę stęchlizną słychać, obrócimy się gdzie indziej i wieczorek spędzim mile	Albo też większa miłość poddaje się mniejszej	Bo co ja teraz pocznę, tatku?...	Bądźże wspaniałym sypnij! jest za co! nie ma co mówić! różyczka! I że przywiozę to pewna, ale dalej, dawaj sobie rady jak chcesz	Cała to pociecha, że jeżeli się kiedy skończy nasza mizeriamizeria (z łac.)	Nie To kłamstwo. Kocham cię tak samo jak dawniej.	Nie, ale ja wiem, że on dlatego do Anglii wyjeżdża. Wszystkich wywiódł w pole prócz mnie.	O Stasiu! ty do takich słabych i tchórzliwych istot nie należysz! zawołała Wanda obejmując szyję przyjaciołki.	Och, zawsze jesteś człowiekiem niepospolitym, tym, który mnie zainteresował! Najpierw ofiarowałam sto franków sekretarzowi sędziego, który utrzymywał, że nie podobna wpuścić mnie do wieży. Ale, wziąwszy pieniądze, ten uczciwy człowiek kazał mi wyczekiwać, zaczął robić trudności, myślałam, że mnie chce okraść...	Tak Desroches tarzał się jak my na barłogach jobizmu. Zgnębiony noszeniem za ciasnych ubrań i za krótkich rękawów, połknął z rozpaczy prawo i kupił sobie nagi tytuł. Jako adwokat bez grosza, bez klienteli, bez innych przyjaciół prócz nas, musiał opłacać procenta kancelarii i kaucji.	Zwrócę się do jego zięciów i córek z prośbą o pieniądze.	Żeby wam, psiekrwie, poodpadały jęzory! wahać się., więc westchnął jenojeno (daw., gw.)	A! spodziewam się! po głowachby nam jeździli. Zuchwalstwo już i tak dochodzi do najwyższego stopnia, a dobroć pana i wspaniałomyślność wasza ośmiela do wybryków najswawolniejszych. Czy téż hrabia uważałeś, ile sobie Watzdorf młodszy pozwala?	A po jakiemu będziesz z nim gadać, kiedy języka nie ma?	Anibym się odezwała	Chyba nie każdy	Czego się śmiejesz?	Czy mi żal? Nie wiem.	Ja przestraszyłem się małego pieska, a wielbłąd własnego snu.	Krzyż Pański z tobą! A cóż będzie! sama jedna! sama jedna!	Lituję się nad tobą, panie profesorze, i nad twoim kapitanem!	Małpy nie mają wodzów! Skłamały, jak zresztą zawsze kłamią!	O niczym nie wiem	Oto wydało mu się, że cię zna.	Tak, szanowna pani dziedziczko, dobrodziejko!.. w miesiąc po państwa wyjeździe zawarłem związek małżeński z panną Zofją Osiecką!.. o, widzi pani dobrodziejka, żona się z okna kłania!	Tyle, co będzie trzeba.	Żadna!... Sprowadzę tu jego wiolonczelę i nawet zatrzymam u siebie, ażeby jej drugi raz nie zastawił przed koncertem.	Dostarczę ich z łatwością. Przedewszystkiem twierdzisz pan, że uprowadziłem dziecko. Ale jest to racja połowiczna tylko. Istotnie zabrałem Różę od Montalbon, i to nawet potajemnie i przemocą. Ale miałem do tego pełne prawo.	Jeśli tu nie leży, to uszedł w lasy, ale jeśli uszedł, to go chłopi zabiją!	My się dusim na zagonach, a Niemcy będą na włókach rozwalali.	Proszę pani, już straciłem na to wszelką nadzieję.	Ależ tak, to wszyscy wiedzą; „piszczyk” to jest pisarz w sensie pejoratywnym. Ale to jest ohydne słowo. To może język skręcić. Nigdy mnie nikt nie zmusi, abym to wymówiła.	A czy te panie, na które rzucam urok, mają pieniądze?	A cóż postanawiacie jeszcze uczynić? Klęska nasza jest pewna, jeśli jutro tchórze i zdrajcy sprawy staną do roboty.	A cóż to jest ojcze?	Ależ panie Fogg, przecież wybrał pan najkrótszy okres czasu.	Baron i książę de Guermantes, czy to idzie razem?	Biedny pan Franek, biedny...	Chyba że on cię w tym zamiarze uprzedzi. Jest właśnie w drodze do Gibraltaru i za kilka dni cię dopadnie.	Cize A tam, przed nami, co to jest?	Cóż to? Rozbój w samym środku miasta?	Gardzi pan?	Ja, proszę pana, gdy go zobaczę ja jestem już na cały dzień szczęśliwą... Schyliła głowę i ze szczególną szybkością szyć zaczęła.	Jedźmy! jedźmy! bo mnie radość rozerwie.	Jutro wieczorem jechać do Łodzi muszę	Mówiłeś mi pan, że obrączka moja warta rubli trzy i pół, a dałeś mi cztery. Otrzymałam tedy pół rubla nadto.	Pomyśl jednak, że imię jego to moja tajemnica.	Ponieważ wczoraj lub przedwczoraj stracili jego ślad na ulicy Coq-Héron.	Pozwól, wasza dostojność, niech mu sam ten respons odniosę!	Szaleństwo! Otóż za kilka dni będziesz mieszkała w wykwintnym domu, będziesz miała powóz i ja napiszę dla ciebie rolę!	Tai boba! nes aš apie ją girdėjau. Ją piktybė seniai į vyrą perdirbo. Tik tai vienok gailauja sūnaus.	Więc jesteś już pan wolny?	Żołnierz, Sługa, Wierność, Pan, Przywódca	...raczył sobie zadać, odwiedzając biedną powódkę, zbyt cierpiącą, aby móc...	A ty?	A łóżko szerokie? Mierzyłaś, jakom ci kazał?	Berwick.	Cierpliwości!	Cieszy mnie, że przynajmniej jednemu z was nieśpieszno, aby oberwać po buzi	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Duot jį katram Kumtorui, kad turėtų truputį valnystosvalnysta (lenk.) tarė senis.	Dziewka zginie, jeśli mnie zabijesz... Rozkazy wydane!	Dzień dobry, panie doktorze! Dziękuję bardzo, dziękuję stokrotnie!	Jakiż taki?	Jam jest.	Jest prześliczny.	Już. Pocztowy odjechał rano, ale jeśli pani każe, pojedzie umyślny.	Mistigris, Sztuka jest przyjacielem człowieka	Oj, sławny ataman: Bohun.	Pisano o tym. Czytałem.	Porzuć gadanie i chodźmy	Przyroda jest monotonna! Pół roku chodzi w zieleni, pół roku w czerni i tak w kółko od początku świata.	Serczykową.	Skończenia kursów panny Czertwanówny.	Stulże gębę. Co cię ugryzło! Zawsze musi psuć mi humor. Chodźmy.	Tylko co przyniosłem	Umarła?	Z zamku idziesz?	Zapłacił	Żartujesz, stryju
Same nie wiemy, co to znaczy... Od czasu jak nas księżna Kinga pocałowała, jakoś nam się polepszyło...	Ano, roboty rzetelnej nie ma. Co z tego wszystkiego, kiedy najważniejsze się nie robi? Jest broń, są ludzie zdrowe, jak te konie, i z ochotą, a tu u nas precz cicho. Chłopcy się rwą. Jak kazali, tak robię i na nic nie pozwalam, ale jak wy chcecie i partia tego chce, żeby tu było cicho, to każcie im zaraz dzisiaj broń mnie oddać, bo mnie samego nie posłuchają. Bez tego pójdą samowolnie. Tak jest.	Ba, i to jeszcze dodać że choćby i tak od razu zgubić mógł, toby jeszcze żadnego tak nie zgubił, bo przecie męka ludzka to największa krotochwila dla niego. Ale, bądź co bądź, wywieź go stąd.	Upadek, Historia tak jest w wydaniu z r. 1870. W pierwodruku wydrukowano tylko: Cały świat był zajęty rozprawami. Stało się to zapewne wskutek wymagań cenzury poznańskiej.; nic dziwnego, że tej nocy nie uważał, a ja tymczasem królem zostałem i doświadczyłem pierwszej boleści: część zamku upadła. Upadła wtedy właśnie, kiedy wybiegłem za nimi. Rozpoznałem jeszcze w skałach i drzewach oddalający się orszak, kiedy nagle zatrzęsła się ziemia, w głowie zadzwonił grzmot przeraźliwy, jak żebyjak żeby	Co to za dziewczyna? Czekaj no, ja gdzieś widziałem to spojrzenie?... Aha, kiedym tu był ostatnim razem, ta wystraszona dziewczyna przypatrywała mi się z krzaków...	Słuchaj no pan; to, czego żądasz, jest niemożliwe; niech pan więcej nie prosi, bo nie zdarzyło się jeszcze, aby komendant przychodził odwiedzić więźnia na jego żądanie. Ale jak będziesz pan zachowywał się spokojnie, pozwolą panu wyjść na spacer, i być może kiedyś spotkasz pan podczas spaceru komendanta. Wtedy go zaczepisz, jeśli zechce ci odpowiedzieć	Jak Egipt Egiptem nie było człowieka, który by posiadał tyle środków, co ja, do zwyciężenia w tej walce, która dla mnie nie jest nawet walką, ale zabawą.	Jakże to? toś waść ze spiżu czy co?	Jest Adurowicz ze swoim ściahem. Obaj ci głową do strzemienia biją, synu Tuhaj-bejowy, i pod rękę twoją się oddają i wszyscy, którzy jeszcze nie nadążyli.	Jednakże on się bał, żeby to się nie wydawało dziwne z powodu tej rocznicy.	Panie Stanisławie, trzeba być mężczyzną, nie można przecież nawet mamie mówić wszystkiego, co się myśli i czuje, nie trzeba. Ja, istotnie powinnabym się gniewać na pana...	Przepraszam panią, rzekł wstając, ciotka dopuszcza się na mnie mistyfikacji, nie chcąc mnie pani zaprezentować, ani mi powiedzieć jej imienia. Wyrzucałbym to sobie wiekuiście, gdybym tak czarującą spotkawszy postać, nie złożył jej hołdu. Jestem rodzonym siostrzeńcem kasztelanowej... Dołożył imię, tytuł i nazwisko.	Więc dobrze, zna pan położenie swoich dłużników, cieszą się łaską króla, ale są goli, a zmuszeni do reprezentacji... Nie są panu tajne trudności polityki, której zadaniem jest odbudować arystokrację wobec potężnego wzrostu trzeciego stanu. Myślą króla, którego Francja sądzi bardzo niesprawiedliwie, jest stworzyć za pomocą Izby Parów instytucję narodową, analogiczną do tej, którą posiada Anglia. Aby urzeczywistnić tę wielką myśl, trzeba nam lat i milionów... Szlachectwo obowiązuje. Książę de Navarreins, który, jak panu wiadomo, jest pierwszym Ochmistrzem Dworu, nie przeczy swego długu, ale nie może... (Bądź pan rozsądny... Oceń położenie polityczne. Wychodzimy z otchłani rewolucji. I pan jesteś szlachcicem!)... zatem, nie może płacić...	Panie kochany Ja nikogo nie oskarżam, ja po prostu to mówię i mogę to samo powtórzyć w obecności hrabiego.	A jakże się to stało, żeś się z Jagienką z Długolasu ożenił?	Jak to! ależ to czarujący monarcha; trzeba wypić jego zdrowie.	O! uderz się W. K. Mość w piersi! Łatwiej to uczuć mnie, matce, niż wypowiedzieć i wyliczyć. Od kilku miesięcy listy ustały prawie, ton się ich zmienił, w kilku znalazłam zdania zupełnie moim przeciwne. Naostatek...	Panie!... ależ to jest podstęp. Ja chcę spłacić jeden dług, a pan chce mnie zmusić do zaciągania nowych. Czy to właściwe?...	Tylko bez tych oficjalnych formalności, kolego: między nami to chyba zbędne. Mam tedy do zakomunikowania wam parę spostrzeżeń wraz z prośbą o radę. Ale „śpiewać darmo, boli gardło”. Napijecie się czego ze mną? Mam tu pod ręką niezgorszego burgunda.	A bo to i gotowych pieniędzy ociec mieć nie ma?	No, to już chodźmy na obiad, bo panna Anna musi się niecierpliwić.	Tak, ale zapominasz, że mi nie zapłaciłeś procentu od tego szylinga, co ci go przedtem pożyczyłem.	A wy byście, baby, dzieci nie brały na wykarm, kiedy jeść co nie ma	To chodź do mojej rodziny.	Zaprawdę, przyjacielu Sancho, ostatnie słowa, które powiedziałeś, czynią cię godnym zarządu stoma wyspami. Z natury masz dobre serce, a bez tego nauka nie przyda się na nic. Pamiętaj tylko, że niebo wspiera zawsze dobre cele, a teraz dosyć tego. Pójdźmy do ich wysokości, gdyż czekają na nas z obiadem.	Nie lepiej, powiada wasza miłość? Byłem tego pewny... za słabe dozy przepisałem, za delikatne kombinacje. A jednak powinny były leki choć nieco poskutkować; widziałem, przechodząc, że z ordynowanych sześciu flaszek sporo ubyło. Czy waszmość co godzina zażywałeś?	Rozumie się. Wszakże obowiązkiem moim będzie złożyć szczegółowy raport i opisać w nim wszystko jak najwierniej.	Przecież nie godzi się jej lekceważyć kościół innej broni nie miał i nie ma. Używać jej musiał, straszna ona zawsze.	Co ja mówiłem?	Czy to ty Piotrusia?	To pan Wołodyjowski wrócił?...	To pan mnie potrzebujesz?...	Nawet szpik kości, mój przyjacielu; lampka argandzka doskonale się sprawiła w kamerze obskurze, w którą wsadziłem starego, dostojnego weterana; jestem tak dobrze obznajmiony z wewnętrznym jego składem, jak gdybym go macał rękoma.	Pan go przecież równie dobrze zna, jak ja, panie dokto­rze, może nawet lepiej. Dla młodego chłopca matka nie jest naj­ważniejsza.	Sądzę, że każdy ma zło i dobro, a od jego woli zależy, co w sobie spotęguje, a co zagłuszy.	Zadowoleniem ambicji tylko. Poza tym, jest się, chwalić Boga, jeszcze człowiekiem i można...	Ach... Jak... jak się masz?	Oto dla nas przestroga którą nam Bóg przez usta starej żebraczki zsyła. Brońmy się, bracia, bo zaprawdę takich auxiliówauxilia	Taj czego? Chyba ze złości, że tak daleko stoimy. Co tu człowiek uwidziuwidzieć (daw.)	Choćbyś miał i dziesięć, dzidami murów nie rozwalisz.	I nie jest panicz kulawy?	Moja Idalko, nie pojmuję twego wzburzenia. Dawno wiedziałem, że Barska nie dla niego. Nawet mówiłem ci o tym.	Mylisz się	Myślałem, że w Polsce żenią się tylko z miłości	Nie chciałem, ojcze, świadomie kłamać.	Pani nigdy mu nie wierzyła	Sądny dzień się zrobił.	Nie pójdziemy zwykłą drogą. Do naszego domu jest też wejście od tyłu, od podwórka. Są drewniane schody prowadzące na... na rodzaj ganku. Tam wychodzą okna mojego pokoju.	Mamy sumiennie rozstawione brygady konne aż do Błonia, do Woli i do Piaseczna. Obejść nas...	Nie wiem czy mam wdzięk, ale wiele cierpiałam	Zatem w ogóle nie ma o czym mówić.	Jeszcze jeden przebrany książę!	Muszę. Przywiozłem wujowi materiały do jego projektów.	Przyszedłem dziś do pana, rzekł Gaczycki, po kilku chwilach potocznej rozmowy, z interesem a raczej z propozycją...	Składam książki. Czy mogę pójść do mamy?	Kochanie jak uważasz, czy Maria Anna ma jakiekolwiek wyobrażenie o czasie?	Na wojnę zaś alibo do jakowegoś świętego miejsca?	I poszła za was?	A ja za Nikiem	Czy mam odejść?	Czyżby pan zamierzał może przyjąć na służbę Karen Peersen?	E! Kaip matau, Petruti, jau tu, turbūt, ir išsidūrei	I przywieźliście Smainowi te dzieci, aby je zamienił na własne, które Turcy uwięzili wraz z Fatmą w Port-Saidzie.	Jesteś tu Fabianie?	Które mimo zimy spożywać musimy na kształt zapleśniałych sucharów!	Mości książę na starość chciałabym zasłużyć na pochlebstwa i dla tego teraz żądam prawdy.	Ścigaliby pańskich ludzi, depcząc boleśnie po piętach!	A córka, panna Marta?	A żonę, jakżeś waćpan znalazł żonę?	Ach, Nanon, czemu on wraca przez Paryż, kiedy wyjechał przez Saumur?	Ależ ona musi całe dnie grywać, bo ciągle słyszę muzykę.	Biedak!	Bij! zabij!	Czy byłeś w klubie?	Czy tak?	Doprawdy?...	Gerai ir tai, motin, jeigu tai  nors jos parėdkas.	Groził panu?	Hm!	Ja państwa pożegnam	Jestem! słucham mamy!...	Już dawno cię rozpoznałem w tym bezczelnym dandysie, który z wdziękiem galopował po Polach Elizejskich.	Krowom moim odmówił mleko!	Kto prosi?	Kupiłem dolary.	Mnie z konfiturami.	Mogę nawet z pewnością twierdzić, że dzisiejszego wieczora ujrzymy niewątpliwie zielony promień!	Niepodobieństwo Plersch chory.	Oni teraz tańcują...	Pan Babiński, moja siostrzenica, Tola!	Pewnie, że tak jest, skoro pani mówi.	Polska, Bóg, Praca	Prawda, że jestem śmieszny?	Seks, Zdrada	Szedłeś waść śladem? Dognałeś, schwytałeś języka?	Tak jest, panie dobrodzieju sam Marcin i syn Marcina, skarbnika zakroczymskiego.	Tak, już ją wciągają.	Tam!	Uwiadomiono mnie, mości panie że nazwisko wasze jest Balfour.	Ślub katolicki, papo Azalin jest katolikiem, matka jego jest baronówna Gnembe z domu, papo.
To jest właśnie sedno mego wielkiego odkrycia. Nie ma pan jednak racji, mówiąc, że nie możemy poruszać się w czasie. Jeżeli na przykład żywo przypominam sobie jakiś wypadek, to wracam myślą do chwili, w której się wydarzył: staję się wówczas nieobecny, robię na chwilę skok wstecz. Nie możemy, zapewne, zatrzymywać się w czasie na dłużej, podobnie jak człowiek dziki lub zwierzę nie może się utrzymać na wysokości sześciu stópstopa	Byliśmy we dwu z tym oto strzelcem.. Wyszlakował był dziki w lasach, tu na Bukowej Górze. Nocowały w małym smugu, w oparzeliskach. Poszliśmy raniuteńkiego. Puściliśmy te pieski w zagajnik. Cicho, cicho... Aż jak wrzaśnie oto ten chybił. Artifex! On i takie sztuki potrafi, choć przecie ze mną trzydzieści lat za zwierzem chodzi, a chwali się, że kszykowi, jaskółce w lot nie zborguje. A psy swoje: stanowią dzika w głębokich śniegach. Żebyś waszmość widział ten obraz! Jeden się wszczepił w ucho, przelazł na bałyku przez bestią i wisi, ani piśnie. A ślepie u niego	Co tam długi! Jeżeli i są, to spłacą się kiedyś, prędzej lub później spłacą się z pewnością...	Hm, co się tyczy gotowania obiadu to znalazłaby się droga wyjścia.	Posłuchaj więc Musimy się dostać do naszej łodzi. Chodź i nie bój się.	Jak chcesz i w jakikolwiek bądź sposób myśl o ucieczce. Nie zechcesz ty, ja sam się rzucę na oślep...	Po Jurandową córkę. Będzie o czym prawićprawić (daw.) tu: szanowny. panie, abym też odsapnął, bom się zdrożyłzdrożyć się ciągle. jechałem.	No, to niech Franciszek napije się wódki i niech pamięta	Miłościwa pani! Na to potrzebaby, abym jasno widział, iż to, czego dziś się pragnie, jest istotnie z dobrem waszem i syna Jam ślepy, czy też nieudolny, ale nie widzę...	I kwity, i zastawy... Oni mówią, że to prosta formalność; niemniej osiedlają się na folwarkach waszej świątobliwości i zabierają chłopom, co się da...	Teraz, chłopcy, wiejemy Ja się już nie bawię.	Boisz się, Czaruś?	Tybyś się pocieszył	To ty? Co się z tobą dzieje?	No, ale i tobie nie byłoby przyjemnie dowiedzieć się czegoś podobnego na przykład o mnie.	Tak! wiem o tym, ale połów jeszcze się nie skończył!	Dosyć! Ubierajcie się. Tam już, jak Boga kocham, wyją...	Bóg wam zapłać, gospodyni, ale sobota to ci wielkopostna, to z mlekiem jeść mi się nie godzi... wrzątku dajcie jaki garnuszek, chleb mam, to se wdrobię i pojem galanto.	A teraz, gdy panie już znają źródło mojego marnotrawstwa, proszę o radę, co mam począć z tym fantem, który mi się dostał wbrew mojej woli? Czy nie lepiej uczynię tańcząc w tej sukni na dzisiejszym wieczorze, niż gdyby miała zamknięta w kufrze nie ujrzeć nigdy światła dziennego ani wieczornego?	Radziwiłł by się nie miał na co ośmielić! Widać, żeś waść z daleka przyjechał i że jego nie znasz. Komu on zemstę poprzysięże, ten jakoby był już w grobie, a nie pamiętam przykładu, żeby komu najmniejszą krzywdę odpuścił.	Jak się tylko zbierzesz. Choćby jutro.	Gdybym się nie lękał znużyć pana hrabiego zabrałbym pana do Izby, bo dziś będzie posiedzenie ciekawe dla każdego, kto nie zna naszych nowożytnych senatorów.	Doskonale. Na pańskim miejscu wiedziałbym, jak z niego skorzystać, bo to, co tutaj widzę, to nie garnizon, ale stado świń.	Ani myślę dzięki Bogu jestem dorosły i sam się sobą będę rozporządzał! Ot, co!	Królewna wydała rozkazy, aby się gotowano do podróży	Mój jegomość trudno nas przekonasz, abyśmy Turczyna, Tatara lub innych barbarów miłować mieli, którymi i sam Pan Bóg zgoła brzydzić się musi.	Ha! widzę, żem otrzymał spadek, do którego przywiązana jest jakaś zemsta Ma się rozumieć, słyszałem o owym psie od czasów niepamiętnych, jeszcze z ust moich nianiek. Dotychczas jednak nie przywiązywałem wagi do tej legendy. Teraz widzę, że śmierci mojego stryja towarzyszyły istotnie okoliczności tajemnicze. Panowie sami jeszcze nie wiecie, czy ta sprawa wchodzi w zakres działania policjantów, czy też pastorów. A w dodatku dostaję ów list zagadkowy...	Ja to właśnie winnam dziękować pani za przyjemność, jaką mi to sprawi, że będę jéj użyteczną, przyczyniając się zarazem do wychowania, dzielnego może na przyszłość człowieka. Słyszałam, że syn pani ma wielkie zdolności.	Nie odwołam, com powiedział i nie przestanę tego dalej dowodzić. Chciał rzucić miejsce nawymyślać choremu człowiekowi. Bucholc mu tego nigdy nie daruje, będzie się na nim mścił do śmierci, on ma dobrą pamięć.	Pan Traddles nabywa, zdaje mi się, wziętości jako prawnik?	Są położenia, gdy wina jest wszędzie. Rozłożyła się na wszystkie głowy, ciąży na wszystkich ramionach, gdy żywi czują, że nie wydołają, że nie są w stanie zrozumieć, gdzie jest źródło krzywdy. Czują, że muszą dźwignąć, a nie mogą, że prawda wyszła już poza nich, że przeszkadzają jej ziszczeniu, że wymyka się im ona wtedy...	Dialektyka była razem Logiką, Loika u późniejszych stoi także na czele nauk filozoficznych jako wstęp do Methafizyki, Antropologji i Esthetyki. W właściwej Methafizyce mieszczono to, co dziś powoli przeszło do Logiki. W praktycznej filozofji zawierała się moralność, prawo natury, polityka i pedagogika. Psychologją dochodzącą władz człowieka (później krytykę czystego rozumu).	Za pacierz będzie odchodził od drogi boczny parów na lewo. Tam je ścieżka pod górę, aż do ciasnego miejsca, gdzie dwie skały przypierają do siebie. Trza to pominąć i od razu na prawo, popod ścianą, popod ścianą, aż będzie trochę równiejsze miejsce, jakby łączka. Na tej łączce jest zgórek niewielki, obsadzony dębami was., ale nie ma kogo przy koniach i rzeczach zostawić...	Pułki ich strzegą, prawda, ale noc bardzo ciemna i łatwo ich konfuzja ogarnie. A pomyśl no waćpan: w mieście o poddaniu myślą; dlaczego? Bo mówią: „Miny pod wami, nie obronicie się!”	Ja? Bo ja wiem Wiara, Bóg, Idealista, Naukowiec, FilozofJak Boga kocham, nie wiem, czy wierzę. Może Bóg jest, ale na jakiej innej gwieździe. U nas nie! Gdzieżby znowu! Do naszych czasów coś podobnego nawet nie pasuje. Sam powiedz, człowieku, co miałby z nami do czynienia?	Murza sam pewnie nie wie. Wyszło rozkazanie od padyszacha, by w obozie nie było niewiast. Sprzedawali wszyscy na bazarze, to i murza przedał.	Pan radca ma rację! Tak wszystko ci Żydzi zagarniają, że w końcu trzeba im będzie siłą odbierać, dla utrzymania równowagi. Bo zobaczcie tylko, panowie, co się dzieje, choćby z takimi kortami...	Rzadko u nas ludzie w tej sprawie, która jest sprawą najważniejszą ze wszystkich i zanim powiedziałeś, już ta druga istota wszystko wie o tobie. Dlatego u nas ludzie chętnie milczą, bo milczenie to najmędrsza mowa.	To zupełnie zrozumiałe. Widok tego człowieka budził obrzydzenie. Mimochodem muszę panu powiedzieć: pan mnie zapewne uważał za głupca, sądząc, że nie wiem, iż ten dom to tylne wejście do domu doktora Jekylla...	Biedny, stary dziwak! Sam nie da sobie rady z tą gospodą. Martwi mnie to.	Nie, tutaj na okręcie.	Wójt, gumienny, ekonom i cała gromada nic nie robili tylko gadali a gadali o panu, który powrócił.	A po co pan tak niezręcznie upuściłeś ją na ziemię?	Ciebie, ja? To niepodobna!	Nie znasz mych rodziców!	To ci dotrzyma, wyszedłszy.	To, co pani mówi.	Ależ dlaczego? cóż ty tu będziesz robić? Tam są twoi bliźni, nad morzem!	Nie zapominajmy zresztą i o tym, że mamy teraz wśród nas jednego marynarza więcej	Przecież ci dałam mleka... czy sobie przypominasz, Nathoo? Boś ty był moim syneczkiem zabranym mi przez tygrysa i jam cię kochała tak gorąco. A oni powiadają, że ja, twoja matka, jestem matką diabła, a więc zasługuję na śmierć.	A jak nazywają tych, którzy śledzą ludzi wbrew ich woli?	Nocą wyszedłem. Tyle już lat! Gdyśmy z Bracławszczyzny pod Grochowskim dniami i nocami ku Połańcowi... z dala widziałem naszą stronę... A potem... żeby też słowo!	No, a ten młody góral, co nam tu wczoraj pomagał rzeczy rozpakować?	Tak. Pisywałem nawet wiersze, nowele, artykuły. Niektóre z nich były drukowane. Otóż ja z przyjemnością wziąłbym udział w wydawaniu pisma, a nawet w jego redagowaniu, czy tylko zasilaniu piórem.	Napluć na Coquelina! Coquelin i Coquelin! Mało aktorów bywa na świecie!	Brat, brat!! Rodzony brat! Jakże ja go mogą opuścić. Jego jednego w świecie mam! Może nędza do tego stanu biedaka przyprowadziła, może rozpacz każe mu szukać zapomnienia w pijaństwie. Brat!	Znają jej przywiązanie do królowej i chcą od jej pani usunąć, lub zmusić, aby zdradziła tajemnicę Jej Wysokości i służyła za szpiega.	Czekam na rozkazy pani.	Dwa	Jest prawdą	Napiję, czego chcesz Beniaminku napiję choćby i octu z żółcią, bo znów jesteś prześliczny, ale jednej rady mojej usłuchać musisz...	Och, tak. O czym innym! Dobrze?	Tak	A tą drogą jest?	A kto jest winien, wujek Grunem?	Coście robili na dworcu?	Tak, proszę i pozwalam, mów szczerze...	Słuchaj, Ew słuchaj, Ew, ty przecie popełniłeś rzecz straszną, podłą, niecną! Zniweczyłeś swoje dobre imię, swoją karierę, skompromitowałeś własną rodzinę i mnie. Czy... czy ty rozumiesz, że każdy może cię nazwać... złodziejem?...	I dochody panu też rosną?	Moja pani! Czego możesz chcieć od mojej pani?	Trzeci jedzie, bo ciekawy.	Czy potrzebujesz pieniędzy?	No popatrz tego Hobbemę skądś znam.	O tej samej godzinie?	Odkąd zaniechałam oglądania ludzkich twarzy, nabyłam prawo nieczynienia pokłonu nigdy przed nikim...	Raźniej żyć czy raźniej ginąć?	Za kwadrans dziesiąta.	A czego ty chcesz?	A jakoż? Tylotylo (daw., gw.)	A pan Józef?	Ach, boginie z OlimpuOlimp	Ciemięgo!	Dawajcie tę Zosię Boską!	Diabeł? Ahi me... diabeł najstraszniejszy... łeb ogromny, rogaty...	Kada! kada! Čia turėjo būt ne viena roda. Kelios dienos atgal sugriebė sode, kaip buvo apsikabinus su vienu jūsų tarnu. Vijosi jš, gaudė. Bet kur tau! Pabėgo. Liepiau ją plakt su rykštėmis, idan pasakytų, kaip tas nevidonasnevidonas	Kłótnia	Maria!	Nagroda.	Natośmy przygotowani	No cóż?	Ojcze święty polecam waszej dostojności moje najpokorniejsze służby.	Powinien byś przestać ją kochać.	Pójdziesz z nami, generale!	Rozkaz, kapitanie.	Więc podwyższę mu o dwieście... o trzysta rubli pensję	Więc znaleźliście rozbitka?	Zatem czterysta	Zostaję przy swoim.	Zostanę, zostanę! Powiedz pan.	Żałuję, żem poszła
Utrafił pan, prawda!... takie są chłopy, ale ino nie tak alagancko obłuczą się, ani są takie ślachetne w chodzeniu i w mowie... Ale przepraszam pana, co powiem: po co to wszystko?... Panów, żydów, abo i jenszych ciarachów, to se pokazujta, ale rzetelnych gospodarzy to wstyd tak ciągać na ludzkie pośmiewisko i wyprawiać z nimi kumedyę! Pan Bóg może pokarać za taką rozpustę!... Co gospodarz, to gospodarz... wara od niego!	A teraz wszyscy jesteśmy bez dachu nad głową... nie wiem wcale, gdzie rozproszyli się inni... Ja przybyłam tutaj... ale takiego drzewa prędko nie znajdę...	Ależ w końcu, mój panie nie może pan oczekiwać, że zachowa swoje incognito, skoro się pan tu wśliznął podstępem i podchwycił tajemnice sprawiedliwości!	Cóż znowu! Na drwiny nie będę się wystawiać, zresztą zaraz idę do domu.	Panienko, tu nie o zapłatę chodzi, to marna rzecz jest, a ja panienkę tak kocham, kieby rodzoną swoją panią córkę, ale ckni mi się do mojej Anusi, okrutnie mnie prze zobaczyć ją.	Prowadzę rejestr ludzi, których okradam, i jeśli kiedy będę miał coś, zwrócę im. Oceniam, że trybun taki jak ja spełnia pracę, która z racji swego niebezpieczeństwa warta jest z pewnością sto franków na miesiąc; toteż nie biorę nigdy więcej niż tysiąc dwieście franków rocznie. To jest, mylę się: kradnę jeszcze jakąś sumkę ponadto, pokrywam bowiem tym sposobem koszt druku moich dzieł.	Przyniosłeś. A czy posiadasz zaufanie klasy? Czy nie kłócą się z tobą?	Tak, tak, siedzi w kajdanach za kratą. Zresztą cały sposób wyjawienia tej zbrodni bardzo jest dziwny, a nawet cudowny, bo kiedy wpadł w ciężką chorobę, doktor oświadczył, że długo żyć nie będzie. Więc i on temu uwierzył, a chcąc ulżyć swemu sumieniu, wyspowiedział się z grzechu. Otóż od tej chwili wielka w nim zaszła zmiana; powrócił wkrótce do zdrowia, i z łóżka poszedł do więzienia. Ułaskawienia nie ma się co spodziewać, bo on tak, jakby dwa razy był mordercą, a przytem jeszcze był kontrabandzistą; dlatego też tak często jeździł do Thorseng.	Troszkę spodziewałem się, że pani dziś do nas przyjdzie, bo mówiła, że chce na naszą robotę z bliskości popatrzeć; ale wszystko jedno, jak zobaczyłem, że pani tu siedzi, jakby mnie słońce przed oczami zaświeciło...	Łohoyski: Ten Tempe zrobił się niemożliwy, Taziu. Ja nie wiem, jak z nim mam mówić. (Groźnie). Towarzyszu Sajetanie, mówmy poważnie	Z kilku obrazów zawartych w Fauście, w tej przepaścistej księdze, o której sam Goethe mówił, że ludzie będą musieli dużo się namordować, nim odgadną wszystkie sekretasekreta wieczna kobiecość., co go kiedyś ma zbawić. A jednak w jaskini oprócz ohydnej czarownicy nie ma żadnej innej kobiety; jest to więc odbicie istoty, co dawniej się w nim przejrzała, Małgorzaty czy Heleny, w każdym razie odbicie przechowane. I uważajcie, panie, że kiedy autor do innych scen magicznych używa tylu zaklęć, formuł i ceremonii, tu wszystko odbywa się po prostu, bez żadnych wywoływań ani dziwactw; ta to właśnie cudowna prostota dowodzi, że Goethe uważał widzenia w zwierciadłach za zjawisko czysto naukowe. Albo w drugiej części Fausta, czy nie jeszcze wyraźniejszy dowód? Karawana bożków morskich, Trytonów i Nereid, wyprawia się na zdobycie Kabirów, tych bóstw tajemniczych, o których jeszcze Homer mówi jako o największym z misteriów, bóstw niepojętych dla samych nawet bogów, a których ludzkie oko nigdy nie oglądało. I oto wracają z wyprawy, i wiozą tryumfalnie, ale co? Nie samych Kabirów, bo tych nigdy nikt nie zdobędzie, wiozą tylko zwierciadło z płyty szylkretowej, w której Kabiry się przejrzały, wiozą odbicie ich postaci, jedyny sposób, w jaki ludzie i niższe duchy mogą widzieć tych niewidzialnych. A co? Więc Goethe wiedział, że przedmiot, raz odbity w zwierciedle, nie ginie, ale w nim zostaje.	Ale czemuż ci, którym się coś takiego przydarzy, nie wniosą skargi? Czemu nie zgłoszą tego do rządu francuskiego, sardyńskiego lub toskańskiego, aby piraci zostali ukarani?	Ani się z tem taję, że mu za złe mam, iż króla pchnął, gdzie być nie powinien. Tego mu przebaczyć nie mogę	Ba! rozumiémy się, obojeśmy pobożnie kłamali! Nagadaliśmy sobie siła że niechcemy dzieci, bośmy się ich niespodziewali, a serca sobie rozraniać nie chcieli; ale uboje zarówno ich żądaliśmy. O! złota moja Handziu jakim ja szczęśliwy, jak panu Bogu memu dzięki składam.	Cavaliere Fotofero? Fotofero! czy się pan nie mylisz? Cóż to jest? o nikim podobnym nie słyszałem, chyba wczoraj przybył do Warszawy	Mój kochany, ja dziwię się, że ona tu tak długo siedziała Przecież ta kobieta opuściła rodziców, ażeby darmo nie mieszkać i nie jadać u nich... Z jakiejże więc racji od was miałaby przyjmować dobrodziejstwa? Zresztą	Nie wygada się, mam na niego wędzidło: miłuje srodze Nastusię, ona takoż podobnie patrząc na niego... jedno bieda, że serca gorejące, a kaletykaleta (daw.) klacz o jasnobrązowej sierści. tatuńciowi sprzedała (nie rychłożbym ja ją i tak oglądał), a sprzedawszy, przez pierwszą zręczność do Krakowa mi pieniądze posłała. To będzie posag dla Nastusi; wy zaś dorzućcie co dla Kuby, taj dadzą na zapowiedzi. Jedno i drugie pracować zdoli, dobrze im będzie razem.	Niechaj zaczeka. Zaśpiewa nam przy obiedzie hymn do Apollina. Wokół jeszcze zgliszcza i popioły, a my będziem słuchali hymnu do Apollina! Na gaje Pafijskie! Gdy cię widzę w tej Coa vestis, zdaje mi się, że Afrodyta przesłoniła się rąbkiem nieba i stoi przede mną.	Nowe dybki sobie szykują. Rozwydrzyły się chłopy na dziedzicu i myślą, że jak znowu pójdą hurmą z kijami a krzykiem, to Miemcy się ulękną i Podlesia nie kupią.	Sztuka dla sztuki!... Nie mów tak, to nieprawda... taka nie ma racyi bytu na scenie. To jakbyś chciał sztukę sprowadzić do nędznej zabawki dla kilku niedołęgów, którymby taki sos mdły smakował; to jakbyś nie brał do tej sztuki impulsów z życia, chciał się z niego wyodrębnić, wyszedł z siebie	A co się stało z Włochem?	A z czego tu śmiać się?	Ale ja nie spałam Czuwałam.	Ależ panno Howard, pani nie umiesz mnożyć...	Ależ to rzecz tak bardzo krępująca w stosunku do Europejczyka, panie O’Hara. Gdy dojdziesz swych lat, będziesz się na tym rozumiał o wiele lepiej.	Ależ w domu Rondonneau młodszego nie ma kobiet lekkiego prowadzenia.	Ani trochę. U nas tylko żmije są trujące.	Bom z Kiszkami spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki.	Bym to mógł, co chcę, nie byłoby biedy na świecie! nie!	Czcigodny księże z prostactwa wysłowienia pańskiego widać, iż niewolnictwo ukształtowało twój umysł. Wyrażałbyś się zgoła inaczej o ministrach i prawach, gdybyś jak ja cieszył się rządem wolnościowym.	Czemuż nie?	Czy komuś nie zależało na tym, abyś nie został kapitanem „Faraona”? Czy komuś nie zależało, abyś nie poślubił Mercedes? Odpowiedz najpierw na pierwsze pytanie, bo porządek jest kluczem do rozwiązania wszelkich kwestii. Czy komuś mogło zależeć, abyś nie został kapitanem „Faraona”?	Czy mówiła panu jak się zowie?	Dosyć my mamy czekania!	Dwie mam służki wierne: jutrzenkę i gwiazdkę wieczorną, siostrzyce... Jutrzenka mi ogień o świcie rozpala, wieczorna mi gwiazdka na noc łóżko ściele... a dzieci mam dużo, rozsianych po niebie, a bogactw mam wiele, co się złotem świecą...	I długo tak będziesz w stanie budować te iskierki? Dopóki inne objawy nie utrzymają ich przy życiu. Jak one nie pozwolą	Jak to nie? czemu nie? poskąpi, bo mu miło skąpić	Krzyż od tych?... ślicznie dziękuję. Któż zresztą nosi ordery w podróży? Na przykład pan założę się o wszystko co chcecie...	Miłość, Mężczyzna, Kobieta tu: dama dworu. księżnej pani. Do diaska! ten łotrzyk, co to go miłością nazywają, musiał ją diabelnie zranić. Bo to ten malec ślepy rzadko chybia i kiedy człek chce zawołać: stój, już mu wpakuje dwułokciową strzałę w serce. Toćże do pioruna słyszałem, że strzały miłości kruszyły się o uczciwość dziewczyn, ale z tą Altisidorą rzecz się ma zupełnie inaczej, jeszcze się bardziej zaostrzyły, dalipan, prawda!	Mój przyjacielu, sprawa jest bardzo ważna i możesz się znaleźć w trudnym położeniu, jeśli zachowasz to, co wiesz, dla siebie A więc ten pan ci mówił, że jest detektywem?	Nic też nie zarzucam. Jest zupełnie... poprawny.	Nic... O, jaki siny! Huku! Huku! w kole dębowym, w pianie białej, w tumanie jasnym, pokaż się!... Widzę.	Nie mógłbym pojechać na step	Nie tak wielu, jak myślisz bo większa ich część nie chce przyjmować dedykacji, ażeby nie być w obowiązku wynagradzania pracy i grzeczności autorów; znam jednak pewnego księcia, który przewyższa w uprzejmości i szczodrobliwości wszystkich innych panów, ale potem o tym, teraz pomyślmy o noclegu.	Nie, Józku, bynajmniej, byłeś sobą. Tylko ja nie umiałam na ciebie patrzeć inaczej niż przez pryzmat uczucia, które inaczej zabarwia rzeczywistość.	Nie, pani. Kupiłem sobie ten dom po to, by czasem tu zaglądać; mieszkam na Polach Elizejskich pod nr 30. Widzę, że przyszłaś pani zupełnie do siebie i chcesz odjechać. Właśnie kazałem, by zaprzężono te same konie do mego powozu. Ali zaś, ten brzydki człowiek będzie miał zaszczyt odwieźć was do domu. Stangret tymczasem zostanie, aby naprawić kocz. Gdy tylko skończą tę małą, ale konieczną naprawę, odeślę powóz moimi końmi do pani Danglars.	Nie, proszę pana.	Nie... nie... nie umiem!	No bo nie?	No, nie tak, żeby ojciec wyszukał. Ojciec będzie patrzył na to, żeby bogata i robotna.	Pan, widzę, nie lubisz jeść, tylko oblizywać.	Pani starościno! Niezasłużonniezasłużon szczęśliwy (daw. krótka forma przym.). bierze. Nie wiem, za co Pan Bóg mię faworyzuje, wżdywżdy (daw.) zbójca, bandyta.. Nec Hercules contra pluresNec Hercules contra plures (łac., przysł.) przez, poprzez, na wskroś., żem już za nieboszczyka był mianza nieboszczyka był mian	Pragnę, aby były płonne, lecz w czasie podróży przysłuchując się ich uczonym dysputom, niejednokrotnie miałem sposobność przekonać się, że obydwaj mają się za nieomylnych. A na dnie tego wszystkiego widzę żałosną zazdrość.	Rozmaicie. Z dwoma widuję się niekiedy, w przelocie, i rad z nich jestem. Dobrze się sprawiają, karjery robią niezbyt świetne wprawdzie, ale na ich zdolności wcale niezłe. Jednego zresztą sam wywindowałem na jaką taką górę; ale z Kaziem... pamiętasz Kazia?	Rupercie, źle zrobiłeś. Trzeba przecież było od razu, na pierwsze hasło napadu, ukryć tu wszystkich. A tyś ich tam zostawił na rzeź! Dlaczego tylko nas ratujesz i dlaczego tak późno?	Ta mi nie obca! nie! ja z nią głodem marłem, poślubiłem ją i nie dam, choćby Perkunasowi waszemu.	Tak, a skoro pan przewodniczący chce znać jego nazwisko, oto i ono: mój ojciec nazywa się de Villefort.	Tak, ale to jest tylko przypuszczenie, podczas gdy wiemy z pewnością, że na biegunie go nie znajdziemy nigdy. Zresztą mamy jeszcze trochę torfu. Przy tym zapasie w ostateczności zdołamy jakoś przetrzymać, a następny dzień poświęcimy cały na poszukiwania.	Tu krnąbrność nie pomoże trzeba ją przełamać i przełamaną zostanie.	Żeby konał, to nie pójdę! Jak psa wypędził i Marka i mnie! Niech go teraz pies dogląda!	Ale panu będzie zimno.	Ależ gdzież tam. Ostrygi otworzy Stanisław, gdy wejdzie pan Zgierski... Otóż, zapewne i on!... Czy Michał jest w przedpokoju?	Ano ze wszystkiego. On jest wielki uczony na lichej istocie, o doświadczeniach wykonywanych na zwierzętach.!	Bóg rzekł Marek	Co księżniczko?	Co powie świat na tę spółkę?	Co z księżycem? spytał książe.	Co, Właduchna?	Cóż ty tu będziesz szkalował kobiety ty galancie zatracony, ty mnichu z łysym zadkiem?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dowiedź zatem, że jesteś moją	Et, czas mi zajmujesz!	Gotów jestem iść za panem.	Głupiś kiej głąb kapuściany!	I cóż, dzieci oto jestem właścicielem jedynego tygodnika, który był do kupienia i który ma dwa tysiące abonentów.	I pozostaniesz przy mnie?	I przyniosło mu tysiąc pięćset franków	I wy pozwalacie na to demoralizowanie pułków?...	Jednak wiele z tym roboty: hydroliza, kazeina, gotowanie, amoniak...	Kto tam?	Ma dziurę? Och, jak to dobrze! Niech pan powie.	Mam dziwną chęć usłyszenia muzyki tylko głośnej bardzo, gwaru wielkiego: a nawet chciałbym widzieć dużo ludzi.	Mgła leży pod kościołem!	No, no, Eugenia co najmniej dorównuje Albertowi!	No, z jego teraźniejszego nieszczęścia.	O!... i wyście tu? Bo do was jechałem... A z tobą co, Józek?	Panie Józefie! mówmy otwarcie.	Przyjaciele! Franciszek l’Olonnais szturmuje miasto. Naprzód, moje dzielne wilki morskie!	Publiczność!... publiczność, to stado baranów: tam leci, gdzie chcą owcarze.	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	Słuchaj no, mój stary Giroudeau, wypada mi jedenaście kolumn, które po pięć za sztukę czynią pięćdziesiąt pięć franków; dostałem czterdzieści; winien mi jesteś jeszcze piętnaście franków, jak ci mówiłem...	Tak.	Tedy miałbyś pole. Ale teraz jedno mogę waści zalecić: czekaj i bądź cierpliwy.	Ty możesz być...	Wiedział zawodził pan Jones głuchym głosem.	Wstydzić	Wybacz, Pawle, ale jestem cierpiąca. Jak ty jeszcze świetnie wyglądasz! Aż tryska z ciebie zdrowie.	Zatem podpisalibyśta?	Żarty, czy to dzisiejsza flamaflama (przestarz., z łac. flamma: płomień)
Owszem, wiem na pewno, co gnębi Lucię. To samo i mnie doprowadza do rozpaczy. Wiem od samej Luci, zwierzyła mi się... Właściwie nie powinnam zdradzać...	Coś, co przypomina HeidelbergHeidelberg tu: klasztor Sióstr Sacré Coeur we Lwowie, żeński klasztor rzymskokatolicki Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (fr. Sacré Coeur), istniejący od 1843 do 1946.?	To cóż z tego, jeżeli nie przyjedzie, to widać go zatrzymano, ot i wszystko. Mógł zlecieć z konia, stoczyć się z mostu do wody, lub jechał tak szybko, że dostał zapalenia płuc. O!... panowie!... trzeba pamiętać, że różne wypadki czyhają na człowieka. Życie, jest to różaniec, złożony z przeciwności, którego ziarnka filozof przesuwa w rękach z uśmiechem na ustach. Bądźcie filozofami, jak ja, moi panowie, siadajcie do stołu i pijmy, nigdy przyszłość nie wydaje się tak różowa, jak gdy patrzy się na nią przez szklankę chambertina.	Lecz nie dla tych, co prawami jego pomiatali czyńcie jak się wam podoba. Idźcie prosić cóż my na to możemy? Chyba jak Bóg i w imię Jego, chłostać też i surowością gnać do pokuty...	Do kroćset czegóż by się nie zrobiło, aby zapracować na to, coś mi pan obiecał!	Prawie że nie odczuwam tego i wprawiłem się już do tego stopnia w pisaniu na maszynie, że prawdopodobnie nigdy już więcej nie wrócę do starego systemu ręcznego pisania listów.	Panna Rudecka nie zrobi ujmy tej zasadzie. Zupełnie śmiało może zostać ordynatową Michorowską, ma do tego wszelkie kwalifikacje.	Posłuchaj Dziś wieczorem, kiedy zrobi się ciemno, zamierzam przeleźć przez kraty w oknie i przefrunąć do pałacu. Zobaczycie, że na pewno uda mi się skłonić króla, żeby was wypuścił.	Rzucam panu kurtkę Toma, żeby pan miał na czym siedzieć, bo tam wilgotno. Jemu i tak za gorąco. Do widzenia.	Żeby konał, to nie pójdę! Jak psa wypędził i Marka i mnie! Niech go teraz pies dogląda!	Tak, ale gdyby to zrobił inny, nawet nie przyszłoby ci na myśl dopatrywać się w zostawieniu dla mnie samochodu jakiejś specjalnej uprzejmości. Ponieważ jednak zrobił to Paweł...	Gdzie? W dzisiejszych niwelacyjnych warunkach? W co będziesz wierzył, tworząc to? Czemu ta chwila upojenia ma być niższa od całego życia przeżytego w kłamstwie i nędzy? Bo na nic innego nas nie stać. Chyba odegrywać komedię i iść na ich barykady i okopy. Dla awantury? Miałem ich dosyć.	Istotnie nie wiem wszakże, czy w Brukseli będą mieli kogoś, kto by mógł zaraz wyjechać do Kopenhagi i Gdańska. Widzi pani, wraz z wiosną zaczyna się u nas najgorętszy sezon.	Mnie nie obchodzą fabrykanci, tylko konsumenci...	Nita w lecie wybierała się do Anglii. Na pewno będzie wuja zanudzała wypytywaniem.	Tak to się gada, mości dobrodzieju dobra to jest nauka, ale nie w małżeństwie; bo cóż komu z tego, że wytrzyma ad finem i dajmy nawet, że wygra, kiedy wtedy, gdy mu ów chleb podadzą, on już zębów nie będzie miał w gębie.	Gdzież tam! Pomogła. Ja i teraz jestem zdrów jak bawół. Pracuję tu przecie jako inżynier, wstaję o piątej, późno idę spać, a muszę mieć siły i zdrową głowę, żeby temu wszystkiemu podołać. To nie o to chodzi, nie o zdrowie... jakże to powiedzieć?	Całuję stopy twoje, matko, i odchodzę Tyle tu słyszałem dziwnych rzeczy, że zaczynam się bać, ażeby Nil nie popłynął w stronę katarakt albo piramidy nie przeszły na pustynię wschodnią.	A jednak, gdybyśmy mieli tu Barriosa z dwoma tysiącami nowoczesnych karabinów, można by było coś zrobić.	Idź tam, chleb mieć będziesz, późniéj zobaczym do czegoś zdolny.	Pan kapitan widocznie chce nas tu pomordować	Bo gospodarna, raz w rok się myje, coby na mydło nie wydawać...	Panowie nie wolno pudłować, proszę was, bierzcie na cel każdy swojego człowieka.	Więc jeśli wówczas Papuasi będą na platformie, to nie wiem, jak pan wzbronisz im wejścia.	Nie umiem pani tego zdefinjować krótko, ale dałem jeden przykład, dobrze ilustrujący przewróconą głowę; dam teraz drugi: pani Stabrowska, literatka powiatowa, zamiast pilnować gospodarstwa, męża, dzieci, bawi się w pisanie głupich wierszyków i jeszcze głupszych artykułów, mających zreformować świat. Albo to nie jest typowa, przewrócona głowa?	Tak jak pan, o czym zresztą nie wątpię. Jest to pierwsza rzecz, którą zbadałem, ponieważ to zadanie wydało mi się łatwiejsze.	To wuj jednej dziewczynki, która chodziła ze mną na pensję, o parę klas niżej, sławnej „Albertyny”. Będzie z pewnością bardzo „fast”, ale na razie jest trochę dziwna.	Biedny papuś, bo on jest za dobry.	Dwór, słyszę, od moru chce z Krakowa precz. Prawdali to? cóż wy naówczas myślicie sobą?	Ja to samo!...	Jakże to?... Co zaś prawisz?... Cóż się stało?	Na wszystkich świętych! Widzę, że nie poznaliście jeszcze don Gamary y Mirandy, hrabiego Badajoz, szlachcica z Camarguy, i wicehrabiego...	Niezadługo widać skończy się u was i moje panowanie. Po krowie Magda, po Magdzie ja.	Salon, gdzie nikt nie zwraca na matkę uwagi	Wobec tego racz waszmość posłuchać, jaki sposób ja wymyśliłem.	Wszystko to bardzo piękne czy jednak te łowy pereł nie są niebezpieczne?	Co to, to nie! coś wiem może od tego gorszego, ale jej kochankowie nie w głowie. Ona nigdy nie kochała nikogo...	A czy on wtedy zapytał: „Kto to jest, ten Albert de Morcerf? Skąd pochodzi jego nazwisko? Skąd się wziął jego majątek? Z czego żyje? Z jakiego kraju się wziął? Gdzie się urodził?”. Pytał cię o to? Powiedz!	Ależ to nie jasnowidzenie! To jeno złuda światowa i nic więcej...	Dlaczego? MiłośćCzy nie zakochałeś się wypadkiem w Pomponii? W takim razie żal mi cię: niemłoda i cnotliwa! Nie umiem sobie wyobrazić gorszego nad to połączenia. Brr!	Mówże tedy jasno i nie mieszaj, bo zrozumieć nie mogę. Toś ty u Kozaków, u Chmiela, przesiadywał czy jak?	Nie, jaśnie panie, osobnej nie ma.	Niezgorzej poszlachtowani, co? I rzeźnik lepiej nie poredzi... Ale panu wójtowi przeciek wszystko wolno, nie urzędnik to, nie figura?	A prawda! widzę na powierzchni wód jakieś długie czarniawe ciało.	A za pozwoleniem, teraz my panami! Nie można pozwolić się lekceważyć!	Ależ my tych panów znamy, to ktoś całkiem nieznajomy.	Ależ nie pozwolę panu popełniać...	I cóż, co myśli Benedykt?...	Ja twierdzę, że wszyscy milionerzy, wszyscy pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz	Jak to?	Mamy pięćdziesiąt szans na sto, że przejedziemy	Nie jestem ciekawa	Nie wszyscy, nie wyłączając jej samej i jej rodziny. W tych dniach Helena odrzuciła jakiegoś inżyniera, który oświadczył się... Pani Arnold, mimo że duchy powiedziały, iż Helena nie wyjdzie za ciebie, czasami wspomina mi o waszym małżeństwie. Zaś brat Heli...	Nie, powiadali ino ludzie, że tną ten przykupny las, przy Wilczych Dołach.	Nie, żadnych.	No i cóż?	Przynieś mi nóż z izby sypialnej; na skrzyni leży.	Rzeczywiście. Podobne próby wciągania żywiołów przejętych z kultu chrześcijańskiego w świat guseł i procederów czarnoksięskich spotykamy nierzadko w rocznikach naszego okultyzmu. Są to objawy religijnej perwersji, której szczytem cześć dla Szatana i czarna msza.	Tak, i podobno tak skąpo na potrzeby swej Infantki dostarczają, że ciągle pożyczonemi pieniędzmi żyć musi.	To Antek poprowadzi	To niech opowiada innym. Dlaczegóż ciebie sobie upatrzył?	Trzeba cierpieć, wciąż cierpieć, mój bohaterze, nie tylko od zawziętego wroga, lecz i od panien...	Winszuję, jest czego!	Wojska tak prędko nie wrócą.	A Dwudziesty Ósmy?	A co on powiedział?	A córka? spytał generał.	A jakże będzie... gdzież ty podziejesz się, nim ślub nasz nastąpi?	A, jesteś. Wpuścili cię?	Ale w jakimże celu pan się uczyłeś tego wszystkiego?	Avant la guerreavant la guerre (fr.)	Bardzo panią przepraszam za mego przyjaciela. Ale starzec... jak dziecko...	Chciałeś mówić ze mną...	Co się stało?	Czy dobrze księdza karmią?	Czytałem.	Dan! Danny! Heej, Dan! Harve! Harvey! Heej, Harvey! Hop! hop!	Dlaczego zaraz aferzysty!	Doprawdy?	Gdyby pan zechciał pójść ze mną	Jakto! czego?	Matka panicza	Może. Posiedzimy trochę w cieniu.	Musiałeś mi opowiedzieć, Dorianie. Przez całe życie będziesz mi opowiadał wszystko, co zrobisz.	Och! ubóstwiam go!	Pani przecie kazała prosić...	Patrzajcie!	Pilatus?	Prawda!	Proszę uprzejmie, aby pan siedział	Tak jak pan stracił swoją rękę	Tak! Chodź prędko!	Tak, Henryk...	Tak, wczoraj.	Tiesa, tai ne kito jau, kaip paties lenkstudenčio darbas	W restauracyi!	Wiesz, że gdyby tak mówił jakiś Burbon albo HohenzollernHohenzollernowie	Wy w hotelu mieszkacie?	Wygnańcy stają się takimi, prędzéj lub późniéj.	Żadnego.
Och, jak to widać, że w departamencie Seine et Oise mają słabe pojęcie o Wschodzie Tak, panie, to są Turcy: jesteś pastuchem, padyszach robi cię marszałkiem; jeżeli nie wywiążesz się ze swych funkcji jak należy, tym gorzej dla pana, ucinają ci głowę, to jest ich sposób składania z urzędu. Ogrodnik zostaje prefektem, a pierwszy minister zostaje z powrotem pucybutem. Ottomani nie znają praw o awansie ani o hierarchii! Z kawalerzysty Kosref został marynarzem. Padyszach Mahmud kazał mu napaść Alego od morza i w istocie dobrał się do niego, wspomagany co prawda przez Anglików, którzy wzięli sobie dobrą cząstkę, hycle! Położyli łapę na skarbach. Ten Kosref, który nie zapomniał lekcji konnej jazdy, jaką mu dałem, poznał mnie. Pojmujecie, że proces mój byłby krótki, och, bardzo! ...gdyby mi nie przyszło do głowy reklamować się jako Francuz i trubadur i powołać się na pana de Rivière. Ambasador, uszczęśliwiony, że się może postawić, zażądał mego uwolnienia. Turcy mają to dobrego w charakterze, że równie łatwo cię wypuszczą, jak ci utną głowę; obojętni są na wszystko. Konsul francuski, przemiły człowiek, przyjaciel Kosrefa, uzyskał mi zwrot dwóch tysięcy talarów, toteż nazwisko jego, mogę to powiedzieć, wyryte jest w moim sercu...	No, to ja będę równie szczery i spytam, co zrobisz, jeśli ci jej nie zapłacę?	No, dobrze mniejsza z tym, co mówił, zawszeć skłamał, bo świadczę się Bogiem, że dałem mu dwadzieścia funtów. Ale wobec waćpana chcę być całkiem uczciwy; albowiem poza tym miał on sprzedać chłopca na Karolinach, na czym pewno zarobiłby porządnie, ale, jak sam aść widzisz, nie z mojej kieszeni.	Bóg ci zapłać za intencje, ale tak prędko nie potrzeba. Nie pojedziesz też na długo, bo w czasie elekcji, jeśli tylko pokój będzie, tu mi będziesz potrzebny, w Warszawie. Słyszałeś o kandydatach? Co też się między szlachtą mówi?	Powoli, tylko nie za prędko, jeszcześmy nic nie kupili... Ty uważaj, o co tu chodzi. Ty uważaj, głupi, z kim sprawa! Przecie to są spryciarze. To łajdusy i hycle spod ciemnej gwiazdy, te ze Szlamowiec...	Mówię ci, Jurku, że to coś nadzwyczajnego! Szli z sobą pod rękę, czego dotąd ani razu jeszcze nie widziałam. Janka zarumieniona, jak najpiękniejsza zorza, a on, wpatrzony w nią jak w niebo. Nic i nikogo dokoła siebie nie widzieli; przeszłam o parę kroków od nich i nie spostrzegli mnie; Jurek uczepił się sukni Janki, a ona machinalnie odsunęła go od siebie. Oboje tacy uroczyści jacyś i coś takiego bije od nich, jakby znajdowali się na innym świecie. Myślę, że...	Z początku z uprzejmą twarzą, lubolubo (daw.) obraz, portret. wojny pokazać: zapalono tedy osadę blisko Taurogów, piechota broniła, książę szturmował. Oczywiście wiktorię wielką odniósł, po której, syt chwały, upadł, jak powiadają, pannie do nóg i o wzajemność w afektach prosił. Nie wiadomo, co jej tam proposuitpropono, proponere (łac.) przyjaźń.. Ona poczęła się stryja swego, pana miecznika rosieńskiego, dzień i noc za rękaw trzymać, książę zaś...	Com ja się jéj naprosiła, com nagadała, nic nie pomogło; powiada, że sobie da rady sama, że to jéj chata, i po wszystkiém... Aż litość bierze myśléć, jak to marnie przepadnie.	Nie. Mam wrażenie, że prośba o jałmużnę była tylko pretekstem do wnęcenia się na werandę.	To zły chłopak! Powiadam ci, ojciec tak go sprał, jak dotąd nie zbito jeszcze nikogo na całym świecie!	Pomóż mi wstać Nie zabijesz mnie? Co? Wyprowadź mnie na ulicę, dalej sam pójdę.	Chodźmy nie tędy łąką, bo już mgła się ściele i wilgoć...	Nie pozwoli?	Nie stawiaj dyagnozy, Hanko! Poczekaj cztery lata!	Nie pójdziesz. (Wiedział, że to nieprawda).	Ojciec nic o bracie nie wiedział, i my to samo...	O! i nie dziś... bo już chwała Bogu i chleba nie stało.	Jużci... prawda! Choćbyś co ukrył przed ludźmi, nie ukryjesz przed Bogiem. Posądzał was w pierwszej chwili, ale potem... potem myślał co innego.	Tak, i to jeszcze w okolicach Paryża, gdzie są bardzo wczesne. W Normandii na przykład, u jego ojca który ma wspaniałe jabłonie nad samym morzem, niby na parawanie japońskim, robią się naprawdę różowe aż po 20 maja.	Nie, może właśnie jeszcze wcale nie ta późno. Nie minęły jeszcze nawet całe dwadzieścia cztery godziny. Jeżeli się pospieszyć...	A więc przychodzę, bo chciałbym dotrzymać złożonej obietnicy. Dzisiaj to twoje życie jest w niebezpieczeństwie, więc pozwól, że ci się odwdzięczę czymś, co z pewnością docenisz.	Nie wiem, czy pan może, ale powinien pan to zrobić.	Dlaczego nie poślesz po gazetę?	Niech wszyscy czarci porwą jeśli tam zejdę ku tobie, pokażę ci w całej oczywistości, że twoje jajka wiszą u zadka cielaka głupiego, bezrogiego rogala. Mnia, mnia, mnia! Chodźże tu nam pomagać, cielaku stary, mazgaju przeklęty, do trzystu milionów diabłów, które tłuką ci się po bebechach. Przyjdziesz raz, ciołku morski? Pfuj, co za mazgaj obrzydliwy! Ciągle powtarzasz to samo. Dalej, ty pocieszna maszkaro, ja cię tu zaraz zaczeszę pod włos. Beatus vir qui non abiitBeatus vir qui non abiit	Panie, każ, niech wrócą na dwór. Oczyszczę się przysięgą.	Daj mi pan czas umocnić się w tym wszystkim, czegoście mnie nauczyli Jeżeli mam być towarzyszką pańskiego życia, panie Andrzeju, to chcę być towarzyszką dzielną, abyś nie żałował nigdy kroku, który czynisz. Trzeba mi jeszcze zmężnieć duchem...	Prawda i to, co mi z tego?	Proszę mi darować, moje oddanie dla Waszej Królewskiej Mości sprawia, że zapominam ciągle nie tyle o czci dla Najjaśniejszego Pana, bo ten szacunek wyryty jest w moim sercu, ale o prawidłach etykiety.	O, widzi pan. A w samorządzie dziś o etaty trudno. Co to trudno! Niema najmniejszej nadziei. Tak.	To nasza przyjaźń i moje słowo jest pies, co ty gadasz Maks	Róża, dlaczego ja się potrzebuję nudzić?	Króla jeszcze nie obrano?	Na lądzie i tak już dość blizkiemi jesteśmy sąsiadami boć tuż pod naszemi oknami stoi pański okręt. Nieraz z rana widuję pana na pokładzie, a wieczorem słyszę wygrywającego na skrzypcach.	A, no to jemu się należy bukiet.	Ten magnat? On ma najwspanialszą stajnię na wystawie.	Kowal Tumry, co siedzi pod cmentarzem.	Masz na biurku.	Na, sakau, kad žmones matė, kai stovėjo susiglėbavę sode.	Co mogli ułożyć? wrąc i tupiąc nogami jak dziecko, zapytał podczaszyc.	To tedy bądź waszmość zdrów... Daj Bóg, abyśmy się w lepszych czasach spotkali.	My byśmy sto razy więcej ryzykowali, gdybyśmy wyszli, a po co?	Jakiś ty dobry! Jakiś ty dobry!... Zresztą Kasia i tak na szczęście wyjeżdża do Szwajcarii.	A skądże ja mogę wiedzieć, przecież powinien być przy matce.	Nade mną? Jak śmiesz równać się ze mną, cóż może być między nami wspólnego?	Im tu będzie lepiej lepiej niż tam na polu pod skwarem słońca, nawet dłużej będą żyły.	Co robi twój papa?	Czego przestraszył się ten smarkacz?	Pan myśli, że ja czuwałam tylko tej nocy!	O! Więcej! Alboż to więcej miłować można?...	Żeby was święta ziemia pochłonęła. Żydowskie dziecko.	Przykrości? Na żaden wypadek, i owszem, przyjemność i miłą rozrywkę; ale z końmi i ludźmi...	Jak się nazywasz, papużko?	Kultura i zepsucie Wiem cośkolwiek o obu. Wydaje mi się teraz straszne, że zawsze idą w parze. Znalazłem nowy ideał, Henryku. Chcę się zmienić. Zdaje mi się, że już się zmieniłem.	Ma pan słuszność, drogi Cyrusie Ma pan do czynienia z mężczyznami, którzy panu ufają i na których może pan liczyć. Prawda, przyjaciele?	Dość tego trajlowania Pytam się, jak z nami będzie, panie Murek?	Czy tak? I cóż to za jeden ów obmyślony feniksfeniks	A dostawszy się do Przylądka Dobrej Nadziei?	Hm! Zawsze mnie o to pytasz, zawsze ci wszystko opowiadam i zawsze pytasz znowu...	A czy to sprawiłoby ci przykrość, Jörgenie?	Komu to o starości mówić	Jaka tam wspaniała. No, wypijem za nasze kawalerskie!	Niejaki Wokulski, kupiec, żelazny człowiek. Przy jego pomocy zorganizuję nasze mieszczaństwo, stworzę towarzystwo do handlu ze Wschodem, tym sposobem dźwignę przemysł...	A jak daleko od zamku i od wyspy przypadnieszprzypaść (daw.)	No, no. I cóż wyście z takimi pieniędzmi robili?	Chwalę i modestię! Rychło patrzeć, jak waćpanu zaczną i komendy pomniejsze powierzać.	Najlepszy dowód, że pani tak rano wstała.	Kto w tym kraju koronę nosi, niewyczerpaną winien mieć przebaczenia gotowość, przeto i tobie, zwłaszcza żeś w Jasnej Górze i nam w drodze wiernie służył, a piersi nadstawiał, gotowiśmy winy odpuścić...	A on wie, że ty go nienawidzisz?	Nosi już mundurek?	Przywilejach kto mówił o przywilejach?	Ale pierwej cię pochwycą, mękami zmorzą i śmierć okrutną zadadzą. Człeku, czyś rozum stracił?	Jakże ci poszedł sezon?	Jestem gotowy	Mówię ci ciągle, żadnych stosunków z Majkowską!	Następnej soboty będzie w liceum mówił o „patriotyzmie”.	Proszę oświadczyć moje uszanowanie szanownej małżonce pańskiej	Władza, Robotnik, Pieniądz, Polityka	Zobaczyłaś kogo w oknie?	A Marynia?	A ot!	A zatem znasz go?	Amanda Binet.	Ans Werkans Werk (niem.)	Cicho Bernardzie, przyjąłeś wiarę Świętą, a wracasz myślą do ofiar pogańskich.	Czego?	GrzechMiłość	I mego stryjecznego	Krew	Może ciepła kąpiel?	On go kopnął	Patrzcie, waszmościowie czas, czas dać znać królowi.	Pojechał?	Prędzej panie marszałku! zawołał nadbiegając ktoś drugi	Rzucać w prześcieradłach?	W czym pana obchodzi wiek moich dzieci?	Widzisz! Ukrywać!?	Widzę wpadającą do niego małą rzeczkę	Wiem, narzeczony pańskiej siostry.	Właśnie, właśnie.	Zupełnie serjo. Cóż pani w tem widzi niemożebnego?
Dziwny człowiek! Powieszą go jutro, a może dopiero pojutrze, a on już nie chce jeść. Wstyd!	I stolik jest... i miejsce, widzę, zaciszne. Ehe, he!... my tu będziem mogli złazić się do chorego na partyjkę co wieczór... Szprot, dobądź, synu, trybuszoniktrybuszonik	Kondycja ludzka, Pogarda rzekł ojciec jasnym głosem, który od niedawna znacznie był osłabł. w krew i ciało! Głęboka, jednaka dla wszystkich pogarda prędko by usunęła twą wiarę. Ale ponieważ nie stać ciebie na to, radzę ci uprawiać ten rodzaj pogardy, który nazywa się litością. Ta pogarda jest może najłatwiejsza równie jesteś godzien litości jak wszyscy: tylko sam nigdy się tej litości nie spodziewaj.	Nie, zaręczam ci; ród ten wygasł zupełnie. I przecież ostatni potomek Spadów uczynił mnie swoim spadkobiercą; kiedy mi zapisał ten symboliczny brewiarz, tym samym zapisał mi i wszystko, co się w nim znajduje. Powtarzam ci, nie obawiaj się, jeżeli tylko dostaniemy się do tego skarbu, będziemy mogli używać go bez najmniejszych wyrzutów sumienia.	No, no! nie spodziewałem się po Zagłobie tego animuszu, by on z tak bitnym mężem, jako jest Bohun, zadrzeć się ośmielił. Prawda, że panu Skrzetuskiemu bardzo był życzliwy za ów trójniak łubniański, któryśmy razem w Czehrynie pili, i nieraz mnie o tym mówił, i zacnym kawalerem go nazywał... No, no! aż mnie się w głowie nie mieści, bo i za Bohunowe pieniądze wypił on przecie niemało. Ale by Bohuna miał związać, a pannę porwać	At, kto tam zbada twoje amory! Ale co Głębockiego, to sobie wyperswaduj. To wariat i basta! Niech tu nie jeździ, bo może stać się nieszczęście. Ja nie rozumiem twojej odwagi. Żebyś przeczytała w podręczniku lekarskim... ale zresztą to nie dla ciebie te szczegóły. Wolę twój zawód i strapienie teraz niż potem. Niech mi kto wytłumaczy twój gust do furiata. To istna anomalia. Z tego się trzeba spowiadać.	O, uspokaja mnie pan. Rozstaliśmy się tak dawno, że nie zostało mi o nim nawet jedno wspomnienie.	Stójcie na Boga! Trzeba się najpierw przekonać, co to jest! Coś...	Widzę, kapitanie, że przyroda pomaga panu wszędzie i zawsze. Na tym jeziorze jesteś pan zupełnie bezpieczny, bo nikt tu dostać się nie może, prócz pana. Ale na co się panu zdało to schronienie? „Nautilus” nie potrzebuje portu.	Bagatela! fortyfikacje odgrywają dużą rolę w mojej przygodzie. W Zara jest zatrzęsienie aptekarzy, staję u jednego z nich. Za granicą wszyscy głównie się trudnią odnajmowaniem pokoi, inne rzemiosła są tylko dodatkiem. Wieczorem, zmieniwszy bieliznę, staję na balkonie. Otóż, na balkonie naprzeciwko, widzę kobietę, och! Co za kobietę, Greczynkę, to wystarczy, najpiękniejszą kobietę w całym mieście: oczy jak migdały, powieki jak firanki, a rzęsy jak pędzle; twarz, której owal przywiódłby Rafaela do szaleństwa, rozkoszna cera, kolor, ton, aksamit... a ręce... och!...	Przyznaję się, żałowałem obu tych przedmiotów, a przy licytacji nie mogłem wykupić, gdyż widząc, jak mi o nie idzie, nałożono na nie wysoką cenę, zresztą w tym czasie nie posiadałem ani grosza. Mam to jednak na oku, u tandecierzatandecierz (daw.) zobaczyć, zauważyć., zaraz cenę podnosi. Będąc zaś w tej chwili przy pieniądzach, chciałem cię spytać, czy nie namówiłbyś dobrej swej piastunki, aby mi towarzyszyła. Pokazałbym jej sklep tandeciarza, sam odszedł na bok, a kupiec odstąpiłby najpewniej.	Co za życie! Drżę na myśl jej przybycia, tego wesela, tej niewoli! Widziałam jej portret u królowej, piękna jest i młodsza odemnie!	Ech! Cóż ci to szkodzi, skoro i ty masz swój udział? Zresztą, mój drogi, co masz za pretensję do tego teatru? Trzeba jakiejś przyczyny, aby zerżnąć sztukę. Rżnąc, aby rżnąć, skompromitowalibyśmy pismo. Później, kiedy dziennik atakowałby z racją, nie robiłby już żadnego efektu. Czy dyrektor ci w czym uchybił?	Ja też jestem wstrząśnięty. Dziękujemy, mistrzu. Szkoda tylko, że moja żona, nawet gdyby się jej przydarzyła podobna oka­zja, nie mogłaby nawiązać intymniejszego kontaktu z tym arcydziełem.	Na miłość boską! O tym nie wiedziałem Dam ci za niego dolara, gdy... gdy dostanę pensję. Wiesz co, dam ci dwa dolary.	Nie rozumiem, co się stało z motetamimotet (muz.) wybitny niem. kompozytor i organista epoki baroku, jeden z największych artystów w historii muzyki.. Był taki tom in octavoin octavo (łac.: w ósemce)	Uriah się ukorzy! Nie zwracajcie państwo uwagi na jego słowa.	Zdechłby sobie, jak Boga tego kocham, a za to co zje, toby parę koni utrzymał, coby się na coś zdały	A jak tu u was zawsze ładnie! po naszych białych ścianach, takie mi się tu wszystko wydaje bogate. Pan Stanisław był niegdyś wielki leniuch; bywał u państwa Bigielów i u nas; nigdzie więcej nie chciało mu się bywać, ale teraz pewno się rozruszał i przyjmujecie dużo ludzi?	Ależ uchowaj Boże! Powiem, że widziałem ją w towarzystwie młodego dżentelmena, którego czasami spotykam. I postaram się z niej wydobyć, co o nim sądzi. W ten sposób nawiązać będzie można rozmowę na interesujący temat. Ponieważ zaś dam uroczej Betty do zrozumienia, że moja ciekawość ma podłoże zazdrości, w niedyskretnych pytaniach będę się mógł posunąć dość daleko.	Panie Zypku: Sturfan Abnol, ten schizofrenik, ten genialny marzyciel wcielonej pustki, zawrócił panu głowę swymi teoriami. To dobre w teatrze Kwintofrona Wieczorowicza w teatrze w swoim rodzaju nadzwyczajnym. Tam jest miejsce dla niego, artysty tam, gdzie właśnie zupełna pustka w znaczeniu nieobecności wszelkiej treści realnej wciela się naprawdę w życie jako zbiorowa twórczość artystyczna. Indywiduum się w sztuce skończyło. Bo w to wytwarzanie nowej treści urojonej, w przeciwieństwie do jakiegoś dawnego formizmu, nie wierzę. Byłam raz i nic mówiła dalej swym najbardziej uczonym stylem	Niechaj jemu Pan Bóg nie daruje, że on mnie tak zwiódł i oszukał! Dobrego i delikatnego udawał, a teraz pokazał, kto i jaki. Ot, żebym ja była nie zwarjowała i za niego nie wyszła, terazbym za Daniłka wyszła....	Boże zmiłuj się! My starzy, a ta djablica	Co to jest za okręt?	Cóż ja winna, żem się potknęła?	Lepszej waszmość nie możesz mieć rekomendacji jako ta, żeś przyjacielem wojewody wileńskiego	Nikt nawet nie spytał o mnie?	Tak jest. Przyrzekli ją odesłać, jeśli im się sam oddam.	Tak, tak! Może przez troskliwe starania uda nam się wzbudzić w nim na nowo iskrę rozumu.	Tępo idą Lud ciemny jest, trudno go nakłonić do zdziałania czegokolwiek we własnym interesie; zresztą środków materyalnych mi brak i innych jeszcze rzeczy.	Wciąż patrzę i słucham, i nie mogę się napatrzyć i nas­łuchać.	Więc co jest w naczyniu?	Bo się sprawdzają Rozumiem ludzi, którzy nie wierzą w bogów, ale jak można nie wierzyć w sny?	Jutro, jutro! Braun ma komendę, a Sakowicz będzie spał w mieście, bo go pan Dzieszuk na ucztę zaprosi. Pan Dzieszuk dawno namówion i do wina czegoś mu namiesza. Braun powiada, że sam pójdzie i pięćdziesiąt koni wyprowadzi. Oj, Oleńka! Oleńka, jaka ja szczęśliwa! jaka ja szczęśliwa!	Komedyantka!... żeby ona tak grała na scenie, to nie byłoby lepszej aktorki na świecie.	Niech się pan nie troszczy o ten obiad. To nie ma żadnego znaczenia!	Bo widzisz, to było tak Tu dawniej nad samą wodą stała labradorowa kolumna z naszej kopalni. Na wierzchu była urna i w niej kwiaty. Pewnie glicynie a może storczyki, a może azalie, tuberozy, portulaki, begonie, hiacynty, pelargonie, petunie, cyklameny...	Co wy wygadujecie, Szwejku?	Co znowu za pani?	Co, Meir?	Czy nie wiesz czegoś o jego początkach?	Czyż ordynat aż tak jest podniecony?	Gdyż uważałem, że wiele osób nie wierzących w Boga, wierzą zresztą we wszystko, nawet w złe oko.	Ja? muszę iść za dworem	Masz na pchły, na pluskwy i na karaluchy.	Nie podarłeś go tylkoś go zmiął i rzucił w kąt, ot, i tyle.	Nie widziałem go	Nie.	Niech się stanie, czego żądasz.	O co tobie chodzi?...	Pewno już słyszałeś?...	Prąd tego pisma jest najzdrowszy ale czekajcie... chwilę!...	Tak więc nie jesteś niczym więcej, tylko Cyganem, żebrakiem, może tylko cokolwiek odważniejszym od innych?	Tak, chciałbym, żeby był wielki jak koło młyńskie. Nie mamy nic więcej.	Tak, ekscelencjo ale już było późno...	To laufer na stolik.	Trudno to będzie, dwór ma długie ręce i wszędzie poradzi się zastawićzastawić się	Wiecie wy, na kogoście ręce podnieśli?	Yeah, rekiny. Dlatego te jaszczury są takie rzadkie, panie Bondy, żyją tylko w tym jednym miejscu, w tej zatoce, której nazwy nie mogę wymienić.	Z jarmarku na jarmark, byle tabunku zbyć.	Zawrzyjciezawrzeć (daw., gw.) klął wójt, na darmo dzwoniąc.	Żadnego nie mam wykształcenia.	A gdybym cię bardzo prosił.	A przecież! rzekł Tomko.	Ależ oni będą szczęśliwi, gdy pomimo to zostaniesz!	Burłaja pan Zagłoba usiekł	Dosyć marnie.	Głupota, Ciało	I jesteś szczęśliwa?	I maca nim przed sobą, jakby była noc	I pewniebyś krasawico całe życie pragnęła zostać nad jego brzegami?	I że mogła go kochać?	Jakto w każdym razie?	Kitais žodžias ponia sakau: jog aš niekam nevertas.	Najpotrzebniejsza w świecie	Ne od Lachiw?	Niemiłe zaskoczenie dla tych łajdaków!	No, różnie bywało...	Och, panie hrabio!...	Oj, babciu. Z tym felczeremfelczer	Oj, kas galėjo tikėtis? Kas prijaust? O ką aš kalta? Kas nuo jūsų šeimynos gali išsisergėt ir cielas išeiti!..	Piękny był koń, krzepki jeszcze, kiej dziecko łagodny.	Pod przenośnią, tateczku!	Poganiajże, woźnico	Sprzedane do Stambułu.	Słucham.	Słyszałem o tem.	Tak. I będziesz ostatnia. Jedyna.	Także.	To nowy sposób.	To pójdziem do kupca znajomka. Amyleja, może nas przenocuje...	Ty również!	Viva Costaguana!	Widzę, że wiesz, kim jestem!	Więc powiedz...	Właśnie dlatego czemś go rozerwać koniecznie potrzeba	Za późno	Zapomnieliście o nas...	Znamy budowę sklepienia niebieskiego i ruchy gwiazd...	Zrobię.
Za dwa tygodnie idziesz do Odensee na musztrę, a za miesiąc, jak mówisz, będziesz znów z powrotem. Pan Bóg to raczy wiedzieć! ty bo nie masz w sobie za szeląg spokojności! Zapewne, ty inaczej nie możesz! Czyliż myślisz, żem ja nieraz w nocy nie słyszała, jakeś wzdychał i przez sen mówił o obcych krajach! Płakałeś jak dziecko, i to mnie rozdzierało duszę! Stary kalendarz, w którym zagranicą zapisywałeś, gdzieś właśnie przebywał którego dnia i roku, ten kalendarz, mówię ci, który tak często wyjmujesz z komody, do którego zaglądasz i mówisz: ten oto kalendarz wydaje mi się djabelską księgą, z której nic nie wyczytujesz dobrego. Teraz zapisz w nim datę, kiedy porzucisz żonę i dziecko! Gdybym cię dobrze nie znała, tobym mogła myśleć, żeś tam zagranicą zostawił swoje serce i że to cię tak teraz czyni niespokojnym. Toć ciebie nikt tak nie kocha, jak ja, a chłopiec jest twoim synem, na to najczystsze mam sumienie!	M... m... moje Ale nie mogę sobie przypomnieć, żebym kiedykolwiek coś podobnego podpisał na serio. To chyba żart jakiś niewczesny albo podstęp okrutny. Mów, poczwaro, czego żądasz w zamian za ten świstek papieru? Prędzej, sole trzeźwiące! Jej Królewska Mość mdleje!	Ee... co mi to za cuda! Ino bym palcem ruszył, jak raz takie same potrafię, jeszcze i piękniejsze.	P. Hatch ma tylko jedną żonę, i uważa to za dostateczne. Zresztą, zamyśla nam objaśnić swój system, któregokolwiek wieczora w osobnym odczycie.	O, nie mów dalej, to przecież jest zachwycające! Gdybym to ja mógł się tak ubrać jak ty, gdybym mógł zdjąć trzewiki i wytarzać się raz w błocie, gdyby mi tego nikt nie bronił, nikt mnie nie pilnował! Koronę dałbym za to!	Ach, wszystko jedno komu! Wszystko jedno za co! Zostaw mnie. Ty wcale nie jesteś kobietą. Ja nie umiem myśleć potulnie.	Ani się z tem taję, że mu za złe mam, iż króla pchnął, gdzie być nie powinien. Tego mu przebaczyć nie mogę	Nie wiem, czy pan może, ale powinien pan to zrobić.	Jeśli nie jestem na służbie, to siedzę w domu i czytam, a gdy mi zbraknie książek, to idę do państwa Zaleskich, posłuchać gry pani Zaleskiej.	Święty Apostołświęty Apostoł (...) niechaj będą jak gdyby nie mieli żony powiedział Hipotades ponoć, podobno. to przedstawił, kiedy powiedział: ci którzy są zaślubieni, niechaj będą jakby nie byli zaślubieni; ci którzy mają żonę, niechaj będą, jak gdyby nie mieli żony.	Chodzi o to, ażeby pani napisała zupełnie tak samo, jak dawniej, tak jakby się nic nie miało zmienić, jakby pani miała na ulicę Warecką powrócić... rozumie pani?	Siadajże przy mnie, niech na ciebie patrzę, mów, niech cię słucham, tłumacz się, niech cię zrozumiem... Policzno lata, ile ich upłynęło od czasu gdy cię ten giez ukąsił, bo ja tego inaczej nazwać nie mogę	Nie rozumiem, dziecko, o co mnie pytasz?	Co jest w szpitalu tak strasznego? Kiedy kobieta nie jest matką ani żoną, kiedy starość ustroi nas w czarne pończochy i zmarszczki na czole, zwarzy wszystko, co jest w nas kobiecego i zgasi radość w spojrzeniach naszych kochanków, czegóż mogłybyśmy potrzebować? Wówczas widzicie w nas z całego naszego stroju jedynie pierwotne błoto chodzące na dwóch nogach, zimne, suche, zgniłe i wydające przy każdym kroku szelest zeschłych liści. Najpiękniejsze materie stają się nam łachmanem; ambra, która wypełniała buduar rozkoszną wonią, nabiera zapachu śmierci i trąci szkieletem; wreszcie jeżeli znajdzie się serce w tym błocie, plujecie w nie wszyscy, nie pozwalacie nam nawet na wspomnienie. Toteż w tej epoce życia czy mieszkamy w bogatym pałacu, pielęgnując pieski, czy też w szpitalu, iskając łachmany, czyż egzystencja nasza nie jest zupełnie jednaka? Kryć swoje siwe włosy pod kraciastą chustką lub pod koronką, zamiatać ulicę miotłą lub stopnie Tuilerii atłasem, siedzieć przy złoconym kominku lub grzać się przy garnku z węglami, przyglądać się egzekucji na placu de la Grève lub iść do opery, czyż to taka różnica?	A bodaj cię! Ja bym tego nie zrobił!	Nie rozumiem, dlaczego należałoby zapytywać Lizę o jej zdanie Wiemy wszyscy aż nadto dobrze, co by Lizie dogadzało.	Nie o tym mówię, że Polacy są Polakami, lecz o istotnym defekcie, jeżeli w rozważaniach filozoficznych i socjologicznych wynika deus ex machinadeus ex machina (łac.) Polska. Znana jest anegdota o temacie „Słoń”. Polak, mający po innych nacjach napisać rozprawę o słoniu, napisał bez wahania: „Słoń a Polska”. Nie o tym jednak chciałem mówić. Chciałem zapytać: dlaczego ci trzej mężowie zasłużyli na specjalne w gabinecie pana wyróżnienie? Czy innych zasłużonych ludzi w tych czasach nie było?	Nie słyszałem, żeby ktoś dał sobie radę z tatkiem. Ale że wytłukłby cię znowu, to rzecz pewna. Wytłukłby cię tym mocniej, im większa była jego pomyłka. Ale kopalnie złota i pistolety...	Nigdy! Daję panu słowo, że dopóki ja żyję, to się nie stanie! Mój syn miałby się ożenić z Grünspanówną!	Chyba nie tak jak my	Pieszo tak, ale powozem nie.	Trzy dni! Chybaś oszalał? Przed trzema dniami cesarz jeszcze nie wylądował.	Co?... ona tak dobrze wygląda?... To świeża zupełnie.	Ja wiem, ja rozumiem! Mówię nie o zamiarze, lecz o fakcie...	Wcale nieźle widzę z tego, że coś wart jestem; sto luidorów!... to majątek dla takich nędzników; nie dziwię się też, że przystałeś i przebaczam, lecz pod jednym warunkiem!	Żałuję tego spotkania Ten d’Argencourt, dobrze urodzony, ale źle wychowany, dyplomata mniej niż mierny, mąż opłakany, dziwkarz, intrygant jak z komedii, jest z rzędu ludzi niezdolnych zrozumieć, ale bardzo zdolnych zniszczyć rzeczy naprawdę wielkie. Mam nadzieję, że nasza przyjaźń, jeżeli ma się kiedyś ugruntować, będzie taką i mam nadzieję, że pan zrobi mi ten zaszczyt, aby ją, na równi ze mną, chronić od kopnięć osłów, którzy, przez próżniactwo, brak taktu, złość, depcą to, co zdawało się mieć szanse trwania. Na nieszczęście ludzie światowi są przeważnie z rzędu takich.	Owszem; jużto prędzéj-by chyba umarł, panie mój kochany, niżby przestał leczyć. Ot, niedawno Harasimowicz starszy zasłabł, to przysyłał kilka razy po pana Lucyana i teraz zdrów już podobno. Onegdaj także żona Pawła kowala zasłabła, to pan Lucyan dwa razy na dzień do niéj chodzi. Wtedy tylko jeszcze znać w nim żywego człowieka, kiedy jest przy chorym; a jak odejdzie, to znowu, Panie odpuść, trup na sprężynach i koniec.	Przecież zdarzyło się to tylko raz w ciągu całego roku... Nie powtórzy się to więcej, zapewniam pana. Wczoraj zabawiłem się trochę.	Dam mu kawalerski parol, że nie będę ucieczki tentowałtentować (z łac.)	Nie śmiem się domyślać! Powiedz, kochana.	Ta suma nie jest zapisana!	A czy wrócisz tu, żeby mi pomóc? Jestem pewna, że i ja już dobrze pomóc mogę tobie. Umiem już kopać, zielska wyrywać i wszystko, co mi każesz, zrobić. Przyjdź, Dicku, przyjdź koniecznie!	Jest to na jarmarku?	Nic się nie stało Wracasz przecie z gospody.	No to na próżno robią panikę. A jak ci się zdaje, gdzie pojedziemy?	Tak to pewnie będzie! Auriga regius! Possessor privilegiatus!	To i zgoda	Pogoda ładna, więc zaraz po chorobie na pół dnia uciekasz? Myśleliśmy, że znów cię coś opętało. Obiecałeś, że wrócisz z cmentarza. Szukałem cię tam. Jak ty się nie wstydzisz?	Powinien być dobrym fabrykantem. On trochę chory na idealizm, ale po pierwszej plajcie, niech tylko na niej dobrze zarobi, to się wyleczy.	Po pierwsze idzie się na ich pogrzeb, czego się nie robi nigdy dla żyjących.	Wątpię! To było moje pożegnanie Głębowicz. Taki prąd przejdzie i minie. Podobał się panu	To oficerów też zabija wasza partia?	Byłem gotów Gdy pogasły światła parowca, wszystko mogło się stać w tej łodzi Po raz trzeci już w ciągu tej rozmowy roześmiał się okropnie, ale już nikogo nie było na galerii, by go mógł posądzać o upicie się.	Tam poczęto ze mnie sobie szydzić młodzika, i ktoś mi podrzucił pytanie, że pewnie choć w djabła wierzyć muszę. Ja w śmiech, ale oglądam się, a tuż w zwierciadle kubek w kubek mój djabeł z obrazu mi się kłania.	O co chodzi?	Gorzałki bym się napił i przegryzł co...	Nudzi mnie Ada swoimi obawami i zazdrością Oddaliła Romanowicza, że się we mnie kochał, a umawia się z obrzydliwym Dębickim, który wygląda jak żaba.	Ależ żonusia zostanie, ja muszę iść sam, bo przypominam sobie, że jednemu z kompozytorów obiecałem, że przyjdę do Semadeniego w tej porze. Addio, ma bella, addio Signora!	Któż dostarczył księdzu powrozu na tę zadziwiającą drabinkę?	Czegoż chcesz? czego? chyba, jak mówisz, zgubić mnie...	Jak? tak jako na ciebie	Nautilus. Na niego stawiałem.	Ojoj!... Cobyśmy choć na czas z Prądnika wrócili!	Spytałem. Miała na imię Klara Fina GulleborgaKlara Fina Gulleborga	A potem, mości panowie rozjedziem się do domów i przy bożej pomocy rozpoczniem żniwa z tą myślą, żeśmy w dniu dzisiejszym ojczyznę ocalili.	Pensja duża, mój drogi, pensja duża, większa, niż dochód z całego Zalesia, które przecież pomiędzy trzech się dzieli. Teraz takie czasy, taki świat, że pieniądze	Szanowny księże rektorze słucham księdza zawsze z szacunkiem, ale obstaję przy tym, że należało przemawiać bardziej pojednawczo w dniu żałoby i nadziei zarazem, nadziei, która zdawała się prowadzić do pojednania klas...	A my? skłaniamy głowy! ale wolno nam rzec, że czynim ofiarę...	A wtedy zechcesz ratować się wpław?	Dobrze, że żyjemy i kasa uratowana!	Niechże nadciągnie Ruś! każdéj godziny się jéj spodziewam, rzekł książe.	Odpłać mu się	Pan jest dziś un vrai chevalier de la générosité!un vrai chevalier de la générosité (fr.)	Stało się, panowie	Ta poprawa już się spełniła	Widzisz, Balounie, taka rzecz jest bardzo zdrowa i przyśpiesza trawienie.	Zamężna? Przypomina mi pani powiedzenie nieboszczyka Michaud; miewał kapitalne odezwania! Wybierał się do Palestyny, przyjaciele zaś przedkładali mu jego wiek, niebezpieczeństwa podobnej wyprawy etc. „Wszakże pan jesteś żonaty?” „Och! tak niewiele!”	Byłaś... jego kochanką?	Chciej pani usiąść i zaczekać chwilę, aż ukończę roz­mowę z tymi paniami, które przybyły pierwej.	Czy zastałem w domu męża pani?	Dla Boga! a ty jakeś go wyłowiła?	Do ŁubniówŁubnie	Ewa	Franciszek l’Olonnais!	Gó-ó-ra!	I bydło zgorzało?	Jak myślisz: czy wytrzymacie jeszcze tydzień?	Jaki mi do komendy!	Kad jau taip viską padirbi, tai ko sėdi namie? Eik į dvarą už berną!	Kajżekajże (gw.) zapytał wreszcie Antek.	Kiedy pan odjeżdża?	Kochana Heleno myślałem...	Lecz zapomniałem niektórych szczegółów...	Nasza?	Niemiec?	Och, jakiś ty dzielny, mój ty złoty księżyku!	Pan dostałeś pomieszania zmysłów!	Panie ministrze, jaki duch panuje wśród wojska?	Posła Rybińskiego.	Przeniosę cię w ramionach	Szczęśliwym?...	Tomek! Czyś ty zwariował?!	Tu mówi komisarz Jaskólski. Moje uszanowanie panu prezesowi.	Tycho śwityt, ne rozbudytTycho śwityt, ne rozbudyt (z ukr.) szepnął jeden z mołojcówmołojec (ukr.)	Tylko ludzie nieoświeceni zaprzeczają... Tylko ludzie nieoświeceni odmawiają skuteczności czarom, tylko ludzie nieoświeceni odmawiają wartości lekarstwom.	Voyons!Voyons! (fr.)	Walet! złocisz!	Warjaci, skończeni warjaci! Przyjdzie lato i będziemy mieli zatrzęsienie gotówki.	Wiesz? Duchy ci mówiły?	Środkiem do czego?
To moja siostra cioteczna, o parę lat ode mnie młod­sza. Moja matka i jej matka były rodzonymi siostrami, ale jak często bywa, niejednostajne miały dole. Jej matka wyszła za urzędnika, moja za rzemieślnika. Kiedy dora­stałyśmy obie, Emilka była panienką, a ja prostą dziew­czyną. Do tego jeszcze ona była ładna, a mnie ospa do re­szty już zeszpeciła, kiedym jeszcze miała lat dwanaście. Toteż ciotka, bywało, mówiła zawsze: „Emilce dam eduka­cję, a potem za mąż ją wydam dobrze”. Trzymała do niej guwernantkę na początki, potem na jakąś małą pensyjkę posyłała. Moja matka martwiła się naprzód okropnie, że mię ospa tak zeszpeciła, ale ojciec nie bardzo martwił się. „To i cóż? brzydka będzie, za mąż nie pójdzie, wielka bieda! Albo to jeden mężczyzna nie żeni się, a dla­tego żyje na świecie i nie bardzo mu źle!” Moja matka od­powiadała: „Mężczyzna to co innego! Broń Boże czego na nas, to Klara nie wyszedłszy za mąż z głodu umrze!” Ale ojciec, zamiast martwić się tak jak matka, śmiał się, a cza­sem i gniewał się. „Oj, wy baby, baby! U was tak, jak tylko za mąż nie pójdzie, to i z głodu umrze! Albo to dziewczyna rąk nie ma, czy co?” A trzeba wiedzieć, że sam był cieślą i lubił chwalić się swoją siłą. Bywało mó­wił: „Ręce, panie, to grunt! Głowę Pan Bóg jednemu da­je, drugiemu nie daje, ręce każdy ma!” Miałam tedy lat trzynaście, kiedy rodzice zaczęli posyłać mię na naukę do szwalni; naturalnie, że płacili za mnie i dużo płacili, ale też chwała Bogu nauczyłam się wszystkiego, czego trzeba...	Obudziłam się w szpitalu po wypiciu tej esencji, myślałam, że już nie żyję. Ojciec klęczał przy łóżku i całował mnie ze łzami, i wtedy cierpiałam niewypowiedzianie za tem zmarnowanem życiem, i przysięgałam sobie, że jeśli żyć będę, to będę żyła dla niego, dla ojca. Teraz, kiedy jestem zdrowa, chciałabym żyć znowu dla siebie. Czuję, że moje serce nie jest zdolne do poświęceń i do ofiar, i do miłości, bo tyle już wyczerpałam z niego, że każda chwila życia tylko do mnie należy, że nic nikomu nie odstąpię.	Mój kawalerze, rzekła: bardzo ci dziękuję, żeś mi przybycia nie odmówił. Do starej baby jak ja, młodzi jak ty rzadko się chcą pofatygować... jest to dobry uczynek, za który ci jestem wdzięczna... Musiałeś być pieszczony, to widać z całej twej figurki... a któż cię dziś biedaku, wygnańcze... popieści?	Bo widzicie, odkąd jestem lekarzem buntowników, czyli lekarzem więziennym, jak wolę się nazywać uważam sobie za punkt honoru nie zmarnować ani jednego człowieka podległego królowi Jerzemu (niech Bóg ma go w swej opiece! ) i kandydującego do szubienicy!	Jakże taki pan mógłby przyjeżdżać do pomiernej szlachty jak my? My sobie panowie na kilkunastu włókach, a to magnat. I z jakiej racji?...	Musisz mieć z tym do czynienia. Zaczekaj, zaczekaj chwilę; wysłuchaj mnie. Tylko wysłuchaj, Alanie. Wszystko, czego od ciebie żądam, to abyś wykonał pewne doświadczenie naukowe. Chodzisz do szpitali i kostnic i okropności, jakie tam robisz, nie wzruszają cię. Gdybyś znalazł tego człowieka w jakimś ohydnym pokoju prosektoryjnym albo w śmierdzącym laboratorium na ołowianym stole, z którego rynienkami ścieka czerwona krew, patrzyłbyś na niego jak na doskonały przedmiot doświadczalny. Nie drgnąłby ci ani jeden włos na głowie. Nie przyszłoby ci nawet na myśl, że popełniasz coś niesłusznego. Na odwrót, mniemałbyś prawdopodobnie, że czynisz to dla ludzkości, że powiększasz zasób naszej wiedzy, że zaspokajasz ciekawość umysłów albo coś podobnego. Nie żądam od ciebie niczego więcej nad to, co niejednokrotnie już robiłeś. Zniszczenie zwłok musi być nawet mniej straszne od doświadczeń, które przywykłeś wykonywać. Wiedz o tym, iż te zwłoki to jedyny dowód przeciwko mnie. Jeśli zostaną odkryte, jestem zgubiony; a na pewno zostaną odkryte, jeśli ty mi nie pomożesz.	Udaj się do Brygidy Clerget, ale dopiero w nocy Pójdę omówić z nią wszystko. W takiej sprawie liczę na Brygidę jak na samą siebie.	To był esdek. A na pociechę wyznam ci, o czym wy nawet nie wiecie, że i jeden nasz zabił esdeka. Ten też uwierzył. Zabójcza konsekwencja... „Łotrów” się zabija. Będzie tego więcej, nie bój się...	Ależ, mój przyjacielu, „Nautilus” nie mógłby się tu dostać w takim razie. Woda też nie byłaby napłynęła do wulkanu, który zatem do dnia dzisiejszego może byłby jeszcze wulkanem.	Nie mogę, stryju, muszę się śpieszyć do rodziców, oni tam sami i bardzo, bardzo znękani.	Nie tak to broniliście się przed poufałościami dawniej, towarzyszu Jędrzeju	Przypominam sobie, jak mówiłeś, że po żądaniu głowy mojej od kardynała, milady opuściła brzegi Francji. Dokądże się udała?	Ja nie wiem. Przyszedł. Wyglądał na cudzoziemca. Może to był ktoś z ambasady.	I ty o tym możesz tak lekceważąco mówić! I panowie możecie tak obojętnie względem tego się zachowywać! Mnie się zdaje, że pan chyba inaczej myślisz o tym niż Zygmuś... on tak był wychowany... zresztą... artysta! Bogactwo, ObowiązekAle pan pewnie zechcesz zstąpić do klas niższych, tak długo zaniedbanych, a którym wszystkie idee naszych czasów przyznają prawo...	Beetle, moje złotko! My cię szczerze kochamy i ty jesteś naprawdę poetą. Jeżeli kiedykolwiek nazwałem twoje utwory ckliwymi bajdurzeniami, przepraszam cię, ale ty wiesz tak dobrze jak i my, że nic sam nie możesz zrobić, żebyś wszystkiego nie popsuł.	A ja najniższy ich sługa! dorzucił Baron kłaniając się tak nisko, że przewrócił na książkach koziołka, czego jednak nauczyciel nie zobaczył, tak silnie był myślą swoją zajęty i tak dalej ciągnął:	Dałby Bóg, aby się to stało! Miły Jezu! piechtąpiechtą (daw.)	Mieć ze trzy krowy, to by i ziemia się pożywiła.	Na pohybelby im! Trzeba żeby się i tu wcisnęli... Teraz pokoju od nich nie będzie, a Natałka...	No, nieprawdopodobieństwo było chociażby w tym, że nawet gimnazjum nie skończyłem, ale nie o to chodzi. Mój mentormentor	Ofiar nam już tej nocy sprawiać nie należy, snać bogowie ich dziś nie pragną, a i wkrąg złoty ogień na niebie posyła już swoje smugi to już krwi na ołtarzu święcić nie można: mówił starzec powłócząc zagasłemi oczami, wskazując na krąg nieba od wschodu, kędy różowa jutrzenka posłała już pierwsze brzaski. Ślepy starzec przeczuł ją, chociaż nie widział.	O nic was nie posądzamy Chodzi o wyświetlenie sprawy. Niestety, Kuzyk umarł i stąd trudności. Nie wiemy, dlaczego bez rozkazu zwołał swoją piątkę i urządził napad na dwóch bandytów. Ponieważ zaś trudno uwierzyć, by zrobił to naskutek osobistych porachunków...	To nie troll! to Agrypa Prästberg.	Milcz! Dawniej za to zerwałbym z tobą stosunki. Dziś okropnie tylko ranisz moje uczucia najgłębsze, stwarzając sztuczne nieporozumienia.	Moiście, a czymże to wama za komorne zapłacę!	Więc do widzenia!	A może pan mieć wielką Bywając na pensji zrozumie pan, czy stan jest rzeczywiście groźny i co dałoby się uratować: pensję pani Latter czy tylko	Dziękuję, ja bo zdrów jestem zupełnie, tylko panna Orłowska. Właśnie prosiła mnie dyrektorowa, aby w jej imieniu dowiedzieć się o chorą...	A ja wcale tak nie sądzę	Dosyć, kochanie sama chyba nie wierzysz w to, co mówisz.	Ba! jeszcze by też, żebym nie pamiętał, jak mi kości potłukli kiedy mnie jeszcze teraz boli.	No i cóż? Czy tak bije jak u wariata?	Przeciwić się dobremu i ze złym kumać potrafi, któren jeno nie baczy, jaką potem weźmie zapłatę	Straszna to rzecz, że ty mnie tak onieśmielasz!	Ufaj bogom, siostro moja Zresztą czyż nigdy przedtem nie pomagałaś sahibowi umalować się w ten sposób?	No, no nie martw się tak bardzo! Oto popracuj jeszcze trochę nad muzyką...	On powiedział, że myśli o tym, żeby kupić sobie piękną kamienicę, co jemu dwa tysiące rubli dochodu dawać będzie!	Czas mój nie nadszedł jeszcze! Gościniec jest mym domem, rów przydrożny łożem. Ty jednak winnaś za mnie czuwać nad Ekeby, dziewczyno, dopóki nie powrócę.	Gdzie? o dwie mile stąd nazywa się wyspa Barataria.	Może byś najpierw przywitał się	Papo zostaje, to cała nasza pociecha.	To Kazio dobrze zrobił, że zbiegł?	To Zenon rymarza Wojdyłły.	Uważaj, tu się przesiadamy.	Wyleczy się może!	Ino na Ojców nie mówcie nic	Nic nie chcę, tylko ci winszuję, że na panią wyszłaś.	A co się miało stać? Żeby ich cholera wzięła	Z młodzieńcem? Mamy ich tu dziesięciu Jakże się tamten nazywa?	Na kogo? Na ojca? Nie; na macochę? Nie... Na mnie?	Lecz ja nie mam wątpliwości żadnej o sercu księcia Henryka, brata mego ukochanego...	Otom już na rozkaz najmiłościwszego pana	To jest Lidia. Lidia Markowna!	To jest właśnie ów znakomity pielgrzym babiloński, dostojny Sargon.	To świństwo. Zdradziłeś mnie? Czemu jesteś taki dziwny?	Jeżeli nie wymieciesz izb i nie odmienisz bielizny choréj ja nic nie poradzę i matka twoja niezawodnie umrze.	Nie ma nic wspólnego pomiędzy mną a ojcem Nie zawdzięczam mu nic zgoła, i jego znajomi nie są moimi. Gdyby nie sir Karol Baskerville i paru innych przyjaciół, umarłabym z głodu, choć mam ojca...	Nie, pani, na maszynie nie szyłam nigdy.	U nas jest niemało złego ale wszyscy będziemy wiernymi sługami twoimi, panie, gdy nas zawołasz...	Jedz spokojnie, Grandet Pogadamy. Czy wiesz pan, co warte jest złoto w Angers, dokąd zjechali bankierzy, aby je kupić dla Nantes? Posyłam tam złoto.	Jestem Starża Starzewski! Hrabia Henryk pisał już panu prezesowi o mnie...	Nie mamy jeszcze kostiumów, a kostium jest dziś nieodzowny.	W tej epoce istniała cenzura; otóż, trzeba być równie pobłażliwym dla człowieka, który przeszedł przez nożyce roku 1805, co dla tych, którzy szli na rusztowanie w 1793.	Jambroży puszczali krew i nic... i wosk topiony lali jej w gardziel i nic... i sól... i nic... pewnie paskudnik... Witek pedał, co borowy wygnał ich z zagajów i co granula zara się pokładała i stękała, jaże ją i przygnał...	Bo pan nie rozumie, co myślę.	Matko Boża!... Zochna, Zochna, za coś ty mnie kochała?!	Nic spędzisz czasu dobrze Ze dwie trzy wieczorynki, podczas których wszystkie stare plotkarki będą cię w oczy i za oczyma obgadywały. Umrzesz z samotności, dziecko.	Panie, nie jest w moim zwyczaju znosić rywali.	Kaftaników, których nikt nie kupuje...	Nie!	Powoli, powoli. Proszę leżeć cicho i nie wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Przebył pan szczęśliwie nader poważną chorobę; wszelkie wzruszenia mogłyby panu zaszkodzić.	Powróciłam już z tą myślą.	Tak!	Te rejestry mają jakieś noty dotyczące poszczególnych więźniów?	No co? Powiadajże!	No, no. I cóż wyście z takimi pieniędzmi robili?	Ale Nab i Spilett?...	Całe obrazki popsułeś!	Jestem... jestem... nr 27.	Ksiądz jesteś od modlitw.	Niech pan kupi bukiecik dla tej pani.	Od „uczonego Jewreja”. Mam liścik od Hermana Markowicza Baraca.	Pan prezes jest tajemniczy.	Pani! Jesteś pani wielce łaskawa. I cóż porabiasz, Copperfieldzie?... Zawsze w handlu win, co?	Więc proszę rzekł z niechęcią towarzysz-głowaczgłowacz	A biegliście?	A ludzi mogłeś rozeznać?	A panna Valentine?	Albo skończy w kryminale.	Chodźmy!	Janie	Literat, pisarz	Nadzwyczajny dodatek! Wojna południowej Afryki z północną!	Niezupełnie	Pan uprawiasz cynizm zawodowo, metodycznie.	Panie	Randolphie! Czy czujesz wyrzuty sumienia?	Skąd pani wie o tym?	Sto tysięcy siedemset dwadzieścia trzy.	Wszystko jedno kto.
Teraz mu, chłopcze, każdy plunie na to Żebyś słyszał, jak z sobą rozmawiają sąsiedzi w Skoczicach, gdy się zejdą na pogawędkę. Każdy ma kogoś w wojsku, więc rozmowy prowadzą aż miło. Po tej wojnie będzie wolność, nie będzie ani pańskich dworów, ani cesarzy, a dobra książęce zostaną zabrane. Niejakiego Korzinka też już żandarmi za takie gadanie zabrali, że niby buntuje naród. Juścić, dzisiaj prawo mają żandarmi.	To jest dość przyjemna wiadomość. Przyjemna dla Drożdżyka, który tam na pewno tęskni za mną i wypłakuje swoje piękne oczy. Przypomina pan sobie Drożdżyka, dottoredottore (wł.)	Niechaj sobie robi, co chce kiedy biedny, to po co mu się zachciewa na żonę Kiterii? Także wybrał się, jeszcze czego? szybki z okna? Ja powiadam, panie, że kto biedny, to niech siedzi w swojej chałupie, niech się nie pcha do bogatych. Głowę stawiłbym, choć to tylko wariaty o takie rzeczy się zakładają, że Gamasz zakryłby go całego dukatami; a w takim stanie rzeczy czyżbyś pan radził Kiterii porzucać pierścienie i suknie, które jej Gamasz dać może? Cóż tam z tego, że on taki zgrabny do tańca ten Bazyli: to się na diabła zdało, nie dostanie za to ani kieliszka wina w szynku. Miej ty minę od stu diabłów i zwinności za dziesięciu, jeszcze ci nikt złamanego gronia nie da. Da, ale jeżeli zręczny do pieniędzy, o! to znów co innego: za pieniądze wszystkiego dostanie; kupisz sobie rent, dom wybudujesz i żyjesz sobie, jak pan.	Na razie było to obojętne. Wyniki osiągnąłem pełne, lecz osiągnąłem je drogą kosztowną. Mianowicie ostatni zabieg wymaga bardzo drogich przyrządów, pochłania moc energii i musi trwać bardzo długo. Nie odgrywa to roli w eksperymencie, lecz dla produkcji przemysłowej nie nadawałoby się zupełnie. Mam jednak wszelkie dane teoretyczne na to, że zabieg ten będę mógł zastąpić innym, tańszym.	A cóż na to Szubert i pan Jaskólski?	Zwolna, panowie, zwolna!... na to ja nie pozwolę.	Bo łatwiej wówczas odnajduje nerwy i gra na nich	Pójdę ja na ZinkówZinków mówił Skrzetuski. wieś w centralnej części Ukrainy, ok. 20 km na płd. zachód od Jarmolińców., a pan Zagłoba dotrze do ZbruczaZbrucz miasteczko w centralnej części Ukrainy, ok. 40 km na zachód od Jarmoliniec..	Wojewody jak siebie pewien jestem, a za nim ziemianie pociągną! Niech Konrad przyłączy się z Mazurami, zdobędzie Poznań, zawojuje Ślązk... Krew ma rycerską, wojak jest... Kraków znowu uczyniemy stolicą wielką, będzie na niej wszystkim ziemiom panować...	Nie potrzeba... Pathanie. Dość na tym, że drugi fakir, którego sahibowie zbili do utraty przytomności, był to ten sam człowiek, który przetrząsał twoją komorę w Lahorze. Widziałem jego twarz, gdy go niesiono do parowozu. Ten samiusieńki człowiek.	Ale możem trafić i na regularne wojska. Nie mamy armat, a armaty przeciw nim grunt.	Ja swoje pieniądze przeznaczałam na nuty	Panicza nie ma na dole	Parę godzin tylko. Na stacyi pocztowéj dowiedziałem się o wyjeździe Lucyana i zaraz wróciłem, aby go choć w Warszawie znaléźć.	Ty jesteś moje drugie dziecko... Moja jedyna! Nigdy, przenigdy o tobie nie zapomnę. Na śmiertelnym łożu będę pamiętać twoją twarz i twoje imię. I on	Wiedzcie, że w każdej okazji jest na wasze rozkazy, z duszą i ciałem, z flakami i bebechami.	Wszystkie przybory pod schodami w baszcie; płachty, garnek z wodą, drugi z mąką i sadze w stłuczonej miseczce. Pomacza się twarz wodą, tak zaraz mąką na to, żeby się dobrze trzymało; potem bierze się sadzy na palec i dokoła oczu smaruje się takowe czarne plamy, całuny na siebie i już.	To jakiś uczciwy człowiek i rozumny. Nazywa się Gedeon. Kiedy mu powiedziałem, że chcesz wziąć jego córkę, upadł na ziemię i zaczął wydzierać sobie włosy. Rozumie się, przeczekałem ten wylew ojcowskiej boleści, trochę zjadłem, wypiłem wina i co ci się podoba.	Próżno bym się na moje prawa szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości, a mnie wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu siedzieć; wolę nawet tam niż tu!	Jużciż są chociaż z drugiej strony, rzecz to jest niewyjaśniona, a mniejszej wagi, z kąd się biorą siły. Wynikają one przecież zawsze z materji, na nią działają, z nią chodzą, bez niej objawić się nie mogą; a zatem są w pewien sposób materjalne.	Łowić ryby bez sieci i wędek znaczy to samo, co chcieć chwytać ptaki rękami. Lecz nie rozpaczajmy. Wydobyliśmy się już z niejednego kłopotu, a może przypadek i tym razem nam poszczęści.	Mądryś, nie ma co mówić nie tego żałujesz, że cię ze służby wypędzą i sromotnie rodzicom odeślą, ino ci markotno, co dworska służba nie będzie kwikać na twój widok.	Tak, ale ja się na to nie zgadzam. To nie jest moim obowiązkiem. I tak już zrobiłam wiele rzeczy nie fair. Niech pan użyje do tego policjantów, żandarmów czy kogo pan chce. Ja odmawiam kategorycznie.	Kochani, mili koledzy. Czary były, są i będą. Czy to nie czar, że z dwóch gazów możemy zrobić płyn tj. wykonywać zdjęcia rentgenowskie, obrazy otrzymywane za pomocą promieni rentgenowskich przenikających przez ciało pacjenta.. A mikroskop, teleskop, łódź podwodna, aeroplan? Radio?	Tak, i powiedział mi wiele innych przykrych rzeczy. Mówię ci, Watson, choć znam ją od paru tygodni, czuję, że z żadną kobietą nie byłbym tak szczęśliwy, jak z nią; a zdaje mi się, że i ona odpłaca mi wzajemnością. W oczach kobiety trwają błyski, wymowniejsze od słów. Ale ten nieznośny brat nie pozwala nam się porozumieć. Dziś po raz pierwszy zdarzyła mi się sposobność widzieć ją sam na sam. Cieszyło ją to widocznie, choć nie chciała słuchać moich wynurzeń miłosnych. Wracała wciąż do jednego przedmiotu, ostrzegając mnie o grożącym niebezpieczeństwie i dowodząc, że póty nie będzie miała spokoju, dopóki ja tych stron nie opuszczę. Powiedziałem jej, że nie pilno mi odjeżdżać, skoro ona tu przebywa, i że jeśli dba istotnie o moje bezpieczeństwo, to opuści tę okolicę wraz ze mną, i prosiłem o jej rękę. Zanim jednak zdążyła mi odpowiedzieć, ten jej utrapiony brat wpadł między nas jak kula. Był blady z gniewu, trząsł się, a z jasnych oczu padały pioruny.	Ty wiesz, za co	Dobrze, ale przypuśćmy, że nie przesunę „Konstancji” dziś w nocy, to jakże się tam stawisz?	I który ma zająć moje miejsce przy pannie Danglars co mnie bardzo martwi, jak się zapewne domyślasz, mój kochany.	A właśnie, że to nie był Goldcygier	Jak to, nie wiesz pan?... powinieneś lepiej wiedzieć o tem, niż ktokolwiek.	Doskonale! Zrobię wszystko, co może komukolwiek sprawić przyjemność. Chociaż niech mnie licho porwie, jeśli domyślam się, dlaczego chcesz rano wyprawiać bankiet. Ale wiesz, że ja nie żyję dla własnej przyjemności, a tylko odgaduję życzenia swoich przyjaciół i staram się je zaspokoić, mój kochany, stary Borsuku.	A to nie nasze dzieło. Pan administrator kazał, my wywalamy, i spokój.	Co się tu dzieje?... Dlaczego trąbicie alarm zamiast maszerować?...	Ech, co pan mówi! Szkoda, że znikł ordynat, prosiłabym go o interwencję.	I co mówią o tym w świecie?	Milczeć, sapristisapristi opieka prawna nad osobą ubezwłasnowolnioną. nade mną. Otóż chodzi o to, by ciotka zmobilizowała nie wiem już tam kogo, by ustanowiono jakieś konsyliumkonsylium	O tak, jest to pierwszy dzień w Bukowcu, w którym się czuję zupełnie dobrze.	Tak Ale, ażeby taż sama panna Brzeska bałamuciła kogokolwiek albo urządzała komu schadzki, w to nigdy nie uwierzę...	Wiem, wiem, mieliście nieporozumienia z dziekanem. Nie jest to jednak człowiek niemiły w stosunkach.	Zapomniałem grać zupełnie, ale jeśli ksiądz pozwoli, to już umyślnie nauczę się jakiej pięknej mszy i wtedy przyjadę ją zagrać.	Żółty, ty tam. Stań i uważaj, żeby mi tutaj żaden łepek nie prysnął za róg.	A to muzeum będzie otwarte?...	Chętnie. A czemu to jestem pyszałkiem?	Droga moja! ja chyba za tobą i z tobą pojadę.	Może pana ministrem zrobić, co?	O! przyznaję, iż mi to wszystko jedno.	O, to wiadomo...	To chwała Bogu! Siadajmy do stołu!	Więc co?...	Za przeproszeniem pańskim przysłany tu jestem, szukam mego pana.	Żart żartem, ale go już dosyć, Matysku powiedzże mi bez żartów, co u was słychać?	Ciekawam tylko, jak on się pogodzi z kotem Magdy Walka kotów tu w pokoju jest przecież nie do pomyślenia.	Nie znam jej, ale Lucia nią zachwycona. Jeśli naprawdę ładna, strzeż się, panie hrabio.	O! już poszedł jak mu tylko list oddano, mówił że mu kazali zaraz powracać.	Przyszłam cię zobaczyć i choć przywitać, odezwała się Cecylia poufale, lecz nie naciskając się zbytecznie, czy też mnie poznasz?	Ja mówię o tym łotrze, d‘Artagnanie.	Ja się boję...	Jak mam uważać?	Jedziemy nie mieszkając	Nie chcę cię widzieć, znać! Bierz konia i uchodź stąd!...	Nie flirtuję z nim	Nie kłam! ja przecież nie byłam pijana i dobrze pamiętam, kto stłukł.	No, no, nie wiedziałem!..	Non de guerre, szepnął z uśmiechem hetman: cella suffit. Kawaler Georges weźmie pana z sobą i postara się o wygodne umieszczenie go...	Przemijanie, Zemsta, Miłość powiedziała, powstając, ale takim tonem, że zadrgał i pod wpływem jakiejś nagłej obawy czy strachu zaczął szeptać gorączkowo:	W takim razie stanowczo pozostanę przy tobie	Wrócę więc do sprawy klubu przy ulicy Saint-Jacques.	Wy z partii? A skąd pieniądze? A paszporty? Ruki wwierch!ruki wwierch (ros. руки вверх)	A ileż wynosi ta cena?	A potem?	Ale czy dosyć?	Ależ jedź sobie, powtarzam.	Ani jednego.	Cha! cha! wielka nowina! wielka nowina!	Dlaczegóż już pozbawiłem, wszakże Piotrowicz może ją opowiedzieć z początku.	Do mnie?	I widujesz go pan? Bywa u ciebie? A pan u niego?	Interes odparła stara z wściekłością	Jaa?... Z Paryża.	Jest stary pan i dwóch paniczów, i dwóch czeladzi.	Można i w zimie stworzyć sobie maj.	Młyn miele	Och! pójdźcie sami zobaczyć, jakiś młody człowiek, prześliczny i pięknie ubrany, który prócz tego i inne przywiózł nam prezenty.	Oj, ty łobuzie!	Oślepisz go? wyrwiesz mu oczy! Zapytał podchodząc Dobek.	Panie! Widzisz przed sobą człowieka, który postanowił...	Pójdziecie do kościoła z palmami?	Radzi jesteśmy Waszej Królewskiej Wysokości zawsze i w każdej szacie Mrukiozo, podaj krzesło Jego Królewskiej Wysokości	Rozumiem, panie profesorze.	Rzecz możliwa?...	Spróbuj ich.	Tak i myślałem. Z których wy stron?	Tak, ojcze. Od pierwszego razu zwaliłem sześć lalek w dwunastu strzałach	Tylko do czego są takie ręce?	W istocie... de lana caprinade lana caprina (łac.)	Widzi pan właściwym założycielem jest Piotrowicz.	Wiem, wiem	Wuj prorokował!	Zabij!	Zośka, ja błagam! Zrób łaskę...
A myślisz, żem ja nie zdawał sobie sprawy, żem szedł za ostro, żem się pchał za gwałtownie, że chciałem być czemś więcej niż byłem, żem za wysoko nos nosił... Tej sprawiedliwości mi nikt nie odda, ale ty wiedz o tem, żem ja to sobie mówił... Tylko mówiłem sobie jednocześnie: tak potrzeba i co? właśnie dlatego, że taki byłem, jak byłem... Gdybym był skromnym człowiekiem, nie byłbym dostał panny Krasławskiej... U nas trzeba zawsze coś udawać	Zatem rzecz postanowiona waćpan zbierasz dowody winy. Mnie, który po nim biorę spadek, nie wypada przeciwko koledze i współzawodnikowi działać otwarcie. Ja go ciągle przed królem bronię i za nim proszę. Papiery te, niby przypadkowo podchwycone zaniesie hr. Wackerbarth-Salmour, to rzecz ułożona.	Ale strona materjalna panu nie wystarcza Mój Boże, jak ja pana znam. I właśnie dlatego jestem pewna, że dojdzie pan do realizacji swoich zamierzeń. Ale pan chyba pracuje nie w Warszawie? Musielibyśmy się przecież spotkać.	Dwu znaleźli u chłopa. Te damy ich zaraz poznały, bo wszędzie jeździły konno za sołdatami, a ja byłem osobno. Potem mnie zabrali na stacji, stamtąd dość daleko, alem zawczasu rewolwer porzucił, a paszport miałem w porządku. A te damy mnie nie poznały. Pokazywali nas potem wszystkim Żydom pogorzelcom, żaden się nie przyznał. Pobrali i trochę Żydów do kozy, ale puścili.	Ja też dziś nic nie żądam. Pytam się tylko, czy nie uważa pani za obrazę dla siebie tego, że ja myślę o pani, nic	Popieram prośbę pana Waldemara. Stanowczo nam pani coś zagra. Ja, niestety, nie grywam, lecz pasjami lubię muzykę.	Nie, i prawdopodobnie nie mam nawet twoich sił. Jestem rośliną przesadzoną w inny grunt. Właściwie nie przesadzoną; powinienem powiedzieć wyrwaną z korzeniami, a to nie jest stan normalny; ale mówią o człowieku, że wytrzymuje wszystko.	Nie poredzę ci, żebym i z duszy chciała: nie na swoim jestem i sama oganiać się muszę kiej od psów i pilnować, by mnie nie wyciepnęli z chałupy... że już nieraz i rozum odchodzi z turbacji!	No, no, uspokój się! Aby dusza była, znajdzie się ciało. I czegóż tu rozpaczać? Widok wprawdzie bolesny, ale nie powód do rozpaczy. Wicher złamał tylko spróchniałą gałąź: pień drzewa nietknięty i żyje. Wszystkich gałązek nie ocalisz, samego nawet drzewa, o ile jest nad ziemią, nie zabezpieczysz przeciw zepsuciu, ale pilnuj korzenia, tam życie. Dlatego wprowadzę cię w inne mieszkanie; zamknę myśl twoją w nowe formy, bezpieczniejsze i właściwsze. Więcej zyskasz, jak straciłeświęcej zyskasz, jak straciłeś	Nie, panno Łucjo. Nie miną nigdy.	Bóg mnie ubij na ciele i duszy, jeżeli nie to samo zawsze myślę! tylko jak podczas nieścierpliwe już bóle zdejmą, to człowiekowi trzy po trzy naplecie się w gębie...	Jemu z tego dobra nie będzie	Jeszcze dalej od karczmy? Nie, tego nie wiem. A ty, Beniaminie, wiesz?	Między ludźmi dobrze wychowanymi wystarcza wzajemne zaufanie Mam więc nadzieję, że ani ja, ani moja żona, a nade wszystko moja żona nie będzie miała powodu skarżyć się na panów...	Muszę jednak uprzedzić pana, że możesz nie odzyskać nawet sześciu procent tej sumy.	Nie powiem.	Nie wszyscy dochodzą do takiej doskonałości	O! nie, to niepodobna! Bóg niedopuściłby do podobnej zbrodni.	Układna mina gubernatora, gdy ci wręczał medale, i zdziwione oczy Trestki, gdy mu nic nie dano	Widzieć nie widziałem, ale ludzie opowiadali. O różnych cudach.	Wielki jesteś, Stary Człowieku! wielki i łaskawy! Nie odchodź tylko od nas na tę gwiazdę, o której mówisz!	Amerykanie nie oszukują, ale ty możesz, jeżeli ci się podoba!	Co on zrobi „Nautilusowi”! przecież nie będzie go gonił pod powierzchnią fal! Czy ma do niego strzelać na dno morza?	Juści, czasu ci nie starczy, do tylu musisz co noc wychodzić...	Na co nie pozwolicie?	Na miłość Boską, nie przysyłaj czuję się zdenerwowanym i potrzebuję chwili ciszy.	Nie trzeba, panie Andersen, wierzę panu i bez tego... Młyn bardzo zagrożony	Jeszczem ani zaglądał do szopy przepatrzmy słomę, jeśliście go tutaj zgubili, to się znajdzie, nie igła przecie.	„Nie da się zrobić, panie marszałku ponieważ obie ręce mam urwane, ale o jedno proszę! Niech mi pan marszałek powie prawdę: wygraliśmy tę bitwę?”	O to samo i ja się modlę. Dlatego, mój synu, chętnie się przychylam do twoich uwag. Istotnie, nie wolno mi zaniedbać żadnych środków zapewniających bezpieczeństwo.	Rozumiem... Tyle się pan naczytałeś o swoich farbach, olejach, komórkach i atomach, że nie miałeś czasu na kwestie filozoficzne. Więc i męczysz się pan jak człowiek, który pierwszy raz wsiadł na konia.	Aha, przypominam sobie! Ludzie zabijają i polują nie dla potrzeby, lecz dla zabicia czasu i przyjemności. Zbudź się, Bagheero, bo chciałbym się dowiedzieć, do czego służy ten kolczasty przedmiot.	Jak Bóg na niebie, tak się przemknę, i to święcie wam przyrzekam, że bigosu narobię niepośledniego, bo jużci powiem moim Tatarom: „Hulaj dusza!” Radzi by oni i tu nożami po gardłach ludziom przeciągać, alem im zapowiedział, że za każdy gwałt powróz! Za to w Prusiechw Prusiech	Ja? A cóż ja właściwie robię? Nawet już na swój chleb przestałam zarabiać, jak w Górowie. Bawię się	Czy już wiecie? Pod OłomuńcemOłomuniec (czes. Olomouc) wiosną 1241 r., po spustoszeniu Polski i wygranej bitwie pod Legnicą (9 kwietnia 1241), wojska tatarskie dowodzone przez Bajdara ruszyły w stronę Czech. Król Wacław I (1205–1253) starał się ich odeprzeć w okolicach Kłodzka, a następnie pokonał ich w bitwie pod Ołomuńcem. Po tej porażce Bajdar wycofał wojska i poprowadził je na południe, aby połączyć się z głównymi siłami.!	Nic, tylko miałem mały „katzenjamer” przez kilka dni po tej bibce, no... i poprawiłem trochę sztukę... Czytałaś pani krytyki?...	Czy ja wiem? Czy ja wiem? Może zapomnieli? Uczeni są, jak wiadomo, trochę roztrzepani...	Pan jest sloszliwy ja pytała, czy to trudno wymiślić cosz, taki pomysł?	Po co?	O, pan Jachimowski ma dwa tysiące... Ale ja to rozumiem... Jako współwłaściciel...	Panie, siostra twa piękna i piękne twe ziemie, ale po tom walczył z Urganem Włochatym, aby zdobyć psa czarodziejskiego. Pamiętaj o obietnicy!	Tak, ja jestem jego wnukiem.	Ach Cóż to pana obchodzi? Stawski sam wysunął pańską kandydaturę. Widocznie wie, co robi.	A co! Przepowiadałem, że się jaśnie pan doigra.	Ale co się z nimi stało?	Co ty wygadujesz? człowieku, upamiętaj się i Boga w sercu miéj...	Myli się pan w tym ostatnim; zdrada od miłości.	Prośba, aby mi dopomógł w odnalezieniu żony. Sądziłem, iż mam prawo upominać się o nią; byłem widocznie w błędzie, błagam więc pana o przebaczenie.	Widzisz ty te góry tam nade dworem? Z nich przecie ciągle stacza się ziemia na dół. Może nieprawda?	Właśnie cała sztuka karambolu polega na tym, że moja bila, uderzając o bandębanda Lekko uderzył swoją bilę i karambol udał się wspaniale ku podziwowi pań.	Około dwóch mil! Ale jeżeli państwo pojadą w tym kierunku, to kawałek drogi będzie jeszcze niezły. Płyniecie prosto do Pruss. Tu leży Szwecya, a tu Zelandya	A odrabiamy wam za dwadzieścia abo i więcej!	A przebierz się waść w inne szaty, choćby i szwedzkie	Albo wam to co szkodzi?	Co?	Idziesz! cudo! admiruję twą męczeńską stałość i zapoznaną cnotę! Dowiesz się w nagrodę jednej a jedynej na świecie prawdy najpewniejszej; mianowicie: że prawdy u nas całkiem niema.	Juści, co już całkiem opadłam ze sił.	Moje dziecię, wszak rozstać się będziemy musieli?	Niech klasa powie, czy kłamię. Wszyscy słyszeli.	Taka ofiara byłaby godna podziwu u nas, starych wyjadaczy, ale lord Grenville jest młody i Anglik. Ci zawsze chcą się wyróżniać.	Ten hajb mówi, że tu już do ciebie przychodził	Wiedzieliśmy z depeszy o pańskim przyjeździe. Tatko trochę chory i musiał się położyć, ale jutro rad będzie pana zobaczyć.	Z taką zasadą ożeniłeś się?	A Ragneta?	Cichojcie, Pietrze, bo Kozłowa ku nam zmierza	Dziękuję, Iry.	Gdzie masz telefon?	Istotnie, zadziwiające	Już tysiąc razy słyszałem tę historię	Książe mnie posłał do niego.	Kupi w końcu całe Saumur	Major Cavalcanti.	Miskę... ciewyciewy (gw.)	Mnie? A jakiż mogę mieć wpływ na tego bandytę?	Można i w zimie stworzyć sobie maj.	Na pohybel tobie! Warteś, by cię na szablach roznieść.	Nauczyciel, Chłop, Polak, Rosjanin, Urzędnik, Polityka, Słowo	Niech mnie pan puści.	Niewiasty do schronisk!	Onże pierwszy Radziwiłła zdrajcą zakrzyknął.	Ostatni raz byłam dwa tygodnie temu u ojca.	Owszem, kochanku, mów! mów!	Panny!	Przelotna sełabostka	Siostruniu!...	Szlachta i wojsko to jedno.	Tak od rekinów i od ludzi!	Tak, panie oficerze, do usług pańskich	To bardzo smutna historia, to zamordowanie sir Danversa...	To cygańska robota!	To już pewno jedziecie?	To zapal sobie.	Uwaga, zaczynamy! Milion okrągły!	W jaki sposób?	Wczoraj obliczałem, że te sklepienia Moniera będą nas kosztowały o dwa tysiące rubli więcej niż zwyczajne.	Wedlewedle (daw.) rzekł z wolna	Widzisz tam	Wróciłem.	Wątpiłaś?	Z czegóż to wnioskujesz pan z taką pewnością, że Lucette była moim szpiegiem?
A dlaczego?... On jest dla pana bardzo życzliwie usposobiony. Zresztą to zrozumiałe. Uratował pan życie jego narzeczonej i może jemu. O, w pełni oboje zasługiwali na to. Ale wróćmy do sprawy. Otóż zebrałem już trochę materiału, który posłuży mi do obrony. Nie mam wiele czasu i będę się streszczał. Zatem przede wszystkim kazałem zrobić zdjęcia rentgenowskie Leszka i jego narzeczonej. Pokazywałem je wielu lekarzom. Opinia wszystkich brzmiała jednogłośnie, że operacje przeprowadzone przez pana były nie tylko zupełnie prawidłowe, lecz świadczą o wprost wyjątkowej pańskiej umiejętności. Zwłaszcza ta podstawa czaszki. To było podobno fenomenalne. Muszę tedy wiedzieć, skąd i od kogo pan się tego nauczył...	Ach, czy pan tego nie pojmuje? Trzech ludzi w pół godziny sprawdzi, iż nigdzie na tej wysepce nie naruszono ani skrawka ziemi. Czy panu się zdaje, że taki skarb można zakopać, nie pozostawiając śladów, señor doctor? Nie zyskałby pan nawet pół dnia i aniby się pan obejrzał, już by Sotillo poderżnął panu gardło. Izabela! Co za niedorzeczność! Co za nędzny pomysł! Ach, wy panowie inteligenci, wszyscy jesteście jednacy! Wszyscy zdolni tylko do oszukiwania prostych ludzi, których narażacie na śmiertelne niebezpieczeństwa dla rzeczy, których sami nie jesteście pewni. Jeżeli się uda, to wy z tego czerpiecie korzyści. Jeżeli nie, to mniejsza o to. Prosty człowiek jest tylko psem. Ach, Madre de DiosMadre de Dios (hiszp.) I potrząsnął pięściami nad głową.	Do świątyni Tirthankerów w Benares. To miejsce sobie obrałem, póki nie znajdę swej rzeki. Nie płacz; zważ, że wszelkie pragnienie jest jeno złudą i nowym przykuciem do Koła. Wnijdź w Podwoje Wiedzy. Niech zobaczę, że wchodzisz... Czy mnie kochasz? Więc idź, bo mi się serce kraje... Przyjdę jeszcze. Na pewno powrócę.	Wszystko mi jedno. Muszę ją mieć. Udałem się do ciebie po radę, lecz jeśli ty jej nie znajdziesz, znajdę ją sam... Aulus uważa Ligię za córkę, czemuż bym ja miał patrzeć na nią jak na niewolnicę? Więc skoro nie ma innej drogi, niechże oprzędzie drzwi mego domu, niech je namaści wilczym tłuszczem i niechaj siędzie jako żona przy moim ognisku.	Mylisz się, Fernandzie, to nie prawo, ale zwyczaj tylko, nic więcej; i radzę ci utrzymuję się niemal z żebrania! Twierdzisz wprawdzie czasem, że ci jestem pomocna, jedynie dlatego, abyś mógł ze mną dzielić połów. Nie odmawiam ci, bo jesteś moim kuzynem, bośmy się razem wychowali, a przede wszystkim dlatego, że wiem, jak by ci było przykro, gdybym odmówiła. Czuję przecież dobrze, że te ryby, które sprzedaję, i konopie, które kupuję za uzyskane w ten sposób pieniądze i przędę potem, czuję, powtarzam ci, Fernandzie, że to tylko jałmużna.	Ale bo to te balwierze zawsze do maściów nakładają różnych papryków i chrzanów, byle złe wypalić. Ja waszeć chcę kurować po babsku. Mam tu plasterek turecki, co w nim jest i balsamus mekkański, i one różne styraksystyraks	W istocie powinna by księżna zniżyć mur bodaj o kilka centymetrów, to by wystarczyło. Trzeba w tych sprawach umieć brać się do rzeczy. Zapach wanilii, którym rozkoszowaliśmy się przed chwilą w pysznych lodach księżnej, pochodzi z rośliny, która się zowie wanilią. Ta wydaje wprawdzie równocześnie kwiaty męskie i żeńskie, ale obecność jakby twardej ścianki między nimi uniemożliwia wszelką komunikację. Toteż nie było sposobu uzyskać z niej owoców aż do dnia, w którym młody Murzyn, rodem z Reunionu i nazwiskiem Albins (co, nawiasem mówiąc, jest dosyć komiczne dla czarnego, bo to znaczy „biały”), wpadł na pomysł, aby za pomocą małego cięcia ułatwić stosunki rozdzielonym narządom.	To jest tylko przezwisko „bandyta”, a w rzeczy samej... Et, co tu gadać. Wy swoje, a inny swoje. Prosty bandyta więcej pożytku przynosi, niż taki sobie socjalista, co się cudzego boi tknąć, ani tego bogatego potrącić... Socjaliści myślą, że tak właśnie dobrze, bo tak Bóg przykazał. Przesądy! Ale już ludzie do rozumu przychodzą! Idzie nowy czas! Idzie wielka rewolucja i cały świat się zatrzęsie! Wszystko, co jest, będzie zburzone! Połowa ludzi wyginie	Zawszeć nie będzie tak butny, jak wprzódy. Przecie gdy komu krwi upuszczą, nie jest taki skory do bitwy Ja sam niejednego pluchę na tamten świat wysłałem, krwią krzyżacką zasiliwszy pola pod Grunwaldem!	Tak. Wiem, wiem, że nawet jakieś cukierki kursowały... O! tylko niech pani nie łaje Pituchny, to nie ona... ta dziewczynka jest ogromnie skryta... to kto inny...	Na to, aby gdy ojcowie pomrą, nie poszło wszystko w zapomnienie, ino dla wnuków i prawnuków ku pamiątce zostało.	To nie ma nic do rzeczy. Zdyscyplinowanie nie może odbywać się mechanicznie, tu nie ma znaczenia kalendarz.	A wszelako dziwno mi to jest, bo com widział jeńców Tatarów, których rycerz Zych do Zgorzelic przyprowadził, to chłopy były nieduże i takiego byle koń udźwignie, a to lud rosły.	Głupcy! Czyż nie rozumiecie, że to był Sintram?	Nie, pani. Ja mogę dawać bukiety tylko jednej kobiecie... więcej żadnej. Ale jeżeli pani życzy sobie, ażeby koncertantka miała bukiet, każę go zrobić, a wręczy jej który z tutejszej młodzieży.	Bo ja mu przecie łamię wiarę! Babcia choć nie wierzy, chroni mu przecie ten dom i szmatek ziemi... i czeka... a ja... mam zdradzić?	On ocalił siebie! On nic nie wie, czcigodny panie! Kto on jest? Czego on chce, ten złodziej? Ciska wszystkim piasek w oczy i panu także, czcigodny panie, ale mnie on piaskiem oczu nie zasypie.To wielki głupiec, czcigodny panie!	I typowy wielki pan. Można to poznać od razu. To nie jakiś dorobkiewicz udający pana, ale karmazyn rodowy. Widać to nawet z twarzy. Ma przy tym wiele pewności siebie i dumy, ale w dobrym rodzaju.	O nie, nie! To już lepiej mówmy o tobie.	A co? Gadałam, że ta obmierzła baba wciąż za nami jedzie. Ale pan Kumelski ino śmiechy wyprawiał, że mi się czarownice zwidują. Może wasza miłość powiedzieć, że nie było wózka na każdym popasie? Może powiedzieć, hę?	To prawda... to prawda bardzo to niedobrze, ale sprawa zostanie już niedługo załatwiona!	Nie, ale to nic a nic nie szkodzi.	Hm, a może napisał go sam twój kochany małżonek, by sprawdzić, czy nie zaglądasz do jego korespondencji?	A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami!	A więc mnie kochasz! Powiedz mi: to prawda?	Ach, Saro! To ty jesteś?	Ale jakże na korzyść zmieniłeś się, szambelanie prawdziwie, żebym go był nie poznał. Jakże tam zdrowie, dobre? gospodarstwo pomyślne? pszeniczka rodzi?	Ja	Marychna... to jest Maria...	Papo zostaje, to cała nasza pociecha.	Po to cię sprowadziłem, żeby cię nauczyć.	Sprzedać? A któż to kupi?	Widziałem egzekucję Castainga alem wtedy miał mocno w czubie, bo to był ostatni dzień gimnazjum i spędziliśmy noc w jakiejś knajpie.	Nie obawiam się ich. Zapewniam cię, że mam ludzi o wiele groźniejszych od tych, którzy strzegą Maracaibo, a także własne działa.	Ten koń nie nazywa się ani Bellerofon, nazwany Pegazem, ani Bucefał Aleksandra Wielkiego, ani Złotouzdny Rollanda, ani Bayard Renauda z Montabanu, ani też Frontin Rogera. Nie nosi także Bootesa, ani Pirytusa nazwiska, które mają słońca rumaki. Nie nazywa się również Orelio, którego nieszczęśliwy Rodryg, ostatni król Gotów dosiadał...	A to może psim? Albo będzie za wołami chodził? Czabanowieczaban (z tur.)	Co to ma wspólnego z Brodzkim?	Czegoż to stare babsko chce odemnie? Spokojnie chwili usiedzieć jej trudno.	Czy to coś takiego... co by mnie mogło przestraszyć?	Harbercie prawda, że nigdy nie opuścisz Wyspy Lincolna?	Mój syn! Gdzie mój syn? Zabierzcie go z domu, żeby nie zobaczył...	O cóż to znowu szczekał?	Rzeczywiście przypominam sobie, żem go gdzieś już widziała, bardzo to ładny dzieciak.	Tak w istocie wygląda to, jakby tu ktoś często chodził.	Czcigodny panie zagrzaliście się w waszym chomoncie, o ile widzę i miarkuję. Dobrze tedy, oto pieniądze, bierzcie.	Tak nie mógłbym ci wierzyć. A myśl, że ty możesz być z innym, odbiera mi rozum!	Zapewne... hm... zapewne. Jestem zresztą przekonany, że lubią mnie, dlaczego mieliby nie lubić?	Nic wam tam nie zrobią. Najwyżej odsiedzicie za włóczęgostwo i puszczą.	Aleście dotąd nie znaleźli?	Do ciebie, Valentine? Kobieta, którą kocham, jest dla mnie święta.	I nie przybędziesz odwiedzić matki, siostry, braci?	Klaryssa mi już nie pomaga	Nie widziałam go dzisiaj martwi mnie pan.	Nie wątpię Więcej w nim z morskiej istoty niż z człowieka takiego jak my: z krwi i kości.	Wysyłam znak, który mówi mu, że jestem gotów, a mojemu drugiemu koledze po lewej, żeby się przygotował.	A co, nie mówiłem!	Może też i panna do sił wprędce przyjdzie?	Nie, ale mama Hopkins mi opowiadała.	Prawisz nonsensy, Steerforcie! Co morskie sprawy mieć mogą do kościelnych praw?	Czyli, że społeczeństwo powinno wam być wdzięczne za tak niestrudzoną dobroczynność.	Po cóż o takie rzeczy pytać się? Lampka przed ołtarzem dzień i noc się świeci, dolałem oleju z bańki, taj koniec.	Albo też większa miłość poddaje się mniejszej	Dobrze było-by, żeby poszedł. Razem by pomodlili się i wyspowiadali, żeby dawniejsze dobro wróciło...	Dobrze, na Wolę!	Kiedy żebrak ten chce koniecznie z panem pomówić i utrzymuje, że pan będzie bardzo kontent z jego przybycia.	Myśli pan, że Chartres jest za Dreyfusem?	Dwa razy na tydzień chodzę tam napróżno.	Na Sumatrze i na Celebes... w ogóle gdzieś w tamtych stronach. Ponoć spędził tam trzydzieści lat.	Przyobiecał mi pomoc, spostrzegłem jednak wkrótce, że mnie zdradza.	Więc jesteś Dżjafirką, tą samą, którą wiozłam na wielbłądzie?	Zakochała się ciocia w nim z miejsca.	Dobrze! Daleko nieprzyjaciel za wami?	Co tam przecie?	Co zatem zamierzasz zrobić?	Cóż nowego? Dlaczego jesteś tutaj?	Kogo, Zosiu?...	Opiekunów też ma, w braciach nieboszczyka Miklasza! odparł Rawa.	Pójdźmy za dziećmi, jeśli ma pan chwilę czasu.	Wiem o tym.	A! matko kochana! matko droga! odparł syn cicho Puść mnie, puść	Ach! Taka profanacja takich arcydzieł!	Anglia	Chciałam z tobą porozmawiać poważnie!	Czy sama?	Ha, w takim razie, musi pan wydobyć z magistratu papier, w którymby sprecyzowano zarzuty przeciw panu.	Kelner, koniak, kawior, befsztyk po tatarsku, porter oryginalny, gallopp!	Kiedy odpływamy? Jutro podnosimy kotwicę!	Kochany przyjacielu!	Listy?... Napisz sama.	Ma on swobodę słowa dziś popr.: idea. oraz metody, aby go zwalczyć należycie.	Patrzcie! Chłodek. Miły Chłodku! Jakżebym chciał dostać tu posadę!	Po tom tu szła, żeby tyle od ciebie usłyszeć!	Prawda a tym dzieckiem jest twój siostrzeniec.	Przysięgam.	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Starość wykrzyknął przechylając kieliszek.	Stewart, śniadanie!	Wdowy.	Widział mnie?	Zatem, przyjacielu zawsze koło kuchni!
Więc powiem ci, że myślę niezwłocznie pojechać do Yarmouth, do mojej starej, kochanej piastunki. Wiem, że jej w niczym nie pomogę, nie zdam się na nic, lecz tak jest przywiązana do mnie, że sam mój widok będzie jej pociechą, doda sił i odwagi. Niewielka to będzie z mej strony ofiara dla tak starej, wiernej przyjaciółki. Co byś zrobił na mym miejscu?	Racja! Ale ja miałem zajęcie, badałem ludzkie włosy i myślałem o sławie. Nade wszystko zaś nie miałem na karku interesów cudzych i swoich. Polak, Szlachcic, Mieszczanin, ŻydPrzecież za kilka tygodni będzie sesja tej spółki do handlu z cesarstwem...	Ba! na waszem miejscu dałbym takiej jejmości za wygranę i znaćbym jej nie chciał.	Terefere! A jeśli on chciał mieć z powrotem swoje pieniądze, tak jak każdy oswojony sklepikarz, rzeźnik, szynkarz albo gryzmoła? Taki plugawy żółw jak pan i to ośmiela się wyrażać swoje zdanie o panu z panów! Prawdziwego pana nie tak łatwo poznać. Nawet i ja nie zawsze potrafię. Na przykład	Nie tak wielu, jak myślisz bo większa ich część nie chce przyjmować dedykacji, ażeby nie być w obowiązku wynagradzania pracy i grzeczności autorów; znam jednak pewnego księcia, który przewyższa w uprzejmości i szczodrobliwości wszystkich innych panów, ale potem o tym, teraz pomyślmy o noclegu.	Powiedziała, że kłamiemy. Biedactwo. No więc, pozostawmy to Losowi sprzymierzonemu z Czasem, którego naglić nie można, a którego wrogiem jest Śmierć, co nie chce czekać. Wycofałem się z tej rozmowy, muszę to wyznać, trochę zalękniony. Usiłowałem się zmierzyć ze strachem we własnej osobie i oczywiście, zostałem pokonany. Osiągnąłem tylko to, że do udręki dziewczyny przyłączyło się poczucie jakiejś tajemniczej zmowy, mętnego, niepojętego spisku, który dążył do utrzymania jej wciąż w nieświadomości. A było to tak naturalne i nieuchronne, wynikło po prostu z postępowania ich obojga! Miałem wrażenie, iż odsłonięto przede mną mechanizm nieubłaganego Losu, którego jesteśmy ofiarą i narzędziem. Strasznie mi było pomyśleć o dziewczynie, którą tam zostawiłem stojącą bez ruchu; kroki Jima rozległy się złowieszczo, gdy przeszedł blisko w swych ciężkich, sznurowanych butach, nie widząc mnie wcale.	Daj Boże tylko, panno Zuzanno, żeby tam na niego żadna bestya nie wyskoczyła.	Co? Już? Ach, to muszę iść do pawilonu, bo mi później kolacji nie dadzą. Żegnam. Szkoda, chciałem jeszcze panu wiele rzeczy opowiedzieć. Niech pan jutro przyjdzie tu o tej porze. Przyjdzie pan?	Ma się rozumieć, to śmieszne. Nie pozwoliłabym nigdy. Ale zobaczymy, co powie Małgosia.	Sądzę że w całym kraju nie można było lepiej wybrać. Nie mówię tego jedynie z przyczyny doskonałości każdego w swoim zawodzie, która jest ponad wszelkie wątpliwości; ale prócz tego: Gałeczka jest żonaty, a nie był nim przedtem; Hipotades nigdy nim nie był i nie jest; Pletewka był, a nie jest; Wiatraczek był i jest. Oszczędzę Karpalimowi jednego trudu. Pójdę zaprosić Pletewkę (jeśli nie macie nic przeciwko temu). Jest to mój stary znajomy; mam z nim pomówić w sprawie przyszłości i awansu jego syna, zacnego i uczonego młodzieńca, który studiuje obecnie w Tuluzie jako słuchacz bardzo uczonego i godnego profesora Boissoneprofesor Boissone	Jak to: nie można? Jeszcze wczas.	Raz na zawsze.	Zapewne na rok.	Nie powiem panu żądanego nazwiska, ale pojadę razem do Nowego Jorku i jeżeli ta historja jest prawdziwą, poruszę ziemię i niebo, by się stało zadość sprawiedliwości, a nową ofiarę wyrwę ze szponów potwora.	Nie, nie mściwym, ale sponiewierania, ale swojej utoczonej krwi katolickiej	No, no! Patrz waćpanna, aby się przez nią krew nie polała. Podbipiętę choć do rany przyłożyć, ale w rzeczach sentymentu żarty z nim niebezpieczne.	No, to popatrzcie na mnie... Czy ja podobny do szpicla?	Chodźma; wiater nisko podbiera, to na noc może ustać.	Nie dziwuj się waćpan; przyjeżdżam, ledwie tchu mi staje, aż tu pierwsze słowo: klasztor. Ale przecie w perswazję ufam i w jej serce, i słowo. Jak to waćpan powiedziałeś? „Dobry habit...” ale z czego?	Toć was téż gadać ze mną nikt nie siłuje Rycerz wlepił w nie ciekawe oczy, widać że go zdziwiły i ze psów téż o ich panu począł inaczéj sądzić. Więc mruknął.	A pamiętasz, kochałem się w tobie jak uczeń. Podsłuchiwałem pode drzwiami, jakeś wychodziła z domu, żeby tylko usłyszeć głos twoich kroków, stuk drzwi, gdyś znikała na pół dnia.	Ociec nie mogliby to iść zasypywać?...	Nie dowierzacie mi! Niestety!	Już się zaczyna Madagaskar, Madagaskar, powariowali wszyscy czy co? Już nie można tego słuchać! Potąd mam	Wzrusza mnie, kochany Copperfieldzie twa serdeczność. Spotkanie nasze w tym miejscu świadczy o szlachetności serca ludzkiego. Chciałem właśnie powiedzieć, jak głęboko wzruszony jestem, spoglądając na miejsca, w których spędziłem najprzyjemniejsze godziny mego życia.	Sądzę, że pani tego jeść nie będzie, to degutujące!	Ja nie gram zupełnie	Liga? A kto na nią będzie zważał?	Nie, Mendelku, bardzo ci dziękuję.	Mówię panu, bo pewny tego jestem Kiedy mu oznajmiłem, że wasza dostojność jest protegowanym pana de Tréville i że nawet posiadasz list do tego znakomitego męża, wielce się zaniepokoił, pytając, gdzie może list ten się znajdować, poczem niezwłocznie udał się do kuchni, gdzie leżał pański kaftan.	Jak to! A archioteria i hyracotheriahyracotheria (łac. Hyracotherium) grupa przeżuwających ssaków kopytnych o krótkim pysku i kłach przypominających ciosy, tzw. przeżuwające świnie., cheropotamycheropotamy	O Boże! Tak, na tym się skończyło.	Z osób wpływowych przy królu starym znam dobrze pana Seweryna Bonera, znany jestem panu Decyuszowi i innym. Jak skoro im kochanka króla pocznie ciężyć i przeszkadzać, sądzę, że mi pomogą do ożenienia.	Prosto. Tylem tylko po drodze wypoczywał, ile było trzeba dla koni, a i to jeden mi padł ze zmęczenia. Szwedzi muszą już być w Poznaniu i stamtąd prędko się po całym kraju rozleją.	A co? Wiem ci ja to lepiej od innych!	Do nóg upadam waszej miłości! Ej! żeby to ja miał w drodze choć jeden takowy dukacik!	Doskonale i wszystko idzie mi jak z płatka.	Wejdź do gabinetu zaraz go wyprawię; to jeden z moich najbliższych przyjaciół, któremu zresztą trzeba będzie wyznać odmianę w mym życiu.	Co, u diaska, stary Séchard i Wielki Cointet mogą mieć sobie do powiedzenia?...	I to wszystko, przerwał z cicha szyderca, dowodzi złą organizacją!	To wrzosowisko Czy panienka lubi wrzosowiska?	Jeżeli to było błyszczące kółko mogli Murzyni zabrać, bo oni bardzo lubią błyszczące rzeczy.	Wściekle jestem kontenta, żem je puściła kantem, aby być z tobą. Jako budynek to dosyć plugawe, prawda? To Davioud, zdaje się?	Ty ją kochasz, dziadziu, przez pamięć dla tamtej, pokochaj dla niej samej, jak swą wnuczkę, a moją żonę. Ona, dziadziu, da mi szczęście, jakiego dla mnie pragnąłeś.	Szczęście że to wy! odparł stary	Dwa rodzaje, należące do familii płetwonogich, rząd mięsożernych grupa pazurowatych, podgromada ssących doskonałych, gromada ssących, dział kręgowych	Jeśli o to chodzi, to można kupić jakiś mająteczek...	Mój drogi, zdanko to znaleźć można u Saint-Simona.	Otóż to. Widzę, że niewiele mogę panią nauczyć, winszuję, winszuję... Rzadko spotyka się taką wiedzę u kobiet.	Przecie to widać...	Stanisław straszne przywiózł wieści Szwedzi weszli do Wielkopolski i już ją całkiem zajęli.	To, oczywiście, jego sekret?	Wraża to krew!	Majkowska mogłaby sobie kupić okulary, kiedy ślepa... Szłam wtedy ze stróżką do miasta.	Skoro sobie umiałam poradzić z młodym, to potrafię i ze starym	To można i ludzi posłać swoją drogą, i o języka się starać swoją drogą	Ja o tym wszystkim wiedziałem od dawna Chodźcie tylko zobaczyć, jak tata pomylił się w swych rachubach!	Więc to ty wieczorami grywasz w ciemnej kajucie? Cóż wolisz? czy morze, czy muzykę?	Pomyślnych łowów, Chilu! Najedz się aż do szczytu gardła! Wywdzięczę ci się, poczciwy sępie, przy pierwszej sposobności, pozostawiając dla ciebie nietknięty łeb wielkiego wołu!	To jest gadanie, tylko gadanie, mnie potrzeba faktów! Ja jestem człowiek realny, panie Wysocki, ja jestem pozytywista. Panienko, maszynka kawy, chartrezy!	Ale gdzie jest ten syn?	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	Życie człowiekowi różne myśli podsuwa... Czy mogę już odejść?	Broń mnie Bóg, abym ja tu wymówki jakowe dawał, jeno że jest consiliumconsilium (łac.)	Czy będziesz uciekał?	Jezus Maria, Józefie święty! Po com ja tu, nieszczęśliwa, wlazła.	Jakoś mi tak niedobrze!	W każdym razie jesteś niedołęgą, bo trzeba ci było udać, iż przyjmujesz zlecenie, byłbyś już teraz w posiadaniu listu; rząd, któremu grożą, byłby ocalony, a ty...	Z tego małżeństwa urodził się pan Mikołaj Smiotanko, takoż chorąży podolski.	Będę się starał.	Abyś służył sprawie Chrystusa Chrystusa, którego i ta nasza Polska jest córką...	Czym on się zajmuje?	Doublon i jego draby, sam diabeł! Kolb bije się z nimi, będą sprzedawać.	Głodny jest.	Naprawdę? Jesteś tego pewny?	Tylko czem?	Wujenka ma się lepiej. Przed chwilą właśnie był doktor.	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Czego panna Marysia płacze?	Cóż ty będziesz we flanelę obwijał? „Ruszyła w świat”	O tak, ogromnie!	Panie ja... szukałem, szukam ja czekam, ja	Patrz, ktoś jedzie od strony Granlien!	Więc pani także dostrzegła?	Zwłaszcza że zabija	A któryż naród ma ChromegoChromy	Ależ proszę.	Dajże pokój!	Głupstwo, Jakubie!	I będziemy hulać?	Kogo szukasz, Mokumie?	Kto?	Mamele, ar tamsta nori važiuoti?	Ponieważ wszyscy czworo byliście przyjaciółmi Edmunda.	Pracujesz zapewne nad jakimś pięknym dziełem?	Ten nieszczęsny stracił rachubę miesięcy i lat	Ty wierzysz w duchy?	Usmażcie ich żywcem!	Znalazłem lepsze	Zobaczycie.
To fakt nie ulegający dla mnie wątpliwości. Jest rzeczą dowiedzioną od dawna, że wszelka rana zadana takiej kukle odbija się straszliwie wiernym echem na ciele jej pierwowzoru. Kama, nakłuwając szpilką woskową tę lalkę, tym samym zadawała na odległość niewidzialne rany Halszce.	Czy i ty mi kraczesz chorobę, jak ten skorupiak doktor? Chciało się i mnie wypocząć, stary Miałem paręset rubli oszczędności, myślałem po skończeniu tutejszej roboty pojechać gdzie, na swobodzie przebyć czas jakiś. No i nic z tego. Ruble poszły, trzeba znów pracować. To dziwna jednak rzecz, jak mnie się pieniądze nie trzymają.	Tylko się żywo odziewaj, bo Kicki umyślnie z tem przyjeżdżał do mnie żebym cię przyprowadził na zamek i to eo instante.	Doskonale. Przyrzekłem wam, że zobaczycie to, co dane wam będzie zobaczyć, usłyszycie to, co dane wam będzie usłyszeć, chociażby to zdarzyło się trzy tysiące lat temu. Jednakże teraz coś mi się wydaje, że jeżeli natychmiast nie wrócicie do domu, to rodzice zaczną was szukać. Odprowadzę was do samej furtki.	A gdyby i tak było Jeśli tylko znajdę w niéj umysł jasny i zdrowy, jeśli rozbudzę w niéj przywiązanie ku sobie, czyż nie przypuszczasz, że własnym rozumem i miłością będę mógł ją uzacnić, wzmocnić jéj wolą, wyrwać z koła złych uniesień lub próżności? A sam czy nie rzucałem także serca mego na wszystkie wichry i gdy, miłostkami znudzony, zapragnąłem nareszcie miłości, mamże prawo za nieodzowny warunek wymagać od kobiety niepokalanéj czystości serca i myśli, któréj sam już nie posiadam? Wierzysz-że ty w to, że mężczyzna może podnieść się i spoważniéć w uczuciach swoich, a kobieta nie może? że mężczyźnie wolno rozrzucać po świecie najświętsze uczucia i najświętsze myśli, a potém śmiało sięgać po poczciwe szczęście; lecz gdy kobieta uczyni to samo, już ją tylko zdeptać należy i odepchnąć na zawsze od rodzinnego życia, albo pobawić się z nią i wyrzucić, jak cacko zepsute? Ja myślę, Lucyanie, że zło dla kobiety jest również złem dla mężczyzny, i że w piérwszéj jak w drugim, mimo zboczeń i błędów, może być jeszcze wiele dobrego, które, poruszone żywém i poczciwém uczuciem, wypłynie w życiu ponad wszelkie skazy, rozbudzi i w ruch wprawi wszystkie dobre sprężyny natury. Jeżeli oboje zło popełnili, dla obojga równie winna być otwartą droga pokuty i przebaczenia, a że droga ta trudna, zamiast pogardzać sobą, powinni sobie wzajem przebaczać i pomagać.	Mój poczciwcze, ten kraj nie jest jeszcze dokładnie oznaczony na mapie, a tu właśnie narodowość tych dwóch nieznajomych najtrudniejsza jest do oznaczenia! Wiemy tylko, że to nie Francuzi, nie Anglicy i nie Niemcy. Jednakże nie wiem dlaczego, ale tak mi się zdaje, że obaj oni zrodzeni są niedaleko równika. Jest w nich coś południowego. Ale czy to Hiszpanie, Turcy, Arabowie, czy Indianie, tego z ich typu fizycznego poznać nie można. Co do ich mowy, tej stanowczo nie rozumiem.	Te dzieci kuracji nie potrzebują, tylko suchego mieszkania tu, na górze. Gdzież jest panna Joanna?	Ach nie spodziewałam się usłyszeć tak banalnego frazesu od pana... Pan Starski zajmujący... Dla kogo?... Chyba dla takich... takich... łabędzic jak panna Ewelina, bo na przykład już dla mnie przestał nim być...	Zmartwiłaś mnie tym okropnie. To pech, że nie mam tu w pokoju telefonu. Moglibyśmy chociaż telefonicznie pomówić. Ale może byś wieczorkiem, tak po ósmej, znalazła czas?	Myślę o tym od dawna. To mój jedyny przyjaciel na ziemi i oboje potrzebujemy jego przychylności... Chodź.	Cóż? nie zląkłem się ojca, nie przelęknę i synów; co Bóg da, to da, a ja swoje robić muszę.	Och, to nie jest bardzo piękne. To jest najpiękniejsze w świecie; po samej księżnej Marii, oczywiście.	Ale o to W. Kr. Mości nikt w świecie nie może posądzać! nikt! wszyscy wiedzą o jego życiu przykładném...	To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.	Ty i twoi ludzie musicie udać się na wyspę i zacząć uprawiać karmę dla ptaków To znaczy będziecie uprawiali rośliny, których nasiona jedzą kanarki.	Nic wam nie będę przysięgał, a listu ja nieciekawy.	Co to znaczy? Wyglądasz pan okropnie, już blisko dziesięć dni nie byłeś u Beli... No, mówże pan coś!...	Nie dałaś mi spokoju, aż się zgodziłem przyjść tutaj! Sądziłaś, że zapomnę, co to za dzień dzisiaj? Tymczasem otrzymałem tu ostrzeżenie.	Niezbyt to pochlebia mojej miłości własnej Jednakże nie obawiaj się, panie margrabio. Zaufaj i oddaj mi pannę Gilbertę. Otoczę ją taką troskliwością, takim szacunkiem i taką miłością, że porzuci niebawem swe posępne marzenia o śmierci, jeśli w ogóle miewa je kiedykolwiek.	O! ba! nie takam ja delikatna. Tak samo pojechałabym na ośle, jak i w karecie.	Że to nas nie wytropiły!	Zdaje się że on i ludzi uważa za idee. Jedno mnie tylko niepokoi: jak Franz poradzi sobie z dziadkiem, który nie może obejść się bez jego przyszłej żony. A właściwie gdzie jest ten Franz?	Czuję się jak Childe Harold Byrona, chociaż w istocie nie spoglądam na swój „brzeg rodzinny” Jest nim Nowa Szkocja. Ale prawdziwym brzegiem rodzinnym jest ten kraj, który się najbardziej kocha: a tym jest dla mnie poczciwa Wyspa Księcia Edwarda. Trudno mi wprost uwierzyć, że nie mieszkałam tu zawsze. Owe jedenaście lat, zanim tu przyjechałam, wydają mi się niby zły sen. Siedem lat mija, jak przybyłam tutaj tym samym statkiem	Nie powiedziałżem ci że chcę naśladować Amadisa? Będę tu szalał, rozpaczał, wściekał się, naśladując również walecznego Rolanda, który, dowiedziawszy się, że Angelika została podle wydaną Medorowi, oszalał ze zmartwienia i wyrywał drzewa, mącił wody w źródłach, rozpraszał trzody, mordował pasterzy, palił ich chaty i czynił sto tysięcy innych jeszcze szaleństw, godnych wiekuistej pamięci, a jakkolwiek nie myślę naśladować Rolanda, Orlanda albo Rotolanda (gdyż miał te wszystkie imiona) we wszystkich jego szaleństwach, chcę wybrać przynajmniej najcelniejsze. Być może, że poprzestanę jedynie na naśladowaniu Amadisa, który, nie robiąc szaleństw niszczących i krzyczących, pozyskał nieśmiertelną chwałę.	Dobrze! Niech natychmiast Brunon zaprzęga siwe ogiery do większej karety na saniach. Jur na koźle. Przygotować dla mnie wszystko na dobę.	Bo już oddawna chciałam pana poznać i pomówić z panem o tych sprawach. Przepisywałam pański życiorys i jestem przekonana, że to karygodna zbrodnia, że pan się marnuje. Syn chłopski, jednostka z wyższem wykształceniem, z charakterem. Potrzeba takich ludzi. Czy pan nigdy nie interesował się ruchem komunistycznym?	No... no... tylko nie roztkliwiaj się Wyjazd jestem pewny, że za rok... półtora... wrócisz tu i już będziemy razem.	„Cóż za wstyd dla mnie, jeśli dam się odprawić z kwitkiem! to wspomnienie  zatrułoby mi całe życie Ona nie napisze do mnie nigdy; Bóg wie, kiedy tu wrócę!” Wszystkie niebiańskie uczucia pierzchły z jego serca. Siedząc obok ubóstwianej kobiety, tuląc ją w ramionach, w tym pokoju,  gdzie bywał tak szczęśliwy, w głębokiej ciemności, słysząc wyraźnie jej płacz, czując po ruchu piersi jej szlochanie, nieszczęśnik stał się chłodnym politykiem, niemal tak wyrachowanym i zimnym, jak kiedy w seminarium czuł się pastwą żarcików silniejszego kolegi. Julian przeciągał opowiadanie, malował swoje nieszczęśliwe życie od czasu, jak opuścił Verrières.	Bo to wszystko babskie ceregiele Zamiast dziękować Bogu za łaskę, a dziewczynie natrzeć uszu, ażeby dobrze prowadziła swoje uczennice, pani doktorowa ryczysz, jakby ci się palec obierał... Pani niedługo zaczniesz rozczulać się, kiedy mąż pojedzie do chorego na wieś...	Ta i cóż, to tylko z jednej jamy w drugą wlezę, a może z tamtej łacniej się wydostać	Otóż mówię wam że Egipt jest... śladem ręki Ozyrysa... Tu na tej ziemi wielki bóg oparł rękę: w Tebach leżał jego boski łokieć, morza dosięgnęły palce, a Nil jest jego żyłami... I dziwić się, że ten kraj nazywamy błogosławionym!	Brat Gilberta, Karol Jąkała, pobożny książę, który niestety, straciwszy wcześnie ojca, Pepina Szalonego, zmarłego wskutek choroby umysłowej, wykonywał najwyższą władzę z całą butą młodości pozbawionej dobrodziejstw wychowania, z chwilą gdy fizys jakiegoś osobnika nie spodobała mu się w jakimś mieście, kazał tam mordować wszystkich do ostatniego mieszkańca. Gilbert, chcąc się zemścić na Karolu, kazał spalić kościół w Combray	A pan może dawać na fortepianie?	Nie będziesz miał go w tym razie.	Nie wiadomo, co ojciec bredzi!	Nie.	Niestety, jeszcze nie! Ale przyjdzie dzień, w którym go odbiorę...	O tak. Wprawdzie nie mam jeszcze stałej posady, ale zarabiam dobrze.	Tak, lecz czyniąc to, była z nim sama tutaj i dlatego musi umrzeć w piasku zakopana. Takie jest prawo.	To znaczy, że się wahasz?	Wybornie, uczony Conseilu. Owóż między tymi skorupiakami uszka morskie, trydakny, muszle włókniste i wszystkie inne, wydzielające perłową masę, to jest ową materię niebieską, fioletową lub białą, która zdobi wnętrze ich skorupy, mogą wydawać perły.	Czy jesteście pewni, że to był strażnik?	Jakże się miewa twój stary?... Bodajże cię!... Zapomniałem, jak mu na imię.	Mówiono mi... Powzięłam wiadomość, że się tutaj leczył w zimie ranny... Szukam od trzech miesięcy... Powiedziano mi... To młody chłopiec. Brunet. Szczupły. Wysoki.	Oj, chyba nie nagle. Znamy się przecie od dwóch lat.	Ależ tak! Sam byś się o tym przekonał, mości starosto, gdybyś nie skąpił nam tak bardzo swych odwiedzin.	Ależ... przysięgam Bogu, że pana tak zaraz nie puścimy, musi pan zostać choćby do jutra	Oczywiście. Proszę się nie spieszyć. Mam czas i poczekam.	Pan nie wie, co się dzieje ze mną...	Tak! starym na sercu, zimnym i zmęczonym. O szkoda mi ciebie, szkoda! I spojrzała nań znowu, aż oczy ich się zbiegły w wejrzeniu	Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa	Naturalnie, że arbuzem, którego dałaś Solskiemu Ach, jakże on się złapał, ten Don Juan w skórze Satyra... Cha! cha! cha!... Chciał mnie upokorzyć i upadł nosem w błoto...	Poszukacie sobie roboty gdzie indziej. Pozostaną tylko ci, którzy dawniej u nas pracują.	Rozerwać się... odetchnąć świeżym powietrzem... Już denerwują mnie warszawskie upały, no	Ach! ale pan straciłeś tylko wolność, mój ojciec utracił tylko majątek, a ja straciłem Valentine!	I was tylko dwoje w jarze?	Sądziłam, że uważasz się za równie młodą, jak któraś z nas, cioteczko	Czy pani wié, co najwięcéj podoba się w kobiecie i co najczęściéj ku niéj pociąga?	List, który nadszedł zza morza przed sześciu czy siedmiu laty. Donosił on, że brat mój padł w potyczce.	Taka ofiara byłaby godna podziwu u nas, starych wyjadaczy, ale lord Grenville jest młody i Anglik. Ci zawsze chcą się wyróżniać.	Zdaje mi się, że jestem w ciemnym lochu	Bądź dobrą... przebaczaj... módl się... a śmiech szyderczy zrywa się dokoła jakby w odpowiedzi.	Czy masz pieniądze?	Czy tak? wymówiła Wanda pan lubisz sztukę i sam może grywasz?	Kali bać się, ale Kali pójść	Stogi się teraz zajmują!	Sława Bohu! Sława Bohu! Pójdę ja teraz do mołojców, żeby konie do drogi gotowali. W nocy ruszymy.	Ty jedziesz ze mną naprzód.	Więcej niż nas będzie...	Zwyczajne rzeczy. Głupstwa. Latem zjeżdża się dosyć chorych, więc pospołu z innymi lekarzami trzeba się nimi zająć. Kąpiele, uważacie, wanny, natryski	...gdyż jestem zmuszony go spalić!...	A on parasol otworzył.	A teraz kto pan jesteś?	Ale gdyby wszystkie nasze kobiety należały do stowarzyszenia, miałybyśmy trzy miliony pięćset tysięcy złotych miesięcznie, czyli... zaraz, dwa razy trzydzieści pięć jest siedemdziesiąt, tak, miałybyśmy siedemdziesiąt siedem milionów rocznie...	Bogiem a prawdą, bieda...	Byliśmy tam zeszłego roku...	Cicho	Coś, co z przodu pachnie zwietrzałą rezedąrezeda	Dobrze, ale niech i dziewczęta opiszą swoje.	Dokąd?	Dzień dobry, panno Rosiczko.	Ignaz!... Herr Jesas... Ignaz! Wo bist du so lange gewesen, lieber Ignaz?...Ignaz!... Herr Jesas... Ignaz!... Wo bist du so lange gewesen, lieber Ignaz?... (niem.)	Jaki, panie Cyrusie?	Mów pan, słucham z radością	Nawykłem do niej.	No! Ależ cię osiodłali!	No, więc rzucaj pan sobie swe bomby!	No-no	Onutė, girdėjau, namie jau.	Pan miał dużo przykrości?	Pióro, kałamarz i papier!	Poczekaj no, mój kawalerze. Za dużo chcesz od razu kupować.	Pozwoli pani odwiedzić siebie jutro? spytał znowu z wyrazistszem jeszcze spojrzeniem adorator pani Olimpji.	Pozycja społeczna rzekła staruszka ucałowawszy ją jeszcze raz	Tań, no	Uzbrojony po zęby?	Z Borowiec.	Zielony w niebieską kratkę	Zrobione, kapitanie	„I zniszczony...”
Nie mam żadnych fatałaszków ale przywożę za to daleko ważniejsze rzeczy.	Nie wiem. Ja tu obcy, pierwszy raz...	Zaraz ja tobie odpowiem Najpierw za to, żeś ty mnie jeszcze w Irkucku przez cztery lata rozumu uczył. Żeby nie ty, ja nie byłbym ten Suzin co dziś. No, a ja, Stanisławie Piotrowiczu, ja nie wasz człowiek: za dobro daję dobro...	Och, drogi panie, sądzę, że pan sam sobie czynisz krzywdę, obwiniając się, żeś powiedział, iż jesteśmy „w przyjaźni”. Nie  spodziewałem się wielkiej ścisłości słownictwa od kogoś, kto wziąłby łatwo mebel Chippendale za rokokową ambonę, ale, ostatecznie, nie sądzę nie sądzę, abyś pan powiedział i wierzył, że jesteśmy w przyjaźni! Co do tego, żeś się pan pochwalił, iż byłeś mi przedstawiony, żeś rozmawiał ze mną, że mnie znasz trochę, żeś uzyskał niemal bez natręctwa nadzieję stania się kiedyś moim protegowanym, to uważam, przeciwnie, z pańskiej strony za bardzo naturalne i inteligentne. Znaczna różnica wieku między nami pozwala mi uznać bez ironii, że ta prezentacja, te rozmowy, ta mglista przynęta stosunków były dla pana, nie moją rzeczą jest powiedzieć, zaszczytem, ale ostatecznie co najmniej korzyścią. Uważam, że głupstwo pańskie leży nie w tym, żeś to rozgłosił, ale żeś tego nie umiał zachować. Dodam nawet że kiedyś pan zostawił bez odpowiedzi propozycję, jaką panu uczyniłem w Paryżu, wydało mi się to czymś tak niesłychanym ze strony pana, tak dobrze zdawałoby się, wychowanego, z dobrej mieszczańskiej rodziny że byłem gotów naiwnie uwierzyć we wszystkie bajeczki, które nie zdarzają się nigdy, w zgubione listy, w omyłki w adresie. Uznaję, że to była z mojej strony wielka naiwność, ale święty Bonawentura wolał raczej uwierzyć w to, że wół może latać, niż w to, że jego brat mógł skłamać. Ostatecznie, wszystko to jest skończone, propozycja nie nadała się panu, nie ma już o tym mowy. Zdaje się jedynie, że pan mógłbyś napisać do mnie, bodaj przez szacunek dla mego wieku. Miałem dla pana na myśli rzeczy nieskończenie ponętne, których panu bynajmniej nie wyjawiłem. Wolałeś pan odmówić na nieznane: to pańska rzecz. Ale, powtarzam panu, zawsze można napisać. Ja, na pańskim miejscu, a nawet na swoim, byłbym to zrobił. Wolę nawet z tego powodu swoje miejsce niż pańskie; mówię: z tego powodu, ponieważ sądzę, że wszystkie miejsca są równe, i więcej mam sympatii dla inteligentnego robotnika niż dla niejednego księcia. Ale mogę powiedzieć, że wolę swoje miejsce, bo wiem, że w całym swoim życiu, które zaczyna być dosyć długie, nigdy nie zrobiłem tego, coś pan zrobił. Mówiłem, żem zrobił sto kroków ku panu; to miało ten skutek, żeś pan zrobił dwieście kroków wstecz. Teraz na mnie kolej oddalić się: i koniec znajomości! Nie zapamiętam pańskiego nazwiska, ale zapamiętam postępowanie, aby, w dniach, kiedy byłbym skłonny przypuszczać, że ludzie mają serce, delikatność lub że mają bodaj na tyle inteligencji, aby nie wypuszczać szansy niełatwo powtarzającej się w życiu, aby sobie przypomnieć, że kto tak mniema, ten szacuje ludzi zbyt wysoko. Nie, to, żeś pan powiedział, że mnie znasz, kiedy to była prawda (bo teraz przestanie być prawdą), mogę uznać jedynie za naturalne; uważam to za hołd, to znaczy za rzecz miłą. Na nieszczęście, gdzie indziej i w innych okolicznościach mówiłeś pan rzeczy zupełnie inne.	A kiedy zamierza pan komendant to zrobić?	A nie, nie... Jeszcze dziś razem przenocujemy w hotelu, a jutro koło południa to się już wprowadzi.	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Aleś ty Cezarze niebem i Jowiszem, a jam najmniejszego prochu z gwiazd jasnych nie godzien przywdziać imienia!	Biskupa się nie bójcie. Zabronił on, jako słyszałam, księżom mieczów, kusz i różnej swawoli, ale dobrze czynić nie zabronił.	Bumir może i nie tak głupi, jak się zdaje zamek mocny, a my słabi...	Cie... a ja miarkowałam całkiem co drugiego. Organiścina pchnęłapchnąć mnie. go szukać... lecę w tę stronę, rozglądam się... pusto... tknęło me cosikcosik (gw.) żeby. zajrzeć pod gruszkę... patrzę... siedzą se jakieś turkaweczki... gaworzą... Juści, miejsce sposobne... z dala od ludzkich oczów... juści...	Czemuż tam jest tylośna dziura? Dach jest od tego, żeby w nim właśnie dziur nie było, przez które barany mogłyby przełazić ze świata na strych.	Dowiedziałem się, że jeszcze tak źle nie jest. Tworzy się tu jeszcze nowa partia	Ha, w takim razie jest poza naszymi kategoriami. Wówczas jest nie dla nas, tylko dla siebie.	Jest gorsza od panny Elizy Andrews ale pomyśl: przeżyć całe życie z takim imieniem, jak Atosa! Każdy by od tego zgorzkniał. Powinna by spróbować wmówić sobie, że jej na imię Kordelia. Bardzo by jej to pomogło. I mnie to pomogło w czasie, gdy nie lubiłam imienia Ania.	Księżna chciała ją oddać, nie Jurand, jeno przeciw woli Jurandowej nie mogła. Chciała ją oddać jednemu rycerzowi w Krakowie, który dziewce ślubował i którego ona miłuje.	Mam tyle tylko czasu, aby pani oznajmić, że jestem tu i będę w okolicy; będę czuwać, a co uczynić się tylko da	Miał dwadzieścia siedem lat pracował na siebie, ba!... na nas, i umarł... Nic nie wiemy, co się z nim dzieje, czekamy listu z Moskwy, a tu przychodzi telegram z Wiednia... Taka dziwna śmierć...	Mimo to nie zrobiłbym z nim interesu	Na podstawie tych danych, jakie mogę mieć, myślę, że jest interesujący. Ma dziwny sposób bycia i tragiczne oczy. Mam wrażenie, że kocha się bez wzajemności.	Nie Wiem tylko tyle, że mieszka w Rzymie od początku jesieni, bo zobaczyłam ją zaraz po otwarciu sezonu teatralnego, w tym samym miejscu, co i dziś; od miesiąca nie opuściła żadnego przedstawienia; czasem bywa z tym mężczyzną, którego widzi pan koło niej teraz, a czasem tylko z czarnym służącym.	Nie potrzeba	Nie zastałem ich, więc nie przyszli.	Nie, przyjacielska herbata, pogawędka i kilka niespodzianek...	Nie, to było niemożliwe, gdyż kryją je tak troskliwie, jakby to była tajemnica państwa. O tak, ci Kreole są niesłychanie dumni!	Niech się ciocia nie przejmuje	No, no, zdziraj stąd, pókiś cały! Jeszcze ty tu będziesz niedługo, tylko już nie wyjdziesz. Wszystkich bym, co tu siedzą, wypuścił, a ciebie pierwszego bym powiesił! Ech ty, jasne oczy, cały świat oszukasz! Dalej, ruszaj się!	O, to jest rzecz bardzo ciekawa Wyobraź sobie wielką gromadę pszczół zbitych w jedną masę; z daleka wygląda to jak czarny worek wiszący na gałęzi, szerszy u góry, a węższy u dołu, albo jak duże winne grono. Pszczoły trzymają się jedna drugiej nóżkami. Moje towarzyszki uczepiły się innych, każda podała mi dwie nóżki, przykazując trzymać się ich mocno i nie puszczać. Tak wisiałyśmy z godzinę. Już mnie zaczęło boleć całe ciało od niewygodnego położenia, gdy przyszedł jakiś człowiek w płóciennym ubraniu i w gęstej drucianej masce okrywającej mu twarz i głowę, a w ręku trzymał plecioną kobiałkę. Człowiek ten zaczął kropić nas wodą, a potem mocno trząść gałęzią, do której rój był przyczepiony, i po chwili spadłyśmy w tę kobiałkę, a on nas zaraz nakrył płótnem i zawiązał. Przelękniona panującą wśród nas ciemnością i hałasem, zaczęłam się pytać moich towarzyszek, co to znaczy i co z nami dalej będzie; ale one uspokoiły mnie, mówiąc, że nie potrzebuję obawiać się żadnego niebezpieczeństwa i że odbywają się właśnie przenosiny królowej matki wraz z całym jej dworem do nowego królestwa.	Pewnie, że poznać trudno, tyle lat niewidziałyśmy się, z daleka skłoniwszy głową rzekła Dobkowa, nie bardzośmy też z sobą dobrze były... A cóź asani chcesz?	Polityka cię nie interesuje?	Przecie pan ma trzydzieści kilka lat, a nic pan życia nie użył. Nic przez te przesądy, przez tę głupią moralność, której każdy ma pełną gębę dla innych. A won z taką moralnością!	Stefan jest dobrą partią. Nawet gdyby nie miał tego nazwiska i majątku, jaki posiada, jeszcze byłby mile widziany w naszym towarzystwie i mógłby tu znaleźć żonę. Bo i my także znamy się na zaletach rozumu i serca, których nieszczęściem jest zbyt mało...	Służysz u mnie, ja jestem twoją panią i młodszy pan, nikt więcej, rozumiesz?	Tak, ją. Na szczęście nie samą. Towarzyszyła jej córka tego zbója, Gajdy, i	To idźmy na Bar albo koło Baru; niech tam tych kamienieckich Lipków i Czeremisów dżuma w karwaserach wydusi! Waćpan o tym nie wiesz, że Rzędzian wziął i od Burłaja piernacz. Możemy wszędy między kozactwem śpiewajęcy chodzić. Co najgorsze pustynie jużeśmy przejechali, wejdziemy teraz w ludzki kraj. Trzeba też i o tym pomyśleć, żeby się o wieczornym udoju w chutorachchutor a. futor u diabła.! Żeby zaś trzech chłopów nie dało sobie rady w stepie! Połączmy nasze fortele z twoją szablą i hajda! Nic lepszego nie mamy do roboty. Rzędzian ma i Burłajowy piernacz, a to grunt, bo Burłaj teraz całym Podolem rządzi, a byle się za Bar przedostać, to tam już Lanckoroński z kwarcianymi chorągwiami. Hajda! Panie Michale, czasu nie traćmy!	Widzi waćpan, to u nas codzienna rzecz i rzadko kto, późnego wieku doszedłszy, własną śmiercią schodzi. Mówią nawet u nas, że i nie wypada inaczej szlachcicowi jak w polu. Jak Baśka to przeniosła? Pochlipała trochę, nieboga, a najwięcej w stajni, bo już jak jej co dolega, to ona zaraz do stajni! Poszłam kiedyś za nią i pytam: „Po którym płaczesz?” A ona na to: „Po wszystkich trzech!” Z tego responsu zaraz zmiarkowałam, że żadnego sobie po szczególe nie upodobała... I tak myślę, że mając głowę czym innym zaprzątniętą, wcale ona jeszcze woli bożej nie czuje; Krzysia więcej, ale Baśka chyba jeszcze nic!...	A brzydko!... Jak możecie powtarzać takie wyrazy, których wstydziłaby się służba w kuchni?	A jak złapią was!	A juści, kiej gorąc taki!.. praży tyż Jezusieczek, praży!.. wio! maluśkie! wio!	A list waść masz?	A to co? Czy u was tak mówią? Czy słyszałaś to w domu?	A to znowu coś innego? już ci Będziewicz szkodzi?	A-a-a-a-a!	Ach, Boże, wiem, wiem... Ale zawsze pochodzą z miłości...	Ach, od Szumana. Ale do czego to wszystko prowadzi?...	Aligator połknął.	Ba! a prawda, szłusznie kochanko mówisz! To jeszcze na dwoje widłami pisano, albo albo, proszę, a mnie się zdawało.	Chcesz pan dowodu?	Choćby zaraz.	Chłopie! Czyja to smolarnia?	Co słychać?	Czy do Boga dobrodusznego trzeba się modlić nerwami?	Czy ufasz pani ciągle Sindbadowi Żeglarzowi?	Cóż tu porabia wasza wysokość na ziemi? powstań, panie, dzielić z nami chwałę i łupy zwycięstwa.	Dla czegoż to ma być znakiem? wieśniacy zebrali suche gałęzie latorośli winnéj i bawią się gdzieś przy ognisku...	Do Henryka Oławickiego	Dobrze	Dobrze ci tu, mała?	Eeech.	Feu zwłaszcza jest duże.	Hi... hi... matka Lina tęgo bierzmuje! sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim..	I dać pałę też nieprzyjemnie. Nauczyciel woli piątki stawiać.	Imaginacya, mówię ci! Pij-no do mnie koniak!	Jak iść, to tylko na tego z cyrkułu na Podwalu. On głównie naszych wybierał, w cyrkule kazał sołdatom prać naszych. Na niego warto. Wszyscy krawcy będą ciebie wspominać.	Jak tam idzie sztuka?...	Jak to co zechcesz? a jak zechcę...	Jasiu!...	Jeżeli pan go przeczytał, to musi pan wiedzieć, dlaczego.	Kocham cię! Kocham!	Libretto do operetki; dać tytuł: Krytyki teatralne, podłożyć muzykę i heca taka, że naród będzie chodził, jak na odpust...	Mamy swoją drogę za Czarcim Wądołem.	Masz jakie rzeczy?	Następnie, mości panie za waćpanem są też drzwi, przez które oni mogą się włamać.	Nic! Myślałam, że to imię sami zdrajcy noszą. Bo był ktoś, który króla podejmował się żywego lub umarłego Szwedom albo księciu Bogusławowi sprzedać, i na imię miał także... Andrzej.	No, a ty Drohojowski?	No, na uniwersytet.	O! panowie jesteście jednego wzrostu prawie z Georges’em, garderoba jego na usługi... a ma świeżo z Paryża sprowadzone i nietknięte suknie...	Obaj Radziwiłłowie kochali się w praktykach, ale książę Bogusław jeszcze nieboszczyka stryjecznego przewyższył... Pamiętacie waszmościowie Kmicica albo przynajmniej słyszeliście o nim. Otóż imainujcieżeimainować sobie (z łac.)	Ogromnie miłe uczucie Zdaje się, że to nazywają natchnieniem. Jakby tam było coś	Pan jesteś d’Artagnan?	Plenipotencję można cofnąć.	Poznałaś go przecie, gdyś wróciła z Warszawy... Choć prawda, żeś mało kogo poznawała wówczas, biedaczko... Aa... cośmy tu przeżyli!... no, ale dzięki Bogu, już przeszło, jesteś zdrowa... Otóż pan Krukowski od kilku lat sprowadził się do nas ze swoją siostrą. Jest to wdowa majętna, ma ze dwakroć sto tysięcy złotych, a brat mieszka przy niej i kiedyś wszystko odziedziczy. Zaprzyjaźnili się z nami, bo ona, przeszło sześćdziesięcioletnia kobieta, cierpi na reumatyzm i leczy się u ojca, a znowu Krukowski kocha się w Femci i ciągle ze mną rozmawia o niej.	Przeciwnie, silniejszy.	Przypadek Przypadek dobry, jeżeli Bóg go nastręczy. Ach, ten przypadek to najlepszy aprowizator, najdoskonalszy geniusz opiekuńczy. On to połączył nas z przyjaciółmi, on ich doprowadził tam, gdzie my musieliśmy iść koniecznie. A da Bóg, wszystkich nas zawiedzie do upragnionego celu.	Przyrodnia.	Przysięgasz mi?	Rozumiem: wasza królewska mość pragnie pogwałcić prawo. Gotów jestem podać prawo, które to przewiduje. Jest § 105.486.	Równie miłe jak niespodziane, stary mój, dobry przyjacielu!	Tak jest, panie starosto.	Tiens, tiens	Ty jesteś... Ty jesteś piękną kobietą.	Uuuuu!	We śnie?	Weźcie Plancheta; on jest odważny zręczny; to dwie najważniejsze zalety.	Wiesz, Sajciu, że ta praca, którą ci dałem...	Wkraczamy teraz w dziedzinę domysłów	Wyspa oddalona o dwa tysiące mil, na południe od równika	Za to, co właśnie powiedziałaś.	Zaoszczędź sobie takich komplementów zadrwił Hugo.	Zobaczymy.
Ach, moi starzy znajomi. Zupełnie pewni ludzie. Umieją te rzeczy robić, bo zawodowo zajmują się przemytem. Mam do nich całkowite zaufanie. Nie jednego już przeszwarcowali zagranicę.	Ach, widzę, niestety! że nie możesz pan nam przebaczyć mimowolnego współudziału w ostatnim wypadku. Musimy więc z żalem wyrzec się przyjemnego towarzystwa i życzyć panu szczęśliwej drogi! Niech Bóg ma pana w swej opiece!	I panu warto to zrobić zamiast pisać po całych nocach! Czy się pan dziś nie położy?	Na twoim miejscu postarałbym się uczciwie zlikwidować całą sprawę. Nie wyobrażam sobie, by w innym wypadku mogło się obejść bez kompromitującego procesu, no i bez więzienia. Pamiętaj, że nikt nie lubi robić prezentów ze swej własności. Jeżeliby nawet stryj Karol, co jest niepodobieństwem, machnął na to ręką, jeżeli to samo zrobiłbym ja, to zawsze pozostają jeszcze Krzysztof i Tolewski. Zataić przed nimi nadużyć nie można...	Niewiele jest już do powiedzenia. Zamknąłem wszystkie zmysły, aby mi pozór świata zewnętrznego nie przeszkadzał, i zapragnąłem znaleźć się tutaj. Gdym oczy otworzył, zobaczyłem drut przyrządu twego przed sobą: przeciąłem go.	To nic nie znaczy, my się złożymy i oddamy pani pieniądze	Waldy, nie pozwalasz się modlić!	Ojcze miły wcale to jeszcze niepewna komu Pan Bóg przeznaczył zastąpić Biskupa Iwona. Ja się tego nie czuję godnym, a kapituła krakowska wybierać będzie sama i narzucić nie da Pasterza.	No! Tatarów nie ma. Przejechaliśmy się na nich aż za tamten las.	Oboje ciągle kręcimy się po świecie: pani, jako artystka, ja, jako cygan, więc to nie jest rozstanie, to tylko: do widzenia!	Że maszyny i kultywatory nasze robią olbrzymie postępy. Wprawdzie nie doścignęły jeszcze zagranicy, ale to wada nieustalonego systemu, brak intensywności w wykonaniu. Wina ta ciąży i na obywatelach, odbiorcach. Zanadto wierzymy w zagranicę: co zagraniczne, zyskuje uznanie, a co nasze, najczęściej ironiczny śmiech. Ale śmiać się łatwo, trudniej działać.	Zdaje mi się, że gdyby pani dotknęła człowieka ciężko poranionego, nie tylko ból by go opuścił, ale chyba zagoiłyby mu się rany.	Nie wątpię i ja o tem Cesarzowi to będzie na rękę, bo starał się o tron Polski, a przewiduje już, że opróżnionym zostanie. Dostarczy koni i ludzi!	Wzmiankują o nich panie, wzmiankują w rocznikach. Często się zdarzają burze wśród zimy nie bardzo mroźnej. Trzeba było panu żyć w 1172 albo przynajmniej w 1824, w pierwszym byłbyś Pan słyszał grzmoty w lutym a w drugim w grudniu. W 1837 w styczniu piorun uderzył blisko Drammem w Norwegii i sprawił wielkie zniszczenie, a roku zeszłego na kanale La Manche w lutym statki rybackie z Tréport zniszczył piorun. Gdybym miał czas przeczytać statystykę to bym pana zasypał faktami.	Na honor na honor, nie zrobiłem tego umyślnie; mówię więc: „Przepraszam” i to mi się wydaje dostatecznem. A zwracam uwagę pana że, słowo honoru, śpieszy mi się i to bardzo śpieszy. Puszczaj mnie pan, proszę.	To prawda Mówiłem, że tajemnica nie moja i że nie mam prawa jej zdradzić. Ale teraz sir Henryk przekonał się, że to nie był spisek przeciw niemu...	Ale jeżeli nie chcesz wynagrodzenia, może przyjmiesz podarunek?	Doprawdy? gdyby to było prawdą, w jaki sposób znalazłbyś się w Bastylji?	Jużci, hakami by cię przyciągali, gdyby nie strach przede mną. No, chodź, ukarałem jak ojciec, to i gniew mnie ominął. Zjemy se razem obiad.	Kocham Edmunda Dantèsa i nikt prócz Edmunda nie zostanie moim mężem!	Nie możesz nic znać, jeśli wciąż jesteś w pokoju	Nie taka I ty nie taki jak był...	Nie, chyba nie Halicki, Halickiego znam od Hopfera, ten był młody, wysoki brunet.	Och, jeżeli zaczniecie się bawić w wykład historii, wychodzimy z obecnej epoki, gdzie tron wyzuty jest z prawa nadawania szlachectwa i gdzie robi się baronów i hrabiów przy zamkniętych drzwiach, cóż za nędza!	Odpuszcza, to leda dzień się ocieli...	Panno Janino! Tu od tego zależy nie tylko nasz teatr, ale i przyszłość artystyczna pani... więc powiem po prostu, że jest ktoś, co da choćby dwa tysiące rubli, ale chce je dać osobiście pani, bo inaczej, powiedział, że nie da...	Tak, nie omieszkam tego uczynić Stryj i bratanek zostali zamordowani!	Tak, pytam, bo nie wiem, jak mi Bóg...	Tak, w takim razie zapewne nie potrwa to już długo	To się wie! Przeznaczone do królewskiej stajni, paniczu.	Uważasz pan trzeba znaleźć do starego drogę przez protegę. To jedyny środek. Nie masz pan w mieście jakich wpływowych znajomych?	Więc to ona poświęciła się tak ciężkiej i mo­zolnej pracy, w zamiarze przyniesienia pomocy chore­mu ojcu?	Zbazgrał się...	Bardzo przepraszam za natręctwo ale pan sam upoważnił mnie do zjawiania się w każdej porze...	Dlaczegóż by nie? Naturalnie! Czyż miłość polega tylko na tych rzeczach? Byłaby bezwstydna, nędzna, podła... Czy... czy ona?	Ej! rozumu nie mam ojcze, ale mi Pan Bóg i matunia z nieba dopomagają... Sierota, jużem powinna była sto razy przepaść z głodu, chłodu i nędzy, a ot mnie przecie trzyma łaska Pańska na nogach i sytą i okrytą i wesołą; to poratuje i daléj.	Ja skończyłem Dałem twoim inżynierom szczegółowe wykresy Karburatora. Ten łysy, jak to on się nazywa.	O to niech już wielmożne panie głowa nie boli! Od tego jest Żydek, Aron, on przyprowadzi w takie miejsce, gdzie nie ma ani patrol, ani straż. Gdzie jest sam Pan Bóg i las	To i co, że zalatuje? Czy to ja perfum nie wąchałam?	Rozumiem. Naturalnie. Tylko widzisz, na dzisiaj rozesłaliście zaproszenia na wieczór. Należałoby zatelefonować do wszystkich i odwołać... Czy pozwolisz, że się tym zajmę?...	I będą te kominy widziały w dali jakieś złowróżbne znaki, Bożego gniewu ciche ostrzeżenia, jakieś dymne Mane Tekel FaresMane Tekel Fares zaszczepi wam szał (pasja) na tle erotycznym; żart. termin utworzony na wzór takich nazw jak np. Turnera aphrodisiaca (tj. nazwy zioła stosowanego m.in. do leczenia potencji seksualnej). !...	E, do licha o co w tym chodzi? Jak to! Hrabia Monte Christo okrywa niesławą pana de Morcerf i w oczach jego syna miał do tego prawo? Ależ gdyby moja rodzina miała na sumieniu dziesięć takich Janin i tak bym uważał, że mam tylko jeden obowiązek: stanąć do dziesięciu pojedynków.	Ja? Zupełnie przypadkowo. Wynalazłem mianowicie całkiem nowy rodzaj drucików do żarówek... Ale to głupstwo, to mi tak wlazło w ręce całkiem przypadkowo. Bo ja już od lat dwudziestu pracuję nad zagadnieniem spalania materii. No powiedz sam, kolego, jakie jest największe zagadnienie współczesnej techniki?	Jezu miłosierny! I to biedactwo tam całą noc przemęczyło? Bez łóżeczka? Na twardych deskach. Między kańczastymikańczasty	Na placu Havliczka jest dzisiaj nabożeństwo Wolnej Myśli. A na placu Tyla wyczynia cuda proboszcz Nowaczek. Zobaczy pan, że znowu dadzą sobie po zębach. Wczoraj uzdrowił ten Nowaczek chromego od urodzenia. Potem był pochód, a ten chromy sprał jakiegoś Żyda. Złamał mu trzy żebra, czy nawet więcej. Że niby tamten był syjonista.	W porę przychodzisz, drogi d’Artagnanie gdyż możesz w rozprawach naszych wyjaśnić niejedną rzecz swojemi światłemi poglądami. Pan rektor z Amiens, szanowny proboszcz z Montididier i ja, rozprawialiśmy nad pewnemi kwestjami teologicznemi, których znaczenie pochłania nasze umysły od dawna; radbym też zdanie twoje usłyszeć.	Wielu musi, panie, pozostać na jutro.	11 kompania marszowa...	A co mówił do ciebie twój tancerz?	A inni?	A spod jakiej chorągwi?	A to dlaczego?	A ty rozumiesz	A zatem jak szlachcice, którzy walczą każdy pod inną chorągwią	Ale król musi wszystko rozumieć i myśleć, jakie wydawać rozkazy	Czekam.	Cóż to za rodzaj obłąkania?	Dla załogi jest niewątpliwie ciężkie	Dlaczego? powiedz-że nakoniec, umieram z ciekawości!...	Dziękuję, przeczytam z ciekawością, ale wątpię, czy pan zyska we mnie adepta.	Gdzie Edie?	I zaoszczędzi nam kul i prochu	Ich wódz, Peta, zabity!	Idź najpierw fasowaćfasować	Jak to?	Kiedyż to bywa?	Król, król zdrajca!	Ma pan go tu, przy sobie?	Miłościwy panie	Moi panowie wszyscy tu jesteśmy kapłanami; król i wszyscy ojcowie rodzin śpiewają uroczyście dziękczynne pieśni co rano, a kilkutysięczny chór towarzyszy im.	Musisz mu podziękować	Nigdym nieznał i dźwigam winowajcą.	No więc dziadzio, czy już zdrowszy?...	O! to pan! to ty!... dziękuję ci, Boże!	O! toż waćpan mógłbyś tu i dwadzieścia osób pomieścić. Szczęście to dla mnie, żem cię spotkał. Mogłem pana Antoniego Chrapowickiego gospodę zająć, bo to mój znajomy i przyjaciel. Ciągnęli mnie i Pacowie, którzy przeciw Radziwiłłom partyzantów szukają, ale u ciebie wolę.	O, Jezu najsłodszy! Już jadą! Dawajcie kwiaty! Rzucajcie wszyscy! A gęsto! A ciągle! Raz za razem. O, Jezu! Toć to nasza księżniczka, nasze złotości! Nasz król ukochany! A... a... gdzież pan młody?	O, to znaczy, że przenikasz wzrokiem deski?	Panie Borowski nieszczęścia, tak zwane, życiowe...	Praktycznie i energicznie...	Prawda! prawda!	Prawda.	Przyjechałam zabrać was. Czy pojedziesz ze mną?...	Przyrzeczeń?	Sztuka! żadna sztuka! Hej! podajcie tu panu wierzchowca, prosimy spróbować.	Sądziłem...	Słucham, paniczu!	Tak	Tak jest. Jeśli w czym pobłądzę, to z własnej winy.	Tak niegościnnie muszę przypomnieć... Za parę godzin pójdziecie, waćpanowie.	Tak oni wrócą z nami	To ręka?	To?	Ukochana! ukochana!	W jaki sposób?	Więc?...	Wodzu! Daruj ją mnie	Wszystko mi jedno.	Właśnie.	Zbyć byście nas chcieli!	Zmokniemy, jak kury!
Nie tylko z naukowego Zmieniamy się. I niechże pan sam powie, czy moja miłość sprzed lat kilku zostałaby obrażona, pomniejszona czy przekreślona przez to, że pokochałam teraz kogoś innego? Po stokroć nie. Wówczas kochałam pełnią uczuć i myśli, całą sobą, niepodzielnie i nie było we mnie miejsca na nic innego, byłam całkowicie owładnięta kochaniem. Ale nie byłam to ja, ja dzisiejsza, jaką pan widzi przed sobą. To już jest zupełnie inna istota. Nawet ciągłość między tamtą i mną została przecięta, brutalnie zerwana. Natura zaś nie znosi próżni. Jest takie przysłowie łacińskie...	No to do Muchówki może pani dojechać rowerem. A już później trzeba przez łąki i torfowiska pieszo. Ani rowerem, ani koniem nie przejdzie. I samej trzeba  bardzo uważać, bo tam co roku ktoś się topi. Ot, i w zeszłym miesiącu Kulmaniuka wyciągnęli, kiedy mu już tylko głowa z bagna sterczała. Trzeba bardzo uważać. Zimą, przy mrozie, tamtędy jest przejazd, ale teraz to nie.	Z pewnością, że nie, ale też nie stworzyli ich magnaci. Jest to zbiorowe dzieło francuskich budowniczych, mularzy, cieślów, wreszcie malarzy i rzeźbiarzy całego świata, którzy nic wspólnego nie mają z arystokracją. Wyborne jest to wieńczenie próżniaków zasługami i pracą ludzi genialnych, a choćby tylko	Zanadto się wypycha naprzód, uważam, że u tak młodej osoby to nie jest sympatyczne; bo nie przypuszczam, aby ona była z mojego rocznika	Nigdzie nie biegaj! Jak będziesz biegała, dostaniesz kamieni w brzuchu. Zapisuję ci taką wodę, z której zrobisz mu kompresy. Co sześć godzin nowy kompres mu przyłożysz. Jeśli stan się nie poprawi, wezwiesz mnie. Postawię mu wtedy pijawki.	Mecenasie, mecenasie! gdybym nie kochała tak swojego Janka, to...	Ronno pragnę tego dla twego dobra. Bo jeżeli nie odejdziesz natychmiast, będziesz potem co prawda bardzo pragnął biegać na swoich nogach, ale nie będziesz mógł biegać...	Nie mam rady. To ja będę posłuszna.	O nie! nie pójdziesz sam, bo i ja pójdę z tobą	Och, nie zamierzam robić z tego tajemnicy, ale narazie nie wspominałam mu o tem, Z innych zresztą powodów...	Ale chyba nie sprawisz mi pan przykrości i z powodu tej antypatii nie pozbawisz mnie radości goszczenia tam państwa?	Buntownicze zamysły nie zawsze potrzebują słów.	My tego nie możem uczynić!	Niceście nie rozmawiali?Niceście nie rozmawiali?	Nie Tatar, znaczny ktoś.	Nie wiem.	Więc nie ma?	Na papierze, tylko na papierze, szanowny panie! Nie ma na co łakomić się.	Bo i nie ma czego. Miły Boże, to wyście ów Zbyszko, któremu dziewucha nałęczkąnałęczka (daw.) łzy., słuchajęcysłuchajęcy (daw.) policzki. ciekły. Toście wy! Hej! radość też będzie na dworze... że to i księżna was nawidzi.	Bóg raczy wiedzieć na co. Zawsze mówił, że mu potrzeba ogromnych sum na doświadczenia naukowe, i rzeczywiście prowadził je z wielkim nakładem, ale co jeszcze nierównie więcej pochłaniało, to jego codzienne niewyczerpane fantazje; zbytkował po kryjomu, głucho, ale kosztownie. To, co on zwał biedą, byłoby dziś dla mnie prawdziwym dostatkiem, ale bo też w jedzeniu i wszelkich nawyknieniach dochodził do epikureizmu, o jakim pierwej nie miałem pojęcia. I tak, na przykład, najdroższe tytunie nazywał mdłą trawą; jemu potrzebny był haszysz, ów narkotyk indyjski, którego tak trudno u nas dostać, a jednak musiałem go ciągle sprowadzać za bajeczne sumy, bo kilka dni przebytych bez haszyszu wtrącało go w ponurość i rozpacz. Takich niebezpiecznych nawyknień miał mnóstwo; w każdym kraju uczył się nowych, a zwiedziliśmy krajów niemało. Namówił mię na podróże, na które chętnie przystałem, bo moje rodzinne strony obrzydły mi po kilku latach dla nieustannych dokuczań, jakich doznawałem od obrażonych kuzynów i całej rodziny. Intrygami i obmową tak w końcu mocno podkopali mój spokój, tylu mi narobili nieprzyjaciół, że wolałem się wynieść. Objechaliśmy Europę i dalsze nawet strony. Hallucini prowadził dwór osobny i z początku wszystko mu ślicznie wystarczało. Bo trzeba paniom wiedzieć, że zaraz po odebraniu spadku oddałem mu na zupełną własność, urzędownie, czwartą część mojej fortuny.	Nie, miłościwa matko; od obiadu siedziałem doma i nie czułem nic, dopiero przy wieczerzy.	Ja ich nie odbierałem	Muszę patrzeć przez kratkę, żeby mnie za daleko nie zawieźli	No, niech ci będzie! trudno tu liczyć się z gu-ustem. Mahbub też się rozeźlił. Posprzedawał tu naokoło wszystkie swe konie, a powiada, że stara jejmość jest pukka (mocno, tęgo, całkiem) starego pokroju i nie dopuściłaby się tak nieszlachetnych sprawek. Ja o to nie dbam. Zdobyłem papiery i byłem rad moralnej pomocy ze strony Mahbuba. Powtarzam ci, że jestem człek bojaźliwy, ale im większego mam pietra, zawsze tak czy inaczej wpadam w gorsze tarapaty. Dlatego to cieszyłem się, że poszliście ze mną do Chini, a teraz cieszę się, że Mahbub był tuż koło mnie. Stara jejmość często odnosi się w sposób wielce grubiański do mnie i moich świetnych pigułek.	Psiakość nie podoba mi się to, że mój żołądek jest jeszcze na czczo. Bowiem, gdybym był dobrze pośniadał i napoił się obyczajem klasztornym, niechajby sobie beczał potem swoje requiem aeternamrequiem aeternam (łac.)	Pójdźcież się przekonać, macie nas w ręku. Wyliczycie nam po pięćdziesiąt, nie po dwadzieścia pięć, jeśli nie jest tak, jako mówimy.	Nie, stryju, ale abyś mi wskazał uczciwego człowieka...	No tak, nic nas nie przymusza do niezwłocznej decyzji. Chciałem tylko powiedzieć ci o tym. Może się namyślisz.	Niczemu się nie dziwię Co się zaś tyczy rachunku...	Nic nie myślałem.	Nie może inaczej być, tylko cię wyprawim do matki!	Nie rozumiesz, Jerzy? Zanim przetnę związek z Halszką, połączę kukłę z araukarią.	Phi, nic nie mówi i nieładna.	Rozbałamuca pan ludzi, nic więcej Nikt nie pójdzie za pana przykładem.	Głupi jesteś. Ty nic nie wiesz, że u mnie wszystko inaczej! Otwieram	A to co! Chcecie się stać złodziejem na stare lata?... A przecież jeszczeście na czczo... Opowiem to zaraz, jak stoję, naszej pani.	Jakubie... co to znaczy? Czyżby się coś wydarzyło?	Nie chcę o tym słyszeć Niepodobna uchylić się od etykiety! Zrzekam się tytułu.	Bidujem, wielmożny panie, bidujem. Mieszkam na Bałutach z jednymi weberami i jaże całe trzy ruble płacę za pomieszkanie miesięcznie. Póki mój nieboszczyk żył, to choćby często gęsto było ze solą albo i z głodem, ale się ta żyło, a teraz kiejkiej (gwar.) gadała prędko, okręcając dzieci w jakieś ohydnie brudne strzępy chustek.	To ja wytoczyłam tę szlachetną krew; popłynęła dlatego, że miałam tę słabość, aby się zwierzyć tobie.	Klaro! zadziwiasz mnie, wprawiasz w zdumienie! Prawda, cieszyła mnie myśl poślubienia młodej, niedoświadczonej istoty, której charakter mógłbym wykształcić, zahartować wolę. Lecz kiedy siostra moja raczy przybyć mi z pomocą i z łaski swej chce zająć się gospodarstwem domowym, wyręczyć cię, to w zamian spotyka ją czarna niewdzięczność...	Panie Shippen, który robisz łańcuszki i kłódki, wiedz, że jedyna wolność to wolność ducha, który pogardził znikomościami tego świata. Z wolności społecznych drwię sobie, są to bowiem chochoły, są to złudzenia schlebiające pysze głupców.	To swoją drogą, ale... że Iksinów staje się wielkim miastem. Proszę panów o chwilę uwagi: skandal na koncercie, zerwanie pana Krukowskiego z panną Brzeską, oświadczenie się pana Krukowskiego naszej najsympatyczniejszej pannie Eufemii, samobójstwo Cynadrowskiego i... dzisiejszy wyjazd.	Ach, przyjdzie ta kopalnia kawałów? To wybornie!	Jak to! mój Boże, jakież to okropne!	Prawie nigdy dłużej niż rok I to rzadko, bardzo rzadko.	I mówisz pan, że to było w roku...	Szlag by trafił wszystkich moich wrogów! Przecież to biedak, istny nędzarz!	W miarę jak mózg się uwyrażnia, oddziela, powiększa, jak on się staje siedliskiem a ogniskiem życia, centrem głównem, organem panującym, nerwy też okazują się subtelniejsze. Zwierzęta niższych organizacji mają nerwy grube, węzły nerwowe więcej rozwinięte, bo to jeszcze życie mniej skupione, bardziej rozlane; im doskonalszy twór tem nerwy stają się delikatniejsze	Phi! Kto będzie miał Finka, będzie miał hałas w domu! Ale kto będzie miał Bielaska, to ho, ho!	Tak co rozumiesz przez dobroć?	Dziękuję ci bardzo, kochany Szczurku. Jakiś ty dobry, że pytasz o moje zdrowie! Ale przede wszystkim powiedz, jak ty się miewasz i nasz kochany Kret?	No, powiedzże mi co więcej o tej pięknej dziewczynie, która na twoją biedę tak cię zajęła.	Ale my, jeśli mu panować mamy, pani i ja, ja przez panią musimy go usunąć.	...za zachowanie się wobec Mr. Masona, jutro, podczas wypłacania pieniędzy na drogę, całe wyższe liceum otrzyma ode mnie chłostę. Również chłostę otrzymają trzej chłopcy z pracowni, których zastałem w klasie skaczących po ławkach. Prefekci zostaną po apelu.	Idzie mi o ciebie, chcę, żebyś się ty bawiła.	Ach, ty bydlę, łotrze, łobuzie! Co ty robisz? Dlaczego przerywasz rozmowę?	Bawiła się pani lepiej niż dziś?	Musi być. Oczywiście, spadnie wwóz produktów pierwszej potrzeby, ale he... he... he... towar luksusowy pójdzie jeszcze lepiej.	Wierzę pani, ale czy wolno zapytać z czego?	Dlaczego wy wczoraj wieczór strzelać do mnie?	Dziś zajmowałem się, jak zawsze tylko tobą	Kolonializm bo oni zawarli przeciw nam sojusz	Lepiejby się już zabić, niż żyć i usychać jak drzewo.	Z kim pan chce się pojedynkować?	A! Otóż lubo jej śpiewałem: Pri un quardo in muriropri un quardo in muriro (dialekt południowowłoski)	Nigdy. Pogadacie sobie, ona wprost marzy o rozmowie z panem!	Tak mało?... Hm... a ile ma pański zwierzchnik?	Ty, ojcze?	Zdrówże był? nic mu?	Żegnam cię, mój kuzynie. Na długo do siostry pojedziesz?	A czyja?	A dziękujemy waszmości, żeś był tak łaskaw...	A długo już tak jedziecie?	A którędy jechać?	A ona?	A teraz zawołajcie Eunanę.	Czystki w wojsku.	Cóż pan robi?	Dawno jeździsz na tym koniku?	Dieve padėk!	Do Spychowa.	Głupcy!	Głupia.	Jednak zawsze musi wyleźć z ciebie cham!	Może do ojca?	Myślę.	No?	Oho, zeskoczyła z wozu, maleńką wzięła na ręce.	Pejsate Żydy, naszego!	Prawdziwie...	Przepraszamy	Susimildami, kokie tai mieriai, kurie be jokių vilčių, be jokių prašvaisčių ateityje?	Tak, wujenko.	Trastia joho maty mordowałaTrastia joho maty mordowała (ukr.)	Wracam z Krymu	Właściciel jego zgubił go widocznie, uciekając szybko.	Z pewnością szuka pan mojej córki	Za pół godziny.	Źle przyjmują na dworze proroków nieszczęść, ojcze.
Oj! doprawdy, że nie wiem bo się na świecie nie czuję; ale dobrze mi tak, sam na to zasłużyłem, po co mi się brać do oręża przeciw ludziom, co nie są pasowani na rycerzy; Pan Bóg mnie skarał za to, żem złamał prawa rycerskie. I dlatego, przyjacielu Sancho, zapowiadam ci teraz raz na zawsze i dla wspólnego dobra naszego, że jeżeli kiedy zdarzy nam się doznać obrazy od takiej gawiedzi, to nie czekaj, żebym ja się brał do oręża, już ja tego nie zrobię; ale sam rzucaj się z mieczem na nich, bo to rzecz twoja, i wymierz karę, jaka ci się podoba. Gdyby przypadkiem na pomoc przyszli im rycerze, o, bądź pewien! że cię bronić będę i obronię! znasz siłę tego ramienia; widziałeś nieraz jej dowody.	Tego białego dzieciątka, które mi się wyśliznęło z paszczy Było wprawdzie maluchne, a jednak zapomnieć go nie mogę. Jestem już stary, ale przed śmiercią pragnąłbym zakosztować jednej jeszcze rzeczy. Wprawdzie Anglicy stąpają ciężko, hałasują, i zachowują się jak głupcy, więc polować na nich nietrudno, atoli... mam w pamięci dawne chwile, przeżyte koło Benaresu, a owo dziecię, jeżeli żyje dotychczas, pewnie też je pamięta. Być może, że przechadza się teraz po brzegu jakiejś rzeki i opowiada, jak to ongi udało mu się wyrwać ręce z zębatej paszczęki Muggera z Mugger Ghaut. Los był dla mnie zawsze nader łaskawy... jednakże we śnie nieraz mnie prześladuje myśl o tym małym, białym dzieciątku, przechylającym się przez burtę łodzi...	To wiem, bom go za granicą widywał. I Świrscy, panie, w piecach nie palili... Ale on może sobie tylko wymalował pieniądze, bo przecie chyba ich nie zrobił?	Wy także licha warci! Jednego dnia jesteście najszczęśliwsi, gdy kobieta pozwoli wam całować nogi, a drugiego narzekacie, że pochłania wam rozum i pieniądze. Biegacie jak psy za mięsem i każdy chce ją posiadać, a gdy nareszcie odda się jednemu, warczycie na nią wszyscy.	A niechże mi pan daruje niegrzeczne powitanie. Nie ma pan do mnie żalu?	Piękny mi sekret! kiedy go już przekupki po Warszawie noszą.	Tak w obliczu śmierci... Bo ja umrę niezadługo. Powiedz mi...	Znałem jeszcze pańskiego ojca i znałem go za jego świetnych czasów. Wziąłem z jego sąsiedztwa żonę. Pamiętam, miał wtedy Zwichów, Brzęczącą, Mocarze i Rozwady w Lubelskiem. Piękna fortuna! Dziadek pański był jednym z większych właścicieli w tamtych stronach	Był, był, powoził przebrany za stangreta.	Bóg wam zapłać, matko, za córkę.	Co pan mówisz!... O!... nie zrozumiałeś mnie! Mówię o hańbie, a ty myślisz, że mówię o karze za nią, o więzieniu lub śmierci!... O!... dałby Bóg, żeby tak było! Cóż dla mnie znaczy śmierć lub niewola!	Dlaczegóż nie dali mi znać o tem? jabym była sama dopilnowała... i przyprowadziła z sobą Maceratę.	Niech pan margrabia pozwoli mi nie przyjąć tego daru. Nie był przeznaczony dla człowieka w czarnym fraku, zepsułby zaś zupełnie swobodę, jaką pan margrabia cierpi łaskawie u człowieka we fraku niebieskim.	Widziałem, lecz sądziłem, iż za jednym razem wyszafowałeś całą swoją odwagę.	Sprawy policyjne! sprawy policyjne! Co tobie, mój panie, do tego? Patrz swych muszkieterów i nie zawracaj mi głowy. Słysząc cię, możnaby myśleć, że gdy nieszczęściem zaaresztują muszkietera, już cała Francja przepadnie. Patrzcie, co tu hałasu o jednego muszkietera! Rozkażę aresztować dziesięciu, do licha starego! stu, cały oddział! i nie pozwolę słowa się nawet odezwać.	A więc już nie będę was zaklinał bo wierzę dobroci i szczerości pana mego. Kiedy więc już tak stanęło... tylko pamiętajcie!... Pytam się was, panie, z przeproszeniem waszym, czy przypadkiem od czasu, jak ulegliście temu niby zaklęciu, nie zachciało się wam, jak to mówią, ani grubo, ani cienko?	Ale jakże on żyje? Jak się utrzyma przy życiu? Żeby żyć, trzeba żywności, wody!	Masz słuszność ale winy trzeba dowieść.	Myślę pójść do lasu i powiesić się Jak ci się zdaje, wszak dobrze zrobię?	Pan Babinicz powiada, że mu tam dobrze i nie chce zastępcy, prosi tylko, by mu jeść przysłać, bo od rana nic w gębie nie mieli!	Panicz, gdzie to rzuca pieniądze, a na wpisy to rubla nie da!	System ten wywołuje często poważne choroby umysłowe. Chcąc być sprawiedliwym, muszę dodać, że zbrodniarze skłonni są do zaburzeń tego rodzaju. Utrzymuje się dziś, że każdy zbrodniarz jest osobnikiem zwyrodniałym. Dzięki uprzejmości pana Osjana Colot mogłem zbadać naszego mordercę Lecoeura. Znalazłem u niego znamiona patologiczne... Układ zębów, na przykład, jest anormalny. Wnioskuję stąd o zmniejszonej odpowiedzialności.	Jestem przejazdem z mężem. Wstąpiłam na raut do hrabiego. Jedziemy do Petersburga.	Niech rabbi się dowie, że równocześnie u Antychrysta w szklanych jego zorzach jest moc pętająca ochotę Prochrysta. Jest równość w siłach, które na się dybią i przeciw sobie o zwycięstwo poszły. Stąd nie ruszą z miejsca i równość niemocy swym ludom okażą. Od czasu do czasu w chwilach kataklizmów „nic” dziecię „czegoś”, najdroższy jedynak, na świat przychodzi i rządzi, i zwodzi, i ofiar ludzkich pożera miliony, i tylko w powodzi krwi oceanów z życia uchodzi. I znowu na odwrót tak oto się dzieje, że „coś” z nicości powstaje na przemian. Raz taki okres słońc i księżyców, i doli człowieczej, a potem znów inny. Taki z wielkim niczym lub z czymś niestety aż nadto znikomym. Nie może być trzeci.	A jużciż co dnia uczę się przy was czegoś nowego, a musiałbym mieć łeb bardzo zakuty, gdybym z tego nie profitował. Jałowa to i niepłodna ziemia, co nic nie wydaje, choć ją uprawiają i gnoją; ja tu chcę powiedzieć, wielmożny panie, że wasze rozmowy są gnojem, który kładziecie na jałowy i niepłodny mój umysł, a czas, który przebyłem w waszych usługach, jest dla mnie uprawą; z tego wszystkiego muszą przecież wyróść owoce, godne takiego zachodu około mojego mózgu.	Ach, jak ja bym chciała mieć duszę, ale ja nie mam duszy.	Ale mogłabyś wyjechać... masz gdzie wyjechać A ja czy mogę i... dokąd bym pojechała?...	Chodźmy do niego!	Czy pan przestanie do cholery, czy nie...	Cóż profesor mówi o tym, na cośmy patrzyli?	Gdyby jednak pan Gaczycki ożenił się z kochaną Wandziulką, czego jej życzę szczerze, bo kocham ją z całego serca, zaczęła pani Apolonja, byłaby z nich bardzo dobrana para	Jeżeli je, mistrzu, będziesz pisać dla mnie, jeżeli mnie nie będziesz obrażać brutalstwami i będziesz się liczył ze mną i pisał tylko dla mnie, żebym się mogła bawić i rozrywać, dam ci powodzenie!	Mnie to, panie, mówiłeś? Kiedy?	Oj, babusiu. To ja się zaraz umyję i już nie będę! Boję się Cudaczka!	Ojojojoj a tośmy wpadli z deszczu pod rynnę. Uciekajmy. To musi być, niech mnie piorun trzaśnie, Lewiatan, opisany przez szlachetnego proroka Mojżesza, w żywocie świętego człowieka Hioba. Połknie nas wszystkich, wraz ludzi i okręty, jak pigułki. W jego wielkiej piekielnej paszczy zajmiemy nie więcej miejsca niżeli maleńka pigułka muszkatu w paszczy osła. Widzicie go oto? Uciekajmy, spieszmy ku lądowi. Myślę, że to jest właśnie ów potwór morski, przeznaczony niegdyś do pożarcia Andromedy. Zgubieniśmyzgubieniśmy	Pojadę. Odzyskam trochę sił i zaraz pojadę	Prawda, same nawet pysków nastawiają do bicia! Wypisz, wymaluj syczała jej nad uchem, aż tamta pobladła chyląc głowę coraz niżej.	Prlawda, prlawda pojadę do babuni, i tak!	Prędko panna Anna sprowadza się do Łodzi?	Tam do licha!	Te dzieci kuracji nie potrzebują, tylko suchego mieszkania tu, na górze. Gdzież jest panna Joanna?	Trochę straciłem, trochę zyskałem. Zaraz ci opowiem.	Wie pan, drogi Cyrusie że pańskie wczorajsze wyjaśnienia co do tej butelki zupełnie mnie nie przekonały. Jak można przypuszczać, że ten nieszczęśnik mógł napisać dokument i wrzucić butelkę do morza, a nie zachować o tym najmniejszego wspomnienia?	Wierzę Wystarczy spojrzeć na „Błyskawicę”.	A cobyście téż wy bez nas poczęli? Gdyby nie Włosi, nie Francuzi, potroszę i Niemcy, pana Boga byście nie znali, któżby u was wiarę Chrystusową krzewił? Waszych duchownych tyle tylko prawie macie co po wsiach, po plebaniach siedzą i niezgorzéj katechizm umieją	A gdzież są ryby?	A jeśli nie chce?	A jeśli proboszcz nie usłucha tego znaku, cóż wtedy, Gösto?	A powiedzże jakie dochody	A tobie jakże się podobało?	A? Ja myślałem, że to powiedział Henryk IV?	Brat.	Cicho! nie budzić atamana!... Jeśli nie wyszedł, to musi gdzieś być. A wy wszędzie szukali?	Córkę? jam ci jej nie odebrał!	Dawaj	Dla obrony jeżeli nie praw, to przynajmniej kobiecej godności przeciw wam...	Dlaczego? Czy chory?	Dokąd idziesz, Lindo?	Dziad przysłał. Ustawiałem mu młocarnię latem.	Eh, Bohun! Bohun!	I myślisz, że nic by go nie uratowało?	Jedź!	Kogo?	Korkowiczów?...	Któż to taki?	Ma być pisany przez pana, ma być stwierdzony honorowym słowem, że nigdy ów Żydek nie dowie się, gdzie ja jestem. Że nawet w sądzie, nawet zaprzysiężony nic nie powie.	Mam pełnomocnictwo.	Milcz!	Może chce zabrać dziewuchę? to niech ją bierze.	Mój przyjaciel, tam w Porębie	Nalej pan	Nie chciałem cię budzić, zresztą byłem pijany.	Nie słyszałem o żadnych grotach	Nie.	Nie. Pewno się w zbożu skryli.	Niech mnie pan przestanie nazywać ciągle panną Stefcią.	O ja go tak strzegłem i tylu sposobów użyłem, aby go ukryć!	Po przedstawieniu! Ściśnij mocno, Antek!	Poczekaj tylko, a sam zobaczysz.	Pracowałem.	Przestaniesz?	Przestań pierdolić!	Rzeczywiście ochędóstwoochędóstwo (daw.)	Sami jesteście?	Sobie!	Spodziewam się, że trzeci rok skończy się jeszcze lepiej, i z pewnością tak będzie, jeżeli go dożyję, by przeprowadzić moje plany!	Sądzi pan, że opuścił wyspę?	Ta kobieta jest pełna tajemnic	Tak jest, miłościwy panie!...	Tak, panie hrabio, to wspaniała kobieta.	To i ja nie.	To prawda w sercu kobiety z prowincji spotyka się niespodzianki jak w niektórych zabawkach.	To wielka szkoda, że pan nie przyjechał z tymi panami	Tylko rzeczy świętych warto dotykać, Dorianie Dlaczego jednak się gniewasz? Spodziewam się, że pewnego dnia będzie twoja. Gdy kochamy, zaczynamy najpierw łudzić siebie, aby skończyć łudzeniem drugich. Właśnie to nazywa świat romansem. W każdym razie, przypuszczam, że ją znasz?	W Imię Najwyższego Sędziego w imię Tego, który przenika głębie serc ludzkich, odrzuć okrutne to przypuszczenie! Któż z nas, jeśli jest w stanie, nie spełni dobra dla samego dobra?	W istocie pan de Lembrat był łaskaw poświęcić nam cały dzień dzisiejszy. Liczymy, że i ty, kochany Sawiniuszu, dotrzymasz nam towarzystwa.	Wszyscy!	Zajmij się w kantorze Kazimierza	scharakteryzował ich Stalky.	Że to Uaga nic się nie raduje.
Podsłuchałem wiersz pana. Nie przepraszam go za to. Wszak jestem tu królem, mam prawo i powinność wszystko widzieć i słyszeć, co się w moim państwie dzieje. Nie powinieneś urażać się o to; nie straciłeś pan na mojej ciekawości. Z tej jednej chwili poznałem gopoznałem go Nagle zatrzymał się i patrzał mi w oczy długo, okiem ani na chwilę nie zmrużonym, bystrym, przenikającym duszę w różnych kierunkach; zawołał potem:	Ja zdaje mi się bądź co bądź na Königstein się dostanę nie mogę wstrzymać ust patrząc na to potworne życie, na ten despotyzm lokajów. Mówię co myślę, a to jest, jak wiecie, doskonały środek dostania się tam, gdzie się już nie mówi, chyba do czterech zimnych ścian więzienia.	To filantrop Trzeba przyznać, że, w swoim rodzaju, więzienie w naszym mieście jest godne podziwu. Jego białe, czyste cele rozchodzą się niby promienie z jednego środkowego punktu obserwacyjnego. Więzień tam nikogo nie widzi, lecz ciągle jest na oku. Nie ma co mówić, jest to więzienie dobrze pomyślane, nowoczesne, postępowe! Zeszłego roku, gdy zwiedzałem Maroko, w Tangerze, na podwórzu ocienionym morwami widziałem nędzną budowlę z błota i wapna, przed którą drzemał wysoki Murzyn w łachmanach. Był on żołnierzem i kij służył mu za broń. Przez wąskie okna tej budowli wysuwały się ogorzałe ręce trzymające trzcinowe koszyki. Byli to więźniowie, którzy z więzienia za marne grosze ofiarowywali przechodniom nieudolne próbki swej pracy. Głosem gardłowym zawodzili skargi i modlitwy, przerywane nagle przekleństwami lub okrzykami wściekłości. Zamknięci razem w obszernej sali, dobijali się o dostęp do okien, bo wszyscy chcieli wysuwać z nich koszyczki. Zbyt ożywiona sprzeczka wyrwała z drzemki czarnego żołnierza, który kijem zmusił te błagające ręce do cofnięcia się za ścianę. Ale za chwilę wysunęły się inne, tak jak pierwsze brunatne i sinymi pręgami poznaczone. Zdjęła mnie ciekawość, by zajrzeć do wnętrza więzienia przez szpary w drewnianych drzwiach. W mroku ujrzałem na wilgotnej ziemi tłum w łachmanach, brązowe ciała leżące między czerwonymi szmatami, pod turbanem twarze poważne z długimi, siwymi brodami i zwinne Murzyniątka ze śmiechem plotące koszyki. Tu i ówdzie brudne szmaty na opuchłych nogach źle okrywały rany i wrzody. Widać, słychać było bieganie, szelest robactwa. Czarna kura dziobała błotnistą ziemię. Żołnierz pozwalał mi przyglądać się więźniom do woli, czyhał tylko, by, nim odejdę, wyciągnąć rękę. Pomyślałem wtedy o dyrektorze naszego pięknego więzienia departamentalnego. I powiedziałem sobie: „Gdyby pan Osjan Colot przyjechał do Tangeru i zobaczył to, oburzałby się na owo wstrętne, ohydne więzienie”.	Mój kochany, kiedy zależy ci na tym, aby wiedzieć, ile kobieta ma lat, patrz na skronie i na koniec nosa. Co bądź by wyprawiały kobiety z kosmetykami, nie zdołają przekupić tych nieubłagalnych świadków ich wzruszeń. Kiedy skronie stają się miękkie, prążkowane, przywiędłe w pewien charakterystyczny sposób; kiedy na końcu nosa znajdują się owe drobne punkciki, podobne do niedostrzegalnych czarnych pyłków sypiących się w Londynie z kominów, w których pali się węglem! sługa uniżony, dama przekroczyła trzydziestkę. Będzie piękna, będzie dowcipna, będzie wszystko co zechcesz, ale minęła trzydziestkę, wkracza w okres dojrzałości. Nie ganię tych, którzy się przywiązują do kobiet w tej fazie; ale człowiek tak niepospolity jak ty nie powinien brać lutowej renety za świeże jabłuszko, które uśmiecha się z gałęzi i zaprasza, aby je ukąsić. Miłość nie radzi się metryki; nikt nie kocha kobiety dlatego, że ma tyle a tyle lat, że jest ładna lub brzydka, głupia lub sprytna; kocha się, bo się kocha.	Sądzę, że będę musiał się wybrać raz czy dwa. Nie jestem zresztą bardzo wolny, bo mam młodą kuzynkę, której nie chcę zostawiać samej (uważałem, że to rzekome pokrewieństwo ułatwi mi bywanie z Albertyną). Ale co się tyczy państwa de Cambremer, ponieważ już im ją przedstawiłem...	Kobieta, Mężczyzna, Uroda mówił baron z coraz żywszą gestykulacją. pomada do włosów i wąsów; fiksatuarować: pomadować.. No i kto by, panie, pomyślał: ledwie spostrzegła to, raz na zawsze zabroniła mi fiksatuarować się; powiedziała, że ona ma szczególne upodobanie do siwych włosów i że dla niej prawdziwie pięknym może być tylko siwy mężczyzna. „A o szpakowatych co pani myśli?” odpowiedziała. A jak ona to mówi!... Czy aby nie nudzę pana, panie Wokulski?	Smorski: To wyraża tylko sztuka symbolem tego jest konstrukcyjność i jedność każdego dzieła, a właściwie jedyność: każde jest takim, a nie innym, jak my wszyscy, w tym poszczególnym utożsamieniu, czy jak to ksiądz profesor nazwał, a wszystkie wyrażają jedno, to je ne sais quoije ne sais quoi (fr.) dawniej bym to powiedział ech, co tam gadać. ArtystaJestem szczęśliwy, że jestem artystą ale na dobroczynność nie dam nic, niech giną zdechlaki i niedołęgi.	O, nie! oburzyć się..	Nino, Nino! Ty nie możesz tego zrobić! Nino, czy ty nie zdajesz sobie sprawy z tego, co się ze mną dzieje? Czy nie masz już dla mnie iskierki uczucia?! Pomyśl, zastanów się!...	Pax! Ach, pax! Niech będzie pax! Poddaję się! Dajcie mi już spokój. Nie mogę dłużej! Nie wytrzymam!	A, to wasz pies Spodziewam się. że jest dobrze wychowany i że moim skarbuńciom nie zrobi krzywdy.	Zaraz waćpanu wyjaśnię, w jaki sposób! Moi przyjaciele dopóty będą trzymali pańskiego bratanka u siebie, póki będą mieli nadzieję, że zarobią na tym nieco pieniędzy, ale gdy to się nie uda, wówczas mniemam, że pozwolą mu iść na złamanie karku, gdzie mu się tylko spodoba!	Ach, nie śmiałaś nadużywać dobroci!... Więc w taki sposób przemawiasz do mnie?... Dajesz nam co dzień i co godzinę jałmużnę ze swej osoby, wniosłaś radość do naszego domu, a sama nie przyjmujesz najmniejszej usługi nawet dla twoich znajomych. Więc to tak?...	Przyjrzyjcie się ino, matko czyby kto uwierzył, że te śliczne osóbki to małego Wawrzka robota?	O ile domyślam się pani Latter wyjechała w sprawie majątkowej. A że zawiadomiono ją niemal w ostatniej godzinie, więc nie było czasu do stracenia. I zdaje się, że tylko dzięki pośpiechowi będzie mogła coś ocalić.	Niestety, tak jest. Watzdorfa cień tylko tu stoi; czuję, że nademną wisi nie ubłagana zemsta tego ministra-pazia. Jestem szpiegowanym na każdym kroku, być może, iż i sługi moje kupiono. Nie znalazłem wielu papierów, a inne w nieporządku. Domyślam się rewizyi tajemnéj. Jeśli ją dopełniono, jestem zgubiony.	A do djaska, chciała jechać do Paryża! Ależ ja wiem, ta kobieta ma serce, może za wiele serca. Biedny Dechambre! Toż nie dalej niż dwa miesiące temu, pani Verdurin mówiła: „Przy nim Plante, Paderewski, nawet Risler idą w kąt”. Och, ten mógł powiedzieć, słuszniej niż to kabotyniszcze Neron, który potrafił zbujać nawet naukę niemiecką: Qualis artifex pereo! Ale przynajmniej Dechambre musiał umrzeć pełniąc swoje kapłaństwo, in odore sanctitatis beethoveniańskiej, i mężnie, nie wątpię o tem; po sprawiedliwości, ten apostoł niemieckiej muzyki wart był umrzeć celebrując mszę D dur. Ale to był pozatem człowiek zdolny powitać kostuchę trylem, bo ten genialny wirtuoz odnajdywał czasami w swojej rasie sparyzjanizowanego szampańczyka jurność i elegancję francuskiego gwardzisty.	Owszem, nawet zależy mi, ażeby nie był tajemnicą. Naprzód jeszcze u prezesowej... Jakże ona się ma?	Sprobuję użyć Löwendhal’a Wprawdzie zawdzięcza jéj wiele, lecz więcéj jeszcze winien królowi, a idzie mu o to, żeby upadek Cosel, jego nie pociągnął za sobą.	Nie.	Nie wiem, czy to koniecznie, abyś ty szedł ze mną	Młodociany entuzjasto! Kochana kobieta! A czy ty wiesz wogóle, co to jest kobieta?... Najnędzniejsze bydlę, najgorsza samica! Najwstrętniejsza suka! Bo i suka parzy się tylko dwa razy do roku, tylko wtedy, gdy ją przyroda do tego zmusza, a kobieta to wcielenie grzechu, uosobienie rozpusty nieustającej, to przekleństwo ludzkości!...	Co ten nawyrabiał, ten wasz generał brygady ale musieliśmy doręczać te idiotyzmy, ponieważ z dywizji jeszcze nie przyszło rozporządzenie, że depesze jego nie powinny być wręczane adresatom. Wczoraj przejeżdżał tędy 14 marszbatalion 75 pułku, a dowódca batalionu otrzymał depeszę z rozkazem, aby wszystkim szeregowcom wypłacono po sześć koron, jako osobne wynagrodzenie za Przemyśl; w depeszy było również podane, żeby każdy żołnierz z tych sześciu koron złożył w kancelarii dwie korony na pożyczkę wojenną... Według pewnych wiadomości ten generał brygady ma paraliż postępowy.	Aha, przyszła koza do woza? Słuchajcież: gospodynię ja sobie umyślił; jej co spłatać, bo śmieszna jest i niemądra. Tak co, dowiecie się później; dziś wam tyle rzekę, że robota będzie ciężka i wszyscy musicie mi pomóc.	Nie, pani, nie mogę.	Jeszcze jak! Patrz pan jednakże, co to znaczy szczęście. Półtora roku temu baba objadła się czegoś i umarła, a Wokulski po czteroletniej katordze został wolny jak ptaszek, z zasobnym sklepem i trzydziestu tysiącami rubli w gotowiźnie, na którą pracowały dwa pokolenia Minclów.	Myślę, że ten właśnie jest, bo ich dwu nie znam Nie ma go tu?	Ja sam Zwolniony zostałem na jeden dzień tylko, ale przekona się jaśnie pan zaraz, żem i tego dnia nadaremnie nie stracił.	To wiele znaczy... bardzo wiele! Raz nauczmy się szanować zyski groszowe...	Oj, żeby panienka wiedziała! Jest nas dwanaścioro, a ojciec zarabia tylko szesnaście szylingów na tydzień. Mówię panience, że matka to nie wie czasem, skąd wziąć na chleb dla nich. Cały dzień biegają po wrzosowisku, a matka mówi, że powietrze tutejsze ich tak tuczy i że pewna jest, że wszystkie bębnybęben (daw., pot.)	Jakże nieznam, kiedy mi głowa pęka, że jéj dostąpić nie mogę.	Panie profesorze, żal mi jednego z najlepszych statków tej dzielnej marynarki amerykańskiej; ale zaczepiono mnie, musiałem się bronić! Ograniczyłem się zresztą na uczynieniu fregaty nieszkodliwą dla mnie i sądzę, że z łatwością naprawi wszystkie swoje uszkodzenia w najbliższym porcie.	Ba! ale jak się tam dostać teraz, gdyż drogę Krzywonos zagradza Jampol to też, jak słyszałem, gniazdo rozbójnicze.	To niemożliwe. Ja i koledzy przetrząsnęliśmy cały port wojenny.	Wcześniej nie chciałam ci mówić...	Ach, Gösto. Nie uczyni tego nigdy. Mówi tak tylko, by ojca drażnić. Jest zbyt rozpieszczona, aby wychodzić za człowieka biednego, i zanadto dumna. Idź i powiedz, by zaraz wracała, gdyż inaczej straci całą ojcowiznę. Stary sprzedaje wszystko za bezcen i nic chyba nie zostanie.	Dziurawy? Czy ja mówię, że cały? Dziurawy, niech będzie dziurawy. Nawet powinien być trochę dziurawy. Przez te dziury nocą pokazują się czasem gwiazdy.	To prawda	Urodziłem się pod Avila.	A ja chcę iść do domu nie pójdę z wami.	Chciałaś historyjki miłosnej, przeto opowiedziałam ci coś, w czym nie brakło ni powodu do łez, ni niepokoju.	Skończył szkoły i żałował bardzo, że jego drogi wujaszek nie był obecny przy rozdawaniu nagród Henryka IV, bo i on zyskał tam wzmiankę. Nazwisko Hussonów, które, mam nadzieję, będzie nosił godnie, było wymienione...	Możemy jechać do krawca, któremu oddam zaraz ten materiał na ubranie. Po co to mam trzymać w domu? Nieprawdaż? Miejsce tylko zawala i nic więcej...	Pani na serjo odjeżdża? Myślałem, że chociaż na przedstawieniu zostanie pani. Przenocowałaby pani u nas, nacieszylibyśmy się dłużej panią.	To pole jest twoje?	Ludzka zgraja dopiero dzisiaj w południe odważyła się wyjść ze swych nor wiejskich. Podjedli sobie, a potem co tchu umknęli z powrotem.	Oficeram już napoił szampanem do zupełnej miary, leży mi w poczekalni jak pień olszowy, konie czekają... Ech, ja bym wasanu zadał, żebym tak był twoim ojcem!	Bardzo żałuję, panie hrabio, tego, co się dzieje, ale według brzmienia rozkazu jej królewskiej mości, zmuszony jestem pana uwięzić. Margrabio, każ pozamykać bramy swego pałacu i poślij po straż miejską.	Tak, pewnie; w jego wieku Aleksander, Cezar czy Napoleon, którzy narobili potem sporo hałasu, nie zaszli jeszcze tak daleko jak on.	Co więcej, mam dużą machinę na ukonczeniu tam Gdy ją złożę w całość, sądzę, że będę mógł już odbyć podróż sam we własnej osobie.	Ale jakim cudem mógł pan wiedzieć że ja coś wyznałam panu de Clèves?	Kto to jest ta kobieta?	Przecie to u was pod-biuro?	A, jesteśmy w domu! Jeszcze dwa słowa a wszystko się wyjaśni. Ojciec Taillefer	Chciałbym, aby to był fin de globe Życie jest wielkim rozczarowaniem.	Więc nic, tylko uczyć się i czytać!...	Nie jestem ani księciem, ani złodziejem, ani biskupem, ani komediantem Jestem biedakiem opadłym z sił, który przybył tu z Paryża piechotą. Nazywam się Lucjan de Rubempré, a jestem synem pana Chardona, poprzednika pana Postela, aptekarza z Houmeau. Siostra moja wyszła za Dawida Sécharda, drukarza z placu du Mûrier w Angoulême.	Myślę, przyjacielu, i wymyśliłem: oto wielkie słowo. Uściskaj mnie, będziemy, tak, będziemy pomszczeni. To łajdactwo z mej strony; ale jeśli niegodne mnie, godne z pewnością tej hultajki. Pytasz o historię jednej z naszych nocy?	Gówno co on tu szczeka, ten błazen? Zdaje się, że on nam tu kuje jakowąś diabelską gwarę i chce nas tu urzec swymi zamawianiami.	Żeby choć tyle. Żeby Skóra i kości to dużo.	Musić poszli na polowanie czy co, bo ze strzelbą	Ale poco? przypuszczam, że wszyscy wiedzą o jej sile i trwaniu.	Zawiadamiam pana, że garnizongarnizon (wojsk.) opancerzony samochód a. pociąg. i czołgi. Nad miastem stale dwa aeroplany. Bomby łzawiące wysłane.	Winicjusz jest w tej izbie, gdzie i wszyscy, bo ta jedna jest większa, a zresztą same ciemne cubicula, do których tylko spać chodzimy. Wejdźmy już	Jest kilka legatów na drobne sumki i duży zapis na cele dobroczynne. Reszta kapitałów przeszła na sir Henryka.	A za trzy niedziele, jeszcze przed żniwami	Cóż tak nagłego cię wzywa do Snopola, panie ministrze?	A kiedy moglibyśmy przystąpić do dzieła?	E!... gdzie z panem iść można do Czarnego Stawu.	Jak często przychodził?	Na komisarski dwór!	Dzisiaj właśnie wróciła do domu, by matka mogła iść do kościoła.	Mnie będzie zawsze lekko...	A skąd ty tak wszystko dobrze wiesz?	Niechby stracił! Uszy bym mu obciął jak panu Duńczewskiemu.	Nikt, oprócz tego, który mi go dał.	Dwadzieścia siedem. Ale wygląda znacznie młodziej. Prawda?...	Oho! już po znajdzie.	Cóż ci mogę, ojcze wielebny, powiedzieć? Miłość, PogardaKocham ludzi, teraz, dzisiaj.	A jednak jest niejakie podobieństwo między korwetami d’Urvilla i pańskim statkiem.	Silne piekło ci zrobili?	A źle ci u nas?	No, słowo honoru daję...	Dobrze, z chętną uległością odpowiedziała i znowu drobną rękę wsunęła mu pod ramię. Po chwilowem milczeniu, Roman z niejakiem wahaniem w głosie zaczął.	Bo jedna mogła przecież umrzeć	Gdzie teraz można dostać dorożkę?	I ojciec podróżuje sam?...	Po pańskim stroju	Sam król.	Usiądź, Róża przy nas.	Właśnie o tych naszych karmazynach mówię	A pan będzie blisko mieszkał?	I dobrze wam?	Leży pod schodami.	Niemce!	Nowe?	Odp.: Andrew Scheuchzer.	Poznała pani Janiszewskie?	Ts-ts	Wolałabym przeciwnie!
Opiekunowie twojej dziewki. Kiedy tak, pocznijże od tego, by ją tu sprowadzić. Tylko że słuchaj: ja podejmuję się pana miecznika na naszą wiarę nawrócić, ale dziewkę to sobie już ty sam kaptuj, jak umiesz. Gdy ja miecznika nawrócę, on ci pomoże dziewkę nawracać. Zgodzi się, to wyprawię wam nie mieszkając wesele... Nie zgodzi się, bierz ją i tak. Jak będzie po harapie, to będzie po wszystkim... Z niewiastami najlepszy to sposób. Popłacze, podesperuje, gdy ją do ołtarza powloką, ale na drugi dzień pomyśli, że nie taki diabeł straszny, jak go malują, a trzeciego będzie rada. Jakżeście się wczoraj rozstali?	Ja się z tobą nie kłócę o to wszystko	Czemu zapobiedz? na co zapobiegać? ofuknęła się Lorka... Niechże mnie ciocia posłucha! Ja mu się przecie żenić z Zośką Bułhakówną nie bronię... niech się żeni, byle mnie kochał... a ja za mąż iść nie myślę i będę go sobie jednego kochała! alboż to grzech? moja ciociu? czyż to grzech być może?	Wynoś się do piekła i zamieszkaj tam ze swą bezwstydną ciotką! Jestem sam jak palec w tym kraju; nie wiem, gdzie idę, ani co się ze mną stanie. Serce moje było w tym liście, który wysłałem do ciebie. Z wyjątkiem Mahbuba Alego (a ten jest Pathan) nie mam przyjaciela, jak tylko ciebie. Nie odchodź już na zawsze ode mnie.	Kochany panie Nikodemie! Ależ to genialna myśl! Genialna! Obowiązkiem rządu jest ratowanie rolnictwa, przecie, na miły Bóg, cały dobrobyt kraju opiera się na rolnictwie. Do diabła, u nas jest po prostu jakaś mania przerabiania struktury gospodarczej kraju! Przecie Polska liczy siedemdziesiąt procent rolników! Siedemdziesiąt procent! Nie przemysł, nie kopalnie, nie handel, lecz właśnie rolnictwo, produkty rolne, zwierzęce i drzewne i fabrykanta, i kupca, i robotnika! Panie Dyzma, powinien pan, to pański święty obowiązek wobec ojczyzny, wyzyskać wszystkie swoje wpływy w rządzie, żeby przeforsować ten genialny projekt! Żeby rząd skupił całą nadwyżkę! Boże! Samo Koborowo z folwarkami...	Nie gorsz się, chłopcze; nie można dotykać smoły i nie powalać się. Ten stary ptak jest bardzo cnotliwy i chociaż klnie siarczyście, nic z tego nie rozumie, możesz być pewny! Stara papla klęłaby tak samo, że tak powiem, przed kapelanem.	To prawda. Czarna Elza, jego narzeczona, jest jeszcze z nami, ale poszła już z innymi na wschód. Ładna dziewczyna i zachowuje się jak należy; nie upija się nigdy więcej jak cztery razy na tydzień.	Napisałem już do mamy o urlopie, mama niczego się nie domyśla i nawet pisałem, że na cały czas urlopu przyjadę do mamy odpocząć...	Prawie konieczne. Jestem tak podrażniony, że drobnostka może mnie wyprowadzić z równowagi pomimo mej woli. Niech ten... osioł przy kolacji odezwie się do niej z czymś niewłaściwym lub zacznie umizgać się do Luci... nie ręczę za siebie. Wolę go nie widzieć wcale.	Więc dobrze: widywać się często nie możemy, bo mogą nas wyśledzić. Będziemy udawali, że się zupełnie nie znamy. Będziemy pisywali listy. Listy te kłaść będziemy na parkanie (obok listu mogą leżeć wiśnie), jak już ta tajna korespondencja będzie leżała, Wasza królewska Mość gwizdnie	I tak, i nie, panie Aronnax Co przestało być niebezpieczne dla okrętu nowoczesnego, dobrze zaopatrzonego we wszystkie przyrządy, mocno zbudowanego i dzięki posłusznej parze dowolnie kierującego swymi poruszeniami, to przedstawiało mnóstwo niebezpieczeństw dla statków starożytnych. Wyobraźmy sobie pierwszych żeglarzy płynących na łodziach spojonych sznurem palmowym, pozatykanych żywicą i pomazanych tłuszczem psów morskich. Nie mieli nawet narzędzi do oznaczenia swego kierunku i płynęli, zdając się na łaskę prądów, których wcale nie znali. W takich warunkach rozbicia okrętu były i musiały być liczne, ale za naszych czasów parowce odbywające służbę między Suezem i morzami południa, mimo przeciwnych wiatrów periodycznych w tej zatoce, nie lękają się już jej gniewów. Dowódcy i pasażerowie nie składają ofiar błagalnych, udając się w drogę; ani za powrotem nie idą ozdobieni wieńcami i złocistymi wstęgami, aby dziękować bogom w najbliższej świątyni.	Bo ja z nim nie mam nic do mówienia	Droga pani przecie wobec nas nie potrzebujesz wypierać się stosunku, jaki cię łączy...	Przyjacielu Nedzie nie zwątpiłem jeszcze, tak jak ty, o dzielnym „Nautilusie” i za cztery dni będziemy wiedzieli, co mamy sądzić o przypływach Oceanu Spokojnego. Zresztą pomysł ucieczki może byłby dobry przy brzegach Anglii albo Prowansji, ale na wodach Papuazji zawsze będzie dość czasu na taką ostateczność, jeżeli „Nautilus” nie zdoła się podnieść, co w każdym razie uważałbym za smutny wypadek.	Właśnie na to ja pracuję! byle mi się powiodło, rychło do tego dojść się spodziewam.	Co tam, nie mówmy o tem mamo, ja mamę przepraszam.	Nie, przyjacielu Zapomina pan, że musimy się dowiedzieć, czy w Lesie Dalekiego Zachodu nie kryje się jakaś siedziba ludzka. Przecież nasza wyprawa ma podwójny cel, Pencroffie. Prawda, że z jednej strony mamy zbrodnię do ukarania, z drugiej jednak mamy do spłacenia dług wdzięczności.	Niech się mają na baczności, aby lud, którego dążenia powstrzymują, nie powstał i nie upomniał się o udział w bogactwach i we władzy	Opłaciło się niezgorzej, bo to nie zapisał sześciu morgów!	Naradzają się, kapitanie Najwyraźniej nie mogą się zdecydować, czy nas zaatakować.	Co? Już zaczynasz za cudzymi żonami się włóczyć? za wcześnie zaczynasz. Żebyś kości całe nosił, pamiętaj.	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Z każdym dniem mniej, ani dziw bo na tę odrobinę spadły ciężary wszystkie, dziesięciny do kościołów, przewód, podwoda, naraz, pogoń! Kto to zliczy. Niemca o to nie pytaj i nie tykaj, bo on tu przyszedł aby jadł i zbierał, a nikomu nie winien nic...	Bardzom rad, że się ta krotofila niemal przed mymi oczami rozegrała, bo mogłem przezprzez (tu gw.)	Dobrze. To tak było, żeby to z końca... Przyjechał chłop z Porąbek, Jamrozek ma na przezwisko, parą koni doskonałych i gołym wozem, że to tylko koła były i ozwora, w sam szczyt Łysicy po suchą jedlę, żeby ta już była dobra jedla, smolna, we wiatrach wysuszona. Robi króbki na sól „Źle!” Wziął do niego Miemiec szwargotać z polska, a wreszcie zawrzasnął:	Kali wziął miecz Gebhra i poszedł za zeribę. Myślałam, że chce naciąć więcej chrustu, ale on wcale nie wrócił.	No, to ja cię nauczę, jak masz odpowiadać swojemu gubernatorowi Hola! niech zaprowadzą tego łotra, aby przespał tę noc w więzieniu.	Ojcze, rozumiem teraz wszystko. Pojmuję, jak musisz mną pogardzać i jak bardzo na tę pogardę zasłużyłem. Przebacz mi jednak, nie odpędzaj.	Wyrzuciłem wszystko wszystko. Zostało tam na brzegu, gdzie utopił się dyrektor Klemm. Niema go już. Niema, niema... Tam zostało wszystko...	A zatem pan będziesz na balu i przebierzesz się?	Ależ jednak musimy wydobyć się!	Ależ nie, w Niżpolu, nie w Hołowinie. W tej starej grocie na końcu parku.	Bryg rozbił się 27. czerwca	Co się stało? Czy miałabyś od ciotki list z domu? Może Jacuś chory?	Daj Boże! jakim ty tonem to „daj Boże!” Jezus Marya! Ty tak mówisz, jakby kto inny powiedział: „Niech ich dyabli wezmą!” Złość, choroba, męczarnia! Na kolana tobie upaść, ręce złożyć i z płaczem modlić się, aby Pan Bóg ich serca nam przywrócić raczył. Na kolana padnij! Na kolana...	Dzięki zapewne żonie pańskiej Jakże się miewa?	Ewarysta leży wciąż nieruchoma i w próżnię wziera, gdzie się poniewiera ostatnia chimeraChimera (mit. gr.) rumienić się. zaczyna. Natomiast w głowie robi się jej bystrzej.	Ja sam bardzo żałuję.	Jak w naturze, gdzie wynika z dwóch zmagających się zasad Tryumf jednej nad drugą to śmierć.	Jesteś zła, że on tańczy... z innymi, nie z tobą!	Kiedy, widzi mecenas, ja... tego... Mam dziś bardzo ważne posiedzenie...	Nie chciałabym takiego zimnego i wyrachowanego życia, bez szaleństw, marzeń i miłości.	Nie inaczej ze mną postąpił sobie; na hołotę wpływów pozbawił wzrokowych i na panowanie skazał w tej alkowie.	Nie mam czasu na głupstwa! Dawaj!	Nie mówię, że nie był dowcipny, mówię, że nie był żywiołowy	Nie potrzeba go było	Nie widziałem go	Nie wiem. W każdym razie nie nazwę miłością czegoś, co jest zupełnie abstrakcyjne, czegoś, co nie dąży do realizacji. Unikasz mnie. Unikałeś stale.	Rafał, nie mów tatuńciowi dobrodziejowi, żeś mię tu zastał...	Spodziewam się, zabrała głos pani Olimpja, że pan Gaczycki, jako człowiek wyższego towarzystwa, kompromitując tak ciągle pannę swem assystowaniem, zechce się z nią ożenić.	Tłum zwie ją Kameleonem, ja nazywam ją bóztwem.	W takim razie proszę wcale nie przysyłać.	Masz rację, ta kobieta go zgubiła, ten potwór bezduszny ten zły duch jego domu... Ona was tak wychowała, ona zatruła mu życie, ona rozdzieliła nas, najlepszych, najbardziej kochających się braci! Ona mi zabrała brata! To jej podłość zacisnęła mu stryczek na gardle! To przez nią ten najszlachetniejszy człowiek doprowadzony został do oszustwa. Taka hańba, taka hańba! O Boże! O sprawiedliwy Boże! Ukarz ją strasznie za jego śmierć, za moją krzywdę, za mój wstyd! Ukarz ją strasznie... ukarz... ukarz...	Kiedy mnie kiprem zowiesz, to ci dam takiego wina, które jeszcze robi!	Otóż to mi podział smakosza Ale powiedz mi, czy znasz różnicę między rybami kościstymi i chrząstkowymi.	A jakże! Znam Pendżab. Matka moja była Pahareen (góralka), ale ojciec pochodził z Amritzar koło Dżandiali	Cóż, znowu idziesz niepokoić chłopów dla wzmocnienia władzy faraona?...	Jestem najpewniejsza, a teraz żałuję, że wybrałam cię na powiernicę...	Ma głowę ten chłopak	Mój ojciec jest już w pustyni, w drodze do proroka	Tak Ma toboły, które muszą ważyć co najmniej trzysta kilo.	Troszeczkę tylko! Naprawdę tylko bardzo troszeczkę! Bo Anulka zawsze tak zrobi, że mi mydło wchodzi do oczek!	Właźcie już... właźcie! Mokro na dworze, dziatki!	A choćby do samej Hameryki! Poszłabyś za mną, Jaguś?	A czerwone ręce?...	A droga pani, jakże?...	A ktoś ty taki, żeś tak wyskoczył?	A ona?	A ty wrócisz?	Albo i ona Czy kto słyszał, żeby zaś taki kawał drogi ciągnąć starego jak koń?...	Ależ skąd!	Baskowie w służbie gubernatora.	Bo tatko o nią zazdrosny	Co pani jest?	Czemu?	Cóż Konrad Wallenrod, hę? odmiana gruszek..	Dziadu przeklęty, lepiej milcz!	G. 1.	Jak miód, spróbuj tylko.	Jak to! Przecie coś mówiła? Niesłychane!	Jak to?	Koki!	Na strych	Najmniej stu.	Naturalnie	No i cóż w tém złego?	No i cóż?	No i gadaj tu z takim ćwokiem!	Oczarowania. Widzisz, wuju, sam sobie jesteś winien. Sprowokowałeś moje najście.	Panie trzech podróżnych zginęło.	Pomyślę o tém...	Puść!	Pysznie!... teatr wyprzedany, bo Gold pali cygaro.	Tai vis niekas? Ar kas matė?	Tak Czy go pan zna?	To zależy, jak kto odczuwa ludzkie cierpienia.	To, że ciebie kocham!	Wróciliście tam wszyscy, kochana pani?	Wszelkie uciechy na jeden dzień! Czy jest na świecie lepsze jadło, jak kurczęta ze śmietanąkurczęta ze śmietaną	Żart, Polityka
Ano on, Józek.	A czego następujesz? Kto wy?	A jakoże mi samej z Sieciechówną wracać? Miałabym z wami dalej nie jechać, to lepiej było wcale nie wyjeżdżać. Zalizali (daw.) rozzłościć się, rozgniewać. i zawzięli?	A krasnoludki?	A skąd miałbym wiedzieć?	A ty, mały, cóż powiesz na to?	A więc pozwól, abym ci młodzież naszą przedstawił i zapoznał z całym towarzystwem. Nie znajdziesz tu pani wprawdzie ludzi utytułowanych ani magnatów, ale będziesz miała do czynienia z inteligencją. Jest kilku literatów, kilku artystów, a reszta przemysłowcy.	A zatem? Powiedzmy, że zgodnie z twoim życzeniem przestanę mówić. Dobrze, już milczę.	Ach, tak. Odon to był ten, który malował?	Ale cacko!	Ale ja mam męża i dzieci.	Ależ rozumie się...	Ależ tak, w istocie, nie mam żadnego powodu ukrywać, że byłam szczerze przywiązana do Lola.	Bardzo dziękuję.	Bylem się stąd wyrwał, będę miał własną partię, i waćpanna zobaczysz, że mi także wojna nie pierwszyzna i że ta stara ręka jeszcze się na coś przyda.	Bynajmniej! Jeżeli przychodzą do mnie po radę, to niech jej słuchają! W przeciwnym razie nie leczę, nie leczę wcale! Jeśli nie niszczę źródeł śmierci...	Był. Dwa dni temu wyjechał.	Całkiem słusznie Jest to zagadnienie niewolnictwa, a my staramy się rozwiązać je, zabawiając niewolników.	Chodził pan tam?	Cicho siedź, idioto! Kto się ciebie pyta o to wszystko? Nie zrozumiałeś nic z tego, co ci mówiono.	Cierpliwości Ale si tu non vis dare, presta, quaesumussi tu non vis dare, presta, quaesumus (łac.)	Co się z nim stało, panie pro...sorze?	Czego?!	Czy przypuszczasz, że Jastroń popadł w swój dziwny sen dobrowolnie, czy też bez jego wiedzy i woli uśpił go ktoś inny?	Czy to słuszne określenie?	Czy wasza dostojność wiesz, co się stało w zajeździe „Pod Okrętem”, u brata naszego, Asarhadona?...	Czyż taki człowiek jak pan mógłby się znaleźć gdziekolwiek w kłopocie? No, niechże pan nie przesadza.	Cóż pan zamyśla robić przez ten rok próby?	Cóż to, jasyr? Oprymować chcą wolnego obywatela, kardynalne prawa deptać?	Cóż? może królowi co zadać chciała przez zemstę?	Dajcie mu spokój... łzy ano ma w oczach. Cicho!	Dlaczego pan nie czyta, co napisane na tej kartce papieru?	Dlaczego?	Dlaczego?	Do Olszyny, nie do Olszyny, ale wprost do mnie. Mam własny folwarczek.	Do diabła, jak pan, taki wytrawny lis, mogłeś się dać tak złapać!	Dobrze! Daleko nieprzyjaciel za wami?	Dobrze. Czy był ktoś obecny przy twojej rozmowie z kapitanem Leclère?	I dlatego, że znam, żałuję tych, którzy muszą mu ulegać Jest to chyba największe nieszczęście w życiu.	I ja tobie, ale kiedy indziej... Oświadczył ci się Miętlewicz?...	I ten kark skręci Jeszcze konia w pociemkach zabije.	Ja mam piętnaście rubli, mogę dołożyć mój pierścień brylantowy, zastawisz go u ciotki, da ci więcej niż mnie	Ja nie tęsknię za Danią! Nigdy tam już nie wrócę! ale też i tu nie zostanę! Jestem wolną kobietą, nie jestem poddaną austryacką, więc muszą mi pozwolić wyjechać!	Jakbym była kocia matka, tobym ją na śmietnik rzuciła.	Jakże się tam wszyscy mają? Emilka nie wyszła jeszcze za mąż?	Jeno byście w porę uwidzieli, kaj się wasze kończy!	Jest się czym chwalić Nie ma pan czasu! A cóż pan robi, ciekawam?...	Jesteś dzielny człowiek! ale zabraniam ci bezwarunkowo płatać cokolwiek Rassiemu: mam zamiar powiesić go publicznie, ale później. Co do ciebie, nie daj się przychwycić w Sacca; wszystko by przepadło, gdybym straciła ciebie.	Jesteśmy teraz wszyscy, tak, jak chciałam	Jeżeli jest tak, jak mówisz, wyraża się w tym tęsknota do boskości	Już „tam”.	Jużto darmo ona taka bojaźliwa i skromna, że ledwie zasłyszy turkot na drodze, do chaty się chowa... Wybijcie to sobie z głowy.	Karłowski?	Kumotrze?	Lolka, daj buzi w najgorszym razie.	Lubecki...	Masz ci babo wesele! Mało było jednej, będzie dwie.	Masz tobie! alboż mieliśmy go z tym pochować? Przecie to złoto.	Moje dzieci, zostawcie nas	Mógłby zostać, jeśli go wybiorą	Nie jest to żaden gwałt, a to, co panią spotkało, jest wynikiem prostej ostrożności, jaką zmuszeni jesteśmy zachować względem wszystkich, przybywających do Anglji.	Nie mogłam. Niech pan tylko zechce sobie wszystko uprzytomnić...	Nie przedrzeźniaj mnie, bom gniewny!	Nie znacie jej. Strasznie jest sparta i porywcza. Skoro nie usłuchacie po dobroci. gotowa ludzi posłać i gwałtem was przed nią powiodą. Nie trzeba jej drażnić, bo wam co jeszcze na despektdespekt (daw.)	Nie, nie, przeciwnie, niech się zbliżą troszkę a popamiętają nas obu, bo przysięgam, że gdyby wyczesano moją brodę grzebieniem, nie znaleziono by najmniejszej nieczystości.	Nie, pani, to ojca mego majątek.	Nie, taka jest tylko jedna	Nieprawda. Po pierwszej czeka cię sto innych, ale po setnej pierwszej	Nigdy ci już nie wspomnę o Wiedniu.	No, to możemy sobie powinszować	O tej porze zapewne jest już w Gibraltarze.	Obawiam się, że bezpowrotnie.	Ojcze najmilszy, jest rzecz, która nas okrutnie przez te wszystkie lata niewoli dręczyła: czy TatarzyTatarzy	Opowiadałaś mi sama, że młynarz cię całował	Pan dawno zna księdza?	Pan tu jesteś jeszcze?	Panna Zofia, nieboga, smutna bardzo i wciąż płacze. Przysłała po mnie ukradkiem do Tarnowa, bo ja to jeszcze od dziecka znam tę panienkę, przecie tyle lat byłam w tym domu, bo i prawdę powiedzieć, wychowałam się we Źwierniku. Otóż przysłała po mnie Zosia i powiada mnie: „Kasiu, zrób ty mnie to a to”. i pojechałam. Na odjezdnym mówiła mi Zosia: „Tylko, na miłość Boga, zaklinam cię, przekonaj się pierwej, co myśli o mnie pan skarbnikowicz; listu mu nie dawaj na żaden sposób, aż póki nie będziesz wiedziała na pewno, że tęskni za mną; ale kiedy się z nim rozgadasz, to powiedz jemu, że choćby mnie zabili, ja za Lgockiego nie pójdę”.	Podług tych drobnych, których mu zabrakło przypomina mi pan oberfeldkurat niejakiego pana Mliczko, murarza z Dejvic, który też nigdy nie miał drobnych i zadłużył się aż po dziurki w nosie, a potem dostał się za oszustwo do mamra. Roztrwonił grube pieniądze, a drobnych nie miał.	Ponieważ przekonał się, iż jest piętnowana	Przychodzę z dobrą nowiną. Ale... co to waszmość taki najeżony?	Przyjdziesz tu jeszcze?	Przyszłam prosić, żeby pan zechciał wziąć ode mnie z powrotem, com od pana pożyczyła.	Szlachetna i piękna damo! dowiaduję się od obecnego tu mojego koniuszego, że z królowej stałaś się zwyczajną kobietą. Jeżeli to się stało za wolą wielkiego czarnoksiężnika, ojca twego, który może nie ufa w ramię moje; to wyznać muszę, że ojciec twój, pani, w grubym znajduje się błędzie, i nie dość zna dzieje rycerstwa. Gdyby je czytał uważnie, jak ja, wiedziałby, że są przepełnione więcej jeszcze zdumiewającymi wypadkami i że mnóstwo rycerzy mniej ode mnie sławnych (mówiąc bez chełpliwości), dokonywało dzieł nieskończenie trudniejszych; nie jest cudem zwalczyć olbrzyma jakiej bądź siły i wzrostu: niedawno doświadczałem sił swoich z wielkoludem... więcej mi powiedzieć nie wypada, bo by mi może nie wierzono.	Tak	Tak i patrzy. A przyrzekł nam zemstę do ostatniego oddechu. Szczęściem, dostał ode mnie naukę, że z nami niełatwo. Przyznaj, żem się po radziwiłłowsku z nim obszedł, i gdyby jaki francuski kawaler mógł się podobnym uczynkiem pochwalić, to by o nim łgał po całych dniach, z wyjątkiem godzin snu, obiadu i całowania; bo oni, jak się zejdą, to łżą jeden przez drugiego tak, że aż słońcu wstyd świecić...	Tak, ale jeszcze nie mogę uwierzyć.	Tak, nie mogliśmy się zgodzić na pewien ustęp ze świętego Augustyna	To prawda Wszystko zabierają, a oddają, jak się wychodzi na wolność.	To prawda, że podły	Toteż to! Dziwnie im szczęście sprzyja	Wcale się zmieniasz, rzeczywiście! Zawsze myślisz tylko o sobie i łasisz się na słodkie słówka od ludzi, którzy wcale o ciebie nie dbają.	Widzisz te nowe polskie szkoły...	Witaj, Mistrzu życia!	Więc cóż byś pan z nimi zrobił?	Więc dobrze, daj mu kawy bardzo mocnej, słyszałam od pana des Grassins, że w Paryżu robią bardzo mocną kawę. Daj dużo kawy.	Więc ja sam rozkolonizuję!...	Za każdym razem, gdy mnie pan wzywałeś, było za późno. Nieważne, idę. Ale spieszmy się, przy takim wrogu, jaki działa w pańskim domu, nie ma czasu do stracenia.	Zapewne także w Wileńskim hotelu Pan Czertwan nie opuści nas w obcem mieście.	Zegarek nie tylko do szkoły nam potrzebny, powiada trzeci poseł. Jeżeli spóźnimy się na obiad albo wieczorem, oni krzyczą na nas. A co my winni, że nie wiemy, która godzina, jeżeli nie mamy zegarków?	Że pan będziesz grał w karty.
Tu, ale go w domu nie ma, wyszedł na Augustale... Alboż nie wiecie, że to jego spraw godzina? ma dosyć ich z dłużnikami i nie mało się upoci nim grosz swój odzyska...	Zdarzyło mu się szczęście bo ich nie słyszał, nie przeczę jednak, że mogło się ono skończyć nieszczęściem. Miedzianobrody chciał mu koniecznie posłać centurionacenturion	Słyszę głos głos młodzieńczy, ale człowieka nie widzę. Mój miły, młody przyjacielu, czy nie podasz mi ręki i nie wprowadzisz mnie do wnętrza gospody?	A dlaczego pan nie ma obory głębowickiej?	Nie!	Nie, doktor.	Nie, świętego Mikołaja	Nie, nie, Wilhelmie... jesteś niewinny... przysięgam na Boga!... A chociaż jego krew splamiła twoją rękę, możesz ją spokojnie podnieść ku niebu... jest bowiem czysta jak dłoń anioła!	Panna mnie nie proś, bo ja sam każę. A radzę jeszcze raz kryjówkę pokazać. Mam wiadomość pewną i dokładną. Tu wszedł na gumno parę dni temu człowiek poraniony, cała wieś go widziała, a nie wyszedł stąd. Gdzie on jest?	No, to kiedy tobie tutaj źle, ja z tobą pójdę gdzieindziéj. Ziemię w arendę oddam, tak jak wtedy, kiedy do wojska szedłem; a z rzemiosłem mojém cały świat choćby obejdę, a chleba ani nam, ani dziadkom naszym nie zabraknie... W miasteczku, gdzie osiądę i kuć będę, a ciebie krzywdzić nie dam i jeszcze broń Boże, bić...	Kulwiec ma rację! Moi mili barankowie, potrzeba nam teraz zgody więcej niż kiedykolwiek... Ja bym radził ruszać co prędzej do Kmicica, żeby zaś ona go prędzej nie obaczyła, bo opisałaby nas jak diabłów. Dobrze, że tam żaden na nią nie warknął, choć mnie samemu świerzbiały ręce i język... Ruszajmy do Kmicica. Ma ona go na nas podbechtaćpodbechtać	Nie rozbieraj się pan zaraz do koszuli o jedno słowo!	Zwątpienie, Naród, WalkaJam Rusin, krew z krwi i kość z kości. Mogiły książąt Światołdyczów w tej ziemi leżą, więcem ją kochał, ją i ten lud boży, który u jej piersi żywię. Widziałem krzywdy z obu stron, widziałem swawolę dziką Zaporoża, ale i pychę nieznośną tych, którzy ten lud wojenny schłopić chcieli pokój wam.!, bo tak kazała mi krew, serce, bo między nimi był król nieboszczyk, nasz ojciec, i kanclerz, i prymas, i wielu innych; bom widział, że dla obu stron rozbrat i gdy się krew już polała, myślałem sobie: będę aniołem pojednania. I poszedłem, i pracowałem, i jeszcze pracuję, chociaż w bólu, w męce i w hańbie, i w zwątpieniu, prawie od wszystkiego straszniejszym. Bo, na miły Bóg! nie wiem teraz, czy wasz książę przyszedł z mieczem za wcześnie, czym ja z gałęzią oliwną za późno, ale to widzę, że rwie się robota moja, że już sił nie staje, że na próżno siwą głową o mur tłukę i że schodząc do grobu widzę jeno ciemności przed sobą zgubę powszechną!	W czasie, o którym wspomniałam dopiero wówczas kiedy mi ojciec po raz pierwszy o tym nadmienił, utrzymywał, że odejdzie od nas z bólem serca, zmuszony lepszymi widokami, które mu się przedstawiają. Zmartwiło to ojca niesłychanie. Nie uwierzysz, jak był przybity, pocieszył się dopiero tym projektem spółki, chociaż z początku zdawał się być nim zdziwiony i upokorzony!	Wywijam się jak mogę Łudzę, zwlekam, nie daję im mówić o tem nawet. Część senatorów jest za mną, spodziewam się przez nich resztę pozyskać.	Tak, a ja w trakcie tego trzy razy kichnęłam. Czy to nie straszne? Ale powiedziałam „tak” prawie zanim skończył. Bałam się, że się jeszcze odmyśliodmyślić się	Nie robię interesu na cenie znaczka. Ale pytam cię jeszcze raz, jakiż to z ciebie biały człowiek?	Nienawiść przykra jest sercu Kiedyś... jak ja młody byłem... ja chciałem nawet pójść do nich i zawołać: „Ratujcie!”. Teraz ja kontent jestem, że nie zrobiłem tego i ze swoimi zostałem, ale nienawiści żadnej w sercu moim dla nich nie mam...	I mnie się czasem widzi że on nie chce wszystkiego gadać, ale to jego sprawa.	Dobrem za dobro mi odpłać... Miej wiarę we mnie, miej ufność, że co uczynię, to dla dobra publicznego uczynię. Nie odstępuj mnie, gdy będziesz widział zdradę i odstępstwo innych, gdy się złość wzmoże, gdy mnie samego...	Pragnę czegoś, co konieczne mi jest do życia. On mi tego nie da. Od początku utraciłam panowanie nad sobą przez jego piękny wygląd i przez zdolność prawienia mi romantycznych komplementów. A poza tym, sądzę, musiałam się w nim zakochać, gdyż był moim ciemnookim ideałem.	Ah! Ah! Ah! Dlaczegóż to nie wolno?	Całe lato go nie było.	Gospodyni brak wam, Macieju, a bez to nijakiego porządku nie może być...	Nie posądzam cię, byś mówił to szczerze.	Proletariat nie prosił pana, aby pan go cenił miarą własnego tchórzostwa.	I po wszystkiem! żartobliwie, lecz z rozdrażnieniem, do ukrycia nie podobnem, rzucił Roman.	Zdrów jest, o ile wiem Nie mieszkam już z nimi.	U mnie na Grzybowskiej wyraźnie mówią: za co my mamy płacić podatek, kiedy już sześć tygodni, jak nie było żadnego napadu? Powiadają: już po rewolucji! Zmądrzały wszystkie naraz!	Godfryd przebiegając Europę, miał sposobność zgłębić do gruntu cudzoziemskie tańce. Bez owej głębokiej wiedzy choreograficznej, uważanej za błahostkę, nie byłby może pokochał tej młodej osoby; ale wśród trzystu zaproszonych gości, którzy się cisnęli w pięknych salonach ulicy przy Saint-Lazare, on jeden zdolny był zrozumieć obietnice miłości kryjące się w tym niedyskretnym tańcu. Zauważono wprawdzie sposób tańczenia Izaury d’Aldrigger, ale ot, jeden rzekł: „Ta młoda panienka wybornie tańczy” (to był dependent u rejenta); ktoś inny: „Ta młoda osóbka tańczy czarująco” (to była dama w turbanie); ktoś trzeci, kobieta trzydziestoletnia: „Ta mała wcale nieźle tańczy”! Wróćmy do wielkiego Marcela i powiedzmy, parodiując jego najsłynniejszy aforyzm: „Ile rzeczy w jednym paspas (fr.)	I my też nie co dzień jadamy smaczne obiady ale jutro!	A juści!... a ktoby o czem pamiętał?... państwo ino kumedye wyprawiają, a o dzieciskach po ludzku to nikt nie pamięta.	A oni mają? No, może być, ale chyba nie Hanka.	Ja sobie żadnéj nie przyznaję...	Wy, musi, że nie jesteście Niemce, kiej tak gładko po naszemu gadacie?	Tak każdy z was, starszy i młodszy, trzpiot i dojrzały, dziwić się tylko umie, dostrzegłszy ludzkie we mnie uczucie! Zrobili ze mnie igraszkę, przedmiot zabawy, do odtrącenia, gdy się mną znudzą lub im się uprzykrzę, i dziwią się, że mam więcej uczucia od drewnianego konika lub gutaperkowejgutaperkowy	Moja Emilko, znam twoją przyjaźń dla pana Połanieckiego, ale sądź tych dwóch ludzi z ich uczynków, nie ze słów, i porównaj ich z sobą.	Nie pytam o jego pochodzenie, pytam o to, jaki jest.	Ale ja rozumiem siebie i to mi wystarcza. O, poznałem ja cię teraz do gruntu, hrabio Rolandzie! Pozostawić Manuela na wolności, wówczas kiedy ja bym wyruszył po testament, znaczyłoby to: odsłaniać jego piersi na wszystkie pociski losu. Pchnięcie sztyletu dużo czasu nie zabiera. Lepiej i bezpieczniej Manuelowi w więzieniu. Uwięzienie brata chroni cię od pokusy, a być może, iż oszczędza ci wyrzutów spełnionej zbrodni.	Kab oni potopili się oboje! Kab im oczy prędzéj na ten świat pozamykały się	Jak ja panu dziękuję... ci dziękuję. Kiedy pan... ty zaczniesz? To mi robi taką przyjemność, że jeżeli chcesz, możesz nic nie zrobić w sprawie pani de Guermantes, to „ty” wystarczy mi.	Ja nie mam wcale rodziny, a bardzo mało przyjaciół, którzy by dbali, czy żyję, czy umarłem	Musimy się postarać, żeby było dobrze Sądzę, że Fila będzie się bardzo nadawała do naszego „małego szczęśliwego domu”.	Ależ „coś nowego” to pan Chardon. Niech się pan zwróci do niego. Czy przynosi nam pan jaki ładny poemacik?	Bo mi się sznurowadło urwało...	Och, panie Grandet Któż mógłby przypuszczać, że w dniu, w którym wyjechał od pana, aby się udać do Paryża, biegnie ku swojej zgubie.	Rozumie się, iż chciał ci sprawić tę niespodziankę.	Bo już wiem od wczoraj, że masz pozwolenie Zosia pisała mi, że przełożona robi jej wymówki na rachunek tej twojej pensji. Skarży się, że ją zrujnujesz...	Bój się Boga, Władku, co robisz?...	To się naaaa...zywa kaaaa-atastrofa?	Ach! Na rachunek pana Dalcza?... Wiemy, wiemy, proszę szanownej pani, pan dyrektor Dalcz telefonował, ale może pani wzięłaby to futerko? Tylko o dwieście złotych droższe, a lisy...	Pod pręgierz za moich czasów stawiali takie... na ukaranie, pamiętam dobrze.	Słyszałem iż gdy tylko tych Szwedów tu zetrzem i króla dostaniem, zaraz pod Warszawę pociągniemy. Potem pewnie będzie i wojnie koniec. Potem zasię przyjdzie na elektora kolej.	Bywaj zdrowa, pani. Tymczasem pozostań w saloniku na rufie. My zaś musimy spełnić smutny obowiązek pochowania ciał przyjaciół poległych w walce, lecz wieczorem będę cię oczekiwał na kolacji na pokładzie mojego statku.	I to już jest moja sprawa Do widzenia!	Na strych	Księżniczka dawno już zdjęła z głowy koronę i umie pracować jak prosta robotnica. Pokochaj ją, mateczko!	Ciekawa rzecz, jakie to może być uczucie mówił Stalky, kiedy brnęli przez kałuże na ścieżce.	Dzień dobry... dzień dobry, kochana panno Magdaleno... Doskonale pani spała!... Po łaźni i po płaczu zawsze się dobrze śpi.	A to wedle tego, co wielmożny pan mi obiecali, że fabryka zapłaci mi za to, co maszyna mojego rozerwała.	Już ci powiedziałem. Spełniam zlecenie dane mi przez inną osobę.	Za chwilę Tylko wezmę stare kapcie.	Do lochu; wariaci powinni siedzieć z wariatami.	Jeżeli tylko pan doktór...	Już ci lepiej, Mendel?	Oczywiście, ale Janek jest właśnie niezwykłym dzieckiem. Czy wiesz, co zwróciło moją uwagę?	A taki pójdę Ja Bogu wdzięczność winien, że mnie ślub spełnić pozwolił.	Bajki! Wiem przecie od księcia Hirama, że to bajki!...	A to komiczne, Bouteloup zapewniał, że zupa gotowa.	Mamy więc twoje słowo	Tak, to właśnie.	To ci powiem: machnij dobrze i utnij od razu: Chmielnickiemu, chanowichan	Właściwie mówiąc, po coś ty ten nieszczęśliwy Głuchów sprzedawał?	A w niedzielę chłopaki wyprawiają muzykę u Kłębów, wiecie to?	Bo ja wiem?	Bogu chwała, Bogu chwała! A jacyż to pułkownicy są z panem Wołodyjowskim?	Henryk Walezy, brat króla francuskiego. Ten ma stronników mocnych w senacie, poseł jego siła obietnic rzuca narodowi.	I to wszystko, przerwał z cicha szyderca, dowodzi złą organizacją!	Ile to czyni razem?	Kto?	No więc klasa. Jedziemy.	Powiada, że przywiózł.	Wyście, rycerzu, Jurand ze Spychowa?	Za wszelką cenę	A z daleka jedziesz?	A zkąd hrosze miałaś?	Châteauroux?	Doskonale	Dziecińskie, nasze.	Hipolita!	Jedzenie, Alkohol, Obyczaje	Księży.	My jutro w dalszą drogę musiemy	Naszego nieszczęśliwego kraju	Nu szczęśliwy!	O latawcach?	Przyślę w niedzielę państwu swoje konie, dobrze?	Później, później	U doktora Downara?	Widziałem, wyraźnie widziałem
Nie ale chciałbym być rozsądny. Słowo to można było rozmaicie tłumaczyć; Fabrycy nie miał odwagi iść dalej i narażać się na to, że może zranić tę czarującą kobietę. Był zbyt młody i zbyt łatwo poddawał się wzruszeniom; nie znajdował w głowie żadnego zwrotu dla wyrażenia tego, co chciał powiedzieć. Z naturalnego porywu, wbrew wszelkim rozumowaniom, wziął w ramiona tę lubą kobietę i obsypał ją pocałunkami. W tej chwili dał się słyszeć turkot powozu hrabiego na dziedzińcu, a prawie równocześnie on sam zjawił się w salonie; wydawał się bardzo przejęty.	Przecież i ja nie mówiłam, że to jest pewne, tylko... dziwiłam się zbiegowi wypadków. Panna Brzeska może być najuczciwszą dziewczyną, ale u nas... nie powodzi się jej...	Ach, wiem Jest to jego sekretarka i nazywa się Jarszówna, czy coś w tym rodzaju. Nie doceniasz, wuju, plotkarskich zamiłowań mego ojca. Wyjeżdżali we dwójkę za granicę i w drodze powrotnej wuj Krzysztof ugrzązł podobno w Wiedniu. A co ty o nim powiesz?	Powiada jeden z drugim, że rewolucja przegrała, że partie przycichły. To jest prawda. Ale jaka rewolucja przegrała? Socjalistyczna rewolucja, polska rewolucja, ruska rewolucja, ale nie nasza. Socjaliści już się nie rozbijają, ani siedzą po więzieniach, na katordze. Już oni nam nie będą przeszkadzać, już ich bojowcy nie będą naszych towarzyszy mordować. Co nam znaczy policja? Co policja może wiedzieć? Ale ta partia „Bund”Bund (jid. בונד: Związek) lewicowa partia, istniejąca w latach 1906–1950, zrzeszająca Żydów o poglądach syjonistycznych. Pełna nazwa partii to Jidisze Socjalistisz-Demokratisze Arbeter Partaj „Poalej Cion”: Żydowska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza „Poalej Syjon”., czy te PPS	Tego nie ma się co obawiać podczas ciepłej pory roku Ponieważ jednak, panie Cyrusie, ponieważ należy wszystko przewidywać, prosiłbym pana o pozwolenie zabrania ze sobą w tę podróż Harberta.	Ta książka księdza Cazeaux wydała mi się interesująca z różnych powodów. Nie znając teologii błąkałem się w niej nieraz. Ale wyrozumiałem z niej, że błogosławiony Rajmund, ten mnich tak bardzo prawowierny, twierdził, że mędrzec może mieć o tym samym przedmiocie dwa różne, wręcz sprzeczne sądy: jeden teologiczny, zgodny z Objawieniem, drugi czysto ludzki	Hrabia sobie przyjemne żarty ze mnie stroisz ja znam tylko dwór ze sceny. Na scenie królową jestem lub boginią, a zszedłszy z desek, zupełnie nieświadomą istotą tego co się w świecie dzieje.	To prawda, ale ryzykowaliśmy pieniądze jedynie, tu zaś ryzykujemy krew naszą; można grać w kości z pierwszym lepszym, a bić się tylko z równym sobie.	Ale po co, po co mówić to wszystko?	Niech się pan nie obawia. Podczas mojej obecności czy podczas mojej nieobecności zawsze będą mieli należny respekt. Zresztą zapewniam pana, że w najbliższym czasie przeleję ze swego rachunku do Centrali więcej, niż się pan spodziewa. Na razie potrzeba mi jeszcze dużo pieniędzy. Otóż, proszę pana, by podczas mojej nieobecności płacić wszystkie zamówienia w pięćdziesięciu procentach. Reszta po wykonaniu...	Ułatwić ucieczkę! ucieczkę! umrę zaduszona tém powietrzem. Staraj się, płać, czyń co chcesz!	Wyborna jesteś!... Czy nie ona chciała zostać gospodynią dziekana? Czy nie ona nie mając grosza wynajęła sobie Gajdę, którego ja muszę teraz opłacać?... Czy sądzisz, że już cała wieś nie wie o tym, że ona jest naszą krewną, czym zapewne przed wszystkimi się chwaliła?	Lecz, żeby mi się to powiodło, raz jeszcze powtarzam, trzeba mi spokoju. Dlatego to składam broń i dlatego przynoszę swym wrogom gałązkę oliwną	Pan pozwoli, panie majorze czy mógłby mi pan objaśnić, jak to jest, że pan nic nie wie o rozkazie dotyczącym 15 deka sera szwajcarskiego dla pułków z Czech?	O! Niegodziwcze! Jak możesz!... Ale co tam mówić o tym, znasz mą słabość, więc jej nadużywasz. Aby się raz na zawsze pozbyć twych odwiedzin, zmuszona będę chyba pozostawić cię własnej doli, którąś sobie zgotował.	Jeżeli chcesz dowiedziéć się gdzie kto mieszka, to idź do biura adresowego.	Nie. Szernowie je zabijali albo odsyłali, gdy się już zestarzały...	Ten człowiek nie wiedział nic a nic o śmierci Verloca. Naturalnie. Przecież na dzienniki nawet nie spojrzy. Mówi, że zanadto go przygnębiają. Ale mniejsza z tym. Wszedłem do domku. Ani żywej duszy. Musiałem wołać ze sześć razy, zanim mi odpowiedział. Myślałem, że jeszcze leży w łóżku i śpi. Ale nic podobnego. Pisał swoją książkę już od czterech godzin. Siedział w tej małej klatce wśród całych fur rękopisu. Na stole leżała obok niego niedojedzona marchew. Jest teraz na diecie złożonej z surowej marchwi i odrobiny mleka.	No, to niech pan powie, jak on się nazywa.	Waćpan już w to godzisz, żeby mnie Michał na drugą ekspedycję nie zabrał. Wiem doskonale!	Ach, ach, ach! któż to może być pewnym, że dożyje starości	Co? czemu pani nie kończy?	Myślałem, że w Polsce żenią się tylko z miłości	Nie grozi wam to, jeżeli mnie ją oddacie. Wyciągnę z niej czary. Inaczej wyrządzi ona wiele szkody.	Tam! tam! czemuż zrozumieć nie można tego co nas otacza?	To być nie może.	To nie było głupie	Głupiemu gadaj, ale nie nam. Bez ciebie by się tu obyło. Cztery języki zna, a buty dziurawe. Rączki jak u panienki, a we łbie pewnie wszy.	Niemniej król się przestraszył, a czułe jego serce musiało na tem ucierpieć ucierpi i kieszeń, bo król do zbytku jest dobroczynnym. Kto wie, jaki to wpływ wywrze na jego zdrowie...	On nic nie znaczy nic! źdźbło, pruszyna, słabizna. Wszyscy go opuszczą... polanie pójdą za mną i za duchowieństwem. Pruchno! zgnilizna! Nogi mu się te długie połamią i padnie! We dwóch z Leszkiem choćby się za ręce wzięli	Powiedz, wszak to ty go przestrzeliłeś!... O tu. Ja znam dobrze to miejsce: głęboka, sina blizna, jakby dwie wargi stulone maleńkich, dziecięcych usteczek. Ja znam... Słuchaj! Na mych piersiach, tak samo jak on. Chcesz?	Słuchaj mam wieść, że Bohun stąd ku Łubniom gonił, bo mi w Wasiłówce ludzi wysiekł. Nie desperujże naprzód, bo może on jej nie dostał, gdyż po cóż by się ku ŁubniomŁubnie	Tylko nigdy już niech pan mnie nie całuje, niech pan pamięta niejasno pomyślał Genezyp. Pozorna dowolność po-maturycznej wizji przyszłości z przed-maturycznych czasów skurczyła się w nieuniknioną tożsamość wszystkiego ze samym sobą. Konały już nie byłe nigdy dnie i pełne oczekiwań i wypadków przyszłe wieczory w antycypacji przeznaczeniowej bezwyjściowości życia, charakteru i niezrozumiałej młodej śmierci o jakże inaczej!	Nie wiem gdzie się znajduje.	Sam nie wiem dobrze, a może to przesąd tylko. Tworzymy sobie często zbyt pospiesznie zdanie o danym człowieku, a jemu od pierwszej zaraz chwili niedowierzałem.	To nie jest wcale drobiazg...	A i teraz nudzisz się, bo żadnej przyzwoitej zabawy nie umiesz wymyślić.	Ci się wszyscy przeciw wam obrócą będą musieli bronić siebie, bo króla obraniać nie znajdą sposobu. Przysiągł Polakom.	Postąpisz, jak będziesz uważała za stosowne. Pamiętaj tylko o jednym, że powierzenie tej tajemnicy komukolwiek równałoby się ogłoszeniu jej całemu miastu.	A choćby!... albo to ja gorszy od innych!	Wezmę się z całym zapałem do roboty, ale zechciej pan podać mi adres jubilera, który dostarczył wiadomych guzików.	Czyż o to pytać potrzeba i odpowiadać, i	Cóż to za przykry widok!	Panie czy to ma być królik?	Wściekłeś się? tu: flegmatycznie..	Przysięga, Przywódca, Obyczaje umowa podpisywana podczas sejmu koronacyjnego przez każdego króla wybranego poprzez wolną elekcję, począwszy od 1573 r. Pacta conventa wraz z tzw. artykułami henrykowskimi uzależniały ściśle władzę królewską od woli szlachty, zapewniając jej wszystkie dotychczasowe przywileje; zobowiązując monarchę do regularnego zwoływania sejmów, ustanawiając u boku króla radę szesnastu senatorów-rezydentów, z którymi król miał uzgadniać wszelkie decyzje polityczne; uniemożliwiając przekształcenie monarchii elekcyjnej w dziedziczną, a wreszcie zezwalając na wypowiedzenie królowi posłuszeństwa poprzez wywołanie rokoszu, gdyby król naruszał przywileje szlacheckie. Przy okazji dokument zapewniał również wolność wyznania. musiałby poprzysiąc jak i każden inny, a wódz to ma być wielki, akcjami wojennymi wsławiony.	A ja jej nie widzę	Cóż w tym dziwnego? Przywieźli fortepiany na ogromnych balonach, do których się przyprzęgło kilkunastu niższych synów OrfeuszaOrfeusz (mit. gr.)	Zgadzam się z moim polskim kolegą. Może Nieznany jest ich wrogiem. Więc chcemy okazać im pomoc.	Ależ to jest cza-ru-jące. Trzebaby do tego wydobyć parę butelek Château-Margaux, Château-Laffite, Porto.	Coo? Co wy wszyscy ode mnie chcecie?	Otóż nie wiem, pierwszy raz zawiodła mnie metoda. Kapelusz i twarz miała kobiety z towarzystwa powozowa; fil de cosy uszłaby, ale cóż, kiedy była ozdobiona bawełnianymi koronkami. Uważa dyrektor akcentował prawie ze zgrozą.	Przywiąż no latarnię do żerdki, poświecisz wyżej między drzewa, może się gdzie na które wydrapał.	Aj, nie pytam o jego nazwisko. Pytam, jaka jego familia.	Nie!	Nie, milczałem.	Nie, włosianka. Na wierzchu skóra prawdziwa.	Pan mnie wcale nie emabluje...	Że?	Nie mówże tak, mamo!...	Ale gdzież, do diabła?... W jakim zakamarku piekła?...	O! ja będę wiedział!	Spocznij pan tam ja będę pisała list niezmiernie trudny! Poradź mi pan.	Wszystko dobrze ale teraz tu są potrzebni. Wódz chce z nimi pogadać.	Ale czemu mówiła „komedianci”?	Pożegnam już państwa do jutra. Idę do biura Może mi ojciec przyśle tam konie na czwartą.	Niechby nas tak prasa wzięła w opiekę, niechby do nas robiła taką codzienną nagankę publiczności, niechby o nas codziennie pół szpalty zapisywała!...	No, znów tak bardzo...	Czy ojciec w domu? Mam do niego interes.	Despota wybrał do zawarcia pokoju z Amuratem chwilę sposobną	Dlatego właśnie umarł, ten twój Berl	Jakie jest pani najwcześniejsze wspomnienie?	Na kogo idzie ten interes?	Próżno dawaliśmy znaki, pan jest straszny.	Tak, proszę pani	Tak?	Takie mi czarne kręgi stają w oczach i szumi w uszach... O!... czy może tak w izbie piszczy?...	A dawnoście tu u nas w tym kraju? zapytał stary.	A!	Czego? By wam powiedzieć: wara od naszej ziemi!	Czy będzie dziś u państwa hrabia de Monte Christo?	Dlaczego zwłaszcza?	I tu więc niepewność? i tu prawda nieodkryta jeszcze? spytał Tomek.	Jakże tam ci idzie, drogie dziecko?	Jam też zarazara	Którego nadużyję	Moim zdaniem był inny, lepszy.	Odpocznij. A Jędrusiowa niech podaje. Głodny jesteś?	Odstąpże, Ingeborgo! Może cię bijak cepów trafić w głowę!	Pani hrabina de Morcerf?	Piętaszku! Tutaj mieszkał ongiś ojciec mój!	Pod jakim względem?	Prawda	Przecież musiał pan przekazać ich jakiemuś zastępcy?	Przy tym będzie pochlebionpochlebion będzie (daw.)	Te fiołki są heliotropem, pomieszanym z różami!	Z dobrą.	Z dwudziestoma.	Z kim?	Zemsta
Co za człowiek, panowie ten Żyd, który posiada wykształcenie nieuniwersyteckie, ale uniwersalne. U niego uniwersalność nie wyklucza głębi; co wie, to wie do gruntu; ma intuicję, geniusz interesów; to wielki referendarz hien, które władają giełdą paryską i które nie zrobią interesu, póki Palma go nie zbada. Jest poważny, słucha, waży, namyśla się i mówi wreszcie interesowanemu, który patrzy ze zdumieniem na tę powagę wypchanego ptaka: „To mi się nie podoba”. Co mi się wydaje nadzwyczajne, że on był przez dziesięć lat wspólnikiem Werbrusta i że nie było nigdy między nimi nieporozumień.	Chwilkę jeszcze Chciałbym panu tylko jednę zrobić uwagę. Nie czytałem nic o wojnach Mahometa, nie mogę więc sądzić jego militarnych zdolności; ale gdybyś pan był widział cesarza, dowodzącego podczas kampanii francuskiéj, byłbyś go wziął za bożka z pewnością. Jeżeli upadł pod Waterloo, to dlatego, że był więcéj jak człowiekiem, zanadto ciężył ziemi i ta się pod nim ugięła. Ot, co jest! Zresztą, we wszystkiém zdanie pańskie najzupełniéj podzielam i do stu kartaczów! ta, co pana urodziła, nie zmarnowała czasu.	Ach, oczywiście! Zrazu nie mogłam się z tym wcale pogodzić... Teraz pragnę tylko, by dobrze trafił i by zwierzę natychmiast zginęło. Jest on zresztą dobrym strzelcem. Prócz tego nie strzela nigdy na zbyt wielką odległość. Woli wyjść powtórnie na polowanie, aniżeli strzelić niepewnie.	Nie boję się. Kogo mam się bać? Nie wolno jednak o tym mówić.	Nie spałam... modliłam się... O synu mój, mądrze odgadłeś, że sprawa jest ważną!... Słyszałam boski głos twego ojca...	Ho, ho! Kum Onufry Jastroń był sprytnym chłopcem! Zwłaszcza w ciemne, burzliwe noce umiał być bardzo niebezpiecznym. Przed jego „Kleniem”, sławną na Druczy krypą, mieli mores przewoźnicy i spławiacze skór. Nic to mu było niby to niechcący zahaczyć z tyłu bosakiem jaką beczułę pełną okowity lub piwa, ściągnąć z tratwy zakrzywionym krukiem bal z suknem lub grypsnąć przemytnikowi pakę z tytoniem. Szczwany był lis i gracz nie lada! Wszyscy wiedzieli, że rabuś, a nikt mu nie mógł dowieść niczego! W tym właśnie cała sztuka, mospanie, żeby się nie dać złapać na gorącym. Musiał mieć gdzieś setną kryjówkę, bo w tej budzie ani w domu jego na mieście nigdy nic nie znaleziono.	Słuchaj! to grób, w którym nikt żywego nie podnosi głosu. Tu wszystko zdaje się spać z niememi usty, bez ruchu, ni walki, bez dążenia naprzód. Tu nikt nie dąży do niczego więcéj, jak do możności spokojnego zasypiania codzień pod jakim kawałkiem dachu i do bezpiecznego spożycia kęsa chleba, za który nieraz oddać musi rozum swój, swobodę i ludzką swą dumę. Dla czego tak jest? Mniejsza o to. Stare to dzieje, które nas, nowych ludzi, nie obchodzą wcale, i łamanie sobie głowy nad pytaniem tém byłoby daremną stratą sił. Ale tak jest. Miéjsce więc tu nie dla nas....	Ja? Ja? Ty od pewnego czasu zupełnie pamięć straciłaś. Przecie jeszcze w karnawale mówiłam, że ciebie za wariata nie oddam. Nie na tom cię chowała. Czegóż chcesz? Powiedziałam: nie, i nie pozwolę. Nawet nie proś darmo. Jutro sama powiem Głębockiemu, żeby sobie szedł gdzie indziej. Chyba że się wykradniesz z nim!	Ciała nie znaleziono, co zresztą nie powinno nas zbytnio dziwić. Prawdę mówiąc, ślad, za którym szedłem, zaprowadził mnie aż do kościoła w Varengeville, do dawnego cmentarza, położonego na szczycie skalistego brzegu. Jest tam urwisko, przepaść na przeszło sto metrów. A w dole skały i morze. Za dzień lub dwa mocniejszy przypływ wyrzuci ciało na brzeg.	Ani się z tem taję, że mu za złe mam, iż króla pchnął, gdzie być nie powinien. Tego mu przebaczyć nie mogę	O! to ostatni pohybel! nie chcę, nie chcę! napatrzyłam się ja sierot, wychowanych we dworze... Marysia będzie ładna... twarz ją zgubi: wolałabym żeby z głodu zginęła a poczciwie. Ot, wiécie co Sołoducho... wy ubodzy jak ja, swoich dzieci nie macie, bądźcie wy matką Marysi.	No, no, nie bój się! Nikt u mnie psa nie ukrzywdzi. Przyjdź jutro w południe na tę samą ławkę. Przynieś pieska ze sobą. A wybierz tego, który jest według ciebie lepszy i ładniejszy. Przyjdziesz?	Mój mąż zbyt pochłonięty jest nauką i pracą, a zresztą ma bardzo rygorystyczny pogląd na sprawy ludzkie. W tych rzeczach jest bezkompromisowy. Czyż mogłabym wobec niego pozwolić sobie na zwierzenia, na wypowiadanie swoich myśli o sprawach tak dla mnie istotnych? Nie, to ja panu jestem wdzięczna, że chce mnie pan słuchać. To może okrutne z mojej strony, ale proszę mi wybaczyć. Wśród tych setek znajomych nie znalazłabym nikogo, z kim mogłabym tak mówić, czyjej dyskrecji byłabym tak pewna.	Za późno, sypnie się na amen!	Ten człowiek obracał milionami i nie pojmuję, że mu się chce przychodzić tutaj, aby znosić docinki mego ojca, nieraz bardzo dotkliwe. „Ile razy zdradziłeś przyjaciół, mój dobry Descoulis?”, pytał go raz na cały głos z końca stołu.	Mus, braciszku, nie zawiedzie, mus ma żelazne nerwy i muskuły. Niespodzianek tu być nie może. Tu, braciszku, nie kaprys, nie natchnienie. Tu już nie od tego zależy, czy Achilles, to jest, przepraszam, Grzegorz Goldenberg, chce zdobyć Troję lub nie. Wolę zależeć od musu niż od Achillesa. Sam wiesz, jakie trudności wynikły, kiedy Achillesowi amory były w głowie i grymasić raczył z powodu spódniczki. Lepiej mus. Po co już ja mam całe życie myśleć: to dlatego, że dziadek Goldenberga kawy nie pije. Mój dziadek może także czegoś tam nie pija. Twój także	To się tłumaczy, że pana nie zastałam w biurze, kiedy pan jest tutaj. A ba, sąd zawsze się znajdzie, kiedy chodzi o to, aby zrobić co złego. Przychodzę, panie margrabio, powiedzieć panu, żeśmy się porozumieli z synem, aby panu wszystko oddać, skoro tu chodzi o pański honor. Mój syn i ja wolimy raczej wszystko oddać, niż panu sprawić najlżejsze zmartwienie. Doprawdy, trzeba być głupim jak garnek bez ucha, żeby chcieć pana brać pod kuratelę...	W czerwcu, to akurat będą młode dzikie kaczki już w knotach. Wiesz, mnie się wczoraj śniło, że jechałem czółnem po naszym stawie, a ty i pan Walicki strzelaliście do kaczek wodnych. Tak było ładnie na wodzie! Potem byłem tylko sam i słyszałem najwyraźniej jak na łąkach klepali kosy. Chciałbym widzieć nasze łąki.	Z wolna, z wolna, mości hrabio. Nie obrażaj się. Straciłeś do tego prawo.	Tak? Nie wygląda na to.	Co się tu dzieje? A, to ty, Jerzy domyślam się, przychodzisz rozpuszczać moich dependentów.	Mój drogi Bazyli cóż takiego powiedziałeś? Tylko tyle, że nazbyt mnie podziwiałeś. To nawet nie jest pochlebstwem.	Nie myślę tylko, że trzeba znaleźć inne słowo. To, co jest, jest i musi być zależne ode mnie. Nie może być wypowiedziane ostatnie słowo.	Zakład pana Fogga jest tylko pretekstem, na który daliście się złapać pan i koledzy z klubu „Reforma”, gdyż w jego interesie było zapewnić sobie pańską współwinę.	Nie rycerska też to była sprawa do której nie chciałem ręki przyłożyć.	Jak się kogo dobrze za pysk trzyma, to i taki dotrzymuje.	Prawdopodobnie, panie Sinclair. Ze wszystkich jednak podróży, o jakich zdarzyło mi się słyszeć, wolę podróż mającą na celu odkrycie dalekich, nieznanych krajów. Z jakąż rozkoszą czytałam opisy i nieomal brałam udział w wyprawach podróżników. Jakże często myślą przenosiłam się w te chwile niebezpieczeństwa.	Nie wiem, jaką to moją krzywdę pomściłeś pan ale to wiem, żeś wyrządził krzywdę mojej nodze, która przedtem była prosta zupełnie. Szukając przygód po świecie, najgorszą z nich mnie sprawiłeś, co nie myślałem nigdy o panu.	Bój się, człowieku, Boga	Chcę się z nim zobaczyć.	Synnöwe nie ma prócz niej innego towarzystwa!	Zapowiada się gorący dzień!	A jak nazywacie się? jak nazywacie się?	Ale czemu? Nie rozumiem.	A kawalerya? Cóż to mój stary! zapominasz o czerwonych ułanach Poniatowskiego, o kirasyerach, o dragonach! Gdy Napoleon niecierpliwił się, że zwycięztwo to w tę, to w drugą stronę się chwieje, mawiał wtedy do Murata: „Przetnijcie mi to na połowę”, a my biegliśmy naprzód kłusem, potém galopem, raz, dwa i armia nieprzyjacielska padała, rozkrojona niby jabłko nożem. Szarża kawaleryi, mój stary, to grunt!!	Wiem o tym i wierzę ci na słowo. Tylko w takim razie wytłumacz mi, dlaczego właściwie rzuciłeś się na tego człowieka?	Atanazy: Otóż to jest zasadnicza pomyłka tych, którzy nie widzą, że sztuka wyraża zawsze tę samą treść: poczucie jedności osobowości w konstrukcjach formalnych działających bezpośrednio.	Zwariowała baba, jak mi Bóg miły! Przecie dziś nasze bydlę z tej samej łąki szczypie trawę darmo; a jak zapłacę czynsz, to co?... To już nie będzie darmo.	Nawet właśnie właśnie się ucieszyłem, że pana spotkałem, i to akurat widząc, że pan w tak bliskich stosunkach jest z naszym czcigodnym panem ministrem rolnictwa, bo myślę sobie, znajomy, zrobi mi łaskę i przedstawi jakoś życzliwie panu ministrowi Jaszuńskiemu. Ale najmocniej, najmocniej przepraszam.	Pani sama jest głupia! Niechże pani nie mówi o głupocie. Cały las przecież wie, jaka pani jest głupia.	A no, trzeba wznosić się i opadać, aż zrozumieją, że muszą się rozejść, bo inaczej ich porozbijamy.	Ej, kawalerze, doprawdy ty masz diabła w sobie. Ależ to niemożliwe: skoro mnie oddasz klucze, jakże dostaniesz się do środka?	Nie wiem, Ewuniu...	Ben Joel należy do nas ciałem i duszą. Dość grubo posmarowaliśmy go za to. Jestem pewny, że znajdzie on w potrzebie pomocników, na których również będzie można liczyć.	Byłeś ukryty czy nie?	Nieprawda Jak możesz nawet tak mówić. Uczciwszego człowieka i odważniejszego, jak ty, nigdy nie widziałam.	Oraz naszej, że się tak wyrażę, roli	Zlecenie dobrze spełnione tylko że nic z tego... nie wyszło.	Tak poważną, Sire, że choć dowiedziałem się o tym zdarzeniu podczas rodzinnej uroczystości, w dzień moich zaręczyn, porzuciłem wszystko, narzeczoną, przyjaciół, odłożyłem wszystko na później, aby złożyć Waszej Królewskiej Mości świadectwo moich obaw i dowód prawdziwego oddania.	Tak. Dobrze... Więc pojadę na ten podły pojedynek. Ale pamiętajcie, że moja krew spadnie na wasze głowy.	Bo ja kieruję dyskusją, więc muszę się odzywać.	Wiesz waszmość co, kiedy ci tak pilno dziedzictwa, to kup sobie Rabe z Huczwicami i Czarnem. Jest to własność pupilówpupile Substytuowałsubstytuować (łac.)	Nawet zwykłe skwarki ze słoniny są dobre do jedzenia ale muszą być ciepłe. Po wytopieniu słoniny trzeba je wycisnąć na sucho, osolić, opieprzyć, a ja wam mówię, że są lepsze od gęsich skwarków.	Rety!... Gdzież ja miałem głowę! Chyba to jakie mamidła, iżem tak na śmierć zabaczyłzabaczyć (daw.)	Et, niech Dawid radzi sobie, jak umie; ja myślę tylko o dziecku a matka przyzna mi słuszność. Dawid jest tak uczony, że powinien wiedzieć, jak zapłacić długi.	Angelo biegasz za temi obrzydliwemi niemkami... wiem, wiem. Stracisz głos i młodość. Pfe! jak można w niemce widziéć kobietę. Spójrzże na ich ręce i nogi.	A Venus przecież go kochać nie może? Milczenie było odpowiedzią: długo król czekał.	Tak, tak, to oliwka, ale patrz, zamiast być skręcony z prawej strony ku lewej, skręcony jest od lewej ku prawej.	Źle się u nas i z nami dzieje wasz i nasz wróg gnębi nas coraz okrutniej.	Co pan ma na myśli?	Dość na tym idź, prawprawić (daw.)	Ułożyłem na cześć jéj trzy tysiące wierszy; ona mnie podniosła na sam szczyt Parnasu.	Może by wydostać was wpierw, gospodarzu, spod gałęzi? Czy was bardzo przygniatają?	Tak, to prawda, ale te wszystkie rysopisy...	A ty wierzysz w to, co twój ojciec mówi?	Wojna jest daleko	Zresztą mamy na widoku jeszcze dwie spółki: do handlu zbożem i	Czy też ty myślałaś kiedy Halu że twoja zabawka wyrośnie na taką personę?	Tłuste to prosię, będzie z niego dobra pieczeń. Kupię je od ciebie, masz tu osiem pensów.	A to twoja wina.	I któż jest ten niegodziwiec?	Możesz być pewny, że to będzie pierwsza myśl tego zepsutego człowieka...	To może wedlewedle (daw.) oczy rzucające urok; wierzono, że niektórzy złym spojrzeniem mogą sprowadzać nieszczęście.?	Ale cóż znowu!	Ty w swoim będziesz miała tylko konie, atrament i powieści	Tylem wziął, co i ty!	Albo ja wiem.	Wiem, o czym pan myśli.	Ech, gdzie te czasy dawnej taniości!	Czy ci smutno, że opuszczasz Essendean?	Dobrze, jaśnie panie	A ja bym wolał kulą w łeb! niż siedzieć z założonymi rękami w czasie takiej wojny nieszczęsnej.	A pan powie toast?	Jasne, że mam	Zaczniesz od dania szylinga portierowi. Oto masz dwadzieścia trzy szylingi.	Depeszy? Czy może zawiadamia o przybyciu ministra Gladstone’a?	Chilon Chilonides, panie.	Może siostruni nasmarować bułeczkę?	Niech ksiądz pyta dalej, dalej...	Przeciwnie miałem przyjemność poznać pana Machnickiego.	Przychodzę w imieniu naszego pana, Alego Tebelina.	Chodzę.	Cóż ty? pracujesz a horujesz...	Dzisiaj? Oczywiście Boże Narodzenie	Eikit, jus, eikit, viščiukai! Jums geriausia bažnyčia bus lovoje!	Interes odparła stara z wściekłością	Jadłam, ojcze	Jakim cudem?	Właśnie odfrunął.	Łuna! Łuna!
Dalipan jeśli to, co nam się teraz przytrafiło, można nazwać przygodą, jest to najłagodniejsza i najprzyjemniejsza ze wszystkich, co nam się w wycieczkach naszych przytrafiły. Aniśmy się nie mieli czego obawiać, ani nas kijami nie wygrzmocili, Imięnie nazywano nas gorzej niż po imieniu, jesteśmy cali i zdrowi, głód i pragnienie nie dokuczyło nam. Chwała też Bogu, żem to na własne oczy oglądał, bo dalipan, gdyby mi to kto inny był opowiadał, nigdy bym nie uwierzył.	A wesoło. Prócz naszej koteryi, nie mającej węzłów zbyt ścisłych, masz tu chłopomanów; założył ich i sformował Antoniewicz, prowadzili czasowo Rylski i Stępkowski, ale dziś to są już głupcy, którzy nie wiedzą, czego chcą; mówią po małorusku i piją prostą wódkę	Bierze i po sto. To niezły człowiek, ale chyba i wam czas się trochę pomiarkować. Nie te czasy	Jeżeli nie zechce to trudno. Nie powiedz mu tego broń Boże, ale to dla mnie kwestia życia lub śmierci.	Rada bym, ale nie może to być, bo ja w Kamieńcu przy mężu zostanę i żadną miarą go nie odstąpię.	Ach! To nie były moje pieniądze, nie miałam prawa, ale było mi żal, strasznie żal tego dziecka!	Ano, bałem się jego, bałem się was. Chcieliście mnie zabić, to was muszę słuchać, a onemu ucieknę; może się nie dowie, że to ja was powiodłem.	Zdaje mi się, że nie zostawił on waćpanu wielkich dostatków	Na miłość boską! To właśnie jak nasza Krysia. Bo trza wiedzieć wacpaństwu, żem i ja w onym dziecinnym jasyrze utracił siostrę, co zwała się Krysia i miała kole czterech latek, i nigdy my jej nie mogli odszukać.	Proszę o głos! Pan nie wie jeszcze, co to jest pańska Polska, pan się dopiero dowiaduje, więc ja panu podam tutaj niektóre szczegóły	Ty Karol jesteś przesądny, a to nie pomaga w interesach. Ty o wielu rzeczach już myśleć umiesz, ale boisz się jeszcze je wprowadzać w życie. To cię może drogo kosztować, bo na przesądy trzeba mieć duży grosz...	Przecież widzisz pan, że się nie ukrywam.	A niech sobie będzie i diabeł, jak was sześciu czy siedmiu nasiądzie na jednego, to żeby i SamsonSamson nie wytrzyma.	O, nie! Nie o mnie mi chodzi! Ja byłabym gotowa na każde poświęcenie, na każde upokorzenie. Ale ty...	W każdym razie nie panu	Życzęż ja szczęścia panu Konopce, ale mu go nie zazdroszczę.	Łacno mówić: teraz nie ma za co kupić, chociaż tylko po sześćdziesiąt rubli morgę sprzedają, a potem to znajdziesz z jakie tysiąc złotych za to samo?...	Z tym zielonym tłumem jest tak samo, jak z szarym: dopóki nie znamy żadnej z pojedyńczych jego twarzy, wydaje się on nam nieznanym i zarazem tak znanym i ciągle widywanym, że aż stał się nudnym. Lecz im więcej rozpoznajemy w nim postaci pojedyńczych, tem więcej spostrzegamy, że całość składa się ze szczegółów bardzo zajmujących i że monotonję płaszczyzny sprawiały tylko wady naszego własnego wzroku.	Wie pan nigdy nie spotykałam takich mężczyzn jak pan. I wydaje mi się, że znamy się już od lat. Wydaje mi się, że potrafiłabym już dziś powiedzieć ściśle, co pan w każdym wypadku zrobi, co powie. I to jest zastanawiające, że jednak za każdym razem odkrywam w panu nowe rewelacje, nowe niespodzianki. A przecież pan jest monolitem...	To łosie chrapy, przysmak nad przysmaki! Wierzaj mi, wasza miłość, tego nie uwidzisz gdzie indziej, jak w Polsce, a warto na ząb położyć.	Mój panie, chciałbym się zapoznać bliżej z wyrokiem na tego nieszczęśnika. Człowiek ten twierdzi, że wina nie została mu niezbicie dowiedziona. Co wiesz o tym?	Ja nie robię na złość.	Zostaw nas, Patryku lecz nie oddalaj się, przywołam cię za chwilę.	A ja to się zaraz na łóżko wdrapywałem i hyc pod pierzynę!	Nieśmiertelny ojciec mój i święty dziad Amenhotep, jako czyste duchy, znają moje serce i widzą opłakany stan Egiptu. A ponieważ serce moje chce podźwignąć państwo przez ukrócenie nadużyć, oni więc nie mogliby przeszkadzać mi do spełnienia zamiarów...	Wiedziałam, że pan powróci, czemużbym nie miała wiedzieć, że dziś pan będzie u mnie?	A czy pani nie trwoży grożące zawsze na nim niebezpieczeństwo?	Czym on jest? Skąd on pochodzi? Co to za rodzaj człowieka? Czy to Anglik?	Może opat. To by dobrze było, żebyśmy się zaraz spotkali.	Sumienie nie pozwala królowej winienem wiele, a ona mnie tam widzieć chce... Czuję sam, iż niedoświadczonemu panu będę pomocą... iść więc muszę!!	Znów zarobisz sto franków Natan przyniesie ci już dziesięć ludwików, nie licząc artykułu, który możesz umieścić u Finota i za który dostaniesz sto franków od Dauriata, a sto od redakcji: łącznie dwadzieścia ludwików!	Panie profesorze, wiedz, że urządziłem własne warsztaty na bezludnej wysepce na pełnym morzu. Tam to moi robotnicy, a raczej moi dzielni towarzysze, przeze mnie wyuczeni i wykształceni, z moją pomocą wykończyli „Nautilusa”. Po skończonej operacji ogień zniszczył ślady naszego pobytu na tej wysepce, którą byłbym chętnie w powietrze wysadził, gdyby to było możliwe.	Ależ tak, przypominam sobie wybornie, żem pana widziała owego dnia Zawsze jest bardzo interesująco u ciotki. Na ostatnim wieczorze, gdzie pana właśnie spotkałam, chciałam pana spytać, czy ten stary pan, co przeszedł koło nas, to nie był François Coppée? Pan musi znać wszystkie nazwiska	Dobrze, dobrze, ale ja chcę zakładu.	I pilno to panu stracić?	Panienka to musi wcale niezdrowa. Wciąż leży...	Pewnikiem to zrobi, pewnikiem!	Prawda! Zapomniałem, że jesteś pan poróżniony z panem Noirtier, a to nowe poświęcenie dla sprawy monarchii zasługuje na hojne wynagrodzenie.	Jak to?	Jak wypijesz, to podziękujesz.	Myślisz, że uda nam się ich złapać?	W laboratorium jest siekiera ja się będę nią posługiwał, pan weźmie drąg do zgartywaniazgartywać (daw.)	Ty o mnie się starasz?	A jakże się zowie ów towarzysz?	Nauczyłeś się godzinę poznawać według słońca.	Ojcze, każdej pokucie się poddam, wyznacz choćby najcięższą.	Suponuję, ale siłasiła (starop.)	Są kawałki po francuzku...	Zdaje mi się zdaje mi się, iż moglibyśmy znaleźć jakie oddalone miejsce nad morzem...	Papo pyta się, czy Bronek wrócił	Kto to jest taki?	Potrzebujęż przysięgać i na co się zdała moja przysięga wam, gdy innemu przysięgłaś przed ołtarzem.	Jedną ci tylko rzecz powiem, Dawidzie iż przez czas długi winienem ci był życie, a teraz winien ci jestem pieniądze. Powinieneś starać się ulżyć mi tego ciężaru.	Ach U nas, znaczy u pana Bondego, był pewien Francuz, służący, Miał na imię Jean. Ten był pies na kobiety, że aż wstyd. Wiesz, taka lekkomyślność może się zemścić.	Co takiego, co się stało? Nieszczęście? O tak, na pewno spotka nas wiele nieszczęść.	No, panie Andersen! Jakże się odbyły ostatnie zawody strażackie? Jakaż była stawka nagrody?	Błazny, urwisze, hulaki! Ja mówię o poważnych ludziach.	Jeżeli ta skóra się rozciągnie przyrzekam wznieść olbrzymi pomnik Błażejowi Pascalowi, ufundować nagrodę stu tysięcy franków za najpiękniejszy problem mechaniki rozwiązany w każdym dziesięcioleciu, wyposażyć pańskie bratanice, siostrzenice, stryjeczne wnuczki, wreszcie zbudować przytulisko dla matematyków, którzy zwariują lub zejdą na dziady.	Pewnie do Ameryki? Dobrze, za miesiąc będziesz miał, ale dzisiaj dodał szybko, zobaczywszy spojrzenie Gryziaka.	Dobrze, dobrze, już wiem! Ci państwo, na których spotkanie wyszliśmy, już nadchodzą. Puść-że mię do nich...	Służący jego twierdzi, że przestał całą noc na gzymsie za oknem, aby ocalić honor kochanki, a mieliśmy w tych dniach wściekłe zimno!	Jadłem. Zęby mnie bolą.	Bo ten misjonarz był u mnie wczoraj wieczór, nocował i dzisiaj przed świtem tutaj wyjechał.	Chcę, ażeby bracia moi z tej świątyni przyjęli mnie szczerym sercem i nakłonili ucha do słów, które przynoszę im od braci z Babilonu	Dwa są tego powody Pierwszym są prądy poprzeczne wody spowodowane różnym stopniem jej słoności, a więc gęstości; prądy te wystarczają na utrzymanie bardzo niewydatnego życia niektórych stworzeń, takich na przykład jak gwiazdowce.	Już wszystko załadowane Dołożyłem też tytoniu.	Głupcze, czy ty wiesz, kto jest bibi?	Już wolę Albrechta ten przynajmniej rycerską ma postać.	Lucyanie, co tobie jest?	Na jaki tydzień może.	A co?	Bardzo dziwne...	Co widzę?	Przyjdź, moje dziecko, kiedy chcesz i jak chcesz	Wujenka jeszcze...	Pierwszy raz jest pan tak niegrzeczny dla młodej panny. Za wiele pan sobie pozwala.	Ach, wy, baby! Wiecznie narzekacie.	Cóż robić, biedny mój Maksymie, trzeba zrezygnować Do wieczora...	Ha! widzisz! Do tegom cię chciał przywieśćprzywieść (daw.)	Henryk Walezy, brat króla francuskiego. Ten ma stronników mocnych w senacie, poseł jego siła obietnic rzuca narodowi.	Na chwałę Boga!	Naturalnie, historia miłosna W każdym razie zrobił ktoś złośliwego figla hrabinie i prezesowej wprowadzając tego jegomościa.	Tak jest.	Tego hiszpańskiego szlachcica, któregośmy schwytali w domu notariusza z Maracaibo?	Więc Kasia jest pojętną uczennicą?	Zaprawdę, ona jest ładna!...	A dlaczegóż więc?...	All right!	Cezary.	Chodź, muszę coś zjeść	Jagata!	Jakie uczucia?	Jedź waćpan z Bogiem!	Jezu!...	Nabożna?	Niby jakim prawem żeście zarżnęli!	Tak.	Wszystko mi jedno.	Wypędzić! Jedyna rada! Wypędzić!	Władza szeptał Ramzes drżącym głosem
Oj bo to świat! świat ta nasza Warszawa! co to za dwór! jakie to zepsucie, jacy mężczyźni, to imaginacją przechodzi!	O to bądź spokojna Selim z zapaloną lancą to moja rękojmia. Tamci chcieliby, żebym umarł, ale nie chcą umierać razem ze mną.	To plotka, którą się głupcy bawią Czyżby pan d’Adjuda rzucił Rochefidom jedno z najpiękniejszych imion Portugalii? Przecież Rochefidowie to taka świeża szlachta!	A to dlaczego?	Bo też jestem zakochany najzupełniej. Przynajmniej teraz tak mi się wydaje, a wogóle muszę powiedzieć, że mi się to wydaje coraz częściej. Chcesz, Bigiel, herbaty?	Bo... bo, powiada on... powinniśmy to uczynić już dawno. To nie wojna, to kara. Fff!	Jutro? Tak prędko! Jestże to pewne, panie Peggotty?	Może być, że to i wojna...	O kurczę! Zupełnie mi to wyleciało z głowy!	Pogoda to?	Ręczę panu, że nie. Zaręczyny to nie ślub. W tej chwili jadę do Głębińskiej, już ona ich rozerwie, choćby byli stalą spojeni. A, sprawiedliwość chodząca! Zedrzemy ci maskę, zedrzemy!..	Sama wiesz, że to nieprawda.	To prawda, bracia, że jedzie lewizor	Wobec tego może to być istotnie czarnoksięska siła. Cokolwiek o tym rzeczemy, dla nas wszelakoż było to czamoksięstwo. I tak, jakom powiadał, schodziła nam owa podróż. Gdy wiatr płużył, rozwijaliśmy żagle i wylegiwaliśmy się przez cały dzień pod nawietrzną ścianą burty, osłaniając plecy tarczami, by nas nie zmoczyła bryzgająca woda. Gdy cisza panowała na morzu, braliśmy się do wioseł, żółty człowiek przesiadywał ze swym mądrym żelazem, a Witta sterował. Zrazu lękałem się wielkich, pieniących się bałwanów, ale gdym obaczył, jak Witta roztropnie prowadzi okręt pomiędzy nimi, rychło nabrałem odwagi. Hugonowi już z nowotka wszystko wielce się podobało. Jam ci nie bardzo był zręczny do żeglowania, a zgoła nie w smak były mi rafy podwodne oraz wiry takie, jakiem widywał koło wysp na zachód od Francji, gdzie jedno z wioseł ugodziło o skałę i strzaskało się w kawałki. Popłynęliśmy na południe po rozhukanym morzu, zasnutym mgłą. Raz, gdy się nieco rozchyliły chmury, ujrzeliśmy przy miesięcznym blasku jakowyś statek flandryjski, co obalon falami tonął już w głębinie. Hugon znowu dzielnie pracował wraz z Wittą, ja zasię z gadającym ptakiem leżałem pod pokładem nieświadom, zali żyję jeszcze, czym już umarły. Jest ci taka choroba morska, od której człek po trzech dniach może ducha wyzionąć! Gdyśmy niebawem obaczyli ziemię, Witta oznajmił, że to Hiszpania, i zaraześmy odbili na pełne morze. Przy brzegach snuło się mnóstwo okrętów biorących udział w wojnie tamecznego księcia z Maurami, więceśmy się mieli na baczności, by nas ludzie księcia nie powiesili albo Maurowie nie zaprzedali w niewolę. Zawinęliśmy do małej przystani, którą Witta znał z dawna. Nocą nadjechali tam ludzie z objuczonymi mułami, a Witta jął wymieniać bursztyn, przywieziony z Północy, na toporki żelazne i zwoje paciorków w glinianych naczyniach. Garnki te on stawiał pod pokładem, a toporki żelazne składał na dnie okrętu, wyrzuciwszy stamtąd kamienie i piasek, które przedtem obciążały należycie nasz statek. Nakupił też i wina za okruchy wonnej ambry... mały kawałeczek, nie większy od paznokcia, sprzedawano za beczułkę wina... Ale widzę, iż przemawiam jako kupczyk.	Ach tak? Co pan mówi? Tej, tej hrabianki Ponimirskiej? To taka przystojna blondynka, prawda?	Naprawdę? Mr. Barnes, jesteś pan genjuszem. Któż to taki?	O! gdyby nie to, że się tak śpieszę gdybym za kimś nie gonił!...	Skończycie to ze mną, hę?	To dworska sprawa, bo pono borowy wygnał z zagajów. Najlepsza krowa! Ze trzysta złotych wartała, zegnała się, bo ciężka była, zapaliły się w niej wątpia, żem dorznąć musiał... Ale dworowi tego nie daruję... Podam do sądu.	To jest prawda, ale pani Weiss ma dwa miliony gotówką. A co sreber, kosztowności...	Nie, pójdę z panią; spóźnię się tylko na obiad, ale to nic nie szkodzi; matka moja nie będzie niespokojna o mnie, bo zdarza się czasem, że zatrzymują mię w maga­zynie dłużej niż zwykle, gdy pilna jest robota. Zresztą i Emilki dawno już nie widziałam; pójdziemy razem.	A nie, nie lepiej. Ja jestem systematyczna. Jeżeli pan wszystko systematycznie i grzecznie opowie, to...	Wolno, ale nie warto. Sądzę, choć jeszcze go nie widziałem, że musi to być chłop młody i morowy, że ma na panią silny wpływ, że, słowem, zaspokaja wszystkie pani potrzeby, fizyczne i duchowe.	Wszystko furda wedle prawdziwej filozofii monastycznej to dlatego, iż moja mamka miała miękkie cycusie; owo gdy mnie karmiła, nos właził tam jak w masło i rósł sobie w nim i pęczniał niby ciasto w dzieży. Twarde cycki u mamki robią z dzieci płaskonosów. Ale co tam! Hurra! Zdrów! Zdrów! Ad formani nasi cognoscitur ad te levaviAd formani nasi cognoscitur ad te levavi (łac.) także; tak samo; tu: a zatem, a więc. pieczonych kasztanów!	Wierz pan sobie, Mr. Mitchel, ja atoli hołduję idejom nowoczesnym i uważam to za przesąd. Jak w wielu razach, przypadkowy splot okoliczności uważany bywa za dowód siły zaziemskiej samychże kamieni. Zdaje mi się, że wiem o kryjówce, gdzie nie prędkoby znaleziono rubin.	Cóż robić? Z panem to człowiek nie ma serca się targować. Pięknie dziękujemy za gościnność i za dobre słowo.	O, to nie był przypadek pan odwiedził mnie przecież celowo! Chciałbym pana prosić, ażeby pan wspomniał moje nazwisko, gdyby pan przypadkiem mówił z panem Brandeisem o owej gazecie dla domów towarowych, o której panu ostatnio opowiadałem.	Trzysta złotych za tę chabaninę! Wy, Antoni, chory jesteście czy co?	A więc a więc uważasz się pan za jedną z owych nadzwyczajnych istot, o których tylko co wspominałeś?	Ale przecież mamy ładne pismo, które mogłoby się nadać Może pan będzie tak łaskaw wstąpić jutro i zostawi nam dzieło dla ocenienia kosztów druku.	On! Nie kto inny! i pod buńczukiem! Już się na hetmana kreował. Poznałbym go po tej fantazji wszędzie... Ten człowiek takim umrze, jakim się urodził.	Sosten-Demosten przestał być zabawny wszyscy go od nas przejęli.	Szczeknął na mnie.	Uprzedzić królową!... w jaki sposób? Czy mamy stosunki u dworu? Alboż możemy posłać kogo do Paryża, zarazby dowiedziano się o tem w obozie? Stąd do Paryża sto czterdzieści mil; list nasz byłby w Angers zaledwie, a my siedzielibyśmy już w więzieniu.	Za godzinę wrócą, moja śliczna! Na dworze upał i kurz. Niech się ochłodzą jagodami. Może i tobie, moja złota, podać?	...a na ten pomost chwiejny wjadę z moimi koń­mi dwunastoma wjedziemy razem na te deski, na wodę...	A po troje nie pozwolisz? Tak cieplej.	A, i wy tu?	Boże, bądź miłościwy mnie grzesznemu!	Co waćpanu takiego? na Boga! nie krzyczże tak!	Czy panie dziś nie wrócą?	Czy są między nimi Tatarzy?	Cóż mi na tym zależy?	Dziękuję! ale ciekawam bardzo...	Jakież ona na panu zrobiła wrażenie?	Księże, cynizm pański napełnia mnie obrzydzeniem!	Mamy cały gotowy zastęp kilkunastotysięczny, który pójdzie z nim do Pragi, na pole boju... i wywalczy mu koronę...	Na litość boską, zamilcz Oni tu tobie rzeczywiście ognia w żyły chyba naleli.	Nie był pan u pp. Flobhouse, Brougham?	Nie, panie, nie grywam na cymbałkach	Odkryciem dla mnie, co słyszę w tej chwili. Gdy Yetmeyer jednak swą stratę zmiarkuje, będzie rozjuszony i zapała zemstą.	Pani niech twoje czyny usprawiedliwią słowa, wspólnym poświęceniem godnymi siebie się okażmy; uprzedzam cię, że jeżeli tą szpadą ocalić nas oboje nie zdołam, zwrócę ją przeciw sobie, a nie przeżyję tak strasznego ciosu.	Rozerwę się czy co, u kata	Satellity, podchwycił nauczyciel, krążą około planet w większej lub mniejszej ilości, wedle ich siły, oddalenia od słońca i t. d. Jowisz ma ich cztery, zdają się być różnej wielkości i w różnych też rozrzucane odległościach, wedle których bieg swój w mniejszym lub dłuższym czasu przeciągu odbywają. Pierwszy w jednym dniu ośmnastu godzinach, ostatni w szesnastu dniach ośmnastu godzinach. Satellity te wedle Herschella, obracają się także około swej osi, jak nasz księżyc.	Starajcie się jak najdalej odsadzić się od okrętu!	Wieczne odpoczywanie racz im dać, sprawiedliwy Boże!	Więc wy postanowiliście zgubić faraona!...	Zatem i pan jesteś tylko nieszczerym przyjacielem! Inaczej nie odbierałbyś nam w ten sposób odwagi.	A Cosel? gdzie Cosel?	A co prócz tego słychać u was?	A czyni się chorą?	A on waćpana widział?	A tam, w onych kopcach pod darnią.	A w wichurze jakoby jęki i płacz ludzki słychać.	A zatem, kiedy chcecie, w czarnoognistych oczach i piersiach alabastrowych...	A zresztą...	Cała naprzód, Van Stillerze!	I nie przestrzegła pana przede mną?	Ihezal, chcesz odejść...	Ile?	Jestem twym chelą	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	Kiedy Fryc drżącemi rękami odsuwał rygle, bito już we wszystkie okiennice, aż się cały drewniak zatrząsł.	Kocham jeszcze bohaterskie wspomnienia, które pogodą napełniają duszę mego ślepego dziadunia, moją kochaną nianię Bohusię, taką sobie prostą kobietę, która przecież, gdy byłam okropnie zrozpaczoną i nieszczęśliwą...	Mają własną odzież, wasze wysokobłagorodie	Mój ojcze o niczem niewiem. Rozkazu nie dałem żadnego.	Nic Ja chłopski syn jestem, a do tego sierota, o nauce mi nie myśleć; chleba i dachu nie mam.	Nie każdy uwierzy, że czyste.	Nie! Nie mam bowiem niezbitych dowodów winy jego.	Nie, muszę z panem pomówić w poważnej sprawie.	Nie, wracam do siebie... trochę mi słabo.	Nieźle, łaskawa pani! Postępujemy powoli, postępujemy.	O, niech już przyjdzie ktoś, przed kim będę mógł oskarżyć tego łajdaka...	Och! Tum cię czekał! Nie znacie panie jej nazwiska?	Oto i lokaj. Zanieś lodów hrabinie, ot tam, pod kandelabremkandelabr	Pozwól powiedzieć sobie, o boski, że chcąc zachować Rzym, trzeba zachować choć kilku Rzymian	Proszę mu powiedzieć, że dobrze.	Przy jadle się wylegają, poradzają, gospodarzy juchy udają, a całych portek nie pokażą...	Sto franków. Ach!	Słucham, ciotko?	Tak. Jakiś Tolewski. Więc co?	Tam stoi, rozmawia o polityce w gronie wielkich znakomitości.	Tym bardziej że mam jeńca znacznego, rycerza de Lorche, którenktóren	Vous êtes détestable!Vous êtes détestable (fr.) zawołała hrabianka Paula.	W Ameryce nie wszystko jest głupie	Wiecie, a do cna przepomniałyśmy o tym papierze o Grzeli.	Wystarczy	Zalizali (przestarz.)	Zostań, panie Maksymie!	Zowią cię kochanką jego...
Za to ostatnie słusznie ukarany ale jeżeli tylko był posłańcem miłości, nie powinien być wysyłany na galery, chyba w randze generała, gdyż obowiązek posłańca miłości nie jest tak łatwy, jak się zdaje, i aby go wykonać należycie, trzeba być zręcznym i ostrożnym razem. Takich ludzi powinno być dosyć w państwie dobrze urządzonym i byłoby właściwe nawet ustanowić kontrolerów i egzaminatorów do miłosnych komisów. Powinni nawet być w tym, jak w każdym urzędowaniu, przysięgli oficjaliści; tym sposobem zdołano by uniknąć niezliczonych nierządów, które zdarzają się co dzień dlatego właśnie, że mnóstwo głupców, idiotów bez dowcipu, lokajów, suberetek i młodych łotrów miesza się do tego, a ci przy sposobności, nie umieją wywinąć się zręcznie. Gdybym miał więcej czasu, pokazałbym jasno, jakich to ludzi potrzeba wybierać na podobne urzędy, a zarazem powody, dla jakich tacy utrzymywani być powinni. Ale nie tu miejsce mówić o tym, powiem to raczej kiedyś tym, którzy mogą zaradzić złemu; tymczasem dodam tylko, że dopiero dowiedziawszy się o czarnoksięstwie i o czarach, uśmierzyłem w sobie boleść wzbudzoną widokiem tego starca z siwymi włosami i białą brodą, tak okrutnie ukaranego za pełnienie obowiązków pośrednika miłości. Wiadomo mi wprawdzie, że czary nie istnieją na świecie, zwłaszcza takie, które by mogły zachwiać wolę człowieka. Wszyscy mamy w sobie wolnego arbitra, który nie boi się ani wpływu ziół, ani siły czarów i dlatego też wszystko, co czynią efronci i szarlatani, służy tylko do otrucia ludzi lub do głupienia ich, lecz nie do rozniecenia miłości.	Musimy tam zajechać... a przewrócimy wszystko, mości mruku, do góry nogami. Prawda, Heleno?	Gdyby nosił moje nazwisko pozwoliłbym mu spokojnie ciągnąć los do wojska; gdyby zaś wyciągnął zły numer, nie zapłaciłbym mu zastępcy. Oto już drugi raz syn pani robi głupstwo przez próżność. Ano cóż, próżność popchnie go może do świetnych czynów, które go wyróżnią w tym zawodzie. Zresztą, sześć lat służby wojskowej doda mu statku, że zaś ma przed sobą tylko jeden egzamin, nie będzie dlań nieszczęściem, gdy zostanie obrońcą w dwudziestym szóstym roku, o ile zechce zostać w palestrze, spłaciwszy, jak to się mówi, podatek krwi. Tym razem przynajmniej będzie surowo ukarany, nabędzie doświadczenia i przywyknie do subordynacji. Zanim odbędzie praktykę w sądzie, przejdzie praktykę w życiu.	Tak, wiem... to zwykła metoda... bez wątpienia dobra. Ale ja mam inną... Najpierw się zastanawiam, staram się przede wszystkim znaleźć, że się tak wyrażę, ogólny pomysł na sprawę. Potem wyobrażam sobie rozsądną i logiczną hipotezę zgodną z tą główną myślą. A potem dopiero sprawdzam, czy fakty pasują do mojej hipotezy.	Bagatela! Nie z takimi miał ordynat do czynienia i nie myślał o żadnych zobowiązaniach. Miałby się zastanawiać nad panną Rudecką? Jest ładna, wytworna, to tym lepiej, jest z temperamentem, to podnieca mocniej, a że jest cnotliwa	W istocie, jest w stylu romańskim, który już sam przez się jest raczej zimny i niczym nie zapowiada wykwintu i fantazji architektów gotyckich, umiejących wystrzygać kamień jak koronkę. Kościół w Balbec wart jest zwiedzenia, o ile ktoś bawi w tamtych stronach; jest dosyć ciekawy; jeżeli któregoś dżdżystego dnia nie będzie pan miał nic do roboty, może pan tam zajść, zobaczy pan grobowiec Tourville’a.	Mój poczciwcze, ten kraj nie jest jeszcze dokładnie oznaczony na mapie, a tu właśnie narodowość tych dwóch nieznajomych najtrudniejsza jest do oznaczenia! Wiemy tylko, że to nie Francuzi, nie Anglicy i nie Niemcy. Jednakże nie wiem dlaczego, ale tak mi się zdaje, że obaj oni zrodzeni są niedaleko równika. Jest w nich coś południowego. Ale czy to Hiszpanie, Turcy, Arabowie, czy Indianie, tego z ich typu fizycznego poznać nie można. Co do ich mowy, tej stanowczo nie rozumiem.	Do tego na PodwaluPodwale	Tak, zaiste toteż i będziemy wszyscy zbawieni. Chodźmyż przeżegnać się wodą święconą, a potem do obiadu.	Wszelako najdoskonalszym mięczakiem wydzielającym perłę jest szacowna ostryga perłowa, tak zwana perliczka. Perła, zwykle kształtu kulistego, przystaje do muszli lub wpija się w ciało mięczaka. Przystająca do muszli jest nieruchoma, wolna zaś jest w ciele zwierzęcia. Zawiązkiem perły zawsze jest ciało twarde, bądź jajecznik niepłodny, bądź ziarnko piasku, dokoła którego osiada w ciągu lat kilku materia perłowa i z wolna twardnieje.	Powiadam, co jest oddział tatarski, dokonujący najazdów w głębi terytorium przeciwnika, w celu odwrócenia jego uwagi od działań sił głównych. iść razem z ptactwem i z wilkami, ale gdybyśmy prosto na czambuł wpadli, tedybym i ja już na to nie poradził.	Odwaga przeszła od mężczyzn do kobiet. To dla nas nowe doświadczenie.	Skoro tak je lubisz, to chodźmy do biblioteki. Dziadka nie ma w domu, więc nie musisz się obawiać	Albo pieniądze w mej woli? pod moim kluczem, prawda, ale nie ja rozporządzam. Zresztą, po co się to zdało. Królowa Bona ma więcej w Chęcinach, niż ja w królewskim skarbcu w Krakowie; uprze się, to da synowi pieniędzy.	Łaskawy panie, proszę mi wybaczyć wszystkie środki ostrożności, których od pana wymagano, przyprowadzając go tutaj; ale ponieważ gdyby ktoś dowiedział się o tajemniczym wejściu do mego mieszkania, zastałbym je niezawodnie po powrocie w bardzo złym stanie, co sprawiłoby mi dużą przykrość; nie dla strat materialnych, ale że nie miałbym już możliwości chowania się przed światem wtedy, gdy tego zechcę. Teraz będę się starał, abyś pan zapomniał tę małą nieprzyjemność: ofiarowuję panu to, czego nie spodziewał się pan tu zapewne znaleźć: znośną kolację i dość wygodne posłanie.	Co ty tam prawisz, baju przecież to się mnie nie tyczy, ja chodzę zawsze dobrze odziany, łat na mnie nikt nie widział, jeżeli się dziura na sukni czasem zdarzy, to od zbroi, nie od starości.	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	On? nie mówi nic nad to, co ja pozwalam, a ja nie dopuszczam, aby słowem zamącił szczęście nasze.	Bądź zdrów, drogi Dawidzie; ostrzegałem cię, apelacja nie uchyla osobistego przymusu; wierzycielom twoim zostaje ta jedyna droga, użyją jej. Zatem uciekaj! Albo raczej, jeśli chcesz mnie posłuchać, ot, rozmów się z braćmi Cointetami, oni mają kapitały; jeśli twoje odkrycie jest gotowe i udane, stowarzysz się z nimi; to są, razem wziąwszy, bardzo gładcy ludzie...	Aha! Elucescebat mówił Beetle, kiedy, wyślizgnąwszy się przez okno, stanęli w dobrze znanej sobie alei na tyłach domu i rozpoczęli trzymilowy bieg do liceum. Korekta klasyków zatrzymała ich zbyt długo. Gdy wyczerpani i bez tchu dopadli wreszcie krzaków i gazometru, w oknach liceum płonęły już światła i było co najmniej dziesięć minut po dzwonku na herbatę i na apel.	Jak to? Jeszcze nie wiecie? Jest nowy misjonarz, franciszkanin!	Jeżeli się nie poławia, to przynajmniej żeglarze często je widują. Jeden z moich przyjaciół, kapitan Paweł Bos z Hawru, opowiadał mi kilkakrotnie, iż spotkał takiego ogromnego potwora na Morzu Indyjskim. Ale najbardziej zadziwiające i niedozwalające wątpić o istnieniu tych olbrzymich stworzeń jest wydarzenie z 1861 r.	Ni mam za co? A to, wielmożny panie, my na wsi byli ino komorniki, bo mój miał trzy morgi gruntu, co mu przyszły w schedzie po ojcu, to że nie było za co postawić chałupy, tośwa mieszkali u stryjecznych swoich. Myśwa żyli z wyrobku ino, ale zawżdy człowiek mieszkał po ludzku i kartofli gdzie przysądził na odrobek i gąskę się uchowało albo i świniaka i jajko miał swoje i krowę mieliśwa, a tutaj co? Harował nieborak od świtu do nocy i jeść nie było co, żyliśmy kiej te dziady ostatnie, a nie kiej krześcianie, kiej psy, a nie kiej gospodarze poczciwipoczciwy (daw.)	Wyprawiła! Nie potrzebuję być aż wyprawiany, sam tam idę chętnie.	Gątowski zdał się ze wszystkiem na pana Jamisza i zrobi wszystko, co mu pan Jamisz każe, a pan Jamisz jest, naprzód, także oburzony na Gątowskiego, a powtóre człowiek chory, łagodny, spokojny, tak, że kto wie, czy nawet takich warunków nie przyjmie.	Teraz już nawet nie mogłoby, gdyż właśnie ja posiadam wszystkie potrzebne materiały.	Jakie to zdumiewające, że od razu umie stać i chodzić! Jakie to zajmujące! Nigdy w życiu nie widziałam jeszcze czegoś podobnego!... Co prawda jestem jeszcze młoda, rok temu dopiero opuściłam gniazdo, jak pani może wiadomo. Uważam jednak, że to cudowne. Takie dziecko... przed sekundą dopiero przyszło na świat, a już umie stać na nogach. Uważam, że to bardzo wytworne. Uważam w ogóle, że u was saren wszystko jest bardzo wytworne. A czy potrafi już ono także biegać?...	Więc go pan znasz? To ja raczej powinnam zapytać pana, i któż to taki?	Ja miałem jechać, prosić, upokarzać się przed nią, ja?! Ja? nigdy, niechby mnie raczej djabli wzięli!	Owszem, znajdzie się i dla nas czas. O mnie się nie troszcz. Ja w Port-Saidzie w czasie egzaminów nie sypiałem często po całych nocach, o czym nawet i mój ojciec nie wiedział... Koledzy nie sypiali także. Ale co mężczyzna, to nie taka mała mucha jak ty. Nie masz pojęcia, jak dziś wyglądasz... zupełnie jak szklana! Zostały tylko oczy i czupryna, a twarzy wcale nie ma.	Jeśli on umrze, i ja umrę, a niczyją nie będę! wysyłaj ludzi, wysyłaj ludzi!	A czy ja trzymam?	Chcę tam	Czy tak? Zawsze mi się wydawało, że skoro ktoś z gości chce przyjęcie opuścić, to albo czyni to dyskretnie, albo sam szuka gospodarzy, żeby się pożegnać, nie odwrotnie. Nie mam ra­cji, panie Kubicki?	O! i ja także!	Pan jest cynikiem.	Pan masz w tej sprawie pogląd lisa na gołębnik. Nie podoba ci się to i psuje ci humor, że gołębie mieszkają zwykle wysoko, i że mają skrzydła lotniejsze od kurzych. Wszystko, co mówisz, wypada raczej na korzyść Polek.	Więc i ja tak samo.	Jednak jedna z sióstr Mitrydata miała dwa rzędy zębów w każdej szczęce. Brat mimo to uważał ją za duszę wzniosłą. Kochał ją tak czule, że ścigany przez Lukullusa, uciekając, niewolnikowi-niemowie kazał ją udusić, aby nie dostała się żywa w ręce Rzymian. Nie zawiodła czci, jaką miał dla niej brat. Przyjęła stryczek z radosnym spokojem, mówiąc: „Dzięki niech będą bratu, że wśród gnębiących go trosk nie zapomniał o mojej czci”. Widzicie z tego przykładu, że nawet z dwoma rzędami zębów można mieć duszę bohaterską.	Jeżeli Cointetowie wiedzą o tym, może nie odnowią najmu, będą się go obawiali Cérizet to człowiek niebezpieczny.	Mówiłam, że teraz nie mogę śpiewać... nie miałam czasu nawet zajrzeć w rolę.	A czy wy wiecie, że to się równa morderstwu?	No cóż, John, czasy nareszcie dojrzały, co? Nie ma chyba nad czym dłużej deliberować. Sytuacja jasna.	Czy to była ta karafka? I to ta sama lemoniada, którą piłeś?	Ale dlaczego myślisz, że mnie zabiją? Czy zginął Lamoricière, ten Ney Południa? Czy zginął Changamier? Czy zginął Morrel, którego znamy? Pomyśl, mamo, jaka to będzie radość dla ciebie, gdy mnie zobaczysz z powrotem w szamerowanym mundurze! Zapewniam cię, że zamierzam w nim wyglądać przepięknie. Wybrałem tę formację z kokieterii.	Czy to prawda, rycerzu, że uznałeś się za zwyciężonego i że naglony wyrzutami sumienia, oświadczyłeś się z chęcią zaślubienia tej dziewicy?	Królowo, słusznie to powiadają: „Kobieta zmienia się z każdą godziną, w tej samej chwili śmieje się, płacze, kocha, nienawidzi”. Zabiliśmy, ponieważ tak kazałaś.	Nie będziecie mieli ani jednego abonenta	Tego już pani nie będę mówić.	Teraz już nigdy nie zmartwychwstanie	Więcej dać nie można... Gdybyście byli otoczeni i wzięci w niewolę, Raszyn zostałby bez obrony.	Wojenne wieści chodzą, wojska się zbierają, o posiłkach trwogi puszczają lecz wojna nie rozpoczęta, Ruś tylko co kawał kraju zachwyciła, spustoszyła go.	Jam Ambubaja Syryjska dzieckiem mnie tu okręt przywiózł sprzedaną na to, czém dzisiaj widzisz... Jam sierota, i bardzo biedna.	Nic... nic takie pobożnisie i obłudnice nic mnie nie obchodzą.	Nie patrzcie na mnie tak srogo, moi mili. Jam tu nic nie winien. Czegóż innego mogliście się spodziewać?	Nie.	Nie; znaleziono go o pięćdziesiąt łokci od niej.	To było nawet kakofoniczne	To ty jesteś nożowiec, rzezimieszek?	Upał plącze ci myśli, stary człowieku Zapominasz nawet, że podobna sprawa nie mogłaby mieć miejsca bez pozwolenia faraona i... mego!	Urodziłam się niezdecydowana, cioteczko, i nic mnie już nie zmieni.	Więc go tu nie ma?	Porwałem siedmiu. Wszyscy zeznają, iż o Chmielnickim słyszeli, że idzie, ale podobno jeszcze daleko. Co za noc!	A co?	Był więc dumny?	Są, chłop szykuje siedzenia, możemy już jechać.	Tak się mam, jak dzisiaj bawełna.	Zdaje się, że po prostu odkryto jakiś bonapartystowski spisek.	A waćpanna jaką bronią najlepiej władasz?	Adamie!	Aha! dałem, akurat... A gdzie on ma znaki?... gdzie krew?... gdzie świadectwo felczera?...	Ażebyśmy się pogodzili...	Boże, Boże, i cóż się ze mną stanie?	Daję.	Dan! Danny! Heej, Dan! Harve! Harvey! Heej, Harvey! Hop! hop!	Dokądże idziemy?	I owszem jakże więc aści na imię?	Idziesz?	Jakto przez pana?	Kiedy miałem gorączkę, podobno mówiłem o czarach. Znam dużo bajek.	Ką jau nieko gero ne laukti, jau tas šuva vėl pasirodė. Gailu man tik, jog jį tada Jonas suvis neužmušė; vienu varnu ant žemės būki mažiaus.	Miesiąc.	Mnie?	No, jużci jakbym leżał pod gankiem...	O kim pan mówi?	Ohoho!	Prosimy... siadajcież!	Pójdziesz ty, pijaku, pókim dobra...	Strzeliłeś?	Sąd	Sądziłem że przyjeżdżasz z Oksfordu?	Tego rodzaju zapytania są wzbronione, mościa panno Maroto!	Trzydzieści minęło.	Uczyniłem krok fałszywy.	Więc proszę powtórzyć. Pewno jakieś plotki	Wyborny. A jak pan znajduje mój artykuł?	Wytłumacz się jaśniej, piękna Sybillo?	Wyłaniają się powoli tajemnicze związki.	Właśnie bardzo wiele mówił o pani.	Żądasz czego odemnie? odezwał się król cicho...
Nie, Antek, nie każdy. Jak który od dziecka jest zahukany, zabity, zagnębiony, a jeszcze z przyrodzenia nie bardzo bystry, to wiek przeżyje i nic. Ale taki jak ty, wesoły, oblatany, to musi... Więc, widzisz, Antek, ty siedź sobie u nas, nikt ci złego słowa nie powie, a potem weźmiesz się do roboty, ożenisz, i będziesz porządnym człowiekiem.	Hrabia widocznie ma na myśli owe ramy lustrzane, jakie porównałem do tych mas One, według mniemania hrabiego, rozszerzając się, mogą nas kiedyś zdruzgotać. Obawy przedwczesne, ale słuszne, bo w kulturze wieków my będziemy się zwężać, oni rozrastać, aż nastąpi kataklizm przypominający potop. Zaleją nas te masy, jeśli nie będziemy mieli Noego, który by dość wcześnie pomyślał o arce. Ale i tu jeszcze w interesie naszym leży uświadamiać masy, szerzyć postęp, zachęcając bodaj w drobnostkach. Przez to zasłużymy na wdzięczność potomków naszych, bo lepiej być zatopionym w czystej bieżącej wodzie niż w brudnej kałuży. Postępując wedle programu hrabiego, nie zyskiwalibyśmy zwolenników, lecz wrogów, co już dla nas najmniej pożądane, nawet niebezpieczne.	Tu nie ma ani „och”, ani „ach”! Czy pani wie, dlaczego ta śliczna panienka płacze? Pani nie wie... A ja wiem. Ja wyszedłem na drogę, stoję i słucham. Myślę, co też te panny mogą z pani córką mówić. Myślałem, bezeceństwa... Co pani tak na mnie patrzy? Przecież to w takim „przedpieklu” to nie kupić, bo widzę, panna Pita ma czerwone uszka i coś minka strasznie niepewna. Słucham... i dolatuje mnie słowo jedno... drugie... Aż we mnie krew zawrzała. Pani wie, czym one pani małą torturowały?	Panie Wilczek, ja oddam, ja panu przysięgnę na wszystkie świętości, że oddam... My jeść nie mamy; moje małe dzieci, mój mąż, moja matka... uny czekają, żeby ja im przyniosła kawałek chleba! A jak pan mi nie pożyczy, to skąd ja im wezmę...	Dobić nie można. Człek to znaczny między swymi i byłby krzyk okrutny Niepodobnaniepodobna (daw.)	Sześć miesięcy to nie wieki!	Właśnie. Z ust mi wyjąłeś. Nie możemy oddać w niewolę czyjąkolwiek naszych rodaków na Rusi. To zazębienie ludów ruskich, polskich, litewskich musi żyć w Rzeczypospolitej Polskiej. Gdy zbudujemy nasz dom, damy „bratu Rusinowi pokłon, braterstwo i równe we wszystkim prawo”bratu Rusinowi pokłon...	Stało się dużo złego, tylko ciebie oszukują, przed tobą ukrywają, ty nic nie wiesz.	Niezmiernie dziwne, ależ dziwna téż to być musi kobieta! Co za wyraz twarzy, jakie oczy! Dziwi mię, żeś nie zwrócił na nią uwagi.	Bo nie mogę a za cóż i na co miałabym od was brać podarki? a coby to na to powiedzieli ludzie?	To... to było w rzeczywistości zasługą tego jakiegoś marynarza genueńskiego! Lecz wróćmy do tego, co mówiłem o zgiełku. Dawnymi czasy rozlegało się przed tą bramą granie surmsurma angielski żeglarz, korsarz i admirał; walczył przeciwko flotom i portom hiszpańskim w Ameryce Łacińskiej; w wielkiej ekspedycji opłynął kulę ziemską (1577–80); w 1588 jako wiceadmirał floty angielskiej brał udział w odparciu tzw. Niezwyciężonej Armady, floty inwazyjnej hiszpańskiego króla Filipa II., największy z tych ludzi, zwykł był ucztować w swej kabinie, na pokładzie okrętu, przy dźwięku surm. Podówczas miasto to było ogromnie bogate. Ci ludzie przyjeżdżali, by zagarnąć te bogactwa. Obecnie cały kraj jest jakby jednym skarbcem, a ci ludzie włamują się do niego, gdyż my wodzimy się za łby. Jedyna rzecz, która jeszcze ich trzyma z dala, to wzajemna zazdrość. Ale z czasem się pogodzą, a kiedy przyjdzie chwila, że zaprzestaniemy swych kłótni, nabierzemy stateczności i rzetelności, nic już dla nas nie zostanie. Zawsze bywało tak samo. Jesteśmy przedziwnym ludem, ale taki już nasz los, że zawsze nas	Na cóż tu szukać sposobów Cóż nas to obchodzi, że mnie palcami wytykać będą jako królewską kochankę? Ja o to nie dbam wcale, ja się tem pysznię. Siądę na wóz, kolebek będzie dosyć i pojadę.	Przecie mówisz, że „prawie wszystkie”, to się znaczy, że nie co do jednej. Na miły Bóg, chcesz-li ode mnie co mieć, to sobie przypomnij.	Ależ ważne w życiu jest nie to, kogo się kocha ważne to kochać. To, co czuła pani de Sévigné dla córki, może o wiele słuszniej pretendować do podobieństwa z namiętnością, jak Racine odmalował w Andromace lub w Fedrze, niż banalne stosunki młodego Sévigné z jego kochankami. Toż samo miłość jakiegoś mistyka do Boga. Zbyt ciasne linie demarkacyjne, jakimi określamy miłość, pochodzą jedynie z naszej nieznajomości życia.	A bo jeszcze nie zaczęli.	Bo mi nikt bramy nie otworzył	Czemu biedna? Jeszcze pan Maszko sprawy nie przegrał	Dziękuję ci ale nie fa­tyguj się, jeszcze, chwała Bogu, potrafię wejść na schody o włas­nych siłach.	Milcz, durniu! Uchwycił się futryny okna, i z pierwszego piętra, które, na szczęście, nie było zbyt wysokie, zsunął się bez najmniejszej szkody dla siebie. Natychmiast poszedł do drzwi zapukać, mrucząc pod nosem:	My tam nie obywatele, my bezrobotni.	Nie ma innej rady, jak powiedzieć?	Nie pójdę!	Nigdy już nie wezmę podkutego konia na nocne przejażdżki. W mieście zrywają sobie nogi i gwoździe.	Prawdopodobnie wyspa nie leży na szlaku żeglarskim.	Słuchaj. Ostatnią próbą postanowiłam doświadczyć Jana Jeśli się nie zakocha	Teraz już nigdy nie zmartwychwstanie	Wiatr nie dął z północy, nie wylała rzeka i Perkun nie huczał, pioruny nie biły.	Z panną Łęcką? Radzę nie mieszać się do tego.	Do Woli jest mila, po nocy i przez las nie traficie. Stoją tu gotowe konie ludzi, co mają po wieczerzy odjeżdżać, bierzcie je i jedźcie.	Dobrze! Widzę, że wasza książęca mość zaczynasz ze sobą rozmawiać i prawdę sobie w oczy gadać. Śmiało, śmiało! Proszę na godność nie uważać!	Za pozwoleniem. Nie wiemy jeszcze, kto pan jesteś, skąd przybywasz i czymbyć czym (daw.) odezwał się Horscroft nieufnie.	Zdolności mam, ani słowa Ale obudził moje zdolności traf i dobrzy ludzie... Pamiętam siedzę raz przy dzienniku w powiecie, aż tu wchodzi pan Bieliński i mówi do sekwestratora: „Tak mnie pan mordujesz, że moje bułanki sprzedałbym za czterysta rubli, byle się znalazł kupiec”. Ja to słyszę... Na drugi dzień jest w biurze pan Czerniawski i mówi do pomocnika: „Dałbym sześćset rubli za bułanki Bielińskiego, tak mi się podobały...”. Ja i to słyszę. Więc kiedy wyszedł, biegnę za nim i mówię: da pan dziedzic pięćset pięćdziesiąt rubli za bułanki? Na stół?... Słowo? Odda pan bułanki za czterysta pięćdziesiąt rubli? on mówi jazda do pana Czerniawskiego. No... kupił szlachcic bułanki, ale strącił mi dziesięć rubli i dał tylko pięćset czterdzieści rubli, bo powiedział, że to pachnie geszeftem. Suma sumarum	Jeżeli tak chcesz dobry mój i spokojny Sancho, przykładny chrześcijaninie! to dajmy pokój tym maszkarom, a jedźmy szukać przygód lepszych i ważniejszych; zdaje mi się, że ta okolica powinna ich nam dostarczyć niemało.	Po co to zrobiłeś?	Wiecie to doskonale że wszystkie skarby kopalne są własnością duchów, mieszkających w głębi ziemi.	Ach, więc to Polka wam dała kosza?	Jeżeli święty Beroes jest naprawdę cudotwórcą, to przede wszystkim jego zapytajcie: czy Osochor zdradził tajemnicę?...	Może to być studnia, a może dawna piwniczka na wino	Możliwe. Byłaby to nawet pewna pociecha, gdyby ci najgor­si byli odrobinę lepsi.	Niech... Jeśli usłyszę jeszcze jedno słowo podziękowań, to słowo honoru daję, że, chociażby pieszo, w tej chwili uciekam.	Przedewszystkiem trzeba oświetlić jasno sytuację. Cóż pan na to, Mr. Barnes?	To będzie rozwód, panie Lejzorze!	To i dobrze.	To jest tatuś, proszę waszej przewielebności, a to Jasiek... a to nasza Gwiazdula, a to...	Toś ty, Chaimku, bardzo niemądry!	Włościanie powiadają, że to pies Baskerville’ów upomina się o zdobycz. Słyszałem ten głos parę razy, ale nigdy jeszcze tak wyraźnie, jak dzisiaj.	Zwyczajny to paroksyzm u Stefka. Jak inni muszą przespać się po pracy, tak Stefek musi ponudzić się trochę i pomelancholizować dla nabrania sił. Ale jutro... pojutrze... przejdzie!...	Więc trzymam pana za słowo! Otóż za karę pańska ciekawość musi odcierpieć. Owszem, powiem panu gdzieśmy się widzieli i kiedy to było, ale powiem dopiero wtedy, gdy uznam to za stosowne.	Spodziewam się, że i panowie pójdziecie ze mną. Oni są bardzo gościnni i ręczę, że przyjmą was z otwartymi rękoma.	Kniaźkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. a co uczynili z jego dziećmi? Mało tu u nich zamków?  mało podziemi? mało studzien? mało powrozów i pętli na szyję?	A za moje pieniądze dostanie pan Gwizdalski rozgrzeszenie?...	Bo tu tatarską modą sobie poczynał i panny w jasyrjasyr (z tur.)	Brakuje wam już tylko ośmiuset	I co było potem?	Jak zawsze Użerają się ludzie o kawałek chleba jak głodne psy o kość. Otumanieni swoimi sprawami, zagonieni. Nic nowego na szerokim świecie.	Przyjechałem tu, by już zostać z wami, by już zostać na zawsze...	Roztropny z ciebie giermek A jakoże myślisz, co z nią uczynią?	Są u mnie	Więc tymczasem zawiozę pana tylko do Róży	Zapewnie dla tego ponieważ zrobiłeś pan zakład za Wilmorem?	Zmieniła się bardzo... Ale co sądzisz o niej?	A większa od ciebie.	A! przypominam sobie: otóż wyruszam do Anglji po raz drugi i idę prosto do Buckinghama.	A, przyznajesz się zatem?	Acha! Dobrze! Baśka! Baśka! A na czyjej głowie były konie przez całą drogę?	Ale pan zna barona?	Byłby niewątpliwie mąż, bracie Sibie... ponieważ puściłby korzenie w tym samym gruncie...	Czy zna pan jego zawartość?	Dobra. Więc zaczynajcie wy dwaj!	Dość już!... Gniew mój jest jak dzban pełen wody... Biada temu, na kogo się wyleje... Wejdźmy do domu...	Ehe... doprawdy...	I cóż? Jest?	I doszliście? dorzucił Baron.	Jakże? Jest!	Jestem Heidi i na tym koniec!	Kali pójdzie z nami	Krzyczycie kiej wrona, że wieś cała usłyszy!...	Który przyjęła?	Kupisz na wagę i po siedem, rzekłem!	Mimo że ten ustęp w testamencie skreślono?	My?	Najwyższą radę nazywa zdrajcami...	Niewiele... drobiazg... parę tysięcy rubli...	Opamiętaj się!	Pan już od dawna interesuje się naszymi sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak, w kwietniu nabył pan nasz serwis?...	Pan major Cavalcanti może nawet jest parem, ale niestety, obalili dziedziczne parostwo.	Patrz pan.	Powiedz parę słów, Teodorze; jak tam żyłeś?	Później się o tym dowiemy czas wszystko na świecie wykrywa, ale dość tego, chodźmy teraz obejrzeć obraz majstra Piotra, pewno tam będzie coś nowego i dobrego.	Słucham, niechże pan mówi!	Tak będę przemawiała, jak zechcę.	Tak, panie.	Tak... albo jak dwaj chłopcy De Vitre’a lub syn starego M’Quade. W Kalifornii ich pełno, a oto właśnie w tej chwili, jakby na zawołanie, pojawia się taki okaz należący do wschodniej części kontynentu.	Takie jest powszechne mniemanie. Ale poczekaj chwilkę. Czy może istnieć sześcian momentalny?	Tom?	Tym gorzej dla mnie...	Widzieliście!... A Stasiek?	Z siedmiu Top liczy się tak samo jak inni.	Zmówię pacierz przy Jagacie	Zrobiłam mu miejsce obok siebie. Gdy już konie ruszyły, powiedział z emfazą:
Pierwszy list odebrałam z rąk Artura, który zdawał się o niczym nie wiedzieć Z początku dręczyło mnie to i chciałam ci się przyznać, ale potem przypomniałam sobie, że nadto lubisz pana Brooke’a, żeby cię miało rozgniewać, gdy przez kilka dni zachowam przy sobie tę małą tajemnicę. Taka jestem niemądra, że było mi przyjemnie, iż tylko ja o tym wiem, i wahając się, co odpowiedzieć, czułam się, jakbym była bohaterką z książki. Daruj, mamo, bo płacę teraz za swój nierozsądek. Już nigdy nie będę śmiała spojrzeć mu w oczy.	Margrabina d’Espard! Powiadała, że młody człowiek powinien mieszkać w antresoli, nie mieć w domu, nic, co by trąciło gospodarstwem, ani kucharki, ani kuchni, mieć za całą usługę starego lokaja i nie zdradzać żadnej pretensji do urządzania się. Wedle niej, wszelki inny obyczaj jest w złym smaku. Godfryd de Beaudenord, wierny temu programowi, mieszkał przy Quai Malaquais w antresoli; mimo to zmuszony był mieć pewne podobieństwo z żonkosiami, stawiając w swoim pokoju łóżko, zresztą tak wąskie, że mało w nim przebywał. Angielka, która by weszła przypadkiem do niego, nie znalazłaby tam nic improper. Finot znów sobie każe tłumaczyć wielkie prawo improper władające Anglią! Ale skoro jesteśmy związani tysiącfrankowym banknotem, objaśnię ci to. Ja byłem w Anglii! (Po cichu do Blondeta: „Sypię mu dowcipu za więcej niż dwa tysiące”). W Anglii, Finot, zawierasz bardzo ścisłą znajomość z kobietą przez jedną noc, na balu lub gdzie indziej: spotykasz ją nazajutrz na ulicy, poznajesz ją: improper! Znajdujesz przy obiedzie w sąsiedzie swoim po lewej ręce przemiłego człowieka, dowcipnego, swobodnego, wesołego, antyangielskiego; tedy w myśl praw dawnego salonu francuskiego, tak swobodnego, tak miłego, zagadujesz go: improper! Podchodzisz na balu do ładnej kobiety, aby z nią zatańczyć: improper. Rozpalasz się, dysputujesz, śmiejesz się, otwierasz serce, duszę, siejesz dowcip, inteligencję w rozmowie; dajesz upust uczuciom; grasz, kiedyś siadł do gry, rozmawiasz, kiedy rozmawiasz i jesz, kiedy jesz: improper! improper! improper! Jeden z najdowcipniejszych i najgłębszych ludzi naszej epoki, Stendhal, scharakteryzował bardzo dobrze improper, powiadając, że istnieje w Wielkiej Brytanii lord, który, będąc w pokoju sam, nie śmie przy kominku założyć nogi na nogę z obawy, by nie być improper. Dama angielska, choćby należała do wściekłej sekty świętych (dubeltowi protestanci, którzy zamorzyliby całą swoją rodzinę głodem, gdyby była improper), nie będzie improper, brojąc co wlezie w swojej sypialni, a uważałaby się za zgubioną, gdyby przyjęła znajomego w tym samym pokoju. Dzięki improper, znajdą kiedyś Londyn i jego mieszkańców skamieniałych.	Już dziś jestem o nią spokojny Jest to ładne, ale głupiutkie stworzenie, które ani myśli, ani potrafiłoby wyzyskać wpływu nad księciem. Nie przyjmuje prezentów i nawet nie widuje nikogo, zamknięta w swojej niezbyt kosztownej klatce. Z czasem może nauczyłaby się korzystać ze stanowiska książęcej kochanki i choćby tylko zubożyć skarb następcy o kilkanaście talentów. Nim to jednak nastąpi, Ramzes znudzi się nią...	Naprzód każdemu przytrafi się zawziąć, exemplum: moja na Radziwiłła zawziętość; po wtóre, jakże to się zawziął, kiedy zaraz synów jego wziął w opiekę, że i ojciec lepszy by nie był! Złote to serce i mniemam, że prędzej to królowa jejmość przeciw gardłu radziwiłłowskiemu instancję wnosi. Godna pani, ani słowa, ale białogłowska u niej fantazja, a to wiedz, że gdy się białogłowa przeciw tobie zaweźmie, choćbyś się w szparę w podłodze skrył, jeszcze cię igłą stamtąd wydłubie.	Honor honorem. My jego też będziem szanować, jak odda dobrowolnie, jak się patrzy. Rzecz i tak jest nasza. Sto rubli się partii przyda na co innego.	No tak! Ale nie chcę mówić o tym, bo miałabym się z pyszna, gdyby to do niego doszło.	Żeby mi się nie wypłacili, jeżeli ja co na tym zarobię! Niech tylko Fenicja nie straci!	Ach! Proszę, proszę, nie wiedziałem, że miałem tutaj kolegę Spodziewam się, panie komendancie że raczysz z nim postąpić z należytymi względami.	Co się nie godzi?... Po spłaceniu hipotecznych długów zyskuje pan trzydzieści tysięcy rubli...	Nic panu nie mogę powiedzieć gdyż nic nie wiem. Wszystko zależy od nauczyciela wykładającego w klasie wstępnej, pana Majewskiego, jeżeli o egzamina do wstępnej panu idzie. Przypuszczam, że w tym jeszcze tygodniu.	Milczałbyś, panie Michale. Nie większyś od sikory, to się ziarnkiem prosa pożywisz, a z naparstka napijesz. Ale ja Bogu dziękuję, że nie jestem taki misterny i że mnie nie kura z piasku zadnią nogą wygrzebała, ale niewiasta urodziła; dlatego potrzebuję jeść i pić jako człowiek, nie jak chrabąszcz, a żem od południa nic prócz śliny w gębie nie miał, dlatego mi i twoje żarty nie w smak.	No, przypuśćmy, że ma pan rację, ale w takim razie i dojazd nie może być od folwarku?	A tak... może trochę nieśmiały, ale wydał mi się w sumie raczej przyzwoity. Niepokoiłem się o to.	To wcale nie było głupstwo Właściwie to ja panią muszę przepraszać, że nie pamiętałem o gwiazdce dla pani.	Zresztą nienawidzę zachodów słońca, to romantyzm, to opera! Dlatego nie cierpię domu teściowej, z jego południowemi roślinami. Zobaczy pan, to wygląda jak park w Monte-Carlo. Wolę raczej pańskie wybrzeże. To smutniejsze, szczersze; jest tu mała dróżka, skąd się nie widzi morza. W dżdżyste dnie, niema tam nic prócz błota	Czy panu w takiej samotności, bez ludzi nie tęskno? Bo Lassy mi mówi, że waćpan nikogo nie widujesz i nigdzie nie bywasz.	Co to dziwnego? Nie pierwszy i nie ostatni	Nuda zaś jest jedyną rzeczą, której znieść nie umiem dlatego też trzymam się zasady nierozmawiania o rzeczach ogólnych z Bubą, gdyż poza tym jestem z niego zadowolona. Jest młody, wesoły, niehałaśliwy, zdrowy... Tak. On ma dużo zalet.	No coś ty! Jasne, że nie!	Ja państwu nie przeszkodzę, bo wpadłam tylko na chwilę i mam rzeczy do kupowania	Nie... nie przyprowadzaj... z sobą... z sobą... swych... swych... podwładnych! Ja... ja... to jest my... żyliśmy w zgodzie z całą dżunglą.... zostawialiśmy je w spokoju...	I tak dostała bardzo dobre miejsce towarzyszki u jakiejś starszej damy i rzuciła je. Potem dostała się tu do nas na trzyletnią naukę. Po dwóch już latach nic jej nie brakuje. Prawda, Minnie?	A co tobie do tego? Niech twoje oczy nie widzą i twoje uszy nie słyszą tego, co tutaj reb Jankiel robi! On wielkie interesy robi i ty jemu nie przeszkodzisz... A na co tobie przeszkadzać? Czy ty będziesz z tego korzyści jakie miał? Czy ty co przeciw niemu możesz?	Na nieszczęście, nie posiadam go u siebie. Obawiając się jakiej złej przygody, powierzyłem go w ręce przyjaciela. Gdybym umarł, te ręce potrafią zrobić użytek ze skarbu, który im oddano do przechowania.	Ten człowiek dał się opętać próżności. Mieliśmy o nim dokładne informacje nie tylko od Moragi, ale i od innych. Przy tym jego brat również wziął udział w intrygach.	Co się tam dzieje pod wodą?	Czy tylko przez jedną noc Człowiek boi się tygrysa?	Dajcież państwo pokój! ojciec Goriot chciał tylko dowieść swym postępkiem, że był w rzeczy samej fabrykantem makaronu.	To ja spróbuję tego i postaram się nauczyć czegokolwiek te dzieci.	To nie wino go upiło	Tymczasem... nie. Co dyrektor pije?	Widziałem waszego brata niezły chłopak. Tylko nerwus. Stara się o odroczenie służby wojskowej.	O, tu jest cała naiwność księdza. A ja czasem mam ochotę przeciąć ten węzeł i trzasnąć do diabła i papę, i pałac, i pieniądze, i puścić się na wielkie wody: zostać komunistyczną agitatorką. To jest jedyna prosta konsekwencja najwyższych etycznych założeń.	Podobno jednak ten Wokulski dowiódł swego patriotyzmu nie tylko językiem...	No tak, dotychczas jeszcze jestem, niestety.	Tak łatwo nas nie dostanie Szybko, płyńcie do brzegu, zanim kule armatnie poślą nas na dno.	Bogactwo, Siła odezwie się Sancho	Chcę wysłuchać sztuki do końca Bardzo mi przykro, Henryku, że przeze mnie zmarnowaliście wieczór. Najmocniej przepraszam was obu.	Czemuś jej nie wyręczył?	Czyż potrzebuję mówić? czyż pani tego nie widzi?...	Dowodzącą że go niemamy	Nie powiesz nikomu?	Nie wiem, Adam...	Nie, niemożliwe.	Nie... Fedora lub śmierć! Słyszę, słyszę.	W każdym razie kiedy otrzymacie krótki a węzłowaty rozkaz wyrżnięcia co do nogi klanu jakich Kafrów czy Botokudów w domniemanym interesie skołatanej... hm, hm, miejcie również niejaką klemencją na oku. Po prostu przez zaskórne wyrachowanie. Zawiążcie sobie węzełki na końcach wąsów, żeby nie zapomnieć o tej przestrodze. Dobrze jest być tyranem względem sąsiada w swoim czy swoich interesie, ale przezornie jest zostawić sobie choć skromną furteczkę na wypadek, czego Boże broń, sądu historii. Magistra vitae, uważasz, Olbromski.	Zdaje mi się.	O, tak. To nieodzowne. Dwa słowa ręką Waszej Królewskiej Mości z pieczęcią osobistą.	A wszystkich żołnierzy siła się tu zebrało?	A, łakomczuchy! Czemu nie zaprosiłeś i mnie, Szczurku?	I rzucimy się na nich	No, i to dobre. A kwit na rzeczy, coś je wysłała do Wiednia, gdzież jest, w tym saczku?	Prawda, bo jest kilka! Praca organiczna, Praca u podstawWięc chce pan podobno utworzyć towarzystwo okręgowe i kółka rolnicze	Nie? Dalibóg, zawsze go będę miał za szuję.	Ona zawsze wiedziała, że ją kocham	Jakże to? Chcesz i ty być pasowanym? Po raz drugi? Za mało uznawasz w sobie rycerskości?	Ani myślę. Owszem, ta bezwładność mózgów daje mi najlepszą gwarancję bezpieczeństwa tajemnicy moich wynalazków. W przeciwnym razie pochwycono by je, prędzej lub później odkryto by metodę postępowania i znaleziono by to, czego bym im dać nie chciał...	Bo panna Stefania wśród tych kwiatów przypomina bardziej niż kiedykolwiek łąkę.	Co tam u was nowego?	Co ty opowiadasz?	Papo, i ja mogę o co prosić?	Powiadaj pan jemu, co pan mnie dziurę w brzuchu wiercisz.	To ty, Pietrusia?	Tak jest, panie dobrodzieju sam Marcin i syn Marcina, skarbnika zakroczymskiego.	Jesteś uodporniona na truciznę, ale nie na dużą jej ilość. Zmienią truciznę albo zwiększą dawkę.	Mała domowa knajpa? jak w przeszłym roku, co?	Przecież to możebne, prawda?	Lepszą część wybiera sahib dla siebie. Jest nade wszystko zwycięstwa spragniony i chciałby z góry je sobie zapewnić.	Musi być z dworskich owiec, śliczna wełna...	A no jak zwykle, zarobimy na tym piętnaście procent.	A teraz zdejmij przede wszystkim ten śmieszny ubiór.	Trudno, trzeba te pesymizmy nazywać po imieniu Zapewne: należy bardzo respektować wiek sędziwy, ale kto chce żyć...	Czegóż pan chce ode mnie?	Ha, Bóg wam zapłać, kiedyście na nas tacy łaskawi	Na pewno.	Na, weź chustkę.	Ach! Hm!	Ani żony?	Bardzo je lubię, widywałam je w Amsterdamie	Boże kochany! Do samego generał-gubernatora!	Chciał, byśmy odesławszy ludzi samotrzećsamotrzeć	Cóż mamy z nim robić?	Dlaczego? Czy pan ją potępia?	Dużo pan wygrał?	E, rzucisz go zaraz.	Gdzie? w Jeziornej, w pojedynku?	Granatowygranatowy	Jaką?	Kobieta, Kochanek, Poezja, Zemsta zagadnie balwierz	Kobieta, Mężczyzna, Mizoginia	Kolacja?	Mamy noże i strzelbę.	Niechta... ale chłopiec?	O! biedny d‘Artagnanie, żałuję cię serdecznie	Poranili go!	Stanowczo.	Słyszałem.	W czym?	Więc byłaś tam przez cały czas i podsłuchiwałaś?	Ściśle i trafnie
Ma się wiedzieć, pani Müllerowo Jakby pani chciała zastrzelić arcyksięcia albo pana cesarza, toby się pani na pewno z kimś naradziła. Co głowa, to rozum. Ten doradzi to, tamten owo i w ten sposób zbożne dzieło się powiedzie, jak o tym śpiewamy w naszym hymnie państwowym. Główna rzecz obliczyć sobie dokładnie, kiedy taki pan będzie przechodził. Tak samo, jak ten pan Luccheni, jeśli pani jeszcze pamięta, co to poszedł z naszą nieboszczką Elżbietą na spacer i przekłuł ją pilnikiem. I wierz tu komu! Od tego czasu żadna cesarzowa nie wychodzi na spacery. A to samo czeka jeszcze wiele osób. Zobaczy pani Müllerowa, że się jeszcze dobiorą i do cara, i do carowej, a nie daj Boże i do naszego pana cesarza, kiedy tak obcesowo wzięli się do jego stryjaszka. Nasz starszy pan ma sporo nieprzyjaciół. Jeszcze więcej niż ten Ferdynand. Niedawno temu mówił jeden pan w piwiarni, że nastanie taki czas, że cesarze będą padali jeden po drugim i że nawet sam pan prokurator nic im nie poradzi. A potem nie miał czym zapłacić i gospodarz musiał go kazać aresztować. A ten go trzask w pysk, a policjanta dwa razy. Odwieźli go potem w plecionce, żeby wytrzeźwiał. Tak, tak, pani Müllerowo, takie to czasy. Ano dla Austrii znowu strata to niemała. Jakem służył w wojsku, to jeden piechur zastrzelił tam kapitana. Nabił flintę i wlazł do kancelarii. Powiedzieli mu tam, żeby sobie poszedł, bo w kancelarii nie jego miejsce, a on wciąż swoje, że musi się rozmówić z panem kapitanem. Kapitan przyszedł i zaraz mu wlepił koszarniaka. A ten wziął karabin i kropnął go prosto w serce. Kula przeleciała panu kapitanowi przez plecy i jeszcze narobiła szkody w kancelarii. Rozbiła butelkę z atramentem, a ten atrament rozlał się po urzędowych aktach.	Zresztą, niech tak będzie! Musi ich wypędzić! Niech wybiera mnie albo ich! Jeśli to prawda, co mówicie, a dziś jeszcze będę wiedziała, czy prawda, to im tego nie daruję, ani strzelania, ani rozpusty. Jam sama jedna i słaba sierota, ich kupa zbrojna, aleć się nie ulęknę...	Otóż widzisz, nie tak się robi; jeżeli by ktoś się ważył na coś podobnego, lepiej byłoby wziąć po prostu, tak jak ja oto biorę, pióro, zanurzyć je w atramencie i napisać lewą ręką, aby nikt nie rozpoznał charakteru, króciuteńką denuncjację.	Bardzo mnie to cieszy. To znaczy, że moralną dzidą ranię pana, moralną tarczą bronię się przed panem i... co tam jeszcze moralnego posiadam więcej? Zresztą dość o tym! Teraz pannę Stefanię proszę porównać do jakiej bogini.	Nie darmo ksiądz arcybiskup Mikołaj mówił, że gdzie duchowny ni rycerz wcisnąć się nie zdoła, tam niewiasta dosięże!	Niech pan będzie łaskaw przypomnieć jej, że obiecała zatrzymać się u nas	Weźcie mnie, święty Szczepan dzisiaj, roboty wiele nie ma, weźcie mnie, tak mi się markoci, weźcie!	Wiedzieliśmy zawsze, że jest wiekiem zdziecinniały, chociaż nie brak było ludzi, którzy częstokroć posłuch jego słowom dawali... Ale teraz obawiam się, czy szaleństwo jego nie przekroczyło dozwolonej prawem miary...	Wiesz bracie zaszedłem tu do ciebie, bo przyszło mi na myśl, czy nie wybrałbyś się do cyrku, dziś przyjechał, wiesz, ten Tracco, najsilniejszy człowiek świata, będzie walczył z naszym mistrzem Wielagą.	Skończył się okres udręczeń fizycznych i czas już najwyższy, by myśli przeciwne ze sobą się starły i by się prały po mordzie, po grzbiecie, po potylicy, czy choćby po piętach, gdzie tylko się uda i gdzie kto utrafi, całkiem niemal wiernie, jak ongi po cielsku hulały sobie: kije i kolby, pałasze lub kindżał... Wie Allah, co czyni, święte Jego Imię! Nad niewiernymi nowy czas wschodzi: ciała wyzwolenie i męczeństwo myśli!	A stryj Maćko jakoże się ma? zdrów? Nie nastają tam na jego szyjęnie nastają tam na jego szyję? pytał Zbyszko.	Cicho Anka, z Bożą pomocą zjemy i twój obiadek, zjemy! Słuchajcie no dzieci... a gdybyśmy tak spróbowali wędlinek, co? tak z majowymi grzybkami, he? No, moi dobrodzieje kochani, moje dzieciątka, zróbcie mi tę przyjemność. Nie przyjmę was ananasami, bo nie mam, biedny sługa Chrystusów jestem, ale co mam, to bierzcie. Anka, a prośże za mną. Stachu, bo cię cybuchem przemierzę, jak będziesz taki niemrawy, ruszajże się chłopcze.	Nie powiadajcie tak, bo się rozgniewam. Rad ją widzę i tego się nie zapieram; inne też to niż dla Ryngałły ślubowanie. Spotkaliście urodziwszą?	Stróż zaprzysięga się, że go pierwszy raz widział w życiu ale tak dostojnie wyglądał, iż czuł się w obowiązku usłuchać go, zwłaszcza gdy groszem poparł swoje żądanie.	Wasza Wielebność nie liczy się z koniecznościami urzędowymi! Tortura jest niezbędną dla wydobycia zeznania, którego by po dobroci nigdy uzyskać się nie dało, zaś kary są zredukowane do granic takich, jakie są potrzebne dla zabezpieczenia życia i spokoju obywateli.	Wszak druga wyszła zdaje się za mąż za jakiegoś bankiera o niemieckim nazwisku, za jakiegoś barona de Nucingen? Zdaje się, że się ona nazywa Delfina. Czy nie będzie to tylko ta blondynka, która ma boczną lożę w Operze i bywa w teatrze Komicznym, gdzie zawsze śmieje się bardzo głośno, chcąc zwrócić na siebie uwagę.	Albo ja wiem! Zabłąkał się!	Albo my wiemy, proszę łaski pani?... Chora tak, że z pościeli nie wstaje, i tylo.	Biedna niewiasta, chcąc jak najprędzej wyswobodzić z jamy Hexa błąkała się dniem, i nocą, aby na jakiś ślad zaginionych natrafić, szła więc ciągle brzegiem Wisły, będą pewną, że jeżeli młode wilczęta jeszcze żyją, to je znajdzie w jakiem legowisku...	Co wam kazał dostojny Otoes?	Czekaj, rozmówimy się w domu!	Czy to znowu nie będzie za dużo?	Dawno już temu, bardzo dawno, miałem u siebie twego ojca. Był on podówczas młodzieńcem, jak ty. Miałem wtedy sposobność zapoznać go ze skarbami wieków minionych, ze spuścizną drogocenną, zbyt wcześnie niestety zaginionego świata. Dostrzegłem w nim zadatki wielkiego talentu malarskiego. Już oczy jego budziły się, poczynając spostrzegać prawdę, poczęły stawać się narzędziami twórczymi, twarz wyrażać poczynała wnętrzną moc i pilną wytrwałość... ale zbyt silnie zakorzeniły się w jego duszy ponęty tego świata, przestał zważać na głos swej właściwej istoty, przy tym mglisty, surowy klimat ziemi ojczystej zwarzył pędy delikatnej rośliny kiełkującej w jego wnętrzu, został zręcznym rzemieślnikiem, a natchnienie zmieniło się w upór.	Dobrze, dobrze; nie kłóćmy się o słowa, a skoro pan de Monte Christo i pan Zaccone to jeden i ten sam człowiek...	Ja? Ot nic myślę o lesie od Bukowej, bo do niego też chłapeć pola i łąki należeć musi, bez tego granica zła...	Jakie warunki higieniczne zastał pan w tej izbie?	Kucharka albo śpi, albo udaje, że śpi. Ona strasznie boi się pijaków.	Nie, nie Sama pójdę. Strasznie mi się śpieszy.	Nikt nie odważy się strzelić do Gian’ Battisty.	O Aniu O Aniu... Jestem tak podniecona... Nie mogę w ten sposób przejść przez salę... Aniu, wiem, że zemdleję...	O tak nigdy pewnie tego nie zapomnę.	O, jeżeli o to tylko idzie! Nie potrzebujesz prosić Milesa Hendona o pozwolenie, jeżeli sobie czego życzysz. Czuj się zupełnie jak u siebie w domu, wszystko jest do twego rozporządzenia.	Spodziewam się!	Tak. Poleciłem dać świeżą. Jest w domu ciepło, czysto.	Taki sam bandzior jak my, wiesz już teraz kto?! Taki sam, tylko jeszcze cwańszy! Bądź spokojny, włos ci z głowy nie spadnie, żadnemu z nas. Dopóki nie dostał niczego do ręki, on ciebie, Albinos, nie ruszy. Masz cykorięmieć cykorię (gw. środ.) Ernest potknął się i usiadł na schodku.	W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. Ale to na razie między nami, dobrze?	Wyłaniają się powoli tajemnicze związki.	Zrobiłem też, com mógł, w czasie tak niedługim, ażeby wzmocnić obronne siły państwa. Utworzyłem dwie nowe szkoły oficerskie i wskrzesiłem pięć zwiniętych pułków...	Świetna myśl! Oskarżony, proszę się opanować i stać prosto. Tym razem otrzymasz dwadzieścia lat. Pamiętaj jednak, jeśli znowu staniesz przed nami za jakiekolwiek przewinienie, będziemy musieli odnieść się do ciebie z całą surowością!	A czemuś to waćpan zawsze z niego dworował?	Ach, naturalnie	Aš? aš?	Bankier...	Biedna!	Ciiicho! Stanęli. Szukają czegoś. Nie mogą znaleźć. Znowu idą. Rany, idą prosto na nas! Wiesz co, Huck, ja znam głos tego drugiego: to pół-Indianin Joe.	Co ci to?	Co! panienka kaszy nie lubi?	Czego chcesz?	Cześć!	Czterdzieści szylingów grzywny lub miesiąc aresztu za kopniaki dane woźnemu, który go wyrzucił za drzwi z Pawilonu. Ile razy Bates jest w Londynie, zawsze musi zrobić jakąś burdę. Jak Boga kocham, dużo bym dał za to, żeby już wrócił. Aż brzuch boli od tych bezustannych kazań Kinga o duchu szkoły i honorze domu.	Czy jeden?	Do Warszawy?	Do widzenia! No, daj pyska... Jutro zapijemy mohorycz!	Dobrze mówicie, panowie! W takie czasy nie można nieznajomemu dowierzać. Ale ja tu w czystej sprawie...	Dzieci też coś znaczą i prawo swoje mają	Gdy mówię o chamie nie będę dobierał salonowych słówek. Dla wszelkiego tałałajstwa moja metoda jest najlepsza. Inaczej wleźliby człowiekowi na łeb... chciałem powiedzieć na głowę.	Hale zagadała gorąco wójtowa.	Idę do babskiego.	Ilu ich jest?	Jak to?	Jak?	Jedziemy do Róży, jedziemy, gdzie tylko pani zechce, jedziemy choćby na koniec świata	Jestem widmem nieszczęśnika, któregoś pogrzebał w lochach zamku If. Bóg wywiódł go z grobu, włożył mu maskę hrabiego de Monte Christo i obsypał złotem i diamentami, abyś rozpoznał go dopiero dziś.	Jeśliś nie zebrał dotąd nawet na cały płaszcz, zasługi twe nie muszą być znakomite.	Juści Na cóż ci to?	Kocha, biedactwo! Kiedyż pan zdołał popełnić to szalone głupstwo?	Kogóż! przerwał Wiaduch...	Kolor Mexique w białe ramaże!	Koniak?	Konie czekają!	Kto?	Ma to wydrukowane na bilecie.	Miałeś mi opowiedzieć jego historię.	Mieszkasz tutaj od wielu lat; musisz ją znać lepiej ode mnie. Co mówią o niej? co o niej myślą we wsi? jakie życie wiodła zanim ją poznałem? z kim żyła bliżej?	Muszę renegowaćrenegować (daw.)	Na to my tu i potrzebni, żeby był miecz nad szyją kozacką zawieszony. Czym Dorosz stoi? Tatarami! Niech Tatarów ja wezmę w ręce, wówczas Dorosz musi hetmanowi czołem uderzyć.	Najdalej za dziesięć dni muszę być we Frankfurcie	Nie ma nic w oberży	Nie, opowiedz mi pan o nich.	Nie.	Nie.	Nieszczęście Hedwigę mi porwał. Nie ma jej!	No... mom.	O nim nie myślałem w tym pierwszym programie.	O! bardzo dużo różnych rzeczy; muszkieterowie, jak pani wiadomo, są żołnierzami wyborowymi i potrzebują wielu przedmiotów, o których wyobrażenia nie mają tacy gwardziści naprzykład, albo straż pałacowa.	O, nie! To by była oratio recta, a moim zdaniem znacznie lepsza jest oratio obliqua. A przy tym	Od Horotkiewicza?	Od jakiegoś majora...	Ot, podsłuchała stara, co Jadwidze opowiadałam i	Pan mieszka w Houmeau a osoby, które mieszkają dalej, przybywają zawsze wcześniej niż te, które mieszkają blisko.	Przed trzema tygodniami.	Służę panu	Ten środek ma swoje niebezpieczeństwa nasuwa myśli...	To słowa Benta kryminalisty! Ojciec mi mówił...	Waćpaństwo mi wierzcie, bom ja przejechała cały kraj w pierwszej lepszej wsi, w pierwszym lepszym lesie grasanci wymordują nas, nim spytają, ktośmy tacy. Nie można inaczej uciekać, jeno do wojsk.	Z pewnością a zresztą pewny jestem, że on by nie zechciał. W nieprzyjemnym jest teraz położeniu, ale wariatem nie jest, o ile wiem.	Z tego wynika, że pan niedługo zabawi w Warszawie?	Zostawmy ten przedmiot Czym myślisz na następny rok obsiać nasze pole?	Święta Magdalena nie wszystko wylała na nogi Zbawiciela. W amforze alabastrowej, na samym dnie, zostało jeszcze trochę olejku. Chrześcijanie azjatyccy przechowali go i oto my dzisiaj posiadamy tę świętość. Nie uwierzycie, moja pani, jaka to cudowna maść na rozmaite choroby, na rany czy inne bóle.	Żadnych pytań, Lorenzo!
Bogaćbogać tam (daw.) gorliwy, starający się wyznawca; por. zelota., jak i sama była. A kiedym jej mówił: „A kto wie, czy i ona nie luterka? Małoż to w Polsce dysydentów? A może nawet z aryjanówarianie jedno z uznanych przez kościół katolicki dewocjonaliów; dwa małe kawałki materiału z imieniem lub wizerunkiem Matki Boskiej lub Chrystusa, połączone tasiemkami, noszone na piersiach, pod ubraniem; sukienny szkaplerz bywa zastępowany medalikiem., co znalazła na szyi dziecka, i to już keine gadanie była racja, bo żaden z naszych nie zawiesi dziecku na szyi takiego bałwochwalskiego amuletu. Nie marszcz się, wasza miłość, każdy gada wedle swojej perswazjiperswazja (daw., z łac. persuasio) bawarska księżniczka Hedwig z Andechs (1778/80–1243), żona księcia wrocławskiego Henryka I Brodatego (1165/70–1238), uznana za świętą i kanonizowana w 1267, była czczona jako patronka Polski i całego historycznego Śląska. W Polsce znana jako Jadwiga z Andechs lub Jadwiga Śląska, od jej imienia pochodzi polskie imię Jadwiga.. Alem ja długo nie mógł cierpieć owej dziewczyny: bo jak się Dorotea w niej rozpasjonowała, tak już i handbuchyhandbuchy (z niem.) duchowny protestancki, pastor. już nie chciał do mnie przychodzić na kunsztyczekkunsztyczek, właśc. kusztyczek, kusztyk (daw.) piwo.. Fukałem, krzyczałem, aleć one zawsze postawiły na swoim, bo to były obie takie łasiwe, że i diabeł dałby się zawojować. Zwyczajnie, polnische Fraupolnische Frau (niem.)	Trzeba iść do Bindera, powiedzieć mu, że pan kocha Fabrycego od dzieciństwa, żeś patrzał na urodzenie tego chłopca, wówczas gdyś bywał u nas; wreszcie, że w imię przyjaźni błagasz barona, by użył wszystkich szpiegów na sprawdzenie, czy przed wyjazdem do Szwajcarii Fabrycy miał najmniejszą styczność z którymś z będących pod jego obserwacją liberałów. O ile baron ma policję dobrze zorganizowaną, przekona się, że chodzi tu jedynie o szaleństwo młodości. Pamięta pan, że były w moim mieszkaniu, w pałacu Dugnani, sztychy przedstawiające zwycięskie bitwy Napoleona; sylabizując podpisy tych rycin, Fabrycy nauczył się czytać. Pięcioletniemu dziecku biedny mój mąż opowiadał o tych bitwach; kładliśmy mu na głowę kask męża, dzieciak wlókł po posadzce jego szablę. I oto pewnego pięknego dnia dowiaduje się, że bóstwo mego męża, cesarz, wrócił do Francji; pędzi jak szaleniec, aby mu towarzyszyć, ale mu się to nie udaje. Spytaj pan barona, jaką karą chce skarać tę chwilę obłędu.	Prawdziwie nie wiem. Zdaje mi się, że obydwu nas tknęła jedna iskra. Za Pilicą cały kraj na koń siada!	Wiem, ale po tamtej robocie nie było lepszego miejsca na kryjówkę, niż ta chałupa. Fakt, że trzeba się wynieść z tej budy. Chciałem to zrobić już wczoraj, ale nie mogłem, bo te cholerne chłopaczyska bawiły się na wzgórzu i ciągle się tutaj gapiły.	Nie byleby ich nie zaczepiać. Ale, broniąc swych małych, foka wpada w straszliwą wściekłość i często się zdarza, że rozbija na sztuki statek rybacki.	Nie znam się na podobnych uczuciach. Wiem zresztą, że się pocieszyła.	Patrzcie no! Od Brackiej ulicy idzie na przełaj Kuba z Radzimina. Mignę na niego, niech się tu do nas wkradnie, dobrze?	Do roboty, mój drogi Kapitanie, podczas gdy ty będziesz stał na straży i wypatrywał wroga, my się okopiemy i wybudujemy barykady, które wystawią na ciężką próbę siłę i cierpliwość naszych przeciwników. Chodź za mną, hamburczyku!	Bo jestem więcej mądry, niż głupi. Szukałem pieniędzy a nawet pogardliwą, o ile nie będzie się mnie bała. Ale natomiast panna Krasławska, tak jak i jej matka, ma cześć religijną dla pozorów, dla tego, co wypada lub nie wypada, a ogólnie mówiąc, dla tak zwanej przyzwoitości. To raz. Dalej, niema w niej ani jednego takiego ziarnka, z którego wyrastają awanturnice więc szukaj w niej tego, na czem się można oprzeć	Nie domyślam się.	Ja jestem grzeczny a skąd mam wiedzieć, do kogo mówię, skoro się pan nie przedstawił.	Od niedzieli księże kanoniku w ręku książki nie trzymałem krom kalendarza, kalendarz zaś nie obfituje w znaki zapytania, a officium którém się modlę, także.	Na zboczach? Tak, gdyby wasz dowódca znał się naprawdę na rzeczy, oparłby lewe skrzydło o folwark w West Inch, środkowe bataliony umieściłby w Corriemuir, a prawe tam, koło domku waszego doktora, otoczone gęstą linią tyralierów. Przy tym kawaleria musiałaby tak umiejętnie manewrować, żeby przeciąć nam pochód już z chwilą formowania kolumn na wybrzeżu. Niechże nam jednak pozwolą rozwinąć szeregi, potrafimy poradzić sobie z resztą! Najsłabszą stroną terenu jest tamten oto wąwóz: w mgnieniu oka wymiótłbym go armatami i zapełnił swoją kawalerią. Potem piechota runęłaby w zwartych szeregach, i rozniosłaby to skrzydło. Gdzieżby wtedy byli wasi ochotnicy, Jocku?	Cóż taki porządek. Mężczyzna musi zarobić na chleb, ma swoje obowiązki polityczne, no, i rozrywka mu przecież, raz na tydzień, przy sobocie, należy się.	Nie Podróżują jak kartuzy, nie mówiąc ani słowa, słyszeliśmy tylko ciągłe westchnienia i skargi młodej damy, którą ci panowie, zdaje się, gwałtem uprowadzają. Wnosząc z jej ubioru, jest zakonnicą, albo ma nią zostać; może nie czując w sobie dosyć powołania, biedna ta rozpacza.	Moje dzieci stronnictwo liberalne musi ożywić swą polemikę; w tej chwili nie ma nic do wystrzelenia przeciw rządowi, a pojmujecie, w jakim kłopocie znajduje się wówczas opozycja. Kto z was chce napisać broszurę, w której będzie żądał przywrócenia praw starszeństwa, abyśmy mogli podnieść krzyk przeciw tajemnym zamysłom dworu? Broszura dobrze płatna.	Obawiam się, że nie Kiedy widziałeś go po raz ostatni?	Nic do ukrywania nie mam. Proszę bardzo. A pana nie posądzam, tylko tak wyszło z rozmowy.	Nazwałaś Hayde swoją siostrą, niechże więc rzeczywiście nią się stanie. To wszystko, co wydaje ci się, że jesteś mi dłużna, oddaj jej. Zaopiekujcie się nią, ty, pani i Morrel, ponieważ od dziś... ponieważ od dziś będzie sama na świecie.	Kto to ubogiemu krewny? at! niechnoby po sukcessją, znalazłoby się powinowatych na fury.	Otóż bo nic nie wiecie; my byliśmy wprzód na innych lasach, jeszcze u nieboszczyka łowczego, kiedy potaż palili. Lat to już temu garstka. Otóż wówczas...	Jakbyś zgadł! Jak Boga kocham, ten typek nie rozstawał się z parasolem.	Jemu właśnie ani słowa, bo zaraz by się wyrywał za nami; będzie miał dość czasu na radość, a broń Boże nowego zawodu, tak by rozum stracił. Parol kawalerski, mości panowie, że ani słowa.	Zapraszałem go na polowanie... Żadnej odpowiedzi.	Nie licząc, że miejsca są zapłacone	Nie, panie, nie zapomniałem.	Ojcze Józwa! Nie mówcie tak! Nie mówcie!	Prawda, że nie ma ani odrobiny zalotności w tej pannie?	Zresztą mniejsza o to. Ty tego i tak nie zrozumiesz. Ostatecznie o tę maszynę dobijali się wszyscy. Mogłem ją był zanieść do Grabca i nawet miałem tę myśl początkowo.	No dobrze, Aziu, uspokój się. Nie jest jeszcze tak źle, jak myślisz.	Jak mówi! Przez nos. Nie dopuściłby do siebie golibrody. A! Gdybyście widzieli jego wąsy! Rude z przyrodzenia, a jakie czarne pod działaniem sztuki.	Moi mili barankowie pofolgujcie mi albo lepiej mówiąc: idźcie do stu diabłów, niechże się po moim domu obejrzę!	Wasze słowo za rozkaz stanie Niech niosą wici gdzie.? Wiecie to dobrze, że Chwostek ma swoich i między kmieciami, że Leszki się rozrodziły i poswatały, a jest ich siła, że my nie sami... Trzeba więc ostrożnie i cicho wprzód języka dostaćdostać języka	Popow; Popow nazywał się... pisarz on był, z Moskwy on był, do gazet pisał; lat siedem czy osiem w katordze był.	Do domu! do matki! Nie szukajcie winnego, ja sam winienem, to przypadek.	Nasz lud jest bardzo dobry i miły. Że tam czasem ktoś komuś coś ukradnie albo że się ludzie poczubią, to jest bez znaczenia. Jestem tu już lat piętnaście i gdyby wszystko dokładnie obliczyć, co się tu stało, to na rok wypadnie akurat trzy ćwierci morderstwa.	E! Tylko kacerze tak mówią. U nas nikt w to nie wierzy	Jak zawsze Użerają się ludzie o kawałek chleba jak głodne psy o kość. Otumanieni swoimi sprawami, zagonieni. Nic nowego na szerokim świecie.	Cóż się to wajuwaju (gw.) przytrafić się, przydarzyć się.?	Cóż się działo w Sancerre wówczas, gdy pan je opuścił?	Ale przynajmniej czy powróci na powierzchnię morza?	Ja też, panie nie używam nigdy mięsa zwierząt lądowych.	Tak jakby już w nim była Świadkowie są mnodzy na to, że gdy księżna po nią przybyła, ze łzami poklękła przed nią i z radości omdlała, gdy jej o przeznaczeniu do szczęśliwości zakonnej oznajmiła. Ślubowała więc już myślą i usty, dziękując świętej naszej Ducissie...	Jutro powieziesz na Bazawłuk	Na własnej skórze ją poznałem, tę nieprawdę	Teraz rozumiem Zapewne przez wzgląd na naszego przyjaciela, Alberta?	To być nie może...	Zajrzyj za ten róg, jak daleko możesz. Widzisz coś? Tam, na tej wielkiej skale	Zobaczym jutro, powiadam ci nie da nic.	Dla mnie ciężka, lecz wątpię, czy ciężką by się zdawała bardziej uzdolnionemu.	Tak, tak, doktorze, muszę powiedzieć, co mam na sercu, muszę. Jesteś naszą opatrznością, dobroczyńcą rodziny.	Ale młodym się zabawić, poruszać i poskakać i pośmiać potrzeba	Niech pan Jasio choć się ogrzeje, zamróz taki!	Wszystko mi świadczy, Jonatasie że wasz pan pochłonięty jest wielkim dziełem. Pogrążony jest w głębokich medytacjach i nie chce, aby go odrywała od nich płaska rzeczywistość. Zatopiony w świecie myśli, genialny człowiek zapomina wszystkiego. Pewnego dnia, sławny Newton...	Jezusie miłosierny!... Kara to boska i gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się)	Kapitanie, ale umówiłeś się z nim przecież.	Tylko za mało, zdaje mi się, dba o Pana Boga!	Sprawa twoja, mój poczciwcze, zawikłała się okrutnie od wczorajszego wieczora i radzę ci prawdę całą wyznać, bo tylko skrucha twoja, może zażegnać gniew kardynała.	Jak to, czy i ja go zabiję?	Ja go znam ja go znam to badzo przyjemny człowiek.	Chodź waść do celi	Telefonowałem do fabryki, ale mi odpowiedziano, że pan dzisiaj wyszedł wcześniej.	A ja złodziejem jestem, ja?...	A kto ciebie nauczył czytać po polsku?	Czy był jeszcze ktoś z tobą?	Ja, od ciebie?	Ja, pani.	Dobrze, dziękuję ci.	Milcz! Dzieci twoje to trąd	Nieee pię ę. Tylko jestem urżnięty, rżnięty dęty.	Biedny obłąkany chłopiec, który idzie w świat szukać prawdy.	Co tobie, Joasiu?	Jakowyż to pan młody?	Mówi, że będzie pokorny. Będziesz pokorny jak pies?	Określać to ograniczać.	Pan Stuart, jak sądzę	Zawsze były głupie i złe!...	A bardzo zakochany?	A ciotka?	A więc bierz pan rękawiczki i kapelusz.	Ach, pani, pani...	Albo i Grudziądza!	Andrzej... jedź!...	Czyby znowu pojedynek?...	Dlaczego?	Dlaczego?	Dlaczego?	Gdybym przez zbytek uczucia zawinił względem ciebie, czybyś mi przebaczyła?	Gdzie ją spotkałeś?	Przysięgam, Stefan!	Przyszła wasza godzina...	Rewizja!	Stateczny człowiek	Tak, Stanisław. Był porucznikiem, a później kapitanem w siódmym pułku liniowym...	Tak. Wtorek u pani Ramszycowej.	Te, mažilėle, kam čia be reikalo įkyrėsiu žmonėms. Šiandien, tariau sau, nueisiu, gal norėsite į mišparus eiti, išleisiu, prižiūrėsiu vaikus, trobą...	Tyle wiem, że te pieniądze zaniosę Koralii	Tym lepiej	Waszą dostojność	Z całą przyjemnością.
Bądź cierpliwa czy wiesz, gdybyś mi kazała opisać jej rysy, przysięgam, nie potrafiłbym. Tak dalece w moich uczuciach dla niej nie ma nic zmysłowego. Wiem, że ma prześliczne ręce... nóżkę... szyję jak utoczoną z kości słoniowej... biust bogiń... Otacza ją szczególna woń... Ale rysów jej prawie nie pamiętam. Moje nerwy nie grają tu żadnej roli... Ale jak ja znam jej duszę!... A tego nie mógłbym powiedzieć o żadnej z kobiet, które mi się podobały.	Nie zanadto w tył? To by wyglądało trochę głupkowato; ale znowu nie można jej nasuwać na oczy jak czako oficerskie.	Nie, nie. Ale co ty tu robisz? Powinnaś o tej godzinie siedzieć już w magazynie.	Ależ dlaczego, dlaczego nie?!	Nie słyszał o niczem.	Nie.	Niestety, nie	Tak, dawniej tak. Teraz jak tylko jest źle, walę znowu i znowu jestem tam, gdzie nic mnie dosięgnąć nie może, chyba brak tego świństwa. Ale w tym masz rację, a może nie ty: bezpłodny narkotyk, nic w tym stanie nie stworzysz. Nawet myśli...	Prześniłbyś pan wcale niezgorszy sen na jawie Ta urocza dziewczyna ma trzydzieści lat, to prawda, ale ma blisko osiemdziesiąt tysięcy franków renty. Jest cudownie kapryśna, a typ jej piękności zapowiada długie trwanie. Koralia jest gąską, drogi panie, dobra, aby się „postawić” z początku, bo nie wypada, aby ładny chłopiec był bez kochanki; ale jeżeli nie zaczepisz się o kogoś z towarzystwa, aktorka zaszkodzi ci na dłuższą metę. No dalej, młodzieńcze, wyparuj Contiego, który ma właśnie śpiewać z Kamilem Maupinem. Od najdawniejszych czasów poezja miała krok przed muzyką.	Psalm weselny! doprawdy, że to się jakoś nie zgadza. Ja już w życiu mojem nie pójdę za mąż! żebym tylko chłopca widziała silnym i zdrowym i z jakiem takiem utrzymaniem na całe życie!	Ale skąd. Ja w ogóle nie jestem niczym, poza takimi sprawami. I w tym dwuznaczność pańskiej sytuacji. Wyleczą pana może kurwy. Czasem wysyłam pacjentów do nich, aby sobie oglądnęli. Zeszedł pan na dno. A nawet głębiej.	Co, chcesz dziś jeszcze jechać ale ja na to nie pozwolę! Przyjechałaś i chcesz znowu odjeżdżać? Olaboga, laboga! Słyszysz, matka, Helcia chce już odjechać! Jakże pojedziesz, kiedy most jest zerwany?	Ale nie	I cieszy mnie to jeszcze więcej niż ciebie, możesz mi wierzyć ale ostatecznie czemuż ten okrutny dzieciak nie poprosił mnie o paszport na jakieś przyzwoite nazwisko, skoro miał ochotę puścić się do Lombardii? Na pierwszą wieść o jego uwięzieniu pojechałbym do Mediolanu, a przyjaciele, których mam w tym kraju, godziliby się zamknąć oczy i uznać, że żandarmi przytrzymali poddanego księcia Parmy. Opowiadanie o twojej wycieczce jest miłe, zabawne, godzę się na to chętnie twój wypad z lasu na gościniec jest dosyć w moim guście, ale mówiąc między nami, skoro ten lokaj miał twoje życie w rękach, miałeś wszelkie prawo wydrzeć mu jego życie. Gotujemy tu Waszej Ekscelencji świetną karierę, przynajmniej ta oto zacna pani tak mi nakazała, nie sądzę zaś, aby największy wróg mnie oskarżył, że kiedykolwiek byłem nieposłuszny jej rozkazom. Cóż za śmiertelna zgryzota dla niej i dla mnie, gdybyś się był potknął w tym wyścigu! Lepiej by ci już było abyś był z tego konia od razu kark skręcił.	Gdy po raz pierwszy handlowałem z sahibami, a było to wtedy, gdy pułkownik-sahib Soady był gubernatorem twierdzy Abazai i na złość komisarzowi zalał mu błonia nie wiedziałem jeszcze, jacy to durnie, i postępowanie ich napełniało mnie gniewem. Na przykład... Teraz jednak widzę że z nimi tak bywa, jak z innymi ludźmi... w jednych rzeczach są mądrzy, a w innych głupi jak drągi. Dowodem wielkiej głupoty jest używanie słów obraźliwych w stosunku do cudzoziemca; bo choć oni w głębi serca zapewne nie myślą, by kogoś obrazić, to jednak skądże o tym może wiedzieć człek obcy? A nuż (co bardziej prawdopodobne) dochodzić będzie prawdy sztyletem?	Dawniej bardzo go lubiłam. Brak mi go było po prostu. Miał taki spokój, taką dobroć bezinteresowną... O, i my kobiety potrzebujemy czasem przyjaźni, tylko przyjaźni! Ale wy mężczyźni tego nigdy nie zrozumiecie.	Jesteś pan entuzjastą w swoim zawodzie, tak jak ja w swoim ale sądzę, że nie przybywasz pan tu po raz wtóry jedynie w zamiarze zbadania mojej czaszki...	Już są! Halabardnicy! Węgrzyni na szable ich biorą! Ach! Boże! że nie możecie widzieć! Co za żołnierze!	Diabli was tu wezmą co do nogi, jak nas zgubicie. Przyśle partia bojowców, co żadnemu nie darują, żebyście na koniec świata pojechali, żebyście się pod ziemię zagrzebali!	Mów sobie, co chcesz Zwariowałem albo i nie, ale coś mnie tu niepokoi.	Proszę pani, kto w kinematografiekinematograf (daw.) powiedzenie to w całości brzmi: być ciemnym jak tabaka w rogu i opisuje osobę, która zupełnie nic nie rozumie i nie wie; tabaka	Grajku miły a nie idziesz do krewnych lub przyjaciół?	Ja zaś wolę życie, bo śmierć to na raz sztuka, od której się żadnym dowcipem nie wykręcisz. Ale tak myślę, że Bóg nam zesłał tych dziadów. Takem ich przestraszył, że książę z całym wojskiem blisko, jak i owych czabanów. Będą ze trzy dni od strachu goli w oczeretachoczeret (ukr.) dostaniemy się., znajdziemy braci waćpanny i pomoc omijać, unikać. nam należy, bo oni by waćpannę jako pachołka młodego w jasyrjasyr	Jeśli chcecie mojej rady to nie tańczcie w izbie, a w dolinie nad jeziorem. Noc dziś będzie księżycowa, miejsca do pląsów dużo, a że krzaków i kamieni tam nie ma, a grunt jest równy i twardy, to wam wygodniej niż w izbie będzie. Wy sobie w dolinie po jednej stronie jeziora hasać będziecie, a ja po drugiej na wzniesieniu pagórka stanę i do tańca grać wam będę. Że zaś góry wokoło, to echo moje piosenki po całej dolinie głośno i wyraźnie powtórzy.	Ja? Dziękuję bardzo, ani mi w głowie. Słyszałem wprawdzie czasem za swymi plecami, że stary Prusak Bates to cwaniak, ale nie myślę brać na siebie odpowiedzialności za nowego kierownika gier i sportu. Proszę załatwić to między sobą. Dobranoc.	Myślę, że one nigdy nie obojętnieją... Owszem, coraz wydają się droższymi...	E, niech się jejmość nie boją, już się ano i przez kołków obejdzie; kościska spróchniałe, skrzynkę drewnianą cieśla przyniósł, ksiądz jałmużnik z polecenia najmiłościwszego pana był tutaj, pokropił święconą wodą i poszli spać na powrót pod złodziejską basztę, tam gdzie pierwej byli. Jutro msza na Skałce za ich dusze.	A czy nie można zrobić żeby wszyscy mieli ładne domki z ogródkami i pożywne jedzenie?	A może do ubrania sklepu potrzebne panu torby z brylantami?... Idź pan do Stępkowskiego i zapytaj się pan, czy on nie ma w szafach pustych butelek, puszek i beczek... Nie zna się pan	Bo ty udajesz, że mnie nie rozumiesz.	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	Oho! jeszcze czego! żebyś i tego nawet odpoczynku nie miał! Spóźniłam się dziś z obiadem, to prawda... trzebaż było temu biedakowi wnuczkę pokazać, ale nic to! zaraz nakryję i podam! szach mach! zjesz i zaśniesz jeszcze sobie! Julek! Julek!	Alem mu pomógł dźwigać wiadra i o jego synu mówiłem z największym współczuciem. Tak, panie! Cóż się może ukryć przed przenikliwością Petroniusza? A więc nie dałem mu pieniędzy, a raczej dałem mu je, ale tylko w duszy, w umyśle, co, gdyby był prawdziwym filozofem, powinno mu było wystarczyć... Dałem zaś dlatego, żem uznał taki postępek za niezbędny i pożyteczny, albowiem pomyśl, panie, jak by on mi zjednał od razu wszystkich chrześcijan, jaki do nich przystęp otworzył i jaką wzbudził w nich ufność.	Cicho! Co się mieszasz i przerywasz! Otóż ten safanduła traci majątek samochcąc, śliczne złote jabłko. To się stać nie powinno. Otóż, co ci miałam powiedzieć. Jeżeli ty, hrabio, pozwolisz, żeby obrzydliwy Szwab kupił choć piędź ziemi u Głębockiego, to ja, twoja babka, własnoręcznie dam ci trzydzieści rózeg na kobiercu!	O nie, dziękuję panu. Już ja to w takim razie w swoim biurze załatwię. A panna Hejbowska poważnie chora?... Pytam dlatego że jeżeli choroba ma ciągnąć się dłużej, to rzeczywiście dla wygody panów należałoby zaangażować zastępczynię.	Nabrałem głębokiej odrazy do stanu posiadania kawałów ziemi, której nawet nie znam dokładnie, która mi jest zgoła niepotrzebna, podczas gdy ona straszliwie jest potrzebna setkom i tysiącom spragnionych. Ziemia należy do ludu.	Pójdę na jezioro! Może za tydzień zbiorę trochę pieniędzy na drzewo...	A do czego się to zdało? Lata, biega, wciska się, ale cóż zrobić może? Nastręcza się na posła, gotowa w największy ogień, a nie zrobi nic, tylko się jej ludzie dziwują i pod czas wyśmiewają.	Czekamy z upragnieniem, uratuje pani teatr na prowincji!	Na Nowym Świecie?	Durak! To ty myślisz, że w Polszy jest co źreć! Zdychają tam z głodu gorzej od nas.	Co? z drogi! ty sam trutniu z drogi! krzyknęli wszyscy unanimiter, i kilka szabel nawet błysnęły z pochew na prędce, szczęknęły uderzając się w powietrzu.	Ambicji! To mi się podoba! Umrzeć dlatego, że taka jest moja wola, umrzeć wtedy, kiedy chcę, kiedy j a chcę, ja	Za cóż chciałby mnie, nas niepokoić?	A teraz podaj mi rękę, młodzieńcze; niedługo może spotkamy się na polu bitwy; lecz tuszę sobie, iż zanim to nastąpi, rozstajemy się, jak przyjaciele.	Doprawdy? No, ja bym był jego zajadłym przeciwnikiem.	Zatem Trzeba by podpisać ten akt, którym zrzeka się pani spadku po matce i zostawia ojcu używalność wszystkich dóbr niepodzielnych między wami, z tym że ojciec zapewnia pani własność...	Dziwna to rzecz że zawsze tylko mówią ludzie o złych macochach, a nigdy o ojczymach!	On myśli, że ja taki głupi, podzielił się z Tuszyńskim, stare kawały.	Zsyp żyto panie Marcinie zapłacę, ale wara z tém przed moją Agatą się wygadać: zjadłaby mnie, żem go tam oddał, a i tak dość oczu nawypieka.	Czy dawno jest pan w służbie czynnej?	Już od miesiąca używamy.	Myślę, że powinieneś żyrować.	Tak jest, panowie bracia.	Ba! Naturalnie, tym bardziej że to bardzo malownicze ustronie. Znasz pan katakumby Świętego Sebastiana?	Albo raczej że będziesz mógł bezpieczniej przyglądać się walce byków.	Lecz ja chcę rozmówić się z tobą w tym względzie. Zostaw Jipa.	To ta waryatka szewcowa, chłopaki się do niej przyczepili!	Co mam czynić, panie?	Ino klacz poniesie, bo ogier, widzi mi się, ma konopie w ogonie!	Jak to?	Jakim sposobem zbrodniarz dostał się do pilnowanego domu?	Bo...	Był i pojechał? Dokąd?	Czym był jej mąż?	Do narzeczonej?	Do pałacu!	Taka dobra jak drugie, a może i lepsza!	Uczeń, Szkoła deseczka służąca do zgarniania nadmiaru towarów sypkich z wierzchu naczynia do ich odmierzania. miernoty...	A jako się to tam idzie?	E... to była sobie tylko taka komedya, zagrana nieźle w chwilowem usposobieniu...	Ach, to rzeczywiście ciekawe. Niech pan dobrze poszuka w pamięci... jeden z pańskich przyjaciół... przyjaciel trochę osobliwszego rodzaju... jednak...	Bądź zdrów. Dziękuję ci. Ty jesteś...	Cóż to takiego ta Wolinka?	Jakże się nazywał ten Korsykańczyk?	Słuchaj no, Filip, chyba ty wziąłeś wiosła.	Tiesa, ikšiol jūs to nematėte; bet neužmirškite, jog lietuvystės idėja tik ne per seniai gimė. Juog tie mokyti lietuviai, kuriuos teko jums matyti, tai pionierai, einantys į nežinomas dėl mūsų tautos šalis. Jų niekas negalėjo persergėti, kur eiti ir kur neiti; niekas jiems nepasako, ko reikia mokytis ir ko nereikia. Ėjo jie apčiopą ir skynė kelius. Iš visų pusių jų tą darbą tramdė ir tramdo. Tiktai nemažai žūva tų pionerių, nemažai bereikalingų žygių jie atliko, žudydami ir savo amžių ir išteklius. Bet mets  nuo meto mūsų svietas įgija daugiaus datyrimo, nesutaikos mažinosi, randasi vis daugiaus ir daugiaus darbininkų...	Więc ona potrzebuje pieniędzy, ta wielka dama?	A czego ci jeszcze?	A cóż	A dlaczego?	Aha! Zapomniałam jeszcze o daktylach.	Azalin dekampujedekampować (neol., z ang.) rzekła Hela i przekręciła niecierpliwie kontakt lampy. Blade, mleczno-pomarańczowe światło zalało pokój, urządzony z przesadną, nieprzyjemną prostotą.	Brat Benedykt!	Byliście pono u Antka?	Będzie chciał ich pomścić, Carmaux?	Ciociu! litości!	Cnota, Idealista, Wolność, Zbrodnia	Czy tej?	Gorzej niż kiedy.	Jaka?	Jaki koń wygrał?	Jakiego konika?	No, słowo honoru daję...	Obyczaje odpowiedział Idrys	Rabbi Izaak Todros!	Szymon!	Tak, ojcze	Trudno!...	Żałujesz chamskiego mydełkachamskie mydełko rzekł Bixiou
Ani ja	A udają się. To już ja tobie, babulo, przeszłéj niedzieli mówiła.	Poczekaj, poczekaj... mam ja wprawdzie bogatą parafiankę, bardzo zacną... ale... czy znasz panią Klotyldę Warską?	Cłek się do wsyćkiego przyzwycai w cas jakisik I panienka pewnikiem by sie przyzwycaiła, kieby się urodziła pomywackom. A ja wolę scury nizeli karaluchy.	Planchet ja biorę na siebie tego u góry, a ty weź tego na dole. Chcecie bitwy, panowie! niech będzie bitwa!...	Dlaczego ja nie mogę myśleć? Dlaczego mi się chce krzyczeć, wołać, sama nie wiem co?	Jedzta, pijta, ludzie kochane, braty rodzone, krześcijany wierne! Miałem i ja kobietę, ino już całkiem nie pomnę gdzie?... widzi mi się, że we Francji... nie, w Italii to było, nie... alem teraz ostał sierotą... Powiedam wam, że co starszy krzyknął: Szlusuj!	A ty patrz w wodę i mów, co ujrzysz. Mów prawdę, a nie łżyj, choćby ty mnie nieżywego ujrzała.	„Koń gotów i zbroja, dziewczyno ty moja, uściśnij, daj miecz”... Niechże pan nie będzie zabawny z tym swoim pietyzmem dla obowiązków. Obejdą się bez pana.	Pamiętaj zawsze z wszystkimi żyć w zgodzie, bo zgoda buduje a niezgoda rujnuje. Rozumiesz? A starszych należy słuchać. Że się to opłaca, najlepiej możesz widzieć po mnie. Zawsze taki byłem i dlatego, Bogu dzięki, mam teraz i znaczenie, i szacunek ludzki, i dobrze mi się wiedzie... Rozumiesz?	A ty, świńskie pomiotło, czy wygodna strona gościńca ma służyć do tego, żebyś tu skrobał się po plecach? Ojcze wszelkich rozpustnic i mężu dziesięciu tysięcy niecnotliwych podwikpodwika (daw.)	Oni tu gdzie jeszcze na mnie napadną! Ratuj mnie, bracie! Aj, aj, tyś się z nimi zmówił!	O! to najmniejsza, nie kłopocz się tem wcale mąż mój posiada pięć czy sześć waliz rozmaitych, wybierzesz sobie najlepszą. Jest tam jedna mianowicie, którą szczególniej lubił brać do podróży i która jest tak ogromna, że światby w nią można zapakować cały.	Słuchaj! Dlaczegoś ty radził iść daleko pod RagnetęRagneta	Aleście już tu piwa nawarzyli. Krótko mówiąc, lepiej wam stąd uchodzić, bo prędzej, później stryczek was nie minie. Pojedziecie ze mną; wierną służbą zmażecie winy i cześć odzyskacie. Biorę was do służby, a już tam i korzyść się znajdzie lepsza aniżeli z onych koni.	Moje dziecko przychodź, ile razy chcesz i na jak długo chcesz. Tylko znudzisz się, bo my jesteśmy zajęte. Nie ma nawet książek, które mogłyby cię rozerwać...	No, panie Kosiba zaznajomiłem się już z pańską sprawą. Widziałem się z kolegą Makłajem, przejrzałem dokładnie akta. Proces w pierwszej instancji nie był przeprowadzony zachwycająco i jestem zdania, że wiele mamy tu do zrobienia. Jeżeli nie wygramy sprawy całkowicie, w co wierzę, to wyrok zmniejszymy do paru miesięcy. Czyniłem nawet starania, by pana już wypuszczono...	Och! Rastignac co ty robisz w tej jaskini?	Głupstwo Minister, z którym miałem zaszczyt jeść obiad wczoraj, wziął mnie na bok. Dowiedział się, że pan był na herbacie u pani d’Espard, w sprawie, którą panu powierzono. Dał mi do zrozumienia, że byłoby właściwiej, gdybym oddał innemu sędziemu tę sprawę...	Byłabyś bez wątpienia, ale właśnie ta świetna partia stałaby się jego nieszczęściem, gniotłaby go, dusiła. Ty, wychowana w zbytkach, nie chciałabyś samego dobrobytu, on nie miałby za co otoczyć cię przepychem, używałby na to twych pieniędzy, co miłe nie jest; zresztą i one nie wystarczyłyby na zaspokojenie twych wymagań.	Wystarczy po prostu, aby kobieta nie mieszała się do niczego, uważała się w domu za pierwszą służącą lub za niewolnicę żywioną przez swego pana, nie miała żadnej woli, nie czyniła najmniejszej uwagi: wówczas wszystko idzie idealnie.	Co się na nic nie przyda	Przyszłej nocy. Zdaje się, że na statku nikt już nas nie pilnuje. Jakieś odrętwienie ogarnęło wszystkich. Czy pan będzie gotów?	O Boże! mój Boże! nie mógł nawet doczekać się godziny, którą sam oznaczył!	Czy można? Mam nadzieję, że dym już mnie należycie oczyścił.	To drobiazg, stryjenko, nie boję się.	Czy to pan pozwolił mu się jej napić?	Kiedy urodził się dostojny syn twój?... Podobno już z dziesięć dni temu... Matka i dziecko zdrowe, doskonale wyglądają... Przy urodzeniu był sam Menes, lekarz twojej czcigodnej matki i dostojnego Herhora...	A zgromadzajcie się, przyjaciele!	Bóg ci zapłać! Kiełbasa widzi mi się czujna, wieje od niej.	Jak ona się nazywa?	Jakże się ojciec czuje?	O! Wszyscy oni tu są mordercami; cały okręt jest ich pełny! Dopiero zamordowali chłopaka! Teraz kolej na waszmości!	To znakomicie! To znak, że leniwe woły kiwają rogami i przestępują z nogi na nogę udając, że idą. Może nawet ruszą z miejsca. A lock-outlock-out nieprawdaż? Parobcy nie mają wprawdzie zorganizowanego „stronnictwa”, ale to nie dowód, żebyśmy my „szlachta” nie mieli go mieć. Należy przytrzeć chamstwu rogów!? Więc wyrzucanie wszystkich parobków w zimie. To po polsku!	Śmieję się z ogromnej głowy, jaką musi mieć właściciel tego szyszaka, który do miednicy golibrody podobny jest jak kropla do kropli wody.	Wiem dlatego, że oddałbym za ciebie ostatnią kroplę krwi; dlatego, że gdyby piorun miał w tej chwili w jedno z nas uderzyć, to jabym ciebie osłonił, a swoją głowę nadstawił; że wziąłbym na siebie wszystko złe, jakie cię może spotkać; dlatego, że cię kocham nad życie	Ha! piękna czy brzydka jestem uczciwym człowiekiem i obowiązkiem moim jest kochać ją zawsze. Ale w jaki sposób mogła spaść do tak niskiego stanu przy pięciu czy sześciu milionach, któreś zabrał z sobą?	Jedźcie sami nie będę z tobą na obiedzie; to imieniny żony, zapomniałem.	Nie wiem. Ponoś do Bozi.	Tak to mówisz, jakby ci gorzko w gębie było, a przecie policz sam życzliwych.	To czemu Hamery nie stawiają na swoim gruncie?	Zuch dziecko! Że też masz czas na wszystko!	Mamy długi, Müllerku, mamy przeraźliwe długi! To jest mego katzenjammerukatzenjammer (z niem.) ziewnął po raz drugi. twarzą w twarz; sam na sam. bez dozoru teściowej ironii): jednym słowem, gdybym był współczesnym poetą, połknąłbym nawet nieskończoność... Świat bywa przeraźliwie nudnym tynglem... Uu!	A! Na rany Chrystusa! Minnie, duszko, pamiętasz! Był to pogrzeb tej damy.	Blaga, przyjacielu! Detektyw Sefton powiedział mi to.	Coś nowego My, Rosjanie, ciągle uczymy Europę.	Dziękuję Oddaję usługi, ale ich nie sprzedaję.	I tak, i nie.	Jak wam do upodoby, wasz gront, to i wasza wola! Filipka tu wczoraj podczas waszych rodów zachodziła o ziemniaki.	Nic, ale to nic nie rozumiem	Nie to złoto.	Nie wiem. Chrystus nakazuje miłosierdzie.	No, to tam już moc szwedzka.	Pewnie, że tak.	To cóż, przecie on nie słyszy	Trzeba zacząć choć ladajakiemi słowy, a grą nadstarczyć, żeby do pisania pociągnąć! przerwała Laura.	Wszystko! są rzeczy których nawet kochance człowiek poświecić nie może.	„Tysiąc to za wiele, nie wierzę ani w jedno”.	Bardzo trudna. Widzisz pan, na przykład, tę rozległą równinę na północ, obramowaną wzgórzami. Czy dostrzegasz pan co niezwykłego?	To całkiem możliwe. Kto by to pomyślał? Ale wiesz, teraz, gdy Joe leży pijany, można by spróbować zgarnąć tę skrzynię...	A raczej do swego banku. Chcę mówić o oceanie, w którym bogactwa kapitana są bezpieczniejsze, niżby były w kasie państwa.	A! długa Motruno! ale i życie długie, a przeżyć je trzeba! Ale kto ci tu wody nosić pomoże, drew przysposobi, i choć słowo do ciebie przemówi?	Ach, panie Józefie, na kimże można dziś polegać? Najprzyzwoitsi ludzie zawodzą.	Ale my siebie znamy.	Bale letnie są teraz w modzie.	Bo z jakiego tytułu?	Cichaj, moje złotości Cichaj, nie płacz, dam ci kukiełeczkękukiełeczka a. kukiełka bardzo jasny; tu: z białej mąki. z miodem.	Co pani mówiła pani Osnowska?	Czemuż by nie, panie Aronnax?	Czemużeś jej od tego nie obronił, czemuś jej nie dał pięknej śmierci?	Hoym! pisz! Kuryer królewski powiezie list do Laubegast...	I do pana będzie należało przygotowanie wszystkiego, jak należy. Dom jest piękny, a przynajmniej może być piękny.	I tobie to sprawiało przyjemność?	Jak to?	Kochacie ich?	Mało, że Wierzbięta był	Mówimy o tym dziale. Pan Czarniecki radzi wycieczkę... Te mgły szatan rozwiesza... już nakazałem egzorcyzmy...	Niepospolity z ciebie smakosz, jakem żyw trafiłeś jak kulą w płot i to z najpierwszego gatunku.	O, gdyby mu przynajmniéj na parę lat była pomoc jaka!	Ozyrys-Mer-amen-Ramzes, pan dwu światów, przychodzi do was i żąda, abyście przygotowali go do wiekuistej podróży	Tak, tak	To wielki myśliciel i stylista	To zostań, dzieciątko, z nami!	Wie pan co, kapitanie...	Ale ona wszystkim już kością w gardle.	Gdziekolwiek. Pójdziemy przed siebie.	Grzech byłby śmiertelny!	I owszem, kiedy pana wola. Chodźmy odwiedzić rybaka.	Ile w filii?	Jaka?	Jedyny człowiek, który po śmierci styl życia zatrzymał. Poważam starca, kocham go głęboko, przyjaźń jego cenię.	Panno Arletko, czego pani właściwie chce odemnie?	Phy, ale czy hrabianka postawi nad tym swoje accent graveaccent grave (fr.) szydził Trestka.	Piotrowicze z Nawiraghem i Anardratami jutro w drogę ruszają; prędka będzie wiadomość.	Rozbójniku!	Szczęśliwości publicznej...	Widziałam kapelusz, jaki wybrała dla żony redaktora.	Wszyscy wy tutaj?	Wszyscy!	Zaoszczędź sobie takich komplementów zadrwił Hugo.
Rozumiem rzuciłaś teatr i zostałaś panią rejentową, żebym ja się mógł zjawić na świecie, przewidziałaś prawdopodobnie nawet moją przyszłość, a może duch któregoś z wieszczów wystukał ojcu spodeczkiem moją przyszłość? W każdym razie potem, oczywiście, wyszłaś drugi raz za mąż, żebym nie był sierotą bez tatusia, potem oddałaś mnie na wiele lat do internatu, żebym otrzymał odpowiednie kształ­cenie i wyrobił sobie charakter, wszystko teraz rozumiem... że też mi to wcześniej nie przyszło do głowy! Rozumiem teraz, dla­czego porzuciłaś teatr.	Więc tak, być może, tak, masz słuszność; ale, na imię Boga, umiem cierpieć. Trzeba, abyś mnie kochała, nieprawdaż? a więc trzeba także odpowiedzieć, skoro pytam. Gdybym cię miał stracić na zawsze, gdyby te mury miały mi się zawalić na głowę, nie wyjdę stąd, póki się nie dowiem tajemnicy, która mnie dręczy od miesiąca. Powiesz wszystko albo odchodzę na zawsze. Być może jestem wariatem, opętańcem; może psuję sobie z umysłu życie; może pytam o to, czego powinien bym z umysłu nie widzieć; może to wyjaśnienie zniszczy na zawsze nasze szczęście i wzniesie odtąd między nami nieprzezwyciężoną zaporę; może uniemożliwię ten wyjazd, którego tak pragnąłem; ale co bądź by to mogło kosztować nas oboje, albo powiesz, albo wyrzekam się wszystkiego.	Nie trzeba życia twojego, dość będzie trochę serca, pracy i odwagi. Ty musisz ztąd wygnać się do Warszawy, by go z odmętu wyciągnąć. Ja za was oboje modlić się będę i obojgu pomagać.	To nas nie obchodzi czy myślisz, poczciwcze, że kiedy dasz synowi dziesięć tysięcy, to już wszystko? Patent kosztuje dwa tysiące, trzeba będzie jeździć do Paryża; następnie, nim się puści na ten interes, bezpieczniej jest, jak powiada brat, wyrobić tysiąc ryz, ryzykować całe kadzie, aby sobie zdać sprawę ze wszystkiego. Widzisz pan, nie ma rzeczy, przed którą trzeba by się tak mieć na baczności jak przed wynalazcami.	Zali mnie czas jeszcze na tę drogę wracać? Tyle terminów na mnie czeka! Z łoża trzeba do sądu zaraz... Chybabym stąd uciekał, a tego nie chcę. Tyle terminów! A co sprawa, to i wyrok pewny na potępienie.	Gdybym wiedział, czym się to skończy, wcale bym cię nie posyłał. Ale teraz, po takim fiasku, już nawet nie mogę tam nikogo wyprawić.	Boże! Czemuż nie zawiadomiliście mnie od razu!	Z tego, com widział, wnoszę, że on umie dbać o siebie tak samo, jak i ty. Nie. Przyniosłeś nam szczęście i my chcemy wykierować cię na człowieka. Odprowadzę cię z powrotem do twego furgonu, a dzisiaj wieczorem przyjdziesz do mnie.	Pozwólcie mi zrobić jedną uwagę Żeglarze nie znają Wyspy Lincolna, gdyż nie ma jej nawet na najnowszych mapach. Czyż nie sądzi pan zatem, Cyrusie, że jest to jeszcze jeden powód, aby statek, który odkryje niespodzianie ten nowy ląd, raczej zbliżył się do niego i odwiedził go, zamiast minąć obojętnie?	To nic. Nikt oprócz ciebie, Józi, mnie i jego o tym nie wie. Zażyłam zresztą odpowiednie proszki.	Jak to głupstwo? To, że mnie nie cierpisz?	Tego by jeszcze brakowało żeby nam ten Madziar miał dać czymś w łeb. Złapię go za kark i zrzucę z piętra na dół tak elegancko, że poleci jak szrapnel. Z tymi łobuzami madziarskimi trzeba postępować ostro. Pieścić się z takimi nie warto.	Jeśli cierpi, cierpień swych nie ujawnia. Nigdym nie słyszał, aby się skarżył.	Mnie wszystko jedno, tylko że się ogromnie nudziłam z początku.	Nie, towarzyszu Stalin, późno zwykle się kładę.	Nie czynił najmniejszych trudności... Ciekawym, co ona powie... Jakoś go nie widać!	Ty? Nie znasz się przecie na tym!	Więc co ja mam począć i dokąd iść z Nel?	Śmieli się ze mnie, burkiem przezywali, tom się i przeodział!	Nie, panienko, byłam rano na rydzach, to sucho całkiem.	Bah! pismo niniejsze nie jest pismem Najjaśniejszego Pana.	Nie lubię go.	Nie marudź!	Ha! to pewno poszła do kościoła albo na cmentarz. Chodzi tam codzień. Odziedziczyła po nim pięćset liwrów rocznie i dom na dożywocie, ale biedaczka o mało co nie zwaryuje z żalu.	Ach, więc posiadacie i takich!? Proszę, bił się z Francuzami Niezmiernie się z tego cieszę, gdyż i ja, w rozlicznych przygodach, łyknąłem coś niecoś tej wojny.	Nie na tym też tylko zdanie me opieram	Wiem, wiem. W takim razie jako terapię radziłbym prostytutki. I to raczej zbliżone do pani Cin. Nie muszą być zewnętrznie tak obskurne. Ale wewnętrznie bardziej. Czasem trzeba klin klinem. Jak pan pozna, co to jest prawdziwe świństwo...	Zupełnie nie mogę sobie przypomnieć Musiał to zrobić ktoś przygodny.	A jak to ładnie ze strony Anusi Moffat, że nie zapomniała obietnicy.	Nie tyś winien, że zamiast głowy masz pęcherz	No, nie.	Jeszcze... jeszcze się nie zdecydowałam	Cóżeś ty, młodzieniaszku, najlepszego uczynił? Na publicznym gościńcu, pod bokiem królewskim porwałeś się na posła! Zali wiesz, coć za to czeka?	Musi dać sobie radę. Zresztą ja od wakacyj mogę zacząć praktykę.	Ależ nie... Ażebyśmy tam wznieśli zameczek.	Nie zawsze ale pańska psychika jest nieodporna.	Cóż się stało z Danglarsem, głównym winowajcą, bo to on do tego podżegał?	Niech i tak będzie Jestem tak stary, że mi wygodniej nic nie wiedzieć; jestem już nawet tak stary, że pragnę tylko jednej rzeczy	I popijemy się na weselu.	I cóż? Zdaje się, że musiał się dobrze tłumaczyć z postoju w Portoferraio?	A, to ty. Czego się tłuczesz?	Bo się wstydziłem.	Zgadzamy się najzupełniej!	A, to co innego! Kochany wicehrabio, pomówmy rozsądnie.	Idziemy ze skargą do sądu na tego zbója O! patrzaj, jak pokaleczył Hermana... A tu mam świadectwo felczerskie, że rany są niebezpieczne Posiedzi on w kryminale, ten wasz Jędrek...	Ty się śmiejesz. Wiem.	Dobrze. Otóż wiesz także, co wam powiedziałem o mojej żonie, że moja nieboszczka żona w ostatniej godzinie swego życia myślała o twojej siostrze, myślała z wielkim skupieniem ducha.	Co komu przyjdzie z takowego gadania? Wlazłeś w błoto, boś chciał...	Do cioci już podobno Mika wysłała depeszę.	Oddział samochodów atomowych jest pod strzechą. Sekcja samolotów atomowych w ciągu tygodnia rozpocznie pracę. Kładziemy podwaliny pod oddział atomowych lokomotyw. Jedno skrzydło oddziału motorów okrętowych już pracuje.	Ależ to istna pułapka to twoje małżeństwo! Ale przynajmniej Armand ma majątek...	A mówiłem, że jest to wściekłe zwierzę!...	Priscillo jak sądzisz, czy to możliwe, abyśmy wynajęły „Ustronie Patty”?	Czy to Pan Bóg robi zawieruchę?	Jakim sposobem to uczyniłeś?	Masz specyalny talent w kierunku fikania... mógłbyś iść śmiało do cyrku i na trapez!...	Masz słuszność zapytam o to męża!	Papciu! Wujaszku, wpadłyśmy na wyborny, doskonały pomysł!	Pędzisz na oślep.	To dawaj!	To prawda	Tak, wyobraź sobie	Im większa suma, tym pochlebniej dla ciebie. Uświadamia ci, ile jesteś warta.	Quarto niedopłetwe, z ciałem wydłużonym, pozbawionym płetw brzusznych i pokryte grubą, często śliską skórą; do tego rzędu jedna tylko rodzina należy. Typ: węgorz, strętwastrętwa	Sądzisz tedy że mi panna Wickfield jest milszą, niż mogłaby być rodzona siostra?	Do diabła, przecież że ministrowa!	Właśnie. Jak olbrzymi zakład dobroczynny do leczenia słabych	Zwykle królowie mówią, że ich cieszy, że naród wypowie swoją wolę, i życzą powodzenia w pracy.	Daj mi go pan, proszę.	Tylko żeby mi tu przyszedł z rana...	Cóż ty umiesz?	Gorzej, panie bracie	Któż wié? kto wié?	Kuba, naprzód!	Nic.	Tak, kapitanie	Tak.	Te wielkie kufry...	Z monopolów bierzcie, a tak u kogo nieładnie. Rządowe pieniądze wolno...	Zwiał? Ładny byłby z ciebie pustelnik! Skompromitowałbyś siebie i wszystkich pustelników!	Świętego Brauninga... Wielgi dziś odpust u socjalistów!	A twoi towarzysze?	Ach!	Bo Tom jest niedobry. Tom chce, żebym go słuchała.	Chcieliśmy obejrzeć mieszkanie	Chory!	Czy mają tu panie teatr?	Dawaj zaraz... słyszysz?	Dobrze!	Kto?	Mianowicie?	Moja droga, alboż człowiek stojący nad grobem może myśleć o czymkolwiek wyjąwszy grobu?... Reszta wszystko głupstwo!	Ojcze!	Oryginalności myśli...	Przeciwko zwyczajowi?	Przyszedłem z Czumki w surskim powiecie.	Rzeczywiście, doskonałe!	Takiś zawzięty?	Wiem.	Zwycięzco...
Zdaje mi się, że trzeba jeszcze jedną rzecz powiedzieć. Kto wie, czy nieświadomie nie po to właśnie przyjechałem tam z daleka... Cokolwiek jest, cokolwiek by się jeszcze stało, pani była jedyną, jasną pięknością w moim życiu. Mówię o tym wszystkim, bo to już umarło. Tęskniłem za panią długie lata do obłędu, do szału, zwidywały mi się pocałunki pani w chwilach... nie! Po co już o tym mówić!	Dobrze, że mi właśnie przypominasz byłbym zgoła zapomniał o onym śnie dziwnym, który wówczas żywo mnie zajmował. Właśnie jest on dowodem na to, co przedtem o snach mówiłem do Henryka. Niepodobna mieć chyba snu jaśniejszego i logiczniej sformułowanego. Jeszcze dziś go doskonale pamiętam, a cóż sen ten znaczył? To, żem śnił o tobie, i nagle uczułem tęsknotę, chęć posiadania ciebie, to całkiem naturalne, znałem cię przecież. Twa piękna, wesoła dusza zajęła mnie od początku bardzo, i tylko ochota poznania obczyzny stłumiła chwilowo miłość mą i chęć uczynienia cię żoną moją. Właśnie około tego czasu, gdy śniłem, nasyciłem się już do pewnego stopnia podziwianiem krajów obcych, więc skłonność serca łatwiej mogła się przejawić.	Nie zawtórowałem mu. Nie przyszło mi to na myśl. Mało jest we mnie z dyplomaty. A było to pewnie wskazane, bo zdaje mi się, że zagalopował się w zwierzeniach i starał się osłabić swoje słowa przez tę sztuczną wesołość. Lecz w gruncie rzeczy dyplomacja nie oparta na sile nie lepszą jest podporą od zbutwiałej trzciny. I nie wiem, czy byłbym się roześmiał, nawet gdyby mi to przyszło na myśl. Nie wiem. Byłoby to przeciwne mojej naturze. Czy mógłbym się roześmiać? Za długo żyłem pogrążony w samym sobie, śledząc tylko cienie i odblaski życia. Oszukiwać kogoś w sprawie, którą można by rozstrzygnąć szybciej przez usunięcie tegoż człowieka nie! To mi się wydaje zanadto poniżające. A przecież mam ciebie tutaj! Trzymam w ręku twoje życie. I cóż ty na to, Leno? Czy byłbym zdolny rzucić cię lwom na pożarcie, aby swoją godność ocalić?	No, to może zjesz pan z nami dziś obiad?	Prosiła, żeby pan doktor nie zapominał. Trzy razy to powtórzyła. Pani przyniosła ze sobą wiązankę kwiatów, myśląc, że pan doktor jest chory. Wejść nie chciała. Rozma­wiała ze mną przez próg. Prosiłam bardzo, żeby zostawiła i zdrowemu. Mówiłam, że pan doktor zawsze taki samotny, że kobiet nigdy...	To już nie będę... No, to napijmy się na zgodę... No, i jeszcze po jednym.	To nie jest rzeczywisty świat To jest wielka scena życia. Scena, którą kosztem krwi i niezliczonych wysiłków utrzymują narody, a potem kiedy tam wszystko błyszczy, pachnie, mieni się i skrzy od barw i przepychu, biedny KalibanKaliban	A jeszcze ważniejsze zadanie zalecane najznakomitszym przedstawicielom nauk, a panu w szczególności, to: wpływ narzędzi atmosferycznych na formowanie się nawałnic i burz.	A jeśli nie to?	A-to-tso wciąż straszy naiwną panienkę, która się boi, ale swoje robi.	Ach czy można nazwać to życiem!	Ach, rozumiem! I sposobność znalazłeś. To bardzo dobrze!	Jak to, więc mamy się wyrzec ujrzenia kiedyś naszej ojczyzny, naszych przyjaciół, naszych krewnych!	Jakże to? Nie słyszałeś o tym, który braterską krew jak Kain rozlewał?... Nie słyszałeś, będąc ze Żmudzi, o Kmicicu?	Jeszcze dziś rano, lordzie Henryku, bardzo bym się o to gniewał.	Na to bym się zgodziła	Nie jeden, ale trzy a kosztowały nas każdy cztery franki; czy to nie zgroza tak obdzierać biednych artystów, którzy są wciąż w podróżach? Oto paszport pana Gilettiego, artysty: to będzie pan; oto dwa paszporty nasze, niby Marietiny i mój. Ale Giletti miał wszystkie pieniądze w kieszeni, co się z nami stanie?	Nie może, ale fakt. Pan coś tak jak moja żona. Nie macie do mnie zaufania. A ja wam powiadam, że wszystko zależy od przyzwyczajenia. Pan się przyzwyczaił i dlatego pan tak dobrze po górach chodzi. I ja, gdybym się przyzwyczaił... U nas, w biurze, jeden z moich kolegów dostał nowe biurko. Nie mógł się, panie łaskawy, do niego w żaden sposób przyzwyczaić. Mówi: „To na nic... ja nie mogę i nie mogę...”. A przecież!...	Przestań waćpan, bo mnie krew zaleje!... Jakże?... I waćpan był pod Ujściem?... I waćpan patrzył na to wszystko własnymi oczyma?!... Toż to po prostu zdrada była najzaraźliwsza, w dziejach niesłychana!	Wa-hima bać się lwów, ale Wa-hima kopać głębokie doły i jeśli lew w nocy wpadnie, to Wa-hima śmiać się.	Wasza książęca mość! Nie może to być!	Wiesz dlaczego? Bo jedna myśl zatruwa mi to szczęście.	Zgadujesz, że pomyślałem o tem. Zrobię to jedynie pod wyraźnym warunkiem, żeby nikt o tem nie wiedział. Ślicznie dziękuję, nie mam ochoty, żebyśmy awansowali na dobroczyńców rodzaju ludzkiego. Żadnej filantropji! Możnaby poprostu powiedzieć, że mu to zapisała księżna Szerbatow.	Zobaczy ojciec! Ale nim to nastąpi, czy zrujnowałby cię tysiąc talarów?... Tysiącem talarów mógłbyś wstrzymać pościg... Więc dobrze, jeśli nie masz zaufania do Dawida, pożycz mnie, ja ci oddam, ubezpieczysz je na moim posagu, na mojej pracy...	Że to nie wszystko	Cieszę się, żeś przemówił. Ale nie idzie mi o żaden honor. Ja nie pisuję dramatów krwią ludzką. Jest to tylko „zabawienie” wroga wszystko powróci do dawnego spania, liżąc rany, przeklinając cały ruch i płaszcząc się przed wrogiem. A teraz jeszcze żyje wola i nienawiść. Już nie ma wiary w zwycięstwo, ale jeszcze żyje żądza zemsty. Jeszcze nie pogodziła się podła dusza tłumu ze starym batem, jeszcze hardym jest zbuntowany, zbity i okuty niewolnik. Ale co będzie jutro?	A Stefcia Gołąbkówna? Nie widzę jej.	Istotnie, piękna damo nie sądzę, żeby Akteon bardziej się zadziwił, zoczywszy znienacka Dianę w kąpieli, ode mnie, kiedym piękność pani obaczył. Pochwalam bardzo tę rozrywkę tak niewinną a przyjemną, i tysiąc dzięków pani składać śmiem za jej łaskawe zaproszenie. Jeśli pani uczynisz mi zaszczyt, uważając mnie za zdolnego do wyświadczenia jej jakiej przysługi, rozkaż tylko, a zaręczam pani, iż prędko i dokładnie wykonam jej zlecenie, bo moim powołaniem jest karcić niewdzięczność, robić dobrze wszystkim, zwłaszcza też osobom pani płci, stanu i zasługi. Nie lękam się nawet powiedzieć, że gdyby te siatki, co tak małą przestrzeń zajmują, okrywały całej ziemi powierzchnię, prędzej bym przedarł się do nowych jakich światów, niż śmiał zerwać ten sprzęt rozrywki pani. Nie będziesz wątpić, pani, o tym, co mówiłem, skoro się dowiesz, że mówi do ciebie Don Kichot z Manchy, jeśli ta nazwa doszła do wiadomości pani.	Jeszcze niezupełnie... Przyszłam właśnie poradzić się cioci. Co do mnie... Lękam się, że pan Adolf jest dla mnie za młody, za lekkomyślny... Przy tym niedoświadczony...	No, ale nie o tym mowa. Głupstwoś zrobił, żeś się rzucał przy kobietach jak fryga, co nigdy nie należy, a tyle bardziej, ile że wcale nie było do tego powodu.	Tak jest, wielmożny panie	A Zinzendorf, zetknęliście się z nim?	A co? Barchan?	A dalej co?	A jakże ty sobie dasz radę?	A racya?	A więc na pewno oddacie go panu porucznikowi?	A... chce.	Aleć potem wołałam za tobą, nie usłuchałeś...	Ależ panno Howard, pani nie umiesz mnożyć...	Ano, duży, ciemny na gębie, broda carna...	Biedny niewolnik! szepnął Baron.	Chciałam z panią porozmawiać, panno Klaro. Przede wszystkim jednak proszę, ażeby pani nie posądzała mnie o zamiar obrażania jej...	Coś podobnego mówił przy mnie Pobiedonoscew.	Coś porabiał tyle czasu? Można było podbić Europę!	Czemu się bałaś?	Czemu tak?	Czy masz pan tę pewność?	Cóż ty jemu możesz zarzucić?	Do klozetu nie można wrzucić dzieciaka; toście pewnie jeszcze go nie widzieli.	Dosłownie zlecenie wasze spełnię, milordzie.	Drżysz, Doro! Co ci?	Dziecko, Matka krzyknęła.	Ho, ho! W górach owies skacze, a na dołach pszenica leży albo ją pławią do Warszawy, aby za nią piwa nazwozić.	I leżał na stole biały, zimny, twardy i obojętny trup nagi młodego mężczyzny z ogarkiem cygara w sinych wargach.	Interes, Sługa, Zdrada spytał znów Kmicic.	Jej też nie ma.	Kiedy odpływamy? Jutro podnosimy kotwicę!	Klucze już brali?	Kobieta, Mężczyzna, Seks, Kobieta ”upadła”, Miłość	Konieczny skutek wczorajszej rozmowy z panem. Zamknięte oczy w stanie normalnym widzą tylko ciemność; ale gdy podrażni je jaskrawe światło, wówczas na tle ciemności muszą ukazać się widziadła.	Koralia przechodzi do Gymnase	Miłosierdzie podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus, w którego wierzymy, kazał nam miłować nawet nieprzyjaciół. Więc opatrzyliśmy twoje rany i jako rzekła Ligia, będziemy modlić się, aby Bóg wrócił ci zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy. Zostań więc w spokoju i pomyśl, czyli godziłoby ci się prześladować dłużej Ligię, którą pozbawiłeś opiekunów, dachu	Muszę	My kawę będziemy pili.	Nasi kapłani wierzą także w Jedynego	Nic mu się nie stanie, Grosman uczciwy człowiek.	Nic nie rozumiem z tego, co pan mówi Niech mi pan da akt i pokaże, gdzie mam podpisać.	Nie on jeden, nie... ale po próżnicy ino grosz tracą... nie la takich Jaguś moja, nie.	Nie podobał! Jedno z arcydzieł naszej epoki, równe księżnej de Châteauroux Nattiera, zresztą kuszące się o utrwalenie nie mniej majestatycznej i zabójczej piękności. Och, ten błękitny kołnierzyk! Można powiedzieć, że nigdy Ver Meer nie namalował materji bardziej po mistrzowsku. Nie mówmy tego zbyt głośno, aby Swann nie napadł na nas, chcąc pomścić swego ulubionego malarza, mistrza z Delft.	Nie sądzę, droga Brygido, abyśmy mogli zapomnieć o sobie wzajem; ale sądzę, iż w tej chwili nie możemy sobie jeszcze przebaczyć, a trzeba wszelako przebaczyć sobie koniecznie, nawet gdybyśmy nigdy nie mieli się spotkać.	Nie zgaduję, doprawdy	Niech będzie pochwalony... Jak się macie, Jacentowa?	Niech i tak będzie! juściżem ja w życiu mojém nikomu nie odmówił gościny.	O mnie?	O, tak!	Oddawałaś mu się?	Oj, Giano! Giano! szukasz ty guza własnowolnie.	On chce mnie zabić!	Ona skarży na was.	Pan kierujesz sumieniem mego przyjaciela Rassi, czy on nic nie ma mi do powiedzenia?	Po co?	Po co? Ja pobity, ruszyć się nie mogę...	Pokaż!	Poszedł tu: podobnie (tj. również lakonicznie). sługa.	Sam dobrze wiesz, kapitanie, jak przerażające są orkany na tych szerokościach.	Skądże mam wiedzieć	Tak sądzę.	Tak więc W. K. Mość także zrywasz ze mną, nie chcesz ani rady, ani dobrodziejstw moich, ani serca! Bardzo dobrze! ale raczcie pomnieć, że ze mną rozbrat wziąć można, ale mnie przebłagać potem, nigdy! raczcie pomnieć, że ja tu jeszcze w tem królestwie, dopóki pan mój i król żyw, coś znaczę, a gdyby nawet Bóg mi go wziął, mam przyjaciół i obrońców mieć będę.	Ten żart ma w prawie swoją nazwę	Towarzysz ze Zbaraża.	Ty byś wolał, ażeby ona była twoją?... Ona nawet zostanie arcykapłanką, gdy będzie trzeba zbliżyć ją do dworu...	Uważaj na ogon, tam z tyłu pryskają.	W kompanii z Maszką?	Więc i ty wejdziesz tam razem ze mną!	Więc my będziemy pierwszymi cała Ziemia będzie do nas należała.	Wojna się rozpocznie. Poślesz do kniazia, ale nim poseł wróci, dużo wody w Dnieprze upłynie, a ja ci jutro na Bazawłuk odwiozę sam pieniądze.	Wszystko pozamykane.	Zapewne! tak, jak tamta, gdzie kule gradem padały, a pułapki wyrastały z pod ziemi!...	Zobaczysz pani, że będą łagodne jak baranki w ręku Alego.
Bardzo, bardzo przepraszam ale jakże? To przecie Józef jest biednym chłopcem. Jeszcze póki mój brat żyje, ale, Boże kochany, niech oczy zamknie, to żyć nie będziemy mieli z czego. Pewno, że to bardzo pięknie być literatą, ale te mizeraki do gęby, za przeproszeniem, nie mają co włożyć. Jakże to...	Dajcie mi spokój ścierwa jedne! Pozwólcie mi wstać! Chcecie, żebym kolana połamał? Co za dranie! Dajcie mi już spokój, jak Boga kocham! To nie są żadne żarty!	Ba, fuzji nie braknie. Chwat z ciebie, mimo tej za...nej miny, sprawiłeś się gracko, a tamte gamonie spudłowały do owych dwu drabów, którzy goniąc cię, wpadli wprost na nich; ja ich nie spostrzegłem. Chodzi teraz o to, aby stąd pięknie zwiać; pułk musi być o jakie pół ćwierci mili, a co więcej, mamy po drodze kawałeczek łąki, gdzie mogliby nas zagarnąć półkolem.	Gdyby był, nie kochałaby go pani, droga lady Kobiety kochają nas za nasze wady. Jeżeli mamy ich dosyć, wybaczają nam wszystko, nawet nasz rozum. Obawiam się, lady Narborough, że po tych słowach nie zaprosi mnie już pani na obiad, ale jest to całkowita prawda.	Hę! Zarżnęli i zjedli?... A cośwa zrobić mieli? Przeszedł dzień jest, ani jej wygonić, bo z kwikiem wraca!... Moja podtykała jej, co mogła, bo jakże głodem morzyć, Boże stworzenie też... Prześwietny sąd jest mądry, to sprawiedliwie se wymiarkuje, że com z nią biedny sierota miał zrobić? Niktoj po nią nie przychodził, a w domu bieda tośwa my ją zjadły, a i to niecałą, bo na wsi się zwiedziały, a Dominikowa poskarżyła, że to jej, przyszła ze sołtysem i zabrała wszyćko...	Miłosierdzie boskie! O cóż ty się mnie pytasz? Czy będziesz miał rogi? Małżeństwo, Mąż, Żona, ZdradaMój przyjacielu, ja jestem żonaty; ty masz nim zostać niebawem. Ale wyryj sobie to słowo w mózgu, wyryj stalowym rylcem, że każdy człowiek żonaty jest w niebezpieczeństwie dostania rogów. Stan rogaty jest naturalną przynależnością stanu małżeńskiego. Cień nie tak uparcie posuwa się za ciałem, jak rogalstwo idzie za ludźmi żonatymi. I kiedy usłyszysz o kim te dwa słowa: „Jest żonaty”, i jeżeli na to powiesz: „zatem jest albo był, albo będzie, albo może być rogalem”, nie okażesz się niedoświadczonym budownikiem naturalnych konsekwencyj.	Do tej też chwili ja i pan Peggotty musimy ciągle czuwać razem nad transportem bagaży Emmo, duszko przyjaciel nasz pan Tomasz Traddles prosi mnie, bym mu dozwolił zaordynować ingrediencjeingrediencje (z łac.) mocny trunek; niegdyś: przyrządzana na ziołach nalewka uważana za lek wzmacniający serce., co wraz z rostbefem pozostanie nieoddzielnym od wspomnień starej, którą porzucić mamy, ojczyzny, słowem, domyślasz się, duszko, że mowa o ponczu. W poprzednim biegu życia nigdy nie pozwoliłbym sobie korzystać z uprzejmej propozycji naszego przyjaciela i nadużywać pobłażliwości tu obecnych panny Trotwood i panny Wickfield, lecz... dziś...	No i co powiesz, Lejzorze? Popatrz na to mieszkanie. Przecież to pałac nie mieszkanie.	E... bo mnie, proszę pani, jedna baba urzekła w Trzebicach, żebym niby do spania był taki chytry... A no i pospalimy się. Ledwie świt, jak ci mię ten Wincenty wyrżną w łeb trepem! powiadają. Ja spojrzę: śtanga wisi, gniadej nie ma. Pod progiem my spali cap, chaps. my za śtangę, a tu przerżnięta jak mydło. Powiadają, że ma taką piłeczkę cienką, ale to głupiemu powiedzieć, żeby kto żelazo piłką urżnął. Musi para mieć włos z żydowskiego trupa i tym tak rznie. Wylecielimy na świat... Przed stajnią widać było ślad do stawu. Skoczyli my do stawu. Poszedł we wodę! My na drugi brzeg ku Cieplakom ani! Dopiero oni powiadają, że może brzegiem stawu się wziął, a potem wjechał w rzekę. Polecielimy i tam, ale nie było nic, i pokój. Pan wstał, ludzie się zeszli, gwar, krzyk, ale śladu nikt wypatrzeć nie mógł. Jak słońce przygrzało, rosa zginęła, to tam już nie było o czym gadać. Sobieraj powiadali, że był gdzieś ślad na smuguna smugu i tak do wieczora. Ja pojechałem na siwym pod Wybrankową, Wincenty poszli ze Stasińskim do Dolnej, ale my z niczym wrócili na wieczór. Po kolacji siedzielimy tak wszyscy przede drzwiami. Cicho się stało, tylko żabska rechotały jak muzyka. Wtem jakoś mi się zdało, że kobyła rży... Zerwałem się, aże mię ognie przeszły. Słyszę, a tu daleko, daleko spod lasu skoczyć, runąć. jak bez próg. Przyleciała pode wrota. Mój Jezus kochany! Jak wzięła rżeć raz za razem, to jakby ten człowiek na człowieka wołał. Sam pan poleciał otworzyć jej wrota. To my tak zaczęli hurtem beczeć z radości!... Miała na szyi postronek grubaśny, a na nogach koło pęcin poprzywiązywane jakiesi gałgany, żeby, widać, śladu nie było. W lesie ją pewno przywiązał i układł się spać, a ona sobie tam już poradziła... Albo go może trzepnęła gdzie o ziemię	To wszystko, co mamy do jedzenia. Jak zabierzecie, to dzieci będą głodne.	I to ci jeszcze dodam że choćby wszystko miało być tak, jak mówisz, choćby potęga nasza miała przez to urosnąć, choćby wojna z Turczynem została przez to odwrócona, choćby szlachta sama o to wołała, jeszcze, póki ta oto ręka szablą władnie i znak krzyża uczynić może, przenigdy! Tak mi dopomóż Bóg! Tego nie dopuszczę!	Precz, moce ciemności! Czy pan wiesz, co to takiego?	To nie widzisz że to ma znaczyć, iż nigdy już w życiu nie ujrzę Dulcynei?	Ach, o tym myślisz tostare dzieje. Zresztą nie była to w każdym razie życzliwość dla nas, lecz dla mnie.	Ale jak mu tę wieść poślemy? Jesteśmy tu w samotni, której nie wolno nam opuszczać; przeto nie wiem, co potrafimy tu zdziałać, chyba że za gońców użyjesz ptaki niebieskie.	Królu złoty, dziękuję, bardzo dziękuję. No to chodźmy na śniadanko. Może do „Bachusa”, co?	Niech się pan popatrzy, niech pan tylko spojrzy! Teraz, zaraz proszę, mój kochany fakir! Taki jestem ciekaw, co też do tego szanowny pan powie? Ja wyraźnie widzę, jak właśnie w tej chwili ten z zielonym szkiełkiem w serce się wgapił, żebym tak zdrów był, prosto w samo serce swego przeciwnika, tego paskudnika. No, widzi pan dobrze? Czy on go zabije? Tego kudłacza swym strasznym wejrzeniem za serce przycapił, bój się pan Boga, i już go nie puści...	A ten gruby, kto to taki?	I to rozumiem.	Te kandelabry to także muzealne?	No, chodźmy się trochę przejść! To wszystko jest wstrętne i jestem pewien, że teraz trędowaci nie zaczną znowu...	On jest genialny człowiek! on ma w głowie miliony i nie chce ich stamtąd wyciągnąć. Pan wie, że on zrobił nowe odkrycie u Meyera? Nowy sposób blichowania białego towaru. Meyer zarabia na tym pięćdziesiąt procent, a co pan myśli ma z tego Myszkowski? On nic nie ma! Jemu za ten wynalazek, który wart milion, dali dwa tysiące rubli pensji rocznej, on wziął i jeszcze chodzi do fabryki i pracuje w laboratorium! Ja go bardzo szanuję, ale żeby nie chcieć majątku, żeby się śmiać z tego, że drudzy robią pieniądze, tego nic nie rozumiem, to jest trochę ciemne.	Mogłeś co mędrszego wymyślić, tobym cię może wpuścił. Czarny Rafał... proszę ja kogo! Jak już łgać, to dobrze, prawda? Starostowie se zęby na nim połomilipołomić (gw.)	To tylko pucybut pana oberlejtnanta, bo mu zeżarł obiad. Czy nie wiesz, kiedy pojedziemy?	Że słońce będzie każdego dnia zachodziło za horyzont w Oban...	A, tak! Bardzo gorąco mi go rekomendowano Przepraszam bardzo, myślałem, że pan mi przyniósł infułę. Źle mi ją zapakowano w Paryżu; srebrna lama uszkodziła się mocno u wierzchołka, to będzie fatalnie wyglądało i jeszcze tak mi każą czekać.	Przecież modlimy się co dzień nawet przed pójściem do łóżka, a nie dopiero przed taką podróżą	Ach, ja to wszystko załatwię, ale nawet ty tak mnie rozdrażniłaś na górze, że gotów byłem oddać się diabłu	Może i ja... a raczej, może moje pióro na coś się przyda... Już wam mówiłem, że drukowałem to i owo...	Mniej więcej siedem mil wliczając w to wszystkie zygzaki i zakręty rzeki, które zaprowadziły nas na północny zachód.	To nic nie znaczy; podobne wypadki nie są szkodliwe.	Idziemy odszukać twój dom, mój stary Zbieraj się i chodź, bo to niełatwa sprawa. Przyda nam się twój nos.	Nie koniec na tym... Małżeństwo, KobietaW roku 1870 wrócił do Warszawy z niewielkim fundusikiem. Przez pół roku szukał zajęcia, z daleka omijając handle korzenne, których po dziś dzień nienawidzi, aż nareszcie przy protekcji swego dzisiejszego dysponentadysponent	Czyś tak bardzo głodna? Sądząc po sobie, myślę, że zakochani nigdy nic nie jedzą. Nieprawdaż, Waciu, i ty nie masz apetytu?	Wiesz dobrze, że mnie nigdy nie jest zimno; zresztą w męskim ubraniu...	Ale powiedzże mi, co wiesz o nim?	Można stąd wnosić, że rezultat u nas byłby daleko pewniejszy niż na Wschodzie. Wśród naszych mgieł i deszczy można łatwiej przyzwyczaić organizm do trucizny, jeżeli przyjmować ją stopniowo, niż w ciepłych krajach?	Dopóki śpię między Grekami, nie lękam się zemsty nocnych bogów... A gdy czuwam, nic mi nie zrobią dzienni...	Widzisz, kochany panie Tomaszu, musimy postępować w myśl ustawy, która nie daje ci prawa uczestniczenia w naradach. Nie jesteś członkiem. Musimy się trzymać ustawy. Ten nasz brak poszanowania ustaw	Nie będą śmieli się nań targnąć!	Święta prawda Szkoda tylko, że usposobienia takie albo inne nie zależą od woli człowieka, lecz od natury jego temperamentu i umysłu, a po części też od okoliczności.	Wszak go się nie boją ani ptaki, ani inne zwierzęta może i ja dla tego samego nie będę się bał jego wzroku. On jest jakby czarodziejem zwierząt, a ja jestem chłopiec-zwierzę.	Co? Na sobie miałem przez cały czas. Prali mnie, a ja nic. Patrzajcie, jak mi pyski opuchły.	Zaledwie wymówiłam twoje imię, mój ojciec odwrócił głowę. Byłam tak święcie przekonana (widzisz, jaki ze mnie głuptas), iż twoje nazwisko wywoła wszędzie piorunujące wrażenie, że zdawało mi się, że mój ojciec zadrżał, podobnie zresztą jak i pan Danglars, choć tutaj jestem niemal pewna, że się mylę.	Służąca jest właściwie u ciebie; ja się jej nigdy o nic doprosić nie mogę.	A, tak! chcielibyście, żebym się wygadał, a moje myśli jutro już będzie wiedział pan gubernator Kastylii i cała zasługa mnie wydarta, a komu innemu przyznana zostanie. Znam ja się na tym, nie głupim.	Czy Ofman ani razu nie dopominał się u Teckiego o swoje pieniądze?	Nie dałeś żadnych wyjaśnień?	Nie sprzedam go, bądź spokojny.	Mam ze sobą wszystko, co posiadam.	Wezmą, ale jeszcze nie zaraz. Teraz wybierają innych kupców: mydlarzy, powroźników	Gdy mówię, że się zakładam, zawsze myślę serio.	Ależ ona nie ma złamanego szeląga	Przecież dawno nie ma króla.	Służę w gwardji Jego Królewskiej Mości, Eminencjo, i nie mam powodu być niezadowolonym.	Tak! napiszę hymn na jej cześć i ułożę do niego muzykę.	Bo kto by cię nie polubił? Ciebie wszyscy kochają... i ja... bardzo.	Przed kwadransem otrzymałam list od pani Meliton, że srebra i serwis już kupione.	W drodze nauczę cię innych i lepszych pragnień Chodźmy do Benares.	Żonusiu! może każesz naszykować stolik do kart.	Łatwo jest być moralistką, gdy się jednocześnie, wybaczy pani, korzysta z owych afer. Gdy się luksusowo mieszka, gdy się posiada drogą biżuterję, futra, suknie gdy...	A kiedy my będziemy wreszcie mogli zająć się takimi sprawami? Kochana, masz taki wpływ na dziadka, przekonaj go, aby odpowiedział: wkrótce!	Wydatki miałem duże, bardzo duże. Ja liczyłem, że i pensja musi pójść w górę.	Drogi Thauret! Jakże człowiek z pańskim rozumem może wierzyć w tak zwane szczęście, podobnie jak jego brak. Rzecz polega na większej umiejętności kształtowania sobie życia. Zazdrościsz mi pan związku z Emilją, a przecież Dora jest również piękna, a przytem bogatsza.	Jak się nazywa ten mały, który ma przyjść dziś wieczór?	Mocna panna! Ja bym się puścił na ten interes	Bądź spokojny i bez liczby, skoro ostatnia plaga uderzona zostanie, natychmiast pani Dulcynea odczarowana zjawi się przed tobą, składając dzięki i przynosząc bogate dary.	Wpadniecie w ręce mahdystów, których oddziały włóczą się po całym pograniczu.	Ano, stary był nasz domek, ale czysty. Ani robactwa, ani myszy. A niedobrego mieliśmy sąsiada. Tu stoi nasz domek, tu płotek	Ja? nic! chyba żem nadto był dla niego grzeczny.	Cóż znaczy ta drobna przykrość, moja droga, gdy zresztą twój mąż jest taki miły, poczciwy, serdeczny!	Chcesz patrzyć na burzę?	Na pewno go ranili, bo widzę broczącą krwią ranę w prawej skroni, ale zabił go nietoperz.	Na pewno niezadługo leżelibyśmy w rowie	Tak byłam tak niedorzecz­na... Kochałam!... O! Jakże byłam niedorzeczna!...	Zaprosi mnie dyrektorowa na kuma.	O, tak, one są takie cudowne!	Będzie dosyć raz je powiedzieć w życiu	Panowie, spokój tam, żandarm wraca.	Tak! Jakże cudownie wykrył wszystko Mr. Barnes!	Wierzę ci	A nieprawda!	Ach!	Ale mają przyjść?	Ano, widzisz.	Chwała cudownej Panience! a czy zdrowa biedaczka? Tyle godzin strachu o głodzie i chłodzie!	Daj mi pan karafkę z wodą	Ding-dong!	Doktór T...?	Gabriel	Jestem!	Mam nadzieję	Niech kto chce konterfektkonterfekt (daw.) rzekł Don Kichot	Ofiaruj EuterpieEuterpe (mit. gr.) odpowiedział Petroniusz	Ot, babski rozum!	Płaszcza woźnicy.	Stryjciu!...	Sławę pan zyskasz.	Teatr, Artysta rzecze Don Kichot	Wprędce staniemy u celu,
Nic nie pokażesz Dokonałeś największego czynu od czasów Aleksandra Macedońskiego. Pomyśl, jak piękne będzie nasze życie. Gdyby to zrobił tchórz, byłoby to straszne, ale taki knur, taki skrzydlaty byk, taki Lewiatan jak ty...! To cud, prawdziwy cud! Ja jedna cię rozumiem naprawdę. Wódz patrzył w siebie. Znowu obraz żony (bądź co bądź była hrabianką) i córeczki, przemknął mu przez umęczony mózg. Ale nowym nawrotem woli szybko wrócił kwatermistrz do poprzedniego stanu automatyzmu, z dodatkiem pewnej nieznanej dotąd rezygnacji. Rozkazał podać auto. Opodal przewożono rannych w rannej szarży szwoleżerów w kierunku chińskich szpitali. Taki był rozkaz. Czyj? Chiński. On musiał się poddać chińskim rozkazom. Tego nie przewidział. Okropny, prawie że fizyczny ból przeszył mu duchowe wnętrzności i zgasł w czarnej pustyni, która rozesłała się tam nagle, zdradziecko. Na odgłos jęków zakrył sobie generał twarz na chwilkę. „Iluż by ich było, gdybym nie postąpił właśnie tak? A jednak coś mi we łbie trzasło, psia-krew! Nie czuję nic”. Bezmierne umęczenie i nuda objęły go ze wszystkich naraz stron żona i córka. Świat zamarł wokoło ostatni może prawdziwy człowiek w tym układzie. Jakoś przyjaciele nie zwracali na niego wielkiej uwagi. Nikt nie zbliżył się nawet po odjeździe Chińczyka. Coś niesłychanego! Hrabiowie szeptali ponuro z Oleśnickim. Kuźma Huśtański, pijany od rana, chodził wielkimi krokami, brzęcząc groźnie swoim olbrzymim szabliskiem. Stęporek gwizdał przez zęby tango Jalousie, patrząc z niepokojącym uśmieszkiem w kierunku linii chińskich. Ale taka była wiara w absolutną doskonałość postępków Wodza, że nikt pary z pyska nie puścił. Jeden ten bałwan Chraposkrzecki sławę miał zapewnioną. A takiemu nie trzeba nic więcej. On, no i tamci. Ale to Karpeka winien. Kto mi kazał, u licha, Moskala dawać na dowódcę legii przybocznej? Zahypnotyzował ich, czy co? A może fałszywie przedstawili sytuację? Oto do czego doprowadza przesadna dyscyplina zobaczymy potem, jak to było naprawdę.	Tak, ale gdyby to zrobił inny, nawet nie przyszłoby ci na myśl dopatrywać się w zostawieniu dla mnie samochodu jakiejś specjalnej uprzejmości. Ponieważ jednak zrobił to Paweł...	Właśnie. To też powiedziałam to panu Wojdylle, ale on, zdaje się, nie uwierzył.	Nie; na nabożeństwo u Panny Maryi w dzień poświęcenia naszego ołtarza. Ale gdy o to pytasz, było i wesele, a jakże.	Ja, Eminencjo ja nic nie sądzę, fakt przytaczam, nic więcej; dodam tylko, że gdybym nazywała się panną de Montpensier, lub królową Maryą Medicis, nie potrzebowałabym być tak ostrożna, jak, nazywając się poprostu lady Claric.	Tak ale teraz Ayrton jest już godny tego, by wrócić na pokład „Duncana”, a dałby Bóg, żeby to rzeczywiście był jacht lorda Glenarvana. Każdy inny statek uznałbym za podejrzany. Te wody mają złą sławę i ciągle obawiam się, że naszą wyspę odwiedzą piraci malajscy.	Jezu Maryja! Józefie święty! A toć to akurat przysłowie pana oćca, pana miecznika. A toć to wacpani chyba nasza Krysia, bo nie ma na świecie drugiego człeka z tym proverbiumproverbium (łac.)	Najmniejszego. Marceli oddawna już spłacił mi moją część Kaniówki. Wróciłem tu ze świata goły jak bizun i gdyby nie matczysko poczciwe, nie miałbym nawet za co wziąć tej dzierżawki. Ale ona tam miała jeszcze kilka groszy, które mi pożyczyła...	W tej chwili to ja właśnie czekam Zechce mi pan powiedzieć, czego pan sobie życzy?	Ja nie wiem.	To już jest tajemnicą urzędową, daruj, pani. Jeśli jednak ktoś z państwa miałby jakie zlecenie do Paryża, proszę powiedzieć; jeden z moich przyjaciół dziś wieczór właśnie tam wyjeżdża i chętnie to załatwi.	A to ty stary!	Kiedyż to będzie?	Wróci chłop, Panu Bogu podziękujecie. Gdzie to Jagusia?	Skąd ci to przyszło na myśl?	Tak, jeśli rzeczywiście wierzysz, że każdy pędzący życie na wsi jest nic nie wart.	Chyba tak. Zresztą nie wiem. A jak to jest?	Nie posyłaj pan Już go mają dosyć. Jesteśmy zbyt dobrzy przyjaciele, abym panu nie miał oszczędzić straty czasu.	Istotnie Sancho jesteś największym żarłokiem i najciemniejszym człowiekiem pod słońcem. Toćże ten posłaniec jest zaczarowany, to nie lokaj. Zostań z nim, kiedy masz ochotę	Buszmen Mokum! Buszmen Mokum! Ależ to nazwisko jest mi znane.	Żeby kazała, toby go dotychczas nie było już na ziemi.	Jaka to rozsądna kobieta! Oczywiście, że panią tam umieścimy.	Ależ to rzecz tak bardzo krępująca w stosunku do Europejczyka, panie O’Hara. Gdy dojdziesz swych lat, będziesz się na tym rozumiał o wiele lepiej.	Co? Nie wierzysz? Nie wierzysz?	Ludzie niech leżą cicho w sitowiach, na brzeg nie wychodzą i hałasów nie sprawują. Ogniówogniów	U nas będzie wyżej. W granicach tej Polski, które los dał naszemu pokoleniu, stworzone będą stany zjednoczone, wolne i równe. Wypracujemy wszystko. Zbudujemy dom wspólny. Ale musimy zacząć od przyciesi, a przede wszystkim musimy mieć za co budować. Bez pieniędzy budować nie można.	A któż ręczy, że brat Wacław zastraszony tą powodzią nie cofnie się? My próżno się wyczekawszy nań, głodni i słabsi na duchu, będziemy musieli iść sami. Krzyżacy obiecani nas zawiedli, Wacława nie jestem pewny.	Jakeś jechał do białych królów, to mnie nie zabrałeś, tylko kapitańskich lalusiów. A jak jedziesz do ludożerców, tamci cię opuścili, a Felek jedzie.	Do stu zdechłych wielorybów! A jeśli to Baskowie ze swoimi navajami?	Jak to? zgubiłeś tłumoczek?	Nie rozumiem.	Nie, moja droga. Mnie wystarczy żebym odczuwał należny szacunek, żeby się mnie bali i żeby cenili. A na sympatię gwiżdżę.	Powiem dziś Auguście mniej więcej tak: „Uratuj Ligię dla Winicjusza, a ja uratuję dla ciebie Rufiusa”. I będę o tym myślał naprawdę. Słowo, WładzaZ Ahenobarbem jedno słowo, powiedziane w stosownej chwili, może kogoś uratować lub zgubić. W najgorszym razie zyskamy na czasie.	Mało, bo mi nie wolno.	Niech się szanowny pan uda do pani Wojdalińskiej. Upewniam pana, że już wróciła z letniego mieszkania.	Założyłbym się że przypatrujecie się zdechłemu mułowi. On tu wszakże już szósty miesiąc leży i ciekawy jestem, czy nie spotkaliście kędy po drodze jego pana?	Cyceron by tego ozdobniej nie umiał wyrazić!	Jednak nikt nie przyjechał?	Jest tu obcy szlachcic, ale po niemiecku nie rozumie, możemy mówić swobodnie.	Nie usiedzimy	Patrz Kaziu i nie mów przykrych rzeczy.	Prawda! Ty nie żyjesz nakazami klubu, salonu, sza­blonów, lecz duszą własną.	Panie prezydencie ministrów, prawo zabrania na oficjalnych posiedzeniach odzywać się w ten sposób o królu. Prywatnie może pan mówić, co się panu podoba, ale narada nasza jest oficjalna. I wolno panu tylko mówić.	No nie. Takim znowu łapserdakiem nie jestem.	Ej!... niechaj mnie bo jak cię kopnę, to wszystka wódka z ciebie wyciecze...	Wołaj go. Cóżeś tak rano przybieżał? Nie zwykłeś pojawiać się równo ze słońcem.	Dlatego wybieram się za granicę, ażeby ich nie truć.	A tak i nie wiesz, czy Azja w Nowowiejskiej rozkochan?	Wiem, ale mówiąc szczerą prawdę, myśmy trochę... trochę dryfowali, gdyśmy się natknęli na młodego Olley’a.	Wszyscy obywatele Devonshire dzielą pańskie zdanie Nauka, ZabobonyŻadna okolica nie wzbudza tak wielkiego przywiązania w swoich mieszkańcach, jak ta właśnie.	Jeżeli chodzi o doręczenie listu Jej Królewskiej Mości ja się tego podejmę; znam w Tours pewną osobę, bardzo zręczną...	Niech będzie burgund; nie czuję wcale do niego odrazy	Niech się pan uspokoi Ile mi pan da gotówką?	Czy jeszcze się nami zajmują? Myślałem, że już raczyli zapomnieć.	No, patrzcie się! Widzę, że waść musiałeś sobie krew puszczać i ze słabości na umyśle szwankujesz. Rozumiałżeś, że będę z trupem stawał albo że leżącego już będę docinał?	Na co, przyjacielu?	Co ci się stało, Torbjörnie?	Jego przewielebność ksiądz biskup Tomicki, jego przewielebność ksiądz biskup Krzycki, jego wielmożność pan hetman Tarnowski, pragną się pokłonić najmiłościwszemu panu.	Myślę o potokach krwi wylanych przez katolicyzm Wziął nasze żyły i nasze serca, aby zrobić parodię potopu. Ale mniejsza! Wszelki człowiek, który myśli, powinien kroczyć pod sztandarami Chrystusa. On jeden uświęcił tryumf ducha nad materią, on jeden objawił nam poetycko ów pośredni świat dzielący nas od Boga.	A trafił na zebranie niby masonów... a te farmazony zaczęły go wodzić po piwnicach... Kazali mu dotykać z nabożeństwem głów kapuścianych i wymawiać przy tym jakieś głupie słowa, zanurzać ręce po łokcie w garnkach kwaśnego mleka i rysować końcem palca krzyże na połciach słoniny. Trzymajcie mię!... umrę ze śmiechu...	Pan hrabia?	Przecież byliśmy na tym przedwczoraj	Toni, jego z tych samych powodów boli krzyż, co ciebie	„Za Zygmunta Augusta, w Warszawie, w roku 1557, w lochu na pogorzelisku kamienicy Starego Miasta przesiadywał bazyliszek...”	Czy wpuszcza pan panią Cin przynajmniej do ubikacji?	Jak się pani podoba	Egaszi jest tak gweka (kobieta jest jak wąż) któż ją kiedy miał w ręku? Trzymasz; aniś się opatrzył jak ci się wyśliźnie i ukąsi.	Chciałbym się z nim widzieć, o ile on się tu znajduje.	Więc dobrze, daj mu kawy bardzo mocnej, słyszałam od pana des Grassins, że w Paryżu robią bardzo mocną kawę. Daj dużo kawy.	By nam się w tych komnatach dobrze działo!	Wyście powiedzieli Niech się stanie wedle woli waszej.	Żeby, jak jest gdzie małe dziecko, żeby musiała być krowa.	Ano dobre... pewnikiem dobre... smakuje jak kadzidło z miodem i z masłem. Wolę zapić... Jakoś mięmię dziś: mdlić.. Aha, com chciał rzec, Tomasz, słyszę, jakoś słabuje?	Hm może on jednak ma słuszność?	Jak ominiemy tę straż?	Niby jak?	Otwórz, święty Pietrze, otwórz! jam Podbipięta.	A Michałko.	A ty masz taki papier?	A tymczasem nas roztratują	Babulo!	Biedna? Bez posagu?	Czego chcesz?	Jakie?	Jednak, Wasza Wielmożność sam rozumie	Jedź dalej	Ksiądz pytał Hipolit.	Kto mieszka w sąsiedztwie?	Macie bogaty słownik synonimów	Oj, Wawrzuś... bieda...	On głowę brata swego niebezpieczeństwu poddał...	Pchnąłeś kulę, widziałam. Teraz moja kolej	Przed piętnastomaPrzed piętnastoma	Tracisz czas nadaremnie.	W foyerfoyer	W morfologii grzęźniesz wieczystych kształtów.	Wiem doskonale	Za parę godzin za parę godzin...	Zgoda!	Żałujesz przez miłość dla Boga, Stwórcy i Zbawiciela twego, którego obraziłeś?...
Kazał, było, książę zaraz palik dla niego zastrugać, ale się potem rozmyślił i tak powiada: „Skrzetuskiemu go daruję, niechże z nim czyni, co chce.” Teraz w Tarnopolu Kozaczysko w podziemiu siedzi; cyrulik mu łeb opatruje. Mój Boże, ileż to razy dusza już powinna była z niego uciec! Żadnemu wilkowi psi tak skóry nie natarmosili, jako my jemu. Sam pan Michał trzy razy go pokąsał. Ale twarda to sztuka, choć i prawdę rzekłszy, człek nieszczęsny. Niech mu tam kat świeci! Nie mam ja już do niego rankorurankor (daw.)	Ja też tego do was nie mówię, lecz tak tylko sobie, bo wiadomo z doświadczenia, że zwykle rady sypią się do tronu kopami, a żeby której posłuchać, to każda okazałaby się w skutku szkodliwa dla kraju i dla monarchy.	Niech pan pomyśli, Doktorze Przecież wie pan o zwierzętach absolutnie wszystko. A już na pewno o wiele więcej niż tutejsi weterynarze. Pana książka... ta o kotach... jest wspaniała! Ja, co prawda, nie umiem czytać ani pisać... bo inaczej może sam pisałbym książki... ale moja żona Teodozja jest najprawdziwszą uczoną. I przeczytała mi pana dzieło na głos. Jest wybitne. Nie można tego ująć inaczej: wybitne. Nie zdziwiłbym się, gdyby sam okazał się pan być kotem. Doskonale rozumie pan, jak one myślą. Proszę posłuchać: na leczeniu zwierząt można nieźle zarobić. Wiedział pan o tym? Niech pan pomyśli: przysyłałbym do pana wszystkie staruszki z chorymi psami i kotami. A gdyby zwierzaki za długo były zdrowe, dorzucałbym coś niecoś do mięsa, które sprzedaję, żeby raz dwa się pochorowały.	Mówi, że nikogo nie zna. Szkoda go, ale ja spełniłem swoją powinność. Żeby każdy się pilnował, jak ja	Słuchaj-no pan, profesorze, czy pan nie raczy być grzeczny? Ja nie przyjmuję tutaj ladacznic	Jak ja nie mam wiedzieć, gdzie zakład? Pan dobrodży z daleka? Pan dobrodży sze cokolwiek zabłoczuł...	Już stary. Siwy. Głos ma na wiecu, jak ta trąba. Gada, jak lepiej nie trzeba, tylko za dużo ludziom wymyśla i wypomina. To musi nie jest jenteligent.	Wolałbym wolałbym ci oszczędzić trudów i niebezpieczeństw przywiązanych do tego zadania, ale... gdzie znajdę duszę tak dzielną i prawą jak twoja? Gdzie znajdę serce równie szlachetne i godne zaufania, które by przyjęło powierzoną sobie tajemnicę, nie wglądając, jakie jej źródło i co w sobie zawiera? W podobnej okoliczności mogłem myśleć tylko o tobie.	Przyszedłem zabrać cię, Sybillo, na przechadzkę. Nie wiem, czy zobaczę jeszcze kiedyś ten obrzydliwy Londyn. Najpewniej nie.	Nie, to mignął gacek.	Nie wyobrażaj sobie, że mogę zwracać na niego uwagę. Ani mi się śni! Ale mimo to dam mu małą nauczkę, żeby wiedział, jak się należy zachowywać	Ej, jakto? Ale cóż poradzę? Piechotą nie zajdę, a koni nie dadzą. Ot, stary grzyb ze mnie! Trzeba siedzieć cicho, by kto nogą nie potrącił. Raz byłam w twojej dąbrowie po zioła w dzień świętego JakóbaJakób	A czemuż wy, Semen, nie ratujecie ojca?	A jeśli serce nie powie?	Dawniej mogłem pić, miałem mocną głowę, ale teraz nie. A w Polsce zawsze dużo piją?	I ja. Bardzo.	I ostatni, możesz być pewny. O ile nie zwariuję.	Ja	Masz słuszność, drogi panie Bonacieux, przyjaciele moi i ja, odbyliśmy maleńką podróż.	Nie pomożesz mi?...	Tak, do jutra. Tylko proszę nie zrobić mi już zawodu.	Ścieżka była ciężka, nierówna, zawalona świeżymi kretowiskami, kamieniem, a miejscami błotna, ale nie zwracała na to uwagi wpatrując się z lubością i rozczuleniem w każden zagon, w każde pólko z osobna.	Gadasz głupstwa Po pierwsze wszystkie ich udziały nie starczą na to, a po drugie termin za dwa miesiące. W tym czasie niepodobna sprzedać udziałów inaczej, jak za psie pieniądze. Zresztą na pewno nie zechcą. Znam ich dość dobrze.	Nie, nic.	Oddychaj kapitanie, oddychaj dowoli Jest tu powietrza dla wszystkich, a fala morska nie będzie się upominała o część na pana przypadającą. Dobra to rzecz ten tlen, a trzeba przyznać, że nasi paryżanie i nasi londyńczycy znają go tylko z imienia.	Otóż dalej już nie przeczytałem, bo zapadł mrok.	Owszem, wybrałem się już dość dawno, ale... ale nie wiedziałem, że to tak późno. Gdzieś ty była?	Co prawda, jest on trochę za poważny. Ale jeżeli przyjdzie mi ochota do figlów, będę mieć ciebie... i Chrystiana.	Na cóż o tym myśleć, Przyjacielu całego świata? Mówię ci, poszukiwania nasze nie będą bezowocne. Gdy czas nadejdzie, rzeka wytryśnie z ziemi przed nami. Zdobyłem sobie zasługę, gdym cię posłał w podwoje wiedzy, i dałem ci ten klejnot, jakim jest mądrość. Dopiero co widziałem, że powróciłeś jako naśladowca lekarza SakyamuniegoSakyamuni	Kto wie tylko owego Jędrusia starościca omijałem z umysłu, bom go był znienawidził. Niebawem też dano obiad, przy którym pociągaliśmy po kropelce, fetując się nawzajem przy każdym kielichu przemowami i życzeniami. Jednak rozpusty nie było, a pod wieczór wszystko się rozjechało, bo każdemu niedaleko było do domu, my zaś z panem Konopką rozeszliśmy się wcześnie spać, każdy do izby osobnej.	Ależ tam się nic nie dzieje! Nic nie może się dziać!	Oficerowie moi pierwsi mi tę myśl podali wiem że ją podziela gorąco Flemming, jak ja utrzymując, że przeciw zdradzieckiemu najezdzcy wszystkie środki są dozwolone.	Jak pan woli. A jeżeli państwo chce pan zobaczyć, to na plebanię proszę wstąpić.	Tylko ordynat! Zawsze tylko ordynat. Dziwię się, że mu pani dotąd piedestału nie postawiła.	Czemuż więc nie uprzedziłaś pani o tym sir Karola?	Dlaczego nikt inny nie dostrzegł tych śladów?	Nie stawiłam się wcale.	Niech Romek nie żartuje, ale słucha...	Po tym, co widzę i co dotychczas pochwyciłem słuchem, najchętniej przyznam, że odbudowa uczuć religijnych jest pożądana, na czasie i słuszna. Nie wątpię również, że powodzenie zdobędzie dancing i że niebawem po wszystkich narodach nieposkromiony ruch się rozpęta, poszukujący swego Pana Boga.	Napiszemy o tym w gazecie. Ludzi to bardzo interesuje, kiedy czytają o dalekich wyspach i o tym, co tam przeżył ich rodak, Czech, ziomek z Jevíčka.	No to napisz pan do swojego korespondenta w Janinie i zapytaj go, jaką rolę odegrał Francuz nazwiskiem Fernand w tragedii Ali Tebelina.	Gdzie? niech poświadczy podczaszyc, że tego nazwiska figura była u podskarbiego, i w zamku pod takim mi się nazwiskiem przedstawiał. Podskarbi mruknął niechętnie ruszając ramionami, że nikogo takiego nie zna.	Bywają jednak głupcy którzy z siebie wychodzą na samo wspomnienie policji. A przecie ten pan taki miły, a to, czego żąda od pani, jest proste jak dzień dobry.	Ot! Prawdziwe nieszczęście! Rozgorzałem afektem do pewnej panienki, wybudowałem sobie najpiękniejszą nadzieję, zapewniłem się o wzajemności panny i kiedym z taką pewnością, jak na cztery tuzytuz	Ja. To jeden z moich nielicznych talentów. Robiłam to w domu nieraz. Bierze się kota rano i daje mu się dobre śniadanie. Potem wsadza się go w worek i nakrywa drewnianym pudełkiem. Następnie bierze się flaszeczkę z dwiema uncjami chloroformu, wyjmuje się korek i wsuwa się ją pod pudełko. Na wieko pudełka kładzie się ciężarek i zostawia się to tak do wieczora. Kot zdechnie spokojnie, zwinięty, jakby spał. Bez bólu, bez walki.	To prawda! To prawda ale w Solbakken zboże dochodzi o całe dwa tygodnie wcześniej i tak bywa w różnych miejscach.	Ach, drogi ojcze, powiedz mi też, jakiej barwy był ten kwiat?	Ciekaw jestem, co można jeszcze nowego powiedzieć o tym bydlęciu.	Co wtedy?	Co?	Co? Czyż masz pan na myśli, że jest ona ową damą, której skradziono klejnoty?	Głupia Rachelo! To przecież tylko piosenka. Taka przypowiastka.	Ką čion da laukti, kur jis ras darodymus to, jog lenkai spaudė lietuvišką kalbą?	Zemsta, Morderstwo odparł pół-Indianin, podchodząc do doktora, który wstał z miejsca. wygrażał doktorowi pięścią przed samym nosem.	Złego? A czy to było złe?	Skąd wiesz, że się tego dopuszczam, moja panno?	Z łatwością przyszłoby to którejś z nich, prawda? Salusia mówi, że są teraz w bardzo bliskich stosunkach i że ten stary gentleman całkiem za nimi szaleje.	Jak się nazywa?	No, no, dosyć tego! Rozindyczyli się!	Otóż ostatnio, kiedy go pan widział, powiedział mu pan, iż chyba zapomniałem o wspomnianym małżeństwie lub wykazuję w tym względzie niezdecydowanie.	O, zdrów jestem, jak nigdy!	Czy pan hrabia jest pewny, że Cyrano przybędzie przez tę bramę?	Tam?... Tam zostało tylko futro. A sumienie mam tu ze sobą! Trzeba było taką sztukę wymyślić, by zostawić sumienie...	Elzo ty moja! tak długo na tę chwilę szczęścia czekać nam było potrzeba... tak długo...	Chan rozgniewał się na naszego bat’kabat’ko (ukr.)	Pani jest po prostu idealna żona.	Wierzaj mi, Alu, że czuję się jeszcze gorzej, niż wyglądam	A potem odwiedzimy Kryptę Dakkara... Chciałbym zobaczyć... Zresztą przyjdę po pana za dwie godziny.	Cóż pocznę, że ten rzadki wypadek właśnie mnie dotknął?	Doskonale każdy niech swoją kochankę opisze... Fürstemberg zaczyna.	Hale! będziesz się tu, pokrako jedna, prześmiwać!	Nim wyjdziesz z tej komnaty, będziesz się czuł rozgrzeszony ze wszystkich swych win dawniejszych	Poczciwa Anusia... My z twoją matką najbardziej zawsze z całego rodzeństwa pałaliśmy ku sobie afektem braterskim. Trudno o lepszą siostrę. Ech, Boże miłosierny...	Skąd ten młody człowiek?	Tak też i czynię, i patrzę.	Tak, dowódcę muszkieterów królewskich.	Tam trzeba pracować.	Więc on tam mieszka?	Zgodził się w końcu?	A potem?	Daj mi pokój!	Dasz jej pieniądze i ani ją tkniesz palcem, słyszysz	Egzotyczne?	Jakbym chciał, tobym mógł.	Jeigu Vincų Vincas ir kaltas, tai kuom jo tėvai kalti? O jeigu ne kaltas?	Koło Choroszczyna gdzieś, gromi kupy swawolnekupy swawolne	Lubecki...	Milczeć! Dobry jesteś kwiatek.	Milordzie fortuna sprzyja waszej wielmożności: oto nosorożec.	Moje uszanowanie, panu konsyliarzowi dobrodziejowi	No a wy, reszta?	Ot, śnieg! Śnieg! Śnieg!	Pozycja społeczna, Praca, Walka klas odpowiedziała panna Izabela.	Przynajmniej tuzinem, moja kochana.	Przywódca wołano.	Spalił wszystkie.	Spróbuj tylko, reszta przyjdzie sama!	Szczęśliwa?	Szczęśliwej podróży.	Więc są chorzy?
Jak szpiclowskie dziecko! Oni już teraz chodzą z dziećmi, dla większej swobody i dla pozoru! Takiego nikt nie posądzi. Pani pierwsza się śmieje: szpicel z dzieckiem! A w tym jest wielki spryt!	Biorąc rzecz z punktu politycznego, na którym zmuszony pan jest stanąć przywdziewając w każdej epoce togę generalnego prokuratora, ponieważ wszystkie rządy mają swego publicznego obrońcę, trzeba przyznać, iż religia katolicka skażona jest w swoim źródle ostrą nielegalnością małżeńską. W oczach króla Heroda, w oczach Piłata, który bronił rządu rzymskiego, żona Józefa mogła się wydawać cudzołożną, ponieważ wedle własnego jej zeznania Józef nie był ojcem Chrystusa. Sędzia pogański nie przyjmował niepokalanego poczęcia, tak samo jak pan nie przyjąłbyś podobnego cudu, gdyby jakaś religia objawiła się dziś, opierając się na tego rodzaju tajemnicy. Czy sądzi pan, że trybunał policji poprawczej uznałby nową interwencję Ducha Świętego? Owóż, kto może powiedzieć, że Bóg nie przyjdzie odkupić jeszcze raz ludzkości? Czy jest dziś lepsza niż za Tyberiusza?	Niechże ksiądz da pokój. Ten młody człowiek spostrzeże rychło, że Eugenia jest gąską bez wdzięku. Czy się jej ksiądz przyjrzał? Była dziś żółta jak pigwa.	Zupełnie nie masz racji, jest miła, ładna, inteligentna. Jest nawet dowcipna. Pójdę się z nią przywitać: zapytam się, czy jej mąż przypuszcza, że będziemy mieli wojnę i czy można liczyć na króla Teodozjusza. On to musi wiedzieć, nieprawdaż, skoro zasiada w radzie bogów?	Ach, ty małpo jedna! Zjem cię czy co? (Słychać było głos mówiący do kogoś stojącego w pobliżu: „Weź, Franek, drugą słuchawkę, to zobaczysz, co to za małpa ten ordynans 11 kompanii”). Halo, śpisz czy co? Odpowiadaj, gdy kolega pyta. Więc ty naprawdę o niczym nie wiesz? Nie udawaj i nie wypieraj się. Czy wasz rechnungsfeldfebel nie mówił nic o fasowaniu konserw? Nie mówiłeś z nim o takich rzeczach? Ach, ty ofermo! Więc cię to nic nie obchodzi? (Słychać śmiech). W ciemię cię widać mocno bili. Jeśli dowiesz się czego ciekawego, to zatelefonuj do nas do 12 kompanii marszowej. Mamusin synek z ciebie i fujara. Skąd jesteś?	Mój Wentzel, to są ludzie rzadkich przymiotów. Mila jest wzorową  córką, gospodynią, wykształcona, ładna, czuła...	Wiesz co, moja gołąbko? Gdyby ten mnie chciał ochrzcić, to przystałbym z przyjemnością.	Bóg zapłać za dobre słowa, ale co krzywda, to krzywda!	Cii, cicho, kobieto. Jak tam Szmuel? Co u niego?	Miejsce wodza jest opróżnione! Zresztą proszono mnie, bym przemawiał!	Nie, ale wiesz, ciekaw jestem, co się stało z tą wyprawą O’Tamora sprzed kilku wieków, który w towarzystwie, zdaje się, dwóch mężczyzn i jednej kobiety dał się wyrzucić w pocisku na Księżyc, by tam założyć nowe społeczeństwo...	Więc co pan zrobi?	Więc koniec tym probom nieszczęsnym, co mnie zabijają, spytał jej Jan po długiej, długiej rozmowie.	Na zasadzie prawa i sprawiedliwości. A miałeś mnie pan za umarłego i zdawało ci się, żeś już zupełnie bezpieczny? Sądziłeś, że Sekwana trupa mego nie wyrzuci! Wysyłałeś służbę swą na zwiady, a w domu, gdzie mieszkam, mówiono ci, żem przepadł bez wieści. „Wybornie nie mam już potrzeby obawiać się swego przeciwnika”. Ale podczas gdy winszowałeś sam sobie łatwego triumfu, przyjaciele moi czuwali, a oczy ich, bystrzejsze od oczów miejskich pachołków,  spostrzegły mnie spoczywającego bez przytomności na mieliźnie, na którą cisnąłeś mnie w zbytnim pośpiechu. Dzięki temu dzielnemu młodzieńcowi i tej odważnej dzieweczce wydobyty zostałem z tego błota, gdzie inaczej marnie bym dni swoje zakończył. Jeśli ukrywałem się aż do tej chwili, jeżeli rozmyślnie kazałem rozgłaszać wieści o swym zniknięciu, czyniłem to w tym celu, aby cię przydybać i ugodzić w samej chwili twego triumfu. W takiż sam sposób i ty chciałeś kiedyś zgubić Manuela.	Co?!	Jak to nic nie ma, przecież jeździliśmy całą bandą z Rygi jeszcze do jego majątków. Był pan na gruby sposób! I nic mu już nie zostało?	Następnie za owoce tej finansowej operacji zaopatrzysz się w rzeczy, które ci przed chwilą wymieniłem, i tu powrócisz. Przed wyruszeniem w drogę musisz otrzymać ode mnie dokładną i jak najbardziej szczegółową informację. Teraz idź. Czekam na ciebie wieczorem.	Hoymowa może być sobie piękną, jak chce i najpiękniejszą są rzeczy od piękności piękniejsze, to piersi w których czułe biją serca... Kochana księżno... nie rób z siebie widowiska... wróć do domu, włóż suknię niebieską w któréj ci tak do twarzy i czekaj na mnie z wieczerzą...	Takiemu dobrze na świecie a jak ciężko, to mają mnie na usługi. Dziś spotkaliście mnie na drodze do macochy.	Czy myślisz, że nasz Pan zaszedł tak daleko na północ?	O, że też ty miłosierdzia nie masz nade mną, człowieku! Nic, ino byś cały dzień siedział w karczmie i te wódczysko chlał!... Niedługo będziesz tak jak Ignac legiwał pod ławą na śmiech ludziom!... Upamiętaj się ty choć raz...	Przykro mi bardzo mówić o tych rzeczach, zwłaszcza wobec was, panie, którzy jesteście tak blisko z nim spokrewnieni. Wybaczcie mi, jeśli was w czym dotknę, ale czy nie wydaje wam się osobliwe, że obłęd ten tak zupełnie zmienił jego ruchy i zachowanie?	Tak, ale gdyby pan ją znał w owej epoce, och, jakaż była śliczna! Mieszkała w małej willi bardzo osobliwej, pełno tam było chińszczyzny. Przypominam sobie, że nam zmącili spokój chłopcy z nadzwyczajnymi dodatkami, w końcu kazała mi wstać z łóżka.	Tak, przysięgam ci, jak ty mnie przysięgniesz, że to okropne małżeństwo nigdy nie zostanie zawarte!	A ona ci! Żem to jej zasług nie wypłacił! Zapłaciłem, jak Bóg w niebie, i jeszczem ponadto z dobrego serca księdzu za chrzciny dał worek owsa...	Bardzo szkodzi. Jestem marzycielem, a oni ośmieszają marzenia. Chciałby człowiek pomarzyć, przypomni nominację na gubernatora i wybucha śmiechem. Życie brzydnie. Jak to mówi nasz przyjaciel Malinowski?... A propos: dlaczego nie byłeś u nich wczoraj?	Cóż robią ci ludzie na stokach góry?	Inaczej być nie może! Zdarzył się tutaj w tym czasie napad ohydny, tak zwana „zbrodnia skolimowska”zbrodnia skolimowska o litość. Ale on siekierą odrąbał ręce dziewczęce, które go miłośnie obejmowały i chciały obezwładnić, a we dwa dni później, jeszcze nie wyśledzony przez policję, szedł za trumną narzeczonej, zalewał się łzami ku powszechnej nad nim ludzkiej litości. Nie wystarczy, braciszku, na łotrostwo człowiecze gdy świat nas się wyparł	Ja też nie wydałbym córki za człowieka, który tylko na posag patrzy.	Kiedy pan wie, to proszę czekać Nie zapominam i nie zdradzam niczyjego zaufania i panu dziękuję za pochlebny sąd...	O mój Boże, czyż ja wiem? czuję się chora, ot i wszystko; dajcie mi, czego chcecie, mało mnie to obchodzi.	Podążałem twoim śladem, kapitanie. Wybaczyłeś mi, więc nie obawiałem się, że każesz mnie rozstrzelać.	Tak. Oto dwa brudnopisy listów, napisanych przez niego do jego wspólników. Wyjąłem je z jego portfela na kilka minut przed jego śmiercią.	To dziwne że właśnie dzisiaj mówiłeś, Wilhelmie, o sygnałach ostrzegawczych, które człowiek otrzymuje, aby gotował się na śmierć.	Toż mówię, inni tak w całym Łyskowie na pana, a ja nic i nawet w swoim domu pana przyjmowałem...	Będą się i do ciebie śpieszyły, Józia, będą...	A cóż na to Maćko?	A ty się nie pytasz, skąd mam na to wszystko?	A w olszynie, tej grząskiej, za Bubiszkami?	A więc to tamten drugi to powiedział rzekł wyraźnie, patrząc mi nieugięcie w twarz.	Chyba kawaler Eugeniusz de Rastignac zamierza wejść w związki małżeńskie z panną Wiktoryną Taillefer?	Cicho! dosyć! przerwało dziewczę, życzysz mi dobrze a radzisz? Cóż? powiedz? klasztor? powrót do domu? Znajdź, ja nie widzę nic.	Czy nie spotykała pani w Warszawie pana Żerańskiego?	Do jakiego hrabiego?	Dokąd mnie on zawiezie?	I gospodarz ci mówił, d’Artagnanie że królowa przypuszcza, jakoby Buckingham zwabiony został fałszywem wezwaniem?	Ja się polityką nie zajmuję, zwłaszcza tu, nad tym stawem, toteż nie wiem, czemu nie popchnięto nas aż do Moskwy.	Ja... zabiłam swe własne dziecko.	Jak to?	Ma pani rybio-gęsie instynkta. Ciekawa rzecz, z czego to się rozwinęło w pani?...	Oho, i jak! Sam widziałem! Taki sobie świątobliwy kanonik brał z gracyą poły sutanny, fik, fik, i śpiewał:	Panna Rita traktuje go dość pobieżnie. Dziwię się, że on, taki skądinąd sprytny, tego nie widzi.	Rad jestem temu. Ta kobieta ma złote serce, jak sam powiadasz, ale gadulska... oj, kawał gaduły!	Sądzę, że tym razem go ujrzymy	Słuchaj, Pencroffie nie wyrzuciłeś przypadkiem tego pudełka z kosza do morza?	To już rzecz moja! Na każdego przychodzi kolej... ale to źle... to zły znak... skoro zaczyna się rewja...	To zależy od pani.	Tylko od Moryca z Hamburga. Ładna narzeczona. Niech Kama będzie grzeczna, to wyswatam za Moryca.	We trzech dniach zjedziem się na powrót w Jarmolińcach, a teraz każdy w swoją drogę! A ludzi proszę waszmościów oszczędzać.	A gdzież sekundant?	A ja bym wam rad dać u obiadu kubek starego miodu, z którym się żaden pigment nie może ważyć...	A pożar, babciu?	A więc wiatrówka?	Ale ja pojadę	Ależ, Piotrze... tak być nie może!... Ja nie pozwolę...	Ano, tak...	Bardzo kochają!	Bela Barabas, redaktor i poseł, panie pułkowniku.	Brawo! To wysoka szkoła.	Będziesz mną gardzić.	Dobra nasza!	Hmm... Raczej nie, bo oni są daleko przed nami.	Inżynier Karliczek.	Jam ci jasyr z mego własnego ludu pozwolił, łupy oddał, hetmanów oddał.	Jezus! Maria!...	Kobieta demoniczna	Króóóla a tamci tacy weseli.	Książę wojewoda...	Mordy prać!	Morze	Mylisz się. Ale kochać mogę tylko prawdziwego mężczyznę. Prawdziwego, to znaczy walczącego, zwycięskiego, takiego, który nie zna granic ofiarności dla swojej kobiety.	Mówi, żeśmy go trochę nauczyli. Jesteś nam wdzięczny?	Nie zabraniam, ale proszę	Nie, nie pomagaj To moja pierwsza ryba. Czy... czy to wieloryb?	Nie, nie! Eto ni Srul, a win, nie przymierzając, Erec Israel kazaty win! Senderl, wyjaśnij mu dokładniej. Ma chłopską łepetynę. Jaśniej wyłóż.	No, urodę.	Prawie nic. Palił się w nocy A. Weber.	Przelotna sełabostka	Przyjechał się wam pokłonić, matymaty (ukr.)	Próbujemy, kto silniejszy	Raźniej żyć czy raźniej ginąć?	Skomonty!	Skoro u niego przebywa...	Tak	To gorsza wiara od naszej.	Waćpan podjąłbyś się tego dokonać?	Więc nie	Więc od nowego wiersza: „Z dniem pierwszym stycznia bieżącego roku wprowadza się następującą strukturę administracji”...	Zurück! HaltZurück! Halt (niem.)	Żebyś tylko ty, Horst, pierwej się nie przejechał!
Co? I wezmą mnie jeszcze za szpicla! Którykolwiek z ich bojowców, co się teraz włóczą luzem po ulicy, wsadzi mi kulę w łeb i już. Czy to teraz jest co pewnego na świecie? Okropność!... O, czasy, czasy! Panno Zofio, ja chyba dzisiaj już zwariuję!	Wtedy? Wtedy ON mnie uratował...	Dlaczego... dlaczego pan tak prędko chce mnie się pozbyć? Pan na pewno mną pogardza!...	Co mnie wreszcie osadziło to milczenie, zupełne, śmiertelne milczenie niewyraźnej postaci z oddali, która jak gdyby osłabła, przewieszona przez poręcz w dziwacznym bezruchu.	Myślę że im i mnie dosyć będzie jednego wagonu.	Ona nie ma pieniędzy na lekcje z profesorami, więc uczyłaby się tylko ode mnie...	Czy go pani nie zna?... Umrze z pragnienia, a nie poprosi nikogo o szklankę wody. Kiedym odjeżdżał i powiedziałem mu gdzie jadę, nie powiedział mi ani jednego słowa, ale tak na mnie spojrzał, tak mi ścisnął silnie rękę, że go zrozumiałem zupełnie...	Niech biorą Niech biorą i się tym udławią! Amen. Może nam wreszcie dadzą potem spokój.	Mosanie, ja Kudaku nie zostawię i zostawić nie mogę; tu mi było życie, tu niech śmierć będzie. Waść nie myśl także, że na bankiety i wspaniałe recepcje jedziesz, jakimi gdzie indziej posłów witają, albo że cię tam godność poselska osłoni. Toż oni własnych atamanów mordują i od czasu, jak tu siedzę, nie pamiętam, by który sczezłszczeznąć	Ale zechce pan wybaczyć, nie ośmieliłbym się prosić o wyjaśnienie. Zresztą to nie dotyczy interesującej nas sprawy. Otóż w zasadzie przyjmuję pańską propozycję. Przykro mi, że obecna sytuacja wyklucza możność natychmiastowej realizacji wynalazku. Sam pan to przyzna. Lecz różnica kilku miesięcy wyjdzie sprawie na lepsze. Jestem przeciwnikiem amerykańskiej gorączkowości w tych rzeczach. Jakie pańskim zdaniem kapitały potrzebne są na to przedsięwzięcie?	Tak, siostrzyczko; wrócił do normalnego stanu; zdrów i zakochany. Sprzedaje Strugę, przenosi się do folwarku, co ma po ciotce, za rzeką, z tamtej strony szosy, ekwipuje się i żeni. Co prawda, robi wyśmienity interes: mówię o sprzedaży, a nie o żonie. Przywiozłem z sobą plany, inwentarze i potrzebne dokumenty, za parę tygodni sprawa będzie skończona. Czy państwo już wracają z przechadzki? Chwała Bogu, dostaniemy herbaty.	Rany boskie! Księciu trzeba oznajmić! Niech posłów śle do mistrza! Jezu miłosierny, ratujże ją i wspomagaj!...	Dziwisz się pan zapewne, że rozpięliśmy tutaj namioty? A jednak dobrze nam i czujemy się szczęśliwi. Prawda, Beryl?	Co za sekret!... Przed rokiem dokończyłem pomiarów i rachunków odnoszących się do wielkości ziemi...	Wstawaj pan! Wstawaj! Świetna pogoda, jedziemy!	Ranni w potrzebie raszyńskiej mają prawo po wyleczeniu się iść do swych brygad. Gdy się wyliżesz, pójdziemy obadwaj. A po drodze jeszcze ze sobą porozmawiamy. Teraz masz jeszcze gorączkowe w gębie i może dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.	Nie bójcie się, Balounie w dziejach batalionu nie będzie mowy o tym, że zginęliście w drodze z kuchni oficerskiej do okopów. Będziecie wymieniony razem z innymi bohaterami naszego batalionu jako jeden z tych, którzy polegli na chwałę monarchii, jak na przykład sierżant rachuby Vaniek.	Przekonajmy się zatem na własnej skórze, jacy są ci tutejsi Indianie Na pewno nie będą ani piękniejsi, ani groźniejsi od innych.	Przyjęcie skończone Junkier Kapen do szwadronu na miejsce. Pani pozwoli odprowadzić się do bramy. Miałem przyjemność być przedstawionym kiedyś w teatrze	Widzę na tej wyspie jedynie same klatki i ptaki. Nie pracują, nie uprawiają roli. Całe ich zatrudnienie to weselić się, gaworzyć i śpiewać. Z jakiejż krainy tedy spływa na was ten róg obfitości i mnogość tylu bogactw i smacznych kąsków?	Wkrótce spostrzeżono ucieczkę Melisandry. Uwiadomiony król Mersile rozkazał dzwonić na trwogę, słyszycie? zdaje się, że miasto zapadnie od ogromnego dźwięku na gwałt bijących dzwonów.	Jakaż tu cisza kto by powiedział, że jak tu nas jest trzydzieści osób, każdy czeka tylko okazji do śmiechu.	Najlepiej się człowiek poznaje, kiedy jest sam!	Ojcze! i ja z tobą. Czekając tutaj na was, umarłabym z trwogi.	Wypijmy teraz na przyszłość... By była chociaż w drobnej części tak piękna, jak jej sobie życzę.	A ma się rozumieć! Aż nagle zwierzę zanurza się i zabiera z sobą mieszkańców na dno morza.	A ty trąciłeś się z nim, Henryku Trąciłeś się tak mocno... wtedy właśnie stało się to... zawsze jesteś tak niezręczny...	A więc był nieszczęśliwszy od ciebie, bo nie mógł nawet znaleźć grobu ojca.	Ale co twój ojciec w Łodzi pocznie bez nich?	Ano bo wczoraj otrzymałem najściślejszy rozkaz aby nie wpuszczać pana Appert do więzienia.	Biłem się z chłopakiem. Zaczął rozpowiadać, że się Kajtuś nazywam.	Bogowie!... Czy nie lękasz się, ojcze, myśleć o podobnych rzeczach?...	Chcą po dobroci wolna wola. Pod murek i po krzyku.	Co czynić, wasza mość?	Gdyby starszym był gniewać się, niecierpliwić się. nieco, zakonnik, któremu było pilno	Jak się komu nie szczęści, to i z pięści zachrzęści!	Niestety! Tak stoi w metryce, a nawet w biurze adresowym.	O, nie będzie jej miał!	Ojcze, ja chyba już wiem, co mi chcesz powiedzieć.	Pani musiałaś być właśnie dzieckiem obowiązku z pewną nieznaczną domieszką krwi. Ale życie zatarło wszystko i dziś pani dzieci są już czystymi dziećmi obowiązku. Dlatego są takie skryte, nieufne, milczące, obowiązkowe i grzeczne. Pani tego nie czuje? co?	Pieniądze te wczoraj Mielnickiemu zostały zwrócone... Więc ani ja, ani moja narzeczona nie mamy pretensji do pana Norskiego	Pyszne stanowisko! można kpić z niego ze wszystkich do syta.	Rozkaz od kogo? Od prefekta policji?	Stara hrabina oszukała mnię! Chciała mi dokuczyć. Albo zmyśliła całą historyą, albo uchwyciła się kłamliwej wieści! Chcę to wiedzieć i dowiem się!	Tak. Trafia mi się wyjątkowa okazja...	Tylko kawałami nie robi się rewolucji.	Umarł w więzieniu w większej rozpaczy i nędzy niż galernicy przykuci do kuli w tulońskich galerach	Uspokój się, droga, jedyna mateczko...	Zlękli się naszych toporów!	Zobaczymy nie chcę sobie robić nieprzyjaciół, rosną oni sami; lecz jeśli rzecz się okaże potrzebną...	Że co?	A gdzie Van Stiller?	A, młody mistrzu! moje uszanowanie!	Ach, jesteś profesor nieznośny ze swoim spokojem!...	Ale ojcze kochany...	Ale są większe	Ale, nie, Krystek... chodź ino bliżej jakże to pieskowi signory Papacody? Amor... Kupido... nie pomnę.	Ależ tak, proszę pani, loczki to dobre dla blondynek.	Ano w Thwaite jest sklep i widziałam tam małe narzędzia ogrodnicze, łopatka, grabie, motyczka, razem związane, za dwa szylingi. I dosyć mocne, porządne, można nimi w ziemi robić.	Bez wahania...	Byle nas tylko oblegali bo gotowi zaniechać... Mości panowie! jakem Zagłoba, pierwszy wycieczkę poprowadzę!	Bóg waści natchnął tą myślą!	Będę pamiętał.	Chyba.	Chętnie, kapitanie.	Ciekawym, jaki, bardzom ciekaw	Czemuś mówił: „gorze!” Znasz tego człowieka?	Czy już wzywali lekarza?...	Dla kogo?	Dlaczego?	Dlaczegóż to?	Ejże, panie, panie!	I już znasz drogę?...	Ja?...	Janie	Kali kazać, albowiem Kali jest mądry.	Króla SobieskiegoJan III Sobieski (1629–1696)	Mamy i my waszych jeńców.	Mianowicie?...	Minister Pradera zamordowany!	Miłość romantycznaZwycięstwoŻal mi pana	Mój mąż?... Jaś?...	Mówiłem już, Eminencjo, racz pytać, gotowi jesteśmy odpowiadać.	Nic.	Nie sądź, że jesteśmy nikczemni jak ona! Weźmiemy Ekeby i siedem posiadłości, ale z majorową musisz sobie radzić sam.	No więc, panie Grandet... panie Grandet...	No, proszę! O czym tak ciągle myślisz, dziecino?	Odpowiadaj... chuczej, chuczej, odpowiadaj! Przysięgłaś?	Pani musi być niedawno w towarzystwie, bo nie miałem szczęścia jej widzieć?...	Pochodzę z lepszej niż ty rodziny. To ci wystarczy?	Potrzeba rady szukać w samym sobie Sumienie ją podyktować powinno.	Teraz przypominam sobie dokładnie. A więc... czy ta chwila teraz nadeszła?	To szczególne!	W siłę, widać, ufa. Ludzi przy nim ze dwieście! Pewnie też dostatki chce z Lubicza zabrać; wozy mają ze sobą i koni luźnych kupę. Musiał nie wiedzieć o powrocie naszym z wojska, bo śmiało sobie poczyna.	Więc cóż jest?	Wszelki duch!... Tyżeś to, melankoliku?	Z miłości waszej dla pana roście to że zawczasu czarniej widzicie, niż jest.	Z rozkazu Hirama pożyczają nam Fenicjanie Wzięliśmy już osiem tysięcy talentów...	Znajda.	Żeby nie tracić i nie cierpieć
Grażusę Perkunowi! Ja nie dam jej spalić!	Ja nie sądzę mówił, biegnąc piórem prawie równo ze słowami margrabiego.	Tak, tak!... teraz tu wszyscy głodni... Dzisiaj dzieci strasznie narzekały na obiad, ale cóżem ja winna?... Pieniędzy nie ma.	Zważ no, waszmość i ja tu mam prawo coś powiedzieć w swej obronie... a ta szulerka jest zajęciem nie bardzo godnym szlachcica. Ale wciąż jeszcze oczekuję pańskiego zdania.	A czy wiész, panno Zuzanno że ja z panią Warską jechałam w przeszłym roku do Warszawy, w jednym wagonie, i nie wiedziała-bym o tém, panie mój kochany, ale powiedziała mi to dziś siostrzenica moja Marylka, co to u niéj jest panną służącą.	Ja nic nie myślę Płacić to płacić. Co mam dawać?	Ja o to królowej prosić nie mogę wątpię, ażebyś ty potrafiła, a matka moja nigdy na tę myśl nie wpadnie.	Tatku, rzekła Lorka, chodząc po izbie: mam do ciebie słowo. Dziś ostatni dzień, w którym ty jeszcze jesteś panem siebie i wszystkiego co masz, w którym dla mnie jesteś jak byłeś ojcem przywiązanym... Jutro! Któż zaręczy za nie? Ty sam nie wesz w co się zmieni serce twoje. Ja nie będę mogła może dostąpić do ciebie z prośbą, a najmniejsze życzenie moje okupywać mi każecie może upokorzeniem.	Co to, to nie! Jutro musisz stanąć do pracy. Nie możesz jednocześnie czuwać i pracować, a o swą żoneczkę nie masz co się troszczyć. Pod dobrą zostanie opieką, ja za to odpowiadam.	I ja z wami!	Ja tylko powtarzam, com słyszał	Tu u nas, w Jasnogrodzie, tak dobrze jak gdyby ich nie było: porównani w obliczu prawa z nami wszystkimi, wsiąkli do towarzystwa.	Nic łatwiejszego, jak go poznać, nawet w zamczysku, bo choć tam więcej nie mieszka, to pracuje ciągle, wałęsa się po nim; co dzień go pan spotkasz. Ale byłby to trud niepotrzebny. Zobaczysz go pan w naszym domu. Pojutrze imieniny mojego męża; Machnicki tego dnia nigdy nie opuści: zaszczyca nas co rok swoim powinszowaniem, bo trzeba panu wiedzieć, że Machnicki jest także poeta, a wiersze jego wcale niezłe. Często obdarza nimi sąsiedztwo z powodu rozmaitych okoliczności. Najdziwniejsza rzecz w takim wariacie, że ma bardzo wiele dowcipu, ale dowcipu tak złośliwego, że nieraz można myśleć, czy nie udaje głupiego, aby mógł tym bezpieczniej kąsać. Niektórzy szczerze gniewają się za jego przycinki; my, co go lepiej znamy, serdecznie się śmiejemy, bo czyż można gniewać się na biednego wariata? A że takim jest, sam pan przyznasz, jak go tylko ujrzysz.	Gdyż mimo woli włożyłem weń wyraz tego całego ubóstwienia artystycznego, o jakim zresztą Dorianowi nigdy nie wspomniałem. On o tym nic nie wie. Nigdy nie będzie wiedział. Ale ludzie mogliby odgadnąć, a przed przyziemnymi spojrzeniami ciekawych nie chcę odsłaniać swej duszy. Serca mego nigdy nie oddam pod ich mikroskop. W obrazie tym, Henryku, jest za wiele mnie samego, za wiele!	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	O! Nie tak! Co krew senatorska, to nie prosta szlachecka. Senatorowie także są szlachtą, ale mają się tak do ogółu jak pszenica wybrana do niewybieranej.	No, no, niech pan się w morały ze mną nie bawi i ostrzeże po przyjacielsku Markhama, że wiem, jak jest, i wiem, czego wymagam. Emilka nie jest Kazia!	Krokiem się nie ruszyć niewielka sztuka wcale ci nie przeczę, ale łatwo by też zdarzyć się mogło, że już byś i nogą nie ruszył z tego miejsca, na którym stałeś, to jest, że nie umiejąc reguł, nieuctwo przypłaciłbyś życiem.	Nie sądziłam, by mogło to panu sprawić przyjemność. To jedno. A drugie, przypuszczałam, że znajdzie pan milszą towarzyszkę przechadzki.	Broń Boże. Nic podobnego. Chciałbym tylko powiedzieć, że nie jestem taki biedny, na jakiego wyglądam. Mam jeszcze jedną kapotę, zupełnie nową. Dwie pary kamaszy, także nowe. Niedawno nabyłem nową pościel i trochę bielizny. Nie będę ukrywał, że mam też trochę grosza na książeczce w kasie oszczędnościowej. Rzemieślnik ze mnie nie najgorszy. Najlepszym dowodem są pantofelki Tojby.	O nie, wcale nie! Tylko... tylko... nie bardzo wiem, gdzie się znajduje to jakieś Ak... Ak...	Ależ nie wie on o sobie!	Jeżeli nie żyje...	Nie, Wiktora.	Nie, na prawdziwej scenie nigdy!... Grywałam tylko w teatrze amatorskim.	Tak, nie miałaś...	Żeby aby od murów nie nakazano odwrotu!	A ja bałam się krzyczeć.	Bardzo jestem zadowolony, mości dobrodziejko bo dziewczyna co kwartał wydaje mi się lepszą. A rozsądne to, gospodarne, i kawy, mościa dobrodziejko, naleje, i herbatę umie zaparzyć... Kiedy po wakacjach odjechała do Warszawy, kąta znaleźć nie mogłem... Tfy! nawet kawałeczek kobiety ożywił dom; cóż by to zaś było, gdyby tak, mościa dobrodziejko, osiadła w nim gospodyni całą gębą, kobieta rozumna, dojrzała, pokaźna...	Tak, wiele rzeczy mi się w nim nie podoba. Ale cóż robić. Trzeba żyć w zgodzie. Obchodzę się z nim jak z biskupem, choćby dlatego, że zna język i że mi tu służy za przewodnika. Służy nawet gorliwie, muszę przyznać.	To nieszczęśliwa kobiéta! Nieboszczyk mąż ją zgubił, odebrał jéj wiarę w ludzi, ochotę do życia. Był-to człowiek potworny, tyran, rozpustnik, cynik obrzydliwy, który tego anioła poszanować nie umiał. Cierpiała z nim tyle, że jéj życie zbrzydło; cały rodzaj męzki musi sobie wyobrażać tak ohydnie zepsutym, jak był ów Cyryl. Odpycha téż wszystkich. Nie dziwiłbym się, gdyby mnie jednego los ten spotkał i tłumaczyłbym to jakąś idiosynkrazyą; lecz tak samo odrzuciła hr. Augusta, który się w niéj od niepamiętnych czasów kocha i pozostał jéj wiernym. Tak samo odprawiła młodszych i wielce dystyngowanych.	Bom już przez pół był na tamtym świecie, a teraz tak mi się widzitak mi się widzi chwytać.. I chodzi mi o dziecko... toć ja ją jedną mam. A i ty, choć wiem, że ją miłujesz...	Możliwe, że obiło mi się to o uszy Możliwe jednak, że w owym okresie nie byłem w Anglii. Interesy bawełniane zmuszały mnie nieraz do dłuższych wyjazdów.	Czasem? Zgadzam się z szanownym panem. Ale czyż nie więcej strat ponosimy przez nieudolność i ospałość różnych niedojadów i dobrowolnych pariasów?... Myślę, że dlatego właśnie jesteśmy narodem ludzi biednych, że panuje u nas psychoza pogardy dla wszystkich tych, którzy zdobyli czy to majątek, czy pozycję. Mamy szacunek tylko dla tych, co otrzymywali to wszystko bez żadnej osobistej zasługi i bez żadnego wysiłku, to znaczy drogą spadku.	Czy rzeczywiście uważasz, ojcze, uczucia za siłę tak potężną i godną szacunku, że należy je brać w rachubę wówczas, gdy zjawia się w nas hamletowskie zagadnienie: być albo nie być?...	Gdybym więcej płacił, musiałbym sprzedawać swój węgiel i żelazo drożej, cena mojego sukna, mojej kawy i gumy byłaby wyższa: nikt nie będzie u mnie kupował. Od razu wszystko stracę.	Nie zdążymy tam przed północą, mimo największego pośpiechu!	Tam poseł nie będzie miał innej roboty, jeno listy moje oddać i responsrespons (łac.)	Zginiemy, jeśli w ciągu pięciu minut pociąg się nie zatrzyma.	To nie wszystko dziś wieczór jeszcze, a jest już trzy kwadranse na dwunastą, dziś wieczór Wasza Wysokość prześle margrabinie Raversi wiadomość, iż radzi jej udać się na wieś dla odpoczynku po trudach, jakie musiał jej sprawić pewien proces, o którym mówiła dziś w swoim salonie.	Co, co myślałeś? Nie krzycz!	Ciężko mi się to z gardła dobędzie ale kiedy trzeba, to mus. Wiemy to, Miłościwy Panie, że Was arcypasterz nasz do korony i królestwa prowadzi i że Wy jej godni jesteście, ale ludziom serca drżą obawą. Korona Wam da wielkość, a ona nieprzyjaciół i zazdrosnych ściągnie. Panuj Ty nam, jakoś jest, możnym księciem, my Cię i tak za króla sobie mamy, a nie wyzywaj złych i zawistnych.	Rozumie się, że szczęśliwie. Mam tu krewnych, moja to jest okolica, wobec czego...	Oddaj mi pan moje piętnaście rubli.	I cóż w tym tak złego? będę panu opowiadał bajki, zobowiązując się dostarczyć ich panu aż do białego dnia. Może wielmożność wasza raczy zsiąść z konia i zdrzemnąć się nieco na świeżej trawce, co jest zwyczajem błędnych rycerzy. Będziesz pan świeższy i dzielniejszy do tej wyprawy.	Słyszałem iż ograbia się ludzi na gościńcu, nie wiedziałem, że się ich wzbogaca.	Zgrałem się do ostatniej nitki. Ostatnio graliśmy z tym łysym pułkownikiem w makao i przegrałem do niego wszystko, co miałem. Ale wiem o ładnej dziewczynce. A co ty porabiasz, święty ojcze?	Czy wiesz, panie co zdarzyło się może przed godziną. Jego dostojność Sargona jacyś młodzieńcy napadli i obili kijami...	I koniec? Dajże mi pani rękę na to, że na tym już będzie koniec.	Powiedz mi, mój chłopcze czem ty się właściwie zajmujesz w Warszawie?	Pamiętam, że nieraz dobijałem się pochwał od ciebie i hakima li tylko z powodu siły mych nóg. Tak grzech szedł w ślad za grzechem, aż przepełniła się czara. Sprawiedliwe jest Koło życia! Całe Indie przez trzy lata darzyły mnie wszelkimi zaszczytami. Począwszy od Krynicy Mądrości w Domu Cudów a skończywszy na... na małym chłopaku, co bawił się pod wielką harmatą... wszyscy udogadniali mi drogę. Czemuż to?	Piękne argumenty!... masz pan tutaj lepszy...	Powiedzże mi jeszcze raz, że mnie miłujesz.	Prawda twoja. Ciekawość, co Majster na to?	Rządzisz pan swoim snem?	Słuchaj no, czy to prawda, co mówią, że on umarł?	Więc niech pan spojrzy!	To idź pan przez podwórze, zaraz za kotłownią stoi napis „Kantor”. Tam siedzi dyrektor i urzędnicy. Tam jest zarząd.	Nigdzie niema ludzi, coby całkowicie źli byli, moje dziecko, jest i tam zapewne wiele dobrego, ale więcej zła.	A kto mówi o projektach ten ma na myśli ewentualność.	Racja! To wam się należy. Takie czasy, że złodzieje rządzą.	Stało się, jak się rzekło, i przegrałem konia. Ale i to dobre że odegrałem czaprak.	Ale u nich miałeś powodzenie?	Chybać wam żywot niemiły...	Dobrzeby było.	Dwie nieduże i kuchenkę. Ciasne, ale niczego.	Głupiś alboż ty znasz życie i jego konieczności? Zapewne, może z Darzeckim obchodzę się trochę... trochę inaczej niż z innymi, ależ on prawie los nas wszystkich w rękach swoich trzyma... Zresztą szanuję go istotnie...	I opłakiwać niewiernego FloryzelaFloryzel rzekł lord Henryk, śmiejąc się i wyciągając się na fotelu.	Od pierwszego dnia was szukałem i szukam	Tak, to dobra myśl, ale... ale...	Zdarza się, panie dyrektorze.	A jakże.	A to piękna rzecz, kiedy chłopiec tak eroicznieeroicznie zauważyła z wysokim zajęciemwysokie zajęcie	A twoje sumienie?	Być może	Będzie sława, byle Bóg pobłogosławił	Cha! cha! wielka nowina! wielka nowina!	Chętnie służyłbym. O cóż to chodziło?	Czy podobna?	Dobrze mówisz, panie bracie ot, dla kompanii uczyńmy to.	I dla takiej marnej sumy padać!	I ze mną, panie Marcinie.	Jeśli chcesz, to jeszcze to uczynię.	Jojneczku czemu tak źle wyglądasz?	Które to chodzą?	Kupiłaś ją?	Mości panie!	Najpewniejsze. Układy między panią Krzeszowska i tym panem prowadził mój Maruszewicz i wiem to od niego.	Niegodziwa?	No i cóż dalej?	O ludzie, ludzie!...	Owszem, wczoraj.	Partyjna organizacyjno-informacyjna.	Posłać po pana Władysława Skoraszewskiego Uczynić go oboźnym. On ma mir u szlachty i w ryzie utrzymać ją potrafi.	Siadajcie do wieczerzy	Tak jest, albowiem może być zaczarowana.	Tak jest...	U pana prawa będzie miarodajniejsza.	Śmierć	Żyje zatem?
Słuchaj, Tadzik, coś jest między nami i ja nie mogę zrozumieć, co. Jeślim nie przyszedł do ciebie od razu po przyjeździe, to był to czysty przypadek... Przecież tego nie masz mi za złe?	Ach, jesteś obrzydliwa! Nigdy o czymś podobnym nie myślałam. W ogóle tak gardzę tą stroną życia...	No i cóż? Czy tak bije jak u wariata?	Wiesz co? Jeżeli zostawisz u mnie na pewien czas te książki, to ja je przeczytam... a potem tak ci opowiem ich treść, że sama też ją zapamiętasz.	Zdaje mi się jestem zda-ania, że jest to gra wyborna i wielce spra-awna. Gdybyś mi pan tego nie był opowiedział, sądziłbym, że... że... zwalasz mnie pan z nóg. Kiedyż to on mniej więcej może stać się dobrym topografem? Bo wtedy ugodzę go do służbyugodzić kogo do służby	No, no. Przecie jest lewica, jest prawica. Jakże wy tego nie wiedzieli?	Kardenio jestem w ślubnym ubraniu i oczekują mnie na sali, aby dopełnić obrzędu; tak jest, ale mój ojciec, zdrajca Don Fernand i wszyscy tam obecni, nie ślubu, lecz śmierci mojej świadkami będą; nie trwóż się, drogi Kardenio, proszę cię, bądź obecnym ceremonii, zapewniam cię, że jeżeli wyrazy moje nie zdołają jej przeszkodzić, ten sztylet przerwie uroczystość i koniec mego życia będzie niezaprzeczonym dowodem uczuć moich i wierności dla ciebie.	Chory! Ja lecę do niego! puszczajcie mnie! pójdę pójdę	Dobrze recytuje ale i tak wolę wista.	Jak jesteś tam na obiedzie, to i na noc zostajesz?	Jak? Windera?... Nie przypominam sobie.	Mam za wielki garb, a za mało pieniędzy. Gdybym był ślepy, głupi, rakowaty, a był choćby Bucholcem, to każda z waszych Polek na kolanach przysięgałaby mi miłość do śmierci!	Na seryo, Klotyldo blada dziś jesteś i smutna. Nie mogę-ż wiedziéć powodu?	Nie ma, ale wybiłem w stropie dziurę, przez którą możemy się wydostać.	O nie, panie prokuratorze, to bardzo młody człowiek.	O, panie! Gdybym ci zaczął opowiadać trudy, z jakimi walczyć musiałem dla zdobycia tych dwóch niby-ludzi, trawa by porosła świeża wokoło nas, a my byśmy się jeszcze z miejsca nie ruszyli, ty słuchając, ja mówiąc ciągle!	Panno Zosiu! przecież jestem mężczyzną! trudno, kiedy nie można inaczej, to trzeba oszukiwać.	Uprzedzam panią z góry że mogę ją wyleczyć na razie tylko przemijająco; dziś jeszcze nie rozporządzam takimi środkami, by kuracja, którą pani zalecę, dała wyniki bezwzględnie zadawalające i trwałe. Mam jednak nadzieję nawet pewność, że po pewnym czasie, może wkrótce, uda mi się uzdrowić panią definitywnie.	Właśnie, i to jest gruntem, z którego następne wyłaniają się pytania. Czy w stronach tamtych okoliczności będą sprzyjały rozwojowi przyrodzonych i nabytych zdolności mego męża? Czy przedstawiają się dlań szanse zostania, jak na początek, chociażby gubernatorem którejś z wysp Oceanu Spokojnego? Czy będzie tam miał sposobność rozwinięcia przyrodzonych swych i nabytych zdolności?	Bo nie wiedząc, do którego świętego się udać, do niej się udałem.	Omal nie zełgałem przez ciebie Powiedziałem, że chleba dziś w gębie nie miałem, że mnie słabość chwyta... Ale o pszennej bułce z kiełbasą, com ją zmachał przed godziną, tom ani pisnął.	To na wiele wam się nie zda. Myślicie, że uciekniecie przed waszymi problemami, wyjeżdżając w podróż takie czasy. Mimicrymimicry (ang.) rzekł tajemniczo i nie żegnając się, odszedł od nich, wymachując rękami.	Wiem, chcesz mnie zapytać, czy ta historia ma jakikolwiek związek z nami... ze mną?... Zupełnie nie. Słyszysz?... Absolutnie nie...	A weźmiecież wy moją Marysię?	A widzisz jednak, że ja pracuję dla bibi.	Bardzo dobrze mnie już sprzykrzyła się obawa przy piciu i to przypuszczenie, że wino pochodzi z piwnicy milady.	Chodź! On ci nic złego nie zrobi.	Chyba już lepiej nie mogło się złożyć, co, Dmytruś? Odmiwąs nam przeszkadza... nie ma Odmiwąsa!	Co wy takiego wygadujecie? pyszna!	Czy to aby wypada?	Do Tortozy, do sztabu Sucheta!...	Do rodziców jedziesz?	Ja u koleżanki nocowałam	Jak będę miał nocną służbę u króla.	Moje dziecko, dla czego, powiedz mi, chcesz szukać prawdy zewnątrz wiary? czyż cała w niej nie jest?	N. Panie, to była próba!	Na lekcję śpieszę się, bo to aż w Aleje Jerozolimskie.	Najzupełniej, reumatyzm i neurastenja to są dwie zastępcze formy neuroartrytyzmu. Można przejść z jednego w drugie w drodze metastazy.	Niby Kuba! Juści, że służył, ale się pomarło chudziakowi jeszcze na jesieni.	Nie jesteś ubrana, trzebaby wracać się przebrać, byłoby późno.	Nie macie gdzie tych koni postawić, com je tu w lesie koło waszej budy niedaleko połapał?	Nie przejedziesz, Luciu... o Boże!...	Nie wiem. Teraz żałoba. Pani Tekla ani słyszeć nie chce o małżeństwie, Jadzia po swojemu milczy na wszystko, a Głębockiego o zdanie nikt nie pyta. W takim stanie sprawy mogą się wlec ad infinitumad infinitum (łac.)	Nie, niech pan zaczeka, drogi przyjacielu. Pański zegarek chodzi nadal według czasu Richmond, prawda?	Nie.	Nigdy, nigdy! Ojcze! Ojcze!	No, wtedy, gdy w każdej chwili grozi nieszczęście.	Panie ministrze i ja mam interes.	Przesąd szczęście jest w ogóle niczym nieuwarunkowane. Ale weźmy teraz drugi segment zalety, jaką pan widzi w zasadach:	Racja Gdyby naprawdę był bogaty, nie znalazłby się w więzieniu.	Rozumiem. Pan chce z tego zrobić cudowną opowieść. Nie pisnę nikomu ni słówka, zanim nie obaczę wszystkiego w druku.	Słuchaj-no mój drogi, odezwała się, dorosłeś dzięki Bogu, masz rozum, czas ci go użyć samemu	Tak	Tak se usiadłem, bo mnie cosik trapi na wnątrzu.	Tak, nasze oddziały wyruszają w drogę.	Tak, ojcze!	Tak.	To odpisz za niedźwiedzia, a tymczasem dawaj przesyłkę!	To się wynoś.	Tobie przecież oddam i to w tym miesiącu, z pewnością.	Trzeba dzisiaj stanowczo pomyśleć: Zosia czy Orłowska? Osiecka mówiła, że trzy tysiące w dzień ślubu. Trzy tysiące! ogromnie mało. Policzmy. Ogromnie mało Nie, nic z Zosi, niema co myśleć... nędza. Pomyśl, Hipciu! Podoba ci się, co? Hi! hi! hi! A Orłowska? Bogata, podobno trzydzieści tysięcy! Śliczna cyfra! Idjota, który niedługo zdechnie, albo zwarjuje! Cham przeszkodą Będziesz, Hipciu, całe życie parobkiem, bo chamy ci zabiorą tysiące!	Ufam panu że pan mnie śledzić nie będzie, gdy wyjdę, że dzieci te będzie pan uważał z chwilą otrzymania pieniędzy za moją własność.	Umarł tak prędko...	W każdym razie dobrześ postąpiła, żeś nie dała mi go zabić.	Wycieram się zawsze przed spaniem wodą i kamforą, albo lekki masaż sobie robię, to mi bardzo służy.	...chce powracać z tej wsi znów na niziny.	A jednak, niech pani weźmie Swanna	A nasze wynagrodzenie?...	Bardzo panią proszę.	Cierpliwości	Co, co?	Co?	Czy widzi pani dobrze pracę tych ludzi?	Ew!	Gdyby mi się udało wywabić ich w pole, zrobiłbym z nimi wszystko, co tylko bym chciał. Inaczej może zaczną śpiewać, gdy przyjdą mundury.	I bardzo, kapitanie.	I bydło pędzone batem	Jaśnie pani. Mówiła, że jaśnie pan będzie zapewne dziś wygłaszał długie przemówienie w sprawie tego morderstwa i powinien nabrać sił.	Jestem z rzeczypospolitej San Marino	Każdy dla siebie; masz słuszność! Dobrze więc, zamknę cię w lamusielamus	Ma. Także dobra kobiecina.	Na moją duszę piękna Dulcynea przenika ukryte myśli moje.	Naturalnie!	Objechać kraj cały! Napisać strategiczne dzieło!	Obowiązek	Pieniędzy.	Powiadam: oddać!	Pysznie!... Teraz zostaje profesorowi tylko pokazać nam duszę w kamieniu i barometrycznej próżni...	Tamci znad rzeki...	Veto!	W grotach na wyspie.	Widzę, że spóźniać się nawet w drobnych rzeczach jest tradycją w waszej rodzinie.	Wróci?... Wie pani co, że mam wielką ochotę poczekać tu na niego, cały dzień pieszo zwiedzamy okolicę i mam dosyć peregrynacyi.	Wstawaj, ty pijaku!	Wynoś się, wilkołaku!	Właściwie jesteśmy kuzynami...	Z wyjątkiem panien!	Zapewne, słówko z ust szanownej pani... Jego Eminencja pewnie będzie miał dla niej życzliwe ucho.	Zaraz się dowiedzą!	Zostańże tu i patrz.
Powiem szczerze: jeżelibym mógł, tobym zwiał, ale nie mogę. Tu moje życie. Śledziliście mnie, to wiecie sami. Mam różne sprawy, interesy. Wszystko pozaczynane, idzie nieźle. Jakże ja to rzucę i dokąd pójdę? Na dawną biedę?... Zastanówcie się panowie. A wy, przecie zawsze trzymacie mnie w ręku. Sami to rozumiecie. Wystarczyłoby wam zadzwonić do policji i powiedzieć, że żyję pod fałszywem nazwiskiem. Już reszty, oni sami doszukaliby się. Wam łatwo mnie zgubić, a ja wam nic zrobić nie mogę. Wy zawsze jesteście wygrani. A co wam przyjdzie z mojej śmierci, czy zguby?... Nic. A jak będę żył i zarabiał, to wam pewny dochód. No, nie?...	Za mąż nie wyszła, straciła ojca... ciągnął Kochan dalej, i co dziwniej na żydówkę, bo u nich niewiasty mało, albo i nic nie znaczą, sama pono się rządzi... Przeniosła się tu na mieszkanie.	Ja bo już więcej nie wiem nic	Nic mi się nie stanie bądźcie spokojni; trzeba swojego dopiąć... nic nie pomoże.	Zawiadamia, że ma dość i nie zbliży się ni na krok ku linii czarnych dymów wznoszących się naprzeciwko. Jest to tchórz, jakich mało. Otóż wtedy wszyscy razem równiuteńko ciągniemy działo przy okrzykach: hejaa!... hulaa!... hejach!... hulaa! Nie łazimy po skałach, nie leżymy w prochu, nie biegamy jak gżące się cielęta, ale idziemy spokojnie po równej płaszczyźnie, dopóki nas nie odprzęgną. Wtedy wielkie działo zaczyna sobie pogawędkę z działami z przeciwka albo z jakimś miastem otoczonym wałami i wały te rozpadają się, tworząc kłęby kurzu, jakby szły ogromne stada bydła. Wszystko to dzieje się samo, a my pasiemy się spokojnie na miejscu.	Ta! ta! ta! nie porównujcie z Nucingenem drobnego naciągacza jak du Tillet, szakala, który wygrywa dzięki swemu węchowi, który przeczuwa trupy i przybywa pierwszy, aby mieć najlepszą kość. Przyjrzyjcie się zresztą tym dwóm ludziom: jeden ma drapieżną minę kota, chudy, wysoki; drugi jest kwadratowy, tłusty, ciężki jak worek, nieruchomy jak dyplomata. Nucingen ma ciężką rękę i spojrzenie rysia, które nie ożywia się nigdy, głębia jego nie jest z przodu, ale z tyłu; jest nieprzenikniony, nigdy nie widzi się jego gry, gdy spryt du Tilleta podobny jest do wełny przędzionej zbyt cienko, trzaska.	Tak, ona dla ojca. Znam go, i wiem, że le­ży bezwładny na łożu boleści. To nieszczęście może spotkać każdego z nas... Jakiegoż więc uwielbienia godna ta biedna, bezsilna dziewczynka. Gdyby córka którego z was, moi bracia, spełniła coś podobnego, czybyście nie byli dumnymi z posiadania takiego­ dziecka?.. Czybyście nie nazywali jej swoim aniołem opiekuńczym? Tak, bracia, jest nim i zarazem anio­łem naszej kopalni, gdyż Bóg, przez opiekę i wzgląd na nią, strzedz będzie nas wszystkich i bronić od nieszczęścia.	Przyjaciele nie ma co teraz dyskutować o okrętach podwodnych, przynajmniej jeśli chodzi o „Nautilusa”. „Nautilus” nie należy do nas i nie mamy prawa nim rozporządzać. Zresztą w żadnym wypadku nie moglibyśmy z niego skorzystać. Nie tylko bowiem nie może się wydostać z pieczary, której wejście zamknęło znaczne wydźwignięcie się skał bazaltowych, ale ponadto kapitan Nemo życzy sobie, aby po jego śmierci statek został zatopiony razem z jego ciałem. Taka jest jego wyraźna wola i ją spełnimy.	Ale ba! tyś filut: plączesz, plączesz, a powiesić się nie potrafisz! Jabym ci z serca pomógł, ale powiadają, że za to biéda być może; dawaj sobie sam rady! Nie mądraż to rzecz kulkę zrobić, szyję włożyć, a pod nogi lada pniaka podsunąć	Co to za dziwo! Złodziej jest na nie gotowy! Bodaj go ziemia pochłonęła!	Czy dowiem się już raz, czy nie, gdzie jest ten szlachcic, co się z nim stało? umarł? czy żyje?	Czy ty się nie boisz, Odeto, mieszkać w tym zapadłym kącie? Zdaje mi się, że ja nie czułabym się zanadto bezpieczna, gdyby mi przyszło wracać wieczorem. A przy tym tu taka wilgoć. To nie musi być bardzo zdrowe na egzemę twojego męża. A nie macie przynajmniej szczurów?	Dante? Nie zapominaj pan, że znaczniejsza część wygnania Dantego była wypędzeniem z Florencyi do Wenecyi, do Pizy, do Rzymu, to jest jakby z Warszawy do Siedlec, do Kalisza lub Poznania. To wcale co innego. Nie brzmiała mu w uszach piękna, melodyjna mowa toskańska, ale włoskiego słuchał języka. Inaczéj jest z nami, wśród innych narodów, jak szczygły między wróblami, lub wróble wśród śmieciuch. Tu tracimy swą indywidualność, innéj przyoblec nie mogąc. Dość słuchania i posługiwania się obcą mową, aby umysł przez nią zwichnął się i wypaczył.	Hrabio, naprawdę! Gdybym nie znał pana dobrze, sądziłbym, że nie jest pan tak odważny, jak sądziłem!	Hę? Nie wierzysz temu? Toż ojciec Witty wyraźnie go przestrzegał przed nimi i powiadał, iż to niewątpliwie były diabły. Należy wierzyć ojcom, a nie dzieciom. A czymże, wedle waszego mniemania, były one diabły?	Istubarze czy jesteś pewny, że nikt z naszego dworu nie wie o moim nieszczęściu?	Kochana pani, kończąc ubranie odezwała się Laura, na wszelki przypadek, nim nas Georges wyszpieguje lub znowu jaki natręt napędzi... uciekajmy dalej co najprędzej... Boję się, choć sama nie wiem czego, a zatem Munię przywiązawszy z tyłu do powozu... trzeba pośpieszać...	Mógł ojciec na tę śmieszną wyprawę wybrać nocny pociąg. Każdy, kto na nas spojrzy, nawet nie ukrywa uśmiechu. Dostaniemy się na języki wszystkich dowcipnisiów i będziemy niezawodnie figurowali w niedzielnym „Kurierze Świątecznym”„Kurier Świąteczny”	Nie mogę, panie hrabio, ja i mój brat (wskazała chorążyca), wyjeżdżamy na wieś... Przybyliśmy pożegnać tylko panią kasztelanową... a ponieważ szczęśliwym trafem pana tu widzę, dodała chwytając go za rękę i wlepiając w niego śmiało niebieskie swe oczy, pozwól panie hrabio, bym się twej poleciła pamięci. Jestem w położeniu przykrem, z którego tłómaczyć się nie mogę; jestem zagrożona boleścią tem większą, że nie mnie, ale najdroższego mi ojca dotyka; będę potrzebowała protekcji, pomocy, opieki,	Nie wiadomo, bo daleko. Byśmy się tu za one skały ukryli, wpadniemy na nich niespodzianie, bo tędy im droga. Jeśli potęga za wielka, to pan Wołodyjowski niedaleko, strzały usłyszy i na pomoc skoczy.	Niemałe to jest ukontentowanie dla żołnierza, gdy darmo gardła nie daje.	O nie!	Ona nie jest oblubienicą Lulejki, ona jest oblubienicą Bulby! Ona będzie moją żoną, musi być moją żoną. Ona albo żadna!	Owszem, wiem Przebywa już od miesiąca u mnie, a mieszka... oto w tym pokoiku. A jakie z niej porządne i uczciwe dziewczynisko! Jaka pomocnica w kuchni i w sklepie! Ani by jej teraz pani nie poznała!	Posłusznie melduję, panie lejtnant że to idiotyzm. Widziałem już dużo idiotycznych afiszów, ale takiego cymbalskiego afisza jeszcze nigdy nie widziałem.	Proszę, tylko zaraz. O piątej jedziemy z Kubą na wystawę potworności. Nikt jak on nie umie...	Przecież to nie należy do rzeczy...	To objaśnienie odczytasz z największą uwagą, gdyż według niego będziesz mógł wypełnić, punkt po punkcie, moje zobowiązanie. Widzisz stąd, poczciwy Jakubie, że dopóki Bóg trzymać mnie tylko zechce na tym padole płaczu, twoja rola smoka nie będzie zbyt ciężką.	To tatuś jeszcze nie śpi? Przecież jest noc.	Zawsze się z nimi trochę potargujcie Nie będą twardzi, bo już przyjechał Knap i muszą z nim skończyć.	Czekaj no... co by to być mogło? Nie rozumiem... chorągwie, krzyże, ach, prawda! Na obczyźnie człek rachubę traci; zapomniałem, że to dziś oktawaoktawa stowarzyszenie rzemieślników, cech. niektóre z obrazami wracają do swoich parafii.	Pójdę panie. Jeszcze dwa razy taki kawał pójdę! Ja dobrze chodzę. Czy tak, czy owak, ja już się tam dostanę... Niech mnie pan tylko weźmie na wóz. Niech mnie pan zabierze! Malutki kącik jaki, proszę pana! Ja się skurczę... Niech się pan zmiłuje nade mną! Niech mnie pan nie zostawia tutaj samego!	Więc nie ukrywaj tego przedemną! Czaban zbankrutował?	Od chwili gdy dowiedziałem się o ich materjalnej i moralnej nędzy, mówił dalej Gaczycki, nie schodzą mi one z myśli. Pochodzi to zapewne ztąd, że wzrost i wychowanie młodego pokolenia uważam za główną dźwignię naszego społeczeństwa; za pracę, która powinna być najważniejszą naszą troską a cała usilność moja skierowana jest na wyszukiwanie tych, którymbym mógł dostarczyć dobrodziejstwa oświaty. Dla tego także w całym potwornym fakcie zdarzonym z rodziną Kuderskich, najsmutniej uderzyło mię moralne zaniedbanie ich dzieci, i bądź co bądź postanowiłem je z niego podźwignąć, a ku dopełnieniu tego przyszedłem dziś szanowna pani wezwać twej pomocy...	Boża wola, nic więcej!	Ziemskie ramię miłości. I pomyśl teraz, jak mocnym i nieugiętym, żarliwym i odważnym musi być to ramię, jeśli w taki sam sposób ma przeorywać ludzkie dusze i umysły, w jaki pługi przeorywają ziemię, aby spulchnić glebę, powyrywać chwasty i przygotować grunt pod zasiew i przyszłe plony.	Jak to! To wy?	Miał kaftan w pasy żółte i czarne, taki sam czepek i fartuszek niebieski z czerwonym	A inni, jacy tam u Neorży byli? spytał król po chwili.	A pan jeszcze na nogach! krzyknął stary jak sobie chce, ale podczaszycowi czas by położyć się i wywczasować choć trochę.	A pomimo tych ostróżności, znaleźli się natręci, niedający się odegnać	A to jak?	A zatem pan wraca?...	Ależ tak, grała pani doskonale...	Bo mam zamiar oddać drobną przysługę Czarnemu Korsarzowi.	Było to przed dwiema porami deszczowymi, a ona dała mi się we znaki swym wiekuistym natręctwem Tak się zdarza... bacz na to, mój chelo... że nawet ci, którzy chcą postępować Drogą zbawienia, dają się z niej sprowadzić przez próżne niewiasty. Gdy dziecko było chore, gadała ze mną przez trzy dni bez przerwy.	Całujta mnie!...	Chodźże pan, proszę	Co wasza miłość teraz rozkaże?	Dla którego z nas wyje?	Dobrze rzekł Bogusławski	Drudzy? Ba! Niech sobie radzą. Wolę śmiać się z ich cierpień niż musieć płakać nad moimi. Wzywam mężczyzn, niech spróbują mi zrobić najmniejszą przykrość.	Gdy dorosną...	Głupi, stary osioł!	Idziemy wziąć udział w kolejnym przyjęciu	Ja także	Jaśnie pani położyła się... Głowa boli jaśnie panią...	Jestem kobietą, więc obchodzi mnie kobieta i matka. Czy chcesz wziąć ze sobą tę dziewczynę w podróż?... Pamiętaj, że hałas i ruch, jaki cię będzie otaczał, jej i dziecku może zaszkodzić. Dla kobiet brzemiennych najlepszą jest cisza i spokój.	Jestem.	Kogo?	Kogóż to ja otrułem, panie?	Kula mię durch przeszła.	Mama już o tym nawet pisała do wuja.	Morze?	Możliwe.	Na litość boską, ale o co chodzi? Powiedziałeś pan: dziewięćset tysięcy franków? No, to jest suma, której mógłby żałować nawet filozof. A któż to przyprawił pana o taką zgryzotę?	Napiję się.	Niech ojciec da spokój! Ojciec niedługo gotów mówić, że za wiele jadamy	Niech żyją! vivant! vivant!	Niechże ją pani popieści trochę; niechże jej pani co odpowie.	Nieźle, łaskawa pani! Postępujemy powoli, postępujemy.	No! A jakimże to sposobem?	Nu, a gdzie?	Obawiam się, że bezpowrotnie.	Oddaj mi moje pieniądze i zostaw mnie w pokoju	Oho	Oni teraz schowali się tak jak ślimak w skorupę.	Pewnie, żebym chciała	Potrzebne to było chłystkom!	Pozwól mi pobawić się z koźlęciem	Przykro mi ze względu na Lucię. Czeka ją coś podobnego, co i mnie spotkało.	Ryż.	Rzekłby kto, do rebelii chcecie się przekraść.	Siedemnaście!	Stanka Stwosza z Jadwisią, Macieja Stwosza jedynaczką.	Strach powiedziała Eliza, przypiekając zarazem twarzyczkę i grzanki do herbaty.	Szkoda, że cię tu mieliśmy tak mało.	Tak, milordzie To młody królik.	W całym Sapieżyńskim wojsku bigos czuć!	W takim razie odwiozę cię, chcę jak najmniej rozstawać się z tobą	Więc gdzie jest?	Więc teraz czterdzieści osiem?	Wszystko, co tylko pan zapisze, to już smaczne	Z całą przyjemnością. Dziękuję.	Zaczekaj jeszcze chwilę.	Zadajcież nam dzienną robotę, Iwanie Matwieiczu.	Zdaniem pańskiem, zamordował tę Montalbon?	Zenon musiał chwalić się przed panem swoim ogrodem. Jest on rzeczywiście dziełem rąk jego, dziełem, które się dobrze udało.	Zobaczym! rzekł Rupert ruszając ramionami, a dziewczyna wzięła z kąta ogromną leżącą tam księgę i wyszła.	Zredukowali?
Znajdzie pan prezes jakiś pomysł, już o to się nie boję. Co jak co, ale szczęśliwych pomysłów panu nie brak. I niech pan prezes sobie wyobrazi: obejmuje pan rządy, ludność jest zadowolona, poprawia się z miejsca nastrój społeczeństwa, robi pan kilka efektownych posunięć... A niech jeszcze przyjdzie dobra koniunktura!...	Na wszystko pan znajdzie wytłumaczenie! Wiem! Ale ja nie chcę, nie chcę pańskich tłumaczeń. Ja chcę zaprzeczeń w czynie!	Jak komu... mnie byś ta za droga nie była...	Nie mogę uwierzyć. Dorian jest zbyt wrażliwy.	O ileż tedy jeszcze mniej da się powiedzieć o wielkiej tajemnicy najwyższej niepodzielności! Czy pouczyć można głuchego, czym jest muzyka?	O tej chyba nie potrzebujesz wątpić Musi ci jednak bardzo zależeć na tym, jeśli zdobywasz się aż na taką ofiarę.	Och, zabiorę klucz od tego pokoju Czy to nie jest nasz pałac, nasz skarb?	Przywiozłeś pan głowę całą, tylko uważaj, żeby jej ci tu gdzie nie ukręcili... Hej, towarzysze!	Tak... rozporządza pan znacznym bardzo kapitałem, ale i to się w końcu wyczerpie.	W téj chwili nie odpowiem na pytanie lecz dodaję tylko, że małżeństwo to jest niemożliwém. Znajdzie się któś, co tego jegomości zdemaskuje.	Żebyś pani wiedziała, z jak dostojnymi osobami będziesz odtąd przestawać, wymienię pani ich tytuły: to jest Andzia, moja starsza córka, bardzo rozmiłowana w swoim fachu kwiaciarka, prawdziwa artystka w układaniu bukietów, za które na wystawie ogrodniczej otrzymała medal.	Prócz tego pan Nemo, który zupełnie usprawiedliwia swoje łacińskie nazwisko, nie więcej nam zawadza, niż gdyby go wcale nie było.	To nie jest rzeczywisty świat To jest wielka scena życia. Scena, którą kosztem krwi i niezliczonych wysiłków utrzymują narody, a potem kiedy tam wszystko błyszczy, pachnie, mieni się i skrzy od barw i przepychu, biedny KalibanKaliban	Zaraz jej to przekazać chciałem, a i sam byłbym do Strzałkowic poszedł, choć to nie bardzo bezpieczno było, ale Markowej nie ma w Strzałkowicach u tkacza Sebastiana.	Nie wiem, co za diabeł siedzi we mnie że nie mogę gadać bez przysłów, ani powiedzieć przysłowia, co by mi się słusznym nie zdawało.	Nicbym przeciwko temu do zarzucenia nie miała ale pozwól sobie powiedziéć, iż nie widzę przyczyny, dla któréjbyś męczennicą zostać miała. Hoym jest nie miły, zużyty, rozpustnik, który ci wiary nie dotrzymuje; kochać go niepodobieństwo: prędzéj czy późniéj odezwie się serce.	A jest i trzosik na wasze rozkazanie	A jeśli nie on o nią, to ona mu się oświadczy lada dzień...	A kiedy ja nie mam ochoty...	A ziarnko śrutu?! Przecież nie było urojeniem!	Ba! Ja to wiem i dlatego właśnie sprzedam apanażomapanaże (z fr.)	Co to jest oprawców? oburzony zawołał naczelnik. Głowę tracisz, oprawców? ty rząd nazywasz oprawcami?	Coś w tym nie ma sensu?...	Dostaniesz je, wieź mnie z chyżością błyskawicy do Konstantynopola, tam zapłacę ci bezzwłocznie. Albo nie, wieź mnie do panny Kunegundy.	Gdy pytam o Szwejka, panie jednoroczny ochotniku, to masz pan skoczyć i zawołać mi go.	Gospodyni Boryna nie ma, to wszystko leci kiej przez sito.	I szala, jeźli się nie mylę	Ja odchodzę już, bracie bo  nie ma tu czego siedzieć więcej, gdyż Bóg łaskę swą spuścił na mnie.	Już to nie, panie przecieżbym ci o tym wiedziała.	Książę wcale na mnie łaskaw nie jesteś?	Kto jest Myszkin? Gdzie?	Mam nadzieję, że nigdy nie będziesz miała wielkiego strapienia	Może być; trudno jednak nie mieć kompasjikompasja (z łac.)	Na jaki tydzień może.	Nie sądzę Aligatory występują tylko w krajach o niższej szerokości geograficznej.	Nie, Bóg zapłać, mięsa nie jadam.	Nie. Jaskólski zrobi wszystko, by do tego nie doszło.	No tak. Pan de Villefort uchodzi za człowieka surowego, ale sprawiedliwego.	No, masz talent, masz talent nie lada, Steerforcie! Mowa twoja obchodzi się bez przecinków i kropek, zrozumiałam cię, kotku, czy słyszysz, zrozumiałam! A teraz z Bogiem, kochanku. Kolej na pana Copperfielda.	Oto jest, milordzie.	Ośmielę się tak wnosić, duszko, zamiary jego są najlepsze, tylko w czyn ich nie wprowadza.	Pan Legrandin.	Syn! Nie macież po co budzić królowę.	Słyszeli my że Bohun w pojedynku usieczon. A nie wiecie wy, kto jego usiekł?	Tak jest, rzeczywiście.	To dobrze w takim razie dostanie pan ładunki tego samego numeru, co rewolwer.	Wasz wuj Beetle wasz wuj Beetle jest Wielkim Człowiekiem!	Waćpan jesteś podły, jesteś nikczemny łaski N. Pana uzuchwaliły cię... lecz z Drezna nie daleko chwała Bogu, do Königsteinu.	Wiecie, gdzie uciekł, panie Fok, i nie mówicie tego zaraz, a my czas tracimy! Gdzież on uciekł? On nie mógł daleko uciec; w którą stronę on uciekł?	Z konieczności połączymy się z waszym ludem, będziemy jego inteligencją, której dziś nie posiada... Nauczymy go naszej filozofii, naszej polityki, naszej ekonomii i z pewnością lepiej wyjdzie na nas aniżeli na swoich dotychczasowych przewodnikach... Przewodnikach!...	Z oznak tych wnoszę, że jesteś pan szlifierzem wielkodusznym!	Zresztą zwróciłam już łyżeczki mamie Alberta ale ten obiad był straszny: rosół za wodnisty, mięso przypalone, kartofle za twarde, a szarlotka nie do jedzenia.	Żeby ostatni pludrak na własnych nogach wyszedł z granic Rzeczypospolitej? Nie może być, miłościwy panie! A od czego mamy szable przy bokach?	A pani królową a double titre!a double titre (franc.)	Abe. Żeby na cokolwiek się przydał. A Judy musiałaby się zająć oświetleniem, gdyby już było ciemno.	Ale kiedyś umrze...	Ależ tyś naprawdę stary, o święty!	Ależ, mała niewdzięcznico! czyś zapomniała, że cię kocham!	Ależ, na miłość Boską, czegóż ty się tak dręczysz!	Będzie w stanie udzielić mi jakichś informacji?	Będę zgubiony, zgubiony na zawsze.	Chcą, abyście uwolnili pana de Bergowa.	Chcę... bronić nazwiska, które oboje nosimy. Chcę... nakazać w tym domu szacunek dla baronowej Krzeszowskiej. Chcę zakończyć procesy i dać pani opiekę... Dla dopięcia tego celu zmuszony jestem prosić panią o gościnność. Gdy zaś ureguluję stosunki...	Co to są czyny?	Co?...	Czy mogę tu gdziekolwiek, na korytarzu?	Dlaczego dziwne?	Dlaczego na parę godzin?	Dlaczego?	Dlaczegóż przesiadujesz u niego, na co go bałamucisz!	Dobranoc panu naczelnikowi.	Dobrze, za pięć minut będę.	Duży medal?	Fi! Gdzie ta ładność? Taka chuda!	Głupi, stary osioł!	I nic mu za takowe wścibstwo?	Już mniej	Kachna!	Kto tam? co wy za jedni, czy należycie do smutnych, czy do wesołych?	Niech mnie kule biją!	Niech spadnie!...	No, dobrze, dobrze, co musi być, to już musi! okucie budowlane, zamknięcie drzwi lub bramy, element w formie sztaby (a. płaskownika) z otworem, współpracujący ze skoblem i służący wraz z nim do mocowania kłódki., bo (jak wnoszę) za każdym niemal krokiem, przy każdej sztabie lub zasuwie, żałował swej decyzji i doznawał nowych wstrząsów trwogi. Bądź co bądź, w końcu usłyszeliśmy skrzyp zawiasów, po czym mi się wydało, że stryj wymknął się cichcem na dwór i widząc, że Alan cofnął się wstecz na jakie dwa kroki, natychmiast usadowił się na najwyższym stopniu przedproża, dzierżąc garłacz w pogotowiu obiema rękami.	Ot, wycieczkę by wyprowadzić ale niepodobna, ludzie zbyt fatigatifatigati (łac.)	Powiadam wam, że kto chwasty wyrywa i posiewa dobrym ziarnem, ten zbierał będzie w czas żniwny!	Pozwalam na wszystko pozwalam na wszystko i będę wdzięczny.	Rozumie się, że jestem dojrzały.	Szalona!	Tak	Tak jak to on.	Tak, my... ale Halski?	Tego ślepaka? co mnie zaczepiał u wody?...	To Abdulski dla pana pośredniczył?	Tobie jednak, Idalko radziłbym jak najprędzej stać się nanowo... zuluską.	W jakąż to?	Zapewne.	Zauważcie, panowie	Śmieje się pani ze mnie	Że jesteś nieszczęśliwa, że mi cię, pani, tak żal, jak córki własnej.	Że tam trudno...	Życie Ginesa z Pasamontu
Akurat to mi w głowie! Muszę wpierw to swoje bydlę ożywić i puścić w ruch. Jak fabryka zacznie iść, co nie może się stać przed październikiem, dopiero pomyślę.	Ha! Jeślić milszy rozkaz od Baśki, to ją pakuj na wóz i jedź. Wiem, wiem, tyś ją dla rozkazu gotów choćby widłami podsadzać, jeśli się pokaże, że o własnej mocy do bryki siąść nie zdoła. Niechże was kaduk porwie z taką dyscypliną! Po staremu człowiek robił, co mógł, a czego nie mógł, tego i nie uczynił. W gębie masz miłosierdzie, ale niech jeno krzykną: „Hajda na Turka!”	A co do innych zleceń?	Zmówmy się między sobą, naradźmy, wydajmy uchwałę i walczmy z głupotą społeczeństwa, które nie widzi, co to jest ulica Krochmalna albo Kazimierz krakowski...	A co, tatku... Kto ma słuszność?...	A może by mister Fay mnie przyjął? Co tam trzeba robić?	Dobrze rozważcie, co mówię! sprawa czysta jak złoto.	Zali moda o afektach wtedy rozmawiać? Co?	Nieście go do źródła świętego woda go sama uleczy, gdy ten, co ranił, nie żyje...	Ziemia, co nie wyszła z rąk przez takich lat dwadzieścia, teraz już nie zginie! doczekała się właściciela, nikt słowa nie powie! Córka po ojcu przychodzi do dziedzictwa. Ma pani swój dach i chleb, i bogata pani bardzo. Kwestya czasu i kilkunastu arkuszy stemplowego papieru. Forma tylko!	W szkole również. A tej torturze dziecko musi być poddane. Każde, które tylko przyjdzie na świat i dożyje wieku właściwego. Cierpienie, ZbrodniarzCierpienie! Wszelka praca jest cierpieniem. Cóż tu mówić! Taka sprawa higieny. Za pomocą czego mogą zwalczyć w naszych miasteczkach epidemię? Rozumie się, że za pomocą przymusu. Co czynić ze zbójami, rzezimieszkami?	Jakto! co mi po nim? stara paskudna plotkarko! cóż ty sobie myślisz, że ja go myślę bałamucić?.. Zakochany? mów...	Czy chętnie panna wyjeżdżała tego nie wiem, bom przy jej wyjeździe nie był; wiem, że pan miecznik rosieński protestował, któremu naprzód perswadowano, potem go w cekhauziecekhauz (z niem.) muzułmanin, Tatar a. Turek. żaden na płeć gładką nie jest tak łasy. Gdy mu białogłowa jaka w oko wpadnie, wówczas choćby była zamężna, gotów i o to nie dbać.	Otóż to jest! Szczęśliwy ten, który się wykochał za młodu. Starzejąc się, wywołuje swojej młodości wspomnienia i nie psując sobie nimi krwi ani zdrowia, wolnym krokiem chodząc koło swoich zatrudnień, z wolna postępuje do grobu. Ale komu się miłość przewlokła aż do siwizny, w kim za młodu nie wygorzały wulkany...	Czemu to pytanie? czy powiedziałam, iż odmieniłam zamiar? Jestem cierpiąca i nie mogę jechać w tym stanie; ale skoro będę zdrowa lub przynajmniej zdolna się podnieść, jedziemy do Genewy, jak postanowione.	I nie każden jeden jest taki żeby zaraz popijanemu z nożem na innego. Po większej części albo płakać zacznie, albo chojraka odstawia, a podobnież spać się uwali.	Bo wiadomości następują jedne po drugich, ale nie są podobne do siebie	Ja nigdy nie biorę kart do ręki.	Nie chciałbym mieszać się i wchodzić w twe życie... Tylko... Na jednej ławce siedzieliśmy, w jednym glicie stawaliśmy w szkole i w polu. Widziałeś mię przy sobie w bitwach. Przecież sam dobrze wiesz, jak cię kochałem...	To prawda, mój bracie... ale gdy ludzie jak muchy i osy brzęczą, latają i przeszkadzają, nawet tego szczęścia napić się, uczuć nie można... Gdy tam powrócisz do Konopnicy... przypomnij sobie piękny ten poranek i nas... i smutne Borowce... i mnie!.. Pamiętaj!	Ej, kto wie, czy ci naprawdę Bukacki nie poddał jakiej myśli?	Sam mnie namawiałeś. Przyrzekałeś, że przyjedziesz na sezon, na ślub...	Uciekli! A dokąd?... Na wyspę Tabor?... Myślisz, że by się odważyli puścić na morze na tak niewielkim statku?	Ależ powtarzam panu, że nie mamy ognia!	Huzia szpicla!	Ja się nie boję Czy macie tam miejsce dla dwóch?	Los mój jest w rękach Jedynego. Reszta zaś ludzi... Oni nie są następcami tronu!	Nie mamy jeszcze kostiumów, a kostium jest dziś nieodzowny.	Powiedziałem panu, i raz jeszcze powtarzam, że chusteczka ta nie pochodziła z mojej kieszeni.	Ale z tą aktorką nie zerwał	Bądź gotów do dzieła!	Czyś waść głuchy? Księcia Bogusława Radziwiłła, który posłem na konwokację jedzie, ale po elekcji elektem zostanie.	Dobrze, dobrze. Do widzenia.	Gdzie się panu tak śpieszy, czemu pan nie może zostać z nami?	Hilt, starszy knecht z dziesiątego podwórca, do usług jego miłości.	I nie domyślasz się nawet?	Jestem na rozkazy pana hrabiego.	Nie bardzo w to wierzymy.	Nie cierpię czarnych rzeczy	Nie mogę dziś zjeść z panem obiadu	Nie uwarzyć ci to mleka?	Nie żaden signor, po prostu Michele, i to dość surowo. Przecież jestem służącym, powinieneś mnie nawet nieraz złajać.	Niech mnie diabeł porwie, jeżeli nie wyglądasz nieco gorzej od jakiego rozbitka z palaczy okrętowych	No to nie przysięgnę.	Rzekliście do mogiły Niech was bogowie długo chowają	Tak, i porozumiawszy się z tą, na którą czekał, odjechał.	W takim razie Pan Bóg musi nas bardzo kochać kiedy nam zesłał tę Antyfonę, szepnęła Stasia do ucha mężowi.	Więc ten brat miał jachać do Lwowa?	Zatem, łaskawa pani mam ochotę wysłać zaufanego posłańca do Brunona i kazać mu, aby dotarł do Bolonii; może to tam porwano naszego młodego przyjaciela. Jaką datę ma jego ostatni list?	Tedy, mój chłopcze, powiedz, czy przyjmujesz moją wolę i czy chcesz się do niej zastosować?	Strudzone srodze niebożątko dlatego ciężko śpi. Poczekajcie, bracie, jeszcze z godzinę; widzi mi się, że niebawem się ocknie; głód go zbudzi.	Bóg go zesłał.	Dobrze, dobrze Teklo, odparła Anastazja; wiesz także że cię lubię	Moja matko droga czy warto, abyś się tak gniewała i martwiła o drobiazgi?...	Ona powieda, że ten dzieciak to...	Przyślę ci za godzinę.	Ten list chowam dotychczas jako najdroższą pamiątkę nowego mojego życia. Jest to niejako dyplomdyplom	Śmiej ty się, śmiej a ja ci sto wypadków opowiem takich, gdzie wiarogodni i starzy ludzie naocznymi świadkami byli.	...który jestem wygnanym proboszczem, pijakiem, rezydentem, mordercą Ebby Dohny... o, znam dobrze całą listę mych zasług...	A ja?	A to dlaczego?	A wy dokąd?	Ależ to mnie może straszliwie skompromitować!	Boże, ratuj, Boże, ratuj... Boże, ratuj...	Bądźże chwała Bogu najwyższemu! Dobrze jej tam w Barze?	Chcesz się bić?	Dalej, Bixiou!	Dla mnie?...	Dzięki! SatyriconSatyricon	Gdzie prawda? spytał German.	Hm Zwołać radę!	Jakąż pan miałeś podróż? spytała odwracając rozmowę.	Jesteś pan tego pewien?	Każdy kabotyn tak mówi, to są wyświechtane banały.	Ma pan dowód?	Mit der Zeit pflückt man Rosen, OswaldMit der Zeit pflückt man Rosen, Oswald (niem.)	Moja biedna panienka, moja nieszczęsna... moja biedna...	Może chcesz naprawić ten błąd?	Nieuzasadnione było też to niezwykłe małżeństwo	No, słowo honoru daję...	Ny, on tam wstawia butelkę z wódką, ja widział	O tak, o tak	O to burza! mam z nią tysiąc trudności, by ją utrzymać dwie minuty w spokoju.	Och! oto promień, pryzmat barw. Winszuję, winszuję.	Och!... wszyscy!	Pani Stefania opowiadała mi ciekawe szczegóły o tej nowej baronowej.	Panie Porthosie, bądź wspaniałomyślny!...	Praca organiczna ozwał się książę Giersztorf, starszy człowiek, mocno już posiwiały.	Szkocja, ale po drugiej stronie tych drzew zaczyna się ziemia angielska.	Tak proszę pana	Tak, słuchamy!...	Takim głodny, takim spragniony, takim obolały!	Terpentyna? dlaczego terpentyna?	Tysiąc razy mówiłem ci, żem Albert! Uwziąłeś się prześladować mnie tym śmiesznym imieniem!	Wasza Wysokość...	Więc czemu to czytasz?	Wrócę, wrócę!	Wybacz panie, ale to niemożliwe.	Zastaniesz je pan w moim gabinecie i możesz się sam z nimi pożegnać.	Zechcą ustąpić.
Mało który pustelnik nie ma teraz zapasów bo to ci dzisiejsi nie tacy, jak owi w Tebaidzie, co się liśćmi palmowymi okrywali, a żyli korzonkami tylko. Nie mówię, ażeby i ci nie byli dobrymi chrześcijanami, jak tamci, ale teraz nie odprawiają tak surowych pokut, jak dawniej. Słowem, wszyscy oni są dobrzy, a chociażby i nie byli, to samotne ich życie każe o nich dobrze sądzić, bo hipokryta, który chce udawać człowieka dobrego, często nie tyle jest winnym, co jawnogrzesznik, chlubiący się ze swoich występków.	Do księdza Biskupa przybyłem od mojego pana Ano nie mam szczęścia, bo mi już zwiastowali że Pasterza nie zastałem i nie powróci rychło, ja też tu pomodliwszy się tylko relikwiom świętym magdeburgskim... nazad jadę.	Tobie za prędko, a mnie się widzi, że już było czas. Wy tam w cukrowni niewiele widzieli. Ale ja z tego sklepu wszystko widziałem dzień po dniu, choć w żadnej partii nie byłem. Patrzaj tam naprzeciwko, widzisz? Sklep zamknięty. Ja ten interes dawno znam. Nie umiał facet prowadzić i stracił. Póki miał po matce pieniądze, to szło i szło. Potem zaczęło utykać, potem latał za pieniędzmi po Żydach, na lichwę pożyczał, ale sklep był otwarty ludzi przychodziło zawsze jeszcze trochę. Wreszcie nastał dzień, że się urwało i patrzę wczoraj rano	Wiesz, czemu spaść mogłem? Bom po ostatni ko­rzeń zła nie sięgnął, siedem zaledwie dróg przebyłem. Pozo­stał jeszcze jeden stopień, z którego spaść już nie można. Pozostało to, co kształt i imię dla mnie tworzy: ciała mego indywidualność.	Kez by to miso nie lubowało człowiekowi! Ino co nie umiem onego misa jeść po ślachcicku...	Tak i co, że ja od niego starsza? Jedna moja pani starsza ode mnie była, a młodzieńkiego męża miała, i on przed nią skakał i wszyściutko, co tylko kazała, robił. Oj-ej! co to na świecie nie zdarza się! A może ty sobie myślisz, że onby nie chciał ożenić się? Otóż chciałby, chciałby, i jak chciałby!	A przy tym jesteś moim wierzycielem, który daje mi poznać, że mu nie spłaciłam zaciągniętego długu. Tak! nie przerywaj mi. Wychowując was zaciągnęłam dług wobec waszej przyszłości, a dziś nie mam... To jest, dziś muszę go spłacić...	Dobrze. Otóż przyszły na nas czasy straszne. Między ludźmi, co ocaleli, spustoszenie. Rozejrzałem się i wiem. Ale w mojej samotności przeczuwałem i to. Zawczasu obmyślałem sposób na te czasy i teraz go już mam. Na ten plan muszą się zgodzić ci nasi, bo to jedyny logiczny plan. Wiesz, że zawsze byłem realistą i obchodziłem się bez marzeń w tych niedawnych romantycznych czasach... Nie ciekawyś?	Kochana Anno! niemasz się zaprawdę ani czego trwożyć, ani wymawiać; raz przecie wyjdziesz z téj niewoli, którą dla ciebie opłakiwałam. Zobaczysz dwór! króla... świetność naszą, któréj równéj nie ma w Europie. Ja ci piérwsza winszuję. Jestem przekonaną że los najszczęśliwszy cię czeka...	I tego, co wycierpiałam, nigdy się nie dowiesz, panie mój.	Co to za nowe porządki Dlaczego mają rozkazywać? My mamy swój sejm i my się możemy nie zgodzić. Niech ich sejm postanawia, co mają robić dzieci; a nie mają prawa mówić, co my mamy robić.	By mróz nie zwarzył, to owocu będzie galanto.	I żaden ci się nie uwidział?...	Nie każdy by to zrobił A może byś chciała coś kupić?	Powiedziałam mu, żeś wyjechał na krótko, Ale ja nie wiem, ani dokąd, ani poco, bo jestem służącą, a ty nigdy w domu się nie opowiadasz. Czytałeś gazety?	Jakobym i duszy diabłu nie sprzedał!	Nie mam!...	Tym razem pan Fabrycy nie wyjdzie już z cytadeli.	No, tak... Z tą konsekwencją tylko, że będzie łajdakiem. Przykro jest powtarzać abecadło. Nie historia cierpi z powodu naszego dezerterstwa, ale my sami, jeżeli nie rozumiemy historii.	Ależ naturalnie! Miały, rozumie się. Cóż to, czy ich nie znasz? Połknęłyby wszystko i jeszcze by chciały więcej! Alziro, powiedz... wszak prawda, że wszyscy jedliśmy mięso?	Wiem, że pani tak się zdaje. Wiem, że pani wierzy w to, co mówi, droga panno Łucjo. Jakże jednak ja, który znajduję się u schyłku życia, mogę przyjąć od pani ten dar, dar pani młodości, urody, uczuć?... Muszę być uczciwy. Może nie jestem aż tak stary, by pragnienie jakiegoś osobistego szczęścia wyglądało u mnie na groteskę. Ale chcę być z panią szczery. Zbyt wiele żywię dla pani serdeczności i przyjaźni, bym miał odwagę sięgać po to, co pani mi tak lekkomyślnie chce ofiarować.	Poczekaj Nie chcesz dać swoich ślicznych pieniążków ot tak. To ci się chwali, chłopcze. Ale ty je dasz na statek, see? Ty kupisz ten statek, ty będziesz ship-owner i możesz na nim pływać. Yeah, możesz, żebyś widział, jak nim dowodzę w twoim imieniu. Ale pieniądze, które tam zarobimy, dzielimy fifty-fifty. To jest uczciwy business, nie?	Szedłem ulicą miasta szedłem powoli, zmęczony długą drogą; nie w myśli mi było uciekać ni kryć się; szukałem noclegu, a wszystkie domostwa były pozamykane. Tedy chciałem zapytać pierwszego lepszego przechodnia, gdzie plebania, i księdza proboszcza prosić o kąt i wiązkę słomy, a jutro rano byłbym poszedł dalej, bo do Krakowa zdążam. Aliści, pogrążonego w myślach, napadli ze srogimi okrzykami zbrojni ludzie, skrępowali do krwi i wloką niczym mordercę, gdy nawet nie odgaduję, o co mnie oskarżają.	To nie do ŁubniówŁubnie	Może, odpowiedziała dziewczyna, ale to trzecie jest drogą ciernistą do raju.. a komu on zamknięty, temu i drogi zaparte. Po co iść, gdy dojść nie można?	Nie, ale wszystko gotowe było do ucieczki, myślałem więc, że uciekniesz.	Właśnie Ja pojechałem tam, aby zwiedzić kraj, pasjami lubię krajobrazy. Dwadzieścia razy bierze mnie chętka, aby się wziąć do pejzaży, których, wedle mnie, nikt nie rozumie, z wyjątkiem tego malca, który kiedyś będzie nowym Hobbemą, Klaudiuszem Lorrain, Ruysdalem, Poussinem et caetera.	Zapewne bo nietylko potrzebujemy być dobrze obsłużeni, aby się nam udało, ale jeszcze musimy się zabezpieczyć od przegranej, bo idzie tu o głowy, i to nie o lokajskie...	Tak, ale z raz podrażnionym Zborowskim trudniej będzie Wszyscy oni ile ich jest, stworzeni się zdają, aby nikomu pokoju nie dali i sami go nie mieli nigdy. Walka jest ich żywiołem.	Dlaczego tedy nie doszło małżeństwo do skutku?	Ponieważ wiem, że czyhali na moje życie, więc jeszcze nie zdołałem zapomnieć. I cóż?	Nie znasz go i krzywdzisz srodze! Moim lub czyimkolwiek złym duchem, on, przyjaciel mój, podpora, przewodnik! Pomyśl tylko, kochana Agnieszko, czy możesz w swej szlachetności potępiać go tylko na podstawie mego onegdajszego bezeceństwa.	W sadzie leżą, nie wnosilim go na noc, bo w izbie strasznie gorąco.	Wcale nie. Jeżeli wasza dostojność, jako faraon, ograniczyłbyś się na komenderowaniu wojskiem, musiałbyś zaledwie kilka razy na rok przyjmować udział w nabożeństwach, bo w innych razach zastępowaliby cię arcykapłani. Lecz jeżeli chcesz poznać tajemnice świątyń, musisz składać cześć bogom, gdyż oni są źródłem mądrości.	Tylko rzeczy świętych warto dotykać, Dorianie Dlaczego jednak się gniewasz? Spodziewam się, że pewnego dnia będzie twoja. Gdy kochamy, zaczynamy najpierw łudzić siebie, aby skończyć łudzeniem drugich. Właśnie to nazywa świat romansem. W każdym razie, przypuszczam, że ją znasz?	Jakże się to pani podoba?	Co wam do tego! znajdę obłogi, a pójdzie zając w żyto, no, to i my za nim.	To prawda że umieram z pragnienia i że chętnie wypiłbym za zdrowie państwa szklankę lemoniady.	A jednak masz do mnie żal z tego powodu. Zdaje ci się, że ja ci ją zabrałem.	Co zobaczymy? Tylko bez gróźb, bo na groźby to my tu mamy policję.	Właśnie pisze mi tu ojciec i panienka o waszym nieszczęściu. Spaliliście się, co?	Głupstwo Minister, z którym miałem zaszczyt jeść obiad wczoraj, wziął mnie na bok. Dowiedział się, że pan był na herbacie u pani d’Espard, w sprawie, którą panu powierzono. Dał mi do zrozumienia, że byłoby właściwiej, gdybym oddał innemu sędziemu tę sprawę...	W takim razie, Błażeju, czemuś jeździł co tydzień na obiad do Chantilly? Książę d’Aumale był zupełnie tak samo wnukiem członka trybunału rewolucyjnego, z tą różnicą, że Carnot był zacny człowiek, a Filip Egalité obrzydliwa kanalia.	A zabieraj się waćpan na cztery wiatry. Im prędzej, tym lepiej. Zapłać tylko swój rachunek	O Boże! Tak, na tym się skończyło.	Któż to?	Proszę pana panience ktoś to paskudztwo „wrzucił”.	Taki doprawdy wyspowiadasz się jutro i komunią przenajświętszą przyjmiesz?	To samobójstwo, Alanie.	To pan, panie Kubusiu? Och, ileż łez przez pana wylałam!...	I cóż się stało?	Na to jeszcze czas	Od tej pustki. I serce ściska mi się na ten widok	Droga babuniu! Chciałabym zobaczyć Białuszkę i Buraskę, a także Pietrka i resztę trzody! Co będzie, jeśli mamy codziennie wracać tak wcześnie, jak mówiłaś? Co za szkoda!	Tak, mam często różne kaprysy. Powiem tylko, że czasem, gdy wstaję od obiadu, w środku nocy, chwyta mnie chęć, by pojechać gdzieś, wszystko jedno gdzie i wyruszam natychmiast.	Ano, trudno. Widocznie więc ja, wobec tego, że jakiś tam Hiszpan na moment wywarł na mnie wrażenie, jestem istotą upadłą i zgubioną, samymi zdrożnymi wyposażoną instynktami. Voila!	Przede wszystkim zaczekać do jutra Jako kapłan, wiesz najlepiej, że boski sen często przynosi dobre rady.	I pani Michelet dostała się tu tak łatwo?	Proszę wrócić tu do mnie Boję się...	A mówię, że milion...	Co mówisz? Klaro!	Tyla, żeby was pokłyźnić a podać na pośmiewisko i umartwienie. Drugi człowiek jest taki, że z jenszego la samej uciechy pasy by darł.	Tak, tak, ale młode damy ukrywają często istotne uczucia swoje, a nawet powiem, że owo tłumienie uczuć uznawane bywa dziś za rzecz wskazaną.	Z duszy serca rad bym ci pomógł, ale cóż ja mogę... Czekaj, mszę świętą odprawię do Przemienienia Pańskiego na twoją intencję. Zapędź mi konie do stajni, późno! No, mówię ci, późno, czas spać!	Kochanie jak uważasz, czy Maria Anna ma jakiekolwiek wyobrażenie o czasie?	Tak, ale za jaką cenę!	Widziałam, jak tańczyłaś z tym rudym mężczyzną, od którego uciekłam. Czy jest miły?	No, Łukasz Kuźmicz; czart cię bierz, niech i tak będzie.	Pan przecie wie!	Przeszkodzę temu Ale przede wszystkim proszę aby Wasza Najdostojniejsza Wysokość raczyła przyjąć hołd całej mojej wdzięczności i mego głębokiego szacunku.	Wynocha! Wynocha! Puść mnie na górę!	Czy jest pan tego pewny, Pencroffie?	I prawda, i nieprawda! My ze Zbyszkiem znamy ich, bośmy razem z nimi wojowali. Jużci, zbroja u nich gorsza i chmyzowatechmyzowaty odważny, śmiały. albo i mężniejsze niż Niemce.	Więc cóż! Piękne niewiasty są wszędzie, a nad Wisłą więcej ich niż nad lagunami.	A więc jest ona moją!	Aż tutaj?	Długi czy krótki towar?	I on często wyjeżdża do Auteuil?	Jak wielki?	Paląc więcej, pomarzniemy jeszcze pewniej	Tak, sir	A mnie smutno!	A!...	Ani myśli być gdzieindziej...	Ałłach!	Diabeł	Gotów żeś być mi posłusznym?	Koncept!	Kota?	Litości, wspaniały szlachcicu!	Miłość spytała po chwili dziewczyna.	Nieomal.	O obrazę honoru.	Potrafię uszanować wolę pani.	Psy?	Towarzysz Raszewski?	Twój, papo?	U pana Alberta de Morcerf.	Zatem ile?	Żona Maciusia.
A! cioci się nie podobała? Ale owszem, miała szczegóły śliczne, bardzo ładne oczy, ładne włosy, ubierała się i dotąd ubiera się jeszcze cudownie. Teraz przyznaję, że ona jest potworna, ale to była czarująca osoba. Tym nie mniej zmartwiło mnie, że Lolo się z nią ożenił, bo to było takie niepotrzebne.	Doprawdy że się zdaje, jak gdyby się jeszcze było w Paryżu! Wszystko przypomina nasze salony; kto zaś w samym Rzymie chce mieć wyobrażenie o dawnych ucztach rzymskich, o wesołych bachanaliach między czterma ścianami, ten powinien wziąć udział w towarzystwach młodych artystów, którzy piją z wieńcami bluszczu na głowie i twarze sobie chłodzą świeżemi różami. Pomiędzy licznymi tu artystami Niemcy są najliczniejsi, dlatego też ta ich wesołość najwięcej ma na sobie piętno niemieckie. Francuzi, Anglicy, Polacy, Duńczycy i inni po jednemu łączą się z niemi:	Już wielką z siebie dla nieboszczyka Szczepana uczyniłam ofiarę, mówiła dalej: opuszczając miasto, do którego od dzieciństwa nawykłam, a przenosząc się z nim na tę pustynię... lecz to niczem jeszcze w obec mojego dzisiejszego położenia... Wśród ludzi nieprzyjaznych... niechętnych... ja sama, nieudolna, kobieta słaba... Od śmierci mojego męża, ani wiem co się nawet u mnie dzieje... Gospodarstwo... fabryki: wszystko na łasce bożej...	Jest to szatan w ludzkiém ciele, ale szatan, który krzyżem leżąc się modli, a jutro nieprzyjaciela zgniecie jak muchę, i nie będzie miał zgryzoty najmniejszéj.	Takie różne sprawy, o których się już zapomniało, a które po latach odnajdują się niespodziewanie.	Po trosze, niewiele ani czasu, ani ksiąg potrzebnych nie mam; a kupić, choćby się i grosz po temu znalazł, wielce trudno, bo te nowsze pisma, co ich to w każdej typografii dostanie, małą wartość mają i głębokiej nauki w nich nie szukać. A starodawne... na wagę złota.	Żadnego z nim wojska nie było, ino czeladzi kilku, prawda, że zbrojnych i z takimi mordami, że już chyba i ci, którzy świętych młodzianków za Herodowym ordynansemordynans (z łac., daw.) wg Biblii, po usłyszeniu proroctwa Trzech Króli, że narodził się nowy król żydowski, król Herod kazał swoim żołnierzom zabić wszystkich małych chłopców; Maria i Józef uratowali wówczas nowonarodzonego Jezusa Chrystusa dzięki anielskiemu ostrzeżeniu i ucieczce do Egiptu., sroższych i szpetniejszych nie mieli. Powiadał mi się chodaczkowymszlachcic chodaczkowy	Aha!... nie podobało się pani małżeństwo... No to poczekajcie... Bronek... jutro wyprowadzisz się z domu do fabryki... jest tam pokój... Zapędzę ja cię, kochanku, do roboty... dam ci dobry przykład... będziesz i ty stawał jak cietrzew, ale do kadzi...	Powiesz to, Izraelu, gdy się przekonasz Dla siebie żądam tylko jednej rzeczy: żądam Trelawney’a! Oderwę jego barani łeb od ciała tymi oto rękami, Dicku!	Frazesy. Nikt z was nie jest w stanie powiedzieć, jakie to będą wartości. Gołosłowne obietnice. Pierwsi chrześcijanie tak myśleli i co z tego wyszło: wyprawy krzyżowe, inkwizycja, Borgiowie i dzisiejszy twój katolicki modernizm. nie takich łbów jak wasze trzeba, aby zobaczyć tę różnicę. Tylko my, kobiety, widzimy jasno to wszystko, bo nas nic to nie obchodzi. My będziemy trwać wiecznie te same, niezmienne w swej istocie, gdy wy dawno w trutniów się pozamieniacie. Tylko nudno będzie wtedy na tym świecie	A i to prawda Wy, panowie gdańszczaki, nie bardzoście się w nim kochali, nagrzeszyliście z tej okazji kryminalnie, naścinaliście głów niewinnych...panowie gdańszczaki (...) naścinaliście głów niewinnych...	Istotnie, panno Lusiu, ale, właściwie mówiąc, warto by się nad tym zastanowić.	Niemowa, ale księdzu umie wszystko na migi powiedzieć, a ów go tak rozumie, jakby żywym słowem do niego gadał. Dziwne to rzeczy i był w tym chyba palec Boży. Ów kat obcinał rękę Jurandowi, wyrywał mu język i wykapywał oczy. On jest taki, że gdy o męża chodzi, przed żadną męką się nie wzdrygnie, a choćby mu człeka kazali zębami rwać dojrzały, dorosły. ręki nie podniesie i na to znów żadne męki nie pomogą. A taki ci jest wskróś tej przyczynywskróś tej przyczyny (daw.)	Więc przysyłaj mi ich, to będą uczyli się czytać.	Nie wiedziałem, alem go łzami rzewnymi opłakał, dobrodzieja mojego, gdym się o jego zgonie od owych szaraczków dowiedział, którzy z tych stron do mnie przybyli. Szczery to był przyjaciel, nieledwie brat mego nieboszczyka rodzica. Pewnie waćpannie wiadomo dobrze, że przed czterema laty aż pod Orszę do nas przybył. Wtedy mi to waćpannę obiecał i konterfektkonterfekt	Pójdź do niej wieczorem, ona czekać cię będzie. Ten bałwan Alzatczyk ma być na wieczerzy u swojej tancerki. Aha! Zgłupiał jegomość, gdy adwokat mój wypowiedział mu całą prawdę bez ogródek. On twierdzi, że ubóstwia mą córkę! Niech no spróbuje dotknąć się do niej, to go zabiję. Na samą myśl, że moja Delfina... byłbym zdolny zbrodnię popełnić; nie byłoby to nawet mężobójstwem zabić tę istotę, co ma głowę wołu, a kadłub wieprza. Zabierzesz mnie z sobą, nieprawdaż?	Józef Wachnik wrócił z kancelarii trochę pijany i pobił się ze swoją. Dawno się już babie należała porządna frycówka. Nie bój się, nic jej nie będzie.	Cóż? Co kraj to obyczaj. A u nas znowu to chodzą kolędnicy. Ale nie takie jak we Lwowie z papierową szopką, ale poprzebierane. Jeden za Heroda, a inni znowu za diabła, śmierć, trzech króli, rycerzy. A z nimi chodzi taki jeden przebrany niby za Żyda z workiem i wszystko, co im dadzą, do tego worka ładuje.	Rozmawiałem już z tymi panami i odniosłem wrażenie, że zgodzą się.	Może zaprzeczysz może zaprzeczysz, że dziś od południa, odkąd przyszła depesza, zmienił ci się nastrój?! Może zaprzeczysz, że przebrałaś się dla Dyzmy?! Że teraz od godziny mizdrzyszmizdrzyć się (daw.)	A czegożbym ja od niego w swoim własnym domu miał się lękać? Co ci się śni?	Wasza miłość wie tak dobrze jak ja, że co jest wojska, to wszystko na Ukrainie. Nie przysłano nam tu ani dwóch chorągwi, choć Bóg jeden wie teraz, która burza groźniejsza.	Panie Grosglick, pieniędzy panu nie oddam, wziąłem je dla siebie, potrzebne mi są do poprowadzenia większego interesu, zapłacę od nich dziesięć procent rocznie, a oddam, jak się dorobię	O tak, rozumiem, co masz na myśli; ale trwało przecież czterdzieści dni, zanim się wszystko skończyło.	Za pozwoleniem! nie możesz pan zaprzeczyć, że przy całéj miłości dla ideału, z rzeczywistością jednak rachować się potrzeba. Przedzierzgnięcie się w kaprala lub hofrata może być warunkiem bytu.	Lepiej języczek trzymać zawsze za zębami. Tę cnotę nad cnotami nawet mędrcom się chwali.	Pani się pewnie czuje strasznie osamotnioną w naszych stronach?	Postaramy się oddalić go w chwili stanowczej. Połóż się i bądź cicho.	Rozkażą nam grzać się przy obcych płomieniach i pić z sodomskiej winnicy!	Wojewodzina! ona nim gardziła, ona się śmiała ze mną z jego głupstwa!	Wiemy, wiemy! To credo słyszał pan Czertwan pewnie już dzisiaj kilka razy! Co to za dwór?	Um neun Uhr. Unterschrift. Czy wiesz, ty małpo, co to znaczy Unterschrift? To jest podpis. Powtórz.	O, pan Jachimowski ma dwa tysiące... Ale ja to rozumiem... Jako współwłaściciel...	To znaczy, że już postanowiłeś?	Interesy. Właśnie poto zwracam się do pana, byście coś poradzili.	Panie Felton! wyjdziesz stąd i udasz się do aresztu wojskowego w tej chwili.	Po co wasza świątobliwość ma pożyczać, kiedy może mieć duże skarby...	Henryku znasz mnie: możesz się przede mną zwierzyć. Zrzuć z serca szczerze cały ciężar, mam pewność, że mógłbym ci pomóc.	Bądź dobrej myśli i o sławę doczesną się wcale nie turbuj. Ja w tym, by cię nie ominęło, co należy. Przyjdą spokojniejsze czasy, sam będę zasługi twe promulgowałpromulgować (z łac. promulgo, promulgare)	Nie szkodzi, jest zaledwie dziesiąta, wiesz przecież, że prawie nie sypiam, a myślę, że i tobie niezbyt chce się dziś spać.	A to jakim sposobem?	To ci rzekę, com drzewiejdrzewiej (daw.) odpowiedział Maćko 1355–1407, wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1393-1407, zręczny polityk, umiejętnie rozgrywający konflikty między książętami litewskimi. żywie, wojny nie będzie.	To ku BarowiBar mruknął Zagłoba.	To nic	To waść masz komendę nad prezydium?	Za energię?... To każdy wie!	„To kłamstwo, mój panie”	Na miłość boską, panno Klaro... Co pani robi?.... przecież to największy sekret... tajemnica grobowa...	Zaświeć i schowaj pod kubrak; dopiero przy samych schodach ją odsłoń, cobyśmy gościa w jasności powitali. Jeślim dobrze zmiarkował, a nie zmylił, to go najdziemy na pierwszym zakręcie. No, gotowiście?	Zrób tak, przyjacielu, nic się złego nie stanie. Sędzia sam żałował tego biednego chłopca, nie ukarze więc surowo tego, kto mu ułatwił ucieczkę.	Kunke był na dyżurze, ale odchodząc nic mi nie mówił.	Aha o to chodzi... Nie... nie	Nie wis? To sie lepiej ani nie pytaj...	Myślałam tylko, że Noel jest naprawdę chory i że trzeba doktora	Wolę urodę panny Swann, ale podziwiam też niezmiernie jej matkę; chodzę na spacer do Lasku jedynie w nadziei ujrzenia jej.	Może w głębi duszy nie bacząc i na to Zaś siedliska zarazy są nie tylko na dalekich traktach, a pada ona nie tylko ospą na ciała, lecz zniemożeniem na dusze: ta ospa czuć obcych.	Ale czy Ayrton powiedział prawdę?	Ale ty jesteś coraz ładniejsza, moja Zosiu!	Panna Howard jest u was?	Prędko by noc zeszła na słuchaniu waćpana	Tak, ale ty zabijesz każde szkaradne zwierzę.	Ludzie gadali, co chce mieć tron całki z bursztynu. Alećaleć pokazywać., właśnie aż tu, do tych drzwiówdrzwiów	Dlaczegoż nie idziesz z tém do pana sędziego pokoju, lub pisarza?	A w czymże im pani uchybi, jeśli pani choć trochę przestanie więzić i krępować siebie?	Co?skan 140	Dlaboga dokądże tak pędzisz? Czy do biura?	Dlatego, że nie przyjechał.	Idziesz do domu na obiad?	Mnie! mnie!	Na wieki wieków jakże tam waszmości powitano w klasztorze bez przyrzeczonej ode mnie jałmużny, którą wziąć zapomniałeś?	Nie rozumiem pana	Nie.	On taki zawsze Znam ten sklep. Nigdy tu nie kupuję.	Przecież kobiety według was nigdy podobno o poważnych rzeczach nie myślą.	W Bogu nadzieja, że nic nie sprawią!	A nuż pójdziesz za mąż bez miłości?	Ba!... zapłaci okup!	Bardzo	Cóż ja mam tu mówić	Doprawdy?	Gdy zadzwoni trzykrotnie telefon...	Handel	Jakto?	Modestiamodestia (łac.)	Moi drodzy, słowo uczciwego człowieka, niezdolny jestem napisać dwóch słów pochwały o tej książce...	Możesz być dumnym; tobie...	Na krew św. Bonifacego przelaną w Dochum! byłoby tak, jako mówicie!	Niech i tak będzie.	Nieszczęście z tym osłabieniem, które podobno zwiększają tylko twoje lekarstwa!	O czym dumasz?	Oho	Pański lekarz?	Polegam na tobie.	Słucham, panie dyrektorze.	Tak sobie bywa samo z siebie...	Ty pokazałeś mu parlament.	Uch, nareszcie	W broń palną szeregi swoje uzbroi w straszliwą broń, którą sam raził szernów uciekających przed oczyma naszymi!	W usługach króla?	Wierzę
Tak jest! Ale on buławy ni wielkiej, ni polnej nie ma, i zanim go król jegomość godnością hetmańską nie przyozdobi, może tylko na własną rękę poczynać. Nie pójdzie on do Szwedów ani gdzie indziej, to pewna!	O, nie! Ot, dobrze by było, gdybym co miesiąc mógł zapolować na nowego, równie potężnego Shere Khana... i to własnoręcznie, bez odwoływania się do pomocy bawołów! Pragnąłbym też, by słońce świeciło w porze deszczowej, a deszcze przysłoniły słońce w czasie skwarów letnich. Cieszyłbym się też, gdybym nigdy nie wracał z próżnymi rękami, skoro mam ochotę upolować kozła; nie zadowala mnie też kozioł, gdy rad bym upolować jelenia, a nie wystarcza mi jeleń, gdy celem mych łowów jest nilghai. Ale zdaje mi się, że pomiędzy nami nie ma nikogo, kto by nie doznawał uczuć podobnych.	Dość już. Nie mam czasu na rozmowy z tobą. Łzy twoje wcale mnie nie wzruszą. Gdy raz powiem: nie, to nie! Bądź o tym jak najmocniej przekonana.	Uzyskała od pana ofiary, jakich towarzystwo nie mogło wymóc na tobie. Musi być zachwycona swym tryumfem, będzie zeń bez wątpienia nieco próżna, ale, na jej miejscu, byłabym nią bardziej jeszcze. Dotąd jest tylko sprytną kobiecinką, zacznie uchodzić za kobietę genialną. Odmalujesz ją nam w jakiejś czarującej książce, z tych, których sekret posiadasz ty jeden. Mój drogi panie, nie zapominaj tam o Vandenessie, zrób to dla mnie. Doprawdy, nadto jest pewny siebie. Nie przebaczyłabym tej promiennej miny samemu Jowiszowi Olimpijskiemu, jedynemu z bogów mitologicznych, wolnemu, jak powiadają, od wszelkiej przygody.	Mój drogi Maciusiu, pozwól mi iść na posiedzenie. Już ja im powiem. Dlaczego nie ma dziewczynek w waszym sejmie?	Czemu nie? ale biremy Cezara stoją na straży i nieraz sieci przetrzęśli czy nie przywożę gościa, lub nie zabieram człowieka.	A teraz masz osiem dni na dostanie się do lorda Wintera, osiem na drogę powrotną, razem dni szesnaście. Jeżeli szesnastego dnia od daty wyjazdu nie powrócisz o ósmej godzinie wieczorem, nie dostaniesz ani grosza, choćbyś powrócił o pięć minut po ósmej.	Półtorej anny. Skąd mogę wiedzieć, że po napisaniu tego listu nie dasz drapaka?	On! Dobry Boże! Bardzo się mylisz, moja droga, pan Albert nie zaszczyci nas raczej uczuciem zazdrości o swoją narzeczoną, aż tak bardzo jej nie kocha. Zresztą, co mnie obchodzi, czy będzie zadowolony czy nie.	Słuchaj ty! Mistrzu i doktorze praw, Nie graj ze mną w żadną grę, bom ja nie kostera, nie gram, rąbię! Cierpliwości Bóg mi nie dał. Jestem tu więźniem, duszę się, chcę ztąd precz! Mów co mi Bolesław daje!!	Lecz ja konia nie posiadam wezmę chyba od pana de Tréville.	Nie, masz naturę głęboką.	Jeśli ja nie zechcę, to to nie nastąpi.	To nie argument	Przecież zwierzęta nie zawsze mówią paszczą czy dziobem Mówią za pomocą uszu, łap, ogonów... wszystkiego! Czasem wcale nie potrzebują wydawać przy tym dźwięku. Widzisz, jak pies marszczy jedną stronę nosa?	Już śpi Nie dziwneż to?	Więc opowiem z początku. Rok już blisko, jak konkuruję o rękę panny Zuzanny i pomimo wszelkiej usilności mojej długo tak było, że sam nie wiedziałem, jak właściwie sprawa moja stoi. Panna Zuzanna jest kapryśna i co dzień co innego mi powiadała; matce zaś roją się jakieś familijne splendory po głowie i nie decydując nic sama, odwoływała się do swej córki. Znudzony tą niepewnością, jakoś koło Nowego Roku zrobiłem deklarację, ale że się dnia tego, na nieszczęście, nawinął Murdelio...	Trestka zapewne? O, dziękuję! Znarowiłby mi konia. Zresztą... nie chciałam. A Wiluś uparł się. Nauczyłam go tylko, jak ma postępować z Buckinghamem.	Ale król nie może być tak... tak... natarczywym, król będzie miał wzgląd na sławę moją! to być nie może! toby było...	Tylko śmiało dalej! Panienka i tak dosyć dobrze skacze, jak na kogoś, co tam mieszkał z poganami. Ot, jak to się panience przygląda Wczoraj to za panienką poleciał i dziś pewno znów poleci. Będzie naturalnie chciał wymiarkować, co to jest skakanka. Nigdy przecież jeszcze jej nie widział. Ej, jak się nie poprawisz, to zginiesz przez ciekawość!	Do licha przecież pan nie jesteś kaznodzieją, żebyś miał mówić na stojąco.	Myślę, że przyjdzie czas, gdy nie będzie potrzeba zgoła ani strachu, ani bólu, ani troski, ani jednego zła we wszechświecie całym.	Nie powiedziałaby pani słowa „też”, gdyby... Tamta kobieta niegodna była nawet spojrzeć na panią. Była uosobieniem fałszu i brudu.	Jak to to jest jej brat? Jeszcze go nie zlokalizowałam. Ale, w gruncie, to jest rzecz do pojęcia. Ona ma tę samą płaskość dywanika sprzed łóżka i te same zasoby intelektualne okrężnej biblioteczki. Jest równie nadskakująca i równie nudna. Zaczynam się oswajać z ideą tego pokrewieństwa.	O złyż z ciebie gospodarz! widać żeś zrzucił skórę romów i rozum ich! Żeby téż tyle tu siedząc, kozy nie dostać nawet! A włóczy się to tego tyle po polu bezpańskich! mogła się która przybłąkać... Ha! ha! ha! a bałbyś się żeby nie poznali, to ją zaraz było przehandlować na targu... Zły z ciebie gospodarz!	No to powiedzcie, szefie jeżeli oczywiście kolega mówi prawdę, czemu nie mógłby zostać z nami?	Ten teatr... To nie był szczęśliwy pomysł Romana, budować tu gmach taki kosztowny. Oddajemy go w dzierżawę byłemu dyrektorowi z Krakowa, Malinowskiemu. Pan go zna!	Emilka kocha mnie bardzo i dlatego mnie chwali. Choćby to była prawda, co ona mówi, to jednak przypuszczam, że nie ze wszystkimi taka być potrafię.	Panie trzeba, żeby się to już raz skończyło. Chcę wiedzieć, jak się rzecz ma w istocie. Pański Nemo oddala się od lądów i zmierza na północ. Ale oświadczam panu, że wystarcza mi już biegun południowy i nie pójdę z nim do bieguna północnego.	Zaiste, temu kto by go zwyciężył pozwoliłbym wybrać wśród moich bogactw to, co by uznał za najbardziej cenne; ale nikt nie odważy się porwać na olbrzyma.	Imaginacya! Pij-no do mnie koniak... Nie myśl o chorobie, a będziesz zdrów.	Niech matka trzyma lepiej język za zębami nigdy potem nie żałował ten, który milczał.	Wszyscy obywatele Devonshire dzielą pańskie zdanie Nauka, ZabobonyŻadna okolica nie wzbudza tak wielkiego przywiązania w swoich mieszkańcach, jak ta właśnie.	Teraz nie można, bo już za dużo wydrukowaliśmy podczas wojny. Trzeba trochę poczekać.	Znajomość nasza jest wprawdzie niedługa. Pozwolą panie jednak, ażebym nie tylko ja, ile pan Wokulski użył swoich wpływów do odszukania małżonka pani...	Nie było okazji po temu ale za to, o ile o ciebie chodzi, batalion porozsyłał za tobą listy gończe.	Kto strzela? Amatorów do strzelania nie brak. A kto oni? Diabli ich wiedzą. Biją szpiclów i tych swoich zdrajców stary znajomy. Poczciwy to chłopczyna. Włóczy on się z tą maszyną po mieście, skarży się na swoją dolę. Wygnali mnie niesłusznie, za to, żem samowolnie bandytę jednego zabił, który się odgrażał w knajpie na naszych. A ja mam na sobie sześć zamachów i nazwisko moje zasypane trzy razy służy sprawie szukając tej śmierci po świecie. Ale z takiego ci nic, bo taki sam od partii trzyma się z daleka, a po drugie, taki co dzień może być inszy teraz się obejdzie...	Widzi pani, my dajemy kostyumy, ale że wszystkie wolą mieć swoje własne, bo nasze nie mogą być przecież tak wykwintne, więc te leżą... pożyczę pani tymczasem.	Cóż to wszystko ma znaczyć, filozofie spod Bachusa? Co to ma znaczyć?	Z jegomością choćby i dwa spojrzałem na nich i dopiero poznałem, że to zmowa była na mnie. Chcieli mnie zgoła zaraz i położyć. Może to sztuka Lgockiego, może Konopki, a może i wszystkich razem ale już się stało. Czas płaci, czas traci; złapali mnie Mazurowie, ale może się to jakoś odpłaci. Tak sobie mrucząc pod nosem, zatoczyłem się jeszcze potężniej, żem aż siadł koło zwierciadła, a kiedym się łokciem oparł o jakiś stoliczek, różne rzeczy mi się poczęły marzyć po głowie: Zosia piękna, bardzo piękna... Lgocki się stara o nią, bogaty, hultaj, jak Żyd, dadzą mu ją, czy nie dadzą? Co też Zosia myśli o tym?... i z tym zapytaniem, co też Zosia myśli o tym, strasznie mnie rozebrało około serca, bardzo pięknie mi się zrobiło w oczach, muzyka grała w uszach, Zosia całą moją objęła duszę pomyślałem sobie i znowu oczy zamknąłem. I teraz musiałem usnąć już dobrze, bo zaraz mi się Zosia pojawiła, usiadła koło mnie i położywszy mi rączkę na oczach, różne miłe psoty mnie wyrabiała: to mnie czuprynę jeżyła do góry, to mnie za wąs targała, to za nos ciągnęła, to za ucho kręciła, to mi nareszcie swoją błękitną wstążką głowę związała i kwiatki mi wkładała we włosy. Ale śród tych psot, które coraz boleśniejszymi stawać się poczęły, nagle coś mnie niby ukłuło w rękę, zerwałem się i najpierw Lgockiego sobą powaliłem na ziemię, że aż się pod stół potoczył. Jakim to się sposobem stało, zrazu sobie nie umiałem wytłumaczyć, to jednak pewna, że w tym momencie ktoś mi coś zerwał z głowy; popatrzyłem do zwierciadła, ale nic nie miałem na głowie, tylko włosy trochę były zburzone. Począłem tedy czuprynę sobie poprawiać i wyloty układać, ale wtem pani stolnikowa weszła i tuż do mnie:	To nieprawda jeszcze do tego daleko. Masz pan wejść w normalny stan, bez względu na to, czy nim jest normalne picie, czy normalna trzeźwość. Patrz pan przypuśćmy, że wyjdzie na jaw, że ja byłem odpowiedzialny za tę powódź falsyfikatów. Wie pan, co to znaczy? To znaczy dożywotnie, ciężkie więzienie. Teraz żyję życiem miłych ludzi, wśród miłych osób i pięknych kobiet; potem musiałbym to życie zamienić na coś gorszego od śmierci. Zatem chyba pan na chwilę nie przypuści, że byłbym w stanie poddać się takiemu wegetowaniu, pójść do więzienia w słodkiej nadziei, że wreszcie uda mi się zebrać okruszyny życia, aby dokończyć marnie lat starości w nędzy?	Niekoniecznie... ale go ma, niestety. Wiem to z listy kuracjuszy. Ej, ej, piękny hrabio! Ze mną wykręty na nic.	Nic prostszego Można tu dostać wszystko, na co się ma ochotę, oczywiście za odpowiednią opłatą, jak to bywa zawsze u porządnych ludzi.	Sahiba ma złote serce Ona czuwa nad nim jak nad rodzonym synem.	Kłótnia, Śmiech rzekł na to Czech aby je odprawić, tj. pozbyć się ich., bo na nic lepszego się nie przygodziprzygodzić się (daw.)	Nie dogadać bo się z wami! zawołał stary kubka się imając.	O, już to samo, że tu jesteś, bardzo ją uraduje. Leżąc, wspomina ciągle o tobie.	Pozdrowienie i cześć szlachetnemu wojskowemu trybunowi i tobie, panie! Niech szczęście wasze równe będzie waszej sławie, a sława niech obiegnie świat cały, od słupów Herkulesa aż po granice Arsacydów.	Byłam u chorego. Jezu, a to leży, jak leżał... Zagadywałam: ani spojrzał na mnie. Słońce mu świeci na łóżko, to je palicami zagrabia, jakby w garście chciał ująć i kiej to maluśkie dzieciątko w nim grzebie! Prosto płakać, co się to z człowieka zrobiło! Jada to teraz, bo widzi mi się potłuściał?	Chciałbym, aby to był fin de globe Życie jest wielkim rozczarowaniem.	Miranda? Cóż to jest Miranda?	N...ie, to jest, niezupełnie	To jest obraz medalowany, patrz pan, tu stoi: „Medaile d’ormedaile d’or (fr.)	To go niechcecie przyjąć odemnie?	To mąż mój ani chciał słyszeć o pożyczce...	Jak się tu oprzéć pokusie! daj! daj! Co się ma stać niech się stanie.	Do widzenia, do widzenia. Roch pewnie jest na peronie.	Bij się w piersi, moje dziecko, i mów: „Boże, bądź miłościw!...”. A za pokutę zmów jeden pacierz na intencją wszystkich grzeszników.	Tak jest. Za chwilę powinniśmy mieć odpowiedź.	Czy chcesz dowiedzieć się obszerniej całej prawdy za pomocą piromancjipiromancja wróżenie z powietrza., wsławionej przez Arystofanesa w jego Chmurach; za pomocą hydromancjihydromancja wróżenie z naczynia pełnego wody., tak niegdyś wysoko cenionej u Asyryjczyków i doświadczonej przez Hermolausa Barbara? Na dnie cebrzyka pełnego wody ukażę ci twoją żonę wytrząsającą się w kompanii dwóch tęgich drabów.	Niebezpieczeństwo jest wszędzie A pan się śmieje.	Ponieważ aresztowano mnie w Piombino, a sądzę, że tak jak Mediolan i Florencja, również Piombino zostało stolicą jakiegoś departamentu francuskiego.	Ratlery są większe i mniejsze Wiem o dwóch małych i o trzech większych. Wszystkich pięcioro można sobie położyć na kolanach. Mogę je panu polecić jak najgoręcej.	Dłużnik jest silniejszy od wierzyciela.	Powiesz, że ją kochasz, że ją chcesz poznać...	Trochę z tej strony... na samym końcu... tam gdzie ustawiają lampy dla pociągów...	Idziemy dalej! Ale gdzież się podział ów cierń o czerwonym oku... pijący krew słoni?	A cóż się dalej stało?	Co się stało? Czy i w teatrze ktoś się zabił?	Dyć zara, zrobi się wszyćko, zrobi!	Ileż ich było?	Kto idzie?...	Nic znowu. Ja wiem, co mówię. Zresztą ja mam w tym pewne wyrachowanie.	No, arystokracja.	O! moja pani czy masz mnie za żebraka?	Tak, wczoraj.	Umiem... bo język ten słyszałam wciąż od urodzenia Ty byś też umiała nim mówić, gdybyś go stale słyszała w domu.	Urodziłeś się w pięknym roku 1910, roku jubileuszowym Grunwaldu.	A braci?	Bij! a ja książkę spalę!	Bunt Niech piekło pochłonie ją i cały ten dom!	Chyba w ŁubniachŁubnie	Czy mamy jakąś szansę wyjść z tego cało, panie Cyrusie?	Dowidzenia	Dziękuję. Idę właśnie obiadować z moją kuzyneczką. Do widzenia!	Emma! Emma!	Gdzie tam! umarł w bezecności, jak i żył.	I Natana	I dodamy, iż towarzyszy nam także i miss Campbell.	Mam o was powiedzieć panu Bonerowi?	Naturalnie: chleb powinien być dla wszystkich...	Niech żyje! niech żyje!	Nieszczęście!	Opowiesz nam wszystko?	Pani zemdlała, chciałam ją ratować	Powiedz.	Przyznaję najzupełniejszą słuszność żonie pańskiej.	Toteż oni świecą!	Więc przyszły rozkazy, by nas schwytać?	Zamilcz! Dlaczego rozdrapywać rany przeszłości? Pozwól mu odpoczywać spokojem wiecznym.
Panie, nie inna rzecz mnie tu prowadzi, jeno szczere pragnienie poznania i dowiedzenia się tego, co mnie nękało całe życie, nie spotkałem bowiem księgi ani człowieka, który by mnie zaspokoił w rozwiązaniu wątpliwości, które ogłosiłem. A co się tyczy dysput i sporów na słowa, nie mam zamiaru się tym parać: jest to bowiem rzecz zbyt szpetna i zostawiam ją tym błaznom sofistom, sorbonosłom, sorbonipałom, sorbonidudkom, sorbonicponiom, sorbonygusom, sorbonierobom, którzy w dysputach swoich nie szukają prawdy, jeno czczej sprzeczności a zwady.	Na wypadek, gdyby tamci ubiegli cię w tej prośbie. Ach, wy kostery i rozrzutniki! Ale tyś jeszcze nigdy nie brał udziału w szarży kawaleryjskiej. Tam potrzeba dobrego konia, a juści! A w marszu też się przyda dobry foryś wraz z dobrym kucem. Zobaczymy... zobaczymy.	On najciekawszy ze wszystkich szalbierzy, którzy tu bawią, nas nie wykluczając, cny arcypasterzu. Jeszcze ani razu nie spojrzał na mnie. Gdy się nagle zjawi, nigdy nikt nie wie, którędy i po co? Również nie słyszałem, by ktoś miał odwagę zażądać męczących wyjaśnień od niego. Tajemniczość męską nade wszystko cenię.	Tu ci jeden pokaże takich, co ci wszystko wytłumaczą, bez przymusu. Będziesz miał wolną drogę. Jakem wuj, takem się dla ciebie postarał, żebyś nie gadał, że się boję, albo że czego w tej Warszawie nie spotrafięspotrafić (gw.) a przeze mnie trafisz wszędzie. Czekałeś cztery dni, ale masz...	Cóż cię to tak bardzo zainteresowało? O, Boże! aż ci oczy błyszczeć zaczęły! Prawda! kochałeś się w niej podobno; szkoda było fatygi, mój kochany, bo to gęś... Ma to nawet pozór czegoś... czegoś lepszego, ale w gruncie jest niczem więcej, tylko gęsią. Byłam na nią bardzo obrażoną, bardzo... jakże? nie chciała jechać ze mną! ale potem machnęłam ręką i przy pożegnaniu chciałam jej darować na pamiątkę bransoletę z brylantami... Wyobraź sobie, że nie przyjęła, za nic w świecie przyjąć nie chciała... Powiada, że jej takie rzeczy są niepotrzebne. Czy słyszałeś? Komu to na całym świecie brylanty mogą być niepotrzebne? No, czy nie gęś?...	Dlaczego potrochu? Obstaluj kompletną wyprawę, taką, jaką tylko zechcesz, przecież nas stać na to, żeby się później nie wstydzić przed obcymi. Myślę, że w Kielcach nie dostaniesz wszystkiego, jedź do Warszawy. Czytałem w ogłoszeniach, zaraz ci pokażę. Przeglądałem to latem, zobacz, są tu wymienione najrozmaitsze przedmioty.	Kotwica się zaplątała. Penn ciągle gubi kotwice. Już dwie stracił w czasie obecnej wyprawy... i do tego na piaszczystym dnie... a tata mu zapowiedział, że jeżeli straci jeszcze jedną... ma się rozumieć, podczas połowu... to mu da knagę. Byłoby to śmiertelnym ciosem dla Penna.	Cicho, cicho, chłopcze kochany Nic się pisać nie będzie bez twego pozwolenia. Zanadto wszystko bierzesz do serca. Nie możesz psuć tego, co się dobrego zrobiło.	Ja, gdybym pozował starałbym się tak robić, żeby się na tem nie poznali.	A czemużby nie miał się nazywać kiedy właśnie taki jest jego zawód? Zaprawił go do tego Maclean z Duart, bacząc na jego ślepotę. Może jednak źle się stało, gdyż on teraz wciąż włóczy się po drogach z miejsca na miejsce, aby egzaminować młodzież z katechizmu, ta zaś włóczęga jest dla nędzarza wielką pokusą.	Przez złość do nich, że to chcą działów. Piekło tam u nich, a to dzień nie mija przez kłótni, zaś wójt broni Dominikowej, opiekunem był nad sierotami jeszcze po śmierci Dominika.	Bo te zegarki istotnie są książkami, u nas się nie czyta oczyma, lecz uszami. Nakręć tylko każdy z tych zegarków, a wypowie ci głosem ludzkim od początku aż do końca wszystko to, co zawiera. Chcesz, żeby przestał mówić, to zakręć tą sprężynką; chcesz wrócić do poprzedniego rozdziału lub do przeczytanej myśli, to się tylko spytaj, tym indeksem posuwając go jak w telegrafie elektrycznym, o co ci idzie, a natychmiast wróci maszyneria do rozdziału lub do przeczytanej myśli i najspokojniej w świecie, nie gniewając się, powtórzy ci to samo i sto razy, jeżeli tego zażądasz.	Nie mamy pełnej pewności co do not amerykańskich nie ma jednak najmniejszej wątpliwości, że banknoty frankowe są nader udanymi falsyfikatami. Człowiek, którego ujęliśmy, jest Amerykaninem. Przybył do HawruHawr	Nie to ona po prostu złości się na mnie.	Bardzo byłbyś niesprawiedliwy, gdybyś miał tę myśl ale błagam, abyś mnie zostawił tutaj. Gdybyś mógł tutaj zamieszkać, bardzo bym się cieszyła, bylebyś mógł być sam i nie sprowadzać owej niezliczonej mnogości ludzi, którzy cię nie opuszczają nigdy.	Za pozwoleniem waszej dostojności, ja zaraz zmiarkowałem, że wy moglibyście dowodzić pułkiem, pomimo młodej twarzy. Ale w służbę do nikogo nie pójdę. Jestem wolny rybak; dziad mój był (za przeproszeniem) pastuchem w Dolnym Egipcie, zaś nasz ród pochodzi od Hyksosów. Prawda, że wytrząsawytrząsać się	Żebyś nie był z gruntu szlachetny i delikatny, nie miałabym żadnego wpływu. Sameś się strzegłsameś się strzegł	Panu łatwo się nie bać jako mężczyźnie. Przy tym nie wie pan wszystkiego...	Ale ja, prawda, ja się nigdy nie dostanę na Ziemię? Co?	Czekaj na mnie A jakby co, to Albinosa pchnij. Niech da nura z całym majdanem. Niech wystawia kejsefkejsef (gw. środ., z jid.) do spółki.. Pamiętaj, mieszkania numer dwanaście No, lecę! A nie łazić na górę, póki sam nie zejdę. A gdyby ktoś schodził po was, mówić, żeby mnie wpierw puścił na dół. Inaczej nie.	To prawda to prawda; ubierz mnie, jak będziesz mogła, lecz śpieszmy się; czy pojmujesz, że tu idzie o życie!	I owszem, niech wielmożny pan zapyta się... Niech pan i stryjów jego zapyta się... Ot, ja zaraz pobiegnę i stryja jego, Abrama, tu przyprowadzę...	Wasza miłość nie znała mnie dotąd... Raszków już niedaleko... Ja chciał hetmanem tatarskim być i Rzeczypospolitej służyć, ale pan Sobieski nie dozwolił... Nie być mi dłużej Lipkiem, nie służyć pod niczyją komendą, jeno samemu wielkie czambuły wodzić, na Dorosza albo na Rzeczpospolitą, jak wasza miłość chcesz, jak wasza miłość rozkażesz!...	Ale która rzecz istniejąca nie jest sprzeczna sama w sobie?	I cóż z tego? To jest kwestią umowy, że to właśnie jest czymś tak ważnym. Łudzili się ludzie	A cóż to, czy książę jaki się żeni, że takiego wesela się spodziewacie?	Nie wiem. W każdym razie nie tak, jak idzie.	Ale nie tak od razu. Najpierw musimy go wytropić i znaleźć skarb, a potem może go pokręcić.	Czemuż bym pamiętać tego nie miała? Ale dlaczego wtedy pan Anzelm tak skołowaciał?	Dawno nie byłam tak wewnętrznie uradowana jak dzisiaj.	Dobrze, tylko bardzo spać chce się.	Doprawdy nie myślałem o niczym, tylko o zemście.	Mam wrażenie że zamierzałaś wyjść za niego dla pieniędzy, ale zbudziła się lepsza cząstka twojej duszy i przeszkodziła ci w tym!	Najlepszym zdrowiem się cieszy; a odkądeśmy weszli do zdobytej twierdzy, łaskaw na wszystkich, wesół, mowny, aż serce rośnie nań patrzący.	Nazywa się Seldon. Wpakowano go do więzienia za morderstwo w Notting-Hill.	No, kiedy tak, to go niedługo będziemy cenić. Z rąk Głębockiego żyw nie wyjdzie!	Tam już nie ma tac; teraz tam cukiernia Dyndalskiego.	Wielki Boże! co ty tam chłopcze, gadasz? Z ciebie niegodziwe stworzenie! ani jedno słowo prawdy z ust twoich nie wychodzi!	A może nie chciałbyś tam iść?	Biedak! I zmarło mu się?	Bóg zapłać; nie zrobimy ci wstydu.	Cicho, dziewczęta! matka niezdrowa, położyła się.	Czas to pokaże. Wyzyskać was nie chcemy.	Dlaczego nie? Czy to brzydki strój?	Jak się masz, Józiu?... Dajże mi buzi!	My, nic, bośmy go od nieszczęsnéj godziny gdy pochwycony został, aż dotąd nie widzieli	Nie oczekuję od ciebie przebaczenia. Niczem nie zasłużyłam na nie.	Nie sądzę.	Przed północą zaś bądźcie w kaplicy, gdzie i my przyjdziemy modlić się za dusze zmarłych	Przedemną schronić się może trudno	Słuchaj, Adolfie czy wolałbyś, aby moja córka była zawsze wspaniale ubrana, aby wszystko szło w domu jak z płatka i aby cię to nie kosztowało ani grosza?	Wcale nie.	A tak namawiałeś mnie do wejścia w spółkę z nimi?...	Tereski chłop! A dyćdyć (gw.) tu: że. wraca dopiero na kopania.	Jest tu i tu	Przychodź pan do mnie na obiad za każdym razem, gdy mamy operę włoską. Po obiedzie będziesz mi towarzyszył do teatru.	A! to bieda! A tu bydełku paszy potrzeba. Ale coś ty moja droga masz minkę skłopotaną.	Bom to co rzekł?	Co wtedy?	Czymże on jest?	Dobra!	Dziękuję, pani, że zechciałaś zaszczycić mój statek swoją obecnością	Mój ojciec... szuka zawsze posady. Jest to moje jedyne, kochane, najmilsze, niewinne, bezradne dziecko. Stary malec... Jeżeli go i teraz rzucę, to już z kretesem zginie. Och	Pani mnie lubi?	Szukam i ja willi w okolicy, aby być państwa bliżéj.	Tak, Najjaśniejszy Panie.	To wiesz więcej niż ja sam, a w kimże, jeśliś łaskaw?	Tylko zaproszenie na obiad. Czy chciałby pan zobaczyć również to pismo?	Więc co? Więc co?	Zapewne, że są.	Zostań przy komendzie, panie Krzysztofie boś starszy wiekiem; przy tym mnie pewno jechać wypadnie.	A kiedy mamusia przyjedzie?	Ach, moja Luciu!	Ale gdzie tam.	Ale z jakiejże przyczyny?	Chór z czwartego aktu!	Dlaczego słońca?	I ziemię!	Jeżeli szukanie to coś pomoże.	Konie, panie, moje... A to wnuczek kwiaty daj!	Kto to taki?	Musimy.	Na Herkulesa! Tysiąc!	Nori	O Wilczurze	Oj, brałem, brałem!	Około trzydziestu mil biorąc pod uwagę wszystkie zakręty i załomy wybrzeża.	Osobno!	Pedro, Diego! Moi druhowie.	Politycznie.	Prawdę gadam.	Przecie rzucał już beczkami.	Radzi jesteśmy Waszej Królewskiej Wysokości zawsze i w każdej szacie Mrukiozo, podaj krzesło Jego Królewskiej Wysokości	Ta-to?	To mąż mój ani chciał słyszeć o pożyczce...	Waści szpakami musieli za młodu karmić!	Weź pan, oddasz mi pan razem, jak ten spadek po ciotce odbierzesz.	Widzi pan	Wyłaźcie z wozu!	Śmirć taka.
No, i cóżem ja takiego powiedział? Powiada dama, że za duszę męża w trzech klasztorach nabożeństwo wieczne zakupiła, że więcej niż trzy tysiące ją to kosztowało. Więc pyta się, czy jest dusza, czy nie ma. „Ja kwity pokazać mogę”. Czy ja mogę cokolwiek wobec kwitu? Tego nikt nie przewidział. Kto nie ma kwitu, to jeszcze na dwoje babka wróżyła, ale jak ma kwit...	Akurat! Biednym człowiekiem, który posiada dom, gdy ja nie mam nawet własnego łóżka Szczwany lisie! Martwisz się o swoje pieniądze!	Ot jak było. Rozmawialiśmy z sobą najpiękniéj tu na ganku; prawda, że był mizerny, ale zdawało się, że nic tak strasznego. Raptem, jak państwo podjeżdżali pod ganek, kiedy ja spojrzę na niego, a on wpatrzył się w państwa tak dziwnemi oczyma, jakich ja, mosanie tego, w życiu mojém nie widziałem; schwycił się za serce, jęknął i upadł-by na ziemię, gdybym ja nie stał za nim i nie podtrzymał go, mosanie tego!	Ja za ciebie zapłacę, jeśli nie masz pieniędzy.	Eee... nic. Tak sobie. Tylko jeszcze o radę prosić... Niech pan, broń Boże, nie pomyśli, że ja cośkolwiek. Gdzież tam. Ani mi w głowie. Ja nie taka. Sama chciałam i nikogo nie winuję. Tylko, że teraz nie wiem. Bo, żeby mój ojciec inszy był. Żeby wyrozumienie miał, a to on bardzo na ludzi uważający, co niby powiedzą. A wiadomo, ludzie. Im tylko na język trafić, to już nie popuszczą. Gadaniem gorzej jak psami zaszczują. A ojciec, że to gospodarz i swój ambit ma, to nie ścierpi...	Przepraszam panią, ale ja tych przepisów nie stworzyłam. A jeżeli one stosują się tylko do kobiet, to zapewne z tej racji, że tylko kobiety zostają matkami.	Ja nic nie słyszałem, bo na raz mówiło dużo głosów.	Nadużywam twego przywiązania, nie zasługuję na nie Nie jestem tym, czym być powinnam. Ty to co innego! Tyś zawsze dobry, ja powinnam myśleć tylko o tym, aby cię uszczęśliwić.	Nich pan posłucha, señor ja się nawet nie sprzeciwiałem. Kiedy usłyszałem, o co chodzi, zrozumiałem, jaka to niebezpieczna sprawa, i od razu zdecydowałem. Ważna była każda chwila. Najpierw musiałem czekać na pana. Potem, gdyśmy przybyli do „Italia Una”, stary Giorgio krzyknął na mnie, żebym pojechał po angielskiego doktora. Później, jak pan wie, chciała widzieć się ze mną ta biedna, konająca kobieta. Nie chciałem do niej pójść, señor. Czułem, że to przeklęte srebro ciąży mi już na grzbiecie i obawiałem się, iż czując się bliska śmierci, zażąda ode mnie, abym pojechał po księdza. Ale ojciec Corbelan jest daleko, bo schronił się wśród zbójców Hernandeza, a ludność, która by go rozszarpała na ćwierci, jest bardzo wzburzona przeciwko księżom. Żaden opasły padre nie zgodziłby się wytknąć dzisiaj nosa ze swej kryjówki, by zbawić chrześcijańską duszę, chyba że wziąłbym go pod swoją opiekę. Oto czego chciała. Udawałem, iż nie wierzę w jej konanie. Wyrzuty sumieniaSeñor, odmówiłem sprowadzenia księdza do umierającej kobiety...	Nie wyparłbym się jej, gdybym ją miał, ani bym udawał nie mając. Udana jest śmiesznością największą, naturalną cechą czasem czegoś lepszego, a przynajmniej niepodległego umysłu. nawzajem panią spytam, czy będzie tańcować.	Mościa dobrodziejko bardzo panią przepraszam, jeżeli w tej scenie, całkiem dla mnie niespodziewanej, czymkolwiek i kogokolwiek obraziłem w tym domu, ale Bóg mi jest świadkiem, że nie ja temu winien, tylko niegodziwa krew moja i duch ten porywczy, który może właśnie wtedy, kiedy by mi jak najzimniejszej rozwagi potrzeba, rzuca mną jak opętanym. Jeszcze raz się Bogiem zaświadczam...	Musiałem zostać Nawet słyszeć nie chcieli, abym wyszedł przed kolacją, wiesz jacy są gościnni. Starali się zabawiać mnie wesoło, póki nie odszedłem. Ale wciąż miałem wrażenie, że popełniam niedelikatność, bo widziałem, jacy są zatroskani, choć starali się to ukryć przede mną. Kreciku, lękam się, że ich spotkało nieszczęście. Mały Grubasek znowu zaginął, a wiesz, jak matka go kocha, choć o tym nie mówi.	Podobno mają wysłać go na wyspę Elbę, stamtąd nie będzie mógł szkodzić! Ale cały sztab, oficerowie! Nie wszyscy wywiną się tak małym kosztem! W okresie tych lat dwudziestu popełniono czyny, które nie zostały zapomniane, tu i ówdzie znajdą się stare rachunki. Jednakże grunt	Żyd, Religia, InteresNie, ojciec twój, którego przywiązanie do jego wiary niezmiernie cenię, w głębi duszy zrozpaczony jest z powodu twego zamiaru. Ale inna rzecz, że i on przyjąć chrzest musi. Nie śmiał ci tego zaproponować, abyś pokryła ten jego czyn wobec drugich maską twego pozornego czy rzeczywistego despotyzmu. I mimo całej rozpaczy z radością uchwycił jednak tę sposobność. Zemści się to na nim w ten sposób, że będzie najgorliwszym katolikiem za rok lub dwa. A jednak już teraz jest finansowo szczęśliwy, gdyż jako Żyd nie mógłby wejść w pewien krąg międzynarodowych interesów. Teraz dopiero stanie się prawdziwą siłą.	Przychodzę do was, towarzyszu dowodzący, w interesie. A interes mam pilny, nie osobisty, dotyczy całej komuny. Nie wytrzymałem z nim do rana. Nie gniewajcie się...	Nie, tu go nie ma, może się załgałzałgać się	Niech się, co chce, dzieje nie sprzedam.	Nie słyszałam żadnego tętentu, a jużem przywyknęła uchem do wszelkich głosów, i do tych, których lękać, i do tych, z których weselić się trzeba. Waszmość się pomyliłeś.	Ha, Bóg z nim. Choć nie powinien był druha w przygodzie opuszczać. Ale dokąd uszedł? Którędy? Chyba ziemia się pod nim rozstąpiła?	Dla mnie mogłaby najpiękniejsza nie istnieć Nie znam nic wstrętniejszego nad wieś i jej rozkosze.	Prawda, ale nie wiecie to: pan z panem zna się, a chłopu zasięchłopu zasię (daw., gw.)	A gdzie?	Co? Chyba nie mówisz tego poważnie.	Mnie nie złapią.	Nie rozpaczam dla siebie, o ciebie mi idzie, odparł Dobek.	Przepraszam... czy nie tutaj mieszka panna Ewa Pobratyńska?	Więc cóż z tego? Niech się kocha. Czy lepiej, ażeby i nie kochała się, i była głupia?... Pani jest dzika kobieta, panno Felicjo...	Niech pan nic nie mówi o panu Moreau Zdaje mi się, że powinien by się pan nauczyć milczeć w publicznym dyliżansie.	To uczcij go stuwołem ale nie każ mu ocalać jej po raz drugi... Czy pamiętasz, jak EolEol (mit. gr.)	Dałam mu sama wódki, żeby po wirchach nie latał.	Drugi interes jest nie mój i dlatego poważniejszy Chodzi o kogoś, kto panią interesuje...	Jaże nic nie gadam, a taki mnie żal, że nas rozdzielono od towarzyszy.	Och najjaśniejszy panie, nie godniśmy tyle łaski, dziękujemy pokornie. Niech Bóg zsyła na waszą królewską mość same pomyślności.	A! niech się JW. pani zmiłuje, nic jej o tem nie wspomina; mąż stara się przed nią udawać, że to omyłka, że to fałsz.	Ja mam! Zawżdy noszę przy sobie. Czasem próbuję wywoływać duchy (jako dotąd nadaremno), to się należy w poświęconym kole stać. A wiesz, jak to się robi?	A to i do lasów ma wręb, choć i rządowe dozorce będą drzewa pilnowały. A on już koźlątka nie popuści	Ale, ponieważ nie byli szczęśliwi, więc cóż to warto?...	Ja też zaraz powiedziałam Jędrkowi, że albo szczeka, albo jest w tym jakieś szachrajstwo. Kto by zaś oddawał za sto dwadzieścia rubli taką rzecz, co warta ze dwieście?	Nie masz? To gdzieś go podział? Gadaj!	Nie o to chodzi, czegoś chciał, ale coś zrobił.	Umyślnie? Na rany boskie, to nie może być!...	Jak mi Bóg miły, panie nie zełżę ani słowa. Te juchy Turki nadziały mnie na rożen, całego naszpikowanego jak królika, byłem bowiem tak wyschnięty, iż inaczej mięso moje byłoby bardzo niesmaczne; następnie zaczęli mnie piec żywcem na pieczyste. Owo gdy mnie tak pitrasili, polecałem się tymczasem łasce Bożej, mając w pamięci dobrego św. Wawrzyńca, i ciągle miałem nadzieję w Bogu, iż ocali mnie z tej męczarni, co też ziściło się w sposób bardzo osobliwy. Gdy bowiem polecałem się z szczerego serca Bogu, krzycząc: „Panie Boże, dopomóż mi! Panie Boże, ocal mnie! Panie Boże, wybaw mnie z tej męczarni, którą te psy niewierne nękają mnie za to, iż chcę przestrzegać twego zakonu”, stało się, iż ów smażyciel pośpił się, za wolą Boga, albo owego poczciwego Merkura, który uśpił podstępnie Argusa, mimo jego setki oczu.	Nie wiedziałam, żem zrobiła to piękne porównanie, ale w takim razie to jest żaba, której się udało osiągnąć rozmiary wołu. A raczej niezupełnie to, bo cały jej rozmiar skupił się na brzuchu: to raczej żaba w błogosławionym stanie.	To wiem, kto to. On mnie już raz zdradził. Stary szlachcic z siwą brodą i z białym okiem. Na pohybel-że jemu! Ale on mnie nie druh.	To samo napiszesz do niego, a my już w tym, żeby przyjechał na wskazane miejsce. Podetrzemy pod niego gdzieś ta na Cejlon, zatrzymamy się w jakim Bombaju...	To jest gadanie? to jest tylko antysemickie gadanie, w które pan nie wierzy, bo pan dobrze wie, że płotkę zjada duży kiełbik, kiełbika zjada okoń, a okonia zjada szczupak, a szczupaka? Szczupaka zjada człowiek! A człowieka zjadają drudzy ludzie, jedzą go bankructwa, jedzą choroby, jedzą zmartwienia, aż go w końcu zjada śmierć. To wszystko jest w porządku i jest bardzo ładnie na świecie, bo z tego robi się ruch.	Zmyślenie! bajka! zawołaliby, gdybyś im o tym powiadał. Sami jednak wiecznie tworzą kłamstwa i wierzą kłamstwom. Na przykład na karb tego zamku i jego króla Bóg nie wie co plotą; a wszystko tak prozaiczne, drobne, nikczemne. W niczym śladu, w niczym promyka wielkiej myśli.	Ot i to poznam że kupione na jarmarku w miasteczku, bo to robota nie tutejsza, tylko bednarza, co wozi furami na targ, het! od Piątkówki aż...	To się wie. Taka już ze mnie niegościnna gospodyni. W spiżarni pustka, zęby wbij w ścianę I A tu nieoczekiwany gość,	A czy pan rozwiązał prawnie formę dziedziczenia bezrolnych bandosów, którzy się po kraju włóczą? Wytężymy wszystkie siły w tym celu, żeby jak najbardziej uprzemysłowić gospodarstwo, stworzymy przemysły zimowe, jak najwięcej chłopców poświęcimy nauce i	Ale może byś się odpasał i trochę sobie zaśpiewał?	Ale à propos... Dochodziły nas wieści, że bawisz w Warszawie, że się ocierasz o najlepsze towarzystwo. Ktoś nawet wspominał, że należysz do kompanii spod Blachy.	Da Bóg, że się to stanie!	Dlaczego... dlaczego pan tak prędko chce mnie się pozbyć? Pan na pewno mną pogardza!...	Niech tam! I to zrobię.	Uczą się po rosyjsku.	Boże, co się tutaj wyrabia?	Jednak podobam ci się?	O! zawołał Rupert, czego się tak ciśniesz do mnie Bartłomieju i machasz rękoma?	Zamknij się, bo cię stuknę kamieniem w łeb!	Ale cóż nasz dobry, stary król znaczy?	Wielki to jest wojennik i aż żal, że przeciw ojczyźnie wraz z innymi powstaje. Razem służyliśmy pod Chocimiem	Wykopaliście ta już, co?	Śliczna łąka, jak amen tak pewne dwa pokosy w rok, żebym tak miał grosz zapaśny!	A cóż tu jest śmiesznego?	Bo będą z naszych bateriów armatami zdruzgotane. Wzięły klasztor Austriaki, ale w nim zginą.	Człowiek, którego pan szukasz, uciekł	Kiedy to on wszystkie przeczyta?	Ma być bardzo ładna, czy prawda?	Pewnie, że jest lepiej.	Pewnikiem to zrobi, pewnikiem!	Szczęśliwe to były czasy a co dawniej było wolno, dziś wzbronione...	Tak. Pani powinna być zabita. Pani na ten świat przyszła na nieszczęście ludzi!	Taniec: myśl zaprawdę wyśmienita! Ale jakże tańczyć będziesz w tej powłóczystej sukni, która czyni cię podobną do mniszki?	Uwiadomiono mnie, mości panie że nazwisko wasze jest Balfour.	Wiadomo W. K. Mości, iż przychodzę w sprawie młodej królowej, z polecenia rodziców!	Więc to mnie ekscelencja oczekiwał dziś o siódmej?	A jednak zabity	A tyż co czujesz?	Ach, te brednie!...	Ałła!	Bardzom go ciekaw zobaczyć. Lubię wybitnych ludzi, choćby w złości	Bodajby. Ha, idź, jeżeli tak chcesz, moje dziecko.	Czy robotnicy przyszli?	Cóż ty mówisz?	Dwudziestu.	Historia, Cnota wtrąciła nieśmiało Helenka.	Jestem książę Gintułt.	Możliwe!	No, idź do swego pokoju A pan proszę za mną.	Panowie odprowadzimy księdza proboszcza do plebanii; użyjemy przechadzki przy blasku księżyca.	Przeciech, całe trzy morgi!	Rozumiem!... dla uspokojenia i uśpienia podejrzeń.	Tak samo	Tak! W CavalleriiCavalleria, właśc. Cavalleria rusticana	Tak, istotnie, był niezmiernie przykry, bardzo przykry	Tak, w maju, albo w czerwcu... potem zagranicę...	Tęsknota, Kobieta, Miłość niespełniona zakrzyknął pan Jan Skrzetuski.	Z przyjemnością Jestem porządnie głodny.	Zaraz będę z dziesięciu szeregowcami w magazynie!
Opowiadają mi tu o tobie różni zmarnowani ludzie, że „Kamil jest zmarnowany”. Uprzedzam cię, że ja nie pozwolę ci zmarnieć! Gadaj sobie, co chcesz! Ja ci rady dam! Nie uśmiechaj się szyderczo, tylko słuchaj i staraj się zrozumieć. Wiem o tobie wszystko. Widzę każdą twoją myśl. Nie masz żadnego prawa mnie nienawidzieć. Nie masz prawa patrzeć tu na mnie jak wróg. Nie jesteś obłąkanym, ale rozumnym człowiekiem. Twoje cierpienie znam. Lekarstwa na nie nie mam. Ale potrzebuję ciebie i sprawa ciebie potrzebuje. I dlatego nie odczepisz się ode mnie. Dlatego będziesz musiał słuchać, co mówię. Słuchaj i milcz, jeżeli nie możesz mówić! Nadejdzie chwila, że przemówisz. Możesz sobie wyrabiać miny	Jakże? nikt się nie opierał?... Nikt nie protestował? Nikt zdrady na oczy tym szelmom nie wyrzucił?... Wszyscyż się na zdradę ojczyzny i pana zgodzili?...	Więc już biedak ziemię gryzie, Panie, świeć nad jego duszą! Nie doczekał się nawet cesarzowania. Jak byłem w wojsku, to jeden generał spadł z konia i zabił się na dobre. Chcieli go podnieść i wsadzić na konia, a tu patrzą, zupełnie martwy. A też miał dostać awans na feldmarszałka. Stało się to przy przeglądzie wojska. Wszystkie te przeglądy nigdy nie wychodziły na dobre. W Sarajewie też był jakiś przegląd. Pamiętam, że pewnego razu brakowało mi przy takim przeglądzie dwadzieścia guzików przy mundurze i że mnie za to wsadzili na dwa tygodnie do pojedynki, a przez dwa dni leżałem jak ten łazarz w kij związany. Ale w wojsku dyscyplina musi być, bo inaczej nikt by sobie z niczego nic nie robił. Nasz oberlejtnant Makovec mawiał nam nieraz: „Dyscyplina musi być, wy łby zakute, bo bez niej to byście łazili po drzewach jak te małpy, ale wojsko zrobi z was ludzi, wy trąby powietrzne!” A czy nie miał racji? Przedstawmy sobie park na przykład na Placu Karola, a na każdym drzewie taki żołnierz bez dyscypliny. Tego się zawsze najbardziej obawiałem.	Ale gdyby Bóg tak zrządził, iżbym zaślubił jaką białą głowę cnotliwą, ale która by mnie biła, byłbym wówczas jako Hiob niebożątko, o ile bym się nie wściekł żywcem. Bowiem powiadano mi, iż te tak zacne niewiasty są zazwyczaj wściekle narowiste. Ale ja bym był jeszcze narowistszy i tak bym ją walił a grzmocił po fatałaszkach (to znaczy po plecach, udach, głowie, płuckach, wątrobie i śledzionie), tak bym jej trzepał odzienie, nie żałując kija, iż sam lucyper czekałby nieustannie na jej duszę przeklętą pod drzwiami. Owo takie batalie nie bardzo mnie tentują i na ten rok obszedłbym się bez nich lepiej.	Ale gdzie tam! zdaje ci się ino Nie jestem wcale dobry; nawet w tej chwili popełniam grzech ciekawości... przyznaj mi się, powiedz, co sobie kupisz za te pieniądze?	Niech się pan de Stermaria dowie, że nie on jeden ma tytuł. Pójdzie mu po nosie. Nieźle jest dać małego prztyczka tym pankom. Aimé, nie mów mu nic, jeśli wolisz, ja nie mówię tego dla siebie; zresztą on go zna dobrze.	Samaś je pani wyzwała na usta moje, odpowiedział pan Paweł miarkując się, i wracając do zwykłego sobie spokoju. Jak pani śmiałaś przyjść tu do mnie, i przedemną, przedemną lżyć kobietę którą kocham nad wszystko w świecie, która mi jest najlepszą żoną i najlepszą matką mego dziecka, która... Ah! czy pani ją znasz? nie! takie istoty jak pani, nie zdolne są patrzeć na takie istoty jak ona bez olśnienia, a zatem pojąć je i poznać... Ale ja ją znam! Ludzie powiadają, że niemam wiele rozumu... Wiem o tem, i może oni prawdę mówią; ale mam go jednak tyle, i tyle serca, abym mógł poznać i ocenić anioła, którego Bóg w niezmiernej dobroci swej postawił przy mnie, aby był radością moich oczów, światłością mego domu, mocą i pięknością mego życia!	Nie ma wątpliwości! książę oburzony, bo we łzach widział księżnę, która nigdy nie płacze. Cóż rzekną ludzie o klasztorach naszych i osobach Bogu poświęconych, gdy się rozejdzie wieść, że z nich tak łatwo uprowadzają dziewice?...	Moje słowo nie ten wiatr. A za te sześć... to Kuba miałby nie dwa półkwaterki czystej, a cztery z arakiem i śledzia, i bułkę, i paczkę machorki... rozumie Kuba?...	A nie widziałaś, żeby tak dużo przegrywał, wygrywał?	A waszego mięsa i głodny pies nie tknie.	Jeszcze nie	Nie	Nie.	Tego strzału nie będziemy liczyć, wasza dostojność nie ugodziłeś w ciało	Więc istotnie istotnie nie miałaś nigdy kochanka?	Jeszcze kapela na to wesele nie zamówiona. Bywaj waćpan zdrów!	Musisz mieć, bo inaczej nie pójdę! Rękawiczki są najważniejsze ze wszystkiego. Nie można bez nich tańczyć, a gdybyś nie tańczyła, toby mnie tak zmartwiło.	Tam jest zakonotowana cała parantela śp. mojego męża; było to kiedyś coś, było ale od króla Jana nie ma już na co patrzeć. Upadliśmy, panie skarbnikowiczu, bardzo upadli!	Bóg wielki wie co czyni kochanek splugawiony Tyberyusza może być drogim dla biédnych Hebreów. Któż wie, azali Sejan nie wyszedł z nicości? czyż jak ty obcych nie widziano u nich sprawujących urzędy i przyjmujących imiona pogańskie?	Pan miał rację, bo to faktycznie była partnerka nie dla mnie. Pan miał rację, że pan mi położył rękę na ramieniu.	Tak, tak, Fryderyku, bez kawałów. Widzisz, Lucjanie jak my postępujemy z tobą; myślę, że i ty nie cofniesz się w potrzebie. Kochamy wszyscy Natana, i będziemy go rżnąć. A teraz podzielmy cesarstwo Aleksandrowepodzielmy cesarstwo Aleksandrowe	Ale skoro ty się gniewasz na nich?	A cała nadzieja była w pani Jéj nie ma, umarła i ta biedniaczka!	Aha! I, oczywiście, gospodarzowi klasy o tym nie powiedzieli.	Dobrze. Nie zapomnę o panu i życzę powodzenia.	Ależ panowie stracicie na tem, bo go słyszeć nie będziecie.	Zabójczyni Buckinghama, zabójczyni Feltona, zabójczyni brata mojego, żądam sprawiedliwości nad tobą i oświadczam, jeżeli mi jej nie wymierzą, sam tego dokonam.	Nie ma co! co wojny tyczy, nasz dziad w lot zgadnie, jakoby właśnie patrzył na sprawę!	Wójcie, a to jeno Boga się bójcie	Maksymilianie, przygotuj się Jutro wyjeżdżamy z Paryża.	Panie prezesie, czy żona Kunickiego wciąż kocha się w panu?	Przede wszystkim musimy się rozgrzać Piekielny mróz.	Ani słowa: przeto dziś gwiżdżę, kiedy mi się chce płakać i dlatego zazdroszczę ci.	Tak myślę, lecz zarazem sądzę, panie sędzio śledczy, że nasze wysiłki powinny przede wszystkim skupić się tutaj. Proszę przeczytać papier, który właśnie znalazłem w kieszeni płaszcza.	O, nie oddałem go dobrowolnie pewnej nocy, w uniesieniu miłosnem, tak samo, jak i ty go otrzymałeś!...	Ale pan hrabia wypłaci mi te czterdzieści osiem tysięcy?	Dobrze to ze mną com Waszej Miłości sługą, ale w innym turnieju, a w wojnie, losy niepewne. Daj Boże, aby tam was Niemiec jaki podtrzymał!	Cóż to? ty żartujesz sobie ze mnie ależ, mój bracie, jak to być może, kiedy ja tam widziałem trzy wschody i zachody słońca?	No, i to dobre. A kwit na rzeczy, coś je wysłała do Wiednia, gdzież jest, w tym saczku?	Kiedyś cię znałem ale któż za was zaręczy i powié co jutro będzie?	Co to za preparacje?	Byliśmy tam naprawdę. Leży na mym stole łodyga goryczki, kwiatem okryta świeżym... Jestem pewien, że ją zerwałem dziś rano na stokach Żabiego... Nyanatiloka!	Ach! Gdybym to mogła...	Cóż to takiego? Banknoty!	Niech czeka! jestem na konferencji.	Od mundura? To tatuś był w wojsku?...	Uwierzę, gdy drzewo zapłonie na ognisku.	W stodole parobków pilnuje, bo młócą. A wiadomo, Szczepan lubi spocząć, Jasiek bije cepem od niechcenia, jak dla zabawki, to ich pięścią po karku trza wyciąć raz, drugi, inaczej ani rusz.	I po trzykroć masz słuszność, albowiem oczy, które cię widziały, powinny raz na zawsze oschnąć z łez. Panie, broń mnie od moich nieprzyjaciół.	A kto tam o zakonie przy uczcie wspomina? Hej! to pan Wołodyjowski!	Powiadam, że cztery Rubensy na tej ścianie są fałszywe.	Jak ty wypoczniesz, a ja nauczę trochę strzelać tych ludzi, których obiecał dać nam Kali.	Co pan teraz robi?	No co?	A nam co do tego?	A ty znowu co?	Co ty mówisz!	Tylko w operetce można coś podobnego zobaczyć, no i za kulisami.	Wielki Boże! co słyszę!...	I jak tu może być co, jak tu ogół może mieć jasne pojęcie o polityce, kiedy jego naturalni przewodnicy są tak ciemni.	Dobrze, dobrze... Brzuch dawać mi prędzej!	No, naturalnie, pani ma rację są rzeczy znacznie ważniejsze.	A cóż pan ma do zarzucenia pannie Madzie? Ślicznie dzisiaj wygląda.	A może panna Godfryd chce zostać starą panną?	Być może, iż powrócił?	Chodźże do nas, człowieku straszliwego pióra	Czas może także przynieść zmiany.	Dobrze. Zaraz pójdę do młyna.	Hela: Ach tak, przepraszam ojca, zapomniałam, że jestem chrześcijanką.	I przyniesiemy, jak drut...	Mordarski, mam świadków	Po nieszporach zmieni cię któraś z młodszych sióstr; wtedy przyjdziesz do mnie do sali kapituły.	Tak mówiłeś zawsze, ojcze?	Więc sądzi pan, że nasz towarzysz zginął w falach?	A hultaje!	A od czego wola	A ty?	Boże! Boże!	Bzdury pleciesz Icku! Przysięgam, bzdury.	Cały świat?	Czy pszczoły z każdego gatunku kwiatów osobno słodycz zbierają?	Doskonale Al nemico il ponte d’oro che fuge... gdy król zażąda pieniędzy, sypcie.	Dwadzieścia rózeg!	Józiu mój, Józiu	Lat?	Michała?	Miejmy nadzieję!	O Havemeyera pałacu czerwonym w New Yorku słyszałam...	Pan jest bezceremonialny!...	Pawle... chciałbym...	Szantaż	Szlachcic, Chłop, Własność, Przemoc	Tak, pani.	Tu zostali ugodzeni	W którym miejscu?	Wczoraj je przyprowadzili.	Więc ty wierzysz w głupstwa MesmeraMesmer, Franz Anton (1734–1815)	Właśnie...	Żywe?
Nie? och, dalipan, to gracko! Ale gdzież ja podzieję osła w czasie bitwy, bo nie wiem, czy mi się będzie godziło do niej należeć na takim rumaku. A gdzie go potem znajdę?	Dlaczego właśnie nowożeńcy? W sadzenie winnicy bawić się nie mam zamiaru, bom już za stary; kontentuję się winkiem już zebranym; budowanie z martwego kamienia też nie jest zapisane w księdze przeznaczeń mojego żywota. Ja buduję jeno żywe kamienie, to jest ludzi.	Jeśli ja nie zechcę, to to nie nastąpi.	Kiej to nie malowane, ino wystrzyżone z papierów!	O tak, tak ale nie wiem doprawdy, co w tem jest śmiesznego, że pan kpisz, bo przecież, że pan się tak nie chowałeś, to cóż ja temu winien, zresztą taka nierówność jest konieczna, bo...	Broń Boże! Nie od jego żony, tylko od jego kochanki... Jestem jej adwokatem. Występuję w procesie o pół miliona. Ona jest multimilionerką, ale bardzo skąpa. Za najmniejszy grosz da się powiesić. Dla mnie jednak nie znają słowa „drogo”. Dla mnie gotowi są poświęcić wszystko! Znaczy się, jedziemy do Białej Cerkwi?	Wcale nie przeczę. A po co się do moich spraw wtrącasz! Ja politykuję...	Ach, to popielniczka mego syna, który tu czasem lubi zdrzem... czytać po obiedzie... Ale on tu już nigdy nie przyjdzie...	Nic dalej! Dalej pojedziem przed siebie tam, gdzie mi się spodoba. OdwagaDziękuj wasza książęca mość Bogu, żeś żyw dotąd, bo żeby nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć wiader wody rano na łeb wychlustać, to byś już był na tamtym świecie, aliasalias (łac.)	Bo dla Bogny w ulu jest rola pszczoły, ale pan chyba nie zabiegasz o tytuł trutnia?	Jakże się to dzieje?	Włosy i oczy ma ciemne, a szyję i ramiona białe jak śnieg. Żaden człowiek nie może jej nigdy ujrzeć, szybsza jest niż jeleń, a jej złudny głos jest wszystkim, co o niej wiemy. Możesz ten głos usłyszeć w nocy, możesz usłyszeć, jak się śmieje pod gwiazdami. Ale nigdy nie możesz tej nimfy zobaczyć. Ucieka, gdy ją gonisz, i zawsze cię wyśmiewa zza następnego pagórka.	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	Jakie? W każdym razie nie trudno się z nich wyleczyć.	W takim razie pan Maszko nie powinien się był pojedynkować.	Ja już nie będę mógł nigdy pływać Ta ręka jest sparaliżowana, nie na jeden dzień, ale na zawsze; podnieś ją tylko, a zobaczysz, jaka ciężka.	Ależ ci dwaj panowie nie rozłączają się na jedną chwilę. Jeden bez drugiego się nie ruszy i może nawet więcej od nas dwóch przebywają z sobą.	Oczywiście, godzę się. Czyż nie przyrzekłem tego odrazu i czy nie byłem zawsze gotów mówić o tem szczerze?	To prawda, ale jeśli niema innej rady...	To jest ten twój folwark, o którym mi mówiłeś?	Czy mogę mieć nadzieję, że z czasem zmienisz postanowienie? Będę czekał i milczał, póki się nie rozmyślisz. Nie igraj ze mną, Małgosiu, nie myślałem tego o tobie.	Jak to? Więc on jeszcze chce mię za żonę? A toż to człek bez nijakiej hambicjihambicja	Nie rozumiem się nic na polityce.	Widzisz, Rafale jednak są ludzie, którzy nie boją się między Tatarami jeździć i targu z nimi dobijać. I jeszcze dobrze na tym wychodzą.	Ha a to nam zadał bobu ten urwis. O, mały hultaju, przywiodłeś nas na hak, co się zowie: jeszcze kiedy ujrzę cię papieżem.	A to jakim sposobem?	Pewnikiem to zrobi, pewnikiem!	Powiedzże to jemu samemu.	To nieprawda	To samoopluwanie się było dotąd naszą specjalnością, czysto moskiewską. pierwszy raz Tengier wystąpił z takimi pomysłami w jej salonie Zamiast coś robić najtańsza rzecz na świecie.	A kartofle z organistowego dołu to kto?... A cięgiem cosik komuś we wsi ginie, to gąska, to kury, to sprzęt jaki	Nie inaczej	Nie o Ben Joela tu chodzi, lecz ciebie.	Nie powinien był odpowiadać	Nie.	Powiedziałabym, że to chyba czary.	To jeden Litwin nadzwyczajnej gładkości, za którym wszystkie panny z fraucymerufraucymer (z niem. Frauenzimmer: komnata kobiet, pokój dla dam)	Nie chcę być pana kolegą i powiem dyrektorowi wytwórni, że chcę innego reżysera.	Juści, co za tobą stoję. Ale odmieniłeś się przez te czasy, no, no... Całkiem kto drugi z ciebie! stał. przed nią sielniesielnie (gw.) w kapeluszu. na bakier i w kapocie bieluśkiej kiebykieby (gw.)	Dzień dobry! Panie gospodarzu, herbaty dla pana... Ładny dzień, prawda, akurat do spaceru końmi. Ale też zrobili nam figla!	Ja, cichoż tylko, babulo, żeby Michałka i dzieci nie zbudzić...	Ależ jestem na rozkazy wszystkich z Mariampola. Co prawda, karnawał to gorączka.	Karawaniarz? Zgoda! Obiecuję ci uczciwy pogrzeb. Uczciwą ostatnią chwilę i, powiedzmy, trochę sławy. Mowę pogrzebową, wieńce i tak dalej. A nie będziesz miał żadnych kłopotów. W odpowiedniej chwili dam ci do ręki pocisk i zginiesz. Lepiej niż w czarnej godzinie, z pogardą dla siebie, z jakąś marną, obłudną, z trudem wykoncypowaną ad hoc filozofią, gdzieś tam w marnym hoteliku... A tymczasem możesz i zwariować...	Wezmę je, jak też te ołówki i biały zeszyt jako znak przyjaźni dwóch kapłanów... a teraz... To na pamiątkę ode mnie... ten piórnik. Jest on nieco stary, jak i ja sam.	„Więc ja schodzę na dół. Sprowadzisz go tu i zatrzymasz, póki nie wrócę na pokład. Pamiętaj! Nie puszczaj go na dół, póki nie wrócę”.	Bardzo was przepraszam... ale dzieci, które spędziły pół dnia ze mną i rzymskim centurionem, muszą otrzymać dawkę czarodziejskiego środka na uspokojenie nerwów, zanim zasiądą do podwieczorku z guwernantką. Hej, Parnezjuszu! Bywajże, bywaj!	Dzisiaj widzę tylko, że dyrektorowa jesteś zachwycającą, że Majkowska ma minę lwicy, że ta, co z nią chodzi... ale któż to taki?...	Bo i po co, przecież nie mieli złamanego grosza.	Najgorsze, że nie mam własnego portu I robią mi trudności z przewożeniem złota.	W samą porę zdążyłem zatrąbić. Wasz okręt trochę się odsunął na bok... Patrzę ci ja, a tu ty spadasz z okrętu w wodę. A co-o-o? Już se myślę, że cię śruba poszarpała w drobne kawałeczki, a tymczasem wypłynąłeś... i płyniesz prosto na mnie... więc ja, co robię. Cap ciebie kiejkiej (gw.)	Dobrze, zanotuję to sobie	Stasiu moja! przyszłaś przecie do mnie! myślałam że i ty opuścisz mię jak wszyscy, że się odemnie oddalisz, że mną pogardzisz...	Darujcie, czekałem dwa tygodnie. Może nie macie czasu?	Dziękuję ci, ukochana żono, do widzenia.	Już bisurmanin się znalazł!	Nam nie wolno odmówić pomocy	Nie mają ich.	Nie mam ojca...	Tam gdzie i pan, panie Copperfield, jeśli pan nie pogardzi towarzystwem starego znajomego.	Wasza dostojność... Nie mnie uczyć najznamienitszego żołnierza i statystęstatysta (daw.)	Jak sprytny, to i tak sobie poradzi.	Fatalna pogoda! Powietrze było zupełnie czyste, kiedyśmy wyjechali z Szwecyi! Zdaje się, że powinniśmy być niedaleko wyspy Hveen?	Boże mój, cóżem ja ci zawinił? Córka moja oddana w ręce nikczemnika, który wymoże na niej wszystko, czego zechce. Przebacz mi, córko!	Ale co możemy począć z dwudziestoma ludwikami?	Dzieciaku, jesteś niegrzeczny względem kobiety! Mówi się: ar­tystka.	Poświęć się dla mnie!	Tak! Wszyscy, proszę pana, pojechali do Radoliszek.	Barney’u! Tutaj jest dziecko! Dziecko zupełnie same! W takim miejscu! Na miłość boską, kto ona?	A pan jest z których stron? Przepraszam za babską ciekawość...	Możesz mną rozporządzać, jak zechcesz ale powiedz mi przynajmniej, czemu skazujesz mnie na wygnanie?	A więc zarabiała dwadzieścia dwa talary w Parmie, gdy miałyśmy nieszczęście pana poznać; ja zarabiałam dwanaście, każda z nas oddawała trzecią część Gilettiemu, naszemu protektorowi. Z tego, mniej więcej co miesiąc, Giletti kupował Mariecie jakiś prezent wartości dwóch talarów.	Wybornie! Wiem, że je Traddles lubi.	Niechże mi pan powie szczerze, no, panie Stefanie, całkiem szczerze: co pan ma przeciw niemu?	Ja? ja pani?	Ruszaj za drzwi.	Tomek, daj słowo honoru, że mówisz poważnie.	Był ciężko chory, a teraz zdrowszy. Medyk powiada, że będzie zdrów.	Po cóż więc ryzykować?	O! Możesz pan być spokojny, bardzo dobrze rozumiem ojca.	Czegóż on chce ode mnie?	I cóż, Lucjanie czyżbyś był zakochany w pani de Bargeton?	Kto był od jenerała?	On ich rozpędzi!...	Rany... tatusiu... cóżeście...	A kiej przyjść, jaśnie pani?...	Czy mamusia wydawaławydawać	Demianiwka. Abo szczoAbo szczo (ukr.)	Diabeł	Huzia szpicla!	Lubię bardzo Krzemień	Najlepsze dziecko pod słońcem	Natychmiast.	No, więc proszę:	Owszem, lady Narborough.	Planchet!...	Przyjechałem.	Rekinów?	Słyszysz, Helenko?	W jakich?	Więzień, Złodziej, Pieniądz
Oj! bodaj, że lepiej byłoby żyć na pustyni, jak wśród okoliczności takich, z jakimi ja ciągle ubijać się muszę. Chłop, Szlachcic, Konflikt, Lud, WłasnośćIle mnie kosztuje na przykład to ciągłe prawowanie się z chłopami! Człowiek przecież nie urodził się na tyrana i ludożercę... ŁzyKiedyś mi do tego naszego ludu serce młotem biło. Ale cóż? Ciemnota to jest, a ja na to nic nie poradzę. Las mi rąbią, zboże spasają, na pastwiska włażą... Czyż mogę własności swojej nie bronić? Gdybym magnatem był, jak Boga kocham, nie dochodziłbym niczego i niechbym tam już mniej miał, byle tych sporów nie zawodzić... Ale samemu ciężko... Tu załatasz, tam dziura; tu zszyjesz, tam się rozporze	Przeciwnie, to wygląda bardzo kusząco U pani, pani Odeto, nigdy nie grozi śmierć głodowa. Nie potrzebuję pytać o markę fabryczną, wiem, że pani wszystko bierze od Rebatteta. Muszę wyznać, że jestem bardziej eklektyczna. W kwestii ptifurów i w ogóle wszelkich łakoci często zwracam się do Bourbonneux. Ale uznaję, że oni tam nie mają pojęcia, co to są dobre lody. We wszystkim, co tyczy lodów, kremów czy sorbetu, Rebattet to Sztuka przez wielkie „S”. To, jakby powiedział mój mąż, nec plus ultra.	Złowieszcze jabłko Edenu nie mogło mieć lepszego smaku Ale czas już, abyśmy wracali. Spójrz, zmrok zapadł przed trzema minutami, a teraz świeci już księżyc. Jaka szkoda, że nie zdołaliśmy uchwycić chwil tego przejścia. Ale zdaje się, że takich chwil nigdy nie można uchwycić.	Panie, nie inna rzecz mnie tu prowadzi, jeno szczere pragnienie poznania i dowiedzenia się tego, co mnie nękało całe życie, nie spotkałem bowiem księgi ani człowieka, który by mnie zaspokoił w rozwiązaniu wątpliwości, które ogłosiłem. A co się tyczy dysput i sporów na słowa, nie mam zamiaru się tym parać: jest to bowiem rzecz zbyt szpetna i zostawiam ją tym błaznom sofistom, sorbonosłom, sorbonipałom, sorbonidudkom, sorbonicponiom, sorbonygusom, sorbonierobom, którzy w dysputach swoich nie szukają prawdy, jeno czczej sprzeczności a zwady.	Nie, najjaśniejszy panie, kara moja była wyznaczona na dzisiaj, a ze względu na żałobę, jaka na nas spadła, może mogłaby mi być odpuszczona; nie jestem tego pewien, więc przyszedłem, aby ci przypomnieć przyrzeczenie, które raczyłeś mi dać przedwczoraj, że się za mną wstawisz przed...	Co tam kosztowało Panienka przecie wie, że ja dla siebie nic nie potrzebuję... to jest... tak dotychczas myślałem, że nic nie potrzebuję, a okazało się, że i ja mam swoje fanaberie, zachcianki... Ot, wymyśliłem sobie, że trzeba mieć kogoś na świecie, jakąś dobrą duszyczkę, o której jak się wspomni, to lżej człowiekowi żyć na świecie. Starzeję się już. A na starość przychodzi tęsknota do ciepła. Polubiłem szczerze panienkę. No, weź! Nieważny to gościniec, ale z serca. Weź! Samotna jesteś i ja samotny, a moja samotność gorsza, bom stary. Pozwolisz, panienko, choć tam od czasu do czasu okazać, że ci dobrze życzę.	Jesteś Kafrem Nie znać Fedory! Osoba na wydaniu, która posiada blisko osiemdziesiąt tysięcy funtów renty i która nie chce nikogo lub której nikt nie chce! Chodząca zagadka kobieca, paryżanka na wpół Rosjanka, Rosjanka na wpół paryżanka! Kobieta, u której wychodzą wszystkie produkty romantyczne nieoglądające światła dziennego, najpiękniejsza kobieta w Paryżu, najbardziej urocza! Nie jesteś nawet Kafrem, jesteś tworem pośrednim pomiędzy Kafrem a zwierzęciem... Bądź zdrów, do jutra.	Nie, już nie. Sprzedałem to wszystko zwiedzającym, bo rzeczywiście to były ciekawe rzeczy. Ale zostało mi coś innego.	A z porą i z czasem weźmiecie po nim i urząd! Nie może inaczej być... Wżdywżdy (daw.)	Aha, to on z tamtych! No, ale ty przynajmniej nie luter?	Ależ tu idzie o księcia Bulbę, nie o księcia Lulejkę!	Dobrze, zaśpiewam, ino cobyście mi nie przerywali.	Hola, hola, gospodyni! Nie rozpościerajcie się na całym siedzisku! Ja przecie nie ułomek, gdzież się podzieję?	Jechaliśmy tak szybko, że nas pewno nie widziała	Nie o Ben Joela tu chodzi, lecz ciebie.	Nie żegnam się z tobą, ponieważ zobaczymy się wkrótce Zobaczymy się, i to wiele razy, jeżeli jesteś coś wart. Ale jeszcze nie dałeś się wypróbować.	No to nie będę szerzył paniki	O mnie?... Czy nie o tym spacerze, na którym pan był moim przewodnikiem?	O tych, którzy umarli i nie zostali pomszczeni.	Ohydne! Prawda? A pan nie ma pojęcia, jakie on mnóstwo roboty musi dzień w dzień odwalić. Sam wszystko załatwia, jakby nikomu nie ufał w sprawie tych łowisk.	Otóż to właśnie powiada nasz monarcha; fakt jest, że mówiąc między nami, strasznie ma na wątróbce panią Sanseverina; zarazem obawia się, aby Ekscelencja, jako rekompensatę za poróżnienie się z tą lubą damą, obecnie, kiedy Ekscelencja jest wdowcem, nie poprosił go o rękę jego kuzynki, starej księżniczki Izoty, która liczy dopiero pięćdziesiąt latek.	Stulcie pysk! Już o was słyszeliśmy. Der Kerl meint, man wird glauben, er sei ein wirklicher Idiot. Nie jesteście idiota, Szwejku, ale przebiegły jesteście, sprytny gałgan, ulicznik jesteście, wszawy łajdak, rozumiecie?	Więc ja panu to powiem, panie Domaszko: należy się panu połowa, mowy nie ma, ale z tej drugiej strony tymczasem chyba panu sto rubli wystarczy?	A życie słodkie?... Bóg mnie do wielkich rzeczy stworzył, a ja muszę, ot! wykruszać siły w powiatowej wojnie, jaką zaścianek z zaściankiem mógłby prowadzić. Chciałem z monarchami potężnymi się mierzyć, a upadłem tak nisko, że muszę jakiegoś pana Wołodyjowskiego po moich własnych majętnościach łowić. Zamiast świat dziwić moją siłą, dziwię go moją słabością; zamiast za popioły Wilna popiołami Moskwy zapłacić, muszę ci dziękować, żeś Kiejdany szańczykami obsypał... Ciasno mi... i duszę się... nie tylko dlatego, że astma mnie dusi... Niemoc mnie zabija... Bezczynność mnie zabija... Ciasno mi i ciężko!... Rozumiesz?...	Bo też nie należy do rzeczy najłatwiejszych dokładne zrozumienie mowy bombiarza, który sobie w łeb strzela.	A! mój generale, to ja wiem, zawołała Dobkowa; ale my i z pieniędzmi sami nic nie zrobimy...	Ale siadajże! kwaśno odpowiedziała matka, nie odjeżdżasz przecie do Ameryki; zbyt jesteś jeszcze dzieckiem na twój wiek, wierzaj mi.	Ależ właśnie ten kamień zawadza i cięży mej dłoni. To broń niewygodna. Znacznie wolę mój mały, jasny nożyk. Przyjrzyj się zresztą: ten czerwony kamień nie nadaje się wcale do jedzenia! Czemuż by więc ludzie mieli dla tak głupiej rzeczy polować i głowy sobie wzajemnie rozbijać?	Dobrze Ale, widzisz, moja Jacento, ten pan będzie tu mieszkał czas jakiś. Nie zapomnij téż zajrzéć do pokoju pana Graviera, czy tam wszystko w porządku, może prześcieradła...	Jakoś was dzisiaj cale nie rozumiem; chłopcy płaczą od hamowanego śmiechu, ty zaś pleciesz przez ładu i składu...	Ostrożnie! Ostrożnie! Nie zapominajże, droga gosposiu nasza, że człowiek rodzi się z kobiety po to, by służyć Bogu, a niepodobna tego dokazać mając głowę węża, przeto niemożliwe są na świecie takie dzieci. Akuszerce śniło się to chyba lub zakpiła sobie ze słuchaczy.	Właśnie dlatego, że Rzym jest teraz tak pusty, że wszyscy z niego uciekają, że można się w nim obracać swobodniéj, ja zostałam tu, aby go oglądać. Ludzi w nim nie szukałam.	„Suknia”? Nie suknia, tylko sukienka, a właściwie spódniczka, a pod nią „halka”. Powinieneś był z przodu przyszyć sobie jaką falbankę dla ozdoby. Jeżeli można takie chwaściki pod brodą, to można i falbankę u dołu.	Baba jak tur, to jej dzieciak krew odciąga od głowy	Widzicie, stary, niby się robiło, jak to w rewolucji. Zapowiedziałem sobie tak: wyrzucili mnie z partii, skrzywdzili, opublikowali, a ja pokażę, że i samemu można dużo dobrego zrobić. Ale mnie ciągło i do samego zabijania. Lubiłem wygarnąć po nocy. Potem mi obrzydło i com robił, to z tego musu. Zeszkapiałem na szczęt w poniewierce i czasami wydaje mi się, że jakby wstały z grobu i odżyły te wszystkie carskie sługi, te alfonsy, te wszystkie nieznajome ludzie, pobite moją ręką, tobym był strasznie rad i wesół. Też głupstwo...	Ale za to ci, co teraz idą, piękni na podziw! O matusiu, matusiu... aże się serce do nich wyrywa!	Głupstwa pleciesz, mój drogi! Sam cię przecież wsadziłem do pieca.	Bardzo to być może W Rzymie widzi mnie każdy niemal codzień w jakimś zakącie, bo się snuję nieustannie.	Biedak! skonał w chwili przybycia do miejsca i widząc prawie wybrzeża Amerykańskie. Cóż się stanie z jego żoną i małemi dziećmi?	Całowałaś ją?	Czego od niego chcesz?	Cóż, od wielu dni ciąży na mnie pech, co chwilę przychodzą jeszcze gorsze wieści.	Do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Do domu? A może byś do cyrkułucyrkuł (daw.)	Dobrze. Do widzenia! Pomyśl rozumnie i spokojnie o tym wszystkim. Kiedyż się zobaczymy?	Ja rządowi? ja? któż ci to powiedział? ja? stary wojskowy! com za ojczyznę krew przelewał! uderzył się w piersi.	Lewin dopiero otworzył środkową szufladę. Została jeszcze dziura pod posadzką, noga od fotela i zakitowana cegła w murze.	Ocieskiej? A jakież by boskie stworzenie mogło pożądać tego koczkodana? Przecież za to nienawidzi mężczyzn, plwaplwać (daw.)	Siła uroków jest w prostym stosunku do brzydoty, stara rzecz! A ospa, doktorze? Ale czytajmy dalej.	W istocie... można by Moglibyśmy zdać się na los, zawsze jednak wolałbym podróżować w okolicy jeziora Ngami w jasny dzień. Lecz nasi ludzie pragną dostać się tam jak najprędzej, a więc, pułkowniku, ruszajmy.	A dlaczego?	A kiedy pójdziesz?	A ty... bardzo mnie zdradzałeś?	A, naturalna rzecz! wódka.?”	Ale cierpimy rozłączone Żyjemy w dwóch wrogich społeczeństwach. Ja bywam w TulilleriachTuileries	Ale co?	Ale ja widzę!	Ale tylko albo przyszłej pani Mielnickiej, albo przyszłej teściowej pana Solskiego.	Ale, zobaczysz ta... to ino święte widzą abo i zasie pokrzywdzone najbarzej...	Baptysta skłonił się.	Bardzo wielka przykrość... Ot... na stare lata	Chryste Panie Taż my, proszę łaski panów, gdzieś podle Bańkowej Woli.	Co to ma znaczyć? A ślub? A małżeństwo?	Co?	Co? Ja bramę? Czego pan chce ode mnie?	Czwórka! dziesiątka.	Czy wiesz, ile kłamstw powiedziałeś pani Linde?	Czym się trudnisz?	Czytaj pan! Rozumiem!	Doprawdy? I jakże tam jest pod tym niebem?	Gdzie ojciec przedtem mieszkał?	Idź niewolniku! i dźwigaj kajdany swoje!	Ja tu czekam na Sablina mam mu oddać jego wiersz.	Ja wiem, ja słyszałam w Thumsee	Jak chcesz. Mnie jest wszystko jedno.	Jak? Co? Coś ty powiedział?	Jakże się ma pan Urbański?	Jest rudy Ma jasnoczerwone włosy, a na ramieniu wytatuowaną kotwicę. Jest silny i czuły. To najlepszy żeglarz na południowym Atlantyku. Jego łódź nazywała się „Zuchwała Zuzanna”. To kuter otaklowanyotaklowany typ ożaglowania żaglowej jednostki pływającej, która ma jeden maszt (grotmaszt), a jego podstawowe ożaglowanie to grot (żagiel główny) oraz podnoszony na sztagu (tj. linie przymocowanej na stałe) fok (żagiel pomocniczy)..	Józia, a gospodarz źli?...	Miłość moją dla pani! Dalej, mów, rozkazuj: cóż należy czynić?	Modlą się za swoję dobrodziejkę.	Może się coś zmieni	O, panie! W sercu Sahary, w piaskach, po których samum się jeno przechadza, jest oaza pewna, ludzkim okiem dotąd niewykryta! Ja i dromader mój wierny byliśmy pierwszymi, którzy tam...	O, stare Prusaczysko! Stalky, to twoja wina, matole jeden!	Obaśmy w Neapolis ochrzczeni zostali przez Piotra, oba na jego tu rozkaz przychodzimy.	Obyczaje rzekł Lucjan, pokazując palcem lożę pani de Sérisy, dokąd stary piękniś, wyświeżony, wszedł właśnie.	Och, przykrość! jakże! Ależ radość, łzy radości, nieznane szczęścieradość, łzy radości, nieznane szczęście	Odwalać!	Otóż otóż pan chce, żebym ja małpował Corbusiera i innych partaczy, żebym wybudował na polskiej wsi z mazowieckim krajobrazem taki szynkwas amerykański?	Rób, co chcesz.	Spełnić każde życzenie hrabiostwa cały nasz dom uważa sobie za najświętszy obowiązek...	Tak.	Takiś waść pewien?	Volenti non fit iniuria Ale któż królewiczowi list odda?	W kolej. U nas w domu.	Widzę.	Wyłaził oknem z kościoła, złotości się rozsypały, a jak mnie uwidział, skocył z ręcami na mnie i gadał, coco (gw.)	Z jakąś małą aktorką czy coś podobnego.	Za mnie? Jak to za mnie?	Żyd zaczęła Figoniówna.
Jak setki i tysiące innych! Piękna, rozpieszczona, ale bez duszy. Dla niej Wokulski tyle wart, o ile ma pieniądze i znaczenie: jest dobry na męża, naturalnie, w braku lepszego. Ale na kochanków to już ona wybierze sobie takich, którzy do niej więcej pasują.	Nie mogę, doktorze, już za późno; gardło mam ściśnięte; duszę się! Moje serce! I głowa!... Co za piekło!... Długo jeszcze będę tak cierpiał?	Zaraz zrozumiesz, mój chłopcze Ta pułapka nie jest moim wynalazkiem. Używają jej często myśliwi aleuccyAleuci Alaska, która należała do Rosji, zanim w 1867 została sprzedana Stanom Zjednoczonym; bohaterowie trafili na wyspę w marcu 1865, wieloryb został wyrzucony na plażę na początku maja 1866.. Widzicie te fiszbiny, przyjaciele. Otóż, gdy przyjdzie mróz, zegnę mocno każdy z nich i będę polewał wodą, aż pokryją się grubą warstwą lodu, która nie pozwoliła im się rozprostować. Potem otoczę je warstwą tłuszczu i porozrzucam po śniegu. I co się stanie, kiedy jakieś zgłodniałe zwierzę połknie taką przynętę? Otóż ciepło w jego żołądku roztopi lód, a nagle rozprostowany fiszbin swymi zaostrzonymi końcami przebije wnętrzności.	W każdym razie wszystko mi to jedno!	Dwóch lat! Jak to? Myśli ksiądz, że mógłbym wszystkiego nauczyć się w dwa lata?	Eee! sprawa jest jasna jak słońce! Jest to księga rachunkowa tego przeokrutnego złoczyńcy. Te krzyżyki zastępują nazwy okrętów lub miast, które oni zatopili czy złupili; te sumy stanowią zdobycz tego obwiesia, a tam gdzie obawiał się dwuznaczności, widzicie, że dodał bliższe objaśnienie. Na przykład: „W pobliżu Caracas”; widzicie, do tych wybrzeży łotrzy przyholowali jakiś nieszczęsny statek. Boże, bądź miłościw tym biednym duszom, które przed laty wysadzono na tej koralowej skale...	Jak się w porę nie obsieje, to straszno myśleć o jesieni!	Jaśnie wielmożny panie nie gniewajcie się tak okrutnie i zważcie, że jeżeli rycerz przez was pokonany dopełni rozkazów waszych, jeżeli przedstawi się pani Dulcynei w Toboso, to ma być wolny zupełnie, chyba, że nową winę względem was popełni.	Któż to może wiedzieć! Ani jak, ani kiedy! Ale ja, zaklinam się pani na co mam najświętszego... żem niewinna...	Ty myślisz, że on to już tak jak ja!	Zaczekaj chwilkę. Tu jest drugi jeszcze przykład. „Szósta klasa stanowi palladium każdej szkoły publicznej”. Ale ta hołota nie może zapobiec temu, żeby ich koledzy nie pili, nie kradli, nie wypuszczali w nocy mikrusów przez okno i	A to Stanisław, rotmistrz kaliski który spod Ujścia wprost jedzie.	Ale na razie w zgodzie z tą przeszłością, która nam prawa po dziś dzień dyktuje?	Ale pozwól pan sobie powiedzieć iż przekonany jestem, że w tem wszystkiem mniej jest miłości, niż polityki.	Bez zmiany. Z tą ilością wojska nic nie zdziałamy, to pewna. Szernowie widzą naszą bezsilność i rozzuchwalili się. Oni nas teraz zaczepiają. Nie było prawie godziny, abym ja ze swym oddziałem nie musiał staczać utarczek... Zdawało się, że cała kraina jest pusta, a oni tymczasem powyrastali skądeś całymi zastępami i prą na nas. Skały czernią się od nich i roją, jakby od złego ptactwa. Strzelamy do nich ciągle i bijemy, ale musimy oszczędzać nabojów w obawie, aby nam ich nie zabrakło. Wtedy bylibyśmy zgubieni...	Była to zapewne jakaś wiejska dziewczyna... pan zawsze mistyfikowaćmistyfikować	Chyba nie sprawia ci to przykrości, że jestem z nim na ty?	Co tedy czynić? Niech będzie mea culpa, ale co czynić? Jak złe naprawić?	Co znowu! nic mi nigdy o tym nie mówiłeś. Cóż to za jeden? Krewny?	Daruje mi pani te wnioski, ale Sprawiedliwość waży wszystko To, o co pytam, płynie z chęci dobrego poznania sprawy. Wedle pani, pan d’Espard opuścił panią pod bardzo błahym pozorem. Zamiast udać się do Briançon, dokąd chciał panią zabrać, został w Paryżu. Ten punkt nie jest jasny. Czy on znał tę Jeanrenaud przed małżeństwem z panią?	Jak ty wyglądasz! Jezus, Marya! lepszych do trumny kładą! Mizerna, żółta, opalona, oczy czerwone, ręce, aż czarne... Wstyd, żal, zgryzota! Serce kraje się od patrzania na ciebie! Młodości po tobie nie znać...	Jakaż to istota wyryła mi na mieczu te szramy? Ja nie wiem, ale wy... ale wy może potraficie mi to objaśnić?	Juści, żem w sobie krzepki jeszcze, ale która by ta poszła za mnie?...	Konieczność, która pana przyciska, to konieczność bardzo wesoła; buteleczka, partyjka, dziewczyna...	Przypuszczam, że kawaler się nie przestraszył Przyglądałem się całej brewerii, która była wielce ciekawa z etnologicznego punktu widzenia. Był to wyśmienity dawut.	Przysięgajże stary gapiu! wrzasnął djabeł, a Suchy wziął książkę i czytał przysięgę, którą za nim w języku Chaldejskim powtarzał Majster drżącym głosem. Jak tylko skończył, djabeł zniknął i wiatr tylko za nim poleciał jak szalony, i dotąd niewiadomo czy go dogonił.	Tak A jak byś się dostała na tę wyspę?	Tak, państwo to faraon i... jego najwierniejsi słudzy	Tak? Dziewczyna nie jest głupią, jak pan sądzisz może. Odzyskałam guzik.	To ja później przyniosę.	To już powiem! Niech ksiądz robi, co chce: panna z nami była, a teraz jest przy pani Witowskiej.	To mi wygląda na rzecz niebagatelną, wcale nie w guście pasterskim. Ale nie mam pojęcia, kto to taki. Tytuł należał do Guermantów.	To my dawni znajomi	W kuferku nie ma nowych spodni. Nie znalazłam także niebieskiej koszuli. Znów powędrowało to wszystko do Cwitkesa na wódkę...	Widzę na zamku jakieś przygotowania tak jak gdyby do podróży. Czy wasza miłość odebrała jakieś wiadomości od panów senatorów?	Za pięć lat będzie to najładniejsza aktorka w Paryżu	A jakże się Stalky z tego wyłabudał?	A pocóżeś tu głowę przyniósł? zawołał.	A! niechże wam Bóg płaci stokrotnie. Siadajcie, a zaraz i wódeczka i przekąska i coś na ząb włożyć się znajdzie.	Ach, dałby Pan Bóg żebym cię raz niemym przed śmiercią zobaczył.	Adolfie, Adolfie!...	Ależ ja, dalibóg!...	Bez bitwy	Bo ludzie prości nie znają flirtu ani z nazwy, ani w dosłownym znaczeniu. Nie mają zresztą czasu na uprawianie go, nawet by nie umieli.	Chciałbym.	Co mi tam o katówcekatówka mówić, opowiadać.!	Co o nim wiesz?	Co zaś!	Czy który z nich widział je potem?	Dlatego, że nie wiem, co będzie od dziś za rok. Nie co roku zdarzają się wyjątkowo dobre interesa.	Dobrze, moje dziecko...	Dyrektor! Panowie, jest i firma Bucholc Herman i Spółka! Jesteśmy zatem w komplecie. Panienko, kółko koniaków!	Dziadek	Gdzież jest? Gdzie się schował?	Ha!	I Krzyżacy niepewni Obiecują się oni przybyć do nas, ale wątpię czy staną w słowie, bo im ze Świętopełkiem na Pomorzu wojna grozi, a poganie, których tylko siłą ponawracali, bardzo się burzą.	Idą już, idą!	Jako żywo! Jeno się nie zmierzysz, bo cię nie wezmę!...	Jednakże ja nie przebaczyłbym temu zbrodniarzowi	Józefa.	Kapitał nie zna ojczyzny.	Kiedy tak, zdaje mi się, że pójdę	Która godzina, proszę pana? Nie widać wcale słońca.	Masz... napij się!... Nabierz sił; pójdę zgromadzić ci zapas twoich zielonych gałganów; zielone bowiem są twoje gałgany! Boję się nawet, że trochę nadto zielone.	Miłości!...	Musisz się trochę okadzić dymem i uwędzić	My z Niemców	Naturalnie.	Nie zapomnę ci tej grzeczności, człowiecze dobrej woli, ale na cóż ten pałasz?	Niech pan Chwastowski nie wzywa imienia Pana Boga nadaremno.	Nigdy tu nie zastałem tego pana Hyde...	No, a czytać?	Obyż tak się stało! Pragnę tego z całego serca!	Onegdaj dałeś dymisję jednemu z twoich... urzędników, niejakiemu Mraczewskiemu...	Otóż tu w lesie jest stara buda bardzo stara, tylko że się nie wali. Kiedyś w niéj mieszkał leśniczy jakiś, ale się na drzwiach powiesił; od téj pory opuszczono chatę, a drzewa z niéj nikt nie weźmie pewnie: może tybyś był odważniejszy? Jabym go nie ruszył, ale kiedy chciałeś diabła, nie mówiąc złego słowa, prosić o tarciczkę, toż i tę wziąć możesz.	Oui, mademoiselle.	Pani się go domyślisz.	Panie Józku, niech pan powie, czy pan pije?	Pewien absolutnie. Pan hrabia kazał przygotować konie punktualnie na ósmą.	Pod słońcem! O, dużo tam jest miejsca, Doady!	Pojawienie się w mieście za dnia byłoby nieostrożnością Gdybym miał wsparcie swojego statku, który mógłby nas w każdej chwili zabrać na pokład, byłbym gotów podjąć takie ryzyko, ale „Błyskawica” żegluje teraz daleko, po wodach wielkiej Zatoki Wenezuelskiej.	Pożar	Puść mnie pan!	Tak.	Tak. Musimy jednak przejść kawałek po dachu.	Tak: jako oskarżonego o zbrodnię zabójstwa i fałsz Proszę o szpadę, panie de Lembrat.	Ubóstwa.	W mojej ojczyźnie sprowadzają na książęce dwory trubadurów, a ci pięknie przyśpiewują przy biesiadach. Czy w Polsce nie ma takiego zwyczaju?	Wasan u kogo służysz?	Więc jakoż myślicie?	Właśnie powiadają że zwykle podobne uczucie towarzyszy omdleniu z powolnego osłabienia.	Właśnie przed chwilą posłaniec z Nawojowej...	Za grosz czy za dwa?	Za późno nie wypada mi już teraz cofać się.	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!	Zamilcz, Piotrze!	Zamknął mnie	Zilla napisała imię Cyrano.	Żadnych pytań, Lorenzo!	Żyje?
Nie mam Vańka pod ręką, melduję posłusznie, panie oberlejtnant. Przed chwilą został zawołany stąd, z kancelarii, będzie jaki kwadrans, do kancelarii pułku.	I jam katolik. I serce mam, i litość w sercu mam, ale jak nie można, to nie można. Chcesz, żeby ubraniami handlowały w Warszawie same Żydy? Nie chcesz? Dobrze. To nie można obdzierać swojego. Spróbuj. Idź do Żyda	Mój przyjacielu zrozum dobrze moje słowa, proszę cię o to. Skoro ci mówię: „jeśli taka będzie wola boska”, czy robię ci tym jaką krzywdę? Czyż to źle powiedziane? Czy to jest jaki warunek bluźnierczy albo gorszący? Czy to nie jest uczczenie naszego Pana, Stwórcy, opiekuna, wspomożyciela? Czy to nie znaczy ogłosić go jedynym rozdawcą wszelakiego dobra? Czy to nie znaczy uznać, że wszyscyśmy zależni od jego łaski i woli? Że niczym nie jesteśmy bez niego, nic nie znaczymy, nic nie możemy, jeśli jego święta łaska na nas nie spłynie? Czy to nie znaczy uczynić kanoniczne zastrzeżenie dla każdego naszego przedsięwzięcia, i wszystko co zamierzamy zdać na to co rozrządzi jego święta wola, tak na niebie jak i na ziemi? Czyż to nie znaczy najlepiej uczcić jego święte imię? Mój przyjacielu, nie będziesz zaprawdę rogalem, jeśli Bogu się tak spodoba. I nie trzeba bynajmniej rozpaczać o możności poznania jego woli, jakoby rzeczy nieprzeniknionej i dla której trzeba by zasięgać zdania jego przybocznej rady i zaglądania do kancelarii jego uciech prywatnych. Dobry Bóg wyświadczył nam tę łaskę, iż nam je odsłonił, zwiastował, oznajmił i jawnie opisał w świętej Biblii.	Ja, proszę pana, byłem tego samego zdania Pewnego razu kupiłem sobie powieść o bandycie z Bakońskiego Lasu, Róży Savaniu, ale brakło pierwszego tomu, więc musiałem się domyślać, jak to tam było. Nawet w takich historiach o zbójcach nie można się obyć bez pierwszego tomu. Rozumiałem bardzo dobrze, że nie miałoby to najmniejszego sensu, żeby panowie oficerowie zaczęli czytać najpierw tom drugi, a potem dopiero pierwszy i że wyglądałoby to głupio z mojej strony, gdybym w batalionie załatwiał tak, jak to powiedzieli mi w kancelarii pułkowej, że niby panowie oficerowie już wiedzą, który tom mają czytać. W ogóle z tymi książkami, panie oberlejtnant, jest coś zagadkowego i osobliwego. Wiem przecie, że panowie oficerowie w ogóle mało czytują, a tu jeszcze podczas wojny światowej...	Monolitem. Konstrukcja pańskiego charakteru jest matematycznie konsekwentna. Na przykład pański sposób obcowania z kobietami! Fascynuje prostotą. Prawda, może jest nieco surowy, a nawet, powiedziałabym, brutalny. Ale wyczuwa się pod nim głębię przemyśleń. Właśnie człowiek wielkiego czynu, właśnie głęboki intelektualista musi mieć sposób bycia taki wyzwolony z wszelkich werteryzmówwerteryzm powierzchowna efektowność.. O, pan nie należy do ludzi, którzy przypominają mi sklep, gdyż wszystkie swoje wartości wystawiają w witrynach. Przepraszam pana za tę metaforę. Pan na pewno nie znosi metafor?	Wiem, że się tego nie wyrzekniesz, póki będziesz mogła występować w białej sukni, z rozpuszczonymi włosami i w klejnotach ze złotego papieru. Nie mamy lepszej aktorki od ciebie i wszystko przepadnie, gdy zejdziesz ze sceny Trzeba zrobić próbę dziś wieczorem; chodź, Amelko, odegrać scenę omdlenia, boś w niej sztywna jak pień.	Rzeczywiście, przyjaciele, nie ma co ukrywać, że zaszły poważne zmiany. Produkty wulkaniczne są już nie tylko w stanie wrzenia, ale zajęły się ogniem i z całą pewnością grozi nam bliski wybuch.	Fascynujące to, co mówisz, drogi kataloński przyjacielu, ale słowem się nie pożywimy. Lepiej, żebyśmy napełnili żołądki, nawet jeśli wrogowie usłyszą nasze małe polowanie, niż żeby zabrakło nam sił do dalszej wędrówki.	I pomyśleć że ja na to wszystko nie mam pieniędzy!... Piękna sprawiedliwość na świecie. Ada rodzi się dzieckiem milionerów, a ja	Jeśli po elekcji będzie wojna, to i Skrzetuski ruszy. Ba! Kto wie, czy i waćpan w pole jeszcze nie wyciągniesz. Może razem na Rusi będziem wojować. Tyleśmy w tamtych stronach zaznali złego i dobrego!	Ani myślę żądać od was, byście przyjmowali cokolwiek bez dowodów. Wkrótce zgodzicie się ze mną, przynajmniej o tyle, o ile jest mi to potrzebne. Wiecie z pewnością, że linia matematyczna, linia o wymiarach zero, nie istnieje w rzeczywistości. Uczyliście się przecież tego? Nie istnieje płaszczyzna matematyczna. Są to pojęcia abstrakcyjne.	I nie dostrzegłeś pan żadnych śladów?	Nie tylko w dziennikarstwie.	Co zaszło z ordynatem? Był wzburzony.	Ach, to leży w twoim typie. Pozatem nie zaręczyłabyś się z człowiekiem niekochanym. Zresztą widziałem niecierpliwość twego oczekiwania. Nie jestem złym psychologiem?... Prawda?...	Ja też niczego panu wmawiać nie chcę.	Prędko teraz Maćko wyzdrowieje, bo na rany nie masz nad niedźwiedzie sadło do środka, a bobrowy skrom na wierzch. Za jakie dwie niedzieleniedziela (daw.)	Któż to jest ta panna Ola? Och, jak ja jej nie cierpię.	Niech tylko najdroższa pani nie denerwuje się, nie płacze, bo znowu atak być może... Moja najmilsza pani, proszę zapanować nad sobą i nerwy oszczędzać... może już kula dusi?...	Ja nie chcę się tylko bawić.	Ja? Dajżesz spokój, książę Cóż dla pana zrobiłem? Czyż pańskie nazwisko, pozycja i zalety osobiste nie były wystarczające?	Więc chodzi o jakiś spisek? Tak czy inaczej, powiedziałem już panu, żem nie znał zupełnie treści tego listu.	Zapewne, że to rzecz obojętna Zwłaszcza obojętna dla pana, gdyż inne bóstwo zajęło w sercu pańskim moje miejsce. Jeżeli ono jednak zdoła dostarczyć ci w przyszłości słodyczy, ukojenia, pociechy i radości, słowem tego, czym ja pragnęłabym cię otoczyć, to istotnie nie mam powodu do troski.	A właśnie że się nie ożenił.	Wam też po nocy i takim błocku łazić... nie siedzielibyście to w chałupie i pacierze se przepowiadali...	Kobieta, która z rąk do rąk przechodzi, nie może stać się dramatem dla człowieka.	Byłby to gwałt bezskuteczny Harry Drake nie byłby się dał wciągnąć tam, gdzie pan chciałeś. On tylko z Fabijanem chciał mieć do czynienia a katastrofa była nieunikniona.	Dożyjesz jeszcze chwili, gdy będziesz dziękował swemu przyjacielowi, Bykowi Ryżemu. W Sanawar zrobimy z ciebie człowieka... choć co prawda kosztem tego, że może zostaniesz protestantem.	To już roztropnie postąpił, bo tam tylko fortelami trzeba radzić. Do KamieńcaKamieniec Podolski miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy. ich gniazdo; trzeba tam iść albo z całą dywizją, albo samemu.	A pani Osnowska ma męża, który kocha za dwoje, więc się nie potrzebuje fatygować. Tak przynajmniej utrzymuje Świrski. Przytem ma chińskie oczy, ma imię Aneta, plombę w górnych ząbkach, którą widać, jak się bardzo śmieje i wogóle jest jak synogarliczka: kręci się w kółko i woła: „Cukru! cukru!”	Zdaje mi się, iż on czeka na mnie	Za tamtego, za króla, chłopa choć do wojny nie gnali. Pan z panem szedł bić się we światy...	Słyszałem iż Kmicic, widząc, że nic mu tu już do roboty nie pozostaje, do Częstochowy umknął i tam znaczne usługi oddał, a potem króla jegomości własną piersią osłaniał.	Widzę ją, widzę! Wspina się w górę razem z Pietrkiem-koźlarzem i jego trzodą. Czemuż to wybrał się dziś tak późno na halę? Ale to właśnie dobrze, gdyż będzie dozorował dziecko, a ty tymczasem opowiesz mi wszystko spokojnie.	Posłuchajcie więc. Ponieważ główny wizerunek w ołtarzu przedstawia śmierć, wniebowzięcie i ukoronowanie Matki Boskiej, przeto mistrz na swoją cześć przysiągł, że poświęcenie ołtarza i pierwsze nabożeństwo odbędzie się 15 sierpnia, czyli w święto Wniebowzięcia. Już się ino złoci, poleruje, szafa gotowa; za jaki tydzień zaczniemy w kościele figury ustawiać i boczne obrazy na śrubach mocować.	Ja, miałbym cię wydać Buckinghamowi? ja? co mówisz?...	Co tam, mama przyśle lekarstwo!	Co? hę? Kiejdany? gdzie?	No więc weź piernik na drogę.	Hm, za to wasza wierność dorównywa naszej zdradzie, co?...	Świat Co za świat ci się roi? Zimno, pusto, ciemno. Pijany Krwaworączka biega, szyby tłucze. Kogo zobaczy, zaraz strzela. Kule świszczą za każdym rogiem. Co ci się znów roi?	Sprawy stoją tak, jak ci objaśniłem w ostatnim liście. Za tydzień Moryc przyjedzie, to się zabierzemy do roboty.	Bądź co bądź Land ma słuszność. I jeśli kiedykolwiek zawieziemy do Europy lub Ameryki perłę wartości kilku milionów, wówczas zapewne chętniej uwierzą naszym opowiadaniom.	Gdyby pan zechciał zdjąć jeden but na próbę, wyświadczyłby mi pan niezmierną grzeczność	O i jak! a jeszcze lepiej, kiej mnie tatuś zbili...	Wiela? Niełacno to rzec! Młódka, a na dziewiętnastą zwiesnę jej idzie, dobra i robotna, że mogłaby jeszcze roków parę postać u matki...	Ziemia jest tego, kto za nią płaci!	Ale dziewczyna... dziewczyna! Gdzież jest?	Jak to w piekle?	Skąd ty jesteś? zadowolony., że ma jakowąś w rozmyślaniach przerwę.	Ale ponopono (daw., gw.)	Ale ten budynek rejentalnie będzie opisany jako wasza własność i wasza szkoła...	Głowa mnie boli.	Pani Idalja zaznajomi panią ze wszystkiemi urokami naszej Syreny...	Kilka mil od granicy Alzacji, w Lotaryngji; jak tylko oblężenie się skończy, możemy wybrać się w te okolice...	Akurat to samo a honor ten spotkał go za frymarczeniefrymarczyć	Mylisz się, Randolphie. Bardzo trudno jest znaleźć rubin podobny do tamtego.	Jakże pan skarbnikowicz tegoroczny zapust spędza? Wszakże to już niedaleko Popielec?	Ktoś mówił, że nago mogą się ukazywać tylko bo­gowie. My mamy dziś wszelkie powody do ukrywania swej nagości.	Moja kuzynko za mało jestem filozofem, abym myślał o końcu każdej rzeczy... Advienne ce que pourraadvienne ce que pourra (franc.)	Pragnęła pana widzieć koniecznie. Jest mocno zdenerwowana i osłabiona	Tak jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.	Zaprzęże się panom Sarenkę, podczas gdy tamci panowie będą pili kawę Idź no ty zobacz, czy stary Léger zabierze się z nami...	A jakże pani decyduje się żyć w mieście?	A w jakim wieku jest ordynat?	Ależ to fałsz, u licha!	Czy adwokaci i proktorowie to jedno i to samo?	Do kogo?	Jestem...	Vis à vis Chile? Skąd to przypuszczenie?	Więc to wino...	Zdobyła sobie zasługę Pewno to była mniszka.	A wykaz długów?	A wyzwolenie?	Aż tyla! Pięć złotych...	Bez orszaku	Bo ci kolana k’sobiek’sobie (daw.) i jej też.	Czegóż zastąpiliście mi drogą?	Czytałem.	Cóż pan porabiał?	Dagon mówi prawdę	Jakżebyśmy sobie poradzili bez pracy?	Jejmości zawsze smakowali ułani. Wiem, wiem...	Krótko mówiąc, czego właściwie chcecie?	Kto taki?	Mam nadzieję że zostanie mi z niego pięćdziesiąt, a choćby czterdzieści tysięcy rubli...	Może, może...	No?	Oni cierpią wielkie prześladowania od ludzi!	Owszem, wczoraj.	Pani ją zauważyła? Prawda, że cacko?	Panno Lusiu! Proszę spojrzeć! O, tam, tam pod zegarem, ten szofer!	Prawda, całkiem o niej przepomniałam.	Słucham z uwagą.	Tak	W Rozłogach.	Z dziesięć tysięcy.	Zaiste mądrze powiedziane. Zaczynaj tedy.	Źle pan słucha i jeszcze gorsze wnioski pan wyciąga.	Żadnego śladu!
O ile pamiętam, wprawiło go to w złe usposobienie Jednakże ów człeczyna krzyknął na mnie, bym uciekał, więc ja, uważając radę tę za dobrą, istotnie puściłem się w dyrdy. Ostatnią rzeczą, jaką widziałem, było to, że wszyscy zbili się w kłąb nad brzegiem, jak ludzie nie bardzo ze sobą zgodni.	Byleby ks. biskup na to się zgodził, jak gotów rękę podać, ale deprekacji żadnej publicznie czynić nie będę.	Nie. Spostrzegłem tylko wzdłuż całego ciała aż do ogona szereg ócz, które wyglądały jak okna... Mnie się jednak zdaje, że się to posuwało na kołach. Może to nie potwór, ale wóz jakiś dziwny?	A kto go upilnuje, kto wywiad zrobi, kto na ulicy będzie wartował? Tu trza ludzi z dziesięciu i nie byle gapów... Trza mieć ubranie porządne, żeby szpikom w oczy nie leźć. Ale jest tu taki sobaczy główny generał od sądów wojennych. Mieszka prywatnie, piechotą teraz chodzi. Toby było ładne, co? Ilu to on naszych osądził? To nie jakiś komisarz?	Ty to jesteś rozbrajający. Rząd nie ma na tyle pieniędzy.	Tak, ale inaczej nie będę miał prawych synów i córek, w których miałbym nadzieję utrwalić me imię i ród; którym mógłbym zostawić moje dziedziczne i nabyte mienie (przyjdzie i to, przyjdzie, nie wątp o tym: jeszcze będzie ze mnie grzeczny kapitalista), z którymi mógłbym się pocieszyć, gdy mnie skądinąd spotka jakie zmartwienie, jako widzę codziennie, iż pański zacny i dobrotliwy ojciec czyni z panem, i jako czynią wszyscy godni ludzie w swoich krajach i domostwach. Bowiem teraz, kiedym jest czysty od długów, a nieżonaty, jeśli na mnie przyjdzie jaka zgryzota, to zamiast mnie pocieszyć, każdy z naigrawaniem słucha moich zwierzeń.	Niewątpliwie, jest ich dużo ale takich, co sobie to miano przybierają, a takich, co na nie zasługują, bardzo mało.	Mówił nam na śniadaniu, że to niewolnica; pamiętasz, Albercie?	Zdobędziecie się i na to z czasem.	Muszą cię obchodzić, Dorianie. Każdy człowiek honoru dba o dobre imię. Nie pozwolisz chyba, aby mówiono o tobie jak o kimś nikczemnym i upadłym. Oczywiście, że posiadasz stanowisko, majątek i połączone z tym przywileje. Ale stanowisko i majątek nie są wszystkim. Wiedz, że nie wierzę w te wszystkie plotki. Przynajmniej nie wtedy, gdy widzę ciebie. GrzechGrzech odznacza się na twarzy człowieka. Ukryć go niepodobna. Mówi się wprawdzie o tajemnych występkach. Nie ma ich. Występek ukazuje się sam w liniach ust, w obwisłych powiekach, nawet w kształcie rąk. Ktoś, czyjego nazwiska nie wymienię, ale znasz go, był u mnie w tym roku, abym zrobił jego portret. Nigdy go przedtem nie widziałem ani nic o nim nie słyszałem, choć później dowiedziałem się wiele. Dawał mi niezwykłą cenę. Odmówiłem. W kształcie jego palców było coś dla mnie odrażającego. Teraz wiem, że moje wrażenie było zupełnie słuszne. Jego życie jest straszne. Ale ty, Dorianie, z twą czystą, otwartą, niewinną twarzą, z twą cudowną, nienaruszoną młodością galeria sztuki w dawnym budynku wystawowym Egyptian Hall przy ulicy Piccadilly w Londynie, zbudowanym w 1812, zburzonym w 1905.. Staveley, krzywiąc usta, powiedział, że możesz posiadać najwyższy smak artystyczny, ale jesteś człowiekiem, z którym w tym samym pokoju nie powinna przebywać żadna niewinna dziewczyna i żadna uczciwa kobieta. Przypomniałem mu, że jestem twym przyjacielem i zażądałem wyjaśnienia. Dał mi je. Dał mi je wobec wszystkich. To było okropne! Dlaczego twa przyjaźń jest dla młodych ludzi tak szkodliwa? Ot, choćby ów nieszczęsny chłopiec z gwardii, co popełnił samobójstwo. Byłeś jego serdecznym przyjacielem. Albo pan Henryk Ashton, co ze zhańbionym nazwiskiem musiał opuścić Anglię. Byliście obaj nierozłączni. A Adrian Singleton i jego straszny koniec? A jedyny syn lorda Kent i jego kariera? Wczoraj na St. James’s Street spotkałem jego ojca. Jest złamany ze wstydu i żalu. A młody książę Perth? Jakież prowadzi życie? Kto z towarzystwa zechciałby być z nim?	Generałowie II roku z tak nieubłaganą surowością karali szczególniej kradzieże. W armii północnej żołnierz z pułku strzelców został rozstrzelany za zamianę swego starego kapelusza na nowy. Dwóch doboszów, z których starszy miał lat osiemnaście, rozstrzelano przed frontem wojsk za kradzież drobnych klejnotów u starej wieśniaczki. To był wiek bohaterski.	A przecie i książę Bogusław już teraz królowi i Rzeczypospolitej służy Niechże im Bóg obudwom przebaczy, a zwłaszcza temu, który krew rozlał... Ludzie wszelako zawsze będą mieli prawo powiedzieć, że oto w chwili największego nieszczęścia, w chwili klęsk i upadku na tę ojczyznę nastawali, a nawrócili się do niej dopiero wtedy, gdy nieprzyjaciołom powinęła się już noga i gdy korzyść własna nakazywała ze zwycięzcą trzymać. Ot, w czym ich wina! Teraz już nie ma zdrajców, bo nie ma zysku ze zdrady! Ale jaka w tym zasługa?... Zali nie nowy to dowód, że tacy ludzie gotowi zawsze mocniejszemu służyć? Bóg by dał, Bóg by dał! żeby inaczej było, ale takich win Magierów nie opłaci...	Dość... dość!... Człowiek, który wyzywa na pojedynek, jest na wszystko zdecydowany... Strzeliłby do mnie... potłukłby mi lustra... szafy... Niech Bóg broni!...	Pewnie poczekać na nie musicie	U państwa każdą rzecz łatwiej rozwiewają wiatry niżeli u nas, a do tego wiele też i od charakteru zależy. Jaśmont, na przykład, gdyby Jadwiśki i nie dostał, byłoby mu o to bynajmniej, bo dla posagu głównie chce ją wziąść, a stryj Anzelm nie dostawszy tej, której żądał, całe życie w samotności strawił, i stary Jakub rozum postradał, zdrady w kochaniu doznawszy...	Mamy liczyć na przypadek?	Na pokładzie na nic ale gdzie indziej...	Ty na wysokiém, wysokiém drzewie siedział i wronki w powietrzu pasł...	Prawda, żeś go przycisnął, wolałbym jednak, żeby się to nie przygodziło.	Wybornie, drogi panie Sorel, na twoje ryzyko! Uważaj pan, że dopełniłem wszystkich perswazji zaleconych przez rozsądek; jest już czwarta, nie mamy czasu do stracenia.	Ja się badania tych panów nic a nic nie boję Jakem służył w wojsku, to mnie badał jeden weterynarz i nic mi się nie stało.	A co mi tam do twojej zwłoki? Jak złożysz maszynę, to możesz sobie jechać, dokąd chcesz. Pierwej nie!	Nie znamy dżungli... tak, jak... ty ją znasz, mój syneczku! Widzi mi się, że nie zajdę daleko!	G. H. Tu nie było żadnego G. H. Chyba żeby to był Gustl Bondy, ale on nie był żadnym prezesem. Gustl był takim piegowatym Żydkiem. To nie może być on.	A jakiż miałam obowiązek być wierną człowiekowi, który nie miał odwagi podać mi ręki do ołtarza? Byłam wolną... mogłam przecie czynić co mi się podobało. Nie byłoby pewnie na świecie wierniejszej żony nademnie, ale być uwodzoną i rzucaną... niemiło! wolałam sama uwodzić i rzucać!!	Aż nadto jestem poddany nie mogę się ruszać, zdaje mi się, że mam nogę złamaną. Błagam pana, jeżeliś chrześcijanin, nie zabijaj mnie. I tak popełniłbyś świętokradztwo, bo jestem bakałarzem i pierwsze święcenie już odbyłem.	Wiecie co? cyganie długo nie popasają, kiedy już ich taka dola włóczyć się po świecie, Tomko mi téż długo dokuczać nie będzie: a gdybyście wy pobyli u mnie tydzień jaki?	Co tu u was za powietrze! W górach będę miał powietrze, a tu... wolę zaczekać na tego oryginała... Pierwszy raz w życiu widzę matematyka, który z zimną krwią utrzymuje, że wierzy w nieśmiertelność duszy...	Panna Zosia zdrowa, dziękuję pani. Przesyła ukłony, ale panią Osiecką spotkała niemiła przygoda, nie, to raczej wypadek.	A któż go miał w Rosji, jak nie ja? Pod kim on tam ze mną nie służył!	Oho! co do lekkiego noszenia, nie ma jak mój osioł Niech żyje mój szarak! Po powietrzu nie lata, ale po ziemi wyzwałbym nawet drewnianą szkapę Malambruna.	E!... Owa!... Czyż Czas Nowej Gwary straci przez to dla nas swój urok?	A bo ja wiem? Powtarzałem ci je, w miarę jak mnie dochodziły. O! Chwytam je znowu, tym razem jasno, wyraźnie! Nareszcie posłyszymy prawdę. Prawdę niezawodną, prostą, doskonałą!	Ach, tak! A mnie się zdawało, byłem nawet pewien...	Allach akbar! to powiedz mi wyraźnie, że jestem niewolnikiem.	Dwadzieścia pięć... Czy ja wiem?... To może wypadnie po dziesięć rubli sztuka...	I to jest właśnie oświadczenie kardynała Spady i testament, którego tak długo poszukiwano?	A ja mówię ci wyrzuć złość z serca twego i nawet nie skarż się. Bo gdy hultaje pójdą pod sąd, cały świat dowie się, że poseł najdostojniejszego króla Assara wdaje się z Fenicjanami, a co gorsza, odwiedza ich samotny wśród nocy. Co zaś odpowiesz, gdy twój śmiertelny wróg, kanclerz Lik-Bagus zapyta cię: „Sargonie, z jakimiż to widywałeś się Fenicjanami i o czym mówiłeś z nimi pod ich świątynią wśród nocy?...”	To scena mitologiczna, panie Grosglick.	Ha! ha! Trudność główna leży nie w założeniu, w ramach, programach i wystawieniu rusztowania, ale w znalezieniu falangi ludzi, coby szła ze mną, z myślą moją, coby miała odpowiednie talenta, a wyrzekła się samoistności, bo tu jeden musi być wódz i dyktator. Znajdzcież mi ludzi, coby, czując w sobie siły, poszli z niemi pod komendę cudzą.	Ja pana kocham za to, kocham! Ale fotografię wziął pan z cioci albumu, aha!	Miło mi będzie, jeżeli pani zechce ten czas spędzić u mnie.	A mnie? Skąd pani wie, że ja umiem tajemnicy dochować?	Nie! nie chcę, stanowczo nie chcę, bo on by nie podołał i wynikłaby z tego szkoda dla twoich majątków... wiem o tym!	Właśnie zaraz pani to wszystko wyjaśnię. Dziś już jest za późno, ale jutro rano pójdzie pani do banku. Otworzy pani kasetkę. Jest to ostatnia kasetka z prawej strony w trzecim rzędzie od dołu. Wyjmie pani jej zawartość, schowa do torebki i będzie pani pieszo wracała do domu.	Możliwe. Nie zamierzam zaprzeczać ci twojej urody.	Nie otworzę. Sami otwierajcie.	Panie Bertz, proszę nie obrażać mojej matki...	Nie lubię tego	Więc dobrze, weź Ale w takim razie zrobisz nam ciasto z owocami i upieczesz cały obiad w piecu; w ten sposób nie będziesz rozpalała dwa razy.	Ale ba!... Po babci urwało się, z Kazią zerwało się i choć w łeb sobie strzel.	Cieszę się	Hmm! Koniec opowiadania wydaje mi się prawdziwy, lecz co sądzić o części poprzedzającej?	Posłusznie melduję, panie feldkurat że już go raz wyrzuciłem.	Uważa ksiądz prałat chodzi o wywołanie większego wrażenia. Trzeba przerzucić punkt ciężkości obrzędu poza mury kościoła; w czterech zamkniętych ścianach wszystko jakoś kurczy się i gubi	Domyśla się pan, z czym przychodzę? Panie Wokulski, czy mam przeprosić pana za mimowolną krzywdę?...	Kto o czym baje, temu się staje!	Może napiłbyś się herbaty, dziadziu?	Otrzymasz je pani przez pana de Cyrano, jeśli z nim się zobaczę. Tymczasem spełnij pani moją prośbę i oddaj naszyjnik.	Tak hrabina chciała pomówić z panią o pewnej drażliwej kwestii...	Tak?	Wszystko dobrze. Obym tak był pewien zbawienia duszy, jakom pewien sukcesu w tej cyrkumstancjicyrkumstancja (daw., z łac.)	No, cóż ja im zrobię? Cicho, dzieci, mamusia przeczyta, dzieci będą grzeczne, a później tatko zrobi konia	A! Tyś go zabił Dlaczego?	Abyś został w jej ramionach aż do białego dnia; nadszedłbym i zaskoczyłbym was.	Kiedyż on odbierze tę pierwszą połowę?	Oj, proszę pana, co też mi pan proponuje? Musiałby pan użyć siły...	Oto moja odpowiedź!	Pilno mi.	Robotnik, Maszyna, Praca, Władza myślał z jakimś dziwnym uczuciem pustki, jakby mu żal było tamtych czasów, żal tych złudzeń niepowrotnych, porywów szlachetnych, zszarganych przez życie	Właściwie powinienem wprost od pana pójść do policji. Za takie rzeczy do kryminału...	A cóż tam takiego zmalował?	A, zna pan księdza Frayssinous?	Ba!... mieliśmy ciągłe pragnienie.	Bąków drewnianych.	Cierpliwości, cierpliwości, Boże mój, cierpliwości!	Co?	Czy wieloryby są w Morzu Czerwonym?	Człowiek	Danke!	Dy skrępowany...	Głos?	Głupstwo!	I barwę tę przypisujesz pan mikroskopowym porostom wodnym.	I niech umrze!	Jaguar?	Li.	Lizo!	Lustro?	Mojej matki.	Naprzeciw śmierci! A co, jeśli dosięgnie cię kula?	O czym mogę z nią mówić?	Okropny październik	Otóż prawdziwy pech.	Poniesę...	Przebiegły jesteś.	Rzeczywiście czasy prehistoryczne.	Uhum	Wiem	Wierzy pan w życie przyszłe?
Dobry Boże! zaledwie od dwóch miesięcy gonimy za przygodami, a ty mówisz, że już będzie temu dwadzieścia lat, jakem ci obiecał oddać pod zarząd wyspę! Mój przyjacielu, wiem ja dobrze, co to znaczy; ty nie masz chęci oddać mi reszty moich pieniędzy. Mniejsza o to, z całego serca pozwalam ci je zatrzymać, a nawet gotów jestem oddać ostatni real, aby się tylko pozbyć tak niegodziwego giermka! Ale powiedz no mi, ty pogwałcicielu praw błędnego rycerstwa, gdzieś widział lub czytał, aby kiedy bądź giermek targował się i sprzeczał o zapłatę ze swoim panem? Szukaj, łotrze przeklęty! szperaj, ty zażarty a głupi chciwcze! zanurz się w niezmierzonym oceanie historii; jeżeli znajdziesz tam coś podobnego, jestem najostatniejszym z rycerzy, którzy mieli, mają lub będą mieli zaszczyt nosić oręż przy boku! Idź! ruszaj! wracaj do domu! bo od tej chwili postanowiłem ani minuty dłużej nie trzymać cię przy sobie. O! chlebie niezawdzięczony! przyjaźni niewywzajemniona! o! obietnice rzucone w błoto! o nędzniku bez serca, podobniejszy do bydlęcia, aniżeli do człowieka! marzysz o opuszczeniu mnie, kiedym już prawie zbliżył chwilę wyniesienia cię do najwyższej godności! oddalasz się ode mnie, kiedy już mam przygotowaną dla ciebie najpiękniejszą wyspę, jaka kiedykolwiek mogła ukazać się z łona oceanów! oddalasz się, kiedy lada moment mógłbyś być otoczony szacunkiem i hołdami całego świata! Podły! bez honoru i ambicji! miałeś słuszność, mówiąc: że nie dla psa kiełbasa, ani miód dla oślego podniebienia; bo ty w samej rzeczy jesteś osłem, urodziłeś się osłem, żyjesz jak osioł i umrzesz osłem, nie poznawszy nawet, że jesteś tylko osłem!	Dobrze się złożyło! Teraz on poszedł, by wysłać wiadomość o liście, który ukryłem. Opowiadano mi, że znajduje się w Peshawar. Mogłem był już się przekonać, że ma on w sobie coś z krokodyla... przebywa coraz to na innej mieliźnie. On mnie wybawił z obecnego kłopotu, ale tobie zawdzięczam życie.	Uzyskała od pana ofiary, jakich towarzystwo nie mogło wymóc na tobie. Musi być zachwycona swym tryumfem, będzie zeń bez wątpienia nieco próżna, ale, na jej miejscu, byłabym nią bardziej jeszcze. Dotąd jest tylko sprytną kobiecinką, zacznie uchodzić za kobietę genialną. Odmalujesz ją nam w jakiejś czarującej książce, z tych, których sekret posiadasz ty jeden. Mój drogi panie, nie zapominaj tam o Vandenessie, zrób to dla mnie. Doprawdy, nadto jest pewny siebie. Nie przebaczyłabym tej promiennej miny samemu Jowiszowi Olimpijskiemu, jedynemu z bogów mitologicznych, wolnemu, jak powiadają, od wszelkiej przygody.	Otwierali odmieńce zamki i więzienia. Byłem wszędy, szukałem! Aż wybuchła ta wojna obecnie miasteczko w obwodzie kaliningradzkim, 3 km od granicy z Polską. powiedział mi wójt von Heideck, że wojenne prawo inne i że glejty wydane w czasie pokoju nic nie znaczą. Pozwałem go zaraz, ale nie stanął i z zamku mnie wyżenąćwyżenąć (daw.)	Głogowski. Ho! ho, ten chłop ma zęby. Sztuka pójdzie w tym miesiącu; przepyszna rzecz, wściekła po prostu, ale zrobi klapę, bo dla naszej publiczności za twarda... nie ugryzą...	Nie ma go na podwórzu.	Służę Książka, Interes, PieniądzNie rozumie się pan na interesach. Wydając pierwszy romans młodego autora, księgarz musi ryzykować tysiąc sześćset franków za druk i papier. Łatwiej napisać romans niż znaleźć podobną kwotę. Mam u siebie sto rękopisów, a nie mam stu sześćdziesięciu tysięcy w kasie. Niestety! Nie uciułałem tyle przez dwadzieścia lat, jak jestem księgarzem. Nie robi się majątku na wydawaniu powieści! Vidal i Porchon biorą je na warunkach, które stają się z każdym dniem uciążliwsze. Pan ryzykujesz tylko czas, a ja muszę wyłożyć dwa tysiące franków. Jeśli nas czeka zawód, gdyż habent sua fata libeliihabent sua fata libelli (łac.) powtórzył księgarz z mocą, w odpowiedzi na dumny gest Lucjana.	Taką mam nawyczkę, panie Balfour Jestem człowiekiem zimnego usposobienia; krew mam zimną, mości panie. Ani futro, ani flanela... nic, mosterdzieju, nawet gorący rum, nie rozgrzeją tego, co się zowie temperamentem. Dzieje się to samo, mości panie, z bardzo wielu ludźmi, którzy zwęglili się, jak to powiadają, na morzach podzwrotnikowych.	A choćby! A choćby! Chytrzyć nie będę. Czym ja gorsza od tamtej?... Że nie taka młoda?... To i co? Zastanów się sam, Antoni, po co ci taka młoda?... A to jeszcze miasteczkowa! Z fanaberiami. Kapeluszowa. Grzech na duszę weźmiesz!	On nic nie znaczy nic! źdźbło, pruszyna, słabizna. Wszyscy go opuszczą... polanie pójdą za mną i za duchowieństwem. Pruchno! zgnilizna! Nogi mu się te długie połamią i padnie! We dwóch z Leszkiem choćby się za ręce wzięli	Bałam się, kochanie... bałam się ciebie... Ty od pewnego czasu jesteś okropny!... Wszystkich wyzywasz na pojedynek... nie pozwalasz mówić... trzaskasz drzwiami...	Co by było przyszło? Pewno że nic. Nie mieliśmy żadnych przeczuć. Ta wyspa wydawała się niezdobytym schronieniem, gdzie mogliśmy żyć w niezamąconym spokoju i uczyć się poznawać siebie nawzajem.	Co mówisz? Na miłość boską, prawda! To Agrypa! Ale zupełnie podobny do trolla!	Milcz, mała za mądra jesteś; dziewczyna w twoim wieku nie powinna mieć takiego rozumu i paplać tak wiele.	MyszkowskiMyszkowski Zygmunt (1562–1615) ciągnął smętnie jezuita, kaznodzieja, zajmował się nawracaniem wyznawców prawosławia na katolicyzm; sprawował liczne funkcje kościelne; autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza (uznanie Matki Boskiej za Królową Polski 1.04.1656 r.). z nimi... Pono już i do Mejerin trafili...	Nie na twojej łasce!	Tak dalece nie; odczytam i powiem, jeśli co będzie ciekawego.	Ani obola, Chilonie! ani obola! Hojność Winicjusza przewyższy twoje nadzieje, ale dopiero wówczas, gdy Ligia zostanie odnaleziona, to jest, gdy nam wskażesz jej kryjówkę. Merkury musi ci zakredytować dwie jałówki, chociaż nie dziwię mu się, że nie ma do tego ochoty, i poznaję w tym jego rozum.	Nie gniewam się. Zresztą postawmy na uboczu kwestię moich poglądów na różne rzeczy. Teraz chodzi o to, czym mogę ci służyć.	O nie, nigdy! nigdy! ja przeczuwam, że to być nie może...	Po co filarka? na jednej nodze miałem się zeprzeć, a tu, widzę, aż na dwie miejsca starczy. Dajecie ten pastorał aboabo (daw.)	A nie. Zaraz bym poleciał do domu przebrać się po wizytowemu i sztywno, równo, z bukietem w ręku, złożyć wizytę panu prezesowi, by mu podziękować. Trzeba ludziom okazywać uwagę.	A to nie dziwne, że mucha może chodzić po ścianie, a ryba w wodzie oddycha.	A więc nie kinematografkinematograf (daw.) zaskomlił Jacinto.	Ale czy to potrzebne, żeby się policja mieszała do prywatnych interesów.	Ale masz pan dowcip, ostre narzędzie, którém obronny niczego się możesz nie lękać...	Bardzo państwa przepraszam za nieuwagę mego szofera Strasznie was ochlapaliśmy.	Bo książę hetman prosi...	Byłby nas powystrzelał jak dzikie gęsi na karmkarm dodał Gebhr.	Cóż tam obelga znowu! Szwab... Babunia tysiąc razy go tak nazywała.	Dobrze, nauczycielu, nie lękam się już niczego prócz Boga.	Dobrze. Ale ja jestem tylko ministrem, a ty jesteś królem, i gorzej, żeby król był kotem-Maciusiem, niż minister baranem.	Eee, nie lubię tłoku... nie jestem do tego przyzwyczajony. Ja tego nie wytrzymam. Nie zejdę do nich!	Hej! to nie trzeba ci do Bogdańca. Albo zamrę przedtem, nim strykstryk (daw.)	Hola ja mam troje dzieci, nie mogę się zobowiązywać do niczego...	Ja także, przerwała pani Starowolska, nie miałam nigdy dobrego o tej kobiecie wyobrażenia, i towarzystwo jej znosiłam dla tego tylko, że mi je sama narzucała. Ale, słusznie pan rzekłeś, że tajemnicę swego domowego życia umiała ona chronić zawsze z niezmierną zręcznością. Udając ubogą nie zapraszała nikogo do domu swego, a sama była wszędzie przyjmowana i poważana, jako osoba pełna cnót i pobożności. Tymczasem jakichże strasznych dowiaduję się rzeczy!..	Jedź na dwór księcia JanuszowyJanusz I Starszy (Warszawski) rzekł ksiądz Kaleb. uważać, zwracać uwagę., że i Żmujdzini mogą cię zabić, nim zakrzykniesz, ktoś jest, a inna sprawa będzie, jeśli od strony kniazia Witolda przyjedziesz. Zresztą Boże błogosław tobie i obudwom tamtym rycerzom, obyście w zdrowiu wrócili i dziecko przywieźli, na którą to intencję będę każdego dnia po nieszporach aż do pierwszej gwiazdy krzyżem leżał.	Jużeście sobie znowu ze starym na mordy wleźli?	Którędy tu wszedłeś, rycerzu?! Uciekaj! Uciekaj stąd natychmiast, jeśli ci życie miłe! Za chwilę nadejdzie czarnoksiężnik, a wówczas będzie za późno!	Mogłabyś też, Kaziu, już nie dręczyć tego biedaka...	Na stację kolei. Konie już wróciły.	Nie bój się wiem ja dobrze. Byłem w Podborzu i tam mi powiadano...	Nie, miły gospodarzu, nie mogę, chciałbym dziś jeszcze dostać się do domu i zobaczyć swoich, zanim pozamykają okna.	Nie, nie. To specjalność kuźnicka... Pan dobrodziej zobaczy.	Ojciec jej słucha i stryjek jej słucha. Wszystkim jest. Alboż nie tak się zawsze dzieje, jak ona zechce?	Stangret powiada, że karych nie ma.	Tak, pan nie jest prawnik.	To jakiś bandyta!... Patrzcie, to naprawdę Hyksos... Jeszcze w nim burzy się przeklęta krew jego dziadów, którzy najechali i zniszczyli Egipt... Takie kosztowne sprzęty... takie ozdobne naczynia porozbijane na proch!...	To przecież nie da mi zmrużyć oka.	Wszystkie ziemskie tęsknoty są krewne Ale czy w Rzymie, czy w puszczach poleskich, niezdrowo karmić się niemi. Są to mogilne kwiaty; prawdziwe życie ubiérać się w nie niepowinno. Tęsknota pęta i osłabia.	( odezwał się Hartopp.	A boją się i są u sąsiadów różnych. Tylko ja tu nocuję. Chcesz zostać ze mną?	A drugi raz ożenił się z Łaszczówną...	A no	A widzisz!	A wyjście? Jakież jest wyjście?	Ależ ja ani myślę się pojedynkować!...	Ależ z przejemnością.	Ano, goście Zacznie się teraz chiński taniec. Ja to znam. Nauczysz się i ty.	Ar tu žinai, Rimai! kad nevalioje būnantiems mylėtis negalima.	Chcesz wykupu?	Chodźmy więc je zobaczyć Pamiętam, że i ja kiedyś byłem człowiekiem.	Cieniuchne, białe, ni czepiec, ni rańtuchrańtuch (daw.)	Czy pan wie, o czem mówili?	Hale, hale?	Ho, ho! przybywasz z Wenecji ocalonej!	I cóż? Niepotrzebniem cię wodził ze sobą, polska królewna pięknie się wyraża w naszej mowie, obeszło się bez tłumacza.	I perfumy.	I przez nas!	Ja	Ja ci dam raut, romansowiczu nawłocki!	Jak ksiądz uważa, ile on może mieć?	Jaki płomień gazu?	Jakto?	Julusiu! opamiętaj się, to ja!	Ludzi dużoś namordował?	Masz słuszność, Sancho odtąd Altisidora ciągle będzie zatrudniona.	Miłościwy książe pod opieką Waszą dobrze nam jest, Panu Bogu i Wam dziękujemy.	Nas dwu, to mało	Nic z Krakowa? nic ode dworu!	O tak Włosi nazywają się dobrze, ale ubierają się fatalnie.	O, to bandyta, przy którym Deseraris i Gasparone to niewinni ministranci.	Owszem, to się nazywa kodycylem.	Pamiętam ja wasze lasy, wasze zameczki, z was dobrzy żmonesżmones (litewskie)	Pan jest telegrafistą?	Rezydenci i bracia! Zbliża się północ, świętujemy już długo, pora wznieść toast trzynastego u stołu!	Rozmowa nasza trwa zbyt długo.	Schom	Skojarzenie conajmniej dziwne	Tak	Tak, „Murdstone i Grinby”, handel winami.	To ruszajmy	Uspokoiłam się weselsza jestem.	Voila!? Smocza?... Ach prawda, przypominam sobie...	W takim razie przyszlę pani doktora.	Więc ty Beniamin! Oho! Beniamin to znaczy dziecię ukochane, dziecię wypieszczone, dziecię szczęśliwe	Zagraj Stasiu, szepnął żonie pan Paweł, o którym wiedziano że był dumny z pięknego w istocie muzycznego talentu swej żony.	Znalezione!	Znaleziono by metal lżejszy od powietrza	Żydowskie bachory niańczy, to i tobie nos będzie umiała ucierać.
Bezsprzecznie, że to pańska rzecz, dlatego pana trzymamy, ale mnie idzie o sposoby leczenia, o metodę, jakiej się pan trzyma Wreszcie idzie o to, jakimi środkami pan ich leczy.	Nie znasz tego rodzaju wzgardy, objawi się ona jedynie przesadną uprzejmością. Gdybyś był głupcem, mógłbyś się na to złapać; jeśli chcesz do czegoś dojść, powinieneś się na to złapać.	E, czy ja wiem!... posiada on wszystkie sztuczki djabelskie, któremi się posługuje! co najmniej spotkać cię to może, że cię uwiężą.	Dopókim w piątce był i szedł na rozkaz, to mnie o nic głowa nie bolała i niczego ja z tamtych czasów nie żałuję. Aż dopiero potem, jak się wszystko pomieszało i złe, i dobre, jak mnie ta samowola ogarnęła i łajdackie towarzysze...	Tak, to jest kwiat Matki Boskiej, kwiat niebiański. Otóż to jest właśnie róża jerychońska. Taka, jaka rośnie na ziemi, ale tylko na Ziemi Świętej, pod Jerychopod Jerycho	To, to, to. Świetnie. A teraz co do pani brata, jak on wygląda? Tęgi brunet, co?	Nie odgaduję znaczenia waszej mowy, a lękam się pytać. Pisał mi przed miesiącem pan oboźny Karwicki, że najdroższy brat mój zaniemógł na bezsenność i brak smaku do jadła. Ufam, że ta lekka chorość ustąpiła bez śladu.	Zgoda Zgoda... Przypuszczam, że tak było, lecz wszystko to nie wyjaśnia, jak mógł wyjść w nocy.	Tego właśnie chcemy. Za to właśnie cierpimy Dla nas teraz to nie ma jak w domu. Mieliśmy tu niezbyt miłe towarzystwo.	Jak to zwiedzieli się? Któż im mógł powiedzieć?	Ciekawy jestem, co to mogło być!	Co to było?	Czy to od doktora Jekylla? Pismo wydaje mi się znajome. Coś prywatnego, panie Utterson?	Gospodarz jestem, psiachmać!... Komu wola, niech idzie... Chcę pić, to pił będę... Żydzie, gorzałki!	I... i... takie to i robienie...	Smolarz pojedzie, to człek roztropny i bywały.	To pewien admirał	Dziecko, jak mówi pewien mędrzec, to myśl zbawienna.	Jakże to?... Co zaś prawisz?... Cóż się stało?	To nie jest cudzy interes! Kamionker Izraelitą jest... on nasz... a na co on brzydkimi postępkami swymi duszę Izraela psuje i sławę jego przed światem plami?... Zejde! I dla ciebie interes ten cudzym nie jest! Syn twój, Abram, do interesu tego należy!	Doskonale pamiętam. A bo małą mi zrobił awanturę minister finansów, że na głupstwa wydaję pieniądze.	Mój drogi, czyż ja to wszystko spamiętać mogę? Ach, ach, ach, nie pamiętam... ale gdzieś daleko... Niebardzo się im powodzi... Narzekają w listach do brata...	Tą nonszalancją, która imponuje. Niedbałymi gesty uwagę moją do siebie przykuwał, dzieciństwo moje zupełnie zmarnował i uczynił ze mnie to, czym dzisiaj jestem.	Co ma do nas strzelać? Przecież do ludzi strzelać nie wolno, za to jest kryminał. Chociaż... kto go wie, na co by się nie porwał taki zaprzanieczaprzaniec	Wiesz, synku, że mi nie zbywa na odwadze, nieprawdaż? A więc nie czyń żadnych uwag. Odwaga nie wyłącza ostrożności, jeśli zatem proszę Jakuba, aby ci towarzyszył, musi to być rzeczą konieczną.	Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka, to i ostanie!	O, to nic potem, rzekł stary.	Powiadam i mogę zapewnić Waszą Ekscelencję, że nie wyjdzie sam, tylko go wyniosą na marach.	To mi się podoba! W moich majątkach właśnie buduję dwie duże turbiny amerykańskie. Chętnie podnająłbym do ich popędu nieco prądu twego. Czy możesz się zgodzić, ażeby w tej sprawie mój administrator zwrócił się natychmiast do twego zarządu?	Sądzę, myślę, wiem! Pozbył się najniebezpieczniejszego przeciwnika, mnie się pozbył przez twoją głupotę. On w jakikolwiek inny sposób, gdy zechce, do ojczyzny swej się dostanie, a my jesteśmy zgubieni bez ratunku. Pędzimy przecie, jak dwa robaki w rzuconym z ręki orzechu bez woli, bez sensu, bez celu i spadniemy wcześniej czy później na Ziemię, gwiazdę przeklętą, pustą i niezamieszkaną, gdzie zemrzeć nam przyjdzie marnie i rychło, nawet gdybyśmy w chwili strasznego upadku ocaleli. Och, jakże on się teraz śmiać z nas musi, jak szydzić!	Jesteś wciąż tym samym dzieckiem, jakim okazałeś się w obrazie swego życia Młodzieniec powiedział sobie: „Jeśli król waży się aż na zbrodnię, mój dobroczyńca jest zgubiony; trzeba udać, żem otrzymał list za późno!” I spał do godziny, w której zabijano faworyta...	No! patrzajże na mnie	Ja by pojechał po doktora A panu leśniczemu można powiedzieć, że doktor sam przejazdem, znaczy się po drodze zajechał.	Proszę się nie martwić. W moim domu nigdy nie zaniedbuje się konwenansów. Valentine może wyjechać na trzy miesiące do swoich dóbr w Saint-Méran; mówię do swoich, bo przecież od dziś już do niej należą. Tam, po tygodniu, jeśli pan pozwolisz, odbędzie się ślub cywilny	Takem właśnie myślał. Widzę, człowiek przygląda się, a teraz idzie w tę właśnie stronę. Myślę: zaczepić ryzykownie, a jak nie on? Nam dzisiaj po ulicach włóczyć się nie bardzo wypada, zaszlibyśmy gdzie, ja mam tu jedno miejsce, swoi ludzie...	Patrząc na niego, ubóstwia się go; znając go, ufa mu się.	...dlatego, że on przyjechał	Oczywiście A poza tym pozwól, że wyrażę zdziwienie z powodu twego tonu, tonu tak apodyktycznego, jakby fabryka i folwark stanowiły twoją własność i sprawa zamówień zależała wyłącznie od ciebie.	Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.	O włos Nie było na włos miejsca między tym a tamtym. A w owej chwili...	Szkoda! Zła nowina. Już my tedy nic sobie nie będziem. A jam już się nauczył uważać waszmość za kawałek syna.	Wolno panu Ja zaś, jeżeli mnie gwałtem nie zmuszą, nie włożę tego za nic w świecie.	No, więc cóż z tego? Cóż z tego, że pierwotne społeczeństwa albo zwierzęta? My nie jesteśmy zwierzętami ani z Iles des Pins. Także wzory!	Ale tutaj na takie rzeczy nie ma wielkiego popytu, toteż ruszam w drogę. Zresztą odkąd tu jestem, nie widziałam pięknej kobiety.	Temu ja nie wierzę, ojcze Maksymie. Chmiel lis, bez Tatarów nie uderzy na Lachów.	O, Hertenstein cudzego uczucia urazić by nie umiał, a cóż dopiero zdeptać własne! Niech się pan nie gniewa, ja czuję pana... Taki rozdaje tylko uczucie, wziąć go sobie od kogoś nie umie: za słaby lub za mało brutalny. Taki prawda, panie Hertenstein?	Mój kochany dla tych, co nie mają nic innego, papuga będzie bażantem.	Nowowiejski iść nie może, bo mu głowa gorzeje leży on na łożu i o bożym świecie nie wie!	Nie. Iglica jest niższa od brzegów, a zresztą znajdujemy się w zagłębieniu.	Północek psia dusza za pasem, a ty się uganiaj po dziurach, łap włóczykijów...	Nik, nie zbliżaj się tam czy chcesz koniecznie wpaść? Przecież cię stamtąd nie potrafimy wydobyć!	A co się mogło stać?	Myli się pan, kochany wicehrabio.	Spojrzyj no, jak wygląda twoja ładna, nowa bluza!	Nie ma i nikt nie znajdzie, i nikomu nic do tego. Niech panienka nie będzie wścibska i nie wtyka nosa w nieswoje rzeczy. No, a teraz do roboty! Niech panienka idzie się bawić. Nie mam już czasu.	W kredensie, ale ja tam nie pójdę za żadne skarby.	Ale wszystkim trzęsą Wszystkim trzęsą, a nam co po tym? Kto flotą rządzi? Panowie Szpiryngi. Kto cła wybiera? Panowie Szpiryngi. Kto wszelaki zatarg rozsądza? Panowie Szpiryngi. Dlaczego właśnie oni?	Hm a więc mój ojciec ma naprawdę spory majątek?	Nam ich tu przygnają, ale mamy czas, bo do owej kępy będzie z ćwierć mili.	Nie mogę jej darować tego co mówiła o tej nieszczęśliwej pani Kromickiej.	Nie myślę, aby miał taki zamiar	Nie, proszę pana, chcę tanio kupić, ale nie chcę darmo.	A czemuż ty tam nie idziesz?	Czyi ludzie?	Dalsze plany Banku i własne uzależniam od wyników narad paryskich, do których przywiązuję wielkie znaczenie.	Do Aquae SulisAquae Sulis	Do domu? A może byś do cyrkułucyrkuł (daw.)	Ja lubię muzykę i gram trochę, a nawet często i z zamiłowaniem. Niechże pan siada.	Jakże pani chcesz, aby w niej mieć wiarę po takiem postępowaniu? zawołał Pobożanin.	Kto? a gdyby ja?	Najczystsza prawda lecz nie powiedział pan jeszcze...	Nie sposób!	Panna Lusia płacze. Może pani... Ja doprawdy...	Wedle moich rozkazów, wszyscy powinni być do wyruszenia gotowi.	Z pewnością nie?...	A komu, miłość Wasza każecie z sobą?	A pan powie toast?	A ty jesteś siksą!	A więc!	Ach, dziecko!...	Bo wam już zdrętwiała	Cha, cha, cha	Co mówisz?	Czego?	I... dałem starszemu trzy ruble, przyobiecał.	Jaśnie panno! on umarł!	Jest bardzo miły.	Kim są ci „oni”?	Ktoś ty jest?	Moje uszanowanie panu prezesowi	Niech Allach uczyni go synem zwycięstwa.	Niech najpierw forsę odda a później pogadamy.	O cóż chodzi?	Oczywiście Zypcio zostanie. Prawda, Zypek?	Odróżniam!	Oho! ho!...	Podbipięta.	Psie! ty gubisz wojsko chanowe!	Płaszcza woźnicy.	Ty, Halszko?
Raczej by to mnie wypadło pana o to zapytać. Ja ciągnę swoją taczkę. Dostałem przed czterema laty katedrę astronomii na tutejszym uniwersytecie... Ożeniłem się niedawno, mam synka...	Kiedy powiedziałem, że wodzi, to wodzi. A jak cię długo nie ma, to raz po raz na drzwi spogląda. Pytaj go ty.	Bo ty jesteś „aferzysta,” człowiek nowych czasów. Wam, młodym, historya i stare dzieje nie w smak, wolicie robić pieniądze... Wszystko tedy zależy od Maryni, a ja nie będę przynaglał; nie będę, bo ostatecznie, przy naszych stosunkach, może się jej jeszcze lepsza partya trafić. Trzeba będzie trochę wejść między ludzi i odszukać dawnych znajomych. Trud to tylko i umęczenie, ale co trzeba, to trzeba. Myślisz, że ja z przyjemnością idę na to śniadanie? Nie! ale muszę trochę i młodzieży przyjmować. Spodziewam się też, że nie będziesz o nas zapominał...	...gdyż odwraca naszą uwagę od tego, czyim obowiązkiem jest kąpiel dla swoich pracowników urządzić. Jeśli dyrektor kopalni węgla wychodzi z podziemia, to ma do dyspozycji wannę urządzoną przez właściciela kopalni. Cóż byśmy sądzili, gdyby dla takiego dyrektora fundował wannę kolega doktór Płowicz z własnych, krwawo zapracowanych, a jednak marnych funduszów? Tymczasem gdy chodzi o jakiegoś człeczynę poniżej sztygara stojącego na drabinie socjalnej, nic nie mamy przeciwko temu, ażeby doktór Płowicz z własnego majątku fundował mu sposób ablucjiablucja (z łac.)	A to już wiem to jest kupiec bardzo znaczny, wenecki, który wczoraj wieczorem do Lwowa przyjechał; w ważnej sprawie on z panem Jaroszem rozmawia; nie dziw, że ci za drzwi kazano.	A czy to prawda?	Co to jest cisowy łuk?	Co to jest?...	Jak to, nie ma? Piechotą pójdziemy po wodzie?	Niech matka to odniesie, tylko zaraz.	Słuchaj to chyba wszystko jest okropnie paskudne.	To szkoda.	To tyś mi spłoszył konia?	W zasadzie... w zasadzie to jest rzeczywiście bardzo piękna myśl. Ale...	Wiadomo wam już przeto, kochany mój panie że ów pasterz, jak to już powiedziałem, zakochany był w pasterce Toralva, młodziuchnym, okrągluchnym stworzeniu, ale dzikim i trudnym do ugłaskania, a która, jakby coś męskiego w sobie mając, na brodzie nawet zarastała niby. Zdaje mi się, jakbym ją widział w tej chwili przed sobą.	Mówiłam, że się tak skończy ale pan to nie miałeś wiary...	To pluń i bądź kontent, że tak się stało.	A niech se idzie, poskarży się ździebko, to jej ulży!	Cóż to za zwierzę?	Ja także. No to przez jutro się powałęsamy, odwiedzimy znajomych, a wieczorem w drogę. Wszak twój ślub za tydzień?	Przywiozłem pana Podbipiętę. Wszakże go panna Anna już widziała? Bardzo to miły i stateczny kawaler.	To chyba jaki alchemik pieniędzy mu narobi, bo ich w tym kraju skądinąd nie dostać.	Wie pani że to jest najmniej ruchliwe zwierzę czworonożne z tych, jakie zdarzyło mi się poznać osobiście.	Boże święty... co się to dzieje na świecie, a my, chudziny, rodzimy się, żyjemy i mrzemy, jako te myszy w norach, niczego nieświadomi.	Kondycja ludzka przez. cały tydzień, odpoczywający... robota nie ptak, nie pofrunie, a narywaćnarywać się dla. młynarza czy tam innego, jaka wam wola i mus... a Mateusz jest od tego, kiej ten piesek, co strzeże chudoby, będziecie się to nań źlili za szczekanie?...	Kiedyśmy się tak ciężko zaklinali, to się już nie bój, gadaj śmiele.	Najbardziej mnie dziwi, panie Cyrusie że ten wybuch nie spowodował znacznie większych skutków. Detonacja nie była głośna, a na wodzie pływa niewiele rozerwanego drewna i desek. Wygląda na to, że statek raczej zatonął, niż został wysadzony.	A! a! cóż dziwnego? jabym się już w starej pomywaczce zakochał z nudów, siedząc tu na tym nie partykularzu, ale istnej pustyni. Król jest rzeczywiście godzien politowania, wiele mu przebaczyć należy, a przytem	Z największą pewnością. Dopełniwszy zaś tego, udam się do władzy, jak przystało nawróconemu grzesznikowi. Oświadczę, gdzie należy, że pan de Lembrat wymusił na mnie przekupstwem fałszywe zeznanie i że Manuel jest rzeczywiście jego bratem. Zażądają dowodu, który im natychmiast przedstawię. Zechcą też zapewne ukarać mnie za poprzedni fałsz	Czego chcesz ode mnie?! Ja sam nie wiem spełna, co i jak się stało! Lukierda tęskniła za swoimi, niczym jej nie można było zaspokoić. Płakała, zabijała się łzami... Odpychała mnie, nie cierpiała.	Czy nigdy nie przestaniesz uprzedzać się do tego biednego dziecka? Co on ci zrobił? Mój Boże, jeżeli kiedy będziemy mieli dostatek, może dzięki niemu, bo on ma dobre serce...	Kazał zabrać depesze piśmienne lub ustne, wracać pocztą jak najśpieszniej, a skoro się dowie, czego dokazałaś, osądzi, co masz dalej robić.	Kiedy zamieszkam z dziadkiem, będzie mnie pan mógł widywać w obecności tego zacnego i godnego opiekuna. A jeżeli więzy, które zaczęły łączyć nasze nieświadome, czy też kapryśne serca, okażą się mocnym i pewnym gwarantem naszego przyszłego szczęścia (chociaż! mówi się przecież, że serca podsycane przeciwnościami losu gasną w bezpiecznym zaciszu), wtedy będzie pan mógł prosić mnie o rękę. Ja zaczekam.	Na cóż koniecznie Niemka! Może być Francuzka, Włoszka, Hiszpanka.	Nie! nie! Któżby się zaś odważył z tem do niego przystąpić.	Ty klniesz się na honor, a ja na słowo moje, widocznem więc jest, iż jeden z nas kłamie. Słuchaj, Montaian, najlepiej będzie, gdy się nią podzielimy.	Tak, tak, tak Moje obawy ziszczają się. Od samego początku lękałem się, że z tego kontaktu doktora Jekylla z owym pokracznym indywiduum wynikną złe następstwa. Zaprawdę, miał pan rację, Pawle. I ja jestem teraz przekonany, że biedny Henryk został zamordowany, a morderca, Bóg wie, w jakim celu, znajduje się jeszcze w pokoju swej ofiary. A więc dobrze, pomścimy śmierć doktora Jekylla! A teraz, Pawle, niech pan tu wezwie Bradshawa.	Bo rozumniejszy od wielu innych. Pan nie słyszał o jego dobrach? Jak on prowadzi gospodarstwo, a jaki popularny i ludzki. Przy tym patriota: żyje po magnacku, ale dla cudzych	Bridau! Byłże byś pan krewnym jednego z najgorliwszych pracowników cesarstwa, szefa dywizji, który padł ofiarą swej gorliwości?	Chybaby naród do ostatniego upadku przyszedł i nie był żywota godny, gdyby tacy królami jego mieli zostawać Ale wypocznij waść teraz, a później któregokolwiek dnia pójdziem do pana marszałka koronnego o naszego przyjaciela wypytywać.	Czemu spałeś?	I owszem, kładź się.	I pan zostawi mnie samego zupełnie?	Jakimże sposobem ja, choć buty mam wyporkami podszyte, kostnieję po kolana! zapytał szlachcic.	Jesteś, chłopcze, dobry do wybitki ale, człowiecze, krew wigowska płynie ci w żyłach!	Nic wielkiego. Powiesił się i tyle.	Nie ma cioci? Słuchaj, ancymonie, co ma do tego ciocia?	Nie, jam był w drugim namiocie, ale widziałem doskonale wszystko. W czasie obiadu muzyki nam przygrywały, a na vivat biły działa i tak na przemiany grzmot armat i trąby towarzyszyły wesołym okrzykom.	No, nie... Ja myślę, że pan spostrzegł jakieś niedogodności w naszej umowie i...	Oczywiście. Gdybym jej nie znał, tobym się nią nie zajmował.	Pan z policji czy co?	Pani mogła by wytoczyć proces o artykuły żywności, gdyż wcale nie je Ach, proszę no spojrzeć, jak ojciec Goriot wpatruje się w pannę Wiktorynę.	Po moim trupie!... do grobu mnie chcecie wpędzić!...	Pokażcie mi drogę do Szymków!	Sąsiedzką zrobisz nam przysługę Łatwiej nam będzie czuwać z bliska nad bezpieczeństwem przygotowań. Pan mnie rozu­miesz?	Wejdziemy na chwilę.	Znane są pani nasze nieszczęścia; trzeba było poddać się wyrokom losu i żyć w ustroniu, jak przystało naszemu skromnemu mieniu; porzucić świat, skoro się nie da w nim zachować godnego siebie stanowiska.	A ciążę zepsuła?	A ja wcale tak nie sądzę	A ja?...	A waszmość pewien jesteś swoich żołnierzy?	A z Pasterzem z Fildy co zrobić?	Ale ja nie. Dziękuję. Wolę zachować cnotę świętego stanu wdowiego	Ale, proszę pana, prześcieradła są mokre, a ten panicz jest naprawdę delikatny jak panienka.	Ba, jedynie w tym wypadku, jeżeli rząd zacznie magazynować zboże.	Bursztyn, położysz ty tę kość?	Bądź tak dobry.	Błazen!	Co?!	Czy wówczas kuracja szwajcarska nie pomogła?	Czyż w tych stronach tak trudno o emocje?	Dla kogo ma być ta kura?	Dlaczego?	Hm! zagadkowa	I jakże ją znajdujesz?	Inaczej tylko; lepiej nieuczciwiej, dialektyka i nic więcej.	Ir ko čia taip gailies? Bene tavo dėdė jis buvo!	Istnienie testamentu.	Jakoż mógłbym być rogalem, nie będąc żonaty, jak pewno ty nim jesteś, o ile mogę sądzić z twej nieskrobanej gęby?	Kto tu kniaziowy komysarkomysar (ukr.) pytał dziad.	Merci!Merci! (fr.)	Może by panu jaki inny kurort pomógł...	Mój Flemming, jak mnie kochasz wiész jak ja w mojém gospodarstwie nie cierpię waśni, przebłagaj piękną hrabinę i podajcie sobie ręce.	Nie szermuj waćpan zbyt często imieniem szatana!	Nie w tych wypadkach.	Nigdy nie latałem!	O kim Jan mówi?	O! najdroższy czy rany bolą cię jeszcze?	Poddajcie ją sami...	Powiedziałem przecie panu, iż mi ją porwano.	Półtorej gwinei	Szlachcic, Praca, Miasto	Słucham	Tak. Otóż w odpowiednim stosunku mieszam ją z terpentyną i pod niewielkim ciśnieniem poddaję hydrolizie.	Testament księcia!	Wykrył wszystko... naprawdę?	Zbroje nasze pewnie coś warte, ale liczba też znaczy! Liczba nie jest bez wagi. Nie zmogą nas, jeden przeciw drugiemu stojąc, ale zasypią i zduszą...	Łowczanko	Żeby każdy miał swój rower.	Żeś suka i latawiec...
No, to od wesołego zacznę. Smutne niech będzie na końcu... Co tam! im później zmartwić się, tem lepiej.. Otóż, pan Bolesław słyszał od jednego swego znajomego, który jest bardzo dobrym znajomym braci pani, że młodszy brat pani, ten, który w wojsku, pan Józef podobno, żeni się... A co? ot i trzecie weselisko będzie! Ale jak on żeni się? z kim? ot sztuka! Słyszę z jakąś bogatą, bogatą mieszczką w jakiemś mieście, którego nazwiska nie pamiętam... Tam, jak mówią, wiele jest takich bogatych panien... Otóż ta, z którą on żeni się, zakochała się w nim słyszę, dlatego, że bardzo ładny, a rodzice nawet nic przeciw temu nie mieli, bo oficerem on przecież jest... porucznikiem, czy co? Jakieś takie wielkie pieniądze w posagu jej dają, że już nawet nie pamiętam ile, pojazd i konie, słyszę, kupują dla niej i brylanty, i futro z błękitnych lisów. Wszystko to pan Józef do swego znajomego pisał, że już na pewno, i że w przyszłym miesiącu ślub nastąpi, i prosił jeszcze tego znajomego, żeby jemu doniósł, gdzie teraz mama jego i siostra znajdują się, a ten znajomy mówił panu Bolesławowi, że pewno on, gdy będzie takim bogatym, paniom cościś przysłać zamierza... pieniądze może, a może piękny prezent. Ot, moja panno Jadwigo, żeby to braciszek futro pani jakie ztamtąd przysłał, albo jedwabnej materyi na suknię... Pewno i przyśle coś ślicznego! A co? zła moja nowina? Cóż? bardzo pani ucieszona?	Mając szesnaście lat byłam zmuszoną, choć czułam się bardzo słabą, żebrać na gościńcach Sabaudyi. Sypiałam w Echelles, w żłobie pełnym słomy. Oberżysta, który mi dawał ten przytułek, był dobrym człowiekiem, ale żona jego nie cierpiała mnie i wymyślała mi od najgorszych. Przykro mi to było, boć przecie taka niegodziwa nie byłam; mówiłam pacierze rano i wieczór, nie kradłam, zgadzałam się z wolą bożą, a żebrałam, bo nie umiem nic robić, i byłam rzeczywiście bardzo chorą, zupełnie niezdolną do podniesienia motyki lub nawet do zwijania bawełny. Wkońcu żona oberżysty wypędziła mnie ze swego domu, a to z przyczyny pieska. Od najwcześniejszego dzieciństwa pozbawiona rodziców i krewnych, nie zaznałam nigdy spojrzeń życzliwych. Poczciwa matka Morin, która mnie wychowała, umarła; była dla mnie bardzo dobrą, to prawda, ale nie przypominam sobie już jéj pieszczot; zresztą biedna staruszka zapracowywała się w polu, nic więc dziwnego, że choć mnie lubiła i pieściła, uderzała mnie czasem łyżką po palcach, gdym zaprędko zupę z jéj miseczki zjadała. Biedna kobiecina! nie ma dnia, żebym się za nią nie modliła; niech jéj tam Bóg da szczęśliwsze życie niż tutaj, a zwłaszcza lepsze łóżko; bo pamiętam, że skarżyła się zawsze na niewygodę tapczanu, na którym sypiałyśmy razem. Nie moglibyście wyobrazić sobie, panowie, jak to jest okropnie, gdy się zbiera same tylko obelgi, odprawy i spojrzenia, co jak nożem przeszywają serce. Widywałam takich starych nędzarzy, którzy już sobie nic z tego nie robili; ale ja przywyknąć do tego nie mogłam. Każde ostre „nie” do płaczu mnie pobudzało. Co-wieczór wracałam smutniejsza, dopiéro modlitwa uspokajała mnie trochę. Na całym świecie nie było ani jednéj takiéj istoty, któraby mi sercem za serce odpłaciła. Niebo mi się tylko przyjaźnie uśmiechało, to téż wtedy tylko czułam się szczęśliwą, gdy wiatr chmury pospędzał z obłoków, a one wisiały nade-mną takie czyste, błękitne! Kładłam się wtedy na ziemi i patrzyłam w nie długo, długo, i zdawało mi się, że jestem wielką panią, że się cała kąpię w tym błękicie, że się wznoszę co-raz wyżéj, wyżéj... i tak mi było błogo, tak już żadnego ciężaru nie czułam, jak ptaszek. Ale wracając do moich miłości, powiem panom, że oberżysta miał po swojéj suczce prześlicznego pieska. Było-to takie miłe, jakby coś rozumnego, białe z czarnemi łatkami; widzę go zawsze przed sobą. Stworzenie to przywiązało się do mnie, którą każdy odpychał. To téż kochałam je całą duszą. Zawsze mu najlepsze kąski dawałam, a gdy wieczorem wracałam do domu, to poczciwa psina wybiegała na moje spotkanie, skakała dokoła mnie, lizała ręce i nogi, nie wstydząc się moich łachmanów i patrzyła na mnie takiemi dobremi, wdzięcznemi ślipkami, że mi się aż na płacz zbierało. Ten mnie przynajmniéj kocha, myślałam, głaszcząc dobrego pudelka. W zimie sypiał u moich nóg. Tak mi było przykro patrzéć, gdy go bito, że przyzwyczaiłam go, aby kości po domach nie kradł, i na chlebie, co mu dawałam, poprzestawał. Gdy byłam smutna, stawał przede-mną, patrząc mi w oczy, jakby chciał powiedziéć: Nie martw się, biedna Gabryniu. Gdy jaki podróżny rzucił mi parę groszy, on biegł i podnosił je z kurzu. Codziennie odkładałam trochę pieniędzy, aby uzbierać pięćdziesiąt franków i odkupić go od ojca Manseau. Ale żona jego, widząc, że pies mnie tak lubił, chciała go także do siebie przynęcić; a trzeba panom wiedziéć, że to biedactwo cierpiéć jéj nie mogło. O, bo to mądre stworzenia! one zaraz przeczują złego człowieka. Miałam sztukę złota zaszytą w pasku od spódnicy, rzekłam więc do ojca Manseau: Mój kochany panie, chciałam panu ofiarować całoroczne oszczędności za pudelka, ale nim go żona pańska weźmie dla siebie, choć nic o niego nie dba, odprzedaj mi go pan za dwadzieścia franków. Nie, moje dziecko schowaj swoje dwadzieścia franków, niech mię Bóg broni, abym miał brać pieniądze od takich jak ty biedaków. Weź sobie pieska, a jeśli żona moja bardzo złościć się będzie Widzisz, jaka to ładna dziewczyna	Tak to się źle skończy. Bóg się gniewa, że tylu chrześcijan wyrzucono na ulicę.	Idę na równiny. Nikt nie powinien udaremniać mi powrotu. Zmagałem się był z własną duszą, aż postradałem siły. Wiotkie to ciało już dogorywa, a do nizin stąd daleko.	A że Wokulski kocha się w pani Stawskiej.	Bogdajby nim był!! lecz niczem wybór jeszcze... niczem nawet koronacya, potrzeba się orężem dobijać panowania, a my...	Co się stało z Mitchelem?	Dlaczegóż tak się dzieje? Z czego pochodzą te klęski perjodyczne?	Do licha, myślę, że dość ryb się u niego nakupiłem!	I żeś się też odważył!	Jeden mi się rusza i boli okropnie.	Mości panie, co się stało?	Może właśnie dzisiaj się napije... jest już chłodno... a zawsze dobrze jest wypić coś gorącego. Tutaj zdążysz jeszcze zrobić porządek.	Nazywasz się?	Oddziel się od niej i przyjdź twarzą w twarz przed miejsce odrodzenia.	Mało to jeszcze, ale zawsze jest już coś na początek. Najbardziej się troszczę o stołową bieliznę i pościel. Wielki z tym będzie ambaras. A kuchenne, a domowe sprzęty! Przepaść! No, nie ma co, czekajmy cierpliwie i miejmy nadzieję, to nasza zasada! Kochane dziewczę! Poczciwe!	Przepraszam mówiłem, bo sam Porthos to mówił, roztrąbił już wszystkie te piękne rzeczy przed wszystkimi i przede mną. Lecz wierzaj mi, drogi panie d’Artagnan, że gdybym słyszał to z innego źródła, lub choćby sam on mi się zwierzył, nie byłoby spowiednika dyskretniejszego ode mnie.	Oto milion pięćset tysięcy franków, panie prezydencie dopilnuje pan, aby uzyskać pokwitowanie, generalne i rejentalne, po wszelkiej formie. Jest pan sędzią, polegam na panu w tej mierze. Jest pan uczciwy i zacny człowiek, zawierzę pańskiemu słowu, aby przebyć niebezpieczeństwa życia pod ochroną pańskiego nazwiska. Będziemy mieli dla siebie wzajemne pobłażanie. Znamy się od tak dawna, jesteśmy prawie krewni; pan nie zechce mnie uczynić nieszczęśliwą.	A ty przysięgniesz, że nie zbliżysz się do żadnej kobiety, ale do żadnej	Patientiapatientia (łac.) zaśpiewał tamten przez nos. Sięgnął pod zydel i z kufla glinianego z cynową nakrywą tęgi łyk piwa pociągnął. Zaraz potem, nos czerwony pomiędzy papiery wetknąwszy, wziął się na nowo do czytania.	Spodziewam się wiele po pani Lyons i mam nadzieję, że jutro pozyskamy choć jeden dowód.	Z mego pokoju. Wiatr świszczał, nie mogłam spać, usłyszałam, że ktoś płacze, chciałam dowiedzieć się, kto. Dlaczego płakałeś?	Źle, synu Jowisza Prawdziwa cnota to towar, o który nikt dziś nie zapyta, i prawdziwy mędrzec musi być rad i z tego, jeśli raz na pięć dni ma za co kupić baranią głowę u rzeźnika, którą ogryza na poddaszu, popijając łzami. Ach, panie! Wszystko, coś mi dał, wydałem na księgi u Atraktusa, a potem okradziono mnie, zniszczono; niewolnica, która miała spisywać moją naukę, uciekła zabrawszy resztę tego, czym twoja wspaniałomyślność mnie obdarzyła. Nędzarz jestem, alem pomyślał sobie: do kogóż mam się udać, jeśli nie do ciebie, Serapisie, którego kocham, ubóstwiam i za którego narażałem życie moje!	Nie-e, Dan! Teraz już jesteśmy akurat nad nim. Życzyłbym sobie teraz znaleźć się bezpiecznie na statku, niechby mnie tam spotkały i cięgi od stryja Saltersa.	Nie bój się, nie odjedzie cie.	Nonsensom sprzyjać to znaczy tyle, co sensy hodować. Sens niczym innym nigdy być nie może, jak zorganizowaną, uspołecznioną gromadą nonsensów. Myśl ludzka głównie zabiega o to, by wirujące w chaosie nonsensy zgrabnie wyłowić i przez tresurę praktycznym sensom udatnie przyswoić.	Na to jestem wystarczająco mądry Niech mu pan wskaże kryjówkę na tyle dużą, żeby potrzebował całych dni na poszukiwania, miejsce, gdzie można schować cały skarb srebrnych sztab, nie pozostawiając śladu na powierzchni.	My tu z kniaziówną zostaniemy pod miastem, bo lepiej nam się na rynku nie pokazywać a waszeć idź, popytaj u mieszczan, czyli koni gdzie na przedaż albo na zamianę nie mają. Wieczór już, ale ruszymy na całą noc.	A co to za pacholika wodzicie ze sobą, ojcze Szymonie?	A, to zaczyna być interesujące. Powiedz tedy, gdzie ukryłbyś kamień w razie skradzenia go.	Bóg jest uosobieniem czegoś wzniosłego, czegoś nieziemskiego. Jest honorowy w swych sprawach. Jest to słoneczna zjawa, tego mi nikt nie zabierze. Ja świętego Józefa szanuję i wszystkich świętych poważam, wyłączając świętego Serapiona. Ma takie obrzydliwe imię.	Cha, cha! Po co to i mówić o tym.	To nie może być	Zwarjowałaś! Po pierwsze, to jest niemożliwe, a po drugie, co za pomysł! Idź spać i daj mi spokój!	Ależ, panie Cyrusie pracę mamy wyliczoną co do dnia i jeżeli pan też pójdzie, to będziemy mieli o cztery ręce mniej!	Dziecko, Grzeczność Mówiąc to Marysia popchnęła małą do kolan królewny.	I to drugie bezpieczniejsze od tamtego, bo poza miastem i dobrze ukryte w chaszczach.	Prawda, mam list od Niepołomskiego... Zapomniałem. A coś on tam wspomina. Przepraszam, gdzież to ja mam ten list? Drukowałem w ostatnim numerze pisma artykuł, nawet wcale, wcale niezły artykuł z zakresu antropologii. Gdzież ja mam ten list?	Wiedziałem to dawno, że godny z waści kawaler	Nie, krewny nie jest ale jakiś mąż świątobliwy czy tak bardzo rozumny, że jego rady tam słuchają bez kwestii. Albo cóż ciebie to tak zadziwia?	Świadków nie znajdziesz, ale za nic świadkowie, gdy chodzi o cześć i słowo.	Jesteś przeczulona. Przecie doskonale wiem, że w tym nie ma żadnej twojej winy. Dajmy temu spokój. Będę musiał złożyć wizytę stryjence i będę ci wdzięczny, gdybyś mnie usprawiedliwiła, że nie zrobię tego dzisiaj.	I wiesz co? Nie nazywaj mnie odtąd Kozłowskim...	No... ja też... a ja prawo po sobie mam któż Chwosta przemierzłego zdusił, jeśli nie ja i moi? Kto szyi i zdrowia nastawiał? Juścim tak dobry jak i Leszki, jak Jaksy albo Kanie?..	Stenotypistka. Pracowała u nas od dawna w sekretariacie. Wziął ją na swoją sekretarkę, no i żyje z nią. Nawet ładna dziewczyna.	Wielkie nieba! Masz szczęście, że na tobie nie usiadłem.	A więc jeden by tylko Bóg był dla wszystkich?	A, dziękuję! Kto wie, czy jego głupota nie jest zaraźliwa?	Aha! I, oczywiście, gospodarzowi klasy o tym nie powiedzieli.	Ale nie Monserfeuil nie ma najmniejszego wpływu w nowym rządzie. Szkoda zachodu.	Ale tyle miesięcy zamknięcia! Ale sromota okrutna!	Ależ on nas zamęczy.	Bądź cierpliwa Poto, że przy pierwszej sposobności poznajomisz mnie z takim gościem. „Mój kuzyn, pan Junoszyc”. Oto wszystko.	Kapitanie, posiekaj teraz te rośliny	Mówiłam Ale byłam szalona, pragnąc czegoś takiego.	Na dziedzińcu są drzewa pomarańczowe w donicach, trawniki i klomby z kwiatami.	Na wojnę zaś alibo do jakowegoś świętego miejsca?	Nic. Smutno jest. Tak okropnie, tak beznadziejnie smutno.	Nie gadaj mi o tym łajdaku Wczoraj przysiągłem sobie, że noga moja u niego nie postanie...	Nie wolno, bo niezdrowo.	Oczywiście byłam i telefonowałam z Klubu Wioślarskiego, by pana też wyciągnąć, ale uroczy Stefanek wpadł jak kamień w wodę. No dość. Proszę zaraz przyjść.	Prawda, ale tam na końcu tego placu błyszczy jedno jasno oświetlone okno.	Widno od granatów jak w dzień nie żałują nam ognia!	Wnuczek? Brawo. Spytamy wnuczka, czyby nie chciał, by Marszałek konikami jego... Pójdź tu, dziecko...	Właściwie chodzi nie o handel zbożem, ale...	A bierz sobie, bierz pokój! Blisko dwieście rubli rocznie jak w błoto rzucił.	A co pan zrobi ze sobą?	A ty, Conseil, co myślisz o tych żarłaczach?	Boże, bądź miłościw!	Chodzi o Gorbatego.	Co? jak by zapytał Oswald).	Czterdzieści jeden.	Dobranoc, brygadierzebrygadier jęknął kapłan zapadając gdzieś głęboko.	Dobrze, bardzo dobrze	Dosyć! Gadajcie o Fenicji.	I ja tak radzę.	I z tobą, gościu.	Jak? Przecież jest w kostiumie arlekina.	Jakeś mądry	Jedziemy!	Juści! pomagali, ale gospodarzom, bogaczom jeno...	Kto?	Kumie sołtysie! sprzedajcie mi krowę.	Mamże wiecznie tu pozostać?	Materyalista in extremis dowodzący, że człowiek pochodzi od kwasu węglowego, tlenu, wodoru i kilku kwasów ziemnych.	Mieliśmy możność widzieć już tę procedurę austriacką...	On zdrów zupełnie.	Ostatni raz cię wzywam, czy pójdziesz ze mną?...	Poszli sobie precz.	Potwierdzam.	Proszę! Zatem cesarza niemieckiego poddany?... Więc spod jednego pana jesteśmy.	Pysznie!	Rodzina, Ojciec odpowiedziała Una.	Skąd pan bierze takie dziwne porównania? Mówi pan najpierw o Ferdynandzie, a potem o handlarzu bydła.	Tak, oczekują go ludzie, którzy go najęli. On postąpił całkiem słusznie.	W Warszawie	W rękach polisa ...a przecież wyratowałem dziecko Kamboha.	W tę stronęstrona	Weźmiesz go?	Wiem, panie pułkowniku.
Dobrze, tylko się napij ze mną. Karol pić nie chce. Maks pić nie może, Kessler woli szczerzyć zęby do kobiet, Trawiński ma już dosyć, szlachcice grają w karty i cóż ja biedna sierota pocznę, przecież z Morycem ani z fabrykantami pić nie będę.	Ja nie mam czasu na czekanie Jedź!	Panie doktorze, czy ja się mam bać?	To więcej niż pewne Wszystkie te rzeczy będą się czytelnikom gazet ogromnie podobały. Ja też bardzo lubię odczytywać rubrykę o pijanicach i o awanturach. Niedawno temu „Pod Kielichem” pewien gość nie zrobił nic takiego, tyle tylko, że sam sobie stłukł kufel na głowie. Podrzucił go do góry i stanął pod nim. Odwieźli go z gospody, a rano już o tym czytaliśmy. Albo na przykład w „Bendlovce” dałem razu pewnego jednemu karawaniarzowi w pysk, a on mi oddał. Abyśmy się mogli pogodzić, musieli nas obu aresztować i zaraz było o tym w wieczornych gazetach. Albo gdy w kawiarni „Pod Trupem” stłukł pan radca dwa talerzyki, to myśli pan, że mieli wzgląd na niego? Zaraz na drugi dzień był w gazetach. Może pan zrobić tylko tyle, że z aresztu pośle pan do gazet sprostowanie, iż wiadomości, które zostały zamieszczone, nie dotyczą pana, i że z tym panem, o którym mowa, nie jest pan ani spokrewniony, ani zaprzyjaźniony. Zaś do domu napisze pan, żeby panu to sprostowanie z gazety wycięli; przeczyta je pan sobie, jak odsiedzi karę.	Hm takie drzemiące życie nie przypadłoby mi do gustu. Ja będę przesiadywać z książką, na gałęzi starej jabłoni.	Nie wiem, gdzie oni tam siedzą, ale ja myślę, że toby można dużo ciekawego napisać.	Panie z wielką przyjemnością poszlibyśmy za uprzejmą radą waszą, gdyby to od nas zależało; ale niestety to niemożliwe: pan de Tréville zabronił nam tego. Idźcie więc w swoją drogę, to będzie dla was najlepiej.	Słuchajże, frater. Nie wiem, gdzie u was moda przyjmować, ale jeśli tu, na tym miejscu, to radzęć, jak tu przyjdzie brat Jerzy, odejść lepiej, ot, do tej izby przy furcie, bo my tu o nader światowych rzeczach będziemy rozmawiali.	Tak teraz tylko najgorszego wyszukać trzeba, żeby do uczynienia sprawiedliwości domagał... bo dobrzy tu nic nie mogą	Milczeć! Nie lubię grozić, lecz wiedz pan, że jeżeli teraz sprawi mi pan zawód, na całej kuli ziemskiej nie znajdzie pan grosza zarobku, a ja umiem dotrzymywać swoich obietnic. Jeżeli to panu nie wystarcza, to weź pan pod uwagę skutki pańskiej odmowy. Przez szereg miesięcy przygotowywałem dzisiejszy dzień. Prestiż przemysłu polskiego, ba, państwa polskiego, zostanie przez pańskie głupie skrupuły wystawiony na pośmiewisko. Jest pan małym człowiekiem i pańska uczciwość z punktu widzenia każdego człowieka o szerszym umyśle będzie przestępstwem nie do darowania. Kto powiedział A, musi powiedzieć i B. Wycofanie się obecnie jest niepodobieństwem. Spójrz pan przez okno. Nadjeżdża prezydent. Ci ludzie to potentaci finansowi z całego świata. Wszystko to przygotowałem ciężką mozolną pracą. Oczywiście możesz pan mnie i ich wszystkich wystrychnąć na dudków. Możesz pan jednym wierzgnięciem unicestwić całą skomplikowaną i precyzyjną maszynerię, której celów w ogóle pan nie rozumie. Już nie apeluję do pańskiego prywatnego rozsądku. Wolno panu wyrzec się bogactw, które panu obiecuję, i wybrać nędzę, lecz nie wolno być tak zarozumiałym, by obalać wielkie dzieło dlatego, że nie umie pan go zmierzyć kryteriami kramikarskiejkramikarska uczciwość	Dajże mi pokój z zamiarami! To nie był mój zamiar, tylko twój kaprys... Moje zamiary są: ażeby piwo było dobre i ażeby go jak najwięcej kupowali!... Nie szukanie znajomości z arystokracją...	Dobry z was towarzysz na Boga, doskonały! Jeżeli nasza dwornia nie przybędzie, bodajby się i wasza torba jeszcze nie zdała...	Poczekaj komendancie Widzisz pan, wieczorem, gdy wszyscy zasypiają, ja spać nie mogę. Smutki moje i wspomnienia opadają mnie, przygniatając swoim ciężarem: usiłuję się więc otrząsnąć z nich za pomocą tego napoju. Sprowadza mi on rodzaj oszołomienia nerwowego i sen, bez któregobym żyć nie mógł.	To co? Ja się bić nie umiem, a spostrzeżenie fizjologiczne nie jest przecież obrazą. Pan hrabia rodzi się z Polki, to pewnik; że ród matki wpływa bardzo silnie na dzieci, to drugi pewnik; a że pan bardzo do matki podobny, to trzeci! Dixidixi (łac.)	Ij... jaki zaś opętaniec... nie wiesz, co chłopaki wyprawiają na pastwisku? A sameś na ręcach nie łaził, jakeś był mały? Widzicie go... opętaniec! Maciupernemaciuperny (gw.) bardzo chudy i giętki. jak badylek, spoiliście ze zbytków miodem, a teraz się dziwujecie, że mu się w głowinie przewróciło, robi, samo nie wie co.	A teraz przejdziesz się po mieście?	A! Nie był pan pewny	Czemu mnie w rękę całujesz? czy to ja ksiądz?	Czy to być może? księżna tak piękna, ma takie fontanny w sobie, nie wierzyłbym nigdy temu, gdyby mi nawet cały zakon kapucynów przysięgał; lecz gdy tak utrzymujesz, pani Rodriguez, muszę być przekonany, powiem tylko, że ze źródeł, w tak pięknym znajdujących się miejscu, zamiast nieczystości, woniejące rzeczy ściekać muszą.	Człowiek jest zadziwiający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę nieprzytomny. E? Co pan myśli? Czasami zdaje mi się, że człowiek przyszedł tam, gdzie nie był pożądany, gdzie nie ma miejsca dla niego, bo gdyby tak było, dlaczegóż by pragnął wszystko zagarnąć dla siebie? Dlaczegóż by latał tu i tam, robiąc tyle o sobie wrzasku, rozprawiając o gwiazdach, nie dając spokoju nawet źdźbłom trawy?	Cóż ja temu winien? Idź do socjalistów, niech ci dadzą robotę. Ruszaj, ruszaj z Bogiem!	Dobrze, ja będę mówił, ale muszę cię najpierw uprzedzić, iż ja całkiem obojętny jestem obrotowi tej sprawy. Prosili mnie Lgoccy, abym starościca deklarował...	Dziecko! jakżeś ty exaltowana! Nigdym nie widziała nic podobnego! Ale ty jeszcze wszystkiego nie rozumiesz! O! przyjdzie ten czas, kiedy krwawemi łzami zapłaczesz nad tem, coś dzisiaj usłyszała!	I wiedz o tym, że nie tylko on nic księciu Bogusławowi nie obiecywał, ale pierwszy na nim za ich praktyki zemstę wywarł, bo go porwał i chciał go w wasze ręce wydać.	Ja? Cóż ja?	Jak im pan będzie mówić, że są podli i głupi, to tem ich pan nigdy chyba nie zdobędzie...	Możesz nie mówić. Co mi przyjdzie z tych byłych twoich splendorów	Mój drogi chłopcze musisz iść z nami.	Nie spodziewałem się, że... jesteś tak ładna	Nie wiem prawdziwie, kupiono ją dla mnie.	Nie, takim należy zawsze więcej honoru: kula w łeb.	Po pierwsze pani Danglars, która pali się, aby zobaczyć pana w swojej loży albo raczej aby pana widziano w jej loży; po wtóre dziennik Beauchampa, po trzecie mój własny pomyślunek. Dlaczego nazywasz pan swego konia Vampą, jeśli chcesz zachować incognito?	Przeciech mrozy dopiero co wzięły i tu już wilki wychodzą...	Przyjaciele nic przed sobą nie ukrywają...	To cię dziwi, mój chłopcze?	Tomko mój! dalipan chłopcze wszak cię niepoznałem a tyż dokąd wleczesz się z tym szołdrą?	Uchowaj Boże! Nie obłożnie, ale nam jakoś niezdrowa.	Upewniam cię, że nie czekam. W ogóle te sprawy zbyt mało zajmują miejsca w moim życiu, bym miał im poświęcać więcej uwagi.	Z największą chęcią, jeśli pani pozwoli Ja i tak byłbym złożył moje uszanowanie...	A dokąd to się wybieracie?	A potem w kawiarni, co? Więc do widzenia.	A prawda!... wczesny być musi, rola doprawiona i idzie kiej bór.	A więc to straszna trucizna?	Ale przepraszam Pan hrabia zapewne omylił się, należy mi się tylko pięćdziesiąt tysięcy.	Ależ uważaj, kim on jest?... Kupiec... kupiec!...	Bardzo ją kochasz?	Biedna Karolino! Ileś ty przecierpieć musiała, wyszedłszy w świat tak sama jedna, bez żadnych środków do życia...	Był jeden.	Bądź dziś z nami o północy u Floryny	Będą musieli podłogę rozebrać, jak ją zechcą znaleźć Jak to było, kiedy w numerze dziewiątym zdechł szczur. Zużyto całą kupę środków dezynsekcyjnych.	Co takiego, czarodziejko moja?	Congiuro te... va via! va viacongiuro te... va via! va via (wł.) zatoczyła się i padła w objęcia Lauretty i Stadnickiego, którzy stali najbliżej.	Czyżby się pani gniewała na taką miłość?	Cóż w tym śmiesznego?	Dla niektórych ta wypoduszkowana otchłań to cela szpitala wariatów.	Dlaczego?	I dlaczego tak bardzo z nim się liczyłeś?	I dlaczegóż dlaczegóż purpura spaść by miała na barki tego biedaka bardzo miernych obyczajów, niezbyt wykształconego, śmiesznego przez ociężałość umysłu? Wszak za nim przemawiało jedynie to, że na uczcie masonów w towarzystwie prezydenta Republiki zajadał cielęcinę. Roquette, gdyby mógł wznieść się ponad siebie, zdziwiłby się sam, że jest biskupem. W tych czasach próby, wobec przyszłości pełnej to złudnych nadziei, to strasznych gróźb, należałoby wyszkolić duchowieństwo silne charakterem i wiedzą. A oto właśnie, Eminencjo, o księdzu niezdolnym dźwigać brzemię swych obowiązków, o drugim Roquette, pragnę pomówić z Jego Eminencją. Profesor retoryki w seminarium, ksiądz Guitrel...	Janciu!	Jutro, lub dziś nawet.	Kogo?	Korale?...	Kto to jest ten pan Dyzma?	Milczący słuchał.	Może to być kiedy, kochana ciotko, mowa o poróżnieniu pomiędzy nami?	Może „Nautilus” mógłby nam się przydać, żeby opuścić Wyspę Lincolna i dotrzeć do jakiegoś zamieszkałego lądu.	Nade mną gwałt!	Najmocniej przepraszam lecz rad bym usłyszeć, dlaczego to właśnie na hiszpańskiej ziemi, a zwłaszcza w Toledo tej akcji początek, która wprost zmierza do odrodzenia powojennych ludzi?	Nieźle się spisał Nasze toasty były przygotowane, a on swój zaimprowizował.	Nigdy, z nikim?	Od kiedy? Przez kogo? Pod licznym nadzorem, zresztą nieszkodliwe, są dzikie bestyje!	Odrobina masażu i będzie wszystko dobrze.	Oho! ho!...	Pan powrócił! a pani?	Pańską nieobecność. Właśnie... Nawet Gąsowski głośno wyrażał zdziwienie, że pan jakby go unikał.	Phi! miałem je i to nawet dość długo; ale cóż? ty przybyłeś, ujrzałeś i zwyciężyłeś. Spostrzegłem się, iż panienka patrzy na ciebie zbyt chętnie, a na mnie wcale: zwinąłem tedy po prostu chorągiewkę. Zostaliśmy dobrymi przyjaciółmi; zwierza mi się ze swymi panieńskimi głupstewkami, słucha czasem moich rad; ot, w braku lepszej, zgodziłem się na rolę komparsa, do jakiej mnie zepchnąłeś.	Poeta, Literat, Historia, Prawda sentencjonalnie odezwie się Don Kichot	Posadę?	Proboszcz uczyni to jutro w kościele, a wtedy wszyscy obecni będą się modlić o to razem z nim.	Przyjadę jutro.	Przyznaję ci pod tym względem słuszność, ale twoim obowiązkiem było poinformować mnie o tym.	Pręgi jak u tygrysa!	Pułkowniku!... Niech mi pan daruje. Uważajmy całą rozmowę za niebyłą. Bardzo pana proszę. Wszystko jest w porządku, wszystko się ułoży.	Raczy książę przebaczyć...	Rozkazujcie, miłościwa pani.	Sztama!	Sądzisz więc acan, że pójdzie do Boga?	Słucham pana reżysera.	Tak, wujenko.	Takaż to zaciekła? Jak będziesz jej mężem, powiedzże jej, że niewiastom kądziel lepiej przystoi niż sprawy publiczne, i trzymaj ją krótko.	To lekarze tak mówią; znam ludzi, którzy mieli odrę cztery razy. Słowem, ostrzegłem panią.	Tym sposobem zamknąłem w nim całą przeszłośćcałą przeszłość	Urodna jest, assentiorassentior, assensus sum (łac.) rzekł Zagłoba ptak drapieżny z rodziny sokołowatych; tzw. sokół leśny a. sokolik drzewiec. na rękawiczce nosić i na wszelkiego nieprzyjaciela puszczać, bo chociażeś mały, aleś instarinstar (łac.)	W sześć miesięcy później odbył się ślub w kościele des Accules.	Wiecie warunki rękę wam dam, więcej nic. Żadnej mocy nademną. Po ślubie natychmiast wyjeżdżamy za młodym królem do Wilna.	Wieszże co zostań tu jeszcze przez dzisiaj, bo my musimy po drodze wstąpić do Gumnisk i potem nocować w Tarnowie, a jutro przyjedź do Koszyc, to mnie na pewno zastaniesz.	Więc co?	Zapewne sam.	Ładne imię.	Żebym się przeniósł na folwark? któreż czworaki mi wyznaczasz?
Przecież nas nikt nie słucha Tą lalką kazaliście mi się bawić, albo raczéj daliście mnie jéj na zabawę, ale nie możecie żądać, abym się w niéj kochała! Waćpan wiesz najlepiéj, co jest nasz król... Piękny, dobry, niezdolny do niczego, mężczyzna	Nakłoń uszy swoje, władco, i wysłuchaj skargi Dziś z rana kapłan-urzędnik, który z twego rozkazu przyszedł namaścić włosy moje, powiedział mi, ażebym idąc do ciebie zostawił sandały w przysionku. Tymczasem wiadomo jest nie tylko w Górnym i Dolnym Egipcie, ale u HetytówHetyci kraina we wschodniej Afryce, na południowy wschód od Egiptu, skąd Egipcjanie sprowadzali drogą morską aromatyczne żywice, złoto, heban, kość słoniową, skóry żyraf, lampartów oraz dzikie zwierzęta. Najprawdopodobniej na wybrzeżu dzisiejszej Erytrei., że dwadzieścia lat temu dałeś mi prawo stawania przed tobą w sandałach.	Zdrajco! Ze mną są ludzie laudańscy, którzy z wojny wrócili, i ci mają z tobą obrachunki za rozbój i za krew niewinnie przelaną, i za tę pannę, którąś teraz porwał! A wiesz, co to jest raptus puellaeraptus puellae (łac.)	Ej, nie bójcie się o nich. Jest Jan z Włoszczowy, kasztelankasztelan nie nowina im. Będą miały oczy ludzkie na co patrzeć i uszy czego słuchać	Kogo tu nie ma! Fedor Jakubowicz jest, stary Filon Dziedziała jest, Daniel Neczaj jest, a z nimi ich oczko w głowie Bohun, który stał mi się przyjacielem od czasu, jakem go przepił i obiecałem go adoptować. Wszyscy oni śmierdzą teraz w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Proszę pani. Zupełnie nie przeczę, że pani ma talent Ale żeby w Warszawie, gdzie tyle swoich i obcych sław walczy ciągle z sobą o powodzenie, mogła się pani wybić nad zwykłą poprawność, w to trudno mi uwierzyć. Zna pani przecież tamten świat; wie pani o tych szalonych trudnościach, jakie trzeba przezwyciężyć, o tej ciężkiej, przeważnie bezowocnej walce, jaką trzeba toczyć, nim się coś zdobędzie podkreśliła to słowo	Tłum nigdy nie widzi i zawsze się wścieka. Ja mogłem dostrzec, co prawdą jest nową, bo w tym mój zawód. Idę ku niebu, zawsze idę, wiecznie, jako prawy sâliksâlik wolny. do myśli przyjmuje niebios zrozumienie. Nakrycie głowy wówczas on zdejmuje (żółty cylinder trzyma na kolanach) i staje się madżzubmadżzub	A co? Czy się pali? Jestem!	A niechże Pan Bóg broni nie przeczę, że mogła lepszą partyę zrobić, ale co znowu można mu tak dalece zarzucić? Jest widocznie bardzo do niej przywiązany... Celina nie może mu wprawdzie przebaczyć sprzedaży Głuchowa, a i ja mu tego nie zapomnę nigdy, sama jednak słyszałam, jak Anielka broniła go zawzięcie.	Co znaczy, kim jestem? Pan, panie Lejzorze, powinien mnie trochę już znać. Temu, że jestem szewcem, winna jest moja macocha. Ojciec mój, przełożony jesziwy, chciał ze mnie zrobić rzeźnika rytualnego.	I co jeszcze?	I jakże się pani miewa, co się z wami działo? Wszak to już wiek cały upłynął od ostatniego widzenia.	Jak to właśnie? Co pan przez to rozumiesz?	Jest to najpiękniejszy dom, jaki kiedykolwiek widziałam Zadaje mi on rozkoszny, drogi ból. Jest on nawet milszy i osobliwszy niż kamienny dom panny Lawendy.	Mościa panno! Tak mi Pan Bóg dopomóż, jakobym dla takiej podzięki w ogień skoczyć gotowy albo zgoła krew przelać, ale gdy ochota tak wielka, przeto zasługa mniejsza, dla której małości nie godzi mi się dziękczynnego żołdużołd	Myślałam, dziecko, że gdybyś mi zwierzyła swój sekret, miałybyśmy czas napisać do Paryża do pana des Grassins. Byłby nam przysłał sztuki złota podobne do twoich i mimo że ojciec zna je dobrze, to może...	Nic nic! tylkom chciał zobaczyć czy mama spi? Co to jest? łzy?	Nigdy w życiu nie widziałam czegoś podobnego. Co to mogło być?	Oj, co nie, to nie!... zaprotestował gorąco Cabiński.	Pada mi ten kamrat: naszą starą neapolitańską legię od nowa sztyftują. Jakisi książę Hieronim w nich się pokochał.	Przebaczasz mi pan?	Niech i tak będzie, choć serce moje drży z niepokoju i niecierpliwości Za trzy dni nakazuję wszystkim moim rycerzom stawić się w sali tronowej.	Są. Tutaj są wszystkie zwierzęta. Musisz na to spojrzeć naukowo, Abe. Do mojej karnacji goryl by bardzo pasował. Zauważyłeś, jakie Judy ma włosy na nogach?	Pewnie, pewnie. Bo też dopiero początek. Żeby to nas zostawiono w spokoju na parę lat! Żeby się to nami przestali zajmować rozmaici zewnętrzni dobrodzieje! Tamci ludzie, których widzisz na tych podobiznach, żyli podczas najsroższej zimy. Patrzyli na życie dalekie poprzez obmarznięte kraty. Jakże mieli dać nam prawdziwą wiadomość o życiu ludzi spracowanych w warsztatach i po norach? I my sami jeszcze nie wiemy, co i jak, gdyż dopiero pierwszy wiosenny wiatr powiał w nasze twarze. To dopiero przedwiośnie nasze. Wychodzimy na przemarznięte role i oglądamy dalekie zagony. Bierzemy się do własnego pługa, do radła i motyki, pewnie że nieumiejętnymi rękami. Trzeba mieć do czynienia z cuchnącym nawozem, pokonywać twardą, przerośniętą caliznęcalizna	A czy pan poznałbyś siebie, gdybym nagle pokazał ci twoją fotografię zrobioną na przykład z tyłu?...	Mówię, że w chwili, kiedym za nimi wskoczył w wodę, słyszałem jak na pokładzie wołano: „śruba i ster są strzaskane!”	A pamiętacie, tatusiu, jakeście rzemień strzępili na mnie? Jak was ten mój kozik mierził, a markociliście się, że nic uczciwego nie wyrośnie z „niedojdy”?	I może Karolka przysięgnąć, że moje?	Jakbym była kocia matka, tobym ją na śmietnik rzuciła.	Jeszcze od czasu, gdym był małym pędrakiem.	Król na to zważać nie będzie.	Kto to są „Czarno-biali”?	Musi naturalnie. Tylko uczyniłby dobrze, gdyby przed wyjazdem zapytał jakiej wróżki, czy mu Mirów przez Paryż nie ucieknie tak, że schwytać go napowrót nie będzie mógł nietylko on sam, ale nikt z Donimirskich, ani ze Zwirkiewiczów.	Musiałbyś się postarać, ażeby ci zapomniano dzisiejszy błąd.	Na razie z ramienia wydziału jesteś moim podwładnym.	Nieprawda, ja widzę wszystko. Przede wszystkim to, czego nie widzisz ty, ani ci twoi. Widzę nieprzebraną nędzę świata i piekielną krzywdę ludzką...!	Poszła mama na sesję	Połóż się na trawie, oddychaj wonią kwiatów, nasłuchuj szmerów traw, rozkoszuj się śpiewem ptaków, pław się w słońcu, a w interwałach myśl o piwie, albo o czarnej Antce	Szlachcic, Praca Zawiesił głos, przycisnął odruchowo kapelusz do piersi obu rękami i spojrzał płowymi oczami na Szaję.	Więc dobrze, przysięgam.	Więc o cóż? Ba!	Złodziej mógł ją wyrzucić oknem.	A cóż się stało z góreczką?	A może płynie tylko pod żaglami? Ma pomyślny wiatr dla swojego kursu, a będąc tak daleko od wszelkiego lądu, może starać się oszczędzać węgiel.	A wie pan jakie nieszczęście go spotkało?	Administratora z Presles?	Ale z jakiego kraju wy jesteście?	Bo w poczciwości chowane i w posłuszeństwie.	Brat mój, a słucham kieby zgoła o obcym.	Czy myśli pani że ja nie ginę u twych stóp z uniesienia i radości?	Czy pan dopatrzył się jakiego nowego szczegółu, mogącego służyć za wskazówkę?	Cóż to za pan de Dalens?	Dla pana prezesa, che, che, che, wszystko potrafię.	Do ostateczności? Przepraszam, ale dlaczego niby podróż ma być ostatecznością?	Dobrodzieju! Nie godzi się ze świętych paciorków kańczuga czynić! Zaniechajcie mnie, bom grzesznej intencji nie miał!	Gdzie jest mój świątek?	Hieronim Białopiotrowicz.	Ho, ho! ScewolaScewola mruknął Wentzel.	I mnie się tak zdaje, ale przecie ja się czegoś boję.	I wygląda, jakby był głodny.	Ja poniosę	Ja? ja Jestem po prostu Roman Turski.	Jeślibyś z mojej przyczyny zginął musiałbym za twoje grzechy odpowiadać, ale po czymże poznam, że prawdę mówisz i żeś nie powsinogapowsinoga	Klewany, panie pułkowniku! my tamtędy z potażempotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	Milczeć	Nawetem grosza nie widziałnawetem (...) nie widział	Nie będę w teatrze! Zostanę w Bukowcu. Pójdę za Grzesikiewicza!	Nie przyjechał!	Nie słyszał pan, czy Neuman położył się?	Nie wiem.	Niech jedzie, będzie nam wesoło w drodze.	Niech pan daruje mimo to zmuszony jestem spytać: jak godność pańska?	No, bądźcie zdrowi, matko	Nu, a trzeci	Och, nie	Ona nic nie wie.	Paniczku wielmożny, usuńcie się krzynękrzynę (daw.)	Panie, ja nie jestem zadowolony z siebie!	Pełnoletnie.	Pióro, kałamarz i papier!	Piękny wiek, jeśli był tak cnotliwy, jak długi, o czym zresztą wcale wątpić nie chcę.	Podzielisz się ze mną wiadomościami?	Pomyśleć, że też święty człowiek jeszcze o tym pamięta! Muszę to opowiedzieć jego matce. Toć to nadzwyczajny zaszczyt! „Ten, którego bolał brzuszek!”.... jak święty człowiek to pamiętał!... Ona będzie dumną z tego.	Proszę pani, Allan przeszkadza.	Przecie tym się zajmują dojarki, pastuchy i kluczniceklucznica	Przed trzema tygodniami.	Przypomina sobie pani pierwszy dzień kiedy pani była miła dla mnie?	Raczej	Rudnicki pracą i zdolnością wybił się nad tłum, z niskiego urzędnika został szefem biura Goldmarka, jego prawą ręką. Nikt mu nic zarzucić nie może, ale przecie nie wolno uznać cnoty i zasługi, pochwalić, zostawić chociażby w spokoju. Ponieważ jego opinii nie sposób było zbrudzić, zbrudzono opinię jego żony, bo przecie nie ma i być nie może kobiety uczciwej, a już piękna kobieta musi być bez czci.	Spodziewam się żeś tego nie zrobił.	Tak	Telefonowali o barchan numer siódmy.	To mój kłopot	To znaczy?	W Bristolu, w bankach i innych miejscach	W zasadzie... w zasadzie to jest rzeczywiście bardzo piękna myśl. Ale...	Zmienisz zatem mieszkanie; będziemy razem i wszystko wróci do dawnego porządku.	Zwykle królowie mówią, że ich cieszy, że naród wypowie swoją wolę, i życzą powodzenia w pracy.	Żona moja utrzymuje właśnie, że tacy apostołowie szkodzą dobrej sprawie. Ja sam zresztą przyznam się panu nie znalazłem nigdzie w Piśmie Świętym poparcia dla zasad pana i panny Murdstone.	„Petit Parisien” pisze, że Francuzi nie będą tym zachwyceni. To prawda. Ja też bym nie był zachwycony.
Co by to mogło być?! Oby się tylko na jaką wojnę domową nie zanosiło. Niechże nas Bóg od tego strzeże! Już jak tam tylko książę Bogusław do roboty wchodzi, to diabłu będzie z tego uciecha.	Do diabła! Jesteś bardzo wymagający i uszy masz bardzo delikatne, mój panie! Bierzesz się jednak do rzeczy bardzo niezręcznie. Robotę twoją widzi się, jak na dłoni. Chciałeś oszczędzić sobie ciężarów, jakie sprowadził na ciebie powrót brata i wymyśliłeś w tym celu marną komedię, zapominając, że ja tu jestem i że w każdej chwili mogę w niej rolę przemienić. Gdybym był chciał uczynić to przed godziną, musiałbyś przy wszystkich żebrać mego przebaczenia i krwawymi łzami opłakiwać swą zdradę.	Jestem nią, dopóki być mogę... Ale ja nie dbam o taki świat, który dwoje ludzi skazuje na tortury za to tylko, że się kochają.	Janko miły nie unoście się. Nic to nie pomoże. Niedoścignione są wyroki Boże! My we dwu czy w kilku nie przemożemy kapituły! Oni go obiorą!	Pan Jost Fok jest niemieckiego pochodzenia, ale nie z takich cnotliwych Niemców, z jakich pan Melchior Szolc albo pan Jan Alembek idzie, bo mówią jedni, że ojciec jego był katem w Głogowie na Śląsku, inni, że jest synem Żyda, co się pod szubienicą wychrzcił dla uratowania życia, a znowu inni, że się on Fok nie nazywa, tylko się tak sam przyznał, bo tych prawdziwych Foków rodzina jest i znaczna, i uczciwa. Ale dzisiaj ma już prawo miejskie i posiadłość znaczną, i w łaskach jest u pana rajcy Haydera, który go za swego faktora przy handlach rozmaitych wziął, bo też ma to być człek bardzo sprytny i przebiegły. I jeno co nie widać, że go do Czterdziestu MężówCzterdziestu Mężów	Swoje tylko powiadam, a wy zbytnio w siebie dufacie. Baczcie i na to, że kto na innych kładzie znaki	Czekaj, czekaj i ja to samo powiedziałem, a on na to: „Pieniędzy? Nie trzeba żadnych pieniędzy”.	Babcia wie, że gdyby nie ojciec, zniosłabym stokroć więcej jeszcze. Ale patrzeć nie mogę na jego wyrzuty i zgryzotę. Muszę zejść z oczu pani Tomkowskiej. Wiem, że to, co mnie czeka, jeszcze będzie gorsze, ale przynajmniej ojciec nie będzie codziennym świadkiem.	Co znaczy, nie pójdzie? A co na to powie Noemi?	Niestety! nie tylko jego. Pragnąłbym zratować całą tę wioskę. Jest to włość nędzna i bardzo biedna. Pańszczyzna w takich warunkach... Właśnie wygotowałem na piśmie plan, obliczenie...	To dobrze, chodźmy do nich, zrobimy im niespodziankę.	Zgrabny, mały wózek i dobry konik. Już dawniej kiedyś przyjechałeś do nas tym zaprzęgiem okólną drogą. Było to dokładnie przed rokiem. Chrystyna towarzyszyła ci.	O, niczego się nie boję. I wiesz co?... To przecie wcale nie będzie twoją klęską! Wówczas, gdy wszyscy będą myśleli, że skończyłeś rachunki z życiem ostatecznym deficytem, że przegrałeś i sam sobie wymierzyłeś sprawiedliwość, ty będziesz zawsze miał możność powrotu. O, Pawle, wszystko będzie dobrze... Jakaż ja jestem szczęśliwa!...	Nie macie wy miłości ludzkiej ani boskiej żeście się tak sromotnie na zniszczenie moje nasadzili. Za grzechy moje dam 100 złotych, ale już mnie raz zaniechajcie i na wieczność kwitujcie, i niech was Bóg sądzi za mnie, biednego pachołka!	Mówi pan o żabach. Ja, znajdując się pośród osób tak uczonych, mam uczucie żaby przed areopagiem (to była druga bajka La Fontaine’a) rzekł Cancan, który często, śmiejąc się przytem obficie, popełniał ten drugi żarcik, dzięki czemu przyznawał się do ignorancji i popisywał się wiedzą, łącząc pokorę z dowcipem.	A któż o tym wątpi przecież to rzecz widoczna.	Bo... bo, powiada on... powinniśmy to uczynić już dawno. To nie wojna, to kara. Fff!	Co to jest smutny! Bucholc był starszy od ciebie to i umarł, a ty żyć będziesz jeszcze długo.	Jaki to hakim, matko?	Już ci to w zamku powiedzieć musiano.	Nazywam go nazywam go wariatem, gdyż go znam lat... Zaczekaj pan... Piętnaście... siedemnaście... osiemnaście... Było to w roku 1860... Jadaliśmy wtedy u Hopferau Hopfera	Nie, ale mnie krzywda moja boli. Poproszę bardzo pana, a pan mi, mój pan najdroższy pozwoli, a to już jak pies służyć będę za to.	Niechże ja to słyszę po raz ostatni, jak po raz ostatni znoszę, żeby Jan przychodził z papierosem.	No przecież pan de Villefort prowadzi dochodzenie przeciw memu zacnemu mordercy. To podobno bandyta, uciekinier z galer.	Pięćdziesiąt tysięcy żołnierzy A ileż dacie mi za to?...	Zgubił czterysta kilkadziesiąt rubli Naturalnie, że nie było nadużycia, głowę dam za to, ale i firma tracić nie może, tym bardziej, że pan Oberman ma u nas kilkaset rubli oszczędności. Jedno więc z dwojga albo pan Oberman zapłaci, albo pan Oberman straci miejsce... Piękne robilibyśmy interesa mając wszystkich takich inkasentów jak pan Oberman...	A ty darmozjadzie, trutniu jeden, gdzie się włóczysz do tej pory?	A czy on da się o tym przekonać?	Pozwoli pan, że nie zsiadając, odjadę do domu Czeka na mnie żona.	Tylko ani słowa. Zobaczysz dyrektor, co się zrobi. Pozornie, przy nim, ona przyjmie, aby się popisać. Halt ją zaraz weźmie na próbę i sypnie... przy wszystkich; dyrektor odbierzesz jej rolę i dasz komu ci się podoba.	Buba przyjechałam zabrać was do Raszyna.	Miał on zawsze chwilki słabości gdy go niewieści pisk i krzyki zmogły, ale w nim owa Kaźmirzowa ojcowska stałość myśli mieszkała, że się chwilowem ustępstwem z prawej drogi sprowadzić nie dawał.	Czasem sama nie wiem, co bym wolała. Na próbie byłam okropna.	Do Jarzębowa?	Dobrze, ale potem, możemy się spodziewać, że przyjdziesz?	I znów mylisz się, mój mężu nie doceniasz sił własnych. Więzy pomiędzy tobą a Albionem wzmogą się przez ten krok, któryś przedsięwziął, a również zadzierzgną się i nowe.	Ja muszę wkrótce wyruszyć ze wszystkimi ludźmi na daleką wyprawę na południe przeciw Eminowi paszyEmin pasza	Ja też nie liczyłem na etat	Któż jak nie wy?	Mówisz wszakże, bracie Diego, w taki sposób, w jaki zwykli się zazwyczaj wypowiadać ludzie trawieni wielką gorączką albo dręczeni ciężkim grzechem obarczającym ich sumienia.	Nie wiedziałam. Byłam mała. Myślałam, że w miastach są tylko królewskie pałace i pomniki. Tak dziwnie plączą się dziecku: i bajka, i sen, i prawdziwe życie.	Nie wiem, czego chcesz Czy trzeba nam jeszcze lepszego mieszkania?	Nie, chodzi po swojej komorze tam na drugim trepietrep (z niem.) dziś popr.: na tych ludzi., co mu dom napastują.	Nie, nie na rok, ale na miesiąc.	Ostatnim jego czynem było, że dał się zabić silnemu Mansowi, by ocalić od pewnej śmierci kobiety i dzieci.	Połóżcie się lepiéj ja zaraz ognia lepszego rozpalę i krupniku wam wczorajszego odgrzeję... Wamby się i posilić potrzeba.	Przednia rada! na Pański Krzyż! przednia!	Rana? ba! wszak zagoiła się już nieledwie i przekonany jestem, że dzisiaj nie ona jest sprawczynią twojego cierpienia.	Tak. Obejrzała głowę, jak pan wie strzałem roztrzaskaną, i dostała ataku histerycznego śmiechu, który się zakończył spazmami.. Przypominam sobie dokładnie, bo ją musiano przemocą usuwać.	Trzeba być zdrowym, trzeba nie być nieszczęśliwym i trzeba iść jutro do Szai, dobrze?	Wcale się pan nie zachwyca	Widziałem ci ja je wszystkie, ale jak tam na którą wołali pamiętać..	Widzę, żeś szczęśliwy i cieszę się z całego serca.	Więc ja ci mówię, że Piasecki złodziej Już bo ty jesteś dobroci i łatwowierności anielskiej. Służba cała ubóstwia ciebie, bo ją rozpieszczasz, tolerujesz usterki, darowujesz najgorsze winy. Pewnie spostrzegłeś od dawna fałsze w rachunkach Piaseckiego i pozwalałeś się okradać.	Cóż, panie Januszu? Jakże moja córa? Gąsiątko jeszcze? Nic nie spoważniała... Obserwowałam was (was	Gdy ty mnie zaskarżysz! ty	Gdzie nasz książę?	Koniecznie? A dobrze! Ale w takim razie dam wam dwa regimenty jazdy, które was odwiozą i przywiozą.	A potem ku Zbyszkowi?	A widzisz ty tego mołojcamołojec (ukr.) rzekł kosooki ukazując jednego z czabanów.	A! a! odgadłem go po nienawiści, jaką wzbudził we mnie... jestżeś pewnym?	A, była pani w Holandji, zna pani Ver Meery	Ach, więc tak?... Więc tak. Więc osób, dla których żywimy jakieś większe uczucia, musimy planowo unikać?...	Amen!	Ano, zegar był stary, bardzo stary.	Być może, mówił August, i dlatego szukają często i serca i ust, coby im spragnionym choć krople tego nektaru dać mogły.	Co takiego?	Fe! Któż by tam myślał o żabie!	Frater a jak dawno w zakonie?	Gerai! Bet kodėl jus skiriatės nuo lenkų, su kuriais taip ilgai prakorimas krūvoje laikė? Ko jūs norite ir ko jūs ieškote?	Gwałtu, rety! co ja słyszę? Panna umarła?	Hm! Widzę, że będę raz jeszcze musiał iść i pomówić z szóstą.	Hm... dziękuję.	I kochał ją pan?	I krzemień puści pod młotem bieda chybciej przeżre człowieka niźli rdza żelazo.	Ja albo oni!... Egipt nie może mieć dwu panów...	Ja sam mam taką i mogę ją waszmości pokazać, bo ją zawsze wożę ze sobą.	Jaki śliczny jest wasz świergot	Kiedy pana aresztowali?	Ksiądz tak samo utwierdza!	Kto tam mówi?	Nazwisko i imię?	Nie brak mi tego zajęcia, bo jestem szczęśliwy.	Nie wiem tego.	Nie.	Nie... Ach, prawda... Barrymore, kamerdyner sir Karola, ma dużą, gęstą i czarną brodę.	O, nie, nie można!...	Och!...	Oczywiście... ale skoro tylko będzie można.	On też jest ojcem naszych sfinksów Jego twarz przypomina rysy człowiecze, a jego grzywa perukę...	Pozycja społeczna, Szlachcic	Skąd pani wie o tym?	Skądże znowu taka przyjaźń z panną Brzeską?...	Telefonowano z biura kopalni, że wielmożny pan zanocuje dziś w górach.	W sądzie niektórzy pisarze używają wyrażenia: „Gryzą wyrzuty sumienia”. Uważam takie wyrażenie za nie dość ścisłe. I tygrys żre człowieka, a nie gryzie..	Wielka prawda; wolałbym być tą ptaszyną swobodna niż królem, ponieważ...	Zapewne.	Zaprędko prawisz o miłości, mój panie!	Zatem nie wierzy pani nie tylko Biblii, ale nawet Kardecowi?...	„Wszystko jest w rękach mojej matki”.
Odumarli mnie rodzice, nie mam krewnych ni przyjaciół. Idę, gdzie mnie oczy poniosą!	Ależ ja nie pójdę do niej! Przysięgam panu!	Gdy w rozpacz wpadną, nie mając nic do stracenia, tem zajadlej walczyć będą.	I po wszystkiem! żartobliwie, lecz z rozdrażnieniem, do ukrycia nie podobnem, rzucił Roman.	Jestem bardzo dobry i niczego nie chcę, przed każdym się cofam, czmycham przed wszystkim, na senną łagodność zmieniłem drapieżność.	Ni mam za co? A to, wielmożny panie, my na wsi byli ino komorniki, bo mój miał trzy morgi gruntu, co mu przyszły w schedzie po ojcu, to że nie było za co postawić chałupy, tośwa mieszkali u stryjecznych swoich. Myśwa żyli z wyrobku ino, ale zawżdy człowiek mieszkał po ludzku i kartofli gdzie przysądził na odrobek i gąskę się uchowało albo i świniaka i jajko miał swoje i krowę mieliśwa, a tutaj co? Harował nieborak od świtu do nocy i jeść nie było co, żyliśmy kiej te dziady ostatnie, a nie kiej krześcianie, kiej psy, a nie kiej gospodarze poczciwipoczciwy (daw.)	Niech pan nie próbuje do tego się mieszać	Pamiętam, że po lewej ręce, w miejscu, w którym dominująca nad rzeką terasa podnosi się do poziomu okien, jest jedna okiennica, która się nie domyka i można ją otworzyć z zewnątrz.	Pan Wickfield jest słaby i leży na reumatyczną gorączkę, lecz nie wątpię, że panna Wickfield uradowana będzie odwiedzinami najlepszych swych przyjaciół. Proszę państwa.	Nic nie wiesz chyba ojcze! a ja ci powiedzieć nie mogę, przegrał ostatek! rozpacz go ogarnęła! a! czemuż nie przyszedł do mnie, byłabym mu choć na tę grę nieszczęsną wszystko do ostatniego oddała pierścionka! niechby żył, ja bym miała	Było inaczej. Nie ja wyszpiegowałem, gdzie jest prochownia, a ten właśnie oficer mnie zaprowadził, pokazał mi wszystko i kazał iść zobaczyć, gdzie jest u nas prochownia	E, kto by tam był zwracał uwagę na takie drobnostki Zrobiliśmy swoje, a o resztę nie kłopotaliśmy się. Tam w Serbii takie sprawy były bardzo łatwe, bo co dzień ktoś znikał, a trupów nawet już z Driny nie wyławiali. Spuchnięte zwłoki Serba płynęły obok zwłok naszych żołnierzy na falach Driny do Dunaju, a było tego tyle, że niektórzy niedoświadczeni dostawali na ten widok gorączki.	Lecz cóż u djabła! Księdzem nie jesteś, skoro jesteś muszkieterem.	No, tym jego salamandrom. Teraz przynajmniej będzie się je przyzwoicie traktować, kiedy będą mieć jakąś wartość. A do niczego innego te potwory się nie nadają, tylko do tego, by z ich pomocą zrealizować jakąś utopię.	No! no! bylebyś się cygana pozbyła, choćby poszedł do licha, byłaby może jaka rada;... ale z cyganem my nigdy nie będziemy miéć drużby, to darmo! Ojciec przykazał, gromada postanowiła, pan prosił i naglił, a nie ustąpiliśmy, to i nie ustąpimy!	A co nie mamy przejść?	A pani skąd masz ten papier?	Bardzo mi przykro, moja pani, lecz nie znam wyższej władzy, niż wielkiego człowieka, któremu mam zaszczyt służyć.	Co prawda, to okrutniem ciekawy, co też umieją i gdyby nie to, że dwie inne wojny jednocześnie ojczyznę gnębią, wcale bym się o tę szwedzką nie rozgniewał. Próbowaliśmy i Turków, i Tatarów, i Kozaków, i Bóg wie nie kogo	Czyż to nie jest pewną odwagą być tym, czym się jest?	Do licha, moja piękna, posłałaś mi łóżko, jak dla panny młodéj.	Dorianie, tą odmową niszczysz mnie jako artystę. Nigdy nie spotyka się w życiu dwóch ideałów. Rzadko spotyka się jeden.	Gdy ja prosiłam, by pan się ogolił, nic to nie pomagało. Widocznie inna miała lepsze argumenty.	I cóż można zrobić nieprzyjaznego Don Kichotowi za co by się pomścić nie potrafił, chyba, że sam zechce się uzbroić w tarczę cierpliwości, która, jak sądzę, nie jest najmniejszą z jego cnót!	Jakiś szlachcic przywiózł list z Nieświeża od księcia krajczego, ale nie śmiałem wchodzić nie przyzwany.	Jazda do Łazienek! Siadajcie, panienki!	Milcz... Zalizali (daw.) albo; tu: czy. ty? Jeszczem słowa nie przemówił, a ty się będziesz odzywał i rozsądzał, co jest ze wstydem dla mistrza Wita? Wawrzek... powiadaj, jak dalej było.	Mości towarzyszu, tyś pijany. Jakżeby już do Drohiczyna Bogusław mógł dojść? Kiedy was zniósł?	Młodzieńcze czy sądzisz, że Ozyrys nie mógłby mieć siedmiu palców, gdyby mu się tak podobało?...	Nie wiem...	Nie, nie Już wolę zostać tutaj.	Nie.	Niepodobieństwo, milordzie, ja mogę je tylko wykonać tak, iż nie będzie różnicy między nowemi a dawniejszemi.	No ale przecież nie bez powodu, co? Nie może pan tego powiedzieć. Może i nie patrzę na rzeczy jak dżentelmen, ale także i nie jak idiota. Przyznał mi to pan wiele razy.	O! pewnie że się na to nigdy nie zgodzi!	Ojcze, wiesz dobrze, że generał nie utopił się z rozpaczy i że w styczniu nikt nie kąpie się przecież w Sekwanie. Nie, nie, nie łudź się, ta śmierć jest słusznie kwalifikowana jako morderstwo.	Po Wielkiejnocy, w maju. Cesia wesela nie chce świetnego. Postanowiliśmy sumę, co by to kosztowałosumę, co by to kosztowało dziś raczej: użyć na jakiś cel..	Poczekaj Nie chcesz dać swoich ślicznych pieniążków ot tak. To ci się chwali, chłopcze. Ale ty je dasz na statek, see? Ty kupisz ten statek, ty będziesz ship-owner i możesz na nim pływać. Yeah, możesz, żebyś widział, jak nim dowodzę w twoim imieniu. Ale pieniądze, które tam zarobimy, dzielimy fifty-fifty. To jest uczciwy business, nie?	Przez straże nasze porozstawiane i nikt ich nigdzie nie widział	Sama nie wiem; a ty panie generale?	Ty kto takojty kto takoj (ros.) spytał naczelnik wpierając w niego oczy.	Udawałeś, że jesteś Tomaszem Shoesmith!	W Spychowie? Toć ona przy was, miłościwa pani, nie przy mnie!	Wasza książęca mość mówiłeś tylko o Mirskim i Stankiewiczu, a nie wspomniałeś o Wołodyjowskim i Oskierce.	Wcale też to nie będzie zabawa, ale robota, może najpożyteczniejsza ze wszystkich. Nie myśl też, te skończy się na jednym latawcu, bo musisz ich przygotować z pięćdziesiąt albo i więcej.	A bo Maciej jest jak ten zły pies, żeby ich z chałupy wygnać!	A moralność! zagrzmiał głos pana Rokowicza.	A przed kim to?	Ale czegóż jeszcze smutna?	Ależ chcę wiedzieć...	Ba! Lubi pan podróżować	Chybabyś pan chciał zerwać całkiem stosunki z przyjacielem i obrazić go śmiertelnie?	Co tam racje! Tu radzić trzeba!	Grażusa!	Ha! I cóż dalej?	Ho?!	I pozwolił?	I to mają być niby ich odgłosy?	I z Myszkowskim!	Jajeczny, policz swoje słowa. Mnie się zdaje, że tutaj padło o jedno za dużo.	Jak Boryna poprowadzi, to i wszyscy pójdą.	Jak blisko możemy zajść?	Jak dawno pojechał?	Jest ksiądz pastor w domu?	Jest to myśl tak wielkiej doniosłości, iż możemy jeno najmiłościwszemu panu spełnienia onej życzyć!	Jeszcze jak, kochany tatusiu!... Zaraz byśmy siedli i słuchali...	Milczeć	Możesz.	Mów jaśniej!	Mówisz o córce damy, którą spotkaliśmy na przechadzce?	Nabita. Masz i siadaj.	Nigdy.	Nikogo prócz ciebie.	No cóż, przyznaję.	No dobrze, jeżeli zdołasz go pogodzić z ciotką Jakubiną i kotem Magdy	No więc cóż ten człowiek?	Ostre to słowa, panie Copperfield...	Piąte już zrobiłeś: zakochałeś się.	Prawo egipskie dozwala, ażeby suma procentów wyrównała pożyczce	Proszę w tej chwili podać depeszę.	Przeproś!	Przerwać partię! Czy zostaliśmy zwycięzcami? Nigdy. Przyjmując w tym względzie rachunek przybliżony, można najsumienniej obliczyć...	Przyjemne!	Te listy! te listy!...	Ten portret musi się dosyć podobać pani de Gallardon	To bardzo nieuprzejmie	To już?	To na drugim końcu miasta.	Towarzyszu Kuzyk przyniosłam dla was polecenie z komitetu.	Trzeba mieć wiarę, trzeba ufać, mój Senderl!	Ucieczka, Mąż, Żona, Kobieta, Sztuka, Poświęcenie, Artysta	W okolice Sierpca?	W sobotę.	Weźmiesz po pięć złotych kwartękwarta	Widzieli ich razem w kinie	Więc bajka o Gwiazdorach musiałaby okazać się prawdą?	Z całej duszy życzę panu szczęścia we... wszystkim... a chyba... pan... wierzy... że mu szczerze... życzę...	Zabobony	Znaki?... Czekaj!... Tak! Widziałem raz, jak Ligia nakreśliła na piasku rybę.	„Ale cieszy się pan, że nabój ocalał!”
Wiem ja dobrze, jak to czasem skóra od ciężkiej pracy i ciągłego krzątania się twardnieje a strwożyć mnie byle czym nie można. Mój dziadek to takie odciski na rękach i na nogach miał, że je do dwóch pni sękatych podobnymi czyniły. Czemuż by wasze do kopyt podobne być nie miały? Rozzujcie sięrozzuć się (daw.)	Proszę panunci, co tu dużo gadać!... Dziś albo jutro stanie do miary! Gdyby tak chorował bogaty człowiek, już byliby tu panowie z trzech kantorów pogrzebowych i mówiliby: moja pani Turkawiec, jak tam tego... ten... niech pani da zaraz znać, a nie będzie pani żałowała! Ale że kona biedactwo, to nawet karawaniarz wolałby stanąć do wożenia śmieci niż tu... Ach, panunciu biednego nawet święta ziemia płyciej bierze i w kilka lat oddaje kości na cukier. Ja też, mówię panunci, od kiedy dowiedziałam się o tym, pijam herbatę bez cukru...	Oskierkę muszę także oszczędzić, bo to człek znaczny i szeroko spokrewniony; ale Wołodyjowski z Rusi pochodzi i nie ma tu relacyj. Dzielny to żołnierz, prawda! Liczyłem też na niego... Tym ci gorzej, żem się zawiódł. Gdyby diabeł nie był przyniósł tych przybłędów, jego przyjaciół, może inaczej by postąpił; ale po tym, co się stało, czeka go kula w łeb, jak również dwóch Skrzetuskich i tego trzeciego byka, który pierwszy zaczął ryczeć: „Zdrajca! Zdrajca!”	Najlepsza dla niego nagroda będzie Danuśka, a ja też myślę, że ją dostanie, a to przez tę przyczynę, że jak się baby na co zawezmą, to przeciw nim i taki Jurand nie poradzi.	Mój Boże to jest tak powszechnie znane, iż nie sądzę abym popełnił niedyskrecję, mówiąc że tak. Otóż, następnego roku wybrałem się do Balbec, i tam dowiedziałem się od majtka, który mnie brał czasami na połów, że mój Teodor (który, nawiasem mówiąc, ma siostrę pokojówkę u przyjaciółki pani Verdurin, baronowej Putbus) zachodził do portu	O, jakie ty masz włosy! Nie posypię ich złotym pudrem, one same przeświecają gdzieniegdzie złotem na skrętach... Ledwie że może tu i ówdzie dodam złotego połysku, lecz lekko, lekko, jakby rozjaśnił je promień... Cudny musi być wasz kraj ligijski, gdzie takie się rodzą dziewczyny.	Bo wiem, że to co dam w zamian, wiele warto Chcecie się jej pozbyć, a nie macie jej co zarzucić? prawda? cięży wam? Otóż sposób w moim ręku. Zdradzę biedne kobiecisko żeby było przynajmniej za co pokutować... Dajcie mi męża, jakiego chcę!	To rzecz umowy. Sądzę, że... kilkaset złotych. W każdym razie nie będzie pan miał wiele roboty. Głównie chodzi o firmę, o nazwisko, o brzmieniu, że tak powiem, swojskiem, o to, że pan jest Polakiem i katolikiem, no, i posiadaczem tytułu naukowego. I za to się płaci. Co do zajęć, zdaje się, będą kontenci, gdy pan ograniczy je do minimum. Te żydy mają różne interesy i nie lubią, by w nich szperać.	I nie zapomnijmy, że cały ten majątek dostanie się kiedyś panu	Ale i ja nie sądzę téż inaczéj Może się źle wyraziłem; wierz mi, że nikt nie może być większym jéj wielbicielem odemnie.	Tak jest aleć to cnót wielkich działem jest na tej ziemi że one cierpieć muszą za innych i to ich tryumfem że męczeństwem kończą... Ty się zaś złego końca nie masz co lękać, bo silną podporę mieć będziesz we mnie.	Odgadnąć trudno młodość, wiecie, ma nieodgadnione tajemnice. Mówią we Francji, że, gdy młode wina się burzą, stare w beczkach im wtórują; że gdy kwiat na wiciach się otwiera, sok wyciśnięty z jagód z tęsknicy wre w kadziach.	Potem? Przyrzekniesz, że będziesz grzeczny. Denerwujesz nas. Daj nam spokój i zajmij się swoimi sprawami. Tracimy już cierpliwość.	Ale nie można zaniedbać niczego, co mogłoby się przyczynić do  skłonienia Wilczura, by zdecydował się na operację. Musi pan jechać. Nie ma pan wobec mnie żadnych długów wdzięczności i nie z tego tytułu pana proszę. Ale tu chodzi nie o mnie, lecz o mego męża.	A czy wie pani, jak ja przyzwyczaiłem się w myśli nazywać panią?	Gdybym się urodził szlachcicem krewni tych, których wysłałem na szubienicę, nienawidziliby mnie, ale by mną nie gardzili.	O! co tam dużo gadać, kiedy ci się nic nie stało	Nie martwię się, ale chciałbym brać w niej udział.	Sądzę że niebawem zacznie pan brać lekcje jazdy; za kilka tygodni z przyjemnością wybiorę się z panem na spacer.	To wiadomo aż nadto dobrze. Łotra w człowieku trzeba siłą wydusić, a gdy się nie poddaje	Wiem z pewnością, że gdybyś się pan angażował do niego, oddałby zupełnie kierownictwo w pańskie ręce	Teraz lepiej, żebyście się już wynosili Po co się macie mieszać do tej awantury. Prócz tego	A daj ty mi święty pokój! gadaj mi lepiej o sobie... coś ty robił? czyś tańcował? czyś się nie zaziębił na tym wietrze? czyś nie chory?	No cóż? Tak mnie pani energicznie wyprawiła z lasu, potem przy obiedzie zostałem zlinczowany, nie chciała mnie pani pożegnać. Czy to wszystko nie mogło odstraszyć?... Ale zatęskniłem do swego tyrana i oto jestem.	Sir Karol otrzymał list tego dnia rano. Zwykle dostawał dużo listów, bo wiedziano o jego dobrym sercu i każdy w kłopocie udawał się do niego. Ale wtedy był tylko ten jeden list, więc go zauważyłem. Nosił stempel pocztowy Coombe-Tracey, adres był wypisany kobiecą ręką.	Albo kiej się za barłogiem rozgląda	Obawiać się mogę tylko złodziei.	Słusznie się, panie, domyślacie. Istotnie, w naszych czasach myślenie wymaga odwagi.	Widzisz pan, że miałem słuszność Obstaję dalej przy moich hipotezach, że doktor Mortimer musi być uprzejmy, bo tylko człowiek uprzejmy dostaje takie upominki od swoich pacjentów; że nie jest ambitny, bo inaczej nie opuszczałby Londynu dla prowincji, i że jest roztargniony, bo w razie przeciwnym, zamiast laski, zostawiłby swój bilet wizytowy.	Ja też i na pani się zemszczę. A teraz żegnam. Załatwiliśmy interes. Zostały rachunki, które podsumujemy później. Życzę pani pomyślności!	Która ci się widzi, Jaguś, to se wybierz...	Malarz, uczy Linkę malować, a tatko pyta się, kiedy zaciągną nam podłogi, bo froterzy drogo kosztują...	O tak, rozumiem, co masz na myśli; ale trwało przecież czterdzieści dni, zanim się wszystko skończyło.	Smorski: To nie są złośliwości. W tym wszystkim jest część prawdy. Sam jestem un demi-aristoun demi-aristo (fr.) miał ich kilkanaście, ale zawsze wychodził z nich cało. Kolekcjonowanie tych faktów było jego manią. Lubił pokazywać fotografie i wycinki z gazet, ale dotyczące jedynie tych jego przeżyć. Sławą muzyczną pogardzał, uważając wszystkich krytyków swoich, tak złych jak i dobrych, za skończonych kretynów i durniów).	Ale skądżeś się waszmość o opresji, w jakiej tu zostawałem, dowiedział?	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	Da mi Janowa inne nakrycie, nowe, na tych wyszczerbionych skorupach nie będę jadła i niech je Janowa zbierze i wyniesie do kuchni. Nie podawać ich nigdy.	Nie, signora, po co przepłacać. Moim zdaniem, te rzadkości to aż za wiele. Trzeba coś zostawić na drogę; gdybyśmy wszystko rozdali, przyszłoby nam wracać o żebranym chlebie, a droga trudna, wśród nieprzyjaciół, których może nieraz jeszcze wypadnie przekupić.	Sprzedasz ty go ale już ja nie kupię!... Roku między nami nie wysiedzisz...	A teraz, synku zakarbuj sobie dobrze w pamięci, co ci powiem. Gdyby nie trzymała mnie w miejscu ta przeklęta rana, jutro o świcie galopowałbym w stronę Perigord, ty byś zaś siedział sobie spokojnie za piecem. Jestem wszakże unieruchomiony na tydzień jeszcze  co najmniej. Odkładając rzecz aż do swego wyzdrowienia, przedłużałbym  cierpienia biednego Ludwika. Dla zyskania przeto na czasie ty jechać musisz.	Gardłujcież tak, żeby wam za powrotem mądra głowa od gardzieli na wieki nie odskoczyła, dodał po chwili.	Tak, bajką. Mój ojciec mówi, że to ładna bajka, ale z prawdą ma niewiele wspólnego.	Nie o to chodzi. Ale czy to przezemnie?	Ja zrobię tak jak ty	Na tamten świat? Nie jesteś więc ateuszem.	Nie ja	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Niech cię o to głowa nie boli!	No tak, moja córka Czy nie spała dziś w nocy u pani?	A dlaczegóż nie prosisz o światło? Mógłbyś brać ze sobą książkę i czytać ją...	Błagam pana, nie odchodź... No... dam panu wszystko, co zechcesz...	Dlategom rzekł: „nie dziwota”	Lepiej nie pozwolę.	Lepszej nie możesz wybrać szkoły	Matko... a jak wyważy plecami? Chłop silny, a zawiasa jedna zardzewiała.	Nie bluźnij	Nie, miłościwa matko; od obiadu siedziałem doma i nie czułem nic, dopiero przy wieczerzy.	Nie, raczej antypatia indywidualna.	Niech to diabli porwą! A waść to patrzysz jakby na teatrumteatrum (łac.) ostatki, huczna zabawa ludowa na koniec karnawału.! jakby nie o waści skórę chodziło!	Odwaga nie zabiłem nigdy mężczyzny i nie kochałem kobiety	Ave Maria, Mater DeiAve Maria, Mater Dei (łac.) rzekł na to Stojowski, który to miał przy winie przysłowie i podał mi kielich. Odsapnąwszy wypiłem. Ale zaraz znów jakiś zawoła:	Za godzinę powrócę, a wtedy zobaczycie, co to jest udawać idiotę... Idźcie więc natychmiast do baraku, wyszukajcie jakiego plutonowego, na przykład Fuchsa, i powiedzcie mu, żeby natychmiast wziął dziesięciu szeregowców i żeby z nimi szedł do magazynu po konserwy. Powtórzcie, co ma zrobić?	Powinien pan chwalić, bo zamiast spaść, siedzę na siodle. Nawet nogi ze strzemion wyjęłam.	To ja jestem Marek Czy jest co dla mnie? Dawaj pan prędzej!	Czy ich znam? Od dziesięciu lat stale odwiedzają mój zakład. Przybywają zawsze na święta.	Czy to imię tej... comment donccomment donc (fr.)	To co i dawniej: mamie w gospodarstwie pomagam, młodszą siostrę uczę... ogród warzywny i nabiał zupełnie już do mnie należą...	Bardzo przepraszam, ale doprawdy stryj mnie źle zrozumiał.	Co mówisz? Czy pewny tego jesteś?	Czegóż ty płaczesz, chłopcze?	Hanuś, dajcie jej moją maciorkę! Zamrę pewnikiem, to Nastuś za to zmówi za mnie jaki pacierz.	Kiedy wyjechałaś z Iksinowa?	O iš to rąstelio, kur parsivežei iš miško! Mačiau	Pan Regowski puścił Bohuna na wolność. Widziałem go w PłoskirowiePłoskirów (dziś: Chmielnicki)	Tak, zmieniłem to wszystko	To dopiero! Jakimże cudem?	To jest oburzające!	A, boli! niech cię psy zgryzą, będzie jutro plucha... a, boli!.. kazałeś zakryć kopce?	Ba, a ślubowanie?	Boś już przypomniał, o taki synu! Prawdziwy z ciebie lupus insatiabilislupus insatiabilis (łac.)	Chodź tu!	Confuse et distributive.	Dlaczego znowu teraz?...	Kapitanie, ostrożnie	Kto taki?	Kuzynka chora, prawda?	Masz pan te papiery u siebie?	Nieciekawym gdzie! Ile chcesz pieniędzy?	No więc co piszą w gazetach?	Oby był początkiem ostatniego!	Oj, bahatobahato (ukr.)	On sam tylko!	Pycha, Zazdrość, Pozycja społeczna, Chłop	Tak jest, mości książę!	Tak, mamo.	Teraz tu, podobno, u was chodzi, kto chce: są Niemcy, są Francuzy. Co kto lubi...	Zdrowi, syci, napojeni, wypoczęci i weseli. Tylko...	Zostaje sumienie	Świadczy o potędze woli jej męża.	„A światłość wiekuista niechaj mu świeci!”
Becky, Becky! Co za bałwan ze mnie! Nie myślałem, że będziemy wracać tą samą drogą. Nie, nie mogę się zorientować. Wszystko się tu jakoś poplątało!	Siadaj przy mnie. SiłaOwstydziłeś mnie przed całym światem, pobiłeś tak, jucho, że już mi księdza wołali, ale gniewu do ciebie nie mam nijakiego i pierwszy z tym słowem zgody przychodzę. Napij się ze mną. Nikt mnie jeszcze nie pobił i myślałem, że takiego na świecie nie ma. Mocarz z ciebie prawdziwy, żeby takim chłopem jak ja rzucić kiej snopem, no, no...	Nie chwytajże mnie za każde słowo, gdym ci z góry rzekł, że to wszystko jedno, i słuchaj dalej. Wiem to dobrze, że książę Bogusław, chociaż i podpisał akt unii ze Szwecją tutaj w Kiejdanach, jednakże za stronnika ich nie uchodzi. Niechże puszcza wieść, a i ty puszczaj po drodze, żem go zmusił do podpisania wbrew sercu. Ludzie snadnie temu uwierzą, bo nieraz przytrafia się, że i rodzeni bracia do różnych partyj należą. Owóż tym sposobem będzie mógł wejść w konfidencję z konfederatami, sprosić naczelników do siebie, niby dla układów, a potem pochwycić i do Prus wywieźć. Godziwy to będzie sposób i dla ojczyzny zbawienny, bo inaczej ci ludzie całkiem ją zgubią.	A choćby do samej Hameryki! Poszłabyś za mną, Jaguś?	A ja ci powiadam, że nie podniesiesz na żadne z nich korbacza. Jeśli to uczynisz, za każde uderzenie oddam ci dziesięć.	Ja i moja suivanta, tak jesteśmy we dwie, a ogrodnik który tak nieroztropnie waćpana wpuścił, za co dostanie odprawę... trzeci...	Jak śmieliście to robić!... Jak śmieliście!... Pewno jakimś brudnym kozikiem!...	Kto Litki nie kocha? Ja pierwszy przepadam za nią. To takie dziwne dziecko i takie kochane. Mówię pani, że mam do niej zupełną słabość.	Nie wiem, co za diabeł siedzi we mnie że nie mogę gadać bez przysłów, ani powiedzieć przysłowia, co by mi się słusznym nie zdawało.	Pan pozwoli, panie majorze czy mógłby mi pan objaśnić, jak to jest, że pan nic nie wie o rozkazie dotyczącym 15 deka sera szwajcarskiego dla pułków z Czech?	Przede wszystkim proszę raz na zawsze o nienazywanie mnie Kubą Już posłałem mu świadków: Łohoyski i Miecio Baehreklotz. Wiem, że jestem urodzonym tchórzem i że za takiego mnie pani słusznie uważa. Ale odwaga nie polega na tym, żeby się nie bać wcale, tylko na opanowaniu strachu.	Siedziałem w tej samotności swojej jak borsuk w jamie, więc cóż dziwnego, że najkarkołomniejsze pomysły przychodziły człowiekowi do głowy. I jeszcze akurat w dzień wigilijny. No, ale chodźmy, nie stójmy tu, bo tarasujemy ruch na ulicy. Dzień wigilijny, choinka, siano pod obrusem. Wspomnienia. Wszystko to wytrąca trochę człowieka z równowagi.	Tak. Produkt, który otrzymałem, jak pan widzi, znakomicie się wulkanizuje i mam nadzieję, że będzie można otrzymać ją względnie małym kosztem.	Uciekać ze wsi... od grontu... od dzieci... Jezu...	W takim razie, ponieważ i z mojej strony nie ma żadnych przeszkód, proszę robić to, co uważa pan za stosowne. Dałem słowo i wywiążę się z niego z przyjemnością, będzie to dla mnie wręcz szczęście.	Wczoraj został wyrzucony z narzędziowni ślusarz Feliksiak, pijak i awanturnik. Już dwa razy był wyrzucany, lecz zawsze po kilku tygodniach przyjmowano go z powrotem na skutek żądania pana prezesa. Obecnie pozwolił sobie za wiele: pobił majstra...	Wiem tylko, że jest ich czworo: Kasia, starsza od ciebie, bliźnięta Fred i Franek, prawie w twoim wieku, i mała Gracja, podobno dziesięcioletnia. Artur poznał ich za granicą i polubił tych chłopców, ale Kasią musi się nie bardzo zachwycać, bo zauważyłam, że zaciska wargi, mówiąc o niej.	Za dwa tygodnie.	Za taką cenę nie chciałbym się, miłościwy panie, o jego uczciwości przekonać.	Za zdrowie króla, proszę pana; chciałem łyknąć właśnie małą szklaneczkę, lecz Fourreau mi przeszkodził, mówiąc, że mnie wołają...	Zaraz, nie koniec jeszcze Chcę wychylić ten drugi kielich za zdrowie Trembeckiego.	Została na kilka dni w Berlinie i przyjedzie ze swoim ojczymem.	Śpi albo i nie śpi... Może udaje tylko?	A co znaczy: merci?	A jeżeli ona mnie nie kocha?	A mówiłeś, że nie piszesz wierszy tu zaś widzę prozę gęsto nimi przeplataną.	A nic czasem podobniejszego do potwarzy nad prawdę	A prawda! Proszę mi mój dom pokazać, panie Czertwan.	A teraz prowadź mnie.	Amo, moneo et caetera.	Bodajeś pękł, kufo browarna!	Bywacie zapewne często w teatrze? Prawda, że jeszcze nie sezon. Zaledwie od tygodnia wróciliśmy z wód, nie mogę się jeszcze połapać.	Chodziło mi o naszych ludzi, kapitanie.	Chodź prędzej. Wiatr idzie.	Co?	Co?	Czy obraziłem się? Ale pani żartuje! Ja nienawidziłem pani!	Cóż znowu?	Dalibóg.	Dlaczegóżby mi się nie podobał, wuju Samie?	Dobrze, bardzo dobrze!	Dokąd pan idzie teraz?	Dyrektorze!... mój złoty dyrektorze, róbcie teraz próbę beze mnie!... tak mnie jakoś głowa boli, że nie wiem czy będę mogła śpiewać	Gdzie wasze pozwolenie?	Gęste, ale ojcowe lepsze, idzie kiej bór!	Głupia Rachelo! To przecież tylko piosenka. Taka przypowiastka.	Ho! rzekł ks. Żegota...	Hotel „Polonia”. Numer 136. Czy mogę panią czekać u siebie?	I dlaczego jej nie wyciągnęli potem?	Ja mówię, że niesławy nie ma! Nagrodę turniejową odstąpiłem dla ciebie	Jakiż masz sposób, aby dosięgnąć Matifata?	Jakto na wasze?	Kiedy tatko ciągle mnie wyśmiewa albo zniechęca	Krzyż od tych?... ślicznie dziękuję. Któż zresztą nosi ordery w podróży? Na przykład pan założę się o wszystko co chcecie...	Lecz przysięga? ważyłaby się na krzywoprzysięztwo?	Małżeństwo wtrącił lord Henryk.	Milcz! Sam psia wira!	Możecież mi to zarzucić?	Na wszystko się znajdzie sposób, oprócz śmierci Okręt będzie czekał w przystani, czy nie będziemy mogli wsiąść nań, choćby się temu cały ląd sprzeciwiał?	Naszego prezesa?	Nazwisko? Nazwisko	Nie mówił.	Nie nie wolno mi go nienawidzić, bo jestem chrześcijanką.	Nie wziąłeś palta?	Nie!	Nie, nie! Nie chcesz tego!	Niegodzi się szydzić!	No tak, ale...	No, prawda.	O nie! Nie!	Och! ubóstwiam go!	Odumarli mnie rodzice, nie mam krewnych ni przyjaciół. Idę, gdzie mnie oczy poniosą!	Ona sama wiedźma ta... czortowa przyjaciółka... kowalicha proklataja... hroszy nie dała, a po nocy ludzi na zmarznięcie wodzi...	Otwierajże, pogański synu! My od księcia z ŁubniówŁubnie	Otóż to tak, rzekł Żyd: to ja jegomości lubię... at! trzeba było dawno porzucić.	Pani taka z nim nieszczęśliwa?	Panie prezesie, zapominasz pan, co winieneś temu domowi, co winieneś sam sobie.	Partia o matce nie zapomni... Co ma być, to będzie. Może wrócę, może nie wrócę. Żegnaj, matka. No! Co tu wiele gadać?... Co tam! Tylu już wyginęło, to czemuż bym i ja nie miał?... A może wrócę. Co tam...	Potrzebujesz pieniędzy?	Poza gośćmi, o których wiesz, zaproszono w ostatniej chwili brata króla Teodozjusza.	Prawda; mogę zatem powiedzieć kardynałowi, że co do tej kobiety...	Przeprowadź kalkulację Przeprowadź kalkulację. Co się lepiej opłaca? Czy utrzymywanie tysięcy policjantów, więzień, sądów, czy, powiedzmy, nawet pół litra sznapsa na mordę? O co chodzi? O asekurację prywatnej własności, mienia i życia sytych członków społeczeństwa! Prawda, czy nie prawda?	Ręce jej są zbyt duże.	Szlachcic, Wojna, Żołnierz	Ta święta! Janka! jego narzeczona, jego ideał, jest... Jezus! Jezus! Jezus!... ratuj, bo zwarjuję...	Takiemu to dobrze	Tedy kto babę włożył do wody?	Toteż ja nie jestem temu winien. Imć pan Brédoux to nowy rekrut. Moi przyjaciele w czasie, kiedy kierowali naszymi sprawami, sądzili, że mogłoby być pożyteczne pozyskać dla naszej sprawy samego pisarza sędziego śledczego.	W tej chwili jego wyprawa w kilkudziesięciu ludzi na świątynię Ptah wydaje mi się niepojętym szaleństwem...	Wiara powinna być zachowana ludowi	Widzę, Saro, że wodzisz oczyma po klasie, zamiast patrzeć w książkę. Szkoda, że nie okazujesz zapału do języka francuskiego.	Wiesz co? jedyny dla ciebie ratunek byłby w ożenieniu się z kobietą rozsądną, szlachetną i którą byś kochał...	Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy? Pan nam opowiada tę scenę tak, jakby się panu zdarzyła wczoraj„Na śmierć! Śmierć mordercy!” (...) Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy	Więc to tak! Domyślałem się, że tak być musiało	Z całej duszy błagam Boga o taką przyszłość dla Alberta ale nie będzie ona moim udziałem. Tak wiele rzeczy runęło we mnie i wokół mnie, że mam wrażenie, iż zaczynam zbliżać się do grobu. Jestem panu wdzięczna, że dałeś mi możliwość powrotu do miejsca, gdzie kiedyś byłam tak szczęśliwa. Powinno się umierać tam, gdzie zaznało się szczęścia.	Zanim opuścimy na dobre las, mam nadzieję, że nie pogardzicie filiżanką mleka.	Zdaje mi się.	Znajomość nasza jest wprawdzie niedługa. Pozwolą panie jednak, ażebym nie tylko ja, ile pan Wokulski użył swoich wpływów do odszukania małżonka pani...	Znaliście go?	Że ślachcic ślachcica, choćby największego zawalidrogęzawalidroga
Juchy te chłopaki, wymyśliły sobie co niebądż la zabawy. Żadnych zabitych nie było w lesie, ludzie se jakieś spały pod krzakami. Złapię Kłębiaka, to ja mu dam strachania. Spotkałem po drodze wójta i zabrałem się z nim, to cała historia. Wio! maluśkie!	On sam jak Szwab, choć i dziedzic I nosi się nie po ludzku, ino biało, albo kraciasto jakości, i jego baba ino po szwabsku szwargocze. Tylo noma z nim, co i bez niego. U innych panów to choć człowiek lekarstwo dostanie, kiej chory, dziecku czasem książkę podaruje inny, a u tego heretyka nawet zarobku nie znajdzie. Mnie nie wołają do dworu, i lepiej mi z tym, bo jeżdżę furmanką i zarabiam, a tym, co ich woła, to nie płaci...	Józia, gadajno po ludzku! Wielemożna pani! E! moja Józia, przecież ojciec tu jezdem, to mi tu wolno cośniecoś z pyska pary puścić przy swoi pani synowej; prawda pani?	W takim razie jest to piekielnie przebiegła kobieta. Wierz mi, mała, że nie należę do ludzi naiwnych ani prostodusznych. Jeżeli zdołała wprowadzić mnie w błąd, dowodzi to, że jest kuta na cztery nogi i ma jakiś bardzo ważny powód, by kryć się ze znajomością polskiego języka.	W jakiś czas po wkroczeniu do Madrytu wielki książę Berg zaprosił główne osobistości w mieście na festyn wydany przez armię francuską dla świeżo ujarzmionej stolicy. Mimo świetności festynu, Hiszpanie nie okazywali zbytniej wesołości, kobiety tańczyły mało, większość gości siadła do gry. Ogrody pałacu były wspaniale oświetlone, tak iż damy mogły się przechadzać bezpiecznie jak w biały dzień. Zabawa odznaczała się cesarską wspaniałością. Niczego nie oszczędzano, aby dać Hiszpanom wysokie pojęcie o cesarzu, jeżeli mieli o nim sądzić wedle jego namiestników. W gaiku dość blisko pałacu, między pierwszą a drugą rano gromadka francuskich wojskowych rozprawiała o widokach wojny i o niezbyt bezpiecznej przyszłości, jaką wróżyła postawa Hiszpanów obecnych na tej fecie. „Na honor wczoraj przedłożyłem księciu Murat formalną prośbę o zwolnienie. Nie iżbym się szczególnie obawiał zostawić kości w Hiszpanii, ale z dwojga złego wolę goić rany zadane przez naszych poczciwych sąsiadów Niemców; ich broń nie drąży tak głęboko w ciało jak kastylskie sztylety. Przy tym lęk przed Hiszpanią to u mnie istny przesąd. Od dzieciństwa czytywałem książki hiszpańskie, mnóstwo ponurych przygód i historii z tego kraju, które zaszczepiły mi żywy wstręt do jego obyczajów. Otóż, od czasu wkroczenia do Madrytu, zdarzyło mi się być już jeżeli nie bohaterem, to przynajmniej wspólnikiem jakiejś niebezpiecznej intrygi, czarnej i mglistej jak romans lady Radcliffe. Rad słucham takich przeczuć i od jutra daję nogę. Murat nie odmówi mi z pewnością; my, lekarze, dzięki usługom, jakie oddajemy, mamy zawsze jakieś skuteczne protekcje”. „Skoro dajesz nura, opowiedz nam swoją historię”, odparł pułkownik, stary republikanin, niedbający zgoła o elegancję wysłowienia i dworności cesarskiej świty. Naczelny chirurg rozejrzał się bacznie dokoła, jakby dla rozeznania twarzy, które go otaczały, i pewien, iż nie ma w pobliżu Hiszpana, rzekł: „Jesteśmy tu między swymi; chętnie tedy, pułkowniku Hulotpułkownik Hulot [por.] Chłopi., którego gospoda znajdowała się o kilka kroków od mojej. Wychodziliśmy obaj z domu intendenta, gdzie braliśmy udział w dosyć ożywionej partyjce. Naraz na rogu uliczki dwaj nieznajomi lub raczej dwa diabły rzucają się na mnie, owijają mi głowę i ramiona w wielki płaszcz. Krzyczałem, możecie sobie wyobrazić, co wlazło; ale sukno dławiło mój głos. Przeniesiono mnie z nadzwyczajną szybkością do powozu. Skoro dwaj kompani uwolnili mnie z płaszcza, usłyszałem te groźne słowa, wyrzeczone kobiecym głosem, lichą francuszczyzną: «Jeżeli krzykniesz, jeśli będziesz próbował uciekać, jeśli pozwolisz sobie na najlżejszy gest, człowiek, który siedzi naprzeciwko, gotów jest zasztyletować cię bez skrupułu. Siedź pan tedy spokojnie. A teraz, objaśnię panu przyczynę porwania. Jeżeli zadasz sobie ten trud, aby wyciągnąć rękę w moją stronę, znajdziesz tuż obok swoje chirurgiczne instrumenty, po które posłaliśmy w twoim imieniu; będą panu potrzebne: wieziemy cię do jednego domu, iżbyś ocalił honor damy bliskiej powicia dziecka, którym bez wiedzy męża chce obdarzyć tego oto kawalera. Mimo iż mąż rzadko opuszcza tę panią, w której jest wciąż namiętnie rozkochany i której strzeże z czujnością zazdrosnego Hiszpana, potrafiła ukryć ciążę: mąż sądzi, że jest chora. Pan musisz przeprowadzić rozwiązanie. Niebezpieczeństwo nie obchodzi nas; masz być ślepo posłuszny, w przeciwnym razie kochanek, który siedzi naprzeciwko pana w powozie i nie rozumie ani słowa po francusku, zasztyletowałby cię przy najmniejszej nieostrożności». «A pani kto jesteś?» rzekłem, szukając ręki osoby, która mówiła do mnie, a której ramię zatulone było w rękaw uniformu. «Ja jestem pokojową pani, jej powiernicą i gotową wynagrodzić pana własną osobą, jeżeli zechcesz spełnić wszystko po naszej myśli». rzekła pokojówka rzekł poborca, przybierając tonik wyższości rzekła mi do ucha odparł. wykrzyknął chirurg rzekł pułkownik Hulot. odparł Falcon odparłem wykrzyknął kapitan Falcon	Małżeństwo młody, przystojny, no i szalał za tobą. Joasia ma nadzieję, że prezesowa utrzyma go na wsi przez parę tygodni, a reszta należy już do ciebie... I wiesz, może by to było nieźle?... Nazwisko piękne... fortuna jakoś zlepi się z różnych kawałków... Przy tym człowiek światowy, bywalec, nawet rodzaj bohatera, jeżeli to prawda, że opłynął kulę ziemską...	O? Serjo? To wielka szkoda Podróż lotnicza to bardzo przyjemna rzecz. Daje dużo emocji, no i widoki, co za widoki! Pozatem szybkość i czystość takiej podróży. Ani odrobiny kurzu. Bo i skądby. Taki pęd powietrza wszystko wydmucha.	Nie potrzebujesz szukać, panie rycerzu, wieśniaka, na którego skarży się ta dama Ja sam ci go wynajdę i zaręczam, że wyzwanie twoje przyjmie. Nadto staraniem moim będzie zostawić wam wolne pole i obopólne bezpieczeństwo, wymierzając tym sposobem sprawiedliwość wedle obyczaju wszystkich książąt, którzy plac bitwy w swoich państwach dają.	Kiedy, proszę matki, jakiś strach mnie ogarnął. Nawet nie wiem, czy wystarczy naszych szpitalnych łóżek. Wyglądają jak widma. A przy tym gadają... jakoś niby to nie po polsku.	Mnie to nie obchodzi. Rząd to jest rząd. Tutaj w szufladzie kwity trzymam na wszystko, co mi woj­sko wzięło.	Nie, tymczasem w Zarządzie po dawnemu będzie mnie zastępował Blumkiewicz. Krzyś jeszcze nie chce wchodzić w sprawy ogólne. Oczywiście po pewnym czasie on obejmie prezesurę, a ja się zrzeknę...	A pan Pełka wrócił? To przecie sławny zagończyk.	Ach, więc to samobójstwo?	Ale to niebezpieczne.	Oto właśnie!... Co pan jednak rozumiesz przez tę szerokość?... Pięknie powiedziane!... Wytłomacz to pan, a jasno!...	Na Boga! Nie miałem pojęcia, że to kotlety. Wyśmienity środek zapobiegający złym skutkom tego trunku!	Żywy albo martwy. Lecz jeśli umarł, to przecież, jak sądzę, sam siebie nie pochował i w takim razie znajdziemy przynajmniej jego zwłoki.	Dobrze, to i ja pójdę.	Ujmujecie to w sposób transcendentalny Słyszałem niedawno, jak Karl Yundt mówił coś bardzo podobnego.	Wiesz że nie ma w domu ni grosza, a dziś dopiero poniedziałek. Sześć dni jeszcze do wypłaty dwutygodniowej. Tak iść dalej nie może. Wszyscy razem przynosicie do domu dziewięć franków. Jakże ma to wystarczyć? Przecież nas jest dziesięcioro?	Ma pan słuszność ale zarówno dla pana, jak i dla mnie małą to stanowi różnicę.	To prawda. Ale gdyby się ojciec dowiedział, że ty...	Do widzenia, a nie zapominaj, że tutaj są zawsze życzliwi i nie potępiaj pan nas, a mnie w szczególności. Tak jak żyję, żyć muszę, bo inaczej nie umiałam. Przekona się pan sam, że to nie zbrodnia takie życie, lecz tylko obowiązek mój społeczny.	Tak to wygląda. Nie mogę tego nazwać inaczej. Sam bym się wstydził, tylko widzi pan, szef miewa takie ataki	Nie bój się: to ma związek jedno z drugiem. Bo, widzisz, są trzy światy w Europie: romański, germański i słowiański. Tamte już spełniły, co miały spełnić. Przyszłość	Ejże, bohaterze! Zdarza się to i tobie!	Tak jest, to prawda, mój pan ufa mu zupełnie. My wszyscy mamy rozkaz być mu posłuszni.	Ty to sobie zawsze potrafisz poradzić	No, ćwikćwik tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel).. Przejdzie mu pierwsza pasja, to się jeszcze sam uśmieje i ciebie nagrodzi.	Właśnie o to chodzi. Doświadczenia jego i Boiraca z nakłuwaniem powierzchni wody w szklance, na którą przeniesiono w części otoczkę wrażeniową pacjenta, znane są dziś już powszechnie wśród psychiatrów i neurologów.	Widzisz, panie to jest bitwa. W czasie bitwy los co chwila wyciąga do nas rękę i każe jak najśpieszniej odgadywać zamknięte w niej niespodzianki. Mylimy się lub zgadujemy, ale biada temu, kto częściej omylił się, aniżeli odgadł... A stokroć biada tym, przeciw komu los odwraca się i zmusza do omyłek!...	Ha, panie, nie każdy może mieć jajka tak ciężkie jak moździerze i nie wszyscy możemy być bogaczami. Zarabiam sobie, jak mogę, na życie i noszę towar sprzedawać na targ do miasta, które leży tam w tyle.	Tylko zechce pan zauważyć, że moja łaskawość polega przede wszystkim na posłuszeństwie wobec pańskich rozkazów. Groźba, którą mi pan przesłał w tym liście, była tym bardziej rozstrzygająca, że nie odnosiła się do mnie, tylko godziła w mego ojca.	Wy, ludzie dworscy często posługujecie się dwoma miarami! Kiedy Fenicjanin przyniesie wam rubin lub szafir, nie pytacie, jaki z tego pożytek, lecz kupujecie klejnot i zamykacie go w skrzyni. Ale gdy mędrzec przyjdzie do was z wynalazkiem, który mógłby zmienić postać świata, zaraz pytacie: jaki z tego pożytek?... Widać strach was ogarnia, ażeby badacz nie zażądał garści jęczmienia za przedmiot, którego nie pojmuje wasz umysł.	Najlepszy sposób pojednania się ze mną to pracować niezmordowanie i dobrze się prowadzić...	Czy nie ma już nic? Winnaś się cieszyć smarkulo, córko marnego wyrobnika, że możesz uczynić przysługę tamborowi Korony i Jego Królewskiej Mości!	Dajże już pokój tym zaklinaniom, mój przyjacielu czyżem ci nie powiedział, że na wszystko, co tylko żądasz, odpowiadać ci będę?	Pan ją zna, jestem tego pewny: z dnia na dzień, z godziny na godzinę śledziłem bieg pańskiej myśli i postęp pańskich badań. W chwili, w której Brédoux ugodził pana, miał pan wszystko powiedzieć. Jedynie z troski o swego ojca odroczył pan następnie swe rewelacje. Lecz teraz zostały one przyrzeczone temu oto dziennikowi. Artykuł jest gotów. Za godzinę będzie złożony. Jutro się pojawi.	Nie, ty wiesz o tym, że jesteś moim panem i władcą! Ty wiesz, że twoja moc włada nade mną i że jestem twą niewolnicą! Ach! czemuż nie rozjątrzyłam niegdyś ran schorzałego lutnisty? Czemu nie dałam zginąć pogromcy smoka w trawach bagniska? Czemu, kiedy spoczywał w kąpieli, nie spuściłam nań miecza wzniesionego już nad głową? Niestety! nie wiedziałam wówczas tego, co wiem dzisiaj!	Żeby destrukcja mogła znaleźć jakiekolwiek u nas pole, żeby ten tyfus społeczny bezładu mógł nabrać pewności, że znajduje jakikolwiek cień zastosowania swych mrzonek, tu w kraju, gdzie jesteśmy gospodarzami. Opinia publiczna powinna nie tylko mówić, ale powinna krzyczeć, powinna bić w dzwon na trwogę, bo złe jest ogromne, bo złe jest ogólne! Czy nie tak?	A ja owszem I wiesz, o co prosić będę? O... o... odwiezienie wuja Misia wraz z mamą do Helsingforsu.	Panowie, zwierz, o którym mniemaliście, że jest przepłoszony, wrócił do legowiska.	Powiedz, że mój mąż zachorował. I proszę cię każ zaprzęgać konie jak najprędzej. Chciałabym koniecznie zdążyć na wieczorny pociąg.	Tego wcale nie mówię; tylko że zawsze znajdziesz dość wybornych argumentów, aby, mimo wszystko, zatrzymać go przy sobie.	I dobry, że nie znaleźć lepszego...	Nie ma żadnej przeszkody, pani Ty jedna sprzeciwiasz się memu szczęściu; ty jedna nakładasz sobie obowiązki, których cnota i rozsądek nie mogłyby ci nałożyć.	Widzisz. Więc nie trzeba myśleć o śmierci, ale o tej radosnej epoce, kiedy zdrowi, na wieki młodzi, znowu spotkamy się na łąkach ze szmaragdu i złota i będziemy oglądać okolice, na poznanie których nie mieliśmy czasu ani środków...	Owszem, niech rzucają kamyki do dzbana Serce moje jest czyste, a zamiary niezłomne.	Pali się! Pali się mydlarnia Mani! Kto podpalił mydlarnię w taki dzień? Tam jest nafta... nie daj Boże, z dymem pójdzie cały kwartał.	Jak mi diabeł miły! Jak mi diabeł miły, ma chłopak rację!	Ja się razem z Krystkiem uczepiłem krzeseł panien de Macris i de Opulo i wyprawialiśmy krotofilekrotofila a. krotochfila (daw.)	Alboż wam ta żywność tak droga?	Do Wodoktów! do Wodoktów! W swaty do Wodoktów, z panem Kmicicem, z naszym zbawcą! Do panienki! do Wodoktów!	Do sklepu z ubraniami.	I o tem dokładnie nie wiem.	Mieliśmy nie mówić o przeszłości.	Nie teraz. Gdzie?	Nie!	Nie, nie! Oni są straszni!	Pewnie, że tak.	No, bo dziś wszyscy panowie umieją.	Ten Brooke jest ubogi, ale może ma bogatych krewnych?	Co się stało? co ci się stało, milordzie?	Dobrze. A wy coście tu porabiali?	Dziś w nocy.	Na Boga, miły siostrzeńcze, czekaj!	Pozwoliła panu tego się domyślić, kochany panie marszałku?	Prawda, masz rację, trzeba teraz pieniędzy i pieniędzy.	Spokój tam, parchy. Bez rozmów, bez krzyków.	Trzyma się.	Wszystko jedno. Pokaż inne towary, może jeszcze co mi się przyda.	Wódz powinien wystrzegać się wina i odurzających woni	Zobaczymy się więc wieczorem	Aš tai padariau	Bodaj waści zabito za taką pociechę!	Bracie Diego!	Dabar, pana Ona, sunku atminti, bet palaukime toliaus. Ak, ne už kalnų ir vakacijos.	Ewo, czemu o tym teraz chcesz mówić?	Gdzie jestem?	Hospody pomyłuj!	Hrabia!	Jaki Wasyl?	Kocioł zostawi pan bez dozoru?	Naturalnie	O co?	Okrutnie, ale Kozacy Dońca zabili ich kilkunastu. Jutro obiecali nas spalić.	Otóż ten pański artysta porzuca kobietę.	Praktyczność z musu.	Proszę panienki, państwo z Krosnowy przyjechały	Proszę, pani!	Przysięga gracza!	Sezam!	Siadajże, chłopcze! Przecież żartowałem	Tak... Tak...	Tavo mamytė, turbūt, didelius katilus kaito, kad iš jūsų trobos tiek debesų išeina!	Tym gorzej dla niego, Fredziu	Warszawa mówił pan Grodzicki	Wedle fekamskiegowedle [obrządku] fekamskiego rzekł mnich	Wszystko w porządku, miłościwy panie	Zawsze ta gaskonada!
Coś podobnego wrzeszczały wczorajszej nocy, ale nie zwracaliśmy na to oczywiście uwagi. Wszakże ciągle wygadują brednie. Gadały, zdaje mi się, jeszcze, że ci powypadały ze starości zęby i dlatego nie łowisz stworzeń większych od koźlęcia, unikając nawet starych capów, których rogi budzą w tobie strach nieopisany. Naprawdę te bandar-logi, to bezwstydni potwarcy!	Jak to?... Czyliż wyraźnie nie zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na karb pańskiej ekscentryczności... Drogi panie, mam do pana bardzo ważny interes. Chcę niedługo wyjechać za granicę i chcę poradzić się pana: kiedy najlepiej kupić franki, teraz czy przed wyjazdem?...	A jakże, panienko, a toć i wczoraj widziałam moją panią córkę. Zobaczyłam ją zdaleka, jak se szła do szkoły, służąca niesła za nią książki, schowałam się do bramy, bo mi tak cosik zatchnęło w piersiach, że tchu złapać nie mogłam, ale wytchnęłam ździebko głowę, zobaczyła mnie i ośmiała się. Bledziuchna taka, kiej panienka, a w pasie to cienka jak osa, a tak się rucha cała kiej na sprężynach i szlachetnie niby pani ubrana.	Cóż ja na to poradzę?	Tak!... Raczej, nie! Myślę, żem źle zrobił. Bigiel jest także zdania, że to nie było dobrze... Maszko może ich przyciskać, może stawiać rozmaite żądania, może wystawić na sprzedaż Krzemień... Nie, pani, to nie jest postępek delikatny, ani taki, któryby mógł nas zbliżyć, i nie byłbym tego uczynił, gdyby nie to, żem doszedł do przekonania, iż trzeba sobie to wszystko raz na zawsze wybić z głowy.	Komturkomtur Arabowie, muzułmanie, przen. poganie; w czasie opisywanym w powieści w Hiszpanii trwała rekonkwista, to jest odbijanie ziem zajętych przez Saracenów., z którymi wojna nie ustaje. Książę, jako ludzki pan, wnet mnie na granicę posłał, abym ich bezpiecznie wśród zamków przeprowadził.	A tak. Ja, panie, po nocach nie sypiam, a nic lepszego nie mam do roboty, więc pomyślałem sobie: trzeba popatrzeć, jak to oni tańcują. A pan dlaczego tu przyszedł?	No, no, to jegomość musi mieć podwójny wzrok, kiedy tak wie o wszystkim. Należę do bractwa, nie zapieram się tego. Jak to jednak jegomość mógł taką rzecz odgadnąć, nie znając mnie wcale?	Ale tolholosów to pewno nie macie?	Albert ma małe robaczki w głowie, jak się to nazywa, Moryc?	Ba! Czy to można być za dobrym?	Byłaby to wielka hańba!	Oko boże widzimy w głębinie, jego myśl żyje w nas ślepa, jego oddech porusza drzew liście. To wszystko mówi.	Ja nic nie wiem, Moryc, ale ja myślę, niech ona stoi tam, gdzie jest. Co ona lubi, to ja nie wiem. Ale ja wiem, że ona nie lubi żadnego ruszania.	Tryumfy firmy Nucingen, to jedno z najosobliwszych zjawisk naszej epoki W roku 1804 Nucingen był prawie nieznany, ówcześni bankierzy drżeliby, gdyby wiedzieli, że jest w obiegu jego weksli na sto tysięcy talarów. Ten wielki finansista czuł swoją mizerię. Jak się dać poznać? Zawiesza wypłaty. Brawo! Nazwisko jego, dotąd ograniczone do Strasburga i do dzielnicy Poissonière, brzmi na wszystkich rynkach! Spłaca wierzycieli martwymi walorami i znów jest wypłacalny: natychmiast podpis jego ma obieg w całej Francji. Niesłychanym trafem walory odżywają, zyskują popyt, dają dywidendę. Nucingen staje się bardzo poszukiwany. Przychodzi rok 1815, ten zuch skupia swoje kapitały, kupuje rentę przed bitwą pod Waterloo, zawiesza płatności w momencie przesilenia, likwiduje akcjami kopalni Worszyńskich, które skupił po dwadzieścia od sta niżej kursu po jakim je sam wypuszczał! Bierze od Grandeta sto pięćdziesiąt tysięcy butelek szampana, aby się pokryć w przewidywaniu bankructwa tego cnotliwego ojca dzisiejszego hrabiego d’Aubrion, i tyleż od Duberghe’a win Bordeaux. Tych trzysta tysięcy butelek, przyjętych, przyjętych, mój drogi, po półtora franka, daje wypić Sprzymierzonym po sześć franków w Palais-Royal, między rokiem 1817 a 1819. Akcept firmy Nucingen i jej nazwisko stają się europejskie. Dostojny baron wyrósł na przepaści, w której inni utonęli. Dwa razy bankructwo jego dało olbrzymie zyski wierzycielom: chciał ich orżnąć, niemożliwe! Uchodzi za najuczciwszego człowieka pod słońcem. Po trzeciej niewypłacalności akcepty banku Nucingena zaczną mieć obieg w Azji, w Meksyku, w Australii, u dzikich. Ouvrard był jedynym, który przejrzał tego Alzatczyka, syna jakiegoś Żyda ochrzczonego dla kariery. „Kiedy Nucingen wypuszcza złoto, mówił, bądźcie pewni, że łowi diamenty”!	Naturalnie, że się odzywam, bo pan i gada, i robi całkiem jak dziecko... Ja jestem tylko lokaj, ale przecie wolałbym wierzyć takiemu, co mi daje dwa ruble za wizytę, aniżeli takiemu, co ode mnie po trzy ruble pożycza, i wcale nie śpieszy się z oddawaniem. Ot, co jest, dziś pan Wokulski dał mi dwa ruble, a pan Maruszewicz...	Niech więc będzie tak, jak to ułożyłeś	Wiesz, że to niemożliwe.	Do piątej? No, proszę... Jakże to sobie radę dajesz w tym Klerykowie, skoro tak rzeczy stoją?	Myślałam o tym obiedzie dla Verdurinów, to bardzo ładnie z twojej strony.	To niechże do kroćset... chciał już klnąć Sieniński, ale się wstrzymał i dodał:	Wspomniałem więc partnerowi mojemu o tym djamencie, który i jego uwagę zwrócił. Co u djabła znowu, mój drogi, nosisz na palcu gwiazdę niebieską i chcesz, żeby jej nikt nie widział! Czyste niepodobieństwo!	Nie mogę, jak mnie Bóg miły, nie mogę! pofolgujże mi wasze choć parę dni!	Nie, wcale nie, alboż jednym więcej kochankiem zaszkodzić mi co może? codzień mi kogoś dają! śmieję się dodała	Buba spodziewam się, że nie wyzwałeś pana Józefa na udeptaną ziemię.	Tak jest, jak musi. Ale my musimy wiedzieć, kim my jesteśmy wobec mas. Ja czuję się widzem ich cierpień, wspólnikiem tych przerażających, wszelką miarę słowa przekraczających zbrodni, jakie dokonywają się na niej. Muszę wierzyć w siebie, abym śmiał myśleć za lud.	Nigdy, panie komendancie Przeciwnie; nieraz opowiadał mi bardzo ciekawe historie; a gdy razu jednego moja żona była chora, dał mi receptę na lekarstwo, które ją uleczyło.	Nie cofam mej prośby. Pomóż mi zapuścić się w te posępne dziedziny.	Nie ma co! co wojny tyczy, nasz dziad w lot zgadnie, jakoby właśnie patrzył na sprawę!	Nie, ja zostanę z nim	Skracasz mi życie czy nie?	Panie komendancie! Żołnierz nic nie winien. Noc była ciemna, choć w pysk daj, a on zdjął waszej mości hełm i opończę. Przejeżdżał tuż koło mnie i jam nie poznał. Żeby wasza mość nie była siadała na wóz, nie mógłby on tego dokazać.	Nie Od wczoraj się nie zjawił. Czyżby wsiadł na „Carnatic” bez nas?	No, no, zobaczę to. Jutro wieczorem przyjdę mu krew puścić.	Ale pan nie chory, prawda? A może pan nie ma pieniędzy?	I widać, że on ją ogromnie kocha. Jakem ją pochwalił, aż mu się oczy śmiały i rósł jak na drożdżach.	Mnie się zdaje, że na ból głowy zaleca się spokój	Nie mają prawa, choć z drugiej strony tom 949 omawia stronę prawną tak zwanego	Tam właśnie, do zamku, stryj co dzień chodził na spacer i całe godziny przesiadywaliśmy z nim na dużym kamieniu...	A gdybyś wśród pięknych młodych ludzi, jakich poznasz, znalazła takiego, który by ci się podobał, nie mogę być tak autorytarny i...	Daj no waćpan pokój. Nieprzyjacielowi nie życzyłbym próbować.	Kto wie czy ten pijak Sargon nie ma słuszności co do naszego następcy?...	Pewien biedaczyna jest już jedną nogą na tamtym świecie, a wiecie, że w takich chwilach należy pomyśleć o spadkobiercach.	Ależ pozwól doktorze Czy pan rzeczywiście wierzysz w umarłych, którzy powracają na pokład statków?	Ależ sahibowie nie znali cię, o mężu święty!	Babunia objaśniła mi wszystko.	Boję się iść dalej, zanim nie wzejdzie słońce	Ja żyłbym tak samo. Bylibyśmy tak, z dala od siebie, jak ów Zosimas i Egipcjanka. Dopóki...	Nic pilnego. Ale o stryju zupełnie już zapomniałeś. A on, biedak, leży niedaleko stąd, o trzy mile, w Zasławiu... Może byście tam jutro pojechali. Okolica ładna, są ruiny zamku... Moglibyście bardzo przyjemnie czas przepędzić i zrobić coś z tym kamieniem nagrobnym.	Nie mogę. Poślipośli (gw.) właśc. kiermasz, odpust., kazali siedzieć w chałupie, Hanki pilnować, coby nie wyleciała z kołyski.	Nie, pani, muszę wracać.	Nie, sam wziąłem je z maszyny i wysłałem je.	Nie, wolę zabrać chłopca.	Piernik nie piernik, a my idźmy dalej!	Szkoda mi was	Tak! Mój złoty! I napisze się na obróżce:	Teraz będziesz spał czy nie?	Będzie pani miała pana Romana z lewej strony. Zawsze pani utrzymuje, że pani lewy profil jest lepszy.	A skąd przyszło ci do głowy, że moja siostra jest biedna?	Czy może się wedrzeć tutaj do nas?	No, tak! niby z przyczyny wysokiego urodzenia tego biednego chłopca robi się tyle ceremonii; myślałem, że panienka wie o wszystkim.	Chciałbym zasnąć, zanim stąd odejdziesz	Jakiej tam intrygi... Po prostu zakochała się we mnie i ma dość starego dziada.	Może chociaż dowiemy się, co te dzwony znaczą	Sądzisz więc pan, że...	A czym?	A dziś Azbowych grasantów jak golił! Co waść prawisz!	A promień? A słońce!	Ajaj... gdzież my się podziejemy!	Alkohol żachnął się niecierpliwie monarcha.	Bałabym się!	Był szmerek... oburzenia, boś się sypał, jak zwierzę.	Bądź zdrów, Marku	Chciałabym bardzo widzieć wasz dom.	Co za bezczelność!	Czy dawno, Zosiu, jesteś wróżką?	Cóż ona mówiła?... przed redaktorem, mówi pani?... Nędzna kokietka.	Cóżto ty myślisz sobie sam wziąć wszystko? odezwał się towarzysz	Dobrze, popielniczkę	Fe, jakiś ty nieużytynieużyty (daw.) oburknął go Puc. Zjem ci tę twoją poduszkę?	Gdzie jesteśmy?	Grała ją pani prześlicznie, cudownie!...	I słuchałem. Dziwna rzecz, jak te słowa są przesiąknięte łzami, poddaniem się, ufnością bezgraniczną; co w tem poezji!	Jest panna i pan miecznik rosieński.	Mistrz ma głos!	Od tego, w jakiej formie bytowania znajduje się Kama w chwili obecnej. Jeżeli znów opanowała astral Jastronia i jest kobietą, musi zginąć	Okrutnie się króla boję...	Pan zwariowałeś! Pan jesteś chory, zmęczony drogą i interesami, odpocznij pan trochę.	Panie Stefanie! Co się stało?	Panie dyrektorze...	Przysięgam!	Spiskowałeś z żoną swoją, z panią de Chevreuse i księciem de Buckingham.	Słońce!	Ta jedna, bo z tyłu stawy i bagna.	Tak, zapomnienie! Tak, zapomnienie	Ty anielskie dziecko! niech ucałuję twoje oczki i słodką buzię! Tak jest, dla ciebie będę żyła, bo i cóżby się stało z tobą?	Wiem bez ciebie. Zacząłem i skończę.	Wiesz co, ty zbyt długo przestajesz z krowami...	Więc mów, mów prędzej!	Żonaty?
Będzie on pana wypytywał, Bóg wie o co, a ty mu odpowiesz na to wszystko tylko dwoma słowami: Tours i Bruksella. Wtedy będzie już na twe rozkazy.	Co pan o nim wie? Przecież wcale go pan nie zna. Zgodził się pan na służbę u niego w dniu, w którym wyjechał nagle pod bezsensownym pretekstem, bez rzeczy, wioząc z sobą ogromną sumę w banknotach. I pan ośmiela się utrzymywać, że to człowiek uczciwy?	Nauka przychodzi z wiekiem a warto i to powiedzieć, moje dziecię, że małe szakale są bardzo pospolite, natomiast takiego Muggera jak ja niełatwo nadybiesz. Nie pysznię się z tego bynajmniej, gdyż pycha prowadzi do zguby; ale zważ, że tak zrządziło przeznaczenie... a sprzeciwiać się swemu przeznaczeniu nie powinno żadne ze stworzeń czy to biegających, czy to pływających, czy pełzających. Co do mnie, jestem najzupełniej zadowolony ze swego losu. Komu służy szczęście i dopisuje wzrok, ten jakoś daje sobie radę na tym świecie, zwłaszcza jeżeli przed wejściem w jakąś debrę lub łachę rzeczną zwykł zawczasu zbadać, czy jest z niej wyjście.	Dobrze, dobrze niech mi się tu pokażą ci zjadacze niewiniątek, zobaczymy, co z tego będzie.	„Przywiąż homunculo do szyi szmatę przepojoną krwią chorej niewiasty i ochłap ścierwa ze świni lub zarażonej owcy, a przywiązawszy, miarę przyłóż z nici czarami uświęconej. Wrychło ciało tego, na czyją intencją homunculus ulepion został, pokryje się wrzodami i zmarnieje...”	Królu miłościwy! Las mi poziomki rubinowe na misternie rzeźbionych liściach paproci podaje, a głupiec tylko serca przyjaciół na płatnych sług ukłony zamienia!	Gdzie opończa! albomci ja jej był wart? pojechała w świat na lepszych plecach niż moje!!	W domu, panie lecz cierpi na reumatyzm.	Bierzemy z sobą Chamisa którego w danym razie po was przyślemy. Dinah niech zawsze towarzyszy Nel, ale ponieważ Nel robi z nią wszystko, co jej się podoba, więc ty, Stasiu, czuwaj nad obiema.	Co znaczy za kim? Tęskni się...	Oj! siadła szlachta na koń i jedzie, jedzie! Boże wam błogosław, ale powoli, powoli! Jeszczeć ten nieprzyjaciel w granicach!	Rosoły na święconej wodzie nie pasą! który. jażejaże (gw.)	Tak, tak, Maciusiu, bardzo się zdziwiłeś, kiedy ci powiedziałem, że nie chciałem z tobą wojować, a wojowałem. Bo ty myślisz jeszcze, że królowie mogą robić, co chcą.	A cóżeś to, jak dziad co chodzi za jałmużną, wór przewiesił przez plecy! rzekł książę śmiejąc się	Prosiłem adwokata naszego księcia (bo mój adwokat to łajdak), ażeby odebrał należną mi sumę i tobie doręczył ją, panie Stanisławie... Razem trzydzieści tysięcy. A że obiecujesz mi od nich dwadzieścia procent, więc mam sześć tysięcy rubli rocznie na całe utrzymanie. Nędza... ruina!...	Nie miewa się zbyt dobrze, jest trochę zmęczony; zresztą może by się miewał lepiej, gdyby cię częściej widywał, bo nie ukrywam ci, że lubi cię widzieć.	Niech pan daruje, że mówię o tych błahostkach bo zgaduję, jak mało pan do nich przykłada wagi. Mieszczańskie dusze zwracają na to uwagę, ale inni, artyści, ludzie którzy-są naprawdę z „cechu” kpią sobie z tego. A od pierwszych słów, jakieśmy zamienili, zrozumiałem, że pan jest z tych...	Co takiego?	Co ty opowiadasz?	Czy pani słyszy, co on mówi?	Czyżbyśmy ich zmiażdżyli co do nogi?...	Nie przyszły mi one bez trudu Ale co to za bydło! nieprawdaż?	Silver i owszem! jednak co do tego nudnego świszczypały oświadczam wręcz, że uznaję jego postępowanie za nie licujące z godnością mężczyzny, żeglarza, a nade wszystko Anglika.	Jesteś może głodna, co?	A może to co drugiego, może to z wójtem sprawa	Klasztor? zapytała Laura wzdrygając się: nie mogę. Z dwojga śmierci wolę pijaną a prędką, niż powolną... Natura moja potrzebuje ruchu nawet w rozpaczy i zwątpieniu; siąść dwadzieścia lat konać, jestże to czegobyś życzył dla mnie? W milczeniu zabijać się myślami... nie!	To może by się najpierw lekcji nauczyć?	Przekleństwo dawniej sięga. Miałem przed czterema laty czterdzieści lat i pięćset tysięcy franków; dziś mam o cztery lata więcej i prawdopodobnie o pięćdziesiąt tysięcy franków mniej, stracę je bowiem na sprzedaży dworku w Montfleury, cudnie położonego w pobliżu Rodanu. W Paryżu znużyła mnie ustawna komedia, do której zniewala wasza tak zwana cywilizacja XIX wieku. Byłem spragniony swobody i prostoty. Kupuję tedy majątek w górach niedaleko Rodanu, nic piękniejszego pod słońcem! Wikary oraz okoliczna szlachta nadskakują mi przez pół roku; karmię ich obiadami. „Opuściłem Paryż, powiadam im, aby w życiu nie słyszeć ani nie mówić o polityce; jak panowie widzicie, nie abonuję żadnego dziennika, im mniej listonosz doręcza mi listów, tym bardziej rad jestem”.	Bo... on mówi, że... mu się podobam.	Nazywam się Kmicic a dworzaninem nie jestem, jeno pułkownikiem, od czasu jakem księciu hetmanowi własną chorągiew przyprowadził.	Nie zgodzę się z tym twierdzeniem, hrabio.	Wstrzyknę ci morfiny albo kamfory, gdy wylądujemy, a ty mi w zamian magiczną formułę życiowej mądrości, która jest śmiertelną, lub tej wieczystej, która żyć nie umie, w spadku podaruj.	Tak, samiście już to powiedzieli między sobą Zdaje mi się, że będziecie wszyscy wisieć. Któryż to kiep miał Biblię?	O... będę Go prosił... będę Go prosił... Nie mam nic przeciwko temu, żeby Go prosić. Drogi Boże, żal mi bardzo, że byłem dzisiaj taki niegrzeczny, i będę się starał być zawsze w niedzielę dobrym, i proszę, wybacz mi! No, Aniu?	Do Egiptu, do Egiptu, gdzie płynie błękitny Nil i wznoszą się wysokie piramidy	Jeszcze czego! Ani mi się śni wyrzec się przyjemności dla paru parszywych motyli!	Uczyłeś się historii?	Wiesz, nie pamiętam nigdy, abym się tak upił. Nie mogę sobie darować, szumi mi w głowie, jak w samowarze.	Ja już nie wrócę. Ndiri potargał mi tak muskuły i żyły, że musi przyjść zakażenie krwi. Tylko chirurg mógłby mnie uratować, gdyby mi odjął nogę. Teraz wszystko już zakrzepło i odrętwiało, ale pierwszego dnia gryzłem ręce z bólu...	Nie miałem czasu. Kiedy ja miałem oglądać? Człowiek przy tylu interesach jest uwiązany jak ten kuń do wozu.	Nie wiedziałam, że ty taki...	Nie, panie Franciszku, gdyż było to przewidziane.	On tu nikogo nie przyjmuje; jeśli sprawa, to dokancelarji do kancelarji	Za pozwoleniem waszej czujności, to nie był kapłan, ale chyba jakiś duch, który pilnuje domu księcia następcy (oby żył wiecznie!...).	Pisze, że nasz dom kupił nie Szlangbaum, ale Wokulski, i że za pomocą podstawionych licytantów dał za niego o dwadzieścia tysięcy rubli więcej aniżeli wart.	A juści, że tak jest! Desperacja!	A więc za godzinę nie będziemy już tutaj.	Ale jednak to ona pisała do Jacka i pisała najczystszą polszczyzną.	Ale ty, Lucjanie, tak rozumny, wiesz dobrze, jak niepewne bywają te wiadomości, bo jesteś u ich źródła, powinieneś jej przeszkodzić	Był to chłopiec o bladej, wynędzniałej twarzy, z poszarpanymi wąsami. Spełniał obowiązki trzeciego maszynisty	Cicho... cicho!... jeszcze będziemy mówili o tych rzeczach, ale nie teraz.	Cóż to za piosenka	Dla mnie rozstrzygnięte. Ale nawet przypuszczając, że, jak ty, Bohdanie, mniemasz, zaszkodziłaby głowie, jest jeszcze wzgląd, który czyni ją dla mnie konieczną.	Ja nie potrzebowałem, ale waszej dostojności z całego serca radzę!	Jest to zapewne pobudka złożonej natury	Jeśli łaska waszej wielmożności, która?	Ma obowiązki wdzięczności wobec mego ojca	Moja matka!... Et, to była gospodyni od nas...	Moje nazwisko jest Gryziak, jeżeli to wam potrzebne.	Może by wydostać was wpierw, gospodarzu, spod gałęzi? Czy was bardzo przygniatają?	Może chłopiec miewał konwulsje?	Nie czuję tego	Nie jesteś dziś w humorze	Nie rozumiem	Nie!	Nie, Moryc	Nie, bardzo głupio było z mojej strony próbować. Gdy skończę Redmond, pozostanę przy nauczycielstwie. Uczyć umiem. Ale pisać nie potrafię.	Niech przynajmniej Arguna odda te klejnoty, które jej zostawiłem!	Oczywiście, o ile to panu sprawi przyjemność.	To, ja! Jaśniach...	Tutaj? Lecz dostrzec nic nie mogę Wszak tu nie ma drzwi.	Ty w swoim będziesz miała tylko konie, atrament i powieści	W każdym razie nie moja.	Wcale nie będzie wyglądało, bo nikt tego nie widzi. A my będziemy mieli czyste sumienie.	Wcale nie jesteś wytworny dzisiaj.	Wie pan prezes, że ja już mam dosyć, już mi obrzydło.	Zrobię. Z pociętych, cieniutkich bambusów zbiję ramki, a tych błon użyję zamiast papieru. To będzie nawet lepsze od papieru, bo lżejsze	Zrób w ten sposób: załam tak ręce i przejdź przez pokój chwiejnym krokiem, wołając przeraźliwie: „Rodrygu, ratuj mnie! ratuj mnie!”.	Żarcikami i powiedzonkami, jakie bywają w każdej rodzinie; czy wy o tym nie wiecie?	A?!...	Albo i Grudziądza!	Aleście je wzieni z dziedzicowego pola...	Czego?	Człowiekowi miło by tu było mieszkać, panie Copperfield	Dlaczego oni w Wilnie tak ciąąąągnąoni w Wilnie tak ciąąąągną	Dlaczego?	Do widzenia!	Horst?	Jestem inoino (gw.) rzekł Kim, podnosząc oczy w odpowiedzi.	Jeżeli pani będzie o mnie myślała, proszę, kiedy będę przechodził, byś miała w ręku bukiecik fiołków.	Kame gi sveikas tą lenkų melą matęs? Ar aritmetikoje paraižytoje lenkiukai, ar geografijoje?	Niechajniechać mruknął Owczarz.	Owszem.	Pan był we fraku, wszyscy panowie studenci byli we frakach albo smokingach. Bal Politechniki.	Stokrotnie panu dziękuję Jest mi znacznie lepiej!	Tak, ale...	Ts-ts-ts.	W czerwcu.	Z panem Bohuszem?	Żono, jeść, bom głodny kiej wilk
Radźmy i znajdźmy dobrą radę, bo inaczej biada nam! Gdyby Jurandównę oddać, to ona sama powie, żeśmy nie od zbójów ją odebrali, jeno że ludzie, którzy ją pochwycili, zawiedli ją wprost do Szczytna.	Ij, wielmożny panie, któż ta tyli las wytnie? Nie było nas, był las, nie będzie nas, to samo las na Łysicy będzie. Jak świat światem, ludzie ze solą jedzą. Trza ją w króbkach trzymać. Zawdy ludzie króbki robili, jedle na nie ścinali, a las stoi. A cóż ta dopiero za prawo ma do niego taki pluder! Las je królewski. Starostwo je i pokój. Tu my takie stada dzików gonili, jelenie my płoszyli z Cisowskich lasów aż po Siekierno... Ile razy ja tu na Łysicy niedźwiedzia widział, jakem jeszcze był małym berbeciem! Aby to jest dźwierz piękny okropnie pieknie patrzeć! Aby tylko na świętego nie trafić... Panie, zachowajże też...	Doskonale. Tymczasem wypełnić mogę drugie polecenie. Mam zaprosić do jej stołu tych dwóch młodych bohaterów, ale koniecznie natychmiast, dopóki są brudni, podrapani, okryci potem i czerwoni na gębie. Czy pan nie wie przypadkiem, jak się ci wielcy ludzie nazywają?	Jeżeli po kilku miesiącach nie okażesz się użyteczny, wrócisz do seminarium, ale już na innej stopie. Będziesz mieszkał u margrabiego, jednego z największych magnatów Francji. Będziesz się ubierał czarno, ale jak człowiek w żałobie, nie jak duchowny. Żądam, abyś trzy razy na tydzień uczęszczał na kursy teologii w seminarium, gdzie cię polecę. Co dzień w południe stawisz się w bibliotece margrabiego, który zamierza posługiwać się tobą w korespondencji tyczącej procesu oraz w innych sprawach. Margrabia zaznaczy w paru słowach na marginesie listu, w jakim duchu ma być odpowiedź. Zaręczyłem, iż za jaki kwartał nauczysz się sporządzać te odpowiedzi tak, że na tuzin przedłożonych margrabia będzie mógł podpisać osiem lub dziewięć. Wieczorem o ósmej uporządkujesz biuro, o dziesiątej będziesz wolny.	Kochany Bazyli! Nie widziałem go od tygodnia. Brzydko to właściwie z mej strony, zwłaszcza, że przysłał mi mój portret w cudnej ramie, którą umyślnie zamawiał według własnego rysunku, a choć zazdroszczę nieco obrazowi, gdyż jest o cały miesiąc ode mnie młodszy, ale muszę przyznać, że cieszę się nim bardzo. Może lepiej napisz do niego. Nie chciałbym być z nim sam na sam. Mówi mi rzeczy, które mnie gniewają. Udziela mi dobrych rad.	A choćby i cały galon W Adenie było potwornie gorąco, chłopcze. Więc ja mam takie nowinki, panie Bondy. Z Sunda Islands, see? Jest tam do zrobienia bajeczny interes. A big business. Ale to bym musiał opowiedzieć całą, jak to się mówi, story, nie?	A wiecie co? Dlaczego nie mielibyśmy się trochę zająć tą klasą? Zajmijmy się! Zajmijmy się sprawami klasy. Zajmujmy się nimi bez końca. Cały rok nie miał nas we wspólnej sali. Nauczyliśmy się niejednego przez ten czas. Zobaczycie, my mu zrobimy ładną klasę! Jak się nazywa ten drab w Eryku czy w Świętym Winifredzie śmiał się chytrze Stalky.	Ha, ha, ha! Pyszny jesteś! Żenić się ze mną! Jak to? Myślisz, że ja dla ciebie poświęcę swą swobodę, niezależność, zabawę, młodość? Że będę ci hodowała dzieci i gotowała jeść, a za całą uciechę słuchała wrzasku niemowląt? Oszalałeś, człowieku! Czyś nie słyszał mojej zasady: lepszy najgorszy kochanek od najlepszego męża! Ha, ha, ha!	Mój Boże! jedna już tylko zostaje rada. Ztąd prosto idę do księgarni i kupuję herbarz Niesieckiego. Jeżeli w nim nie znajdę tego nazwiska, to chyba ona jest cudzoziemką.	Obawiałem się, czy nie zabłądziłem przypadkiem, wchodząc do pokoju jakiegoś duchownego; później znów, zobaczywszy cię w towarzystwie tych dwóch panów, sądziłem, że jesteś niebezpiecznie chory.	Ale cóż pani śnisz zkąd to wszystko, mógłżebym ja panią zdradzić? Nie, pani, nierozerwane węzły łączą nas, twój charakter pełen słodyczy, twa dobroć dla mnie, są rękojmią że ci nigdy żadna Cosel szkodzić nie może.	Dlatego że nie ma kucharza, który by mu je upiekł. A skoro mięso nie jest należycie upieczone, jest czerwone, a nie białe. Czerwoność mięsa jest znakiem, że nie jest dość wypieczone. Z wyjątkiem raków i homarów, które się kardynalizują w gotowaniu.	Do misek chodźta, ludzie, bo stygnie!	Jak największą, przyjaciele i dlatego będę was prosił, abyście ograniczyli swoje wycieczki myśliwskie do okolic Granitowego Pałacu.	Mości królu, oni teraz będą udawali przyjaciół, niby że już po wojnie, ale będą się zawsze starali wszystko na swoją stronę.	Otóż to jedno jest czego nie powinieneś dotykać, bo stracisz cały majątek.	Po co tam chłopca przysyłać! Dam sobie radę. Na wojnie nauczony jestem obchodzić się po spartańsku. Nie mam żadnych wymagań. Ale jakże pani powróci do tamtego domu?	Sądzę, że jako aresztowany nie mam prawa chodzić po trotuarze.	Słyszeliśmy konie pod szopą, to musi być i owies; smołą ich nie żywisz.	Tajemniczym! Och, przyznaję, że to jest trochę za trudne dla mnie, kuzynko	Tak to na świecie. Kto ci dziś przyjacielem, jutro JudaszemJudasz	To je otwórz... tego ci nie bronię!	Toteż usiądź tu i opowiedz mi, jak się to stało...	Winniście mi tylko jeden cekin, Pańku ale i tego cekina pewno nie wydobędziecie z tego mieszka, coście go wykopali, bo gdzie wy to sprzedacie?	Więc doszliśmy do tego że już niema nikogo. Jeden dostał po głowie, drugi w bok, trzeci nogą bardzo grzecznie...	Wszystko to kłamstwo, co ten człowiek śmie pleść posyłałem szpiegów moich, a ci dokładniej mi donieśli. Król nad Wisłą szuka brodu i już część wojsk jego nasi potopili w rzece, gdy ją przebyć usiłowali; Witold stoi za Narwią i nie śmie jej przestąpić.	Zaraz, ja ci, widzisz, wszystko opowiem... Tylko nie uciekaj. Chodź do mnie.	Nie, Ewelino za to ręczyć nie mogę.	Nie wiem, co mam odpowiedzieć umieram ze wstydu, kiedy o tym mówię z tobą. Oszczędź mi, błagam, tak okrutnych rozmów; rozrządzaj moim życiem; spraw, abym nie widywała nikogo; to wszystko, o co proszę. Ale ścierp, abym nie mówiła ci o rzeczy, która mnie czyni tak niegodną ciebie, a która mi się zdaje tak niegodną mnie samej.	Zaiste, byłaby nie inna, gdyby nie pamięć miłej siostry mojej, Zofii. Na odpowiedź nie pora. Rozważę.	A ja bym wam rad dać u obiadu kubek starego miodu, z którym się żaden pigment nie może ważyć...	A o naszej podróży zapomniałeś? Na miłość boską, co będzie z naszą wyprawą? Co ze smokiem? Co z mułem? Co z potworami?	A!... nie dekoltuj się.	Ależ ty mi dajesz odpowiedzi, które nie mają żadnego sensu!	Aż szeleści, jak wiatr!	Bardzo się cieszę, bardzo... że miałam sposobność zawarcia tak miłej znajomości. Więc pan zbadał tutaj wszelkie dzieła sztuki? Zapewne, mieszkając stale w Paryżu... Jesteśmy bardzo obowiązane...	Bo też na swobodną gawędę nie pora Daj mi pokój.	Chcę, żebyś się pan umiarkował w wyrażeniach i nie krzyczał tak, bom nie głuchy! Ta pani kazała mi waści wynieść z pokoju, boś był pijany!	Cóż mówi książę Zdaje mi się że i jego wolą jest aby winny pokutował.	Dlaczego?	Do księcia!	Dognać go nie możemy, ale powinniśmy mieć wieści po drodze	I cóż bym ci mógł zarzucić? Że jesteś miła, dobra, pełna wdzięku	Ma pani rację. Jestem za poważny. Dlatego nie mogę podobać się kobietom. Prawda?	Ma zamiar spekulować na kolei żelaznej. A poza tym, jako zręczny chemik i nie mniej znakomity fizyk, wynalazł nowy rodzaj telegrafu, który pragnie uskutecznić.	Możeż to być?	Mój ojciec jest już w pustyni, w drodze do proroka	Nic nie rozumiem	Nie ma Omara?	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Nie zależy mi na tym	No dobrze, a nie ma pan w Warszawie nikogo zaufanego?	No, to panie Czaruś	On się nie sprzeciwia.	Oraz naszej, że się tak wyrażę, roli	Pani nie napiszę za nic w świecie!	Poczekaj, a pójdziemy wszyscy razem do Shamlegh!	Przecież nie cudzy.	Smutno jest i ciemno w zamku moim Dawno już w nim świąt żadnych nie święcimy	Tak jest, do tej tu doliny. Przeprawiliśmy się przez Dolny Bród, o tam, pod Górką Królewską	To rzecz wprawy Czy ten tapicer był głupi człowiek?	To są chyba czary.	Wszakże nam tę koronę przynoszą, nie szliśmy po nią	Wy natrętne, mnie! takie przypuszczenie to niemal obraza.	Z duszy serca rad bym ci pomógł, ale cóż ja mogę... Czekaj, mszę świętą odprawię do Przemienienia Pańskiego na twoją intencję. Zapędź mi konie do stajni, późno! No, mówię ci, późno, czas spać!	Zachowaj tylko spokój. Nie gorączkuj się.	A można z nich robić udźce i kotlety?	Ani się tego zapierasz, Sabino Trebonjuszowa?	Blumenfeld, konto Eichner et Peretz?	Bo ja umiem mówić tylko o tem, co się da wziąć w rękę	Bodajże ci Bóg błogosławił!	Chłopi dali znać z tego chutoruchutor a. futor	Co za chłop urodziwy!	Cóż znaleziono?	Fakt! Przegrał parę pięknych koni. Wózek był już trochę zniszczony, ale konie śliczne... I przegrał je jakby nigdy nic!	I ja za małżonka cię biorę, umieraj więc w pokoju.	Jaki Napolion?...	Jeden spokój duszy może boleści wszelkiéj być lekarstwem.	Już pan idziesz?	Kilka dni temu zdarzył się niezwykły wypadek pod Tebami Jakiś chłop zamordował żonę i troje dzieci i sam utopił się w poświęconej sadzawce.	Macierzy Małopolski!...	Mogę służyć pięcioma	My kniazia Jaremy.	Mówię świętą prawdę, jasny panie.	Nawarzył pan sobie ładnego piwa. Dużo sprawek ma pan na sumieniu.	O aferze z ulicy Saint-Jacques!	Oddam, oddam naprawdę jestem ślepy sam je potem wyłamię w nocy.	Panią de Chevreuse?	Pojedziemy razem	Powtarzasz się.	Prawdę rzekliście, bo ano tak i jest.	Proszę wejść	Przepraszam jegomości ale ja proszę, żeby cukier był osobno.	Przyszykuj sobie dużą beczkę, większą od tej, co jest u Dancygerowej.	Tak jest.	Tak, panie profesorze uczyłem się w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku, w owych czasach, kiedy zamieszkiwałem lądy kuli ziemskiej.	Tak, panie, obecny rząd zasadza się na tym, aby dać królować opinii publicznej.	Widać, panie kapitanie!	Wiem, i nawet przed godziną byłam u tutejszej pani podsędkowej z prośbą o pożyczenie fortepianu. Ale ona... (znowu zaczęła szlochać), ale ona... kazała mi wyjść z pokoju...	Więc zdaniem twojem?...
Co ci to? lękasz się?	To jest za wiele na raz jeden: cło wyższe, taryfy wyższe od surowej bawełny i taryfy jeszcze wyższe od gotowego towaru wywożonego do Cesarstwa. Ja panu mówię, że to jest razem taki bal dla nas wszystkich, że może się po nim pół Łodzi położyć na fest. Tfy, żebym ja w złą godzinę nie wymówił	Nie zawsze lepszej, bo jeżeli gąsienica przemienia się w motyla, to lepiej, ale jeżeli człowiek staje się po śmierci pocztowym koniem, to gorzej. Czy tym razem gąsienica zaczyna dostawać skrzydeł?	Zgadza się Tyle tylko, że to nie jest dom notariusza i nie ma tutaj żadnego hrabiego Lermy, który mógłby nam pomóc.	Pan nie rozumie?... To jest proste, to jest takie proste, jakby zwyczajny rabuśnik wziął pana za kołnierz i powiedział: dawaj pieniądze, bo mnie się robić nie chce i nie mam. To jest ordynarny geszeft! Jak się pan ma, panie Cohn	Błękitne jest niebo świeżym, jasnym błękitem. Błyszczą się diamentowe krople na olśniewającej czerwieni wiśni w sadzie, srebrzyście śmieje się strumyk skacząc z kamienia na kamień... A za strumykiem śmiać się poczynają i drzewa, i kwiaty, i małe elfy o motylich skrzydełkach, i driadydriada księżniczka Roksana... Ale mała księżniczka Roksana śmieje się najgłośniej i najsrebrzyściej.	On? ten pan, z troskliwością o mnie? Co za czułość! Chciał się zapewne pozbyć ztąd upiora Tak jest, my na jednym ziemi kawałku razem żyć nie możemy!	Co jej mam powiedzieć gdy się zapyta o ciebie?	Co to ciocia haftuje tak zawzięcie? Oczy trzeba stracić nad taką dłubaniną.	Kiedyś ty przebaczył, to i ja przebaczyć muszę; przed tobą jednym nie chciałbym się wstydzić, bo ty jesteś istotą nadludzkiej dobroci.	Wiesz co, moja gołąbko? Gdyby ten mnie chciał ochrzcić, to przystałbym z przyjemnością.	A ja to się zaraz na łóżko wdrapywałem i hyc pod pierzynę!	Ona taka zawsze... Felunia!... Co to za wyjątkowa kobieta!... Prawda, panno... przepraszam, ale?	Et, co tam! Cudowny dziś dzień, chodźcie, przejedziemy się łodzią albo pójdziemy na spacer wzdłuż płotów czy na piknik do lasu, albo coś w tym rodzaju.	Oprócz nienawiści?... Widzi pan, jak pan to słusznie kiedyś zauważył, nie należę do kobiet banalnych, szablonowych. Właściwie mówiąc, byłoby to dla mnie zupełnie obojętne, jakie uczucia pan dla mnie żywi. Przecież ja również nie twierdzę, że pana kocham. A może pan sądzi inaczej?	Chorym jest, oczarowany, nie może inaczej być!	Gdyby tobie włos spadł przysięgam, że Dagon... że wszyscy tutejsi Fenicjanie oddadzą głowy lub zdechną w kopalniach! Poznają oni, co może Grek...	Szczęśliwe z was niewiasty że znałyście mistrza Gaudentego! Ja go osobiście nie znałem, ale w jego piosenkach tak się kocham, dalibóg, więcej niż we własnych. Czy żyje? Ach, i tego nie wiem. Prawią ludzie, jakoby okrutnie miłował jakąś białogłowę, ale imienia jej nigdy nie zdradził. I usychał z miłowania, aż nasza królowa Kinga dała mu radę: „Pójdź do Grobu Pańskiego, a Pan cię uleczy”.	Tak, na czerwono à la rak Ale nie to przekaże jego imię potomności. To ohyda, Błażej chciał to zniszczyć.	Artur i jego dziadek bardzo by dbali, i my wszyscy zmartwilibyśmy się, gdyby się panu coś złego stało	Nie, nie! To tylko nieporozumienie. Nie miałam na myśli pieniędzy swoich... Nie mogę tego wytłumaczyć, ale proszę o odpowiedź... Cóżbyś pan powiedział gdybym... jakże powiedzieć... gdybym uczyniła coś, coby pana kosztowało dużo, dużo pieniędzy?	A byłeś, Bartku, byłeś, a to cię te ścierwy dworskie o to zdechłe jagniątko...	Ciebie kiedy, Piotrusiu, apopleksja zabije, jeżeli tak będziesz się krępował!... samego siebie.	Dowiesz się pan jutro.	Oj, to, to. Ksiądz przede wszystkim, kawalerze.	Pańskie prośbe tyle znaczy dla mnie co rozkaz, panie Wokulski.	Postaram się będę się uczyć szczerości od... chociażby od Jamesa.	Proszę nie odchodzić Z drugiego końca świata przyjechałam tylko po to, by ciebie... by pana zobaczyć.	Rozumie się!... Trzeba z tym skończyć...	Skąd? Po co?	To wypij i zaraz wracaj.	To właśnie stanowi moją siłę	Wysocki?... Co ty tu robisz?	Ale wkońcu ojciec wyciągnie co do jednego, nie daruje i grosza.	Jest tu nie najgorzej na przykład ta prycza jest z drzewa heblowanego.	Ach! Nie jestże to więc boska rada nieśmiertelnych, czcigodny areopag poezji, wiedzy i piękna?	Klejnoty mają swą cenę i rolę w świecie. Jeśli jednak ktoś kupuje każdy wspaniały kamień, jaki schwycić może, i chowa wszystko w podziemiu depozytowem, jest oczywistym warjatem.	Moja Kokoszko, zapowiadam tobie, a ty powtórz jeszcze raz innym, że tu musicie się przystojnie zachować, a niech który sobie w czymkolwiek pofolguje, jak mi Bóg miły, na sieczkę potnę.	Mój chłopcze kochany, moje ty dziecko biedne, tylko tę niedolę jeszcze znieś, tylko ten raz jeszcze wytrzymaj! To już ostatnia Boża próba. Rychło odpoczniesz!	Przyznaj się do wszystkiego natychmiast	Znajdzie się prośba do waszej książęcej mości.	Może nic gorszego, ale równie źle czynisz jak stary Damasippus i ty i on, jeśli wam życie ciche nie smakuje, lepiejbyście uczynili, idąc szaleć na granicę, do Armenji, na Partów, na Brytanów...	Jest piętnaście kilometrów za nami Pies nie wywąchałby nic z takiej odległości.	Ten człowiek nie wiedział nic a nic o śmierci Verloca. Naturalnie. Przecież na dzienniki nawet nie spojrzy. Mówi, że zanadto go przygnębiają. Ale mniejsza z tym. Wszedłem do domku. Ani żywej duszy. Musiałem wołać ze sześć razy, zanim mi odpowiedział. Myślałem, że jeszcze leży w łóżku i śpi. Ale nic podobnego. Pisał swoją książkę już od czterech godzin. Siedział w tej małej klatce wśród całych fur rękopisu. Na stole leżała obok niego niedojedzona marchew. Jest teraz na diecie złożonej z surowej marchwi i odrobiny mleka.	Proszę mi udowodnić, że jest inaczej.	Do tego doszło, że brawując opinią, pani Liza chodziła go odwiédzać w pracowni	Hela: Oby pan w złą godzinę nie wymówił tego słowa. Dziś tortury są czymś nieprawdopodobnym, ale jutro!	Na ucznia już pan za duży.	Nikt i wszyscy. Dawno służę, na wojnie zęby zjadłem, jeszczem takich wojsk i takich wodzów nie widział.	Nie, dopiero za dwa tygodnie. Jadę z Filą do Bolingbroke. Przed powrotem do domu złożę jej tam wizytę. Będziesz w Avonlea przed moim przyjazdem.	Ba, ale jakże mnie listów nie odwieźć?	Bo wy kowalowi wierzycie, a on cygan najpierwszy...	Do Gibraltaru.	Do cna miętkimiętki (daw., gw.) objaśniał z cicha Mateusz.	Głośno krzykniesz, poruczniku, i pojedziesz na bystrym koniu... A mnie tu mogą powiesić... W tropy twoje przyjdzie na tę samą miedzę jużci ten nieprzyjaciel. Ja zaś nie mogę od niego uciec na bystrym koniu. Muszę, widzisz, pozostać.	Inaczej nie byłbym w stanie zapanować nad sobą na widok twej wyzywającej miny.	Jem kotlet na margarynie.	Oto jestem!	A bo też spaśna, kiej ta lepa!	A ja uciekam!	A mnie wykończy ta przeklęta gorączka.	A ty go nie znasz lepiej.	Albo i nie	Albo uważaj, bo nazwę cię niewdzięcznikiem.	Ależ jakieś panie także.	Ależ skąd, Pencroffie! Świece!	Bardzo waszmość dobrze zrobisz właśnie też są turnieje w Barcelonie, gdzie wielmożność wasza waleczność swoją będzie mógł okazać.	Bo nie chcemy, żeby go krajali po śmierci	Bogu Najwyższemu dzięki!	Czemu pan tak mówi! Ja nie chcę.	Czyż nie istnieje pomoc dla tych stworzeń?	Gorzej, pani Ciężko obraziłem panią bez powodu...	Hm Zwołać radę!	Ja tak kocham!	Jakto? jakto? więc...	Jestem w gruncie rzeczy człowiekiem uczciwym.	Kto z was pójdzie z moim poselstwem?	Miał przecież wizytować błotowicki powiat?	Miałem ten zamiar, lecz muszę ci coś wyznać, drogi kolego.	Milcz pan u diabła! Zmora nocna!	Moriturus te salutat (Wita cię mający umrzeć) chcę umierać	Nieszczęsne, najbiedniejsze!...	Nowemu rektorowi.	O panie! Biada! Źle! Strasznie źle!	Och, panie!	Pewnie, jak komu mus...	Prosty rachunek: pięć dni.	Pytasz pan o Manuela?	Siłą cię wziąć każę!	Sprzedasz, gospodarzu	Tak... stosunków, które dadzą mi odpowiednie zajęcie...	Ule mają, oczywiście, wielkość zwyczajnych ułów.	W hełmie i w opończy pana komendanta; żołnierze go nie poznali, noc była ciemna.	W kominie płonie ogień	Wcale nie! Wielu z nich ma oczy zbłękitnione i paznokcie poczernione od krwi niskiego rodu. Synowie metheeranee... a szwagrowie kominiarzy.	Wy z tej wsi?	Właśnie, tak będzie lepiej.	Znasz jezioro Wiłajki?	Żywi stąd nie wyjdziemy.	„Winszuję jej apetytu” Bardzo dziękuję, nie będę nic jadł. Pozwólcie mi tylko państwo trochę u siebie odpocząć.
Na nic się to nie zda Na nic. Znasz mnie przecie. Dzieckiem jestem i chcę, abyś mnie za takie uważał. Jeśli więcej będziesz ode mnie wymagał, nie potrafię cię zadowolić. Czy ci się nigdy nie zdaje, że lepiej byś zrobił...	I ja to sobie pomyślałam Ale potrzeba mi było czyjegoś potwierdzenia, aby wesprzeć swój sąd. Nie mogę się nigdy zdecydować nawet co do swego własnego wyglądu. Gdy tylko zadecydowałam, że jestem ładna, poczynam czuć z bólem, że nią nie jestem. Mam przy tym okropną, starą ciotkę, która stale mówi do mnie żałobnym tonem: „Byłaś takim ładnym dzieckiem. Dziwne to, że dzieci tak się zmieniają podrastając”. Lubię ciotki, ale nie znoszę starych ciotek. Mówcie mi, proszę, często, że jestem ładna, jeżeli wam to nie sprawi przykrości. Czuję się znacznie lepiej, jeżeli mogę wierzyć, że jestem ładna. A i ja wobec was będę tak samo uprzejma, jeżeli tego pragniecie	Żeby nie! Robotą tylko tu i żyj! Ja u państwa jedna, a kucharka druga, więcej nikogo niema; ani furmana, ani lokaja nie trzymają. Pan stary, ciągle książki czyta; pani ze złości, że pan stary, czepia się tylko do wszystkiego i jak sroka skrzeczy: wszystko jej źle, niezgrabnie, to za prędko, to za pomału, to za zimno, to za gorąco... Dziecisków aż troje, i nieznośne takie, że niech Pan Bóg broni! Goście prawie nie bywają. Ot, tylko jak ten koń w dreptaku, od rana do wieczora kręć się i kręć się, a ciągle to samo... dobrego słowa nawet nie posłyszysz, ludzkiej twarzy nie zobaczysz... żeby tę wieś djabli wzięli! w mieście lepiej!	Niech mi pan tego nie mówi W każdym innym położeniu przyjmowałabym pana z przyjemnością. Duma, Ucieczka, Wolność, Małżeństwo, ObyczajeBędę z panem mówiła szczerze, zrozumie pan, czemu ja nie chcę, czemu nie mogę pana widywać. Sądzę, że pan jest zbyt szlachetny, aby nie czuć, że gdyby mnie bodaj podejrzewano o drugi błąd, stałabym się dla całego świata kobietą godną wzgardy, pospolitą, stałabym się podobną do innych. Życie czyste i bez skazy objawi mój prawdziwy charakter. Jestem zbyt dumna, aby nie próbować żyć wśród świata jak istota wyjątkowa, ofiara praw w moim małżeństwie, ofiara mężczyzn w mojej miłości. Gdybym nie została wierną samej sobie, zasłużyłabym na potępienie, które mnie przygniata i straciłabym własny szacunek. Nie wzniosłam się do tej wysokiej cnoty, aby należeć do człowieka, którego nie kochałam. Skruszyłam, wbrew prawom, więzy małżeństwa; to był błąd, to była zbrodnia, wszystko co pan chce, ale dla mnie te więzy równały się śmierci. Chciałam żyć. Gdybym była matką, byłabym może znalazła siły, aby znieść męki małżeństwa narzuconego przez konwenans. W osiemnastym roku, my, biedne dziewczęta, nie wiemy prawie, co z nami robią. Zgwałciłam prawa świata, świat mnie ukarał; postąpiliśmy oboje sprawiedliwie. Byłam młoda, byłam piękna... Zdawało mi się, że spotkałam człowieka równie kochającego, jak zdawał się namiętny. Byłam bardzo kochana przez chwilę!...	Dla chorej wyobraźni Ale człowiek normalny jest o tyle pochłonięty życiem, iż nie ma czasu myśleć o śmierci. Gdy zaś jej ulegnie, nawet nie wie, że go spotkała; śpi bez marzeń i zapewne bardzo by się gniewał, gdybyśmy go chcieli rozbudzić.	Nie prawdaż Aster? tybyś był ciekaw... wiedzieć com to za śliczny wiersz odkrył pod moją poduszką... Szkoda że anonym, nagrodziłbym autora...	Nie sądzę lecz gdyby tak było nawet, nie smuciłbym się zbytnio... Król młodym jest, wszystko co może zawinić spadnie na doradźców i przyjaciół jego, nie chcę za niego odpowiadać...	Dziękuję, jaśnie pani, nic mi się nie chce. A boleć, to wszystko boli. Chyba, że już umrę Nijak mi się żyć nie chce.	Bo nigdy nie widziałem dwu ludzi tak podobnych do siebie, ażeby jeden mógł być wzięty za drugiego. Tym bardziej zaś nie słyszałem, ażeby w Pi-Bast istniał człowiek mogący udawać naszego następcę tronu (oby żył wiecznie!...).	Trzeba mu było powiedzieć, że Rada nie będzie się przeciwić, niech ino z naszą wiedzą i zgodą jedzie, a nie potajemnie.	Przeciwnie bowiem flaszka była próżna. Przysięgam wam na kość pacierzową świętego Fiakra w Bryni, że nasz głupkozof, jedyny niepomylony Trybulet, odsyła mnie do butelki. I powtarzam na nowo moje pierwsze ślubowanie i przysięgam w waszej obecności na Styks i Acheron, iż będę nosił okulary na czapce, iż nie zawdzieję saczka u pludrów, dopóki nie usłyszę wyroku Boskiej Flaszy o moim przedsięwzięciu. Pewien człowiek roztropny i mój dobry przyjaciel zna miejsce, kraj i okolicę, w której znajduje się jej świątynia i wyrocznia. Zaprowadzi nas tam pewnie. Jedźmyż tam razem, błagam was, nie odmawiajcie mi tego. Będę wam jako AchatesBędę wam jako Achates uczeń i towarzysz podróży Apoloniusza., szczery towarzysz w całej podróży. Z dawna wiem, że jesteście wielkim miłośnikiem wędrówek i chętnym zawsze ujrzeć i nauczyć się czegoś nowego. Zobaczymy cudowne rzeczy, możecie mi wierzyć.	Istotnie. Toteż przyznaję, że byłem zdumiony. Ten znachor musi mieć nie tylko doświadczenie, lecz i wręcz fenomenalny talent...	Ojciec nie zdoła nic, gdy królowa się oprze Zmusi go ustąpić i pozostać obojętnym.	Daj spokój, Olga ja widzę do głębi dusz. Ja rozumiem. Jutro ja pójdę w śmierć, a wy zostaniecie. Szczęśliwszy jestem od was. Jeżeli jest wśród was ktoś, co zażąda tego czynu, oddam mu go. Ale musi czuć się bardziej przekonany ode mnie. Rok cały myślałem o tym dniu: całą istotą zżyłem się z nim. Nie zawaha się we mnie nic, nie będzie we mnie ani jednego drgnienia obcego czynowi.	Czyż nie poznajesz ojca, moje dziecię? Nie łam mego starego serca; nie mów, że mnie nie znasz. Znasz mnie przecież, prawda, znasz mnie?	Niechybna to jest rzecz że z Chmielnickim znowu przyjdzie do wojny, ale jeśli tylko buława naszego księcia nie minie, inaczej to wszystko pójdzie...	Po to ja tu, ditki, przyszedł, żeby wam powiedzieć, gdzie Chmiela szukać. Pójdźcie wy, dzieci, do Zołotonoszy, a potem do Trechtymirowa pójdziecie i tam już Chmiel będzie na was czekał, tam się też ze wszystkich wsiówwsiów pojedyncze gospodarstwo, oddalone od wsi; przysiółek. ludzie zbiorą, tam i Tatary przyjdą, bo inaczej kniaź wszystkim wam by po ziemi, po matce, chodzić nie dał.	A więc i ja nie powinnam jeść Przepraszam panią bardzo za moje spóźnienie się, ale nie uczyniłam tego rozmyślnie. Zegarek mi stanął i nie wiedziałam, która godzina.	Tak, panie margrabio Ale, jeżeli pan nie chce widzieć ładnych kobiet, co pan z sobą pocznie na operze?... Angielska rodzina wracająca do Londynu ustąpiła mi resztę swego abonamentu, będzie pan miał dobrą lożę... och! Wspaniałą lożę na pierwszym piętrze.	Widzi pani, pani jest w tym położeniu, że może ją lekceważyć, ale ja muszę się z nią rachować!... I czy wie pani, jak ona skorzystała z rozmowy o samodzielności kobiet?... Oto żąda, aby jej córki uczyły się malować pastelami i grać na cytrze, a przede wszystkim, ażeby jak najprędzej wyszły za mąż.	Mówisz, co prawda, nie tak, jak powinni to czynić poddani, lecz mądrość brzmi w słowach twoich, dziecko! Przyjaźń jest droższa i pewniejsza od zmiennej łaski władcy...	A czemuż ty mu się nie nastręczasz! odezwała się księżna, jemu na łowach najsnadniéj do serca trafić można.	Właściciel tego domu przysłał mnie do pana Szwarca, jako do świadomego mieszkania i losu hrabianki Leokadyi N. Czy nie raczysz pan dać mi jakich co do niej objaśnień?	A nie kaszlało?	Wcale nie rozumiem, prawdę powiedziałeś	Widziałam mieszkanie Ładne i wygodne; nie wiem tylko, czy ulica nie zbyt hałaśliwa.	Co?... Przez całą bitwę nie podniosłem na nikogo ręki i jeszcze teraz mam wyrzec się wodza libijskiego?... Cóż by powiedzieli żołnierze, których wysłałem pod włócznie i topory?...	Prawda, ale wiész pan co to są wieczory ze znakomitościami? Każda z nich naprzód chce być piérwszą, chce się czémś odznaczyć, popisać z sobą, wystąpić. Wieczór więc taki staje się estradą koncertową, na któréj zkolei popisują się wirtuozi... My w naszém kółku małém mówiliśmy poprostu o rzeczach które kochamy miłością wielką, a znakomitości nie kochają nic, oprócz siebie.	Ale skąd bierze się pańskie przekonanie, że to on wygrał?	To naturalne! Któż z nas nie jest chrześcjaninem?...	Więc to wszystko nie w Warszawie się działo?	Panie żandarm, kochany, chwileczka. Ja mam już legalnie wykupiony certyfikat na wyjazd do Palestyny, to po co mam jechać z wami?	Czy Ofman ani razu nie dopominał się u Teckiego o swoje pieniądze?	Doskonałe określenie, Bernard informował mnie szczegółowo o ich posagach, no i oglądaliśmy je po kolei, ale to wcale niezajmujące widowisko, nie.	Dziś wraca. Ona dlatego nie mogła zostać na wieczór	Nie. Tamta była na pewno niższa...	Sądziłam, że pan jest bardziej pewny siebie.	Wiesz, co ci powiem, kmotrze, a to ani się obejrzymy, jak nasz szlachcic czmychnie znów w świat na wyprawę.	A my do zgłębienia jéj przeszkadzamy my, to jest ja.	Ach, jaki z pana cynik! Musi pan niebawem znowu przyjść do mnie na obiad. Doskonały z pana środek pokrzepiający, dużo lepszy od tego, jaki mi przepisał sir Andrew. Musi mi pan powiedzieć, jakie mam zaprosić towarzystwo. Postaram się o najlepszy dobór.	Nie budź tamtych i słuchaj: stała się rzecz straszna, pomyliłem się.	Zdarza się, że wyczerpany zapasami zwycięzca musi zejść z pola na czas dłuższy, może na całe wieki...	Odwaga, Pojedynek, Rycerz, Dwór Ha! Zuchwały szczeniaku! Broń się tedy!	Nie tak to łatwo jak myślisz. Chcę dać ci kierownictwo siły bezimiennej, którą mógłbyś się bić, jak szpadą. Kogo zabijesz to obojętne. Może nawet siebie. Dobrze zabić siebie to może największa sztuka. Musisz to umieć.	Ale, przyjdź pan do kantoru Borowieckiego podpisać kontrakt na dostawę węgla.	Cóż ci powiem?... Moja historja zamyka się w tem: cierpiałam i cierpię.	Dziękuję za jedno, lecz mam drugiego wroga o wiele niebezpieczniejszego, niż pani Bonacieux.	Tej, którą sobie za cel postawimpostawim (daw.)	Też ci zmartwienie! Byłbym chyba ostatnim durniem, gdybym jej powiedział, dokąd mam zamiar się wybrać.	Znam go od dnia urodzenia, a nawet i przedtem. Znałem ojca. Miał pięć stóp i dziewięć i pół cala, teraz zaś wystarczy mu pięć stóp i dwadzieścia cali.	Czy wykrzyknik pani mam uważać za wyraz uznania, czy też za współczucie?	Kto cię przesłuchiwał? Prokurator królewski, podprokurator, czy też sędzia śledczy?	Musimy wiedzieć, gdzie mniej więcej mamy jechać; zawołam go.	Ojciec kilkakrotnie przyzywał cię, kochany Sawiniuszu.	Ojcze, przyjechaliśmy prosić o błogosławieństwo, bo za kilkanaście dni nasz ślub.	Za kilka dni.	Za trzy dni będziemy o świcie	Słuchaj, na miłość Boga, panie ministrze Dziś miałem być na balu u księcia wicelamy, jego córka, owa miła wdówka...	Mieści się tu suma znaczna, prawie majątek dla ciebie, coś dotąd żył w niedostatku, a nawet w nędzy. Zgódź się, Manuelu, opuścić Francję, wynieść się stąd na zawsze, a ten majątek będzie twoim.	A ja w Boga	Zaszyty i przecie noc. Hamuj się waść.	Co teraz?	Czy w oranżerii jest dużo kwiatów?	Cóż mi przyjdzie z argumentów?... W Miquelon jest szampan po osiemnaście dolarów... a...	Juści! Po cóż byśmy tu przyszli? Wchodź albo nas zostawią!	Lot zgrzytnęły nagle wyprężone liny. Balon począł się kiwać kłopotliwie w silnie dmącym wietrze, zupełnie, jak wielki, dobroduszny, zaniepokojony zwierz.	Na prawo kasa!	Niema żadnej przesady. Przecie ona pana kocha.	O! znów zaczyna się rozprawa	Osiągniesz, co chciałeś. Jeszcze przed weselem posiądziesz dziewczynę.	Pomódlmy się, siostro.	Prawdali to?	Przecie jako narzeczony...	Rogopuło uciekł, Lichaczew umarł, zapił się z rozpaczy.	To pijmy flaszką.	Łatwo się o tym przekonać	A gdzie król?	A niech ją cholera trafi, tę Magdę. Żeby jeszcze tej nocy zdechła. Przeklęta dziewka!	A-a-a-a-a!	Ależ skąd, Pencroffie! Świece!	Będzie miał zawsze kości i wodę.	Cóż mam czynić?	Daleko idą?	Ech, gdzie te czasy dawnej taniości!	Ei, ne, Petruti, aš ne smerties ieškau, aš tik Onutę vadinu	Gdzie?	Igły, a mleko daje krowa.	Ilu ma jechać uczonych?	Jakim prawem?	Kad taip, tai aš ant tokių įstatų netinku.	Mam krzesło, przysłali mi dwa tygodnie temu.	My tutejsi.	No, jakże? Gdzieżeśmy zaleźli? Toć mimomimo (daw.)	Owszem. Słyszałem o tym.	Skopał mi chłopaka, kumo, ale po prawdzie wałach był przedni.	Takie właśnie robię interesiki.	Vivat Babinicz! vivat! vivatvivo, vivere (łac.)	Wasza wygrana, jak amen w pacierzu. Jeszcze by! Krowa zdechła i chłopak choruje z przestrachu! Dobra nasza!	Wobec tego może wstrzymać dalsze popieranie rozwodu?	Znakomicie, znakomicie, znakomicie!
Tak, tak, Fryderyku, bez kawałów. Widzisz, Lucjanie jak my postępujemy z tobą; myślę, że i ty nie cofniesz się w potrzebie. Kochamy wszyscy Natana, i będziemy go rżnąć. A teraz podzielmy cesarstwo Aleksandrowepodzielmy cesarstwo Aleksandrowe	Ja, pani, wiedziałem już o tym dawniej, ale nie rozumiejąc, jako cudzoziemiec, waloru, który dla Polaków ma to miejsce, nawet nie wspominałem pani o tym. Bo że się w tak wielkiej wojnie jakowyś zameczek na czas obroni i kilka szturmów odeprze, to się zawsze zdarza i zwykle nie przywiązuje się do tego wagi.	Do zobaczenia, panie Benassis Mąż mój będzie bardzo żałował, że nie był w domu, gdy się dowie o pańskich odwiedzinach.	A pewno! A pozatem, niech pan nie myśli, że nie wiem o tem, że pan już trzy razy wyrzucił Idalkę, która pchała się do pana. Pan ma kochankę.	Ależ w takim razie żony jego nie można potępiać, że się troszeczkę...	Ach, nie Martwię się trochę z powodu Kolskiego. Otrzymałam od niego list. I chociaż nie pisze wyraźnie, wiem, że ma jakieś poważne kłopoty.	Bo jestem pewny że kłamie, że się podaje za kogo innego, niż jest. Ale bastanza... dosyć; nie mówmy o tém.	Rozumiałam, że gdy wybór mojej woli zostawiony... Ja tak lubię smutne pieśni...	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	Nie wiem. Obym tak nie wiedziała, co to jest ból. Może Nochema Gisia będzie wiedziała. Co to za zbiegowisko, kochanie?	Dobrześ powiedział, chłopcze tak się i należało, i tak róbcie; dwór się pomiarkuje, ta chrancuzka się zlęknie, a kapitan... oj! oj! sławny buben za horami!! Alboż to pan! nic z tego nie będzie...	Diabeł jest tylko symbolem kierunku czysto zewnętrznego, hersztem jest bandy płoszącej ludzi, by drałowali najdalej od wnętrza swego własnego. A główna przyczyna ruchu takiego w omyłce tkwi, w błędzie, że coś istnieje, że świat jest naprawdę, nie marzeniem tylko. Raz zrozumiawszy, że ja sam jestemja sam jestem	Prześniłbyś pan wcale niezgorszy sen na jawie Ta urocza dziewczyna ma trzydzieści lat, to prawda, ale ma blisko osiemdziesiąt tysięcy franków renty. Jest cudownie kapryśna, a typ jej piękności zapowiada długie trwanie. Koralia jest gąską, drogi panie, dobra, aby się „postawić” z początku, bo nie wypada, aby ładny chłopiec był bez kochanki; ale jeżeli nie zaczepisz się o kogoś z towarzystwa, aktorka zaszkodzi ci na dłuższą metę. No dalej, młodzieńcze, wyparuj Contiego, który ma właśnie śpiewać z Kamilem Maupinem. Od najdawniejszych czasów poezja miała krok przed muzyką.	Nic Bo nie ma na to żadnej rady. Ja go znam od dawna: szał go opętał. Ma nowego bzika, a w pierwszym okresie nowego bzika jest zawsze taki. To potrwa dość długo, przez szereg dni będzie zupełnie niezdolny do jakichkolwiek praktycznych zajęć, niby zwierzę pogrążone w błogim śnie. Bóg z nim! Chodźmy zobaczyć, jak się przedstawia sprawa wozu.	Niech się pani o to nie troszczy głos pani mi wystarcza. Zakochany jestem w pani głosie, cokolwiek by pani mówiła.	Więc dobrze. Zgadzam się na twoją propozycję. Przy spotkaniach będziemy się zachowywali tak jak dawniej. Oczywiście tylko w obecności ludzi. Podkreślam tylko, że nikogo tym nie wprowadzimy w błąd, jeżeli jednocześnie będziesz się afiszował z tą kobietą. To wyrzeczenie się niewiele by cię nawet kosztowało. Zabawię tu najwyżej jeszcze dzień lub dwa.	A cóż mnie do tego?... Ja nie jestem jej ojcem. Stary błazen! słowo honoru, i przy tym łże, bo nago nie chodzimy.	Gdzież tam! Pomogła. Ja i teraz jestem zdrów jak bawół. Pracuję tu przecie jako inżynier, wstaję o piątej, późno idę spać, a muszę mieć siły i zdrową głowę, żeby temu wszystkiemu podołać. To nie o to chodzi, nie o zdrowie... jakże to powiedzieć?	Ja nie jestem dobra!... Ja tylko przyszłam złożyć hołd kobiecie zbuntowanej przeciw tyranii przesądów... Co to jest, ażeby kobieta nie miała prawa wracać o drugiej w nocy, jeżeli mężczyznom wolno wracać choćby o piątej nad ranem?... Gdybym była panią Latter, porozpędzałabym niegodziwych lokajów, którzy śmią robić uwagi, i wydaliłabym z pensji tego smarkacza, Zosię...	Nie ożenię się z nią nigdy! O tym nie może być mowy!	Nie wiem... Nie umiem tego określić.	To nie oaza to błąkający się w pustyni duch jakiegoś kraju, którego już nie ma na świecie... Ale tamto dodał wskazując ręką w stronę południa.	Wcale nie zmyślam, ani też rozmarzony nie jestem Proszę mnie spytać o te kozy, nie pomylę się pewno.	Albo jeżeli się którego z nas za połę nie ułapisz!	Musimy się schronić w Granitowym Pałacu, dopóki jeszcze czas i bandyci nas nie dostrzegli.	Niby, że co się dzieje?	Niechże tak będzie! Niech się spełni...	O, proszę! Niech się pan nie zapomina!	Tak ci się zdaje ale to niezgorsza świnia, a głupi jak gówno. Już go mam po dziurki w nosie, bo mnie stale szykanuje.	Chętnie, hiszpańskie wina masz wyborne; przyznaj, że mieliśmy całkowitą słuszność, pacyfikując ten kraj.	Co, chcesz dziś jeszcze jechać ale ja na to nie pozwolę! Przyjechałaś i chcesz znowu odjeżdżać? Olaboga, laboga! Słyszysz, matka, Helcia chce już odjechać! Jakże pojedziesz, kiedy most jest zerwany?	Dziękuję. Więcej pytań nie mam.	Jak to? Pan ciągle miałeś pod ręką machinę cudotwórczą i nie doszedłeś jej sekretu?	Kto nie ma środków, powinien ustąpić tym, którzy je mają	Nie może być wcześniej, niż naznaczono.	Nie wierzgaj, tylko wstawaj, bo jest pilny interes.	Nie zaszkodzi	Nie, pani!	No, to doskonale. Doskonale. Ja mam do pana zaufanie. Odrazu wprawdzie niepodobna, ale jestem przekonana, że wkrótce rzecz będzie załatwiona.	Po pierwsze właśnie, że napisałam	Powiedziałaś raz: Jeszcze nie teraz!	Przede wszystkim zaczekać do jutra Jako kapłan, wiesz najlepiej, że boski sen często przynosi dobre rady.	Prócz najbliższego sąsiedztwa, nikogo. W tym kościele byliśmy dzisiaj po raz pierwszy, bo to nie nasza parafja i dosyć daleko od nas. Wstąpiliśmy po drodze, jadąc do kolei.	Rzekliście! Tu idzie o sześć morgów, jakie nieboszczyk zapisał Jagusi, a nie o głupie słowa!	Tak, skąpy, a ponadto zły! Ale córka jego, jeśli pożyje, będzie, jak powiadają, jeszcze gorsza.	Zaraz to mówiłem! Wszyscy się stropili, a ja pomyślałem: nie może być! Zaraz to pomyślałem! Chodźmy! żywo, Janie! żywo! A tamci się skonfundowali... ha!	E!... mój drogi, postaw się w mojem miejscu; nudziłem się śmiertelnie, a zresztą, na honor, nie lubię koni angielskich. Słuchaj!... jeżeli o to tylko chodzi, aby przez kogoś zostać poznanym, w takim razie, siodło wystarczy; jest ono niepospolite. A co do konia, znajdzie się jakaś wymówka na usprawiedliwienie jego zniknięcia. Cóż u djabła! koń także jest śmiertelny; dajmy na to nosaty był, albo parszywy.	Ach, panie ojcze, ojcze najdroższy! czy to naprawdę ty?	Bądź pan spokojny... ale czy można by się przynajmniej zobaczyć z naszym biednym Edmundem?	Co ci wiadomo o Manuelu? Czy księga, o której wspominał mi on przed chwilą, zawiera ważne szczegóły o jego pochodzeniu?	Kogo mi przyprowadzasz? Brata, przyjaciela, zwykłego znajomego czy wroga?	To mi się stało zupełnie obojętne.	Widzisz, Prokopie, u was to co innego. U was to się bierze żonę, żeby mieć gospodynię. A u nas to z miłości, z kochania.	Czy oprócz państwa wie jeszcze kto o tym wypadku?	Jak to się robi?	Jest to wcale oryginalny kierunek! Prowadzi niby do jakiego mieszkania czyli też na wzór punktu poruszającego się w przestrzeni?...	Niech wasza królewska mość raczy kończyć, jeśli się jej podoba	No, jak się Piotr miewa cóż tu się działo podczas mojej nieobecności??	Owszem, słyszałem Ponieważ żyję i jestem obecny, stawiam pod obrady punkt piąty, który głosi: „Co robić, jeżeli Maciuś dobrowolnie się zgłosi z zamiarami pokojowymi?”	To dlaczego powiedziałaś „jest wielkie niebezpieczeństwo”	Wejdź do gabinetu zaraz go wyprawię; to jeden z moich najbliższych przyjaciół, któremu zresztą trzeba będzie wyznać odmianę w mym życiu.	Wiele jest takich szpar w murach mego zamku, które są bardzo stare i tworzą nieraz najdziwniejsze rysunki	A co tam będziecie robili?	A mnie imć Rzędzian co innego powiadał.	A nijak. Poczeka se pani na prom i promem śmignie na drugą stronę.	A pieniądze gdzie?	A ten Aron jest zapewne ubogim faktorem? spytała wdowa.	Co panowie o tym sądzicie? Co do mnie, przyznaję Balonikowi słuszność.	Czego życzy sobie jego wielmożność?	Dla mnie	Dla mnie?	Dziecko rzekł	I ty dajesz biednym?	Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.	Jakże, proszę pana	Lulu, moja serdeczna!	Miał pan przy niej minę skruszoną	Miłość, Przemijanie gdzie jest to moje wielkie uczucie teraz?	Może gustowny kałamarz z siodłem, dżokejką, szpicrutąszpicruta	Najf.	Nic więcej?...	Niezwykły człowiek	Nikogo.	No, a jak wrócimy do domu, to co?	No?...	On jest tu	Pan tutaj! wracasz pan do Europy?	Powinnaś go pani skarcić za to!	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	Słyszał już pan Cafieri?	Słyszałeś Masz przywieźć tu wszystkich swoich kolegów, co do jednego, ale niech wszystko w domu zostanie bez zmian, pozamykajcie tylko okiennice na parterze.	Tu jest weksli na tysiąc pięćset rubli, proszę pana.	Ustrzeliłem w istocie parę ładnych sztuk. Pozwolę sobie przesłać jutro księżnej tuzin bażantów.	Więc osoba ta, przepraszam panią, osoba ta miałażbymiałażby	Wszyscy!	Wszystko jedno.	Za parę tygodni.	Zapewne ale sam.	Żegota?	Žinomas daiktas pakolei Pilėnai stovi, mes ne žingsnio gilyn negalime padaryt.
Ale handel nasz, przemysł, rolnictwo i odbyt były tylko miejscowe. Doszedłszy pewnego stopnia, daléj-by się rozwijać nie mogły. Postarałem się więc o otwarcie biura pocztowego, o koncessyę na sprzedaż tytoniu, prochu i kart; skłoniłem poborcę podatków, by zamiast mieszkać w jakiéjś innéj gminie przeniósł się do naszego miasteczka, które jest zarazem stolicą kantonu; rozbudziwszy potrzebę jakiéjś nowéj produkcyi, starałem się ją zaraz w czyn wprowadzić, wpajałem we wszystkich poczucie własności; to téż w miarę jak wzrastała zamożność, wykarczowywały się grunta, zakwitała uprawa roli, wznosiły się posiadłości. Biedacy, którzy przed mojém przybyciem nosili pieszo sery do Grenobli, jeżdżą tam teraz porządnemi furmankami, wożąc owoce, jaja, drób, jarzyny. Wszyscy nieznacznie zamożnieli. Do najbiedniejszych należeli ci, którzy się na uprawie ogrodu, hodowaniu jarzyn i owoców ograniczać musieli. Ale nie chcąc dać zgasnąć temu domowemu ognisku, trzeba go było bezustannie podsycać. Przemysł miasteczka nie był jeszcze tak wielki, by mógł utrzymać ruch handlowy, spowodować konieczność założenia magazynów, targu. Nie dosyć na tém, jeżeli kraj nic ze swego kapitału nie traci; dobrobyt jego nie wzrośnie, gdy ta suma pod postacią produkcyi i konsumcyi przejdzie choćby przez najwięcéj rąk. Nie, nie na tém rzecz polega. Skoro kraj jest już na téj stopie, że między jego zapotrzebowaniem a produkcyą istnieje zupełna równowaga, wtedy chcąc podnieść zamożność ogółu, trzeba wejść w stosunki zamiany na zewnątrz, które-by mogły trwały stan czynny w jego handlowym bilansie zaprowadzić. Ta myśl przewodniczyła zawsze państwom pozbawionym terrytoryalnéj podstawy jak Tyr, Kartagina, Wenecya i skłaniała je do prowadzenia wywozowo-przywozowego handlu. Ja-m również chciał coś podobnego dla trzeciéj ery pomyślności mojego kantonu utworzyć. Pomyślność ta, ledwo widoczna dla oczu przechodnia, bo miasteczko nasze podobne jest do wszystkich innych, była zadziwiającą tylko dla mnie samego. Mieszkańcy, biorąc czynny udział w tym postępowym ruchu, nie mogli go także ocenić. Po siedmiu latach traf zesłał mi dwóch cudzoziemców, którzy są teraz dobroczyńcami téj miejscowości i mogą ją z czasem w prawdziwe miasto zamienić. Jeden z nich jest-to Tyrolczyk, człowiek niesłychanie zręczny, który robi obuwie dla wieśniaków, a buty dla elegantów Grenobli, a robi je tak, jakby żaden szewc paryski nie potrafił. Był on zarazem wędrownym muzykantem, prawdziwym typem tych zabiegliwych Niemców, co to sztukę i rzemiosło jednocześnie uprawiać umieją. Przeszedł tak całe Włochy pracując i śpiewając i z powrotem zatrzymał się w naszém miasteczku. Gdy się zaczął rozpytywać, czyby kto nie potrzebował obuwia, przysłano go do mnie; jakoż obstalowałem u niego dwie pary butów, a zdziwiony zręcznością, z jaką zrobione zostały, wszedłem z nim w rozmowę; a jego jasne i rozsądne odpowiedzi, obejście się i powierzchowność, wszystko to złożyło się na potwierdzenie dobrego wyobrażenia, jakie o nim powziąłem. Zaproponowałem mu, by się osiedlił w miasteczku, przyrzekając, że go wszelkiemi siłami popierać będę i na początek zaliczyłem mu dosyć znaczną sumę. Zgodził się bez wahania. Ponieważ skóry nasze, skutkiem staranniejszéj hodowli bydła ulepszyły się, jak to już zresztą nadmieniłem, przyszło mi więc na myśl, że niezadługo będziemy je mogli na własny użytek obracać, wyrabiając z nich obuwie po cenach umiarkowanych. Wypadek nastręczył mi nadzwyczaj zdatnego i pracowitego człowieka, który mi miał posłużyć za narzędzie do zaszczepienia w miasteczku jednéj z najobfitszych i najstalszych gałęzi handlu. Na szczęście nie omyliłem się w moich rachubach. Dzisiaj mamy już pięć garbarni, które zużytkowują wszystkie skóry z całego departamentu, a nawet często się po nie do Prowancyi udają. I cóż pan powiesz! garbarnie te nie mogą nastarczyć skór Tyrolczykowi, w którego warsztacie pracuje przeszło 40 robotników..... Co się tyczy drugiego, którego historya, acz nie mniéj ciekawa, może-by pana znużyła, jest-to prosty chłop, trudniący się wyrobem kapeluszy z szerokiemi rondami, jakie tu powszechnie noszą. Doszedł on do tego, że sprzedaje je taniéj niż inni i handluje niemi nie tylko w okolicy, ale i w sąsiednich departamentach, a nawet w Sabaudyi i Szwajcaryi. Dwa te rękodzieła, mogące się stać niewyczerpanemi źródłami dobrobytu dla kantonu, gdyby się tylko w dobroci gatunków i nizkości cen utrzymały, nasunęły mi myśl utworzenia tu trzech jarmarków do roku. Prefekt, zdziwiony szybkim rozwojem naszego przemysłu, poparł mnie w staraniach o uzyskanie na to koncesyi. Jakoż w zeszłym roku odbyły się w miasteczku trzy jarmarki i znane są już w Sabaudyi pod nazwą jarmarków obuwia i kapeluszy. Na wieść o tych przeobrażeniach, pomocnik jednego z notaryuszów z Grenobli, młodzieniec ubogi lecz wykształcony i pracowity, zaręczony przytém z panną Gravier, udał się do Paryża, by prosić o miejsce notaryusza w naszém miasteczku, które téż i uzyskał. Nic go ten urząd nie kosztował; teraz wystawił sobie dom naprzeciwko domu sędziego pokoju. Co tydzień jest targ w miasteczku, na którym się dość znaczne interesa na bydle i zbożu robią. W przyszłym roku będziemy mieli zapewne aptekarza, potém zegarmistrza, skład mebli i księgarnię i dojdziemy może do tego, że nasza skromna mieścina będzie w stanie dostarczyć wszystkiego, co ludziom rozwiniętym moralnie i fizycznie jest koniecznie do życia potrzebném. Cywilizacya tyle już tutaj zrobiła, że nie spotkałem najmniejszego oporu ze strony rady municypalnéj, gdym podał projekt naprawy i upiększenia kościoła, zbudowania plebanii, obsadzenia drzewami rynku i budowania domow pod linię, by miéć z czasem porządne i proste ulice. Takim-to sposobem stało się, że zamiast stu trzydziestu siedmiu dymów gmina ma ich teraz tysiąc dziewięćset, zamiast ośmiuset nędznych sztuk bydła rogatego dwa tysiące mieszkańców w miasteczku, a tysiąc w dolinie. Z tych, dwanaście rodzin można śmiało bogatemi nazwać, sto innych do zamożnych się liczy, reszta się dorabia i pracuje. Wszyscy umieją czytać i pisać, a nawet różne gazety mają tu siedemnastu prenumeratorów. Nie ulega wątpliwości, że spotkasz się pan i z nieszczęśliwemi w naszym kantonie; ja ich, niestety, aż za wielu widzę, ale nikt tu nie żebrze; dla każdego znajdzie się praca. Na jednym koniu niepodobna mi wszystkich chorych objechać, muszę miéć drugiego pod siodłem na zmianę i mogę bezpiecznie o każdéj porze chodzić po okolicy, nikt już do mnie nie strzeli, a kto-by miał ten zamiar, sam-by przy życiu nie został. Skąpe w objawach, ale rzetelne przywiązanie mieszkańców jest-to jedyny osobisty zysk, jaki dla mnie z tych zmian wypłynął i poprzestaję na nim chętnie, mając jeszcze i to zadowolnienie, że każdy, kto mnie spotka, wita mnie wesoło i przyjaźnie. Pojmujesz pan, że majątek, jaki mimowolnie z moich wzorowych ferm zebrałem, jest dla mnie nie celem, ale środkiem.	Pewnie sądzisz, że trzeba mu trochę wesołości, czy tak?	Wściekły Gdyby to był, jak mówisz, żal tylko, nie tak by patrzał na mnie. Przecież i ja jestem smutny, a czuję się lepszy, niż przedtem byłem.	O!... panie, prokuratorowa, czy księżna, byle tylko rozluźniła supły swego worka, wszystko to dla mnie jedno; ale ona dala tu odpowiedź stanowczą, że dosyć już ma tych wymagań i wiarołomstwa pana Porthosa i że mu złamanego szeląga nie przyśle.	A ja ci nie wybaczam, że spóźniłeś się na obiad Chodź, siadaj, a zobaczymy, co umie tutejszy nowy kucharz. Później nam wszystko opowiesz.	Nie obawiajcie się czarów My czary odganiamy, ale ich nie czynimy. Bóg, Religia, Obraz świataZwyczajem jest u nas, na Morawie, Boga wzywać przy każdej czynności i jego błogosławieństwa.	No, prawda, panie doktorze, że to nie do wiary?	Poczekaj pan... Lecz na Boga, panie rycerzu, czyżbyś jeszcze i tę kobietę kochał?	Więc pan myśli, panie nadinspektorze, że tego zaniedbałem?	Więc proszę mi uwierzyć i zaczekać trochę Sam Nab wystarczy, żeby przyjść z pomocą swojemu panu. Jeśli rzucimy się do cieśniny, narazimy się tylko na to, że prąd porwie nas ze sobą. Teraz, jeżeli się nie mylę, jest to prąd spowodowany odpływem morza. Niech pan spojrzy, woda na piasku wyraźnie opada. Miejmy więc cierpliwość, a gdy odpływ się skończy, może uda nam się przejść w bród.	O co wam idzie? Za jaką pokutę? Ludzie byli w potrzebie, tośmy rozdali. Przy tym rozdzielaniu było krzyku, tłoku, jak to Żydy. Zobaczyły, że rozdajemy pieniądze, to się mało nie potratowały na śmierć. A na ten czas jedzie na koniach dwu oficerów i dwie damy na spacer	Robiłem, co było w mojej mocy. Straszyłem ją trudnością operacji, która w istocie jest bardzo łatwa, dałem jej do zrozumienia, że może wypadnie ją uśpić, że ból będzie znaczny... Cóż było więcej do zrobienia? Pani taki ma chorobliwy wstręt do swego stanu, że godziła się na wszystko. Nie mogłem przecież skłamać i powiedzieć, że rzecz jest niemożliwa! Poszłaby do innego lekarza i wyśmiano by mnie po prostu.	A ich widziałeś na Ostrianum własnymi oczyma?	A jestem, droga Gburciu-Furciu	A lekarstwo na to?	A to właśnie źle! Pogański obyczaj. Nikt nie powie, że u Kuźmy głodno jak u Tatara. Hej! Chłopcy! Dawać mi tu zaraz ten bukłaczek, który dzisiaj kupiłem.	A, tak. Rozmawiać. Widocznie to, co pan ma do powiedzenia, powie pan później.	Bardzo na tym boleję.	Co robić? Niech Jurand jedzie do Spychowa. Jeśli ją porwali dla okupu albo by ją na de Bergowa wymienić, to muszą dać znać i dadzą znać nie komu innemu, jeno Jurandowi.	Co to, panie Jerke, do wszystkich diabłów Nikogo w sklepie! Gdzie brat? Gdzie goście? No... no... Co to pan tam masz?	Co, chcesz dziś jeszcze jechać ale ja na to nie pozwolę! Przyjechałaś i chcesz znowu odjeżdżać? Olaboga, laboga! Słyszysz, matka, Helcia chce już odjechać! Jakże pojedziesz, kiedy most jest zerwany?	Czekaliśmy umyślnie na pana z obiadem i natychmiast podadzą.	Dziecko ma młodą krew i dobrą kołdrę, księże proboszczu. Poza tym wiem ja dobrze, gdzie jest drzewo i kiedy je gromadzić. Proszę zajrzeć do mojej szopy, jest pełna. W izbie pali się przez całą zimę nieustannie. Ale o tych przenosinach nie ma mowy. Ludzie mną gardzą, a ja nimi, lepiej dla mnie i dla nich, że się nie stykamy.	Guma! Guma! Ocean gumy! Atrament i krew, wszystko razem pomieszane. Potrzymałem przez chwilę głowę tego bydlaka nad łacińskim zadaniem szkolnym na poniedziałek	I przystraja się kieby dziedziczka i skąd to na to bierze!	Jest takich w Łodzi więcej. Wie ksiądz, że on się nauczył czytać i pisać dopiero parę lat temu.	Już jestem	Kto czego zwyczajny, to mu smakuje!	My. Z chwilą kiedy sztuka przestała być panią samowładną i ludziom życie formować, rwać ludzi do czynu (bo o czyny przecież chodzi jedynie!), trzeba ją było rzucić, jako rzecz zużytą, i innych środków władzy dla ducha poszukać albo stworzyć sobie nowy świat, w którym by znowu byli ludzie mogący jej podlegać. Sztuka była środkiem życia i mocy, zrobiono z niej, a raczej z jej formy, cel: kunszt, zręczność rzemieślniczą, zabawkę. Nie chodzi już o to, co się ludziom na głowy rzuci, w którą stronę się wichrem łan zamiecie, skąd się Słońcu nad nim wzejść każe lub Księżycowi, ale o to, jak słowa brzmieć będą, jak się barwy lub dźwięki dowcipnie ułożą... Z czarodziejstwa marne kuglarstwo powstało, bo to już tylko uszom i oczom jest dostępne. Dzisiaj już za późno piorunami bić w piasek. Ocean by nań trzeba wypuścić, który zatapia, ryje, pochłania! Nie sztuka nim dzisiaj będzie.	Mój panie jesteś albo pijany, albo zwarjowałeś, wyjdź pan stąd natychmiast i przyślij mi jaką kobietę.	Na nic mi niepotrzebne wasze nazwisko, ino wy sami. Ale naprzód powiadajcie, czyli wy wiary komu dotrzymacie? Wszystko u was za nic, więc nie wiem. Jak was ktoś w godzinę śmierci o co poprosi, to czy zrobicie uczciwie? Czy dotrzymacie? U nas się mówi na honor, na słowo, na uczciwość, ale jak tu z wami?	Nic nie zażądam i nic mi wasza miłość nie zapłaci. Gniazda swego umiłowanego nie mam na przedajna przedaj	Stać! Dość, że tamci zginą.	Sądziłem, iż mam ich przekonałem się jednak, iż jestem w błędzie.	Tak!	To mi dopiero facecja! A ci się duszą tymczasem! Murarze pewnie pijani! A iluż ich tam jest na dnie?	To źle. Trzeba już przyjąć jeden system i tego się trzymać... W ten sposób bałamuci się gości. Ja podaję herbatę, kanapki, suche ciastka i piwo. Kanapki moje panienki z byle czego zrobią. Na to można użyć doskonale resztek z całego tygodnia... A dla męża kolacja w sekrecie, w kąciku przygotowana. Wyborny system. Radzę pani zaprowadzić.	Wierzcie mi, że chętnie spełnilibyśmy waszą prośbę ale postanowiliśmy nieodwołalnie jutro wyruszyć w dalszą podróż rzeką.	Wychodzę Gorzko zawiodłem się na was, kolego!	A jakże.	A mnie wydaje się bardzo dobrym pomysłem.	A nasza ptaszarnia! Nasze plantacje!	Adolfie, Adolfie!...	Aleśmy jeszcze nie doszli.	Azali jeszcze knujesz zemstę?	Był kto?	Będę się pilnował	Cierpliwości, już kończę.	Co znaczy: „szczególny chłopak”?	Co, on się wściekł?	Czy chcesz mi towarzyszyć jutro rano w pewnej wycieczce?	Czy nie można ich zwiedzić?	Cóż to znowu znaczy?	Ejże, wróciłeś więc, Edmundzie?	Grzech, Konflikt, Zemsta, Ojciec, Syn	I mój frak przepadł!	I nie męczyło to pana?	Idziesz już?	Ja narzekam mniej od innych, a teraz będę jeszcze ostrożniejsza, bo mnie tego nauczyło upokorzenie Ludki	Jak to! Co pan mówi?...	Jak to, pójdzie pani do niego?	Jakże nie pamiętam?! Coś to w wykrot wpadł, a ja za nimi przez gąszcza aż do gościńca pognałem. To, jakeśmy po ciebie wrócili, wszystko rycerstwo nie mogło się oddziwić, bo co kierzkierz (daw.)	Któż ma być? Marszałek.	Mistrzu! Jeśli naprawdę uczynić to zdołasz, to nie ma rzeczy, której bym ci odmówił! Weźmiesz w nagrodę tyle srebra i złota, ile zażądasz, a nadto obdarzę cię moją przyjaźnią i łaską królewską!	Motin! visaip kiti buria: iš vėjo, iš vandens, iš alaus ir medaus. Aš prastas burtininkas, kartais viedreviedras (sl.)	Mylisz się, Jerzy. Dziś dzieje się to samo, lubo rzadziej i w zmienionej formie. Czy nie słyszałeś nic o doświadczeniach wybitnego psychiatry francuskiego Boiraca i jego Psychologie inconnuepsychologie inconnue (fr.)	Mów	Następnie?	Naturalnie, przecież oczekiwałyśmy.	Nie biłem, ale jak stracę cierpliwość	Nie dzieciuch, to płakał nie będzie. O pochowku pilniej pomyśleć.	Nie może być!	Nie o to się pytałem pytałem, czy byłeś tam swobodny, czy nikt ci nie przeszkadzał?...	Nie wiem.	Niech mama nie krzyczy	Nienawidzi! Czy to w ogóle możliwe?	No bo ostatnim będzie prośba o dymisję.	O cóż cię prosiłem?	Odmówić to ja umiem. Bigiel ma miększe serce.	Ona sama!	Pytał się o mnie i o ciebie.	Pójdziemy się wykąpać, prosz pampsora	Rycerz, Ksiądz, Książka zawołał Don Kichot, słysząc zapytanie	Równie ważnem, jak dla was wiadomość o Sabinie, dla mnie to, czemu tu jej szukaliście? Odpowiedzcie mi, wówczas i ja wam odpowiedzieć się postaram.	Sahibie: konstrukcja!	Skoro koniecznie chcesz, więc... być może... Ale to mnie mogło tylko cieszyć...	Spocznijmy chwilę, ojcze! Zaraz odpłynę!	Taki chłopak roztropny i doskonale wyuczony gospodarstwa będzie mi tam bardzo użytecznym...	Także w sporządzeniu; wyleciał z niej jeden kamyczek.	Tam wiatr; nie można.	Ty zawsze mnie zbywasz drwinkami...	Ty... ścierwo...	Tylko nie naróbcie mi zamieszania	Uspokój się, mamusiu, uspokój się	Ustawa jest dla ludzi, nie ludzie dla ustawy	Widzisz go, w domu łapciem kapuśniak łykał, a tu do herbaty się dobrał; pańskiego picia się zachciało	Więc cóż?	Więc nie! Wolicie we mnie mieć wroga niż brata?	Wypij, Ninuś, musisz się uspokoić, no wypij, kochana.	Za szlachetną damę, która trafiła w moje ręce. Okup należał się mojej załodze, więc go pokryłem.
Milion milionów diabłów! czy trzeba cię, mój panie, wypraszać stąd kijem? Ale nie; szkoda go na ciebie. Idź po prostu spać i nogi nakryj ciepło. Gdy ci mózgownica ochłodnie, wrócisz tu, aby mnie przeprosić za swą napaść dzisiejszą.	Niby, że jak panienka odjedzie, to z nią i wszyscy odjadą. Wojować tęsknić za czymś, martwić się, nudzić. bez panienki i bez... tego, jako właśnie chciałem rzec... i jako że panienka nie sama jeździła po świecie... to jakby mi tu nikt nie pomógł... to nie wiem!	Dosyć tego gadania; wiesz więcej, niż ci wiedzieć potrzeba, ale tego właśnie nie wiesz, po com cię tu wołał. Mnie czas w drogę. Przysiągłeś na Krzyż Święty i pod wielką klątwą, a kto takiej przysięgi nie dotrzyma, będzie od Trójcy św. oddzielony i na miejsce Judasza powołany. Słuchajże teraz i uważaj! Widzisz tę rozpadlinę w skale?	Starałem się nie obrażać cię nigdy... Znosiłem. Udawałem, że nie widzę. Byłaś moją żoną... Słowa jednego nie słyszałaś...	Co?.. ładne?.. aha!.. mówiłem sam, że się to pani będzie podobać, latem to tylko ptaszysków bywało za dużo, darły się całe noce, że nie można było spać, ale jak je Jędruś przestrzelał, to ich teraz mniej.	Ależ jestem tego pewien. Po pana wizycie u nas rozmawialiśmy przez godzinę tylko o panu. Wrócę jednak do tego, o czym mówiliśmy. A więc, gdyby mama dowiedziała się o tym dowodzie delikatności z pana strony (a spróbuję jej o tym napomknąć), jestem przekonany, że byłaby panu za to nieskończenie wdzięczna. Hm, choć ojciec byłby na pewno wściekły.	Babulo! mnie zdaje się, że ja przed Panem Bogiem niczém ważném nie zgrzeszyła...	Dekret jest, ale powiadają nam, że dekretem samym nie wypędzimy Kajdasza; trzeba jeszcze kija.	Za rok powtórzymy manewry, a jeżeli nie popełnisz żadnego błędu w prowadzeniu wojska, dostaniesz korpus.	Na rany pańskie, tak że już u was źle, że srebra trzeba zastawiać aby dwór nie marł z głodu!	Nie, to twój ojciec w dwudziestym roku życia, w dzisiejszym wieku twoim. Zrozumiałeś zatem, dlaczegom cię poznał od pierwszego spojrzenia? Twoje oczy, twój uśmiech, chód, wszystko, aż do dźwięku twej mowy, wołało do mnie wielkim głosem: „Stary Lembrat odrodził się w swym synu”! Oto powód, dla którego kazałem śledzić cię i dla którego poddałem cię badaniu. Nawet przy największym zewnętrznym podobieństwie ostrożnym być trzeba. Przemówiłeś, wyspowiadałeś się, z ust twych wybiegło moje imię: teraz już wszelkie wątpliwości muszą ustąpić!	Jak to? Nie chcesz nic za swą pracę? Od kiedyż to stałeś się tak wspaniałomyślny?	Namów niewiasty, by do Raszkowa pojechały i tam osiadły. Tam i o wiadomość łatwiej, a jeśli Piotrowicz znajdzie Boskiego, to mu będzie do was blisko. Po wtóre: ja uczynię, co zdołam, ale ty proś i pani Baśki, żeby się za tobą wstawiła.	To piorun, nie człowiek jeżeli posiedzi tu dwa tygodnie, a będzie płacił, co wypije, stanę na nogi, jak się należy.	Bagatela! fortyfikacje odgrywają dużą rolę w mojej przygodzie. W Zara jest zatrzęsienie aptekarzy, staję u jednego z nich. Za granicą wszyscy głównie się trudnią odnajmowaniem pokoi, inne rzemiosła są tylko dodatkiem. Wieczorem, zmieniwszy bieliznę, staję na balkonie. Otóż, na balkonie naprzeciwko, widzę kobietę, och! Co za kobietę, Greczynkę, to wystarczy, najpiękniejszą kobietę w całym mieście: oczy jak migdały, powieki jak firanki, a rzęsy jak pędzle; twarz, której owal przywiódłby Rafaela do szaleństwa, rozkoszna cera, kolor, ton, aksamit... a ręce... och!...	Kto kogo wypiera przecie widzisz pan, że urządzamy dożynki, a ludzie się cieszą. A jeżeli tam trocha hołoty powyzdycha, to i czort z nią. Ogólny dobrobyt od maszyn rośnie. Ot co.	Nieprzyjaciela? Być może, rycerzu, ale tu nie człowiek nadchodzi, jeno potwór bez kłów i paszczy, potwór do olbrzymiego morskiego polipamorski polip (biol.)	Szkoda, żeśmy się za mury nie dostali, byłoćby się tam czemu napatrzeć, a też i ucieszyć widokiem wygłodniałych Niemców.	A coś myślał? Przeciem nie dla kur te stajnie stawiał lat dwadzieścia temu ledwie, przed samą woj­ną... Jak stawiałem! Sczeznę ja i ty rozsypiesz się na proszek, a te moje stajnie przetrzymają wiek, co mówię, wieki dwa, może trzy, i więcej, jak zamek... przetrzymają, mówię, bo w niczym nie są gorsze od tego, co budował król. I mury te, com postawił, będą wieki stać, i dom, w którym tyś się rodził...	Chodź, Dawidek, spodnie ci za to uszyję. Ładne, cajgowe.	Na bok! młodzieńcze Pozwalam ci się oddalić. Uciekaj, pókiś cały.	Pomyśl ino, grosza mi na życie nie zostawił. „Zarób se będziesz miał co jeść”.	Ale, na Boga! tym sposobem się tajemnica wyda, o której nikt wiedzieć nie powinien.	Dymitrze, czy nie wiesz, jaka teraz będzie stacja?	Nie zależy mi na senioracie.	Stefcia skryta, jak mało kto. Józio nie zna kobiet.	Wstawać chłopcy! Pobudka! Widzieliście coś takiego? Nie sposób ich obudzić. Trzeba zabrać stąd pościel. Trzeba ugotować obiad, a oni śpią. A niech ich tam!	Zajedźcie po nich, wy tam na dole! Niech się każdemu dostanie Słowa Bożego! Siadajcie, bracia, i ty, siostro. Nie ma u nas brudu od czasu jak opalamy maszynę Karburatorem. Brat Kuzenda przyniesie wam kawy, a potem zaczniemy. Witam was, młodzieńcy. Pójdźcie na górę!	Widziałaś kiedy, moja Lassy, jak się lalkami bawią dzieci?... odezwała się Laura, zawsze je w końcu potłuc muszą i same się rozpłakać. Ludzie tak samo... Lalki moje nie potłuczone jeszcze... a ja, niemal płaczę. Życie bywa okropne!	Jutro ruszam na Podlasie, a za tydzień uderzę na Sapiehę.	Kochanie moje, mówił ów wysoki mężczyzna do porucznika, ja czuję, że ty musiałeś gdzieś służyć w wojsku.	Nie	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Niech zostanie przy tobie, wuju! Moja matka dziś wieczorem jeszcze pójdzie do jego rodziców i wszystko im opowie. On nie ma w domu takiego dobrego wuja, jak ja ciebie!	Teraz już nigdy nie zmartwychwstanie	Tęgiś, Żydzie. A jakże cię tytułować?	W rzeczy samej i jeśli posiada on w sobie jeszcze siłę piorunującą to jest niezaprzeczenie najstraszniejszym zwierzęciem, jakie wyszło kiedykolwiek z rąk Stwórcy. Dlatego też, panie, mam się na ostrożności.	Za kwadrans najdalej.	U starego Pamfila, tak, mój Boże, tak! Stoi mi to jeszcze wszystko przed oczyma!	Tak i to będzie	Często przechadza się pan przed śniadaniem?	Niech tylko tu pan Babinicz nadciągnie! Otóż tak! Będę, umyślnie będę jeszcze bardziej Brauna bałamuciła, by całe prezydium pobuntował i z ludźmi, z końmi i z nami razem do pana Babinicza przeszedł.	Wszystko tu pan świetnie zorganizował Pańska pomysłowość jest godna największych pochwał.	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	A co tam jest nowego?	A pamiętałaś o moim istnieniu?	Bądź pan zdrów.	Czy zrobił się z niego jeszcze większy dziwak?	Dlaczego ona wyprowadziła się od nas?	Dziękuję ci, mój drogi!	Im ciężko, ale i nam ciężko A ile to dobrych mołojców ziemię gryzie!	Kto?	Na to ty sam, jako lekarz, mógłbyś odpowiedzieć.	Niezadługo, ja to wama powiadam, to wierzcie.	Nóż miałem w boku, krwi mi siła upłynęło!	O, gdyby tylko było możliwe, niezawodnie dawno bylibyśmy to wykonali	On mówił to Jeffowi Thatcherowi, a Jeff Thatcher Johnny’emu Bakerowi, a Johnny Jimowi Hollisowi, a Jim Benowi Rogersowi, a Ben pewnemu Murzynowi, a Murzyn powiedział to mnie. A widzisz!	Owszem. Stawiać pan co będzie?	Przyniosłeś to już gałązek z palmami?	Prócz tego możesz się pan stać igraszką adwokatów i być wyzyskiwanym bez granic...	Tak powiadają.	Tak, jakieś pięć czy sześć miesięcy temu, w lutym chyba.	To nieprawda! Ja go kochałam!	Wyście to mnie, ojcze, biedy téj naprowadzili!	Właśniem go namawiać chciała, żebyś pozostał przy ojcu, którego tak kochasz.	Zabronicie to, przytrzymacie!...	A cóż zrobicie z rogaczem?	A ten sam! Mądrala, jucha, przewąchał pismo nosem.	Albo też usłyszeć?	Ależ...	Boże mój, Boże! zabiłem mego dawnego pana, przyjaciela, szwagra; jestem najlepszym człowiekiem w świecie i oto już zgładziłem trzech ludzi, a w tym dwóch księży.	Co mówisz?	Co takiego?!	Czy byłeś może w pobliżu grobu Hossego Williamsa?	Dlaczego?	Droga ambicja.	Dziś rano	Fuksja... do usług.	Gdzie?	I one obiecały zapomnieć?	Ja może mógłbym pogodzić was z gromadą, ale	Jak powiedział Talleyrand...	Jakie panie?	Kłamiesz! Ja wykradłem ją dla siebie? Wielki sędzio! Bezczelność tego człowieka przechodzi wszelkie granice! Nakaż mu milczenie!	Mam jeszcze czas i żebym miał jeszcze sposobność i takiego, jak ty, doktora...	Mateusz Gołąb, cie?...	Mości panie! Zawracaj i ty ze mną! Nieszczęście! Gniew boży, sąd boży!	Naściu zapomnijmy o wszystkim, droga moja Naściu!	O co chodzi?	Otóż nadeszła godzina	Panie...	Pierwej musimy tam powrócić oboje.	Prawda jak ciemno na dworze?	Słucham, miłościwy panie.	Ta niewiasta tropić, śledzić. was i dlaczego jeńcem naszym zostałeś!	Tej, którą zaczynam dla ciebie uczuwać...	Thanks. Są tam rekiny?	Toćżeś starszy ode mnie!	W samej rzeczy ale mijają.	Wasza głowa na wszystko poradzi
Wiem. Następnie puściliście się tym wąwozem dalej, aż do rzeki. Otóż posłuchaj mnie: pokazuje się, że po przejściu Sobbatu z Sudanczykami skręciliście na południowy wschód, ale więcej na południe. Jesteście obecnie w okolicy nie znanej podróżnikom i geografom. Ta rzeka, nad którą się znajdujemy, dąży na północny zachód i wpada prawdopodobnie do Nilu. Mówię prawdopodobnie, bo sam dobrze nie wiem i przekonać się o tym już nie mogę, chociaż skręciłem od gór Karamojo dla zbadania jej źródeł. Od jeńców-derwiszów słyszałem po bitwie, że zowie się Ogeloguen, ale i oni nie byli pewni, gdyż w te okolice zapuszczają się tylko po niewolników. Zajmuje te w ogóle mało zamieszkane strony plemię Szylluk, ale obecnie kraj jest pusty, gdyż ludność częścią wymarła na ospę, częścią wymietli ją mahdyści, a częścią uciekła ku górom Karamojo. W Afryce nieraz się to zdarza, że kraj dziś gęsto osiadły	Słyszałem i ja o tym kwiecie Pręciki jego są złote, płatki mają barwę i przejrzystość ametystu, a liście mienią się wszystkimi barwami tęczy. Kwiat ten ma nadto moc czarodziejską i ten, który go posiada, rozumie mowę kwiatów, drzew i ptaków: może jednym jego dotknięciem przywracać zdrowie chorym, czynić urodziwymi szpetnych i młodymi starców. Zaiste piękny to czyn obmyślił Gotfryd ku czci naszej księżniczki!	Józia nic nie rozumie. Tu nie ma na dnie żadnego interesu. Co innego, że papie może dogadza to w tej chwili ze względu na jego afery z Włochami, ale ja jestem ponad tym. Chcę raz przestać kłamać i doprowadzić do końca to, co jest już we mnie rozpoczęte, a nawet w większej części zrobione: z całej mojej kultury jestem AryjkąAryjczycy nic go ze mnie nie wyrwie. A demokratyczna ideologia to dzieło czystych AriówAriowie (z sanskr. arya: szlachetny) dwie są tylko dla nas drogi.	A no, przypuśćmy nawet, że dziewczyna rzeczywiście nie potrafi się wydobyć z waszych rąk. Ale z chwilą, gdy przekona się, komu ją wydałem i na jakie życie. Któż jej zabroni wysłać do Polski, do polskiej policji list z doniesieniem?	Mołojców nam nie potrzeba, mości pułkowniku bo my swoi ludzie i swoim krajem pojedziemy, a Bóg nie daj złego spotkania, to z wielką watahą gorzej niż z małą, ale konie co najściglejsze to by się przydały.	Umrzeć nie umarł, ale się nawrócił! Tobie jedynemu, drogi kolego, to opowiem: mój wynalazek, mój Karburator ma straszliwą wadę. Ale ty go kupisz i tak, albo przyjmiesz ode mnie w prezencie. Na pewno go kupisz, choćby się z niego diabły sypały. Tobie, kolego, wszystko jedno, jeśli tylko da się zarobić parę miliardów. Ty je zarobisz, człowieku! Tu jest ogromna rzecz, ale ja nie chcę mieć z nią nic do czynienia. Ty nie masz sumienia tak wrażliwego, jak ja, mój Bondy, prawda? Miliardy na tym zarobisz, tysiące miliardów! Ale musisz wziąć na swoje sumienie straszliwe zło. Zdecyduj się!	Tylko nie mów tak i nie wyobrażaj sobie, żeby coś między nami było. Gdyby też i było, nie usłyszałbyś odemnie o tem ani słowa. Wierz mi, jest wielka różnica między wami, a nami z poprzedniego pokolenia. My nie byliśmy może świętymi, ale umieliśmy milczeć, a to jest wielka cnota, bez której to, co się nazywa prawdziwem szlachectwem, nie istnieje.	Bywało to, bywało, żem i wołu za róg wziąwszy w miejscu osadził, ale teraz już i z baranem nie wiém czybym téj sztuki dokazał.	Prozaicznie. Dawałem lekcye u jednego właściciela domu. Było tam dwoje dzieci: małoletni syn i dorosła córka; syna uczyłem, a córkę kochałem. Otóż pewnego wieczoru łzy mi stanęły w oczach i powiedziałem jej to, ona zmieszała się trochę, a potem się roześmiała. Nie uwierzysz Szwarc, co to był za brzydki śmiech! bo widziała, ile to mnie kosztuje, a sama mnie ciągnęła poprzednio. Nakoniec poszła do mamy na skargę.	Co mi tam zresztą Siedząc tu, za wydartym mi tronem, czuję się tak szczęśliwy, że nie oddałbym tego miejsca za żadne skarby świata.	Jako nad rzeczą, która pana nie obchodzi?... Otóż nie kocham pana. Po prostu chcę mieć pana przy sobie i dla siebie. Nazwał pan to kaprysem. Mniejsza o to. W każdym razie rozporządzam środkami, które umożliwiają mi realizację tego kaprysu.	Ale już ciemno Po ciemku go nie znajdziesz!	Więc przypuśćmy, że dałbym im tysiąc rubli, więcej nie mógłbym, rok zamkniemy z grubą stratą, ja to czuję.	Dosyć. Nie rozdrażniaj się na nowo. Już musi być po trzeciej. Za sześć godzin przyjdzie do mnie ksiądz Wyprztyk. Muszę się przespać. Nie zapomnij zatelefonować zaraz po pojedynku.	Et, mnie bo się zdaje, że człowiek nie na to stworzony, żeby się bawił	Tak. Książka, FlirtMy, kobiety, może nie robimy tego naukowo, a nawet niesystematycznie, ale jesteśmy specjalistkami w psychoanalizie, powiedziałabym, w psychologii stosowanej. Intuicja zastępuje nam metodę badawczą, a instynkt ostrzega przed błędami.	Kochana Nino, musisz przecież zrozumieć, że są pewne gradacje, jest pewna hierarchia, są różne stopnie uzdolnień i wartości ludzkich... Jakże możesz mi robić zarzut z tego, że mam dość samokrytycyzmu, by ocenić, że Wilczurowi ustępuję i muszę ustępować pod wielu względami?... A zresztą...	Do mnie. Ja tu przecie nie mieszkam. To wy się tu może z czasem przyczepicie. Po drodze rzucimy okiem na lecznicę.	Włoch nie lubię! są dla mnie za jasne, za ładne, tam wszystko się wykreśla z tą wyrazistością geometryczną, jakiej właśnie nie cierpię; tam piękno tkwi w powierzchni, w linji, w formie samej, a ja w pięknie szukam czegoś więcej jeszcze, szukam treści	Gdzie zaś... Dziewczyniątko niczym patyczek, a bledziuśka, żal patrzeć. Ino że rodzic jej zwał się Adam, matka Ewa, przyszła na świat w borsuczym gnieździe.	Bo mi się tak zdawało A zresztą zobaczysz, to się wyjaśni. Że było naprawdę wielkie niebezpieczeństwo, a myśmy go wyratowali.	Panie Barnes, nie mam czasu do stracenia i nie chciałbym także mówić tutaj zbyt otwarcie. Masz pan sądzę powody stawiania przeszkód małżeństwu memu, nieprawdaż?	Widzieliśmy go Poczciwiec przyjechał z prowincji, żeby nas odwiedzić w hotelu w Londynie. Zachowywał się z wielką godnością, ale coś mi się zdaje, że żal mu Sulaco. Tak ględził o „historycznych wypadkach”, iż zdawało się mi już, że się popłaczę.	Dobrze, że się trochę przespałaś. Odpoczęłaś i teraz na pewno znajdziemy drogę do wyjścia.	I jakby zasnęła, tak leżała spokojnie, Witek odszedł, ale zaglądał do niej co trochę. Spytała go niespokojnie:	Ja się nigdy z drogi nie wracam, babciu.	Takiego człowieka właśnie potrzebujemy jego wypada uprzedzić o wszystkiem: doniesiemy mu, że zacna jego bratowa zamierza spełnić morderstwo i prosić będziemy, żeby ją miał na oku. Spodziewam się, iż jest w Londynie jaki zakład, w rodzaju Magdalenek, lub Sióstr Pokutujących; zamknie tam panią bratową i będziemy spokojni.	Zdaje mi się, że... czy pan Morrel?	Źle mówicie, stary mój Gorsi to ludzie od tych, co z nożami i maczugami napadają. Ano wola twoja, nie moja...	Nie, pani, jeszcze z Kowna nie wrócił.	Dokąd? jużci do Kaniowa! A tak, i przyznam się, że panu zazdroszczę	Kto wie, czy to nie tam?	Nie wiem doprawdy, Wasza Wysokość	Sądzę, że nad kwestią miejscowych fabryk możemy przejść do porządku. Teraz szanowny pan Wokulski raczy nam, z właściwą mu jędrnością, objaśnić: jakie pozytywne korzyści z jego projektu odniesie...	A więc Darskiemu napisać czy powiedzieć, żeby nie bywał.	Ale produkty bierze	Boże wielki, Boże miłosierny, niezbadane są wyroki Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich leży, aby panowie Sicińscy popękali z inwidiiinwidia (z łac.)	Czy ksiądz nie raczyłby wyświadczyć wielkiej przysługi panu de Villefort, prokuratorowi królewskiemu? Nieszczęśliwy ojciec właśnie utracił córkę.	Ja nie chcę.	Nie będziesz sam. Jeszcze dzisiaj wyślę cię do Tworek.	O nie, nie!...	Owszem, owszem. Ale powiem i tak jak Hiszpan: dzisiaj mniej był odważny niż wczoraj.	Proszę pana, dlaczegóż tylko pomiędzy kurami? Czemuż inne zwierzęta nie mają tego wzroku?	Zatem nie wyszedł?	Nie śmieję się, uśmiecham się do ciebie, rzekła tkliwie. Kiedy cię znów zobaczę? będące zazwyczaj uwieńczeniem	Zwożą pszenicę! Pyszna pogoda, sucho zbierają! tryby zgrzytały i ostre zęby błyskały co chwila stalowemi błyskawicami nad złotawem polem. Wielkie sterty wznosiły się w różnych kierunkach niby piramidy, a czerwone stroje kobiet, rojących się po polach, cięły się ostro, niby wielkie maki. Powietrze lekko drgało, aż przydrożne niskie grusze szeleściły sennie zakurzonemi liśćmi.	To ci chyba ta poduszka, na której śpisz, wydała tajemnicę?	Wiesz, co po drodze słyszałem z ust Kopowskiego, idąc tu do ciebie?	Za jakie półtorej godziny to się i rozpocznie.	Zdarza się to kobietom i po dziesięć razy.	Otóż tak. Z tego niech użyją na warsztat ile trzeba. Reszta przyda się im na urządzenie się po ślubie.	A gdzieżeś się to tak utytłała w śniegu?...	A mnie jej, ojcze, żal Jak my ją w kołyskę kładli, to rączki białe składała, a tak prosyła i prosyła: Ubij, każe, ne huby, każe, neszczastływojUbij, każe, ne huby, każe, neszczastływoj (ukr.)	Ani tańczyć, ani śpiewać?... Po cóżeś się tego uczyła?	Co to pana obchodzi?	A cóż oni mu zrobią?	A cóż pan wiesz?	Byłoby to grzechem przeciw praktyczności, cnocie, którą cenisz najwyżej...	Ech, dajmy pokój, moi panowie! Wzięliście się do kalendarza dopiero wówczas, kiedyście się dowiedzieli od Cérizeta o moim projekcie.	Jak to?	Jak to? Więc i on w niewoli?	Moje obecne szczęście równa się dawnemu nieszczęściu.	Na cholerę?	Obraził się. Złośnik jakiś.	Oczywiście, o ile to panu sprawi przyjemność.	Teraz zowię się Sabiną Dobkową, starościną borowiecką.	To może już jutro?	U wujenki... u pani Szczerkowskiej?	Wiem o tym.	Wiesz co, Halszko?! A gdybym ja z nim pomówiła?	Wszystkie wracają, wójt o tym czytał!	A jak daleko od zamku i od wyspy przypadnieszprzypaść (daw.)	A juściż.	A mama, ojciec żyją?	A więc dobrze. Niech pan jednak pamięta o tych dwóch przysięgach.	Coś musi mu przecież zostać. Porcięta...	Czy wiesz, kogo trafił wczoraj twój kij?	Czyż tu bywają tacy?	Dlaczego dziwne?	Gdzie mniej cierpią... Czy jest taka...	Ha, ha, ha!	Henryk?	Jakto, jak zwykle?	Kto?	Mam już was dosyć! Wy mnie drażnicie!	Mir wam dajemy! czego więcej chcecie?	Nieszczęście!	Nosi pan piękne nazwisko	O mój Walanty, rzeknijcież aby dwa słowa.	Pewnie panna Anna Borzobohata ode mnie stokroć gładsza!	Pogrzeb, Trup, Wróg	Pójdź!	Rzeczywiście coś jest. Wygląda jak szczątki rozbitego statku zagrzebane do połowy w piasku.	Rzekliście!	Tak, ojcze.	Trzeba wyraźnie pisać, kochanko... bardzo wyraźnie...	Wasza książęca mość przyszedłem z prośbą.	Wezmę kropidło, aby go egzorcyzmować!	Z pieniędzmi?	Żałuję, żem poszła
To prawda nie możesz tego uczynić. Cóż by się bowiem stało z twoją sławą rycerską? Nie, nie mam prawa od ciebie żądać takiego poświęcenia! Zerwij zatem kwiat, który zdobyłeś. Widzę, że muszę umrzeć.	Nie, ale można się tu udusić.	Wcale nie bajki. Człowiek zły będzie unikał dzieci, będzie unikał zetknięcia się z czystością i świeżością.	O, nie! On nie taki głupi! Ale pewna bardzo zgrabna dziewczynka załatwiła to bez trudu. Ja oddawna wiedziałem, że tego durnia dziewki zgubią. To istny królik. Piekielnie leci na baby. No nic, teraz mu w ciupie wychłodnie!	Nie, panie ja tylko powtarzam, co gada całe miasto. Nie myślę bynajmniej szkodzić Wokulskiemu, osobliwie w opinii pana, który jesteś jego przyjacielem (i słusznie, boś patrzył na tego człowieka, kiedy był inny niż dziś), ale... Przyznaj pan, że ten człowiek szkodzi naszemu przemysłowi... Nie sądzę również jego patriotyzmu, panie Rzecki, ale... szczerze panu powiem (bo przecie wobec pana muszę być szczery), że te perkaliki moskiewskie... Rozumie pan?...	No właśnie! Grzeczny, dzielny chłopiec. Wspaniały chłopiec! Dwa tysiące wierszy to dużo, bardzo dużo.Nauka Mój chłopcze, nigdy nie pożałujesz trudu poświęconego nauczeniu się ich, bo wiedza ma wartość większą od wszystkiego innego na świecie. To ona czyni ludzi wielkimi i dobrymi. Ty, Tomaszu, też zostaniesz kiedyś wielkim i dobrym człowiekiem, a wówczas powiesz sobie: „To wszystko zawdzięczam temu, że w dzieciństwie miałem wielkie szczęście uczyć się w szkółce niedzielnej. To wszystko zawdzięczam moim wspaniałym nauczycielom, którzy nauczyli mnie pracować, to wszystko zawdzięczam drogiemu panu dyrektorowi, który dodawał mi otuchy, czuwał nade mną i dał mi tę piękną Biblię, aby mi towarzyszyła przez całe życie. To wszystko zawdzięczam dobremu wychowaniu”. Tak będziesz kiedyś mówił, Tomaszu, i za żadne skarby nie będziesz chciał oddać tych dwóch tysięcy wierszy. A może teraz powiesz mi i tej pani coś z tych pięknych rzeczy, których się nauczyłeś? Prawda? Bo my jesteśmy dumni z chłopców, którzy się dobrze uczą. Na pewno znasz imiona dwunastu apostołów. Może wymienisz nam tych dwóch, którzy najpierw zostali wybrani?	Umarł Stracił cały majątek i nie zostawił mi ani szeląga. Nie miał kto się mną zająć... ani płacić miss Minchin za moją naukę.	O nie! nie zaraz!... Jeszcze nie ukończyłeś swoich rachunków ze światem; a że i ja mam na parę lat pieniądze, więc nie nalegam. Przyjdziesz tu, kiedy ci już nic nie zostanie z dawnych złudzeń...	Boże miłosierny! a kiedyż ja się wyplączę z tych babskich stosunków?... Jedna pochlebia sobie, że ja stałem się jej ofiarą, druga jest moją ofiarą, trzecia chciała zostać moją ofiarą, a jeszcze znalazłby się z dziesiątek takich, z których każda przyjęłaby mnie i mój majątek w ofierze... Zabawny kraj, gdzie baby trzymają pierwsze skrzypce i gdzie nie ma żadnych innych interesów, tylko szczęśliwa albo nieszczęśliwa miłość!	Mnie? na to bym ja nie poskarżyła się nawet. Przy takiem szczęściu, jakie mnie spotkało, cóż znaczy mały ból, jaki mi ktoś zechce uczynić? niesprawiedliwością byłoby się skarżyć.	Nie mówiliśmy? Jako żywo! Mnie się wydaje, żeśmy mówili, ale wam w głowie było co innego.	Znam, znam! ZabobonyI mnie często do głowy przychodziło, że to mogą być czary. Od wczoraj pewien jestem. Utrafiłeś w moją myśl, dlategom cię spytał, zali naprawdę tak mniemasz? Ale które z nich może w komitywę z siłą nieczystą wchodzić?... Przecie nie ona, bo cnotliwa... i nie miecznik, bo za głupi?...	Nie mogłem się jej wykręcić. Zaprowadziła mnie do królewskich wysokości i ludzi w orderach i gwiazdach, do starszych dam w olbrzymich tiarach i o papuzich nosach. Mówiła o mnie jako o najlepszym z przyjaciół. Przedtem widziałem ją raz w życiu, zawzięła się jednak, aby zrobić mnie lwem towarzystwa. Zdaje się, że właśnie któryś z moich obrazów cieszył się dużym powodzeniem, przynajmniej pisano o nim w prasie dwugroszowej, co w wieku dziewiętnastym jest sztandarem nieśmiertelności. Nagle znalazłem się oko w oko z młodym mężczyzną, którego postać tak dziwnie mnie zajęła. Staliśmy koło siebie i niemal dotykaliśmy się. Znowu spotkaliśmy się wzrokiem. Wbrew woli poprosiłem lady Brandon, ażeby mnie jemu przedstawiła. Nie było to może nawet nierozważne, bo nieuniknione. Bylibyśmy mówili ze sobą nawet nieprzedstawieni. Jestem tego pewny. Dorian Gray powiedział mi później to samo; również czuł konieczność poznania się ze mną.	O, nigdy bym nie przypuszczał Koszatki to niemili sąsiedzi, zwłaszcza dla nas, bo przecież nie jadamy ich, tak jak Rzymianie, smażonych w miodzie.	Nie mogę ich wcale dostarczyć! zanim nie dostanę od pana dowodu, że jesteś mężem zmarłej.	Jak też cudnie! Mam już lat dwanaście, zacząłem trzynasty: wiele już dni przeżyłem, ale mi się zdaje, żem jeszcze w życiu tak cudnego nie widział!	A najgorsze, co pola nie chcą czekać.	Dziękuję bardzo, ale przyjdę jutro, dzisiaj nie mogę.	I żadnego ruchu w pokoju panna Maryanna nie słyszała?	Nie mogłem zmiarkować. Ludzie ci nie wyglądali na chłopów; prędzej na nieczystych paraszytów, którzy rozpruwają zmarłych do balsamowania.	Nie.	Niech Romek nic sobie nie wyobraża! mamie czytuję, mama takie prędkie czytanie lubi...	Ja nie rozmawiałem wcale z tą wstrętną bestią ale przecież potrafił przekonać Marcina, który wcale nie jest głupi.	Na wszystkich świętych! Widzę, że nie poznaliście jeszcze don Gamary y Mirandy, hrabiego Badajoz, szlachcica z Camarguy, i wicehrabiego...	Jak Boga kocham, nie wiedziałem, że w tem jest jaka różnica.	Panno Janino! Ja głęboko jestem przekonany, że chociaż nawet w chwili gniewu i uniesienia wymówił pani swój dom, ale ani na chwilę nie mógł myśleć o tem na seryo, nie mógł nawet przypuszczać, że pani to zrozumie tak literalnie. Ja widziałem i wiem, jak strasznie żałuje tych słów niebacznych, jak mu ciężko bez pani... Panno Janino! przysięgam, że go pani uszczęśliwisz powrotem swoim!... że mu pani wrócisz życie!...	Do cudzołóstwa! Tak więc, drogi panie, buddysta palący swoją fajkę może doskonale powiedzieć, że religia chrześcijan wspiera się na cudzołóstwie, jak my jesteśmy przekonani, że Mahomet jest szalbierzem, że jego Koran jest plagiatem Biblii i Ewangelii i że Bóg nie miał nigdy najmniejszej intencji robić z tego poganiacza wielbłądów swego proroka.	Dajcie pokój poruczniku! na ten chleb ja nie pójdę, ani bym go jadł, ani bym strawił, bo by mnie jęki nieszczęśliwych zadławiły.	Albo i ciepłą pierzynę narządzą A we wsi tyle jest dziewuch, że jak się idzie między chałupami, to bucha kiej z pieca.	O, to nie był przypadek pan odwiedził mnie przecież celowo! Chciałbym pana prosić, ażeby pan wspomniał moje nazwisko, gdyby pan przypadkiem mówił z panem Brandeisem o owej gazecie dla domów towarowych, o której panu ostatnio opowiadałem.	To pewno rzecz okropna być wariatem. Nie znam rzeczy straszniejszej... chyba stratę rodzonego dziecka. Ale pan już odzyskał swoje dziecko. Dziękujmy za to Bogu.	Mamy zasadę nie sprzedawać nic z surowych produktów, tylko przerabiamy u nas. Nawet od wiosny przestaniemy sprzedawać poręby, bo zakładamy tartak.	O nic! W ciocinych tomach to się zdarza periodycznie. Autorowie w postaci pojedynczych kartek wychodzą sobie na świat Boży niby na wilegiaturęwilegiatura (daw.) francuski pisarz, autor powieści psychologicznych. bił z Szekspirem na dywanach w buduarzebuduar	O, zdrajco jeden! Ciebie plagi nie miną, boś kłamał.	To dziw, doprawdy zkąd się to proste dziéwczę mogło tego wszystkiego nauczyć: i słów tych, i myśli i téj sztuki zalotnéj, którą lepiéj od naszych pań umie? Wyraźnie robi sobie ze mnie zabawkę!	Stąd, że panna Stella jest emancypantka i panna Magdalena także emancypantka... Emancypantki trzymają się razem jak Żydzi albo farmazoni...	Nie pojmuję jak młoda osoba może zapominać tak dalece o skromności, która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety! wyrzekła ze słodyczą i litością w głosie pani Teresa	Sekretarz cofnął się w róg pokoju i śledził mnie spode łba jak czujny kot. Obaj najwidoczniej mieli się na baczności.	Jest pan uprzedzony, gdyż nawet i ta, jak pan mówi, próżnująca arystokracja odgrywa ważną rolę na świecie. To, co pan nazywa zbytkiem, jest właściwie wygodą, przyjemnością i polorem, której od arystokracji uczą się nawet niższe stany i tym sposobem cywilizują się. Słyszałam od bardzo liberalnychliberalny	Cóż, wciąż kocha się w tobie?	Ludzka zgraja dopiero dzisiaj w południe odważyła się wyjść ze swych nor wiejskich. Podjedli sobie, a potem co tchu umknęli z powrotem.	Tertio jesiotrowe, z otwartymi skrzelami w sposób zwykły, to jest za pomocą szczeliny opatrzonej nakrywką. W tym rzędzie mieszczą się cztery rodzaje. Typ: jesiotr.	Na miłość Bożą! cóż to! kto to jest? a było mu powiedzieć co się dzieje? rzekł Dobek do sługi.	Pamiętacie, stary Grzegorz, jak tu był we Wielkanocne Święto, co się naszukał za małym chłopcem; obiecował od niego pięć śrybłaśrybło (gw.) dorzucił wójt.	Mój najdroższy panie po nieszczęście chodziliście na tamten świat i na wasze nieszczęście spotkaliście się z tym jegomością Montesinem, bo on wam całkiem w głowie popsuł! Tu na naszym świecie mieliście rozum zdrowy, jak Pan Bóg przykazał, mieliście takie mądre zdania na każde zawołanie i dobre rady dla każdego, kto ich chciał, a teraz bajecie najokropniejsze głupstwa na świecie.	A jeżeli znajdzie się trzeci licytant?	Forma Tengier zacisnął włochate pięści. Miał minę człowieka, któremu grunt usuwa się spod nóg.	Kiedy wsiadała do powozu w Cosne, suknia zahaczyła o gwóźdź i rozdarła się od góry do dołu	Mogę wam coś jeszcze podarować, co by się wam przydało na statku	To ja powinnam zadać to pytanie Poprzednio był pan zrujnowany, podczas gdy obecnie...	Razu jednego słyszałam w Indiach, jak pewien oficer opowiadał mamusi, że fakirzy po tysiąc razy powtarzają te same wyrazy	Ślubowałem sobie do śmierci ten dzień pościć, w którym go spotkam.	A my do zgłębienia jéj przeszkadzamy my, to jest ja.	Jak ci, parchu, lunę przez ten pysk paskudny, to ci wnet ześniedzieje... Ale, pszenica czysta jak złoto.	To dla pana prezesa drobiazg, a dla mnie bardzo ważna rzecz. Mianowicie od nowego roku ustępuję ze stanowiska zastępca głównego komendanta policji. Gdybym miał poparcie tak poważnej osobistości, jak pan prezes, mógłbym liczyć na pewno na nominację...	A dokądże to, moja panno?	Co nam do tego, jaśnie panie! rzekł Aron; ale wszystko ma swój koniec.	Pamiętaj, że w przyszły czwartek wieczorem powrócisz do krainy Olesia i Alfonsa!	Skąd pan wie, że mam być?	Co to jest „karauł”	Bo widzisz, ów ten rok srodze był dla mnie ważny. Cała przeprawa z Czarnym Rafałem... jeszcze mi dziś włosy stają na głowie...	Ja zaś pójdę Gdy bramę wysadzą, pewnie wojsko hurmem do szturmu skoczy, a tam w zamku siła w sprzętach i klejnotach może być wszelakiej dobroci.	Ten ciężki jegomość, ubrany jak kelner kawiarniany, wyczesany jak chłopiec fryzjerski... O ten, niech pani patrzy, który próbuje robić słodkie oczy do pani de Fischtaminel...	Ani nienawiści!	Ja	Ty jeszcze chcesz mi coś powiedzieć	Zimne kartofle mama mi dała.	Tak, wiem, jest straszliwa kutwa	Mam ją gdzieś. Daj spać.	No cóż ci tam piszą? spytał ojciec.	No, tak, ale on większy.	Przeciekprzeciek (gw.) sobie. o tym którego dnia.	Rola kobiety jest inna, piękniejsza.	A dużo pan w swoim życiu dzieci wychował?	A pies was, Żydku, znajet, szczo wy moroczyty mene gołowu. Eto doroga na Pijawki, a win wsio Ełes słual, Ełes słualA pies was, Żydku, znajet, szczo wy moroczyty mene gołowu. Eto doroga na Pijawki, a win wsio Ełes słual, Ełes słual (z gw. ukr.) przedrzeźniał ich chłop i splunąwszy odjechał.	A, pan Ursiclos?	Adyady (gw.)	Bardzo chętnie jedna z arii z opery Zaczarowany flet Wolfganga Amadeusza Mozarta..	Bądź dziś z nami o północy u Floryny	Dotykanie.	Dziś!...	Jaki Kazio?	Któż tam?	Leży pod schodami.	Mówiłem z nią	Na męki z nim!	Naszego prezesa?	Niech jedzie, będzie nam wesoło w drodze.	O bardzo wiele	Och, te niemądre kobiety!	Pan tędy jechał jaki...	Przecie widzicie: poluję	Przyjdę.	Rozumiem. Ale wrócisz?	Rząd powie Mahdiemu: „Oddaj nam jeńców, a my oddamy ci Fatmę...”	Skądże te wiadomości?	U Kesslera!	Wasza wielmożność...	Wielkie	Zaraz zapytam Józefa
Nie wierz pani temu. Służba w pańskich domach była leniwa i niedbała: psy wasze prawdopodobnie mało z tego korzystały, a resztki chleba szły w pomyje lub w śmietnik. Czy pani wiesz, ile chleba marnuje się na świecie tym sposobem?	Oczywiście, że nie Ale kiedy już jesteśmy przy Tchórzach, co za szczęście że spotkaliśmy małego tchórzyka w chwili, kiedy zaczynał roznosić zaproszenia Ropucha! Powziąłem już pewne podejrzenia z tego, coś opowiedział, i przeczytałem parę zaproszeń. Były po prostu haniebne. Skonfiskowałem cały ich stos, a teraz poczciwy Kret siedzi w niebieskim saloniku i wypełnia zwykłe, proste karty zaproszeniowe.	Książę dwóch ma tylko powierników: pana Sakowicza i Patersona, a Paterson mnie wielce życzliwy, bo z jednych krajów pochodzim i na ręku mnie nosił. Więc co wiem, to wiem od niego. Książę kocha panią: żądze płoną w nim jako smoła w pochodni. Wszystko, co tu się dzieje, wszystkie owe uczty, łowy, karuzele i ten turniej, po którym dotąd, dzięki książęcej ręce, krew mi się rzuca ustami, dzieje się dla waćpanny. Książę miłuje cię, pani, bez pamięci, ale nieczystym ogniem, bo cię chce pohańbić, nie zaślubić; bo chociaż nie mógłby znaleźć godniejszej, królem nawet wszystkiego świata, nie tylko księciem będąc, przecie myśli o innej... Przeznaczona mu jest księżniczka Anna i jej fortuna. Wiem to od Patersona, i Boga wielkiego, jego ewangelię biorę za świadka, że szczerą prawdę mówię. Nie wierz, pani, księciu, nie ufaj jego dobrodziejstwom, nie ubezpieczaj się jego moderacjąmoderacja (z łac.) tu: najemnik (w innych przypadkach: urzędnik skorumpowany przez obce państwo). ze mnie uczynili...	Nie wiem co uczynię z sobą, rzecz to obojętna teraz... Wszędzie gdzie będę, poniosę z sobą dolę moją... mój Honory, niechże jej nie obciążają zgryzoty... i wstyd samej siebie, niech zostanę godną mojego dobrego ojca i tego ideału, jaki sobie dla Laury wymarzyłam w młodości...	Daj spokój z tem lizaniem się Nie jestem usposobiony. Że też te kobiety nie umieją nigdy wyczuć nastroju!	Owszem ale nie mogłem dokończyć. Mnóstwo mamy niedorzecznych gryzmołów, ale wszystkie razem nie dają wyobrażenia o bredniach pana Gauchat, doktora teologii. Jestem tak przesycony bezlikiem ohydnych książek, który zalewa nas co dzień, że wolałem zabrać się do poniterki przy faraonie.	E, wszędzie ludziska potrafią człowieka okłamać Widzę, że już na dobre przylgnąłeś do swoich stron i nie chce ci się stąd ruszać.	Któż mógłby nie czuć się szczęśliwy, oglądając panią! Czy mieszkasz w tym pałacu?	Ależ, panie, proszę mi nie mówić impertynencyj!... Słucha pan rad pokątnych doradców, łotrów z Pawiaka...	Czy gabinety doktorskie nie posiadają statystyki ścisłej, że pani mówi: może?	Gdzie waść chcesz. Nie mam teraz czasu!	Najniesprawiedliwiej, panie Rzecki... No i on... biedak, uciekł za granicę. W roku zeszłym znalazł się istotny morderca, ogłoszono niewinność Ludwika, ale i cóż, kiedy on już od dwu lat nie pisał...	Teraz ja ciebie nie rozumiem.	W takim razie służę Ach, do licha! Nie wziąłem biletów... Może pan ma notatnik z ołówkiem, panie Wokulski?...	Widzisz więc sam, że mam słuszność, Gotfrydzie. Nie wahaj się dłużej. Weź za ten kwiat pierścień księżniczki i bądź szczęśliwy! Ja sama zerwę go dla ciebie.	Czyż to nie synonim?	Nie dla mnie niebezpieczeństwo nie istnieje.	Jest panią swéj woli i nie widzę powodu, dla któregoby się z tém taić miała chociaż przypuszczenie twoje sięga zadaleko...	Zdaje mi się przecież że ocalając pana de Morcerf, którego pan przecież nie znał, przysłużyłeś się pan i bliźniemu, i społeczeństwu.	Prawdziwy marynarz się z nim nie rozstaje Ja się tym zajmę.	To ja się ośmieliłem, proszę pana Nie mogłem się powstrzymać, słysząc pierwszy raz w życiu czeską mowę.	My, gracze, wyjęci jesteśmy spod wszelkiej opieki. Jak kto z nas kipnie, to kipnie. Wymażą z książki nasze nazwisko... i kwita. W Bandakui, gdzie mieszka jeden z naszych, postanowiłem zatrzeć węch po sobie przez zmianę wyglądu... i zrobiłem ze siebie Mahrattę. Potem przybyłem do Agra i chciałem powrócić do Chitor, by odszukać list; tak dalece byłem pewny, żem się im wymknął. Przeto nie wysłałem do nikogo tar (telegramu) z wiadomością, gdzie spoczywa ów list. Pragnąłem wziąć na siebie niepodzielnie całą zasługę.	Zapomnijcie, panie sekretariuszu, i darujcie, całym sercem, a pokornie was o to proszę. Ani godziny bym was w błędzie nie trzymał, ino bym się przyznał do wszystkiego. Przy tym z korzyścią dla was skończyła się ta krotofila.	Ale to jeszcze nie wszystko.	Ani słowa tylko tacy przyjaciele a słudzy jak ja, nie wiele mogą.	Czy ten nie większy od naparstka?	Jak mi Bóg miły, prócz beku baranów, nic nie słyszę.	Są od elektora i Szteinboka, leżą tu na stole, ale czytanie na później trzeba odłożyć, bo wasza książęca mość sił jeszcze nie masz.	Obrzydł mi teatr, nie czuję w sobie talentu na scenie; po tej chorobie coś się zerwało we mnie, coś zgasło mi w duszy, przyciemnił mi się świat, nawet sama sztuka wydaje mi się chwilami marną zabawką, nędznem odbiciem wszechpiękna.	Jak czas to czas Tylko że pojedziecie nie tędy, a zwykłą drogą, szosą i nas podwieziecie.	Jak to, nie zapomni?	Przez Bóg żywy! kobieto, czy ciebie czarci opętali czy co? Gdzie żeś ty się, u milion  diabłów, tego wszystkiego wyuczyła, co mi tak prawisz jak z rękawa, skądże ci się wzięły te wszystkie kaskaje, rogówki, prezesy? Co to ma za sens z tym, co ja mówię? Idźże ty sobie do licha, głupia babo, kiedy ci się we łbie przewróciło. Juściż muszę ci tak powiedzieć i mam rację, bo gęś ma więcej rozumu, niż ty; widział to kto, żeby samej od szczęścia uciekać. Gdybym to ja ci powiadał, że córka nasza musi skoczyć na łeb z wieży jakiej, albo latać po świecie, jak infantka Urraka, to byś miała przyczynę się gniewać, ale kiedy ci powiadam, że ani się obejrzysz, jak ją na panią wykieruję i spod słomianej strzechy pod baldachim poprowadzę i posadzę na aksamitach, jakich wszystkie Almadusy marokańskie w całym pokoleniu nigdy nie mieli, to czego się ty fochasz, czego jak najęta ozorem pytlujesz?	Tak by się zdawało! A jednak wchodząc na schody, wyraźnie słyszałem, jak ją nazwałaś nienależącym do niej nazwiskiem. Nosi ona teraz moje. Pamiętaj o tym na przyszłość.	Daruj pan moją furia francese: cały zmieniam się w słuch	Gdzież pan się wybrałeś?	Oj, obawiam się że niechcący stałem się przyczyną nieobecności pana de Villefort.	Wyprztyk: Robię tylko dla skrótu. Jest pan dość inteligentnym, aby mnie zrozumieć od razu. Fizyka jest fikcją przyznaję to. Jak może się wszystko przekręcić, dowodzi to, że fikcję uważa pan profesor za rzeczywistość wyższą od rzeczywistości bezpośrednio danej	Proszę pana, śmieje się pan ze swej własnej niemocy.	Ratujcież się jeśli można,	Zaczekajmy Jeśli to sygnał, to ktokolwiek go nadał, znowu go powtórzy.	Ale cóż Natan na to?	Cóż to takiego ta Wolinka?	No i cóż?	Obraz musi Plersch skończyć, gdy wyzdrowieje, a potem... pojedzie do Kozienic i złożę go u stóp mojego pana.	Ach, Boże, ach Boże! O biedaku, o biedaku, jak straszne są twoje cierpienia! Czekaj, zaraz cię podniosę.	Ach, tak to istotnie ważny powód. Tylko idąc taką drogą rozumowania, można wyszukać na administratora kogoś, kto ma ośmioro dzieci i ociemniałą ciotkę, a sam jest paralitykiem...	I na to jest prawo. „Jeśli król lekceważy prawa, zawarte w paragrafach...”.	Przyjacielowi? O mój Boże, dreszcz mnie przebiega, gdy tak mówisz. Przyjacielowi? Kim jest ten przyjaciel?	Więc ja jestem twoim dłużnikiem? Masz tu A to twój ojciec?... ten, co cię wczoraj chciał batem obić?...	A prawda	Brędgo, brędgo, brędgo dzo mam sropidź? Mam iśdź to sameko tjapła?	Był? Jakoż to rozumieć?	Dlaczegóż to, ojcze?...	Dziękuję ci, drogie dziecko a teraz chodź tu do mnie, ponieważ chcę ci powiedzieć, iż jesteś najpiękniejszą z subretek, jakie widziałem kiedykolwiek!	I znaleźliście tak sobie, przypadkowo?	Już to miał w głowie Ja tylko...	Myślisz, mój miły Bobolo, że ja to z dobrej woli czynię?	No tak, czekoladę łatwiej dać.	No to chodźcie na górę, bracia Gdy pan Kuzenda ugotuje kawę, zaczniemy. Kto przyjdzie jeszcze?	O, tak. Kilku panów.	Piąty? Ale tobie zestawili?	Pozostaje tedy wysłuchać zdania mego ojca i uzyskać od niego pozwolenie.	Przeszkadza to wamawama (gw.)	To czego do Szwedów jedzie?	A co on powiedział?	A gdzie tu ubikacja?	A-le!	Arjanin! ormianin! dodał Poręba, kto ich tam rozróżni! At! bałamuctwo... Chodźmy do Dobka...	Bardzo mi miło...	Bo diabła wart cały ten interes	Bóg zapłać, pijcie przódzi, Macieju!	Cołem, panie Niecuja.	Czy naprawdę czy naprawdę kazałeś, święty mężu, pobić jeńców wbrew mojej obietnicy, że otrzymają łaskę?...	Czytaj dalej	I owszem, tylko ostrożnie, bo kole!	Ja?	Jestem	Jesteś pan impertynent!... Dziękuję za takie porady...	Już, oto już jestem spokojna	Karpienko! Iwanow! ktoś. im szepnął:	Kim jesteście?	Legat jego świątobliwości Jana XXII w towarzystwie Gerwarda, biskupa Kujawskiego, Janisława, arcybiskupa gnieźnieńskiego i Domarata, opata mogielnickiego, tych dwu krzykaczy w sprawie Ladislausa o Pomorze	Musiał być jakiś powód choroby, może psychiczny	Myślałem i ja, że pójdzie inaczej!...	Naprawdę?...	Niech mi pani wyłączy kilka godzin dziennie na przedstawienie, a resztą czasu proszę rozporządzać dowolnie	O Jezusie, Maryjo! Bóg zapłać waszej wielmożności!	Obowiązki!	Pośrednictwem? I co ono panu daje?	Rządzisz pan swoim snem?	Siedem pik, bez atu!	Skądże bym miał wiedzieć?	Takie piękne nazwisko! Jedno z najpiękniejszych we Francji!	Wasza książęca mość zechce zejść z konia!	Widziałem piękną Laurę...	Wiem, w Polsce ratio status.	Zamykaj pan drzwi, bo zimno!	Zaszczyt z obu stron: panna młoda Jan Zamoyski.	Ściąć?...	Żegnam pana. Ha, ha, ha, pan masz zdolności aktorskie!
A gdyby i tak było Jeśli tylko znajdę w niéj umysł jasny i zdrowy, jeśli rozbudzę w niéj przywiązanie ku sobie, czyż nie przypuszczasz, że własnym rozumem i miłością będę mógł ją uzacnić, wzmocnić jéj wolą, wyrwać z koła złych uniesień lub próżności? A sam czy nie rzucałem także serca mego na wszystkie wichry i gdy, miłostkami znudzony, zapragnąłem nareszcie miłości, mamże prawo za nieodzowny warunek wymagać od kobiety niepokalanéj czystości serca i myśli, któréj sam już nie posiadam? Wierzysz-że ty w to, że mężczyzna może podnieść się i spoważniéć w uczuciach swoich, a kobieta nie może? że mężczyźnie wolno rozrzucać po świecie najświętsze uczucia i najświętsze myśli, a potém śmiało sięgać po poczciwe szczęście; lecz gdy kobieta uczyni to samo, już ją tylko zdeptać należy i odepchnąć na zawsze od rodzinnego życia, albo pobawić się z nią i wyrzucić, jak cacko zepsute? Ja myślę, Lucyanie, że zło dla kobiety jest również złem dla mężczyzny, i że w piérwszéj jak w drugim, mimo zboczeń i błędów, może być jeszcze wiele dobrego, które, poruszone żywém i poczciwém uczuciem, wypłynie w życiu ponad wszelkie skazy, rozbudzi i w ruch wprawi wszystkie dobre sprężyny natury. Jeżeli oboje zło popełnili, dla obojga równie winna być otwartą droga pokuty i przebaczenia, a że droga ta trudna, zamiast pogardzać sobą, powinni sobie wzajem przebaczać i pomagać.	Pójdę razem z panem, bom go dziś nie widział. On się dobrze ma, ale jest jakiś dziwny. Pamiętasz pan, jaka to była harda i zamknięta w sobie dusza? Otóż teraz niby zdrów, ale zrobiło się z niego małe dziecko: przy najmniejszej przykrości łzy ma w oczach.	Jak sobie zechcesz; tutaj też nikt o darowiznę nie prosi, bo to nie od łokcia ani od miarki kompania, tylko szlachta karmazynowa. Uspokój się, a z szablą się nie sroż, boby tu ani kawałka z ciebie nie pozostało.	Cóż chcesz? Ja tam wierzę ci, że między wami nic nie było, ale każdy inny na pewno pomyśli, że jesteś jego kochanką. Po cóż by przy tobie skakał? Jesteś młoda, ładna, on kawaler... Wszystkie pozory przeciw tobie.	Nie! Nikt nie zna jego rodu, albowiem król przywiózł go na swój dwór, gdy rycerz ten pacholęciem był jeszcze. Powiadają, że znalazł go gdzieś w górach między pasterzami.	Pierwszy list odebrałam z rąk Artura, który zdawał się o niczym nie wiedzieć Z początku dręczyło mnie to i chciałam ci się przyznać, ale potem przypomniałam sobie, że nadto lubisz pana Brooke’a, żeby cię miało rozgniewać, gdy przez kilka dni zachowam przy sobie tę małą tajemnicę. Taka jestem niemądra, że było mi przyjemnie, iż tylko ja o tym wiem, i wahając się, co odpowiedzieć, czułam się, jakbym była bohaterką z książki. Daruj, mamo, bo płacę teraz za swój nierozsądek. Już nigdy nie będę śmiała spojrzeć mu w oczy.	Ależ, Piotrusiu, nie zaprzeczaj mi!... Sama byłam nad Renem na pagórku Propfenberg, który, jak objaśnił mnie hrabia Przewracalski, musi być gniazdem naszych przodków... Nawet hrabia Przewracalski radził, ażebyśmy kupili to miejsce i zbudowali...	Jak to, nie słyszeliście panicze? Wżdy od jednego z was o tym nieszczęściu się dowiedziałam.	Nikomu nie powiem, daję ci na to słowo królewskie, zawołał zbliżając się Stanisław August, alem ciekaw maniery poety, może bym go po niej poznał?	To ona sama tak siadła i nie chciała się dać malować inaczej.	Ja im mówię, że niemożliwe, ale Piekutowski twierdzi, że tyś pewno ukrył się, ze strachu przed policją, ale że dasz znać o sobie i przyniesiesz tę forsę do podziału. A najgorzej to boją się, byś nie spróbował sprzedać tych papierów, bo wówczas złapaliby cię odrazu.	Nie... nie... Szukamy jeno pokoju i naszej rzeki.	Czy nie bywał nigdy pijany, nie wydalał się, nie „znikał” nagle na dni kilka?	Młody pan nie potrzebuje na to teraz już zważać Spychów wielka dziedzina.	Nie ma jej. Została w więzieniu.	Uspokój się, Ned gniew do niczego nie doprowadzi.	A lekarzy wezwać nie chce!	Ależ w tym rzecz że ja nie chciałbym tego wykonać bez waszego zdania i dobrej rady.	Jakto? więc pani nie chcesz widziéć tego, że ja od wczoraj, pierwszém jéj wejrzeniem zostałem podbity?	Kamień powinien waści spaść z serca! bo widać z tego, że nic dziewce nie grozi.	Na poniewierkę takiemu Jagny nie dam.	Nic a nic nie rozumiem, proszę mi raz dać święty spokój!	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie, nie uprzedził mnie i dlatego poprosiłam pana.	Nno nie, bo do adwokatury trzeba przejść przez aplikanturę, a pozatem...	O nie! Poszedłem do ojca i oznajmiłem, że chciałbym wstąpić do konnicy dackiejkonnica dacka	Prędko! Prędko! Byłam taka niespokojna... Co tam robiłeś?... Ale nie jesteś sam?...	Są, psiajuchy, w Lublinie! Nieprawda, że wyszli. Szczerze waszmości radzę, nie wyprawiaj naprzód Tatarów, bo w większej kupie zawsze bezpieczniej.	W każdym razie ta nazwa ze złośliwością nie licuje	Jaki waszeć mądry! za rapę! A ba! oddają się to bileciki, ale nie za niuch tabaki. Ja muszę żyć, i dobrze zjeść i dobrze się napić, mnie życie kosztuje, a kto się mną posługuje, niechże karmi!	To pan chce całą fabrykę mieć? To nie sztuka od razu z dużymi pieniędzmi zacząć. Zacznij pan małą kwotą, a dojdź do dużego przedsiębiorstwa.	To źle. Wszyscy zgodnie świadczą, że ten samochód pędził prosto na was. Czy samochód to igła, której można nie zauważyć?	Jeżeli jego ekscelencja minister policji wie dobrze, że pan Vautrin jest owym Trompe-la-Mort, to do czegóż może mnie potrzebować?	Ale teraz to już na pewno. Zdaję wszystko na najstarszego nauczyciela, pilno mi już, pilno, toteż wkrótce spiszesz odpowiedni kontrakt między nami. Dobrze nas opiszesz, co?	Bardzo jestem wdzięczny i będę robił, co zechcecie, bylebym tylko mógł tu zostać choć na chwilę, bo na dole jest nudno jak na Saharze. Mam szyć, czytać, zbierać szyszki, rysować, czy robić to wszystko naraz? Włóżcie na mnie swe brzemiona, wyręczę was chętnie	Jest w pobliżu Miedzianej Rzeki, w odległości około stu mil od jej ujścia. Znajdziesz go tam żywego. Ale dziewczyna musi tu zostać. Dobrze będzie, jeżeli sam potrafisz wydostać się z tej matni, w jaką wpadłeś.	No, wchodzisz wszędzie, gawędzisz, jesz obiady, zimne zakąski, á la fourchette’y, wysłuchujesz, co mówią, wywiadujesz się zresztą od lokajów, od różnych sługusów i za pożyczone dziesiątki szepniesz to czasem po pańsku, gdy jesteś w dobrym usposobieniu, od niechcenia... Ale ja cię przecie bardzo lubię...	Tak Brehm pisze. Może wuj ma przypadkiem w swojej biblio­tece coś o żółwiach, ja zbieram wszystko, co jest o żółwiach.	Tak, proszę wielmożnej pani, ale jakoś się to uładzi	To by znaczyło że natura człowieka jest słaba i że według pana każdy popełnił... jakiś błąd.	Zresztą już teraz to jest wszystko jedno. A teraz słuchaj: Masz milczeć jak grób. Gdybyś mnie wydała, że tu byłem, zabiłbym cię z zimną krwią. Pamiętaj, że umiem dotrzymywać swoich obietnic, rozumiesz?	Przyjacielu gwiazd, we wszystkim postępowałeś dobrze. Niech się stanie, jak ci się podoba. Czy to nowe uleczenie?	Tak, to mocne jest jednak to świństwo. Kto raz skosztował, co?	Co ci się stało? Czy cię żmija ugryzła?	Czy pani gniewa się na mnie?	Czy to możliwe? Annie! Duszko! Chciałaś pozbawić mnie przyjemności?	Fe, myśli się targować!!	Jakże się ten Anglik nazywał?	Ledwo, ledwo! Światła się daleko w nim błyszczą.	Mieszczanin, Pozycja społeczna, SzlachcicEt, to bogaty nuworysznuworysz	Mnie aby waszmość powiesz! Ja węchem poznam cuch sarni, kiedy się jeszcze na brytfannie smaży, a dopieroż na półmisku...	No, mówże, błaźnie jakim prawem się tutaj dostałeś?	Panu się podoba ten pokój?	Ponieważ zbyt mało jest wart	Tak jest, prosz pampsora!	Tak jest. Czy widziałeś kiedyś potem tych dwoje?	Tak! To on nam rzucił drabinę!	To bardzo smutno	To i ja pójdę z tobą!	Zbazgrał się...	A pamiętasz ty starą klucznicęklucznik (daw.)	A wy, panie, byliście przy tym? Jakoże was zowią, bom zapomniał?	A za co banit?	Ach, ty wstręciuchu!	Ale, ale... Nasi hrabiowie tworzą spółkę, tylko nieco zmniejszają udziały i żądają bardzo szczegółowej kontroli interesu.	Ależ Anno! Anno!	Biorą?	Chyba tak.	Czego?	Czemu zaś?	Czyżby był chory?	Cóż takiego?	Dlaczego?	Dlaczego?...	Do celu wysokiego	Dwa miliony?	Głupstwo, dwa miliony rubli na samą Łódź?	Ha, szołdry! Ha, pludraki! Popróbowaliście polskich szabel?!	I dlaczegóż panu przeszkadzają?	I skierować na nas w ten sposób uwagę Indian.	Ja ich tak wiele narobiłem, że byłby trudny wybór	Jestem książę Bracciano! Kto-	Kto mi ją wskaże?	Kto woła? Co takiego?	Muszę, nocna robota we wszystkich oddziałach.	Niech będzie co chce, byle ojciec kochał mnie dalej!	No, dobrze. A w jaki sposób stryj ją pozna?	Och!...	Przed godziną był tu ten pan, o którym mówicie?	Przesada!	Przewąchałeś co? Możeś umyślnie dał mi zatruty owoc?	Przyznaję, że tak.	Szkoda tylko żeśmy trudzili wielce szanownego pana.	Tak dom wart ze sto dwadzieścia tysięcy...	Tak twierdził mały Tumai Na dowód tego szedł do Kala Naga, wymyślał mu od opasłych wieprzów i kazał raz po raz podnosić na przemian nogi.	Ty jesteś ojciec?...	Umarła, jak moja matka	W naszym domu sądziłam, że mnie zrozumiesz, Edwardzie! Sądziłam, że w twoim domu będę miała głos chociażby doradczy. Dawniej umiałam prowadzić gospodarstwo... możecie spytać Peggotty...	W Łodzi wiedzą, co jestem wart	Wypada go przyjąć
Nie opuszczę cię, panie mój, choć wiem, że na śmierć pewną i zagładę siebie i lud swój chcesz prowadzić	Dlaczegóż to matka musiała ustąpić miejsca córce? Dlaczego córka nie szukała sobie innego ula? Jak mogła zgodzić się na taką ze strony matki ofiarę?	Na razie nigdzie. On pojechał do Jerozolimy. Przenocujemy tu. Ona zaraz odchodzi. Poza tym zna mnie jak zły szeląg. Będziemy mieli całą willę. To też coś warte.	Teraz czas niewłaściwy, nikt mieszkań nie zmienia. Skądże mi spadną lokatorowie? Ja głowę stracę. A jeszcze ta sybilla Michonneau porywa mi Poireta! Jak to ona zrobiła, że ten człowiek jak piesek za nią chodzi?	Nie, ale czas wziąć się do czego. Trzy miesiące jem darmo dziadka chleb. To dla mnie niesłychana rzecz. Zresztą teraz goście...	Stanę, lecz ponad to, co da pani Krzeszowska, postąpię najwyżej parę tysięcy. Wybacz pan, panie Wokulski, ale sam z sobą licytować się nie będę.	Poczekaj, córeczko, w zasadzie zgadzam się z tobą, ale wprowadzasz takie zamieszanie nadmiarem koncepcji, że nigdy z niego wybrnąć nie zdołamy. Za dużo chcesz powiedzieć od razu. Wiara, SzczęścieDziś chodzi o jedno tylko: abyś uwierzyła w konieczność twego nawrócenia, i to właśnie nie z pragmatycznego punktu widzenia. Musisz uwierzyć nawet wtedy, jeślibyś z tą chwilą miała, antycypowaćantycypować	Niewątpliwie tak było, ale nie mógłbym twierdzić, że widziałem to, aczkolwiek znajdowałem się dosyć blisko. Przez chwilę stali obok miejsca, gdzie leżałem w rowie pod krzakami jeżyny... cicho jak mysz, albowiem nie życzyłem sobie spotkać się z nimi.	Próbowałem wypytywać, ale z daleka. Nie będąc zbyt pewnym stosunku z niemi, nie mogłem bardzo naciskać. Dano mi do zrozumienia, że będzie ze dwieście tysięcy rubli, a kiedyś więcej.	Wiesz, Adam, że nie należę do ludzi łatwo się łamiących, wszyscy mnie uważają za uosobienie energii...	Na nic to! Jutro oględziny, a teraz pospołu do stołu; jeszcze tam parę gąsiorków z pełnymi brzuchami stoi.	Nie żałujcie na to Opłaci się później.	O! niezupełnie mój panie niezupełnie, skoro mnie zaszczycasz dobywaniem szpady, pomimo rany, która nie mało ci musi zawadzać.	Jeżeli Krzysiowi chodzi o naczelne kierownictwo, mogę mu natychmiast ustąpić zaraz po jego powrocie, chociaż jako obecny współwłaściciel firmy nie uważam go za dostatecznie dojrzałego do prowadzenia całokształtu spraw tak dużego przedsiębiorstwa.	Zaczekaj pan Przerzucił się, ale nie do galanterii, tylko do Szkoły PrzygotowawczejSzkoła Przygotowawcza wyższa uczelnia, założona w Warszawie w r. 1862, z polskim językiem wykładowym. Kształcili się w niej najwybitniejsi przedstawiciele pozytywizmu polskiego (Prus, Świętochowski, Sienkiewicz, Dygasiński, Chmielowski i in.). W roku 1869 została zamieniona przez władze carskie na uniwersytet z rosyjskim językiem wykładowym., rozumie pan?... Zachciało mu się być uczonym!...	Nie; powitać ich. Przybywają do Simli, by stamtąd odesłać rogi i łby upolowanej zwierzyny, które mają oporządzić w Kalkucie. Są to... tylko myśliwi, a rząd zapewnił im specjalne udogodnienia. Oczywiście, my zawsze tak postępujemy; jest to chlubą dla nas, Anglików.	Musiałem tak zrobić. To nie ode mnie zależało. Teraz mszczą się na mnie moje własne usiłowania. Gdybym był człowiekiem spokojnym, gdybym się zgodził na wszystko... „Kto zmaga się ze światem, zginąć musi w czasie, by żyć w wieczności”.	Owszem, mogę to zrobić, o ile potrafię; ale boję się, ażebym nie zepsuł sprawy, ponieważ... nie jestem tam lubiany	Ale jak mogli, to ziemię nam zabrali, a oddali dopiero teraz, gdy musieli.	Czyżby z tobą było tak jak ze mną czyżbyś mimo chęci kochania nigdy nie napotkała miłości?	W Bogu nadzieja, że to przejdzie ale nie umiał o nią spytać. Z każdym dniem więcej mówi	Bez wątpienia jednak i w Hiszpanii bywają czasem ostre zimy. Nie brak tam wtedy śniegu ani lodu, więc i Wyspa Lincolna może być równie dotkliwie doświadczana. Jednak ponieważ jest to wyspa, więc sądzę, że temperatura będzie bardziej umiarkowana.	Panie Vautrin, jam nie margrabia i nie nazywam się Rastignacorama.	A ta mnie drapie. Nie chcę!	To będzie już trwało aż do końca roku, możecie być pewni!	Nie, panie Adamie, duszą państw jest sprawiedliwość, jaką się rządzą.	A co mnie tam do tego, co ona pisze do ciebie! No, rzecz skończona. Zosia będzie twoją.	Ale książę Błażej nie jest antysemitą.	To ja pójdę na górę.	A! a! słyszałam właśnie u N. pani na cercle, że hrabia nas osierocasz. Niezmiernie mnie to zdziwiło.	My też możemy przyłączyć się do łowów! Ale czemuż mamy sobie teraz zaprzątać głowy człowiekiem, Akelo?	Na cóż to?	Był do chwili mego wyjazdu. Co potem uczynił, nie wiem. Wiem jeno, że broń Boże zapamiętania, broń Boże choroby, która często z desperacją idzie w parze, sam on tam będzie, bez pomocy, bez krewnego, bez przyjaciela, bez pociechy.	A jednak tak, jak miałem zaszczyt Waszej Królewskiej Mości powiedzieć.	Bo nie.	Ciężko i na szkapie usiedzieć na taki widok!	I ja tak sądzę ale jeśli zauważymy, że samotność i bezczynność im ciąży zbytnio.	Nie spostrzegłem...	Nie wiem, jakie są jej granice.	Nie, nie żadnej kartki.	Nie. Najchętniej zalałbym piwnicę wodą.	Pójdziesz z nami do Miemców?	Cóż to za jedni?	Tak, a poza tym jeszcze część należąca do ojca Edmunda, myślę bowiem, że mam prawo rozdzielić ją między was czworo.	Odpowiesz, bo napełnia cię mądrość, której jesteś sługą. Rozważ tylko, co ci rzeknę.	Czemu ja właśnie nie mam być takim wyjątkiem?	O, ja nie!	Przepadnijże ty ze swoją lubystką! Umiesz ty źle wróżyć, a poradzić nie umiesz.	Przyjechałam, aby podziękować pani za łaskawie udzielone mi przyrzeczenie pomocy w wychowaniu mego syna...	Łatwo szydzić tym, co nigdy sami nie cierpieli.	Owszem. Został doktor Żur. Uważam go za bardzo pożytecznego współpracownika. Czy ma pan coś przeciw niemu?	Chciałem się właśnie pana o to zapytać	Czy to... czy to mieszkanie pana profesora Wilczura?	Cóż to znaczy? Przecież chorowała... zapalenie mózgu.	Tum was czekał i to wybieram dla siebie. Poprzedzających niechaj używa kto chce.	A to skąd?	Ależ to fałsz, u licha!	Panie!	To inna kwestia, to całkiem inna kwestia	Ale, przepraszam, panno Lusiu, czy... czy pani musi pracować?	Mówią, że co rok kości stają się cięższe o pół funta	Czy co?	I cóż z tego?	Powiadajcie, co jest?	A co szkodzi, bat’ku, popróbować po spisach?	Co?...	Cóż takiego, matko?	Dobrze. Gdzie będzie pojedynek? W Nowym Yorku?	Droga żono dziś święto Bożego Narodzenia! Zastanów się!	Gdy Emilka przypatrzyła się lepiej spłakanymi swymi oczyma tej kobiecie, poznała w niej jedną z tych, z którymi zwykła była rozmawiaćzwykła była rozmawiać	Który którego namówił? słyszysz?	Ma się rozumieć...	Może zagracie sobie państwo w warcaby?	Ryczałtowo ludzi sądzisz.	Szczerze mówiąc, co sądzicie o tym?	Widzicie, że znam hrabiego	A Fernand?	A dokądże mam jechać?	A konie, woźnica, służba?	A tak	Aha. Widnowidno	Dlaczego oczywiście?	Doprawdy?	Konie dobre?	Ma pan mocne barki	Masz pan rację! Napiszę jeszcze dziś.	Nad pogany zawojowanemi więcej prawa ma nasz Ojciec św. Papież rzymski i ten rozporządza koronami a rozdaje one...	Od dawna zna pan radcę Gąsowskiego?	On jego z dawna miłuje.	Ordynat pożarł rzeźnika, uważała pani?	Pokaż.	Pozwalam.	Przywódca, Władza rzekł po chwili pan Bogusz	Skądże znowu?	Tak, czasami... odwiedza mnie zbyt często...	Tak, tak.	Tym lepiej dla was	Właściwie ty ją dziś prowadzisz.	Zgadnij?	Zredukowali mnie. Jestem bezrobotny.
Dwóch starszych chłopców biorę na siebie. Oddam ich do szkół, i pokieruję każdego według zdolności jakie w nich dopatrzę; najmłodsze ofiarowali się wziąść na opiekę Rumiańscy, a dla dwóch pozostałych dziewcząt pomyślę o lokacji w której mogłyby się czegoś wyuczyć. Wyznam pani otwarcie, że podobne odbieranie rodzicom dzieci, nad któremi oni naturalną pieczę mieć winni, a zatem niby pobłażanie ich niedbalstwa, i zdejmowanie z bark ich cieżaru a wkładanie go na inne, sprzeciwia się wprost pojęciom moim o słuszności i prawidłom ekonomji społecznej. Ale niema reguły bez wyjątku, a zdaje mi się że rodzina Kuderskich do wyjątków należy. Niepodobna marzyć ani o stworzeniu w Kuderskim energji, której nigdy nie miał, a pochłonięty dziś upadlającym nałogiem mniej mieć może niż kiedy; ani o poprawieniu jego żony. Drapieżne zwierzę, otwarcie wypowiadające wojnę człowiekowi, można ułaskawić i do pewnego stopnia uszlachetnić; ale pełzająca gadzina zawsze gadziną zostanie, bo wyśliźnie się z ujęcia, i znienacka ukąsi rękę któraby ją ugłaskać chciała. Gdy więc tak jest, czyliż biedne niewinne istoty mają być oddane na zagubę dla tego, że ojciec ich jest pijakiem a matka obłudnicą, i bez serca kobietą? i w imię tej pewności postaram się wszelkiemi siłami usunąć na stronę rodziców, którzy być nimi nie umieją, a ratować dla społeczności kilka zagrożonych jej członków.	To jest bilet okrętowy do Brazylii. Na kwadrans przed odpłynięciem okrętu musiałem zabrać z pokładu moje kufry i zamiast do Brazylii przyjechałem do Ludwikowa. Nie mogłem, wprost nie mogłem! A później była to największa męczarnia! Starałem się dotrzymać danego sobie słowa, ale nie mogłem wyrzec się przyjazdów do Radoliszek. Nie wolno mi było szukać spotkania z panią, lecz mogło się zdarzyć przypadkowo. Prawda?... Wówczas nie złamałbym słowa.	Ja tu jestem i przyrzekam ci, że cię nikt nie wypędzi; rozumiesz? Zostaniesz nadal i ty, i twoi przyjaciele. Już się wcale nie gniewam.	Bałbym się, że eleganccy goście utkwiliby w jego izdebce i nie zaszliby dalej.	I ja jestem zdziwiony Nie spodziewałem się, że odnajdziesz moją kryjówkę, a tym mniej, że cię tu zastanę. Spostrzegłem twą obecność dopiero, gdym był o dwadzieścia kroków od tej jaskini.	Co? Ha! Nie pierwszyzna mi to, nie pierwszyzna, panie Michale. Widzę, szukaliśmy się wszyscy w korcu maku, ale też i dobraliśmy się we czterech tak, że takiej czwórki w całej Rzeczypospolitej nie znajdziesz. Dalibóg, z waćpanami i z księciem naszym na czele ruszyłbym samopiętsamopięt (starop.)	Czy podejmiecie się zabrać mnie do Jokohamy?	Ja myślę że takiego małego króla nie tylko żołnierze, ale nikt nie będzie się bał. Będziemy mieli ciągle strejkistrejk (daw., z ang. strike)	Że na weselu byłem, o toś, widzę, krzyw na mnie! Prawda, byłem, nie wypieram się, musiałem ano pójść, sam ksiądz namawiał i niewolił, żeby obrazy boskiej z tego nie wyszło, że dzieci osobno, a ociec osobno.	Ale pominąwszy owo cóżem ja uczynił, iż czynisz mnie psubratem, podsuwając mi takie myśli? Nigdym ci ja jeszcze nie opuścił przyjaciela, a nie zanosi się na to, bym od ciebie miał zaczynać. Łączą nas węzły, których ja nigdy nie zdołam zapomnieć, nawet gdybyś ty zdołał o nich zapomnieć.	Kara, Król rzekł, śmiejąc się, Długosz pielgrzymka, wędrówka. odprawia kłos jęczmienny włożony za odzież. Sam się na własnych ostrych włoskach posuwa,  przysiągłbyś, że jakieś żywe stworzenie, konik polny abo jelonek.	Szczęściem to nazwać mogę że mi się spotkać z wami nadarzyło. Potrzebowałem widzieć się z wami.	Nie ludzką! Nie ludzką! Ostatecznie... może istotnie jakieś życie tutaj jest, ale ludzi nie ma na Ziemi! To pewne, przekonasz się... Po cóż by zresztą człowiek rozumny taką rzecz robił; marnował tyle żelaza nie wiadomo na co?	Żyd strasznie zły, cały zarobek dziś stracił. Domański zły, że pan go złajał przy ludziach, wszyscy źli... Co z tego będzie? Jak zechcą się mścić?...	Ja, pani miałbym szukać szczęścia gdzie indziej! Czyż istnieje inne szczęście niż być kochanym przez ciebie? Mimo że nigdy pani o tym nie mówiłem, nie mogę uwierzyć, pani, abyś nie wiedziała o mej miłości i nie czuła, że ta miłość jest najszczersza i najmocniejsza, jaka była w świecie. Na jakie próby wystawiły ją okoliczności, których pani nie wieokoliczności, których pani nie wie	A co ci się tam znowu uroiło w młodéj głowie?	A jakże pani decyduje się żyć w mieście?	I długo pani uczyłaś się?	Zaczął się śmiać	Wiem, jak spędza każdy dzień Wiem, kiedy wychodzi i kiedy tu powraca. Wiem o jej zmartwieniach, o jej drobnych rozrywkach, o jej głodzie i chłodzie. Wiem, jak siaduje po nocach nad książkami, ucząc się zawzięcie. Wiem, jak się cieszy, gdy przybywają do niej po kryjomu jej przyjaciółki... gdy może się z nimi trochę pośmiać i pogwarzyć szeptem. Gdyby zachorowała, wiedziałbym o tym natychmiast i przybyłbym tu jej usługiwać... o ile by mi na to pozwolono.	Mgła jest ciałem! Ha, ha, ha!... To pewnie człowiek składa się z mgły i duszy?... Ha, ha, ha!	Wybaczy dobrodziej, ale list Pański to zamach gwałtowny, to oświadczenie tylko jednostronne. Nam układów trzeba. Odnoszę wrażenie, że w obu panach dwa różne systemy, lecz jeden przedmiot mające na oku, nagle się zetknęły. Postaram się teraz, by przez kontemplację rozmotać supły komplikacji mnogich, lecz nieistotnych.	Dobrze wiedzieć, bo zdaje mi się, żeśmy właśnie tego potrzebowali. Ależ nie na przełaj, Beetle, ty ślepy wariacie! Toż by nas po pół mili złapano! Tędy! I zwiń tę swoją głupkowatą siatkę na motyle.	Nie, proszę pana, my wcale nie jesteśmy źli ani głupi, tylko my mamy inną dobroć i inny rozum, bo wy uczycie się na książkach, a my zupełnie inaczej. Nas uczy, bo ja wiem kto...	I powiedz mi, Żabba, skąd się ten tani płyn wziął w takiej ilości przez jedną noc?	Moje dziecko, nie nam się równać! Ja jego nie czekam, ale dni dożywam. Ja już nie mam obowiązków, jam swoje odbyła, odcierpiała, odpracowała. Tobie trzeba swoje spełnić. Ty nie zdradzasz, ty nie łamiesz wiary; ty musisz życie przeżyć.	Pan jest tak mocny jak niedźwiedź! nie cierpię pana, nienawidzę.	Pani! To ja na tym straciłem najwięcej, nie mając zaszczytu znać pani wówczas, gdym nie był jeszcze takim, jak obecnie, rozbitkiem!	Magdalenki mnie nie wezmą. Trzeba zapłacić dług i mieć poręczenie...	Umarła zamężna i zostawiła, o ile mi się zdaje, dzieci	Naturalnie. Mnie samej nikt by nie zaprosił. A z tego, co zarabiam w budzie, nie mogłabym sobie kupić kolacji.	Mam. Zresztą jutro spotkamy się na brydżu u pani Przełęskiej. Nikodem też u niej bywa.	Zapominasz, że to nie była miłość; chodziło o córkę.	Nie panna to jeszcze jedzie, ale ten, który mi może ślub z nią dać gdyż z daleka poznaję, że Religia, Politykato ksiądz biskup Parczewski nadjeżdża z księdzem Białozorem, archidiakonem wileńskim.	Twierdzi pan zatem, że z otoczonego kordonem Paryża wyjdzie armia z trzech tysięcy ludzi i nikt tego nie zauważy?	Właściwie drobiazg, panie dyrektorze ale czeka na instrukcję inżynier Kamiński, a jego pociąg odjeżdża za trzydzieści pięć minut. Dlatego ośmieliłem się...	Przepraszam... do śmierci sobie tego nie daruję, ale... panny miewają różne gusta... Dziś Krukowski, jutro Cynadrowski... Różne bywają kaprysy panien!...	Nie pamiętam... Zresztą umyłam sobie twarz i ręce... To, proszę pani, nie może być nic złego Ona takie kochane, takie dobre dziecko...	Księże dobrodzieju nie znasz tedy sprawiedliwości. Wymierza ona ciosy bez gniewu i nie czuła nienawiści dla owej dziewczyny, którą powieszono przed kwadransem dopiero.	No, to jeśli pan nie masz pieniędzy, po cóż nam płacisz? Pójdziemy sobie, licząc na łut szczęścia.	Oj, nie człowiek to, nie człowiek!	Rozkaz nie został odwołany ale już nas nie obowiązuje, gdyż jedyny ratunek i ocalenie wojsk naszych w łasce waszej książęcej mości, pod którego komendą odtąd żyć, służyć i umierać chcemy.	Nie wierzysz?	Nie znam go, ale podobno można z nim pogadać. Zresztą minister Pilchen przez sam fakt osobistego przekazania sprawy temu Czerpakowi ułatwi nam sytuację znakomicie.	Czy pani postanowiła mi nie odpowiadać?	Nie, włosianka. Na wierzchu skóra prawdziwa.	Patrzcie no! brutal chłop nazywa mnie starą, jak gdybym z lat moich rachunek mu zdawać miała.	Już! Nie prosiłam waćpana, byś mi pan Nowowiejskiego zamiast gościńca przywoził!	Chodźmy do mego mieszkania tam panu wytłumaczę.	Ino cicho być, wezmę cię, wezmę!	Kapitan mnie zatrzymał	Każ mu być mi uległym, poleć mu by mnie, matkę twych dzieci, szanował, to będzie sposób najlepszy utrzymania pokoju...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że niedawno telefonowali...	Są takie słowa, wielokrotnie oślinione i śliskie, które należy brać do ust tylko przez opłatek cudzysłowu.	Czyżby mogło być inaczej? Mam cię jednego tylko, i wnuka, i syna razem, bo Franio... ach, Boże!...	Doktór pozwoli, że i ja pojadę, mogę być użytecznym	No, no, raz jeszcze ci powtarzam, kapitanie zostaw tę rzecz mojej głowie, a obaczysz, że wszystko ślicznie ułożę.	No, ujdzie Trzeba być zadowoloną. Ale że ty masz dwoje dzieci, Eno...	Zginę albo wyswobodzę ją! Prowadź mnie!	Przysięgajże stary gapiu! wrzasnął djabeł, a Suchy wziął książkę i czytał przysięgę, którą za nim w języku Chaldejskim powtarzał Majster drżącym głosem. Jak tylko skończył, djabeł zniknął i wiatr tylko za nim poleciał jak szalony, i dotąd niewiadomo czy go dogonił.	Następnie zaś pójdziemy na inne podwórze świątyni, gdzie książę zobaczy bardzo piękną szkołę, a w niej	Złudzenia! Jam to właśnie chciał uczynić i zbawić przynajmniej najlepszych, zawiązując przed półwiekiem to bractwo; w arce z drzewa cedrowego zbawić chciałem myślących od powszechnego potopu, a widzę, że sami statek rąbiecie...	Ale jak to być może, proszę pana żeście tam tyle rzeczy widzieli, mówili, kiedy tak krótko byliście?	Za mało pan zna jeszcze kobiety, by móc o tym sądzić	To jest absolutnie wykluczone Już teraz nienawidzę pani!... Pogardzam panią!... Czy pani to rozumie?!	Pobiegnę po nich.	Chętnie, jeśli pan sobie tego życzy.	Mam zaszczyt przeto upraszać pana hrabiego o pozostawienie mi całkowitej swobody działania. Posiądę list Castillana i pismo hrabiego de Lembrat, choćby mi przyszło całą bandę opryszków z Nowego Mostu wyprawić naprzeciw Kapitana Czarta i jego sprzymierzeńca. Tymczasem będę prosił o nowy zasiłek.	A pan?	A wróć mi tylko W. K. Mość wiernym i stałym!	Czemuż pan pyta?	I ojciec podróżuje sam?...	Na przedstawienie w szkole.	Oddacie mi syna? wołał drżącym głosem Presler.	Poszukacie sobie roboty gdzie indziej. Pozostaną tylko ci, którzy dawniej u nas pracują.	Tak; na najważniejszą prawdę życia.	To przyjdzie delegacja posłów przeprosić waszą królewską mość.	Zabraniamy tak mówić o Hornie	Ziemia, ziemia! Co ona warta? Grzywny lepsze.	A czekam z rozstawnymi końmi...	A powiedzże jakie dochody	A! z moich lasów.	Cóż dalej?	Jakim?	Kogo? Ligię?	Kto?	Mam, a jakże, mam dwie komnateczki obszerne.	Mamy noże	Nic.	Niech żyje panna March! Słynna amerykańska autorka!	Ottowicz lubi bardzo dzieci...	Poco?	Przyjaźń	Pst! Czy słyszysz?	Słuchajcie, Stefan, czy palicie papierosy?	Tak, jakby od zadraśnięcia kulą.	Tak? Ha!	Ty jesteś pieszczotką i niczym więcej	Utrapienie z chłopakiem	W Bombaju mieszka mój stryjek
Ależ ty stawiasz pytanie, które spotyka każdego człowieka na progu życia, i chcesz mieczem przeciąć węzeł gordyjski. Na to, mój kochany, trzeba być Aleksandrem, inaczej za taki postępek można się oprzeć na galerach. Co do mnie, zadowalam się skromną egzystencją, która mnie czeka na prowincji, gdzie zajmę po prostu miejsce mego ojca. Pragnienia ludzkie zadowalają się równie dobrze w najciaśniejszym kółku, jak i w najszerszej przestrzeni. Napoleon nie jadał dwóch obiadów dziennie, a kochanek nie mógł mieć więcej od pierwszego lepszego studenta. Szczęście ludzkie, mój drogi, musi się zawsze pomieścić między podeszwą a wierzchołkiem głowy; raz płaci się za nie milion, drugi raz sto luidorów, ale wartość jego wewnętrzna jest zawsze jednaka. Moim więc zdaniem nie warto godzić na życie twego Chińczyka.	No! no! trochę udobruchana nalewając już wódkę kilku, mruknęła ciszej Magda, tylko mi się zwijajcie, a zywo i prec, bo ja synk zamykam! Tłumu mi nawiedli, a mnie to na co! Jesce się tu marsałkowscy pachołcy dowąchają... to i bieda!	A, bo człowiek, kochany panie Nikodemie, lat ma coraz więcej, a jednak nie starzeje się. Ale i pan doskonale wygląda. Cóż tam w polityce? Co? Jak interesy? Skarżą się wszyscy na stagnacjęstagnacja	Tylko nie ma ich na czym nosić. Podoba ci się?	A słowo stało się ciałem! to pewnie Orwidówna, a Marka niema!	Ale jeżeli plamy te istotnie nie są „zachciankami”, jeżeli odmawia się im przyczyny... że tak powiem... psychicznej, to nie pojmuję, jak mogło utrzymać się przekonanie, które znajdujemy w Biblii, a które dziś jeszcze podziela tak znaczna liczba osób. Moja ciotka Pastré była kobietą inteligentną i bynajmniej nie łatwowierną. Umarła zeszłej wiosny mając lat siedemdziesiąt siedem i do zgonu była przekonana, że trzy białe porzeczki, widoczne na ramieniu jej córki Berty, są pochodzenia dostojnego, bo powstały w parku Neuilly, tam bowiem w czasie swej ciąży, w jesieni 1834 roku, przedstawiona została królowej Marii Amelii i przechadzała się z nią po ścieżce obsadzonej krzewami porzeczek.	Trupy. Archeologia ma swoje miejsce w muzeach; w życiu dzisiejszym nie ma czasu na zajmowanie się upiorami.	Zależy to od ciebie, Harvey’u. Jeżeli chcesz, możesz schronić się u boku mamusi i wywoływać z jej ust całe jeremiady na temat twoich nerwów, twojej nadwrażliwości i tym podobnych różności.	Gdzież pan się wybrałeś?	Ksiądz, Pozory, Kłamstwo, Małżeństwo, Podstęp, Religia, Obyczaje nawrócić się., luterstwo przyjął, ożenił się i pod protekcję elektora się schronił, a teraz wędzoną rybą ze ŻmudziąŻmudź	Odmyśl się.	Zresztą, jeżeli tchórzysz, panie Planchecie obejdę się bez ciebie; wolę podróżować sam, aniżeli mieć towarzysza, który trzęsie się ze strachu.	Tak Zdawało się, że usiłuje mnie przed czymś ostrzec. O to mu widocznie chodziło. Czy wyobrażał sobie, że zapomniałem o twoim istnieniu? Jedno jedyne słowo, które wymówił, to było: „dwoje”. Przynajmniej tak to brzmiało. Tak, powiedział: „dwoje”; i że mu się to nie podoba.	Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że znam tę damę. Kto to jest?	Co ty się tak wleczesz, jakbyś dwie miary zboża dźwigał na barkach?	RycerzWojna dzielny, odważny. są! Nieraz pochyli się rycerz, kopię przed się wyciągnie i sam jeden, jeszcze przed bitwą, w całe wojsko bije jako jastrząb w stado.	Zostaw go A sam ruszaj z Bogiem i wracaj zdrowo. A tę siekierę, którąś rąbał drzewo, weź ze sobą, może przyda ci się na co.	Matko Święta! wyprostuj-że się, Jimmy.	Ja Helios Alexandryjczyk ale się lekarzem nie mienię... Trochę mnie nauczyli starsi, trochem się sam douczył, wiek także dał mi znajomość natury ludzkiéj... ale nie umiem wiele.	Na pewno się powiedzie. Zobaczysz, przyprowadzę do ciebie zabójcę obu twoich braci.	Nic, nic... uspokój się... Pomyślałem tylko, że gdybym umarł, Wokulski jest jedynym człowiekiem, któremu mogłabyś zaufać...	Powściekali się, czy co? Śniadania nie jadłem jeszcze. Albo przez cały dzień ani jednej depeszy, albo	Byłem pół dnia z nim dzisiaj a nie dostrzegłem zmiany najmniejszéj. Tak samo szyderski jest, sprzeka i sceptyk, a humor dziwnie zdaje się wesoły.	Jest! Chwała Bogu, już nie uciekną! Podkurz, Jasiu, od spodu, bo się rozłażą! bał., chociaż obsiadły mu głowę i łaziły po twarzy, jenojeno (daw., gw.)	Mój brat powiada że on na tę całą sztukę wydał po trzy ruble za godzinę, to znaczy dwadzieścia jeden. Żeby to było grzecznie w jednym papierku, to on dał dwadzieścia pięć rubli.	Nie jest to zresztą rzecz tak nadzwyczajnie waż­na Nic takiego, co by wpłynąć mogło na los mój lub bliskich mi osób. Ale żal mi strasznie tej biednej kobiety, która w tej chwili jest tam, za tymi drzwiami...	O nie, na honor. Pragnę pojechać do Paryża, a nawet muszę to zrobić.	Tak, panie! Będąc mieszkańcem tego przybytku sprawiedliwości, śmiało każdemu patrzałem w oczy i urwałbym głowę temu, kto by się ośmielił obrazić mnie. A teraz!...	Nie zdaje mi się, nie widziałam znaku. Ale idź go odszukaj, miła przyjaciółko, przemów doń, zobaczysz, czy go poznasz.	A! panie, balsam pociechy wlewasz mi w serce! Dużo już dotąd daliśmy naprzód, a jeszcze dzisiaj felczer nam oznajmił, że ponieważ pan Porthos nie płaci, na nas będzie poszukiwał należności, bo to ja po niego posyłałem.	Wielki jesteś, Stary Człowieku! wielki i łaskawy! Nie odchodź tylko od nas na tę gwiazdę, o której mówisz!	Czy by nie lepiej zaczekać ci na okręt hiszpański, niż jechać z Francuzami, którzy nie są przyjaciółmi twojego narodu?	Rozumnie gadacie, ale smutno. Co tam o śmierci myśleć, kiedy i żyć czasem dobrze... nie zawsze, ale czasem... dobrze! A czemże zajmujecie się?	Zwariowała baba, jak mi Bóg miły! Przecie dziś nasze bydlę z tej samej łąki szczypie trawę darmo; a jak zapłacę czynsz, to co?... To już nie będzie darmo.	Czy dostanę je na własność, na zawsze?	To są moi detektywi, moja straż. Pilnują, żeby nikt na mnie nie napadł, żeby nikt do mnie nie strzelił.	No patrzcie, to tak jak on.	To pan był również u szefa policji? Przecież mówił pan, że...	W Źwierniku?... Ja tam bardzo rzadko bywam, i to tylko w sprawach naszego konwentu, którego wspaniałomyślną dobrodziejką jest od dawna familia Strzegockich.	Ty tego nie wiesz, ale trochę biedy i dużo walki, to potrzebne zawsze dla prawdziwego artysty.	O święty, twoje góry są uczynniejsze od naszych nizin! Toć to iście królewskie łoże... siedlisko zaszczytu i wygody. A zawdzięczamy to...	I na wiązanie nakarmiłeś ją strachem	Pogoda na jutro pewna! powiadali., ściągając z pól.	Tak. Nie chcę wprowadzić nieładu w bibliotece, więc na drogę czynię osobne zapasy. Podobno wyszły nowe rzeczy Musoniusza i Seneki. Szukam także Persjusza i pewnego wydania eklogekloga (z łac.)	To obraża... tedy...	Tysiąc franków, mamo, i to zupełnie nowiutkie.	Będzie uszczęśliwiony Zobaczysz, jak my to urządzimy.	Dowodów! Gdybym miał w ręku dowody, czy pan przypuszcza, że mówiłbym z panem inaczej aniżeli przez kratki więzienne? Potrzeba mi tylko za grosz dowodu, aby pana unieszkodliwić.	Otóż, skoro pan z nią wychodzi i bywa w Operze... To niech mnie pan hrabia przedstawi swojej księżniczce.	A prawda, że mnie stamtąd wzięto, że mamy nie mam, a tyś sam jest moim ojcem przy... jak?	Ja wiem, że znajdziecie i dlatego mnie jest bardzo przykro, że z wami nie będę mógł robić interesów.	Stasiu, serce moje! Stasiu, ty nie masz nic do stracenia, ty nie masz żony. Dam ci tysiąc guldenów, jeżeli wysadzisz ten ohydny pomnik w powietrze. Czem chcesz. Bo ja nie mogę. Więzienie...	Ja nie wymawiam. Ale on, Wasilka, ciągiem nad tym rozmyśla. Mnie mówił i innym. Zapytaj Zoni albo i Agaty.	Cóż u diabla, pokazywałem ci dzisiaj rachunki.	Trzy razy mogłeś ją chwycić, trzy razy umknęła ci z rąk, ciemięgo przeklęty	Wie pani, u kogo w tej chwili byłam i dlaczego? Jestem pewna, że nigdy pani nie zgadnie. Byłam... u Joasi...	Więc już w tę sobotę. Dziś mamy niedzielę. Czy dawno widział pan narzeczoną ostatni raz?	A! Teraz, kiedy już masz dosyć swoich doświadczeń!... Dziękuję. Czyż mnie o pieniądze chodzi? Szczególny sposób, aby ukoić zranione serce... Nie, zostaw mnie...	Bezwstydna! do tegoż więc doszło, że w swojém mieszkaniu pozwalasz sobie dawać schadzki mężczyznom! w obliczu całego dworu!	Bo żaden z nich cię nie kocha	Chcę wam powiedzieć, że znudziło mnie rzemiosło pasterza	Najdalej za miesiąc będziesz miała wszystkie twoje klejnoty...	Chyba nie znasz Jima?! Prędzej zabije twojego de Lappa! Och! Edie jak mogłaś przyczynić nam tyle wstydu i tyle cierpienia?	Nie, nie...	Ale co w mieście słychać? W sklepie, dopóki ty w nim jesteś, musi być dobrze.	Więc po co?	Dobrze.	Gdzie tam nudno! dobrze!	I mnie także	Idę dalej.	Jak można w ten sposób traktować cnotę cnotę, temat wszystkich sztuk teatralnych, rozwiązanie wszystkich dramatów, podstawę wszystkich trybunałów...	Przekłada widocznie ilość nad jakość. Pracy więcej, ale rezultat materialny podobny.	Wawrzek! może założę dyrekcyę, ale puścimy baby kantem, będziemy mieszkać razem... pamiętasz jak w Płocku i Kaliszu... będziemy sobie sami gotować...	A ty, Antosiu?	A wiesz, czego ja chcę, niegodziwcze?	Ach! jakbym pragnęła coś wojskowego usłyszéć.	Ach, proszę pani mówiła błagającym głosem, jakby chodziło o ułaskawienie od ciężkich robót ciągnęła figlarnym tonem	Ale bo szły jakosi krzywo...	Ależ dlaczego?! Dlaczego?	Był aptekarzem.	Chcecie bym u was misek wziął!	Chory, mówią: dech mu zatyka.	Czemu zaś go powieźli?	Czyjej?	Do rabina? A czego wielmożny pan od niego chce?	Franciszkan z Krosna?	I... i... nawet trzy!	I?...	Jakże?	Moje!	No, gadaj!	O ile?	Prawda, dał przeciekprzeciek (gw.) tyle, tak wiele. wspomaga!	Są.	Tak	Uciec do Abisynii.	Wojna!	Zabawa mówił nieustraszony Kunicki	Ładne te kwiaty, lecz milsze mi róże od Elizy!	Żeby ich mór pobił!
Jestem tu, Roksano! Ale nie mogę dostrzec cię w mroku! Jestem tu, Roksano! Roksano!	A gdzie właściwie obracałeś się przez cały ten czas?	Nie jest twoim ulubionym typem A jakiż ty masz typ ulubiony? Aha, blondynki! Twoja żona jest blondynką! Bardzo miła osoba; tylko że wygląda na flegmatyczkę. Musi mieć temperament ogromnie limfatyczny. Te blondynki to tak: albo ogień, albo woda. Jednak przypominam sobie, że ten twój ideał monachijski, za którym tak szalałeś, i który cię tak haniebnie wystrychnął na dudka, był brunetką ognistą. Prawda? co?	Nie wiem, czy to wino z Chios tak skłania do melancholii ale cały dom widzę w jakichś ponurych barwach.	Ale panu nic-że to szkodzić nie będzie? nie masz pan tam już kogo, coby się z nim pokłócił za to, że cię widziano ze mną?	Ale gdyś mi dał adres i gdy tu pierwszy raz do ciebie wchodziłam, wtenczas w jesieni, tak mi było dziwnie, tak dziwnie...	Dziękuję, ja idę spać Ani się pokazuję, nim ty jej nie przygotujesz. Ślicznych bym rzeczy się nasłuchał z pierwszego impetu!	Ja pani słowu wierzę, jak męskiemu, choć wogóle u bab słowo jest tylko wyrazem, którym się operuje, ale którego się nigdy nie wypełnia. Do widzenia!	Nie gadaj dużo ale bierz ołówek i pisz. Przyjmij telefonogram.	Nie, ale odpowiedz!	To ty myślisz tamtych żywych ostawić?	Myślisz, że to, co nazywasz przesądami, to garderoba, którą w każdej chwili zmienić można? To wgryzło się w krew i dlatego taka ciężka z nim walka, a ciężka i dlatego, że jeszcze nie zupełnie jestem przekonany o bezużyteczności tych przesądów, a czasami myślę... ale mniejsza z tym.	Chwilę tylko Ale ta chwila potrwała może ze sto lat, a może i więcej...	Co ty bredzisz o Kastyliach? Gadaj o rzeczy!	Dobrze, dobrze, wiem... Ale przecież go zabrali i właśnie chciałbym się dowiedzieć czegoś o tej karczmie.	Ja za śmiałość mają bardzo wielmożnego pana przepraszam ale gorzelnia pańska otworzy się za miesiąc, i ja chciałbym pierwszeństwo u pana mieć...	Jak ty wolisz	Zatem z cudzoziemskiego akcentu żołnierze wzięli cię za szpiega.	I uważa profesor, wszystko byłoby w porządku, ale w zeszłym roku diabeł go opętał. Przychodzi do mnie, całuje mnie w rękę i mówi, że się chce żenić. Uważa pan: chce się żenić! Zdurniałeś, powiadam. Po co tobie się żenić?... Przy córce mieszkasz, baby nie potrzebujesz. Stary pryk z ciebie. I z kimże się chcesz żenić?... A, powiada, z Małgośką od Lawończuka. A Lawończuk, trzeba profesorowi wiedzieć, to biedak nad biedaki. Ziemi dziesięcin dwie czy trzy, a chałupa pełna dzieci. Głodem przymierają. Ta jednak Małgośka była niebrzydką dziewczyną. Nieraz ją tam matka do roboty w ogrodzie brała, to zauważyłem, że niebrzydka. Tylko zmizerowane to, zachudzone... No, ale pobrali się. Dałem im tam krowę i myślę sobie: co to z tego będzie?... Aż i niedługo czekałem. Patrzę, na folwarku parobki i  dziewuchy wciąż się śmieją i śmieją, palcami polowego wytykają. Aż i on sam do mnie przychodzi. Prosi, by go nocnym stróżem zrobić. Zacząłem wypytywać o powody, a on mi do nóg. Rady nijakiej znaleźć nie mogę Jak mnie  wielmożny pan nie wyratuje, to sczeznąć przyjdzie. Zacząłem się dopytywać. A okazuje się co. Że żona mu, gdy tylko się odpasła, na prawo i na lewo z parobkami się puszcza. On w pole, ona do parobków. A wie profesor, co ja mu na to powiedziałem?	No to ci wytłumaczę; to znaczy, że kiedy głowa choruje, to całe ciało boleje i czuje. Rozumiesz teraz? A że, jako pan, jestem głową całego ciała, którego ty część stanowisz jako sługa, więc kiedy mnie się co złego spotka, to i tobie musi się dać we znaki, tak samo znów, jak kiedy ty oberwiesz, to i ja uczuć muszę. Rzecz prosta i jasna.	Nic jeszcze nie jest! Zaledwie coś się wszczyna, ale za to już wprost naocznie budzi się dusza w tej oto główce... I jakże to się dzieje u nas zwykle gdy nad wrażliwością młodą wezmą się do roboty te stare idealizmy? Jakże się odbywa to duszy budzenie?... Kosztem rozbicia wszystkich jej instynktów życiowych!	Ale nie wątpię że zasłużysz, krew poczciwa nie kłamie, będziesz godnym W... i Ordyńskich, co daj Boże!	Nie zwracaj pan uwagi na jego mowę, ja tu jestem winowajcą Jako Weller klnę się jednak honorem, że już tego nigdy nie zrobię i odtąd poświęcać się będę sprawom tego nieśmiertelnego klubu.	Juści tego nie wiem, bo mi nie pedział, nie powiedział ale tak sobie kalkuluję.	Zrobiłem, co mogłem Dawid zamknął się sam w więzieniu, którego nie znamy, i szuka tam w spokoju jakiegoś ulepszenia. Jeśli nie osiągnąłeś pan celu, to nie z mojej winy; czy dotrzyma pan obietnicy?	Co to jest nieporozumienie?... Ten rozbójnik okradł mnie, zniszczył, zrujnował... Kiedy ja posłałem moje statki, za innymi tyryjskimi, na zachód po srebro, sternicy łotra Hirama rzucali na nie ogień, chcieli je zepchnąć na mieliznę... No, i moje okręty wróciły z niczym, opalone i potrzaskane... Żeby jego spalił ogień niebieski!...	No, to nie było trudne Myślę, że trudniej będzie nakłonić Dobranieckiego do przyjazdu.	Panie nie sądziłem, aby trzeba było uciekać się do sądów po to, by...	Upadam do nóg i... proszę pamiętać... To, com powiedział, warte jest przysięgi i nie zmienię słowa, tak mi Boże dopomóż.	Jak tobie nie wstyd rzucać podobne frazesy? A ciebie kto obchodzi? Czy matka, dla której o tyle byłeś sentymentalnym, o ileś potrzebował pieniędzy? Czy może ja, która zamiast mieć w tobie opiekuna, muszę przyjmować dom od ludzi obcych?	Nie pomoże mi, panienko, i balsam, gdyż to za ciężki grzech mój, a chcecie wiedzieć, za jaki, to opowiem.	Nie, nie, przez pamięć ojca. Jeszcze by tam zdechł. Tu mięso się bardzo szybko psuje.	Nie mogę inaczej postąpić, Chrystyno... nie mogę!... Walczyłem z sobą, wiesz o tym... Nie mogę już dłużej opierać się. Uległem. To się musi skończyć, już się kończy...	To na nic! Bóg wcale nie dosłyszał mojej modlitwy, a wiem dlaczego! Co wieczór modli się w całym Frankfurcie tylu ludzi, że nie może sobie z nimi dać rady i oczywiście mnie nie słyszał.	A co tam wygadywała na nas? Nie słyszałeś, Pawełku?	A co to za jeden zacz?	A! macie czas... Ze wszystkich względów nie chciałabym przyśpieszać wesela.	Bardzo ładny, nie myślałam nawet, że tak w nim pięknie.	Coś wam powiem Ino cicho, sza, bo by się gotowe nie udać.	Czy wymienił swoje nazwisko?	Cóż to wyrabiasz, chłopcze! Przestańże mnie walić po bokach!	Daleko? Żartujesz pan chyba. Wszakże ten stół nie jest wcale szeroki; czuję też, dalibóg, pańskie kolano tuż przy moim.	Dobrze Zabawię tu jeszcze dzień albo dwa, przygotuj więc wszystko jak należy.	I cóż to się stało?	Insza to jest taka pewna, że nią można ciskać po bruku, jak kamieniem, i ani piśnie. Taka ci najpewniejsza.	Ja nie mam.	Jest na to sposób, ściślej mówiąc, pan ma na to sposób.	Nic łatwiejszego! Był zupełnie zdrów i w jak najlepszym humorze. Spodobało mu się zawiązać romans z matką Stettsona starszego. To ona była tam na ścieżce, poznałem ją po głosie. I żebyś sobie wiedział, że to w obecności matki eksternisty kazano nam dać w skórę. W dodatku baba stara i chuda jak tyka. Może jeszcze czegoś chciałbyś się dowiedzieć?	Nie	Nie ma hrabiów o takim nazwisku	Nie może być, bo zwierz umyka od wschodu, od Piławiec, więc pewno Tatarzy szeroką ławą idą.	Nie rozumiem	Nie zapomniałżeś mnie przecie? nie? a wieleż kochał już po mnie?	Patrz Kaziu i nie mów przykrych rzeczy.	Pomyśl pan teraz, że w jakąś słoneczną, przedwieczorną godzinę zbierają się widzowie w moim teatrze. Scenę zalega mrok; świateł nie kazałem zapalać, majaczą tylko na niej czarne gałęzie smreków, ustawionych po bokach zamiast kulis i dekoracji... Naraz tylna ściana się rozwiera	Proszę? To, co pan nazywasz kontrastami, ja najdoskonalej godzę w życiu.	Tak, to Łódź!	To pójdziesz dalej; będziesz apelował.	Widzę!	Wszystkie te konkursy to zwykłe oszustwo. Protekcja, względziki, zakulisowe intrygi.	A ciotka?	A może tam jakie przejście, dodał.	A!	Ani słowa, choćby mi kto zęby rwał!	Biadato już, kiedy kogo potrzeba pilnować!	Bo obrzydły mi już te wszystkie zbrodnie! Bom uczyniła ofiarę ze swej miłości; bo postanowiłam ocalić Manuela.	Choćby dwie a wypiję je za zdrowie wasze, panowie, i człowieka, który zaszczyt rodzajowi ludzkiemu przynosi.	Cicho, Maryna zwyciężymy ostatnią trudność. Będę miał równocześnie patent na wynalazek i na udoskonalenie.	Co ino potrzebne, wszystkiego dostarczymy!	Do-praw-dy?...	Dziękuję pani	Hum!... hum!...	Ino się człowiek spaprze...	Jakich objawów pani doznaje?	Mogę.	Mówił mi ksiądz o tym. Mój Boże, szukałem go od lata po wszystkich wsiach okólnych i znalazłem po śmierci...	Niewolnik boży, Ramzes	Nita jest bardzo ładną dziewczyną.	Ojciec Makary od bernardynów.	On już wyszedł i przeciwko mnie stoi,	Pan Kazimierz tak sobie powiedział... Ja u jego matki byłam tylko damą klasową, niczym więcej.	Pan będziesz zdrów za moją krzywdę...	Pita jeszcze dziecko.	Powiedziałem: za sześć miesięcy i stawię się punktualnie.	Pozwólże mi pani przyjść do słowa... Błagam panią...	Prawdopodobnie przyjdą ci co zawsze. Będzie ścisk znowu.	Sam dobrze wiesz, kapitanie, jak przerażające są orkany na tych szerokościach.	Stulta pyski, kiej sąd mówi, bo waju wyciepnę na osobność! drewniany kołeczek spełniający funkcję guzika. oberwał.	Sześć tysięcy mołojcówmołojec (ukr.)	Także coś!	Vous êtes détestable!Vous êtes détestable (fr.) zawołała hrabianka Paula.	Wczoraj wieczór, gdy wszyscy poszli do teatru, przetrząsnęłam drobiazgi Miss Remsen, aż go znalazłam w szkatułce z klejnotami. Proszę, oto jest.	Wolno mi przyjmować, kogo chcę.	Wyjechał dziś rano	Zaczekaj być może, iż pójdę wkrótce, bo mi Rzym i obyczaje wasze obmierzły.	Zatem?...	Zawsze ten sam!	Zdawało mi się, że leży tam jeszcze dwupensówkadwupensówka	Znaki?... Czekaj!... Tak! Widziałem raz, jak Ligia nakreśliła na piasku rybę.	Żegnam was, panowie, spotkamy się oko w oko u Barbinaspotkamy się (...) u Barbina rzekł Finot, śmiejąc się.
Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Może będę, a może i nie będę, to jednak ci powiem, iż gdyby ta, o której rękę ja bym się starał, taką mi się być pokazała, jak Zuzia tobie, tobym sobie wcale tego za wielkie nie uważał nieszczęście.	Dziwna rzecz, że ci się tak wszystko naraz popsuło! Ty coś kryjesz przede mną, Helciu.	Mój mistrz nie naprzykrza się gwiazdom dla zysku. Przynieśliśmy wieści, to je sprawdzaj; myśmy przynieśli wieść, a teraz idziemy dalej!	O, nie chcesz mnie usłuchać! Wiesz dobrze, co by nas połączyło, ale nie chcesz tego uczynić... Powiedz, dlaczego? Boże drogi! Nie wiesz, jak cieszę się na ten dzień, kiedy cię ujrzę w Solbakken! Ale ciągle dowiaduję się o różnych takich rzeczach... o takich, które to czynią niepodobieństwem... I muszę się o tym dowiadywać od własnych rodziców!	Naturalnie! Cóż ciebie to obchodzi, że ja się męczę po prostu. Przecie tobie zależało tylko na tym, aby mieć syna. I masz go, masz! To nie zajmowało cię nigdy, co ja myślę, co czuję, czego chcę.	Wyjmij, mój złoty, mój jedyny. Widzisz będę się czuć bezpieczniejszą. Nie dałbyś mnie, prawda?	Nie chcę, żeby usłyszał! Potem będzie jeszcze gorzej się martwił, jeśli mi się znów pogorszy... a mnie gorzej będzie już dziś w nocy. Będę miał napad z gorączką! Zdaje mi się, że już się zaczyna. Nie chcę, żebyście pisali do tatusia, nie chcę, nie chcę! Pan mnie irytuje, choć wie, że mi to szkodzi! Już mi się zaczyna robić gorąco. Nie cierpię, żeby o mnie mówili i żeby o mnie pisali, tak samo jak znieść nie mogę, by na mnie patrzano!	A napijmy się no jeszcze!	Czy nie sądzisz jednak, że to jeszcze trochę za wcześnie, by się żenić powtórnie?	Daj go katu! a czegóż się tu myślisz uczyć?	Panie dyrektorze, czy jest w klasie mego syna chłopiec, który się nazywa Garrone?	Zadowoleniem ambicji tylko. Poza tym, jest się, chwalić Boga, jeszcze człowiekiem i można...	A jak się na niego dostanę?	Dziękuję ci, wstanę. Czy wolno mi spytać, co tu zaszło? Zdajesz się jakiś nieswój.	Jelsky... Jelsky... Narkotyki, Sztuka, Artysta Jelsky jest problemem (bo on lubi pro­blemy): odmówiła natura narkozy sztuki, morfinizuje się cy­nizmem, jakby w przeczuciu, że skutek będzie ten sam.	I mnie przyszło do głowy to samo W każdym razie taka noc nie nadaje się do spania. Świt już niedaleko, a może o świcie uda nam się zebrać jakieś wiadomości o Grubasku od zwierząt, które wcześnie wstają.	To wszystko już minęło! Ach, tak mi żal biednej pani Netli. Jaka to szkoda, że nie żyje już i nie może zobaczyć, na co wyrósł mój Gobo!	Pewnie się przesłyszał! Z kimże by nowa wojna? Cesarz lepiej nam teraz życzy niż naszym nieprzyjaciołom, jako że wypada mu za politycznympolityczny (z łac.)	Panie, w 1600 r. Holender Gheritk uniesiony przez prądy i burze dotarł do 64° szerokości południowej i odkrył Nową Szetlandię. W r. 1773, dnia 17 stycznia, sławny Cook, posuwając się po trzydziestym ósmym stopniu długości, przybył pod 67° 30’ szerokości, a 30 stycznia 1774 r. dosięgnął po sto dziesiątym stopniu długości 71° 15’ szerokości. W roku 1819 Rosjanin Bellinghausen znalazł się na sześćdziesiątym dziewiątym równoleżniku, a w r. 1821 na sześćdziesiątym szóstym pod 111° długości zachodniej. W r. 1820 Anglik Brunsfield zatrzymany został na sześćdziesiątym piątym stopniu. Tegoż roku Amerykanin Morrel, którego sprawozdania są wątpliwe, posuwając się w górę po czterdziestym drugim stopniu długości, odkrył wolne morze pod 70° 14’ szerokości. W r. 1825 Anglik Powell nie mógł przedostać się poza sześćdziesiąty drugi stopień. W tymże roku prosty poławiacz fok, Anglik Weddel, dotarł do 72° 14’ szerokości pod trzydziestym piątym stopniem długości i aż do 74° 15’ pod trzydziestym szóstym długości. W roku 1829 Anglik Forster, dowódca „Chanticleera” objął w posiadanie kontynent południowy pod 63° 26’ szerokości i 66° 26’ długości. W roku 1831 Anglik Biscoë odkrył 1 stycznia ziemię Enderby pod 68° 50’ szerokości; 5 lutego 1832 Ziemię Adelajdy pod 67° szerokości, a 21 lutego Ziemię Grahama pod 64° 45’ szerokości. W roku 1838 Francuz Dumont d’Urville zatrzymany przez kry pod 62° 57’ szerokości, oznaczył Ziemię Ludwika Filipa; w dwa lata później, przy nowym zboczeniu na południe, nadał nazwę Ziemi Adeli, a w osiem lat potem pod 64° 40’ Wybrzeżu Klary. W roku 1838 Anglik Wilkes posunął się do sześćdziesiątego dziewiątego równoleżnika pod setnym stopniem długości. W roku 1839 Anglik Balleny odkrył Ziemię Sabrina na granicy koła biegunowego. Na koniec w roku 1842 Anglik James Ross na statkach „Erebus” i „Terror” odkrył 12 stycznia pod 76° 56’ szerokości 171° 8’ długości wschodniej Ziemię Wiktorii; 23 tegoż miesiąca oznaczył siedemdziesiąty czwarty równoleżnik, najwyższy z osiągniętych dotąd punktów; 27 stycznia był pod 76° 8’, a 28 pod 77° 32’, 2 lutego pod 78° 4’; a w 1842 roku wrócił pod siedemdziesiąty pierwszy stopień, przez który nie mógł przejść. Ja zaś, kapitan Nemo, 21 marca 1868 roku dotarłem do bieguna południowego pod dziewięćdziesiątym stopniem i obejmuję w posiadanie te strony globu, dorównywające szóstej części znanych lądów.	No i to że drugiej takiej Zagłobianki czy Dosi nie ma na świecie. Wyrzucacie jej że się górą nosi, co za dziw! niechże druga temu co ona sprosta? Złego przecie nic jej zadać nie możecie?	Przecie widziałem, jak przybiegały do księdza dobrodzieja, niby kurczęta, na ramionach mu siadały, z ręki brały ziarno, nic się nie bojąc...	Właśnie że teraz będę mówił. Cała ta wasza polityka to jest farsa. Jeden Kocmołuchowicz coś jest wart, o ile pokaże, co umie Jest farsą jeszcze od czasów rewolucji francuskiej, która na nieszczęście do nas nie dotarła. Były tam próby, ale co to. Wtedy był czas jeszcze stanąć na czele ludzkości i my bylibyśmy to potrafili, gdybyśmy zaczęli się rżnąć porządnie wtedy, gdyby był człowiek, który by miał odwagę to zacząć i to na wielką skalę. Refleksem tych niedorobionych rzeczy były mesjaniczne brednie ach! Wolę już Żydów po stokroć i wolałbym żeby ta Polska żydowska nawet była, niż taka ślachcicka.	Ha! Gdzie on jest, ten łajdak, ten kat, ten rozbójnik? Ha! W głowie mi się mięsza, rady sobie dać nie mogę, ginę wprost od bólu, jaki cierpię przez niego.	Może i ma pan słuszność Zastosuję się do pańskiej rady.	Tak, bo tak się Bogu podobało	Jakby to rzec, juści niby panna, ale ta ździebko nie umiała pilnować kole swego panieństwa i przypadek się zdarzył w ten czas, kiej moja nieboszka pomarła; ale dobra kobieta i robotna i szmat ma galantych i krowę z cielakiem, jako że nie samą wziąłem	Co prawda, to okrutniem ciekawy, co też umieją i gdyby nie to, że dwie inne wojny jednocześnie ojczyznę gnębią, wcale bym się o tę szwedzką nie rozgniewał. Próbowaliśmy i Turków, i Tatarów, i Kozaków, i Bóg wie nie kogo	Powiedziałem mu tedy że wcale nie potrzebuje płacić. Jeśli tylko wystawi świeży skrypt, to pieniądze mogą zostać u niego na procencie.	No tak, ale mój ojciec co powie.	Odwiedź nas rychło, drogi, mały nagusku! Teraz, przy rozstaniu, mogę ci powiedzieć, że kochałam cię bardziej od moich własnych dzieci!	Jako żywo! Nie żal człeku i zginąć, gdy takie oczy na niego patrzą!	Ależ, mój panie okrzyki te, jeśli już ten poniechany obyczaj przypominasz, wznosili wierni diecezji, do której zarządu te świątobliwe osobistości były powołane. A ja nic nie wiem o tym, by katolicy w Tourcoing na moją cześć wznosili okrzyki.	Nie gniewajże się, piękna Krystyno Obrazić bym was nie chciał, raczej zjednać sobie...	Któż to może wiedzieć! Ja wam ręczę, że te kufry były pełne, bom ich próbował.	Chybaby na świecie żadnej sprawiedliwości nie było, żeby tobie to na sucho uszło! A i cóż wy, koledzy?	Marsz z nimi wszystkimi na podwórze palić wszystko, palić	Tak, ojcze, to moja pierwsza służba.	To tylko wam posłać swatów, Macieju, kiedy ją tak chwalicie!	Nie, nie spodziewałem się tego Powiedziano mi, abym nikogo nie wołał i nie robił hałasu, żeby nie wzniecić paniki. Uznałem te ostrożności za słuszne. Wziąłem jedną z lamp, które wisiały pod płóciennym dachem, i poszedłem naprzód. Kiedy otworzyłem luk dziobowego skrajnikaskrajnik dziobowy Umilkł na chwilę.	I tobie także! A dlaczegóż to dziś nie śpiewałeś? Przecie jesteś najlepszy; ludzie o tym wiedzą od gór karakorumskich do ałtajskich.	Cichajcie, sąsiedzie. Co inszego mamy na głowie, a nie stare dzieje wypominać. Za godzinkę pojedziemy, dobrze?	Ej, zakochałam, to nie; ale on taki dobry!	Bóg zapłać; nie zrobimy ci wstydu.	Czy jaśnie panowie życzą sobie powóz na tych kilka dni do niedzieli?	Jagustynka to nikomu dobrego słowa nie dadzą	To nie wiatr przewrócił ten słup	Ja bym kupił złoty papier, kupiłbym na wzór jeden kotylionowy order i może by pani pozwoliła na robótkach. Morris by potrafił	Kiedyż to możemy wypuścić źrebię ze stajni?	Mówisz, że miał taką minę?	Przerażasz mnie! Boże, co oni ci mogli powiedzieć?	To dużo a ile między nimi dobrych?	To moja wina! To przeze mnie	To musi być wielki grzech W takim razie nasz brat byłby potępiony.	Dziś nie jesteśmy w stanie płacić za te przedmioty więcej niż rubla... Zresztą mamy trzech kandydatów	My do tamtych sfer nie mamy pretensji. Le jeu ne vaut pas la chandelle.Le jeu ne vaut pas la chandelle (fr.)	Nie, ale pisze bardzo dobrym stylem.	A czy twoja córka pojedzie ze mną do Harranu?	A nic chyba nie słyszała o niém...	A ten drugi medyk nic wam nie zalecił?	Ale Egipcjanie!...	Ale biednieńki, taki chudzieńki...	Chciałam wziąć coś dla Małgosi, która nie może tu przyjść, bo jest bardzo zmęczona. Ktoś mnie potrącił i oto w jakim pięknym stanie jestem	Do szaleństwa!	Eminencjo list od kobiety, lecz nie nosi podpisu ani Marion de Lorme ani pani d‘Auigillon.	Ja nie jestem przybyszem z Zachodu.	Kładzie ręce	Muszę pójść do domu i wziąć parę rzeczy z laboratorium.	Nic nie mam przeciwko temu.	Nie wiesz przypadkiem, czy nie sprzedali tego wielkiego indyka, który wczoraj wieczorem jeszcze wisiał w oknie wystawy? Tego największego?	Niech pan im nie dokucza	Zostanie! Zostanie! I wcale nie mało	A tymczasem wstydliwość, podobnie jak szata, jest wynalazkiem, uchwałą.	A wy tu mieszkacie?	Co ma być? W banku siedzi.	Czy noc była jasna?	Czyż ja sam wiem, co ja mówię, podziwiając tę główkę godną Rafaela?	Czyż zapomniałeś o Manuelu?	Człowieku! I cóżeś odpisał?	Cóż dalej?...	Cóż on może mi zrobić?	Dziękuję	Dziękuję panu	Flirt	Gdzie ją spotkałeś?	Huuuuu!	I pan, człowiek nauki, wierzy w takie baśnie?	Jakie niedźwiadki?	Ki diabeł w nich wlazł?	Ma pani przecie swego narzeczonego.	Mame, mame.	No co? Powiadajże!	O, przepraszam! Kupił mi pan niebieską sukienkę...	Otóż właśnie, w razie wschodniego wiatru czy gruntowano tu kiedy?	Panno Janino! Panno Janino! jaka jestem nieszczęśliwa!..	Pojechali gdzieś daleko po zdrowie dla niego, po wesele dla siebie, a rani (pani) tam umarła.	Tego ja nierozumiem	Tu, w tym pokoju	Wciąż chuligani?	Zwarjowałeś!
Nie, to mnie raczej!	Bodaj bym nie był ostatnim Polakiem, który waszej książęcej mości wierny pozostał, bo za moją wierność samą niewdzięcznością mnie karmią. Wrócę oto w domowe pielesze i będę siedział spokojnie, końca wojny wyglądając.	Nie chciałabym być w skórze tej dziewczyny! Nikt nie wie na pewno, jak żyje tam ten stary dziwak. Z nikim się nie zadaje, nie chodzi do kościoła od długich lat, a kiedy raz na rok zejdzie do osiedla, oparty na kiju, wszyscy go unikają ze strachem. Krzaczaste brwi i ogromna broda robią go podobnym do starego poganina czy leśnego człowieka, a każdy jest zadowolony, że go nie spotyka sam na sam.	Panie!... Nie przechylaj! Panie Borowiecki, ja pana szanuję bardzo, daj pan rękę. My się rozumiemy, my możemy dobrze żyć ze sobą, licz pan zawsze na mnie.	Nie to, żebym nie lubił. Ale od czasu jak przekonałem się, że wielkie damy nie różnią się od pokojówek, wolę pokojówki.	Nie sądzę, aby diabeł był aż tak brzydki Nie wyrządzałby tyle szkody, gdyby był brzydki. Ja go sobie wyobrażam zawsze jako dość przystojnego eleganta.	Nie. Dwa ubrania. To wszystko. A poza tym nie chcę zabierać kufra, bo prawdopodobnie wrócę samolotem.	Dlaczego? Jest to dowód wielkiego zaufania i uznania pana charakteru, którego nie można lekceważyć. Przed rokiem nie wybrano by pana.	Czekaj i milcz! Potem wróciliście do starego legowiska i poczęliście grasować w okolicy jako zbóje, konie i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj się, bo ja nie twój sędzia, a sam najlepiej wiesz, jeżeli prawdę mówię... Bierzecie konie ZołtareńkowymZołtareńkowi	Idź, Fryc, i otwieraj i nic się nie bój. Zapal zaraz gaz, bo sołdaty wszystko rozkradną.	Jakoś nie widać Tojby	Nie ma rzeczy, której by nie umiał zadziwiająco zdolny i inteligentny.	Nie mów!	Nie, jesteś przecież w gruncie rzeczy dobrym kompanem. Nie zatrzymuję cię dłużej i postaram się wyleczyć z moich ambicji.	Nie. Dojedziemy tylko do Nilu, a Nilem do El-Wasta.	No więc, już się z tym uporałem i nie pozwolę rzucić sobie tego w twarz... nie darowałbym nikomu.	Przyznaję, że tak jest, jak mówisz, dostojny Don Kichocie ale doprawdy panowie krytycy nie powinni by być tak surowi i godziłoby się im pamiętać, że chociaż zdarzy się czasem zdrzemnąć poczciwemu Homerowi, to przecież niejedną noc prześlęczał on nad swoimi utworami i nie wiem, czy błędy nawet, które naganiająnaganiać	A co to za nieszczęście dla Femci... Bo gdyby nie przyjazd tej... panny Magdaleny, Krukowski niezawodnie ożeniłby się podsędkówną. Byli tak dobrze... a dziś!...	Bóg zapłać! Może Rocho jakoś sese (gw.) poradzi., a jakby nie, to musi się szukać inszegoinszy (daw., gw.)	Odp.: W Anglii. Anglia nie będzie sobie wiązać rąk na lądzie. Anglia potrzebuje dziesięciu tysięcy samolotów. Odwiedźcie wybrzeże południowej Anglii.	To wcale niedobrze, wielmożny panie, mścić się na kim bądź ; dobry chrześcijanin powinien krzywdy darować; z burkiem moim ja już poradzę, żeby się nie gniewał, on taki spokojny, jak i ja; wiem, że woli garniec owsa, niż te wszystkie pomsty.	Nie, nie!.. Jedź już ty sobie, jedź. Nie przywieziesz ty nigdy żadnej pociechy, tylko, jak djabeł, zmartwienie albo złość.	To znaczy nie dać im nic, bo i tak jest dosyć skromne.	O, to nie na nim, panie hrabio, na kim innym.	A jak nie będę miał pieniędzy, by wam płacić?	Bogu wiadomo, że nie chcę o nim myśleć!	Ech czemuż by nie! Droga jest przecie dla wszystkich.	Tak, jeżeli jesteś pewien, że nie zapomnisz o tym, Tadziku.	Co to gniazdo? Co to spadł? Ja las kupił! Mnie zabili, ja podam na sąd!	Słuchaj-że mnie się to widzi inaczéj. Możecie grozą tego dokumentu kupić sobie i pani Lizie spokój, uwolnić się od prześladowania. Księżna pośredniczyć będzie.	I wciąż liczysz na mnie, że ci w nim dopomogę?	Szkoda, że nie mogę wyrazić swojej wdzięczności tak, jak chciałbym!	Biedna Stefa! Ależ to nie człowiek, to potwór!...	Słuchaj pan słuchaj pan, panie Copperfield, zamknij mu usta przez przyjaźń samą. Po co masz pan, panie Wickfield, mieć cały świat przeciw sobie? Czy przez wzgląd na córkę? Ba! Ja i pan wiemy, co wiemy, to i dość! Na co budzić śpiące licho! Nie ja to pewnie uczynię. Załagodzimy całe to nieporozumienie. Posunąłem się za daleko, co? Zgoda! Niech i tak będzie. Zgoda!	Cóż, u diabła, nie słyszałeś pan, że macie strzelać do trzech razy?... Ale za drugim strzałem przerwiemy, bo obaj zachowujecie się dobrze.	A! a!... przypominam sobie czego chcesz ode mnie, mój panie?	Widziałyście, jak się to pawi! A to przejdzie i ani już spojrzy na kogo.	Ach, Maciusiu, kiedy widziałam przepiękne fajerwerki i ognisty wodospad, myślałam wtedy, coby to było za szczęście, gdyby i czarne dzieci mogły patrzeć na te wasze dziwy. Mam do ciebie, Maciusiu, wielką, wielką prośbę.	Na to mamy jeszcze czas Wspominajmy teraz lepiej, jak pięknie było przedtem, jak cudownie! Kiedy zjawiało się słońce i ogrzewało nas, aż się tryskało zdrowiem. Pamiętasz jeszcze? I ta rosa w porannych godzinach... i te łagodne, wspaniałe noce...	Ale co prawda, to prawda że krowa tego warta. Wydoiłam ją przed wieczorem i mówię ci, choć przyszła z drogi, dała więcej mleka niż Łysa...	Zdrada jakowaś! Na rany Chrystusa! skoczże waść ze swoim szwadronem na tę piechotę; inaczej w bok nam przyjdzie!	Ale czemuż mamy iść na wschód?	Wolałaby to aniżeli flirt ze swoimi wielbicielami	Że... To nieprawda!	Bo ten jegomość na fotografii miał wąsy i hiszpańską bródkę.	Był raczej łagodny niż surowy.	Był to stary książę.	Będzie już późno. Przejrzę notatki na jutrzejszy wykład i pójdę spać.	Co to?	Coś to rzekł? zapytał groźnie.	Hersylia westchnęła tylko. Tobiasz chodził szybko po pokoju, rzucał ogniste spójrzenia i usiadł nareście, Hersylia zbliżyła się ku niemu, wzięła go za rękę i milczeli!	I to wy, co się honorem chlubicie, żołnierze z bronią w ręku!	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	Miałże starosta gości jako na rzeź wydać?	Niech go Bóg ma w swej opiece!	Przychodź co miesiąc do odźwiernego, a zawsze będzie na ciebie tyle czekało.	Ten odda pani zapewne córce. Mówią w świecie o jej małżeństwie z panem de Rastignac.	Wybiorą kogoś i inaczej go nazwą.	Zmora ta moja sprawa, co ją wspomnę, to mi wszyćkowszyćko (gw.)	Wiemy tu wszyscy o tem, a jakże, że w salonach, w atłasach, w złoconych kołyskach, przy mamie, przy wujaszku, z niańką, z boną, z doktorem, Felusiem, jak mój Amis	Och! Ale jak pan sobie tłumaczysz taki postępek?	A panienka cóż myśli?	Ale psi syn sprawny!	Dziki jest...	Gdybyż choć ona była, ta wieczność!	No, więc siadajże... niech tam... niech będzie tak, jak chcesz.	O jakim ty skarbie mówisz?	Posłusznie melduję, że został tam przeniesiony cały nasz 91 pułk.	Tak jest trzeba być jutro u pani de Restaud.	Tak, jak pani.	Aha. Wschodnie wybrzeże Afryki	Bywam nim niekiedy, wielmożny panie.	Cicho waść!	Co panu winien?	Dam waćpanu przewodnika.	Diakujem, paneDiakujem, pane (ukr.) odparli, zanurzając blaszanki.	Dwie!	Idealista, Miłość	Ja tu właściwie prócz tego miałem i inną intencję.	Ja, Herr Leutenant, ich interessiere mich dafürJa, Herr Leutenant, ich interessiere mich dafür (niem.)	Miłosierdzie	Naszych tu dużo?	Natychmiast zamelduję o waszym przybyciu, panie.	O tak, tylko nieco bledsza niż zwykle. Co profesor przypuszcza... jaki powód choroby?...	Pan umiesz słuchać, pan jesteś mądry człowiek!	Potrzebuję tego chłopaka.	Rewizja!	Skończone. Prosimy o nowe natężenie uwagi. Radzicki ma głos.	Stebuklai! Kąaš tau pasakysiu? Mūsų Reda ir jos senas tėvas, koliekakolieka (lenk.)	Taigi!	Tak musi być Panna Rottenmeier kazała.	Wiara, Książka	Więc ten człowiek, tak skromnych wymagań, zostałby spadkobiercą olbrzymiej fortuny?	Wolność waćpan dobrodziej odzyszczeszodzyszczesz mityczni kochankowie. Hero była kapłanką Afrodyty w Sestos nad Hellespontem (dziś Dardanele, cieśnina u zach. wybrzeży Turcji, łącząca Morze Egejskie z Morzem Marmara), a Leander każdej nocy przepływał do niej z drugiego brzegu cieśniny, prowadzony światłem lampki w oknie ukochanej. Pewnej nocy wiatr zgasił lampkę i Leander utonął, a Hero popełniła samobójstwo, rzucając się z wieży do morza....	Wyprowadził się	Z dala, niewolniku! czego chcesz?	Za dziesięć minut masz się pan zameldować w policji.	Zatem do jutra, stary Kiedy wychodzi twoja książka?	Zepsował się?	Żeby choć zacząć sadzić przed świętami!
Swojej?... A czy może być swoja kobieta, przyjacielu? Swoja może być chałupa, swoja kurtka, swoja krowa, ale kobieta? Przecież ona też myśli i czuje tak samo jak i ja. Takie same ma prawa jak i ja. Przeciw woli ją trzymać? Toż to więzienie. I jakiż miałbyś pożytek z takiej, co wbrew swemu sercu przy tobie siedzi i tylko myśli o tym, jakby się wyrwać, i na swój los narzeka?	Tutmozis powinien by przysłać do nas gońca... Bo jestem pewny, że sprawa, tak czy owak, już się rozstrzygnęła...	Nie dla mnie... Nie mówię specjalnie o tej mogile, lecz w ogóle. Wspomnienia moje nie wiążą się prawie nigdy z cmentarzem. Czymże jest cmentarz?... Ot, śmietnisko, gdzie zsypano do dołów resztki, zużyte, niepotrzebne resztki po ludziach, którzy kiedyś żyli. Tak to rozumiem może dlatego, że jestem lekarzem. Że obcując od tylu lat z materią, nauczyłem się patrzeć na nią jak na futerał, w którym zamknięty jest człowiek... Ciało. Tylko ciało. Mechanizm obdarzony zdolnością ruchu, odżywiania się i wydzielania. Ale tylko mechanizm.	Co by też zrobiła pani Medlock, gdyby się dowiedziała, że byłam tutaj?	Jeżeli zaś nasze zastrzeżenia przy tej sposobności wzrosną, to wierzaj mi że i Leszek je z czasem podzieli, gdy będzie mógł obserwować ją na naszym tle, w naszym środowisku.	Nie wiem, pani. To są rzeczy względne.	O Boże, jakoż ja mam pamiętać, kiedy ze mnie było niemowlę? Aniby ja wiedziała o tej mojej niewoli, żeby pani Dorota i starszy pan Schultz nie byli mi o niej gadali. Kiedym ja słuchała, to jakby gadali nie o mnie, ale o inszejinszy (daw., gw.) osoba..	Poczekaj, już ja ci się odwdzięczę. Sprzedam cię Kajkułowi, to miły człowieczek. Słyszałem, że co trzy dni zabija niewolnicę. Będziesz miała trzy dni pięknego życia, a potem piękną śmierć. A ja, swoją drogą, wezmę za ciebie sutą cenę.	Ta kobieta będzie odtąd waszą panią i panią Sary Żydówki, która każdego poranku ma swojej pani myć nogi, oblewać ją wodą i trzymać przed nią zwierciadło. To jest moja wola i rozkaz.	Tak było trzeba zapewne bo on jest ludzki i szlachetny. Stara się wylać jak najmniej krwi dla bezpieczeństwa i interesów małego światka, który ma w swojej pieczy i dla dobra świętej sprawy, której broni. Pomów z nim o tym, co ci się wydaje złe, a zobaczysz, że cię przekona.	Tak. Martwił się, że pijał z nimi kumyskumys	Zwierzę ci się przede wszystkim, panie Balfour z Shaws, jak przyjaciel przyjacielowi że gdybym zamierzał zabić szlachcica, zdarzyłoby się to nie w moich stronach rodzinnych, boć nie rad bym ściągać kłopotów na mój klan, a po wtóre nie chadzałbym bez szabli i broni palnej i z tą oto długą wędką rybacką na plecach.	„Tak więc po roku rozłąki, gdy ja zapomniałam o  nim, on bez wszelkiego znaku mej pamięci myślał jedynie o szczęśliwych dniach w Vergy!” Szlochania jej wzmogły się. Julian uczuł, że trzeba spróbować ostatecznego ciosu: przeszedł nagle do listu, który otrzymał z Paryża.	A jednak podoba mi się w to wierzyć. Wierzę nie tylko w geniusze, ale we wszystkie domowe opiekuńcze duchy, w czarownice, w błąkające się po ruinach Walkirie, te dziewice fatalnego przeznaczenia w mitologii skandynawskiej, które przenosiły padłych na placu boju bohaterów, w te wróżki opiewane pieśniami naszego poety Burnsa, jednym słowem, we wszystko, co stworzyła wyobraźnia ludu.	A tak. Jest u nas śmieciarka. Jak jej się powie „panna Zosia”	A to ci galantgalant (daw.) uśmiechnęła się.	Ani mi w głowie ten tam Manuel. Gdybym chciał pozbyć się go, jak pleciesz niedorzecznie, nie jeden, ale tysiąc miałbym sposobów do tego. Najpierwszym i najprostszym byłoby dopuścić do skazania go, a ty wiesz właśnie, że pracuję nad wydobyciem go z więzienia.	Co się z panem dzieje, czy pan chory? chciałam już dzisiaj z zapytaniem posłać Rocha.	Czy można, bez urazy waszej, dowiedzieć się, dokąd jedziecie?	Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Dobrze! Wystaraj mi się pan o jego adres, a także o jakieś wieści o tym wzorowym młodzieńcu, Mitchelu drugim, co się z nim mianowicie stało. Zapłacę dobrze, ale niech Sefton nie pozna, że pan już nie pracujesz dla niego.	Iii... to jakaś niemęska dolegliwość! To może kobiety doświadczają czegoś podobnego przy porodach... Ale mężczyzna...	Mniejsza o to. Niech mama mówi dalej.	Moryc, tyś zgłupiał do reszty, co ty wygadujesz, dla interesów jest wszędzie miejsce, tylko ten von Borowiecki to wielki książę od Bucholca i Spółki, wielka osoba!	Może myślisz, że nie mam pieniędzy?	Oczywiście. Zna ją każdy, kto udaje się do Francji morzem z Palermo, Neapolu czy Rzymu, ponieważ statek przepływa tuż obok.	Pan chyba nie przypuszcza, że pan ma do czynienia ze zwykłymi ludźmi, co?	Pani pewno jeszcze bez obiadu?	Piękną macie tu wiosnę w Polsce Piękną i niezwykle silnie przemawiającą do tych uczuć, które podczas reszty roku, zagłuszone nadmiarem przyziemnych spraw i zajęć, budzą się nagle, by nam przypomnieć, że istnieje piękno.	Przeceniasz ją jej inteligencja polega na tym, że paraduje dowcipkiem, że kocha Rastignaka z kompromitującą wiernością, słucha go ślepo, słowem, kobieta w stylu włoskim.	Rzecz prosta. Pański ziomek, który przed wiekami ludzi z „tamtej strony” przywiódł na tę, znany w legendzie pod mianem Starego Człowieka, miał z sobą księgi... Zazdrosny był o swoją wiedzę, jak wy wszyscy (widzę to, mówiąc z panem), tedy wracając na „tamtą stronę”, spalił księgi razem ze swym domem; coś niecoś jednak zdołano uratować... Ale to nie jest w przechowaniu arcykapłanów, o nie! Oni tylko księgi z płonnymi bajkami chowali! Tego skarbu, zawiści waszej wydartego, strzeże od wieków mój ród i stąd ja wiem niejedno.	Skąd to wszystko, Szmuliku, wiesz?	Tak.	To być może. W tem coś jest!	Więc sugestia! Jadąc, myślałem, że zastanę panią w parku, i... ujrzałem cię w tych zorzach wieczornych. Odesłałem konie od bramy, by cię powitać pierwszą.	Zapominasz, że śmierdzą ci nogi. Jak kozioł śmierdzisz.	Łohoyski: Mówisz tak, bo mi po prostu zazdrościsz. Jeżeli jeszcze raz...	A daleko do Syrowatej?	A gdyby go Osnowski nie chciał przestraszać, toby do mnie zatelegrafował.	A jednak obiecaliście mi...	A widzisz!	A zatem jej powierzchnia?...	A, pan Blumkiewicz Witam pana. Zechce pan chwilę zaczekać. Mam z panem do pomówienia.	Bóg, Religia wtrącił Westynus.	Chodź dalej!	Co znaczy chapnąć?	Co? Żona profesora?	Dawno się ono wyczerpać było powinno	Dyable mocne tobaccotobacco (hiszp.)	Dzieci nie macie?	Dzień dobry!	Gerausia tada įeiti, kada nesitiki, ypač tenai, kur jų mažai randasi.	Granice nasze są szeroko zakreślone i pozostawiają nam dużo swobody.	I co dalej?	I cóżeś pan jeszcze przywiózł takiego? Też dobrodziej...	I im należy się życzliwa opieka...	I zabezpieczasz sobie wszelkie przewagi postępowania bez zarzutu.	Idź do twego pokoju masz pewnie jakie kosztowności, którebyś zabrać pragnęła.	Ja swarów nie chcę. Nie dali, siłą brać nie będę	Jakożem miał czynić?	Jasny pan poznaje mnie?	Jesteście narodem zbyt inteligentnym, aby dać się rozwinąć jakiemukolwiek rządowi Inaczej rozpoczęlibyście piórem podbój Europy, której oręż wasz nie umiał utrzymać.	Jestto mój dawny przyjaciel człowiek, którego niepospolite talenta szacuję.	Już!	Kaśka Olejarek.	Kochany panie, jesteś bardziej drażliwy niż Kassandra, która była wieszczką, a której nikt nie słuchał! Ty zaś możesz być pewien uwagi przynajmniej połowy audytorium. No więc, siadaj pan i opowiadaj o tym Vampie.	Miał! Żebym się z tego zydla nie ruszył! Na wielką wojnę idę, i kwita! A teraz do Chreptiowa z wami jadę, bo się w Baśce kocham!	Miłe słoneczko, boska córeczko!... któż ci z rana ognisko rozkłada? kto wieczorem tobie łóżeczko pościeła?	Mnie ją dajcie ja wiem, czego brak. Trzeba cukru.	Najuroczyściéj mi zlecono porękę odnowić, rzekł ks. Robert	Niby dla tych, w których ja się podkochuję?	Nie rozumiem pana	Nie rozumiem...	Nie trwożcie się ani troskajcie tem, co Boże jest. Kto zasiał ziarno, ten je uchowa; waszą rzeczą nie osłabnąć i nie upaść.	Nie wiem, jak się żonę traktuje, bom kawaler.	Nie, jestem sam na świecie.	Nie, księciu Emilianowi z Roccanery, panu Ventimiglii.	Nie, nie!	Niechaj się złoży z czem jechał.	O! takiego gościa nie przyjmować.	O, panie Wokulski, tamci dużo robili. Przede wszystkim stworzyli Francję, byli jej rycerzami, wodzami, ministrami i kapłanami. A nareszcie zgromadzili te skarby sztuki, które pan sam podziwia.	Och, och! Dobrze mówią Włosi: col tempo!	Oj, Kaziu, Kaziu!...	Oni tacy dobrzy!	Pan Heep ze swą matką. Zajął twój dawniejszy pokoik, wiesz.	Polazł ją szukać, rychło w czas. Klacz ma ze dwadzieścia roków, przy mnie się ulęgła... wysłużyła sobie łaskawy chleb... a przywiązana jak człowiek... Mój Boże, żeby się jej co złego nie stało!	Powiedz mi Adam, bo właściwie w tej sprawie pozwoliłam sobie do ciebie zadzwonić. Znasz może takiego młodego poetę, który ma na imię Marek?	Przecenia pan moją skromną rolę.	Psiakrew!	Sprawa jest taka. Mam szwagra, który z tytułu swego stanowiska może mieć dostęp do ważnych dokumentów, dotyczących uzbrojenia i przemysłu wojennego w Polsce. Szwagier zgrał się tu niedawno w kasynie i grozi mu dużo kłopotów. Chcę mu pomóc.	Szkoda by rozsypać tabaki... dajcie no mi jej trochę do mojej tabakierki, wcale dobra!	Słabym jeszcze okrutnie	Słuchaj, ty! a mój gdzie?	Tam do djabła!...	Ty niewiedzieć co pleciesz.	Z panną Borzobohatą-Krasieńską.	Zajrzymy im w oczy!	Ze Lwowa.	Zmusić?...	Żebrakiem i złodziejem! Wziął od was pieniądze, a przy sposobności opróżnił wam kieszenie. Jeśli chcecie, żeby stanął na nogach, podnieście tylko kij, a resztę pozostawcie Opatrzności.
Ależ ważne w życiu jest nie to, kogo się kocha ważne to kochać. To, co czuła pani de Sévigné dla córki, może o wiele słuszniej pretendować do podobieństwa z namiętnością, jak Racine odmalował w Andromace lub w Fedrze, niż banalne stosunki młodego Sévigné z jego kochankami. Toż samo miłość jakiegoś mistyka do Boga. Zbyt ciasne linie demarkacyjne, jakimi określamy miłość, pochodzą jedynie z naszej nieznajomości życia.	A co cię to obchodzi?	Ale są przecież znaki, które odnoszą się wprost do pana?	Do miliona diabłów! oto ludzie, którzy przypominają gościnnością Kaledończyków! Brakuje tylko, aby byli ludożercami. Nie dziwiłoby mnie to wcale; doprawdy, nie dałbym się zjeść tak łatwo.	Musisz jednak wiedzieć że się zaprzęgniesz do pracy niemałej i ciągłej. Zajęty jestem książkami, pisaniem. Codziennie będziesz zmuszony spędzić ze mną kilka godzin na robocie. Później możesz czynić, co ci się podoba. Więc jakże?	Tak, proszę pana?	Sądzę, iż może zostać w tę sprawę wciągnięty, jak to bywa ze wszystkimi idealistami, gdy dostrzegą dla swych działań podstawę natury uczuciowej. Ale nie chciałbym z nim mówić. Same tylko fakty nie przemówiłyby do jego uczuć. Będzie zatem dla niego lepiej, gdy dojdzie do tego przekonania swą własną drogą. Wyznaję szczerze, że może nie byłbym obecnie zdolny do należytego uszanowania jego pobudek, a może nawet pobudek pani.	A! gdybyś pan był widział te ręce! te nóżki, ten z pod koronek wystający karczek biały... wołał Georges... Ja panu mówię, to była kobieta, taż sama, o której Zarwański opowiadał... Gdybyś wiedział... jak ręce wyrywała, ile razy się ich dotknąłem, i te rumieńce...	Ale czy to nie za dużo?	Ale to dla dzieci niezdrowo.	Ale w jaki sposób? powiedz mi to przynajmniej.	Ależ to po prostu ślimak, zwany oliwką porfirowaną.	Ba! Ja to wiem i dlatego właśnie sprzedam apanażomapanaże (z fr.)	Co? dlaczego?...	Czy to nie wszystko jedno?...	Do mnie!	Herr JesusHerr Jesus (niem.) rzucił się brodaty. rzekł gniewnym tonem do chłopa	Jakby do żywej osoby mówi	Kiedy ojciec zwracał się do ciebie?	Mefres jest starcem, który już zaczyna dziwaczeć. Cały dwór jego świątobliwości drwi dziś z Mefresa z powodu jego praktyk, o których ja sam nic nie wiedziałem, choć prawie co dzień widywałem i widuję świętego męża...	Mój poczciwy Nedzie dla poety perła jest łzą morza, dla ludów Wschodu jest stwardniałą kroplą rosy; dla elegantek jest klejnotem podługowatego kształtu i mlecznej barwy, który noszą na palcach, na szyi lub w uszach; dla chemika jest mieszaniną soli, kwasu fosforowego i węglanu wapna z odrobiną pewnej masy galaretowatej; na koniec dla przyrodników jest to prosta chorobliwa wydzielina organu, wytwarzająca masę perłową u pewnych mięczaków dwuskorupnych.	Nie chcę mieć drugiego psa Zasmuciłoby to Jipa! Jego tylko zresztą mogę tak lubić, on mnie znał przed wyjściem mym za mąż i nie warczał wcale na Doady, nawet gdy go po raz pierwszy widział. Nie, nie lubiłabym innego psa. Jipie mój, mały, dobry, kochany!	Niech mi pan wybaczy szczerość, ale wydawało mi się przez chwilę że masz pan tam jakiś deficycik do wyrównania.	Niewszyscy go na pewno dostaną kardynał sam żyje słowem Bożem i ogniem świątyni, ale my, niegodni grzesznicy wkrótce jeżeli nie od strzał nieprzyjacielskich, to od mrozu i głodu poginiemy, Bogu na chwałę, ale komu na pożytek, nie wiem.	No to leć na front wschodni i się przekonaj!	No, a gdzie to jest napisane, żeby mąż miał mieć koniecznie niepokój od żony?	Ooo!... to już bagatela. Może gelb wirginien... może „drajkenig”... może „turecki mocny”...	Oto nasz piękny Lucjan Nie znam przykładu równie szybkiego triumfu W Paryżu fortuna jest dwojakiego rodzaju: albo materialna, pieniądze, które każdy może zdobyć, albo moralna, stosunki, pozycja, wstęp do świata niedostępnego dla pewnych osób, bez względu na majątek. Otóż mój młody przyjaciel...	Ręka przyjaźni odwróciła bicz nieszczęścia, lecz na przyszły raz, gdy puścisz się na wertepy, to już w moim towarzystwie. Teraz jeszcze było za wcześnie.	Tak, ale użyteczny dla całego świata Starożytni dobrze zrozumieli tę użyteczność komunikacji między Morzem Czerwonym i Śródziemnym dla swoich interesów handlowych; nie myśleli jednak kopać bezpośredniego kanału i przestawali na pośrednictwie Nilu. Jest prawdopodobne, że kanał, który łączy Nil z Morzem Czerwonym, rozpoczęty został za Sezostrysa, tak przynajmniej niesie podanie. Pewnym jest, że na lat 615 przed Chrystusem Nechao przedsięwziął roboty kanału przez równinę Egiptu naprzeciw Arabii. Kanał ten przepływało się w ciągu czterech dni, a szerokość jego była taka, iż dwie galery o trzech rzędach wioseł mogły obok siebie płynąć. Dariusz, syn Histaspa, dalej prowadził te roboty, a Ptolomeusz II prawdopodobnie je ukończył. Strabon widział, jak używano go do żeglugi, mała jednak pochyłość jego między punktem wyjścia przy Bubaście a Morzem Czerwonym sprawiała, że tylko przez kilka miesięcy w roku przydatny był do żeglugi. Kanał ten służył handlowi do wieku Antoninów, zaniedbany, zaspami piasku uszkodzony, potem oczyszczony z rozkazu kalifa Omara, ostatecznie i stanowczo zasypany został w roku 761 lub 762 przez kalifa Al-Mansora, który nie chciał dopuścić dowozu żywności dla zbuntowanego przeciw niemu Mohameda ben Abdalla. Podczas wyprawy egipskiej wasz generał Bonaparte odszukał ślady tych prac w pustyni Suezu i zaskoczony przypływem morza o mało nie zginął jak faraon pod Hadżarot, w tym samym miejscu, gdzie na trzy tysiące lat przed nim obozował Mojżesz.	To i dobrze.	Trzymaj o mnie co chcesz ale nie zdradź przed królewną i temi, którzy dawniej mnie znali.	Widząc pana, oczekujemy rzeczy wprost potwornych	Wielga rzec!... A cóż mi za to będzie, że on zmarzł!...	Zły to niepokój, zła to żądza Wierzyć i kochać czyż nie dość?	Że jeżeli dba o nasze braterstwo i wdzięczność, to je posiada, i że go jak swego powitamy.	A gdzie rzeźnik?	A jakże! czy ja nie mam prawa jemu nakazywać? Jaż jego strzecznastrzeczna (gwar.)	A jeżeli ona mnie nie kocha?	A któraż kobieta, z przeproszeniem pani marszałkowej, nią nie jest?	A skąd się pan dowiedziałeś, że jestem w więzieniu?	A toś nam, Jasiu, miły jak niejrodzeńszy! Cały wiek kochania ledwie zdoli zapłacić za ten podarunek, jakiśmy dziś od ciebie dostali. Siadajże przy mnie, synku. Maryś... podaj wieczerzę gościowi; jeszcze kluski ciepłe, jedz z Panem Jezusem.	A wy nigdy nie korzystaliście?	Albo ja wiem. On mówi, że jest ciężko chory, a ja myślę, że będzie zdrów po kilkumiesięcznym pobycie w górach.	Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię napadną, a wideł nie masz.	Bardzo chcę całować twoje usta ścięte w uporze zimnym, na łonie twoim me myśli uchować ledwo napoczęte, więc jestem skłonny kolekcjonera spętać, wyrugować, a natomiast zostać hrabczukiem rycerskim, podniebnie wypiętym.	Bracie, brakuje nam tylko ochmistrzyni i siostrzenicy Don Kichota.	Chodź, chodź Wiesz? Matka Mańki umarła? Widzisz, ja żyję.	Coś słyszałem od twojej siostry.	Czego chcesz?	Czego? Moja mama wie, że ja zawsze się muszę w kimś podkochiwać.	Czy ja chcę?	Czy płakały?	Czy ty możesz tak mówić o Adzie? Ona, biedactwo, tak ciebie kocha...	Czy wspomina ci coś o tym spisku?	Czyżby zatem mylili się ci, którzy przedstawiają cię jako najstraszliwszego pirata z Tortugi?	Cóż będzie?...	Dobry wieczór, szanowne państwo, którzy tam siedzicie bez światła.	Dobrze było-by, żeby poszedł. Razem by pomodlili się i wyspowiadali, żeby dawniejsze dobro wróciło...	Dobrze, dobrze! jeno prędzej.	Dorzućcie ta parę groszy, bo ładnie mi się ułowiły.	Drogi panie, jakkolwiek obcy jest mojej naturze egoizm, zbyt długo cierpię, abym nie miała pragnąć rychłego zakończenia tej sprawy. Czy mogę się prędko spodziewać szczęśliwego rozwiązania?	Duchem...	Duszo chrześcijańska, litościwy człeku, czy ty mnie słyszysz i rozumiesz?	I gdzież on jest? Gdzie ociec?	I na mnie czas	I uważaj, jak będziesz jechać, na pewno jest ślisko.	Ja się domyślam, że pewny kuzynek, młody chłopak, który tu był niedawno w odwiedzinach, nie jest temu obcy, cicho dodała gospodyni.	Ja sądzę, że on by z tatarem handlował, gdyby zarobku był pewien...	Kiedy ja się zbiorę!... Ależ ja nie mam...	Kiedy?	Klępusia!	Kuba umie strzelić?...	Kłamiesz! Czyż nie masz w ręku dowodów stwierdzających moje pochodzenie?	Mam czas.	Mocno chora? doprawdy chora?	Nie mam pojęcia, nie widziałem jej od lata, bo nie byłem w Paryżu od czasu jej powrotu.	Nie terminować, ale uczyć się idę	Nie wszyscy mężowie mają jego delikatność	Niech pan poczeka Przecież w Allahabadzie muszę być dopiero jutro przed dwunastą.	Pewnie, ale taki żołnierzowi przystał	Prawdę gadacie, że mnie na świecie nie było, bo mi się skończy w żytnie żniwa trzydzieści cztery rokiroki, roków (gw.) wiedzieć., jak było, a ja nie.	Przeczucie rzekł Pantagruel	Rodzina, Bieda	Rodzinna pamiątka Umiem jeszcze jako tako z nią się obchodzić.	Straszni, straszni!	Strój rzekła Bella z zadowoleniem, iż się jej powiodło.	Szybko pływa nasz „Speedy”speedy (ang.)	Tak, powiem im... Żegnam cię... Może też wystawę obrazów od ciebie pozdrowić...	Ty ślepy?	Upewniam cię, że nie czekam. W ogóle te sprawy zbyt mało zajmują miejsca w moim życiu, bym miał im poświęcać więcej uwagi.	Widok jest istotnie wspaniały ponieważ horyzont ma kilkadziesiąt wiorst w promieniu, a cały Paryż i jego okolice wyglądają jak na wypukłej mapie. Ale podróż nie jest miła; może tylko pierwszy raz...	Widzisz, Wacuś... Ty znasz tego Hella?	Wiedziałam.	Wielebny ksiądz Roguski.	Wiem dobrze, że robota jest, ale Jania musi jechać.	Wolałabyś o Baldim?	Wypuszczam ją w dzierżawę.	Z powietrza!	Zatem czterysta
A! chowaj Boże! ja go zaprosiłam.	Ażebyśwa tak sami do niego pojechali?	O tak, pod bardziej ostrym kątem.	Obawiałem się, że tak długa rozmowa z proboszczem może cię zmęczyć	Sza, Zygmunt, przed ślubem wszystkie panny tak mówią.	Słyszycie go!... Twój święty ma się dobrze! Chociaż nie jest to jego zasługą. Gdybym znała jakieś czary, od których by on zmądrzał, sprzedałabym wszystkie me drogocenności, byle je kupić. Gdy ktoś gardzi doskonałymi potrawami, które sama gotowałam... gdy przez dwie noce błąka się na czczo po polach... i w końcu wpada do strumienia... ty nazywasz to świętością? A potem, gdy omal nie skruszył tej resztki mego serca, jaka pozostała po tych obawach o ciebie... opowiada ci mi on najspokojniej, że zdobył zasługę. O jakże są jednacy wszyscy mężczyźni! Nie, to nie tak było... on opowiada, że jest zbawiony od wszelkiego grzechu. Ja mogłabym mu powiedzieć to samo, zanim jeszcze przemoczył się do suchej nitki! Obecnie czuje się całkiem dobrze... owa przygoda zdarzyła się tydzień temu... ale niech gromy biją taką świątobliwość! Trzyletni smarkacz lepiej by sobie postąpił. Nie obruszaj się na świętego. Wpatruje się wciąż w ciebie jak w tęczę... o ile nie brodzi po naszych strumieniach.	Tak ale ufortyfikowane.	Tak, chciałbym, aby zrozumiano, że koszt wyłożony na ten cel daje świetne korzyści, nie mówiąc już o wygodzie i wyglądzie kraju. Dobre drogi, całe mosty	Tak.	Wiem, ale coś tu jest nie tak.	Zaczekaj do następnego roku a będziesz wyglądała tak samo znudzona i wyniosła, jak który z tych starszych studentów. Bez wątpienia jest rzeczą dość przykrą czuć się niepozorną, ale zdaje mi się, że lepsze to jeszcze, niż czuć się tak wielką i niezdarną, jak ja się czuję, jakbym sterczała nad całym Redmondem. Tak się właśnie czułam	Zmarła nagle w Ruczajewie... Nic nie rozumiem. Babcia bawiła ciągle za granicą. Muszę zaraz jechać, inaczej nie zdążę: telegram spóźniony.	...Jest właśnie szczerością.	A któż się tam włóczy z pochodniami?	A pani robi to dlaczego?	A po młynarzowym!	Ale, ale! oberkabym jeszcze zatańcował z panią, jak Boga tego kocham.	Ależ my nic nie wiemy! Kalambur Oriany? To musi być coś uroczego. Och, niech kuzyn powie.	Ależ to wcale nie przyśpiesza naszego umundurowania, kochany przyjacielu albowiem, jeśli się nie mylę, zostawiłeś swoje ubranie u milady, która nie będzie na tyle uprzejma, aby ci je zwrócić. Szczęście całe, że posiadasz szafir w pierścionku.	Ani kosteczki zeń nie zostanie	Anioły moje zdejmujecie zasłonę, która mi spadła na oczy, wasz głos mnie ożywia. Uściskajcie się jeszcze. No cóż, Naściu? Czy cię ten weksel poratuje?	Ano, dobrze... pójdę sam	Chcesz dotrzymać mi towarzystwa?	Chciałbym ja mieć kiedy takowy strój dla siebie i rząd na konia!	Chodźże pan zobaczyć	Ciekawa jestem tego dowodu?	Co takiego ci zrobił?	Co takiego?	Co tobie?	Co tu na kardynała zrzucać winę Nie on winien, ale ci, co go wysłali, a którym zawierzył. Idzie sam z nami, nie jak kapłan, ale jak żołnierz i losy nasze dzieli...	Coś zupełnie nowego. Wiesz, nasz jacht by, dajmy na to, zatonął i tylko ja bym ocalała i dotarła na tę wyspę. I żyłabym tam jak Robinsonka.	Czy pan naprawdę wierzy, że mogłabym tu pozostać, gdyby pani domu weszła do młyna?	Czy żadna z dam nie poszła razem z nią?	Czyli: ni pies, ni wydra, coś nakształt kapłona!...	Dasz dyrektor Nicolecie. Ja wiem z pewnością, że ona nie przyjmie, bo ze swoim drewnianym głosem mogłaby tańczyć, a nie śpiewać, ale, widzi dyrektor, w tem leży cały interes, żeby jej dać tę rolę.	Dobra noc do podsadzania petardy!	Dobra...	Dobrze więc, ja przyjdę...	Gottlieb?	Gotów!	Herr Gott! A jakoważ to siurpryzasiurpryza (daw., z fr.) dziś popr.: wstydzić się..	I nigdy się w niej nie dusisz? Powiedz, nigdy cię nie dręczy wstyd, że ludzie w tych samych habitach...	Ile? pod co? skąd?	Istotnie, bezpieczniej cudze powtarzać	Ja nie żałuję zupełnie. Będziesz dzisiaj w kolonii?	Ja umyślnie, panie ministrze, pragnąłem podkreślić, że ja nie starałem się unikać przedstawienia panu ministrowi tych rzeczy... Dla dobra sprawy	Jak mi diabeł miły! Jak mi diabeł miły, ma chłopak rację!	Jak to nie możesz? Tchórz cię obleciał? Jeśli w tej chwili nie staniesz, toć opłazujęopłazować	Jak zwykle	Jakie dowody? Oto one: są fotografie, są zezna­nia i listy, które pisał.	Jakto, pan się nazywa Wikturnian, jak w Gabinecie starożytności	Kiedy wracasz na morze?	Kogo to żądacie?	Na wieki. Podróżny? A skąd?	Nic nie wiem na uczciwość nie wiem.	Nie będziesz miał antypiryny na twoje bóle głowy. Bodaj to! Nie będziesz miał aspiryny. Nie mamy tej walizki!	Nie taka I ty nie taki jak był...	Nie teraz jestem zupełnie spokojny.	Nie, nie żartuję. Krzysztof może smalić do pani cholewkismalić cholewki	Niech niania idzie do pani po pieniądze...	Nieprawda!	No cóż? Śpi!	O, panie! W sercu Sahary, w piaskach, po których samum się jeno przechadza, jest oaza pewna, ludzkim okiem dotąd niewykryta! Ja i dromader mój wierny byliśmy pierwszymi, którzy tam...	O, to źle. Pies ukąsił? Ha, nie dziwota, na takowe upały...	Och, nie śmiej się!	Od dnia swego tu przybycia stronisz pani systematycznie od nas wszystkich: jesteś milcząca, zamknięta w sobie i chociaż dom nasz nie jest bynajmniej pustynią, pani w nim żyjesz niby Robinson Kruzoe na bezludnej wyspie...	On.	Osioł jest, głupiec, ślepiec! Mieć takie śliczne stworzenie swoje i latać za starą awanturnicą Bóg mu za karę rozum odebrał! Moje śliczne dziecko, córuchno kochana, może byś chciała gdzie pojechać, zabawić się, rozerwać? A może dziecko chce co kupić, nigdy nie wspomina o groszach. Może ci mało trzysta rubli miesięcznie, powiedz?	Pagarba, Patriotizmas Poniute! aš esu lietuvininkė ir man jeigu reikėtų mokyti tėvynę mylėti, tai aš turėčiau mokyti Lietuvą mylėti, o ne Lenkus.	Pan Zagłoba nie ukrywał wprawdzie swych lat, ale nie lubił w ogóle, aby przy nim o starości jako o towarzyszce niedołęstwa wspominano; więc choć miał oczy jeszcze czerwone, spojrzał bystro z pewnym niezadowoleniem na Kmicica i odparł:	Pan wie, że mój ojciec jest ubogi	Panie Sorel panie Sorel, czy pan będzie dziś na balu u księcia de Retz?	Podły! podły!... ale ona bardzo piękna!	Powinien iść, powinien! Ma święty obowiązek nie tylko względem własnej przyszłości, ale nadto względem nas wszystkich.	Pozwoliła?	Proszę pana, śmieje się pan ze swej własnej niemocy.	Przez brak węgla, który można słusznie nazwać najcenniejszym z bogactw mineralnych.	Przybędzie tu w cztery lub pięć dni po odbiorze pieniędzy, a że pieniądze tyleż czasu idą, wszystko zatem wyniesie dni dziesięć; przypuśćmy jeszcze wiatr przeciwny, wypadki nieprzewidziane, dolegliwości kobiece, a przeciągnąć się to może do dni dwunastu.	Próbowali chrzcić się pozornie, aby nas z niczym odprawić. Słali wprost do Rzymu, poddając się... ale się to im nie powiodło... Za późno było... ziemia to nasza...	Pytam się, boś pokochał bladą egaszi.	Ratujmy Jasia	Stanę, lecz ponad to, co da pani Krzeszowska, postąpię najwyżej parę tysięcy. Wybacz pan, panie Wokulski, ale sam z sobą licytować się nie będę.	Słowo mogę dać	Taki smutny wieniec, proszę pani	To prawda! Ale ona nie wymuszała pieniędzy ode mnie.	To święta prawda! dziś: pochwalił. Jan.	Uhm! W Berlinie! No, dosyć o tym. Herbata podana. Pomówimy jeszcze jutro.	Wawrzek, psia twarz! weź-no Mimi i jaką drugą bakalię i zrobimy mały chórek.	Widzicie więc, panowie że moja rada jest najlepszą. Ja wyjechać muszę i zniknąć mu z oczów.	Widzisz, Marychno, że to może i lepiej odłożyć ten teatr. Zresztą przypomniałem sobie, że widziałem już tę sztukę w Berlinie. Jest to bardzo smutna rzecz. Jeżeli chcesz, mogę ci opowiedzieć?	Wiechcie, jucha, z butów powytrzącha! A wali kulasami kiej cepem: jeszcze mu się rozlecą!	Więc co?...	Więc uciekajmy ztąd?	Więcej powiem ci, Sargonie. Jeżeli zostałeś napadnięty wczoraj, zapewniam cię, że nie uczynił tego żaden z moich dworzan. Sądzę bowiem, że taki, jakim jesteś, mocarz musiał niejednemu rozbić czaszkę. Zaś moi bliscy są zdrowi.	Wolę nie odpowiedzieć na pytanie.	Z pewnością musiał załapać areszt, niema innego wytłumaczenia. Ba, wiadomo, w wojsku wystarczy złego humoru sierżanta.	Zabiorę się z nimi	Zatem w ogóle nie ma o czym mówić.	Zaśpiewaj pani, cobądź... niech tylko głos usłyszę... A może mogłabyś pani solo śpiewać?...	Żyje! ciężko ranny! w niewoli!
Na pociąg pani zdąży, ale trzeba jechać zaraz, a teraz noc.	A rejent wdowiec. Prawda! Zatem rejent młodszy. Tego zna lepiej mój ojciec, bo grywają w winta i bywają razem w Karlsbadzie. Czy on prowadzi interesa pani radczyni?	Dembowski mówił mi dziś że spodziewa się jéj przybycia w Kwietniu; a przecież chłopca i tak nie można oddać do szkół inaczéj, jak po wakacyach, to jest w Sierpniu. Gdy więc dowiem się o przyjeździe pani Warskiéj do Jodłowéj, pojadę i zaproponuję jéj to, a prawie pewny jestem dobrego skutku.	E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Znowu!... Znowu!... Powtarzam wam, że niedługo umrę, słyszycie! Ale przed śmiercią chcę się spotkać z przyszłym mężem Valentine; chcę wymóc na nim przysięgę, że uczyni moją wnuczkę szczęśliwą; chcę w jego oczach wyczytać, czy spełni przysięgę; wreszcie chcę go po prostu poznać! Bo ja wstanę z grobu i policzę się z nim, jeśli nie będzie taki, jakim być powinien.	Nie, wyspę. Kilka kamieni na dno jako balast, na przodzie maszt i kawałek żagla, który pan Smith kiedyś nam zrobi, a zajedziemy daleko! No cóż, panie Cyrusie, panie Spilett, i ty Harbercie, i ty Nabie, nie macie ochoty wypróbować nowego statku? Tam do diabła, trzeba się przekonać, czy uniesie nas wszystkich!	A niedoczekanie twoje! Niedoczekanie twoje! Tfu! Tfu, na psa urok.	A teraz, Ned, czy chcesz wiedzieć, co myślę o twoim projekcie?	A trza wiedzieć że jedni wdzierali się do klasztoru, a inni bieżeli tutaj, prościutenko na miasto. Ulica pusta, wszystkich wymiotło. Alić przyczaili się my w bramach i jak zastąpili drogę, tak dopiero łotry zdudziały.	Co więc mam na siebie założyć?	Hm? Mości Panowie! na co ta kłótnia? czyli!	Idzie pan z nami do pani d’Orsonval?	Inni, panie, zbogacili się na funduszach narodowychInni (...) zbogacili się na funduszach narodowych... nic. Ehe! he!...	Ja muszę się stosować do raz przyjętych zobowiązań.	Mościa Panno! mówił Majster Bartłomiej do synowicy, dziś z południa będziemy mieli gościa chomle, złote fereciki.... niezapominać, ażeby koło pięści obszyć piękne forboty, którem ci niedawno podarował ustroj się jak łątka.	Muszę się wtrącać, bobyś był nie wyszedł z tego świerka, żeby nie ja.	Mój drogi! Nie każdy może sobie pozwolić na królewny	Na Boga! panienko! cicho! chodźmy! Nic, nie ma nic... z trumny wieko opadło...	Nic, nic, zamknij okno. Połóż się spać, lub przynajmniej połóż się do łóżka w ubraniu; jak skończę, zastukam w szybę. Lecz czy będziesz w stanie iść z mną?	Och, mój złociutki Lousteau, czekaj, muszę cię uściskać	Po prostu jestem tylko zdziwiony i gdybym posądzał cię o jakiś chwilowy obłęd lub też ukryte wyrachowanie, mniej cierpliwie słuchałbym twych żądań i zniewag.	Przehulam je! W każdym razie nie są to brudne pieniądze, jak ów czek, który dostałam za swoją ohydną nowelę, reklamującą proszek do pieczenia. Wydałam je użytecznie na rzeczy, których zawsze nienawidziłam i nie mogłam wprost włożyć na siebie.	Przykro mi rozstać się z Moruskiem ale nie miałoby sensu zabierać go na Zielone Wzgórze. Maryla brzydzi się kotami, a Tadzio zadręczyłby go na śmierć. Zresztą nie sądzę, żebym pozostała w domu. Zaproponowano mi kierownictwo wyższej szkoły dla dziewcząt w Summerside.	Skoro waćpan o tym wiedziałeś, com moją sądził być tylko tajemnicą, to wiedz, że żaden nowy nie przyszedł...	Tak, ale czyż to on patrzy na nas?	To nie byłoby zbyt trudne, gdybyś pan miał na to wielką ochotę.	Wątpię. W każdym razie nie zrobiłeś na pewno nic, by na nie się narazić. Wszystko u ciebie musi być uplanowane i przygotowane. Przynajmniej to, co jest świadome. Jakaś mordercza konsekwencja.	Żebyś się przekonał, Sancho, ile to dobrego mieszczą w sobie zasady błędnego rycerstwa i jak dalece ludzie wyznający je powinni być czczeni i wielbieni na świecie, pozwalam ci zasiąść koło siebie razem z tą poczciwą gromadką; będziesz za pan brat z panem i władcą swoim, któremu służysz; będziesz jadł z tej samej misy i pił z nim z jednej szklanki; bo o rycerzach błędnych powiedzieć można to samo, co o miłości, że dla nich wszystko jest równe.	...Kocio spasował, Duduś Koniecpolski powiedział pik, a Moryś Lanckoroński od razu cztery karo...	A ile mi pan da?	A wotował dlań posągi?	A złego nie ma nic? kneź tu stoi nieopodal... żebyście mu jakim czarem nie szkodzili... bo z nim nie żart!...	A, tak! Pawła nigdy nie zakwaterowałabyś w pokoju stangreta. Żałuję, że wróciłem do domu. Ale czekaj! czekaj!	Bo każdy z nas może wyścig przegrać, a kto koni nie posiada, ten ma zawsze szanse wygrania przez to samo, że nie będzie grał.	Bo on niełatwo znajdzie sobie żonę, choć każda chętnie by nią została. A szczególnie teraz Waldy...	Będę z tobą szczery mogę, ale nie chcę.	Chciałabym... chciałabym... chciałabym, abyś wziął gnipgnip	Co ja widzę?	Co pan chcesz przez to powiedzieć?	Co za szwindel? Z czym szwindel?!	Coś tak długo siedział?	Cóż to za nazwisko? Bo chyba nie rodowe.	Cóż więcej?	Dozwolone to w pewnych razach.	Durak! To ty myślisz, że w Polszy jest co źreć! Zdychają tam z głodu gorzej od nas.	Dziękuję ci!	E, przecież panny de Villefort prawie nie znał. Sam tak mówiłeś	E, więc kwakierka?	Gerai, Marcele, labai gerai!	I czego pan się rzucasz jak diabeł w worku?	I jeszcze kazała mama prosić...	Idę o panie! kiedy mnie wołasz do siebie. Idę!...	Istotnie, jest to coś tak od nas dalekiego, że pan tego nawet wcale nie rozumie. Coś, czego wcale nie znamy... O czym mówił LeopardiLeopardi, Jakub (1798–1837)	Jacy? jacy? Jezus, Marya! jacyż oni? jacy?	Jak będziesz dużo gadał, to zechcę.	Jak śmiałeś się dopuścić takowego zuchwalstwa! Wysłałem cię z rozkazem do pułkownika Montwiłła, a ty...	Jakie znowu „paliki”?	Jakto! po męzku?	Jakże się ona bawiła? Ale proszę wejść...	Kiej świni tłuszcz ci ślepie zalewa, toś nie dojrzała!...	Kobieta, Walka, Żołnierz rzekł	Kto wie.	Małpy nie mają wodzów! Skłamały, jak zresztą zawsze kłamią!	Myślałam, że epidemja podróży poślubnych wygasła, że ta moda razem z krynolinami przeszła, a tymczasem! tak, to ciekawe, że gdy warstwy przodujące jeździć przestały, teraz plebs, pchany odruchem, czysto naśladowczym... tak, dobry społeczny temat	Nic, biednym jestbiednym jest (gw.) odpowiedział.	Nie tak to łatwo jak myślisz. Chcę dać ci kierownictwo siły bezimiennej, którą mógłbyś się bić, jak szpadą. Kogo zabijesz to obojętne. Może nawet siebie. Dobrze zabić siebie to może największa sztuka. Musisz to umieć.	Nie, owszem, Najwyższy każe ich miłować, a miłości największej dasz dowody, gdy oddalony od ziemi swojej nieść będziesz pomoc tym, co jak ty wyrwani w latach dziecięcych, zapomnieliby o swoich, gdybyś im pieśnią ich nie przypominał. Wasz Tubingas, składając objaty poświęconym dębom, wielbi Najwyższego, oddając mu cześć, podziwiając wielkość przyrody; jak on w ojczyznie, tak ty służ braciom w niewoli; a pieśń niechaj w nich miłość ku tej ziemi rozbudza. Idź ślepcze młody, mów im o ziemi twojej, śpiewaj niezrozumiałą dla Niemców mową; Niemiec jej nie rozumie, dźwięk mu się podoba, a częstokroć w piersi zamarłej twego rodaka rozbudzisz uczucie do rodzinnej ziemi.	Nie. Nie mam ani gotowanego, ani pieczonego.	Nie... Pan już coś musiał słyszeć... Jestem pewna, że pan słyszał!...	No tak Masz pan rację, panie Maksymilianie, chyba dobrze odgadłeś.	No więc to jest sposób. Aresztuje się go, zrobi się rewizję, puści się o tym wzmiankę do gazet, a później faceta się przeprosi i wypuści.	O LaertiadesieLaertiades (mit. gr.) zakrzyknął książę Heski.	Opowiadaj	Ostatniej nocy.	Otóż to właśnie. Wielkość łuku, zakreślonego przez ściany „Great Easternu” wynosi czterdzieści stopni, dwadzieścia pod poziomem, a dwadzieścia nad poziomem.	Pewno mu się z tej wody w brzuchu karasie wylęgły?	Pilėnuose? aš nežinau, o pabaigoj žiūrėsiu, kaip išpuls.	Podoba ci się? A mnie... mnie podoba się twoje nazwisko.	Rzecz jest taka, wasza książęca mość! Nie rozmyśliwszy się dobrze w Kiejdanach, Końwziąłem ze sobą konia wielkiej krwi, żeby to się przed Szwedami pokazać. Nie przesadzę, jeśli rzeknę, że lepszego w kiejdańskich stajniach nie masz. Teraz tedy mi go żal i strach mi, żeby się po drogach, karczmach albo od niewczasów nie sterał. A jako o przygodę nietrudno, może i w nieprzyjacielskie ręce wpaść, choćby tegoż pana Wołodyjowskiego, który personaliterpersonaliter (łac.)	Rzeczywiście, takich dwóch łajdaków nie łatwo znaleźć!...	Sam chciałbym to wiedzieć	Samiście mi mówili, że często was o napisy łacińskie i różne podobne roboty napastują. Nic innego być nie może, nad coś podobnego. Wojewoda pan możny, więc się to wam opłaci.	Siadaj, Wasyl! Masz pewno do mnie jakiś interes.	Tak, Dawidzie Zgoła co innego opowiedziałem owemu kapitanowi, ale tym razem mówię prawdę. I rzecz to zadziwiająca, jak małego trzeba przymusu. Ale zawdzięczać to należy głównie zabiegom mego bliskiego krewniaka i przyjaciela mego ojca; zwie się on Jakub z Wąwozów, inaczej Jakub Stuart, przyrodni brat Ardshiela.	Tego, co żyje u Prokopa Mielnika?	Teraz mamy już własnych.	To dzieje waszych ostatnich walk literackich	To i jedź, bo łacniejłacniej (daw.)	To ostatnie nadzwyczaj prawdopodobne!	Trzeba krzyknąć rusz no się, Łukicz.	U Jezuitów!	Widzę, że mam syna bystrzejszego, niż myślałam. Nie warto zadawać ci zagadek, bo w lot znajdujesz rozwiązanie.	Więc książę zmyślił? Dlaczego? po co?	Wobec kogo?	Wstań pan. Do czego to podobne?	Wyście, panie, Jurand ze Spychowa?	Z pieniędzmi?	Zagraj! Łapa! Kruczek! kot!... kot!... kot!...	Założę towarzystwo... zrobię taką konkurencyę wszystkim dyrektorom, że ich dyabli wezmą!...	Łohoyski: Wy nic naprawdę nie wiecie, towarzyszu Tempe: Rosja cofa się
Jaka zmowa? co pan gadasz, to tylko obrona! Żeby to był kto inny, nie Borowiecki, toby się jego przydeptało nieznacznie i zdechłby prędko, ale pan wiesz, jak on podparł Bucholca, pan wiesz, co to jest za kolorysta! no i to pan wiesz, że w niego wierzą, że on ma stosunki, że on jest znany na rynkach.	Co ja nie mam być zadowolony?! Dziewczyna jak złoto, chętna, robotna, wesoła, a najważniejsze, że zdrowa już. Nie cherlaków będzie rodzić. Toż prawdę powiedziawszy ja ją z tą myślą z miasta przywiózł. I nawet martwił się ja z początku, że między nią a Wasylem nijakiej skłonności nie ma. Jak mężczyzna i kobieta obok siebie żyją, to i skłonność musi się zjawić. No i zjawiła się.	To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	Aha, tak się zdaje panu jako sekretarzowi loży pułkowej! Ale przecie może powiemy temu staruchowi, co zamierzamy uczynić. On nie wygląda na prostaka.	Ależ... powiadam panu sędziemu iż nie ma najmniejszej wątpliwości. Pan d’Artagnan jest moim lokatorem, a że nie płaci mi komornego, tembardziej muszę go przecie znać. Pan d’Artagnan to młodzieniec najwyżej dwudziestoletni, a ten pan ma co najmniej trzydzieści lat. Pan d’Artagnan służy w pułku pana Desessarts, a ten pan jest z kompanji muszkieterów pana de Tréville. Przypatrz się, panie sędzio, mundurowi.	Bodaj się tacy przyjaciele na kamieniu rodzili! Czy aby tak będzie, jak waćpan mówisz?	Ja, pijany? Też coś! Wypiłbym jeszcze ze cztery takie buteleczki, co wyglądają jak flakoniki od kolońskiej wody. Mości Pamfilu, wina!	Kocham muzykę, ale dla jej miłości nie myślę tonąć. Panno Stefanio, co pani robi? Wypadniemy!	Nie bój się, Beniaminie. Ona mnie posłała do wszystkich diabłów i była przy tym tak wściekła, jakbym jej zniszczył kapotę. „Idź i razem z moimmój	A gdyby tak właśnie teraz wyobrazić sobie naszych praojców w hełmach i pancerzach, jak stoją w szeregu przed tą bramą, mając przeciwko sobie zastęp awanturników, którzy dopiero co wylądowali w przystani! Naturalnie, złodzieje. No, i spekulanci. Każda z ich wypraw była spekulacją statecznych i czcigodnych osób w Anglii. Tak wygląda historia, jak zawsze zwykł powiadać ten kiep Mitchell.	Wody proszę. Popatrzyła na moją twarz, na suknię i puściła drzwi; wszedłem tedy za nią. Sień była bez podłogi, to prawda, ale przestąpiwszy próg do izby, w której nie było nikogo, poznałem, że gospodarz bardzo zamożnym być musiał. W izbie czyściusieńko; stół i ławy porządne, umieciono, osmarowano, obrazy złociste w kącie, i lampa przed nimi. Na stole nakrycie białe, chleb i nóż. U drzwi wiadro i czerpak. Wymysłów tam wielkich nie ma, ale czuć dostatek. Baba, co mi otworzyła, ogromnego wzrostu, dumnej postawy, zmierzyła mnie oczyma, w milczeniu wody zaczerpnęła z wiadra i podała. Pić mi się nie chciało, ale musiałem. Poprosiłem tylko o pozwolenie, żeby przysiąść na ławie. Postawiłem kij i nieopodal od okna przycupnąłem, rozpatrując się. Baba naprzeciw mnie stanęła, ręce założyła na piersiach i słowa nie mówiąc, zdawała się czekać. Piłem powoli, odpoczywając naumyślnie; a nuż się zjawi owa piękność, albo rozmowę zawiązać się uda. Począłem ni to ni owo, ledwie mi odpowiedziała. Jużem był prawie zdesperował, żeby mi się mej ciekawości dogodzić udało, gdy od alkierza drzwiczki popchnięte, otworzyły się z trzaskiem i w progu stanęła dziewczyna, zdziwiona i jakby niepewna, czy iść dalej, czy się wrócić? Oczy podniósłem i oczom mi się wierzyć nie chciało	Ach, to chyba da się jakoś załatwić. Depeszowałem już do Manchesteru, a tu będę musiał porozumieć się ze stryjem. Sądzę, że obejdzie się bez skandalu.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Cieszę się, że przyjechałeś, bo obawiałam się, że nie przyjmiesz zaproszenia	Ciężki macie przednówek Byście chcieli, to mam parę groszy, wygodziłabym waju. Na pochówek je ścibałam, ale kiejście w takiej potrzebie, pożyczę. Jałówki szkoda. Przy mnie się łoni ulęgła... z mlecznego gatunku. Może mi Pan Jezus pozwoli dożyć, to mi z nowego oddacie. Wziąć od swojego w potrzebie nie wstyd i gospodarzowi, weźcie	Co tedytedy (daw.) powtórzył brat Rotgier.	Co?	Ech! panienka jest zupełnie jak stara baba Czy to wszystko panienkę nic nie obchodzi?	Frajer jeszcze z ciebie Dęty frajer. I co to wogóle jest to twoje społeczeństwo?... Też puste słowo. Niby kto?... Kamieniczniki, spasiona ich mać, co nic nie robią, tylko forsę z lokatorów ściągają, czy kupcy i bankierzy, co mają w głowie jedno czere-mere, jakby tu więcej tejże forsy wydusić, czy obszarnicy, co żyją z ukradzionej przez przodków ziemi i z chłopskiej pracy?... Pytam: kto, do cholery, jest tem społeczeństwem?... Fabrykanci, ziemianie, kupcy?... Kto?	Ja powiedziałem: Grek?... Nic o tym nie wiem. Może wymknął mi się podobny wyraz, a może ty przesłyszałaś się.	Ja! niczego! ostrzegam tylko co przypaść może... a popłynę, gdy zechcecie. Będzie co Fatum przeznaczy.	Jakiś mężczyzna, ale wzbrania się powiedzieć swego nazwiska, przybywa wprost od pana kardynała.	Jednak, psia krew, jak satanizm kwitnie! I to nas, nas, nazywają wyrzutkami, potworami, satanistami	Mówią tak: „Niewiasto, nie pytam cię o to, co do tej pory robiłaś w miejscach, które odwiedziłaś, i rozgrzeszam cię ze wszystkiego, ale od dziś będziesz mi zdawać sprawozdanie z tego, co zrobisz”, po czym uderzają w kolbę muszkietu i ślubują: „Mój muszkiet nie zawiedzie i pomści mnie, jeśli mnie oszukasz”.	Na pewno się powiedzie. Zobaczysz, przyprowadzę do ciebie zabójcę obu twoich braci.	Od tego czasu życie mi błogo upływa. Zacząłem pisać poemat wierszem jednosylabowym; dosyć to trudne, lecz na trudnościach polega zasługa wszelkiej rzeczy. Treść jest światowa, przeczytam wam pieśń pierwszą, składa się ona z czterystu wierszy, a czytanie trwa zaledwie minutę.	Otóż pozwól sobie powiedzieć, że naszym zdaniem nie ma tu żadnej kwestii. A najlepszy dowód w tym, że twoje wizyty stały się tematem plotek w miasteczku.	Owszem jest Pójdziemy do pani Latter i powiemy jej: pani, jakkolwiek z zasady jesteśmy przeciwne małżeństwu, lecz w tak wyjątkowych warunkach radzimy pani wyjść za wuja Mani Lewińskiej... On da pieniędzy, a my poprowadzimy pensję bez Malinowskiej...	Oświadczyny rzekła Małgosia, nachylając się nad robotą z dziwnym uśmieszkiem, zdradzającym, że niezupełnie się z tym zgadza.	Phy! i to ma być bitwa?... Miałem się też czego bać...	Przeglądam właśnie stare opowiadania z „Klubu Powieściowego”. Potrzeba mi było na rozweselnie. Uczyłam się, aż mi świat obrzydł. Więc wygrzebałam ze swego kufra te papiery. Takie są pełne łez i tragedyjtragedyj	Prędzej!	Tak, panie jest we własnej osobie i nazywamy go Anarchem, królem Dipsodów, co oznacza, jakby ktoś powiedział, ludzi spragnionych; nie widzieliście bowiem pewnie jeszcze ludzi tak spragnionych ani pijących tak chętnie. I jego namiot jest pod strażą tych olbrzymów.	Umiem chodzić tak cicho, jakbym miał stopy z aksamitu a dzieci mają sen głęboki... nawet w nieszczęściu. Gdyby ktoś drugi podawał mi rzeczy przez okno, potrafiłbym zrobić resztę, a ona nawet by się nie ruszyła. Gdy się obudzi, pomyśli, że był tu czarnoksiężnik.	Więc, proszę pań, panna Cecylia chciałaby zostać nauczycielką pensji w Jazłowcu... I dlatego zwracam się do towarzystwa, ażeby towarzystwo przez swoje stosunki wyrobiło miejsce pannie Cecylii (nazwisko powiem kiedy indziej) w Jazłowcu.	Wszak ci mu nie nowina przysięgi łamać? Rzucając precz płaszcz krzyżacki, podeptał święte śluby. Jeden raz więcej, jeden raz mniej, co to waży? A Luter mu nowinki swoje zaleca, małżonkę pojąć doradza, świeckim księciem ostać i dynastii fundamentafundamenta	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	Zośka, Zośka! Patrzę na ciebie, bo cię kocham, bo mi się podobasz, bo jesteś moja!	Żaden się nie odezwie.	A dają?	A! pan Czarniecki! ten im da pieprzu! Słyszałem jeszcze o nim z Ukrainy jako o wielkim żołnierzu.	Adolfie czy chcesz mi zrobić przyjemność?	Ale ja za nią szaleję!	Bardzo pomyślna jeśli tylko... jeśli...	Bobe?	Chcę wiedzieć.	Chodź, muszę coś zjeść	Coś z metalurgii?	Czy już gotowe? Przystać tutaj prywatny wagon „Konstancję”, urządzić specjalnie do wyjazdu stąd w niedzielę, żeby mieć czas na połączenie ze specjalnym pociągiem nowojorskim w Chicago, przyszły wtorek.	Czy wie pan, że on ma jeszcze inne nazwisko oprócz Monte Christo?	Cóż wtedy robicie?	Do kroćset diabłów! To naprawdę statek!	Dobry wieczór pannie Waleryi	Dobrze...	Elstir! Pan zna naszego „mistrza”?	Gdzież król jedzie?	I wzór prawdziwej skromności!	Jestem do usług.	Jeżeli ma przepaść, to stokroć lepiej, żeby poszło na dno morza.	Jutro rano.	Kobietą i chrześcijanką! na tym statku, w takim miejscu! Dziwne by bardzo było, ale możnaż wierzyć temu?	Ma pan wrogów?	Ma tam Pan Jezus pięć ogonów: niby dwa konie i trzy krowy, i jeszcze parę świń.	Marankagua!	Musi on być zakochany	Mój synu	Mówił ta dzieńszczykdzieńszczyk (z ros.)	Naprawdę! Glas nawet zbierał składkę na żałobne nabożeństwo.	Nic. Sucha noc. Niech tam sobie powiszą do rana	No, bo śnieg to nie lekcja.	O! Niezawodnie przekabacą. Jestżejestże (daw.)	O, zapomnę, hrabio, zapomnę.	Otóż sądzę, Trot...	Pam, tań, olumiś?	Pan hrabia de Monte Christo?	Pan odchodzi?... Niech pan jeszcze posiedzi, bo mi nudno samemu.	Powiedz mi jeszcze jedno: wiesz, w Balbec, kiedy cię jeszcze nie znałem, często miałaś spojrzenie twarde, chytre; czy nie mogłabyś mi powiedzieć, o czem myślałaś w takich chwilach?	Prawda, że haruje kiejkiej (gw.)	Prawdziwie u pana podczaszyca tylko podczaszycowi grać można, on jeden wygrywa!!	Proszę państwa. Walka została nie rozstrzygnięta, gdyż Wielaga podstawił nogę. Widział to nie tylko sędzia, lecz i ja.	Przyroda ma czas	Siadaj, nie marudź!	Skąd możesz wiedzieć o mnie cośkolwiek?	Sąd karny postępuje nie inaczej	Słyszałem, że ciocia odpaliła przyjaciółkę Roberta Sądzę, ciociu, że nie masz czego żałować; to istna ohyda, nie ma za grosz talentu, a przy tym jest po prostu śmieszna.	Tak.	Tak. Zresztą nie po raz pierwszy. A potem?	Teatr	Tego człowieka ja gdzieś widziałem	Teraz chodźmy. Już jestem spokojny.	To jest nie człowiek. To istny burżuj. Byk z wąsami. Ty możesz patrzeć na jego wypomadowaną głowę? Ja nawet z daleka nie mogę znieść tego byka.	To nie był kapłan To musiał być sam bóg NumNum, właśc. Chnum	Uważajcie, panie, ordynat wyjeżdża!	Widzi tatko? motylki... o! jakie motylki... ale w ogrodzie ładniejsze... Julek mówił, że za miesiąc będą już rybacy łowić jacicęjacica	Wieczorem, gdy śnieg padał?	Wiesz dobrze że wina wcale nie piję. To nie ja jestem pijany, ale ty, bratku, stchórzyłeś i usiłujesz miną nadrabiać.	Wyjdź stąd, Podmore!	Z drogi!	Zali to niepewni ludzie?	Zapal go płomieniem!...
Ale wy, łobuzy, nigdy się tego nie nauczycie Jestem za tym, aby was wszystkich powystrzelać. Czy dobrze mnie rozumiecie? Stwierdzam to z tego oto świętego miejsca, wy nikczemnicy, bo wahacie się nawrócić do Chrystusa, wolicie kroczyć ciernistą drogą grzechu. Ale Bóg to coś, co się was nie boi, zakręci wami tak, że aż zgłupiejecie.	Już to panu mówiłem, ale powtórzę jeszcze raz. Jest pan naprawdę bardzo dziwnym człowiekiem i doprawdy ponadprzeciętnym.	Na tem przerwano śledztwo, a detektywi błądzą, zda się, omackiem w ciemności, podczas gdy pewien reporter dokonał zdumiewającego odkrycia, które może naprowadzić na trop zbrodniarza. Oto, ni mniej, ni więcej, odnalazł skradzione klejnoty. Reporter udał się wczoraj do New Hawen i jął myszkować po gospodach. W ostatniej, położonej zaledwo o pięć minut drogi od dworca, przypomniał sobie płatniczy pewnego, nieznanego gościa o dziwnem zachowaniu. Przybył dnia trzeciego grudnia około dwunastej. Dziwnego kształtu torebkę złożył, prosząc o zamknięcie jej w kasie ogniotrwałej. Potem odszedł i nie wrócił dotąd. Reporter, powziąwszy podejrzenie, wezwał szefa miejscowej policji, wobec którego torebkę otwarto. Zawierała istotnie puzderko ze skóry juchtowej, w którem był klejnoty przedziwnej piękności. O tem, że są to właśnie kamienie skradzione, świadczy dowodnie nazwisko „Mitchel”, wydrukowane złoconemi literami na rzemyku opasującem puzderko. Niestety, nie odkryto innych śladów złodzieja, ale płatniczy zapamiętał rysy sprawcy tak dobrze, iż detektywi mają nadzieję przyłapać go, wedle podanego opisu.	Synu mój zbadałem gruntownie rzecz i wiem, że zło ludzi trapiące tkwi w przesądach, podobnie jak pająki i skorpiony wyłażą z ciemni wilgotnych piwnic i śmietników. Dobrze jest od czasu do czasu wziąć do ręki pogrzebacz i miotłę i pomachać nimi na oślep po wszystkich zakamarkach. Dobrze jest także wziąć czasem oskard i puknąć tu i ówdzie w mur piwnicy lub ruszyć łopatą ziemię w ogrodzie. Napędza to strachu robactwu i przyspiesza rozpadnięcie się zmurszałych ścian.	Z duszy serca bym rad waszmości usłużyć, ale w tym razie już inaczej nie potrafię, jak tylko tak, żebyś waszmość, jeżeli masz jaką nagłą sprawę do niego, mnie ją zakomunikować raczył i zawierzył, że natychmiast po jego powrocie zdam ją jemu i sam już w tym będęsam już w tym będę (daw.) Ja też na to:	Zawsze, ile razy mogliście go złapać! Niby to ja nie wiem.	Zobaczymy ale ja wam tylko to z góry zapowiadam, że kto mi do Włoszki pomoże, temu ja służyć będę.	Właśnie czas. Czasu nie miałem. Śmiech powiedzieć, ale szczera prawda. Bo to tak, panie kochany: najpierw wojna. Człowiekowi wówczas takie rzeczy nie w głowie. A potem wracam do mego Kowalewa, a tu jak wymiótł. Wszystko spalone do fundamentów. Fundamenty chłopi rozkradli. Jak się to mówi, nie było o co rąk zaczepić. Więc jakże żenić się? Trudno wziąć żonę, posadzić ją, panie kochany, pod gruszą i powiedzieć: siadaj no, umiłowana, tutaj i poczekaj, aż ja chałupę zbuduję i kawałek chleba dla ciebie z ziemi wyorzę. Gdy zaś już zabrałem się do odbudowy gospodarstwa, no to od świtu do nocy człowiek na nogach. Dopiero wszystko jako tako uładziłem, a tu kryzys. Myślę sobie: jakie licho? Ludzie przecież jeść nie przestaną. Ziemia swoje dać musi. Ale przez kilka lat nie dawała. Metr żyta czy funt kłaków	Tak jest. On prowadzi księgi i korespondencyę w naszym Domu od niedawna, ale szczerześmy go pokochali, więc obaj ze wspólnikiem sami zaofiarowaliśmy mu kredyt; powiedzieliśmy tak: weź kilka tysięcy rubli na wydatki i urządzenie domu, a oddasz nam w ciągu trzech lat z tego, co ci wpłynie za książkę. Nie chciał. Powiedział nam, że ufa swojej narzeczonej, że jest pewny, iż ona zastosuje się do niego	Ba! Głupstwo! Tylko ząbki wilka Nie uwierzyłbyś, młody przyjacielu, jak to się zabawnie stało. Leżałem oto z koniem, obaj pokiereszowani, on na śmierć, ja z kośćmi pogruchotanymi przez armaty... A było zimno... brr... piekielnie zimno! Ziemia twardsza od żelaza, żywej duszy, która by mogła zająć się rannymi. Nieszczęśliwi czołgali się w mękach okropnych do kamieni, gruzów, do drzew wreszcie przydrożnych, myśląc, że znajdą jakie takie schronienie przed zimnem a wyglądali z daleka jak żywi, bo tak marli, jak ich pochwyciło... Ja również czułem, że kostnieję. Co począć? Z wysiłkiem ująłem szablę i powoli rozprułem brzuch memu koniowi. Potem wykrajałem stamtąd, co się dało, na rękach wpełzłem do środka i szczelnie zakryłem się skórą, zostawiając tylko maleńki otwór na przypływ świeżego powietrza. Sapristi, jakże tam było gorąco! Cóż jednak! W żaden sposób nie mogłem pomieścić się cały, stopy i część nóg musiały zostać na mrozie. Nic to jeszcze	Bo sam po nie miałem przyjechać i o to jestem...	Chcesz, to się pytaj. Ja się nie będę na pośmiewisko narażał.	Czy to jest rédan, barkan, czy bonnet de prêtre?	Dlatego, że nie jestem filozofem, który dla postawienia teorii światła nie zajmuje się światłem, ale knotem i naftą. Mówię o czuciu, chcę wytłomaczyć czucie, więc muszę szukać nie czego innego, tylko czucia, tam, gdzie ono jest, a więc	Jak to niepotrzebna? Co ty wygadujesz?	Jak to, czy jestem pewien?	Jak to? Ty jeszcze tam tkwisz? Toś wołowina!	Jeżeli będziesz chodził trochę gorzej, tańczyć za to będzie ci się tym lepiej... Pani kumo, wina ciepłego tutaj... Nie, wprzódy tamtego, do gęby: jeszcze jedną szklaneczkę, to opatrunkowi tylko wyjdzie na zdrowie.	Jutro... Nic specjalnego. Ale owszem, jest zaproszenie do cyrku. Wielka ma być sensacja. Przyjechał ten największy siłacz światowy, zapomniałem, jak się nazywa, ale ma walczyć z mistrzem Polski, Wielagą. Pan prezes lubi walki francuskiewalka francuska (daw.)	Kto tylko tu był, wszyscy to samo potwierdzają, co on wyprawia. Niech pan posłucha. Bierze te wielkie kadzie, okute żelaznymi obręczami, podnosi, jak garncowe baryłki i ciska spod sufitu na posadzkę. Kadź odbija się od podłogi, podskakuje raz, drugi, trzeci, czwarty. Słychać najwyraźniej: buch buch... Potem drugą to samo. I tak będzie z dziesięć, z piętnaście razy powtarzał.	Ludzie odpisują ciągle wszystko ze starych książek i to coraz gorzej!	Myślę, że dziś jeszcze... Tak znacznych summ w domu trzymać nie chcą...	Na wschód i na południe od Babilonu, nad wielkim morzem, mieszka ze sto milionów ludzi, którzy mają potężnych królów, kapłanów mędrszych niż egipscy, stare księgi, biegłych rzemieślników... Ludy te umieją wyrabiać nie tylko tkaniny, sprzęty i naczynia, równie piękne jak Egipcjanie, ale od niepamiętnych czasów mają podziemne i nadziemne świątynie	Nie bies, mości dobrodzieju, nie komedie! Tylko to serce niesprawiedliwie pokrwawione tak się rzuca we mnie.	Nie potrzeba... Pathanie. Dość na tym, że drugi fakir, którego sahibowie zbili do utraty przytomności, był to ten sam człowiek, który przetrząsał twoją komorę w Lahorze. Widziałem jego twarz, gdy go niesiono do parowozu. Ten samiusieńki człowiek.	No tak ale skąd oni o tym wiedzieli?	Pan mnie kompromitujesz takimi radami, dawanymi wszystkim mającym jakie bądź pretensje do fabryki. Trzeba było zostać panu adwokatem, byłbyś się wtedy mógł opiekować nieszczęśliwymi i pokrzywdzonymi, ma się rozumieć za dobrą zapłatą Zresztą dajmy tej sprawie spokój. Będziesz pan dłużej w Łodzi, rozpatrzysz się w stosunkach, przyjrzysz się lepiej tym uciśnionym, to pan zrozumiesz, jak trzeba postępować. A weźmiesz pan interes po ojcu, to wtedy przyznasz mi zupełną rację.	Powiedz mi waćpan, co to wszystko znaczy?	Rad go obaczę, bo to rycerz, któremu w niczym nie przyganić przyganić (daw.)	Słowem, jeżeli nie dam ośmiu tysięcy, to się pan z nią nie ożeni? Zostawi pan kobietę z dzieckiem?	Tak. Jak ci wiadomo. Pilatus nie chodził dawniej nigdy do młyna... ale owego wieczoru był tam... widziałeś go przecie na własne oczy. Czy sądzisz, że od tej chwili opuścił młyn? Może raz, czy dwa razy zapędził się do kuchni lub na podwórze... ale od owego dnia zamieszkał na stałe w młynie, wypędziwszy stamtąd Kizię.	Tedy zamiast jednego pokazało się dwa powinowactwa pomiędzy nami, z czego mocno się cieszę, a to o tyle więcej, ile że sobie dobrze przypominam, z jaką czcią mój mąż nieboszczyk zawsze wspominał Nieczujów rodzinę. Więc pan skarbnikowicz nie mieszka już w Sandomierskiem?	Teraz wszystko mi to już jedno Rinaldo nie żyje.	To dobrze, chodźmy do nich, zrobimy im niespodziankę.	To ja jestem taka dama?	To jużeście z Czechem uradzali?	To moja dziedzina To dom moich spełnień.	To ładny kraj... ta kraina południa! Powietrze tu dobre, woda dobra... Hę?	Wypędzili Tomka! cóż to jest? Gadajże kumie Marcinie a cicho, żeby Agata nie posłyszała, i nie cedź mi po kropelce... Cóż on tam zrobił?	Znakomicie! Ależ to szaleństwo!	Ładna historia! To znaczy, że z powodu tego podejrzenia do końca kursu będziemy pod bezustannym dozorem.	Źle nam, ptaszku... Złe przyszły czasy. Gorsze przyjdą... Przecierpimy! Były już i jeszcze gorsze... W Sybirze, dziecko... To nic! Uszy do góry!	A hu! A co?! Dobrze wam tak, psiajuchy!... Z Polakami zachciało się wam wojować? Macie teraz Polaków!	A jakże się ma twoja tkliwa rana?	A jeśli on nie żyje?	A teraz, czy sądzisz pan, że ta sama ręka dziś podsunęła truciznę pannie Valentine?	A ty co z nim uczynisz, Janie? Żołnierze mówią, że forysiaforyś	Aa! a!	Bardzo dużo! Przyjaciel mój jest wprost anormalny, gdy idzie o drogie kamienie. Mimo rozsądku, jaki posiada, wystarczy wymienić jakiś słynny klejnot, a zaraz opowiada długą historję o nim, podkreślając zwłaszcza manjacko straszliwe zbrodnie, związane zresztą z każdym niemal wybitnym klejnotem.	Bardzo szczęśliwi Był chyba zbyt dobry dla mnie.	Biedny panicz!	Boże mój, cóżem ja ci zawinił? Córka moja oddana w ręce nikczemnika, który wymoże na niej wszystko, czego zechce. Przebacz mi, córko!	Byłem ja już w ich ręku i nic mi się nie stało.	Cicho bądź	Co pan chce robić, panie rotmistrzu?	Co pan mówi?	Cudowny obraz, zachwycający!	Dobrze! Wygraj, a pójdę z tobą!	Dozorcy Labiryntu.	Edmundzie Boże mój, skoro ja cię nazywam Edmundem, dlaczego ty nie mówisz do mnie Mercedes?	I nie chciał się dać rozpoznać?	Jeśli pańscy bohaterowie nie będą mówili o polityce, przestaną być Francuzami z 1830, a pańska książka nie będzie zwierciadłem, jak masz do tego pretensje...	Juści, gospodarki można by wykrajać kiej plastry miodu, jedna w drugą, i każda z łąką i paśnikiem.	Już południe dochodzi.	Karłowski?	Kiedy ma się na kogoś apetyt.	Klęska! zgryzota! nieszczęście! męka! Jest o czem pamiętać! Jezus Marya! Widać, że nie macie o czem myśleć, kiedy o takich bzdurstwach myślicie...	Może jeszcze krążek świeżego masła? A może się pani da namówić na jajeczko? Świeżuteńkie! Tak bym chciała czymkolwiek usłużyć kochanej i szanownej pańskiej ciotce, panie Copperfield!	Naturalnie pójdziesz teraz za mąż?	Nic	Nie lepiéj tobie w obozie!	Niech panicze posłuchają! Panicze z całą pewnością nikomu o tym nie powiedzą, prawda? Nie było przy tym także Mr. Prouta i Mr. Kinga?	No... w Europie mówi się coś o operacjach bankierskich, zresztą... i o wyzysku kobiet...	O Boże, Abe! One mi znowu przyniosły perły! Dzieci, chodźcie szukać pereł! Tu będzie mnóstwo pereł, które mi te biedactwa przyniosły! Prawda, Fred, że są rozkoszne? O, tu też jest perła!	O... tam od kapliczki...	Oho zdaje się, że zaczynamy od nowa!	Oni przecież nie stawiają oporu	Pewnie go zatrzymano w Skomontach na noc.	Po kilka razy na dobę odprawia solenne nabożeństwa w najtajemniejszej części świątyni i nakazuje swoim kapłanom, aby uważali: czy bogowie nie podnoszą go w powietrze podczas modlitwy?...	Pojęcia nie mam	Przy którym marszałkostwo główne wam, dla dobra tegoż Zakonu musi być powierzone	Przyjmujesz, wszak prawda?	Próba!	Próżniak, bankrut... jak zresztą wszyscy oni No i ekskonkurent...	Psy mięsa pilnują! Warują, a w końcu ty, chłopie, dopłać, bo nie dopilnowali.	Rozmawiałem z Prątnickim. Już skończone	Stefania Korwiczówna.	Tak.	Także myślisz? No, a jak gródek stanie?... Gadaj!	Ten tam, za nami siedzący dżentelmen hoduje ich całe stada.	Tu nie ma ucieczki	Tą reikia pamokyt, kad tik ergelo padarė!	Uliczną kamelią... Dobroczyńca!	Widzisz dobrze że idziemy do bastjonu.	Wiecie bracia, co się stało?	Wszelako i Cyceron coś niecoś o tym mówi w drugiej księdze o Wieszczbiarstwie”.	Z doktor Łucją Kańską	Za stary ja jestem, mruknął Salomon, żebym wywijał młynki. Jejmość pani Noskowej formalniem się nie oświadczał, żadnego zobowiązania nie ma, po cóż się asindziej między nas mieszasz?..	Znalazłeś ojcze?...	Zobaczymy.
Tak, ale to już dawne dzieje. Ledwie zamek naprawił, zaraz przywiózł żonę. Była młodziutka i tak cieniutka, jak łątka. Przy tym zawsze wystraszona. Rok jeno z sobą żyli. Powiadają, że ją pan zamęczył, zahukał, ja nie wiem na pewno, boć to już trzydzieści lat z górą minęło, byłem wtedy głupi. I tak nasz pan ostał się wdowcem, ale na pociechę miał syna, którego okrutnie miłował. I nie dziwota, jedynak. Panicz strasznie swawolił; co z nami wyprawiał, to i strach pomyśleć. Pan był szczęśliwy, spraszał gości, synkowi urządzał popisy konne, harce, aż grzmiało na zamku. Ale gdy panicz skończył czternaście lat, właśnie pan miał go wieźć do króla i sprawił mu złoty pancerz, przyszło nieszczęście. Panicz zachorował, ciało pokryły wrzody i wkrótce poszedł na tamten świat za matką. Od tego czasu pan Zyndram nie może sobie dać rady, nie chce ludzi widzieć. Nawet sam do kielicha zagląda. Nie wiem, jak może mu smakować takie picie! Jedyna jeszcze rozrywka, z której nie zrezygnował, to łowy. Teraz też jest w puszczy, jeno go patrzeć, bo już słońce zachodzi, a powiedział, że na noc wróci. Kazał sobie wieczerzę przygotować. A toż się ucieszy, gdy panią zastanie!	O, wiem dobrze, że macie Nie potrzebuje pan mydlić oczu. Na nic się to nie przyda, zapewniam pana. Chodzi nam o tę mapę	A więc przyjm inną rolę, bądź czymś więcej jeszcze, panuj wraz nade mną i nad moim państwem, bądź moim pierwszym ministrem; ofiaruję ci małżeństwo takie, jakiego mi dozwalają smutne więzy mego stanowiska. Mamy przykład tego niedaleko: król Neapolu  zaślubił właśnie księżnę Partana. Ofiaruję ci wszystko, co mogę  uczynić: małżeństwo morganatyczne. Dodam jeszcze jedno, aby ci dowieść, że nie jestem już dzieckiem i że zastanawiam się nad wszystkim. Nie chcę sobie poczytywać za zasługę warunku, jaki sobie nakładam, że będę ostatnim z rodu, ani przykrości, z jaką będę patrzał, iż wielkie mocarstwa będą za mego życia rozrządzały moim dziedzictwem: błogosławię te przykrości bardzo istotne, skoro mi dają jeden sposób więcej dowiedzenia ci mego szacunku i miłości.	Nie wiem, jakie tam mają rozumy w Sanockiem i jaki chowają obyczaj, ale u nas to niejeden i psa wozi ze sobą, kiedy mu jest zabawny, a nie tylko człowieka.	Nic nie wiem, pani. Jestem ciemna jak robak...	Ja nie wiem czy takie protokółowanie będzie na miejscu, czy będzie zgodne z duchem praw.	Bardzo przystojny ten młody człowiek Żegnaj mi, ostatni ranku mój! Trzeba wam się pożegnać z panną Grandet; Eugenia będzie dla tego paryżanina. O ile ten kuzynek nie zakocha się w jakiej paryżance, wasz Adolf znajdzie w nim rywala naj...	Bój się Boga, człowiecze, nie tu miejsce mówić o tym „całkowicie i bezwarunkowo”. Mógłżemógłże	Dlaczegóż by nie? Dlaczego tak sądzisz?	I duch, ostawszy sam, śni, jeno że sen ten jest wówczas dla niego rzeczywistością niewątpliwą i jedyną, bo nic mu się z zewnątrz nie przeciwstawia. Skąd przypuszczasz, że to życie, w którym jesteśmy obaj obecnie, inną ma podstawę? Że jest czymś... mniej niż ducha pomyśleniem: boć to przecie najwyższe! Może w życiu jakimś innym, gdyśmy się innego, choć również z woli wysnutego pozoru ciała zbywali, myśl nasza ostatnia zawiązkiem tego życia się stała, co trwa...	I nic mi o tym nie powiedzieć! Kto jest ona?	I tam Yetmeyer dziś ciebie odnajdzie, zmuszając sromotnie do rozegrania nieskończonej partii. Przejąłem dowody, że wpadli na ślady naszego transportu. Nie można dopuścić, by się przedostali na samą wyspę. Za chwilę wyruszam w daleką podróż, by szlachetne plany pokrzyżować zgrabnie.	Ja nic nie powiem!	Jesteś szlachetną dziewczyną Te listy nie należą do Zosi, ale do Łabęckiej, która przychodzi tu ze mną przyznać się i uwolnić niewinną koleżankę...	Kapłani nie są obowiązani wierzyć ani lud też nie.	Kochany wieszczu, nie rozumiem nic.	Nie Nie mogę; chybabym znalazł coś takiego, co mogłoby go poruszyć. Już to panu mówiłem.	Nie lubię na ogół tajemnic, zwłaszcza z ludźmi nieznajomymi Jeżeli jednak panom na tym bardzo zależy, daję panom słowo dżentelmena, że o rozmowie naszej nie wspomnę nikomu.	Nie mamy się czego obawiać. Powracamy razem, a jest nas tylu, że się na nas rzucić nie ośmielą Na zakończenie jabym poncz życzył.	Nie odchodźcie jeszcze na którą godzinę obstalowaliście karetę?	Nie, lato mamy zamiar spędzić w Głębowiczach. Podróż projektujemy na sezon jesienny i zimę. Pożegnam państwa	Nie, nie... po co?.. to koszt zaraz; zresztą dojdę sobie gdzie do skweru, to odpocznę trochę...	Niech już miłość wasza da dziś pokój wszelkiemu czytaniu a oczu i umysłu nie męczy.	O pistoletach nie mówiłem ni słówka	O! Nie... Co do ptaków, proszę księdza dobrodzieja, to...	O, nie oszukasz mię!	Ojciec chwalił go nieraz, że zmyślny nad wiek ano, prawdziwie mówisz, wierzyć się nie chce. Ileż on ma lat, ten kunsztmistrz?	Paniczu, bój się Boga! nie żartuj a strzeż się, on ci gotów co złego zrobić!	Powiedziałem mu tedy że wcale nie potrzebuje płacić. Jeśli tylko wystawi świeży skrypt, to pieniądze mogą zostać u niego na procencie.	Przyjacielem mi będziesz, bratem, nie sługą ale teraz już jedźmy. Kiedy pani kasztelanowa miała tu stanąć?	Tak, ale Juranda nie szukał, bo mu powiedzieli, że nie żyje.	To nic, takie sobie lokucjelokucja zwalczaniem strachu. Chciałbym osiągnąć tego rodzaju panowanie nad cielskiem i jego tak zwanymi nerwami, żeby nie być od niego zależnym.	U nas także nie! Daj więc temu spokój. Tutaj jestem po prostu babunią i tak mi mów. Zapamiętasz?	Więc opowiem z początku. Rok już blisko, jak konkuruję o rękę panny Zuzanny i pomimo wszelkiej usilności mojej długo tak było, że sam nie wiedziałem, jak właściwie sprawa moja stoi. Panna Zuzanna jest kapryśna i co dzień co innego mi powiadała; matce zaś roją się jakieś familijne splendory po głowie i nie decydując nic sama, odwoływała się do swej córki. Znudzony tą niepewnością, jakoś koło Nowego Roku zrobiłem deklarację, ale że się dnia tego, na nieszczęście, nawinął Murdelio...	Wedle mego mniemania cel onego prawa jest ten, aby przez pierwszy rok mogli się napoić do syta lubością miłosną, krzątać się koło utrwalenia rodu i postarać o zapas spadkobierców. I gdyby w drugim roku zdarzyło się im zginąć na wojnie, aby bogdaj ich imię i herb utrwaliły się w dzieciach. A także, aby można było rozeznać z pewnością, czy żony pojęli jałowe czy płodne (k’czemu próba jednego roku zda się być wystarczająca, zważywszy, iż wychodziły za mąż w dojrzałym wieku); iżby tym snadniej, w razie zgonu pierwszych mężów, można je było wydać powtórnie; płodne za tych, którzy by chcieli przymnożenia rodziny, jałowe za tych, którzy by tego nie życzyli i brali by je jedynie dla ich cnót, umiejętności, wdzięków i jeno dla pociechy domowej i wygody gospodarskiej.	A czy ja jestem skompromitowany?	Ale, jak chcę, to chodzić po dywanie będę, bo ja tu jezdem dziedzic, ja tu jaśnie pan, to moje wszystko!..	Co mi pani bredzi! Wentzel urodził się na wisielca i będzie wisiał. Natchnienie... to mi się podoba. No, teraz go straciliśmy na wieki! Taki piękny projekt diabli wzięli. Mila się rozkochała, majątki graniczą, królewska fortuna! Czy ten błazen się kiedy nad czym zastanowi, porachuje, pomyśli sekundę porządnie! Wiatr i koniec. Traci zdrowie, młodość, fundusz! Kpi ze starych! Hej tam, lokaje! Posłać kogo na stację, niech spyta, dokąd hrabia brał bilet!...	Co? Dlaczego ja... jego żoną... Jego?... Czyją? Czy ty go naprawdę widujesz... znasz? Czy to on sam tobie mówił... o mnie mówił... wspominał?... Naprawdę wspominał?	Czy... czy on jest... aresztowany?...	Ja bym od ptaka skrzydeł sobie pożyczył, aby tam, za ten las, daleko polecieć...	Owszem, osiągnąć pan może złoty medal, ale później. Hodowlę prowadzi pan zaledwo od paru lat. To za mało!	Sam pan widzi, panie lejtnant że go budzę, ale to ciężka sprawa.	Teraz mi jeszcze koni trzeba. Białą karetę chcę dla córki z atłasem w środku. Furmani mają być w cylindrach, wszystkie powozy, jakie masz pan w szo­pie, daj, bo rodzina liczna. Kopyta koniom niech się świecą, jak... wiesz pan co. Ja się na szczegółach znam.	To nadzwyczajne! A czy również można będzie widzieć?	Toteż, proszę pana, jeżeli pan chce dojść do celu, niech się pan uda do margrabiego d’Aiglemont. Jeżeli pan będzie miał tego starego wielbiciela hrabiny za sobą, pozyska pan od jednego zamachu i żonę, i męża.	A no, to już ja pójdę sobie, dziecko moje kochane	A sztuka?	Ajej, ajej, ajej! Jedna była, nowiutka. Teraz mi słońce mózg przepali!	Ale ja głodna jestem Z obiadem czekają!	Bardzo! O, bardzo!	Cała zamieniłam się w słuch...	Chwileczkę, najpierw się zastanówmy.	Co?	Coś na kształt tego.	Dobrze.	Dokąd pani pojechała?	Dziękuję! Co za wygodnisie z was!	Ej! Na co tam jegomości wiedzieć! To tylko jegomości powiadam, że kiedy by on chciał, to zaraz by to zrobił, żeby Zosię dali jegomości.	Gdzie tam! Teraz się z samym Chmielnickim dopiero zacznie.	I mnie także niekoniecznie	Ile to może być warte?	Jaki to jest człowiek i czego po nim można się spodziewać?	Jakiego pana Cavalcanti?	Jakże sobie dajesz radę?	Jasna noc, jak dzień. Droga jak po stole i przecie Benedykt na koźle	Kominy na dachu... tak bliskie, że niemal ręką można ich dosięgnąć... i dym, który się wije smugami i kłębami wzbija się w niebo... i wróble, co skaczą dokoła i gwarzągwarzyć	Kto?	Leży tutaj.	Ludzie.	Mam przejść drogę do Tortozy, dać wieść o tobie i innych po drodze załogach. Potem wracam do Saragossy i do pułku.	Na jaką?	Najlepsza to metoda.	Najzupełniej zbyteczne, mój drogi, zapewniam cię! Mogę im powtórzyć wszystko, co chcecie!	No, wiesz! Ależ ty masz cholerną intuicję, dziewczyno! Niech cię diabli! Zaimponowałaś mi.	Oj!... Śniło mi się, że nam paszy całkiem zabrakło i wszystek dobytek wyzdychał...	Owszem, taka suma będzie	Owszem, zrobi się. Ty masz tylko przyjść pod dom ciotki i zamiauczeć. Gdybym spał, rzuć w okno garść żwiru	Panno Joanno...	Przyszedłem podzielić się z panem, panie Peggotty, wiadomościami...	Rodzice byli kontencikontent (daw.) rzekł kapłan.	Rozstali się na chwilę, ale połączym nazawsze.	Rzeczcie lepiéj iż strasznym i silnym mógłby być	Skądże znowu? Krata gruba.	Smutny jesteś Naeviolu mój wszakże ci pomogli Bogowie, wyszedłeś zwycięzko a cały świat w téj chwili błogosławi twojemu męztwu i sile... Cezar sam spokojność ci zawdzięcza.	Spodobał ci się, co?	Stulić pysk	Stąd, że dopiero co wypalił cygaro za trzydzieści soldów.	Tak jest.	Tak, i Austryacy mnie jutro tu przywiozą.	Ten, co zawsze jest z nami... ten... zabity!	Trzeba nam za nim!	Ty go zabiłaś...	Właśnie pisze mi tu ojciec i panienka o waszym nieszczęściu. Spaliliście się, co?	Z wolna, z wolna, łagodny Ablu, to ma znaczyć tylko, że twój język mniej znany, mniej ludziom przystępny. i zwracając się ku mnie rzecze on chcąc tę mowę bajeczną i umarłą przełożyć na wyrazy zrozumiałe dla dzisiejszych, dla góralskich uszu, wszakże stokroć większego wysilenia trzeba, niż kiedy idzie o dowolne prawie objaśnienie żywego narzecza.	Zapisane Wysyłamy elektromontera taksówką. Za kilka minut u państwa będzie.	Zatem wiesz, że drugi człowiek kryje się na bagnie?	Zbijasz mnie z tropu. Mówmy o czym innym.	Zobaczysz... to rzecz postanowiona!	Żyw Bogu dzięki... lecz, srodze cierpiący...
...zwraca się do mnie, bym był rozjemcą między wami. Czy to nie łepak? Mówi, że powróci. On tylko doskonali się w swej umiejętności. Pomyśl, sahibie! Był trzy miesiące w szkole, a on jeszcze za miękki w pysku do tego wędzidła! Ja ze swej strony jestem rad: kucyk uczy się grać w polo.	Ale czy jesteś pan pewny, że dom Thomson i French...	Frejda Michał Senior pisania swego schować nie mógł w ziemi, bo on wiedział, że gdyby je schował w ziemi, robaki by go zjedli albo zamieniłoby się ono w proch. Czy te pisanie jest w ziemi?	Nie mówmy już o tem. Jakże, czy babcia nie pisała?	Nie pytam was nawet czy wyznajecie Chrystusa bo widzę, że synami jego jesteście.	Ach, z tymi młodymi lekarzami! Zdaje im się, że gdzie oni postawią nogę, tam z pewnością leży Ameryka, którą, rozumie się, należy co tchu odkryć. Przecie ja tu, moi panowie, siedzę zimą i latem, znam ten zakład i życzę mu dobrze... Jak sądzicie, czy mu życzę dobrze? Otóż tedy to go zniesiemy, ale dla fantazji rozpoczynać jakieś prace i rzucać w to kilkaset rubli, pieniędzy nie naszych przecie, pieniędzy, które żadnego dochodu nie dadzą, które będą zmarnowane...	Co to za Helena Drzewo, czy to osiołek?	A ba! Czemu? Bo złapie siekierę, nóż, tasak i pozabija dzieci, ojca, mamunię. To taka szelma zła, że proszę siadać!	A cóż! Niech zna subordynacyę! Co kapral, to nie lada co! Ho, ho!	A kardynał to jednem słowem w niwecz obrócił!	Aha i to pan Józef zajmuje się tym?	Aj-riszti... to był pułk... mego ojca...	Ależ, Piotrusiu, nie zaprzeczaj mi!... Sama byłam nad Renem na pagórku Propfenberg, który, jak objaśnił mnie hrabia Przewracalski, musi być gniazdem naszych przodków... Nawet hrabia Przewracalski radził, ażebyśmy kupili to miejsce i zbudowali...	Co jest wiernego wojska, to pod panem Czarnieckim. Oni na pana Czarnieckiego ante omniaante omnia (łac.)	Cóż, to twoja pierwsza podróż Z czasem przyzwyczaisz się do życia na morzu.	Dobrze, tylko jestem strasznie osłabiona. Tak się cieszę, że się to już odbyło i to tak od razu.	I zdaje i nie zdaje, jak to on: zawsze oryginał. Niech pani spyta męża, jak go przyjął.	Ja nie na to tu jestem aby ci tołkować trutniu! Wytłumaczę ci inaczej w stanowej kwaterze. Hej wiązać go!	Ja wiem, że to śmierć, ale wolejwolej (daw.)	Ja? Kimże by innym, jak nie twoją siostrą Anią? Ach, Tomku, myślałam, że to minęło! Ale ty ciągle jeszcze jesteś obłąkany, biedny chłopcze, ciągle jeszcze jesteś obłąkany. Obym cię była lepiej nie budziła wcale! A teraz muszę znowu patrzeć na to. Proszę cię jednak, hamuj się w odpowiedziach, bo ojciec gotów nas wszystkich zatłuc na śmierć!	Jednak byłoby rzeczą ciekawą, gdyby istotnie był wielkim geniuszem i kiedyś to jeszcze udowodnił światu! Klaus Schall, ten sam, który komponował piękną muzykę do baletów Galeottego, biednym był chłopczykiem, gdy go przyjęto do szkoły dramatycznej, tam został figurantem, a dziś jest sławnym kompozytorem!	Jeżeli to pana nudzi mogę pana na główny gościniec wyprowadzić i powrócisz sobie tamtędy do miasteczka.	Królowo, słusznie to powiadają: „Kobieta zmienia się z każdą godziną, w tej samej chwili śmieje się, płacze, kocha, nienawidzi”. Zabiliśmy, ponieważ tak kazałaś.	Musiałeś waść siłasiła (daw.) rzekł na to pan Sobiepan.	Mój chłopcze pozwól mi wierzyć, że to świnie!	Mówiłem tylko, że jeżeli on wam będzie opowiadał wszystko tak, jak się zdarzyło, to wy nic nie zrozumiecie	Na świętego Szpikulca to niczym mądrym nie pachnie, już to czuję. Bowiem patrzcie, jaki ten świat jest zbakierowanyzbakierowany	Nie sądzę, ale do pani mogę mieć zaufanie. Nie rozporządzam gotówką... Hm... Co mogę, to dam.	No, wszystko jedno. Chmiel rzekł nam, pułkownikom, i kazał innym powtórzyć: „Choćby który o drwa do pieca albo o potażpotaż (z hol. pot: garnek; asch: popiół)	Okrutniem rad iżeś po naszej stronie, ale mi to dziwne, boś przecie u Krzyżaków służył.	Uwierzę tylko w to, co sama zechcesz Nie żartuj, zbłądziłem, przyznaję.	Zielenkiewicz, to tylko Zielenkiewicz, a Grzesikiewicz, to pan całą furą; chłop, do rany choćby przyłóż!... serce złote, rozum ma, bo przecież skończył Dublany, mocny jak byk, przysięgam Bogu; taki chłop, co najdzikszego konia utrzyma, co jak parobka onegdaj lunął w twarz, to mu sześć zębów wybił od razu jest ci niedobry! Przysięgam Bogu, ideał, najidealniejszy ideał!	...a na ten pomost chwiejny wjadę z moimi koń­mi dwunastoma wjedziemy razem na te deski, na wodę...	A jaką śmierć przeznacza pan mnie, panie Marek?	A pospolite ruszenie kaliskie?	A w jakim wieku jest ordynat?	Ale czemuż ukrywałeś się przede mną?	Ani okiem nie mrugnę, panoczku.	Ba! dopieroście mówili o śmierci a teraz chce wam się opata przetrzymać.	Bo ja rzeczywiście jestem motyl. Już byłam raz motylem... Gdyby pani wiedziała? Któż uwięzi motyla? Trzeba go złapać, a później szpilką przebić. Lecz motyl, który siada gdzie chce, nawet na czole Psyche, tylko rozłoży złociste skrzydła	Będzie tak i z Chmielnickim.	Ciebieżbym miał zaprowadzić do moich starych rodziców?	Co mi tam bzdurzysz, mały! Brooks jesteś, Brooks z Sheffield, znam cię przecie!	Co? W takim ścisku ino szesnaście? Ja ich mam dwadzieścia siedem za pazuchą. I same ważne, pełne złota, do chudopachołków anim się zbliżał. Co mi po skojcachskojec najdrobniejsza moneta w czasach Jagiellonów.!	Czego ty chcesz?	Cóż w tem dziwnego. Nie rozumiem...	Daruj mi gburowatość i chodź tańczyć.	Do Wodoktów! wszyscy!	Do widzenia, ekscelencjo, liczę na pana, a pan może liczyć na mnie.	Dobrodzieju! Nie godzi się ze świętych paciorków kańczuga czynić! Zaniechajcie mnie, bom grzesznej intencji nie miał!	Drogami i kolejami. Od Pathânkot, gdy opuściłem góry, aż tutaj jechałem pociągiem. O, jak on jedzie prędko! Zrazu zdumiewałem się, widząc te wysokie drągi, sterczące wzdłuż toru, z których nieustannie wysnuwały się druty Lecz później chwyciły mnie kurcze i zapragnąłem iść piechotą, jak miałem w zwyczaju.	Ej! czyście nie zabaczylizabaczyć (daw.)	Gdzie?	Hum, hum	Ja zawsze miałem zamiar dać mojej córce w posagu pięćset tysięcy franków, zresztą jest ona moją jedyną spadkobierczynią.	Jezus Maria! Pan profesor wrócił!	Kobieta, Mężczyzna ach!	Król Maciuś... Niech powie...	Mają tak dużo powodów, by cię wyrzucać?	Mam całe dwadzieścia minut do operacji.	Matka w chałupie?	Mości towarzyszu, tyś pijany. Jakżeby już do Drohiczyna Bogusław mógł dojść? Kiedy was zniósł?	Myli się pan, ale w części. Powracam nie z kościoła, ale z kapituły.	Mówię, że nie mogłabym ciebie sądzić	Neblogi jie, katyt, žmonės, neblogi. Gal ir gero mums, vargdieniams, trokšta. Juk jie ir badą kenčia ir galvas savo guldo, po miškus slapstydamies. Tik nenuveiks jie tų rusų, ne. O paskum tie dar labiau spaus žmones, įpykę.	Nie wiem, ale muszę ją widzieć.	Nie zdaje mi się, by ten klucz był często używany	Nie, nie będę nawet próbować	Nie. Po prostu przygryzła drżące usta.	Niech nam pan przedstawi swoje argumenty, panie Bergeret Ja jestem za zniesieniem kary śmierci dla przestępców zwykłych, a za przywróceniem jej w sprawach politycznych.	Niech pani o tym nie mówi	Och, Adolfie, ty nic nie chcesz widzieć... Patrz tylko: pierścionki zsuwają mi się z palców, ty mnie już nie kochasz, jestem ci ciężarem...	Ojoj... drzwi na kłódkę zamknięte!	On mieszka na Moskiewskiej ulicy, w domu Baranka, z bramy po lewej ręce.	Otóż wiemy przede wszystkim, że uczucia Leszka do tej dziewczyny nie są przelotnym upodobaniem, lecz głęboką miłością.	Pisałem.	Powinien wystąpić, bo i tak Maciuś przegra wojnę. Przecież młody król jest już koło stolicy. Jeżeli tyle drogi sam uszedł, i teraz sobie sam poradzi. I co wtedy? Wszystko weźmie dla siebie. Młody król wcale nie potrzebuje pomocy, tylko chce, żeby królowie po równo się podzielili, żeby nie było zazdrości.	Przecież mówił, ma dziś rozprawę	Przeżegnaj się, Femciu!... Ależ ja ani myślę iść za mąż...	Pytam, czego pani chce od mojej narzeczonej? Co?	Roztropnie gadał. Zaraz od pierwszego słowa widno było, że człek dorzeczny, niegłupi. Trochęśmy się nawet przemówiliprzemówić się (daw.)	Skądże mogę wiedzieć?	Strącę tego kocura jednym ciosem	Słuchaj pójdź przynieś ode mnie butelkę Bordeaux.	Tak, prosiłam, żeby mi pomagał w ten sposób. Nigdy o tym nie zapominał i bronił mnie przed szorstkimi słowami tym znakiem i życzliwym spojrzeniem.	Tak.	Tak.	Takiż przecie, musisz pójść posłuchać, co mówią in Alma Academia o twojej kochance?	Ten panu nigdy o mnie nie mówił! Nie przypuszczałem, że pan będzie kłamał!	Uspokój się, przyjacielu	Wewnątrz? poza tymi pierściennymi łańcuchami skał?	Widzę pani.	Wim ja?	Więc cóż mamy robić, szlachetny panie Wokulski, który nie wstydziłeś się...	Wokulski	Zestarzałam się o rok...	Zostałeś wielkim człowiekiem, Halu!	Łatwo szydzić tym, co nigdy sami nie cierpieli.	Śpiesz się! Patrz, jak tu pusto, a ja cię kocham. Pójdź!	Że do ohydnej jaskini nazywającej się bankierskim biurem człowiek przyniesie niebo w sobie...
Przepraszam was bardzo za figiel z liśćmi Ale gdybyście po powrocie do domu mieli nieszczęście wygadać się z tajemnicy, już byście nie ujrzeli tego, co teraz widzicie. Co sądzisz o tym?	Smorski: Czyżby pani wierzyła w możliwość rewolucji po strasznym przykładzie Rosji? Mówi pani, jak gdyby była pani członkinią jakiegoś tajnego komitetu najbardziej wywrotowej partii.	Z tego, żeś nie jego dźwignął, bo on zostanie sobą, tym, czym jest, ale żeś sam na dół zeszedł z wyżyny, na padół, na nędzny jego padół. Ty sam, który jesteś świat, zamiast iść ku wyżynie, zamykasz swe aspiracje w świateczku Michcika czy kuchcika. Jemu samemu krzywdę czynisz, bo go dźwigasz, niesiesz na sobie. Wolę jego, siłę, potęgę ducha skazujesz na los wozu, który koń ciągnie.	A spodziewam się, spodziewam, panie mój kochany. Chyba był-by malowany kawaler, który-by się znudził z tak śliczną osobą, jak pani Warska Spodziewam się, że z panią Warską nudzić się nie można Już to i wtedy, jak to ja z nią razem do Warszawy jechałam, choć była zasłonięta i nic nie mówiła, zaraz zmiarkowałam, że to cóś pańskiego. Bo to, panie mój kochany, dobrze mówił mój nieboszczyk Wicuś, świéć Panie nad jego duszą, że pana po cholewach poznać.	Ja o niczém nie wiem, tylko o tém com z ust pana konającego słyszał, rzekł na to Petrek. Panem on był i mógł tę ziemię dzielić co ją po ojcach dziedziczył, a krwią swoją utrzymał... tak jak Władysław między niego a Zbyszka.	Koli! Koli!Koli! Koli! (ukr. koły!) powtórzyło „towarzystwo” i po pewnym czasie narada zmieniła się w pijatykę. Pułki wyznaczone z Krzywonosem piły na śmierć powtarzali za swym wodzem i dlatego też sobie już nic nie żałowali, jako zwyczajnie przed śmiercią. Chmielnicki pozwalał i zachęcał prymitywna broń palna, używana przez Kozaków w XVI i XVII w., parły się i cisnęły do kwatery samego hetmana, który kazał je wreszcie Jakubowiczowi rozpędzać. Wszczęły się bójki i zamęt, dopóki deszcz ulewny nie zapędził wszystkich pod szałasy i wozy.	Juści... wiedzą... ale raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie, co się przez smarowania nikaj nie dociśniesię przez smarowania nikaj nie dociśnie (daw., gw.)	Powiedz mi, ale tak szczerze, czy ty czasem nie zarzucasz mi w duszy, że jestem fantasta, że jestem dziwaczny człowiek?	Nie przypominam sobie, żeby tutaj kto mówił o „frantach” tylko wszyscy wracają w tak korpulentnych postaciach, że ta wojna wygląda mi na jakąś odżywczą kurację.	I ja bardzo ciekawy ja bym chciał wiedzieć, jakim sposobem gwiazdy po niebie chodzą i trawy z ziemi wyrastają... jak wszystkie narody na ziemi żyją i jakie są rozumne i święte ich księgi i ja bym chciał wszystkie rozumne księgi te przeczytać i z nich nauczyć się myśli bożej i doli ludzkiej, ażeby dusza moja stała się tak pełną wiedzy, jak pełną wody jest wielka przepaść morza... Ja taki ciekawy... ja tak bym chciał...	Ach tak, więc pan nie wierzył, że ten pomost rzeczywiście istnieje?	Chyba tak Ale zobacz najpierw sam, Koklesie, a jeśli ojciec jest, zaanonsuj tego pana.	Jak długo, nie umiem Waszej książęcej wysokości powiedzieć, lecz małem musiałem być chłopięciem, a skorom podrósł i stałem się szparkim, choćby do miecza gotowym, uciekłem z ich Wilczego Gniazda, boć tak swoją szkołę nazywają.	Tak, ale pan Klejn ma z nimi jakieś konszachty, namówił ich, ażeby znowu sprowadzili się do kamienicy, bywa u nich, przyjmuje ich u siebie.	Przypadkiem, przechodząc około lichéj garkuchni, w któréj niespodzianie ich spostrzegłem Ten artysta czy nie artysta upatrzył tam sobie bardzo ładną dziéweczkę, którą pewnie za model sobie wybrać musiał.	Święty męczennik z III-IV w., patron rycerzy. jest patronem rycerzów: on ci strzeże wojennikawojennik (daw.) zawsze, przecież. męstwa we wszelakiej potrzebie mu przydawaprzydawać (daw.) chętnie. bije, rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny, któremu on nie będzie chciał wchodzić w drogę. Każdy święty ma w niebie swój urząd i swoją gospodarkę lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w., też wielcy święci, do których się medycy modlą o to, by choróbska na świecie nie wyginęły, gdyż inaczej nie mieliby co jeść. Jest także święta Apoloniaśw. Apolonia zm. w IV w., biskup Le Mans. od kamienia przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym., to mi powie, do kogo mam się udać tonsura, znak przynależności do stanu duchownego..	Ach, szelmaż z ciebie! ach, djabełże ciebie skusił! Oj, głowa moja nieszczęśliwa! czegóż ja tu przyszła! na co ty mnie to powiedziała... jeszcze i na mnie bieda spadnie... ach, niegodziwa ty! czy w tobie duszy ludzkiej nie było!...	Cicho! Nie ruszaj się! Właśnie dochodzą do drzwi.	Co znowu Nigdy tego nie powiedziałem...	Czy to pan hrabia myśli, że tu przyjechał opowiadać brednie i śmiać się z tym pustakiem? Bardzo proszę, mam interes.	Dobrze! Znalazła się czy nie?	Jak to? Chyba nie powiesz mi, że z całej waszej „bandy” robiłaś to tylko z Albertyną!	Małgorzata i Tola są u pana Harrisona, Tadzio poszedł do Boulterów. Zdaje się, że nadchodzi już.	Może nie jest tak źle jak pani myśli.	Pokryta trzydziestopięciokrotnie. Gazety prorokują dwustuprocentową superdywidendę. Zresztą gazety nie piszą o niczym innym tylko o naszej sprawie: socjalna polityka, sport, technika, wiedza, wszystko to nic wobec Karburatora. Niemiecki korespondent posłał nam siedem ton wycinków, francuski cztery cetnarycetnar	Tak. Jeździłem tamtędy do brata pod Małogoszcz.	Wielu Żydów w pociągach. Człowiek nigdzie nie jest sam w Niemczech!	Wyobraź sobie że pan Dyzma miał przed chwilą incydent z tym bałwanem Terkowskim.	Czyliż rozmawiam z wysłańcem Boga? Czy stoi przede mną człowiek, czy anioł?	I typowy wielki pan. Można to poznać od razu. To nie jakiś dorobkiewicz udający pana, ale karmazyn rodowy. Widać to nawet z twarzy. Ma przy tym wiele pewności siebie i dumy, ale w dobrym rodzaju.	Ja nic nie wiem, bo u nas w okręgu były duże wsypy, wszystko się przerwało, bibuła nie dochodziła...	Nie wiem, jaką nazwę dajesz temu zwięzłemu katechizmowi, mój synu (adoptuję cię bowiem i uczynię cię spadkobiercą); ale to jest kodeks ambicji. Niewielka jest liczba wybrańców bożych. Nie ma wyboru: albo trzeba się zakopać w klasztorze (a i tam często odnajdziesz świat w miniaturze!), albo przyjąć ten kodeks.	A! mój starosto, dajcież mu pokój. Kto z nas bez winy, niech kamieniem rzuca. Czemżeby życie było bez kobiety? Jak można mieć za złe umęczonem panu, że szuka jakiejś osłody i rozrywki. A wy? a ja? a on? a my wszyscy? czyśmy lepsi?	Ale ty bierzesz datki od Fenicjan?	Całą duszą jest moja, to jest, była przynajmniej dotąd i pewnie zostanie, jeżeli jej nie przekabacą.	Co ma myśleć, nic nie myśli.	Co za pytanie! Któż mógł sprowadzić do niej księdza tej nocy?	Czekaj! Co to znaczy? Kazi spokój. Pfe! Ma ona nam psuć spokój? Nie pozwalam.	Dokładnej liczby godzin ci nie podam. Ja już od sześciu tygodni spalam pół kilograma węgla przy obciążeniu trzydziestu kilogramometrów i wierz mi, kolego, maszyna pędzi, i pędzi, i pędzi	Fabularne rozwiązanie takiej sytuacji byłoby może łatwiejsze niż w życiu, ale wymaga również dość ryzykownych pociągnięć i pewnych usprawiedliwień.	Ja też na Zbyszka nic nie powiadam: kuszę ci bez pokrętkipokrętka	Jutro nie omieszkam spełnić wolę waszej miłości; dziś zda mi się już za późno.	Mamy wstąpić do zakrystii	Moja Eufemio Pan Kerukowski jest szlachetnie urodzony, pięknie wychowany, a mimo to to, moim zedaniem, cel godny kobiety wyższej... Ale pan Cenaderowski, któremu wystarczyć by mogła tewoja pokojówka...	Nie mylisz się?	Nie narażać się... nie polować na to, ażeby ją zdradzano!...	Nie! Nigdy nie mogłem myśleć o podobnej ewentualności bez drżenia.	Niechojce to, ojc: som wydole; bedziecie mieć i tak dużo rwetesu na łowiszczu. Szparujcie sił na później. kupą. ku strądowi.	No i odkąd moje serce nie jest przy panu w lasku Vincennes, jest gdzie indziej; i muszę tam pójść, żeby je odnaleźć.	No, tak.	O nie! niech pan ucieknie przez kuchnię.	O, panie Bertuccio, jak filozoficznie! Widzę, że popróbowałeś w życiu wszystkiego.	Obaj ci staruszkowie niewiele już wskórają u pań, dlatego nudzą innych. Ale, ale! spotkasz znajomą.	Przypominam.	Przyszedł pan z prześliczną osóbką, hrabio. Czy to pańska córka?	Tak dom wart ze sto dwadzieścia tysięcy...	Teraz... na łąkę... nie chcę nawet myśleć o tym... W jasny dzień!...	Wiedz o tem, mój panie że z mego rozkazu zostałeś aresztowany.	Wiem, wiem... Mówmy o tobie: postanowiłeś ożenić się z Madzią... Przynajmniej tak myślisz dzisiaj...	Zgoła nie; córka zaś zaklina się codziennie, iż wolałaby największą nędzę niż obecne życie; grzęźnie w melancholii, która tym bardziej odstręcza ludzi...	A ja co będę robił z moimi końmi?	A jakże; strasznie ciemna noc była i wicher niesłychany... taka pogoda najlepiej im się udaje. Słyszę, coś oknem łomoce, przeżegnałam się, otwieram oczy, stoją oba w oknie!	Ani zaczął.	Bardzom ciekaw	Bez koniecznej potrzeby	Byłem dwa razy w Labiryncie	Co się tu dzieje?	Co to są mehentysy, z którymi Halil i Murad mają się przeprawiać?	Czego się śmiejesz, Hipek?	Ja, Herr Leutenant, ich interessiere mich dafürJa, Herr Leutenant, ich interessiere mich dafür (niem.)	Jak wasza dostojność chcesz	Jak widzę, wyekwipował się pan należycie przed wyprawą.	Jest dla ciebie „Farys” mariampolski	Jestem ci szczerze wdzięczny, kochany starosto, i dziś jeszcze skorzystam z twego pozwolenia.	Jesteś... pasożytem.	Jus ir tūrite keliaut	Miałem ich cały deszcz nad sobą, panie hetmanie...	Mniejsza o ścisłość. Jednakże sentymenty swoją drogą, a interesy swoją.	No, co?	Odwiedzić?	Owszem	Pasveiks! Tam amžiuje liga nebaisi. Auga. Kraujas verda: reikia, kad tankiai ant arklio jodinėtų.	Poco?	Podpisz	Ponieważ przekonał się, iż jest piętnowana	Poprawił ci się wzrok, bo dyrektorowa zawsze ślicznie wygląda!	Powszechnie przypuszczamy pięć zmysłów	Sza!	Sześć tysięcy mołojcówmołojec (ukr.)	To dobra rzecz, panie krawiec.	Tyle, tylko tyle?	Tylko dla głupich...	Udław się, Syngalezie!..	Upiłem się	Wiele dają za maciorę?	Wiąż!	Wrócę z pewnością, żeby panu raz jeszcze podziękować z całego serca i pomóc mu, w czym potrafię.	Z Bogiem!	Z rozkoszą.	Za co, miły Boże! Kto cię krzywdzi?
Zauważyłem, że Amelka gospodarowała przy obiedzie, wyręczała matkę całe popołudnie, ustąpiła Małgosi miejsca wieczorem i posługiwała wszystkim cierpliwie i wesoło. Spostrzegłem także, iż rzadko się obraża, nie mizdrzy się w lustrze i nawet nie wspomniała o bardzo ładnym pierścionku, który ma na palcu, skąd wnoszę, że postanawia tak starannie urabiać swój charakter jak figurki z gliny. Cieszy mnie to, bo chociaż byłbym bardzo dumny z pięknego posągu jej roboty, nieskończenie dumniejszy będę z czułej córki, umiejącej upiększać życie sobie i innym.	Drodzy panowie sami przyznacie, że kto dojdzie do pewnego stopnia majątku, zaczyna potrzebować już wyłącznie rzeczy zbędnych, tak jak panie przyznają mi, że osiągnąwszy pewien stopień egzaltacji, zwracamy uwagę już tylko na ideał. Idąc dalej w tym kierunku, czymże jest cudowność? Tym, czego nie rozumiemy. Czym jest dobro, którego pragniemy? Tym, czego nie możemy zdobyć. I dlatego całe moje życie spędzam na tym, aby oglądać to, czego nie mogę zrozumieć, i zdobywać rzeczy, których zdobyć nie można. Udaje mi się to za pomocą dwóch środków: pieniędzy i woli. Aby doścignąć jakąś moją fantazję, okazuję taką samą wytrwałość, jaką pan Danglars, gdy buduje linię kolejową albo pan de Villefort, gdy chce skazać na śmierć człowieka; pan Debray gdy się chce spodobać kobiecie; a pan, panie Morrel, gdy chcesz ujarzmić konia, którego nikt nie zdołał ujeździć. A więc na przykład popatrzcie państwo na te ryby: jedna urodziła się pięćdziesiąt mil od Petersburga, a druga pięć mil od Neapolu. Czy to nie zabawne mieć je razem na jednym stole?	Opóźniłem się trochę dzień już był, kiedym wyjeżdżał. Wyjechawszy na skałkę, nie wiem, co się tam stało, bo tam droga szeroka i gładka, ja też o nią bezpieczny, mówiłem modlitwy poranne i na nic nie uważałem; nagle wóz się wywrócił z impetem i wszystko upadło w przepaść do Sanu. Wóz poszedł na kawałki, konie obadwa się pozabijały, chłopu nic, a jam się srodze potłukł, bo to bardzo wysoko.	Jak chcesz i w jakikolwiek bądź sposób myśl o ucieczce. Nie zechcesz ty, ja sam się rzucę na oślep...	Lepiej zostawić go w pokoju. Dopóki się go nie prześladuje, uwierzyć mu mogą tylko ludzie uczeni i poniekąd światli... A taki ruch śmiało można lekceważyć. A lud... Lud chciwy jest żyznych krajów, które szernowie za morzem zamieszkują, ale nie wierzy zgoła, aby na Wielkiej Pustyni znaleźć się mogło co godnego pożądania. Dopiero gdyby Wasza Wysokość wydała ostre zarządzenia przeciwko Rodzie lub co gorsza na śmierć go skazała, tłum by się zaczął zastanawiać i przypuszczać, że jednak coś prawdy musiało być w słowach skazanego... Co innego jest ze starym Chomą. On, jako członek zakonu, bezpośrednio nam podlega... i to nie zdziwiłoby nikogo...	To już nie należało do pana. O ile się nie mylę, wydałem panu wczoraj polecenie przekazania spraw podatkowych właściwemu referentowi. Tymczasem był pan łaskaw nie zastosować się... Tak... Zlekceważyć moje zlecenie. Ani pan Lassota, ani pan Kubinowski nic od pana nie dostali. To jest przeciwne mojemu pojęciu o porządku.	Nie sprzedajemy kaftaników, bo w naszych kobietach nie wzbudziło się jeszcze poczucie solidarności ani nawet godności... Bo uczestniczki tego towarzystwa, zamiast propagować ideę, szkodzą jej złośliwymi krytykami. Jak to, w kraju mającym siedem milionów ludności nie może rozejść się kilkaset kaftaników trykotowych?...	To więcej niż pewne Wszystkie te rzeczy będą się czytelnikom gazet ogromnie podobały. Ja też bardzo lubię odczytywać rubrykę o pijanicach i o awanturach. Niedawno temu „Pod Kielichem” pewien gość nie zrobił nic takiego, tyle tylko, że sam sobie stłukł kufel na głowie. Podrzucił go do góry i stanął pod nim. Odwieźli go z gospody, a rano już o tym czytaliśmy. Albo na przykład w „Bendlovce” dałem razu pewnego jednemu karawaniarzowi w pysk, a on mi oddał. Abyśmy się mogli pogodzić, musieli nas obu aresztować i zaraz było o tym w wieczornych gazetach. Albo gdy w kawiarni „Pod Trupem” stłukł pan radca dwa talerzyki, to myśli pan, że mieli wzgląd na niego? Zaraz na drugi dzień był w gazetach. Może pan zrobić tylko tyle, że z aresztu pośle pan do gazet sprostowanie, iż wiadomości, które zostały zamieszczone, nie dotyczą pana, i że z tym panem, o którym mowa, nie jest pan ani spokrewniony, ani zaprzyjaźniony. Zaś do domu napisze pan, żeby panu to sprostowanie z gazety wycięli; przeczyta je pan sobie, jak odsiedzi karę.	Posłuchaj, Damajanti Rozkaż, a natychmiast poddam się obrzędowi dematerializacji. Będę twym niewolnikiem, tylko nie odchodź z tego świata. Zostań tu na ziemi.	Ta fantazja niedaleko może nas zaprowadzić. Zatoka Perska nie ma wyjścia, a dostawszy się do niej, zmuszeni będziemy wkrótce się zawrócić.	Ha! Orłowe gniazdo, ale nie wiadomo, czy się orzeł w nim znajdzie, jako był Wiśniowiecki, czy jeno wrona? Znaszli pana generała podolskiego?	He, he, he, proszę tylko nie bawić się długo!	Nie bój się, Li!	Wszystko Bogu łatwe, choć nam to się wydaje cudem. Złe czasem, doszedłszy pewnej granicy ostatecznej, samo się zabija i niszczy... bądźmy cierpliwi.	A jeżeli zaniepokojony naszą nieobecnością odważy się tu przyjść?	Ależ, margrabino, czyżbyś w istocie skłaniała się ku dewocji?	Litujesz się nad kobietą w boleściach rodzenia?	Sam się trwożę ale zarazem czuję, że nasze obawy próżne są bodaj. Petrek ma siłę około siebie i zamachby odeprzeć potrafił.	Szukam ciebie, Agnes Musisz dziś zastąpić mnie przy siostrze Beacie; przysłuchiwać się będziesz nieszporom z jej celi.	To może okazać się tylko w wypadku wojny.	Ale jeszcze nie wszystko skończone, bądź pewny Słowo dane w tych warunkach nie ma znaczenia. Podszedłeś mnie. Boucheron dowie się o tym i dostanie podwójną cenę za swoją kolię. Usłyszysz o mnie niedługo, bądź pewien.	Ach, żeby tak Coś się wydarzyło	Muszę się śpieszyć, bo trzeba korespondencje ekspedjować na osobowy.	Więc to za jego radą poleciłeś mi ubrać się w te zapinki?	Ale co wam się dzieje? mówcież nareszcie...	Ależ starozakonni, panie... obca rasa... Teraz jeszcze zaczęła się przeciw nim jakaś niechęć...	A tak... tak!... Nawet jeden z moich przyjaciół akademikówakademik zgęszczony. platyną”... Dobry wyraz, co? na oznaczenie metalu, którego ciężar gatunkowy wynosi 30,7 g... Oni tak zawsze. Ile razy uda im się wynaleźć nazwę dla nowej rzeczy, zaraz mówią, że ją wytłomaczyli na zasadzie już poznanych praw natury. Przepyszne osły... najmędrsze ze wszystkich, jakimi roi się tak zwana ludzkość... A to znasz?	E, skąd Skazany jestem na gapienie się na deputowanych, ale tego widzę po raz pierwszy.	Zje ba jakoz! To ino zabawa, kie ci myske na pępek pod garnusiem puścili. Więcej nie trza. Ale ja ta wolem dobrom, bo krotkom męke niźli długi kryminał.	No tak, prawda, wonczas one jeszcze były czarne. Tak, pan ociec i dziś ma wąsy długie, o! tyle. A wżdy to jeszcze nic nie znaczy. U nas co bogobojna białogłowa, to z różańcem, a co mąż rycerski, to wąsal.	Co? Rzucać kotwicę przy samym lądzie, mając w perspektywie burzę?! O czym pan myśli, panie Cyrusie? To by znaczyło dobrowolnie wystawiać statek na pewne rozbicie!	To co zawsze, Judo! ucisk méj duszy tu mi dopiéro wypłakać wolno swobodnie; tam i łzy połykać potrzeba. Tyberyusz śledzi każdy ruch twarzy i drgnienie powieki, a ja jestem jego pastwą! O czemuż nie mam męztwa umrzeć raczéj, niżeli żyć tak sromotnie!	A tak, że nieprawda. Ot! Poruszaj palcami!.. A widzisz... Nieprawda! Jakbyś nie mógł poruszyć, to koniec. A stopami?	Tego ja waćpanu nie neguję... Specjał to jest i rarytetrarytet (z łac.) bo warto.	W sednoś waszmość utrafił, mówiąc o ich wierze bo ja sam słyszałem, jak do miesiąca wyli. Powiadali później, że to ich luterskie psalmy, ale to pewna, że takie psalmy i psi śpiewają.	Co ty takiego mówisz Wandziu? co się z tobą dzieje, moja droga?	Czemużeś jej od tego nie obronił, czemuś jej nie dał pięknej śmierci?	A, pani moja, ale musi mi pani opowiedzieć bo ja byłem kiedyś we Włoszech całe sześć lat i nie mogę zapomnieć i ciągnie mnie coś do nich, że tylko myślę, aby przed śmiercią tam być. Rzym pani zna?	Ale inne narzędzia, których użytku nie pojmuję?	Indyka! Żywego czy też nieżywego?	Ja listu nie mam.	Jak myślicie?	Jak sądzisz?	Poświęciłabym siebie, abyś ty tylko mógł czegoś wielkiego dokonać. Nie chcę żadnych zaszczytów, tylko żebyś ty mógł być wielkim sam dla siebie	Twierdza jaka czy stolica królewska?	Nie będę kupą chodził, bo jeszcze mi zwierza spłoszą.	Jak był ubrany Lykon tej nocy?...	To cóż! Właśnie prześliczny początek! Warszawa, Paryż, a potem te inne, mniejsze wrzody na zarażonym cielsku Europy...	To pan pisze podania?	Co pan mówi? No i co? Jakie wyniki? Sprawa jest na dobrej drodze?	Tak. Ludzie z każdym człowiekiem postępują tak samo: zabierają mu pieniądze, czas, pracę, piękność, rozum, serce, nawet dobre imię... Wszystko mu zabiorą, jeżeli nie obroni go własny egoizm... Dlatego umiarkowany egoizm jest siłą dobroczynną, parkanem dla wiśni...	A więc skrzydła są przytwierdzone tutaj na zewnątrz?	Ach tak!	Cóż za łajdactwo! dom, za który ja dałbym osiemset franków na moją fabrykę i jeszcze zrobiłbym interes.	Dla mnie to już są frykasy. Ale cóż ja będę panią objadał!	No, widzi pani. Przyjdzie pani zresztą na myśl jeszcze kilka innych miejsc, które równie dobrze służyć mogą temu celowi.	To prawda, wyrzekł po chwili, ale cóż tu począć, w jaki sposób ratować od zguby dzieci, które przecie mają rodziców.	Ach! Takiego szczęścia wyobrazić sobie nawet niepodobna!	Jakto na wasze?	Piękne argumenty!... masz pan tutaj lepszy...	Pójdziesz pan?	Wielkie to nieszczęście!	Dostałem od tych gości, co do dworu pojechali	Niech mnie wybiją łańcuchem od kulbaki, jeśli przypuszczałem, by te tłuściochy mogły aż do tego stopnia stracić głowę!	A, nic! mieszkam dalej.	Ale ona ma nogi! Wiesz co, Chaval, wystarczyłoby dla dwu!	Bo pewnie.	Do twojego nowego pana.	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	Mój chela jest dla mnie tym, czym jest syn dla człowieka nieoświeconego.	Niemcy? Przecie oni już kupili Wólkę.	No, jeszcze tylko ten raz.	Operowy! tak. Trumnę zarzucić kwiatami, konia ubrać w czarną kapę i pióropusz, czarne płaszcze dać chłopom, przybledzić im twarze, cudownie, cudownie!	Tak	Wicek! idź i poproś tej pani, co stoi przy loży, żeby tutaj przyszła.	Wierszyk?... Do deklamacji?...	Więc ileż kosztuje?	Względem czego?	Że co?... Widzę, że doleciała cię jakaś nikczemna potwarz...	!!!	A wy skąd?	A zaraz po południu iść mają...	Ar tari, kad tu vienas temoki šeimininkauti!	Będziesz łgał znowu o przyjaźni...	Czegóż ty chcesz?	Czekaj, dziecko. Za chwilę zrozumiesz.	Dobry wieczór A upał jakby zelżał.	Głupiś!...	Idę z panem!	Jakiś ty głupi, mój poczciwy malcze! Ale bardzo milusi!	Komedyantka!	Któż z kobiet? spytał ciekawie król, w oczy pilnie patrząc podczaszycowi.	Mostowa siedemnaście, Mariensztat trzy, Solec piętnaście	Plotka przerwała jej któraś.	Powinien by ją wyrobić, wykształcić albo nauczyć ją siedzieć cicho.	Poznajesz teraz że jest Bóg w niebie!	Przeciwnie, noc jest pełna czaru i tutaj obecni będą żałowali tylko jednego odparła hrabina.	Radzca Pauli jest nieco niedysponowany.	Sułtanka. Jeździec Yung!... Właściciel anonim...	Twoje nieszczęście?
Ej! Nakrywali mnie tam czapką i ręką jako ptaka w gnieździe, ale co nakryli, tom uskoczył i gdzie indziej ukąsił. Naprzykrzyłem się tak, że jest cena na moją głowę... Wyborny ten półgęsekpółgęsek (daw.)	Parę dni temu! mój Boże! ja tak kocham i poważam tę zacną osobę...	Jak stół, jak stołek, talerz lub kłębek nici. Zdaje się go nie widzieć, ale i nie unika, zawsze obojętna, apatyczna. Musi go to gryźć, ale to jego rzecz... A! ot, masz ją! ta, co wchodzi na prawo.	Nie robię wymówek ponieważ ja sama zaakceptowałam plan jej, co do kształcenia moich panienek. Widzę jednak, że obecny system jest zły. Dziewczęta zamiast grać na fortepianie i malować, co przystoi pannom z towarzystwa, spędzają większą część dnia w garderobie, szyją jakieś łachmany albo uczą lokajczyka... Co gorsze, na własne uszy słyszałam ich rozmowę o tym, że jedna już nie kocha się w panu Stukalskim, a drugiej obrzydł pan Zacieralski... Okropność!...	G...no czekajcież: tutaj na stronie wypróżnimy nasze przyrodzone sakwy i zostawimy co się należy.	Najlepiej jest oczywiście być zrównoważoną ale traci się przez to wiele przyjemności. Co do Olesia i Alfonsa, gdybyś ich znała, zrozumiałabyś, dlaczego tak trudno jest wybierać wśród nich. Obaj są jednakowo ładni.	Słuchajta no, gospodarze! Powiem wam mądre słowo: jak zgody dziedzic chce, to potrza z nim tę zgodę zrobić i brać, co się da, nie czekając gruszków na wierzbie.	Czyż przeto mniej by się pojawiały, gdybym powiedział, że nie potrzeba ich robić albo nie warto? Zawsze będą ludzie, których myśl z przyrodą się zmaga i zaprzęga ją do służby człekowi. Są oni pożyteczni, a nadto są ludźmi jedynymi. Pomyślałem, że o nich chodzi przede wszystkim, a nawet może jedynie o tych, co są mózgiem i duszą ludzkiej społeczności. Stary już byłem, kiedym się jął zawodu nauczycielskiego. Chciałem, aby jak najwięcej prawdziwych, myślących ludzi było na świecie. Znasz mnie z tych czasów; i tyś słuchał mych słów, synu ukochany.	A ja wiem, co się z nim stało!	Dowiedzieliśmy się i my o tym, ale dopiero później. Wszakoż było tam jeszcze jedno dziwo. CzaryÓw żółty człowiek, którego miano było KitajKitaj	I owszem, ale nie wiem, jak się nazywa.	Jeżeli ten człowiek od dwunastu lat znajdował się na wyspie Tabor, to można śmiało przypuścić, że w stanie zdziczenia, w jakim go znaleźliśmy, pozostawał już od kilku lat.	Mówiłem za wami, ale to nieużyty człek. Powiada, że tylko w takim razie się nie poskarży, jeśli uczynicie to, czego będzie chciał...	Nie chodzi tu tyle o dobroć, ile o poczucie obowiązku, niewolnica nie może gniewać się na swego pana.	Nie rozumiem, jak się na to zdobyłaś	Ojcze wielebny, jestem wprawdzie bardzo młody, lecz od dawna nie miałem odpoczynku, o jakim mówisz. Nie mogłem zasnąć, męczyły mnie ciężkie myśli. Sądziłem, że znajdę od nich wytchnienie w modlitwie. Ale nie znalazłem wytchnienia.	Przyjechałem w tej chwili i szedłem do domu, ale jeśli idziecie na kawę, pójdę z wami.	To chwała Bogu. Przelękłam się... A co do tej książki to posłuchaj, proszę, jaki to piękny język. Myślę, że można go nie znać, a i tak odczuć jego piękno, zwłaszcza w wierszu.	Nie, Henryku Co takiego? Spodziewam się, że nic z polityki? To mnie nie zajmuje. W Izbie Gmin nie ma nikogo, kogo by warto malować, chociaż niejednego przydałoby się wybielić.	A ja nazywam się Heloiza de Villefort.	A tymczasem nasze kodeksy składają się z paragrafów o sprzecznej treści, wywodzących się ze zwyczajów galijskich, praw rzymskich, obyczajów Franków; i zgodzi się pan, że wiedzy o nich nie można nabyć bez mozolnej pracy. Trzeba długotrwałych studiów i znakomitej pamięci, aby tej wiedzy nie zapomnieć.	Belka się załamie.	Bogu dzięki! To była wielka niedorzeczność, jak powiada Villefort, zostawiać takiego człowieka pomiędzy Korsyką, gdzie się urodził, i Neapolem, gdzie dotąd panuje jego szwagier, poza tym w takiej bliskości Włoch, które miały zostać królestwem jego syna!	Boisz się wyznać, że twój korespondent cię oszukał? O, daj sobie spokój z tą miłością własną, przyznaj się już, przecież nie brakuje ci odwagi.	Co to pana obchodzi?	Co?	Czy to prawda że panienka ma być na chlebie i wodzie przez resztę życia?	E, ale jak tak myślę to można zrobić coś lepszego.	Gdybym ja na dworze był nie zniósłbym tych miłośnic, o których wszyscy wiedzą, palcami je wytykają.	I... fajgla! Rozmieniłem go zaraz na piwonię i serdelansy. Zapłaciłem z reszty komorne, dałem à conto swojemu szewcowi, ratę na premiówkę i czysto!	Jak to ulepszyć, co jest, to ja nie wiem, bo żeby wys­tępować, to trzeba wiedzieć. Nie mam żadnych koncepcji, więc jak mam protestować?	Jestem rangą najstarszy, to niewątpliwa. Nie dlatego jednak podałem zdrową i jedyną radę, tylko dla pospolitego dobra. Niech książę Ferdynand pójdzie na ziemie pruskie i pobudzi Wszechniemce	Miluchny dziś jesteś. Nie zapomnij ich zaprosić na obiad na najbliższą sobotę.	Nie wiedziałem ale pojąć mi trudno, w jaki sposób pan ten jest w takim razie radnym miejskim, przecież...	Nie, własnym koniem, którego zjedliśmy z wielkim apetytem; co za wielki...	Nie. Jeździ prędko i bierze pasażerów, ilu się da.	O Grzeli już wiecie! No, nieszczęście i tyla! Ale mam lala (gw.) albo. najdalej jutro powróci Antek!	Posłałbym ciebie po worki, ale czy ty niczego nie ukradniesz?	Psyt!... Niechże się tak stanie...	To je od siebie odbierzcie z powrotem. Cóż wy sobie myślicie, że ja jestem dudek, który zakłada pismo dla zabawy? Który... A zresztą nie będziemy teraz o tym mówić. Co napiszecie do następnego numeru?	Troszeczkę tylko! Naprawdę tylko bardzo troszeczkę! Bo Anulka zawsze tak zrobi, że mi mydło wchodzi do oczek!	Uspokój się, gołąbko moja! Zaśnij, zaśnij!	W takim razie towarzyszem księdza prałata musiał być ktoś inny, bardzo do mnie podobny.	Wszystko w tej Warszawie... ale ty przecież nie mieszkasz w Warszawie. Ty masz męża, dziecko...	Wytrzyj oczy albo mnie zgubisz na tym samym miejscu po raz drugi	Z jakiejż znów przyczyny obawiałeś się bólu zębów? Czyż nie pozbyłeś się reumatyzmów?	Z tego, co i ty. Głupio....	Zdaje mi się jednak jeżeli mamy wystąpić przeciw hrabinie, do mnie to należy: jest ona bowiem moją bratową.	Śmiejesz się? rzekłem.	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	A groty u kopij i topory macie wyostrzone?	A ona ma dziecko?	Czy byli sami?	Czy to o tę piosenkę ci chodzi?	Dlaczego nie oryginałem?	Dokąd ci tak spieszno, przyjacielu? Dlaczego kalasz swą duszę nieczystymi interesami, gdy wszyscy rzetelni i uczciwi obywatele świętują?	Grzeszniku, mówił dalej Suchy	Hotel „Polonia”. Numer 136. Czy mogę panią czekać u siebie?	Huniady!	Ja myślę, że Herhor po cichu gotuje sobie czółenko, ażeby uciec przed dwudziestym trzecim Paofi	Jaki pan dobry. Nie chciałabym trudzić. Może ja...	Jakto antropomorfy? Kogóż tak nazywasz, stryju?	Jest i drugie?	Książe wyjeżdża do Wiednia? nic o tém nie wiém.	Któż tam jest jeszcze?	Kuran?	Maks, przyjdziesz do Kurowskiego?	Margrabio, chodzi o... jestem w rozpaczy; ciebie przywiodę do rozpaczy... wszystko dobrze zważywszy, lepiej byłoby zmilczeć.	Michał Wołodyjowski, pułkownik dragoński wojewody wileńskiego.	My tam nie obywatele, my bezrobotni.	Naturalnie. Badanie czaszek	Nie dostaniesz! Ach, Elizo, gdybyś miała chorować, nigdy bym sobie nie darowała! Cóż my poczniemy?	Nie słychać, aby jakie opanowano.	Niechajby spoczęły.	Niechże was głowa o to nie boli; to moja sprawa!	No, no!... Ani egoizm, ani potrzeba silnych wrażeń nie dowodzą stępienia nerwów.	O wszystkim tym już myślałem radziłem tak samo.	Oczywiście. To mój przyjaciel.	Panno Zofjo!	Schom	Serce miałem zdrowe.	Stefciu, powiedz, że tylko żartowałaś, powiedz, że zostaniesz z nami	Słusznie prawi! pacholępacholę (daw.)	Słyszałam. E, stare. Jak was wykurzą z Warszawy, kupię patefon z tubą.	Teraz generała Kilmaine...	To jej wnuka książki.	To nic. Nikt oprócz ciebie, Józi, mnie i jego o tym nie wie. Zażyłam zresztą odpowiednie proszki.	To wódz! to wojownik!	Twarz każdego człowieka honoru jest jednaka.	Uduchauducha	W każdym razie za człowieka, a uważaj, że Jasinowskiemu już tego przyznać nie mogę.	Widzi pan tę kobietę w granatowym sweterku? Niech pan ją stuknie w plecy, bo ona mnie woła i nie słyszy, że ja ją cały czas wołam. Moja żona.	Widzę, że przed panem Babiniczem stoję! Rad jestem, żem waści odszukał.	Wina twej matki, że tak mało znając jej historię, nie znaliśmy wcale nazwiska.	Wojtek! Rzeczywiście!	Wszystko!	Władza, Wina	Za to, że pan jest dla mnie taki dobry, taki cacany. A dlaczego pan pchnął staruszka, dlaczego pan wytargał za uszy tych chłopców i wyrzucił, i nie zapłacił ani grosza?	Złodziej	Żeby miał pan hrabia dowód dla księdza Busoni.
Tak, i powiedział mi wiele innych przykrych rzeczy. Mówię ci, Watson, choć znam ją od paru tygodni, czuję, że z żadną kobietą nie byłbym tak szczęśliwy, jak z nią; a zdaje mi się, że i ona odpłaca mi wzajemnością. W oczach kobiety trwają błyski, wymowniejsze od słów. Ale ten nieznośny brat nie pozwala nam się porozumieć. Dziś po raz pierwszy zdarzyła mi się sposobność widzieć ją sam na sam. Cieszyło ją to widocznie, choć nie chciała słuchać moich wynurzeń miłosnych. Wracała wciąż do jednego przedmiotu, ostrzegając mnie o grożącym niebezpieczeństwie i dowodząc, że póty nie będzie miała spokoju, dopóki ja tych stron nie opuszczę. Powiedziałem jej, że nie pilno mi odjeżdżać, skoro ona tu przebywa, i że jeśli dba istotnie o moje bezpieczeństwo, to opuści tę okolicę wraz ze mną, i prosiłem o jej rękę. Zanim jednak zdążyła mi odpowiedzieć, ten jej utrapiony brat wpadł między nas jak kula. Był blady z gniewu, trząsł się, a z jasnych oczu padały pioruny.	Książęcym troskom nie poradzi kobieta, nawet tak mądra i władna jak moja matka...	Musi dać! Powiedz mu, że mój ojciec umarł i zostawił mi wielki spadek. Tak. I powiedz, że zgadzam się na ten ogród. Nawet i na trzy lata, jak on sam chce, byle dał pieniądze i byle pożyczył konia. Rozumiesz?	Czemu? A kto to skamlał jak ten pies? Nie ja was molestowałam, byście ją wzieni, nie ja wam ją podtykałam ni ona sama! Mogła se iść za każdego drugiego i z tych najpierwszych we wsi, tylu ich było...	Niestety! i ty tak będziesz myślał	Tylko, Stefek, nie bałamuć Madzi. Ty, jak widzę, za często prawisz jej komplimenta.	Jako widzę, w sam czas my tu zjachali. Żeby tak jutro, toby tu była tragedia.	Jest to folwark w tych górach. Był sobie od wieków folwark w górach nazwiskiem Majdan. Należał do dziedzica, jak przystało na folwark. Nie dawał zbyt wielkich dochodów, boć to góry, drogi ciężkie. Wziął tedy dziedzic, jaśnie pan Bodzanta, i przekształcił folwark na dziwaczne ogrody. Kazał wyciąć część lasu i otoczył parkanem jedno miejsce. O wiorstę dalej	Nie, tylko rzecz zbyteczna, jak na dzisiaj. Cóż mi pomoże cześć tradycji do zbytu perkalików! Cóż mi pomogą moi kasztelańscy przodkowie, gdy stawiam fabrykę i muszę szukać kredytu! Dają mi go Żydzi, a nie wojewodowie. A cały ten balast rupieci, jak tradycja, jest jak cierń w nodze, przeszkadza do szybkiego chodzenia. Człowiek dnia dzisiejszego, który nie chce zostać cudzym parobkiem, musi być wolnym od więzów, przeszłości, szlachectwa i tym podobnych przesądów, to krępuje wolę i obezsila w walce z przeciwnikiem bez skrupułów	Nie. Jakiś taniec tak się nazywa i panny dają kawalerom.	Niechby się rozprawili. Potem zostaną przyjaciółmi. I tak od dawna patrzą na siebie spode łba.	Niektórzy uczeni objaśniają wojnę pojawieniem się plam na słońcu. Jak tylko pokaże się taka plama, dzieje się zawsze coś okropnego. Zdobycie Kartaginy...	No tak, ale duchy chodzą tylko w nocy, a jeśli będziemy kopali w dzień, to nic nam nie zrobią.	Prawda, wielmożny panie nie wymagam niczego, jak tylko jasnego układu. Krótko mówiąc: czy waszmość pragniesz, by chłopca zabito czy zachowano?	Sancho pojedzie ze mną dlatego bądź spokojna, hrabino. Chciałbym, żeby Chevillard był już tu, a nauczę przeklętego olbrzyma, że nie można bezkarnie dawać zarostu tak dostojnym damom.	Tak, tak, Nino Przebacz. Przebacz. Byłem niemądry. Czy zdołasz mi przebaczyć?	Śpiesz się! Patrz, jak tu pusto, a ja cię kocham. Pójdź!	I trucizny bym się teraz napił, nie tylko wina! I snadź ona tylko jedna mogłaby być dobrym teraz lekarstwem dla mnie	A ja cóż mam czynić ze sobą?	A jednak byś jej na inną nie zamienił?	A kto mianowicie?	A stary Jehowa zginie?	A teraz gotowiśmy pójść, chociażby na krater Wezuwiusza.	A! proszęż, hetmana, kogo u nas się źle przyjmuje! odparł Pobożanin: chyba mu tu ptasiego mleka zabraknie.	Ale ja potrzebuję rękawiczek, perfumerie zaś nie będą na tyle uprzejme, aby przyjąć pański oblig PieniądzOt, masz pan wspaniały sztych, tam w pierwszej szufladzie komody, wart jest osiemdziesiąt franków, egzemplarz przed odbiciem, a po artykule, nagryzmoliłem o tym parę dość uciesznych wierszy. Było co pisać o tym Hipokracie odtrącającym dary ArtakserksesaHipokrat odtrącający dary Artakserksesa namiestnik prowincji (satrapii) w starożytnej Persji; synonim tyrana. paryskich. Znajdziesz pan jeszcze pod ryciną z trzydzieści romansów. No, bierz wszystko i daj czterdzieści franków.	Ale zdaje mi się, że bardzo czysto mówią po francusku	Ależ sprawa ta obchodzi syna pani...	Ani kozy!	Baśka, cicho! Boję się tylko, czy kłopotu nie będzie.	Bek koźlęcia rozbestwia tygrysa! On mówi, że nie wie. Posadź go dobrze, Beetle. Daj mi rękawicę i włóż mu knebel do ust. W milczeniu „kołysano” Campbella sześćdziesiąt cztery razy.	Budujesz przecież, żeby stało.	Całe życie walczyłem przeciw ogłupianiu biednego tłumu tymi kapłańskimi bajkami o ziemskim ludzi pochodzeniu.	Co myślisz?	Co pani z nimi gada? Tu się tylko ludzi fotografuje. I osły.	Czyż możesz to jeszcze teraz nazywać romansem?... Teraz, po przeczytaniu tego listu?...	Daj waszmość pokój! Drugi raz nie dam się złapać!	Dzień dobry, drogi przyjacielu	Dziękuję ci serdecznie. Pyszne! To turecka?	Dziś wyjeżdżam od państwa...	E... A kto mnie zdradził?	Gadanie! Przyjaźń jest więcej wartą od miłości... Zaczyna, widzę, lać nie na żarty! To psy płaczą nad odrzuconą przyjaźnią. Ja panią będę spotykać, prawda? bo pani masz w sobie coś, coś... jaby kawałek duszy jakiejś, rzadko spotykanej.	I jakżeż się to stało?	Ja, wójt, wama rzeknę, ino pilnie słuchajcie... zaraz, po pierwsze... oznakować (w tym wypadku chodzi o zaznaczenie drzew do wycięcia). i rąbać wnet będą, czekają jeno mrozów i sanny.	Ja? do Szczytna?	Jutro młodej królowej składać będą podarki wszyscy no... i nareście młode małżeństwo z sobą się połączy. Dano dziś słusznie spocząć królowej młodej, bo wczoraj strasznie się wydawała umęczoną.	Już on mnie zna i o bojaźń nie posądzi, bom go pierwszy w Kiejdanach splantował i innych przykładem pociągnąłem.	Kaziu ojczym na ciebie czeka. Podziękuj!...	Kpem jestem, jeżeli temu pokurczowi uszu nie obetnę!	Kto	Kupiłem go w Monachium. Szczerze mówiąc, za bezcen.	Kuzyn, nie śpij	Lada dzień czekam na list od brata. Może za tydzień wyjadę...	Lub za ciekawość tylko! dodała Julja, nieprawdaż?	Masz Pieśni Wędrowca nagrane?	Mimi wcale nie zna chłopów i śmiesznie mówi dyalektem.	Mogłaby zamiast tego dawać nam trzysta szylingów tygodniowo	Mości rejencie siadaj a pisz żywo.	Może to ten sam, z którym borykał się „Alekton”	Może we Wólce? u naszego? co?	Musiało się stryjowi ostatnio powodzić	My nie jesteśmy wyjęci z granic! Możecie tu siedzieć spokojnie.	Młodzi ludzie pełni namaszczenia, którzy zbierają się w tinglutingel (z niem., daw.) rzekł Blondet.	Na miły Bóg! skąd przybył i dokąd pojechał?	Nic mu nie mów, Madziu!... Dowiesz się jutro.	Nie znoszę tego tłoku usiądziemy tu. Ten pokój robi na mnie bardzo przykre wrażenie i dlatego bardzo go lubię. Uważam, że przykre wrażenia zaostrzają w nas te funkcje intelektu, które nazywam wtórnymi.	Nie, nie dlatego, ale dlatego, że bez względu na możliwy katar, chce ci się ze mną mówić przez okno, prawda, że to i przy księżycu, i przy śpiewie słowika.	Nie, po prostu hrabia Monte Christo.	No i wy jej nie kochacie.	O micuką ar pašėrei? O vištas ar palesinai?	Odbiorę mu naczelne dowództwo i schowam do skrzyni moją koronę, a włożę hełm oficerski Jestem pewny, że gdy sam wystąpię na czele wojska, bunt upadnie...	Olej już mamy Konopny olej, numer trzeci, pierwszy sort, bardzo dobry, możemy nim namaścić cały batalion. Solidna firma. Sprzedaje także pokost, lakier i pędzle. Potrzeba jeszcze dzwonka.	On! tutaj!	Panie Horn, idź pan chociażby jutro do Szai, bo przyjechał i miejsce pan dostanie u niego. Mówił mi już o tym Müller.	Po jutrze ślub jéj, proszę pani.	Poważne, dotyczące różnych zagadnień społecznych. Polityczne, naukowe.	Powiedz mi czyś pewny, że tamta nie żyje?	Powinieneś...	Połóż się, biały kamracie, w przeciwnym razie dosięgną cię strzały.	Przed chwilą go widziałem.	Rozumiem; i to musiało uniemożliwić zamiar ucieczki.	Szpiegiem, dozorcą, donosicielem	Tajemnica, Mądrość, Samolubstwo wszędzie muszą być stopnie, musi być hierarchia. Najwyższa mądrość nie dla gawiedzi. Jeśli chcesz wejść między wybranych, musisz trzymać z nami... i wyłącznie z nami...”	To co?	To glejty do komendantów szwedzkich, a gdzie listy?	To najlepsze, co mogłabym uczynić.	To nasi dyletancidyletant (daw.)	U mister Faya najwięcej zajęcia na mieście. Potrzebny mu goniec: na pocztę, z listem.	W przędzalni widziałem go przed chwilą.	Widziałeś?	Wiesz gdyby nie przepowiednia ojca Pawła, na pewno nie zniosłabym takiej drogi. Ale to proroctwo trzyma mnie przy życiu. Wrócić tam, odnaleźć nasz skarb, a potem umrzeć...	Wolałbym przecież usłyszéć opowiadanie naszéj ładnéj gosposi.	Wszystko dobrze Ni jeden granat tam nie pękł. Miejsce jest zaciszne i przezpieczne.	Wyjadę, mamo, powrócę do was, ale	Za pozwoleniem! Zdarzają się pośród nich także nie oswojone lwy!	Zacni i zacne!... Chmurzy się na niebie, a na ziemi już pustki w butelkach. Zmykajmy.	Zielono też, mój Jezu, zielono!	Znam takiego, którego świerzbiały palce	Zrobiłem, co mogłem Dawid zamknął się sam w więzieniu, którego nie znamy, i szuka tam w spokoju jakiegoś ulepszenia. Jeśli nie osiągnąłeś pan celu, to nie z mojej winy; czy dotrzyma pan obietnicy?	Że będą mieli tylko to, na co zasłużyli.	Żenicie się może z Mendelsohnówną?
O! Jakże mi miło, że pan, panie Copperfield, tak mnie bez ceremonii, po imieniu nazywa Zauważył pan, panie Copperfield, jak panna Agnieszka ślicznie dziś wyglądała?	To dobrze One są bardzo dobre i mądre, te tapa-boys. Kiedy człowiek coś do nich mówi, uważają jak pies słuchający swego pana. A najbardziej rozczulają mnie te ich dziecinne rączki. Wiesz, chłopcze, jestem stary chłop i żadnej rodziny nie mam... Yeah, stary człowiek jest bardzo samotny Strasznie miłe są te jaszczury, nie ma co mówić. Żeby tylko te rekiny ich tak nie pożerały! Gdy rzucałem w nie, znaczy się w te sharks, kamieniami, tapa-boys też zaczęły rzucać. Nie dasz temu wiary, panie Bondy. Co prawda, daleko nie dorzuciły, bo mają bardzo krótkie łapki. Ale to dziwne, człowieku. „Skoro takie jesteście sprytne spróbujcie moim nożem otworzyć jakąś muszlę”. I położyłem nóż na ziemi. One się chwilę zbierały na odwagę, a potem jeden z nich spróbował, wciskając ostrze noża między skorupy. „Musisz podważyć podważyć, see? Obrócić nożem w ten sposób i gotowe”. I on wciąż próbował, aż w końcu trzasnęło i muszla się otworzyła. „No widzisz To wcale nie takie trudne. Skoro potrafi to taki poganin Batak albo Syngalez, to tapa-boy by nie umiał?”. Ja przecież tym jaszczurkom nie będę mówić, że to fantastyczny marvel i cud, kiedy takie zwierzę potrafi to zrobić. Ale teraz mogę to powiedzieć. Byłem... byłem... no, kompletnie thunderstruck.	Mój Jurku, ja tu zaatakowałem karnet panny Stefanii i twoja pozycja w kotylionie bardzo mi się nie podoba. Nie chcę z tobą batalii, mając nadzieję, że sprawę załatwimy polubownie.	Cicho pan siedź nie wie pan, co pan gada; w owych czasach Swann miał cerę jak brzoskwinia ładny był jak amorek. Zresztą, został zawsze uroczy. Kobiety szalały za nim.	Punktem wyjścia przy podejmowaniu przedsiębiorstw w dobie obecnej są dla nas, Amerykanów, zobowiązania moralne, zaciągnięte wobec osób drugich, albo też czasem i wobec siebie samego. Zachętą przy montowaniu interesów są dekoracyjne motywy zabawowe. Dopiero samo wykończenie biznesu uwieńczone być winno architektonicznie okazałą, a smaczną kolumnadą zysków. Przedwczesne zamysły rentowności pisują linię rozwojową zarobkowej konstrukcji i niweczą logikę wynikających z niej wypadków. Otóż przyjeżdżam tu, by przede wszystkim wykonać dobrowolnie przyjęte polecenie ziomka waszego, kardynała inkwizytora Don Fernanda Nino de Guevara. Pobożnego tego okrutnika więzi w swym czerwonym pałacu w New Yorku znany nasz miliarder, a przez to i mój konkurent, Mr. H. W. Havemeyer. Kardynał życzy sobie, jako niepoprawny Europejczyk, nic mniej i nic więcej, jak tylko, by ktoś wyświadczył postarzałemu i zgnębionemu kontynentowi jakieś dobre okrucieństwo czy okrutne dobrodziejstwo, a to celem podtrzymania zanikającego od wybuchu ostatniej wojny wątku historii. Podjąłem się tego zadania tym skwapliwiej, że trudno się dziś imać czegoś mądrzejszego, jak pozytywnego tępienia nadużyć powojennych, popełnianych przez stosowanie samych złych okrucieństw i okrutnie głupich złości. Nadarza mi się również sposobność wprost cudowna do gruntownego porachunku z Havemeyerem, który nie tylko jest miliarderem, jak i ja, nie tylko posiada czerwony pałac w najbliższym sąsiedztwie czarnego mojego domu, ale na dobitek wszystkiego, wyobraź sobie, mój Jacinto, jest kolekcjonerem dzieł sztuka! Czy ty zdajesz sobie sprawę, kochany przyjacielu, do czego doprowadzić może kolekcjonerstwo, zwłaszcza przy olbrzymich, niezmierzonych, niewyczerpanych środkach pieniężnych mego konkurenta? Po prostu do wycofania żywych faktów lub ich wiarogodnych świadków z obiegu historii, do zupełnego przerwania i tak już nadwyrężonej dziejowej ciągłości. Sam powiedz, czy mogę ja dopuścić do tej ostateczności, ja, kardynała Fernanda delegat, misjonarz, powiernik? Skoro przez Havemeyera wyraża się ludzkość znudzona historią, w takim razie występuję ja, Yetmeyer, znudzony ludzkością i wraz z inkwizytorem-okrutnikiem uwolnię całą historyczną przeszłość, by o ile może i zechce, weszła w teraźniejszość. Będzie to próba nawiązania dziejów i niebawem przekonamy się, czy ta teraźniejszość w ogóle do życia jest zdolna. Wiem, że niełatwe jest moje zadanie, i wiem, że chcąc dopiąć celu, posługiwać się muszę środkami najnowszymi, a więc obowiązującymi już po ostatniej wojnie międzyludzkiej, czyli tak zwanymi powojennymi i stąd nieludzkimi.	Ale skąd! on mówi, że byle człowiek odłożył pierwszy tysiąc rubli, a jeszcze poznał taką piękną kobietę jak Stawska, zaraz polityka wywietrzeje mu z głowy.	W ostatnich czasach myślałam bardzo dużo o moich grzechach i największym z nich jest samolubstwo, więc chcę dołożyć wszelkich starań, żeby się z niego wyleczyć. Eliza nie jest samolubna, dlatego wszyscy ją kochają i boją się ją stracić. Gdybym ja była chora, nikt by się bardzo nie martwił i nie zasługiwałabym na to. Chciałabym jednak, żeby mnie kochano i żałowano, więc będę usiłowała stać się podobna do Elizy. Wprawdzie łatwo zapominam o moich postanowieniach, ale mając ciągle przy sobie przedmiot, który by mi je przypominał, zdaje mi się, że postępowałabym lepiej. Czy mogę wypróbować ten sposób?	Tak, to prawda, i cóż z tego? Już o tym nie pamiętałem, aż mi pan musiał przypomnieć.	To bardzo trudne. Wiem tylko, że pańskie imię albo nazwisko musi się zaczynać na literę S.	Mieli wszyscy iść na ulicę de la Planche zobaczyć gniazdko przyszłego małżeństwa Kobiety są na te wyprawy tak łase jak ludożerca na świeże mięso: odświeżają swoją teraźniejszość owym młodym szczęściem, które jeszcze nie zwiędło w przesycie. Podano śniadanie w saloniku, który na ten pogrzeb kawalerskiego życia wystrojono jak konia przy ślubnej karecie. Śniadanie obfitowało w owe smakowite kąski, które kobiety lubią jeść, chrupać, smakować w południe, w którym to czasie mają wściekły apetyt, mimo iż nie chcą się do tego przyznać, wydaje się im bowiem, że się kompromitują mówiąc: „Głodna jestem!” „Słuchaj, ja nie wiem, czy znajdzie się dość akcji, aby go pokryć, przy tym ja nie jestem jego przyjacielem, nie mogę zdradzać tajemnic Nucingena, nie powinieneś mówić mu o tym. Jeżeli powiesz słowo, odpowiadasz mi za następstwa”. Godfryd przetrwał dziesięć minut w zupełnym bezwładzie. „Godzisz się czy nie?” spytał bezlitosny Rastignac. Godfryd wziął pióro i atrament, napisał i podpisał list, jaki mu podyktował Rastignac. „Biedny d’Aiglemont!” wykrzyknął. „Każdy dla siebie” rzekł Rastignac. „Jeden załatwiony!” dodał w myśli, opuszczając pokój Godfryda. Podczas gdy Rastignac manewrował w Paryżu, oto jaki widok przedstawiała giełda. Mam przyjaciela z prowincji, dudka, który mnie pytał, przechodząc koło Giełdy między czwartą a piątą, poco to zbiegowisko rozmawiających, którzy chodzą tam i z powrotem, co oni sobie mogą mówić i po co się przechadzają po nieodwołalnym ustaleniu kursu papierów publicznych.	Jeżeli się domyśliłeś, że to ja to pozwól sobie powiedzieć, kochany Gerardzie, że to nieładnie kazać mi tak czekać.	A jak się ksiądz dowie, żeś mu wziął boćka?	Ale jakże pan mogłeś w tajemnicy zbudować cudownego „Nautilusa”?	Dalibyście pokój przepowiadać, a co ona winna, że drudzy nagrzeszyli? Pan Bóg lepszy i miłosierniejszy od ludzi, nie da jéj zginąć... Kto winien, już odpokutował.	Może... Jednak nie, chyba nie, bo modlą się także z szamanami. Ja, prosty człowiek, takich uczonych rzeczy nie rozumiem, ale to istotnie dziwne... Mówiono mi, że nawet sam wielki chan kilka razy do roku kłania się przed krzyżem.	Miałeś pan dziś rano pojedynkować się z moim synem, prawda? Wiem też, że mój syn miał słuszne powody, aby się z panem bić i zrobić wszystko, co tylko można, aby pana zabić.	Toż wiem. I wcale państwu tego za złe nie biorę, że nie znacie się na tym, jak, co i gdzie trzeba budować. Gdyby wszyscy się na tym znali, po kiego diabła byliby potrzebni architekci.	Choćby, to tembardziej dowodzi, że ona go kocha. Co do jego interesów, bieda, że nikt dobrze nie wie, jak rzeczy stoją i stąd ciągłe obawy Celiny. Ale tak naprawdę, czy to majątek daje szczęście? Zresztą ja ci już mówiłam, że nie zapomnę o Anielce i ty na to pozwalasz? co? pozwalasz? My oboje mamy dla niej pewne obowiązki, mój Leonie, nie mówiąc już o tem, że to jest kochane stworzenie, które zasługuje na naszą opiekę.	Jak zapłacisz czynsz, to będziesz miał trzecią krowę.	Mieszkasz jak prawdziwy książę łódzki	Tak być powinno i chwalę mocno ten obyczaj, ale to tylko praktykowało się za dawnych czasów, widać teraz dają kawałek chleba i sera, tak przynajmniej pożegnała mnie pani Dulcynea, podawszy mi przez mur kawał starego sera, ale co tam, byle brzuch napchać.	Czego? Moja mama wie, że ja zawsze się muszę w kimś podkochiwać.	Tak, wybrałem się trochę wcześniej, i szczęśliwy traf pozwolił mi spotkać panią.	Widziałem czako żołnierza i lufę karabinu; dlatego się tak prędko cofnąłem, żeby mnie czasem nie dojrzał.	Piękny czas, ale widzi mi się, na spiekęspieka (gw.) ozwała się któraś.	Będę... wierzę w to głęboko. Chwilami zdaje mi się, jakbym je już czuł u siebie w kieszeni.	Ja myślę, że prędzej nudzi	Mam ja do odzyskania nie tylko jej personępersona (z łac.) szacunek, poważanie. i afektafekt (z łac.)	Mówię prawdę: ładna i miła, tylko... wielka dama.	Nie chcesz posłuchać? Szkoda! Prawda, że jesteś gniewna, a więc nieciekawa. Wolną chwilą, gdy się rozchmurzysz, przypomniej, żebym ci ją opowiedział!	Oho, hojny wasz Maciuś, połowę złota mi daje. Taki prezent, ho-ho! kto by się nie połakomił.	Pomalu! Coś powiedział, to dla nas g...! Sprawa i rozprawa krótka. W gazetach stało, że było tam tego na trzysta tysięcy. Tak, czy nie?...	Sam nie wiem, doprawdy. To tylko wiem, że przyrzekam spełnić wszystkie pani rozkazy, jeżeli pozwolisz mi towarzyszyć tam, dokąd idziesz.	Toteż nie cieszą się oni ogólną sympatią, że zaś każdego, kto im nie wtóruje, skazują na wieczne zatracenie, potępieńców nie brak w naszej okolicy. Żona moja utrzymuje właśnie, że czym kto wojuje, od tego ginie. Wszyscy się od nich odwrócili, zostali sami ze swą żółcią i nieubłaganą srogością. A teraz wróćmy do uprzedniej rozmowy. Jakże tam z tą umysłową pracą? Nuży pana, kochany panie Copperfieldzie? Musisz ciągłej potrzebować podniety?	Z drugiej strony, pomyśl tylko, czy Swann ojciec (prawda, ty go nie znałeś) mógł choć przez chwilę pomyśleć, że w żyłach jego prawnuków krew starej Moserowej, co mówiła „Czen dobry panów”, pomiesza się z błękitną krwią Gwizjuszy?	Znam cię i wierzę ci, mój aniele drogi, ale i ty powinnaś mnie znać, powinnabyś mi wierzyć! Na cóż te między nami tajemnice?	Rozumiem, rozumiem a plebs wciąż twierdzi, że my, arystokracja, zajmujemy się wyłącznie ulepszaniem rasy koni i bydła. Dość spojrzeć na to chłopstwo, by stwierdzić, że i w tej dziedzinie my robimy najwięcej...	A, tak.	Ach, nie pokazuje się wcale. Przywoływałam ją dzisiaj rano i w południe, i teraz. Wczoraj była tu jeszcze. Jestem zaniepokojona, bo nad ranem słyszałam wystrzały, i to niezbyt daleko domu.	Ale matka Pewno nie zechce mnie puścić?	Ależ kraj stacza się ku przepaści!	Baśka wicher! Niech ją Nowowiejski bierze. Szczerze mu życzę, bo to setny chłop.	Chciałem ją ocucić i dlatego tymczasem wyprzedzili nas inni. Czy nie ma już dla nas miejsca?	Czy w trakcie śledztwa nie zmieniło się jego zachowanie?	Gdybym wiedział, że mnie nie podchodzisz i że zyskam co na tej miańbiemiańba	I teraz mi pomożesz?	Może doktór Brzozowski nie miał innego miejsca... A ja mam doskonałe warunki w Warszawie.	Napijże się.	Nie trać pani do niego zbyt wcześnie serca. Posłowie nasi donoszą, że lud izraelski zaczyna pragnąć króla. Zanim więc dziecko urośnie, żądania ich dojrzeją, a wtedy... my im damy władcę i zaprawdę pięknej krwi!...	Nie, bądź spokojny; śniadanie szykuje się w kuchni, u mamy. A co, głodny jesteś?	Nie, skrył się za przymurek. Chodź tu, chodź, czego się boisz? Zbój związany.	Oczywiście. Chociaż nie są zrzeszeni w żadnym cechu ani związku zawodowym. Gdybym ja jednak komponował taką rzecz do powieści, funkcje te powierzyłbym swojej pierwszej bohaterce.	Rozumiem. Niech Bóg zeszle na pana wszystko najlepsze	Tak i tak też robili na starym Ohio, Danny! Zrozumiane?	Tak jest. Wczoraj wieczorem.	Tak, ojcze.	Tak.	Widzieć nie widziałem, alem słyszał, jako diabli pokrzykiwali sobie z uciechy: „u-ha! u-ha!” Spytaj się Michała, bo i on słyszał.	Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw! Trzydzieści lat z domu nie wyjeżdżam, a teraz dopiero na kulig wyruszę, i to jeszcze aż gdzieś za Klimontów, we światy! Cóż ty gadasz?	A przecież?	A to jakim sposobem? Dziad zawsze cię drażni, żeś je postradał w przeprawie ze mną.	A ty bezemnie?	Albo też pod nim, panie Aronnax.	Ależ jakieś panie także.	Ależ w imię...	Baron Schöneich czeka na pana hrabiego.	Cały nasz komplet burszów.	Chy!... A Jędrek?	Co jest wiernego wojska, to pod panem Czarnieckim. Oni na pana Czarnieckiego ante omniaante omnia (łac.)	Cóżeś tam robił?	Dlaczego nie?	Hej, żyd! chodźno tutaj, jest dla ciebie koszerne miejsce.	Hm!	I to wspaniałego	Ino mnie nie wydajcie, to wszystko będzie dobrze.	Jakie?... Wszystko płacę... Osiemset rubli dziś, resztę za miesiąc...	Kali będzie ich zabijać ze strzelby!	Kali iść pod inne drzewo położyć mięso złemu Mzimu.	Kiedy?	Kto?...	Na czym?	Na oficerski dwór...	Nie boli! Jednaka nas krzywda spotkała, to i bolenie jednakie.	No, nie powtórzyłaby tego przy wszystkich	O nie, dziękuję.	Ojciec w fabryce, mogę go zawołać.	Ot, tobie! z proboszczowej opłakanej mszy żałobnej wyniknie Veni creator. Gdzie moja noga? Gwałtu! Kto beze mnie tańcami pokieruje? I wierz tu w czyją śmierć! Bóg dobry nad nami!	Owszem, miałem; nieście mnie prędzej! prędzej!	Pieniądz, Opieka, Konflikt wewnętrzny	Podołam! Zacznę od jutra... Dziś muszę skończyć koszyki, zamówione przez białego kupca. Już pójdę...	Przyszedł człowiek, który pyta o ciebie, notariuszu.	Schudłeś	Ustaliście, juści, taki gorąc	Wiem, co robię	Wiesz teraz, co robi twój ojciec?	Wiesz teraz?	Więc cóż robić?...	Więc o cóż?	Wszystkie ile jest powszechnych i głównych, pospolitych i nadzwyczajnych!	Zabiorę od niego i ukryję gdzieś w pustkowiu.
A zuchwalce jedne nieopamiętane! Tom ja was na to rozdzielił, cobyście się aż w kościele szukali?! Wracaj mi zaraz do ciotki i siedź tam kamieniem, póki nie przyjdę!	Któż ma mu donieść o tym? Ci sahibowie, którzy nie umieją mówić po naszemu, czy ten babu, który dawał nam pieniądze dla jakichciś tam celów osobistych? Czyżby on mógł sprowadzić na nas wojsko? Jakież pozostaną dowody naszej winy? To, czego nie potrzebujemy, możemy wyrzucić na śmietnik w Shamlegh, gdzie jeszcze nie postała stopa ludzka.	A kto ci odnalazł tego papę?	Kto inny odpowiedziałby, że ma w kieszeni ułaskawienie, ja zaś powiem jedynie: rozkazuj Eminencjo, przygotowany jestem na wszystko.	Owóż słuchajcie, wacpaństwo! Ja to zawdy śpiewam tak, jako się śpiewa stara pieśń: „Przeciwne chmury słońce nam zakryły...”Przeciwne chmury słońce nam zakryły... powieda nuta; melodia. jako one Przeciwne chmury”. Szkoda, co nie ma lutniejlutniej	Wańka! biegaj do Lejby i powiedz, żeby pożyczył konia. Jeżeli nie zechce dać tobie, to niech sam mnie zawiezie na stację... Czekaj... i żeby wziął dla mnie pięćdziesiąt złotych.	Prawda, panie? To jest więcej niż słuszność: to jest zrozumienie konieczności. Bo prócz „racji stanu”, życia i jego krzywd czy pożądań jest jeszcze ta najważniejsza: racja dusz ku czemuś fatalnie dojrzałych. Dojrzałe tu one jak owoce późne. I gniją, gniją na drzewach. Należy je czym prędzej otrząsać.	Ależ nie, mój Boże! Nie! Jedyną osobą, która po niej dziedziczy, jest Valentine... O, gdyby przyszła mi do głowy taka myśl, sam bym się pchnął sztyletem, aby ukarać serce, że śmiało dopuścić na chwilę tę myśl!	Powtarzam: Niech polityką zajmują się przynajmniej specjaliści. Przy łóżku twojego chorego siedział lekarz, a nie na przykład architekt. A ponieważ specjalistów takich, i to specjalistów w pełnym znaczeniu tego słowa, albo dotąd nie ma wcale, albo też nie są dopuszczani do rządów, niech się więc bawią w to nadal magicy i kupcy. Im za to płacą, niech się grzebią w gównie. Ja nie muszę im w tym pomagać.	Co? z drogi! ty sam trutniu z drogi! krzyknęli wszyscy unanimiter, i kilka szabel nawet błysnęły z pochew na prędce, szczęknęły uderzając się w powietrzu.	Mó-ó-wię ci, że nie. Ach, Mowgli? Czy komu-u-u grozi niebezpieczeństwo?	Nie, czyni się to wbrew mej woli.	Niegodziwa gdybym się sam uwziął, gorzej bym nie napisał.	Panie prezesie ministrów dość tej gadaniny. Tu nie o rady chodzi, a o to, że wy chcecie rządzić, a ja mam być porcelanową lalką. Więc mówię, że do pioruna, do stu tysięcy bomb i kartaczówkartaczów pocisk, używany od XV do XIX w., złożony z dużej liczby małych kul ołowianych.	Słuchaj a może by mołodycię do młyna zanieść? Tu mołojcy będą przybierać świetlicę i ćwieki wbijać, to się rozbudzi.	Czy podobna aby ci chodziło o to? Widzisz dobrze, że sobie z niej żartuję i że to ot, dla zabicia czasu.	To nic, zajmijmy się tem, co ważniejsze; później pomyślimy o mojej ranie, która zresztą nie wydaje mi się zbyt niebezpieczna.	Wykluczone. Pokazywałem panu depeszę. Wszystko przygotowane do najdrobniejszych szczegółów. Obecność moja na pokładzie jest, sądzę, najlepszą tego gwarancją. Nie przypuszcza pan chyba, abym narażał się na niepewne.	Ależ tak nie można	Bom radbom rad skrócone od: teraz [jest]eś. dopiero kompletny twór boski; dostępna dla śmiertelników. No, przyznaj mi się przynajmniej, kiedy się to stało, to straszne słowo, dawno?	Czy nie byłto Norwegczyk z wąwozu?	Ja teraz już wytrzymać nie mogę, nudy takie, że chyba się wścieknę.	Nic mnie na miejscu nie trzyma.	Nie mam zamiaru pozostawać długo. Wybiorę się w podróż, a kiedy dziadek zatęskni, będzie wiedział, jak postąpić.	Nie upieram się przy marszałku, więc baron...	Otóż i stajnia, o którą pytacie: oto mój dzianecik, oto mój traber, mój chładonek, mój węgierek Naści tego fryza; dostałem go z Frankfurtu, ale go wam pozwolę; dobry koniczek i roboczy co się zowie: z samczykiem jastrzębim, pół tuzinem bonońskich piesków i dwoma chartami napolujecie sobie kuropatw i zajęcy na całą zimę.	Otóż, wyobraźcie sobie, w naszym pensjonacie mieszkał też jakiś Kurowski czy Karkowski, taki, wiecie, stuprocentowy mężczyzna, stuprocentowy dżentelmen, co to i tenis, i Byron, i Baudelaire, i Wilde, i Canale Grande, i Casino de Paris, i Monte, i obce języki, i gatunki win, i nazwy jedwabiów, i koligacje wyższych sfer czarował.	Pan hrabia łaskawość swoją roztaczać raczy jako to słońce. Miło mi jest ogrzać się w promieniach łaski.	Pięknie mi suchy! Panicz przemókł do nitki. Niechże pan siada; ogrzeje się. Nie witam pana, ale rad panu jestem z całego serca.	Zaręczam, że tak jest i że zrobione będzie wszystko, co potrzeba, abyś znalazł ich, panie, szczęśliwymi, gdy i tobie kiedyś uprzykrzy się ziemski żywot.	Co nie mają być zdrowi? Dziadzio co dzień mnie pyta, czy od pana profesora wiadomości nie ma o powrocie.	A! nie! nie	Ach, mój Boże, byłem mu winien 140 franków i mając wszystkiego 200 franków, które ci zostawiłem, oddałeś 140?	Ależ, Belciu!... Właśnie ten cierpki list dowodzi, że nie jesteście zrujnowani. Ciotka lubi być cierpką, ale umie oszczędzać nieszczęście. Gdyby wam groziła ruina, znaleźlibyście w niej tkliwą i delikatną pocieszycielkę.	Co on pomyśli o nas.	Czy widziałeś, Jasiu, tego sławnego wyścigowca w Strudze?	Dziękuję ci ładnieś mnie zakwalifikował.	Gdzie, gdzie? Nie widzę...	Ja nie mam rodziców	Ja też tu wysiadam.	Jak mi Bóg miły tej Serczykowej to wszędy pełno. Pani gospodyni coś dobrego w koszyku niesie?	Jak to, przegrał pieniądze kancelarii!	Jakże się ona nazywa?	Jestem absolutnie pewna. Tak pewna, że... Widzi pan ten klucz? Nawet zostawię go po pańskiej stronie.	Miła perspektywa! Mieć tłum kobiet to zbytek, a stos	Może jutro nawet nie przyjdę do szkoły	Na którą kazałaś przyjść Żydom, Floro?	Naszkicuj mi też syneczku, plan pierwszego piętra, tak mniej więcej, jak parteru.	Nie. Z Miechowskiego, ale w Sandomierzu miałam rodzinę.	Niech żyje Trapszo!... To mi deklamator!...	No to posłuchaj.	No, tak...	Och! Osobiście! Ja zaś upewnić mogę pana, że jest w tym coś. Nie! Nie ma nadziei, życzenie pańskie nie może być spełnione, co zaś do mnie, mam... mam ważny, niecierpiący zwłoki interes...	Od tego czasu zmieniło się wiele! Przeważnie wszystko poszło inaczej, niżeśmy pragnęli!	Oj, Antku, Antku, żeby ci Pan Jezus dał zdrowie, żeś ty nam Jędrka z karku zdjął.	Pani daruje, ale nie wierzę. Jestem pewny, że pani Tunia czytała	Panie byłem na korytarzu i słyszałem, jak pana wylewali.	Rozumie się, że się gniewam.	Tak i ja myślę, ale trzeba wiedzieć. Wtedy by my wrażegowraży (z ukr.)	Tak, beczkę prochu, będzie jakieś osiem, dziesięć funtówfunt	Tak, pani Odpływamy rano, a panicz Davy i siostra moja, jeśli zechcą, zobaczą nas raz jeszcze po południu w Graveseand.	To wielkie nieszczęście	Towarem, przeznaczonym na wywóz	Trza stróżować w nocy, bych czego nie wyprowadzili.	Żydówka bodaj, aby w zapasie nie została	A Tulkus Tulkiss wtrącił Stalky.	A bo ja panią bardzo kocham.	A dziad był z nimi?	A może też owa dama jest bardzo bogata i posiada wielki, murowany dom?	Babcia mnie w sercu zachowa?	Cel! Pal!	Chcesz pięć franków za konia?	Co też panienka powie, żem panience przyniosła prezent	Daj pani spokój, w odwiedziny! Jestem w Bukowcu, bo uciekam w świat. Rzuciłem do djabła swoich Syngalezów.	Ja najlepiej lubię nasze, własnej ziemi kwiaty.	Jak rozumnie stawiał pytania i jak stanowczo i szybko powziął decyzję, co zresztą zawsze było dla niego charakterystyczne!	Jaki tam?	Jakiego siostrzeńca?	Jakiego syna?	Jeszcze... jeszcze... Ile wacpani lat miałaś, jak cię z domu wzięły pogany?	Leżało tam naokoło dużo łyka. Ścisnąłem mu jeszcze raz szyję i wstałem.	Młodzieniec:	Nas! wiązać? ty byś śmiał?	Ni przed księciem, ni przed jego pachołkiem. A teraz proszę!...	Nigdy! nigdy!...	Nigdy.	Och... tyle subiekcjisubiekcja (z łac.)	Oszaleć!	Pan jesteś amator, panie Halpern.	Piotrze, panicz zamieszka w zielonym gościnnym pokoju. Zaprowadź tam panicza i wróć do mnie.	Pisałem.	Pięć tysięcy franków	Pragnę cierpieć, byleby za ideę naszę, byleby z tobą i ze wszystkimi nowymi ludźmi!	Przepraszam, pójdę zdjąć kapelusz	Pójdź no, zobacz! Teraz aż miło patrzeć!	Rezolutka!	Twarz jak cegła włosy zupełnie białe i czarne brwi.	Ty meocki trądzie!	Za poległych...	Święta prawda Taki biedak jak ja dość ma czasu do rozmyślania, leżąc nieruchomo. Nieszczęsny jestem człowiek, bardzo chory!
Na „Bonawenturze”! Już go nie ma.	Młodyś, a mądry; niechaj ci Allach pomaga Nie masz tu gdzie mieszkać, tedy ja ciebie do mego ubogiego domku zawiodę; siedź tam i czekaj, a nie pokazuj się ani w mieście, ani w przystani, jakoby ciebie już tu nie było, i nikomu nie powiadaj, że z Jowanem masz jakąś sprawę, że Jowana znasz, żeś go kiedy w swoim życiu na żywe oczy widział; nikomu, nikomu, bo zgubisz i mnie, i ojca twojego, i siebie. Ja tymczasem chodzić koło tej rzeczy będę.	Ale nie tak od razu. Najpierw musimy go wytropić i znaleźć skarb, a potem może go pokręcić.	Zamordować?! Ja się pojedynkuję, a nie morduję zdradziecko! Jestem człowiekiem honoru. Pojedynek pomiędzy mną a nim, tak, ale nie morderstwo.	Ja pragnę na tobie. Sensu czy nonsensu przecież nie wyłowię na pierwszej lepszej drapieżnej samicy. Od ciebie chcę wiedzieć, że właśnie ja jestem tym dobrym przypadkiem, który nic wspólnego nie ma z mym istnieniem, z wartości uznanych zgiełkliwym jarmarkiem, z korzyści i zalet sztucznym światłocieniem. Ty jedna pojaśnić możesz mnie o tym, czy jestem zarzewiem wielkiej tęsknoty, jaka w tobie drzemie. Nie chcę żadnej racji ani kalkulacji, usłyszeć muszę moje przeznaczenie w rozrodczej przyrodzie, raz poznać pragnę prostacze wesele, gdy żywioł się miota na swe zatracenie.	A cóż to, nie ma rządu?... A cóż to, nie ma policji na rozbójników?... Weźmiemy strażnika... najmiemy ludzi do pilnowania apteki... Więc ja za to płacę podatki, ażeby nie było mi wolno ust otworzyć?... Przecie to niesłychane!...	Moja droga pani proszę sobie wyobrazić, że Wiktoryna stała cały czas, a on nie zachęcił jej ani jednym słowem, by usiadła. Mnie zaś powiedział z zimną krwią, bez najmniejszego gniewu, że przychodzimy nadaremnie i powinnyśmy oszczędzić sobie nadal tego trudu, gdyż panna może pogorszyć tylko swą sprawę, gdy będzie zbyt natrętna (a toć bywamy tylko raz do roku u tego potwora, który nie nazwał nawet Wiktoryny swą córką!). Powiedział dalej, że Wiktorynie nic się nie należy, gdyż matka jej nie miała wcale posagu i dodał jeszcze tyle słów okrutnych, aż moja biedaczka we łzy się rozlała; ale później upadła mu do nóg i powiedziała z odwagą, że chodzi jej tylko o matkę, że sama bez szemrania ulegnie jego woli, byle tylko zechciał przeczytać testament nieszczęśliwej nieboszczki. Podała mu list, mówiąc przy tym rzeczy dziwnie piękne i rzewne. Nie wiem, skąd się jej zebrało na podobne wyrazy, chyba Bóg je zesłał; dziewczę bowiem było tak natchnione, że nawet ja, ja sama płakałam jak głupia, słuchając jej mowy. A wiesz pani, co robił ten przerażający człowiek? Obcinał sobie paznokcie, po czym wziął list zroszony łzami biednej pani Taillefer i rzucił go w ogień, mówiąc: O tak, to dobrze! Chciał podnieść córkę, lecz cofnął wnet ręce, gdy spostrzegł, że biedaczka chce je ucałować. Czyż to nie łotrostwo? A synalo, bałwan, nie przywitał się nawet z siostrą, wchodząc do pokoju.	A pewnie Gdybym nim tu nie miał być, toć są jeszcze ziemie puste, poszedłbym, jak ojcowie chadzali, z moimi gdzie indziej, gdzie wojna nie dochodzi i niewola. Zaorałbym nową granicę wołami czarnymi i siadł.	Nie będzie to rzeczą łatwą ale teraz należy pójść w dwóch kierunkach. Przede wszystkim trzeba zwrócić się do jakiejś belgijskiej wywiadowni czy też do biura detektywów, by dostarczono nam szczegółowych informacji o tej pani. Zaraz wytłumaczę ci, mała, dlaczego jest to ważne. Otóż miss Elisabeth Normann nie wydaje mi się osóbką tuzinkową, zwyczajną, taką, jakich tysiące możemy spotkać.	Nie? Gdyby nie utwierdził pan Sotilla w jego szalonych przypuszczeniach, może nie pośpieszyłby się tak bardzo z torturowaniem tego nieszczęsnego Hirscha.	Niby pan nie wie. Przecież to pana siostry zaręczyny.	Nie doszedłem jeszcze w prezentacji do panienek.	Owszem. Straciliśmy cztery, które Szwedzi, nie mogąc ich zabrać, zagwoździli.	Tak! Tak! Pani o tem nie wie? To tajemnica poliszynela. Jeszcze przed kilku laty...	Och, jestem ateuszem do szpiku kości; nie wierzę ani w Boga, ani w społeczeństwo, ani w szczęście. Przypatrz mi się dobrze, ojcze, za kilka godzin bowiem już mnie nie będzie... Oto moje ostatnie słońce!...	Niestety nie! Nie znam też starożytnej greki; ani Homer, ani Platon nie mieli nigdy bardziej nędznego ucznia, powiedziałbym nawet bardziej niewdzięcznego, ode mnie.	Nie ma tam nic Więc dlaczego pan stamtąd do nas przyjechał? On mówi o panu zbyt często. Ja się pana boję. Czy pan, czy pan go potrzebuje?	Mówili różnie, poco? przecież porządna panna, jeżeli się jej trafia iść zamąż za takiego człowieka, jakim jest Jędruś, toby wyszła, a ona nie chciała... tylko zaraz potem uciekła z domu. Mama wie dobrze, co wyrabiał Orłowski, że o mało nie zwarjował ze wstydu.	Ja pana nie proszę o uwagi	To pchnijcie do księcia gońca z odpowiedzią i radą Ja muszę jechać, bom tam posłan i decyzji książęcej zmieniać nie mogę.	Tylko sympatyczny? Myślałam, że pani oceni go głębiej. Ja mam dla niego cześć. Porównać go na przykład z Trestką...	Czy wyjeżdżony? Wasza książęca mość nie uwierzy! Tak on chodzi w szeregu, że gdy szereg idzie skokiem, możesz wasza książęca mość cugle puścić, a on się o pół chrapów z szeregu nie wysunie. Jeśli wasza książęca mość raczy spróbować i jeśli się na dwóch stajachstaje	Uznaję, że ja nie jestem tyranka; w ciągu całego dnia ma tylko pojechać po pańskie bażanty, siedzieć tu po próżnicy i zjeść swoją porcję.	Najjaśniejszy Panie, obawiam się, że to nie spisek	Nie Ale widzę, jak człowiek, którego kochałam, staje się mordercą mojego syna.	O, to źle. Pies ukąsił? Ha, nie dziwota, na takowe upały...	Rzekłem, że głupie, nie?	Udadzą się jasełka! Figury jak ulane, ale nie widzę bydlątek. A przecież i to potrzebne...	Wiwat! podczaszyc który nie mówi pacierza!!! odezwały się kilka głosów. Frascatella z politowaniem jakiemś spojrzała na niego ukradkiem.	Przepraszam panią, panno Trotwood Nie wiedziałem, że pani tak nerwowa.	Ale, on pokarmi!... Nawet jej trzymać dobrze nie umie!...	Może tak i bywa gdzie indziej... za co inszego... ale Antka nie tknęli	O mój Boże proszę pana, żebym też takie jeszcze rzeczy miał podsłuchiwać; na dwa dni mam ich zapas, jeżeli pan chce, ale po takie głupstwa człowiek do sąsiada chodzić nie potrzebuje.	Wróg, PokójO moiście wy! Zawarły niedźwiedzie pokój z bartnikamibartnik zamęt. okrutny? Zajmą-li sobie bydło, trzody, to się za jeden krowi łeb po kilka wsiówwsiów śrdw. ród wielkopolskich możnowładców, który dał początek herbowi Nałęcz., który czterdziestu rycerzy do Krzyżaków jadących chwycił, w podziemiu osadził i póty nie puścił, póki mu pełnego woza grzywiengrzywna	Słyszeli, słyszeli, ale czy co dobrego, nie wiemy. Ludzi tam naschodziło się mnogo. O Chmielnickim mówili, że hetmańskiego syna i jego łycariwłycariw (ukr.)	Czy sądzisz, że ten szpikulec odwróci się w dłoni człowieka i zabije go? Thuu opowiadał, że w tym kolcu siedzi śmierć.	Gdybyś nie chciał, żeby cię oni zaprowadzili do ogrodu może... prawie pewna jestem, że znalazłabym sposób, żeby doń czasem wejść. A potem, jeśli doktor chce, żeby cię wynoszono w fotelu na powietrze, i jeśli w dodatku możesz zawsze robić, co chcesz, to może... może znaleźlibyśmy jakiego chłopca, który by twój fotel popychał, i moglibyśmy chodzić sami, i ogród pozostałby tajemniczy.	Miss Campbell i wy, panowie Melvill, zdaje mi się, że po dobrym i długim zastanowieniu się przyznacie, że Oban nie jest wcale odpowiedni miejscem do wyczekiwania na pojawienie się tak upragnionego przez nas fenomenu.	Ja? ja? To mówiąc rozśmiała się na całe gardło i pokazała białe jak śnieg ząbki drobniuchne, ostre, gęsto w ustach zasiane. Ja? pójść za mąż tak sobie, jak to wy wszystkie idziecie?	Muszę ja iść jutro do niego.	Ani myślę o tym	Ja! bynajmniej.	No tak, co ja będę z panem dyrektorem bawić się w ciuciubabkę: Wenzlowa, sama stara Wenzlowa!	Czy to ty, najdroższa, złożyłaś mi wczoraj wizytę? mówiono mi w domu, że była jakaś szykowna pani.	Jest moją, ale myślę, że wkrótce będzie naszą.	I cóż powiesz na to, Mały Bracie? Czy Thuu istotnie jest tylko starym wariatem? Jedną śmierć w każdym razie jużeśmy widzieli!	Przyznaję się szczerze do zapomnienia, ale, że się poprawię i dzisiaj jeszcze pani przyszlęprzyszlę	A ty, co zrobił?	A zaś co mam robić?	Ano! myślę, że i siostra powinnaby pani dać swą klientellę!	Bagatela! Ten pan Karbowski	Co ty mówisz, Albertyno?	Cóż u diabła! bierzesz mnie za jakąś swatkę, za starą ciotkę od kojarzenia par?	Dostał jakiegoś strasznego ataku... Zdaje się, że zwariował... Boże!	Myślę, że temu to się musi dziać wcale nieźle.	O, to źle...	Pani tu? Co za szczęśliwy traf.	Pochlebca! wracasz z zamku i jeszcze ci się zdaje, że tam jesteś, śmiejąc się rzekła pani Kamieńska...	Podejrzewam mocno, że ta stara aksamitna suknia i moja angulemska postać bawi paryżanki	Smutna to rzecz gdy w wielkiéj sprawie do małych i wstrętliwych środków się uciekać należy; smutna...	Sądzę, że żyje	To jest syn Musawasy?	Z salonu! jako wielkiego pana i wytwornego człowieka, jeszcze jako sportsmena, causeuracauseur (fr.) a. kozer	Amen,	Bardzo panu dziękuję...	Bet ko meluos ponia, mokydama Onutę? Ak, ponia lenkė ir katalikė, į ką gi ji gali versti? Vers ji į katalikus mes visi lenkai! Kam gi jai, meldžiamas, meluoti?	Bitwa jutro. Nieprzyjaciel groblę poszerza, mosty na Styrze i na Słuczy stawi, chcąc się do nas dostać koniecznie.	Bić się!	Będzie romansik!	Cicho! cicho! jenerale.	Co mi pan tu plecie? Uczeń klasy maturalnej...	Czabanować wamCzabanować wam niewolnik, sługa. pogańskie!	Cóż panu powiem? rzekł biuralista: w tej chwili są ogromne wypłaty, od których kredyt domu zależy. Z zagranicy chybiły nam wpływy; bank holenderski, który wczoraj miał nadesłać, milczy; tymczasem nas tu napierają. Niepodobieństwo...	Dalej, przyjacielu Conseil, nazywajże je, nazywaj	Dosyć! Ubierajcie się. Tam już, jak Boga kocham, wyją...	I jak umierał?	Istotnie świadkowie byliby niepotrzebni, wszak tak dobrze się znamy!	Jak on wyglądał?	Jak w naturze, gdzie wynika z dwóch zmagających się zasad Tryumf jednej nad drugą to śmierć.	Król mówi my	Który to?	Może to istotnie coś u nas zmieni	Następnej soboty będzie w liceum mówił o „patriotyzmie”.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Niech glinę żrą!	Niestety.	No nastawała.	Obieżyświat.	Ot, siedź pan, kiedy ci dobrze.	Pan i stolarz?	Przewodnik.	Quand on a mange un million, on se sent un siecle sur le dos, n’est-ce pasquand on a mange... (franc.) z trochą koleżeńskiej poufałości szepnął do Różyca hrabia.	Syna twego, uważaj, Saro, zabił mężczyzna, Grek, nazwiskiem Lykon, kochanek Fenicjanki Kamy...	Tiens... A przecieś mię, łysy młodzianku, zapraszał do siebie.	To panna Stefcia smutna? Biedna panna Stefcia.	Trochę.	Zaraz, moi panowie. Muszę zrobić jakąś reformę: niech jutro każdy uczeń dostanie w szkole funtfunt	Znajduje się tutaj, tutaj...	Zostań dni kilka, to się trochę uspokoisz.	Żaden instynkt, proszę pani. Poprostu chcieli nam obniżyć dniówkę.
To prawda To prawda, jesteś pan wiernym przyjacielem. Ale Maksymilianie, postępujesz tak zgodnie z własnym interesem; wiesz przecież doskonale, że niewolnik, który zaczyna stawiać żądania, traci wszystko. Przyrzekłeś braterską miłość mnie, która nie ma przyjaciół, o której ojciec zapomniał, a macocha prześladuje; mnie, której jedynym oparciem jest niemy, znieruchomiały i zimny starzec niezdolny do tego, by ręka jego mogła uścisnąć moją, choć serce bez wątpienia bije dla mnie resztką uczucia. Gorzki żart losu uczynił mnie wrogiem i ofiarą silniejszych ode mnie, dając jako podporę i przyjaciela żywego trupa. O, naprawdę, Maksymilianie, jestem bardzo nieszczęśliwa i masz rację, że kochasz mnie dla mnie, nie dla siebie.	Jak kto nie ma nawet na trzecią... A czyż to wielmożny pan nie jeździł trzecią?	Co pan o nim wie? Przecież wcale go pan nie zna. Zgodził się pan na służbę u niego w dniu, w którym wyjechał nagle pod bezsensownym pretekstem, bez rzeczy, wioząc z sobą ogromną sumę w banknotach. I pan ośmiela się utrzymywać, że to człowiek uczciwy?	Żęła podobno wczoraj na naszym pólku? Dziś na Mogiłę z Jankiem jeździła? A? Nowiny, prawdziwe no... no... no... winy! Proszę, do świetlicy proszę! Kto widział gościa w kuchni przyjmować? Chata nasza niska, ale nie ciasna, nie ciasna!	A zuchwalce jedne nieopamiętane! Tom ja was na to rozdzielił, cobyście się aż w kościele szukali?! Wracaj mi zaraz do ciotki i siedź tam kamieniem, póki nie przyjdę!	Ale, panie ministrze, nie chciałbym... obawiałbym się... Jeżeli to pójdzie drogą urzędową...	Nie będziemy opływali w zbytki ale i z głodu nie umrzemy.	Dziecko, Obraz świata mruknął ponuro. jakże człowiek wyżyje? Depce to każdy, kto ma nogi, bije każdy, kto ma ręce, klnie na nie każdy, kto rusza żuchwami. Ja mam zostawić po sobie bachora, drugą taką skopaną, poparzoną psinę, jaką byłem sam! Po co? Mało to tego mrowia ludzkiego? Zobacz Londyn, Chicago... Przecie człowiek fiu!... i dopiero, powiada, wszystko się odbywa według prawa. Socjologia, powiada, tak, socjologia owak... Takie prawo... Dam ja ci, sobaczy synu, prawo...	Nic nie stało na przeszkodzie	U nas słychać co dzień co innego, bo się ludzie gubią w domysłach i coraz to inne nowiny puszczają A naprawdę to jeden książę wie, co się stanie. Waży on coś w umyśle, bo choć symuluje wesołość i na ludzi tak łaskaw, jak nigdy, to przecie okrutnie zamyślony. Po nocach, powiadają, nie sypia, jeno po wszystkich komnatach ciężkim krokiem chodzi i sam ze sobą głośno gada, a we dnie przez całe godziny naradza się z Harasimowiczem.	Nic pan o tem nie wie Zresztą, myli się pan, sądząc, że to interesuje tak mało kogo. Wprost przeciwnie.	Panie Nikodemie, doprawdy nie rozumiem, co to wszystko znaczy?	To samo, tylko inna nazwa. Główna rzecz wiedzieć, czym się jest i co można mieć na skinienie.	A więc Harvey nie był wariatem	Nie bądź pan głupcem, panie Ottman.	Nie mów tak głośno, młodzieńcze, mów ciszej. Często się zdarza, że dozorcy podsłuchują pod drzwiami.	Nie, bo i za co? Mówiła pani od serca... A ja... Ja wolałbym już, żeby było bodaj i to prawdą, bylem nareszcie wiedział... Ach, żebym coś pewnego wiedział...	Proszę pana zamiast męczyć się nad opisami, czy nie można było od razu tych scen fotografować?	Raz jeszcze muszę spytać, czy możesz pan dowieść, że nie pan byłeś mężem Montalbon?	Niechże jaśnie pani nie robi skandalu przy służbie!... Wszystkie te rzeczy jaśnie pan powinien mieć w domu...	Wielki Boże! co ty tam chłopcze, gadasz? Z ciebie niegodziwe stworzenie! ani jedno słowo prawdy z ust twoich nie wychodzi!	Chłosta raz na tydzień zrobiłaby wam znakomicie! A jak to sami mówicie, słuszność, mimo wszystko, była po waszej stronie.	Ach... tyle gadają i gadają, każdy niby to widział Bóg wie jakie duchy, a jak przyjdzie co do czego, to oczy ano wypatrujemy i nic.	Tak jest N. Panie.	Bardzo to wprawdzie blisko, lecz jakżeż ja pójdę tak, jak jestem ubrany?	Czyż to leży w zwyczajach oficerów marynarki angielskiej poświęcać się na usługi swych współrodaczek, gdy przybywają do portów Wielkiej Brytanji, i posuwać galanterję do tego stopnia, aby je aż na ląd wysadzać?	Czy one wszystkie tak się na to zapatrywały?	Jak ten pies na mrozie	Juści, że jakby na to przychodziło!	W terminie to się liczy na życie.	Wolnego Trzeba naładować torbę. To raz. Bandzioch. To dwa. Ale cię wzięło. No, no... Pierwszy raz zawsze najgorzej. Idziemy razem.	Że też ojciec musiał koniecznie zrobić z siebie widowisko i sprowadza nam tu Żydów na kark. Co my z nimi poczniemy?	Ale, mój drogi, mamy tego dnia iść do pani Mahoudeau	Ba! A spójrz no waćpan na tego kruka, z którym ona rozmawia	Byłam już parę razy z kompanią, ale bym co roku chodziła	Co robią? Dostali bzika i cieszą się Tam, na dole siedzą panowie, którzy mają dosyć tragedii w życiu i	Daj to Bóg! mogą mnie jednak chwycić i do podziemi wtrącić.	I samiście to wymyślili, co?	Może na schadzkę, co?	Tego jeszcze brakowało! Niechże to jasne pioruny zatrzasną!	Właśnie przed chwilą, odezwał się pan Edward, panna Wanda wyrażała swój zachwyt nad pięknością natury tutaj i zadowolenie, że dla niej opuściła liczne towarzystwo z jakiem przybyliśmy do tego borku na zaimprowizowaną majówkę.	A jak się ożeni i da Bóg wnuki.	Ach, chwała Bogu! no, przecie mogę się porozumieć! Ale zaczynam od przedstawienia. Irena Orwid, do usług pani; przyszłam z Poświcia z tysiącem interesów do pana Marka Czertwana. Czy rzeczywiście niema go w domu?	Ale ojca uwięziono!	Doprawdy chciałbym, chciałem już nieraz, ale ona taka nieprzystępna.	I owszem. Żeby wiedzieli, jak mi zbrzydły portrety i słuchanie bredni i komunałówkomunał	Jak chcesz	Jak ci się podoba! Znajdą się inni, którzy chętnie zajmą twoje miejsce.	Jestto mój dawny przyjaciel człowiek, którego niepospolite talenta szacuję.	O kas naudos bus iš to? Tiesa, tu jam dantis išmuši, bet vis jis tave įkąs. Man rodos, geriaus davus jam malkų pagalį kokį kąsti, tegul jis ir dantis išsisuktų pats ir tegul gautų paskui kaip šuva.	Pani na serjo odjeżdża? Myślałem, że chociaż na przedstawieniu zostanie pani. Przenocowałaby pani u nas, nacieszylibyśmy się dłużej panią.	To ci kutwa!...	Tom siedzi na bramie	O naukę waszej książęcej mości proszę, bo też wstyd by mi było, gdybym się przy takich statystachstatysta (daw.)	Przecie ten, bożek piękności... A jaki bogaty... Pani, dał Stanisławowi parę... co mówię	Co myślisz robić z temi pieniądzmi?	Co panu?	Co się stało, pani? Jesteś blada i wzburzona.	I zamknij przedtem drzwi. Ita chyba o tym zapomniała.	Otóż, niech mi pani powie, co teraz z sobą pani robić myśli?	Podłe i nikczemne. Co pan mi da za moją modlitwę?	Przecież Katalończyk chciał sobie z nas zażartować!	Wyobraź pan sobie że przed tygodniem jeden mój znajomy wziął dwakroć za domwziął dwakroć za dom	Że co puszcza?	A ja Franciszka Chomcówna!	A ty ją będziesz nosił.	A ty, moje złoto?	Będzieesz??...	Chciałbym tylko prosić pana profesora o jedno...	Cicho, towarzysze! Bez awantur!	Czy mogę się widzieć z don Carlosem?	Czy pan uważa, że będzie z nich dobrana para?	Czyś z nim umówił okup?	Cóż tam nowego?	Daleko?	Despota wybrał do zawarcia pokoju z Amuratem chwilę sposobną	Djabli tam! Ze mną. Rozumiesz, te amerykańskie małpy chcą mnie do kryminału. Już tu w ambasadzie, i wogóle niebo i ziemię poruszyli.	Gdzie mnie chyba gwałtem odstawią!	I like you.I like you (ang.)	Idźcie, będzie burza	Jakiś czas.	Miłościwy...	Mnie więcej chodzi o Zatybrze niż o cały Rzym	Nago, jestem pewien.	Od jednego	Powinna pani koniecznie wystąpić publicznie, w Warszawie.	Prokuratorem	Przecież mój ojcze, bywały sny wieszcze!	Przeklęty ten sceptycyzm!	Siódma buteleczka, panie radco. Służę piorunem.	Skonał!	Spóźnione wszystko, deszcze też przybiły, że nieprędko się ruszą.	Tak ci Boże dopomóż?...	Tak, słyszałem.	Trzydzieści siedem.	Twój Leonardo z Ostatniej godziny...	Umiesz liczyć?	Wielki Boże!... więc ona chciała zabić swego szwagra?	Wiem. Dobrze. Pochlebcom zawsze dobrze, w gazetach ich będą drukowali! Jedź dalej! Wyraźnie i, mośćbrodzieju, tak żeby sens było widać.	Zaprzęgamy, panie starszy?
To był jakiś mały człowieczek, który wyglądał, jakby całe życie tylko smarował sobie włosy olejkiem. Zdziwił się z początku, bo widać nieprzyzwyczajony, żeby panny wchodziły do jego sklepu z zapytaniem, czy kupi ich włosy. Powiedział, że nie podobają mu się moje, gdyż nie są w modnym kolorze, i że niewiele płaci za towar z pierwszych rąk, bo dopiero wyrób stanowi cenę, i tym podobne rzeczy. Już zmrok zapadał i bałam się, że wszystko przepadnie, jeżeli zaraz tego nie zrobię. Przy tym wiecie, że jak sobie coś ułożę, to muszę dokonać, więc poprosiłam, żeby wziął włosy, objaśniając, dlaczego mi tak pilno. Wiem, że to było niemądre, ale wpłynęłam na niego, bo się jakoś rozgorączkowałam i opowiedziałam całą historię bez ładu, jak to jest moim zwyczajem. Jego żona, która także słuchała, rzekła z taką dobrocią: „Weź je, Tomaszu, i przysłuż się tej panience. Ja bym to samo zrobiła dla naszego Jasia, gdyby mój warkocz miał jaką wartość”.	Po co?... Mnie nie chodzi o nich, tylko o świątynie i Labirynt, do zajęcia których wojsko nie jest jeszcze gotowe. Zresztą Hiram, który przejął listy Herhora do Asyryjczyków, wróci dopiero około dwudziestego... Więc dopiero w dniu dwudziestym pierwszym Paofi będziemy mieli w rękach dowody, że arcykapłani są zdrajcami, i ogłosimy to ludowi.	Zbrodnia (zm. 1332), wojewoda poznański, brał udział w bitwie pod Płowcami.. Było mi wtedy dwanaście rokówroków (gw.) zwierzchnik domu zakonnego bądź okręgu w zakonach rycerskich, do których zaliczali się krzyżacy. Hermana, który wojskiem przewodził. Wyszedł on tedy ze starszymi braćmi do owego lutegoluty (daw.) dziś popr.: który. mu rzekł: „Nie rozumiem” włóczenie końmi, śrdw. forma egzekucji.... A nad ranem nie było jednego żywego człowieka w mieście, prócz Krzyżaków i prócz mnie, który się na belce ode dzwonu zataiłem. Bóg ich już pokarał za to pod Płowcami, ale oni ciągle na zgubę tego chrześcijańskiego Królestwa dybią i póty dybać będą, póki ich całkiem nie zetrze ramię boskie.	Nie, panie Mogę panu tylko to dać, co mam. A posad nie mam. Oczywiście, mógłbym któremuś z moich podwładnych odebrać posadę i ofiarować ją panu, ale wówczas on byłby skazany na nędzę. Dlaczego tedy mam robić to przesunięcie?...	Żęła podobno wczoraj na naszym pólku? Dziś na Mogiłę z Jankiem jeździła? A? Nowiny, prawdziwe no... no... no... winy! Proszę, do świetlicy proszę! Kto widział gościa w kuchni przyjmować? Chata nasza niska, ale nie ciasna, nie ciasna!	Mój drogi uznam prawowitym naczelnikiem tego, który zdoła nad drugim wziąć przewagę. W rzeczach naukowych nie mam uprzedzeń i nie znam narodowej miłości własnej. Mateusz Strux i pułkownik Everest są to dwaj znakomici ludzie. Jeden wart drugiego, a cały świat ucywilizowany ma prawo do owoców ich pracy. Mniejsza o to, który z nich będzie kierować wyprawą, byle tylko nam to korzyść przyniosło. Czyż nie jesteś tego samego zdania?	Dawaj to, szczenię podłe! nie na miejscu były takie żarciki. mówił dalej Tengier spokojnie. może nie najwyższe, ale dla przykładu wystarczą. Prawda okazuje się tylko wygodną trampolinką do skoku w wygodne łóżeczko z miękkimi piernacikami, którymi są dawno odarte ze znaczeń pojęcia. To, co było dawniej, w chwili rodzenia się, czymś wielkim, dziś zeszło na tresowane morskie świnki. Prawda, doskonała czy nie i wiara istniały dawniej z konieczności wyjątkowego oczywiście względnie tylko, na tle wstrętnej mu, zbydlęconej w sportowym zmechanizowaniu, młodzieży nie mają swoich własnych krajów, w których by obowiązywały	Zapomina pan, capatazie, że nie byłem w porcie. I że nie pochwalałem tego przedsięwzięcia. Niech mi pan nie wymawia. Mówię panu, że niewiele mieliśmy czasu myśleć o zmarłych. Śmierć czyhała na nas wszystkich. Pana nie było.	Hej, ty! Dobry z ciebie wartownik! Całe szczęście, że nic się nie stało!	I ja tak myślę Te narzędzia i broń uzupełnią dobytek Granitowego Pałacu. Jeśli się nie mylę, zapas prochu i śrutu jest znaczny.	Miłościwa pani złocista... nie swarzcie! Tak mi pilno było pochwalić się...	O, bank taki, jak pański, panie baronie, nie mógłby się dziwić takim listom A więc będzie mi pan mógł przysłać trochę pieniędzy?	Zdaje mi się, że nie zdołałem pani przekonać Powiedzmy zatem: swym namiętnościom.	A mnie odwiedzić nie myślisz, niecnoto?	A wieszże ty gdzie jesteś? a wiesz, że ta ziemia na któréj stoisz chwieje się pod stopami twemi? że te ściany się otwierają na rozkazy, ludzie nikną gdy są zawadą, że tu życie człowieka nie waży nic... dla kropli rozkoszy?	Co za blagier! Przecie ja mam oczy niebieskie! Może nie niebieskie?	Do Perejasławia, jak ci to powtarzam. I pewnie byłby tu razem z nami przybył, gdyby nie to, żeśmy czasu posyłać po niego nie mieli, chcąc zaraz iść ci z pomocą. Nic on jeszcze nie wie o twoim ocaleniu i za duszę twoją co dzień się modli	Don Rodrigo, pamiętaj, że kiedy chodzi o obronę wiary, prawdziwemu chrześcijaninowi nie wolno się zatrzymywać w pół drogi. Czy mógłbyś z ręką na krzyżu i w obliczu Boga zaświadczyć, że pan Manuel de Hojeda nie żywi w swoim sercu występnej sympatii dla morderców wielebnego ojca d’Arbuez?	E, kochana Sabinko, zawołał, jeśli myślicie, że jego tak łatwo oczkiem ująć, jak nieboszczyka pana Dobka, to się mylicie... Widzi on codzień uśmiechających mu się gąbek bez miary; myślę, że to go prędzej już nudzi niż bawi. To się na nic nie zdało i pieniędzy ci nie oszczędzi. Będziemy chodzili około interesu w inny sposób...	Ja nie robię na złość.	Jeżeli pragniesz zapobiec nieszczęściu, dziś o północy musisz Orgaza zwabić do siebie. Odbądźcie wesele i stańcie się odtąd już ciałem jednym, by was wasz zbawca w obrządku weselnym rozdzielić nie zdołał.	Mam nadzieję, że kiedy rzucałaś teatr, tej ewentualności nie brałaś pod uwagę? Nie było mnie jeszcze na świecie.	Mówisz tak, bo ich nie znasz. Zresztą czyż jestem zmieniona?	Niby pani nie wie!	Nic nie umiem, więc jakżebym mógł być oficerem? Nawet nie mówię o wyższych stopniach...	Nie osiedzisz się tu, wieczorem przyjdzie nas sto koni!	Nie, hrabio, nie jak śmiertelni wrogowie.	Nie, panie, ja w Łodzi dłużej nie wytrzymam, ani interesu po ojcu nie obejmę.	Nie.	Owszem. Tam, gdzie jedziemy, nikt nikogo nie obmawia.	Posłusznie melduję, panie kapelanie, że nie mam.	Przekonacie się, mój, Szwejku, że nudzić się nie będziecie	Żartuje ojciec? Dlatego, że temu chamstwu nie raczę się podobać, mam przejść na niższe stanowisko?	Bądźcie zdrowi! Co który przyjdzie, opowiada zaraz co robił wczoraj, co dzisiaj i co robić będzie jutro, że się spracował i tam dalej. Cóż u diabła? gdzież ja jestem? Pomiędzy ludźmi, czy wśród maszyn? Tfu psiakrew, takie ogłupienie, takie sprowadzenie się do mechanicznych funkcyj! Ja chciałbym wiedzieć co myślą, co czują, jak widzą, a oni mi gadają, że pracują. Daj no piwa dla wszystkich! kelner..	A jeśli to mój szwagier, to co z tego? Przecież jest dziedzicem! Czego taki dziedzic ode mnie chce?	A więc mnie kochasz! Powiedz mi: to prawda?	Boję ja się tak samo Wilkowej obrony jak Cztanowej napaści, a to też widzę, że wy się przeciwicie, byle się przeciwić, ale nieszczerze.	Chcecie, bym wam bratem był, bym pomstę z wami wziął, siostrę mi dajcie	Dobrze. Od świętego Jana, bo zaraz po ślubie wyjeżdżamy z mężem i dopiero w lipcu będziemy zpowrotem, ale ja powiem panu Grzesikiewiczowi...	Jeno mi dziwno, że Michał teraz ze wsią trzyma.	Mówię ci, ślepa kura jesteś. Gówno widzisz. Towarzysze z kierownictwa dobrze wiedzą, jaki jesteś. Ale co z tego? Co im miałem powiedzieć, kiedy spytali, ile wesele twojej córki będzie kosztować! No!	Owszem, mógłbym. Wychodzę rzadko o zmroku i nigdy bardzo późno. Trzymam rękę na gumowej gruszce, którą noszę zawsze w lewej kieszeni spodni. Naciśnięcie tej gruszki oddziaływa na zapalnik w środku flakonu, znajdującego się w przedniej kieszeni marynarki. Na takiej samej zasadzie jest zbudowana migawka aparatu fotograficznego. Rurka prowadzi w górę do...	Tak jest.	Tak tu ona podobna jest, a powiedziałbym jednak, że ją fałszywie zrozumiał. Każde z natury malowanie, to tłómaczenie jakby z obcego języka; tłómacz wlewa coś zawsze swojego.	To prawda, ale myślę, że pewnego ranka wszystko się zmieni i zobaczysz, jak Eugenia wchodzi do twojego gabinetu w ministerstwie.	To rzecz pewna. Widują się, pisują do siebie, są w porozumieniu serdecznym... Ta wiadomość jest niebezpiecznym orężem w naszym ręku. Gdyby tylko udało się zniechęcić do Stapletona jego żonę!...	Widzisz, Balounie, taka rzecz jest bardzo zdrowa i przyśpiesza trawienie.	A Maciej?	A cóż to za grzech?	A przecież uważał pana za główną przyczynę hańby swojego ojca, za tego, który doprowadził naszą rodzinę do straszliwej katastrofy.	A teraz wiem ponad wszelką wątpliwość że jej gagatek, Fabrycy, znajduje się w Bolonii lub w pobliżu...	A ówże wyrostek?	Bo wam już zdrętwiała	Chorągiew wzięta!... Trupa moc!	Co pan mówi?	Co powiesz na to, Jeannie?	Co tam pani rozumie!	Czyż to być może, córko moja?	Cóż się z nią stało?	Dlaczego?	Doskonałe grunta!	Dziś w nocy jadę do Paryża	Ech, problematyczne!	Ha, ha, ha! Oto symbol mojej działalności na tej biednej ziemi! Oto odwrotna strona moich „szczytnych” poczynań! Oto rewers mojej ideologii! Symboliczny sprawdzian jej etycznej wartości!... Kto wie, może Pradera miał słuszność? Może to ja uległem okropnej pomyłce? Dusza, Ciało, Upadek, Obraz świataMoże życie musi już być takie? Może ono zawsze będzie tylko wielkim kompromisem? Może duch, przyoblekając ciało, zawsze będzie musiał z niejednego zrezygnować?...	I co z tego, skoro tam myślą tylko o panu?	Ja z panią? Doskonale.	Jakże bawełna poszła?	Jakże przywrócić majątek rodzinny? Próbowaliśmy wszystkich niemal sposobów: i kopania, i pisania, i księżniczki, i dziennikarstwa.	Jakże tam idzie? Jak z musztrą?	Jestem!	Jeśli to niewolnica, to ją odkup.	Kad tu neturėtum ženklo ant kaklo, ir aš tavęs sūnum nelaikyčiau. Tie vokiški šunys širdį tavyje permainė. Kraujo jie tau savo įpylė. Vokiečiu atsiduodi!	Kiedy panna porwana?	Konieczny i naglący.	Mateusz!	Miss Remsen, jeśli pani twierdzi, że istotnie kamea ta zalicza się do garnituru pani, z wielką przyjemnością zwracam ją prawowitej właścicielce. Czy istotnie zgubiła ją pani?	Musieliśmy z kimś pomówić	Myślałam o tém czy téż mężczyzna może umrzéć przez nieszczęśliwą miłość dla kobiety?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	No, a za cudze pijecie?...	No, no... dobrze!...	O, jakże pan jesteś okrutny!	Ojcze, ojcze! co cię boli?	Pani będzie ze mną grała zamiast Sznapsi.	Proszę dokończyć, drogi panie Cavalcanti!	Tak, miejcież pieczę! Co to ja słyszę! Król pono na zapustyzapusty	Tchórze! Zlękli się dwóch szewców pijanych.	Teraz chłopczyk mój grzeczny. Z uśmiechem mu bardziej do twarzy.	To i dobrze.	To jeszcze mało.	Trzeba, mości Nedzie.	U nas tak mało się zmienia	Vivat! vivat najmężniejszy kawaler! chluba całego wojska!	Waszej miłości miałem rozkaz powrozy rozciąć. Gdyby zaś wasza miłość porwała się do obrony Soroki, mieliśmy ją przed księcia dostawić po ukaranie.	Wkrótce się to jednak wykryło. Schwytano go na gorącym uczynku kradzieży jakiegoś cennego rękopisu i tym sposobem dostał się do więzienia już w maju.	Właśnie. Jak olbrzymi zakład dobroczynny do leczenia słabych	Załagodzę ją; cóż?... zgoda?... Porthosie drogi?	Znam to miejsce.	Żyję i jestem zdrowa, to wszystko.	„Dzień był gorący, panie marszałku, było trzydzieści stopni!”
Czy jesteś pewien, że tak jest w istocie?	A waszmość pewien jesteś swoich żołnierzy?	Albo to raz tak bywa! Stoi ci w lesie chojarchojar (daw.) mocno, solidnie. obuchemobuch powiadasz?	Ależ nie... rzekłem hamując radość, bo jeżeli wspomniała spóźnioną godzinę, to z pewnością dla usprawiedliwienia się że przyjdzie za chwilę tak późno, a nie że nie przyjdzie. spytałem obojętnym tonem.	Ano tak trudno panią do tego zmuszać. Jaką pani ma pensję?	Choćby fortuna i urodzenie nie stawały na przeszkodzie, nie chciałbym ja waszej książęcej mości w drogę wejść i to mi tylko dziwno, że się jeszcze śmiałkowie tacy znajdują.	Czy tak? Więc i jutro... nie będzie pani?	Dajmy pokój tym sprawom Niechże mi pan powie, co się z panem działo, oczywiście nie o swoich sukcesach artystycznych, bo tego jest pełna prasa, ale jak tam z pańskimi prywatnymi historyjkami. Czy wciąż pan tak niepohamowanie korzysta ze swoich sukcesów miłosnych?	Ja ledwie kawałki, bo to mi się jak groch z kapustą w głowie pomięszało, dodał Baucher	Jesteś pod ich wpływem. Daj Boże, aby się to zmieniło.	Masz pan słuszność. Ruiny, Polska, NaródOkolica prześliczna, ale to tylko ciało; cóż gdybyś pan duszę zobaczył! Jaka olbrzymia, jaka wzniosła! Geniusz ożywiłby nią dwadzieścia milionów. Tylko że to jest tajemnica, wielka, zaklęta tajemnica. Krocie ludzi rodzą się i umierają pod bokiem tych gruzów, a żaden ani się domyśli ich prawdziwej wartości. Gruzy i gruzy! powiadają oni; stare, okazałe, to prawda, ale nic więcej, tylko gruzy jakiegoś zamku. A ja panu powiadam, że te gruzy większe są od tebańskich, babilońskich, rzymskich, większe od gruzów niejednego narodu. Gdyby mi wolno było podnieść ich zasłonę, świat z boleści wziąłby się za włosy; zobaczyłby pod nimi przestrzeń pustyni większej jak Sahara, w każdym kamieniu trupa, w każdej warstwie muru pokolenia wymordowane, zobaczyłby rzeki z łez i krwi; ich wysokość myślą jedynie musiałby zgadywać, wieża SennaruWieża Sennaru	Mój przyjacielu wielka zachodzi różnica między uczynkami, które miłość wywołuje, a tymi, co z wdzięczności pochodzą. Rycerz może przestać kochać, ale nie przestanie mieć wdzięczności. Zdaje się, że Altisidora bardzo mnie kochała, dała mi ten podarunek, co to wiesz, płakała, kiedym odjeżdżał, przeklinała mnie, obelgi miotała, bezwstydnie skarżyła się wobec wszystkich, a to przecież dowody gwałtownej miłości, bo złość kochanków kończy się zwykle przekleństwami. Z mojej strony, nie mogłem jej żadnej robić nadziei, ani żadnego skarbu nie mogłem jej ofiarować; bogactwa błędnych rycerzy są, jak te, co to nimi szatany olśniewają, fałszywe i pierzchliwe, zresztą poprzysiągłem wierność innej. Nie mogę więc jej ofiarować nic więcej, prócz kilku oznak pamięci, bez ubliżenia jednak temu, com zawsze winien Dulcynei, której robisz krzywdę, zwłócząc ciągle baty owe, którymi można ją tylko odczarować. Powiem ci prawdę, tak się obawiasz o skórę swoją, że chciałbym, iżby ją wilcy zjedli, kiedy wolisz ją zachować dla robaków, niż zrobić z niej przysługę dla tej damy.	Nie jesteś pan księdzem? Nie jesteś pan hrabią Monte Christo?... Boże! Jesteś tym ukrytym, nieubłaganym, śmiertelnym wrogiem! Musiałem ci wyrządzić w Marsylii jakąś krzywdę! Biada mi!	Niech się Anusia nie gniewa, ale czasem można zapomnieć Takie teraz są złe służące i tak o nie trudno, że boję się, aby mnie moja Anusia nie opuściła, bo mężuś się gniewa, jeśli zmieniam sługi często, a do tej dzieci zupełnie się przyzwyczaiły.	Och, szatanie! czynisz sobie igraszkę z najdotkliwszych moich uczuć i usiłujesz wyzyskać moją dobrą wiarę. Nie uda ci się to jednak. Czyż możesz przypuszczać, aby mój ojciec postępował tak, jak twierdzisz!? Gdyby zaś było tak, to czyż możliwe jest, aby pozostawił piśmienny dowód swego oszukaństwa?	Prosty ja żołnierz, niegodzien, żeby mnie wynoszono nie tylko pod niebiosa, ale i wyżej od innych. Wszelako rad jestem, żem dla waćpanny niezupełnie obcy, bo już nie pomyślisz, że ci nie znany i niepewny gość razem z deszczem ostatnim z chmur upadł. Milej to zawsze wiedzieć, z kim się ma do czynienia. Siła ludzi się włóczy, którzy się familiantanifamiliant	Tak jest.	Tak, ale tymczasem „Faraon” został bez kapitana.	Tak, tak. Że tu nocuję.	Właśnie na to ja pracuję! byle mi się powiodło, rychło do tego dojść się spodziewam.	Zdobywam sobie zasługę przez to, że tobie, mój chelo, pomagam w nabywaniu wiedzy. Kapłan tego zgromadzenia, które służy Czerwonemu Bykowi, pisał mi, że stanie się wszystko, czego sobie życzyłem dla ciebie. Posłałem kwotę pieniężną, wystarczającą na rok, a potem, jak widzisz, przybyłem, by czuwać nad twym wstąpieniem w podwoje wiedzy. Czekałem półtora dnia... nie jakoby mnie wiodło jakieś uczucie względem ciebie... to nie ma związku z mą Drogą... lecz ponieważ stosownie do tego, co mówiono mi w świątyni Tirthankerów, wypadało mi po zapłaceniu pieniędzy za naukę dopilnować końca sprawy. Moje wątpliwości rozwiano najoczywistszymi dowodami. Obawiałem się, że może tu jadę wiedziony chęcią zobaczenia ciebie... omamiony czerwoną mgłą uczucia. Ale tak nie jest... Zresztą zaniepokoił mnie pewien sen...	A dużo zapłaciłeś za ojcowiznę?	A mnie się zdawało, że ten agricola podbił pani serce od pierwszego wejrzenia.	A więc ma pan już wszystko: pałac na Polach Elizejskich, służbę, intendenta, brak panu tylko kochanki.	A, więc już nie mariwoduję Od dwóch miesięcy Godfryd oddawał się wszystkim upojeniom człowieka, który się żeni. Każdy jest wówczas podobny do owych ptaszków, które ścielą gniazdko na wiosnę, latają tam i z powrotem, zbierają źdźbła słomy, niosą je w dzióbku i wyścielają domostwo swoich jajek. Przyszły małżonek Izaury wynajął przy ulicy de la Planche willę za tysiąc talarów rocznie, wygodną, przyzwoitą, ani za dużą, ani za małą. Zachodził tam co rano zajrzeć na pracujących robotników i doglądać malowania. Wprowadził tam komfort, jedyną dobrą rzecz, jaka jest w Anglii: kaloryfer, aby utrzymać w domu jednostajną ciepłotę, starannie dobrane meble, ani zbyt błyszczące, ani zbyt wykwintne: świeże i miłe kolory, story wewnątrz i zewnątrz u wszystkich okien; srebra i powozy nowe. Kazał urządzić stajnię, wozownię, remizę, gdzie Toby, Joby, Paddy krzątał się i uwijał jak fryga, widocznie bardzo ucieszony wiadomością, że w domu będą kobiety i lady! Ta namiętność człowieka, który zakłada dom, wybiera zegary, przychodzi do swej oblubienicy z kieszeniami pełnymi próbek, radzi się jej o urządzenie sypialni, który chodzi, biega, goni, kiedy chodzi, biega i goni ożywiony miłością, to jedna z rzeczy, które najbardziej cieszą uczciwe serce, a zwłaszcza dostawców. Że zaś nic w świecie nie budzi większej sympatii niż małżeństwo dwudziestosiedmioletniego przystojnego młodziana z uroczą dwudziestolatką, która ślicznie tańczy, Godfryd, nie umiejąc sobie dać rady ze swym podarkiem ślubnym, zaprosił na śniadanie Rastignaca i panią de Nucingen, aby się ich poradzić w tej doniosłej sprawie. Wpadł też na doskonały pomysł, aby zaprosić swego kuzyna d’Aiglemonta z żoną, zarówno jak i panią de Sérisy. Światowe panie lubią od czasu do czasu zapuszczać się na śniadanie do kawalerskiego mieszkanka.	Ach, zapomniałem! Słuchaj, Sefton, dlaczego znęcałeś się nad Clewerem?	Ależ pamiętam słowa pańskie: „musimy zająć się przyszłością tych dwojga dzieci, to jest Helenki i jej brata...”.	Ależ to świętokradztwo!...	Antoś, patrz	Atanazy (do Tempego): RewolucjaSłowo komunizm w moich ustach jest to blada idea ze sfery idealnego bytu socjalista. z dziewiętnastego wieku. Zbydlęcenie programowe trzeba trochę dla uroku umetafizycznić: wykazać jego transcendentalną konieczność. Żadna religia znana tu nie pomoże	Atanazy: Ależ nie można programowo narzucać artystom tematów. Sztuka upada na tle uspołecznienia w ogóle. Przyczyny są ogólniejsze, powiedziałbym, kosmiczne w znaczeniu Spenglera.	Bardzo żałuję, panie hrabio, tego, co się dzieje, ale według brzmienia rozkazu jej królewskiej mości, zmuszony jestem pana uwięzić. Margrabio, każ pozamykać bramy swego pałacu i poślij po straż miejską.	Bo to była zła modlitwa.	Bogactwo, Praca rzekła podnosząc się z fotelu. dodała	Boże!	Będzie to jedyna stara panna w naszej rodzinie bo Anna za kilka miesięcy zostanie żoną naszego ajenta w H., a narzeczony Elżuni kończy szkołę handlową w Berlinie.	Chyba żeś wiele grzeszków miał, na które przychodzi czas, bo inaczej to nie wiem, co.	Cięższe jest ono, niźli pani przypuszcza, ale świadomie włożone!	Co się stało?	Co za jedni?	Czemuż sama nie zapaliłaś?	Czy chce pan zamieszkać z nami?	Czy żałuję?... Na chromego małżonka Wenerymałżonek Wenery (mit. gr.) w staroż. Atenach rada starszych, tu: grupa osób o dużych wpływach..	Do widzenia.	Dobrze poszło wszystko ale na nieszczęście sprowadziliśmy za sobą gromadę dwunogich istot, których bliskość wydaje mi się niepokojąca.	Doprawdy, przestraszasz mnie, mówił Honory.	Gdy mumia wiecznie żyjącego ojca waszej świątobliwości była w świątyni Ozyrysa Towarzyszyłem czcigodnym zwłokom i będąc na nocnej służbie w sali „odpoczynku”, wszedłem do sanktuarium.	Hę?	I bez klątwy, gdy się obwoła, odpadną od niego wszyscy, niema kto by nie czuł zgrozy téj. Sioła nasze płoną, ludzi w pień wycinają, kościoły na stajnie pozmieniali, kapłanów wieszają.	I nama też może niezadługo przyjdzie za nim iść.	I udało ci się?	Jak myślisz	Jak to nie ostali? Cóż im się przygodziłoprzygodzić się (daw.)	Jakże się ojciec czuje?	Jakże to? więc to córka Lorenca Korchnela jest panią Dulcyneą z Toboso?	Jejmość nie poznajesz mnie?	Jeśli go obaczę...	Jeżeli pan sobie życzy...	Jeżeli się co znajdzie	Ludzki pan!...	Masz słuszność zapytam o to męża!	My tego, mój Ojcze, mówić sobie nie potrzebujemy odkryjcie mi plany swoje.	Mądryś, ale nie bardzo! A to nie widzisz, co się dzieje?	Na nieszczęście dali nam tylko to, co zwykle jadają na statku.	Na uczciwość, kumie śliczny pomysł i zaprawdę godzien twego rozumu.	Nie mam bynajmniej chęci roztrąbiać moje imię na całą okolicę a co mnie tu przynosi, to całkiem inna sprawa, która dotyczy raczej waćpana niż mnie.	O co chodzi?	O nie! Dałam mu urlop	O, i jak!... Ale nic ze mnie nie wybił, nic, nic...	O, on mnie zna lepiej!	O, to nie podlega wątpliwości Pan Noirtier kocha jedynie swoją wnuczkę, Valentine. To ona go pielęgnuje od sześciu lat. Potrafiła swoimi pilnymi staraniami zjednać nie tylko miłość, ale i wdzięczność dziadka. Jest słuszne, że otrzyma nagrodę za tyle poświęcenia.	Panie panie, na imię boskie, na honor żołnierski, w imię uczciwości szlacheckiej, oddal się; słuchaj, północ już bije, to godzina, o której na mnie czekają.	Pieczęć moja. Co w piśmie stoi?	Pięćdziesiąt pięć.	Pocałowałeś mnie, Tomku?	Proś go waćpan o jedną, proś o jedną, a dobrą	Przecie pan pamięta bohatera farsy Schöneicha...	Przyjechaliśmy pod wieczór wraz z księżną... i tam dalej automobilem, który Rohityn kupił przed trzema dniami całkiem rzeczywiście.	Przyjmuje pan pokornie karę?	Przysiągł	Sid, bądź łaskawy nie wtykać nosa w cudze sprawy. Co to za heca tam na dole?	Tam, gdzie nie potrzeba będzie spotykać się z panem Ursiclosem. Należy zatem miejsce naszego przyszłego pobytu zachować w najściślejszej tajemnicy.	To dalsza sprawa	Vivat nasza pani!	W klasy... W co chcesz...	W tej chwili nie wiem... Trzeba będzie znaleźć kogo między egipskimi albo greckimi kupcami... W ostateczności	Więc cóż ty.... więc cóż pani będzie robiła?	Więc jakże, panie Fix, czy postanowił pan jechać z nami do Ameryki?	Więc ma ich kilka?	Wojsko!	Wszystko to są tylko wykręty! Panie Fogg, niech się pan bije teraz albo nigdy!	Wtedy? A kiedyż to było, dobry człowieku?	Wyście wtedy do Francji wyjechali?	Z nim trudno się tera zetknąć. Czasem to i trzy dni, trzy noce w domu go nie ma.	Zdaje mi się przecież że masz, moja żono, koni aż nadto?	Zrobię, jak ojciec kazał	Zuch PlutoPluto a. Pluton (mit. rzym.)	Łącznie z tym Szekspirem, siedm! Sześć innych...	Śmierć!	„Więc nie rachunek! Dzięki Bogu!”
Nie umiem panu na to odpowiedzieć.	Dantès wykonał to, co do niego należało nie mam mu nic do zarzucenia. Postój miał miejsce na polecenie kapitana Leclère.	Mój miły panie radź coś na to, aby król jegomość tak okrutnym nie był dla biednej Dżemmy. Ona oszaleje z rozpaczy.	Któż by nie pragnął żyć na tym pięknym Księżycu, między tak dobrymi ludźmi?	Nie, tylko się domyślam. Znałem niejakiego lorda Wilmore, który rozsiewał na wszystkie strony takie szlachetne uczynki.	Wyzdrowieje! W tym wieku choroba nie straszna. Dorastać musi właśnie. Krew zburzona; potrzeba go na koń wsadzić i dać mu się wyhasać.	To prawda gdybyście jednak pozostali byli w Zawrociu, każdy z was byłby na jego połowie trzy razy bogatszy, niż ja będę na czwartej części Darnówki. Ale nie bylibyście pysznymi panami. Bo jak tam z pieniędzmi jest, to jest, zawsze przecież jesteś, Bohdanie, pysznym panem...	Stosunki społeczne, prawo, stosunek człowieka do człowieka, życie pojedynczych ludzi i to, co się nazywa życiem prywatnem, jest, bądźcobądź, oparte na nauce chrześcijańskiej. Ułomności ludzkie wykrzywiają ją, ale jednak wszystko na niej stoi. Ale to dopiero połowa zadania spełniona rozumiesz? Wprowadzić go do historyi, oprzeć na nim stosunki dziejowe, stworzyć miłość bliźniego i w znaczeniu dziejowem	Widzi pani, czasami obcy szpieg może być bardzo pożyteczny. Na przykład dzięki tej pani zdołaliśmy zlikwidować kilku wysoce niebezpiecznych jej wspólników i przeciwników. Właściwie została ona do Polski przysłana właśnie po to, by paraliżować akcję tych ostatnich.	Oni nie mówili, że to ten sam człowiek Powiedzieli mi tylko: zbadaj, czy to on, ponieważ pokrzyżowano nasze zamysły.	Ale czemuż nie powiedziałeś temu człowiekowi... Troopowi, czy jak on się tam nazywał... kim jesteś!	Ależ on jest człowiekiem świętym Jest naprawdę święty w słowach i czynach. On nie jest podobny innym: nigdy nie widziałem takiego jak on. Nie jesteśmy wróżbitami ani kuglarzami, ani żebrakami.	Dziękuję ci Dziękuję ci za gościnę i za radę. Czy pozwolisz, że zostawię tu mego konia, gdyż nie mogę wraz z nim wspinać się po lodzie?	Ja ją skłonię! ja ją zmuszę! Dla nas byłoby to prawdziwém szczęściem. Interesa nasze w najgorszym stanie... Uchowaj Boże co na mojego męża, runie wszystko...	Juści... cztery półkwaterki z arakiem i śledzia... i... juści, nie bydłem przeciech, to miarkuję... rychtyk prawda! Cztery półkwaterki z harakiem... i machorka, i bułków... i całego śledzia...	Masz babo pociechę! Piję jego wino, ale kpem jestem, jeśli to nie pogańskie imiona.	Nic tu nie ma do zwędzenia; biedne to miejsce. Musimy więc żebrać.	Nie o drugim. Cały drugi front, za przeproszeniem, to kawał wymyślony dla frajerów.	Niech cię to nie wstrzymuje, droga Altisidoro cały zamek w uśpieniu, tylko w oknach rycerza miga bladawe światło. I on może w tej chwili, odrzuciwszy kołdrę, marzy rycerskim sercem o czystych uczuć krainie.	Tak jest, my jesteśmy okropnie wdzięczni! Nie zapomnieliśmy tego kawałka mydła. My jesteśmy grzeczni. Dlaczego ty jesteś niegrzeczny, Rat?	Za późno Ja już nic nie chcę	Ale ja nie jestem Kantem. Nawet MiróMiró, Joan (1893–1983)	Biegaj mi w te pędy i zawiadom księdza proboszcza, jako dziś cale sobie nie życzę powitania z baldachimem, świecami i wielebnym duchowieństwem. Wyraźnie powiedz: „król prosi, aby tego dziś nie było”.	Nie codzień wolno zaglądać do sanctissimum! Tożeś mi pozwoliła zajrzeć!	O tak, droga pani. Dotąd drżę na wspomnienie niebezpieczeństwa, jakie pani groziło.	O, panie! Jesteś pan nie tylko wcieleniem sprawiedliwości, jesteś samą dobrocią!	Pan baron wspominał kiedyś, że moglibyśmy pójść na kolacyjkę. Otóż dziś mam wolny wieczór. Jeżeli by baron wybierał się...	Pan nie umie przebaczać.	Proszę mnie wcale nie zapisywać	Wiem, alem się nie opóźnił.	Z jednej ręki strapienie i z tejże otrzymacie pociechę! Gdyśmy z ogrodu wracali po niefortunnym śledztwie, królowa jejmość kwaśna i nachmurzona, panny złe, jak jędzonki, a król i my wszyscy rozmiłowani w Montwille na umór...	Zatem pan gotuje się na męki?	Nie będę mówić wiele Przed tobą, jak i przed każdym z nas, stoi jedyny, najzaszczytniejszy cel, służyć człowiekowi. pamiętając o wszystkim, czym jesteś. A	No już nic, już nic nie powiem	Pewno, pewno, pilno mi, stryju kochany, pilno! Już bym w pole rad! Czas! Moi wszyscy w tych latach co ja, już się ucierali, a ja muszę z kapelanem czytać i w dziedzińcu do tarczy oszczepem ciskać, gdy mnie świerzbi dłoń użyć go na tych Sasów lub...	Niech go diabli porwą z jego orgiami! On i jego zięć, to gorsze niż sądowniki albo dyrektorowie teatru. Ostatecznie jada się tu bardzo przyzwoicie, Marieto Cardot zamawia zawsze obiad u Cheveta, przyjdź ze swoim księciem de Maufrigneuse, pośmiejemy się, każemy im tańczyć taniec trytonów.	Po raz pierwszy słyszałem ten głos, idąc ze Stapletonem. Tłumaczył mi, że to wabienie rzadkiego ptaka.	To bez ciebie zwiedzimy piwnicę Czuję się usposobiony bardzo „piwnicznie”.	Trzydzieści siedem koni, no... Wszystko jest jak potrzeba. A Zosia jakże? Pewno to wiesz, że ma skłonność do ciebie i bez wielkiego przymusu odda ci rękę?	Wątpię raczej mniemam, że wytworzyłaby inną cywilizację. Jakąś z dzisiejszego punktu widzenia również irracjonalną, jak i nasza byłaby niedorzeczną z tamtego. Czy pan jest humanistą, czy przyrodnikiem?	A to, że za polskich czasów tyle jenojeno (daw., gw.) sobie. tak balowali, jażejaże (gw.) teraz. wszystko trzatrza (gw.)	Ach, jak to dobrze... jaki pan szlachetny... jaki pan kochany...	Ach, pani dobrodziejko ja już tyle nabiegałem się w sprawie tej licytacji, że choćby dzisiaj należy mi się spoczynek. W dodatku mam za kilka minut urzędówkęurzędówka	Ależ tak, właśnie dlatego przyjechałem, zbyt wiele trudów to wymagało, aby cię odnaleźć i oddać ci je, byśmy mieli znów zacząć się szukać. Zajęłoby mi to resztę życia.	Był tu przed chwilą.	Czy pani mąż ma obligacje pożyczki hiszpańskiej?	Jak to, zastanawia się pan prezes? Przecie to jasne! Taki zaszczyt, taka władza!	Jesteś nieocenionym towarzyszem moj drogi, wesołością nieprzebraną podnosisz z upadkuumysł, pogrążony w rozpaczy. Dobrze, zastawmy ten pierścień, lecz pod jednym warunkiem.	Kto tam?	Kto, ojcze?	Kwit pana de Monte Christo jest wart tyle, co pieniądze. Niech pan z nim pójdzie do Rotszylda albo do Lafitte’a, a ręczę, że każdy z nich przyjmie go bez mrugnięcia okiem.	Michalakowa, jużci ta sama, co już ode żniw...	Nic znowu tak osobliwego... są nawet ludzie, którzy przypisują Władkowi spryt nadzwyczajny i bogactwo mu przepowiadają. Ale ja za taki spryt i za takie bogactwo bardzo dziękuję. Wolałbym ulice zamiatać, niż takim sposobem skarby zbierać.	To i ja z niemi pędź, wyrzucaj i mnie!	To się pisze w rejestr i rejestra grzechów tworzą się z tego ogromne, o których zapomnieć trudno.	To, co imć pan KlonowiczKlonowic a. Klonowicz, Sebastian Fabian (1545–1602)	Waćpan? waćpan? Jak to?...	Zadowoleni! A więc to znaczy, że was podburzali? To znaczy, że byli podżegacze, buntowszczyki? Tym gorzej dla nich!	Zdaje mi się, że... czy pan Morrel?	A gdzie ty mieszkasz?	Ach, więc dlatego ta wstrętna kobieta kopnęła biedne dziecko. I ona ma być panią Elżbiety! O, Boże!	Ale skąd wiesz, że wstał, aby rozmyślać? Mogło go zbudzić coś innego	Co ojciec?!	Co się dzieje?	Co się stało?	Czyje? może tej wdowy, którą pan wczoraj odwiedzał?	Dwa tysiące!	Dziesięć.	Godzi się supozycjesupozycja (z łac.)	I tam... tam pani poznała swego narzeczonego?	Ja!	Ja?	Jak ubrany? Jak ubrany?	Jakto? a ta Denhoffowa?	Ma wuj kupca?	Moja i Stasi	Możesz być tego pewny.	Możesz odejść.	Nad czem?	No tak... ale prędko.	No, no!	O odrzekł Sancho	Oho! Zaczyna się.	Ojciec dużo zdrowszy	Ona.	Panienko...	Pewnoś głodny? migiem przystroję wieczerzę.	Piechotą	Po co się pytasz, kiedy wiesz.	Pocieszą się!	Pozwoliłaś pójść z sobą, a teraz zniechęcasz.	Przez pomyłkę znalazł się u mnie. Poznaję pismo majora. Ta częsta korespondencja, ciociu, mocno się wydaje podejrzana!	Pytałem jeszcze wczoraj w nocy Harasimowicza...	Tak.	Toteż zdaje mi się że ona się podobno urodziła we Francji.	Widzisz! Ukrywać!?	Wiedz więc, kozi wodzu, że jeśli miniesz szkołę w chwili, gdy masz w niej siedzieć, masz się do mnie zgłosić po swoją należność.	Więc co będziesz robiła?...	Wszak są one przekonaniem pana.	Wszystkie rozkosze życia igrają koło mego śmiertelnego łoża i tańczą przede mną niby piękne kobiety; jeżeli je zawołam, umrę. Wciąż śmierć! Powinieneś być zaporą między światem a mną.
Dobrze! Niech natychmiast Brunon zaprzęga siwe ogiery do większej karety na saniach. Jur na koźle. Przygotować dla mnie wszystko na dobę.	Na małą skalę interes taki może się wydać dziwny; ale na wielką skalę, to są wysokie finanse. Są akty samowoli, które są zbrodnią między jednostkami, a które stają się niczym, kiedy się rozciągną na jakąkolwiek zbiorowość, tak jak kropla kwasu pruskiego staje się niewinna w wiadrze wody. Zabijesz człowieka, zgilotynują cię. Ale w imię jakichkolwiek przekonań zabij pięciuset ludzi, uszanują zbrodnię polityczną. Weźmiesz pięć tysięcy franków z mojego biurka, pójdziesz na galery. Ale z pieprzykiem nadziei zysku, zręcznie wsuniętym w paszcze tysiąca giełdziarzy, zmuś ich do wzięcia papierów jakiejś tam zbankrutowanej republiki lub monarchii, wypuszczonych, jak mówi Couture, po to, aby zapłacić procenty od tych samych papierów, nikt nie może się skarżyć. Oto istotne zasady złotego wieku, w którym żyjemy!	Nie będę milczała! Dobrym sercem przywołałam go do mego domu, starą poczerniałą chałupę kupić odeń chciałam za podwójną albo i potrójną cenę. Zuchwalec, nie tylko nie ustąpił, jeszcze obelgi miotał na mnie!	Nie, proszę pani. Będziemy tak rzucali, żeby wszystkie kółka prosto szły do niej, to wtedy nic nie będzie biegała. A jeśli Józio nie umie, to niech rzuca do kogo innego.	Tego ci nie umiem powiedziéć Wyciągnąć z niego nic niepodobna. Cóś musi być w jego przeszłości do tego milczenia zmuszającego. Ze wszystkiego jednak wnosić można, iż nie jest takim demagogiem, na jakiego wygląda. Więcéj lat musiał spędzić w salonach, niż na ulicy.	Ten człowiek nic nie może mi zrobić. Należało się lękać tylko wtedy, gdy miałem do czynienia z jego synem.	To wstąp pan do mnie we środę na śniadanie i raz skończmy.	Tą samą, która przeszyła pierś Harberta, i zaręczam panu, że nie chybi ona celu!	W drodze nauczę cię innych i lepszych pragnień Chodźmy do Benares.	A chociażby zaprosić oficjalnie na obejrzenie Medany.	A co, mili barankowie? Nie księżna?... A co, Kokoszko? To mnie, mówiłeś, osiodłała, a czemu to jako żak przed nią stałeś?... Gdzieś taką widział?	A jednak a jednak to wszystko jest...	A może wiesz, gdzie jest inny kościół z wysoką wieżą?	A przytułki, domy pracy i domy poprawy, czy te instytucje przestały istnieć?	A ty, Byczku, mój kumie, powiedz, czy nigdy nie trafiło się nam zadurzyć w spódniczce wbrew chęciom rodziców?	Ach, kogo tam nie było! Chyba ze trzydzieści osób. A jednak... pańska nieobecność zwróciła ogólną uwagę, doktorze.	Byłbym to uczynił gdybym listu nie umiał na pamięć, podyktowałem go jakiemuś zakrystianowi, który przepisawszy go, niezmiernie się nad pięknością stylu unosił i przysięgał, iż w życiu swoim nic podobnego nie czytał, chociaż odebrał najmniej z tysiąc ogłoszeń o pogrzebach i różnych ekskomunikach.	Cały błąd twój jest to, żeś się zanadto pośpieszyła.	Chcę, babciu	Co za szczęście, że jest ona daleko bo tutaj bardzoby nam przeszkadzała.	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Czy Meister leży?	Czy miłościwa pani raczy mieć tę altembasowąaltembasowy spytała pani Szmigielska, przykładając z prawej strony materii przykrojonej na suknię aksamit, a z lewej atłas.	Czy moglibyśmy, drogi panie Pastrini skoro jesteśmy już obaj gotowi, złożyć teraz wizytę hrabiemu de Monte Christo? Jak pan sądzi?	Cóż począć?	Cóż u was słychać? jakże sobie radę dajecie sam?	Dwu	Dziękuję! Czy to na pana?	Eee! nie jestem wybredny, kamracie Byle było mocne i dużo, to zresztą jest mi wszystko jedno!	Ej! Majstrze Bartłomieju psia głowa	Fizycznem, nie. Ale upadam z senności.	Gdybym była pejzażystą co za cudowny krajobraz zrobiłabym, wybrawszy jedno z tych gruzowisk, tak ślicznie obwiniętych zielenią, a tak majestatycznych!	Gdzie się znajduje obecnie?	Hm. Nie wydaje mi się to tak pewne.	Ir aš noriu veikiau išgyti... Veikiau pradėti mokytis. Taip mėgstu mokytis... Panelė tokius gražius daiktus pasakoji... Taip norėjau veikiau išgirsti apie tuos kryžiuočius, o gal jau tamsta šiandien pasakei vaikams?...	Ja mam wielką zgryzotę. Rabin Izaak oskarżył mię przed zejdem i zejde chce mię ożenić...	Ja się nie gniewam	Jacku, mój drogi Jacku! Jakiś ty piękny w czerwonym mundurze!	Jaki?	Jakież są twoje?	Jasne. Jak się ma macochę!	Jesteś pan człowiek majętny i znasz się na naukach przyrodniczych.	Królowa nie rządzi, tylko panuje, bo gdzie jest zgoda i miłość wzajemna, gdzie każdy obowiązki swoje spełnia, tam wszelki rząd jest zbyteczny. Pszczoły robocze nie uważają się za poddanych, tylko za dzieci, a królową otaczają wygodami, czcią i miłością jako matkę rodu.	Liszkę. Policzki ma panna Nina jak jabłka.	Miłościwa pani złocista... nie swarzcie! Tak mi pilno było pochwalić się...	Można je mieć przy tysiącu rubli. Szczęście każdy nosi w sobie.	Na, tai kas gi iš to?	Nagliłbyś mnie daremnie mam siłę zmilczeć to, czego nie powinnam powiedzieć. Wyznanie moje nie było słabością, trzeba więcej męstwa, aby wyznać taką prawdę, niż aby ją zataić.	Nawet na Mefresa i Herhora?...	Nic pilnego. Potrzebuje pani przecież kupić sobie kilka kostyumów, to jest pilniejsze.	Nie czas teraz na spanie! Sprawa jest ważna! Wiem o tym, wie Balu, wie cały ród, cała puszcza, nie wyłączając nawet głupich żubrów. Wszakże nawet Tabaki mówił ci niedawno...	Nie masz większego zmartwienia, Nineczko? Rzecz załatwiona i koniec. Co cię to teraz obchodzi?	Nie myśli on o tym wcale, gdyż nie wie, że trzeba was rugować, a ja com powiedział, to będzie. Zostaniecie w Rozłogach; mam ja swego chleba dosyć.	Nie to, ale nie wspominałeś mi o tym.	Nie tylko wystarczyło na bilet, ale nawet się okroiło na kęs jadła Wcinaj teraz, Najświętszy. Patrz, już dzień nadchodzi!	Nie, będę cię zjadała codziennie, a ty będziesz się odradzał w płomieniach mojej żądzy...	Nie, nie	Niech cię to nie dziwi, Sancho Wszystko w tym jest nadzwyczajne i głos zresztą, nie mając żadnej przeszkody, łatwiej nas dochodzi. Ale nie ściskaj mnie tak mocno. Nie wiem, czego się trwożysz, bo ja na Boga, nigdy w życiu nie siedziałem wygodniej, czuję tak lekkie poruszenie tylko, że czasem zdaje mi się, że na miejscu stoimy. Oddal od siebie próżne przestrachy, mój przyjacielu, wszystko dobrze idzie, możemy śmiało powiedzieć, że z wiatrem idziemy.	No, dobrze: brzydko jest podsłuchiwać. A teraz wyjdź, bo przeszkadzasz.	No, to bierz prędko. Tylko nie wybieraj godzinę, jak to umiesz.	No, to klawo. Pójdziesz z nami?	O ile wiem, nie	O jakiej nici ty mówisz?	O kurczę, rzeczywiście! A myśmy się tu pocili jak dwa barany! Niech to diabli! Nie ma co, musimy tu przyjść w nocy. Taki kawał drogi. Będziesz mógł wyjść z domu?	O, panie Ursiclos, racz pan oszczędzić to, co jest drogie każdemu Szkotowi	Och, nam się nic nie stanie. Drogi wolne, król niedaleko. Nam nic nie grozi, ale wy?	Oczywiście! Gdyby był pan w Rzymie, Thomson i French wypłaciliby panu gotówkę od razu, bez żadnych oporów.	Oto Jego Dostojność, uciekaj pan!	Otóż, mosaniemosanie rzecze pierwszy	Owszem, czekam abyście mi waszą wesołą twarz tłumaczyli.	Pan łaskawy ma pisać recenzję może pan wtrącić cudowny ustęp o naszej drogiej Koralii.	Panie sędzio gdyby z moich wyjaśnień wynikła nagana postępowania pani d’Espard, co by się wówczas stało?	Pewnie Ciężkie to były czasy na tych, którzy powinność wojskową rozumieją, ale i posłuch musi mieć swoje granice, za którymi się wina rozpoczyna. Siłażsiła (daw.)	Piotrowiczów? tak... jakieś tam jest powinowactwo; ale cóż tobie na tym zależy?	Przeklęte to miejsce. Niech się z nim, co chce, dzieje.	Przepraszam najmocniej! nigdy nie dawał!... Pozwoli ciocia! to już nadto! Nie chciał tam iść, ciocia go sama przy mnie wyprawiała.	Przynajmniej bogowie dali mu roztropność Pomyśleć sobie, że on słuchał nas tak rozsądnie! Tam oto jest twoja świątynia. Otóż jestem człowiekiem ubogim... wielu kapłanów brało mnie w obroty... ale syn jest zawsze synem, więc jeżeli ofiara złożona twemu mistrzowi może uleczyć mi dziecię... Już doprawdy sam nie wiem, co począć...	Psia służba. Ani gdzie wyjść, ani ludzi, ani rozrywek.	Ręczę za to: przewraca oczami, wzdycha i grucha miłośnie na różne tony; słowem stara się o rękę dumnej panny Eugenii.	Sprawa dla której wezwałam pana, mówiła pani Starowolska, gdy gość jej naprzeciw niej usiadł, jest dla mnie wagi wielkiej. Idzie tu o moją Anielkę, o tę biedną opuszczoną dziecinę, o której nie wiem dotąd sama czy jest w istocie sierotą.	Takie już na świecie urządzenie jest i nie twoja głowa zmieni.	To doskonale. Chodźmy więc.	To i Sandomierz oddacie, czy jak?	To jedynie dlatego, że przypomina panią, lady Narborough, gdy była pani małym dziewczęciem Ona jest jedynym ogniwem łączącym nas z pani krótkimi sukniami.	To już takie Paczesiowe nasienie, a Dominikowa nie insza była, nie.	To wariat! Jemu zdaje się ciągle, że on prorokiem jest i on wszystkim ludziom różne rzeczy zawsze przepowiada, a na mnie on zły za to, że ja z niego bardzo śmieję się i drwię...	Tutaj nie teatr, drogi panie.	Valentine Podaj mi rękę na dowód, że wybaczasz mi mój gniew. Tracę już rozum, widzisz, od godziny najbardziej niedorzeczne myśli nie przestają krążyć mi po głowie. Ach, bo jeśli odrzucisz moją radę...	W charakterze... w charakterze...	Wiedziałem o tym Umarła dziesięć lat temu.	Więc idź i zrób.	Wszystko jedno. Pokaż inne towary, może jeszcze co mi się przyda.	Wątpię, zanadto był zmieszany owego czasu.	Właśnie, ekscelencjo. Pobiegłem nad rzekę, usiadłem na stromym brzegu, a że bardzo byłem ciekaw, co było w tym kuferku, podważyłem zamek nożem.	Z kijowskim milionerem Brodzkim.	Zaraz idę.	Zdaje mi się, Corkran.	Zgadzam	Znajdą. Chyba ty mnie schowasz między beczkami w bazarze? Ty mój krewniak!	„Ale ten, którego serce już nie bije nie słyszy żalów i nie smuci się cudzą żałobą. Więc z rozjaśnionym obliczem święć dni wesołe i pomnażaj ich liczbę...”
Moja mamo, wszystko, co mama mówi, nie ma najmniejszych podstaw. Po pierwsze, Niemcy nie odważyliby się sięgnąć po Czechosłowację. Zresztą nie chcieliby. Hitler dąży do zjednoczenia Niemców i właśnie za żadne skarby nie chciałby mieć w granicach Rzeszy Niemieckiej jakichkolwiek obcych narodowości. Gdyby jednak miał nawet apetyt na Czechosłowację, nigdy by jej nie dostał.	Mężczyzna, Kobieta, Pozory, Gra, Zabawa, Nuda, Głupota, Dziecko o mężczyźnie! nic, absolutnie nic prócz tego: jak ubrany, jakie ma włosy i oczy, w kim się kocha, czy dobrze tańczy itp. Znasz moją zewnętrzną garderobę, a chcesz definiować mnie całego. Wołasz na mnie: Pozer! Dlaczego? Że rzucam czasem paradoks o marności życia, pracy i pieniędzy. Gdyby to mówił Wysocki, uwierzyłabyś, bo on nic nie ma i musi ciężko pracować; ja zaś pozuję, gdy na to wszystko pluję, bo jakżeby panna mogła zrozumieć, że mówię to na serio, ja człowiek bogaty, akcjonariusz fabryki Kessler et Endelman! Zupełnie tak samo na Müllera mówisz: błazen! bo widzisz go tylko, jak u ciebie wywraca koziołki, opowiada kawały i przygody miłosne, jest zabawnym, ale poza tym Müllerem błaznującym, jest jeszcze inny Müller, Müller, który myśli, uczy się, spostrzega, rozumuje,	Rozumiem ciebie, ale ty mnie nie ze wszystkim zrozumiałeś! Wiem, jak wy, Anglicy, pojmujecie miłość. Są i u nas ludzie, którzy tęsknią za takimi rozkoszami, jakie są powszechne u Telurów i Kalibanów. Mówiłeś kiedyś, że my jesteśmy anioły. Na to ci rzekłam: może tak, a może nie. Bo nasze życie i zatraciliśmy swobodę błądzenia. Toteż powstała u nas opozycja: niejaki Czarwaka, człowiek zawzięty i energiczny, rzucił nowe hasło: ma to być rzekomo powrót do natury. Powiada on, że my prowadzimy życie widm i że trzeba żyć życiem ludzkim. Uderza on w najsłabsze struny ducha: każdy z nas miewa chwilę tęsknoty za tym życiem pierwotnym.	To waćpani, chociażeś siostra, chyba go nie znasz. Serce u niego, jak oczy u karasia, na samym wierzchu. Nie spotkałem człeka szczerszego. Ale przyznaję, że teraz postąpił inaczej. Jeno czy waćpani jesteś pewna, że on i z Krzysia nic nie mówił?	Ależ, mój Boże, jak pani uważa; ja i owszem, ale nie jestem może figurą zbyt zabawną dla tak młodych ludzi	Bo się ciebie boi. Na moją przyjaźń nie może liczyć Drugi król zadowolony, że ustępujesz mu żółtych królów.	Co znaczy, czy to prawda? Całe miasto mówi o tym!	Czy Natan zostanie?	Czy pani chcesz, żebym ci towarzyszyła?	Dziecko! Cóż to znaczy? Co chciałaś zrobić? Po co zeszłaś na dół?	Jeszcze by też. Jak pan ma pamiętać, kiedy pan był pijany, miał pan malutkie świńskie oczka, a jak wypadło wyjść na dwór, to zamiast do drzwi właził pan na piec.	Jużci, niby znam... Póki nie miało się swego gruntu, to chodziło się na robotę i do pana Mielnickiego. Niczego szlachcic, ino trochę impetyk. U niego dać w gębę człowiekowi, to jakby kieliszek wódki wypił. Fertyczny pan, ale sprawiedliwy.	Mówię, co słyszałem. Pamiętasz moje uwagi na wieczorze zaręczynowym Zawiłowskiego? Pokazuje się, że miałem słuszność! Krótko ci powiem, że była jakaś awantura i że wogóle jest źle.	Nie, nie, nie byłoby doszło aż do tego. I dla czego? dla kogo? dla winy, co do której nikt nie może ręczyć, czyby sam jej nie popełnił w danym razie? Czyż to moja żona? A gdyby nawet nią była? Czy moja córka? Nie, po prostu szelma; i ty myślisz, że dla takiej szelmy... Ech, przyjacielu, dajmy temu pokój i pijmy. Agata jest młoda, żywa, biała, pulchna, toczona; ciałko musi mieć jak z marmuru, nieprawdaż? skórkę najgładszą w świecie? Uścisk jej musi być rozkosznym, wyobrażam sobie, że czułeś się dość szczęśliwym w jej ramionach, aby nie myśleć wówczas o obowiązkach przyjaźni.	Niechże mi pan przynajmniej pożyczy sto franków na oficjalne próby...	O la la: jeżeli zechcę, to sama. Ali, nie przechylaj się na prawo, patrz, maczasz szarfę w wodzie.	Oczywiście. Jeżeli jest tak, jak pan mówi i jak pan tu napisał, przyznaję, że profesor Wilczur powinien ustąpić. Ale ja go do tego zmusić nic mogę. Zawarłem z nim umowę, na mocy której pozostanie on kierownikiem lecznicy, póki sam zechce. To drugie. Jest i trzeci punkt. Widzi pan, mam w stosunku do Wilczura obowiązek wdzięczności. Przed wielu laty leczył on moją matkę i wówczas uratował jej życie.	Pan to gadaj na Bałutach, tam może panu uwierzą i będą cenili pańskie zdanie, ale my trochę pana znamy, panie Feliksie.	Pieniędzy, pieniędzy? To jest drobiazg, to jest niepoważna przeszkoda. Przecie państwo może wypuścić obligacje. Obligacje zbożowe choćby na sto milionów złotych. Płacić obligacjami i koniec. Oczywiście, oprocentowanymi, przypuśćmy na pięć od stapięć od sta po pierwsze., uratowanie cen, secundosecundo (łac.)	Podjazdy blisko, ale główna siła dopiero na rano by tu zdążyć mogła.	Ten, którego widziała służba, kiedy wpadł do domu Sary i w chwilę później uciekł... Ten, który idąc na nieprzyjaciela zabrał ze sobą fenicką kapłankę Kamę, która splugawiła ołtarz... Ten wreszcie który wygnał z domu Sarę i uczynił ją niewolnicą za to, że jej syn został Żydem...	To nie kancellaryjny interes, to rzecz prywatna... i muszę z nim chwilkę pomówić na osobności, pięć minut...	Ty i porażka! Czy to możliwe?	Uciekła! Emilka uciekła! O! Wolałbym stokroć widzieć ją na marach niż zhańbioną.	Wolno mi... pomyśleć... że... to kara... na mnie?	A co?	A ja powtarzam, że ty jesteś najgorszy zdrajca!...	A on wie, że ty go nienawidzisz?	A ten, to twój syn?	A to już taktyka mojej siostry i w ogóle pań Panie odkryłyście, że najsilniejszymi okowami dla mężczyzn jest zazdrość. Prawda?...	A ty nie żyjesz dobrze?	A więc Europejczycy byliby tam Jakiejkolwiek byliby oni narodowości, należy pośpieszyć im z pomocą.	Absolutnie pewne, ale mogę jej powiedzieć, że sobie tego nie życzysz.	Aby szukać obrony?	Ale serce ma dobre Romantyk z niego. Romantyk o złotym sercu. Bądź co bądź liczy się wnętrze.	Ależ nie! Ja dałbym dwa razy tyle!	Ani źdźbła	Bardzo ładne czyjeś araby, cała czwórka siwych	Bądź pan cicho, widzisz przecież, że nie chce, abyś wiedział, że to od niego.	Co miał spać?... Czuwał!	Czyje to były wojska?	Czytaj od trzeciego wiersza z góry!	Dał czterdziestaka.	Do czego to panu odemnie, pamięta się i bez pamiątki, często i z nią zapomina, a pożegnać czyż mi wolno?	Dobrze A dalej?	Ee?	Frumet, bardzo cię proszę, żebyś z siebie durnia nie robiła.	Huuu! huhuuu!	I gdyby posąg Amona w Tebach potwierdził tę uchwałę.	Ile pan żądasz?	Jak kopać w podłodze?	Jak to? U małego dziecka zgryzota? To budujące!	Jakichże tedy sposobów radzisz mi wasza mość się chwycić?	Jakim sposobem moja żona nie będzie ordynatową?	Jaką, panie profesorze?	Jedź do domu! Odjedź, zanim ludzie spostrzegą, żeś przywiózł jeno piasek i kamienie. Inaczej mogliby ci zniszczyć łódź.	Jegomość pan hetman i waszmość w pierwszym rzędzie: to do śmierci będę powtarzał. Kto więcej, to nie wiem...	Jeszcze nie; mistrz mię nie chce puścić, bo to już za kilkanaście dni ołtarz ustawiamy w kościele, więc przy wykończeniu naszemu panu... prawa ręka się przyda.	Kiepsko ma uszy przycięte. Widzisz, Szwejku?	Ma. Także dobra kobiecina.	Marcin Borowicz.	Małżeństwo wtrącił lord Henryk.	Myślałem, że wie!	Myślisz?	Nie jestem demagogiem i bynajmniej nie staję tu w obronie znachorstwa. Ale tym ostrzej protestować muszę przeciw użytemu przez oskarżenie sposobikowi. Mianowicie zestawiono tu pozornie przypadkowe dwie prawdy: pierwszą, że Antoni Kosiba jest znachorem, i drugą, że znachorzy są szarlatanami operującymi całym arsenałem trików i sztuczek, zaklęć, zamówień, odczyniania uroków i innej blagi. Za pozwoleniem! W tym zestawieniu tkwi perfidia, gdyż jak nam wiadomo z przewodu sądowego, oskarżony nigdy, ani w jednym wypadku nie posługiwał się bluffem.	Nie zafrasowałeś się o mnie bezbez (gw.)	Nie, jaśnie panie, osobnej nie ma.	Niech babcia nie zapomina, że dziś jeszcze raz miałyśmy być w tamtym prawdziwym Luwrzew tamtym prawdziwym Luwrze	Niech mi pan powtórzy, że ma pan nadzieję, panie Spilett Niech pan powtórzy, że uratuje pan Harberta!	Obraz świata, Dobro, Kondycja ludzka, Duch, Interes wyrzekało widmo.	Ot, tak zwyczajnie, niedorzeczności.	Pan dąży do oderwania?	Piękny strzał, panie Wokulski Zastanawia mnie, że człowiek pańskiego fachu... Ale może pana to obraża?...	Pozwól jednak, przeczysta Kalwio iż westalką mogłaś zostać chyba przez sen.	Południe? Cóż znowu, jest dopiero dziewiąta pięćdziesiąt dwie.	Puszczaj mię... pan!	Pójdę w swiat po nią.	Są wszystkie.	Tak, może dlatego... Ale właściwie to wpadło mi tylko coś do oka. Śpij już, śpij...	Tak, ojcze, uczynię to.	Tak, to nasza młoda internistka	Taka tajemnica w trzech nie jest już tajemnicą.	Także myślisz? No, a jak gródek stanie?... Gadaj!	Tapicerka? A jakże. Niczego sobie kawałek chleba. A wy, Baum, nie możecie znaleźć żadnej roboty?	To powietrze stepowe taki panience dało apetyt Jaka panienka szczęśliwa, że jak ma apetyt, to ma i co jeść. Nas tam dwanaścioro w chacie i żołądki mamy zdrowe, a nie ma co w nie włożyć. Niech no panienka co dzień wychodzi pobawić się, to i przytyje panienka, i taka żółta nie będzie.	Trudno o dowcipniejsze i trafniejsze porównanie, drogi mistrzu.	Tu żadnego przybliżenia być nie może. Należy przypuścić najgorsze. Zresztą i tak już mamy wiele: możemy wyznaczyć granicę terenu naftowego. Nie wykluczam też, że po dłuższych badaniach, po lepszem wczuciu się w drgania różdżki zdołam dać ściślejsze określenie.	Ty, stary komediancie! Od jak dawna świetnie sobie radzisz bez wiary i we mnie, i w Boga? Przed kim się więc zgrywasz? Przed samym sobą? W ideę nie musi się wierzyć, ona sama jest wiarą.	W co takiego nie chciał wierzyć? Nie rozumiem.	Wam to w imieniu brata najłatwiej będzie Poprzecie swoją powagą jego żądanie... ślijcie, ślijcie...	Wasza mość chcesz go, widzę, dobrze zapamiętać?	Wiesz, ile Łukasiak płaci mi rocznie za morgę łąki?	Więc tak!	Zaczekajcie.	Zapewne, lecz tylu innych dotychczas jeszcze w niego wierzy.	Zatem wracaj do króla i Bóg niech będzie z wami!	Łysy	Że ty nie możesz odgrywać tej roli, którą ja odgrywam.	Żebyście mi nie matką byli, to bym was ubił za takie gadanie! Jak wy się Boga nie boicie tak poniewierać uczciwymi ludźmi!	„Kochać mnie! to nie znaczy nic albo znaczy wszystko. Oto sekrety języka, których brak jest nam, biednym parafianom”. I przypomniał sobie żywo panią de Rênal, przepisując równocześnie olbrzymi list przeznaczony dla marszałkowej.
Tak się panu tylko zdaje. Z czasem i w odpowiednich okolicznościach wywietrzeje on panu z głowy, tak jak wywietrzały te przeżycia, które pana w Warszawie gnębiły. Bo wydaje mi się, że już wywietrzały doszczętnie.	Gdybyś przeszedł przez tę nędzę, jakiej ja zaznałem, nie wymawiałbyś tego słowa. Ale widzisz, dziecko, jak na dzisiejsze czasy, obciążony jestem nieszczęściem bez ratunku: jestem synem kapelusznika, który sprzedaje jeszcze kapelusze przy ulicy du Coq. Jedynie rewolucja mogłaby mnie wynieść w górę; w braku zaś przewrotów społecznych trzeba mi mieć miliony. Nie wiem, czy z tych dwu ewentualności nie jest łatwiej o rewolucję. Gdybym nosił nazwisko twego przyjaciela, byłbym na ładnej drodze. Sza, oto dyrektor. Bądź zdrów Interes, SzantażIdę do Opery, może czeka mnie jutro pojedynek: piszę i podpisuję literą F piorunujący artykuł przeciw dwom tancerkom, protegowanym dwóch generałów. Biorę się do Opery ostro.	Mr. Randolph, jestem panu niezmiernie wdzięczny za pańskie wskazówki i zaręczam, że sprawi mi wielką przyjemność, jeśli się okaże bezwina pańskiego przyjaciela w tej całej sprawie.	Nie znam nic podobnego. Kto to jest ta kobieta, czemu ona mi się kłania?	A jeżeli się pani nie spodoba! Wówczas chyba powieszę się z rozpaczy.	Dawid postępuje z panami jak ze mną Obawia się widać mego imienia i kiedy się robię zanadto ciekawa, rzuca mi ten frazes, który, ostatecznie, jest tylko programem.	A ile dni wam potrzeba, byście się znów zebrali?	Bo i nie trzeba dawać żadnego wrażenia Nie znasz ludzi. Już sam fakt, że taki jegomość widzi ponętny objekt w roli agentki, wystarcza. Będzie przeświadczony, iż kosztem ubezpieczenia się zyska jej skłonność. Każda kobieta, którą warunki ekonomiczne stawiają w zależności od mężczyzny, wywołuje w nim najdalej idące nadzieje. Nie potrzebujesz robić w tym kierunku specjalnych wysiłków. Wystarczy, jeżeli po niejakich certacjach przyjmiesz propozycję przejażdżki samochodem lub kolacji w dobrym lokalu.	Chwila, do jutrzejszej nocy? Cóż, zrobię, co będę mógł... Zastanówmy się. O czym mógłbym z nim porozmawiać?	Istotnie, tak sądzę. Mówiłem już od dawna, że pracujesz ponad siły; nie minął jeszcze tydzień od owej chwili, kiedy zasnęłaś wskutek przemęczenia na moim łóżku w jasny dzień. Wtedy to wspomniałaś także, że zapewne się ożenię i że ci się to nie podoba.	Jacyż oni nudni z tą polityką! Zamknijcie drzwi. Nie ma wiedzy ani cnoty, które byłyby warte jednej kropli krwi. Gdybyśmy chcieli przeprowadzić likwidację prawdy, okazałaby się może bankrutem.	Kochankiem pani być nie chcę, bobym przez to okazał, że siebie przenoszę nad ciebie. Nie zejdę do poziomu Olszyca!	Mój Boże, to dopiero pociecha się ojcom ściele! To dopiero radość, że oni księdzem ostaną, a może da Bóg, to i w naszej parafii!	Nie pomylił się pan? Na pewno mówi pan „nie”?	Nie warto się gryźć	Nie wiem, pani. Trzeba jakoś dotrzeć do tego, żeby uczuć nadzwyczajną rozkosz w pohamowaniu swych żądz.	Niech glinę żrą!	No, to prowadź mnie pan do Czertwana! Już mnie Jazwigły nie trzeba. Czy to daleko trzeba jechać? Niech pan prowadzi. Zapłacę z ochotą. Wie pan: Czertwan, Poświcie...	Powiem ci tedy, panie, przyczynę tej wyprawy. Wiedzcie, że Ryjol był lennym diuka Hoela. Owóż diuk ma córkę, najpiękniejszą ze wszystkich cór królewskich, i hrabia Ryjol chciał ją pojąć za żonę. Ale ojciec wzdragał się oddać dziecko wasalowi; tedy hrabia Ryjol próbował uprowadzić ją siłą. Mnogo ludzi poległo w tej sprzeczce.	Stało się, że już przed tygodniem ten wariat wyjechał z Moskwy i... zgadnij pan dokąd?...	Takie jest zresztą moje zapatrywanie się na rzeczy od chwili, kiedym przed ołtarzem ślubowała: „Ja, Emma, biorę sobie ciebie, Wilkinsa”. Nie dawniej, jak wczoraj wieczorem, odczytywałam słowa małżeńskiej przysięgi i przyszłam do wniosku, że nie opuszczę nigdy mego męża. Tak, chociażby zapatrywanie się moje na słowa przysięgi było błędne, powtarzam, nie opuszczę go nigdy.	Teraz możemy spokojnie porozmawiać. Więc co wasza królewska mość ma mi do zarzucenia? Że broniłem waszej królewskiej mości w mojej gazecie, że uspokajałem i tłómaczyłemtłómaczyć	To mi wszystko jedno. Dla mnie tam śmierć nie znaczy nic, ani czyja, ani moja. Zrobiłbym dla żywego, zrobię dla was, jeżeli mogę.	A braci?	A co wasza dostojność sądzisz o księciu następcy i niepokojach, jakie wywołało jego postępowanie?	A czemuż mnie nie gadać tak samo, jak wy... kiedy umiem?	A pan Sherlock Holmes czy wyraził już swój pogląd na tę sprawę?	A to nim doktor przyjedzie, ja pójdę chorą zobaczyć i może tymczasem poradzę cokolwiek, aby jéj ulgę przynieść. Idę z panem.	A wtedy, wtedy, jak dziś pamiętam.	Ach, to pan! Dziękuję panu, jesteśmy w zupełnym porządku.	Ach, ty przeklęty włóczęgo! Żebyś sobie zapamiętał, że cię uratowała tylko ta świńska wyżerka!	Aj-riszti... to był pułk... mego ojca...	Ależ skąd! Ona zawsze była dla mnie taka dobra!	Będę rok pracował u majstra dniem i nocą to taki zapracuję na łatany miech, kowadło, obcęgi i na kawał żelaza do młota.	Charty! charty lekkie jak upiory!	Chodźcie prędzej, kobiety koło, przy. śniadania, jąłjąć (daw., gw.) zapomnieć. ziemniaczanym dołom, aż Hanka powiedziała:	Ci ludzie przyszli tutaj przed wieloma laty, by zabrać s-s-stąd s-s-skarb. Ja przemówiłem do nich w ciemności, a oni spoczęli cicho... na wieki.	Cicho! Tak, słychać coraz lepiej... to pan Zagłoba.	Co za bezczelność!	Coś wam srodze dolega, wyrzućcie tę gorycz z siebie.	Czy ja wiem. Trudno określić. Na przykład robi wrażenie mamusinego synka, takiego grzeczniutkiego, rozumiesz, wylizanego, dobrze wychowanego i skromnego, a ma pasję używania najordynarniejszych słów i wymyślania od takich synów na przykład. Przy tym ma głos taki cichy... Nie lubię go.	Czy pan zna ten głęboki rów, nad którym stoją wierzby?	Czy to nie wszystko jedno!	Czy to ty, Frumet?	Czy wasz sławny rabin jest teraz w miasteczku?	Dalej, dalej! Nie mam ochoty pozostawać tu przez noc całą.	Do soboty	Dobrze mówisz, Anando, potopić. Zaszyć w worek albo zawinąć w czarny wojłok i wrzucić do Orchonu.	Doskonale, Edmundzie, widzę, żeś pod każdym względem prawy człowiek. Nie zatrzymuję cię dłużej, idź, bo widzę, że stoisz jak na rozżarzonych węglach.	Drzewa zbrakło, warzywarza (gw.)	Ej, tam pod płotem księdza proboszcza, taki jeszcze śniég czysty i twardy, niby kamień	Gdyby go był od nas żądał, dalibyśmy pewnie	Gdzie sobie oswoił?	Głowę daję, że ją Rzędzian wyprowadzi.	Ha! Szkoda! Ano wracać chyba muszą do Krakowa, co?	Hallo, Dan!	Hm... może rzeczywiście byłaby to zła wróżba... Ale przecie nie będę jej przepraszać...	I co, rozumiesz wreszcie?	I cygarem można otruć albo tabaką, ot, po prostu powącha pan i koniec.	Ile pokojów pragnie pan wynająć?	Ja, wójt, to wama mówię, to wierzcie... Słuchajcie, Dominikowa, pilnie, co wama powiem; urzędnik jestem i moje słowo to nie ten ptaszek, co se pisknie, fiuknie i tylaś go już widział! Szymon, też wiadomo, kto jest	Jak pan chce	Juści, co krzywdę dobrze pamiętamy.	Ktoś ty jest?	Który to, panie, starszy czy młodszy?	Madagaskar Wtedy zobaczysz, po jakiej ziemi chodzisz. Tymczasem to wszystko fiumefiume żegnaj., zbawcy. Adieu, Mardocheusze.	Mamo, ale gdzie są naprawdę nasze brzemiona?	Mes dabar, būdami krikščionys žinome, jog Dievas nenor nuo mūsų tokių aukų, jog padaryti sau mirtį yra didelis nusidėjimas. Bet Birutėnas ir Vidėvūtas nepažino tikrojo Dievo ir, tikėdami į savo dievaičius, darė tą, kas, jų nuomone, galėjo suteikti tėvynei didžiausią laimę. Ir nepasigailėjo nė brangiausio daikto vis tat yra tėvynės laimė. Argi mes stengiamės prie to, vaikeliai? Užsirašykite, vaikai, tų dviejų didvyrių vardus, kad neužmigtumėte ir visados atmintumėte, kaip jie tėvynę mylėjo.	Mów, nic ci nie zrobię.	Na świętą Przeczystą...	Nie mogę, muszę wyjść od pana o dziesiątej.	Nie pretenduję do nich. Być w zgodzie ze swym stanem i obowiązkami, oto jedyne prawdziwe szczęście.	Nie tak często jak ja!	Nie wiem jeszcze, co zrobię	No, Ludko, to chyba za wiele Ale sześć albo siedem to na pewno.	O czwartej przyjdą do mnie fabrykanci amerykańscy i francuscy. Możesz zejść?	O, nie może być! Za wczesna pora.	Och, księże dobrodzieju! Śmiało mogę powiedzieć, że jest ksiądz moim prawdziwym zbawcą.	Panie Cyrusie teraz, kiedy już ukończyliśmy uzbrojenie wyspy, warto by było spróbować, jak daleko niosą nasze działa.	Panna Eugenia rzeczywiście będzie miała piękny posag, jeżeli tylko telegraf nie będzie już wyprawiał takich figli.	Pojąć nie mogę, co skłoniło to dziecko nieszczęsne do powtórnego zamęścia!	Prawda... tutaj nikto nas nie spłoszy... Sami jesteśmy...	Sympatycznych czytelników i przychylną publiczność...	Szef u siebie?	Słyszeliście?	Tak, panie cześniku dobrodzieju, ale jest jeszcze i drugi sposób, w który mam honor być asaństwu dobrodziejstwu powinowatym...	Tak.	Tak? To doskonale! Zaraz go tu przytoczymy.	To pan radca teraz mię dopiero poznaje?...	To znaczy, że pan doktór jest psychjatrą?	Tylko niewolnikiem Niewolnikiem, którego żenią, rozwodzą, biją, sprzedają, niekiedy mordują, a zawsze każą mu pracować, obiecując w dodatku, że i na tamtym świecie również będzie niewolnikiem.	Tylko tyle?	Więc to on jest tym złodziejem, który mnie okradł odparł d’Artagnan Potem, z miną majestatyczną, wydobył z kieszeni dwa talary i dał je oberżyście, który z kapeluszem w ręce do drzwi go odprowadził. Tam d’Artagnan dosiadł żółtego rumaka, który bez żadnego już wypadku doniósł go do bramy Ś-go Antoniego w Paryżu, gdzie został sprzedany przez swego właściciela za trzy talary, co znaczyło, że zapłacony był dobrze, bo d’Artagnan pędził go niemiłosiernie, od ostatniego popasu. Nie ukrywał też handlarz koni, który go nabył, że sumę taką daje tylko dla niezwykłej jego maści.	Za pomocą ognia albo ukropu.	Za pozwoleniem waszej dostojności. Mnie chodzi jeszcze o jedną rzecz: mianowicie, żeby wasza dostojność nie pomyślała sobie tak: „Swoje własne desideratadesiderata (łac.) stworzył, wykonał. księcia Michałową kandydaturę, krótko mówiąc: ugniotłem kpakiep (przestarz.) ot, co!... że waszej dostojności także, jako widzę, przypada	Za późno Ja już nic nie chcę	Zajrzymy im w oczy!	Znasz Zośkę „garbatej”?	Znasz ją pan tedy dobrze?	„Trąbienia żadne, oprócz stołów i wjazdów przednich panów senatorów, także i na surmach grania, osobliwie w nocy, aby nie były”.
Tak? I ma taką poważną twarz, taką zamyśloną. Ale mimo to był dla mnie bardzo uprzejmy. A jak on umie skakać! To musi być bajecznie trudne. „Hop!” mówi i skacze tak wysoko, że wcale go już nie widać.	Bezwątpienia, moja matko! Dziwię się, że go jeszcze przy życiu po tém ździebełku zastałem. Nie zapomnijcież robić tak wszystko, jak wam zaleciłem.	Czy nie mógłbyś, panie adiutancie, zabrać ze sobą tego donkiszota?	Jak to, nie trzeba? Ale co to ma znaczyć?	Niech pani da mi ster! a pani skończy sobie pranie po swojemu. Mogłabym zniszczyć pani bieliznę albo uprać ją nie tak, jak pani chce. Moja specjalność to męska bielizna, na tym znam się najlepiej!	Niech... niech między nami będzie już pax, tylko mnie nie golcie. Przysięgnę, że daruję wam lanie, jeśli mi dacie spokój.	Tam właśnie najprędzej by cię odkryto. Ale posłuchaj. Nie chciałbym  zaniedbać niczego, co może być w sprawie tej użytecznym, gdyż zgaduję, że w tym, co mi mówisz, jest dużo prawdy i uczciwości. Otóż, zajdź na tyły plebanii i otwórz małą furtkę, która prowadzi na pole. Niedaleko stamtąd znajduje się szopa do mnie należąca. Po drabinie stojącej w środku szopy dostaniesz się na strych, dość ciasny, ale wysłany słomą. Tam się ukryj. Będę ci sam przynosił pożywienie, objaśniając zarazem o przebiegu sprawy. Zgadzasz się pan na to?	Ty się nie gniewaj, „Sędzia”, ale wszyscy mówią, że rewolucja już skończona.	No, mój drogi, przyznaj się do winy! Po co się dąsać? Przecie ja cię kocham właśnie takim, jak jesteś! Widzę cię równie szczupłym jak w dniu ślubu... Może jeszcze szczuplejszym.	Patrz, jak ten koń strzyże uszami! Skoro znajdzie się tam, ta chabeta weźmie na kieł, puści się galopa i Bóg wie dokąd cię zaniesie. Chcesz dobrej rady? Skoro dojdziesz tam, gdzie się biją, podnieś jaką fuzję i ładownicę, stań w szeregu z żołnierzami i rób wszystko jak oni. Ale, Boże drogi, idę o zakład, że ty nie potrafisz nawet odgryźć ładunku.	Proś Boga! Od kogo ja to słyszę? No, no, będzie tak, jak być musi.	Tyciusia, maluchna, ot taka! Ale stróż! No, no! A mądra jak człowiek. Wszystko rozumie, co się do niej mówi.	Otóż znam panią od lat i wiem, że brzydzi się pani, że raczej brzydziła się pani zawsze wszelkim brudem, błotem... Skąd mogłem przypuszczać, że zechce pani dobrowolnie ocierać się o ten brud?... Nie, absolutnie nic pani nie zmusza! Zmarnował, zaplugawił pani życie. Obraził panią już tym samym, że pozwolił sobie po nią sięgnąć, zbezcześcił swoimi zdradami. Niczego oprócz krzywdy i hańby pani nie dał, a na zakończenie zrobił panią żoną złodzieja!...	A bodaj cię! Ja bym tego nie zrobił!	A, nie patrzyłam!	Ach, gdzie bądź. Tu, oto. Nie będzie się go wieszało. Proszę go tylko oprzeć o ścianę. Dziękuję.	Albo canem, podchwycił złośliwie Trembecki, bo to nie leonińska sprawa, ale canis latrans per plateas.	Chyba nie. Zresztą spotka pan w tych dniach kobietę i mężczyznę, którzy zaważą na pańskim życiu. Ona brunetka, a on rudawy.	Czemuż by nie, panie Smith?	Czy Walerka ma dla mnie choć trochę przyjaźni?	Czy mają tu panie teatr?	Czy on jest zwierzęciem?...	Czy podobna?	Czy to pan, panie Moreau?	I nikt tej rozmowy nie mógł podsłuchać?	I to z jak najlepszymi zamiarami. Jest przecie in loco parentis	Jak tam panna Netka beczała... Jak beczała!... Zresztą my wszystkie... Mnie samej leciały z oczu łzy takie ogromne jak groch z kapustą.	Jak to „niewystarczająco”?	Jestem u pana ministra. Czy pan kolega może zaraz tu przyjechać?	Myślę, że kuzynka nie potrzebuje się pytać To zależy	Na drugi raz będę wiedział, jak to pan Aleksander dotrzymuje obietnic!	Nie doszły cię żadne wieści o nas?	Nie omieszkam.	Nie uważam, aby to było na cokolwiek potrzebne.	Nie wiem.	Nie. Chciałbym widzieć się z panem Czyńskim.	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	No, tak ale jacyż tam ludzie mieszkają?	No, zgoda między nami?	Powiedz mi, dobra ciociu kto jest ten pan, prezentujący się wcale dobrze, który wychodził, kiedy ja wchodziłem? Muszę go znać, bo mi się głęboko ukłonił, ale nie przypominam go siebie. Ciocia wie, że ja jestem zawsze w niezgodzie z nazwiskami, co jest bardzo niemiłe	Proletariat nie prosił pana, aby pan go cenił miarą własnego tchórzostwa.	Pyszna! Żebyś pani widziała, jak ona mi w mózgu tkwi, jak ona tam jest pyszną i zupełną, to wiedziałabyś, że to, co grają, jest marnym łachem, strzępem...	Wezmę płaską buteleczkę koniaku i szynki. Już sobie wszystko na wypadek przygotowałem i schowałem w sieni. Bo przed moją żoną	Zobowiązań nie wyrzekam się	Śmieci tu u ciebie jak w kotuchu a wszelkiego dobra jak u Żyda za piecem. Powiedziałbyś, to ci uprzątnęłabym... Podłogę też wyszorować trzeba...	A cóż ci po śmierci?	A mimo to miało miejsce włamanie, miał miejsce mord, a do tego trzeba jakiegoś powodu.	A pomsty szukasz, co?	A to obdarliście pewnie Żyda Mordacha, Semen macie teraz dużo złota na wykup...	A wujenka pani?	Ach! moim wymysłem...	Adziuś... ja wyprowadzę się stąd...	Ale chciałaś pani nam coś opowiedzieć; powiedziała pani: „wyobraź pan sobie...”.	Anielcia dobrze się uczy, zdrowa? Może i w niej wynajdziecie jaką chorobę?...	Ba!	Bo co?	Bynajmniej, mój drogi, ale dałbym palec za to, com znalazł!	Całkiem możliwe	Chcecie mnie opuścić?	Chcesz zostać ze mną jako służący?	Chwytajcie go! Sprowadźcie go! Sierżancie Quevillon, dwu pańskich ludzi na koń i w cwał!	Co to znaczy?...	Czwórka! dziesiątka.	Czym?	Cóż się stało?	Dobranoc!	Dobrze ale skąd weźmiemy te dwieście franków?	Gdyby co było Wasza Miłość prędzej odemnie wiedzieliścieby o tem na zamku.	I cóż ja mogę przedstawiać groźnego dla sądu?	I cóż, kuzynie, zadowolony jesteś z interesów?	I tak oto samą jedną ojciec panią zostawił?	Ja sądzę że przy waszéj chętnéj pomocy, wszystko się ułatwi.	Jestem pewna, że ma dobre serce	Każę wypalić ci oczy, te oczy, które Gotfryd w pieśniach swych do górskich jezior porównywał, i powiem, że to czarny rycerz tak cię okaleczył. Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Meir Ezofowicz pisanie przodka swego, Seniora, znalazł i dziś je przed całym ludem czytać będzie...	Miałem przyjść właśnie do pana	Musisz wiedzieć	Niech pan sobie przypomni siedem krów tłustych i siedem chudych.	O tak, i ciągle panią wspomina.	O świcie będę wiele mil za Rzymem.	Od waszego ślubu	Pan zapomniał. Dziecko niezdrowe.	Podrwili boćwinkowieboćwinkowie zawołał Zagłoba.	Prawda i to	Przepraszam. Właśnie Ona powinna znajdować się w tym świecie, tylko...	Rozpakujcie pierw rzeczy Inni byli zbyt mili, żeby z nich żartować. Szanuję ich wspomnienie. W twoim pokoju jest pudełko kwiatów, Aniu, przyniesiono je przed godziną.	Seks, Zdrada	Smerda z tym powrócił z łowów Chwostek się uniósł gniewem wielkim, zaklął, że każe wasz dwór w perzynę obrócić, a was, ojcze mój, na pierwszym obwiesić drzewie. Na was ma się wywrzeć cała złość jego... Ludziom i koniom kazano się sposobić... Słyszałem, gdy dawano te rozkazy, rzuciłem się co tchu wpław przez jezioro, aby wam oznajmić o tym. Dziś, jutro... każdej chwili tu być mogą.	Spodziewam się.	Tego ja nierozumiem	To prawda a wyznać muszę Waszej Królewskiej Mości, iż mąż mój...	U stryjostwa.	Wpół do dwunastej, Tytyńciu Wstałem wcześnie, aby zamówić u Cheveta obiadek godny prałata... Ależ oni zniszczyli dywany, coś ty za ludzi tu przyjmowała?...	Wysoko cenię twą pobożność, niemniej obowiązkiem naszym wysłać jednocześnie doświadczonych ludzi, którzy choć z dala będą nad twym bezpieczeństwem czuwali.	Zafrasowałem sięzafrasować się (daw.) tom uczynił”. Prosiłem tedytedy (daw.) umówione miejsce i czas spotkania. ni Zawiszy, ni Powale, ni Paszkowi, ale jeśli go wobec samego mistrza, wszystkich komturów i gości za gębę porwę, a wąsy i brodę mu wyszarpnę	Zdaje mi się, że obsługa tego statku niewielu potrzebuje ludzi.	Ze znajomości twej z panem Przybyckim, odparła Stanisława.	Znasz Glińską?	Zobaczysz... przekonasz się, że będziesz zdrów...	Żarty!
A nie pogniewa się pan prezes?	Nie; nie chodzi mi o konie. Przyszedłem szukać Lutufa Ullaha. Mam naładowany wagon na torze. Czy mógłby kto zabrać towar bez wiedzy władz kolejowych?	On zawyrokuje dopiero jutro wieczorem. Przyrzekł mi, że przyjdzie, gdy załatwi swą czynność. Na nieszczęście, ten biedak stary popełnił dziś jakiś krok nierozważny, z którego nie chce się wytłumaczyć. Uparł się jak muł jaki. Gdy mówię do niego, to udaje, że nie słyszy, albo że śpi, a gdy oczy otworzy, to zaczyna stękać, żeby mi tylko nie odpowiadać. Chodził dziś z rana na miasto, nie wiadomo dokąd. Zabrał z sobą, co tylko posiadał z kosztowniejszych rzeczy i musiał zrobić jakąś frymarkę, przy czym resztki sił wyczerpał. Jedna z córek była u niego.	Musiałeś go waćpan ostrzegać kiedy indziej, bo sobie nie przypominam, żeby to było przy mnie Ale co mówisz o Doroszeńce, to święta prawda, gdyż i pan hetman tegoż samego jest mniemania, a nawet powiadają, że ma listy od Dorosza w tymże właśnie sensie pisane. Jak tam zresztą jest, tak jest	Waćpan na wojewodę nic nie mów! Zacny pan!	O, jeżeli księżnej pani nie podoba się ten list, można go podrzeć i napisać nowy, nie wiem tylko, czy lepszy będzie.	Wie pan nigdy nie spotykałam takich mężczyzn jak pan. I wydaje mi się, że znamy się już od lat. Wydaje mi się, że potrafiłabym już dziś powiedzieć ściśle, co pan w każdym wypadku zrobi, co powie. I to jest zastanawiające, że jednak za każdym razem odkrywam w panu nowe rewelacje, nowe niespodzianki. A przecież pan jest monolitem...	Ależ to nie ja, to kapitan twierdzi, że klasycyzm wyradza całkiem niewłaściwe pojęcie o stosunkach ludzkich.	Dlaczego nic do mnie nie mówisz?	Moje fuchsy ta nie ostatnie, śtreka je, ale święto...	Niczym się nie różnią od tych, jakie miał niegdyś względem mnie.	Nie	Nie umarła, jeno w Kijowie od zbójów zamordowana.	Nie ważyłam ani przez chwilę materialnych korzyści tego związku. W sercu mym nie było miejsca na podobne wyliczenia. Pełne ono było czci i wdzięczności i daruj mi, mamo, aleś ty to pierwsza nasunęła mi myśl, że i mnie, i jego dotknąć mogą tak nędzne posądzenia.	No to powiedz swojemu Maciusiowi, że z dziećmi się nie układa, a ichich	O, tego chyba nigdy nie za dużo.	Prawda, ino że to nie jego było.	Tak, ale Juranda nie szukał, bo mu powiedzieli, że nie żyje.	Tego zrozumiéć nie mogę	Wawrzona! Powiadali o tym, alem wierzyć nie wierzył. Żydzie, haraku z esencją, a w ten mig, bo przetrącę!	Więc nie dotrzymałaś tego słowa, cośmy w Paryżu?...	Zrób z nimi pacempax (łac.) B. lp: pokój.. Sefton, słyszysz? Nie dasz rady tym wściekłym diabłom.	To pani nie wiesz, gdzie oni są?	Ach, oczywiście! Zrazu nie mogłam się z tym wcale pogodzić... Teraz pragnę tylko, by dobrze trafił i by zwierzę natychmiast zginęło. Jest on zresztą dobrym strzelcem. Prócz tego nie strzela nigdy na zbyt wielką odległość. Woli wyjść powtórnie na polowanie, aniżeli strzelić niepewnie.	Ale ja jadę w poniedziałek do Algieru, a stamtąd na Przylądek Dobrej Nadziei. I kiedy będę na Przylądku Dobrej Nadziei, nie będę już mógł spotkać mego znakomitego kolega, przepraszam, nie będę mógł spotkać mego konfratra.	Harvey’u, nie zechciałbyś zejść na dół i przynieść przynętę?	Synowi starej Berty nie na wiele by się zdało konkurować do córki Nordhaugów!	Toż dopiero przed chwilą wzeszedł księżyc Nie rozumiem, o co ci...	Niech pan posłucha, drogi panie Danglars znamy się już od wielu lat, i w związku z tym powinniśmy mieć dla siebie pewne względy. Należy mi się jakieś usprawiedliwienie, abym wiedział, z jakiej nieszczęsnej przyczyny mój syn utracił pańską przychylność.	Na Boga! przecież nie dopuścicie aby po ojcowsku szalał i siał zgorszenie, i puścił się na rozkiełznaną rozpustę.	I dlaczegóż pan na to pozwala?	Ba! A co ja mam z dziewczyną wtedy robić! Głowę jej ukręcić czy jak?	Pan daruje... Zdaje się, że pomyliliśmy się oboje.	A! kochana pani, na Boga! powracasz mi życie; gdzież jest drogi Aramis, niech go uściskam? pilno mi go zobaczyć.	Woda nie jest wprawdzie zupełnie nieściśliwa, jednakże posiada bardzo małą ściśliwość. Istotnie, według najnowszych obliczeń, zmniejszenie, o którym mowa, równa się tylko czterystu trzydziestu sześciu dziesięciomilionowym na jedną atmosferę, to jest na każde trzydzieści stóp głębokości. Jeśli zatem trzeba pogrążyć się na tysiąc metrów, mam na względzie zmniejszenie objętości pod ciśnieniem, dorównującym słupowi wody wysokiemu na tysiąc metrów, to jest pod ciśnieniem stu atmosfer. Zmniejszenie to wyniesie wtedy czterysta trzydzieści sześć sto tysiącznych. Wagę więc należy powiększyć do tysiąca pięciuset trzynastu ton i siedemdziesiąt siedem setnych, zamiast zwykłej tysiąca pięciuset siedmiu ton i dwóch dziesiątych. Powiększenie zatem wyniesie sześć ton i pięćdziesiąt siedem setnych.	Młodzi oboje jesteśmy, kochana ciotko młodzi i niedoświadczeni, wiem o tym, i w tym, co mówimy, i w tym, co myślimy, jest wiele niedorzeczności, lecz bądź co bądź kochamy się bardzo, kochamy szczerze i jeślibym tylko mógł przypuścić, że Dora kiedykolwiek pokocha kogokolwiek drugiego lub że mnie kochać przestanie, lub że ja sam pokocham inną, lub ją kochać przestanę... nie wiem, co by się ze mną stało. Zmysły bym chyba postradał!	Mam jeszcze czas i żebym miał jeszcze sposobność i takiego, jak ty, doktora...	A cóż mnie to może obchodzić, że masz zły humor? Czy mnie to dotyczy? Schowaj dla siebie swój zły humor albo dla swoich urzędników, płacisz im, to możesz wyładowywać się na nich!	Bo w Kurowie najlepszy interes robić można na poczciwości, a szczególniej jeszcze wtedy, gdy ta poczciwość obleczona jest w sutannę. Spróbuj żyć tutaj ze szwindlów.	Jeżeli tak dalej pójdzie a dożyjesz lat Matuzalema, jestem przekonany, że Pohorce rozrosną się do rozmiarów kuli ziemskiej. Wyobrażam sobie z jaką melancholią spoglądasz na księżyc!... Przydałby się, co?	Wiecie, trza tą wodą pokropić Jagusię trzy razy na dzień i nacierać jej ciemię, a do tygodnia jakby ręką odjął! Dały mi tę wodę zakonnice w Przyrowie.	Już urodzenie moje poświęciło mnie na to! Można mnie ganić, ale dużo mam także na swoje usprawiedliwienie, gdyby takiego potrzeba. Całe istnienie moje jest grzechem młodości, a jakie nasienie, taki bywa owoc!	Mam cudowny balsam na rany, balsam, od matki mojej pochodzący, którego na sobie już wypróbowałem.	Udałem się w tę podróż po wojnie, która się tam rozegrała. Chciałem odszukać grób jednego przyjaciela, tam, pod beznosą czaszką sfinksa poległego. Tymczasem te piramidy, obeliski, sfinksy, pustynia, miasta zaginione i wszystko, co się tam działo, tak mię, uważasz, wzięło, że zacząłem z książek dochodzić, co i jak. Moi przyjaciele, a osobliwie jeden, którego bardzo kochałem, zostali tam zamordowani.	A potem co się stało?	A, o śmierci to oni. Panie, świeć nad duszą mego dobrodzieja! Czy to waćpanna wysłałaś do mnie tych ludzi?	Ach, co to za nazwa!	Ależ to małpa, makak, gibbon, koczkodan, orangutan, pawian, goryl czy inna pokraka! Nasz dom zajęły małpy, które wlazły tam po drabince podczas naszej nieobecności!	Bo też ciocia pójdzie z nami na to wesele	Być może, moja pani.	Cha! cha! rozśmiał się gość dowcipny Jest to coś na kształt tego, jakby szedł kto szukać siebie Biedne chłopię! Cóż to się mu stało? jakaś kommocja mózgowa?	Co pleciesz?!	Co ty powiadasz?	Co? Co mówicie?	Czego biedny? Boli co?	Czy Wa-hima poszliby z nami aż do morza, gdybym obiecał im dużo perkalu, paciorków i strzelb?	Kobieta, Jedzenie zapytała po chwili, podnosząc na niego niebieskie, zupełnie porcelanowe oczy, o jasnych złotawych obrzeżach rzęs i w tej chwili, z rozchylonymi nieco, bladymi ustami dziecka, z twarzyczką podniesioną, podobną była do świeżo upieczonej bułki.	Mamo! ja na dnie sinieńskiéj wody siedziała i rybki pasła...	Napłodziło się ich u nas jak robactwa w mokre lato!	No to leć na front wschodni i się przekonaj!	Pani Marto, troszczysz się i frasujesz o bardzo wielu!	Tak szczęśliwa, jak tylko można; wyszła za mąż za człowieka, którego kochała, a który trwał przy nas wiernie w niedoli; nazywa się Emanuel Herbaut.	Toż w grudniu zeszłego jeszcze roku ta batalia była!	Waśń to domowa dwu rodów na jednej ziemi siedzących Dużo ona już nas krwi kosztowała. Dziś Leszkowie nam pokój niosą i zgodę, żądając miru i ręki.	Że jak konie zbędęzbyć	A! dzień dobry, krasawico?	Ale tu potrzeba kobiety!	Dobranoc, Madziu!	Dobrze, dobrze, podaj.	Droga moja! cóż ci powiem więcej nad to czego się sama domyślać możesz! Żal ojca twojego był bez granic, gniew macochy niesłychany... wszyscy opłakiwaliśmy stratę najukochańszego dziecięcia...	D‘Artagnanie, muszę ją koniecznie zobaczyć!...	Gdybym ciebie w nią złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.	Gdzie jest brat?	Jakież tam: ale?	Jakim sposobem?	Jego zapytaj, a powie ci, że byłem zesłany mu z gwiazd, abym pokazał mu kres pielgrzymki.	Kto to ten młody przyjaciel?	Lecz przed zemdleniem, zebrawszy wszystkie siły, wymyślał i odgrażał się panu.	Mężczyzna, Młodość, Starość zaczął po cichu.	Pamiętacie Zbrojów?	Pewnikiempewnikiem (daw.)	Phi wielkie rzeczy. Przecie my się pobierzemy. Zresztą możesz mieszkać w hotelu i będziemy widywali się codziennie.	Proszę żadnych dywagacyj!	Przede mnie ich prowadzić Tu.	Przejdzie	Przynajmniej do chwili, w której się dowiem historii plastra pana Desglands.	Przyznam się waćpani dobrodziejce że ja naówczas pokojowcem będąc, od czego (intra parenthesim) i najlepsza szlachta poczynała	Rozumiałem ją od dawna, a teraz zebrałem wskazówki do kierowania się.	Swoje ordery?...	Szkuner... Syberia! Tak się właściwie powinno wymawiać, moja Celio! Zajrzyjmy znów tutaj!	Tak sobie mały interes.	Tak, tak, zdarza się raz tak, raz owak Wiesz przecież, moja droga, że i dawniej już miewałam dzieci.	To ci po przyjeździe odpowiem.	To się spiesz, bo ja po południu ruszam także.	Trudno we własnym domu...	Wesele, Taniec, Kobieta, Mężczyzna wołał Jędrzych.	Więc bardzo chcesz spróbować?	Wygasło?	Zwaliliśmy gmachy dla... bańki mydlanej.	Ślub, Grzech
Mówić tego nie mogę, żeby nie zadawalniał bo nic jeszcze nie widziałem, ale Polak, Obyczajewyznać muszę, że większość obywatelska w naszych stronach po przeczytaniu w gazecie została samą wieścią poważnie zaniepokojona. Nie umiano zdać sobie sprawy. A że dochodziły najrozmaitsze wieści...	No niby nie wiem... Nie raczyliście przecież nie tylko zasięgnąć mojej rady w kwestii tak mądrego postanowienia, ale nawet nie raczyliście zawiadomić mnie, że już cztery pułki rozpędzono i że ludzie ci z głodu napadają nasze miasta...	Może pan ma rację. Ale być może także, że taka „księga widzeń” Firdussiego może posłużyć czasem za podstawę do krytycznego badania naukowego. Bo jeśli wspomniałem o zarzuceniu badań, to miałem wyłącznie osobę jego na myśli, ale nie treść jego wypowiedzeń, czy objawień...	Nijak. Powiada, że kościół niczego nie objaśnia, ale nakazuje, albo zakazuje. Jednym słowem ani myśli kompromitować kościoła jakimś nowym niedoświadczonym bóstwem. Tak go przynajmniej zrozumiałem... Handel	Otóż tu w lesie jest stara buda bardzo stara, tylko że się nie wali. Kiedyś w niéj mieszkał leśniczy jakiś, ale się na drzwiach powiesił; od téj pory opuszczono chatę, a drzewa z niéj nikt nie weźmie pewnie: może tybyś był odważniejszy? Jabym go nie ruszył, ale kiedy chciałeś diabła, nie mówiąc złego słowa, prosić o tarciczkę, toż i tę wziąć możesz.	Że gdyby była liliowa, nie byłby do niej pan podczaszyc tak przylgnął ale proszę kontynuować.	O, proszę pana, nie mam powodu go żałować, bośmy go bardzo rzadko widywali; od pięciu lat nie był tu nawet raz i do licha, dobrze zrobił, że sprzedał dom, który mu nie dawał wcale dochodu.	Zobaczysz, że wypada, tylko nikomu nic nie mówiąc wymkniemy się we trójkę z panią Arnoldową na przykład	Uspokój się, mości książę, przebacz, że zapału mego hamować nie umiałem w twej jaśnie oświeconej obecności, lecz inny na moim miejscu byłby istotnie oszalał, wiedząc, iż trzyma w swej kieszeni rękojmię długowieczności męża tak potrzebnego krajowi i całej ludzkości. Oto, książę, moje promienie ożywczego słońca, nie pokazuję ci ich w kształcie pochodni lub lontu, lecz jak widzisz oto w płynie, zawarte w flakoniku, jedną kroplą tej cieczy wzmacniam ci puls, oswobadzam oddech, z głowy zdejmuję ciężar, z serca troski i nadaję ciału całemu sen ożywczy, po którym się uczujesz za godzin osiem o tyleż lat młodszym człowiekiem. No! Dowierzasz mi, książę?	Niech go licho weźmie! Od tygodnia nic nie robię, tylko wysyłam do niego listy i depesze. Zginął bez wieści. Kto go wie, gdzie siedzi. Ma tych dóbr tysiące po całym cesarstwie. Uderzył w zapalczywość do pracy. Dam ja mu za mitręgę! Ale co do ślubu, to nie odłożę! Niech pani nie żartuje! To nie ma sensu!	Daję panu przecież słowo. Ja pańską żonę widziałem zaledwie kilka razy w życiu, a nawet nie wiem, czy ona mnie zna.	Darowanemu koniowi w zęby nie zaglądają	Jakiś ty głuptas! Najpierw bierz pięćdziesiąt talarów i pisz pamiętniki. Kiedy je skończysz, nie zgodzisz się na wydanie ich pod nazwiskiem ciotki, fujaro! Pani de Montbauron, ofiara gilotyny, jej robrony, jej reputacja, uroda, szminki, jej pantofelki, warte są grubo więcej niż sześćset franków. Jeżeli tedy księgarz nie zechce zapłacić twojej ciotki wedle sprawiedliwej ceny, znajdzie jakiegoś starego kawalera świeżego powietrza albo jakąś niewyraźną hrabinę na firmę dla pamiętników.	Nie krzycz... Upas Antiarupas antiar	Nie narodzi się już taki drugi łucznik!	Nie rozumiem, co się stało z motetamimotet (muz.) wybitny niem. kompozytor i organista epoki baroku, jeden z największych artystów w historii muzyki.. Był taki tom in octavoin octavo (łac.: w ósemce)	No to doskonale bo w takim razie nie zginiecie śród swoich.	O, nie, nie!..	Ona chyba do siedemdziesiątki dociąga, nie?	Słuchaj, Karolu, zejdźmy, zanim powóz zajedzie Złożysz nam wizytę w sieni, bo żona nie da nam spokoju, póki nie zobaczy twojej fotografii. Ja jestem, szczerze mówiąc, mniej niecierpliwy Ja jestem człowiek spokojny, ale ona gotowa nas uśmiercić.	Takich się nie bałamuci; zresztą Andrzej prędzej dostanie dymisję tutaj, niż się spodziewa.	Tam wiatr; nie można.	Teraz pan rozumie dlaczego statek nie zawija do portu, i dlaczego nikt nie zanosi skargi?	To nie może być Radziwiłł Skądże wojsko nadciąga?	To pan mówi nieprawdę! Może nie tymi słowami pan mówił, ale mniej więcej oznaczały one zgodę na projekt.	Widziałaś kiedy, moja Lassy, jak się lalkami bawią dzieci?... odezwała się Laura, zawsze je w końcu potłuc muszą i same się rozpłakać. Ludzie tak samo... Lalki moje nie potłuczone jeszcze... a ja, niemal płaczę. Życie bywa okropne!	Dziękuję waszmość panu bardzo za jego tak otwarte sentymenta i wielce sobie szacuję jego piękną pamięć dla koligacji; muszę mu nawet powiedzieć, że o ile mnie znajomą jest parantela śp. mojego męża, stolnika rzeczyckiego a pułkownika chorągwi husarskiej polskiego autoramentu, rzeczywiście pan Jakub Strzegocki, wojski sieradzki a rodzony ojciec nieboszczyka, miał Ślaskę za sobą. Ale zaraz my się tu przekonamy. Zosiu! Idź no, poproś tutaj dziadunia albo przynieś mi manualikmanualik (daw., z łac.)	N. Panie, ci co pragną reform dla kraju, nie darmo ich żądają, a wiedzą czego chcą i czemu; drudzy też co by się przy starem radzi osiedzieć, mają swoję racją	Nie mogę!	Nie widno! tylko ot tam, pod figurą, idzie panicz z zaścianka piechotą.	O, kiedy ja widziałam próbki jej mieszkanek Muszę przyznać, że po większej części nadzwyczaj przystojne. Ubierają się też bardzo dobrze. Wszystko dają sobie robić w Paryżu. Byłabym zadowolona, gdybym sobie mogła na to pozwolić.	Przyszłość objawiają nam bogowie i od bogów dana nauka... są chwile w których się ona przed nami odsłania, są dnie ciemne kiedy ją dójrzeć trudno... i Sybille nie codzień wróżyły...	I trucizny bym się teraz napił, nie tylko wina! I snadź ona tylko jedna mogłaby być dobrym teraz lekarstwem dla mnie	Najzupełniej: wuj, który jest pierwszorzędny heraldyk, odpowiedziałby ci, że nasze zawołanie, nasz okrzyk wojenny, który później brzmiał Passavant, był zrazu Combraysis Wuj Palamed jest bratem obecnego posiadacza zamku.	A czy masz jaką podstawę do przypuszczeń, że ta szkoła znajdowała się w Paryżu?	Dziwne dlatego, że był tu u mnie w Paryżu niejaki pan Horst...	On o nich myśli, że to głupi i brudny naród jest!	Spotkałem Taine’a, który mi mówił, że się księżniczka pogniewała na niego	Sprawiedliwym jest to, że silni mnożą się i rosną, a słabi giną. Inaczej świat stałby się domem inwalidów, co dopiero byłoby niesprawiedliwością.	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	Wyszedłem na brzeg by rozprostować nogi, ale... Powiedz mi pan, proszę co tam było na dnie tej sprawy? To jednak ciekawe. Ten nieboszczyk...	Zdaje mi się, że to dość jasno wyrażone	Święty to był czyn i każdy poczciwy kapłan naśladować by go potrafił, choć doprawdy szlachcicowi polskiemu najwięcej by ten akt pokory kosztował, bo za skórą księżą jest taki stara szerść szlachecka!... Ale z drugiej strony strach podawać na niepotrzebne pośmiewisko suknię kapłana, a ja mam taki nadzieję, mam przeczucie, że go nam Bóg powróci...	No i cóż! czy kapitan opowiedział ci co o Napoleonie?	Weź jaką starą niewiastę: dosyć ci jéj będzie dla dzieci, a dla ciebie aż nadto!	Więc tak ci źle u nas?	A cóż się stało z góreczką?	A może jeszcze zapytasz, kiedy? Owszem, mniej więcej od południa do szóstego dzwonka.	A o Zbyszku są?	A tak jest i to najświętsza prawda	A tobie jakże się podobało?	A ty?	Aa!... jeżeli tak!...	Ach, ty wstręciuchu!	Ale on zna takie wspaniałe okrzyki wojenne	Amanda Binet.	Ba, mój panie u księżniczki wszystko doskonałe być musi.	Co, jak? Proszę powtórzyć.	Czy Mitchel złożył w ostatnich dniach podarek narzeczonej?	Czy on sam o tym opowiadał waćpanu?	Czy pani co rozumie?	Czy zastałam pana notariusza I.?	Daj to Boże dobre o sobie rozumienie jest połową szczęścia.	Dlaczego biedny? O ile wiem, jest bogaty i zupełnie z siebie zadowolony	Dlaczego pani zwróciła wtedy na mnie uwagę?	Dobranoc!	Dobrze w takim razie, do Koloseum!	Dość służby!	Dusza	Dziękuję.	Hale, spasła się na cudzej krzywdzie i będzie się tera czepiała ludzi kiej rzep psiego ogona.	Hm, a cóż pani Idalia mówi na to wszystko i Lucia?	I gdzież teraz jest ten bohater?	Jak tu cicho!.. jak tu inaczej!..	Jam jest, do usług waszej książęcej mości	Ma pan jakieś wiadomości?	Masz pięć tysięcy ludzi!	Mistrz jest, ale precz z nim, precz z nim.	Najpewniej	No, chyba tak.	O Boże! wiem! wiem!	O jaką wiarę?	O! Pewno miał żaliżali a. zali (daw.)	Oskarżona bywała u pani?	Pięcioro: stangret, lokaj, kucharka, pokojówka i panna służąca	Pokaż.	Ponosiłaby...	Popatrz na pieczęć.	Skoro panicz...	Tak Franz przedstawił mnie w Rzymie.	Tak jak pan stracił swoją rękę	Tak, Czaruś. Ja byłam wolna i ty byłeś wolny. Byliśmy dwa wolne ptaki. Szaleliśmy ze szczęścia pod naszym niebem. Aleś to wszystko nogami podeptał!	Teraz jest już daleko	Tymczasem wiesz, co ludzie roją i mówią?	Uważaj, Szczurku!	Wierzę i dziękuję pani z całego serca!	Z czego?	Ścierwy, ukrzywdziciele!	Żeby mnie kto złotem i dostojeństwydostojeństwy	Życzę, aby i wierzchowiec twój podzielał to zdanie Tymczasem spuścił ogon i uszy, czekając u wrót, i wygląda tak, jak gdyby wolał wrócić do stajni.
Cóż ty chcesz żebym ja na to poradził? Czym ja temu co winien? Nie było mnie tutaj, kiedy ten kraj tak przezywali.	Ależ, dziecko, i mnie ciężko... oj! jak ciężko! Rozweseliłam się, bo tak ładnie na świecie. Czy myślisz, że mi wesoło was porzucać? Oj, Lucia, Lucia!...	Dostał ja na koniec z domu on wyglądany respons i pan miecznik mi w nim rememoruje, jako Krysia miała już trzy czy cztery lata, kiedy ją w jasyr zabrano. Tedy to na żaden fason nie może być panna Hedwiga.	A pani co zrobiła?... Zgubiła niewinnego człowieka, chorego na serce... Niech pani zejdzie na dół... niech spojrzy, a do śmierci nie zapomni pani swego czynu... Bo komu on szkodził... komu zawadzał ten biedak?...	Ale ręczę ci, że, ile ja wiem, nic a nic zgoła.	Daj mi spokój, ja nie głodzien.	Jakto, pani Molé bywa tam? A, to robota Mémé! Zawsze się tak kończy z temi domami. Pewnego dnia wszyscy zaczynają tam chodzić, i ja, która dla zasady uprawiałam dobrowolną abstynencję, nudzę się wreszcie sama w swoim kącie.	Mniejsza o to. Kimkolwiek jest, przemytnikiem czy nie, przyznasz wszak, kochana mamo, boś go już widziała, że hrabia de Monte Christo jest człowiekiem niezwykłym i zrobi karierę w salonach paryskich. O właśnie, już dziś rano, u mnie, stawiając pierwsze kroki w świecie, wprawił w zdumienie wszystkich, nawet takiego Château-Renauda.	Przyznam ci się że go nie widzę, chybaby Pan Bóg zesłał wojsko swoje z Michałem Archaniołem na czele, pod twoją komendę.	A po co król ma swego kanclerza? A po co przy wojsku musi być pisarz wojskowy? Trzeba będzie i tak posłać do jakiego miasta, żeby mi pieczęć zrobili.	Mam nogę na tego polskiego psa, jeśli warknie, to go rozgniotę. Daję wam słowo, że nie warknie, on chce tylko dobrego odszkodowania za córkę. Nie pierwszy raz załatwiam podobne sprawy	Mówię, że prawdopodobnie tak się rzeczy miały, lecz nie przysięgam, Najjaśniejszy Panie. Wasza Królewska Mość wie, jak trudno poznać prawdę, a kto nie jest obdarzony tem uczuciem zadziwiającem, dzięki któremu, nazwano Ludwika XIII Sprawiedliwym...	No, nareszcie pan się zjawił. Czy to ładnie tak zapominać o moim domu?... Jak niema naszej przynęty, to już stara babcia nie liczy się?...	Cóż tak pilnego, pani dobrodziejko?... Owszem, byłoby mi bardzo przyjemnie...	Do wszystkich utrapień dodajcie to, żeśmy w Krakowie morem zagrożeni, że w każdej chwili śmierć może pochwycić za gardło.	Doprawdy, a gdzież to ja wtedy byłam?	E! moja babciu jak się postarzeję to się będę modlił. Poinsot powiada, że wszystko może być modlitwą, zacząwszy od...	Jeszcze tego nie trzeba Mam też nadzieję, iż jeśli wszystko utracę, to Rzeczpospolita chociaż o dzieciach moich będzie pamiętała.	Kocha, ale dobre, poczciwe dzieci, a nie takie zbytniki, jakoś ty jest.	Kosztowny to artykuł zwłaszcza w pewnych okolicznościach. U nas cena ćwiartki równe trzy pensy. Oto wszystko, nie licząc, oczywiście, fatygi. Atramentu, aha, atrament... no, niech moje przepadnie.	Na pewno się przekonamy ale stawiam głowę, że w cieśninie nie ma żadnych skał. Niech pan powie, panie Cyrusie, czy i w tym zdarzeniu widzi pan coś cudownego?	Nie wpłynie to przecież na naszą przyjaźń, prawda, Doroto?	Pani zaś pozostawałaś w altanie, oplecionej winogronem. Siedząc na białej kamiennej ławce, gdy nie było przy pani ani syna, ani panny Valentine, długo pani z kimś rozmawiała... Pamięta to pani?	Tak mi się zdaje.	Tak!... tak!... to to samo: mieli ją odwieźć do milady.	W każdym razie jeść mi się chce jak sto diabłów, a tu nie przynoszą ani śniadania, ani obiadu!	Waldy, co ty mówisz?	Więc nie zostawi mi pani nawet cienia nadziei?	Wszystkie są bezsilne Mam tu właśnie w kieszeni nowelę, którą chciałbym panom przeczytać. Źródłem jej była anegdota, którą kilkakrotnie opowiadał mi ojciec. Wynika z niej, że władza absolutna jest najbardziej bezsilna. Chciałbym zasięgnąć zdania panów o tej drobnostce. Jeżeli się panom spodoba, poślę ją do „Revue de Paris”.	Wzywam cię, ażebyś natychmiast szedł za mną, jeżeli nie chcesz, abym cię zmusił	E! nie! kochanku! nie! trzęsąc głową rzekł Poręba: z tego nic nie będzie! Ty mi jutro możesz dmuchnąć albo się gdzie skryć, albo jakiego figla uciąć, nie!.. Powiedziałem raz: nie ruszam ztąd, aż targu dobijemy...	Ja? Ja? jak W. Król. Mości wiadomem być musi, wcale dotąd mej woli nie mam. Panowie senatorowie panują daleko despotyczniej nademną.	Mów mi to. Chcę słyszeć. Chcę, żeby mi się zdawało.	Nie, nie! Nie chcesz tego!	Ale i tak, pojedyńczo będziemy śledzeni.	Co po nazwisku, kiedy mąż niedołęga?... Dopiero będzie miała niespodziankę...	Czego ode mnie żądasz?... Jak mam postępować?...	Dajcie dziesięć rubli, panie, ja wiem.	I w życiu nie jest złą...	Język ten bardzo mi się podoba ale...	Leż spokojnie, bo sobie połamiesz długie kikuty na tych oto armatach!	Myli się pan, ale w części. Powracam nie z kościoła, ale z kapituły.	Nic mnie od ciebie piękna pani nie zadziwia, wszystkiego się spodziewam.	Nie ma tu Wentzla?	Nie namyślaj się, a zgadniesz.	Nie zachwycam się tym młodym człowiekiem.	Nie, kochanko, życie moje jest zanadto ujęte w karby, ażebym znalazła w nim miejsce na przeczucia. Ale jest miejsce na tęsknotę...	Nie, panny Grünszpan nie może kto inny odprowadzić	Niech pan o tym więcej nie mówi! Cóż u licha podsunęło panu ten pomysł?	O, czego sobie życzę!	Tak jest	Tak jest, stryjaszku, chcę.	Tak więc, zanim pan pośle sekundantów do pana Beauchampa, niech pan najpierw zasięgnie informacji.	To i niedługo czekać!	To się jeszcze pokaże!	Ty sobie zawsze żartujesz.	Wy, ludzie dworscy często posługujecie się dwoma miarami! Kiedy Fenicjanin przyniesie wam rubin lub szafir, nie pytacie, jaki z tego pożytek, lecz kupujecie klejnot i zamykacie go w skrzyni. Ale gdy mędrzec przyjdzie do was z wynalazkiem, który mógłby zmienić postać świata, zaraz pytacie: jaki z tego pożytek?... Widać strach was ogarnia, ażeby badacz nie zażądał garści jęczmienia za przedmiot, którego nie pojmuje wasz umysł.	Z tego wynika, że pan niedługo zabawi w Warszawie?	Zachowam je dla pana bo goście moi jacyś ludzie w znaczeniu widać mają tu z sobą kucharza i wszelkie zapasy.	Zatem ta stara mówiła ci o Fenicjanach?	Zrobiłem też, com mógł, w czasie tak niedługim, ażeby wzmocnić obronne siły państwa. Utworzyłem dwie nowe szkoły oficerskie i wskrzesiłem pięć zwiniętych pułków...	Łeb ci rozbiję!	Łeb odwalił, ale podparł nie sam, Jagienka mu pomogła.	A wy, panie, byliście przy tym? Jakoże was zowią, bom zapomniał?	A właśnie... Dalej go! Gdzie worek?	Ach, tym razem się dowiemy!	Ale dlaczego po dwie z każdego gatunku?	Bardzo dobrze smakuje razem z mięsiwem, choć strasznie piecze w gardle.	Czasami w niedzielę po nieszporach, kiedy jest ładnie – odparła pani Grandet.	Dokądże? jeśli wolno	Dorodny chłop, któremu też oczy ogniem pałały, na zawołanie się stawił.	Gdzie mama?	Głupi Szuman ze swoim żydowskim klasycyzmemklasycyzm odparł Ochocki. ograniczony mieszczuch., ani geszefciarze, lecz, właśnie tacy wariaci... Gdyby rozum polegał na myśleniu o dochodach, ludzie do dzisiejszego dnia byliby małpami...	Hm!... Żenią się	I myśli kuzyn stosować tę zasadę w Polsce?	I w najcięższej chwili Bóg go zabrał...	Jak pan mówi!	Jednakże słońce...	Jest jeszcze jeden sposób, nad którym kiedyś zastanawiałem się.	Kapitanie, my jesteśmy gotowi stawić im czoło w walce. Przez tę kamienno-kolczastą barykadę niełatwo im się będzie przebić, być może wytrzymamy do przybycia Franciszka l’Olonnais i naszej pirackiej braci.	Księże dobrodzieju, mówię szczerą prawdę.	Kto taki?	Który się ożenił z córką markiza de Saint-Méran? I który w środowisku adwokatów ma opinię najuczciwszego, najsurowszego i najbardziej nieugiętego prokuratora?	Mam prócz tego nadzieję i ostre szpony, którymi w walce o swój byt duchowy potrafię rozkrwawić. Albo zginę, albo wydrę światu owo berło i skończę Austerlitzembitwa pod Austerlitz (2 grudnia 1805)	Morgan każ opuścić na wodę dużą szalupę z zapasami na siedem dni.	No więc... jesteśmy ocaleni	No, z jego teraźniejszego nieszczęścia.	Ojcze! czemuś taki smutny?	Pożerają jedni drugich jak dzikie zwierzęta.	Proszę	Przeciwko komu?	Skąd wiedzieliście o porwaniu Jurandówny?	Trzeba rozciąć, kości na nowo rozłamać i z powrotem złożyć. One są źle złożone.	W krótkich słowach rzecz przedstawię Zabawa, ObyczajePojutrze na cześć nowożeńców i ku chlubnemu przypomnieniu tylokrotnych zwycięstw miłościwego pana nad Moskwą odbędą się piękne przedstawienia i zabawne igrzyska na rynku krakowskim. Młodsi z rycerstwa, pochopni do uciesznych pomysłów, ułożyliśmy, by własnym sumptem, własnymi dworzany, a nawet z osobistym udziałem poczynić orszaki wojenne, alegoryczne wizerunki, takoż pogańskie bożyszcza nadobnie wyobrażone przez żywe osobyorszaki wojenne, alegoryczne wizerunki, takoż pogańskie bożyszcza nadobnie wyobrażone przez żywe osoby dla, w celu. przypatrywania się igrzyskom.	W takim razie...	Wszelkiej, jaka tylko być może. W pierwszych wiekach, jak wiecie, urodziła się arystokracya z siły pięści, najsilniejszy stał się najmożniejszym a najmożniejszego potomkowie, nasieniem panów	Wy się słyszę jutro wybieracie w drogę?	Zaraz po egzekucji?	Święci patronowie, ratujcie!... A Krabatius w drugiej izbie... ino drzwi dzielą; usłyszy nas...	Żyd parszywy!
Ani trochę! Nie masz pojęcia, co za smutek! Najpierw zaraz po twym odjeździe, może zaledwo wyjechałaś za bramę, zachorował dziadzio. Miał jakiś straszny atak nerwowy. Waldy go na rękach przyniósł do sypialni. Mama się przestraszyła, dostała spazmów i także zachorowała. Waldy chodził ponury, zły, bałam się do niego przemówić. Przez cały czas choroby dziadzia prawie go nie odstępował. Odwiedzał i mamę, ale rzadko. Raz przemówili się z mamą dość ostro. Słyszałam, jak mama mówiła: „To dzieciństwo, niewarte pamięci”, a Waldy, bardzo widać oburzony, odrzekł: „Trzeba nie mieć sumienia, żeby tak sądzić jak ciocia”. Ja wiem, o co się sprzeczali, bo ja wiele rzeczy odgadłam i usłyszałam. Wiem, co spowodowało chorobę dziadzia, ale nic nie mówię, bo ciągle i ty przede mną milczysz. Potem, kiedy już dziadzio wyzdrowiał, ciągle był smutny. Waldy przyjeżdżał rzadko i zawsze zły. Tylko przez telefon dowiadywał się o zdrowie dziadzia. Pewnego dnia przyjechał po obiedzie, kiedy wszyscy spali. Zobaczywszy sanki, obszukałam cały pałac, nie znajdując go nigdzie. Zastałam go niechcący... w twoim pokoju. Siedział na kanapce pod oknem i trzymał w ręku... zgadnij, co?...	Nie od strachu ja przed waćpanem uciekał, ale by ludzi ratować!	Może i spotkał ja. Coś mi się tak mignęło w krzakach, że ja nawet i wołał, ale potem to mi się widział jakby zając.	Ale ja się nikogo nie boję!	Przecie ja mam w Bogu tę nadzieję, że mama nic nie będzie miała przeciwko temu.	Albertynko, nie spotkajmy się już nigdy w życiu. Toby mi było zbyt przykro. Bo ja naprawdę bardzo cię lubiłem, wiesz. Pamiętam, kiedym ci powiedział kiedyś, że chcę widzieć tamtą osobę, o której mówiliśmy w Balbec, myślałaś że to się stało. Ale nie, zaręczam ci że mi to było obojętne. Jesteś pewna, że ja oddawna zamierzałem cię rzucić, że czułość moja była komedją.	Patrz, Ewo, to nasza szosa. Nasza i ją. No... i mamę... Nie masz pojęcia, jaka to rzeka kapryśnica, jaki dzikus. Na wiosnę wzbiera nagle i staje się ogromna jak huczący Rodan. To samo w końcu czerwca, na święty Jan. Zalewa całą dolinę, rwie groble, targa upusty, szarpie młyny, zrzuca za siebie wszelkie mosty. Nie znosiła do tej pory mostów, a teraz dobrodziejka musi tolerować nasz most! Przykre to, moja pani, ale cóż robić... Zła jest jak człowiek. Wszystkie jej strumienie są z naszych, czarnych jodłowych borów, wszystkie idą ze źródeł w naszej puszczy. Toteż ona ma czarną duszę. (Bo ona ma duszę... A ja ją kocham właśnie za dzikość, za wzniosłość i za grozę jej duszy. Ona ma taką duszę jak tutejsi ludzie, jak tutejsi chłopi i jak my, tutejsi chłopi, Bodzantowie.	Ja Mu pod śnieg nie zaglądam, więc Go i nie obrażam.	Ma Franciszek szczęście, że ja mam dzisiaj dobry humor, bo inaczej, to ja bym Franciszkowi zbił ładny kawałek pyska. Rozumie Franciszek? Zdjąć kalosze!	Ja poznałem je wypadkiem w Rzymie, na Corso.	Więc dlaczegóż, moja Ruchlo, zamiast go pielęgnować, ty tu w bramie jak siedzisz, tak siedzisz?	Nie, nie poza sceną, gdy Fedra wyznaje swoją namiętność Enonie i gdy robi gest Hegeso ze steli Ceramiki, ona wskrzesza sztukę o wiele dawniejszą. Mówiłem o Korai dawnego Erechtejonu; przyznaję, że nie ma może nic równie odległego od sztuki Racine’a... ale jest już tyle rzeczy w Fedrze... zatem, jedna mniej, jedna więcej... Och! a potem, owszem, bardzo ładna jest ta mała Fedra z VI wieku, ten pion ramienia, pukiel włosów „robiący marmur”, owszem, tak, to jest bardzo tęgie wymyślić to wszystko. Jest w tym o wiele więcej antyku niż w wielu książkach, które w tym roku uchodzą za „antyczne”.	Jesteś tego pewien? Czyż nie wspomniałeś, że zarówno pan de Hojeda, jak i jego dowódca utrzymują przyjacielskie stosunki z ludźmi pochodzenia żydowskiego?	Na Dzikie Pola przecie jej nie zaprowadził, więc wedle mojej głowy, musiał ją ukryć gdzieś między Jampolem a JahorlikiemJahorlik dziś popr. forma M. lm: sędziowie. zjeżdżali, bo w Jahorliku, jak waćpaństwu wiadomo, pograniczne sprawy się sądzą o zabrane stada, których spraw nigdy nie brak. Pełno tam jest nad całym Dniestrem jarów i zakrytych miejsc, i różnych komyszy, w których żyją w chutorachchutor a. futor	W każdym razie nędza nie powinna dosięgnąć takiego człowieka jak pan. Pańscy przyjaciele...	Stój! hola, Sancho! jak zaczniesz bajać, nie wiesz, kiedy skończysz! Że też ani jednego słowa nie możesz przemówić, nie dodawszy dziesięciu przysłów.	Twojej matki! jak to! byłaż byś pani ową młodą księżniczką, którą wychowywałem do szóstego roku i która zapowiadała, że będzie tak piękna jak ty właśnie!	Nie śpisz, dobrodzieju, nie śpisz, a żebyś się jeszcze lepiej przekonał, toć powtórzę cum omnibus tituliscum omnibus titulis (łac.)	Tak słyszeliście jeno, bracie Janie i również ci, którzy wam to opowiadali. Ale nikt takiej kuracji nie widział ani nie czytał o niej. Hipokrates (lib. V. Epid. ) pisze, iż podobny wypadek zdarzył się za jego czasu i że pacjent umarł nagle z powodu spazmów i konwulsji.	Nędzarzami?... Cha... cha... Nie, tylko musicie pracować na utrzymanie. Chyba jałmużny po mnie się nie spodziewacie, co?... Chyba pamiętacie te słodkie czasy, kiedy siedziałem za granicą bez grosza przy duszy, a żadne z was palcem nie ruszyło? Co?...	Mam nadzieję, że tak nie było i że Niebo nie pozbawiło nas najpewniejszej szansy wybawienia, jaka nam pozostała.	Tak jest A ponieważ noc taka pogodna, spróbuję więc jeszcze dziś wieczorem ustalić naszą szerokość geograficzną, wyznaczając wysokość Krzyża Południa, a tym samym i bieguna południowego, nad horyzontem. Rozumiecie przecież dobrze, przyjaciele, że zanim rozpoczniemy poważne prace nad osiedleniem się tutaj, nie wystarczy stwierdzić, że ta ziemia jest wyspą, potrzeba jeszcze w miarę możności przekonać się, jak daleko znajduje się od kontynentu amerykańskiego bądź od australijskiego, bądź też od głównych archipelagów Pacyfiku.	Z powodu tej komedyjki Gilbert poprosił o wyjaśnienie Swanna, który ograniczył się do odpowiedzi, uznanej zresztą powszechnie za bardzo dowcipną: „Ależ wcale nie, to nic a nic do ciebie niepodobne, ty jesteś o wiele śmieszniejszy!”	Tym lepiej będę śmielszą. Nie jestem baronowa... jestem zupełnie kim innym. Ale o to mniejsza. Chwilowo znalazłam się w trudnym położeniu... potrzebuję dwudziestu tysięcy franków... A ponieważ nie chcę w tutejszych lombardachlombard	Nie może być faworytem.	O, tym razem, doktorze, nie będzie mi już pan wyrzucał słabości. Tym razem odnajdę mordercę i zmiażdżę go.	Nie o takie rzeczy się nie troskam.	Nie, miły gospodarzu, nie mogę, chciałbym dziś jeszcze dostać się do domu i zobaczyć swoich, zanim pozamykają okna.	Nie wolno mi wziąć własnego kapelusza?	Nie... tak!... przypominam sobie...	No cóż, drogi Cyrusie? Oto mamy schronienie nikomu nieznane, głęboko ukryte w skale, ale krótko mówiąc nie nadaje się do zamieszkania.	Pomyśl ino, grosza mi na życie nie zostawił. „Zarób se będziesz miał co jeść”.	Wiem o tym , ale czy robotnicy nie ucierpieli, bo słyszałam krzyk...	Z przeproszeniem pana dowódca „Nautilusa” zaprosił nas, żebyśmy jutro w towarzystwie pana zwiedzili miejsce połowu wspaniałych pereł przy Cejlonie. Mówił bardzo grzecznie i obszedł się z nami jak prawdziwy gentleman.	Ach! Ach! więc wy nie wiedzieliście o tym!... Towarzyszu, na miłość boską, jakże tak można?... Cóż wy robicie w takim razie między nami?...	A widzisz Widocznie nie dla wszystkich jestem czymś bezwartościowym.	Dobre nowiny, mości Don Kichocie, dobre nowiny, Don Gregorio i renegat przyjechali, są w pałacu wicekróla, ujrzysz ich tu za chwilę.	Idźże idź; aniś jeszcze od ziemi nie odrósł; tobie miotła i mieszek do kurzu, a nie dłuto. Chyba na śmiech ludziom, a nie ku Bożej chwale.	Muszę napisać do ojca jest dla mnie więcej niż ojcem, jest mi przyjacielem. Uważałabym za niegodne ciebie i siebie oszukiwać go choćby przez chwilę.	Nam oni nie szkodzili.	Nic więc dotąd nie wiecie?	Nie chciałbyś jej zobaczyć?	Nie winniśmy nic! Do dzisiaj wiernym mu byłem sługą ale z winowajcami jedno zawołanie mamy.	No kawalerze jak-że się spało po wczorajszej eskapadzie? domyślam się że dobrze, bo długo.	Pan tu? Pan, mędrzec, uczony, w tym wesołym gronie trzpiotów i lekkoduchów?	Prawdę mówiąc, to żadnego nie miałem zamiaru dziś, wczoraj, onegdaj... Myślałem o tym, żeby z głodu pod płotem nie zamrzeć...	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Właśnie chciałam z tobą o tem pomówić i rada jestem, że tak samo na rzeczy patrzysz. On, widzisz, trochę się obraził za to, żem nazwała jego roboty awanturami, począł mi jednak przedstawiać widoki, jakie ma na przyszłość i życzę mu, by je zrobił. Ale spytałam go zaraz: jeśli ci tak dobrze idzie, na co ci spółki?... Powiedział mi, że im się więcej pieniędzy włoży, tem większe będą zyski powiadam	Zaszczują człowieka Zaszczują, jak psy!	Czy chce pani aby konferencja odbyła się u państwa? Zatem zostawiam pani Dawida. Ci panowie przybędą tu dziś wieczór, przekonacie się, czy umiem bronić waszych interesów.	Daj Boże! I teraz wierzę, że mama nazad do nas powróci, kiedy waszmość przyjechał. Ale chodźmy do dziadka, on się bardzo ucieszy pana Marcina przybyciem.	A więc daję panu trzy miesiące. Widzi pan, że daję panu czasu z okładem.	Dobra sobie! A moje okulary? Idź, duszko, do mego pokoju. Pod poduszką leżą kluczyki. Przynieś mi je tutaj!... Do diaska, te dziewczęta są w gorącej wodzie kąpane!	Praca organiczna ozwał się książę Giersztorf, starszy człowiek, mocno już posiwiały.	Słyszałam, że się żeni?	Tak, to musi być silny charakter. Wierzę we frenologięfrenologia	Pijaństwo tu się zastanowił długo i miarkował, aż i wreszcie chyciło się go rozeznanie i żałość taka, aż przystanął, oglądał się dookoła, pochylał szukając czego by twardego do ręki... ale zapomniał wnet i chwycił się za kudły, i jął się prać po pysku kułakiem i wykrzykiwać:	Coś pięćdziesiąt dwa tysiące.	Czy możesz mi to objaśnić?	Jest ona zaopatrzona Mówiłem to już panu dawniej.	Może przypadek podsunie nam klucz do tej tajemnicy?	Mylisz się, wciąż się mylisz. Jeśli kto kocha prawdę i całe życie jej podporządkowuje, wówczas miłość musi pozostać dla niego uczuciem wszechogarniającym i niejako nadrzędnym w swojej nieziemskiej doskonałości.	Nade mną gwałt!	Potykaliście się kiedy w szrankachszranki (daw.)	Tutaj, tak daleko?	Wyborny! Od razu czuje się dobrą, starą markę.	A niech i skręci mu kark!	Byłoby wskazane, stryjenko założenie w pokoju Krzysztofa aparatu telefonicznego. Jeżeli stryjenka pozwoli, przyślę montera.	Co kłamstwo?	Co zamierzasz, kapitanie?	Czemuż to?	Czy mógłbym prosić czy mógłbym prosić o rys zasady, według której urządzone zostały folwarki pańskie?	Czyż ciocia jeszcze mało robi, albo nasz Ragis poczciwy? Ciekawam, ktoby mógł więcej?	Często pan takie rzeczy robił?	Dla pana jest wszystko możebnym.	Drogi panie, w najprzyjemniejszej. Ojciec da panu pięćdziesiąt tysięcy liwrów rocznie, póki będziesz pan w Paryżu.	Duszek!.. To miniatura ducha...	Jaki oberżysta?...	Jakże śmiesznym jest mąż, któremu zazdrość dziurawi skorupę mózgu!	Józiu! naprawdę, pochodź sobie, będziesz zdrowszy...	Kto wasan jesteś? Mam rozkaz ludzi użyć, więc używam.	Lady Narborough Ubóstwia go.	Mam wrażenie, żem ją widział przed chwilą na Polach Elizejskich.	Mnie pożyczysz na szalik, dobrze?	Na jakiejś maskaradzie?...	No i słusznie. Trudno wymagać, żeby chodził tyli kawał drogi.	Ojciec ma słuszność!	Pan baron pozwolą z nami na kolację	Panie hetmanie...	Panna Ikś i panna Igrek	Powiedziałażeś to istotnie waćpanna? Aha! Co?	Poznajesz tę drogę?	Senderl, przepadliśmy! Narobiłeś bigosu. Zelda teraz pobiegnie za nami, zobaczysz!	To chyba jakiś jasnowidz?	To czego pyta?	To są podwoje Pana; tylko sprawiedliwi mogą je przekroczyć	Zabit także ale musieli go pochować w Ciechanowie, bo począł gnić.	Zawołamy ludzi i...	Żaden. Chodźcie do izby, miast w sieni rozmawiać. A jeśli chcecie ich widzieć, to leżą wedlewedle (daw.) izba, w której przebywała czeladź (służba).. Chodźcie do izby.	Żonę?
Tak, wyjeżdżając, spieszyłaś się bardzo i nie schowałaś ich: leżały na konsolce pod lustrem. Waldy siedział z głową opartą na jednej ręce, w drugiej trzymał korale i przewijał je sobie przez palce, pieścił się nimi. Był tak zamyślony, że ledwo mnie spostrzegł. Widziałam, że się rozgniewał na mnie za to, że weszłam, ale nie okazał mi tego. Wstał, położył korale na stoliku, ucałował mnie, a potem rozejrzał się po pokoju i powiedział: „Trzeba ten pokoik ubrać kwiatami na przyjazd panny Stefanii”. Te kamelie i białe rododendrony, co u ciebie stoją, to on kazał przynieść. Tę palmę przy lustrze sam ustawiał. Oglądał ciekawie twoje malowidła pastelowe i kredkowe szkice, a ten duży karton, który szkicowałaś w Głębowiczach, fragment z parku z widokiem na rzekę, zabrał ze sobą. Bardzo mu się podobał. Widzisz, Stefa, i Waldy tęsknił za tobą.	Więc jeśli wówczas Papuasi będą na platformie, to nie wiem, jak pan wzbronisz im wejścia.	A gdybyśmy się oboje nie urodzili?!	Ach, panie prokuratorze Nie zna pan tego, którego oskarżają, a ja go znam doskonale. Niech pan wierzy, że to człowiek najspokojniejszy, uczciwy jak mało kto i śmiem sądzić, najlepszy pod słońcem marynarz. Ach, panie Villefort, polecam go panu najszczerzej i z całego serca.	Albo to nie mogą mię ustrzelić?	Ależ kiedy wynalazłem nową jego misję, jakiej oko nie widziało ani ucho nie słyszało. Za Michała Korybuta jeździł w misji sekretnej...	Co prawda, to prawda przez nie tylko zgorszenie i kłopoty. Ale zawsze należy się ożenić. Takie prawo boskie.	Dobrze, nauczycielu, nie lękam się już niczego prócz Boga.	I nikt tej rozmowy nie mógł podsłuchać?	I że jedno ziarnko śrutu trafiło, choć nie śmiertelnie, to małe zwierzątko.	Ja mam przysięgać!... Otóż przysięgam na krzyż Zbawiciela, że żadna obietnica, żadna groźba, tortura nie zmusi mnie do milczenia; przysięgam, że okrzyczę cię wszędzie jako zbójcę, łotra bez honoru, jako podłego rozpustnika: przysięgam! że jeżeli kiedy stąd się uwolnię, błagać będę cały świat o zemstę nad tobą.	Ja, zbrodni! Sama myśl o tym jest mi nieznana. Najsurowsza cnota nie może wskazać innego postępowania niż to, którego ja się trzymałam; nigdy nie uczyniłam nic, czego bym nie pragnęła, abyś był  świadkiem.	Jest to, jak na ciebie, wcale dobrze powiedziane lecz nim dojdziemy do tego kresu, trzeba przebiegać świat, szukając przygód i dając dowody męstwa, ażeby wielkie czyny rycerza rozniosły wpierw imię jego po całej ziemi, iżby, skoro przybędzie do jakiego potężnego monarchy, już go tam sława poprzedziła, aby skoro tylko przybędzie, małe dzieci, zebrawszy się tłumnie, krzyczały, biegnąc za nim: Oto jest Rycerz Słońca albo węża, albo jakiego innego godła, pod którym sławne dokonywał czyny; ten to jest! zawołają, który zwyciężył w osobliwszej walce olbrzyma Brokambruna niespożytego; ten to sam, który zdjął z wielkiego mameluka perskiego straszliwe zaczarowanie, w jakim tenże przez dziewięćset lat pozostawał. Na taki hałas, na okrzyk pochwalny całego ludu, król ukazuje się w oknach swego pałacu, a rozpoznawszy rycerza po zbroi lub po dewizie, którą na tarczy nosi, rozkazuje natychmiast panom dworskim, aby spieszyli przyjąć ów kwiat rycerstwa. Dwór spieszy wykonać rozkaz, a sam król nawet zstępuje do połowy schodów na przyjęcie rycerza, wita go, całując w policzki i wiedzie prosto w komnaty królowej małżonki, przy której właśnie znajduje się jej córka infantka, która musi być najdoskonalszą pięknością świata całego. Ale cóż stąd wynika? Oto infantka i rycerz od pierwszego na siebie spojrzenia uwielbiają się wzajemnie, a jako istoty wpół boskiej natury, nie zdając sobie sprawy z uczucia, goreją wzajemną ku sobie miłością, niepokoją się, jakim by sposobem odkryli sobie zobopólne cierpienia. Następnie, jak to łatwo sobie wyobrażasz, prowadzą rycerza do najbogatszych komnat pałacu, w najkosztowniejsze sprzęty skarbu przystrojonych, tu zdjąwszy zeń zbroję, zarzucają mu pyszny szkarłatny płaszcz na ramiona, bogato haftowany dokoła i jeżeli bohater pięknym był w zbroi, jakże powabnie wydawać się musi w kosztownym dworskim stroju. Skoro noc nadchodzi, rycerz wieczerza przy jednym stole z całą królewską rodziną, a podczas uczty spogląda ustawicznie na królewnę, ale tak zręcznie, że nikt nie spostrzega tego, ona zaś ze swej strony ukradkiem mierzy go oczyma, ale tajemnie, gdyż, jak to już mówiłem, ma to być istota doskonałej skromności.	Joasia mogłaby kłamać, ależ chyba nie kłamią nasze oczy. Pan Kazimierz bałamucił biedną dziewczynę od wakacyj...	Któż jej nie spotykał! Słowo daję, ta wybladła stara panna przypomina mi owe długie robaki, co zdolne są stoczyć najgrubszą belkę.	Kuchty u bogatszych państw, one rozparzone są i tylkoby do kina chodzili, albo z frajeramy na ksiuty. Robota jeim nie w głowie. Szczególniej zwłaszcza tym, co to na powyższych piątrach mięszkają. Dla takiego tłomoka wielkie nieszczęście jest z kubłem ze śmieciamy na podwyrko pyrgać i bez fasonu zapaćkaną kiecką przed inszemy koleżankami pokazywać się. To taka cholera śmiecie albo w nocy wynosi, albo w kubełku ubija na cement przez trzy dni, że śmierdzi w całkiej kuchni, jak zaraza. Przez co i od państwa wygawory dostaje i w razie kawaler przyjdzie, nosem kręci i gotów wyobrażenie mieć, że owa dana panienka osobiście śmierdzi. I to ci powiem, Trzewik, że właśnie z takiego śmierdzenia moja kombinacja wyszła. Tylko trzeba takie mięszkania wybierać, gdzie państwa jest kupa, które wypić lubieją. Bo śpryt jest w butelkach. Im więcej chlają ciściochy, czyli też wina, albo piwa, tym więcej butelek próżnych zostaje.	Mówiłem, że o tem sądu wydawać nie chcę królowa się cieszy...	Nie ma o czym i mówić	Nie ma.	Nie mogę, nie mogę...	Nie przeszukane, obywatelu kapitanie.	Nie widział pan nawet moich portretów?	Nie ze mną.	Niech mi go ciocia nie wspomina. Staje mi w pamięci scena wyjmowania kuli! Co ten rzeźnik wyprawiał ze mną! Brrr!	Nigdym go nie widziała. Widziałam tylko pomocników i Bena Weatherstaffa.	Nikt cię nie będzie podejrzewał?	Panie Aronnax odpowiem dziś panu to, com ci odpowiedział przed siedmiu miesiącami. Kto raz wstąpi na „Nautilusa”, ten już nie może go opuścić.	Spokój tam, spokój! Dziś mamy rozejm, Bagheero; nie pora gawędzić o łowach!	Szpiegi do żadnej płci nie należą	Tak?... A o tem wcale w gazetach nie pisano. Łajdacy! Zwalono wszystko na agitatorów komunistycznych.	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	W rzeczy samej Jednakże twierdzenie to nie jest matematycznie ścisłe, ponieważ porównanie dnia z nocą niekoniecznie przypada w południe.	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	Widziałyśmy oknem, jak pani zajechała... Pani do nas?... Nie, do Korkowiczówien... Ach, gdyby pani wiedziała, jak nas ostro trzymają!... Wie pani, że Zosia Piasecka w lipcu umarła...	Wybacz, że cię zostawiam, droga pani lecz, nie wiedząc, że do mnie przyjdziesz, umówiłem się z jednym z przyjaciół moich; powrócę za chwilkę i jeżeli pól minutki poczekać na mnie zechcesz, to skoro tylko się tam załatwię, przyjdę, ażeby odprowadzić cię do Luwru, gdyż już zaczyna się ściemniać.	A jak mi się chce twoich, mój parobku kochany, co? twoich mój Jędrusiu.	A jakże wyglądał?	A juści! Prut! Prut!	A odczep się, Mańka, pókim dobry.	A prawda! Kto tu tak chrapie obok? Umarłego by rozbudził.	Ale szkoda, ta graniasta to sielnasielna	Ależ babciu!	Berenice przyniesie, znajdą się	Bliżej niż pani sądzi	Bo, proszę pani, ja już od godziny umiem wszystko; ja zawsze uczę się najprędzej...	Brawo, Brochwicz!	Co ty masz za pasję mówić nam przykre rzeczy?	Czego?	Czekamy tylko na pasażerów	Cóż to, dziadku, tak nas bierzesz na spytki?	Dawno pan wyjechał z Paryża?	Doprawdy? zawołali obaj małżonkowie; a p. Rokowicz dodał:	Doskonale.	Góry i kwita!	I co, pojedziesz, Albercie?	Ja ciebie i posła każę na pal wbić!	Jedenaście do dwunastu węzłów. „Henrietta” jest dobrze znana.	Jezu... Jezu!...	Kiedy zakasuje Modrzejewską?	Kobieta, Interes, Małżeństwo	Kochany panie, czy pańskie sierotki i wdowy mogą, jeśli łaska, zaczekać dwadzieścia cztery godziny?... Bo właśnie pan de Monte Christo, z którym zapewne minął się pan... spotkaliście się, panowie, prawda?	Miło nam poznać waszmość pana... Właśnie jego opieka i pomoc...	Może masz słuszność, a zresztą wszystko to jedno. Głupota, jak powiada PyrronPyrron (376–286 r. p.n.e.)	Na honor, ma pan słuszność, panie Spilett Ja zawsze coś powiem, nim się zastanowię. Proszę wybaczyć.	Napijesz się, Władku?	Nici mia comu si faNici mia comu si fa (dialekt południowowłoski)	Niekiedy tylko przez krwawą ofiarę myśl w życiu zabłyśnie, między ludzi wejdzie.	Pan hrabia de Monte Christo?	Panie Szteiman Usiądź pan trochę, pan jesteś zmęczony.	Panie, zbłądziłem powinniśmy byli poddać tę osobliwą skórę działaniu machiny do ciągnienia blachy. Gdzież ja miałem głowę, aby panu proponować ciśnienie!	Piiii... wielkie rzeczy!	Po prostu uciekł.	Pochwalony Jezus Chrystus! Gdzieś ich widział i ile chorągwi?	Pracę naukową przy jakim szpitalu i możliwą praktykę.	Przejdę się, ręka!	Przez pierwsze dni. Potem jakby zapomniał.	Przyznaj, droga, że jestem bardzo wspaniałomyślna? Ostatecznie bowiem... miłość bliźniego zaczyna się...	Skoro nas kto odwiedzi dowiemy się może, dzięki czemu mamy zaszczyt zajmować te panie...	Skąd pani o tym tak dobrze wie?	Sądzę zresztą, że macie coś lepszego do roboty niż paplać.	Tak jest! To ja To ja i drwię sobie ze wszystkich bogów chrześcijańskich. Westynus, panie, to pęcherz wydęty przesądami, a ten waleczny Grek gotów umrzeć ze strachu na widok kwoki najeżonej w obronie kurcząt.	Tak. Odbędzie się rano, pocichu, a po śniadaniu, jakie będzie u nas, wyjazd do Krosnowy.	Taki jest w Polsce tylko jeden. Profesor Dobraniecki z Warszawy.	Takiemu to dobrze	Tam, na polance, gdzie rośnie ich dużo.	Teraz sam pan widzi, jak pan się plącze. Według słów pańskich szedł pan do Budziejowic, ale już pan chyba jest przekonany, że idzie pan z Budziejowic.	To i niedługo czekać!	To niech obrócą! Z kupy gruzów też się bronić można!	Uhm! Ja...	Unieśmiertelniłaś moją uwagę	Uznał pan? No, to dziwne. A jak długo chciałby ją pan podtrzymać?	W porządku, wszystko w porządku	W świat!	Więc pójdźmy...	Wotywęwotywa pewnie., zaraz po mszy ruszą...	Wszyscy mężczyźni raczą nas mniej lub więcej tymi klasycznymi zwrotami Ale zdaje się, że bardzo jest trudno umrzeć u naszych stóp, bo spotykam tych umarłych wszędzie... Jest północ, niech mi pan pozwoli iść spać.	Znam to chcieli ją do własnej nagiąć miary. Nieszczęsna.	Zwłoka mogłaby ocalić mi honor, a tym samym i życie.	Śpi?	Świętoszek, Złodziej
Ten obraz należał niegdyś do babki mojej, świętobliwej niewiasty, modliłem się nie raz przed nim w dzieciństwie do mego patrona, a na dziecku jeszcze tak wielkie robiło wrażenie, że mi się we snach roiła ta potwora. Później strach przeszedł, ale wstręt pozostał.	Wcale dobrze pływasz, jednolatku! Zapewne ze stanowiska foczego rzecz ta przedstawiać się musi tragicznie. Ale sameście temu winne, foki. Przybywacie każdego roku w to samo miejsce i o tej samej porze, przeto nic dziwnego, że ludzie się dowiedzieli o tym. Nie przestaną was tedy zabijać aż do czasu, kiedy znajdziecie sobie nowe, nieznane im miejsce pobytu.	Nie jestem miła i cicha, ale przyjdę, jeżeli mama pozwoli. Pójdę się zapytać. Bądź dobrym chłopcem, zamknij okno i czekaj na mnie.	Prawie konieczne. Jestem tak podrażniony, że drobnostka może mnie wyprowadzić z równowagi pomimo mej woli. Niech ten... osioł przy kolacji odezwie się do niej z czymś niewłaściwym lub zacznie umizgać się do Luci... nie ręczę za siebie. Wolę go nie widzieć wcale.	I od tamtej pory mieszkańcy Puszczy siedzą w Ropuszym Dworze i gospodarują tam, jak im się żywnie podoba Pół dnia wylegują się w łóżkach, śniadanie jadają o rozmaitych porach, a dom jest w takim stanie (jak mi mówiono), że wprost patrzeć na niego nie można. Zjadają twoje zapasy, spijają twoje wina, dostarczasz im tematu do głupich żartów, śpiewają ordynarne piosenki o... o więzieniach, urzędach, policji. Ohydne piosenki, całkiem niedowcipne, z osobistymi aluzjami. I rozpowiadają dostawcom i wszystkim innym, że się wprowadzili na dobre.	Boże, zmiłuj się!	Jak się dało.	Szmulek, wyciągnij termos z plecaka. Mała kaprysi i musi się napić herbatki.	A ja mam ich dwoje, ale by ich można i papieżowi sprezentować, a szczególniej dziewuchę, którą chowam na hrabinę, jeżeli Bóg da, choć matka się temu sprzeciwi, ale niechaj sobie gada i robi, co chce, ja tam o to nie dbam.	Co się stało, to się stało Jedno jest pewne, że: ludzie, którzy nie tylko trafili do podziemiów, ale nawet chodzili po nich jak po własnym domu, że ludzie ci żyć nie mogą...	Tak, konieczna bo później się wszystko wyrównywa, bo później taki atłasowy Stasio, jak pan, panie Babiński, musi służyć, musi robić, po nocach nie sypiać, oczki wytężać i pobierać taką malutką pensyjkę, i zasmucać mamę, że się nudzi, i że mu się buciki podarły! hi! hi! hi!	Mój przyjacielu Przepraszam cię za moją niedyskrecję, ale chciałbym dowiedzieć się od ciebie samego, czy rzeczywiście twojego pana nie ma w domu?	A, żyje! Oczekują, oczekują, oczekują! Dopóki tli się życie, póty jest nadzieja Już mi go malowano umarłym i pogrzebionym. Za tydzień będzie zdrowszy ode mnie.	Niechby się kaj schował, trza go przestrzec, juści...	Moje ostatnie zawody strażackie?... Nie najgorzej, ha, ha! Ale zdaje mi się, że szkoda mówić o tym, w porównaniu z dzisiejszym dniem!... Ostro, chłopcy! Plunąć w garść i pompować co sił, niech trzeszczy!... Dalej, chłopcy, ostro!... Co, Hoyerze? Ładna gra strażacka... stawką jest cały młyn, dam ci to na piśmie!	A jednak... Przyznam się, że nie rozumiem o co. Proszę mi wierzyć, że profesor Wilczur zawsze jak najlepiej się o panu wyraża. Pan nawet nie wie, jakiej to anielskiej dobroci jest człowiek.	On nie, ale to każdy zrozumiał wówczas w Głębowiczach. Łapała go do obrzydliwości, kokietowała, a potem chodziła jak struta. Słyszałam raz, jak Trestka mówił do Rity: „W Barską strzelił ordynacki piorun”. Aha, do czegóż by się to stosowało więcej?	Z nim mi swobodniej, rzekła, nie zwracam oczu, idę gdzie chcę... nie jestem skrępowana suknią kobiecą i narzuconemi nam prawami. Żyjąc sama, nie mogłam się obronić natrętom. Nie pytaj mnie wreszcie: ten ubiór, nie ja go wzięłam, on mnie pochwycił... Chciałam go zrzucić, nie mogłam, było za późno... Wszystko mi jedno, dodała... spoglądając na Honorego, wyrzekłam się przyszłości kobiecej... chciałabym do niepoznania się zmienić.. Życie jest zawsze maskaradą.. Cóż komu szkodzi moja?	Czemuż nie kazałeś przenieść się do Paryża? Tutaj okrutnie ci nudno być musi.	Nie wiesz, gdzie się ciastka kupuje?	Pan As, odpowiedziała kobieta bawiąc się niedbale koronką rękawa; spędziłam z nim kilka godzin sam na sam	Powiecie, że wy badać króla w prawie się nie czujecie, rzekł Wierzynek.	Nie, panie Cardot Niestety! Nie wie pan nic o cierpieniach matki, która od siedmiu lat zmuszona jest czerpać dla syna sześćset franków z tysiąca ośmiuset mężowskiej pensyjki... Tak, proszę pana, oto cały nasz majątek. Toteż co ja mogę uczynić dla mego Oskara? Pan Clapart tak nienawidzi tego biednego chłopca, że niepodobna mi go trzymać w domu. Biedna kobieta, sama na świecie, czy nie powinna w tym położeniu przyjść się poradzić jedynego krewnego, jakiego jej syn ma na ziemi?	Skoroś się, wiesz, z tego postrzału wylizał, toś chwat. Kozła magnąłeś jak pajac w cyrku, a farbowałeś, bracie, jak rogacz trafiony pod piąte żebro...	Ten który jest wedle naszej teologicznej nauki, to Bóg. Takim słowem nazwał się Mojżeszowi. Zaiste, nie widzieliśmy go i nie jest widzialny oczom cielesnym.	Siedź pan, zaraz będzie obiad. Tu się nie ma o co obrażać, zresztą pan wiesz, jak pana cenię, pan jesteś wyjątkowym Polakiem. Knoll mówił panu o wszystkim?	A to, widzi jegomość, było tak: gdyśmy już Jaworskich przycisnęli (z torbami oni pójdą, nie może inaczej być!), tak ja sobie myślę: No! czas i mnie będzie Bohuna poszukać i za moją krzywdę mu zapłacić. Spuściłem się rodzicielom z sekretu i dziadusiowi, a on, jako to fantazja u niego dobra, mówi: „Kiedyś poprzysiągł, to idź, bo inaczej będziesz kiep”. Więc ja poszedłem, bom sobie i to jeszcze myślał, że jak Bohuna znajdę, to się o pannie, jeśli żywa, może coś dowiem, a potem, jak go ustrzelę i do mego pana z nowiną pojadę, to też nie będzie bez nagrody.	Zapewne nie życzę też sobie wcale rozbudzać wspomnień dawnych zatargów i nieporozumień ani nawet zniewagi, gdyż wyznać muszę ku hańbie niewieściego rodu, że się pewna osoba, o której bez wstrętu wspomnieć nie mogę i o której wolę tu milczeć, posunęła aż do obrazy. I to czyjej! Mej własnej osoby.	Dalibóg, nie wiem wiozę go pierwszy raz; ale to mógłby być ów książę, do którego należy zamek w Maffiers; mówił mi właśnie, że wysiada w drodze, nie jedzie do Isle-Adam.	To, co każdy by zrobił, będąc na moim miejscu. Prośba umierającego jest święta, a u marynarzy prośba dowódcy jest rozkazem, który należy wykonać. Kazałem więc wziąć kurs na Elbę, gdzie przybyliśmy następnego dnia. Kazałem wszystkim zostać na pokładzie, a sam zszedłem na ląd. Dzięki pierścieniowi wszystkie drzwi stanęły przede mną otworem. Marszałek przyjął mnie, wypytał względem śmierci kapitana Leclère i wręczył mi, jak przewidział kapitan, list, który polecił mi odwieźć osobiście do Paryża. Przyrzekłem, ponieważ w ten sposób mogłem spełnić ostatnią wolę kapitana. Wróciłem na statek i kazałem płynąć do Marsylii, gdzie przybyliśmy wczoraj. Po załatwieniu wszystkich formalności portowych, pobiegłem do narzeczonej, którą znalazłem piękniejszą i bardziej zakochaną niż kiedykolwiek. Dzięki panu Morrel ominęliśmy część formalności kościelnych; po czym, jak to już panu wiadomo, byłem na swoich zaręczynach, za godzinę mieliśmy się pobrać, a jutro chciałem wyjechać do Paryża. I oto wskutek denuncjacji, którą pan równie jak ja wydajesz się gardzić, zostałem aresztowany.	Co? co? ależ całkiem przeciwnie! Tylko wtedy, gdy się ma pełną szkatułę, można sobie napełniać serce... różnemi dobremi rzeczami.	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	Moja prababka była z domu d’Arrachepel albo de Rachepel, jak pani woli, bo istnieją oba nazwiska w starych dokumentach Historja twierdzi, że w jedenastym wieku pierwszy Arrachepel, Macé, zwany Pelvilain, objawił przy obleganiu miast szczególną zręczność w wyrywaniu pali. Stąd przydomek Arrachepel, pod jakim go uszlachcono, oraz pale, które tu pani widzi, przetrwałe przez wieki w herbie. Chodzi o ostrokoły, które, dla umocnienia fortyfikacyj, wsadzano, wtykano (przepraszam za wyrażenie) w ziemię, spajając je z sobą. Dobrze je pani nazwała: tyczki; w każdym razie nie miały nic wspólnego z pływającemi kijami dobrego Lafontaine’a. Bo wierzono, że one czynią miejsce niezdobytem. Oczywiście, to budzi uśmiech wobec dzisiejszej artylerji. Ale trzeba pamiętać, że chodzi o wiek jedenasty.	Ma pan rację, drogi Spilett Powinienem już dawno sprawdzić pomiary, chociaż nawet jeżeli popełniłem jakiś błąd, to nie powinien przekraczać pięciu stopni na szerokości lub długości.	Pani mi przypomina, żem niegrzeczny i niedyskretny ale służba królewska.	Słyszałem o nocnej pańskiej hulance, kochany podczaszycu, ale ostrożnie z tem, panie Alfierze! ostrożnie	Daj spokój, stary, ty chcesz z nas strugać wariatów, nie mogło być takie wysokie jak twoja walizka	Ich miejsce jest na łące, w słońcu, a nie w fartuszku	Nie chcą dać na kredyt, cóż teraz zrobimy?	U nas ostatniego człowieka zjedzono czterdzieści lat temu. I to nawet był wyjątkowy wypadek. Bo to był wielki leniuch, przy tym hultaj, więc i tak żadnego pożytku z niego nie było. A że był tłusty, więc kiedy miał już w sądzie piątą sprawę, że nic nie chce robić, wszyscy jednogłośnie postanowili, żeby go zjeść.	Mówiłam najpierw z Bengalczykiem... a potem z mieszkańcami sąsiedniej wioski. Sahibowie dostaną jadła, ile im będzie potrzeba... i ludziska nie będą od nich brać pieniędzy. Zdobycz już rozdzielono. Ten babu okłamuje wciąż sahibów w żywe oczy. Czemu ich on nie opuści?	Więc jedziesz jutro albo pojutrze, bo podobno Suzin ma na twój przyjazd zaczekać parę dni?	Czyż nie mówiłem... czyż nie mówiłem, że on nie z tego świata? On jest Przyjacielem całego świata! on jest Przyjacielem gwiazd!	Bardzoś dobrze powiedział, Sancho Niech ta zbroja moja, jako trofeum zostanie i wyryjemy na korze drzewa słowa, wyryte na trofeum z Rolanda zbroi:	Dlaczego więc przebywał na Wale? Przecież sam mówiłeś, że każdy z ludzi, którzy tam stali, nabroił coś złego...	Jedźmy tam, panie bracie, może co wybierzemy, a mamy wózek próżny pana Załęskiego, toby było gdzie wziąć.	Nie ma, proszę pana administratora, jaśnie pani pojechała do kościoła.	Powiadam wam, my we trzech idziem, a tu jak nie huknie: myślałem, że bomba z aeroplanuaeroplan (daw.)	Ja nic nie robię skrycie	Jak myślisz, na długo nas tu zamknięto?	Nie bardzo.	Nie mówił mamie?	Nie, komora zamknięta.	Nigdy tego nie czynię.	Sza. Cicho. Nie bluźnij	Szczególny kolor nie widziałem nigdy w życiu podobnej maści.	Szczegóły? Nie rozumiem. Niech pan mówi do mnie po prostu.	Że ten as tak samo trudny do zdobycia, jak jego właściciel	A ty czego, Michałku, od Hasslinga chcesz?	Co?	Daj po pół drachmy kubek, to skosztujemy	Jeśli chodzi o dowody będziemy je mieli.	Pamiętaj o mnie, jeżeli chcesz i... czasem napisz słówko... Chociaż wiem, że znajdziesz tam inne przyjaciółki...	Przedstawienie, prosz pampsora. Pan rektor dał nam pozwolenie	To sprawa tajna	Tylko co?	Wszystko mi jedno, z kim chce gadać, byle gadał. W braku innych mam żelazne argumenta, a tymczasem Forgella mu poślę.	„Ehe, ehe, pogadasz ty o niejednym jutro z miłościwą panią...”	A Wiktor strzeże furtki z lewej	A jak przegrasz?	A! Dziesiątka z pochwałą!	Bo jest pan cudownie młody, a młodość jest jedyną rzeczą godną posiadania.	Boża wola, nic więcej!	Bywa u was kto?	Cicho bądź	Czy możesz mi powiedzieć dokąd?	Córką najwierniejszego sługi Waszej Królewskiej Mości.	Do widzenia paniom, chodź Moryc, pan Horn zostanie przy paniach.	Dobrze jest mieć taki samochód	Gdzie Antka?	Helenka? Babulko, a Helenka?	Ja też chcę o coś zapytać	Jak jedziesz, chamie?	Miałem ich cały deszcz nad sobą, panie hetmanie...	Miłość romantycznaZwycięstwoŻal mi pana	Mogę jechać w sobotę	Odmowa?	Oglądałem miasto. Ładna noc...	Panie, zawołał, i ty masz dzieci, pomyśl gdyby ci jedno z nich schwycono? ja mam jednego tylko syna!!	Prawdziwe Żwajżgde i Kregżde!	Sama?	Skończone!	Starość mówił	Tak jest De Bergowowie wielkie piastowali dostojeństwa w Zakonie.	Tak... widzisz...	Wojciecha Skowronka? Juścijuści (gw.: już ci)	Wszystko przyjdzie z czasem, dodała pani Dobkowa...	Zapach, Pies orzekł Dżip.	Zapewne Czy było tak, mamusiu?	Znasz ją bliżej?
Co dzień stawał się coraz większym odludkiem i był coraz bardziej osamotniony; pan Morrel i Mercedes nieraz przychodzili do niego, ale drzwi zawsze były zamknięte, nie odpowiadał na pukanie, chociaż wiedziałem, że był u siebie. Pewnego dnia wpuścił jednak Mercedes, a gdy ta biedna dziewczyna, sama udręczona rozpaczą, usiłowała go pocieszać, rzekł do niej: „Wierz mi, on nie żyje... i już nie my na niego, ale on na nas czeka... Jestem szczęśliwy, bom z was najstarszy i pierwszy go ujrzę...”.	Masz pan zupełną słuszność wiem już teraz, do jakiego rzędu mędrców zaliczyć Halluciniego. Ale im lepiej go rozumiem, tym trudniej mi pojąć, jak człowiek pełen pychy mógł pozwolić, aby jego sława razem z nim zaginęła? Że też przed samą śmiercią, choćby przez ambicję, nie pomyślał o przekazaniu potomności swoich wynalazków i swego imienia? Szlachetność pańska, na którą za życia się uskarżał, w takiej chwili mogła mu właśnie służyć za rękojmię, że pan przykładnie wykonasz tę misję.	Zatem to rzecz stwierdzona że żadną miarą nie mogą to być sahibowie. Słyszałże kto, żeby sahib Fostum czy sahib Yankling, choćby i mały sahib Peel, co zaczaja się po nocach, polując na dzikie ptactwo... kto, powiadam, słyszał, żeby który z tych sahibów przybywał w góry, nie mając przy sobie kucharza, tragarza i... i całej zgrai dobrze płatnych, rozrzutnych i dokuczliwych pachołków? Jak oni mogą nam zaszkodzić? No, i cóż w tej kilcie?	Jeżeli dbasz o życie staraj się, abym nigdy nie usłyszał, że młody książę dostał się do twego domu. Nie mogę nic zrobić jemu, do kroćset! Ale nie każ mi pamiętać o tym, że mogę wszystko zrobić tobie!	Ja mam w ustach słowo boże: Sitiositio (łac.) Apetyt przychodzi w miarę jedzenia, powiadał AngestonAngeston Przeciwne co na ukąszenie psa: leć zawsze za psem, nigdy cię nie ukąsi; pij zawsze przed pragnieniem, a nigdy ci nie dokuczy. Hej, zwilżmy gardło, milej będzie je suszyć. Hej tam, białego, lej no, lej do dna, do kroćset diabłów, nuże, po brzegi, pełno. Język mnie piecze. La, la, la, to się nazywa gładko spuścić. O lacrima Christilacrima Christi (łac.) O jakież gładkie winko, szczery aksamit! O pijaki! O biedne spragnione! Hej, paziu, sam tu, lej pełno, czerwonego. Kardynalsko. Natura abhorret vacuumnatura abhorret vacuum (łac.) Hoc, hoc, nie masz w świecie ino wino. W kółko, w kółko, pić to ziółko.	Kapuję. Ale pole mi się nie podoba. Z leżącej tam słomy czuć potem. A w ogóle, co to za głupi pomysł?	Nie, on nawet po polsku mało co umie. Czego pan potrzebuje?	Powinienem przeprosić cię za ten wybryk Taki napad dziecinnej porywczości! I doprawdy, czuję się po prostu jak dziecko we wszystkim nad tobą!	Już się zgodzili! Marzą, żebym więcej nie wrócił.	Nie wiem. Ale czego krzyczysz?	O, proszę! Niech się pan nie zapomina!	Pan Natan nie jest jeszcze Molierem; ale...	Jeszcze bardziej szkodzi brak apetytu A bez czegoś mocniejszego zupełnie jeść mi się nie chce.	Dobrze, dobrze; nie kłóćmy się o słowa, a skoro pan de Monte Christo i pan Zaccone to jeden i ten sam człowiek...	Gadać o czym jeszcze nie mam, a jak będzie trza, to z wami najpierwszym się naradzę. To będzie jeszcze za jakiś czas, a tymczasem wiozę różne rzeczy na skład w spokojne miejsce, a za mną przywiozą więcej...	Istotnie, zdawało mi się, że słyszę zawodzenie żałosne. Natężyłem słuch, ale płacz ustał; więc byłem pewien, że mi się śniło.	A złego nie ma nic? kneź tu stoi nieopodal... żebyście mu jakim czarem nie szkodzili... bo z nim nie żart!...	Jakto nie? kto z nas nie zna i nie widział Julji. Znałem ją u podskarbiego, u księcia Nestora, u podkomorzego, a teraz u Cerullego.	Mnie tam wszystko jedno kto strzela! Jest mnóstwo wielbłądów, chmary ludzi, kłębi się czarny dym, a ja sobie leżę, nie boję się nic a nic i czekam spokojnie końca.	A nauczyciel i jego żona. Bo rejentowa mówiła mi jeszcze i o babce, ale babka ledwie się rusza...	Nie mogę Bilitis tam jest i nie spocznie, póki mego rozkazu nie wypełni.	Nie znalazłaś se mężyny, naści, babo, grochowiny!	Tak Tu leżał i jęczał. Tu go znalazłem.	Idź między chrześcijan idź do domu modlitwy i pytaj braci o Glauka lekarza, a gdy ci go wskażą, wówczas, w imię Chrystusa, zabij!...	Myślałem, że w Polsce żenią się tylko z miłości	No, słuchaj, opowiedz jej o tym panu, któregoś spotkał rano, co to miesza snobizm z astronomią, nie pamiętam już dobrze.	Opuszczam Francję; dlaczego i jak, dowiesz się jutro z listu, który ci przyniesie mój służący. Żegnaj, Mario.	Szczęście to jest, że w takiej porze jedziemy po kniaziównę gdyż w zimie przy mrozach trudno by z dziewczyną uciekać.	Ja już nie powracam, panie Aronnax, to „Nautilus” powraca.	Jak ci to już raz mówiłem sądzę, żeś ty to był przeciw światu całemu. Zastanów się na przyszłość, gdyż chciwość i przebiegłość zawsze się w końcu przeciw samym sobie obrócą. Pewnik to taki jak śmierć.	Żaden stąd żywy nie wyjdzie...	Nieprawda. Po pierwszej czeka cię sto innych, ale po setnej pierwszej	Prawdę mówię, niech się mama spyta Andrzeja, niech się mama spyta, kogo chce. Na stacji wiedzą najlepiej, zresztą, cała okolica wie dobrze.	A wyjść na ulicę umiałeś? Wynoś mi się... bo psa spuszczę z łańcucha!	Prawda, oznaczyłam... Ale gdyby tak wielka suma robiła mi różnicę?... Pomyśl tylko: jaki ja ogromny dom prowadzę...	A i ja tak sobie myślę, że to jest dobrze.	A po co oni przyszli?	Ale to ci była morowa szopa!	Cóż się stało? Cóż to znaczy?	Jak to w Witowie? Przecież zostawiłam cię u królowej.	Kto wie?... lecz mniejsza o to kompromituję się...	Niech mnie Bóg od tego uchroni Z Prus jestem, ale z rodu od wieków katolickiego, bo my do Prus z Litwy przyszli.	No i jak on przy tym wygląda?	Wasza racja... głodnemu po co kartacze.	Żem się ważył? Jam na wszystko gotów, taka już we mnie natura!	Ach! wuju! rzekł po chwili	Jezus Maria! Ja się tak bałam...	Po jednej bitwie?...	Sądzę że w galeryi, w któréj kopiuje	Bo on niełatwo znajdzie sobie żonę, choć każda chętnie by nią została. A szczególnie teraz Waldy...	Dość już, przestań na chwilę! Co to znaczy, Tulke?	A mnie to już biorą do wojska	Jakie ma prawo do parostwa?	Ta małpa Bixiou on ma prawie talent.	Tatuś powinien tu przybyć już niezadługo Może teraz porozmawiamy o zaginionej dziewczynce?	A jeśli mówię źle, nieprawdę, to ty mi daj inną radę! Cóż mi z twojego twardego głosu.	A to czemu?	Będę na każdym...	Będę spokojniejszy, jeśli inkwizytor na stałe zamieszka w „Pałacu lodowym”.	Chciałeś może, żebym w téj klatce waszéj została?	Cicho mi być, cwaniaczki! Ja tu jestem rządcą!	Czeka na mnie zapewne na dole, w moim powozie.	Dajcie mu wina i niech stuli pysk to dziecię!	Kogóż to?	Na, matai, o kas pasidarė?	Niewiele, byłem wtedy daleko od Francji. Mów pan dalej.	No i co?	No, to i w porządku.	Nu, patrzaj, bo jeżeli co... kijem skórę z pleców zedrę!	O czemś zapomniałeś; w którą szufladę kładziesz dobro: na lewo, czy na prawo?	To już od dziesięciu lat naruszone i wydane...	Wymagam za nią zapłaty, a cenię wysoko.	Zatrzymaj dwieście, a resztę schowaj tam, do szuflady.	A potém?	A prawda, księżna była dla mnie zawsze tak łaskawa.	Byliśmy. Czy są jakie konie?	Elektryczna!	Gdzie jest brat?	Gotujże psy i łowiectwo twoje dokończył książe, byle śnieg pruszyć począł Tam! dobrze!!	Indyki! Indyki!	Jutro?	Kas gi bet?	Mniej więcej, przyjacielu.	Musimy, uważasz, żyć. Rozumiesz?	Mój panie!...	Niema tu naszej panienki, kumie?	Ojciec dużo zdrowszy	Pan.	Poeta spytał Petroniusz.	Słuchać meme (gw.) pojąć, zrozumieć. jenojeno (daw., gw.)	Tak, tak!	Takie samo...	W jaki sposób?	W tej wannie	Wiem.	Wsparcie potrzebne jest nam, a dewizy Niemcom	Yeah, sir. A highseaer. East India and Pacific Lines, sirA highseaer. East India and Pacific Lines, sir (ang.)	Zapomnieć, póki czas jeszcze.	Zaraz przyjadę	Zaraz przyjdzie. Wojowaliśmy z nią ogromnie, żeby poszła spać i ledwieśmy ją namówili.
Ten człowiek nazywał się O’Brien... zakamieniały Irlandczyk. On i ja rozwinęliśmy żagle zamierzając poprowadzić okręt z powrotem. Otóż on już nieżywy... martwy jak kłoda. Nie wiem, kto teraz potrafi kierować statkiem. Wiadomo, ty tego nie potrafisz, chyba że ci udzielę wskazówek. Więc słuchaj, ty mi dasz jeść i pić i jaką starą szmatę czy chustkę do przewiązania rany, ja zaś powiem ci, jak masz żeglować. W ten sposób skwitujemy się.	Mógłbym grozą wymusić posłuszeństwo najzupełniejsze dla siebie czy dla tego, komu bym oddał swój wynalazek... Jednym ruchem palca, na przyrządzie nie większym niż zwykły aparat fotograficzny położonego, mogę unicestwiać miasta i burzyć kraje całe tak, iż ślad by nie pozostał, że były...	Smain jest niewinny, panie, i leży w El-Faszer a gdyby on sprzeniewierzył się nawet rządowi, to ja przysięgam przed tobą, moim dobroczyńcą, że jeśli pozwolą mi wyjechać, póty będę błagać Mohammeda-Achmeda, póki nie wyproszę waszych jeńców.	O, to nieprawda przeholowałeś, bracie, bo ja jestem z Manchy, a nie wyznałem i nigdy w życiu nie wyznam rzeczy tak niecnie krzywdzącej piękność pani Dulcynei. Widzisz, mój przyjacielu, jemu się chyba coś marzy na jawie, ale słuchajmy dalej, może się co więcej wygada.	Rozumiem, choć bardzo boli, tu w nodze. Tylko już o tym tytule książęcym będziemy wiedzieć raz na zawsze, że był i nigdzie nie ucieka, więc trudzić się ciągiem wywoływaniem go z niepamięci nie ma powodu.	Jest pan strasznie zarozumiały. Panu się zdaje, że rozumie pan wszystkie przeznaczenia. A skądże pan może wiedzieć, czy swoim istnieniem, czy bodaj tą chwilą nie obdarza kogoś czymś bardzo cennym, czymś bardzo drogim?...	Mówię jej tyle razy, że głupia, to mi nie chce wierzyć	Myślałem, że pan nie wie, chciałem ostrzec po przyjacielsku.	Wysoki Sądzie! Ślepe fatum tylko i nieporozumienie zrządziły, że ten oto człowiek znalazł się w tej sali i przed tym trybunałem. Nie tu jego miejsce i nie ten areopag jest właściwy dla oceny jego czynów. Antoni Kosiba powinien w tej chwili znajdować się w auli naszego Uniwersytetu, powinien stać w obliczu senatu akademickiego i nie na wyrok powinien czekać, lecz na wręczenie mu dyplomu doktora honoris causa Wydziału Medycznego!	Nie, dziecino, ja cię nie zniechęcam... Ja może mylę się, ale dopóty nie będę podzielał twojej radości, dopóki nie zobaczę pomyślnego skutku. Widzisz, im kto mniej cieszy się ze swych zamiarów, a więcej przewiduje zawad, tym mniej będzie miał smutku, gdy mu się zamiar nie uda. Rozumiesz?...	Chyba że mu powiem, że to pani sobie nie życzy.	O nie i to sprawia, że pańskie poświęcenie staje się jeszcze godniejsze uznania: odbędzie się to aż na wsi.	Ależ to niemożliwe! To chyba sen, mój Boże! Jakiś zły sen! To okropne słyszeć coś podobnego od takiego człowieka jak pan! Ale na litość, błagam, doktorze, powiedz mi, że możesz być w błędzie!	Widzisz, jakiś ty myśmy ci marnego słowa nie rzekli; opowiadałeś pięknie, tośmy cię słuchali i przed Pietrkiem bronili; czegożeś zły na nas?	Nikomu więcej, ale tobie. Zresztą dużo osób o tym wie. Podobasz mu się bardzo od dawna i kocha cię. A ty, Stefa?... To niemożliwe, żebyś była obojętna! Kochasz go również... prawda?...	Może się boi złych wiadomości z powodu, że sam pan poseł Karol Karlson ze Storwiku przybył doń w odwiedziny!	Ze mnie najgorszy w takim razie pośrednik Nie jestem stworzony do spraw podobnych.	Dobrze uczynisz, panie gdyż cały Egipt jest zaniepokojony. Już dziś nie ma u kogo pożyczać pieniędzy, a gdyby te pogłoski trwały dłużej, ustałby handel. Dziś już nasza arystokracja wpadła w biedę, z której nie widać wyjścia, a i twój dwór, panie, odczuwa niedostatek. Za miesiąc może to samo zdarzyć się w pałacu jego świątobliwości...	A cóż! Nie chciał się gałgan uczyć, od gramatyki uciekał, do pisania słówek lenił się, do geografii nie można go było kijem nagnać	Ależ tymi samymi końmi nie odważę się pojechać!	Jednemu ni dwom się nie dam.	Nie mam zamiaru bawić się z Cottonami	Nie pytaj, to ci nie będę kłamał. Dostała postrzał, który jej wyszedł drugim bokiem i złamał dwa żebra równo jak dwie gałązki chrustu. Widziałem jedno, gdy ją przewracałem na drugi bok. O, oni są chytrzy, ale starego Richardsa nie wezmą na bas... Miałem to już na końcu języka, ale	Nie tak bardzo. Jutro nauki kończysz.	Nie, nie Nineczka będzie spała słodko na górze, a Nik słodko na dole.	Nie. Pan będzie łaskaw natychmiast przekazać z rachunku Centrali w firmie Workets w Londynie dziesięć tysięcy funtów na konto Jack Isaakson Bank New Jersey. Telegraficznie. Rzecz bardzo pilna.	To co innego Pan się tym bawi. Nie jest pan człowiekiem religijnym.	A co? Już duch się tłucze! Nie bój się, za jaki rok będziesz w tym pływała jak ryba w wodzie! No, otóż i teatr. Wysiadasz, Andrzeju?	Co mówisz... czemuż by nie?	E, nie żartuj sobie	Jakimby on mógł być, nie widzę	Można. Tylko... żona pana Ludwika musi być osobą wyrozumiałą, spokojną, taktowną... No i niezbyt młodziutką, bo te bardzo nie dla nas.	Nie wiem, bo jakem ci wspomniał, od wczorajszego dnia tu dopiero jestem.	Nie! nie!	Nie, panie, zaczekaj To nie jest dźwięk bojowy.	O to jestem spokojny! Zresztą innego sposobu nie widzę bez narażenia jej... Stefci...	Ostatecznie, mówiąc między nami, kradzież nie leży w tradycji przestępstw naszego zakładu!	Przecież jego to głową wszystko idzie, to i nie dziwota.	Teraz nie ma co dłużej popasać, drała nad rzekę!	Zapominasz, że śmierdzą ci nogi. Jak kozioł śmierdzisz.	Nie pomyliłem się! To się ma w ręce, a ręka się nie myli!	Pojąć to łatwo że mniej doskonały, mniej w sobie uorganizowany twór, łatwiej się rozpładza, niż ten który życie mając w sobie skupione silnie, trudno się niem podzielić może. Trzeba było ponęty najwyższej rozkoszy, żeby zmusić zwierzę do rozłamania, do podzielenia się życiem. Różnicę płci tak wybitne w wyższych organizacjach znikają zupełnie w polypach, które jak grzyby są obupłciowe i rozmnażają się bez ustanku. Im wyżej idziemy, tem różnice indywiduów czynnego i biernego stają się dobitniejsze. Kobieta względem mężczyzny jest prawie oddzielną istotą w porównaniu do lwa i lwicy.	Proszę siadać, panie Dawidzie pozwól teraz, gdyś już bardziej do siebie podobny, bym i ja podzielił się z tobą pewnymi nowinami. Zapewne zachodzisz w głowę, jaki stosunek łączył twego ojca i twego stryja? Juści, dziwna to historia, a jej wyjaśnienie jest tego rodzaju, iż płonię się, gdy mam ci go udzielić. Albowiem sprawa cała wiąże się z przygodą miłosną.	Teraz widzicie, co znaczą tak zwani „pierwsi celujący” Robi się ich prefektami, zanim jeszcze mogą nauczyć się taktu, a potem mszczą się na wszystkich, którzy naprawdę mogliby dopomóc im w podtrzymaniu honoru klasy.	Babciu Babcia tyle zawsze miała zmartwienia ze mną.	O, to pan się myli, bo ja jestem tylko rozgoryczona.	Oto są mężczyźni!... Obłudniku, czy chcesz wmówić we mnie, żeś o nim zapomniał tak naraz, o twoim synu, synu panny Zuzanny Beaminet?	Trucizna moja! A, podłe chamy, w czułości psy się bawią... przejeżdża jakaś ostatnia... a ta leci całować ją po rękach, żegnać... ażeby cię psiakrew!	Ze mną?	Bądźmy za jedno, chłopcy „Kto się boi? Kto się boi?” Inny majtek o rozognionych oczach wstał raptem, wyzionął potok klątw bez związku, po czym siadł najspokojniej. Dwaj uczestnicy poufałego jakiegoś sporu trącali się nawzajem w pierś, wbijając jeden drugiemu swoje rozumowania. Trzej inni, zetknięci głowami, zwierzali się sobie jednocześnie i na cały głos. W tym burzliwym chaosie niektóre zrozumialsze urywki wypryskiwały na wierzch i wpadały w ucho. Słychać było:	Muszę tu jeszcze zostać dwa albo trzy dni. To początek naszej rozłąki i powinniśmy już powoli się do tego przyzwyczajać. Potrzebuję kilku listów polecających i paru informacji o Afryce. Spotkamy się w Marsylii.	Och, zastanowiłam się. Dość się nasłuchałam o przelewach, obrachunkach miesięcznych, hossie, bessie, o pożyczce hiszpańskiej i o akcjach haitańskich. Zamiast tego Luizo, rozumiesz to?	Cóż tak mizernie wyglądasz?	Dobrze. Wie pan, a tamte książki ciocia mi przywiozła i już czytam.	Gdybyś mnie kochał, jak ja ciebie...	Ja wierzę panu.	Ja, proszę mamy, zaraz przyszłam, jak tylko zawołała mnie pani...	Jak ja rozkażę?... Azja, co z tobą?	Jak to, pan jesteś synem margrabiego de Marsantes, ależ ja go bardzo dobrze znałem Ojciec pański był moim bliskim przyjacielem.	Jedź na złamanie karku!...	Tak samo z życiem ludzkim Rozkosze są niby fale i szczyty gór, cierpienia	Tak, sahib.	Takij z niego mużyk?  Babie przywodzić pozwala! ja by ją...	Wiem. Ty byłaś zawsze dla mnie dobra. Dbałaś o mnie.	Więc mówcie, do stu diabłów, co jest nowego i co ma być na dziewiątą?	Ze sześć Teraz śpi jak zabita z tej jazdy. Odgadywałem i spełniałem rzetelnie jej życzenia.	Zgasiłeś kaganek, jakże mogę cię poznać?	A co tam piszą w gazecie?	A gdzież?	A może byśmy razem odmówili nieszpory, co?	A sam, Józia, ino go kołeczkiem nakręcę, to już se spaceruje kiej dziedzic po obiedzie odwrócił go, i ptak poważnie a śmiesznie zarazem podnosił długą szyję, podnosił nogi i szedł.	Albo lew!	Ale przecież Freda pożarł rekin!	Asz esu, pone!	Aż nadto dobre!	Biegajmy do siebie i zmieńmy.	Cyt! cyt! to to panowie wam pobudowali.	Dam panu pięć tysięcy rubli, no, gotowe?	Dogadzają ci tu?	Henryk przyjechał.	Hier	I tym sposobem ich rozbraja	Jako konserwatysta dla przyzwoitości.	Kiba sapnavai!	Kogo?	Kto usłyszy, kapcanie? A zresztą usunąć, wydalić.! Już mam tej sztuby po dziury w nosie.	List...	Mówiliście z królową?	Mówiłaś z cezarem?	Nic. Leżę i palę papierosy.	Odchodzimy już Odchodzimy już z tych nieszczęsnych pól.	Pan Bell dał mu dzisiaj urlop; gdzie on może teraz być? Potrzebuję go.	Pan Phileas Fogg?	Piętnaście lat temu. Już całe piętnaście lat!	Rad bym go z duszy pożegnał!	Rozumiem, panie prezesie.	Taka ładna pogoda	W którą stronę jedziecie, gospodarzu?	Zabiliście, Kasper!	Zrobię.
Ja cię nie rozumiem, mój mężu; cóż to ty mówisz? co to ma znaczyć, że nie możesz się radować, kiedyś kontent? albo to, jak kto kontent, to może być smutny? dalipan, głupia jestem na to.	Ach, mój Boże, co ja powiem? Poszli więc na dno, gdzie zostali przyjęci przez miłą rusałkę, ale się bardzo zmartwiła, znalazłszy skrzynię z książętami bez głów. Przejęta litością, zamarynowała ich w wodzie morskiej, spodziewając się, że odkryje związaną z nimi tajemnicę, gdyż jako kobieta była ciekawa. Wkrótce zszedł na dno nurek, a rusałka powiedziała: „Dam ci tę skrzynię pereł, jeżeli ją wyniesiesz na powierzchnię morza”, chciała bowiem przywrócić do życia tych biedaków, a nie mogła sama podnieść tak wielkiego ciężaru. Nurek wydobył skrzynię z głębin i bardzo się zawiódł, bo otworzywszy, nie znalazł pereł. Zostawił ją na wielkim, pustym polu, gdzie została znaleziona przez...	Więc gdzież ratunek? Bo ja, przyznam się panu, że jeżeli mi przyjdzie rok posiedzieć w kałauzie, to moja głowa już niewiele znaczyć będzie, i cale dbać o nią nie będę.	Ale skąd ty się tu wziąłeś... w nocy w tej gęstwinie, gdzie nie ma drogi ni ścieżki?... I jak ty wyglądasz, Jakubie?... Gdzie twój kapelusz?	Prawda to, ale ono zawsze niepięknie. A jak, mówisz, ów komendant się nazywał, co?	Cóż za zaślepienie! Jak to, czyż może ksiądz zapoznawaćzapoznawać właśc.: Cromwell. ugniatał ludy całe niby garncarz glinę? Czyż nie dostrzega ksiądz, że państwo idzie niby zegarek w ręku zegarmistrza?	Przypominam sobie jak mówił, że każdy człowiek z tych okolic zna tę historię	To jeszcze rozumiem że szpieg mógłby się złudzić postawą, lecz twarz...	Tam, gdziem i tę znalazł, na jakowym innym Niemcu Ale już ja się śmierci nie wywinę. Żeleźceżeleźce (daw.) słowniki podają znaczenie: wiano panny młodej. Sienkiewicz prawdop. skontaminował to ze słowem „brzeszczot”. ostał we mnie. Com go zmacał i chciałem pazurami wyciągnąć, tom go jeno głębiej zapychał. A teraz nijakiej rady nie ma.	Bzdury! Nawet stary Wurmt był zaskoczony pana wyglądem. Nie oszukałby pan idioty. Nawiasem mówiąc, oni wszyscy to banda idiotów, ale pański wygląd jest po prostu niemożliwy. A więc pana stosunki z nami zaczęły się od kradzieży tych rysunków francuskich armat. I dał się pan nakryć. To musiało być bardzo nieprzyjemne dla naszego rządu. Nie wygląda mi pan na sprytnego.	O nie, panie prokuratorze Nie mylę się, zresztą znam przecież tego biedaka od dziesięciu lat, a od czterech pozostaje u mnie na służbie. Byłem już u pana, przypomina pan sobie? Półtora miesiąca temu, prosić dla niego o łaskę, jak teraz przyszedłem prosić o sprawiedliwość; przyjąłeś mnie pan wtedy dość niechętnie i odpowiadałeś mi wielce niezadowolony. O, rojaliści byli wówczas twardzi wobec bonapartystów!	A ja, ja nie wiedziałem o nich! Dzieją się u mnie w domu rzeczy, o których nie wiem... Jak to? Jest coś między Elizą a panem Valenod?	Nie pytałeś się też wasze, jak się nazywa owa szlachcianka, z którą Bohun chce się żenić?	To dziwne. Ja jestem jeszcze zbyt młody i nie mam doświadczenia, ale od starszych słyszałem, że na obczyźnie męczyła ich nostalgia. Pan jej nie odczuwa?	To ja wiem że do śmiechu o towarzysza nie trudno, ale kiedy płakać przychodzi, to już zawsze człowiek sam tylko musi.	A ja z góry was uprzedzam, że uczynię. Na fortel	Pani proszę mi nie psuć Alego ani pochwałami, ani nagrodą, błagam: nie chciałbym, aby się do tego przyzwyczajał. Ali jest moim niewolnikiem, ocaliwszy pani życie, służył mnie, a służyć mi jest jego powinnością.	Jać inny parol daję że nie tylko przy pierwszej sposobności umknę z twoich rąk, ale że cię każę końmi rozerwać, gdy w moje wpadniesz!	Czy mam ten list zachować przy sobie? Zastanowiłbym się przez noc, co z nim począć...	I mam wrażenie, że nigdy nie będą	Panie! na miłość boską, powiedz mi, czy tobie, czy rządowi waszemu, lub osobistemu nieprzyjacielowi zawdzięczam gwałt, jakiego się względem mnie dopuszczono?	Uczę się prawa, panie Copperfield, i oto właśnie podręcznik Tidda. Co to za genialny pisarz ten Tidd! Tego wyobrazić pan sobie nie możesz, panie Copperfield!	Aby się mścił za wyrządzoną krzywdę?	Jak na cmentarzu	Jakto, źle? co ty pleciesz, durniu? co się takiego stało?	Jerzy namarszczył się.	Nie, stryjciu Antoni! Nie to! Tylko przez tę całą awanturę nieszczęście się stało.	Stało się nieszczęście co teraz będzie?	Słuchaj no!... Wiesz, co ci się chcę spytać?	Tak, zdaje się w dobrym.	Ten dołek jest tak duży, jak twoja głowa! dziś: wiórek. świeżo wybitego masła, a z boku pacnęła grudkę kwaśnej marmeladymarmelada	To źle. Powinien się zgodzić zupełnie.	U nas dziś Wielkanoc, więc je się bułki.	U pana Zwolskiego jest furman, co się nosi z krakowska, wiecem se go obejrzał.	Słuchajcie, moi panowie! Ja nikogo nie obwiniam! Ale ile razy któryś z was uczynił jakiś bezpośredni krok przeciw pracowni Nr 5, wynik był dla strony zaczepnej zawsze mniej lub więcej upokarzający.	Aha, jesteśmy zakochani Cóż za błąd! Zrób z Koralii to, co ja robię z Floryny, spiżarnię, ale wolność ponad wszystko!	Istotnie niedobitki waszego rodu, pogromem przepłoszone, wpadły tu do naszego kraju, ale gotów jestem nawet darować im życie...	Ja, pani, jestem zawsze najlepszym z ludzi i tylko... zapoznanymzapoznany (daw.)	No to wy sami idźcie do domu bo wam w imię Pańskie wybiję zęby.	Pomimo to i my mamy dla rzeźby nowéj wdzięczne i wielkie zadania. Możeż być co trudniejszego a piękniejszego zarazem, nad postać Chrystusa, wcielonego Boga, wszechmogącego a cierpiącego dobrowolnie, z wyrazem bólu razem i potęgi? Niedosięgniony to ideał, który zarazem musi być najwyższą pięknością, największą mocą i najcudniejszą pokorą.	A teraz? Woli pani wieczory w domowym kółku?	A więc!... Dobrze...	Aha! mam cię, bratku złapałem cię, rybko, a co, jakeś to ty nazwał to wino?	Ale mało kaszlesz...	Buła idź no i przygotuj tam dwa kaganki, buty dla pana, kurtę i kapelusz.	Cyt, pani	Czy ja wiem kto? Zła wróżba i serce moje.	Do sądu.	I ja mówię swoje, trzydzieści jeden... no, trzydzieści jeden i pół... no, trzydzieści dwa	I jakoż to tam było?	Ja! a dlaczego?	Jakżeby to być mogło? Krotofilekrotofila (daw.)	Mnie nikt nie kocha	Możesz mnie oddać w ręce policji, jeżeli chcesz. Brałem w tym udział!	Nie mam czasu, muszę teraz iść szukać Malinowskiego, trzy dni już nie był w domu, jestem o niego bardzo niespokojny.	Niech do północy zbiją trumnę i ustawią ciało w kaplicy.	Pani Danglars?	Plotka, Kobieta, Mężczyzna, Obyczaje i zniżając głos do szeptu, a patrząc z ukosa na Annę, co kopała na przedzie pierwszą z kraja redlinę, szeptała Jagustynka sąsiadkom:	Tak więc, zanim pan pośle sekundantów do pana Beauchampa, niech pan najpierw zasięgnie informacji.	Wracamy.	Wymyśliłeś całą tę historię w czasie, kiedy mówiłam do ciebie!... Adolfie, patrz mi w oczy!... Pójdę jutro do Braschona.	„Przemili są” Czy lubią panowie spacer wieczorem, po obiedzie, powozem do lasu?...	A czemu nie z własnej? Tym lepiej! Tym lepiej! Zły to nałóg, nabrałem go z powodu mej astmy.	A ty... czyś nie zapomniał niczego?	Bez szwankuszwank (z niem.) badałem.	Co powiadacie?	Czy pozwoliłby pan swojej żonie na zmiany, gdyby je zaprowadzić chciała?...	Cóż gadasz? Na prawo przecie...	Cóż robić? Nie mogę mu zwichnąć karyery dla tak nizkichnizki	Cóż tu robisz?	Dowcipny chłopak! Zdumiewający chłopak! Prawdziwa przyjemność rozmawiać z takim malcem... Tak, tak, mój koteczku, ten sam.	Dusza	Długo chorowała?	E... panna Eufemia!... Nie mogę przecież współzawodniczyć z urzędnikiem pocztowym...	Jednak powinieneś. Twój stan zdrowia wymaga jeszcze dużej dbałości.	Jedźmy na łowy	Jesteś królem! Czy rozkażesz wydać odpowiednie zarządzenia?	Jużcijużci a. juści (gw.) odparł Kim	Kapitanie, ostrożnie	Kosicką, moją przyjaciółkę, u której tu mieszkam. Bardzo dobra i bardzo uczynna dziewczyna. Tylko nie wiem, czy....	Kronika sądowa, wyścigi konne, piłka nożna...	Lubi pan kropki nad „i”?	Och, będę!	Oj! Otcze atamane! Każe prosto cheruwym. Takoho my i ne baczyłyOtcze atamane! Każe prosto cheruwym. Takoho my i ne baczyły (ukr.)	Po cóżeś tu przyszedł? idź im łapy liż... na grodzie... tu ciebie nam nie trzeba!	Poległ także Karol niderlandzki	Ruszaj!... prędzej!...	Rzeczywiście	Rzuć mi sutannę, durniu rzuć, mówię ci, to paskudztwo. Nie pozwalam ci pozostawać w tym gnoju.	Starym, dzieci dorastają... a pierwszej z brzegu nie wezmę...	Szmuglowane i niezdrowe na płuca! Ciśnij je w morze, smyku.	To dlatego pan zawsze ponury. I narzeczonej pan nie ma?	To ty, Zośka?	Tyś tu panem i ojcem?	W najbliższych dniach bankiet zaręczynowy wydam w barwach prerii. Chcę zapowiedzieć związek oficjalnie, by wkoło padł postrach na konkurentów ewentualnych. Mężczyźni wszyscy na tym przyjęciu muszą oślepnąć. W tym celu na oczy tych spozieraczów założę opaski gumowe, wlepnewlepne	W ogniu	Waldy będzie zmartwiony	Więc kiedyż?...	Wygranej. Dwadzieścia siedem tysięcy.	Zbyć byście nas chcieli!
A nam diabli do tego, panie kadecie Nie ma wątpliwości, że system, o którym mówiłem i który panom objaśniałem, jest jednym z najlepszych, można nawet powiedzieć niedoścignionym. Wszystkie oddziały kontrwywiadowcze sztabów nieprzyjacielskich mogą się kazać wypchnąć trocinami. Choćby medytowały, nie wiem jak, nie przeczytają takiego szyfru. Tu jest coś zgoła nowego. Szyfry te nie mają sobie podobnych.	Ale i pan także nie nosisz wstążeczki Legii, którą otrzymałeś w roku 1819, więc to powszechna moda?	Nabij i stań za tym drzewem, a zwłaszcza nie strzelaj, nim dam rozkaz... Kroćset fur beczek! nie umie nawet nabić!... Pomógł Fabrycemu, ciągnąc dalej:	Nie jestem zazdrosna. Nie lubię takich żartów.	Nie możesz pan sobie kupić maszynki benzynowej?...	Nie teraz, mamo.	Nie, panie łaskawy	Zadziwiająca kobieta! Czemuż ona temu nie zaradzi?	Tak jest, po panu Longinie Podbipięcie. Wasza książęca mość wiesz, jaki to możny ród, a onego Longina majętności w kilku powiatach leżą. Wprawdzie jedne z nich jakieś tam dziewiąte wody po kisielu zagarnęły, w drugich moskiewskie wojska stoją. Będzie procesów, bitek i zwad, i zajazdów bez liku, ale ja dam sobie rady i jednego wyczółka nikomu nie ustąpię. Przy tym dziewka okrutnie mi się nadała, bo gładka i wabna. Jużem to zauważył zaraz po tym, kiedyśmy ją to zabrali, że udawała strach, a okiem ku mnie strzygła. Niech jeno tu jako komendant zostanę, z samego próżniactwa zaczną się amory...	Tak jest, bawiliśmy się i chodziliśmy w odwiedziny do znajomych. Na Vectis nie ma wilków. Za to mieliśmy tam wielu przyjaciół i tyle kucyków, ileśmy tylko chcieli.	Ale kiedyś przyjdzie pora, że się serce odezwie tylko nie dla mnie może, ale dla jakiegoś Żalińskiego, albo jemu podobnego gołowąsa.	Ależ bądźże rozumna, Lizo! Nie mogę pozwolić, abyś tak uciekła! Cóż by ludzie powiedzieli?	Dlaczego nie?... mam wielką ochotę; stawiłbym czoło całej armji, gdybyśmy byli zabrali z sobą choć tuzin butelek więcej...	Dlatego... że tam nikomu nie wolno chodzić, panie. Nalać panu, kapitanie?	Nie mam na to wpływu.	Niestety, nie, ale od czegóż są książki?	Przepraszam panię, ja się nigdy nie nudzę.	Wasza dostojność nie uczynisz tego gdyż to są posłowie, którzy w zaufaniu tu przybyli!	Ee, nic. Po prostu dotknąłem teraz pani ręki i pomyślałem, że tak delikatne ręce żadnej pracy pewno nie znają.	Markiz de Saint-Méran... Zdaje mi się, że to nazwisko nie jest mi obce... Markiz de Saint-Méran...	Czy waszmość sfiksowałeś? Na miłość boską, nie róbże takowych ekscesów! Niech panowie oficyjery zrąbią w mieście jedną cegiełkę, to zaraz będzie krzyk, że katoliki napadły na luterski dom, i całe miasto pójdzie na was ławąławą	Myli się pani. Konik nas wcale nie ponosił...	A ja posługowałem z całego serca pannie ochmistrzyni aż jej nudno było, takem wedle niej skakał. Nie moja wina, że mi się noga na onej powłokuna onej powłoku	Nie wiem, zdaje mi się, że przyszły same z siebie.	O, dobrze!... Jeżeli tatko chce, będę przez całą noc myślała, że nie uda mi się nic w życiu!... Dobrze, jeżeli tatko chce!...	Ona chyba nie jest głodna! Spójrz na nią! Może sobie wyobraża, że zjadła dobre śniadanie	Oto cud! jakiego chyba nie zapisały kroniki żadnej świątyni... Tylko pomyśl, Tutmozisie... W chwili gdy najbardziej zastanawiasz się nad pytaniem: w jaki sposób złapać złodzieja, który cię wciąż okrada? ów złodziej znowu pakuje ręce do twojej skrzyni, w twoich oczach, przy tysiącu świadków... Cha! cha! cha!... Sargon	To on był temu winien, bo nie umiał się podobać	Żadnych nie ma niejasności Przebuduje się całą sadybę na dancing, wiesz, jak „Trocadero” na przykład, a pierwszą baletnicą z łaski senora Yetmeyera ty będziesz.	Nie chcesz mnie słuchać, Grandet Kupuj prędko; w dwa lata można jeszcze zarobić dwadzieścia od stu, poza bardzo przyzwoitym procentem, pięć tysięcy funtów od osiemdziesięciu tysięcy. Renta jest po osiemdziesiąt franków pięćdziesiąt centymów.	Mości panowie jest tu stóg niedaleko za brzeziną, pójdźmy do stoga, wywczasujemy się jako susły, a jutro w drogę... Nie wrócimy tu już, chyba z panem Sapiehą na Radziwiłła.	Wcale nie. To po prostu zacny magnat. Spotkałem go parę razy we Florencji, w Bolonii albo w Lukce. Uprzedził mnie teraz o swoim przyjeździe; bardzo kłopotliwe są znajomości, jakie się zawiera w podróży: raz okaże się komuś uprzejmość, a potem ten ktoś już wszędzie będzie się domagał tego samego. Jak gdyby człowiek dobrze wychowany, który potrafi spędzić godzinę z przygodnie spotkanym nieznajomym, tym samym stawał się całkowicie gotowy na usługi wobec tego drugiego! Poczciwy major Cavalcanti, zamierza znów zwiedzić Paryż; był tu kiedyś na chwilę, za Cesarstwa, podążając do Moskwy, aby sobie tam zamarznąć. Ugoszczę go dobrym obiadem, on zostawi mi syna; przyrzeknę mu, że będę nad nim czuwał; pozwolę mu robić wszelkie głupstwa w granicach przyzwoitości	To nie są żarty, ale sama prawda. Bo to jest brylant czyli diament najprawdziwszy, wielkości niepomiernej, a najczystszej wody, a za taki brylant to i setki tysięcy dukatów się płaci! Gdybyś ty miał brylant jeno laki, jak ziarnko grochu, to już zań parę wołów kupisz, cóż dopiero, kiedy taki, jak gołębie jajo! Owo taki duży brylant wzięto temu tureckiemu Żydowi.	Zdaje się, że dwudziesty siódmy. Przy głównym wejściu. Zobaczysz jej nazwisko na drzwiach. Przykro mi jednak, że nie chcesz pójść ze mną na obiad.	Milcz książęca kurwenalio nonsens.) taki elementaler zrobiłbym z twego mleka i popijał go słynnym piwem Kapenów. A pani trafiła na swój numer. Ten Zypcio da pani prażonego bobu. Tym bardziej, że tu jest dla niego kąsek zagadywał, zobaczywszy u Genezypa odruch dość wiele stosunkowo mówiący. Ni mniej ni więcej schwycił Zypcio ciężką butelkę komunistycznego burgunda i zakręcił nią w powietrzu, oblewając sobie kark i perłową suknię księżnej. wiesz, że ci dobrze życzę. Czyż nie trafiłem?	Na wschód i na południe od Babilonu, nad wielkim morzem, mieszka ze sto milionów ludzi, którzy mają potężnych królów, kapłanów mędrszych niż egipscy, stare księgi, biegłych rzemieślników... Ludy te umieją wyrabiać nie tylko tkaniny, sprzęty i naczynia, równie piękne jak Egipcjanie, ale od niepamiętnych czasów mają podziemne i nadziemne świątynie	To ty mnie nogi zestawiał?	A ta panna Orłowska to całkiem inna, całkiem. Uczona też jest i bogata. Prawdziwa pani, a Jędrusiowi jużby czas wielki był się ożenić, bo ja stara, niedługo oczy zamknę i coraz mi ciężej doglądać gospodarstwa.	Trudno wiedzieć. Ale tak cości miarkujem, że nasz Niemiec po wsiach nierad siedzi. Woli w mieście. A już najprędzej ku takiemu ślusuje, gdzie garnizon, i festung.	Trzeba! trzeba! Od czasu, jak kolej zaprowadzili, wszystkim się przewróciło w głowach z tą Warszawą. Suknie, panie, z Warszawy, cukry z Warszawy, medycy z Warszawy, a ty, biedaku miejscowy, idź w kąt!...	Jakże się skończyło? Za cóż ty się tu dostałeś? I jeszcze do osobnego oddziału... Ach ty, Sirotkin, Sirotkin!	A tak! Wiadomo mi to, niestety! Jednego pan Krajewski w Terce kazał za poły sukni gwoździami przybić do ściany, a drugiemu pan Bal dał kilkadziesiąt bizunów na progu.	Dziecko jeszcze jesteś jesteś idealistka, więc... mogłoby cię to zrazić do nich... Ale masz przecie rozum. Baron, widzisz, utrzymuje jakąś spółkę z lichwiarzami, a fortuna marszałka urosła głównie ze szczęśliwych pogorzeli, no... i trochę z handlu bydłem w czasie wojny sewastopolskiej...	Mam jednak do pana pewien żal!	Musicie dać łóżko, choć jedno, byle dla naszej pani.	Śmieję się z Belci Wyobraź sobie, Floro, że Wokulski zrobił na niej wrażenie gbura. Czy ty go znasz?	Myślałam tylko, że Noel jest naprawdę chory i że trzeba doktora	No, cóż ma być za jeden! syn pani Borowiczowej. Pochwaliłbyś go radca oto, bo zdał do szkół, do wstępnej klasy...	Proszę mi wybaczyć ale prosiłem o podanie mi danych geograficznych miejsca, gdzie się znajdujemy. Gdy ta włochata osobistość, znająca się tak wybornie na gospodarstwie rolnym, łaskawie zamknie na koniec buzię, wówczas może ten zielony kaczor o tępych oczach raczy nas oświecić we wspomnianej kwestii.	Cieszy mię to niewypowiedzianie, Wszakżewszakże.  to siostra twoja, Krysiu, i doprawdy bardzo miły jest ten doktorek nasz w różowej sukience.	Co się stało?	Cóż porabiasz, Józiu? Dlaczegoś przyjechał? Do uniwersytetu? Nieprawdaż?	Cóż się stało?	Cóż, proszę pani dobre było śniadanie?	Dziękuję ci, ukochana żono, do widzenia.	Jutro pojedziesz do miasta, to nakupisz, co potrzeba.	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	Myślisz, że jesteś taki wielki elegant, co? Mógłbym sobie jedną rękę przywiązać na plecach, a drugą cię sprać, gdybym tylko chciał.	Od pana Sapiehy?	Prawda, to tylko Żydówka, ale jeśliby ta Żydówka kochała i była nawzajem kochaną przez syna pani, to kwestia jasna i przeciwieństwa wyrównane	Przejechał z tymi dragonami, którzy się o nas w Suchej obtarli. Wielu go widziało.	Radzca Pauli jest nieco niedysponowany.	Spodoba mi się, to się i ożenię. Zabronisz?	Ten podkop miał zapewne posłużyć do ucieczki?	To bardzo proste. Naprzód „gwiazdy” dużo kosztują, aby się więc przedstawienie opłacało, trzeba jej uzupełniać tanimi siłami. Na to się bierze dziewczęta, nieładne i niemające zdolności...	A kwiat lilji na ramieniu?	Ależ prosimy, prosimy.	Ależ, kimże pan jesteś?	Bardzo panią lubi i ceni	Bardzo pięknie, młodzieńcze.	Brawo! brawo! majster! Wiwat leżący! zdrowie leżącego!	Będziesz mi pomagał, przerobić jednego starca, na młodego człowieka.	Chyba franków!	Chętnie, kapitanie.	Co?	Com powiedziała, to pamiętam	Cóż to znaczy?	Daj pokój, to bardzo bogate kobiety.	Doprawdy? mógłżebym kogo sobą przestraszyć?	Dziękuję, Vanière To bardzo ciekawe.	Gdzie zaś, jenom ją chciał nieco przykrócić, jeno...	I cóżem ci zrobił? Co? Powiedz!	Idziemy.	Idę zaraz spać, synku. Chciałem ci tylko dobranoc powiedzieć.	Jaka ona?	Jeden.	Kto drugi?	Mogę ci to ułatwić.	Może.	Na koniec!	Nu dobrze; a dalej co?	Ojciec ma słuszność!	Prosiła panią o pomoc...	Przeciwnie. Chciałam pana spotkać	Przyobiecał?	Taka ładna pogoda	To jakże? Z kuszą pójdziecie?	Ty byłeś tam, tata?	Widać zjechali z gościńca.	Więc będziesz go pisał w nocy. Błagaj Dianę o natchnienie, to przecie siostra Apollina.
Widzę, widzę śmiertelna to chorość i zaraźliwa... wedle oczu plamy czarne, a z gęby skóra białymi płatami odpada. Straszna zaiste niemoc! Wyglądacie obaj jak... upiory! Cha, cha, cha! Aa... baranki wy moje niewinne, przeciem was nareszcie wyłapał! Dziękowałem za służbę królowi jegomości, do kolan mu się kłoniłem, że mi już zdrowia nie staje, takowych basałyków być wychowawcą; dziś jeszcze za powrotem ze wsi prosiłem pokornie, by mnie w łasce z urzędu usunął... Ciekawiście odpowiedzi miłościwego pana? Rzekł mi, że ani mowy, by miał puścić od siebie sługę wiernego, ino ci precz pójdą, których ja za najgorszych sprawiedliwie uznam. Śpijcie tedy smacznie, jutro pogadamy!	Tak jest cha! cha! Ale ja tu nie po owoc, a tém mniéj po zakazany, przyszedłem. Hrabina Cosel miała prośbę do królewicza pana naszego i kazała mi się stawić.	Ciężkie jest do wprawienia w ruch... czego by nikt nie odgadł, czytając pana... Nie mam w tej chwili sumy, której żądasz. Przyjdź jutro o ósmej, komornik zaczeka chyba do dziewiątej, zwłaszcza jeżeli go weźmiesz z sobą po zapłatę. Dziękuję! Zaufanie twoje ucieszyło mnie!... Och! dawno już nie czułam takiej radości...	Ależ ja nie wiem sama, zdaje się, że to było w Lasku jednego wieczora, kiedyś ty przyszedł do nas na wyspę. Byłeś na obiedzie u księżnej des Laumes Przy sąsiednim stoliku siedziała kobieta, której nie widziałam od bardzo dawna. Rzekła do mnie: „Chodź za skałkę zobaczyć, jak księżyc się odbija w wodzie”. Ziewnęłam i odpowiedziałam: „Nie, zmęczona jestem i dobrze mi tutaj”. Zapewniła mnie, że nigdy nie było takiego księżyca. Powiedziałam: „też blaga!”, wiedziałam dobrze, dokąd ona zmierza.	Coś w tem jest!... awantura, miłostka, ul... licz do dwudziestu! Ale co ja się będę zajmował taką zieloną małpą, hę? nie prawda?...	Czy nie ma już nic? Winnaś się cieszyć smarkulo, córko marnego wyrobnika, że możesz uczynić przysługę tamborowi Korony i Jego Królewskiej Mości!	Grimaud sam dopilnuje koni... a ja, jeżeli panowie zechcą pozwolić, położę się pod ich drzwiami i będzie pewność, że nikt tutaj nie wejdzie.	To dobrze a więc, panie doktorze Pedro Rezio de Augero, urodzony w Tirteafuera między Caraquel i Almodobar, umykaj mi czym prędzej z oczu, bo inaczej wezmę kawał postronka lub kija i tak ci skórę obłożę, że ci się rodzona babka przyśni i zapowiadam ci, że ciebie i takich wszystkich zbójeckich doktorów na całej wyspie wywieszać rozkażę. Raz jeszcze powtarzam, uciekaj pókiś cały, albo ci tym krzesłem łeb rozbiję, że od razu pójdziesz na tamten świat douczać się głodnej kuracji, tym sposobem wybawię naród od rozbójnika, co kunsztu swego niegodnie używa. A teraz niech mi natychmiast jeść podadzą lub niech odbiorą, do diabła, całe gubernatorstwo; urząd, co chleba nie daje, diabła wart!	Myślało się o tym i o owym, jak to zwykle nam, niewiastom, na przebiegłości nie braknie. Mój mąż ma tu przyjechać na elekcję, a ja dziewczyny wcześniej zabrałam, bo Tatarów tylko u nas patrzeć. Gdyby zaś miało z tego co szczęśliwego dla Michała się zdarzyć, ofiarowałabym się piechotą do jakiego cudownego obrazu.	Zapomnij, pamiętaj tylko, że polegam na uczuciu i prawdzie I nie bój się, proszę, abym się kiedy zdecydowała na krok ów, którego się lękasz dla mnie.	Doprawdy? Nie gdzieś za górami, za lasami, nie w Anglii, Ameryce albo Francji, lecz na wschód od nas, na przykład na Żmudzi, parobek pobiera o 15 rubli pensji rocznej i o 20 pudów ordynarii więcej niż parobek w pięknej ziemi lubelskiej. Nadto na tejże Żmudzi parobek pracuje przecięciowo (biorąc pod uwagę dzień zimowy i letni) około dziewięciu godzin. Mieszkania tam są zupełnie porządne, „posyłki” żadnej, lekarz, apteka, ochrony dla dzieci. A proszę teraz wejść do mieszkania parobczańskiego w Lubelskiem, Kieleckiem, Radomskiem i zobaczyć, co to tam jest. Osiemnaście rubli rocznej pensji, praca we żniwa od trzeciej rano do dziewiątej wieczorem. Na pograniczu pruskim parobek ma już dwie izby, zegar o horror!	A te wszystkie panny, co to jest? gdzie znajdziesz zdrową? gdzie jest mądra, ładna, gospodarna i oszczędna? Jak się znajdzie jaka podobna, to nie ma grosza; jak znowu go ma, to nos do góry i myśli, że królowa, a jakie wymagania!	Lecoeur ma jeszcze inne cechy osobliwe, które dla uczonego nie są bez znaczenia. Jak wielu zbrodniarzy z urodzenia, ma i on stępioną wrażliwość. Mogłem go badać i pod tym względem. Tatuowany jest na całym ciele. I doprawdy zadziwiająca jest lubieżna wyobraźnia, która wpłynęła na wybór scen i przedmiotów rysowanych na jego skórze.	Mój Boże! Bardzo prosto. Stosownie do odległości, w jakiej znajduje się najbliższe miasto, daje im sześć, osiem lub dwanaście godzin na złożenie okupu. Po upływie terminu daje jeszcze z łaski godzinę; a w sześćdziesiątej minucie, jeśli pieniądze nie nadeszły, wypala porwanemu w łeb albo też pakuje mu sztylet w pierś i koniec.	Mój Flemming, jak mnie kochasz wiész jak ja w mojém gospodarstwie nie cierpię waśni, przebłagaj piękną hrabinę i podajcie sobie ręce.	To księżna Ogul-Gajmisz, pierwsza żona księcia KujukaKujuk a. Güyük (1206–1248) Chciał jeszcze coś powiedzieć, ale się powstrzymał.	Z pewnością, że ja cię zabiję, nie twoja skamieniała bogini... Tymi rękoma uduszę cię, gdybyś została kochanką...	Miał, tylko nic nie mówił, ale skoro pan napisał o swoich kłopotach i o tym, że już musicie używać kredytu, dał mi pieniądze i kazał je panu przywieść. Daję panu słowo, że tylko dlatego przyjechałam	Nie wiedzieliśmy Pan zresztą sam nie sprzeciwiał się... ale natychmiast przeniesiemy pod numer siedemdziesiąty drugi, właśnie obok pana.	Nie, nie, nie, czy sądzi pan, że po dwudziestu latach nie poznałbym swego pana? Czy sądzi pan, że nie wiem, jak wysoko we drzwiach sięga głowa mego pana, ja, który go co dzień tam widywałem? Nie, panie Utterson, ta osoba w masce to nie był doktor Jekyll. Bóg wie, kto to był, ale że nie mój pan, za to ręczę. Jestem przekonany, że tam popełniono morderstwo.	Och bracie Janie, samochcąc pchasz się na potępienie. O jakiegoż dobrego przyjaciela tracę! Och, och, to jeszcze gorzej niż wprzódy. Jedziemy ze Scylli w Charybdę, hola, topię się. Confiteorconfiteor (łac.) sam Rabelais., mój przyjacielu, mój Achacie; Ksenomanie, moje wszystko. Och, och, topię się; dwa słówka testamentu. Chodźcie tu na ten pomostek.	A tak, widzi pan tam tylko asy i dwójki, a ja kulami porobiłem z nich trójki, piątki, siódemki, ósemki, dziewiątki i dziesiątki.	Ba! i niebezpieczna choć to głowa nie tęga, ale żadnym nieprzyjacielem gardzić się niegodzi.	E! bo ten Władysław, niemiecki ma język, prawda, ale serce miał polskie. Dobry człek, a z dobrocią do kądzieli nie na koń.	Nie pomyślisz o mnie nic złego, o cokolwiek bądź będę cię prosiła?	Nie rozumiem was. Kobierzec szyłam na podarunek dla mego pana.	No, nie tak znowu każdego!	Skąd się tu wziąłeś?	Takim eligantem zostanę jeszcze, że co miesiąc nowe obleczenie będę sobie kupował, fryzjera sprowadzę, frak kupie, jak Boga tego kocham! i celender!..	Wydaje mi się, że znam cię od dawnych, od niepamiętnych czasów.	Owóż to tylko chciałem dodać że gdyby panna Borzobohata kazała Sakowiczowi, by księcia zdradził, a jej i towarzyszce ucieczkę ułatwił, myślę, że uczyniłby to bez wahania; ale o ile wiem, woli to ona za plecami Sakowicza czynić, może na złość mu... kto wie... dość, że zwierzył mi się jeden oficer, rodak mój (tylko niekatolik), że tam już cały wyjazd pana miecznika z pannami ułożony, oficerowie do spisku wciągnięci... że to ma wkrótce nastąpić...	Gdybyś ty wiedziała drogie dziecię gdybyś wiedziała, jak łatwo możesz uczynić mnie szczęśliwym! Przyjdź czasem do mnie, ja będę tam na górze, o kilka kroków. Przyrzecz mi, powiedz!	Obacz, abyś nie bluźnił! każde zło musi minąć, bo gdyby wiecznie trwało, to byłby dowód, że diabeł rządzi światem, nie zaś Pan Jezus, któren miłosierdzie ma nieprzebrane.	A jakoś wkrótce. Bo to zwykle tak bywa: miłość, a zaraz potem... tak jakoś wkrótce	Ach! To zastrzeżenie jest wyraźnie małżeńskiej natury. Prawda, mówił mi pan w Rzymie o układanym małżeństwie. Mam winszować panu przyszłego szczęścia?	Bo wielki mistrz nasz Hipokrates powiada w swoich aforyzmach. Omnis saturatio mala, perdicum autem pessima, a to znaczy, że każda niestrawność, a mianowicie od kuropatw powstała, najgorsze skutki sprawia.	Bogiem a prawdą, mój bracie czytałem ja więcej ksiąg rycerskich niż brewiarzów, i jeżeli ci jedynie idzie o to, możesz mi jak najotwarciej opowiedzieć, co tylko chcesz.	Chodźcie, ojcze, do mnie na chleb i sól, i na miodu kwaterkę, a podjecie, to pójdziecie spać na siano do odryny	E! jak ludzie zobaczą kuźnię i węgla kupę, jak jeden, drugi podróżny pochwali się okuciem konia w karczmie, a przyjdzie transport w gołoledź albo z radłami w pole...	Ja mam tego dziewięć sztuk i dziś to zeżrę. Dosyć mam tych gadań.	Nie, bo nie wiem, jak przyjęliby nas Wa-hima, gdybyśmy do nich przyszli.	Nie, nic.	No tak. To, co zrobił Albert, jest albo bardzo nędzne, albo bardzo piękne	Oj, niebardzo wam dobry coście się to darmo napracowali! Wszystko jedna skra wzięła, i z dymem poszło!	Pan prezes, pan prezes, obowiązki służbowe daj mi pan spokój i idź pan już stąd. To zadziwiające, ile mięczaków mamy w tej ukochanej ojczyźnie!... Czekaj pan!	Proszę wejść Ty zaś, przyjacielu bądź łaskaw zająć się moim koniem. Widziałem niedaleko stąd jakąś opuszczoną szopę, będzie mu tam dobrze. Trzeba go tylko rozkiełznać i napoić.	Przyjdź, oblubienico moja! Zima już minęła, synogarlica grucha, winogradu kwiaty napełniają powietrze balsamiczną wonią. Przyjdź, oblubienico moja!	Przyjściem zawczesnem obawiam się obudzić Waszą Królewską  Mość.	Rzymską on ma duszę, nie ma co mówić	Słabym jeszcze okrutnie	Tak	To ja wiem	To wszystko prawda, ale gdzie jest Nagina?	Zdrów jestem, ale uważasz mnie za proste zwierzę, bez duszy i bez serca.	Znowu zakotłuje się w Lipcach, przeciekprzeciek (gw.) zaraz. powiedzą!	A Lulejka, najdroższy?	A podałem.	Ale za co? Za co, Nikodem?	Aleś ty pierwszy trafił. Pamiętam, w sam łeb.	Amen, pocichu dokończyła Stasia.	Bardzo panią lubi	Będzie to narażeniem brygu a tym samym i waszego życia.	Co tam...	Co to siafu? czy to co gorszego od lwa?	Coś pan powiedział?	Cóż o nich wszystkich mówi poczthalter?	Cóż to za książę Somerset?	Daję wam sto funtów dziennie i dwieście funtów nagrody, jeśli przybędę na czas.	Do rodziców Stefci, prosić o jej rękę.	Dobrze!	Dom aktualnie pański... ale...	Duszko! Kochanie!	Gdyby mieli rozum, to by poszli na Niżpol	Hien tych. I tej ostatniej także.	I oboje zmarnowali ją	Jestem w służbie najjaśniejszego króla szwedzkiego	Lecz w jaki?	Michałku, żeby byli mądrzy, to by co zrobili?	Mieszkacie na tym podwórzu?	Nabożna?	Niech Jasny Pan uwolnią starego.	No, dymajmy	No, no, a cóż na to powiedzą Dominikowa!	Och!	Patrzcie, buty ma zabłocone.	Pst! Czy słyszysz?	Raczej zapytać...	Sobie? Pan jest egoistą.	Sprowadź ich na dół.	To bardzo dobry człowiek	To jakiś konający chrapie	To nic sękacz.!	Uczynim! uczynim!	Więc to mężczyzna oczekuje na panią? mężczyzna!	Wszystko, Jaguś, wszystko.	Zamrze i bez postronka.	Zapewne. Jest w tem sporo racji.	Zbiłbym ją!	Zeżarłeś go, bratku, razem ze staniolem	Zwykła rzecz: pożyczyłam mu pieniędzy, a on stracił ochotę do pracy. Zatruje mi życie ten chłopak!...
E, toś był ino na samym ich skraju! Tam dalej jest się czemu przypatrować: dzwonnice stoją obok kościołów, baby-znachorki nie siedzą w chałupach, ino przed progiem, morze se szumi ponad lądem, a dzikie kaczki gnieżdżą się po rowach. Całe Żuławy są pokratkowane rowami i śluzami, groblami i ściekami... Kiej nadchodzi przypływ, wszystko to zaczyna bełtać się i bulgotać, a potem słychać, jak morze na prawo i lewo wzbiera wzdłuż wielkiej tamy. A czy widziałeś, jaka to tam równia jest na Żuławach? Zdawałoby się, że nic łatwiejszego, jak przejść ją całą z jednego końca na drugi. Bogać tam! Te wszyćkie rowy i kanaliki tak się tam wiją i plączą jak kądziel na kołowrotku czarownicy, że i w biały dzień nietrudno tam zabłądzić.	Nie zrzucaj na mnie własnych grzechów! wyznaj, że dla ciebie poza Ameryką niema doskonałości, a poza kościołem anglikańskim niema zbawienia! Tyle razy mi to powtarzałeś!	Nie pytając o co idzie, gorąco odparł hrabia, nie chcąc nawet wiedzieć o tem... oświadczam się cały, corps et âme na usługi pani!	O, na to mi wyglądają, na pewno! Już panienka teraz wcale nie taka szpetna i rumieńczyki ma na policzkach.	Ano dlaczego? bo wytrzymać nie mogłem. Godny dom, a jakże, sześć razy dziennie siadają do koryta, uważa pani, sześć razy! Niech pioruny spalą, to i świniaby nie wytrzymała. A jacy wszyscy porządni ludzie! jak Boga kocham, automaty! mąż do produkowania pieniędzy, a żona głupstw. Wyobraź pani sobie najregularniejszy kwadrat szablonu, konwenansów, formuł i porządku! Niech pioruny spalą wszelką regularność, wszelki porządek i wszystkich porządnych ludzi!	Panie możesz mi pan zawierzyć, gdy mówię, że ten kawał żelaza nie będzie już nigdy pływał ani po morzu, ani pod morzem. Na nic on się już nie zda, chyba go tylko sprzedać na wagę. Mniemam przeto, iż nadeszła chwila, w której wypadałoby pożegnać kapitana Nemo.	Na miłość boską! To chyba jakieś nieporozumienie! W jakiż sposób okazywaliśmy panu lekceważenie, którego wcale nie żywimy?	Skoro czółno zostało samo u źródeł Rzeki Dziękczynienia na jeden dzień, to może pozostać i przez dwa dni. Jak dotąd nie możemy się uskarżać, żeby wyspę niepokoili złodzieje.	Tak więc wszystkie moje złudzenia spłynęły z wodą ciężka, zaiste, ofiara! Wyznaję, że nie zdawałem sobie sprawy z tego wstrętu do zapału i inteligencji, nawet obróconych na ich pożytek, jaki odtąd będą odczuwali samowładni monarchowie.	Moja imość, ino się nie gniewaj. Ady tam taka bieda te niech ręka Boska broni! Wszystko się spaliło. Siedziało to biedactwo na bruku i płakało; jakże ich miałem tak zostawić! Że też imości wszystko się nie podoba! Olaboga, laboga!	A kiedy nie wyszły na mnie...	A! Strzeż mnie Boże. Uszedł, nie ma go, i basta. Na mnie padło	Gruszki na wierzbie! Mówisz pan, że jego nazwisko dużo znaczy?	Miał pisać do was. Upały wypędziły go z Rzymu i wiesz pan, gdzie pojechał? Oto między najmłodszych Aryjczyków. Mówił, że podróż zajmie mu ze dwa miesiące. Chce się przekonać, o ile gotowi są do jego historycznej misyi. Pojechał na Ankonę i Fiume, a potem dalej i dalej!...	Niech wasza wielmożność raczy zajrzeć do antykamery późnym wieczorem, przekonać się, jako przystojnie służbę pełnimy, wżdy gorzko na sercu słuchać łajania, gdy się człek do złego nie poczuwa.	Niewielkaby to była łaska, zabierze pieniądze, które gdzieś schowane miał, odezwała się Dobkowa cicho, bo tam tego słyszę było gotówką na kilka milionów.	Ostawi coś trochę na waszego chleba kęs dla mnie dostatni. I nie będzie wstydu, ani panowania nowego ciarastwaciarastwo	Prawdziwie to trzeba oszaleć, cieniuchnym ale wyuczono-spieszczonym głoskiem wołała żywo podczaszyna dodała mdlejące coraz bardziej spojrzenie rzucając na fertycznego francuzika, który się wciąż uśmiechał dla uspokojenia podczaszynej.	Tak, ale wy się na tym nie rozumiecie.	W imieniu Lgockich i całego pani stolnikowej domu bardzo dziękujemy waszmości; nigdy nawet nie spodziewaliśmy się inaczej.	Wasza dostojność. Powiedziałem kucharzowi, że ptaki te pochodzą od pani Sary; więc on tylko dla waszej dostojności robił z nich pieczenie i pasztety.	Wszelkie śluby Zakon wielce szanuje i do szanowania onych stowarzyszonych skłania. Jedź więc, bracie miły, a że jesteś przykładnym synem Zakonu, dodamy ci na wet stosowne otoczenie, ażebyś mógł przed ojcem świętym godnie stanąć.	A ty tu? chodziłeś widzę do obozu; czyś czekał na mnie?	Chodź więc dziś z nami na kolację i obejdź się dobrze z Floryną, z prawem wzajemności	Jadziu! duszko! spójrz na mnie!	Puściliśmy się na bezdroża Ostrożnie... jama! Wpadniemy w nią!	Tak, kapitanie, oddziały admirała Toledo czuwają nad bezpieczeństwem na wodach od Maracaibo po GibraltarGibraltar	Może wyjdę, może nie, wiesz że nigdy nie robię planów. W każdym razie, lody to nie jest coś co obwołują, co obnoszą po ulicy; skąd ci przyszła na nie ochota?	To i chwała Bogu!... Na sercu mi to, żeby wszyscy w okolicy mieli waćpana za statecznego i sprawiedliwego człowieka. Jakże to tedy było?	Ba... i mój stary wie o kopiejce, i wie, że ja mu nie poślę, bo nie mam. A choćbym posłał, to i co? Też nie mówiłbym: obowiązek, tylko: wódka. I choćby mój stary deliriumdelirium	Byle mu tylko rogów nie przyprawiła, choć ja pierwszy o to się postaram, jakem Zagłoba!	Głupia gęś! To samo jej powiedziałem! Jeśli tedy dobrze zrozumiałem, powiedziałeś pan, że Róża Mitchel jest córką pańską?	Jak to niedobrze kiedy syn robi postanowienia, nie naradziwszy się z matką. Właśnie, pamiętając o twoim wieku, chciałam ci dać niewolnicę fenicką, którą przysłał mi Tyr, z dziesięcioma talentami posagu. Ale ty wolałeś Żydówkę.	Nie wiedziałem, że się tak stanie...	Nie wiedzieć co! Położył się i bardzo grzecznie gada. Musić to już koniec, panie!	Sądzę, księże Stanisławie że w N. i z latarnią Dyogenesa Dalili-bym nie znalazł.	To wszystko nie wyjaśnia jeszcze znaczenia wywołanego przez ciebie zjawiska.	Toteż jest to jedynie zdanie Luci.	Treść znam, dowód widziałem; nie znam tylko bliższych szczegółów. Przysięgam że dla takiej sprawy można by poświęcić nawet dziesięć kochanek!	Jak nie wystrzelają, to zajmą nam bydlę i wyprawują więcej, niż ono zjadło. Niemiec ma rozum, nie bój się. On dozorem i procesami zalezie ci za dziesiątą skórę.	A więc, Arturze, nie usłuchałeś mnie	Ach, żeby to już co prędzej oną zasłonę zerwali!	Bez żartów! bez żartów, proszę tem imieniem, które nie wiem jak się do pańskich ust dostało, nie szastać.	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Cóż to?...	Dlaczego pan tak się o to troszczy, doktorze?	Do tej pory nie wierzyłem, ale teraz chyba muszę zacząć.	Juści, o nic nie idzie, ino o sprawiedliwość.	Myślałem, że w Polsce żenią się tylko z miłości	Mówię ci, byś jej nie tracił, bo znam sposób, aby cię wyleczyć.	Nadzwyczaj mi pilno, ja chwili czasu nie mam.	Nie oddam!	Nie ty ich poskromisz... nie, tobie nie dano! Ty gdzieindziej musisz szukać zwycięztwa.	No, tak Dżon i Ward też nie wzięli.	Ojciec twój był zdania, że powinniśmy wszystkie sprawy załatwiać wspólnie.	To i cóż! Będzie dosyć tego, co jest!	To nic! przecież pojadą po śladach Almanzora i trafią.	To wasze dzieci?	Wiesz o tym, Dorianie, że obraz jest twój. Oddałem ci go, zanim jeszcze powstał.	A któż go zamianował?	A matkę ma?	A po co pan tu przyjechał?	A swoją drogą o pamiętnikach powinnaś rzeczywiście pomyś­leć serio.	Ach, Boże, wiem, wiem... Ale zawsze pochodzą z miłości...	Balony?...	Boję się jej...	Co?... co pan mówi?!!!	Comme vous êtes ridicule!Comme vous êtes ridicule (fr.)	Czy pan wie, co pan powiedział, panie Janku?	Daję słowo, będę milczał.	Do Turek!	Do sieni!	Dobrze, czekam popołudniu	Doprawdy?	Dziękuję, żeś mnie pan uprzedził postaram się godnie stawić czoła tym wszystkim przypuszczeniom.	Gdzie ta rzeka? O źródło mądrości, powiedz, gdzie utkwił ów bełt?	Ja lubię prędko załatwiać sprawy, dam panu dwa razy tyle za ten śmietnik, coś pan chłopu zapłacił	Jaki?	Jakże można było ją aresztować?	Kaip?	Kocham, wątpisz?	Księżno ty moja, ciebie by i królową nazwać się godziło bądź do końca miłosierną, jakeś poczęła! Dopomóż mnie, nieszczęśliwej! Mnie trzeba koniecznie mojego biednego pana wyzwolić!	Kto?	Niech będzie głupia.	Nigdy już, nigdy	O kasgi kaltas? Ar tai  neištvirkimas; ar tai ne bedievystė jį vedė ant tokio darbo? bausmė, nelaimė. Dievo, ne tik ant ano, bet ir ant šio svieto. Aš seniai tai pranašavau ir dabar matote kaip išsipildė mano žodžiai ant Vincų Vinco, kad jis niekai ir paklydėlis.	O! bardzo prosimy panów	O! ja będę wiedział!	Od obietnic i podarunków mocniejszą jest trwoga	Opowiedziałeś matce?	Poniute! Pirma nei jums atsakyti, aš norėčiau ir jūsų paklausti, apie kokius mierius jūs kalbate? Ar apie galimus pagal nuomonę sveikų žmonių, ar apie tokius, kurie tankiai kyla smegenyse sergančių žmonių ir užkrėtę kitų galvas, patenka paskui į mierius visos tautos, į mierius nedasiekiamus, kvailus ir išjuokiamus per kitas tautas?	Pozwolisz nam nadal przypiekać naszym wrogom?	Szedłem sobie przez rynek. Chciałem właśnie dzisiaj kupić lożę do teatru, więc trzeba było zobaczyć, co grają...	Słusznie się, panie, domyślacie. Istotnie, w naszych czasach myślenie wymaga odwagi.	Uczciwie chłopcu z oczu patrzy; cóżeś ty za jeden?	Uczynisz mi hrabio największą łaskę tak olbrzymi pomysł, zawczasu już powinien być opracowany i środki wykonania przedsięwzięte. Możnaby zdaleka i ostrożnie wymacać w Berlinie...	W uprzywilejowanych kołach.	Wiem, tam jest karczma, gdzie czasem można dostać szklankę dobrej wódki.	Wówczas pożyczę panu jeszcze jeden biały tysiąc.	Złamaliśmy koło u karety w której jedzie król JMość z księdzem biskupem Smoleńskim, potrzeba było naprawiać.
A już niech Bóg broni, żeby się wójt dowiedział	A to ci śpioch dopiero! Ludzie od niepamięci świata już pośniadali, a ten chrapi i chrapi... Nie głodnyś?	Jeżeli mąż pani zdoła urzeczywistnić ten program, dojdzie do fortuny z pewnością szybciej niż drukarstwem. Nie dziwię się już teraz, że tak zaniedbuje zakład Bądź co bądź, nie byłoby nam zbyt na rękę widzieć tę drukarnię w ręku czynnego, ruchliwego, ambitnego konkurenta; może tedy porozumielibyśmy się z sobą. Jeżeli, na przykład, zgodzilibyście się państwo wynająć za pewną sumę inwentarz jednemu z naszych ludzi, który pracowałby dla nas pod waszą firmą, jak się to praktykuje w Paryżu, dalibyśmy temu chłopcu dosyć roboty, aby mógł państwu płacić bardzo dobry czynsz i samemu odkładać nieco...	Na nic to, moja panno To licho małe jak igła. Do jednego włosa się przytuli i już go nie widać.	Potrzeba już teraz odesłać je do Francyi	Powiedz mu tak: „Waszą Królewską Mość oszukują co do stosunków we Francji, opinii miast i ducha panującego w wojsku. Ten, którego w Paryżu nazywacie potworem korsykańskim, w Nevers nazywa się jeszcze uzurpatorem, ale już w Lyonie nosi imię Bonapartego, a w Grenoble wnuk Świętego Ludwika dodał Noirtier, uśmiechając się	Przebacz już waść. W głowie mi się takie szczęście nie mieści, żeby ona mnie jeszcze chciała.	Tak, wszystko jest możliwe a nawet to że prokurator nie umarł. Ksiądz Busoni dobrze zrobił, że cię do mnie przysłał; a pan dobrze zrobiłeś, żeś mi opowiedział swoje życie, bo już cię o nic nie będę posądzał. A co się tyczy Benedetta, którego imię tak nie pasuje do charakteru, nigdy nie starałeś się odszukać jego śladów albo dowiedzieć, co się z nim stało?	A co ja się z łaski waszej napokutowałem na wołowej nie spisać skórze... Ile razy wygnany byłem i głodny, co pieniędzy straciłem!	A co odpowiedział lekarz?	A ja mam honor zapewnić pana kapitana, iż jednego z nich własną jego szpadą zabiłem bo moja przy pierwszem zetknięciu na dwoje trzasła. Tak, panie, zabiłem, czy zasztyletowałem, jak się panu podoba.	A o poświęceniu Sary mówiono ci, panie?	A o tem wszystkiem ani słowa! Dziewczę mi zawierzyło, jemu winnam, że się zemną żenisz; chcę się jej wywdzięczyć, jak należy...	A... pan redaktor? Czy wrócił?	Ach, poczciwy Pencroff! To się ucieszy! No, ale chyba nie wypali wszystkiego, dla nas też coś zostawi.	Ach, tylko nie wspominajmy sztuki. Zanadto nią pogardzam. A poza tym ostrzegam księdza, że dla Corneliusa jedność osobowości nie jest bezpośrednio dana.	Ale to nie może być?	Ale wyobrażam sobie, jak Jonathan Forster i jego koledzy musieli zgłupieć, gdy następnego dnia rano zobaczyli, że plac jest pusty, a latająca machina poszła na cztery wiatry!	Ależ, Henryku, ja wcale nie chcę być przemianowana Jestem zupełnie zadowolona ze swego imienia i całkiem pewna, że pan Dorian jest również zadowolony ze swego.	Bom w Kurlandii długi czas siedział, gdzie polskiego stroju nie zażywają, a teraz dwa dni spędziłem u angielskiego rezydenta w Warszawie.	Boże! więc panu Apsikowskiemu... słowem, swojemu rządcy...	Być może, ale w każdym razie wolę być zależnym na sposób Bucholca, od własnych milionów, niż od pierwszego lepszego zbogaconego parobka.	Chcę, oczywiście, odzyskać klejnoty moje, bardzo wartościowe, nie wiem jednak, czy powinnam oddać sprawę w ręce detektywa.	Ciiicho! Stanęli. Szukają czegoś. Nie mogą znaleźć. Znowu idą. Rany, idą prosto na nas! Wiesz co, Huck, ja znam głos tego drugiego: to pół-Indianin Joe.	Co bo wy ojcze żartujecie?	Co pan kierownik?	Czeka na odpowiedź?	Czekam, aż zmądrzejecie. Ganiają za Karnakowem, celują w Karnakowa, przeklinają Karnakowa, a to jest jedno głupstwo. Powariowali wszyscy w Łodzi z tym Karnakowem Byle ciołek wykpiwa, pyta: cóż wasza bojówka? Karnakow się wam opłacił? Wiele dał?	Czy nie zachodzi możliwość jakiejś komplikacji?	Czy podobna, ażeby zagasło słońce Egiptu?... Ażeby umarł ten, który sam był oddechem i życiem?...	Czyż to Wasza Miłość tak z dala, że o nas nie wiecie?	Dawaj!	Do Zołotonoszy!	Do widzenia.	Dobrze, zaraz załatwię. Czy awizowaćawizować	Drogi panie czy nie jest pan zbyt młody, aby myśleć o małżeństwie?	Fiu... fiu...	Grazie! Mille Grazie!Grazie! Mille Grazie! (wł.)	Husarska Stankiewicza i pancerna Mirskiego stoją o dwa dni drogi od Kiejdan Gdyby tu były, nie śmiano by ich aresztować. Czekajże waść... Jest dragonia Charłampa, jeden regiment, Mieleszki drugi; te stoją przy księciu... Niewiarowski opowiedział się także przy księciu, ale jego pułk daleko... Dwa regimenty szkockie...	Ja z Vodnian	Jestem żołnierzem Macie mnie prawo rozstrzelać, ale nie wieszać.	Jeść się panu nie chce?	Król więc zakochany?	Kto mi poda rękę?	Kupcy! W takim razie żywcem niech sprzedają nas Niemcom. I to się nazywają Żydzi? I to się też nazywają Żydzi? Sam prezes Czerniakow.	Miałem nadzieję, panie sędzio śledczy, że prawda pozostanie nieznana. Ponieważ jest inaczej, nie waham się oświadczyć, że te cztery obrazy są fałszywe.	Mieszka pan sam, po kawalersku? Nie chciałbym pana narażać na nieprzyjemności.	Mniejsza o to. Dziś dopiero widzę, że trzeba być litościwym.	Może państwo pozwolą lżejszą drogą	Na ten raz	Na, tai visi pražūsit nė vienas ne išeis gyvas.	Najf	Nie mam sobie nic do wyrzucenia. Zdało mi się że sama Opatrzność sprowadziła nas tutaj, aby zabliźnić do reszty ranę, i krzywdę uczynioną wynagrodzić. Z méj strony wszystko co tylko można było wymyślić, zrobiłem dla spełnienia widoków Opatrzności, aby być posłusznym palcowi Bożemu.	Nie wiecie o co idzie.	Nie wiem, może się mylę, tyle lat się nie widziałyśmy. Przywiozłam jej adapter i kilka moich najlepszych nagrań, leża­ły tam, gdzie je położyłam, adapter też nienaruszony. A kiedyś, pamiętam, bardzo lubiła muzykę. I mój śpiew też lubiła. Jedyny człowiek, o którym mówi z ożywieniem, to profesor Wnuk.	Nie śmiałem tego powiedzieć	Nie, nie mogę ci obiecywać. Nie żartuję. Muszę jechać, muszę!	Nie, nie, będę siedziała do rana przy ojcu, może czego będzie potrzebował.	Niech przyjdą, razem jakoś nam raźniej będzie	Nijak nie rozproszone, mości kasztelanie.	No i cóż kupujesz łąkę bez poradzenia się żony?	O! Głupi!	Oby Bóg to zrządził aby nam łaskawie dozwolił zapomnieć o dawnych grzechach.	Och nie! Jaki sens miałaby rozmowa z Greczynką na tematy poruszane zwykle z paryżankami. Będziemy rozmawiać o Wschodzie, jeśli pan pozwoli.	Oficerowie modlili się do byka! Cóż to za brednie, u licha! Uczeń świętego człowieka! Czyż ten chłopak ma bzika?	Ot, chwała Bogu! bulba w tym roku jak ta rzepa wielka!	Ot, dałże mu, dał!	Otóż tak, dobrze jej! Po co jeździ z mężem, nieodstępna jak wyrzut sumienia. Siedziałaby w mieście. Bardzo się cieszę z tej straty! Będzie miała naukę na przyszłość. Potrzebna nam tu jak dziura w bucie! Wiecznie kogoś zbałamuci, a my za tego musimy wszystko odrabiać. Szkoda, że ten fircykfircyk	Owszem to są gołębie, ale dzikie, zwane skalnymi. Poznaję je po podwójnym czarnym pasku na skrzydłach, po białym ogonie i niebieskopopielatym upierzeniu. A ponieważ gołąb skalny jest bardzo smaczny, więc i jego jaja muszą być wyśmienite. Zaraz zobaczymy, czy zostawiły jakieś jaja w gniazdach.	Panie Smith moim zdaniem powinniśmy zrobić wszystko, co możliwe, żeby odnaleźć tego nieznanego dobroczyńcę. Kto wie, może jest samotny? Może cierpi? Może życie jego potrzebuje odrodzenia? Ja także, jak sam pan wspomniał, zaciągnąłem względem niego dług wdzięczności. Przecież to on, nikt inny, przybył na wyspę Tabor, znalazł tam nieszczęśnika, jakim byłem, gdyście mnie poznali, i dał wam znać, że jest tam nieszczęsna istota potrzebująca ratunku. To dzięki niemu znowu stałem się człowiekiem. O nie, nigdy tego nie zapomnę!	Plany więc nasze?	Pomyje nam dawali na obiad.	Prawie co dzień. Dziś będzie niezawodnie, bo jutro ślub Markhama.	Precz! Nie kuś mnie do grzechu śmiertelnego przed grobem.	Przeciwnie! Ale straszna jest potęga miłości! Jak ta Safo cierpiała. Wszystkie jej krzyki, błagania, wszystkie jej boleści pamiętam, mam je w sobie jeszcze. Przeraziła mnie taka miłość, nie rozumiem jej, wątpię nawet, czy można tak bardzo czuć, tak zupełnie oddać się miłości, tak przepaść w niej.	Przegonili ich?	Przesadzasz, dobrodzieju mój kochany, przesadzasz, tych cybuchów nie było wcale za wiele.	Przypuszczam raczej, że owa szczególna śpiączka, w której trwa do chwili obecnej, napadła go nagle, znienacka.	Przyznaję się do winy Ciebie to właśnie szukałem, o Płaskogłowy, ale ilekroć cię spotkam, jesteś dłuższy i szerszy o całą długość mej ręki! Nikt w całej dżungli mierzyć się z tobą nie może, o mądry, stary, silny i przepiękny Kaa!	Sądziłbym że moglibyśmy posunąć się ku granicom litewskim i czekać tam sprzymierzeńca.	Tak, Wasza Królewska Mość.	Tak. On ma przytem kilka listów Litki: chciałam go prosić, żeby mi ich pożyczył. Na przyszłą niedzielę wpadnę znowu i odniosę mu je.	Takie słowa to dla mnie rozkaz	Tego jednego nie zaczepiaj, bo stracisz cały majątek.	Ten magnat? On ma najwspanialszą stajnię na wystawie.	Tutaj nie ma wcale horyzontu morskiego Musielibyśmy szukać stanowiska aż przy wyspie Seil i również nie wiadomo, czy dotarlibyśmy na odpowiedni moment.	U nas tak mało się zmienia	Urzędnik jestem, miarkuj się, Antek, byś nie żałował.	W domu?	W mieście wszyscy cię znają?	W tej samej chwili myślimy o tym samym Przypuszczam, że pan słyszał o Flincie?	Widzicie, panowie jak w Polsce można walczyć z łajdactwem.	Wisz!	Więc kochasz?	Więc masz zamiar splądrować dyrekcję?	Więc przysyłaj mi ich, to będą uczyli się czytać.	Więc w domu zamiar powstał, w Ruczajewie?	Wszy nie odbiorą, ten towar zostawią. Goły nie wrócisz, najwyżej z przychówkiem.	Zatem Grecy przeciw Grekom?	Znajdzie się taki, proszę pana Podejmie się tego Piotr Morel.
Nie zapłacimy nic niech pan do sądu idzie i nas ciągnie... co robić!	Trudno! ludzi mało, a i za tych co są, ręczyć bym nie chciał.	Słuchaj, prezydent Toureuil i jego żona powiedzieli mi, że spotkali gdzieś na śniadaniu panią Bontemps. Nie pytali mnie o nic. Ale mogłam zgadnąć, że małżeństwo twoje z Albertyna byłoby marzeniem jej ciotki. Sądzę, iż prawdziwym powodem jest to, że ty jesteś im wszystkim bardzo sympatyczny. Bądź co bądź, zbytek jakim wedle ich mniemania mógłbyś ją otoczyć, stosunki nasze które mniej lub więcej znają, również, sądzę, grają w tem rolę, mimo iż drugorzędną. Nie wspominałabym ci o tem, bo mnie na tem nie zależy; ale ponieważ wyobrażam sobie, że będą z tobą o tem mówili, wolałam cię uprzedzić.	Wiecie, że i ja was szanuję. Cenię już chociażby z urzędu, jako zwierzchnik, waszą inteligencję, kulturę, wiedzę, uczciwość... Nie, nie, nie przerywajcie, nie dla komplementów to wyciągam. Wprost przeciwnie. Chcę właśnie powiedzieć, że się bardzo mylicie w swoim sądzie o Malinowskim. Irytujecie się, gdy on załatwia interesantów, gdy napuszonym tonem z nimi rozmawia. Ale on jest w porządku. Reprezentuje instytucję i jako urzędnik państwa ma prawo i obowiązek zaznaczyć godność swoich funkcyj, a także godność stanu urzędniczego. Czegóż pan chce od niego?	Być może na ucztę sprosili swoich współplemieńców. Nie sądzę, żeby sami byli w stanie zjeść dwóch ludzi.	Czegóż ty płaczesz, chłopcze? czyś słaby, przeziębły, czy żałujesz, żeś nie utonął?	Czy nie mógłbym zostać dziennikarzem, aby sprzedać zbiorek poezji i powieść, a później opuścić dziennik?	Ech, nie lubię też tych wszelkich...	Jeszcze go nie odkryli, ale wpadli na ślad.	Nie mam nikogo.	Nie, nie uczynił tego na pewno, bo byśmy dostali od niego jakieś upominki.	W porządnym uzdrowisku nie można kaszlać w ten sposób!	Wiatr nie dął z północy, nie wylała rzeka i Perkun nie huczał, pioruny nie biły.	Za niego i za nią im śmierć. Oni nie mogą tak zginąć bez zemsty. Gdyby tak nie Wiera, nie wy wszyscy, poszłoby nas ze sto chłopa z siekierami. Niechby oni swoimi jasnymi oczami patrzyli z pomostu. Taras nasz i Sonia, orły nasze, jak my za nich giniemy.	Zalecam przezorność. Niech ani jedna kropla krwi nie będzie przelana niezręcznie.	Jesteś w błędzie, brat mój był drugim mężem tylko, a pierwszy żyje jeszcze... Powiedz mi jego nazwisko, położę go na miejscu Karoliny Backson. Nie?... nie chcesz?... milczysz uparcie? Dobrze! będziesz skazana pod imieniem Karoliny Backson.	Nie powinieneś był zostawać tak długo w ogrodzie Nie trzeba się przemęczać.	No, nie dąsaj się na starych znajomych Nie poznajesz pani Clapart?	Wróciłem z próżnemi rękami Do baby mnie nie dopuszczono. Izby jej teraz straż pilnuje, wejść lada komu nie wolno.	Łohoyski: Nic nie pamiętam. We łbie mi się kręci od tych waszych rozmów. Fakt jest, że życie spsiało i że nic go odpsić nie zdoła	Nie wiem. To nie moja rzecz	I tobie nie brak zmysłu do geszeftówgeszeft (z niem.)	Jedź ze Świrskim do Włoch, przebolej, mój drogi, przecierp!... Inaczej nie może być. Ale świat jest szeroki! Tyle rzeczy do widzenia, do kochania! Przed tobą wszystko otworem. I przed nikim tak, jak przed tobą. Światu się od ciebie dużo należy, ale i tobie dużo od świata. Mój drogi! Jedź dobrze?	A ja go nie dałem!	A jak spotkam nareszcie tego Kajetana, to trzasnę sześć razy szpicrutą, posiekam fizys na kotlety. Żeby pręgi, jak mój palec, musiał nosić na buzi przez ruski miesiąc! Powiedział o papusiu... No, nie powtórzę!	A tak Mam plan. Jest małe dziecko. Chłopak. Znałem matkę i ojca. Ojciec zaginął. Zresztą nie wie o dziecku. Matka umarła przy porodzie. Była to wyjątkowa... tak, pod każdym względem wyjątkowa dziewczyna. Subtelna, inteligentna, szlachetna. Jeżeli chłopak odziedziczy po niej bodaj część zalet... Dziecko jest zdrowe i podobno ładne...	Ale jeżeli jemu się nie uda, pan będzie skompromitowany.	Czy to w samej rzeczy nie może oburzać?	Hurra! Będzie to nie byle jaki prezent dla naszej ojczyzny! Kolonizacja jest już prawie ukończona, wszystkie części wyspy mają swoje nazwy, mamy naturalną przystań, zapasy słodkiej wody, drogi, linię telegraficzną, warsztat okrętowy, fabrykę	Jakże mnie miało przyjść, gdy i takiemu Salomonowi jak waćpan nie przyszło?	Kilku ich zabitych nasi ludzie pod Wrocławiem widzieli, To bydło i nie rosłe nawet, chuderlawe, mizerne, tylko zuchwale na śmierć idzie. Z przodu ledwie cokolwiek okryci są, a pospolity lud ledwie w łachmanach, na pół goły.	Masz moje słowo, Huck! A teraz chodźmy do wdowy. Poproszę ją, żeby na początku dała ci trochę więcej swobody, zanim się nie przyzwyczaisz.	Nie, Saint-Frichoux, to sanctus Fructuosus, tak jak Sanctus Ferreolus wydał Saint-Fargeau, ale to wcale nie jest normandzkie.	Nikt jej w Głębowiczach nie widział, ja również, ale służba zapewne wie coś o projektach matrymonialnych względem ordynata i odgaduje, że pani jest ową wybraną, ponieważ panią widzi po raz pierwszy i...	Słuchać nie mogę tej bezczelności. Ja mówię o panach, o restauracji...	Zdaje mi się, że nigdy nie czynimy nic innego	Jeśli się na mnie rozzłości kiedykolwiek, to już nigdy nie pójdę do niego	Pan jesteś skończone bydlę, ja panu to mówię! Jedź pan natychmiast do Piórkowa i przywieź mi pan paszport napisany po ludzku. Ja się nie pytam, co to będzie kosztować, mówię tylko, żebym go miał jutro w południe, bo jutro kurierem wyjeżdżam. Ruszaj pan natychmiast! No, moi panowie, czy nie uważacie tego faktu za oburzający, za śmieszny, wprost za nikczemny: abym ja, doktor filozofii i chemii, ja Stanisław Mendelsohn wołał wzburzony do urzędników. Szmul Szajewicz Mendelsohn z żoną Ruchlą, onaże Regina!	Mój ojciec jest stary. Kochamy się bardzo... i nie chciałbym, żeby się o mnie martwił.	A co słychać w Kiejdanch? Jakże zdrowie pana hetmana?	Panie kochany Ja nikogo nie oskarżam, ja po prostu to mówię i mogę to samo powtórzyć w obecności hrabiego.	A pan, co mu odpowiadasz?	Co?!... Ach, prawda, że baronowa tu mieszka... Chciała nawet kupić ten dom...	Gościnność, jakiej panu użyczyłem, kosztuje mnie drogo! Zabiłeś przed chwilą tylko jednego starca, tu mordujesz całą rodzinę. Co bądź się stanie, nieszczęście weszło w ten dom.	A skąd wiecie, co ja znam?	Cóż miał mamie mówić takie rzeczy? Co to kogo obchodzi, gdzie taki facet jedzie...	To niechże już jegomość powie raz, o co chodzi?	Ja od dziecka bawiłam się na cmentarzu i dniem i nocą... czy to mnie nowina.	Odesłałem, proszę jaśnie pana.	Cóż to? ty żartujesz sobie ze mnie ależ, mój bracie, jak to być może, kiedy ja tam widziałem trzy wschody i zachody słońca?	Szukam w pamięci tego imienia Zdaje mi się chwilami, że już je mam na ustach, ale gdy chcę je wymówić, ulatuje i znika!	Spóźniłeś się pan trochę. Antoine w Paryżu już to samo zrobił dosyć dawno; to są jego myśli...	A jakby tak, to cóż?	A to gdzie?	Będziesz miała pyszną zabawę z tą Julcią czarodziejską!	Chodź Do najbliższego miasteczka mamy pięć czy sześć mil, musimy przebyć je pieszo. Im prędzej puścimy się w drogę, tym lepiej.	Jakież przeciwności Krystyan ma na świecie? Wszak biednem był dzieckiem, a twój wujo był jemu drugim ojcem! Że w Kopenhadze doznał cokolwiek biedy, toć jej tam więcej doznaje ludzi od niego, a że matkę zabrał do siebie, to zarówno z jednej, jak z drugiej strony było wcale nierozważnem! Wujo twój opowiadał mi, w jakiej nędzy ich zastał i biedzie,	Już ja wam jego rękawicę i pas do Bogdańca przywiozę	Nigdy! nigdy!...	No, ten biédny wieszcz podobno i teraz jeszcze potrafił się w niéj rozmiłować	No, to jadę sama. Pa, Ninuś.	Słuchajcie Mam nowe wieści. Ale naprzód... Daj no mi, Pescary, kieliszek. Chcę wypić zdrowie starego Wosińskiego.	Widzę, że to tak jest!	A jaki jest Egipt?	A przecież uważamy ją już za naszą	Aha, syrena!	Ale ten djabeł, ten szkaradny djabeł, babuniu.	Chcecie zatem wznieść kaczkę do wyżyn polityki?	Chcesz powiedzieć: ukradzeniu.	Dla kogo?	Ech, mój drogi, ty jeszcze masz złudzenia!	Ejże, mości panie więcej ciwięcej ci (...) jest	Inteligentna! Ba! Każdego przyprze do muru, każdego oszalbierzyoszalbierzyć	Jak skoro zapis dziesięciu secinsecina dziś: dosięgnie a. osiągnie.. Za dwie, trzy niedziel.	Jaka publiczność, takie teatry; jedno warte drugiego!	Jedźcie! rzekł ks. Janik	Jezus, Maria! wojsko!	Józef, jedziesz jutro!	Klejn i ci dwaj... pamiętasz?... Ten Maleski i Patkiewicz...	Madziu!...	Mam je bez prób. Dobranoc.	Może mi pan kogo poleci na swoje miejsce?	Mógłbyś przychodzić do nas na obiad przynajmniej trzy razy w tygodniu	Nasi mężczyźni do tego przywykli.	Naturalnie. Ale cóż, kiedy tak już zgłupiał...	Niech pójdą po niego bez zwłoki.	Owszem, wyraźnie powiedziała. Wszystko już zaplanowane. Wracamy przez Tanę, przez morze.	Pani Danglars zasłabła Może by ją zanieść do powozu?	Pani ma do tego jakie powody? Jesteśmy przecie pierwszym narodem w Europie.	Przecie słyszałeś.	Późno dziś rozmowę wszak możem odłożyć do jutra.	Tak jest, i zacny bardzo, zobaczysz waść...	Tak.	Toś pan chyba wczoraj wrócił z zagranicy? Straciłem tam syna...	Ty jesteś zapewne tą dziewczyniną, która mieszkała u Halnego Dziadka?	Vivatvivat (łac.)	Waldy! Ty żartujesz?	Wiadomo, z diabłem w zmowie.	Wyłaź! Mówię ci!	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!
Istotnie, panienka ma słuszność gdzieżbyś tam pan mógł wytrzymać upał w lecie i mróz w zimie, na otwartym powietrzu! To dobre dla chłopków, co są krzepcy i w żywocie matki już na to są przeznaczeni, ale panu, z dwojga złego, lepiej już być błędnym rycerzem. Ale posłuchaj pan mojej rady, nie jestem już dzieckiem i mogę panu zdrowo radzić;	Kant, powiada pan? Jeszcze jeden balon puszczony dla zabawy głupców. Materializm i spirytualizm są to dwie ładniutkie rakiety, którymi szarlatani w biretach podbijają jednego i tego samego wolanta. Czy Bóg jest we wszystkim wedle Spinozy, czy też wszystko płynie z Boga wedle świętego Pawła... głupcy! Otworzyć czy zamknąć drzwi, czy to nie ten sam gest? Czy jaje bierze się z kury czy kura z jaja... Podaj mi kaczkę!... Oto cała wiedza.	Przecież pierwszego kroku zrobić nie mogę	A ja lepsze mam pojęcie, jeśli nie o jego uczciwości, to o rozumie. Upuścił już raz krwi twemu workowi i przyjdzie choćby po to, żeby jej upuścić po raz drugi.	A widzisz, małe gapiątko Nie mówiłem, że tata wróci? No i masz swego tatę.	Ach, nie. To jest...	Aj, nie gadajcie tak, dobrodzieju. Zasalwowała, i jak jeszcze! Wszak cim ja nie ostałaWszak cim ja nie ostała	Ale ja nie myślę kiwać palcem, rozumiesz pan, panie Boczek? Ani myślę! Dlaczegóż to mam kiwać, co? Niby z jakiej takiej parady? Jak byłem pod panem, panie ładny, to pan mnie traktowałeś, pan wyrażałeś się do mnie, a teraz to koza do woza? Figa z makiem, o!	Ale ostanie! Mogło tak być przez cały czas ojcowej choroby, to może być, póki Antek nie powróci.	Bo oni nigdy niczem innem być nie mogą i nie będą Ciebie zdzieciniałego starca uwodzą, mnie nie potrafią.	Cicho, Hamer, nikt cię o to wcale nie pyta.	Cierpliwości Te zwierzęta nie mogą nas długo trzymać w szachu!	Co panu jest czy panu nie dobrze we Włoszech?	Jak myślicie, czy to uczciwy człowiek? nie zdradziłby was?	Jak to! tak często pan bywa w Presles, a nie zna pan Franconville?	Nie czuję do ciebie żadnego żalu.	Nie myślałam nawet o śmierci	Nie rozumiem.	Nie widziałaś to, jakeśmy zimowali w jego przystani, co tam zawsze przychodziło różnych włóczęgów po wsparcie? A on ani pytał, kto i skąd, tylko ręce trzymał w kieszeni a dawał. A co my im to naprzywozili z Prus aksamitów, materii, szkła, porcelany i różnych różności! Pamiętasz ten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komoręten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komorę	Nie wierzę.	Nie.	Nigdy nie wrzucałem do morza żadnego dokumentu.	O! Pewnie Konopka już go pięć dni nie było.	Paniczek to nawet nie wie, że nam gniadą ukradli!	Panie kawalerze nie masz do mnie szczęścia, bo ci drugi raz drogę zachodzę... Nie spodziewałeś się mnie?	Pozycja społeczna zakupy.. A pan Carrisford odnalazł ją dziś po południu i zabrał ją do swego domu... i ona już nigdy tu nie wróci... i będzie jeszcze większą księżniczką, niż była dotychczas, sto pięćdziesiąt tysięcy razy większą! A ja jutro po południu pójdę do niej w odwiedziny.	Primo, nie widzę w tym nic niezwykłego, a po wtóre, wstydziłaby się pani, osoba inteligentna, zajmować sobie czas podobnymi nonsensami.	Przysięgnij! złóż palce na krzyż i przed tym krzyżem przysięgnij, że grzech porzucisz, poczciwą będziesz, djabłu do siebie przystępku nie dasz.	Pytam przez prostą ciekawość. A przy tym: czy nie można by teraz dopełnić otwarcia tego dokumentu?	Są okoliczności łagodzące. Był to nietylko bojar, ale i właściciel wielkich garbarni, które prowadził za pożyczone pieniądze. Nagle, z powodu zarazy, dowóz skór z Rumunii został przez sąsiednie państwa wzbroniony. Ten człowiek wiedział, że jeśli nie przetrzyma zakazu, nietylko sam zbankrutuje, ale pogrąży w ruinie setki rodzin, które mu zaufały. Mój kochany, albo się jest kupcem, albo się nim nie jest. Być może, iż moralność kupiecka jest odmienna od ogólnej, ale gdy się raz na nią zgodziło...	Teraz muszę wstąpić tam dodał.	To moja matka Nie palę światła, bo staruszka i tak nie widzi. I nie bardzo słyszy. Zgadnij, ile ma lat?	Bo mi się sznurowadło urwało...	Słuchaj no, a czy ty, co chcesz pięć morgów za serwituty, opuściłbyś mi co?...	Tak, tak! Fortuna kołem się toczy! Dawniej ja tego śmiecia miałem furami! Asygnatami mogłem wyklejać pokoje! Sturublówkami zapalałem cygara! Konie nosiły turkusy na uzdeczkach, służba chodziła w sobolach. Kto by mi powiedział, że ja do ciebie przyjdę żebrać pomocy?	Śmiało mogę się mierzyć z panem de Trailles	A cóż doktor?	A gdzież mieszka Oławicki?...	A jakimże on mówi językiem?	A on? On kocha... on szaleje! A on?! Uciec, uciec!... On zapomni!... Wszystko runie!...	A to dobrze może Konopka przyjechał.	A to niech zawsze wyciera nogi w przedpokoju, jeśli to ma zabłocone buty!	A w jednej cukierni jest choinka.	A w takim razie musiałby ten dokument napisać kilka lat temu.	Bandaż.	Bo co?	Bo to kobieta...	Bo widzę, że pan zirytowany.	Cavalcanti?	Ciociu kochana! Żebym tak zdrowa była! Jak pragnę żyć!!!	Czekam na ciebie z herbatą.	Czy ma pani zamiar poświęcić się scenie?	Czyż on mnie zlekceważył?	Do djabła! do djabła! co tu począć?...	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	E! jak ludzie zobaczą kuźnię i węgla kupę, jak jeden, drugi podróżny pochwali się okuciem konia w karczmie, a przyjdzie transport w gołoledź albo z radłami w pole...	Hola, ho!	I złego języka!	Jadę od Mikowa i od Jerzego z Głogowa Będziemy górą!	Jeśli chcesz wódki, Sintramie to poprośże, u diaska, naprzód!	Kiba sapnavai!	Kogóż ty się spodziewasz?	Kto?	Miałbym do pana pewien interes w związku z transakcją, jaką przeprowadził pan z moim ojcem Słyszał pan prawdopodobnie, że po jego śmierci ja objąłem kierownictwo naszej fabryki?	Mich...	Mów	Na Boga, panie hrabio, jak on to mówi!	Na spacerze. Co dzień na spacery z panem doktorem Kolskim chodzą i wracają dopiero na kolację. Strasznie daleko chodzą. Czasami aż na Wickuny.	Niech członek Solska mówi głośno Moje panie, możecie cofnąć składki, ponieważ członek Solska zakupuje wszystkie gotowe kaftaniki... Jest to wysoce pocieszający fakt, który dowodzi, że naszym kobietom nareszcie zaczynają się otwierać oczy...	No to chodźcie na górę, bracia Gdy pan Kuzenda ugotuje kawę, zaczniemy. Kto przyjdzie jeszcze?	No, a teraz pytanie...	O tu sakai: ar leisime Vincą į mokslą?	O ślicznym, modrookim chłopczyku, który przed chwilą, gdy wchodziłam w próg, bawił się w tym pokoju „w konika”.	Oho, skąd!... Ja wiem wszystko, od czegożem gospodyni? Myślałam, że bodaj opędzimy komorne i wydatki do świąt; ale gdzie tam... W kasie tak krucho, że pani wczoraj posyłała mnie tam... naprzeciw, do Szlamsztejna...	Ojcze, przychodzę prosić tylko o pozwolenie.	Okrutny! Ja dla ciebie, droga ty moja?!	On też ma bilet?	Panie Goriot!	Pierwszy.	Pięćdziesiąt franków.	Powoli, chłopcy! Ci zbóje z pewnością są niedaleko.	Pożegnać się z waszą królewską mością.	Proszę pana wolimy złożyć jakąś sumę wprost na pańskie ręce, o ile naturalnie interes dojdzie do skutku.	Rzekłeś, panie A teraz odpowiem na to, o co mnie pytałeś.	Senderl Czy wiesz, co czytam? Czy wiesz, dlaczego czytam z takim przyśpiewem?	Tak i myślałem, że zmarznie	Tak pan sądzi?	Tak, a zarazem twoja miłość własna. Dla twego dobra jedynie wymagam jak największej ostrożności, gdyż co się mnie tyczy, zwłaszcza po tym, co zaszło, mało mnie obchodzi, czy ktoś z wytężonym uchem czai się za obiciem twego pokoju.	Tak.	Tak.	To jedźmy wszyscy razem	To samo mógł powiedzieć wół do Arystotelesa	Trop d’audacetrop d’audace (fr.) rzekł Dorian.	Twoja matka była z Genui?	Tylko prędko.	W bożej jestem mocy ale że waćpan się przy mnie hamujesz, dziękuję i za to.	Wczoraj trzech powiesili.	Wieleż asan dobrodziej lat przebyłeś w tem położeniu?	Więc pocóż ja?	Śmierć, śmierć gwałcicielom!
Proletariat nie prosił pana, aby pan go cenił miarą własnego tchórzostwa.	Nie, prawdopodobnie ma pan tylko jedno drzewo, bo o ile Saint-Martin-du-Chêne jest oczywiście Sanctus Martinus juxte quercum, w zamian za to słowo if to może być poprostu źródłosłów, ave, eve, co znaczy „wilgotny”, jak w Aveyron, Lodève, i co się przechowało w słowie évier, zlew. To woda, l’eau, która po bretońsku zwie się Ster, Stermaria, Sterlaer, Sterbouest, Ster-en-Dreuchen.	A silny organizm?... a tęgi mózg?... No, ale zagadałem się... Bywaj mi pan zdrów...	O!... ciekawy pan!... Za to, że mu gospodarz pensji nie płaci.	O, to zależy tylko od pana... oczywiście, skoro pan sądzi, że potrzeba.	O, to zbyteczne! Jestem pewny, że pan baron nie wynajmowałby złego mieszkania. Czy mogę dać zadatek?	Pan James i ja, panie...	Sądzisz pan że w moich słowach kryje się niedorzeczność?...	U siebie w łóżku; niech pan będzie spokojny.	Zdaje mi się, że pan Danglars mówił mi o tym, gdy byłem u niego. A ładna jest ta panna Eugenia? Bo chyba nazywa się Eugenia, prawda?	Ale za kogo właściwie pan mnie ma?	Chcesz pan powiedzieć, przez nas	Gdyby ją pan hetman widział ubraną po kobiecemu...	Kobieta, Mężczyzna, Walka, Nauczyciel, Uczeń odrzekł pan Michał	Kpi pan ze mnie?...	Umarli są wszędzie Przecież sam mi pan tak mówiłeś, gdy mi kazałeś wyjechać z Paryża.	Dobra by i to była i wierzę, że ksiądz Innocenty sposobniejszy jest do tej funkcji niżeli Murdelio, ale nie potrzebuję powiadać jegomości, że nie zawsze to lekarstwo zbawia, które wedle reguł odpowiada chorobie, ano to prędzej, które odpowiada naturze chorego. Owóż więc może niesłusznie, ale już tak jest, że mam największe zaufanie do Murdeliona i o niego proszę koniecznie, choćby i później cokolwiek. W tej też nadziei, że jegomość będziesz łaskaw po jego powrocie zaordynować go do mnie, ofiaruję piękną jałmużnę ze zbóż, wiktuałów, a może i bydląt cokolwiek na wasz klasztor i odeszlę ją wraz z powracającym Murdelionem. Nazywam się Marcin Nieczuja i mieszkam w Bóbrce za Leskiem.	Dotychczas musiała nie odebrać mego listu, ale dziwi mnie także, że pan Maszko, który bawi w Krzemieniu, nie wspomniał jej o tem.	Nie wierzę w pański pesymizm, panie Franku! Pan nie może tak źle myśleć o ludziach.	A jak pokaże się, że wygon nie cudzy, tylko nasz? A Bóg mnie ubij na duszy i ciele, że pokaże się tak, a nie inaczej...	Gówno! Gówno! Mój saczek wystarczy, aby otrzepać z kurzu wszystkich samców, a, na św. Stojałę, to, co się mieści w środku, ochędoży wszystkie samiczki.	Ja nie wyjdę za mąż...	Jechali dziś solarze z Drohobycza; powiadali, że tam niedaleko Bronnicy znaleźli ludzie na polu jakiegoś turskiego Żyda, szablą srodze zrąbanego, że już znaku życia nie dawał. Złożyli go u Żyda kwotnika, co niedaleko mieszka, a balwierz, co go zawołano, jeszcze się w nim życia domacał, ale mówi, że mu śmierć pewna od rozłupanej czaszki.	Przyjaciele popieram wasze zdanie, że zaryzykować wyjście na drogę prowadzącą do zagrody znaczy tyle, co wystawić się na strzały bez możności odwetu. Czy nie sądzicie więc, że najwłaściwsze w tej chwili byłoby po prostu urządzenie polowania na tych nędzników?	U Bena Rogersa w stodole. On mi pozwala, a wuj Jake nie ma nic przeciwko temu. Noszę czasem wodę za wuja Jake’a, gdy mnie o to poprosi, a czasem, gdy ja go poproszę, daje mi coś do jedzenia. Wiesz, Tomek, to bardzo poczciwy Murzyn. On mnie lubi, bo nie zadzieram nosa, że jestem biały. Nieraz siedzimy razem i jemy z jednej miski. Ale nie mów tego nikomu. Gdy człowiek jest głodny, robi czasem rzeczy, których nie zrobiłby kiedy indziej.	Cieszyć się! Dobry jesteś nie wiesz, że mnie nic zadowolić nie może, oprócz chyba twej, Davy, szczerości i świeżości. Co do stosowności, to nie posiadłem jednak sztuki zaprzęgnięcia się do jednego z tych kół, które tegoczesne IksionyIksion (mit. gr.)	Tyle waszmościów moderunkimoderunek (daw.) nalewka tymiankowo-rozmarynowa, ówczesny odpowiednik wody kolońskiej. pachną, ale choć to piękny zapach, wszelako w pierwszej bitwie postaram się od waszmościów pod wiatr trzymać. Oj, kto nie wąchał wojennego czosnku, nie wie, jakie on łzy wyciska! Nie przyniesie jejmość rano piwa grzanego ani polewki winnej! Poopadają waszmościom brzuchy, zeschniecie się jak twaróg na słońcu. Możecie mnie wierzyć. Eksperiencjaeksperiencja (z łac.) obaczycie, co wam powie. Ale co tu waszmościom prawić, którzyście jeno muscasmuscas (łac.)	Ale cóż znowu, mój Waldy! Tylko widzisz, ja nie lubię nerwów, a ona je posiada w wysokim stopniu. Gdy je podrażnisz, mamy takie obiady jak dzisiejszy, co miłe nie jest.	Doskonały duch jego wystąpił z powłoki ciała jako kurczę z jaja, wświetlił się w słońce, rozpłynął się w nie­biosach, wpłonął w światowe Agni.	O, nigdy bym nie przypuszczał Koszatki to niemili sąsiedzi, zwłaszcza dla nas, bo przecież nie jadamy ich, tak jak Rzymianie, smażonych w miodzie.	Ale! ale Balcerównej dostać nie było łatwo. Prawda że piękna i bogata, ale za mąż iść cale nie chciała, i rodzice ledwie ją na pół uprosili, wpół zmusili...	Ależ mężusiu, nie jestem neuropatką	I ja myślę tak samo.	Jest to chłopiec w całym znaczeniu tego wyrazu zdolny, ale z łaciną nie da sobie rady.	Kiej upiję się...	Lecz cóż z mym ojcem się dzieje?..	Na mnie się narwałeś!... A ot, tobie! A ot! A ot! Będziesz panny zaczepiać?! A?	Nie zeskontujesz już akceptów	Nie. Było mi we Frankfurcie dobrze, jak może nikomu w świecie.	Niechże pani nie robi sceny, służba patrzy	No więc co? niech czekają.	O nie, nie! To tylko panowie nas obmawiają.	Od razu sobie tak pomyślałam! Mój ojciec był mrukliwy i bardzo nieśmiały. Z nikim w lesie nie obcował.	Tak, masz powiedzieć, kto jesteś, skąd pochodzisz; masz powiedzieć, że cię uwiodłem, korzystając ze zbliżenia przy konfesjonale, uprowadziłem z domu rodziców i ukryłem w tym oto mieszkanku. Powiedz, iż wydarłszy honor i popchnąwszy do zbrodni, rzuciłem cię na pastwę nędzy, powiedz, że nie wiesz, co począć.	W porządku, Huck. Więc ustalamy, że w ciągu dnia nie jesteś mi potrzebny i możesz spać, ile chcesz. Nie będę ci przeszkadzał. Ale jeżeli w nocy coś zauważysz, przybiegasz pod mój dom i miauczysz.	Wstydzisz się więc sama?	Z jaką babą?... Z panią Stawską?...	Znacie się już państwo z okolicą? Dzisiaj w kościele była prawie w komplecie.	Że u szlachty to nawet zabawy nie ma bez Żyda Ledwie tamci pojechali, a już ten za nimi ciągnie.	A córka?... a Helunia?...	A to dlaczego? Któż mi zabroni?	Ale! Po pierwszej części rozkazano mi na górę	Biurokracja	Byłem u tego znachora Powiedziałem mu kilka słów prawdy i poradziłem, by w porę porzucił swoją praktykę.	Bądź zdrów!	Daję dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt rubli za włókęwłóka odparł stanowczo kupiec.	Dobrze, dobrze! daj tylko panna na trumnę i miejsce na cmentarzu.	Dobrze.	Dość smaczny do jedzenia	Edwardek? Biedne dziecko, to dla niego popełniono tyle zbrodni?	Eh, co tam panna Norska!...	Fakt Był tam kto w czasie pierwszego aktu?	Hę?	Jak to, panna Dziudzia pojechała do Czerniachowa? Kiedy?	Jaśnie wielmożny panie, szedłem prosto przed siebie.	Jednak jest to człowiek żonaty...	Jezus Maria! Jezus Maria! Sam jeden?	Kiedy doktor utonie w książce, oho!	Kiedy wyjechałaś z Iksinowa?	Marzenie	Może!	My mamy jedną sprawę przykrą...	Mówią, że król Ferdynand potrzebuje bardzo dużo pieniędzy.	Napewno.	Niteczko, zostań!	No dobrze ale na to trzeba mieć jakieś dowody! Czy są niezbite dowody?	O tak, lubię... Dziękuję panu za róże. Śliczne!	O!... śmierci... śmierci!... śmierć przenoszę nad hańbę; Feltonie, bracie, przyjacielu, zaklinam cię!...	O-o-o!	Palniesz bąka w milczeniu, gdy będziesz mnie musztrował! Gdzie tytoń?	Po cóż, towarzyszu, w takim razie po lince? Zeskoczę na brzeg i migiem jestem na słupie. A z linką	Podejdźmy wszyscy na palcach... dość już tego podsłuchiwania, trza ptaszka złapać.	Proroctwo nawiązanie do starożytnej teorii humorów, spisanej przez Hipokratesa, według której zdrowie człowieka zależy od równowagi w organizmie czterech humorów: krwi, śluzu (flegmy), żółci żółtej (cholerycznej) i czarnej (melancholicznej). zaćmiony, ale dziś mam wąsy siwe i eksperiencjęeksperiencja (łac.)	Przepraszam cię Dziennikarstwo jedną ręką rozwala, drugą budować powinno.	Siostruniu, co? A żeby ich zeswatać! Słowo daję, warci siebie! Landszaftlandszaft (z niem. Landschaft: krajobraz)	Skargę do sądu podać!	Słowa waszej książęcej mości są piękniejszą pochwałą pani Dulcynei z Toboso, niż gdyby pieśni tysiąca bardów wysławiały ją po świecie.	Słyszałem wieści krążące po tej krainie że waszmość srogie tu sprawujesz rządy.	Takiego pięknego młodego człowieka!	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	TotenstilleTotenstille (niem.)	Trudno mi powiedzieć...	Twierdzi, że mnie kocha.	Ty Żydzie bez serca!	W Beaucaire jest jarmark; przyjechali jubilerowie z Paryża; pokażę im ten diament. A ty pilnuj domu, kobieto. Za dwie godziny wrócę.	Widzę w ciemności.	Właśnie ztamtąd wraca, dodała Laura.	Zalizali (przestarz.)	niby wątłymi dłońmi podawana mi skrzynia,	Żartujesz ze mnie
Cóż to pan odkrył?	To dziwne. Kosiba leczył w bezpośrednim sąsiedztwie Radoliszek, leczył w fatalnych warunkach higienicznych, używał najprymitywniejszych narzędzi do operacji i pomimo to nie słyszał pan doktor o żadnym wypadku śmierci z jego winy?... A może pan słyszał?	Ależ się pan od tego czasu musiał zmienić	Dlaczego sądzisz, generale, że nie przyjdzie do tego?	Tak. Paszporty uczciwym ludziom zwykle sprawiają tylko kłopot, a złodziejom ułatwiają ucieczkę. Zapewniam pana, że i ten paszport będzie w porządku, ale mam nadzieję, że mu go pan nie poświadczy.	Zapewne nie wie pan o tym, że wielu już uczonych łamało głowy nad wyjaśnieniem wpływu ogona ryby na poruszenia morza.	Tym lepiej Zaufanie to ważna rzecz, zwłaszcza gdy kto chce się żenić. Co mi zresztą do tego; ale posłuchaj, chłopcze, nie trać czasu, idź do niej natychmiast, zawiadomić o swoim powrocie i nadziejach.	Bo wiem, że to co dam w zamian, wiele warto Chcecie się jej pozbyć, a nie macie jej co zarzucić? prawda? cięży wam? Otóż sposób w moim ręku. Zdradzę biedne kobiecisko żeby było przynajmniej za co pokutować... Dajcie mi męża, jakiego chcę!	Czekaj no, przyjacielu Ja tu w górach bardzo dużo o tych rzeczach rozmyślałem. Śledzę wszystko i porównuję zjawiska. Widzisz, ja o czym innym nawet myśleć nie umiem. Nie wiem, do czego to wszystko zmierza, ale jedno wiem na pewno, mój Bondy, że On nie ma żadnego planu. Sam jeszcze nie wie, co i jak. Być może, że chce czegoś wielkiego, ale nie wie, jak się do tego zabrać. Coś ci powiem, mój Bondy. On jest dotychczas wciąż jeszcze tylko siłą przyrody. Politycznie strasznie źle zorientowany. Pod względem gospodarczym barbarzyńca. Powinien był jednak podporządkować się kościołowi, który ma pewne doświadczenie... Wiesz, mnie wydaje się Absolut czasem taki dziecinny.	Dobrze Co to jest za okręt?	Nie wiem, nie znam się na tym. Dość że zrobił jakieś grube szachrajstwo i przywłaszczył sobie majątek. Ale to nic. Wsadzę go jeszcze do kryminału.	To w takim razie powoduje nią tylko poszanowanie danego słowa. Nie ty jednak chyba mógłbyś żądać od brata, aby ją ze słowa tego zwolnił.	W takim razie wszystko w porządku Nie szukajmy dnia wczorajszego, to do niczego nie doprowadzi. Zresztą, czego się tu obawiać? O co? Trochę drobiazgów nikogo nie zuboży, a nieboszczyk się o nie chyba nie upomni...	Widzisz, tak mi było jakoś pusto i samotnie, a potem mama przyniosła miód, może będziesz jadł, co?	Jakbyście to nie wiedzieli? Choć wy w lesie siedzicie, ale już kąta nie ma na tej ziemi, gdzieby nie jęknęło i nie zadrgało trwogą. Alboście to nie słyszeli o tej tłuszczy, o tej szarańczy, o tej chmurze, co na nas, jak potop, się leje, Ruś już zawojowawszy całą?	Ten, co tu na górze mieszkał, ruski doktor, to się już wyprowadził, ale przyjdzie na kwaterę to samo doktor, tylko inszy, a tera nie ma żadnego...	Księże proboszczu wśród tylu prawd, jakie wypowiedziałeś, znajduje się przecież błąd wielki: Wiesz dobrze, iż nie lubię rozprawiać o tych kwestyach społeczno-życiowych, któremi się tak zajmują pisarze i władze tegoczesne. Według mnie, jeśli człowiek ułoży sobie jaki systemat polityczny, a czuje odpowiednie do urzeczywistnienia go siły, powinien milczéć i działać; ale jeśli jest niczém więcéj jak prostym obywatelem, byłoby szaleństwem z jego strony, gdyby chciał przelewać w masy osobiste swoje poglądy. Mimo to, pozwolę sobie wystąpić przeciwko tobie, kochany księże proboszczu, bo jesteśmy tu w gronie ludzi dobréj woli, którzy chętnie także dzielą się myślami swemi, szukając we wszystkiém prawdy. Zapatrywania moje mogą się wydać dziwnemi, ale są one owocem długich rozmyślań, jakiemi mnie wypadki ostatnich czterdziestu lat natchnęły. Równość ogólna, żądana dziś przez należących do opozycyi tak zwanéj konstytucyjnéj, była doskonałą zasadą w kościele, bo, jak sam zauważyłeś, kochany księże proboszczu, wszyscy członkowie téj hierarchii byli wykształceni, jedną myślą przejęci, wiedzący dobrze, czego chcą i dokąd idą. Ale tryumf idei, w imię których liberalizm nowoczesny nierozważnie wypowiada wojnę pomyślnym rządom Burbonów, byłby zgubą tak dla Francyi, jak dla samych liberałów. Przywódcy lewicy wiedzą to dobrze. Dla nich ta walka jest poprostu kwestyą władzy. Gdyby, co nie daj Boże, burżuazya pod sztandarem opozycyi odniosła zwycięztwo nad zwierzchnościami społecznemi, przeciw którym jéj pycha się buntuje, w ślad za tym tryumfem poszłaby walka burżuazyi z ludem, który późniéj, widziałby w niéj także pewnego rodzaju arystokracyą, niedorastającą tamtéj to prawda, ale któréj przywileje i bogactwa byłyby mu tém wstrętniejszemi, ile że czułby je za blizko siebie. W walce téj społeczeństwo, nie mówię naród, zginęłoby znowu; bo chwilowa zawsze przewaga mas uciśnionych sprowadza największe nadużycia. Walka ta byłaby zaciętą, nieustanną, bo podżegałyby ją rozdwojenia instynktowne lub nabyte między wyborcami, których część najmniéj oświecona ale najliczniejsza wzięłaby górę nad szczupłą garstką spółecznych wielkości w takim systemacie, gdzie głosy liczą się a nie ważą. Ztąd wynika, że najsilniéj zorganizowany a więc najdoskonalszy jest ten rząd, który się na zachowaniu ściśle określonego przywileju opiera. Przez przywilej nie rozumiem tu nadużycia praw przyznawanych tylko pewnym jednostkom z pokrzywdzeniem ogółu	A teraz? No, wymówże to straszne słowo!	Bella poleciała wczoraj na stację. Widziała ją Mówiła, że jest przyzwoita, a Radlicz dowodzi, że śliczna. Kłócili się o to cały wieczór. Jakąż ona rolę sobie obrała?	Co też pani wyrabia! Jeszcze się kiedy spalą.	Co?	Czy to termin stanowczy i czy to twoja, ojcze, niezłomna wola?	Garną się ku niemu wszyscy, I nam iść tam potrzeba, a ginąć po rycersku. Niemieckiego żołnierza będzie tam dosyć, bo i na Niemce i na cesarza strach padł. Przez nasze ziemie oni na nich idą. Trwoga u nas, ale ogarnęła też świat cały, bo ich nie strzyma nic. Pójdą, wywrócą Cesarstwo i Rzym zawojują, przepowiedziane im panowanie nad światem.!	Helu więc o to masz pretensję do matki?... A jeżeli ona nie ma pieniędzy?...	I ty w to wierzysz?	Jakże nie mam być smutny kiedy mnie to Rabe kością w gardle już stoi.	Moje dziecko obowiązkiem moim jest oświecić cię w jednym z najkrytyczniejszych momentów życia kobiety, który przebywasz może bez swej wiedzy. Chcę mówić z tobą nie tyle jako matka, ile jako przyjaciółka. Wyszedłszy za mąż, stałaś się wolna; winna jesteś ze swych postępków rachunek jedynie mężowi. Ale tak mało dałam ci uczuć powagę macierzyńską, że czuję się w prawie żądać, byś mnie wysłuchała raz jeden przynajmniej, w poważnej sytuacji, w której możesz potrzebować rady. Pomyśl, Moino, żem cię wydała za człowieka niepospolitych zdolności, z którego możesz być dumna, że...	Mr. Prout ma tyle wrażeń, Padre! I cóż to znowu za wrażenie?	Myślę, co powie książę Gilbert, który nazywa ją „pani Iéna”, jeśli się dowie, że ja byłam u niej.	Naprawdę, Tomku, naprawdę? Za to przebaczam ci wszystko!	Nic to innego, chłopcze, nie znaczy, tylko że prędko umrzesz. Przychodzi na człowieka przed śmiercią taki głupi żal. Mój nieboszczyk ojciec na wojnie tureckiej był. Jak chorował przed śmiercią, to ino tych Turków żałował. A to przecież była wojna	Nie myli się pani, otrzymał go od innych i wcale się z tym wyznaniem nie taił. Czy go wyczytał w starych księgach, czy posłyszał od mistrzów, co go sobie ustną tradycją podawali, tego nie określał wyraźnie, ale nigdy odkrycia nie podawał za własne i owszem bardzo szeroko się rozwodził nad jego historią, bo ten wynalazek ma całą historię i dawne wieki doskonale go znały, chociaż pod różnymi zasłonami.	Oczywiście. Żałuję bardzo, że nie ma tu z nami mego starego druha z Londynu, dr. Stirrupa, zapalonego folklorysty i etnologa. Ten by tu używał po uszy.	To jespan z Mazurów?	To pana Rzewuskiego nie ma w Mohilowie?	Ty... Unieszczęśliwi cię to, zniechęci, złamie...	Więc to już się robi?	A rzeczy są jakie?	A tak kiedyś w wielkim niebezpieczeństwie uczyniłem ślub Najświętszej Pannie del Pie de la Grotta, że przez dziesięć lat nie będę ani strzygł włosów, ani golił brody. Dziś właśnie mija dziesięć lat od dnia, gdy złożyłem ten ślub, i o mało nie utopiłem się w rocznicę tej przysięgi.	A wy?	Ach, Waldy, irytujesz mnie. Voilà que tu es ridicule!Voilà que tu es ridicule (fr.)	Ale jak?	Ale mnie potrzebne!	Ale, dziecko, czemu bym nie miała iść do Cruchotów?	Coż? wskazać go policyi? Ale pfe!	Czy deszcz pada? Twój surdut zupełnie wilgotny.	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	Czy nie lepiej by było, aby sam mąż twój pomówił z kolegami z uniwersytetu?	Czy słyszysz?	Dick czuje się niedobrze	Do wszystkich należy!... drogo wy za niego zapłacicie!	Dozwolicie mówić z sobą?	Gdzie masz zegarek?	Gorzej niż złe, bo niewłaściwe; ja, gdybym była panną Janiną, nie zniosłabym. Zresztą trzeba nieraz udawać nieśmiałość, szacunek, zdumienie, zachwyt... trzeba... szeptała dalej tak cicho, że Janka nic nie słyszała, i wkrótce usnęła.	Ha! wskórajcie u Krzyżaka, by skargi zaniechał...	Ich melde gehorsam, Herr Generalmajor der Mann ist blödsinnig und als Idiot bekannt, säghafter Dummkopf.	Im prędzej, tym lepiej.	Jakimi krecimi drogami umiecie wy chodzić, wy wszystkie pobożnisie!	Jako żywo, że bliżej i droga lepsza, bo gościniec!	Jakże się miewa pani Krotyszowa?	Już zesłał najlepsze	Konrad, ty jesteś największy aktor, a ja jestem największy poeta!	Którędy pójdziesz?	Któż tu mówi o szczęściu niskim? czyż przyjemności wyborowych towarzystw, piękności wspaniałej natury, rozkosze sztuki stanowią niskie szczęście?	Mówiłam ci, że zbliża się Czas Nowej Gwary	Naprawdę wiesz? Niektórzy z nas nie znoszą podków, kościelnych dzwonów i płynącej wody... Ale skoro mowa o bieżącej wodzie... czy pamiętasz tę wielką powódź w Robertsbridge, kiedy młynarczyk utonął na równej drodze?	Naturalnie	Nie bądź dzieckiem, kochanko. Mogę być zdrów, ale może rozbić się pociąg...	Nie mówmy już o tym, droga moja. Czyż ja mogłem cię puścić bez rozmówienia się inaczej jak tam w oranżerii? Chcę przekonać ciebie, najdroższa.	Nie wiem, czy zdołasz tego dokazać.	Nie. Ty jeszcze tego nie rozumiesz...	Nienasyconą do ciebie, luba, odczuwam tęskność. Minionej nocki uroczystość ślubną ochotę mam wielką przedłużyć znacznie, choćby na następne wszystkie dnie powszednie.	Nigdy się nie boisz?	Nikczemny? Nie idzie tylko zwykłym trybem. Mówię ci o nim w ten sposób, bo chcę przekonać, że znam go doskonale. Zresztą myślę tak jak ty Świat kałużą, starajmy się więc trzymać na miejscu najbardziej wyniosłym. Dziwnie piękną jesteś w tej chwili, najdroższa Masz niewypowiedzianie piękne rumieńce.	Och! och!...	Od dziecka.	Oto moja historja; zresztą Pismo Święte mówi: „Spowiadajcie się jedni przed drugimi”; a ja tobie się spowiadam, d’Artagnanie.	Panie ona miała być moją żoną...	Poszli; obiecali jutro wrócić.	Prawie wcale. Czy ja wiem? Może dwa razy w życiu...	Precz z burżujskiemi pachołkami!	Przed pięciu laty!	Przypadek? Nie wierzę w przypadek.	Radzę ci odpłynąć na jednym z tych okrętów i nie wracać do domu, póki nie zakosztujesz życia na własny sposób	Sam mówiłeś przed chwilą, że na prawdziwego magnata.	Siedemnaście!	Skąd o tym wiesz?	Skądże się tu wzięli wszyscy czterej, bo powinni być w tej chwili pod Roszellą?	Słyszeliście, przywtórzcie!	Tak jest urządzony ten świat, że wszędzie znajdzie się jakieś małe, ciche miejsce na mój mizerny szałas.	Tu nasz refektarz Przy tym stole siedzą: matka wizytatorka, matka asystentka, siostra ekonomka i podekonomka. Przy tamtych dwu stołach mieszczą się siostry kornetowe, a za tym pulpitem jedna z nich w czasie obiadu czyta przypadające na dzień rozmyślania...	Ty tu, Clarke? Chodźże!	Tę tylko dać ci możemy.	W istocie mógłbym się urazić	W każdym razie musimy pozostać w zagrodzie do chwili, gdy będzie można bez ryzyka przenieść Harberta do Granitowego Pałacu.	Więc czekajcie a odstąpcie chwilę, bym uczynił com powinien...	Więc jedziemy?	Więc jesteś Dżjafirką, tą samą, którą wiozłam na wielbłądzie?	Z całą pewnością.	Z drogi! Usuńcie się, panowie!
Traktują ludzi jak bydło. Wożą w ścisku, a do tego każą godzinami czekać na transport. Łajdacy i nie szanują ludzkich nerwów ani zdrowia. Bałagan, bałagan, jeszcze raz bałagan. Po raz pierwszy w życiu widzę coś podobnego... Panie policjancie, czy pan nie mógłby mi łaskawie powiedzieć, w jakim kierunku odjeżdża nasz pociąg i o której dokładnie godzinie? Pierwszy raz w życiu mi się to zdarza, że wyruszam w podróż nie bardzo wiedząc, dokąd.	Co mi ty bajdy pleciesz! Mało to waszych sprzedało gospodarstwa i poszło na Wołyń, gdzie są panami? Ojciec do niego przyjdzie po śmierci!... słyszał kto?... Ty patrz, żebyś przez upór sam nie zginął i mnie nie zgubił. Przez ciebie syn mi się marnuje, pieniędzy nie mam na wypłaty, sąsiedzi mnie dręczą... Czy ty myślisz, że w twojej głupiej górze zakopano skarby? Chcę grunt kupić, bo tu najlepsze miejsce na wiatrak. Płacę sto rubli, niebywałą cenę, a on mi baje, że gdzie indziej żyć nie potrafi!... Verfluchterverfluchter (niem.)	Panie czy byłbyś łaskaw... przedstawić mnie niektórym lokatorom?... Stach... to jest pan Wokulski... prosił mnie o zajęcie się jego interesami, dopóki nie wróci z Paryża...	Albożto do karczmy czy po staremu do młyna żeby nas pilnowali na bok nie jeździć! hę? Co to kowal nas w arędę wziął?	A tak, tajemnice. Kto jest ten śledziowy pan, skrzywiony jak piątek na sobotę, któremu wybijasz pokłony do samej ziemi i który jak węgorz prześlizguje się między płotami, zmierzając do urzędu wójta?	Chodź pan, podwiozę pana do stacji, pomówimy obszerniej w drodze.	Czy można babuni dzień dobry powiedzieć?	Czy to pana dziwi, hę?	Do Głębowicz.	Dopiero teraz przyszło mi do głowy?	Dzięki ci, panie, i pokój z tobą.	I będę miała osobny pokój, osobną sługę, konie do przejażdżki, kiedy zechcę, i dwa miesiące wakacji?	I do ludzi.	Młynarzowa ją przed wieczorem wezwała sprzątać pokoje, bo pewnikiem goście do nich zwalą na święta.	O którym liście wasza książęca mość mówisz? Bo oni, przeczytawszy sami ten, który znaleźli przy mnie, przeczytali mi w nagrodę drugi, któryś wasza książęca mość do komendanta birżańskiego pisał...	Och, tak panie doktorze, dużo, zbyt dużo... I sama.	Pani, czy pani dobrze się namyślila? Pan Julian tak panią kocha!	Parę lat temu, panie Fogg, miało miejsce opóźnienie, które na pewno popsułoby pański projekt.	Pójdziemy do mamy. Tędy polem pójdziemy.	Rząd nie pozwala teraz nikomu z Sudańczyków wyjeżdżać bez osobnego pozwolenia do Souakimu i do Nubii, więc zakaz nie dotyka tylko Fatmy. W Egipcie znajduje się wielu, przychodzą tu bowiem dla zarobku, a między nimi jest pewna liczba należących do pokolenia Dangalów, to jest tego, z którego pochodzi Mahdi. Oto na przykład należą do niego, prócz Fatmy, Chadigi i ci dwaj wielbłądnicy w Medinet. Mahdyści nazywają Egipcjan Turkami i prowadzą z nimi wojnę, ale i między tutejszymi Arabami znalazłoby się sporo zwolenników Mahdiego, którzy by chętnie do niego uciekli. Zaliczyć trzeba do nich wszystkich fanatyków, wszystkich dawnych stronników Arabiego paszy i wielu spośród klas najuboższych. Biorą oni za złe rządowi, że poddał się całkiem wpływom angielskim, i twierdzą, że religia na tym cierpi. Bóg wie, ilu uciekło już przez pustynię, omijając zwykłą drogę morską na Souakim, więc rząd dowiedziawszy się, że Fatma chce także zmykać, przykazał ją pilnować. Za nią tylko i za jej dzieci, jako za krewnych samego Mahdiego, może będzie można odzyskać jeńców.	Skąd to przypuszczenie? Przecież nie popisywałem się odmianą słowa „kochać”. Czy babunia myśli, że to by szło gładziej?	Słońce ku stepom się spuszcza, ale mniejsza o to: Astrachan moim dziś będzie W oprac. Hertza rozdzielone (nielogicznie) na dwa akapity: pierwszy narracyjny aż do „ale mniejsza o to”, zakończony kropką, drugi dialogowy (od „Astrachan moim”), stanowiący wypowiedź Zaruckiego..	Tak, mospanie koniuszy przyznam się wam szczerze, że postanowiłem już na dobre rzucić do licha to głupie rycerstwo, wrócić do domu i wychowywać dzieci, żyjąc sobie spokojnie; z łaski Boskiej mam ich troje.	To nie złudzenie, to rzeczywistość, cud grobu, łaska grobu z panem. Czy wiesz, kogo widziałeś? To królowa Jadwiga. A widziałeś ją w najważniejszej chwili jej życia. Serce jej rozdarte najboleśniejszą raną. W jedną stronę ciągnie ją miłość Wilhelma, w drugą miłość narodu. Przemogło poświęcenie się dla narodu, ale boleść nie ustała. Wygląda z trwogą przybycia Jagiełły, przyjmuje go jak męża i pana, ale łzy dla kochanka płyną. Szczęśliwy, kto ją widział w tej chwili, choć raz w życiu; widział on triumf miłości narodu. Szczęśliwy jesteś. Dusza twoja przejrzała, spodziewałem się tego. Odtąd jeszcze otwarciej będziemy z sobą. I mnie ten widok nie obcy, ale rzadki. Najczęściej przedstawia mi się jak drzewko. Między nami gadają, że to wszystko było gdzieś tam, w jakimś Krakowie. Nie wierz temu: i Kraków tutaj, i cała ta scena tu się odbywała. Wiem to z ust własnych.	Wątpię Przede wszystkim ani Nab, ani pan Smith nie palą, a co do pana Spiletta, obawiam się, że prędzej zachował swój notatnik niż pudełko zapałek.	...aby panu wyrazić moją wdzięczność za piękny artykuł, który zechciałeś poświęcić mi w „Debatach”. Jest pan w połowie twórcą powodzenia mej książki.	A chłopy to za wianem nie patrzą, co?	A co to nas obchodzi Zabrał wszystko, co było w bankach. Było prawie tyle, co warte Koborowo. Z głodu nie umrze.	A cóż miała robić biédna! musiała!	A cóż myślicie?	A każda w innym guście Którą byś wolał?	A mnie się z kolei wydaje, że oni są już tego pewni.	A pieniądze?	A ty jak myślisz?	A! nie bądź-że tak złośliwym! Nie masz litości nawet nad przyjaciółmi.	Ale ekscelencja nie przyjmuje nikogo	Ale nie było za późno, moje serce. O, Aniu, teraz wszystko jest znowu dobrze, prawda? Postanówmy uważać ten dzień za świętą rocznicę miłości i być mu zawsze wdzięcznymi za dar, który nam przyniósł.	Ale skąd?	Ależ ja nie mogę...	Antysemityzm pocieszał się Ragis po każdym piorunie.	Bogini grecka, kiełbasa i serdelki!	Bójcie się Boga, toć każdy z nich okręcony kilkakrotnie kiełbasą, a bodaj i połcie słoniny, i mięsa na sobie wiozą!	Będziem jechać, póki nie przejedziem	Co takiego?	Co za czarownica? o czymże ty gadasz?	Couple d’amoureux...	Cóż pan chce jeszcze usłyszeć?	Dobrze, żeś pan przyszedł	Doprawdy że się zdaje, jak gdyby się jeszcze było w Paryżu! Wszystko przypomina nasze salony; kto zaś w samym Rzymie chce mieć wyobrażenie o dawnych ucztach rzymskich, o wesołych bachanaliach między czterma ścianami, ten powinien wziąć udział w towarzystwach młodych artystów, którzy piją z wieńcami bluszczu na głowie i twarze sobie chłodzą świeżemi różami. Pomiędzy licznymi tu artystami Niemcy są najliczniejsi, dlatego też ta ich wesołość najwięcej ma na sobie piętno niemieckie. Francuzi, Anglicy, Polacy, Duńczycy i inni po jednemu łączą się z niemi:	Dziękowałam Bogu i za to, że dostałam czterdzieści. Jeszcze tydzień i byłoby za późno.	Dziś wieczór, o szóstej.	Femciu zdaje mi się, że coś wyrzucasz przez okno...	Geriaus, nei kitų, savo pereitus...	I Beppo wyprowadził go za mury?	I ja lubiłem Krzemień, gdy byłem chłopcem. Ale gospodarzyćbym w nim nie chciał... Takie trudne warunki...	Ino ta górka zasłania	Jakto o ratowaniu?	Jakto, jedna libertina lepszą, zacniejszą nad kobiety z krwi waszej, patrycjuszowskiej pochodzące?	Jestem żyw Ale nie aściaści (daw.)	Jeśli jest diabłem i ma rogi na głowie to tym lepiej, bo będzie miał czym Szwedów bóść.	Kto ich pobił?	Masz kredyt u Ady, prosiłam ją... Ale, Helenko, bądź oszczędna... bądź oszczędna... Wiem, że potrafisz być rozsądną, więc w imię rozsądku jeszcze raz proszę cię: bądź oszczędna!...	Może to dlatego, że właśnie myślałem o panu	Na, macie; dawajcie chyżochyżo (daw.)	Najważniejsze jest w życiu zamiłowanie. Lubisz malować, zostań malarzem. Lubisz śpiewać, zostań śpiewakiem. W służbie wojskowej najważniejsza jest karność, posłuszeństwo.	Nas nie ma co żałować. Zupełnie dobrze obejdzie się bez nas ludzkość.	Nie może być... Zbyt długo zatamowany oddech...	Nie mówię nic, bom nic nie słyszał i niczego nie widział... Ale jeżelibyś powiedział, że w nocnych godzinach po lesie uwija się coś więcej oprócz ludzi, zwierząt, ryb i ptaków, nie wiem, czybym nazwał cię kłamcą. A teraz na ciebie kolej, Tomaszu. Co ty powiesz na to wszystko?	Nie potrafię.	Nie sprowadzę, bo jeśli taka jest wola Boża, żeby ta mysz była dla mnie znakiem i ostrzeżeniem, to nie chcę iść przeciw tej woli. Otóż tego roku nic mi się nie pokazało. Mówiłem to Maryni... Może Bóg zechce w jakikolwiek sposób okazać, że czuwa nad naszą rodziną. Słuchaj, mój drogi: wiem, że ludzie gadają, że jesteśmy zrujnowani, a przynajmniej w bardzo złych interesach. Otóż sam osądź: Krzemień, wraz ze Skokami, z Magierówką i Suchocinem, ma około dwustu pięćdziesięciu włók. Jest tam około sześćdziesięciu tysięcy rubli Towarzystwa razem: dziewięćset dziesięć tysięcy...	Nie wiemy.	Nie! nie! świeże powietrze, ruch! Dziękuję mamie.	Nie. Z Miechowskiego, ale w Sandomierzu miałam rodzinę.	No, ale prezes tak zasłużony dla ojczyzny...	No, i co mi pan powiesz?	Ocieskiej? A jakież by boskie stworzenie mogło pożądać tego koczkodana? Przecież za to nienawidzi mężczyzn, plwaplwać (daw.)	Ojciec lubi dużo gadać!	Pamiętam... pamiętam... dwa miesiące...	Przecież miałem i noce	Raz mnie matka rodziła, raz mi śmierć!	Rozumiem:	Skąd pan to wszystko może wiedzieć? Mówi pan tak, jak gdyby pan we mnie siedział... W samej rzeczy prześladuje mnie we śnie noc w noc od kliku tygodni ten sam zwid.	Szalejesz!	Szesnaście lub siedemnaście, jak mi się zdaje	Tak jest, on nie był złodziejem	Tak mały Szymuś, który zginął równocześnie z naszym drogim paniczem.	Tak, pani.	Tego towaru nie kupi tak łatwo.	Teisybė Jis kunigas, pons Vincentai, ir jis turi ant savo sąžinės ypatingą atsakymą, dėl to reikia jam duoti ir ypatingą tiesą. Jis atsako už dvasišką padėjimą ganomos parakvijosparakvija	W takim razie wyrzec się muszę ich poznania.	Wolałbyś kłótni poniechać com ci winien? Zapomniałem ja swojej urazy, zapomnij i ty swojej.	Wszystkie za nami, dobrodzieje juchy Powiem wam, laczego naszą stronę trzymają: kowalowi dziedzic obiecał dobrą oberchapkę za zgodę z Lipcami, młynarz się zlęknął, że Niemcy mogą postawić wiatrak na górce koło figury, zaś karczmarz też pomaga narodowi ze strachu o siebie, dobrze on wie, że kaj Miemce siądą, tam się już żaden Żydek nie pożywi.	Właśnie przyjdzie, on i... inni...	Zabij go pan z łaski swojej. Tkliwy Werter!	Zaczekaj jeszcze chwilę.	Zdrów jestem nie było tu jednak tym razem żadnych bachanalii, chociaż istotnie miałem gości.	Łączcie się z pochodem, zostawcie owies w stertach, aż się wysypie nikłe ziarno, niech ziemniaki gniją w ziemi, puśćcie konie, by nie zginęły w stajniach z pragnienia, otwórzcie obory, by krowy mogły na noc wrócić pod dach, i zabierzcie dzieci, gdyż Bóg je miłuje. On sprzyja malcom, kieruje ich krokami, więc niech pomagają tam, gdzie rozum ludzki ustaje.	Śmierć, Raj dziś popr.: żyje.	Śpi jeszcze.	Żegnam cię.
Tutejsze słonie są dziksze, ale czytałem, że na przykład azjatyckie mają dziwną słabość do dzieci. Nigdy nie było w Indiach wypadku, żeby słoń dziecko ukrzywdził, i jeśli wpadnie we wściekłość, co się czasem zdarza, to kornacy miejscowi wysyłają dla uspokojenia go dzieci.	Mrozi mi pan serce Ale dopóki matka będzie miała siłę wykonywać swe uciążliwe rzemiosło, dopóki ja będę żyła, owoce naszej pracy starczą może na wydatki Lucjana i pozwolą mu czekać chwili, w której zacznie się jego dobra dola. Praca, Poświęcenie, MiłośćNigdy nie braknie mi sił, myśl bowiem, że się pracuje dla ukochanej istoty odejmuje pracy całą gorycz i wszystkie przykrości. Czuję się szczęśliwa, myśląc, dla kogo zadaję sobie tyle męki, jeżeli w ogóle to jest męka. Tak, nie obawiaj się pan, zarobimy dosyć pieniędzy na to, aby Lucjan mógł bywać w wielkim świecie. Tam jest jego los.	A co kanoniku? nie mówiłam ci że mnie chować będziesz? Ot coś się na to zbiera, że zakład wygram, a pamiętasz, miałeś sto pacierzy zmówić za duszę moją.	Nie mam wcale chęci do śmiechu Mało mam do tego powodów na tym świecie, na tym globie zimnym, którego wszyscy mieszkańcy są albo śmieszni, albo wstrętni. Ale nie sądzę, by jakiś potężny sąsiad zagrażał pokojowi i naszej niepodległości. Nie przeszkadzamy nikomu. Nie niepokoimy wszechświata. Jesteśmy rozsądni i umiarkowani. Naczelnicy naszego rządu nie mają, o ile wiem, nieumiarkowanych zamysłów, których wynik, zły lub dobry, zapewniłby nam potęgę lub zadecydował o naszej zgubie. Nie domagamy się hegemonii nad światem. Jesteśmy znośni dla Europy. To pomyślna nowość. Niech ksiądz się przyjrzy na wystawie w sklepie materiałów piśmiennych pani Fusillier portretom naszych mężów stanu. Czy choć jeden z nich wygląda na to, by miał rozpętać wojnę i pustoszyć świat? Ich inteligencja, równie jak ich władza, są umiarkowane. Nie mogą popełniać wielkich błędów. Dzięki Bogu, nie są wielkimi ludźmi; możemy więc spać spokojnie. Zresztą spostrzegam, że Europa, choć uzbrojona, nie jest wojownicza. Jest w wojnie wspaniałość, która dzisiaj już się nie podoba. Dziś każemy się bić Turkom i Grekom. Są oni przedmiotem gry spekulacyjnej; stawia się na nich jak na konie lub koguty. Ale nikt się sam bić nie będzie. August Comte w 1840 roku zapowiadał koniec wojen. Proroctwo nie było, rzecz naturalna, dosłownie i ściśle prawdziwe. Ale być może, że wzrok tego wielkiego męża przenikał daleką przyszłość. Stan wojenny był stanem właściwym Europie feudalnej i monarchicznej. Feudalizm umarł, a starożytny despotyzm obalony został przez nowe siły. Pokój i wojna nie zależą dziś od absolutnych władców, lecz raczej od wielkich międzynarodowych finansów, potężniejszych niż mocarstwa. Finansjera europejska jest usposobiona pokojowo. Przynajmniej pewne jest, że nie lubi wojny dla wojny samej i dla uczucia rycerskości. Zresztą bezpłodna jej siła trwać będzie niedługo i zginie kiedyś w rewolucji robotniczej. Europa socjalistyczna będzie prawdopodobnie zwolenniczką pokoju, bo niewątpliwie będziemy mieli Europę socjalistyczną, księże rektorze Lantaigne, jeśli socjalizmem nazwać można to zbliżające się niewiadome.	Panie profesorze, dziękuję panu za objaśnienia, które dostarczyłyby wspaniałej noty jakiemu dom Calmetowi, gdyby benedyktyni jeszcze istnieli; ale mam zaszczyt zwrócić pańską uwagę, że ten skrawek miał pierwotnie rozmiary... tej mapy otóż od trzech miesięcy skurczył się bardzo znacznie...	No tak To najlepszy chłopak pod słońcem, ale nam się nigdy nie zdawało, żeby on był ładny. Zanadto mu nos w górę leci.	To co! powiem ci tylko, że się tu cało nie osiedzisz!	Teraz budujemy nowy i to statek tak duży, abyśmy mogli na nim popłynąć do najbliższych lądów; ale jeśli prędzej czy później zdołamy opuścić Wyspę Lincolna, powrócimy na nią. Zbyt wiele wspomnień nas z nią wiąże, abyśmy mogli kiedykolwiek o niej zapomnieć.	Idźże do diabła ze swymi roztrząsaniami. Każdy musi odrobić to w sobie, a skoro gębę otworzył, to znaczy, że ma zdanie wyrobione.	Do ciebie czy do innego, to wszystko jedno. Ale dobrze, gdy się sam zgłaszasz, więc wiedz, że ci, co głód cierpią, nie mają nic do czynienia z tymi, którzy pracują.	No, jeżeli przyjdzie jeszcze do siebie to będzie dowód, że siedzi w nim diablo rogata dusza!	Jeżeli zasłużysz... później! Czy nie jesteś szczęśliwy? Mieć oddane serce! Móc wszystko powiedzieć z tą pewnością, że się będzie zrozumianym, czy to nie jest szczęście?	Na rezerwie! e... nie panienko, na taki maszynie, co to się siada na ni okrakiem i ino się kalikuje nogami, a ona się kręci sama; pan Zaleski cięgiem jeździ na niej!	Powiedział mi tylko tak: „Moja pani Dobrzysiu, albo się jest żebrakiem, albo się nim nie jest. Ci widać mają zamiłowanie do sportu. Trudno im bronić: mogliby się pochorować na nostalgię za włóczęgą. Niech już lepiej tylko jedzą i śpią zamiast się wywracać po rowach”.	Więc oni zwrócili się przeciwko kobietom i dzieciom? To był czyn zły, za który nie można uniknąć kary.	W Maracaibo byliśmy okrążeni w domu notariusza, a mimo to udało nam się wyjść z tego bez szwanku.	Jakże wdzięczną ci jestem, łaskawy panie, przemówiła gospodyni domu, że tak rychło pośpieszyć raczyłeś na wezwanie moje!	Popatrz na moje ubranie i pomyśl o moim imieniu. Czy to wszystko samo w sobie nie jest żałobne?	A tak, tajemnice. Kto jest ten śledziowy pan, skrzywiony jak piątek na sobotę, któremu wybijasz pokłony do samej ziemi i który jak węgorz prześlizguje się między płotami, zmierzając do urzędu wójta?	A ty co na to?	Ale co się stało?	Cichojcież chłopak już duży, nie  krzyczałby, jakby nie miał o co. Trzęsie się ano jak listeczek. Cóż ci to, synku? Powiedz, nie bój się.	Ach, Czarnorudka! Tak! Tak... to tak się nazowało... Ja przez te wszystkie lata szukałam onej nazwy, chodziła mi po głowie, a nie chciała wyjść... Czarnorudka! I ociec sam jeden tam siedzi?	Nie żartuj lepszego losu jest warta, a zdaje mi się, że żadnego i najświetniejszego nie przyjmie. Chcę, byś ją zobaczył. Pewien jestem twej dyskrecyi, pójdziesz tam ze mną jutro.	Co to tak płynie za oknem?	Bardzo jestem wdzięczny tym wszystkim, którzy robią mi zaszczyt zaliczaniem do jakiejś uprzywilejowanej rasy Pomimo to nigdy nie uwierzę w przywileje bez pracy i zawsze będę wyżej stawiał źle urodzone zasługi od dobrze urodzonych pretensyj.	Mówiłem także, że będziesz mi potrzebny.	Nic mi się nie stało Po prostu jestem trochę na ciebie rozżalona.	To hulaj-horodyny! Nas to Chmielnicki będzie mełł w tych wiatrakach.	Wierzysz w to Maks?	Ale jest jeszcze sto tysięcy franków	Bezpieczny od czego, Dorianie? Coś cię niepokoi. Dlaczego mi nie powiesz? Wiesz, że mogę ci pomóc.	Jak to, nie masz żadnych pobudek wyboru pomiędzy jednym a drugim?	Jeżeli więc Gilberta nie kocha Rolanda, to co?	Nie. Mam uczucie, że chciałabym bardzo płakać.	A pan Sherlock Holmes czy wyraził już swój pogląd na tę sprawę?	Bo będą z naszych bateriów armatami zdruzgotane. Wzięły klasztor Austriaki, ale w nim zginą.	Jakto? I to wasza przewielebność mówicie? Wy? książe kościoła? Dopuścilibyście, aby dla sprawy ziemskiej Boga samego używać i czynić świętość narzędziem.	To jest wykluczone	Zanim przyjdzie, okno zamkniesz. Zresztą. Już ja to jakoś wykręcę.	Mów pan, a zastosuję się do rad jak do rozkazów.	Chce je pan zaprosić do naszego stolika?	Nie wiem. Wziąłem urlop w te pędy i pojechałem do ciebie na wypadek...	A czy wie pani, jak ja przyzwyczaiłem się w myśli nazywać panią?	Dziwnym wypadkiem zakręciło mu się w głowie z czytania czy z myślenia; i szuka jakiejś prawdy absolutnej, którą bardzo wątpię, żeby mógł znaleźć kiedy, niedoszalawszy wprzód zupełnie.	Nie zawsze Czasami biegałam po ogrodzie i bawiłam się z Karuskiem.	Pani pozwoli sobie przedstawić, pan Świerkoski, poczciwy, nie zapominający o samotnicach przyjaciel.	Tak! Zwykle używam do wypowiadania się	Co się tycze gratyfikacyj	Należy być przygotowanym na wszystko Owym gościem, co ma przywieźć pieniądze, może być wywiadowca policyjny.	Nie słyszysz? Harcuje oklep na wielkich słowach, bez głowy i ogona.	Pilnujcie lepiej pacierza. Hale, żałoście wyciąga za nieboszczyka, a uszów dobrze nadstawia na nowinki	Ponieważ Oban jest położone na brzegu morza.	Więc co pan zrobi?	Wybudujcie na swoich gruntach chałupę dla mego szwagra.	Żeby cię torpedowiec nie wysłał na dno.	A pan, młodzieńcze?	Czyżby pan mówił szczerze?	Dokąd pan zmierza?	E!... ja pytam tylko dlatego, aby wiedzieć, czy późno pan wrócisz?	Wcale nie zmyślam, ani też rozmarzony nie jestem Proszę mnie spytać o te kozy, nie pomylę się pewno.	Czy marzenia Jima piękne były, czy nie pamięta on na pewno o jednym, którego nie pochwycił.	Nie odjechał, on odszedł nocą do karczmy, bo tam furę miał.	O lesie zacząłem mówić; moja rada jest taka, aby tej sprawy samym starym nie ostawiać, bo zepsują.	Co ci jest, stryjciu Antoni?	Kiedy ja doprawdy nie wiem...	Znudzić?! Co też pani mówi, panno Hanno?!	A jeśli nie zrozumieją?	Broń Boże! Dom jest wasz, ja chcę tylko zabrać swój grunt.	Co czy prawda?	Do Dover	Hop!... hop!... a chodźcie już, państwo, bo obiad wystygnie...	I co wskóra?	Jutro, gdy tylko wydrążymy otwór do założenia miny	Nie widzę. Nie wiem, stary czy młody.	Nie, tapicer mi mówił.	Nie. Od jakiegoś Anglika, lorda Wilmore’a, który używa przydomku Sindbad Żeglarz.	No, dobra. W takim razie trzeba będzie przyjść tutaj jeszcze raz.	Pójdźmy, pokażę panu moją chałupę.	Tak, tak, spalić, spalić!	Wolę ja sam zanieść. Ja mieszkam w takim miejscu, gdzie obcemu nie można.	Znam i ten podstęp! Używacie go zawsze tam, gdzie was mija łatwe zwycięstwo...	Zupełnie ustał po ślazie!	Aha, aha, takusieńkie! Już pięć lat mi w głowie siedzą.	Będę go zawsze kochała!	Cum finis est licitus, etiam media sunt licita	Czy będzie pobierał jaką płacę?	Która godzina?	Mam bilety.	Ojczulku, chodźcie jeść! Garnek stygnie	Oko, Wzrok, Kobieta, Mężczyzna	Przybijaj!	Rzekłeś.	Samaś rzekła	Słucham, kapitanie.	W Pyrzogłowach dawałem korepetycje.	Warto.	Zakatrupić krzywdzicieli!	Zapomniałam w jakim stopniu jesteście z sobą spokrewnieni?	Zwyczajnie.
Ja się już na nic nie przydam, bezsilny jestem... a choćbym nawet miał siły, to nie potrafiłbym już żyć inaczej, jak żyłem, ani walczyć inaczej jak mieczem. Inne czasy, inni ludzie! KobietaAle powtarzam moim dzieciom: pamiętajcie, że odrodzenie narodu nie może się dokonać bez kobiety; pamiętajcie, że tylko z jej pomocą i przez nią budynek stanie potężny, trwały.	Ho! ho! On niesamowity. Czort jego wie, w co on się tam już zmienił... to czarownik! Ty, Wasyl, nie wiadomo kogo tam znajdziesz w czeluści.	Po co wam to wiedzieć Dość że ja to słyszałem. O! zadość, zadość... Powiedzieli mi, jak ja umrę i jak wy pomrzecie, wy obaj... Wyznaczyli dzień i godzinę. I powiedzieli mi jeszcze, że nie opuszcza się Ziemi bezkarnie i nie zagląda się bezkarnie w tajemnice oku ludzkiemu zakryte. Lepiej nam było umrzeć tam, na Mare Imbrium, niż im nieżywym kradnąc powietrze, przedłużać życie na męki, tylko na męki... „Myśmy poszli za wami i wyście śmierci naszej winni, ale i wy...” Mówiąc to, błyskali zawistnie zbielałymi oczyma i uśmiechali się obaj złośliwie strasznymi, nabrzmiałymi ustyusty	Daję słowo, że pyszny jest ten jegomość!... Diabli wiedzą, po co włóczy się do mojej siostry i mnie, bratu, nie pozwala mówić z nią o tym, co mi dolega?... Za miesiąc, może za tydzień będę leżał w ciemnej trumnie, w chłodnym kościele, sam... Wtedy wszystkim zejdę z drogi... Ale on już dzisiaj chciałby zrobić ze mnie trupa... Dla głupich konwenansów, wedle których nieprzyzwoicie jest narzekać, on dławi moją indywidualność i przerywa prąd myśli, może ostatni!...	Nie, przypomniało mi się tylko, co mówiła pani Stefania dzisiaj rano, podobno wczoraj w teatrze mówiłeś jej, że nie umiesz flirtować z Żydówkami, że to rodzaj kobiet, który na ciebie nie działa. Mówiłeś tak?	A ja wątpię Detektyw w swoich wywodach zwykł opierać się na faktach, nie zaś na legendach ludowych. To sprawa trudna i zawiła. Nie spodziewam się jej rozwikłać.	Nie wiem, zdaje mi się, że przyszły same z siebie.	Zastanów się pan, co mówisz bo już nie jesteś na zebraniu i masz do czynienia z ludźmi prywatnymi; nie znieważaj ich, jeśli nie chcesz odpowiadać za zniewagę.	To się nie liczy. Jedną mąż trzyma w zamknięciu, a druga nie ma czasu wyjrzeć na świat, bo ma na trzy lata czworo dzieci.	Nie gadaj pan głupich słów na próżno, bo mi się to przestaje podobać. Mówmy ze sobą jak ludzie.	Takich nie sieją... mało się to tego tłucze po naszych czyśćcach?	W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. Ale to na razie między nami, dobrze?	Słowo honoru daję, że nie napiszę świat razem z mamą, z obawą i z ludźmi zapadł się gdzieś, pokój zniknął, pamięć wszystkiego sczezła, zostali tylko we dwoje i z ustami przy ustach, z sercem przy sercu, spleceni potężnym pocałunkiem pierwszej miłości. Odrywali się od siebie na chwilę, spoglądali sobie w oczy, w których było zdumienie szczęścia nadzwyczajnego, prawie przestrach, i znowu padali sobie w objęcia, oniemieli, bez tchu, bez przytomności, i wysysali z siebie życie, i dawali je sobie.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że takie jest życzenie naszego pana obersta Schlagera z Brucka. Gdy odjeżdżaliśmy na front, a on się z nami żegnał, to w przemówieniu swoim wezwał nas, żebyśmy się wszystkiemu dobrze przypatrywali, gdy będziemy przejeżdżali przez opuszczone pobojowiska, żebyśmy wiedzieli, jak to się tam wojowało, i żebyśmy się z tego uczyli. Więc my teraz patrzymy, panie lejtnant, na ten rów i widzimy, ile to różnych rzeczy musi porzucić uciekający żołnierz. My tu widzimy, panie lejtnant, jakie to głupie, gdy żołnierz zabiera z sobą różne niepotrzebne rzeczy i dźwiga nad siły. Zmęczy się takim dźwiganiem, gdy wlecze tyle tobołów, i potem nie może lekko wojować.	Bo gęba we mnie paskudniejsza od serca. Ale już mi go, panie Michale, nie zakrwawiaj wspomnieniem, gdy i tak wyrzuty sobie czynię, a broń Boże jakiego przypadku na pana Longina, to bym do śmierci chyba nie miał spokoju.	Zachowaj się spokojnie. Nic ci się złego nie stanie, mój synu. Jestem twoją ofiarą.	Nie mogę dostać. Tak jest, panie M’Turk, tam jest kurek. Przesunięto wszystkie wodociągi o piętro wyżej, aż pod sam dach, że tak powiem. To podczas ostatnich wakacji. Ale ja nie mogę dostać do kurka.	Abo to wychody małe? Już nie wiada, skąd brać na wszystko...	Metoda zadawania dzieciom lekcji z książek minęła już niepowrotnie pedagogika dzisiaj posługuje się innymi środkami. Nauczający przede wszystkim musi sam umieć dobrze to, czego chce uczyć.	Nie dajcie się zabić, boby was szkoda było Widziałem go, jak Bóg na niebie.	Nie! Byłem niezręczny, słusznie poniosę konsekwencje mojej niezręczności. Zostawcie mi mały zapas sucharów, strzelbę, proch i kule, żebym mógł sobie co upolować lub obronić się w razie potrzeby, i łopatę, może sobie zbuduję jakieś schronienie, jeślibyście nie mogli przyjechać po mnie zaraz.	A właśnie, że z przyjaźni, bo jak ja stracę, wy i tak możecie mieć fabrykę, a gdy zarobicie, również wam to nie przeszkodzi.	On nic nie znaczy nic! źdźbło, pruszyna, słabizna. Wszyscy go opuszczą... polanie pójdą za mną i za duchowieństwem. Pruchno! zgnilizna! Nogi mu się te długie połamią i padnie! We dwóch z Leszkiem choćby się za ręce wzięli	Ważna to bardzo rzecz znać się na roślinach i widzi mi się coś, że ta znajomość przyda nam się z czasem. A teraz zjedzmy, co Pan Bóg dał.	Mogę narobić sobie kłopotu. Ale nie przyrzekałem milczenia, więc powiem, bo dopóty nie mam spokoju, póki się z tobą nie podzielę wszystkim, co dochodzi moich uszu. Otóż... wiem, gdzie jest rękawiczka Małgosi!	Teraz już wiem! Robin obiecał, że dopóki będzie trwać w świecie krew Whitgiftów, zawsze w tej rodzinie będzie jeden taki, którego nie dotknie żadna zgryzota, do którego nie będzie wzdychała żadna dziewczyna, którego żadna noc nie przejmie lękiem, żadna trwoga nie ukrzywdzi, żadna krzywda nie powiedzie do grzechu i żadna kobieta nie wystrychnie na dudka.	Nie, panie. Przecież w tym miejscu żaden Batak nie wejdzie do wody. A poza tym... to coś mrugało na mnie dolnymi powiekami. Dolnymi powiekami, które zasłaniają całe oko. To był tapa.	Tak powiadasz? Ano, to obaczysz! Dziś jeszcze pójdę między chorągwie i krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę iść, nie tu sobie łokcie i kolana o tykocińskie wapno wycierać, to proszę za mną! Kto mnie regimentarzem kreował, kto mnie władzę dawał, kto dufał, że co uczynię, to ku pożytkowi ojczyzny i wiary będzie, ten niech obok mnie stawa. Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć piękniejsza Najświętszą Pannę, patronkę tej Korony i Matkę naszą, spod opresji i jarzma heretyckiego ratować.	Juści tego nie wiem, bo mi nie pedział, nie powiedział ale tak sobie kalkuluję.	Ja jedna mu wierną zostanę. Stara to przyjaźń i nigdy nie zawiedziona! Jest to człowiek bez skazy i słabości.	Wielkiej to jest fantazji kawaler. A ty jakże się w Czehrynie znalazłeś? Czemu cię to pan z Kudaku odesłał?	A co zacz jest ten gruby duży szczep, koło którego kupią się wszystkie małe?	A ona? nie ukrywaj mi!	Beetle, ty jesteś skończone cielę. Czasami mam wrażenie, jak gdybym powinien was obu puścić kantem. Czy zdarzyło się kiedy, aby o was wuj Stalky zapomniał? His rebus infectisHis rebus infectis (łac.) ujrzawszy ślady Kopyciarza, okrążające naszą chatę, złapałem małego Hartoppa z obnażonym mieczem. przezwisko M’Turka; turkey (ang.)	Boisz się?	Bywają lata, kiedy kropla deszczu nie spada na rafy Walpole’a	Czego się śmiejesz?	Czy chcesz, żebym więcej dziś nie tańczyła? Ja lubię, ale wolę być przy tobie...	Moczysz się?	Mówię zresztą z własnego doświadczenia ponieważ sam jestem zaręczony z młodą osobą, jedną z dziesięciu sióstr w Devonshire, i na razie nie wiem jeszcze, kiedy miłość ma uwieńczona zostanie...	Nawet nie rozumiejąc?	Nie ma, proszę pana administratora, jaśnie pani pojechała do kościoła.	Nie potrafię	Nie!	Ponieważ dostałeś medal Karola III i chciałeś mi się z nim pokazać.	Rozumiem rzekł Schomberg, śledząc żaglową łódź, która miała przeciąć im drogę, i gotów wyminąć ją dotknięciem rudla. Nagle drugi pasażer dał się słyszeć:	Wynajmiemy jakiego drabanta... Idę się tem zająć	Zdaje mi się, przeceniasz me siły	Oko płowe, którego źrenica rozszerza się i zwęża, wedle woli Szczęki wydatne, czoło wspaniałe, cera sina, broda czarna, zęby białe i ostre i odpowiednie do tego wszystkiego obejście.	Słyszy pani, co mówi jej towarzysz? Pani zdaje się polegać na jego zdaniu Otóż, jego ekscelencja minister jest teraz najmocniej przekonany, że tak zwany Vautrin, mieszkający w domu Vauquer, jest zbrodniarzem zbiegłym z galer tulońskich, gdzie go znano pod imieniem Trompe-la-Mort.	Bo nie człowieczeństwa szukałeś w swoich kochankach tylko apetytu.	Boże uchowaj, nic nie suponuję!	I nie ma pan do mnie żalu?	To nic. Chodzi o to, żebyś umiał w razie potrzeby napisać. Potrafisz?	Ma pan pół godziny czasu A pan, panie poruczniku zostanie tu a po pół godzinie zapuka pan do tych drzwi. cisza. Drugi raz mocniej, trzeci jak dobrze, że przeszło.	I poszedłeś na to wezwanie, niebaczny?...	Jeśliś ty z bojarów putnych, toś gorzej niż chłop, boś zdrajca. Jakże to mogłeś nieprzyjacielowi służyć?	Pojmujesz, że gram dopóki czuję wenę; zaczynam na nowo grać o djament!...	Mój brewiarz tak bowiem jak sokolnicy, zanim nakarmią swoje ptaki, dają im pożuć kurzą nogę, aby im oczyścić mózgownicę z flegmy i wprawić je w apetyt, tak samo ja, zażywając rano tego brewiarzyka, czyszczę sobie jak zgrzebłem całe płuco i potem gotów jestem do picia.	Aha! Pójdź jeszcze do gospodyni i każ, ażeby nakarmiła Żyda. Niech mu da jasną lampę, jeżeli zechce robić w nocy.	Jestem do usług.	Kto mi złoży łóżko? Kto?	Miałby łuk I wieniec na głowie. Ten dzikus by mnie pojmał i zaprowadził do obozu kanibali.	Moja mamo, ale toby było niegrzecznie.	Pan hrabia telefonuje do miasta. Jest sam.	Szkoda! Szkoda!	Teraz muszę do Ancjum... Patrzże, w jakich my czasach żyjemy i jakimi podłymi jesteśmy niewolnikami.	A co ja zrobiłem, ciociu?	A pono takie czary i zamawiania potrafią, jaże strach mówić!	Był tu Wokulski i dosyć nagle wyszedł.	Chwostek	Co takiego?	Co w danym?	Co?	Cóżem ja winna?...	Dawno?	Dlaczego, Stasiu?	Dlaczegóż musisz?	I wyjedziesz za granicę.	Jedna zwłaszcza sprawa w najwyższym stopniu zajmuje mnie i zaciekawia w tej chwili.	Jenszy by przepił, a ten syna na księdza kieruje.	Jesteś tam pan na dziesięć tysięcy rubli; oj, oj, gruby kapitalista!	Mam wszystkiego przy sobie, zaraz... 400 rubli, mogę dać 300 zaraz.	Myłem!	Na miły Bóg! Co też mówicie?	Niech ją Bóg błogosławi	Nigdy? nigdy?	O kim myślisz? Widziałem diabła.	O panie!...	Pan gra na mandolinie?	Panie nauczycielu!	Powinien pan później odpocząć czas dłuższy.	Snadniesnadnie (daw.) rzecze Alan.	Stanka Stwosza z Jadwisią, Macieja Stwosza jedynaczką.	Szczury.	Tak. Miałem gorączkę i kaszel.	Trzymamy mężczyzn przez ich przyjemności dyplomaci biorą ich jedynie miłością własną; dyplomaci widzą ich w pompie, my w negliżu; jesteśmy tedy mocniejsze.	Ty też, mamo?	Uciekajmy! Uciekajmy póki noc; jesteśmy bez odzienia.	W więzieniu!
Robi się zmanierowany, ale to nie jest zły chłopak	Miłościwy panie! zakrzyknął gorąco Petrek, zaprawdę fałsze wam donoszą. Głowę moję stawię na to. Bronić się chcą książęta młodzi a nie napastować, nie wam grozi zagłada ale im, Władysław głową wstrząsnął.	To wiem. Ale teraz powiadają, że się omylili i że to inna dziewka, a najlepszy dowód, że sam Jurand jej się zaparłzaprzeć się	Tak! cygańska dola nad cygańskiém zlitowała się dzieckiem Ale dość już tego życia tyś dziecko Romów, czas ci gadziów porzucić a iść z nami. Tyś piękna i młoda, lepiéj ci u nas będzie. Co to za życie? życie szukeli, życie zycaja (psa, kota), których głupi nałóg przykuwa do chaty, do progu, do kąta i robi kamieniem. Co dzień jedno przed oczyma, codziennie toż samo życie, ta sama nędza i praca! pójdziesz z nami, pójdziesz i zobaczysz, jak świat się córce Tumrego, krwi Romów rozśmieje! Tu na ciebie patrzą jak na obcą i brzydzą się tobą, a z nami będziesz królować, będziesz rani (pani) jak ja!	Znam się trochę na tym! ale staram się nie myśleć!	My Sasi dołem, Polacy górą! Nasze kurfirstowstwo już w kieszeni, więc o nas się nikt nie zatroszczy; ale korony polskiéj nam trzeba, więc Sapiehowie, Lipscy, Czartoryscy, Lubomirski, Moszyński, Sułkowski, na przodzie.	Przejdę się. Dobrze, zaraz ksiądz zobaczysz co będzie za gra. Bo jak ksiądz nie masz żołędzi, to księdza mocno zaswędzi.	A co mnie to obchodzi! Czemuż to on nie może się żenić?	O... widzisz, jaki to z niego chłop!... Ino spojrzał na szwabskie nasienie, a zara mu serce odjęło. Zabiorą ci łąkę, no, to i co? Będzie się im wpędzać bydło w szkodę, dopóki jej na powrót nie sprzedadzą.	Tu nie można czekać do jutra. Trzeba działać zaraz, natychmiast, tej nocy jeszcze. Aby śmierć Cyrana korzyść mi jaką przyniosła, musi on zginąć wpierw, zanim się uda do Châtelet, wybiera się zaś tam o świcie.	Milcz! To był nikczemny i okrutny czyn! Gdyby król... Nie ruszaj się stąd ani na krok, aż nie powrócę! Rozkazuję ci!	Otóż to. Może nawet zerwanie stało się jedną z pobudek jej śmierci... Zwracam nareszcie uwagę, że pani w delikatnej formie może Heli wspomnieć o tym, co Solscy zrobili dla nieboszczki... Gdy w sercu Heleny obudzi się wdzięczność i nieco obawy o jutro, wówczas inaczej zacznie traktować pana Stefana...	Byłem u lekarza i powiedział, że mam normalnie rozwinięte struny głosowe i z jakichś tam powodów psychicznych mówię falsetem. Tobie się podobał ten głos... Żebym do niego trzy razy w tygodniu przychodził i robił ćwiczenia, to za dwa tygodnie będę mówił basem.	Kurzyć się chce, jak sto diabłów! Nie macie tam który dymka?	Nie myli się pani. Mamy ją na oku, odkąd przyjechała do Polski.	Tak... pan, spodziewam się, nie odkłada spotkania przez przezorność.	Może to was podać w podejrzenie i na nieprzyjemności narazić. Życzę się oddalić. Za Hubertzburgiem jest wieś i gospoda, która da wygodniejszy nocleg, niż pień bukowy.	To mi wygląda na rzecz niebagatelną, wcale nie w guście pasterskim. Ale nie mam pojęcia, kto to taki. Tytuł należał do Guermantów.	Czym się źle wywiązałczym się źle wywiązał spytałem po chwili wahania.	Nie ustrzeże się pan! Otóż i mam znowu: miał pan do bicia, nie bił, biorę chuch!	Nie, panie zdaje mi się, że nie.	Zawód osobiście mnie sprawiony bardzo tu małą po­siadałby wagę ale jeżeli ludzie zawodzą się na moim słowie, zakład mój cierpi na tym bardzo...	Bo widzisz, ja ci to chciałam powiedzieć Wiesz, że Romanowicz lekcyj nam dawać nie może, skoro opuścił pensję...	Dostajędostawać (daw.) przerwałem oburzony. poprawiłem się natychmiast.	Jakoś nieszczególnie się czuję	Jeden oficer i siedmiu zaufanych żołnierzy. Tylko mała grupa jest w stanie przedrzeć się przez gęstą dżunglę porastającą wybrzeże.	Polecam się jego pamięci! grzecznie kłaniając się rzekł Baucher.	Bój się Boga. Ty chyba kochasz innego?	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Otrzymała na pewno! Widzę to z jej słów. Ja... ja... ostrzegałem pana, że szelmostwa mogą być... nie uchroniliście! Zabili mi ją... Boże!...	Zabierz! a juści! Ciarach zapowietrzony! Zabierz, a cóżto na barszcz będę kamienie gotował, a moja praca, a wozisko, a konisko się tłukło bez cały miesiąc, a teraz mówi: zabierz sobie!	Zapewne, proszę pana, i pojadę, dokąd mi rozkażesz; powietrze na prowincji, jak mi się zdaje, będzie dla nas zdrowsze, niż powietrze paryskie.	Jak to jak to! Ludzie wędrowni, wy nie znacie Jedynego?	A jak mi pan to wyjaśni?	Nie ma płetwowate nogi i jest zwierzęciem ziemnowodnym. Czatujmy tu na nią.	Takim chory, że ledwie zipię... co to warczy?	Tu nie ma zobaczę	A niech go! To jest dopiero życie! Dom w mieście, dom na wsi!	Ale dzisiaj już zostaniesz tutaj, Tadziu	Bo i tak pani by mnie nie spytała.	Czekałaś to na mnie?	Czy to możliwe?	I nie miałeś ochoty pójść nad rzekę?	Jasne, że nie przystoi.	Mnie na szczegółach nie zależy Ewentualnie można przedśmiertne zdanie Chodounskiego uzupełnić na przykład okrzykiem: „Pozdrówcie ode mnie naszą żelazną brygadę!”	Nie zgadliśmy, kiedy była północ. Odmierzyliśmy cień za wcześnie albo za późno.	Nie znam!	Stary nie jedno z dziewczyną!	To prawda	To twój wujaszek, Scro-o-ge!	Wybornie, uczony Conseilu. Owóż między tymi skorupiakami uszka morskie, trydakny, muszle włókniste i wszystkie inne, wydzielające perłową masę, to jest ową materię niebieską, fioletową lub białą, która zdobi wnętrze ich skorupy, mogą wydawać perły.	Tak, mój książę, wiem, iż nader jesteś względny dla królowej, może nawet aż nazbyt i uprzedzam cię, że będziemy mieli do pomówienia o tem jeszcze później.	Co jeszcze?	Co tu gadać! lepiej policzyć: Lubieniec, Witkowski, Zawratyński, nasz pułkownik	Wszystko jest polityczne, moja droga, twoje wesele też.	A może ów szlachcic za jego wolą ją uwiózł?	A ty, uczony chłopcze?	Być może, jeśli pani chce tego.	Co ci jest? czemu tak wzdychasz?	Jeszcze?	Muszę rozważyć, jakie są nasze możliwości, pozwól mi więc, abym pierwszy dał hasło.	Na co chorujecie?	No, a pański bratanek czym osłodzi kawę?	Pani skąd pochodzi?	Phi! Powracałem tu corocznie od roku 1746!	Pozwólcież mi z łaski swojej poczekać jeszcze pięć minut bo ja także oczekuję wybawcy.	Słusznie, Pencroffie. A jeżeli następny zbiór przyniesie podobną proporcję co dzisiejszy, będziemy mieli cztery tysiące buszli.	Za mało pan zna jeszcze kobiety, by móc o tym sądzić	A dawnoś z Malborga?	A kiedy pan jedzie?	Ach! dałbym sobie rękę uciąć, gdyby...	Czy ciężki przypadek?	Do zakonu pójść!	Do Światopełkaby zaraz słać aby czas do namysłu miał.	Dobry wieczór!	Grzech, Artysta	I odlot ludzi...	Inne czasy, dziadziu.	Jakże panu idzie trening?	Jesteście dla mnie zbyt abstrakcyjni	Ma głowę ten chłopak	Mówiła mi Idalka.	Na grządkach melonowych, pod murem, gdzie słońce dopieka przez cały dzień. Tam je schowała przed kilku tygodniami!	Niedaleko cmentarza, pomiędzy drzewami coś błyszczy... Coś jakby bagnety...	No, a UhdeUhde, Fritz (1848–1911) żywo zapytał Korzecki.	O, chcesz jałmużny.	Od siedmi...	Ojcze mój!	Poradzę sobie, proszę pani!	Posłyszymy po raz setny historyę niefortunnego pierścionka	Przepraszam cię, życie jest psiem	Sprawiedliwość, Przemoc, Zemsta	Szanowna publiczności!	Tak.	W szpitalu.	Woda wrząca.	Wybornie.	Zamrze i bez postronka.	Zasługiwałaby na coś więcej niż na pańską miłość. Tymczasem...	Zdrowie hetmańskie!
Kochana kuzynko, moja narzeczona dobra i łagodna istota, wcale nie celuje nadzwyczajnemi wdziękami... lecz mimo to, nie wątpię, że poznawszy, kochaćbyś ją musiała...	Co to znaczy? Nic nie rozumiem.	Kiedy mi łzy ciekną... nie widzę...	Ja nic nie mówię ani nie mruczę na nikogo, powiadam tylko, że szkoda, że ja przed ożenieniem nie wiedziałem o tym wszystkim, co pan powiada, a teraz to może bym tylko powiedział: w jarzmieś, wole, to ciągnij, a oblizuj się kiedy chcesz, a ty ośle swobodnyś, to się tarzaj po trawie i używaj, kiedy możesz.	Cicho!... cicho!... Nie dacie mi dokończyć...	Och, Tomku, Tomku, z całego serca byłabym wdzięczna Bogu, gdybym mogła w to uwierzyć. Ale wiesz dobrze, że tak nie było, i ja wiem także.	Słyszałem i ja o tym, ale owo dlaczego pytam: jest na respekciepanna na respekcie	Zacnie mówisz... Ale uważ no, Rochu: gdybyś tak wpadł w ręce onych buntowników, to i ja bym był wolny, i nie twoja by była wina, bo nec Hercules contra pluresnec Hercules contra plures (łac.)	Głupiś: pomalowany jesteś tylko. Dozorca zabronił ci mówić. Ale to tylko dla naczelnika. Żeby wszystko robić, jak każą, to by tu nikt roku nie przeżył. Muszą używać sposobów. Dla słabszych i chorych mamy lekkie koszyki i farbę zamiast rózeg. Po głosie możemy poznać, kto naprawdę krzyczy. Niejednego się dowiesz, jak tu pobędziesz. Za co cię tu wsadzili?	To nie może być! Gdzieżbyś się tak prędko zakochać mogła! Brednie! Nikogo nie znasz. Chybaś nie oszalała za Radliczem!	Co z tego? A cóż wam kasztelan rzekł, że hańba by spadła na mnie i na cały nasz ród. Zali nie większa by jeszcze hańba była, gdyby ja stąd uciekł, a was tu na pomstę prawu zostawił?	Oj, strachu wam napędzili. Już was powyuczali. Wynaleźli długie słowo i zapchali wam gębę. A co ono znaczy? Nic! Jak świat światem robotnik będzie chciał głowy takiego Gajera i to jest jego prawo.	Szczególne, a tak przecież częste. Czyż to nie charakterystyczne, że trupie głowy są zawsze uśmiechnięte?	Słowo honoru daję, że po raz pierwszy widzę takie dziwne ręce... Nie wiem doprawdy, czy...	A jeżeli to nie pan Kazimierz?... Niech pani sobie przypomni omyłkę co do Dębickiego. Ten człowiek nie był winien, a jednak...	Dobrze, rozumiem... Ale proszę posłuchać: moja matka... Nie, nie matka, mój ojciec miał ten pomysł	Nie jesteś moim ojcem. Nie znam cię. Jestem królem. Jeżeli uwięziłeś mego sługę, prowadź mnie do niego albo pożałujesz swego czynu.	Sądzę, że tak. Osobiście zrobię wszystko, co leży w moich możliwościach. Wie przecie pani, że dla niej niczego nie zaniedbam. Jednakże nie przypuszczam, by w obecnym stanie rzeczy moja pomoc wystarczyła. Trzeba przede wszystkim uzyskać zgodę poszkodowanych, no i nacisnąć odpowiednie sprężyny w ministerstwie sprawiedliwości. O ile nie mylę się, pan Malinowski miał tam duże stosunki.	A czemuś to wacpan kłaniał się takowej, której nie znasz?	Bać się?... Astoreth nie jest Baalem ani ja dzieckiem, które można rzucić w rozpalony brzuch waszego boga.	Czy bierzecie mi za złe uczucie tak naturalne w tej chwili?	Nie, Nina, nie, dziękuję ci z całej duszy, dziękuję...	O, uzyskałem to, albo raczej wymogłem. Zrobiliśmy i tak dosyć ustępstw, nie mogli nam tego odmówić.	Pani nie jest zwolenniczką wesołości?	A szewc to nie człowiek? Przecież słyszałeś, że jego ojciec to przełożony jesziwy.	Meciu! zaklinam cię, uspokój się Ty nie chcesz pojąć, że wszystkie majętności, cały ogół przechodzi epokę krytyczną, która dla nas specjalnie skończy się za dni kilka. Gdy ureguluję serwituty, natychmiast wezmę dziesięć tysięcy rubli i włożę w melioracją dóbr. Urodzaje wówczas poprawią się, długi spłacimy, a tymczasem sprzedamy drugą część lasu i wyjedziemy za granicę. Tam odżyjesz, będziesz znowu bawić się i błyszczeć jak niegdyś...	A ja nie chcę.	A ja, droga mamo proszę Boga, aby cię nie wysłuchał i aby pan de Villefort miał do czynienia tylko ze złodziejaszkami, małymi bankrutami i bojaźliwymi oszustami, tylko wtedy będę mogła zasnąć spokojnie.	A nie mógłby pan, Pencroffie, zakotwiczyć przy cyplu przylądka?	Chociaż nie zawsze miłą dla otoczenia	Co robić?... co robić?... Ha! przede wszystkim pilnować, ażeby te wieści bezbożne nie dosięgnęły uszu faraona...	Czyż towarzystwo istot nieszczęśliwych nie przeraża pana?	Kto wie, czy Mefres nie działał w porozumieniu z najdostojniejszym Herhorem?	Nic wielkiego: maleńki paraliżyk lewej części ciała.	Nie może być!	No, Babetto! zawołał, słowo honoru! jeśli mi się z tego wytłómaczysz, masz moją rękę, żenię się...	Przez kogo? Nikt nie śmiał się do nich zbliżyć.	W Orszańskiem? Kominy przy niej naszymi orszańskimi pannami zatykać!... Do stu piorunów! Nie masz takiej drugiej na świecie!	Więc pan nie wie na pewno mówił brutalnie i zupełnie nieszczerze Genezyp, ściskając w kieszeni pożyczony od Kniazia Bazylego rewolwer. Jedyną pewnością była ta martwa, zimna, metalowa rzecz. wszelkie półcienie równe są ciemności. Ja chcę być zupełnie oświecony, albo od razu w „łeb sobie zapalę” i koniec	Zna pan przysłowie? Nie ma dobrej uczty bez jutra.	Chodź-że mecenas, bo teraz, to już naprawdę jesteś nudny! Ale, ale!... czy pani będzie mogła przyjść do mnie po próbie?	Ależ każdego dnia przed tamtym, jak Boga kocham! Ale wtenczas to były inne kawałki... duże kamieniska, a nawet mniejsze, podłużne, które pozawijali w gazety i przenosili jak sakrament. O! Tych to nie wolno było tknąć... Ale co to panu? Tak pan zbladł.	Myślę, że tu będzie ci dobrze. To jest księżniczka Cyryna, córka księcia Mangu, a wnuczka księżnej Siurkukteni.	Tak ponieważ pytasz mnie, sądzę, że istotnie powinieneś zostać. Sława i powodzenie, które zdobyłeś, rozszerzają tu zakres twej działalności i jeśli ja mogę oszczędzać mego brata, to czas okaże się bardziej wymagającym.	Bo to niepoczciwe amory; ale są i zacne, od których chwała boża się przymnaża.	Dla siebie! Dla siebie! Ależ, dziecko, niedługo już będziesz słyszała mój głos gderający na ciebie przyjaźnie. Dzieci zawsze przypisują poświęcenia rodziców ich osobistym pobudkom. Idź za Wiktora, Julio. Kiedyś gorzko będziesz opłakiwała jego nicość, nieporządek, egoizm, jego niedelikatność, gruboskórność i tysiące zgryzot, których zaznasz przez niego. Wówczas przypomnij sobie, że pod tymi drzewami proroczy głos starego ojca próżno przemawiał do ciebie!	W tym samym wagonie jechał jeszcze dziwny jakiś człowiek. Exemplarz podobny pierwszy raz w życiu widziałem.	Ale też kości macie niepożyteniepożyty (daw.)	Dobrze, Buba, ale trzeba, by osoba, do której słowa są skierowane, najpierw odkryła ich prawdę, a potem usłyszała brzmienie.	Dotychczas tak. Ale co dalej?	Ile to może być warte?	Jak pani chce. Zrujnuje pani do reszty to, co się może... i tak już wali.	Jakiś Czech-pobratymiec?	Jest moją własnością.	Nas może równie tyle cieszy to trochę ziemi ile żyda przepyszne jego sady.	Niestety, panie Horn, my zaczynamy już produkować sukna i perkaliki, ale na milionowe córki musimy poczekać z lat dwadzieścia. Zachwycaj się pan tymczasem pięknością Polek	One są ciągle... Tylko ciągle stoją za drzwiami tych, którzy lubią brzoskwinie z puszkiem.	Owszem, przeciwnie! Zrobię wszystko, co tylko będę mógł uczynić, bo tak dobra dziewczynka, ten anioł kopalni, godną jest wszelkiego z naszej strony poświęcenia.	Pomyśl, że jedna proklamacja, jeden kaprys serca może pchnąć entuzjastę do stronnictwa przeciwnego temu, któremu służył całe życie!	Prawdę mówisz	Taniec, Patriota zapytał mnie.	To wasz mąż tak lubi myśleć?	Wysadź mnie tutaj, Pietrek, zabierzesz mnie jutro z powrotem	A cóż ty masz i co dać możesz?	A dwieście?	A kto mocniejszy, ojcze: did’ko czy upiór?	A, więc go zapewne spotkałeś w dorożce...	Aha, więc No?	Boże, Boże, i cóż się ze mną stanie?	Bywa pani w Skomontach?	Byłożby twoje poddasze zbójecką pułapką, do której wstęp zagraża porządnym ludziom niebezpieczeństwem?	Czego? Hop! przeskocz!	Czegóż od pana chcieli?...	Dla czegożeś asindziej bywać przestał? zagadnął rotmistrz.	Dwa tylko! Jeden piętnastego marca, a dziś drugi. A com prosiła com prosił (pot.)	Istotnie, proszę pani, śpieszę bardzo, dlatego proszę łaskawie...	Mes užsiundysime ant jo prabaščių ir taip...!	Mniejsza o wyrażenie! W każdym razie musimy się śpieszyć!	Niech pan się streszcza i niech nam powie, kiedy sam ujrzał demonstrantów.	O tej samej.	Panie hrabio otrzymałem list awizowy od firmy Thomson i French.	Pieniądz, Salon mówił pan Tomasz obcierając załzawione oczy.	Pragnę jako pielgrzym ubogi podróż tę odbyć	Senatorowie i posłowie! król złożył przysięgę żądaną, chcecie aby był ukoronowany?	Sława Bohu! a puśćcie no!	Trzymajcie go!	Ty? królową?	Tymczasem, wedle starego zwyczaju, pożyczasz, gdzie się da, co?...	Umiem napisać	W Saint-Malo	We świecie jedyna...	Wiatr	Widział. Tam się dopiero kotłować musi w New Yorku!	Władza rzekł Pangloss	Zali tę odpowiedź waszej królewskiej mości odnieść mam księciu Albrechtowi?	Zastanawiałam się nad jedną rzeczą	Zemsta, Morderstwo odparł pół-Indianin, podchodząc do doktora, który wstał z miejsca. wygrażał doktorowi pięścią przed samym nosem.	Zobaczy ciocia... zobaczy!	Širdelė mano, oto aš jūsų norą turiu pagirti ir mielai jį išpildyčiau. Bet pats suprasite, jog tai negalimas daiktas. Man uždrausta mokyti, kaip uždrausta visiems be daleidimo vyriausybės. Jeigu aš paimsiu jūsų dukterį pas save ir imsiu mokyti, tai prie manęs prisikabins valdžia.	Żebym ja sam wiedział
Ja to nie lubię zwierzów, takich nieprzydatnych, ino te, co do roboty, abo do jedzenia Mam ci taki sprawny saczek, i znam dobre miejsca w rzece. Nie ma dnia, żebym kilka rybek nie ułowił.	Kto wie, kto wie zresztą mniejsza z tym i powiem tylko, że jak pomyślę o tamtym ładnym domku naszej Emilki, to po prostu nie wiem, co z tymi elegancjami robić. Boję się dotknąć, myśląc, że takie to delikatne jak nasza Emilka, i nikomu, za nic w świecie, nie pozwoliłbym potrącić tam żadnego przedmiotu. Bawić się jej czepeczkami jak małe dziecko. Ha, ha! Macie dziecko w postaci starego morskiego rekina.	Baliście się, aby to nie zaszkodziło jego opinii?	Dziękuję za dobrą radę, na myślby mi to nie przyszło!	Kiedy kto ze mną nie wita się, to i mnie witać się potrzeby niéma.	Macie i uważajcie: nie robić na marginesach żadnych notatek, podpisów, ani znaków. Przez to najłatwiej wpaść. W razie czego trzeba powiedzieć, żeście tę bibułę znaleźli na ulicy.	Teraz wszystko mi to już jedno Rinaldo nie żyje.	Proszę pani, co by też powiedzieli o mnie moi wspólnicy, gdybym ja zamiast sześciukroć stu tysięcy rubli majątku, jak to ogłoszono, miał sześć tysięcy i nie protestował przeciw pogłoskom?... Chodzi przecież tylko o dwa zera...	Tam trzeba setek tysięcy rubli, których ja nie mam Zresztą, choćbym je miał, musiałbym pierwej przekonać się, co to jest naprawdę?... Bo owe zmniejszanie ciężaru gatunkowego ciał wygląda mi na bajkę.	Ciociu, nie mówmy o tym! Ciociu, proszę! Przynajmniej nie teraz!	Już to widać, że ordynatowi niełatwo się kto podoba, i nasza panna Margeryta jakoś mu nie do gustu. A szkoda! Dobra panienka i dzielna. A z hrabianką Barską już się skończyło, proszę księżnej pani? Bo to wszyscy mówili, że ordynat się z nią ożeni.	No oczywiście. Zechcesz zostać znowu człowiekiem, no to dobrze, a nie zechcesz, no to wrócisz przecie do swych draniów, szujów, świszczypałów, szubrawców!	A samże waszmość nie możesz prochów robić?	Czy nie możesz mi pożyczyć fularu? Ten hultaj Karol zostawia mnie bez jednej chustki na głowę. W pierwszych dniach małżeństwa troszczyłaś się o moje rzeczy tak pilnie, że aż mnie tym zanudzałaś. Ale miodowy miesiąc niedługo trwał i dla mnie, i dla moich rzeczy. Obecnie jestem zdany na łaskę służby, która kpi sobie ze mnie.	Dajcie i Nastce, one takie biedne, nawet na sól nie mają...	Dziś wraca. Ona dlatego nie mogła zostać na wieczór	Ech, trumny na zamku wcale tyle nie kosztują!	Gdybym ja mogła być żyrantem, ani przez chwilę nie zastanawiałabym się. Ben-Cijon przecież zaufał mu i podżyrował weksle.	Ja szukam spokoju i jeśli zaraz nie pójdę się przebrać, nie zaznam go dzisiejszego wieczora.	Jeszcześ mu nie zapomniał?... Pamiętaj, że odejdę...	Jo woma godom: moja wina! bo tak mi kazał dobrodziej. Toteż pierwszy do was przyszedem, chociem stary, i godom: moja wina! Ale też i wy, kumie (czego nie wymawiam), tęgoście mi dokuczyli.	Nie chcę, żeby mnie stąd wyprawiano w taki sposób	Nie inaczej. Przestał już być szkodliwym od chwili, gdy go zdemaskowano.	Nie mogę i nie chcę. Ja z pierwszym lepszym prowadzić rozmowy nie mam ochoty. Informacyjnym nie myślę być źródłem dla lada przechodnia.	Nieskończenie wdzięczny jestem i gdybym nie bał się nadużyć twej dobroci... Nie będziesz się śmiał ze mnie, Copperfieldzie?	Szczególny kolor nie widziałem nigdy w życiu podobnej maści.	Takie wycieczki są nie dla karmazynów	Tylko wtedy w należyty sposób zabezpieczymy się przed wrogiem, jeśli podejrzeniami wyprzedzać będziemy jego działanie. Wszystko jest możliwe. A zatem, abyśmy sobie nie mieli nic do wyrzucenia, niech odtąd nasze posiłki stale kontroluje człowiek przez ciebie oczywiście wyznaczony, pobożny, a nade wszystko rozumiejący, co w tej sprawie znaczy milczenie.	Wcale nie powinien! Nic podobnego! Ty nie rozumiesz! Ropuch powinien...	Ciekawyś, to ci powiem: od tej niedzieli, co ksiądz proboszcz zapowiedzi z kazalnicy czytał Jana Śliwy z Maryjanną Skowronkówną!	Nie mam pieniędzy, ale Klara je ma i na pewno mi da. Ile chcesz?	To ci kutwa!...	Ach, pan nie lubi mówić o sobie.	Ale ekscelencja nie przyjmuje nikogo	Czemu mi pani nie powiedziała wcześniej?... Niech zdechnę, alebym teatr rozwalił i musiałaby pani grać!... Wszystko się spiknęło na moich biednych Chamów i pani mnie jeszcze dożyna!	Fortuna moja gotowizna wraz z sumą zastawną lokowaną u wojewody wynosi trzykroć sto tysięcy, ale przecież prócz tego jest i gospodarstwo jakieś, i inwentarze, że ich w całej okolicy nie masz piękniejszych, i sprzęt jaki taki, i srebra cokolwiek...	Nie krzycz tak, chcesz się przed robotnikami pochwalić, że masz dziesięć tysięcy rubli?	Nie mieszkał tutaj, siedzi gdzieś w Litwie, przyjechał tylko do ojca,	Tak. Miałem wówczas ze dwadzieścia lat. Studiowałem już medycynę, chociaż nie myślałem wówczas, że będę z niej kiedyś żył.	Za informację składam pani dzięki, odezwał się hrabia Artur, ściskając jej rękę tajemniczo. Co się tycze pomocy, przepraszam panią, ja nie zwykłem jej żądać od nikogo w niczem. Byłem ciekawy tej egzystencji dwu-osobowej... nic więcej...	Co do pana, to Mela decyduje...	Ocalona! ocalona!... Tak, jak widzę, niebo, widzę morze! Powietrze, którem oddycham!... wszystko mówi mi o wolności. A! dzięki... dzięki ci, Feltonie!	Pyszna! Żebyś pani widziała, jak ona mi w mózgu tkwi, jak ona tam jest pyszną i zupełną, to wiedziałabyś, że to, co grają, jest marnym łachem, strzępem...	Ba! Gdyby o to szło, zawsze stawiałbym na Stalky’ego przeciw ministerstwu spraw zagranicznych!	Zasie wam do nas! pilnujcie swojego, kiejście na to ustanowieni!	Głupiś, boś młody Ino wyjdę z lochu, to wam dam po worku dukatów, że je ledwo udźwigniecie.	Przywidziało ci się!	To pieniądz gruby	Tak i ja myślę, ale trzeba wiedzieć. Wtedy by my wrażegowraży (z ukr.)	Tak jest. Tak było i tak zawsze będzie!	Ale gdzieżby słyszała!	Ale i profit miał będzie.	Ale pan robi i politykę?	Co ekscelencja pragnąłby zjeść?	Dlaczego? poprostu: parceque cela me deplâit.	Juści, tyle tej dobroci zażyły, co te karmiki na pokrzywach z plewami.	Mama tak często brak serca mi zarzuca, że doprawdy sama wkrótce czuć je w sobie przestanę,	Mówisz tak, jak gdybyś był adwokatem pana Adama Ilskiego i chciał mu zapewnić sprzedaż paru obrazów...	Powiedziałem, że jestem do pańskiej dyspozycji, a więc moja służba również.	Tak Nazariusz poszedł ułożyć się ze stróżami, a ja widziałem Piotra, który mi nakazał modlić się i wierzyć.	Tak? Skończyłeś robotę?	Wzruszyłem się trochę. Wiele tu zostawiłem serca... wiele...	Zaiste, masz dziwne wyobrażenie o miłości. Zawsze sądziłam, że atrybutem tego uczucia raczej jest pocałunek niż wymówki i impertynencje.	Zatem o czas do namysłu prosimy, rzekł spojrzawszy na Dobkowę jej umocowany...	A kto tam?	A przecież myśmy od dawna, od dawna znajomi.	A wszyscyśmy tutaj pokrzywdzeni.	Adieu, hrabino.	Ani ruszać się!	Bierzesz je zbyt poważnie.	Czy żałuję?... Na chromego małżonka Wenerymałżonek Wenery (mit. gr.) w staroż. Atenach rada starszych, tu: grupa osób o dużych wpływach..	Hola, ho!	I ty?	Ile ich było?	Jak długo trwał atak?	Jakto?	Jeszcze i jak!	Koki!...	Który?	Marzenie	Na hańbę wieczną, niezmazaną!	Nazywam się Piotr Bluteau a jestem kapitanem w Grenobli.	Niech Chrystus zmiłuje się nad nią bo ty mówisz o Sycylii, a ona jest chora i może umrzeć...	O wilku mowa, a wilk tuż! zawołała amarantowa dama wychylając głowę przez otwarte okno; mówimy o Wandzi Rodowskiej, a ona właśnie przechodzi ulicą!	Obawiam się...	Oczywiście, pani	Od Bożego Narodzenia?	Oto jest.	Pani przecie kazała prosić...	Pierwszy raz jestem nieśmiały i szczęśliwy!	Po czymże księżniczkę Joasię można poznać?	Poddaj się!	Powie stryj, że go zna?	Pozwól mi pan sobie podziękować...	Przyjemny spacer mieli państwo?	Rozmawialiśmy o sprawcach, o układach.	Tam byłby grób pięknego, słodkiego Lucjana, którego znamy i kochamy	W Krośnie.	Więc niech babcia opowie.	Wszystkie kręgi połamał.
Przyznaję że para niejako wygnała uczucie wdzięczności z serca marynarzy. Ale, kapitanie, zdaje się, żeś szczególniej studiował to morze; czy więc nie mógłbyś mnie objaśnić, skąd powstała jego nazwa?	To niech pan u mnie zostanie! Z troską czy z weselem zawszem panu rad. Ot, posłanie gotowe. Połóż się pan, wypocznij! Smutek minie, panie. Będzie jeszcze dobrze, boś sprawiedliwy.	Wcale nie. Mnie bez słońca dziś tak słonecznie, że mógłbym tu rozświetlić całe Tatry... A pani?... no!... odpowiedzieć! Być raz sobą, a nie drewnianym manekinem...	Albo i mnie I wóz drzewa mnie przycisnął, i do śpitala mnie oddali, i robotym znaleźć nie mógł, a przecie żyję, bo mój czas jeszcze nie nastał. Jak zaś nadyndzie, żebym się schował pod wielki ołtarz	Miły, zamknij ramiona i obłap mnie tak ciasno, iżby w tym uścisku serca nasze rozpękły się i dusze uleciały! Zabierz mnie w kraj szczęśliwy, o którym niegdyś mówiłeś: w kraj, skąd nikt nie wraca, gdzie najwyborniejsi śpiewacy śpiewają pieśni bez końca. Zabierz mnie!	Cha, cha, cha! Toż na rekuzę do mnie przychodzisz po radę!	Dla mnie byłoby lepiej odłożyć tę rzecz do wieczora. Chciałbym załatwić kilka spraw przed spotkaniem.	Ironia?... Ha, ha! to wszystko racja, co pan mówisz. Ja to czuję. Ha, ha! Ironia! Ironia! - konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: pan mnie zaraziłeś. apetytem. Zjem chyba kolację i wzniosę się na wyżyny filozofii spokoju... Nie, po coś mi pan wmawiał to wino?... Ha, ha!	Każę wypalić ci oczy, te oczy, które Gotfryd w pieśniach swych do górskich jezior porównywał, i powiem, że to czarny rycerz tak cię okaleczył. Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Kiedy to nie moja wina Opowiadał o tym Maciej, służący malarza Panuszki, pewnej starej babie. Pytała go, jak wygląda róża jerychońska, więc on jej odpowiedział: „Weź pani suche łajno krowie, połóż je na talerzu i polej wodą, a ono wnet się pięknie zazieleni. To jest róża jerychońska”. Ja takich błazeństw nie zmyślałem. Jak się idzie na badanie, to trzeba sobie o czymś pogawędzić, a ja cię chciałem trochę pocieszyć, mój Vodiczko...	Mów nieco jaśniej. Cały świat może opowiadać łgarstwa, prócz ciebie i mnie. Albowiem i twoje życie również zależy od mojej woli, jeśli mi przyjdzie ochota choćby palcem kiwnąć.	Naprzód, do koncertów jesteś za młoda, a potem, cóż to za ludzie ci aktorzy?... Ich towarzystwo mogłoby skompromitować nawet... mnie!... Przecież oni nie będąc małżeństwem sypiali w jednym pokoju...	Szczęście wasze, żeście trafili na mnie, u mnie to dowiecie się prawdy	Upuściłabym bombę i rozerwałoby i mnie, i szpiclów! Oto co!	No, to pamiętaj. A jak stryjca odwieziesz, to na nasz dwór przyjeżdżaj.  Zdarzy się tam sposobność, że ostrogi dostanieszostrogi dostaniesz pożądanie. poczuje, bo teraz miłuje cię ona wprawdzie okrutnie ale nie tak jeszcze, jako wyrosłe dziewki miłują. Może też i Jurand się w duszy do ciebie nakłoni, bo jako miarkuję, to on by rad. Pojedziesz i do Spychowa, i razem z Jurandem na Niemców, może się przytrafić, że mu się jako przysłużysz i całkiem go sobie zjednasz.	Dobrze więc dowiodę wam, że umiem być Makiawelem.	I dobrze mu z tem było! Teraz sprowadziłeś rzemieślników ze stron dalekich, i oto patrz, co się dzieje, przybysze ci, a jeszcze więcej laccy niewolnicy, którycheś wolno puścił, aby przy budowie pomagali, uczą lud nasz swoich pieśni, uczą czcić ich Boga.. Ba, i ty sam słałeś do najstarszego w ich religii kapłana! winieneś więc przeciw bogom i przeciw ludowi, pozbawiając go największego skarbu: starej ojców wiary....	A więc jeżeli uważasz, panie margrabio, że wszystko w porządku, wypada nam już tylko nadać temu aktowi ważność prawną. Za trzy dni gotów byłbym poślubić pannę Gilbertę.	Ligio kimkolwiek jest twój Bóg, uczczę Go stuwołem dlatego tylko, że jest twoim.	No, panku! Popróbujemy aścinej drogi. Ale zdaje mi się, że zarówno mógłbym zaufać ślepemu grajkowi. Proś Boga, byś nie był w błędzie.	Panie, tak nie przemawia się do człowieka stojącego nad grobem. Jeżelim przyszedł, to tylko, ażeby dać panu dowód, że pomimo błędów mam serce szlachetne.	Przywieźć cię tak daleko i opuszczać, wydaje mi się...	Więc wasza królewska mość jest pewien, że aeroplanem wracać nie będziemy, tylko na wielbłądach?	Zaciekłość partyjna! W XIX wieku nie ma już prawdziwych namiętności; dlatego Francuzi się tak nudzą. Praktykują największe okrucieństwa, ale bez okrucieństwa.	Zdaje się, iż rzeczywiście podejrzewasz nas, Eminencjo, i że podlegamy prawdziwej indagacji, jeżeli tak, to niech Wasza wielebność raczy powiedzieć, o co chodzi, a będziemy przynajmniej wiedzieli, czego się trzymać.	Czy pan naprawdę wywiera tak zły wpływ, lordzie Henryku? Tak zły, jak o tym mówił Bazyli?	Pracował przez ostatnią zimę z wielkim wysiłkiem Wiesz przecież, że zdobył pierwsze odznaczenie w przedmiotach klasycznych i nagrodę Coopera. Nagrody tej od pięciu lat nikt nie otrzymał. Łatwo więc zrozumieć, że jest trochę wyczerpany. Wszyscyśmywszyscyśmy	A więc szczęśliwi ludzie	A więc?....	Czyżby mogło być inaczej? Mam cię jednego tylko, i wnuka, i syna razem, bo Franio... ach, Boże!...	Dobrze. Przyprowadź mi tego chłopca, chciałabym z nim porozmawiać w cztery oczy.	Dzisiaj zaś przyszedł ten pisarz ze swoimi ludźmi i mówi do mego chłopa: „Kiedy nie masz pszenicy, oddaj nam dwu synków, a dostojny Dagon nie tylko daruje ci ten podatek, ale jeszcze za każdego chłopca co roku zapłaci po drachmie...”	Ja zaś myślę, żeby nie czekać, bo i co stracimy, jeśli zaraz jutro ruszym? Nie odnajdzie kniaziówny pan Skrzetuski, to może właśnie nam Bóg poszczęści	Kiedy tak uspokój się pani; miejsce, w jakiem się znajdujesz, nie będzie dla ciebie więzieniem, zrobimy wszystko, co w mocy naszej, byś polubiła niewolę. Co więcej, znajdziesz tu młodą kobietę, prześladowaną, bezwątpienia, w skutek jakiejś intrygi dworskiej, bardzo przyjemną i zajmującą.	Na poczekaniu go rozgrzeszę! Zaliście nie słyszeli, żem to już obiecał?	O! I do tego niestarta hańba! Tak sobie pomyślał ów człowiek, gdy zobaczył się z tobą... i z kilku innymi osobami, zarówno rodzaju męskiego jak i żeńskiego. Przeto poniechał tego zamiaru, a teraz postanowił obić sążnistegosążnisty gruby, tłusty. babu.	O! Niedobry! Okrutny! Mówi, że jestem nieznośną żoną.	Poczekaj! Nie wiem, co to za wiadomość, ale nie może być bardziej niesłychana od tego, czego się właśnie dowiedziałem. Szykuje się ślub. Robert de Saint-Loup żeni się z Gilbertą Swann.	Prawda, Rochu, ale niech no dwóch się zgodnie zmówi w przyjacielstwo, to ten trzeci może niezgorzej oberwać po łbie	Słychać było i tu, że wszyscy Litwini chcieli pójść z dziećmi i żonami precz, aleśmy temu nie wierzyli.	Tak, tak... bardzo dobrego!	U siebie, ulica Feydeau. Pomidor, mój stary, kiedy będziesz niósł papier do drukarni, zanieś mu dzisiejszą pocztę.	Zawieszenie broni?	A Majkowska?	A będziesz, będziesz	A cóż mości Ned powie na to? Przecież Amerykaninowi nigdy pomysłu zabraknąć nie powinno.	A już o zamków dobywaniu to pewnie nie ma co i myśleć	A stary król?	A, ba, młody, kochany, zasypany kobietami jak to powiadają: od przybytku koniom lżejod przybytku koniom lżej	Albo nie... już nic... Daję panu na dziś urlop. Moi państwo, chodźmy do parku. Panie Ochocki...	Ależ powiedz mi pan i wytłumacz co to ma znaczyć?	Ani centa.	Boże!	Byłbym to uczynił gdybym listu nie umiał na pamięć, podyktowałem go jakiemuś zakrystianowi, który przepisawszy go, niezmiernie się nad pięknością stylu unosił i przysięgał, iż w życiu swoim nic podobnego nie czytał, chociaż odebrał najmniej z tysiąc ogłoszeń o pogrzebach i różnych ekskomunikach.	Co proszę?	Czego?	Czem się to wszystko może skończyć?	Czyje?	Czymże jest? Wyzwolenicą Plaucjusza?	Cóż się z nim stało?	Dziwny z was człek; wżdy nauczywszy się czarów, tysiąc takich pierścieni na dzień mieć będziecie.	Gdy Ziemia przelatywała pod nami, wirując, widziałem morze i kraje jakieś, zda mi się, zielone. Może dotrzemy do okolicy, gdzie się da żyć.	Gdzież słońce?	I co za styl! Rinaldo, który znajduje schronienie podążyć!...	Ja, ja, panie, i w dodatku bez winy. Włosy panu powstaną na głowie!...	Ja? ani odrobinę.	Jak to czyż panu tego sam nie powiedział? On nigdy do kraju nie wróci.	Jeigu serga, tai pasveiks!	Jest! Jest!	Którego?	Którą z nich wolisz, Elizo? Tylko jednej tu potrzeba	Mówi pani o częstej zmianie kochanków...	Nie bój się, Jędruś, już ja pilnuję, chucham na nią, już jej tu niczego nie brakuje.	Nie cierpię, bo ojciec chwalił go któregoś dnia przed Fabciem, a zresztą i Will go nie cierpi. Piękna lala!	Nie przeszkadzaj dyrektor. Niech czekają... Dycha, oczko... sypać!	Nie wiem, proszę pana.	Nie, panie!	Niech mama przestanie, bo zaraz odjadę	Nigdy! Pan mówi „nigdy”, drogi Cyrusie?	O, a dlaczegóż to?	Och, to... to inna rzecz. A z kimże to masz zamiar się żenić, jeżeli wolno spytać?	Oddając mi swą księgę rodzinną.	Ostatecznie, przyszliście tu panowie w jakimś celu? Cóż ofiarujecie?	Powiadajże, jako było.	Przemijanie, Pamięć	Różnie: jazda pociągiem, lot ślizgowy, klucze, patyki i kieszenie.	Skończenia kursów panny Czertwanówny.	Ta jeszcze nie była w klasztorze!	Tansorel...	To dużo	To on ranił Jussaca? on?... ten dzieciak?... Ależ to nie do uwierzenia, Tréville!...	Tutaj będę?	Ty za to mądry!	Tylko ordynat może być takim nowoczesnym dożą	Uciekać...	Wasz jest?	Widzi mama, dopiero niosą kufry Spóźnimy się...	Właśnie.	Za kimś, kogo nie znasz?	Zmienisz zatem mieszkanie; będziemy razem i wszystko wróci do dawnego porządku.
Z powodu tej komedyjki Gilbert poprosił o wyjaśnienie Swanna, który ograniczył się do odpowiedzi, uznanej zresztą powszechnie za bardzo dowcipną: „Ależ wcale nie, to nic a nic do ciebie niepodobne, ty jesteś o wiele śmieszniejszy!”	Dziecko wmieszała się stara ciotka. wypowiadać się z dużą pewnością siebie. ze starszymi? Józef nie śpi ani jednej nocy od dwóch tygodni, bo ona chce, żeby jej coś opowiadał; ja znoszę miny tej błaźnicy, jakby jakiej księżniczki, a pan gotów trzymać ją tak na ręku do rana! Et, to już za wiele!	Nie ma już ojca Czy to w istocie ty i ja, moja żono, wydaliśmy na świat tę nieposłuszną córkę? Ładne wychowanie, a zwłaszcza religijne! I co, nie jesteś w swoim pokoju? Do więzienia, moja panno, do więzienia.	Sztuka, ArtystaMalowałeś! Dziecinne bzdury! Nie masz prawa tak mówić. Ja też piszę tego samego rzędu poetyckie brednie. To nie jest szczyt tego, co wyraża w sztuce, w charakterze jej formy, naszą epokę. To samo robią dzieci tu: urojenie, coś nierealnego, ułuda.. Czy myślisz, że taki Ziezio Smorski nie dałby dużo, aby teraz być tylko zblazowanym bubkiem i niczym więcej? Mówił mi o tym po pijanemu. Te słowa jego umiem na pamięć: „Poświęciłem życie i rozum dla chimery, dla czegoś, co się kończy. Miałem powodzenie i sławę, i wszystko, co jest z nią związane. Ale dałbym wszystko to za to, aby żyć zwyczajnie, nie zwariować, a zwariować muszę, bo teraz się już nie zatrzymam”. Oto jest prawdziwy artysta dzisiejszy. Tamci dawni umieli być sobą, nie wariując ekstatyczne święta na cześć Bachusa, rzym. boga wina. kłamstwa	Ale pani nie pójdzie, bo ja się boję.	I ten wszechwiedzący nie mówił ci, że to ja...?	Mniejsza o to, co pułkownik sądzi o naszej ojczyźnie. Teraz mówimy o pańskiej posadzie. Jeżeli pan stanowczo nie chce wyjechać, to proszę zgłosić się do magistratu, wydział aprowizacji, pan Rzetomski.	No, trzeba po skończeniu poszukiwań doprowadzić wszystko w pokoju do stanu takiego, w jakim znajdowało się poprzednio. Nie jest wskazane pozostawianie na miejscu swoich rękawiczek, torebki, pantofli, kapelusza czy jakiejkolwiek innej części garderoby, które autorzy powieści kryminalnych nazywają biletami wizytowymi przestępcy.	Otóż to i kłopot z panią Gummidge Dużo o tym myślałem. Między nami mówiąc, pani Gummidge, gdy tylko wspomni swego nieboszczyka, wnet wyrzeka, beczy, z przeproszeniem pani, tak czasem u nas płacz nazywają. Otóż ja, który znałem nieboszczyka, wiem, ile wart był, rozumiem to doskonale, ale inni, kto wie, czy zrozumieją.	Tego mnie się słuchać nie godzi. Hetman ma swoją zwierzchność, a ja mam swoją, właśnie hetmańską, i Bóg by mnie skarał, gdybym się jej przeciwił. Niesłychana to rzecz!	To dla pana, panie młody, są godziny urzędowe, nie dla mnie, a w ogóle proszę grzeczniej, kiedy nie wiesz pan, z kim pan gadasz.	Tę księgę, której nie wydano ani hrabiemu Rolandowi, ani też panu de Cyrano, ja posiadam i pilnie jej strzegę.	Zdrowym, jeno radosny, jak nigdy w życiu. Miarkujecie: tyla chłopów się zwali na całe dwa dni do Lipiec, że najpilniejsze roboty obrobią. Jakże się nie radować?	Nie potrafię tego wytłumaczyć, pani, ale bałbym się, widząc cię na pokładzie „Błyskawicy”. To przeczucie wiszącego nade mną nieszczęścia, którego nie potrafię nazwać, bez końca mnie dręczy. Zadałaś mi pytanie, a ja zamiast się ucieszyć, poczułem ukłucie w sercu. Spójrz na mnie! Czy nie zbladłem bardziej niż zazwyczaj?	Zdaje się, że pozostaniemy na zamku, nikt o nas nie myśli, królewna się powietrza nie obawia, a choć ono w pobliżu już jest, w mieście go nie ma dotąd. Łacniej nam tu i żyć i ludzi znaleźć i radę sobie dać, choćbyśmy tylko starostę Wolskiego mieli.	Nie będzie między nami sporów Czytałem książkę, jest bardzo literacka; odpowiada nam tak dalece, że już oddałem rękopis do druku. Umowę spisaliśmy na podstawie ustnego porozumienia; zresztą nie wychodzimy nigdy poza granice, jakieśmy tam zakreślili. Weksle na sześć, dziewięć i dwanaście miesięcy; zeskontuje je pan łatwo, zwrócimy koszty dyskontu. Zastrzegliśmy sobie prawo dania książce innego tytułu: nie podoba się nam Gwardzista Karola Dziewiątego, nie dość pobudza ciekawość: jest wielu królów imieniem Karol, a w średnich wiekach było tylu gwardzistów! A! Gdybyś pan powiedział Żołnierz Napoleona! Ale Gwardzista Karola Dziewiątego!... Cavalier musiałby mieć cały wykład historii, nim by ulokował egzemplarz na prowincji.	Bądź pan cicho, widzisz przecież, że nie chce, abyś wiedział, że to od niego.	Czemu nie? „Port Naba” brzmi świetnie! Albo „Przylądek Gedeona”...	Czy leje, czy nie Istny potop I ciemno jest także.	Czy zobowiązaliście się nigdy nie kłócić?	Czyli, ściśle licząc, zostanie na próby i uczenie się ról ze cztery dni. Nikt nie będzie umiał, nikt nie zdąży opracować roli jako tako... Przecież to istne zabójstwo, zabójstwo!	Cóż widzę? Nic nie widzę! Podobała mi się ogromnie	I nie miałeś pan kochanek?	I wszystkie mnie lubicie, nawet ciotka Jakubina, która jest zdania, że jestem zupełnie zwariowana. Więc dlaczego mam się starać być innąbyć inną	Ja, Dagon, pozdrawiam pana, panie Hiram, i życzę panu tego samego, co pan mnie życzy...	Jak stary Rzymianin z wieńcem róż na głowie, z czarą falernafalern zanucił fałszywym głosem. republikanin, uczestnik zamachu na życie Juliusza Cezara., śpisz? Piękna LesbioLesbia rzekł do swej towarzyszki bóg miłości., odejdź teraz, różane palce zorzyróżane palce zorzy w mit. gr. bogini miłości i piękna Afrodyta zrodziła się z piany morskiej. przestają brzękać na cytrzecytra (z gr. kitara) sentencja pożegnania wojownika wyruszającego na wojnę w Sparcie oznaczająca życzenie powrotu zwycięzcą albo poległym, ponieważ uciekając, żołnierze porzucali tarcze, aby lżej im było biec, natomiast poległych znoszono z pola bitwy, używając tarczy jako noszy., ale i tak wspominaj zawsze, żeś ty ostatnia z żywych widziała Ewarysta Popowa.	Jednak możesz nim być.	Kneź a! kneź... a nie każe mnie powiesić?..	Loboga, ludzie, że to pierun nie zabije taką pokrakę?	Może bym się znudził nią?... Ja przecież także jestem dzieckiem czasu, które lubi nowość...	Na szczęście mój nóż się ześlizgnął... cios nie jest śmiertelny. A zresztą, cóż, te gałgany nie zasługują na litość.	Nic nie pijesz i nic nie jesz. Ciągle tańczysz i tańczysz. My pijemy, a ty nie pijesz. Jakieś kozackie kozaki wytańcowujesz. Co to jest?	Nic, ale to nic nie rozumiem	Nic, dano mi wyraźnie do zrozumienia, że owszem, mogę wyje­chać, ale tylko na papierach emigracyjnych.	Nie mogłam inaczej postąpić, Janino Czułam się tak, jakbym się obojętnie przyglądała morderstwu. Musiałam pobiec za nim.	Nie wątpię Obawiam się tylko, czy starczy kwiatów, aby go zapełnić. Kiedy Chrystyna jeszcze żyła, było ich zawsze dużo, bo miała szczęśliwą rękę.	Nie; siądź przy mnie.	Niech jadą z Bogiem!... co wama do nich?	Nnnie... ni... nigdym go nie wi... widział...	No a za co wy się możecie przebierać?! Przecie nie za Żydów?!	Panna Hersylia mnie nie słyszy	Takiéj drugiéj nie znajdzie Jam go zrozumiała, jam go umiała trzymać na wodzy i podniecać, a kto inny nie potrafi.	To nie szkodzi, chodź pan. Czasami zdaje się, że jeszcze czas, a tymczasem później trzeba przepraszać towarzystwo. Co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj.	Toteż kapłani nie wydają wszystkich ofiar, ale je zgromadzają i powiększają fundusz...	Toż dopiero siódmy raz, jak z sobą razem pływamy Dobry ładunek zawsze jest dobrym ładunkiem, a może być zły lub dobry sposób ładowania choćby nawet takiego balastu. Gdybyś tak kiedy widział czterysta ton żelaza naładowanych na...	Trzeba juścić płacić, a po drugie, bo to obca dojrzy, bo to się można spuścić na nie.	Więcej, jak ostro, bo Horn gotów był się rzucić na Bucholca.	Wszy Wszy zagnieździły się w Judenracie. Wszy piją naszą krew i nie przestaną, aż zostanie z nas sucha skóra i kości.	Zdarzyło mu się szczęście bo ich nie słyszał, nie przeczę jednak, że mogło się ono skończyć nieszczęściem. Miedzianobrody chciał mu koniecznie posłać centurionacenturion	Zdrowi bych są? nie wiecie?	Zrobię z tobą, co chcę!	A czego pustelnik chce?	A czy aby jest w koszarach?	A pan pistolety za pas!...	A po kąpieli?	A! takie szczęście to nad siły ludzkie	Aha, rozumiem Tak się rzecz ma cała.	Albo można oddać bratu, albo siostrzyczce.	Bezpłatnie?	Boisz się, Czaruś?	Bóg zapłać za dobre słowo...	Będzie kiedyś awantura z tymi Żydami	Będę czekała, Karolu. Boże! Ojciec jest w oknie	Cichaj, dobre dziewczę. O śmierć czy życie mężusia twego walkę podejmiemy. Dopomóc czy zechcesz?	Co pleciesz?!	Co ty, świnio, pleciesz?	Coś ty za jeden, bracie mój? Gdzie proboszcz...?	Czy możemy zacząć w tej chwili?	Czy wiesz, że ich jest z jaki tuzin?	Jakim sposobem dopełnia tej metamorfozy?	Jest na łąkach.	Kali, synu Fumby, czy chcesz zjeść kawałek M’Ruy, syna M’Kuli	Masz kiedyś chciała	Matka się też puszy kiejkiej (gw.)	Moja Belu pamiętam sezony, kiedy nasz świat zachwycał się nawet cyrkowcami. Przejdzie i to.	Najpewniéj: słyszałem od sąsiady, która słuchała z sieni, jak synów uczył przed śmiercią. No! a co myślicie teraz?	No! Pomyśl dobrze, skup się, Tomku. Wiatr naprawdę coś zdmuchnął!	Och, na przykład: wszystko co pan czyta, mam na myśli opowiadanie operacji wojennych: najdrobniejsze fakty, najmniejsze wydarzenia, to są tylko znaki idei, którą trzeba wyłuskać i która często kryje inne, jak w palimpseście. Tak iż całość staje się równie intelektualna jak w jakiejkolwiek innej nauce lub sztuce i daje umysłowi pełne zadowolenie.	Ostrzegam cię, Bazyli, abyś liczył się ze słowami.	Owszem	Owszem W kasie jest czterysta z czemś złotych.	Parfaitement, monsieur, c’est la même choseParfaitement, monsieur, c’est la même chose (fr.) rzekł pan.	Pewnikiem z psikusów? Hhhrrrum.	Rabbi pozwól mi pocałować dobroczynną rękę twoją...	Siebie?	Ta kobieta będzie odtąd waszą panią i panią Sary Żydówki, która każdego poranku ma swojej pani myć nogi, oblewać ją wodą i trzymać przed nią zwierciadło. To jest moja wola i rozkaz.	Tajemnicą? Jaką?	Tak A uwierzy pan w jedną rzecz, panie hrabio?	Tak, tak!	Tak.	Tatarzy często całują krzyż. Taki u nich zwyczaj.	Teraz będę mówił językiem krajowym. Siądź bliżej, panie O’Haro... Chodzi o rodowód białego ogiera.	To książę wie?	To małpy?	Ty złodzieju świński! ty zbóju! ty!...	Więc proś o to matkę.	Wszystko gotówemgotówem (daw., gw.) tu: przetrzymać, wytrzymać., belebele (gw.) mnie. się dur chytałchytał (gw.)	Zawróciła! szaleję, stroję się myślą, śpiewam, bawię. Jutro będę w khera (domu, pałacu), jutro będę rani! Bywaj zdrów stary kowalu!	Łaj mnie ale spytaj Motruny czym winien, czym poszedł o swojéj woli, przytomny?	Że to poniektórych tak cięgiemcięgiem (gw.) tak dużo. drzewa!
Ale dajże pokój. Nie zginiesz. Złego diabeł tak znowu chętnie nie bierze! Kto idzie na wojnę, mój krwiożerczy rycerzu, musi mieć odwagę w każdym calu duszy i w każdej żyle. Chcesz, to pójdziemy w dzień. Cóż mi to szkodzi?	Otóż to! Właśnie o tym chciałem z wami pomówić! Dzielcie się, ale pamiętajcie: zgodnie i sprawiedliwie. Żeby mi nie było swarów ni kłótni, bo z ambony wypomnę! Nieboszczyk w grobie się przewróci, jeśli zobaczy, że jego krwawicę rozrywacie jak wilki barana! I broń Boże, krzywdzić sieroty! Grzela daleko, a Józka jeszcze głupi skrzat! A co się komu należy, oddać święcie, co do grosza. Jak rozrządził majątkiem, tak rozrządził, ale trzeba spełnić jego wolę. Może on tam chudziaszek w tej chwili patrzy na was i myśli sobie: na ludzim ich wywiódłna ludzim ich wywiódł (daw., gw.) konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; znaczenie: gospodarkę ostawiłem (zostawiłem)., to się przecież nie pogryzą kiejkiej (gw.) oprócz. grzechu i obrazy boskiej. A o kościele pamiętajcie. Nieboszczyk był szczodrym i czy na światło, czy na mszę, czy na inne potrzeby grosza nie żałował i dlatego Pan Bóg mu błogosławił...	A dzicy? choć zdaje mi się, że nie są złośliwi.	Podziwiaj mnie, Marku. Onegdaj rzekłem cezarowi tak: „Mój siostrzeniec Winicjusz pokochał tak pewną chuderlawą dziewczynę, która hoduje się u Aulusów, że dom jego zmienił się w łaźnię parową od westchnień. Ty (powiadam), cezarze, ani ja, którzy wiemy, co jest prawdziwa piękność, nie dalibyśmy za nią tysiąca sestercjisestercja (z łac.)	To mnie nie obchodzi Posługuję się wszystkim, co mi się pod rękę nawinie. Nie moją jest rzeczą orzekać, czy jego gadanina jest głosem przeznaczenia, czy tylko przejawem tuzinkowej wymowności. W obu Amerykach słyszy się często jedno i drugie. Widocznie atmosfera Nowego Świata sprzyja sztuce krasomówczej. Czy nie pamiętasz, jak nasz kochany Avellanos potrafi tu gadać całymi godzinami? ...	Tak ale muszę też uprzedzić pana d’Epinay, że póki żyję, nie pozwolę na obalenie testamentu. Moje stanowisko nie pozwala nawet na cień skandalu.	Zapomina pan, capatazie, że nie byłem w porcie. I że nie pochwalałem tego przedsięwzięcia. Niech mi pan nie wymawia. Mówię panu, że niewiele mieliśmy czasu myśleć o zmarłych. Śmierć czyhała na nas wszystkich. Pana nie było.	Co to mówić, moja droga pani przecie pan Wiechowski przygotuje Marcinka do pierwszej klasy nie gorzej, a zapewne daleko lepiej niż najlepszy korepetytor, a u pani będzie mu tak samo jak u matki. On sam wie, że trzeba się uczyć, trzeba zębami i pazurami!... Mamusia kocha, mamusia bardzo kocha, ale to trudno, to trudno. On to zresztą wie, on pokaże, jaki to z niego chłopiec i czy to słuszne, co o nim mówił pan Miętowicz, że on tylko beczeć umie. On pokaże!	Nie sądziłam, że i ty, stryjciu Antoni, będziesz dopatrywał się tu czegoś złego.	Prawdę mówisz, matko, ale wierzaj mi, że w pewnych razach wyższą jest odwaga. Już dziś wiem, że kapłani wojnę libijską rozkładali na całe lata. Jam ją skończył w ciągu kilkunastu dni i tylko dlatego, że co dzień popełniałem jakiś krok szalony, ale stanowczy. Gdybym nie wybiegł naprzeciw nim w pustynię, co przecież było wielką nieroztropnością, dziś mielibyśmy Libijczyków pod Memfisem...	Chytry to jest pachołek jak lis. Waćpanu fortelów nie brak, ale on jeszcze chytrzejszy. Siłaśmysiła (starop.)	A ręczę że go ani trochę nie kocha! tylko patrzeć jak go zacznie zdradzać.	Staniemy w jakiej austerii, dopóki mąż nie odszuka tego pana, co mu powiedział, że pod Grodnem łatwiej o miejsce niż u nas.	Jak śmiesz w ten sposób przemawiać do wodza wioskowych strzelców? Tylko dzięki przypadkowi i bawołom doszedłeś do tego tygrysa. Był on ponadto obżarty i opity, inaczej byłby teraz o dwadzieścia mil stąd. Ty, nędzna kreaturo, nie umiesz go nawet oprawić, a ośmielasz się mnie, Buldeowi, zabraniać opalić mu wąsy? Nie dostaniesz ani anny z nagrody, natomiast porządną chłostę tegoż jeszcze wieczora... Nie tykaj nożem kadłuba... wynoś się!	Tak, Arsène Lupin Przyjaciel królowej nie zrozumiał wezwania konającej... Żył z pamiątką, którą mu zostawiła ta, którą kochał, i nie odgadnął znaczenia tej pamiątki. Lupin odkrył wszystko i zabrał...	W żadnym razie. Wielki pisarz już dziś musiałby wstrzymać wypłaty, gdybym mu nie dała czterdziestu talentów, które mi Tyr przysłał.	Ależ tak. Mówi się, że pan Danglars przyznaje się tylko do połowy swojego majątku.	Jeszcze nim nie jest, ale kiedyś może zostać największym bandytą, jakiego ta ziemia nosiła	Proszę przestać, don Martinie! Jest tak samo Costaguanerem... Nie! Jest bardziej Costaguanerem niż pan.	Gdzie? Spytajta się Kruczka i drugich piesków. Wynieśliśmy na noc do stodółki. Psy, że to czujne psie pary, a wrota były dziurawe, wyciągnęły i bal se sprawiły moją krwawicą, że chodziły obżarte kiej te dziedzice.	Tak, to Tarniny...	No, bierz pan taki, jaki jest Nie mam czasu wołać, aby mi przyniesiono inny. Panie de Blacas, zechcesz dopilnować, aby przygotowano dyplom dla pana de Villeforta.	Pan Jan nie mógł się ze mną spotkać. Rozmijaliśmy się ciągle. Teraz karnawał...	Czy nic się waszej ekscelencji nie stało?	A! na prawdę! na prawdę! Mów sobie co chcesz, mój koniuszy, łaj mnie kiedy wola, Dosi drugiej, równej jej nie było i nie będzie.	Dość naiwna w gruncie rzeczy. Zacząłem z nim rozmawiać, używając wielu słów, których znaczenia nie może znać prosty chłop czy choćby półinteligent.	Lepiej zrobisz, nie wspominając tej historii	Nie. Jeszcze nie.	O tym nie wątpię!	To się pokaże	We Frankfurcie ludzie biorą chustkę, wychodząc na przechadzkę z domu. Czyś sądziła, babko, że trzeba się nią okrywać, idąc spać?	Wiem, kochany Castillanie, żeś rozumny i ostrożny Ale przepraszam, zapomniałem o wieczerzy dla ciebie. Musisz być niezawodnie głodny. Zasiądź no bez ceremonii przy stole, a choć kuchnia moja skromna bardzo, gdy nikogo z gości nie oczekuję, Joanna dołoży starań, aby cię zadowolić.	Owszem, widziałem; łączy po trochu wszystkie te rodzaje; chaos, ciżba, w której wszystko, co żyje, goni za przyjemnością, a nikt jej nie znajduje, przynajmniej o ile mnie się zdało. Bawiłem tam krótko: zaraz po przybyciu, hultaje jarmarczni okradli mnie ze wszystkiego, co posiadałem; mnie samego wzięto za złodzieja i przetrzymano tydzień w więzieniu; po czym zgodziłem się na korektora w drukarni, aby zarobić tyle, bym mógł pieszo wrócić do Holandii. Poznałem kanalię piszącą, kanalię intrygującą i kanalię w konwulsjachkanalia w konwulsjach	Oddałem Emilce list panicza Oto co napisała. Prosiła, aby panicz to przeczytał i jeśli się paniczowi wyda stosowne, wręczył Hamowi.	Co to jest? To gwałt, to złodziejstwo! to rozbój w biały dzień!	To cię w Tyńcu opatopat który. to więcej zbójem niźli zakonnikiem patrzyłwięcej zbójem niźli zakonnikiem patrzył	A ten, to twój syn?	A to opera!...	Jak to?	Niech i tak będzie Mam dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów umieszczonych u braci Baring, chętnie je postawię.	Niewiele to pomoże! Izba mała, a gości dużo!	Pozwólcie mi państwo najpierw zobaczyć pieski! Muńku, pokaż mi szczenięta!	Tak	Tak pan przypuszcza?	Taki to będzie mój młyn, jak wasz las! Aj! głupie ludzie, co wyśta sobie narobili...	To pan będzie blisko!	Więc powiedz panu od przyrody, że ma fiołki w głowie.	Do kogo to pani mówisz?...	Tam jest teraz dzień. Właśnie słońce wzeszło tam niedawno.	Właśnie teraz jest stokroć gorzej. Tych ministrów jest cała kupa.	Boję się. Ja już złożyłem dowody, jak go się boję. O, ja się go boję! Chciałbym go dostać w ręce. Czy wiesz? Gotów byłbym rozpętać rewolucję, żeby go dostać w swe ręce.	A skąd możesz mię znać? Ale ja znam ciebie. Jesteś Meirem Ezofowiczem, wnukiem bogatego Saula. Widuję cię często, jak siedzisz na ganku pięknego domu swego albo jak z tą książką przechodzisz koło karaimskiego wzgórza.	Ba! więzień tęskni za ciemnicą i łańcuchem z któremi się zbratał. Wielką tajemnicą nałóg	A czy t o się tam znajduje?	Co mam zrobić, jeźliby gwałtownie się naprzykrzali?	Daj Boże, żeby się panu udało! element urządzenia drukarni: szuflada podzielona na przegródki zawierające czcionki drukarskie oraz materiał justunkowy, czyli materiał służący do wypełniania odstępów między wyrazami i wierszami., gdzie korygowano arkusz z książki pod napisem: Światło duszy.	Kto wam ślub dawał?	Może tymczasem znajdzie się jaka rada	Słowo, Dźwięk Bajeczne ludy.. Wówczas zamarzły w powietrzu słowa i krzyki mężów i niewiast, uderzenia maczug, łoskot pancerzy, szczęk oręża, rżenie koni i inne groźne odgłosy wojenne. Obecnie, skoro pofolgowała mroźna zima i przyszedł czas łaskawszy i cieplejszy, głosy te stajały i dają się słyszeć.	A miał kogo przy sobie?	A my od dwunastej z wizytami!	Cyt! rzekł Benassis, jesteśmy u celu. Wstępuję pierwszy, a pan idź za mną; tylko pocichu.	Czego chciało od ciebie owo straszydło morskie?	Idźcie tam, kiedy już będzie noc	Ja! pierwszy krok tam zrobić! nigdy!	Słyszałem już...	Tylko do Tyburu, aby świeższem niż rzymskie odetchnąć powietrzem.	Więc któż inny?...	A co, miałem go w polu zostawić, ty durna?	A niech Bóg broni!	Boże! cierpliwości, cierpliwości, cierpliwości!	Być z nim, służyć mu...	Co, panie! kobiecość	Cud Clerice, poświeć tutaj i zanotuj te piękne historie.	Czy panu ubliżono w czymkolwiek?	Dobry wieczór, Frumet!	Doskonale! Otóż należy jedynie wywabić klechę tej nocy pod jakimkolwiek pozorem z domu i podczas jego nieobecności przetrząsnąć dobrze ową kryjówkę.	Gdzie siedzą?	I ty Aronie, i ty! rzekł z wymówką pan Dobek.	Idę, ino jeszcze drewek przyniesę, bo gospodyni kazała...	Jako szczęście!	Jakto, i bestyą?	My gajerowscy?	Na mnie czekać!	Na wieki wieków!	Najf! Najf! Najf!	Niech pan przyjeżdża... często.	Oho...	Owszem	Panowie śpią jeszcze?	Parszywiec ścierwo! Biłby polski naród	Pięcioro.	Przyślesz go pan do mnie...	Silne życie!	Tego łotra! Otrzymałem właśnie list...	Ukradłem? Poczekajcie.	Upał niełatwo wyprowadza mnie z równowagi	W pańskie gardło, panie	Zostaje i będzie u nas częstym gościem.	Zostawmy ten przedmiot Czym myślisz na następny rok obsiać nasze pole?
Ale myślałam, że ty mnie obronisz... Sama nie wiem...	Co tobie jest, Lucyanie, czyś ty chory?	Przyzwyczajenie! Czyś ty, Jurku, nie przywykł spędzać długie godziny nad rachunkowemi księgami, które mnie przerażają?	A gdyby ta zbrodnia była właśnie cnotą? Gdyby ziemska sprawiedliwość nie była zdolna go pomścić?	A kopyta pastą, durniu, wymaż. Niech się świcą...	A kto Krakowską Bramę expugnavitexpugno, expugnare (łac.) Arvid (a. Arfuid) Wittenberg von Debern (1606–1657), szwedzki hrabia i feldmarszałek, uczestnik wojny trzydziestoletniej i potopu szwedzkiego. spojrzy na Wrangla, to powiada: „Zagłoba nas tu wsadził!”	A ten pan, który przybył z Lukki?	A ten szmer?	A to czemu?	A wyście ich skąd tylu nabrali?	A, to co innego, a więc zacna panna pozwoli, abym na turnieju walczył pod jej godłem?	Aha!	Aha! Tai tikrai buvo gimtinės meilė! Mat, ir savo mylimojo nepasigailėjo, nors jis dėl jos buvo išdavęs miestą gudams!	Ale no, tylko przenocować pozwolenia prosim.	Ależ ja nie jestem kobietą! Jesteś w błędzie! Władysław może być nie dobrym; ale niech sobie kocha kobiety, toć i ja robię tak samo! Nikt swojej młodości lepiej nie pragnie użyć odemnie! a muszę ci nawet powiedzieć, że miewam niemało szczęścia.	Ani śpię, ani jem, ani robić mogę bezbez (gw.)	Ano, nie z waszych! nie z tego rodu, który nas chciał zaprząc i orać nami... Nie!.. znajdziemy kmiecia...	Był raz człowiek, co kłamał, gdy szło o wielkość połowu Kłamał dzień w dzień. Podawał o pięć, dziesięć, dwadzieścia pięć ryb więcej, niż było naprawdę.	Chyba dziesięciu znajdziecie co za was ręczyć staną	Co słychać z młynami?	Co teraz robimy?	Co? wiész? ja się znam na ludziach! Bóg, co nas posłał na wiekuistą włóczęgę po świecie, dał nam węch jak staremu szukeli (psu) szukającemu sobie lekarstwa. My także instynktem czujemy ludzi i czytamy w nich lepiéj, niż oni w swoich książkach. Przed chwilą przechodził tędy około namiotu raj (pan) tutejszéj wioski, młody dziedzic wsi, o którym wiész co powiadają, że mu woda zamiast krwi w żyłach płynie. I prawda! O biédne chłopię, zdaje się nie mieć w sobie także i siły do jutra!.. A jednak moje oczy go rozgorączkowały. O! bo téż dobrze, dobrze patrzałam na niego, aż zadrżał, aż się zwinął jak wąż gdy go nogą nastąpisz. I powoli rumieniec tryskał mu na twarz ręce drgać poczęły; wstrząsł się, poleciał jak szalony.	Czyżby pan mówił szczerze?	Daruj, masz rację, brutal ze mnie. No więc chciałem ci powiedzieć, że spotkałem się ostatnio z panem de Morcerf.	Dałby pan spokój tym żartom; czyż istnieją jeszcze niewolnice?	Do nas na stałe?	Do stu zdechłych wielorybów! O tej porze, kapitanie?	Dobrze więc, Harbercie ale przysiągłbym, że wszystkie te pożyteczne drzewa, które wyliczyłeś, nie są takimi olbrzymami jak te.	Dziękuję, towarzyszu Raszewski, postaram się nie zawieść tego zaufania.	Gdzie on teraz jest?	Gdzie psom się ściele, kaczek jest wiele	I cóż?	I nie domyślasz się?	Ja nic nie piłem, kolego Jestem całkiem trzeźwy.	Ja siałem jeszcze na Palmową, a dopiero kły puszcza.	Ja śmiałbym!...	Jakto?	Jaką rzecz?	Jazda do Łazienek! Siadajcie, panienki!	Kiedyż ja to byłem taki nieszczęśliwy?	Komu?	Kto pani sprzedał tę lalkę?	Może lepiej, aby zapłacił karę... Utena czy drachmę, jak rozkaże wasza dostojność	Musi tak być albo pierwej zginiem!	Myślisz?	Myśmy już o tem myśleli, tylko to trudna rzecz. Byle wspomnieć o pomocy, to mu ambicya tak bije do głowy, że najcierpliwszego może do złości doprowadzić.	Naturalnie. To zarazem tłomaczy, dlaczego prezesowa pomimo bogactw tak mało wydaje na siebie.	Nic nas to nie obchodzi, nieprawdaż?	Nie	Nie chciałabym, aby biskup zawczasu wiedział, że ja na was rachuję, więc i od tej podróży nie będę was odciągała. Jedźcie.	Nie chcę by zabit był	Nie chcę, muszę się przeciągnąć, bo mnie krzyż boli.	Nie lubiłam już ja jego i wprzódy... bo wół, niedźwiedź, nudny, stary... ale teraz, kiedy śmiał rękę na mnie podnieść, sto razy więcej nie lubię... Nie cierpię, nienawidzę, tak nienawidzę, że zdaje się, zabiłabym, zadusiła...	Nie mogę im wrócić życia, bo ono coraz się przeistacza i trwając przemienia, a co było, powstać nie może; ale cienie wywołać mogę... zaklęciem, modlitwą, ofiarą i daną mi siłą.	Nie odmówi pan rządowi swojej współpracy? Mogę liczyć na pana?	Nie rozumiem pana majora... Po pierwsze, mogę pana zapewnić, że żaden kochający mężczyzna, mając jakiś wybór, nie narażałby kobiety, którą, platonicznie wprawdzie, ale tak bardzo kocha. Po drugie, w jakiż sposób może być w Warszawie, skoro paczka przyszła z Kowla.	Nie umiem.	Nie wszystko, ale jak na nią, dość dużo, uznała bowiem, że panna Joanna jest istotą samodzielną i ma prawo przychodzić do domu wówczas, kiedy jej się podoba. Zresztą oświadczyłam jej dziś rano, że jeżeli Joasia straci miejsce, ja wyjdę z domu na całą noc...	Nie, babciu, mówię prawdę, to moje postanowienie już nieodwołalne.	Nie, nie! Nie, Ayrtonie! Pencroff nie wątpi w pana! Źle pan zrozumiał jego słowa.	Nie.	Niech oszalałam a nie pójdę! Dziwujecie się żeście mnie tu znaleźli; co za dziw! Wczoraj jeszcze wzięłam się do kądzieli, ale sen mnie zmorzył, kamieniem przespałam noc całą... Wyszłam w słonko popatrzeć zrana, zobaczyłam moją mogiłę i płakać się na niéj zachciało.	Nieźle, dziękuję panu!	No widzisz! Z wodą?	No, pani może z tego coś mieć	No, to ja go wezmę do moich usług, przerwała kobieta, ja go wezmę...	O Ferdynandzie nie było wcale mowy, ale rozmawiali ze mną o jeszcze większych cymbalstwach. Wreszcie powiedzieliśmy sobie, że to, o czym była mowa, zupełnie nam wystarcza, i rozeszliśmy się.	O co wy się pytacie?	O!... najpierw nic takiego nie zrobiłem, do czego nie miałby prawa wierzyciel.	Oczywiście! Każdy posiada szansę. Nie mogę panu powiedzieć jak wielkie są pańskie, gdyż chcę wygrać zakład uczciwie. A teraz: Dobranoc!	Od kogo?	Ona nie przyjęłaby od pana Solskiego	Otóż tak jest ze mną. Chcąc mnie zrozumieć, zapamiętaj sobie: jam piorun kulisty. Przed siebie idę, nigdy nie zaczepiam i choć znam mą siłę, wszystkich omijam. Z tą chwilą jednak, gdy we mnie uderzą, muszę wybuchnąć i ktoś musi zginąć.	Pan Baum wstał o dziewiątej, telefonował o konie do domu i jak przyszły, zaraz pojechał.	Pan masz talmudyczną filozofię, panie Dawidzie.	Pani daruje... Jestem Zaleska! Musiała już pani słyszeć o nas, jesteśmy niedawno w Bukowcu. Trochę dziwnym jest mój list, ale niech mnie usprawiedliwi tak, jak mnie ośmielało bliskie sąsiedztwo.	Piękna jak złoto.	Pocztą?... Trzeba było pójść ze mną, to ten pan... sekretarz prędzej by wyekspediował.	Pokornie dziękuję, w dobrym zdrowiu była, gdym odjeżdżał. A tu w Łomży wszystko po woli waszej królowej miłości się wiedzie?	Przesadna skromność, właściwa tylko geniuszom.	Przeżegnaj się	Słusznie prawi	Tak, ale nie wiedziałem, co to jest. Wolałbym nie mieć sumienia. Byłoby mi o wiele lepiej. Gdzie jest moje sumienie, Aniu? Muszę to wiedzieć. Czy w brzuchu?	Tak, i tu przecinają bilety	Tak, niestety, i nigdy tego nie odżałuję.	Tak. I jak dziś Józio, tak on wówczas podawał mi piwo, zrazy nelsońskiezrazy nelsońskie	To proszę do środka. Ale państwa nie ma w domu.	To z ciebie.	To znaczy... „W ręce Twoje, Panie”.	Toteż zdaje mi się że ona się podobno urodziła we Francji.	Very well!	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	W tej chwili, od momentu Podniesienia byłoby czarujące słyszeć naszego młodego przyjaciela, wykonującego Palestrynę lub Air Bacha. Oszalały z radości, nasz zacny proboszcz także, i to jest największy hołd jaki mógłbym oddać memu świętemu patronowi. Co za zbudowanie dla wiernych! Pomówimy o tem zaraz z naszym młodym Fra Angelico smyczka, żołnierzem jak święty Michał.	Więc nie chcesz mi dopomóc?	Więc zgadzamy się na jedno, bracie Samie?	Wsypcie no mi z garniec w woreczek, to wam oddam, jak będę tu drugi raz.	Wyśmienicie! Dać ci tylko kupę gnoju do leżenia, skorupę do drapania się i żonę do wymyślania ci, a będziesz najdoskonalszym powtórzeniem nieszczęśliwej i płaczliwej figury biblijnego Joba.	Zamordować cię każą.	Zaraz, tylko musimy mieć ze sobą różne rzeczy. Idźcie więc powoli do groty i czekajcie, ja zaś z Tomkiem przyniesiemy co potrzeba i uporamy się z mademoiselle. Już wszystko mam przygotowane.	Zdaje się, że już masz pomocnicę, i to dobrą. Marzyć nie mogłaś o lepszej.
Bawiłem właśnie w onym mieście cudnym, co się zwie Wenecja. Dla nawałności morskich bawiłem nawet dłużej, aniżelim był zamierzył. Czas mi się już dłużyć zaczął i nieraz mglenie przykre czułem, bo Mazurowi na twardym gruncie urodzonemu patrzeć ciągle na wodę niezdrowo. Na wiatr pomyślny czekając, błąkiwałem się często nocami nad morzem i w uliczkim się one, kręte a wąziuchne, zapuszczał krzyknę. przytrzymałem. Oj! Wijeże mi się ono niebożątko w ręku jak piskorz i wyślizgnąć się stara ja nic. Nareszcie krzyczy: „Coś za jeden? jakim prawem?” „Chrześcijanin jestem a zaś prawem moim, prawo Chrystusowe”. „Obcyś co ci do mnie? Mąż własny mię rzucił, to cóż obcy ratować ma?” „Mnie nic do tego; obowiązek spełniam, i dość”. I z mostu ją niosę. Poznała cudzoziemca. „Skądeś ty? tłumaczę się. „Polacco! Varsovia!Polacco! Varsovia! (wł.) krzyknęła i płacze. Posadziłem ją na ławce jakiejś, utulam w samo ucho krzyczy. Ledwiem ją uspokoił. Ale to początek dopiero. Nabrało biedactwo ono do mnie zaufania. Więc dalej spowiadać się. Mąż ją rzucił w rok po ślubie. Z drugim jak sam łotrem w świat się puścili. Doszła, że do Warszawy...	Ben Joelu! czy wiesz, co się dzieje w twoim mieszkaniu?	Czy wiesz, gdzie przechowuje on pismo hrabiego de Lembrat?	Tak, tak, panie Cyrusie, zbłądziłem To była rzeczywiście niedobra myśl, której nic nie usprawiedliwia. Ale co panowie chcecie? Nie wiem już, dalibóg, co się ze mną dzieje. To uwięzienie w zagrodzie mnie męczy okropnie. Nigdy nie byłem tak rozdrażniony jak dziś.	Jest to przestroga z serca, moja Lassy, mówiła Laura. Ja mam niegodziwy charakter, podejrzliwam i porywcza... Bruliony listów, które zostawiasz na stoliku i robisz z nich papilloty... jakby do kochanej mojej macochy pisane... mogłyby mnie do ciebie zniechęcić i zrazić. Dla czego ich nie palisz?	Och, nie próbuj wypierać się tego dziwacznego gustu ja nie od dzisiaj spostrzegam, że tobie się ta tyczka bardziej podoba ode mnie (pani de Fischtaminel jest szczupła). Dobrze! życzę szczęścia... Prędko przekonasz się o różnicy.	Tak, to jest dziwna dziewczyna i powiem ci, że zaczynam tracić dla niej serce. Do jej małżeństwa nie mieszam się, skoro niejedna panna jej zazdrości, a wszyscy mówią, że robi świetną partię. Ale to, co miała dostać po mojej śmierci, przejdzie na innych. Kto ma krocie barona, nie potrzebuje moich dwudziestu tysięcy.	Nie, niech to będzie czarnoksiężnik; służy w naszym młynie i wtenczas się tylko nadaje, kiedy go porządnie ściąć batem! Słuchaj, jak mruczy! patrz, jak skacze!	Tak, wyznałem jej wszystko.	To się zdarza, jak się ją zaczepia Przeważnie jednak oddaje pocałunki. Chodźmy do mamy Yeo.	Utrafiliście, że ambitu nijakiego nie mam. Co mi po tym? Sołtysem byłem bez trzy roki, tom dopłacił gotowym groszem. A com namarnował siebie i konisków! com się nakłyźnił i nabiegał, że i ten pies polowy nie więcej... A upadek w gospodarstwie był i marnacja, że jaże mi moja nie dała dobrego słowa...	Widzisz więc, że bez wiedzy i przeciw woli prezesa zapraszać w dom młodego Darskiego, jest to przygasły zaledwie ogień rozdmuchiwać. Bóg widzi	A właśnie, że nie. Jestem tylko lekkomyślny, bo mój stryj był lekkomyślny, a ja się w niego wrodziłem. Rozumiesz? To nie moja wina wcale. Bo jak się kto w kogo wrodzi, to już zdechł pies: nie ma rady.	Ja się tam urodziłam, to moja własna ziemia. Zawsze co swoje, to najmilsze.	Gdybym była wiedziała, że tobie naprawdę tak strasznie o to chodzi gdybyś mi był od razu tak szczerze, tak otwarcie powiedział...	Ależ ja i fraka nie mam	Ależ ja wiem o tem, że jestem źle wychowany I wiem, że pani jest wychowana na wielką damę. Będąc dzieckiem, znałem nawet pani rodziców. Pani jest napewno córką państwa Horzeńskich z Czołnów?	Bo myślała, że ją chcesz okpić	Był to mąż najsilniejszy w ręku w całym Chreptiowie Talara on palcem przycisnąwszy, w świeżą deskę całkiem wpychał. Jeden tylko pan Podbipięta, Litwin, siłą go przenosił, ale ów pod Zbarażem zabit, a z żywych chyba by pan Nowowiejski na rękę mu wytrzymał.	Cicho, Hip! Jakże można tak na brata nastawać...	E! moja babciu jak się postarzeję to się będę modlił. Poinsot powiada, że wszystko może być modlitwą, zacząwszy od...	I ja także	Ij, dzisiaj? Co wam po tym?	Jakimże ty żyłeś trybem, że nie wiesz o tym roku? Pogłoski, ciewyciewy (gw.)	Jakto?... Wtedy przecie dojdzie do wiadomości władz partyjnych, że to twoja robota?	Może. Badam to właśnie. Dotąd uchodzi jednak za córkę pańską.	Nie rób tyle potraw Ludko, bo tylko pierniki i konfitury potrafisz tak zrobić, że da się zjeść. Umywam ręce od tego obiadu i skoro zaprosiłaś Artura, weź na siebie odpowiedzialność i zajmij się nim.	Nie zaczynałbyś ksiądz na nowo, bom i tak zły	Nie zdarzyło się. Ale pokaż pan to	Nie, señor Nie sądzę, żeby señorita zapomniała go w tym domu.	Niech mnie patron mój strzeże od takiej pracy.	Tak	Tak! A mogłem się wystroić, bo wszakże mamy niedzielę! Ale widzicie, ojcze, tego roku mieliśmy tam w górach istny potop deszczu, toteż w niedzielę po południu chciałem zwieść owies.	Tak...	To mój chłopak: worek mi niesie.	W terminie to się liczy na życie.	Widziałem przez okno, jak je wyprowadził, siadł i wyjechał! Chciałem łapać, ale potem złość mnie wzięła. Zabrali tyle, niech ich i ta reszta udławi!	Wiem, wiem. To też jestem przekonany, że wkrótce zostaniecie przyjęci do partji.	Więc cóż ten Halski?	Władysław pan nasz, nie winię go, do zbytku pono dobry i miękki człek jest, a Agnieszka niewiasta chytra i dumna. Na złe go ona prowadzi, grożą nam niepokoje.	Zastosuj to pan do siebie.	Znam to Niestety, lubią ludzie kłamać.	A może nasi towarzysze znajdą gdzieś schronienie lepsze od naszego.	A no...	A potem?	A za PłoskirowemPłoskirów (dziś: Chmielnicki) miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy., jeździli... jeno ksiądz Cieciszowski mówić zakazał...	Aaa	Adoptowałam go i oto przywiozłam go tu, chcąc umieścić w szkole, gdzie by się mógł dobrze uczyć i dobrze być traktowany. Niechże mi pan powie, gdzie się mam udać.	Ależ mam!	Bo... bo pan jest człowiekiem interesu. Pan prowadzi nader czynny tryb życia..	Chcesz sprzedać? Nie zostaniesz na ziemi?	Cholas! Nie ma go, ilnijapailnijapa (zniekszt. fr. il n’y a pas)	Co pani myśli z nim zrobić?	Czekaj, Natka, ciocia może wrócić...	Dawid Balfour Z Shaws.	Do hotelu.	Do kowala, do Rudni...	Dorzućcie na ogień!	Dwadzieścia pięć rubli miesięcznie...	Fałsz! Przepędziłam noc przed bramą pańskiego pałacu: nie wyszła stąd ani jedna osoba.	Hrabianka dobrze mówiła, że płyniemy jak na Grand Canale. Oui, c’est très beauOui, c’est très beau (fr.) naczelnik państwa w Wenecji..	I uciekliście. Teraz rozumiem!	Idź do służbowego.	Jadę, proszę pani, na tydzień, najwyżej na dziesięć dni.	Jakto? pan go znasz? wielkie robiąc oczy spytała Julja.	Janie! a może by podesłać jeszcze Wołodyjowskiemu z garść ludzi?	Jeśli zapomni o tamtej, jeśli się nie złamie i jeśli wyzdrowieje.	Kali chcieć zobaczyć matkę.	Kobieta, Mężczyzna, Starość rzecze dama Rodriguez	Kto?	List datowany był z Paryża i podpisany Paweł Sorel, aby zmylić podejrzenia.	Mogę zastąpić pannę Jadwigę w głośnym czytaniu.	Na pańskie rozkazy?	Nie Gdy geniusz stworzy arcydzieło istotne, zakocha się w niém, jak Pygmalion.	Nie krzyczcieże, do choroby!...	Nie mówi się głośno o takich rzeczach.	Nie... nie, Ingeborgo wolę trzymać się rzeczy tej ziemi!	Nie? Spoglądał pan, mistrzu?	Niedoczekanie ich, aby oni nam naszą dziewkę wziąć mieli! śmierć! ubiję jak psa!	O jakiej imprezie wasza mość mówisz?	Panno Klaro?...	Pańska siostra, panie Copperfield? Co?	Piotruś?! Pan Piotruś nigdy już tutaj nie przyjdzie!	Podsypalem im owsa, nie ruszą.	Ponieważ są tu dziś wszyscy w wyjątkowych humorach Pani imienniczka ciszej się zachowuje...	Proszę! róży? ale jakże mógł dostać róży, gdy nam jest potrzebny?	Przy księżnej...	Przypuszczam, że musieliście toczyć ciągłe walki z Piktami	Salceson.	Szarego mydła...	Są fałszywe, a prioria priori  (łac.)	Tatarów nie ma, ale bywają ludzie gorsi od Tatarów.	Trzeba znaleźć tego, komu zbrodnia przyniesie korzyść, mówi zasada prawa.	Uwięziono!	Widziałem ich nieżywych w Niedzborzu.	Wobec obu.	Z Genui, panie!	Zdarzały mu się niekiedy udane utwory.	Zostań!	Ztamtąd gdzie, maluczko a wszystko się rozstrzygnie
Zostawmy mamę w przekonaniu, że to wszystko kupujemy dla siebie, a potem zrobimy jej niespodziankę. Musimy przejrzeć sklepy jutro po południu, Małgosiu, i mamy mnóstwo jeszcze przygotowań do zabawy na wieczór Bożego Narodzenia	Czy wiesz co mi przyszło do głowy? Jest sposób... Mój brat, ksiądz Maciej, donosi mi z Wrocławia, że także jedzie do Krakowa, gdzie ma towarzyszyć księciu Henrykowi. A gdybym i ja się tam wybrała? Mogę pojechać niby dla spotkania z bratem, którego rzeczywiście od dnia naszego ślubu nie widziałam. Taka podróż nikogo nie zdziwi. Może przy boskiej pomocy wszystko się pomyślnie ułoży. Może odmowa tego związku wyjdzie nie od nas i nie od Ludmiły, ale wprost od samego króla?	Księża węgierscy także zaprzeczali Chcieli ojca pocieszyć, ale nie mogli. Po nocach nie sypiał. Zawsze jakieś czarne i czerwone osoby przychodziły, żeby go katować. Na koniec znalazł sobie lekarstwo. Jak się napił wina, to zapominał o wszystkim i usypiał. Więc już potem leżał ciągle przy kominku albo w sadzie pod starą śliwą, a zawsze dzban stał przy nim. Co się obudził, to pociągnął, uspokajał się i zasypiał. Tak było przez kilka lat. Aż tu raz przychodzę, a on siny, jakby go kto zbił. Wołam, ani drgnie. Już się nie obudził. Nieraz mawiał: „Dżjafirko, ty masz duszę niewinną, pokutuj za mnie, abym nie poszedł do piekła.” Ale mnie wtedy nie chciało się myśleć o pokucie. Po śmierci ojca rozpaczałam. No cóż, ale nawet mi płakać nie pozwalano. Mąż gniewał się, kiedy byłam smutna, spraszał gości. Mnie już coraz mniej to bawiło, a jego coraz więcej. Hulał, aż zmarnował wszystko. Sprzedał naprzód winnice, potem pola, zamek i znów przez jakiś czas mieliśmy za co pić, grać i częstować. Pewnego dnia okazało się, że już nie mamy nic, tylko mój krzyżyk. Mąż wsiadł na konia i powiedział do mnie: „Moja kochana, szukaj sobie chleba, rób co chcesz, ja muszę jechać w świat, gonić szczęście”. I rzeczywiście pojechał, a ja zostałam sama, w pięknych szatach, ale bez dachu nad głową.	Mów to pan komu innemu, nie mnie nie złapiesz mnie na te gadaniny; nie jestem ja tak bardzo przemądrzały, ale przecież znajdzie się jeszcze niejeden głupszy ode mnie. Oho! mój dobrodzieju, raniej by wam wstać trzeba, aby mnie przekonać, że w drukowanych książkach, czarno na białym, mogą stać kłamstwa albo wymysły jakie. Ba, gadałbyś mu, albo by to rada królewska ścierpiała takie szalbierstwo, żeby miano drukować w mądrych książkach kłamstwa jakie lub bajdy, zdolne tylko głowę zawracać czytelnikom. Jutro, ale nie dziś. Mam ja przecież swój rozum.	Tak. Wiesz, że często reflektuję tego rodzaju interesa. Możemy o tem pogadać. Dziś napewno nic ci nie mogę powiedzieć, ale jutro każę sobie przysłać wyciąg hipoteczny Krzemienia i powiem ci, czy rzecz jest możliwa. Może po obiedzie przyjdziesz do mnie na kawę i może coś ułożymy.	Taj co? Albo mnie pohybel, albo im! Ot, ja duszu by zhubywja duszu by zhubyw (ukr.) matka., której ja w oczy jak pies patrzył! A jak Wasyla Tatary złapały, tak kto do Krymu poszedł? Kto go odbił? niewolnik., bo myślał, że tę dziewczynę wysłużę. A oni za to prodały, prodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastjeprodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastje (ukr.) no, tak i pójdę, tylko się wprzód pokłonię; za sól i chleb, com u nich jadł, po kozacku zapłacę znam..	No, ale komu w drogę, temu czas: kładźcie się spać, jużeście nas tyle razy widzieli, to nawet lepiej, że zostaniecie w izbie. Przyszedłby pan bakałarz, niech widzi, że wszystko w porządku. Bywajcie zdrowi!	Dwa razy już próbowałem posad. Na pierwszej byłem dwa miesiące, a że się tak zdarzyło, iż w tym czasie pisałem jakiś dramat, więc zapomniałem trochę o biurze i nie byłem coś z miesiąc. Sztukę skończyłem, ale z posady mnie wybębniono. Drugi raz dostałem się na kolej i wytrzymałem całe dwa lata, bom sobie powiedział: basta z literaturą, nawet w domu nie miałem jednej ćwiartki białego papieru, nie nosiłem notesu, ani biletów wizytowych, ba, nawet nie miałem czystych mankietów, że mi się bazgrać nie chciało. Chodziłem do biura niby zegarek, pracowałem usilnie, idjociałem tak wzorowo, że w końcu dwóch lat zrobiono mnie jakimś małym naczelnikiem. Urządziło się dla oblania nominacji wspaniałą bibkę, piliśmy bruderszaft, całowaliśmy się z dubeltówki, później mówiliśmy z kolegami sobie ty, jednem słowem w moim oddziale panował raj, bywało u nas weselej, niż na maskaradzie. Raz woła mnie mój naczelnik i bardzo delikatnie daje mi do zrozumienia, że nie powinienem się poufalić z podwładnymi, że brak mi powagi, że powinieniem trzymać się więcej po naczelnikowsku, no i t. d. Uśmiałem się szczerze.	Tak! Nie zatrułam niczyjego życia i składam za to dzięki Niebu! Nie, panie Murdstone! Nie zadręczyłam nikogo, nikogo do przedwczesnego nie wtrąciłam grobu.	Więc skądże, do diabła, bierze na szkoły, jeśli nawet koni...	Taż sama boleść inaczéj wyraża się w Juliuszu Niemniejsza ona w nim, ale innéj natury. Tu naprzemiany nuta brzmi szyderska, Byronowskie zwątpienie, śmiéch rozpaczliwy. Zimniejszy-to człowiek, więcéj artysta, gdy Zygmunt więcéj był duchem i myślą. Temu artystyczne piękno przychodziło bez rachuby, gdy w Juliuszu ono jest szukane, naśladowane, odśpiéwane. Byron, Shakespeare i nie wiem ilu jeszcze składają się na niego, lubo wszystkich ich przetwarza, przerabia i kunsztowniéj może niż oni sami wydziergiwa ich pomysły. W końcu życia ten artysta już jest nim bezwiednie, a staje się męczennikiem ducha własnego, który, w wątłym organizmie rozrosły, pomieścić się nie może. Krwawemi łzami chce się płakać nad nim, gdy się z nim przebiega żywot jego, znaczony, jak kamieniami, bryłami dyamentowych pieśni. Każdy z tych głazów jasnych, to łza skamieniała, krew skrystalizowana, ból zmieniony w opokę...	A, ba w jakim świecie obraca się pani de Dubois? Wielkie bogi! Co za nazwisko! Nie gniewaj się, drogi Sorel, ale to nad moje siły... Do kogo będziesz się zalecał?	Panie Zagłoba! króla szwedzkiego nie puszczę do Zamościa, a waszmości z Zamościa!	Znajdziemy, znajdziemy, panie Michale! Kiedy byłem za młodych lat deputatem do egzakcjiegzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór)	Albo jak są twoje imieniny, albo imieniny twojej mamy, albo ojca, albo czyje; albo jak jest Boże Narodzenie i wszyscy chodzą z paczkami na guzikach... Albo czy tobie się nie zdaje, że jesteś sama na świecie... I prawda, że ty umiesz bajki, bo pamiętasz, tylko nie chcesz?	Ale kiedyż się to rozwiąże?	Ale, panie, ja nigdy go na oczy nie widziałem! Ja nie miałem z radcą Gąsowskim żadnych historyj! To jest jakieś nieporozumienie!	Oni już sami nie wiedzą, co myśleć Każdziuchnego dnia inaczej panicz wygląda. Twarz mu się wypełnia i już nie jest taka ostra, a bladość znikła jak kamfora. Ale zawsze przecież musi trochę narzekać	Temu nie przeczę, lecz uważam to za drobnostkę niemogącą mieć wpływu na połączenie się i szczęście dwojga ludzi.	Wiadoma rzecz, żeście dobry człowiek i zawszeście tacy byli ale widzicie, mam-li umrzeć przez tę juchę zadziorę, co mi pod ziobrem siedzi, to wolę na własnych śmieciach. Przy tym w domu, choć ta człek i chory, to o niejedno się rozpyta, niejednego dopatrzy i niejedno zładziładzić (daw.) no, to nie ma rady! Czy przy większym starunku, czy przy mniejszym	No więc, co pan na to poradzi? Są i będą. Mało to pijaków ma dzieci? Mało to sierot i bezdomnych chłopaków włóczy się po mieście i nie wiadomo, z czego żyją, gdzie mieszkają, z kim się przyjaźnią, i tak rosną?	Aha, na uniwersytecie też niczego sobie Tam wydział przyrodniczy i historyczny dały sobie zdrowo po zębach. Wydział przyrodniczy odrzuca objawienie i wyznaje panteizm. Na czele stoją profesorowie, a dziekan Radl sam niósł sztandar. Historycy obsadzili bibliotekę w Klementinum i bronili się rozpaczliwie, tłukąc przeciwników głównie księgami. Dziekan Radl dostał w łeb oprawnym Velenowskim i zginął na miejscu. Widać wstrząs mózgu. Arne Novak został ciężko poraniony jednym z tomów Odkryć i Wynalazków. W końcu historycy zasypali napastników zbiorowym wydaniem pism Jana Vrby. Teraz pracują tam saperzy. Wygrzebali dotychczas siedmiu zabitych, między nimi trzech docentów. Uważam, że zasypanych jest najwyżej trzydziestu.	Ja nie często się śmieję, mój panie możesz to odgadnąć z mej twarzy; ale śmieję się wtedy, kiedy mi się podoba.	Abdykował w Fontainebleau w 1814 roku i został zesłany na Elbę. Ale od kiedy ty sam tu jesteś, jeżeli nic o tym nie wiesz?	Ale z nami bracia i rodzina będzie... Cóż się nam tam stać może?	Ofiaruję się na niegodnego zastępcę.	Przepraszam ale nie chodzi tu o spółkę dobroczynną, tylko o spółkę zapewniającą zyski.	To moja sarenka. Opowiadałam ci o Jenny... pamiętasz... wówczas w kuchni.	To nie ma najmniejszego sensu Nie stanowią dla nas zagrożenia, przynajmniej tak mi się wydaje.	To już wcale co innego to fakt, i chociaż ja go sobie tłumaczę więcéj jego niechęcią dla was, niż dla mnie, zawsze i mnie to dotyka.	Tak samo ubezpiecza się Tejrezjasz, wielki wróżbiarz, na początku każdego proroctwa mówiąc otwarcie zasięgającym jego rady: „To, co wam powiem, stanie się albo się nie stanieTo, co wam powiem, stanie się albo się nie stanie	Dlatego, że już wytrzymać nie mogę w tym podłym chamstwie łódzkim. Pan jako człowiek pewnej sfery, rozumie mnie chyba. Dlatego, że ja całą duszą nienawidzę zarówno fabryk, jak i wszystkich Bucholców, Rozensztejnów, Entów, całej tej ohydnej, przemysłowej bandy	E, co się tym przejmować! Ludzie to ludzie, nic więcej. Mordują się wzajemnie i jakoś im z tym dobrze!... Ów pierwszy mały człowiek leśny polował naprawdę zręcznie.	Na lewo? To przecie nie chałupa, ino oficyna, a to niskie	Co mi pan tu będzie opowiadał! Są pomidory! Przecież nie jestem ślepa! I widzę! Jeżeli to nie są pomidory, to co to jest?!	A Koborowo? Ona tam pewno ma jakąś część?	A potem nie wiem nic więcej... Zemdlałem... Kiedy odzyskałem przytomność, Daval leżał obok mnie śmiertelnie ranny.	A to co za lala zapytał, wskazując Maciusia.	A to dziwne! Niepojęte!	Ale dość już tej gawędy, chodźmy popić.	Ależ, panie ministrze, zapominasz pan, że dziś bal u księcia wicelamy	Bóg mi zabrał szczęście i ojczyznę i musiałem jeść chleb obcych ludzi! Od tego czasu nauczyłem się szanować biedę.	Co ja teraz pocznę z sobą? zawołała, gdzie się podzieję?	Co powiem mężowi, jeśli służący zaraportuje mu, że znalazł drabinę? Och, umrzeć tak!	Czemu ty nie siądziesz? To drzewo podpory nie potrzebuje. Czy tam koło Jadzi nie ma miejsca?	Dobrze niech zostanie w moim pałacu, niech się uczy, a gdy zostanie królową, będzie taką samą reformatorką wśród czarnych, jak ja jestem królem-reformatorem wśród białych.	Eliezer! Jak to tam wielkie wozy bez koni po świecie chodzą i kto je tak mądrze wymyślił?	Ja? nic! chyba żem nadto był dla niego grzeczny.	Jakże tam idzie ci w szkołach?	Jeszcze nieskończone, nieskończone rachunki! Jeszcze żyje, jeszcze nie umarł, jeszcze przed nim i przed nami lata stoją otworem. Nażre się pychą, natka zaszczytów adwokacki syn z Ajaccio	Kusz ty razem ze swoim stryjem! Proszę na niego nie zważać, Crandall!	Musi mi pan pokazać ten list. Proszę o to, bardzo proszę, bardzo...	Naturalnie. Przez parę tygodni żywiłeś się pan niemal wyłącznie kwaśnym mlekiem w dawkach minimalnych.	Nie chcę ich! nie chcę!! Nie mogę!	Nie ma w Egipcie oficera, który zawahałby się spełnić rozkaz naszego pana i wodza.	Nie mają ich	Niech będzie, pójdę za nim... Ale musi być bardzo ciemno. Nie... Nie pójdę... A zresztą	Niech jeno ociec ozdrowieją, zarno upomnę się o korale, pięć sznurków ostało długich kiej bicze i jak groch największy!	Niestety nie wolno mi przychodzić na dłużej niż na czternaście minut.	Ot, najmniej, bom się strasznie śpieszyłbom się (...) śpieszył	Powinna była w istocie dać mu napisać: mój drogi Racine To byłoby o wiele lepiej.	Pusty a mocny jest budynek, gdzie stały klatki lwów. Tam bronić się będziemy, jak lwy, po królewsku.	Stoi na dole.	Takie sobie, trochę lepsze od piasku. Może chcesz skosztować? Ty zupełnie jak ptaszek, nie jesz, nie pijesz, może jak ptaszkowi potrzeba ci ziarenek?	To mój klucz!	Wieszanie na belce, w stodole?	Żebym skapiał, a prosił ich nie będę!	A może potwór korsykański wyszedł ze swojej jaskini?	Aż wstrętnymi?...	Boże! Boże! Boże!	Bądź zdrów. Pociąg za chwilę odchodzi. Muszę dzisiaj być w domu.	Chcecie bym u was misek wziął!	Chwilkę, przyjacielu. Posłaliśmy po Aramisa, trzeba zaczekać.	Co uratować?	Czego?	Czemuż bierzesz tedy czterdzieści tysięcy?	Czy pan znał ojca mego?	Daleko idą?	Fiu-fiu! Ostro idzie	Ja i moja suivanta, tak jesteśmy we dwie, a ogrodnik który tak nieroztropnie waćpana wpuścił, za co dostanie odprawę... trzeci...	Jak stara, zamężna matrona	Niceście nie rozmawiali?Niceście nie rozmawiali?	Nie trzeba było walki rozpoczynać, nie wiedząc, jakie są siły przeciwnika	Nie wiem	No, mości panowie kto krzyż uczyni?	Pan przyjmuje klacz barona ze wszelkimi przynależnościami: siodłami, derami, i tam dalej?...	Pan wasanów skąd jedzie?	Poszuka pan i znajdzie?	Pozycja społeczna, Obraz świata	Prawda! co za cudowne określenie I czy podobna, ażeby taki człowiek wykładał jeografię w niższych klasach?...	Przeciech! Wawrzonowa słyszała, co wygadywał w karczmie.	Siebie i miliony w dodatku.	Słuchaj, pójdziemy razem z tobą!	Tak, bo nie chciałem tej wojny.	W takich razach ja tatkę mogę wyręczać	Wiele ważnych zdarzeń zaszło w tym czasie, więc co prawda, zapomniałam o tym.	Więc cóż?	Więc uciekajmy ztąd?	Zechciej więc pani postępować zgodniej.	Zresztą ja nie mam przyjaciółek
Jest na to sposób Nie trzeba żałować pieniędzy na armaty, na karabiny, na fortece, toby się i port znalazł. Tak, armaty są ważniejsze od czekolady i lalek.	Państwo wybaczą ale to jeden z tych przypadków, w których prawnik nie może postępować nierozważnie, bo mógłby się narazić na poważną odpowiedzialność. Aby akt był prawomocny, muszę najpierw koniecznie być przekonany, żem właściwie zinterpretował wolę klienta. A w tym przypadku nie mogę być nawet pewien, czy pan Noirtier wyraża aprobatę, czy też dezaprobatę, bo przecież jest niemy! Zważywszy na jego kalectwo, nie mogę jasno stwierdzić, czego sobie życzy, a czego nie. Dlatego też moje usługi są tu zupełnie niepotrzebne, a nawet byłyby wykonywane niezgodnie z prawem.	Powiedzcie mi, dlaczego Westy ludzie się więcej boją niż innych bogów? Co w tym jest? Ot, mnie samego lęk ogarnął, chociaż jestem najwyższym kapłanem. Pamiętam tylko, że padłem na wznak i byłbym runął na ziemię, gdyby mnie ktoś nie podtrzymał. Kto mnie podtrzymał?	O, wściekał się trochę. Ale teraz chodzi do jednej chudej starej panny w Millersville, i zdaje mi się, że ona go niedługo weźmie. Będzie dla niego lepszą żoną, niż jego pierwsza. W. O. nie chciał się z nią właściwie żenić. Oświadczył się jej, bo ojciec jego tego chciał, ale spodziewał się z pewnością, że ona powie „nie”. A tymczasem ona powiedziała „tak”! I to było przykre położenie. Wio, czarna kobyło! Była wielką gospodynią, ale okropnie ordynarna. Ten sam kapelusz nosiła osiemnaście lat. Potem sprawiła sobie nowy, a gdy W. O. spotkał ją na gościńcu, nie poznał jej. Wio, czarna kobyło! Czuję, że mi się z tą sprawą udało. Mogłabym wyjść za niego i być bardzo nieszczęśliwą, jak moja biedna kuzynka Joanna. Joanna wyszła za bogatego człowieka, którego jednak nie kochała. I życie ma gorsze niż pies. W zeszłym tygodniu odwiedziła mnie i powiada: „Amelio Skinner, powiada, zazdroszczę ci. Wolałabym żyć w małej lepiance przy drodze z mężem, którego bym trochę mogła kochać, niż w moim wielkim domu z tym, którego mam”. Mąż Joanny nie jest taki zły, chociaż taki z niego pedant, że nosi futro w największy nawet upał. Jedyny sposób na niego, gdy się chce, żeby coś zrobił, to namawiać go, żeby zrobił akurat coś przeciwnego. Ale gdy nie ma miłości, która by łagodziła wszystko, kiepskie to małżeństwo. Wio, czarna kobyło! Oto posiadłość Janiny w dolinie	Gdybym ja sam wiedział w kim? Ale ja nie wiem nawet dobrze, jak jej imię: Ligia czy Kallina? Nazywają ją w domu Ligią, gdyż pochodzi z narodu Ligów, a ma swoje barbarzyńskie imię: Kallina. Dziwny to dom tych Plaucjuszów. Rojno w nim, a cicho jak w gajach w Subiacum. Przez kilkanaście dni nie wiedziałem, że mieszka w nim bóstwo. Aż raz o świcie zobaczyłem ją myjącą się w ogrodowej fontannie. I przysięgam ci na tę pianę, z której powstała Afrodyta, że promienie zorzy przechodziły na wylot przez jej ciało. TęsknotaMyślałem, że gdy słońce zejdzie, ona rozpłynie mi się w świetle, jak rozpływa się jutrzenka. Od tej pory widziałem ją dwukrotnie i od tej pory również nie wiem, co spokój, nie wiem, co inne pragnienia, nie chcę wiedzieć, co może mi dać miasto, nie chcę kobiet, nie chcę złota, nie chcę korynckiej miedzi ani bursztynu, ani perłowca, ani wina, ani uczt, tylko chcę Ligii. Mówię ci szczerze, Petroniuszu, że tęsknię za nią, jak tęsknił ten Sen, wyobrażony na mozaice w twoim tepidariumtepidarium (łac.)	A! to wasza mość pan pułkownik!... Chwała Bogu! Gościewicze idą już... słychać ich przez las. Wasza mość wie, że do Lubicza ją porwał?	Cóż mnie mogą obchodzić jakieś teatra, choćby też i najbardziej amatorskie? Pytam! Nigdy tego znieść nie mogłem i to ja, dziś, na stare lata...	Och, to ciekawe, odparł dość impertynencko p. de Charlus, z miną człowieka, którego myśl musiała przebyć długą drogę, zanim doszła do rzeczywistości zupełnie innej niż jego rzekome domysły. Ale ja ich nie znam	Aby uczynić zadość rozkazom waszym, księżno, musiałbym pokazać ci serce swoje, na którym wyryta cała postać ukochanej. Nigdy ustami nie zdołam opisać nieporównanej piękności Dulcynei, która chwyciłaby pędzel Parchascisa i Tuinandy, i Apellesa, i dłuto Fidiasza. Było by zuchwalstwem chcieć opowiedzieć ustami to, czego cała moc połączonej sztuki prawdziwych kształtów utworzyć nie zdoła...	InteresPanie dobrodzieju żeby nie to, że pana dobrodzieja nikt nie zna w Warszawie, to ja bym panu za ten interes nie dał nawet dziesięć rubli. A tak zarobi pan dobrodziej dwadzieścia pięć...	Cha! cha! a to od czego?	Jak zawsze, ciągniemy z koczowisk zimowych do miasta. A wy, co tu robicie? Czy to więzienie?	Niby Jagusia to wybierek, a nie najlepsza we wsi!	On nic nie wie Pokażę go wam, jeśli pójdziecie za mną. To mój mistrz. Potem pójdziemy sobie precz.	To i szczęście Waskowski oddał jej rzetelną usługę. Taki gwóźdź w głowie nie boli.	Wcale nie. Dlatego taki miły i tak go wszyscy kochamy.	A, widać tylko mi się zdawało, to i pomyliłem się.	A to czemu?	A to łgarz	Ale gdy więdnąć przyjdzie, to smutniej zwiędną to były także słowa mojego instynktu.	Cóż to stan małżeński w taką abominacjęabominacja (z łac.) pytał dalej pan Zagłoba.	Ja go znam ja go znam to badzo przyjemny człowiek.	Kup sobie żałobę ze swoich sześciu ludwików. Dla mnie kup krepę, to mi wystarczy.	Nasi poganów płoszą. Jest znaczny podjazd, który bydło z pola zabiera.	No, widzisz, tęskno mi za przyjaciółmi i ojczyzną Francja jest niewątpliwie miła i piękna, lecz ja tęsknię za wrzosowiskami i dziką zwierzyną. Czasem zabieram paru chłopaków na służbę do króla francuskiego, a oprócz tego biorę z sobą w tę drogę i nieco grosza. Ale najważniejszą przyczyną są sprawy mojego wodza, Ardshiela.	Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu. Baczciebaczyć (daw.) tylko.: koń ArnoldówArnoldów (daw.) łatwo. wymiarkować, że cwałując w ucieczce, mocniej nogami bił w ziemię niż idąc powoli w tamtą stronę, a przeto i większe powybijał doły. Patrz, którenktóren wytropić. psubratów godniegodnie (daw.)	Tak, pisał mi o tym. On już jest na najlepszej drodze do majątku, już go robi nawet.	To kwestia jej urody i powodzenia	Nie odpowiada pani... Nie domyśla się pani nawet, jak jest mi drogie każde jej słowo, których tak mało słyszałem... I oto dziś odjeżdża pani nie zostawiając mi nawet cienia nadziei...	Ja się przecie nie wymykam ale teraz na służbie jestem i z ordynansemordynans (z łac.) Tu pokorny z początku głos Wołodyjowskiego tak jakoś zasyczał jadowicie, że pan Charłamp spojrzał z mimowolnym zdziwieniem na małego rycerza i rękaw puścił.	Świat grecki... Co do mnie, nic mi jeszcze nie mogło zastąpić wspomnienia odludnych pieczar pustyni. Kryjówki dziś drapieżnych zwierząt tam, gdzie wykołysał się duch ludzkości, gdzie w bezgranicznym odosobnieniu Paweł z Tebaidy sto lat przepędził, pierwszy pustelnik, gdzie Antoni w świętych marzeniach wyhodował nadziemską duszę swoją! Nigdy i nic już na świecie nie mogłoby przewyższyć uczuć zdumienia, skruchy i trwogi, jakich się tam doznaje.	Phi! miałem je i to nawet dość długo; ale cóż? ty przybyłeś, ujrzałeś i zwyciężyłeś. Spostrzegłem się, iż panienka patrzy na ciebie zbyt chętnie, a na mnie wcale: zwinąłem tedy po prostu chorągiewkę. Zostaliśmy dobrymi przyjaciółmi; zwierza mi się ze swymi panieńskimi głupstewkami, słucha czasem moich rad; ot, w braku lepszej, zgodziłem się na rolę komparsa, do jakiej mnie zepchnąłeś.	Nie, nie... Pan mnie nie rozumie. ale ja chcę. tak mu się dużo nazbiera, że aż go dusi. więc tak...	Zresztą Wyspa Lincolna nie leży na zbyt dużej szerokości geograficznej, więc i zimy prawdopodobnie nie są tu zanadto ostre. Czy nie mówił nam pan, Cyrusie, że trzydziesty piąty równoleżnik odpowiada mniej więcej szerokości geograficznej Hiszpanii na naszej półkuli?	Bardzo mi się podobasz dnia dzisiejszego.	Co ci się spodoba, mój maleńki, będziesz je bił, kochał, drapał, pieścił, wszystko, co ci się spodoba! A one będą cię słuchały i pracowały za ciebie, gdy dorosną, wiesz?	Niech se pochowa i trzecią, Panie Boże mu pomóż, a niech dzieciom, póki żyw, nie daje ni staja, ni liszki jednej, ni tyle, co trepem przydepnie. Ścierwy, wyrychtowałyby go, kiej moje mnie. Dałyby mu wycugi, że na wyrobek by chodził, z głodu by zdychał abo i na żebry, po proszonym szedł. Oddaj ino, co masz, dzieciom	Gdzie dzwon? Tego ja nie wiem i tego nikt nie wie.	Głupiaś, nie powiadaj, na czym się nie rozumiesz...	Horror vacuihorror vacui (łac.) w fizyce średnio­wiecznej. Warto tę siłę wskrzesić dla wytłumaczenia współ­czesnych dusz. I potęgi kobiet dzisiaj. Kobiety stawały się zawsze potężne wtedy, gdy idee się kurczyły i zasychały w doktryny. Dla czasów i ludzi żywych mają one tylko war­tość markietanek na postoju nocnym.	Albo go nie znacie? O córce nie wie, a jak się dowie, nie zniesie tego lekko.	Trzeba się było mnie spytać. Nie mogłeś wiedzieć, boś nie sanitarnyboś nie sanitarny	Bardzo mi potrzeba już ledz boście mnie do zbytku opoili!	Bo począwszy od owej chwili, od tego jednego pańskiego spojrzenia, obraz tego wytwornego jegomościa prześladował mnie bez przerwy.	Cóż robić, kiedy nie ma komu.	Do wody! Jaka ty mądrala! Do wody byś nie poszła! O, nie!	Doprawdy? Nawet i mnie nie wolno?	Gdzie?	I nie przemówiłeś do niej?	Jemu nigdy nie zabranie żywności, wobec czego...	Jeszcze, babciu, o szczurach.	Kwatera główna trzydziestego legionu znajdowała się latem w Anderidzie, ale kohorta siódma, do której należałem, stała na północy, na straży Wału. Maximus właśnie odbywał w Anderidzie przegląd wojsk posiłkowych (Abulków, jak mi się zdaje), więc zatrzymaliśmy się u niego, gdyż był on z dawna przyjacielem mego ojca. Ledwośmy tam przebyli dziesięć dni, gdy przysłano mi rozkaz, bym na czele trzydziestu ludzi przyłączył się do mej kohorty...	Mogę stać	Nie daruję sobie nigdy, żem go zostawił samego...	Nie jestem dla ciebie, drogie dziecko, panią. Chcę być twoją matką.	Nie mam	Nie znasz?	Nie.	Nikt prócz mnie Zaraz ci dowiodę.	Ot gadają, że pana konsyliarza ktoś urzekł.	Posag mojej żony ma wynosić pół miliona liwrów. Czy wypada, abym go odebrał, czy też mam go zostawić u notariusza?	Powiedz twojej Astoreth aby nigdy nie groziła książętom, bo i ona pójdzie do izby czeladniej.	Powtarzam ci...	Tak, panie! Będąc mieszkańcem tego przybytku sprawiedliwości, śmiało każdemu patrzałem w oczy i urwałbym głowę temu, kto by się ośmielił obrazić mnie. A teraz!...	Trwoga nigdy go pani nie wydrze	Tylko dwa dolary bez czternastu centów.	Tylko?	Wśród tych, których wyliczasz, nie szukałam dla ciebie żony.	A Lady Makbet?	A ona?	A! Rinaldo RinaldiniRinaldo Rinaldini	Brawo!	Bądź spokojny.	Czegoś ty taka mizerna?...	Cóż Konrad Wallenrod, hę? odmiana gruszek..	Cóż, ładna?	Dużo uczniów macie państwo u siebie?	Gaila man tavęs;	Gorzej, wspomnienia.	I na mnie czas	Idź, idź, Noelu	Ja, dziecko drogie!	Jednak wydobył. Wierz mi, on ma rację: jedź jutro do Włoch.	Jednakże, w głównych zarysach?	Jutro?	Każesz, będę posłuszuy, ale co wycierpię.	Mówił ta dzieńszczykdzieńszczyk (z ros.)	Mówiłem wam, ślub nam dać przyrzeczono... wyciągam do was rękę... ofiarując przysięgę...	Nic.	Nikogo.	Pewnie, pewnie	Ręka do góry i przysięgnij!	Sam go zabiorą, bo tam z panem Babińskim idziemy wieczorem. Panie Stanisławie, prędko pan będzie gotów?	Straszni, straszni!	Twoje stanowisko sekretarza przy ministrze czyni z ciebie autorytet, jeśli idzie o wiadomości. Ledwie otworzysz usta, a agenci giełdowi już w lot stenografują twoje słowa. Spraw, aby przegrała raz po razie ze sto tysięcy franków, a będzie rozważniejsza.	Tęsknię...	W ogóle, panno Lusiu, ja jestem pospolity.	Z tym Bonacieux.	Znałem go jeszcze, gdy był porucznikiem w topkhana (artylerii).	Łagodny człowiek z tego doktora, ma obwatowane nerwy!
Zaprawdę słusznie to mówią, że podróżowaniem i czytaniem człowiek się dużo uczy. Któż by teraz uwierzył, że są małpy, co zgadywać umieją? Co do mnie, nigdy nie dałbym wiary, gdybym na własne oczy nie widział. Panowie, ja jestem istotnie ten Sam Don Kichot z Manchy, jak powiedziało to zwierzę, wyjąwszy może, że tyle jeszcze zasług nie mam, ile mi przyznano; ale w każdym razie dziękuję Bogu, że mi dał serce dobre i gotową chęć służenia wszystkim.	Cóż, zdaje mi się, że ja będę pierwszy	Mości książę! nie bierzże za złe, iż się w godność nie obwijam, jako przystoi temu, którego o dziewkę proszą, i że zbyt jawnie radość okazuję... Lecz owo żyliśmy w strapieniu, nie wiedząc, co nas czeka, i wszystko najgorzej sobie tłumacząc. Przyszło do tego, żeśmy i waszą książęcą mość źle sądzili, aż naraz pokazuje się, że strachy i posądzenia były niesłuszne i że pierwszemu uwielbieniu folgę dać można. To, mówię waszej książęcej mości, jakoby kto brzemię z ramion zdjął...	Sam nie rzucam się jeszcze na grubego zwierza nie mam sił po temu, ale potrafię napędzać jelenie na łowców, którzy umieją sobie z nimi dać radę. Zawezwij mnie tylko, Kaa, gdy będziesz głodny, a przekonasz się, że to co mówię, jest prawdą. Dzięki temu posiadam pewną zręczność i gdybyś kiedy dostał się w sidła, postaram się odpłacić ci tę przysługę, jaką mi oddałeś, podobnie jak chętnie uczynię to Bagerze i Balu. A teraz życzę wam powodzenia i dobrych łowów, moi mistrzowie i opiekunowie!	Zbliż się pan Zbliż się pan i wyjaśnij panu Dandré, że można było jednak dowiedzieć się o tym, o czym on nie wiedział.	A jednak jestem przekonany, że się nie mylę co do osoby. Jestem Pomian, z zawodu literat. Czy rzeczywiście nazwisko moje jest księdzu kanonikowi zupełnie obce?	Chodź pan wciąż Hernani! wykrzyknął p. de Charlus z emfazą, zgrywając się jak w teatrze pukiel! I przez ten czas, wdzięczny kontredans, allegro vivace. Wiesz pan, ten pukiel był niby znak objawienia, nawet dla najtępszych. Księżna Taorminy, głucha do tej chwili (bo nie ma ciężej głuchych, niż ci co mają uszy do nie słyszenia), księżna Taorminy, wobec oczywistości cudownego pukla, zrozumiała, że to jest muzyka i że nie będzie się grało w pokera. Och! to była chwila bardzo uroczysta.	Bo myśleli przez chwilę, że tędy pójdą, ale na pewno się rozmyślili. Będą woleli pójść traktem przez Wilsk albo może szosą na Czerniachów.	Otóż masz! Obiecała, że pójdę z nią kolejnym razem, bo to już ostatni lód, ale nie warto prosić takiej złośnicy.	Otóż, młodzieńcze, zostali książętami tak samo, jak Richelieu ministrem. Historia, PolitykaGdybyś szukał w historii przyczyny wydarzeń, zamiast uczyć się na pamięć ich nagłówków, byłbyś z nich wyciągnął prawidła postępowania. Z tego, co zaczerpnąłem, ot tak, nie przebierając, w zbiorku prawdziwych faktów, wynika to prawo. Uważaj ludzi, a zwłaszcza kobiety, jedynie za narzędzia, ale nie pozwól im się tego domyślać. Uwielbiaj jak bóstwo tego, kto, stojąc wyżej od ciebie, może ci być użyteczny, i nie opuszczaj go, póki nie opłaci na wagę złota twego służalstwa. ŻydW stosunkach ze światem bądź twardy jak Żyd i jak on uniżony; czyń dla władzy wszystko to, co on czyni dla pieniędzy. Ale też człowiek upadły niech będzie dla ciebie tak, jakby nigdy nie istniał. Wiesz, czemu winieneś postępować w ten sposób?... Chcesz panować nad światem, prawda? Trzeba zacząć od tego, aby być posłusznym światu i dobrze go studiować. Uczeni zgłębiają książki, politycy zgłębiają ludzi, ich interesy, źródła ich postępków. Otóż świat, społeczeństwo, ludzie, wzięci w ogóle, są fatalistami i ubóstwiają fakt. Wiesz, czemu ci czynię ten mały wykład historii? Ponieważ domyślam się w tobie bezgranicznej ambicji...	Masz pan prawo rozkazywać Ale chciałbym się pana o jedną rzecz zapytać.	A ja pewien jestem, że nie potrafię dać sobie rady na świecie bez ciebie, tak przywykłem polegać na tobie, we wszystkim być przez ciebie kierowany. Wszak każdy, kto się zbliża do ciebie, ulegać musi dobrym twym wpływom.	Ale trzeba to zrobić w wielkiej tajemnicy bo inaczej zaczną się wieszać wszyscy chłopi, a nam, ich panom, żaden Fenicjanin nie pożyczy miedzianego utena.	Tak jest, Clewer. Uczę go francuskiego. To jego pierwszy kurs, a on już jest tak ogłupiały, jak ty byłeś kiedyś, Beetle. On z natury nie jest bardzo inteligentny, ale jak go tu zaczęto tłuc, stał się prawie skończonym matołkiem.	Odegrałem już twoją uprząż, potem konia twego, następnie mojego i znowu przegrałem. Potem znowu odbiłem twoją uprząż i moją. Na tem stanęliśmy. Pysznie się udało; to też nie puszczałem się dalej.	O ty, najpiękniejsza i najniewdzięczniejsza ze wszystkich kobiet, dostojna Kasyldo z Wandalii, możeszże zezwalać, aby rycerz, niewolnik twojej piękności, trawił życie, błądząc po świecie, na nieskończone trudy narażony? Jeszczeż ci mało, że dzielność mego ramienia zmusiła wszystkich rycerzy Manchy do wyznania, że jesteś najpiękniejszą na świecie.	Moja droga, moja najmilsza! jeżeli Bóg w dobroci swojej to sprawi, że ja kiedy szczęśliwą będę, nigdy, nigdy o was i o domu waszym nie zapomnę, nigdy wam wdzięczna być nie przestanę za to, że przytuliliście mnie sierotę i ze słabym zdrowiem.	Pan myślisz, że to przyjemnie, że to dodaje kredytu być zięciem firmy Grünszpan et Landsberger, to się pan grubo mylisz.	No, tym jego salamandrom. Teraz przynajmniej będzie się je przyzwoicie traktować, kiedy będą mieć jakąś wartość. A do niczego innego te potwory się nie nadają, tylko do tego, by z ich pomocą zrealizować jakąś utopię.	A cóż ty myślisz, filistrze jeden, że ja mam dusz jednokomórkową, którą można wziąć w garść, ścisnąć, obejrzeć i stwierdzić, że jest z tego lub owego gatunku!?... Bez etykietowania, panie Kotlicki. Precz z klasyfikacyą! Wy już nie umiecie nic, tylko gatunkować!	Alanie, to było morderstwo. Zabiłem go. Nie wiesz, ile przez niego wycierpiałem. Jakiekolwiek było moje życie, na to, że było takie, a nie inne, on wpłynął więcej niż biedny Henryk. Może nie chciał tego, ale taki był wynik.	Mój zegarek? Zegarek rodzinny, który mam po moim pradziadku. On się przez cały rok ani pięć minut nie spóźnia. To prawdziwy chronometr.	Ponieważ byliśmy niesłusznie podejrzewani, mieliśmy przeto tym więcej powodów, by ujść cało Niewinnemu chyba powinno się dawać pierwszeństwo przed winowajcą.	Wiadomo wam tedy, że z przyczyny szpetnego słowa, wyrzeczonego w nietrzeźwości wobec posłów, cesarz niemiecki, KarolKarol IV Luksemburski (1316–1378) król Węgier (w latach 1342–1382), król Polski w latach (1370–1382)., który mu też niezabawem wypowiedział wojnę.	Wyobraź sobie że pan Dyzma miał przed chwilą incydent z tym bałwanem Terkowskim.	Żałuję, że nas widział.	Jaśnie pani już się ubrała, jest gotowa do wyjścia i pyta, czy pojedzie razem z panem.	Wcale tego nie powiedziałem. Mówiłem coś takiego? No właśnie. A zresztą, pomijając piątek, miałem dziś w nocy okropny sen. Śniły mi się szczury.	Mojego syna za karakozowski wystrzał wzięli, nauczyłam się od tego czasu rozróżniać.	Sądzę, że nie.	Wszelako nie każdy młody ma pstro w głowie najdują się i tacy, którzy w zarankuzaranek (daw.)	Lecz w Agrze, gdym włóczył się po ulicach, jakiś człek krzyknął, żem mu coś winien, a nadszedłszy z wielu świadkami jął raz po raz pozywać mnie przed sąd. O, ci południowcy, to nie w ciemię bici ludzie! Rozpoznał we mnie swego ajenta z plantacji bawełny. Oby za to zgorzał w piekle!	Broń Boże! Przecież, jeśli pańską pomoc usunie, to ją pani Tekla gwałtem zapędzi do ołtarza pomimo swej antypatii do Głębockiego. To są dwie jedyne drogi wyjścia. Aut albo.! Babunia pewnie przenosi polską ziemię nad Jadzię, choć ją niby ubóstwia jedną, i gotowa spalić biedną dziewczynę za jednego morga, nie tylko dla kilku tysięcy. Oho, znam ją. Niech no co weźmie do głowy, to nie da tchnąć, aż dopnie. Jadzia się ani obejrzy, jak ją odstawią z posagiem do Strugi.	Bo pan ze wszystkiego żartujesz... Ale Szwarc? Czy to szlachetnie z jego strony tak ją opuścić?	Dzieciństwo? Łatwo to powiedzieć! Ale ono niesłychanie przeszkadza, są dowody na mamie i na dziadku Macieju. W jego młodości takie dzieciństwo zatruło późniejsze życie.	Biedna Naścia była zawsze taka gwałtowna ale serce ma najlepsze.	Fakt! Przegrał parę pięknych koni. Wózek był już trochę zniszczony, ale konie śliczne... I przegrał je jakby nigdy nic!	Nie, nie! To tylko nieporozumienie. Nie miałam na myśli pieniędzy swoich... Nie mogę tego wytłumaczyć, ale proszę o odpowiedź... Cóżbyś pan powiedział gdybym... jakże powiedzieć... gdybym uczyniła coś, coby pana kosztowało dużo, dużo pieniędzy?	A jeśliście mniemali, co was moja pomsta ominie, to była szpetna pomyłka. Słuchajcie bacznie, rzekę wam coś: ja go widziałem, a wy nie!	Bo chyba nie liczymy tak samo. Ja policzyłam jako drugi tamten stolik, przy którym siedzi ze starszym panem jakaś chuda garbuska, cała czerwona, odrażająca.	Mnie? nic a nic! Zły tylko byłem na siebie, żem do statku przybiegł, gdy był o kilkaset kroków od przystani.	Nie mogę dziś być u pana na obiedzie	Panienko, proszę mnie wziąć ze sobą do Warszawy.	Nie, nie, señor Hirsch Jeżeli pan istotnie spotkał capataza de cargadores, a to nie ulega wątpliwości, to był pan najzupełniej bezpieczny.	Bo gdyby nie ta narodu naszego przywara, to byś, miłościwy panie, tu nie był!	Kimże jest ona? Jak na sahiba, jesteś jeszcze zgoła za młody na podobne wybryki.	„W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch”W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch zadeklamował Radlicz, dzwoniąc do bramy.	Jak to! Ależ to za darmo, to darowane! Powiedziano mi trzy razy tyle.	A co mi do tego. U twoich przyjaciół, szubieniczników.	A cóż to jest takiego?	A juściż pójdziesz do mnie?	A któż tu nastaje na wyjazd pana Baryki?	A miał kogo przy sobie?	Ależ ja lubię ludzi uczuciowych.	Cóż miałoby wpłynąć na jego rozruszanie?	Do dna, do dna!	Dobrze. Nie może pan jeszcze niestety wyjść z lochu, bo we dworze są żołnierze, pozostawieni dla schwytania pana. Poza tym inni szukają pana po okolicy. Może więc dłużej wypadnie panu tu posiedzieć.	Gdybym ja był na twoim miejscu...	I gdzież to miejsce?	Ile już było sklepów?	Ja nic nie powiem!	Lucyanie, spójrz w lożę piątą od sceny na prawo: kobieta w aksamitnéj sukni	My nie naciągamy oto nasza konstytucja.	Niech ona mówi za siebie, wy za siebie. Przyrzekacie?	Nigdy w świecie nie dopuścim tego!	No bo nie?	O, już tego nie potrafiłby!	Pani będzie ze mną grała zamiast Sznapsi.	Pfe! tu już coś zarywa na tragedję pomyślimy... a gdybyś uciekł?	Powiedają: „Chłop robotny i żona pyskata, to wezmą choćby i pół świata.”	Spraw ty to, a ja ci garnek dukatów nasypię, a pereł drugi. My w Barze wzięli łupu niemało i przedtem brali.	Tak, mości kawalerze, i to najlepszego, bo to ja sam.	To są krajowe, nasza praca i żelazo. Sprowadziłem montera z fabryki Mac-Cormicka i pod jego dyrekcją firma warszawska zrobiła to samo.	Ty nigdy nie wiesz, co będzie.	Więc chyba kocha pani innego?	Z Berlina? tam mi żadne nie grozi niebezpieczeństwo, ani tobie... najcnotliwszy z dworów i najnudniejszy w dodatku.	Ze względów finansowych?	słońcem żebym był samym i nieubłaganą wolą słoneczną, gotową do zniszczenia w zwycięstwie!	A więc można ją łatwo przesadzić?	Bywacie w Krakowie?	Ciu-cia! ciu-cia!	Czego chciało od ciebie owo straszydło morskie?	Gdyby klucz zginął!	Istotnie jeździłem...	Jakto... w wypadku?	Ją!	Kilka razy Jestem agentem Towarzystwa Indyjskiego.	Mam tutaj.	Najmniej stu.	Nam wolno.	Niby, czy obiecał mi zapłacić?	Oczywiście	Południowiec!	Pracuj powoli pozostawiamy cię w usposobieniu wyśmienitem.	Proboszcz tutejszy.	Puść, Albinos.	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie	Tak.	Właśnie dla pani.	Zapomnijmy o Bergeraku, panie de Faventines, i jak sam tego pragnąłeś, pomówmy o moim małżeństwie. W tej chwili pozostaje nam już tylko oznaczyć dokładny termin.
Nie mam zamiaru tam jechać, żeby się o tym przekonać. Zresztą wasza uwaga jest słuszna Tamci mają więcej charakteru i ten charakter jest na wskroś anarchistyczny. To urodzajny dla nas grunt. Stany Zjednoczone	Co to za dziwna liczba: „trzy...” Coś w tem jednak jest tajemniczego!	Doskonale, wybornie! Nie wątpię, że i pani Micawber jest bardzo zajęta!	Tak jest!	Ja bym miała panią opuścić! To by było dopiero! Chciałabym to widzieć! Nie, nie, nie i jeszcze raz nie, to niemożliwe! Nie! Chociaż jest tu ktoś, komu byłoby na rękę, oj i bardzo na rękę. Niech się łudzą! Nic z tego nie będzie, zostanę na złość im, jak gdybym w ziemię tu wrosła, aż do grobowej deski. Gdy postarzeję, ogłuchnę, oślepnę, wszystkie już zęby stracę i będę do niczego, Davy da mi kątek i kęs chleba. Czy tak, Davy?	Grzeczny pan nie jest.	Jest! Jest!	Kto jest ten śliczny chłopiec z tobą, Lousteau?	Mylisz się on jest dla ciebie bardzo życzliwie usposobiony.	Pan Stanisław Fogelweder i Niemiec Ruppert jedno pono prawią Z królem źle jest, bardzo źle, a leki i lekarze co pomogą, gdy kto życia nie szanuje?	Wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku staruszkowi, jakikolwiek on tam jest! Nie chciał przyjąć ode mnie tych życzeń, jednak ja mu je składam. Niech żyje wuj Scrooge!	Kiedy on pierwszy przystąpił do ciebie z dobrym słowem, poniechaj złości. Tam u niego w chałupie piekło... nie dziś, to jutro Jagnę wygoni i ostanie sam... Józka nie poredzi w tylem gospodarstwie, stary jeszcze nie jest, ale też wszystkiego nie zrobi ni dojrzy... dobrze, byś jego łaskę na ten czas miała... o toś zabiegać powinna... Byłabyś mu pod ręką w sposobną porę... to nie wiada, jak by się stało... może by przyzwał z powrotem... nie zdzierżysz tej biedzie, nie...	Ale to ona sama Niema wątpliwości! Posądziłam biedną Żalińskę, że się jej to przywidziało.	A kogoż to i kiedy, odezwał się Opat spokojnie gdzie ta zdrada? kto go sądził!	Aha, nie co inszego to musi być A jej miłość się sromasromać się (daw.) ironiczne: Anna Jagiellonka miała w tym czasie 49 lat.	Jeszcze jeden dowód, że to konspiracja!	Jeśli chodzi o mnie, to z przyjemnością. Grunt, czy oni nam pozwolą?	Ketling! Tak mi się widzi, że nie wybiła jeszcze nasza godzina.	Nie pytałem jej o to. Moja rzecz: wojna z szernami. O resztę się nie troszczę.	No, to że była o wiele mniej swobodna w słowach.	Pan Kopowski potrzebuje, o ile słyszałem, pieniędzy, a panna Ratkowska niebogata. Wiem, że jej ojciec, umierając, został dłużny bankowi sumę, która z procentami wyniosłaby do dnia ostatniego ubiegłego miesiąca...	Panowie, raz uwierzyłem w szpetne słowa, które mówiliście o Tristanie, i żałowałem tego. Ale wy jesteście wierni lennicy i nie chcę tracić usług swoich ludzi. Radźcie tedy, proszę was o to, jesteście mi winni radę. Wiecie dobrze, że unikam wszelkiej pychy i przemocy.	Rozumiałam, że gdy wybór mojej woli zostawiony... Ja tak lubię smutne pieśni...	Tak? To ci tam musieli nabajać różnych niestworzonych rzeczy. Ja ino raz byłem w Starej Anglii... dojechałem aż do samego Wiltshire... tam mnie oszwabili porządnie, kiej kupowałem rękawice ogrodnicze!	A no! to biegnę po niego	A skąd żeście się tu wzięli, boście frajerka, widać to zaraz, bo mordy dobrze użyć nie potraficie. Inna to by dopiero na mnie peronelę wywarła. No, gadaj, kiedy dobrze z tobą kuniruję, co cię tu naniosło?	Ach, coś w tym rodzaju: „Śliczny chłopiec, jego biedna matka była moją nierozłączną przyjaciółką. Zupełnie zapomniałam, czym on się zajmuje, chyba niczym... ach, tak, grą na fortepianie, jeżeli nie na skrzypcach, kochany panie Gray?”. Nie mogliśmy powstrzymać się od śmiechu i od razu zostaliśmy przyjaciółmi.	Ależ oczywiście To on podszedł się przywitać, ja go nie widziałam.	Cztery czy pięć mil stąd, u podnóża góry, macie panowie zagrodę przeznaczoną dla zwierząt domowych. Zwierzęta te potrzebują starania i opieki. Czy pozwoli mi pan mieszkać tam razem z nimi?	Czy nie było jakich wiadomości od Nigra albo od Nazariusza?	Czy pan Głębocki zdrów?	Dlaczego tu szyba stłuczona? Ile kosztuje to lustro? Kto gra na tym fortepianie?	Drogi Mr. Barnes, nic sobie nie robię z wszelkich podejrzeń, jak długo mi nie można niczego dowieść. Jeśli pan sądzisz, że znalazłeś dowody przeciw mnie, proszę o nie, a spróbuję obalić je.	Ech, proszę pana może lepiej nie zadawajcie sobie tego trudu, gdyż ja to już wiem:	I to pan mówi, pan... matematyk?... Wbrew głosowi wiedzy, która na miejscu metafizycznych przywidzeń stawia dwa pewniki: siłę i materię... Obie one wytwarzają ciągły prąd bytu, na którym pojawiają się fale pojedyńcze, trwają jakiś czas i	Idę już, idę ale na rany Chrystusowe, kiedy ja będę miał to szczęście...	Jakiż to?...	Koniec więc twojej męki. Jedź, jedź, niech cię błogosławi Bóg. Sam bym chciał być na twym weselu, bom to i Kurcewiczównie, jako córce Wasyla, i tobie, jako przyjacielowi, powinien, ale w tych czasach już mi to niepodobieństwo się ruszyć. Kiedy chcesz jechać?	Kto by się spodział, takie to zawżdy potulne...	Kupię jej za swojego dolara	Możeż to być?	Nie mogę się nie przejmować. Wierz mi albo nie, ale mówię ci, że pod koniec każdego miesiąca mam wyrzuty sumienia. Do tego stopnia, że wczoraj w żaden sposób nie mogłem przyjąć tych dwustu franków.	O! będziemy go mieli! przerwała kasztelanowa, idąc powoli i prowadząc z sobą ciągle Laurę. Król J-mość mocno myśli o tem... wszyscy mu pomagamy, znalazł się nawet człowiek, który to może doprowadzić do skutku.	Przez pomyłkę znalazł się u mnie. Poznaję pismo majora. Ta częsta korespondencja, ciociu, mocno się wydaje podejrzana!	Tak, mamo.	Tak.	To bardzo możliwe. Ja wszakże go nie znam.	To zapal sobie.	Zdaje się że Samentu został odkryty w jednej z sal Labiryntu i sam się otruł, aby uniknąć mąk... I zdaje się, że odkrył go Mefres, przy pomocy jakiegoś Greka, który ma być bardzo podobny do waszej świątobliwości...	A cóż tam po mnie!	A dla mnie mój Felunio i skromność przedewszystkiem, odparła spuszczając oczy naiwna Teresa.	A gdzie ma być, jak go rzuciłeś?	A więc się nie dziwię Jedyny mój protektor wyjechał.	A więc trzeba będzie umrzeć!	Ale nie, nie byłam nieszczęśliwa, dopiero teraz będę.	Ależ...	Czytaliście przecież...	Daj go Bóg.	Dużo? Tyle, ile go było... Zginęli wszyscy... Widziałam trupa tej co wczoraj była dziewczyną, a umarła oczepionaoczepiona	Dziękuję, Delfino. Spodziewałam się coś lepszego usłyszeć od ciebie w krytycznym moim położeniu; ale tyś mnie nigdy nie kochała.	Hrabio dziękuję panu za gościnność, z której chciałbym korzystać jak najdłużej; ale muszę wracać do Paryża.	I ty może dlatego?... dla powetowania?...	Ja nie wiem, ja głowę tracę, pojęcia nie mam, co robić. Prezes zostawił tyle spraw w stadium najgorszym, wali się na mnie niemal co godzinę jakiś pasztetpasztet (pot. przen.)	Ja pani powiem! Od kiedy wyszłyśmy z pensji	Ja zasię trzymałem się duchownych osób; księża biskupi obaj mogą przysięgać, jako ich na jeden pacierz nie odstąpiłem.	Jednak...	Jestem Eunana, setnik pułku Izydy... Nieszczęśliwy Eunana, wasza dostojność nie pamięta mnie?... Więcej niż rok temu na manewrach pod Pi-Bailos odkryłem święte skarabeusze...	Józiu, puść kantor Bauma, a ja potrzebuję człowieka zaufanego, wziąłbym cię, wyrobiłbyś się przy mnie.	Kapitan raniony	Karczma	Kołyb ja kotoroho w łobKołyb ja kotoroho w łob	Kto by taki jasyr wziął, sułtanowi nie miałby czego zazdrościć, któren i sułtan pół państwa swojego chętnie by za taką oddał.	Któż wié? kto wié?	Ma pan rację. Teraz jeszcze jedno:	Mości księżulku, a lubisz ty kije?	Mój Boże! Czego ci mężczyźni nie wygadują! Z pewnością nigdy nie zrozumiem tego, o czym rozprawiacie. Och! Henryku, jestem na ciebie naprawdę rozgniewana. Dlaczego starasz się wpłynąć na naszego miłego pana Doriana Graya, aby opuścił East End? Zapewniam cię, iż byłby dla nas wprost nieoceniony. Jego muzyka podobałaby się na pewno.	Mój stryju mam do ciebie wielką prośbę, a także do stryjenki i Stefana. Nie odmawiajcie mi, moi serdeczni, gościnności swojej w Darnówce, dopóki nie wyszukam tu sobie gdziekolwiek miejsca dla rozbicia namiotu i umieszczenia pod nim swoich penatów.	Mówi po łacinie	Nacjonalizm oświadczył poważnie pan Ricardo.	Nie nic nie pisał.	Nie przypuszczam, ażeby podobne przeszkody istniały	Nie ryczcie, do choroby.	No i co pan powie o naszym zakochanym?	Pan baron miał ważne sprawy, zajęty był aż do tej pory. Jeszcze kilka osób czeka na niego. Zrobię, co w mojej mocy, aby pan baron przyjął pana, kazałem już dwa razy telefonować do sekretarza.	Pieniędzy bez fantufant	Poeta we Francji nie ma obowiązku być benedyktynem	Poza tym nie znasz Szuberta. Wyprosiłby cię za drzwi z całym podziękowaniem. Nie znosi wizyt i podziękowań.	Przede wszystkim trzeba będzie pożyczyć pieniędzy.	Przemówcie za mną	Psa? Jakiego psa?	Siostro! Klaryso! Zapomnijmy o tym	Szkoda	Ten zawsze swoje! Myśl ty sobie, Pentuerze, o chłopach i robotnikach, ty, Mefresie, o kapłanach. Nie wiem, co wam się uda zrobić, ale ja	Toteż, która je posiada...	W Imię Ojca i Syna W Imię Ojca i Syna i... kiedy zapomniałem.	Właśnie tu na nas czekała! Chodźmy do niej.	Wściekła!! Fürstchen, rób co chcesz... Anna być musi moją...	Zmiłuj się! Zmiłuj! Zmiłuj!	Zrobiłby pan bardzo ładnie, panie Józefie, gdyby pan teraz przyszedł.	Żyje! Ale trzeba go przenieść.
Ja ojciec jestem, a nie żaden „ty”! Ja artysta je­stem, a nie kabotyn!... Bodaj ci język za te bluźnierstwa usechł.	A ropucha, bo żeby nie ropucha, toby wiedźma na ogień przyszła... nie ty!...	Własne twoje sumienie mówi ci, że byłeś zupełnie inny Co do mnie, wcale się nie zmieniłam. To, co nam obiecywało szczęście, gdyśmy jednako czuli i myśleli, teraz jest dla nas źródłem cierpienia i męki. Jak często i z jaką boleścią o tym myślałam, nie jestem w stanie wypowiedzieć. Dość, że mogłam o tym myśleć. Teraz: zwracam ci słowo.	A co ty Tojba na to?	Lepiej albo nie lepiej. Różni są, widzisz, kupcy. A ja, widzisz, jestem taki, że wolę mniej sprzedać, ale wiedzieć, że wszystko w porządku. Znam ciebie, mój chłopcze, od lat. Wiem, że jesteś porządny. I ojciec twój porządny robotnik. Znam i twoją siostrzyczkę. Jak ona się nazywa?	Szpiegu! Zaprzedańcze! Toś ty donosił o wszystkim dziadkowi! Toś ty dręczył panienkę.	Boję się, żebyś pan z tem życiem tam nie spotkał się tak jak ten oficer kozacki, co to przeszłego roku był w Głuszy, ze szparagami	To mnie nie dziwi Zawsze mówiłam, że ona nie ma w głowie tak jak wszyscy.  Wolę już, że ona jest w ogrodzie, niż żebym sama miała tam być w tej chwili.	Nieźle, wcale nieźle, i spodziewam się, że niebawem wróci do sił zważywszy zwłaszcza okoliczności, w jakich się to odbyło... Dziwnie szczęśliwie wszystko poszło. Możesz ją pani odwiedzić choć zaraz, nie zaszkodzi to jej wcale.	Przecieście szlachcianka, a szlachciance wstyd. Pani wasza nie taka bojąca. Cóż się wam mogło złego przygodzić w dzień i między ludźmi?	Bielmo na oczach nosić bym musiał albo zgoła być barbarzyńcą dzikim gdybym piękności ich nie dojrzał i nie uwielbił!	Czy widzi ją pani jak dusi tego pana Adolfa, ściska go, chce zamknąć całe swoje życie w pocałunku!... Adolf robi na mnie wrażenie młodego człowieka doskonale zbudowanego, ale o skąpej inteligencji, takiego właśnie, jak trzeba dla Włoszki. Rinaldo unosi się nad intrygą, której nie znamy, ale która musi być zagmatwana jak melodramat pana Pixérécourt. Możemy sobie zresztą wyobrazić, że Rinaldo przesuwa się w głębi sceny niby figura z dramatów Wiktora Hugo.	Słuchaj, Beniaminie prześlicznie konno jeździsz, piękny jesteś jak przypomnienie dawnych czasów, kiedy się natura nie zubożyła jeszcze, kiedy musiało być mniej ludzi na świecie i kiedy każdy człowiek był zbiorem owych pierwiastków siły, wdzięku i szczęśliwości, którymi się później rozdrobnieni jego następcy dzielić musieli, jak dzieli trupem wylęgłe z niego robactwo ale... bardzo nudny także.	A tak, prawdę wam brat powiedział, oni na to najbardziej łase, bo to ze starego już niełacnoniełacno (daw., gw.) biedota, ludzie biedni. bije się za wiarę Mahometa, i to z takim zawziątkiemzawziątek (daw.) ten, kto się czegoś zaparł, odszczepieniec, odstępca.. Niechże będzie pochwalony Majestat Boski, że mnie na podobną infamięinfamia (daw., z łac.)	Nikt teraz... nie zwracał się do mnie z tym żądaniem.	Ale czy pan ich nie widzi kiedy we śnie?	I czemuż nie powiesz od razu, że przeprawił je wszystkie a wodząc tak tam i sam po kolei każdą, nie skończysz i przez miesiąc pewnie.	I tak trzeba, żeby było. Artysta bez powodzenia jest dziś anachronizmem nie do zniesienia	Ostatecznie, mówiąc między nami, kradzież nie leży w tradycji przestępstw naszego zakładu!	Że on nie ujdzie.	A na służbę bożą nie pospiesza?	Ot, nie plótłbyś byle czego! Wżdy przy każdym wielkim święcie, czy na odpuście, czy na innym jakim obrzędzie, musi być straż miejska dla porządku. To już tak nakazane.	Tu w Zakopanem się nie liczy. Zresztą te bale, Boże się zmiłuj. Ale właśnie dlatego pójdziemy.	Ja, babciu! Szalały za mną kobiety, jak sama mówisz, teraz ja szaleję za jedną.	Przyjaźń, jaką mam dla pana, panie Julianie, każe mi mówić, mimo że to jest ponoć sprzeczne z interesem sprawiedliwości, ponieważ to panu może posłużyć do obrony... Pan Julian jest poczciwy człowiek, ucieszy się tedy, skoro mu powiem, że pani de Rênal ma się lepiej.	Więc się umyj, żebyś mi wyglądał uczciwie i ochędożnie. Potem wróć się tu; idę do króla, zaniesiesz za mną księgę na gród.	Bo ja umiem mówić tylko o tem, co się da wziąć w rękę	No, to już chodźmy na obiad, bo panna Anna musi się niecierpliwić.	Nie byłby mnie może długo kochał Republikanie są jeszcze bardziej absolutni w swoich ideach niż my absolutyści, którzy grzeszymy pobłażaniem. Marzył pewnie o mnie jako o istocie doskonałej, byłby doznał okrutnych rozczarowań. Nas, kobiety, ściga tyleż oszczerstw, ile wy ich musicie znieść w życiu literackim, a my nie możemy się bronić ani sławą, ani dziełami. Stajemy się dla ludzi nie tym, czym jesteśmy, ale czym świat nas zrobi. Nieznana kobieta, która jest we mnie, zginęłaby niebawem jego oczom pod fałszywym portretem kobiety urojonej, która jest prawdziwą dla świata. Uznałby mnie niegodną szlachetnych uczuć, jakie miał dla mnie, niezdolną go zrozumieć.	A przecie nie jesteś w domu już siedem lat...	Nie ma dziadka.	Nie zemsta, tylko przypomnienie, że jestem wierzycielem kuzynki.	Niech Bronia zapyta się o to jego pana, gdy przyjedzie, co nastąpi bardzo wkrótce, bo Bohdan prosił mię, abym zapowiedział jego rychłą bytność w Darnówce.	W tym widzialnym i tamtym niewidzialnym życiu. Przez niewysłowione imię Jehowa, na dźwięk którego ziemia drży, morze cofa się, ogień gaśnie, rozkładają się elementy natury...	Chodzisz na koturnach. Robi to wiele stuku, ale krępuje swobodę ruchów.	Straż cię w okowach powiedzie na basztę zamku. Z przeziorów między belkami i z widzierów dachowych ujrzysz głuche, zadumane bory po górach, święte buki po szczytach i szare daleko grzebienie skalnych osypisk. Spojrzysz we Wisłę kochaną, jak z pomiędzy lasów, srebrnobiała, kręgiem, półkolem wypływa, jak się u skał falisto zatacza i cicho w puszczy ginie zielonej...	Mięsiwo suszone na słońcu, suszoną rybę i mielony bób, którego spory zapas Witta wziął z sobą. Mieliśmy też koszyki pełne słodkich i miękkich owoców, spotykanych w kraju mauryjskim, które mają miękisz podobny do fig, tylko że w środku znajdują się długie i twarde pestki. Aha! Zwano je daktylami!	A, jesteś to dobrze. Poczekajcież tutaj na Ewelinkę z baronem, który ją może nareszcie znajdzie a my z Kazią pójdziemy do koni.	Tak, miss Campbell, i jestem pewny że pojawiłby się na nasze błagalne wezwanie.	Wiedziałam, że przyjedziesz. Dwa razy Ursus wybiegał na moją prośbę na Karyny i pytał o ciebie w twoim domu. Linus śmiał się ze mnie i Ursus także.	Tak dobra że nikną przy niej Laraville de Tormes i wszystkie tego rodzaju książki, już napisane lub pisać się mające. Tyle tylko mogę panu powiedzieć o niej że znajdują się tam prawdy znane, przyjemne i zabawne, a tak dziwne, że niepodobna wymyślić bajek, które by im zrównały.	Albo to ich mało? Młodym, rycerskiego rzemiosła a dobrego rodu ludziom wszędzie radzi. LeszekLeszek Czarny (1241-1288)	Rybą, powiadasz? Pękam ze śmiechu... opowiedz, jak to było!	To mój klucz!	To waszmość już koniecznie do księcia?	Wiem. Źle się bili, bali się, że samochód naprawdę ich przejedzie.	Ktoś mi buzię zatkał i chustkę na głowę zarzucił...	Przecie mogę się zobaczyć i spotkać z hrabią choćby w karnawale.	Psst! Zaraz się dowiemy, bo otóż i on.	A naturalnie! Cóż mi brakuje?	Do widzenia, do widzenia. Roch pewnie jest na peronie.	Kiej ksiądz pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.	W każdym razie dziękuję ci za komplement.	Jestem tego pewien.	A tu swe stanowisko i obowiązek	Pani tu, jakim przypadkiem?	Pochlebne lustro poprawia humor Lusterko w moim pokoju robi mnie zieloną. Czy ładnie wyglądam, Aniu?	Tak, tak, tylko rozumnie i ostrożnie.	A brat?	A czy ktoś jeszcze wie o tym?	A duch?	A gdzie pan Motowidło?	A gdzież te narady, tatusiu?	A potem co było? Co było?	Alboś Korab?	At!...	Bardzo dziękujemy pani	Chciałabym powiedzieć panu parę słówek, panie oficerze...	Co ci powiadano?	Co robić?	Czy oddacie list z pewnością?	Doprawdy?	Gdzie? Bardzo daleko. Zresztą, pisałam kiedyś do ciebie, żem zaręczona. Zapomniałaś?	Hm! Čion ir klausimui nėra vietos; žinomas dalykas, jog bus taip daug karalysčių	I w tym celu....?	Jak amazonka.	Jakaś choroba?...	Jaki Antoni?	Jako Bóg w niebie. A wojska powyprawiane wedle moich rozkazów?	Kiedyż wrócimy?	Możem nieładny, nieszykowny?	Mój drogi	Męko Pana naszego! Tedy żadnej klemencjiklemencja (z łac.)	Nebus nieko Veseilės nebuvo... O ji Vaideliotka turi būt.	Neurastenik. Porządny chłop, ale neurastenik. Wszyscy oni tacy.	O, śmierć jest w moim domu!	Owszem, ale mówiła do swej towarzyszki.	Pachoły, siepacze!	Pani Stefania udaje dzisiaj złośliwą	Patrz tam jest Głownia, w tych wielkich drzwiach. Bieleje pałac	Powiadam ci, Zosiu, że są niepokoje gorsze aniżeli miłość...	Prawdę, proszę pana	Prosiłbym najpokorniej o pozwolenie napisania do mojej matki.	Rozumiem	Strój, Serce dodała wskazując żałobną suknię	Słyszę z Krakowa jedziecie?	Tak, tak, znamy te strony	Torbjörn, Torbjörn!	W dolarach i centach Dolary i centy w bitej monecie!...	Właściwie Sataniello... Sataniello... fortepianista, wiolonczelista, profesor deklamacji i głośny w swoim czasie poeta...
O, ja ją uwielbiam. Ledwo mówi, biedactwo, a już myśli o wszystkich, tylko nie o sobie.	Ale ja ja ją kocham!	Pójdziemy za nimi zobaczymy, do jakiego domu wchodzą, jutro zaś, a raczej dziś jeszcze, otoczysz, panie, wszystkie wejścia do domu niewolnikami i zabierzesz ją.	Ty ją kochasz, dziadziu, przez pamięć dla tamtej, pokochaj dla niej samej, jak swą wnuczkę, a moją żonę. Ona, dziadziu, da mi szczęście, jakiego dla mnie pragnąłeś.	Ech! Niechże cię diabli porwą! W jakiż sposób zdołasz pojąć moje uczucia, jeżeli ci nie opowiem nieuchwytnych faktów, które oddziałały na mą duszę, wycisnęły w niej piętno lęku i utrzymały mnie długo w młodzieńczej naiwności? Zatem aż do dwudziestego pierwszego roku uginałem się pod despotyzmem tak zimnym jak despotyzm reguły klasztornej. Aby ci objaśnić smutek mego życia, wystarczy może odmalować ci mego ojca: wysoki, szczupły i suchy mężczyzna, ostry profil, blada cera, zwięzły w słowach, dokuczliwy jak stara panna, drobiazgowy jak biurokrata. Ojcostwo jego bujało nad mymi płochymi i radosnymi myślami i zamykało je niby pod słomianą kopułą. Kiedy się chciałem doń zbliżyć z miękkim i tkliwym uczuciem, przyjmował mnie jak dzieciaka, który ma powiedzieć głupstwo; lękałem się go o wiele więcej niż niegdyś lękaliśmy się naszych nauczycieli, miałem dla niego zawsze osiem lat. Mam uczucie, że widzę go jeszcze przed sobą. W swoim brązowym surducie, w którym trzymał się prosto jak świeca, podobny był do wędzonego śledzia zawiniętego w brunatną okładkę pamfletu. Mimo to kochałem ojca: w gruncie był sprawiedliwy. Być może, surowość nie działa odpychająco, kiedy usprawiedliwia ją tęgi charakter, czystość obyczajów i kiedy kojarzy się zręcznie z dobrocią. Jeżeli ojciec nie zostawiał mnie nigdy samego, jeżeli aż do dwudziestego roku nie zostawił mi nigdy do rozporządzenia dziesięciu franków, dziesięciu głupich franków starał się bodaj dostarczyć mi jakichś rozrywek. Zapowiedziawszy mi taką przyjemność na kilka miesięcy z góry, prowadził mnie do teatru, na koncert, na bal, gdzie spodziewałem się spotkać kochankę. Kochanka! To znaczyło dla mnie niezależność. Ale, nieśmiały i wstydliwy, nie posiadając jeszcze języka salonów i nie znając tam nikogo, wracałem do domu z sercem wciąż równie dziewiczym i równie wezbranym od pragnień. Potem, nazajutrz, okulbaczony przez ojca niby koń żołnierski, znów szedłem od rana do adwokata, na wykłady, do sądu. Chcieć zboczyć z jednostajnej drogi, jaką wytyczył mi ojciec, znaczyło narazić się na jego gniew; groził mi, że za pierwszym wykroczeniem wsadzi mnie jako majtka na statek płynący na Antyle. Toteż odczuwałem straszliwy lęk, kiedym się przypadkiem dał wyciągnąć na parę godzin na jakąś rozrywkę. Wystaw sobie najbardziej nieokiełzaną wyobraźnię, serce wezbrane po brzegi miłością, duszę najtkliwszą, umysł najbardziej poetycki; wciąż w obliczu człowieka w najwyższym stopniu szorstkiego, żółciowego, oziębłego; słowem skojarz młodą dziewczynę ze szkieletem, a pojmiesz istnienie, którego ciekawe sceny mogę ci tylko opowiedzieć: plany ucieczki rozwiewające się na widok ojca, rozpacze ukojone snem; dławione pragnienia, posępne melancholie rozpraszające się w muzyce. Niedole moje parowały ze mnie w melodiach. Beethoven i Mozart byli często mymi dyskretnymi powiernikami. Dziś uśmiecham się, przypominając sobie wszystkie przesądy, które niepokoiły moje sumienie w owej epoce niewinności i cnoty. Gdybym przekroczył próg restauracji, myślałbym, że jestem zrujnowany. Kawiarnia przedstawiała się mej wyobraźni jako przybytek rozpusty, gdzie ludzie tracą honor i majątek. Co się tyczy ryzykowania pieniędzy w grze, trzeba by je mieć! Och! Gdybym cię nawet miał uśpić, muszę ci opowiedzieć jedną z najstraszliwszych radości mego życia, jedną z owych radości zbrojnych szponami i zatapiających je nam w sercu, jak rozpalone żelazo wpija się w bark skazańca. Byłem na balu u księcia de Navarreins, krewniaka mego ojca. Ale, iżbyś mógł dobrze zrozumieć moje położenie, dowiedz się, że miałem wytarte ubranie, koślawe trzewiki, drelichowy krawat i znoszone rękawiczki. Zaszyłem się w kąt, aby móc swobodnie jeść lody i przyglądać się ładnym kobietom. Ojciec spostrzegł mnie. Wiedziony myślą, której nigdy nie odgadłem, tak bardzo oszołomił mnie ten akt zaufania, oddał pod moją pieczę swoją sakiewkę i klucze. O dziesięć kroków ode mnie kilku mężczyzn grało. Słyszałem brzęk złota. Miałem dwadzieścia lat; marzyłem, aby spędzić jeden cały dzień nurzając się w występkach mego wieku. Była to rozpusta ducha, której analogii nie znalazłoby się ani w kaprysach kurtyzany, ani w marzeniach młodej panny. Od roku marzyłem siebie samego w wykwintnym stroju, w powozie, z piękną kobietą przy boku, z pańską miną, na obiedzie u Very’ego, wieczorem w teatrze... Zdecydowany byłem nie wrócić do ojca aż nazajutrz, ale uzbrojony intrygą bardziej zawiłą niż samo Wesele Figara i w której niepodobna byłoby mu się rozeznać. Oszacowałem całą tę rozkosz na pięćdziesiąt talarów. Czyż nie byłem jeszcze pod naiwnym urokiem studenckich wybryków? Schroniłem się tedy do buduaru, gdzie sam, z płonącymi oczyma, z drżącymi rękami, policzyłem ojcowskie pieniądze: sto talarów! Jak gdyby wywołane tą sumą, rozkosze mojej eskapady zjawiły się przede mną tańcząc jak Makbetowe czarownice wkoło swego kotła, ale kuszące, drżące, urocze! Uczułem się zdecydowanym łajdakiem. Nie zważając ani na huczenie w uszach, ani na przyspieszone bicie mego serca, wziąłem dwie dwudziestofrankówki, które widzę jeszcze! Daty na nich były zatarte, a twarz Bonapartego krzywiła się szyderczo. Włożywszy sakiewkę z powrotem do kieszeni, podszedłem do stołu gry, trzymając dwie sztuki złota w wilgotnej dłoni, i krążyłem dokoła graczy jak jastrząb nad kurnikiem. Dręczony nieopisanym lękiem, powiodłem dokoła siebie szybkie i bystre spojrzenie. Pewien, że nikt znajomy mnie nie widzi, postawiłem za jakimś tłustym i jowialnym człowieczkiem, na którego głowie skupiłem więcej modłów i życzeń, niż się ich wznosi do nieba na morzu przez czas trzech nawałnic. Następnie ze zdumiewającym jak na mój wiek instynktem zbrodni czy machiawelizmu, stanąłem koło drzwi, patrząc w salony i nie widząc nic. Dusza moja i moje oczy bujały dokoła nieszczęsnego zielonego sukna. Od tego wieczora datuje się pierwsze fizjologiczne spostrzeżenie, któremu zawdzięczam ową przenikliwość pozwalającą mi podchwycić niektóre tajemnice naszej podwójnej natury. Stałem odwrócony plecami do stolika, gdzie się rozgrywało moje przyszłe szczęście, szczęście o tyle może głębsze, że było zbrodnicze; między dwoma graczami a mną znajdowało się kilka rzędów ludzi; szmer głosów nie pozwolił mi rozróżnić brzęku złota mieszającego się z tonami orkiestry. Mimo wszystkich tych przeszkód, siłą namiętności, która ma przywilej zniesienia czasu i przestrzeni, zrozumiałem wyraźnie słowa graczy, znałem ich punkty, widziałem, który z nich wyświęcił króla, tak jakbym patrzał w ich karty; słowem, o dziesięć kroków od gry bladłem od jej kaprysów. Naraz ojciec przeszedł koło mnie, zrozumiałem wówczas słowa Pisma: „Duch Boży przeszedł przed jego obliczem!”. Wygrałem. Poprzez rój mężczyzn krążących dokoła graczy, podbiegłem do stołu, ślizgając się ze zwinnością węgorza, który się wymyka przez przerwane oczko siatki. Nerwy moje, dotąd boleśnie napięte, zadrgały radośnie. Byłem jak skazaniec, który idąc na śmierć, spotkał króla. Przypadkowo jakiś pan w orderach zażądał czterdziestu franków, których brakło. Niespokojne oczy spoczęły na mnie podejrzliwie, zbladłem, krople potu wystąpiły mi na czoło. Zbrodnia, iż okradłem ojca wydała mi się sowicie pomszczona! Wówczas poczciwy grubasek rzekł głosem zaiste anielskim: „Wszyscy ci panowie postawili” i wypłacił czterdzieści franków. Podniosłem głowę i spojrzałem tryumfująco po graczach. Włożywszy do sakiewki ojca z powrotem złoto, które z niej wziąłem, postawiłem znowuż mój zysk za tym godnym i zacnym panem, który dalej wygrywał. Z chwilą gdy się ujrzałem posiadaczem stu sześćdziesięciu franków, zawinąłem je w chusteczkę w ten sposób, aby nie mogły ruszać się ani dzwonić w czasie powrotu do domu, i przestałem grać.	Jam jest żona Jowana, a raczej byłam jego żoną, a teraz jako ostatnia podła sługa w domu jego jestem, bo już pewno wiesz, choć z obcej ziemi jesteś, że Turczyni tyle żon brać sobie mogą, ile chcą, a Jowan dwie sobie jeszcze trzyma. Jowan jest moslim, to jest: wiarę Mahometa wyznaje, ale on żadnej wiary w sercu nie ma. Zły to człek, poturmak niegodny, nie wierzaj mu; po tom ja przyszła, aby ci to powiedzieć, bo mi żal ciebie, chłopczyno.	Pijcie tran Na wszystko jest dość czasu. Zresztą ja sądzę, że pan oberlejtnant przyzwyczai się do Balouna. Od czasu do czasu coś mu tam zeżre, wielkie mi rzeczy! Na froncie rzecz się wyrówna, bo tam często będzie tak, że ani jeden, ani drugi nie będą mieli co żreć. Jak powiem, że Baloun ma zostać u pana oberlejtnanta, to zostanie. Moja w tym głowa, a pan oberlejtnant nie ma się wtrącać do nie swoich rzeczy. I nie trzeba się śpieszyć.	To wszystko jego praca, moja panno Zuzanno Od tego czasu, jak on tu przyjechał, niczego mi nie braknie, wszystkiego jest dostatek, i poczciwe dziecko pozwala mi robić, co mi się podoba. A czemuż nie mam podzielić się z dobrymi ludźmi, kiedy Bóg tak każe i Lucyś chce tego. Przecież beczkę soli zjadłyśmy z sobą, przez kopę lat się znamy.	Zdaje mi się, że nie zostawił on waćpanu wielkich dostatków	Widzisz, jak zczerniały... mógłby kto pomyśleć, że murzyńskie... niechaj ci to wytłumaczy, że nie pisałem... Uf, pracuję, aż się kurzy ze skóry! Cały dzień w ogniu, w turkocie, w stuku takim, że własnych myśli nie słyszę... Wieczorem kości w sobie nie czuję... Niedzielę nawet rzadko mam, bo fabryka nie świętuje, i czasem tylko jeden drugiego w święto wyręczamy... Staś tęgi chłopiec i dobry brat... żeby był inny, nie mógłbym i teraz być przy tobie, moje ty serce ukochane...	Gdybym na ciebie tylko, panie mój wciąż patrzéć mogła, gdybym cię miała zawsze u mojego boku byłabym samym śmiechem i jedném weselem; radabym cię nie puścić na krok od siebie, trzymać skutego uściskiem. Niestety, wyrwiesz mi się sam, polecisz w świat, a któż wié jakim powrócisz..?	Nie, panie! Zdaje mi się, że nie szukali pieniędzy. Jestem przekonany, że przedmiot ich poszukiwań mam w kieszeni za pazuchą, a prawdę powiedziawszy powinienem go oddać w bezpieczne przechowanie.	Tak sposobność do najazdu jest. Książę wyjeżdża, Anna Danuta zostaje tu jeno z dworskimi dziewki. Jednakże najazd na dwór książęcy w czasie pokoju nie Spychów. To znów jak w Złotoryi! Znów pójdą skargi do wszystkich królestw i do papieża na gwałty Zakonu; znów odezwie się z groźbą przeklęty JagiełłoWładysław II Jagiełło znacie go przecie: rad on uchwyci, co się da chwycić, ale wojny z Jagiełłą nie chce... Tak! krzyk się podniesie we wszystkich ziemiach Mazowsza i Polski.	Tak! Cóż to ja chciałem?... Ach prawda, ten malec prosi, by mógł pozostać tutaj. Otóż powiedz mi całkiem szczerze, czy nie sprawia wam to kłopotu... twojej siostrze nie dowierzam pod tym względem.	Nie, pani, to nie są żarty... To tylko mały dowód, że z panią, jako reprezentantką walki, mogę zrobić, co mi się podoba. Tak czy nie?	Ja mówiłem, że on źle skończy. On symulował filozofa i człowieka z fin de siecluz fin de sieclu (fr. fin de siècle) łobuz, hultaj; nieżydowski chłopiec; młody, niepraktykujący Żyd.. Czemu na protestantyzm? Ja myślałem, że on jest subtelniejszy. Mnie nie o to idzie, że przeszedł na inną wiarę, bo czy on będzie katolik, protestant, czy mahometanin, to i tak Żydem nie przestanie być i dla nas nie jest stracony.	Daj spokój! Statkuj! Moja Basiu, nie powiadaj byle czego, bo właśnie pan Ketling się przybliża.	O, nie wiem. Zresztą, choć młody, robi najpoprawniej starego sługę i analfabetę. Więc mi to jest obojętne.	Dlaczego ty, rabbi, nie nauczysz ludu, aby z rozumu swego czynił sito takie, które by oddzielać mogło ziarno od plewy i perły od piasku?	A! znałam bardzo dobrze jej matkę, była urocza, bardzo inteligentna. Pocóż ona wyszła za wszystkich tych ludzi, których ja nie znam? Powiadasz, że się nazywa Chaussepierre?	Ależ naturalnie, że nie należę do takich osób... Gdy­bym do nich należała, nie mogłabym być, tak jak jestem, czynną wspólniczką męża mego w przemysłowym przed­sięwzięciu... Oto widzisz dlatego, że... że taki już zwyczaj.	Dalcz! Zwariowałeś! Ja tego nie zrobię.	I nigdy pan tu nie wróci?	Jak to nie ma wyjścia?	Jest pewna niewspółmierność w zestawieniu pani z nim. I dlatego... dlatego myślę, że z tym faktem pogodzić się nie potrafię... Nie, wyraziłem się źle. Z tym faktem nie da się pogodzić moja przyjaźń dla pani, nasz dotychczasowy stosunek...	Jużci wielkich delicji nie mamy, ale może kto powiedzieć, że był głodny?	Kiedy się nie wie, co robić, trzeba wszystko powiedzieć Bogu!	Kto? nie znasz pan?	Michale, nie jadłeś śniadania.	Nawet nie spotniał po tej szalonej jeździe! Co za nogi! Jaka pierś i łopatki! To cacko, nie koń!	Nie będę ci już nic więcej radził. Teraz chcę przemówić do moich krewniaków. Czy nie mógłbyś postawić mnie na nogi, Mały Bracie? Jam jest przecie również wodzem Wolnego Plemienia!	Nie rzucałbyś się tak gdybyś zamiast na niefortunnych doświadczeniach oparł się na faktach ogólnych. Wariatki i wariaci, kokietki i donżuanowie, handlarki wdzięków i handlarze honoru prawo...	Nie widziała, że u boku ma miecz a może widziała pole zasiane trupami i nad nim milczenie śmierci i czuła bezpłodność miecza.	Nie wiem, wiem tylko, że nie trzeba nic mówić, nic	Nie wrócisz, droga Heidi, do domu jeszcze przez długie lata! Babunia rychło odjedzie, więc tym bardziej musisz ze mną zostać.	O, przepraszam, tylko nie powoli. Ja muszę jeszcze dzisiaj, zaraz wysalwowaćsalwować (z łac.)	Przypominasz pan sobie pewnie dzień, w którym przybyłeś pan celem pomówienia o znalezionym guziku. Prosił mnie pan wówczas o pokazanie siódmego z garnituru i oświadczyłem gotowość, pod warunkiem, że nie będziesz pan napastował wiadomej damy.	Róża, Mieciek się obraził i chce wyjść, nie pozwól mu.	To znaczy, że trzeba złożyć uroczystą przysięgę, że wszyscy będziemy sobie pomagać wzajemnie i nigdy żaden z nas nie wyda tajemnic bandy, choćby go siekano na kawałki, a każdego, kto by skrzywdził któregokolwiek z nas, zabijemy razem z całą jego rodziną.	Wszystko jedno, przecie pytać nie będą, etranżera.	Zuch! Tak się mówi! Do kroćset bomb! Nie inaczej! Dalej! Trąćmy się!Szkoła Niech żyją dobrzy koledzy! Niech żyje szkoła, która łączy nam chłopaków w jedną rodzinę, na pociechę kraju! Która daje braci tym, co braci nie mają.	Cóż znowu. Lubię cię, wuju, a nawet muszę przyznać, że mi się podobasz...	Szanowna niewiasto!... Daj mi mamony i każ sobie łeb ogolić, w żółty kaftan ubrać, w zielony papier okleić, a my cię już sami wyślemy tam, gdzie potrzeba.	Ale tak pan myślisz... O, bo ja jak w otwartej księdze czytam w duszy pańskiej nawet tajemnice, które pragnąłbyś ukryć przed samym sobą...	Ciska i on pioruny?	Czy tak wypiękniałem że pani mi się wciąż przygląda?	Jezu Chryste! Gdzież on poszedł? Spali się na nic z dzieckiem; pewno zapomniał wziąć pieniądze!	Myślę, że póki co mamy od nich spokój Dostali za swoje!	O jakiej nici ty mówisz?	O, ekscelencje mogą mi zaufać	Skądże on tam?	Śmierci i zniszczenia! Już go prawie miałem w garści, a on znowu się wymknął! Niech i tak będzie! Może uciec nawet i do samego piekła, lecz Czarny Korsarz wygrzebie go nawet stamtąd! Choćbym miał roztrwonić cały swój majątek na poszukiwania, i tak go znajdę. Choćbym miał popłynąć na Honduras! Przysięgam na Boga!	A ona?	A pański tom wyjdzie już podobno w tych dniach?	A sakiewka?	Aleście, koledzy, już widzę, w potrzebie byli!	Ależ, mocny Boże, toście wy dwaj razem przepędzili noc w tym lasku?	Broń Boże, za nic w świecie. Jeśli Bóg ma pomóc człowiekowi, to znajdzie radę i na torbę.	Chociażby	Co to są orgie?	Co to za czarne punkty?	Dlatego że pociąg zatrzymał się u stóp tych gór i trzeba je było przebywać na kucach lub na grzbiecie słonia do stacji Kandallah, leżącej po przeciwnej stronie.	Dokąd bracie?	Dzieucha kiej łania... W sam raz	Gdzie mnie chcesz wieźć?	I chcesz mnie pan zamorzyć głodem?	I żywot gotówem dać aby tego dowieść	Ja też Prawie całkiem czarne, jakieś metr sześćdziesiąt z ogonem i biegają na dwóch łapach. Wiem.	Jak waści zowią?	Jak weźmiemy waszego do niewoli, to taki głodny jak wilk.	Jakie znowu „paliki”?	Jest jeszcze jeden. Rogopuło w Odessie. Murowane firmy, same murowane!	Któż to ma się podjąć wciągnięcia Szczerbica w wasze interesa?	Lekarz	Lupin?	Mojej matki!	Mógłbym panią przestraszyć.	Mówił, że koń schudł w Strudze.	Naprawdę, bardzo przyzwoicie. Zresztą sama pisałaś...	Niechaj spróbuje!	Niedaleko. Będziemy przed północą. Miniemy Wraże Uroczyszcze, miniemy Tatarski Rozłóg, a tam już zaraz Czortowy Jar. Oj! źle by tam przejeżdżać po północku, nim kur zapieje. Mnie można, ale wam źle by było, źle!	Osioł. Spałbym drugie tyle. Gdzie naczelnik?	Pani, ucieknę z przedpokoju!	Panie Dominiku, a co za człowiek jest ten Fok!	Przecież to koniec. Mów, ile chcesz za wózek No, ile?	Rany, ale super!!	Skóra starta, nic to! Kula po wierzchu przeszła, ale przecie napuchło.	Ten, że odparł Dębicki.	Teraz? Po dwa tysiączki.	Tu już był pan rządca i rewirowy...	Twoim bratem?...	Uznajemy!... Błagamy, ażebyś wziął, panie, ile potrzeba!...	Wio, wiśta, wio!	Więc zapewne Valentine?	Więc zezwolimy na pohańbienie ojczyzny? Więc jeśli jutro nam każą, byśmy z powrozem u szyi do Tuhaj-beja i Chmielnickiego poszli, tedy i to dla posłuszeństwa uczynim?	Wszystko i dlatego właśnie...	Wykluczone kupno. Natomiast nietrudno będzie obrabować kościelny ołtarz i skarb z sobą uwieść. Trzeba jednak przed tym być pewnym schroniska na naszej wyspie.	Za co?	Zanim pan spełni ten obowiązek może się dowiem, jak stoi nasza sprawa? Czyś pan jej zawiłości rozplątał? My z Watsonem tyle wiemy dziś, co na początku.	Łódź traci ze dwa miliony!
Proszę pani, sceptycyzm jest jednym z bodźców do szukania prawdy. Ja sam przez dziesiątki lat wątpiłem o wszystkim, ba! nawet o logicznych i matematycznych pewnikach. I długą drogę przeszedłem, zanim zrozumiałem, że najważniejsze dogmaty religijne: Bóg i dusza, nie tylko godzą się z naukami ścisłymi, ale wprost są fundamentem filozofii. Człowiek z niepokonaną siłą szuka teorii, która by ogarniała i tłomaczyła nie tylko zjawiska tak zwane materialne, ale	A chyba że waćpan nic nie umiesz... to co innego. Ja sądziłem... Jeżeli się nic nie umie, ha! w takim razie trudno rzeczywiście zaczynać od czego innego, tylko od najprostszego kanoniera.	Bo to bo to rachunek ciągnie się od tak dawna, że i cierpliwości już nie stajenie stawać (daw.) dodał, głos podnosząc i zaglądając do mieszkania.	Jeżeli to zrobisz, zaniosę cię do cysterny z deszczówką i zanurzę cię w niej Opanuj się, moja droga. Małżeństwo nie może być rzeczą tak straszną, jeżeli tyle ludzi przeżyło tę ceremonię. Patrz, jak chłodna i opanowana jestem ja	Ja nie narzekam, mój chłopcze powtarzam tylko, że w naszych posiłkach trochę daje się odczuć brak mięsa.	Dlaczego pan to powiedział? Pan był dla mnie taki strasznie dobry. Nawet się pan nie roześmiał, kiedy ta pomyłka, rozumie pan, wystrychnęła mnie na dudka. To nie znaczy, abym myślał choć przez chwilę, że na to zasłużyłem	Źle zrozumiałaś to, co mówiłem o kolii. Nie przyrzekłem ci jej w sposób formalny. Z chwilą gdy robisz wszystko, aby mnie przywieść do zerwania, bardzo naturalne jest, że ci jej nie dam. Nie rozumiem, gdzie tu widzisz podejście lub interesowność. Nie możesz mówić, że ja podzwaniam pieniędzmi; wciąż ci powtarzam, że jestem biedny i że nie mam grosza. Nie słusznie bierzesz to w ten sposób, maleńka. W czym jestem interesowny? Ty wiesz, że jedyne co mnie interesuje, to ty.	Abu-Anga zapytał go jeszcze, czy w pobliżu nie ma drugiego strażnika, a gdy odpowiedział, że nie, wówczas pchnął go nożem pod szyję tak nagle, że ów nie wydał żadnego głosu. Wrzuciliśmy go w głęboką szczelinę i przykryliśmy kamieniami i cierniem. W wiosce będą myśleli, że uciekł do Mahdiego, bo mówił nam, że to się trafia.	Gdyby ludzi nie byli trzymani krótko, gdy jest po temu sposobność to zgodnie z naturą rzeczy musieliby narażać się na wstyd. Weź to sobie za przestrogę, młokosie. Bogactwa trwać będą tylko parę miesięcy, jeżeli będziesz je trwonił na zbytki...	Nie jestem tak nierozsądna i słaba, jak myślisz. Wiem, co powiedzieć, bo sobie wszystko ułożyłam, żeby nie być niespodzianie zaskoczoną. Trudno wiedzieć, co nas czeka, więc się lepiej przygotować.	O, dzięki Bogu, nic pani nie jest. Nie zrozumiałem słów pani Bożyńskiej. Tak, jakby gniewała się na mnie za jakąś katastrofę samochodową?...	Nie, kochany Albercie. Zrozum, że skoro odmawiam, to znaczy, że naprawdę nie mogę jechać. Zresztą muszę przecież pozostać w Paryżu, choćby po to, aby pilnować listów, jakie napływają do gazety.	Czekaj no... co by to być mogło? Nie rozumiem... chorągwie, krzyże, ach, prawda! Na obczyźnie człek rachubę traci; zapomniałem, że to dziś oktawaoktawa stowarzyszenie rzemieślników, cech. niektóre z obrazami wracają do swoich parafii.	Ano pomagał przy opatrunkach, bieliznę panu zmieniał, nawet przy potrzebach pomagał. Aż dziwiłam się, że młody człowiek i chce mu się, bo to zwykle panowie takimi rzeczami się brzydzą. Niczym rodzona matka! Już to mówiliśmy, że rzadko się zdarza, żeby krewniakikrewniaki	Widzi pan, dziewczyna już ma swoje lata. Powinnaby wyjść zamąż. I owszem, wciąż się zdarza taki, czy inny, przyzwoity kandydat. Ale pokręci się, pokręci i nie zdecyduje się na oświadczyny.	Zrób to dla mnie i upij Camusota tak, aby musiał tu nocować.	Ależ to jest tylko zabawka	Jakże ja mam go wypraszać? Mam mu powiedzieć, że nie życzę sobie, by on do sklepu przychodził?	O! my zostajemy choć myślę, że powinna bym jechać, bo mogłabym się przydać.	Pan sobie, widać, wyobraża, że on jest tak oto teoretycznie zazdrosny...	Toż ja mówiłem, ojcze, że nie wiem	Wcale nie, mówiła o panu dużo dobrego. Kochanka księcia de Foix byłaby może zazdrosna, gdyby on pana wolał od niej. Nie rozumie pan? Niech mnie pan odprowadzi do domu, wytłumaczę to panu.	Cóż to? Czy nie masz głowy na karku, czy też masz kurzą ślepotę na mózgu? Nie wiesz dokładnie co? Może przypadkiem nie wiedziałeś dokładnie, kto do ciebie mówi? Hę? No, wyśpiewaj wszystko, o czym on gadał	A jednak muszę ci powiedzieć. Jest to moja konieczność, jest to ten zbytek, luksus, na który chcę sobie pozwolić. Nie jest to moment słabości, lecz potrzeba momentu słabości... Otóż...	Bo to się najczęściej uwydatnia w takich właśnie faktach.	Róża, Mieciek się obraził i chce wyjść, nie pozwól mu.	Tak czyje imię pohańbić!... Jeden Bogusław to potrafi!	Tak, słyszałam, że dobrze tańczy!	To tak? i kiedyż był?	Zaczekam tutaj Mam jeszcze długą noc przed sobą, to rozejrzę się należycie.	Niech się ciotka uspokoi Nie ma się czego bać. Niech ciotka wejdzie do któregoś tu sklepu, a ja się rozprawię z tym jegomościem.	Nic, jeśli zgodzisz się na uznanie praw Ludwika. W razie przeciwnym zamierzam udać się po testament hrabiego de Lembrat i dać mu rozgłos potrzebny.	Dziś inaczej zdobywa się majątek. Mężczyźni muszą pracować, a kobiety wychodzą za mąż dla pieniędzy. Świat jest bardzo niesprawiedliwy!	Nie kłam! ja przecież nie byłam pijana i dobrze pamiętam, kto stłukł.	Stój, ani słowa! bo teza ta trąci herezją; zdanie podobne znajduje się w Augustinusie heretyka Janseniusa, którego księga prędzej czy później spalona zostanie rękami kata. Miej się na baczności, młody przyjacielu; dążysz do zasad fałszywych, zgubisz się, młodzieńcze!	Czy Dick zna się na nich?	Mokumie jeżeli łoskot, który słyszałeś, pochodzi od maszyny parostatku, to, aby go rozróżnić, należy zejść na dół i przyłożyć ucho do powierzchni wody. Woda przenosi dźwięki wyraźniej i szybciej niż powietrze.	Mówię, co mi się podoba.	Nie łasym cudzych sekretów, a nic tu, widzę, po mnie...	Nie, pani, jestem próżniakiem, miłującym sztukę i czasem trwoniącym czas na nią niepotrzebnie.	Nie. Nie przypuszczałem nic podobnego i byłbym go czekał do jutra. Na szczęście, panna Helena przyjechała na samą wieść o zerwaniu małżeństwa...	No, no... Ja mając takie stanowisko u Solskich nie myślałabym o niczym podobnym...	Panie obaj sądzimy, że mamy sobie coś do wyrzucenia, sam więc przychodzę, abyśmy wspólnie wyświetlili tę sprawę.	To dawna historia jeszcze mi ją dziaduś opowiadał... Wreszcie tu wszyscy o niej wiedzą.	A nie ma, mój drogi Zgadłeś.	Czegoś nie wiedziała?	Czemuż nie przytrzymałeś pan złodzieja?	Czy to wy, skowronki? Czy to wy, słowiki? Prędko wrócicie?	Czy ty rozumiesz, co się stało? Wszystkie nasze układy wniwecz. Ty z hrabią, hrabina z panem Głębockim... galimatias.	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	Jak żyję nie spotkałam podobnej osoby	Może nie	Może się mylić	Napisz, Nelly, ty tak ładnie piszesz.	Nie wiem	Niezmiernie. Wyobraź pan sobie... ale czyżby pan wiedział, kto to taki?	No to kiedy ino, to mówże „pan”.	No, już teraz, dalipan, niech przepadnę, jeżeli co rozumiem cóż to u  diabła ma znaczyć ten twój duch kontrawencji i to poreformowanie?	Otóż widzisz, że mają dać, bo ten Jędruś bogaty, rachują go do miliona, familia jego piękna i zresztą bardzo poczciwe z niego chłopczysko.	Posądzają, żeś się ożenił, żeś się sturczył, żeś umarł nawet!	Psy mięsa pilnują! Warują, a w końcu ty, chłopie, dopłać, bo nie dopilnowali.	Roboty! dobrze ci mówić, a tu może i przędziwa w chacie nie ma.	Zapomniałem o najważniejszym słowie Nie wiedziałem, żem o tym zapomiał. W dodatku	Na pewno późno wrócicie. Może lepiej będzie, jeżeli zanocujesz u którejś z koleżanek, mieszkającej bliżej przystani?	No! patrzajże na mnie	W salonie, na scenie jest dziwnie młodą.	Ależ ja wcale...	Dlaczego oczywiście?	I zakład przestaw na motory...	Ja jestem dzieckiem serca!	Jest ubiór Alcybiadesa...	Milcz! milcz! nieszczęsny! czy chcesz mnie zgubić?	Wy, wasz król jesteście prawdziwi wyznawcy Chrystusa. Powiedziano mi mylnie... Oszukano... Chcę szukać w Rzymie zwolnienia ze ślubów zakonnych, chcę zerwać z Krzyżaki!	Z wielką szkodą dla instytucji	A czy będę mogła tam pójść?	A kto ci każe biegać? Masz przecież konia i wóz.	Aha! Suprantu!	Ale słyszę strasznie wiele przez ten roczek prześwistał.	Ano juści	Ciemno jakoś!	Czyżby zostawił wam w spadku tego okazałego Murzyna? Caramba!Caramba! (hiszp.)	Dzisiaj rano.	I do sztuki	Jaka znowu?	Jakto? porzucisz pan starego ojca?	Jesteśmy poruszeni do głębi żołądków...	Kaip tai vaikiškas?	No... niechby przyszło do tego co rychlej!...	Obu?	Pani, ucieknę z przedpokoju!	Prawda ależ moja dobra przyjaciółko, cóż mu powiem, gdy zobaczy ranę?	Przenocuję u Susy Harper, dobrze, mamusiu?	Są zresztą i inne rzeczy. Wolałbym wyjechać dzisiaj.	W drodze nauczę cię innych i lepszych pragnień Chodźmy do Benares.	Wobec czego?	Z kogo?	Zara, zara!...	Znasz pan tu najlepsze miejsca do rzucenia kotwicy?	Łaski!	Żadnego żalu
Proszę księdza Tak dokumentnie mnie spili, żem niemal całkiem stracił przytomność. Wszystko widziałem jak przez mgłę. Próbowałem im coś powiedzieć, sprzeciwić się, ale człowiek w takim stanie nic nie może zrobić... A oni mi powiedzieli, że to tylko niewinny żart, który nie pociągnie za sobą żadnych skutków.	Niech się pan popatrzy, niech pan tylko spojrzy! Teraz, zaraz proszę, mój kochany fakir! Taki jestem ciekaw, co też do tego szanowny pan powie? Ja wyraźnie widzę, jak właśnie w tej chwili ten z zielonym szkiełkiem w serce się wgapił, żebym tak zdrów był, prosto w samo serce swego przeciwnika, tego paskudnika. No, widzi pan dobrze? Czy on go zabije? Tego kudłacza swym strasznym wejrzeniem za serce przycapił, bój się pan Boga, i już go nie puści...	I właśnie do wiedeńskich. Nie wiem dlaczego, bo przecie uczyłeś się wcale nie w Austrii, lecz w Belgii i w Szwajcarii. Gdzie Rzym, gdzie Krym... Tylko że, oczywiście, wiedenki...	Jakoże mam się radować, miłościwa pani? Dał ci mi Bóg zwycięstwo i pomstę nad onym Krzyżakiem, ale Danuśki jako nie było, tak i nie ma	Miłościwa pani, spełnię wiernie, co mi polecicie, lecz, że nie dość jestem świadomym kraju i ludzi, trzebaby się upewnić o przewodniku, abym ja za jego niezręczność nie odpowiadał, jeżeli w tem tajemnica jest potrzebna.	Prawdę mówiąc, właściwie Łucya pierwsza wpadła na tę myśl i nie dała mi pokoju, dopókiśmy się nie wybrały.	Ale nie! ja się nie skarżę! nie! tylkom nie potrzebowała pomocy i nie wołała o litość: nauczyłam się sama radzić sobie. A było, było poczciwych dwoje co mnie strzegli i strzegą, co pomagali chlebem, sercem i słowem... O! i więcéj niż dwoje!	Pan tak sądzi? Pan sądzi że wygnanie zwicha? Ja owszem myślę, że gnanie i wygnanie potęguje siły, egzaltuje... Mickiewicz nigdyby się nie podniósł do takiéj wyżyny, gdyby nie ten chléb gorzki i nie te schody, o których mówi Dante....	Nie To ja wymyśliłem, żeby łatwiej z tamtymi się sprawić. Z pięcioma trudno by nam było we trzech, bo którykolwiek krzyk by uczynił.	Nie przeczę, milordzie, bo właśnie w tym czasie, gdy się zanosi na wojnę, przyznaję, że widzę w waszej miłości tylko Anglika, a więc wroga, którego wolałbym spotkać na polu bitwy, aniżeli w parku Windsorskim lub korytarzach Luwru; nie przeszkodzi mi to wszelako wykonać sumiennie zlecenia, i jeżeli zajdzie potrzeba, dać się zabić, byle je spełnić wiernie.	Nie. Jeśli połów niewolników uda mu się, poprowadzi ich do miast na targi...	Niech pan jeszcze tylko przepowie, czy nie widzi pan na tym balu słynnego chirurga, profesora Rafała Wilczura?	Niechby się mnie czepiła, nie darowałabym! żona żołnierza..	O! Nie... Co do ptaków, proszę księdza dobrodzieja, to...	Z drugiej strony, pomyśl tylko, czy Swann ojciec (prawda, ty go nie znałeś) mógł choć przez chwilę pomyśleć, że w żyłach jego prawnuków krew starej Moserowej, co mówiła „Czen dobry panów”, pomiesza się z błękitną krwią Gwizjuszy?	Za pozwoleniem, to jest przedmiot, ale ja proszę o szczegóły, dlaczego nie mogę, o subiektywne rozebranie tej kwestii.	Nic podobnego we zwyczaju nie mam, panie oberlejtnant Chciałem panu tylko opowiedzieć, jak to dawnymi czasy ludzie samochcąc pchali się w nieszczęście. Taki człowieczyna wyobrażał sobie, że jest mądrzejszy od tego pana oberlejtnanta, chciał się swoim księżycem pochwalić, pomniejszyć jego autorytet przed szeregowcami tym swoim księżycem, ale gdy dostał w pysk po ziemsku, to nam wszystkim ulżyło, nikomu nawet na myśl nie przyszło, żeby się dąsać o to, przeciwnie, byliśmy radzi, że pan oberlejtnant zrobił taki dobry dowcip dając człowiekowi w twarz po ziemsku. To się nazywa ratowanie sytuacji. Chodzi o to, żeby się tylko nie znaleźć w kropce i wszystko już w porządku. Naprzeciwko Karmelitów w Pradze, panie oberlejtnant, miał przed laty handelek królikami i innym ptactwem niejaki pan Jenom. Zapoznał się on z córką introligatora Bilka. Pan Bilek nie życzył sobie, żeby jego córka utrzymywała znajomość z tamtym panem i publicznie w gospodzie się wyraził, że gdyby pan Jenom przyszedł prosić o rękę jego córki, to by go zrzucił ze schodów na łeb, jak jeszcze nikt nikogo nie zrzucił. Pan Jenom napił się dla dodania sobie odwagi i pomimo wszystko poszedł do pana Bilka z oświadczynami, a pan Bilek przyjął go w przedpokoju z wielkim nożem w ręku, jakim introligatorzy obcinają książki. Nóż był ostry i krzepki. Mój introligator ryknął na gościa, czego szuka u niego, a pan Jenom puścił ze strachu tak głośno, aż od tego zegar ścienny stanął. Pan Bilek roześmiał się wesoło, podał gościowi rękę i stał się bardzo uprzejmy: „Pan pozwoli, panie Jenom, niech pan siada, przypuszczam, że nie narobił pan w majtki, bo widzi pan, ja nie jestem znowu taki zły człowiek, chociaż prawda, że chciałem pana wyrzucić za drzwi, lecz teraz widzę, że pan jest bardzo miły człowiek, jest pan oryginał. Jako introligator czytuję dużo powieści i nowelek, ale jeszcze ani razu nie czytałem, aby się konkurent przedstawiał w taki sposób”. Śmiał się przy tym, aż się za brzuch trzymał, i wywodził, że mu się wydaje, jakby się znali od samego urodzenia, jakby byli rodzonymi braćmi. Podawał mu cygara, posłał natychmiast po piwo i serdelki, zawołał żonę i przedstawił go jej ze wszystkimi szczegółami tego przypadku. Pani Bilkowa splunęła i wyszła. Potem zawołał córkę i powiada: „Ten pan przyszedł prosić o twoją rękę i przytrafiło mu się to a to”. Córka rozpłakała się natychmiast i oświadczyła, że tego człowieka nie zna, że go nawet widzieć nie chce, więc nie pozostało nic innego, tylko wypić piwo we dwójkę, zjeść serdelki i rozejść się. Potem pan Jenom najadł się jeszcze wstydu w gospodzie, do której chodził pan Bilek, i wreszcie w całej dzielnicy nie mówiło się o tym panu Jenomie inaczej, jak „ten zafajdany Jenom”, i wszędzie sobie opowiadali o nim, jak to on chciał uratować sytuację. Życie ludzkie, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, jest takie powikłane, że w porównaniu z nim człowiek jest szmata. Do nas, do gospody „Pod Kielichem” na Boisku, chodził jeszcze przed wojną starszy posterunkowy policyjny, niejaki pan Hubiczka, i pewien pan redaktor, który zapisywał wszystkie złamane nogi, przejechanych ludzi i samobójców i zanosił wszystko do gazet. Był to taki wesoły pan, że więcej się wysiedział na policyjnym odwachu niż w redakcji. Więc ów redaktor pewnego razu upił starszego posterunkowego Hubiczkę, a potem w kuchni zamienili się ubraniami, tak że starszy posterunkowy stał się cywilem, a pan redaktor policjantem. Otóż ten pan redaktor przebrany za posterunkowego zakrył numer rewolweru i ruszył na miasto jako patrol. Na ulicy Ressla, za dawnym więzieniem Św. Wacława, spotkał w ciszy nocnej jakiegoś starszego pana w cylindrze i w futrze, a ten pan prowadził pod rękę starszą panią w płaszczu futrzanym. Oboje śpieszyli do domu i nie odzywali się do siebie ani słowem. A mój przebrany redaktor rzucił się na nich i wrzasnął temu staremu panu nad uchem: „Nie rycz pan tak głośno, bo pana zaaresztuję!” Niech pan sobie wyobrazi, panie oberlejtnant, jak się oboje przestraszyli. Daremnie mu tłumaczyli, że to pewno jakaś omyłka, ponieważ oboje wracają do domu z przyjęcia u pana namiestnika. Ekwipaż podwiózł ich aż do Teatru Narodowego, a teraz idą pieszo, żeby użyć trochę świeżego powietrza, bo mieszkają niedaleko stąd na Morani, a on, niby ten pan w futrze, jest starszym radcą namiestnictwa i idzie z małżonką. „Proszę sobie ze mnie nie kpić Wstydź się pan, jeśli pan jesteś takim jakimś radcą namiestnictwa, a na ulicy zachowuje się pan jak łobuziak. Przyglądam się panu już dość dawno, jak pan walił laską w żaluzje sklepów mijanych po drodze i jeszcze panu ta pani, jak pan mówi, małżonka, pomagała”. „Przecież ja nawet żadnej laski nie mam, jak pan widzi. To widać szedł tu ktoś przed nami”. „Jak pan może mieć laskę, skoro ją pan połamał tam na rogu na tej babie, która po gospodach roznosi pieczone kartofle i kasztany”. Ta pani radczyni nawet płakać nie mogła z tego wszystkiego, a pan radca taki był wzburzony, że zaczął mówić coś o hultajstwie, za co został aresztowany i przekazany najbliższemu patrolowi policyjnemu, spotkanemu w rejonie komisariatu, który mieścił się przy ulicy Salma. Ten niby starszy posterunkowy kazał tych państwa zaprowadzić do komisariatu i powiedział, że sam jest z dzielnicy Św. Jindrzicha i przy obchodzie służbowym przyłapał tę dwójkę na zakłócaniu ciszy nocnej, przy bijatyce, a w dodatku ludzie ci dopuścili się obrazy władzy. On sam załatwi, co ma załatwić w komisariacie, w dzielnicy Św. Jindrzicha, i za godzinę przyjdzie do komisariatu przy ulicy Salma. Więc policja zabrała tych państwa i zaprowadziła do komisariatu, gdzie siedzieli do samego rana i czekali na tego starszego posterunkowego, który tymczasem klucząc, powrócił „Pod Kielich” na Boisku, zbudził starszego posterunkowego Hubiczkę, delikatnie powiedział mu, co się stało i jakie dochodzenie dyscyplinarne czeka go, jeśli nie będzie milczał...	Ayrtona nie było z nimi	Chciałabym, żeby ciągle trwało Boże Narodzenie albo Nowy Rok. Czy to by nie było przyjemne?	Czemuż nie mówisz do mnie „ty”, jak zwykle? Czyżbym zrobiła coś złego? Jeśli tak, to trzeba mnie ukarać, a nie mówić do mnie „pani”.	Czy Wa-hima nie zabili żadnego z tych biało ubranych ludzi?	Dawniej panu hałas nie szkodził!	Dlaczegóż pani nie próbowałaś uciekać?	Dobrze, dobrze, kochanie. Myślałam, że może czego potrzebujesz. Wiesz, że ojciec nie odeśle nam auta. Taki uparty.	Dosyć! Powiem tylko jedno słowo. Powiem po prostu, bo dla mnie to jest sprawa własna, bo za to i choćby za to jedno ja gotów jestem zginąć bez żadnego żalu i zawodu. Dla mnie nie może tu być zawodów! To moja prawda! To nie jest sprawa taktyki	Ja tam tego niewiem, bom nie mądra alem nigdy w życiu nic od nikogo darmo nie brała i nie wezmę...	Nie chcę o tém słyszéć więcéj; dość	Nie gadaj.	Nie pójdziem szukać, bo tu jest nasze! Nasze po dziadach pradziadach!	Nie wiemy	Nie wróci	Ogólnikowo odpowiedzieć mogę. Cała okoliczność jest prostym wynikiem naczelnej konstrukcji (!?), o którą myśli i czyny opieram. Po zatem nie skrywam, że żywej sympatii nici mnie wiążą z tym waszym półwyspem i że szczególne mam zobowiązania wobec takich mężów, jak Nino-kardynał, Cervantes, El Greco...	Zatem nie chcesz nawet usiąść na mojem łóżku?	Zna pan CoquelinaCoquelin, Alexandre (1848–1909) pytał pan Turkuł, nie zmieniając głosu ani o pół tonu.	Złoto? O nie, bardzo dziękuję!	„Czy ja nie mam suchot? Czy matka moja nie umarła na płuca?”	Juści, przódzi to choćby na całą noc się nie bojałaś, przemieniłaś się do cna...	Mówiliśmy o Cerullim wytłómaczcie mi jeśli łaska, jak się teraz tego znaczenia które teraz ma, dochrapał?	A ja myślę inaczej! Słuchaj. Jeżeli to on pocałował jest cynicznym, niemoralnym rozpustnikiem, a jego postępowanie musi się nazwać jawną nieprzyzwoitością. Confer orationes Regis furiosissimi, jak mnie złapał na czytaniu „Don Juana”.	Bo są podwójni Kowalscy. Jedni się Wieruszową pieczętują, na której kozieł w tarczy jest wyimaginowany z podniesioną zadnią nogą, a drudzy Kowalscy mają za klejnot Korab, na którym przodek ich Kowalski z Anglii przez morze do Polski przyjechał, i ci są moi krewni, a to przez babkę, i dlatego, że ja także Korabiem się pieczętuję.	Gdyby były blisko, to znaleźlibyśmy je i tak, a jeśli są daleko, to wypukłości gruntu ogień zasłonią. Ta płaszczyzna pozornie jest równa, a w rzeczywistości cała w garbach, pofalowana jak ocean. Przy tym cofając się stracilibyśmy ostatecznie możliwość znalezienia nawet ich śladów.	Odpłacim się jeszcze w sposobną porę!	Pan hrabia przybywasz z jednej ze stolic świata i mnie, chudeusza, wypytujesz o nowiny? Toż ja winien bym dowiadywać się czegoś nowego!	Pan, proszę pana pan jest z pewnością dreyfusistą; za granicą wszyscy są za Dreyfusem.	Proszę o ciastko z kremem.	Przyszliśmy pobawić się trochę z wami, moi młodzi przyjaciele, ponieważ ukochany gospodarz domu wykurzył nas z naszej nory.	Tak się stanie. Muszę jednak wspomnieć waszej świątobliwości, że dzisiaj lud napadał domy memfijskich Fenicjan...	W tem, że mając tak mało złudzeń co do panny Krasławskiej, żenisz się z nią jednak.	Wam niedługo trzeba włożyć kagańce, bo się kiedy jeszcze pogryziecie.	Z czego ty się śmiejesz, stary idioto?	Antek!	Ciotka Rafałka obiecali...	Co?	Czy Wasza Królewska Mość zakazuje mi nastawać dłużej na ten temat?	Cóż więcej?	Do izby wlazły?	Dziecko	Ech, mój drogi ja ci pokażę, co może broń Europejczyka.	Idę zaraz spać, synku. Chciałem ci tylko dobranoc powiedzieć.	Idź, Linko idź i ucałuj ręce pannie Magdalenie za to, że was zachęciła do uczciwego postępku...	Idźże pan do licha ze swoją psychiatrią! Czyliż gadam od rzeczy?...	Ile ta paniczek dadzą, tyle wezmę.	Jambroży musi być starszy, bo jak ino baczę, on zawdy był stary.	Jesteś pan szatanem!	Kiedy ty znowu kłamiesz.	Kobieta, Mężczyzna, Walka, Nauczyciel, Uczeń odrzekł pan Michał	Kto was prześladuje!	Lubisz go?	Mamy wielką ochotę porozmawiać z panem	Miłość, Poświęcenie, Ojczyzna	Mniejsza o Zatybrze	Morrison? O tak, mówiłem ci już, że	Myślisz pan, że go zaproszą?	Na to ona zeszła; ale pięćdziesiąt lat temu pokazałbym co innego!	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Nigdy w życiu!	O tak! Żałuję! Żałuję!	Pięćset sestercji za Galem!	Poczekam na Anasza. Wedle tego, coś mówił, powinien by dzisiaj przywieść posiłki...	Proponuję panu rzecz, za którą ani chcę, ani oczekuję jakiejkolwiek wdzięczności odda mi pan te pieniądze, gdy będzie pan mógł i...	Przejedź którego z nich, to nam poschodzą z drogi!	Przywódca, Duch, Naród, Ojciec, Syn, Błądzenie	Pytam was, panowie co jest dziwnego w dwunastu kotłach? Przy tak wielkim kompleksie fabrycznym...	Rycerz, Pobożność, Przysięga w smutku. mógł być pocieszony albo też śmierć chwalebną znaleźć!	Sam wiesz doskonale, że tak będą mówić.	Sprawiedliwości, królu! mówisz że mnie kochasz... Gdybym miała twe serce, broniłbyś nieszczęśliwéj... Publicznie obelgami mnie obrzucają...	Tak jakby...	Tak to?...	Tak, znam go.	To ambitna sztuka! On i księciu wojewodzie wileńskiemu prawdę w oczy gadał ani dbając, czy mu miło słuchać, czy niemiło. Ot! ten sam proceder co z Chowańskim, jeno Chowański miał piętnaście razy więcej wojska.	To nieprawda	To on! i znowu on!... To zły duch mój, widocznie! A ten drugi?	To prawda syn pani jest jedynym spadkobiercą wuja, a do pełnoletniości syna, służy pani prawo używania majątku.	Trochę muszą też studiować	Tytuł hrabiowski...	Wstęp niedorzeczny	Wybornie! Wiem, że je Traddles lubi.	Za mego pierwszego męża!	Zabobony	Zdecydowałeś już coś na przyszłość, kochany przyjacielu?
Oczywiście Przejrzałem zbiorek, dałem go odczytać człowiekowi wytrawnego smaku, dobremu sędziemu, sam bowiem nie mam pretensji znać się na tym. Ja, mój przyjacielu, kupuję sławę już gotową, jak ów Anglik kupował miłość. Jest pan równie tęgim poetą, jak ślicznym chłopcem, młodzieńcze Słowo uczciwego człowieka (nie mówię: księgarza, zauważcie to!), pańskie sonety są wspaniałe, nie czuć w nich pracy, co jest naturalne, kiedy się ma natchnienie i werwę. Wreszcie umiesz pan rymować: jeden z przymiotów nowej szkoły. Pańskie Stokrocie to piękna książka, ale to nie jest interes, ja zaś mogę się zajmować jedynie szerokimi przedsięwzięciami. Sumiennie mówiąc, nie mogę wziąć pańskich sonetów, niepodobna byłoby mi pchnąć je, nie dają widoków zysku zdolnych pokryć koszty sukcesu. Zresztą, pan nie pójdziesz drogą poezji, pański tomik będzie odosobniony. Jesteś młody, młodzieńcze! Przynosisz mi wiekuisty zbiorek pierwszych wierszy, jakie wychodząc ze szkół, popełniają wszyscy literaci, na których zależy im zrazu, a z których żartują sobie później. Lousteau, pański przyjaciel, musi mieć jakiś poemat zagrzebany wśród starych skarpetek. No, powiedz, nie masz tam jakiegoś poematu, na który byłbyś przysięgał, Lousteau?	Ha! Mówiłem ci: ustal się, ożeń, nie chciałeś słuchać. A żonatym będąc, choćbyś wyjechał, to byś wrócić musiał, chybabyś i żonę przez rozbujałe fluktaflukta (z łac.)	Widać, żeś w Orszańskiem nie bywał, skoro o tym wątpisz... Nie tylkom pewien, ale i żal mi waćpana, bom o tobie jako o sławnym żołnierzu słyszał. Dlatego ostatni raz mówię: zaniechaj mnie! Nie znamy się... po co mamy sobie w drogę wchodzić? Czemu na mnie nastajesz?... Dziewka testamentem mi przynależy, jako i ta majętność, i Bóg widzi, swego tylko dochodzę... Prawda jest, żem szlachtę w Wołmontowiczach wysiekł, ale niechże Bóg sądzi, kto tu pierwej został skrzywdzony. Swawolnicy byli moi oficyjerowie czy nie swawolnicy, mniejsza z tym, dość że tu nikomu zła nie uczynili, a wybito ich do nogi jako psów wściekłych za to, że z dziewczętami w karczmie chcieli potańczyć. Niechże będzie krew za krew! Potem mi i żołnierzy wysieczono. Na rany boskie zaprzysięgnę, żem tu bez złych chęci w te strony przyjechał, a jakże mnie tu przyjęto?... Ale niech będzie krzywda za krzywdę. Jeszcze swego dołożę, szkody nagrodzę... po sąsiedzku. Lepiej wolę tak jak inaczej...	Oj, oj, niech Józef mnie nie nudzi. Przecież ja nie mogę się na tym znać. Poradzi się Józef tej pani w sklepie.	Palec to boży sprawił. Papiery, któreś uniósł z domu pana Foka, oddałem bratu doktora Kurcjusza, panu Curti z Wenecji. Są to cyrografy i zapisy na wielkie sumy, które się nieboszczykowi bratu jego należą; bez tych papierów, co wiedzieć, czyby je był kiedy odebrał, a w nich wielka majętność leży. Tedy pan Curti, wdzięczen za to, dziesięć cekinów dla ciebie przeznaczył. W skarbonce twojej także się mały grosik uzbierał, razem to na sumkę się złoży: możesz o tym ojca szukać. Droga cię nie będzie kosztować ani tam, ani nazad, jeśli Bóg da szczęśliwie.	Dalibóg, zdawało się, że znam nieprawości wasze w całej ich rozciągłości, skoro jednak sami zadajecie sobie tyle trudu w gromadzeniu wszelkich pozorów przeciw sobie samym, nie możecie nikomu brać za złe...	Oczywiście; tylko pospieszcie się, nie mogę przecież tu tkwić przez cały dzień.	Pewnie ojciec i tak się nie zgodzi!	Przed siebie I w końcu, gdy nie będzie mógł przedostać się dalej, stanie.	Wspaniała, wspaniała. Nie znacie się jeszcze?	Doktor powiada, że nie ma nadziei Odwiozę pana do portu swym powozem, a potem powrócę, by zabrać dziewczęta. Niech pan nie marudzi! Żona starego Giorgia pragnie widzieć się z panem.	Nie! ja nie będę, ja nie chcę być ofiarą uspokój się pani, jam tak dumna, że nędzę raczéj zniosę niż upokorzenie...	Jeżeli zostałem aktorem, jestem aktorem i chyba nim pozos­tanę, to nie dlatego, żebym nie potrafił robić czegoś innego. Myślę np. że mógłbym być niezłym architektem, może chirurgiem.	Drogi aniele, nie będę już kazał przed nikim; czyniłem to jedynie w nadziei ujrzenia któregoś dnia ciebie.	Gdyby oni chcieli, żebym umarła to ja bym nie chciała. Zresztą kto chce?	Jesteś zabawką, stworzoną przez ludzi i dla ludzi. Ale zanim stałeś się Misiem, byłeś, jak każdy z nas, częścią wielkiego żywego świata: druty twe i sprężynki były żelazem w głębi ziemi; sukno tu: okruch, odrobina. piasku morskiego. Dzięki temu to tylko wszystkiemu możesz dziś mnie słuchać i patrzeć rozumnie na świat. Pamięć bowiem wszystkiego, czym byłeś, myśli, patrzy i słucha za ciebie. Jesteś starą prawdą i nowonarodzonym żartem. Podwójny jest twój los i podwójna droga. To masz wiedzieć.	Chyba przyznasz jednak że uczciwa kobieta nie opuszcza domu nocą, by włóczyć się z osławionym awanturnikiem!	Najzupełniej. Nikogo nie mam bliskiego. Jako człowiek prywatny jestem zupełnie sam. Jako mężczyzna jestem sam. Rozumie mnie pani? Nie mam żony, nie mam rodziny, nikogo.	A ty nie kochasz, nie?	Będą również i obywatele z okolicy, no i główniejsi wystawcy. To przecie bal publiczny na jakiś cel, znajdą się na nim i mniej karmazynowi. Czy bal odbędzie się bezpośrednio po koncercie?	Dlaczego nie dałeś?	I nikogo ci nie żal?	Nie bez swego zdania	Nie myśl o tym, Pawle... Już teraz wszystko dobrze.	Nie.	Strumień jest piękny i jak wchodzę na wysokie drzewo granatowe, to widzę meczet za naszym murem.	Chciał zabić księcia, lecz nie znalazłszy go w pałacu, pobiegł do domu Sary i...	Czy też zważacie, mości pankowie, jak się to czule żegna z nami Favoni?...	Owszem, ta drobnostka jest bardzo potężnym punktem, gdyż inaczej nie istniałyby mezalianse ani morganatycznemorganatyczny związek rzekła pani Idalia.	Wyruszyłem w pięć godzin po niej z Portsmouth przybyłem do Boulogne zapóźno; w Saint-Omer pięć minut tylko chybiłem; nakoniec w Lilliers ślad jej straciłem. Szukałem wszędzie w okolicy, pytałem napotkanych w drodze; widziałem was, pędzących galopem, poznałem pana d‘Artagnan... Wołałem na was, nie odpowiedzieliście; chciałem was dopędzić. lecz koń mój zmęczony ustawał. Pomimo pośpiechu, przybyliście jednak zapóźno.	Ten wysoki chudy pan to uczony; odkrył w okolicach Rzymu gatunek jaszczurki, która podobno ma o jeden krąg więcej w kręgosłupie niż inne; zaraz po powrocie zdał raport o tym odkryciu w Instytucie; długo podawano pod wątpliwość to odkrycie: ale szala przeważyła się na stronę chuderlaka. Kręgosłup narobił wielkiego hałasu w sferach naukowych, a nasz chuderlak awansował z kawalera Legii Honorowej na jej oficera.	Ale możem trafić i na regularne wojska. Nie mamy armat, a armaty przeciw nim grunt.	Tutaj jest słup, na który się wdrapywaliśmy podczas zabaw, i studnia	No, Bartłomieju, jesteś przecie Alchemik, zawołał trochę niecierpliwie Rupert, wytrzeszczywszy na niego oczy jak dwie grobowe pochodnie i zbliżając się z rozdartą gębą, z wyciągnionemi rękoma, jakby go chciał udusić, upiec przy ogniu swego spójrzenia i połknąć całego a alchemik jakich mało, równasz się z Panem Bobolą, tym jezuickim szachrajem, który królewskie złoto, przetapia w kufry Lojolistów. Pan Wolski nawet radzi się ciebie niekiedy, idąc na experymenta do Króla Jego Mości	Jak to z takimi rzeczami?... Zdaje mi się, że to sakrament, ciociu! Oj, oj, wietrzeją cioci zasady!	Wszakżeś mu przyniósł głowę Sejana. O! i ja się tém ucieszyłam, bo Apicata (żona Sejana) wysoko nosiła dumę swoją, wcześnie probując jak na ołtarzu z łysym razem wyglądać będzie?	Chyba potknęła się i wpadła?...	O moja droga! jeżeli takiemi są wyobrażenia i przekonania twoje, radzę ci jak najprędzéj starać się o lekcye, a zarazem rozpocząć studya osoby swéj przed lustrem...	Trza się przymusić dla zdrowia.	Cały Rzym wygląda jak umarły, a wkrótce będzie prawdziwym cmentarzem. Czy wiesz, że wyjdzie edykt przeciw chrześcijanom i rozpocznie się prześladowanie, w czasie którego zginą tysiące ludzi?	Cóż wasi na to?	Wolę, wolę na trzecie piętro... Za dwie godziny będę	Czystą prawdę rzekłeś, ale widzi mi się, że są i takie chłopy, są...	Poniekąd tak... i on mi trochę czasu zabiera ale wiesz, że coraz więcej zniechęcam się do niego.	Żyję! Łzy państwa i intencje składek na nabożeństwo za mnie uratowały mi życie!...	Co to było?	Czy to daleko?	Już jak ja jajecznicę zrobię to, bardzo słusznie! Sam ociec czasem pochwali, choć jemu dogodzić tak prawie trudno, jak przez ten dom przeskoczyć...	Także to wszyscy Szweda porzucają?	W każdym razie niech pan uruchomi fabrykę. Będą straty, to trudno. Kiedy pan zatrzymał produkcję?	Za przeproszeniem pańskim przysłany tu jestem, szukam mego pana.	Zadłużona jesteś, Amelko? Co to znaczy?	Żydzi, kto to strzela?	Bo to we wsi brak? We młynie tartak robią, ja też potrzebuję kogo sprawnego do zwózki drzewa.	To ty, mój biały przyjacielu!	Na pół on martwy ale tej połowy, co żywa została dosyć będzie, aby ci dobrą dał pamiątkę.	Co pani jest?	Jakże ona na kradzionym wysiedzi?	A toż znowu co? chce żebym go zbeszcześcił publicznie? Jakąż może mieć racją? Wczoraj sam prawie mnie wyzywał.	Ja wiem, że mama mi dobrze życzy, ale ja też mam swój rozum...	Otóż szczęście mnie przekształciło zupełnie, wyznanie pewne mi cięży.	A więc!	Był, i właśnie...	Pokaż mi pan list dodał wąchając papier.	Strasznie mi ciebie żal.	Byłem wczoraj u pewnego uczonego doktora teologji, u którego zasięgam niekiedy rad co do moich studjów...	Bóg ją strzegł w takich terminach ustrzeże jej i dalej.	Chciałabym już wrócić.	Co pani robi? Co znaczy ten Szczerbic?	Czym można panom służyć?	Do Warszawy, do księcia pana.	Dobrze, niech będzie kurczę.	I co było potem?	Inaczej tylko; lepiej nieuczciwiej, dialektyka i nic więcej.	Janusiu!	Katolik, wielmożny panie!	Lekarz, Okrucieństwo, Fałsz	Lekarzem!	Mam czas.	Mam poselstwo, ważne, wielkie, smutne!	Mody	Możesz chcieć.	Nasze klientki zrobiły go takim	No... już dosyć żartów...	No... różnie... Jedne tak sobie, inne inaczej...	O, nigdy!	Obieśmy kobietyobieśmy kobiety wybuchnęła łkaniem Emilka.	Oh! oh! doprawdy Tumry?	Oho!	Prawdopodobnie.	Proszę cię bardzo.	Schowaj pan swoje sto rubli! Komitet fabryczny?	Słuchajcie! Uczniowie naszej klasy mają dziś jeszcze jedno zgromadzenie.	Tak, wujenko.	Tak. Przysięgam.	Twoim bratem?...	Tyle ceregieli o sprzątnięcie jednego człowieka!	Wiem, ojcze.	Znacie tu kogo w Łodzi?	Złupimy miasto?
Przyznam się panom, że nie spytałem o to. Prawdopodobnie chodziło o wyjazd kuracyjny. O ile sobie przypominam, żona kuzyna nie najlepiej znosiła nasze słoty jesienne. Zresztą dość często bawiła za granicą.	Jam tu! Widzisz! Na twej drodze wszędzie.. zawsze! abyś nie zapomniał, że moją duszę masz na sumieniu. Wziąłeś mnie.. muszę chodzić za tobą. Przysięgałeś pierwszych dni, że mnie nie opuścisz... do śmierci. Otóż ja cię do śmierci porzucić nie mogę. Będę za tobą gnać, będę cię ścigać...	Ach, Boże, żeby choć Waldemar jeszcze nie wyjechał!	Ależ bądźże rozumna, Lizo! Nie mogę pozwolić, abyś tak uciekła! Cóż by ludzie powiedzieli?	I od Grodna toś pracy nie znalazł?	Ja nie mam już życia.	Nie myszkujemy, tylko mi palto gdzieś przewiesili.	Nie rozumiem pana.	Nie. Słyszałam tylko o nim. Wspomniał mi raz o tym Kazik.	On, nie kto inny, jest naszym wrogiem; on nas śledził w Londynie!...	Wie pan, że nie mówię po francusku.	Więc niech pan pójdzie i zobaczy Dzisiaj jest sprzątanie pawilonów, więc nie będzie tam dużo ludzi.	Rewolucje mają jeno na celu zabezpieczenie dóbr uzyskanych, a nie zdobycie nowych korzyści. RewolucjaSzaleństwem narodów i pańskim zarazem, panie Rockstrong, jest budowanie górnolotnych nadziei na upadku królów. Ludy, rewoltując się od czasu do czasu, chcą obronić swe zagrożone swobody, lecz na tej drodze nie uzyskują nigdy swobód nowych. Ale płacą drogo za hasła, za słowa. Należy zwrócić uwagę na to, panie Rockstrong, że ludzie bardzo chętnie dają się zabijać za słowa zgoła sensu pozbawione. Doszedł do tego przekonania sam nawet starożytny Ajaks, któremu poeta wkłada w usta takie powiedzenie: „W młodości sądziłem, że czyn większą moc od słów posiada, teraz jednak widzę, że słowo silniejszym jest od czynu”. Tak rzekł Ajaks, syn Oiledesa, ja zaś, panie Rockstrong, napiłbym się jeszcze chętnie wina!	Nie przypuszczam, a zresztą to trudno! Że jemu się zachciewa bronić „pomidorów”, to jeszcze nie racja, żebyśmy wszyscy mieli być wyrzuceni. Co do mnie, to utrzymuję stanowczo, że Kostriulew miał zupełną słuszność. W nauce historii chodzi o prawdę, o prawdę i jeszcze raz o prawdę. Należy mieć jakieś zdanie. Albo się je ma i w takim razie nie można bronić polsko-jezuickich morderczyń nieprawych dzieci, albo się jest trąbą klechów...	Ale się wam od biedy w głowie pobałamuciło. Wiesz panie Macieju, że kiedy doktor zachoruje gdyby był najlepszy nigdy sam siebie nie leczy, trzeba ludzi słuchać, ja ci to powtarzam jeszcze raz.	Jednym słowem tańczyłem z najśliczniejszą kobietą, z pewną zachwycającą hrabiną, nad którą nic piękniejszego w życiu nie widziałem. Miała we włosach kwiaty brzoskwiniowe, u boku prześliczny bukiet żywych kwiatów, które rozlewały dokoła woń cudowną; ale ba! trzeba było ją widzieć, bo któż zdoła opisać kobietę ożywioną wirem tańca. Otóż wystawcie sobie państwo, że dziś o dziewiątej rano spotkałem tę boską hrabinę, gdy szła ulicą des Gres. Ach, jak mi serce biło! zdawało mi się...	Kochana kobiecina! Na pewno destyluje melisę dla szpitali albo preparuje jakieś kosmetyki dla siebie i dla przyjaciółek. Wiecie, że ona na tę zabawę wydaje do trzech tysięcy dukatów rocznie? Tak przynajmniej słyszałem. Ale masz rację, czemu nie ma tu pani de Villefort? Spotkałbym się z nią z dużą radością, bardzo lubię tę kobietę.	Ja oprócz tego nie chcę nic...	Na mur-beton. Tylko... wiesz, chyba nie będziemy mogli cię przyjąć do bandy... tak bez dobrego wychowania...	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	Proszę pana, życie pańskie jest w niebezpieczeństwie, niech pan nie przychodzi do kasyna!	Warunek trochę dziwny, ale ostatecznie nie widzę powodu, by uznać go za niedorzeczność.	O! tylko się mnie o nazwisko nie pytajcie, bo ja sławną jestem z tego, że je zapominam... Ale o nazwisko pono mniejsza, dosyć, że jest człowiek...	Zdaje mi się że uczułem coś, niby jakby wyziew, ale dalipan nie pachniało, jeno zwyczajnie jak to pot, kiedy bije od człowieka, a jeszcze bardziej od dziewki, gdyż tęgo była zgrzana i oblana znojem.	A czemu ty, Meir, sam do swego domu nie idziesz? Twoja bobe i twój zejde dawno już rybę i łokszynęłokszyna	Bądźcie zdrowi, moi kochani Nie gniewajcie się na mnie za moje przestrogi, ale widzicie, ja wam dla waszego dobra radzę.	Któż ich wie? może ci, co się obawiali aby ich nie wydał, śmierć mu przyspieszyli!!	O, tych ja sam mam wiele w ogóle „Tygodnik” nie należy do najlżejszych brzemion z tych, jakimi los mnie obarczył.	Tak, tak, i wpakują nas do więzienia. Wcale mi się ten pomysł nie podoba. A zresztą, któż nas przewiezie?	A... to znów co za magiczne koło i trójkąty po podłodze? Kto się ośmiela błazeństwa jakoweś wyprawiać? Mości Rylski... dochodziły mnie słuchy o zakazanych praktykach waszmości, nie chciałem dawać wiary, lecz gdy mi prawda sama przed oczy staje, rozkazuję, odpowiedzcie, co to wszystko ma znaczyć?	Bo twój wujaszek Pławicki jest najnudniejszą i najnieznośniejszą figurą na świecie, nie mówiąc o twojej kuzynce, która jest bardzo miła panna, ale odmienia od rana do wieczora swój nieodżałowany Krzemień przez wszystkie siedm przypadków, dodając do każdego łezkę. Ty tam mało bywasz, ale wierz mi, że to jest także niepospolicie nudne.	Ależ słuchaj, Błażeju, wiesz, o kim ciocia mówi to przecie brat tej trawożernej olbrzymki, którą przyszło ci kiedyś do głowy wpakować mi na kark. Siedziała godzinę; myślałam, że zwariuję. Ale z początku sądziłam, że to ona zwariowała, widząc wchodzącą do mnie osobę, której nie znałam, osobę z miną krowy.	Ale po jakich szczeblach doszedł do tej znakomitej fortuny, czy może do znakomitej pozycji?	I nas chcą doprowadzić do tego ale póty dzban wodę kosi...	To nic rzekła, zwracając się do mnie	Aa! rozumiem widziałem już wielu ludzi noszących imiona od miejsca urodzenia swego, jak np. Piotr z Alcali, Jan z Ubedy, Diego z Walladolid, i spodziewałem się, że i w Gwinei ten sam obyczaj panuje.	Ale dziś pan taki jakiś zamyślony, zamiast się cieszyć.	Ciekawa rzecz, jakie to może być uczucie mówił Stalky, kiedy brnęli przez kałuże na ścieżce.	Rano się od żony wynosi	To ja wytoczyłam tę szlachetną krew; popłynęła dlatego, że miałam tę słabość, aby się zwierzyć tobie.	Weź no, weź! Schowasz pieniądze do szafy. Przydadzą ci się kiedyś, niezawodnie.	Z największą chęcią! ale pierwej muszę się przywitać... Meciu...	A może to Tatarzy chcą nas zwabić w pułapkę. To majstry we wszelakich zdradach.	A my, co nam należy co Bogu, to Bogu, co panu to panu, a co poborcy to poborcy.	Ach, dałby to Bóg!	Artysta, Pozycja społeczna z niezwykłym ożywieniem ukochanego siostrzeńca żony bronił Darzecki.	Ba! Już o tej godzinie musiał Szwedów napotkać, jeżeli całą noc jechał	Ciałem i duszą należę do jasnego pana. Słucham rozkazów.	Co takiego?	Dlatego pan przyjechał. Dobre pole do apostolstwa.	Do Dębowej!	I ty sądzisz, że my ją przyjmiemy?	Jeżeli tak go ciągnie do Wilna widocznie tam podczas swojej kuracji poznał jakąś dziewczynkę.	Mówiła mi pani Szczerkowska. Lusia jest bardzo miłą i bardzo apetyczną dziewczyną. Wkrótce mają się odbyć oficjalne zaręczyny?	Opowiedzcież, dobrzy ludzie, jak to było, po porządku	Pogadaj z nim mądre słowo; postrasz go mną, to usłucha.	Swoją drogą! Weychertowa na tej szlachetności nieszczególnie wychodzi.	Słuchaj: Fil się pyta, czy się na niego gniewasz?	Tak, ja!... Angoulême i Houmeau zaczęły się spierać o pierwszeństwo; zebrałem młodych ludzi, kolegów z ławy szkolnej, i zorganizowałem wczorajszą serenadę; następnie, raz wpłynąwszy na fale entuzjazmu, puściliśmy subskrypcję na obiad. „Jeżeli Dawid musi się kryć, niech przynajmniej Lucjan będzie uwieńczony!” podjął Petit-Claud	Tak. W godzinę po tym, kiedy się zastrzelił. Leżał tutaj, o, około okna, właśnie w tym miejscu, gdzie ty klęczysz.	Teraz, w lecie? Człowieku, witaminy to jest odległy temat, to pasuje raczej na jesień.	To idź tam, gdzie kupił kolega.	To są chamy, najczystsze chamy, dorobkiewicze, hołota, ot, co oni są, panie Babiński.	To znaczy?...	Właśnie, że dla nikogo. Od paru lat ona się burzy na jego życie. Co prawda, być żoną gracza, niewesołe. Teraz chce od swego wpływu i przykładu ratować syna. Wziąłem sprawę na siebie.	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	A prawda	Aha, gdzie? Albo ja wiem! Zawsze mi głowę zdurzysz swoją gorączką. Gdzieś go schowałem, bo z pieniędzmi.	Chcesz pan dla głupstwa utrudniać ustępstwa, których będziesz od niej żądał w razie śmierci matki?	Chora ci jest?	Co on gada, Senderl?	Co wtedy?	Co? Mówi aby go wiedziono na stracenie	Czy mam powiedzieć, jakiego pragnę podziękowania?	Daję teraz lekcje u Müllerów, płaci mi trzy ruble.	Dlaczego?	Dobrze. A gdzie pan Borowiecki?	Effendieffendi (z tur.) odrzekł posłaniec.	Ja?... ja miałbym oszukać waszą eminencję?...	Kaźmirz?	Kończ już, bo dusza ze mnie wyjdzie!	List od kobiety, Eminencjo.	Miałżebymiałżeby	Nic, nic... Boże drogi...	No i cóż?	O dziewiątej. Powiem ci wówczas wszystko.	Pewnie, że milszy od waćpana. A po co on tu przyjechał?	Przesadna skromność, właściwa tylko geniuszom.	Tak, pani...	Toteż niech pani kupi zielony kajet na Place des Palmiers. Jest tam po lewej ręce taki sklep. Flaszkę atramentu tudzież godziwą obsadkę ze stalówkami.	Tutaj, tutaj!...	Ty jesteś pijany, Michel! Prowadź pana Chrząstkowskiego!	Uciekać ze wsi... od grontu... od dzieci... Jezu...	Urbanie, bracie mój, masz-li czas, aby pomówić ze mną swobodnie?	Więc chodźmy. Bo pan pewnie bardzo zmęczony.	Właśniem go namawiać chciała, żebyś pozostał przy ojcu, którego tak kochasz.	Za pomocą ognia albo ukropu.	Zabawia drugich i najbardziej pyskuje, a Jambroży także.	Zabieramy obie. A łóżka wygodne są?	Zostawiasz pan bardzo szerokie pole przypuszczeniom.
Ot, widzisz pan, nawet mi nigdy o tym nie mówił; to człowiek, który rozumie się na księgarstwie i na interesach Dla mnie kwestia nie w tym, czy pan jesteś wielkim poetą; masz w sobie wiele, bardzo wiele; gdybym był początkującym księgarzem, popełniłbym ten błąd, iż skusiłbym się na wydanie pańskich wierszy. Ale przede wszystkim dziś wspólnicy i kapitaliści odmówiliby mi kredytu; wystarczy im, żem na tym towarze stracił dwadzieścia tysięcy w przeszłym roku, nie chcą słyszeć o poezji, a to są moi tyrani. Jednakże kwestia nie w tym. Literat, Poeta, InteresPrzypuszczam, że będziesz wielkim poetą, ale czy będziesz płodny? Czy będziesz znosił regularnie sonety? Czy dobijesz do dziesięciu tomów? Czy staniesz się interesem? Otóż nie, będziesz pan rozkosznym pisarzem prozą, masz za wiele dowcipu, aby go psuć przez średniówkiśredniówka półwers, w poezji nowożytnej: połówka wersu wyodrębniona przez średniówkę., strofy i inne wywijasy!	Przypominasz sobie kamieniarzy w Jude l’Obscur, w Ukochanej, bloki kamieni, które ojciec dobywa z wyspy, zwożone statkami, gromadzące się w pracowni syna, gdzie zmieniają się w posągi; w Błękitnych oczach paralelizm grobów, a także równoległą linię statku, i przylegające wagony, gdzie znajduje się dwoje kochanków i zmarła; paralelizm między Ukochaną gdzie mężczyzna kocha trzy kobiety, a Błękitnemi oczami, gdzie kobieta kocha trzech mężczyzn etc.; słowem wszystkie te powieści, dające się ułożyć na sobie, niby prostopadłe domy wznoszące się na skalistej wyspie. Nie mogę ci tak w ciągu minuty pokazać tego u największych, ale ujrzysz w Stendhalu pewne poczucie wysokości wiążące się z życiem duchowem: wyniosłe miejsce, gdzie Julian Sorel jest więźniem; wieża, na której szczycie zamknięto Fabrycego, dzwonica gdzie ksiądz Blanés zajmuje się astrologją i skąd Fabrycy widzi tak daleko. Mówiłaś, żeś widziała parę obrazów Ver Meera; zdajesz sobie sprawę, że to są fragmenty jednego świata, że to jest zawsze ten sam stół, ten sam dywan, ta sama kobieta, ta sama nowa i jedyna piękność, zagadka, w owej epoce, w której nic nie jest do niej podobne ani jej nie tłumaczy, jeżeli nie będziemy szukali powinowactw w tematach, ale zechcemy wydobyć swoiste wrażenie koloru. I ot, to nowe piękno pozostaje identyczne we wszystkich dziełach Dostojewskiego: kobieta Dostojewskiego (równie odrębna jak kobieta Rembrandta), ze swoją tajemniczą twarzą, której ujmujący czar zmienia się nagle tak jakby wprzód grała komedję dobroci, identycznej z tą również, w czasie której Nastasia Filipowna znieważa rodziców Wani	Gdyby tak tylko było, a ja bym umiał ową sztukę, nie potrzeba by was było w armii do ciągnięcia dział. Gdybym znów miał tyle rozumu co mój kapitan, który wszystko widzi w swej głowie, jeszcze zanim się rozpocznie walka i drży, ale posiada coś, co mu dodaje odwagi, by nie uciekać, natenczas ja sam ciągnąłbym działo prosto na linię bojową, więc znowu wy byście były zbyteczne. Ale z drugiej strony w wypadku drugim i mnie by tu nie było, bowiem nie dałbym się schwytać i teraz oto żyłbym sobie swobodnie pośród lasów, śpiąc przez pół dnia i kąpiąc się, kiedy zechcę. Mówiąc nawiasem, od miesiąca już nie wykąpałem się jak należy!	To mama by się nie gniewała?	Ależ oczywiście Nie robię z tego żadnej tajemnicy; jest to mieszanina doskonałego opium, po które sam jeździłem do Kantonu, aby być pewnym jego jakości, i najlepszego haszyszu, jaki się zbiera na Wschodzie, między Tygrysem i Eufratem; miesza się oba te składniki w równych proporcjach i formułuje w pigułki, które zażywane są w razie potrzeby. Po dziesięciu minutach zaczynają działać. Może pan zapytać barona Franza d’Epinay, zdaje się, że on wypróbowywał kiedyś ten środek.	E! choćbym zrozumiał, to nie poradzę. Nie mam co w bawełnę obwijać. Pani marszałkowa mi daruje (powtórzył to już raz trzeci, jakby z nałogu), N. Pan nasz czasem bywa nie do rozbawienia i nie do rozerwania; kto może zgadnąć, czem go poruszyć? Niekiedy dzieciństwo go zajmie, a innego dnia, choćby mu... (tu się zakrztusił) choćby mu z chmur bóstwo zstąpiło, ziewaniem je powita.	Nie wstrzymywałem bom nie mógł. Straciłem wiadomość rzeczy. Nic już teraz nie wiem... Nic nie wiem! Zawiodły mię wszystkie lekarstwa, wszystkie nadzieje rozbiły się i oszukały duszę. Widziałem spodlenie wszystkich instynktów, powolne znikanie zmysłu plemiennego bytu. Poczucie hańby zżarło mię całego. Wspomnij, jak z pruskich banków brali pieniądze na ziemię, wiedząc, że ją zaprzedają na wieki. Niemiec drwił z nas czynami, instytucjami, pobudzaniem do rozpusty. Za pięćdziesiąt lat nogi by polskiej w tych Prusiech Południowych nie było: chłopów by zniemczyli szkołami, kulturę, szlachtę wysadzili z ziemi licytacjami, miasta zalali przemysłem i handlem. Młodzież złajdaczała, gałgaństwo i głupota padły na cały naród jak morowe powietrze...	Jużciż są chociaż z drugiej strony, rzecz to jest niewyjaśniona, a mniejszej wagi, z kąd się biorą siły. Wynikają one przecież zawsze z materji, na nią działają, z nią chodzą, bez niej objawić się nie mogą; a zatem są w pewien sposób materjalne.	Mój Brühl masz najzupełniejszą słuszność w tém co mówisz, ja całkowicie podzielam zdanie twoje. Wszystko to prawda. Lecz ty tu zostajesz w miejscu, a ja nie zabawię długo. Masz mi za złe że jadę, ale ja żołnierzem jestem. Król mi dał dowództwo, wojny się spodziewam, przekonałem pana, że jest nieuchronną, że Saxonia korzystać musi z położenia Austryi i upomniéć się o swe prawa. To powód, dla którego chcę wprawy rycerskiéj nabyć, jadę więc, jak widzisz, nie dla fantazyi.	To prawda, rzekła Laura, lecz dziś zmieniły się pojęcia, role, świat cały... a szlachectwo nosi się jak zwiędła róża na pamiątkę, nie przeszkadzając iść gdzie kto chce, ani czynić co się podoba... Zdaje mi się, żem wprzód narodziła się aktorką, niż dowiedziała, że jestem szlachcianką.	Jesteś, widzę, uparta jak koza Wszak słyszałaś wyraźnie słyszałaś chyba wyraźnie, że dziadek zabronił nam obu pokazywać mu się na oczy. Będzie ci dobrze, nie wiesz nawet, jak bardzo dobrze!... Włóż na głowę kapelusik! Nie jest ładny, ale na drogę wystarczy. Chodźmy teraz!	Któż ci broni? we dnie jéj nie wykradniesz! idź się pokłoń dawnemu bóstwu.	Nic się nie stało, nie bój się! Gdy mnie objął ramieniem i chciał pocałować, nagle ogarnął mnie taki niepojęty wstręt...	Do dyabła!... przecież to nie balet!...	To ja wam podaruję tysiąc dwieście rubli. Zagospodarujcie się na nowo i żyjcie spokojnie w chałupie.	No, no... Straciłem do niego serce, bo umie oszwabić biednego człowieka. Przychodzi, dajmy na to, do falczera, który przez sezon uskładał sobie pewną sumkę, i prosi go o zmianę dwudziestu pięciu rubli. Głupi FigaroFigaro idę akurat do zamku... Lokaje nauczeni nie dopuszczają golibrody do „pana hrabiego”, a on tymczasem rżnie w karty licząc na to, że wygra owe dwadzieścia pięć rubli i odda.	W jakimże Kijowie? Albo to Kijowa nie znasz?	To nie wiadomo; może wojny nie będzie.	Pogrzeb„Te kobiety nie będą miały ani grosza za dziesięć lat” rzekł poufnie Werbrust do Desroches’a. „Jest tam lokaj Aldriggera, odparł Taillefer, ten stary, który tam ryczy w kącie, nosił na rękach obie dziewczyny, zdolny uczynić wszystko, aby one miały z czego żyć”. (Śpiewacy: Dies irae! Dzieci na chórze: dies illa!) Taillefer: „Bądź zdrów, Werbrust, kiedy słyszę Dies irae, zanadto myślę o moim biednym synu”. „I ja też idę, za wilgotno jest” rzekł Werbrust. (In favilla. Biedni u bramy: „Grosika, wielmożny panie”). (Szwajcar: „Pam! Pam! Ofiara na kościół”. Śpiewacy: Amen! Przyjaciel: „Na co on umarł?” Kawalarz: „Z pęknięcia aorty w pięcie”. Zakrystian do żebraków: „Idźcie już, dostaliśmy dla was, nie nudźcie już o nic!”).	Ach, ten Jan! No, to jedźmy, przyśpieszymy jego opamiętanie. Jakże tam Jadzia? Wczoraj skarżyła się na ból głowy.	A jak to się robi? Czy to coś podobnego do tatuowania?	Nie zgadujcie darmo, bo ani my sami nie wiemy, jak się ten człowiek zowie.	Mama prezentowała mnie królowi Jmci z pięknym bardzo komplementem, na co Najj. Pan odpowiedział z niewymowną łaskawością, a ja też wtrąciłem moje trzy grosze... zdaje mi się że moja przytomność podobała się królowi; mama mówi, że życzy sobie abym po powrocie jego z Kaniowa jechał do Warszawy i prezentował się na dworze.	Nie nazywam się panienka, ale po prostu Heidi	Mówmy rozsądnie Przede wszystkim pański pistolet nie jest nabity.	W jaki sposób przedostaliście się panowie na terytorium koncesji?	Wasza wielmożność! Wiedziałem ja o tym z góry, że stany się sprzeciwią, ale owóż Azja powiada, że gdy Tatarzy raz za pozwoleniem waszej wielmożności osiądą, tedy się rugować nie dadzą.	Tak, lecz one nie w smak były panu sędziemu, więc już ich nie mam wcale.	Nie, mości książę, najwięcej liczę na własny wzrok i robię bajeczne odkrycia.	Ten list nie więcej nas nauczył, jak wiersze to pewna jednak, że jego autor był zdradzonym kochankiem	Nawet kochać pan nie chce?	Nie tknęłam w tym domu niczego, czego byś mi sam nie dał.	Nie, obiedwie.	Więc sami nie wiedzą, co mają czynić.	Otwieram, a i tak nic nie będziesz wiedział. Słuchaj. Jedzie ich dwóch ze Lwowa; OrmianyOrmiany służący w węgierskim stroju, lokaj. na nim. Drugi kupiec zasię ino dwie skrzynki ma na tymże wozie, ale w nich perły i wszelakie najdroższe kamienie; jedna ich garść starczy za tamto wszystko.	Zabieramy się do drogi	Nie, mój stryju, ja nic nie sprzedaję, tylko piszę rachunki, a także ważę i pakuję nasiona.	Proszę nie utrudniać, zanim w możliwości podziemia zstąpiłem. Zawsze przez nazwę dobraną szczęśliwie lub też formułkę zdarnie ulepioną rozwiązać umiem najtrudniejszy problem.	Wielu z tych rybaków zaciągnęło się do szeregów Jereta	Jak to wasze rozumiesz? ja chcę włożyć w worki po tuzinie kamieni i dopiero będziemy się nimi  bili.	Co on się tak bucibucić się (daw.)	To go se sprowadź do chałupy i żyw, kiejś taka honornahonorny (gw.)	To niemożliwe! On powrócił do swych rodaków.	Bój się Boga! Może ci zaszkodzi?	Dobrze, zastanowię się.	No jak? Bierze się ołówek albo kredę i pisze się.	Och, gdyby pani, jako niespodziankę dla swego małżonka, zechciała mi użyczyć w sekrecie paru seansów, starałbym się przejść samego siebie. Jest pani tak piękna, tak świeża, tak urocza!... Człowiek bez talentu stałby się geniuszem, mając panią za model! Zaczerpnąłby w pani oczach tyle...	Jak widzisz nie wyszłam za mąż ani się też za mąż wybieram. Oto moje zdanie.	Byle mi za wcześnie nagrody nie obmyślił!	W istocie smutne to rzemiosło służące tylko do zadowolenia kaprysów mody! Powiedz mi jednak, kapitanie, jaką ilość ostryg może w ciągu dnia wyłowić jeden statek?	A czy to wymaga dużego nakładu pieniędzy?	Ach, panie! Dlatego to pan dostał tam czarnej polewkiczarna polewka	To ja, kapitanie	To okropny człowiek	To prawda. Każdego z nas życie przyzwyczaja do jakichś...	To żona jego	Ach, to pan dobrodziej?... Co to, czy już i pan potrzebuje pieniędzy?...	Zajrzę do swoich notatek dotyczących dziejów batalionu Co też tam jest pod literą „Ch”?... Chodounsky, Chodounsky. Aha, jest. „Telefonista Chodounsky zasypany przy wybuchu miny. Ze swego grobu telefonuje do sztabu: »Umieram, i winszuję batalionowi zwycięstwa«”.	Nie sport, ale spokój. Konie ciągną, ale nie ruszają z miejsca. Ale gdybyś przeciął linę	Na pewno krople będą lepsze	To i dobrze, bo od oskomyoskoma (daw.)	To znaczy, parę razy mówiliśmy o tym z Morcerfem, ale pani de Morcerf i Albert...	Słyszałem iż gdy tylko tych Szwedów tu zetrzem i króla dostaniem, zaraz pod Warszawę pociągniemy. Potem pewnie będzie i wojnie koniec. Potem zasię przyjdzie na elektora kolej.	A! Tak! Traddles! Zawsze taki poczciwiec! Gdzieżeś go, do diabła, upolował?	Czy mam jeszcze co do spełnienia?	Pójdziemy do Żegnańca	Panu? Juljo! i ty mnie pytasz o to? po takiem przywitaniu! po takiej boleści!	A zatem po obiedzie pójdziemy we troje aż do Roseneath	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	Niema, widzę, innej rady. Ale musisz pan być w kostjumie... Doskonale... urządzający maskaradę przysposobili pewną ilość przebrań dla tych gości, którzyby przybyli bez kostjumu. Proszę wziąć jeden z nich.	Pozwolisz Povondrze tak po prostu umrzeć?	Jak obficie i słodko spłynie kiedyś młodziwomłodziwo tak obficie i słodko niech obrodzą nam role! Cukier, trzcina, ziemniaki, ryż, konopie i len!	Tak, panie nadinspektorze. Zameldował.	Tak... Rzeczywiście... Być może...	Tak?	„Rybak”? A tak, podobny, istotnie,..	Boże mój, Boże! zabiłem mego dawnego pana, przyjaciela, szwagra; jestem najlepszym człowiekiem w świecie i oto już zgładziłem trzech ludzi, a w tym dwóch księży.	Dla niego żyjemy.	Mój ojciec... mój rodzony brat, najstarszy... dwaj siostrzeńcy... i mąż mojej siostry... Czy pan zrozumie kogoś, kto tyle przecierpiał?	Nim odjadę, wypadałoby, abym jejmość pani podziękował za tyle uprzejmości, których doświadczyłem w jej domu.	Opowiedziałbym, co mówił ten ktoś.	Panie Vautrin kto u licha mógł powiedzieć panu jej imię?	A czyś je zapomniał?	A młody on czy stary?	A więc poczekajmy	Auroro!	Ciekaw jestem.	Co?... chcesz otworzyć dom?	Dobrze, zjem, dziękuję.	Juści rozumiem.	Może	Otrzymałeś jakąś złą wiadomość?	Panie! darowałeś mi życie... Wdzięczność moja...	Panna Hersylia powinna być grzeczniejsza; bo ją przed stryjem oskarżę.	Panna Janina zaraz przyjdzie	Podnoszą kotwicę!...	Przyjedziesz Janiu, co?	Rybakiem z Ławic... Rewakiem całą gębą!	Wszystkie jednakowe... czterdziestu rozbójników.	Ze strachu będą milczeli, a Wątrobę ja zaklnę
Mogę pani zaręczyć, że uczyni to sam z siebie. Zemsta nie leży w jego naturze! Zresztą spodziewam się go lada chwila z powrotem. Wspólny interes może być wspólnie omówiony. Szkoda tylko, że pan Witold nie będzie obecny.	Nie Tylko Gra, Ambicjawidzi pan, kiedy już raz zacznę, to bym grał o orzechy, o groch pieczony, o wszelakie śmiecie. Grałbym z nimi o ich dusze. Ale ci Holendrzy są do niczego. Mam wrażenie, że nigdy się porządnie nie rozgrzeją	Panno Janino! Ja głęboko jestem przekonany, że chociaż nawet w chwili gniewu i uniesienia wymówił pani swój dom, ale ani na chwilę nie mógł myśleć o tem na seryo, nie mógł nawet przypuszczać, że pani to zrozumie tak literalnie. Ja widziałem i wiem, jak strasznie żałuje tych słów niebacznych, jak mu ciężko bez pani... Panno Janino! przysięgam, że go pani uszczęśliwisz powrotem swoim!... że mu pani wrócisz życie!...	Żołnierz to był zawsze wielki i w dziele wojennym niezrównany. Tak jak on ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) moc, siła. nieprzyjacielską przywiódł, tego by nikt inny nie potrafił. Cud, że z niego skóry nie zdarto i na bęben nie naciągniono! Gdyby kto był wonczas Chowańskiemu samego księcia wojewodę w ręce wydał, jeszcze by go tak nie usatysfakcjonował, jak z Kmicica podarek mu uczyniwszy... Jakże! do tego doszło, że Kmicic Chowańskiego sztućcami jadał, na jego kobierczyku sypiał, jego saniami i na jego koniu jeździł. Ale potem i dla swoich był ciężki, swawolił okrutnie, kondemnatamikondemnata na wzór. pana Łaszczą mógł sobie kierejkękierejka (daw.)	Och, dziecko, ty nigdy nie myślisz o niczym z wyjątkiem własnych przyjemności. Za to pomyślałeś, żeby przyjść tutaj w nocy i śmiać się z naszego zmartwienia; pomyślałeś, żeby naopowiadać mi wymyślonych bzdur o swoim śnie i ośmieszyć mnie przed panią Harper; ale nie pomyślałeś o tym, żeby mieć litość nad nami i oszczędzić nam bólu!	To nie może być, dodał Dobek: my się nie rozstaniemy.	Wcale nie masz gorączki a ciało takie, jak twoje obecnie, oznacza zdrowie. Jeśli się tak utrzymamy, mój chłopcze, to nie ma co myśleć o śmierci. Ojciec twój będzie ogromnie szczęśliwy, gdy usłyszy o tak znacznym polepszeniu.	Zanadto pozwalasz sobie, mój panie! Nie przypuszczałem, że ośmielisz się zajść tak daleko. Każdy gentleman ma prawo postępować, jak mu się podoba, nie radziłbym więc panu trudnić się szpiegostwem. I jeśli nadal mamy zostać przyjaciółmi, to tylko pod warunkiem, że każdy z nas ma zapewnioną całkowitą swobodę swych kroków.	Ale pomimo to nie zaszkodzi się obwarować intercyzą	Pogłoski podobne słyszałem na mieście, ale nie zwracałem na to uwagi.	To dobrze: będę cię oczekiwać. Czy nie masz do mnie urazy?	I nie ma końca tej ludzkiej marnacji. Siadłam przy Agacie, kiej już ksiądz odjechał, aż tu przylatuje Filipka zza wody z krzykiem, że jej najstarsza kończy... Poleciałam juści... Jezus, w chałupie żywy mróz siedzi... Okna wiechciami pozatykane... jedno łóżko w chałupie, a reszta w barłogu kiej psy się gnieździ... nie pomarła dzieucha, ino ją tak z głodu sparło... ziemniaków już brakło, pierzynę już przedali... każdą kwartę kaszy wymodlają u młynarza, nikt nie chce zborgować i pożyczyć do nowego... bo i kto? Poratunku nie ma, Filip przecież w kreminale z drugimi... Ledwiem wyszła od nich, powieda Grzegorzowa, że Florka Pryczkowa zległa i pomocy potrzebuje... Łajdusy to i krzywdziciele moi, choć dzieci rodzone... zaszłam, nie czas krzywdy pamiętać... No i tam niezgorzej bieda kły szczerzy, drobiazgu pełno, Florka chora, grosza jednego w zapasie nie ma i pomocy znikąd... grontu przeciek nie ugryzie... jeść nie ma kto uwarzyć, pole odłogiem stoi, choć zwiesna idzie... bo Adam jak drugie w kreminale... Chłopaka urodziła zdrowego kiej krzemień, żeby się jeno odchował, bo Florka wyschła kiej szczapa i tej kropli mleka w piersiach nie ma, a krowa dopiero na ocieleniu... I wszędzie tak źle, a u komorników to już trudno wypowiedzieć... Ni komu robić, ni gdzie zarobić, ni grosza, ni poratunku znikąd... Mógłby już to Jezus sprawić, by choć letką śmiercią pomarły, nie męczyłby się naród co nabiedniejszy.	A widzi pani!... Tylko, na miłość boską, niech się pani temu tak nie poddaje. Bo ja, jak się rzekło, nie mogę pani pozostawić samej w tym stanie... Jakże to on się modlił?	Ale ty w każdym razie skończyłaś uniwersytet, a Janka Andrews nie skończyła go i nigdy nie skończy	Tak, w gwardii. Pamiątek na skórze mam niemało, alem żyw wrócił z żelaznym krzyżem. Pod Fröschweiler byłem przy bateriach, widziałem atak poznański. Szli jak potępieńcy... Nie rozumiałem wtedy, dlaczego... Ha, to im nie hańba!	Ja, wiem, Maniu, że ty masz żal do mnie. Sama prosiłam cię, żebyś mi nie opowiadała historii swego życia, nim nie poznasz mnie dokładnie, nim się nie przekonasz, że ci dobrze życzę. Prawda, że cię prosiłam, co?	A jeżeli i do jutra nic nie obmyślę?	Ja?... Ja?... Czy dlatego, że uważałem za obowiązek komunikować hrabiemu wszystko, co doszło do mojej wiadomości?... Musi przecie hrabia przyznać, że zawsze byłem ścisły i nigdy nie splamiłem się kłamstwem...	Jagna się ta osławy nie boja, jutro gotowa to samo robić.	List napiszę list w trzech językach a ty pojedziesz z nim jutro raniutko jak najszybciej do Londynu. Nie wręczaj go nikomu innemu, tylko memu stryjowi, lordowi Hertfordowi; kiedy on zobaczy ten list, pozna moje pismo i przyśle natychmiast gońców po mnie.	O, ja swoje zawsze zarobię. Żeby nie ten stary grzyb, to bym miał rubla dla siebie.	Ona nie pamięta! co to za nowy kawał?	Panie Randolph, jesteś komiczny jak Don Kiszot, walczący z wiatrakami. Wyobrażasz sobie coś i udzielasz przestróg ojcowskich. Jest to, zaręczam, zbyteczne zgoła. Mr. Thauret nie uczynił nic takiego, jak pan przypuszcza.	Widzę, że nie tak mu blisko do śmierci, jako pan Zagłoba prawił	Ale to nie była żadna kobieta. To był tylko chłopiec!	A pan coś strasznie rozmowny?... Nie wyglądał...	Kto powiadał? Kto, jeśli nie Zend! Wczoraj dzianeta dereszowategodereszowaty powiada	Lub udajesz, że nie rozumiesz!...	Nic nie szkodzi, przelezę przez druty.	Nie	Nie ma ani jednej zapałki?	Nie ma go już w Ekeby. Majorowa wzięła go w opiekę, dała mu odzież i namówiła swą teściową, by go wzięła na nauczyciela dla męża twego, młodego hrabiego Henryka.	O, widzi mama, jakiej nabrał ogłady w swoich towarzystwach!... Szósta, muszę iść do Ady... No, bądź zdrów, mój dębie Tak długo uczysz się i tyle jeszcze masz przed sobą nauki, że zapewne jesteś ode mnie o wiele mądrzejszy. Może dlatego nie zawsze cię rozumiem... Do widzenia, mateczko za godzinę przyjdziemy tu z Adą. Może nas mateczka zaprosi na herbatę...	Ona teraz albo rozmyśla o Litce, albo się modli, inaczej byłaby tu sama przyszła. Niech jej pani nie przerywa, a ja i tak jutro przyjdę.	Panie, nie mamy szans stawić czoło setkom tysięcy przeszkód, które czają się w tej puszczy, a...	Słyszę Fedora lub śmierć. Jedź śmiało. Ta przylepeczka Fedora zwiodła cię. Wszystkie kobiety są córkami Ewy. Twoja historia wcale nie jest dramatyczna.	Zdziwiony... nie... Nie spodziewałem się, że pan prezes mianuje pana naczelnym dyrektorem...	Naturalnie, ale wolałabym, żebyście uprzątnęły swoje rzeczy Możemy porozmawiać później. Najpierw robota, potem przyjemność: to była moja zasada, gdy byłam dziewczynką.	Panie Fix mówi pan z takim zapałem, że mogę panu tylko życzyć jak najszybszego powodzenia. Powtarzam jednak, że w tych warunkach będzie to dość trudne. Wie pan dobrze, że według rysopisu pański złodziej jest zupełnie podobny do uczciwego człowieka.	To się nazywa mówić, mój ojcze, do rzeczy, bez kręcenia się koło własnego pępka jak koczur koło szpyrki. Dzięki wam, czcigodny ojcze; ożenię się bez najmniejszego wątpienia i rychło. Zapraszam was na wesele. Do stu kapłonów, będziemy sobie hulać. Ustroję was w bukiecik z krasnymi wstążeczkami, będziemy jedli gęś, do kroćset, i zapijali co najlepszym winkiem. I, jeśli raczycie mi wyświadczyć tyle zaszczytu i honoru, poproszę was, byście powiedli pierwszy taniec dziewiczy.	Ale, widzisz waszmość, stąd, gdzie się znajdujemy, jest tylko parę godzin drogi do Ardnamurchanu Daj sześćdziesiąt, a dowiozę cię tamoj.	Jeśli chodzi o Indian, to bez trudu im uciekniemy.	Rozumiem to ale... Wybacz pan, pańskie odkrycia są tak nowe...	To i cóż z tego? Ona miała dość po nieboszczyku Hazarapelianie, który ją tak przyjemnie i w porę owdowił, a zresztą i bez małżeństwa mogła z Turskim i z wszystkim, co on posiada, robić, co jej by się podobało. A jeśli jej chodziło o syna...	A pan chciałby może, żeby zmiażdżył dzieciaka?	Aha a ja myślałem, że coś się wali. Czy to tatuś coś mówił?	Ba, teatr, to niby dżuma: jak kogo złapie, to już amen!...	Bez wątpienia	Chciałem się raz napatrzyć do sytości.	I miałby rację, do licha!	Ja sam tylko! Winien jestem! Ja to go namówiłem, Rafała, ja wymyśliłem...	Jeżeli pani będzie o mnie myślała, proszę, kiedy będę przechodził, byś miała w ręku bukiecik fiołków.	Juści, trepy całkiem więzną, ale po zbronowaniu rychlej przeschnie.	Ożeniliście się!.. no i któraż żona lepsza?	Słyszę, co mówisz; ale co znaczą twoje słowa?	To jest tak samo twoja wina bo tyś mi uszyła kostium.	To tyś mi spłoszył konia?	Więc masz mi coś do powiedzenia!	A cóż z tego ma wyjść?	A gładka była?	A ty, drogi Panglossie jakimż cudem cię oglądam?	A wy? jedziecie po ks. Janika?	Ach, co za szkoda, że sypialnia pana magistra wychodzi na północ... przy waszym niemocnym zdrowiu...	Ba! Głupstwo! Skończyliśmy z sobą.	Bo przez mezalians twego małżeństwa z nią możesz ordynację utracić.	Boże... Boże	Chcesz abym cię zaangażował?	Choćby z krzywdą...	Chętnie.	Co ci odpowiedział?	Co? Znowu kuguar?	Cośbym wam rzeknął, a nieradbym, żeby się matusia strachali niepotrzebno.	Czy mam zaszczyt z księdzem Busonim?	Cóż poczynacie?	Cóże z dwoma uczynił?	Duży?	Hej, wy! coście ta za jedni?...	I w ten sposób chciał mniej więcej oznaczyć datę. Masz słuszność! A zatem ten latawiec mógł być puszczony niezbyt dawno.	Ja? ja Jestem po prostu Roman Turski.	Jakże cię odnalazł?	Kobieta, Mężczyzna rzekła pani Wąsowska.	Lacki napój smakuje młodemu litwinowi! Idź, opowiedz, że lachy dobry mają napój, a książęca córa nauczyła się tego napoju przyprawiać	Miłościwa królewno, zezwólcie, bym was przestrzegł noc zapadła, miesiąc na przednówku, wyboje okrutne; ino za wrota wyjedziecie, konie nogi połamią.	Monstremonstre (fr.) trąciła go znowu pantofelkiem.	Muszę.	Myślałem, żeś w Smyrnie?	Niechże Bóg broni! Im większa kupa, tym o niej głośniej!	No, a teraz, kiedyż jedziemy?	O głupi! a przecie każdy tak zarabia, kto handluje. Jeszcześ im łaskę wyświadczył, że sprzedawałeś kuraki po dwa złote, kiedy Żydom płaciliby po pół rubla...	Oczywiście, prosimy!	Owszem był w tych dniach list od plenipotenta głównego, właśnie w interesie tego młyna i pana Wygrycza...	Pieniądz, Praca, Własność wrzasnął młody człowiek siadając na oknie i huśtając się w tył, jakby miał zamiar rzucić się z trzeciego piętra. mówił zirytowany	Pokaż mi ten pierścień	Proszę	Przeszli Sierocy Bród; potem kierując się na ryk wołów poszli ku Kałusikowi. Woły pobrali i stoją na Jurkowym polu.	Słyszałem że u prezesowej zbiera się dużo gości.	Ts-ts Najf!	Tttak, proszę pani.	Więc dobrze Pan Bóg z nieba patrzy, co się tu dzieje na ziemi i rozsądzi nas: kto gorzej robi, czy ja źle mówiąc, czy wasza wielmożność źle czyniąc.	Zrobiłbyś mi przyjemność gdybyś, tak samo jak mi przedstawiłeś jego szaty, pożywienie, obyczaje i zabawy, gdybyś teraz opisał mi postać i korpulencję wszystkich jego członków.
A owszem, owszem, to się zdarza. Siostrzeniec księżnej Róży Sulemirskiej, Gucio, nie mógł dotknąć śledzia, a ambasador włoski w Paryżu, Toracci, po ananasie dostawał pokrzywki.	Niech pani nie pyta miałem pewne przeżycie. Ale to już minęło	Widzę to, istotnie nie masz gorączki. Mówisz wszakże, bracie...	Trzeba udać się do niego i przekonać, czy to prawda, czy nie.	Każ się podkuć, Jędrusiu, kiedy się tak dziewczyny boisz. Inny ty byłeś w Orszańskiem. Widzę to już, widzę, że będziesz na pasku chodził, a to na nic! Któryś filozof starożytny powiada: „Jak nie ty Kachnę, to Kachna ciebie!” Dałeś się już we wszystkim usidlić.	Nie dostała ich ode mnie I nie są to prezenty od tej samej osoby. Jeden dała jej ciotka, drugi sama sobie kupiła.	Waszych skarbów nie chcę, ale to dobry pomysł, by signora ze mną pojechała. Z wami wszystkiego się podejmuję, na wszystko się odważam. Tylko wymagam, żeby nikt z naszych, ani Anglik, ani mój stryj, ani żaden z kupców, nie wiedział, kim jesteście. Moja przyszłość mało mnie obchodzi. Pragnę wam służyć, signora!	Zaświeć i schowaj pod kubrak; dopiero przy samych schodach ją odsłoń, cobyśmy gościa w jasności powitali. Jeślim dobrze zmiarkował, a nie zmylił, to go najdziemy na pierwszym zakręcie. No, gotowiście?	Fe! Szkaradne konisko! No, no, już wołaj, jak chcesz, byle mi do reszty wszystkiego nie potratował. A, że to i szkapa pruska nie ma żadnej delikatności! Psuć, niszczyć, łamać! Walenty, pomóż panu hrabiemu!	Przecież mówię tatce, że Stelli i Sataniella... Oni mieszkają w starej oberży. Niech tatko zaraz do nich wstąpi, a przekona się, co to za biedacy... No, mówię tatce, że nie mieli dziś na obiad... Ale ja teraz nie mam czasu i pójdę do pana Krukowskiego...	Tak, samiście już to powiedzieli między sobą Zdaje mi się, że będziecie wszyscy wisieć. Któryż to kiep miał Biblię?	Kobieta, MężczyznaWidzisz... przekonaj się... Widzisz... ta drobna, wątła, w dot­knięciu tak przedziwnie poczciwa, chłodna jej ręka, jak wonny płat kwietnego kielicha na rozpaloną skroń... Samo to przyszło, niewołane. I przez cały ten czas o tym tylko myśleć, to tylko czuć i widzieć musiałem... A to poczucie, silniejsze od wspomnienia, zostało mi do tej chwili wonią, miękkością, chłodem na lewej skroni... Od moich i twoich myśli tak mnie, poczciwa, uratować chciała. Bezradne są jej myśli wobec naszych...	I to zaraz.	Jakież to niskie!... Więc za jeden błąd, zresztą niewinny, poniewierasz pan niegdyś ukochaną kobietę?...	O, to racja!	Moim zdaniem jest to chwila, w której możemy odzyskać łaskę młodego faraona. W gniewie zapalczywy, umie on jednak być wdzięcznym... Doświadczyłem tego...	Lżejszego, panienko, już niema... Chybaby nosił węgle, albo woził je wózkiem, a to jeszcze trudniej, bo wtedy musiałby pełzać na rękach i kolanach pod skalistemi sklepieniami, częstokroć niemającemi więcej nad dwie stopy wysokości. Zresztą łańcuch i powróz, któremi się w takich razach krępują, ranią często aż do krwi.	Nie, doprawdy, nie mam najmniejszej obawy. Czyż można obawiać się tego, co się uwielbia?	Bynajmniej. Jestem zupełnie pewien swoich ludzi, bo dla mnie dobry sługa to ten, którego życie i śmierć zależy ode mnie.	Czy ty w to wierzysz, Irlandczyku?	Mniejsza o to, wejdźmy w każdym razie do pana, bezpieczniejsi będziemy, niźli tu na progu.	W takim razie pan musi mnie znać już od dawna? Spotykaliśmy się niby przypadkowo niemal codziennie już od miesiąca. Czy pan o tym nic nie wie?	Dajże spokój Już wolę moje mchy aniżeli tych ludzi, z którymi nie jestem w stanie rozmawiać. Nade mną, a szczególnie nad Stefkiem ciąży klątwa: mamy arystokratyczne mózgi, a demokratyczne wychowanie, no... i trochę wiedzy... Owoc z drzewa wiadomości wypędza nie tylko z raju, ale przede wszystkim z eleganckiego towarzystwa...	Dla pana nie wiozę nic od księżnej, bo nie wiedziałam, że go tu zastanę.	Cléo... Cóż za ordynarny wzór! Przecie ona tańczy ohydnie. Tyle, że się rozkłada i pokazuje swe brylanty. Nie masz rodziców?	Odkądżeś tak ponieśmielał? Ojca się bój, nie mnie. Dydy a. dyć (daw.)	Sądzę, że jako aresztowany nie mam prawa chodzić po trotuarze.	Nie bądź pan dzieckiem, panie Blumkiewicz. Ręczę panu, że nie posiedzisz w ciupieciupa (pot.)	Nawet mój koń nie chciał jechać, aż musiałem go bić żelazną szpicrutą	Nie czyń tego waszmość, ja sama go przepędzę.	Nie sprzedawaj jeszcze, mam pewną ideę.	Nie, księciu Emilianowi z Roccanery, panu Ventimiglii.	Z dawna już nauczyłem ją dziękować tymi słowy, gdy coś dobrego do jedzenia dostaje, i spodziewam się, że się moich nauk przed waszymi miłościami dziś nie powstydzę. Spróbuję jeszcze jednej krotofili. Bella! Pokaż, jak pan kicha?	Dlaczego? Dlaczego? Cóż to? Poróżniliście się?	Ach tak? Ciekawym, jakie jeszcze zarzuty spadną na moją narzeczoną, bo sypią się już jaskrawe, na jakie nawet odpowiedzi nie ma.	I nigdy na nic nie chorował?	Młodego (król czasem tak zwał syna) nie widzieliście?	Nie wolno nam wyjawić znaczenia, jakie ta de­filada ma dla polityki.	Poszukać autora listu, wsadzić go do więzienia za fałsz i nikomu o tym nie mówić, ani słowa. Mogę panu pomóc w poszukiwaniach, bo przecież i mnie ta sprawa zahacza.	Wolę go od ciebie, panie Michale, gdyż chrabąszczów nigdy znosić nie mogłem ani kochliwych mydłków, którzy na widok pierwszej lepszej niewiasty koziołki zaczynają zaraz przewracać jako niemieckie muce.	Na mnie nie czekacie tylko.	Nieboszczyk podkomorzy więcej z nią w KiejdanachKiejdany (lit. Kėdainiai) co?... Pary jeszcze nie umiecie z gęby puścić!	Biedak! Cóż chcesz? Czyż Fernand spodziewał się, że Dantès tak prędko powróci? Myślał może, że już nie żyje albo że się sprzeniewierzył ukochanej, kto wie? Takie rzeczy odczuwamy tym mocniej, jeśli dotykają nas niespodziewanie.	Lepiej albo nie lepiej. Różni są, widzisz, kupcy. A ja, widzisz, jestem taki, że wolę mniej sprzedać, ale wiedzieć, że wszystko w porządku. Znam ciebie, mój chłopcze, od lat. Wiem, że jesteś porządny. I ojciec twój porządny robotnik. Znam i twoją siostrzyczkę. Jak ona się nazywa?	A innych staraj się, usunąć. Któż tam jest?	Oj ty! durniu! jak ty takie rzeczy porównywać możesz? Las bozki jest i Pan Bóg jego dla wszystkich posiał, a wiedźmy hrosze czartowskie i ona sama jest nieprzyjaciółka bozka i ludzka...	A wiesz asińdźka, co się z jedną z tych trzech jej i moich przyjaciółek stało? dołożył śmiejąc się, poszła z jakimś szarlatanem co proroka udawał! a takie miała śliczne oczy czarne!	A nam dasz na żony gwiazdy, my zaś utworzymy nową konstelację, która będzie się zwała konstelacją Nerona. Witeliusza jednak ożeń z Nilem, aby płodził hipopotamy. Tygellinowi podaruj pustynię, będzie wówczas królem szakalów...	Chorość mię chyciła... wyszedłem otrzeźwić się na podwórze...	Miłą jest Bogom ofiara człowieka krew ma w sobie siłę wielką, ona ich ściąga i zwycięża... Cezar myśli coby najdroższego mógł ofiarować Słońcu; da mu pewnie Hypathosa...	A co ci się tam znowu uroiło w młodéj głowie?	A przebieraj się pan. Ja tam nieciekawa. A odzienie pańskie tam, w sionce.	Gdzie się znajduje obecnie?	No, profesorze?... Chyba i ja zacznę się dziwić...	Oto jest.	Przeciw filokserzefiloksera winiec (Phylloxera vastatrix) potakiwał poseł, nadymając się dumnie.	Szwedom nas wydadzą! Tegom się spodziewał.	Wiem, nawet wybieram się.	A gdyby?	A i ja go kocham, tożem go na ręku wypiastował!	A tak!	Na koniu?	No, do widzenia matko! Idziecie dziś pewno na Champferlu.	O, codziennie chadzam na strzelnicę i codziennie przychodzi do mnie Grisier.	Powiedz Greggs	Proszę wybaczyć, ale sądziłem, że znajdę tu pańskiego służącego.	Sądziłam, że zauważył pan coś niezwykłego w moim dzisiejszym wyglądzie.	Tak, ten człowiek dotarł do nagrobka, prawie zupełnie ukrytego pod jeżynami, z lewej strony klasztoru.	Teraz nam już tylko idzie o poznanie jej rodu i genealogii.	Tych, którzy pod Łowiczem ramię w ramię z Frankami prali wroga na kwaśne jabłko!	Tyla i mojego, tyla, na cóż mi turbacje, hę?	Wszystko. Chcę panią uratować od zguby. Bo teraz przysięgam!	A jakże, ślimaki pewnych wód Szkocji, Walii, Saksonii, Czech i Francji.	Ba! apelacja do Jeziornej!	Chora?	Czego pan żałuje?	Czy mam z panem powrócić do Sulaco?	Czysty bożek Mars in personain persona (łac.)	Gdzie by zaś miał być, kiedy chory?	I od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu,	Jakby kto ręką odjął... ale do szpitala trza ci zaraz iść...	Janet! Wyborną radę daje nam pan Dick. Zagrzewaj wannę.	Jejmości zawsze smakowali ułani. Wiem, wiem...	Kam tas gyvulys įtikės	Kocham cię, Lucy, kocham!	Moje dzieci harują u obcych. Pracują jako służące. Służącymi są moje dzieci.	Możliwe, ojcze.	Muszę teraz iść do dziadka, ale jutro wrócę. Dobranoc, babko!	No, chodźmy, chodźmy	On i wszystkie anioły, święci, diabły i inne kłamstwa!	Pan Wokulski ma rację	Pani?	Proszę pani, każdy głupieje podobno z miłości.	Prześmiewacie, a samej jaże łysty do nich drygają!	Strzegą nas dokoła.	Takiemu chyba śmierci życzyć.	Uczyniłeś pan wiele dla kraju	Załatwiłeś waszmość moje polecenie czy wracasz jeszcze z jakim pytaniem?	Znacie tego gnojka?	Zużytkujemy go jakoś
Tak prędko, mój chelo? Ja nigdy o niej nie zapomniałem; lecz skorom ciebie opuścił, wydało mi się, że lepiej będzie, gdy pójdę do świątyni i zasięgnę rady, bo widzisz, Indie są bardzo rozległe, a kto wie, czy kilku z tych mędrców, co byli przed nami, nie pozostawiło jakiej wzmianki o miejscu, gdzie płynie nasza rzeka. Nad tą sprawą toczy się właśnie narada w świątyni Tirthankerów: jedni twierdzą tak, drudzy inaczej. To ludzie bardzo uprzejmi.	Siostro! Lawinio! Wiąże się to z obecną naszą rozmową. W to, co do ciebie należy i w czym wprawniejsza jesteś ode mnie, mieszać się nie myślę, ale w tym znów mam głos swój i zdanie. Otóż, powtarzam, dla obu stron lepiej byłoby, jeśliby matka Dory a żona brata naszego Francisa, od razu postąpiła otwarcie. Wiedziałybyśmy, czego się mamy trzymać. Powiedziałybyśmy jej: „Prosimy cię, nie zapraszaj nas nigdy” i wszelkim nieporozumieniom położony byłby raz na zawsze kres.	Żadna wojna nie wybucha sama przez się. Zazwyczaj bywa ona rezultatem grzechów ludzkich, stuleciami nagromadzonych. Świat wasz popełniał zbrodnie i chciał je łamać i usuwać za pomocą nowych zbrodni. Żaden Bóg na świecie nie może cofnąć czynów, które się stały, i zmienić ich w niebyłe. Jest to granica wszechmocy bożej. Wojna, którą między sobą prowadzą Anglicy poprzez te rzezie	Żyd, Religia, InteresNie, ojciec twój, którego przywiązanie do jego wiary niezmiernie cenię, w głębi duszy zrozpaczony jest z powodu twego zamiaru. Ale inna rzecz, że i on przyjąć chrzest musi. Nie śmiał ci tego zaproponować, abyś pokryła ten jego czyn wobec drugich maską twego pozornego czy rzeczywistego despotyzmu. I mimo całej rozpaczy z radością uchwycił jednak tę sposobność. Zemści się to na nim w ten sposób, że będzie najgorliwszym katolikiem za rok lub dwa. A jednak już teraz jest finansowo szczęśliwy, gdyż jako Żyd nie mógłby wejść w pewien krąg międzynarodowych interesów. Teraz dopiero stanie się prawdziwą siłą.	Nie śmiałbym zakłócać pańskiego spoczynku, gdybym nie był przekonany, że ktoś, co wynalazł sposób przebycia w tak krótkim czasie tak długiej drogi, może również mieć sposób niemęczenia się nigdy. Wiesz też pan, że nasi ludzie koniecznie utrzymują, żeś pan czarnoksiężnik. Rzeczywiście obrót, który pan przypisujesz Ziemi, jest dość dowcipną zagadką, tym bardziej, że przypuściwszy nawet, iżeś wczoraj wyjechał z Paryża, to jeszcze Ziemia nie potrzebowałaby wcale obracać się, abyś się tu pan dostał. Słońce za pośrednictwem pańskich flaszeczek podniosło pana w górę, musiało cię więc spuścić na to miejsce, gdyż według Ptolomeusza i nowszych filozofów Słońce obraca się w tym ukośnym kierunku, jaki ty chcesz nadać Ziemi. A zresztą cóż mamy za powód utrzymywać, że Słońce jest nieruchome, kiedy widzimy, jak bieżybieżyć (daw.)	Król poszedł w góry z wielkim wojskiem i dwa dni temu przez Żywiec przejeżdżał, ale oni go naścigli i tam się gdzieś wedle Suchej bili... Nie wiemy, czy go dostali, czy nie, ale dziś pod wieczór do Żywca wrócili i palą, mordują...	Biednyś ty, mój bracie, a to dopiero kłopot weź sobie i mięso i patelnię, a nie turbuj się.	I ja także żegnam najlepszą, najszanowniejszą panię, wymówiła pani Teresa całując w ramię panią Starowolską z większą jeszcze słodyczą i uniżonością jak pierwej; śpieszę do domu, aby mój Felunio zbyt długo za mną nie tęsknił.	Jeśli go podniesiemy, to go upuścimy za burtę nie czujemy rąk z zimna.	Nie należy odmawiać bez namysłu. Niech się pan wprzód dobrze zastanowi.	To jest kłamstwo! Nie graj przede mną komedii, bo jestem za stary wróbel na takie plewy! Rozumiesz?... A czym było objęcie przez ciebie dyrekcji w fabryce, a czym było wyzyskanie tego dla wykupienia udziałów, a kto skręcił udziały Ganta przy pomocy tego łobuza Tolewskiego?!...	A ty spytaj wszystkich bankrutów, czy się nie zarwali z takiejże przyczyny.	Powtarzam, moją żoną zostanie panna Stefania Rudecka. Proszę, abyście mi państwo uwierzyli i przestali mnie dręczyć, gdyż to do niczego nie doprowadzi.	Que voulez-vous Cóż panowie chcecie, to Rosja. Nous sommes bien arrieresNous sommes bien arrieres (fr.) powiem panom pomiędzy nami. Gdybyście panowie byli rozsądni w swych żądaniach. Nie rzeczy niemożliwe, całkiem niemożliwe, przewrót stosunków ekonomicznych to jest wbrew wszelkim zasadom zdrowej nauki państwowej. Ale rozsądne żądania. Na przykład pewien rodzaj konstytucji No cóż. Trzeba iść z narodem..	W każdym razie jeść mi się chce jak sto diabłów, a tu nie przynoszą ani śniadania, ani obiadu!	Tym razem ja nie za nasz Zakon, co by mi pociechą było, pokutuję, ale za grzech własny.	Ale przecież Morcerfowie chyba w niczym nie ustępują Cavalcantim?	Ależ ty mi dajesz odpowiedzi, które nie mają żadnego sensu!	Czy kiedy jesteś sama, nie dręczy cię obawa, aby on nie zamącił tej samotności?	Ja dzisiaj nie dostałam ani obiadu, ani kolacji, proszę pani	Ja nie zapominam!	Nie ma to młocki we wsi?	Nie rozumiem.	Nie zobaczyłbym tego.	No! A to jak? Wiem wiele rzeczy, a nie widzę klucza tej zagadki.	Pewno, pewno, zbytnio se nie pozwalaj ze mną.	Tak... zaprawdę... jest to piękny projekt... nie można powiedzieć...	W istocie bodaj czy to nie trudniejsze jeszcze.	Zniszczenie owych mrowisk zwanych Babilonem, Tyrem, Kartaginą lub Wenecją, wciąż miażdżonych stopą przechodzącego olbrzyma, czyż nie jest ostrzeżeniem danym człowiekowi przez szyderczą potęgę?	Nie chcemy być natrętni, Grandet Może masz do pogadania z bratankiem, życzymy wam dobrej nocy. Do jutra.	Wiem, wiem... Wszystko ci się podoba, co robi panna Brzeska... I gdybym dziś zeszła do grobu...	To jakaś szczególna droga! Co ty robisz! Kluczyki wrzuciła do imbryczka... Skończenie świata dzisiaj z tą młodzieżą! Idź no, przebierz się i odpocznij! Może ci się Żdżarski oświadczył, żeś taka osowiała?	Biedni ludzie są bardzo dumni ojciec przypuszczał, że biedny Indianin wstydzić się będzie przed swoimi siostrzeńcami.	Bogi mają nas w swej opiece! Ale... gdzież się podział Mahratta? Coś ty uczynił?	Dowie się, co ją bronisz, to ci zasługi podniesie.	Już tatko zaczyna awanturę!... Słowo honoru daję, że wyprowadzę się od rodziców...	No, to umowa zawarta! Z dniem dzisiejszym biorę cię do terminu, a za jakie sześć rokówroki, roków (gw.)	Zawsze! To straszne słowo. Kiedy je słyszę, dreszcz mnie przechodzi. Słowo to lubią kobiety. Psują każdy romans, usiłując zrobić go wiecznym. Słowo to jest bez znaczenia. Jedyną różnicą między kaprysem a długotrwałym uczuciem jest to, że kaprys trwa nieco dłużej.	A teraz kłócą się pomiędzy sobą Lepiej niech pan oddali się, panie kapitanie. My ich uspokoimy.	Mówi pan o tym tak niefrasobliwie... Bardzo chciałbym zobaczyć, jaką miałby pan minę, gdyby w pańskim domu toczyło się śledztwo!	A jak się nazywa?	A! to małżeństwo a! to małżeństwo. Napróżnom odradzała, próżno błagałam, twoi przyjaciele postanowili mnie na przekór.	Bezświadome, a odziedziczone wspomnienia Nasi przedhistoryczni przodkowie żyli kiedyś w lasach. Tam znajdowali pokarm, ochronę przed klimatem i wrogiem; tam odnosili zwycięstwa nad olbrzymimi zwierzętami, co wszystko razem głęboko wstrząsało ich systemem nerwowym.	Chcę, byś znalazł chwilkę swobodną na niewielką przechadzkę.	Chociażby! W Prątnickim może się nawet kochać.	Dziękuję panu, odpowiedziała, już nam swój pan Gaczycki ofiarował i przyjęliśmy.	Ja?... Na nic.	Jest. Aż na mnie zimne poty uderzyły. Ale jest: patrzaj!	Kto cię nauczył tego, co głosisz zuchwale ludowi?	Na Szwedów? On także narzekał?	Nawet gdybym się uroczyście oświadczył o rękę pani?	O pani! myślę, że takiej drugiej niema na świecie gadał i gadał niepowstrzymanie.	O, i ja też do widzenia, do jutra!	Ostatnia przysługa! Ostatnia przysługa! Przekonacie się, że chociaż martwy, wyświadczy nam jeszcze niejedną!	Przyszłam prosić, żeby pan zechciał wziąć ode mnie z powrotem, com od pana pożyczyła.	Roda, kiedy wyruszamy do Kraju Biegunowego?	To jest obraz medalowany, patrz pan, tu stoi: „Medaile d’ormedaile d’or (fr.)	Żebyś z jednego spomiędzy nas urok odczynił.	A niby od czego?	A wiesz, że jurgijski młyn podruzgotała Dubissa? koło poniosło o trzy mile! Jedź i wykupuj, bo pokradną!	Ale... ...ale... widziałem przecież...	Bardzo dziwne...	Honores mutant moresHonores mutant mores (łac.)	I kazali panowie fiakrowi wyjechać z miasta przez bramę del Popolo, objechać z zewnątrz mury i wjechać przez bramę San Giovanni?	Ile wydajemy, tyle mamy...	Ja dziękuję	Ja rozważyłem, teraz ty rozważ, dobrodzieju, czyli kawaler godzien panny...	Jak on wygląda?	Jaki?	Jakie?	Kocham cię, Zosik, kocham cię i tak mi strasznie smutno...	Księżniczka dawno już zdjęła z głowy koronę i umie pracować jak prosta robotnica. Pokochaj ją, mateczko!	Kto to jest? spytał żywo jenerała	Którego Albert stanowi najpiękniejszą ozdobę	Maria?	Może	Niby przeciwko nam?	Niemożliwe!	O nieśmiertelny! ój Zakon jest w tobie: chrześcijanie bluźnili przeciw temu Zakonowi i dlategom ich znienawidził.	O!	O, pięćset, a najwyżej sześćset tysięcy franków To skąpiec.	Och, Boże, znowu ci króle!	Oto drobny szczegół, charakteryzujący człowieka. Myśl o przyszłości. O najbliższej choćby, lecz o przyszłości.	Pamiętam! Któż by mógł zapomnieć!	Pani z warszawskiego teatru?	Panie	Pewnie gadał pani jakieś głupstwa?	Po wtóre, o ile zauważyłem, doszedłem i sądzę, Heep kilkakrotnie...	Prawdaćprawdać rzekł Riach	Prosto ze studni!	Proszę mi darować, pani sama doskonale to odczuje, jak mi przykro mówić o tej sprawie.	Proszę pani może ja w czym pomogę?...	Robotnik, Walka klas zawołał.	Rybek? Cóż z nimi robisz?	Szto heto?	Słowo.	Tak, panie Sinclair.	To wam jenojeno (daw., gw.)	W pańskim nowym bloku domów	Łagodna? spytał niespokojny Dobek.
Nie, pani; świat fantastyczny nie istnieje już nawet na Wschodzie; tam także są, tylko pod inną nazwą i w innych kostiumach, komisarze policji, sędziowie śledczy, prokuratorzy królewscy i biegli. Kryminalistów wieszają tam, ścinają głowy i wbijają na pal z wielką przyjemnością, z tą tylko różnicą, że przestępcy jako zręczni oszuści umieją zwieść sprawiedliwość i zapewnić powodzenie swoim zamiarom za pomocą sprytnych kombinacji. U nas głupiec, którego opanował demon nienawiści lub chciwości, jeśli ma wroga albo po prostu dziadka, którego chce zniszczyć, idzie do sklepu, podaje tam fałszywe nazwisko, przez co tym szybciej go można wykryć, i kupuje pod pozorem, że mu szczury spać nie dają, kilka gramów arszeniku; jeśli jest bardzo sprytny, udaje się do pięciu lub sześciu sklepów, po to, żeby go można było rozpoznać jeszcze łatwiej. A gdy już ma swój specyfik, aplikuje swemu wrogowi taką dozę arszeniku, od której zdechłby mamut albo mastodont i w ten sposób, zupełnie bez sensu, sprawia, że krzyki ofiary alarmują całą dzielnicę. Wtedy zjawia się cały rój policjantów i żandarmów; posyłają po lekarza, ten robi sekcję i łyżkami wybiera arszenik z żołądka i wnętrzności. Nazajutrz sto gazet rozgłasza wypadek, oznajmia nazwisko ofiary i mordercy. Tegoż wieczoru kupcy korzenni schodzą się jeden za drugim i oświadczają: „To ja sprzedałem arszenik temu panu”. A żeby nie pominąć przypadkiem właściwego nabywcy, wskazują ich ze dwudziestu. Durnowaty przestępca zostaje aresztowany i uwięziony: śledztwo, konfrontacja, udowodnienie winy, wyrok i gilotyna. Chyba że to kobieta, zwłaszcza niepowszedniej urody	Bez strach! Ja byłam już raz nad stawami, wiesz, tam za Kamienną Wolą, ale takem się wody zlękła, że gnałam co sił do domu. Ty byś tak samo drałowała, bo woda czarna jak szuwaks i aż w piętach drze, jak się na nią spojrzeć.	Zawiadamia, że ma dość i nie zbliży się ni na krok ku linii czarnych dymów wznoszących się naprzeciwko. Jest to tchórz, jakich mało. Otóż wtedy wszyscy razem równiuteńko ciągniemy działo przy okrzykach: hejaa!... hulaa!... hejach!... hulaa! Nie łazimy po skałach, nie leżymy w prochu, nie biegamy jak gżące się cielęta, ale idziemy spokojnie po równej płaszczyźnie, dopóki nas nie odprzęgną. Wtedy wielkie działo zaczyna sobie pogawędkę z działami z przeciwka albo z jakimś miastem otoczonym wałami i wały te rozpadają się, tworząc kłęby kurzu, jakby szły ogromne stada bydła. Wszystko to dzieje się samo, a my pasiemy się spokojnie na miejscu.	Pan Holroyd czuł się dotknięty i urażony przepychem strojów świętych, których posągi stoją w katedrze. Nazwał to kultem drewna i pozłotki. BógAle mnie się zdaje, iż on zapatruje się na swego Boga jak na jakiegoś wpływowego wspólnika, który jako swój udział w zyskach otrzymuje ufundowane kościoły. To pewnego rodzaju bałwochwalstwo. Opowiadał mi, że co roku funduje kościół.	Albert nie powiedział, że jesteś pan kłamcą, kochany panie Pastrini Powiedział tylko, że ci nie uwierzy, to wszystko. Ale ja panu uwierzę, proszę się uspokoić i mówić.	Ech! Boże, to ja poradziłam jej, aby pana nie wciągać do sekretu. Ot, mówiąc między nami, kiedy widziałam pana tak mało obytym w świecie, miałam obawy: lękałam się, aby pańskie niedoświadczenie, pańska nieopatrzna gorączka nie zniszczyły albo nie spaczyły jej obliczeń a naszych planów. Czy może pan dziś przypomnieć sobie samego siebie? Przyznaj pan: oglądając dziś swego sobowtóra, byłbyś mojego zdania. Nie jest pan podobny do siebie. Oto jedyny błąd, jakiśmy popełniły. Ale czyż znajdzie się jeden człowiek wśród tysiąca, który by z takim talentem jednoczył tak cudowną zdolność dostrojenia się do właściwego tonu? Nie przypuszczałam, abyś pan był tak zdumiewającym wyjątkiem. Przeobraziłeś się tak szybko, wtajemniczyłeś się tak łatwo w sekrety Paryża, że nie poznałam pana po prostu w Lasku Bulońskim miesiąc temu.	Zdaje się, że pana spotkałem tam w dniu, kiedy ona tam wpadła na pana Bloch gdy oświadczył, nie wiem już o jakim poecie, że jest boski. Daremnie Châtellerault kopał pod stołem pana Bloch; nic nie rozumiał i myślał, że te trącania siostrzeńca przeznaczone są dla jakiejś ładnej kobiety siedzącej obok Nie zdawał sobie sprawy, że drażni naszą kochaną ciotkę swoimi „boskościami”, rozdawanymi na prawo i lewo. Krótko mówiąc, ciotka Magdalena, która ma ostry języczek, odpaliła Blochowi: „Och, drogi panie, co pan w takim razie zachowa dla pana de Bossuet”. To było nieopłacone!	A skądże się tu wziąłeś?	Bojam się, wszyscy w chałupie mogą mnie szukać...	Czasem trafia się kilka tysięcy śmierci gwałtownych w ciągu paru godzin	Drogie, kochane dziecko że też właśnie ja muszę tak ranić ci serce!... Słuchaj więc... Ojciec ma jeszcze długi wekslowe, jakieś parę tysięcy rubli. Otóż te długi... uważasz... te długi ktoś skupił... kilka dni temu, w końcu marca. Domyślamy się, że to zrobiła Krzeszowska...	Ej, zwietrzała złość moja i gniew gdzieś zniknął, a raduję się ino, że w osobie waszej miłości cały Kraków przed oczy mi staje.	Kilka dni temu zdarzył się niezwykły wypadek pod Tebami Jakiś chłop zamordował żonę i troje dzieci i sam utopił się w poświęconej sadzawce.	Panie Aronnax, nie mogę zmiarkować, która godzina, lecz zdaje mi się, że to już pora obiadu!	Tak mi się wydaje.	Otóż! ja siadam na co się przytrafi	Będę na balu i przebiorę się	Jednej chwili!... Cóż ja tu wysiedzę?... Chyba z desperacji ożenię się bogato, a później będę robił tak, jak radzi Szuman.	Kiedyś były wielkie ale co będziemy się spierać.	Nic, nic... uspokój się... Pomyślałem tylko, że gdybym umarł, Wokulski jest jedynym człowiekiem, któremu mogłabyś zaufać...	Słyszałam coś lepszego w Auneau koło Chartres Przyszło tam na świat dziecko o gęsich nogach i głowie węża. Akuszerka obecna przy porodzie tak się przeraziła, że rzuciła potworka w ogień.	Adelo, ty jesteś biedne, bardzo biedne dziecko. I powiedz mi, dlaczego tak się dzieje? Wszyscy wiedzą, że tak być nie powinno, że to jest bardzo źle i dlaczego przekleństwo własne niosą tak cierpliwie, bez skowytu? Mnie ciebie żal... Nie płacz, Adelko	„Który to pisze”. Moja to wina, żem się dał wziąć na kawał. Jesteś chytry jak Husain Bux, który podrabiał bilety Izby Skarbowej w Nucklao. Ale cóż to za opowieść! Czy aby tylko jest prawdziwa?	No, zapewne że nie, a jednak... bodaj czyś trzeciej dwudziestówki nie zaczęła? rozśmiał się gospodarz... Chodź do groty... Kosztuje mnie tysiące... drą mnie ci panowie jak chcą, znając tę moją słabość, że coś szczególnego mieć lubię. Takich grot jest tylko dwie w Europie... u Pallavicinich i u mnie, a moja piękniejsza...	Zapominacie, przyjaciele że Ayrton w ostatnich latach swojego pobytu na wyspie nie był w pełni władz umysłowych. Ale to nieistotne. Ważne jest raczej to, czy rozważając możliwości naszego ocalenia, możemy liczyć na powrót tego szkockiego statku. Otóż lord Glenaryan obiecał Ayrtonowi, że powróci po niego, kiedy uzna, że już dostatecznie odpokutował za swe zbrodnie, a ja wierzę, że powróci.	A onegdaj zostało trochę mąki. Zebrano wyskrobki, posłano sprzedać. Nie, dowiedział się; artielszczyk doniósł, odebrali; oszczędność każe. Co, sprawiedliwie czy nie?	Ja przyszłam ciocię przeprosić: rozmyśliłam się i nie chcę mamy samej zostawiać. Jedźcie państwo, a ja poczekam z herbatą.	Proch i aścine stare dłonie są jak ślimak wobec jaskółki w porównaniu z jasną stalą w ręku Alana Zanim pańskie roztrzęsione palce zdołają natrafić na cyngiel, już rękojeść mej szabli zatrzyma się na twych żebrach.	Nie stanie ci się krzywda bo zacny to jest stan i Bogu miły. Umyśliłem też trwać w nim do końca życia. Czasem i żal, że nie będzie komu sławy i imienia przekazać, bo chociaż miłuję dzieci Jana jak swoje, wszelako Skrzetuscy to nie Zagłobowie.	Owszem... pamiętam, że dawał jej dziwne, przez siebie wymyślone przezwisko; nazywał ją swoją małą jejmością. Ale te nieszczęsne kopalnie wygnały nam z głowy inne sprawy. O niczym innym nie mówiliśmy. Czy o tej szkole kiedy mówił, nie pamiętam... i nigdy już pewno sobie nie przypomnę.	Niech no mi pan Andrzej powie, co on chciał? Po co on tych małych wziął?	Prawda od najdawniejszych czasów ludzie byli źli i okrutni i mieli przyjemność w dręczeniu nieszczęśliwych. Ale póki nie było filantropów, torturowano ludzi tylko z prostego uczucia nienawiści i zemsty, a nie dla poprawy ich obyczajów.	Słuchaj no, Pietrek, skoro wam Pietrek na imię jeżeli nie zamierzacie jechać szybciej, powiedzcie mi, płacę za miejsce i najmuję szkapę w Saint-Denis, mam pilne sprawy, które mogłyby ucierpieć na zwłoce.	A no nie, gwes czeko no mnie przy cumowisku. Snać nie nolozł nic w żakach.	Bo naprawdę, to on jest chory, a przytem bardzo zapracowany.	Byle tylko pani Nina w ostatniej chwili nie popsuła wszystkiego.	Dobrze więc, mam tutaj znakomitą maszynę do fruwania. Przypnę ją któremuś z was do ramion, a wtedy ten, który będzie mieć skrzydła, wyskoczy przez okno z pierwszego piętra. Nie macie pojęcia, jaką przyjemność sprawia fruwanie!	Henryk Walezy, brat króla francuskiego. Ten ma stronników mocnych w senacie, poseł jego siła obietnic rzuca narodowi.	O co chodzi? Nie ma powozu?	Przepraszam bardzo. Ja muszę już iść.	Skracasz mi życie czy nie?	Tak to ta ono, ale taniej nama nieporada z dzierżawy spuszczać...	To są moi bankierzy w stolicy świata chrześcijańskiego Czy mógłbym coś u nich dla pana zrobić?	Nawet nie spotniał po tej szalonej jeździe! Co za nogi! Jaka pierś i łopatki! To cacko, nie koń!	Nic. Król pono do śmierci nie przestanie o wojnie myśleć, ale Rzeczpospolita jej nie chce.	To jest dobra myśl, to jest przednia myśl! Słyszałem o jakimś zapisie...	Błagam cię, kochanie nie rób z siebie widowiska; zabijasz mnie. Przysięgam ci, że jeżeli powiesz jeszcze słowo, nie przyjdę do ciebie do garderoby i pójdę sobie. No, Zizi, nie bądź niedobra.	Za nic nie chcę! Nie chcę! Mówiłam Szmigielsi, że na nijaką skromność nie zezwolę.	Po pierwsze to jest akt niewdzięczności. To więcej niż zbrodnia: to błąd i głupota, którą nazwałbym piramidalną! Zresztą, jeżeli nikt tu nie powie: „hola!”, człowiek, który wypędził Bismarcka, bardzo jest zdolny odtrącić stopniowo całą politykę bismarkowską, a wówczas to jest skok w nieznane.	A, łakomczuchy! Czemu nie zaprosiłeś i mnie, Szczurku?	Ależ powtarzam panu, że nie mamy ognia!	Bagatela! Ten pan Karbowski	Była, jaśnie Pietrze, dziedzicu, była. Jak to słońce tak i ona dobra jest dusza, u nieboszczki przede śmiercią była, doktora sprowadziła, wina słodziuśkiego sama przyniesła.	Cóż ja mam paniom poradzić, co?...	Daj Bóg, by to było możliwe!	Dlaczego?	Gdzież on mieszka?	Ja, albo kto inny W. Miłość pozostaniecie tu aż do jej rozwiązania.	Jest to nieśmiertelne.	Już chyba pójdę	Lepszy on niż zwyczajny radża! Tysiąc razy lepszy!	Mości proboszczu proszę cię, czyż to wypada, żebym jechał konno, gdy wasza rewerencja idziesz piechotą?	Nie czas mówić o tem, podkomorzemu łeb roztrzaskam, serce wydrę	Nie mogli mówić przeciw sobie	Nie umarłbym z głodu.	No dobrze, otwórz drzwi.	O co? O wasze dobro, a moją wygodę. Jeśli postąpicie według mojej woli, nie pożałujecie.	Oho, zeskoczyła z wozu, maleńką wzięła na ręce.	Powiedziałem, że ma racyę i gdyby kto inny proponował, rzeczby może przeszła.	Przecież nie będziemy sprawdzać...	Raczej zdruzgotał! Księżna musi ulec! Rozumiem jej stan obecny. Przejść RubikonRubikon	Więc podaj mi rękę, stary druhu! Szczęśliwej drogi i... nie miej mi za złe...	A gdyby złodziej był sam szlifierzem?	A jakież są jej cele?	A wy skąd?	Albo do moich!	Co? Komu?	Czterdziestu lat!	Cóż natenczas z wami będzie?	Daj pokój	Dawaj!	Feliksie!	I myślisz, że dotrzyma?	I pięć mało...	Kali pójdzie z nami	Katia!	Kazał nam zaczekać.	Mój Boże, taka śliczna gałązka	Niebieskie! Niebieskie!	Niechże tak będzie idźmy spać. Dobranoc, Planchet, śpij dobrze!	Ona tak prawi, jak rozgadana czupirnataczupirnata szydzi Podrygałow.	Owszem... Dość często...	Przecież wyjednałaś miejsce Fajkowskiemu... Cecylii i jeszcze tam komuś...	Sprzedaje konie tu w sąsiedztwie... jakżeby inaczej?	Tylu? Gdybym miał dziesiątą część tego, gdybym miał...	Wiele dają za maciorę?	Z panią	Za niskie progi!	Zachować! Ach, zachować! Oszczędźmyż rozlewu krwi, jeśli łaska!	Zaczekają z pościgiem do świtu
Panie kapral argumentowanie gównami jest zawsze i wszędzie bardzo przekonywające, ale człowiek inteligentny nie powinien używać takich słów, gdy jest zdenerwowany lub gdy chce kogo szykanować. I na co zdały się pańskie śmieszne pogróżki, że mógł nam pan narobić kramu? Dlaczego, do wszystkich diabłów, nie narobił pan nam tego kramu, skoro była okazja? Czy dlatego, że jest pan taki wielkoduszny i tak niezwykle delikatny?	Męczy mnie to wszystko zwłaszcza że wróciwszy nad ranem spać już nie mogę. Ale ostatecznie znowu się jakoś dzień przepchało.	Słyszałem, że nie najlepsze... ale ja tam się tymi rzeczami nie interesuję, to do mnie nie należy...	Czemu? Nie chcę mówić o tym w obecności pana Cardot, który z pewnością kształcił swego zięcia. Czy uwierzyłby pan, że ten oto pan Cardot, jak go widzicie, stary i chuderlawy, daje Florentynie ledwie pięćset franków na miesiąc, akurat tyle, ile trzeba, aby zapłacić mieszkanie i szmatki i mieć co włożyć do gęby? Stary margrabia de Rochegude, który ma sześćset tysięcy renty, ofiarowuje mi powóz od dwóch miesięcy. Ale ja jestem artystka, a nie taka...	Pozwolę sobie być innego zdania. Dokąd by mógł uciec? A przy tym trzeba pamiętać, że Verloc musi także się strzec niebezpieczeństwa grożącego mu ze strony kolegów. Tam w sklepie jest na swym stanowisku. Jak by mógł wyjaśnić opuszczenie tego stanowiska? Ale nawet gdyby miał zupełną swobodę ruchów, nic by teraz nie zrobił. Brak mu dostatecznej energii, aby powziąć jakiekolwiek postanowienie. Niech mi też będzie wolno zaznaczyć, że gdybym go był uwięził, musielibyśmy trzymać się pewnej linii postępowania, co do której pragnę najpierw usłyszeć pana zdanie.	Ale od czegóż dowcip? Azaliż nie ma już głów na karkach między Sarmaty! Stary, jeszcze z Naczelnikowskich czasów kapitan strzelców, imci pan Stanisław Wosiński, który prowadził garsteczkę pospolitaków z ziemie Wielońskiej, nie chwalęcy się, spędza w nocy chłopstwo okoliczne pod mury forteczne, każe temu pospólstwu rozpalić mnóstwo ognisk i uwijać się pejzanom koło ognia, żeby się wydawało, że liczne pułki piechoty oblegają Częstochowę. Dechamps znowu ze swojej strony strzelcom konnym rozdał znaki i epolety grenadierskie i partię ich wysłał do Niemca, żeby, prawi, twierdzę poddawał bez namysłu a zwłoki, bo w przeciwnym razie natychmiast szturm przypuszczony będzie i wtedy załoga co do nogi w pień wycięta.	Z namowy księdza poszedłeś, powiedz to drugiemu, uwierzy, ale nie ja. Drzesz ty starego za to przyjacielstwo, jak się ino da, z próżnymi rękami nie odchodzisz...	Ty śmiesz? Ty chyba kłamiesz! Nie wiesz, czym jesteś teraz dla mnie. Pamiętaj, że jeśli zginiesz, to ja ani chwili żyć po tobie nie będę. Zginiemy razem z tobą: ja i Melchior.	Wierzę Zażądaj pan tajemnic moich, a powiem ci je wszystkie, lecz nic domagaj się tych, które nie należą do mnie.	Jest to sztych nieodbity. i żyć. Piotrze, mówisz, żeś wziął determinacją po dojrzalszym namyśle, a mnie się widzi, że wciąż krzywo myślisz.	Major! Czy nie wiesz, że on jest wielbicielem twego geniuszu?	Pan myśli, że pan żartuje otóż, doprawdy, że to przypomina chwilami wanilię.	O, nie, nie szukaj go pani Nie buduj pięknych złudzeń na słowach, jakie mi się niechcący wymknęły. Nie, lord Wilmore raczej nie jest człowiekiem, którego pani szukasz. Był moim przyjacielem, znałem jego tajemnice, opowiedziałby mi o tym wydarzeniu.	Nie rozdziawiaj się na mnie, kiedym jeszcze nie skończył.	E! Bo też ja nie wierzę, by to były diabły!	Ja lubię ją bardzo, uznaję jej zalety, jest ładna i zajmująca. W roli ordynatowej będzie jej do twarzy i potrafi z niej wybrnąć szczęśliwie. Ona ma duży takt. Dla jej pastelowej urody potrzeba tła, aby się uwydatniała lepiej. Głębowicze będą dla niej aż nadto wspaniałą ramą. Ale w liczbie nazwisk, w paranteli Michorowskich nie zabłyśnie jaskrawo, raczej przeciwnie Rudecka... skandalicznie trochę zabrzmi.	Wiesz, John, te potwory z kamienia zapatrzone w  przestrzeń sprawiają wrażenie niesamowite. Nie miałbym wielkiej ochoty  znaleźć się tu sam w ich towarzystwie przy blasku księżyca.	Dobrze mówisz To jest idea owego dobrotliwego Boga na ziemi, którego przybycia oczekujemy pobożnie i którego spodziewamy się kiedyś ujrzeć w tym kraju. O, szczęśliwy i upragniony i tak oczekiwany dniu! A wy szczęśliwi i po trzykroć szczęśliwi, którym gwiazdy były tak łaskawe, iż ujrzeliście, w żywe oblicze i realnie, onego dobrego Boga na ziemi, którego sam portret oglądając, dostępujemy pełnego odpustu wszystkich naszych grzechów, które pamiętamy, a w naddatku trzecią część plus osiemnaście czterdziestych grzechów zapomnianych! Toteż oglądamy go jeno w dzień wielkich dorocznych świąt.	Nie, nie! Pani nie jest podatna do flirtu. Przynajmniej tak sądzę.	Przebacz mi pan, odezwał się zastępując mu drogę Honory, ja muszę wiedzieć, zkąd ten koń się tu znalazł?	Czy to prawda, że droga siostra jest w tym kraju?	To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!	Miód, nie kobieta, nie dziwno mi też, co Antek Boryna...	Ani słychu Najjaśn. Panie, całe miasto przetrzęsione, jednych w niem jasełek prócz u księży Bernardynów i Kapucynów w korytarzach, nie znaleźć	Ja cię nie wzywałem	Jestem pewien że śledzi nas ten jegomość...	Nie mogę Nie, nie mogę.	Nie szczeka moja cnota, jako twój rozum; a kto za życia szczeka, ten snadniesnadnie (daw.)	Nie, nie wie.	Uczynię to natychmiast i uciąwszy potrzebną ilość gałęzi, odebrał błogosławieństwo swego pana, obydwaj rozpłakali się i giermek wsiadł na Rosynanta.	Na niego żadne nie padłoby podejrzenie, gdyby Meir Ezofowicz purycowi złych myśli w głowę nie włożył...	O tak, Ochocki jest zajmujący, a mógłby nawet być niebezpieczny, ale	Już, proszę ciebie, przykładów żadnych nie mów i eksperymentów nie rób, tylko idź za tą drogą, którą już znalazłeś i która dobrą jest. Nade wszystko cię zaś obliguję i proszę, zapomnij już na teraz o honorze twoim i o wszystkich, choćby najpiękniejszych dziewczętach; zostaw to już na drugi raz, bo przez takie konszachty najprędzej się sekreta wydają.	Ale co Rzymowi podlega, to i Cesarzowi przez to poddanem być musi dwie to władze nierozdzielne...	Daj go katu! a czegóż się tu myślisz uczyć?	No to chodźcie na górę, bracia Gdy pan Kuzenda ugotuje kawę, zaczniemy. Kto przyjdzie jeszcze?	Prawda, jak tu pięknie? patrz no dobrodzieju mój kochany, jak to Pan Bóg umalował wszystko śliczniutko, o!	Bądź spokojny, kochany przyjacielu, znajdą się same, kiedy wyznaczymy odpowiednią sumę.	I wujaszek czuł się motylem w pętach?	Nie tu granica jej łask! jeno zasłużmy na dalsze...	Jeszcześ nie pomiarkował? Toli dziś niedziela, miałeś pożyczyć koni i jechać z dzieckiem do kościoła.	Nie może napewno racja!	Tak jest Dlaczego to jest takie dziwne?	Tak... czasem... Tak mówią, gdy się pilnie uczę!	Nie dosyć na tym były tam i inne sprawki w tym sposobie: łgarstwo w słowach, łgarstwo w dokumentach, świstkach, szpargałach, które dobre byłyby dla wędrownego przekupnia! A nade wszystko pozory prawa i sprawiedliwości, co już chyba najwięcej może pobudzić do gniewu!	Przede wszystkim, jak mi się wydaje, wiarę.	Tu nie doszli do tej amerykańskiej sprawiedliwości. Co ty niesiesz?	Pax vobiscum!Pax vobiscum! (łac.) zawołał Kropidło. i chyba winem trzeba go zalewać. Wina dawajcie! Pojedziemy na opsops (daw.) (zm. 1382), regent Królestwa Polskiego, biskup krakowski, kanclerz koronny, podkanclerzy koronny. Niechętny mu kronikarz Janko z Czarnkowa pisze, że po jego śmieci w Kościele Mariackim w Krakowie było słychać diabelskie krzyki „Pojedziemy na ops!”, tj. na rozpustę.!	Owszem, owszem. Ale powiem i tak jak Hiszpan: dzisiaj mniej był odważny niż wczoraj.	Czy przyznały się do winy?	A! To tam, wasza dostojność, naprzeciwko.	Co to za miasto?	Powinien pan	To jutro.	Zatem to musi być z żołądka.	To wrzosowisko Czy panienka lubi wrzosowiska?	I pani sama pracujesz na to wszystko?	Przeniknij go żarem oddechu!...	Tak, mężu	Tak, proszę pana.	Tak, szukamy.	Wetknij go tam, skąd go wyjąłeś	A gdyby tak było, więc i cóż?...	On już wyszedł i przeciwko mnie stoi,	Bardzo prędko!...	Wolę córce Ten stary wygląda mi na grubianina! Ja lubię delikatnych ludzi.	Dobrze były drzwi pozawierane!	Po co?	Przerobimy ją w swojej fabryce i zarobimy jeszcze więcej	Cóż mamy z nim robić?	Gdzie?	Jesteśmy na rozkaz gotowi	O tyle, o ile potrzeba, by dawać siostrzyczkom lekcje muzyki	Spytaj jéj saméj; idzie z nami...	Syna ma lepszego niż sam.	Trzecie drzwi na prawo trafi pani z łatwością.	Śledzie i kawior niech panna Marta postawi z tej strony, przy wódce.	A moim ojcem	A zatem Van Gould tędy przechodził?	Ależ, proszę pani...	Co powiesz szanownej publice?	Co takiego?	Co? I zostawić skarb?!	Co? Teper i Szulc?	Czego ty chcesz ode mnie?	Dobranoc, mój chłopaku.	Dość, by Seneka coś poradził, aby Nero postąpił inaczej.	Ech	Hrabia?	Kawalerze, zapnij porządnie palto!	Najprawdziwsza prawda	Obejrzyj lepiej swe jaja pod murem! Idź i zobacz je!	Oczekiwałem jasnego pana	Pamiętasz, jak czasem wichry świstały i grzmiały dokoła naszego domu i z jaką rozkoszą słuchaliśmy obaj tych koncertów prześlicznych, a nadewszystko wesołych...	Possessor privilegiatus!	Rozumiem.	Tego nawet zanadto	Więc	Więc co?	Zgnieść pod obcasami...
Zdaje się. Jest tu stary Zawiłowski, ten, co ma córkę, bardzo bogaty człowiek. Pytałem się naszego, czy nie jego krewny. Powiedział, że nie, ale się przytem zaczerwienił, więc myślę, że tak. Ale jak to u nas! w niczem równowagi: jedni wypierają się krewnych dlatego, że biedni, drudzy dlatego, że bogaci. Wszystko dla fantazyi	Ach, don Carlosie! Czego tu trzeba, w tej prowincji, to takich postępowych ludzi jak pan! Zastój, zastój u tych arystokratów! Nie mają zmysłu społecznego! Nie mają przedsiębiorczości! Poczyniwszy głębokie studia w Europie, chciałbym... rozumie mnie pan?	Ale to przecie nie jest twoja nowa angielska strzelba, Peerze!	Bądź spokojna Kto posiadł moją łaskę, nie dozna krzywdy.	Gdybyś lepiej rozumiał kobiety, tobyś się cieszył z tego, żem do małżeństwa nie dopuściła. Ty jej nie znasz. Ona jest cała jak patyk, a przytem ma zły charakter. Czy i tego nie rozumiesz, żem ci kazała starać się o nią, przez wzgląd na ludzi i na Józia. Inaczej, czembyś mógł usprawiedliwić codzienne prawie bywanie?	Ja bym tu i przenocował, gdyby była izba jaka po temu.	Ja z ufnością do pana przychodzę bo nie każdemubym nawet zwierzyć się mogła o co idzie. Mój ojciec oskarżony jest o tajemny arjanizm, był uwięziony... uszedł z więzienia... majątek nam zasekwestrowano.	Miała i ona swój rozum. Urzędnikiem być zawżdy to i honor jest, i profit.	Moja pani nawet błogosławieństwo pesymizmu jest przekleństwem.	Nic mi nie jest. Na konia mogę siadać. Na Boga żywego, pośpiesz się!	Nie pokazuję ich nigdy obcym. Niedobrze jest kusić ludzi.	Pan Edward, ciociu.	W każdego, kto da się uśpić.	Widzisz, już jest tylko kawałek. Chcesz odebrać?	A ja już nie widziałam go cztery miesiące. Kochane miasto...	A jakże! czy-to tak Pietrusia przywitać się ze mną powinna?	A tego d’Artagnana.	A to co Wal pogadał?	A więc młynarz całował cię?	Ach panoczku, gołąbku! nie opuszczaj-że nas biednych ludzi! Toć mój stary dawno-by umarł, żeby nie ty, panoczku.	Ach, udajesz, że mnie nie rozumiesz. Ja nie potrafię żyć z wiecznym kłamstwem w duszy. To ponad moje siły. To zatrułoby mi każdą chwilę spędzoną z tobą... Boże, Boże, gdybym mogła zerwać te kajdany.	Ale ja cię pytam, czy wampirów nie widzisz?	Bardzo jesteś uprzejmy, Bazyli, ale muszę odejść. Przyszedłem spotkać się z kimś u Orleanówu Orleanów	Ben Joel wołał na nie: Samy; ja zaś, nie wiem dlaczego, nazywałem je Szymonkiem.	Bo też nie miałam go na myśli.	Bom już przez pół był na tamtym świecie, a teraz tak mi się widzitak mi się widzi chwytać.. I chodzi mi o dziecko... toć ja ją jedną mam. A i ty, choć wiem, że ją miłujesz...	Boże, zmiłuj się!	Będziem szukać lepiej we dwóch	Chirurga!	Cicho tam, nie psuj mu porządku, bo się zmyli i co innego opowie.	Co się tam stało, mężu?	Czy chce pan żebym poszedł i przyniósł ją tutaj, doktorze?	Czy pani życzy sobie widzieć się z nim?	Cóż takiego?	Cóż teraz zrobimy?	Cóż to ksiądz robi, księże proboszczu?	Cóż u ciebie słychać...	Dadzą mi Sargon i namiestnik.	Dobrze.	Dziękuję za to.	Ee... nic ważnego... wszędy dobrze, a domadoma (gw.) Błażej machnął ręką ze śmiechem.	Głupstwo!	I ja myślę tak samo.	I to wszystko?	I wdzięki!	Improper! Izaura nie podnosiła się na palcach, stąpała po ziemi, kołysała się łagodnie, ani mniej, ani bardziej rozkoszliwie niż przystało młodej pannie. Marcel powiadał z głęboką filozofią, że każdy stan ma swój taniec: mężatka powinna tańczyć inaczej niż panna, urzędnik inaczej niż finansista, wojskowy inaczej niż paź; posuwał się nawet do twierdzenia, że piechur powinien tańczyć inaczej niż kawalerzysta; i z tego punktu wyjścia analizował całe społeczeństwo. Wszystkie te odcienie są już bardzo dalekie.	Ja nigdy nie dopuszczę żeby mnie posądzano nigdy, nigdy! wolę... wolę...	Ja też bardzo o tem myślę	Jak to, nie ma rady?	Jakto! kochanka? zrywając się zawołał Dobek: co ty pleciesz?	Jestem tak bojaźliwa, tak zabobonna iż obawiam się, że będę musiała straszną jakąś katastrofą okupić szczęście obecne.	Jesteś pan pewien swego twierdzenia?	Jesteś pani albo bardzo ambitną, albo bardzo mądrą... nie znałam pani...	Jutro o szóstej, tam, gdzie zawsze, tak?	Liczysz na mój powrót.	Może bym znalazł kogo, coby pańskie pretensje nabył, ma się rozumieć, jeśli tanio i z dobrym procentem dla mnie.	Muszę zapoznać się z panem Norskim, ażeby choć w części wynagrodzić mu mimowolną krzywdę... Obawiam się że odebranie moich córek z pensji było jedną z przyczyn samobójstwa nieszczęśliwej pani Latter... Ale Bóg widzi, nie mogłam zrobić inaczej, panno Brzeska!... Pensja w ostatnich czasach miała okropną opinię, a ja jestem matką... Jestem matką, panno Brzeska...	Mój ty zuchu, chcesz, abym ci łeb roztrzaskał?... Hola! Lubin! podaj pistolety.	Mówię ci przecie, że możesz odejść, słyszysz?	Nie mogę panu powiedzieć, bo go nie znam.	Nie myślałem o tym jeszcze. Kogo pan rektor chciałby polecić?	Nie. Ty nigdy nie wybrałbyś takiej jak ja.	Nikodem...	No nie płacz, nie płacz... nie płacz...	No więc wszystko jedno. Możemy to nazwać, jeżeli pani z tym dogodnie, poczuciem obowiązku społecznego.	No! Więc ja ci to dawno już miałem powiedzieć, bo i należało się: więc wiesz ty, że Zuzia?...	Och, dobrze masz pan właśnie półtrzeciapółtrzecia (daw.)	Oj! a czy to jeno nasi? Podjadę albo co?	Owszem, piłam szampana, dokazywałam, mizdrzyłam się, jednym słowem byłam ohydna	Pewnie: kapoty granatowe, faje w zębach i portki na cholewach.	Pomyślcie waszmościowie i nad tym że ja mam salwę-gwardięsalwa-gwardia	Precz!	Prezesie! hop! hop!	Prieš mane, palaidi barščiai buvo. Iš viso mandralų ne mažai. Kožnas norėtų būt ponu ant savo rankos, kožnas ieško nuopelnų, ir tokis ypač, kuris nenusėdo gerai ant arklo ir, kas tik kulnų nepakėlė, kišasi prie visko ir nori, kad visi neišmintingos rodos klausytų; aš jūsų visų nebijau.	Prosić za nim.	Przyszliście, Miszuk to dobrze... dziękuję...	Rewolucja, Szlachcic zapytał młodzieniec po długim milczeniu, gdy już skończył opowiadanie o sobie.	Rozkaz.	Rycerz, Sługa, Korzyść, Wyspa przerwał balwierz	Skończmy, panie, z wyjaśnieniami Kontent pan z wiedeńskich sprawunków?	Sądziłem że robię państwu przyjemność, zapraszając też czcigodnego Jana de Lamothe.	Słucham cię.	Tajemnice?	Tak należy, Ned!	Tak właśnie nazywa się mój towarzysz podróży. Boże! drogi gospodarzu, powiedz mi, miałożby spotkać go jakie nieszczęście?	Tak, tak i tych samych, śmiertelnie smutnych ludzi, uginających się pod brzemieniem krzyża... A dalej? Czy żadnych dalszych szczegółów ksiądz sobie nie przypomina?	Tego jeszcze za bardzo nie wiem... muszę się przekonać... odwiedzić górę i dobrze się przyjrzeć. Za kilka dni będę wiedział coś pewnego na ten temat.	To mięso czuć	To znaczyłoby, że się panu nie podobam?	Wezmę cię, bo jesteś piękna.	Wiesz pan zapewne, kochany hrabio że dziś wieczorem odbędą się moje zaręczyny? O dziewiątej podpisujemy u teścia intercyzę.	Wiesz, że ja się nigdy nie wdaję w cudze sprawy, ale powiem ci szczerze, że dla mnie to byłaby straszna rzecz tak istnieć tylko kredytem.	Więc to mężczyzna oczekuje na panią? mężczyzna!	Więc to ten płyn ma porozsadzać skały?	Wszyscy mi oczy wykłuwają tym spaniem!... Przecie człowiek musi sypiać...	Z Sochaczewa.	Zbaw nas, panie!	Zlituj się... ratuj!	Znasz Anglię; czy ludzie są tam równie pomyleni jak we Francji?	Zziębłem. Mróz tęgi
Niechże Bóg broni! toć w okropnym muszą być strachu o ciebie! Nie chodź z nami! Prawda że cię wyłają, może nawet oberwiesz co z reszty, ale przynajmniej na tem się skończy!	A mojaż ty drogieńka, złota, brylantowa! a jaż tak ciebie czekała, tak o ciebie wypytywała się... Wszyscy mówią: niema Marceli! jak przed Wielkanocą do miasta poszła, tak i nie powróciła. Już my myśleli, że ty może gdzie i umarła...	O, to bardzo ładnie. Jesteś już szczęśliwa. A o mnie mniejsza! Co?... Ja mogę nadal być nieszczęśliwy, bo tobie ubzdurało się, że możesz stać się jakąś tam kulą u nogi! Wstydziłabyś się! Żeby taka inteligentna i taka rozsądna panna mówiła podobne nonsensy! I w ogóle kto cię upoważnił do decydowania o moim losie?... Ona nie ma prawa narażać mnie! Ale chyba ja mam prawo?... A ja chcę, ja muszę, i koniec! Czy sądzisz; że jestem takim niedołęgą, że muszę już koniecznie być uzależniony od rodziców? Czy świat nie jest dość wielki, byśmy się mogli na nim pomieścić? Czy myślisz, że w razie wojny z domem, gdy nam już ta wojna obrzydnie, nie będziemy mogli wyjechać gdzie indziej?... Nie obawiaj się! Jeszcze mnie nie znasz dostatecznie. Nie należę do tych, którym można w kaszę dmuchać. Zobaczysz! A zresztą nie ma o czym mówić. Postanowienie zapadło i basta!	Mało tego jednak nas tu wasz Leszek tak wlepił w ręce pruskie, że się ruszyć nie ma sposobu. Miał rozum, bo gdyby Konradowi ręce rozwiązano... nie dałby mu siedzieć spokojnie...	A widzisz, rzekł w ulicy, mówiłem ci, nie pluj na wodę żebyś się jéj nie napił.	Jużciż nie od butelki i tańca twój ten Poinsot sensu nie ma za trzy grosze, że ci takimi andronami głowę nabija. Chce z ciebie zrobić Francuza, nich mu Bóg nie pamięta. Lepiej u nas było Michasiu, dopókiśmy się wszyscy modlili, a i wśród festynów o Panu Bogu nie zapominali. Wasz czas ze swojem niedowiarstwem, to przepowiednia ciężkich plag Boskich.	Zdaje mi się tylko, że jego świątobliwość zbyt wielkie robi przygotowania Ja bym wszystko zakończył greckimi pułkami, nie tykając pospólstwa...	Prędzej ja sparcieję jak ty, bom starszy, a to wiesz, że i rzepa parcieje, i słonina jełczeje ze starości. Dziękujmy raczej Bogu, że wszystkim naszym zgryzotom szczęśliwy koniec obiecuje. Niemałom się ja namartwił o kniaziównę, więcej jako żywo od ciebie, a niewiele mniej od Skrzetuskiego, bo ona moja córuchna i pewnie bym rodzonej tak nie kochał. Mówią nawet, że do mnie kubek w kubek podobna, ale ja ją i bez tego miłuję; i nie widziałbyś mnie ani wesołym, ani spokojnym, gdybym nie ufał, że już wkrótce niedola jej się skończy. Od jutra układam epithalamiumepithalamium (łac.) tj. sztuki piękne dla wojny..	A ta wieś jak się nazywa, nie wiecie?	Cicho babo! nie narzekajże choć na dzieci, bo ci je Pan Bóg pozabiera!	Czemuż nie jeździ kto inny? Na przykład pan...	Mnie trzeba tylko do tych, co ze starej... nowych ja nie ciekawy...	Na honor, nie mam pojęcia zapytaj d’Artagnana.	Na to, nie zgoda.	Nerwowa, zdenerwowana... Wysłałbym ją na wakacje do morza, ale... ona nie uznaje medycyny. Żegnam kanonika!	Nie pamiętam dobrze, czym ją wziął ze sobą, pani dobrodziejko	Noelu, błagam cię! biegnij do pokoju Elizy i przynieś szpilkę do kapelusza Ani palca, ani laski nie zmieścimy w tej szparze.	Od lat dwudziestu poławiam miętusy w różnych stronach, ale wszędzie napotykałem ludzi. Mimo to powiem ci coś, bo widzę, że lubisz pogwarkę poważną ze starszymi. Oto udaj się na wyspę Morsów i pomów z koniem morskim. On prawdopodobnie będzie coś wiedział. Tylko nie śpiesz się tak bez namysłu. Droga daleka, całe sześć kilometrów, powinieneś się wpierw wyciągnąć na piasku i przespać trochę.	A któż mu to poniesie brzucho! Sam go nie udźwignie bez tylachnytylachny (gw.) kawał. drogi. Obiecuje, jak zawdy.	A ziarnko śrutu?! Przecież nie było urojeniem!	Ach, Boże wszechmogący! co téż za niezdara z ciebie! nigdy niczego nie dopilnujesz, jak trzeba. I gdzieżeś to latała, żeś nie mogła śmietanki dopilnować?	Ależ wszystkiego! Nie widział jej pan dawno?	Bo nie po was.	Cierpi lecz jestli to choroba czy niemoc wieku, najstraszniejsza ze wszystkich, bo nieuleczona, nie wiem.	Ej, woda ciepła, nie kapryście!	Naprawdę przykro mi, panie Janku ale sam pan przyzna, że lepiej postępuję, mówiąc to wszystko panu szczerze, niż gdybym zwodziła pana jakimiś obietnicami, których nie mogę i nigdy nie będę mogła dotrzymać.	Nie	Nie miała.	Nie pleć! Umiesz coś nie coś, ale daleko ci do doskonałości! Widzisz, Bagero, jaką to wdzięczność otrzymuje w udziale nauczyciel. Ani jeden wilk nie podziękował mi dotąd za naukę. No, mów, skoroś taki mądry, jakie jest zawołanie ludów czworonożnych czasu łowów.	Nie przeszukane, obywatelu kapitanie.	Nie tyle ładna ile... ordynarna.	Nie wiem, czy to książka, ale w każdym razie to mam.	Nie wiem. Wiem, że czasem go kocham, czasem nienawidzę, a zawsze jest mi go strasznie żal, bo on nie jest szczęśliwym. Ja przeczuwam, że on nigdy szczęśliwym nie będzie.	Niech pan nie wpuszcza	O! niezupełnie mój panie niezupełnie, skoro mnie zaszczycasz dobywaniem szpady, pomimo rany, która nie mało ci musi zawadzać.	Tego właśnie nie wiem. Wiadomo mi jedynie, że otrzymał go w depozyt Cyrano i że tenże Cyrano powierzył go z kolei komu innemu.	To moja żona wymyśliła, wiesz, jaka ona jest. Mnie te szopki nie bawią.	U nas jadła nie braknie	Bo strój ten, piękność i wesołość są mojém rzemiosłem Z dziecka łamali mnie do tańca, uczyli uśmiechów, by kupiec na nich zarobił. I we dnie stoję tu jak wieniec u drzwi, zwabiając przechodniów, a nocą skaczę starcom, których bawi moja męczarnia. Stary Leno sprzedaje mnie tak, jak wynajmuje konie i muły swoje...	Na wieki. Siadajcie z nami, zmieścimy się!	Tłumaczy! Czy pan sądzi, że wypadłem dla zabawy, ażeby dostać się na wasz brudny statek?	Ja też mówię o przyszłości. Rozmawiałem z jednym, wpływowym człowiekiem. Dobra by to rzecz była, gdybyście tu osiedli. Nudno tu i smutno, to prawda...Religia	A ino jensze, takie do uczenia, co się to Jędruś w klasach uczył...	A wtedy... kiedy to, pamiętasz, otrzymałem gratyfikacyą i zostawiłem u siebie tę assygnatkę... na cygara...	Aha... schował się pewnikiem do kąta i dał się zamknąć.	Boisz się waćpanna turonia?	Bryg rozbił się 27. czerwca	Co się z panem dzieje, czy pan chory? chciałam już dzisiaj z zapytaniem posłać Rocha.	Jeszcze rano? Dokąd mogła pójść?	Mszczę się.	Nic a nic! Ponoszę winę wielką! Poranioną zostałaś ty i Balu! Kara mi się należy.	Oczywiście! jak chce, potrafi być miły i dobrze wychowany.	Pewnie tobie dobrze, masz całą gażę i jesteś sam.	Pogadaj z nim, a co się będzie należało, zapłacę.	Widzi pan śmiejemy się obaj. Auguraugur	Widziałem sto razy. To ona przysyła mię tu do swojej pani matki.	Więc odwołam się do pomocy ciotki i u niej zaciągnę pożyczkę...	Wstydź się, Aniu wstydź się! Złamałaś kwitnącą gałąź. To musi ją strasznie boleć!	Wszystkim oprócz królowi Gdybyż się choć to sprawdziło, że kto niema szczęścia w karty, temu za to miłość płaci!	Wyobraźnia odpowiedziała Sara, owijając się kocem tak szczelnie, że ledwo twarz jej widać było.	A czym będzie konie pasł, śniegiem?	A jakie ślady znalazłeś pan przy furtce?	A jeżeli z powodu reformy ucierpiałyby dochody zakładów naukowych?	A rejent wdowiec. Prawda! Zatem rejent młodszy. Tego zna lepiej mój ojciec, bo grywają w winta i bywają razem w Karlsbadzie. Czy on prowadzi interesa pani radczyni?	Ach, tak...	Ależ naturalnie	Aš nesuprantu, kaip tokia dyka mislis gali išsitekti j9sū galvoje	Chaja Estera.	Czy oni ciebie zajmują?	Do... Głębowicz	Dwadzieścia siedem. Ale wygląda znacznie młodziej. Prawda?...	Erynie	Franki poproszę, aby chaty i dzieci dopilnowała i strawę zwarzyła, a sama o świtaniu do miasteczka pójdę.	Ha, bydlę!	Heniek Orlik dzwonił?	I ty, pierwszy magnat w kraju, za którym szalały córki najznakomitszych domów, ty zrobisz takie odstępstwo?...	Ile lat kończysz?	Istotnie.	Ja?	Jaśnie wielmożny pan Norski...	Jeigu jis tenai gavosi į Pilėnus, pas motiną norint jų ne didelis skaitlis, vienok jis mus pažįsta, tai bus niekas iš to.	Krata w oknie przepiłowana!	Mais oui!Mais oui! (fr.) biedak, chłystek, byle kto.. Kiedy ojciec pisał, że w hotelu mieszka, matka myślała, że bogaty. A pluskwy żrą, że rety! W Ameryce znów każdy łapciuchłapciuch (pot. pogard.)	Mianowicie?...	Najjaśniejszy Panie, niemożliwe było dociec, jakie miał zamiary ów człowiek, ukrywał je przed całym światem.	Nic, jestem jak zwykle	Niech pan raczy zostawić swój adres	No, i co mam powiedzieć Kazikowi?	O!	Panie chciałem właśnie prosić o tę grzeczność.	Sąd, Prawo	Tak sobie bywa samo z siebie...	Tak! tak!	To byłoby prawie perwersyjneperwersja (z łac. perversio: przekręcenie)	Upiec pan każe?	Więc chcesz mi powiedzieć...	Z dolnej części twarzy trochę podobny do sir Henryka.	Z raportem od młyna przychodzę. Dziś w nocy woda porwała koło.	Zatem czekam	Zdobywaj.
A tak! Wysoki gorset po obiedzie Niechże pani szuka sobie kogo innego do sznurowania, ja nie chcę być zabójczynią. Pani może życiem przypłacić taką nierozwagę.	Ależ właśnie tak Sześć lat temu znalazłem na Węgrzech doskonałego ogiera, który słynął z wyjątkowej szybkości i kupiłem go; nie pamiętam już za ile, bo płacił Bertuccio. Tego samego roku spłodził trzydzieści dwa źrebaki. Dziś przejrzymy sobie całą ich generację, bo wszystkie te rumaki pochodzą z jednego ojca. Wszystkie są do siebie podobne, zupełnie czarne, z jedną tylko gwiazdką na czole. Mój ogier był w stadninie jak pasza, wybierano mu faworyty.	Na co panu większe niebezpieczeństwo? Zdaje mi się, że w każdym razie to nie jest człowiek zdolny do walki	Znowu wracasz do pozornego rozgraniczenia: ty i ja, a to są tylko myśli wyrażające prawdę. Jeszcze się lękasz samego siebie? Czyż nie pomyślałeś, że człowiek odważny przyjmuje posłuszeństwo dobrowolnie, natomiast tchórz słucha ze strachu?	Na tem przerwano śledztwo, a detektywi błądzą, zda się, omackiem w ciemności, podczas gdy pewien reporter dokonał zdumiewającego odkrycia, które może naprowadzić na trop zbrodniarza. Oto, ni mniej, ni więcej, odnalazł skradzione klejnoty. Reporter udał się wczoraj do New Hawen i jął myszkować po gospodach. W ostatniej, położonej zaledwo o pięć minut drogi od dworca, przypomniał sobie płatniczy pewnego, nieznanego gościa o dziwnem zachowaniu. Przybył dnia trzeciego grudnia około dwunastej. Dziwnego kształtu torebkę złożył, prosząc o zamknięcie jej w kasie ogniotrwałej. Potem odszedł i nie wrócił dotąd. Reporter, powziąwszy podejrzenie, wezwał szefa miejscowej policji, wobec którego torebkę otwarto. Zawierała istotnie puzderko ze skóry juchtowej, w którem był klejnoty przedziwnej piękności. O tem, że są to właśnie kamienie skradzione, świadczy dowodnie nazwisko „Mitchel”, wydrukowane złoconemi literami na rzemyku opasującem puzderko. Niestety, nie odkryto innych śladów złodzieja, ale płatniczy zapamiętał rysy sprawcy tak dobrze, iż detektywi mają nadzieję przyłapać go, wedle podanego opisu.	Wasza cześć może nie wiesz, że ja tu z moich komnat schodzę do tego refektarza małymi schodami w murze, a przy tych schodach jest pewna sklepiona izba, do której gdybym waszą cześć zaprowadził, poznałbyś pierwszy sposób.	A z porą i z czasem weźmiecie po nim i urząd! Nie może inaczej być... Wżdywżdy (daw.)	Ależ tak, kochany hrabio, nie wezmą cię gwałtem do ołtarza! A mówiąc poważnie naprawdę masz ochotę zerwać?	Królam ja ani widział wśród tego ludzkiego mrowiska. WalkaGdy się tysiące na tysiące, niczym psi wściekli, rzucają, wtedy nie pyta nikt, gdzie mu stać wyznaczono, starszyzny już calecale (daw.) dziś popr.: pięciu. obskoczyło mnie kosookich Tatarzynów z krzywymi szablami. Boska opatrzność sprawiła, żem się mógł plecymaplecyma (daw. forma liczby podwójnej) bom śmierć niechybną nad sobą widział, jąłem rąbać na prawo i na lewo, i przed się, ciężki oręż oburącz ściskając. A takem walił na oślep, żem ino za każdym razem czuł, jako się miecz na czymciś przez okamgnienie zatrzymuje... Aż tu nagle pociemniało mi w oczach, nogi drętwieją, runąłem jak kłoda na one pogańskie cielska, którem zesiekł Panu Chrystusowi na chwałę, a sobie na duszne zbawienie.	Och, nudny jest jak lukrecja Chciałam z nim rozmawiać kiedyś po obiedzie; nie wiem, czy to wiek, czy trawienie, ale wydał mi się kompletny ramol. Robi wrażenie, że trzeba by mu dopingu.	Otóż, drogi panie, jeżeli jakimkolwiek sposobem powiększę objętość tej masy wprowadzając jeszcze wodę ujściem małej rurki, płyn, zmuszony zejść niżej w rurkę, podniesie się w zbiorniku wyobrażonym przez doniczkę, póki płyn nie dojdzie do jednego poziomu i tu, i tam...	Widzi mi się, że jej nie tknął.	Zapomnijcie, panie sekretariuszu, i darujcie, całym sercem, a pokornie was o to proszę. Ani godziny bym was w błędzie nie trzymał, ino bym się przyznał do wszystkiego. Przy tym z korzyścią dla was skończyła się ta krotofila.	Nie podejrzenia. Po prostu każdy z nas ma w wieku młodzieńczym pewną dozę romantyzmu, którą musi w sobie przepalić, jeżeli nie chce do siwego włosa zostać wariatem. Jedni wyładowują to w grafomanii, drudzy w awanturach miłosnych, inni włócząc się po egzotycznych krajach lub służąc w wojsku i polując na laury bohaterów... Tak... No, Krzyś ma chyba za słabe zdrowie na żołnierza. Czy on służył w wojsku?	Ty żenisz się z dziewczyną z Houmeau, ty, obywatel, ty, drukarz królewski w Angoulême! Oto owoce edukacji! Oddawajże tu dzieci do szkół! Ojciec, ChciwośćHo, ho, musi być tedy bardzo bogata, mój chłopcze jeżeli żenisz się z dziewczyną z Houmeau, to musi chyba tęgo być wypchana złotem! Dobrze! Zapłacisz mi zaległe czynsze. Czy wiesz, chłopcze, że oto już dwa lata i kwartał jak zalegasz: razem dwa tysiące siedemset franków, które by mi w samą porę spadły na zapłacenie bednarza. Od każdego innego niż syn miałbym prawo domagać się procentów, ostatecznie bowiem, interes interesem; ale tobie daruję je. No więc cóż ona ma?	Tak Nie, nie to chciałem powiedzieć. Nie byłem w klubie. Wałęsałem się. Zapomniałem, gdzie... Jak ty się dopytujesz, Henryku! Zawsze chcesz wiedzieć, co kto robił. Ja zawsze staram się zapomnieć o tym, co robiłem. Wróciłem o wpół do trzeciej, jeśli chcesz znać dokładną godzinę. Zostawiłem w domu klucz i wpuszczał mnie służący. Jeżeli chcesz potwierdzającego dowodu w tej sprawie, możesz go zapytać.	...Oddam panu Gwizdalskiemu osiem złotych, a sam wezmę resztę I tak będzie najlepiej, bo jeżeli pan Gwizdalski odbierze pieniądze, to ja nie zobaczę ani grosza.	A teraz przysięgam ci na to święte żelazo, że ani nie zdziałałem tego, ani nie brałem w tym udziału, ani nie przyłożyłem ręki, ani nie myślałem o tym.	Aby grzechu nie było	Ano!... Jak wam będzie czego więcej potrzeba, to kogo przyślijcie, jenojeno (daw.) bo to czasem głupi jaki sługa przyjedzie i nie wie, po co go przysłali.	Byłem na folwarku Orlin, wracam, ale tęczę już widzę dawno.	Dla jej własnego ratunku... może jeszcze i upamięta się...	Doprawdy? Możesz sobie wierzyć albo nie wierzyć... Jak ci się podoba. A ja już wtedy i z oficerami, i ze studentami, gdzie się tylko dało! Jakem się tylko mogła z domu wyrwać, to wnet po górkach studenckich... Matkę już wtedy wpędzałam w grób. Ojciec się rozpił.	Goriorama gdyż zupełnie zasłaniała światło.	I powiadacie, że nie warto o tym gadać?	Jak to: po co? Zwąchali, że pani Doroty już nie ma, że jej wychowanka mogłaby między nami poznać prawdę, więc nasyłają swoje szpiegi, gotowi nam ją jeszcze wykraść.	Jakto?... O święta naiwności!... Przecie oni nic o tym nie wiedzą!	Mam go dostawić pocztową rybą pod dobrą strażą do żony, ot wszystko; tam zapewne sam lama wyznaczy mu przykładną karę.	Milczę i czekam, i nie chcę tylko, aby ktoś wi­dział to spotkanie moje z idącą chmurą czy postacią.	Mój drogi, założę się, że nie wierzysz w ani jedno swoje słowo Ale nie widzę też hrabiego de Monte Christo. Czemu go nie ma?	Nie lubi pan starej pani Douglas?	Nie potrzebujecie wpadać, ale wejść tam jako wykonawcy rozkazów faraona, który poleca wam uwięzić zdrajców Na to nie potrzeba nawet siły... Ileż to razy jeden policjant rzuca się na gromadę złodziejów i chwyta, ilu chce...	Nie raczy? hm... Wszystko jedno, a waćpan płacisz co komu należy? zapytał.	Nie wiem. Nie znam się na tym.	Nie zaprzeczę.	Nie, dowód poświęcenia. Spytajcie Lucjana, czy poświęciłby swojego anglika dla nieznajomego?	Niech ojciec nie próbuje	Niechże mi pan przynajmniej pożyczy sto franków na oficjalne próby...	Około pół roku temu wyjechaliśmy z Tany, aż na pięciu galerach. Wszystko sprzedało się w Bizancjum, tam nakupiliśmy różnych śliczności i teraz podróżujemy lądem z towarami Europy do Azji. Lepiej wracać lądem, bo na Kapczackich stepach stoją wojska tatarskie i pewnie wszystko rozkupią.	Owszem, zaprosiłem, ale Albert odrzucił zaproszenie. Wyjeżdżał do Dieppe z panią de Morcerf, której lekarz zalecił morskie powietrze.	Pan wiész tout passe, tout casse, tout lasse. Wszystko wkońcu znuży. Gdyby mi codzień podawano ambrozyą, zachciałoby mi się piwa.	Po co mnie kancelaria? Posłuchajcie jeno Patriota, WierzeniaPolityka, ReligiaNaprzód wiedzcie o tym, że te klęski, które na ojczyznę naszą spadły, według mojego mniemania nie z innej przyczyny przyszły, jak z rozpusty, jak ze swawoli i zbytków (miodu, panie Michale!), jak ze zbytków, mówię, które na kształt zarazy nas toczą. Ale w pierwszym rzędzie z przyczyny heretyków, coraz śmielej prawdziwej wierze bluźniących z ujmą dla Przenajświętszej Patronki naszej, która o te bezeceństwa w słuszną cholerę wpaść mogła...	Sposób ukrycia klejnotów, tak by ich podczas rewizji nie znaleziono, albo umieszczenia ich w miejscu, z którego mógłbyś je pan zabrać?	Stać! przecie że stać i na więcej, bo cóż to przy nas taki pan Łomiszewski, co to ino czwórkami wali? karbowym mógłbym go zrobić na folwarku; albo pan Zieliński! wielkie mi państwo, jak Boga tego kocham! z bebechamibym ich kupił, i jeszczeby się co zostało, prawda, synku?	Tak, bo one wracały do Florencyi.	To prawda pan jest stokroć gorszy. Nawet cud by pana nie nawrócił.	Wiesz co, Trot ponieważ nie możemy ostatecznie na nic się jeszcze zdecydować, to, aby uniknąć żalów poniewczasie, powinniśmy postępować rozważnie, nie śpieszmy tak bardzo, nic nas nie nagli. Rozejrzyj się lepiej dokoła. Nie trzeba, abyś się na życie zapatrywał wyłącznie ze szkolnego stanowiska.	A Horpyna nad did’kami reimentaruje.	Ach, niech pani ją czym prędzej ratuje... To ja jestem winien, ja...	Ano śpi w łóżku na wodzie.	Ant šito aš jums atsakysiu kitu klausimu: kas dabar uždėjęs rusiškas mokslinyčias, uždraudė lenkiškas?	Bądź sobą.	Będziecie sprzedawać, jak wybudujemy kolej.	Całe miasto i najlepsze towarzystwa, najdostojniejsze damy znają hrabiego de Cerulli jako najzacniejszego, najszlachetniejszego człowieka. Pozycja jego w naszym Wschodzie i wysokie posłannictwo, które piastuje, udowadnia charakter jego.	Chcę	Co to takiego?	Czy wujaszka trafiła kula?	Deszcz leje a ja...	Dlaczego pani?...	Dragony jadą! Konnica! Zielone dragony Loewensteina!	Dziesięć tysięcy błogosławieństw! O Najświętszy, oto kobieta obdarzyła nas litościwie tak, iż mogę jechać z tobą... kobieta o złotym sercu... Lecę po tikkut.	Gdzież ten welon?	Głupiś, Fryc! Ja mam plan!	I że znam ich polityczne tajemnice	Ja księżnę odprowadzę.	Jak to? Przecież on ucieknie.	Jesteśmy na rozkaz gotowi	Już blisko.	Kobieta	Litujesz się nad kobietą w boleściach rodzenia?	Mości książę, on pana Skrzetuskiego, jako pisze, odesłał	Mój drogi chłopcze, niepotrzebnie drażnisz Idalkę.	Mówisz tak, jak gdybyś był adwokatem pana Adama Ilskiego i chciał mu zapewnić sprzedaż paru obrazów...	Niema! Boże mój! Niema!	No tak, ale to są wyjątki.	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	O! komendancie! ja wiele znieść potrafię.	Osiedleńcy. Byłbyś na śmierć zmarzł	Oszukałeś mnie!...	Panie hrabio tej sakiewki dotykała ręka człowieka, który ocalił naszego ojca od śmierci, nas od ruiny, a nasze imię od hańby; człowieka, dzięki któremu my, biedne dzieci skazane na nędzę i łzy, dziś możemy słyszeć, jak ludzie unoszą się nad naszym szczęściem. Ten list ten list napisała jego ręka w dniu, gdy mój ojciec podjął rozpaczliwą decyzję, a ten diament siostra moja otrzymała w posagu od szlachetnego nieznajomego.	Perskaičiau jau tris sykius,	Poczciwe serce! nieoszacowana kobieta!	Proszę mówić, panie Cyrusie	Pytam ci się, dokąd poszła Nagina?	Radam ci, Hlawo, z duszy, ale czemuś to pana ostawił?	Rzeczywiście? Więc i ty jesteś „sinym nosem”siny nos	Rózia, huzia, buzia, nózia	Sindbad Żeglarz?	Szkoda, szkoda, wielkich rzeczy można by z taką pomocą dokazać!	Sztuką?!	Tak.	To pan Wołodyjowski wrócił?...	To się wie. Jeżeli który z panów twórców życzy sobie zaznać nadzwyczajnych transów, radzę zakochać się w Polce. Pomyślcie tylko!	To ty myślisz tu zostać? sama jedna, ot tak jak palec! No!...	To zdepcz!	Wyjeżdżam za kilka dni.	Z jakiego jednak powodu to zdziwienie?	Za dużo go ma i strasznie przy tym głupia, mam jej już dosyć.	Zanadtoś ciekawy, młokosie! Należałoby ci się za to kopnięcie. Wystarczy, jeśli będziesz słuchał człowieka, wydającego ci rozkazy, reszta, to rzecz zbyteczna!	Żeby co dzień był śmigus.
Nie, żony ministra wojny. Tak przynajmniej opowiadają w alkowach W każdym razie, osobiście, wiadomo jest, że ja mam poglądy wręcz przeciwne niż mój kuzyn Gilbert. Ja nie jestem feudał, jak on; spacerowałbym pod rękę z Murzynem, gdyby Murzyn był moim przyjacielem, i tyle bym się troszczył o opinię plebsu, co o zeszłoroczny śnieg; ale ostatecznie, mimo wszystko, przyznacie mi, że kiedy się ktoś nazywa Saint-Loup, nie wolno mu się bawić w prowokowanie całego świata, który, jak mówi przysłowie, ma więcej rozumu od Woltera, a nawet od mego siostrzeńca. A zwłaszcza nie puszcza się człowiek na to, co bym nazwał akrobatyką sentymentalną, na tydzień przed balotem w klubie. To już jest przesada! I to z pewnością jego lafirynda napompowała go w ten sposób. Wmówiła w Roberta, że to go postawi jako „intelektualistę”. Intelektualizm to jest molierowskie „ciastko ze śmietaną” tych panów. Zresztą dało to już powód do kalamburów, dość zabawnych, ale bardzo złośliwych.	Nic nie przesadzam, jeśli dodam jeszcze, że piękna i dystyngowana; a skąd Trawińskiego stać na taką żonę, to nie zapominaj Maks, że Trawiński jest zupełnie przystojny i bardzo wykształcony człowiek. Szlachcic, Polak, InteresNie patrz na niego jako na fabrykanta, któremu się nic nie wiedzie, ale jako na człowieka. Otóż on jako człowiek jest wyjątkowym okazem, wysubtelnionym przez dawną w rodzinie kulturę. Opowiadał mi, że ojciec jego, bardzo bogaty obywatel z Wołynia, zmusił go niejako do założenia fabryki. Staremu przewrócił w głowie wielki przemysł i wydaje mu się to obowiązkiem narodowym, aby szlachta szła współzawodniczyć z podlejszą nacją w pracy około podźwignięcia tego przemysłu. Widzi nawet odrodzenie tej kasty w przemyśle. Trawiński zaś tak się do tego nadaje, jak ty na przykład do zatańczenia mazura, ale ojca usłuchał, no i powoli stapia w swojej przędzalni ojcowskie kapitały, wyprzędza mu lasy i ziemię. Widzi sam i czuje to doskonale, że ta nasza łódzka „ziemia obiecana”, musi się stać dla niego ziemią przeklętą, ale pomimo to walczy uparcie z niepowodzeniem i brakiem szczęścia. Uparł się i chce przemóc.	Wasza Wysokość doskonale zrozumiała położenie. Grozi nam obu, pani i mnie, największe niebezpieczeństwo. Wyrok na Fabrycego nie jest odwołany; w tym samym dniu, w którym zechcą się mnie pozbyć, a panią znieważyć, wtrącą go z powrotem do więzienia. Nasze położenie gorsze jest niż kiedykolwiek. Co się tyczy mnie osobiście, wychodzę za hrabiego! Osiedlimy się w Neapolu lub w Parmie. Ostatnia niewdzięczność, jakiej hrabia padł ofiarą, w zupełności zbrzydziła mu politykę; ja zaś nie radziłabym mu tkwić w tym bagnie, chyba żeby mu książę dał ogromną sumę. Pieniądz, Kradzież, Polityka, DwórPoproszę Waszej Wysokości o pozwolenie wytłumaczenia jej, że hrabia, który miał sto trzydzieści tysięcy, obejmując urzędowanie, posiada dziś zaledwie dwadzieścia  tysięcy renty. Próżno nalegałam nań od dawna, aby myślał o sobie. Podczas mojej nieobecności wytoczył sprawę generalnym dzierżawcom księcia, którzy byli złodziejami; hrabia zastąpił ich innymi złodziejami, którzy mu dali osiemset tysięcy franków.	Ależ nie, czemu? Czemu? Skąd pan wie? To by im było może bardzo a bardzo nieprzyjemne. Ja nie wiem, ale jeżeli mam sądzić po sobie, tak mnie już nudzi widywać osoby, które znam, że gdyby trzeba było widywać jeszcze osoby, których nie znam, nawet „heroiczne”, oszalałabym chyba. Zresztą, proszę pana, poza starymi przyjaciółmi jak pan, których się zna bez tego, nie wiem, czy heroizm byłby bardzo przytulny w towarzystwie. I tak mnie już często nudzi wydawać obiady, ale gdyby trzeba było, idąc do stołu, brać pod ramię jakiegoś Spartakusa... Nie, doprawdy, gdybym potrzebowała czternastego do stołu, nie szukałabym Wercyngetoryksa. Czuję, że zachowałabym go na wielkie przyjęcia. A że ich nie wydaję...	Bogać ta nie, powieźli do dnia pszenicę, a kobiety pognały świnię.	I moje do ciebie. Ale skądże mogłem wiedzieć, że Czerwony Byk wciągnie mnie w takie korowody?	Mają zresztą spokojny kawałek chleba, mało roboty i cały pałac do rozporządzenia, skoro właściciele rzadko w nim przebywają.	O! zawołał Rupert, czego się tak ciśniesz do mnie Bartłomieju i machasz rękoma?	Widzę, że trzeba będzie nam się rozstać, przyjacielu Czas ci wrócić do prawowitych państwa.	Wielu z tych rybaków zaciągnęło się do szeregów Jereta	Proszę pani, albo mi pani pozwoli spróbować, albo przestanę chodzić do szkoły: bo przeze mnie pani ma niepokój.	A potem? Samopas, gdzie wola, prawda? Piękna subordynacja! Ciekaw jestem, co król na to powie? A ja cię opłakałem jak prawego żołnierza, mniemałem, że w powrocie padłeś od kuli...	Bardzo lubię tego sławnego doktora z Londynu za to, że ci kazał zdjąć ten przyrząd żelazny Czy i on powiedział, że umrzesz?	Cóż to znowu znaczy?	Dobrze, dobrze, ale gdzie oną nieszczęsną niewiastę wyniesiemy?	Jednakże kilka par się skojarzyło tymi czasy, chociaż maj uchodził za miesiąc nieszczęśliwy. Wolski się ożenił i panna Malwina Zakrzewska wyszła za mąż. Pani jednej świat oczekuje i wygląda. Nie byłem nigdy sławny, ale to musi być przyjemne!	No i cóż, jestem z powrotem Nie ma polowania. Idę spać.	Widzi pani, jak akuratny jestem! Ale co mnie za to? Co mnie będzie za to?	A bitwa będzie taka, jakiej świat nie pamięta	A któż u diabła kiedy w nie wierzył!	A niech pan, panie Franku nie zgubi kartki, na której wypisałam wszystko, co trzeba. Leży w walizce na samym wierzchu.	A... dzieci zdrowe?	Ale dlaczego, jeśli wszystko zostało ustalone?	Ale pan Solski pożyczy dziesięć tysięcy rubli?	Ale ważysz się dzielić moje losy i iść ślepo, z zawiązanemi oczyma?	Bardzo. I jak to było?	Bierzesz tego rodzaju teorie za czcze słowa ale przychodzi chwila, w której zmieniają się one w strzały z fuzji albo w gilotynę.	Będzie tak, jak wasza mość chce...	Co to może być?...	Czy już wzięła cię pod komendę, panie Stanisławie?	Czyń zatem, co chcesz. Od tej chwili zdaję się na twą łaskę i miłosierdzie. Dokąd jedziemy?	Daleko?	Dzisiaj.	Dziś będę mówił pierwszy raz i ostatni.	I nie ja!	Idziesz już?	Ja	Jak to? Nie słyszał pan, że to ten właśnie Mech był zamieszany...	Jakże... kto groch sieje w Wielki Wtorek odkrzyknęła.	Jakżeż więc obieracie sobie stanowiska? Toć to jest najlepszy dryf w waszej żegludze. A jeżeli wasz okręt nie dryfuje, to skądże, u pioruna, wziął się u was nowy bukszpir?	Jedna z nich jest znacznie krótsza od drugiej.	Jeno czasu, czasu zawsze nie staje! Ale jak krewniaczkę, wnuczkę nieboszczyka pana Herakliusza, będziesz za mąż wydawał, to już na weselisko koniecznie zjadę, bom wam to obydwom powinien.	Jeszcze nie	Jeśliś ty z bojarów putnych, toś gorzej niż chłop, boś zdrajca. Jakże to mogłeś nieprzyjacielowi służyć?	Kałamarz Działo się to w Wartburgu. Dotąd jeszcze widnieje plama na ścianie.	Każę...	Kolega dał.	Koniecznie.	List od mamy, a kwiaty od Artura	Lucyanie, spójrz w lożę piątą od sceny na prawo: kobieta w aksamitnéj sukni	Miło mi poznać tak znamienitego kawalera. Kanneberg uchodził między nami za niezwyciężonego w spotkaniu. Waść musisz być pierwszą szablą w tym państwie?...	Może Koposio już się oświadczył.	Możliwe skoro Bianchon wziął się na ich facecjefacecja (daw.)	Na wszelki przypadek lecę go przestrzec!	Nie bierz mi pan tego za złe! Drogi panie, wierzaj mi, że tylko tą ceną można okupić cnotę pobłażliwości.	Nie będzie pił, nie będzie się miotał! Szczęście mu dam.	Nie mogę	Nie wiedziałam, czy się uda, więc robiłam starania na własną rękę.	Nie, ja wyjdę. Tylko proszę zdjąć wszystko i nałożyć habit i te oto sandały.	Niechaj mówi, to jego specjalność.	No jeżeli nasz sklep kupią Żydzi, to i ja się z wami połączę; jeszcze moja pięść coś zaważy... Ale tymczasem, na miłosierdzie boskie, nie rozpuszczajcie plotek o Wokulskim i nie drażnijcie ludzi przeciw Żydom, bo już i bez tego panuje rozgoryczenie...	No to idziemy w jednym kierunku.	No!	No, wierzę panu, chociaż zarówno nazwisko, jak i wygląd świadczą, że pochodzisz z gminugmin	Och, w takim razie znajdzie się pan w swojem kółku.	Ogród na dwie morgi, tysiąc franków na rok? O Boże! Boże!	Oni dostają po łaźni często zapalenia płuc.	Pi, pi, pi! Oglądałeś te palce?	Powiedz pan, że jeśli pozwoli, jeszcze tego wieczora złożę jej moje uszanowanie.	Przykra	Sam odwołaj, coś powiedział Pierwszy zacząłeś.	Skądże to wiesz?	Skądże wiesz?...	Spróbujcie: inom jedna sierota, ku mojej obronie nikto nie stanie, ale uwidzicie, czyje ostanie na wierzchu!	Synku! I nie tęskniłbyś?... Nie żal by ci było...?	Szkoda. Obiecała mi walca.	Słyszę i rozumię	Tak Rozmowa, Telepatia, TajemnicaPowinien pan zachodzić czasem między nas.	Tak, jeśli będzie to konieczne.	Tak, sire.	To dopiero facecya. Takie koło! Paręset rubli warte! A mówiłem ci Juchno: w młynie, jak na forpoczcie, Dubissa zawsze nad złem przemyśliwa. Zdradny to nieprzyjaciel! No, i zrobiła psotę!	To jej wnuka książki.	To już obojętne. Czy ślubujesz wierność?	To już szyję takiemu komendantowi uciąć. Rzędzian! Hej, Rzędzian!	Trzeba wam wiedzieć, że całą tą robotą rządziło dwóch braci.	Tyś rzekła tak! nikt jeno Bóg. Ale mam-że ci mówić?	W Combray.	Więc nie jedziesz w Mozyrskie?	Wspomnicie moje słowo; zapłacę ja onemu Kupidynkowi z nadsypkąz nadsypką	Wynoś się, smarkaczu! Morały mi będzie prawił.	Wypada go przyjąć	Za co skrzyczała?	Za co?	Za naszą krzywdę!	Zadowoleni! A więc to znaczy, że was podburzali? To znaczy, że byli podżegacze, buntowszczyki? Tym gorzej dla nich!	Zakuta pało! Coś ty zrobił?	Zgoda	Znaczny jakiś musi być.	Znam również Don Diega de Liana jest to bardzo bogaty i znakomitego rodu człowiek, ma syna i córkę, lecz od czasu, jak owdowiał, nikt dotąd córki jego nie widział nigdy, choć odgłos powszechny niesie, że jest ona nadzwyczaj piękna.	Łęczycan zdrowie!
Słucha. Choć czasem i zagniewa się, a posłuchać musi. Już teraz nic nie pomoże: nijakie jej gniewanie się i nijakie całowanie nie pomoże... ona swoje, a ja swoje. Pracuj Pan Bóg każdemu człowiekowi na świecie pracować przykazał... Święta modlitwa czortu do ciebie przystępu nie da, a przy robocie różne paskudztwa do głowy tobie przychodzić nie będą. Ot, jak ja z nią teraz postępuję.	Pani proszę mi wierzyć, że gdybym miał do dyspozycji taką sumę, użyłbym jej do czegoś innego niż zbieranie wiadomości o panu hrabi de Monte Christo, który zasługuje na uwagę tylko dlatego, że jest dwa razy bogatszy niż nabab. Ale oddaję głos Albertowi, proszę sobie porozmawiać, mnie to już nie obchodzi.	To jest pewien pan, nie wiem, zdaje się, Lulu, który jest właścicielem tej dryndy. On mnie zabiera na Karmel.	Nie wiem, wielmożny panie. Widziałem, że posłaniec kręcił się koło łóżka, ale nie wiem nic.	Nie będzie spania w noc dzisiejszą! Od dziś dnia ta wasza ociężała konnica będzie pilnować rubieży ugorzysk, tak iż z Appinu żywa dusza nie wyjdzie, co najwyżej skrzydlate ptactwo. Przedostaliśmy się przez nich w samą porę; mamyż teraz narażać na szwank to, cośmy zyskali? Nie, nie! Z nastaniem dnia powinniśmy się obaj znaleźć w bezpiecznej kryjówce na Ben Alder.	Ostatnio widzą, iż podaje się w wątpliwość ich czystość osobistą a w tydzień później niesłychane jakieś wyziewy przepełniają pański dom i znajduje się zdechłą kotkę właśnie w tym miejscu, gdzie mogła najbardziej dać się we znaki. Znowu dziwnie długie ramię zbiegu okoliczności. Summa. Oskarża ich pan o przekroczenie granic przez dłuższy czas nie ma pan do własnej pracowni dostępu. Paralelę w ostatnim wypadku już przeprowadziłem. Więc?	Dość widzieć ten drobiazg, jak się czepia starego swego wuja! Lgnie do niego po prostu co dzień bardziej, co dzień więcej się przywiązuje. No! Nie ma co mówić, musi nastąpić pewne oderwanie, po co zwlekać.	Tutaj jest klucz, jaśnie panie Tutaj jest klucz. Zaraz zdejmę go z kółka. Ale jaśnie pan nie ma chyba zamiaru przenosić się tam, tu jest wygodnie?	Na nieszczęście nie mam przy sobie ani jednego biletu, ale nazwisko moje jest King, szanowny panie, nauczyciel liceum i jestem gotów ponieść wszelką odpowiedzialność za postępowanie tego człowieka. Widzieliśmy trzech...	Posłuchaj drogie dziecię pojmujesz, że byłoby niepolitycznie wcale nie przyjąć tak wyraźnego zaproszenia. Gdybym nie poszedł, milady, nie mogąc pojąć, dlaczego bywać u niej przestałem, mogłaby tworzyć domysły rozmaite, a w końcu dojść prawdy. Niebezpieczna to rzecz zadzierać z kobietą tak mściwą, gdy przewidzieć niepodobna, co jest w stanie zrobić w zapędzie złości.	Wybornie; szybko się decydujesz. Miałaś pożyczyć pannie Howard tysiąc rubli... Chciałaś wziąć na swój koszt aż do ukończenia edukacji...	Bo myślę teraz o kimś, kogo opuszczam, dlatego westchnąłem. Ejże, Maksymilianie, czy to przystoi żołnierzowi tak źle się znać na odwadze? Sądzisz, że mi żal życia? Życie czy śmierć, to dla mnie nieważne, dwadzieścia lat spędziłem między życiem a śmiercią. A zresztą, bądź spokojny, jeśli to nawet była słabość, to nikt poza panem jej nie ujrzy. Wiem, że świat to salon, z którego trzeba wyjść grzecznie i uczciwie, to znaczy, ukłonić się i zapłacić wcześniej wszystkie długi z hazardu.	I dlaczegożeś nie kupił? Nie wierzyłeś mu. Wam się zdaje, że panowie tylko o waszej krzywdzie myślą...	Że taki groszowy wywieszacz koszów rządzi Indiami, jutro dałbym się naturalizować jako Moskal. Jestem une femme incomprise. Ta historia mnie zdruzgotała. Żeby przyjść do siebie, potrzebuję jakie pół roku urlopu i polowania w Indiach. Mogę dostać ten urlop, Kiciu?	Czasem, gdy staram się sobie przypomnieć... to mi się zdaje... że on chyba wspominał o szkole, do której ją posłano. Co o tym sądzisz?	Czemu pan nie chce powiedzieć tego wszystkiego mojemu mężowi?	I nie obraziła mnie pani.	Jak to dwoje? Nie rozumiem.	O, sprawiłbym wielką przykrość ojcu, gdybym się nie ożenił z panną Danglars.	Szczęśliwszém? alboż pani nie jesteś szczęśliwą?	Co ty tam, garnkotłuku, wiesz? Rozumie się, że jak się popiją. A z tobą, parzygnacie, to może się całują? Niby to pan, jak się upije, to nie jest pan, albo co. Pan to pan i już...	C’est vrai. Złota podstawa robi śmiałą postawę... Rymu nie ma, ale myśl prawdziwa!	Nie, Hanuś, rozum swój mam i prawdę rzekłem, jako pan Jacek od wczoraj siedzi wraz ze mną... juści...	Pan jest tak mocny jak niedźwiedź! nie cierpię pana, nienawidzę.	Skoro kości są raz rzucone i tak o tym postanowiłeś i umyśliłeś w statecznej rozwadze, tedy nie ma co dłużej o tym mówić; pozostaje jedynie zająć się wykonaniem.	Nie sprzedawaj skóry z niedźwiedzia, któregoś jeszcze nie upolował, mój Zerwiłebciu	Nie wiecie, mój ojcze, dlaczego nie ma nikogo u Gabryni?	A jednak tak; nie wolno nam wątpić.	Ja nie dzwoniłem	Nie podpiszesz tego wyroku, milordzie	O nie, nie!...	Ruszajże ty do Zołotonoszy, ja do Czerkas pociągnę.	Za trzy tygodnie Napiszę z pewnością. Do widzenia, Lituś!	Niewinność serca czyni cię prorokiem Tobie wszystko stanie się jasnetobie wszystko stanie się jasne półka. leżały też zwitki pergaminu, na których widniały długie szeregi liter. Były to różne zapiski odnoszące się do różnych gałęzi wiedzy, historie i poezje czasów dawno przeminionych, wyrażone pięknym, szlachetnym stylem. Ojciec mój słynął szeroko jako zdolny astrolog. Przychodzili też radzić się go ludzie różni. Często z odległych doń przyjeżdżali krajów, a że uważali za rzecz cenną i rzadką umiejętność badania przyszłości, przeto mniemali, że należy też za wiadomości dobrze płacić astrologowi. Ojciec tedy mógł za otrzymane podarunki żyć wygodnie i dostatnio.	O na Boga! To pułki Osińskiego i Koryckiego są zgubione, bo z piechotą ujść nie zdążą. Trzeba urazy zapomnieć i w pomoc im ruszyć. Na koń! Na koń!	Głupiś, mój Zerwiłebciu! Przecież król ci nie powiedział, że masz zabić księcia Lulejkę, tylko księcia, rozumiesz?	Nie rozumiem jak żyć możesz, widując ją tak rzadko.	Gdzie leży, to leży. Mniejsza o to, ale na sobotę trzeba go zaprosić.	No, to już pójdę naprzód, bo jak cię zobaczy na ulicy lub na podwórzu, to zwieje.	„Britannia”! Tę nazwę nosi wiele statków i nie jestem w stanie nawet stwierdzić, czy to był statek angielski, czy amerykański.	Ale co to ciebie, wuju, obchodzi! Już i tak masz dość nudów ze swoim inżynierstwem. Jeszcze ten jakiś kompleks upośledzenia u... schizmatykówschizmatyk	Doprawdy, aż mi wstyd... Ale kiedy już siostry są z takim uznaniem dla fundatorów, to	To z pewnością mój klient, panie Klient, który na pewno dałby mi zarobić, podczas gdy ja...	Cóż ja na to poradzę?	To ja jestem Marek Czy jest co dla mnie? Dawaj pan prędzej!	A żeście się to ważyli z tym wystąpić przy naczelniku, no, no!	Ale czego pani taka wzruszona?...	Dziś przenocuję i pożywię was w domu swoim, ale jutro w Omdurmanie sam musisz się starać o jadło	Prawdziwe tragedje, poczęła Dobkowa... Poszłam najprzód, bo musiałam, za hreczkosieja, spekulanta, i to jeszcze trochę zazdrosnego a ordynaryjnego człowieka... Panie świeć nad jego duszą... za Noskę...	O, toś mi waść w myśl utrafił. Weselcie się, panowie bracia! Chciałbym całą Litwę tu sprosić.	Śmiało twierdzę, że dziś mniej jestem spokojny niż wówczas. Byłem przygotowany na wszystko.	Korzystne to dla zboża, które jeszcze leży w kopach i musi wyschnąć!	Panie... panie... co też pan mówi?	Tomek, ja też chcę wracać. Tu się zrobiło tak smutno, a teraz będzie jeszcze gorzej. Chodźmy, Tomku!	Ach, tak. Nic ciekawego zatem	Ale, ale Był tu jaki młody człowiek dziś po południu?	Ciekawym, co mogliśmy zrobić innego? Czemużeś kolega popełnił to samo „świństwo”?	Kto to wie!	Malec chciał zabawić się jak my, bujał trochę dlatego taki blady.	Na semaforze. Aha!	To niezawodnie zabłąkana łódź	Zali po to mamy ginąć, aby dzieci nasze w niewoli jęczały?	Bardzom go ciekaw zobaczyć. Lubię wybitnych ludzi, choćby w złości	Boleść spotkała cię wczoraj z ręki Tejrezjasza, a więc powinno przyjść i szczęście.	Dzisiaj o jedenastej twój ojciec ma zapłacić prawie trzysta tysięcy franków.	Gdziem ci mówił!	Jest wszystko! Porzucił bezecnik pod płotem!	Już!	Komu? Babce?	Mówią że chce założyć spółkę z samych szlachciców...	Nareszcie wstałem, droga Angeliko, a wyzdrowienie swe zawdzięczam kurczakowi i galaretce, które łaskawie mi przysłałaś wczoraj.	Od przedmieścia Podgórze dawniej zwanego.	Tak, lecz wczoraj o piątej po południu uciekła dzięki twojej pomocy.	Tak, samych chłopców Kapłani skrapiali każde dziecko wonnościami, ubierali w kwiaty, a wówczas posąg chwytał je spiżowymi rękoma, otwierał paszczę i pożerał krzyczącego wniebogłosy... Za każdym razem z ust boga wybuchały płomienie...	Wszystko jedno.	A więcéj kto?	Chora?	Co jest panu Balowi?	Dam ci, co zechcesz!	Doskonałe grunta!	Dwadzieścia dwa tysiące franków...	Długo chorowała?	Grzeczność	Jak umarł?	Mam i wiadomość, i pieniądze	Moko jest silny Moko pójdzie i porwie strażnika.	Naturalnie...	Nikogo.	No!	Och, ojcze!	Oni przybyli z Księżyca	Stanisław, gdzie jest Róża?	Tak, panie. Tamci poszli.	Tak.	Uciekł?	W takich razach ja tatkę mogę wyręczać	Wybieraj, Edie	Za co? przecież te kamienie wyleczyły ciężko chorą...	Zabobony, Żart tu rozciągnęła wszystkie fałdy naraz	Żywi?
Co ma być nieprawda? Przecie w tę niedzielę wyśta najwięcej gadali, żeby się nie godzić albo godzić się na pięć morgów, choć was mitygował Olejarz. Aj! to chłop mądry, ale wy nic a nic rozumu nie mata...	Zaprawdę, nie! I mam nadzieję, że nie zajdzie potrzeba obrony przeciw temu. Ale jeśli nie była pani osamotnioną, to może zajmowały ją myśli inne, np. o miłości?	Nie, nie chcę wody, pędu chcę na lądzie!	Prawdopodobnie. Teraz, gdy już ani jedna chmurka nie przyćmiewa naszego stosunku, nie widzę, dlaczego mielibyśmy się wzajemnie unikać.	A ja nie, bo mogłabym zobaczyć coś smutnego, a teraz wszyscy tak radośnie wyglądają, że nie przypuszczam, żeby im było o wiele lepiej.	A mnie to nie, żem to łoni len suszyła za stodołą?	A oni cię nie kochają?	A siadajcie; wozu mi nie ubędzie i konie nie poczują.	Co nie ma być! Odbiła Mimi bankiera.	Doktorów od zwierząt nie brakuje	Dziękuję, nie jadam ryb.	Jak to! nie macie mnichów, którzy nauczają, dyskutują, rządzą, knują i palą żywcem ludzi będących innego zdania?	Jam tak do mojego więzienia i ciszy nawykła iż mi już nad nie nic więcéj nie było potrzeba.	Masz pan zupełną słuszność wiem już teraz, do jakiego rzędu mędrców zaliczyć Halluciniego. Ale im lepiej go rozumiem, tym trudniej mi pojąć, jak człowiek pełen pychy mógł pozwolić, aby jego sława razem z nim zaginęła? Że też przed samą śmiercią, choćby przez ambicję, nie pomyślał o przekazaniu potomności swoich wynalazków i swego imienia? Szlachetność pańska, na którą za życia się uskarżał, w takiej chwili mogła mu właśnie służyć za rękojmię, że pan przykładnie wykonasz tę misję.	Nie mam ani o czem, ani jak A co gorzéj, straciłem ochotę do życia, do wszystkiego. Cóż mi tam? Dla mnie niema szczęścia...	Nie, nie, nietrzeba ja tu do was matuniu po radę...	No, tu go nie ma, bo jest we świecie. Wojuje.	Posłuchaj drogie dziecię pojmujesz, że byłoby niepolitycznie wcale nie przyjąć tak wyraźnego zaproszenia. Gdybym nie poszedł, milady, nie mogąc pojąć, dlaczego bywać u niej przestałem, mogłaby tworzyć domysły rozmaite, a w końcu dojść prawdy. Niebezpieczna to rzecz zadzierać z kobietą tak mściwą, gdy przewidzieć niepodobna, co jest w stanie zrobić w zapędzie złości.	Tak nie wiedział już wtedy, co robi.	Tymczasem nic więcej od was nie potrzebuję nad to, ażebyście zapomnieli o tem, żeście mnie widzieli w Krakowie.	Wierzę we wszystko, co pan mówisz i nie staram się nawet zgłębić sensu pańskich słów. Najlepszym dowodem jest to, że nakazał mi pan żyć, i żyję; nakazał mi pan nie tracić nadziei, i prawie ją zachowałem. Ośmielę się więc zapytać pana, jakbyś już raz doświadczył śmierci: czy to bardzo boli?	Tak jest, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, rosół z kury. Kupiłem cebulę i pięć deka makaronu. Wszystko, proszę pana, mam. W tej kieszeni cebula, w tej makaron. Sól mamy w kancelarii i pieprz także. Potrzebna była jeszcze tylko kura. Więc poszedłem za stację, do Isatarczy. Właściwie jest to taka sobie wioska, a nie żadne miasto, chociaż zaraz na pierwszej ulicy jest tam taki napis: „Iszatarcza városz”. Idę jedną ulicą z ogródkami, drugą, trzecią, czwartą, piątą, szóstą, siódmą, ósmą, dziewiątą, dziesiątą, jedenastą, aż na trzynastej ulicy na samym końcu, gdzie za małym domkiem zaczynały się łąki, łaziło sobie stado kurek. Podszedłem do nich i wybrałem najlepszą, najcięższą i największą, niech pan spojrzy, panie oberlejtnant, sam tłuszcz. Nie trzeba jej nawet obmacywać, bo to się widzi na pierwsze spojrzenie, że kokoszka dostawała ziarno. Więc wziąłem ją do rąk publicznie i na oczach wszystkich mieszkańców, którzy coś tam po madziarsku wykrzykiwali. Trzymam tę kurkę za nogi i pytam się kilku ludzi, po czesku i po niemiecku, czyja to jest kura, żebym ją mógł kupić od właściciela. W tej samej chwili z owego domku na skraju wybiega chłop z babą i zaczyna pyskować po madziarsku, a potem po niemiecku, że w biały dzień ukradłem mu kurę. Mówię mu, żeby nie krzyczał, bo zostałem wysłany, żeby kurę kupić. I mówię mu, jak się rzeczy mają. Ale kura, którą trzymałem za nogi, zaczęła się raptem trzepotać i machać skrzydłami, a ponieważ trzymałem ją lekko, więc mi uniosła rękę i chciała widać usiąść na nosie swego pana. A ten zaraz z pyskiem na mnie, żem go tą kurą siepnął w zęby. A jego baba w pisk i ciągle woła na kokoszkę: puta, puta, puta, A tu jakieś cymbały, nie wiedząc wcale o co chodzi, przyprowadziły honwedów, których też poprosiłem, żeby mnie odprowadzili na Bahnhofskommando, żeby niewinność moja wypłynęła oliwa na wodę. Ale z tym panem lejtnantem dyżurnym nie można się było dogadać, chociaż go prosiłem, żeby się sam przekonał, że mnie pan posłał po coś dobrego do zjedzenia. Jeszcze na mnie zaczął krzyczeć, żebym stulił gębę, bo i tak, powiada, patrzy mi z oczu dobra gałąź z porządnym postronkiem. Musiał być w bardzo kiepskim humorze, bo mi nawet powiedział, że takim opasem może być tylko żołnierz, który kradnie i łupi. Mówił jeszcze, że do komendy stacji wpłynęło już wiele innych skarg: onegdaj gdzieś tam zapodział się na przykład indyk. Ja mu na to, że onegdaj byłem jeszcze w Rabie, a on swoje, że takie wykręty nic nie znaczą. Więc mnie posłali do pana i jeszcze się tam na mnie rzucił jakiś frajter, którego nie zauważyłem; czy, powiada, nie widzę, kogo mam przed sobą. Powiedziałem mu, że jest Gefreiter, gdyby służył w pułku strzelców, to byłby Patrollführer, a przy artylerii Oberkanonier.	Ach! Gdybym ja tak grać mogła jak pani! Ale nie mogę...	I pani się dziwi, że ja nic nie mówiłem?	Oj, chyba nie nagle. Znamy się przecie od dwóch lat.	Podnieś się, Zillo, i daj mi rękę. Wspólna boleść uczyniła nas siostrami, lecz nie spodziewaj się, że mnie przemożesz. Z rąk twych otrzymałam wielki skarb, bo... spokój; za żadną cenę skarbu tego ci nie oddam.	Spłynęło po nim wszystko, jak po szkle to zadziwiające, że on zdaje się niczego głębiej nie przeżywa. Ani nieszczęścia, ani powodzenia.	Z łupami? A dlaczego nie zabrał się z nimi do kraju?	Nie chciałbym ja jego pilnować, choćby go łańcuchami spętano bo to nic, że ucieknie, ale jeszcze na śmiech i na konfuzję człeka narazi.	I tu masz prawdę poniekąd, a może i całkowicie, ale jeszcze zawsze mnie nie rozumiesz. Za tym, że ktoś wie, że jego uczynki ledwie po połowie się zdadzą na co, wcale nie idzie, aby już nic zgoła nie robić. Mój Boże! Przecież krom lat przeżytych w służbach Leszczyńskich, służyłem jeszcze lat kilka królowi chrześcijańskiemukról chrześcijański zawołał dziadek i wysunąwszy się znowu na przód krzesła, kazał sobie podać lampeczkę miodu, a kiedy mu ją podałem, wypił ją jednym oddechem i dziwnie mi się już zmienionym być zdawał. Twarz jego się zarumieniła, wzrok rozgorzał i zgoła krew się w nim tak ruszać poczęła, jak gdyby z trunkiem mocnym nowa dusza się w niego wlała. I tak było w istocie; dziewięćdziesięcioletnie to ciało tak już zdrewniało, krew stara tak przystygnięta była w tych wyschłych żyłach, a dusza ta tak się w głąb gdzieś zanurzyła i zbezwładniała, że tylko płomień mocnego trunku wlany w ciało i wspomnienia młodości, poruszone w duszy, wywoływały życie w tym starcu i rozdmuchiwały w nim ową iskrę, która niegdyś może gorzała jak słońce, ale dzisiaj już gasła i popielała.	Atanazy: To zależy od tego, czego się od niej to, że filozofia stanęła na czysto negatywnym określeniu granic poznania, wyzwala mnóstwo energii, która inaczej szłaby na bezpłodne zmaganie się z niemożliwością. („Czy to ja mówię?” można się zmechanizować, zachowując zdobycze kultury. I do tego idzie ludzkość, ale nie dojdzie przez niszczące katastrofy, mające na celu natychmiastową realizację państwowego socjalizmu.	Rozchorował się po prostu z tęsknoty za córką, która wyruszyła przed dwoma laty w świat i dotąd nie ozwała się ni jednym słowem!	A niech mnie! Jestem pod wrażeniem. To bardzo ciekawe... Wsłuchaj się jeszcze raz i powiedz, co teraz robi nieznajomy.	Czy zdaje pan sobie sprawę że my obaj narażamy się teraz na pewne niebezpieczeństwo?	Niech ja się tylko zbliżę do niego na cztery długości harpuna a musi mnie słuchać!	Jak się wojna skończy, to przyjdź do mnie w odwiedziny. Co wieczór od szóstej zastaniesz mnie „Pod Kielichem” na Boisku.	Po mężu! A więc owdowiałaś! To szkoda! Przystojny był chłopak z twego Jasia, jesteś więc wdową. Gdzież mieszkasz stale? Na wsi czy tutaj?	Dziś wieczorem znowu im się przyjrzałem Ci łajdacy wciąż dają niezłe przedstawienie. Na widok jednego z nich, tego z wywalonym na wierzch jęzorem, można pęknąć ze śmiechu.	Słuchaj-że mnie się to widzi inaczéj. Możecie grozą tego dokumentu kupić sobie i pani Lizie spokój, uwolnić się od prześladowania. Księżna pośredniczyć będzie.	Było tak mokro i takie błoto więc trudno mi było iść, bo buciki mam zdarte i potykałam się ciągle.	Bóg zapłać. Strażnikowi się kłaniaj, pisarza obłapiaj za nogi i bele ciaracha, co z urzędu kto winowaty?... Sołtys winowaty, do śtrafu sołtysa ciągają! Hale, jest profit. Dosyć ja pisarzowi i do powiatu nanosił i kur, i jajków, i gąskę niektórą...	Cichoj, głupi, znajdzie się i la ciebie miska do wylizania!	Co się stało?	Cóż to się dzieje?	I w czasie, kiedy kursy na giełdzie szły w górę, dając świadectwo mądrości Francji i Europy w sprawach wschodnich	Idź mi w te pędy, bo rzemień zedrę na tobie, smyku jeden!	Idźmy już, bo Lunia na mnie czeka.	Ij... kto by się ta z tobą dogadał. Chodź ze mną, zaprowadzę cię do naszego domu, przenocujesz, a jutro będziesz tej swojej Poręby szukał.	Istotnie, rozrzewniająca czułość! Tęsknota po mnie wygląda ci z twarzy. Jakżeś się bawił w Berlinie?	Jeno po napiciu się taki z waści rezolut	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Masz pan rację! Napiszę jeszcze dziś.	Naturalnie, że sama Helenka. Ale ona chce, ażeby utorować jej drogę...	Postaw największy kociołek na ogniu, moje dziecko mam wreszcie tajemnicę!...	Tak, ciociu.	To drobiazg, puści się do prasy wiadomość, że uzyskałem od grupy finansistów zagranicznych znaczną pożyczkę. Dla nadania wiadomości znamienia prawdy nadmieni się przy tym, że rząd pożyczkę tę zagwarantował.	To już powinno być zostawione pomysłowości wykonawcy. Beletrystyka rozporządza w tej dziedzinie niezliczoną kolekcją chwytów, zaczynając od wytrychów i podrobionych kluczy, a kończąc na przekupieniu służby. Wszystko zależy od warunków lokalnych i od tego, kto ma dokonać ekspropriacjiekspropriacja (z łac.)	Zamknięta na klucz i zaryglowana.	A bo to on jeden... a to jak za suką, tak chłopaki za nią ganiają.	A cóż on może mieć przeciw samej Melanii? Panna piękna, kształcona za granicą, une fille très gentille!une fille très gentille (fr.)	A gdzie leży Bombaj?	A najbarzejnajbarzej (gw.)	A to w jaki sposób?	Bez haka.	Böhm, melde gehorsam, Herr Generalmajor!	Chrystusowa matko! Ten dziad szpetny... to ma być pan młody?...	Co zechce, uczynimy dla niego	Cóż pan rozkażesz?	Dobrze, słucham pana	Dobrze, żeś dodała, bobym pomieszał osoby. Dlaczegoś przyjęła Głębockiego bez miłości?	Dzieciaku! Byłżebyś zazdrosny o Cygana?	Gdzież są ci szczęśliwi?	I miesięcy pięć.	I z tobą, gościu.	Ja bezbronna, otoczona nieprzyjaciołmi	Jaki anonim?	Jakież mógł on zajmować stanowisko w tym szpitalu?	Jw. pani sądzi? wytrzeszczając oczy, rzekł p. Łada.	Kogo mam zaszczyt?...	Król, Grzech	Mam nadzieję, panie kapelanie, że suma...	Niewiasty do schronisk!	O czym tak myślisz?	Och, dziękuję pani. Doskonale.	Oho, dużo, panie krawiec. Bardzo dużo.	Palą dzieci?	Podziękujże, Madziu, pani Arnoldowej za dobrą wróżbę Choć zawsze wolałabym, ażeby ci przeznaczono mniej wielkiego oblubieńca...	Przyniesie, co Bóg da, a choćby też i ból, przeciem ja do nóg waćpanny upaść i prosić o nią gotowy.	Sen odrzekł Sancho	Tak.	To drzewa, paniuńciu, w ogrodzie szelepią.	To ja jestem taka dama?	Trzeba przeprosić pana profesora...	Trzeba wziąć broń?	Tym sposobem winowajca siedzi już w areszcie?	W porządku. Więc kiedy?	Wasza mość same tylko trudności widzisz.	Wesele!	Wina, Ojczyzna, Grzech, Przemiana, Przyjaźń	Ze znajomości twej z panem Przybyckim, odparła Stanisława.
Jaka to szkoda, odezwał się któś, że nie zobaczymy dziś tej ślicznej, dobrej pani Teressy!	A któż miał się zakraść, moja pani? Dotąd tylko czterech mężczyzn wiedziało o tym przejściu: w Żegnańcu mój pan i ja, a w Iłży biskup krakowski i dowódca tamtejszej załogi, który także posiada klucze. Pan zawsze wyjeżdżając powtarzał: „Mój Rupercie, pilnuj dobrze podziemia i nie używaj go, chyba że w ostatecznym niebezpieczeństwie”. Zdaje mi się, że dziś było ostateczne.	No tak, moja córka Czy nie spała dziś w nocy u pani?	Czy ci smutno, że opuszczasz Essendean?	Do stu piorunów! Zupełnie zapomnieliśmy, że nie mamy żadnej, choćby najmniejszej przekąski.	Dowód? A to, że władzę odzyskałem w mych członkach?	Ja pani słowu wierzę, jak męskiemu, choć wogóle u bab słowo jest tylko wyrazem, którym się operuje, ale którego się nigdy nie wypełnia. Do widzenia!	Już się pan zmęczył? A ja przypuszczałam, że kawalerowie z Kastylii mają więcej tanecznego animuszu.	Ma pani słuszność Zupełnie niepotrzebnie do pani to mówię. Nie po to tutaj przyszedłem.	Mowy nie ma. Nie puszczę pana. Jeżeli chodzi o lecznicę, niech się pan nie kłopocze. Ostatecznie, pan profesor Dobraniecki winien jest mi trochę wdzięczności i jeżeli pana zatrzymuję, nie może o to żywić urazy, tym bardziej że i wobec pana ma do spłacenia poważny dług moralny.	Nie mówiono zresztą nigdy nic, a myślałem, że pan to wie.	Nie wiem, ale jeżeli ci nie zależy absolutnie na diuszessach (tytuł diuszessy jest dla arystokracji jedynym, który oznacza rangę szczególnie świetną, tak jakby lud powiedział pryncesa), jest tam w innym rodzaju, pierwsza panna służąca pani Putbus.	Owszem. Znałem panią. Lecz nie pytałem o nazwisko pani. Pytam o to tylko w pewnych wypadkach. Pani jest na przykład takim wypadkiem.	Pani nie wypada?... Przecież w domu nieboszczki	Panie ubliżyłbym ci, gdybym przewidywał, że twoja hojność skończy się kiedykolwiek, lecz teraz, gdyś mi zapłacił, nie możesz mnie posądzać, abym przemawiał tylko dla mej korzyści. Otóż radzę ci raz jeszcze, abyś dowiedziawszy się, w którym domu mieszka boska Ligia, wrócił do siebie po niewolników i lektykę i nie słuchał tej słoniowej trąby, Krotona, który dlatego tylko podejmuje się sam porwać dziewicę, aby wycisnąć twoją kapsę jak worek twarogu.	Precz, czarny! Widziałeś, Czaruś, jaką to sutannę włożył... Atłasy z wierzchu, a pod spodem plecy pomidorowe. A bas la calotte!A bas la calotte! (fr.) począł krzyczeć Hipolit tak ochrypłym głosem, że wszyscy w tej rozległej pijalni zwrócili się ze śmiechem w jego stronę.	Słowo honoru, nie winienem nic. Dyrektor mnie prześladował tak, że nie mogłem wytrzymać, obrażano mnie ciągle...	Tak Przyszedłem oznajmić, że opuszczamy ten statek. Postanowiłem cię ostrzec. To zły statek. Niebezpieczny. Burty są za słabe, a deski przegniłe. Nie minie doba, a pójdzie na dno.	To wszystko bez to, że Boga się nie boją...	Treść niewarta formy. Chyba na rozkaz hrabiowski. Byłem właśnie w stadium peregrynacji po obcych krajach, kiedy z mego dziedzictwa zostało jeno pewne quantum druków, traktujących o uzdrowieniu tego, co już było na dobre strupieszało w grobie. Wówczas ten oto tutaj przytomny rodak, imć pan Krzysztof Cedro, spotkawszy mię w ciężkiej opresji na ringach wiedeńskich, zaprosił po sąsiedzku. Chodź, prawi, stary włóczykiju, na rezydenta do Stokłosów... Poszedłem volens nolens. Co większa, fomalów posłał aż do Wólki i ze starego lamusa zabrane kazał przywieźć dwa półkoszki druków oraz skryptów do tego oto Tusculum. Słyszane rzeczy? Przybywszy ja zaś personaliter, aby pożegnać paterna rura i zapłakawszy...	W takim razie byłbyś bardzo niemądry Jestem pewna, że życie ludzkie nie może być pełne i dojrzałe bez doświadczeń i trosk, chociaż przypuszczam, że zgadzamy się z tym wtedy tylko, gdy nam się dobrze wiedzie. Chodź, tamci doszli już do pawilonu i kiwają na nas.	Zaopiekuj się mną pani! przerwało jej dziewczę; wszakże niedarmo Opatrzność mnie rzuciła na drogę... pod nogi tobie, musisz podnieść!	A ile tych skarpetek znosi Co ja mam z tym zrobić Powinnam ją wyrzucić	A ja miłego snu. Klucze zostawię w przedpokoju.	A nie za dużo tego światła? Sura, Fajga, całe trzecie zasłonić. Jeszcze, jeszcze! Świeci się jak na Chanukę. I żebym nie musiał powtarzać.	A tam, w onych kopcach pod darnią.	A ten twój behadyr, Ajdar, ile ma żon?	A tyś po co Josela słuchał?...	A więc przypomnicie się królowi... na teatrze! rzekł Bogusławski.	A! No tak, zapewne, dlaczegóż nie? tylko to może posiadać tłómaczenia najrozmaitsze. Cnota! Ale jaka? jest dwadzieścia tysięcy cnót! Synowska, małżeńska, ojcowska, obywatelska, kupiecka, europejska, afrykańska...	A, no tak.	Albo janczaryjanczary	Ale przedmiot jest trochę za mytologiczny, i gdyby uchowaj Boże, Jéj Królewiczowska Mość nadeszła...	Bardzo mi przyjemnie, ale...	Biedne dziecko! jak się przebudzi, przyprowadź go tu do mnie, rozpytam się o jego rodziców. Jeżeli nie ma ojca ani matki, to go odeślę do siebie na wieś. A twoja siostra, Marylko, czy idzie za mąż?	Boże! Boże!	Będziesz pan to samo robił z początku u nas, później użyjemy pana do czego innego. Pierwszy miesiąc na próbę... co?	Cały dach u świętego Wojciecha dzieci jak wróble obsiadły!	Chciałbym jednak szpica Szpica, który by nie kąsał.	Co tam, paniczu?	Czy dużo czasu trzeba, aby zebrać milion?	Cóż to powiecie? Aha... Kuba Borynowy.	Dajże Bóg, aby i porucznikowi jakowaś otucha w serce wstąpiła	Dalibóg, gotowa w niego wmówić!	Deutschland siegt an allen FrontenDeutschland siegt an allen Fronten (niem.)	Fifi!	Głupstwo.	I cóż?	I opłakiwać niewiernego FloryzelaFloryzel rzekł lord Henryk, śmiejąc się i wyciągając się na fotelu.	Ja? ja? co?	Jak ten czas leci, aż się w głowie zawraca! Ale skądże tak dokumentnie pamiętasz? Nawet miesiące?	Jak też cudnie! Mam już lat dwanaście, zacząłem trzynasty: wiele już dni przeżyłem, ale mi się zdaje, żem jeszcze w życiu tak cudnego nie widział!	Jakto! chcesz być z nami	Jeszcze są opodal, ale to Lipki, panie! Już oni nasi!...	Juści, co już całkiem opadłam ze sił.	Lubisz go?	Masz dość oryginalny słownik.	Masz rację zawsze lepiej sprawę mieć z panem niż z podstarościm.	Na Opalińskiego miłość wasza rachować możesz a on dobrze rozumie położenie.	Nie jest to szczera prawda; nie dbam wcale o tego chłopca, ani też nie złożę żadnego okupu. Róbcie sobie z nim, co tylko się wam żywnie podoba!	Nie wiem, ale chce z hrabią pomówić.	Nie znam nieznośniejszej istoty Nikt nie potrafi wyobrazić sobie, Julio, jaki ma przykry charakter.	Nie śmiem porównać się z twoją mądrością.	Nieboszczyk twój ojciec takim był. Nie gadał, a żywot cały cicho pracował. Naturę ci swoją dał. Nie ustaniesz i ty w trudzie, jak i on, i nad wszystko wyrośniesz! Oj, znam ja cię, znam, mój ty chłopaku kochany!	O marzenia! o nadzieje ludzkie!	O zdradę?... o zdradę najwyższą?... Skądże skromny kramarz, brzydzący się Hugonotami i nienawidzący Hiszpanów, może być obwiniony o nią? Zastanów się, panie, to niemożebne.	O, jakie śliczne i nabożne to dziecko w zapachu szedłem, perfum, pudru, a dziadek mruczał:	O, zapewne znałem go zresztą dawniej. O ile się nie mylę, jest ścisłą kopią tego, czegoś szukała.	Oczywiście w takim razie Pradera własnoręcznie zepchnął do grobu narzędzie swej nieudałejnieudały (daw. forma)	Orgaza także!	Owszem. To pójdziemy? O której to?	Panie ordynacie, piłka! Piłka!	Panna Ikś i panna Igrek	Pewnego razu jeden chłopczyk dał mi sześć pensów jako jałmużnę Na pewno by mi ich nie dał, gdybym nie wyglądała na osobę potrzebującą wsparcia. Oto ten pieniążek.	Podoba, lecz nie jest to koń do ciężkich trudów.	Posłali za nim ceklarzy?	Prawdę mówiąc, właściwie Łucya pierwsza wpadła na tę myśl i nie dała mi pokoju, dopókiśmy się nie wybrały.	Przyjacielu Bergeraku! Wart jesteś więcej niż opinia o tobie.	Pytam, czego chcesz?	Skąd on jest?	Słyszysz, Janek, co pan doktór mówi?	Ta Laura, którą znałeś w Borowcach, odpowiedziała cicho, znikła bezpowrotnie; tamta była inną, lepszą istotą... dzisiejsza niewiele dba o przyszłość, żyje, aby żyć... szuka, czemby wyżyć mogła, bawi się i śmieje się z oszukanych ludzi...	Tak ksiądz sądzi? Ach, to byłaby podłość!	Tak! pobiegliśmy razem z Minnie, by wziąć miarę. Może by pan zobaczył.	Tak!... Wczoraj jeszcze pisał, ale tym razem służący oddał list na pocztę.	Tak, ale siedzi w nim książę z ambasadorem niemieckim	Talizman?	Tedy pójdę z innymi, polegnę i każdemu radzę polec, bo potem przyjdą takie czasy, na które lepiej nie patrzeć...	Telegram?... do Madzi?...	To djabeł z tego gaskończyka!	To niemożliwość zupełna.	To również da się zrobić	Tym więc dziwniejsze.	Tyś co powiedział?	Więc żonę chcesz wziąć na upartego? gwałtem? a co ci potem będzie z niej? Dasz jej radę?	Wpuścić tego świętego kapłana	Wstydź się, Zosiu, pokazywać język, jakbyś dopiero była w pierwszej klasie.	Wszędzie zbytek, zbytek! We wszystkich warstwach społeczeństwa życie nad stan, rozrzutność...	Za godzinę wrócimy z nimi... Tylko rękę wyciągnąć...	„Być królem to jednak nie zawsze takie przykre, czasami ma się z tego i przyjemności”.
Pamiętaj, pamiętaj, mój mężu żeby te hrabstwa kością w gardle nie stanęły naszej córce. Rób ty sobie, co chcesz, a ja na hrabstwa żadne, ani na księstwa nie pozwolę; ty wiesz, mój miły, że ja zawsze byłam za równością i cierpieć nie mogę tych wszystkich pańskości, dali mi na chrzcie świętym imię Juany i nie przyczepiali do niego ani pani, ani panna, ojciec mój nazywa się Kaskajo, a ja nazywam się Juana Pansa, bo jestem twoją żoną, chociaż powinnam nazywać się Juana Kaskajo; co kraj, to obyczaj, a ja się mojego nazwiska nie wstydam i nie chcę go więcej ubarwiać, bo się boję, żeby mi nie zaciężyło, i nie będę się stroiła, jak baronowa, albo pani jaka, żeby się nie dostać na ludzkie języki. Oho, bo oni by to zaraz powiedzieli: patrzaj no ją, patrzaj, jaka mi pani, a niedawno za świniami chodziła, wczoraj jeszcze przędła u kołowrotka i było jej dobrze z chustką na głowie, a dziś, widzisz ją, jak się wystrychnęła w rogówki i bławaty, myślałby kto, że jej nie znamy. Póki Bóg łaskaw, że mi zdrowo zachowa pięć zmysłów, nie chcę, żeby sobie tak mną zęby wycierali, o! jako żywo nie zrobię tego. Ty sobie, mój miły, rób jak chcesz, bądź sobie wielkorządcą, baronem albo prezesem, co ci się podoba, ubieraj się jak pan, kiedy masz ochotę, ale mnie z córką od tego wara! Chybabym już torby sieczki nie ważyła. Kobieta, Dama, GospodyniUczciwa kobieta nie wyłazi z domu na wałęsy, lecz siedzi i pilnuje gospodarki, jak Pan Bóg przykazał, a cnotliwe dziewczęta bawią się przy robocie. To tam te wielkie panie niechaj się firtają jak frygi, bo one palce mają od parady, a nie do roboty, jedź, mój miły mężu, jedź sobie z panem Don Kichotem, a my w domu będziemy cicho siedziały, jakeśmy siedziały. Bóg nas nie opuści. Ale skądże się to twemu panu to Don wzięło, jego ojciec, ani dziad nigdy tego nie mieli.	Zaprawdę słusznie to mówią, że podróżowaniem i czytaniem człowiek się dużo uczy. Któż by teraz uwierzył, że są małpy, co zgadywać umieją? Co do mnie, nigdy nie dałbym wiary, gdybym na własne oczy nie widział. Panowie, ja jestem istotnie ten Sam Don Kichot z Manchy, jak powiedziało to zwierzę, wyjąwszy może, że tyle jeszcze zasług nie mam, ile mi przyznano; ale w każdym razie dziękuję Bogu, że mi dał serce dobre i gotową chęć służenia wszystkim.	Zauważyłem, że Amelka gospodarowała przy obiedzie, wyręczała matkę całe popołudnie, ustąpiła Małgosi miejsca wieczorem i posługiwała wszystkim cierpliwie i wesoło. Spostrzegłem także, iż rzadko się obraża, nie mizdrzy się w lustrze i nawet nie wspomniała o bardzo ładnym pierścionku, który ma na palcu, skąd wnoszę, że postanawia tak starannie urabiać swój charakter jak figurki z gliny. Cieszy mnie to, bo chociaż byłbym bardzo dumny z pięknego posągu jej roboty, nieskończenie dumniejszy będę z czułej córki, umiejącej upiększać życie sobie i innym.	Wcale nie! Bo kiedy po Warszawie rozeszła się wieść, że subiekt Hopfera chce wstąpić do Szkoły Przygotowawczej, tłumy zaczęły tam przychodzić na śniadanie. Osobliwie roiła się studenteria.	Nie musi panienka chodzić po korytarzach i nasłuchiwać. Pan Craven to by się tak strasznie gniewał, że Bóg wie, co by zrobił.	Bezsprzecznie, sahibie. Przez Ewarystę i tylko dla niej zostajesz Orgazem. Nagrodę bierzesz sam sobie dla siebie, zanim dokonasz, co ci przypisano i na co się godzisz. Nie Ewarysta nagrodą za wyraz, lecz wyraz nagrodą za Ewarystę. Miłość zmysłowa nie przeczy świętości. Z miłości tylko świętość się rodzi i tylko po świętość miłość uporczywa idzie do ołtarza. Świętość miłowania jest sama w sobie skłonna do cudów i do promieniowania na niedolę ludzką. Na tym polega Wesele Orgaza, do czego zdąża również Yetmeyer, lecz nici pomysłu swego poplątał, zamoralizował po to jedynie, by pana złamać.	Mielnicki jest oryginał Ale pan Solski niczym, ale to niczym nie upoważniał... i przyznam się panu, że ta wieść obraża mnie...	Czasu by nie chwaciłochwacić (daw., gw.) wziąłem., każdy by zrobił to samo! Nie bój się, użyłem jak pies w studni, bo com się musiał nasłuchać beków i wyrzekań, to starczyłoby lala (gw.) niby, jak. cień szła za mną. Niechże i Jasiek się nią nacieszy. Nie kochanice mi w głowie, a jenojeno (daw., gw.)	To źle, Stachu. Pięćdziesiąt tysięcy rubli to majątek; szkoda go stracić... Jeżeli dowiedzą się, że wypuściłeś z rąk taką sposobność...	Wielki Boże! ileż ty głupstw powiedziałeś od razu, jakiż związek mogą mieć te prostackie przysłowia z tym, co ja powiedziałem? Pamiętaj sobie raz na zawsze i wyryj to sobie we łbie, że wszystko co robiłem, robię i robić będę, stosuje się ściśle do praw rycerskich, które znam lepiej, niż którykolwiek z rycerzy mojego stanu.	Ale ty i twój mąż przypuszczaliście, że ktoś wyleczy wam krowę za kopę podziękowań. Niedobrze to oszukiwać świątynię. Daj młodego cielaka kapłanowi, a o ile bóstwa twoje nie pałają nieodwołalnym gniewem, to za miesiąc krowa będzie dawała mleko.	I śmierć przyjdzie I to właśnie wtedy, kiedy się najmniej spodziewamy. Toteż trzeba zawsze być w pogotowiu, pod zbroją, pod chorągwią jak nasz król z rycerstwem.	Znam Wyprawiłem go jeszcze ze Lwowa do Taurogów... Książę Bogusław porwał do Taurogów pannę Billewiczównę... Miłuję tę pannę!... Mieliśmy się pobrać... Wysłałem tego człeka, ażeby mi o niej dał wiadomość... W takim ręku była...	To sufit pod spodem Uważajcie! Gdybyśmy to trochę rozluźnili, wapno zleciałoby prosto do sypialni na dole.	Łatwo powiedzieć, Gedali. Już ledwo się czołgam od piątku do piątku.	Wszystkom ci powiedział Egaszi dobra i poczciwa, ale jéj tęskno za swemi, których nie widzi, jak mnie za male (polem) i namiotem! Płacze i płacze biédna! Bukunia moja, którą krwią i potem zlepił; wygnanka, jak my za siołem stoi na pustkowiu i patrzy się w państwo Mutes-oro, na cmentarzysko gadziów. Ciasno w niéj, głodno, zimno i pusto...	Pan go jednak dobrze zna. Pocieszam się tym, że on księżnę bardzo kocha. Ale znowu miłość dla Stefci może go w razie dłuższego oporu babki uczynić szaleńcem.	A o Antku to i słowa rzec nie umiał.	W istocie bodaj czy to nie trudniejsze jeszcze.	Nie To kłamstwo. Kocham cię tak samo jak dawniej.	Albo gdybym się był urodził... bardzo głupi.	Bój się Boga, człowiecze, nie tu miejsce mówić o tym „całkowicie i bezwarunkowo”. Mógłżemógłże	Jak się nazywasz?	Wyszłam się przejść.	Prawdopodobnie. Idiotą nie jest i nie dziw, że odstępnego nie chciał, boś go pan pewnie obraził propozycją.	Hmm! Koniec opowiadania wydaje mi się prawdziwy, lecz co sądzić o części poprzedzającej?	Przyjęła mnie bardzo dobrze, zgadując, że przyszłam do niej jako przyjaciółka.	Już dobrze ale na drugi raz nie róbcie bez zastanowienia rzeczy, które mogą tak zmartwić waszych bliźnich.	Ani mnie ale to twoja wielka szkoda i twojego ojca, który jak mi powiadano, podobno w pogańskiej niewoli żyje.	Prawdy względnej, bezwzględnej czekamy jeszcze ale i to z czasem przyjdzie.	Ale czy księżnej niema w pociągu? błyszczące jak owe reflektory które laryngolog przymocowuje na czole aby oświetlić gardło chorego może wskutek wysiłku, jaki wkładał w to aby zestroić swój wzrok z niemi	Eee... nic. Tak sobie. Myślałem, że pan może nie pogardzi... He... moja stara kazała...	Mówiłam ci, co się stało! Zaraz po śmierci rozwiesili na płocie i ktosikktosik (gw.) uważać. na wszystko.	Na co ty sobie pozwalasz! Jak rozmawiasz ze mną i co to znaczy?	Ale to może być naprawdę długa opowieść, ekscelencjo.	Mama?... Dobrze!... Pani będzie drugą mamą... Czy można się przejechać?	Daj pan spokój Prędzej bym uwierzył w Mahometa, niżbym jadł taką dziwaczną kapustę. Przecie sam rozum wskazuje, że kapustę trzeba tylko omaścić, nie?	Robotnik ale nie bardzo stary... Wędrowny robotnik... Tak.	Jakże! boć w beczkach stoi zboże do siewu!	Kto ma dosyć, to chciałby jeszczek więcej	Połóż się, Zosiu. Potem może ktoś wejdzie, a teraz jest miejsce.	A czy waszmość już się kiedy ruszałeś?	A przecie jedną rzecz wyraźnie zmiarkowałem daw. forma; inaczej: mówię, powiem. na to	Ale chwilami ogarnia mnie taka desperacja, że chciałbym, ażeby mnie ziemia pochłonęła i wszystko, czegom tylko dotknął...	Chcesz to tak zostawić?	Czym ja ci się wywdzięczę, stryjciu Antoni, za tyle dobroci, za tyle poświęcenia!	Cóż mogę na to poradzić?	I jak nas tylko co nie roztratował.	O mój Boże! pani mówisz po duńsku! zawołał, a oczy jego zalśniły się.	A jakże mam otworzyć, skoro sam jestem zamknięty. To pan raczej wypuść mnie na wolność!	Nie ma jej tu jest w Konstantynopolu.	Wpuść pana miecznika do bawialni i proś, by raczył spocząć. Za ćwierć godziny będę mu rada.	O niej najwięcej powiedzieć nam może ordynat jako częsty gość w Słodkowcach... a może i praktyk?... Waldy, jakiego jest rodzaju cnota uroczej Stefci: katakumbowa czy współczesna? Warto by zanotować. Ale... co tobie jest?...	Nie chcę Tam łobuzy stoją na rogu i zaczepiają.	Racja! Proszę jednak pamiętać, com powiedział. Człowiek, który obecnie posiada rubin, sprzedać go nie może.	Dalibóg, i czemużby nie?	Ej! czyście nie zabaczylizabaczyć (daw.)	Ej, kto wie, czy ci naprawdę Bukacki nie poddał jakiej myśli?	Jakto, czyż nie rozumiesz?	Nie może?	Zarno wrócą, pojechał po ziemniaki. Siadajcie, Macieju, a dyć i ci też czekają na niego	Mocny Boże tom ja jeszcze sprawy nie wygrał?	Mój Marcinie, jakże też można było tutaj całą familię sprowadzać? Gdzież ja ich pomieszczę? Dać im było coś w rękę i na tym skończyć.	Co tobie, Lulu, tyś chora?	Po co ty jego wołasz? On ma język urżnięty.	Za co? Niech pan siada	Dobre sobie! Zanim przyjedziemy, już będzie po wszystkim.	Mój kochany my tu mamy swoich dostawców. Dobrze byśmy wyszli, gdyby nam przyszło kupować każdą kwartę kaszy od chłopów!...	Ależ przybędą, mój dzielny myśliwczemyśliwiec (daw.)	Aniu, czy jesteś jeszcze tak zaprzyjaźniona z Gilbertem Blythem, jak dawniej?	Będzie wszystko gotowe.	Tak, ona podpisana.	Wtedy, kiedy sędzia jest razemrazem (daw.)	Ależ pan sam, mój panie ależ pan także proszę, daj mi dowód, iż masz prawo mnie wypytywać?	Przed godziną był tu ten pan, o którym mówicie?	Dobrze. Wie pan, a tamte książki ciocia mi przywiozła i już czytam.	Mości książę, i mnie przy sobie umierać pozwól!	O, wa. Nocne życie. Interesy, interesy. Tam odchodzą grube interesy	Hamuję. Cóż z tego tobie przyjdzie?	Ja nieprzyjacielem najszlachetniejszego narodu?!	Stefcia otrzymała anonim	Wcale nietrwały	Za rzadko odwiedza ją pan	Zgadł pan	A gdzie Hanka?	A idąc za przykładem dawnego wieszcza naszego, Acerna, który nieśmiertelne imię swoje wziął z państwa roślinnego, nazwałem siebie: Convalius Convaliorum.	Aha! Jaka ze mnie grzechotka, jaka trzpiotka!	Cicho bądź!...	Cóż było z dziaduniem i Wojcieszkiem?	Doro! Luba! Ubogi jestem.	Gdzie zaś, jenom ją chciał nieco przykrócić, jeno...	Kelner! Trzy butelki „naszego”.	Kto?	Miał słuszność.	O...?	Owszem.	Pi!... jak ta dziewczyna gada... jak ona gada!...	Polityka, Walka	Siedzimy i my, a siedzieć będziemy rozbrojeni wśród was głowy nasze każdego czasu są załogiem.	W lesie.
Zbuntowali się! Ognia!! Obrócić kulomioty!! chmury ściągały się z nieba, jak firanki, ciągnione przez niewidzialne smutki) kazał wysłać lotne szpitale, sam zaś pojechał dalej ku swoim byłym pierwszym liniom. Miał wrażenie, że dokonał potwornego wprost poświęcenia własnej ambicji na rzecz ludzkości, większego, niż Napoleon po Waterloo. Na „jego” froncie była cisza. Już wychodziły pierwsze oddziały „bratańców”. Witano Wodza uprzejmie, ale bez entuzjazmu, jak przystało na armię automatów w decydującej chwili. Kocmołuchowicz pokazał, co umiał	Mówiłem ci już wielokrotnie, Sancho że jesteś wielki papla i jakkolwiek gbur i głupiec, mieszasz się do rzeczy subtelnych, wcale nie na twój rozum, lecz mój drogi przyjacielu, cieszę się, mogąc przekonać cię, że mam tyle rozumu, ile ty głupoty w sobie, i zamiast gniewać się na ciebie, objawić wolę, że Dulcynea z Toboso jest równie dobrą i lepszą nawet od najpotężniejszej księżniczki. Wszyscy poeci, którzy opiewali pochwały dam, zmyślone nadawali im imiona, sądzisz więc, że Filis Sylvia, Diana Amaranta, które w książkach i na teatrze widzisz, były istotami z ciała i kości, kochankami tych, którzy je chwalili? Wcale nie, są to tylko utwory wyobraźni poetów, którzy, chcąc wykształcić dowcip i dać ciało swoim natchnieniom, pragnęli, aby świat, widząc ich zakochanymi, wziął ich za ludzi zasłużonych i znaczących, dla mnie dosyć, że Aldonza Lorenco jest piękną i uczciwą, urodzenie jej wcale mnie nie obchodzi i nie pytając o nie, jestem równie szczęśliwy, jak gdyby była wielką księżniczką.	Nie mogę powiedzieć Ale przysięgam pani przysięgam... że nie pan Kazimierz...	Ja nienawidzę Dantèsa? Słowo daję, nie mam najmniejszego powodu! Widzę, żeś nieszczęśliwy i twoje nieszczęście przejęło mnie współczuciem, oto i wszystko. Ale, mój panie, skoro myślisz, że działam z własnych pobudek, bądź zdrów i radź sobie sam, jak chcesz.	Dlaczego nie zaprosił pan na obiad Alberta i państwa de Morcerf?	Która jest najpiękniejszą ozdobą kobiety, dokończył ze sztywnym ukłonem pan Edward.	Pan Gronowski, dziaduniu, tych czasów i tych rzeczy nie pamięta	Jego w moich oczach sam pan Kmicic rozciągnął	Jakbyście to nie wiedzieli? Choć wy w lesie siedzicie, ale już kąta nie ma na tej ziemi, gdzieby nie jęknęło i nie zadrgało trwogą. Alboście to nie słyszeli o tej tłuszczy, o tej szarańczy, o tej chmurze, co na nas, jak potop, się leje, Ruś już zawojowawszy całą?	Daj mi więc zakład przebaczenia twego, rzecz jaką, należącą do ciebie, któraby mi przypominała, że to nie było snem; coś, co nosiłaś na sobie, co mógłbym nosić także, pierścień, naszyjnik lub łańcuch.	Antygona jest dla mnie zbyt słodka. Grzebała brata i nie spostrzegła, że miał u boku miecz. A zresztą ja nie sądzę, żeby nam wystarczyć mógł naprawdę ten stary, tak niezastosowany do naszych miar świat. Jasność myśli i czucia pozostaną.	Bo przedtem nie czułem cię tak blisko siebie jak teraz, a wierz mi, przyjacielu Sancho, że nie bursztynem czuć ciebienie bursztynem czuć ciebie	Dziwna rzecz Bismarck jest artystą, ponieważ należał do tych, co budowali państwo niemieckie; ale organizator fabryki nie jest artystą, ponieważ tworzy tylko złapać wieloryba aniżeli	Ej, Braciszku, czy żeś już ogłuchł na oba uszy? Przecież to nie hasło łowieckie, tylko moja śpiewka, która wnet może mi się przydać... ćwiczę się więc w niej na wszelki wypadek.	Otóż co mi właśnie przeszkadza cieszyć się szczęściem tej małej lisiczki, to myśl, że dla korzyści wyzbyła się bez skrupułów ojcowskiego nazwiska.	Zdaje mi się, żem dotąd nie żył i że narodzę się dopiero w Grecji.	Biédna to teraz kobiéta, dodał Zaklika, ale jéj resztki więcéj warte niż nasze bogactwa... A słuchajcie panie Treue, jak się tam wprosicie do niéj, to jéj pocichu starego sługę przypomnijcie, bom ja niegdy u niéj sługiwał.	Doskonale i wyznaję, że charakter tego człowieka, spokojna odwaga, jaką okazał, wstępując na pokład, czułe słowa i przyjacielskie odnoszenie się do starego marynarza niezmiernie pochwyciły mnie za serce.	Moryc, ja cię już prosiłam, nie komplementuj mnie.	Więc według pana nie jest zasługą pielęgnowanie delikatniejszych uczuć i wykwintniejszych obyczajów?	Że powinnam trzymać się zasad... ale...	Na jej wybrzeżu, i w niej, i na niej Jest mi bratem, i siostrą, i ciotką, i towarzyszem, i pokarmem, i napojem, i kąpielą. To mój cały świat, innego nie chcę. Nie warto mieć tego, co nie pochodzi z Rzeki i nie warto wiedzieć tego, o czym ona nie wie. Miły Boże, czegośmy to razem nie przeżywali! Zimą czy latem, wiosną czy jesienią, Rzeka jest zawsze ciekawa i przyjemna. W lutym, podczas powodzi, napój, którego nie używam, pieni się w piwnicach i suterenach. Brązowa woda dochodzi do okna mojej najpiękniejszej sypialni. A znów gdy wody spłyną, pokazują się mielizny pachnące plackiem z rodzynkami, a kanały zarastają wodorostami i trzciną. Wtedy mogę suchą łapką przemierzać prawie całe koryto Rzeki. Wyszukuję świeżego pożywienia i przedmiotów, które niedbali ludzie wyrzucają z łodzi.	Jest to wykwintna dama, hrabianka, jakże ją tedy mogę, ja, biedak przyjąć u siebie? Podłogi u mnie są czarne, salon bez mebli, w jadalni strop zielony od pleśni i wilgoci. Proszę bardzo, niechże mi pani dopomoże! Wszak jest to wytworna dama, hrabska córka!!	Nie. Jest wprawdzie wielką artystką i znawczynią, ale sama nie pisze. Uważa siebie za zbyt leniwą.	Tak. Krzyś skończył budowę maszyn, skończył ze złotym medalem. Z fabryk, w których praktykował, ma najlepsze opinie. Jest zdolny, nawet bardzo zdolny. Dlatego sądzę, że będzie pożyteczny. Sam się zresztą o tym przekonasz. Myślałem nad tym, jakie mu stanowisko powierzyć, i postanowiłem, na jego własne życzenie, że zostanie dyrektorem technicznym.	A czy nie wolno się uśmiechać?	A jakiej obrazy najjaśniejszego pana dopuszczają się ludzie po pijanemu?	Jak daleko jest ta grota od raf?	Nie rozumiem pana	On wnuk Saula, ale dziadek bardzo jego nie lubi...	Panie Caderousse, nie uda się to panu.	To takie pospolite! Kiedy się skończyło nabożeństwo, Nucingen i du Tillet odprowadzili ciało na cmentarz. Stary lokaj szedł pieszo. Woźnica jechał tuż za powozem księży. I dzóż, troki bżyjadzielu, rzekł Nucingen do du Tilleta na zakręcie, do źlidżna zbozobność, aby zię oszenidź z Malfiną, pęcież potborą dej pietnej rociny we łsach, pęcież miał rocinę, tom, mieżganko już uszącone, a Malfina do brafcify zgarp.	Wiem, co zrobię urządzę w stolicy Bum-Druma telegraf bez drutu. Wtedy będzie łatwo załatwiać z nimi wszystkie interesy, bo jeździć ciągle tak daleko jest trudno.	Będę czasami patrzył na twoje śliczne włosy i myślał, że twoja piękność wydarta została z gnoju miejskiego, że twoja piękność jest jakoby... wrócona Bogu...	Daj no, bracie, zuchelek prymki Nie paliłem ani nie żułem od miesiąca. Wściekam się zatem. No, dajże, stary.	Myślę pójść do lasu i powiesić się Jak ci się zdaje, wszak dobrze zrobię?	Och! Więc nie mówię wprost, co myślę gdy pytam i proszę o wyjaśnienie tego, czego nie rozumiem? Nikt z nas widać nie zna sam siebie.	A córkę mu tu na rękach przyniesiem!	A! Co to za człowiek?	Ależ ja tu mam miejsce płatnej nauczycielki.	Ależ na Boga, czyje to tropy? A wreszcie, czyż te zaklęśnięcia w istocie są tropami? Bo noga zostawiająca tak ogromne ślady musiałaby mieć co najmniej dwie stopy obwodu.	Ano tak; przerobili szkuner na motorowiec; przemalowali kadłub, przechrzcili na inną nazwę i dziś jest sobie „Esperanza”. Chytre Moskaluszki!	Byłem już jedną nogą na tamtym świecie, i przez ciebie!	Chyba w formie zapobiegawczej?...	Co robić zamyślasz? chcesz nas zgubić!	Cóż to, pono Mateusz już zdrowy, chodzi?...	Ej, nie wróci on, nie wróci, aż sam zmarnieje lub zginie!	Howard to nieszczęście dla całej pensji Ona musi się mieszać do wszystkiego, ona wam nawet przewraca w głowach...	Istotnie, Jacek Piotrowicz. Widzę, że wu, mosie le prezidęwu, mosie le prezidę (zniekszt. fr. Vous, monsieur le president)	Jak to?	Jest on podrobiony.	Jeśli wam Bóg wróci zdrowie gdzie taką drugą znajdziecie?	Nie może być! A! To by pięknie było, żebym nabożeństwo opuścił!	O! i pani się spóźnia?!	Oto sprawiedliwość ludzka! Przeklinają ubóstwo, a jednocześnie potępiają tych, którzy w pocie czoła starają się o dostatek.	Powiedz: znowu w domu, znowu w Bukowcu. Co tam! pomówimy obszerniej później, tymczasem zabieram cię do nas.	Pozywałem różnych kilkakroć na udeptaną ziemię, a raz otoczyli mnie w bitwie	Sama nie wiem. Juściż i on i stara pani bardzo dobrzy dla ludzi biednych; to tylko rządzca i ekonom coby z nich skórę zdarli gdyby można.	Tak ci drogie? To pewnie jej włosy, co? Tej pięknej panny, z którą byłeś na maskaradzie?	Tak to ja łażę, ale żebym chciał do szafy, to zaraz z rąk wydrą i jeszcze nabiją.	Tak, wie wszystko od dziś rana nie można jej było ukryć.	Tak... tak. Trzeba się uczyć	To prawdziwa przyczyna, żono. Wierz mi, znam mojego ojca.	Za ogrodem widzę strumień wijący się po łące; koło niego bydło idzie na paszę, a pasterz je pogania.	A!	A! łotr. A! łajdak, szlachcicem podszyty!	Aby ocalić nasze życie.	Ależ hrabio, ja przedstawiam republikę dzisiejszym strojem.	Ano trudno	Blondynka?	Czy dobrze zamknął	Dobrze!	Dopókiż tak mój los pozostanie nierozstrzygnięty?	Dziedzica by zaprzęgły!	Dziękuję ci za wszystko, kochany.	Gdzie są te listy? Chcę je mieć	Ha, ha!	Idę z panią.	Ja sam będę miał prawo do dwóch drzew rzekł p. de Charlus	Ja za stu ważę	Jakże on teraz, towarzysze, przed obliczem swej bogdanki stanie?	Jej narzeczony!	Lecz te dwa słowa to potępienie moje, to rozwód, wygnanie!...	Możeś zgubił na ulicy?	Oj, ty łobuzie!	Piękna dziewczyna. Znać rasę. Wygląda raczej na Kreolkę najczystszej krwi niż na chinę.	Pozory rzekł, na wpół w rozpaczy	Pozostaje tedy wysłuchać zdania mego ojca i uzyskać od niego pozwolenie.	Proszę.	Pójdziecie to jutro z kądzielą do Kłębów?	Surową pani jesteś.	Tak	Tak powiedziała prezesowa?	Tak, ślepcom a śpiewakom wszędzie dojść można może też i ich odszukam.	W każdym razie gotów był zostać ze mną.	Wasza miłość pozwoli odnieść to do marszałkowskiej kuchni.	Wszyscy są takimi.	Zawdyzawdy (daw.) odrzekł Mysa ze wzgardą.	Zawsze pomagało.	Znowu pani zaczyna!
Ależ to łatwe jak tabliczka mnożenia! Jak to? Odmówi pani mnie, który grywam z panią na cztery ręce?	Na Boga! nie posądzaj mnie pani o żarty! ja mówię co czuję! ja bez pani żyć nie potrafię!	Pewnie, że nie! Wy znacie Tulkego niewątpliwie lepiej niż my. Toteż ja mówię tylko za nas trzech. My tłumaczenie Tulkego przyjmujemy. Ja jednak chciałbym zaznaczyć, że gdyby mnie złapano na tak haniebnym uczynku i ja ośmieliłbym się podać na swe usprawiedliwienie to, co Tulke	Mnie się zda, że gdzie wielka miłość jest, tam ani imienia ani mienia nie potrzeba.	Mówię wam, że cosikcosik (gw.) aż. mróz mnie przejął, jakbym zajrzała do grobu. Nie mówią do się, jenojeno (daw., gw.)	Raz wyszłam do ogrodu w dzień... Zobaczyli mnie jacyś ludzie i zaczęli mówić między sobą: „Patrzcie, to ta Żydówka następcy tronu, przez którą opóźnia się przybór!...”	Słowo honoru, że nie mam trzech rubli nawet przy sobie, załóżcie za mnie pięć rubli.	Śmiałbym, gdyby Wasza Eminencja nie uważał mnie za niegodnego bi...	Albo odgłos rzeczywistego życia, które się spędziło na jakim innym planecie???... Boże, na nowy i również dedaliczny wprowadzasz mnie pan tor myśli. A jednakże i ta myśl, zdaje się, nie po pierwszy raz zapokutowała, czyli raczej odgłos znalazła w mej głowie. Pan jesteś jakimś zagadkowym człowiekiem, wywierającym na mnie...	Powiem waszej wysokości, że to Swann kształcił mnie w botanice. Czasem, kiedy się nam nie chciało iść na jakąś herbatkę lub na jakiś „poranek”, jechaliśmy za miasto; pokazywał mi nadzwyczajne małżeństwa kwiatów, o wiele zabawniejsze niż małżeństwa ludzi, bez lunchu i bez zakrystii. Ale nigdy nie było czasu jechać zbyt daleko. Teraz, kiedy są samochody, to byłoby urocze. Na nieszczęście, wśród tego on sam popełnił małżeństwo, jeszcze bardziej zdumiewające, i to zepsuło wszystko. Och! Wasza wysokość, życie to jest okropna rzecz; człowiek trawi lata na robieniu rzeczy, które go nudzą, a kiedy przypadkowo pozna się kogoś zdolnego nam pokazać rzeczy interesujące, ten ktoś musi się ożenić jak Swann! Mając do wyboru rezygnację z botanicznych spacerów a stosunki z osobą kompromitującą, wybrałam pierwszą z tych niedoli. Zresztą, w gruncie, nie potrzeba by chodzić tak daleko. Zdaje się, że nie dalej niż w moim ogródku dzieje się w biały dzień więcej nieprzyzwoitych rzeczy niż w nocy... w Lasku Bulońskim. Tylko nie dostrzega się tego, bo między kwiatami odbywa się to bardzo po prostu; widzi się drobny pomarańczowy deszczyk albo bardzo zapyloną muchę, która ociera nóżki albo bierze tusz z pyłków, zanim zanurzy się w kwiat. I już po wszystkim, stało się!	Nie chcę cię trwożyć, pragnę tylko się dowiedzieć, czy cię obchodzę trochę, Małgosiu? Ja cię tak bardzo kocham, moja droga	Od kiedy już... Niech ino jest co większego na zbyciu, wnet zajedzie Niemiec, jeszcze pierwej od Żyda, i płaci bez targu. A co się dla nich miele mąki we młynie!... Tyle, jakby na wojnę szło.	Oo?... Moim zdaniem trotuary dostępne być winny każdemu. Toteż postąpię niezadługo tak jak Lesturgeon i udam się do skryby na placu Val-de-Grâce, by mi napisał pięknie suplikę w obronie biednych rękodzielników wędrownych. Nie mogę stanąć ze swoją budą w miejscu odpowiednim, gdzie bym zarobił sporo, bo zaraz spada mi na kark policjant, a skoro tylko zatrzyma się przed mym wózkiem dwu lokai i trzy służące, jawi się poczwara w czarnym uniformie i rozkazuje w imieniu prawa wynosić się z całym kramem w kąt, gdzie jeno psy podnoszą w górę lewą nogę. Raz jest to, jak powiada, terytorium wynajęte przez przekupniów, drugi raz znowu staję za blisko pana Leborque, nożownika dekretowego. Innym razem ustępować muszę karecie biskupa lub jakiegoś księcia. Trzeba co prędzej zwijać manatki i kamień brać na plecy, a dobrze jeszcze, jeśli korzystając z zamieszania lokaje i służące nie ściągną mi bez zapłaty paczki nożyczek lub kilku pięknych rzezaków, wyrabianych w Châtellerault. Dość mam tej tyranii, dość mam znoszenia niesprawiedliwości ze strony ludzi wymierzających sprawiedliwość! Czuję ogromną ochotę zbuntować się!	A ja się waćpana nie spodziewałam ale już tak nie całuj, bo nie przystoi.	Ale moja droga hrabino byłoby z méj strony niegodziwością takie wyznanie, tak słodkie wyrazy z ust twych, niewdzięcznością zapłacić.	Bardzo chory, powiadasz? a na jakąż to chorobę?	Co, już jedziesz? Ach, Boże, jakże mi straszno! Weź szkaplerzyk na piersi, chłopaku. Będę się dzień cały modliła za ciebie.	Czy mi się ze słabości tak wydaje, czy też Oskierko parę dni temu chciał petardą bramę wysadzać?	Czyliż nie widzi pani jego bukietu i jej spojrzeń?... Sapristi! takiego bukietu jeszcze nie było na naszej kolei...	Danveld mówił tak: „Często szatan zdradza swych sług, więc może odmienił Jurandównę”.	Mniej więcej na jednej trzeciej gdyż zeszliśmy na głębokość jakichś stu stóp od wylotu, więc bardzo możliwe, że sto stóp poniżej...	Może i zwarjowałam, ale już on żyć na tym świecie nie będzie...	Nie jestem ofiarą poświęcenia się dla kobiety, którą kochałam, dla której życiebym oddała tak samo dzisiaj, jak i wtedy.	Nie pleć cóż to, źle jej będzie? Prosta chłopka, a wyjdzie może za jakiego szambelana i we wszystko opływać będzie. Niewinna istota! cha! cha! takie to mądre, że od razu zrozumiało swoje szczęście, i ona i matka; w to im graj; nie drożyły się wcale.	Nie wiem dlaczego. Omyliłem się.	Niechże będzie za moje zdrowie! chociaż nie wierzę, aby wasze życzenia przydały się na wiele...	O tym, że dochody państwa bardzo zmniejszyły się, wiem ale dlaczego?	Pewnież tak?	Tak, chciałabym widzieć cię zmienionym	Tak, twego męża, Francuza; nie mówię tu o moim bracie. A zresztą, jeżeli zapomniałaś, to, ponieważ żyje jeszcze, mógłbym napisać do niego, przysłałby mi potrzebne wskazówki...	Tamten?... To szubrawczyna!... Niech pan hrabia nie zważa na niego... Słowo honoru, za ten dom śmiało można dać sto trzydzieści tysięcy...	To bardzo dobrze, mam piekielny apetyt na palony cukier	Widzisz, jakiś ty myśmy ci marnego słowa nie rzekli; opowiadałeś pięknie, tośmy cię słuchali i przed Pietrkiem bronili; czegożeś zły na nas?	Widzę, że i na ciebie wpłynęła lekcja panny Brzeskiej...	Za to, że jesteś nienawiści godny, żeś lalka, żeś bałamut. Spójrz na zégar i idź się ubierać.	Zwykły list, na maszynie pisany, podpisany pieczątką gumową i kontrasygnowany imieniem jego żony. Ten list otrzymaliśmy. Znów pochodził z modnego hotelu i znów nasz korespondent odkrył, że takiej pary nie było tam nigdy. Puściliśmy w obieg, jak panu wiadomo, przezorną opowieść o tym tajemniczym zdarzeniu. Nasi najzdolniejsi ludzie byli na tropie pary, mimo to jednak nie spotkali się z nimi. Okręty pasażerskie były pod obserwacją; również parostatki krążące po kanale La Manche, a niemal wszędzie w Europie mamy sieć korespondentów, mających dostęp do miejsc, w których nie wolno znaleźć się prywatnemu detektywowi. Jednak wszystkie nasze wysiłki okazywały się bezowocne... aż do zeszłej nocy.	A bodajże cię! Toś ty sobie tym nie zaprzątał głowy? Słowo daję, przynajmniej dobrze, żem ciebie spotkał. Jak oni wyglądali, hę?	A cóż temu winien Tumry, że się urodził z jasno-włoséj matki?	A to po co?	Ada jest niezdrowa Zresztą...	Ale	Ale ba!...	Ale dupa!	Aleś go dobrze ustrzeliła!	Ani trochę więcej, niż powinienem, pani.	Ani trochę, mój przyjacielu Ale, w tym utrapieniu, czy posiadłeś od Boga dar i szczególną łaskę powściągliwości?	Bo dzisiaj on nie tańczy w Nordhaug!	Ciało ciału nierówne. Dusza nie ma ciała takiego jak my, ale może mieć inne.	Czekaj, zdaje mi się, że obmyśliłem sposób.	Czy pan idzie może dziś wieczór do niego?	Cóż to panu?	Daj spokój, Henryku. Dusza jest straszną rzeczywistością. Można ją kupić, sprzedać, zamienić. Można ją zatruć lub udoskonalić. W każdym z nas jest dusza. Wiem o tym.	Dyć jeszcze do dnia pojechała do miasta z matką i z wójtem.	Dziewięćdziesiąt tysięcy po raz pierwszy...	Dzień dobry, mój towarzyszu Wiesz pan, że z łaski tej mgły przeklętej, za późno przybędziemy do Albany, abyśmy mogli pojechać pierwszym pociągiem! To zmieni mój program.	Et, porzuć! Choćbyś chciał, to nie możesz wyłowić smyczka.	Gospodarzu miły, jam głodny i koń mój także, o obu radźcie, jako możecie. Psom by się téż coś zdało.	Ja miałbym cię opuścić? Mówię ci jeszcze raz, że nie znasz Madziarów. Tutaj potrzebna jest wielka ostrożność. Ja go spiorę.	Ja... ja nie wiem dobrze	Jak się miewa Bogna? nie widziałam jej od swego przyjazdu z Krynicy.	Jak to czyżbym ja jeden tylko pielęgnował tego starca przez przyjaźń?	Janku! O czym ty mówisz!	Jedzenie, Obyczaje zawołał Boryna, przysuwając mu stołek do komina.	Jest.	Krzywonos z całą potęgą.	Może.	Nie bardzo chciałabym zabierać nowe znajomościzabierać (...) znajomości	Nie bądź taki mądry sam ją przygrzewasz, to i sam podstudź.	Nie.	Nie.	No cóż? Jestem ciekaw...	No, a on?	Ocaliłeś mi po prostu życie.	Ona mi także wierzy	Ona? Przecież ona nie ma pojęcia o biciu! Najwyżej postuka naparstkiem po głowie. Kto by się tym przejmował! Ciotka tylko dużo gada, ale gadanie nie boli, chyba że zacznie lamentować. Słuchaj, Jim, dam ci moją szklaną kulkę, wiesz, tę białą.	Panie Goniec przyniósł depeszę z ministerstwa spraw wewnętrznych.	Pannę Janiszewską?...	Posądzają, żeś się ożenił, żeś się sturczył, żeś umarł nawet!	Powiadaj dalej!	Prosto. Tylem tylko po drodze wypoczywał, ile było trzeba dla koni, a i to jeden mi padł ze zmęczenia. Szwedzi muszą już być w Poznaniu i stamtąd prędko się po całym kraju rozleją.	Pst! Nim nadejdzie południe, przytaszczymy tu jego czaszkę!	Racz się zastanowić, Najjaśniejszy Panie Jeżeli w ten sposób uwolnimy więźnia, trudno będzie dojść prawdy.	Ryku, powiedz...	Sami bliscy.	Szukają pana?	Sława Bohu!	Słońce!	Telegram?... Cóż by to być mogło?...	To jak pulardypularda zauważył Conseil.	To prawda, to prawda! on taki bogaty...	To prawda.	Tym sposobem pan od wtorku należysz do naszej rodziny...	U kogo się uczysz?	W takim razie aresztuję pana w imieniu prawa!	Wybacz mi, pani że podczas posiłku się zasępiłem i nie byłem dla ciebie najweselszym towarzyszem. Ale kiedy zapada zmrok, noc spowija też moją duszę, a myśli moje biegną do przepastnych otchłani Wielkiej Zatoki i ulatują ku okrytym mgłom krainom, których brzegi obmywa Północne Morze. Wiele ponurych wspomnień dręczy mój umysł i serce!	Z pamięci ją do słowa napiszę	Z poetów też wybierać potrzeba takich, co w czasach, gdy naród żył, śpiewali, a nie pogrobowych lub tych, co łaciny się uczyli, gdy Latium i Romy nie stało.	Znowu poezja!	Złapana?...	Śniadanie będzie go kosztowało dwadzieścia franków! To już trzydzieści kilka franków.
„Bardzom ci obowiązany, żeś tego nie zrobił i bądź pewien, że pewno mi się już w życiu nie zdarzy narazić cię na podobną pokusę i dlatego rozkazuję ci nigdy nie znajdować się tam, gdzie ja będę”	Nie tylko dla siebie wzięłam gałęzie ze sterty! Mam i dla panów kilka. Proszę, oto są! Mój ojciec nie był jedynym człowiekiem, który sprowadził hańbę i niedolę na okolicę.	Nie, nie!	O! nie może być!	O, nie! Tego nie zrobię!	Rzecz załatwiona od jutra go nie będzie w „Tygodniku”.	Nie, panie, nie pomyliłem się. Istotnie znam cię, od kiedy sięgam pamięcią.	Jest ona dla mnie jedyną kobietą. Gdyby nie była mi droga nad wszystko, nie walczyłbym o nią tak uparcie	Dla was, to znaczy... nie wiem... Dla kogo lepiej?	Przepraszam, ja nie romansowałem.	To ma być zapakowany plecak? W ten sposób daleko my nie zajdziemy.	Zgadujesz moje myśli. Prawie w tej chwili to samo myślałem, tylko nie śmiałem ci tego powiedzieć	Nic... nic... trochę zmęczenia... osłabienie, ale to przejdzie...	Z dyrektora wesoły pasażer! Ma się wie, wykręciłem z miejsca i walę za nią. Ona furt idzie, a ja za nią. Za Nowym Rynkiem, tam na dole, błoto było na trotuarze, więc moja facetka parasolik pod pachę, sukieneczkę w obie rączki i jazda dalej! U! frajdę miałem zacną, nóżki wprost boskie, można by bucik całować. Obejrzałem ją ze wszystkich boków, a ta wciąż udaje, że mnie nie widzi. Wyprzedziłem i stanąłem przed jakąś wystawą, a kiedy nadchodziła, patrzę się jej w oczy. Uśmiechnęła się cudownie, buchnęło na mnie jak z pieca, spaliła mnie oczami. Idziemy dalej, ona naprzód, a ja krok w krok za nią. Kto to może być? Za bardzo ostentacyjnie nie zwraca na mnie uwagi, to coś podejrzanego. A że ja mam pewną metodę, podług której oceniam kobiety, więc zaczynam ją oglądać na fest. Pozory miała wielkiej wytworności, ale zobaczyłem, że uczesana była niedbale, to pierwszy minus; kapelusz miała z pewnością paryski, to znowu plus; kostium drogi, wełna w najlepszym gatunku, solidnie zrobiony i dobrze przystosowany do obecnej pory, to plus drugi; ale patrzę lepiej i nad bucikami rudzieją zwykłe, ordynarne fil de cosy; to mnie zmieszało, powinna była mieć jedwab to minus podwójny!	Niech cię o to głowa nie boli!	Sprawy policyjne! sprawy policyjne! Co tobie, mój panie, do tego? Patrz swych muszkieterów i nie zawracaj mi głowy. Słysząc cię, możnaby myśleć, że gdy nieszczęściem zaaresztują muszkietera, już cała Francja przepadnie. Patrzcie, co tu hałasu o jednego muszkietera! Rozkażę aresztować dziesięciu, do licha starego! stu, cały oddział! i nie pozwolę słowa się nawet odezwać.	Pani się myli. Ja do Słodkowic przyjeżdżam nie tylko dla pani, mais encoremais encore (fr.)	Przecież, że za dużo, abo to matka nie mówiła...	No, Tadziu, opanuj się Jutro jest znowu dzień. Pomogę ci w miarę możności. Nie psuj sobie tej czarownej godziny między jasnością a mrokiem i nie trap się teraz matematyką.	Pani! Przed kwadransem odepchnęłaś mię od siebie bardzo surowym słowem, ale ja nie tracę nadziei, że stałość moja...	Wróbel pociągnie mój szybowiec pod chmury, a ty na pewno nie potrafisz.	Losy nasze zmieniły postać swoją, moja pani, odkąd widzieliśmy się po raz ostatni, i byłbym zdziwiony, gdyby od dziś za kilka miesięcy, położenie moje nie obudziło w wielu ludziach zazdrości.	No, no, idźmy dalej, przystąpmy do drugiego pytania. Czy zależało komuś na tym, abyś nie ożenił się z Mercedes?	To może i lepiej, że pojedziesz. Póki ona cię widzi, nie chce cię i znać, ale jak posiedzi ze mną i z Czeremisem miesiąc, dwa	Po prostu wiemy Kiedy statek ma iść na dno, czujemy mrowienie w końcówce ogona. Trochę jakby ścierpły nam nogi. Dziś o szóstej rano, kiedy jadłem śniadanie, nagle poczułem mrowienie ogona. Początkowo uznałem, że to tylko nawrót reumatyzmu, więc poszedłem zapytać ciotkę, jak się czuje. Pamiętasz moją ciotkę? Długą, chudą, łaciatą szczurzycę, która przyszła do twojego gabinetu w Puddleby zeszłej wiosny, bo chorowała na żółtaczkę? Cóż... powiedziała, że też czuje mrowienie w ogonie! I to jakie! Wtedy już wiedzieliśmy, że nie miną dwa dni, a statek na pewno zatonie. Uznaliśmy, że opuścimy go, kiedy tylko w zasięgu wzroku znajdzie się ląd. To kiepska łajba, Doktorze. Nie pływaj nią więcej, bo inaczej na pewno pójdziesz na dno. Do widzenia! Idziemy szukać dobrego schronienia na wyspie.	W nudzeniu się?... Kto wie, czy nie byłoby nam weselej nudzić się w jednym pokoju.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że takie jest życzenie naszego pana obersta Schlagera z Brucka. Gdy odjeżdżaliśmy na front, a on się z nami żegnał, to w przemówieniu swoim wezwał nas, żebyśmy się wszystkiemu dobrze przypatrywali, gdy będziemy przejeżdżali przez opuszczone pobojowiska, żebyśmy wiedzieli, jak to się tam wojowało, i żebyśmy się z tego uczyli. Więc my teraz patrzymy, panie lejtnant, na ten rów i widzimy, ile to różnych rzeczy musi porzucić uciekający żołnierz. My tu widzimy, panie lejtnant, jakie to głupie, gdy żołnierz zabiera z sobą różne niepotrzebne rzeczy i dźwiga nad siły. Zmęczy się takim dźwiganiem, gdy wlecze tyle tobołów, i potem nie może lekko wojować.	Radzę oświadczyć gościowi wręcz, zaraz po powrocie z kościoła, że postanowiłeś, ojcze, nie wyjeżdżać, gdyż dowiedziałeś się, że Cyrano jest w drodze do Saint-Sernin. Zobaczymy, ojcze, jakie wrażenie sprawi na nim ta wiadomość. Oprócz tego zalecam mieć się na baczności, gdyż jest rzeczą prawdopodobną, że Ben Joel zapragnie przywłaszczyć sobie siłą lub podstępem ów drogocenny dokument.	A skądże ja, dziewczę z parafii, mogę mieć najsłabsze nawet wyobrażenie o historiach tak amarantowych, jak o tym, co to jest, na przykład, mędrzec?	A zatem jej powierzchnia?...	Moje zdanie jest takie, że to ja muszę coś przedsięwziąć.	W piérwszych chwilach Tak jest. Wszelka klauzura wymaga nowicyatu. I takie życie odosobnione musi się zdobyć przygotowaniem do niego, przełamaniem nawyknień. Naostatek i to trzeba dodać, że je wielce ułatwia albo utrudnia przeszłość. Wspomnienia są niepozbytém brzemieniem: latają koło nas i brzęczą, jak muchy natrętne.	Czemuś ją oglądała, skoro to depozyt? Oglądać to więcej niż dotykać.	Wielkiej to jest fantazji kawaler. A ty jakże się w Czehrynie znalazłeś? Czemu cię to pan z Kudaku odesłał?	Bo to widzicie matka nam ją przed samą śmiercią poleciła; ale cóż wam do niéj?	Bo też czemu, na Boga, śpiewałeś jej pochwały! Pochwały śpiewałeś i rumieniłeś się po uszy i wyglądałeś na takiego zmieszanego! Dziecko! Oj, dziecko!	Wolnego Trzeba naładować torbę. To raz. Bandzioch. To dwa. Ale cię wzięło. No, no... Pierwszy raz zawsze najgorzej. Idziemy razem.	Ach, jeszcze całe dwie niedzieleniedziela namiętność; gniew; gwałtowne, silne uczucie.. Cudny to był człek. Szkoda jeno, że kosterakostera	Cóż ty na to, mamo?	To pan przypuszczasz, że wejdą na statek?	Związkiem idei czyli wyobrażeń tłumaczono wewnęrzne ich snucie się w pewnym porządku, choć Campanella dawno był postrzegł że logika natury rzeczy niemogła nawet silić się dochodzić i wyrzekł że była prostą nauką formy; niemniej zachciwało jej się czasem i istoty samej.	A jakże. Wczoraj to się nawet czubiły z wróblami o gniazda przy kościele.	Bo ja wiem: chyba dla was i dla nas.	Gotów jestem to uczynić lecz chciałbym być jeszcze pewnym jednej rzeczy?	Już mi to pan Sobieski konfidowałkonfidować rzekł Zagłoba.	Te, idź do czytelni gazet, a ja będę w klubie.	Gdziesik mi twój urząd	Ileż to może kosztować?...	Ja jestem trzeźwy.	Jak to?	Mówisz to od lat dziesięciu	Niechże pan więc słucha	Są to zapewne kępki traw.	To jest pan Zagłoba, szlachcic, mój przyjaciel.	Więc...	To ty! Ty!	Ach, czyż taka obróżka jest dużo warta? Odrobina chińskiego srebra... może dzwonek jest z prawdziwego srebra, bo tak ładnie dzwoni... ale do kata...	Ale mnie ten dom kosztował sto tysięcy, a mógł był pójść, gdyby lepiej pilnowano... za sto dwadzieścia tysięcy...	Ma pan rację, ale mój plac jest jeszcze fajniejszy, bo leży tuż przy pańskiej fabryce i prawie w mieście można by założyć na nim śliczny park...	Na długo?	Trzymajcie go mocno, bo nadchodzą łucznicy starosty, którzy twierdzą, że do nich wyłącznie ten więzień należy.	Wiesz: Gabryś ujął... Ruda już się tuknęła i lepiej... A Leszcz także cwany.	Cośbym wam rzeknął, a nieradbym, żeby się matusia strachali niepotrzebno.	Dobrze było-by, żeby poszedł. Razem by pomodlili się i wyspowiadali, żeby dawniejsze dobro wróciło...	Gotów jestem, Pawełku, na wszystko.	Moja mamo, ale toby było niegrzecznie.	Na lewym.	No, tak, zapewne... są grzechy...	Pan się myli	Ponieważ obiecałem lordowi Henrykowi Wottonowi, że pójdę z nim.	Szczerbic... A ty znasz Szczerbica?	Tak, ta właśnie	Tak.	Władzio przeszedł do klasy pierwszej...	Bić żony, trzepać odzież!	Byłem idiotą!	Bę...	Chcesz mię zgubić? Cóżem złego ci zrobił?...	Daj jeszcze coś	Dlaczego?	Gdzie?	Herezja, mości starosto, herezja!	Herr Offizier, bitteHerr Offizier, bitte (niem.)	Kiedy?	Kilka co najmniej	Laskę.	Miły Dżeku, właśnie idzie o twoją myśl, która jest zupełnie pochłonięta zakupami i gwiazdką.	Morderstwo mówi spokojnie po swojemu. rozumiesz?”	Może chcesz mapy?	Naturalnie, i Czuwajowi, ponieważ jest twoim faworytem.	No co?	Pójdę też swoją drogą.	Rola pani?	Sztuka rzekła panna Podborska.	Słucham panią!	Ta... wizyta...	W czerwcu.	Wiesz, co on znaczy?	Wolałabym, by było jak dawniej	Zapewne o samodzielności kobiet?
Więc widzi pan, nie zawiodłam się, a rzecz jest kłopotliwa. Umarł mój krewny, nie znał go pan, Józef Brzostowski. Zostawił mi w testamencie dosyć duży zapis. Obecnie dzięki Bogu wystarcza nam to, co zarabia Ewaryst. Dlatego chcę cały spadek zachować dla Danusi. Ale zna pan Ewarysta. Gdy tylko dowie się, że staliśmy się bogaci, nic go nie zdoła powstrzymać od rozrzutności, od lekceważenia pracy, od powrotu do dawnego, okropnego trybu życia. A ja na to nie mogę pozwolić. Nie wolno mi. Otóż rozmawiałam z adwokatem i ten mi poradził, bym zwróciła się do kogoś bardzo zaufanego, bym wydała mu, to znaczy panu, panie Stefanie, plenipotencję do przejęcia spadku i do zarządzania tym wszystkim. W ten sposób Ewaryst w ogóle nie dowie się, że może liczyć na coś innego, poza swoim zarobkiem. Rozumie mnie pan?... Nie chodzi mi nawet tak bardzo o zabezpieczenie majątku dla Danusi. Powiem nawet, że w ostatecznym wypadku wolałabym zrzec się zapisu, niż dopuścić do ponownego ryzyka. Kiedyś major Jagoda dał mi do zrozumienia, że w nieszczęściu Ewarysta i ja poważnie zawiniłam. Może i miał rację. Twierdził, że źle zrobiłam wychodząc za mąż za człowieka, którego przez to wciągnęłam w obce mu środowisko, gdzie rozbudziły się w nim i próżność i niezdrowa chęć użycia. Może i miał rację. W każdym razie muszę być ostrożna, bardzo ostrożna. Muszę dla Danusi zachować dom, rodzinę, ojca. Czy pomoże mi pan?...	Ależ, panie, komitet, zajmujący się budową pomnika, wyraźnie polecił mi odtworzyć wiernie podobiznę zmarłego. Jakże więc?	Chodź! chodź! mój miły... z pewnem rozczuleniem rzekł Salomon; nic dziwuj się niczemu... a bądź mi dobrym druhem...	Jednakże zdaje mi się, że od czasu do czasu robisz wycieczki.	Późno, niepóźno. Nu! to się dowiecie po co ja tutaj, a wyjdźcieno i otwórzcie mi oborę.	Co dość, to dość! Bóg też da, że gwałty się skończą a prawo znów zapanuje. Krótko mówiąc, wasza książęca mość mi nie groź, bo się nie boję.	Nic, dziecko, to już minęło. Teraz mi dobrze i tak spokojnie. Waldy kocha mnie. O to już mi tylko chodzi. On zacny chłopak. Czemuż go Elżunia nie widzi!	Bardzo śliczna myśl! Mówił pan już o tem z Niteczką? Wie pan co? W środku niech będzie perła, na znak, że ona perła. Teraz symbole w modzie. Czy ja panu mówiłam, że pan Świrski, jak jej dawał lekcye, to ją nazywał: „La perla?” A tak, mówiłam panu! Pan nie zna pana Świrskiego? On także... Mówił mi Józio Osnowski, że on dziś-jutro przyjeżdża. Więc to szafir, rubin, szmaragd i w środku perełka?... O tak! pan Świrski także... Czy pan będzie na pogrzebie?	Jak to? Myślisz, że się wojna tego roku nie skończy? Może masz rację, mój chłopcze. Były już długie wojny. Ta napoliońska na przykład, co nam o niej opowiadali, szwedzkie wojny, siedmioletnie wojny. Ano, zasłużyli sobie ludzie na wojny. Przecież i miłosiernemu Panu Bogu niemiło było patrzeć, jak wszyscy spysznieli. Już i baraninka zaczęła ich kłuć w zęby, już jej, moi drodzy, żreć nie chcieli. Dawniej chadzali tu procesjami, żeby im sekretnie sprzedać jednego czy drugiego baranka, ale w ostatnich latach to już im się zachciewało samej wieprzowiny, drobiu, wszystko masłem albo smalcem podlewane. Więc się Pan Bóg na nich pogniewał za tę ich pychę. Ale się opamiętają, gdy zaczną znowu gotować lebiodę, jak bywało za wojny napoliońskiej. Sama zwierzchność nie wiedziała już, co z tymi wałkoniami. Stary książę, pan Schwarzenberg, jeździł jeszcze zwyczajnym powozem, a ten młody smarkacz książęcy śmierdzi już automobilem. Ale pan Bóg tą benzyną też mu pysk przetrze.	Niestety jeżeli to lord Wilmore jest waszym dobroczyńcą, obawiam się, że możecie go nigdy nie spotkać. Przed dwoma czy trzema laty rozstałem się z nim w Palermo: odpływał w jakieś egzotyczne kraje. Wątpię, czy stamtąd powróci.	Mądrze mówisz, Prokopie. Tak mądrze, że i zrozumieć mi trudno. Toż przyjechałem i niczego tu nie brak. Powiedz wyraźniej, co masz na myśli.	A przecież jeśli „Nautilus” nie ma żeglować po lądzie lub powietrzu i przesuwać się nad międzymorzem...	Czasem... A wy nie bijecie się nigdy w Solbakken?	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	Nie wiem, domina, wiem jeno, że żelazo kruszy się w moich rękach jak drzewo...	Owszem. Widziałam ją. Zwróciłam na nią szczególną uwagę, gdyż była to jedyna istota, która wyglądała tak samo samotna i bez przyjaciół, jak ja się czułam. Ja miałam przynajmniej ciebie, ona zaś nikogo.	Ależ dziecko nie jest kozą ni ptakiem, tylko człowiekiem. Nie uczy się wprawdzie od swych towarzyszy niczego złego, ale nie uczy się też niczego zgoła. A przecież dziewczynka powinna się uczyć, bo już czas po temu. Przyszedłem, sąsiedzie, umyślnie zawczasu, byście mogli w ciągu lata rzecz rozważyć i przygotować. To ostatnia zima, podczas której Heidi nie pobierała żadnej nauki. Najbliższej zimy musi, i to codziennie, chodzić do szkoły.	Była chwila że chciałem postawić kwestyę jasno, ubrawszy ją oczywiście w możliwie delikatne formy. Ale bałem się. Ostatecznie, dlaczego ja wątpię o posagu mojej narzeczonej? Tylko dlatego, że te panie obchodzą się ze mną przyzwoiciej, niżem się spodziewał. Jako humor, to jest bardzo dobre, ale boję się za daleko posuwać, bo nuż moje obawy okażą się płonne, nuż one mają rzeczywiście pieniądze	Cóż się miało stać? Wyrzucił go ojciec za drzwi i tyle. O Baśce musisz zapomnieć. Dobrze ci radzę.	Dobre rodziny są bardzo do siebie podobne. Matka siadywała wieczorami i przędła. Aglaja czytała w kącie; pater familiaspater familias (łac.) czyli nasz ojczulek ...a potem... a potem... zachowywał się jeszcze niesforniej niż my wszyscy!	No, bo on musi skończyć konserwatorjum i jeszcze przynajmniej dwa razy pojechać do profesora Prohazki do Pragi czeskiej. Był u niego przez dwa miesiące ubiegłego lata. Prohazka zachwycał się nim. Pobierzemy się, gdy Tomek skończy naukę i zacznie koncertować.	Widocznie zależało mi na tem! No, teraz musi pan koniecznie iść ze mną.	Widziałem słonecznego boga Egiptu a oto, co mi rzekł...	Widzę już, że się z nim uporasz. Przecie dobrych, póki można, sposobów używaj. A teraz... Jędrek... dziś już późno, ale jutro chcę cię jeszcze zobaczyć... Pierścień, MiłośćTymczasem weź ten pierścień, powiesz swojej regalistce, że go od króla masz i że król jej nakazuje, aby jego wiernego sługę i obrońcę statecznie miłowała...	W Raszkowie? Toż my Raszków znamy. Stamtąd my Halszkę Skrzetuską wywozili, z onego waładynieckiego jaru, pamiętasz, Michale? Pamiętasz, jakom owo monstrummonstrum (łac.) obrona. stanie aż w Raszkowie, tedy jeśli się Krym ruszy albo cała potencja turecka, to oni tam wprędce wiedzieć będą i wcześnie do Chreptiowa znać dadzą, zatem i nieprzezpieczeństwa wielkiego nie ma, bo Chreptiów nie może być nagle ubieżon. Dalibóg, nie wiem, dlaczego by Baśka nie miała tam z tobą zamieszkać? Szczerze to mówię, a przecie wiesz, że wolałbym sam starym łbem nałożyć, niźli ją na jakowyś szwank wystawić. Bierz ją! Będzie wam obojgu na zdrowie. Baśka jeno musi przyrzec, że w razie wielkiej wojny pozwoli się bez oporu choćby do Warszawy odesłać, bo wówczas nastaną pochody okrutne, bitwy zawzięte, oblężenia taborów, może i głody, jako pod Zbarażem, a w takich potrzebach mężowi trudno głowę ochronić, a cóż dopiero niewieście.	Dobrze, zapowiem służącemu. A moimi słowami niechaj się pani nie gorszy, idziemy zawsze w kierunku musu, a nie w kierunku chęci i woli	Nie obawiaj się pan przybycia nieznajomego jestem stary tego domu przyjaciel, o panu wiem wszystko, a nawet taić nie będę, żem tu dla niego przybył. Cóż to za utrapieniec przedemną wyleciał?	Panie, przecież nic pan nie ryzykuje, widzi pan sam, że bynajmniej nie szukam sposobności ucieczki, ponieważ będę tu, w więzieniu, gdy udacie się w drogę.	Z jéj twarzą i z jéj charakterem? Myślicież że w téj spokojnéj, dobréj, zacnéj naturze królewicza nie odezwie się krew Augusta Mocnego i namiętności jego? Czyż to możliwe? Cóż będzie znaczyć królowa? Sułkowski podda mu inne, aby przez nie rządził.	Za to, żeśmy chcieli prawdy. To grunt. A tamci poszli na stryk za zabicie i rabunek kupca Żyda na szosie, za zabójstwo dwu oficerów i za zabranie pieniędzy z monopolu. To wszystko, co się wydało. A mnie nic nie „dokazali”, a towarzysze powiedzieli, że mnie nie znają. Udawałem też trochę wariata.	Nie gadaj Maks głupstw. Tu chodzi o pieniądze. Tu chodzi, żebyś nie wyjeżdżał z tymi oskarżeniami publicznie, bo to naszemu kredytowi może zaszkodzić. My mamy założyć fabrykę we trzech, my nic nie mamy, to my potrzebujemy mieć kredyt i zaufanie u tych, co go nam dadzą. My teraz potrzebujemy być porządni ludzie, gładcy, mili, dobrzy. Jak ci Borman powie: „Podła Łódź”, to mu powiedz, że jest cztery razy podłą ryba.. A coś ty o nim powiedział do Knolla? Że jest głupi cham. Człowieku, on nie jest głupi, bo on ze swojej mózgownicy wyciągnął miliony, on te miliony ma, a my je także chcemy mieć. Będziemy mówić o nich wtedy, jak będziemy mieli pieniądze, a teraz trzeba siedzieć cicho, oni są nam potrzebni; no, niech Karol powie, czy ja nie mam racji	No tak. Tu na tych krzesłach. Siadał okrakiem jak na konia i przeskakiwał z jednego na drugie. Potem wybiegł tamtymi drzwiami. Kto to? Czy może twój młodszy braciszek? Ogromnie do ciebie podobny. Tak musiałeś wyglądać, mając lat osiem.	Nigdy nie jesteśmy słabi, gdy Bóg jest z nami Zresztą jeśli nie masz przywiązania, które by ci wypełniło życie, czy nie masz obowiązków?	Dlaczego, synku? Nie jest ona ufundowana jedynie na poczciwych świnkach. Szkło tam gra główną rolę. Reforma rolnaReforma rolna wielkie posiadłości ziemskie.. Trudniej będzie o światło i siłę elektryczną. Ale tego światła i tej siły będzie z miesiąca na miesiąc przybywać w miarę obwałowania szklanym murem rzeki Wisły. Siły i światła będzie taki ogrom, iż ono wszędzie dosięgnie. Zobaczymy wnet narzędzia do orki, siewu, żniwa i omłotu, poruszane przez tę moc błogosławioną.	Fremde, a nie mógłbym u was pożyczyć papierosa na noc? No, powiedzmy, dwóch. Do jutra.	Głupstwo! Ja wdzięczności twojej nie potrzebuję, bom ja obydwiema nogami już w grobie. Jak zechcesz, to pacierz odmówisz na moim grobie, ale i to niekoniecznie, bo co tam ważą przed Bogiem chłystków pacierze?	Ja nie wymawiam. Ale on, Wasilka, ciągiem nad tym rozmyśla. Mnie mówił i innym. Zapytaj Zoni albo i Agaty.	Ja zie nie opafiam nidżeko Bydam, dży de zdemblofane babirgi zbrafia bżyjemnoźdź bani tu Dilled?	Mało mię to wszystko obchodziło dawniej i nic mię dziś nie interesuje.	Na co tak patrzysz?	Nie ma ich to w domu?	Nie rozumiem	Niech pan przeczyta.	No tak, prawda.	No... tak, panie dyrektorze	Och, nic! Jego pułkownik pozwolił mu wziąć dwudziestu TommiesTommy a. Tommy Atkins	Oko ludzkie jej nie widziało.	Polityka to kamień u szyi literackiego dzieła; musi je zatopić w pół roku. Polityka wśród gry wyobraźni, to niby wystrzał z pistoletu na koncercie: hałas brutalny, a pozbawiony siły. Nie harmonizuje z żadnym instrumentem. Ta polityka urazi śmiertelnie połowę czytelników, a znudzi drugą połowę, która ma ją w formie o wiele energiczniejszej w porannym dzienniku...	Przecież jej nie wykradnie, minęły owe czasy.	Róża! Albo przyjmuj wszystko co mówię, albo mnie więcej nie zobaczysz u siebie.	Tak jest a dowód najlepszy, iż to prawda, mamy tuż przed oczyma. Purun Das utykał na jedną nogę, albowiem przetrącono mu ją podczas znanej dobrze awantury, kiedy to ludność spaliła lichwiarskie jego księgi i poturbowała go srodze. Otóż tygrys, o którym mówię, kuleje również na jedną nogę, co widać z nierównych jego śladów.	Tak, jutro, zanim dzień wstanie.	Tak.	Zaraz pan zrozumiesz. Pan jest naszym przyjacielem, my panu nigdy nie zapomnimy tego, że pan podniósł naszą drukarnię.	A dokumenta?	A jakże, miłościwy panie. Żal serce ściska nad onymi dzieciarni.	A juści, gdzieby zaś taki krowy pasał	A kapitan?	A nim Mercedes umrze pierwej ja umrę.	Cha, cha, cha! Toż na rekuzę do mnie przychodzisz po radę!	Ciekawy jestem twojego planu Musi być interesujący.	Co to jest? Co to znaczy?	Co zrobić, jak rozkaz przyjdzie?... Bodaj kaduk porwał wszystkie rozkazy!... Co zrobić... Czekaj! Poczynam myśleć bystrze. Oto trzeba rozkaz uprzedzić!	Czyją on sprawkę uzna za najtrefniejszą, ten zostanie naszym hetmanem na cały rok.	Czyż takim ci jestem już ciężarem, żebyś pragnął rychłej śmierci mojej?	Cóż w tym może być złego! Wszakże ojciec wie o wszystkim!	Hajda zatem, dzieci komu w drogę, temu czas.	I cóż?	I mnie!	Janka!... Janiu!...	Kmicic!	Korol niedaleko z lackąlacki (z daw. ukr.) to najgorzej!	Kretyni!	Kupię ci, córko, kupię...	Lepiej u Maguliny, co pod Długoszowym domem z garnkami siedzi; prosto od niej skoczymy na górę i jużeśmy w domu.	Mówisz więc pan...	Nadejdą gorsze lata	Najpewniej	Nawet narzeczonej.	Ona jest już u mojej żony.	Panienko... laboga... adyć...	Patrz, jak piękna Fourmont wygląda przy niej pospolicie	Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.	Robisz furorę, Kaziu!	To magnacka gra!	To są moje własne myśli!... Rafał! Gdybym ci to mógł słowami wyrazić, jakie to szczęście i jaki dziwny ból znaleźć swe myśli potwierdzone i wykryte, wyciągnięte z mroku!	W takim razie po co w ogóle wracacie? Co was przyciąga do tej ubogiej, szarej krainy?	W województwie Wołyńskiem	Wczoraj.	Wie.	Więc cóż poczniemy?	Więc tylko z czysto osobistych pobudek; to zmienia dosyć znaczenie.	Właśnie stamtąd pisze do mnie.	Z drzewa?	Zachwycona będę, z góry przewiduję fizjonomię pańską na poły martwą, prawie konającą. Stale poszukuję uśpionych w letargu, gazem odurzonych, zachloroformowanych, zahipnotyzowanych, z rzeki wyłowionych.	Zalizali (daw.) pytał po niemiecku Kmicic, pociskając nieco silniej gardło rajtara.	Zapewnie dla tego ponieważ zrobiłeś pan zakład za Wilmorem?	Znasz zarządzenia Świętej Inkwizycji?	Śledztwo jest przeprowadzone, a formalności wypełnione.	„Mnie wielce miłościwej pani i jejmości dobrodzice J. O.J. O.
Co to jest?... co się stało?... Pani mnie przeraża.... Czy odebrała pani wiadomość o chorobie albo śmierci czyjej?... Może pani kto ze służących uchybił?...	A prawda, że mnie stamtąd wzięto, że mamy nie mam, a tyś sam jest moim ojcem przy... jak?	Czy nic się waszej ekscelencji nie stało?	Czy podobna?	Ha! niech i tak będzie Wreszcie może masz słuszność; mężczyzna zawsze więcej, niż kobieta, zna się na polityce, a ty, panie Bonacieux szczególniej, ty, który rozmawiałeś z kardynałem... A jednak bardzo to bolesne, iż mąż mój, na którego przywiązanie liczyłam, tak mało uprzejmości ma dla mnie i nigdy nie chce zadowolić moich życzeń.	Idę do domu, możesz mnie odprowadzić.	Miałem właśnie dowiedzieć się o pana dziś wieczorem, lecz usłyszałem tam, w Yarmouth, gdziem zachodził, że ciotka panicza mieszka tym razem z paniczem, i bałem się, czy nie za późno. Chciałem tedy zajść jutro rano, wcześnie, przed odejściem w dalszą drogę.	Nie, byłoby lepiej. Niechby tylko było jasne: my czy on?!	Odprowadzili mnie tu zabliowie, którzy we dnie i w nocy pilnują mego domu, i wiem, że mają rozkaz poucinać nam wkrótce głowy.	Ojciec bardzo musi być chory i wzywa mnie do siebie	One są bilaur, kryształowe, i nigdy się nie porysują. Niech ci one dopomogą zajść do twej rzeki, gdyż są twoją własnością.	Ot to co panu powiem, więcej, niżby się zdawało, ma związku z tym, o co pan mnie pytał, bo w pewnych punktach rzeczy nie zmieniły się zbytnio. Czytałem dziś rano w Saint-Simonie coś, coby pana zabawiło. Mówię o tomie tyczącym jego ambasady w Hiszpanii; to nie jest najlepszy tom, to prawie tylko dziennik, ale w każdym razie dziennik cudownie pisany, co już tworzy grubą różnicę z okropnymi dziennikami, które trzeba nam czytać rano i wieczór.	Posłuchaj, ty nic nie wiesz, ze mnie gracz byłby znakomity, gdybym nie był uparty; zapędzam się tak samo, jak przy piciu, zapędziłem się więc...	Przecież to jasne. Co się z nami stanie wtedy, jeśli szernowie będą w końcu górą? Czy myślałeś o tym?	Przyrzeknij mi, jeśli go zobaczysz, że mu nie powiesz ani słowa o mnie, moja najdroższa Jestem szczęśliwa, och! Ale to szczęśliwa nad wszelki wyraz, a wszak wiesz, jak daleko w naszym świecie idzie słówko, żart... Jedno słowo zabija, tyle umieją włożyć jadu w jedno słowo! Gdybyś wiedziała, jak bardzo od tygodnia pragnęłabym dla ciebie podobnego uczucia! Ach, tak, jakaż to słodycz, jakiż to tryumf dla nas, dokończyć swego kobiecego życia, dając się ukołysać miłości gorącej, czystej, oddanej, zupełnej, całkowitej, zwłaszcza jeśli się jej szukało tak długo.	Tak dawno nie byłem w Iwanówce. Czy wszystko tu po staremu. Wiedziałem, że obora teraz jest murowana.	A dają?	A kiedy chcecie zacząć?	A pokażcie mi tę miljonową pannę, której posążek tak cudownie ocaliłem?	A teraz do dzieła Każda chwila jest droga. Mamy już dowód zbrodni, chodzi jeszcze o schwytanie zbrodniarza.	A widzisz! rzekł, a co?	Ach, majorze, straszny cios nas dotknął...	Albo znasz więcej tego imienia?	Ale co się tam z nimi stało?	Ale jednej rzeczy brakuje. Mam na myśli coś takiego, czego w żadnym oddziale, nawet najmniejszym, nie może zabraknąć	Ale wytłumacz mi, dziecko kochane, gdzie znalazłaś tę sakiewkę?	Ależ ja doprawdy o nim słyszałam; tylko nie wiedziałam wtedy, nie mogłam odgadnąć, że oni mówią właśnie o twoim wspólniku.	Ależ tak Tak utrzymuje cała Warszawa...	Ależ, panie Andrzeju, daję słowo, że te kilka godzin, przepędzonych u państwa, sprawiły mi prawdziwą przyjemność, za którą panu serdecznie dziękuję.	Antek!	Bidujem, wielmożny panie, bidujem. Mieszkam na Bałutach z jednymi weberami i jaże całe trzy ruble płacę za pomieszkanie miesięcznie. Póki mój nieboszczyk żył, to choćby często gęsto było ze solą albo i z głodem, ale się ta żyło, a teraz kiejkiej (gwar.) gadała prędko, okręcając dzieci w jakieś ohydnie brudne strzępy chustek.	Bo chcę i mogę...	Bracie po osiem rubli na twarz pękło.	Co to za pociąg się rozbił?	Cóż tak patrzysz?	Dlaczego?	Dobrzyż do bitwy?	Hej, hej! kiedy mi przyjdzie ochota zapolować w boru, umiem poszczuć chartami żurawie latające po chmurach; ogarami szare i białe gęsi, gołębie dzikie; sokołem nurki i bąki wodne!	I mówcie także że jakkolwiek Danveld chciał przycisnąć nieprzyjaciela Zakonu, nikt tu jednak pierwszy miecza na Juranda nie wydobył.	I nie mamy listów Herhora do Asyrii	Idą do Benamuki!	Idź między chrześcijan idź do domu modlitwy i pytaj braci o Glauka lekarza, a gdy ci go wskażą, wówczas, w imię Chrystusa, zabij!...	Jako poeci nie ale jako zakochani, mniej wyrażają niż czują.	Jakże, bez powodu? Dałem za wygraną i wyjechałem, ale mam plan obmyślony, niezawodny.	Jeślić o to chodzi, to i ja instancję wniosę, a jeśli ona taka regalistka, jako powiadasz, to i instancja powinna być skuteczna. Byle tylko dziewka wolna była i byle ją jakowa przygoda, jak to w czasie wojennym często się trafia, nie spotkała...	Kali nie wie, gdzie mieszkać Wa-hima	Kiedyśmy się tak ciężko zaklinali, to się już nie bój, gadaj śmiele.	Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej, a dziś pana Wołodyjowskiego.	Mam tylko dwadzieścia franków, ale postawię na kartę i wygram.	My tu zawieramy bliższą znajomość	Mój kochany, oszczędź mi chociaż o tej późnej godzinie nauk moralnych i nie próbuj roztrząsać mojego sumienia, którego w tym względzie nie mam. Biorę rzeczy tak, jak są, bez deklamacji i pozy, które ty tak bardzo lubisz. Nie robię z bagateli tragedii. To cała rzecz.	Młodość, Dorosłość, Wiedza, Słowo odparłem	Na jakiej rzece?	Na swoje dwanaście lat wyrosła nad miarę i bardzo anemiczna. Nie zdaje się, żeby była bardzo zdrowa.	Nad chorążym orszańskim ciąży jeszcze straszniejszy niż na księciu Bogusławie zarzut, bo pan Kmicic ofiarował się przecie na króla rękę podnieść, czego się sam książę przeląkł. Zali przypadkowy postrzał może to zmazać?... Tę rękę pozwoliłabym sobie uciąć, gdyby tego nie było... ale to było, jest i nie odstanie się więcej! Bóg widocznie zostawił mu życie właśnie dlatego, żeby mógł pokutować... Mój stryju! Mój stryju! toż byśmy się oszukiwali sami, gdybyśmy chcieli w siebie wmówić, że on jest czysty. I co stąd za zysk? Zali sumienie da się oszukać? Niechże się dzieje wola boska. Co się rozerwało, to nie zwiąże się więcej, i nie powinno! Szczęśliwam, że pan chorąży żywieżywie	Najgorszy złodziej z Bałut jeszcze by takiej rzeczy nie ukradł.	Nic nie szkodzi, zaczekam. Nie śpieszy mi się.	Nie listy! Byłbym je katu oddał albo w ogień cisnął, bo ja nie od takich funkcyj nie zdradź, co masz w sercu, podaj się za zaprzańca, za gorszego od samych Radziwiłłów, i ciągnij za język.	Nie puszczę. To jest łóżko samej pani dziedziczki.	Nie, nie śpię. Zwycięzca...	Nie, nie, ino obraza boska z tego bywa.	Nie.	Nigdy nie wrzucałem do morza żadnego dokumentu.	No, no, Tréville, cicho bądź	O, nie może to być!	O, to nie na nim, panie hrabio, na kim innym.	O, w takiej wazie można by posadzić kasztanowiec z Tuileriów! Jakże im się udało wypalić takie olbrzymy?	Ojej! Rety! Jestem tylko pomiotłem żebraczym, jak się wyraziła Źrenica piękności!	Poco?	Powiedziałam mu, żeś wyjechał na krótko, Ale ja nie wiem, ani dokąd, ani poco, bo jestem służącą, a ty nigdy w domu się nie opowiadasz. Czytałeś gazety?	Proszę	Pójdę do łodzi, wodę wyleję	Robert! Robert!	Rosja, Polska, Władza, Polityka, Historia, Obraz świata	Rozumiem, dostałbym niby po mordzie, ale że jaśnie pan ma humor, to już nie dostanę	Rób sobie, co chcesz. Przenocowałem cię w domu moim i udzieliłem ci kilku dobrych rad, a teraz nie chcę o tobie nic wiedzieć.	Skąd pani wie!...	Smorski: Wracając do mojego tematu: artyści są ostatnimi odbłyskami ginącego indywidualizmu. Następuje ciągle nieznaczne przemieszczanie pewnych właściwości na inne pod innymi względami typy ludzi.	Taj coże znów takiego!	Tak	Tak, Mahdi jest dopiero pod Chartumem	Tak?... Tym lepiej. No widzi pan. Mam nadzieję, że dojdziemy do porozumienia.	Tego ja nie wiem, ale zdaje się, że jego tylko co nie widać. Wyjdźcie na podwórze, a pewnie się z nim spotkacie...	Teraz wszystkie lubię W każdym razie rzadziej bywa, że mi coś nie smakuje. To skutek świeżego powietrza.	To nie książę, zwyczajny hrabia.	Trzeba czekać zachodu słońca	Wczoraj pięć tysięcy...	We Wólce?... to tam niby w pałacu?...	Wielka rzecz!... z czterech podjezdków pachołków naszych zrobimy dwa pańskie wierzchowce, które ciągnąć będziemy na losy; czterysta liwrów wystarczy na połowę konia dla jednego z tych, co pozostaną pieszo; nareszcie, wyskrobki ze wszystkich kieszeni złożymy d‘Artagnanowi, on ma szczęśliwszą rękę, pójdzie grać do pierwszej lepszej szulerni i sprawa skończona!...	Więc dlaczego koszerny?	Więc mamy czterdzieści lub pięćdziesiąt tysięcy talentów rocznie A gdzie reszta?...	Wybacz, panie, ale dopóki członkowie najwyższej rady nie osiądą w więzieniu za umawianie się z nieprzyjaciółmi państwa, moja obecność w pałacu przyniesie więcej szkody aniżeli dobrego...	Wyszedłem z Taboru.	Zabawna jesteś Zosiu z tą uwagą.	Zapytaj o to lepiej pani Boulter Sądzę, że wie ona o tym procesie więcej, niż ja.	Zaraz po śniadaniu ruszymy.	Zdawało mi się, że prócz paczki kapitan wręczył mu list.	Śliczne i... z Głębowicz.	Żyjecie wszyscy razem?	„SOKRATES:
Ona może panu powiedzieć, że pana ojciec nie miał nic wspólnego z klęską i śmiercią jej ojca albo przeciwnie... jeżeli przypadkiem pana ojciec...	No właśnie. Sama pani przyznaje, że są ładne. Ale jak już rozmawiamy, to chciałbym powiedzieć, że Tojba mi się podoba. Sądzę, że i ja się jej podobam. Słowem, gotów jestem poślubić ją i to bez żadnego posagu.	Do niego, z pewnością, do niego Kardynale, ja muszę mieć jej listy.	Nalegam na pośpiech Potrzeba ażeby Litwa Polskę wyprzedziła i dała jej dobry przykład, od tego wszystko zależy. Pierwsza ona, okrzyknąwszy Ernesta, pozyska większe prawa do jego serca i wdzięczności. Młody jest i przez matkę świątobliwą wychowany, więc Kościołowi będzie podporą i wam opieką przeciw tym, coby rozdwoić chcieli pod pozorem wiary, gdy ona najlepszą i jedyną trwałą jest spójnią narodu.	Nie ujdziecie mi! wołał, doganiając go Hasch. Wiem, kto wy jesteście, i coście u pięknej Krystyny porabiali. Czy posłem przybyliście, czy dla siebie	Przecież nie zrobiłem tego dla przyjemności.	Ty ją kochasz, dziadziu, przez pamięć dla tamtej, pokochaj dla niej samej, jak swą wnuczkę, a moją żonę. Ona, dziadziu, da mi szczęście, jakiego dla mnie pragnąłeś.	Wujenka weszła do niego i zamknęła za sobą, bo wuj chciał wyjść. Boże! Może on ją zabił?!	No, no, niech pani nie gada głupstw Niech pani zaczeka, powiem to Tomaszowi. Strasznie się zawsze cieszy, kiedy dostaję komplement. Wio, czarna kobyło! No, jesteśmy na miejscu. Mam nadzieję, że się pani będzie dobrze powodziło w szkole. Niedaleko do niej na przełaj przez bagno za domem Janiny. Ale jeżeli pani pójdzie tą drogą, musi pani być bardzo ostrożna. Gdyby się pani zatrzymała w tym czarnym błocie, pogrążyłaby się pani od razu i nigdy by już pani nie ujrzała świata, aż do dnia sądnego. Wio, czarna kobyło!	Jajo, mój panie, czyli skutek, jest dla przyczyny tym, czym jest pożar dla zapałki, albo tym, co dla słowa jego sens. Kura nie wie, co zniesie, ani zapałka, co zapali, ani słowo nie wie, w co się obróci, a dziadek tyle wie o wnuku, ile ka­mień na ślepo wyrzucony może rozumieć, dokąd leci i co rozbije.	Choć, wiesz co, Marcelko? że jednakowoż nie taki już dobry, jak był...	Ja nie pracuję dla historji życie mi wystarcza; jest dostatecznie interesujące, jak powiadał biedny Swann.	Ona nic nie wie.	Rozumiesz, jakie skutki ta awantura dla mnie pociągnie?	Wojtek! Moja Pawłowa, przylepcie mu ta w kark, ino mocno! Słyszał kto coś podobnego! Jeszcze ósme nie ochrzczone, a onemu już dziewiąte w głowie!	Ach, to Campo-Formio... Okrutną sprawił wam niespodziankę tym Campo-Formio! I to za tyle nadziei, po tylu przyrzeczeniach.	Ale jakie piękne oczy!	Ano tam już mnie pewnie wywołali i na gardło skazali!	Bardzo oryginalny! to mi się podoba! rozśmiała się tłuściutka jejmość. Wiesz asindziej co? nigdy nikogo nie słuchaj, rób co ci po sercu i po myśli, to najlepiej. Masz rozum... Lassy nigdy go nie miała...	Czy już wzywali lekarza?...	Dobry pasztet, delikatny; przyłożyłam się, a pan niczego nie spostrzegł. Wzięłam słoniny, bobkowych liści, wszystko z moich sześciu franków; wolno mi, moje są.	I nic nie będziesz odkładał na przyszłość?	Miły Boże! zawołała Tekla, wszak ja nie wiem ile pani ma lat; ale pani nie wygląda na więcej jak na trzydzieści, a gdybyś pani zupełnie wyzdrowiała, nie wyglądałabyś i na tyle!	Może ich nędza do rozpaczy przyprowadziła?	My, ale nie ogół.	Mówisz to w taki sposób, jak gdyby dochowanie wierności wiele cię kosztowało. Pokaż mi kobietę, dla której warto byłoby poświęcić fortunę pana Taillefer.	Mówić nie mówił, ale ja wiem...	Nie byłeś u Rzeckiego?	Nie przeszkadzaj.	Nie wiem.	Nie, to na nic. Chyba... chyba, że list będzie wysłany z jakiegoś innego miasta.	O, jaśnie panie, wtedy nie należał do pana	Panie jesteś pan osiadłym i płacącym podatki księgarzem, przeto suponować by można, iż jesteś człowiekiem przyzwoitym. Tymczasem na wystawie pańskiej widzę tom dzieł Ronsarda, otwarty na karcie tytułowej, wyobrażającej nagą kobietę, co takim wstrętem przejmuje, iż nie można po prostu patrzeć na ów bezwstyd ohydny.	Sprzedał, ino że wziąć nie damy, jak Bóg na niebie, nie damy!	Ten ci to człek niepoczciwy jest przyczyną, dla której ośmieliłem się nachodzić waszą królewską mość o tak wczesnej porze.	Wasza w tym głowa, Dziadku! I mnie nikt nie powiedział, co mam począć, gdym roczne dziecko trzymała w ramionach, mając i tak dość troski o utrzymanie własne i matki. Teraz muszę jechać na służbę, wy zaś jesteście najbliższym krewnym Heidi. Jeśli nie chcecie, by tu została, zróbcie, co wam się podoba, biorąc oczywiście na swą odpowiedzialność, jeśli zmarnieje. Sądzę jednak, że nie macie potrzeby jeszcze bardziej obciążać sumienia.	Wierzę. Zbyt długo trzeba by mówić... Mniejsza oto. Ale ja ją tracę, ja ją tracę! I jeśli jeszcze ten mój zakaz stanie między nami...	Więc sądzisz, że Pałac Sprawiedliwości spłonął nie trafem jedynie nieszczęśliwym?	Wolałbym go nie stracić na wakacjach	Za co?	Żebyś nie był z gruntu szlachetny i delikatny, nie miałabym żadnego wpływu. Sameś się strzegłsameś się strzegł	Żyw! żyw! Chodź do niego, bo nie doleży, tak cię niecierpliwie wygląda.	A bo moim płaszczem gumowym i kurtką nakryłem tego półżywego negra, a on powiada, że się dusi	A ja, jako poseł, musiałem żądać kary.	Ale wiedzcie, że co po mnie zostanie, to weźmie Jagienka.	Ależ proszę! O co chodzi, profesorze?	Ależ, panie profesorze, któż ci mówił o obraniu drogi dokoła Przylądka Dobrej Nadziei?	Bardzo dziękuję.	Bok jeno piecze. Nic to!	Był to jeden z najtęższych w okolicy „szczurów wodnych”.	Chodź, Ruben, chodź, a uspokój się siądźmy razem z siostrą twoją i pocieszmy się, żeśmy znowu połącze­ni... Bóg reszty dokona.	Cicho, Porthosie!...	Co ci jest?	Co to jest w tych uwałowanych redlinach?	Co w nich jest?	Czy rzeczywiście zdrożało?	Cóż to znaczy, dlaczego?	Do śmierci?	Do świąt jeno.	Dobra nowina lecz dokąd „Nautilus” zmierza?	Dowiedziałem się o tym dopiero po czternastu latach, po wyjściu z więzienia. I poprzysiągłem Fernandowi zemstę, ślubując na życie Mercedes i na śmierć ojca. I... i mszczę się.	Gdzie jest następca?	I co? Trzeba ukatrupić.	I dwie téż było do życia; a mnie jednéj czy to tak wiele potrzeba?	I z waszmością, panie Lgocki.	Ile ma?	Ja opuszczam!...	Jakeś i z dziedzicem nasz las obrabiał	Jakże się, u kaduka, ten pan nazywa?	Janka!.. Janka!..	Jestem gotów, Carmaux. Dawaj!	Jezus Maria!	Jeżeli tylko pan doktór...	Kogo najmiłościwszy pan do układów z Zakonem przeznacza?	Koniecznie chcesz?	Krzywda, Miłosierdzie, Miłość	Losujmy	Musi mieć piękne oczy.	Musiało tam być bardzo przyjemnie! I czy zawsze tak było?	Myślisz, że mają działa?	Na tym wekslu, o którym mówili?	No, cóż takiego?	Od Petrka zdala! zdala! mruknęła matka.	Okropne Słuchaj pan, potrzebuję waszych pokoi.	Pani hrabina przyjechała	Po mojemu po co go było ruszać? Siedział spokojnie	Pokaż to samo, jeżeli potrafisz!	Poszedł z nim gdzie największa wrzawa, odparł zapytany.	Przesadzasz, jak zawsze.	To co z tego? Czym taka stara?	To ja, Hans! Stempel mi diabli do rowu wzięli, więc krzeszę ogień, by go znaleźć.	W chińskiej przystani, raz zaczął majster żagielny.	W jaki sposób?	Wcale.	Wiem o tym.	Witam, zacnego wierzyciela, bo założę się, że w tym charakterze pan przybywa?	Właśnie tak, panie hrabio	Z panią? W otwartej wojnie?... Cóż to znaczy. Wojny prowadzą się w celu zawarcia korzystnego pokoju!	Zatem przybywasz z Paryża i na czymże wy tam spędzacie czas, panowie studenci, w onym Paryżu?	Zgoda!
Nie sądzę, panie Gray, abym miał tak panu powiedzieć. Jest to nudny przedmiot, o którym należałoby mówić poważnie. Ale chyba nie odejdę, skoro pan mnie zaprasza, abym pozostał. Jest to ci chyba wszystko jedno, Bazyli? Nieraz wspominałeś mi, że lubisz, gdy twój model ma z kim rozmawiać.	Panie Fix gdyby nawet to, co pan mówi, było prawdą, gdyby pan mój był złodziejem, którego pan poszukuje, czemu stanowczo zaprzeczam... ja byłem... jestem u niego na służbie... widziałem, że on jest dobry i szlachetny... Jego zdradzić... nigdy... za żadne skarby świata. Jestem z kraju, w którym takiego chleba nie jedzą.	Prawdą jest, że wyrok na ciebie zapadł na skutek dziecinnie śmiesznego śledztwa lorda kanclerza, a to z powodu pewnej liczby paszkwilów, z których żaden z osobna nie przekracza zasadniczych ustaw państwa angielskiego. Prawdą jest, że w kraju, gdzie wolno pisać wszystko, ukarany zostałeś za kilka ulotnych pisemek, przysolonych w sposób nader smaczny. Prawdą jest również, że wyrok zapadł w formie niezwykłej i nie widzianej dotąd, której majestatyczna obłuda nie mogła ukryć tego faktu, iż na drodze innej, legalnej nie mógłbyś być dosiężony ramieniem władzy. Prawdą jest również, że sądzący pana milordowie mieli wielki interes w tym, by cię zgubić, a to z tej prostej przyczyny, że powodzenie zamachu Monmoutha musiałoby nieuchronnie postrącać ich ze złoconych, miękkich foteli. Nie ulega też kwestii, iż zguba pańska postanowiona była z góry na radzie koronnej. Ucieczka uchroniła pana od męczeństwa niezbyt sławnego co prawda, ale bolesnego bardzo, bowiem dożywotnie więzienie jest to rzecz niemiła wówczas nawet, gdy łudzimy się nadzieją wydostania się na świat.	Będę pracował przy warsztacie stolarskim i tokarce. Muszę zacząć własne życie. Jeżeli żona moja nie zechce iść ze mną, muszę i na to przystać. Ale nie skusiłyby mnie już teraz wszelkie bogactwa świata, chcę żyć życiem własnym. Zostanę biednym pośród biednych i będę im pomagał wedle sił. Potrzebują kogoś, kto by im wygrywał polki na weselach i w zapusty, pisał listy do synów w obczyźnie, a ja to potrafię. Ale przede wszystkim muszę być biedny, pani majorowo!	Czy nie uważasz, że ona odnosi się czasem do ciebie w sposób niewłaściwy?	Panie niech pan uważa na to, co mówi. Pańskie słowa dają wyraźnie do zrozumienia, że na Elbie popełniono błąd, licząc na pana i w ten sposób nas samych w błąd wprowadzono! Powierzyliśmy panu pewne informacje, jako człowiekowi godnemu zaufania. Okazuje się, że byliśmy w błędzie. Tytuł i stopień wiążą pana z rządem, który my mamy zamiar obalić. Nie zmuszamy pana bynajmniej, abyś nam udzielił pomocy, nie wciągamy tu nikogo wbrew jego woli, ale będziemy naciskać, byś postąpił jak człowiek honoru, choćby to nawet sprzeciwiało się pana poglądom.	Od czasu jak jestem na pół racji, wszystko mi jedno! Trzech rzeczy potrzebuje moja odwaga, a to: jeść dobrze, pić dobrze i wyspać się. Najlepszy rzemień, nie smarowany, zeschnie i popęka. Cóż dopiero, jeżeli w dodatku moknie jak konopie w wodzie? Deszcz nas moczy, a Kozacy międlą, jakże się z nas paździerze nie mają sypać? Miłe kondycje: bułka już florena kosztuje, a kwaterka gorzałki pięć. Tej śmierdzącej wody pies by w gębę nie chciał wziąć, bo już i studnie trupem nasiąknęły, a mnie się tak pić chce, jak i moim butom, które tak pyski pootwierały	A! mała to rzecz... Nie trudno było tych łotrów przepędzić. Wdzięczność winniście Opatrzności, która mnie tu wczas przyniosła. Ja także jadę do Wrocławia	Jam zły, choć się śmieję Pilno bo ci było owoc niedojrzały na ostre zęby dawać! Co ty teraz sam poczniesz na tym pustym zamku, jak ci się jej piosenka nie odezwie, jej śmieszek cię nie rozweseli. Nuż jeszcze z dala jęk przyleci.	Nie o to się pytam chcę dowiedzieć się, czy mnie znasz?	Pij, psiakrew, Niemcze, żebyś wiedział, że Polacy niczego gościom nie żałują!	To jest, dopóki tobie nie nadarzy się sposobność, siostro Lawinio	W tym tylko sęk że nikt nie zna jego nazwiska.	Wie pani, że biedna Mania Lewińska nie skończyła szóstej klasy?...	Znalazłabym się wówczas w rękach ojca, któremu byłabym winna czynsze za przybory i najem domu; mąż natomiast zostałby mimo to nadal pod brzemieniem pościgu pana Métiviera, któremu nie dostałoby się pewnie nic?...	Wiem, panie, albowiem powiedział mi to dozorca Chadigi, ja zaś, dowiedziawszy się o tym, przyszłam nie tylko błagać cię o pomoc, ale by ci powiedzieć także, że dwaj ludzie z mego pokolenia Dangalów, Idrys i Gebhr, są wielbłądnikami w Medinet i że uderzą przed tobą czołem, gdy tylko przybędziesz, ofiarując na twe rozkazy siebie i swe wielbłądy.	Ale dosyć o mnie. Musze porozmawiać o was i o Wyspie Lincolna, gdzie znaleźliście schronienie... Czy chcecie ją opuścić?	Ba! Jeszcze nim nie jest.	Czemuż zamiast pożegnania z tobą, nie mogę ci powiedzieć	Dwieście!... Nie myślałam o tym... Ależ będziemy miały komplet, z dziesięć panienek... więc na każdą wypadnie może dwadzieścia rubli, a może i taniej?...	Ja gotówki nie mam, ale co będę mógł zrobić, zrobię panu. Daj mi pan weksle na tę sumę, a ja pokryję do tej samej wysokości pańskie zobowiązanie.	O nie... za późno, choćby sam pan chciał. Mamy już parowiec.	Pana dyrektora nie było od rana na górze	Waćpan mi o ożenku nie wspominaj, bo takie wspominki jeno żałość na nowo budzą! Dawnej ochoty też nie staje, bo ze łzami spłynęła, a i lata nie po temu. Toćże mnie i czupryna już siwieć poczęła. Czterdzieści dwa lat, a dwadzieścia pięć trudów wojennych, nie żart, nie żart!	Wcale nie. Wstąpiłem tam do nich raz wieczorem nieoficjalnie i widziałem, jak M’Turk pożerał cztery stare numery „Fors ClavigeraFors Clavigera	Wszak nie ty, Agnieszko?	A cóż to diabeł? Śmierć to już widywałem, ale diabła nie...	Wiecie co? Nie mówcie o tym nikomu. Kiedyś, jak będą wszyscy razem, podejdę do was i zapytam: „Joe, masz jakąś fajkę? Zapaliłbym sobie”. A ty na to, tak sobie od niechcenia, jakby nigdy nic, odpowiesz: „Tak, mam swoją starą fajkę, ale tytoń jest dość kiepski”. A ja na to: „Wszystko jedno, żeby tylko był mocny”. Wtedy wyjmiesz z kieszeni fajkę i zapalimy sobie spokojnie. Kurczę, oczy im na wierzch wyjdą!	Gdyby ona o tym wiedziała, lżejszy może byłby jej zgon	On jest bydlę, rozumie się, ale to jeszcze gorsze. On ma zawieszony w swoim oknie kosz porcelanowy z niebieskimi wstążeczkami i czerwonym kotkiem i w tym koszu sobie hoduje muszkat. Pamiętacie? Kiedy to dostałem wszystkie te stare rzeźby dębowe z kościoła bidefordzkiego, jak go restaurowano (Ruskin mówi, że kto restauruje jakiś kościół, jest skończonym pacerem!), i pozalepiałem je tu klajstrem	Gwiazdy! Gwiazdy! gwiazdy! Jezus, Marya! Skończenie świata! Ja chcę, żeby ona dla mnie gwiazdy z nieba zdejmowała! Ona mi wymawia, że gwiazdy dla mnie z nieba zdejmuje! A gdzież te gwiazdy? jakież to gwiazdy! Śliczne gwiazdy! Jezus, Marya! zginienie zdrowia i życia! Nędzny kawałek chleba, zgryzotą posmarowany!	Ale i większe rozkosze... Miłość, to wzruszenie jednostkowe; sztuka, to wzruszenie społeczne, to synteza. Kocha się ją swojem człowieczeństwem; cierpi się przez nią, ale tylko przez nią bywa się czasami nieśmiertelnym!	A co? Bardzo ci teraz szkoda Marty? Wojnat piorunował, że cię zgubi, a sam zmarniał, nieborak. Tak to zawsze bywa, gdy kto się porywa, na tego, którego ja do chrztu trzymałem! Oho, ho! ma się rozumieć! Za rok do Skomontów wrócimy z młodą panią.	Mówi pani o tych tak zwanych uwiedzionych przeze mnie bubkach. O tych efebach, którzy zastępują mi całe moje zawiedzione życie? Tak Mgła potęgi lubieżnej przesłoniła mu twarz To mój jedyny tryumf, kiedy ja, wstrętny kaleka, bez cienia prawdziwego pożądania, plugawię jakieś czyste, piękne...	Powiadał mi Ryff, że to wpływ Saturna, na którym wyziewy palące w tym właśnie miesiącu się podnoszą.	Tak i mnie się zdawało myślałam jednak, że wypada panią zapytać.	To jeszcze nic We Vrszovicach jest jedna akuszerka, która za dwadzieścia koron umie wykręcić nogę tak ładnie, że się jest kaleką do samej śmierci.	Tak, bo on tam siedzi. Więc owo choćbyś tu trochę na Mazurach pobawił, cóż by ci to wadziło? Luty jest, zapust jeszcze kilka tygodni, zabawisz się; w post pojedziemy sobie do Krakowa, a kiedy zechcesz, to i tamtędy pomiędzy szlachtę	A! to suknia Fortuny’ego. Pańska znajoma może to świetnie nosić w domu. Mam tego dużo, pokażę panu, mogę panu nawet darować którą, jeżeli to panu sprawi przyjemność. Ale chciałabym zwłaszcza, żeby pan zobaczył suknię mojej kuzynki Talleyrand. Muszę do niej napisać, żeby mi jej pożyczyła.	A to go objechał!	Ach, wasz syn! Wiem. Jestem tym, czym byłby wasz syn. No, dobrze, viejo. To bardzo miłe powitanie. Posłuchajcie, przyszedłem prosić o...	Ależ, drogie dziecko, świat żąda od ciebie bardzo niewiele Chodzi tylko o to, abyś sypiał tutaj, a zresztązresztą (daw.)	Czy on rzeczywiście wywodzi się z baronów kurlandzkichkurlandzki zapytała siwiejąca dama.	Cóż To hiszpańscy przemytnicy i dwóch korsykańskich bandytów.	Gniewa się na mnie, to wiem, ale żeby się mścić tak nieludzko!...	Może to tylko jedna z niedorzecznych pogłosek, których tak wiele krąży po Paryżu?	O! Więcej! Alboż to więcej miłować można?...	Prawda! Chyba, że i tu jasnowidzenie panu pomoże?	Tak najpewniej byłoby lepiej... bo gdybyś miał do mnie przywiązanie...	Wracacie to?	Świadczy o potędze woli jej męża.	A swoją drogą o pamiętnikach powinnaś rzeczywiście pomyś­leć serio.	A, zna pan księdza Frayssinous?	Ale ba!... Po babci urwało się, z Kazią zerwało się i choć w łeb sobie strzel.	Ale na co czekać?	Ale! przylecisz! a gdzież podziejesz się?	Bolszewiku!	Bzika? Bohdan? taka, o ile pamiętam, głowa tęga i pozytywna...	Bóg stworzył nieprzyjaciół, aby mężowie wojenni łup z kogo brać mieli	Cesarz pierwszy	Chcesz oberwać?	Chłopaczek? Tutaj?	Czy robotnicy przyszli?	Czy tylko Wiluś dobrze weźmie przeszkodę?	Dobranoc, stryjaszku.	Gdzie idziesz, powiadam.	Jemu samemu?	Juści, pocieszą się nieco święconym, chudziaki.	List dla pani.	Mamusiu kochana! Mamusiu!	Moja droga pani. Żebym ja się na tym znał choć odrobinę.	Może na sejmiku jakim. Często mnie nieboszczyk rodzic brał ze sobą, bym się praktyce publicznej przypatrywał.	Niechby pocierpiał.	Niewykluczone!	Niezawodnie.	Nigdy w życiu! Przysięgam ci!	No, a w nocy?	No, bądźcie zdrowi, matko	Okropne!	Ostatni grudnia, wasza książęca mość.	Po czym wnosisz?	Podobne są nieco do panny Róży!	Polecę mademoiselle Lucette, żeby co dzień przyjeżdżała z dziećmi. I przy tym poproszę Ryszarda, żeby zaglądał do waszej dzieciarni. A może dalibyście nam całą gromadę do Hołowina?	Prawda, jaki szlachetny!...	Proszę o głos	Przybyłem, by przeszkodzić temu małżeństwu!	Przyszedłem z Czumki w surskim powiecie.	Sam?	Sumienie nakazuje szanować prawo i władzę ustanowioną przez Boga	Taigi matai. Dviem jis brudasbrudas (brus.)	Tak.	Taki chłopak roztropny i doskonale wyuczony gospodarstwa będzie mi tam bardzo użytecznym...	Ty sam.	Wiem o tym	Woda wrząca!	Wystarczy	Zawieźcie mnie do Olszowa. Dam rubla	Zawsze służę mecenasowi.	Zwykłe zakończenie!	Żywi, jeno ich zamroczyło. Ale jeszcze przy mnie poczęlipocząć (daw.)
A! mój starosto, dajcież mu pokój. Kto z nas bez winy, niech kamieniem rzuca. Czemżeby życie było bez kobiety? Jak można mieć za złe umęczonem panu, że szuka jakiejś osłody i rozrywki. A wy? a ja? a on? a my wszyscy? czyśmy lepsi?	Dziękuję panu, rzekła. Miałam prawdziwą radość z widzenia starej mojej przyjaciółki... Nie męcz jej pan, szanuj... ona jak ja, była niegdyś kochana i pieszczona, surowe obejście bolesne jej będzie, ona, jak ja jest dziś wśród obcych...	Ja spać, z konia zsiadać! czyż to należę do tych rycerzy, co spoczywają, kiedy walczyć należy? Śpij ty, coś się urodził na spanie, albo rób co chcesz. Co do mnie, wiem, jak mam postąpić.	Jak to: czy ci wierzę, że jesteś dla mnie czymś metafizycznie niezwyciężonym, wcieleniem dziwności bytu i największego cierpienia, połączonego z najwyższym szczęściem wszystko spalało się, spopielało, kurczyło, malało, znikało pod jednym tchnieniem tej miłości. Przygotowywała się jakaś straszna, nieznana rozkosz	Wówczas tych samych wrogów ustroju ludzkiego trzymała w kajdanach Rosja oraz Niemcy i Austria. Ale nie o tym teraz mowa. Oto Żeromski nazywa poglądy społeczne Abramowskiego nominalizmem, chcąc zaznaczyć, że miały one charakter utopijny, że były „snem na jawie” według świadectwa Kallimacha z tzw. realizmem średniowiecznym, który przyznawał obiektywne istnienie uniwersaliom (tj. pojęciom ogólnym), mającym stanowić jak gdyby idealne pierwowzory konkretnych przedmiotów. Natomiast nominalizm głosił, że uniwersalia nie posiadają samodzielnego bytu, są tylko nazwami (nomina) konkretnych przedmiotów pojedynczych. Żeromskiego zawiodła tu pamięć i użył terminu „nominalizm” dla oznaczenia sposobu myślenia analogicznego przez swą „nierealność” właśnie do realizmu średniowiecznego.. Nienawidził państwa z jego wojskiem i wojną, z sądem i policją, ze wszystkimi funkcjami państwa, i nakazywał ludziom organizować się w związki wolne. Patrzę na jego kochany portret i powtarzam mu codziennie: śpij spokojnie, jasny duchu! Pracujemy dzień i noc, bez wytchnienia, szerzymy i spełniamy twe marzenia, tylko zgoła inaczej, wprost inaczej, w wolnym państwie polskim. Uczę się patrząc na to oblicze, na tego ducha, czego robić nie należy, ażeby dojść tam, gdzie on dojść pragnął, gdyż samo życie po tysiąc razy zaprzeczyło marzeniom tego społecznego mistyka.	Jak to nie ma wyjścia?	No, no... wiem, że jeszcze za wcześnie... Choć już pora, ażebyś zaczął ukazywać się między ludźmi. To uleczyłoby cię do reszty. Bo weź za przykład mnie Dopóki siedziałem w czterech ścianach, nudziłem się jak diabeł w dzwonnicy; a dziś ledwiem pokazał się w świecie, już mam tysiące rozrywek. Szlangbaum chce mnie okpić i z jednego zdziwienia wpada w drugie, dzień po dniu przekonywając się, że choć mam tak naiwną minę, przecież z góry przewidziałem wszystkie jego cugicugi (niem.)	O to właśnie chodzi Bo cóż z tego, że wiemy, że jest mały, blondyn (także koncept być blondynem, jak się jest bohaterem!), że ma szare ubranie i że kuleje? Mało to możemy spotkać takich samych?	Po drugiej, ale z dala, bardzo z dala A prócz rycerzy na koniach jest moc pieszych w blachach i z ogromnie długimi dzidami. A prowadzą takie wielkie skrzynki, a te skrzynki mają takie długie gardziele, a jak podsypią jakiś czarny proszek i podpalą, to z onych gardzieli wylatują wielkie okrągłe kamienie. I dym także, i ogień. A śmierdzi tak, że w gardle drapie i w nosie kręci	To gąska Panna des Touches była uszczęśliwiona, iż pozbyła się Contiego. Beatrix nie domyśliła się, jak bardzo ta rezygnacja niepospolitej kobiety, która nie broniła ani przez chwilę rzekomego szczęścia, wskazywała na nicość Contiego.	Uniżenie dziękuję Ale stało się, iż przechodziła między dwoma tropikami, zbliżając się ku zenitowi o sześć grajcarów i oczko, ile że Góry Rypejskie cierpiały w tym roku na wielki niedostatek gilorództwa wskutek znacznych rozruchów u banialuków, jakie wszczęły się między Plećpleciugami a Akursynami, z powodu buntu Szwajcarów, którzy się zebrali w liczbie trzech, sześciu, dziewięciu i dziesięciu, aby iść do Jemioły, w pierwszą dziurę nowego roku, kiedy się to daje zupę wołom, a klucz od węglarki dziewczętom, iżby psom podsypały owsa. Przez całą noc (jak mi Boga przy skonaniu) wyprawiano jeno posłańców konnych i pieszych, aby zatrzymać okręty; krawcy bowiem chcieli sporządzić z nakradzionych plam	Wstydno! Ja z moim wiek przeżyłam, synów pochodowałam, że wyrośli jak te dęby, a nigdy pomiędzy nami swarów i bitwy nie było, dalibóg nie było.	Prawda jest! A siła tych panów?	Jesteś moim synem, Edmundzie! Jesteś dzieckiem, które mi się zrodziło w więzieniu. Stan mój skazał mnie na celibat, a Bóg zesłał cię tu do mnie, abyś był zarazem pociechą dla mężczyzny, który nie mógł być ojcem, i więźnia, który nie mógł być człowiekiem wolnym.	Tak! jestem Don Kichot ten sam, którego obowiązkiem jest wspierać żywych i umarłych, ty raczej powiedz mi, kto jesteś, i jeżeli zowiesz się Sancho, mój giermek, jeżeli umarłeś, a w mocy szatana nie jesteś, lecz ręką litościwego Boga do czyśćca wtrącony zostałeś, powiedz mi, kościół nasz ma środki wybawić cię z podobnej niedoli.	A ludzie od czego! odpędzić! Zresztą zawołać Aarona, wezmę u niego i zaspokoję tych ichmościów.	Duchem jesteś czy żywą istotą?	Ja go tam ani bronię, ani miłuję a co prawda to prawda. Żyć nie umiał, umierać umie. Ciało mu już kawałami pada, a tak siedzi spokojny na twarzy i na umyśle, jakby na ucztę czekał... i stroić się każe... aby ludzie nie wiedzieli, że na poły zgnił...	Jam się wcale tego nie spodziewała, ażebym być mogła szczęśliwą i uczciwą los mój mogłam przewidziéć z góry.	Kiedyście siedli do kolacji; stał nawet w tych drzwiach.	Podczaszycowi wybaczam, sambym może był nie lepszy, dzięki Bogu żyję, winę uznaję, kiedy o to chodzi i rzecz skończona, ale wątpię by stryj mój równie powolny był do zgody.	Tak. Wszyscy jesteśmy niewolnikami naszych obowiązków. A im kto więcej wart, tym więcej go pilnują. Ty, miły przyjacielu, masz wielkie talenty. Potrzebny jesteś ludziom. Nie należysz do siebie. Bardzo pilnować cię trzeba.	A bydło, a konie?	A gdyby ci było przyjemnie?	A to rozumowanie?	Ach tak, więc pan nie wierzył, że ten pomost rzeczywiście istnieje?	Ale Magdalena ma włosy puszczone swobodnie, a pani swoje zakrywa. Widzę panią w takim uczesaniu pierwszy raz.	Ale nie	Artysta, Sława wołał głos pierwszy.	Bierz i pójdźpójdź (daw.)	Bosko, bosko! Chciałbym, aby cię teraz widzieli wszyscy...	Broń Boże	Będę się pilnował	Czego ty płaczesz, dziecino? nie mogąc łez powstrzymać.	Czegoś taki zły?	Czy ktoś nie mógłby czytać ci na głos?	Czy to znowu nie będzie za dużo?	Cóż się stało z tą miłością? Zabija ją pewność, że nie jestem kochaną. A przecież miłość wielka żywi się i rośnie podobno, zdradą, krwią zawodów, cierpieniami. Nie, to co brałam za miłość, nie mogło nią być, muszę nie być zdolną do wielkiego uczucia, do miłości prawdziwej	Dawno w Łodzi?	Doprawdy?	Dyć są w chałupie, są... żeście to przyszli... Hanka!...	E, trajlowałtrajlować	G...no czekajcież: tutaj na stronie wypróżnimy nasze przyrodzone sakwy i zostawimy co się należy.	Hrabia przyrzekł trzydzieści tysięcy franków słynnemu szkockiemu lekarzowi, który go leczy w tej chwili	I mam im to oświadczyć?	Ja nie mogę tam siedzieć	Ja sam, dziecko, nie wiem, co to jest wkrótce... Czasem to może być nigdy...	Ja, panie, i nieraz pytam się, czy my nie zanadto ubóstwiamy kobiety, czy w ogóle nie traktujemy ich zbyt poważnie; poważniej i uroczyściej niż siebie samych...	Jakież to fakty?	Jakim cudem ten zatracony hultaj zdołał wywąchać tę sprawę?	Jako? moje małżeństwo żadnem jest! Męża mojego nie znam. Wzięłam go jedynie dlatego, abym mogła sobą władnąć i tu przybyć, a wy mnie, królu i panie, karzecie za to, co mnie najwięcej kosztowało i było ofiarą dla ciebie.	Kogo?	Kto go wie, czy on i tu na mnie napadnie?	Kto ją wręczył?	Lepiej będzie, żebyście tym razem szli przez bramę, zamiast polować na swych przeklętych chłopców	Małą milę ode mnie. Czy waszmość znasz pana Fredra?	Mości panie, można wejść?	Musiał się od ordynata dowiedzieć i zachorował	Mądryśmądryś	Nic, chciałem zobaczyć się z rabinem.	Nie dziw się, że zlękłam się o ciebie, przecież to łajdus najgorszy we wsi...	Nie widziałam ja go, ale gdzie jemu do pana Kmicica! Już takiego chyba na świecie nie ma!	Nie widziałaś to, jakeśmy zimowali w jego przystani, co tam zawsze przychodziło różnych włóczęgów po wsparcie? A on ani pytał, kto i skąd, tylko ręce trzymał w kieszeni a dawał. A co my im to naprzywozili z Prus aksamitów, materii, szkła, porcelany i różnych różności! Pamiętasz ten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komoręten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komorę	Nie wiem, panie. Dobry kapłan, którego nazywają ojcem Andrzejem, był o tyle łaskaw, że uczył mnie nieco ze swoich książek.	Nie, jeszcze nie wiem, muszę się namyślić, ale jeślibym się zgodziła, to z jednym warunkiem... to...	Nie, panie, ale nie było już prowiantów, gdym przyszedł po raz drugi.	Niechbyś nie była, to bym się nożem pchnął!	No, ten biédny wieszcz podobno i teraz jeszcze potrafił się w niéj rozmiłować	No, z głodu niech ta będzie. Ale na tego kupca po co było?	Obowiązek, Niebezpieczeństwo	Och! Mężu ale chociaż nie przy służbie.	Oddasz pan jego rodzinie	Odsuń się, ooodsuń.	Około siedemnastu tysięcy.	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Owszem, i on mnie kochał, ale jego już nie ma.	Przed kim? Przed królem szwedzkim?	Przepraszam... szkodliwe dla kogo?	Przyrzekamy, ty potworze, przyrzekamy!	Przyszliśmy zapłacić długi, mamuńciu	Sama do ostatniej chwili nie zdawałam sobie sprawy. A z drugiej strony może nie wyraziłbyś zgody? A tak stało się i po wszystkim. Oby tylko szczęście nam tu dopisało.	Samotność, Smutek zabrzmiał czysty, altowy głos przeoryszy.	Siedem tysięcy liwrów w luidorach dwunasto-frankowych.	Sprawiedliwe sądy boże! On, który mógł potęgą z królami się równać!... Niktże przy nim nie został?	Służysz u mnie, ja jestem twoją panią i młodszy pan, nikt więcej, rozumiesz?	Tak, pani Jestem Marta Świcka.	Tak? Ależ tak niósłbyś na plecach swoje dziecko niespełna dwa dni temu... by je rzucić do krematorium. I jeszcze pozostała jedna sprawa. Dokonałem tego czaru w twej obecności, bo była sprawa nie cierpiąca zwłoki. Odmieniłem mu postać i duszę. Wszakoż, mężu z Dżullundur, jeżelibyś kiedykolwiek czy to pośród starszyzny siedzącej w cieniu drzewa gminnego, czy we własnej chacie, czy wobec kapłana błogosławiącego twej trzodzie wspomniał o tym, co tu widziałeś, tedy pomór nawiedzi twe bawoły i pożar twą strzechę, szczury rozmnożą się na twym sąsiekusąsiek	Terpentyny na świecie jest mnóstwo i kosztuje psie pieniądze, a kauczuk jest bardzo drogi. Gdybym zrobił ten wynalazek!... Ho, ho!...	To część zaledwie i nie najważniejsza. Od księcia Bogusława pojedziesz z moimi listami do samego Karolusa GustawaKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660)	To ty, Van Stiller? Czy mam przez ciebie spaść i skręcić sobie kark? Niewiele trzeba, żeby pogruchotać sobie kości.	Uchowaj Boże! Ścigała mnie bezustannie swą pasją malarską. Nie dała tchnąć, zjeść, odpocząć.	Ufam panu zupełnie i idę osiodłać Rosynanta; przygotujcież się więc dać mi błogosławieństwo, gdyż chcę wyjechać natychmiast, i nie bawiąc się przypatrywaniem szaleństwom, jakie czynić będziecie, powiem, że je widziałem wszystkie.	W twoim opowiadaniu jest dużo fantazji Kasztany gotowe. Weźcie szczypce, ażeby je wybrać z popiołu. H. O., zamknij usta, bo połkniesz wronę.	Wczoraj rano, panie Hawkins, w porze psiej warugiwaruga mówi doktor że tak powiem	Wybacz mej głupocie. Myślałem, że był to rozkaz...	Wyznaję że tak jest, odpowiedział Gaczycki.	Wątpię, czy ona potrafi pisać do rymu przypuszczam raczej, że czytają na głos te piękne poezje, które podarowaliśmy im na prezent ślubny.	Właśnie chcieliśmy się naradzić nad sposobami wydobycia panny Magdaleny...	Zapewne	Zatknijże sobie ten dokument za pas, uczyń to dla mnie... A jeżeli ktoś jeszcze będzie na niewdzięczność książęcą narzekał, to go zza pasa wyciągnij i daj mu nim w pysk. Lepszego argumentu nie znajdziesz.
Dajże spokój Już wolę moje mchy aniżeli tych ludzi, z którymi nie jestem w stanie rozmawiać. Nade mną, a szczególnie nad Stefkiem ciąży klątwa: mamy arystokratyczne mózgi, a demokratyczne wychowanie, no... i trochę wiedzy... Owoc z drzewa wiadomości wypędza nie tylko z raju, ale przede wszystkim z eleganckiego towarzystwa...	Przypatrzcie się jeno, jak to ci Kozacy, którzy żyją w bractwie, wspierają się wzajemnie w każdym terminie! Nie mówię o czerni, którą oni pogardzają i dla której, jeżeli diabeł im pomoże zrzucić naszą zwierzchność, gorszymi jeszcze będą panami; ale w bractwie jeden za drugiego w ogień skoczyć gotowy, nie tak jak między naszą szlachtą.	Ach, ze studnią! Abo ja to raz powiedałam pani starościnie, jak to Kaziowi biczyk wpadł do wody.	Cóż dzieciom twym na tym gródku zamkowym zagraża? jedna chyba tęsknota za tobą. Nie będziesz przecie tak zaprzątniętym sprawami naszemi ażebyś do domu zaglądać nie mógł. Stara niewiasta ochmistrzyni zostanie z niemi, służba wierna...	Et, ba! piękne mi żarty to także pomysł żądać od nas uwolnienia galerników królewskich, jak gdyby to w naszej było mocy; jedź pan z Bogiem swoją drogą i popraw lepiej miednicę, którą masz na głowie, zamiast wścibiać nos tam, gdzie nie należy.	Jeżeli naprawdę pozwalasz się pocałować, wolałbym to odłożyć na później i dobrze wybrać moment. Ale żebyś tylko nie zapomniała wtedy, żeś mi pozwoliła. Trzeba mi dać „bon na pocałunek”.	Masz rację, Worms Masz zupełną rację. Grecy nie są zajmujący. Są biedni. Mają tylko swe morze błękitne, fiołkowe wzgórza i szczątki swych marmurów. Miód Hymetu nie ma kursu na giełdzie. Turcy, przeciwnie, godni są uwagi finansów Europy. Mają bezład i pieniądze. Płacą źle, ale płacą dużo. Można z nimi robić interesy. Kursy podnoszą się na giełdzie. Wszystko idzie dobrze. Oto czym się kieruje nasza polityka zagraniczna.	Mnie do dzienników nie jest tak pilno	Nie, nie chciałabym tak schodzić ze świata. Chciałabym mieć czas, by przygotować się na śmierć, by pożegnać się ze swoimi i z życiem... a przede wszystkim przygotować duszę do tej wędrówki w wieczność.	Tak to się stało! Niechże Panu Bogu będzie chwała za to na wieki; bo, przyznam się, że mnie to daleko więcej niepokoiło niż obawa o siebie samego. Kiedy człowiek wpadnie w jakie nieszczęście i przyjdzie mu cierpieć czy to z przypadku, czy z własnej przyczyny, to mniejsza o to! Póki sam cierpi, wszystko się jakoś przeniesie; ale chcący czy niechcący wtrącić drugich w nieszczęście i widzieć lub wiedzieć o tym, że gdyby nie ja, to oni byliby spokojni i szczęśliwi, i nienaruszeni, to by było bardzo boleśnie. Chwałaż Bogu jeszcze raz, że się tak stało, ale powiadajże dalej.	Trzymasz mnie sztywno, wyglądasz tak, jakbyś przez grzeczność poprosił mnie do tańca.	Za mało się znamy, panie kawalerze, abym ci się miał spuścić z sekretu. Wiedz jeno to, że za tydzień albo za dwa skarbiec króla szwedzkiego tak będzie ciężki jako sułtański.	Aha! Porusza się, zanurza! Do stu diabłów! Co to za zwierzę? Nie ma widłowatego ogona jak wieloryby lub potfisze, a jego płetwy podobne są do nóg obciętych.	A Nastusia biedaczka nie wie, że to dziś. Odmiwąs tak nas niespodzianie złapał.	A ja ci to jestem i kłaniam do kolan waszmościom. A gdzie to mój pan?	Aby cię kochały	Albo ją, albo kogoś innego... tak, wiem dobrze, że ci to nie dogadza...	Ale czybyś potrafił pisać włoskie poezje?	Boże dobry, cóż i miałam robić? Godziło się tak uczynić bezbez (daw.) opiekun, obrońca..	Cavaliere Fotofero? Fotofero! czy się pan nie mylisz? Cóż to jest? o nikim podobnym nie słyszałem, chyba wczoraj przybył do Warszawy	Dać mu do zrozumienia wprędce, żeby sobie jechał. Mamy Dobków dosyć... nie trzeba nam więcej! rozśmiał się rotmistrz.	Dobrze juchom tak dostali dziś rano od pana Hermana w podarku każdy najmniej po... grzywien czerwonych pięćdziesiąt... To jeszcze i dziesiątej części im nie wypłacono tego, co oni na drugich wyekspensowali. Niebożątka, nieprędko resztę długu odbiorą...	Jak to komedii?	Jak to! to dlatego panna Dyzia płakała?	Jak zechcę, nie będę się ciebie pytał o pozwolenie.	Króla oczarowałaś w codziennej sukience i w koralach, które mi są droższe od całego tego sezamu	Na nikogo się nigdy nie gniewam, drogie dziecko No, a cóż tu poza tym nowego? U Prokopa wszyscy zdrowi?	Niech oskarżony mówi prawdę, to może mu pomóc. A jak będzie kręcił, wszystko przepadło.	No, a czego panu trzeba?	O, tak, Bóg panu sprzyja w zamiarach.	Oni? Tacy oni krewni jak ja z waćpanem gdyż co pan Zagłoba mówił o wspólności klejnotu, to i to nieprawda, bo ja wiem dobrze, że jego klejnot woła się Wczele.	Otruła się sama w chwili, gdy ją aresztowano na dworcu.	Pan jesteś za... sprytny! tkanina ochronna a. ozdobna (w tym drugim znaczeniu też: tapiseria)..	PijaństwoBrat pytał Hipolit wybałuszając zamglone oczy i czepiając się rękami bezradnymi nie tylko sąsiadów, lecz i sąsiadek.	Poco mi to? Bo to ja mało mam roboty w domu? A nudno, bo niema do kogo przemówić. Ot, dziś pan jest, to już tu siedzę i panu głowę zawracam.	Prawda, ale na gorzałkę to nikomu nie zbraknie.	Tak myślisz?	Tak.	To tylko chwilowa konieczność, to tylko stan rzeczy przejściowy, będący wynikiem wielkiego prawa ewolucji powszechnej. Owszem, ja w tej „nierówności” widzę najwyższą sprawiedliwość. Bo słuszną jest rzeczą, by duchy silniejsze, wyżej na drabinie Jakubowej rozwoju stojące brały w obronę braci słabszych pod względem duchowym i pomagały im w pielgrzymowaniu ku bramom wieczystej Jeruzalem.	W takim razie przeprowadzą śledztwo i dowiodą niewinności Sofry. Po czym ty, panie, będziesz zawstydzony, a wszyscy nomarchowie, ich krewni i służba zostaną twoimi wrogami.	W ziemię się zapadła, czy też do góry pofrunęła?	Wedle rozkazu, tylko ja już odpowiedzialna nie będę, jeśli się panom nie dogodzi!	A więc ten jegomość to jakiś Herkules, zabójca Kakusa, albo Perseusz, wyzwoliciel Andromedy?	A wszelako było.	A zatem ten młody starzec, ten Adonis wieczny tułacz, którego nazywałyśmy między sobą Starowina-jeszcze-dycha, stał się przedmiotem mego zachwytu.	Brednie bajesz, Orsula. Ino niespokój budzisz takim wątpieniem. Król nie ścierpi mojej krzywdy!	Byk miał mocne, ostre rogi...	Byliby też mnie czarni zdradzili przed Chmielnickim, ktom jest i kogo prowadzę, alem ich pewnym sposobem zaklął, że milczeli. Bałem się też, żeby Chmielnicki mnie nie poznał, bom się z nim w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Całkiem niepotrzebnie.	Co bym miał gadać, pojem se ano i spać legnę, bo od rana w gębie nic nie miałem.	Co przez to rozumiesz?	Co teraz poczniemy?	Co? nie?	Czwarta małżonka...	Dobrej nocy. Dobrego roku. W szczęśliwą godzinę.	Dyrektorze! ubliża mi ta jakaś...	Ha! ha! toś pani jeszcze naiwna... ha! ha! Widziałaś pani tego, co mi bukiety przysyła i myślisz, że jestem bez grosza! ha! ha! Gdzieżeś się pani taka uchowała? To wprost pyszne!...	I rad by się uwolnić od rozmowy...	Jakiż to jest ten nasz czas?	Kaip kunigėli neminavoti? Ak, kunigas ir dabar seki jo žodžius, kaltini vaikiną tame, kame patys kaltesni esate. Teršėte ir kitus naujus lietuvius, kurie tik tuomi kalti, jog myli savo tėvynę.	Kosztuje dwanaście rubli.	Kto to jest pani Arnold?	Kto winien?	Mam!	Mogę panią upewnić, że nie ma ani cienia prawdy w tej opinii.	Myślę, że musi być w więzieniu ojciec odmówił mu pomocy...	Młody wygląda dużo lepiej.	Na co tu kląć, gdzie potrzeba cierpiéć! Bukelisom mi nie dokucza (głód), piri (garnek) co rana i wieczora przy ogniu, a pełen; nie jednoż mi wodę nosić i drwa rąbać lub kuć młotem!	Naturalnie, kolego.	Nie było mnie istotnie A dlaczego? Niech mi pan powie?	Nie mów pan tego pani Tekli.	Nie rozumiem.	Nie, czy sądzisz naprawdę, że jest zły? Nikomu przecież nic złego nie robi!	Nie.	Niech pan idzie na górę, proszę	Od wielu bakałarzy i mistrzów umiesz więcej a zdaje się jakbyś z nauką taił się i zaczajał. Przecz to czynisz?	Oszukaniec, psiamać!	Owszem	Poczekaj chwilę, Huck, zaraz wrócę.	Podaruje pan ładnej panience. Niech pan kupi. Chcę zarobić na chleb i na lekarstwo dla ojca. Matka mnie wysłała.	Podstęp, Zdrada, Świętoszek ozwałem się po długim milczeniu nie chciałem jąkać się, lecz słowa grzęzły mi w gardle	Prawie.	Przed kim?	Rozumiem. Mam czekać.	Ten major jest w Warszawie	Teraz ja poproszę dobrodzieja.	To moja rzecz.	To wszystko, czego mi trzeba dzięki, przyjacielu.	W Berlinie, ja wiem gdzie... w Amor Saale... ja wiem...	W środkowej części, nad głową Matki Boskiej, unosić się będzie sześć aniołków	Wiem.	Wiesz, John, te potwory z kamienia zapatrzone w  przestrzeń sprawiają wrażenie niesamowite. Nie miałbym wielkiej ochoty  znaleźć się tu sam w ich towarzystwie przy blasku księżyca.	Więc czego pani chce ostatecznie?	Zdaje mi się, że będę żył!	Zgadliście mężczyźnie nie wierzę żadnemu.	Zgoda!	Zrobił to bezprawnie!	Łżesz w milczeniu.	Że serce waszej książęcej mości od Kiejdan obszerniejsze.	Żołnierska krotochwila! Wreszcie niech będzie, co chce, od tego nie odstąpię!
Ale z tych rodzinnych zbiorów pierwszy	Panno Tunko! Ależ ja już powziąłem decyzję. Z chwilą, gdy prosiłem panią o rękę! Przecież to całkiem zrozumiałe.	Podobno, taka jest na ogół opinia. Ale to już koniec pięk­nej zabawy.	Moim zdaniem, takie sobie. Ale gdybym musiał je określić, to nazwałbym je złymi. Sprowadzają się do tego, że w pobliżu Santa Marta stoczono dwudniową bitwę i że ribierzyści zostali pobici. Stało się to zapewne przed kilkoma dniami, może przed tygodniem. Pogłoski dotarły już do Cayty i urzędnik tamtejszej stacji telegraficznej przekazał tę wiadomość swemu tutejszemu koledze. Można było równie dobrze zatrzymać Barriosa w Sulaco.	Czy może mnie pan słuchać, nie będzie to pana męczyć, panie Cyrusie?	Radżowie Hilàs i Bunàr przyjęli ich uprzejmie. Przybysze czynili wielkie obietnice; przemawiali imieniem pewnego Kaisara (cara), wręczając dary. Chodzili tam i sam dolinami i mówili: „W tym miejscu należałoby zbudować szaniec; tu można zbudować warownię. Tu można zatarasować drogę całej armii”... były to właśnie owe drogi, za które płaciłem miesięcznie tyle rupii. Rząd wie o tym, lecz nic nie działa. Trzej inni królowie, którym nie zapłacono za strzeżenie wąwozów, wysłali gońca, donosząc o wiarołomstwie radżów Bunàr i Hilàs. Gdy się stało całe to nieszczęście, zważ sam... gdy ci dwaj cudzoziemcy z wodowagami i cyrklami upewniają pięciu królów, że jakieś wielkie wojsko lada dzień przejdzie przez wąwozy (wszyscy górale są skończonymi durniami)... naraz ja, Hurree Babu, otrzymuję rozkaz: „Jedź na północ i zbadaj, czego chcą ci cudzoziemcy”. Ja wtedy rzekę do sahiba Creightona: „Toć to nie proces, byśmy mieli gromadzić dowody”.	Może mi pan przynieść taki kwitek nawet na milion, i też go chętnie przyjmę Niech pan powie, o której, a mój posłaniec wstąpi jutro do pana i przyniesie dwadzieścia cztery tysiące franków.	Szukam pana Borowiecki, tylko po to wszedłem.	To bardzo dobrze, nie będzie nawet pozorów.	Zabit! Turcy go pewnie nie zabili! Oni radzi, że go żywego mają, aby najdłużej: oni go sobie na wagę złota kładą. Trzeba ci wiedzieć, że mój ojciec to sławny puszkarz; głośny po świecie, hen, na całą Ukrainę. Drugiego takiego nie znaleźć, chyba w niemieckich krajach.	O, co prawda to prawda! zawołała Apolonja; to człowiek bez serca! nie widziałam nigdy żeby dał grosz ubogiemu!	A co nawymyślał Szwabowi, to mu nikt tego nie odbierze.	A czy to trochę na mszę nie zawcześnie?	Cóż to jest? mówcie nie słyszałem nic.	Doskonale Dziesięć godzin na dobę spałem, a przez czternaście nie zsiadałem z konia. Zrobiło mi to bardzo dobrze.	Głupiś!... Żyliśmy dotąd my, dzieci i dobytek, z łaski Bożej, nie z pańskiej, to i żyć będziemy.	Ha, tego nikt nie wie. Ja myślę, że i Prusak także zaczął. A Szwedy to samo.	Czy znasz to?	Dla Plotuchy Rozmoczy się to we wrzątku, dosypie soli. A gdy wystygnie, podje sobie psina! Ona teraz musi więcej jeść, bo ma małe.	Dziękuję bardzo, gdyż gwarantuje mi to wolność, a powodowany wdzięcznością za owo niearesztowanie, przyrzekam panu pomoc w wyśledzeniu zbrodniarza.	Powiedz mi pan co to są za ludzie?	To dla mnie nadzwyczajne, Dorianie że zauważyłeś to w portrecie. Czy naprawdę to zauważyłeś?	To do chana wysłać	To dziwne.	To ja oddam.	To może my najlepiej innym razem	Ale spełnić go nie będzie na kim	Nie, bynajmniej, a po wtórepo wtóre	Nieszczęśni! Głupi! Opętani! Potępieni! Alboż nie widzieliście oczami własnymi, że lud cały nienawidził człowieka tego, gonił go po drogach jego, kładł mu na plecy silne swe ręce, kamienował go i krwawą kresą naznaczył mu czoło!	Tyś cygan jak my i włóczęga a nie ma jak cygańskie życie: i tobie ono smakuje. Plunę na dolę bo ją za sobą zostawiam, codzień mam nową, nowe niebo, nowe życie.. Hej! daléj a daléj, aby dzień do wieczora!	Właśnie mam zamiar zapisać się na uniwersytet... Nie wiem tylko, gdzie...	Z tego com słyszał i wiem widzę, że królowa i jej służba więcej winne niż Gara. Ale, winien czy nie, ban ma list żelazny, za którym, słowu mojemu ufając, tu przybył; nie dozwolę go więzić i zatrzymywać.	A bo on ciągle chodzi po domu...	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	A nie wiedzie. Nie traci ona na tym, dają na pochowek! Ale nie z tym do was przyszedłem.	A z drzewa i gałęzi, i z gliny, i z piasku, i z czego się jeno da, bele tylko w niej przetrzymać z jakiś roczek, póki się nie wspomożemy.	Alboż nie jest wolny?	Ale... ale jaki z ciebie biały człowiek, że potrzeba ci skrybenta ulicznego? Czyż w koszarach nie ma nauczyciela?	Cezar, pan nasz, cierpi i boleje, nic mu i nikt pomódz nie może; masz-li odwagę widzieć go i radzić?	Do śmierci panu tego nie zapomnę...	Dziękuję ci, ale posłuchajcie mnie jeszcze: nie uczyniłem tego, choć żyję w męce i tęsknocie. PokoraPrzedtem, nim byłem z wami, byłbym niechybnie wziął ją i zatrzymał przemocą, ale wasza cnota i wasza nauka, chociaż jej nie wyznawamwyznawam (daw.)	Et... nie marudziłbyś. Cożeś zaczął o Szczepanowej?	Nie chce mi się pracować.	Nie, nie...	Nie.	Och, droga takie sekrety możemy powierzyć tylko sobie wzajem: nikt w Paryżu nie uwierzyłby nam.	Od Annasza do Kaifasza, co tu robić, a Annasz o tysiąc mil	Ojojoj! Ładna historia! ależ o tej damulce, którą spotkaliśmy, przypomina sobie dziekan, od razuśmy sobie powiedzieli, że wygląda bardzo podejrzanie; ale nie wiedzieliśmy, że ona jechała do markizy. Kobieta z Murzynem, prawda?	Panie komendancie u Sierocego Brodu, po multańskiej stronie, kupa jakowaś leży i ku nam zamyśla.	Swoich i obcych z bożą pomocą pokonamy Widomym znakiem woli bożej będzie korona Chrobrego, której blask wrogów rozproszy.	Umarł! Powiedzcież mi, co wam mówił, kiedy kazał posełać po mnie?	W izbie nie było żywej duszy...	Wiedziałem ja, że coś będzie!	Za ten dziwny toast, tam, w kawiarni, gniewać się nie umiem ponieważ ludziom ciekawym wybaczam wszystko.	Zatem nie może mi pan powiedzieć?	A ciężar gatunkowy?	A cóżeś mu odpowiedział?...	A jaka ma być jego treść?	A zatem dziś zaraz wyruszyć możesz.	A!... pani gra?... zdziwił się bardzo.	Aby spisać testament?	Aha! Więc jej było Maria.	Bo Porthos ze wszystkich nas krzyczy najgłośniej, wziął go więc za przywódcę	Coś ty! Będziesz mieszkał razem z nami! No, ale teraz trzeba wstać i zabrać się do kopania.	Coś, widać, złego uczyniłem?	Czy i wy mnie porzucicie?	Dlaczego przybyłeś?	Ej! może by się taki znalazł...	I jak!	Jak chcesz.	Jutro.	Kiedy twój mąż wstaje?	Kto wie! Na wszystko trzeba być przygotowanym.	Kto wie, może przeciw Clewerowi spiknęła się cała banda mikrusów? Oni tak czasem robią.	Ma zupełną słuszność	Morrela? A był znajomym Villefortów?	Musimy zaciągnąć nową pożyczkę. Porozumiej się z Herhorem i Mefresem, aby nam dały świątynie.	Najświętsze słowo honoru, tysiąc dwustu. Powiedziałem dwa tysiące na intencję papierników i drukarzy, którzy tam stoją. podjął głośno.	Nieprawda. Proszę pokazać pugilares.	Niewola rzekł.	No, z Medyceuszami Piękny portret, nieprawdaż, i doskonale zachowany	O Matko... przez cmentarz? W nocy?	O, droga Kunegundo, trzebaż mi cię opuścić w chwili, gdy gubernator miał nam wyprawić wesele! Kunegundo, przywieziona z tak daleka, cóż się z tobą stanie?	Odprawiłam pisarza w Olszance.	Oznaczyłaś schadzkę hrabiemu de Wardes zaszłego czwartku w tym samym pokoju, nieprawdaż?	Pani hrabina chce mnie pozbawić zasługi w życiu przyszłym, chwaląc postępki, które zresztą mogłem spełniać w widokach zysku.	Pojadę z księciem. Może pan sobie wziąć Esmeraldę do pary!	Przy stalowni!	Ręka!	Sieci ratownicze i morga są bardzo brudne.	Szczególna myśl szczególna myśl... Czy słyszałeś co o naszym niedoszłym spotkaniu?	Szwejku, nalejcie panu kapelanowi jeszcze trochę koniaku, żeby się mógł opamiętać. Szwejku, opowiedzcie mu coś.	Słońce stało wówczas w zenicie?	Tajemnica, Zwierzęta, Szlachcic, Chłop, Własność	Wasza Dostojność przychodzę z polecenia dziekana kapituły, księdza Chélan.	Wiesz, Dżek, Nelly umarł ojciec.	Wina! Niechże się na odmianę z konfederatami napiję!	Zaczekajmy na filanca	Zapracowała się kobieta	Zdaje mi się nawet, że mnie bardzo polubił
E, niech pan nie wydziwia, baronie. Jeszcze przed miesiącem uważał pan to małżeństwo za doskonałą partię... Proszę też zrozumieć, że martwi mnie to, bo przecież właśnie u mnie poznał pan młodego Cavalcantiego, którego ja sam dobrze nie znam, powtarzam to panu.	Tylko odpowiadać na moje pytania, nie opuszczając żadnego szczegółu. Choćby przyczyny, które pana skłoniły do postępowania w sposób, który dostarczył pani d’Eepard pozoru do jej skargi, były najdrażliwsze, niech pan mówi bez obawy. Zbyteczne będzie zwrócić pańską uwagę, że sąd zna swoje obowiązki i że w podobnych okolicznościach najgłębsza tajemnica...	No! No! Niech się pan nie sili! W każdym razie sądzę, iż Rena hołduje zasadzie: Gloria victis!... przeto...	Bez naszej pomocy nic pan nie wskóra. Komunikat pański na przykład jest mętny. Pytają znajomi, których mam mnóstwo, co to wszystko znaczy. Bujda na resorach. Doszło do tego, że sam przeczytałem od deski do deski. I przyznam z przykrością, że byłbym nie puścił tej ciemnej historii, którą przemycił referent kroniki, przybłęda-blagier, zmysłu pozbawiony dla horyzontów społecznych, szerokich i politycznych, przeciętnych poziomów.	Byłoby naprawdę wskazane, żebyście państwo załatwiali sprawy między sobą u siebie w domu, a nie mieszali w nie osób trzecich. Tak muszę panu po prostu powiedzieć. Naprzód żona pańska przybiegła do mnie, rozpacza, prosi, błaga o ratunek, ja się męczę, szukam, chodzę, a kiedy nareszcie zrobiłam, czego chciała, pan mi przychodzi robić awanturę! Przyznam się panu, że to jest nadzwyczajne.	Pan Marwitz wyjechał?	Panie Myszkowski, żebyś pan miał miliony, to byś pan inaczej mówił.	Wiem, o czym pan myśli.	Bo naczelnik nie uczył się medycyny. Jego rzecz pilnować porządku, a za życie i zdrowie ja jestem odpowiedzialny przed królem i kolegami. Tak, mój kochany, uczyłem się medycyny u profesora Kapusty, u radcy sanitarnego Kapusty. Łysy był jak kolano, a wszystko z rozumu. Koledzy moi, Virchow i Dżenner	Nie? Dalibóg, zawsze go będę miał za szuję.	Noc zapadła. Za późno już na kołatanie do wrót więziennych. Ale jutro, zanim jeszcze pierwsze kury zapieją, bądź pewny, że brat twój wyjdzie na wolność. A, wyobrażam sobie, jak okrutnie skrzywi się imćpan de Lamothe, gdy go tak rano wyciągnę z łóżka, zwiastując mu tę wiadomość. Dobranoc, hrabio. Nie chcę przetrzymywać cię nad miarę i potrzebę.	Nie powiedziałżem ci że chcę naśladować Amadisa? Będę tu szalał, rozpaczał, wściekał się, naśladując również walecznego Rolanda, który, dowiedziawszy się, że Angelika została podle wydaną Medorowi, oszalał ze zmartwienia i wyrywał drzewa, mącił wody w źródłach, rozpraszał trzody, mordował pasterzy, palił ich chaty i czynił sto tysięcy innych jeszcze szaleństw, godnych wiekuistej pamięci, a jakkolwiek nie myślę naśladować Rolanda, Orlanda albo Rotolanda (gdyż miał te wszystkie imiona) we wszystkich jego szaleństwach, chcę wybrać przynajmniej najcelniejsze. Być może, że poprzestanę jedynie na naśladowaniu Amadisa, który, nie robiąc szaleństw niszczących i krzyczących, pozyskał nieśmiertelną chwałę.	Cóż to za ofiara? Spłacicie nas panie w ciągu paru lat, i basta. Jakże pani sądzi?...	Nie, to był chyba jego ojciec. Ten jest G. H. Prezes G. H. Bondy, kapitanie.	Palnąłem głupstwo Wracajmy do domu. Te orły, te kampanie..... pomieszały mi w głowie. Nie wiedziałem sam, co się ze mną dzieje.	Przejdźmy do bawialni Niepodobna już tu wytrzymać. PiesPrzeszli i siedli, ale nim zdołał ktokolwiek pierwsze słowo przemówić, za oknem poczęły się odzywać psy.	Wdepnęliśmy! Jegomość, którego wzięliśmy w Pietrkowej kukułce za jakiegoś mieszczucha, to hrabia! Słusznie ludzie powiadają, że nie szukał, a zalazł.	Zapewne cena tych pereł zależy od ich wielkości?	Jak to, a ten, co go w powietrze ciskano, to nie był synem mojego ojca? A tłumoczek, co mi zabrano ze wszystkimi ruchomościami, nie do mnie należał?	Nie ma go co żałować, bo ten pożar go właśnie postawi na nogi.	Przysługi prostej i dla pana osobiście nietrudnej. Chodzi mianowicie o to, że osiedlić taką ilość Żydów gdzieś w pobliżu, w Europie, nie ściągając tym niczyjej uwagi, byłoby niemożliwe. Zresztą dżuma wcześniej czy później przerzuci się z pewnością za kordon i zaleje resztę kontynentu. Nie po to Żydzi uciekają z Paryża i wydają na tę ucieczkę grube miliony, aby czekać na dżumę gdzie indziej. Żydzi muszą dostać się w miejsce zupełnie bezpieczne: muszą dostać się do Ameryki.	Tak się to mówi. Ale to znaczy, że pani nic nie wie. Prątnicki usunięty jedynie dla pani.	A to nie dziwne, że mucha może chodzić po ścianie, a ryba w wodzie oddycha.	Ale nie naturalista i nie pornograf	Ależ wszelka siła jest duchem; siła co porusza swiaty, co żywot daje, co wstrzęsa, wywraca, rodzi i zabija, to nie materja, to duch!...	Czy nie rozumiesz, że taki wybuch straszliwy musiałby zepchnąć Ziemię z jej orbity, jeśliby jej wręcz na kawałki nie połupał? Księżyc, jak dziki koń w maneżu z uwięzi spuszczony, poszedłby w przestrzeń i kto wie, o jakie ciało niebieskie by gruchnął; zamąciłaby się równowaga słonecznego układu...	Czy pani miała tak ścisłe informacje o moim sprawowaniu się tam?	Czy tu zamknięte drzwi?	Ja muszę ją widzieć.	Ja to chciałem zrobić, chciałem już depeszować, chciałem dać znać policji, ale że to wszystko będzie kosztować, to potrzebowałem upoważnienia od pana prezesa.	Jak śmiesz, psotnico, tak się odzywać? Gdzież poszanowanie i przyzwoitość? Bóg z wami, dzieci! Wiele kłopotu przysparzacie, a jednak trudno się bez was obejść	Jeśli się aż tam stoczył, już po nim! Potrzaskany na nic, zapewne. Bardzo mnie to jednak dziwi	Kupą tu, waszmościowie, kupą!	Mamusiu, ja coś powiem.	Mały jeszcze: nie wiadomo, co z niego wyrośnie.	Mnie już nic przyjemnem nie jest	Modlą się za swoję dobrodziejkę.	My old fellowMy old fellow! (ang.) obudził go do rzeczywistości głos kapitana.	Mój Boże czyż to lekarstwo nie jest gorsze od choroby?	Mówiłam już, byś się nie zwracał do mnie	Nastawiałem ci ja ucha, co ludzie mówią Jedni tedy gadają, że po Kondracie będzie Kuno, a drudzy, że brat Kondratowy, UlrykUlrich von Jungingen	Nic nie szkodzi, kolego Pij, bracie, zdrowo.	Nie sypiam...	Nie.	Otom ci przywiózł, mój klejnocie, komilitonówkomiliton (z łac.)	Pst... widzisz ich waszmość?	Teraz, kiedy Elżbieta nie słyszy, chcę poznać prawdę Rozstał się z matką tak dawno, że na pewno już jej nie pamięta. Czas robi swoje...	W takim razie nic już nie rozumiem.	Wiesz, stanowczo zrywam z tobą! Nie chcę być jedną z wielu.	Wżdy najpilniejsi jeszcze na podwórzu stoją... widzisz? Opaliński, Korybut, Potocki, Fredro, Russocki... jak oni pójdą, to my za nimi.	Zawsze! To straszne słowo. Kiedy je słyszę, dreszcz mnie przechodzi. Słowo to lubią kobiety. Psują każdy romans, usiłując zrobić go wiecznym. Słowo to jest bez znaczenia. Jedyną różnicą między kaprysem a długotrwałym uczuciem jest to, że kaprys trwa nieco dłużej.	Zostać tu z wujem? Bój się Boga! Zostać z wujem, gdy cię narzeczony odwieźć chce do domu? Kto by to powiedział że ta pieszczotka nad wszystko i wszystkich przekłada swego starego wuja, niezdarę. Oj, ty, ty! Pieszczotko!	A może wam smutno słuchać?	A potem?	Aby jak najdalej od krzyżackiej ziemi!	Ach, to tak! Teraz ci coś powiem tylko tyle, nic nadto. Skarb, BogactwoByłem na okręcie Flinta, gdy ten zakopał swe skarby... on i sześciu innych odezwałem się powiedzieli	Ale poza tym?	Ale!	Bardzo dobrze mnie już sprzykrzyła się obawa przy piciu i to przypuszczenie, że wino pochodzi z piwnicy milady.	Boś niedawno poszła	Co cię znowu opętało, Pietrusiu?	Co mówicie, panny? Pójdziemy?	Czemu? Spełnią się twoje pragnienia.	Cóż pisała?	Dyć widziałem to na własne oczy! Dnia każdego, o każdej godzinie, choćby okręt chybotał się i słaniał na morskich wałach, choćby sprzed oczu znikło słońce i gwiazdy, i księżyc, ów duch, zamknięty w żelazie, zawżdy wiedział, gdzie ma iść, i niemylnie zwracał się ku południowi. Witta zwał ono „mądrym żelazem”, albowiem wskazywało mu drogę przez nieznane morza.	Dziękuję!	Długo chorował?	Fakty doniesione z Janiny.	I to jest niezłe	I ty dychasz...	Idź, zadrzyj z Kmicicem! Stań mu!	Ir tai netiesa, Kokia ten laisvė, jeigu žmonės turėjo poterius ir prisakymus lenkiškai kalbėti ir spaviedotis lenkiškai.	Kiedy bo...	Kilka? chętnie.	Królewskie	Kto?... z kim?...	Mam-li otworzyć? Sigillumsigillum (łac.) zauważył Zagłoba.	Miłościwy panie!	Munderunek dają?	Musisz koniecznie raz jeszcze widzieć się z tą wiedźmą	Na bulwarze, z przyjaciółmi...	Nastusia ma swoje tysiąc złotych, na zadatek chwacichwacić (daw., gw.)	Niby... jak wielkie?... Chcę o tym raz dowiedzieć się...	Niechojce to, ojc: som wydole; bedziecie mieć i tak dużo rwetesu na łowiszczu. Szparujcie sił na później. kupą. ku strądowi.	No, to bądź zdrów, chłopcze! Do zobaczenia! Idź w spokoju.	Ogi, kažin, dėl ko jis baras?	Ohyda!	Pal licho Wybrzeże i kolację! Mówię ci, że odnajdę twoją chatkę, choćbym miał na tym poszukiwaniu strawić całą noc. Pociesz się więc, stary, weź mnie pod łapkę, niedługo będziemy na miejscu.	Poważnie? Ganiają po ulicach?	Prędzej czy później woli się człowiek wyrzec przyjemności, której zażywa jakoby na szczycie dachu, z obawą skręcenia karku przy każdym poruszeniu.	Różne na to złożyły się okoliczności	Szkoda, was tak mało; trzeba było jeszcze z dziesięć osób sprowadzić	Tak... Gdy wróci, będę miał do ciebie pewną prośbę.	To czegoś taki niemrawy?	To drugie coś zalatuje twoją zawiścią.	W niektóre wieczory lubię deszcz. Lubię leżeć w łóżku i przysłuchiwać się, jak pluszcze na dachu i kapie z sosen.	Wątpię, bo chcą coś kupić.	Z całą pewnością!	Z dwu magów o jednakowym astralnym rozwoju zwycięża w walce ten, który rozporządza silniejszym systemem nerwowym w fizycznej płaszczyźnie.	Znalazłabym jeszcze czwartego, gdybym tylko chciała.
Przez Bóg żywy! kobieto, czy ciebie czarci opętali czy co? Gdzie żeś ty się, u milion  diabłów, tego wszystkiego wyuczyła, co mi tak prawisz jak z rękawa, skądże ci się wzięły te wszystkie kaskaje, rogówki, prezesy? Co to ma za sens z tym, co ja mówię? Idźże ty sobie do licha, głupia babo, kiedy ci się we łbie przewróciło. Juściż muszę ci tak powiedzieć i mam rację, bo gęś ma więcej rozumu, niż ty; widział to kto, żeby samej od szczęścia uciekać. Gdybym to ja ci powiadał, że córka nasza musi skoczyć na łeb z wieży jakiej, albo latać po świecie, jak infantka Urraka, to byś miała przyczynę się gniewać, ale kiedy ci powiadam, że ani się obejrzysz, jak ją na panią wykieruję i spod słomianej strzechy pod baldachim poprowadzę i posadzę na aksamitach, jakich wszystkie Almadusy marokańskie w całym pokoleniu nigdy nie mieli, to czego się ty fochasz, czego jak najęta ozorem pytlujesz?	Ale gdzież tam? Przyjechał tu z dobrej woli, papież go przysłał. On jest jednym z posłów, którzy przyjechali z Rzymu.	Żegnam pana i dziękuję Przyjeżdżam tylko, by chwalić i podziwiać, nie ma tu dla mnie roboty. Za miesiąc przybędę na otwarcie drogi. Czy zdążycie?	Moiście wy! Jako co do mnie, wolę szczerze mówić niż taić. I Hlawa, i wy powiadacie, że Zbyszko już tamtej nigdy nie odnajdzie, a Czech gorzej się jeszcze spodziewa. Bóg mi świadek, nie życzę jej nijakiego zła. Niech mu ją tam, niebogę, Matka Boska strzeże i uchroni. Milsza ona była ode mnie Zbyszkowi, no i nie ma rady! taka moja dola. Ale widzicie, póki jej Zbyszko nie odnajdzie albo jeśli, jako wierzycie, nigdy nie odnajdzie, to to...	Nie. Bo oto pan doktor Pawlicki oskarża pana o przywłaszczenie jego narzędzi.	Wybrano go a korony się nie odrzuca.	Bo też już śmierdziała	Bo w cudzoziemskim autoramencie służysz.	Tylko jak?	Hale, póki nie pora, to co ta bedebede (gw.) mnie. przeniosą do izby, na łóżko pod obrazy, i świecę mi zapalą... i księdza sprowadzą... a potem we świąteczne szmaty me przyobleką i pochowek sprawią gospodarski. Juści, dałam na wszystko... a ludzie poczciwe sieroty może nie ukrzywdzą. Niedługo przeciekprzeciek (gw.)	Ale nie droga pani. To nic, to tak, doprawdy.	Nie muszą mieć, bo nie widziałem nikogo.	A to chyba diabłem jesteś albo też krewnym Lucypera może i spodziewasz się, że on zdejmie kajdany, które włożyć ci rozkażę.	Czemu więc milczysz? Rozumiem, chcesz mnie w ten sposób nakłonić do zamilknięcia. I cóż ci z tego przyjdzie? Wiesz przecież, że nie mogę odejść.	Do kogo to pani mówisz?...	Dziwi mnie to, że mamy tam być pojutrze.	O nie, bo raz spróbowałam, a ksiądz zaperzony krzyknął na mnie: „Niech jegomościanka pilnuje udojów!” Zresztą, oni nie mogliby żyć bez siebie, a będąc ze sobą, nie mogliby się nie kłócić.	To, widzę, wybranych kawalerów pan Czarniecki mi przysłał. Ale z dawna to wiem, że rezolutów między wami nie brak, jeno wiary w dotrzymaniu obietnic i przysiąg brakuje.	Nie nagle, aniołeczku, nie nagle, duszyczko... (Prawda, jaki kożuszek?...) To nie nagle, kiedy Helenie daje się kilkaset rubli, a paniczowi tysiąc i kilkaset... Nikomu bym tego nie powiedziała, ale... z pensją tak robić nie można... Albo dzieci, albo pensja... O, jaka ja szczęśliwa, że nie mam dzieci!...	To? To hiszpańska winda. Pan Salters pokazał mi, jak to się robi; ale i tak nie mogę jej ruszyć.	Toć my nie jesteśmy żydzi, a przy tym nie jest rzeczą stwierdzoną ani dowiedzioną, że to jest czarownica. Odłóżmy do waszego powrotu szperanie i roztrząsanie tej materii. Co my wiemy, czy to nie jest właśnie jedenasta Sybilla, druga Kassandra? I gdyby nawet nie była Sybillą i nie zasługiwała na imię Sybilli, na jakąż szkodę się narażacie, pogadawszy z nią o waszym kłopocie? Zaprawdę, chodzą o niej wieści, iż rozum ma w tej mierze ponad swą płeć i ponad zwyczajną mądrość swego kraju. Cóż szkodzi człowiekowi nabywać wiadomości i wciąż się uczyć, choćby od	Jeżeli i mnie wolno podnieść głos w tym miejscu to i ja proszę, abyś nam opowiedział tę ciekawą historię.	Nie mówiąc już o tym że będziemy mogli wykarczować płaskowyż i przesadzić tam rozmaite dziko rosnące rośliny...	Po to, matusiu, aby ludzie przed czasem nie podpatrowalipodpatrować (gw.)	Tak czujemy to wszyscy, że przyszła, że blizką jest wielka chwila; ale w czémże się zamyka ta prawda nowa?	Tak jest, pani marszałkowo, tak... ale...	Dajcie spokój z wypominkami. Nie wiemy o niczym, urazy nijakiej nie chowamy. Pójdźcie co prędzej, ułożymy Jagnesię w łóżku, moja zna wszelakie ziółka na dziecinne chorości, zobaczycie, że wam dziewuszka do jutra pozdrowieje. Marysia też rada napije się mleczka, prawda?	Nikt mnie widziéć nie mógł Franiu, bóstwo moje! siedziałem wypatrując godziny skurczony pod wschodami, nie wiem już jak długo, ażeby choć chwileczkę widziéć ciebie, pomówić z tobą. W. Ochmistrzyni czyta lub modli się z naszą panią: niéma nikogo.	Szkodzić nie będzie... nie! Ale kiedyś będzie twoim panem, Danny!	A nie boi się pan zawodu?	A pani ma zmartwienie jakie?	Ależ nie, bynajmniej	Ależ panie, flirt jest wytworem salonów, nie ulicy	Byle Nel była zdrowa, to ja zrobię, co będę mógł	Całej roboty nie przerobisz... po co leziesz naprzód?	Co to za włosy?	Co ty tam możesz wiedzieć, skąd prażyć...	Czemuż on milczał i tak się zmieszał okropnie? Któż to sfałszował? Wiecie?	Czy dostanę od pani taniec?	Dlaczegóż to?	Dziękuję, pani, że zechciałaś zaszczycić mój statek swoją obecnością	Ja? nie!	Jak będę na mieście, to wyślę telegram, że twoja mama jest chora, i tak to ty poleżysz ze dwa dni.	Jak to? czyż muzyków także na galery wysyłają?	Jeżeli się nam wymknie to z twojej winy jedynie...	Kochany panie Nikodemie co pan wyprawia! Przecie pan wcale nie spał! Pracowitość pracowitością, a zdrowie zdrowiem.	Kto to wie?...	Lubię ślubne.	Ludzie, a otwórzcie tam!	Nie mówiłem tego...	O mnie mowa!	O pani! myślę, że takiej drugiej niema na świecie gadał i gadał niepowstrzymanie.	Ona mnie kochała.	Panie Danglars Powiem ci to, co przed chwilą Mercedes Caderousse’owi	Powiedz mi przynajmniej, co ja mam teraz zrobić. Czy mam cię opuścić i wracać do Warszawy?	Słowo! Ale ty mi znowu pokażesz twoją mgławicę, o której twój czytałem wyborny artykuł zeszłego roku.	To jest kabaret.	U mnie masz wiarę!	Właśnie dla tego lubię ją, że rozbudza i niełatwo się dostaje	Z moim? zwarjowałeś chyba, mój panie!	Zaraz siądziemy do stołu. A co pan Czarniecki teraz przedsiębierze?	Zobacz, mój panie! Będzie czym zająć czas! Narobi się konserw, pasztetów i innych smacznych zapasów! Ale ktoś musi mi w tym pomóc. Liczę na ciebie, Pencroffie.	A czekajże! Toć ja poniekąd w tej sprawie przyjechałem. Co ty o Kmicicu myślisz?	A jeżeli dozorcy sami oddadzą nam potrzebną część skarbów?...	A pan?	A tak. Co mam mówić?	A w którym pułku pan służy?	Bet tie mūsų mierai dasiekiami?	Byli i panowie! Może w tym tkwi cały błąd: flirt przeszkodził sprawiedliwości.	Bóg ci zapłać, gołąbeczko	Co?...	Dobrze. Będę uważała.	Dział mięczaków klasa bezgłowych, rząd skorupiaków.	Gdzie jesteśmy?	Gdzie ta góra?	Ja jestem arcykapłanem twoim	Jak chcesz.	James, straciłeś doskonałe bydlę	Jeżeli pan z tym się zgadza, ostrzeżenie jest zbyteczne.	Jutro dowiemy się prawdy.	Kto?	Lassen Sie das!	Matko cudowna! a ty ją gdzie wynalazłeś? I po co my się tyle nagryźli?...	Miłosierny Boże! Jacek, puzderko! Waluś...	Na co nam na późniéj odkładać. My i teraz wybór zrobić możem... niechaj pan starszyna świadkiem będzie.	No tak, jego kochanka Czy jest w tym coś dziwnego?	Od dawna już wiadomo, że dusza ludzka posiada tajemne siły, zwłaszcza gdy rozłącza się z ciałem... w chwili śmierci...	Owszem. Odczuwam potrzebę zwierzania ci się nawet z najbłahszych przeżyć.	Panevaliai liepsiu paimti!	Patrzcie, tutaj jest piekło przeznaczone dla skąpstwa i chciwości. Po jego bokach z jednej strony pożądliwość, z drugiej zaś przesycenie.	Powiedzą, żem zwariował	Przychodzi tu co dzień?	Stanowczo zatem żądasz jego życia?	Trzewikiem.	Usieczże mi wacpanna pijaka Holofernesa, bardzo proszę	Wszystko pan stracił?	Wyjdź za drzwi.	Zagrodę i Dewajte.	Zawsze mówiłem, że ten kadet gaskoński jest studnią mądrości	Żydzie! Chodź tu!... Czy są drzwi z alkierza?
Ustrzelą mi chłopa, jak Bóg na niebie! Mości panowie, czy nie ma żadnego ratunku? Panie Jezu! chłop jak złoto najszczersze! Nie masz takiego drugiego w obu wojskach. Co mu do głupiego łba strzeliło?!... Matko Boża, ratujże go w tej toni!...	Tak, gdzie mama? Czemu nie wyszła na nasze spotkanie, czemu jej tu nie ma?	Nie chcę! za nic nie chcę! Tu, gdzie mnie wszyscy znają? Nie zostanę, wolę Sybir!	A widzi pan. Wiedziałam, że pan nie jest zwykłym włóczęgą!	Ja nie żebrzę, mój śliczny chłopaczku Chcę tylko zamienić dwa słówka z twoim paniczem, który mi dwa tygodnie temu dał pewne zlecenie.	Ja sama dobrze nie wiem! To zapewne taniec!	Nie boję się!	Nie pij, Właduś...	Nie, dziękuję panu.	Sederynowi nie zazdroszczę Bądź co bądź, panowanie to Francuzów kiedyś się skończy, a nie będzie długie, widzi mi się, tymczasem on cały się im oddał.	To baczże, byś się nad drugie nie wynosił.	Niechaj czartowska przepadnie przed bozką siłą... niechaj bozka siła przezwycięży czartowską siłę... Pohana dusza jéj... synka mnie zgubić chciała, a teraz znów na polu zamrozić... nie doczekanie jéj...	A któż go miał w Rosji, jak nie ja? Pod kim on tam ze mną nie służył!	Dobrze. Nie sprzeciwiam się tedy i życzę dużo przyjemności, ale wiedz pan, że dziewczynkę przesiedlono dlatego tylko, iż szpieg pański Lucette wywęszyła jej miejsce pobytu, ja zaś nie chciałem, by doznawała przykrości.	A ja ci powiadam, że nie podniesiesz na żadne z nich korbacza. Jeśli to uczynisz, za każde uderzenie oddam ci dziesięć.	Nie wielkie wprawdzie, ale mamy. Toć Lucyś wyprocesował mi jesienią w Warszawie kilka tysięcy złotych; zresztą, byle się uspokoił i wyzdrowiał, on pracą swoją i rozumem wszędzie kawałek chleba znajdzie, a może... toć już niedługo mi na tym świecie przebywać...	O, to zły znak!... Macie balkon od ulicy... Czy nie przyszło mu do głowy ani razu stanąć pod balkonem pani z mandoliną?	Za dwa tygodnie doprawdy, nie wiem, z kim dzieci zostawić, bo trzeba szczęścia, że i monsieur Martin pojechał na kilka dni do Kijowa. Żadnej osoby odpowiedzialnej w domu. A chłopcy miewają czasem tak niespodziewane pomysły!	Urwisie gdybyś był niewdzięczny wobec mnie, byłbyś wówczas człowiekiem silnym i pokłoniłbym się przed tobą; ale jeszcze nie zaszedłeś tak daleko; z prostego ucznia chciałeś zbyt rychło stać się mistrzem. To wada Francuzów w waszej epoce. Popsuł ich przykład Napoleona. Wnosisz dymisję, ponieważ nie możesz otrzymać epoletów, których pragniesz... Ale czyś skupił całą swą wolą, wszystkie czyny w jednej myśli?...	Dla czegóż byś córek nie miał z sobą wziąć do Krakowa?	Ja myślę o tym ale to będzie trudna robota i nie zrobię jej zaraz, tylko dopiero wówczas, gdy będziemy mieli wyruszyć w dalszą drogę.	Jak to nie o ciebie? A dlaczego miało chodzić o ciebie?	Nie wiem, czyli ten żołnierz tu jeszcze jest Wszyscy ludzie Kuklinowskiego rozbiegli się jak wyjarzmionewyjarzmiony	Nie wierzy pani w doświadczenie?	No, bo śnieg to nie lekcja.	Pan Głębocki nie jest mi wcale dobry. Po cóż próżne pytania?	To pan tego nawet nie wie! A wiecie co... „Myśl” wymalowana, w nowym ratuszu. Z zamkniętymi oczami, chuda, młoda, dla mnie osobiście wcale nieładna.	Wstrętu nie mam do pana, boś mi najzupełniéj obojętny	A juści, gdzie by ta szli na taki psi czas; rano byli u Kozłów, ale z Magdą jest krucho, na księżą oborę patrzy, to i nic poradzić nie poradzili	To wuj jego tak się zowie. O płot mieszkamy w zaścianku! Wychowanicę miał, ot, młodą i nieszpetną! Ziela musi być jemu podsunęli, bo nie było czego tyle zadawać sobie fatygi. Rozmiłował się: żenić i żenić! Aha! prawda: złap wiatr w sieć! Ho, ho, ho!	Phi A po co ma je znać? Zrobi się wszystko po cichutku. Najważniejszą rzeczą jest znaleźć odpowiednie wpływy w Ministerstwie Sprawiedliwości, ale o to kłopotać się nie potrzebujemy, skoro szczęśliwy los dał nam, jako sprzymierzeńca, wielce szanownego pana. Nieprawdaż?...	Ale, ale przypominam sobie, że pan nie znasz jeszcze mego prawdziwego nazwiska.	Ależ dlaczego, dlaczego nie?!	To nie od szabli, miłościwy panie, jedno od kuli. Strzelono do mnie, lufę mi do gęby przyłożywszy.	Więc dalej o Barskim Kiedy już naganka miała ruszyć, hrabia zeszedł z przeznaczonego miejsca na drugie, bo uznał je za lepsze	To nic, to konie! Zabrałem je mahdystom, których pobiłem kilka tygodni temu. Było ich ze trzystu, a może i więcej. Ale oni mieli przeważnie dzidy, a moi ludzie remingtony, które tam stoją oto pod ścianą bez żadnego już pożytku. Jeśli ci brak broni albo nabojów, to bierz, ile chcesz. Weź także i konia: prędzej na nim wrócisz do twojej chorej. Ile ona ma lat?	Mąż mówił mi, panie ambasadorze, że pan go może porwie gdzieś na wybrzeża Hiszpanii; bardzo jestem szczęśliwa za niego.	Widziałam wczoraj na własne oczy, prawiła dalej Apolonja, że pan August Przybycki szedł do ich mieszkania na pierwsze piętro. Widać że zaczął już u nich bywać! potrzebne to żonatemu człowiekowi? Oj, ci żonaci, żonaci! niech im Bóg ciężkie grzechy...	Ach! mam swoje fantazje! Chcę coś mieć swojego, lubię się patrzeć na złoto... Ostatnia prośba moja do ciebie.	I dlaczego raptem dwa złote? Zgodziłam się na czterdzieści groszy.	A więc?	Boś i ty także jak ja z gadziami się związała, i jak ja wyjdziesz na tém.	Kto może mówić inaczej o mnie! Ja wczoraj dałem dwadzieścia pięć rubli na kolonie letnie. Patrz pan, tu stoi to wydrukowane.	Musi was wygnębili dranie niezgorzej, mało na was sadła, chcecie jeść? Mam kiełbasę i syr	O! Panie Copperfield Czyż usiłowania moje zasługują na nazwę studiów? Czasem, wieczorem, dane mi jest spędzić jaką godzinkę z boskim panem Tiddem.	Odchodzi i staje pod tablicą zawieszoną na ścianie domu, na której czarnym tle widnieje z daleka napis „Cennik jadła i napojów”, i z budującym spokojem przypatruje się damie, która usiłuje oczyścić unurzaną w piasku parasolkę.	Tyś na to niełakomy, zdaje się?	Zimna woda niedobra na gardło zagrzane.	Woźnico czy szatanie! musisz mi tu natychmiast wyznać kto jesteś, gdzie dążysz i kogo wieziesz na tym wozie, podobniejszym do łodzi Charona, niż do wozu zwyczajnego.	To po prostu szaleństwo, bo do czego się to jej przydało! zawołała Lassy.	Ale byłoby dość kiepsko, sam rozumiesz. Ale za... Za sto pięćdziesiąt żyłbym całkiem zadowolony.	Ale pan znasz publiczność i wiesz, że przepada za śpiewami i tańcami.	Broń tylko. mają, a niektórzy miedziane miecze po pradziadach.	Dobre rodziny są bardzo do siebie podobne. Matka siadywała wieczorami i przędła. Aglaja czytała w kącie; pater familiaspater familias (łac.) czyli nasz ojczulek ...a potem... a potem... zachowywał się jeszcze niesforniej niż my wszyscy!	Jakie to ładne! Pan go tak wyuczył?	Wszędzie. Wczoraj u Blumentalów powiedziałeś głośno, że większość naszych fabrykantów to prości złodzieje i oszuści.	A! Co to za człowiek?	A! i moja stara tutaj ha! chatę porzuciła i po świecie się włóczy!	Bo pewno w mieście zostawiłaś jakiegoś, który ci się podoba?	Bóg zapłać a cóż ma być: haruję i żyję.	Mędrszy on od milionów innych ludzi, gdyż ma podwójny wzrok i wielkie może oddać usługi państwu...	Oto masz swego gagatka. Patrz, cały podrapany, katastrofa kolejowa go spotkała. Czyta głupie kurierykurier (tu daw.)	Tak, te wszystkie dzisiejsze odrodzenia intuicji i religii, i metafizyki, te wszystkie nowe sekty, towarzystwa „meta-jakieś-tam”, to wszystko symptomy tego, że wielka religia upadła, a cała masa naiwnych cieszy się tym jako początkiem czegoś wielkiego...	Zamykajcie kufry. Wszyscy uciekają. Prędzej, prędzej! Jasiu! I niechże już te dzwony przestaną bić tak przeraźliwie! Gdzie jest Jaś? A, jesteś! Chodź tu, kochanie, już jedziemy.	Ładne dzieci, ale strasznie marmurkowate.	A listy dzieci?	Ależ naturalnie	Ależ, mężu! Królu! przecież to twój bratanek! Jedyny syn nieboszczyka króla!	Anna!	Co on mi powie?	Co to pan robi?	Czy kaszle?	Hej, przyjacielu! Najwyższy czas, żebyś przyszedł się z nami przywitać.	Ja pójdę	Jaki ojciec dobry, jaki dobry!	Jako żywo, może to być! Bóg cię pocieszy.	Macie chore nerwy.	Miałem bzika, słuchając tych pańskich bredni. To się musi skończyć.	Minister wojny przyjechał	Mój bracie, rzekł, pozwól mi spocząć przy sobie i pogadajmy.	Nu szczęśliwy!	Obawiam się, że nazbyt wiele	Oczywiście! Wszakże mówiłem już, że byłem jej mężem.	Pan chcesz pewnie dowiedziéć się o mojém nazwisku	Praca, Obraz świata	Prawdaże to? powiadajcie, jak jest?	Przyjeżdżał marszałek dworu Ich Królewskich Mości...	Sąd	To też możliwe.	To wymaga wyjaśnień.	Tobiem winien całe moje nieszczęście... tyś jego sprawcą...	Toćżeś starszy ode mnie!	Uciekli.	Właśnie	Zasadnicza idea ta sama	Zegarmistrz:	Zobaczymy!	Święta Floro! Z takowej wysoczyznywysoczyzna próba, niebezpieczne działanie, ryzyko. okrutne!	Żeby ja był Lach! Żeby ja był Lach!	Żegnam waćpana.
Ach, panie nie mogę panu wybaczyć krzywdy, jaką wszystkim wyrządzasz, pozbawiając nas najprzyjemniejszego wariata w świecie. Nie uważałeś pan, że cała korzyść, jaka się da wydostać z rozumu Don Kichota, nie zdoła wyrównać przyjemności z bzików rycerza. Nie dlatego to mówię, żebym miał wątpić o skuteczności środków pańskich, choć prawie niepodobna przywrócić rozumu człowiekowi, który go zupełnie stracił, ale może się to zdarzyć i gdybym nie obawiał się grzeszyć przeciw miłości bliźniego, życzyłbym sobie, żeby Don Kichot nigdy nie wyzdrowiał, bo tracimy nie tylko jego bziki, ale i bziki Sancha, które najsmutniejszego zawsze rozśmieszą. Mimo to wszystko, obiecuję panu, że nic nie powiem, choćby tylko dla przekonania się, czy też panu Karasko udadzą się jego usiłowania.	Pamięta pani jak ja dawno zwracałem uwagę na te rolety?... Gdyby były zasłonięte, pani Krzeszowska nie mogłaby śledzić, co się dzieje w mieszkaniu pań.	Eh, chromaki, czy rumaki, to wszystko jedno koniec końców mówię panu, że jak żyję nie widziałem dam takich przecudnych, szczególniej też takiej, jak nasza pani Dulcynea; niech zginę, jeżeli by głowy nie zawróciła samemu Mahometowi.	To, co nazywają typem arystokratycznym jest czystym wytworem wyobraźni. Z punktu widzenia etnografii jest on taką samą fikcją jak typ klasycznej bachantki lub muzy. Zapytywałem siebie nieraz, jak wytworzył się typ kobiety arystokratycznej, taki, jaki utrwalił się w pojęciu powszechnym. Pochodzi on, zdaje mi się, z bardzo różnych pierwiastków realnych. Wśród nich wymieniłbym artystki dramatyczne, aktorki z dawnego Gymnase i Théâtre Français, te z bulwaru de Crimée i z Porte-Saint-Martin, które ludowi naszemu, chciwemu widowisk, od stu lat przedstawiają tysiące księżniczek i wielkich dam. Trzeba też wziąć pod uwagę modelki, według których nowocześni malarze odtwarzają królowe i księżne w obrazach historycznych i rodzajowych. Nie należy też lekceważyć świeższego, mniej rozległego, lecz bardzo czynnego wpływu żywych manekinów u wielkich krawców, tych pięknych, wysokich dziewcząt, dobrze noszących toalety. Wszystkie te aktorki, modelki i panny z magazynu pochodzą z gminu. Wnioskuję stąd, że typ arystokratyczny jest utworzony jedynie z wdzięku plebejuszek. Nie ma zatem nic dziwnego, że typ ten odnaleźć można w pani de Gromance, z domu Chapon. Ma ona dużo wdzięku i co jest rzadkością w waszych miastach o spiczastych brukach i błotnistych chodnikach, ładnie chodzi. Podejrzewamy tylko, że ma za szczupłe biodra. To wielki brak!	Patrz miejcie litość, kiedy nie nademną, to nad moją dzieciną. Nie mamy już co jeść w chacie. Tumry opuścił ręce, jakby go na śmierć prowadzili, do niczego się nie bierze. Jeszcze na biédę cyganie przyszli i głowę mu zawracają; pełna ich chata! Ja się tak boję, a on ani zważa.	Tu oni żadnych interesów nie mają... Są w Sierbienicach chłopy z PPS, są znowu w cukrowni, ale tam nie dochodzim. A znowu nigdy my partii nie zaczepiamy, ani się nie wdajemy w politykę.	Na moje kiwnięcie palcem objechałby dwa razy cały świat dookoła Ten parowiec postawi nas na nogi, mój chłopcze. Czy to moja wina, że wszyscy szyprowie i właściciele statków z całej Australazji okazali się skończonymi durniami? Raz to gadałem przez trzy godziny do jednego człowieka w Auckland. „Wyślij pan statek wyślijże statek. Dostaniesz pan pół pierwszego ładunku gratis, za darmo, byle tylko zrobić dobry początek”. A on mi na to: „Nie zrobiłbym tego, nawet gdyby to było jedyne miejsce na świecie, dokąd można statek posłać”. Skończony osioł, naturalnie. I gada dalej, że tam naokoło rafy, prądy, kotwowiska ani śladu, chyba czepiać się gołych skał, że żadne towarzystwo ubezpieczeń nie chciałoby wziąć na siebie takiego ryzyka; że nie widzi sposobu, aby załadować statek prędzej niż za trzy lata. Osioł! O mało co nie padłem przed nim na kolana. „Ależ patrz pan jasno na rzeczy Pal sześć skały i huragany. Spójrz pan na to bez uprzedzeń. Przecież tam jest guano, plantatorzy trzciny cukrowej z Queenslandu będą bili się o nie, będą bili się o nie na bulwarze!” Ale cóż głupiemu po rozumie? „To jeden z tych pańskich kawałów, Chester” mówi mówię. mówi	Mylisz się waść Nie we krwi ja smakuję ani też na reputację zarabiam, ale nie godzi mi się porzucać towarzyszówtowarzyszów bez wyjątku. ma stawać. W tym honor kawalerski, a to jest święta rzecz. Co zaś do wojny, potrwa ona niezawodnie, gdyż zbyt się już rozwielmożyło tałałajstwo; wszelako, skoro Krzywonosowi idzie na pomoc Chmielnicki, to będzie przerwa. Albo jutro Krzywonos pole nam da, albo nie. Jeśli da, to z pomocą bożą słuszne otrzyma ćwiczenie, a potem musimy iść do spokojniejszego kraju, by też tchu trochę piersiami złapać. Wszak to już dwa miesiące przeszło, jak nie śpimy, nie jemy, jeno się bijem i bijem dzień i noc, dachu nad głową nie mając, na wszystkie nawałności elementówelementów dziś popr. forma D. lm: żołnierzy. nowych pozbiera, szlachta się z całej Rzeczypospolitej do niego zbiegnie	No, no! żeby tylko gorzéj nie było... żeby nie gorzéj...	A i teraz nudzisz się, bo żadnej przyzwoitej zabawy nie umiesz wymyślić.	A rozumu też wam Pan Jezus nie poskąpił.	Ale nie! Cóż cię w życiu tak nadzwyczajnego spotykało?	Ależ panie Marcinie! Przecież pan, który nawet nie masz dziedzictwa, nie zechcesz się równać...	Dając przyrzeczenie, nie mogłem przewidzieć okoliczności, jakie zajdą.	Dla duszy, nie dla żołądka, mamo. Najmarniejszy, byle dla duszy.	Ech! Jak raz stąd wyjdziemy, to już nie dadzą nam tu wrócić samym	I tak nie bardzo jest możliwe.	Inaczej nie byłbym w stanie zapanować nad sobą na widok twej wyzywającej miny.	Kogo nie piecze, temu nie uciecze! gdzie. jeno mógł, nawet nie bacząc na organistowego Michała, któren przyleciał zziajany po Jambroża.	Mała niedyspozycja... Choroba morska zatrzymała mnie w kajucie. Zatoka Bengalska nie służy mi tak jak Ocean Indyjski. A jakże się miewa pan Fogg?	Nic nie szkodzi.	Nie.	O, nie nie, ślicznie dziękuję. Kochać się mogę do szaleństwa, ale żenić w takich warunkach nie potrafię. To dla szambelanów rola, a nie dla artysty.	Rozumiem, między nami nie może być nieporozumienia. Ręka dobrze	Wczoraj, na drodze do Dalmally. Powracał właśnie z workiem podróżnym przez ramię, jak czynić zwykli artyści. O, ten młodzieniec nadzwyczaj lekkomyślnie sobie postąpił. Jeżeli puścił się na odmęty Corryvreckan, źle to wróży o jego przyszłości. Nie zawsze znajdzie okręt, który mu pospieszy z pomocą i niewątpliwie może ulec nieszczęściu.	A gdzie moja pewność, że mnie nie wyeliminujecie ze spółki, co?	A ja już nie widziałam go cztery miesiące. Kochane miasto...	A tymczasem, niczego pono nie mamy wyglądać oprócz ran od ich oszczepów a w zdobyczy kożuchów i łubianych tarczy!!	Ale pan możesz mówić po francusku. Choć nie mówię waszym językiem, rozumiem go.	Ależ ja nie domagałem się satysfakcji!	Szafir do ciebie należy, kochany Athosie, czyż nie mówiłeś, że to twój klejnot rodzinny?	A widzisz jednak, że ja pracuję dla bibi.	Bo ja jeden tylko wiem...	Widzisz, że kłamiesz. A teraz ja ci powiem: mój syn, syn następcy egipskiego tronu, nazywa się Izaak... i jest Żydem... podłym Żydem...	A czegóż ty chcesz? Rozumiem także, że mnie trochę kochają, więc żenię się i koniec.	A któż to nazywa wadą?	A rozumie się, że na wieś.	Ale właśnie, kolego w tym właśnie sęk. Poczekaj, ja ci powiem wszystko. Czytałeś kiedy Spinozę?	Co pan ma za przyjemność mówić zawsze co innego, niż pan myśli...	Dobrze, dobrze, stryju, ja zamknę, ale dzisiejszej nocy oka zmrużyć się niegodzi, dziś porównanie jesienne dnia z nocą. To noc cudna dla astrologów i kochanków. Dziś w pogodnych gwiazdkach czytać będę, przyszły los mój i mego kochanka. Dobranoc, stryju, dobranoc, idź już, idź. Już cię ten mały Rupert ciągnie dawno za rękaw, dobranoc	I ja tak myślałem. Tymczasem nasz plenipotent zna niejakiego Zgierskiego, któremu pani Latter płaci sześćset rubli procentu.	Ja? Po co?	Ja? ja się kochałem?	Niech mu tak Bóg przebaczy jak ja mu daruję tak! wszystko, nędzę, poniewierkę! nieszczęście moje! i spodlenie jej nawet!	Pamiętaj że to nieszczęście może jeszcze powrócić.	Pomyślę o tym Choć widzę z tego, że i najczcigodniejszy Mefres, i ty, święty proroku, chcecie mnie wciągnąć w nabożeństwa, jak mego ojca.	Przyjdzie podziękować panu za wielką przysługę, o jaką chcę prosić w jej imieniu	Tak, lecz jeśli pan, jak przypuszczam, wybierze chwilę, w której morze opada, zostawiając odsłoniętą podstawę Iglicy, polowanie będzie publiczne, bo wobec całej zgrai rybaków i rybaczek, zbierających małże i krewetki na sąsiednich skałach.	Wszystkie instytucje dobroczynne w mych dobrach są dla użytku służby bezpłatnie. Mogę sobie na to pozwolić, więc korzystam. Lekarz miejscowy i felczerzy są również uposażeni przez kasę dworską.	Zostawże już to mnie, moja kochana wprowadzić. w Źwierniku, żeby mógł, przez nikogo niepostrzeżony, tylko przez wtajemniczyć się w to mającego ogrodnika tamtejszego sukursowanysukursowany (z łac.)	...Na kolację od dziś za tydzień Zastanie pan to samo towarzystwo co u Floryny, z dodatkiem pani du Val-Noble, Merlina i kilku innych. Będzie partyjka.	A jak ten koń się nazywa, łaskawa pani?	A więc do rzeczy. Czy ksiądz zna pana hrabiego de Monte Christo?	Ale się mylisz. A teraz powiedz, ile powinienem mieć w szafie.	Ależ, Gösto, jest nas dwunastu!	Bo co?	Ból? ból bez nadziei wyleczenia?	Będę zabierać panu czas...	Chcesz pani mówić o Jerzym Villier?	Ciociu, naprawdę tak było! Słowo daję! Mogę nawet przysiąc!	Co takiego?	Dawnom to już wszystko rozważył i na jedno przystał.	Dobranoc.	Dobrodziejowi by parę zanieść!	Dobry żart więcej wart niż pieniądze.	Dwadzieścia, tatku!... Będę pracowała od rana do wieczora i zarobię... chyba ze czterdzieści rubli na miesiąc...	Dziękuję za szczerość	Długo trzeba się uczyć pańskiego zawodu?	I cóż wy na takie onego gadanie, kumo?	I inni książęta wszyscy za tem głosują, bo im się już tu stać naprzykrzyło.	I udało ci się?	I w ten sposób ty byś postąpił?	Istotnie!	Jak suseł.	Jak to, miłościwy panie?...	Jutro ruszam na Podlasie, a za tydzień uderzę na Sapiehę.	Naprzód to waćpan uczyń.	Nas wszystkich potrochu za pomazańców wzięła! Kulą w płot...	No cóż przywieźliście waszego syna?	No dobrze, jeżeli zdołasz go pogodzić z ciotką Jakubiną i kotem Magdy	No, więc rzucaj pan sobie swe bomby!	On w ogóle ostatnimi czasy jakoś mnie unika	Pan znał jego żonę?	Prawda	Proszę pana o uszanowanie mojej tajemnicy.	Przysięgnij!	Rodzice byli kontencikontent (daw.) rzekł kapłan.	Słowo honoru! Ot, niechaj pan Jakub spokojnie sobie usiędzie i grzecznie z nami pogada...	Słuchajcie! W pisaniu tym napisanym jest, ażeby Izrael przestał spodziewać się Mesjasza z ciała i ze krwi...	Tai gal gi nežinai?!	Tak, chcę tego!	Tak, wspomniałem koledze Chmielnickiemu... chociaż zależałoby to od wielu okoliczności.	To pole jest twoje?	Wczoraj wieczorem.	Widział. Tam się dopiero kotłować musi w New Yorku!	Więc gdyby nawet tak było Można zawsze przyjść do niej i zaproponować układ: ona wyda świadectwo ślubu i zgodę na rozwód, w zamian za co będzie mogła swobodnie odjechać. Przecież bardziej jej będzie zależało na własnej wolności niż na dokuczaniu tobie i mnie.	Wyście też byli na weselu?	Właśnie miałam ci powiedzieć: oświadczył mi się dzisiaj.	Za twoje zdrowie!	Zarzucają ci zbrodnie, jakie zgubiły wyżej od ciebie postawionych, mój panie!
A tak, alimenty, proszę pana feldkurata, niby na odczepne dla dziewczynek. Pan feldkurat kazał mi, żebym coś wykombinował, a mnie nic lepszego nie przyszło do głowy. Tam u nas jeden szewc płacił alimenty pięciu dziewczynom i był z tego wszystkiego zrozpaczony, też musiał na to pożyczać, ale każdy mu chętnie dawał, bo wiedział, że ten szewc jest w okropnym położeniu. Pytali się, co to za dziewczyna, a ja powiedziałem, że bardzo ładna i jeszcze nie skończyła piętnastu lat. Więc chcieli adres.	To dla mnie wielki honor że w dniu mojego przybycia do Paryża mogę zawrzeć znajomość z człowiekiem, którego zasługi równe są sławie. Choć raz fortuna nie omyliła się co do człowieka, jakiego obdarzyła łaskami; ale czy nie ma ona jeszcze schowanej dla pana laski marszałkowskiej, gdzieś na równinach Metydży lub w górach Atlasu?	A tak. Muszę chyba wyglądać na człowieka niezbyt ciekawego świata, prawda? Ale zapewniam pana, że jeżeli zwlekałem aż do tej pory, to nie z własnej winy; zjawię się i tam, nie dziś, to jutro!	I w ściany on go schować nie mógł, bo on wiedział, że one spróchnieją prędko i ich zrzucą, ażeby nowe postawić. Ja te nowe ściany sam stawił i w starych ścianach szukał bardzo, ale pisania w nich żadnego nie było.	Wina zaczęła cicho, by na izbie nie dosłyszeli, bo się już srodze frasowała, że ani słowa nie powiedział o wczorajszej sprawie.	Po kolei? Po kolei to było tak. Budzi mnie Mordarski w sobotę o czwartej rano jak psa i mówi, że ma do mnie interes. Otwieram oko i już wiem, po co je otworzyłem, bo znam go od piętnastu lat. Co mówi Mordarski? Mordarski mówi to, co zawsze mówi. Skok na pewniaka. Mam po Jajecznego lecieć i tylko nas dwóch dopuszcza do interesu. Co mam robić, jak już otworzyłem jedno oko? Otwieram drugie oko. I patrzę na ulicę. Szarówka, deszcz, mokro, moja sobota i Mordarski na karku z otwartym portfelem. Czy ja go nie znam? I za każdym razem to samo. No, idziemy. Ja ze starą kołdrą, Jajeczny z drabiną, Mordarski po drodze się zmył. Ma się rozumieć. Kładę kołdrę, okrywam szkło, wchodzę na mur i widzę po tamtej stronie sitwę Pioruna w komplecie. Kogo nie przyprowadził! Z Kercelaka, z Wroniej, pętaków pozbieranych z całej Syberii. Z workami, rozstawieni, czekają. Żeleźniak z furą za rogiem. A Felek sam w bramie. Nawet nie rozejrzał się dobrze. Łubudu, pierwszy worek. Odbieram, spuszczam, Jajeczny dygujedygować (gw. środ.) policjant. galopkiem. Oj, gorąco i praojciec Jakub nie spocił się tak na drabinie jak ja, licząc szczeble do nieba. Felek Piorun woła do swoich: „Odjazd, archanioł kikuje!” Dopiero, jak cieć ściągnął mi na łeb polikiera. A ja tego archanioła widziałem z góry cały czas, jak się kręcił między nimi. Tylu ich było... Jedną nogą na murze, drabina pode mną trzeszczy, metrowy worek trzymam, a kawał szkła przebił kołdrę i drasnął kolano. Ani zejść, ani zostać. Co robić, nie wiem. Trąbię: „Stać!” Sitwasitwa (gw. środ.) tu: pistolet. macha. Piorun tropnął siętropnąć się (gw. środ.) patrol policyjny., tylko jeden niewinny frajer z niebieską dupą napatoczył się na ciecia, który mu drogę pokazał złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz., kociumiarzekociumiarz (gw. środ.) złodziej. bojdekowibojdekowy (z jid.) tu: przyjąć kulę; zostać ranionym kulą z broni palnej., wszystkich nie zatacha do kwaczukwacz (gw. środ.) stać na czatach; stać na straży. i kikuj!” No i poszedł.	Słyszę głos głos młodzieńczy, ale człowieka nie widzę. Mój miły, młody przyjacielu, czy nie podasz mi ręki i nie wprowadzisz mnie do wnętrza gospody?	A już to prawda ja i nie wiem, jak wy tu wytrzymujecie; tak tu straszno i cicho być u was musi.	Umyślnie szedłem przy nim, a w papierze niosłem gotowaną wątrobę. Zaczął węszyć i podskakiwać ku mnie. Nie dałem mu nic i szedłem dalej; pies za mną. Koło parku skręciłem w ulicę Bredova i tam dałem mu pierwszy kawałek. Pożerał wątrobę nie zatrzymując się, żeby mnie z oczu nie stracić. Skręciłem w ulicę Jindrziską i dałem mu nową porcję. Potem, gdy się nażarł, wziąłem go na smycz i ciągnąłem go przez Plac Wacława na Vinorady aż do Vrszovic. Po drodze wyrabiał mój piesek istne cuda. Kiedy przechodziłem przez tor tramwajowy, położył się i ani rusz. Chciał widać, żeby go tramwaj przejechał. Przyniosłem ci też czysty formularzyk rodowodu, który kupiłem u papiernika Fuchsa. Musisz zmajstrować rodowód, Szwejku.	Cóż za nazwisko ale przepraszam, dla ciebie jest wspaniałe. Chodzi o to, aby widywać co dzień panią de Dubois; nie bądź zwłaszcza chłodny ani urażony; przypomnij sobie wielką zasadę epoki: bądź przeciwieństwem tego, czego po tobie oczekują. Okazuj się ściśle taki, jakim byłeś tydzień wprzód, nim cię zaszczyciła swymi łaskami.	To znaczy, Mercedes, że jesteś tak nieugięta i tak okrutna wobec mnie tylko dlatego, że czekasz tu na kogoś, kto właśnie taki nosi strój. A może ten, na którego czekasz, okazał się niestałym; a nawet jeśli byłoby inaczej, to przecież morze jest kapryśne wobec żeglarzy.	Teraz sam pan widzi, jak pan się plącze. Według słów pańskich szedł pan do Budziejowic, ale już pan chyba jest przekonany, że idzie pan z Budziejowic.	Dostać można, ale jaśnie pani nie posyłała do miasta...	N. Panie trzeba czasu... Kobiéty są różnych umysłów i temperamentów, cóż dziwnego że się broni...	Bardzom panu wdzięczna nie o mnie jednak tu chodzi.	Nie, ale jutro spytam depeszą o Litkę.	Tego my sami nie wiemy.	Pójdę, moja duszeczko, do ogrodu, do maku. Siaki taki grosz się tam zbierze dla Marka na tytuń, a potem na wieś zajrzę, bo dziatwa bardzo na koklusz choruje. Jest i na to ziółko przy Bożej pomocy.	Ja, nie z własnéj woli ztąd idę, odezwał się Zaklika cicho. Kazano mi wracać do pułku	Ba, jensza z człekiem, choćby Krzyżakiem, a jensza ze ścianą. Nie odpowie, a stoi nietknięta	Nie lubię, żeby mnie taksowano oczyma	Nie panie...	Nie wiem.	Nigdy nie byłem przyjacielem Malinowskiego	Istotnie. Nauka, której się specjalnie „poświęcam”, to jest antropologia, stwierdziła i ciągle stwierdza, że u bardzo wielu tak zwanych dzikich	A te Żydki, co z Cesarstwa przyjechały, to ony nie potrzebują robić geszeftu, co? Ja już widziałem, że ony się coś kręcą po mieście, oglądają place i szukają cegielni. Zobaczy pan, że zrobi się ruch. Dziesięć lat temu było tak samo. A cóż, że bez jedną zimę w Łodzi cicho, to i wół jak się napracuje, to leży potem i odpoczywa i ino rusza gembą, a rusza. Mówiłby kto, że zdycha, a jużci, niech no odpocznie, to potem tak ciągnie, jaże się zatyka.	A to dlaczego? Żeby tak zaniedbywać liceum! Myśmy myśleli, że on jest w Londynie!	A gdybyś się pan nie zdobył?	Cepem nie cepem a ślicznymi atucikami, dobrodzieju mój kochany. Chowam ja jeszcze damusie, żeby grzmotnąć twojego królika, Zajączkowski.	Nie domyśla się ani przeczuwa	A niech tę Ketlingową kule biją. Dla Boga! Jak nie ma ginąć ta Rzeczpospolita, kiedy białogłowy w niej rządzą?...	Ale kompanje wesołe i koncerty wspaniałe to nic jeszcze. Najdoskonalszy pasztet mieliśmy wtedy, gdym tej djabelskiej febry się nabawił i gdy mię trząść zaczęła w chacie tego leśnika ona, pamiętasz Swój? Leżałem na łóżku, na które padały deszcze karaluchów, a doglądała mię matka leśnika... Pamiętasz, Swój, jaka to była przyjemna staruszka, ta moja dozorczyni... cha, cha, cha! Nadzwyczaj przyjemna, czysta i roztropna staruszka...	Słowo, Uroda, Kobieta, Mężczyzna, Słowo, Obyczaje, Mizoginia zawołał młody człowiek, odsuwając się wraz z krzesłem, na którym siedział, i składając ręce jak do pacierza.	To prawda wiem o tym dobrze, ale jestem tak żywa... Czy chcesz zostać zupełnie samotny? W takim razie odejdę...	Coraz to lepiej! Wolałbym tysiąc razy, gdyby sędziowie wyznali otwarcie, że karzą winnych z czystej konieczności, dla odstraszającego przykładu innych. W takim razie pełniliby rzecz użyteczną, powolni warunkom swego wieku. Jeśli jednak twierdzą, że odbierając życie winnemu spłacają mu jeno należność, to otwiera się przed nami piekło szaleńczej ułudy, w które pędzi fałszywe rozumowanie onych ludzi, niewinnych w gruncie, gdyż pełnią oni to, co uważają za swój obowiązek. Ta zasada napełnia mnie niewysłowionym wstrętem.	Masz słuszność, Maniu I właśnie wy dobrze robicie. Tak właśnie być powinno... A powiedz teraz, Maniu, czy ci tu dobrze?	Spójrz na mego oprawcę On to doprowadził mnie do tego opłakanego stanu, szczebel po szczeblu spychał z drabiny honoru, spokoju, szczęścia.	Dla tego że on powinien być na początku a teraz ponieważ czas gorący choć na dworze zimno... żegnam panów.	Z tą bladością jest ci bardzo do twarzy, moja mamo; jednak i mnie, i ojca to bardzo przeraziło.	Za późno, już idą na górę	I cóż? Rozstała się pani z nią, wychodząc za mąż i dlatego, że zechce.	Czy słyszałaś pani, szepnęła do Teresy, z jaką bajeczką wystąpiła ta mała nieznośna Rumiańska? Imienia Świętych Pańskich używa do swoich grzesznych żarcików! wszak to obraza pana Boga!	Ach, więc pani ich miała...	Co to tak zgrzypi czy jęczy?	Poznaliście się w szkole pana Creakle, jak mi opowiadał syn Przypominam sobie, że mi syn opowiadał o młodszym towarzyszu, zapomniałam byłazapomniałam była	A, i kuzynek jest tutaj! czegóż taki smutny?	Ależ i pani także jest jej sąsiadką, księżno.	Co inom go widziała, galancie koło niego i okrutnie stęskniony do swoich.	Kiedy więc wchodziłeś na pokład, każdy mógł zobaczyć, żeś trzymał list w ręku?	Powiedziałem, że to niezmiernie interesujące.	Bóg widzi, że bylem wolność odzyskał, pragnę zgody.	Jestem poetą i przybywam do stolicy w nadziei wystawienia tragedii przez siebie ułożonej.	Kiedyś wynagrodzę ich.	Ksiądz, Seks, Obyczaje, Kara rzekł Kandyd do barona	Liczymy na Opatrzność...	Na kobietę? On?...	Owa Maryna Laszka czarownicą jest niepospolitą. Bogomodlca archiepiskop Segrygiej ogłosił mi zdanie swoje o tej nierządnicy: krasa jej najchrobsze serce zmiękczy, a ty młody i niewierny!	Prawdę mówię i już nawet rozpuszczono cztery libijskie pułki...	Tak było, wielebny ojcze	Te drzwi były na klucz zamknięte, gdy wychodziłem z domu.	Ach, doprawdy? Dla mnie? Wytłumacz się jaśniej, mój ty panie prawniku, to może być ciekawe.	Ale nawet gdybyśmy się spotkali, wątpię, czy mój kochany ojciec by mnie poznał. Troszeczkę się zmieniłem od czasu, gdy widzieliśmy się po raz ostatni.	Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować albo się za jakim Wołodyjowskim uganiać, którego by się przy strzemieniu za towarzysza mieć wolało.	Więc, proszę cię, jak?	Zdał bardzo dobrze, lepiej niż takie, co mieli korepytory akademiki...	A moja porcja? Nabiegałem się trochę i nabrałem apetytu.	A więc ma pan nadal nadzieję?	A! tém lepiéj! tém lepiéj! pani będziesz wolną...	Co pan dajesz Meli?	Czy długa to podróż?	Czy to twoje pismo, Lulejko?	Jak on ślicznie mówi: mamusiu!	Jak pan myśli, jak długo może trwać nawałnica?	Jeszcze wyżej.	Och, jakież to ordynarne i niesprawiedliwe słowa!...	Pani mówi o sferach?	To grzecznie podziękuj, Jude.	To niech obetną sobie włosy.	W hotelu, gdzie mieszkają zagraniczni goście, ma wartować policja tajna i mundurowa.	W poważnej sprawie! I cóż to za sprawa?	Żeby się z tobą zobaczyć, mój mały.	A no przecie czytali.	Ależ ty tańczysz wyśmienicie!	Cicho!	Cukier krzepi	Czy żyje?...	Dobranoc!	Dokądże wyjechał?	Dosyć	Hallo, stary rębajło! Gdzież ubity pies?	I sferowe także.	Ką čion, vaikeli, džiaugsies, kada visą laiką širdis nerimstanti buvo.	Może od reumatyzmu?...	Och... tyle subiekcjisubiekcja (z łac.)	Pan ma odczyty w Krakowie?	Panie Kotowski, słyszałem o panu wiele dobrego.	Rzekłem, przeciekprzeciek (gw.)	Ten... ten?... Mógł być moim ojcem	W prawdę zwątpiłeś.	Zupełnie! odpowiedziała Wanda
Owszem, moja mamo, powinna ona wszystko widzieć i słyszeć, aby znać ten świat, ten kraj, których przecie mieszkanką i obywatelką będzie składnik różnych lekarstw, m.in. proszków uśmierzających ból. i morfiny przerywając. Zawołano panny służącej, okazała się jeszcze potrzeba przywołania Marty, w zachód około chorej wtrąciła się i Leonia, ale pani Emilia długo żadnej ulgi uczuć nie mogła, przeważnie dlatego, że ciężkie stąpania i głośny oddech Marty drażniły ją i irytowały. Irytacji tej niczym nie objawiała, ale cierpienia jej uspokajały się daleko powolniej, niż to bywało przy lekkim fruwaniu i ptaszęcym szczebiocie Teresy. Daremnie Marta na palcach nóg stąpać usiłując najciszej, jak tylko mogła, kołysała w powietrzu swoją wysoką i ciężką postać, daremnie tłumiła oddech i dławiła się powstrzymywanym kaszlem, sam jej szept nawet, gruby i świszczący, drażnił nerwy chorej. Spostrzegała to wybornie i zgryzota, którą nad tym uczuwała, oblekała jej twarz wyrazem dotkliwego zmartwienia.	Nie jest bardzo grzeczna, uprzejma, ładnie ułożona i rozsądna. Po raz pierwszy wyszła z zakreślonej drogi, ale... niech się pani nie obrazi, mam to do zawdzięczenia panu Porzyckiemu.	Oczywiście! Uważają się za wyższych ponad zwykłe rozrywki. Małe zarozumiałe bydlątka! W tym szyderczym, celtyckim uśmiechu M’Turka jest coś, co mnie denerwowałoby trochę. A jak starannie oni się zawsze ze wszystkim kryją! Bezczelność wprost na zimno obmyślana, z góry ułożona. Jak pan wie, jestem bezwzględnym przeciwnikiem wtrącania się do spraw cudzych klas, ale tym chłopcom trzeba dać nauczkę, Prout, i to dobrą nauczkę, jeśli chcemy poskromić bodaj tylko ich wybujałą pewność siebie. Gdybym był na pańskim miejscu, zająłbym się przez jaki tydzień ich sprawkami. Chłopcy tego rodzaju nie wstępują do Łowców Pluskiew bez kozerybez kozery	A teraz raczcie rozpocząć tańce z wojewodzicem krakowskim. Oto mu daję znak, by się przybliżył. Niestety, jeszcze mi dwóch rzeczy nie dostajenie dostaje (tu daw.) A. Grabowski, Wspominki ojczyste.	Są i dobre, są i złe. Nawet przyznam się pani, że nie wiedziałam sama, czy wszystko pani powiedzieć, czy nie wszystko. Ale pan Bolesław radził, żeby powiedzieć wszystko. „Powiem tobie że panna Jadwiga powinna o wszystkiem wiedzieć; ale co się tycze starej, to powiem tobie, że bądź ostrożna!”	Nic to jeszcze, miłościwy panie! Potem mi kompanionów, godnych kawalerów, chociaż swawolników, laudańska szlachta wysiekła. Nie mogłem nie pomścić, więcem tej samej nocy zaścianek Butrymów napadł i ogniem i mieczem zabójstwo ukarałem... Ale mnie pobito, bo ich tam kupa szaraków siedzi. Musiałem się kryć. Dziewka już i patrzeć na mnie nie chciała, bo owi szaraczkowie byli jej ojcami i opiekunami, testamentem postanowionymi. A mnie serce tak do niej ciągnęło, że choć ty łbem tłucz! Nie mogąc bez niej żyć, zebrałem nową partię i zbrojną ręką ją wziąłem.	Stanowczo, baronie jeżeli kiedy Fakultet zechce utworzyć katedrę homoseksualizmu, zaproponuję pana primo loco. Lub raczej nie, bardziej by się panu nadał instytut specjalnej psycho-fizjologji. I widzę pana zwłaszcza na katedrze w Collège de France, oddającego się studiom, których rezultatów udzielał by pan, niby jaki profesor języka tamulskiego lub sanskrytu, wobec szczupłej garstki osób, które to interesuje. Miałbyś pan dwóch słuchaczy i pedela, przez co nie chcę rzucać cienia podejrzenia na nasz korpus pedelów, który uważam za nieskazitelny.	Już stary. Siwy. Głos ma na wiecu, jak ta trąba. Gada, jak lepiej nie trzeba, tylko za dużo ludziom wymyśla i wypomina. To musi nie jest jenteligent.	Nikogo nie podejrzewałem, póki nie przybył tu Sebastian po swe działa. Wówczas Jan Collins zaczął mu płatać takie same psie figle jak mnie z owym żelaziwem. Tydzień po tygodniu dwie lub trzy kolubryny pękały podczas odlewania i nadawały się, jak mówiono, jedynie na szimelc. Jan Collins kiwał głową i zaklinał się, że nie odda królowi ani jednego działa, które by nie było dokładnie odlane. Wszyscy Święci! Jakże się wtedy Sebastian pienił ze złości! Wiem coś niecoś o tym, bośmy nieraz siadali na tej ławie, dzieląc się naszymi strapieniami...	Na miły Bóg! coś się w was odmieniło od wczoraj i o śmierci niż o Danusi radziejradziej (daw.)	Nic Pani ma słuszność: zaniedbałem się w nauce. Nie przypuszczałem, że kooperatywa zajmie mi tyle czasu. Chociaż...	Rozumiem... Macie widać sposoby zniszczenia skarbów. Ale w takim razie już nikt z nich nie skorzysta.	Pan przychodzisz na wieś bez znajomości gospodarstwa, ale z tem, czego ogółowi naszych ziemian głównie brak, bo ze znajomością administracyi i z kapitałem. Dlatego ufam i jestem pewien, że nie wyjdziesz źle na Krzemieniu. Powrót wasz, to wielka radość dla mnie, nietylko ze względu na was i na tę moją kochaną uczenicę, ale że to zarazem dowód na to, co ja zawsze mówię i twierdzę, iż większość nas starych musi wyjść z ziemi; synowie jednak nasi, a jeśli nie synowie, to wnuki patrz	Kiedy szanowna ciotka pańska, panie Copperfull najęła tu dla pana mieszkanie, pomyślałam sobie: dobrze, teraz to już mam kogo macierzyńskim otoczyć staraniem. Pan nic nie je, nie pije.	Nie; świętych nie ma. Jest ona tylko złą, jeżeli się kocha bez uwielbienia, a co najmniej bez szacunku, i jeżeli ci, którzy się kochają jeżeli ci, którzy się kochają, nie mogą być jak dwie strzały, o których mówiłaś, Idalko.	Cóżbym ja poczęła z wami? co wy ze mną ja was, wybyście mnie nie zrozumieli: a pierwszego dnia, gdyby mi z oczu znikła ta chata i mogiła, z tęsknotybym za niemi umarła. Na co mi świat? albom to ja ciekawa szerokiéj ziemi i sinego morza? Gdzie kogo posadziła dola, tam mu żyć i umierać! Co wam lepszego, że kości wasze leżą rozsypane po świecie, a serce nie ma się gdzie, nie ma do czego przytulić?	Ach, Boże, żeby choć Waldemar jeszcze nie wyjechał!	Ale możem, czemu nie możem...	Ale za sowę. Dość mi tego, a który by się przeciwił... Ejże!... wiem i ja, jako pas okręcić.	Cóż to znaczy? Sądziłem zawsze, iż guziki jednakowe fabrykuje się całemi tysiącami.	Lewin dopiero otworzył środkową szufladę. Została jeszcze dziura pod posadzką, noga od fotela i zakitowana cegła w murze.	My tośwa już przywykli Żeby tak ino miał człowiek kiedy czas odpocząć, jak się patrzy...	Nie narzekał na nic.	Osiemdziesiąt, mój miły. Od sześciu lat już leży	Powiedz lepiej, ciociu, po gminnemu, boś to miała na myśli. W naszych pojęciach tylko prostakom wolno mieć uczucia. Rozumiałbym wasze oburzenie, gdyby panna Rudecka była osobą nie z towarzystwa...	A cóż by się stało, gdyby plac-major przez głupotę obraził się na was?	Tak, były tu podstępy niewątpliwie pan o tym najlepiej możesz wiedzieć. Odniesiemy się wreszcie w tej kwestii do obecnego tu pana Micawbera.	Postaram się. Jeno w tym rzecz, czy skryptu gdzie nie wysłał albo czy go dziewka w koszulę nie zaszyła. Wasza książęca mość nie życzyłbyś sobie sprawdzić?...	A gdzie jest szlachetny redaktor?	A nie. Oddałem celnikom spis naszych towarów, a z komory celnej przysłano do nas człowieka, który przyjechał razem z pilotem. Wręczyłem mu nasze dokumenty.	A tak Zawdzięcza on swe przezwisko dziwnemu szczęściu, które zasłaniało go przed śmiercią we wszystkich jego zuchwałych przedsięwzięciach. Jest on niebezpieczny, trzeba państwu wiedzieć. Posiada przymioty, które czynią zeń niezwykłego człowieka. Nawet sam wyrok potępiający przyniósł mu w rodzinnych stronach honor niezmierny...	A zatem? Powiedzmy, że zgodnie z twoim życzeniem przestanę mówić. Dobrze, już milczę.	Aaa... zdumieli się wszyscy.	Ach, znam ją ze słyszenia Mówią, że równie inteligentna jak ładna. Do diabła! Kiedy pomyślę, że mogłem być jej przedstawiony na ostatnim balu u państwa de Villefort i zaniedbałem taką okazję... O, co za głupiec ze mnie!	Ale i...	Ale ich słuchać!?	Ale jeśli mię tylko kto myśli zarwać, to z miejsca zadzieram ogona i rwę co pary w gnatach!	Ale zaraz!	Ba... i mój stary wie o kopiejce, i wie, że ja mu nie poślę, bo nie mam. A choćbym posłał, to i co? Też nie mówiłbym: obowiązek, tylko: wódka. I choćby mój stary deliriumdelirium	Boleść spotkała cię wczoraj z ręki Tejrezjasza, a więc powinno przyjść i szczęście.	Byłoby znacznie rozsądniej mieć ich wszystkich pod kluczem. Anglia musi zrównać się pod tym względem z innymi krajami. Głupia bourgeoisiebourgeoisie (fr.)	Chodź, głupi, na gruszki. Ogrodnik wyjechał.	Darmo bo to już milczeć buchnęło to słyszę po całem mieście jak z armaty, a wierszyki nawet chodzą już po rękach. Ci co je stworzyli sami roznieśli.	Doskonale, chciałeś mnie szantażować, zabezpieczyłeś się z góry. Typowy potomek Marsantów, Mater Semita, czuć rasę	Ee, co tam! Byłeś po silnym wstrząsie i nie pomyślałeś, co mówisz Zresztą oprócz mnie i ojca nikt nie widział tej całej awantury przed chwilą. Kucharza można nie brać w rachubę.	Ileż wart dla ciebie mój szacunek: dwa, trzy, cztery tysiące? bo w każdym razie mniej niż pięć!	Ja sam mam taką i mogę ją waszmości pokazać, bo ją zawsze wożę ze sobą.	Jak tam ta dziewczyna, panie Kosiba? Żyje jeszcze?	Jakże się miewa twoja matka?	Jego stać na najgorsze, znam ja go dobrze...	Jest... jest...	Mości książę, ależ ja stara przecież nie jestem...	Mój mąż... Jest bardzo źle z moim mężem.	Nie	Nie słyszałaś?... Ha, ha, ha?	Nie wiem.	Nigdzie tego nie ma, tylko u mnie....	Tak mi się zdaje, a i ty tak samo sądzisz.	Toć odezwał się Jaszko.	Toś ty dziedzicem po starym Mikołaju na Długolesie?	Tu! Tu!	W owym to czasie nie było ani zboża, ani melonów, ani pieprzu, ani trzciny cukrowej, nie było też owych małych chatynek, które nam wszystkim tak dobrze są znane. Plemiona Dżungli wcale nie wiedziały o istnieniu Człowieka i żyły społemspołem	Zobaczymy, ojcze, odezwała się całując go Laura, bądź tylko dobrej myśli.	...o zwolnienie mnie z zajmowanego stanowiska	?...	A jakimże jesteś lekarzem?	A mówiłeś waćpan kiedy indziej, że to było w GalacieGalata	A pan, inżynierze?	A! kolébka z kawałków trumny, rzecz wcale niewesoła!	Ba!	Bardzo chętnie.	Bo jesteś zachwycająca	Co, kamienna?	Cóż takiego?	Daj mi spokój! Idę zaraz!	Dolinę nad Potokiem	Ha! ono by to mogło być lepiéj, gdyby ludzie rozum mieli.	I co? I co?... Niech pan prosor powie! Mój  panie prosorze!	I sferowe także.	Ja jestem człowiek, panie, najautentyczniejszy człowiek	Ja również czekam niech mi pan powie, czego chce pan ode mnie?	Kiedy ciemno jak w lochu.	Kilka tygodni byliśmy w Rzymie.	Kogóż chcesz nią uszczęśliwić?	Lauretta!	Muszę przecież znowu odmówić przed kimś modlitwę To nic miłego odmawiać ją samotnie.	Mówi, że jak tylko będzie mógł.	Nasi mężczyźni do tego przywykli.	Niech pan wieczorem przyjdzie z panem Maksem, to panom upiekę ciastek z jabłkami.	O tym my wiemy	Och, panie dyrektorze	On?... Będzie milionerem, będzie zażywał powszechnego szacunku i może będzie miał przyjaciół...	Papież to firma.	Przede wszystkim usiądźmy gdzieś i pomówmy o ubraniu dla mnie. Widzisz, jak wyglądam.	Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.	Teraz będziesz musiał mi go przedstawić	To w stronie Konstantynowa!	To znaczy: z Paryża	Zapominasz pan, kapitanie, że „Nautilus” ma potężną ostrogę! Przecież będzie można puścić statek prostopadle ku lodowi i przebić go potężnym uderzeniem.	Zrobić tak, jak mówiłem i pilnować najściślej! Rozumiecie!
A a! Tak zawsze pierwszych dni bywa! Mężczyzna się wydaje wrogiem, ale potem niewolnikiem się stanie. Tylko mu bądź wesołą, dobrą, łaskawą, pokłoni się, posłusznym będzie. A nie pomoże nic, damy mu ziele pić i węzełek od sukni oderwać mu trzeba a nosić przy sobie u piersi, na sercu.	A czyż to nie jest głupstwo, panie Szwejk gdy pan, według opowiadania policjanta, który pana tutaj przyprowadził, spowodowałeś zbiegowisko przed manifestem o wojnie, wywieszonym na rogu ulicy, i gdy podburzałeś lud wołaniem: „Niech żyje cesarz Franciszek Józef! Ta wojna jest wygrana!”	Wszakże pan myślał kiedyś o machinach latających?... Nie o kierowaniu balonami, które są lżejsze od powietrza, bo to błazeństwo, ale	Żegnam, żegnam kochaną panię, mówiła Apolonja, dzwonią na majowe nabożeństwo, biegnę, lecę, ażeby się do kościoła nie spóźnić! Nieprawdaż że dziwnych rzeczy dowiedziałaś się pani odemnie? Ta Rumiańska i pan As, Wandziulka i pan Przybycki! mój Boże najwyższy! mężatka z kawalerem! żonaty z panną romanse zawiązują! Zgorszenie tylko i obraza Pana Boga! Żegnam, żegnam kochaną panię! pilno mi do kościoła, na majowe nabożeństwo! zapisanam w szkaplerne i różańcowe bractwo	Ach, panie Utterson, nareszcie dobre słowo!	Ba, i ja bym go wolała, zwłaszcza sądząc po skutkach, jakie widziałam; ale to na pewno tajemnica, a nie będę na tyle niedyskretna, aby poprosić pana o przepis.	Cień od tego wysokiego krzyża; prawieś jak dziecko trzyletnie, co się strachów boi! No pójdź, nie ma czasu do stracenia. Pewno wszystkie bramy miejskie pozamykane.	Doro najdroższa to, co mówisz, nie tylko jest dziecinne, lecz i brzydkie. Sama wiesz, jak dalece mijasz się z prawdą.	Moleschotta ja nie czytam, bo on jest zacofaniec, a zresztą to inna sprawa. Moleschott mi mówi: myśl, i ja myślę. A tu... psu wściekłemu instynkt powie: gryź, i on gryzie. A ja skąd wiem, co tobie twój Bóg każe zrobić? Pókiś ty sam od siebie zależał, ja wiedziałem, czego się od ciebie spodziewać, ale od czasu, jak u ciebie Bóg pojawił się, ja już nic wiedzieć nie mogę. Skąd ja wiem, co temu twojemu Bogu do głowy przyjdzie? Ja tam nie lubię mieć z nim do czynienia. Kto chce ze mną żyć, musi sam za siebie odpowiadać.	Straszna!... straszna cyfra! Czy nie widzisz pan w niej istotnego niebezpieczeństwa dla naszych fabryk?	Zaraz, ja ci, widzisz, wszystko opowiem... Tylko nie uciekaj. Chodź do mnie.	Gdy pani wyrobi paszport, da mi pani znać przez posłańca. Proszę napisać jeden jakiś wyraz. Nazajutrz wyjeżdżamy. Jadę w jednym z panią pociągu tylko dlatego, że muszę opiekować się. Przecie pani nie była jeszcze za granicą. Gdyby nie to, pojechałbym sobie wprost na Riwierę. To już wszystko.	Myślałem o niej Ale oni nie potrafią przywieźć działa na ląd, a nawet gdyby potrafili, to nigdy nie przeciągną go przez knieje.	A któż, jeśli nie ja, jest przyczyną jego zguby? Słyszałaś pani o księdze, w której znajduje się świadectwo, stwierdzające pochodzenie Manuela?	Ach, Mr. Barnes cieszę się że pana spotykam znowu!	Ach, opowiedz o nich!	Alboż my zatrzymujemy te, którym trafia się wyjść za mąż?... Owszem, z naszych nowicjuszek, nawet sióstr kornetowych, bywają dobre żony. Ale nie każdą wabi świat... Niejedna woli być siostrą cierpiących, matką sierot i oblubienicą Chrystusa...	Ale gdyby się zaprzągł do roboty! Przecie to jest, moje dziecko, skończony inżynier z paryskich dróg i mostów, chłop zdolny, zdrowy jak bizon. Wałkoń dziś któż by mógł przeczyć?... Ale ten sam wałkoń, gdyby tylko chciał, mógłby lekko zarabiać kilkanaście tysięcy rubli rocznie. Sama bym dopomogła.	Był. Nic nowego nie znalazł. Pozwoli pani sobie pomódz?	Czy ja temu winien, że mam taki charakter? Jeszcze za dawnych czasów, kiedym odsługiwał wojsko, to nieraz po kilka razy chodziłem do kuchni po obiad, dopóki mnie nie wsadzili do paki. Pewnego razu wyfasowałem na obiad trzy żeberka i z powodu tych żeber siedziałem miesiąc. Niech się dzieje wola boża.	Dancing i jeszcze raz dancing. Tu oczekuję pierwszego od dawna zdarzenia, które historię do życia powoła i tu muszę pierwszych wytańczyć kapłanów dla nowej religii, ażeby myśl ludzka w szczęściu umierała i dla szczęścia żyła.	Dlaczego nie będzie? Fabrykę zamykają?	Ej, co mi tam robota! Muszę wracać! Dziad daruje, ale to nie cierpi zwłoki!	Głupi byłem. Głupi byłem... Cóż?... Za swoją głupotę każdy musi płacić. Dałem się panu nabrać, a teraz wyrzuca mnie pan na bruk...	I bardzo ładnego nawet widziałem go wczoraj, trzymał go pachołek przyjaciela pańskiego.	Ja? M-mam iść i... i powiedzieć jej to wszystko?	Jeżeli się pani śpieszy, to może pani pożyczyć rower od Wojdyłłów. Oni mają aż dwa rowery. Umie pani jeździć na rowerze?	Kto wie, czy depeszy nie zastaniemy w hotelu.	Mój kochany Łado, poczęła starościna, kto też to obcy jakiś, już podobno drugi raz, w naszym lesie i pod samym prawie dworem w dąbrowie poluje? moje panienki już go tam drugi raz spotykają.	Natenczas weźmiemy gdzieindziej, a waćpan mi dzieciństwem tem głowy nie kłopocz	Nie chcę cię drażnić ani ci dokuczać, chcę ci owszem dać dowód, że cię rozumiem i odczuwam, a nawet współczuję...	Nie czytuję literatury jarmarcznej; w dzieciństwie czytałem Historię o Magielonie, Różę z Tannenbergu i podobne arcydzieła, to mi wystarcza na resztę żywota.	Niech mi pani wierzy, że i ja odczuwam, ale nie może pani ode mnie wymagać, abym się roztkliwiał nad każdym niedołęgą, nad każdym psem kulawym, kwiatkiem zwiędniętym lub motylkiem zdeptanym.	Ojojoj! Tam w tej budzie jedzie królowa Delhi, by modlić się o syna! Zróbcie miejsce królowej Delhi i jej pierwszemu ministrowi, szarej małpie, wspinającej się po własnym pałaszu!	Panie doktorze, panie doktorze!	Poetą, być może ale do wielkiego poety bardzo mi daleko. Lubię czytać poezję, lubię ją po trosze uprawiać, ale nic więcej, i ojciec mój, panie, mówiąc to, żartował sobie ze mnie.	Rozumu nie tyle, prędzej pięści Znam dobrze moją płeć i nieraz miałam okazję litować się nad naiwnością męską.	Tak, rozpoznałem pannę Danglars. Nie myślałem, że się aż tak przyjaźnicie.	W jakim celu książę pan udaje się do obozu?	Wiesz, co się stało Ten szkaradny Kotowski o mało nie zabił pana Kazimierza!... Myślałam, że umrę, ale już jesteśmy zaręczeni... Nie wiem nawet, które z nas oświadczyło się: on czy ja? Zresztą wszystko jedno.	Wyjechał? Pan Danglars wyjechał! A gdzie?	Znam Mury wcale dobre, rzeczy drewniane należałoby stopniowo zmienić, w rezerwie ogród... Licytuje baronowa Krzeszowska do sześćdziesięciu tysięcy rubli, konkurentów zapewne nie będzie, kupimy najwyżej za sześćdziesiąt tysięcy rubli.	A coś ty w lesie wykopał?	A któż ci był matką? kto ojcem?	A niewierny! no! to bywaj zdrów!	A zatem przedmiot wikła się.	Abo to chwaci czasu; o pożar na Podlesiu i o wasz podkop będą penetrowali...	Alboż wspomniałam ci, Zillo, o zbrodni?	Ale jeszcze za krótko, żeby móc coś dojrzeć wśród takiej mgły	Ale pani tu zostanie?	Ależ w takim razie wybuchnie bunt ogólny!...	Ba! czekaliśmy, zdaje się, tego.	Bo jako słyszałem, to jeszcze mistrz KondratKonrad von Jungingen	Był tu wczoraj pod wieczór ojciec gwardian.	Chciałbym często tak czekać. Zastałem tu panią i rozmawialiśmy.	Co ci, gołąbeczko, co ci?	Czego? Czego mam się strzec?	Czyliżby zdrada i tam?... W każdym razie zawołasz do mnie Dagona Muszę poznać źródło tych kłamstw i, przez bogi, położyć im koniec!...	Dla czego?	Dokąd?	Dziękuję za dobre słowo, pani.	Faktycznie a miejsca, w których klucz jest złamany, są również zardzewiałe.	Godzę się z tem.	Hai mai! Dyć chwalenie dzieci przynosi złą wróżbę, inaczej mogłabym przysłuchiwać się tej gawędzie. Ale tyły domu są niestrzeżone, a właśnie wśród takiego nastroju ludzie knują sobie to i owo... Ponadto odjechał ojciec dziecięcia, a ja na stare lata muszę być czaukedar (dozorczynią). Wstawać, wstawać! Podnieście palankin! Niech no hakim i młody klecha dojdą z sobą do porozumienia, czy więcej przydadzą się gusła, czy lekarstwa. Hej, nicponie, podajcie gościom tytoniu a... ja obejdę całe gospodarstwo!	I dopuszczać się takich nieskromności młodej pannie! jęknęła Teresa.	I mnie także opisał wtedy w gazecie ten Blahouš Mam jeszcze gdzieś wycinek z tej gazety. Nazwał mnie apostołem Kuzendowej sekty, czy tak jakoś. Hej, gdzież te czasy!	Igrasz z nami jak kot z myszą. Młynarza już pożarłaś!	Ja odchodzę, co prędzej...	Jakiż?	Jasne jest że paryski Grandet przysłał swego syna do Saumur w intencjach najzwyczajniej matrymonialnych.	Jastroń przebudził się	Któż waszmościankę z rannymi obchodzić się nauczył?	Mam nadzieję, że sprawisz nam tęgą bibę?	Mniej więcej wiem, ale dziś jesteś tak wymowny, że rad wysłucham twego określenia.	Mówisz?	Na nic opór, bo kula w krzyż!	Na pewno się powiedzie. Zobaczysz, przyprowadzę do ciebie zabójcę obu twoich braci.	Niech piją: nic!	Och! Tu czy gdzie indziej...	Odważnym!	Ożeń z nią kogo chcesz... zrób co ci się podoba... to rzecz skończona...	Podróż? ja żadnej nieodbyłem podróży?	Przyjaźń, Wojna, Wróg, Słowo rzekła Basia.	Przywykniesz Wśród tych ludzi znajdziesz miłych i sympatycznych, potem przyjaciół i zażyłe stosunki.	Rzeka stoi, lód mocny, kiedy wozy przechodzą.	Tak, ekscelencjo Jesteśmy prawie na miejscu.	Tego samego jestem zdania i oprócz Cyda Hameda, trzeba zabronić, aby pierwszy lepszy autor ośmielił się opisywać czyny wielkiego Don Kichota, tak jak Aleksander zabronił, ażeby ktokolwiek, oprócz Apellesa, ośmielił się portret jego malować.	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto mój śpiew zwycięski! Słuchajcie! Foxy przyniósł nam herbaty, mimo że jesteśmy parszywymi owcami. Foxy ma serce. Prócz tego	To być może. W tem coś jest!	To chodźże ze mną	To ci dopiero był zły!	To dziwne!	To wyższa rzeczywistość: to słowa, które się stały ciałem...	Ty umiesz, ale inni źle grają.	Z Bogiem! Spieszcie się!	Zaspałem, psiachmać Już biały dzień, a wy śpita. Kuba niech brony szykuje, siać pojedziem	Zbyt samotny występ na życia terenie. Balet zbyt rozlewny panienka układa, by taniec się udał. Poza tym tanecznia, zwłaszcza weselna, z reguły pochyła, oj pochyła bywa. Prawie nieuchronnie nabija się guza.	Zdrowie wuja Scrooge’a!	Zmiłuj się, ludzie co wszystko wiedzą, dowiedzą się o naszych przechadzkach, o tem że on tu bywa	Święty zapytał Zbyszko.
To jest, czemu nie napisałem rozprawy o środkach ucywilizowania Francyi? nieprawdaż? Pan Gravier już mi to przed panem powiedział. Niestety! nie tak-to łatwo rząd oświecić, a najtrudniéj przychodzi to z tym właśnie, któremu się zdaje, że sam światło szerzy. Zapewne, że cośmy zrobili dla naszego kantonu, to każdy mer powinien zrobić dla swego, magistrat dla miasta, podprefekt dla okręgu, prefekt dla departamentu, minister dla Francyi, każdy w zakresie swojéj działalności. Ja naprzykład zbudowałem drogę na mil parę, drugi poprowadziłby ją daléj, inny wykopałby kanał; ja poparłem fabrykę kapeluszy wieśniaczych, minister wyzwoliłby Francyę z pod jarzma zagranicznego przemysłu, otwierając nowe rękodzielnicze zakłady, pomagając do udoskonalenia naszego żelaza, stali, narzędzi rolniczych, jedwabnictwa, farbiarstwa i t. p. Zachęcać handel to zupełnie rzecz inna niż protegować go. Dobrze zrozumiana polityka kraju powinna dążyć do wyswobodzenia go od wszelkiego zagranicznego haraczu, ale nie przez upokarzające środki cła i blokady. Przemysł tylko sam przez się zbawionym być może; jedynem życiem jego jest konkurencya. Protegowanie usypia go jak narkotyk, monolog i taryfa są dlań zabójcze. Ten tylko kraj odniesie zwycięztwo nad innemi, który u siebie swobodę handlu ogłosi, którego potęga przemysłowa będzie tak wielką, że mu pozwoli sprzedawać wyroby swoje po cenach niższych niż gdzieindziéj. Francya z większą od Anglii łatwością dojść może do tego, gdyż ona jedna posiada terrytoryum dość rozległe na to, by produkta rolnicze utrzymać w cenach, które-by wpłynęły na zniżenie innych; i do tego to rząd Francyi dążyć powinien, bo to jest paląca kwestya wieku. Widzisz pan, studya w tym kierunku nie były nigdy celem mego życia, a zadanie, jakie sobie późniéj do spełnienia wytknąłem, było czysto dziełem przypadku. Potém, rzeczy te są zbyt proste, by je można naukowo traktować, zamało szumne, zamało teoretyczne, a tylko, na nieszczęście dla siebie, pożyteczne i nic więcéj. Zresztą, żółwia-to i mozolna praca! Kto chce jakikolwiek postęp w tych rzeczach utrzymać, powinien znaléźć w sobie codziennie jednakową dozę odwagi, najrzadszéj, choć się na pozór najłatwiejszą wydaje, odwagi bardzo mało cenionéj i wynagradzanéj; jedném słowem odwagi nauczyciela powtarzającego bezustannie jedno i toż samo. Z uszanowaniem schylamy się przed człowiekiem, który, tak jak pan, krew na polu walki rozlewał, ale lekceważymy sobie tego, który zużywa powoli swe siły żywotne, zapalając wciąż też same iskierki w dziecinnych główkach. Dobrze czynić w ukryciu, bez rozgłosu, to dla nikogo pociągającém nie jest. Brak nam całkowicie téj obywatelskiéj cnoty wielkich ludzi starożytności, którzy dla przysłużenia się ojczyznie stawali chętnie w ostatnim rzędzie, skoro w pierwszym być nie mogli. Chorobą naszego wieku jest pragnienie wzięcia góry nad innemi. Więcéj mamy świętych niż modlących się do nich. a dlaczego? Bo z monarchią straciliśmy honor, z wiarą ojców naszych patryotyzm. Zasady te istnieją jeszcze wprawdzie, bo takie nasiona nie giną nigdy, ale ożywiają one jednostki, a nie masy. Obecnie, jedyną dźwignią społeczeństwa jest egoizm, wszyscy weń wierzą, po-za nim nie masz nic. Jeżeli znajdzie się jaki wielki mąż, który nas uratuje od rozbicia, do jakiego dążymy, ten niecierpliwie posłuży się indywidualizmem jako najpotężniejszym środkiem odrodzenia, ale czekając na to, żyjemy teraz w wieku materyalistycznym i pozytywnym. Wszyscyśmy otaksowani, nie podług tego, ileśmy warci, ale ile ważymy. Energiczny, ale licho odziany człowiek ledwo przelotne spojrzenie uzyskać może. Minister posyła nędzny jakiś medal marynarzowi, który z narażeniem własnego życia ocalił kilkunastu ludzi, a darzy honorowym krzyżem deputowanego, który mu głos swój sprzedaje. Biada krajowi tak ukonstytuowanemu! Narody zarówno jak jednostki tylko w silnych, głębokich uczuciach czerpać mogą energią. Uczuciem narodów są ich przekonania. A my zamiast przekonań i wiary, mamy własne interesa na celu. Skoro każdy o sobie tylko myśli i sobie tylko wierzy, to gdzież jakim sposobem chcesz pan znaléźć w pośród takich ludzi dużo odwagi cywilnéj, odwagi, któréj pierwszym warunkiem jest zaparcie się siebie. Odwaga cywilna i odwaga wojenna z tegoż samego źródła pochodzą. Wyście powołani do poświęcenia życia od razu, my nasze po kropelce oddajem. Z obu stron też same walki tylko pod innemi postaciami. Do ucywilizowania choćby najlichszego zakątka ziemi nie dosyć jest być człowiekiem dobréj woli, potrzeba być wykształconym; a wykształcenie, uczciwość, patryotyzm niczém są jeszcze bez żelaznéj, niezachwianéj wytrwałości, z jaką człowiek winien wszystkie osobiste widoki na ołtarzu ogólnego dobra poświęcać. Bezwątpienia, że Francya posiada nie jednę rozumną głowę, nie jedno patryotyczne serce; ale jestem przekonany, że nie w każdym kantonie znajdzie się choć jeden człowiek taki, który-by do tych cennych przymiotów łączył silną wolę i stałość kowala kującego żelazo. Człowiek, który burzy, i człowiek, który buduje, to dwa zjawiska działalności: jeden przygotowywa, drugi kończy dzieło; pierwszy zjawia się jako gieniusz złego, drugi jako gieniusz dobrego; tamtemu sława, temu zapomnienie. Pierwszego głos donośny, który budzi pospolite dusze i uwielbieniem je napełnia, podczas gdy dobro długo w milczeniu działa. Próżność ludzka wybiera zwykle świetniejszą rolę. Dlatego téż czyn, dokonany bez żadnéj wstecznéj, osobistéj myśli, będzie zawsze dziełem przypadku, dopóki wychowanie nie zmieni obyczajów Francyi. A gdy się te obyczaje zmienią, gdy wszyscy na wielkich obywateli kraju wyjdziemy, nie staniemyż się, pomimo wygód i uciech codziennego życia, najnudniejszym, najbardziéj znudzonym, najmniéj artystycznym, najnieszczęśliwszym narodem pod słońcem? Ale nie mnie te ważne pytania rozstrzygać; nie jestem na czele kraju. A po-za temi względami inne jeszcze trudności sprzeciwiają się istnieniu stałych zasad w administracyi. Cywilizacya, panie kochany, nie zna nic bezwzględnego. To, co jest zbawieniem dla jednéj okolicy, może być zabójczém dla drugiéj; z umysłem dzieje się tak jak z rolą, a jeżeli mamy tylu złych administratorów to dlatego, że administracya tak jak smak wypływa z uczucia bardzo szczytnego, bardzo czystego. Nikt nie jest w stanie ocenić czynów, ani myśli administratora; prawdziwi jego sędziowie daleko, skutki jego działalności jeszcze daléj. To téż każdy bez obawy urząd ten przyjąć może i przyjmuje. We Francyi, rodzaj tego uroku, jaki rozum wywiera, napełnia nas uszanowaniem dla ludzi samodzielnie myślących, ale wszelkie idee są niczém tam, gdzie woli silnéj potrzeba. Wreszcie, administracya nie polega na tém, by narzucać masom myśli lub metody mniéj lub więcéj słuszne, lecz ma na celu nadanie złym lub dobrym skłonnościom tych-że mas takiego kierunku, który-by był dla dobra społecznego korzystnym. Jeżeli przesądy lub zwyczaje jakiéjś okolicy prowadzą złą drogą, mieszkańcy sami z siebie błędy swoje porzucą. Każdy błąd w ekonomii wiejskiéj, politycznéj lub domowéj spowodowywa straty, do naprawy i usunięcia których własny interes najsilniejszym jest bodźcem. Tutaj na szczęście zupełną tabula rasa znalazłem. Ziemia była dobra, z łatwością przyszło mi ją użyzniać; rolnictwo, jako tu dawniéj wcale nie istniejące, nie mogło miéć tém samém żadnéj tradycyi; nie potrzebowałem więc walczyć z żadnemi uprzedzeniami i bez oporu zaprowadziłem płodozmian, sztuczne łąki i uprawę kartofli. W interesie kołodzieja było zachwalać moje pługi, by je tém łatwiéj mógł sprzedawać, miałem więc w nim sprzymierzeńca. Tak w tém jak i we wszystkiém dążyłem do tego, by powiązać interesa jednostek z interesami ogółu. Następnie, od produkcyi bezpośrednio dla moich biedaków potrzebnéj, przeszedłem do innych, które-by na wzrost ich dobrobytu wpływały. Nie sprowadzałem nic z zewnątrz; przeciwnie wspierałem nawet przemysł wywozowy, mogący ich wzbogacić, a którego korzyści wprędce ocenić się dały. Ludzie ci przez czyny swoje byli memi apostołami, nie domyślając się tego. Teraz, jeszcze wzgląd jeden. Jesteśmy zaledwie o pięć mil od Grenobli, a blizkie sąsiedztwo miast wielkich tysiące dróg dla produkcyi otwiera. Nie wszystkie gminy mogą się tak szczęśliwém położeniem pochlubić. W każdém przedsięwzięciu tego rodzaju trzeba wziąć pod uwagę charakter miejscowości, jéj położenie, środki, któremi rozporządzać może, trzeba zbadać grunt ludzi i rzeczy, a nie chciéć winogradu sadzić w Normandyi. Tak tedy, nie masz nic bardziéj zmiennego jak administracya; zasady ogólne nie istnieją dla niéj prawie. Prawo jest stałe; ale inaczéj rzecz się ma z ziemią, obyczajami i pojęciami; administracya zatém polega na zastosowywaniu praw bez pogwałcenia interesów danego kraju; wszystko więc w niéj miejscowe. Z drugiéj strony góry, u stóp któréj leży opustoszała wioska, nie podobna posługiwać się w uprawie roli to jedyna moc, która prawa społeczne uświęcić i potwierdzić może. Na miejsce religii rząd zmuszony był postawić terroryzm, by prawa swoje wykonalnemi uczynić, ale była to bojaźń ludzka i przeszła jak wszystko, co ludzkie. Widzisz pan, gdy chłop jest chory, przykuty do swego tapczana, wtedy musi słuchać, gdy mu się coś chce przełożyć, a jeżeli przełożenia są jasne, to je i zrozumiéć potrafi. Ten ostatni wzgląd zrobił mnie lekarzem. W postępowaniu z mojemi wieśniakami byłem bardzo obrachowany i konsekwentny; dawałem im tylko takie rady, których skutków byłem pewny, które skłoniłyby ich do uznania słuszności moich poglądów. Z ludem potrzeba być zawsze nieomylnym. Nieomylność stworzyła Napoleona; byłaby z niego zrobiła bożka, gdyby świat jego upadku pod Waterloo nie widział. Jeżeli Mahomet zdołał utworzyć religią i zdobyć trzecią część ziemi, to dlatego, że oko ludzkie na śmierć jego nie patrzyło. Jedne i też same zasady są dla zdobywcy jak i dla mera wiejskiego; naród i gmina nie różnią się między sobą. Masy wszędzie jednakie. Wreszcie, w stosunkach z memi podwładnemi byłem zawsze bardzo ścisły i nieugięty. Gdyby nie to, wszyscy drwiliby sobie ze mnie. Chłopi, tak samo jak ludzie światowi, lekceważą sobie tego, kogo mogą oszukać. Dać się wywieść w pole	Czy doprawdy? No tak. Dajmy na to... Tak. Odzyskałem wiarę w samego siebie a jednak chciałbym czasami... Nie! Będę się trzymał tego, co zdobyłem. Nie mogę się niczego więcej spodziewać. A w każdym razie nie stamtąd. Tu jest moja granica, bo czymś mniejszym już się nie zadowolę.	Tak, jam twój ojciec. A! jam ojciec prawdziwy. Niech ten jasny pan nie śmie krzywdzić mych córek. Do pioruna! Nie wiem, co w mych żyłach krąży. Mam krew tygrysią, chciałbym pożreć tych dwóch ludzi. O dzieci! Więc to takie wasze życie? Ach! To śmierć moja. Cóż się z wami stanie, gdy mnie już nie będzie? Rodzice powinni by żyć tak długo jak i dzieci. Mój Boże! Jakże ten świat źle urządzony! A jednak mówią nam, że Ty masz syna. Powinien byś nie dopuścić, żebyśmy w dzieciach naszych cierpieli. Jak to, drogie moje anioły, więc tylko boleści waszej zawdzięczam, żeście tu przyszły? Pokazujecie mi tylko łzy swoje. O tak, wy mnie kochacie, widzę to dobrze. Chodźcie, chodźcie poskarżyć się tutaj! Serce moje jest wielkie, może wszystko zmieścić. Tak jest, na próżno rozrywać je będziecie, bo z każdego kawałka powstanie serce ojcowskie. Chciałbym wziąć na siebie troski wasze i wycierpieć wszystko, co wy cierpicie. Ach, byłyście bardzo szczęśliwe, gdyście były małe...	Tak, człowiek nazywany Ramzesem XIII jest zdrajcą, bo nie tylko wybiera sobie szpiegów i złodziei, ażeby odkryli drogę do skarbów Labiryntu, nie tylko odmawia traktatu z Asyrią, którego Egipt koniecznie potrzebuje...	Nie mam nic przeciwko temu i ode mnie bije często zapach zupełnie taki sam, jakim czuć jej wielmożność panią Dulcyneę, lecz nie ma w tym nic dziwnego, jeden diabeł podobny do drugiego.	Oto jest to, co zdobyłem. A teraz przechodzę do tego, czego jeszcze nie zdobyłem. Może tego nie pojmiesz, ale powiem ci szczerze, że nie chciałbym, ażebyś dopiero w wieku tak późnym zaczął zdawać sobie z tego sprawę. Prawda, że umiem kierować ludźmi, i zdaje mi się, że mam głowę na karku, jednakże... jednakże... nie mogę iść w zawody z ludźmi, którzy pobierali naukę! Ja zgarniałem tylko to, co mi się nawinęło po drodze, i zdaje się, że to wszystko ze mnie wyłazi.	W Imię Najwyższego Sędziego w imię Tego, który przenika głębie serc ludzkich, odrzuć okrutne to przypuszczenie! Któż z nas, jeśli jest w stanie, nie spełni dobra dla samego dobra?	Bo za kalwińskim stołem siedzi i snadnie coś nieczystego w potrawach połknąć może Do trunków, powiadają starzy ludzie, nie ma licho przystępu, i te wszędy pić możesz, ale jadła, a szczególniej zupy, trzeba się wystrzegać. Tak było i w Krymie za czasów, gdym tam w niewoli siedział. Tatarscy mułłowie, czyli księża, umieli baraninę z czosnkiem tak przyrządzać, że kto pokosztował, zaraz od wiary gotów był odstąpić i ich szelmowskiego proroka przyjąć.	Nie czekają na mnie w zamku. Zresztą jadłem już coś przed wyjazdem.	O nie, proszę pani! Ja może za rok wrócę, bo mam zamiar otworzyć pensyjkę	Pan dobrodziej był na węgierskie wojne i pan nie ma dukatów?...	Nie, jeszcze nie; mam ponadto te oto weksle, płatne do końca następnego miesiąca, które nam przekazała firma Pascal oraz Wild i Turner z Marsylii, chyba z pięćdziesiąt pięć tysięcy franków. A ogółem wypada dwieście osiemdziesiąt siedem tysięcy pięćset franków.	Ona nie kocha się w nikim?... Istotnie byłoby to ciekawe! Ale na czym profesor opiera swoje przypuszczenie?	Nie. Z niemową.	Strasz wyjeżdża jutro, a mistrz Ambroży go zastępuje; to właśnie tyle znaczy, jakby nikogo nie było. Przykaże Kubie, coby nas budził rano, bo samemu wstać się nie chce, zje z nami obiad, odbędzie lekcję, zje wieczerzę, powie nam dobranoc i zamknie się do drugiego ranka w swoim alkierzu. Serczykowej gorzej bym się bał niż jego.	Tak, panie nadinspektorze. Ale byłoby to jeszcze trudniejsze do zrozumienia, gdyby Michaelis nie przebywał w willi położonej niedaleko stacji.	Czy hrabia chciałbyś mi wmówić że król kiedykolwiek zażalonym był na mnie?? Nie łudź się pan tém, byłem i jestem świadomym wszystkiego co przed laty czternastu spowodowało mój upadek; mam najmocniejsze dowody iż królowi narzuciliście gwałtem moją niełaskę, żeście pracowali nad nim i musieli o nią walczyć.	Czy myślisz że w odpowiedniej porze nie dochodzi do nas zew z tego kraju? Wzywa nas soczysta trawa na łąkach, wilgotne sady, nagrzane stawy pełne owadów, pasące się krowy, sianokosy i wszystkie budynki folwarczne skupione wkoło „Domu o idealnym okapie”.	Nie będzie śmiała, nie odezwie się, boby się zdradziła.	Nie mogę więcej powiedzieć. Bądź pan zdrów, niech będzie zdrów pański ojciec, pańska narzeczona, pańskie dzieci.	Nie, chcę tylko, abyś się zastanowił.	Jeszcze jedno słowo, a nie ręczę za siebie. Pani wybaczy ale on programowo chce mnie obrazić...	Na Boga zbierajcie panowie kogo można! płazujcie tych tchórzów! ja sam lecę w ogień, za mną! za mną! tu potrzeba zginąć ale się nie zesromocić!	A nie boisz się, że go pogniewasz?	Tak i nie mogli wam się oprzeć, co?	A, pani?... Przyjmę panią. Niech pani przyjdzie przed spektaklem, to się rozmówimy... Nie mam teraz czasu...	Bo chcę raz dowiedzieć się prawdy; czy człowiek umierający ginie... czy te, które zamykają się w klasztorach, oszukują się dobrowolnie?... Jeżeli na świecie są tylko pierwiastki chemiczne, to dlaczego ten pozór lasu robi na mnie inne, duchowe wrażenie?... O, niech pan tam spojrzy!... Co to jest? kilkanaście drzew okrytych chmurą liści... A przecież ja tam coś dostrzegam, coś stamtąd na mnie woła... Ach, tak woła, że płakałabym... że... serce mi pęka wyrywając się do czegoś... Więc cóż to jest?...	Na Allaha! Nie ma się z czego śmiać Tylko, młody człowieku mam wrażenie, że twoja czcigodna matka znajduje się chwilowo w położeniu niezbyt odpowiednim na ambasadorową... Miała z sobą koszyk bardzo godny szacunku i przyszczypki u trzewików wielce...	Sam to już czuję, że zbyt śmiele przed synem na ojca powiedziałem, i o wybaczenie proszę	No pewnie! Musimy tu przyjść jeszcze dzisiaj, bo jak ktoś zobaczy te dziury, to zaraz zorientuje się, co jest grane i sprzątnie nam skarb sprzed nosa.	Panie czy to ma być królik?	Tak, z jednym hajerem z Pas-de-Calais. Bałam się, że mi zostawi na karku dzieci, ale dzięki Bogu zabrała oboje... Słychane to? Taka gnida, co pluje krwią i wygląda jak zmora...	Yeah, right. Jak rażony gromem. Tak mi to chodziło po głowie, że zostałem tam jeszcze jeden dzień. I wieczorem znowu popłynąłem do tej Devil Bay i znów patrzyłem, jak te sharks pożerają moje jaszczury. Tej nocy poprzysiągłem sobie, że tego tak nie zostawię. Im też dałem słowo honoru, panie Bondy. „Tapa-boys, Captain J. van Toch obiecuje wam pod tymi strasznymi gwiazdami, że wam pomoże”.	Tak, kochanku... Ale to nic. Przecież ty jesteś tęgi, rozumny, mądry chłopiec! Przecie ty kochasz swoją mamusię. Trzeba się uczyć, malutki, uczyć...	Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz gospodynią pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby i te siostrzyne...	Pojedziem z waszą miłością wszędy, przeprowadzim przez Szwedów i przez hultajów, bo prawdę waszej miłości rzec, to nas tu źli ludzie okrutnie prześladują, a za co? za co?... Za nasze ubóstwo	Cicho! Chcesz pan spytać, co pan będziesz mieć za to? Otóż dowiedz się, że za to zaszczycę pana moją przyjaźnią i dożywotnią rentą. Wystarczy? Idę pisać list, a pan przed wyjazdem do Warszawy niech przyjdzie tu po list i szczegółowe instrukcje. Jeżeli jednak zadenuncjujesz mnie, pamiętaj pan, że ciebie zabiję jak psa. Do widzenia.	A więc już się zaczęło, jest porządnie wlany	Cóż to chcecie na Światopełka iść?	Mało! Pięćdziesiąt tysięcy to gruby grosz. Pan mnie w rękę za nią pocałować powinieneś. Albo ona brzydka, kulawa, ślepa, żebym ja miał dawać więcej.	One są jak Bernard.	Panie Danglars Powiem ci to, co przed chwilą Mercedes Caderousse’owi	Pyskuj, pyskuj, ociec przyjdą, to cię wnet rzemieniem przyciszą!	Skąd jedla? A to ją, wielmożny panie, ściął ten chłop z Porąbek, co to z Miemcem miał sprawę.	Stado indorów! Już żeście sobie pogdakali?	To prawo pisane, a jest inne...	To właśnie najgorsze.	Więc to prawda, co mówicie?	Pan Adam umarł na anewryzm serca, spowodowany prawdopodobnie nagłym przestrachem, byłem tam... Idź pan do panny Anki, bo i ona na pół żywa!	Ale po co chamowi majątek, we łbie mu się przewróci i będzie myślał, że wszystkim jest równy.	Intellektuelle Sachsengängereiintellektuelle Sachsengängerei (niem.) zgermanizowane rozwodnione umysły.! Spojrzyj no pan na tych żarliwie po polsku się modlących patriotów poznańskich. Czy tam wyrasta choć jeden nowy kiełek waszej duchowej kultury?	Zaczęłaby się naprawdę wieczność. Tak jak teraz, na zawsze, bez odmiany. Sen dusz, kiedy spoczywają w objęciach.	Czy pani widywała sir Karola?	Przyznam się panu, że istotnie pragnąłem uniknąć za wszelką cenę...	Schody zaczynają się bardziej od przodu, niż sądziłem, prawie pod płytami u wejścia. Widzę tam, na dole, ostatnie stopnie.	A cóż? siadać i jechać w drogę... Koniska też się trochę wydychały	Ale jak tego zabronić?	Chcesz powiedzieć: ukradzeniu.	Co pani mówi?	Jednak, w pani mniemaniu, która z obu sfer posiada szanse większego uzdolnienia i częściej przechowuje genialne umysły?	Kaftaniki mogą zostać na składzie	On życzył sobie, żeby akt odbył się w kościele katolickim.	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Pakować się, zdechlaki!	Przerwać partię! Czy zostaliśmy zwycięzcami? Nigdy. Przyjmując w tym względzie rachunek przybliżony, można najsumienniej obliczyć...	Tak, tak	Wujaszku jesteśmy Tureńczycy. Przebywamy z Francji, w żądzy złożenia pokłonu pani Kwint-Essencji i zwiedzenia przesławnego królestwa Entelechii.	Że i młócić bez kożucha i rękawic trudno	A dużo macie bydła?	A toś zuch, mój chłopcze!	Bombę oddaj do frakcji, a pieniądze do lewicy...	Co panu, panie oberlejtnant?	Czyś widziała kiedy matkę pana Dolewskiego?	Człowiek?	Da pan prezes radę.	Doprawdy?	Gdybyż te dłonie co dobrego wam przynieść mogły!	I ja dodał	Ja jestem dzieckiem serca!	Jaka?	Jakto?	Kiepełe, mów, jak było. Wszystko po kolei.	Którego? Przecież jest chyba tylko jeden.	Lecz prędzej pierwsza niż druga miłość pańska jest prawdą	Milady	Może ojcu wziąłeś?	Mów pan.	Najzupełniej stanowczy.	Naprzód!	Następnie?	No, jest. Będziesz pan leżał bez ruchu?	O... rzadki był człowiek... Niech tam spoczywa w spokoju	Pożądanie	Słucham, panie profesorze.	Więc jaki jego los po śmierci ciała? Po stracie tych zmysłów, którymi widzi, czuje, słyszy, po stracie mózgu, za pomocą którego myślał?	Więc o której?	Wspominałaś czasem o nas?	Z kijowskim milionerem Brodzkim.	Zobaczymy	Zupełnie.
Ładnie mi pogodna Będzie to dziecko przytulać starymi rękami i bać się, człowieku, bać się, że i ono będzie kiedyś uciekać przed huczącymi wodami, które nieodwracalnie zalewają cały świat. Będzie z przerażeniem marszczyć swe krzaczaste brwi i szeptać: „To ja zrobiłem, Marzenko, to moja wina”. Literat, Wizja, Polityka, Koniec świata, ProroctwoPosłuchaj, naprawdę chcesz skazać całą ludzkość na zagładę?	Jak ci się zdaje, Sancho, awantura dzisiejszej nocy? Dziwna to rzecz jednak potęga pogardy w miłości! Widziałeś na własne oczy Altisidorę w trumnie, żadna to ją strzała, żaden miecz, ani trucizna nie zabiła, jeno przykrość, że nią ciągle pogardzałem.	Żebyś się przekonał, Sancho, ile to dobrego mieszczą w sobie zasady błędnego rycerstwa i jak dalece ludzie wyznający je powinni być czczeni i wielbieni na świecie, pozwalam ci zasiąść koło siebie razem z tą poczciwą gromadką; będziesz za pan brat z panem i władcą swoim, któremu służysz; będziesz jadł z tej samej misy i pił z nim z jednej szklanki; bo o rycerzach błędnych powiedzieć można to samo, co o miłości, że dla nich wszystko jest równe.	Dom to nie jest wasz i niéma tu ani jednéj rzeczy któraby do niéj należała; jestto pałac króla pana mego, a ja bez jego rozkazu nie wyjdę	Karl Yundt delegat Międzynarodowego Czerwonego Komitetu, był przez całe życie pozującym cieniem. Jest tu was trzech delegatów, prawda? Nie będę określał dwóch pozostałych, bo jednym z nich wy jesteście. To, co wszyscy trzej mówicie, nie ma w ogóle żadnego znaczenia. Jesteście szacownymi delegatami do spraw propagandy rewolucyjnej, ale w tym sęk, że nie tylko nie potraficie myśleć niezależnie, zupełnie jak pierwszy lepszy szanowany kupiec czy dziennikarz, lecz żaden z was nie ma siły charakteru.	Strasznie to przesolone, bo ciekawym nawet, jak by tu procent odpowiedni wydusić?	Słyszałem, że to on prowadził tego roku procesję błagalną w Dnie Krzyżowe na „Bugaju”?	To dziwne. Nie być stworzonym na żołnierza! Dla mnie wprost niepojętą jest taka natura. Ja jestem tylko żołnierzem.	To nic, na mnie w dzień i w nocy czeka zaprzężony powóz.	A kaj to chłopaki? pewnikiem w polu z Tomkiem?	Ach, dawniej!... to co innego.	Pani Krotyszowa to powieściopisarka?	To święty Mikołaj	Wszystko to być może jednakże... nno, nie powiem, abym to koniecznie miała między bajki włożyć, ale powiem, że Cahagnet nie jest żadną powagą ani naukową, ani filozoficzną. Samouczeksamouczek kapłan misteriów eleuzyjskich; człowiek objawiający innym święte tajemnice..	Alboż nie pochodzę z rodu kapłanów?! Przecież uczyli mnie, gdym jeszcze nie był następcą tronu. O, gdy zostanę faraonem po moim ojcu, który oby żył wiecznie, położę im na karkach nogę obutą w spiżowy sandał... A najpierwej sięgnę do ich skarbnic, które zawsze były przesycone, ale od czasów Ramzesa Wielkiego zaczęły puchnąć i dzisiaj są tak wydęte złotem, że spoza nich nie widać skarbu faraona.	Amen! jeszcze i jego sługom, jego pomocnikom, jego katom, o których aż tu do nas wieści zabiegły, a bez których nie byłby on się ważył na zgubę tej ojczyzny.	Ja, zbrodni! Sama myśl o tym jest mi nieznana. Najsurowsza cnota nie może wskazać innego postępowania niż to, którego ja się trzymałam; nigdy nie uczyniłam nic, czego bym nie pragnęła, abyś był  świadkiem.	Nie. Wspominałeś tylko „Ludków Górskich”, natomiast ani słowem nie bąknąłeś o „Czaroludkach” Właśnie mnie to zastanawiało. Co, nie podoba ci się takie nazwanie?	Nie pójdę się upominać i tobie zakazuję. Weź od organisty na odrobek, a nie, to się ostatnie bydlę sprzeda, a pókim żyw, ojca o nic prosił nie będę, rozumiesz...	Ot tobie masz! Znowu poszedł, aha! z Orwidówną powędrowali. Ma się rozumieć! Ot tobie, i głód, i zmordowanie! I wierzyć tu komu? Wie co panna Aneta? niema naszego chłopca! Poprowadził się z poświcką panną! Szukaj wiatru w polu! A to łotr chytry i kłamliwy! No, no, no!	Jużci na pięć ogonów paszy nam nie wystarczy, to darmo Kalkuluję se w głowie na wszyćkie strony, ale na nic...	Pi, pi, pi... co mu to się roi!...	Tak i to taki, że da radę od razu nam wszystkim	Tak, i o szczęściu Myślałam, że ponieważ to kwiat bardzo rzadki w olbrzymiej plantacji pospolitych szczęściątek, więc niesłychanie trudno go zdobyć, a my go już posiadamy. W masie różnorodnych kwiatków znaleźliśmy wspaniały kielich, prawda?	Czeka, czeka! Poco zaraz czeka! Wszystkiego można uniknąć. Zabezpieczyć się. Psychjatrja stoi dziś na dobrym poziomie. Można zastosować kurację zapobiegawczą. A grunt nie przejmować się. Nie myśleć o tem. Proszę mi to obiecać i zwrócić się do specjalistów. Doprawdy robię sobie wyrzuty, że uległem pańskim pytaniom... doprawdy...	O, dzięki Bogu, nic pani nie jest. Nie zrozumiałem słów pani Bożyńskiej. Tak, jakby gniewała się na mnie za jakąś katastrofę samochodową?...	Jakoś przekonywająco brzmią twoje rady, o miły, skrzydlaty kolego; niechże więc tak będzie, zdobędę się na odwagę i raz jeszcze myślą wrócę do ubiegłych na padole ziemskim czasów, których ślady pozostały mi w duszy, tak głęboko wyryte.	Dziękuję panu za dobre słowa. Znamy nasze położenie, znamy i nie skarżymy się na nic.	Wiesz, w środę w nocy śniło mi się, że siedziałaś tu przy łóżku, Sid koło skrzyni, a Mary obok niego.	Antek, ty tu?	Dobrze, dobrze nie mam żalu do pana; pojmujesz jednak, że dość sprawia kłopotu bronienie swoich przyjaciół i wynagradzanie ich... jednak dam ci pożyteczną radę: strzeż się i myśl o sobie, panie d‘Artagnan, albowiem z chwilą, gdy wypuszczę cię z pod mojej opieki, życie twoje szeląga nie będzie warte.	Nie martw się o niego, póki co jest cały i zdrów. Dlaczego wróciłeś? Kapitan rozkazał ci zanieść ciało na statek.	Och! Albo na cmentarzu. Ale niech się dzieje wola boża!	Pewno masz i w tem słuszność. A nawet widzę, że ona nie lubi Castelki. Może też gniewa się w duszy i na Kopowskiego.	Słowa szanownej pani przypomniały mi, że przyszliśmy tu z prośbą.	Słuchaj, Błażeju, daj pokój; będę mu miała właśnie coś do polecenia w ciągu tego wieczora, ale nie wiem ściśle, o której godzinie. Nie ruszaj się, pamiętaj, ani na minutę	A ja! mam tu wieki czekać	A na co stworzył?	A ona gdzieś na dnie duszy może myśli: oto nareszcie jego rzeczą być mogę.	Ech, o czym tu gadać Daję ci go z całego serca.	Pan tu? Pan, mędrzec, uczony, w tym wesołym gronie trzpiotów i lekkoduchów?	Przyznaje pan więc w końcu, że miała tu miejsce zbrodnia?	Teraz rozumiem Zapewne przez wzgląd na naszego przyjaciela, Alberta?	Wszystko ma być z góry wliczone w rachunek, ile tragarzom, ile policji. Ile blat, ile zyski. Ja mam w ciemno wynajmować ludzi na całe dwa dni i ryzykować pieniędzmi... ciężko zarobionymi pieniędzmi dla paru worków razówki? Komu sprzedam? Im, tym, co leżą na ulicy?	No, no! Przyznać muszę, żeś się cokolwiek do dzisiejszej wiktorii przyczyniła, bo żołnierze, że to każden chciał się popisać, z okrutną furią się bili.	Byś pan nie wspominał nikomu o moim zakładzie dokonania zbrodni. Nie mogę, naturalnie, zabronić panu, byś mnie śledził i pokonał, o ile zdołasz pan tego dokazać.	Co? A... ma się rozumieć, dziękuję zawsze jestem wdzięczny za wytykanie mi tych wstrętnych naleciałości.	Ech, bo widzisz, mój drogi, sam nie wiesz, co mi grozi. Dziś przed południem mam słuchać w Izbie Deputowanych między innymi pana Danglarsa, wieczorem zaś u jego żony czeka nas tragedia, którą napisał par Francji. Niech diabli wezmą rząd konstytucyjny! Czemu wybraliśmy taki, skoro, jak powiadają, wybór od nas zależał?	Gdzieś ty się, żołnierzu, wojny uczył żeś tak od razu zrozumiał, co czynić należy?	Proszę mi wybaczyć, ale ja nie jestem Kupernik. Nazywam się Epelbojm.	A juści, kiej gorąc taki!.. praży tyż Jezusieczek, praży!.. wio! maluśkie! wio!	Jagusia chora jeszcze? Powiadały, jako się jej cosikcosik (gw.)	Nie sądzę ta pani ma reputację piękności i rozumu ponad pospolitą miarę, i wiem, że mi ją całe życie dawano za przykład. Musi być miła, jeśli podobna jest do swojej matki, Anny Boleyn. Nigdy żadna kobieta nie miała tyle wdzięku i czaru w swojej osobie i wzięciu. Słyszałam, że jej twarz miała coś żywego i oryginalnego, w czym zupełnie nie była podobna do angielskich piękności.	Niedużo. Niestety, zbyt często klienci są tak oporni, jak pan. Gdyby jednak pan dał się namówić...	Odezwij się.	On? Szwedom? On jest przy panu Sapieże. Sam widziałem, jak po zdradzie księcia wojewody buławę mu pod nogi cisnął.	Tak się zdaje	W imię Spustoszonych Pól w Bhurtporze Pójdę! Hathi pewnie z początku bardzo się rozgniewa, ja zaś chętnie poświęciłabym całomiesięczną zdobycz, byle posłyszeć Czarnoksięskie Zaklęcie, które Milczącego Władcę Dżungli zniewala do posłuszeństwa.	A do tej panny... jakże ona?...	Ba, żeby miał tyle tylko co ona szans wygranej!	Baalu!...	Bambi z zachwytem pomknął znowu za nią jak strzała.	Biorą?	Czy pan do niego należy?	Czy skarb jest pod każdym takim drzewem?	Cóż z tego	Dla zachęty, mądry on, kiej Żyd! Zapłacił pierwej, a teraz nas krzywdzi.	Duoki, Dieve, kunigėli, kad taip būtų, kaip man užmenate ak, tartum mergina nesišalina nuo manęs.	Gadajże po ludzku! Nie mówiła, kiedy wróci?	Gdzież Brühl	Głupstwo!	Ja chcę wiedzieć!	Ja rozumiem (ino bez waszej urazy). Ja wiem, że wolno, ale tylko bandytom...	Jak? co?...	Kto?	Kupiłeś?	Kłamiesz! Złe, marne, podłe psie życie. Wolę być nawet najnieszczęśliwszym człowiekiem.	Lek zawołała żywo Danusia, odejmując od oczu ręce.	Mowę waszą znam, bo w Człuchowej naród po polsku mówi, a my z bratem od siedmiu lat pod tamtejszym komturem służym.	Możliwe. Więc cóż z tego?	Nie będzie z tego nic, szalony człowiecze! Każę was w pień wyciąć.	Nie widzimy więc tych istot, o których pan mówisz?	Ośmnasty	Pani!	Panie Widzę, że z panem muszę grać w otwarte karty... Więc powiem od razu...	Pozer	Tak jest	Tak, słyszałem, że mieszkańcy moczarów wierzyli w takie rzeczy	Ustrzeliłem w istocie parę ładnych sztuk. Pozwolę sobie przesłać jutro księżnej tuzin bażantów.	W Leningradzie.	W każdym razie nędza nie powinna dosięgnąć takiego człowieka jak pan. Pańscy przyjaciele...	Wiedziałem, że obliczają do dwu milionów ton pieniędzy pogrążonych w jego wodach.	Wiem, że muszę, ale pójdę dobrze zakapturzony i wam radzę toż samo uczynić, inaczej możemy spłoszyć ptaki.	Więc co?	Więc sądzi pan, że raczej powinnam spalić?	Wola ojca Dobrodzieja swięta, nic nie powiem	Za mną!	Zapewne, wnuczka szczęśliwa! mała Naomi nie zna biedy! ubierają ją, w jedwabie i muśliny, obsypują złotemi pierścionkami; z niej będzie piękność taka, jak królowa Estera.	Zauważyłaś spojrzenie tej żmii?	Zły go opętał, przeciek dobrodziej wypędzali z niego diabła.
Słyszałem swego czasu, jak Montalbon twierdził, że roztropny złodziej powinien nosić przy sobie przedmiot skradziony, by go mieć ciągle pod ręką i pewny byłem, że będzie się trzymał tej metody. W chwili gdy było jasnem, że wszystko zostanie wykryte, człowiek ten, obecny tutaj, wpuścił rubin do szklanki burgunda, gdzieby go napewno nie szukano, on zaś mógł odzyskać z łatwością łup, albo połknąć go w razie najgorszym. Spróbował to nawet uczynić, ale ja wypiłem jego szklankę i dostałem rubin na język. A teraz, panie Montalbon, aresztuję pana w imię prawa!	Najjaśniejszy pan musiał z tego wszystkiego do reszty zidiocieć Nigdy nie był sprytny, ale ta wojna go z pewnością dobije.	To złote serce. Być może, że w pierwszej chwili przyjmie cię z pewnym niedowierzaniem, gdyż zleciłem mu jak największą ostrożność i czujność przed podstępem lub gwałtem. Ale gdy rozważy dokładnie słowa  mego listu, wątpliwości jego znikną i stosownie do moich wskazówek, wyruszy z tobą w drogę, zabierając drogocenny depozyt, którego żądam i którego treści ani ty, ani on znać nie powinniście.	Ale gdzież tam! Ręczę, że nie ma nic na tym.	Wielu już rozumie, panie albowiem chodzę po ogrodach, po polu Marsowym i nauczam. Lecz jeśli mnie zechcecie wysłuchać do końca, zrozumiecie, jakie mam do zemsty powody. KłamstwoGlaukos lekarz nie zdradzał się z początku przede mną, że ich nauka nakazuje nienawiść do ludzi. Owszem, mówił mi, że Chrestos jest dobrym bóstwem i że podstawą jego nauki jest miłość. Tkliwe moje serce nie mogło się oprzeć takim prawdom, więc pokochałem Glaukosa i zaufałem mu. Dzieliłem się z nim każdym kawałkiem chleba, każdym groszem i czy wiesz, panie, jak mi się wypłacił? Oto w drodze z Neapolu do Rzymu pchnął mnie nożem, moją zaś żonę, moją piękną i młodą Berenikę, zaprzedał handlarzom niewolników. Gdyby Sofokles znał moje dzieje... Ale co mówię! Słucha mnie ktoś lepszy niż Sofokles.	Tak go usiekli że innego dawno by już kruki dziobały, ale w naszym atamanie dusza rogata i wyzdrowiał, chociaż do Włodawy ledwie się dowlókł, i tam by też pewno rady sobie nie dał, żeby nie my. My jego na Wołyń wyprawili, gdzie nasi górą, a samych tu po dziewczynę wysłał.	Z tobą być mogę, albo przeciw tobie, ale zawsze sama, z własnego nakazu. I dlatego tylko dziś już wiedzieć chciałam, czy w buduarze jest Orgaz możebny, cudny, przenajświętszy, poza pantomimą, małżonek przeczuły bez Podrygałowa i bez orkiestry.	Z reumatyzmem nie pchaj się między nas Reumatyzm znaczy u nas akurat tyle co odciski. Ja mam anemię, brak mi połowy żołądka i pięciu żeber, a nikt mi nie wierzy. Był tu nawet jeden głuchoniemy, przez dwa tygodnie zawijali go co pół godziny w prześcieradło zmoczone w zimnej wodzie, co dzień robili mu lewatywę i płukali żołądek. Wszyscy sanitariusze byli przekonani, że już sprawę wygrał i że pójdzie do domu, a tu pan doktor przepisał mu coś na wymioty. O mało go te wymioty nie porozrywały i wtedy biedak upadł na duchu. „Nie mogę, powiada, nadal udawać głuchoniemego. Odzyskałem mowę i słuch”. Wszyscy go napominali, żeby nie gubił siebie, ale on swoje, że słyszy i mówi jak wszyscy ludzie. No i podczas rannej wizyty zameldował się jako zdrowy.	Hm... najmocniej panią przepraszam ale...	Ten stary marynarz, ale jeżeli się boisz...	Ja tego pokazać nie mogę Chyba tak na dłoni. Niech Bóg broni pod światło.	Przyjechałam umyślnie do pana. Pan już wie, prawda?	Strzeż się, księże Hieronimie! Od ciebie samego zależy, czy będziemy przyjaciółmi, czy wrogami! Ułożysz tuzin kazań czy nie? MądrośćNamyśl się, zanim odpowiesz!	Jak sobie zechcesz; tutaj też nikt o darowiznę nie prosi, bo to nie od łokcia ani od miarki kompania, tylko szlachta karmazynowa. Uspokój się, a z szablą się nie sroż, boby tu ani kawałka z ciebie nie pozostało.	Niepotrzebnie stękacie! mówiłem to królowi, powtarzam wam, niech Kaźmirz sobie znajdzie żonę, Ja! słyszysz. Jak mnie oto widzisz żywego. Nie lękam się... Papież po namyśle tamto małżeństwo z Adelaidą uzna za nieważne. Co za związek, gdy lat piętnaście z sobą nie żyją! Narzucili mu gwałtem babę brzydką i nieznośną, nie zbliżył się nawet do niej, mężem jej nie był i nie jest.	Nie. W takim razie napisałaby to wyraźnie. Jeśli ona przywiązała się do niego, to naprawdę biedna dziewczyna, bo ona podobno nie ma żadnego majątku, a pan Kopowski także jakoby niebogaty, więc wątpliwa rzecz, czy się zdecyduje.	Będzie pani miała pana Romana z lewej strony. Zawsze pani utrzymuje, że pani lewy profil jest lepszy.	Czemu się gniewasz, gdy na ciebie patrzą?	Jak zobaczysz, że nie, to wrócisz?	Jakoż i uniosła! Spytajcie pana Skrzetuskiego! Jakem tylko ujrzał pana Wierszułła padającego z koniem, zaraz chciałem, nie pytając, na pomoc mu skoczyć. Ledwo mnie towarzysze powstrzymali.	O lesie zacząłem mówić; moja rada jest taka, aby tej sprawy samym starym nie ostawiać, bo zepsują.	Pan do nas jedzie?	Rozumie się! Oczekują tu na wielmożnego pana już od południa.	Skąd ci na myśl przyszła ta dziwaczka? Czy nie masz już o czym myśleć?	Stróże przekupieni być mogli Nie jest to bezprzykładnem, i godziło by się ich poddać probierczej kaźni.	Za co? Niech pan siada	Jak to nie będą wiedzieć! Ony by nie wiedziały o takim interesie!... Kto potrafi tak zrobić?	Myślę, panno Lusiu, że pani mądrze radzi i że do rady pani trzeba się zastosować.	Nie Nie możesz. Byłeś nim już wystarczająco długo. Posłałeś wiele statków i wielu dobrych ludzi na dno morza. Resztę życia musisz spędzić jako spokojny rolnik. Rekin czeka. Nie marnuj dłużej jego czasu. Zdecyduj się.	Bo sobie tak myślę, że jednak mnie bardzo żal doktora Cravena.	Co pan zrobił z listami?	Czy chcesz na nowo objąć prowadzenie domu?	Cóż wasze Niemcy, dobrze wam się sprawiają?	Dobrze, dobrze... zobaczymy mamusiu!	Dąbki się nazywamy. Czterech braci tatusiowych gospodarzami jest w Ojcowie.	Gadali, ze blisko; juz mi ta nie brońcie, muse iść.	Jak to rozumiesz?	Jest ci jeszcze Stachowa Weronka.	Jeszcze z pewnością nie wiem. Powiem ci za parę tygodni... tylko tajemnica... pamiętaj.	Na górze	Nie bardzom ja amorliwy Widziałem dziś nasze pole i ażem zdumiał, tak pięknie uprawne!	Nie chcę tego płynu	Nie ma wody, wyschła. A wy skąd jedziecie?	Nie, to moja rodzona donia	Niestety! Zaledwie osiem dni temu piraci odkryli go w małej zatoczce, wypłynęli nim na morze i...	O szczęście starać się trudno, to przychodzi samo, a chęć znalezienia szansy jest dość bladym celem.	On wiele nie pisze.	Panowie przecie nie potrzebują opieki babci. Mogą sami jechać	Pańska uprzejmość jest tylko werbalna. Niestety...	Pewnie, że kto drugi musi się zabrać do tego.	Pojmujesz, że gram dopóki czuję wenę; zaczynam na nowo grać o djament!...	Potrzykroć na moje życie nastawała, przebaczałem jej, wkońcu zabiła kobietę, którą kochałem!... Wtedy ja i moi przyjaciele pojmaliśmy ją, osądzili i ukarali.	Puść mnie!... Czasami lękam się, ażebyś mnie nie ugryzł...	Sądziłam, że zauważył pan coś niezwykłego w moim dzisiejszym wyglądzie.	To niech mnie panie gdzieś ukryją. Niech panie powiedzą, że wystraszyły się bez przyczyny; zmylą panie pościg, a ja będę ocalony.	Z pewnością niewiele! Mówią, że w skarbie nie ma nic, a Fenicjanie grożą, że przestaną pożyczać, jeżeli nie otrzymają nowych praw.	A matki mogiła! Bóg z tobą!	A ty koniecznie chcesz też jechać?	A, kiedy mowa o wilku, rozumiem Saint-Loup.	Ach, czymże są słowa? Później spróbuję ci wyrazić moją miłość; w tej chwili mogę tylko czuć...	Byłam tedy jego szczęściem?	Carmaux, Van Stiller! Pomocy!	Chcesz tedy uciekać przede mną?	Co on mówi?	Co za dziwna historia!	Czy Magdalena Brzeska?	Cóż ci się dzieje? O co krzyczysz?	Cóż czy jesteś pewny, że urodził mi się syn?	Cóż to, praca Karolce obrzydła?	Cóż to? Co to za hałas?	I nabieranie	I wybierałem się właśnie odwiedzić cię, gdy tamten dobry człowiek nadszedł. I powiedział mi, że mnie wzywasz.	Jakże to?	Jednak możesz nim być.	Kiedy wasza książęca mość rozkaże ruszyć?	Kto?	Mam to nieszczęście żem ja zawsze prawie przeznaczony być dla miłości waszej, złej wróżby ptakiem...	Myślę, że za sto franków miesięcznie... Mógłbym wyżyć...	Mężczyzna, Przyjaźń, Miłość, Kłótnia, Kłamstwo, Kobieta, Kobieta demoniczna syknął boleśnie. ciągnął serdeczniej, jakby ze współczuciem	Najniepotrzebniej!	Nikt prócz mnie Zaraz ci dowiodę.	No i oczywiście pielęgniarka?	No, i cóż?	Och, jakież to ordynarne i niesprawiedliwe słowa!...	Ona zawsze wiedziała, że ją kocham	Pijta, chłopaki, zmówiny to Jagny, pijta...	Proszę nam to wytłumaczyć, Cyrusie	Proszę! proszę! naprawdę zrobił majątek? Proszę... Jeśli z prawdziwych Połanieckich	Przecież tędy wszedłeś.	Semper avanti! Razem, młodzi przyjaciele! Zdusimy centaury!	Spiżarni notariusza z Maracaibo, mój przyjacielu.	Są już w robocie.	Tak, to wszystko, co miałeś usłyszeć, mój synku	Tyle że wówczas i my możemy spłonąć żywcem. I kto potem ugasi ten pożar?	W co się bawisz jeszcze?	Wagonik wagonik zakratowany... Machorka... dziegieć... Stukają kolby sołdackie. oj dorożeńka, put’	Weźmiesz ze sobą regiment piechoty szkockiej i regiment niemieckiej. Naprzód otoczysz ich, potem ogłosisz rozkaz.	Wiecie com mu zaproponował?	Więc sens? Sens! Głowa moja!	Zostaję tutaj!
I nam ten kawaler życie ocalił, i konfederackie chorągwie przed księciem wojewodą ostrzegł Wobec takich zasług za nic dawne grzechy! Dla Boga! dobrze, że z tobą, panie Michale, nie sam do nas przyszedł, dobrze też, że chorągiew nasza za miastem, bo okrutna w laudańskich przeciwko niemu zawziętość, i zanimby zipnął, wprzód by go byli na szablach roznieśli.	Przeciw temu nie powstawaj w oczy, a przychwalaj i mów, że dobrze robi, i zapis, miał wolę, to zrobił... niech ino resztę nam przyobieca dodał chytrze.	Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami wykręciliśmy do Dalnowa i Kroków, stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma tam żadnych chorągwi, bo wszystkie, co były, ściągnięto ku Kiejdanom, aby je mieć pod ręką.	Zaśpiewaj więc teraz, kuzynko, dla tego, który nie żartował... bo wiesz dobrze, że nieżartowałem...	A jakże? Już odesłała.	A te skarby wasze?	A teatr?	A ty mu wywzajemnisz się, Kamo I ponieważ jest tak hojnym magnatem, bogowie feniccy nie ukażą cię śmiercią...	A więc Dick przyjdzie tu do ciebie jutro rano i swoje zwierzątka przyprowadzi z sobą.	A więc za mną!	Ach, ojcze, bo się zarumienię	Ależ ona błagała mnie o tajemnicę	Ba, tego ja sam nie potrafię określić. Dwa, trzy miesiące! Na jak długo starczy forsy. Mam jej sporo, ale nie myślę sobie oszczędzać. Pieniądze są od tego, by je puszczać.	Biedaczysko!	Bo pan Michał rycerz, pan Michał odważny, pan Michał żołnierz...	Bo są fakty.	Brajtszwancebrajtszwance (z niem.)	Chcą zejść na ląd?	Chyba dziś nie rozpoczniemy szturmu. Damy im folgę noc całą. Niech myślą, żeśmy usnęli, a jutro o świcie, znienacka...	Chłopcy... pójdziemy na łowy.	Chłopie puknij się w czoło. Chodź.	Co pani o tym sądzi, panno Marychno?	Co za bujda Żonaty! I to ma być wyznawca anarchizmu! Co znaczą te bzdury? Ale to chyba tylko się tak nazywa. Anarchiści się nie żenią. Każdy o tym wie. Nie wolno im. To by było odszczepieństwo.	Co znowu! w Warszawie wszyscy ludzie z kulturą artystyczną wiedzą, kim pan jesteś... Ale ten delikatny człowiek nie zajmuje się sztuką. Jego kultura artystyczna jest jeszcze bardzo niska.	Co?	Czasem może dlatego, żeby powiedzieć, że nie rozumie. Ale w tym wypadku, oczywiście, doskonale rozumiem, że mogła pani czuć do mnie niechęć, nawet nienawiść.	Czem ja się mecenasowi odwdzięczę za tyle dobroci?...	Czemu nie powiecie po prostu, że ksiądz proboszcz? Ady lecę w te pędy, ino ciepły czepiec zawdzieję.	Czemuż ją tak przykuwacie?	Czy pan ma coś na warsztacie? Pokazał mi pan kiedyś fragmencik nieco przesubtylizowany, w którym pan rozcinał każdy włos na czworo. Wyraziłem panu szczerze moje zdanie, że tego rodzaju wrażenia nie były warte trudu utrwalenia ich na papierze. Czy przygotowuje nam pan coś obecnie? Był pan bardzo opętany Bergsonem, przypominam sobie.	Dajże mi spokój!... Od czasu kiedy wyjeżdżasz do Karlsbadu, nazywałaś mnie ordynarnym; a dziś, kiedy wyeleganciałem, chcesz, żebym się znowu nie krępował... Przewracają ci się projekta w głowie jak w zacierowej kadzi...	Diego!	Dlaczego?	Do bakałarzówny zachciało mu się umizgać!... Będzie się umizgał za kratą!...	Do kawałka wspaniałej wołowiny	Do kogo to mówisz, Naum. Czy ty masz aby wszystkich w domu?	Dziwny ty jesteś, choć tak mądry! Przecie widzisz, że każdy z nas zajmuje jakieś stanowisko	Dziękuję, wierz w to za nas oboje, kochany. Czuję się w połowie szczęśliwa.	Gdyby ją opuścił, zabrałby ze sobą broń i narzędzia Wie pan przecież, jaką wartość przypisują rozbitkowie przedmiotom, które zdołali ocalić z katastrofy. Nie, nie! Nie, on nie opuścił wyspy! Gdyby stąd odpłynął na czółnie, które sam sporządził, to tym bardziej nie zostawiłby tu tych przedmiotów pierwszej potrzeby! Nie, on jest na wyspie!	I cóż się stało?	I ja przychodzę do was, a specjalnie do ciebie, Beetle, z prośbą, abyście tego wszystkiego w szkole nie rozgłaszali. Chłopcy starsi, jak wy, seniorzy, sami chyba zrozumieją, dlaczego.	I nie będziesz pan szedł za mną, nie będziesz mnie śledził?	I oddał mi je pełnym zaufania ruchem.	I to ta sama kobieta, która go stąd uprowadziła, przywiozła go z powrotem swą karocą Wyjechawszy w kolasie pani de Bargeton, obok niej, wrócił z tyłu, na walizce!	Interesuje mnie pan, przepraszam, interesujesz mnie bardzo; ale, powiedz, jedno mnie w tym niepokoi. Czuję, że mógłbym się pasjonować do sztuki wojennej, ale trzeba by na to, aby mi się nie wydawała tak odmienna od innych sztuk, aby wyuczona reguła nie była w niej wszystkim. Powiadasz, że się kopiuje bitwy. To mi się wydaje w istocie artystyczne, widzieć, jak powiadasz, pod bitwą nowoczesną inną bitwę dawniejszą; nie umiem ci powiedzieć, jak mi się ta idea podoba. Ale w takim razie, czy geniusz wodza jest niczym? Czy doprawdy on tylko stosuje reguły? Lub też czy istnieją wielcy wodzowie jak są wielcy chirurdzy, którzy, przy materialnie równych danych dwóch stanów chorobowych, czują jednak z jakiegoś drobiazgu, może stworzonego ich doświadczeniem, ale zinterpretowanego przez nich, że w danym wypadku zachodzi raczej to, w innym co innego, że w jednym wypadku raczej trzeba operować, w innym zaniechać operacji?	Ja muszę się stosować do raz przyjętych zobowiązań.	Ja w imieniu tej właśnie władzy!	Jak to? W takiej chwili pasiecie się?	Jaśnie pan wie przecież, że co do kancelarji sądowej wpadnie, to i przepadnie. Gdybyż to były pieniądze fałszywe, byłaby jeszcze nadzieja, lecz skoro są dobre...	Jesteś, kochanko, jesteś... To właśnie stanowi twój największy wdzięk: znam się na tym, bo przecież i ja byłam w twoim wieku... Nie wiem, doprawdy, czym sobie ten birbant Ludwik na taką nagrodę u Pana Boga zasłużył!...	Kiejkiej (gw.)	Lecz ja nie jestem pańskim wspólnikiem	Macie tutaj pięć rubli i zróbcie tak, jak wam mówiłem.	Mała szkoda! Niech pani drzwi zamyka, bo zimno.	Możesz spróbować, synu Johna BullaJohn Bull odparł brutalny Amerykanin.	Mury milczą, mój synu.	Musiałby pan w takim razie o cały świat być zazdrosnym, bo wszyscy wielbią panią Zośkę	Na waszym cmentarzu pochowany?	Naturellement, sirenaturellement, sire (fr.) stanowisko.?	Nic. Przypomniano mi, że powinienem wziąć się do spokojniejszego zajęcia	Nie mogłem się powstrzymać i zapytałem, dlaczego każe mi budzić śpiącego człowieka, kiedy trzeba przecież, żeby wszyscy na statku spali spokojnie, póki się stąd nie wydostaniemy. Zaśmiał się i rzekł, że nie widzę jeszcze tego interesu ze wszystkich stron.	Nie wiem, o co panu właściwie idzie.	Nie, ale jest prawdziwym i bezstronnym znawcą.	Niewiem sam jeszcze..	Niewątpliwie. By rozciąć te wątpliwości, powiem ci wprost, że z tego kompasu może korzystać tylko człowiek w stanie somnambulicznymstan somnambuliczny	O tak pani Osnowska mówi, że ona ma właśnie niedobrą figurę i to jest dowód, że ma dobrą. Ale! Marychna, powiem ci coś o pani Osnowskiej.	Ogórkowe widocznie czasy	Pewnie, że milszy od waćpana. A po co on tu przyjechał?	Pieniądz spytał sędzia.	Pozwolisz prezesie, że mogę przyjmować kogo zechcę	Prawie nic, prawie nic...	Ratunku, bo mnie tratują!	Spójrzcie państwo na drugi rząd krzeseł Ktoś znajomy, ten ładny młodzieniec z kwiatem w butonierce.	Straciłem na nich kilka tysięcy sestercyj! jeszcze niedołęgów karmić potrzeba; a kupić ich nikt nie zechce, bo co było lepszego, sprzedał niecnota.	Słuchaj. Ostatnią próbą postanowiłam doświadczyć Jana Jeśli się nie zakocha	Słuszność przemawia twymi usty pani, Andrzej musi zaczekać na mój powrót; lecz przysięgam na nowo, że nie spocznę, dopóki nie pomszczę krzywdy jego.	Tak jest. On strzeże swoich piorunów! Czujnie je trzyma w dłoni. Ale mogłem przecie i mogę jeszcze patrzeć na ich trzaskanie, mierzyć siłę ciosu, zamach ręki, blask, no i samą władzę ciskania	Tak, pewnie; w jego wieku Aleksander, Cezar czy Napoleon, którzy narobili potem sporo hałasu, nie zaszli jeszcze tak daleko jak on.	Tak, tak.	Tak.	Tak.	Tak?	Takżetakże spytał zdziwiony książę.	Tam.	Tego nie wie nikt. Pani, pozwól mi płynąć. Cierpię teraz, choć nie znam przyczyny. Do widzenia. Jeśli zatonę wraz z moim statkiem w głębinach Zatoki lub zginę zastrzelony w walce, nie zapomnij o Czarnym Korsarzu!	To czemu Hamery nie stawiają na swoim gruncie?	To cóż? alboż ty słabszy od nich? czemu się nie zemściłeś? mogłeś ich wybić, odpędzić od siebie albo też im nawzajem moralną piosnkę zaśpiewać.	To prawda.	To źle! źle!...	Vain espoir! Zawsze mi to powtarzasz, ile razy chodzi o mój podpis...	W Karczmiskach u Grzesikiewicza	W kantorze starego pana Bauma.	Wierszułł!	Więc cóż dalej?	Wszystkie przyjdą?...	Wydaje mi się, że z wielu względów, również i politycz­nych, byłoby wskazane, żeby w najbliższym czasie, no, może nie w najbliższym terminie, ale gdzieś w nowym sezonie dać Gorbate­mu jakąś sztukę, może coś z klasyki rosyjskiej...	Z czego, bąkało.	Zapewne niewiele znaczy pochwała takiego jak ja człowieka, lecz głos najpokorniejszy przebija Niebiosa. Wszak i panu musiało się zdarzać po niedojrzałe sięgać gruszkipo niedojrzałe sięgać gruszki	Zkądżeś tu znowu?	Zmarła w więzieniu...
Bo cię już otumanił, a my, ludzie świeży, to widzimy wszystko. Bo zresztą i to: gęba ogolona przy kontuszu i żupanie, co nigdy nie bywa; nosiło go gdzieś po świecie, po Francji, po Niemcach, po Włochach, na królewskich dworach się prezentował! Cóż to? Magnat on jest jaki czy książę, czy dukduk (z fr.) diabeł., mospanie, kaduk, i założę się z tobą, że go ani pacierz mówiącego obaczysz, ani kładnącego krzyż święty, ani jakąkolwiek rzecz chrześcijańską czyniącego, a gdyby przyszło się bliżej popatrzyć, to ręczę, że się tam ogon i pazury wynajdą.	Cichaj! Nie wtrącaj się! Toć miasto całe w radości wielkiej żyje, że Elżusia pomorskaElżusia pomorska, właśc. Elżbieta pomorska (ok. 1346–1393) córka. a naszego miłościwego pana wnuczka, onej pięknej zgody stanie się koroną, poślubiając cesarza Karola. Przypominam sobie jak to przed ośmiu laty ojciec ją do Krakowa na wychowanie przywiózł, gdy go małżonka odumarła. Wiedział, że sierocie lepiej będzie u dziadka, więc mu też pod opiekę skarb swój oddał. Rosło to w naszych oczach jak na drożdżach, a nikomu, ba, nawet królowi miłościwemu nie postało w głowie, że cesarzową niemiecką hoduje.	A! mąż jej nie lubi, bo uważał, że jej towarzystwo przynosiło mi szkodę, ale on jest zaślepiony na tym punkcie.	Zapominasz, kochany Bambi zapominasz, że ON jest jego przyjacielem. Gobo może sobie pozwolić na więcej niżeli ty albo my wszyscy.	Jak to nie wiem? Byleśmy do Waładynki dojechali, to już z zawiązanymi oczyma trafię. Pojedziemy brzegiem ku Dniestrowi, a jar będzie po prawej ręce; któren po tym poznamy, że wejście do niego skałą zawalone. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że wcale wjechać nie można, ale w skale jest wyrwa, przez którą dwa konie obok siebie przejdą. Jak już tam będziemy, to nam nikt nie umknie, bo to jest jedyny wchód i wychód z jaru, naokoło zaś ściany tak wysokie, że ptak ledwie przeleci. Czarownica morduje ludzi, którzy tam bez pozwoleństwa wchodzą, i jest dużo kościotrupów, ale na to Bohun nie kazał zważać, jeno jechać i krzyczeć: „Bohun! Bohun!...” Dopieroż ona do nas z przyjaźnią wyjdzie... Prócz Horpyny jest tam jeszcze i Czeremis, któren z piszczeli okrutnie strzela. Oboje musimy uśmiercić.	Przydadzą się na jeszcze jeden posiłek. Natomiast torba starczy jeszcze na tysiąc lat, na całe nasze życie. Z nią, jeśli Bóg będzie łaskaw, będziemy chodzić po domach. Nic się nie martw, Bóg nas nie opuści. Nasza kochana sakwa jest niby ten cudowny obrus z bajek. Wystarczy powiedzieć: „Obrusiku, obrusiku, daj nam jeść, daj mi to, daj mi tamto”, a obrusik natychmiast spełnia życzenia. Wielu, bardzo wielu ludzi dzięki torbie utrzymuje się przy życiu w cudownie łatwy sposób. Przekazują ją nawet w spadku dzieciom i wnukom. W istocie swojej każda torba jest taka sama. Jest tylko torbą. Ale w zależności od miejsca, w którym się znajduje, przybiera różne kształty, różne nazwy. U prostych biedaków jest zwyczajną płócienna torbą. Wśród wyższych sfer przybiera jednak najbardziej rozmaite kształty. To formę pudełka, to koszyczka, puszki, skarbonki na cele religijne, sakiewki na cele społeczne, kasy pożyczkowej, a nawet pończochy gromadzącej honoraria na spotkania literackie. A wszystkie wyżej wymienione kształty są niczym innym, jak tylko odmianami tej torby. Żydowskiej torby.	Ale może by nie od rzeczy było pomyśleć nieco o sprawie i uradzić, jakim sposobem moglibyśmy wziąć za łeb nieprzyjaciół.	Pluń na nas, monarcho, aby wnuki nasze mogły się jeszcze szczycić z dumą tymi względami królewskimi!	To, co najgorszego stać się mogło Nieprzyjaciele pańscy oskarżyli go, królowa na czele, Guarini, hr. chytry Brühl... nie mam co goryczy sączyć po kropelce: jesteśmy zgubieni...	Czy pan ma coś na warsztacie? Pokazał mi pan kiedyś fragmencik nieco przesubtylizowany, w którym pan rozcinał każdy włos na czworo. Wyraziłem panu szczerze moje zdanie, że tego rodzaju wrażenia nie były warte trudu utrwalenia ich na papierze. Czy przygotowuje nam pan coś obecnie? Był pan bardzo opętany Bergsonem, przypominam sobie.	Prawdę mówiąc, nie wiem na pewno ale wiele przemawia za tym, że na jakiś ląd na Pacyfiku. Gdy opuszczaliśmy Richmond, wicher dął z północnego wschodu i sama jego gwałtowność pozwala przypuszczać, że nie zmienił kierunku. Jeśli więc ten kierunek z północnego wschodu na południowy zachód się utrzymał, przelecieliśmy stany Karoliny Północnej, Karoliny Południowej, Georgii, Zatokę Meksykańską, Meksyk, a następnie część Pacyfiku. Oceniam odległość, jaką przebyliśmy balonem, na co najmniej sześć do siedmiu tysięcy mil, a jeśli wiatr w tym czasie zmienił kierunek o pół kwadrantakwadrant daw. fr. nazwa Markizów, grupy wysp wulkanicznych na Pacyfiku, ok. 4800 km na zach. od Meksyku. Zostały odkryte w 1595 przez hiszp. żeglarza Álvaro de Mendañę i nazwane na cześć markiza de Mendozy, ówczesnego wicekróla Peru. Od 1842 Markizy są francuską kolonią w ramach Polinezji Francuskiej., albo na wyspy PaumotuPaumotu, wyspy rdzenna ludność Nowej Zelandii, potomkowie Polinezyjczyków, którzy jako pierwsi ludzie dotarli tam w XIII w., jakoś byśmy się dogadali. Jeśli zaś wybrzeże, na którym się znajdujemy, należy do jednej z bezludnych wysp jakiegoś malutkiego archipelagu, o czym być może zdołamy się przekonać z tego szczytu górującego nad okolicą, wówczas trzeba będzie pomyśleć nad urządzeniem się tutaj tak, jak gdybyśmy już nigdy nie mieli się stąd wydostać.	To nie była zniewaga, lecz tylko uchybienie. Jest w tym wielka różnica. Człowiek, który podstępem uderzy kogoś kijem z tyłu i ucieknie zaraz, nie może znieważyć, bo uderzony nie opór, lecz ucieczkę przeciwnika widzi, gdyby zaś uderzający zdradnie z mieczem w ręku popierał uczynioną obrazę, to by napadnięty i obrażony, i znieważony został. Dlatego też nie jestem obrażony i nie gniewam się na tego dobrego człowieka, żałuję tylko, że oddalając się, pozbawił mnie sposobności wywiedzenia go z błędu. Cóż by to było, gdyby Amadis lub inny rycerz tego rodzaju słyszał podobną mowę?	A! a! a siebież on nie kocha za wszystkich?? i szkatułkę drugą?	Ale ja nie mam sklepu	Dostać można, ale jaśnie pani nie posyłała do miasta...	Nie byliście u nikogo na dworze? powtórzył uśmiechając się książę.	Nie, ale zrobi to.	Otóż to ranny ptaszek! Od młodéj żony nazajutrz po ślubie już biega po ambasadorach. Sądziłem żeście jeszcze u nóg swéj pani.	Wcale nie przeczę Czasami masz szczęśliwe pomysły; no, ale jakiż to plan?	Kazaliśmy umyślnie zbudować statek ogromny Mylę się; można go nazwać twierdzą chyba. Spuścimy go rzeką pod sam gród i z niego szturmować będziemy. Ludzi się na nim dosyć pomieści; mocno zbudowany; możemy na nim stać, jak na lądzie bezpieczni.	A ja, taborek i was ubezpieczywszy, będę na Szwedów wypadał i znosił tych, którzy się na brzegi puszczańskie odważą To jest przednia myśl! Nic tu po nas, tam większe usługi oddać można.	Nie, nie, Dawidzie Sam widzisz, że mam tylko jedno oblicze; atoli dopóki te drzwi będą otwarte, a moja twarz będzie ku nim zwrócona, większość mych nieprzyjaciół znajdować się będzie przede mną, gdzie zawsze mieć ich sobie życzę.	Powiedziała pani, że potępiam. Wcale nie potępiam. Nie mam wprawdzie upoważnienia do zabierania głosu w tej sprawie, ale słowo „potępienie” w każdym razie jest nieodpowiednie. Po prostu... wydaje mi się to swego rodzaju nieproporcjonalnością.	A nie pamiętasz, jak wysoko podnosi się woda?	A przyszłość? spytał jeszcze chciwy młodzieniec	Ale ją pan kocha?	Chciałbym wierzyć, bo to pani mówi, a nie mogę.	Chyba nie jesteś zwolennikiem trzciny cukrowej?	Chyba łuczywem wielmożnemu panu zaświecę, bo nie masz latarni.	Dajcie mu państwo spokój	Do śmierci panu tego nie zapomnę...	Dobry z waści kompan i zacnie to z twojej strony, że przyjaciół opuszczać nie chcesz, aleś się w swojej ufności we mnie pomylił, bo ja ofiarę waszą przyjmuję.	Drogi profesorze! Zadajesz sobie pan całkiem niepotrzebny trud. Powiedz pan, proszę, tylko, czy i pan zostałeś przerażony zwierzętami, jakie sprowadziła ponoć do domu, i co pan sądzisz o jej obcowaniu z moją córką?	Dziękuję za radę. Nie umiem siedzieć spokojnie przez cały dzień i nie jestem kotem, żebym się lubiła wygrzewać przy ogniu. Lubię przygody, idę więc jakiejś poszukać.	I ja nie za często	Jeśli pan chce, nazwijmy je windą Mniejsza o nazwę, byle nas tylko wygodnie podnosiło aż do drzwi mieszkania.	Jeżeli są winni, Najjaśniejszy Panie, oddani będą w ręce Waszej Królewskiej Mości i postąpisz z nimi, jak uznasz za właściwe. Czy Wasza Królewska Mość ma jeszcze co mi rozkazać? Słucham i spełnić jestem gotów.	Króla i królowej, bo czyż nie jesteśmy sługami ich królewskich mości?	Na kiedy jaśnie pani rozkaże?	Na południu morze jest zdradliwe Zdaje się, że koło lądu jest przestronniej.	Nie chcę o tém słyszéć więcéj; dość	Nie męcz się, gołąbeczko Po co to wszystko?...	Nie, nie było w nim nic innego. Czemu pytasz? Nie wolno ci jednak mówić o ubóstwianiu. To niedorzeczność. Jesteśmy przyjaciółmi, Bazyli, i winniśmy zawsze nimi pozostać.	Nie... nie mam pojęcia.	No, wystarczy! Ilekroć będę na targowicytargowica	O, nie! tylko jak głęboko wierząca, jak chrześcijanka. Wiara mnie uzdrowiła i wzmocniła.	On przecież jest pisarzem gminy! Kobieto, co się z tobą dzieje?	On.	Pierwsza strona... Co jest na pierwszej stronie?...	Podobno słynie pan w warszawskim mondziemond (z fr.)	Przede wszystkim nie zapomnij paszportu, bo urzędnicy graniczni w Snogrodzie nikogo nie wpuszczają bez paszportu, wizowanego przez ambasadora lub przynajmniej konsula ciemnostańskiego	Spóźnia się o cztery minuty. Mniejsza z tym, wystarczy, że zapamiętasz różnicę. Od tej więc chwili, to jest w środę, dnia drugiego października tysiąc osiemset siedemdziesiątego drugiego roku, o godzinie jedenastej dwadzieścia dziewięć rano, przyjmuję cię do służby.	Słuchaj, wiesz, przyrzekłem ci naszyjnik, jeżeli będziesz grzeczna; ale skoro mnie traktujesz w ten sposób...	Tak, chciałbym, żeby był wielki jak koło młyńskie. Nie mamy nic więcej.	Teraz nie mogę, trudno by mi było.	To bardzo pięknie ale niedługo dane mi będzie zostać z tobą.	To czemu nie chcesz? Bo dobrze wiesz, że nie możesz. To wspaniały wczesny okaz, pierwszy, jakiego widziałem w tym roku.	Więc naprawdę pan nie wie? To źle. Za dwie godziny zaczną drukować poranne gazety. Musimy napisać. Czy Francuz, czy paryżanin, ma rodziców	Łabą, też coś! To by mogły tylko do Podmokel, dalej już nie. Tam są, chłopcze, same skały. Byłem tam. Skądże, tu się Płazy nie dostaną. My się mamy dobrze. I Szwajcarzy też. To jest bajeczna korzyść, że nie mamy żadnego morskiego wybrzeża. Kto ma dziś dostęp do morza, ten jest w biedzie.	A co? Duszą i starkąstarka	A no, chyba że tak	Ależ proszę pana.	Ani ja	Ba, wszyscy laudańscy z Wołodyjowskim wyszli	Bo obracał dziesięcioma milionami rubli więc nawet zrobił mniej, niżby mógł...	Chciał mnie zabić, uciekłem, drzwi były otwarte, wpadłem w dziurę.	Chińskiego muru?	Coś w tym rodzaju	Czyż muszą być niepowodzenia?	Daj ci Matko Najświętsza pociechę!	Diabła proś, żeby ci dopomógł, kiedyś taki podlec, że mienia mnie pozbawiasz!	Dobranoc i dziękujemy panu rektorowi!	Gdy mi chodzi o kogoś blizkiego, drwię z wyrażeń.	Gdzie mnie chcesz wieźć?	Ha! niech pan da list. Zobaczę, jak mi tam będzie.	I ona ci zabroniła zostać posłem w Radzie! Cała opinia jest przeciwko tobie. Mają cię za złego patriotę!	I pan także! Uważałem pana za malarza, nigdy za poetę.	Jak to, rano?	Karczmarek chce wydzierżawić chociażby, potrzebuje majątku dla zięcia.	Kiej to próchno, moiściewy, kiej próchno!	Kto jesteś?	Kupił, zapłacił 3000 rubli gotiugotiu (gw. warsz.)	Milcz. Czy twój ojciec jest czarownikiem?	Mów Julko Ja cię tak kocham.	Mówi przyjadą swaty... księżyc pan młody do ciebie...	No i sakwy pełne mądrości przynosisz z sobą a groszy dużo?	O, żyje, dziękuję.	Panno Marysiu!	Patrz! Tam! Nadchodzi chyłkiem! Stoi w drzwiach!	Pocałowałeś mnie, Tomku?	Przepyszna rola!	Przystrzygł włosy	Tak	Tak	Tak, tak... bardzo dobrego!	To ojczym, proszę pana.	To żaden trud dla mnie. Nawet podobno gdzieś w niebieskich księgach wpisuje się nawiedzanie chorych jako zasługę.	Wyjeżdżał pan?	Ładne „roztrzepanie”! Po prostu bagatelka! Zapomnieć nazwać ziemię!...	Żałuję, żem to wszystko pani powtórzył...
Czy wiesz, pani, co to jest za pieśń?... Przecież ta głupia dziewczyna na środku Nilu śpiewa modlitwę, którą wolno odmawiać tylko w najtajemniejszym przybytku naszych świątyń...	O wędrówce dusz także już słyszałem Już przed laty postanowiłem z przeproszeniem zabrać się, jak to się mówi, do samokształcenia, żeby dotrzymywać kroku postępowi. Więc chodziłem do czytelni Związku Przemysłowego w Pradze, ale ponieważ byłem obdarty, a dziurami przeświecał mi zadek, więc nie mogłem się dokształcać, bo mnie do czytelni nie wpuścili, a nawet wyrzucili, bo myśleli, że przyszedłem kraść palta. Ubrałem się tedy po świątecznemu, poszedłem do biblioteki w muzeum i wypożyczyłem sobie taką jedną książkę o wędrówce dusz. Czytałem ją ze swoim kolegą i wyczytałem w niej, że pewien cesarz indyjski przemienił się po śmierci w świnię, a gdy tę świnię zarżnęli, przemienił się w małpę, z małpy stał się jamnikiem, a z jamnika stał się ministrem. Potem, kiedym już służył w wojsku, przekonałem się, że w tym musi być trochę prawdy, bo kto tylko miał jaką gwiazdkę na kołnierzu, nazywał wszystkich żołnierzy albo morskimi świniami, albo jakimi innymi zwierzętami, z czego dałoby się łatwo wywnioskować, że ci prości żołnierze musieli być kiedyś przed wiekami sławnymi wodzami. Ale podczas wojny wędrówka dusz jest rzeczą bardzo głupią. Diabli wiedzą, ile to trzeba przebyć różnych przemian, zanim się człowiek stanie, powiedzmy, telefonistą, kucharzem czy frajtrem, a tu raptem poszarpie go granat, dusza jego przechodzi w konia artyleryjskiego, a tu znowu w tę baterię, gdy jedzie na nowe pozycje, wali nowy granat i zabija konia, w którego wcielił się ten nieboszczyk, i znowu dusza przeprowadza się w pierwszą lepszą krowę przy taborach, a z tej krowy robią gulasz dla żołnierzy, a dusza krowy przechodzi w telefonistę, z telefonisty...	O, mam od tego dziewczęta Dwadzieścia dziewcząt mniej więcej i żadnej nie brak roboty. Ale pani wie, co to są dziewczęta! Nieznośne popychadła, takie jest moje zdanie.	Ale co tobie jest, Nieczujo! Jak Pana Boga żywego kocham, że mnie przy żadnej takiej scenie nie było gdzieżbym ja stolnikową straszył jakimi mękami! Być może, że przy jakiej dłuższej z nią rozmowie wybuchnąłem trochę goręcej, żem rozpaczał, zaklinał, groził, że siebie zamęczę, że się zabiję; to wszystko być może, bo człowiek nie jest z lodu, a i najcierpliwszy na koniec cierpliwość utraci, ale żebym jej czymkolwiek groził, to nigdy być nie może. Byłeś rozespany, przesłyszało ci się i koniec.	Powiem ci, co możesz zrobić Możesz powiedzieć Marcie, by ich tu wprowadziła. Ten chłopiec bowiem to Marty brat. Na imię mu Dick i jest czarodziejem zwierząt.	To wasza miłość chyba nie wie, co ludzie powiadają, że król jegomość na Śląsk się schronił, bo go wszyscy opuścili. Kraków nawet w oblężeniu.	Och, jeżeli to pani nie robi różnicy, nie na tym fotelu! Za mały jest na dwoje, ale za duży dla mnie samej, źle bym się czuła na nim.	I ja zaufałem panu!... Niedorajda! Zachciało mu się wywrotowej polityki!... Coś pan Hitlerem, czy Mussolinim, czy innym Witosem chciał zostać! Tfu!... I ja na Związku Ziemian muszę za takiego jegomościa oczami świecić. „Narzeczony pańskiej córeczki podobno w tajnych partjach rej wodzi...” Tfu! Jeszcze gotowi mnie posądzić, że z panem mam coś wspólnego!...	O, to zgoła nic ważnego; ale odkąd zrozumiałem, że chłopak, pewny raju, może wstąpić w służbę rządową, zrobiło mi się lżej na duszy. Muszę się udać do swych koni. Już robi się ciemno. Nie budź go. Nie pragnę słyszeć, że nazywa cię on swym mistrzem.	Zgoda ale jedna rzecz mnie zachwycała, że za pierwszym uderzeniem rakiety tak rozbijali piłkę, że już żadna służyć na drugi raz nie mogła i tym sposobem mnóstwo starych i nowych książek wniwecz obrócili. Wpośród innych była tam jedna, nowa książka, którą tak mocno uderzyli, że wszystkie kartki na wiatr się rozleciały. A wtedy jeden zły duch rzekł do drugiego:	Cóż ja na to poradzę! Robotnicy chorują, wypadki są częste, więc trzeba ich leczyć.	Jest.	Nie gniewaj się Będziesz pan mógł najeść się, napić i zabić swego człowieka jak najwygodniej. Ale cóż to? Gdzież on się podział?	Czy nie zauważyłeś że dni są krótsze i ciemniejsze?	Ech, cóż nam to wszystko? Za kilka dni będziemy bogaci! Z chwilą gdy Lucjan będzie bogaty, mój aniele, będzie miał same cnoty...	Lepiej, żeby pozostał przy mnie, bo pani nie lubisz słuchać prawdy i bierzesz ją zawsze za obrazę.	Miło mi zabrać znajomość z waćpanem dobrodziejem tym bardziej że imię znane mi było dobrze, bo je rycerstwo w całej Rzeczypospolitej ze czcią powtarza i za przykład podaje.	Mylisz się Teraźniejsze fabryki są jeszcze bardzo niskimi organizacjami. Czy jednak nie sądzisz, że dzisiejsze zamęty w świecie pracy może nie istniałyby, gdyby w fabrykach tętniło żywe uczucie? Gdyby smutek spotykający jednego pracownika udzielał się innym; gdyby kierownicy troszczyli się o usuwanie przykrości, a nasuwanie przyjemności wykonawcom?	Czemuż to tak? Czy to Anzelm dla naszej powszechności dobra nie życzy?	Skoro waszmość słuchać go nie chcesz, to ja go wykonam... Ruszajże sobie tedy waszmość z Bogiem do Krasnegostawu i bacz, ażebyśmy czego nie przyłożyli na drogę, a my z panną wracamy.	To go lubię. Byle tylko dobrze trafił, bo to...	A ty na drugi raz więcej znaj, a mniej paplaj, to lepiej będzie!	Ani odrobinę nie głupsze jak nasze panie owszem spryt z oczów jej patrzy, na czole rozum. Nie umie po francusku, nie czytała Voltaira, ale ówby sam staruszek Fernejski zachwycił się tą perłą ukraińską.	Będzie pan dalej robił bo jak nie, to ja muszę obiad szykować.	Będę czekał, a przez ten czas może się nauczysz mnie kochać. Czy to będzie bardzo trudna lekcja, droga moja?	Co chcesz przez to powiedzieć?	Małą ilością krwi i małą ilością szubienic dokażemy tego, że masy nie upodlą się w tym najgłębszym, tajemniczym swoim, bezwiednym wnętrzu, skąd wypływają impulsy do wielkich działań. I do ponownego ataku, jeżeli przyjdzie jego czas, będziemy mieli w masach rozproszone po duszach gorejące iskierki, od których zapalić można znowu wielki pożar.	Młodzieńców? Cóż za ckliwe gdakanie...	No to powiedz swojemu Maciusiowi, że z dziećmi się nie układa, a ichich	Oj, nie wiem ja, zali próżno nie idziecie. Gadali dziś ludzie w Krakowie, jako właśnie król miał jechać na rokiroki (daw.)	Oto pan Petit-Claud, moja droga; polecam ci go tym żywiej, iż wszystko, co uczynisz dla niego, będzie niewątpliwie z korzyścią mojej pupilki.	To dziw tylko, że jeszcze żyje.	To już drugi!...	To zależy od tego, jak mi będziesz dziś pozował, Dorianie.	Wystarczy la wszystkich po kawale	Wódz Wódz Naczelny, będzie pań­skim pasażerem. Rząd zapłaci za usługę, a pan weź­miesz udział w przedstawieniu, które cały kraj po­dziwiać będzie.	I ja nic nie wiedziałam że w mojej własnej komnacie znajduje się wejście do takich lochów. Jakie to szczęście, że się tędy kto nie zakradł do nas!	Możesz, rozumie się, że możesz. Król wiele może zrobić. Na przykład ostatni król, który grał na skrzypcach, bardzo wiele zbudował szpitali, domów dla dzieci, u niego najwięcej dzieci w lecie wyjeżdża na wieś. Wydał takie prawo, że każde miasto musi zbudować domy, dokąd wysyła słabe dzieci na całe lato.	Nie przyszło mi to na myśl. Ale prawda, nie powiedziałaś mi jeszcze, kto to byli ci oni?	Byłam tego pewna... u pani de Fischtaminel?...	Cebulą i kartoflami przede wszystkim na uszy, w których również skrzyły się brylanty zadziwiającej wielkości, brylanty lśniły się u gorsu, w agrafie spinającej stanik i połyskiwały w bransoletkach okręcających ręce obciągnięte w czarne rękawiczki. Wielkie, podłużne oczy fiołkowe niby najwspanialsze szafiry paliły się ostro. Twarz miała o gorącym tonie lekko oliwkowym, przesyconym nieco karminem krwi, czoło niskie, brwi silnie zarysowane, nos prosty i cienki i dosyć duże, pełne usta.	Co mówią?	Co takiego?	I bez księdza każden do Pana Boga trafi, niech jeno będzie poczciwy; gospodyni lepiej mu pilnować, bo z trzecim chodzi i znowu gdzie zgubi...	Jedno z dwojga: albo język zrobił ci się dziś bardzo powściągliwy, albo też sam nic nie wiesz.	Króla oczarowałaś w codziennej sukience i w koralach, które mi są droższe od całego tego sezamu	Nie To rekruci, Jamesie. Potrzeba im próby.	Owa! Byłem blisko niego, a nawet trąciłem go oszczepem	Pamiętacie jak tamten redaktor nas przyjął i nawet dał mi gwineę za mój utwór?	Proszę o bilet do Paryża.	Przyjść obiecała jeszcze dzisiaj, na odwieczerzu...	Skądże znowu? Przecież wiesz, że w ogóle nie palę.	Słucham, panno Malinko.	Tak, tak	Tak, wróciło	Tak.	Tak.	To niesprawiedliwość	A teraz?	Ah, tabac, tabac!	Ależ panie... Chwileczkę...	Anna Hoym inaczéj twoją nie będzie, jak gdy się godną twéj miłości uczuje...	Ba! Trafiasz w miejsce bolesne. Ten smarkacz daremnie skrobie podbródek scyzorykiem! Ani śladu zarostu!	Bursztyn, położysz ty tę kość?	Chory! Ja lecę do niego! puszczajcie mnie! pójdę pójdę	Chwała św. Jerzemu!	Czego tu jeszcze stoisz?	Czego wy ludzi w grę wciągacie?	Czemu bym nie miał być rad?	Dlaczego przez całe trzy tygodnie nie byłeś w Łodzi?	Dziękuję. Idę właśnie obiadować z moją kuzyneczką. Do widzenia!	Ech, problematyczne!	I ja miałbym grzecznie milczeć w tym wypadku?	I ja także! i ja!	Idź spać	Ja téż nic od niego nie pożądam	Ja...	Miałbym robotę inną, pomagałbym Robespierrom ścinać łby Żyrondzie i Dantonom, a Barrasom ścinać Robespierrów, żeby pozostałych kazać zatłuc kijami i wyrzucić psom.	Migrena?...	Nie ma pan żadnego świstka, który by potwierdzał pański zawód?	Niech pan powie: zbiorowe paplanie!	O pokoju? Nic nie wiem. Zkądże ta wiadomość?	Od ciebie, naturalnie! Nawet przez sen o tym mówisz.	Odprowadził mnie Moryc Welt, szliśmy wolno, prawił mi komplementa, no i tam dalej.	Owa panna w wieży przy bramie?	Pfu! Niemiec!	Podła gadzina.	Rad się o Wielkopolskę wypytywał, ciągnął dalej przybyły	Równo?	Sroczka kaczkę warzyła, aż nawarzyła piwa	Szczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastjeSzczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastje (z ukr.)	Ta ta ta! Zabrał ci twój majątek, trzeba ci odrobić twój skarbczyk.	Te łotry mają dziwnie zimną krew	Wczoraj oświadczył się o mnie!	Weźmiemy ich z zaskoczenia, zobaczysz.	Widzisz, bracie, ja jestem ten, który o wszystkim i o tym męstwie Sokolnickiego chce mieć swój własny sąd, wyważony z sumienia.	Wszystko mi miłe, żem mojego Kubusia nie tylko od zniemczenia uchroniła, ale i jako węża wyhodowała, a przydatnym dla narodu uczyniła	Zapewne nagle opuściliście Londyn?	Zatrzymaj dwieście, a resztę schowaj tam, do szuflady.	Zgaduję, oczywiście
Ach, że piękna, to piękna! Byłam u niéj latem, jak przyjechała do Jodłowéj, bo to jakoś w czasie żniwa zabrakło nam chleba, a grosza przy duszy nie miałam. Pani Dembowska poradziła mi, żebym się udała do dziedziczki Jodłowéj. Z początku przykro mi to było; myślę sobie: ona wielka pani, a ja, choć kiedyś miałam jeszcze piękniejszy pałac, niż dom w Jodłowéj, i taką samą karetę i kamerdynera, ale teraz biedna jestem; może mnie z impozycyą przyjmie! Ale gdzie tam, taka grzeczna! Jadła śniadanie, jak przyszłam, i zaraz mnie prosiła do stołu; pytała się o dzieci, rozmawiała długo, potém dała dwadzieścia pięć rubli. A ja nie mogłam napatrzéć się na nią, taka piękna, a żywa jak skra, a biała... już to co prawda, kiedyś ja piękniejszą płeć miałam, ale za to nie miałam nigdy takich oczu. Moje były melancholiczne, a jéj to błyszczące. A jak to jéj na imię, panie Dembowski.	A pani Micawber?	Józia, gadajno po ludzku! Wielemożna pani! E! moja Józia, przecież ojciec tu jezdem, to mi tu wolno cośniecoś z pyska pary puścić przy swoi pani synowej; prawda pani?	Winszuję pani, będziesz pani doskonale grać tę rolę!	Boby się pani mama na mnie gniewała.	O! Ksiądz jest prawdziwym sługą bożym Wszak nikt nie wiedział, że Edmund dał księdzu ten diament i mógłby ksiądz zatrzymać go dla siebie.	Tam do licha! Jest pan agentem członków klubu „Reforma”, kontrolującym podróż mego pana; od jakiegoś czasu przejrzałem pańskie zamiary, ale mój pan nie wie o niczym.	Zapewnie, kochany panie, lecz nie myśl, że wielożeństwo jest obowiązujące dla Mormonów. Brigham Young posiada harem, gdyż jemu to wypada; lecz wszyscy zwolennicy nie naśladują go na brzegach jeziora Słonego.	Jednak źle robisz, Waldy, że ją drażnisz. Miłe to i bardzo dobre dziecko. Jest z dobrej rodziny i wiesz przecie, w jakich warunkach została nauczycielką. Pracuje pilnie, choć to nie jej fach właściwy. Trzeba to cenić. Po co jej robić przykrości?	Jest tak dobry, że cię prowadzi na spacer.	Bardzo sympatyczny chłopczyk Niech pan nie wydaje przedwczesnych sądów. Możemy jeszcze być kiedyś w wielkiej przyjaźni. (jest taki dziki zwyczaj zabijania tych nieszczęsnych stworzeń, dla których nikt nie może mieć współczucia). Już nie mógł znieść tego stanu, a jednocześnie zrobienie najlżejszego ruchu wydawało się absolutną niemożliwością (o którym słyszał) to w to i tak dalej. To coś nie-do-uwierzenia! Z nią!! Ah o potęgi ciemne, o Izis, o Asztaroth!) zrobić może i powinien tego był pewnym: widział kiedyś dwa karaluchy tak dziwnie zczepione... Razem z pożądaniem, ordynarny strach wybuchnął z centrum wnętrzności (z tego cielesnego środka osobowości) i zalał całą istotę jego aż po najdalsze krańce wspomnień. Tak silne było poczucie dwoistości, że chwilami naprawdę czekał tego wyjścia ducha z ciała, o którym opowiadali plebsowi wyznawcy Murti Binga. Na zawsze ucieknie duch ten od strasznych spraw płciowych i żyć będzie gdzieś w świecie absolutnej harmonii, czystych pojęć i prawdziwej, nielekkomyślnej beztroski to była ostatnia obrona męskiej (tej nie wstrętnej) godności przed największym z upokorzeń: oddaniu się we władzę nieczystych snów samicy. Tylko miłość może to usprawiedliwić i to nie bardzo. Coś się tam tliło, ale to nie było to. Jak żyć, jak żyć? Czyż ciągle będzie szedł tak jak po linie nad otchłanią, by runąć w nią nieuchronnie po strasznych, bezskutecznych z założenia, wysiłkach. Jakimże zakutym katolikiem był Zypcio w tej chwili, katolikiem negatywnym tak zwanym. Ręce miał spocone, uszy go paliły, a wyschnięte usta nie mogły przepuścić ani jednego ze słów, nad którymi biedził się skołczały język. Tamta strona stężała też w naprężonym marzeniu, zapomniała kompletnie o jego obecności. Genezyp z bolesnym aż wysiłkiem wstał z kanapy. Był małym, biednym dzieckiem koniec albo zupełne wyrzeczenie się i życie dalsze z tym ciągłym, okropnym niby-bólem w skórze, z tym nudnym zdrętwieniem nienasycenia w lędźwiach i głuchym cierpieniem gdzieś daleko w brzuchu albo jeszcze kilka lat kompromisu jeśli nie wprost, to z okrążeniem, bocznymi drogami i pogardzać sobą, a nade wszystko tymi „draniami”. Nic nie pomoże już „précieuse’owatość” i to niby intelektualne życie. Dobre to było jako środek omamienia tych bydląt, żeby nie widzieli już znowu tak wyraźnie wypiętych, sterczących z żądzy organów. Ale samo w sobie? „o, stokroć kłamliwsze od nas”, pomyślała. „Bo my wiadomo, że robimy wszystko dla tego, a oni udają, że dla nich nie jest jedyną prawdziwą rozkoszą nasycać się nami”. Spojrzała na niego, raczej na to „coś”, z czego miała zrobić za chwilę (przy pomocy swojej piekielnej erotycznej techniki) mężczyznę, takiego samego, jak ci, na myśl o których wzdrygała się teraz ze wstrętu i upokorzenia. Genezyp siadł znowu obezwładniony sprzecznością, przerastającą jego wymiary aż w niesprawdzalną sferę, gdzie urojenie łączy się z rzeczywistym bytem. „Ha, niech się dzieje wola nasza”, pomyślała księżna. Podniosła się lekko i zwinnie. Siostrzano-dziewczynkowatym ruchem wzięła Genezypa za rękę. Wstał i nie opierając się powlókł się za nią. Miał prawie pewność, że przesiedział godzinę w poczekalni u dentysty, i teraz idzie rwać ząb, a bynajmniej nie „udaje się” na pierwszą noc rozkoszy do jednego z pierwszych demonów kraju. Ale tamto było fraszką wobec tego, co czekało go teraz. „Oto są skutki tego przeczekiwania, tego przetrzymywania”, myślał z wściekłością. „Ojciec, wszędzie ojciec. Inaczej bym tu działał w tej chwili, gdyby nie ta przeklęta cnota”. Uczuł wprost nienawiść do ojca i to dodało mu siły. Nie wiedział, że cały urok sytuacji polegał jedynie na tym przeczekaniu się na wylot, na które narzekał. Gdybyż to można być dwiema przeciwnościami naraz, a nie tylko o nich myśleć! Cóż to byłaby za przyjemność! Niby staramy się o to czasami, ale wychodzą z tego rzeczy połowiczne, niedociągnięte. Chyba obłęd... Ale to zbyt niebezpieczne. A przy tym nie ma się wtedy pełnej świadomości...	Branki tu nie ma Juliusz Cezar jest dla mnie zbyt nieciekawy dawniej znałam, nim ich opiewał Wiwian.	Tak jest! Czy odgadujesz, co to znaczy?	I nasi mędrcy uczą, że niejeden mężczyzna wyrzekł się dostojeństw dla kobiety. Ale nie słychać, ażeby który zyskał co wielkiego przez kobietę; chyba jaki wódz, któremu faraon oddał córkę wraz z dużym posagiem i urzędem. Ale pomóc do wydźwignięcia się czy to na wyższe stanowisko, czy choćby tylko z kłopotów, kobieta nie potrafi.	Ona wróżyła mi dawniej, jeszcze pod Memfisem, że powinnam wystrzegać się Fenicjanki Ale dopiero tu wszyscy mówią o jakiejś kapłance fenickiej. Czy ja wiem, może tylko coś majaczy mi się w stroskanej głowie. Powiadali nawet, że gdyby nie jej uroki, nie skoczyłbyś, panie, wtedy do areny... Ach, gdyby cię byk zabił!... Jeszcze i teraz, kiedy myślę o nieszczęściu, jakie cię mogło spotkać, serce we mnie zastyga...	Co to, dobre? święte racje! Tu nie może być wątpliwości. Jam się pierwszy na tym człowieku poznał i choć nie ma przekleństwa, którego by nad jego głową nie miotano, ja wam powiadam, że jeszcze go będziem błogosławić. U mnie dość na człeka spojrzeć, żeby wiedzieć, co wart. A pamiętacie, jako mi do serca przypadł w Kiejdanach? Sam on też nas kocha, jako ludzi rycerskich, a gdy moje nazwisko pierwszy raz usłyszał, to mnie mało nie udusił z admiracjiadmiracja (z łac.)	Nie liczył pan?... Bardzo słusznie. Ba, może dojść do obniżki uposażeń. Ministerstwo krzywi się na wysokość budżetów w samorządach. Zwłaszcza na koszty administracji. Tak. Tymczasowa rada miejska też mnie ciśnie. Hm... Nie wiem, czy nie będę zmuszony przeprowadzić... redukcji. Tak... hm... właśnie redukcji...	On sobie pomyślał: Kto może najlepiej wiedzieć, jak trzeba odpowiadać, żeby zdać do pierwszej klasy? Oczywiście ten, co egzaminuje do pierwszej klasy. On sobie pomyślał dalej: Dlaczego ten, co egzaminuje do pierwszej klasy, nie ma nauczyć mojego Gucia dobrze odpowiedzieć? Dlaczego on jemu nie może dać korepytycje, kiedy wszystkie profesory mają prawo dawać korepytycje? Mój brat tak sobie pomyślał i udał się do pana Majewskiego, który egzaminuje, który później przez cały rok uczy we wstępnej klasie ruskiego, artymetyki... on jego grzecznie poprosił...	Bez żartu jestem znużony, nie jestem zazdrosny; jedź książe do Warszawy, ja go z królem przejednam.	Ha! kładziesz palec na wielkie nieszczęście. Gdyby zrozumiano Marcela, nie przyszłoby do rewolucji francuskiej.	Mówię wam gadał tak ślicznie bez całą godzinę, jakby ten ksiądz na ambonie. Aż Łukasiakowi krzyże ścierpły, a wszyscy się popłakali. Dopieroż jak nie wzięli się chłopy do nóg schylać panu, a jak pan nie wziął ściskać ich za głowę...	O, nie! Nikogo. Kogo trzeba było, już sam poinformowałem. A czy wasi czeladnicy tu nie zajrzą, do komórki?	Mości panowie, słuchajcie! Kto mnie nie zna, temu powiem, żem jest stary zbarażczyk, który Burłaja, największego hetmana po Chmielnickim, tą oto starą ręką usiekł; kto zaś nie słyszał o Zagłobie, ten, widać, czasu pierwszej kozackiej wojny groch łuszczył, kury macał albo cielęta pasał, czego po tak zacnych kawalerach się nie spodziewam.	Ach, nieuświadomienie. To tylko świadczy o tem, że nie znał pan ideologji komunistycznej. Czytał pan Marxa?	Czy wiesz, że zmieniłaś się?	Ja go wezwałem, paradny sobie!... Pan wiesz, przed kim stoisz?... Jestem Mielnicki, Izydor Mielnicki, opiekun i wuj Mani... panny Marii Lewińskiej... Cóż pan na to?...	Myślałam, że dzisiaj już nie przyjdziesz? dziś: zielonkawej. zapadłej twarzy i wielkich czarnych oczach.	Mówiono nawet, że żony na naszym dworze miał szukać	Oto straszliwa wiadomość, jaką zastałam za przebudzeniem Dał mi pan w tej chwili dowód, że jesteś nam oddany, jesteś przyjacielem Dawida i Lucjana, nie potrzebuję tedy prosić o tajemnicę...	Powiem jeszcze więcej: dzisiaj o północy pod drzwi sypialni (numer jedenasty) cichaczem podejdziesz. Zażądasz Omara. Ona cię wpuści. Od ciebie zależy, czy równocześnie przyhołubić zechce. W każdym razie radzę po porozumieniu na podarek ślubny wyznaczyć kota. Wspólna własność mota.	Więc jakby nowicjat? Czy cię już zwolniono ze szkół? Nie chciałbym mieć w tobie niedouka.	Właśnie Jej Książęca Mość zajęta była rozsyłaniem zaproszeń na bal jutrzejszy, więc nie mogła mówić ze mną, proszę Waszej Wysokości.	A ja bym nie wiem, co dała, że nie zrobi.	Basta!... Kiedy ją ściskam, robię to bez pozwolenia jegomości. A dziękować nie ma za co, bo przecie nie zabiorę pieniędzy do grobu.	Liznąłeś, kociaku, w tajemnic spiżarni zdradliwych łakoci, które zastawiono na myszy lub szczury, ażeby je wciągnąć do wnętrza pułapki na wieczne zagadki.	Zaraz okropnie! Przypuszczam, że chodzi o zwyczajne odbycie połogu. A że zapewne trafiło się jej to pierwszy raz, więc biedaczka robi wielką awanturę i wstydząc się obwoływać na rynku swój wypadek wynagradza sobie pisywaniem rozpaczliwych listów...	...powiedziałaś, że będzie nam dobrze razem.	A juści, pewnoś takiego jak życie nie widział.	A mostu u was nie ma?...	Ale będzie wściekły! Tato nie lubi mylić się w swych sądach. Ach, Harvey’u, tylko się nie wygadaj, bo zepsujesz mi cały figiel.	I ja widziałem ale to była sztuka. Tymczasem Mefres chce naprawdę wznieść się nad ziemię na skrzydłach swej pobożności...	I nie udało się wam?	Już co to, to prawda! Boże miły, wiele i mnie to łez kosztuje ale niema sposobu, francuzi tu królują i na francuza wystrychną.	Kiedy go zastawiła, to trzeba było ją w zastaw brać!	Może tysiąc pistolów.	Mówisz jak półgłówek. Dodaj, że Warszawa od Wenecji piękniejsza, a będę cię miał za skończonego wariata.	Niemożliwe, Moniko, nie czujesz się szczęśliwa? Dzisiaj?	Oby nam się szczęśliwie do domu wróciło!	Parę lat temu, panie Fogg, miało miejsce opóźnienie, które na pewno popsułoby pański projekt.	Tak. Telefonowałam do pana profesora.	To już kłamiecie. Ludzie widywali was razem. Są na to świadkowie.	Tyle wiem, że te pieniądze zaniosę Koralii	W istocie ulica du Temple nazywała się dawniej ulicą de la Chevalerie du Temple. I w tym przedmiocie czy pozwoli mi pan zrobić jedną uwagę, baronie?	Wcale nie. Rada naczelna nie będzie nagliła. Zapłacimy potem, a pomoc otrzymamy natychmiast.	Więc po coś leciał na ulicę, kiedy było wymówione?	Wysoko sięgasz oskarżeniem, mój synu. Pan de Sigura cieszy się sławą nieskazitelnego chrześcijanina i rycerza.	A blisko?	A jeśli pana będę bardzo prosiła?	A to jakim sposobem?	Bo się zawstydziłam swojej prośby.	Bo warto.	Chcesz spotkać się któregoś wieczora z d’Arthezem u mnie?	Co waćpan prawisz! nawet barbarzyńcy posłów szanują, a to politycznypolityczny (z łac. politicus)	Co, i ona? Jeszcze jedna! Tego tylko brakowało! Cóż my z nią zrobimy?	Coś słyszałem od twojej siostry.	Cóż mówić miałam Ojciec zdrów, życie nam płynie cicho i spokojnie, w tym starym przywróconym nam domu. Pierzchły zgryzoty i niepokoje. Wiedziałeś o tym i cóż ci więcej mówić miałam? Oto wszystko.	Dzięki Bogu.	Gniewam się?	I ja, burgrabia Steffens!	I nam!	Istotnie, najbezpiecznejsze dla Mandersa młodszego w tej chwili miejsce	Jaguara	Jak to niegdyś? Co ty opowiadasz?	Już ja tak przywykła,	Jędruś...	Masz legitymację?	Napijesz się ze mną szklaneczkę... prawda?	Nic.	Ojcze!	Olesiu!	On umarł!	Osiemnaście pensów	Panie chciałem właśnie prosić o tę grzeczność.	Prawda. Już muszę...	Przecież pokazywałem panu blaszkę	Ratuj, ciotko, dopomóż,	Spowiedź, Los, Artysta, Sztuka, Poświęcenie pytał nieswoim, namaszczonym głosem.	Tak.	Tak. Im to właśnie zawdzięczamy cały szereg zjawisk zakresu tzw. psychometriipsychometria (z gr.)	Tak... ale moje poglądy uległy pewnej modyfikacji...	To ze stajni, od koni. Wszystkie konie w cyrku arabskie: mają cienkie nogi, długie szyje i są bardzo mądre.	Trzyma was?	W Klubie Podróżników	W domu u was wszyscy zdrowi?	W foyerfoyer	W takiej kompanii pójdę śmiele i rad zginę!	Z rozkoszą	Zapomnieliście o nas...	Zobaczyć mą duszę!	Zły pan?
Tak, tak! Ja to mówię z doświadczenia. Lubię się kochać w aktorkach. U nich nie ma ani odrobiny pozy w pożyciu domowym. A wie pani dlaczego? Tak się wygrają na scenie, że odpoczywają w domu. A damy z mondu...	Owszem, moja mamo, powinna ona wszystko widzieć i słyszeć, aby znać ten świat, ten kraj, których przecie mieszkanką i obywatelką będzie składnik różnych lekarstw, m.in. proszków uśmierzających ból. i morfiny przerywając. Zawołano panny służącej, okazała się jeszcze potrzeba przywołania Marty, w zachód około chorej wtrąciła się i Leonia, ale pani Emilia długo żadnej ulgi uczuć nie mogła, przeważnie dlatego, że ciężkie stąpania i głośny oddech Marty drażniły ją i irytowały. Irytacji tej niczym nie objawiała, ale cierpienia jej uspokajały się daleko powolniej, niż to bywało przy lekkim fruwaniu i ptaszęcym szczebiocie Teresy. Daremnie Marta na palcach nóg stąpać usiłując najciszej, jak tylko mogła, kołysała w powietrzu swoją wysoką i ciężką postać, daremnie tłumiła oddech i dławiła się powstrzymywanym kaszlem, sam jej szept nawet, gruby i świszczący, drażnił nerwy chorej. Spostrzegała to wybornie i zgryzota, którą nad tym uczuwała, oblekała jej twarz wyrazem dotkliwego zmartwienia.	Więc dobrze, przysięgam, że ucieknę stąd w dniu, w którym pani Sanseverina rozkaże, co bądź by się mogło zdarzyć do tej pory.	Niech je pani rzuci raz na zawsze. To licha praca i niepopłatna. Niech się pani weźmie do handlu.	Budowanie gniazdek to także część wiosny Ręczę, że było tak samo od początku świata. Mają one swoje sposoby myślenia i działania, a ludzie nie powinni się do nich mieszać. Wiosną można łatwiej przyjaciela stracić niż w jakiejkolwiek porze roku, jeśli się jest zbyt ciekawym.	Uważaj, Trzewik (Murka przezywano Trzewikiem od czasu, gdy mu buty w nocy skradziono, a on skarżył się, że zginęły mu trzewiki). Uważaj. Trzewik. Dla ciebie ja mam fajną robotę, bo ty, jako jenteligent, z babamy sobie poradzisz. Sam takie ecie-mecie wykombinowałem i swojem fachem z tobą się podzielę.	Skromny posiłek skromny, a nawet lichy, to prawda; ale królewski, wysoce królewski. Komuż przystoi bardziej żyć podobnie, jeżeli nie królowi, jeżeli nie takiemu jak ja człowiekowi, który z wysokości swojego stanowiska ogarnia, a przynajmniej powinien ogarniać miliony biedaków, widzieć wszystkie ich potrzeby, czuć wszystkie nędze. GrzechO tak! niech mi się w truciznę zamieni pierwszy kąsek, który pożyjępożyć (daw.) sprzeniewierzyć. się jej bezkarnie. PokutaGrzeszę jednak czasami, ale Bóg świadkiem, że mimowolnie. Kiedy niekiedy muszę zamieszać się pomiędzy ludzi, bo zwykle całe zimy pomiędzy nimi przepędzam, dla spraw mojego królestwa, a wówczas rad nierad muszę zastosować się, choć w części, do ich sposobu życia. O! gdybyś wiedział, jak drogo muszę opłacać te wykroczenia; ciężko pokutuję za nie. Pomijam choroby, tortury ciała; ale umysł, serce, dusza, wszystko idzie pod chłostę, myśl gaśnie, serce stygnie, dusza wpada w jakiś dziwny zawrót, opuszcza mnie cała moja królewskość; nieraz jestem już bliski zostania jednym z waszych rozsądnych. Dzięki Bogu, że to wszystko trwa pewny czas tylko; pokuta przemija, jednam się z przyrodą, państwo wraca do posłuszeństwa, i jestem znowu królem, jak byłem. Ale o to mniejsza. Jakże znajdujeszznajdować (daw.)	Ach, po co ta komedia... O mnie naprawdę nigdy ci nie szło. A zresztą nudzę się.	Coś... coś wydaje mi się ale jeszcze niedobrze rozumiem.	Nazwa sąsiedniej stacji dowodzi tego, obok wielu innych świadectw. Zowie się Fervaches.	Pomieścicie się państwo. Zresztą Wiluś przejdzie na pańskie miejsce.	W tej chwili wykonywają się darmo	Z czegóż się pan śmieje?	Nie kłopotałbym się o to Znam dobrze statek, na którym tu przypływają.	Nie potrzebowałbym go rugować, bo w tejże samej chwili, w której bym się przekonał, że osoba, dla której ja mam szczery sentyment, poniewiera tym pięknym mojego serca owocem, duma moja i ambicja nie dałaby ani mruknąć afektowi. Zresztą, czy to tak trudno tak marny przytłumić w sercu afekt, jaki miewamy do kobiet? Miewało się już daleko wspanialsze i nieporównanie silniejsze afekta i zawiedzione zostały, i zdeptane, i umilkły, a przecie jeszcze z nimi nie dał się człowiek podeptać i nie umilkł z kretesem.	Becky, czyś ty przysłuchiwała się wtedy mojej opowieści?	Jakito znachor? Ot zaraz wam opowiem zkąd co wziąłem, a dziwić się przestaniecie, żem tak mądry. Od tygodnia już siedzieliśmy w Piątkówce, o półtoréj mili ztąd; chwała Bogu ludzie się tam na Aprasza nie poskarżą: dużo się roboty przez nasze ręce przewaliło. Jakeśmy wychodzili, powiedzieli mi drogę do Stawiska i zalecili do was, panie wójcie; a stary Muryniec dodał: tylko jemu koni nie podkujecie, bo ich nie ma. Otóż cały sekret!	Kiż diabeł by się dopraszał o takiego nicponia jak ty? Czyż ja pozwolę kiedy, abyś ty opuścił konserwatorium? Kpisz sobie ze mnie? Ruszaj precz! albo strzeż się suchego chleba i więzienia.	Nie podobam ci się?	Niech się podrze! Nie puszczę! Wolejwolej (daw.)	No, przecież nie sądzisz, abym brał żonę z tych, które się bierze bez sakramentu!	Po co? Po pożyczkę zagraniczną, kto inny nie dostałby, ale pan ma przecież tam szalone stosunki. Zapewne niejeden z pańskich kolegów oksfordzkich zajmuje teraz w angielskim życiu publicznym wysokie stanowisko. A nuż uda się panu prezesowi uzyskać pożyczkę?	Walasek weźcie ją do ostatniego pokoju i wytłumaczcie, że składanie fałszywych oskarżeń na dostojników państwa nie kalkuluje się.	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Nie. Albo raczej i tak i nie. Jeśli miłością nazwiesz życzliwość, to naprawdę życzę ci jak najlepiej. Ale tamta miłość gorąca, którą się czasem w pierwszych i latach czy miesiącach odczuwa, już przeszła.	Ależ przy takim komentowaniu spraw finansowych żaden handel nie byłby możliwy. Niejeden uczciwy bankier nakłonił, z aprobatą uczciwego rządu, najsprytniejszych giełdziarzy, aby wzięli papiery, które w swoim czasie miały spaść na łeb. Widzieliście lepsze rzeczy! Czyż nie wypuszczono, wciąż z wiedzą i poparciem rządu, walorów dla spłacenia procentów od pewnych akcji, aby utrzymać ich kurs i móc się ich pozbyć? Te operacje są mniej lub więcej analogiczne z likwidacją à la Nucingen.	Nie ma, jak widzę, rady Raz człeku śmierć przeznaczona, a lepsza na polu chwały niż na łożu. Bóg cię prowadź! Bóg cię prowadź, Janie! Jeżeli nie zobaczymy się na tym świecie, to na tamtym, a ja ci serca pewnie dochowam.	Droga pani Bonacieux, jesteś czarującą, ale zarazem strasznie tajemniczą kobietą...	Mnie Stalky mówił, że Macnamara był dla niego po prostu błogosławieństwem Bożym Widywałem go często w namiocie Maca, przysłuchującego się jego grze na skrzypcach; po każdym kawałku bujał Maca tak, że ten zasypywał go po prostu oskardami, łopatami i nabojami dynamitowymi. To było ostatni raz, kiedyśmy Stalky’ego widzieli. Mniej więcej w tydzień później śnieg przełęcze zasypał i Stalky nie byłby bynajmniej zachwycony, gdyby go tam wówczas znaleziono.	Odeszli, panie. Z początku było ich tu dwudziestu, ale tutaj jest kraj nudny i tylko Bracia Wyczekujący wytrwać tu mogli. Strażnicy tęsknili do domów i nie mieli tu co robić. Odchodzili więc po dwóch, po trzech, niby to na krótki czas, zdając pieczę nad wozem tym, którzy pozostawali. Ale żaden z nich, odszedłszy, nie wrócił. W końcu zostałam ja z dwoma najmłodszymi tylko. Aż i tym się znudziło. Nie wytrzymali. Poszli i oni, kiedy słońce stało na południu, ot ponad tymi górami. Mnie przykazali wozu pilnować, więc pilnuję...	Piękny mamy dzień Bardzo ładny dzień, prawda, pani?	Tak pani, chodzi zapewne o dalszy pani pobyt w Anglii.	Sprzeciw, zakaz, kara! Nie jest to celowe, nie jest skuteczne, a zacieśnione do jednego zjawiska. Tworzeniem nowych wartości i rozmnażaniem nowego dobra trzeba wyniszczać w ludziach samą zawiść i samą nienawiść. Można wypracować takie warunki pracy i mieszkania, iż nie będzie o co się nienawidzić i mordować. Doprawdy	Nie, nie byłem. Idę od pani Osieckiej	Oczyszczony... oczyszczony... A któż go oczyścił? Ty sama! Czyż to pięknie, aby panienka surduty czyściła?... do czego to podobne?	Suka, nie matka! Magda nalej krzynkę mleka w skorupkę i nakarm znajdę, a ty, Maćku, siadaj do wieczerzy.	Cygany czy co?	Czemuż choć raz nie zatrzymasz języka za zębami?	Czemuż nie mogłem zabrać tej książczyny i dać z nią drapaka?	Czy stróże zostali ciż sami?	Czy tu jest cukiernia?	Czyż nie wolałabyś użyć innego sposobu zemsty, któryby uczynił spotkanie niepotrzebnem?	Cóż będzie, jeżeli ci nie dam? Jestem panią tej wsi.	Głuchyś czy co?	I do listy przy werbunku nie podawał pan swojego?	I to nie przez wzgląd na siebie, bo mężczyzna jest ponad tymi drobiazgami.	Idźcie pytać, to wiedzieć będziecie, po nowinki nie latałam!	Jakże proszę pana naczelnika?	Jać nigdzie już nie chodzę, do kościoła nawet nie mogę.	Jeżeli to ma być miarą mądrości to ty złe sobie wystawiasz świadectwo, żeś wybrał takie małe nic jak ja.	Kto go wsadził, ten i zesadzić może.	Nie mogę.	Nie. Raz tańczyłam w Lublinie na ostatki.	Niewątpliwie. Ale tutaj nas nikt żywy nie słyszy. A zważ, słuchają nas umarli! I ona słucha	O, nie, nie! niech Bóg broni, abym wnosiła niezgodę do rodziny, w którą weszłam!	Wasza Wysokość oto co kosztuje używać zbrodniarzy bez urodzenia. Dałby Bóg, abyś książę mógł stracić milion, a nigdy nie użyczać ucha łajdakom, którzy nie dali twemu ojcu spać przez sześć ostatnich lat jego panowania.	Więc pójdę i oznajmię mu, że nie pojadę.	A ja muszę jechać, bo mają mi robić operację ślepej kiszki. Doktórdoktór	A no, jadę.	Ale ciekawość kobiéca!	Ale teraz jest pan szczęśliwy?	Bardzo przystojna panna, tylko po co utleniła sobie włosy.	Byłeś?	Chodźmy do domu Jest mi zimno. Zimno mi. Tego nam tylko brakowało. Wiesz, to koniec. Więc one już tu są. Psiakrew, ale zimno! Chciałbym już do domu.	Czegoż chcesz?	Często widywałeś pannę Billewiczównę?	Do wszystkiego ciekawy	Doskonale! Wydałam bajońskie sumy, wariowałam! Ordynat mi powiedział impertynencję, że pomimo świetnych zabaw wyglądam, jakbym była désillusionnéedésillusionnée (fr.)	Gdy odróżnia przeciętną inteligencję od wyższego stopnia rozumu i geniuszu.	Gdzież te kuropatwy?	Honor, Zdrada bo to niejeden chłop bywa płochy: obiecuje wiernie miłować, a zaraz ci potem dębadać dęba	Ja z wami także	Mniejsza o to, od kiedy i jak długo; dzięki Bogu, niebezpieczeństwo minęło.	Na moją uczciwość, trochę za późno zupełnie jak musztarda po obiedzie. Gdybym był miał te dwadzieścia dukatów w więzieniu, mógłbym posmarować łapy mojego strażnika, rozbudzić ducha prokuratora i dziś byłbym na balu w Toledo, zamiast dreptać związany, jak chart na smyczy. Lecz cierpliwości! Na wszystko czas przyjdzie.	O czemżeście mówili?	Ociec w Prusach sprzedają.	Odebrał pan ostatnie listy moje?	Odejdź stąd! Uciekaj stąd!	Pan często bywa u Emilki?	Po cóż w takim razie zezwala na sprzedaż sreber?	Podobno są cudne.	Poganin jakiś! co ci jest? pytam.	Powietrze świeże i ruch najlepszem będą lekarstwem	Przyszedłem właśnie po to, aby pana zaprosić.	Rycerz, Pan, Sługa, Przemoc, Korzyść rzecze Sancho	Sam sobie szwagier winien. A teraz akurat jest magiel do sprzedania. Obok nas. Chleba byście mieli po uszy.	Słowo, Czyn	Tak Delfina wnet przyjdzie.	Tak, byłoby załatwione Tak, wszystko byłoby załatwione, ale to podłość!	Tak.	Tak.	To Czerwony Korsarz?	To by rychtyk wypadało, że przyjechały po mnie!	To wtedy, moja Lulu, byłabym bardzo szczęśliwa i bardzobym kochała, i widzisz Lulu, Pan Bóg by sprawił, że on mnie kochałby także.	W imię Ojca i Syna... A po co by tu jezuita przychodził?	W naszej czytelni mało jest powieści historycznych	Więc mogę odpocząć Gdzie są zwłoki mego świątobliwego ojca?	Władza, Religia, Państwo, Żołnierz odparł Kakambo	Zawołam oknem na policję, że mnie pan przemocą...	Żegnam pana.
Mylisz się, dziecko! Bóg jest dla nas dobrym ojcem i wie dobrze, czego nam trzeba, chociaż my sami o tym nie wiemy. Jeśli się domagamy czegoś, co dla nas nie jest korzystne, odmawia tego, dając rzecz lepszą, oczywiście, gdy się modlimy wytrwale i gorąco, a nie uciekamy od niego zaraz i tracimy zaufanie. To, o coś prosiła, nie jest, widać, na razie dla ciebie dobre. Nie bój się, on dobrze słyszał, słyszy wszystkich ludzi całego świata od razu, a to dlatego, że jest Bogiem, nie zaś człowiekiem, jak ty i ja. Pomyślał sobie: „Heidi otrzyma to, o co prosi, ale dopiero wówczas, gdy to będzie dla niej dobre i uszczęśliwi ją. Jeśli bowiem przychylę się do jej prośby, a ona spostrzeże później, że byłoby lepiej, gdybym jej nie wysłuchał, wówczas zacznie płakać, narzekając, żem jej dał coś, co nie jest tak dobre, jak sądziła”. Patrzył na ciebie z góry, czy się modlisz żarliwie, codziennie, z zaufaniem, a tyś uciekła, zapominając o nim zupełnie. Nie słysząc czyjegoś głosu w tłumie zanoszących modły zapomina Bóg o tym człowieku i zostawia go własnym losom. Jeśli zaś potem człowiek narzeka, że mu nie pomógł, nie lituje się, ale powiada: „Przecież sam uciekłeś ode mnie!”. Czy chcesz, Heidi, by się tak z tobą stało? Radzę ci, proś zaraz Boga o przebaczenie tej ucieczki, módl się codziennie z zaufaniem, a zobaczysz, że uczyni wszystko, co trzeba, ty zaś odzyskasz wesołość i swobodę.	Przeciwnie, jest mi lepiej!... daleko lepiej!... Ale zmęczyłem się. Otwierasz pan nowy wszechświat; ale tak różny od tego, który znam, tak przytłaczający swoją fantastycznością, że... mąci mi się w głowie...	W swojej własnej osobie. Witam pożądanego gościa w osobie szanownego profesora. Kajuta pańska jest na pańskie usługi.	To i tak wielka dobroć pani, Niro, że chce pani tak długo czekać na mnie. Życie na wielką próbę wystawia nasze uczucia. Ale ja do śmierci będę pani wdzięczny za tę dobroć, za to zaufanie. Ilekroć panią widzę, palę się ze wstydu, że jeszcze nie mogę powiedzieć:	Ależ nie, czemu? Czemu? Skąd pan wie? To by im było może bardzo a bardzo nieprzyjemne. Ja nie wiem, ale jeżeli mam sądzić po sobie, tak mnie już nudzi widywać osoby, które znam, że gdyby trzeba było widywać jeszcze osoby, których nie znam, nawet „heroiczne”, oszalałabym chyba. Zresztą, proszę pana, poza starymi przyjaciółmi jak pan, których się zna bez tego, nie wiem, czy heroizm byłby bardzo przytulny w towarzystwie. I tak mnie już często nudzi wydawać obiady, ale gdyby trzeba było, idąc do stołu, brać pod ramię jakiegoś Spartakusa... Nie, doprawdy, gdybym potrzebowała czternastego do stołu, nie szukałabym Wercyngetoryksa. Czuję, że zachowałabym go na wielkie przyjęcia. A że ich nie wydaję...	Co tam gród! pan! wy jesteście osobą duchowną, wy żadnemu panu nie ulegacie. Wasz pan jest tam gdzie i nasz, w Rzymie! Weźcie go do swego domu... do niego nikt nie ma prawa!	Czyż on nie jest zbzikowany całkowicie? Czemuż bym miał cię okłamywać, Hadżi?	Cóżbyś pan powiedział na ten oto dowód?...	Ja mam na ciebie dowody, ani się spodziewasz, jakie!	Ja także, póki mnie noga nie rozbolała. Anusia Muffat, przyjaciółka Salusi, polubiła mnie sobie i prosi, żebyśmy razem przyjechały do niej na tydzień. Wejdzie w świat z otwarciem opery i jeżeli mama pozwoli pojechać, to czekają mnie świetne zabawy	Nic. Weź pan z biura jaki papier i przed naszym wagonem powiedz, że jest telegram do Wokulskiego.	Nie byłem uwiadomiony o twoich dobrych chęciach i przyjechałem tu w sprawie mojéj matki, która poleciła mi odebrać od jednego z tutejszych mieszkańców, pożyczoną mu przez ojca mego, sumę pieniężną. Serdecznie żałuję, żem nie mógł przyjąć cię, ale rad jestem, że się choć tutaj spotykamy nareszcie.	O, Aniu, jakże się cieszę, że cię widzę! Wiesz, Aniu, od zeszłej jesieni urosłem o dwa cale! Pani Linde zmierzyła mnie dzisiaj, i wiesz, Aniu, straciłem przedni ząb! Pani Linde przywiązała do niego jeden koniec nitki, drugi umocowała przy klamce, a potem zamknęła drzwi. Sprzedałem go Emilkowi za dwa centy. Emilek zbiera zęby.	Pani jest jeszcze wielki dzieciak...	Pewnie, że tak, i właśnie dlatego będziecie robili teraz wszystko, co wam każemy, tak samo jak Clewer. Gdybyście się nie poddali, wzięlibyśmy was na tortury. A ponieważ poddaliście się musicie śpiewać hymny pochwalne na cześć zwycięzców. Prędzej!	Po wstąpieniu wojsk Jego Cesarskiej i Królewskiej Mości w kraj tutejszy odezwę do obywatelów feldcajgmajster de Foullon z żądaniem składania ofiary bez najmniejszej zwłoki wydał był. W styczniu zeszłego, 1796 roku przez duchownych z ambon ten cyrkularz publikowany jest, a każdy pleban udzielał go obywatelom za rewersem. Czy wielmożny pan to publicandum otrzymał?	Przypuszczam to także Czy opowiadałem już panu, że go raz widziałem i że wywarł również i na mnie fatalne wrażenie?	Przysięgnij! złóż palce na krzyż i przed tym krzyżem przysięgnij, że grzech porzucisz, poczciwą będziesz, djabłu do siebie przystępku nie dasz.	StarośćOsamotnienie jest właściwością starości ja zresztą nie znoszę towarzystwa. Ludzie nie zapełniają życia, wnoszą w nie tylko chaos.	Sądzisz zatem, że Floryna potrafi namówić pigularza na ów interes?	Tak! Spotkaliśmy... to jest, spotkałem się z nim! Teraz on musi opowiedzieć ludziom nader ciekawą historię... a przez ten czas, gdy ją będzie opowiadał, można dokonać niejednej rzeczy. Ale wpierw muszę się dowiedzieć, jakie oni knują zamiary. Namyślcie się, dokąd macie powędrować, a gdy wrócę, opowiecie, coście postanowili.	„Urocza osoba” odparł Ferdynand du Tillet z ogniem na zimno	A pan Józef?	A ten pokój?	A w zamian ja o coś poproszę!	A, bo nie było strachu. Co ci ta o ciżmy, umyjesz, oczyścisz jutro; dziś trza nam pędem biec, póki bramy otwarte.	A, doprawdy?	Aby się poddać?	Ach, to i moja wina W ostatnich dniach zaniedbywałem lecznicę. Solennie przyrzekam poprawę. Ale to szkoda, że pani się źle czuje, bo zaraz będzie kotylion.	Ale ja nie mogę czekać.	Ale siostry musiały być za tobą?	Ałła! I Małemu Sokołowi... tak?	Bardzo trafnie odgadł pan	Boże, to dla niego!	Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wierawiera (daw.) chętnie. czynisz.	Cicho, cicho, chłopcze kochany Nic się pisać nie będzie bez twego pozwolenia. Zanadto wszystko bierzesz do serca. Nie możesz psuć tego, co się dobrego zrobiło.	Co powiedziałeś o Greku?... Jaki Grek?...	Co się pan mnie czepiasz?	Coś to ty, niewolnik stryja? Nie pan sobie? Co on ci tu ma do rozkazywania?	Coś ty za jeden?	Czy i nasz wielki sfinks, ten, który pod piramidami?...	Cóż to? Astma?	Cóż z tego?	Dlatego tylko, iż małe są, liche, a uszu miłości waszej nie warte	Dopiero to smaki taka wolność!... no, tyla z niej biednemu, że może sobie zdychać z głodu, kaj mu się spodoba, bo sztrafu za to płacić nie każą, ni go strażnik do kreminału nie pojmie!...	Dużo by mówić... Cesarz zrobił swoje. Źle mówię	Dychę.	Gdzie?	Huknęło, że Jezus! Myślałem, że to dziedzic abo borowy strzelają...	I cóż zrobimy dalej?	I pewnie będzie, ale kiedy?	Ja swarów nie chcę. Nie dali, siłą brać nie będę	Jak miły był ten okres Czuję się orzeźwiona. A za dwa tygodnie będę znowu w Kingsporcie i w Redmondzie i w „Ustroniu Patty”. „Ustronie Patty” to najczarowniejszy dom, panno Lawendo. Mam wrażenie, jakbym miała dwa domy rodzinne	Jak to? Pani nie zwierzyła się siostrze?	Jak?	Jako, przepraszam bardzo, kto? To znaczy: w ja­kim charakterze? Co mianowicie robił świadek w szwa­dronie jazdy?	Jedzie z Grünspanami, zaraz za naszą karetą.	Jesteś ojcem	Jesteś zgniewany i masz słuszność.	Książę Sułkowski aide-de-camp generała Buonapartego.	Którym do czasu dogadzać potrzeba	Moim obowiązkiem nazywa je skróconymi Snidersami	Może to jej imieniny pojutrze?	Nie ja	Nie moja zasługa, a... sposobności tak częstych.	Nie przerywaj sobie, mów, mów. Zdaje mi się, że opowiadasz mi jakiś sen. Ale sam już widziałem tak nadzwyczajne rzeczy, że to mnie już mniej dziwi.	Nie przypominam sobie.	Nie, dlatego, że przed nią chronią!	Nie. Ale jutro wrócę do domu i przywiozę babce białe bułeczki	Nieprawda, ja widzę wszystko. Przede wszystkim to, czego nie widzisz ty, ani ci twoi. Widzę nieprzebraną nędzę świata i piekielną krzywdę ludzką...!	No i cóż, Gasnier, jakże się mała miewa?	No więc klasa. Jedziemy.	O Havemeyera pałacu czerwonym w New Yorku słyszałam...	Ot, braciaszku, nieszczęście!	Pan hrabia nigdy nie widział naszych Afrykańczyków?	Panie krawiec te dziewki to dobra rzecz...	Pomyśl tylko, że to ty nie masz dla mnie...	Przecież...	Przepraszam, księżno. Mnie się należy co najwyżej czterdzieści koron, a... napiwków dotąd jeszcze nie przyjmuję.	Sześć par noży i widelców, no, całe naczynie, razem z bielizną stołową. Mężuś po pensję jedzie do Warszawy, to kupi. Nie powie pani nikomu o tym projekcie?	Słowa nie wypowiem, którym nagabujesz. Nie umiem i nie chcę.	Słyszałem, że masz mi pan zadać pytanie. Cóż to takiego?	Słyszę	Turbūt tu nori man ką sakyti?	Tyle mam pracy, najdroższa!	Umiera?	Wchodźcież, wchodźcie do pokoju, bo zimno. A gdzieżeście się to zdybali? To dobrze, że przybywasz, panie Rafale... Cieszę się podwójnie, boć jesteśmy w kuzynostwie, aczkolwiek dalekim. Ojca pańskiego pamiętam jeszcze z roku... czekajcież...	Wiem.	Więc pan nie będzie u nas dzisiaj?  Radosny to namradosny (...) nam	Wszakże jutro niedziela?	Wątpię! Mnie nastroić może tylko dobry mistrz, a obecnie nasz high lifehigh life (ang.)	Z nikiem o tem nie gadam...	Z serca daję, Bóg widzi, że z serca. I nie żałuję.	Z wszelką pewnością.	Za tę cenę je dostał?	Zaproponował mi, abyśmy we dwóch podjęli się tej roboty i przystałem...	Zresztą mniejsza o to. Ty tego i tak nie zrozumiesz. Ostatecznie o tę maszynę dobijali się wszyscy. Mogłem ją był zanieść do Grabca i nawet miałem tę myśl początkowo.	Ślicznie!.. poszalejemy!..	Że oni coś znają, to pewna Z niemi się zadawać niezdrowo!!	Żebym tylko robotę miała. Nie wytrzymam bez pracy. Teraz, tutaj, dzień mi się rokiem wydaje! A tam oni mnie, ja ich nie rozumiem. Boję się odezwać, tak oni jacyś inni.
Ale myśmy złapali tylko Alberta-z-przeciwka; uwięziliśmy go w psiej budzie i H. O. (bo to był jego pomysł) napisał krwią z serdecznego palca list do wuja Alberta-z-przeciwka, że może wykupić swojego siostrzeńca za milion, ale puściliśmy go darmo, bo to była tylko zabawa	Jeden z najgorszych napadów, jakie miał to był, gdy go raz zawieźli tam, gdzie są te róże przy fontannie. Czytał on gdzieś w jakiejś książce, że ludzie dostają „różanej gorączki” i zaczął kichać, i powiedział, że jej dostał, a potem nowy ogrodnik, który nie znał zwyczaju przyszedł i ciekawie mu się przyglądał. Wtenczas wpadł w furię i powiedział, że na niego patrzą, bo mu garb wyrasta. Tak krzyczał, aż dostał gorączki i całą noc chorował.	Nie, lato mamy zamiar spędzić w Głębowiczach. Podróż projektujemy na sezon jesienny i zimę. Pożegnam państwa	Niestety nie! I zawsze jednakowo żądna jest czarów. Pamiętam, jakem jej raz opowiadał o Kole Życia dopytywała się jeno o strzygonie, które napastują dzieci. Ona powinna zdobyć zasługę przez zabawianie nas rozmową... za jakiś czas... przy jakiej ubocznej sposobności... powoli, powoli. Teraz powędrujemy noga za nogą, oczekując łańcucha zdarzeń. Poszukiwanie jest niezawodne.	Nowowiejski wiedział, że do Rzeczypospolitej przechodzimy, i wiedział, że ty nadchodzisz, aby się z nami połączyć, więc nas uważał za swoich, jako ciebie za swego uważa.	Proszę cię, odstąp mi tego wierzchowca za cenę, jaką dałeś za niego!	Puszczą się... już dzisiaj Szymek cięgiem chodzi za Nastką Gołębianką.	Tak jest, panie, Murdelio. Herb to dawny, dawniejszy niż cała Polska. Czym tylko najpiękniejszym można ozdobić genealogię, to wszystko waszmość znajdziesz na naszym drzewie. Dziadowie nasi miewali po kilkaset wsi własnych i bywali skoligaceni z najpierwszymi domami za granicą. Synowiec mojego ojca ma jeszcze do dziś dnia wsi kilkadziesiąt. Linia atoli nasza upadła. Dziad mój był rozrzutny i wiele utracił; ojca mego wypędzono sierotą z domu. Potrzebaż było jeszcze takiego nieszczęścia, że obadwaobadwa (daw.) jednak nie idzie za tym, aby się jeszcze wyżej podnieść nie miały. I owszem, mój mąż, umierając, najwyraźniej mnie przykazał, abym obiedwieobiedwie (daw.) ale czy waszmość myślisz, że każda z mych córek nie jest gotową dzisiaj pójść do klasztoru, gdyby się drugiej świetne trafiło małżeństwo?...	W ogóle. Chcę się przyzwyczaić i nie mogę. Dwadzieścia dwa lata z tym chodzę i przyzwyczaić się nie mogę. Jak pan myś­li, nie mam już szans, żeby się przyzwyczaić?	Wiem o tym, że sama, i dlatego na śmierć się gotuję. Giermku, nie przeszkadzaj myślom moim, bo długi wątek życia muszę okręcić wkoło chwil tych kilku, co mi jeszcze pozostały, a potem rozkazy cara wypełnisz!	A gdyby nie kochał?	A gdyby wrócić	A jakby jasnowidzem	A przecież ludzie tu ślepi są i głusi! Ani się który domyśla, co wy im tu pod ziemią, pod nogami wprost gotujecie.	A tenże syn Beliala wiecznie żyć ma? Czyż Sejan go nie zmoże?	Acha! Więc znałeś ją pan?	Ale gdzież tam! Przemówiłam do jego rozsądku i serca o naszej Emilci.	Ale posłuchaj babciu, konia wstrzymał, przeprosił nas, przemówił słów kilka i przesadziwszy przez rów na swoim siwym, zniknął nam z oczów.	Artysta, Czary	Ba, to natura, która jest piękna tylko w swoim środowisku, w swojej sferze, w swoim niebie. Lucjan nie jest stworzony do walki, ja mu oszczędzę walk. Ot, patrz! Zbyt blisko jestem rezultatu, aby cię nie wtajemniczyć w swoje prace.	Bardzo słusznie! I pan Anzelm nie był pewno taki smętny, kiedy był młody	Co pan wyprawia	Co się stało?	Co? O mieszkańcach Puszczy? Nic nie słyszałem! Cóż oni zrobili?	Co? żeśmy młode i ciekawe.	Czy odpowiedziałeś na pytania z katechizmu?	Dla jej własnego ratunku... może jeszcze i upamięta się...	Dobranoc ci!	Dobrze chcesz wiedzieć, powiem wszystko: wychodzę z zamku, gdzieśmy z Fürstembergiem rozmawiali.	Dziecię drogie, cóż to czy co? bo prosta ciekawość nigdy tak namiętną nie bywa.	Dziesięć lat tam nie byłem.	Elżbieto! Z tego żartować nie wolno!	I nic to nie przekąsicie? Zaraz będziem wieczerzać.	Iluż, iluż ja rzeczy w życiu swoim wstydzić się muszę a nigdy nigdy tego tak mocno nie uczułam jak teraz.	Ir aš noriu veikiau išgyti... Veikiau pradėti mokytis. Taip mėgstu mokytis... Panelė tokius gražius daiktus pasakoji... Taip norėjau veikiau išgirsti apie tuos kryžiuočius, o gal jau tamsta šiandien pasakei vaikams?...	Istnieją kobiety istnieją też mężczyźni, którzy umieją podzielić swą egzystencję i oddać tylko jej cząstkę (zważcie, że ja redaguję moją myśl w duchu formuły humanitarnej). Dla tych osób wszelki interes materialny mieści się poza uczuciami; oddają kobiecie swoje życie, swój czas, swój honor i uważają, że nie wypadałoby trwonić między sobą jedwabnego papieru, na którym wypisane jest: Podrabiający ten papier będzie karany śmiercią. Nawzajem, ludzie ci nie przyjmą nic od kobiety. Tak, wszystko staje się hańbiące, gdy istnieje stopienie interesów, jak istnieje stopienie dusz. Te zasady się wygłasza, ale stosuje się je rzadko...	Jak na człowieka, który myśli tylko o swoich szczepach i wyrębach, ma dryg	Jak to się stało?	Jak z ojcem?	Jednakże, panie Spilett, czy nie wydaje się panu nadzwyczaj dziwne, że rozbitkowie, jeżeli jacyś wylądowali na naszej wyspie, nie pokazali się dotychczas w okolicach Granitowego Pałacu?	Juści, pocieszą się nieco święconym, chudziaki.	Jużci jego. Ten ci choroba zabiegł nam drogę. Jędrkowi dał czterdziestkę, mnie czapkę wbił na łeb, żeby mi lepiej oczy zamydlić, i zara począł z góry:	Jużci.	Lecz co by powiedział, gdyby pan wydał sprawiedliwości Arsène’a Lupin?	Lepiej od razu spodziewać się najgorszego a wówczas lepsze będzie miłą niespodzianką.	Licho ją wie!... Może dziś jeszcze. To miasto nie będzie się długo bronić, bo nie wytrzyma. Chmielnicki idzie w dwieście tysięcy Kozaków prócz Tatarów.	Miłość, Czas, Starość, Przemijanie, Natura, Śmiech	Może to w sąsiedniej willi.	Mój książę skąd wziął się tu ten jakiś Wokulski?	Na, tai žinomas dalykas, jog valdžia buvo lenkų; nes lenkai ir Lietuva tai statė vieną valdystbę lenkų, kurioje ir vieni, ir kiti gyveno, kaip broliai ant lygių tiesy.	Nie	Nie ma obawy. Kąsać potrafi.	Nie może być!	Nie przy nas pisane...	Nie syn króla.	Nie to.	Nigdy?	O, nie tak łatwo Dużo wody upłynie, zanim przebaczę Jackowi.	Obywatele! Niech ci, którzy mnie usłyszą, powtórzą słowa moje tym, którzy stoją dalej, wszyscy zaś niechaj się zachowują jak ludzie, nie jak zwierzęta w arenach.	Oczywiście, królu mój. Zapomniałem o tym.	On już był na Syberii	On we własnej swojej osobie, mój kochany; i cóż ci mogło nasunąć tę wątpliwość?...	Ona to wie, czego dzieciom trzeba Ona ma dwanaścioro. Ona wie!	Ostatecznie, może i tak zostać, śpij tedy...	Ot, tak... boczków przypiecze!	Oto przyczyna, że rozmowy zakochanych wydają się tak śmieszne rozsądnym ludziom, nieświadomym zjawiska krystalizacji.	Otóż co to, to się mylicie. Jak nas nie boli, jesteśmy zawsze przekonani, że wszystko jest w porządku. Sam nieraz zastanawiam się nad tym, czy sekowanie ustało już, czy nie.	Pan Daszkowski... Przyjechał prosić was, czy byście, panie konsyliarzu, nie chcieli odwiedzić jego chorej matki. Są konie. Ale was uprzedzam, że to dwie mile drogi. Prawda, panie Olesiu?	Panie Krzysztofie Krzysiu mój jedyny, mój najdroższy, czy nie gniewasz się na mnie, że tak do pana mówię... Ja tak cię strasznie kocham... Twoje usta są takie gorące... Mój ty najśliczniejszy... Ty mnie wcale nie chcesz... Ty mnie nie lubisz. Czemu mnie nie chcesz?... Powiedz, Krzychu, mój złoty... Czemu ty jesteś taki dziwny i taki inny niż wszyscy mężczyźni? Powiedz?... Całujesz mnie, a odnoszę wrażenie, jakbyś się mną brzydził...	Panie religia katolicka lepiéj niż każda inna kładzie kres niedolom i wątpliwościom ludzkim, ale gdyby nawet tak nie było, pozwolisz się pan zapytać, czy rezykujesz pan co, wierząc w jéj prawdy?	Panienka nie pozwala rwać kwiatów	Pewnie, pewnie. Państwo, Patriota, Praca u podstaw, Praca organiczna, WiosnaAle tu mało się robi, żeby skasować niewolę biednych ludzi, niewolę wewnętrzną.	Podzieliliśmy więc ten klejnot na dziesięć części, po sto pistolów każda.	Proszę mi wybaczyć, panie Franku, stan moich nerwów.	Próżność twoja, drogi poeto, jest tak wielka, że barwisz nią nawet przyjaźń! Wszelka tego rodzaju próżność świadczy o straszliwym egoizmie, egoizm zaś jest trucizną przyjaźni.	Psa!	Są. A ja przez ten czas nikogo nie pocałowałem... Nie spojrzałem nawet na kobietę!	Tak, jeśli dopniemy swego Stary Séchard siedzi tu od kilku dni, zachodził badać nas o kwestie fabrykacji papieru; stary skąpiec zwęszył wynalazek i chce go wyzyskać, jest zatem nadzieja spółki. Pan jesteś adwokatem ojca i syna...	Ten chłopiec to prawdziwy cyklopcyklop (mit. gr.) rzekła Amelka pewnego dnia, gdy Artur pędził na koniu, wywijając szpicrutą.	Tutaj, tutaj!...	Uf! To już o jeden dzień mniej.	Ulękną się Ozyrysa.	Uprzedzam panią, że musi pani mówić bezwzględną prawdę. Człowiek, o którego panią pytam, jest wysoce niebezpiecznym szpiegiem. Nic mnie nie obchodzi sprawa pani intymnych stosunków. Obowiązana jest pani natomiast z całą ścisłością odpowiadać na pytania, które pani zadam. Więc od jak dawna pani go zna?	W bocznych skrzydłach archaniołowie Michał i Gabriel, a gdyby można, i małych aniołków kilka.	W życiu rewolucyjnym jest więcej takich potworności i bywają gorsze. Trzeba je przełknąć.	Wiedziałam, że to nie dla mnie te pocałunki	Wiem, że przedział szósty jest wolny. Ale w chwili gdy pociąg ruszał już, wpadł ktoś i zdaje mi się, zajął przedział dziesiąty.	Wiesz wyślemy sami. Morris wymaluje klatkę ze zwierzętami. Nelly napisze, a wszyscy podpiszą. Musimy zwierzęta zobaczyć. Czy wiesz, gdzie Morris mieszka?	Więc siadaj.	Więc to Chwedko podjął się waciwaci pytał znów Zaćwilichowski.	Wolej pójdę pod sąd, niźlibym się miał Krzyżakowi pokłonić! Nie przystoi to mojej czci szlacheckiej.	Właśnie chcę panią pożegnać.	Z czem?	Z kim?	Zaraz naszykuję wama rozgrzywkę, Józia, namocz duchem śledzie.	Zasnąłeś, ojcze?	Założyłbym się że przypatrujecie się zdechłemu mułowi. On tu wszakże już szósty miesiąc leży i ciekawy jestem, czy nie spotkaliście kędy po drodze jego pana?	Żadne nastraszanie Zabiłbym jego i każdego innego, kto odważyłby się mnie zdradzić. I każdego innego	Że to takie brudne ptaszyska. Że latają... Hej, Katalończyku, czy przypadkiem niczego nie widzisz w powietrzu?	Życzę...
Czekaj no jeszcze bo tu o ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie kawalerze, czy Radziwiłł przyrzekł ci, że nas oszczędzi, gdyś go o to w Kiejdanch prosił?	Czy i pan już zapoznał się z jej miłością? Idalka oporu nie uznaje. Ani wyboru. Każdy dobry.	Cóż to za ofiara? Spłacicie nas panie w ciągu paru lat, i basta. Jakże pani sądzi?...	Myślałem, że oni tam, na skałach, przekroczyli granice. A tymczasem pokazało się, że nie, proszę pana rektora. Widziałem, jak wchodzili w krzaki na gruntach pułkownika Dabneya i... przyszedł Mr. King z Mr. Proutem... i... fakt jest, że służba pułkownika Dabneya wzięła nas przez omyłkę za kłusowników pan pułkownik Dabney jest bardzo surowy. Wtedy chłopcy oświadczyli, że wolą odwołać się wprost do pana rektora	Oprócz poselstwa, które niosłeś ode mnie pani Dulcynei, nie pełniłeś nigdy tego rodzaju obowiązków	Teraz nie musisz już zawracać sobie głowy tamtą sprawą.	Stój no, draniu, i pary z ust nie puść, póki nie zacznę pytać. Związać mu ręce! Idź który przed chałupę i pilnuj, żeby kto nie patrzył w okna. Chodź tu, Walek, i gadaj, czy ci się zdaje, czy też jesteś pewny swego, bo o życie dwu ludzi się rozchodzi!	Czy wasza dostojność nie mógłbyś mnie objaśnić: dlaczego Asyria nie ma nam płacić danin, które od razu wydobyłyby skarb państwa z kłopotów?	E! taką rzeczą powinienem cię był znaleźć u siebie, nie szukając i nie ruszając się z miejsca, bo u nas to wszystko w chacie.	Wsadzimy go do szesnastki między tych, co chodzą w gaciach. Nie widzi pan, że w papierach pan kapitan Linhart dopisał: „Streng behüten! Beobachten!”. No tak, tak z łajdakami postępuje się po łajdacku. Jak się kto opiera, to go prowadzimy do pojedynki i łamiemy mu tam wszystkie żebra, a potem zostawiamy go tam samego, dopóki nie zdechnie. Mamy swoje prawo. Poradziliśmy tu sobie z jednym rzeźnikiem, pamiętacie, Rzepa?	A pani słyszała?	Ach, niestety! Odpowiem panu jak Lukullus, że gdybym wiedział, że będę miał zaszczyt mieć pana u siebie, byłbym się jakoś przygotował. Cóż, stawiam wobec tego moją pustelnię do pańskiej dyspozycji w takim stanie, w jakim jest. Ali, czy podano nam już do stołu?	Ależ dać nam do zrozumienia, że wie, gdzie jest Fabrycy, znaczy powiedzieć: „Niechże ucieka!” Nie, nie odetchnę póty, póki będę musiała sobie powtarzać: „Za kwadrans syn mój znajdzie się może za kratą!” Jakiekolwiek byłyby ambicje Bindera, uważa on za pożyteczne dla swej osobistej pozycji w tym kraju okazywać względy człowiekowi takiemu jak mój mąż; a dowodem tego dziwna otwartość, z jaką wyznaje, że wie, gdzie szukać mego syna. Co więcej baron wyszczególnia wręcz dwa punkty, o które Fabrycy jest oskarżony w myśl denuncjacji jego niecnego brata; wyjaśnia, że oba te przestępstwa pociągają za sobą więzienie; czyż to nie znaczy powiedzieć nam, że jeśli wolimy wygnanie, mamy wolny wybór?	Ależ ojciec twój nie życzy sobie tego, matka również?!	Byłem o trzy miesiące starszy rangą od Stalky’ego, a o dwa miesiące od Tertiusa ale chodziliśmy przecie wszyscy do jednego i tego samego liceum. Mogę śmiało powiedzieć, że ta nasza mała przygoda była jedyną, w której nikt nikomu niczego nie zazdrościł.	Będziesz może gadał, co i wtenczas nie rozumiałeś, że to złodziej, szubienicznik?	Czemuś nie dochodził swej części dobytku? Jak żebraka cię wyprawili! Jest prawo przecie!	Dlaczego nie kładziesz się spać?	Doskonale postawione pytanie! Seffy, radziłbym ci przyznać, że on widzi dobrze.	Gdybym mógł, gdybym cię mógł zrozumieć! Zabiłaś mię! Postąpiłaś z moją duszą jak owi straszliwi Żydzi z ciałem świętego Szczepana: ukamienowałaś ją! Już nie wstanę spod tych kamieni.	Gdzie tam Żyd? Czy pozwalają Żydowi występować w Teatrze Wielkim?	I nie jest zarozumiały?	Ja dalipan nie żałuję że sobie odjechały Poczciwe te nasze kobiéciska, ale i księżna Teresa i moja siostra zanadto święte, aby z niemi było bardzo wesoło.	Ja się nigdy nie cieszę, ani nie martwię...	Jedziesz z domu, czy od narzeczonej?	Jeżeli druga strona nie odrzuci moich planów...	Konie nas zjedzą i furmani	Lecz mówią, że lepiéj począł od innych, że ma przy boku swym starego wojaka Burrhusa i filozofa Senekę... Oni nie dopuszczą by upadł tak nizko i splamił się jak ów Cajus i Claudyusz.	Mamo, czy pozwoliłabyś Justysi, żeby mnie biła po twarzy?	Muszę się wtrącać, bobyś był nie wyszedł z tego świerka, żeby nie ja.	Nie ale dlatego, że ja jestem żoną człowieka, którego kocham i szanuję	Nie ma on wojsk ale lew w nim mieszka trwogi nie znajęcy; jeśli choć kilkanaście tysięcy zebrał i jest tu, tedy w krwi pójdziemy do Chocimia.	Nie, nie, nie uchodzi.	Niech mnie powieszą, jeśli ten ptaszek nie zamierza spłatać nam głupiego figla!	Nigdy niczego nie traktujesz poważnie, Filo.	Oczywiście, że nie	Po czem-że pani poznaje?...	Proszę nie wdawać się w dyskusję, tylko sprzątnąć.	Tak, tak... niech się pani dobrze im przyjrzy.	Tego nazwania nie znam i oba rosną dziko; lecz te oto są ogrodowe, z odmianami i większe. Orlików dużo jest tu w ogrodzie. Jak się rozwiną, to będą wyglądały jak mnóstwo motyli biało-niebieskich.	Tutmozisie mógłbym nie tłumaczyć się z moich rozkazów... Ale chcę przekonać was, że serce moje głębiej ocenia bieg wypadków...	Więc wróć z nią do ojczyzny i nie sprzeciwiaj się więcej woli duchów.	...No bo widzisz, ja na przykład co roku pierwszego sierpnia idę na Babią Górę za tych z Powstania Warszawskiego, tylko z jednego powodu	A co to znaczy?	A ja pomogę ci ich zabić.	A jeśli pańska córka będzie szczęśliwa?	A swoją drogą o pamiętnikach powinnaś rzeczywiście pomyś­leć serio.	A to, co zajadają tamci? To skąd?	A!... I wszystko to są zwierciadła?	Ach! ten Roquette! Udawszy się zeszłego roku ad limina apostolorumad limina apostolorum (łac.)	Ale rozumie pan, że jeśli będzie potrzebował paru tysięcy więcej...	Ależ zmieniony jesteś dziwnie! Cóż to takiego?	Ar ir jų Dievas laido perkūnais?	Ayrtonie! Ayrtonie!	Bo mam oczy	Chciałem szczerze, by mój paukant przeprosił pana Maszkę, ale w takich warunkach niepodobna.	Czarodziej z tego jegomości!	Czego jesteś taki czerwony?	Czegóż mam się obawiać? Chyba tylko księdza?	Dajesz słowo?	Dlaczego to mówisz, Luciu?	Gniew, Choroba rzekł Radziwiłł.	I wacpanna zawdy to nosisz?	I we świecie coś niecoś stargować można, ino poszukać trza...	Ja myślę! A jakim sposobem miał pan do czynienia z ludożercami?	Jestem tego pewien, sam zresztą osądzisz; ale najpierw wysłuchaj, jakim sposobem ten papier dostał się do mnie.	Jestem za młoda	Jeżeli chcesz beczeć, to idź sobie osobno, bo gotowi ludzie pomyśleć, że to ja cię za uszy ciągnę do wojska.	Już go prawie sprzedałem	Koniec?	Lecz jeżeli on odpowie na to grubiaństwem? Ja... ja się boję.	Na gwoździu zaczepiłem.	Na honor, o wszystkiem przez ciebie zapomniałem, ukochana Konstancjo. Tak! masz słuszność, muszę mieć urlop.	Na zachodzie	Ne apie tai kalbu. Aš sakau, kad jūsų mieriuose, jūsų programoje nėra nieko, kas galėtų pakelti žmogų, kas galėtų įkvėpti jam viltį šviesesnių laikų ateityje... O be tokios vilties, aš nežinau, kaip gali gyventi?	Otrzymaliśmy ją...	Pakować się, zdechlaki!	Pamiętasz księgi Hioba?	Pan Dyzma to bardzo przyzwoity człowiek. Znam go stąd, że kolegował w Oksfordzie z moim siostrzeńcem Żorżem Ponimirskim. Są od tamtych czasów w serdecznej przyjaźni.	Pan już od dawna interesuje się naszymi sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak, w kwietniu nabył pan nasz serwis?...	Panie hrabio, pan Danglars zapłacił za te konie szesnaście tysięcy franków.	Rycerz, Szaleniec, Bijatyka	Tak jest, ekscelencjo!	Tak.	Taki co rozszarpuje i sypie się naokoło?	Także myślisz? No, a jak gródek stanie?... Gadaj!	To słuchaj dalej: liberję włóż i chodź i jakby ci kto mówił, to powiedz, że ja ci kazałam.	To zgroza!... co ty mówisz?	Tylko tyle, że siedzi w cytadeli.	W lesie ostała, co?	Widział go pan w jego celi?	Widzieć się z Klarą	Wierzysz w to?	Więc ma ich kilka?	Właśnie. Jak olbrzymi zakład dobroczynny do leczenia słabych	Z własnej woli lub wskutek tego, że jakaś inna monadamonada (gr.)	Zarnozarno (gw.)	Zdaje mi się, że i wam złożymy dziś życzenia.	Znowu dziadunia Pacenką nastraszyli?	Żeby też jedna z was miała tak śliczne włosy, jak ta dziewczynka, która siedzi przed nami.
Kto panu mówi o panu de Charlus? Niech pan idzie do Roberta. Wiem, że pan brał dziś udział w jednej z orgii uprawianych z kobietą, która go okrywa hańbą. Powinien by pan użyć na niego swego wpływu, aby zrozumiał zgryzotę, jaką sprawia biednej matce i nam wszystkim, włócząc nasze nazwisko w błocie.	Niech sobie pohasa... niech sobie pohasa! Któż wymaga od źrebięcia, by od razu dźwigało wielkie ciężary? Niech sobie pobiega z karawaną, jak nasze wielbłądzięta... ot tak, na los szczęścia. Wziąłbym go z sobą, ale...	Na pana miejscu wstąpiłabym do klasztoru. Niechże pan zaraz wraca do niej, może usłyszy pan radę, która panu bardziej przypadnie do gustu.	Jednakże i teraz więcej pan masz z nim do czynienia niż ja. Bogna chyba i jej los obchodzą pana, co?	Wie pan dobrze.	Wątpiłeś pan w to?	O, wcale nie, bo już umiem pogardzać... Niech się żeni z tą Mongołką...	A to czemu? Zdaje mi się, że sam pan sobie życzył, aby o panu zapomniano.	Czy pan ich nie doznał?	Czy panu powiedział kto że z nami jest... ot tak?... Bo już nam ktoś przysyłał siostrę miłosierdzia, będzie z miesiąc. Mówiła, że muszę być ladaco, i dała nam kartkę na pudpud w zachodniej części Warszawy (w czasie wojny poważnie zniszczona). ulicy. Czy może pan tak sam z siebie?...	Wziąłeś mnie pan w obronę mam nadzieję, że zrobisz mi tę przyjemność, aby zjeść ze mną obiad, zarówno jak nasz dowcipny Mistigris.	Zdaje mi się, że ta historia z dziewczyną doprawdy pomieszała panu w głowie, panie Schomberg. deportacja deportacją, a wkrótce zobaczy pan, co się stanie: zjawi się jeden z nas i odpłaci panu za brzydki kawał, który pan knuje w tym swoim tłustym łbie.	Ale chyba nie sprawisz mi pan przykrości i z powodu tej antypatii nie pozbawisz mnie radości goszczenia tam państwa?	Do majątku, proszę pani. Postanowiłem sobie, że będę milionerem. Urodzony i wychowany w nędzy, wyobraziłem sobie, że najwyższe szczęście daje pieniądz. Niech pani nie sądzi, bym był kiedykolwiek tak płytki, bym o pieniądzu myślał jako o samym bezpłodnym bogactwie. Nie traktowałem go również jako środka umożliwiającego beztroskie i luksusowe życie. Myślałem o nim jako o potędze, którą daje posiadaczowi. Marzyłem, a raczej źle mówię, bo marzyć nigdy nie umiałem, układałem sobie plany, że będę zakładał fabryki i przedsiębiorstwa, że stanę się duszą zorganizowanych rzesz ludzkich, którym wpajać będę moje pojmowanie świata, moje ideały i tak dalej.	Mylisz się, książę Gotfrydzie, mylisz się! Dziś jest noc Bożego Narodzenia, a w tę noc cudowną wszystkie zwierzęta mogą mówić na pamiątkę, że pan Jezus narodził się między nimi.	Jedna rzecz mi się podoba u Sary Crewe Ona nigdy nie wywyższa się ponad inne, choć mogłaby to czynić... Ja na pewno nie byłabym taka, gdybym miała tyle błyskotek i gdyby ze mną robiono tyle ceregieli. Aż niemiło patrzeć, jak miss Minchin popisuje się nią, ilekroć przyjdą jacyś goście.	Przecież mama nie pozwala mi się ruszyć z domu! Przecież to mama zabroniła mi nawet rozmawiać z ludźmi! Przecież... jak. kokosz, póki się dobrze nie wyspał i nie podjadł jak się patrzy.	Moja prośba dowodziłaby przeciwnie, że je lubię, bo tu przecie nie ma żadnych róż (Morel uczynił gest zdziwienia); ale istotnie, nie przepadam za różami. Jestem dość wrażliwy na nazwy; z chwilą zaś, gdy trafi się na ładną różę, dowiaduje się człowiek, że ona się nazywa baronne de Rothschild albo Maréchale Niel; to wystarcza aby zmrozić. Czy ty lubisz nazwy, nazwiska, tytuły? Czyś znalazł ładne tytuły dla swoich utworów?	Biada mi z tobą! Zgubisz nas wszystkich gadulstwem... Nie słuchaj jej, dobry panie Jak krowa myśli, że ogonem odstraszy muchy, tak babie zdaje się, że językiem odpędzi poborców... A nie wiedzą, że obie są głupie...	Dziękuję, bo się istotnie nie sprawdzi. Daję ci słowo, że za niego nie wyjdę	Nie twierdzę, przypuszczam. Mówiła o swojej duszy tak jak nieboszczyk Ludwik XVIII mówił o swoim sercu. Słuchaj mnie! Ta kobieta wątła, biała, jasnowłosa, która się skarży, aby jej żałować, posiada zdrowie żelazne, wilczy apetyt, siłę i podłość tygrysa. Nigdy gaza, jedwab i muślin zręczniej nie drapowały kłamstwa! Eccoecco (wł.)	Tak! a ja ciebiem zastał tu na cmentarzu; piękna tobie chata! A co to z tego będzie, jak ty tu zaczniesz chodzić i wypłakiwać! Chleba nie wypłaczesz, to darmo! Musisz iść do nas, nic nie pomoże!	Wiem, o co ci chodzi. Gniewasz się, że wypiłam dwa kielisz­ki koniaku. Jeden młody aktor mi dotrzymywał towarzystwa, nie pa­miętam już, jak się nazywa, ale bardzo sympatyczny.	Ciszej mów, po co dorożkarz ma słyszeć! I nie przerażaj się tym, co powiem. Ja cię kocham, ale my się nie możemy widywać tak często, sama to rozumiesz, nie mogę narażać twojego spokoju, nie mogę cię narażać na zemstę męża, musimy być rozsądni.	A mógłżem nie stracić jej? ty wiesz wszystko... drzwi mi dziś zamykają, każdy odwraca się odemnie.	A prawda, że mnie stamtąd wzięto, że mamy nie mam, a tyś sam jest moim ojcem przy... jak?	Nie spodziewałem się.	Przestań czytać książkę. Przestań! W twoim wieku już się książek nie czyta.	Tym bardziej zatem trzeba się stąd oddalić. Chodź, nie chcę dołączyć do walki jako ostatni.	Widzi pani i ja trochę znam się na ludziach. Więc poco, pani mnie buja?...	Nie unicestwiłem, zaledwie popsułem. Sprężynkę filutkę zdołałem zoczkować i z drucikami elektrycznych prądów nieco skombinować. Prawie, że nie byłem na miejscu zdarzenia.	Pochowałem! jakom ino na wyrobku, ale gospodarski pochowek sprawiłem; i ksiądz był, i chorągiew była, i bractwo ze świecami było, i państwo ze stacji było; i wódka, i chleb, i ser, i wszyćko, wszyćko! zaczął płakać cicho i kiwał się na wszystkie strony.	Tak jest! on chyba był bardzo chorym! A jakie dopiero biedny ten człowiek musiał znosić katusze! ja to najlepiej czuję, bo sama wiem, co to znaczy chorować! Okropne musi być życie, nie mieć żadnego domu i jeździć z jednego kraju do drugiego; nawet trochę klejku nie wiem, czy takiemu ugotują!	Ach, Elizo, on ci przysłał!	Co znowu! Nie jestem filigranowa, mogłabym dotrzeć do samych Głębowicz.	Czemubym nie miał być! mruknął ów.	Czemuż nic nie mówiła?	Ja Mu pod śnieg nie zaglądam, więc Go i nie obrażam.	Jak Boga kocham, cudnie mówi ten kochany książę	Jak to po prostu „huuu”?	Już i tak drogie; na zarazę latem wyginęły, a i do Prus kupują.	Kocham morze, poza tym, siedząc tu bezczynnie, nie dorwę nigdy mojego śmiertelnego wroga.	Luciu... nie przerażaj mnie Luciu... wszystko wyznaj... Ty wiesz, że ja wiele ci przebaczałam... Tobie coś jest...	Masz zawiń to dobrze w siano i załaduj do paki z tyłu. Nie ma nazwiska	Mówię o rzeczy bardzo zrozumiałej, więc tylko zupełna niechęć pani może to odtrącać. Jak sobie pani zresztą chce...	Nie piszczałem jako świerszcz, nie skakałem jako pchła ani jako cyga, bo takową uciechę insektom zostawuję, ale też za to nie szukano mnie między mchami jako grzyba, za nos mnie nikt nie ciągnął ani też w gębę mi nikt nie dmuchał...	Nie, bo czegoś strach...	Nie, pani!	On dla pana jest z wielkim uwielbieniem... Mówi, że pierwszy raz spotkał człowieka tak miłego w rozmowie...	Ponieważ wczoraj lub przedwczoraj stracili jego ślad na ulicy Coq-Héron.	Pytałem się w sklepie, jakeśmy się w wojsko bawili. Już dawno.	Stasiek, czego ściągasz kapotę? Te, bo jak cię rznę. Noo.	Tak jeżeli tych wpływów używa się dla dobra ogółu, no i jeżeli się trafnie potrzeby ogółu ocenia.	To prawda, ale człowiek zawsze musi się liczyć z naturalnym biegiem wypadków. Inaczej życie byłoby niemożliwe.	To właśnie dobrze. Po co się mamy spieszyć?	Tym większe, proszę księdza, że nie jest dziełem Boga; to ludzie, tylko ludzie do tego doprowadzili.	Uważaj, don Miguelu. Jeśli nie chcesz, abym musiał zapomnieć, że jestem w twoim domu gościem, przestań mówić zagadkami.	Valentine Proszę, posłuchaj tego, co mam ci do powiedzenia, bo jest to niesłychanie ważne. Na kiedy zaplanowano twój ślub?	Wójt dobrze wie, powinien był w urzędzie przełożyć, jak jest w Lipcach	A co?	Bo...	Bądź co bądź, zsiądźmy.	Chcesz, żebym jechał do domu?	Co? Czyś oszalał? Pokaż mnie, ty pewnie i czytać zapomniałeś, mazgaju.	Czy nieszczera, czy głupia?	Czy ojczulek ma jakiego znajomego prawnika w H.?	Daruj, rycerzu!... Com ja ci winna?... Daruj! oszczędź!...	Do jaśnie wielmożnego niełatwo z byle jakąś prywatną sprawą przystępować.	Dobrze, już będę grzeczny.	Gdzie Witek?	I miejsce zaorzem!	Idę, lecę, pędzę! Biegnę, pędzę, lecę!	Ja, jestem lord Winter, baron de Scheffield.	Ja?... o czemże mógłbym ją obrazić?... ja?... co od chwili poznania leżę u nóg jej, niby niewolnik jaki; powiedz, proszę cię, powiedz wszystko, co wiesz...	Macie już krowę?	Mam ranę w biodrze od kuli...	Marynia poszła w tołubku, ale Staś poleciał w jednej płóciennej bluzce i mówił Rózi, że gardło go coraz gorzej boli.	No, ciekaw jestem, co to może być.	No, dobrze, będę plotkował, ale pani mi á conto, w kształcie zadatku powie...	O co idzie waszej książęcej mości?	O sprawie Dreyfusa.	O, przeciwnie, jestem uradowany, jestem bardzo szczęśliwy, bardzo...	Oprócz ciebie, mój bracie, ja jeszcze drugi i ostatni wiem, żeś powinien.	Panna Salomea była tyle łaskawa, że mnie tu umieściła, gdym przyszedł.	Prawda! aha! W najcięższych terminach jenom ręką machał i pogwizdywał, a teraz czuję, jakoby mi kto ostrogi w boki wpierał.	Prawda, u licha!	Tak Ale cierpieli oni za zupełnie odmienne poglądy polityczne, czego dowodem jest to, że cała moja rodzina dochowała wierności wygnanym książętom, a pański ojciec pospieszył co prędzej z hołdem dla nowego rządu; gdy obywatel Noirtier był żyrondystą, hrabia Noirtier został senatorem.	Tak, księże proboszczu Tylko, że proszę księdza, ja mam żonę i dzieci; skoro mnie ktoś zdradzi, wypędzą mnie, a to miejsce to całe moje utrzymanie.	Tak, proszę mamusi.	To bardzo piękne psy... A czy i tamte kundle także jakie zalety mają?	To jest... Eminencjo...	To według mnie bardzo ryzykowne; jestem przekonany, że mój projekt jest lepszy.	To źle!	Twój aksjomat musi być tedy faktem, gdyż jest solennie głupi.	Więc książę jest aż tak przeciwny małżeństwu ordynata? Dlaczego głównie?	Współzawodnictwo malarzy.	Wstąpiłbym chętnie do Loreto	Z jakąż znów karczmareczką?	Zostaw te koperty. Będziesz miała ode mnie co dzień kartę korespondencyjną...	Zwyciężę!
Ona głównie razi obok dystynkcji Hrabiny Dobra artystka i na scenie dama. Bronia nawet w tych samych gazach nie osiągnęłaby celu. Tu występuje różnica rasy.	Niech Bóg broni! Jeżeli np. grupa A urządza wiec, to na pewno członkowie grupy B na ten wiec nie przyjdą, a jeżeli przyjdą, to po to, żeby hałasować, gwizdać, przeszkadzać. Panowie A wcale nie chcą dowiedzieć się, co myśli grupa B i na odwrót. Oni z góry mają siebie nawzajem za ojcobójców, trucicieli, zdrajców ojczyzny, bandytów, złodziei itd.	Panienko, tu nie o zapłatę chodzi, to marna rzecz jest, a ja panienkę tak kocham, kieby rodzoną swoją panią córkę, ale ckni mi się do mojej Anusi, okrutnie mnie prze zobaczyć ją.	Dobrze jest, ale nie krzycz na nią, nie warjuj, bo recydywa dla niej, to śmierć	Jest to istotnie kwestia prosta w psychologii. Powinienem był o tym pomyśleć. To wystarcza i znakomicie podtrzymuje paradoks. Nie możemy widzieć, nie możemy dostrzec machiny, zarówno jak nie możemy zauważyć szprychy kręcącego się koła lub pocisku przebiegającego powietrze. Jeżeli machina ta przebiega czas pięćdziesiąt lub sto razy szybciej niż my, jeżeli w „naszą’’ sekundę przebywa minutę, to wrażenie, jakie może wywołać, będzie z pewnością jedną pięćdziesiątą lub jedną setną tego, jakie by wywołała, gdyby nie przebiegała czasu. Czy to jasne?	Pewnie, że byłby on szczęśliwy, gdyby nie sprawy publiczne, gdyby nie wojny niefortunne, które Rzeczpospolitą gnębią za grzechy i niezgodę naszą. Wszystko to na barkach królewskich i wymówki mu jeszcze za nasze winy na sejmach czynią. A co on winien, że go słuchać nie chcą?... Ciężkie czasy nadeszły na ojczyznę i tak ciężkie, jakich jeszcze nie bywało. Najlichszy nieprzyjaciel już nas lekceważy, nas, którzyśmy z cesarzem tureckim szczęśliwie do niedawna wojowali. Tak to Bóg pychę karze. Chwałaż Mu, że mi już ręka chodzi dobrze w zawiasiech... bo czas, wielki czas, za miłą ojczyznę się upomnieć i w pole ruszyć. Grzech w takich terminach próżnować.	I to jest niepodobne Wiesz dobrze o słabym zdrowiu i dziwactwach stryjenki... częstych wizyt składać jej nie wypada...	Jakto? djament jest i my się uskarżamy na brak pieniędzy?	Ma pan rację, drogi Spilett Powinienem już dawno sprawdzić pomiary, chociaż nawet jeżeli popełniłem jakiś błąd, to nie powinien przekraczać pięciu stopni na szerokości lub długości.	Także przynajmniej przez te trzy doby, jak tam byłem, ani jeden oka nie zmrużył.	Sam nie wiem, Skarb to mój jedyny z którym mi się rozstać będzie trudno, który podzielić nie wiem jak... Pan Bóg mnie nim ubłogosławił i pokarał, bo są jak bliźniaki przywiązane do siebie, tak że żyćby rozdzielone nie mogły i trzebaby chyba dla nich na mężów dwu braci jak one z jednego ojca zrodzonych, coby się rozłączać nie chcieli.	Lecz, wielmożny panie nie martw się tak bardzo, nie zabili ci jej, to najważniejsza.	Och, na przykład: wszystko co pan czyta, mam na myśli opowiadanie operacji wojennych: najdrobniejsze fakty, najmniejsze wydarzenia, to są tylko znaki idei, którą trzeba wyłuskać i która często kryje inne, jak w palimpseście. Tak iż całość staje się równie intelektualna jak w jakiejkolwiek innej nauce lub sztuce i daje umysłowi pełne zadowolenie.	Pytał się będzie, to nie pozwolą. Hale, lata już parob ma, to i rozum swój powinien mieć, bych wiedzieć, co i jak...	A pani mnie zabija! Wie pani, siedziałem w Paryżu, tłukłem się po świecie, robiłem coś, tworzyłem, myślałem i miałem w dniach znękania tę jedną pociechę, gdym myślał o pani. Kochałem pani duszę, czepiałem się nieraz jej własną duszą, czerpałem z niej nieraz siłę, bo czułem wtedy, że nie jestem tak strasznie samotny na świecie, tak zupełnie wyodrębniony z życia, które się toczy dookoła mnie. Przyjechałem i poco? aby zobaczyć panią w glorji rodzinnego, zapasionego szczęścia! Obcą mi, tak obcą, jak ten Bartek, jak pani mąż, jak reszta świata! Ja pani nie znam!	A to z ciebie widzę mały awanturnik! Znam go także! bawiliśmy się z sobą!	A więc ma pan nadzieję, że trucizna nie podziała na Valentine.	Chciałem cię tylko namówić, jak to co dzień czynię, abyśmy się pożenili bogato.	Chodź pan bliżej, to powiem tę tajemnicę, żeby tamten nie słyszał!	Co ja narobiłam! Proszę pana! Niech pan tego na serjo nie bierze. Ja bardzo przepraszam. Proszę mi wierzyć, że ja tylko przez życzliwość dla pana...	Jak zawsze, masz najzupełniejszą słuszność Tak jest niezawodnie, pomówionoby cię o dziwactwo, a nieznośny Filip z konopi powlókłby się za nami.	Może być. I tego ci nie brak.	Nie prosiłem Boga o takiego doktora i wątpię, abym mógł strawić twoje lekarstwa, ale dziej się wola boża.	Posłuchajcie, Dawidowi-Frojce nie odpowiada spowinowacenie się ze szczotkarzem!	Proszę pani kiedy pan d’Espard panią porzucił, czy nie dał pani pełnomocnictwa na prowadzenie i administrowanie pani majątkiem?	Tu nie o to chodzi!	Zdaje mi się że to najlepszy mój wieczór był w Rzymie.	Skądinąd też żadnych wiadomości nie miałem Nie pytałem go o nic, więc też nic mi nie mógł powiedzieć. Nie jest u nas na służbie. Żadnej pensji od nas nie pobiera.	I jam katolik. I serce mam, i litość w sercu mam, ale jak nie można, to nie można. Chcesz, żeby ubraniami handlowały w Warszawie same Żydy? Nie chcesz? Dobrze. To nie można obdzierać swojego. Spróbuj. Idź do Żyda	Jak inaczej nie można, to nie ma rady	Nie skończyłem i nie skończę, dosyć mam literatury, dosyć mam tego głupiego kuglarstwa, zdycham z tego. Co mi daje ta kochana sztuka? szczęście może	Pieniędzy! pieniędzy! złota twego! najęłaś mnie, płać! Ja się nie pytam, masz czy nie, pieniądze lub życie...	Wszystko jedno, czyj wpływ; dość, że Egipt już nie uważa ani posągów, ani kapłanów za istoty nadludzkie... A gdybyś jeszcze, matko, posłuchała szlachty, oficerów, żołnierzy, zrozumiałabyś, że nadszedł czas postawienia władzy królewskiej na miejscu kapłańskiej, jeżeli wszelka władza nie ma upaść w tym kraju.	I cóż, Oskarze, coś mi nie bardzo wydajesz się rad, że jesteś tutaj? Będziesz się dobrze bawił, nauczysz się jeździć konno, strzelać, polować.	A ja cię nadzieję na mą szpadę jak kurczę na rożen!	A to czemu, Filipie?	A to dlaczego?	Ach, pani czym możesz się pani lękać nadto mi pochlebić po tym, coś mi oto powiedziała?	Ale szkoda, ta graniasta to sielnasielna	Ale że to człowiek dostatni i bardzo dobry, więc pozwolił mi sprowadzić dzieci do siebie. Wypłacił mi nawet pensją za kwartał, aby im kupić, co potrzeba...	Ba! jeszcze by też, żebym nie pamiętał, jak mi kości potłukli kiedy mnie jeszcze teraz boli.	Dawno, dawno temu, w średnich wiekach, byli tacy rycerze, którzy jeździli po świecie i szukali przygód. Walczyli z olbrzymami i smokami i wiesz? Każdy miał swoją damę, którą opiekował się i której bronił.	I cóż, stary przyjacielu jakże się miewa chemia?	I to małe tu żyje, i ja tak długo żyłem.	Jakże bezdzietnie! przecież córka jest.	Jakże ci na imię, dziecko?	Każda szata, która ma szczęście okrywać Jego Książęcą Mość, jest szczytem elegancji	Lecz, na Boga, któż tego mógł dokonać? krzyknął Tyszko.	Może pana ministrem zrobić, co?	Nic nie rozumiem pana	Nie mamy z sobą, ale możemy przynieść jutro	Och, Fedorę spotka pan... Była wczoraj w Bouffons, dziś wieczór będzie w Operze, jest wszędzie. Ona jest, można rzec, społeczeństwem...	Oto jest	Panie, panie żona mi się jutro schowa ze strachu, jak nadejdzie chwila posiedzenia.	Tak jest, niech jej Bóg błogosławi	Waćpaństwo mi wierzcie, bom ja przejechała cały kraj w pierwszej lepszej wsi, w pierwszym lepszym lesie grasanci wymordują nas, nim spytają, ktośmy tacy. Nie można inaczej uciekać, jeno do wojsk.	Widzisz, tatku, jaki to mądry pies? Wyszuka zawsze gałązkę wśród wszystkich innych, chociaż rzucam ją daleko.	A bubek?	A co on powiedział?	A ja powiadam, że do jutra zostawią nas w spokoju.	A spod jakiej chorągwi?	Ależ nic, jakaś prywatna sprawa.	Chodźmy, Wiktorio.	Co? o jakiej?	Czy ci mają przypominać ciotkę March?	Cóż ci znowu przychodzi do głowy, Kaziu? Przecie ja żyję tylko twoimi nadziejami, twoją przyszłością...	Dama w kierach, w łeb!	Dobry wieczór! Dobrego roku!	Głupi jesteś!	I co mi z tego.	Jesteś z Marsylii i w dodatku jesteś marynarzem... a pytasz mnie, gdzie płyniemy?	Komedya?... proszę pana, a ja myślałam, że...	Lekarz, mędrzec i wróżbita, który umie czytać w losach ludzkich i przepowiadać przyszłość.	Lepiej będzie zakupić akcje.	Moc boska! Każę ci tu konia podprowadzić, a ty jedź!	Mój kochany, daj mi spokój.	Mówią, że umyślnie	O, rety... puśćcie mnie! Czymże wam zawiniłam?	Patrz pan	Pi-ra-tem! Więc jednak umarłem!	Poczekaj, pójdę z tobą.	Poniedziałek	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że przyszedłem.	Przepraszam jegomości ale ja proszę, żeby cukier był osobno.	Przewożąc walizkę.	Przytoczyłeś pan jeden ustęp dosłownie.	Pójdę do łodzi, wodę wyleję	Sama?	Szeregowca? Przecież musiał mieć prawa jednorocznego i skończyć podchorążówkę?	Słyszycie, jak kartauny ryczą?	Tak	Tak Rozmowa, Telepatia, TajemnicaPowinien pan zachodzić czasem między nas.	Tak. Wielkie szczęście...	Tak... stosunków, które dadzą mi odpowiednie zajęcie...	Tak?... Tym lepiej. No widzi pan. Mam nadzieję, że dojdziemy do porozumienia.	Więc co ja mogę dla pana zrobić?	Więc opuszczasz mnie, panie?	Więc posłuchaj, Valentine Chciałbym cię prosić o łaskę.	Wszystko ja!	Zawód twój?
A może jednak pan Dyzma potrafiłby wywrzeć odpowiedni wpływ na Ninę? Skoro ona również męża nie znosi... Wygląda pan na człowieka, który może łamać przeszkody i naginać charaktery...	A to wedle tego, co wielmożny pan mi obiecali, że fabryka zapłaci mi za to, co maszyna mojego rozerwała.	Ale pan d’Epinay nie zachowuje się podobnie do pana: cierpliwie znosi swoje nieszczęście.	Czy pan do niego należy?	Czy zna pan czasopismo „Świat Zwierząt”?	Mieciek, zostań, proszę cię bardzo, przecież obiecałeś mnie odprowadzić do domu	Nie tylko, że nie zapłacił lecz zbił mnie jeszcze potem na kwaśne jabłko, żartował sobie z pana, a ja musiałem dotąd w szpitalu leżeć, tak mocno byłem pobity; prawdę mówiąc, to wszystko wam winienem, panie rycerzu, bo gdybyście przejechali las, nie wtrącając nosa do cudzej sprawy, mój pan, dałby mi był jakie dwadzieścia kijów i należność zapłacił pewno, lecz rozgniewany na was, pomścił się za to na mojej skórze.	Pan? Dlaczego do mnie?...	Sądzę że pan ma charakter, że pan jest mężczyzną potrafi pan mówić głośno i wyraźnie, chociaż on opowiada na prawo i lewo, że się pan nie ośmieli, że trzyma pana w ręku.	Wiem, wiem. W takim razie jako terapię radziłbym prostytutki. I to raczej zbliżone do pani Cin. Nie muszą być zewnętrznie tak obskurne. Ale wewnętrznie bardziej. Czasem trzeba klin klinem. Jak pan pozna, co to jest prawdziwe świństwo...	Więc pan dobrodziej na wiosnę do Włoch jedzie...	A bo to mogę. Ocknęłam na rozświcie i cięgiem mi w głowie stoi, że już dzisiaj wesele... aż wierzyć trudno.	A co?	A innym razem, to miesiąc i dwa i trzy ani spojrzy i tak samo inne dziewczęta zaczepia...	A ja ci powiadam, że Mordechaj-Mendel kiedyś sterować będzie całą Polską!	A jakże. Wielki obraz w środku... no, ale jeszcze osoba Matki Boskiej ani zaczęta?	A obaczym! mówię tylko: daj Bóg widzieć.	A prawda! Wszakże masz starszego syna! Gdzież on jest?	A więc wiész o wszystkiém Matrymonialne moje zamiary, o których mówiłem ci w Warszawie, przybrały formę, i jakąż jeszcze piękną formę!... Jadę się żenić. Znasz moję narzeczoną, nie prawdaż?	Ależ twoje obowiązki! Zresztą, ja mogę zostać w Warszawie	Bierzcie chłopaków na strażnicę. Jak dostaną po dwadzieścia pięć odlewanych, to im się odechce burdy robić. No, marsz!	Chyba kpisz ze mnie, Anno Wszakże wiesz dobrze, że muszę usłyszeć koniec.	Cichocie no!... trzeba teraz namawiać, aby się gospodarze zebrali, poszli do dziedzica i przełożyli, czego chcą: może się i zgodzi.	Co mam przez to rozumieć?	Coś mi wyglądasz na zmieszanego. Mendel, co ci jest? Może jesteś chory?	Czemu? A może i jestem brutalny. To jedno tylko za złe pani biorę: taka dumna pani dała się wziąść na lep głupim, ordynarnym pochlebstwom	Czy jeden jeszcze... oj, oj, czy jeden jeszcze będzie	Dla czego? przerwała kasztelanowa, to ciekaw jesteś bajecznego świata, a nie ciekaw prawdziwego? a wszakże on tak dalipan zabawny jak komponowany... Młody... i nie szukasz świata. Ileż masz lat? dodała.	Dla innego?...	Dlaczego?	Dokąd państwa mam odwieźć?	Dowiedzieliśmy się przed chwilą o strasznej katastrofie; największy umysł epoki, najukochańszy przyjaciel, ten, który przez dwa lata był naszym światłem...	Dość tego! Głupstwem byłoby aresztować pana, gdyż każdy sędzia wydałby wyrok uniewinniający na podstawie tych papierów. Ale nie zapomnę o zgodności obu spisów, ani też o guziku z kamei.	Gdybym wiedziała, że to nie było „na niby”, spytałabym ją o tyle rzeczy	I kiedyż wyjeżdżasz?	I to będzie zupełnie prawnie nasze?	I żebracy należą do społeczeństwa.	Ile też mamy wojska?...	Iść grać.	Ja przecież nie wiedziałem! Byłem tylko nieostrożny! Ani mi przez myśl przeszło, że taki drobiazg może mieć swoją nazwę w kodeksie. O, nieba, a ja myślałem, że to mój oryginalny pomysł!	Jak to! To wy?	Jak to? Przecie na wsi także na ten dzień przerywa się roboty.	Jakto? djament jest i my się uskarżamy na brak pieniędzy?	Jakąż?	Jakże tam idzie ci w szkołach?	Jest pewnie bogaty?	Jestem w teatrze.	Kogo mam zaanonsować?	Kongres się zbliża. Międzynarodowe, społeczne niesnaski wyzyskać muszę na rzecz propagandy religijnych orgii. Nie mogę już dalej odsuwać terminu. Czeka pantomima, czeka Wesele i Ewarysta. A Orgaza nie ma. Ciągle jeszcze nie ma. Do Orgaza aktor przysposobiony i uzbrojony w pogotowiu stoi. Dotąd wcale nie wie, gdzie Orgaz istnienie swoje zaczyna. Na wiary ściernisku bosymi stopami twardo stanąć trzeba. Pytam wobec tego:...	Kto ci powiedział?	Lucjanie masz tutaj dużo do naprawienia. Wyjechawszy, aby stać się przedmiotem naszej dumy, pogrążyłeś nas w nędzy. Niemal strzaskałeś w rękach brata narzędzie fortuny, o której marzył jedynie dla nas wszystkich. Złamałeś nie tylko to...	Mamo nie mogę zgodzić się na to, abyś dzieliła mój los, jaki sobie sam obrałem; muszę teraz żyć nieznany, bez majątku. A żeby zacząć naukę tego twardego życia, pożyczę od przyjaciela bochen chleba, który ma mi wystarczyć do chwili, gdy zarobię na drugi. I tak, kochana mamo, idę do Franza, poprosić go o pożyczenie małej sumki, która pokryje najniezbędniejsze potrzeby.	Mamo! Kto to jest Synnöwe Solbakken?	Miłościwa pani właśnie to mówiłem królowi przed chwilą, ale też powiedzieć muszę, że szlachetnego jego miłości uczucia dla sieroty i wdowy, żaden człowiek nie potępi...	Nas?? ptak z wyspy nie wyleci bez wiadomości pana; na sto mil w koło patrzą z wieży i każdy żagiel postrzegą; a któżby śmiał bez wiedzy jego dotknąć brzegu Caprei? Gdzie tu przybić, kiedy maleńkie tylko nawy w dwóch miejscach do lądu przytykać mogą?	Naturalnie, poczekajmy jeszcze Jeśli jest niewinny, wypuszczą go na wolność, jeśli zaś winny, po cóż byśmy się dla niego narażali.	Nie mam kija... nie mam kija! Poszukam kija i przetrącę mu grzbiet.	Nie mogłam, nie mogłam inaczej postąpić.	Nie skłamało dziecko!	Niech giermek siada za siodło a rycerz niech będzie pewny, że Malambrun od wszelkich przygód w drodze ich osłoni, i że jedynie miecza jego obawiać się powinien. Zresztą, tylko zakręcić kołek na czole konia, a on zaniesie sam w miejsce, na którym olbrzym oczekuje. Ażeby zaś chmury powietrza i długość podróży nie odurzyły jeźdźców, niech odprawią podróż z zawiązanymi oczami, a gdy koń zarży, będzie to znakiem, że stanęli na miejscu. To rzekłszy, zniknęli. Doloryda, spoglądając na konia, ze łzami radości rzecze:	No dobrze, dobrze więc chcecie urządzić fajerwerki.	Oczy pani... Ach, te oczy!...	On nie może już nic zrobić on umarł.	Pewnie, że wama nie dam i powąchać.	Pewno. Miliony pieszo nie chodzą.	Poprowadzę cię.	Prawdziwie ja sam jestem pobożny, lecz...	Przypominasz sobie kamieniarzy w Jude l’Obscur, w Ukochanej, bloki kamieni, które ojciec dobywa z wyspy, zwożone statkami, gromadzące się w pracowni syna, gdzie zmieniają się w posągi; w Błękitnych oczach paralelizm grobów, a także równoległą linię statku, i przylegające wagony, gdzie znajduje się dwoje kochanków i zmarła; paralelizm między Ukochaną gdzie mężczyzna kocha trzy kobiety, a Błękitnemi oczami, gdzie kobieta kocha trzech mężczyzn etc.; słowem wszystkie te powieści, dające się ułożyć na sobie, niby prostopadłe domy wznoszące się na skalistej wyspie. Nie mogę ci tak w ciągu minuty pokazać tego u największych, ale ujrzysz w Stendhalu pewne poczucie wysokości wiążące się z życiem duchowem: wyniosłe miejsce, gdzie Julian Sorel jest więźniem; wieża, na której szczycie zamknięto Fabrycego, dzwonica gdzie ksiądz Blanés zajmuje się astrologją i skąd Fabrycy widzi tak daleko. Mówiłaś, żeś widziała parę obrazów Ver Meera; zdajesz sobie sprawę, że to są fragmenty jednego świata, że to jest zawsze ten sam stół, ten sam dywan, ta sama kobieta, ta sama nowa i jedyna piękność, zagadka, w owej epoce, w której nic nie jest do niej podobne ani jej nie tłumaczy, jeżeli nie będziemy szukali powinowactw w tematach, ale zechcemy wydobyć swoiste wrażenie koloru. I ot, to nowe piękno pozostaje identyczne we wszystkich dziełach Dostojewskiego: kobieta Dostojewskiego (równie odrębna jak kobieta Rembrandta), ze swoją tajemniczą twarzą, której ujmujący czar zmienia się nagle tak jakby wprzód grała komedję dobroci, identycznej z tą również, w czasie której Nastasia Filipowna znieważa rodziców Wani	Przysięgam ci że nie ma w tym nic takiego.	Prędzej strzępy lwiego ogona. Ale niech tam! Jeszcze trochę rozjuszę dziennikarzy i wszelkiego rodzaju renciarstwo. Niech pani pisze.	Ranny deszcz i starej baby taniec niedługo trwają.	Słucham pana, rzekł August, i wiem z góry, że co tylko zaproponujesz mi, dobrem będzie.	Ta! Stary jegomość jedno, drugie słowo by mógł dorzucić, ale przecie nie to się dzieje, co on chce, tylko to, co pani.	Tak było ze mną... Oddał mię ojciec do szkoły kadetów. Nie byłem w domu bardzo długo, bo na lato zwykle zabierał mię do siebie jeden przyjaciel ze szkoły. Przyjechałem do Tarnin pierwszy raz, gdym już był gefrejterem. Miałem głowę naładowaną myślami... Nie wiem, czy mię będziesz rozumiał...	Tak jest, panie generale.	Tak, bywają goście.	Tak, młody milicjancie ale ty liczysz tytuły i „białe”białe (żarg. drukarski)	Tak, tak! Ja to mówię z doświadczenia. Lubię się kochać w aktorkach. U nich nie ma ani odrobiny pozy w pożyciu domowym. A wie pani dlaczego? Tak się wygrają na scenie, że odpoczywają w domu. A damy z mondu...	Tak, tak, prędko.	Tak, tak, teraz przyznaję, że masz słuszność i że może rzeczywiście ocaliłeś mi życie. Ręczę ci jednak, że ci się za to wkrótce odwdzięczę.	Tak. Najdalej za cztery.	Tak... i nieco szopenuje...	Tego nie wiem, ale pana Pawła Głębockiego pamiętam dobrze; zaczął od idiotyzmu: chodził po polach i powtarzał bezustannie: mój flet, mój flet, mój flet!	To Czy można przenieść je z zasłoną, razem ze wszystkim, tak jak jest? Nie chciałbym, aby przy przenoszeniu po schodach zostało uszkodzone.	To hrabianka Czarska!	To sutanna	Tobie na co pensja?... Nie masz co jeść w domu, że chcesz innym chleb odbierać?	Trudno uwierzyć, moja panienko, miłość własna nie pozwala...	Twoja sztuka... słyszysz?... Twoja sztuka?	Voyons, a to nowa rzecz! Już po panu nie spodziewałem się takiej antytezy.	W każdym razie nie sprzedał tajemnicy dzieciakowi, ale komuś poważniejszemu. A to jest niebezpieczne!...	Wiecie, że nasz profesor jest uroczy ma taką przemiłą figlarną dobroduszność. A przytem, on wrócił mego męża z tamtego świata, kiedy cały fakultet już go skazał. Trzy noce spędził przy nim, nie kładąc się. Toteż dla mnie, wiecie państwo, Cottard Cottard, to świętość. Mógłby zażądać czego by chciał. Zresztą, ja go nie nazywam doktór Cottard: ja go nazywam doktór Bóg! I jeszcze, mówiąc tak, spotwarzam go, bo ten bóg naprawia w zakresie możliwości cząstkę nieszczęść, za które odpowiedzialny jest tamten.	Wiem, że jest odważny.	Wierzę.	Więc rzuć mnie tu ja z tobą iść nie chcę; zostanę tu; zginę marnie, a nie pójdę. Kobieta, choćby matka, rozkazywać mi nie będzie.	Wstawajcie, będziem jeść.	Z Ludwikiem? Ludwik mając lat osiem umarł w obozowisku mego ojca. To wszystko, co wiem o nim, jasny panie.	Za cztery godziny będziesz żoną pana Andrzeja, jak to prędko!	Zbyt pewien, mój drogi, jesteś owego szacunku, na który zasługuje rzekomo ta panieneczka. Nie posądzam cię o naiwność! Ale jakże myślisz zareagować?... Jestem bardzo ciekawa. Czy idąc wzorem owego urzędnika pocztowego zamierzasz wdać się z synem rymarza w bijatykę?	„Stracony czas cały ten eksperyment z prowincjonalnym klerykiem ale tak trzeba mi było pewnego człowieka!”
No cóż, dobrze. Wyrzucajcie mnie panowie na bruk. Słusznie. Kiedyś to my byliśmy wam, warszawiakom, potrzebni, jak rzucaliśmy tysiącami, a teraz jeść nie mamy co, to won! Na śmiecie. Tak i powinno być. A za pańską trzymiesięczną pensję pokornie dziękuję. Żebrakiem żaden Kowalnicki nie był i ja nie będę.	Co ją może obchodzić nieznajoma? ot, dla próżnej gawędy chyba.	Co powiesz szanownej publice?	Co z tego, że twoja? Tobie inna droga, a jej inna...	Doprawdy, moja Florentynko to nie jest ani rozsądnie, ani ładnie; wczoraj tańczyłaś w Ruinach i hulałaś całą noc? Ty chyba zupełnie chcesz sobie cerę zniszczyć, nie mówiąc, że to jest doprawdy niewdzięcznie oblewać te wspaniałe salony beze mnie, z obcymi ludźmi, bez mojej wiedzy!... Kto wie, co się tu działo?	Ej, chłopcze! co też gadasz? Małoż to prochu co dzień w nie tkają, a nie pęka?	Jak się wojna skończy, to przyjdź do mnie w odwiedziny. Co wieczór od szóstej zastaniesz mnie „Pod Kielichem” na Boisku.	Kto pan jesteś?... Czy nie ma tu nikogo ze znajomych?... Co się to dzieje?...	Którzy świeżo z dalekich krajów przyszli, ochotnie na nas uderzali, ale popróbowawszy raz i drugi, już nie z takim sercem. Arabowie, muzułmanie, przen. poganie; w czasie opisywanym w powieści w Hiszpanii trwała rekonkwista, to jest odbijanie ziem zajętych przez Saracenów. Tu ogólnie o poganach. wspomagacie, przez co potępieni będziecie!” A w nas zawziętość jeszcze rosła, gdyż nieprawda jest!  Oboje królestwo Litwę ochrzcili i każdenkażden anegdota dotyczy udziału Jagiełły w misterium wielkanocnym, w trakcie którego zrzucano na ziemię postać pokonanego diabła. Wzięło się stąd przysłowie „Stawiać Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. książę. ochrzcić, tom się ochrzcił, kazał Chrystu czołem bić, to biję, ale po co mam starym pogańskim diabłom okruszyny twaroga żałować albo im pieczonej rzepy nie rzucić, albo piany z piwa nie ulać. Nie uczynię tego, to mi konie padną albo krowy sparszejąsparszeć albo w żniwach będzie przeszkoda”. I wielu też tak czyni, przez co się w podejrzenie podają.  Ale oni to robią z niewiadomości i z bojaźni diabłów. Było onym diabłom drzewiejdrzewiej (daw.) litewska chata z ziemi i nieociosanych bierwion. i konie do jazdy i dziesięcinę brali. A ninieninie (daw.) dzwony po miastach biją, więc się to paskudztwo w najgęstsze bory pozaszywało i tam z tęsknościtęskności i mówi: „Daj!” Niektórzy też dają, ale są i śmiałe chłopy, co nie chcą nic dać albo ich jeszcze łapią. Nasypał jeden prażonego grochu do wołowej mecherymecher jarzębinowym. kołkiem i księżom franciszkanom na przedażprzedaż średniowieczna moneta, 1/24 grzywny., aby nieprzyjaciół imienia Chrystusowego zgładzić. Sam tę mecherę widziałem, od której sprosny smród z daleka w nozdrzach człowiekowi wiercił	Mnie?... a cóż ja ci pomogę?... Cały mój posag stracony, połowa klejnotów w zastawie, ja nie mam za co pojechać do Chałubińskiego, który, czuję to, powróciłby mi zdrowie. A nie wspominam już o nieszczęśliwym Józiu, o tym, że służba nie zapłacona, że wiele bierze się na kredyt... Oh, malheureuse que je suis! łez mi już wkrótce zabraknie...	Nareszcie doszliśmy do jądra kwestii Spodziewałem się tego oskarżenia, że ogładzamy robotnika i żyjemy z jego krwi i potu. Jakże pan możesz takie brednie pleść, pan, który powinieneś wiedzieć, na jak szalone ryzyko wystawiony jest kapitał w przemyśle górniczym zwłaszcza! Urządzenie kopalni kosztuje dziś półtora do dwu milionów, więc jakichże potrzeba wysiłków, by suma dała choćby skromny procent! Prawie połowa spółek akcyjnych węglowych we Francji ogłosiła upadłość... i głupstwem jest oskarżać tych, co się jeszcze trzymają, o okrucieństwo. Jeśli robotnicy cierpią niedostatek, to nie nasza wina. My sami narażeni jesteśmy przy obecnym kryzysie na olbrzymie straty. Uregulowanie płac nie leży w naszym ręku, gdyż my, nie chcąc się zrujnować, musimy poddać się warunkom stworzonym przez konkurencję. Obwiniajcie te warunki, nie nas... Ale wy nie chcecie niczego słuchać... nic pojąć...	Nie wiem sam. Ale wiesz, ja co innego chciałem powiedzieć.	Och, wy! Wy siadacie do gry i to dla was wszystko. Skoro raz jesteście po ślubie, żona obchodzi was tyle, co zeszłoroczny śnieg.	Płaczek on Boży. Kaprawy, patrz, z płakania. Bosy. Bez koszuli i bez nogawic zimie i lecie. A zamiast łoża pień ma bukowy, który był sobie wydłubał w tajemnicy przed ludźmi. A obwiedziony jest pień-łoże płotem z tarniny, żeby go kolce wyrywały ze snu. Głowę zaś, panie, układa na poduszce z badylów róży dzikiej. Za dnia, gdy nań nie patrzy nikt, wdziewa na głowę mitrę biskupią z pnia drzewnego uciosaną, na której ze wszech stron ciężkie zawiesza kamienie.	Ten, który stracił wolność, tobie ją powraca. O koniu! równie znamienity wielkimi czynami swymi, jak nieszczęśliwy w posępnym losie, idź, gdzie cię nogi poniosą. Poznają cię wszędzie, bo nosisz napisane na wzniosłym czole swoim, że nawet hipogryf Astolfa, ni sławny Frontin, tak drogo zapłacony przez Bragamanta, nie dorównałyby nigdy twojej lekkości i sile.	Toż to, mój jegomość, było dla mnie umartwienie, że znowu on leżał chory i nie wypadało mi go żgnąć, bo to i mój pan by zganił. Taki już los! Cóżem miał więc robić? Oto, gdy mnie już wszystko powiedział, co miał powiedzieć, i dał, co miał dać, tak ja po rozum do głowy. Po co, mówię sobie, taki złodziej ma po świecie chodzić, który i pannę więzi, i mnie w Czehrynie poszczerbił? Niech go lepiej nie będzie i niech mu kat świeci! Bo i to sobie myślałem, że nuż wyzdrowieje i za nami z Kozakami ruszy? Wiecem niewiele myśląc poszedł do pana komendanta Regowskiego, który we Włodawie z chorągwią stoi, i doniosłem, że to jest Bohun, najgorszy z rebelizantów. Już go tam musieli do tej pory powiesić.	Wie pan nigdy nie spotykałam takich mężczyzn jak pan. I wydaje mi się, że znamy się już od lat. Wydaje mi się, że potrafiłabym już dziś powiedzieć ściśle, co pan w każdym wypadku zrobi, co powie. I to jest zastanawiające, że jednak za każdym razem odkrywam w panu nowe rewelacje, nowe niespodzianki. A przecież pan jest monolitem...	Więc papuś mi przebacza i mogę robić co chcę	... nic z tego zgoła wynikać nie może Niech pani tylko spojrzy na swojego syna. Włosy ma takie same, jak pani, bardzo jasne i kręte, pani oczy niebieskie, i nos, i całą budowę głowy...	A jednak Maison d’Or przypomina mi coś, o czym się dowiedziałem, że nie było prawdą	A! To także człowiek, który dałby szczęście kobiecie. Tak, tak, choć są na świecie bogacze i biedacy, to nie zmienia natury w człowieku. Baron i Jupien to ten sam rodzaj ludzi.	Ale bo stryjaszku, strasznie się po młodemu rwiesz do tego małżeństwa...	Ale to widzisz, nie wypadałoby opuszczać go w takim stanie, jak jest dzisiaj.	Ale ty pewnie z Jasiem!	Ale, mężu...	Było tak mokro i takie błoto więc trudno mi było iść, bo buciki mam zdarte i potykałam się ciągle.	Będzie się starał. Nie wątpię, że się postara ale połów całego sezonu, to jedyny zarobek i utrzymanie ośmiu ludzi... a twojemu zdrowiu to nie zaszkodzi, gdy zobaczysz ojczulka dopiero w jesieni. A teraz ruszaj pomagać Danowi. Dostaniesz, jak już powiedziałem, dziesięć i pół na miesiąc, a nadto, ma się rozumieć, całkowite utrzymanie, pospołu z resztą załogi.	Będą goście wieczór, zapal ogień.	Chciałem go tylko trochę popchnąć...	Chętnie, czy tylko koń pański nadąży mojemu Hola! Neptun!	Czyż nie ocalił pan Peppina?	Dałby mi Wilhelm go bić.	Djinsdjins (ang.) zajęczał Syngalez. Pocierał sobie pięściami oczy.	Dlaczego? Przecie nie zaprzeczy pan, że oczarowały pana te dzieci?	Dlatego że potrzebuję pańskiej pomocy i że od pierwszego spojrzenia odgadłam, że prośby mej wysłuchasz.	Dobyłże go i pan Tęczyński	Dokąd?	Donkin, twój ster!	E vero!E vero! (wł.) zawołał capataz, tak zdumiony tą przenikliwością, że odezwał się w ojczystym języku. Umilkł na chwilę, po czym dodał zamyślony:	Ech, ludziom tym obce są podobne skrupuły genealogiczne!	Fiu-fiu! Fiu-fiu! Światła w domu żadną miarą znosić nie mogę; zanadto się boję pożarów. Dobranoc ci, Dawidku, mój chwacie!	Gdy zadzwoni trzykrotnie telefon...	Hail! Toż to jasne, jak wszystkie pioruny!	I owszem, masz szesnaście lat, więc jesteś wystarczająco dorosła, żeby ci się zwierzyć; wreszcie doświadczenie przyda ci się kiedyś w podobnej sprawie.	Idź, rozkazuję ci.	Ja myślałam, bracie, że w takiej chwili człowiek by świata i Boga zapomniał	Jaka znowu?	Jakże ci się powodzi?	Jaśnie pani kazała czekać.	Klaro! zadziwiasz mnie, wprawiasz w zdumienie! Prawda, cieszyła mnie myśl poślubienia młodej, niedoświadczonej istoty, której charakter mógłbym wykształcić, zahartować wolę. Lecz kiedy siostra moja raczy przybyć mi z pomocą i z łaski swej chce zająć się gospodarstwem domowym, wyręczyć cię, to w zamian spotyka ją czarna niewdzięczność...	Kpisz czy o drogę pytasz? Do łóżka bym znowu nie trafił! Dobre sobie! Już je widzę, o, już je mam. Łóżeczko kochane...	Księdzu łatwo było czekać Ciężka praca zajmowała księdzu niemal cały czas, a kiedy nie mógł ksiądz szukać ucieczki w pracy, to mógł znaleźć pociechę w nadziejach z nią związanych.	Kto ich napotka przy większym mieście, temu często boją się krzywdy uczynić, bo jako w mieście jest zawsze jakowyś rząd i jakowyś starszy komendant, do którego można skarżyć. Już ja się o to ludzi rozpytywał i wiem, że są rozkazy od króla szwedzkiego, zabraniające swawoli i zdzierstwa. Ale mniejsze podjazdy, daleko od oczu komendantów wysyłane, nic na rozkazy nie zważają i spokojnych ludzi łupią.	Mam jeszcze prośbę do ciebie, Józieczku.	Mnie pozwoli pani rozłożyć się obozem u jej stóp.	Mnie się również zdaje, że jest przystojna	Moje! Moje! Wyrodna córko! Wody!	Może masz słuszność	Może ojcu wziąłeś?	Możesz nawet napisać: milordzie	Musicie być w fabryce?	Mój przyjacielu, jestem tu od trzydziestu miesięcy, stojąco, nie mogąc usiąść... Ale kto ty jesteś?	Na zawołanie, jak na zawołanie, bo jakże to, szukają go po knajpach?	Nabierz tylko odwagi a przekonasz się, jaką będzie moja.	Najszczęśliwszy jestem, będąc dopuszczonym do oglądania oblicza pańskiego.	Naturalnie: chleb powinien być dla wszystkich...	Ni.	Nie gniewaj się, kochana ciotko! Uspokoi cię może wiadomość, że Agnieszka nie jest nieszczęśliwa w swej miłości i posiada wzajemność tego, którego kocha.	Nie jest martwy. Będzie żył.	Niech i tak będzie, choć serce moje drży z niepokoju i niecierpliwości Za trzy dni nakazuję wszystkim moim rycerzom stawić się w sali tronowej.	Nienawidzę całej tej ludzkiej zgrai, tej trzody gryzącej się przy korycie, poza którem nic nie istnieje dla nich.	No rzekł.	Obaczcie no, Macieju, bo ten żółtek powiada, że dobra, a pewnikiem cygani...	Odszedłbym stąd...	On jest młody	Pan jest genialny zrobi mi pan prawdziwą radość, jeżeli pozwoli pan oblać to butelką szampana.	Panie, chcesz, żebym poszedł na zwiad i zorientował się, czy ktoś nie czai się w zaroślach?	Powiem ci zaraz, że trzeba rozkochać w sobie księcia... Ale, rozumie się, do uczciwych granic, pamiętaj!	Przyszła wiadomość, że babunia chora i wszyscy jadą do Ostępowiec.	Siostra i ja nie przyjmujemy nikogo, odparła Laura.	Spojrzyj na mnie, panie Mam dziurawą płachtę i zgubiłem w drodze sandały, ale papirus i kałamarz ciągle noszę ze sobą jak własne serce. Albowiem wstając i kładąc się spać powtarzam, że lepszą jest uboga mądrość niż głupie bogactwo.	Tak, panie, ja kupiłem pański dom. Ale przed upływem pół roku mogę go panu odstąpić na korzystnych warunkach.	Tak, to prawda Dziwne to miejsce. Mnie się zdało, że później niż dziesięć lat temu obcinano gałęzie tu i ówdzie.	Tak... Gdy wróci, będę miał do ciebie pewną prośbę.	To niech się nauczy.	Trudno powiedzieć, Cyrusie gdyż najmniejsza nieostrożność mogłaby wywołać fatalne skutki. Niemniej jednak rekonwalescencja przebiega prawidłowo, więc może za tydzień odzyska siły, a wtedy zobaczymy.	W całości, kapitał i procenty; obecnie przystąpię do zrehabilitowania pamięci ojca.	W fiumuarze.	Wiadomo	Widzę, że spóźniać się nawet w drobnych rzeczach jest tradycją w waszej rodzinie.	Wiem, nauczył mnie Bazakbal.Antysemityzm On jest bardziej twórczy w swoich myślach, niż ty	Wincenty... czy to my... tego... na Dersławice jedziemy?	Więc cóż z tego będzie?...	Wygrywa bitwy, a potem dziwi się!...	Wypaproszyć by ją!	Z głodu nie zdechniesz!... Ordynarięordynaria	Zajmowanie się tymi dziećmi daje pani zadowolenie?	Zapolanka je spłaci; a tymczasem mógłbyś sobie i swoim paniom więcej niż dotąd uprzyjemniać życie...	Śledzie są wyborne!... Kawior... kawior jest wyższym nad sam podziw! Czy może być coś wyższego nad podziw?	Żebym ja to wiedział! Te podwiązki są dla niej i przyrzekła mi jedną łaskę, której jeżeli dopełni, myślę, że po prostu oszaleję.
Thiiii... Jak ktoś uważa... Ja wyznaję szczerze, że sto razy wolę widok stąd na tę dolinę. Zresztą, choćby nam dopłacono, nie bylibyśmy wzięli tamtego domu, wiatry od morza fatalne są dla męża. Jeżeli pańska kuzynka jest bodaj trochę nerwowa... Ale zresztą pan jest nerwowy, zdaje mi się... miewa pan duszności... Ano cóż, zobaczy pan. Niech pan tam jedzie raz, nie będzie pan spał przez tydzień, ale to nie nasza rzecz.	Ale po co, po co pan prezes kazał mnie aresztować? Czemu nie uprzedził mnie pan o tym?!	Czy to bardzo zajmujące, co pan czyta?	Chłopiec może iść do domu. Te dwie do sędziego śledczego. Zabrać stąd telefon. I do piątej rano żeby tu nikt nie wchodził. Rozumie pan: nikt. Chyba, że coś groźnego. Muszę odpocząć. Moje uszanowanie paniom.	Młody pan nie potrzebuje na to teraz już zważać Spychów wielka dziedzina.	Panie Cavalcanti, wierzy pan w bajki?	Zapewne, tu ich pan nie przywiózł, pozostały za granicą.	Zawojują bez oręża i bez krwi, niewiasty co ich dla książąt z Niemiec brano, jakby ich u nas lub na Rusi nie było, i co Niemiec u nas to pan... Z lada pachołków na możnych pourastali.	Bynajmniej. Myśl, której nikt nie zużytkował, staje się własnością wspólną, jak powietrze, którym oddychamy. Czyż pani się troszczysz o los gazów, jakie z płuc pani odchodzą po każdym odetchnięciu? Rozpierzchną się one w atmosferze, ulegną rozmaitym przemianom, i każda istota będzie miała prawo na nowo nimi oddychać, jutro, przez całe wieki, do skończenia świata. Nic też trudniejszego jak sprawdzić, kto jest rzeczywistym twórcą jakiej idei; któż z ręką na sercu ośmieli się powiedzieć: Ja pierwszy to pomyślałem. A może już niejeden pomyślał to samo, tylko swojej myśli pod żadnym kształtem nie objawił? Jeżeli nie objawił, nie ma prawa o nią się upomnieć; ten dopiero, co pierwszy wcieli ją w czyn, sztukę albo słowo, ten będzie uznany za jej twórcę. Mieć wielkie myśli a umieć je oddać, to dwa dary zupełnie odrębne i które nie zawsze chodzą w parze; mnóstwo jest ludzi posiadających pierwszy, a całkiem pozbawionych drugiego; tacy ludzie są bardzo nieszczęśliwi; mają doskonałe pomysły, a nie umieją ich urzeczywistnić, widzą ideały, a nie umieją ich drugim pokazać i całe życie mocują się ze swoją połowiczną siłą. TwórczośćAle i te istoty na pozór zwichnięte bywają nadzwyczaj użyteczne; karmią drugich swymi pomysłami, chociaż to czynią bezwiednie. Obrazy ich myśli póty krążą w powietrzu, póty się napierają innym duszom, aż kiedyś, może po śmierci swego twórcy, może w jakie tysiąc lat później zostaną przez kogoś uchwycone i szczęśliwiej zużytkowane...	Żal mi pani bardzo, że pani związała swe życie z człowiekiem, który może na panią sprowadzić wiele przykrości; jeszcze parę spraw tego rodzaju, a opinia jego będzie zupełnie zrujnowana. Czy pani ma dzieci? Niech mi pani wybaczy to pytanie, jest pani tak młodą, że jest ono zupełnie naturalne...	A co, miałem go w polu zostawić, ty durna?	Ależ, panie nic mi się nigdy nie wydarzyło takiego, co-by warte było wspomnienia. Może chcesz jeszcze kawałek tego ciasta ryżowego, kochaneczku?	Byłoby to niewykonalne, szlachetny panie Po pierwsze mój bratanek nie ma broni, a po drugie wiem już, jak dobrze władasz szpadą. Taka jest prawda. Słyszałem wrzawę na ulicy. Co tam się dzieje?	Co takiego? Nie jadę!	Dalipan i moja także bo nie widziałem jeszcze żadnej prządki, co by z miłości umarła. Gdy dziewczyna zajęta, bardziej myśli o robocie, niż o miłości. Ja sam, kiedy orzę, bez porównania mniej myślę o mojej babie, to jest o żonie mojej Teresie, którą kocham jak źrenicę w oku.	I owszem, będę szczery do końca. Patrzyłem na panią czytającą gazetę: na samym wstępie była wiadomość, zapewne mylna, o odmówieniu subwencji rządowej zakładom dobroczynnym w Królestwie, wiadomość rujnująca podwaliny bytu tych zakładów pominęłaś je pani nie czytając, jak również artykuł o projekcie zniesienia Banku Polskiego. Dalej jeszcze, w części politycznej, znajdowała się mowa księdza Jażdżewskiego w parlamencie niemieckim w obronie języka polskiego, oczy pani zaledwie prześlizgnęły się po niej. Szukały one felietonu, gdzie autor w sposób bardzo zajmujący opisywał nader zawikłaną intrygę	Kobieta, Mężczyzna rzekła pani Wąsowska.	No, cóż to takiego, mój synu? mów, co chcesz, a ja ci odpowiem, jak tylko będę umiał.	Pani daruje... ale muszę spieszyć do pracy.	Pani jest francuską opiekunką Naty i nie rozumie po polsku	Proszę mi tylko powiedzieć, panno Lusiu czy pani woli kolor niebieski czy zielony?	Także zabity. Cofnąłem się trochę w tył i zza węgła przypatrywałem się tej zabijatyce. Ten, co zabił Ben Joela, dostał w łeb kamieniem od człowieka, po którego chodziliśmy na ulicę Świętego Pawła i któremu brat twój okazywał wielkie posłuszeństwo.	To niemożebne, bo i tu, i tam pociągi odchodzą późno w nocy. Ja myślę, że skoro wyjechał przed wieczorem, to znaczy, że do Słodkowic, czyli że stamtąd do Rudowy. Ale co mu się stało, że tak pospieszył?	To znaczy że na próżno miotałbym się w śmiertelnym uścisku, który mnie miażdży. Jestem w ręku Boga zemsty. Nie trzeba dowodów. To, co oświadczył ten młodzieniec, jest prawdą.	Upadam do nóg i... proszę pamiętać... To, com powiedział, warte jest przysięgi i nie zmienię słowa, tak mi Boże dopomóż.	A ja bym cię nie poznał, bom cię jeszcze młódką nierozkwitłą ostatni raz widział, nie w tej ozdobie, w jakiej teraz chodzisz... Podnieś no jeno one firanki z oczu... Dla Boga! szczęśliwy nurek, który taką perłę wyłowi; nieszczęsny, który ją miał i stracił... Owóż stoi tu przed tobą taki desperat w osobie tego kawalera. Poznajeszże i jego?	A prosto nawłóczcie!	A u młynarza radzą cosik z dziedzicem i z drugimi!	A wiadoma rzecz, że hrabia.	Abo to nie mogą, mało to im naród składa podatków, a przeciechprzeciech (gw.) nikt. im na ręce nie patrzy ktoś. zakrzyczał:	Ależ jak Boga kocham!	Ależ to mnie może straszliwie skompromitować!	Bałeś się? Czego?	Bo to trochę na boku od Ankony, ale ślicznie. Morze, panie tego i owego, u nóg.	Chciałabym. Nigdy jeszcze nie widziałam chłopca, którego by lubiły młode liski i wrony. Bardzo pragnę go zobaczyć.	Chyba w ostatniéj chwili i to ostrożnie. Do dobrego dzieła wszelkich sprężyn użyć należy: Bóg pomoże; Bóg pomoże. Kiedy powraca?	Czego chcesz ode mnie, ty podły!...	Czekam na ciebie z herbatą.	Czy być może? Szczególne!	Czy podobna?... Jest przecie cudzoziemcem...	Czyż nie dowiodę, że cię kocham dla ciebie samej i czy nie spłacę dwóch godzin istnienia, jakie mi sprzedał twój ojciec, jeśli odtrącę twą ofiarę?	Członek Siekierzyńska ma głos.	Dla czego!! Marja spuściła ręce i dopiero postrzegła, że się tłumaczyć nie mogła, zarumieniła się,	Doprawdy, że nie mogę. Wolę pozostać. Mam dużo roboty.	Dowiedziałem się od Bigiela, że państwo jesteście w Warszawie i przychodzę złożyć moje uszanowanie.	Dwa miesiące	Hrabia tego nie widzisz?	Ja mam Trzos ten zawiera trzysta pistolów; każdy z nas weźmie po siedemdziesiąt pięć; to wystarczy, aby zajechać do Londynu i powrócić stamtąd. Zresztą, bądźcie spokojni, nie wszyscy my tam dojedziemy.	Jak w raju	Jest. Musi być, więc jest. Tylko bądźcie panowie ludźmi. Nie zabierajcie mi wszystkiego. Tę prośbę mam do was.	Jeśli żartuję, moja piękna, to tylko dlatego, że twemu przyjacielowi nie zagraża niebezpieczeństwo.	Karczma	Kobieta, Mężczyzna, Szczęście prawił Szuman.	Kto wie?... Kto wie?...	Kumie Rinaldo! nie trzeba pomijać najdrobniejszych szczegółów. Radzę zwrócić poszukiwania w stronę tych tam ludzi...	My chrześcijanie. Nam nie wolno chować w sercu gniewu.	Nic mi nie jest	Nic więcej.	Nic więcej?...	Nie kołyby buw Lach, to by buw orełkołyby buw Lach, to by buw oreł (z ukr.)	Nie mogę, stryju, muszę się śpieszyć do rodziców, oni tam sami i bardzo, bardzo znękani.	Nie przeczę, milordzie, bo właśnie w tym czasie, gdy się zanosi na wojnę, przyznaję, że widzę w waszej miłości tylko Anglika, a więc wroga, którego wolałbym spotkać na polu bitwy, aniżeli w parku Windsorskim lub korytarzach Luwru; nie przeszkodzi mi to wszelako wykonać sumiennie zlecenia, i jeżeli zajdzie potrzeba, dać się zabić, byle je spełnić wiernie.	Nie, mój ojcze... boli mię to bardzo... ale nie...	Niejednokrotnie już to obecnym tu opowiadałam	Nudzi mnie przyznaję, czepia się mnie, żarcikami swojemi dojada...	O kim myślisz? Widziałem diabła.	O tak, Ochocki jest zajmujący, a mógłby nawet być niebezpieczny, ale	Oczywiście, że tak, przecież nie jestem niemądra	Odwaga, Umiarkowanie zawoła Sancho	Odwagi, moje jagniątko załatw się prędko z tym, a wnet postaramy się o nowe.	Panie przyjmują?	Pokrótcepokrótce (gw.)	Polecam ci małego huzara! ten cywil ma ducha.	Posyłano po was dwa razy z C. K. W. Ale w mieszkaniu dawnem już was nie było.	Proszę pochylić głowę w dół... o tak, zupełnie w dół! za minutę to przejdzie.	Przecież pierwszego kroku zrobić nie mogę	Przepraszam ciebie, jakiego ratunku?	Przepraszam, ekscelencjo?	Pytanie! Zatem będę miał kilka tysięcy franków renty do kupienia dla pana?	Skądże wiesz?...	Spokojniej, dobrodziejku! Krew to nie woda, do stu diabłów! Z samego wstydu nie wolno waćpanu opuścić bratanka, a gdybyś to uczynił i doszłoby to do uszu ludzkich, to, o ile się nie mylę, nie przyniosłoby ci to wielkiego miru u współpowietnikówwspółpowietnik	Strasznie to przesolone, bo ciekawym nawet, jak by tu procent odpowiedni wydusić?	Słyszałam z własnych ust tego pana.	Tak, nazywam się John Bunsby i jestem właścicielem „Tankadery”.	Tak, w starej szacie... Teraz odnowiona...	Tak; jest jeszcze u nas.	Tam, za tymi topolami.	To czemu Hamery nie stawiają na swoim gruncie?	To rozkoszne	To wszystko takie dla mnie przykre, Dorianie Nie powinieneś jednak myśleć o tym zbyt wiele.	Tylko w jaki sposób?	W Czortowym Jarze. Szczera tu pustynia, nikogo tu nie zobaczysz prócz niego.	Wczoraj, jako że była niedziela, poszli ojcowie na nabożeństwo do Skały; mnie nie wzięli, bo za daleko. Zmówiłem se przed krzyżem na krakowskiej drodze trzy pacierze, pocałowałem ziemię i walę prosto ku przesmykowi, między Basztą a Psem.	Wejdźcie, panowie, wejdźcie jesteście tutaj u mnie, a jak nas widzicie, wszyscyśmy wierni słudzy króla i pana kardynała.	Z całą ochotą	Z jej narzeczonym.	Za pozwoleniem ja nie tak myślę o Buckinghamie; dał nam przecież owe piękne konie.	Znów ten Manuel Nigdyż nie przestanie obijać mi się o uszy to liche imię?	Łatwa to rzecz! Choćby go kto i do herbu przypuścił, sejm takową wolę musi potwierdzić, a do tego trzeba i czasu, i protekcji.	Żali prawda, że pojął żonę w Bretanii?
Po co tu o tym gadać? Co było, a nie jest, nie pisze się w rejestr. Ot, pomówmy lepiej o twej podróży. Wybrałem się właśnie do portu, aby zaopatrzyć się w brązowe sukno, wtem spotykam kochanego Danglarsa.	Zupełnie niewłaściwie pan płacze: aktorka jest bardzo licha; partner jej jeszcze lichszy; sztuka bodaj gorsza niż aktorzy; autor nie umie ani słowa po arabsku, a wszakże scena rozgrywa się w Arabii; co więcej jest to człowiek, który nie wierzy we wrodzone pojęcia; przyniosę panu jutro dwadzieścia broszur przeciw niemu.	Chcesz wiedzieć, co ja myślę, Geniu? Jeśli porzucisz panią de Nucingen dla tej margrabiny, zamienisz konia z jednym okiem na ślepego.	I boję się swoją drogą papy... Nie ucz mię pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem pamiętać! W tej chwili!... W każdej chwili mego życia wiem, co powinienem robić. Pojadę do Olszyny i uniewinnię cię. Powiedziałem, że pojadę. Mam zdolności dyplomatyczne, więc nie będziesz wydziedziczony ani pozbawion dziedzicznego tytułu.	Nie trapcie się, miłościwa pani, przed czasem Młodemu a dobremu wszyscy radzi. Któż by was nie miłował poznawszy? Znajdziecie i w Pradze serca wiernie oddane, a już co najjaśniejszy cesarz, to chyba na rękach was będzie nosił.	Ale że to człowiek dostatni i bardzo dobry, więc pozwolił mi sprowadzić dzieci do siebie. Wypłacił mi nawet pensją za kwartał, aby im kupić, co potrzeba...	Co się dzieje?	No tak, ale co za jeden zacz?	Proszę pana, za co?	Tu nie może być żadnych podstaw i porównań, bo tamto co innego, a to co innego.	Śmierć, Obraz świata I co się stało z twym prorokiem? Nie umarł?	To więcej niż pewne Wszystkie te rzeczy będą się czytelnikom gazet ogromnie podobały. Ja też bardzo lubię odczytywać rubrykę o pijanicach i o awanturach. Niedawno temu „Pod Kielichem” pewien gość nie zrobił nic takiego, tyle tylko, że sam sobie stłukł kufel na głowie. Podrzucił go do góry i stanął pod nim. Odwieźli go z gospody, a rano już o tym czytaliśmy. Albo na przykład w „Bendlovce” dałem razu pewnego jednemu karawaniarzowi w pysk, a on mi oddał. Abyśmy się mogli pogodzić, musieli nas obu aresztować i zaraz było o tym w wieczornych gazetach. Albo gdy w kawiarni „Pod Trupem” stłukł pan radca dwa talerzyki, to myśli pan, że mieli wzgląd na niego? Zaraz na drugi dzień był w gazetach. Może pan zrobić tylko tyle, że z aresztu pośle pan do gazet sprostowanie, iż wiadomości, które zostały zamieszczone, nie dotyczą pana, i że z tym panem, o którym mowa, nie jest pan ani spokrewniony, ani zaprzyjaźniony. Zaś do domu napisze pan, żeby panu to sprostowanie z gazety wycięli; przeczyta je pan sobie, jak odsiedzi karę.	Nie wiem ja, czy on jest, czy go nie ma... Wiem, że Lisola do niego jechał, a Wrzeszczowicza przysłano, aby eskortę zluzował i dalej go prowadził. Obaj rozmawiali przy mnie po niemiecku, nic się mojej obecności nie strzegąc, gdyż nie myśleli, abym mógł ich mowę wyrozumieć, którą ja z dzieciństwa znając tak dobrze jak i polską, to wymiarkowałem, że Weyhard instygowałinstygować (z łac.)	Nonsens! Gdybyś pan choć chwilę o tym pomyślał, zobaczyłbyś pan, że cała ta przedwcześnie dojrzała bujność bezwstydnej wyobraźni, na jaką King się uskarża, pochodzi wyłącznie od niego. Jak to powiada poeta: „Sam wyhodował pióra, które nadają lot strzale”. Naturalnie, nigdy tego nie przyzna. Chodźcie na chwilę do pokoju do palenia. Nieładnie podsłuchiwać chłopców, ale oni z pewnością gnębią teraz dom Kinga od zewnątrz. Małe rzeczy podobają się małym umysłom.	Inżyniera Lignisa pan profesor miał sam dziś zbadać. Pani Laskowska i pan Rzymski również prosili, by pan profesor ich odwiedził osobiście. To wszystko na trzecim piętrze. Ten biedak, którego przywieziono wieczorem z pogruchotaną miednicą, miał nad ranem wylew wewnętrzny i jest w agonii. Zdaje się, że już mu nic nie pomoże.	A tak, tak Major Bartolomeo Cavalcanti. I mówi pan hrabia, że mój kochany ojciec tu jest?	Abo to, że jak po zbója przyjdą, wszystkie jego sprzęty i majętności do sądu oddadzą; jakożbyś im dowiódł, które rzeczy są twoje? A tak, przerzucisz przez mur, schowasz w jakim kątku, a jutro albo pojutrze zabierzesz tobołek i mnie oddasz do przechowania, póki sobie służby nie najdziesz.	Hrabio dziękuję panu za gościnność, z której chciałbym korzystać jak najdłużej; ale muszę wracać do Paryża.	JaJa (niem.) odrzekła i rozwarła tak szeroko drzwi, że uderzenie ich o ścianę odbiło się przeciągłym echem po sieni nadzwyczaj długiej, wyłożonej piękną, polewaną cegłą. Pod sklepieniami wisiały rogi jelenie i różne obrazy, którym jednak trudno było się przypatrzeć, bo choć owo złoto-kraciaste okno wpuszczało tam sporo światła, jednak sień była taka głęboka, że już od połowy tonęła w półcieniu.	Nie, panie, nie jest w zwyczaju domu Blamont-Chavry handlować Moje dobra zostały nienaruszone, a pan d’Espard nie dawał mi pełnomocnictwa.	Niech się pan porucznik niczego nie lęka mamy niezłego furmana, a i lokaj jest jaki taki, choć safanduła. Dojedziemy z paradą.	Zaczekaj! zobaczymy po ślubie, jak odejdą od ołtarza, zaczekaj...	Czy sądzi pan, że mogłyby się zdarzyć jeszcze we Francji przygody takie jak ta, którą nam opowiedział pan Gravier?	Jak to! tak często pan bywa w Presles, a nie zna pan Franconville?	Cóż za głupstwa! Jak pani może mówić podobne nonsensy, droga Łucjo! Po prostu chcę, byście jak najprędzej mogli się połączyć, a sądzę, że im prędzej wasz wyjazd nastąpi, tym lepiej i z tego względu, że zarówno pani, jak Kolski i ja musimy mieć trochę czasu dla zżycia się z nową sytuacją, dla przemyślenia jej... Jedźcie jutro...	Długo żyję już na świecie, moje dziecko, więc widziałam wielu ludzi i wiele wypadków U jednych bywałam na chrzcinach, inni drzwi przede mną zamykali. Widziałam ludzi, których zbytek szczęścia znieprawił i spodlił, i innych, których dusze zahartowały się w bólu i cierpieniu, jak stal hartuje się w ogniu. Waćpanu radziłabym z serca, żebyś, zajechawszy do najbliższego miasta, w którym wóz pocztowy zatrzyma się tej nocy na popas, pozostał w nim i zabrał się tęgo do pracy. Chciałabym także, byś waćpan w życzliwej pamięci zachował starą przyjaciółkę, która nie zapomni przysługi, jaką jej oddałeś.	Ale nie wyrzuciła. To znaczy, że jednak nie usłyszała. Więc trzeba było powtórzyć wszystko od początku albo ciągnąć dalej.	Daję ci słowo.	Dobrze, ale pani, na przykład, cóż by poświęciła dla uczuć?	Droga stryjenko, nie ma obawy, wziąłem, zdaje mi się, wszystkie swoje rzeczy. Pozwól, stryjenko, abym ci życzył dobrej nocy i kuzyneczce także.	Dziękuję ci. A ty?	Ja zasię trzymałem się duchownych osób; księża biskupi obaj mogą przysięgać, jako ich na jeden pacierz nie odstąpiłem.	Jak przegram, to wy stawiacie?	Jak to dobrze że tego rodzaju rzeczy tylko chemicy umieją przyrządzać, bo inaczej połowa ludzkości otrułaby drugą.	Jak to? Doprawdy?	Jasne! Każdy ci to może potwierdzić. Czy ty nigdy nie widziałeś diamentu, Huck?	Kvailys jisai rodos, kad tiktai dėdės tegalima gailėtis. Ko ten nuo jo norėti, mažas dar vaikas. Bet ir kiti vaikai, nors ir daug vyresni, nejaučia taip, kaip jis. Patyrė Vincukas, jog ir jo mylimąjį Vytaudą toks pats galas laukė. Ir tą kunigaikštį būtų nužudęs Jogaila, kad ne vienos lietuvės pasišventimas. Buvo taip: Vytaudas sėdėjo užrakintas toj pačioj Krėvos pilyje, kur ir Kęstutis. Jo pačiai kunigaikštienei Julijonai leista buvo retkarčiais lankyti savo vyrą. Visados eidavo ji su savo mylimąja tarnaite. Vieną sykį ėjusi kalėjimą, tarnaitė puolė po kojų Vytaudui sakydama:	Niczego tam nie było Pewnie jakaś ryba.	Nie. To będzie jedyna rzecz mądra, w każdym razie. Ale ty jednak myśl o sobie, Maszko, a trochę o mnie i o Pławickich. Wiesz, że ja nie mam zwyczaju w tych rzeczach folgować, a terminy się zbliżają.	O, z pewnością; ale mnie nie obchodzi, jak wygląda z zewnątrz, ciekawy jestem, jak wygląda w środku. Słuchaj, musisz mnie tam kiedyś wziąć ze sobą.	Odpoczynek, mam wrażenie, gorzej wpłynął na ciebie niż praca?	Pan nie zawrócisz w głowie umieniem!	Pewnie, że nie radby, ale czy starowina podoła? On i jego pomocnicy idą prostą drogą, a królowa przez manowce i na przełaj; rychlej więc ona niż oni celu dosięgną.	Po trosze, nie zapieram się tego.	Prowadź! Jeszcze jedno słowo, a łeb ci mieczem rozpłatam!	Przepraszam czy się przesłyszałem, czy też wspomniałeś coś o „nas” i o „wyruszaniu”, i to „dziś po południu”?	Tak jest.	Trucizny! Przyszłaś pani do mnie po truciznę?	...zwraca się do mnie, bym był rozjemcą między wami. Czy to nie łepak? Mówi, że powróci. On tylko doskonali się w swej umiejętności. Pomyśl, sahibie! Był trzy miesiące w szkole, a on jeszcze za miękki w pysku do tego wędzidła! Ja ze swej strony jestem rad: kucyk uczy się grać w polo.	A w nocy?	A! Jeżeli tak pilna tedy służę waszmości	Boże!	Buw didBuw did (ukr.)	Byłeś tam?	Choćby najdrażliwsze.	Cóż znowu!	Dlaczego? Może to jaka pamiątka rodzinna?	Dowiecie się!	Dziewczynie młodej ten duch nie przystał	Dziękuję pani za jej dobrą wolę dla mnie, ale, niestety! korzystać z niej nie mogę...	Feliksie, proszę cię, wezwij Brzozowskiego!...	Ja nikogo, nikogo nie kocham.	Ja?	Już nic niepowiem! szydzisz ze mnie! Ale wyobrażam sobie podziwienie dobrej babuni, gdy jej naszą awanturę opowiem.	Już zesłał najlepsze	Kilka tygodni. A właściwie trudno określić, gdyż poród był przedwczesny	Muszę wierzyć, bo nie mam dowodów, że go zabito	Myślę sobie o snach, które bywają takie rzeczywiste dziś raczej: opryskliwie..	Narzeczona przybywa	Nie śpi, proszę jaśnie pana, czyta w swoim pokoju.	Nie, to już wam o nas źli ludzie napletli; a zresztą cóż? Przysłowie mówi: choćby bez żebra chodzić, a żołnierzyka lubić.	O, doprawdy...	O, mocno! mocno!... Słucham dalszego szczebiotu z ciekawością.	On dumny nie był...	Ot, czego nam trzeba, majorze! akurat czego trzeba! Z tysiącem podobnych zuchów moglibyśmy stawić dzielny opór najlepszym żołnierzom Boney’a!	Pfu! Iš tikrųjų, kaipgi tu gali tai žinoti!	Powiesz im, żem chory, że nie przyjmę nikogo, nikogo widzieć nie chcę, że teraz nie mogę przybyć do Rzymu, a los rodziny Sejana w ręce senatu oddaję... Chcę spoczynku, wytchnienia, bom stary już i wycieńczony.	Pozwólcie Bracia jeszcze nie skończyłem.	Poźniej	Pragnąłbym pragnąłbym bardzo... ale teraz pewnie już za późno!	Prędzej, chłopcy! Laboga, żeby jeno zdążyć, nim nadjedzie.	Szaleniec z pana	Szlachetna duma!...	Sługa waszej książęcej mości.	Ta Ślaska była rodzoną ciotką mojego ojca.	Tak kobieta młoda, około dwudziestu sześciu lat mająca, i mężczyzna trzydziestopięcioletni przebywali rzeczywiście, ona cztery, on pięć dni, w domach, wskazanych przez Waszą eminencję; ale kobieta wyjechała tej nocy, a mężczyzna dziś z rana.	Tak, i jeszcze z tym łotrem swoim adwokatem?...	Tak.	Tak. Jej wspólnik zdążył zbiec tylko dzięki charakteryzacji. Ona wolała śmierć niż więzienie.	Ten skrzypek?...	Tu niema innego pana, tylko jeden! wybuchnęła Agnieszka.	Tu są Płazy.	Tylko przeliczyła się pani z nadziejami.	Uczyń to waćpanna! uczyń!	Unosisz się	Vyras, vyras!	Wie.	Z jakiejż znów przyczyny obawiałeś się bólu zębów? Czyż nie pozbyłeś się reumatyzmów?	Z komendy miasta rozkaz mamy.	Zatrzymaj dwieście, a resztę schowaj tam, do szuflady.
Zatem mi nie chcesz odpowiedzieć na moje pytanie? A więc ci powiem rzecz dziwną, do której nikomu jeszcze się nie przyznałem. Idealista, Miłość romantycznaJestem wrogiem rzeczywistości jak to u nas jest w zwyczaju nie wiem. Ale tak było widmo mojej wyobraźni mniej realna, niż mój czysto mózgowy twór dopłynęła tutaj i chwilami tak myślę, że Sofonisbe, Lenora i ty	Nie, nie! idź z Bigielami. Może po drodze wstąpię do niej i wytłómaczę się. Ale i to nie! Ty mnie wytłómacz.	Tylko nie płacz i nie rób hałasu Dostałabym za to burę, a już dość tego, że przez cały dzień wciąż mnie łajano. Ten pokój... ten pokój nie jest najgorszy...	Kiedy nas brano do niewoli w Iłży, to była najokropniejsza noc w moim życiu, pewien człowiek zmusił mnie, abym skosztowała kumysu. Odtąd nie mogę patrzeć na ten piekielny trunek. Sam zapach mnie przeraża... zaraz mi się zdaje, że jestem znowu w tej czerwonej izbie, czuję krew...	Nie wrzeszczcie tak głośno. Czy nie wiecie, gdzie może być ten zatracony Vaniek?	Jednak jesteś ciekaw, co w gazetce będzie stało a jednak żaden nie wytrzyma, żeby go nie przeczytać.	Zbliża się hetman kozacki i nie zdrajca, ale wierny sojusznik, któremuś pomoc nie tylko w szczęściu, ale i w nieszczęściu obiecał	Ależ nie! On czytuje cudze poezje.	Lecz ja nie jestem pańskim wspólnikiem	Nie zauważyłem tej wady u ciebie!	Nie chcę ja jednak na darmo krwią waszmościów szafować i na to się nie zgadzam, abyście wszyscy czterej razem wychodzili. Pójdzie naprzód jeden; jeśli go zabiją, to się tym pochwalić nie omieszkają, jako się już raz pochwalili śmiercią tego mego sługi, którego aż pode Lwowem schwytali. Jeżeli tedy pierwszego zabiją, pójdzie drugi, potem w razie potrzeby trzeci i czwarty. Ale być może, że pierwszy przejdzie szczęśliwie	Mylisz się Eunana od tej pory nigdy nie dojrzy skarabeusza, choćby był wielkim jak wół. Co się zaś tyczy owego chłopa, czy nie sądzisz, że jemu jednak musiało być źle, bardzo źle... bardzo źle na świętej ziemi egipskiej!	Z nim trudno się tera zetknąć. Czasem to i trzy dni, trzy noce w domu go nie ma.	Znam kogoś, kogo odpalili, chociaż jest księciem, ale tak myślę, że mnie się to nie przygodzi. Dziwnie mi ono strzyżenie oczyma dodaje otuchy.	A właśnie, że nie!	Ja pierwszy nie pojadę, róbcie waszmościowie, co chcecie	Nie bój się. Operacja zupełnie łatwa.	Oczywiście. Darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby.	Tego przy najlepszych chęciach i najdokładniejszych poszukiwaniach nie znajdziesz Alu, kolej na ciebie.	To bardzo poczciwy chłopak. Zresztą brat jego również jest poczciwy. Gdyby nie miał tego fatalnego nałogu picia...	Wołu tylko nie stać na to, bo go pędzą do roboty.	A któż gwałtem bierze żonę! to u was niewidziana rzecz: i gdzieżbym ją poprowadził? Nie mówmy lepiéj o tém, panie gospodarzu.	Gdy pan wielki i bibi zamieszkają w drzewie, Kali nie będzie potrzebował budować na noc wielkiej zeriby i będzie mógł próżnować co wieczór.	Ha, ha, tędy droga Panie Boże prowadź. Zatem mam się żenić, czy nie?	Nijak. Powiada, że kościół niczego nie objaśnia, ale nakazuje, albo zakazuje. Jednym słowem ani myśli kompromitować kościoła jakimś nowym niedoświadczonym bóstwem. Tak go przynajmniej zrozumiałem... Handel	Dziwię się, że człowiek tak światły jak ty może jeszcze mówić „książę de la Tour d’Auvergne”, przerwał p. de Guermantes; wiesz przecie, że nie jest nim ani trochę. Istnieje już tylko jeden członek tej rodziny. To wuj Oriany, książę de Bouillon.	W podobnym położeniu znajduje się kilkunastu szlachetnej młodzieży twego dworu. Utrzymywali się sami, aby podtrzymać blask władcy; lecz dziś, podobnie jak ja, żyją na twój koszt, bo już nie mają czego wydawać.	Złość swą musiała wywrzeć za kurtyną na karlicach i sługach, na tych co jej służyli a zawiedli... lecz gdy raz uchwała stanęła co począć miała? Uśmiechnęła się ironicznie, wyzywająco, jakby mówiła: nie otrąbiajcie zwycięztwa, pókiście go niepewni.	Niewykluczone, mój chłopcze. Opuszczone obozowisko czy wygasłe ognisko może nas naprowadzić na ślad i właśnie takich znaków będziemy szukać w czasie najbliższej wyprawy.	Wzruszył mnie sam klasztor: jego krzyże, cisza... Panie Kazimierzu w tym coś jest... Jest jakaś nieokreślona siła, którą nazwałabym świętością... Bo czymże innym wytłomaczy pan wpływ, jaki na nas wywiera klasztor?	Miasto wspaniały pałac i park pod Paryżem, z epoki Ludwika XIV, stanowił do r. 1789 rezydencję królów fr.; od czasów Ludwika Filipa znajduje się tam muzeum historyczne.. Chciałybyśmy zobaczyć okolice, być po drodze w SevresSevres daw. rezydencja cesarza Napoleona III; ogromny park, otaczający pałac królewski, stał się dla paryżan popularnym miejscem wycieczek.... Te wartogłowy pędziłyby z miejsca na miejsce dzień i noc, a ja formalnie upadam. Czy jeździłeś pan do Wersalu? Jak wygodniej? Koleją? Piszą tu o jakimś tramwaju pneumatycznymtramwaj pneumatyczny	Wyjąwszy, że na pięć lub sześć mil przed ujściem przy schyłku pory suchej wody ma bardzo mało. Tworzy się tam wtenczas rodzaj mielizny, o którą biją wściekle od zachodu fale oceanu.	Nu, co? Pan już w piżamie? To ubieraj się pan prędzej i pakuj pan neseser. Jedziemy!...	Słyszałem mówiącego o niej Gustawa; powiedz-że mi raz przecie, co to za jedna?	Co się to w Łodzi będzie dziać. Aj! aj! Jeśli o tym wie Szaja, albo Bucholc, jeśli zdąży wykupić, to wszyscy dopiero będą śpiewać. Skądżeś to wyrwał!	Prawda jest taka że jestem zbyt szczęśliwy, aby oddać się wesołości. Jeśli to w ten sposób rozumiesz, sąsiedzie, to masz rację; dziwnie objawia się czasem radość, potrafi przygnieść jak cierpienie.	Skoro się już jednak domyślił sprawa się stała dlań jasna. Cóż pani na to poradzi?	Tak, niedawno stało mu się nieszczęście, spaliła mu się fabryka, biedny człowiek, byłby się pocieszył asekuracją, a tu go cap za kołnierz i do kozy.	Miałabyś chleb do żywota na stare zęby	Może pstryknąć dla kurierka?	Nic ważnego. KwiatyChciałem ci tylko powiedzieć, że kwiatów żal. Po owoc może sięgać każdy.	Panie ma pan bardzo piękne buty.	Tak, już przybyła na hale.	Weselą się, co?	Ja też się bardzo śpieszę, bo mi się synek urodził: o, tu mam nawet fotografię.	Już je rozpocząłem I gdy tu jestem, gdy odpowiadam na twe uprzejme pytania, szukam także. Miej tylko ufność, cny trybunie, i wiedz, że gdyby ci zginęła zawiązka od obuwia, potrafiłbym odszukać zawiązkę lub tego, który ją na ulicy podjął.	A dobrze. No, panie Pietrze, daj gęby i ruszaj po księdza Kordeckiego.	Ależ on ma osiemnaście lat	Bo go kocham! tak: kocham go!	Bądź pan spokojny, już jesteśmy na dole.	Co pan robi pojutrze wieczorem?	Co, hrabia miał trzy okna w pałacu Rospolich?	Czy myślisz, że i mnie lekko żyć?	Czy wiesz pan, że nasze dwie ostatnie sprawy...	Do usług!	Dzieciństwo! Kadzie porozsychały się, stojąc w przewiewnej sali, a teraz od ulewy znowu nasiąkają wilgocią i trzaskają.	Jak to?	Kłótnia rzucił Antek i podniósł się, bo już Mateusz wrzeszczał za ścianą:	Może by okno otworzyć? Straszny tu zaduch!	Myślał żeś lis i niewiele się omylił.	Na zgubę, dokończył Honory...	Słyszałem i ja o tym, ale owo dlaczego pytam: jest na respekciepanna na respekcie	Tak	Ten podkop miał zapewne posłużyć do ucieczki?	Wiem, wiem! Od czterech lat wisiało to nade mną jak miecz Damoklesamiecz Damoklesa	Zapewne, lecz można wpłynąć nań w stosowny sposób, można wejść z nim w pertraktacje. Można by np. zaproponować mu, by przez pewien czas mieszkał pod naszą opieką, choćby tu u mnie, w tym domu.	A jednak źle o nim mówię	A jeśli go poznają?	A pewno.	A w każdym razie lepiej pozostać w środku, niż z wierzchu lub pod spodem.	Ale cóż właściwie jest prawdą w tych wszystkich opowiadaniach?	At!...	Cicho waść!	Cień, Wina, Obraz świata	Czterdzieści dwie, sameś gadałsameś gadał odpowiedział potulnie drugi głos.	Czy ona jeszcze siedzi we Florencji?	Daj spokój!	Dobranoc, paniczu.	Dobry wieczór panu.	Furdafurda (daw.)	Guwernantka?	Głupi jesteś.	Głupia.	I ja	I porzuciłem ją. Czy wiesz dlaczego?	I toby bodaj było najlepiej! mruknął Dobek.	Idziemy.	Ja wierzę panu.	Jakto, jedna libertina lepszą, zacniejszą nad kobiety z krwi waszej, patrycjuszowskiej pochodzące?	Jest więc zewnątrz statkuzewnątrz statku	Mówię prawdę.	Najpewniejszy.	Och! Zgoda	Pamiętasz, coś mówiła przed chwilą?	Pasakojimas Tavo kalba yra netikus Argi mes jų nematėme ant vainų? Jie gyvasties ne vienam nedovanojo. Jaunas merginas palaiko pas save kelias dienas pulke, o paskui galvas nukerta ir vaikų galvas į medį suteškina, senus su arkliais mindžioja. Nenori nė krikštyt ir dar iš tų, kurie prašo, kad dovanotų, juokiasi.	Podstęp	Uregulujmyż sprawę z biletami	Verboten.	Waszmość Polak?	Widziałem Gątowskiego.
Wiwat! Co tam vive	A co znaczy: być człowiekiem?	A gdzie wyjechali?	A jakże dawno zstąpiłem do jaskini?	A on jest może żonaty	A potem co?	A teraz za karę obejrzyj się dokoła Na prawo pusto, na lewo pusto, przed tobą to samo, za tobą nie inaczej.	A ty jakie lubisz?	A widzisz, rzekł w ulicy, mówiłem ci, nie pluj na wodę żebyś się jéj nie napił.	Abejingumas, Ironija, Cinizmas Ko čia dairais? Ar ką pametei? ar nežinai, tamsta, kur mano Petriukas?	Ach! Chciałbym podziękować człowiekowi, który uratował najpierw pana, a potem nas wszystkich.	Acha! Niby to wytrzymam!	Ale hetman nie czyni tego, co mu król jegomość każe, bo pewnie mu nie kazał ze Szwedami się łączyć. Nie wolałżebyś to Szwedów bić niż mnie, krewnego, w ręce im wydawać?	Ale przecież jest chyba zaręczony z Eugenią?	Ależ oczywiście, czemu by pan nie miał przyjechać do Guermantes, moja teściowa oszalałaby z radości. To uchodzi za bardzo brzydkie, ale powiem panu, że mnie się tam dosyć podoba; mam wstręt do okolic „malowniczych”.	Ano, kiedy tak, to idę z wami.	Baśń to zapewne musi być boć niemożliwa, aby pobożny książe poślubiwszy niewiastę, którą wszyscy opowiadali, młodą, nadobną, powolną, dobrą, miał ją sam na śmierć skazać jak ludzie zmyślają. Powiadają drudzy, że sługi ją, niechętne pani, udusiły, a między pospólstwem wielki jest żal tej pani.	Był związany tak, iż na rękach leżał obrócić się nie mógł a i nogi miał pokrępowane.	Choćbyś to pan miał wziąść za naśladowanie, powiem mu, bo tak myślę	Co pani mówi?... Co to jest?... Co to wreszcie mnie obchodzi?... Na żądanie pani wydaliłam Joannę... już nie jest na mojej pensji, więc... co mnie po tych nowinach?...	Co za ona?	Co zamierzasz zrobić, kapitanie?	Czy to już Monte Christo?	Do wstępnej, panie.	Dokądże się udamy?	Dostojny Don Kichocie! Ach, najdostojniejszy Don Kichocie!	Dziadek a pan nie?	Dziecko pani jesteś. Tak tragicznie usposobił pewnie jaki zawód miłosny, ambicyjka, albo brak może obiadu?	E tam! Nie mają nazwisk?	Gadanie, żebym miał na to, to i ja żyłbym po ludzku, a jeśli oszczędzam, jeśli chcę znaleźć także żonę oszczędną, to tylko dlatego, żeby później żyć po ludzku. O, ja jeszcze będę inaczej żył, będę... Wiesz, znam tutaj tylko jedną pannę, z którąbym się choćby jutro ożenił, chociaż wielka pani...	Gdy staliśmy tam, chwilę przedtem, nim go opuściłem usłyszeliśmy burkliwy głos, wołający od strony krzaków porastających wybrzeże:	Gołda! Czy ty pamiętasz historię o rabbi Akibie?	Głupi jesteś.	Ha! drudzyby się za niego mścili	I cóż by się stało, Beetle?	I nie przeraziłeś się?	Idą na pewno...	Ja? Ot, dla zabicia czasu.	Jak się miewa Bogna? nie widziałam jej od swego przyjazdu z Krynicy.	Jako? podniesie sławę naszą bo nie słabość i pobłażliwość gruntuje cnotę, ale surowość...	Jakto?	Jakże to być może żeb waćpan dobrodziej nie przypominał mnie sobie? Byłam naówczas na respekcie u JO. księcia kasztelana...	Janka!... Janiu!...	Jestem głuchy i ślepy. Nic nie widzę. Nic nie słyszę.	Jeszcze coś powiem... Powiem to, co i pierwszego dnia, w którym poznałem panią, na Bielanach: zostańmy przyjaciółmi!... Niema co, ale człowiek jest bydlęciem stadowem: potrzebuje zawsze mieć kogoś niedaleko siebie, żeby mu było jakotako na świecie... Człowiek nie stoi samotnie; musi się opierać, zazębiać o drugich, musi łączyć swoje istnienie z drugiemi, iść razem i czuć razem, żeby mógł coś robić... Jużci, że najzupełniej wystarcza jedna dusza spowinowacona. Zostańmy przyjaciółmi!...	Jeśli tego chcesz, poradź mu, aby ożenił się z tą dziewczyną. Uczyni to z pewnością. Jeśli mężczyzna robi coś bardzo głupiego, to zawsze z najszlachetniejszych powodów.	Język mi kołem staje... wypowiedzieć trudno... Gada ano, żeś do zbójców na służbę przystał, a najstarszemu z nich jadło nosisz.	Kiedyżeś przyjechał?	Kolega w którą stronę?	Kto?	Mam szczerą ochotę.	Mam, panie sędzio.	Matysku takiś wykrętniczek, że gadać szkoda do ciebie. Ja do ostatniej nędzy przyszedł, serce mi się pada od żałości, a ty sobie jeno śmieszki stroisz!	Możliwe, proszę pani, ale ja o innym Ochorowiczu mówię, o okultyście, nie o lekarzu okuliście.	Musita o mnie stoić, bom sam jeden parobek we wsi!	Nic nie wiem o klejnotach, oczywiście, ale konduktor widział torebkę, której teraz niema, mimo, że przeszukano wszystko.	Nie cygań. Wuj się z tobą rozmówi, no...	Nie gawroń się pani, tylko każ dawać kotlety!	Nie odjechały jeszcze?	Nie pytałem się was o nic i nie pytam. Wasza rzecz. Ale jak tu ma być co takiego	Nie rozumiem...	Nie wolno mi wychodzić poza to drzewo, a zresztą trzeba również pomyśleć o znaczku pocztowym.	Nie żyje!	Nie, do Ludwikowa. Czy można tu dostać jakąś furmankę?	Nie, rzekła, o żadnej miłości i wydawaniu za mąż mowy nie było, chociaż w przyszłości czekało mnie pewnie nienawistne jakieś małżeństwo, a ja, ja za mąż iść, nie mogę...	Niegdyś Mojżesz dał Żydom prawo spisane własną ręką Boga. W Delfach, na froncie świątyni Apollina, wyczytano tę sentencję, wypisaną cudownym sposobem: ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝγνωθι σεαυτον	Nigdy nie zgadniesz To nie ma żadnego związku z tym, o czymśmy mówili.	No to niech pani słucha, panno Elen mogę pani powiedzieć wszystko, i tak by to sobie pani we mnie przeczytała. Nigdy nie mógłbym pojąć żony, która czytywałaby moje myśli... Święta mogłaby sobie być, owszem; miłosierna wobec ubogich bez ograniczeń; zarobię na to i jest to reprezentacyjne. Nawet cnotę zniósłbym ostatecznie, z miłości dla pani. Wszystko bym zniósł. Kochałem panią na swój sposób, panno Elen. Mówię to pani, bo pani sama to czyta. Ale bez skrytych myśli, panno Elen, nie ma ani handlu, ani obcowania z sobą. Głównie zaś bez skrytych myśli nie ma małżeństwa. To jest wyłączone, panno Elen. I choćby pani znalazła najświętszego człowieka, niech pani nie wychodzi za niego, dopóki może pani odczytywać jego myśli. Trochę ułudy, to jedyny nie zawodzący środek łączący ludzi. Święta Elen, nie wychodź za mąż!	No, a jednakowoż stać cię na taki ekwipaż.	O czymże to myślisz? Od kilku dni masz tak dziwną minę? Czyżbyś wiedział dawno już to, o czym mówiły te wisusy?	O nie, bo one są w duchu religijnym jest to wierszowana teologia.	O! zaczyna się to wyjaśniać	O, jeszcze nie wyruszamy, jeśli o to ci chodzi robimy tylko plany i projekty. Omawiamy naszą wędrówkę, rozumiesz, zastanawiamy się, jaką drogę wybrać w tym roku, gdzie się zatrzymać i tak dalej. To jest połowa przyjemności.	Ojciec zdrów już, a ja chcę koniecznie zastąpić Emilkę. Mówiła mi, że jej służba nie spała także całą zeszłą noc, bo stan małej był już przed atakiem niepokojący... Trzeba, żeby teraz ktoś ciągle czuwał, więc jabym chciała tak to urządzić, żebyśmy zastępowali się kolejno.	Owóż stało się tak, że mi matka i panna dały słowo i dziadek potwierdził; ślub jednak odłożono na czas niepewny, z czego wszystkiego, jak dotąd, ja byłem dość kontent, bo nic mi w tym tak bardzo pilnego, a przez ten czas zwłoki mam nadzieję wywindykowaniawywindykować jednak ja sobie tych słów nie brałem tak bardzo do serca, bom się zawsze sprawował dobrze, i rzeczywiście tak było, że kiedym tu ostatnią razą był, to mi Zuzia pod sekretem przyrzekła, że o wiośnie zamienimy pierścionki. Tymczasem stało się tak, że za to ja jej znowu przyrzekłem, iż za cztery dni, to jest w niedzielę, przyjadę do Źwiernika. Przyjechać nie mogłem, bom miał termin na sądach w Krakowie, i dopiero wczoraj stamtąd wróciłem, ale zaraz napisałem do niej list z piękną ekskuzą	Pan dyrektor jest zbyt łaskaw dla mnie	Pewnie ukryli się w głębi puszczy.	Po pierwsze nie w szóstym, lecz w siódmym roku. Książęta krwi przechodzą z rąk guwernantki do rąk ochmistrza dopiero w siódmym roku. To masz autorytet, jeżeli chcesz. Nie rozumiem, dlaczego dla dzieci mieszczańskich nie miałyby wystarczać prawidła, które są dobre dla rodzin monarszych. Czy może dla swego syna masz większe wymagania? Mały król rzymski...	Pokażcie mi drogę do Szymków!	Powiadałem, że pan mi bardzo przypomina majora Duroc. Miałem wrażenie, że jego słyszę.	Powiedz prędko, bo ja się śpieszę...	Powiem mu, powiem, do stu tysięcy...	Proboszcz ma sobie iść!	Stewart, śniadanie!	Także nie	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	To nie ma najmniejszego sensu Nie stanowią dla nas zagrożenia, przynajmniej tak mi się wydaje.	To niesłychane! A zresztą, dam mu jeszcze za przykład panią de Morcerf i jej syna.	To są... wota dziękczynne...	Ty masz, Wiktor, jakie mieszkanie?	Warna, Warna! do Warny z kupcami pojechał.	Wasza Wielebność Widzę za to, że wino stoi nietknięte, a musi ono być dobre, sądząc po kolorze. Czy mógłbym skosztować?	Widzieliście go!	Wie ciocia, rzekł, żem jak żyw nie widział takiego podobieństwa...	Wspaniała, wspaniała. Nie znacie się jeszcze?	Właściwie zadarmo Pan będziesz, doktorze, dyrektorem Zjednoczenia Organizacyj Kolonizacyjnych. Niezła nazwa, co?	Właśnie przyszedłem się wytłumaczyć	Za pozwoleniem. Nie wiemy jeszcze, kto pan jesteś, skąd przybywasz i czymbyć czym (daw.) odezwał się Horscroft nieufnie.	Zaśbym tam sprzedawała, ostawiłam ino tyla, co na chowanie!	Zda mi się, że mamy w historii naszej dość przykładów, jak się z Niemcami wojuje i Niemców zwycięża to by mnie już najmniej frasowało.
Dziwna rzecz Niby pani Osnowska jest ładna, a ja wolę, jako urodę, panią Maszkową. Co do Castelli, to naprawdę ładna, choć za wysoka. Czyś ty uważała, że się tam ciągle o niej mówi, a ona ani mru-mru!	Tak, proszę pani!	W takim razie po cóż mnie pani wezwała?	Wszystko to do mnie nie należy. Chciałabym tylko usłyszeć na koniec: czy przyjmujesz pani panią Świcką do zakładu swego, czy nie?	Przyznam, że więcej pana siostry. Żebyś pan wiedział, jak mnie spytała o Biarritz kiedyś latem. O Je! Spiekłem raka jak student. Te wasze damy z ich powagą Sybilli diabelnie imponują.	Naturalnie, że się odzywam, bo pan i gada, i robi całkiem jak dziecko... Ja jestem tylko lokaj, ale przecie wolałbym wierzyć takiemu, co mi daje dwa ruble za wizytę, aniżeli takiemu, co ode mnie po trzy ruble pożycza, i wcale nie śpieszy się z oddawaniem. Ot, co jest, dziś pan Wokulski dał mi dwa ruble, a pan Maruszewicz...	Nagle z gąszczy wypadła gromada Sasów. Widząc Normanda, odciętego od swoich, rzucili się jak wilcy na owcę. Byłbym z rąk ich zginął niechybnie, gdyby ich nie odegnał mój Saksończyk, wołając, żem ci jego jest brańcem. Tedy on (w czym nie masz wątpliwości) ocalił mi życie; potem pomógł mi wsiąść na koń i wiódł mnie dziesięć mil z okładem poprzez lasy, ażeśmy dojechali do tej tu doliny.	Nie potrzebny ja tu jestem, moja matko, skoro nie postępujecie tak, jak wam zaleciłem. Daliście chleba mężowi, chcecież go więc zabić? Tam do licha! jeżeli mu dacie cokolwiek-bądź, prócz ziółek, noga moja tu nie postanie. Poszukajcie sobie lekarza, gdzie wam się będzie podobało.	Widzę, że pan przeszedłeś do obozu spirytystów. Ale zechciej mi powiedzieć jeszcze jedno, doktorze Mortimer. Jeżeli pan skłaniasz się ku takim zapatrywaniom, dlaczego przyszedłeś zasięgnąć mojej rady? Powiadasz pan jednym tchem, że nie warto przeprowadzać śledztwa w sprawie zabójstwa sir Karola, a jednocześnie prosisz mnie, żebym się tą sprawą zajął.	Bogu wolno mnie potępić Jemu podobało się wyznaczyć mi służbę. Wybaczcie mi, skrytobójcy i mordercy, żem was na pokuszenie wiódł; Panie, odpuść mi winy, Panie, wybacz mi.	Ha, trudno, musiało się tak stać	Jak się gra w oczko wystarczy wziąć tylko asa i siódemkę i nikt ci nie każe brać więcej. Dalszych kart brać nie musisz. To już sam ryzykujesz.	Jak się nazywasz, papużko?	Nie bądźże pan głupcem to wcale nie tak było!	Tak jest, Anna, dobra i poświęcająca się córka, a taka czyż nie godna nazwy anioła?	Tak krótko widzieliśmy się wczoraj kochany Fabianie Byliśmy właśnie w chwili odpłynięcia. Wiem tylko tyle że nie sam przypadek spowodował nasze spotkanie na przestrzeni „Great Easternu”. Wyznaję, że jeżeli w czemkolwiek wpłynąłem na postanowienie z twej strony...	Żołnierz to był zawsze wielki i w dziele wojennym niezrównany. Tak jak on ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) moc, siła. nieprzyjacielską przywiódł, tego by nikt inny nie potrafił. Cud, że z niego skóry nie zdarto i na bęben nie naciągniono! Gdyby kto był wonczas Chowańskiemu samego księcia wojewodę w ręce wydał, jeszcze by go tak nie usatysfakcjonował, jak z Kmicica podarek mu uczyniwszy... Jakże! do tego doszło, że Kmicic Chowańskiego sztućcami jadał, na jego kobierczyku sypiał, jego saniami i na jego koniu jeździł. Ale potem i dla swoich był ciężki, swawolił okrutnie, kondemnatamikondemnata na wzór. pana Łaszczą mógł sobie kierejkękierejka (daw.)	A któż to powiedział że portier jest kawalerem! Otóż jego żona, a moja córka, otrzymała waszą nikczemną przesyłkę. Gdy przeczytała spis rzeczy, serce jej zabiło z radości i wzruszenia. „Ojcze jacy ludzie są dobrzy. Prawdziwych przyjaciół znaleźliśmy w potrzebie. Tyle dobrych rzeczy! I nie wiadomo komu dziękować. Uczynek ich świadczy, że mają serca dobre i miłosierne. Zaczekamy na Jakuba. Jak wróci do domu, otworzymy paczki. Niechaj on także dzieli naszą radość”. Skoro Jakub wrócił, zaczęliśmy otwierać te piękne paczki... Ona zalała się gorzkimi łzami. Mój biedny zięć zaklął z cicha, a potem ukrył twarz w rękach i przemówił: „Nie wiedziałem, że mam wrogów. Jak mi Bóg miły, sądziłem, że mam samych przyjaciół”. Ja nie powiedziałem nic. Podniosłem papier z tym adresem i przyszedłem wprost do was. Przyszedłem do waszego pięknego domu, ażeby powiedzieć, co o was myślę. To jest niskie, nikczemne i podłe. Żaden porządny człowiek nie postąpiłby w ten sposób. Koniec. Żegnam was!	Jeżeli przyjąć chronologię za plan właściwy opo­wieści, jeszcze mnie na tym świecie brakło, kiedy ze wzgórza zeszły konie... Ześlizgiwały się kopyta z ko­cich łebków i gładkich płyt, którymi brukowana droga spod bramy zwanej „Orlą” w dół prowadząca. Co sił wodze musieli ciągnąć chłopcy w tył ciągnęli, jakby z powrotem, w górę, w lęku, że im się konie stoczą, runą	Nie mam bynajmniej chęci roztrąbiać moje imię na całą okolicę a co mnie tu przynosi, to całkiem inna sprawa, która dotyczy raczej waćpana niż mnie.	Dowiedziałem się, że Rychter przyjechał do Warszawy i zamierza otworzyć szkołę dramatyczną. Poszedłem do niego, gdyż czułem w sobie talent i chciałem się uczyć. Mieszkał na Świętojańskiej... Przychodzę i dzwonię; otwiera mi on sam, wpuszcza i zamyka drzwi na klucz. Ciepło mi się zrobiło ze strachu... Nie wiem, od czego zacząć... Przesypuję z nogi na nogę. On najspokojniej mył jakiś rondelek, potem nalał nafty w maszynkę; zdjął surdut, włożył jakąś watówkę i zaczyna obierać kartofle.	Droga Klu-Klu, nie ja, a wy powinniście się gniewać. Gdyby nie ja, żyłabyś spokojnie w kraju Bum-Druma. Przeze mnie odbyłaś podróż w klatce z małpami, przeze mnie siedziałaś w więzieniu. Przeze mnie zaczęłaś myśleć o nieszczęsnych reformach.	A jak to było z tym twoim pierwszym zabitym?	A ty się nigdy nie nudzisz?	Bo to widzisz doktor Strong uchylił się od nauczycielskiego zawodu, przeniósł się do Londynu i pytał ojca, czyby mu nie mógł nastręczyć sekretarza. Sądzę, że miło by mu było obowiązki te powierzyć ulubionemu niegdyś uczniowi, a i tobie także...	Bo, widzi mamusia, ja jeszcze w Reichenhallu, pamięta mama? w Thumsee, słyszałam, że pan Stach kocha pannę Marynię, i teraz wiem, że on musi być nieszczęśliwy, chociaż nigdy o tem nie mówi.	Czy masz pan jeszcze te papiery?	Czy pan ma na myśli, żeby pana poślubić?	Cóż robić, zmienią się czasy, będzie lepiej. Król jego miłość lada dzień oczy zamknie, gdzie panom senatorom w myśli zaopatrzenie królewny. Dopomnę się ja, dopomnę, nie kiwaj głową; ino teraz, gdy serce płacze, nie zdolę gadać o marnym groszu. Dzban duży, ciężki, osóbki na nim szczerozłote, co najmniej dziesięć czerwonychczerwony a. czerwony złoty	Dobrze, że my się stąd wynosimy	Doskonale cóż tu sprowadziło tego intruza? Gdyby przynajmniej włożył na siebie suknię mnicha, nie odcinałby się rażąco od krajobrazu, a nawet jako pedant umieściłbym go na moim szkicu.	Dziękuję panu, ja się będę musiała sama starać o nie. Co się tyczy waszego, myślcie o niém. Ja panu nie bronię kochać Moszyńskiéj, bo gdybym nawet chciała mu tego zakazać, wiem że to się na nic nie przyda. Córka Cosel odziedziczyła po niéj wdzięk jéj i potęgę, ja ich nie mam... niestety!	Ho! ho! rodem kurki czubate. Lubię to, kiedy człowiek nie robi sobie ceregieli z tym łachem, nazywającym się opinią publiczną.	I z którego rąk cudownym sposobem oswobodził mnie hrabia?	Ij... kto by się ta z tobą dogadał. Chodź ze mną, zaprowadzę cię do naszego domu, przenocujesz, a jutro będziesz tej swojej Poręby szukał.	Jak to! To wy?	Jako twój majestat, panie, widzę. Przykazał mi pokłonić się waszej królewskiej mości i oświadczyć, że teraz za Wisłę się znów przeprawia, ale wnet tropem naszym pójdzie. Nie wiem, czyli prawdę powiadał...	Jesteś tu pierwszy raz?	Nie chcesz dać przykładu pierwsza?	Nie rozumiem, dziecko, o co mnie pytasz?	Nie uwierzyłbyś, jeślibym powiedziała, że wrócę do dawnego życia i zacznę pracować. Umiem już tylko modlić się. Nie muszę też na siebie pracować. W miejscu, które mi wskazałeś, znalazłam pieniądze. Ludzie tutaj będą zapewne pytać, kim jestem i będą chcieli dowiedzieć się, co robię, ale nie ma to już znaczenia. Wszystko pozostanie między Bogiem, mną i tobą.	Noc szeptała rzucając mu się na szyję i obejmując go ze wszystkiej mocy szału i miłości...	Owszem, moja droga. Jeżeli nauczyłyście się śmiać z rzeczy, z których należy się śmiać, a nie z tych, z których się śmiać nie wolno, to zdobyłyście mądrość i rozsądek.	Owszem, słyszałem.	Pan długo jeszcze zabawi w Cisach?	Panowie jesteśmy świadkami faktu poważnego, niepojętego, niesłychanego, w istocie zdumiewającego. Czy nie podziwiacie szybkości, z jaką nasz przyjaciel zmienił się z prowincjała w dziennikarza?	Pańskie zdanie jest bardzo prawdopodobne, drogi Spilecie i zapewne nasze ostre zimy zawdzięczamy bliskości jakiegoś pola lodowego. Muszę też zwrócić uwagę, że istnieje jeszcze jedna przyczyna fizyczna, która powoduje, że półkula południowa jest zimniejsza od północnej. Ponieważ Słońce znajduje się bliżej tej półkuli w czasie lata, w zimie z konieczności musi być dalej. To wyjaśnia dużą rozpiętość temperatury w obu kierunkach: jeżeli bowiem uważamy zimy na Wyspie Lincolna za bardzo surowe, to nie zapominajmy, że lata są tu bardzo skwarne.	Poczekaj, jak będę z Wickiem, to pomówimy dziś jeszcze.	Sir Robercie! sir Robercie, niegdyś władco i panie, zaprzestań słuchać śmiesznych bajań wschodniego omamiciela, bo doprawdy, że nie czas dzisiaj wyrzekać się wam czegokolwiek ani szukać za światem szczęśliwości, gdy ona jest blisko...	Smorski: To wyraża tylko sztuka symbolem tego jest konstrukcyjność i jedność każdego dzieła, a właściwie jedyność: każde jest takim, a nie innym, jak my wszyscy, w tym poszczególnym utożsamieniu, czy jak to ksiądz profesor nazwał, a wszystkie wyrażają jedno, to je ne sais quoije ne sais quoi (fr.) dawniej bym to powiedział ech, co tam gadać. ArtystaJestem szczęśliwy, że jestem artystą ale na dobroczynność nie dam nic, niech giną zdechlaki i niedołęgi.	Tak dłużej już nie może być, Jakow. Albo ty, albo ja.	Tak jest... i dziś spłacę ten dług... Uratuję cię z groty Fingala.	Toteż tylko tacy wariaci i głupcy wypuszczają się w podróż; ludzie rozsądni siedzą spokojnie w swoich pałacach przy ulicy Helderskiej, na bulwarze Gandawskim albo w Café de Paris.	Umknął, jak mi Bóg miły!	Wszak zrobiłeś już pan testament, sir Henryku?	A będę, pomogę ci przy chałupie, myślisz, że nie poradzę? Zobaczysz.	A jednak zmysły nas nie łudzą Słychać przecież wyraźnie głuche pomruki w samym wnętrzu wulkanu.	A jeżeli Hiram ma dla waszej dostojności dobry interes?	A taki pójdę, brateńku	Ba! To byłoby proste. Ale oni wcale nie symulują. Wszystkie możliwe testy i zastrzyki na prawdomówność wykluczają symulację.	Bądź zdrów. Dziękuję ci. Ty jesteś...	Co ci jest?	Co, Właduchna?	Cztery, siedemnaście, pięć. Zajęte do sześciu tysięcy	Doprawdy? A jednak zabawiam pana dotychczas tylko prowincjonalnymi figielkami.	I trzymał ją przechyloną na prawe ramię	Ja by go nie męczyłem, chowałem by go sobie.	Ja pójdę jeszcze dalej kilka kroków.	Jaki?	Jakiej?...	Jakże ci poszedł sezon?	Jestem aryjczyk, a ty jesteś semita, w tym leży wytłumaczenie.	Johann Schultz.	Może chce zirytować rodzinę.	Mów...	Nawzajem obwieszczamy sobie nasze małżeństwa	Nie to Nie to, panieneczko! Poprostu i bez twoich zwierzeń wiem, żeś była mi wierna.	Nie zmienię nic, póki żyję	Nie żartujmy z tego, panowie królowa, dzięki Bogu, jest w tym wieku, że może Francję obdarzyć potomkiem.	Nikodem jest jego sąsiadem i plenipotentemplenipotent (z łac.)	No, no, i cóż dalej?	Prawie.	Przecież mówiłam, że chcę miłych gości	Przed wieczerzą i spoczynkiem, skocz-no do Wojnata. Podobno umiera i trzy razy przysyłał po ciebie.	Radziwiłł idzie! Na twoją głowę wszystko zdaję, bo o tobie książę Jeremi mówił, żeś wódz urodzony. Ja sam będę doglądał, ale ty radź i prowadź!	Te, idź do czytelni gazet, a ja będę w klubie.	Ten kawaler ma rację!...	To prawda.	To waszmość prosto spod Ujścia?	Toby należało skorzystać z czasu i do sadu skoczyć; mówił mi Kuba, że tam dziś lubaszkilubaszka	Tristan.	Tuhaj-beju! to dzień pierwszego zwycięstwa.	Ukradli może te śliczne rysakirysaki	Widziałam dziś kogoś, łudząco podobnego do twego narzeczonego.	Wiem o tem	Wolny człek jako i wy, i tego samego pono rzemiosła	Wypiję kawę patrząc na góry!	Z Karakorum Ze stolicy wielkiego chana tatarskiego. Tam byłyśmy w niewoli.	Za Olesia czy za Alfonsa?	Za pieniądze chciała?
Jakąż rolę chce pan odegrać wobec mnie? Sądziłam, że będziemy mówili o bezpieczeństwie pańskich sum, o... procentach, ale nie o małżeństwach, do których pan ciągle powraca.	Ależ oczywiście! Ujrzysz Napoleona, jak nie atakuje, mimo iż wszystkie reguły żądałyby tego, kiedy tajemne przeczucie odradza mu atak. Weź na przykład Austerlitz lub w roku 1806 jego instrukcje dane generałowi Lannes. Ale zobaczysz, jak jakiś generał naśladuje po szkolarsku manewr Napoleona i osiąga wręcz przeciwny rezultat. Jest tego z dziesięć przykładów w roku 1870. Ale nawet dla interpretacji tego, co może zrobić przeciwnik, to co robi jest tylko symptomem, zdolnym oznaczać wiele rozmaitych rzeczy. Każda z tych rzeczy ma równe szanse prawdy, jeżeli się ograniczyć do rozumowania i wiedzy, tak samo jak w pewnych skomplikowanych wypadkach cała wiedza lekarska świata nie wystarczy, aby rozstrzygnąć, czy niewidoczny guz jest natury włóknistej czy nie i czy należy operować. Po prostu węch, jasnowidzenie w rodzaju pani de Thèbes (rozumiesz mnie?), rozstrzygają u wielkiego wodza jak u wielkiego lekarza. I tak, mówiłem ci co może znaczyć rekonesans z początkiem bitwy. Ależ on może znaczyć dziesięć innych rzeczy! Na przykład wmówić w przeciwnika, że go chcemy atakować na jakimś punkcie, podczas gdy go chcemy atakować na innym; stworzyć zasłonę, która mu nie pozwoli dojrzeć przygotowań do rzeczywistej akcji; zmusić go do skupienia wojsk, do ustalenia ich, do unieruchomienia ich w innej okolicy niż tam, gdzie są potrzebne; zdać sobie sprawę z sił, jakimi rozporządza, zmacać go, zmusić, aby odkrył karty. Czasami nawet fakt, że się angażuje w jakąś akcję ogromne siły, nie jest dowodem, że ta właśnie akcja jest istotna; można ją bowiem wykonać na dobre, mimo że jest tylko fintą, po to aby ta finta miała więcej szans oszukania. Gdybym miał czas opowiedzieć ci z tego punktu wojny Napoleona, upewniano cię, że te proste, klasyczne ruchy które my studiujemy, a które zobaczysz w praktyce w czasie ćwiczeń otóż, w czasie wojny, kiedy się czuje poza tym wszystkim czujność, myśl i głębokie kalkulacje sztabu, człowiek jest wzruszony wobec tych obrotów jak wobec prostego światła latarni morskiej, światła przenikającego przestrzeń, aby ostrzec okręty przed niebezpieczeństwem. Źle może robię, że ci mówię o wojnie jedynie literacko. W rzeczywistości, jak właściwości gruntu, kierunek wiatru i światła wskazują, w którą stronę będzie rosło drzewo, tak samo warunki, w jakich się odbywa kampania, właściwości okolicy, gdzie się operuje, narzucają poniekąd i ograniczają plany, między którymi wódz może wybierać. Tak iż u stóp gór, w układzie dolin, na danej równinie, możesz przepowiedzieć ruchy wojsk niemal z nieuchronnością i wspaniałym pięknem lawiny.	Nie zatrzymuję pana bo miałabym sobie do wyrzucenia, jeśliby z mojéj przyczyny biedna pani Dembowska ucierpiała. Ale mam nadzieję, że się będziemy widywali. Pan zostaniesz pewno w Jodłowéj aż do wyzdrowienia choréj?	Jeno ukłony. Pan Ruszczyc też hen, ku Jahorlikowi ruszył, bo mu dali znać, że na śniegu siła śladów końskich. Pisanie waszej mości mój komendant odebrał i zaraz do ordy posłał, do swoich rodzonych i pobratymców, żeby tam szukali i pytali, ale sam nie odpisuje, bo powiada, że ma rękę za ciężką i eksperiencji w tej sztuce żadnej.	I tu właśnie natykamy się na misteria Izydy, do których ja nie jestem dopuszczony. Kiedy pan Cavalcanti wejdzie już do rodziny, zapyta pan go o to.	Może pan być pewien, kapitanie, że ten jakiś powód nie byłby tak bardzo obszedł ani mnie, ani pana	Sądzisz pan zatem, że przemówi?	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Ależ, Oriano, to nie ma sensu, wszyscy twoi ludzie są w domu; prócz tego będziesz miała o północy krawcową i kostiumera na tę redutę. On nie zda się tu na nic, a ponieważ on jeden jest w przyjaźni z lokajem biednego Mama, tysiąc razy wolę wyprawić go daleko.	Mości panie! Próżno waszmość zamiast odpowiadać na nasze pytania, nam zadajesz pytania; próżno apelujesz do naszego sumienia; my bowiem, jako nie sądzimy nic wedle naszego sumienia, tylko wedle kodeksów i do nich poczynionych a przez jejmość cesarzową-królową aprobowanych komentarzów, tak i od waćpana żadnych przeciwko nam ani prawom naszym obiekcyj, tylko odpowiedzi oczekujemy i żądamy.	No, nie wiem doprawdy ale nam na tém dosyć że my się cieszymy z upadku tego prokonsulaprokonsul (z łac. proconsul) rodzina. , i nie potrzebujemy się kłaniać pysznemu panu.	A tak! Taki zawsze skąpi, choć pieniędzmi mógłby w piecu palić. Ale szanuj go, bo dobry dla służby, to pan Solski.	O, panie sędzio śledczy, to one nie będą miały racji a ja poszukam sobie innych, uleglejszych. Do widzenia w poniedziałek, czy tak?	E, co tam. Nie macie pojęcia o ogólnym sosie, w którym pławimy się my. Mówią, że właśnie tu niweliści nie dadzą rady i że stworzycie osobną republikę.	Jak pan widzisz W każdym razie, jeśli żyję, to niewinien temu z pewnością pan hrabia de Lembrat, gdyż on to mnie właśnie zamordował.	Gdy w domu wszyscy wyginą i on będzie zmuszony wynieść się stąd precz, wówczas my zostaniemy z powrotem nieograniczonymi władcami ogrodu. Poczynaj sobie ostrożnie i pamiętaj, że przede wszystkim zabić trzeba wielkiego mężczyznę, który bił kijem karaita. Gdy wrócisz po pomyślnych łowach, weźmiemy się we dwoje do tego przeklętego ichneumona!	Nie lękaj się niczego, zaręczam ci, że gniewać się nie będę, mów wszystko, bez żadnych a żadnych wybiegów.	Wszystko to do czasu! Cesarz ma dobre serce i dlatego przez palce na takie rzeczy patrzy, ale wreszcie i jemu cierpliwości zbraknie.	Tojba, dzięki Bogu nie jest koniem. A co się tyczy zarobku, to mąż będzie pracował i przy bożej pomocy zdoła wykarmić żonę.	Ciotka niesłusznie oburza się na postępowanie pani Koryckiej. Podług mnie, ona postępuje, jak kobieta rozumna i prawa. Wola ludzka kończy się tam nawet i ciotka musi się na to zgodzić. Jeśli pani Korycka kocha innego, to nie pozostaje jej nic, jak rozstać się z mężem. Wiem, co powiedziałaby ciotka i co ty, prawdopodobnie, myślisz w tej chwili, Anielko: myślisz, że pozostaje jej obowiązek	Nie wiem, kiedy jest ten bal. Nie wiem, czy będę mógł być na nim.	Nie wiem. Teraz żałoba. Pani Tekla ani słyszeć nie chce o małżeństwie, Jadzia po swojemu milczy na wszystko, a Głębockiego o zdanie nikt nie pyta. W takim stanie sprawy mogą się wlec ad infinitumad infinitum (łac.)	Albo to prawda? On innej odpowiedzi nie czeka! Umyślnie tak napisał, żeby sto rubli odzyskać. Już ja go znam.	Nie, ale przy pani mogę myśleć o innej. To tylko wyrachowanie!	Tylko dla ciebie, bo czytasz to po raz pierwszy, ale nie dla mnie, bo niejedną noc, pobladły, wysilałem oczy nad tym świstkiem, rekonstruując każde zdanie i uzupełniając każdą myśl.	Może i są... ale kto go tam wie. Na pierwszym piętrze.	W tym właśnie mylisz się, panie profesorze Pospólstwo może wierzyć w komety nadzwyczajne przestwór przebiegające lub w istnienie potworów przedpotopowych zaludniających wnętrze kuli ziemskiej urojenie; ułuda.. Tak samo i wielorybnik. Ścigałem już mnóstwo wielorybów wszelkiego gatunku; nachwytałem i nazabijałem ogromną liczbę; lecz jakkolwiek dzielnie były uzbrojone, nie spotkałem takiego, co by ogonem swym lub zębem mógł uszkodzić żelazne okucie okrętu.	Nie Nic panu dziś powiedzieć nie mogę, a potrzebnych rzeczy nie mam w ręku. Przyniosę je panu jutro. Dowidzenia.	A co właściwie piraci mają do roboty?	A ja ci już mówiłem, że jak ja znajda, to ja może hrabski syn.	A ja raz jeszcze powtarzam, że to niemożebne.	A was wybrał za posła, was co śmiech nie westchnienia nosić zwykliście?	Dobry panie, powiadasz kłamstwo i szaleństwo: jakoż Tristan mógłby być w tej ziemi? jakoż uciekałby przed tobą? jakoż nie zatrzymałby się, zaklęty na me imię?	No, jedźcie z Bogiem a jak dziewczynę weźmiecie, tak wstąpcie do mnie, niech i ja Bohunową zazulę zobaczę.	Pytałem onych paziów. Bogusław ją wziął do Taurogów.	Szkoła musi napisać list. Najlepiej niech przyjdzie ktoś starszy. Bo są przedstawienia wieczorowe i popołudniowe.	Czy wiesz, Jakubie... zdaje mi się, że owego dnia już cię kochałam.	Czyli się tylko nie mylisz?	Czyżbyś była, mamo, zadowolona, że mnie spotkał wstyd wobec całej szkoły?	Do dzieła!	Doprawdy, doprawdy nie rozumiem	Dziś nie mówmy o tém, radbym zapomniéć...	Hasła? Nonsens! wszakże nie jesteśmy rozbójnikami naprawdę!	Komu chłodno niech idzie do djabła, zawołał zniecierpliwiony nauczyciel i z zapałem począł tworzyć dalej a Tomko uważnie go słuchał.	Naturalnie, że panu wierzę	Pewnie że tu.	Pewno do Warszawy?	Z 856 przedsiębiorstw zbadanych w 818 nie było żadnej pomocy lekarskiej, w 10 ta pomoc istniała faktycznie, w 24 była znośna, a tylko w 4 należyta.	Byłbym się lepiej bawił na świecie. Sto lat temu było jeszcze dobrze. Istniały jeszcze potężne instynkty i potężne namiętności, jeśli byli zbrodniarze, to takiej miary jak Danton, Robespierre i Napoleon, jeśli byli zdrajcy, to tacy, którzy sprzedawali całe ludy, jeśli złodzieje, to tacy, którzy kradli państwa. A dzisiaj co? kieszonkowe złodziejstwo i żgnięcie scyzorykiem w brzuch!	A to prowadzą złoczyńców na galery.	A tę wychowanicę twego stryja... przecież jest trochę i moją krewną...	Jest najcudniejszą blondynką pod słońcem.	Już mógłby Caban, bez szkody dla siebie i dla teatru, puścić ją na trawę...	Niby u mnie?... Zarno wszyćko dokumentnie rzeknę, z czego się pokaże la prześwietnego sądu i la zgromadzonego narodu, co jestem niewinowaty, a Dominikowa cygan jest baba, pleciuch i ozornica zapowietrzona!	No dobrze! Ale w Poznańskiem lud jest więcej cywilizowany, a u nas dzicz.	Taka to kiepska, co?	To Karola, prawda?	To jednak kosztowało.	A co ona porabia?	A dobrze No, jedzcie dzieci kaszę, bo będzie zimna.	A kniaziówna zdrowa? gdzie jest?	A wasz jest niedołężny dziad.	A żeś się to waćpan ważył takiej potędze oponować, przed którą sam hetman wielki musiał ustąpić?	Czemu się pytasz o to, mój chłopaczku?	Ma, bo ma.	Może tak kochają dzicy ludzie, jacyś buszmeni, czy inni ludożercy	Mów, co widzisz: Jak tu kniaziównie?	Sprzedać? A któż to kupi?	Tak pojechała.	Tak, tak, spalić, spalić!	Więc czego pani chce?	Zaprośmy biednego Indianina na nasz obiad!	Znalazłeśże waść kogo równej siły na szable?	Zostanę championem, pierwszym jeźdźcem na Królestwo Polskie! Zdobędę medal...	Ściągnę, Józiu! O, wziąłbym go tak	Ależ skąd!	Dobry wieczór, tu Murek.	Gdzie?	Gotowy, panie hrabio.	Istotnie jeździłem...	Jesteśmy kopacze z Sochem!...	Kamerdyner.	Może!...	Niechajniechać mruknął Owczarz.	Ojczyzna, Słowo zakomenderował Marek furmanowi.	Opieka odezwałam się z rodzajem trwogi.	Pewnie...	Pięć lat...	Robiłem już eksperymenty	Również granatowe ze srebrnymi guzikami?	Służę.	Tai sveikas laikai, jog ir lenkai meluoja?	Tą polną drogą?	W tem grunt... rozumiesz?	Wierzenia, Zabobony, Sumienie, Cierpienie pastor, duchowny protestancki. Adersowi w gwiazdy patrzyć... Zaraz erygowałerygować (z łac. erigo)	Winienem, rzekł i jako winowajca zniosę wszystko; lecz stało się. Odepchniesz mnie	Zanadto mnie interesują wszystkie kobiety, żebym sobie miał wybrać jedną.	Zapewniezapewnie	Zaślubiam pannę Ewę Chardon.	Zrobię. Musowo.
Mając szesnaście lat byłam zmuszoną, choć czułam się bardzo słabą, żebrać na gościńcach Sabaudyi. Sypiałam w Echelles, w żłobie pełnym słomy. Oberżysta, który mi dawał ten przytułek, był dobrym człowiekiem, ale żona jego nie cierpiała mnie i wymyślała mi od najgorszych. Przykro mi to było, boć przecie taka niegodziwa nie byłam; mówiłam pacierze rano i wieczór, nie kradłam, zgadzałam się z wolą bożą, a żebrałam, bo nie umiem nic robić, i byłam rzeczywiście bardzo chorą, zupełnie niezdolną do podniesienia motyki lub nawet do zwijania bawełny. Wkońcu żona oberżysty wypędziła mnie ze swego domu, a to z przyczyny pieska. Od najwcześniejszego dzieciństwa pozbawiona rodziców i krewnych, nie zaznałam nigdy spojrzeń życzliwych. Poczciwa matka Morin, która mnie wychowała, umarła; była dla mnie bardzo dobrą, to prawda, ale nie przypominam sobie już jéj pieszczot; zresztą biedna staruszka zapracowywała się w polu, nic więc dziwnego, że choć mnie lubiła i pieściła, uderzała mnie czasem łyżką po palcach, gdym zaprędko zupę z jéj miseczki zjadała. Biedna kobiecina! nie ma dnia, żebym się za nią nie modliła; niech jéj tam Bóg da szczęśliwsze życie niż tutaj, a zwłaszcza lepsze łóżko; bo pamiętam, że skarżyła się zawsze na niewygodę tapczanu, na którym sypiałyśmy razem. Nie moglibyście wyobrazić sobie, panowie, jak to jest okropnie, gdy się zbiera same tylko obelgi, odprawy i spojrzenia, co jak nożem przeszywają serce. Widywałam takich starych nędzarzy, którzy już sobie nic z tego nie robili; ale ja przywyknąć do tego nie mogłam. Każde ostre „nie” do płaczu mnie pobudzało. Co-wieczór wracałam smutniejsza, dopiéro modlitwa uspokajała mnie trochę. Na całym świecie nie było ani jednéj takiéj istoty, któraby mi sercem za serce odpłaciła. Niebo mi się tylko przyjaźnie uśmiechało, to téż wtedy tylko czułam się szczęśliwą, gdy wiatr chmury pospędzał z obłoków, a one wisiały nade-mną takie czyste, błękitne! Kładłam się wtedy na ziemi i patrzyłam w nie długo, długo, i zdawało mi się, że jestem wielką panią, że się cała kąpię w tym błękicie, że się wznoszę co-raz wyżéj, wyżéj... i tak mi było błogo, tak już żadnego ciężaru nie czułam, jak ptaszek. Ale wracając do moich miłości, powiem panom, że oberżysta miał po swojéj suczce prześlicznego pieska. Było-to takie miłe, jakby coś rozumnego, białe z czarnemi łatkami; widzę go zawsze przed sobą. Stworzenie to przywiązało się do mnie, którą każdy odpychał. To téż kochałam je całą duszą. Zawsze mu najlepsze kąski dawałam, a gdy wieczorem wracałam do domu, to poczciwa psina wybiegała na moje spotkanie, skakała dokoła mnie, lizała ręce i nogi, nie wstydząc się moich łachmanów i patrzyła na mnie takiemi dobremi, wdzięcznemi ślipkami, że mi się aż na płacz zbierało. Ten mnie przynajmniéj kocha, myślałam, głaszcząc dobrego pudelka. W zimie sypiał u moich nóg. Tak mi było przykro patrzéć, gdy go bito, że przyzwyczaiłam go, aby kości po domach nie kradł, i na chlebie, co mu dawałam, poprzestawał. Gdy byłam smutna, stawał przede-mną, patrząc mi w oczy, jakby chciał powiedziéć: Nie martw się, biedna Gabryniu. Gdy jaki podróżny rzucił mi parę groszy, on biegł i podnosił je z kurzu. Codziennie odkładałam trochę pieniędzy, aby uzbierać pięćdziesiąt franków i odkupić go od ojca Manseau. Ale żona jego, widząc, że pies mnie tak lubił, chciała go także do siebie przynęcić; a trzeba panom wiedziéć, że to biedactwo cierpiéć jéj nie mogło. O, bo to mądre stworzenia! one zaraz przeczują złego człowieka. Miałam sztukę złota zaszytą w pasku od spódnicy, rzekłam więc do ojca Manseau: Mój kochany panie, chciałam panu ofiarować całoroczne oszczędności za pudelka, ale nim go żona pańska weźmie dla siebie, choć nic o niego nie dba, odprzedaj mi go pan za dwadzieścia franków. Nie, moje dziecko schowaj swoje dwadzieścia franków, niech mię Bóg broni, abym miał brać pieniądze od takich jak ty biedaków. Weź sobie pieska, a jeśli żona moja bardzo złościć się będzie Widzisz, jaka to ładna dziewczyna	Nic To jest taki staruszkowaty, godny naszych czasów, sposób kochania sztuki. Czy nie myślicie, że jest w tem coś zgrzybiałego? Podług mnie, to jest bardzo charakterystyczne. Niegdyś nosiło się w sobie zapał dla wielkiej sztuki, kochało się ją tam, gdzie była: w muzeach, w kościołach; dziś sprowadza się ją sobie do prywatnego gabinetu. Dawniej kończyło się na kolekcyonowaniu, dziś się od niego zaczyna i co? nieraz nie przedmioty sztuki; ale jej dziwactwa, albo przynajmniej drobiazgi. Widzicie, moi drodzy, mnie się zdawało zawsze, że miłość i amatorstwo, to są dwie rzeczy różne, i przypuszczam naprzykład, że wielki amator kobiet nie jest człowiekiem zdolnym do podniosłego uczucia.	Nie przeszkadzaj, Bergeraku. Od trzech dni wiadomo mi już dokładnie, że ten, co się bratem moim mianuje, jest oszustem; od trzech dni powstrzymuję z wysiłkiem gniew i oburzenie. Świadectwo służącego jest niewystarczające, przyznaję to, ale dzięki wytrwałym poszukiwaniom, badaniom i pogróżkom udało mi się zdobyć inne, bardziej przekonywające i straszniejsze. Pewny, że winowajca już mi się z rąk nie wymknie, pozwoliłem mu przez pewien czas broić bezkarnie; zamiarem moim było od początku zedrzeć publicznie maskę z nikczemnika, napiętnować go w oczach całego grona ludzi uczciwych, którzy widzieli, jak zwiedziony na chwilę szatańskim podejściem, przyciskałem go do piersi jak brata. Tamto przyjęcie było jawne i głośne; jawną i głośną musi być też kara.	I święte ale się na armatach nie znacie. Inna rzecz, gdy prochy buchają w tyle armaty, bo wtedy wyrzucają kule i impet przodkiem wylatuje; ale gdy kto nimi wylot zatka i zapali, to nie masz takiego działa, które by ten eksperyment wytrzymać mogło. Spytajcie się pana Czarnieckiego. Toż gdy w rusznicy śniegiem się rura zapchnie, już ją przy strzale impet rozsadzi. Taka to siła szelmowska! Cóż dopiero, gdy cała puszkapuszka (daw.)	Dobra... szlachetna kobieta!... Czy nie za gorąco pani w pokoju, bo kazałam napalić?... Jutro mąż jedzie do swej fabryki na prowincję, gdzie zapewne zbliży się z panem Solskim.	Wiedzże o tym, że tamto jest buda, o której się nawet nie mówi. Dobre to sobie jest dla stangretów, lokajstwa, łyków i wszelkiej gawiedzi z miasta. Nigdy się z tym nie odzywaj, że chcesz to widzieć, bo byś się finalnie skompromitował. No i mnie przy tej okazji. Idziemy na théâtre de société, do Radziwiłłowskiego pałacu...	A tak, ona miała zawsze skłonność do udawania, a biedny ojciec nie umie się na tym poznać.	Najzawziętsi nieprzyjaciele, Danveld, Gotfryd i Rotgier nie żyją a o Zygfrydzie mówią, iż sprawiedliwszy od nich, choć okrutny. Chwalże miłosierdzie boskie i za to. A mówił także pan de Lorche, że jeśli Krzyżak legnie, to on ciało jego odwiezie, a potem wraz do Malborga pojedzie i u samego wielkiego mistrza o Danuśkę się upomni. Jużci nie ośmielą się wielkiego mistrza nie posłuchać.	Z powodu tej komedyjki Gilbert poprosił o wyjaśnienie Swanna, który ograniczył się do odpowiedzi, uznanej zresztą powszechnie za bardzo dowcipną: „Ależ wcale nie, to nic a nic do ciebie niepodobne, ty jesteś o wiele śmieszniejszy!”	Na szczęście dla sprawy zbawienia mego istnieje jedna przynajmniej kwestia, na której nie ćwiczyłem nigdy mej inteligencji. Nie stosowałem rozumowania do prawd i dogmatów świętej wiary naszej. Nieszczęściem jednak roztrząsałem czyny ludzi, zastanawiałem się nad ich obyczajami oraz organizacją państw i miast, a przeto nie zostanę nigdy uznany za godnego władania wyspą, jak Sanczo Pansa.	Noc, Śmierć, Światło, WierzeniaObaczcie no, waszmościowie, jako się światło miesiąca kładzie na owym wzgórzu przysiągłbyś, że dzień. Mówią, że tylko w czasie wojen bywają takie noce, aby dusze wyszłe z ciał łbów sobie nie rozbijały po ciemku o drzewa, jako wróble w stodole o krokwie, i łatwiej drogę znalazły. Dziś też jest piątek, dzień Zbawiciela, w którym zjadliwe humory z ziemi nie wychodzą i złe moce nie mają przystępu do człowieka. Czuję, że mi lżej jakoś i nadzieja we mnie wstępuje.	Dowiem się dziś w nocy i jutro rano powiem ci, na jak długo i dlaczego rozkaz został wydany. A teraz, choćby Helios miał ze zmartwienia zejść do kimeryjskich krajów, idę spać, ty zaś naśladuj mnie.	Ponieważ pragnie pani mówić o interesach (ja sądziłem, że między nami nie ma nic pilnego!...), więc mówmy systematycznie. Nie dlatego, broń Boże, abym kładł jakiś nacisk, gdyż między mami... Ale oboje przywykliśmy do zwięzłości..	Kochany panie doktorze, na te i tym podobne myśli wpadało już wielu najznakomitszych inżynierów naszych. Istnieje o tym przedmiocie ogromna literatura, a jeszcze większa kołowacizna. W ostatnich czasach np. podzielono się na dwa obozy: jedni utrzymują, że negatyw jest dzwonem szczytnych ideałów, inni, że jest kielichem użycia. Ale więcej mi o tym powiedzieć nie wolno.	A jednak! Koń będzie tu stał osowiały, a zagrzał się porządnie... W stajni jest ciepło, a jednocześnie nakarmi się wraz z kucykami.	Ja chcę się modlić!	Pochwalił mi się dżokej, ledwiem wysiadł w domu. Wygrał 25 000 w Baden.	Widzisz to nieprzyjaciel się tam przytaił.	Nie to. Tylko Kaziuka do wojska biorą.	O, to pan się myli, bo ja jestem tylko rozgoryczona.	„Nie miałem zamiaru tego panom mówić” „ale tak jest rzeczywiście”.	Jutro wrócisz czajkączajka miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej.. wysyła, dalej bez zwłoki ni odpoczynku ruszysz prosto do Rozłogów. Tam kniahini nic nie mów, czy mi co grozi, ani panience, proś tylko, by zaraz, choćby konno, do ŁubniówŁubnie	To ładnie nawet, ale jakoś... Nie ma zwyczaju topić zwłok. Protokół tego nie przewidział. Tu będą goście zagraniczni. Oczekujemy kilku królów, i wo­dzów paru, i marszałków... Na oczach świata, że tak powiem, utopić naczelnika państwa? Powiedzą, żeśmy barbarzyńcy. To w interesach nam zaszkodzi, a my tu budujemy COP, i w Gdyni mamy nowy port. I na wystawy posyłamy nasz drób wzorowy i maszyny. Myśmy są nowoczesne państwo, nie żadne tam pra tego...	Ale nie twoja, moja.	Pewnie byś waćpan na głębokość szabli leżał w ziemi... Ale nie wywołuj wilka z lasu!	Przyzwijcie go! Albo nie... Sam do niego pójdę.	Dlatego właśnie! Widzisz, że nawet ja, urodzona pośród ludzi i mimo że cię kocham, nie mogę znieść twego spojrzenia. Toteż nienawidzą cię oni, nie mogąc znieść tego, że jesteś rozumny, że umiesz wyciągać ciernie z ich łap i że jesteś człowiekiem.	Mówię, że wojsko tak na cześć waszej dostojności wiwatowało, jakby i królowi jegomości lepiej nie wiwatowało, a w Przeworsku, gdyśmy to całą noc szarpali Szweda, co która chorągiew skoczyła, to krzyczeli: „Lubomirski! Lubomirski!”, i lepszy to skutek miało niż wszystkie „ałła!” i „bij, zabij!” Jest tu świadek, pan Skrzetuski, żołnierz też nie lada, któren nigdy w życiu nie zełgał.	Jeżeli będzie cokolwiek nadto to po obliczeniu zwróci pan Niepołomskiemu albo... mnie samej. Jeżeli będzie za mało, to dodamy. Zgoda? Dziś bardzo mi się spieszy. Bardzo mi pilno. Pan to zrozumie i przebaczy!	Gdyby to było gdzie na boku i gdyby nikt tego kawałka ziemi nie chciał, to wszakżeby to nikomu nie powinno szkodzić, prawda?	Ludzie czasem źle postępują, choć nie są wiele gorsi od innych	Panie generale jesteśmy właśnie przed niebieską bramą, proszę wysiadać! Przez bramę niebieską przejechać nie podobna, bo jest tu wielki tłok. Sami żołnierze.	Nic nie powiem, dopóki mi pan nie wyłuszczy prawdy o tamtym...	Och, och! Tak i nie, czyż to nie są dzieje wszystkich sporów religijnych, politycznych i literackich? Człowiek jest błaznem tańczącym nad przepaścią.	A więc mordercą byków jesteś, nie ich przyjacielem!	Co ty tam wiesz... Dlaczego ty nigdy w rękę nie całujesz?	Czegóż ty płaczesz, dziecko? Przecie ci serce zabiło! Chwała Bogu! Zobaczysz, jak to miło kochać! Nigdyś nie kochała pewnie?	Mogłem mu pomóc. A on od razu sięga do kieszeni.	Nie psuj połowu, tato! Ci dwaj dopiero zaczęli łowić.	No, ale dlaczego?	Siła mi powiadano o kasztelańskim miodzie, któregom dotąd nie kosztował, a chciałbym wreszcie wiedzieć, czyli od marszałkowego lepszy?	Pan mi poruszył i roztrząsnął sumienie w dziwny sposób. To takie strasznie upokarzające dla mnie, że i ja należę do tych ludzi, którym pan mówi: naści trochę piroga ze serem i żryj ha, ha, ha... żona i dzieci pożarły mój talent na półmisku razem z pańskim serem...	...Sprzedała krowę, to głos tu będzie zabierać, ale, błoto już jej przeszkadza, wielka pani, a sama kiej w chlewie siedzi...	A żebyś tak umyślnie ku nim zjechał? Nie byłoby twojej winy, jeśliby nas odbili. Nie miałbyś mnie na sumieniu... a mieć krewniaka na sumieniu, wierzaj mi, straszny to ciężar!	Ach, nie	Ale teraz powiedz, co robić?...	Co masz do czynienia w Portsmouth?...	Czemuś z tą radą na miejscu nie wystąpił?	Czyż nie jesteś uczciwym człowiekiem, który przyjął konia z powrotem za tą samą cenę, za jaką go sprzedałeś?	Hm... najmocniej panią przepraszam ale...	Ja nie umiem?...	Jezus, Maria, a nie dojrzał cię kto?	Kocham panią nad życie! Nie chłopiec lekkomyślny to mówi, lecz ja, Horst...	Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie?	Panie idą do Kaźmierówki ja także.	Wolno tam, wolno! Wszystko to były bałamuctwa, wszystko to głupstwa! Oddam ja waćpanu wszystkie pańskie pieniądze, oddam i w dwójnasób, jeżeli będziesz taki szczery. Byłoby to zaiste dziwne z mej strony, gdybym je zatrzymał. Nie należy przypuszczać, że chciałbym stawać w czymkolwiek na wstręcie zacnym ludziom w waszym położeniu; byłaby to zaiste rzecz niesłychana!	A ja ciekawam tego Buczynka bardzo dobrze.	Czy to być może? Więc tej jeszcze nocy?...	Czy to naprawdę twoje spostrzeżenie, czy jest to tylko jeden z sądów twojego ojca?	Gdybyście ich mieli, gdzieżbyście ich pomieścili, skoro mamy dziś tylko kukułkę?	Kondycja ludzka, Zabawa spytał pan Nowowiejski.	Konrad odmówił naturalnie, co go może obchodzić...	Mój panie, co pan właściwie robisz?... Jesteś uczonym czy artystą?...	Panie ma pan zapałkę?	Ten guzik trzeba nacisnąć, aby... wyruszyć w podróż?	Wiem, ojcze.	Więc żegnajcie!	A dla mnie najlepsza chwila była, kiedyśmy wychodziły, śpiewając z radości wśród promieni słońca, na płaski dach, gdzie były kwiaty, krzewy i inne ładne rzeczy	Chodźcie, kamraci Myślę, że mamy chwilę na pogawędkę.	Chętnie zrobię wszystko, co będę mógł.	Dlaczegóż to niespodzianka?...	Gwałtu! To ona, ta mała!	Hm, to już jego osobista kwestia	I na tę konieczność każdy dzielny sadhus ma radę bezkrwawą...	Jak pragnę podskoczyć Pif, paf!	Jaka ona?	Już.	Karany policyjnie?	Karl, masz rewolwer	Macie, matko! To dla was i dla dzieci.	Mam wroga...	Myśmy myśleli, że pana Marcina gdzieś na drodze zabito.	Na stację kolei. Konie już wróciły.	No, a czytać?	Ogromna strata czasu	On niewinny, brat wydał.	Pani jeszcze pamięta to zdarzenie?	Pociągnęli dalej?	Skończyłem.	Słucham.	Tak, księżno dziś raczej: nieznacząca, mało znacząca rodzina. pono pochodziła rodziny).	Tegul galanda, aš nesiduosiu įkast. Aš sugrįšiu, sugrįšiu pas saviškius. O tada tėvelis ir motinėlė duos tokį jaunikį, kokio norėsiu, kuris turės didelį valstį ir daugybę žmonių.	To nory!	Trzeba liczyć, że w naszym miesiącu Cheszwan.	Tyle wiesz! Jużem to sobie tysiąc razy mówił i przegadywał po nocach, jużem w siebie stokroć wmawiał to wszystko. Czekam i czekam...	Weź stajennego.	Wielki człowiek	Winszuję panu pańskiej zdobyczy!	Za żadną cenę?	Żyje babka pani?
Bo są smaczne ale świństwa, jak olej rycynowy na przykład, są znacznie tańsze. My zaś do naszych lekarstw nie potrzebujemy drogich rzeczy. A skoro wymyślimy jakieś lekarstwo, to podamy ogłoszenie do gazety. Ludzie będą nam przysyłać po dwa szylingi za małą, a po trzy i pół szylinga za większą flaszkę. Potem, gdy lekarstwo ich uzdrowi, napiszą, że przez lata całe cierpieli na daną chorobę i stracili już nadzieję wyzdrowienia kiedykolwiek, ale balsam Bastablowski uleczył ich. Listy te i fotografie przed i po chorobie będą pomieszczane w pismach.	Ha, ha! Właśnie mówiłem jej, że nie ma na świecie kobiety, której sumienie bardziej może być spokojne, jak nie przymierzając jej. Spełniła wszystkie swe obowiązki względem nieboszczyka, nieboszczyk sam dobrze o tym wiedział, on jej, ona jemu oddali wszystko, co się komu należało, czegóż można chcieć więcej?	Ale na co tyle?	A ja panu jestem wdzięczny, doktorze Ja też u siebie zauważyłem pewne stany depresji, albo zbytniej wesołości. Pozatem sprawia mi trudność skupienie się na jakimś temacie. To przecież nie jest naturalne. A w gniewie czasami wręcz tracę świadomość tego, co robię. Dziękuję panu.	Na wieś? po co? to mnie poślijcie.	Tak, żołnierz! A ty co jeszcze masz na obronę?	Na śmierć.	Zaręczam, że ile razy będzie pan na nas łaskaw, sama zajrzę do kuchni. Czy jednak dobre chęci wystarczą w tym wypadku...	Nie płacz, bo na to jest rada. Przestań się krzywić, póki czas, a kreseczki znikną.	Pierwszy list odebrałam z rąk Artura, który zdawał się o niczym nie wiedzieć Z początku dręczyło mnie to i chciałam ci się przyznać, ale potem przypomniałam sobie, że nadto lubisz pana Brooke’a, żeby cię miało rozgniewać, gdy przez kilka dni zachowam przy sobie tę małą tajemnicę. Taka jestem niemądra, że było mi przyjemnie, iż tylko ja o tym wiem, i wahając się, co odpowiedzieć, czułam się, jakbym była bohaterką z książki. Daruj, mamo, bo płacę teraz za swój nierozsądek. Już nigdy nie będę śmiała spojrzeć mu w oczy.	Nie ma co gadać! Daję sto rubli i cztery sztuki białego towaru, ale proszę pań, niech wyraźnie stoi w pismach, że Szaja Mendelsohn dał na kolonie letnie sto rubli i cztery sztuki towaru. Ja się nie chwalę, ale niech ludzie wiedzą, że ja mam dobre serce...	Dlaczego zawsze czekasz na mnie? Wstajesz bardzo wcześnie, a ja wracam późno...	Ja bym reflektował na większego, który by stróżował	No, dajmy na to, z pół lakhlakh (sanskr. lakhsza)	Pewnie, że tak; i cały wstyd spadnie na niego, kiedy zobaczy, że nie miał racji. Wy Kinga nie znacie, ale my go znamy. Wstydzę się za was. Nie jesteście godni być sierżantem	Ben Joel należy do nas ciałem i duszą. Dość grubo posmarowaliśmy go za to. Jestem pewny, że znajdzie on w potrzebie pomocników, na których również będzie można liczyć.	Dajcie jej fajkę! Na miłość boską, dajcie jej fajkę i zatkajcie tę złowieszczą gębę! Ona, to w sam raz jak te papugi. Skrzeczą od samego rana.	Przeszedłem to wszystko Jestem znów zupełnie szczęśliwy. Wiem teraz, co to jest sumienie. To nie jest to, co mi o nim mówiłeś. To rzecz najbardziej w nas boska. Nie drwij z niego więcej, Henryku, przynajmniej wobec mnie. Chcę być dobry. Nie mogę znieść myśli, że moja dusza jest brzydka.	Słowem, arystokracji nie uważa pan za monument społeczny, za odwieczne dzieło i trwałe	Nie mów pan głupich rzeczy, panie Palman	Nie rozbieraj się pan zaraz do koszuli o jedno słowo!	Najlepsze ze wszystkiego, rzekła Laura podając mu ręce, to, że ja ciebie widzę... Namyślimy się potem co czynić. Dziś, jam szczęśliwa z ciebie!	Ja nie twierdzę, że ci się nie uda. Tylko ponieważ stawiasz sobie cel poważny, więc ostrzegam, że z góry musisz sobie powiedzieć: albo się uda, albo się nie uda i	To nie jest powiedziane, że musi.	Kobiety nie są dyskretne, moja siostro! czy nie mógłbym ci sam usłużyć? tym sposobem tajemnice nasze pozostałyby w rodzinie.	Co za widok! Sądzę, że promień przynajmniej kilka mil długości.	Można. Tylko... żona pana Ludwika musi być osobą wyrozumiałą, spokojną, taktowną... No i niezbyt młodziutką, bo te bardzo nie dla nas.	Pani! nie pytaj mnie o nic, błagam cię!... Ostatnią łaską, jaką mi wyświadczyć możesz, jest ta, abyś kazała jak najprędzej po mnie zajechać. Żegnam panią...	Słyszysz, co do ciebie mówię, ty? Stój tak, jakbyś miał pełne kieszenie złomu. Możesz brzęknąć kluczem francuskim i kombinerkami. Masz? To zrobi dobre wrażenie, Albinos. Masz?	Czy to wielmożny pan do państwa Kunickich?	Czy zechce pan być przedstawiony hrabinie Koniecpolskiej? To pańska wielbicielka. Chociaż wychowała się w Wiedniu i bardzo źle mówi po polsku, żywo się interesuje naszymi sprawami. À proposà propos (fr.)	Kochamy przemytników. Może nam pan śmiało o nich opowiadać.	Nie ma lepszego piwa, Lizo, aniżeli to, które ty sama uwarzysz Ono całkiem inaczej pachnie. Chmielem.	Tak. Był pan tam kiedy?	Widzisz pan, myliłeś się Przyjdź do mnie i proś konającą o przebaczenie za te podejrzenia.	Co się stało?	Dałbym ci więcej, gdybym rano nie zapłacił dużego okupu.	Dziś, słowo daję, nie mogę!	Lecz posłannictwo twoje nie będzie spełnione.	Mogli go zabrać, choćby nieżywego, kiedy ten głupi królik kazał im wracać. Po co się ten śmierdziel rwał do wojny, po co?	Mości książę, nie moja wina; powiedziałem, com myślał.	Nie krzycz, bo tu za ścianą ludzie mieszkają, a ściany cienkie...	Nie możesz powiedzieć teraz?	Nie sądzę, dziadku.	No co?	Podstęp, Porwanie czy. Jurand nie może zachorzećzachorzeć (daw.) Ba! sprawcie, by Jurand zachorzał i dziewkę wezwał...	Świat i takby się nie zapadł w nicość, choćby się ludzie nie kochali.	Wszystkie te konkursy to zwykłe oszustwo. Protekcja, względziki, zakulisowe intrygi.	Ależ to jest kalumnia!	Któż to jest ów człowiek?	To zależy od liczby robotników! Zawsze byłem tego zdania, że byłoby dużo lepiej, gdyby kilku właścicieli połączyło w jedno swe siły!	Wiem o tym!...	A bilans jak stoi?	A i to czemuście mi ją dali?	A to jakim sposobem?	A to w jaki sposób?	Bo też do młodych należy obowiązek zastanawiania się nad tego rodzaju sprawami Uciśnioną ojczyznę młodzież powinna pomścić i ratować.	Być może od rana. Gdyby umarł wczoraj wieczorem, to trupożerne robaki ogryzłyby go dawno do kości.	Jakoś w zimie, tego roku, coś to uciekł z Poręby...	Kiedy tak, więc idę z panem.	Ludzie we zbytku miękną.	Przyszedłem do siebie zupełnie, ale wolałbym śmierć, niż to nieszczęście, które mnie spotkało...	Tak, Trot, trwam.	Tak, tak.	Tak, zdaje się.	To pański paszport?	To wy nauczyliście tego płaza mówić?	A czym będzie konie pasł, śniegiem?	A cóż jeszcze należy wiedzieć, żeby się bać należycie?	A przynajmniej innych poglądów	A więc wygłoś tę prawdę	Aha!	Bądź nim!	Cichoj, Jaguś, dyćdyć (gw.)	Czego chcecie?	Czy masz jeszcze inne siostry?	Do grobu mnie wpędzisz!...	Dobranoc, Nanon.	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Dziękuję pani za radę i za... pozostawienie mnie samej z bydlęciem!...	Huniady!	Kiedyś Bohuna widział?	Kolacja będzie podana natychmiast, ale jeśli idzie o powóz...	Miał kaftan w pasy żółte i czarne, taki sam czepek i fartuszek niebieski z czerwonym	Między nami pokój czy wojna?...	Obmówił panią	Obowiązki!	Panienka spodziewała się szanownego pana a ponieważ wszystkich gości znam, domyśliłem się.	Piękna wierność!...	Poddają się?	Ratuj ratuj! Tumry cygan wczoraj chciał sobie odebrać życie; dziś dotąd niéma go w chacie, niéma go nigdzie: wysyłaj ludzi, niech go szukają, niech znajdą!	Ratuj!	Troszeczkę. Marja podobno więcej odemnie.	W jakim celu?	Zaraz.	Zawsze będziemy chyba, proszę, przyjedźcie państwo!	Zbożu niewiele złego ale kolejnikom przerwało groblę...	Zobaczymy...	niby wątłymi dłońmi podawana mi skrzynia,	Śmierć, Raj dziś popr.: żyje.
Zresztą któż zna granice i cały ogrom wpływów i oddziaływań duszy na duszę; któż wie, kto winien? kto ma odpowiadać za nieszczęścia, jakie się stają? Wszyscy są winni i wszyscy pokrzywdzeni, ot co. No, uspokój się pani, już się stało i nic tego nie odmieni; fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł. Możesz pani myśleć o tem nieszczęściu i to myśleć głęboko, bo myślenie wypala odczuwanie... ot co!	Rzecz prosta. Pański ziomek, który przed wiekami ludzi z „tamtej strony” przywiódł na tę, znany w legendzie pod mianem Starego Człowieka, miał z sobą księgi... Zazdrosny był o swoją wiedzę, jak wy wszyscy (widzę to, mówiąc z panem), tedy wracając na „tamtą stronę”, spalił księgi razem ze swym domem; coś niecoś jednak zdołano uratować... Ale to nie jest w przechowaniu arcykapłanów, o nie! Oni tylko księgi z płonnymi bajkami chowali! Tego skarbu, zawiści waszej wydartego, strzeże od wieków mój ród i stąd ja wiem niejedno.	Nie takie dziwne, jak ci się zdaje, panie mój. Znam go, to jego zwykły sposób postępowania. Od maleństwa był nicponiem.	Ależ, tatku Czy ja mogę żyć bez celu i pracy?... jeść wasz chleb, którego każdy kawałek dławi mnie, jak gdyby był kradziony?... Przecież ja wiem, że wam samym ciężko i jeżeli nie mogę dziś pomagać, to przynajmniej nie chcę was zubożać...	Wiesz dobrze, że go nie zobaczysz, Oriano; a potem, już go prosiłaś o dwie rzeczy, których nie zrobił. Moja żona ma szał usłużności Robert mógłby uzyskać, co chce, od Monserfeuila. Tylko ponieważ sam nie wie, czego chce, prosi go przez nas, bo wie, że nie ma lepszego sposobu, aby rzecz pogrzebać. Oriana za często prosiła o coś generała. Teraz jej prośba to najpewniejsza gwarancja odmowy.	Chwilkę jeszcze Chciałbym panu tylko jednę zrobić uwagę. Nie czytałem nic o wojnach Mahometa, nie mogę więc sądzić jego militarnych zdolności; ale gdybyś pan był widział cesarza, dowodzącego podczas kampanii francuskiéj, byłbyś go wziął za bożka z pewnością. Jeżeli upadł pod Waterloo, to dlatego, że był więcéj jak człowiekiem, zanadto ciężył ziemi i ta się pod nim ugięła. Ot, co jest! Zresztą, we wszystkiém zdanie pańskie najzupełniéj podzielam i do stu kartaczów! ta, co pana urodziła, nie zmarnowała czasu.	A to nie wiecie, jakieś zabite leżą w boru! Jezus, zatkało me całkiem. Konia pasłem na smugu i jużeśmy z Gulbasiakiem jechali do dom, aż tu przed Borynowym krzyżem koń się rzucił w bok, jażem bęcnął na ziem. Patrzę: ki licho strachnęło konia? a tu jakieś ludzie w jałowcach leżą... Wołalim, a oni nic, leżą kieby pomarłe...	Ależ tu ich nie ma wcale	Ja, w rezultacie, nie mam nic przeciw temu Cokolwiek nastąpi, oczywiście zgadzam się z wolą boską, jeżeli zyskują na tym ubodzy... Ciągle zyskują... Moja ochrona będzie niedługo pierwszą w mieście, i tylko dlatego, że ten pan ma słabość do Belci...	Mnie się zdaje, że ma pani apetyt na to samo danie?	Że to pogłoska, która się nigdy nie sprawdzi.	A ino... on jak rabin: gęby nie otwiera, ino myśli. Aż mu dziś powiadam: „Nie robisz, Kuba, w polu, to już ja dziś bydło obrządzę, a ty się rozwal, żebyś nie gadał, że nie masz wypoczynku”. On się też rozwalił, o tu, gdzie panicz siedzi, i mówi: „Zobaczysz, że dziś tak coś wypadnie, że ja nie wypocznę do wieczora”. A ja do niego: „At, głupiś...”. Ale że zaraz jaśnie pani przyjechała, i musieliśwa oboje wziąć się do roboty, to on teraz wymawia mi, że: „zawdy na jego słowie stanie”...	A do kogóż miałem przyjść? Nie mam pieniędzy. Niedobrze to podróżować bez grosza przy duszy. Ty sprzedasz oficerom wiele koni. Cacane konisie udało ci się nabyć!... jużem się im przyjrzał. Daj mi rupię, Mahbubie Ali, a gdy dochrapię się majątku, wystawię ci rewers i zapłacę.	A! da z sobą zrobić, co tylko zechcę, tak jej i matce król w głowie zajechał. Da się malować, byle to nie grzech był.	Byłoby to fatalnie! naprawdę fatalnie! Nie mielibyśmy już środka, aby się dowiedzieć...	Nie narzekam na to.	Nie potrzeba na to wielkiej sagacitatissagacitatis (łac.)	Omyliła się pani Zdaję sobie sprawę z tego, że moje położenie jest wręcz tragiczne. Wolę jednak ponieść wszystkie konsekwencje, niż stać się zdrajcą. Uprzedzam panią z góry, że postąpię tak, jak mi nakazuje mój honor i moje sumienie. Być może, nie zdołają pani udowodnić szpiegostwa, ale moim obowiązkiem jest złożyć odpowiednie doniesienie. Żegnam panią.	Tak! tak dodał Stammer. Każdy służy dziś sobie... nie ma więcej wymagającego pana.	Och, byłbyś naprawdę tak kochanym, żeby mi kupić coś takiego!... Ale nie, nie rób szaleństw!... Poczekaj, aż się znajdzie sposobność podobna jak panu Deschars.	Skoro wychodzi, to widać, że zdrowa.	Tempe: To się okaże. Otóż, że ja przy tym przeżywam samego siebie w wymiarach odpadka tej kultury, której nienawidzę, że sam wynoszę się przy tym ponad siebie w wymiarze przeciwnym mojej idei. Ja wiem niezauważalnie, niepostrzeżenie. nadchodzącego pod maską niby wielkich, a w gruncie rzeczy fałszywych idei, świadome zejście do otchłani szczęścia i to jest dla was najbardziej niezrozumiale	- Tobie! taż ty sama jesteś lubczykiem, kto by ciebie nie miłował, choćby kneziem był, ślepym by musiał być chyba.	A ty, że masz takie słodkie i kochane stworzenie jak Nel.	Ach tak! Prawda, że to ciekawa sprawa?	Ależ zdaje mi się iż, gdyby ktoś z moich krewnych chciał zagarnąć zarząd mojego majątku, i gdybym, zamiast być prostym sędzią, którego stan umysłowy koledzy mogą stwierdzić co dzień, był księciem i parem, wówczas jakiś sprytny adwokat, jak ten Desroches, mógłby wygotować podobną skargę przeciw mnie.	Niby nie być skrupulantami?...	Nie zemsta, tylko przypomnienie, że jestem wierzycielem kuzynki.	Sire Właśnie miałem udzielić Najjaśniejszemu Panu nowych informacji otrzymanych na ten temat, gdy okropna historia z zatoką Juan odwróciła uwagę  najjaśniejszego Pana. Ale teraz te wiadomości nie zaciekawiłyby króla.	Tak, czy to pewne, że przyjdzie nagroda, gdy szał przeminie?	Wiem ale nie widzę ani Ozyrysa, ani tego wiatru, który do nas zwróci pospólstwo... Tymczasem faraon już dziś przywiązał ich do siebie obietnicami, a jutro wystąpi z darowizną...	A jak pani powie?... Kocha się pani w Krzysztofie?	A jak was chan przyjął, ojcze?	Co wy też! przeciek jej nie wygnały!	Dlaczego ty, rabbi, nie nauczysz ludu, aby z rozumu swego czynił sito takie, które by oddzielać mogło ziarno od plewy i perły od piasku?	Do djabła!... w Londynie byłeś? Czyż to stamtąd wywiozłeś ten piękny djament, błyszczący na twoim palcu? Strzeż się, drogi d’Artagnanie, dar nieprzyjaciela to rzecz niedobra; opiewają to pewne wiersze łacińskie... Poczekaj no...	Długoż to potrwać może?	I choćby w karczmie wyprawię, a matki prosił nie będę.	Kiedy już mowa o tym pucybucie to może już pan zbębnił jakiego odpowiedniego dla pana oberlejtnanta.	Komierowski To ona tak z domu będzie? A rodzina z Radomskiego	Nie! nie! wszystko się szybko ułatwiło, Najjaśn. Pan już się zbliża!	Nie, bo on mi okropne chwile przypomina: widziałam go po raz pierwszy na dzień przed śmiercią Cypriana, a potem widziałam znowu, gdy Bazyli rzeczy twoje odwiózł i gdzie ty byłeś? słowa powiedzieć nam nie umiał.	Niech pan nie zapomni o nas!	No to kiedy ino, to mówże „pan”.	O! na zamek już chyba nam nie iść tam droga dla panów nie dla sukmany... A po co?	Och! Goroo! No, to masz czternaście pensów i kwita!	Potrzebuje nas, to bakę świeci	Prawda, przecież matka ma dom.	Tak! Tak! Gdyby Piotruś tu był, to sam by nam przypiął te wstążeczki!	Tak, to ja.	To najlepsze, co mogłabym uczynić.	To tyś mi spłoszył konia?	Wyłaził oknem z kościoła, złotości się rozsypały, a jak mnie uwidział, skocył z ręcami na mnie i gadał, coco (gw.)	Zapowiadać takie twory czyż nie znaczy dawać sobie dekret geniuszu? Zresztą, tego rodzaju poczynania wymagają długiej znajomości świata, studiów namiętności i interesów ludzkich, których nie mogłem dokonać; ale zaczynam! Mózg nosi swój płód długo...	Wszyscyśmy omylni. Przypuszczałem, że pan może wie, iż jestem właścicielem całej linii kliprów przewożących herbatę... od San Francisco do Jokohamy. Jest ich sześć... wszystkie żelazne... okute... a każdy mniej więcej po 1780 ton.	A żebyś na drugi raz wiedział, że mnie Siewros zwano, masz dla pamięci.	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	Kiedym tak zmarzł, wasza wielmożność, że aż mi rozum we łbie skostniał.	Proszę mi ich wskazać.	Tak jeżeli przegrywają, waszmość oddajesz im pieniądze, a jeżeli wygrają, zabierają z sobą wasz grosz w swych biesagach! Powiedziałem przedtem, że oddaję cześć waszej wspaniałomyślności, ale mnie, panie łaskawy, bardzo przykro, żem został postawiony w takim położeniu.	740,000 funtów szterlingów.	A cóż ja zrobiłem?...	Ach, głupstwo!	Ba, kiedy oni zwykle w knajpach tylko siedzą albo w teatrach powiedziałem.	Bóg ci zapłać, chłopcze. Złote twoje serce. Ale przecież sam chyba też ożenisz się i własne dzieci będziesz miał.	Bądź dobrą!	Chodź do mnie na ręce. Ugłaskam, wyjaśnię...	Co ci, Ludko? Jesteś chora?	Co on tobie mówił?	Czy mąż tej ohydnej istoty żyje jeszcze?	Cóż chcecie zrobić z dziecka?	Cóż u djabła mam z tem robić?	Dawno waszmość byłeś w Źwierniku?	Długo już tu jestem Czy mam już pójść? Oczy masz senne.	Gniewasz się na mnie, Karl?	I na mnie czas	Jakież? Mów prędko.	Kto tutaj był?	Mamo, czy tu mieszkać będziemy?	Małżeństwo wtrącił lord Henryk.	Mentezufis zabrał im tyły!...	Mówiłaś z tym człowiekiem, Belu?...	No, więc jakże z nimi walczą?	Noirtier, ulica Coq-Héron, nr 13	Ojcze, dałem słowo...	Owszem. Wszak można mówić zupełnie otwarcie?	Panie pan mnie przeraża!	Skąd?	Tak! Ale skąd masz takie dokładne informacje?	Tak.	Tak. Dopiero w chwili, kiedy pan został wezwany do tego pokoju... o czym pan dobrze wie.	Taki szmat drogi za czterdziestaka?	Uradzilim przypuścić wajuwaju (gw.)	Uśpieńskiego wzięli	Wesprzyjcie ją choć na godzinę, my zaś będziem się w tył ku lasom salwować.	Więc igrałaś tylko ze mną przez te dwa lata?	Znają jej przywiązanie do królowej i chcą od jej pani usunąć, lub zmusić, aby zdradziła tajemnicę Jej Wysokości i służyła za szpiega.	Zwłaszcza? Dlaczego zwłaszcza?	„A choć chłodno i głodno, żyje sobie swobodno!”	„Szaleć”? „Na kartę”?... Pan chyba miał SpeisekarteSpeisekarte (niem.)
Drogi panie Moim pierwszym obowiązkiem jest służba ludzkości. Mógłbym ocalić panią de Saint-Méran, gdyby wiedza na to pozwoliła, ale markiza nie żyje i nic już nie poradzę. Mogę natomiast zrobić coś dla żyjących. Pogrzebmy więc tę straszną tajemnicę na dnie naszych serc. Gdyby ktokolwiek ją odkrył, zgadzam się, by złożono to na moją ignorancję. Ale nie zaprzestawaj pan energicznych poszukiwań, bo kto wie, czy na tym się skończy...	Jak to wyrosła, już się poniektóre skłębiają na główki.	Ciężko to na wdzięczność cudzą liczyć, a zwłaszcza na heretycką Pamiętam jeszcze wyrostkiem tego waszego kurfirsta, zawsze to mruk był, rzekłbyś: ciągle słuchał, co mu diabeł do ucha szepce. Powiedziałem mu to w oczy, gdyśmy z panem Koniecpolskimpan Koniecpolski	Ciekawam, rzekła, na czem się to skończy! zabawna rzecz! Brat i siostra.. brat i siostra... Jabym przecie bratu i siostrzyczce przydać się na coś mogła, niech mi pan wierzy...	Śpij, śpij Sancho, dziecię moje jeśli ci na to ból pozwoli, śpij!	Mówiłem ci już nieraz że wszystko to dzieje się za sprawą czarowników, którzy odmienne przedmiotom nadając kształty, usiłują omamić błędnych rycerzy. Powtarzam więc, poszukaj na sobie pilnie, a jeśli znajdziesz jaką nieczystość, z pewnością z tej strony równika płyniemy.	Dobrze, panie Fix, chciałbym już widzieć oblicze tego nicponia. Lecz jeśli to jest rzeczywiście osobnik, którego pan poszukuje, to nie zgłosi się do mojego biura. Złodziej nie zwykł pozostawiać po sobie śladów; tym bardziej, że formalność wizowania paszportów nie jest wcale obowiązkowa.	Męża? Aleć to stajenny nie mąż. On na próg do niej wejść nie śmie!	Galicyjski hrabia musi zazdrościć amerykańskiego szczęścia dzieciakowi! Chcę pana już dobić i kilka fragmentów mych interesów podam na przynętę. Miesięczne dochody z Dancingu wynoszą przeciętnie sześćdziesiąt milionów złotych pesedów. Liczna ma flota jest czynna obecnie, jak nigdy przedtem. Me łodzie podwodne z Havemeyera transportowcami, w drodze powrotnej z Wyspy Zapomnienia do Stanów Północnych potworne ilości wódek i absyntu lada dzień dowiozą, celem złamania hermafrodytyzmu prohibicyjnego. Siedemset dwadzieścia tysięcy dolarów zarabiam na czysto na tym zgrabnym szmuglu. Z Bombaju dostawiam do Europy małp milion trzysta, których gruczoły zanikającą tężyznę płciową intelektualistów rychło odmłodzą trafną metodą pana WoronowaWoronow, Siergiej (1866–1951)	Mam wrażenie że jesteśmy ślepi. Jutro brat nasz idzie zginąć za sprawę. Tak czy inaczej zapatrujemy się na to to nasza gromadka. Tu każdy z nas żyje nie jak katorżnik jutra, lecz jak człowiek. Tu odpoczywa. Dzisiaj ginie i to ostatnie. Sołowjew idzie na śmierć, jakby był sam. Jakby sam szedł przez tłum ludzi nieznających go. My dzisiaj sądzimy go tylko. I on stoi tu przed nami nie jak brat wobec braci, lecz jak przed sędziami. Ważyliśmy jego serce...	Ale ja ich absolutnie z majątków swych nie wyrzucam. Ich używam w pewnych dziedzinach, tylko pod ścisłym nadzorem i nie w folwarkach ani we wsiach, bo wówczas wpływają szkodliwie na lud. To biedota! Zresztą, gdybym ich wszystkich usunął, straciłby na tym ktoś inny. Ograniczam ich jedynie i mocno trzymam w ręku. Zatem nie szkodzą mi.	Takiniusz Pyszny jest niezły ale pani d’Heudicourt nie opowiedziała prawdopodobnie waszej wysokości czegoś o wiele ładniejszego, co Oriana powiedziała jej innym razem, w odpowiedzi na zaproszenie na śniadanie.	Pogróżek się nie ulęknę, a powiedziałem to, com był powinien.	No, wiem ja że ty na mnie gniewna, że ty mnie nienawidzisz, ale to ci powiem, że inny gorszy by był dla ciebie ode mnie. Ja cię tu przywiózł, bo nie mógł inaczej, ale co ja ci złego zrobił? Czy nie obchodził się z tobą, jak się godziło, jak z korolewną? Sama powiedz. Czy to ja już taki zbój, że ty mnie dobrego słowa nie dasz? A przecie ty w mojej mocy.	A z moim mężem trzymaj się ostro, bo to stary lis przebiegły, pomimo siedemdziesięciu sześciu lat.	Ale cóż to znaczy?	Widziałyśmy, widziałyśmy. To zdaje się była panna Jurczyńska?	A choćby mi to i sam książę powiadał, inaczéj mu nie odrzeknę! odezwał się więzień.	To... to jest... o Nieboskiej komedii Krasińskiego.	Nie, nie, Ole, opuścisz ten dom ze spokojnym sumieniem, bo z tego nic nie będzie, póki i ja mam prawo powiedzieć jakieś słówko. Ale uczyniłeś dobrze, donosząc mi o tym, dzięki temu będę przygotowany. No, dobranoc, Ole! Już czas wracać do domu.	Czy oni zatłukli go na śmierć?	Gdyby to była prawda, miałabym piękny dowód męskiej stałości...	I cóż wy na takie onego gadanie, kumo?	Mówię i to niepotrzebnie.	Na czym?	Powiadaj waszmość, jako to było, miodem w najżałośniejszych miejscach przepijając.	Twój na zawsze, twoja na zawsze	Zęby w ogniu suszą i na ziąb narzekają!	Po pukaniu Ryfki będziemy wiedzieli, kto idzie. A skoro Szczepan musi pana brać na ramiona i wynosić z domu. Myślę, że do stodoły...	I trzeba, ażeby mnie los nieszczęśliwy zaniósł tu na drugi koniec świata i związał, abym tylko zdaleka musiał niepokoić się i trwożyć.	A jak tu u was zawsze ładnie! po naszych białych ścianach, takie mi się tu wszystko wydaje bogate. Pan Stanisław był niegdyś wielki leniuch; bywał u państwa Bigielów i u nas; nigdzie więcej nie chciało mu się bywać, ale teraz pewno się rozruszał i przyjmujecie dużo ludzi?	Dziękuję pani. I na pewno z tego skorzystam w najbliższym czasie.	Grajku miły, nie wiesz to, dlaczego we wszystkich wioskach ruch taki dziwny panuje i jak gdyby przygotowania świąteczne?	Jezu! że to człowiek ma ino te dwie, i słabe, ręce!...	Ja myślę że wklepałeś się w jakąś grubą awanturę... z której nie wyjdziesz cały... Chyba że cofniesz się w porę, na co zresztą masz dosyć rozumu.	Nie sądź, że z radością opowiadałam ci to wszystko. Wyrywałam sobie kawałkami serce z piersi.	Co się tyczy Asyryjczyków, myślę, że dostojny Nitager za wcześnie kłopocze się nimi. Jeszcze jesteśmy chorzy po dawnych wojnach i musimy pierwej dobrze się wzmocnić, zanim rozpoczniemy nową Co się zaś tyczy następcy tronu, Nitager sprawiedliwie mówi, że młodzian ten posiada zalety wodza: jest przezorny jak lis i gwałtowny jak lew. Mimo to wczoraj popełnił dużo błędów...	A to dobre! A tym prawdziwsze, że nikt nie wie, aby posiadali choćby skrawek ziemi.	Bursztyn! Nie mówiłem ci to, żebyś wróbli nie ganiał?	Oto widzisz, każde twoje słowo, każde spojrzenie przypomina mi, że już nie jesteś dzieckiem, ale dorosłym młodzieńcem...	Jak to... bez mur? Wżdy nas kto pewnikiem spostrzeże.	Pamiętasz naszą rozmowę tego dnia, kiedym ci przedstawiła Stefka?... Mówiłam wtedy rozmaite niedorzeczności: że ja nie znam życia, że myślę o Joasi i o innych rzeczach... Pamiętasz?... Mówiąc to byłam bardzo niegodziwa...	Zostaw to mnie Hej tam, ty z latarką! Chodź no tu! Chcę z tobą pomówić. Powiedz mi, czy o tej godzinie są jeszcze u was otwarte sklepy?	Męko Pańska sprawcież tedy, abyśmy byli wolni od przyczyny strachu. Kiedyż chcecie, abym się bał, jeźli nie wobec oczywistego niebezpieczeństwa?	Do mnie?	Do szkoły.	Ponieważ tak jest muszę się wdać w tę sprawę, bo obowiązkiem błędnego rycerza jest nie dopuszczać gwałtu i wspierać nieszczęśliwych!	Domyśla się pan, gdzie pana prowadzę?	Kiej mnie się zdaje że tamta ziemia, niby Gawędziny, jest lepsza od Hamerowskiej.	Czy i tatki nie ma?	Tak, ale z więzienia wychodzimy po tygodniu, miesiącu, po roku...	Też nie ma.	Wystrzelają?... A sąd, a kryminał?... Panom nie wolno krzywdzić chłopskiego bydlęcia, a ma być wolno Szwabom?...	Guciu! Guciu! A wstawajże już, śpiochu! Od dwóch godzin szukamy cię po całym ogrodzie, a ty tu sobie spokojnie śpisz pod drzewem. Pięknie przyjmujesz gości!	I pan potrafi. Dekoracje wspaniałe! Ma pan kobiecą rękę i gust w urządzeniu rezydencji.	All right! A wiesz, gdzie mniej więcej znajdujemy się w tej chwili?	Co się stało? Wszyscy zdrowi?	Onegdaj tak strasznie się pogniewały, że myślałam, że pomiędzy niemi niemożebną jest zgoda...	Lecz i ty sam, kochany Trotwood, nie wiesz, czym jest i była, ile przeżyć, ile przewalczyć, przeboleć musiała. Kochane dziecko!	Jakimże znowu poczęstujesz mnie sofizmatem? Nie wmówisz mi chyba, że utrata ręki czy nogi, słuchu czy wzroku jest rzeczą radosną.	Mościa dobrodziejko, rzekł: córki wypędzać nie mogę... nie mogę. Toby jeszcze jej uprzedzenie względem niej powiększyło.	Ani dydka nie mam, a wiesz, Guciu, że nie zborgują...	A cóż pan wiesz?	Hach! Nie lubię takich rozmów.	Nie może być! Piast!	Nie wszystkie.	Z tém pan przybyłeś?	Zadługo pan czekałby.	Tak jest, szczerze ci ją podaję i z umysłem tak przytomnym i zdrowym, jak kiedykolwiek Bóg mi go udzielił, z całego serca za małżonkę cię przyjmuję.	Nie zdepcz nas, biednych robaków, swoją dostojną stopą, o wielki władco!	Tak jest!	Gdzie jest dom pana Lurgana?	Od pokoju bierzemy po funcie tygodniowo i dwa funty dla pani Bil.	I cóż z tego?	Jest kurier?	O tak z całą pewnością.	Praca, Sługa mruknął Wokulski.	Sam-li jest?	Tak.	Uwaga! Uwaga! Sumka jest okrągła.	Zapewne. Niektóre z nich prowadziły podwójne życie...	A kto mówi?	A musielibyście ze mną, bo ja tamtego poprzysiągł bronić.	Bo są zbyt uczuciowe.	I ty jeszcze o nim myślisz?... W szóstej klasie!...	Wiem Z tym wszystkim dziś, o dziewiątej, pani baronowa wpadła z rewirowymrewirowy	A ona też cię kocha?	Był tam czternaście lat	Ha!...	I kręgielnie. I strzelnice.	Jezusie Nazareński, Królu Żydowski!	Juści, la Jagusi zapiszę...	Lalka	Nieprawda.	No, prawda.	Pojedziemy, Kokoszko, kiedy wieczorem, niby zbłądziwszy	Słucham	Słyszałam coś opowiadał Róży	Więc przerwałem.	Wyznaczona przez państwo?
Ja wiem że się zgubiłem w oczach pani tą nieszczęsną pierwszą rozmową w Berlinie. Odtąd pani mi nie wierzy, ma za tchórza i nikczemnika, chociaż, honorem się klnę, i wtedy, i teraz byłem szczery. Niemcem, zakamieniałym Prusakiem zrobiły mnie tradycje ojcowskie, otoczenie, szkoła, służba wojskowa, koleżeństwo. Wszak pani to sama rozumie. Od kolebki wpajano we mnie nienawiść do Polaków; nie znałem ni ojca, ni matki. Nazywano jego ofiarą, ją intrygantką, naród jej był podły. Wierzyłem na ślepo. Moje pochodzenie kazano mi kryć przed obcymi, więc myślałem, że to rodzinna hańba i nazwę Polaka uważałem za obelgę. Zapewne winienem, żem doszedłszy lat i rozumu, nie przekonał się o prawdziwości wpojonych idei, alem był od matczynej ojczyzny odcięty murem przesądów i antypatii. Byłem szowinistą jak moja babka, choć Prusom nie przyznawałem doskonałości. I wtedy, raptem, poznałem panią. Wyznaję, że się zajęły oczy moje i nerwy rzadką pięknością, nieznaną wśród kobiet niemieckich; potem przyjechałem tutaj. Zdało mi się zrazu, że to kraj z baśni i podania, stary, zapleśniały, cudem dobyty na światło. Poznałem tu dopiero, co to wiara i religia. Żeby pani wiedziała, jakem się zdumiał raz pierwszy, gdy Jan wieczorem klęknął do pacierza; poznałem ludzi, co pracują i myślą. I uchyliłem przed wami czoła, i pokochałem kraj matczyny, i tylko marzę, by zasłużyć na wasze braterstwo. Ciężko mi, oj, ciężko! Ludzie nie wierzą, babka nie ufa i pani zaręczona!	Dziecko ma młodą krew i dobrą kołdrę, księże proboszczu. Poza tym wiem ja dobrze, gdzie jest drzewo i kiedy je gromadzić. Proszę zajrzeć do mojej szopy, jest pełna. W izbie pali się przez całą zimę nieustannie. Ale o tych przenosinach nie ma mowy. Ludzie mną gardzą, a ja nimi, lepiej dla mnie i dla nich, że się nie stykamy.	Nie tak znów nikczemni Ot, wspomniałem o sobie, aby ci dać żywy przykład. Popatrz na księcia d’Araceli; co parę minut spogląda na swoje złote runo; nie może się nasycić rozkoszą, że widzi to cacko na swej piersi. Ten biedny człowiek jest w istocie anachronizmem. Sto lat temu złote runo było zaszczytem, ale wówczas przeszłoby wysoko nad jego głową. Dziś między ludźmi z urodzeniem trzeba być takim Aracelim, aby się zeń czuć dumnym. Wywieszałby całe miasto, aby je dostać.	Widzicie go! Nie, panie Dawidzie, boję się, że twój pomysł jest niemożliwy do przyjęcia. Nie mówię nic przeciwko aścinemu przyjacielowi, panu Thomsonowi; nie wiem nic takiego, coby świadczyło przeciwko niemu, ale gdybym wiedział (zakarbuj to sobie w pamięci, panie Dawidzie!), uważałbym za swą powinność oddać go w ręce prawa. A teraz poddaję ci pod rozwagę: czy to rzecz roztropna spotykać się z nim? Może mieć on na sumieniu jakieś obciążające go sprawki. Może on ci wszystkiego nie opowiedział. Może nawet on się nie nazywa Thomson! Albowiem niektórzy z tych ptaszków zbierają sobie nazwiska po drodze, jak kto inny zbiera owoce tarniny.	Ale, proszę pana, on-by mi może wcale nie był zapłacił. Kto go wié! Co na placu, to nieprzyjaciel. Kupiec powinien korzystać z zysku, gdy mu się ten nadarzy. A przytém, towar dopiéro wtedy do nas należy, gdy go zapłacimy? nieprawdaż, panie oficerze? bo widać, że jegomość wojskowo służy.	To prawda Jakie to podobne do mego dziadka, że się wszystkiego dowiedział, nie mówiąc mu o tym, i rozgłasza jego przymioty, żeby go ludzie kochali. Brooke nie umiał sobie wytłumaczyć, dlaczego wasza matka jest taka dobra dla niego, zaprasza go razem ze mną i obchodzi się z nim tak przyjaźnie, jak to jest jej pięknym zwyczajem. On też widzi w niej doskonałość, co dzień ją wspomina i was tez zachwala. Jeżeli moje marzenia kiedyś się urzeczywistnią, to zobaczycie, co dla niego zrobię.	Mój panie niezmiernie jestem rada, iż zechciałam się przyjrzeć własnymi oczami gospodarstwu człowieka, który ma zostać moim zięciem. Choćby Felisia miała to śmiercią przypłacić, nie będzie żoną człowieka takiego jak pan. Pierwszym pańskim obowiązkiem jest szczęście twojej Dynuśki!	Ależ to jest nieludzkie, co pan mówi!... Pan chce tej nieszczęśliwej kobiecie wydrzeć ostatni grosz... Co świat na to powie, zastanów się pan!...	Zaraz nastąpiło Któryś z kolegów napisał humorystyczną scenę na ten temat, bo im opowiedziałem, i umieścił w jednem z pism. A że wiedziano o moich dawnych stosunkach z literaturą, przypisano to przestępstwo mnie. Naczelnik śmiertelnie się pogniewał i ubliżył mi publicznie, nie pozostałem mu dłużnym, w następstwie czego posłałem mu grzecznie kartkę, ale on postarał się o dymisję dla mnie zamiast odpowiedzi.	Prawda, że to tak zwykle bywa i nie przysiągłbym, czy i tym razem nie tak było; zdaje się, że to wszystko musiały być fałszowane klejnoty, bo to w komedii nikt tego ściśle nie przestrzega. Zresztą, Sancho, chciałbym, żebyś ty lubił komedie i żeby ci, co je układają i co je przedstawiają, byli zawsze twoimi przyjaciółmi, bo to widzisz, ci ludzie są dla kraju bardzo użyteczni. Komedia jest wiernym zwierciadłem życia ludzkiego, a ci, co ją grają, najlepiej nam dają widzieć, czym jesteśmy i czym być powinniśmy. Byłeś kiedy na jakiej komedii, Sancho?	Wiele jest rzeczy, których nie odważysz się wobec ludzi powiedzieć	Słusznie wasza miłość uczyniłaś; zapewne ów gość włoski dłużej tu zabawi, zawiadomię tedy Kallimacha, by nie krępując się, jak najwięcej z krewnym przebywał.	I cóż ta biedna Nais, czy wiecie? Co do mnie, nie wierzę; ma za sobą całe życie bez skazy; jest o wiele za dumna, aby być czym innym niż protektorką pana Chardona. Ale jeżeli tak jest, żal mi jej z całego serca.	Ktoś, komu nie mogę niczego odmówić, przybył upomnieć się o pana.	Więc pójdę ale dopókim tu jest, ust nie zamknę...	Nie; powitać ich. Przybywają do Simli, by stamtąd odesłać rogi i łby upolowanej zwierzyny, które mają oporządzić w Kalkucie. Są to... tylko myśliwi, a rząd zapewnił im specjalne udogodnienia. Oczywiście, my zawsze tak postępujemy; jest to chlubą dla nas, Anglików.	Tak jest! on chyba był bardzo chorym! A jakie dopiero biedny ten człowiek musiał znosić katusze! ja to najlepiej czuję, bo sama wiem, co to znaczy chorować! Okropne musi być życie, nie mieć żadnego domu i jeździć z jednego kraju do drugiego; nawet trochę klejku nie wiem, czy takiemu ugotują!	A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka dobra za swoje trzy grosze jak i ty! Ale, nauczyciel jaki, Żydom się wysługuje, z urzędnikami trzyma, o staję czapkę przed dziedzicem zdejmuje, a te mu wierzą!... Pyskacz jeden!... Wiem ja...	Jesteś niekonsekwentny. Gdybym tak myślał i miał podobny do twojego kąt patrzenia na świat, to nie zrobiłbym nic, bo i po co?	Tak. Przed dwudziestu laty opuściłem Europę, na Cejlon się udając.	Bo nie wiedziałam, czy uda mi się coś dostać.	Jeżeli waszmość pan nim pogardzasz, to jako uboga sierota nie mam jak inaczej wdzięczności mojej okazać.	Ojciec Léger, który jechał w Pietrkowym dyliżansie, objaśnił go o sprawie Moulineaux: ale nie to wydarło mi na zawsze jego łaskę...	Wcale go nie znam, a no, prawdę rzec i poznawać się go nie spieszę, takie o nim dziwy prawią ludzie.	Widzi mi się, co na sąd trafiłem... cie! jak to wszystko wiedzą.	Zanim się rozstaniemy, powiedz, czy czegoś nie pragniesz?	To powietrze stepowe taki panience dało apetyt Jaka panienka szczęśliwa, że jak ma apetyt, to ma i co jeść. Nas tam dwanaścioro w chacie i żołądki mamy zdrowe, a nie ma co w nie włożyć. Niech no panienka co dzień wychodzi pobawić się, to i przytyje panienka, i taka żółta nie będzie.	Nie mówił. Powiedział wprawdzie, że jest wada serca, ale dodał, że u dzieci często przechodzą takie rzeczy bez śladu. Sam nie ma nadziei.	Nie potrzeba Moja kareta została się w Warszawie, a tu mam tak ordynarnyordynarny	Idziemy odszukać twój dom, mój stary Zbieraj się i chodź, bo to niełatwa sprawa. Przyda nam się twój nos.	Jak to? Nie pójdziemy na spotkanie?	On uderzył świętego męża... a myśmy to widzieli! Nasze bydło wychudnie i zjałowieje... nasze kobiety przestaną rodzić! Śniegi zwalą się na nas, gdy będziemy iść do domu... I to jeszcze na domiar wszystkich okrucieństw, jakicheśmy doznali!	Jeśli nie zdrajcy, to od Kozaków pobici. Chutornik leży wedle chaty. Ale mniejsza z tym. Mówże waść: czy Bohun żyw? Uciekł?	Ach! mój przyjacielu żebym to ja go miał, to cóżby nam więcej trzeba? Ale przysięgam ci na honor błędnego rycerza, że bylebym tylko rękami mógł ruszać, za dwa dni najdalej zrobić go muszę.	Podobają mi się tu świetne obrazy	Przeprawiają się?	Żorż roześmiał się.	Ja bym za nic nie poszedł sam do meliny.	Nic mi o tym nie wiadomo, kapitanie. Tylko nasz dowódca mógłby odpowiedzieć na to pytanie.	Obejdzie się bez podziękowania. Śpiewałam dla siebie.	W ogóle ci wszyscy proboszczowie tutaj w Falsterze warci są tego samego! No tak, jest oczywiście proboszcz Magnussen w Tostrup.	Dobrze, powiem to bratu On nawet pisał mi już coś o tem, ale co, to dobrze nie pamiętam, bo mnie to mało obchodziło.	Dziś nie jesteśmy w stanie płacić za te przedmioty więcej niż rubla... Zresztą mamy trzech kandydatów	Jasyru nie ma! książę tatarski.	Nie Zakon go napastował, jeno goście, obcy rycerze	Nie, nie	Nie, przykro. Dziękuję waszej królewskiej mości.	Akurat mu tyle potrzeba, żeby się ożenić, ha, ha, ha!	Zostaniemy i będziemy się kochać zawsze	A skąd ja mam wiedzieć?... Może się chce ożenić.	Nie biurowa to, panie Copperfield, praca.	A niech mnie Pan Bóg broni dobrze żem tamtego przeżył!	Ja znajduję, że... że niewybrednie tendencyjny. Wybacz, Henryku, ale połknąłeś w zapędzie cały dorobek kulturalny tych meduz: wiedzę, sztukę, cywilizację.	Z ambony zapowiadał na dzisiaj, to musi, co i bez krzyżowych dni można chodzić do figur i święcić granice.	Rozumiem, panie prezesie, ale można by spisać i pociągnąć ją do odpowiedzialności za fałszywe oskarżenie.	Próżność twoja, drogi poeto, jest tak wielka, że barwisz nią nawet przyjaźń! Wszelka tego rodzaju próżność świadczy o straszliwym egoizmie, egoizm zaś jest trucizną przyjaźni.	Bardzo proszę, moja pani To nie mój fach... Zostawiam to Starskiemu i jemu podobnym...	Dotąd nic nie rozumiem, waść musiałeś podwarjować!	Pokorne służby u stóp waszej królewskiej mości składam; ze mną jest bardzo źle.	Możesz także subhastować Krzemień i nabyć go na licytacyi.	Wszystkich żołnierzów książę koniuszy pohańbił, rzuciwszy na jednego taką hańbę!	No, to pożycz od swoich komunistów	Jeśli ci na tym zależy.	Ale cóż ja panu mogę pomóc?	A od Taraszczy. Od Łebedynej Grobli.	Ale cóż młynarz?	Ale przecie znacznie prościej było zadepeszować.	A! Więc posiadasz pani może świadectwo ukończe­nia którego z wyższych naukowych zakładów?	Niech tam już. Wezmę.	To téż ten w niéj tylko zachwyca	Gdzież to idziesz z tą małą, Deto? To pewnie dziecko twej nieboszczki siostry?	Jak to?	To prawda	Zaręczyny, Kaleka, Kobieta, Mężczyzna, Dom szeptał cicho do ucha Borowieckiemu.	I z jakich stron, zacny panie, pochodzi ów włos złocisty? Kto ci go przyniósł? Z jakiego kraju?	Dobrze; ile materacy ma pani w łóżku?	I zamknij przedtem drzwi. Ita chyba o tym zapomniała.	Kto z nas dwóch? Piotrze! azali wiesz jaką mam siłę?	Nic?	Owszem, tańczę.	Widzisz te nowe polskie szkoły...	A jak krwotok?!	A! siostrzenicę!...	Bolesławie Tęgi, Ziemowita synu!	Coś około godziny sposób, w jaki ujmował kufel, sam akt picia, sposób, w jaki stawiał ciężkie naczynie i krzyżował ręce	Egzotyczne?	Idę tylko w tyralierkę	Jaki?	Jednakże słońce...	Kto takij?	Major Chłopicki dowodzi.	Mądre słowo!	Nam wolno.	No cóż, przyznaję.	O narzeczonej Edmunda, Mercedes.	Prosiłem jedynie o schronienie, o tajemnicę i o wodę	Ryby?	Spędzam!	Tak.	Zostaję tutaj!
A co najgorzej, uśmiechnął się Szydłowski, nie można, gdy się zechce, pójść incognito do pięknej Bondarywny...	A dokąd?	A teraz musisz pozwolić, że ja też cię zabiję. To będzie sprawiedliwie.	A widzisz Teklusiu jak to źle że ty mnie tego dawniej nie mówiłaś. Widzisz, to trzeba radzić. Widać biedaczysko z tego musiał i fluksji dostać. Bywa to ze zmartwienia. A wieleż mu to tam potrzeba?	A wyście chytrzy?... Bo ja	Akuratnie i zapomniałam dać mu po połedniu...	Ale on i grzywien chce, i ziemi a życie twoje droższe niż oboje! Co ci po ziemi, gdy w lochu siedzieć będziesz?	Ale panu nic-że to szkodzić nie będzie? nie masz pan tam już kogo, coby się z nim pokłócił za to, że cię widziano ze mną?	Ale prawdziwą miłością.	Ale to sobie zauważ i zakonotuj, hajduczku iż jeśli na polu bitwy trudno o lepszego niż Ketling, tedy dla niewiast jeszcze on bardziej periculosuspericulosus (łac.)	Ale... może pomylił mnie pan z moim ojcem... Czy znał pan mego ojca?	Ależ teraz wyglądasz zupełnie jak Chińczyk! Czy ten człowiek nie był to przypadkiem Chińczyk?	Ależ... ależ, mój drogi, czyliż dlatego potrzeba siedzieć w ciemnym kącie i światło swoje chować pod korcem?	Bardzo ładnie jest u Endelmanów i tak wspaniale przyjmowali.	Bela Barabas, redaktor i poseł, panie pułkowniku.	Było między nami najwięcej takich, co przedtem u Trubeckiego i Chowańskiego służyli, ale tak i od nich zbiegli na gościńce.	Bóg, Ksiądz, Przedmurze chrześcijaństwa, Walka, Żołnierz odparł Charłamp	Chyba nie powiesz, że mieli dzieci	Co ci odpowiedział?	Czekam.	Czy nie groził, nie przeklinał?	Cóż ja temu winien? Idź do socjalistów, niech ci dadzą robotę. Ruszaj, ruszaj z Bogiem!	Dlaczego? Raczże mi przynajmniej wytłumaczyć...	Dobrze, żeś wróciła!	Dobrze. Kupujesz co?	Dziecię, on wie, że masz bogatych krewnych i zapewne w tym tkwi tajemnica jego miłości.	Dzisiaj jestem tu, jutro tam. Oj, cieszmy się.	Dziękuję i nawzajem życzę panu scenicznych sukcesów	Długo był u was?	E, trajlowałtrajlować	Ej, nie! póki dzisiaj mistrz żywieżywie	Hale, polecisz to do niego pożyczać, co?	I odtąd go pani pokochała?	Idź do diabła! Gdzie mój siostrzeniec? Powinien być tu od dwóch godzin.	Infantka?	Ja cię dziś chyba wybiję, Sewerko	Ja mało tańcuję.	Jeden z was.	Jest pani tak młoda jak to możliwe, że tyle pani wycierpiała?	Jestem Honory Dobek, wysłany przez pana Salomona.	Jeszcze nie	Jeśli będzie w humorze słuchania cię, mości Landzie	Jutro opowiem panu wszystko	Kapłan w Umballi mówił, że moją gwiazdą jest wojna Zapytam tych kpów... ale, prawdę mówiąc, jest to zgoła zbyteczne. Ucieknę jeszcze tej nocy, mimo że chciałbym się przyjrzeć nowym rzeczom.	Kupcie, panie, ode mnie dwie albo trzy krople potu św. Jerzegośw. Jerzy	Moim ołtarzem jest ta kuchnia, ten dom moim grobem. Ehem, ehem Udusić się można w tym dymie, ehem, ehem. Co mi zostało z życia? Cały świat mi się skurczył do tej zapluskwionej nory, do tego paleniska, do tych fajerek. Piekło... Oglądam tylko wszy, pchły, pluskwy, karaluchy i inne robactwo. Już nie pamiętam nawet, kiedy ostatni raz... Ehem, ehem. Świata bożego nie widzę... Ehem, ehem.	Mojażmojaż spytałem.	Możemy zostać dziś w domu.	My też tylko platonicznie wzdychamy.	Mój drogi, ty go tam bliżéj znasz, powiédzmi, czy nie wiész ty przecie co zacz jest? nie odcyfrowałeś téj zagadki?	Mówił w istocie. Czy jednak nie dał wam jakich objaśnień o...?	Na jakim znów sznurku?	Nareszcie przyszłaś. Czekałam na ciebie dość długo, siostro. Pójdź ze mną! Będzie nam dobrze z sobą.	Nie wiem, czy słyszałaś on tu był aresztowany, oskarżony o szpiegostwo.	Nie, to nie od ciotki To ja sama kupiłam; dzięki tobie, mogę robić grube oszczędności. Nie wiem nawet, do kogo należał. Podróżny, któremu zabrakło pieniędzy, zostawił go właścicielowi hotelu, gdzie stanęłam w Le Mans. Nie wiedział, co z nim robić i byłby go sprzedał o wiele poniżej wartości. Ale był jeszcze i tak za drogi dla mnie. Teraz, kiedy, dzięki tobie, robię się elegantką, kazałam spytać hotelarza czy ma jeszcze pierścionek. I oto jest.	No, jeżeli państwo nie idziecie, to my sobie pójdziemy	O zamążpójściu teraz nie myślę ale to ci powiedzieć muszę, że mnie krzywdzisz. Krzywdzisz mnie straszliwie.	O, do ślubu jeszcze daleko	Oczywiście, kolor nadziei, bardzo to pan subtelnie zaznaczył. Czy może był pan ranny?	Oczywiście. Dlaczego wydaje się to panu niemożliwe? Mówię panu, że byłem przy przesłuchaniu Hirscha wczoraj wieczorem, tu, w tym pokoju! Zna pańskie nazwisko, nazwisko Decouda i wszystkie szczegóły połączone z załadunkiem srebra... Lichtuga została przecięta na pół. Pełzał z nikczemnego strachu przed Sotillem, ale pamiętał to dokładnie. Czegóż pan chce więcej? Najmniej wiedział o sobie samym. Znaleźli go uczepionego do kotwicy. Uczepił się jej zapewne w tej chwili, kiedy lichtuga szła na dno.	Od tego jestem ja Wtedy się skacze z łódki, ja się rozwijam i znoszę gościa powoli na ziemię.	Odwagi, odwagi nie zaprzątaj sobie głowy resztą i daj jeno pracować tym czterem wołom od przodkanie zaprzątaj sobie głowy resztą i daj jeno pracować tym czterem wołom od przodka przytrafić się. co złego, będę tu w pobliżu: klaśnij jeno, a już jestem przy tobie.	Ot, i moje spoczynki Teraz dopiero zacznie się prawdziwa robota.	Pan Maciej.	Panowie pozwolą.	Pewnego dnia Duncan komenderował eskortą konwojującą kasę	Pisz zatem: Do wielebnych ojców inkwizytorów arcybiskupstwa Toledo w Villa-Réal. Napisałeś?	Pozwólcie mi mieć niespodziankę	Praca odezwała się znowu żałosnym tonem Małgosia.	Proszę, powiedz: kocham!	Przecież ja, panie oberlejtnant, zaraz się pana pytałem przez telefon, czy chce pan oba tomy od razu, a pan mi też odpowiedział tak samo jak teraz, żebym sobie swoje rozumy zostawił dla siebie. „Kto by się tam, mówił pan, objuczał książkami”. Więc pomyślałem sobie, że jeśli takie jest pańskie mniemanie, to inni panowie będą mieli zdanie podobne. Pytałem także naszego Vańka, bo on ma już doświadczenie frontowe. Odpowiedział mi, że początkowo wszyscy panowie oficerowie myśleli, że wojna to taka bujda na resorach, i każdy z nich wiózł z sobą całą bibliotekę, jakby się wybierał na letnie mieszkanie. Od arcyksiężniczek otrzymywali w prezencie całe zbiorowe wydania różnych poetów, a książki były takie ciężkie, że pucybuty uginali się pod nimi i przeklinali dzień swego narodzenia. Vaniek mówił, że z tych książek w ogóle nie było żadnej pociechy, o ile chodzi o skręcanie papierosów, bo wszystkie były drukowane na papierze grubym i ładnym, a znowuż w latrynie, panie oberlejtnant, to by sobie człowiek takimi poezjami zdarł z przeproszeniem cały zadek. Na czytanie nie było czasu, bo stale trzeba było uciekać, więc książki wyrzucano, gdzie popadło, a potem nastał już taki zwyczaj, że jak tylko dała się słyszeć kanonada, pucybut od razu wyrzucał wszystkie książki rozrywkowe. Gdy to usłyszałem, postanowiłem jeszcze raz zwrócić się telefonicznie do pana, żeby wiedzieć dokładnie, co trzeba zrobić, a pan mi odpowiedział, że jak mi coś zasiędzie w moim idiotycznym łbie, to nie ustąpię, dopóki nie dostanę po pysku. Więc do kancelarii batalionu zaniosłem tylko pierwsze tomy tej powieści, a egzemplarze drugiego tomu zostawiłem tymczasem w naszej kancelarii kompanii. Myślałem, że jak panowie oficerowie przeczytają tom pierwszy, to im się wyda potem drugi niby z czytelni, ale raptem przyszedł rozkaz, że jedziemy, i telefonogram, że wszystko niepotrzebne ma być złożone w magazynie pułku. Więc jeszcze zapytałem Vańka, czy uważa, że drugi tom tej powieści jest niepotrzebny, a on mi odpowiedział, że od czasu smutnych doświadczeń w Serbii, na Węgrzech i w Galicji żadnych książek na wojnę się nie zabiera i że tylko te skrzynki po miastach, do których odkładano stare gazety dla żołnierzy, to jedynie dobry pomysł, bo z gazety można ładnie skręcić papierosa z tytoniu czy siana, co się akurat pali w okopach. W batalionie porozdawali już te pierwsze tomy owej powieści, a resztę kazałem zanieść do magazynu.	Przysięgam na honor!	Rewolucja, Polityka, Robotnik	Rzeknij to słowo, rzeknij!	Sądzę żeś uczciwy i wierny	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Tak, jest pan przenikliwy trzeba wiedzieć komu? Dobrze jest zatem zbierać informacje, z kim człowiek zamierzający założyć pismo styka się, w jakich środowiskach się obraca i jakie ma szanse. Jestem w tym szczęśliwym położeniu, że bez trudu dowiaduję się o tym. W naszym światku dziennikarskim żadna tajemnica nie da się dłużej utrzymać. Skoro się zaś wie, komu należy odradzać, nietrudno jest zastanowić się nad tym, kto ma to zrobić, czyim wpływom najłatwiej ten ktoś ulega. Tedy wziąwszy to wszystko pod uwagę, mam wrażenie, że panu Piotrowiczowi nie tak łatwo uda się zrealizować swój zamiar. Właśnie przez wciąganie do władz Ligi Patriotyzmu Gospodarczego osób mogących wchodzić w rachubę uniemożliwimy im zaangażowanie się w imprezie pana Piotrowicza, a ponieważ „Tygodnik Niezależny” z samego prawa inicjatywy stanie się organem Ligi, wszystkie materialne świadczenia skierują się do... jego kasy.	Takie jest prawo i obyczaj	Te fiołki są heliotropem, pomieszanym z różami!	Teraz sam pan widzi, jak pan się plącze. Według słów pańskich szedł pan do Budziejowic, ale już pan chyba jest przekonany, że idzie pan z Budziejowic.	Tfu! do stu diabłów! dość błazeństw! idę ja!	To i na kaftan mi kupcie, taki jak ma Nastusia Gołębianka.	To jeszcze kwestia do dyskusji	To już ich sprawa. To są spryciarze. Tak wszystko zorganizują, że przewiozą i ciebie i mnie bezpiecznie. Ich własny interes w tem.	To niepojęta jak ty jesteś nudny mów naprzód z czem cię posłano?	Toteż porzucił je	Trzeba pamiętać, że komórki nerwowe są machinami bardzo rozmaitego typu. Jedne przykładają się do kurczenia mięśni, inne są wrażliwymi: te wyłącznie na światło, tamte wyłącznie na dźwięk, owe na ciepło, jeszcze inne na zapachy. A ponieważ komórki nerwowe odznaczają się tak wielką rozmaitością uzdolnień, można więc przypuścić, że niektóre z nich posiadają w zawiązku	Trzeba wam będzie kapitałów	Umarło.	Uszom nie wierzym!	W miasteczku... wyszeptała.	Wariat jest, czy co? Nie wygląda na szpicla.	Watzdorf.	Więc mnie przywołała k’sobie, proszę miłościwej pani.	Wszędzie pan zobaczy tę samą utopię... Musi to jednak być pewna sensacja: widzieć na własne oczy utopię.	Wy po co do ogrodu na taki okropny czas?	Wystawiłem na korytarz oba buty do czyszczenia. Nazajutrz był tylko jeden. Posługacz nie wiedział, co się stało z drugim. Kupiłem te buty wczoraj i nie miałem ich wcale na nogach.	Z przyjemnością.	Z próżnego i Salomon nie naleje.	Za trzy kwadranse... Kwadranse... kwadranse...
A cóż by to mogło być, moja droga? Zaprosiłem na śniadanie tylko Beautreleta.	A jeśli on się nie znajdzie? to z czegóż ja panu oddam te pieniądze? Ja nic nie mam, nic a nic. Jestem kasjerką z cukierni	A pan tu co robisz w Warszawie? mówiła śmiejąc się i patrząc ciągle jak w tęczę na Laurę kasztelanowa; ta Lassy dla młodego człowieka, to złe wcale towarzystwo! płocha! bałamutka! i znajomości ma różne wcale nieciekawe. Ot, pierwszy dowód na mnie widzisz. Moja Lassy, mówiła ciągle, jak można niewinnego wieśniaka w nocy prowadzić do tej Sodomy i Gomory, który jest ogród Saski?	A więc był nieszczęśliwszy od ciebie, bo nie mógł nawet znaleźć grobu ojca.	Ach, Boże wszechmogący! co téż za niezdara z ciebie! nigdy niczego nie dopilnujesz, jak trzeba. I gdzieżeś to latała, żeś nie mogła śmietanki dopilnować?	Ach, to wszystko. Mój mocny Boże!	Ale nie księciem krwi, a to chyba jest pewna różnica, czy nie tak, panie Kubicki?	Ależ, Feliksie, to jej zaszkodzi!...	Bo to, co pan widział, było rzeczywiście tylko snem, koszmarem sennym.	Bądź gotów do dzieła!	Chciałam, żebyś mnie poprowadził do Róży przede wszystkim	Chciałbyś być niedźwiedziem?	Chodzi o ciebie i muszę z tobą pomówić. Zajmę ci tylko pół godziny.	Chwała jej i cześć!	Chyba już za późno na gniew.	Co by mu było! Szlachecki łeb twardy, nie pryśnie tak od pałasza, jak garnek.	Co ty sobie myślisz?	Czemu bardziej aniżeli ja, Jakubie? Czyż i moja dusza nie jest grzeszna?	Czy ładna jest moja prefektowa?	Cóż? czy do klasztoru? tegobym pochwalić nie mógł, bom protestant...	Dlatego właśnie mówiliśmy o tobie.	Do Londynu.	Do usług szanownego pana dyrektora.	Dobra...	Dobrze, dobrze, ale później. Umówmy się przytem tak, by i pani mogła wypocząć. Słyszałem, że ojciec pani był chory. Pewno pani i nad nim czuwała.	Dzięki Bogu gniazdo to nasze stare... coraz wspanialej się uściela... Daj Bóg, aby urosło i ozłociło się... na pociechę naszą... ale samemu na nim siedzieć królowi nie przystało...	Ech! Pozwól mi się rozprawić z moim życiem Jeżeli przyjaźń twoja nie ma siły wysłuchać moich lamentacji, jeżeli nie możesz mi zakredytować pół godziny nudy, śpij! Ale nie żądaj w takim razie ode mnie rachunku z mego samobójstwa, samobójstwa, które szemrze, które pręży się, które mnie woła i które pozdrawiam. Aby sądzić człowieka, trzebaż bodaj być wtajemniczonym w jego myśli, nieszczęścia, wzruszenia; chcieć znać z jego życia jedynie materialne fakty, to znaczy uprawiać chronologię, ową historię dla głupców!	Hm! Swalgon! jużci musi to być, kiedy mówicie, żeście nim, ale odzieży Swalgona nie widzę na was, ani pasa, ani...	Hm! Z synem Dawida?	Hm! Zawsze mnie o to pytasz, zawsze ci wszystko opowiadam i zawsze pytasz znowu...	I przy tej tablicy będziesz wykładała lekcje ławkom Masz uczniów?...	I szef zaczął dowodzić, że ten chłop mógłby nam być pomocny w torowaniu drogi wzdłuż wybrzeża. Moglibyśmy pozbyć się go przed przybyciem do pierwszej jako tako cywilizowanej miejscowości. Zresztą zwierzchnik nie potrzebował mnie długo przekonywać. Wylazłem z łodzi.	Ja myślę że ten ładny chłopczyk to może jaki kompan od komediantów; ot golec.	Jak mnie kochasz! powtórzyła babunia, a nad to zaklęcie nie było dla Julki większego.	Jak najbardziej.	Juści. Noc zaruteńko i taka ćma, że się drogi nie rozezna. Jutro się zwiezie resztę. Sielną macie kapustę!	Kažin ką jis mislijo per tai.	Kiedy pani dyrektorowa załatwiała się z dziećmi; trochę było za głośno, więc dałem nura.	Krzysztofie! ja wysiądę...	Kto inny odpowiedziałby, że ma w kieszeni ułaskawienie, ja zaś powiem jedynie: rozkazuj Eminencjo, przygotowany jestem na wszystko.	Kto? Kto?	Lecz skąd Lupin mógłby znać ten szczegół?	Lidia Markowna opuszcza was. Zapłać pan Griszy dwie miesięczne gaże, na mój rachunek. Dobranoc!	Mam, stryjaszku.	Może zajść okoliczność, iż będę potrzebował kilku wierszy w jego felietonie Słowem, mój drogi, w literaturze sekret powodzenia jest nie w tym, aby pracować; chodzi o to, aby wyzyskiwać pracę cudzą. Właściciele dzienników to przedsiębiorcy, my jesteśmy murarze. Toteż im człowiek bardziej mierny, tym szybciej dochodzi; taki wszystko strawi, pogodzi się ze wszystkim, potrafi schlebiać podłostkom sułtanów literackich, jak ten świeżo przybyły z Limoges, Hektor Merlin, który już robi politykę w dzienniku prawego centrum, a zarazem pracuje w naszym świstku; widziałem go, jak podnosił kapelusz upuszczony przez naczelnego redaktora. Nie zrażając sobie nikogo, chłopak ten przejdzie pośród rywalizujących ambicji, podczas gdy będą się biły z sobą. Ot, żal mi ciebie. Widzę cię tym, czym byłem niegdyś, a jestem pewien, że za rok lub dwa ty będziesz tym, czym ja dzisiaj. Będziesz przypuszczał jakąś ukrytą zazdrość, jakiś osobisty interes w tych gorzkich radach; dyktuje je po prostu rozpacz potępieńca, który nie może już porzucić piekła. Nikt nie śmie powiedzieć tego, co ja tu krzyczę z bólem człowieka ugodzonego w serce i podobnego biblijnemu Hiobowi na śmietniku: „Oto moje wrzody!”.	Muszę pozbyć się tej dziewczyny. Jeżeli dałoby się to zrobić, by wyjechała daleko, zagranicę, powiedzmy do Południowej Ameryki...	Mylisz się pan, ja ją znam!	Mów.	Na Przedmieściu Saint Germain Znajdzie się tam dla pana uroczy pałacyk z dziedzińcem i ogrodem.	Nasz przyjaciel Harry Drake wybiera broń.	Nepaeina dar kaip reikiant, o mat užsimanė į prisikėlimą eiti!	Nie	Nie chcę ja jej.	Nie ja nim, jak sądzę, byłem.	Nie męcz mnie, Arletko! Daj mi się zastanowić!	Nie powiedziałeś mi jeszcze, jaki był twój dobry czyn. Czy może popełniłeś ich więcej?	Nie próbuj nawet, bo nie zdolisz, ot, powiem ci od razu: jutro rano wyjeżdżamy do Krakowa.	Nie słyszałam żadnego tętentu, a jużem przywyknęła uchem do wszelkich głosów, i do tych, których lękać, i do tych, z których weselić się trzeba. Waszmość się pomyliłeś.	Nie, dajmy spokój, panno Janino, z tego może być jeszcze nieszczęście.	No dobrze, dobrze	No, wiesz co, żeś mu spłatał figla, a mojej córce zrobiłeś miłą niespodziankę...	On? Ależ przeciwnie, tysiące sztyletów wbija w moje serce, wprawdzie sztylety te, niczym w teatrze, godzą tylko w rękaw, on jednak myśli, że ranią mnie boleśnie.	Otóż jest to szczególnie zadziwiające, że się tak powszechnie lekceważy ten fakt Oto, według mnie, istota czwartego wymiaru, natomiast wielu ludzi prawi o czwartym wymiarze, nie wiedząc, co to znaczy. A tymczasem jest to tylko odmienny sposób patrzenia na czas. Nie ma bowiem żadnej różnicy pomiędzy czasem a którymkolwiek z trzech wymiarów przestrzeni oprócz tej, że nasza świadomość dąży po linii tego właśnie czwartego wymiaru. Sporo jednak głupców błędnie sobie to pojęcie tłumaczy. Słyszeliście wszyscy, co oni wygadują o czwartym wymiarze...	Pan Pełka?	Pieniądz wszędzie górą, ale sprawiedliwość, szkoły, sądy, wolne głosowanie, gruntów wolnych dużo...skan 130	Po drodze, gdy ją w czoło całował, przymykając mimo woli oczy, rzekł nagle złamanym, bezsilnym głosem:	Policja! Czy chcesz przez to powiedzieć, że policja już była? Że komisarz Heat sam przyszedł ci to powiedzieć?	Radlicz przebrany za trubaduratrubadur parsknęła śmiechem. kokietować, uwodzić. ją. Celina ci będzie wdzięczna.	Raz w życiu.	Rzecz w tym... Rozumiem praktyczną, że tak powiem, stronę kwestii.	Siadajcie panowie	Skocz mój Kubasiński przyprowadź go tu ze skrzypcami... słyszysz?	Spamiętałem.	Spłoszyli się, że nic pono nie unieśli.	Szymek, napij się, bo zemdlejesz!	Słuchaj! Założę się o co chcesz, że nietylko możesz dać Miss Remsen rubin równej wartości, ale nawet zwrócić ten sam.	Tak nie trzeba mówić, ciociu, no, ja nie chcę!	Tak więc, święci mężowie poznaliśmy dwa nieszczęścia Egiptu: zmniejszyły się dochody faraona i jego armia...	Tak, były naprawdę! Tylko że zdarzyła się jakaś omyłka, a pan Carrisford myślał, że są zrujnowani.	Tam do kata, robiłem rewolucję lipcową, to zupełnie dosyć, bo zrujnowała mnie...	To być nie może!	To minie, gdy znajdzie się z powrotem na wolności	To prawda!	Trudno wprost uwierzyć, że Diana wychodzi za mąż	Tylko ci, co nie umieją oszukiwać chłopów i obywateli.	Uczę się przy W. Kr. Mości.	W razie przeciwnym dla; w celu. przyzwoitości)	W takim razie pozwolisz mi pan życzyć mu dobrej nocy.	Widzisz, że znalazłaś sposób. Niech jadą z początkiem sierpnia. Ale czy ty zauważyłaś, że Stefcia jakoś niebardzo... jakoś jej Koposio nie przypadł dotąd do serca?	Wie pani! tam, w lesie, zdaleka tylko, niechby szła orkiestra i grała szopenowskiego marsza, tylko cicho, a przejmująco. Co za tło! śpiew chłopów, trumna, chorągiew, las uschnięty, świece zapalone Byłby cudowny efekt, cudowny! prawda?	Zamek rzekła śmiało Ludwisia, która nie miała jeszcze czułych myśli i pogardzała romansami, z wyjątkiem drukowanych.	Zatem do widzenia.	Zbroi się za sześćdziesiąt milionów guldenów?... Chce zabrać Bośnię i Hercegowinęzabrać Bośnię i Hercegowinę	Zrozum, człowieku, bez teatru nie potrafię żyć, muszę mieć scenę, aktorów, dekoracje, światła, tylko to jedno umiem robić, bez tego staję się suchy i drętwy, jak patyk. Przecież mam czter­dzieści pięć lat, najlepszy wiek, mam siebie dobrowolnie skazać na wegetację? Jeszcze rok, dwa takiego życia, jak ten rok ostatni, i będę trupem.	Łgarstwo jest, co szpiegi donoszą, dziś to sprawdziłem. Bajkują, aby ino zapłatę otrzymać, a żaden poza koniec nosa nie widział. Dziś przytrzymano zbiegów z fortecy, tych darowałem zdrowiem, byle prawdę powiedzieli.	Šetoniškos? Lietuvoje, pas mus šetonų nėra, tiktai dievaičiai, tarnai didelio Dievo, kartais rūstūs, kartais geri, kaip dėl jų prisako. Tai tik tie latrai išmislijo šetoną. Mūsų Perkūnas jo nenukęstų, tuojaus devynis stuomenis į žemę įtrenktų, neduotų savo žmonių gundyt, ne ne!	Šlovės jokios dėl savęs neieško, Tegul Liuderis da jo gerai nepažįsta, o kada pažins, tada kitaip su juo apsieis.	Żadne tam półki! Na statkach zawsze tak jest To twoja koja. Właź na nią i śpij.	Żołnierz, Sługa, Wierność, Pan, Przywódca	„O, szczęsne dziecię tyś wybawicielką naszą!”.
A! Mnie się zdaje, że to tylko początek podróży tak smutny. W Bogu nadzieja, że gdy król pan mój osiedzi się w Wilnie, zatęskni za mną i przyjedzie po mnie... albo, albo ja się zbiorę na męztwo i pogonię za nim.	Ach! cóż chcesz, moje dziecko, ona była bardzo nieszczęśliwa! Naścia nie ma ani grosza od czasu owej sprawy z brylantami. Kazała sobie robić na bal suknię ze złotogłowu, w której będzie wyglądała jako cacko. Ale szwaczka niegodziwa nie chciała nic robić na kredyt i Naścia musiała wziąć tysiąc franków od pokojówki, żeby zapłacić jej z góry. Biedna, trzebaż jej było dojść do tego! To mi serce rozdarło. Pokojówka zobaczyła tymczasem, że Restaud stracił całe zaufanie do Naści, przelękła się więc o swoje pieniądze i umówiła się ze szwaczką, żeby nie wydawać sukni, aż dopóki pani nie odda jej pożyczonej sumy. Bal ma być jutro, suknia już gotowa. Naścia jest w rozpaczy. Chciała wziąć moje nakrycia stołowe, żeby je zastawić. Mąż jej chce, żeby była na tym balu dla pokazania całemu Paryżowi brylantów, o sprzedaż których wszyscy ją posądzają. Ale czyż ona może powiedzieć temu potworowi: „Winnam tysiąc franków, zapłać je?” Nie, ja to dobrze pojmuję. Delfina będzie miała strój wspaniały, a za cóż Naścia ma być gorszą od młodszej siostry? Biedne dziecko! Ona we łzach tonie. A ja nie miałem wczoraj dwunastu tysięcy franków, to mnie tak upokorzyło, że dla okupienia swojej winy oddałbym chętnie resztki nędznego żywota. Wiesz co? Dotychczas miałem siłę przenieść wszystkie nieszczęścia, ale ostatni brak pieniędzy rozdarł mi serce. Och! och! Nie namyślając się długo sprzedałem za sześćset franków nakrycia stołowe i sprzączki, później ustąpiłem papie Gobseck dochód całoroczny za czterysta franków, które mi wypłacił od razu . Ha! Będę żyć suchym chlebem! Wystarczało mi to, gdy byłem młody, to i teraz może wystarczyć. Ale za to moja Naścia będzie miała piękny wieczór i ubierze się jak lalka. Mam tysiąc franków pod poduszką. Aż mi się cieplej robi, gdy pomyślę, że tu pod głową u mnie leży coś takiego, co sprawi przyjemność biednej mojej Naści. Będzie mogła przynajmniej wypędzić tę szkaradną Wiktorynę. Czy to słychane rzeczy, żeby słudzy nie mieli ufności w swoich panach! Jutro będę zdrowszy. Naścia przyjdzie o dziesiątej. Nie trzeba, żeby one myślały, żem chory, bo żadna nie poszłaby na bal, a obie chciałyby mnie pielęgnować. Naścia uściśnie mnie jutro jak swoje dziecko, a pieszczoty jej zupełnie mnie uzdrowią. Mogłem wydać tysiąc franków na lekarstwo, lecz wolę dać je memu wszechlekarzowi, mojej Naści. Przynajmniej pocieszę ją w nędzy, a to zgładzi mą winę, żem śmiał zapewnić sobie dochód dożywotni. Ona jest na dnie przepaści, a ja nie mam dość siły, żeby ją stamtąd wyciągnąć. O! Ja rozpocznę znów handel. Pojadę do Odessy po zboże, które kosztuje tam trzy razy mniej niż u nas. Przywóz ziarna w naturze jest wprawdzie zabroniony, ale dobrzy ludzie, co tworzą prawa, nie pomyśleli o rozlicznych produktach, które się ze zboża wyrabia. Ho! ho! Myśl ta przyszła mi dziś od rana do głowy! Krochmal może do wielkich rzeczy doprowadzić.	Ba! Dowiaduję się właśnie, że hrabina de Vandenesse rozkochała się w tobie na umór. Można ci pozazdrościć.	Chciałabyś, abym miał o niej zdanie Europy?	Co ty gadasz, opętana?... Przeżegnaj się...	Dokuczliwe zimna na Wyspie Lincolna dałyby się zatem wytłumaczyć obecnością pól i ławic lodowychpola i ławice lodowe	Już?... Winszuję, bardzo winszuję... Dom handlowy nie na próżno nazywa się domem... Kamienica dla kupca jest jak strzemię dla jeźdźca; pewniej siedzi na interesach. Handel nie oparty na tak realnej podstawie, jaką jest dom, jest tylko kramarstwem. O jakąż to chodzi kamienicę, jeżeli szanowny pan raczysz mnie już zaszczycać swoim zaufaniem?	Kornelius? A, cha, cha! Ten spił się jak bela, że musiałymy klucz mu zabrać, bo do południa będzie spał.	Nie pójdziesz tam, panie poruczniku. Próżno się dobijać. Pan majster gadał mi bez ogródki: „Powiedz wacpani temu kawalerowi, aby się już do mnie, póka żywpóka żyw wyrażenie., ale to ja nie z siebie gadam, jeno powtarzam chryjęchryja	Nie zaprzeczam mu niczego, lecz mówię ci, że łaska ministra prędko przemija i że szalonym być trzeba, aby przywiązywać się do ministra; są władze wyższe od tej, które spoczywają na kaprysach ludzkich lub chwilowych wypadkach, z temi należy się łączyć.	Nie! i ja nie odważę się na kłamstwo; sądzę, że najlepiej będzie wyznać wszystko, jak było w istocie	Nie, później, kiedy już pan miał z nimi to zajście. Ale nie pytałem o nie nikogo. Jestem zasadniczo przeciwny mieszaniu się...	O nie, nie, przysięgam! Już raz ci powiedziałem i powtórzę znowu, że prędzej dałbym się porąbać na kawałki, niżbym cię zdradził.	Och, jacy oni żywi!... Wie pani, że powagą nic z nimi nie zrobi, a pogodą wszystko. Oni mi się nieraz przyznawali, gdy który z nich co chapnął.	Odpowiedź moją słyszałeś już pan przy innej sposobności. Nie uznaję Manuela za swego brata i nie napiszę przyznania się, którego ode mnie żądasz.	Pytam cię tylko, co z twoim przyszłym małżeństwem! Do diabła, nie dopatruj się w moich słowach czegoś, czego w nich nie ma, nie szukaj w nich jakiś ukrytych znaczeń!	Rzeczywiście, bardzo ciekawe bo zamiast sztucznej tragedii, jak na deskach sceny, widzimy dramat prawdziwy; zamiast odgrywanego cierpienia, widzimy rozpacz rzeczywistą. Gdy tam zapadnie kurtyna, człowiek, którego widzieliśmy na scenie, powraca do domu i spożywa spokojnie obiad w gronie rodziny, po czym kładzie się spokojnie spać, aby następnego dnia znów występować. Tymczasem tutaj taki człowiek idzie do więzienia, gdzie czeka na niego kat. Widzisz więc, pani, że dla osób nerwowych, szukających mocnych wrażeń, nic nie równa się z takim widowiskiem. Zapewniam, że jak tylko zdarzy się okazja, nie omieszkam pani zaprosić.	Siromachysiromacha (daw. ukr.) szepnął młody Kozak zwracając się do starego esaułaesauł	Spod Ujścia?... Na okrutną tedy hańbę waćpan patrzyłeś... Wiemy już, co się tam stało.	Swawola dziecinna byłaby niczem, odparł ksiądz, tę sam wiek wystudza; lecz umysł niespokojny, nie kobieca śmiałość w niej, ciekawość do wszelkiego zakazanego owocu, do ksiąg, do wiadomości kobiecie niepotrzebnych; chwili nie usiedzi, choć ją ta panna ciocia o ile może na uwięzi trzyma... Jeśli nie przewraca książek w starej bibljoteczce, gdzie więcej herezji niż czego zdrowego, to koło stajni ją znajdziesz... to w ogrodzie, to na drabinie w starym zamku, to w czółnie na rzece... A dla ojca ze wszystkiego uciecha... z tego nawet coby dlań troską i smutkiem być powinno.	Tak... spotkaliśmy się najpierw w pieczarze... i obaj zostaliśmy podniesieni do stopnia Gryfów. On był już dwa lata na Wale, przeto dobrze znał Piktów. Od niego nauczyłem się, jak trzeba nosić wrzos.	To jest, w razie stu mil rozdzielających, oprzeć się uczuciu?	Widzę, że spóźniać się nawet w drobnych rzeczach jest tradycją w waszej rodzinie.	Wiem ale zdaje mi się, że stało się to nie z jej winy. Słyszałem w Memfis, że czcigodna matka twoja, pani Nikotris, i dostojny minister Herhor uczynili syna twego Żydem w tym celu, aby kiedyś panował nad Izraelitami...	A mamę?	A pan Babinicz, ledwośmy z Zamościa wyjechali, zaraz mi powiedział, że jego serce kto inny w dzierżawie trzyma... i chociaż mu tenutytenuta (z wł.)	A więcej jakież są koterye?	Ależ doskonale. Ojciec daje mnie w zastaw za trzy miliony, prawda?	Babciu, pilnujcie nosa, poniechajcie księży!	Chcąc być z panią całkiem szczerym, miałem przekonanie, że uczynił to pan Mitchel i tak myślę dotąd. Czy mam wstrzymać dochodzenia? Mogę doprowadzić do tego, że przegra zakład.	Chcę z panem pomówić.	Chwała jej i cześć!...	Co przez to rozumiesz?	Czekamy rozkazów waszej książęcej mości	Czy chory?	Czy możesz nawet pytać? Przecie widzisz, co zrobił z moją pracownią...	Czy pan Copperfield?	Czy pani bardzo cierpi, panno Lusiu?	Czy to już to miejsce, tatusiu?	Czy wielmożny pan poszukuje statku?	Daję słowo, tak mu jest o wiele lepiej.	Do urzędu	Dopiero na wiec czemu nie? Słyszałam ja, że tam ładu nie ma... Kto wie? Przyszedłby może ze mną... bo ja różne rzeczy w worku noszę... i wiele wiem... Powiedziałabym gromadzie baśń...	Idźżeż ty, paskudo!	Ja nie chodzę manowcami Tak, panie margrabio muszę z panem pomówić, w tej chwili. Dalibóg, za późno przyszłam, skoro tu już jest pan sędzia kryminalny.	Ja nie pijany, ani mnie kto pobił. Poszedłem po piwo dla panów, a w szynku były kolegi od Francuzów i postawiły bier. dobra nasza; postawiłem i ja. Ony dobre Polaki, to i ja dobry Polak, ony stawiały dobra nasza, to i ja stawiał. Alem nie pijany prze... pana dyrektora, jak Pana Boga kocham takim trzeźwy, co jak pan dyrektor chce	Ja też historię opowiadam.	Ja... tylko ze względu na ciebie.	Ja?... Ależ ja ją zawsze kocham...	Jagata!	Jak to? Cóż mam wiedzieć? Wszakże, gdyby panicz żył, to by tu siedział.	Jaki?	Jest ci ciepło?	Jeśli nie powiem?	Jutro?	Już bardzo dawno nie spałem.	Kiedy?	Kochanie! pewnie chcesz pieniędzy pożyczyć ale cię uprzedzam że z tego nic nie będzie. Wszystkiém szafuję: radą, śmiechem, ukłonem, grzbietem, czém chcesz; ale pieniędzmi! No nie mam. Król goły, jakże ty chcesz żebym ja pieniądze miał?	Kto?	Mam nadzieję, że nie pogniewałem pani, gdyż wiadomo chyba pani, co mnie skłoniło do mówienia.	Miłościwy panie! Gdy wilk nocą za stadem owiec idzie, łatwo mu jedną sztukę porwać, a zresztą, żeby prawdę rzec, to mi taka sprawa nie pierwszyzna.	Może pan nie zechcesz wierzyć gdy mu powiem, ale spójrz pan na mnie com z Warszawy wyjechał zdrów, wesół i rzeźwy, a pomiarkujesz że to co mnie tak złamało, lada czem być nie może.	Muszę. Przywiozłem wujowi materiały do jego projektów.	Na Boga, panie hrabio, jak on to mówi!	Na Opalińskiego miłość wasza rachować możesz a on dobrze rozumie położenie.	Nawrócenie uzurpatora?	Nie jestem dla ciebie żadną ciotką, rozumiesz?	Nie, gdzież tam... taki... drań...	Niestety! Wołają mnie do chorego, a ów chory, jeśli mam wierzyć temu, co mi powiedziano, jest bliski śmierci. To ciężki przypadek i pacjent może skończyć na rusztowaniu.	No! to już pan Czarniecki w ryzach utrzymać ich potrafi.	Nu, to i dobrze. Zaufanie zaufaniem, a interes interesem. Co oko widzi, to pewniejsze. A zresztą musimy jeszcze o innej rzeczy pomówić.	O, gładszy, gładszy!	On jest tym, komu Bóg kazał strzec posłuszeństwa dusz. On niesie ciężką służbę. Prowadzi, a nie wie, nakazuje, a jest ślepy.	Ostatni grudnia, wasza książęca mość.	Oto znam pana de Souvigny, pana de Courtivron, pana de Ferussac.	Pod tym wszakże warunkiem, że pani będzie dalej spożywała swoje śniadanie.	Pokalbis Ot kaip: vienas žmogus atsiuntė į sūdą tokį liudijimą, ant laiškelio parašytą: „Aš gerai žinau, jog ne Jonas užmušė Baltrų”. Geras sudžia perplešė pusiau laiškelį ir numetė šalin dalį iki žodžiui „Jonas”. Ir likosi, kaip matote, pusė teisybės su parašu: „Jonas užmušė Baltrų”. Prisiuvęs šitą pusę teisybės prie aktų, sudžia su lengvą širdžia apkaltino Joną nesibijodamos nieko.	Powiedz pani że chcę z nią pomówić i proszę, aby czekała na mnie u siebie.	Pozwól mi towarzyszyć sobie w tej ekspedycji.	Przepraszam! wybuchnął znowu pan Rokowicz, póki pan Gaczycki chodził z panną Wandą... tedy... sam na sam... więc... byłato nieprzyzwoitość... ale kiedy więc... pan August, więc człowiek żonaty słucha codzień przy otwaretm oknie na dole... tedy... jak młoda panna gra przy otwartem oknie na pierwszem piętrze... a potem tedy spotyka ją w lesie i więc... całuje ją w rękę... tedy to skandal który obraża... bo więc pan August jest żonaty człowiek... przepraszam!	Przypomnij sobie Peruzę i altankę przy hotelu pocztowym. Twoja macocha wypytywała tam pewnego mężczyznę w ciemnym płaszczu o działanie i właściwości aqua tofana. Ten szatański plan dojrzewał w jej głowie już w tamtej chwili.	Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.	Prędzej, Abe, biegnij, biegnij	Raczej pani powinna żałować. Pani Weychertowa jest doskonałym typem kobiety pełnej	Religia zaczęła nagle. Wyprztyk drgnął i wrócił do rzeczywistości. zespół wierzeń i rytuałów oparty na mistycznym związku jednostką a. grupą z mitycznym przodkiem zwierzęcym lub roślinnym, czasem zjawiskiem przyrodniczym. do BuddyBudda (sanskr.: oświecony), właśc. Siddhattha Gotama (ok. 563–483 p.n.e.)	Sądzisz pan, że machina powędrowała w przyszłość?	Tak, Kunicki.	To jest możliwe Zapewne policja schwytała bandę złodziei...	To jest straszne! To jest bolszewizm! Ja w tej chwili zawiadomię policję polityczną!	To na cóż ją kupił?	To nie było przyjemnie	To prawda Ale przeczyta prośbę, którą ja zarekomenduję, zaadresuję i wyślę.	To samo myślałam przed chwilą papuś koniecznie powinien mieć przy sobie zdolnego i zaufanego człowieka.	W Trechtymirów!	W gabinecie przyległym do pokoju, w którym zmieniała ubranie.	W jakich grotach?	Widziałam już nieraz, jak p. Spirydjon wychodził z jej mieszkania...	Wszystko jedno; mogę i jutro po robocie.	Z pomocą Bożą!	Zrobił se legowisko pobok mojego i siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble ziarnem przynęcał.
Otóż to! Właśnie o tym chciałem z wami pomówić! Dzielcie się, ale pamiętajcie: zgodnie i sprawiedliwie. Żeby mi nie było swarów ni kłótni, bo z ambony wypomnę! Nieboszczyk w grobie się przewróci, jeśli zobaczy, że jego krwawicę rozrywacie jak wilki barana! I broń Boże, krzywdzić sieroty! Grzela daleko, a Józka jeszcze głupi skrzat! A co się komu należy, oddać święcie, co do grosza. Jak rozrządził majątkiem, tak rozrządził, ale trzeba spełnić jego wolę. Może on tam chudziaszek w tej chwili patrzy na was i myśli sobie: na ludzim ich wywiódłna ludzim ich wywiódł (daw., gw.) konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; znaczenie: gospodarkę ostawiłem (zostawiłem)., to się przecież nie pogryzą kiejkiej (gw.) oprócz. grzechu i obrazy boskiej. A o kościele pamiętajcie. Nieboszczyk był szczodrym i czy na światło, czy na mszę, czy na inne potrzeby grosza nie żałował i dlatego Pan Bóg mu błogosławił...	Przed inną! Drugiej takiej jak ja nie ma na całym świecie. Miłość, KsiążkaWiesz, co ci chciałam powiedzieć: na temat miłości wszystko jest już powiedziane, jeśli nie w życiu, to w książkach; mówienie o tym uważam za objaw złego smaku; nie mówmy już o tym nigdy, chyba że będzie to absolutną wewnętrzną koniecznością.	Osiem, do cholery! Osiem, mówiłem już. Ani grosza więcej. Gdybym sam mógł tam być, zgodziliby się na sześć... Niech pani pisze: Jeżeli w przeciągu miesiąca nie otrzymamy od WPana rejentalnej zgody między Nim a Spółką Drzewną, będziemy zmuszeni wystąpić na drogę sądową... Tak. Z poważaniem. Teraz do Ministerstwa Rolnictwa. Powołując się na decyzję JWPana Ministra z dnia... nie pamiętam... znajdzie to pani w teczce... Zarząd Dóbr i t. d. ma zaszczyt...	Gdybyż to jedno! Cały szereg chorób, które inną osobę, mniej wytrzymałą, dawno by wpędziły do grobu.	To jest dyablo nielitościwe. Na to się nikt nie zgodzi.	Znużyło mię złe. Znudziło mię do cna, jak fetor. Obmierzło mi wszystko, com robiła. Wtedy to wynikła konieczność wycofania się z tej matni. Zarazem ukazało się ślepym oczom moim, pomimo mej chęci i woli, to, co mię już nie zawiedzie nigdy, co mię już nie oszuka i nie okłamie.	Ten obraz należał niegdyś do babki mojej, świętobliwej niewiasty, modliłem się nie raz przed nim w dzieciństwie do mego patrona, a na dziecku jeszcze tak wielkie robiło wrażenie, że mi się we snach roiła ta potwora. Później strach przeszedł, ale wstręt pozostał.	Mnie się zdaje, mój kochany, że oba na to nazwisko zasłużym, abyśmy się tylko przytknęli do szkła...	To nic, pomyliłem się. Odgłos, jaki słyszałem, jest poświstem wiatru igrającym z liśćmi albo też szumem wody rozbijającej się o głazy łożyska... A jednak...	Nie chciałbym ja jego pilnować, choćby go łańcuchami spętano bo to nic, że ucieknie, ale jeszcze na śmiech i na konfuzję człeka narazi.	To ja, ja sama; matka znajduje się o sto kroków stąd, pocięta w kawałki, na stosie trupów...	To mi będzie przeszkadzał.	W każdym razie jest to choroba nie tyle niebezpieczna, ile nie cierpiąca zwłoki... Czy każesz sobie co podać, kuzynko?	Dobre pytanie! Cóż cię to zresztą może obchodzić?	Jak by też to było zdrobniale od Jasność?	W końcu przyrodnicy starożytni wspominają o potworach z paszczą podobną do zatoki, a tak wielkich, że się nie mogły przesunąć przez Cieśninę Gibraltarską.	Ja téż nie chcę, ni ciebie, ni twego pierścionka, ni domu, ani nic w świecie... Ty myślisz ty myślisz, że jabym wyżyła tam w twojéj khera (domu), w téj klatce, zamknięta jak niewolnica? O! to życie nie dla mnie: dla was pieszczochów, dzieciuchów, starców bez krwi i serca... Dosyć mi było sprobować. Bywaj zdrów panie! Aprasz! zacinaj grami (konia)!	Pomalutku... pomalutku... jedną nóżką na raz, tak jak doszedł do celu kulawy wałach na wyścigach w Umballi. Wolę dojść do raju nieco później... tymczasem mam jeszcze wiele zajęć... wielkie wyprawy... i zawdzięczam je twojej prostoduszności. Tyś nigdy nie kłamał?	A, widzę! To księżna Ananda, matka biednego Szyramuna, który został skreślony z listy kandydatów na najwyższy urząd. Cóż robić! Tylko jednego można wybrać, więc wielu musi odejść z niczym.	Niech pan zabierze Noela	To wasza miłość jak po ogień?	A, to twój bratanek? Nigdy mi nie mówiłeś o tym bratanku. Więc Marieta nie wzięła cię z sobą? Co on pocznie, ten biedny chłopiec?	Ani się z tem taję, że mu za złe mam, iż króla pchnął, gdzie być nie powinien. Tego mu przebaczyć nie mogę	Już zdrów, dziękuje JW. pani za materacyk, ale biedak w wielkim kłopocie.	Czy może się wedrzeć tutaj do nas?	Jeśli ona zechce, naturalnie. Mnie łatwiej to przyjdzie wykonać: jestem silny i przez pół ich swojak.	Opowiadał mi doktor tutejszy, jak się odbyło kupno i sprzedaż. Ty za surowo sądzisz tego bojara.	Przyniosłem proszę pana feldkurata, zamiast dwóch butelek orzechówki takiej, jaką pije pan kapitan Sznabl, od razu pięć, żeby w domu był pewien zapas i żebyśmy mieli co pić. Czy ludzie mogą zabierać teraz ten fortepian? Bo lombard niedługo zamkną.	Tak jest, panie kapitanie, dam się zjeść, byleby tylko was uratować.	Wygnali, nie wygnali, samam poszła, bo trza było... jakże, darmo to mi dadzą ten kąt abo jeść, kiej sie u nich nie przelewa... A ciekawam, boć krewniaki...	Moja droga Filipo, czy słyszałaś kiedy o owej słynnej dziewczynie, która odpaliła mężczyznę, zanim się jej oświadczył? Nie chcę jej robić konkurencji, nie mogę więc powiedzieć mężczyźnie „tak” ani „nie”, zanim mi się oświadczy.	Niby u mnie?... Zarno wszyćko dokumentnie rzeknę, z czego się pokaże la prześwietnego sądu i la zgromadzonego narodu, co jestem niewinowaty, a Dominikowa cygan jest baba, pleciuch i ozornica zapowietrzona!	Choćby dwie a wypiję je za zdrowie wasze, panowie, i człowieka, który zaszczyt rodzajowi ludzkiemu przynosi.	Diabli komu do mojej głowy...	Do tego bym dążył a ja o tym nawet nie myślałem gdy „skoczyłem”	Dobrze. Bardzo dobrze! Nasze wywiady szły równoległymi drogami, a gdy połączymy badania, musimy dotrzeć do dna prawdy.	Zawołaj tych ludzi. Coś mi jest, ale co?	Ostatecznie dla niego folwark wart jest tyle.	Rany moje! Co za wyrok!	Róbcie tu sobie, a we wszystkim słuchajcie Mateusza, on tu za mnie rządzi	Ale ja chcę jeździć, mnie stać na porządne konie.	Więc żebyście mi byli na miejscu, jak was zawołam. Przypomnijcie jeszcze raz Vańkowi, żeby dla mnie wyszukał nowego pucybuta. Halo, Szwejku, gdzie jesteście?	Co się tknie Toporczyków, głównych sprawców, nad niemi sprawiedliwość być musi	Wszystkie przysłowia Sanchy chociaż dosyć obfite i niezbyt właściwie zastosowywane, nadzwyczajną mi przecież sprawiają przyjemność. Prócz tego, przyjaciołom wiele się wybacza.	Z drugiej strony, pomyśl tylko, czy Swann ojciec (prawda, ty go nie znałeś) mógł choć przez chwilę pomyśleć, że w żyłach jego prawnuków krew starej Moserowej, co mówiła „Czen dobry panów”, pomiesza się z błękitną krwią Gwizjuszy?	Ale nie będziesz miał wszystkiego tam, jak nie będziesz wiedział, kiedy ci żona pójdzie na utrzymanie tych frantów, a z nią i ty, genialna kukło	Brzydko się wyrażasz a poza tym Stefan, moim zdaniem, przeżywa po prostu jeden ze swoich okresów psychostenicznych.	Ha, jeżeli tak więc powiem jego świątobliwości jeszcze jedną rzecz...	Pani, odpowiadam tylko na pytania, ale jeśli sobie życzysz, będę mówiła wyraźniej.	A toć u was jest. A cóż je krowa?	Ale, o!	Bogowie!... Czy nie lękasz się, ojcze, myśleć o podobnych rzeczach?...	Domyślam się, domyślam...	Gdybyśmy tylko mogły zobaczyć go i wręczyć mu ostatni list jego żony Nigdy nie odważyłam się przesłać go pocztą. Taillefer zna moje pismo...	I tak ich nie czytujesz.	Nie wiem, kogo masz na myśli, ale nie potrzebuję z tego robić żadnej tajemnicy. Angielka owa nosi dźwięczne imię Elisabeth i używa nazwiska Normann.	Nigdy nie jesteśmy słabi, gdy Bóg jest z nami Zresztą jeśli nie masz przywiązania, które by ci wypełniło życie, czy nie masz obowiązków?	Nigdym się tego nie dowiedział. Widzieliśmy, jak rozwijał żagle przy blasku księżyca i wypływał na pełne morze. Modliłem się żarliwie, by Bóg mu pozwolił obaczyć żonę i dzieci.	O, jakże możesz tak mówić?	O, pogoda ohydna, proszę pana, strasznie głęboki śnieg Nieodpowiednia pogoda dla takich panów, jak panowie.	Tak ich nazywają wszyscy...	Nie darzą mnie tu miłością, a zwłaszcza nie darzy mnie nią Van Gould, który ucieszyłby się, mogąc dostać mnie w swoje ręce. A ja byłbym rad móc dostać go w swoje.	Zdawało mi się, że tobie raczej wypadało powiedzieć mi o tym.	Bo co?	Co ci dolega?	Co on gada, Senderl?	Czy już wie, że ja będę grać Lady Makbet?	He! Cześnikiem mnie nazywają, chociaż takie było moje cześnikostwo, jak twego ojca skarbnikostwo.	Jej Bohu, bez krwi rozlewu! Z moich mołojcówmołojec (daw., z ukr.)	Nie mogę. Na Chrystusa rany, na wszystko, co święte, nie mogę. Nie mam siły	Och! Mieszkam jak kanonik	Zawracanie głowy. W każdym najkapryśniejszym kaprysie musi być jakaś przyczyna.	A „Robotnik” wychodzi? Sprzedają na ulicy, jak dawniej?	Ależ ja...	Ar žinai ką, Onele, man iš galvos neišeina tas Paliulio apie Ameriką pasakojimas. Pašėlusiai ir sukrovė pinigų, du tūkstančius! Ketverius metus pabuvo ir dabar sau ponas!	Bogu Najwyższemu chwała	Będziemy?	Czy widziałeś koguta, którego masz tam wymalowanego w książce?	Czym będziemy najpierw: myśliwymi czy drwalami?	Czyż nie rozumiesz?	Dziecku samemu ani na krok nie dam stąpić	Franciszek l’Olonnais.	I ja...	Jestem również poszukiwaczem Chociaż... chociaż jedynie Allach wie, czego szukam.	Ludzie mówią: dziedzica ze Spychowa.	Mości pułkowniku!...	Napisałeś o jej śmierci w gazecie?	Nie umiem inaczej mówić	Nie wiem.	Nie śmiem o tym marzyć.	Nie, nie trzeba.	Niech żyją! vivant! vivant!	O rany!...	O winie, które najlepiej lubisz.	Owszem	Pradera ofiarą mafii politycznej! Telegram! Telegram!	Student.	Twórcy, myśliciele, wiedzący: żywi.	W których, przepraszam?	Wieczorem u WizytekWizytki
Ażeby mi go tylko gdzie nie zaziębiła fertycząc się tam, bo to takie nieuważne i matka i on	Dziesięć? Więc trzeba go oddać do gimnazjum. Chcę, żeby mój siostrzeniec wyszedł na ludzi. Tu już chyba pan nie będzie miał nic przeciw?	No, ale ten dom stał pustkami co najmniej dziesięć lat Aż smutno było patrzeć na te zamknięte okiennice, drzwi i dziedziniec zarosły trawą. Gdyby nie należał do teścia prokuratora królewskiego, można by go wziąć za dom przeklęty, w którym popełniono jakąś wielką zbrodnię.	Ale jakże na korzyść zmieniłeś się, szambelanie prawdziwie, żebym go był nie poznał. Jakże tam zdrowie, dobre? gospodarstwo pomyślne? pszeniczka rodzi?	Jak to, czy i ja go zabiję?	Jest to jedna z najmilszych rzeczy jakie wydarzyć się mogą w życiu wielkiego człowieka, kiedy widzi, że ludzie go ocenić i uszanować umieją.	Książę wojewoda przysłał człowieka godnego ufności aleście go już stracili. Odtąd tylko szelmy służyć wam będą!	Ależ zastanów się, panie Ignacy Pomyśl tylko: widziano go w Dąbrowie, jak kupował naboje, potem widziano go w okolicach Zasławka, a nareszcie w samym Zasławiu. Myślę, że w zamku musiało coś kiedyś zajść między nim a tą... tą potępienicą... Bo nawet mnie raz wspomniał, że chciałby zapaść się pod ziemię tak głęboko jak studnia zasławska...	Nie było w nim nic złego, nic haniebnego. Byłeś dla mnie takim ideałem, jakiego nigdy już nie spotkam. To jest twarz satyra.	Ach, to byłoby doskonale. Ja myślę, że trzeci smutny król, który gra na skrzypcach, mógłby się z nami zaprzyjaźnić. On mi wtedy mówił, że nie chciał ze mną wojować wcale, i jego najmniej pobiłem, bo był w rezerwie, i on sam mi radził, żebym zrobił reformę dla dzieci.	Ależ, proszę pani, ja na literaturze nie znam się... Słowo honoru... A kiedy to?	Już teraz za Rawkę się nie wydalimy, boby nas w nią wegnali i utopili. Nawet Rożniecki musi się pilnować i ustępując iść na zachód, ku Komorowu, ku Helenowu, piaskami. A tu, mości książę, miejsce jest dobre.	Przejdę się. Dobrze, zaraz ksiądz zobaczysz co będzie za gra. Bo jak ksiądz nie masz żołędzi, to księdza mocno zaswędzi.	Proszę! nawet nie olejne!... I ten także?... Ha! to może i mój krewniak dorobi się na wierszach... Niech pisze, niech pisze! Ja mu tego nie będę brał za złe... Pan Zygmunt był szlachcic i pisywał a głośno o nim	Dla was, to znaczy... nie wiem... Dla kogo lepiej?	Ja ci i dziś wierzę Zostań po staremu przy osobie naszej, bo nie zdrada tak przemawia.	Jak to... więc nie jesteście jeszcze zaręczeni z Solskim?...	Jeśli pan chce przejść do historii, będzie pan musiał coś w tym celu uczynić. Mówię poważnie, że poza przepracowaniem nie grozi obu panom żadne niebezpieczeństwo.	Kiedy urodził się dostojny syn twój?... Podobno już z dziesięć dni temu... Matka i dziecko zdrowe, doskonale wyglądają... Przy urodzeniu był sam Menes, lekarz twojej czcigodnej matki i dostojnego Herhora...	Nadużywa ojciec tego pojęcia. Bezpośrednia owa rzeczywistość to bezpośrednie przeżywanie, takie same w istocie swej u jednokomórkowca, jak i u człowieka....	To nie tata wcale	To prawda, Conseil.	Wam wolno... pyszny sobie!... I to mówi człowiek postępowy, w wieku emancypacji!...	I pomocą dobrych ludzi Tak, ludzie zrobili mnie tym, czym jestem!... Czcigodny pan doktór zawsze mi mówił: weź się do pracy, bo przy tym przepisywaniu w powiecie zgłupiejesz do reszty!...	A to dlaczego?	Ale dajcież mi pokój! Ja nawet nie wiem co wy sobie myślicie. Broń Boże by ojciec posłyszał!	Ale potrafiłaby pani każdego.	I pan ją poznasz, tylko wsłuchaj się w najgłębsze pragnienia, w najcichsze szepty własnej duszy. A jeżeli chodzi o hasło, to głoszą je wszystkie doskonalsze wyznania: przez ziemskie życie i prace do zaziemskiego, przez wieczne życie i prace	Jak to?	Jakże to? W środku łóżko będzie stało czy co?	Katolik wśród katolików nigdzie obcym nie jest, macie obowiązek i wy oddać ostatnią posługę chrześciańskiemu cesarzowi i królowi rzymskiemu.	Nie ma żadnego związku między tem a Helleu	Nie ma!	Nie mogę...	Nie wierzysz mi pan, przypuszczam Mówię panu, że nie ma takich drugich oczu jak moje. Spojrzyj pod łóżko.	Nie! Gorąco mi tylko!	Nie! Nic!	Nie, jesteś przecież w gruncie rzeczy dobrym kompanem. Nie zatrzymuję cię dłużej i postaram się wyleczyć z moich ambicji.	No dobrze, w takim razie do Glasgow, jeżeli tak wam na tym zależy Przynajmniej będziemy mogli z was się naśmiać.	No tak, to raczej prawdopodobne.	O ile wiem, nie	Paweł Brzęczkowski ta stara świnia? Co też pan opowiada! Szwindlarz i lichwiarz jakich mało. Podczas okupacji niemieckiej był denuncjantem i utrzymywał szulernię. Własną żonę odstąpił jeszcze przed wojną Purclowi za pięć tysięcy rubli.	Rany moje! Co za wyrok!	Saint-Loup o kasku ze spiżu dobierz no trochę tej kaczki o udach ciężkich od tłuszczu, na które znamienity ofiarnik ptactwa rozlał mnogie libacje czerwonego wina.	Tak, bywa i to. Nieraz budzę się rano, to jest, podnoszę się rano przepędziwszy noc bezsenną i jestem tak upadająca...	To i ty mi przebaczyłaś?	To jeszcze mało.	To moja siostra!	To twoją dłoń całuję, a przynajmniej pragnąłbym ucałować.	To widzę	Witam, zacnego wierzyciela, bo założę się, że w tym charakterze pan przybywa?	Wyzdrowiał i od miesiąca już chodzi do fabryki.	Zdrowa jestem zupełnie, a jak teraz, cieszę się pani szczęściem...	( pomyślał Beetle, uśmiechając się, ze wzrokiem zapatrzonym w dal).	A więc niech pan zrobi inaczej, jeszcze lepiej. Jesteś pan tylko człowiekiem czarującym, a tak byłbyś człowiekiem wręcz nieocenionym.	Brucynę uzyskuje się z fałszywej chininy...	Czego ty chcesz ode mnie?	Czy ja wiem, panienko?... Może co z panem Wojciechem?	Czy mamy wykonać tę ostatnią formalność w obecności pana komendanta?	E, dużo tam komu przyjdzie z takiej wiadomości! Choć żyję od niedawna na świecie, tom przecie widywał, jak rzeka zmieniała koryto!	Ech, co znowu!	Fotografie pamiątkowe! Zdjęcia minutowe!	Gdzie mnie chcesz wieźć?	Gdzie nas oczekuje „Rybitwa”?	Gniew odrzekła Ludka i przygryzła wargi, zapalczywie spoglądając na Freda spod wielkiego kapelusza.	I ze mną, panie Marcinie.	Ileż u państwa jest służby?	Jak mogłaś wprowadzić tu tych panów?	Jakto, niepodobna?	Jeden z moich przyjaciół.	Jezus, Maryja, ktoś idzie ku nam!	Lekarze, krewni.	Możesz poślubić Karolinę Karolina będzie jedyną spadkobierczynią swojej matki, swojego ojca i swego wuja.	Musi być, co wójtowej ckni się do małego; widziałam, jak wietrzyła na płocie przyodziewę po swoich nieborakach!	Nad pogany zawojowanemi więcej prawa ma nasz Ojciec św. Papież rzymski i ten rozporządza koronami a rozdaje one...	Nieważne.	O ar negalėtumėte man dabar pasakyti, kas tat yra tėvynė?	O! bardzo trafne nazwanie dla siebie wymyśliłeś! Trzeba rzeczywiście być wielkim nicdobrego, aby tak ślicznie urządzić się ze wszystkim...	Obrączka ślubna	On sam.	On w ogóle ostatnimi czasy jakoś mnie unika	Ooo... zobaczmyż tę prawdziwą prawdę?	Owszem...	Panie życzą sobie czegoś w pasy! W horyzontalne czy w perpendykularneperpendykularny	Pod willą fenickiej kapłanki, nazwiskiem Kamy	Prasidėjo!... Supranti?	Rozmawiałem z kilku wojownikami, którzy wrócili z gór.	Rzecz dziwna wchodziliśmy przez jakąś plugawą sień w jednym z nadrzecznych domów, wychodzimy zaś tą piwnicą o parę kilometrów na wschód, w czystym polu!	Spokojnie... spokojnie...	Sprzedano mu bezprawnie las!  Żyd rąbie!	Słusznie. Rozumiem. Dobrze, mości książę. Mym jednym spojrzeniem tej religijnej ofiary dokonam.	Służę jegomości!	Tai leisk mane, mama, į miestą da pasimokyti.	Tak należy, Ned!	W górę, w górę!	Wiecie państwo, że Grosman, zięć Grünszpana aresztowany?	Wiem doskonale	Witajcie, księże kanoniku! Serdecznie wam rad jestem. Gra, Król, Ojciec, SynGraliśmy w szachy z OlbrachtemOlbracht	Wydaje mi się, że odnalazłem ojca.	Zadam kłam twemu proroctwu, księże zostanę wierna temu, który umarł dla mnie.
Tak. Gdy mnie wszystko inne zawiodło, mam prośbę. Robiłem wszystko, co mogłem, aby do tego nie dopuścić: nie udało się. Może i lepiej. Gdyby mi się było powiodło, byłbym zdobył szczęście odzyskania ciebie wbrew twojej wiedzy i woli... Zosik, ja mogę je teraz jeszcze otrzymać z twoich rąk, z łaski twojej.	Poszedłem najpierw do pani hrabiny ale nie mogłem się z nią widzieć, bo zajęta była wraz z mężem ważnymi jakimiś interesami. Alem ja tak nastawał, że sam pan hrabia wyszedł do mnie i tak mi powiedział: „Pan Goriot umiera, to i dobrze! Nic rozumniejszego nie mógł zrobić. Pani de Restaud jest mi potrzebna, bo musimy pokończyć ważne interesy, pójdzie sobie wtedy, gdy wszystko będzie skończone”. A taki był rozgniewany! Miałem już wychodzić, aż tu pani hrabina wchodzi do przedpokoju jakimiś drzwiami, których pierwej nie widziałem. „Krzysztofie powiedz memu ojcu, że ja się posprzeczałam z mężem i nie mogę go zostawić; chodzi o śmierć lub życie moich dzieci; ale przyjdę natychmiast, gdy wszystko będzie skończone”. Z panią baronową to znów inna historia. Nie widziałem jej wcale, ani mówić z nią nie mogłem. „A! pani śpi; wróciła dziś z balu po piątej i gniewałaby się, gdybym ją przed południem obudziła. Gdy zadzwoni na mnie, to wtedy powiem, że jej ojciec ma się gorzej. Ze złą nowiną nie ma się czego śpieszyć, zawsze będzie czas ją powiedzieć”. Daremnie prosiłem! Ach! Prawda! Chciałem się widzieć z panem baronem, ale nie było go w domu.	Ano zgadłeś, jegomość Nie przelewa mi się tu wcale!	Do licha, nie różni się na oko niczym od tego drogiego ani od prawdziwego.	Ja? nie	Stanowczo, baronie jeżeli kiedy Fakultet zechce utworzyć katedrę homoseksualizmu, zaproponuję pana primo loco. Lub raczej nie, bardziej by się panu nadał instytut specjalnej psycho-fizjologji. I widzę pana zwłaszcza na katedrze w Collège de France, oddającego się studiom, których rezultatów udzielał by pan, niby jaki profesor języka tamulskiego lub sanskrytu, wobec szczupłej garstki osób, które to interesuje. Miałbyś pan dwóch słuchaczy i pedela, przez co nie chcę rzucać cienia podejrzenia na nasz korpus pedelów, który uważam za nieskazitelny.	To istna idèe fixeidèe fixe (fr.) choroba stopniowo trawiąca, wyniszczająca organizm; suchoty, gruźlica płuc.. Ale á proposá propos (fr.) nie baw się w formalności, nie przejmuj się konwenansami.. Mieszkam na Wielkiej Morskiej. Do widzenia!	Wyjrzyj na ulicę i zobacz, że to zajęcie dla żebraków. Modlą się ci, co nie mogą inaczej zarobić na kawałek chleba. Wszyscy inni pracują albo kradną. Albo kradną i pracują. Amen. Takie czasy, a Pana Boga zostaw, nie szarp za kapotę, bo i tak założył ręce. Nie śni mu się nawet mieszać do tego całego bałaganu. Jakow, ty się doczekasz, że zostanę goła i bosa. I ty, i on. Wszy uciekną nam z grzbietu razem z koszulą.	Bardzo byłem strapiony, że nie mogłem wrócić wczoraj ale trzeba mi było pocieszać człowieka tak nieszczęśliwego, że niepodobna było go opuścić. Co do pani de Tournon, nie radzę ci martwić się zbytnio, jeśli ją opłakujesz jako kobietę pełną cnót i godną twego szacunku.	No, tego już nie będzie ani nawet połowy. Zaraz ci wyjaśnię sytuację: powrót do Appinu grozi nam niechybną śmiercią; na południe stąd wszystko należy do Campbellów i nie ma tu o czym myśleć. Na północ... no, nie ma najmniejszego zysku iść na północ: ani dla ciebie, który chcesz się dostać do Przewozu Królowej, ani dla mnie, wybierającego się do Francji. Wobec tego nic nam nie pozostaje, jak podążyć na wschód.	Na mękę Pańską, litości!... Niech pan nie zabija! Nie moja wina! Bóg mnie skarał, nie moja wina. To ta łajdaczka, to ta nieczysta, to ona, my nic... Zlituj się pan nad starą, już i tak niedługo umrę... I on nie winien, to ona opętała nas, ona! Jędza, rozpustnica!... Grzech śmiertelny na nasze dusze...	Aha, wali się ktoś do sieni. Wyjrzyj no, Pietrek.	Ależ trzeba, natychmiast! Nim się marszałek wybierze!... Jan tam klnie pewnie i płacze.	Ba! Ja myślę.	Boże mój! a więcej niż sześć godzin trudno ci obejść się bez...	Cóż to to? czy jaka nieszczęśliwa miłość! E! pfe! rzekł wojewoda, to się odżegnaj od niej. Szkodaby cię było...	Dlaczego tedy nie doszło małżeństwo do skutku?	Dyćdyć (gw.) sześćdziesiąt sztuk; przen.: mnóstwo. zabawnych dykteryjek Po prawdzie, to nad ranem znikł nagle jakoś bez śladu, nagadawszy się trzy po trzy z moją wnuczką. Rośnie chłopak jak na drożdżach, ale jest zawsze tym samym Przyjacielem gwiazd, który przyniósł mi niemylną wieść o wojnie. Czyżeście się rozeszli?	Filut dziewczyna trafiła kosa na kamień... Ale ba! nie ona jedna na świecie.	Głuptasku, gdybym ci nawet powiedział i tak nie będziesz w stanie dotrzeć do niego. Do tego trzeba znać Kabałę. Trzeba też odbyć czterdzieści postów, a na czterdziesty pierwszy dzień...	I mnie się to samo tak wydaje...	I szaleństwo Zważże sam. Dziewczyna piękna jak anioł, oczy rwie, wie o tem i pięknością się tą posługuje, naraża. Wyjdzieli cało? a ludzie zawsze paplać będą.	Ja! pierwszy krok tam zrobić! nigdy!	Jestże walka? któżby chciał mną się tak dalece zajmować.	Musisz mieć wzrok doprawdy oczarowany, skoro moja prosta postać budzi w tobie tyle zapału. Cóż by dopiero było, gdybym starała się uwieść ciebie?	Nie radzę wam, ażebyście przystępowali do tego interesu. To jest najzwyczajniejsze oszustwo. W ogóle nie radzę wam wierzyć wszystkim ogłoszeniom w gazetach. Nie mam przy sobie trzech tysięcy, ale mogę pożyczyć wam 15 szylingów, a jak będziesz pełnoletni oddasz mi.	Nie wiem, panie dyrektorze.	Niechby się spalili ci bogacze, prawda, Władku?	Pan też wody w gębę nie nabierał przed tą naszą babą i pamiętam, panie wachmajster, że pan rzekł do niej: „Pamiętajcie, babo, że cesarz czy król myśli tylko o swojej kieszeni i dlatego toczy wojnę, choćby był takim dziadygą jak nasz stary Prochazka, którego nie mogą wypuszczać z klozetu, żeby nie zapaskudził całego Schönbrunnu”.	Popiliśmy się wczoraj na glanc. Malinowski rozchorował się i co trzy kroki jechał nad morze.	Tak, ale zanim puścimy się w drogę, musimy załatwić pewne sprawy. Po pierwsze trzeba odesłać Trybuleta do Bloji Po wtóre musimy poprosić o radę i pozwolenie mego ojca. Dalej trzeba nam znaleźć jaką Sybillę za przewodnika i tłumacza.	Tak, były naprawdę! Tylko że zdarzyła się jakaś omyłka, a pan Carrisford myślał, że są zrujnowani.	To napijże się i powiadaj choć to, co wiesz, jak mnie kochasz.	To szczere chęci, anioł by lepiej nie chciał...	Ty się jej boisz? Czarny Korsarz? Chyba żartujesz?!	Tylko tyle?... Ja dopiero wtedy byłabym prawdziwie szczęśliwą, gdyby mi pani kazała pisać wszystkie listy	Żeby ani ślad nie pozostał!	A bo to wszystko bajki	A gdzie Fernand?	A jeżeli syn?... Wiesz, wasza cześć, że mógłby narobić kłopotu	A ten obóz?	At! co waść mówisz?!	Bardzo nacierali?	Bodajeś pękł, kufo browarna!	Bynajmniej... Chcę tylko, byś mnie znała.	Będzieesz??...	Ciebie... Ciebie Laura.	Co więcej, to muszą być ludzie jak tylko może być anty (antydreyfusiści, oczywiście) i militaryści	Czy chcesz pan zobaczyć obóz bandytów na wywczasie?	Czy daleko stąd do hotelu?	Czy są jakieś przeszkody hermetycznehermetyczny zapytała tajemniczo brunetka.	Czy takie jak moje?	Czyżby wpadł do bagna przez przypadek?	Dalibyście spokój szukaniu chłopak uciekł jeszcze przed północą, a wy go tutaj upatrujecie.	Dalibóg, wierzę. Wszyscy ci ludzie wyglądali na bardzo poważnych.	Daruj mu pan	Dziewięć i sześć miesięcy.	Długo?	Gdybyś za niego wyszła?... Naturalnie, powinszowałabym wam obojgu. Ale co na to powie baron, marszałek, Ochocki, a nade wszystko... Wokulski?...	Gdzie tam! Teraz zacznie znowu Prusak.	Gdzież...	Głupstwa! Więc cóż chcesz zrobić?	Hrabia!	I co, załatwione?	I cóż myślisz?	I przypadkiem odkryłeś pan to przejście?	I za szlachtę ręczysz?...	Jakże, przeciech kuropatwy to koszerne?...	Już samochód czeka, proszę pana	Królewskie mieszkanie, ale dla pani niema nic zbyt wspaniałego, nic, słowo honoru daję, że jestem z pani dumna.	Kyrie elejson! A oni czego chcą od ciebie?	Na wieki wieków!	Najjaśniejszy Panie rozkaż, by mi oddano muszkietera mojego, albo niechaj go sądzą.	Niech pan patrzy: to jest narys budynku, a to jego przekrój podłużny.	No, i	No, to niech ona napisze; gra na fortepianie, to i pisać pewnie umie.	O Jezu...	On? Wszak ci on był zabit? Czy to upiór?	Ona mnie łagodzi w inny sposób, uspokaja	Oto i on	Otóż, niech mi pani powie, co teraz z sobą pani robić myśli?	Pewnie, żebym chciała	Precz z moich oczu!	Słyszałem coś o tym no, i znam nabywcę, i pan go zna.	Tak, ale mojemi końmi dwadzieścia minut.	Tak, tak, wspaniałe skarby Może innym razem je wykopiemy.	Taki znaczny człekczłek (daw., gw.)	To dobrze.	Trzeba wierzyć...	Tylko dla odzyskania zdrowia	U siebie!	Więc czego pan właściwie chce ode mnie?	Więc czego wasza dostojność chcesz? Co mamy robić?	Więc kto?... No, kto kupił?...	Więc któż im daje radę?... kto kieruje ich edukacją?...	Wyjaśnimy.	Właściwie to chcę sobie coś kupić, ale mam w tem pewien cel, że kupię na rozpłaty.	Z Kicią?	Zimno!	Śmiałżebyś podnieść rękę na swoją królową?
Zasługa! Nie uważaliśmy tego wówczas za zasługę. Moi ludzie, przyjaciele, bracia opuścili mnie, mówiąc: „Skończyły się czasy panowania Anglików. Niech każdy wywalczy sobie nieco mienia”. Lecz ja już mówiłem, był z ludźmi z Sobraon, z Chillianwallah, z Moodkee i Ferozeshah; przeto rzekę: „Poczekajcie no trochę, a wiatr się zmieni; te sprawki nie przyniosą wam szczęścia”. W owych to dniach przejechałem konno siedemdziesiąt mil, wioząc na łęku angielską memsahibmemsahib powiadam mu rzecze ów	Ej, nie myślałem! Wiem ja, że kogo obleci, to jegomości nie obleci, jeno tak się pytam, bo jak rodzicielom odwiozę to, com zebrał, chciałbym też z jegomością pójść. Może też Bóg mi dopomoże z mojej krzywdy się Bohunowi wypłacić, bo kiedy zdradą nie przystoi, to gdzież ja jego znajdę, jeśli nie w polu. On się nie będzie chował...	Zauważyłem, że Amelka gospodarowała przy obiedzie, wyręczała matkę całe popołudnie, ustąpiła Małgosi miejsca wieczorem i posługiwała wszystkim cierpliwie i wesoło. Spostrzegłem także, iż rzadko się obraża, nie mizdrzy się w lustrze i nawet nie wspomniała o bardzo ładnym pierścionku, który ma na palcu, skąd wnoszę, że postanawia tak starannie urabiać swój charakter jak figurki z gliny. Cieszy mnie to, bo chociaż byłbym bardzo dumny z pięknego posągu jej roboty, nieskończenie dumniejszy będę z czułej córki, umiejącej upiększać życie sobie i innym.	Jeśli się na mnie rozzłości kiedykolwiek, to już nigdy nie pójdę do niego	Pewnego dnia znaleźliśmy się sam na sam i on tak zaczął prawić: „A co, panie Jakubie (nazywał mnie tam Jakubem, jak gdybym był synem gospodarza), znów jesteśmy razem. Tu lepiej, niż na starym okręcie a on ciągnął dalej. „Nie obawiaj się pan niczego. Ja znam się na dżentelmenach i rozumiem ich uczucia. Mam nadzieję, że będziemy się wzajemnie wspierali i ja niemało przeszedłem po awanturze z tym starym gratem, Patną!” Na Jowisza! To było straszne! Nie wiem, co bym był powiedział lub zrobił, gdyby właśnie pan Denver nie zawołał mnie. Była to pora śniadania, więc poszliśmy razem przez dziedziniec i ogród do domu. Zaczął się ze mną przekomarzać na swój dobry sposób... Zdaje mi się, że on mnie lubił... Wiem, że mnie lubił. Dlatego tak mi ciężko było. To był taki niezwykły człowiek!... Tego ranka wsunął mi rękę pod ramię... On także był ze mną na stopie poufałej... Eh! jak sobie przypominam, w jaki sposób ta mała bestia przemawiała do mnie... Nie mogłem tego znieść... a pan wie... staruszek był dla mnie jak ojciec... (...) więc należało mu powiedzieć, oszukiwać go nie mogłem, prawda?	A nie chciała. To nie dziewka, jeno kamień.	Otóż to jest! Szczęśliwy ten, który się wykochał za młodu. Starzejąc się, wywołuje swojej młodości wspomnienia i nie psując sobie nimi krwi ani zdrowia, wolnym krokiem chodząc koło swoich zatrudnień, z wolna postępuje do grobu. Ale komu się miłość przewlokła aż do siwizny, w kim za młodu nie wygorzały wulkany...	Rzecz ciekawa. Zastanawiałem się nieraz już nad celem tych pseudoprzypadkowych spotkań i nie mogę go zrozumieć.	Ale to nie poto żeby pić napełni pani wszystkie kieliszki, przyniosą cudowne brzoskwinie, olbrzymie morele, o tam, nawprost zachodu słońca, to będzie przepych w stylu najpiękniejszego Veronese.	Faktycznie uczony ty jesteś, Trzewik, i swoje zrozumienie posiadasz, ale do jenteresu musowo smikałkę trza mieć. Choćbym cię samem słupem telegraficznem pięć dni tam i nazad przez most Kierbedzia pędzał, to i tak nie odgadniesz.	Aha, gotowa! Widziałam zieleninę na stole jeszcze nie obmytą nawet.	Tobie być jenerałem, nie arcykapłanem!... I już rozumiesz drogę Labiryntu?...	Czy nie z panem Lucjanem Chardonem mam zaszczyt...?	I nic ważnego nie było?	Toś nie mógł iść?... Z chłopakami latać	Tu, w domu, nie może pani mieć moich listów. Ktoś może przejąć. Jest to rozkosz nad rozkoszami czytać cudze listy miłosne...	Znam szlachetny charakter waszej świątobliwości. Gdybyś, władco, nie był faraonem, po kilku latach zostałbyś najznakomitszym kupcem fenickim i naczelnikiem naszej rady...	Wówczas po długim milczeniu, którym zapewne chciałaś mi okazać to, co aż nadto widzę dzisiaj, że mnie nie kochasz i że ci jestem  już obojętny... przesłałaś mi  pięćset franków.	Ej, nie. Stryj mi już wszystko opowiedział. Znam pana dzieje. Dokąd pan jedzie?	Nie kupowałem bynajmniej; trzeciego przyprowadził mi dziś rano służący bez liberji i nie chciał powiedzieć, do kogo należy, utrzymywał, iż dostał rozkaz od swojego pana...	A, naturalnie pojmujesz pan, iż nie możemy przyjąć nędznych habetów zamiast wierzchowców, jakie nam przyobiecano.	Słuchaj! Powiedz panu profesorowi, iż go przyjąć nie mogę... bo... pan umarł i...	A siostry, bracia, ojciec? Nie ma pan nikogo?	Zapomniałeś o niej dawno... Nie byłeś nawet na grobie naszej córki...	Tak, naprawdę. Nie chcę być dręczona takimi rzeczami. Ojciec powiedział, że to niepotrzebne, że za wcześnie jeszcze, i zresztą ja sądzę tak samo.	Oho! Więc tak ze mną mówisz? Dlatego, że kuleję? Zresztą wcale tego nie widać. A może ci się zdaje, że i ja się ciebie boję, dlatego że Karus był takim nędznym tchórzem? Radzę ci po dobremu...	Z biedy się niekiejniekiej (gw.) inni. zaświadczą Biedocie to kużdenkużden (gw.) ulżyć, popuścić. se Jezusiczek we złości, pofolgował, no, żeby się tak zawziąć na jednego głupiego chłopa. I za co? Cóż to złego zrobił?	O, jaśnie panie, wtedy nie należał do pana	Uznaję, że ja nie jestem tyranka; w ciągu całego dnia ma tylko pojechać po pańskie bażanty, siedzieć tu po próżnicy i zjeść swoją porcję.	O! On mnie nie przeklął jak Samuel księżniczkę Elen w trumnie przeklina	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	Ale dokądże to chcesz iść, stary wariacie?	Cóżeś to, chłopcze, przeskrobał, co? No, przyznaj się.	Zapewne. Ale przecie możecie obwarować się zastrzeżeniami. Na przykład, jeżeli zostanie stwierdzone, że spełniam źle swoje obowiązki, że produkcja jakościowo lub ilościowo spada, że organizacja psuje się, że z mojej winy powstają straty, macie prawo mnie usunąć.	Wierzę widziałeś waszmość, jakie to tłumy zjechały się do stolicy? Za rogatkami obozy i bazary stoją, że i przejechać trudno. Dziwne też rzeczy opowiadają ludzie o tej przyszłej elekcji, które waćpanu w domu sposobnym czasem powtórzę...	Ale wnosząc z tego, coś mi mówił, twój mistrz znajdować się musi w tej chwili w Paryżu.	Ot, widzicie, że już się pali...	Po cóż ci ona, to błoto, ta awanturnica?	Moi panowie, sąd o pannie Ricie zostawmy wyłącznie Trestce. Chodzi nam obecnie o pannę Rudecką... jakie ona ma imię?... Stefania, zdaje mi się.	No! i Laskonogiemu się chce na Nakło	Dziękuję. Na razie poprzestanę na samodzielnej obserwacji. Czy wolno mi przejść się tędy, ogrodem pomiędzy domami?	Nic, chłopi jak zwykle chłopi: trochę się upierają, ale musi się tak zrobić jak chcecie.	Zaraz po pierwszym śniadaniu. Wstąpimy do Coombe-Tracey. Watson pozostawia tutaj kuferek, jako dowód, że wróci niebawem. Napisz kilka słów do Stapletona, przepraszając go, że nie możesz korzystać z jego zaprosin.	A przeszłego roku, kto to zjadł panny, he?	Mówić tyle! Żeby to!... Morowe powietrze... z tymi pannami!	Od kogoż to zależy?	Po co mi ty to mówisz?!	To będzie trudnoTo będzie trudno	Trzeba ją schwytać!	„Podbiuro”? Co to takiego?	Ach, ekscelencjo, woda jest jeszcze większą rzadkością niż wino, jest taka susza!	Jak też on to przyrządza	A dla czegóż ja się boję i drżę? zapytała Laura... dla czego jej głos wpadał mi aż do serca i krajał je boleśnie? dla czego ta piękna twarz zdała mi się obliczem kata?	Ale zkądże podejrzenia? zkąd domysły?	Ha, może! Ale u nas będzie zawsze mniej świetna.	I pięć karczmów na rozjazdach!	Już przyszło, panie.	Na włócznię i na ostrogi świętego Jerzegośw. Jerzy	Taki grzech, takie zgorszenie, dyć wstyd na całą wieś padnie!	A nic czasem podobniejszego do potwarzy nad prawdę	Dobrze, porozmawiamy jutro, ale dziś przeczytaj tę kartkę.	Na śmierć pójdziemy, tylko rozkaż...	I nowy minister wojny. Widzi pan, mówiłem panu. Redaktor „Techniki”. Główny dyrektor MEAS. Najwyższy rabin.	Czy rzeczywiście znajduje pan?	I pani zatem kochasz go tak bardzo?	Szczęście	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	Prawda, że teraz pójdziesz z nami? A co? dobrze żyć z gadziami? można wyżyć z niemi?	Ja... ja tylko zobaczę, bo prąd taki wartki, wirów pełno!	Ach, co tam mnie wspominać!	Czy ksiądz jaki przychodzi do szkoły?	Jedziemy do Róży?	Jej Bohu, bez krwi rozlewu! Z moich mołojcówmołojec (daw., z ukr.)	Jej ogród, jej! Bardzo go kochała.	Otóż wchodzę właśnie in medias resin medias res (łac.).	Złodzieje, wszarze! Batami ich! W postronki, do kryminału!	A tak i przyszedł nasz wódz!	Ano.	Ba! Niemców!	Bez sensu! Dlaczego chcesz zwiewać?	Cóż mi dasz, za przeminioną sławę moją? Za co kupisz mój ostatni o niej sen?	Dlaczego, Praksedo, skąd i dlaczego?	Dzielny chłopiec!	Dziś było mi tęskno za ludźmi.	Gore! wstawajta, gore!	I jeszcze groziliście nam laniem!	Juścić, że tak.	Kogo?	Któż jeździł?	Poproszę o resztę wódki	Przychodzimy z miasta żydowskiego jako delegaci.	Przyszedłem z Czumki w surskim powiecie.	Skończyliśmy zatem z literaturą i nauką No, a malarstwo? Co tworzą malarze?	Tak... chociaż mieliśmy kilka lat ciężkich...	Taki, jak i ty, hycel był twój dziadek.	Ty	Tygrys, sezam, karakorum. Niech mam taką kurę!	Wolej mi poddaństwo zebrać i partię utworzyć! Będę Szwedów podchodził, jako inni podchodzą, jak niegdyś Kmicic ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Wszystko jedno! A waćpanna moją jesteś z woli rodziców i po sercu.	Zrozumiano; gość będzie obsłużony!
Hm, hm, co też to za śliczna panienka spadła nam z nieba! Szkoda, że pan pułkownik nie widzi, bo miałby czym oczy ucieszyć. Jest na co popatrzeć, jest, jak mi Bóg miły! Dzień dobry panience!	Grozicie. Do sądu podamy! Znajdziemy na was sposób, nie odsiedzieliście jeszcze za las, to wam przyłożą i razem odrobicie!	Nawet źwirzowi nie stanie się nic bez woli boskiej Ile to razy do inszego zająca strzelą z fuzjów, ile psiarni za nim wypuszczą, a on uchodzi zdrów, kiedy się tak Bogu podoba. Ale niech wybije jego godzina	I ja rozumiem Moje odkrycia są tak nowe, że... uważasz je pan za oszustwo!... Pod tym względem nie są mędrszymi od ciebie członkowie Akademii, masz więc dobre towarzystwo... Aha!... chciałbyś jeszcze raz zobaczyć moje metale, wypróbować je?... Dobrze, bardzo dobrze...	Było ze czterdziestu. Ale za późno przyjechali. Gdyby nie moi, byliby go słudzy starostki zdławili.	Dzielny z ciebie chłopak, Bianchon! Ale, słuchaj jeszcze, gdybyś kochał kobietę tak, że gotów byś duszę za nią oddać i gdybyś potrzebował pieniędzy, masę pieniędzy, na stroje dla niej, na powóz, wreszcie na wszystkie jej zachcianki?	W istocie nie jest on owym dzikim, złym zabijaką, za jakiego Diana chciała niegdyś wyjść Alfred jest niezwykle dobry.	Ojciec Léger, który jechał w Pietrkowym dyliżansie, objaśnił go o sprawie Moulineaux: ale nie to wydarło mi na zawsze jego łaskę...	A co? jak źle, żeście mi nie sprzedali gruntu! Ja wiedziałem, że nie wytrzymacie z nami. Teraz będzie jeszcze gorzej, bo Fryc rozgniewał się na was.	Niemniej rzeczywiste. Czy cię nie uderzyło to, Agnes, że zawsze w okresach największego rozpasania zmysłów i w ślad za tym idących zbrodni pojawiali się na ziemi ludzie święci, pełni zaparcia się i żądni męczeństwa?	Jeszcze jedno Za wiele już było plotek.	Na honor! podziwiam te trzy wspaniałe konie, które chłopcy stajenni trzymają za cugle; wszak to rozkosz królewska podróżować na takich wierzchowcach.	Moja żono śmiało mogę powiedzieć, że zawsze szanowałem ojca, bo naturalne uczucie synowskie łączyło się u mnie z przekonaniem o jego wybitnym charakterze; ponadto ojciec jest świętością z dwóch względów: daje nam życie i nami kieruje. Ale teraz nie mogę już widzieć dawnego rozumu w starcu, który pamiętając o nienawiści, jaką żywił do ojca, chce dziś prześladować syna! Byłoby śmieszne, gdybym podporządkowywał się jego kaprysom. Nadal darzę ojca wielkim szacunkiem. Zniosę bez skargi tę finansową karę, jaką mi nakłada	Wcale nie! Przypuśćmy, że byłeś pan istotnie jej mężem, a chcąc wejść w związek z Miss Remsen, zapłaciłbyś pan każdą kwotę za dokument, stwierdzający nielegalność małżeństwa pierwszego.	Mości panie! Czy moje uczynki się panu osobliwe wydają czy nieosobliwe, to mi jedno! Zresztą muszę waszmość uważnym uczynić na to, że tu wcale nie miejsce po temu, aby dysputować o tym, chyba że chcecie prywatne sprawy koniecznie na widok publiczny wywlekać.	Chyba co nie na rękę poszło królowi jegomości, boć i on nie taki jak co dzień. Brwi marszczy, aż mu się do cna zeszły na czole. Jeszczem go tak posępnym nigdy nie widział.	A był nim Był wariatem i nierobem, gdy się dostał na nasz okręt; ale od tego czasu, powiem wam szczerze, zrobił się wcale do rzeczy. To ja go wyleczyłem.	Tak, moje dziecko Ja pracuję dla ciebie, widzisz, ja pragnę twego szczęścia. Aby być szczęśliwym, trzeba pieniędzy. Bez pieniędzy, kaput! Ot, masz tu nowiutkiego napoleona, sprowadziłem go z Paryża. Dalibóg, nie mam w domu ani kruszyny złota. Ty jedna masz tutaj złoto. Pokaż mi swoje złoto, dziecino.	Zmiłuj-że się jeżeli tak ma być wistocie, to mnie skazujesz na wiekuistą niedolę, bo mi właśnie w życiu brak celu.	Ba! Cóż z tego! I tak wiem, że mi nie dasz!...	Jessus, co za nienasycony żarłok!	Zdaje mi się że nie.	Ale niech pani nie męczy się...	E! wiesz przecie sam o tem, Porthosie wczoraj ci to opowiadałem, nie mówmy już o tem.	Jakże to było? jak się to stało? Każ pani przynieść wody trzeba próbować trzeźwić go, nim proboszcz przyjdzie. Ale na miłość Boga, panie Dembowski, jakże to było?	Nie chce mi się chodzić... zmęczony jestem drogą...	O, Bazyli jest najlepszym człowiekiem pod słońcem, ale wydaje mi się nieco filistremfilister (pogardl.)	Myślę o tym często i coraz częściej, choć może nie chcę. Starzeję się widocznie. I jestem sam. Jestem strasznie sam i nie wiem, czy będę miał kogo przy sobie, aby mi zamknął powieki...	Ale dlaczegóż Trompe-la-Mort nie zemknie wraz ze swą kasą?	Noc okropna i nieprzejrzana, w której się coś rusza i coś idzie do mnie.Strach  Ale ja nie wiem co i boję się.	Synu mój, możesz wielu zawiłych spraw świata jeszcze nie pojmować, lecz jedno powinieneś wiedzieć z całą, na jaką cię stać, pewnością, z większą nawet, niż cię stać, ponieważ całkowite posłuszeństwo musi wypełniać wszystkie myśli i uczynki człowieka walczącego o prawdę. Chcąc służyć wierze, trzeba się jej obowiązującym zasadom podporządkowywać bez wahań, pytań i wątpliwości, bez cienia ubocznych myśli, z nieograniczonym zaufaniem do zwierzchnictwa.	To widocznie nie wywiozła pani wspomnień.	No, już nie będę, nie, tylko nie becz. Dlatego pan Adam dobrze mówi, że arystokracja to nicpotemnicpotem (daw.)	Tak mi się wydaje, nie sądzę, żeby strzał poniósł się dalekim echem	Pokrzepia mnie pan, naprawdę Zawsze poczuwałam się do winy wobec pańskiej drogiej ciotki, gdyż East End nie zajmuje mnie wcale. Odtąd będę mogła spoglądać w jej oczy, nie rumieniąc się.	Bardzo głęboka. Tylko trafić do niej trudno, bo wejście zamaskowały gruzy. Dopiero stryj mi ją pokazał.	Nie, jestem pewna, że na poczcie była tylko jedna.	Pono o Grzeli. Mojego nie ma, pojechał do powiatu, a stójka jeno powiadał, że tam stoi napisane, jakoby Grzela pomarł czy coś...	W istocie, głowa piękna i od pieniędzy piękniejsza, odezwał się Tyszko, bo to własność panny rozumnej i ślicznej.	Innym nie daję, a tak natarczywie się nie upominają.	O! już się nie będę starać o nie.	Mnie się nigdy nic nie przywiduje	My i nie chcemy go znać. Starzy u nas mówią, że który Kozak jego na oczy dojrzy, temu już śmierć pisana.	Po obiedzie. Były to jakieś wrzody mózgowe... przyczyniły się rozmaite inne powody...	Szlachetny mistrzu Odwaga, Niebezpieczeństwo, Śmierć bohaterskaczy nie sądzisz, że rzemiosło żołnierskie cenione jest tak wysoko z powodu niebezpieczeństw, na jakie naraża, oraz odwagi, której wymaga koniecznie i bezwzględnie?	Był to jeden z najtęższych w okolicy „szczurów wodnych”.	Byłoby to dla mnie więcej niż pomyślne zdarzenie.	Gdyby mieli rozum, to by poszli na Niżpol	Ha, trudno. Nie każdy może kraść magle...	I psu nie pozwolą.	Nie będę jadł.	Nie ma.	Nie pójdziesz?	On był złym typem musiał być ukarany.	To jest pożegnanie	Weź mnie i ją, rzekł Dobek cicho; ale czy zechcesz nas teraz?...	Wiesz, Jelsky?... Sądząc z wymowy i dowcipu, musiałeś dziś popełnić nie lada nikczemność.	A jednak tak było I cóż w podobnych okolicznościach pozostawało memu mężowi? Oczywiście jedno mu pozostało: pożyczyć od tej gałęzi rodziny mojej, która osiadła w Plymuth, na powrót do Londynu...	Zapomniałeś pan, że ja doskonale i oddawna znam Głuszę, łatwo bardzo domyśleć się mogłem co się tam święciło między Anusią a panem.	Chce pan, aby się od pana wszystko zaczynało!	Mości hrabio! należy wcale odwrotnie powiedziéć, tak jak historya kiedyś zapisze, że N. Pan był i jest wykonawcą jego fantazyi...	Tak, jesteśmy umówieni przy ujściu rzeki Catatumbo albo Suany Miejmy nadzieję, że wkrótce się tam zjawi.	Zaraz będę budził, jeśli pan dyrektor każe, bo pan Moryc mówił wieczorem, że chce dzisiaj spać dłużej.	Ja z tobą będę, Bziku, wszędzie z tobą	A jak zginiesz?	Bo jestem w ostatniej nędzy.	Cicho bądź! Będzie cię Szwed miotłą po łbie w stajni moresu uczył!	Cóż go tak opóźnić mogło?	Do pioruna!	Jakaś krucha i łatwo tłukąca się cywilizacja.	Najlepiej zaprośmy ich na obiad zobaczysz, czy się mylę.	No, Isaj Fomicz, daleko ty u nas zajedziesz! Bądź zdrów.	Po co! Brat przyjął mnie jak najgościnniej; wszystkie potrzeby moje opatrzył, czegóż więcej mam od niego wymagać.	Po tym, co żona pańska przeszła i wycierpiała, należy jej się jakieś zadośćuczynienie. Musi jej pan sprawić piękną suknię balową, a potem wysłać ją gdzie nad morze dla odzyskania sił.	Proszę mnie połączyć z prywatnym mieszkaniem prezesa ministrów.	Pyszne stanowisko! można kpić z niego ze wszystkich do syta.	A jaki kochany!	A potem co?	Cygan wszystko wié, dobrodzieju! obojętnie mruknął dowódzca bandy.	Diego, nasi już pewnie opuścili obóz.	Gdzie złodziej?	Kiedy zakasuje Modrzejewską?	Krew.	Mój kochany pułkowniku!...	Niepocieszająca zapłata!...	O piękna była! dodawali drudzy.	Ojciec także wolny.	Pejsate Żydy, naszego!	Pięć minut upłynęło zaledwie.	Psiakrew!	Ryngałła księcia otruła	Sam?...	Sina u mego brata głowa, sineńka, kruki go dziobią!	Tak, darować im życie, jeżeli...	Tak, ojcze.	Ucztę weselną? Jaką?	Wiem, wiem dla dobrych uczynków...	Wszystko ma swoje granice	Zwyciężę!	Ładnie mnie przeprasza.
Czy i Aramis winien tak samo, jak ja uczynić?	Masz nadzieję! proszę, rozmów się szczerze sama z sobą. Ostatni to raz bez wątpienia będziesz miała po temu sposobność wobec mnie. Mówisz, że mnie kochasz, wierzę ci. Otóż, podejrzewam cię; czy twoim zamiarem jest, abym odjechał i aby czas oddał ci sprawiedliwość?	Słuchajcie, dzieci, to człowiek dębieje po prostu! Coś ty chciał powiedzieć, Gibergue?	W księgach naszych jest o tém podanie, ale to nie władzca wedle ciała i miecza tylko wedle ducha. Nie będzie on panował legiami wielkiemi i potęgą ziemską, lecz słowem i prawdą.	Śliczna jesteś, twój Waldy zachwyci się tobą na nowo.	Żeby mi tylko tchu w piersiach nie brakowało i żeby mi ból mówić pozwalał, pokazałbym ja ci, jakiś ty głupi i jakie brednie pleciesz! Ach, niecny hultaju! a gdyby też fortuna, dotąd nam zawistna, obróciła się ku nam i wziąwszy nas za rękę, zrobiła panami jakich wysp, o których ci gadałem, to powiedz, ciemięgo, cóż byś wtedy począł, jakbym ci dał władzę nad którą z tych wysp podbitych? umiałże byś ty dać sobie radę, nie będąc rycerzem i nie troszcząc się o ten honor? Każdy by ci grał na nosie, a ty byś nawet nie czuł w sobie ochoty pomszczenia krzywd i uraz, państwu twemu wyrządzonych. W nowym państwie rządy niełatwe; poddanych trzeba trzymać ostro; bo jak wezmą na kieł, to bieda z tobą. Myśliszże ty, że to nie trzeba na to rozumu i odwagi, żeby się bronić i nacierać, kiedy co chwila może być do tego okazja?	Ja téż nie chcę, ni ciebie, ni twego pierścionka, ni domu, ani nic w świecie... Ty myślisz ty myślisz, że jabym wyżyła tam w twojéj khera (domu), w téj klatce, zamknięta jak niewolnica? O! to życie nie dla mnie: dla was pieszczochów, dzieciuchów, starców bez krwi i serca... Dosyć mi było sprobować. Bywaj zdrów panie! Aprasz! zacinaj grami (konia)!	Po dwóch latach pobytu w Konstantynopolu zdołał uciec z pewnym Greczynem, przebrany w suknie Arnauła; czy się ocalił, nie umiem powiedzieć, bo nie miałem sposobności zapytać o to towarzysza jego ucieczki, którego widziałem w rok po tym. Tyle tylko wiem o losie Don Pedra i mam żywą obawę, czy mu się ucieczka udała.	A może to twoi rodacy, którym depczemy po piętach?	Ale tak daléj być nie może, stary mój kolego Winienem ci życie i byłbym niewdzięcznikiem, gdybym ci z pomocą nie przyszedł. Ja-m nie zapomniał, żem po moście nad Berezyną przechodził, i znam kilku takich poczciwców, którzy zawsze dobrą pamięć mają; ci mi dopomogą w tém, by ojczyzna wynagrodziła cię, jak na to zasługujesz.	Ale to na naszym biednym światku?	Bo kobiety są lepsze od nas spodziewam się, że po tem, co cię spotkało, i ty jesteś tego zdania.	Co to Diana?! Własne psy by na Dianę wyły, gdyby ją ujrzały!	Czy pan żonaty?	Cóż, to twoja pierwsza podróż Z czasem przyzwyczaisz się do życia na morzu.	Do układów Janickiego pewnie wybiorą, bo on po tatarsku, tak jak po polsku mówi	Jakoś... Ból głowy. Febra. Bo to teraz te ciągłe zmiany pogody. To pogoda, to masz! znowu niepogoda. Nigdy tego dawniej nie mieliśmy w naszych tutaj stronach. Była pogoda, no to pogoda. A teraz... Widać panienka z tej ciągłej niepogody wpadła w zapalączkęzapalączka (gwar.)	Jezus Marja, a to dlaczego?	Moiście wy! Jako co do mnie, wolę szczerze mówić niż taić. I Hlawa, i wy powiadacie, że Zbyszko już tamtej nigdy nie odnajdzie, a Czech gorzej się jeszcze spodziewa. Bóg mi świadek, nie życzę jej nijakiego zła. Niech mu ją tam, niebogę, Matka Boska strzeże i uchroni. Milsza ona była ode mnie Zbyszkowi, no i nie ma rady! taka moja dola. Ale widzicie, póki jej Zbyszko nie odnajdzie albo jeśli, jako wierzycie, nigdy nie odnajdzie, to to...	Mości rycerzu, gotów jestem wierzyć, iż pokonałeś wszystkich prawie rycerzy błędnych w Hiszpanii, a nawet w całym świecie, jeśli tego żądasz, ale co się tyczy Don Kichota z Manchy, wątpię bardzo, żeby to było prawdą, musiałeś zapewne być oszukanym i kogo innego wziąłeś za niego, choć to niełatwo, bo mało mu podobnych.	Nie mam do tego prawa i nie znam takiej rangi. Jestem tylko generałem brygady, a ty rannym oficerkiem. Jak zostanę naczelnym wodzem in partibus infidelium, nie zapomnę, żeśmy spali pod jedną kołdrą.	Nie wiecie, czy chrześcijanom dadzą broń?	Nie, dziękuję, nie chodzi o śniadanie; ale do licha, niemiłe to będzie towarzystwo!	On, on!... czuła tylko jakieś straszne i rozkoszne razem unicestwienie i spokój, spokój nagłą cichą falą skądś spływający...	Razem to niedość, żeby się czuć bardzo, bardzo nieszczęśliwą.	Spróbuj dziś... Przecież jestem przy tobie... To nie choroba, ale bezsenność i nieporządne życie wyczerpuje twoje siły. Gdybyś co noc spał w łóżku, wygodnie, przekonałbyś się, że nie jesteś tak chory.	Stałe stanowisko, etatowa posada, to wielka rzecz.	Tak tak, a matce i mnie to wyrzucać będą. Przyjaciele i szpiegi króla rzymskiego patrzą, wiedzą wszystko, królowę i tak czernią, zrzucą winę na nią, mścić się będą na królowej Izabelli.	To być bardzo może bo uważałem, że Rosynant leciał jak cygański osioł, zdawało się, że ma żywe srebro w uszach.	To czyni razem?	To, kochaneczko, że nie wiedząc o tym, hodowaliśmy u siebie przez lat piętnaście wielkiego pana.	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Człeku, czyś ty się wściekł? Czyś oszalał? Uspokójże się, zmityguj! Wsadźże łeb w wiadro, do stu diabłów!... Słyszyszże mnie!	Wszystko to widzieliśmy w Pi-Bast, jak również ja i Mentezufis byliśmy świadkami pijackich uczt, na których już półobłąkany następca bluźnił bogom i znieważał kapłanów...	A czegój?...	A ja idę do domu, jestem szalenie zmordowany	A skąd wy, didu?	A z rachunkami?	A! ja ją znam	Ach, tylko nie wspominajmy sztuki. Zanadto nią pogardzam. A poza tym ostrzegam księdza, że dla Corneliusa jedność osobowości nie jest bezpośrednio dana.	Albo nie znosisz jej instynktownie, jak zwykle.	Ale jaki?	Ależ proszę.	Bardzo dobrze, mój przyjacielu oddaję i siebie, i moją cierpliwość pod twe rozkazy. Pamiętaj jednak, że w tym miejscu zabawimy najdłużej cztery dni, więc nie będziemy mogli trawić dwóch dni na tropienie jednego bawołu.	Bo ciebie cierpieć nie może.	Boże miłosierny! Co za krew?	Bynajmniej nie mówię, że pan stracisz, ale nie przekraczaj pan sumy, na którą opiewa list.	Chodź, ułożę cię do snu	Choćby staremu szatanowi!	Cie!... ale wnet milknął, karcony srogim wzrokiem matki.	Co?	Czemu płaczesz, Serafinie?	Doprawdy, że nie mogę. Wolę pozostać. Mam dużo roboty.	Dosyć daleko, ale niech pan sobie nie zadaje trudu: oto właśnie jego ludzie niosą tego, którego pan szukasz, a którego wzięliśmy za jednego z jego parobków...	Ej! może by się taki znalazł...	Filipie dajcie jéj miarkę żyta; tylko żeby żonka nie widziała, bo i u nas niewiele, a gęb dosyć... Idźże już Motruno!	I jak nas tylko co nie roztratował.	I nic więcej?	I pół! – zawołała młoda miss. dodała zwracając się do godnego Pitferge’a z uprzejmym uśmiechem.	Ja dwadzieścia!	Jak pani wiadomo, zawsze byłem nieśmiały: w liceum, w uniwersytecie... Gdy przyjechałem do tego kraju na nauczyciela prywatnego, moja nieszczęsna wada spotęgowała się, a gdy... miałem zaszczyt zostać mężem pani... prawie przeszła w chorobę...	Jest około południa; lepiej wyprawę odłożyć do jutra będziemy mieć cały dzień przed sobą...	Jeźdźcy jakowiś sadzą!	Jeżeli dbasz o życie staraj się, abym nigdy nie usłyszał, że młody książę dostał się do twego domu. Nie mogę nic zrobić jemu, do kroćset! Ale nie każ mi pamiętać o tym, że mogę wszystko zrobić tobie!	Już południe dochodzi.	Już wolę Albrechta ten przynajmniej rycerską ma postać.	Liczę się z tym, że jest pani jedyną osobą, która, bez wzbudzenia podejrzeń u szpiegów, może przyczynić się do ich ujęcia.	Moglibyśmy pokazać jakiegokolwiek węża w tej oto flaszy po nalewce wiśniowej	Myślałby kto, że królewicza sprowadzili...	Mój mospanie! Kiedym siedmdziesiątysiedmdziesiąty (przestarz. forma liczebnika) dziś popr.: osiemdziesiąty. minął, taki duch we mnie wstąpił, że jeszcze mi żeniaczka po głowie chodziła. I widzielibyśmy, kto by z nas pierwszy miał się z czym pochwalić!	Najlepszy sposób!	Nauczę ja Sapia rozumu!... Szelmą jestem, jeśli do jutra połowy wojska spod Tykocina nie zerwę i pod Częstochowę nie poprowadzę!	Nie podejrzewa panienka nikogo?	Niech no który skoczy do dworu po ryby, mieli rano jeszcze przysłać, a jakoś nie przysyłają! Tylko prędzej!	Niech pan pije, drogi panie Cavalcanti Aż dławi pana wzruszenie.	Niechże się pani zastanowi! Uroiła pani sobie, że spotkany na ulicy włóczęga jest ideałem uczciwości i szlachetności...	No widzisz.	No, widzi pani. Przyjdzie pani zresztą na myśl jeszcze kilka innych miejsc, które równie dobrze służyć mogą temu celowi.	Och! odlatują	Oni się już i tak śmieją	Pamiętajcie, że jak będzie potrzeba, poręczę za niego.	Pani szambelanowo...	Proszę pana, nie jesteśmy... nie jesteśmy znów tak do niczego nie jesteśmy... brrr...	Przy figurze pod borem, zarnozarno (gw.)	Skrót? Komitet Intelektualnej Więzi Ogniska Niezależnych... KIWON.	Sława!	Taberany niech go strącą w przepaście Rotowery!	Tak łatwo nas nie dostanie Szybko, płyńcie do brzegu, zanim kule armatnie poślą nas na dno.	Takie jakieś mam okropne przeczucia ten generał tak mi głowę paplaniem rozbił, nie wiedzieć co bo wygadywał! Teraz już zasnąć ani myśleć	Tej nocy, jeżeli pan chcesz. A pan będziesz nam towarzyszył?	Toteż zacznij awans od siebie i idź obrządzić mojego wałacha...	Twój mąż mógł nas był wziąć na obiad gdzieś za miastem.	W takim razie oddaj mi list, który pisałam do niego wczoraj z pańskiej namowy.	Wara im do mojego! Wszystko moje	Wasza dostojność zapomina, że dzisiaj było trzech takich	Widzę i cóż z tego?	Wszystko jedno, przecie pytać nie będą, etranżera.	Zamilczcie, moi wujowie!	Zresztą mamy na widoku jeszcze dwie spółki: do handlu zbożem i	Złym nie jest lecz wiele ucierpiawszy że niemal pustelnicze życie prowadzi, tego mu za złe poczytać nie można. Abym mu pociechę przyniósł dążę do niego...	Że już nigdy nie zobaczę cię nawet, Olesiu...
Dobryś! teraz Luksemburg! Pomyślą, że to aluzja do królowej matki! Dowcipnyś, ani słowa	Po co ci aż czterech do tego? Ja sama dam sobie radę z ludźmi. Czy już nareszcie rozpoczęły się łowy? Owo śpiewanie oraz widok ludzi wdrapujących się na drzewa obudziły we mnie żyłkę myśliwską. Czemuż to mamy bawić się w takie ceregiele z człowiekiem... tym brunatnym golasem... bezwłosym i bezzębnym oraczem i zjadaczem ziemi? Ścigałam go przez cały dzień... przy blasku słonecznym. Gnałam go, jak wilki ganiają kozła. Ja jestem Bagheera! Bagheera! Bagheera! Jak teraz tańczę z tym oto moim cieniem, tak tańczyłam z ludźmi...	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że gdyby to nie było naruszeniem subordynacji, to bym powiedział, że się w ogóle uspokoić nie mogę, ale ponieważ muszę słuchać rozkazów, więc melduję, że już jestem spokojny.	W okolicznościach najprostszych. Drabinę, wziętą z zabudowań folwarcznych, przystawiono do drugiego piętra zamku. Wycięto szybę, otwarto okno. Dwaj mężczyźni, uzbrojeni w ślepą latarkę, wtargnęli do pokoju panny de Gesvres i zakneblowali ją, zanim miała czas krzyknąć. Potem, związawszy ją sznurami, otwarli cicho drzwi do pokoju, w którym spała panna de Saint-Véran. Panna de Gesvres usłyszała stłumiony jęk, później szamotanie broniącej się osoby. Po minucie spostrzegła obu mężczyzn niosących jej kuzynkę, również związaną i zakneblowaną. Przeszli obok niej i wyszli przez okno. Wyczerpana, przerażona, panna de Gesvres zemdlała.	No to już doprawdy nie wiem kto Doprawdy nie wiem kto. Nikogo tu więcej takiego nie ma. To może ktoś dalej mieszkający?	Kiej tak swędzi, mój Jezu! To mi już lepiej przywiążcie ręce, bo nie wytrzymam!	Prawda, ja zapomniałem, przecie to jego ta powieść Ogniem i mieczem. Mnie Mery ładne kawałki z niej czytała.	To nie, ale po co poddawać go analizie?	To zachowuj się, jak...	Więc pani pierwszy raz?... Prawdopodobnie rodzina... opór... niezłomne postanowienie... zabita deskami prowincya... pierwszy występ amatorski... trema... powodzenie... poczucie w sobie Bożej iskry... marzenia o prawdziwej scenie... łzy... noce niespane... walka z otoczeniem... wreszcie pozwolenie... a może potajemna ucieczka w nocy... strach... niepokój... chodzenie do dyrektorów... angażowanie się... zachwyt... sztuka... boskość!	A kij żeż ci w oko, jak moja noga stąd do Tokio i z powrotem!	Czemu to ona dzisiaj nie przyszła?	Powróciło jakimś cudem Zaiste, señor, byłoby to takim cudem, że nie zdołałby go dokonać żaden święty.	Przenieś ciało mojego brata na pokład „Błyskawicy”. Dasz radę to zrobić? Odnajdziesz naszą szalupę na plaży i bezpiecznie odpłyniesz z Van Stillerem.	Przypuszczam, że ponadto zdołałbym zmobilizować jeszcze kilkaset tysięcy. Gotów jestem zostać do końca życia nędzarzem.	Raczy pan żartować. Proszę przysłać kogoś jutro o dwunastej, bank będzie już zawiadomiony.	Rób, jak chcesz Faktem jest jednak, że jeżeli ty wyjdziesz ze swojej spółki, to ona wpadnie w ręce Szlangbauma i całej zgrai parszywych Żydziaków. Tymczasem gdybyś został, mógłbyś tam wprowadzić ludzi uczciwych i przyzwoitych, którzy mają niewiele wad, a wszystkie żydowskie stosunki.	To by znaczyło, że pani już przeżyła jakąś ruinę Psammenita, tryumf podłego Kambizesa, jakąś wojnę krzyżową i rewolucję francuską.	To pan ze Spychowa miał zjechać?	To, to, to! A pan jakim cudem zgadł?	Święta prawda to, co mówisz Atoli potem Jan Breck zobaczy gałązkę brzozy i gałązkę choiny i o ile w ogóle jest człowiekiem domyślnym (w co mocno wątpię), powie sobie: Alan przebywa w lesie, gdzie rosną razem brzozy i sosny. A potem sobie pomyśli: Takich lasów nie jest nazbyt wiele w naszych okolicach	Jest to ktoś, co tu przybył dla studyów, zmuszony może im się poświęcić. Smutna jakaś historya! Odgadnąć można, iż sztuka dla niéj niedawno jeszcze musiała być zabawką, a dziś stała się powołaniem, w braku innego.	Ano ja, kapitan z dziećmi, no i chyba Klu-Klu, bo z kim by się tu zostałazostać się (daw. a. reg.)	Tak się czuję, jakby mnie kto zbił No i pragnienie mnie męczy. Czy nie biłem się wczoraj z kimkolwiek?	Ale co się stało z tą pocztmistrzową?	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	Ja się nigdy z drogi nie wracam, babciu.	Nie umiem tego tak powiedzieć. Przyglądałam się pani wtedy, na imieninach u Cabińskiej i zaraz poznałam. Mówiłam nawet o tem Władeczkowi...	Nie, zdawało mi się tylko... nie, doprawdy tak jestem strasznie zdenerwowana.	No, nie. Prócz popielniczki i cygara był ten sam stół i identyczne obicia ścian.	No, tak, ciekawość. Gra on w karty?	Teraz wszystko się zmieni Przypuszczam, że miss Amelia wyjaśniła ci całą sprawę.	Dają, naturalnie. Ale ja swój sprzedałam. Pan nie ma pojęcia, jaka ja jestem chciwa na pieniądze!	Owszem, wyraźnie powiedziała. Wszystko już zaplanowane. Wracamy przez Tanę, przez morze.	Sam się przekonasz, będą się zwijać z bólu brzucha.	A trzeba. Ale jak?	Ale ile ten triumf będzie kosztował?	Ale mogłeś być. Był wybrany... Ale uważasz, upór, coś tego... cyrkumstancje...	Chyba na brak lekarzy pan doktór nie ma powodu się żalić.	Czy myślisz, że wyuczyliby się oni służby w pokoju?	Człowiek władający światem przez pracę.	Dziękować Panu Jezusowi, zrozumieliście przecie, co za przyczyna, że chcę dziewuchę wyprawić z domu.	Gdyby nas zarówno było, aniby mrugnął; ale ich ośmiu, nas pięciu, trochę kuso.	Jest pieczeń i butelka wina, ale pan chyba tylko popatrzy, bo jeść pewnie nie dadzą.	Kocha się w dalszym ciągu	Kładź się pan.	Motyl spala się od świecy porównanie stare jak świat.	Może. W takim razie schwytamy go na gorącym uczynku i przekonamy się o celu jego wędrówek. Ciekaw też jestem, jak by postąpił Holmes na naszym miejscu?	Nic mi nie jest, zwyczajne omdlenie z nadmiaru takich silnych wrażeń, za silnych	Nie dziwujcież się, trwożną mnie widząc Dziś wszyscy zastraszeni koroną, swoi i obcy, czyhają na niego.	Nie mam, bracie, daję ci słowo...	Nie spiesz się. Poczekaj. Zobaczę.	No powiedzcie, ilu królów zabili na wojnie, a ilu żołnierzy?	O tak nigdy pewnie tego nie zapomnę.	Pani, młody oficer odkrywa w pani przymioty; których my, dawni przyjaciele, nigdyśmy nie widzieli. Nie mogliśmy się dopatrzeć, na przykład, wyrazu tkliwej i współczującej dobroci. Ponieważ ten młodzieniec jest Niemcem, pierwszym przymiotem kobiety w jego oczach jest dobroć, natychmiast tedy widzi w pani wyraz dobroci. Gdyby był Anglikiem, ujrzałby w pani arystokratyzm i lady likelady like (ang.)	Po narzeczoną Ej! szczęśliwyś ty, człowieku! Żenicie się wszyscy en fouleen foule (fr.)	Tak, tak, żeby chociaż chleb!	Widzę, że spotkanie ze mną nie jest wcale przyjemne dla pani i przykro mi, że panią na tę nieprzyjemność narażam, ale chcę panią prosić o chwilę rozmowy.	...i dlatego że Winicjusz jest augustianinem...	A długo jeszcze ma siedzieć?	A nie ma chyba że taksówką pojedzie wódz albo specjalnym autem firmy PARADIS lub CONCORDIA. Ha, ha!	Bajdy! Hale, przeciekprzeciek (gw.)	Biedactwo!	Choćby dla heritażu...	Co mówisz?	Czytaj dalej	Dla waszej wielkiej wiedzy i mądrości	Dobry wieczór!	Dokąd pojechali?	Elżbieto! Z tego żartować nie wolno!	Fibich.	Gdzie Stefek?	Jeszcze nie wrócili z miasta. Anetka robi sprawunki.	Miłostka, Cypryanie	Mój organizm?	Mówisz dziwaczne? Dlaczego?...	Mówił, że dziecko czeka w Ciechanowie	Nie nie ma ich wszystkich, a strzały spłoszyłyby resztę	Nie wiemy. Zaczęłyśmy uciekać.	Nie, tutaj na okręcie.	Och mój Boże! Powiedział, że... że nie masz temperamentu!	Owszem, proszę pani.	Pani miała dziś jakieś zmartwienie, panno Niro?	Pewnie gadaliście o amorach?	Po co?	Pomyśl, czy nie lepiej...	Powiedz mi czy odnajdę Ryżego Byka w zielonym polu, jak mi obiecywano?	Przepraszam pana Mam przed sobą pana Murdstone, męża wdowy po moim siostrzeńcu Dawidzie Copperfield z Wroniego Boru koło Blunderstone? Dlaczego mianowicie Wroni Bór, tego nie rozumiałam nigdy.	Przyszykuj sobie dużą beczkę, większą od tej, co jest u Dancygerowej.	Pst!	Sto!	Słyszę.	Tortura.	W takim razie, mój drogi, jesteś szaleńcem!	Waćpan naprawdę tyle masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny!	Widział mnie?	Widziałeś tę Greczynkę?	Zależy jakie?	Zamknij!	Zawzięty Niemczyk!
To dziecię wahało się, czy się narodzić, czy nie. Nigdy nie zgodziłoby się na to, gdyby było obdarzone rozumem i zdolnością przewidywania i wiedziało o losie człowieka na ziemi, a w szczególności w naszym mieście.	Oczywiście! Moje własne słowa! Mówiłem to samo, kiedy proponowano Zajęczą Anę... diabeł by go chyba kusił... moje własne, autentyczne słowa... Nie... nie... nie takie to czasy, aby wydawać na gospodarstwo więcej, aniżeli potrzeba... Ale uważasz, stara... moja stara nie wie, jaki tu ład panuje, i martwi się... sądzi, że jeśli się przepracujesz, ludzie wytkną to Jakubowi... powiedzą, że jest sknera... a moja stara zawsze dbała oto, aby ludzie nie gadali źle... i słusznie!... Więc mnie wszystko jedno, tak czy owak, skoro ty to załatwisz. Tak, nie mówię nic, mogę wypić jeszcze trzecią filiżankę... Co? To już czwarta? Ano, trójkąt niewiele wart, pokój ma cztery kąty. Ha, ha!	Ale znaleziono trupa. Generał został zabity, a na całym świecie nazywa się to morderstwem.	Chcąc to uczynić do czego mnie naglisz, odezwał się Władysław spokojnie potrzeba czasu.	Jedziemy wprost z pańszczyzny zamkowej, gdzieśmy Najjaśniejszemu do zmistyfikowania jakiegoś Anglika służyli... Na Boga! kto łaskaw panowie, oszczędźcie mi wstydu, pierwszy raz mi się trafia, że kogoś nie znam w Warszawie... Mości książe podskarbi, kto to jest cavaliere... jakże? Fotofero?	Więc jaka jest twoja wina? Co to za zagadki? Czy to ja oszalałem, czy ty? Wytłumacz się jaśniej, mów śmiało.	O! O! Jej się co chwila kto inny podoba; to nic nowego.	Oto tu nareszcie znajduję samego siebie! Wydawało mi się zawsze, że jestem niespełna rozumu, gdym marzył takie rzeczy, a on to samo głosił tak już dawno! Już to wszystko przemierzył niewymownym rozumem! Jakże to mówił Posłuchaj tylko... O, Rousseau, Rousseau!... Posłuchaj...	Wedle mego mniemania cel onego prawa jest ten, aby przez pierwszy rok mogli się napoić do syta lubością miłosną, krzątać się koło utrwalenia rodu i postarać o zapas spadkobierców. I gdyby w drugim roku zdarzyło się im zginąć na wojnie, aby bogdaj ich imię i herb utrwaliły się w dzieciach. A także, aby można było rozeznać z pewnością, czy żony pojęli jałowe czy płodne (k’czemu próba jednego roku zda się być wystarczająca, zważywszy, iż wychodziły za mąż w dojrzałym wieku); iżby tym snadniej, w razie zgonu pierwszych mężów, można je było wydać powtórnie; płodne za tych, którzy by chcieli przymnożenia rodziny, jałowe za tych, którzy by tego nie życzyli i brali by je jedynie dla ich cnót, umiejętności, wdzięków i jeno dla pociechy domowej i wygody gospodarskiej.	Wiem, że jestem starą kobietą i nie należy do przyjemnoś­ci pokazywać się ze mną publicznie.	O!... wszystko to trwało zaledwie chwilę, może mi pan wierzyć. Stanęli naprzeciw siebie. Nieznajomy szybko się zwinął i natarł tak niespodzianie, że zanim pan Porthos odbić zdołał, żelazo przeciwnika utkwiło mu w piersi na trzy cale. Upadł na wznak. Korzystając z tego, nieznajomy oparł mu na gardle koniec rapiera; pan Porthos, widząc się na łasce przeciwnika, uznał się za pokonanego. Wtedy nieznajomy spytał go o nazwisko, a dowiedziawszy się, że ma z Porthosem, a nie z d’Artagnanem do czynienia, pomógł mu dźwignąć się, odprowadził do oberży, sam wsiadł na konia i odjechał.	Taj dosyć, bo mnie na ostatku takoż biała znalazła się.	Filip baba, Egaszi! boi się mnie, boi się brata, boi się dworu i daje jałmużnę żeby się pozbyć! Rzucę mu ją jutro w oczy!...	A jakże, a jakże, jakbyś wasza miłość na własne oczy widział! Są kurczęta, siedemnaścioro ich mam, właśnie wczoraj się wylęgły.	Ależ, mój przyjacielu wychodź czym prędzej z Tembleque i nie zabawiaj się opisem pogrzebu szlachcica, jeżeli nie chcesz być jutro na naszym, bo z pewnością zamordujesz nas takim opowiadaniem.	Co? Jak? Gdzie? Wylać? Za co? Cóżeśmy zrobili? Graliśmy tylko na bębnie i za to King już nas wylał z pracowni!	Gdzie? Gdzie? Tutaj? fotel na kółkach zatrzymał się w miejscu.	I w tej chwili Kurszyd wskazał na jednego z tych, którzy najbardziej przyczynili się do śmierci mojego ojca	Dobrze! Pójdę do matki i jeśli co zrobię, to pojadę prosto na plebanię. Będziesz na mnie czekać?	A to niespodzianka Kto tak dobrze wymyślił?	Aha, i idź do kredensu, nalej mi szklankę wódki i przynieś. To dobrze mi zrobi.	Ależ ja słyszę głos fortepianu, a nawet dwóch, i to przecudownie brzmiących.	Co się takiego stało?	Czy narzekał, że bawił się wtedy źle z nami.	Czym posłużyłeś się do tych prób?	Dziwnie trochę się spotykamy... lecz nie miej mi pan za złe, że się mu w stajni prezentuję, jestem córką pana Salomona...	Jakto?... to drugim świadkiem jest Aramis?	Jeśli groźby nie posłuchają! podpalić! Gdy zobaczą ogień, serce im zmięknie, bo się przekonają, że nie pofolgujemy!	Napiszę jej to.	Nie chodzi o to jakim byłeś, lecz co o nim sądzisz.	Nie, już nie. Sprzedałem to wszystko zwiedzającym, bo rzeczywiście to były ciekawe rzeczy. Ale zostało mi coś innego.	Niechże mateczka do tego, co ona mówi, nie przywiązuje wagi! Przecież ona pół godziny temu rozprawiała, że jak dąb musi dłużej rosnąć aniżeli róża, tak mężczyzna musi kształcić się dłużej aniżeli kobieta...	O tak... ale poza tym jest bardzo sympatyczna, kiedy się o tym czyta.	Panowie mieszkam przy ulicy Rivoli 22, a przyjaciół przyjmuję w sobotnie wieczory. Proszę to uważać za zaproszenie.	Przeciwnie, przeciwnie, mój panie Wydaje mi się, że ta afera pozostaje w ścisłym związku z katastrofą, o której mówimy, a śmierć generała Quesnel odkryje nam być może ślad wielkiego spisku wewnątrz kraju.	Sprzeczasz się sama z sobą	To ja! Przyjechałem po babcię. Czas jechać.	To jest dziewucha!	To prawda! co dzień.	Znacie tę bajeczkę więc posłuchajcie... śmiał się dyrektor klepiąc Judyma po ramieniu.	Potem będzie, co zawsze na końcu bywa, a co również było i na początku. Na początku zaś było	Niewiele... ile wiem; ale gdyby od czasu do czasu nie zabijano złych ludzi, niedobrze byłoby na tej ziemi bezbronnym marzycielom. Nie wyssałem tego z palca, bom ci widział kraj od Delhi na południe zalany krwią.	Wiesz co, chodźmy już na górę, diablo nudna dziś ta sala! Nikogo znajomego, ładnej kobiety ani na lekarstwo	A było panu bardzo trudno?	Baj baju; tobie grosz potrzebniejszy, kiedy se na gospodarstwo zbierasz, ja już na wieś nigdy nie wrócę...	Dobrze by było, żebyśmy zjedli też kolację Mamy jeszcze żółwia, piranie i jednego pemecru.	Jestem przekonany, że porwanie kobiety, należącej do służby królowej, pozostaje w związku z wypadkami, o których mówimy, a może nawet i z obecnością pana de Buckingham w Paryżu.	Na nieszczęście, ta historja z Kozłowskim dosyć brzydka, podchwycił Arnold Byszewski	Na nową wojnę? Co waść prawisz?	Na, tai ir vaikas žino, jog valdžia.	Niech zobaczą, ja cię kocham Karl i przed całym światem mogę śmiało wołać, że kocham. Co mi tam ludzie, gdy ty jesteś przy mnie!	Oni sobie pracę zorganizowali Stalky robi zadania matematyczne, M’Turk łacińskie, a Beetle angielskie i francuskie. Przynajmniej, kiedy zeszłego miesiąca leżał w lazarecie...	Różne sprawy. Mam być dziś na obiedzie u posła angielskiego.	Żądaj natychmiastowego zadośćuczynienia od tej chudej aktorki, która do reszty zgłupiała ujrzawszy boleść wyrytą na twym obliczu.	A ona?	A potem?	A ówże straszny rycerz jeno za młodą małżonkę pomsty szuka, zabitą przez was czasu pokoju?	A! a!	Ale siostra wasza tak go uprzejmie jakoś przyjmuje, tak go ośmiela	Ależ przecież fakty są faktami.	Ba, masło! W takim razie nie będzie placka	Bohun! A ty tu co robisz?	Chłopcy, dajmy temu spokój. Chcę wrócić do domu. Tu jest tak smutno i samotnie.	Co z tego? Wróćcie dobrowolnie, a wielki mehendys nie pożałuje wam pieniędzy i mój ojciec także.	Dlaczego więc tego nie zrobisz? Przecie przynajmniej za granicą mogłabyś być sobą.	Gdzie tam! gdzie tam!	Huzia! Huzia go!	I poszedłeś za jej radą?	Jakżeś pan postąpił?	Jazda, panie. Sami czarni. Krzyżem świętym ich płoszą, bo kto wie, czy nie diabli?	Masz przecież jeszcze dosyć zapasów.	Mości margrabio jakkolwiek szczerze żałuję, że nie dano mi pozdrowić panny Gilberty, szczęśliwy jestem, znajdując sposobność do wyjawienia państwu swych nadziei i swych pragnień. Od dawna już posiadam dane mi przez was słowo. Kiedy pozwolicie mi zażądać jego spełnienia?	Nic nie szkodzi.	Nie	Nie znaliście podczaszyca?	Nie zobaczę.	Nie, nie traciliśmy czasu. Pracowaliśmy we dwoje, a pani Gummidge...	Niech będzie pochwalony!	No co?	No... tak... ta w czerni... aktorka.	On i tak nas wdzięcznie przyjmie Ale dobra rada, żeby do niego iść, i lepszej teraz nikt nie wymyśli.	Pan Rzecki jest plenipotentem właściciela domu	Pantaleon Kwiatkowski? A wiem, wiem, poeta! prosić, prosić!	Pietrek!...	Po ojcu prawdopodobnie!	Podobno panowie jesteście zdania, że niesprawiedliwie obliczono wasze zasługi przy gratyfikacji. Czy tak?...	Postawiłem wniosek i oczekuję jego zatwierdzenia.	Pozwolisz książę, abyśmy mówili najprzód o warunkach.	Prawdę mam powiedzieć?	Przyjdę, przyjdę z pewnością!	Przyrzecz waćpanna Ketlingowi rękę rozkochaj go, a potem podepcz, rozedrzyj mu serce i idź do klasztoru!	Tak Brehm pisze. Może wuj ma przypadkiem w swojej biblio­tece coś o żółwiach, ja zbieram wszystko, co jest o żółwiach.	Tak jest, proszę pana.	W mieście...	Widać ich, kapitanie?	Zapewniam pana, panie Gray, że z najbłahszych powodów. Najczęściej dlatego, że gdy przychodzę za dziesięć dziewiąta, mówię jej, iż muszę być ubrana o wpół do dziewiątej.	Zdziecinniały starzec!...	Łżesz jak ten pies!	Źle, po staremu... Pan podskarbi Gosiewski zawsze z naszym księciem w emulacjiemulacja (z łac.)	Żyje jeszcze
...O tam, tam, na lewo, Pedro! Jest tam jeszcze dużo miejsca dla ciebie i twojej gromadki... No, ja wciąż im o tym mówię, panie Cheyne. Wchodzą tu w grę wielkie sumy pieniężne, ale przypuszczam, że to pana nazbyt nie wzruszy. Potrzebujemy...	Co do mnie uważam, że właśnie położenie, w jakim znajdował się pan de Rubempré, dowodzi niewinności Nais. Człowiek nie pada na kolana, aby prosić o to, co już miał.	Co go kto przy mnie wspomni, to zaraz o tatusiu myślę, którego też na świecie nie ma	A na co się wam to zda? wy myślicie, że to dziewczyna sierota, sama jedna, to ją jak grzyba wziąć; ale widzę Marysi nie znacie.	Kto tylko tu był, wszyscy to samo potwierdzają, co on wyprawia. Niech pan posłucha. Bierze te wielkie kadzie, okute żelaznymi obręczami, podnosi, jak garncowe baryłki i ciska spod sufitu na posadzkę. Kadź odbija się od podłogi, podskakuje raz, drugi, trzeci, czwarty. Słychać najwyraźniej: buch buch... Potem drugą to samo. I tak będzie z dziesięć, z piętnaście razy powtarzał.	I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już za nią cni... Jeszcze ździebko, na frasunek! Wiecie, pójdziem wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej na wąglikach wyczekuje.	Ach, prawda! Teraz przypominam sobie! Byliśmy przecież obaj razem tam u starego Ole, kiedy o tym mówił... Poczciwy stary zuch! Wolałby raczej, mimo reumatyzmu, który go dręczy, wytrwać na pozycji, aniżeli ustąpić miejsca kłusownikowi... Było to we wrześniu... piękny był dzień!	A o czymże z tym rozmawiać! Przecie to nawet w Warszawie nie było; mówiliśmy o klasztorze. Zna Dąbską: były razem w Galicji. Jeśli już koniecznie mamy się pobrać, niech ojciec namówi Szpanowskiego, żeby z nią do Warszawy przyjechał. Poproszę Dąbską, żeby ją po ludzku ubrała. Żeby ją kto ze znajomych zobaczył w tej sukni! No!...	O, złym jesteś fizjonomistą, ojcze jeśli przypuszczasz, że przez wzgląd na siebie opłakuję to nieszczęście, które mi przedstawiasz. Że nie mam majątku? A cóż mnie to obchodzi? Czyż nie mam nadal mojego talentu? Czyż nie mogę jak panie Pasta, Malibran czy Grisi zarobić tyle, ile byś mi nigdy nie potrafił dać	Tego to już nie wiem. Ale sądzę, że gdy bohaterka numer 1 znajdzie się w pokoju bohaterki numer 2, instynkt wskaże jej kierunek.	Lecz gdyby nawet istotnie przypuszczenie twoje sprawiedliwém być miało dlaczegóż ta kobiéta nie ma oddać serca i ręki, komu zechce? Jeżeli się jéj podobał, no, to wyjdzie za niego!	Na służbie! e... jużci że na służbie, bo pan Zaleski pojechał dodnia na swej maszynie i nie wrócił, pan naczelnik go zastępuje.	Nikt by nie słuchał, bo ludzie są szczęśliwsi przez to samo, że mogą uchodzić przed drugimi za nieszczęśliwych.	Owszem, napisałem. Wydaje mi się, że kiedy ma się wydać własną córkę za mąż, ojciec ma prawo zasięgnąć informacji na temat jego rodziny; więcej nawet	Zdaje mi się, że nie zdołam się go pozbyć Czy powiesz to Maryli i pani Linde, Aniu?	Ależ Sznapsia to nasza, to co innego.	Otóż w tym sęk, że niby wszystko w porządku. Ale tylko „niby”. Przyplątali się do nas przed tygodniem na 60-tonowym motorowcu i stanęli na rejdziena rejdzie	A twoi robotnicy tacy wygłodzeni, że się ledwo na nogach trzymają.	I ty patrząc na nich o niczym więcej nie myślisz?	Kochany Stuarcie uspokój się, tego przecież nikt nie bierze na serio.	Szczęść wam Boże, drogie moje dzieci Otoście wreszcie złączeni uczuciem i szczęśliwi na całe życie. Teraz sami przyznacie zapewne, że odrobina niedoli, którą wam w darze ofiarowałam, wyszła wam obojgu na dobre. Gdyby Lulejka nie zaznał był trochę biedy, byłby zapewne do dziś dnia nie umiał pisać ani czytać. Byłby zgnuśniał do reszty w próżniaczym życiu, jakie wiódł na królewskim dworze, i nie byłby nigdy dobrym, rozumnym królem. I ty, Różyczko, byłabyś uwierzyła pochlebstwom dworaków i nie umiałabyś ocenić uczucia Lulejki, jak nie oceniła go Angelika, której się wydawało, że Lulejka jest niegodzien jej ręki.	Jeśli mówię, że nic nie mam wspólnego z tą sprawą, znaczy to, że od pani samej wyłącznie zależy, czy odnajdę klejnoty, czy nie. Załatwiam tego rodzaju sprawy dla tej linji kolejowej. O ile obrabowany nie ma pretensji, zostawiam rzecz w spokoju. Czy życzy pani sobie, bym czynił poszukiwania za skradzionemi rzeczami?	Posłusznie melduję, że chcieli mnie rozstrzelać za to, że miałem zdradzić najjaśniejszego pana!	Trochę nie podoba mi się, że po nowej drodze wozy będą jeździć bez koni Ale nie mój to grzech.	A cóż u sto tysięcy diabłów więc i to odrzucacie?	Czy moralność dworów, na których pan otrzymał swoje ordery, jest lepsza?	I temu, kto to mówi!	Jest tylko jedna rada: spokój, spokój, spokój a druga, zresztą połowiczna, żeby Dyrekcja dała mu pomocnika do ekspedycji. Będę się o to starał pocichu.	Przecie przywieźli go tu na plebanię.	Wszyscy to mówią. Doktor Voss...	Wybornie. Znaleźliśmy kolegę wedle naszego serca. Prawda, Watson? Ale jakież to były ślady?	Zosia, wielki wróżu, czeka na ratunek.	Przecie wiesz, że Solski szalał za tą przeklętą i ona go odtrąciła!... A chyba i to wiesz, że jestem zruj... że jestem w trudnym położeniu, że chcę wypocząć... wypocząć choćby tydzień... I ta, ta... córka jednym kaprysem przewraca... już nie tylko moje plany, ale możność bytu.	Tak, tak. Lizo! To wszystko prawda... wiemy o tym, cenimy twą dobroć...	Ależ pójdzie skarga do króla, że waszmość wichrzysz dla prywaty, że waszmość rebelizantrebelizant (daw.)	Ale ja nigdy nic nie słyszałem, zdumiewa mnie pani, jestem pani bardzo wdzięczny	Co za głupie pytanie. Przecież o tym nie wie nawet nasz dziadyga. Dobranoc. Pcheł u was dużo?	Ma pan rację, panie Cyrusie! Ma pan rację. Gotowi zrobić wszystko, żeby ponownie zawładnąć zagrodą, gdyż wiedzą, że jest dobrze zaopatrzona. A sam jeden nie zdołałby się pan im oprzeć. Ach, gdybyśmy byli w Granitowym Pałacu!	Siadajcie prędzej. No, już. Niech mi pani poda rękę. Hop!	Niech się pan nie obawia Tak prędko nie wróci. Wiem, u kogo jest.	Od waszej miłości aż łuna bije. Kiep każden gil! Już by chyba panna oczu nie miała, żeby się zaraz nie zakochała...	A tak.	A tymczasem czeka, ażebym ja ją prosiła. Tego nie zrobię. Moje towarzystwo jest przynajmniej tyle warte, ile dochody panny Solskiej.	Byli. Ale powiadają, że tam łycary prijszli, szczo bitwa bułałycary prijszli, szczo bitwa buła (z ukr.)	Chyba do was się ta przypowiastka nie stosuje? Macie kobietę zdrową, pracowitą, spokojną; dobytek piękny, dzieci.	Czy nie pisała do pani, dokąd jedzie?...	Dla którego z nas wyje?	Ja twierdzę że przede wszystkim należy je obserwować nieustannie.	Myślisz więc, że mógłbyś się do niego udać?	Mój bracie czy wolałbyś, żeby wcale nic nie dali?	Naprawdę, nie?	Nie odsiedziałem wszystkiego, księże dobrodzieju, zostałem przez kogoś uwolniony.	Nie poskąpił mi ich.	Nie, m’sieurm’sieur (fr. monsieur)	Nie, raczej antypatia indywidualna.	O, już będzie z pięć niedziel, jak pojechały.	Ona wie o mnie wszystko?	Paweł pisze mi że mu za mało posyłasz!	Pewnie tobie dobrze, masz całą gażę i jesteś sam.	Przykazywałem ci, psiakrew, byś do ojca nie chodziła!	Tak, kocham innego.	Waćpan nigdy nie masz pieniędzy!	A ty piłeś wódkę? Bo ja dwa kieliszki.	A więc kim?	Ach! dałbym sobie rękę uciąć, gdyby...	Ach, Boże!...	Ale jakże? ubrany	Ba, lakierki.	Babka zabroniła.	Bóg waści natchnął tą myślą!	Caban, zawołaj mi tu szybko Szwarca.	Chwała Chrystusowi Panu! Gdzie zaś jest?	Ciała kaszmirowi „ninon” niepotrzebną konkurencję robi.	Co tam?	Czemu się pan dziwi, panie Romanie?	Dostanie od Zanieckiego.	Eee, pod wodę trudno.	Ja poproszę o wytłumaczenie Thorpehomme Rozumiem homme (dodał podczas gdy rzeźbiarz i Cottard wymieniali porozumiewawcze spojrzenie). Ale Thorp?	Jestem tą, która pragnie zastąpić ci matkę.	Mieszkaliśmy tam z mężem cały rok.	Mój drogi idźże ty sobie, ja się muszę ubrać coprędzej; mam tysiąc rzeczy do zrobienia rano.	Mój przyjacielu, pytasz nas o radę, ale najpierw trzeba, żebyś ty sam siebie się poradził. Żaliżali a. zali (daw.)	Naturalnie	O! i bawół	Obcy, Żyd on mówi	Odpłacim się jeszcze w sposobną porę!	Pierścionek, który pani odrzuciła, jak nam z całą szczerością opowiadał.	Po Lubomirskiéj Cosel... po Cosel trzeba wybrać kogoś w Warszawie.	Pozwól...	Przecie przysłaliście po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!	Przysięgamy, przysięgamy!	Rozumiałem ją od dawna, a teraz zebrałem wskazówki do kierowania się.	Ten szlachetny podprokurator spalił ów list?	Uważa.	W jakim znaczeniu?	Z takim czambulikiem? Kapeluszem cię przykryją.	Za Ferdynanda!	Zatem wasza sprawa źle stoi!	Zlituj się, Zochna, przecież ja o nim tylko marzę, przed nim korzę się w myślach.	Łagodnie rozdzielić!... prawda, namiestniku?
Jak to? Miałem im oddać dziecko? Kobieto, nie wiesz chyba, co mówisz? Czyż nie wiesz, co to byli za ludzie?	Dobrze się stało bo wiesz, co się tu dzieje?	Posłuchaj, Luizo: nienawidzę tego światowego życia, w którym wszystko jest uporządkowane, uregulowane i ustalone jak układ nut na pięciolinii. To, o czym marzyłam zawsze, to życie artystki, życie wolne, w którym człowiek zależy tylko od siebie, w którym może liczyć tylko na siebie. Mam tu zostać? A po co? Po to, żeby za miesiąc próbowano mnie znów wydać za mąż? Na przykład za pana Debray’a, była o tym kiedyś mowa. Nie, Luizo, nie. Dzisiejszy wypadek posłuży mi za usprawiedliwienie. Nie starałam się, aby doszło do takiej sceny, sam Bóg mi ją zesłał, niech będą mu dzięki.	Wymyśl wacpani co jenszego. Ja już tych mnichów dosyć-em w domu miałdosyć-em w domu miał	A zastrzeli! Co? nie? Pan myśli, że Horn nie umie strzelać? W niedzielę w strzelnicy trafiał z pistoletu w asa piętnaście razy na dwadzieścia, sama widziałam.	Co jeszcze? Co jeszcze?	Co komu pomoże twoja przepustka. Zdychać razem ze wszystkimi można i z przepustką.	Kapelę nam tu dawajcie, kapelę! co tu mamy próżnujący czekać...	Przemawiasz jak prorok, przypowieści tonem. Zdejm już ciężary, przyodziej się trochę bezwstydny nagusie i mów zrozumiale. Co znaczy aforyzm, któryś wypowiedział?	Przy twym amatorstwie ufam, że się z czasem wykształcisz! Hu! Co to za szczerba! Będzie miał szramę na całe życie.	To nie może być prawdą!... Prości robotnicy tak kosztownych zegarków nie mają, a zresztą jest to ten sam zegarek, który widzieliśmy u wczorajszego gościa, co to zwiedzał kopalnię.	Wiesz! Jak nie, kazał bym cię tu zaraz wziąć i do lochu zasadzić! i mogę trzymać aż dasz tysiąc! Twój Bolko cię nie poratuje, a interdyktu ja się nie boję!	Bo ja doktora kocham Ja kocham doktora Ja tobie, słuchaj doktor, wyspowiadałem się jak histeryczka księdzu: z detalami... Ja tobie bramę do mego serca otworzyłem. A potem każę ci wleźć głębiej. Ja... O Jezusie Mario!... Weź mnie pod ramię i prowadź!... Czarnej kawy za­funduj... Nie	Cóż znowu! O ile znam pannę Rudecką, ona nie zostanie kochanką ordynata, a znowu Michorowski z nią się nie ożeni.	Ja już nie mogę.	Może jejmość i dasz, ale ja nie wezmę	Nie mnie brać na nieszpory! a jakże!...	No to zostań! To są, widzisz, takie przedślubne momenty. Ja ich nie przechodziłem, ale rozumiem, cela va sans dire!cela va sans dire (fr.) nie kawaleria! To musi wytwarzać wielkie charivaricharivari (fr.)	Pani zawsze jesteś pełną miłości bliźniego i politowania nad nędzą! rzekł z wielką grzecznością, pod którą wprawne ucho dosłyszałoby jednak ironję.	To dopiero... Dlaczegóż dziś koniecznie mamy iść do niego!	Ważna mi profesja! Ja też umiem pisać i nie robię z tego szumu.	Więc opuszczasz mnie, panie?	Z powodu tej komedyjki Gilbert poprosił o wyjaśnienie Swanna, który ograniczył się do odpowiedzi, uznanej zresztą powszechnie za bardzo dowcipną: „Ależ wcale nie, to nic a nic do ciebie niepodobne, ty jesteś o wiele śmieszniejszy!”	Zdobędę. Nie będą mnie kochać, ale liczyć się ze mną muszą, muszą, niech zdechnę!... Najłatwiej to brać takie twierdze aktorom, śpiewakom i tancerkom; zdobywa się jednym występem wszystko.	Zostałam wdową, sierotą, bez opieki, opuszczoną wśród kraju... bezludnego. Familja tego Noski, ostatnie łajdaki, chcieli mi wydrzeć wszystko... Zdesperowana, udałam się o opiekę do starego wdowca w sąsiedztwie, pana Dobka, prosząc, by mnie ratował. Grzyb ten... wystaw sobie, generale, uroił zaraz w głowie, abym za niego poszła. Broniłam się	A tu ani się zbliżyć, ani pogadać, ani oczu napaść.	A więc nie kinematografkinematograf (daw.) zaskomlił Jacinto.	A więc?	A wy?	Alejchem szolem!	Boże, Boże, i cóż się ze mną stanie?	Cudna...	Czemu nie nie niesiecie, stos gore... wołał Tubingas.	Czy pan Andrzej Wierusz wyjechał?	Czy to ta jego wyspa przynosi mu tak piękne dochody?	Dlatego tylko, że nigdy z pewnością nic wiedzieć nie można.	Dobranoc ci mój kochany, dobranoc	Dziękuję, stary, nie mam czasu.	Głupiaś, jensza to rzecz, nie twoja, mówię ci, przyjdź, znajdzie się jeszcze i dla was.	Ha, Bóg wam zapłać, kiedyście na nas tacy łaskawi	I to natychmiast, bardzo pilny interes.	Idź do chaty idź Tumry do chaty; zobaczymy się jeszcze.	Jak ci się tak podoba, to go weź	Jak to nad odwrotną?	Jakże się dokonało to osiedlenie?	Kogo szukasz, Mokumie?	Kogo to żądacie?	Komuż na tym zależy, by wyznawać prawdę przepisywaczowi?	Lubisz ty te malutkie, białe motylki.	Lubię taki pośpiech, to po łódzku, ślicznie! Borowiecki to mądry człowiek, ale...	Mieć przeciw sobie takich ludzi, to tylko zaszczyt!	Musi pan zostać, bo tak chcemy	Myślisz, że mają działa?	Mój Boże, jak ty możesz tak traktować żonę i córkę	Mój ojcze, całując go w rękę odezwał się Honory, pojedziemy po nią razem...	Młódka to jest jeszcze, a wtedy bydło pasała. Rozbuchała się ino, kiej jałowica na koniczynie	Nie opuszczać rąk, jak długo się da. To tylko jest ważne A bohaterów niech pan nie szuka na naszej ulicy, Baum! Oni mają pełny brzuch i chodzą z gnatem w ręku.	Nie wiem, czego mógł pan chcieć więcej	Nie, Chcę tylko wiedzieć, jak sprawy stoją. I czy mam poco...	Niechby i na zbity pysk kelner! Dwie wódki!	Nu, ta czego się tu było siepaćsiepać (gw.)	Nyanatiloko! Miej litość nade mną! Mów prawdę!	O, o, o!..	Oswoił się ze śmiercią. Skazano go rzeczywiście na osiem lat więzienia. Wysłuchał poważnie i spokojnie wyroku. Stał przy otwartem oknie na drugiem piętrze, bo było strasznie parno	Oświadczyny rzekła Małgosia, nachylając się nad robotą z dziwnym uśmieszkiem, zdradzającym, że niezupełnie się z tym zgadza.	Pan Fredro? Jaki pan Fredro?	Pan de Villefort! Ten wysłannik nazywa się Villefort?	Panowie mój pan zajęty jest w pewnym miejscu sprawą wielkiej wagi, której wyjawić nie mogę, chociażby mi zginąć przyszło.	Pawle!	Pewnie, jak komu mus...	Poczekaj, nie spiesz się.	Prawda, pan dla nas nigdy nie ma czasu, już trzy niedziele z rzędu nie było pana wieczorem	Proszę pani, nawet nie wiem, czy mi wypadałoby mówić o tym z panem Norskim	Proś! proś!	Przeczucie rzekł Pantagruel	Przyjechałeś na zamek za późno	Psiakrew!	Pójdę jutro do pani de Fischtaminel.	Rūstybė, Piktumas, Griežtumas Nesipriešink valiai dievų,	Seks tajemnice. płoche... Masz się zarumienić cokolwiek, nieznacznie! Sparniasparnia niedołęga. i nie waż się czasem tej chwili styrmanićstyrmanić	Szkoda! szkoda!...	Tak Ale jeżeli dusza różni się od materialnych zjawisk, w takim razie powinna posiadać jakieś niezwykłe, niematerialne funkcje...	Tak, i to go wprawiło w największe zdumienie.	To pewne, ale...	Tyś się ze swoją nie bardzo drożył	Uspokój się!	W izbie nie było żywej duszy...	Warszawa mówił pan Grodzicki	Wiadoma rzecz.	Widocznie za długo żyłem w ciemności.	Więc do szańców! Mało było wczoraj ognia i kul!	Wobec którego Doriana? Czy tego, który nalewa herbatę, czy tego tam z obrazu?	Wypróbować muszę nowego latawca, zwłaszcza wśród nocy i nad bezdnią morską. Zaprowadzić pragnę napowietrzą pocztę pomiędzy dancingiem a nieznaną wyspą na ukrytych wodach, gdzie Havemeyera właściwa siedziba, gdzie kolekcjonera namioty główne i najdroższe skarbce.	Z Goldmarkiem! Toć on ma tabestabes I ręką machnął pogardliwie.	Zaćwiczę!	Zdaje mi się, że znam tego Johnsona Wszak to adwokat: siwy, utyka.	Zobaczy mama.	Zrobię wszystko, by uniknąć niepożądanego pieprzyku sensacji.	gotów do samego siebie i do woli swej najskrytszej: łukiem strzały swej żądnym, strzałą gwiazdy swej żądną:	„...Jako też wzywamy Padellę, zdrajcę, bezprawnie mianującego się królem Krymtatarii...”
Hm! To nigdzie nie byłeś. Powiadają, mosanie że każdy szlachcic od Oszmiany jedną nogę ma w bucie, a drugą w łapciu chodzi, a ja powiadam, że nie masz szlachty jak tamta. Bo to, mosanie, złoto próbuje się w ogniu, oś na grudzie, koń po nocy, a człek w biedzie. Co mi za sztuka, mosanie, być komu przyjacielem i dbać o niego, kiedy z niego złoto kapie, wino się leje na jego stole, a sto pługów orze mu na polu? Ale niech no ci łokcie powyłażą z żupana, buty ziewać zaczną, a z domu twego tylko parę węgłów zostanie, wtedy próbuj serc ludzkich, a czego doświadczysz, to już i w księgi pisz, a nie bój się, że świat okłamiesz... Otóż, kiedym miał lat dziesięć, ojciec mój nieboszczyk, powróciwszy z wojny ruskiej, zaraz mnie odumarł; macocha zaś moja nie miała nic pilniejszego, jak, zasiadłszy ojcowską wieś, mnie odesłać do Krakowa na Akademię. Słyszysz? Od Oszmiany aż do Krakowa. Powiadali ludzie, że to się stało dlatego, abym nie patrzył na marnotrawstwo ojcowskiej szkatuły i na owe lusztykilusztyk (z niem.) tu: ubogi uczeń. może być i kolędować po domach z mieszczańskimi synkami, i nie więcej znaczyć od lada szewczyka, a może mniej, kiedy rękę ma słabszą; że może także o tym wyżyć na świecie, co mu gdzie z łaski rzucą do garnka, i wyspać się w sieni księżego pomieszkania na gołej podłodze, a rano wstawszy, tak dobrze księdzu buty oczyścić, jak każdy inny. Tego wszystkiego się tam nauczyłem i dobry mogłem byłmogłem był (daw.)	...ja... ja... nie wiem Ale nie wydaje mi się to jednak zupełnie słuszne. Wiesz przecież, że w kościele tak trudno jest się śmiać.	Kochany mój panie prawdziwe męstwo powinno mieć tyle cierpliwości w niedoli, ile czułej radości w szczęściu. Bierz pan ze mnie przykład, z przeproszeniem. Jeśli bardzo byłem uradowany w czasie wielkorządztwa mego, teraz, będąc tylko pieszym giermkiem nie poddaję się smutkowi, bo słyszałem, że to stworzenie, co je Fortuną nazywają, jest kobietą dziwaczną, prawie zawsze pijaną i na wpół ślepą; toteż nie widzi, co robi, nie wie, kogo powali na ziemię, ani kogo podniesie.	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	Posyłacie mnie tyle pędy na Kleparz, a potem się dziwujecie, że ptakiem nie wracam Rano „Pod Czerwonego Konia”, wieczór „Pod Czerwonego Konia”, ile już dni łażę! Psu by się sprzykrzyło. Kupiec przyjechał, ale go nie ma w gospodzie.	W surowości może nam wyrównywają ale nigdy w użyteczności i sławie, bo dla nich dosyć modlić się spokojnie i cicho do Boga, dla dobra innych ludzi, a my rycerze i wojownicy urzeczywistniamy to, o co oni się tylko modlą, zapewniając ludziom pomyślność i sprawiedliwość dzielnością ramienia naszego i ostrzem oręża. Ale za to narażeni jesteśmy na wszystkie niewygody i utrapienia; latem ciągle na piekącym słońcu, a zimą na trzaskających mrozach. Mamy więc prawo nazywać się zesłańcami bożymi na tej ziemi i wykonawcami sprawiedliwości. Wojna i trudy żołnierskie ciągną za sobą tysiące innych mozołów, dlatego też, kto ten stan sobie obierze, wielkie ma zasługi, jeżeli cały się poświęca dla dobra bliźniego. Z tym wszystkim niechże mnie Bóg broni, abym miał twierdzić, że stan rycerza błędnego jest równie święty i bezpieczny, jak stan duchowny; ale to rzecz niezawodna i z doświadczenia dobrze mi znana, że przecierpieć w nim wszelakich udręczeń, głodu, pragnienia, bólu i niewczasu trzeba daleko więcej, słowem, że to stan daleko nędzniejszy, niż o tym przekonać się można z nieszczęść rozmaitych rycerzy, które historia opisuje. Byli wprawdzie między nimi i tacy, co dzielnością oręża korony sobie zdobyli, ale wierzajcie mi, dobrze oni to krwią i trudami przypłacili; a gdyby nie mieli przy sobie mędrców i czarnoksiężników do pomocy, to bądźcie pewni, że niewiele by wskórali.	Trafne słowa „jakby dzień i noc”. Jeden był dobry, że do rany przyłóż. Drugi miał czarne włosy i taką samą duszę. Pierwszemu Pan Bóg błogosławił, co pomyślał, to zrobił. A budował cuda; ludzie go za to miłowali i sławili. Czarny zazdrościł mu wszystkiego, najbardziej zaś talentu i sławy. Gdy tedy przyszło do stawiania wież, powiedział tak: „Niech każdy zrobi swoją, zobaczymy, kto lepszy”. I pomyślał sobie: „Teraz choć raz ja będę lepszy”. Ale tamtemu wieża szła do nieba, prościutko jak ów dym z Ablowej ofiary, a temu szła niesporo, diabeł mu przeszkadzał, bo chciał go na brata rozsierdzić. Wzięła go kainowa zazdrość. Pomyślał: „Niedoczekanie twoje! Nie skończysz tej wieży”. I nagle brat się gdzieś zapodział, i nawet ciała jego nie odnaleziono. „Kain” już sam jeden kończył budowę. Wieża była bardzo piękna; lud go chwalił i składał cześć. Właśnie w dzień, kiedy go tu na rękach noszono i kiedy mu dziewki rzucały wianki, przeszła obok niego jakaś panienka w czerwonej sukni i niebieskim płaszczyku. Raz na niego spojrzała z okrutną żałością i wtedy pobladł, zaczął ludziom lecieć przez ręce i padłszy na klęczki, wyznał z płaczem: „Nie zasłużyłem na to, albowiem zabiłem mego brata, aby odebrać mu sławę”. Tedy wszyscy odstąpili ze strachem i pytali: „Jak go zabiłeś?” Dobył nóż z zanadrza i powiedział: „W miejscu bezludnym, tym oto nożem”. Patrząc na jego krwawe ostrze, zaczął krzyczeć głosem przeraźliwym, po czym wbił go sobie w gardło i padł trupem. Patrzcie, matki! Ten nieszczęsny nóż wisi w bramach Sukiennic na wieczną ludziom przestrogę.	Juści... powiadali o tym... hale Niemcy naród inszy, uczony i zasobny, handlują wespół z Żydami, a krzywdą ludzką se pomagają... a niechby tak po chłopsku z gołymi palicami chytały się ziemie, to by i trzech siewów nie przetrzymały... i co do jednego wykupiły... W Lipcach ciasno, duszą się ludzie, a tamten ma tylachna pola, że ugorem prawie leży...	Za Kownem nic, ale tu, gdzie jeszcze kraj spokojny, nie ustały dotąd funkcjonować. Możesz się wprawdzie nie stawić, ale wyroki zapadną i będą nad tobą ciążyły aż do spokojniejszych czasów. Kogo raz do trąby włożą, temu i w dziesięć lat przypomną, a już szlachta laudańska przypilnuje, by ci nie przepomniano.	Nie czyń tego waćpani Nie żadnego z nas, ale Krzysi tam by potrzeba, co gdy nie może być, lepiej go w samotności ostawić, bo pociecha nie w porę do większej jeszcze desperacji doprowadza.	Gracje, jak Boga kocham, dwie gracje... Jedną, no to już bym każdemu darował, bo stara i zła; ale druga... ho, ho, prawdziwa gracja, niech pan Różyc powie! Cukierek! Talia zgrabna, twarzyczka śniada, rączki... no, nie bardzo ładne, opalone... bo były bez rękawiczek...	Dziki mógłby dać sobie to prawo ale nie człowiek cywilizowany.	Tak, ale nie na to, ażeby wołać na cały głos, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości (oby żył wiecznie!), rozpoczniesz wielką wojnę, po której zajdą zmiany w Egipcie... Jakie zmiany?... I kto, za życia faraona, ośmieli się mówić o planach jego następcy?...	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	Nie mam wątpliwości, ale mimo wszystko trzeba się zastanowić, gdzie ją położyć.	Nie byłoby tego, gdybym był sobie wcześniej pojechał, a żem nie pojechał, to przez was.	Prosiłem i otrzymałem, ale ten nieszczęśliwy nie przyjął łaski ode mnie. Podobało mu się w Magdeburgu widocznie. Może co jeszcze o mnie mówił major?	Taki koniec, że bez jegomościa obeszło się i jednego naszego kłosa na tym kawałku dziś nie pozostanie!	Jednak istnieje z pewnością jeszcze jakaś część pańskiego majątku, której ojciec nie może panu odmówić?	Nic nie ma, przyjechał się dorobić czego.	Otóż nie boimy się.	Ależ on nie był taki młody w czasie kiedy Elstir i Swann bywali u pani Verdurin, Dechambre był już paryską sławą i rzecz zadziwiająca, nie przywiózł swego sukcesu z zagranicy. Tak, ten Dechambre nie był wyznawcą Ewangelji wedle świętego Barnuma.	A wy dodaliście i średniowieczną idyllę, co stworzyło całość wspaniałą Wasze uczucia zachęcają mnie bardzo, to jakby poemat, ale wątpię, czy ja się na takie dzieło zdobędę kiedykolwiek. Ty, Waldy, dobrze mówisz, dobrze piszesz, więc i wybornie kochasz. Ale, ale, twoje ostatnie artykuły społeczne: Patrzą na nas, i ten drugi o syndykacie rolniczym, wywołały zgrzyt zębów u Barskiego, a oczarowały ogół. Ty masz w sobie ogromnie dużo satyry, zaciekawiasz ostrzem pióra, a łagodzisz, gdy trzeba.	Nie, bo i za co? Mówiła pani od serca... A ja... Ja wolałbym już, żeby było bodaj i to prawdą, bylem nareszcie wiedział... Ach, żebym coś pewnego wiedział...	O! ja nie pożałuję jej nigdy!	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że rewolwer nie jest nabity.	Mieszkam o parę mil od Bury St. Edmunds Żona moja odziedziczyła po ojcu małą własność ziemską i udało mi się wyrobić sobie w okolicy wcale zadowalającą praktykę. Córka moja dorasta. Czy pan uwierzy nie dalej jak w zeszłym tygodniu matka musiała aż dwie zakładki odpuścić w jej sukience. Tak, tak, czas płynie, płynie!	Ja państwu nie przeszkodzę, bo wpadłam tylko na chwilę i mam rzeczy do kupowania	Mój ojcze na utrzymanie mojego ojca łożę ja, więc nie ma mi prawa ojciec wymawiać.	Nie o wojskowych pytam, dla Boga!... a z niewiast?...	Nie pora spać teraz! czymś bezcielesnym i podniosłym	Nie, już nie potrzebuję.	Nie, tylko niedowierzająca i ciekawa.	Tu nie chodzi o plotki, lecz o rzeczy konkretne.	Więc mów. Zaczyna się pewno tak: Była sobie raz taka biedna kobieta, której nikt naprawdę nie kochał...	A co? nie miał Babinicz racji?	Co ci tam nie w smak było?	Kupce pewnikiem, nie wyglądają na chłopów.	Nie ryczcie, do choroby.	Nie trzeba?	Proszę o chwilkę rozmowy, panno Magdaleno. Przecież pani nie należy do sesji.	Tak, to prawda Dziwne to miejsce. Mnie się zdało, że później niż dziesięć lat temu obcinano gałęzie tu i ówdzie.	Zaprawdę, doskonale pan mówisz autorowie jednak książek tym podobnych jeszcze więcej zasługują na naganę, że nie zważają wcale na żadne przepisy sztuki, których zachowaniu dwaj najznakomitsi poeci starożytni sławę swą winni.	Wyobraź sobie, że we wtorek. Aż dwa dni przepędziłam na wsi u panny Solskiej Do śmierci będę jej dłużniczką za to miejsce w Jazłowcu...	Tylko że ja znacznie ciężej od was! Gdyby ksiądz potrzebował naukowej powagi w sprawie sekatury, proszę przyjść do mnie. Korkociągi klucze ser wykręcanie ramion i tak dalej!	Prawda? Ja to zawsze mówię.	Ale dokądże to chcesz iść, stary wariacie?	Ja bym się pierwsza użaliła.	A choćby od jutra zaczynać! Tną już na bliższych porębach, drogi też niezgorsze, to póki sanna, siła można nawieźć, mój parobek wyjeżdża we czwartek.	Jak to mój pachołek? Tamci moi pachołcy (ok. 1370–1428) polski rycerz, przez pewien czas na służbie króla Węgier Zygmunta Luksemburskiego., i na dwóch tęgich parobków, którzy siedząc na mierzynachmierzyn, mierzynek tamci moi	Chmiel? Cóż to Chmiel! Kto tu sobie co robi z Chmiela? Idzie Chmiel, będzie piwo, beczka ortę! Drwimy z Chmiela!...	Czy sądzi pani, że każda przełożona pensji może ponosić ofiary, że ma środki?...	O, już są i te „żyły”... Naucz się tylko jeszcze tego ulubionego zwrotu mamy: „wbij zęby w ścianę!” Gdzie się co takiego dzieje? Nic, tylko przesady, tragedie, opery, hiperbole!	Co to?	Już wiem, proszę pani, dlaczego pan tak koniecznie chce mnie oddalić: pan ufa tylko Benedyktowi, a Benedykt kryje się przede mną...	To wszystko bardzo być może...	Tyzenhauz! A co to takiego wielkiego wieziesz waszmość przed sobą?	A złe postępki nasze to tylko bluźnierstwo uczuciom, bo zmysły...	Przecie tu się coś stało.	Przecież ja tylko pytałam	To kiepska sprawa.	Więc jakże to było?	A cóż ty masz i co dać możesz?	Boże drogi! A jest już przytomna?	Człowiekiem, który zabija tych, co mu wchodzą w drogę	No tak, cywile.	A widzisz! W innych stronach cudzoziemiec do śmierci pasierzbempasierzb	Ave Maria, Mater Dei! Waszmość jeszcze w łóżku, a tu już dziewiąta godzina i wszyscy wyjeżdżają do kościoła.	Baron obraził go publicznie.	Bo jeśli bez obrony, miłościwy panie, pójdziesz wydany na igrzysko fortuny, na wszystkie zgubne terminyterminy	Co pan wygaduje? Proszę lepiej jeść. Obiad ostygł, a dziecko czeka dotychczas.	Co tam pani rozumie!	Co?	Jestem inoino (gw.) rzekł Kim, podnosząc oczy w odpowiedzi.	Na wieki!	Ostatecznie dla niego folwark wart jest tyle.	Rzeczywiście? Więc i ty jesteś „sinym nosem”siny nos	Ładnie jest w lesie.	A bo on ciągle chodzi po domu...	Biedna Emilka!	Boże! Całe życie moje Tobie za ziszczenie tych życzeń niewinnych.	Cichojcie, Pietrze, bo Kozłowa ku nam zmierza	Dobkowa nieśmiała pytać więcej.	Gdzie?	Ha?	I moralną	Jużci.	Kto?	Lolo Karwowski.	Nnnie	Owszem.	Pannę Wandę Rodowską z panem Augustem Przybyckim	Przenocuję u Susy Harper, dobrze, mamusiu?	Skończone!	Tek!...	Tylko dwa dolary bez czternastu centów.	Wiersz?	Wronie gniazdo! Hi! Hi! Hi!	Wyłączyć! Wyłączyć!	Źle pana poinformowano.
Jest to reakcja, polegająca na tym, że dany związek chemiczny w obecności wody oraz pod działaniem kwasów, temperatury i ciśnienia rozpada się na dwie części, wywołując jednoczesny rozkład wody. Powstają wtedy dwa nowe związki drogą wymiany składników. Jedna część łączy się z wodorem, a druga z grupą OH. Nie należy jednak doprowadzać hydrolizy do końca, lecz przerwać w odpowiednim miejscu. W ten sposób powstaje lepki gąszcz, który pan tu widzi, warstwa lżejsza wypływająca na wierzch. Następnie gotuje się ją z dodatkiem amoniaku i otrzymuje się to ciasto.	E, tylko trzydzieści, a zresztą co tam wspominać to rozbicie głowy. Wyrównaliśmy się dokumentnie, boś ty mi się odpłacił tyczką od chmielu. A jak dostałeś się wtedy nocką do domu? Czy przepłynąłeś przez moczary?	Więc dobrze niech rzecz ta pozostanie żartem, zgadzam się na to, tym więcej, że nie widzę sposobu pomszczenia się; jednakże, żart czy prawda, popamiętam je długo, ale zostawmy to na później, Walka, Korzyść, Rycerzteraz chciałbym dowiedzieć się od pana, jeśli łaska, co uczynimy z tym siwo-jabłkowitym rumakiem, który tak dziwne ma do osła podobieństwo, jak wasz przesławny szyszak do miednicy; miarkując z wolnej ucieczki powalonego przez waszą dzidę jeźdźca, wznoszę, że ten nie wróci już tutaj, szkoda by zostawić tak na bożej woli biedne zwierzątko, tym bardziej, że siwoszek wcale niezgorszy.	Proszę ja waszej wielmożności, kto by to z onegoon, onego (daw.) w biblijnej Pieśni nad pieśniami występuje wzmianka o warownej wieży zbudowanej przez żydowskiego króla Dawida (Pnp 4, 4), którą utożsamia się z występującą w innym porównaniu wieżą z kości słoniowej (Pnp 7, 5)., a nie z bursztynu, bo to rzecz za droga i za mało jej Pan Bóg dał na świecie, tylatyla obok, przy. morza, więcej nie ma nigdzie ani krzty.	E, cóż tam moje sądy! Oto przyjaciel pana hrabiego mógłby w istocie myśleć, żem wielką jakowąś fortunę diabłom przyniósł w ofierze. Bynajmniej! Mierna to była, pośrednia fortunka szlachecka. Fenomena klimatyczne tudzież inne zmniejszyły jej okrągłość, a ostatecznie lubelski upór popchnął wyż wzmiankowaną Wólkę z przyległościami nad nieprzyjemną rzekę Kocytus. Dziś nie masz dla mnie nic z niej innego okrom pragnienia, ażeby teraźniejszy właściciel udławił się jej dochodami. Oto wszystko.	Co to wszystko znaczy w porównaniu z Feliksem Mars z Hirkanii, ten, panie dobrodzieju, jednym zamachem rozpłatał na połowę pięciu olbrzymów, jakby pięć szparagów, a napadłszy sam jeden na wielką armię, wyciął w pień szesnaście tysięcy od stóp do głów uzbrojonych żołnierzy. A cóż dopiero powiecie o Don Cirongillu z Tracji, który miał tyle odwagi, że raz nad brzegiem rzeki, zobaczywszy wychodzącego z niej ognistego smoka, skoczył doń i tak silnie ścisnął go rękoma za gardło, że smok, nie mogąc oddychać, zanurzył się na dno, a rycerz ani popuścił swej zdobyczy i poszedł z nim na dno. Tam znalazł się w wielkim pałacu, otoczonym pięknymi ogrodami. W tym pałacu pan smok zmienił się w szanownego starca, który mu opowiadał tak cudowne historie, o jakich nigdy nie słyszano. Tak! tak! księże proboszczu, jestem pewien, że oszalałbyś z radości, czytając tę historię.	A jeśli go pozna na pewno bardzo się wzruszy.	A pod względem materialnym? Przepraszam panią, że o to się pytam.	Przepraszam, wyjaśnię. Mówią na mieście, że kochają się oboje. Przewidują małżeństwo.	To prawda nie możesz tego uczynić. Cóż by się bowiem stało z twoją sławą rycerską? Nie, nie mam prawa od ciebie żądać takiego poświęcenia! Zerwij zatem kwiat, który zdobyłeś. Widzę, że muszę umrzeć.	A słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Duch Św. zstąpił w łono Dziewicy i powiła Syna Bożego.	Czy nie należałoby przede wszystkim pozbyć się małżonków Barrymore?	Czy się Emilka uspokoiła?	Gdzieś się rodził?	Jednakże z tego diabła niezły człowiek i niezgorszy katolik, bo czart złośliwy tak by się nie zaklinał.	Nie inaczej. W końcu zetknąłem się z jakimś Białym Kapturem, który zaczął opowiadać o różnych, nieznanych mi wpierw dziwach i pokazał wiele rzeczy, jakich nigdy przedtem nie miałem sposobności oglądać.	Nie nudzi się żona w Krosnowie?	Nie trapcie się waszmość; wżdy, jako medyk, łacno zwyciężycie chorobę.	Owszem! Po pierwsze: ten Gątowski jest ograniczony i z natury gbur; po drugie: Gątowski jest od lat całych zakochany w pannie Pławickiej i chciało mu się zostać jej rycerzem.	Tam, gdzie nie potrzeba będzie spotykać się z panem Ursiclosem. Należy zatem miejsce naszego przyszłego pobytu zachować w najściślejszej tajemnicy.	Błagam cię, Alanie. Pomyśl o moim położeniu. Zanim przyszedłeś, omdlewałem z trwogi. Może sam pewnego dnia zaznasz trwogi. Nie! Nie myśl o tym. Spójrz na to wyłącznie ze stanowiska naukowego. Wszak nie pytasz, skąd pochodzą trupy, które bierzesz do doświadczeń. Nie pytaj i teraz. Powiedziałem ci już za wiele. Proszę cię jednak, zrób to dla mnie. Byliśmy kiedyś przyjaciółmi, Alanie.	Jestem starą kobietą otępiałą w troskach i zgorzkniałą, a oto siedzę i wydaję się na łup żebraka, którego znalazłam na poły zamarzłego w zaspie. Dobrze mi tak. Idźże sobie acan i popełnij samobójstwo... ale nie opowiadaj przynajmniej nikomu o mojej głupocie!	Jeżeli panienka chce, to co dzień przyjdę, czy będzie deszcz, czy słońce To najładniejsza, najmilsza zabawa, jaką w życiu miałem: zamknięty tu i budzący się do życia tajemniczy ogród.	A ja mam właśnie sprawę do pana prokuratora.	Ja za niego nie pójdę.	Nie spostrzegam, żeby pana los czym wynagrodził. Ale cóż pan tutaj robił z tymi swymi cnotami? Sam jeden w tym ogromnym szpitalu?	Wszakże i to niezgorsze jak na szczupaka dowodzenie! Szczęściem że nas powietrze nie słucha, bo by ci odpowiedziało, że woda jest tylko spalenizną i węglem.	Za miesiąc będziesz moją żoną, będziemy w Głębowiczach.	No tak, dlatego też mi go żal ale teraz to myślałam sobie, że to dla niego musiało być okropnie męczące być przez dziesięć lat uprzejmym dla chłopca, który był zawsze grubiański. Ja bym nigdy nie potrafiła tego dokazać.	A to quo modoquo modo (łac.)	Ale siostry musiały być za tobą?	Ale to nie w tej przecie łodzi...	Branki tu nie ma Juliusz Cezar jest dla mnie zbyt nieciekawy dawniej znałam, nim ich opiewał Wiwian.	Dobrze, dobrze! daj tylko panna na trumnę i miejsce na cmentarzu.	Dozna wrażenia, jakby mu teatr leciał na głowę. Une belle chance!Une belle chance  (fr.) dorzucił Trestka.	Jak to! Ta wieśniaczka, która mu wyrwała moccoletto!...	Jest to rzecz wielkiej wagi...	Może i tak Ale co do skał, to żadnych w cieśninie nie ma!	Na męki z nim!	Na wsi mieszkał...	Nie mów tak, odwróć kartę i rozpocznij życie na nowo, Teodorku, mój synu.	Nie. Niech pan weźmie tego, który mieszka najbliżej.	Nie; mam rozkaz wyraźny; w okolicy obozu poznanoby ciebie, a to, jak pojmujesz, kompromitowałoby kardynała.	On wówczas ma prawo odpowiedzieć mi, że to nie mój sklep, że do sklepu każdy ma wstęp.	Pan jest zabawny. Proszę podać mi pończochę.	Pewnie znalazł jakąś kopalnię diamentów Wiesz pan, że ma nieograniczony kredyt w banku mego męża?	Pięćdziesiąt mil na godzinę.	Proszę pana bardzo.	Przyjdę na licytację, ależ teraz muszę iść do mego zabójcy...	Póki jej cosik do łba nie strzeli, kto to wyrozumie kobiety!	To Króliczy Bobek... pijany jak sztok... z ulicy! Cóż to ma wspólnego...	Ugryźć... nie... ale mógłbym cię zacałować na śmierć... Ty nawet nie wiesz, jaka jesteś piękna...	Winicjusz uważa ją za piękną?	Zanim do tego przyjdzie musimy jeszcze rozważyć pewną okoliczność. Weksle podpisane przez Micawbera na imię Heepa oraz owe zaliczki...	Zdrajca Lykon, Grek... Był śpiewakiem przy naszej świątyni i mówił, że mnie kocha... A teraz rzucił mnie, nikczemnik, zabrawszy moje klejnoty!...	Że to taką święta ziemia nosi!	A dlaczegóż nie prosisz o światło? Mógłbyś brać ze sobą książkę i czytać ją...	A gospodyni?	A moja sprawa osobista!...	A przez kogo mógłbyś zepsuć traktat?	A wy?	Ale przed obiadem wrócisz?	Ale, ale choćbyście ją w złoto i diamenty oprawili, tak jej, jak u nas nie będzie, jeśli jak my jej nie umiłujecie!	Chamskim!	Co? Widziałaś go wacpani?	Czemu więc w siebie zwątpiłem?	Czy mi żal? Nie wiem.	Czyżby wam przeszkadzali w wykonywaniu obowiązków?	Do siebie.	Doprawdy? Nie przypominam sobie niczego takiego.	Dużo.	Faraon ma wielkie zdolności...	Gorąco, panie Wirski prawda?... Aaa!...	Hale... juści... dawnom nie strzelał, tęgom nabił i gruchnęło kiej z harmaty...	Hej, chłopcy czy który z was widział kiedy ten ląd przed nami?	Jakoś wykręcę. Czy będziesz wieczorem w domu?	Jest i koń!	Nie drwij	Nie mam!	Nie mam, bracie, daję ci słowo...	Nie od tegom, nie. Miseczce jednej, bele dużej, poradzę jeszcze	Nie, jaśnie panie, tego nie wiem.	Nie?	Obcy! jw. pani! obcy! w dąbrowie	Od Konopki.	Pani de Villefort?	Pani przeczuwała Właśnie myślałem o pani.	Panna Magdalena Brzeska także bardzo zdolna, bardzo zdolna!...	Piękna pamiątka Szkoda, żeś jej nie szanował.	Przecież mój ojcze, bywały sny wieszcze!	Przed kościołem i po kościele zapewne cię oni spotykają. Coże wówczas robią?	Przynajmniej część	Spokój! Bo każę publiczność usunąć	Są zresztą i inne rzeczy. Wolałbym wyjechać dzisiaj.	Tak jest.	Tak, ale sądowi dobrych przyjaciół?	Więcej nie potrzeba.	Wlazłem do waszej kieszeni!	Z komisarzami jestem, w ich asystencji.	Z największą przyjemnością!
Byłeś kiedy we Francji, Marcinie?	Ciekawa jest twoja historia... ale powiedz no mi: w jaki sposób zabierzesz się do wycięcia napisu?...	Co do mnie, przerażony jestem wykształceniem publiczności w kwestiach literackich Jak Rosjanie pobici przez Karola XII nauczyli się w końcu prowadzenia wojny, tak czytelnik nauczył się z czasem rozumieć sztukę. Niegdyś żądano od romansu tylko tyle, aby był zajmujący; co się tyczy stylu, nikt o to nie dbał, nawet autor; co do myśli, zero; co do kolorytu lokalnego, nicość. Nieznacznie czytelnik zaczął żądać stylu, zainteresowania, dramatu, ścisłych wiadomości; zaczął wymagać pięciu zmysłów literackich: inwencji, języka, myśli, wiedzy, uczucia; następnie, na domiar wszystkiego, przyszła krytyka! Krytyka niezdolna wymyślić nic prócz oszczerstwa postawiła tezę, iż wszelkie dzieło, które nie wypłynęło z pełnego, kompletnego mózgu jest chrome. Równocześnie pojawiło się paru szarlatanów, jak Walter Scott, zdolnych zjednoczyć pięć zmysłów literackich: za czym ci, którzy mieli tylko dowcip albo tylko wiedzę, tylko styl lub tylko uczucie, te kulasy, ci bezgłowi, mańkuci, jednoocy literatury zaczęli krzyczeć, że wszystko stracone, zaczęli głosić krucjatę przeciw ludziom, którzy psuli rzemiosło, lub też zaczęli zwalczać ich dzieła.	Kiedy tak, to już po mnie	Księstwa tak porzucić nie mamy prawa! Cóż pomyśli sobie mieszkaniec? Po jednej bitwie, po odstąpieniu Warszawy precz uchodzimy z kraju!...	Matko Boska święta... a cóż się to dzieje! wiecznie mi się ino ma śnić wszystko? Wczoraj tatuś i matusia swarzyli, że mi się Bóg wie co zwiduje, dziś Pietrek wpiera we mnie jakieś sny; już nikomu nic nie opowiem, choćby same gwiazdy z nieba do mnie gadały. Bywajcie zdrowi; pójdę sobie między skały, tam moje królowanie.	Nic wielkiego! Stwierdzono raz  jeszcze, mój przyjacielu, że jestem w samej rzeczy wicehrabią Ludwikiem de Lembrat. Proszę cię, powtórz to człowiekowi, który przychodził tu dziś rano, i niech słowa te zaniesie swemu panu. Wystarczy to, aby tu już więcej noga jego nie postała. A co do ciebie, bądź pewny, że nie zapomnę do końca życia przysługi, jaką mi wyświadczyłeś, przynosząc tę bransoletkę.	Prawda Ważna sztuka!... Mój Boże, teraz tego nigdzie nie widać, a jeszcze pamiętam za nieboszczki mamy...	Przepraszam... do śmierci sobie tego nie daruję, ale... panny miewają różne gusta... Dziś Krukowski, jutro Cynadrowski... Różne bywają kaprysy panien!...	Rzadko kiedy jadam śniadanie Tak to mnie nudzi!	A jaż!	A nie wie pan, gdzie mieszka?	A ono na prawo, tatulu, co takie szybiaste?	A sprawiliście też sobie, księże biskupie onon (tu daw.)	A toż to przecie także chyba lud... Trzeba, żeby się pan wzbił na wysokość uniesienia.	A! niechby była tęga! mówił książe. Gdy błota staną, rzeki staną, stawy zmarzną jedź wówczas gdzie oczy poniosą! Nieprawda, Holsza?	Ach! Panna de Saint-Véran!	Ach, była tam taka awantura, strzelanina. No, i mnie uważali za jednego z inspiratorów.	Ależ nikt.	Ależ... ależ... kierownik pociągu chce mnie rewidować.	Alibi...	Ano tak. Ale Kado poznał od razu. Wącha kiełbasę, szczeka i nie rusza.	Bardzo też liche piwsko w tej Końskowoli!	Będzie sadła na jakie dwa roki!	Co to dla niej znaczy, kotku, ta twoja garść orzechów!	Czy i ty, Waldy, byłeś rano w borku z panną Stefanią?	Czy już wzywali lekarza?...	Czy tamten wypaplał, czy co?	Cóż znowu gadacie?	Dobrze, lecz bardziej wierzę w kącik dużego gabinetu. Noś ten pierścionek, moja droga, i postępuj, na ile będziesz mogła najlepiej. Sądzę, że ci się powiedzie, bo mając szczerą chęć doskonalenia się, w połowie zyskałaś już zwycięstwo. Muszę teraz wrócić do Elizy. Bądź mężna, moja córeczko, bo niedługo będziemy już razem w domu.	Dokąd idziesz? Jesteś już zdrowy, co?	Dostałem niemal identyczny list.	Dotąd nic nie rozumiem, waść musiałeś podwarjować!	Dowody! mam ich dziesięć!	Gdzież mamy szukać? Wżdy w baszcie ich nie masz.	Ha, zobaczymy Zmierzmyż najpierw podstawę w tym miejscu, tak przydatnym do tej czynności, a potem rozważmy, czy nam będzie dogodnie połączyć ją szeregiem trójkątów pomocniczych z siecią trójkątów, przez które przechodzić ma łuk południka.	Hańby!	Hej, panie szanowny!	I jego?	I mego stryjecznego	Iii... to jakaś niemęska dolegliwość! To może kobiety doświadczają czegoś podobnego przy porodach... Ale mężczyzna...	Jak pan chce!	Jak się pan nazywa?	Mając zaś rozkaz, który służby tyczy, Ketling pod czcią musi go spełnić.	Miałam już posłać po ciebie powóz, bo nie mogłam się doczekać.	Mnie was żal okrutny	Moje schody... mój dom!...	Mościa panno jam przyjaciel pana Skrzetuskiego.	Może i miałaś rację.	Może tysiąc pistolów.	Może. Posiedzimy trochę w cieniu.	Musisz siedzieć jak najspokojniej i nie obracać się tyłem, przednie brytybryt	Myślę, że pan generał podolski nie opatrzył go należycie, a mieszczanie, ubezpieczeni położeniem, nie uczynili też tego, co powinni. Ketling mówił, że przyszły tam regimenty księdza biskupa Trzebickiego, bardzo moderowne. Dla Boga! Oparliśmy się pod Zbarażem tylko za lichym wałem równie wielkiej przemocy, powinniśmy się oprzeć i teraz, boć to orłowe gniazdo ten Kamieniec...	Na wszystko się znajdzie sposób, oprócz śmierci Okręt będzie czekał w przystani, czy nie będziemy mogli wsiąść nań, choćby się temu cały ląd sprzeciwiał?	Nauczono mnie, że moja religja jest prawdziwa	Nie ma tu materiału na testament, ale na konrakciki ślubne, może!	Nie mówię tego, mamo! Oddaję mu tylko, co się należy Wzrastałam w tych uczuciach, w głębokim, wdzięcznym przywiązaniu do mego nauczyciela. Uważałam go za przewodnika, za ojca i pochwała z ust jego inną dla mnie od wszelkich pochwał miała cenę. Gdybym nie wierzyła nikomu, zawierzyłabym jemu, gdyż całą mą posiadał ufność. Wiesz, mamo, jak niedoświadczona i młoda byłam, gdyś mi nagle przyjaciela tego przedstawiła jako starającego się o moją rękę.	Nie umiem takiej	Nie wiem	Nie, panie, nie sądziłeś pan. Jest to próba, ale niefortunna.	Niech będzie spokojny.	Niepotrzebnie, kochanie, uprzedzamy wyroki Opatrzności. Jeśli mam przywdziać perukę, to istotnie, fizycznie mówiąc, przygotowany jestem do tego należycie. Nie opłakuję też zbytecznie utraconych kędziorów. Przyroda najlepiej wie, co robi. Przejdźmy do innego przedmiotu. Syna mego, kochany Copperfieldzie, przeznaczam do stanu duchownego. Wyznam, że marzę dla niego o purpurze lub fioletach.	No	No cóż, dobrze. Wyrzucajcie mnie panowie na bruk. Słusznie. Kiedyś to my byliśmy wam, warszawiakom, potrzebni, jak rzucaliśmy tysiącami, a teraz jeść nie mamy co, to won! Na śmiecie. Tak i powinno być. A za pańską trzymiesięczną pensję pokornie dziękuję. Żebrakiem żaden Kowalnicki nie był i ja nie będę.	No, chłopak, ruszamy.	No, to dobranoc. Mam nadzieję, że będzie jutro lepiej.	Pani Wanda nie wytrzymała już dłużej i parsknęła śmiechem.	Polskie plemię popadło między dwa młyńskie koła zagłady	Powiedz mi, mój chłopcze czem ty się właściwie zajmujesz w Warszawie?	Przecie pan wierzy w świat nadzmysłowy Owszem, pan nawet określa go za pomocą matematycznych formuł... Jak więc pan może wątpić o spirytyzmie?...	Skąd?	Skądże tak nagły zjazd?	Ta ma pyszny fason, szkoda, że piegowata...	Tak będzie najlepiej	Tak, tak i tych samych, śmiertelnie smutnych ludzi, uginających się pod brzemieniem krzyża... A dalej? Czy żadnych dalszych szczegółów ksiądz sobie nie przypomina?	Taka dobra jak drugie, a może i lepsza!	Ten drugi list jest dla pana, panie sędzio śledczy	Ten „Rybak” zupełnie podobny jest do Pana Jezusa, ale to jak dwie krople wody. Niech babcia powie...	To ci do niej, że my ją kupimy	To i siostrze nie mam nic gadać?	To pan niech się wstydzi, że pan umie czytać	To ty Szczurku, kochany mój chłopcze! Wchodźcie szybko obydwaj, musicie być nieżywi ze zmęczenia. Coś podobnego! Zgubili się wśród śniegu! I to nocą, o tej porze, w Puszczy! Ale wejdźcie, wejdźcie.	Trochę.	Tu obecnego prawnika raczej to jest, myśmy to wespół z Wickfieldem ułożyli. Mówiłem zawsze „w kraju czy za granicą”.	Tutmozis powinien by przysłać do nas gońca... Bo jestem pewny, że sprawa, tak czy owak, już się rozstrzygnęła...	Upijemy się, Joasiu, za zdrowie śmiesznego życia. ja i ty jakie to wszystko pocieszne.	Wasz, polski system...	Wasza dostojność myślisz...	We środę wieczorem.	Wiem, panie.	Wolę z góry się tego wyrzec, sir, zanim mu się to zaproponuje	Wy z Wrocławia jedziecie. Tak? A daleko ten Wrocław?	Wywiesiła na obliczu czerwoną flagę... ale matka zgromiła ją za to, wezwała Wszystkich Świętych i zapewniła mi ich ogólne poparcie w chwili straszliwego sądu. Widzisz, com wygrał!	Zakazany jest bo panna Zuzanna już jest zaręczoną Konopce.	Zamęczysz mnie, zanudzisz Już ci dwa razy mówiłem, że nie mogę, nie chcę i nie ożenię się z tobą. Nie cierpię żadnych obowiązków. Poco mi u djabła ciężkiego małżeństwo?...	Ze wsi, z daleka! Chyba. Tutaj nie mógł się ożenić, mając taką reputację.	Zgoda ale my wyszukamy tu sobie także pastereczek, które nie dochodząc nigdy do tego stopnia doskonałości, wcale są jednak niczego.	Zjechali z gościńca i jeździli w kółko wedlewedle (daw.) zawieja, zamieć. i zadymki łatwo się taka rzecz przygodzi. Jeździli i jeździli, póki konie nie ustały.	Znudziły go zabawy chce się rozerwać słuchając polskich mów, których rozumieć nie będzie.	Żółte ciżemki!
Cóż tak siedzisz po ciemku? Pozwolisz? Zimno tu, pieska jesień. Co widzę! Drzewo na kominku! Nie ma to jak kominek. Niechże ten Bronisław zapali...	Nigdy nie będę ich porównywała Tu nie można robić porównań. Pan Stanisław jest dla mnie naturą stokroć wyższą od Maszki, ty zaś sądzisz go niesłusznie. Ty, Maryniu, nie masz prawa mówić: „Jeden odebrał mi Krzemień, drugi chciał mi go zwrócić”. Tak nie było. Pan Połaniecki nie odbierał ci go nigdy, a dziś, gdyby mógł, zwróciłby ci go z całego serca. To uprzedzenie mówi przez ciebie.	Ja sądzę, że w takiej wojnie jak obecna, kiedy tyle jest wojska i taki długi front, więcej można osiągnąć porządnym manewrowaniem niż rozpaczliwymi atakami. Widziałem, jak było pod Duklą z 10 kompanią. Wszystko odbyło się sprawnie i gładko. Przyszedł rozkaz: „Nicht schiessen”	Kogo? Mnie? Co ty jej prawisz, Żabba?	Po nim? jak to? zkąd-że się to wzięło?	To by rychtyk wypadało, że przyjechały po mnie!	Gdybyś wiedział, mój drogi, jaki teraz wszędzie „bałagan” i chaos, nie dziwiłbyś się niczemu. Myślisz, że na przykład w danej chwili ktokolwiek jeszcze pamięta o istnieniu, ucieczce i wykryciu tutaj legionisty? Ani mowy! Przecież wiem dobrze, co się teraz dzieje we wszystkich urzędach zarówno wojskowych, jak i cywilnych! Jedyna rzecz, jaka teraz może panu Andrzejowi grozić, to osobiste rozpoznanie go przez kogoś, komu się jeszcze w dodatku zechce tą sprawą zainteresować. To, co się właśnie tutaj tak nieszczęśliwie przydarzyło, z tym matołkowatym oficerem. Ale już drugi raz błędu takiego nie popełnimy. Od czegóż jest szminka i peruki? W ogóle nawet nie rozumiem, dlaczego on tu u was spacerował z tą swoją wygoloną twarzą, którą każdy może poznać? Niech zapuści wąsy, brodę...	Ona kobieta była z tych, co zgadują sny. W noc jedną, gdy leżała w łóżku, schorowana, nękana gorączką, nagle przyszła do niej senna zmora, zastukała do okna i zawołała: „Wdowo Whitgift! Wdowo Whitgift!” Kobieta, słysząc szelest piór i głos piskliwy, myślała, że to czajki nawołują, ale w końcu wstała, ubrała się i otwarła dźwierze w stronę trzęsawiska... A wtedy posłyszała wokół siebie jęk i troskę, trzęsące światem jako mocna frybra, więc poczęna wołać: „Co to takiego? Ach, co to takiego?”	A ja na to, że jak coś przechodzi moje pojęcie, nie lubię kłopotać sobie tym głowy i wolę zająć się czym innym. Kolacja już gotowa, mistrzu Pastrini?	A, Panie Jezu Chryste, co ten ksiądz wygaduje. Tomek, huncwocie jeden, a zakładaj konie	Ach, przyjacielu Conseil, najlepszą rzecz na koniec zachowałeś, przynajmniej mnie się tak zdaje. Czy to już wszystko?	Co odkryto?!	Co tobie Salomonie?	I niechaj z tuzin Rochów wywiedzie! Tęgi parobek: krzyczał, że nie trza go było szczypać przy chrzcie, a sól wypluwał, jaże śmiech brał...	Jak Bozię kocham... widziałem raz kawałek palca... wyraźnie wam powiadam: palca... Może nie wierzycie?...	Jak je zakończysz, szczęśliwie czy nieszczęśliwie?	Kolega po zawodzie?	Moja droga, dajże spokój! Co ci na tym zależy, ażeby psuć mi humor?	Myślałem, żeś albo duch, albo sen Nie można ugryźć ani ducha, ani snu, a z krzyku nic sobie nie robią.	Niech mnie powieszą, jeśli ten ptaszek nie zamierza spłatać nam głupiego figla!	Och, jeżeli to pani nie robi różnicy, nie na tym fotelu! Za mały jest na dwoje, ale za duży dla mnie samej, źle bym się czuła na nim.	Oj ty! durniu! jak ty takie rzeczy porównywać możesz? Las bozki jest i Pan Bóg jego dla wszystkich posiał, a wiedźmy hrosze czartowskie i ona sama jest nieprzyjaciółka bozka i ludzka...	Pójdę, pani. Posłucham interesów, może się zdam na co. Nie głód mi dokucza, ani zmęczenie! Do rzeki niedaleko.	Robię tylko to, co mogę.	Toteż krzyczała jak najęta.	Zresztą za co mieliby Dantèsa wsadzić do kozy? Nikogo nie okradł, nie zabił, nie zamordował.	A ja cię jednak zawsze lubiłem	A może i Psyche. Tylko że waham się, czy wam to pokazać	A oto zielone, rzekł wskazując liść dębowy, cóż kiedy mimo największych starań zielone stało się prawie czarnem! Czy wszystko tak się zmieniło? spytał.	A ses premiers amourson revient toujours a ses premiers amours (franc.) dokończyła żona Zygmunta i z niedbałym śmiechem dodała:	A to szykownego kawalera pani sobie przy tej okazji wybrała.	A, niech się z miejsca nie ruszę, jeżelim ją chciał rozgniewać, lecz, będąc serdecznym przyjacielem mego osiołka, z którym chowaliśmy się razem, chciałem go oddać w najlitościwsze ręce.	Broń Boże. Tylko interesy...	Być może tylko to podejrzewa.	Choroba	Chłostać ich już wszystkich kazałem rano! przysięgają że u drzwi leżąc nic nawet nie słyszeli...	Ciebie kto skrzywdził?	Cynadrowski Zresztą wszyscy zauważyli na koncercie, że pan Krukowski zaniedbywał pannę Eufemię, a ciągle zwracał się do pani.	Czego chcesz?	Czego?	Czy chcesz, mistrzu, sprzedać ten klejnot?	Czy i tatki nie ma?	Czy panna Klara jest Polką?	Cóż tam, mości Bazinie, uspokój się w rozmaitych warunkach zdobywa się królestwo niebieskie.	Cóż ty znowu myślisz robić, Ludko? długa ocieplana peleryna z szerokimi rękawami i rękawami, noszona w XVIII i XIX w. przez kobiety. i kaptur	Dawajcie	Denhoffowa z domu Bielińska siostra hetmanowéj Pociejowéj.	Dziś obowiązkowo.	Gdyby Przedwieczny zniechęcony walką wchłonął z powrotem w Siebie świat objawiony i zamknął się w Sobie na zawsze.	Gdzie ona?	I konia swojego.	Ja i do śmierci będę waściów kochał!	Ja nie koloryzuję, bo powtarzam to, com od niego słyszał, a on przecie póki żyje, nie zełgał, bo zresztą i na to za głupi.	Ja panu coś powiem. Nim pan przyjechał, ja zawsze wiedziałam, z którego miasta są goście.	Jakby kogo z chałupy na mogiłki wywieźli, tak pusto	Jestem wolna. Staraj się pan o moją rękę. Kto wie?	Już leży i jęczy tak, że serce człowiekowi pęka. Biedna Linka...	Kochałam go pan przecie wie wszystko. A dziś... dziś już mój los jest związany z jego losem.	Księżyc świeci	Kto ich pobił?	Lejbke słyszał Dawidowa?	Mamo!	Na miły Bóg! coś się w was odmieniło od wczoraj i o śmierci niż o Danusi radziejradziej (daw.)	Najdroższa moja! Chleb zapracowany...	Najzupełniej!	Nie wiem.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Niech się pan nie boi.	Niestety, to z pewnością przypadek...	O nie! Tam tak pięknie!	O, nie wolno! Sprawiedliwy sędzia nie może się w takie rzeczy wdawać.	Oblicze twoje jest ponure... Czy wątpisz, aby znalazło się trzynastu kapłanów gotowych spełnić moje rozkazy?...	Oby żyli wiecznie!...	Och! nic!	Odpowiada, odpowiada, my tylko odpowiadamy! Janowa, ubranie!.. Pójdę sam!..	Oto tutaj zajeżdżają wozy ogniste. Za tym otworem stoi człowiek, który da ci papier na przejazd do Umballi.	Pańskie pytanie nie pozostanie bez odpowiedzi Powiem panu na pewno, że w głębi mórz są kopalnie cynku, żelaza, srebra, złota, których eksploatacja byłaby może korzystna. Ale nic nie biorę od tych metali; morze tylko samo dostarcza mi środków wyprodukowania mojej elektryczności.	Pomówimy o tym jeszcze Od czasu wyjazdu pani de Bargeton pozycja pani de Senonches bardzo się zmieniła; będziemy mogli wyswatać Franciszkę z jakim zacnym starszym obywatelem.	Przecie dowiodłam panu fałszu! Poprzestaję tymczasem na tym małym tryumfie i nie nalegam dalej! Czy zadowolony pan z wyroku sądu?	Przepraszam, ty postanowiłeś, a ja jestem posłuszna, bo nie chcę ci robić przykrości.	Rabusie!	Rozumie się	Stary król nieboszczykstary król nieboszczyk	Szczerze ci powiem, interpretacje są różne i nieciekawe. Ten Cerulli ucieczką swoją całkiem sprawę popsuł, ludzie androny plotą.	Są nowe na święta. Tymczasem noszą dawne, jeszcze dobre. Pan ordynat dzielnie się ochronką opiekuje. Bardzo dobre są te kobiety, które przeznaczył do dozoru, i pani ochroniarka zacna osoba. Żebrak, StarośćOchronka i szkoła pełna, ale przytułek dla starców stoi pustkami.	Ta ta ta ta! Zaczynają się głupstwa. Z przykrością patrzę, mój chłopcze, na twoje ładne, białe rączki.	Tak jest, kapitanie!	Tak jest.	Tak, ale czy chcielibyście, abym tak samiutki został na resztę mego żywota bez towarzyszki i małżonki? Wiecie, iż jest napisano: Vae solivae soli (łac.)	Tak, panie hrabio	To jest wykluczone, mistrzu Mam murowane informacje. Ta elektrownia została zbudowana tylko na oko. Prawdziwa centrala jest całkiem gdzie indziej... Jest... jest... Nie wolno mi powiedzieć gdzie. Czy mistrz zwrócił uwagę, że ciągle przebrukowują Pragę?	To niedaleko stąd, panie lejtnant, zaraz za tą drewnianą budą.	To zależy od tancerki.	To znaczy?...	Wiedzą już państwo o tym aresztowaniu?	Wiem Ale wiem nie swoimi myślami. To są już twoje myśli, ojcze.	Więc chodź!	Wszystko mi jedno, czy sobie ugotuje, czy sobie nie ugotuje. Mam tego dosyć!	Z tego małżeństwa, widzisz waćpan, rodzi się Basia.	Załatwię to później
A teraz ośmielam się polecić pewnego optyka na Allenby. On reguluje patrzenie, nie zawsze poprawnie.	Ależ on jest człowiekiem świętym Jest naprawdę święty w słowach i czynach. On nie jest podobny innym: nigdy nie widziałem takiego jak on. Nie jesteśmy wróżbitami ani kuglarzami, ani żebrakami.	Och, w to nie uwierzę. Oriana nie jest orzeł, ale bądź co bądź nie jest całkiem głupia.	Henryku, nie będę się sprzeczał naraz z mymi dwoma najlepszymi przyjaciółmi, ale obaj obrzydziliście mi moje najpiękniejsze dzieło, jakie kiedykolwiek zrobiłem. Dlatego je zniszczę. Czymże jest ono, jeśli nie płótnem i farbą? Nie chcę, aby stawało na przekór nam trzem i gubiło nas.	A bo to co robi, ino żre a wysypia się, to nie ma urodna być...	A no, straże przy nich stać muszą siermięgi połatanej nie puszczą...	A ty byś się nie bał?	Aha! Te Francuzy z Zachodniego Brzegu nie umieją liczyć nic a nic. Wiadoma rzecz, że liczyć nie umieją. Jeżeli przejedziesz choć raz po jednym z ich miękkich haczyków, będziesz wiedział, Harvey’u, czemu to przypisać	Co jest właściwie waszej żonie?	Dalibóg, i czemużby nie?	Dobre pytanie; jeżeli tego nie wiesz, jakże chcesz, abym ci wierzyła, filucie?	Doprawdy! Ze znajomością wcale się nie spieszyłeś. Czy mam obecną twoją bytność uważać za wypełnienie wezwania?	Dosyć tego, Ludko, postaram się tu uspokoić Małgosię, a ty idź po Artura. Zgłębię tę sprawę i raz na zawsze położę koniec takim figlom.	Groźny!... Ale niech się pan nie przeraża. Myślę, że to może przesilenie.	I nie tylko wygląda ale i smakuje zupełnie jak nasze wino. Gdyby nie pachniało piwem, to trudno byłoby poznać.	I nigdy już nie będę upijał się A wiesz dlaczego?	Ja zaś rozumiem tak mi się przynajmniej zdaje. Odpowiedź jest podobna tej, jaką dał starożytny filozof zapytany, czy miał pewną niewiastęstarożytny filozof zapytany, czy miał pewną niewiastę odparł	Ja, entuzjasta! Toż ja nie mogę się nawet zakochać!	Jak to nie dadzą? Czyście zwariowali?	Nie muszę odchodzić, mogę zostać i używać szczęścia? Czy pozwalasz, droga moja?	Nie przejedziesz, Luciu... o Boże!...	Nie przypominaj! i nie pamiętaj tego Ursusowi.	Nie tam, ale do całkiem innego zakładu.	Nie, temu synowi Mosterdzieja, rymarza.	Nie, święty mężu. Wszyscyśmy z tobą Nikogo nie zabijemy, chyba na twój rozkaz. Odpocznij sobie tymczasem. Założymy tu małe obozowisko, a potem, gdy wzejdzie księżyc, ruszymy do Shamlegh, które znajduje się poniżej śniegów.	Oto jest, Eminencjo.	Panie bracie o tym będziemy rozmawiać później i zapewne szeroko i długo; ale teraz musisz mnie opowiedzieć, co się tam ze mną dzieje w Tarnowie i w Bóbrce, bo już ginę z niecierpliwości. Po twojej minie uważam, że coś nie bardzo dobrze.	Tak, ale gdybyś miał choć początkowe wiadomości z filozofii, wiedziałbyś, że złoto jest marnością!	Tak, tak! wy pięknie mówicie! Ja znam! Ojciec święty był człowiek, że o mnie podłym pamiętał! Ja ciągle wybierał się wrócić i do kolan mu paść, ale czort przeszkadzał! Ale ja tam nie kradł i nie próżnował. Tyle wszystkiego, że hulał trochę. Ja nie zapomniał o was.	Wstęp, ale nie miejsce na pogawędki.	Zechciejże zrozumieć że to nie leży w twojej mocy. Żałować nie będę, a gdyby do tego przyszło, to już moja rzecz.	Święte słowa waćpana I Przywódcanam, ludziom spod chorągwi księcia nieboszczyka Jeremiego, ciężko żyć teraz, bośmy do zwycięstw przywykli, a przecie chce się jeszcze ojczyźnie posłużyć, byle Pan Bóg dał wreszcie wodza, nie zdrajcę, ale takiego, któremu by człowiek mógł całym sercem i całą duszą zaufać.	A będziesz na lipiec gotowy?	A jednak prawdziwe	A mleka u was dostaniemy?	A nic, ino zaś na Gajerowskim rynku zaźgali robotnika.	A pan skąd je masz?	A ty piłeś wódkę? Bo ja dwa kieliszki.	A waćpan to jako szpak wyuczony; jedno w kółko powtarza. Widać, że boćwinkowieboćwina a. botwina	A wiesz, że ja jestem piękna? Piękniejsza niż życie, niż szczęście, niż sen?	A śpi.	Ale po co by sprzedawał sklep?	Ale przecież...	Ależ niech Bóg broni! Stryj może sobie wyobrazić, co ojciec by zrobił!	Aš nevažiuosiu, vis tiek! Kaip aš paliksiu visą savo ūkį?... Kaip bėgsiu į tą Ameriką viską čia pametęs?	Ba Chłopaki, już jako chłopaki, toć jeszcze, ale na co zabierać dziewuchy?	Będę spuszczony...	Chcę zmienić panią... właśnie szukam miejsca.	Chodziło mi o naszych ludzi, kapitanie.	Czemu? na rany Pańskie! czemu?	Czerwony język to za ciekawość.	Czy tak?...	Da Bóg i nieostatnie!	Daj Boże! a! daj Boże!	Dobrze, ino stańmy tuż przy schodach, coby dawać pozórcoby dawać pozór (daw.)	Dziękuję, dziękuję	Ha!	I jesteśmy z Wyspy	I pani wystarczyłoby takie szczęście?...	Istne cudo! co?	Ja Płoszowskiego spotkałem też raz zagranicą i uczynił na mnie wrażenie zupełnie niepospolitego człowieka. Przypominam go sobie doskonale.	Ja ci posiedzę! Stój!	Jeżeli mnie o to ładnie poprosisz...	Już?	Kara, Strach, Sędzia, Kondycja ludzka	Kiedy pan wiesz, to mówmy krótko i prędko	Kto wam ślub dawał?	Mógłbyś przychodzić do nas na obiad przynajmniej trzy razy w tygodniu	Mój przyjacielu jednę rzecz tylko mogę ci zalecić: a mianowicie, abyś, stanąwszy przed wyrocznią, słuchał jej jeno jednym uchem.	Mów pan, co myślisz inaczéj musiałabym go posądzić, iż myślisz cóś złego. Znamy się już teraz tak dobrze, iż sobie wszystko powiedziéć możemy...	Na co on czeka?	Na jednej nodze!	No to ta służąca z Genui wyjechała razem z państwem. Wiem o tym na pewno.	No, jutro! jutro!	O, doskonale! Teraz pan na siebie gotów całą winę wziąć. Żeby taki mężczyzna był taką... taką... ciamajdą! Jeszcze gotów rozpłakać się nad sobą! Tegoby jeszcze...	On? Nigdy w świecie! Ty byś się ulitował, gdybyś był panem ochmistrzem i siedmiu urwipołciów za nos cię wodziło?	Oni znaleźli jego syna! Uciszcie się i obaczcie zbawienie zesłane przez Pana!	Panie komissarzu!... wołała	Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora...	Patrzcie tylko, malutki dzidziuś! Chce do mamusi!	Pozycja społeczna mówił książę. brak inicjatywy...	Prawdziwy uczony...	Przestań! Czy chcesz nam, Dan, popsuć całą wyprawę? Toć pewny Jonasz... chyba że to zaśpiewasz wtedy, gdy już zasolimy wszystko, co potrzeba...	Przyprowadźcie ją do mojej obory, zmieści się, do trawy może tam postać... Ale gdzie się wy podziejecie?... mówię: gdzie?...	Puść ich, niech sobie idą do diabła!	Tak Jeśli ci się uda wpakować Dawida do więzienia albo wydać go nam w ręce aktem spółki, będziesz mężem panny de la Haye.	Tak pan myśli?	Tak to bywa, młodzieńcze	Tak, ale jeśli jego ojciec będzie miał zabezpieczony do śmierci procent, to on sam będzie mógł rozporządzać tem, co ma po matce.	Tak, panie.	Tak, panie... Może mąż powróci...	To dziwne Cóż... zobaczymy. Panie Beautrelet, przepraszam, idę i zaraz wrócę.	To zależy od sumy Ile ofiarujecie panowie?	Ty wszędzie widzisz nadzwyczajności!	Tymczasem ty jesteś w więzach i ja cię mogę bić, jeśli mi się spodoba.	Ucho!...	W Pillenach? kto to wie, skąd wypadnie?	Wolę grzeszyć rozkosznie	Wstawajcie, będziem jeść.	Wszystko Chodź no tu bliżej i nadstaw uszu.
Przedstawiłem panu zresztą przypadek bardzo materialny Przypadek, w którym społeczeństwo, zaatakowane u swych podstaw przez morderstwo na jednostce, na której się przecież opiera, mści się śmiercią za śmierć. Ale czyż nie ma tysiąca innych cierpień, które rozdzierają człowiekowi trzewia, a którymi społeczeństwo bynajmniej się nie przejmuje, i nie daje mu nawet możliwości tej mizernej zemsty, o jakiej mówiliśmy przed chwilą? Czyż nie ma zbrodni, dla których tureckie wbijanie na pal, tortury stosowane przez Persów, bykowiec Irokezów, byłyby zbyt łagodnymi karami? A społeczeństwo obojętne na nie pozostawia je bezkarnymi. Niech pan sam powie, czy nie ma takich zbrodni?	Wiadomo mi to, mościa dobrodziejko że tu tyle ich się znajduje, tego brzydkiego nasienia, ale cóż robić? Dziś już tylko modlitwa jedynym na nich lekarstwem, innego nie mamy. Ale właśnie używania tego skutecznego lekarstwa ja przerywać nie chcę; pozwoli zatem jejmość pani, że się do tej modlitwy przyłączę, bo lubo ja, nie chwaląc się, swoją już odprawiłem, jednak nigdy tego dość dla człowieka.	Jesteśmy obydwaj poszkodowani, panie baronie Pan szuka przyjaciela, a ja się nie mogę żony doczekać...	Doprawdy, paniczu... to jest panie Copperfield: zawsze się mylę, niech mi pan wybaczy, stare nałogi! Doprawdy, umiesz pan wszystko ze mnie wydobyć, chociaż nie chciałem nic wzmiankować o pani Strong, nie chciałem, doprawdy.	Jedź, dziecko, my nie mamy czasu, koniec miesiąca, śniegi, pociągi się ciągle spóźniają, zadymki i przerwy w komunikacji spodziewamy się lada dzień, więc ani na godzinę ze służby zejść nie mogę	Pani nasz drogi Dawid jest w więzieniu; znalazł się w sytuacji, którą przewidywałem od początku. Radziłem mu wówczas stowarzyszyć się, dla eksploatacji odkrycia, z jego konkurentami, braćmi Cointetami; ci ludzie posiadają środki urzeczywistnienia tego, co u pani męża jest jedynie pomysłem. Toteż wczoraj wieczór, ledwie doszła mnie nowina o aresztowaniu, cóż uczyniłem? Poszedłem do panów Cointetów z zamiarem wydobycia z nich ustępstw, które by was mogły zadowolić. Jeśli zechcecie bronić tego odkrycia, życie wasze będzie w dalszym ciągu tym, czym jest: pasmem procesów, w których będziecie pobici. W końcu, wyczerpani i dogorywający, skończycie na tym, iż zrobicie, może ze swoją szkodą, z jakimś kapitalistą to, co, gdybyście posłuchali mej rady, zrobilibyście dziś jeszcze, ku swej korzyści, z braćmi Cointetami. Oszczędzicie sobie w ten sposób prywacjiprywacja wkład niepieniężny wnoszony do spółki, mający postać wartości niematerialnych (np. patentów) lub rzeczy, wyceniany jako określona wartość majątkowa. Dawida będzie jego patent; będzie miał prawo do czwartej części zysków. Pani jesteś kobietą zdrowej rady i bardzo rozsądną, co nie zawsze jest przywilejem pięknych kobiet; niech pani pomyśli nad tymi propozycjami, a uzna pani, że zasługują na przyjęcie...	Ja? Wiedziałem? Jak mi Bóg miły, nie wiedziałem. I nikt nie wiedział. Księża go tam w Oliwie schowali, a oliwą precz smarowali, aż się wylizał. Ale to była siurpryza. Jam się dopiero dzisia przed godziną dowiedział i nie mogę nachwalić się Pana Boga, boć za taki mordunek, toby my wszyscy mogli dostać pokutę.	Adolfie, mój złoty, koniecznie musisz nas zapoznać; umieram z ochoty. Muszę się z nią zaprzyjaźnić. Powiedz, czy jestem dużo brzydsza od pani Foullepointe?	Właśnie dlatego, że daleko! Spokój tam wokoło, bo co było zbrojnych ludzi z tej strony granicy, to ściągnęło ku nam. Nie spodziewają się tam teraz Niemcy żadnej napaści, więc na ubezpieczonych uderzym.	Cóż u kaduka! Od tygodnia codziennie bawi się rewiami, jak gdybyśmy byli bardzo bliscy wojny z sąsiadami, a wprzód przez rok cały ani razu nie widział pułku w komplecie i czas trawił na muzyce i malarstwie. A gdzież się odbywa przegląd?	Mniejsza. Nie o tym chciałem mówić... Dostałem się między was na Księżyc i pełnię trud, który wziąłem na siebie dobrowolnie. W krajach, które odtąd, gdzie stoimy, ciągną się ku morzu, mieszkali niegdyś szernowie. Nie zdołaliśmy ich w górach wytracić, ale te żyzne łany przed nami są wolne. Oddam je ludziom na posiadanie.	No, więc cóż pan może zrobić? Nie napisze pan przecie skargi do sądu ani do ministerstwa, że wydalono pana nieprawnie. Zarząd bowiem miasta ma niezaprzeczone prawo redukowania pracowników, o ile uzna to za potrzebne.	Zabić Dantèsa? Kto tu mówi o zabiciu Dantèsa? Ja na to nie pozwolę, to mój przyjaciel; on dziś rano chciał się podzielić ze mną pieniędzmi, jak ja się z nim podzieliłem. Nie chcę, żeby go zabijano!...	A pan Jan nie ma łóżka?	Ach, drogi książę jak mogłeś odezwać się tak zuchwale w obecności Ich Królewskich Mości. Mam tak delikatne nerwy, że słysząc twoje słowa, omal nie padłam zemdlona.	Ale mogliśmy wyjść jak najgorzej! Pomyśl tylko, gdyby tu był kto przyszedł przed nami i zepsuł wóz...	Ależ tak, od bardzo długiego czasu, który mi się wydawał bardzo krótki; długi chyba dlatego, że opóźnił chwilę ujrzenia pani.	Bo się bałam, żebyś nie uwierzył w inne rzeczy o niej. Tylko tyle.	Boję się żebyś na tem nie sfiksowała co ci to jest?	Co mu ta niedźwiedź! Toć młodszy był niż dziś, gdy go ów FryzyjczykFryz a. Fryzyjczyk	Czytaliśmy w „organach opinii”, że pan długo rozmawiał z królem Teodozjuszem	Dobrze, mości doktorze każ więc zdjąć te wszystkie niebezpieczne potrawy, a zostawić takie, które jeść mi wolno i potem nie machaj laseczką i nie przeszkadzaj mi, gdyż głodny jestem niezmiernie, a przecież medycyna na głodową śmierć skazać mnie nie ma zamiaru.	Dzielnie się spisał.	Ewarysta leży wciąż nieruchoma i w próżnię wziera, gdzie się poniewiera ostatnia chimeraChimera (mit. gr.) rumienić się. zaczyna. Natomiast w głowie robi się jej bystrzej.	Hura! Hura! Nadeszła piękna chwila! Zabawimy się w rozbójników na strychu. A skoro ten potwór powróci, nie odnajdzie nas.	I dalej, że osoby, które nie pną się na wyżyny, mają je.	I tak już ciągle?	Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się nam należy po cztery na półwłóczek.	Jedenasta! Panie i panowie, jedziemy dalej! Ojcze Biskupie, Wasza Eminencja raczy łaskawie oczekiwać nas za godzinę w katedrze.	Jesteś dzisiaj jak pokrzywa. Boję się ciebie!	Karczma, Pokusa Odechciało mu się spać nagle; od karczmy rozlegał się daleki, przecedzony głos muzyki i jakby echa pokrzyków.	Któryś z tych kamieni się podnosi	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	Nie... To jest, widzisz, to dobre dusze, ale bez dozoru nie można ich zostawić. Musiałem wystarać się o zastępcę, który będzie tu mieszkał na mojem miejscu.	O! Wiedziałem, że naczynie było stłuczone i o tym to, zdaje się, myślałem... i ono było stłuczone.	Owo trzęsienie ziemi, to nie żadna nowość miasto Lima w Ameryce uległo w zeszłym roku takiemuż wstrząśnieniu; te same przyczyny, ten sam skutek; niezawodnie musi się ciągnąć żyła siarki pod ziemią od Limy do Lizbony.	Patrzcie no, Szwejku jak się obładował ordynans batalionu Matuszicz i jakie dobre rzeczy taszczy do wagonu sztabowego. Aż dziw, że się nie przewrócił na torach.	Potem... wróciłem do Anglii Ta lekcja oduczyła mnie próżności... jednakowoż powiadano, że dzięki mnie kościół świętego Barnaby stał się prawdziwym klejnotem... tak jest	Poznajesz mnie pan?	W przyszłym znajdą zapewne, co im się należy lecz czymże się obecnie, w doczesnym życiu odznaczają?	Wasza królewska mości, do królów przychodzi bardzo dużo różnych listów, a jakby się dowiedzieli, że je królowie czytają, toby się nagromadziły takie kupy, że nie można by sobie poradzić. I tak dziesięciu urzędników nic innego nie robi, tylko czyta listy i wybiera te, które są ważne.	Wiesz, ten blat trzeba będzie oprawić w szeroką ramę z brązu matowego i powiesi się na ścianie, szkoda wprawiać w stolik	Więc Nagórski, jeszcze w intymnym zbliżeniu z Nike, spy­ta z akcentem roztargnienia:	Więc dlaczegóż wychodziłaby za Korkowicza?	Wyprztyk: Czekaj pan, prawa fizyczne ważne są i ścisłe z dużym przybliżeniem w sferach zjawisk innych rzędów wielkości niż nasza, tak w kierunku małości, jak wielkości: w astronomii i w chemii istnieją też faktycznie takie kompleksy istot bardzo małych jak systemy gwiezdne to jest pewne.	Zawsze smakuje to, czego się nie ma. Styl masz obrazowy i malujesz wiernie twoje utrapienie. Słucham, gdyby ustęp z rozprawy cenionej doktora NifoNifo, Agostino (ok.1470–1538) córka Ferdinanda d’Aragon, księcia Montalto, renesansowa opiekunka artystów. wdziękach, kiedy w De Pulchro et de AmoreDe Pulchro et de Amore (łac.) brzuch. i to „sub pectore decenti”sub pectore decenti (łac.) dokończ awanturę. I cóż Ewarysta?	A Adolf?	A co potem nastąpi?	A jednak powinieneś Co w takim razie zrobisz?	A ta łąka jest twoja?	A wiesz, ten Turski, to jest skończony osioł.	Alboż widziałeś ją kiedy istotnie?	Ale, bo ja ciebie wydać za mąż muszę, moja panno	Ależ on ma osiemnaście lat	Ależ to Żydówka!...	Ażebyś, drogie dziecko, nie miała fałszywego wyobrażenia o naszych stosunkach rodzinnych	Bez wątpienia nie przejeżdżając przez Indie. Lecz gdybym nie był w Indiach, nie ocaliłbym pani Aoudy, nie zostałaby ona moją żoną i...	Co ona?	Co to za jedni?	Czemu nie.	Cóż to za jedni?	Dobrze, niech ten Kozak wejdzie.	Dom to Pański, dom to silnie zbudowany: mocno spoczywa na skalnej podwali	Gurdy są napełnione wodą i w biesagachbiesagi (przestarz.)	I amazonki lepiej przeciw muszkietom nie stawały!	I byłby mnie bez wątpienia spotkał los panów Ganimarda i Herlocka Sholmesa?	I co jeszcze?	I na mnie czas	Ja wcale tak nie sądzę	Jak dla nikogo zresztą, wasza wysokość. Złe ma serce i nigdy nie czyni nic dobrego.	Jak to co? No przecież jest na zjeździe w Budapeszcie.	Jest kilka pań pomyślał.	Jest to ani mniej, ani więcej, jak: urzędnik do szczególnych poruczeń przy staroście paryskim!	Jojne?	Juści, żem w sobie krzepki jeszcze, ale która by ta poszła za mnie?...	Któż jest ów gentleman z teleskopem w ręku?	Kupili ją la księdza do Jerzowa. Matka poszła z organistami, bo chcą zgodzić parobka.	Mam tylko dosyć kurzu i brzydoty. Chodźmy do lasu, może tam będzie świeższe powietrze	Mamyte, aš nenoriu tos Pleikienės! Nė ji išmano ką, nė nieko! Iš kur ji gal ką mokėti? Prasta boba, nė ji skaityti moka, nė ji žino, kaip reikia gydyti. Verčiau nueik pas panelę ir paprašyk vaistų. Ji duos gerų, tuojau pagysiu. Nueik, mamyte!	Na honor, chyba masz rację, Lucjanie	Nawet nie zdążył zajęczeć z bólu	Nie	Nie pomoże mu nikt, żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!	Nie wierzę. Tam coś jest.	Niech ją nieba strzegą	Niech mię Bóg broni i strzeże od obmowy, albo odbierania sławy bliźniemu, kończyła p. Apolonja; ale ja o niej wiem wiele różnych rzeczy...	Niechże pani spocznie...	No, a z tego im co?	O tak, tylko nieco bledsza niż zwykle. Co profesor przypuszcza... jaki powód choroby?...	O, nie powiem, nie powiem!	Oboźny!	Odprowadzimy pana	Panna Ratkowska jest u pani Mielnickiej.	Paradoks!...	Poco?... Wcale nie bywam.	Powiesz, żeś po ludziach słyszał, iż wieści chodzą po krzyżackich zamkach, jakoby gdzieś porwane chłopię wyhodowali i żyje.	Spróbuj, ale pamiętaj, że masz i gardło, które pies rozerwie, nim go zakłujesz.	Tak mi Boże dopomóż, że nie powiem	Zejde! Ja wódki ani pędzić, ani sprzedawać nie będę! U mnie do tego ochoty nie ma żadnej!	Zrobiłeś wszystko, żebym umarła ze strachu
A pan będzie dużo tańczył?	Co wiem, pewnie tego nie ukryję. W Wielkopolsce Żegocki i Kulesza dokazują. Pan WarszyckiWarszycki, Stanisław herbu Abdank (1599–1681)	Ja, w rezultacie, nie mam nic przeciw temu Cokolwiek nastąpi, oczywiście zgadzam się z wolą boską, jeżeli zyskują na tym ubodzy... Ciągle zyskują... Moja ochrona będzie niedługo pierwszą w mieście, i tylko dlatego, że ten pan ma słabość do Belci...	Kto zleciał? Skąd? Gdzie? Kiedy?	Miałbym większe zaufanie do pana niż do prezydenta Przy tym jest jeszcze pewna drobnostka Chcę kupić rentę, mam parę tysięcy franków renty do kupienia, ale nie chcę dać więcej niż po osiemdziesiąt. Powiadają, że ta historia spada z końcem miesiąca. Czy pan się znasz na tym?	Ostatnio widzą, iż podaje się w wątpliwość ich czystość osobistą a w tydzień później niesłychane jakieś wyziewy przepełniają pański dom i znajduje się zdechłą kotkę właśnie w tym miejscu, gdzie mogła najbardziej dać się we znaki. Znowu dziwnie długie ramię zbiegu okoliczności. Summa. Oskarża ich pan o przekroczenie granic przez dłuższy czas nie ma pan do własnej pracowni dostępu. Paralelę w ostatnim wypadku już przeprowadziłem. Więc?	Otrzymała na pewno! Widzę to z jej słów. Ja... ja... ostrzegałem pana, że szelmostwa mogą być... nie uchroniliście! Zabili mi ją... Boże!...	Pan Bogusz porwał się za głowę:	Pan, pan, bo tylko panu jednemu mogę zaufać. Panie Nikodemie kochany, królu złoty, niechże mi pan nie odmawia!	Skąd?	Tym razem możesz pan iść bezpiecznie. Gdybym nie ufał pańskiej odwadze i zimnej krwi, nie dawałbym panu takiej rady. Wierzaj mi pan, że to jest niezbędne.	A mnie pacierza uczył i strzylać uczył, i kiej rodzony ociec opiekę trzymał nade mną! I po dziesiątku czasem dawał i...	A niech będzie i dyktatorem, byle Szwedów bił Ja pierwszy votumvotum (łac.: ofiara, dar, obietnica)	A pewno.	A to słuchacie kogoś?	A, nie! To nie doprowadziłoby do niczego.	Ach! A komuż to zawdzięczam? Czym jest dla mnie wasza polityka i wasze kopalnie, wasze srebro i wasze konstytucje, ten wasz don Carlos i don José, który...	Ale ja nie chcę o tym słyszeć teraz	Ale prawdziwą miłością.	Ale tak jest. Napadli go i chcieli zabić; głowę ma okropnie skaleczoną, trzeba na gwałt doktora.	Ale żałoba po bracie jest nieodzowna, a Kościół nakazuje, aby...	Angielskim.	Bien ma chère	Bo tak mówią.	Bylibyśmy biedniejsi o coś wielkiego, gdyby nie było pośród nas człowieka z myślą nadgwiezdną, cichą jak niebo. To jedno wspólne jest pomiędzy ludźmi, to daje niezachwiany grunt, czysta, niezwyciężona prawda dzisiaj i na wieki.	Co nam do posłów! Chcemy się bić, nie paktować!	Co?! Czego!?	Cyt! na Boga! któż to imie wspomina? przy królu tego imienia wymówić nie można. Śmiać się niéma z czego, a ty wiész że ja śmiechem żyję i pewnie umrę ze śmiechupewnie umrę ze śmiechu	Czy były w nim jakie dokumenta?...	Cóż to znowu za cynizm, za egoizm, mój panie?	Cóż znowu! Na drwiny nie będę się wystawiać, zresztą zaraz idę do domu.	Dla czegoż klucz odnosisz? spytała go, czy nie myślisz dziś powrócić?	Do kroćset tysięcy diabłów! Że też mnie to nie przyszło do głowy!	Do zakonu pójść!	Dobrze by pani zrobiła.	Doskonale chłopczyna zaciągnął warty.	Ej, nie wywołuj wilka z lasu, bo jeśli nie ja, to może inna...	Ha! Macie za swoje! Najwyraźniej ktoś tam na dole oberwał!	Hm	I co do nas pisała?	I głos ten sam jeno tej blizny przez gębę nie było.	I to możliwe.	I to stanie się u nas?	Ino się upewnij, coby se poszła z Poręby, bo jakby została, nie pozbyłbyś się baby do śmierci.	Ja.	Ja?...	Jakito znachor? Ot zaraz wam opowiem zkąd co wziąłem, a dziwić się przestaniecie, żem tak mądry. Od tygodnia już siedzieliśmy w Piątkówce, o półtoréj mili ztąd; chwała Bogu ludzie się tam na Aprasza nie poskarżą: dużo się roboty przez nasze ręce przewaliło. Jakeśmy wychodzili, powiedzieli mi drogę do Stawiska i zalecili do was, panie wójcie; a stary Muryniec dodał: tylko jemu koni nie podkujecie, bo ich nie ma. Otóż cały sekret!	Jest zawarty w tym sensie, że Asyria może bez przeszkód z naszej strony prowadzić wojnę na wschodzie i północy. Ale sprawa Fenicji została w zawieszeniu, dopóki ty nie wstąpisz na tron...	Jeśliś ty z bojarów putnych, toś gorzej niż chłop, boś zdrajca. Jakże to mogłeś nieprzyjacielowi służyć?	Jeżeli tutaj będziesz budowała na pozorach często możesz się omylić: to co się wydaje, nie jest prawie nigdy prawdą.	Jutro wam w hańbie umierać!	Jużci! A może ty tu gdzie w konkury jeździsz, boś, widzę, strojny jak na paradę.	Karolcia! Mój Boże, tyżeś totyżeś to	Kiedyś wszyscy dorastamy, starzejemy się. Nikt nie jest dzieckiem przez całe życie, od kolebki do starości. I mama niegdyś była dzieckiem... i ja już nie jestem dziesięcioletnim dzieckiem...	Ktoś jedzie do nas	Litość budzi we mnie istota, która załamuje ręce, wyrywa sobie włosy, wydaje krzyki, ponieważ wiem z doświadczenia, iż nie czyni się tego bez bólu; ale co się tyczy cierpień właściwych kobiecie rodzącej nie lituję się ich: nie wiem, co to jest, Bogu dzięki! Ale, aby wrócić do niedoli, którą znamy obaj, do historii mego kolana, które stało się pańskim wskutek pańskiego upadku...	Mam talent.	Masz, weź ten pugilares.	Miałem piętnaście, gdym zabił człeka i spłodził człowieka, sahibie.	Mistrza kolońskiego słuchać potrzeba	Miłość, Obyczaje, Szlachcic	Nic prostszego Nie mam tu żadnego papieru przy sobie, przybyłem, uchodząc przed Doublonem; znalazłszy się na drodze do Marsac, pomyślałem, że mógłbym u ciebie, ojcze, znaleźć pomoc, jaką znalazłbym u lichwiarza. Nie mam nic w kieszeni. Proszę mnie zamknąć w jakiejś szczelnej ubikacjiubikacja (daw., z łac.)	Nie będą mi potrzebne. A płaszcz, ten twój granatowy, pożyczysz mi?	Nie przykrzy ci się?	Nie wiedzieliśmy, gdzie jej szukać, aby uprzedzić.	Nie wolno mi chodzić po trawie.	Niech tak uczyni...	Niema go w Warszawie.	Niezmiernie szybko Jakiś człowiek przewiózł sobie z tej zakażonej ulicy Mixa pianino aż na PankracPankrac	No, a wy wszyscy coo?	No, dość chyba pani miała strapień z powodu Goba	No, to masz dwieście	Och!	Ohoho, ani z tej beczki nie zaczynaj! Dobrze ty wiesz, że z tego nic.	Owszem, trochę. Robi wrażenie układnego.	Pochwalony Jezus Chrystus!	Pod klątwą!!	Proszę cię na wszystko, nie mów tak do mnie!	Przybył przecie, tylko się spóźnił o dwie noce Tylko o dwie noce... A co się tyczy tej długiej, słodkiej trawy, którą tak lubisz, toż przyniósł ci jej o wiele więcej, niżby potrafiło spożyć małe Ludzkie Szczeniątko przez wszystkie noce pory deszczowej. Ja tu nie byłam nic winna...	Sama miałaby się otruć?	Sprzedał! Prawo jest i na dziedzica, i na kużdego, prawo jest...	Stawałeś do poboru?	Są u mnie.	Tak, tak, pokaż nam tego anioła kopalni!	Tak, to jest sonet i wcale piękny nawet. Poeta był niezły, podług mego zdania.	Tam. Ach nie, nie tam... Już nie mieszkam w tym miejscu. Wracajmy! Ja żartowałam. Tu taka pustka, taka pustka obmierzła...	To ja jestem taka dama?	Trafiłeś w sedno, Lucjanie Rysopis dokładny co do joty. Tak właśnie	Tylko o to mi chodzi	Ubawimy się.	Weźże sobie na to wesele moję suknią, którą miałam onegdaj na wieczorze u pani N. Chcę żebyś mi ładnie tam wyglądała.	Widzę, panie Kotowski, że z panem nigdy nie można rozmawiać poważnie Ale mniejsza	Więc gdzież, moja droga?... Tam, choćby nie opłacił mi się pierwszy rok, znajdę pomoc w domu, a później... jakoś pójdzie.	Więc ja mam tu pozostać?	Więc tylko tego trzeba, ażeby wejść do klasztoru?...	Wolę zacząć wcześniej, choćby od zamiatania (czy nie od tego zaczynają grube ryby?), i teraz już tknąć się czegoś niż...	Wyobraźcie sobie, panowie kobietę samodzielną, kobietę wyższą, kobietę, która pierwsza w naszym kraju podniosła sztandar emancypacji...	Zanadtom się przespała	Świat jest liczbą, powiedział Pitagoras, ale ty Kessler jesteś tylko zerem, przeraźliwym zerem, odosobnionym zerem	„Nasz ślub”!
Nic złego nie było!	Jak się Wojciech kiedy upije, to mu dam w wódce, może się odzwyczai od kieliszka, bo na tę wódkę strasznie dużo pieniędzy wychodzi. A przecież Wojciech nie ma, wie Bóg, jakiej trza by pensji, żeby mógł dużo wydawać. Z ośmiu rubli na miesiąc zawsze rubel albo i więcej idzie na karę to za to, to za owo, więc siedm rubli zostaje. I tak ledwie się koniec z końcem wiąże. Dobre i to, że jeden chłopak jest w terminie u krawca, dziewczyna chodzi do szycia: ma rubla na miesiąc. Bartka i Fonka nigdy prawie i tak w domu nie ma, jedno jest w ochronie. Jakoś się żyje.	Na samą myśl o tym, że nie jesteśmy nikomu zameldowani i że na najbliższej stacji wlezie do nas z pewnością komendant pociągu, burzy się we mnie krew żołnierza. Przecie w taki sposób jesteśmy jak te...	Co do tego niejednakowe są zdania umysły są całkiem podzielone w tym względzie: jedni najwyżej stawiają przygodę z wiatrakami, które wasza dostojność wziąłeś za olbrzymów, inni znów przygodę z foluszami i tak rozmaicie. Są tacy, co nade wszystko cenią bój z dwiema armiami, gdzie wasza dostojność wielkich cudów waleczności dokazywałeś, a które pokazało się potem, były dwiema trzodami owiec; drudzy wychwalają najbardziej awanturę z nieboszczykiem do Segowii prowadzonym, inni z więźniami, a jeszcze inni twierdzą, że przygoda z benedyktyńskimi olbrzymami i bój z BiskajczykiemBiskajczyk	A to się dobrze składa! Oszczędzisz sobie waćpan drogi... Chociaż... może i szkoda, że na Podlasie nie pojedziesz, bo tam między głowami konfederacji jest i twój imiennik... Mógłbyś go skaptować.	Ach! te niesnaski rodzinne są zwykle najboleśniejsze, bo sączą w duszę rozdrażnienie i złość, niby z czary pękniętej, kropla po kropli i ani się spostrzeże człowiek, jak znienawidził ten swój dom, przystań jedyną... jak przeklina; a to wszystko z powodu braku pobłażliwości, wyrozumienia.	Ale jakakolwiek zwłoka zgubi nas, proszę pana Valentine, zupełnie sama, nie będzie już miała sił, zmuszą ją, jak zmusza się dziecko. Udało mi się wejść do tego domu cudem, aby się dowiedzieć, co się tu stało, cudem dostałem się do pana, ale rozsądek nie pozwala mi liczyć na to, że takie okazje będą się powtarzały. Proszę mi wierzyć, że możliwy jest tylko jeden z tych dwóch planów, proszę mi wybaczyć to młodzieńcze zarozumialstwo; proszę, niech pan powie przynajmniej, który z tych projektów pan wolisz. Pozwoli pan pannie Valentine, aby zaufała mi i uciekła ze mną?	Ba żebyśmy przynajmniej jak Hans krwi Hexa pokosztowali, toby i głodu czuć tak nie było; zawołał inny.	Dostarczysz mnie i moim towarzyszom podpisaną przez gubernatora przepustkę, która pozwoli nam bez szwanku opuścić miasto i zagwarantuje, że nie będą nas ścigać patrolujące okolice oddziały.	Gdzie to było? Jak? Kiedy? Moja złota! Opowiadaj!	Nawet myśleć o tym nie może panna Magdalena Całe miasto zdziwione... naczelnik straży ziemskiej mówił mi, że	Nie wiem. Zwykle chowa w biureczku swoim. Może tam są.	O nie ja wiem, że jesteś dobry i szlachetny.	Sądzę, księże Stanisławie że w N. i z latarnią Dyogenesa Dalili-bym nie znalazł.	Ugniotę ja go w palcach jak wosk, nie bój się!... Ale to tam łuna coraz większa. Gdzie mam się zatrzymać z Kowalskim?	Zresztą to są wstrętne burżuje, które tylko pasą się cały dzień i o niczym nie myślą, tylko o żołądku i o swoich... obowiązkach! Wstrętne płazy, wstrętne! wstrętne!...	Żeby oni mogli siedzieć na wsi i bawić się, toby z pewnością nie było w Łodzi ani jednego Polaka.	Lepiej byłbym zrobił, żebym nie przychodził na świat Bądź zdrów, Kolb, nie mam ci za złe myśli, którą podzielam. Powiesz Dawidowi, że moim ostatnim westchnieniem był żal, że go nie mogę uściskać.	Na puszce jest C. Myślałem, że to pana Corkrana. Panowie, to bardzo poważna sprawa. Bardzo poważna. W końcu, ja nie wiem, ale może być, że panowie wiecie coś, czegoście nie chcieli powiedzieć Mr. Kingowi lub Mr. Proutowi, czy nie?	Nieszczęśliwa jestem najnieszczęśliwsza z matek, bo nawet nie nauczyłam was modlić się... Tamten nie wierzy w nic, drwi... ty wątpisz, czy Bóg usłyszy modlitwę, a ja... nawet nie umiem cię przekonać... Zaczyna się dla mnie dzień sądu z wami i ze wszystkim...	A jakże! dla czegoż mój ojciec przez całe życie, jak koń w młynie, ciągle jedno i jedno koło depce... Zdaje mi się, że zasłużył na to, aby pójść na deptak jaki ładniéjszy i wygodniéjszy...	A mieć się na baczności. Duża kupa idzie?	Ale ludzie ludzie, proszę pani, to są... nierogate świnie z przeproszeniem. Tylko tyle powiem...	Bo są zbyt uczuciowe.	Chwilę temu nie dałbym nawet złamanego grosza za marynarzy z tamtego statku	Czy nie możnaby, jeśli coś pani zechce poczynać, robić to z jego wiedzą i wolą?	Cóżto taka jakaś nowina, żeby od niéj półzłotka gębowego płacić, tfu jeszcze czego nie stało: a toście handel wymyślili!	Dlaczegóż nie zwróciłeś mi uwagi tam... w podziemiu!...	Ej, panie Beautrelet, pan przesadza. Przecież nie ukradł całej kaplicy. Nie tknął przecież żadnego kamienia z tego muru.	Inaczej nie może być!	Ja jestem papuga i z panem wcale nie mówię.	Ja się boję... to się tak gładko nie skończy. Ojciec taki gwałtowny... Ja nie wiem, jak tam pani może znosić tyle... Gdybym była na miejscu pani, to wiem, cobym zrobiła... i to zaraz, dziś, natychmiast!	Jestem niezmiernie rad, że pani pozna Głębowicze. Panią proszę szczególniej o przyjazd. Wszyscy znają moją siedzibę prócz pani.	Juści, Kozła nie ma, to nie ma kto ukraść.	Kocha się we mnie Ach, Boże! To takie beznadziejne... Lubię go bardzo, ale przecież nie mogę... Dzieciak taki.	Mości panowie rzeki nie widać, bo cały Dniestr pod tratwami.	Nie	Nie mylicie się.	Nie tędy, Julku!... tylko nie tędy!	Nie wiem, czego mógł pan chcieć więcej	Nie wszyscy dochodzą do takiej doskonałości	Nie! Tu zostańmy	Nie, Antosiu, ty nie jesteś zły; ale dobra wróżka musi cię wziąć pod opiekę.	Nie, panie profesorze, nie! Zrobię co chcesz, wyjąwszy to. Czy czasem nie zechcesz mi pan mówić o ośmionoguośmionóg	Ona mi nie obca! Wyście obce! Idźcie! Ja rozkazuję!	Rozmową... i uśmiałyśmy się serdecznie. Opowiadał nam, że jego znajomy, pan Wyż, który podobno jest wielkim heraldykiem, zaręczał mu zupełnie poważnie, że jedna rodzina w Polsce jest herbu „Stołowe nogi.”	Są to wszystko ptaki przelotne i przychodzą do nas z drugiego świata: częścią z bardzo rozległej krainy, którą nazywają Dzień-bez-chleba, częścią z innej, położonej ku zachodowi, którą nazywają Za-wiele-was-tuczęścią z (...) krainy, którą nazywają Dzień-bez-chleba, częścią z innej (...), którą nazywają Za-wiele-was-tu	Tego my sami nie wiemy.	Tu mnie do was przesadzili na pobyt do jutra. Miejsca nie ma, bo nowych przywieźli.	Wracając do konia... pan mi pomoże! Przyszle pan takiego draba, który wskaże, gdzie to należy pójść...	Zapewne że w miejscu tak odludnym snują się niedobre duchy w najosobliwszych postaciach. Zdaje mi się jednak, że to, co przeszło obok nas, jest raczej zwierzęciem. Podobne ono jest do osiodłanego konia, tylko większe i prędsze w biegu. Mówią zaś mieszkańcy oazówoazów	A jeźli to jaki bałamut, któremu się ubzdrzy	A no! to biegnę po niego	A pan jest z których stron? Przepraszam za babską ciekawość...	A tak, na przykład zapłaciłem dług ojca!	A teraz jako będzie?	A ty widziałeś tego pajaca, co się rusza?	A! więc może i Flawjusza Scevinusa i Subrjusza Flawjusza...	Ach, gdybym ja był królewiczem, bawilibyśmy się razem!	Ależ to istna pułapka to twoje małżeństwo! Ale przynajmniej Armand ma majątek...	Ba!	Bądź spokojny, monsiniorze, pomogę ci z całej duszy.	Centrala!	Co mam rozumieć?	Co pan przez to rozumiesz?	Czary zapytał Wokulski	Czeka na odpowiedź?	Czy będzie można poczekać na panią?	Cóżeś tam jeszcze zrobił?	Dawniej mówiłeś mi wszystko...	Duoki, Dieve, kunigėli, kad taip būtų, kaip man užmenate ak, tartum mergina nesišalina nuo manęs.	Dziad mój umówił się z tobą ale on to zrobił przeciw mojej woli.	Dziecko moje! nieszczęśliwe dziecko moje!	Groźnie szumią	Głupi jesteś gdyby się zawalił, to byłaby z wierzchu dziura. Czy przypominasz sobie jaką dziurę na naszych polach?	I budzi to też zbyt wielki smutek	Jak chcecie	Jakie, pani?	Jakoby ją kto z nóg ściął!	Król daleko JW. pani	Masz jeszcze ochotę życie swoje ważyć dla mnie?	Nasza mała ślicznie gra, prawda panie Borowiecki?	O, proszę pani wyjaśnił	O, widzi pan! Nata płacze na myśl o rozstaniu.	Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora...	Pawle	Pewnie, a jutro cała parafia będzie o tym wiedziała.	Pojedziem z waszą miłością wszędy, przeprowadzim przez Szwedów i przez hultajów, bo prawdę waszej miłości rzec, to nas tu źli ludzie okrutnie prześladują, a za co? za co?... Za nasze ubóstwo	Schowają. A co, mocno pijany?	Tak, Najjaśniejszy Panie, zwycięstwo zupełne.	Tak. Gdy Wasza Przecudność będzie szła na obiad, z biura...	To co zawsze: wyszłam prząść na grobie matki...	To ty? Co się z tobą dzieje?	Tylko bez domieszki krzywdy ludzkiej, uważasz	Tym więc sposobem zbieg utopił się.	W krysztale... w kałamarzu?	Właściwie...	Z wyższości! ha! to prawda! rzekł Dołęga, ale z jakiej?	Żartujesz!	„SOKRATES:
Tak czas ten, jeśli nie na skutek lat, to na pewno dzięki ogromowi wydarzeń rzeczywiście może się wydawać bardzo znaczny.	A, właśnie mój siostrzeniec Châtellerault ma tam jechać; powinni byście się panowie wybrać razem. Czy on jest jeszcze tutaj? Wie pan, to bardzo miły chłopiec	Ależ, Feliksie, to jej zaszkodzi!...	Moiściewy, tyla wszędy narodu próżno siedzi po chałupach i czeka roboty kiej zmiłowania. Mało to w samej Woli, mało to tych kołtunów w Rudce albo i tamtych smoluchów w Dębicy! Niech ino dziedzic krzyknie, to w jeden dzień stanie parę sto najzdatniejszego chłopa. Póki na przykupnym rąbią, niech sobie rąbią, niech się wspomogą, niewiele tam tego, a i dla naszych za daleko.	Ach, nic... nic!... Niczego nie żałuję... Choć gdybyś widziała moją podróż przez dziedziniec!... Nie miałam dziesiątki dla stróża i słyszałam, jak mruczał, że kto nie ma pieniędzy, nie powinien włóczyć się po nocach... Na dziedzińcu potknęłam się i cała suknia na nic... A jak spojrzał na mnie ten fagas!... Ale wiesz co?... To robi mi przyjemność. Czasem zdaje mi się, że chciałabym ciągle upadać w błoto i być wytykana palcami, tak... Przypominają mi się dziecinne lata. Kiedy mnie ojciec bił, ja gryzłam sobie palce i robiło mi to taką samą przyjemność jak wczorajszy powrót...	Trzeba iść spać. Za późno jest, aby rozmawiać o sprawach, które cię tu sprowadzają; jutro znajdziemy odpowiednią chwilę. W południe jemy tu trochę owoców, okruszynkę chleba i pijemy szklankę białego wina; obiad jemy jak paryżanie, o piątej. Taki porządek. Jeśli chcesz obejrzeć miasto lub okolicę, jesteś wolny jak ptak. Darujesz, że moje interesy nie zawsze pozwolą mi towarzyszyć ci. Wszyscy tutaj może ci będą powtarzali, że ja jestem bogaty; pan Grandet to, pan Grandet owo. Niech sobie gadają, takie gadania nie psują mi kredytu. Ale faktem jest, że nie mam grosza, pracuję w moim wieku jak młody czeladnik, który ma za cały majątek lichy ośnik i parę tęgich rąk. Zobaczysz może niedługo sam, co kosztuje talar, kiedy go trzeba wypocić. No, chodźmy. Nanon, świeca?	A to jak?	Cyganisz ty, jucho, aż się kurzy, ale jutro przyjdź, ciołka dostaniesz, bo jak prosisz to ten patyk złamany weźmiesz abo i co gorsze.	Gdybym była wiedziała, że tobie naprawdę tak strasznie o to chodzi gdybyś mi był od razu tak szczerze, tak otwarcie powiedział...	Jeżeli nieszkodliwie, to znów będzie tentowałtentować (z łac.)	Komu to o starości mówić	Rzeczywiście, jest tam coś w tej głowie, co się rusza i rośnie, a nie może wystrzelić w górę od razu, tak jak łodyga kwiatu aloesowego. Trzeba by mi chyba jakiegoś wzniecenia; to całomiesięczne więzienie w twej turmieturma	Właśnie. Chcecie wiedzieć, to wam powiem, że Nastusia to moje dzieło.	Ach, o tym myślisz tostare dzieje. Zresztą nie była to w każdym razie życzliwość dla nas, lecz dla mnie.	Ale jeśli mieszkają tam złośliwe karzełki, które znęcają się nad niegrzecznymi dziećmi, to nie wydacie mnie? Prawda, że nie?	Nie bies, mości dobrodzieju, nie komedie! Tylko to serce niesprawiedliwie pokrwawione tak się rzuca we mnie.	Niepodobieństwo! Ona mówiła, że to był list ze Słodkowic.	Są, ale tylko ziemskie dla bydła, które stamtąd często przychodzi z zarazą, i dla ludzi nieskrzydlatych, pozbawionych u nas praw obywatelskich za wykroczenia, a w tamtych krajach pozbawionych pojęcia o godności ludzkiej za to, że się urodzili w niższym stanie.	Więc to nieprawda?	Ja tak czarno go nie widzę nie miałam powodu uskarżać się na niego. Oprócz Kmity mamy wielu innych, a tych, których potrzebować będziemy...	Ja, miałbym cię wydać Buckinghamowi? ja? co mówisz?...	To nie może tak być, nie może! Jest sposób. Napisać do Prezydenta.	Agnieszka! moja Agnieszka! Czemu jej pan nie nazywasz po imieniu?	Owszem pojmujemy bardzo dobrze, że nie ma dla nas wyzwolenia z katorgi, dopóki trwa obecny stan rzeczy, i dlatego niedaleki już czas, w którym postarają się robotnicy, by było inaczej.	Raczej Napoleon jej się oparł...	Przyznaj mi się, zawołała, jesteś kobietą! Mnie oko nie myli, jam tego pewna! Mów.	Dobrze! Wystaraj mi się pan o jego adres, a także o jakieś wieści o tym wzorowym młodzieńcu, Mitchelu drugim, co się z nim mianowicie stało. Zapłacę dobrze, ale niech Sefton nie pozna, że pan już nie pracujesz dla niego.	Wedle mego mniemania cel onego prawa jest ten, aby przez pierwszy rok mogli się napoić do syta lubością miłosną, krzątać się koło utrwalenia rodu i postarać o zapas spadkobierców. I gdyby w drugim roku zdarzyło się im zginąć na wojnie, aby bogdaj ich imię i herb utrwaliły się w dzieciach. A także, aby można było rozeznać z pewnością, czy żony pojęli jałowe czy płodne (k’czemu próba jednego roku zda się być wystarczająca, zważywszy, iż wychodziły za mąż w dojrzałym wieku); iżby tym snadniej, w razie zgonu pierwszych mężów, można je było wydać powtórnie; płodne za tych, którzy by chcieli przymnożenia rodziny, jałowe za tych, którzy by tego nie życzyli i brali by je jedynie dla ich cnót, umiejętności, wdzięków i jeno dla pociechy domowej i wygody gospodarskiej.	Być może, ale strzelać się z nim muszę.	Co się stało?	Myślałem, że wytrzymam ale już po chwili krew mi do głowy uderzyła. Ciekawe, co?	Nie powinniśmy martwić się z tego powodu	Przyszedł żądać zadośćuczynienia Ekspiękniś Cesarstwa trafił na starego Giroudeau, który z najzimniejszą krwią wskazał jako autora artykułu Filipa Bridau, Filip zaś poprosił barona o wskazanie czasu i broni. Na tym sprawa utknęła. Obecnie gotujemy się przeprosić barona w jutrzejszym numerze. Każde zdanie jest pchnięciem sztyletu.	...Oraz Kobieta, Mężczyzna, Kobieta demoniczna, Mizoginia, Obyczajeniewyczerpany skład sentencji, tyczących się kobiet Wielki, lecz dzi­waczny łeb siedzi na tym suchotniczym ciele. mówił, na przykład, mej żonie Prusy są dlatego najpotężniejsze w Europie, ponieważ pruskie kobiety są najgłupsze na świecie. dzisiejsze spry­skują się sztuką, ciągną do złota i wszystkie razem śmier­dzą prostytucją... Novissima gloria cupidonovissima gloria cupido (łac.) mówił dziś o Yvecie kończył Borowski	A co słychać na temat parnose?	A gdy rozmodlona udajesz się do świątyni, fiołki otaczają cię wonnym obłokiem, motyle krążą około twoich ust, palmy przed twoją pięknością schylają głowy...	A mówiłam ci żebyś tego starego wieprza nie przyjmował.	A nie możno ni w czym rozszerzenia i ni w czym postępowania dla nas nie ma. Zewsząd otoczyła nas rola bogaczów, a my ledwie ścieżeczką wąską przecisnąć się możemy...	Ale przecież macie znajomych?	Co też ty mówisz?... U nas nie ma miejsca dla progresistek wobec panny Malinowskiej.	Co za przepyszny strój i jak pani w nim jesteś cudownie piękna!	Co?...	Dziewięćdziesiąt tysięcy po raz drugi!...	Gdybym miał Matkę! gdybym miał Matkę! O pewnie, z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może...	I cóż pan masz zrobić z Mirzą Baszkirem, gdy go wynajdziesz?	Idźcie, idźcie, chłopcy! Dziękuję... Idźcie! Tu nie macie co robić... Do domu idźcie! Dziękuję...	Jest! Krzesło by było. Może pani usiądzie?	Matematyka, odparł Tomek, jakkolwiek umysł ludzki podnosi, zaostrza i wykształca, jest nauką ilości, zatem nauką z ciała wynikłą; a że ciało nie jest prawdą lub same przez się przynajmniej	Nie prawda; tego pan tam nie zobaczył!...	Niedobrze, ale może najrozumniej!	Oj, mądralo, czyż nie powiedziałam, że nie chcemy dopuszczać mężów do sekretu? Wstąpię po Eugenię jutro.	Okna przysłonięte przez ogród nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Grünspan?	Pewnie, że nie pomoże, pewnie! Kto nie ma serca miłosiernego la ludzkiego skrzybotu, temu i płakania są zbędne! Komu jest dobrze, temu się widzi, że wszystko się dzieje na świecie, jak przynależy, jak Pan Bóg przykazał!	Szczęście odezwała się Małgosia niecierpliwie.	Trudno. Więc Karolka zgadza się?	W ogóle nie wiem, o co właściwie chodzi.	A ty... któremu z dwóch uczonych życzyłbyś ulegać?	Aha-a!... aha-a!... aha-a!...	Bet dabar, dukrele, kaip būti? Dirbti tu per silpna, ganyti jau sarmata...	Drukarnia!	Gerai! Bet kodėl jus skiriatės nuo lenkų, su kuriais taip ilgai prakorimas krūvoje laikė? Ko jūs norite ir ko jūs ieškote?	Głowbicz...	I właśnie dlatego...	Jak na teraz, cała	Jestem przekonana że nie zostaną później państwo zbyt długo na kolacji.	Jesteś pan niepoprawnym optymistą!	Jutro rannym pociągiem.	Już jestem.	Między prawdziwymi chrześcijany!	Moja operacja o pierwszej?... Proszę dopilnować, by zawiadomiono doktora Biernackiego. Dziękuję pani.	Możesz spać spokojnie	Najchętniej.	Naprzeciwko, pod numerem 50: nie znalazł miejsca w dyliżansie bomonckim	Nic nie wiem, wracam z południowej Francji i dziś jadę do Moskwy, gdzie moje konie biegają. Cóż za nowina?	Nie chcesz wrócić do nas?	Nie! Od października zeszłego roku nie pisała do domu!	Nie, za rataja.	Niech pan wychodzi natychmiast!... Proszę!	No, proszę! O czym tak ciągle myślisz, dziecino?	Nudzisz mię pan śmiertelnie	O, zapisany jest ciągle w naszym domu, ponieważ nie chciałby robić władzom subiekcji	Oczywiście, że nie. Są zakopane w różnych osobliwych miejscach, czasem na wyspach, czasem w starych skrzyniach między korzeniami olbrzymich drzew, najczęściej tam, gdzie o północy pada cień księżyca, a czasem pod progiem domów, w których straszy.	Od jutra!	Odwagę i uczciwość.	Pani?	Pański wiek?	Pod przenośnią, tateczku!	Podałem: Trzewik.	Pozdrawiam was w imię Chrystusa, którego czcicie.	Słyszę, babulo, dobrze babulo, zrobię jak doradzacie.	Tak gdybyż ona była tylko jedna!...	Tak sobie.	Tak.	Tam poseł nie będzie miał innej roboty, jeno listy moje oddać i responsrespons (łac.)	Te berlińskie saturnaliasaturnalia	W takim przypadku należy przełożyć zaręczyny.	Więc pewnie Juljuszem Flawjuszem!	Wypadła panu chusteczka do nosa. Proszę.	Zapomnij „o sobie samym”.	Życzę ci wesołych świąt, moje dziecko...
Tyś dla mnie dobry! przed tobą jednym też myśli moje i cała moja wola upokarzają się. Tamci, chociaż ich lubię, znośni są dla mnie tylko dlatego, że mnie bawią i że się bez nich obejść nie mogę,	A no poczekajcieno! To dopiero początek. Jużto że Bartoszowa była piękna to prawda; bo i na mnie swego czasu ludzie mówili żem była niczego, ale tamta to jak pani wyglądała. Więc że we dworze bywała, języka w gębie nie zapomniała, a i w głowie się trochę przewróciło, i taki Boże odpuść, nie kochała Bartosza, a tak sobie za mąż poszła, że ludzie namówili. Świętą prawdę mówię, nie dodaję, Bóg świadkiem. Po weselu tedy, aż tu Bartosz coś zmarkotniał, jakby go kosą podciął, a żonie zrobił się przykry okrutnie. Ta także sobie po nosie jeździć nie dała: co on jej jedno, ona jemu dwoje, i taki osą w oczy. Aż i ze wszystkiem popstrykali się, ta i gadać do siebie przestali. Mój już się wówczas o mnie starał, a taki był sprytny, że zaraz dowąchał się, że to się źle skończy. I mówi bywało do mnie: Salusiu (bo taki Salomea mam imię) obaczysz, że tu z tego coś wyrośnie lichego. A ja na to nic, a on wiedział co mówił. Posłuchajcieżno tylko. Jeden drugi poczynają bąkać, że ze dworu jakiś gaszek do Bartoszowej udaje się, i jak bywało, nasi przy potażu dzień i noc, ona tam gościa przyjmuje, ta i dobrze. Doszło to do uszu Bartosza. Ale on jakbyto nic, aż jednej nocy znikł. No, nie ma, nie ma, myślą sobie, poszedł. A on nocą zakradł się i czyhał. Nadjeżdża przyjaciel Bartoszowej, on jemu nic, puszcza go do domu, a sam w sieni zakrada się. Kiedy już sobie we dwójkę na łóżeczko siedli, ten wymierzywszy ze strzelby, a wziąwszy ich na cel, jak rznie, tak gachowi rękę tylko chwała Bogu przebił, a łaska Boża, żonie się nic nie dostało. Potem jak skoczy do nich, żona omdlała, ten uciekł okno wybiwszy. Jakoś się to potem pogodzili, ale nieboraczka z przestrachu zachorowała i nędzniała jeszcze długo, aż po Macieju i umarła. Onto sam czuje, że jej śmierć przyspieszył, choć niedarmo, bo taki dworka była i to jej też ponoś nie pierwszyzna kochanie. Ale taki wszystko, za te głupstwo człowieka ze świata gładzić niewarto.	Mnie to też dotknęło Poświeć, Abe! Zobacz, czy nie mam tu pęcherza.	Nie chcę nijakich dobrości! Weźcie mnie do swojego domu! O Matko... boję się starego księdza!	Pocałuj, pocałuj moje włosy...	Pozwólcie do mnie, moi dzielni przyjaciele Najpierw zajmijmy się oddziałem, który chce nas zaatakować od tyłu. Potem zajmiemy się tymi, którzy nadchodzą od strony jeziora.	Sama mnie pani przed chwilą wypędzała.	Stryju kochany, wy jej nic nie pomożecie, a nam wielce moglibyście utrudnić nasze zadanie. Miejsce, gdzie prawdopodobnie znajduje się obecnie Anna, znam doskonale, zarówno jak i wiodący tam korytarz. Usuń się wraz z Maryą na stronę, a mnie pozwól ratować Annę. Opiekowałem się nią według możności, aż do dzisiejszego dnia, więc nie godzi mi się opuszczać jej w niebezpieczeństwie!	Zapomniałeś o drugim liście zdaje mi się jednak, że pieczęcie wskazują jego ważność i wart przeczytania; co do mnie, oświadczam ci, kochany d‘Artagnanie, że on mnie daleko więcej zajmuje, niż ten mały bilecik, któryś tak czule schował w okolicy serca.	Że ode mnie tylko zależy, abym taki miała; że wystarczy, bym rzekła słowo.	A może nie chrapie podczas snu? Są podobno ludzie, którzy nie chrapią.	A pewnie, że dawno! Ot, byłem chłopię, co się w byle chwastach a między zbożem skryć mogło, a teraz sami przecie mówicie, że jak się wyciągnę tom nie ledwie jak słup w szkole długi.	Ale chyba czasem przyglądałaś mu się baczniej?	Ale za to świeża pani jak róża...	Ar ji brangiai už tai ima?	Ba, to i na bitwę może do obozu nie zdążymy.	Baśka! Baśka!	Bez najmniejszej wątpliwości.	Bez wątpienia, bo poezja jest tworem natchnienia	Było wskazane	Chwała Bogu! A gdzie pan Czarniecki?	Co ty chcesz osiągnąć?	Cołem, cołem, ale skądze się waszmość tu wziąłeś?	Czekajta jeno, może się i na to znajdzie jaka rada.	Czy są liczni?	Człowieku! I cóżeś odpisał?	Dosyć, ruszaj.	Dziwne mi to było, że on, tak młody, ma taki mir u Tatarów. Ale teraz rozumiem: przecie i Kozacy, ci nawet, którzy wierni Matce zostali, Chmielnickiego za jakowąś świętość uważają i nim się szczycą.	Dzięki i za to	Dziś rano? Co wy mówicie?	E, dajże pan spokój! Ten pan wyszedł stąd z pięcioma milionami? Ukłonił mi się, jakbyśmy byli dobrymi znajomymi.	Fatalnie Z kimże mam przyjemność mówić?	Gdy tak wiele nadziei wiązałem z tobą.	Hm, dziwne to wszystko, bardzo dziwne	Ho! ho, ciołek wam się zdarzył, dobrze go przedacie	Horpyna?	I nie pisujecie do siebie?	I wiem z kim, i wiem z kim!...	Intellektuelle Sachsengängereiintellektuelle Sachsengängerei (niem.) zgermanizowane rozwodnione umysły.! Spojrzyj no pan na tych żarliwie po polsku się modlących patriotów poznańskich. Czy tam wyrasta choć jeden nowy kiełek waszej duchowej kultury?	Jak pani się miewa?	Jakeś i z dziedzicem nasz las obrabiał	Jakim cudem nie zaproponował pani, że panią kropnie? Malarze są dosyć łasi na ładne twarzyczki.	Jakże! już bywał komendantem i na własną rękę gromił!	Jestem tu, przy tobie, jedyna, czuwam nad tobą...	Jeżeli nim jestem...	Jeżeli tak jest, jak utrzymujesz, zmuszony będę prosić cię o zwrot jej, drogi mój Aramisie, bo wiesz przecie, że jestem w ścisłych stosunkach z Bois-Tracy i nie życzę sobie, aby rzeczy żony jego za godła komuś służyły.	Już dobrze?	Koza to jeszcze; tamta gdzie stateczniejsza!	Mama zaraz zejdzie. Babcia też jest u mamy, a tatuś telefonował, że zaraz przyjedzie razem z wujem Zdzisiem. Proszę, może wuj zapali papierosa? Wuj mieszka stale w Londynie?	Masz do niej złość!	Misiu... och, Misiu	Myślę, że po wielu morskich wyprawach najprzyjemniejszym odpoczynkiem jest posiłek we własnym domu	Mówcie od początku.	Nareście kiedyś się to skończyć musi Książęta Pruski i Lignicki długo siedzieć nie będą. Porozjeżdża się to powoli, zostaniemy sami.	Nawet gdybym cię mianował moim doradcą?	Nie tylko się poddali, ale podpisali ugodę, w której wyrzekli się króla i Rzeczypospolitej... Odtąd tam ma już być Szwecja, nie Polska.	Nie ukarawszy tego zuchwałego chłopaka?	Nie wiem, kiedy jest ten bal. Nie wiem, czy będę mógł być na nim.	Nie wiém Raj ożenił się był z jakąś gadzią, mówią, że go zwodziła z drugim...	Nie, czy sądzisz naprawdę, że jest zły? Nikomu przecież nic złego nie robi!	Nie. Potrafi on klimkiem rzucićklimkiem rzucać (daw.)	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Nienawidzisz kapłańskiego stanu?	No to do widzenia... do widzenia. Podoba mi się pan i może pocałowałabym pana na pożegnanie, gdyby pan nie był taki nieśmiały.	No! no!...	No, niech się pani nie boi! Rozstajemy się z panią my, to znaczy sekretariat, a pani dostaje awans i hm... perspektywy!...	O Jezu Nazareński!	O czem?	Obecnie obecnie, gdy już otrzymałam instrukcje od Waszej Eminencji co do postępowania z jego nieprzyjaciółmi, czy pozwoli mi wasza wielebność powiedzieć słów parę o moich znów wrogach?	Oj! oj! mucha prosi komara, żeby ją ratował! Dalibóg pęknę! dalibóg pęknę!	Ojciec ma słuszność!	On wówczas odpowiedział... Cóż to on wówczas odpowiedział? Przepraszam bardzo... pani zna tego pana?	Ooo, sanki zrobili, a nie mogą jechać.	Oto, co znaczy być bogatym.	Otóż i mój najpierwszy przyjaciel	Pani Stefanio, nie śmiem wierzyć nawet, że brak mój zauważono, nie jestem tak zarozumiałym, ale jestem pewny, że opuszczając te wieczory, straciłem daleko więcej niż pani, daleko więcej.	Powinno pocieszać cię przekonanie że robisz wszystko, co możesz.	Sprawy policyjne! sprawy policyjne! Co tobie, mój panie, do tego? Patrz swych muszkieterów i nie zawracaj mi głowy. Słysząc cię, możnaby myśleć, że gdy nieszczęściem zaaresztują muszkietera, już cała Francja przepadnie. Patrzcie, co tu hałasu o jednego muszkietera! Rozkażę aresztować dziesięciu, do licha starego! stu, cały oddział! i nie pozwolę słowa się nawet odezwać.	Strasznie go pokaleczono!	Słowem że ta wiedźma kijowska wszystkim głowy pozawracała. Kto ją tylko zobaczy, szaleje.	Służy ona u młynarza, a ten w kompanii z kowalem chodzi... miarkujecie?!...	Tak nieraz sypiałem na gołej ziemi.	Tak. I jak dziś Józio, tak on wówczas podawał mi piwo, zrazy nelsońskiezrazy nelsońskie	Taka bo jestem zmęczona!	To było do przewidzenia. Ale rzucił ją w stanie... Ona spodziewa się dziecka.	To niebezpieczne	To od ciebie tylko zależy. Zamierzam tu pozostać	To z wojny wracacie? Zdrowiście aby?	Trudno określić, skąd głos dolatywał.	Ty wiesz, za co	U chłopów robił nie będę, żebym miał skapieć, nie będę!	W jego wieku! Nigdy jeszcze nie miał paszportu, nie podróżuje nigdy sam, zawsze jest ze mną.	Wcale nie chcę być zdobywany.	Wiecie co, Russocki użyczliwy chłopak, w jego dziesiątce wszyscy czterej jesteśmy, ino mu na rozum rzekę, to nas wypuści.	Wiecie, Szwejku, że mam wielką ochotą oddać was pod sąd polowy ale sąd uniewinniłby was, bo czegoś tak kolosalnie idiotycznego, jak wy, jeszcze świat nie widział. Spójrzcie na siebie w zwierciadle. Czy nie mdli was na sam widok waszego cymbalskiego wyrazu? Jesteście przecie najidiotyczniejszą igraszką przyrody, jakiej drugiej nie ma. No, powiedzcie sam, Szwejku, czy podobacie się sobie?	Z czego żyć...	Zabieramy obie. A łóżka wygodne są?	Zapewne...	Śpij, to przejdzie.	Żegnam pana Lucyana A czy nie pisał do pana pański kolega, pan Karłowski?
Błogosławię cię za to Znałem wielu ludzi w ciągu mego żywota, a uczniów też niemało. Ale do żadnego z ludzi (o ile ciebie zrodziła kobieta) serce me nie przywiązało się tak, jak do ciebie... jesteś pomysłowy, rozgarnięty i gracki, choć jest w tobie i coś z diablika.	O, Boże mój! za co ja te wszystkie męczarnie znoszę? Co ja mamie złego zrobiłam? Czy to moja wina, że Władek i Józio tak o nas zapomnieli, jakby nas wcale na świecie nie było?...	Ale mnie wzrusza. Ja nie lubię scen... to takie niemiłe.	Bo tak pytasz, jakbyś miał do mnie pretensję, tylko o co?	Ja nic nie mam do ukrywania. Sumienie moje jest czyste, a całe życie jak na dłoni. Dlaczego mi poprostu nie powiecie, o co mnie posądzacie?	Tak stoi w naszych książkach Ale, z przeproszeniem, jaśnie pan chyba mnie nie po to tu  przywiózł?...	Tak, ale pan siedzi we dwoje, a ja sama, to ogromna różnica.	Ty myślisz, że on to już tak jak ja!	Bynajmniej, bynajmniej kobieta nie wie co dla niej jest złém, a co dobrém. Hę? czy rozumiesz zrozumiałaś li mnie? albo, czyliś mnie pojęła?	Co mnie wreszcie osadziło to milczenie, zupełne, śmiertelne milczenie niewyraźnej postaci z oddali, która jak gdyby osłabła, przewieszona przez poręcz w dziwacznym bezruchu.	Dobrze taki podobno mój powiadał wziąć nie wziąć, bo to ciężko, a taki dla niéj coś zrobić tobyśmy powinni; ludzie nas za ostatnich łajdaków okrzyczą. Póki żyła matka, to co innego było, ale nad sierotą trzeba się zlitować.	Gdy na to patrzę przypominam sobie dawne czasy, i myślę co téż to ja jeszcze zobaczę, bo na tém się nie skończy, panie szambelanie. Boję się by te tryumfy ostatniemi nie były; przeżyłem wiele, pamiętam na szczycie chwały uroczą Aurorę... pomnę wdzięczną Esterlę... zdaje mi się że widzę jeszcze śliczną Spiegel i miłą księżnę Teschen. Z nich wszystkich ta się wprawdzie jakimś ekwilibrem nadzwyczajnym trzyma najdłużéj, lecz żeby króla miała przywiązać na wieki, temu nie wierzę!	Ja, do Niemców! zawołał z oburzeniem Siewros. Toś ty jeszcze chyba nie poznał, co to za gady, kiedy się dziwujesz, żem jeszcze do niemców nie przystał.	Nie, nie i proszę was bardzo, nie mówcie mi, bo widzę, jak was to boli. Ja zaraz wychodzę.	Robotnik, Ojczyzna, Korzyść, Naród ciągnął Bodzanta co społeczeństwem. Wskutek tego nie jestem pewien, czy mógłbym się pisać na jego pojmowanie pożytku społecznego.	Tak dlatego, że oni są ostatnią partią, mającą za sobą największą ilość najmniej kulturalnej masy i nie mają już kogo gnębić, to jest powyżej mogą, poniżej nic	Zapewne Ale w tym doczesnym żywocie nie masz nigdzie pełnego szczęścia. Często, kiedy siedzimy przy stole, pokrzepiając się jakim dobrym i tęgim wiatrem bożym, jakoby manną niebieską, radzi i weseli niby ojcowie prałaci, przychodzi jakiś mały deszczyk, który nam go zgarnie i kładzie na ziemi. I tak wiele uczt umyka nam sprzed nosa dla braku wiwendy.	A jakże! pisałeś, że ojciec zostawił i dla mnie majątek i kapitał. No, a gdzieże oni?	A może by tak wuj poprosił pannę Agatę, żeby nam go zostawiła?	A potrafisz odnaleźć drogę z powrotem? Bo mnie się pomieszało.	A prawda! Proszę mi mój dom pokazać, panie Czertwan.	Aha! A co to zaszło w pańskim wydawnictwie? przeczytałam wzmiankę, że pan Piotrowicz ustąpił.	Aha, z sanockiej... a długo to już trwają te waścine amory?	Ależ tak! Gdyby nie rozumiał więcej, po cóż by pisał?	Bon, ale jest jeszcze jedno źródło książek, panna Orłowska.	Byłem blisko niego, tak jak teraz blisko ciebie, kapitanie.	Co się stało?	Co takiego?	Czegóż chcesz wreszcie ode mnie? przystąp do rzeczy lub idź do diabła.	Czy pani mnie chce?	I taki rozumny, dodała młoda kobieta; jestem pewna że znajdzie radę na wszystko! Polciu! zkąd ci też on do głowy przyszedł...	Już teraz nie chcę. Przeminęło.	Lubi mnie wiem, że mnie lubi. Zresztą bardzo mu schlebiam. Uczuwam dziwną przyjemność, mówiąc mu rzeczy, których mówić mu nie powinienem. Zazwyczaj jest dla mnie bardzo miły, całe dnie spędzamy w pracowni na rozmowach o tysiącznych rzeczach. Niekiedy bywa mocno roztargniony, i zdaje się, że sprawia mu wówczas przyjemność, jeśli mi czymś dokuczy. Wówczas czuję, Henryku, że całą swą duszę oddałem człowiekowi obchodzącym się z nią jak z kwiatem do butonierki, ze schlebiającym jego próżności skrawkiem odznaki lub jak z ozdobą na jeden dzień letni.	Nie znoszę tych scen czułych! Wiesz chyba waćpan... Nie jestem stworzony do bukolik. Szczególnie po tym wszystkim... Oto w tej chwili najbardziej żywo uczułem nienawiść do tego wszystkiego, czymeś mię waćpan przejął swego czasu. Mam nieprzełamany wstręt do tych szlachetnych słabości, do owej dobrej niemocy, której tyle lat uczyłeś mię nie bez skutku. Zaprawdę, wstrętna to jest rzecz. Wierzaj mi, waszmość.	No tak, i napisałem. Jeżeli chce pan zobaczyć tę korespondencję, mogę ją panu pokazać.	O!... doktorze... o! doktorze... i taki nagły a wielki rozlew żalu poczuła w sobie, że nie widziała wychodzącego doktora, że nie słyszała nic i nic nie pamiętała. Leżała bez ruchu i prawie bez przytomności; w każdym swoim atomie czuła łzy i niewypowiedziany ból, co przepalał ją całą.	Pan się ze mnie śmieje	Słyszałaś, co mówiła Rita? Ciągnęli węzełki.	Tak rzekł książe.	Tak! tak! masz rację zdaje mi się, że dalej było tak: Ten, który ma członki obrażone od siły twojej esencji, całuje ręce waszej wielmożności, o niewdzięczna i cudaczna piękności, nie wiem coś on tam dalej pisał o chorobie, o zdrowiu, wiem, że tam coś było jeszcze bardzo pięknego, a wszystko zakończył następnie:	Tak; nasza obecność jest potrzebniejsza tam, niż tutaj.	Ten jeden, w tej długiej czarnej żupicy, to jest kupiec turecki; mówi, że nawet sułtański, a ten drugi, to hajduk z Samborskiego zamku. Przyjechali za niemałą rzeczą: gdybyśmy to mieli, czego oni szukają, hej! hej! pytaliby, co Lwów kosztuje!	To przejdzie... przejdzie... wyzdrowiejesz... będziesz moja.	Ty jesteś... Ty jesteś piękną kobietą.	Więc możesz co innego. Jeśli Ligia wyzdrowieje, musi iść na śmierć. Idź do świątyni Westy i zażądaj, aby virgo magnavirgo magna (łac.) tu: przypadkiem. koło Tullianum w chwili, gdy będą wyprowadzali więźniów na śmierć, i rozkazała uwolnić tę dziewczynę. Wielka westalka nie odmówi ci tego.	Zabronić nie zabronię, ale...	Zacznijmy od jego ojca Edmund tyle mi mówił o nim, tak głęboko go kochał...	Znam, ja tutejszy... A dokąd wasza miłość chce jechać?	Zowią mnie Klementyna.	Święta prawda!	...bo od chwili gdy sprowadzi się na pensję, wychodzić do miasta nie może...	A gdybyś go nie chciał, czy chciał mości hrabio, nie unikniesz; to darmo... będzie nieubłaganym i okrutnym.	A potem?...	Bardzo chciałabym wiedzieć, przy jakiej okazji.	Bergerac lubi przygody i ubiega sięubiegać się czym	Bez wątpienia jednak i w Hiszpanii bywają czasem ostre zimy. Nie brak tam wtedy śniegu ani lodu, więc i Wyspa Lincolna może być równie dotkliwie doświadczana. Jednak ponieważ jest to wyspa, więc sądzę, że temperatura będzie bardziej umiarkowana.	Braciaszku, mości namiestniku wybijże sobie to z głowy. Jużże ten szlachcic tego nie uczynił! Było i u Kurcewiczów dosyć skarbów, które by mu Bohun chętnie odstąpił, taż gdyby chciał dziewczynę gubić, gardła by nie narażał i do fortuny doszedł.	Będziesz gadał?	Chodźmy do Ekeby!	Ciociu, oto naparstek mojej matki, przechowywałem go troskliwie w neseserze	Czemu się nie ma wywczasować?	Czemu to bydło pcha się do nas zawsze w sobotę?	Czyżby bali się ich skwierczenia?	Dla niej nie ma innego wyjścia, tylko małżeństwo z tym dziadem	Dlaczegóż pan podstawił Żyda do licytacji?	Do widziska!	Dubiel Zaprzęgaj, pojedziemy se gdzie w świat. Weź karetkę. Czy wymyta?	Exposition!...Exposition!... (fr.)	Ino osiem morgów by wypadło	Jakże trafimy wśród takiej ciemności?	Jakże?... nie domyślasz się kuzynko... przyszły filar społeczeństwa!...	Milcz pan! Milcz, ty, ty!...	Nebegaliu, mamyte!	Nie bój się, Władek, nie obciążają one budżetu, bo Caban ma zwyczaj niepłacenia, szczególniej kobietom młodym, przystojnym i początkującym.	Nie, muszę z panem pomówić w poważnej sprawie.	Nie, szewca.	Nie.	Nie. Wyszedł.	Niech pan będzie łaskaw przypomnieć jej, że obiecała zatrzymać się u nas	No, więc?	O nie! Siądę na końcu, bo babcia nie pozwala mi siadać przy narzeczonych.	O, panie Wokulski, tamci dużo robili. Przede wszystkim stworzyli Francję, byli jej rycerzami, wodzami, ministrami i kapłanami. A nareszcie zgromadzili te skarby sztuki, które pan sam podziwia.	Och, głupi Tomku! Myślisz, że on na ciebie czeka? Pokazał się, znikł, i kwita!	Odchodzę z przybytku grzechu i próżności! Nie chcę dłużej żyć pośród nierobów i urwipołciów! Wracam do matki mojej!	Ostatecznie, czas to miesiąc	Oświadczył się o Lulę.	Pamięta pan, jakeśmy kiedyś tę piosenkę razem śpiewali?...	Panie kawalerze, nie powiadaj o niej jeno nic złego, bo po wyzdrowieniu ze mną miałbyś do czynienia.	Potwarze to są, głosy nieprzyjaciół tego dostojnego męża! Mocnego ducha i dłoni człowiek... My za nim! za nim!	Przyjaźń, Wojna, Wróg, Słowo rzekła Basia.	Skądże mogę wiedzieć.	Słucham.	Tego się właśnie obawiam, panie.	Tek.słowo „tek” jest w źródle i w innych wydaniach pisane rozstrzelonym drukiem	Tyś ją widział?	W tym roku klęski my, chłopi, wszystko znieść musimy. Ciężko nas gniecie ręka boża, a w zimie przyjdzie głód. Kogóż szukał Pan? Nie proboszcza z Broby, gdyż jego modlitwa została wysłuchana. Winni są na pewno kawalerowie! Chodźmy do Ekeby!	Wydać im Lacha!	Za tę cenę je dostał?	Zazdrościsz jej, Małgosiu?	„Święć się imię Twoje”.
Kochasz mnie? Będziesz szczęśliwy? Ty... nie wiesz nic... Ja ciebie zabiję... Waldy... Waldy...	Jim może nam tu przysłużyć się więcej niż ktokolwiek inny Marynarze wobec niego się nie krępują, a Jim ma niezwykły zmysł spostrzegawczy.	Najlepsze ze zwierząt poczciwy, prosty i serdeczny. Może niezbyt mądry, ale nie możemy wszyscy być geniuszami. Lubi się trochę przechwalać i jest zarozumiały. Ma jednak wielkie zalety.	Nie wielkie wprawdzie, ale mamy. Toć Lucyś wyprocesował mi jesienią w Warszawie kilka tysięcy złotych; zresztą, byle się uspokoił i wyzdrowiał, on pracą swoją i rozumem wszędzie kawałek chleba znajdzie, a może... toć już niedługo mi na tym świecie przebywać...	Także to rozumiecie? Nigdy jeszcze nie zdarzyło się spudłować dzielnemu pachołkowi, który przede mną stoi tam na straży u mojego brzucha. Czyście mnie widzieli kiedy w cechu pudelników? Nigdy, przenigdy, po wiek wieków nigdy. Czynię to jak ojcaszek, jak duchowny ojcaszek, bez chyby, nieomylnie. Niech partnerzy zaświadczą.	Teraźniejszość jestem, ale nie współczesna. Przez kolekcjonera zobojętniałem na wszelaką wieczność. Z przeszłości wyszedłem, o przyszłość nie dbam. Zawsze muszę kończyć, nigdy nie zaczynam. Mam ustalone na wszystko poglądy. Potwornie się nudzę.	Alfierze, odezwała się do syna, posyłaj po karety, nie będę czekać na te panie, które się ubierają bez końca, niech mnie doganiają pod austerją	Och. nie wiedziałem, że tak znacie nasz dziki język! dla tego też zapewne i nasz tłómacz, który w wojnie oczy postradał, i te oto młokosy dodał wskazując na Siewrosa i Jaśka mowy swej wśród was nie zapomnieli. Jednak chociaż wy władacie naszą dziką mową, wasi towarzysze, a mnie mili goście, zapewne jej nierozumieją i dla tego niechaj ów młody ślepiec powtarza nasze wyrazy. Ale skoro przynosicie nam pokój a zgodę, bywajcie nam mili w naszym biednym grodzisku, jakoby w swoich komnatach, a zasiądźcie z nami do uczty i czarny chleb, co nasza ziemia wydaje i mięsiwo zwierza naszych lasów i miód od naszych pszczół raczcie spożywać.	Szwejcowa, pani, ma przy ulicy Freta zakład szycia, w którym sporządzają najrozmaitszą bieliznę. Ale to dziw­ny zakład, doprawdy, obszerny i bardzo nawet zamoż­ny, pracuje w nim około dwudziestu kobiet, a ani jednej nie ma maszyny. Od sześciu z górą lat we wszystkich szwalniach i magazynach nie szyją inaczej jak na maszy­nach, ale Szwejcowa nie kupiła ani jednej, krojem zajmu­je się sama z córką, a do szycia przyjmuje takie tylko ro­botnice, które na maszynie szyć nie umieją, a roboty na gwałt potrzebują... toteż płaci im, płaci... aż wstyd i żal o tej zapłacie mówić...	Ach, jakież to zabawne! Patrz, zupełnie urzędowe zaproszenie do pani Gardiner na jutrzejszy wieczór! „Pani Gardiner prosi, żeby panna March i panna Ludwika sprawiły jej tę przyjemność i przyszły na wieczorek taneczny w Sylwestra”. Mama pozwala nam pójść, ale w co się ubierzemy?	Bardzo przepraszam, ale doprawdy stryj mnie źle zrozumiał.	Co ty pleciesz? Od trzech pokoleń z ojca na syna służymy przy słoniach, a nigdy nie słyszał żaden z nas, by tańczyły. Są to smalone duby i nic więcej!	Gdzie wy latacie, Szwejku? Dzwonię już po raz trzeci i nikt się nie odzywa.	Nie trudź się.	Przyszliśmy jeszcze za wcześnie Czy byśmy nie mogli wsunąć jakiegoś ziemiopłodu? Jedzenie, NaturaMój żołądek jest jak natura, brzydzi się próżnią!	Ja nie mówię, że się dworu mazowieckiego boisz, jeno że zaraz ni też po trzech dniach z koniem nie odjedziesz, a pokaże się li, żeś zełgał, to i na własnych nogach nie odejdziesz, bo ci je Jego Miłość każe połamać.	Taka sprawa jest. To godność człowieka nie jako na wojnę, ale żeby dać świadectwo prawdzie. Musi być ktoś, co się ośmieli podnieść uzbrojoną rękę! Inaczej martwa będzie nasza miłość i martwa będzie nasza nienawiść. Zadusi nas trzeźwy rozsądek, zatrują nas kalkulacje polityczne! Inaczej zmarniejemy moralnie, skopani, lekceważeni przez wroga. BuntownikJa mam ambicję, żeby na uśmierzenie naszego buntu nie wystarczyło nahajki! Ja mam tę ambicję, żeby wróg musiał wystąpić przeciwko nam z całą swoją siłą, żeby nas mordował, a nie tylko prał po pysku... Ja chcę, żeby wróg nas uszanował. Nam nie wolno po masakrach zadowolnićzadowolnić to nie żadna siła	Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno chleba z pajęczyną przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!	Bo są smaczne ale świństwa, jak olej rycynowy na przykład, są znacznie tańsze. My zaś do naszych lekarstw nie potrzebujemy drogich rzeczy. A skoro wymyślimy jakieś lekarstwo, to podamy ogłoszenie do gazety. Ludzie będą nam przysyłać po dwa szylingi za małą, a po trzy i pół szylinga za większą flaszkę. Potem, gdy lekarstwo ich uzdrowi, napiszą, że przez lata całe cierpieli na daną chorobę i stracili już nadzieję wyzdrowienia kiedykolwiek, ale balsam Bastablowski uleczył ich. Listy te i fotografie przed i po chorobie będą pomieszczane w pismach.	Doprawdy? A gdybym też tak zażądała dowodu, że ów Żyd nigdy nie przemówi... To jest, że on się nie dowie, gdzie ja jestem, co ja jestem za jedna?	Dziwię się że ojciec nie zwrócił się jeszcze do niego po pożyczkę.	Więc nie gniewasz się?... Zgadzasz się, złota, kochana!...	I cóż że młody! Jakaż moja młodość, kiedy nogami o własnych siłach stąpać nie mogę. Żebym stary był, to niech... A to kara boska za grzech ojca! A ja mam za to cierpieć? Za co ja?... Ja stryjowi odebrałem jego część?... Nie ja! Nie ja! Tylko ojciec. Za cóż na mnie to kalectwo?...	O wnioskach mych nic powiedzieć nie mogę z tej prostej przyczyny, żem tego nie uczynił dotąd! Z zasady nie wnioskuję zbyt pospiesznie, bowiem detektyw, zaplątany w jakieś przypuszczenie, bezwiednie ulega pokusie pracowania nad jej udowodnieniem. Mnie idzie o prawdę, przeto unikam przypuszczeń.	A to takie proste! Za pomocą tego koła woły lub konie mogłyby czerpać wodę z Nilu i wlewać ją do coraz wyżej leżących kanałów... W takim zaś wypadku pół miliona ludzi, którzy dziś pracują przy wiadrach, mogliby odpoczywać... Teraz widzisz, że mądrość więcej robi dla ludzkiego szczęścia aniżeli faraonowie.	Ach... tak się boję!	Ależ on jest naprawdę mym uczniem. Jakżeby nie?	Co to subiekcję!... Kto nie chce mieć subiekcji w domu, niech przychodzi do knajpy...	Czemu pan tak mówi! Ja nie chcę.	Cóż wasze Niemcy, dobrze wam się sprawiają?	Do oceanu będzie stąd przeszło dziewięćset kilometrów przez góry, przez dzikie ludy, a nawet przez pustynię, bo tam są podobno całe okolice, w których brak wody. Ale kraj należy nominalnie do Anglii. Można trafić na transporty kości słoniowej do Kismaja, do Lamu i do Mombassy	Dobry wieczór panom!... Jak się dyrektor masz?...	Dobrze. Jeśli co ma być, wolałbym, żeby było prędko, bo jak się tylko załatwię z Bigielem, chciałbym wyjechać.	Hę?... a kto to? Czy nie Solski?...	Jesteś waćpan cały w błocie zawalany. Przyznaj się: spadłeś z konia? co? prawda?	Kupuję kamień, PungPung chełpi się zbawca.	Miłość rzekł, ożywiając się, Waldemar poetyczną pasterską szatę trubadurów...	Na trzy tysiące zachorować może nie dwóch, lecz trzystu Żydów.	Nie szczeka?	Nie, gdzież tam!	Ona by ci tylko zawadzała, a dla mnie tem droższą jest, skoro sama mi tylko pozostaje. Powiesz, żem ją zachował.	Oto eter Toż dopiero dzisiaj dzień feralny. Boże! Człowiek ten nie może być chory, bo jest biały jak kurczak.	Podczaszycu czy to prawda, jak mówią, żeś się już zakochał?	Proszę, taki młody, a już piąty rok! To już, choćby się chciało wyjść, za późno! A musiało się nieraz zatęsknić za światem, bo to, mosterdzieju, jednemu wojenka pachnie, drugiemu uczty, trzeciemu białogłowy...	Spodziewasz się, że morderca odstąpi od swego zamiaru?	To dziwna, jak tutejsi włościanie są łatwowierni: każdy z nich gotów przysiąc, że widział psa na własne oczy.	Widzi wuj słyszałem, że starej partii już nie ma. Czy to prawda?	Widzisz więc, łajdaku, jak to się u nas robi, jeśli ktoś stawia opór To samo, gdy ktoś chce uciec. To tak, jakby ktoś popełnił samobójstwo, za które u nas karze się tak samo. Albo niech cię ręka boska broni, ty gówniarzu, gdyby ci przyszło do głowy skarżyć się na coś, gdy będzie inspekcja. Gdy inspekcja przyjdzie i zapyta: „Czy macie jakie skargi?”	Zamordować starca! Więc pan nigdy nie widziałeś rodziny?	Zbroi się za sześćdziesiąt milionów guldenów?... Chce zabrać Bośnię i Hercegowinęzabrać Bośnię i Hercegowinę	Śliczne zdanie, ale do bajki. Chciałbym panią widzieć bez sławy, bez talentu, bez pieniędzy i bez ludzi.	A dokądto, panie Kasprze?	A my od dwunastej z wizytami!	A to dziwny człowiek! chyba z natchnienia naprędce sen jaki ułożę.	A wy tu mieszkacie?	Albo uważaj, bo nazwę cię niewdzięcznikiem.	Chodź tu samsam (daw.) żołnierz piechoty, zbrojny pachołek, sługa.!	Czy przyszłaś właśnie dla sprawdzenia zalet twego wzrostu?	Czy... to tylko kaprys?...	Cóż to za jakieś wspominki? Opowiadają o nich wszędzie po całej traktierni	Do kroćset, bardzoś prędki! Pokażę go panu jutro rano.	Gerai, bet dėl ko jūs mislyjate, jog jūs neklystate? Ak, yra ir kiti mokslai, iš kurių svietas naudojasi: yra filologija (kalbų mokslas), medicina (gydymo mokslas), jurisprudencija (tiesų mokslas), yra ant galo matematika (skaitliųskaitlius	I ze mną, panie Marcinie.	I znajdziecie ślady trucizny?	Jakiejże?	Jestem, panie oberlejtnant. Akurat przynieśli kawę.	Kiedy rozsyła pan zaproszenia?	Ksiądz, Podróż, Żebrak, Bieda	Kto go ta wie? Panienka na niego woła „książę”.	Mianowicie?...	Myślałam sobie o tym, jak odmienny jesteś od Dicka.	Myślę, że nigdy.	N. Panie, koléj podobno na Polskę?	O cóż idzie?	Och zatem pan de La Baudraye zachował nadzieję?...	Odprowadzimy pana	Ona z przyczyny pana zerwała z panem Solskim...	Pamiętam.	Pani wszystko notuje?	Panie Chmielnicki, czy aby wierzysz w nieśmiertelność duszy?	Panienko Czy panienka chce placek?	Pewnie Miętlewicz musiał jej powtórzyć jakąś plotkę Babski język!...	Pierwszy raz w życiu słyszę to nazwisko.	Powróciwszy od chorego o szóstej rano, zastaję w swoim przedpokoju dwóch piekarczyków, którzy oznajmiają mi, że gospodyni ich, piekarka z ulicy des Tintelleries, właśnie ma rodzić.	Połowę w złocie, połowę w banknotach.	Stebuklai! Kąaš tau pasakysiu? Mūsų Reda ir jos senas tėvas, koliekakolieka (lenk.)	Słyszę na ulicy rozmowę.	Tak, kupiłem Cassan.	Takżetakże spytał zdziwiony książę.	Tere fere!...	To jest przede wszystkim goła scena.	To niemożliwe, mój drogi chłopcze.	Trza pogadać.	Uch, jak strasznie!	Uciekajmy!...	Uczyniłeś pan wiele dla kraju	Wasza dostojność! gdyby rozkaz, to ja bym jeszcze tego brodu spróbował.	Widzę, że i waszmościna substancjasubstancja (z łac.)	Więc stryj sądzi, że on z nią chce uciec?	Z dalekiego jestem kraju, zza morza a idę, gdzie oczy poniosą.
Wiem, panie. Ledwiem tu przyjechał z łaski pańskiej, zaraz Wysocka mówi do mnie: „Uważaj, młody, bo ona się puszczała...” Takim sposobem od pierwszego dnia wiedziałem, co ona za jedna; okpistwa ze mną nie robiła żadnego.	Allach! Rozmawialiśmy z nim. Szczęście, że był tylko jeden. Stał zakryty skałą, tak że nie mogliśmy go widzieć, ale usłyszeliśmy z dala głos wielbłąda. Wtedy zwolniliśmy biegu i podjechaliśmy tak cicho, że zobaczył nas dopiero, gdyśmy byli o kilka kroków. Przestraszył się bardzo i chciał zmierzyć ku nam ze strzelby. Gdyby był wystrzelił, choćby żadnego z nas nie zabił, mogli usłyszeć strzał inni strażnicy, więc co tchu powiadam: „Stój! Ścigamy ludzi, którzy porwali dwoje białych dzieci, i wkrótce nadbiegnie tu cała pogoń.”Przysięga Chłopiec był młody i głupi, więc uwierzył, kazał nam tylko przysiąc na Koran, że tak jest. Zsiedliśmy z wielbłądów i przysięgli... Mahdi nas rozgrzeszy...	A pani mnie zabija! Wie pani, siedziałem w Paryżu, tłukłem się po świecie, robiłem coś, tworzyłem, myślałem i miałem w dniach znękania tę jedną pociechę, gdym myślał o pani. Kochałem pani duszę, czepiałem się nieraz jej własną duszą, czerpałem z niej nieraz siłę, bo czułem wtedy, że nie jestem tak strasznie samotny na świecie, tak zupełnie wyodrębniony z życia, które się toczy dookoła mnie. Przyjechałem i poco? aby zobaczyć panią w glorji rodzinnego, zapasionego szczęścia! Obcą mi, tak obcą, jak ten Bartek, jak pani mąż, jak reszta świata! Ja pani nie znam!	A propos dreyfusistów zdaje się, że prinz Von należy do nich.	A taki pójdę, brateńku	A teraz, czy mam odejść?	A więc żywisz wobec nich nienawiść?	Ale tak i smyczek przepadł całkiem!	Ależ Henryku...	Ależ, mój drogi, odźwierna byłaby nam powiedziała	Bardzo, bardzo mi żal.	Baśka wicher! Niech ją Nowowiejski bierze. Szczerze mu życzę, bo to setny chłop.	Bednarz czekał, aż mu wyszykują. A Brodaty lujów ściąga, ale się narwiesię narwie (gw. warsz.)	Bez rzekę przelazł... Woda mu z kożucha ciecze...	Bo wyprawę na Tatarów gotujegotuje (daw.)	Borynowe przeciech, to nie dziwota!	Bynajmniej, nic...	Być może ale widzisz aśćkaaśćka (daw.) konstrukcja z partykułą „ci”, pełniącą funkcję wzmacniającą., do kogo mówię.	Chodź Do najbliższego miasteczka mamy pięć czy sześć mil, musimy przebyć je pieszo. Im prędzej puścimy się w drogę, tym lepiej.	Chwazdrygiel: To ostatnie pojęcie to także skrót, jak pojęcie czerwonego koloru. Ale chciałem mówić o czym innym. SztukaCiągle słyszę narzekania artystów na to, że stali się obcy społeczeństwu. Tylko dlatego tak jest, że wskutek sztucznego arystokratyzmu odsunęli się od spraw społecznych.	Co się stało, Polinezjo?	Co? Niemkini pod moim dachem! Tego moje oczy widzieć nie będą!	Czekam.	Daj już spokój. Nie wiesz, co mówisz?	Daję słowo honoru!	Diabeł	Dlatego, że się sadziłem; czy tego chcecie?	Do kogo?	Dobrodzieju mój kochany, a to ten smyk naprawdę odjechał. Jasiek, kanalio daj no ogieńka No widzicie, co to za awanturnik. Nakrzyczał, nawymyślał mi i pojechała sobie bestia.	Dobrze, ty wole. Kto przyjął telefonogram?	Generał Collinson. Bywa u nas czasem na polowaniu. Bardzo zacny staruszek. Radził mi, żebym się bliżej z tobą zaznajomił, Stalky.	Głusi jesteście?	I skryci	Icyk rzucił, Mendel rzucił. Wszyscy rzucili.	Ile?	Ja z tobą Według mego doświadczenia nieprzyjaciel triumfujący jest najsłabszy. Jeżeli więc zaraz wpadniemy do świątyni Ptah...	Jaki znowu lord Ruthwen?	Jakże się wabi?	Jakże to?	Jestem stara żyłam pod wielu już tyranami i zrobiłam spostrzeżenie, że po złym nastawał jeszcze gorszy. Ty jesteś największym potworem, jakiego widziałam, a więc twój następca byłby czymś tak przeraźnym, że trudno sobie wyobrazić, i chyba świat by się musiał skończyć pod jego rządami. Dlatego to właśnie proszę bogów, by nastał jak najpóźniej.	Jeśli istotnie tak było, jak pan mówi, panie prezesie, chyba racji nie miałem. To nie było zbyt uprzejme.	Jeżeli przeze mnie spłynie na ciebie łaska tego dzielnego i światłego sahiba-pułkownika i będziesz zaszczycony dostojeństwami, to jak odwdzięczysz się Mahbubowi Alemu, gdy dorośniesz?	Język jest zupełnie normalny, tylko ty jesteś halucynant i skończysz w Tworkach	Karolino, nie daj się! Broń się, dziewczę z buzią jak malina! Jeżeli go teraz nie oszołomisz, znowu zapanuje nad tobą.	Kobieta wymówił po raz trzeci Ricardo, coraz lepiej uświadomiony co do uczuć Schomberga i coraz bardziej skłopotany. tak źle z panem? A jednak założę się, że ona wcale takim cudem nie jest.	Kochasz się w ludzkiej męce i zdrajcą mnie zakrzyknęłaś bez sądu, racyj nie wysłuchawszy, nie pozwoliwszy mi słowa na własną obronę powiedzieć. Niech i tak będzie!... Ale do Kiejdan pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje intencje na jaw wyjdą, tam poznasz, czyliś mnie słusznie skrzywdziła, tam ci sumienie powie, kto z nas czyim był katem! Innej pomsty nie chcę. Bóg z tobą, ale takową muszę mieć. I niczego więcej już od cię nie chcę, bo gięłaś łuk, pókiś go nie złamała... Wąż pod twoją gładkością jako pod kwieciem siedzi! Bogdaj cię! bogdaj cię!	Kopalnie diamentów	Kto pana wzywał?	Muszkiet nam się przyda.	Mówię, że nie widziałem jej nigdy dosyć ażeby ocenić w szczegółach jej piękność, tak niby... w masie za to znajduję ją prześliczną.	Mówiłeś z Kingiem, Beetle?	Napisane, co wracają, to wracają!	Nic wam nie mówił Niemiec?	Nie mnie!... Znasz Manię Lewińską, w której jeszcze na pensji kochał się ten student Kotowski?	Nie wiem.	Nie żyje.	Nie, Annie nie potrzeba, dziecko moje. Nie wątpiłem nigdy o tobie, ufałem ci, ufam w zupełności.	Nie, drogi, ale ty tego nie chcesz zrozumieć.	Niech pan postąpi, jak pan uważa Ale jeśli chce mi się pan przysłużyć, proszę pozostać przy pani Aoudzie. W razie gdyby mi się przytrafiło nieszczęście...	Niech tylko tu pan Babinicz nadciągnie! Otóż tak! Będę, umyślnie będę jeszcze bardziej Brauna bałamuciła, by całe prezydium pobuntował i z ludźmi, z końmi i z nami razem do pana Babinicza przeszedł.	Niektórzy ludzie się ich boją Ja też bałam się początkowo... ale teraz się nie boję.	Nuże! mówcie: młody był czy stary? i jakże było: z konia czy piechtą?	O tak, chodźmy stąd, chodźmy, bo zdaje mi się, że umrę, jeśli będę dłużej na niego patrzeć.	O!... to gorsze od skarabeuszów	O, a mama właśnie przyszła!	Od rzeki szwedzką piechotę widać!	Pan jest bezceremonialny!...	Pani cierpi może na okresową głuchotę Mówiłem, że święty Michał jest jednym z moich chlubnych patronów. Poczem, uśmiechając się w błogiej ekstazie z oczami utkwionemi w dal, z głosem nabrzmiałym egzaltacją, więcej niż estetyczną, raczej religijną:	Pani? Przecie to męska gra.	Panie posterunkowy, zupełnie nie rozumiem, jak można z taką gorączką wypędzić człowieka w podeszłym wieku na ulicę. Nat, weź pod pachę termometr i zmierz temperaturę, bo pan musi się sam na własne oczy przekonać.	Panienko, bo suknia się błoci!	Parę minut zaledwo.	PierścieńMiłość nie weź mi za złe tej uwagi	Przeczytaj no, Antoś, o polowaniu	Prócz Knollowej i Baronowej	Próżnośmy się tu wlekli Chciałem okazać, żem panu wierny, ale wierności mej nie radzi tu.	Pucybut naszego kapitana opowiadał, że słyszał, iż jak tylko obsadzimy granice Galicji, to już dalej nie pójdziemy. Rosjanie zaczną wtedy układać się o pokój.	Puść!	Sam się obraża, kto rozmawia z pijakiem Zresztą, wasze dostojności nie mieliście prawa rozmawiać o najważniejszych sprawach państwa z nietrzeźwym księciem... A nawet popełniliście błąd, mianując pijanego człowieka wodzem armii. Wódz bowiem musi być trzeźwy.	Stało się coś, proszę pana?	Słyszałem tylko to, co i wszyscy, że wasza dostojność, przekonawszy się w świątyni o szkodliwości Fenicjan, zobowiązałeś się wypędzić ich.	Tak, panie; mam właśnie ożenić się z dziewczyną, którą kocham od lat trzech.	Tak... tak... Ludzie z Nordhaug zawsze gustowali w moich historyjkach. Za ich zdrowie!	To już wcale co innego to fakt, i chociaż ja go sobie tłumaczę więcéj jego niechęcią dla was, niż dla mnie, zawsze i mnie to dotyka.	To nic, obejdziemy się bez niego, nudna pała. Łusia, a dajno tu synka	To prawda zapomniałem, że i to także włączone zostało do reguł gry. Sędziowie przestrzegają reguł gry w „gąskę”, patrząc na to, co jest napisane na tabliczce. Zapisane tam są prawa króla, zostające pod strażą najemnych szwajcarów i wszelakiego innego żołdactwa. Niestety, biedna powieszona złodziejka nie miała jeno gwardii szwajcarskiej, która by zapisała na tabliczce, iż przysługuje jej prawo noszenia koronkowego żabotu pani radczyni Josse. Masz pan zupełną rację.	Turkuł, śmiejąc się, wyciągnął rękę, aby w nią Borowski na zgodę uderzył.	Tylko trochę, ale po źdźbłach poznaje się, skąd wiatr wieje, więc porobiłem dziś różne odkrycia.	Wasza książęca mość! nie mogą się moje zasługi równać z zasługami starych żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć, tedy Bóg widzi, nie pozostanę w tyle.	Widzę.	Wiem, wiem. Bo wprawdzie żyta nie siałem, ale za to miałem plantację kłaków.	Wiem. On u nas w trzecim roku był szynkarzem, a nazywa się Gruszka	Wieści, które przynosisz, nie są dobre Jeśli Hiszpanie przeczesują okolice i wybrzeże, nie wiem, jak dotrzemy na „Błyskawicę”. Nie o siebie się obawiam, lecz o statek, który może paść łupem floty admirała Toledo.	Więcej jest prawdy w jednej tragedii Racine’a niż we wszystkich dramach pana Wiktora Hugo	Wytęż pamięć jak najmocniej!	Z jakiego oddziału?	Zaraz je zobaczysz.	Zbyt łatwo się targuję na tym rynku, Przyjacielu całego świata. Powiedz mi dla samej przyjaźni. Każdy z nas ma życie drugiego w swoim ręku.	Żeby go wyleczyć niezbędny jest jakiś środek antyfebryczny.	„To wszystko za dwadzieścia franków”
Niezbadane są drogi ducha ludzkiego, chwytającego się w potrzebie najróżnorodniejszych sposobów, odsłaniających nowe horyzonty, i wynajdującego rzeczy, o jakich ludzkości nie śniło się dotychczas... Szukam ja tedy po wszystkich domach majeranku, tłumaczę, objaśniam, na co mi to potrzebne i jak to wygląda...	Cóż to, mam cię pouczać, rozpowiadać, jak ojciec tego całego dziadowskiego rodu nienawidzi? Dy co dzień się możesz nasłuchać, jako se ta przez płoty oba z Trzaską wymyślają. Ino czekam, rychło się pobiją. Ile to lat się ciągnie! Jeszcze stary Trzaska-nieboszczyk pomsty boskiej przyzywał na twego dziadka, a nie miał o co.	W przyszłym miesiącu. Oczywiście ślub będzie zupełnie cichy. Ludzie będą mnie pewnie okropnie obgadywali. Powiedzą, że pośpieszyłam się, żeby złapać Jana, gdy tylko matka jego zeszła nam z drogi. Jan chciał im wyjawić prawdę, ale ja powiedziałam: „Nie, Janie, mimo wszystko była ona twoją matką! Zachowajmy tę tajemnicę między nami, aby nie rzucić ani cienia na jej wspomnienie! Nic mnie nie obchodzi, co ludzie powiedzą, teraz, gdy sama znam prawdę. To wszystko nic. Niechaj wszystko zostanie wraz ze zmarłą pogrzebane!”, powiedziałam mu. Nalegałam na niego póty, aż się ze mną zgodził.	Widomy kształt Demetery zwanej „Pelasgis”, to jest niby to osoby, ducha tego, czym jest rodzenie się z ziarna. Demeter jest symbolem ziarna nasiennego, ostatniego tworu całego żywota wszystkich na ziemi roślin. W ziarnie ustaje twórczość rośliny, a ono samo staje się twórcą, macierzą, rodzącą niezliczone pokolenia. Ziarno nasienne jest obrazem prawzoru, z którego pierwsza roślina poczęła się przed wiekami. Demeter jest obrazem praziarna i wszystkich jego potomków, jest zarazem widomym znakiem siły, która nigdy się nie wyczerpie, potęgi, która była, jest i będzie aż do skończenia świata. Ja... przepraszam, że nadużywam waścinej cierpliwości... Ja tak jestem porwany tą boską opowieścią o dziejach Demetery i, co jest najciekawsze, o jej uroczystościach w Eleuzis, że często rozpowiadam. Czy waszmość raczysz przebaczyć tej gadatliwej naturze żołnierskiej?...	Tak. Był to staruszek, kupiec, miałem zostać jego spadkobiercą, lecz nie podobałem mu się, gdym dorósł.	Jeśli mówię, że nic nie mam wspólnego z tą sprawą, znaczy to, że od pani samej wyłącznie zależy, czy odnajdę klejnoty, czy nie. Załatwiam tego rodzaju sprawy dla tej linji kolejowej. O ile obrabowany nie ma pretensji, zostawiam rzecz w spokoju. Czy życzy pani sobie, bym czynił poszukiwania za skradzionemi rzeczami?	A! do licha, rozumiem; żądanie podobne on bardzo źle widzi, gdy nie jest przy pieniądzach; lecz o ile wiem, powinien je mieć.	Co wolno ojcu, to zasie dziecku gosposiu, otwórz okno i smyrgnij no ją tam na podwórze; będzie na fundament do stosu.	Czego się pani mnie czepia czy ja wsadzam nos w pani sprawy?	Czuję, że niechaj mnie jeno wiatr w polu owieje, zaraz słabość mi przejdzie i siła we mnie wstąpi na powrót, a co do Tatarów, to już ja sobie z nimi rady dam i na miękki wosk ich ugniotę.	I ja tak sądzę nikt nie słyszał o istnieniu jakichś hrabiów Monte Christo.	Jak tak, to nic z tego Idźcie do diabła. Nie wiecie, z kim macie do czynienia.	Milczeć. On jest przecież trochę Żyd. Zresztą, to mnie nie obchodzi. Pożyczasz mi granatowy płaszcz?	Mogę to panu przyrzec śmiało, gdyż nie mam zgoła zamiaru inkomodowania kobiety.	Niech pani nie wyobraża sobie, że dla mężczyzn to jest równoznaczne z nienawiścią do reszty kobiet.	Niestety. Sądzę, że do naszego zarządu zawlókł tę zarazę stary Machat. Pan nie był na ostatnim zebraniu, panie prezesie. Po prostu zgroza, co się działo! Wszyscy rozprawiali o religii aż do samego rana. Hubka złożył wniosek oddania naszych zakładów robotnikom. Na szczęście zapomnieli o głosowaniu nad tym wnioskiem. Byli wszyscy jak postrzeleni.	Ruszczyc jedzie do Krymu, a ja po nim chorągiew obejmuję, bo jako pan Nowowiejski już wspominał, szlaki pewnie się na wiosnę zaczernią.	To ja!	Tymczasem nic więcej nie możemy zrobić Musimy zaczekać, aż zacznie funkcjonować telegraf i poczta, wtedy zobaczymy, co się dzieje w całym kraju i za granicą.	Tymczasem nic więcej od was nie potrzebuję nad to, ażebyście zapomnieli o tem, żeście mnie widzieli w Krakowie.	W każdej chwili jesteś pan źle wychowany. Ale... tym lepiej, że się we mnie nie kochasz.	Świetnie! Nie będzie problemu ze znalezieniem chętnych. Każdy pirat dałby się pokroić, byle tylko pływać pod twoją banderą.	Nie. Lepiej on mnie życzy niż im. Powiem mu też, że napadłszy na nich, zwiążem i jego, by się zaś ich pomsty później nie potrzebował bać. Niech się do nas wcale nie przyznaje...	Hm... zapewne, zamek dość daleko, a mucka już nie bardzo dobrze biega. Czy ja wiem, pewnie Gabro nie pozwoli.	Nie znam się na przysłowiach, ale pani się pomyliła.	Nie tylko odwróciłem niebezpieczeństwo od Aulusa Plaucjusza i Pomponii, a zarazem od nas obydwóch, ale nawet od Ligii, której nie będą poszukiwali choćby dlatego, że namówiłem tamtą miedzianobrodą małpę, by pojechała do Ancjum, a stamtąd do Neapolis lub Baiae. I pojedzie, w Rzymie bowiem nie śmiał dotąd wystąpić publicznie w teatrze, wiem zaś, że od dawna ma zamiar wystąpić w Neapolis. Potem marzy o Grecji, gdzie chce mu się śpiewać we wszystkich znaczniejszych miastach, a potem wraz ze wszystkimi wieńcami, które mu ofiarują GraeculiGraeculi (łac.)	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	A kiedy to ma być?	A na służbę bożą nie pospiesza?	Ale, po jedném miejscu. Czort, nie inaczéj... złaź z sań...	Bardzom radbardzom rad tłumaczył się Jan.	Broni się jeszcze!	Czy nie otwierał pan nikomu?	Czy ty nie jesteś czasem ów Sancho Pansa, o którym historia mówi, że ma od pana wyspę obiecaną w zarząd?	Dość tej zabawy, Jur! Proszę cię, nie pytaj o więcej!	Dziękuję! Nie głodnam!	Hrabio Czy pozwoli pan, aby signora opowiedziała nam coś ze swojego życia? Zabronił mi pan wspominać o moim ojcu, ale, być może, ona sama coś o nim opowie; nie wyobraża pan sobie, jaki byłbym szczęśliwy, gdybym usłyszał jego imię z tak pięknych ust.	Ja także, z pewnością!	Jam kądzieli nigdy w ręku nie miała!	Nic mnie nie męczy, jestem zdenerwowany	Nie	Nie karz... ich... Wal... dy...	Nie przeczę...	Nie przyjdzie Borsuk nienawidzi towarzyskiego życia, zaproszeń, obiadów i tego rodzaju rzeczy.	Nieprawdziwe, pani dobrodziejko, nieprawdziwe... Wszystko jeno przez drogę urosło... Swatano mnie, to prawda... Jejmość królowa francuska była tak łaskawa...	Niełatwa to rzecz zrobić tę łacinę bardziej zwariowaną niż jest, ale spróbujemy!	No, nie odejdę bez wyrównania mej płacy, chyba że chcecie, żeby wam zasekwestrowano We’re Here!	Nędznica, której ty dałaś chleb w rękę! Jeżeli Gymnase chce, może odkupić engagement. Będę hrabią de Rubempré, zrobię majątek i ożenię się z tobą.	O, wyśmienicie, dziękuję! Państwa już widziałem przez okno na drodze. Dzień się tutaj wcześnie rozpoczyna.	Och! To, co rozumiem pod „tamtym światem”, to przyszłe przeobrażenie w zwierzę lub roślinę...	Piję i ja z tobą!	Pisanie to trzeba z rąk jego wydrzeć i w moje ręce je oddać!	Sama przez się? Bez namowy?	Szpiegi do żadnej płci nie należą	To pastor ewangelicki, człowiek znakomity z Massachussets. Jedzie za żoną, byłą ochmistrzynią, bardzo korzystnie wciągniętą w jakąś sławną sprawę.	Toby się zdało	Tu właśnie cały błąd! Ja ufam ślepo memu Dickowi.	Właśnie tam idę.	Z gwardji pana kardynała! a to dlaczego?	Z tego, co podsłuchałam wczoraj wieczór, wnoszę, że zwierzył się narzeczonej, prosząc o jej pomoc. W chwili, gdy miał właśnie powiedzieć, co ma uczynić, zobaczył mnie i urwał. Sądzę, że idzie o tę dziewczynkę.	A po nich nadejdzie byk... Ryży Byk na zielonym polu... Patrz, oto on!	Ach, tak?	Ale co pan robi? Porządkuje pan swoje papiery?	Bez żadnego i dla nikogo.	Cicho! przejdziemy chyba do stołowego, tutaj jeszcze za blisko chorego.	Czegóż jeszcze!	Cóż?... kiedyż?...	Dla Boga! Chyba same amazonki w Latyczowskiem mieszkają	Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co?	Dobrze, dobrze; cóż było we dwa tygodnie?	Dosyć!	Dziecię, on wie, że masz bogatych krewnych i zapewne w tym tkwi tajemnica jego miłości.	Dziś wieczór, o szóstej.	I mówi?	Jakto?	Jedno: bym mógł tu wrócić prędko.	Jest pan prezydent?	Juści, prawda i choćby prosię przedam, a na mszę zaniesę...	Któż ty jesteś?	Mam panu zadać jedno maleńkie pytanie	Może papierosa?	Muszę.	Nic.	O-ha!	Panie de Booo...onfons... Poooo...owiadał paaa...an, że baaaa...ankructwu można w peeee...wnych wypadkach zapobiec prze...ez...	Pieśń wody	Po co ten pośpiech?!	Przysięgajcie!	Pójdę sam	Re-zeda.	Spotykałem ją na ulicy	Tak	Tak, w Suezie.	Tak.	Topię tłuszcz...	Unikasz jej towarzystwa.	Wypłynie	Za późno. Kto tu z państwa jest pan Baryka?	Zachowam więc te pieniądze, żeby mieć o czym spróbować znów szczęścia w razie potrzeby	Zgadnij do kogo telefonowałem. Do Anny.
Ryba! Ryba nie ma rąk, panie. Ja nie jestem żadnym Batakiem, chodziłem do szkoły w Badjoeng... być może pamiętam jeszcze dziesięć przykazań i inne naukowo dowiedzione rzeczy. Wykształcony człowiek odróżni przecież diabła od zwierzęcia. Niech pan spyta Bataków.	Dzięki Bogu nie wyzułem się jeszcze z wiary ojców moich, iżbym sobie rościł prawo do lepszego tłumaczenia ksiąg świętych niż Kościół i biskupi. Wam zaś, panie von Bergow, powiem jeno, że słowo miłości w waszym Zakonie byłoby czymś zgoła nie znanym. Tą cnotą rycerze krzyżowi nigdy nie mogli się chlubić, jako świadczą dzieje i strumienie krwi niewinnie przelanej. Mistrzom niełacno było dawać wiarę, jakoż ją dać ostatniemu, który daną Bogu przysięgę pospołu z płaszczem zdeptał?	Szkoda, że za niego nie wyszła, byłbyś pan temu księciu sprawiał spodnie i buty.	Więc jeśli pan nie chcesz przyjąć ich na pokładzie „Nautilusa”, to trzeba przedsięwziąć pewne środki ostrożności.	Jakie ale?... Tu nie ma żadnego ale, tu są tabele... Dziedzic was rozpuścił, bo mu brakło pieniędzy na gajowych i polowych. Robiliście, co wam się ino podobało, i chcieliście jeszcze po pięć mórg. A teraz	Słowo honoru, że tego nie powiem. A przecież ciągle jestem na mieście, ciągle szukam, no, bo ma się wie, bez kobiet i do tego pięknych, nie rozumiem życia.	Ja?... wcale nie! Ciekawy jestem tylko wyjaśnienia tajemnicy, jaką się ona otacza. Nie wiem dlaczego, ale mi się zdaje, że ta kobieta, jakkolwiek nieznani sobie jesteśmy, wpływ jakiś wywiera na moje życie.	Poznajże twojego Radziwiłła, który nie tylko ojczyznę, nie tylko króla, ale własnych sług zdradza. Oto jest pismo do komendanta birżańskiego, którem znalazł przy oficerze nad konwojem komendę mającym. Czytaj!	Tak, jakby to niemal każdy uczynił na moim miejscu, mam zamiar nieco zaczekać. Jeżeli twój przyjaciel przyśle ci pieniądze z Benares... precz, moce ciemności! Skąd taki dziad wytrzaśnie trzysta rupii?... Pojedziemy do Lucknow i zapłacę za twoje utrzymanie, boć nie mogę tknąć pieniędzy składkowych, skoro zamierzam zrobić z ciebie katolika. Jeżeli nie przyśle, to pójdziesz do sierocińca wojskowego na koszt pułku. Dam mu trzy dni czasu, choć wcale w to nie wierzę... Nawet później, gdyby zalegał z opłatą... ale to już nie do mnie należy. Możemy, dzięki Bogu, tylko jeden krok stawiać naraz. A tu oni wysłali Bennetta na front, a mnie zostawili na tyłach. Niech się wiele nie spodziewa!	To pan zatrzymuje się po drodze do Rzymu?	Zakład pana Fogga jest tylko pretekstem, na który daliście się złapać pan i koledzy z klubu „Reforma”, gdyż w jego interesie było zapewnić sobie pańską współwinę.	Papo! ja nie chcę ani ziemi, ani grosza, nic, nic, tylko słowa waszego, żeby mnie uczyć się nie bronili! Ja im wszystko oddam za swobodę i pracę, którą kocham. Wszystko!...	Zauważcie też że nie otrzymaliśmy żadnej wiadomości od naszego kolegi, a przecież drutów telegraficznych po drodze nie brakowało.	Ba!... Ale co tam... DomZapewne chce pan poznać bilans tej kamienicy? Otóż powiem krótko. Mamy dwa rodzaje lokatorów: jedni już od pół roku nie płacą nikomu, inni płacą magistratowi kary lub zaległe podatki za gospodarza. Przy tym stróż nie odbiera pensji, dach zacieka, cyrkuł ekscytuje nas, ażebyśmy wywieźli śmiecie, jeden lokator wytoczył nam proces o piwnicę, a dwu lokatorów procesuje się o obelgi z powodu strychu... Co się zaś tyczy co się zaś tyczy dziewięćdziesięciu rubli, które ja będę winien szanownemu panu Wokulskiemu...	Cicho, cicho, chłopcze kochany Nic się pisać nie będzie bez twego pozwolenia. Zanadto wszystko bierzesz do serca. Nie możesz psuć tego, co się dobrego zrobiło.	Głupia gęś! To samo jej powiedziałem! Jeśli tedy dobrze zrozumiałem, powiedziałeś pan, że Róża Mitchel jest córką pańską?	Myślę jednak, że mógłbym się przydać tu na coś, choćby dla powstrzymania zuchwalstwa ich i bezwstydu Nie wyprawialiby mnie, gdybym im nie zawadzał. W tém wszystkiem czuję palce kochanego Fürstemberga, który mi dziś śmiejąc się szydersko tysiąc dukatów zapłacił, a wiem że od króla dostał dziesięć za tę piękną myśl, sprowadzenia tu méj jejmości.	Nie będę tak niemądra, żeby obrazić mamę, kiedy sobie zadała tyle trudu, by mi to wszystko kupić. To nierozsądne z mojej strony i nie chcę się tym kierować. Największą moją pociechą są jedwabne pończochy i para długich rękawiczek. Kochana jesteś, Ludko, że pożyczasz mi swoich. Zdaje mi się, że jestem tak bogata, a nawet elegancka, mając dwie pary nowych i jedną upraną na częstszy użytek.	Ryfa jest i tyla, poniechaj go. Ojciec, Rodzina, Syn, WłasnośćUmyśliłem cosik i z tym do ciebie przychodzę... Trza zrobić tak... Po południu przyjdzie tu moja, to razem z nią idźcie do starego rozmówić się dokumentnie... Na nic tam złości i żalenia się po kątach, trza w oczy stanąć i prosto powiedzieć, co się ma... Będzie dobrze abo i nie będzie, ale trza wszystko wyłożyć!...	Abo to, że jak po zbója przyjdą, wszystkie jego sprzęty i majętności do sądu oddadzą; jakożbyś im dowiódł, które rzeczy są twoje? A tak, przerzucisz przez mur, schowasz w jakim kątku, a jutro albo pojutrze zabierzesz tobołek i mnie oddasz do przechowania, póki sobie służby nie najdziesz.	Być może W każdym razie, gdy nadeszły złe czasy, Weland nie kradł ani nie żebrał, tylko pracował... a ja miałem szczęście wyświadczyć mu pewną przysługę.	Nie zmądrzałeś przez ten rok. Zawsze się spodziewasz i nigdy nic nie będziesz miał.	Panie nie odnalazłbyś dziewicy, gdyby nie ja, ale jeśli ją odnajdziemy, nie zapomnisz o ubogim mędrcu?	Amerykanie nie oszukują, ale ty możesz, jeżeli ci się podoba!	Bagatela! U tego samego generała Buonapartego, który kazał swoim siepaczom walić z armat do ludu nie dalej jak dwa lata temu...	Bo widzę, że pan zirytowany.	Czy nie słyszałaś żadnego szmeru?	Gadajże po ludzku! Nie mówiła, kiedy wróci?	Ja nie mogę się ztąd oddalić!	Ja? do Londynu?... Cóż znowu, kpisz sobie chyba, ja nie mam żadnego interesu w Londynie.	Nie oświadczyłeś się pani Emilii?	Słusznie powiadasz Nie bądźże zazdrosny z tego powodu, mój Faunie! Później... wiedzą bogowie, żem poniechał igraszek!	Z treścią również nie można się pogodzić Zarzuty tu wysuwane przeciw panu profesorowi są niewątpliwie przejaskrawione...	Jaśnie wielmożna panno podkomorzanko...	Liścik od Baraca? Pokaż pan.	Mówi pan o nich, jakby ich pan już znał.	Nie chciałaś to, Jaguś, co?...	Nie można, matko. To zabronione. Miejsca nikomu pokazywać nie wolno...	Oczywiście nie chcę pana poślubić	To ci powiem, co mi się wczoraj przygodziło... Zabobony, ChorobaWpadłem do niej jak oszalały. Com mówił, nie pamiętam... ale to wiem, że dziewka krzyknęła: „W ogień pierwej się rzucę!” Wiesz, jako tam komin ogromny. I wraz skoczyła! Ja za nią. Porwałem ją wpół. Już się szatki na niej zatliły. Musiałem gasić i trzymać zarazem. Wtem dur mnie schwycił, szczęki mi się ścięły... Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyi szarpnął... Za czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające, zmieniły się w pszczoły i brzęczą jako pszczoły... Ot, jak mnie tu widzisz, prawda!	Robił na mnie wówczas wrażenie tygrysa który się wydarł z Botanicznego Ogrodu Chudy, z rudymi włosami, z tabaczkowymi oczyma, z żółciową cerą, zimny i flegmatyczny na pozór, ale twardy dla wdowy, nieubłagany dla sieroty, pracowity, postrach dependentów, którym nie pozwalał tracić czasu, wykształcony, sprytny, chytry, fałszywy, miodopłynny, nieunoszący się nigdy, zawzięty jak kauzyperda.	Czy tak?... Więc załóżmy się, że kuzynek złożysz broń; bo wojnę uważam już za rozpoczętą.	Profesorze jedźcie państwo ze mną do hotelu, a zjemy razem kolację... Zafunduję wam szampana... Wiesz, Madziuś, mam przy sobie trzy tysiące rubli, a na dwadzieścia tysięcy jestem ubezpieczony. Będziecie mieli po mnie...	To co innego. Mela ma talent, kocham ją, no i lubię ogromnie mocne kobiety! lubię kobiety z pasyą, takie, co to jak się rozwścieklą, to w miłości kąsają, a w gniewie żrą i biją. W takiej, to wiem, że jest jakaś dusza! Nienawidzę ludzi sklejonych sztucznie, poprawnych manekinów... tfu! psiakrew!	Szalenie Giorgione! Och, gdybym miał czas zostać w Paryżu, co za wspaniałe rzeczy byłyby do zrobienia! A potem, przechodzi się do innej. Bo miłość, widzisz, to jest skończona blaga, wyleczyłem się już z tego.	Aha, zgadłeś, królu, o nowość mi chodzi. Śmiech, BłazenWybieram się jutro do Włoch; dasz mi pieniędzy na drogę?	Ja wiem, że ty musisz zostać jej kochankiem, Zypciu Ona cię nauczy życia. Widzę to po twoich oczach	Jest to rozkaz dla mnie, bym tu siedziała, jak w więzieniu, aż każe mnie stąd zabrać jednemu z satelitów swoich...	Mam tylko dosyć kurzu i brzydoty. Chodźmy do lasu, może tam będzie świeższe powietrze	Mospanie! Bardzo to niepięknie dla ciebie, że kłamiesz.	Poczekamy tutaj Te kamienie na prawo stanowią wyborną osłonę. Zaczaisz się za nimi, Lestrade. Wszak byłeś w tym domu, Watson? Rozkład mieszkania jest ci znany. Widzisz okno oświetlone?	Właśnie za rządów męskich kobiety zanadto wtrącają się do polityki i dlatego często popełniane bywają błędy. Za czasów Katarzyny rządzili jej faworyci, za czasów Elżbiety również mężczyźni, których co prawda umiała dobierać, a z Wiktorią książę Albert robił, co chciał.	Pragnę, aby były płonne, lecz w czasie podróży przysłuchując się ich uczonym dysputom, niejednokrotnie miałem sposobność przekonać się, że obydwaj mają się za nieomylnych. A na dnie tego wszystkiego widzę żałosną zazdrość.	Ależ ma się rozumieć	Boisz się, Planchecie!	Czego żądasz, mój panie, w jakim celu tutaj przychodzisz?	Czy kiedykolwiek żądałem tego?	Dla załogi jest niewątpliwie ciężkie	I takie, i takie do ubrania katafalku potrzebne wszelkie.	Jakie, drogi Cyrusie?	Jesteś Francuzem i nazywasz się John?	Każdy służy ojczyźnie, jak rozumie; niechże Bóg sądzi intencje, a co się tyczy księcia Jeremiego, ten ojczyźnie zdrowiem i majętnością służy.	My się tak bawimy	Oczy się wam świecą kiej w chorobie...	Pani żartuje! Chciałoby się pani pracować?...	Tak, panie.	Tak, tak! Strumień ten był szerszy i głębszy w tych czasach, gdy moje dzieci bawiły się tu w duńskich korsarzy. Zalizali (daw.)	To zarób sobie pani. Wszystkie dają sobie jakoś radę... Lubię naiwne, ale na scenie... Komedyantka! Idź pani do Topolskiego, to da forszus.	Uczono mnie wszystkiego po trosze umiem mówić dosyć biegle po francusku, po niemiecku, po angielsku, grać, śpiewać, rysować z natury.	W Indiach są czarodzieje żółwi Mogą oni głowy tych żółwi kłaść sobie do ust.	Zaraz zasiądę Jeszcze mam sporo roboty w kuchni.	A kogóż wy będziecie rizatyrizaty (ukr.)	A książę Janusz i księżna AnnaAnna Danuta zapytał Zbyszko.	A nam wolno zobaczyć?	A to jak?	Byłem.	Co za Zosia Boska?	Dawaj forsę	Desideras diabolum, nieszczęsny!	Dla rozrywki, jeżeli ona dla mnie być może	Gdzie ona mieszka?	Jak?	Już trafię, skoro mi pani wskazała drogę.	Język i wygląd fizyczny mieszkańców.	Królowo ma! królowo! a ja zostanę tu sierotą! Tyś mi była siostrą, matką, nauczycielką, przykładem, pociechą i tarczą! Cóż pocznę bez ciebie?	Lek zawołała żywo Danusia, odejmując od oczu ręce.	Między prawdziwymi chrześcijany!	Niewinność spojrzenia!	On by wolał, żebyśmy mówili o czym innym Co mi panienka chce powiedzieć?	Ostaj z Bogiem, Jaguś.	Pójdźcie zobaczyć	Skacz, złodzieju!	Słuchaj no, stulisz gębę, ty znajdo jeden?	Tak, stryjciu. Napisał je Musset.	To ty! Szukamy cię właśnie.	Trzy wiorsty drogi. Jesteście znużeni?	Twarzą zwróconą ku oknu?	Uchodź!	Uf, najgorzej, jak głupi zwariuje!	W broń palną szeregi swoje uzbroi w straszliwą broń, którą sam raził szernów uciekających przed oczyma naszymi!
Ale nigdy mu dobrze nie wróżyła?	Ale wy, łobuzy, nigdy się tego nie nauczycie Jestem za tym, aby was wszystkich powystrzelać. Czy dobrze mnie rozumiecie? Stwierdzam to z tego oto świętego miejsca, wy nikczemnicy, bo wahacie się nawrócić do Chrystusa, wolicie kroczyć ciernistą drogą grzechu. Ale Bóg to coś, co się was nie boi, zakręci wami tak, że aż zgłupiejecie.	Kobiety się nie biją; ale taki jest porządek społeczeństwa, że nie istnieje jednostka, bez względu na płeć, która by w pewnych momentach życia nie musiała odczuć, iż wszystko jest zagrożone. Zastanów się; czy widzisz kogo, kto by się zdołał umknąć temu prawu? parę osób może; ale widzisz, co stąd wynika: jeśli to mężczyzna, hańba; jeśli kobieta, co? zapomnienie. Wszelka istota, która żyje prawdziwym życiem, musi tym samym dać dowód, że żyje. Zachodzi tedy dla kobiety jak i dla mężczyzny okoliczność, w której istność jej jest zagrożona. Jeśli kobieta jest dzielna, wstaje, odpowiada na apel i siada z powrotem. Pchnięcie szpady nie stanowi dla niej żadnego dowodu. Nie tylko musi się bronić, ale musi sama sobie ukuć broń. Podejrzewają ją; kto? ktoś obojętny? może i powinna tym wzgardzić. Kochanek i ona kocha tego kochanka? jeśli go kocha, chodzi tu o jej życie, nie może tego zlekceważyć.	Ale zabity nie wróci	Pozwoliłem sobie umieścić konia w pańskiéj stajni ale sądzę, że mi pan tego za złe nie weźmiesz, gdy go o celu mojéj podróży powiadomię.	Można, można Tylko ty sama nie dosięgniesz klamki, a ja ci także nie mogę pomóc, ale powiedz Sebastianowi, a on na pewno otworzy.	Co u licha dziwne rzeczy się dzieją; odkądże to w muszkieterach udzielają ludziom urlopów, gdy o nie nie proszą wcale?	Nie to, nie to, mój młody przyjacielu któż by tu był podobny do starego księcia Wadwis, już by przez to samo był sławny na całym Księżycu, tylko widać dobre masz serce i litujesz się nad życiem starego, zgrzybiałego żołnierza, który w tym wieku i stanie jeszcze nie może odpocząć, a już żyć nie pragnie.	A co, nie mówiłem? To ciekawa gra.	Panie dyrektorze! ale ja za tydzień już żyć nie będę miała z czego... Nie mówiłam dotychczas nic, bo miałam pieniądze jeszcze z domu.	Najczęściej poziomki. Czasami melony, czasem znów cytryny i ogórki. Tak, kłuje go od samych łokci. A teraz bierzmy się do lin, trzeba im je cisnąć do łodzi. Czy to prawda, co opowiadałeś mi niedawno, że przez całe życie ani razu nie przyłożyłeś ręki do żadnej roboty? Chyba cię teraz trochę strach obleciał, co?	Jeśli nie mają kochanków. A dlaczegóż to ty na tym nie poprzestajesz?	Niechże się wasze moście nie boją, to może z podwórca jakie głosy dochodzą; przecie w korytarzu nie ma żywego ducha prócz nas.	Samiście mi mówili, że często was o napisy łacińskie i różne podobne roboty napastują. Nic innego być nie może, nad coś podobnego. Wojewoda pan możny, więc się to wam opłaci.	Bo gdybyś nie oddał, to bym ja ciebie im oddał.	Zofja, Zośka. Pospolite, to prawda, ale...	To dobrze, bo będzie szczera, chociaż ona i tak byłaby szczera.	Za to, że pan mnie sobie nie przypomina, musi pan być ukarany. Zgoda?	Tu nic nie ma do opowiadania. Całkiem po prostu, głupi byłem, to stanąłem na komisji i odsłużyłem.	Ziemianie twoi dzielni są, należy im nagroda. Nie czekali rozkazów twych, nie pytali o nie, zebrali się, uderzyli na tę twierdzę, którą oddaliście Ślązakowi.	Jam się też po piśmie naszem do miłości jego wybierał, rzekł Borkowicz, postękując. Chciałem sam królowi z tego sprawę czynić, ale u nas tyle do czynienia jest, że się pański Starosta oddalić nie może.	Jesteś pani, jak u siebie zamknij drzwi od wewnątrz i nie otwieraj nikomu, dopóki nie usłyszysz pukania trzykrotnego w ten sposób: uważaj pani.	Podadzą pani posiłek trzy razy na dzień o dziewiątej rano, pierwszej z południa i ósmej wieczorem. Jeżeli to nie podoba się, pani, oznacz inne godziny, a pod tym względem, zastosujemy się do życzeń twoich.	A skąd! Wiesz przecież dobrze, że podarłem papier w drobne kawałki.	Co pan chce, będzie pan pobity na wszelki sposób; tak czy tak, to jest egal.	Dobrze w takim razie, do Koloseum!	Ja ich nie odbierałem	Lubię Zacconego, a on go nie cierpi. Dlatego nasze stosunki są dość chłodne.	Nie należy sądzić z pozorów, z zimną powagą rzekła gospodyni; pan Gaczycki nie jest wcale takim za jakiego panie go macie.	Nie; wytłumacz mi, proszę...	Niech pan o tym nie mówi Przeszłość jest daleko.	Tej panny już nie ma u nas	Przepraszam cię, tu wszyscy są chorzy, jedni na cynizm, tępą głupotę albo po prostu na nikczemność, a inni dali się wrobić, pozwolili, żeby im spreparowano pokraczne garby, żałos­ne grymasy, wykrzywione ryje, tu się w cztery oczy bełkocze albo skomli, drwi, szydzi, plotkuje i obmawia, zgnojone uciechy lo­kai i niewolników, śmichy-chichy kastratów, to jest nasza pols­ka szczerość, odwaga, fantazja i ukochanie swobody, ale za to sprawnie i bezwstydnie zaczyna się kłamać, gdy liczba oczu i uszu wzrasta, tu już nie ma żadnych konfliktów, żadnej zadry w brzuchu, kiedy się kłamie i co innego myśli na użytek własny, i co innego publicznie deklaruje. Konrad, to jest najokropniej­sze, że tutaj prawie wszyscy stają się coraz gorsi, wzrasta oświata, podnosi się poziom cywilizacyjny i upowszechnienie tzw. wartości inteligencja, wrażliwość, fantazja, uzdolnienia tylko że tego jest mało, rozpaczliwie, zawstydzająco mało, starcza tego na błysk, na zryw, stumetrówkę, olśniewający wyczyn, błyskotliwą improwizację, Starość, Klęskaa potem klops, brak­nie paliwa, wulkany wygasają, źródła się kurczą, ziemia jałowieje, najpiękniejsze drzewa próchnieją albo się je bezmyślnie ścina, i tak pokolenie po pokoleniu zaczyna się w tym kraju brawurowo, bohatersko, fajerwerki, pioruny i błyskawice, wielkie zapowiedzi i nadzieje, a potem „wiek męski, wiek klęski”, bezcenne energie już się wyczerpały, były diamenty, został popiół, „ostał ci się ino sznur”, tyle że potem trzeba żyć, natura nie udziela ludziom owej wspaniałomyślnej i litościwej łaskawości, dzięki której efe­merydy pustynne, spełniwszy swój przyśpieszony byt roślinny, umie­rają i giną, ludzie muszą żyć, zresztą chcą żyć bez względu na to, czy mają ku temu dostateczne racje i zasoby, wydaje mi się nawet, że tylko wewnętrzne bogactwo pozwala ludziom godzić się na śmierć albo śmiercią płacić, nędzarze kurczowo życia się trzy­mają, chcą się urządzać, stabilizować, podnosić stopę życiową	Mnie się, panie lejtnant, nie podoba na tym afiszu to, że ten żołnierz tak nieostrożnie używa powierzonej mu broni. Przecież on może ten bagnet złamać o mur, a w dodatku bez najmniejszej potrzeby, i na pewno byłby za to ukarany, bo ten Moskal podniósł ręce do góry i poddaje się. To jest jeniec, a z jeńcami trzeba się obchodzić porządnie, bo tak czy owak oni także są ludźmi.	Czy pani dobrodziejka nie będzie jutro w N. na odpuście?	Ale pójdziesz; posłyszymy na jednym korytarzu dwie przynajmniej odmienne definicje prawdy, a obie równie fałszywe, toć przecie warto kilka kroków	I ten medalion jest całym prezentem przedślubnym?... Niezbyt hojny narzeczony: kocha jak trubadur, ale...	Już zmokłam! Patrz, co to za wspaniały widok...	Panno Rosiczko... niech się pani nie denerwuje...	Zerbinę? Co to takiego!	Czarodzieje chcą wszystkie wróżki wytępić. Krasnoludki pomagają wróżkom. Ale i krasnoludki są słabe... Długo będzie trwała walka. Aż nadejdzie chwila, gdy zbuntuje się czarnoksiężnik i stanie na czele wszystkich dobrych wróżek. Zdobędzie on fortecę, gdzie ukrywa się naczelnik czarodziejski, uwolni uwięzione wróżki.	Na cóżby ci się to zdało? Dziwny też z ciebie chłopiec!	A ciocia haftuje. Czy to stuła znowu? Proszę ją śpiesznie dokończyć dla swej faworyty.	Dałbyś waść pokój. To narzeczona pana Podbipięty albo tak jak narzeczona.	Et, głupiś, Żabba! Co do mnie, rad jestem, że się wreszcie odczepiłem od niego!	To wytłumacz, żebym się mógł ustrzec!	A wam po co występować z pretensją? Przecież wy macie swoją żywność.	Ależ to istne dzieciństwo!	Ba! to rzecz najmniej zadziwiająca! trzęsie teraz całą massonerją naszą, bo ma tu posłannictwo i władzę wielką od mistrza...	Chi-cha! Tak to mię oskarżyły! A niechże im też Pan Jezus da zdrowie!... Samem nawet zapomniał dyrektorowi powiedzieć o tym śpiewaniu. Chy...	Co panu?	Cóż to znaczy?	Jeżeli pan profesor pozwoli, to podczas pańskiej nieobecności będę tu zaglądał, by pomagać koleżance Kańskiej.	Mistrzu, to panu tak mało czasu zajmie. Przecie misteriamisterium	No, to klawo. Pójdziesz z nami?	Wie pan, co ona powiedziała o panu Kopowskim?	Z przyjemnością. A o co chodzi?	A czy wie pani, jak ja przyzwyczaiłem się w myśli nazywać panią?	Zawżdy pan z panem łacniej się zmówi, w przyjacielstwie żyją, a mścić się na Lipcach zapowiadał!...	Ach, jaka szkoda. Przepraszam was. Muszę się przebrać.	Bardzo dawno	Będzie waści rad.	Chodzisz jeszcze na karty?	Cicho mi być, cwaniaczki! Ja tu jestem rządcą!	Indianie mają w zwyczaju używać zatrutych strzał, zupełnie jak dzikusy znad Orinoko i Amazonki.	Jak mi diabeł miły! Jak mi diabeł miły, ma chłopak rację!	Lepiej pić herbatę niż wino i wódkę	Niech diabli porwą przyjaciół, którzy czują się w prawie mówić człowiekowi kazania	Ojcze czcigodny jesteśmy na miejscu.	Przesadzasz, jak zawsze.	Tak, ma pan słuszność, on chodził z tym dziadem. Znam nawet tego ślepca. Nazywa się Pew.	U ciebie córka, u mnie syn... niechaj jak toj kazau, boska siła przezwycięży czartowską siłę...	Betty zrobiła ci dwa kleksy?	Czemu?	Czy zna pan historię Paszy z Janiny?	Czyli napis głosi, że „dopóki Maria dzwoni, odpędza i rozprasza wszelkie larwy piekła”?	Do czego zmierzasz?	Dolewska pochyliła głowę i milczała długo, a potém odrzekła:	Eisime, Onute, visi į pakajus	I pan też?	Ja myślę!...	Jako wierny sługa króla!	Jeśli zapomniał o tobie?	Miasto jest górą.	Muszę natychmiast ostrzec Rumi przed grożącym jej niebezpieczeństwem.	Mówże! Rodzice żywe? Bracia żywe?	Napisała tak: „Stefcia umarła	O, tak!	Oczywiście.	Polityka	Połknęłabym chętnie, żeby z nią skończyć	Prawdopodobnie.	Słońce stało wówczas w zenicie?	Trucizna, Kara, Prawo	Trzeba go wymasażować.	Ty, niemasz nic...	Uścisk dłoni, spojrzenie, obietnicę?	Zabił pan kogo?	Zaklinam, racz cnotę przechować aż do głównego występu!	Zaraz każę waćpanu wina z jajami zgrzać i sama przyniosę.
Bądź co bądź to mój obowiązek. Z tego powodu nawet odwlekam wyprawę, choć tam może przyjaciel mój mnie potrzebuje.	Czy nie rozumiesz, że przy pewnym udoskonaleniu może wola panować nad wszystkimi funkcjami ciała, jak zazwyczaj panuje nad niektórymi tylko ruchami? Wszakże już fakirzy najniższych stopni, tak od wiedzy prawdziwej dalecy jak Ziemia od Słońca, choć w jej promieniach żyjący, zdołają wedle woli powstrzymywać tętno serca i pracę nerwów i wprawiać się w ten sposób na jakiś czas w stan pozornej śmierci.	Racja; ale takiego narobiłeś mi apetytu, że aż mi ślinka cieknie. Muszę to zobaczyć i znajdę na to jakiś sposób.	Ale po cóż ma pan tu zostawać? Musi pan czekać na pociąg, a w takim razie lepiej niech pan jedzie z nami naprzeciw niego. Będziemy jeszcze parę godzin razem...	Ale przecież nie ma czasu do stracenia, ułaskawienie powinno już nadejść.	Ależ jaki powód?	Ciotka niesłusznie oburza się na postępowanie pani Koryckiej. Podług mnie, ona postępuje, jak kobieta rozumna i prawa. Wola ludzka kończy się tam nawet i ciotka musi się na to zgodzić. Jeśli pani Korycka kocha innego, to nie pozostaje jej nic, jak rozstać się z mężem. Wiem, co powiedziałaby ciotka i co ty, prawdopodobnie, myślisz w tej chwili, Anielko: myślisz, że pozostaje jej obowiązek	Cóż! Ładny mamy tu widok, panie artysto?	I nie tylko wygląda ale i smakuje zupełnie jak nasze wino. Gdyby nie pachniało piwem, to trudno byłoby poznać.	Jak dotąd może pan istotnie widzieć tylko anomalie. Jednak wydały mi one się tym bardziej podejrzane, kiedy się dowiedziałem, że malarza Charpenais, kopistę Rubensa, przedstawił i polecił hrabiemu de Gesvres sam Jan Daval.	Musimy się jednak przekonać Za późno już, żeby wejść tam dzisiaj, ale jutro przyjdziemy znowu. O, Prissy, gdybyśmy zdołały zdobyć ten piękny dom! Czułam zawsze, że szczęście moje związane jest z „Ustroniem Patty”, czułam to, odkąd ujrzałam ten dom po raz pierwszy.	Natałka ano ją ludzie Bondarywną tylko nazywają, i na okół na dwadzieścia mil znają to cudo, gołąbka mojego kochanego.	Nie, może właśnie jeszcze wcale nie ta późno. Nie minęły jeszcze nawet całe dwadzieścia cztery godziny. Jeżeli się pospieszyć...	Nietrudno to spostrzec. Zonia spogląda na mnie bardzo niechętnym okiem, przeczuwając we mnie rywalkę.	No, przecież ci, którzy mają dać koncert: Stella i Sataniello. On nazywa się Sataniello i z pewnością będzie grał na wiolonczeli, bo ją pan Miętlewicz wykupi....	Odszukiwanie każdej rzeki w Pendżabie niełatwym jest przedsięwzięciem Mnie wystarczy strumień, który zostawia mulny osad na mych gruntach, i dziękuję za to Bhumii, bóstwu pieleszy domowych.	Przypomnijcie sobie dobrze... opowiadania poczciwej babki... coś, gdzie chodzi o Iglicę... Może jakaś zaczarowana Iglica... czy ja zresztą wiem?	Przyszlibyśmy tu o wiele wcześniej gdyby nie to, że powaby twej rodzinnej mowy, o Parnezjuszu, oczarowały tego młodego obywatela.	Pójdziesz pomaleńku do Ropuszego Dworu? Co ty mówisz? To ty nic nie wiesz?	Różnie się może zdarzyć. Może nasz Zwycięzca przybyć tu, uciekając przed zwycięskimi szernami, a wtedy będzie pewno gnał w Kraj Biegunowy, aby zniknąć co prędzej w swym wozie...	To nie z powodu herbaty Oni źli są na pana, żeś szlachcic i do nich niepodobny. Wielu z nich chciałoby się przyczepić do pana, obrazić czymś, poniżyć. Jeszcze pan tu dozna wielu nieprzyjemności. Nam tu wszystkim niezmiernie ciężko, daleko ciężej pod każdym względem aniżeli innym. Potrzeba dużo zimnej krwi, ażeby się z tym oswoić. Wiele jeszcze spotka pana nieprzyjemności i za herbatę, i za oddzielną żywność, pomimo że tu bardzo wielu i bardzo często spożywa swoje potrawy, a niektórzy stale piją herbatę. Im wolno, a panu się nie godzi.	To znowuj siedzicie z dziećmi?	W chmurach kryją się doprawdy dziwne, tajemnicze rzeczy To pewne, że pewnego rodzaju zachmurzenie często na nas wywiera wpływ niezwykły. Pociągają nas ku sobie, jakby chciały nas w cień swój chłodny wessać i ponieść kędyś. Ich postacie są barwne i cudne jak wyszeptany sen otchłani duszy, jaśń ich i wspaniała światłość ścielące się po ziemi to zwiastuny owej nieznanej, niewysłowionej, zaziemskiej wspaniałości. Ale są inne chmury, ponure, zamyślone, przerażające, z których wyzierają straszydła przedświatowejprzedświatowy	Wydam się może zarozumiałym, ale doszedłem do odkrycia osoby, obserwując zachowanie jego. Wiem, kto skradł kamienie!	Zawsze tak postępować będę z moimi i twoimi, książę, wrogami, choćby najwyższe zajmowali stanowisko i choćby mi przez to groziło największe niebezpieczeństwo.	A co? a co?	A czego się pan uśmiecha, można wiedzieć?	A na buntowników.	A niby kto?	A no, chwała Bogu!	A teraz skoro przygotował pan już serce na żywsze wzruszenia, proszę szykować się na spotkanie z synem.	Ach, tak: mówiliście państwo o tym tego wieczoru. Ale ja nie rozumiem...	Ach... Jak... jak się masz?	Ale dlaczego ona tak nagle wyjechała?... Dlaczego?... i jeszcze Bóg wie dokąd	Ale musicie trzymać się Nilu.	Bez orszaku	Bo miałam spędzić noc, no z jakimś.Bo miałam spędzić noc, no z jakimś. / w źródle pomiędzy tymi dwiema kwestiami Batii brak wypowiedzi Piotrusia.	Bodajżeś olsnąłolsnąć (daw.)	Byle nie chciał zostać protektorem jako ów Angielczyk Kromwel, któren na pana własnego nie wahał się świętokradzkiej ręki podnieść.	Ciągnij!	Co acaństwo o tym liście mówicie?	Co on mówił?	Czego ono tak ryczy te bidło?	Czy nie moglibyśmy prosić pana Ochockiego, ażeby lejce oddał stangretowi?	Człowiekowi miło by tu było mieszkać, panie Copperfield	Dodajecie mi otucha z waszą wesołością; głowa czyni mi straszny ból, dzwonienie uszu bezustanne, usiąść o moich siłach nie zdołam.	Doprawdy, że nie zauważyłem.	Dziś znajdę... jest dopiero trzecia...	Ho! ho! czy nie chodzi tu przypadkiem o panią de Bois-Tracy?	I taka elegancka! A on	Iście całuje...	Ja również. On jest bardzo stary. Ojcze Okularników, tu wszędy wokoło jest jeno knieja, jako była od początku.	Ja tu jestem i przyrzekam ci, że cię nikt nie wypędzi; rozumiesz? Zostaniesz nadal i ty, i twoi przyjaciele. Już się wcale nie gniewam.	Ja zapłacę.	Jakiego ognia?	Jestem na twe rozkazy, Mokumie	Jeszcze raz muszę podziękować. Radzę panom najżyczliwiej: połóżcie się spać i pozwólcie jechać mnie samemu. Nie potrzeba mi eskorty; lubię też nade wszystko samotność.	Kupą, kupą, do mnie, nie dawać się!	Musisz.	Mój Olesiu rzekła po krótkiem milczeniu	Nie W naiwności d’Esgrignona było coś z prowincjonalnego dudka, na czym spostrzegłam się nieco za późno lub za wcześnie, jeżeli wolisz.	Nie boję się Reni ani nikogo na świecie. Jestem księciem Józefem	Nie chcę!...	Nie jest jeszcze zupełnie taki stary ma cienkie nogi i bardzo jest podobny do bociana. Nosi kamasze. Chodźżechodźże	Nie jesteście panowie rozsądni Widzieliście papier; stary Séchard powiedział wam, że syn jego, zamknięty przezeń, wytworzył w ciągu jednej nocy, za pomocą materiałów niewątpliwie niekosztownych, doskonały papier... Jesteście tu, aby dojść do porozumienia. Chcecie nabyć, czy nie chcecie?	Nie pamiętam.	Nie wiem. Przywykłem myśleć, iż ten zwycięża, kto klęski w ogóle nie bierze w rachubę.	Nie, nie ma. Będzie dopiero.	No	No, nie zapominaj, że już kawał czasu upłynął, odkąd pochowaliśmy młynarkę.	O! Tu chodzi tylko o chwilę porozumienia się na punkcie miłosnym. Wtedy dzieci zostawia się w domu.	O, nie, wziął, bo mu się należały... na pokrycie długów mojej rodziny.	O, niezawodnie! Dziwnie ona jest dobrą.	Oby go żywcem odarł ze skóry pan borów, Tane-Mahuta!	Ojcze! i ja z tobą. Czekając tutaj na was, umarłabym z trwogi.	Ostatecznie tak, jak rzeczy stoją, vadium złożyć trzeba i rudera zwali mu się na łeb. Ano, nie chciał mi wierzyć! Co ci trzeba?	PaxPax (łac.) rzekł de Löwe.	Pencroffie, pomyśl o Ayrtonie Znowu stał się uczciwym człowiekiem.	Proszę mu powiedzieć, że chciałby z nim rozmawiać Captain J. van Toch z Surabaja. Yeah oto moja wizytówka.	Przypuszczam jednak, że pragniesz pan zasięgnąć mojej rady w sprawie aktualniejszej i bardziej realnej	Sam ja funkcje różne Skrzetuskiemu wynajduję, bo widzę, że się boleść w nim zamknęła i że go stoczy, a szkoda mi go niewypowiedziana. Nic-że on wam o niej nie mówił?	Samochodem!	Sonolo symbolo...	Słucham cię, Jacku	Tak jest! A tylko człowiek tak ograniczony i nieprzenikliwy jak ty mógł się nań złapać... Gdybyś mnie był posłuchał...	Tak powiadasz?	Tak, chodźmy już, chodźmy	Takie piękne nazwisko! Jedno z najpiękniejszych we Francji!	Ten łycarłycar (ukr.) pytał krztusząc się ze śmiechu.	Uśmiechnęła się ironicznie:	Wiary	Widać zatem, że pan Smith przyszedł tu sam	Wierzenia	Więc wasza królewska mość jest pewien, że aeroplanem wracać nie będziemy, tylko na wielbłądach?	Zapalić żyrandol: wszystkie świece	Zapewne. Mam dużo zajęcia.	Zbyt wiele by mnie ta próba kosztowała. Nie mam na nią sił.	Znam go.	Że ty nie możesz odgrywać tej roli, którą ja odgrywam.	Żyje i opowiada.
To nie bajka, broń Boże, lecz najoczywistsza prawda, spisana ręką twego ojca i jego podpisem stwierdzona. Hrabia de Lembrat, słuchając jedynie podszeptów dumy, postanowił chwycić się podstępu. Powiedział on sobie: „Moje rodowe nazwisko zabłyśnie jeszcze wśród świata, na przekór Bogu i naturze”. I w najściślejszej tajemnicy kupił od owczarza dziecko, kazał wynieść się jak najdalej jego prawemu ojcu i jego prawej matce, którzy zmarli następnie we Włoszech, i starał wmówić w siebie, że to jego własna krew płynęła w żyłach nowo narodzonego. Tym dziecięciem był Roland de Lembrat: byłeś ty!	Sądzę że na wszystko powinniśmy spoglądać z tej drugiej, pogodniejszej strony. Każdy omylić się może, a musi się omylić tym bardziej, im bardziej o czymś rozmyśla. Lekarze sądowi to ludzie, a ludzie mają swoje wady. Raz trafiło mi się w Nuslach, że na moście na rzece Boticz podszedł do mnie w nocy pewien pan, kiedym powracał z gospody „U Banzetów”, i trzasnął mnie bykowcem przez głowę, a gdym leżał na ziemi, przyjrzał mi się przy świetle latarki i powiada: „To pomyłka. To nie ten”. I tak go ta pomyłka rozzłościła, że mnie przeciągnął bykowcem jeszcze raz przez plecy. Taka to już jest natura ludzka, że człowiek myli się aż do śmierci. Był też taki jeden, który znalazły w nocy wściekłego psa na pół zmarzłego, zabrał go z sobą i wsunął żonie pod pierzynę, jak się ten pies rozgrzał i okrzepł, to pogryzł całą rodzinę, a najmłodsze dziecko w kołysce rozszarpał i zeżarł. Albo dam wam przykład, jak w naszych stronach pomylił się pewien tokarz. Otworzył sobie kluczem kościołek Św. Michała w Pradze na Podolu, bo myślał, że to jego dom, w zakrystii zdjął buty, bo myślał, że to ich kuchnia, położył się na ołtarzu, bo myślał, że to jego łóżko, i przykrył się takimi zasłonami ze świętymi napisami, a żeby mu było wygodniej, pod głowę położył sobie Ewangelię i inne księgi święte. Rano kościelny znalazł go w kościele, a ten, gdy się już całkiem opamiętał, powiada całkiem dobrodusznie, że to pomyłka. „Ładna pomyłka kiedy przez tę pomyłkę będziemy musieli kościół na nowo wyświęcać”. Potem tego tokarza badali lekarze sądowi i dowiedli mu, że był zupełnie poczytalny i trzeźwy, ponieważ gdyby był schlany, toby nie trafił kluczem do zamku drzwi kościelnych. Potem ten tokarz umarł na Pankracu w więzieniu. Dam wam też przykład, jak na Kladnie pomylił się pewien pies policyjny, wilk tego znanego rotmistrza Rottera. Rotmistrz Rotter hodował takie psy i robił doświadczenia z włóczęgami, tak że wszystkie wędrusy zaczęły Kladno omijać. Więc wydał rozkaz, żeby żandarmi za wszelką cenę przyprowadzili jakiegoś podejrzanego. Przyprowadzili mu tedy dość przyzwoicie ubranego człowieka, którego znaleźli w lańskich lasach siedzącego na jakimś pniaku. Zaraz też kazał, aby mu odcięli kawałek poły od surduta, dał ten kawałek surduta obwąchać swoim żandarmskim psom, a potem zaprowadzili tego człowieka do jakiejś cegielni za miastem, a jego śladem puścili te wytresowane psy, które go też znalazły i przyprowadziły z powrotem. Potem ten człowiek musiał włazić po drabinie na strych, skakać przez mur, wskoczyć do stawu, a psy za nim. W końcu pokazało się, że ten człowiek to był jeden czeski poseł radykalny, który wyjechał sobie na wycieczkę do lańskich lasów, bo go parlament już zmierził. Toteż mówię, że ludzie mają swoje wady i mylą się, czy to będzie uczony, czy też głupi, nieokrzesany idiota. Mylą się i ministrowie.	Tak samo urządziliśmy jedno pole podczas manewrów w okolicy Pisku Był tam z nami jeden pan arcyksiążę, ale to był pan bardzo sprawiedliwy, bo gdy ze względów strategicznych włóczył się ze sztabem swoim po polu obsianym zbożem, to tuż za nim jechał adiutant, który całą wyrządzoną szkodę szacował. Niejaki Picha, gospodarz wiejski, nie umiał się cieszyć z takich wysokich odwiedzin i nie przyjął od urzędu skarbowego osiemnastu koron odszkodowania za pięć morgów stratowanego zboża, chciał się prawować i dostał za to, panie oberlejtnant, osiemnaście miesięcy. A ja sądzę, panie oberlejtnant, że właściwie powinien się był cieszyć, że ktoś z domu cesarskiego przebywał na jego gruncie. Inny gospodarz, trochę sprytniejszy, byłby wszystkie swoje dziewuchy poubierał w białe suknie jako druhny, byłby im powkładał w ręce bukiety i porozstawiał je na swoich gruntach, żeby witały dostojnego pana. Czytałem kiedyś o wielkim władcy indyjskim, którego poddani tak samo pozwalali się tratować takiemu słoniowi.	Chyba że mu powiem, że to pani sobie nie życzy.	To filantrop Trzeba przyznać, że, w swoim rodzaju, więzienie w naszym mieście jest godne podziwu. Jego białe, czyste cele rozchodzą się niby promienie z jednego środkowego punktu obserwacyjnego. Więzień tam nikogo nie widzi, lecz ciągle jest na oku. Nie ma co mówić, jest to więzienie dobrze pomyślane, nowoczesne, postępowe! Zeszłego roku, gdy zwiedzałem Maroko, w Tangerze, na podwórzu ocienionym morwami widziałem nędzną budowlę z błota i wapna, przed którą drzemał wysoki Murzyn w łachmanach. Był on żołnierzem i kij służył mu za broń. Przez wąskie okna tej budowli wysuwały się ogorzałe ręce trzymające trzcinowe koszyki. Byli to więźniowie, którzy z więzienia za marne grosze ofiarowywali przechodniom nieudolne próbki swej pracy. Głosem gardłowym zawodzili skargi i modlitwy, przerywane nagle przekleństwami lub okrzykami wściekłości. Zamknięci razem w obszernej sali, dobijali się o dostęp do okien, bo wszyscy chcieli wysuwać z nich koszyczki. Zbyt ożywiona sprzeczka wyrwała z drzemki czarnego żołnierza, który kijem zmusił te błagające ręce do cofnięcia się za ścianę. Ale za chwilę wysunęły się inne, tak jak pierwsze brunatne i sinymi pręgami poznaczone. Zdjęła mnie ciekawość, by zajrzeć do wnętrza więzienia przez szpary w drewnianych drzwiach. W mroku ujrzałem na wilgotnej ziemi tłum w łachmanach, brązowe ciała leżące między czerwonymi szmatami, pod turbanem twarze poważne z długimi, siwymi brodami i zwinne Murzyniątka ze śmiechem plotące koszyki. Tu i ówdzie brudne szmaty na opuchłych nogach źle okrywały rany i wrzody. Widać, słychać było bieganie, szelest robactwa. Czarna kura dziobała błotnistą ziemię. Żołnierz pozwalał mi przyglądać się więźniom do woli, czyhał tylko, by, nim odejdę, wyciągnąć rękę. Pomyślałem wtedy o dyrektorze naszego pięknego więzienia departamentalnego. I powiedziałem sobie: „Gdyby pan Osjan Colot przyjechał do Tangeru i zobaczył to, oburzałby się na owo wstrętne, ohydne więzienie”.	Zaraz, czekajcie chwileczkę! Jeżeli wam do zdechlaków nie pilno, to dlaczegóż nie uciąć gawędki?	A jak to przyjął William Obadiah?	Bardzo to wprawdzie blisko, lecz jakżeż ja pójdę tak, jak jestem ubrany?	Byłoby to daremne.	E... widzicie, kumo, ja wiem, na co oni to robią	Hh! hm! mruknął Przepiórka, to po cóż z tem do Konopnicy?	Hę? Co takiego? Kto to był? Gdzie to było?	Jak to namyślić?! Przez osiem lat, odkąd po raz pierwszy mówiliśmy o tym związku, mało miał pan czasu do namysłu?	Może to jaki zagraniczny poseł?	Starościcu kochany przykrą mam misją, ale cóżeś powiedział, to obelga!	To my, my sami	Berlin, Rzym, Paryż, to wszystko leży pod jednym dachem, kiedy się raz wyjedzie za granicę...	Musi to być coś na kształt tego, że prawda z każdej strony inaczej się wydaje. Ale po co waści ten klin sobie bić w głowę	Albo tańcował z diabłami po piekle. Szlachcic to jakiś niedobry, widzi mi się	Organiściak jeno, a jak się to wybrał galancie.	Śpieszyłem powitać W. K. Mość a uprzedzić ją, iż król ojciec pragnie tego mocno, aby się raz nieporozumienia z królem Ferdynandem skończyły. Przybyły aż tu posły nalegając na to, aby królowa Elżbieta na Litwę z W. K. Mością jechała.	Panie bracie jakoś w tej historii jedno z drugim mi nie kwadruje. List, który mi wczoraj pokazywałeś, jawnie tego dowodzi, że lubo panna Zuzanna przed nami obydwoma otrzymała partię Niemców, jednak nie ma ona ani niemieckiego ducha, ani niemieckiej wiedzy i że nie tylko druku nie wymyśli, ale nawet ani się pisać już nigdy nie nauczy, a tu mi znowu takie subtelne sztuki o niej powiadasz.	Ale można by mu nie podać ręki	Kochany! Jakiś ty dla mnie dobry! Ale, Niku, ja nie jestem taką egoistką, żeby ze szkodą dla ojczyzny starać się o zatrzymanie cię tutaj. Zrobisz, jak postanowisz, jednak, moim zdaniem, powinieneś ratować kraj.	Ojcze mój! Nie pojadę. Zostanę z tobą. Daruj mi. Przebacz, nie wiedziałam, że ci sprawię boleść taką. Nie zostawię cię samego, nie rozstaniemy się nigdy. Słyszysz, ojcze, tylko mi przebacz Tak, nie pojadę, zostanę z tobą, ojcze.	Czyż nie wyświadczył mu pan przysługi, takiej, której nie da się zapomnieć?	To mój mąż Piotrze pan jest przyjacielem Lodovica; zdarzył mu się dziś wypadek z tamtej strony rzeki, pragnie się schronić do Ferrary.	My, chrześcijanie, wiemy przez Akte, co się na Palatynie dzieje. Zaliś nie słyszał, że cezar wkrótce po mojej ucieczce, a przed swym wyjazdem do Neapolis, wezwał Aulusa i Pomponię ja zaś z porady starszych nigdy nie pisałam do matki, gdzie jestem, by zawsze śmiało mogła zaprzysiąc, że nic o mnie nie wie. KłamstwoTy może tego nie pojmiesz, Winicjuszu, ale nam kłamać nie wolno, nawet gdyby o życie chodziło. Taka jest nasza nauka, do której chcemy stosować serca, więc nie widziałam Pomponii od czasu, gdym opuściła jej dom, ją zaś zaledwie od czasu do czasu dolatywały dalekie echa, że żyję i żem bezpieczna.	Mój panie pańskie słowa są zagadkowe, toteż nie będzie się pan dziwił, że do tych słów nie przywiązuję szczególnej wagi i nie wierzę im. A jednak nazbyt daleko już posunąłem się, uczestnicząc w zagadkowych pańskich matactwach, bym nie chciał również dowiedzieć się ich zakończenia.	Nie ma powodu wzbraniać się Na razie cel jest wspólny. Jeno że wy chcecie nas, dzicz, jak myślicie w duchu, użyć za narzędzie, a ja się śmieję i z tego, i z was. Najlepiej sprawę postawić jasno i otwarcie. W waszym przekonaniu ze zwycięstwa, z naszą pomocą otrzymanego, skorzystacie wy, mędrcy, uczeni, artyści i coś tam podobnego. A ja wam powiadam, że nie my wam, lecz wy nam później służyć będziecie, o ile naturalnie przyjdzie nam ochota korzystać z tego, co wy możecie dać.	Czy nie lepiej by było tamtych tu wezwać?	Doskonale! I rogów niech pani doda Pan jest niemożliwy, panie Trestka. Już widzę, że nigdy nie nauczę pana dobrego smaku. Jakże można było porównać mnie do tej obrzydłej, starej Pallas Ateny? Myślałam, że zostanę DianąDiana (mit. rzym.) piękna kochanka Erosa, boga miłości, wyobrażana w malarstwie w postaci dziewczyny o skrzydłach motyla; również: personifikacja duszy, psychiki, stanu wewnętrznego.. Wówczas i pan może by został przynajmniej HermesemHermes (mit. gr.)	Mściwy gad! A wszystko przez te szczury! Wtedy i ja zacząłem go błagać, a Stalky wyznał, że dopuszczał się regularnie kradzieży przez sześć lat od samego początku, jak tylko przyszedł do szkoły i że ja go tego nauczyłem à la Fagin. Mason aż pozieleniał z radości. Był pewny, że już się mu nie wymkniemy.	Kiedyście się pogodzili, moi drodzy to mogę zostawić was samych bez obawy, że się pokłócicie. Idę do dziadka.	Nie waż się Nie trzeba.	Alboż nie pokłóciłeś się z Poqueliniem, który tak niegrzecznie ściągnął jedną scenę z twego Pedanta, aby ją następnie przyczepić do tej farsy, która ma tytuł Szelmostwa Skapena?	Ależ tak, wierzę. A czy ty sobie wyobrażasz, że ja cię nie kocham!	Nie będzie wcale wiedziała o tem, jak o wielu innych	A dlaczego nie przyszedłeś do sklepu, do pana Rzeckiego?	Krzysztof Czema mniema, że smoka nie ma!	Nic nie szkodzi. Oni z pewnością lada chwila przyślą do nas poselstwo z prośbą, żebyśmy w szkole o niczym nie wspominali Diabelnie im musi na tym zależeć. Biedna szósta! Biedna stara szósta!	Nie dostałem zapalenia mózgu ani nie padłem trupem Nic sobie nie robiłem z tego słońca wiszącego mi nad głową. Rozmyślałem równie chłodno jak człowiek siedzący w miłym cieniu. Ta tłusta bestia, kapitan, wychylił kudłatą głowę spod płótna i wlepił we mnie świdrujące oczki.	Nie słyszał ja nic. A choćbym i słyszał, tom ja nie pachołek burgemeistra, jeno socjuszsocjusz (daw., z łac.)	Nie wiem, proszę wielmożnego pana. Tak idę...	Nie zapomnę nigdy!... Wasza łaskawość może być pewny....	Oto niektóre cyfry które zachowałem w pamięci. Jeśli się nie mylę, znaleziono średnią głębokość ośmiu tysięcy dwustu metrów w północnym Atlantyku, pod trzydziestym piątym stopniem, które wykazały dwanaście tysięcy metrów, czternaście tysięcy dziewięćdziesiąt jeden metrów i piętnaście tysięcy sto czterdzieści dziewięć metrów. W rezultacie przypuszcza się, że gdyby dno morskie było zniwelowane, dałoby średnią głębokość około siedmiu kilometrów.	Możemy się nawet przeprawić i gdy nas będą szukać z tej strony, my będziemy z tamtej.	Wasza książęca mość miałeś paroksyzm... Sama choroba często różne jasełeczka przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić.	Wypiłem jeden tylko toast za zdrowie Herberta, który po ciemku zamiast Lidii pocałował w rękę maszynistę.	A, podatki są ciężkie. Zabierają im wszystko, ale zostawiają resztę. Uderzony korzyścią tego systemu, pasza egipski zamierzał właśnie zorganizować swoją administrację w tym duchu, kiedy się z nim rozstałem.	Ba! Tyle tylko!	Czy wy wiecie, jak ja umiem skakać?	Czy żołnierze byli źli na niego?	Córeczka po nieboszczce stoi wedle niej za krzesłem.	Gdyby na mnie padło, na środku drogi zdarłabym Jagnę za łeb, a wyzwała, a skleła, a kudłów naczesała, żeby całe życie pamiętała.	Jesteś najpoczciwszy z ludzi, Lucyanie. Ale żebyś się tam dla rozrywki choć zakochał w kimkolwiek wracając do dawnéj wesołości.	No co, złodzieje, jak wam się powodziło przez ten miesiąc?	O tak, dość dużo! Jest nawet stary lokaj spełniający rolę ciceronaciceron (daw., z wł.)	Oho! pokazuje się, iż mamy znów coś nowego.	Precz mi jędzo! bo cię psami wyszczuję! krzyknął Maxym wypadając z chaty za próg.	A cóż ksiądz proboszcz mówi na taki brak nabożeństwa w panu Lucyanie?	A siano?	A skądże, przepraszam, taka konfidencja?	A!... przypominam sobie, hrabina de Winter...	Ale z jakich?	Boli mnie trochę głowa.	Caban, Cabaniątko kochane, zawołaj Mordchaja.	Co wasza miłość rozkaże?	Co?	Dla czegoż uciekacie z pod tego pięknego nieba?	Do diabła z tym!	Dobrze	Ekscelencja zrozumie, przeczytawszy list.	Gdzież klatka?	Górscy Ludkowie!	Harda twa mowa.	I posiadamy około trzydziestu złotych miesięcznie...	Ja ich tak wiele narobiłem, że byłby trudny wybór	Jakim prawem naszliście naszą siedzibę?	Janek.	Jest jeszcze droga na Mazury!	Już dobrze, stryjciu Antoni. Będziemy mówili o czymś innym.	Każdemu wolno we własnych rachunkach zrobić pomyłkę	Krasawica pierwszy sort, ta moja blondynka, patrz Moryc.	Mateusz go wyporządził. Samej słomy na dach wykręcili ze trzy kopy	Mój ojciec umarł!	Oj lepiej zamówić u któregoś z ekonomistów.	Owszem, wiem, Krymtataria leży nad Morzem Czerwonym	Pal blisko, nagroda daleko!	Pani proszę odsunąć od siebie te okropne myśli, bo graniczą z obłędem. Gdy już kogoś położą do grobu, będzie tam spał wiecznie	Panno Stefanio!...	Pomówię z nim, Nedzie.	Potem pojedziemy znów dalej, jeszcze jeden dzień i noc jedną... Malec położył znów głowę na poduszce.	Resztki wody namagnetyzowanej przez Kamę zmieszane ze specjalnym preparatem, sporządzonym przeze mnie dla wzmocnienia fluidycznych jej własności. Owe sutki wystające z tej alchemicznej ukariny	Szlachcicem zza oceanu	Tak, ładne	Wedle rozkazu, panie majorze o ile zrozumiałem pańskie słowa, pan major przybył tutaj, żeby mnie zbadać.	Wolfgang! co on powiada?	Z wyjątkiem bardzo długich słów potrafię odczytać wszystko	Znam...
Tylko bez błazeństw, Turkey! Słuchajcie mnie. Ja sam niejednokrotnie wam powtarzałem, że w całej szkole nikt nie może mieć tak wielkiego wpływu na chłopców, jak wy. Wiecie także, że nie zawracam wam głowy etyką ani morałami, bo nie wierzę, aby takie szczeniaki ludzkie mogły się na tych rzeczach zrozumieć w tak młodym wieku. Ale mimo wszystko, bardzo by mi było przykro, gdybym się dowiedział, że wy psujecie młodszych od siebie. Beetle, nie przerywaj mi, pozwól mi skończyć. Mr. Prout ma wrażenie, że ty w jakiś sposób psułeś swych kolegów.	Nie sprowadzę, bo jeśli taka jest wola Boża, żeby ta mysz była dla mnie znakiem i ostrzeżeniem, to nie chcę iść przeciw tej woli. Otóż tego roku nic mi się nie pokazało. Mówiłem to Maryni... Może Bóg zechce w jakikolwiek sposób okazać, że czuwa nad naszą rodziną. Słuchaj, mój drogi: wiem, że ludzie gadają, że jesteśmy zrujnowani, a przynajmniej w bardzo złych interesach. Otóż sam osądź: Krzemień, wraz ze Skokami, z Magierówką i Suchocinem, ma około dwustu pięćdziesięciu włók. Jest tam około sześćdziesięciu tysięcy rubli Towarzystwa razem: dziewięćset dziesięć tysięcy...	Wiem, że się tego nie wyrzekniesz, póki będziesz mogła występować w białej sukni, z rozpuszczonymi włosami i w klejnotach ze złotego papieru. Nie mamy lepszej aktorki od ciebie i wszystko przepadnie, gdy zejdziesz ze sceny Trzeba zrobić próbę dziś wieczorem; chodź, Amelko, odegrać scenę omdlenia, boś w niej sztywna jak pień.	Człowiek jest zadziwiający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę nieprzytomny. E? Co pan myśli? Czasami zdaje mi się, że człowiek przyszedł tam, gdzie nie był pożądany, gdzie nie ma miejsca dla niego, bo gdyby tak było, dlaczegóż by pragnął wszystko zagarnąć dla siebie? Dlaczegóż by latał tu i tam, robiąc tyle o sobie wrzasku, rozprawiając o gwiazdach, nie dając spokoju nawet źdźbłom trawy?	Nie. W takim razie napisałaby to wyraźnie. Jeśli ona przywiązała się do niego, to naprawdę biedna dziewczyna, bo ona podobno nie ma żadnego majątku, a pan Kopowski także jakoby niebogaty, więc wątpliwa rzecz, czy się zdecyduje.	Posłusznie melduję że stanowczo o nic innego chodzić nie może, jeno o pomyłkę. Kiedym otrzymał pański rozkaz, żeby panu zbębnić coś dobrego do zjedzenia, tom się zaczął zastanawiać, co jest najlepsze. Koło stacji nie było nic, tylko końskie salami i jakieś suszone ośle mięso. Więc posłusznie melduję, panie oberlejtnant, wszystko sobie dobrze rozważyłem. Na wojnie trzeba się odżywiać dobrze i pożywnie, żeby można było znosić wszystkie wysiłki marszów. Więc chciałem panu zrobić wielką uciechę i postanowiłem, panie oberlejtnant, ugotować panu rosół z kury.	Dziwne sądy boże stary Tuhaj rzeki krwi z ojczyzny naszej wytoczył, a młody jej służy, a przynajmniej dotąd wiernie służył, bo nie wiem, jeżeli teraz nie zechce mu się krymskiej wielkości zakosztować.	Niewielkie to sumy Jakby tu powiedzieć?... Trochę oszczędności... Nic prawie, myślę jednak, że wystarczy, zanim coś sobie znajdę do roboty. Zdaje mi się, że to spokojne strony i może mógłbym tu osiąść. Trudno żądać cichszych okolic, zdrowszego klimatu, a choćby piękniejszego położenia. Daleko od miasta... Angielski gendarme nawet nie miałby tutaj co robić.	Co też ty mówisz! W srebrnym płaszczu topnika nie ma ani odrobiny srebra; on jest cały pokryty pęcherzem powietrznym. Pęcherz ten trzyma się mocno włosków pokrywających jego ciało, a światło i woda sprawiają, że wygląda jak srebro.	Może pani zajrzy do nas... Mama jest chora; od kilku dni nie podnosi się wcale z łóżka...	Nie zdaje mi się, Beniaminie, bardzo jeszcze osłabionym jesteś Oprzyj się na mnie, ja cię poprowadzę.	Wszystko pani na świecie jest względnem, odpowiedział z uśmiechem; przenośnia jaką stworzyłem dla odmalowania cnoty, na pozór tylko wydawać się może bluźnierstwem, niedorzecznością; w gruncie zaś nie jest niczem podobnem. Zapewne; cnota jest zaszczytem i błogosławieństwem ludzkości; ale wspak pojęta, staje się jej plagą i niedolą. Świętość lub potworność cnoty zależy od jej gatunku...	A teraz niech pani uważa najciekawszą grupę. Te damy niemłode i nieładne, ten pan z siwymi faworytami i ten drugi z błędnymi oczyma... Widzi pani, jacy oni wszyscy poważni?... To są adepci spirytyzmu, uczniowie i uczennice pani Arnoldowej. Ruchliwa kobiecina!... Niedawno mieszka w Warszawie, a już w kilkunastu domach stołowe nogi i ekierki głoszą nadziemską mądrość. Gdybym nie wiedział, że moja macocha drugiego stopnia jest w najwyższym stopniu bezinteresowna, wróżyłbym jej, że zrobi majątek. Na nieszczęście zdaje się, że mój autentyczny ojczym grubo dokłada do stosunków z duchami. Pani, lepiej wydać bal na sto osób, aniżeli jeden pomyślny seans spirytystyczny!...	Powiedzie się To pan pchnąłeś mnie w błoto, możesz mi tedy dać tych parę banknotów, żebym się miał czym obetrzeć... Ale, drogi panie jeżeli mnie pan zwiódł, jeśli nie kupisz mi drukarni w ciągu tygodnia... przygotuj się, że zostawisz młodą wdowę	A dobrze Niech pan wstąpi po mnie o siódmej. Mamo, nie masz nic przeciwko temu?	Ci zaś, którzy rozpoczęli potępiane i zwalczane strajki, nie znali w tej sprawie przeszkód...	I w warsztatach kolejowych nie pracujecie?	Jeśli przedtem nie brał lekcji języka angielskiego, a jednak go rozumie, to istotnie cudowne.	Król przywykł widywać duchowieństwo czcigodne i zapewne bardzo poważne. Nie chciałbym, zwłaszcza z przyczyny mego wieku, wyglądać zbyt płocho.	Nie pójdziem czy jak?	Panie Sierpiński, to nie sprawa z ratajemrataj	Przepraszam panią, panno Trotwood Nie wiedziałem, że pani tak nerwowa.	W takim razie nie pracujcie. Będziecie zarabiali pieniądze bez pracy.	Dosyć tego! Niech mu mama da spokój! Robi mama, jak pijana baba w karczmie, a nie jak dziedziczka, to wstyd przecież.	Nie widać żadnej kolumny, ale dlaczego ma tu leżeć w wodzie?	Ty wiesz, że King wyśmiewa Prouta w klasie robi wciąż jakieś przytyki, „witze”, tylko że połowa jego klasy jest tak głupia, iż nie rozumie, czego on chce. A przypominasz sobie jego nocny przytułek dla bezrobotnych zeszłego wtorku? To było pite do nas. Chłopcy mówią, że on okropne rzeczy opowiada o nas w swojej klasie, wyśmiewając się z naszej.	Moja Zosiu, już my od takich nie będziemy żądać pomocy	Nasz związek nie omieszka w dniu świętej patronki prosić na mszę zaduszną	Nic z tego nie rozumiem. Niech Messua opowie wszystko, jak było.	Nie potrzeba ja dostatecznie zaopatrzony jestem w narzędzia tego rodzaju.	Tak, ale jeszcze nie mogę uwierzyć.	A, kawaler de Saint-Ouin, jesteśmy w domu! Wiesz pan, kto to taki ów pański przyjaciel, serdeczny przyjaciel, kawaler de Saint-Ouin? Oszust, człowiek znany z tysiąca łajdackich sztuczek. Policja pozwala swobodnie krążyć tego rodzaju ludziom jedynie z przyczyny korzyści, jakie z nich czerpie niekiedy. Są to hultaje, za pomocą których tropi się innych hultajów: widocznie więcej świadczą usług przez to, co za ich pomocą udaje się wyśledzić i odwrócić, niż wyrządzają szkody złem, które sami czynią...	A ci dwaj? Gdyby tak połączyć ich myśli w jedno... tak pomyślał o sobie. Już obcy człowiek litował się w nim nad zdechłym dzieciątkiem. Widział jak na dłoni wielkość wielowymiarową tej włochatej kupy wykoślawionego mięsa z kośćmi, brnącej obok niego w krótkim kożuszku przez odwilżejący śnieg. Miał przecie do czynienia prawie z „człowiekiem reprezentatywnym”, z unikatem	Zaczekaj. Twego męża i później zastaniesz w domu, zresztą możesz do niego zatelefonować, by na ciebie zaczekał. Tutaj zaś, jestem tego pewien, usłyszymy rzeczy, które mogą nam bardzo się przydać.	Ano! to może byś i ruszył przed nami. Staremu Jurandowi też by trza oznajmić, że się córka nalazłanalazła do domu..	Ja się bardzo za tobą stęskniłam, Krzychu...	Stój!... zatrzymaj się, na miłość boską poczekaj! pogadajmy trochę!...	W Maracaibo byliśmy okrążeni w domu notariusza, a mimo to udało nam się wyjść z tego bez szwanku.	Na elekcję z wszelką pewnością powrócę i powiem waści czemu: hetman chce mieć tu w tym czasie jak najwięcej ludzi, w których się szlachta kocha, aby ci ją dla jego elekta kaptowali. A że, dziękować Bogu, imię moje ma dość miru u współbraci, więc mnie tu pewnie ściągnie. Liczy on i na waćpana.	Cóż, Antoś? Jak ci się w szkole powodzi?	Gdzież się tamci podzieli?	Głupstwo! Wyleczy się pan.	I od kogoś dowiedział się o przybyciu Beroesa, a nawet o jego widzeniu się z Mefresem, Herhorem i Pentuerem w świątyni Seta...	Któryś z tych kamieni się podnosi	Mogę panu w czem usłużyć? spytał znowu cavaliere, coraz bardziej mięszającego się Ordyńskiego.	Polecam się pamięci	Przyuczę się i ja przy waćpanach	Rana ta, drogi d’Artagnanie, stała się dla mnie przestrogą niebios.	Widzisz, bracie zgubiłem się, alem się odnalazł.	Co pan ma na myśli?	Już od południa czekamy na pana stryj koniecznie potrzebuje pana, choćby zaraz, najdalej jutro!	Niewykluczone, mój chłopcze. Opuszczone obozowisko czy wygasłe ognisko może nas naprowadzić na ślad i właśnie takich znaków będziemy szukać w czasie najbliższej wyprawy.	Ustąpimy, ale niech wyjdzie do nas Żydówka, abyśmy jej przedstawili nasze krzywdy...	Wiem, że panie zawsze umieją role, ale mężczyźni...	A czy te panie, na które rzucam urok, mają pieniądze?	Mieszka jakiś Włoch, baron Anfredi, któremu mój klient wynajął zamek na lato.	Może go jednego ma?	Na górze	Na wielki post powróci z nami śpiewać żale do Poznania.	Na świętego Damiana zatem jasne jest, że i on przejdzie.	A siano?	A teraz zdejmij przede wszystkim ten śmieszny ubiór.	A więc pani napisze do mnie.	Ach!	Ach, co tam mnie wspominać!	Ależ on chory!	Ciągnij dalej swe opowiadanie!	Co to jest sumienie? Muszę to wiedzieć.	Dlaczego?	Idalio!	Janiu!	Jestem zachwycony. Wizyta w Treadley będzie dla mnie dużym zaszczytem. Jest tam doskonały gospodarz i świetna biblioteka.	Jeśli go król wspomoże, to będzie wielka wojna.	Kiedy ją pan zabierze do miasta?	Mniej więcej	Morys!	My...	Mężu mój... O! co ty robisz...	Nic nic! tylkom chciał zobaczyć czy mama spi? Co to jest? łzy?	Niech będzie pochwalony! Dobry wieczór.	Niech sobie leży!	No i cóż? Czy tak bije jak u wariata?	O nic, panie profesorze.	Od panny Magdaleny Brzeskiej...	Owszem, dobrze mu pan Jan powiedział	Pan też byle co przy obcych Ten młody pan jeszcze Bóg wie co pomyśli.	Pani musi mu przebaczyć Wszyscy potrzebujemy przebaczenia	Pani umie strzelać?	Posadzimy je	Przepraszam, jeżeli panu to sprawiło przykrość.	Rūstybė, Piktumas, Griežtumas Nesipriešink valiai dievų,	Szukam.	Sądzisz, że koniecznie trzeba?	Tym ci polski naród stojał	W kuźni stoi przy żłobie.	Winobranie skończone?	Wreszcie pan dostrzegł.	Wszystko	Wszystko!	Że uwielbiam?
Ii... nie!... nawet tam nie zaglądał. A gdyby i zajrzał, przekonałby się, że panna Izabela brała z sobą naiwnego inżynierka po to, ażeby w jego asystencji tęsknić za Wokulskim...	Boś nigdy o to nie pytał, Harvey. Opowiem ci kiedyś o wszystkim, jeśli zechcesz posłuchać. A teraz spróbuj jednej z tych nadziewanych oliwek.	Jesteśmy! A nie mówiłem?! To „Błyskawica” Czarnego Korsarza!	Moja niebogo przysięgam ci, że gdyby powołanie błędnego rycerza tak mnie do siebie nie zapalało i nie pochłaniało, to nie byłoby nic takiego na świecie, czego bym ja nie potrafił...	Nie łudź się straszność nie jest cechą zdarzeń, lecz skutkiem ich kolejności.	Mistrzu szanowny ożenię się, nie wątpcie o tym, i to rychło. W czasie waszych uczonych wywodów ta pchełka, którą mam w uchu, łaskotała mnie bardziej niż kiedykolwiek. Proszę was na wesele. Szeroko się zabawimy, za to wam ręczę. Jeżeli macie wolą, przyprowadźcie waszą żonę, takoż krewne jej i sąsiadki, to się samo rozumie. Jak hulać to hulać.	Ano, Pilatus nie godził się zapewne z nową służącą, a młyn znał na wylot z dawniejszych czasów, kiedy jeszcze łowił tam myszy.	Słońce zachodzi, więc strzeżcie się wieczornego chłodu i nie żartujcie z LibitynąLibityna (mit. rzym.)	Przyznam się panu, że licząc ufnie na podpis księdza Busoniego, nie zaopatrzyłem się w fundusze, no i gdyby omyliło mnie to źródło, znalazłbym się w Paryżu w nielichym kłopocie.	O tak... Siądź tutaj ja stanę na palcach, ażeby zrobić się wyższą aniżeli twój gniew, i tym szalem, który jest poświęcony, będę odpędzać od ciebie złe duchy... A kysz!... a kysz!... Niech moje ręce zdejmą ponurość z włosów twoich... niech moje pocałunki przywrócą jasne spojrzenie oczom twym... niech bicie mego serca napełni muzyką uszy twoje, panie Egiptu... A kysz!... a kysz!... on nie wasz, ale mój... Miłość potrzebuje takiej ciszy, że wobec niej nawet gniew musi umilknąć...	Żadne „nie”. Ona wyjeżdża, ponieważ we śnie z panem przegrała. Oto skończone wszelkie smycze pani Cin. Przed panem otwierają się nieskończone możliwości.	Kochana Anno! niemasz się zaprawdę ani czego trwożyć, ani wymawiać; raz przecie wyjdziesz z téj niewoli, którą dla ciebie opłakiwałam. Zobaczysz dwór! króla... świetność naszą, któréj równéj nie ma w Europie. Ja ci piérwsza winszuję. Jestem przekonaną że los najszczęśliwszy cię czeka...	Ja ją rozumiem Ona nie chciała skandalu, nie chciała go ranić. Zresztą są dowody	Czyż i w tej chwili nie możesz mu przebaczyć małych słabostek?	Ja w nocy nie załatwiam interesów.	Kobieta, którą kocham, nie jest wolna	Nie widzę tu doprawdy żadnego powodu do strachu.	Nie, panie dyrektorze. Wynajmę pokój.	Przepraszam! Przecie nie wyprawimy młokosa na tamten świat, zlazłszy zaledwie z siodeł.	Tak, zostawić. Nie rozumiesz? Na pewno pilnuje go duch Indianina!	Życie byłoby niesłychanie nudne gdybym na nie patrzyła twoimi oczami.	Jestem tego pewny, byleby ubił do licha to zajście z Rybińskim, pogodził się z nim, wszystko się zreperuje. Zwłaszcza, że tu i kłócić się nie ma o co; winien starościc był, dostał naukę, wychodził się z niej i sza. Co się tyczy wojewodzinej, nie mają się już o co jeść, kiedy trzeci zajął miejsce przy jejmości.	Cha... cha... sądzę! Ale jeszcze się kiedyś dorobimy. Prawda? Młodzi jesteśmy. Ale wie pan... Zabawne. Tylko niech mi pan tego nie weźmie za złe.. Gdy pan zaczął mówić zdawało mi się przez chwilę, że... Proszę mi wybaczyć...	Aby żart był naprawdę udany, kobieta powinna wziąć za cel nie lada ofiarę, jakąś sławę, człowieka na świeczniku, i doprowadzić do tego, by kąsał palce z wściekłości. Chcesz, bym ci dał na pastwę Natana? Mogę, przez kogoś, kto zna Florynę, mieć sekrety zdolne przywieść go do szaleństwa.	Ale ja już nie mam miejsca dla siebie, już lecę	Dlaczego tatuś nie pozwolił mi pocałować cioci?...	SąsiadTereniu, nie przedstawiłam ci jeszcze nowego sąsiada naszego... Gdy był u nas po raz pierwszy, leżałaś na migrenę czy flukcjęfluksja (daw.; z łac. fluxio: upływ)	Niech mię Bóg strzeże i zachowa abym miała obmawiać kogo i odbierać sławę bliźniemu! ale widziałam, widziałam na własne oczy, jak Wanda szła od strony parowu z panem Gaczyckim po jednej stronie, a panem Przybyckim po drugiej taka poczciwa, taka dobra panienka, i takich rodziców córka, a tak się gubi! Mój Boże! co to za świat teraz!	Przedziwnie, mój kawalerze, pochwaliła Kossakowska, ale ci powiem, że na bulionie byś nie wyżył, bo natura ludzka różnych żywiołów potrzebuje do życia. Jest dużo zieleniny na pozór niepożywnej, a przecie światby bez niej był niesmaczny...	Ja?... Ja jestem wolny rybak. I bylem oddał, co należy, z połowu do jego świątobliwości, mogę pływać po całym Nilu, od pierwszej katarakty do morza. Rybak jest jak ryba albo dzika gęś, a chłop jak drzewo: karmi panów swoimi owocami i nigdzie nie może uciec, tylko skrzypi, gdy na nim dozorcy psują korę.	To prawda ale jakież się znajdą środki zaradcze?	Przyznaj bo mi się do licha co ci jest? jeśliś chory, niema się czem martwić, zawiozę cię zaraz do Beklera, może to na razie ubije...	Cóż to wyrabiasz, chłopcze! Przestańże mnie walić po bokach!	Cóż to za oryginał?...	I cóż na to mówisz?	To nawet pański obowiązek	Dlaczego to cię tak zajmuje?	Tak, ależ oczywiście! Masz Johnie, głowę na karku, bez wątpienia! Do dzieła, kamraci! Zdaje mi się, że zachodzi tu omyłka. Jeśli się zastanowić, głos ten był nieco podobny do głosu Flinta, przyznaję, ale niezupełnie. Tym razem był on podobniejszy do czyjegoś innego głosu... był podobniejszy do...	Ale gdzie tam, pani aptekarzowo dobrodziejko, ozwała się panna Zuzanna	Jak ten czas leci, aż się w głowie zawraca! Ale skądże tak dokumentnie pamiętasz? Nawet miesiące?	Nic! Popatrz na swoje ręce! I na buzię! Co się tak lepi?	Ojcze! ta suknia mnie pali, duszę się w niej.	W zamian oszczędziłoby mu się niebezpieczeństw ucieczki. Jest możliwa, łatwa nawet ale temu młodemu człowiekowi brak doświadczenia.	Chcesz spotkać się któregoś wieczora z d’Arthezem u mnie?	Prawdę przynoszę zawsze; przekona się mama jeszcze o tem	Spytaj się największych milionerów w świecie, czy porobili majątki na innej podstawie.	Tak się urządzić, aby w nim pozostać mogli.	Widzę wycofujących się biegiem w popłochu ludzi	Wytłumaczę ci, tylko bądź cierpliwy. Dziewczynkę wziąłem z łaski, bo mnie jej matka prosiła. Dałem lustro i kazałem się w tydzień nauczyć.	Zbliż się albo ja zbliżę się do ciebie.	Śpiewa, jak słoń obdzierany ze skóry i stawia się jeszcze.	Żeby mi król takiego jednego podarował, kazałbym go uwędzić i w Orszy w kościele powiesić, gdzie z innych osobliwości strusie jaje się znajduje.	Bom mu w złości powiedziała, że oni się miłują, że Krzysia dla Ketlinga idzie za kratę. Kto w Boga wierzy, niech leci, hamuje! Jedź waćpan co prędzej, jedźcie wszyscy, jedźmy wszyscy!	O tej, której powóz stał przed bramą, która mówiła, że jest twoją przyjaciółką i że zwierzyłeś się jej ze wszystkiego.	Właśnie w tem jest cały sęk Umyśliłam, że niema sensu tyrać cały dzień po złociszu od sztuki. Lepiej mieć paru klientów, a takich, co solidnie zapłacą. A wiesz kto solidnie zapłaci?	A ten mówił, że mu Jaśnie Pani kazała czekać!...	Ale ty, kuzynie, naprawdę zajęty jesteś Justyną!	Byłeś dziś u niego?	Masz słuszność, Conseil, a jeszcze będą ludzie z nas żartowali, gdy powrócimy.	My są strzelcy z pierwszego legionu generała Kniaziewicza. Dwie nas kompanie drugiego batalionu pod szefem Forestier.	Tak, panie hrabio, przybył z Marsylii, gdzie był podprokuratorem. Za gorliwość otrzymał awans. Mówiono, że był jednym z pierwszych, którzy donieśli rządowi o wylądowaniu Napoleona.	Ziemia, ziemia! Co ona warta? Grzywny lepsze.	A cóż	A jak przegrasz?	A pan Kasper?	A przecież uważamy ją już za naszą	Była zupełnie zdrowa?	Bądź zdrowa, dziecko	Chcieliśmy obejrzeć mieszkanie	Co powiedział?	Co, zahuczał pan Ostafiej-Euzebiusz	Czegoż chce?	Czy w pokoju na górze jest piec?	Djabeł, Siewros!	Dobre winko	Dobrze. Kupujesz co?	Dora, skosztuj	Eee...	Fotografować pan umie?	Gdzie?	Ja byłam przedtem niewolnicą.	Jakim czołem śmiałeś mu stanąć przed oczy? Czyś oszalał? Chciałeś policzka?	Już minęli zakręt...	Już zapłaciłam. Miałam oszczędności.	Kłamiesz!	Ma bardzo dużo zajęcia...	Może pomóc... przynieść... cokolwiek zrobić?	No, więc rzucaj pan sobie swe bomby!	Och!...	Pani Stein brakuje 15 kopiejek!	Podstęp, Pozory	Równouprawnienie, Płeć, Kobieta, Mężczyzna	Sen, Życie snem, Księżyc, Marzenie spyta książę z nadzwyczajną skwapliwością, spozierając na mnie ciekawie i uważnie swymi czarnymi, nadzwyczaj pięknymi oczyma.	Tak, tak, doktorze, muszę powiedzieć, co mam na sercu, muszę. Jesteś naszą opatrznością, dobroczyńcą rodziny.	Tak? A wybór uczyniony?	Ten, który na mnie czeka.	Więc Judy musi oświetlać. Greto!	Wyłaź!	Zabierzesz z sobą muszkiet i pistolety.	Zaraz ci powiem: pani Szczepanowa.
Doskonale! A jakiż ty masz powód być ponurym, wuju? Jakąż ty możesz mieć rację do smutku? Ty, bogacz?	To cię nie minie! Jakże to nas będziesz teraz do Birż wiózł? Co się stanie, jeśli ty powiesz, że nas jako więźniów przywozisz, a my, starsi godnością, powiemy, że to ty masz być do lochu wrzucon? Komu, myślisz, dadzą wiarę? Zali mniemasz, że komendant szwedzki zatrzyma nas dlatego tylko, że go pan Kowalski będzie o to prosił? Prędzej nam zawierzy i ciebie w podziemiu zamknie.	A ty dlaczego mi to mówisz?	I zapewne ciebie kocha! któżby zaś ciebie nie kochał! ciebie poczciwcze, w którego oczach każdy człowiek jest dobrym, bo ty sam dobry jesteś	A ty, który masz gorące serce, wierzysz w ludzką sprawiedliwość, tutaj, na ziemi?	Dla mnie. Ty jesteś dozorcą moim: jakże ja mam ciebie kochać?	Pozwól mi trzymać i podawać ci pióra! Nie mam nic do roboty przez te długie, długie godziny, w których tak bywasz zajęty! Pozwól mi podawać ci pióra.	Bo chcę raz dowiedzieć się prawdy; czy człowiek umierający ginie... czy te, które zamykają się w klasztorach, oszukują się dobrowolnie?... Jeżeli na świecie są tylko pierwiastki chemiczne, to dlaczego ten pozór lasu robi na mnie inne, duchowe wrażenie?... O, niech pan tam spojrzy!... Co to jest? kilkanaście drzew okrytych chmurą liści... A przecież ja tam coś dostrzegam, coś stamtąd na mnie woła... Ach, tak woła, że płakałabym... że... serce mi pęka wyrywając się do czegoś... Więc cóż to jest?...	Bylibyśmy słyszeli toteż tak myślim, że nie zamarł i że przynajmniej do Łęczycy ostatniej pary nie puścił, ale co się dalej mogło przygodzićprzygodzić się (daw.)	Młodzieńcze czy sądzisz, że Ozyrys nie mógłby mieć siedmiu palców, gdyby mu się tak podobało?...	Nie znam takich. Widzi pan, ja trzymam się zasady niewtrącania się do cudzych spraw, przyznawania wszystkim słuszności i załatwiania wszystkiego drogą wzajemnego porozumienia. Poza tym mam dość rozległe znajomości, dzięki czemu wielu osobom mam możliwość wyświadczyć od czasu do czasu drobną przysługę, ale tylko drobną.	Więc przede wszystkim nie wierzę w to, byś potrafiła zmienić swój dotychczasowy tryb życia. Tryb życia nie jest dziełem przypadku. Jest prostą konsekwencją natury danego człowieka. Ale nie o to mi chodzi. Gdybym nawet miał pewność, że porzucisz Korsaka, tego Anglika i innych, których nie znam, i tak nie mógłbym nadal być z tobą. W najmniejszym stopniu nie chcę cię dotknąć. Owszem, przyznaję ci wiele walorów. Jesteś inteligentna, jesteś wytworna i piękna. Wiem dobrze, że rozstając się z tobą nie czynię ci żadnej krzywdy. Bo nie zależy ci na mnie.	Skoro tak, muszę dać znać pewnej osobie, z którą mam załatwić drobną sprawę osobistą. Pragnę ukończyć ją, póki jeszcze mam swobodną głowę... Wyspowiadał się, przyjął sakramenty. Przychodzę wieczorem, gorączki ani śladu. Wczoraj miał się znacznie lepiej, dziś jest na nogach. Wiele razy w ciągu mej praktyki widywałem taki skutek świętych sakramentów.	Do pana doktora, jako do wykształconego człowieka zwracam się. Może pan da łaskawie jaką radę. Już do żadnej impulsywnej pracy nie nadaję się. Ręce trzęsą się, widzę już słabo. Jeszcze ot, w ogródku tam coś tego i owego, ale żeby tak, to nic. Sam pan doktór widzi. Ale, jak panu wiadomo, służyłem kiedyś kolejowo. Czterdzieści lat, panie, czterdzieści lat. Bywało pogoda nie pogoda, choroba nie choroba, do swojej roboty marsz! I zacóż, pytam się taka krzywda?...	A gdzież to trza jeździć, żeby obaczyć? Do Paryża?	Co ja na to?... Przysięgam, że jedynym moim życzeniem w tej chwili jest, ażeby zaginął najdrobniejszy ślad mojej znajomości z panną Łęcką... A przede wszystkim ten nieszczęśliwy kamień, który ją tak roztkliwia.	Cóż tam, Prokop? Zdaje się, że masz wielu gości.	Dawajcie, dawajcie Panie Mordach, i wy kupiec, i ja kupiec: wy wiecie tak samo dobrze, jako i ja, że dawać, a nie brać, to rzecz głupia jest.	Do diabła! Osądź pan sam, postscriptum wydaje się jasne.	Ij, wielmożny panie, któż ta tyli las wytnie? Nie było nas, był las, nie będzie nas, to samo las na Łysicy będzie. Jak świat światem, ludzie ze solą jedzą. Trza ją w króbkach trzymać. Zawdy ludzie króbki robili, jedle na nie ścinali, a las stoi. A cóż ta dopiero za prawo ma do niego taki pluder! Las je królewski. Starostwo je i pokój. Tu my takie stada dzików gonili, jelenie my płoszyli z Cisowskich lasów aż po Siekierno... Ile razy ja tu na Łysicy niedźwiedzia widział, jakem jeszcze był małym berbeciem! Aby to jest dźwierz piękny okropnie pieknie patrzeć! Aby tylko na świętego nie trafić... Panie, zachowajże też...	Ja do ciebie przyjechałam i widzę, noga wisi na ścianie. Brzydzę się tego, brzydzę. Może powiesisz na ścianie drewnianego. Cooo? Dlaczego nie odpowiadasz?	Nam ich tu przygnają, ale mamy czas, bo do owej kępy będzie z ćwierć mili.	Nie masz to swoich?... cięgiem ino w ojcowe garść uważasz.	Nie mogłam. Zaczepił mię ten jakiś... A mam, wie pani, ciężkie zmartwienie. Jeden człowiek jest bardzo chory... Kto to są ci panowie, nie wiadomo pani?	Nie może być!	Nie przerywaj. Takim świadectwem dobrej woli będzie wystawienie zobowiązania pokrycia strat i wpłacenie jakiejś kwoty dla zadokumentowania uczciwych zamiarów. Jeżeli to zrobisz, podjąłbym się ratowania ciebie. Zaznaczam jednak, że bynajmniej nie gwarantuję pomyślnych skutków swojej interwencji, gdyż stryj nienawidzi cię z całej duszy. Zobowiązanie musi zawierać przyznanie się do malwersacjimalwersacja	Nie ryczcie, do choroby.	Nie! do obozu idę...	O, tak, tak!... Moje dziecko jest tam!	Parobka mam, to mi nie nowina, czego im się zachciewa, ale godzić się na wszyćko muszę, bo pójdzie se we świat w największą robotę i cóż pocznę przez niego w tylim gospodarstwie!	Poszedł z organiściakiem do Rzepek, po spisie.	Zdaje ci się, mój ojcze! Wreszcie, choćbym miała doznać trochę utrudzenia, to czyż za nie nie byłabym stokrotnie wynagrodzoną, widząc cię, ojcze, spokojniejszym, i nie tak jak dotychczas zakłopotanym?	A co miały robić?	A czy tutaj nikt nie... wejdzie?	A czy wiesz, co się z nim stało?	A czymże biłeś się?	A ja wam pięćdziesiąt rubli nie zapłacę ani chałupy dla szwagra nie zbuduję.	A któż waszej dostojności powiedział, że u nas nie staną?	A to szkoda, bo to ma ładny ton.	A wyście ziemi nie kupili?	A! To tam, wasza dostojność, naprzeciwko.	A! nie! nie	A! zabijesz mnie! zabijesz!	Ach, człowiek, który się żeni, nie zawsze jest radosny	Bo mię fatygująfatygują	Był to człek skryty, ten Aleksander... człek skryty, milczący Nigdy nie odezwał się wesoło, gdy był w leciech młodszych. Czyż nie opowiadał o mnie nigdy jakowych fraszek?	Cha, cha!...	Czołem, panie kiperkiper odparł Zagłoba.	Czy nie Lilia-Lineta?	Dla mnie, czy chłopak, czy dziewczyna	Dokądże to, Lucette?	Du lieber Gott! Es ist ja schon zehn Uhr...Du lieber Gott! Es ist ja schon zehn Uhr (niem.)	Durzyciebo się darmo czyżto aby kogo głowa zabolała, zaraz i umierać? Ot, będziecie jeszcze zdrowi, powiedźcieno, co wam jest?	Dziś mogę ci udzielić tej łaski. Weź to.	Gdybym był publicystą lub romansopisarzem wziąłbym stronę nieszczęśliwych mężów. Ja, który widziałem wiele, i to rzeczy dość osobliwych, wiem, że w liczbie oszukanych mężów znajdują się i tacy, którym nie brak jest siły, duszy i którzy w krytycznej chwili są bardzo dramatyczni, aby posłużyć się pańskim wyrażeniem	I nie nudno wam to na odludziu?	I skąd on się tu wziął? Czy przyjechał razem z nimi?	I zabija bażanta w powietrzu	Ja poczekam.	Ja także jestem parasolnik, a także znam rymarstwo i umiem rondle pobielać.	Jake sprzedawał spódnice i spodnie	Jaki to jest człowiek i czego po nim można się spodziewać?	Józek!... bracie!... nie nazywaj mnie sołtysem, ino bratem, bom ja twój brat, a tyś mój brat...	Kobiety zawsze są krańcowe!...	Któż ci wyłożył taką mądrość?...	Lepiej się trochę jedzie niż przed piętnastu laty ojcze Léger, co?	Na Madagaskar, a kiedy? Czy to całkiem pewne?	Na nową wojnę? Co waść prawisz?	Naprawdę? Kraska była dla ciebie taka niegrzeczna?	Nie było cię doma, dziewko najmilejsza, gdy Opatrzność Boska zesłała nam gości.	Nie pamiętam, aby o tym była mowa	Nie wiem. Czytałem w gazetach, że był ranny.	Nie, pani, jestem próżniakiem, miłującym sztukę i czasem trwoniącym czas na nią niepotrzebnie.	Niech nam pan wybaczy, proszę Przeszkodziliśmy panu!	O kim pan mówi?	O nie, będzie nam wyśmienicie, jestem pewna!	O tym nie wątpię!	Och, panie Morrel! On jest niewinny!	Ot, dałże mu, dał!	Panie starosto, dziękuję za łaskę, ale tego wasza dostojność nie uczynisz, bo ile byś Carolusa pierwszym postanowieniem zmartwił, tyle byś go drugim ucieszył.	Panna Brzeska...	Papierosy mocne i tanie!	Piękne kobiety!	Powinien by pan zacząć apostołować swoje nowe poglądy.	Pozwól, że ci przedstawię młodego bankiera, pana du Tillet, człowieka godnego ciebie. Umiał sobie w krótkim przeciągu czasu zdobyć ładne stanowisko.	Przestań Miszutka po co wygadujesz te głupstwa.	Przyznaję.	Rozumiem.	Straszna to miłość Straszna, drapieżna i krwiożercza...	Sądzisz więc pan, że Makololowie troszczą się o wasz południk?	Słuchaj, Karolciu!	Tutaj. Przy sobie	Uważacie, chłopcy Szkuniec położył się na bakbort i wyszedłszy z pełnego wiatru prawym ciągiem, zakołował i zawrócił lewym. To był ruch, panowie! Niech go kule biją! Zeszliśmy wprawdzie z kursu o dwa rumby, lecz mitręga opłaciła się sowicie: upolowaliśmy w ciągu kwadransa aż trzy sztuki.	W istocie, ten podwójny skrót!...	Więc przyszedłem natychmiast aby uściskać rękę dobrego przyjaciela.	Wygląda dzisiaj jak młoda, tłuściutka, oskubana z piórek gęś, okręcona w nać z pietruszki.	Wysiadam... Niech diabli wezmą pojedynek.	Wyzdrowieję już niedługo, coraz mi lepiej, sam to widzisz przecie...	Zły to niepokój, zła to żądza Wierzyć i kochać czyż nie dość?	Śmiało twierdzę, że dziś mniej jestem spokojny niż wówczas. Byłem przygotowany na wszystko.
Święto, Pozycja społeczna, KorzyśćPrzyznaję, że wiele jest rzeczy, z których mogłem osiągnąć korzyści, a z których jednak nie korzystałem Między innymi, święta Bożego Narodzenia! Mimo to zawsze myślę o nich nie tylko jako o świętej i czcigodnej pamiątce dla całego chrześcijańskiego świata, ale także jako o chwilach bardzo upragnionych. Są to bowiem chwile dobre, pokrzepiające, miłościwe, radosne. Zawsze oczekuję ich z serdecznym pożądaniem, a witam i obchodzę ze wzruszeniem i radością. Są to bowiem, według mego przekonania, w długim kalendarzu rocznym jedyne dni, w których wszyscy, kobiety i mężczyźni, jakby na podstawie wspólnej ugody, otwierają swe zaryglowane serca i myślą o bliźnich na niższym szczeblu drabiny społecznej, widząc w nich rzeczywiście braci i towarzyszy podróży na drodze do grobu, a nie inną rasę stworzeń, dążących w przeciwną stronę, stworzeń niższych i słusznie upośledzonych. I dlatego, wuju, choć święta te nigdy nie przyczyniły mi w kieszeni ani ziarnka srebra lub złota, wierzę, że przyniosły mi niejedno dobro i że przyniosą mi jeszcze wiele radości. Dlatego też zawsze powtarzam: niech będą błogosławione!	Trzeba iść spać. Za późno jest, aby rozmawiać o sprawach, które cię tu sprowadzają; jutro znajdziemy odpowiednią chwilę. W południe jemy tu trochę owoców, okruszynkę chleba i pijemy szklankę białego wina; obiad jemy jak paryżanie, o piątej. Taki porządek. Jeśli chcesz obejrzeć miasto lub okolicę, jesteś wolny jak ptak. Darujesz, że moje interesy nie zawsze pozwolą mi towarzyszyć ci. Wszyscy tutaj może ci będą powtarzali, że ja jestem bogaty; pan Grandet to, pan Grandet owo. Niech sobie gadają, takie gadania nie psują mi kredytu. Ale faktem jest, że nie mam grosza, pracuję w moim wieku jak młody czeladnik, który ma za cały majątek lichy ośnik i parę tęgich rąk. Zobaczysz może niedługo sam, co kosztuje talar, kiedy go trzeba wypocić. No, chodźmy. Nanon, świeca?	Dobrze, mości panie, czyż to nie wystarczy? Zabieraj go, gdzie ci się podoba!	A no poczekajcieno! To dopiero początek. Jużto że Bartoszowa była piękna to prawda; bo i na mnie swego czasu ludzie mówili żem była niczego, ale tamta to jak pani wyglądała. Więc że we dworze bywała, języka w gębie nie zapomniała, a i w głowie się trochę przewróciło, i taki Boże odpuść, nie kochała Bartosza, a tak sobie za mąż poszła, że ludzie namówili. Świętą prawdę mówię, nie dodaję, Bóg świadkiem. Po weselu tedy, aż tu Bartosz coś zmarkotniał, jakby go kosą podciął, a żonie zrobił się przykry okrutnie. Ta także sobie po nosie jeździć nie dała: co on jej jedno, ona jemu dwoje, i taki osą w oczy. Aż i ze wszystkiem popstrykali się, ta i gadać do siebie przestali. Mój już się wówczas o mnie starał, a taki był sprytny, że zaraz dowąchał się, że to się źle skończy. I mówi bywało do mnie: Salusiu (bo taki Salomea mam imię) obaczysz, że tu z tego coś wyrośnie lichego. A ja na to nic, a on wiedział co mówił. Posłuchajcieżno tylko. Jeden drugi poczynają bąkać, że ze dworu jakiś gaszek do Bartoszowej udaje się, i jak bywało, nasi przy potażu dzień i noc, ona tam gościa przyjmuje, ta i dobrze. Doszło to do uszu Bartosza. Ale on jakbyto nic, aż jednej nocy znikł. No, nie ma, nie ma, myślą sobie, poszedł. A on nocą zakradł się i czyhał. Nadjeżdża przyjaciel Bartoszowej, on jemu nic, puszcza go do domu, a sam w sieni zakrada się. Kiedy już sobie we dwójkę na łóżeczko siedli, ten wymierzywszy ze strzelby, a wziąwszy ich na cel, jak rznie, tak gachowi rękę tylko chwała Bogu przebił, a łaska Boża, żonie się nic nie dostało. Potem jak skoczy do nich, żona omdlała, ten uciekł okno wybiwszy. Jakoś się to potem pogodzili, ale nieboraczka z przestrachu zachorowała i nędzniała jeszcze długo, aż po Macieju i umarła. Onto sam czuje, że jej śmierć przyspieszył, choć niedarmo, bo taki dworka była i to jej też ponoś nie pierwszyzna kochanie. Ale taki wszystko, za te głupstwo człowieka ze świata gładzić niewarto.	Ale zbyt spiesznie posądzasz i hańbę na cały naród przez to rzucasz, w którym, jako ten sam Babinicz mówił, nie znalazł się jeszcze taki, co by przeciwko własnemu królowi dłoń podniósł... Niechże ci to nie będzie dziwno, że po takim opuszczeniu, po takim złamaniu przysięgi i wiary, jakiej obojeśmy z miłościwym królem doświadczyli, ja przecie mówię, że na tak straszny występek nikt by się nie odważył, nawet z tych, którzy dziś jeszcze Szwedom służą.	I cóż ci to teraz przeszkadza? Zabrać nas nie zabiorą, choćby chcieli. Moi rodacy nas obronią, Węgrzy nas obronią. A przy tym trudno uwierzyć, by chrześcijanie chcieli naszej zguby...	Nie mogę przystać na to, panie rycerzu służyć ci będą cztery dziewice z mojego dworu, piękne jako róże wiosenne.	Sam pan hetman pilnie o ciebie wypytywał, aż mu ludzie tutejsi, którzy tam jeszcze służą, powiedzieli, gdzie cię znaleźć, i ja jechałem na pewno... W wielkich tam zawsze jesteś faworach!... Słyszałem księcia naszego pana, jak sam mówił, że nie spodziewał się po wojewodzie ruskim niczego odziedziczyć, a tymczasem największego rycerza odziedziczył.	Tyś cygan jak my i włóczęga a nie ma jak cygańskie życie: i tobie ono smakuje. Plunę na dolę bo ją za sobą zostawiam, codzień mam nową, nowe niebo, nowe życie.. Hej! daléj a daléj, aby dzień do wieczora!	Oni mnie także nie cierpią, a co gorsze, poniewierają mną niby z tej racji, że służę Setowi. Tymczasem co mi to za bogowie, którym za pomocą sznurków trzeba poruszać głowę i ręce?... Albo co mi to za kapłani, którzy udając pobożnych i powściągliwych mają po dziesięć kobiet, wydatkują po kilkanaście talentów rocznie, kradną ofiary składane na ołtarzach i są mało co mędrsi od uczniów wyższej szkoły?	Ci młodzi panowie, o ten blondynek ze znaczkiem przy klapie fraka, inżynier, tamten piękny brunecik, doktór, o... i znajomy pani to wszystko wielbiciele mojej siostry. Mogę panią zapewnić, że każdy ubóstwia ją bezinteresownie, gdyż każdy jest majętnym. Hela innych nie toleruje przy sobie.	I nie każden jeden jest taki żeby zaraz popijanemu z nożem na innego. Po większej części albo płakać zacznie, albo chojraka odstawia, a podobnież spać się uwali.	Może się miał pytać o pozwolenie? Czy to on nie dziedzic na swój powiat?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że Baloun wydawał mi się z całej naszej kompanii marszowej najporządniejszym człowiekiem. Taki z niego niezguła, że nie może zapamiętać ani jednego chwytu, a jakby mu dać w rękę karabin, to jeszcze by się stało jakie nieszczęście. Podczas ostatniego ćwiczenia ślepymi nabojami o mały figiel byłby wystrzelił w oko sąsiadowi. Myślałem więc, że przyda się przynajmniej w takiej służbie.	Szukajmy więc, czego nam trzeba, ale już w stronie morza. Tu, na pochyłościach gór, nie tak prędko co znajdziemy, jak w stronie lesistej.	Szukamy błękitnookiej, czarnowłosej dziewczyny, która poszła do lasu, aby umrzeć. Od tygodnia jej nie ma.	No tak. To dziwak, i tyle. Tylko jedno mnie uderzyło: podczas tej wspaniałej uczty, jaką dla nas wydał, sam nie tknął niczego, nie skosztował żadnej potrawy.	Poczekaj, córeczko, w zasadzie zgadzam się z tobą, ale wprowadzasz takie zamieszanie nadmiarem koncepcji, że nigdy z niego wybrnąć nie zdołamy. Za dużo chcesz powiedzieć od razu. Wiara, SzczęścieDziś chodzi o jedno tylko: abyś uwierzyła w konieczność twego nawrócenia, i to właśnie nie z pragmatycznego punktu widzenia. Musisz uwierzyć nawet wtedy, jeślibyś z tą chwilą miała, antycypowaćantycypować	Tak się pan do mnie odnosi jakbym nie mówiła tego jedynie przez życzliwość dla pana.	Uspokój się pan, panie profesorze, nie ma się o co kłopotać.	Zawsze smakuje to, czego się nie ma. Styl masz obrazowy i malujesz wiernie twoje utrapienie. Słucham, gdyby ustęp z rozprawy cenionej doktora NifoNifo, Agostino (ok.1470–1538) córka Ferdinanda d’Aragon, księcia Montalto, renesansowa opiekunka artystów. wdziękach, kiedy w De Pulchro et de AmoreDe Pulchro et de Amore (łac.) brzuch. i to „sub pectore decenti”sub pectore decenti (łac.) dokończ awanturę. I cóż Ewarysta?	A bo ich Harry nie zna? Sanders zły, żeś mu nie chciał dać na kredyt.	Tak. W szerzeniu trzeźwości dopomaga mi miejscowy proboszcz. W rozpijaniu ludu widzę nędzną rękojmię kultury i zapobiegam temu. W tym celu w gorzelni, którą postawił mój ojciec, wyrabiam tylko spirytus denaturowany. Sklepy urządzam pod opieką dworu, aby uchronić służbę od oszustwa Żydów. Sprzedaje im się produkty lepsze i taniej; w tych sklepach jest wszystko. Ubogie dziewczęta sporządzają sobie w nich całe wyprawy. Włościanie z początku nieufnie patrzyli na nasze sklepy, ale już się do nich przekonali.	Ależ panna Czertwanówna nie pojedzie z tobą za morze.	Będę szczerym Gdyście uciekali z domu waszego na Palatynie, dziecię unosząc, z całych sił was ścigałem. Nie wiem, jakim cudem wy i ja przebiliśmy się przez ten tłum w bramie Kapeńskiej.	Nie, słowo daję, że ja tu obecny, jestem przytomny i, po długiem rozmyślaniu, postanowiłem przyjść i prosić o pani rękę, pomimo wszystkiego...	O mój Boże! To się jeszcze nie skończyło?	Ostrygi doskonałe! słowo daję, nie jadłem u hetmana B... lepszych! Jak świeże!... A ty, królowo?	Pilocie ja muszę wsiąść na amerykański statek w Jokohamie, a nie w Szanghaju czy w Nagasaki.	Zbyt wielkie ryzyko. Stanowczo się nie opłaca.	Zlituj się Olimpko! Tak wiele! A zkąd ja ci ich wezmę?	Ja wyspy z guanem nie znalazłem	Jeszcze nie wieczór! przyjdzie i córka! Ale pan się śpieszysz, więc chodźmy.	Mam, i on sam się tego nie zaprze.	My tego nie możem uczynić!	Nie dam głowy, że nie	Nie możesz pan sobie kupić maszynki benzynowej?...	Nikt nie był tymczasem u pani?	Powie nie więcej, ale szczerzej	Zdaje się, że dałam ci dowody...	Gdzież taki mól książkowy, jak ja, taki niezgrabiasz w stosunku do kobiet, pochłonięty nauką i interesami, ma czas na wyszukanie sobie żony... Ani czasu, ani umiejętności.	Niechże i tak będzie, kiedy wasza wola i daj Boże szczęścia tylko, żeby wygrać jak najprędzej tę wyspę, co mnie już tyle kosztuje, choćby potem i skonać zaraz z radości.	Tak, miejcież pieczę! Co to ja słyszę! Król pono na zapustyzapusty	A, niby żyje. Ale właściwie to w pysk powinna by mi dać za to, żem ją uratował. Będzie do końca życia sparaliżowana.	A łajdaku!... A farmazońskie nasienie!... To ty myślisz, że ja w moim domu pozwolę kompromitować uczciwą dziewczynę?...	Kiedym ją wychodzącą przecie od niego w bramie pochwycił i rozgniéwała się tak, że mi dom wypowiedziała.	Prawie co dzień. Dziś będzie niezawodnie, bo jutro ślub Markhama.	To dziwne że właśnie dzisiaj mówiłeś, Wilhelmie, o sygnałach ostrzegawczych, które człowiek otrzymuje, aby gotował się na śmierć.	Ty, Józia, masz żądełko, he! he!... powie słówko, to jakby żgnął pod żebro, jak Boga tego kocham!	A jeżeli jest w domu i mnie zobaczy?	Do Warszawy? Jadę!	Dom pański to prawdziwa Polska.	Ee... ona i teraz już sucha.	Ejże? Naprawdę? Ale co gorsza, że króla Popiela myszy zjadły!	I cóż pan myślisz na tym szpiegostwie wygrać?	Marsz do Słupia!	No, już dosyć...	No, od czegóż by była LauraLaura	O co?	Pełski lada dzień oświadczy się o Lulę.	Prawda, że to wspaniałe, możnaby z tego obraz namalować	Smarkacz, smarkacz! Nibyś ty dorosły! A pamiętasz, jakeś zmykałjakeś zmykał	Tak mi odpowiadasz? rozumiem, niestety!	Tak! A ty Synnöwe Solbakken?	To przepraszam.	Trzeba by wszystko w nim zmienić, panie hrabio. Obicia są już bardzo stare.	A skąd wiadomo dokładnie, że pradziad chciał w tych lasach stawiać ochrony i szpitale dla dzieci?	A teraz może by dać kije pewnej liczbie niesforniejszych, ażeby lepiej pamiętali miłościwy rozkaz?...	Ano, jutro jedziemy!	Ar įrašė, kiek bulbių gavome?	Bez głupstw, proszę pani	Czy kłopot, czy zmartwienie jakie?	Czy wystarczy gwineagwinea	Dobrze.	Gotów i nic więcej?	Głupi chłopak	I cóż mu pan zrobisz?	Kto się podobał twojej żonie?	Którędy?	Mamy o pozwolenie poprosić trzeba...	Mości książę, lasy się palą.	Naturalnie, i Czuwajowi, ponieważ jest twoim faworytem.	Natychmiast tam stawić, gdzie ja każę.	Niemiłe zaskoczenie dla tych łajdaków!	Pan przeciwnik spóźnia się. Czy długo będziemy czekali?	Panie margrabio, moje postępowanie może być źle tłumaczone.	Pardieu!	Potrzebuję zaraz konia	Przecież pan jest nieprzyjacielem wszelkich „szopek imieninowych”?	Tak	Tak dobrzeby było, panie krajczy, oprócz podczaszego inne świadki mieć woli króla, bo w istocie przewidzieć łatwo, iż się o roztrwonienie mienia ludzie później upomną.	Tak, bo jak dobrze pójdzie, dostanie piętnaście, dwadzieścia najwyżej!	W istocie samotność w tym kątku, we dwoje... a! jakby była rozkoszną	W tym ostatnim widzeniu.	W tę stronęstrona	Widzieliście tu kogo?	Wojować wama znowuj przyjdzie!	Wojsko za mną idzie.	Wyborna płciorama.	Śpi?
Tedy słuchajcie. Gdzie się rodziłem, nie wiem, to jeno wiem, że nie tu, w Krakowie.	Nie wyparłbym się jej, gdybym ją miał, ani bym udawał nie mając. Udana jest śmiesznością największą, naturalną cechą czasem czegoś lepszego, a przynajmniej niepodległego umysłu. nawzajem panią spytam, czy będzie tańcować.	Panie Witoldzie nie traktujmy tego przedmiotu z gniewem i obrazą. Nie chodzi tu, aby pan zmarniał, ale żeby pan się podniósł. Marek panu nie żałuje chleba, ale żąda pracy i rehabilitacyi. Rozważmy seryo i spokojnie kwestyę tej pracy. Poszukajmy jej wspólnie.	A co wy zacz jesteście i jak się nazywacie, boście nie Bułgarzyn przecie, jeno z naszych ruskich ludzi.	Dobrze, nie mówmy już o tym. Ale widzisz, gdybym ja nie żył... Kiedy sądziłem, że umrę, ogarniał mnie strach na myśl, co się stanie z wami...	Nikoszu miły, pogadalibyśmy, byle gdzie kąt. Na zamek do was ja nie chcę, u Sulenty u którego mieszkam, nie raźno się rozgadać	Pewnie, że Jerzemu nie równać się z Michałem. Toś to waćpan ten sam Wołodyjowski, o którym powiadano, że Bohuna usiekł?	Tylko nie płacz i nie rób hałasu Dostałabym za to burę, a już dość tego, że przez cały dzień wciąż mnie łajano. Ten pokój... ten pokój nie jest najgorszy...	Żartujesz. Nie wyobrażasz sobie, moja droga, co się będzie działo po takim zniknięciu! Postawią na nogi całą policję, spuszczą z łańcuchów tysiące psów i detektywów, wyznaczą największe nagrody, póty będą szarpać, aż mnie znajdą, przetrząsną niebo i ziemię. Będą musieli. Zmusi ich do tego wrzask opinii publicznej, która będzie się domagała głowy największego oszusta, jakiego znał świat. Pomyśl tylko: zechcą zwalić na mnie winę całego kryzysu, niezbędny będzie dla nich ten kozioł ofiarny. Nie, najdroższa, nie ma takiego wyjścia. Trzeba wrócić. Napoleon wrócił z Elby...	Wszyscyśmy psa warci, wiedz o tym Umiemy wprawdzie sterować, ale kto tu umie rozkazywać? Wszyscy byście partaczyli, moi panowie, od pierwszego do ostatniego. Jeżeli mi się uda, zmuszę kapitana Smolleta, żeby nas przynajmniej naprowadził na właściwą drogę z powrotem; wtedy nie będziemy narażeni na znalezienie się pewnego pięknego poranka pod wodą. Lecz ja znam się na was. Z nimi skończę na wyspie, skoro tylko ładunek znajdzie się na pokładzie; tyle mojego dla nich miłosierdzia. Lecz ty nigdy nie jesteś zadowolony, o ile nie jesteś pijany. Doprawdy, wiele zdrowia mnie kosztuje jazda z takimi jak ty!	Bianchon, czy nie należałoby przysłonić okien firankami?	Dziękuj pan Bogu, że nie otrzymał pan dymydyma (daw., pot.)	Nie Sam wspominałeś przy kolacji, że masz moc pracy.	Nie miałbym?	Nie.	Nie. Pana Comstocka Bella nie ma w ogóle w mieście.	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Po kolei? Po kolei to było tak. Budzi mnie Mordarski w sobotę o czwartej rano jak psa i mówi, że ma do mnie interes. Otwieram oko i już wiem, po co je otworzyłem, bo znam go od piętnastu lat. Co mówi Mordarski? Mordarski mówi to, co zawsze mówi. Skok na pewniaka. Mam po Jajecznego lecieć i tylko nas dwóch dopuszcza do interesu. Co mam robić, jak już otworzyłem jedno oko? Otwieram drugie oko. I patrzę na ulicę. Szarówka, deszcz, mokro, moja sobota i Mordarski na karku z otwartym portfelem. Czy ja go nie znam? I za każdym razem to samo. No, idziemy. Ja ze starą kołdrą, Jajeczny z drabiną, Mordarski po drodze się zmył. Ma się rozumieć. Kładę kołdrę, okrywam szkło, wchodzę na mur i widzę po tamtej stronie sitwę Pioruna w komplecie. Kogo nie przyprowadził! Z Kercelaka, z Wroniej, pętaków pozbieranych z całej Syberii. Z workami, rozstawieni, czekają. Żeleźniak z furą za rogiem. A Felek sam w bramie. Nawet nie rozejrzał się dobrze. Łubudu, pierwszy worek. Odbieram, spuszczam, Jajeczny dygujedygować (gw. środ.) policjant. galopkiem. Oj, gorąco i praojciec Jakub nie spocił się tak na drabinie jak ja, licząc szczeble do nieba. Felek Piorun woła do swoich: „Odjazd, archanioł kikuje!” Dopiero, jak cieć ściągnął mi na łeb polikiera. A ja tego archanioła widziałem z góry cały czas, jak się kręcił między nimi. Tylu ich było... Jedną nogą na murze, drabina pode mną trzeszczy, metrowy worek trzymam, a kawał szkła przebił kołdrę i drasnął kolano. Ani zejść, ani zostać. Co robić, nie wiem. Trąbię: „Stać!” Sitwasitwa (gw. środ.) tu: pistolet. macha. Piorun tropnął siętropnąć się (gw. środ.) patrol policyjny., tylko jeden niewinny frajer z niebieską dupą napatoczył się na ciecia, który mu drogę pokazał złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz., kociumiarzekociumiarz (gw. środ.) złodziej. bojdekowibojdekowy (z jid.) tu: przyjąć kulę; zostać ranionym kulą z broni palnej., wszystkich nie zatacha do kwaczukwacz (gw. środ.) stać na czatach; stać na straży. i kikuj!” No i poszedł.	Idź, Fryc, i otwieraj i nic się nie bój. Zapal zaraz gaz, bo sołdaty wszystko rozkradną.	I myśl o Bogdańcu, bo w tym mnie nie przekonasz, że ty dla Bogdańca, nie dla tego kaczego kłapakakaczy kłapak	Nie. To jest myśl najbardziej twórcza ze wszystkich. Na niej świat stoi. Niech no pan pomyśli, co by z nim było, gdyby wymazać te słowa: „Po tym poznają, żeście uczniami moimi, jeśli się wzajem miłować będziecie” „Po tym [wszyscy] poznają, żeście uczniami moimi, jeśli się wzajem miłować będziecie” oto nauka.	Tak. Nic im nie dałem, a mimo to odpłynęli.	Wioska Beacon była w owych czasach w ciągłym pogotowiu, na wypadek gdyby Francuzi wylądowali w Pevensey; przeto lada chwila powinny były błysnąć światła. Ja jednakże wodziłem mu konia ciągle w kółko i w kółko przez całą ową krótką nockę letnią. Chłopek myślał, że go ktoś urzekł (co zresztą nie tak dalekie było od prawdy), przeto począł się modlić i przyzywać ratunku. Ja się tym nie przejmowałem, boć byłem równie dobrym chrześcijaninem jak on sam, czego dowody składałem na wszystkich odpustach w całym hrabstwie. Około czwartej nad ranem zaszedł nam drogę jakiś nowicjusz idący z klasztoru, co się tu dawniej wznosił na wzgórzu Beacon.	Przypuśćmy Jednakże twierdzi pan, że rząd na sprzedawanych przez pańską Centralę Eksportową produktach musiałby tracić, musiałby dokładać premie, sięgające niekiedy czternastu procent. To już nie wytrzymuje żadnej kalkulacji.	Ja znowu nie błagam o zwierzenia.	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi. A jak most sztorcem postawił i powywracał drzewa? Wiadomo, co takiemu wpadnie do głowy?	To go pilnujcie, towarzyszu! To już wasza rzecz. Na to obrali was przewodniczącym. Zapisujcie. Tylko tak, żeby każdy mógł się wypowiedzieć całą gębą. Ty masz zdanie takie, a ja mam takie. A wymachiwanie dzwonkiem jak w kapitalistycznym parlamencie, tak że nie słychać nikogo	Bądźże zdrów i odczep się ode mnie!	Jeżeli tak chcesz dobry mój i spokojny Sancho, przykładny chrześcijaninie! to dajmy pokój tym maszkarom, a jedźmy szukać przygód lepszych i ważniejszych; zdaje mi się, że ta okolica powinna ich nam dostarczyć niemało.	Dobrze więc, zrobi mi pan tę przyjemność, aby przyjść na obiad w poniedziałek z panem de Rubempré, pomówicie swobodniej niż tutaj o sprawach literackich; będę się starała ściągnąć kilku władców literatury oraz znakomitości, które ją popierają, autorkę UrikiUrika	Nie mam nic z waćpanem do mówienia Spełniam jedynie obowiązek swego urzędu. W imieniu Jego Królewskiej Mości, aresztuję waćpana!	Tak iż gdy patrzałem z wielką lubością na ten ogień, dworując sobie i mówiąc: „Ha, biedne pchełki, ha, biedne myszki, złą macie zimę, ogieniek na stryszku”, nagle wypadło z miasta więcej niż sześćset, ba, więcej niż tysiąc trzysta i jedenaście psów, małych i dużych, które uciekały przed ogniem. Zaczem prościutko zwróciły się do mnie, czując zapach mego szelmowskiego wpół upieczonego mięsiwa i byłyby mnie pożarły w jednej chwili, gdyby mój dobry anioł nie był mnie natchnął, podsuwając mi lekarstwo bardzo skuteczne przeciw bólowi zębów.	Hipoteza Naba jest rzeczywiście nie do przyjęcia Jest rzeczą pewną, że najdalej trzy miesiące temu na wyspie padł strzał z broni palnej. Jestem skłonny sądzić, że osoby, które wylądowały na wyspie, albo są na niej od bardzo niedawna, albo też tylko ją odwiedzały; gdyby bowiem ludzie znajdowali się tutaj w czasie, gdyśmy oglądali Wyspę Lincolna ze szczytu Góry Franklina, to musielibyśmy ich zobaczyć lub oni by nas zobaczyli. Prawdopodobnie więc rozbitkowie zostali wyrzuceni przez burzę gdzieś na nasz brzeg dopiero kilka tygodni temu. Tak czy owak, musimy uzyskać pewność pod tym względem.	A, broń Panie Boże! bestyi nie było, ale taki sam pałac, taki sam ogród i po tym ogrodzie tak samiuteńko pan konsyliarz chodził pod rączkę z panią Warską. A pani Warska to taka była dziś piękna, niby to anioł, w białéj sukni i z różowym kwiatuszkiem we włosach.	Miałem i ja tam znaczne posiadłości, które mi po bezdzietnym krewnym przypadły, alem je wolał opuścić i przy Rzeczypospolitej się oponować.	Zdaje mi się, że pisała do pana, żeby ją pan odwiedził jutro. A pani babys?	Bywaj zdrów	Kapłani... lud!... Tu przede wszystkim trzeba powściągnąć tych, którzy pragną wojny... Prawda, że jego świątobliwość faraon jest za mną, i zdaje mi się, żem pozyskał niejaki wpływ na serce dostojnego następcy (oby żyli wiecznie!). Ale Nitager, któremu wojna jest potrzebna jak rybie woda... Ale naczelnicy wojsk najemnych, którzy dopiero podczas wojny coś znaczą u nas... Ale nasza arystokracja, która myśli, że wojna spłaci fenickie długi, a im przyniesie majątek...	Nie będę nic mówić, bo mnie już i rozmowa z panem męczy. Ach, ten świat daje nam same zawody!... Kiedy kładziemy pierwszą suknię z trenem, kiedy idziemy na pierwszy bal, kiedy pierwszy raz kochamy nic...	I to cudem że ta wiara, która się zrodziła u stóp wbitego gdzieś daleko narzędzia sromotnego męczeństwa... u krzyża,	Może opat. To by dobrze było, żebyśmy się zaraz spotkali.	Ty i twoi ludzie musicie udać się na wyspę i zacząć uprawiać karmę dla ptaków To znaczy będziecie uprawiali rośliny, których nasiona jedzą kanarki.	Przyjacielu piękne to obyczaje; w której ziemi nauczyłeś się ich? Powiedz nam twój kraj i imię.	Daj spokój, Tomek! One wszystkie są takie same. Ty się lepiej poważnie zastanów. A jak się nazywa ta twoja dziewucha?	Powiem więcej, panie hrabio jesteśmy prawie pewni, że uzurpatorowi wkrótce pomiesza się rozum.	„Klawo się nam powodzi!”	Cieszą się na wojnę i do wiosny wzdychają, bo teraz bieda w koszach, choć zimy dopiero początek.	Kto ich tam wie, może się i kochają! Ja, znając Jadzię, sądzę, że idzie za Głębockiego przez obowiązek Polki.	Tak, pani. Handel ludźmi jest rzeczą okropną, a jeszcze okropniejszą handel samym sobą. Ale dopiero transakcje zawierane w złej wierze są rzeczą haniebną. Gdy się taka sprawa wykryje, następstwa muszą być bardzo przykre dla strony zdemaskowanej.	Tak Tak się mówi we Francji na stopień, w jakim pan służyłeś we Włoszech.	Są. Tutaj są wszystkie zwierzęta. Musisz na to spojrzeć naukowo, Abe. Do mojej karnacji goryl by bardzo pasował. Zauważyłeś, jakie Judy ma włosy na nogach?	Ale widzi pani, że im bliżej podjeżdżamy, tym bardziej rozpraszają się dymy... O! wieża kościoła ewangelickiego... na lewo Święty Krzyż... na prawo kościół Panny Marii... Coraz wyraźniej!...	Na śmierć wszystkich Basków! Kolejny twardy orzech do zgryzienia! Ten przeklęty dowódca Gibraltaru naprawdę chce nas zetrzeć na miazgę! Co ty na to, przyjacielu?	No, to i mnie podasz zaraz, co tam masz upitraszonego, i kwita! Słyszałeś, wasan?	Więc niech mnie kto zastąpi, bo mówię ci, że mam nagły i ważny interes.	Cicho. A gdyby tu była kasa? Gdyby to można pod jakimkolwiek pozorem otworzyć to biurko.	Masz rację, mój błąd, przyznaję. Dlatego chcę to napra­wić.	Sądem by to można zwać Światopełk bowiem podwładnym Leszka jest i zawinił wiele, a my mamy moc sądzić go i karę domierzyć.	To małpy?	To zapewne służąca	Zobaczymy to jeszcze	Ja zawsze daję tylko cztery procent, a nawet trzy i pół jednak mojemu zięciowi dałbym i pięć, a zyski byśmy dzielili.	Ja myślę, że i ty jesteś tego zdania	Toteż Bóg litościwy odebrał nam dzisiejszym tę władzę kochania. I dał nam w zamian ciekawość, imaginację, egzaltację i nerwy; a w nadmiernej hojności jeszcze i roztropność samozachowawczą dorzuciła szorstko; lecz spostrzegłszy, że ta jej szczerość wgnębia znów Olę w jej nerwowe zatulenie, pocałowała ją na uspokojenie.	A co ty powiesz, Szary Bracie?	Ale na popasie on będzie z nami?	Do księcia arcybiskupa zaraz jadę w imieniu Panny Najłaskawszej.	Ja dziękuję	Ja was widział w nocy	Ja!	Ja... Boner; uciekajcie, najmiłościwsza pani... gore!	Późno pani powróciła od państwa Endelmanów?	Tak, ekscelencjo, kiedy te ciemięgi uczciwi ludzie śpią, my wówczas czuwamy...	Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?	A co chcesz?	A inni książęta?	A jakże	A jednak stanęliście przeciw nam z Krzyżaki!	A mówiłeś.	A! tém lepiéj! tém lepiéj! pani będziesz wolną...	Ale gdzież szukać takiej dziewczyny, o jakiej pan mówisz?	Ależ tak.	Bo nigdzie niema ani tyle jezior, ani tyle irysów	Co mam grać?	Dziękuję ci i niech Fortuna szczodrą ci będzie.	Gwes: grędzec i wyciągać pełne. Pojedziecie s noma?	Hale, zdrowy tam!	Laudańscy, z chorągwi dawniej billewiczowskiej, a dziś pana Wołodyjowskiego.	Niby jak já?	Niby teraz? Przecie tyle tych kryzysów, coraz ciężej...	Niech pan uważa, panie Cyrusie! Jeśli tam jest jeszcze któryś z tych nicponi...	No i jak?	Pod Ankoną, państwo byli w Loreto?	Pod żadnym pozorem.	Przecie rzucał już beczkami.	Tu będzie ci ciepło. Podaj ręce. No? Prawda, że ciepło?	Tylko tyle! Odrobina!	Wszystko, ciociu.	Właśnie dlatego czemś go rozerwać koniecznie potrzeba	„Po cóż kłamać?”
To mnie właśnie dziwi że z roku na rok zmniejszają się dochody jego świątobliwości. Czy nie mógłbyś mi tego objaśnić?	Chciałabym, żeby ciągle trwało Boże Narodzenie albo Nowy Rok. Czy to by nie było przyjemne?	Czy pan nie przesadza?	Marylka mówiła mi, że ona sama, ubierając się raz, powiedziała jéj: czy wiész, że jechałam do Warszawy z twoją ciotką w jednym wagonie?	Bóg nie odmówił nam tego roku pięknej pogody, ale nie wiadomo, czy wszystko da się sucho zwieźć pod dach!	Nie wiem, czy nawet nie wspomniała kiedy, że pragnie, ażeby jej syn ożenił się z panią?	Oho, tatusiu żebyście wiedzieli, jak on się na wszystkim rozumie! U pana miecznika w Niegoszowicach całym majątkiem zarządza. Uczył się przez pięć lat w Grodzisku, a jakże!	Dobrze a czy pan przyrzeka poprawę?	Zakładajcie Czy jeszcze coś?	Jak się zdaje, jest ona mimo to bardzo dzielną istotą. Ale nie lubię jej twarzy, chociaż jest właściwie wcale przystojna.	Przybywam ze Żmudzi aby Najświętszej Pannie, utrapionej ojczyźnie i opuszczonemu panu służyć, przeciw którym dotąd grzeszyłem, co wszystko na spowiedzi świętej wyznam obszernie, i o to proszę, abym dziś jeszcze lub jutro do dnia mógł być wyspowiadany, gdyż żal za winy do tego mnie skłania. Imię, SpowiedźNazwisko swoje prawdziwe też powiem ci, ojcze wielebny, pod tajemnicą spowiedzi, nie inaczej, bo źle do mnie ludzi uprzedza i do poprawy przeszkadzać mi może. Przed ludźmi chcę się zwać Babiniczem, od jednej mojej majętności przez nieprzyjaciela ogarniętej. Tymczasem ważną przywożę wiadomość, której wysłuchaj, ojcze, cierpliwie, gdyż o ten przybytek święty i o klasztor chodzi!	Mówiła mi to właśnie. Miałem z nią formalną rozmowę Niechże pan sobie wyobrazi rozmowę z Schombergową! Gdybym to opowiedział naszym chłopcom, nie chcieliby mi wierzyć. Jakże pan ją ugłaskał? Co pan o tym wszystkim myśli? Przecież ona wydaje się za głupia, aby zrozumieć, co się do niej mówi i za lękliwa żeby odpędzić kurczę. Ach te kobiety! Nie wiadomo, co siedzi nawet i w najspokojniejszej.	O, miłosierdzie boże, racz nam być ku pomocy Dokądżeż wy mnie odsyłacie, dobrzy ludzie? Do trybów warunkowych, do jeżeli, do dialektyki, kędy czyhają same sprzeczności i niemożliwości. Gdyby mój mułek latał, mój mułek miałby skrzydła. Gdyby ciocia miała wąsy, byłby wujaszek. Jeśli Bóg pozwoli, nie będę rogalem: będę rogalem, jeśli Bóg pozwoli. Gdybyż to jeszcze był warunek, który by zależny był ode mnie: tedy nie rozpaczałbym o tym. Ale wy mnie zdajecie na prywatne rozporządzenie Pana Boga, odsyłacie mnie do departamentu jego drobnych przyjemności. Ojczulku szanowny, kiż diabli mieszać do tego imię boskie! Zdaje mi się, iż lepiej wam będzie nie trudzić się na moje wesele. Rozgardiasz i harmider weselników zbawiłyby was całego konceptu. Wy lubicie ciszę, spokój i samotność. Wierzajcie mi, lepiej będzie zostać w domu. A przy tym wy tańczycie sobie dość nietęgo i wstyd by tak było otwierać zabawę. Poślę wam kołacza do domu i bukiet ze wstążkami także. Wypijecie za nasze zdrowie, jeśli macie ochotę.	Śmiej się, kiedy chcesz, albo i łaj Nie będę mógł długo patrzeć na tę młodą panią, cośmy ją tu przyprowadzili. Żal mi jej okrutnie! Oni ją tu zamęczą. Żywej duszy litościwej dla siebie nie znajdzie. Przemka Niemka, która mu coś zadała, nie puści tak łatwo, a tę niewinną panią złe babska zadręczą. Słyszałem już, gdy się niepoczciwa Bertocha odgrażała, że jedyną jej piastunkę, którą przywiozła ze Szczecina, wypędzi precz. Zostanie sama. Gorzej tu jej będzie niż niewolnicy. Ja na to patrzeć nie chcę!	A oto już ledwie pół tarczy zza wzgórz wygląda Bogdaj to słodki klimat Sycylii, gdzie wieczorami lud zbiera się na rynkach, aby chóralnym śpiewem żegnać zachodzącego Feba.	Jak się państwo mają? dobry wieczór! moje uszanowanie!	Nie! Co się stało?	O głowę twoją mi nie idzie ale o coś większego nad nią: o mój honor królewski. Ani mi się waż nic przedsiębrać!	Pańskie pytanie bynajmniej nie jest niedyskretne Zgadłeś pan, to nasz herb, a raczej mojego ojca; jest, jak pan widzisz, połączony z innym herbem	Sądzę, że zrobiłby to samo, co pan zamierzasz Boję się tylko, aby Barrymore nie usłyszał naszych kroków.	Także będą w mieście, gdzie apteka niedaleko. A jak, czego Boże broń, ona odejdzie, to dziedzic ożeni się z taką bogatą, że za jeden jej pierścionek wieś by kupił	A choćby! A choćby! Chytrzyć nie będę. Czym ja gorsza od tamtej?... Że nie taka młoda?... To i co? Zastanów się sam, Antoni, po co ci taka młoda?... A to jeszcze miasteczkowa! Z fanaberiami. Kapeluszowa. Grzech na duszę weźmiesz!	A co mu tam! Czarny Korsarz się go nie boi. Żaden statek nie może dorównać „Błyskawicy”, a poza tym słyszałem coś o taranowaniu.	Nie wiem... Doprawdy... jakoś nie zastanawiałam się nad tym. Może ja naprawdę jestem taka głupia...	Obowiązek zgodził się uroczyście Staś, biorąc mnie z rąk siostry. no i lekcje. A wiesz przecie, co to znaczy, jak się jest skautemskaut	To prawda! tatku, odparła Laura, ale ja... ja jestem przekonana, że są kwiaty, co nas nie lubią, jak my ich.... że są zwierzęta, co nas kochają, i że miłość jest zawsze wzajemna... A że ja tej kobiety... nienawidzę, więc i ona musi mieć wstręt do mnie... Po cóż ci szukać ludzi, co twego dziecka kochać nie mogą?	A Marynia wie już o wszystkiem?	Ale kiedy ja ją miłuję, kiedy ja chcę się z nią ożenić!	Ależ nie, bynajmniej	Czemuż by nie? Ceni cię bardzo, a twego Janka także kocha.	Dość. Nic tym nie wygracie. Mali chłopcy (niższe liceum nie lubiło tego sposobu przemawiania) napiszą mi podczas świąt po trzysta wierszy na głowę. Resztę im daruję. Uczniowie wyższego liceum napiszą mi podczas świąt po tysiąc wierszy na głowę, które mi doręczą wieczorem w dniu powrotu do zakładu. Prócz tego...	Emilu słowo honoru, gdyby nie rewolucja lipcowa, byłbym został księdzem, aby wegetować gdzieś na zapadłej wsi, i...	Generał jest bardzo miły. A jakże się pani podoba Krynica?...	Grzech nie grzech, a takitaki (reg.)	Jak to?	Jestem tak wspaniałomyślny, że nie będę go wyzywał na pojedynek. Nie chcę pani kompromitować.	Jeśli mnie nie widział, musiał nagle zostać krótkowzrocznym, tyle tylko powiedzieć mogę.	Koń prosty pies przy niej. Nie sprzedawajcie...	Najwięcéj umie, kto się sam nieukiem powiada! cała to mądrość w siebie niewierzyć... Ze słów twych poznaję ucznia Sokratesowego.	Nie wątpimy, że jego następca godnie reprezentuje jego szczodrobliwość	Około ósmej tedy Nie zatrzymuję pana dłużej, żegnam.	Panie Jackson udasz się natychmiast do lorda-kanclerza i powiesz, że polecam mu wykonać te rozkazy. Żądam, aby zaraz zostały ogłoszone.	Pańską zwierzęcą chuć. Pan mnie nie poznał. Tylko obmacywał mnie pan oczami, jakbym była na sprzedaż.	Powoli, powoli! Nie podnoście głosu! Ja was od dawna miałem na oku.	Przypadek? O, nie, nie, pani, to nie przypadek!	Sam też nie młody był i szpetny!	Tym bardziej nie.	Wcale pan nie musi! Powiadam panu, że pan nie może. Wolałbym raczej...	Właśnie!	Zezowaty, nie zezowaty A wszystkie za nim latają.	...przybyć tu raczej osobiście pomimo dość trudnej podróży. Nieszczęsny ten chłopiec, który zbiegł od przyjaciół i zajęć...	A Basia co na to?	Ach, przybywa do mnie szczęście! Lecz skąd panu przyszło do głowy...	Albowiem oni... oni...	Bo mniej płocha, a statku i rozwagi ma więcej...	Było.	Całe telefonowanie to też ładna bujda i szwindel.	Czego chcecie, mówcie!	Cóż pana tak ciągnie do kraju?	Dlaczego?	Do jutra.	Do mnie? od kogo?	Drażliwa materia. Gdyby był płatny, zapłaciłbyś mu za cały rok i skończone, ale tak!...	I owszem.	Interes	Ja	Jakież to jest szczęście, córko moja?	Jesteś tedy pasowany na rycerza pięknej Afry!	Ką, mamele? Parodyk!	Mhm	Mnie?	Mówcie!..	Na miłość boską, panno Klaro... Co pani robi?.... przecież to największy sekret... tajemnica grobowa...	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Nieużyty to człowiek!	Niewiele	No, anarchiści...	No, to proszę za mną... Peppino, zgaś pochodnię.	O!... w takim razie najchętniej.	Od ciebie, naturalnie! Nawet przez sen o tym mówisz.	Po co?	Porzuciłem dawno!	Powtarzam, że apostołami nowych idei powinni być ludzie starsi	Skąd go więc wziąłeś?	Smutne to, smutne, smutne!	Szalony zazdrośniku ty mnie zabijesz...	Tak. Biedna babcia! Tak ją kochałam!... Boże! Boże!...	To on miał do d’Artagnana urazę?	To pewnie takiemu człowiekowi niebo pobłogosławiło, musi być bogaty... szczęśliwy?...	To potem do Malborga wyruszysz?	To zrozumiałe	W jakim kierunku?	W szafie trochę za ciasno	Wasze jelenie są dużo piękniejsze od naszych brzydkich bawołów	Więc tam wszystko zmarniało?	Zdurniałaś, Praksedo?!...	Zmarła mi, miłościwa pani...	Znikło ci coś z tej szuflady	Śpiewają.	Święta prawda!
Ale mnie chodzi o pana oczy! Nigdy przedtem nie pragnęłam o niczym zapomnieć, póki pan nie przyszedł do mnie wtedy wieczorem i na wskroś mnie nie przejrzał. Wiem, że niewiele znaczę, ale umiem opiekować się mężczyzną. Opiekowałam się ojcem, odkąd tylko doszłam do rozumu. To nie był zły człowiek. Teraz, kiedy mu już pomóc nie mogę, chciałabym zapomnieć o tym wszystkim i zacząć życie na nowo. Ale to nie są rzeczy, o których mogłabym z panem mówić. I o czym w ogóle mogłabym z panem mówić?	Nie znałem oczywiście historii owej kobiety, domyślając się tylko, że Patusan służył już za grób dla jakiegoś grzechu, wykroczenia czy też nieszczęścia. Niepodobna tu podejrzewać Steina. Jedyną kobietą, jaka kiedykolwiek dla niego istniała, była młoda Malajka, zwana przez niego: „księżniczką, moją żoną”, albo rzadziej, w chwilach wywnętrzeń: „matką mojej Emmy”. Kim była tamta kobieta, o której Stein wspominał związku z Patusanem, tego nie umiem powiedzieć; z jego aluzji zrozumiałem, że musiała to być na wpół Holenderka, na wpół Malajka, wykształcona i bardzo ładna, o tragicznej, a może tylko żałosnej historii; najboleśniejszym faktem z jej życia stało się bez wątpienia małżeństwo z pewnym Portugalczykiem z Malakki, urzędnikiem jakiejś firmy handlowej w koloniach holenderskich. Wywnioskowałem ze słów Steina, że ów człowiek był, z niezupełnie jasnych przyczyn, osobistością nieszczególną i odpychającą. Jedynie przez wzgląd na jego żonę Stein mianował go dyrektorem stacji handlowej w Patusanie pod firmą Stein i S-ka; z kupieckiego punktu widzenia nominacja ta nie okazała się jednak korzystna, przynajmniej jeśli chodzi o firmę, toteż po śmierci owej kobiety Stein był skłonny osadzić tam na próbę nowego agenta. Portugalczyk, o którym mowa, nazwiskiem Cornelius, uważał się za jednostkę wybitną, lecz zapoznanązapoznany (daw.)	Ani myślę, to nie mój interes. Wystarcza, jeżeli człowiek zna i rozumie swój własny interes i nie miesza się do cudzego. Mój pochłania mnie całkowicie. Zatem: mam honor pożegnać szanownych panów.	A ty Atanazy nie przerażaj się widokiem miasta.	Nie potrafię. Widocznie nie zdołamy się porozumieć nigdy.	Tak, ja to czuję sam Dziennikarstwo jest rycerstwem, bądźcobądż. Kto do szabli się nie zdał, na tém polu walczyć może, no... i burzyć. Zadaniem dziennikarstwa jest głównie krytyka i obalanie, a to mi się właśnie uśmiécha.	Pan Jan nie mógł się ze mną spotkać. Rozmijaliśmy się ciągle. Teraz karnawał...	Zresztą, twoja księżna nie powraca z wód, wszak się nie mylę?	Czyby to było przyzwoite, żeby jego bratanek nie mógł się napić szklanki wody z cukrem? Zresztą, ojciec nie będzie widział.	Mnie się wydawał bardzo ciężki	A tak, ojca Pawła. Właśnie nas Tatarzyska pędziły przez miasto, kiedy na placu targowym czterech łotrów ciągnęło ojca Pawła do chana, który siedział pod kościołem Panny Maryi. Pustelnik wyglądał osobliwie. Był całkiem bielusieńki, aż bił w oczy. Broda po pas wisząca jak obłok, włosy roztrzęsione wokół głowy jak korona gwiaździsta, twarz i ręce jak śnieg jasne, wszystko białe a białe. Czy to wieczne posty i ciemnice tak go wychłodziły, czy to świętość ubrała go już w takowe anielstwo, nie wiem, ale i pogany patrzały na niego, jakby na cudowne zjawisko. Chan, jeno spojrzał na ojca Pawła, zaraz wpadł w jakoweś pomieszanie. Zaczął oczy spuszczać, kręcić się, namyślać, potem rękę wyciągnął i powiedział: „Odprowadźcie tego człowieka tam, skąd wyszedł. Nie róbcie mu nic złego. Ten człowiek już nie należy do nas, ale do Boga”. I my na własne oczy obaczyli, jak ojciec Paweł nazad wszedł do swej komórki. Tatarzy nie śmieli go dotknąć, a my płakali z radości	Tak się zdaje a jednak od trzech godzin, jak przebywam na tej wyspie pływającej, nie dała ona jeszcze żadnego znaku życia.	A! zawołała, przyznaj się, chce ci się wracać do tęsknej Zosi, do gospodarstwa... i raz uwolnić od tej niepoczciwej, zdziwaczałej Laury... ale, słuchaj. Dla Zośki twej masz życie całe, dla mnie mógłbyś kilka dni poświęcić. Jestem siostrą, jestem biedną i kocham cię bardzo, pojedziesz, zapomnisz... rozstaniemy się na zawsze... czy ci tak pilno?	To zależy od rasy Dość spojrzeć na okrągłą czaszkę sir Henryka, aby poznać, że jest celtyckiego pochodzenia, a Celtowie mają wrodzony zapał i zdolność przywiązywania się do ludzi i kraju. Głowa biednego sir Karola była na wpół galijska, na wpół celtycka. Wszak pan, sir Henryku, opuściłeś Baskerville-Hall w bardzo młodym wieku?	Bardzo mała! Nie sfałszuje nic więcej. Niech go tam sobie chowają. Ten kochany książę O. godzien orderu. Oczyścił świat z jednego zbrodniarza. Dosyć o nim. Nie wart wzmianki. Chodźcie, dzieci, do salonu. Bronia nam dokończy piosenki. Jest tu jeszcze list do ciebie. Naczelnik widocznie nie może istnieć bez twojej obecności. Dziś ci pozwalam odpisać! Spokojny jestem, że nie zdezerterujesz! Piosenki, Broniu!	Był Danveld i stary de Löwe, i dwóch braci: Gotfryd i Rotgier Skarżyli się i chcieli, by książę wam rozkazał de Bergowa z niewoli wypuścić. Ale książę, dowiedziawszy się od Fourcy’ego, że Niemcy to pierwsi was napadli, zgromił ich i z niczym odprawił.	Jakbyście chcieli trochę spocząć a rozpatrzeć się tu toby też nie było od rzeczy.	Ależ dlaczego, na wszystko w świecie, nie wytłumaczyliście tego Mr. Proutowi, zamiast zostawiać go pod wrażeniem...	Jak się masz Byłem u twego ojca. Biedak nieszczególnie wygląda.	No, mój przyjacielu, zgódźże się natychmiast, a zrobisz panu grubego figla.	Proszę mnie puścić Szukałam tej paczki. Zapodział mi się gdzieś klucz od bieliźniarki.	Spać mi się chce.	Nie mogłam! nie mogłam, mój drogi tatku, uciskając rękami serce odparła Laura. Alboż ja nie mogę tak pozostać spokojnie na uboczu?..	Ho, ho! Mospanie! Waszmość ani wyobrażenia nie masz, jaką my kurtę wykroimy temu diabłu weneckiemu! Ja sam mam więcej trzydziestu ludzi zebranych z sąsiedzkiego zaścianku i czekam jeno na wtorek. Ale to nic jeszcze! Przyjedź no, waszmość, na wtorek do Oszmiany, mamy tam sędziów obierać, ale kat ich będzie obierał! Od pana Żaby przyjdzie tam sześć beczek miodu, od pana Zembrzuskiego pięć, od Jokity trzy miodu, a jedna gorzałki, jegomość pan cześnik dobrodziej ma już cały wóz z jadłem i napojami nagotowany, ba, i ode mnie pójdzie furka z wędliną, kołdunami i beczką wina, co mi mama podarowała. Otóż, kiedy to wszystko zajedzie, a kiedy to stanie, ot! pan Gintowt dobrodziej, pan Magnuski orator, Demostenes z Zalasówki, i Seneka Giembutowicz z gębami, a Jur z Borowiczek i my za nim.	Kto oszalał? Ja? Jestem gotów na śmierć bardziej niż wy wszyscy razem, nie wyłączając oficerów. Póki okręt nie na dnie, będę mu kucharzył! Zrobię wam kawy.	Nie zdradzaj swojego pochodzenia, nie wspominaj nigdy słowem o przeszłości; i w żadnym wypadku nie wymieniaj imienia twego dostojnego ojca ani nieszczęsnej matki.	I jaka, aż się lśkni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz wzejdzie...	A, ty przeklętniku... łotrze jedenl Co tu chciałeś wypatrować? Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? Ciekawyś? Zapłacisz za ciekawość! No, przeżegnaj się przede śmiercią!Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? (...) No, przeżegnaj się przede śmiercią!	Wcale nie piję Mam cię uwieść na trzeźwo. Przynajmniej oczarować. Powiedz, czy nie czujesz już pierwszych objawów?	Całował? I tego nie uczono mnie w kapłańskiej szkole... A to o... co to masz?	Chcę i muszę! zawołała córka, i pochlebiam sobie, że się tam na coś przydać mogę... W potrzebie udam się nawet do pana hetmana, na którego dworze przez kilka dni odpoczywałam, mam ludzi co mi pomoc przyrzekli, co ją dać muszą... Pójdę, choćby do króla samego... Więcej ci powiem ojcze: gdybym miała kogo do boku, zostawiłabym tu ciebie, a jechałabym sama.	To nie dla gospodarstwa...	Basta!... Kiedy ją ściskam, robię to bez pozwolenia jegomości. A dziękować nie ma za co, bo przecie nie zabiorę pieniędzy do grobu.	Dlaczego nie? Czyż widzi pan powietrze, którym oddychasz, a bez którego nie mógłbyś żyć?	Król! król! gdzie jest król? Co się stało z królem?	Jakżeście się do Retry dostali?	Elizo, jeżeli nie będziesz trzymać tych szkaradnych kotów w piwnicy, to je potopię!	Jak ci się udało nas wytropić?	Wracała z boru, on jechał i spotkali się coś. w serce, sposępniał i głuche, kolące podejrzenie zatargało kajśkajś (gw.) wnętrzności..	Kochany książę Bulbo, zapomniałem przedstawić Waszej Dostojności mego ukochanego bratanka, księcia Lulejkę. Proszę, uściśnijcie się po bratersku. Lulejko, podaj rękę Jego Dostojności.	Ona nic niewinna! Kto inny wypędził mnie z domu...	Ja, szanowny panie trzymam się roli przez jakieś dziedziczne instynkta, przez to coś, co człowieka, który z ziemi wyszedł, do ziemi ciągnie	Byle cię chorość jakaś nie napadła wiem!... Hej!... Bogu najwyższemu i miłościwej pani dziękować, żeś już moja	Nie wiem, ale coś musi być o jedzeniu.	Do widzenia, mamuniu Idę na bulwar podziwiać pana Marty w Mont-Sauvage. Jest to wielka sztuka przerobiona z Pustelnika. Jeżelibyś pani życzyła, tobyśmy poszli razem z tymi paniami.	Tak, Mercedes, mówiłaś I za cnotę poczytałaś sobie traktowanie mnie z okrutną szczerością. Czyżbyś jednak zapomniała, że według uświęconego prawa Katalonka ma wychodzić za Katalończyka?	Co mnie?	Jeśli to prawda, coś mi pan raczył powiedzieć mam nadzieję, że będziesz tak łaskaw i opowiesz mi trochę o sobie i swojej rodzinie.	Nakoniec wróciliśmy na naszę drogę?	Jutro jutro Jędrka powołają do sądu za to, że pokaleczył Hermana...	Jedni i drudzy. Dobrze wiedzieć, co się uda, ale też dobrze wiedzieć, co zagraża.	A byłeś, Bartku, byłeś, a to cię te ścierwy dworskie o to zdechłe jagniątko...	Nigdy? Ach, to najczęściej tak bywa.	Tak, bardzo ją szacuję.	Jadę tam. O której godzinie odjeżdża te-rain?	Panie prezesie Wie pan, że jestem dla pana więcej niż życzliwy?	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Ależ to żart.	Kto jest Myszkin? Gdzie?	To źle, to źle, to niepochrześcijańsku.	Moje jest inne. Zupełnie inne!	Opowiadacie fakt wyjątkowy. Ale to zdumiewające bądź co bądź!	To trzeba chyba SkałłonaSkałłon, właśc. Gieorgij Antonowicz Skałon (ros. Георгий Антонович Скалон, 1847–1914)	Wicek! leć po Rosińską... Gdzie jest Zośka? Zaczynać prędzej!... a niech was psy gryzą!	Ba ręczę za przywiązanie Kolba i Maryny; tych dwoje potrafi upilnować wszystkiego. Zresztą wycisnęliśmy cztery tysiące renty z ruchomości, do których musieliśmy dokładać; masz przed sobą rok czasu dla zrealizowania swoich nadziei!	Oj, nudzi pan	Że?	Ja zbadam te psy i koty	Wbrew woli twojego ojca? Czyż tak można!	I... o wszystkich we wsi?...	Dobrze, Barrymore. Pogadamy jeszcze o tym.	Och, dawno. Może ci przykry ten śpiew? Każę przestać.	Oto ten człowiek coś chce powiedzieć!	A gdybym i ja toż czuł co ty, Cezarze?	Co pani o tym sądzi, panno Marychno?	Otóż właśnie tego doświadczyłem, gdy po raz pierwszy ujrzałem tego nadzwyczajnego człowieka.	Plecie, a tyle miarkuje, co ten koński ogon!	Uf! masz waszmość słuszność. Ale ten Wrzeszczowicz jednak... może zajść wysoko...	Wybudowali kościół z pni wielkich jedlanych, hrubych, jak ten skriżal	A coś ty odpowiedziała?	Był więc dumny?	Ja!	Może by zaraz...?!	Nasza mała ślicznie gra, prawda panie Borowiecki?	Oto masz swego gagatka. Patrz, cały podrapany, katastrofa kolejowa go spotkała. Czyta głupie kurierykurier (tu daw.)	A, za... pewne!...	Ale ty masz szanse?	Cała łąka będzie ogrodzona.	Dziękuję panu za tę przysługę w jego imieniu	Gdybym ją kochał?	Halo! Słucham.	Hipolit, braciszku! Zostaw mię.	Kaip gi jus padarysite?	Macie jakiś ładunek?	Masz!	Mężczyzna, Kobieta, Miłość, Naród, Małżeństwo	Spełniłem życzenie pani.	Uciekać...	Z doktor Łucją Kańską	Zrobione!
Możesz pan odejść, kiedy się panu podoba. Biorę na siebie odpowiedzialność za tego oto chłopca. Jeśliby nawet był istotnie taki, jakim go opisujesz, dam z nim sobie radę, najzupełniej jednak w to nie wierzę.	Ja wcale nie uważam tego za właściwe. Tak... nie widzę w tym nic właściwego. Jestem pewny, że gdybym potrącił panu z pensji należność za ten dzień, uczułbyś się pan pokrzywdzony?	To dla mnie wielka uroczystość Kawa mi, niestety, szkodzi. Zatem nie odmówi mi pan towarzystwa. Stęskniłam się za młodością. Oni tu wszyscy tacy starzy. Cóż, miał pan jakieś wiadomości od narzeczonej?	A! to cała historya Nie ma ona już ani ojca, ani matki, ani nikogo z krewnych. Gabrynia urodziła się w miasteczku. Ojciec jéj, wyrobnik z Saint-Laurent du Pont, nazywał się Grabiec zapewne przez odmianę grabarza, bo od niepamiętnych czasów smutny obowiązek chowania umarłych dziedzicznym był w jego rodzinie. Wyrobnik ten ożenił się z miłości z pokojówką, nie wiem już jakiéj hrabiny, któréj posiadłość o kilka mil od miasteczka leży. Tutaj, jak wszędzie po wsiach, uczucie przy zawieraniu małżeństw gra bardzo podrzędną rolę. Zazwyczaj wieśniak żeni się dlatego, aby miéć dzieci i gospodynię w domu, która-by mu gotowała obiad, nosiła go w pole, przędła i naprawiała odzież. Oddawna téż podobny wypadek nie zdarzył się tutaj, gdzie często młodzieniec porzuca swoję narzeczoną dla drugiéj bogatszéj od niéj o jakie parę morgów gruntu. Los Grabca i jego żony nie był tak szczęśliwym, by mógł odzwyczaić naszych Delfińczyków od wyrachowania w żenieniu się. Grabcowa, która była bardzo piękną, umarła przy urodzeniu córki. Mąż tak się zmartwił tą stratą, że tegoż samego roku w grób się położył nie zostawiając swemu dziecku nic zgoła prócz życia, a i to bardzo wątłe i niepewne było. Jakaś litościwa sąsiadka zajęła się biedną Gabrynią i chowała ją do lat dziesięciu. Gdy jednak coraz trudniéj przychodziło jéj żywić podrastającą dziecinę, wysłała ją żebrać na drodze, bo właśnie była-to pora, kiedy najwięcéj podróżnych snuje się w tych stronach. Pewnego dnia, sierotka poszła prosić o kawałek chleba do pałacu hrabiny, gdzie ją przez pamięć matki zatrzymano. Tam przez długi czas biedna mała, mająca zostać pokojówką córki pani domu, która w pięć lat potém za mąż wyszła, była ofiarą fantazyi magnatów. Dobroczynność tych ludzi po większéj części żadnéj rękojmi nie przedstawia; zmienną jest i kapryśną jak oni, którzy naprzemian miłosierni, przyjacielscy, despotyczni i wymagający pogorszają i tak opłakane położenie nieszczęśliwych dzieci, łasce ich powierzonych, i bawią się z ich życiem, sercem i przyszłością uważając je za rzecz małéj wagi. Gabrynia stała się z początku prawie towarzyszką młodéj dziedziczki; nauczono ją czytać, pisać, a przyszła pani nieraz dla zabawy uczyła ją grać na fortepianie. I tak naprzemiany będąc pokojówką i panną do towarzystwa stała się jakąś niekompletną, do życia nieurobioną istotą. Nabrała upodobania w zbytku, w strojach, przyzwyczaiła się do warunków, zupełnie z jéj rzeczywistém położeniem niezgodnych. Wprawdzie, późniejsze nieszczęścia przekształciły ją w ostréj swojéj szkole, ale nie zdołały zatrzéć w niéj nieokreślonego poczucia, że jest do lepszéj stworzona doli. Wreszcie, pewnego dnia, dnia bardzo smutnéj pamięci dla biednéj dziewczyny, młoda hrabina zastała Gabrynię, która już wtedy tylko jéj pokojówką była, jak ustrojona w jéj balową suknię tańczyła przed lustrem. Biedna sierota, podówczas szesnastoletnia, została wydaloną bez litości, a nie umiejąc sobie poradzić, cierpiała nędzę, błąkała się po gościńcach, żebrała i pracowała naprzemiany, jak to już panu mówiłem. Często chciała się rzucić do wody, lub oddać pierwszemu lepszemu; zazwyczaj kładła się na słońcu pod murem i leżała tak nieruchoma, milcząca z głową ukrytą w trawie; wtedy podróżni rzucali jéj trochę drobnéj monety być może dlatego, że ich o to nie prosiła. Rok cały przeleżała w szpitalu Annecy, odchorowawszy ciężko żniwa, podczas których pracowała w nadziei, że sobie tém śmierć przyśpieszy. Potrzeba słyszéć, jak ona sama opowiada swoje uczucia i myśli w téj epoce życia; naiwne jéj zwierzenia wiele mają w sobie wdzięku i żywe budzą zajęcie. Wróciła do miasteczka właśnie wtedy, gdy zamierzałem się w niém osiedlić. Pragnąłem poznać moralną stronę mojéj gminy, Gabrynia była jéj dzieckiem, zacząłem więc badać jéj charakter, który mnie niepospolitością swą uderzył, a przekonawszy się o wadliwości jéj fizycznego ustroju, postanowiłem wziąć w opiekę to biedne stworzenie. Być może, iż z czasem przyzwyczai się do jakiéj pracy, choćby do szycia; ale w każdym razie los jéj już jest zapewniony.	Będę panu za to bardzo wdzięczny. Nie tylko podczas mojej nieobecności, ale zawsze będzie pan tu jak najmilej widziany.	Bardzo ładnie pan to powiedział, panie Bondy Bardzo ładnie. Proszę zdradzić, panie Bondy, jak pan wpadł na taki pomysł?	Gwałtu!... Więc ty, Saro, zapłacisz mi za ten kielich innym sposobem, nie mówiąc twojemu panu... Przecie taka piękna jak ty kobieta musi posiadać złoto i klejnoty i powinna mieć swego bankiera, który by jej dostarczał pieniądze, kiedy jej się podoba, nie zaś tylko wówczas, gdy jej pan zechce?...	Mniejsza o to. Skoro miał pan tak wyraźną dyspozycję Pawła, oczywiście nie ma po co sprowadzać Ottmana. Ale co wobec tego robić?	Ach, dałby Pan Bóg żebym cię raz niemym przed śmiercią zobaczył.	Czy znałeś pan małą Różę Mitchel?	Długo pan bawił w Wiedniu?	Ma pan słuszność Nie rozdzielajmy się, dopóki się da...	Ostrygi wyborne! Nie skosztuje pan?	Toteż je pan z daleka omija	Ja już z natury jestem śmiały, a Wokulski wariat!... Dziś dopiero dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie dziesięć, ale pięćdziesiąt tysięcy... rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie chce dziś jechać, ale jeszcze mówi, że	Jakie to szczęście, że on do pani nie wszedł!...	Może to was podać w podejrzenie i na nieprzyjemności narazić. Życzę się oddalić. Za Hubertzburgiem jest wieś i gospoda, która da wygodniejszy nocleg, niż pień bukowy.	Przypuszczam tylko, że w raju musiało być trochę weselej	To zależy od liczby robotników! Zawsze byłem tego zdania, że byłoby dużo lepiej, gdyby kilku właścicieli połączyło w jedno swe siły!	Twój ojciec ma słuszność ten człowiek może być użyteczny. Zresztą za granicą podobne stosunki należą do dobrego tonu.	Wiem, że mnie kochasz, tylko nie wiem, dlaczego nie chcesz mi dać na to żadnych dowodów.	Łatwo to być odważnym, gdy kto nie mieszka w Rampur Jeżeli osławimy się wśród sahibów, żaden nie zechce mieć w nas shikarrisów.	Chodzili tu rozmaici ludzie Myśleliśmy, że to zbiegowie, a to pewnie byli jego szpiegi.	Prowadźcie mnie do niego natychmiast. Przecież został uprzedzony, że dziś miały się odbyć moje zaślubiny z panną Carmen di Vasconsellos. Do czego to doszło, że muszę osobiście przychodzić, żeby tego...	Ale bajać to umie pięknie! Zeszłej nocy opowiadał nam o jakimś takim jak on gołowąsie, który powoził cudaczną bryczuszką zaprzężoną w cztery kucyki... zdaje mi się, że było to w Toledo, w stanie Ohio... i stawiał kolację gromadzie takich samych chłystków. Dziwaczna to taka bajka, ale piekielnie zajmująca. A on takich bajek umie opowiadać wiele.	A Hanka Wierzynkówna sama jedna z chłopakami? A to mi się córusia udała!	A jeśli Polacy się oprą temu wyborowi tem lepiej, zerwiemy Unią. Nie przyniosła ona nam korzyści żadnych a straciliśmy na niej wiele.	A nie przysięgałeś jej, że mi będziesz posłuszny?	A więc musiała pani zauważyć dwa okna wybite żółtym adamaszkiem, a jedno białym z czerwonym krzyżem? To właśnie okna hrabiego.	Ale przysięgam Bogu, że nikt tego nie słyszał.	Bałamuci ci ideał, mój biedny doktorze, wtenczas kiedy ty pracujesz tak mozolnie nad przywróceniem jego ojcu zdrowia? To niegodnie! Każę go natychmiast aresztować na czele pułku i w oczach pięknej panny Lawinii.	Chwałaż Bogu! A to jakbym odżył. I jakżeś to wacpani takie miraculummiraculum (łac., r.n.)	Gdzież tam, mości dobrodzieju! prędzej by konkurencja jaka, kontrowerskontrowers (z łac.) do zapamiętania. dali nieboszczyk tatunio, że na samo jej przypomnienie włosy mi się jeżą do góry.	I ty wierzysz że on sam zapił się na śmierć?...	Jaki z ciebie mędrzec No! no! pamiętajże, weźże się i gadać za gromadą, jak jutro będzie potrzeba.	Kobieta wymówił po raz trzeci Ricardo, coraz lepiej uświadomiony co do uczuć Schomberga i coraz bardziej skłopotany. tak źle z panem? A jednak założę się, że ona wcale takim cudem nie jest.	Kogóż to?	Na to trzeba go przecież przedtem odszukać	No wiesz co! Przecież gdyby to się wydało, w ciągu dwóch dni byłoby już po nas!	No, to wielce szczęśliwie.	Opowiadał mi pewien szakal z nizin (a wiadomość tę zawdzięczał swojemu bratu), że w owej Kalkucie wszystkie szakale spasły się jak wydry w czasie deszczów	Ożenić się, mamo, jeżeli mnie tylko zechce, to się zaraz ożenię. Będzie mama mieć synową, będzie.	To prawda, ale moja cela dotyka korytarza tylko jednym bokiem, a ścian mam cztery.	Wszystko to niemiecka polityka.	Wydano ją pewnie za mąż do Krakowa?	Wzywam cię, ażebyś natychmiast szedł za mną, jeżeli nie chcesz, abym cię zmusił	Złote słowa powiedziałaś. Ten gość musi się wyspać. Musimy dziś chrapać! To darmo. Chodźmy, poruczniku!	A jednak, dopóki wiąże mnie jeszcze coś z ziemią, chciałbym pomówić o tobie, o naszych przyjaciołach.	A kapłana widziałeś, który do was przemawiał?	A kiedyż jego ślub?	Ach! nie poznajesz już swego drogiego Panglossa?	Aha! dałem, akurat... A gdzie on ma znaki?... gdzie krew?... gdzie świadectwo felczera?...	Ale mój drogi ojcze	Ależ nic nie zrobiłaś	Boga mi, nie!	Chora, właśnie biegnę po lekarstwo.	Chwała Bogu pozostała jej tylko ambicja, i pospieszył chwytając drżącą rączkę białą podczaszynej, z usilnem naleganiem.	Czy chcesz mi towarzyszyć jutro rano w pewnej wycieczce?	Czyż dla ciebie jestem nieszczery?	Cóż ty tu będziesz szkalował kobiety ty galancie zatracony, ty mnichu z łysym zadkiem?	Dajcież mi się staremu choć popatrzeć dłużej na nią, odezwałem się. Baba rozśmiała się, ramionami ruszając.	Dlaczego my mamy stąd iść?	Dobry wieczór	Dziękuję pani Zobaczymy...	Eh, stary, powiem jej co innego.	I jesteś szczęśliwa?	I któż tam był?	Ino teraz leż cicho, spoczywaj. My se ta będziemy jako radzić bez ciebie. Matka w domu najpierwsza. Co by się stało z tymi kruszynami, gdyby ciebie zabrakło!	Jak stara, zamężna matrona	Jestem konserwatystą i nacjonalistą.	Któż tu mu jeszcze winszował tego kroku?	My tu z kniaziówną zostaniemy pod miastem, bo lepiej nam się na rynku nie pokazywać a waszeć idź, popytaj u mieszczan, czyli koni gdzie na przedaż albo na zamianę nie mają. Wieczór już, ale ruszymy na całą noc.	Mój ojcze! Mój ojcze! Ja się na tym znam trochę... w przeszłym roku tam, gdzie lato spędziłem, żniwiarki psuły się często, a ja przypatrywałem się, jak je naprawiano. Tę można będzie naprawić w domu, z małym kosztem i prędko... ja sam się tym zajmę... Maksymowi nie trzeba będzie nic z pensji wytrącać...	Mów, jak ją rozlałeś, i uciesz nasze uszy męstwem wiernych.	Nawet Flamandka?	Notariusz S.	Pewien... Polak.	Podrwili boćwinkowieboćwinkowie zawołał Zagłoba.	Poród będzie mozolny	Possessor privilegiatus! Possessor privilegiatus!possessor privilegiatus (łac.) powtarzał ciągle i pytał:	Proszę	Przemówiła laska magiczna! Kopcie tu i nie traćcie otuchy.	Spaliłem go, żeby ani śladu po nim nie zostało. Ten list był dla ciebie wyrokiem śmierci.	Słowo, Dźwięk Bajeczne ludy.. Wówczas zamarzły w powietrzu słowa i krzyki mężów i niewiast, uderzenia maczug, łoskot pancerzy, szczęk oręża, rżenie koni i inne groźne odgłosy wojenne. Obecnie, skoro pofolgowała mroźna zima i przyszedł czas łaskawszy i cieplejszy, głosy te stajały i dają się słyszeć.	Tak, moi państwo powiem wam bajeczkę.	Tam jest nasz cmentarz zaciszny, tam, o kilkaset stóp pod powierzchnią wód.	Twórcy, myśliciele, wiedzący: żywi.	Tyle, ileś tam włożył	Uspokój się, Połaniecki Jak się masz?	W górę, Lolka! niech żyje Lolka.	Waćpana by i rodzone dzieci więcej od nas nie miłowały	Więc co?	Wyprawisz mnie zatem, mistrzu, w drogę?	Wyraźnie napisano: „Nelly Rawlison i Stanisław Tarkowski.”	Względem Kondusi.	Wzniesiemy go na szczyt góry Ararat, skąd światu będzie rozkazywać!	Z czyjego rozkazu?	Zawdy przecie lepiej wiedzieć więcej kiej mniej!	Zuchwalco światowy! Jakież przedsięwzięcie wiedzie cię tutaj! Może prosta ciekawość? Może chęć przeniknięcia skrytości? Drżyj! Drżyj, nieszczęśliwy! Stoisz nad brzegiem przepaści, która ci się odgraża zgubą ostateczną. Odpowiedz! Czyli prosta ciekawość wiodła cię tutaj?	Żyd
Cha, cha, cha!... No, więc po co te łzy i trwoga?... Nie pytam się o nic, bo mi pani sama kiedyś opowiesz, co cię boli, ale... Wstydź się, kobieto małej wiary!... To pani myślisz, że tylko takie smyki, jak Kotowski, mają odwagę?... Tylko oni mogą powiedzieć: nie umrę, dopóki nie zrobię tego a tego?... A toż chyba Opatrzności Boskiej nie byłoby na świecie, gdyby kobieta nieszczęśliwa, i jeszcze taka jak pani, nie miała komu zaufać!... Pluń na zgryzoty, mościa dobrodziejko; dopóki ja żyję, włos nie spadnie ci z głowy... Wyjdziesz za mnie czy nie wyjdziesz, zależy od ciebie... Ale od czasu, kiedyś zapłakała w mojej obecności, nie powiesz, że jesteś sama... Ja z tobą!... serce moje, ręka, majątek... wszystko należy do ciebie... Potrzeba ci czego, mów... Zrobię, jak zbawienia pragnę. No?...	No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	Czy słyszysz?...	Kastelli? czy poeta?	Słuchaj-no pan, profesorze, czy pan nie raczy być grzeczny? Ja nie przyjmuję tutaj ladacznic	A więc pozwól, bym ci złożyła najszczersze gratulacje Książę Cavalcanti, jak mi się wydaje, to młody człowiek pełen rzadkich cnót.	No to ci wytłumaczę; to znaczy, że kiedy głowa choruje, to całe ciało boleje i czuje. Rozumiesz teraz? A że, jako pan, jestem głową całego ciała, którego ty część stanowisz jako sługa, więc kiedy mnie się co złego spotka, to i tobie musi się dać we znaki, tak samo znów, jak kiedy ty oberwiesz, to i ja uczuć muszę. Rzecz prosta i jasna.	Trudno sobie wyobrazić, z jakim zapałem zabrali się chłopcy do roboty. Wybiegli na ulicę z okiennicami już je włożyli zamknęli i zaryglowali zanim mogłeś doliczyć do dwunastu, już wrócili, dysząc jak konie wyścigowe.	A ja potrafiłabym zawołać na służbę...	A pocóż mi je odbierać chcecie? bo wam wstyd tego, że król mnie słabą, nieświadomą, uwiedzioną oszukiwał? Lękacie się, aby go ta lekkomyślność i zdrada nie napiętnowała tak jak godzien.	A widzi pani. Na mnie ostatni czas. Przyjmie mnie, to będę ją całe życie, ot, tu nosił! a nie, to...	Ach, więc tak?... Ktoś, widzę, wyszpiegował mnie, więc nie mam co taić. Tak, mamo, chodzę po cmentarzu albo z Madzią, albo z panem... Cynadrowskim.	Ale na krzyż Pański ano podumaj, ano pomiarkuj, jakże to sobie dasz rady?	Bałabym się zostać sama na świecie. Mówię sama, ale myślę naturalnie o nas obojgu.	Cóżto za wstyd? małoż cyganów pożeniło się i po wsiach osiadło, i pobrali gospodarskie córki.	Dopiero to smaki taka wolność!... no, tyla z niej biednemu, że może sobie zdychać z głodu, kaj mu się spodoba, bo sztrafu za to płacić nie każą, ni go strażnik do kreminału nie pojmie!...	Jak ona zapala się!... Bądź spokojna, Stefek nie wyrzeknie się swego dziecka...	Jednak dali salwę, jakoby kto orzech zgryzł	Kto taki?	Kto, Poirel?	Niech zdycha. Kiedy pić nie może, to niech zdycha... Ty myślisz, Janek... Co będziesz tu z tą hołotą robił?... Ty nie znasz Pajęczyny i Komety: sitwa im się rozlazła... Cholery, psiekrwie... Oni wiedzą... Chodź na zakąskę... Ty także, psiacie... Ooo!	Obróć go więc kamieniem pod spód, biedny szaleńcze, wiadomo bowiem, iż kadet gaskoński nie znajduje podobnych klejnotów w skarbcu swojej matki.	Pani mąż ma źle w głowie Żal mi pani bardzo, dobra z pani kobieta.	Proszę zważyć, że wśród chłopów nierzadkie jest pijaństwo, ojcobójstwo, kazirodztwo, tak właśnie, jak opisał Zola. Ich wstręt do poddania się badaniu lekarskiemu nie jest dowodem ich wstydliwości i czystości. Dowodzi on jedynie, jak silne są przesądy u istot ograniczonych. Przesądy im prostsze, tym są silniejsze. Przesąd, że źle jest pokazywać swą nagość, tkwi w nich potężnie. Słabnie u ludzi inteligentnych i wytwornych wskutek nawyknień do kąpieli, natrysków, masażu, a także z poczucia estetyki i zamiłowania do wrażeń rozkosznych; ustępuje też łatwo wobec wymagań higieny i zdrowia. Tyle tylko da się wyciągnąć ze spostrzeżeń doktora.	Tak jest! Wiecznie, ten zdrajca Bogusław!... Ale jeśli Ketlinga nie pomszczę, niech tu nigdy nie wrócę... Znajdę ja tych dworzan, tych siepaczów, i łbów napłatam... Wielki Boże! Już grzeszne myśli mnie opadają! Memento mori!... Czekaj tu waść, jeno się przebiorę w stare szatki, bo w habicie na świat wyjść nie wolno...	Tak, tak, moi drodzy, czwarta przeprowadzka w ciągu tego roku. Jak to wszystko człowiek wytrzymuje, nie wiem.	Uczyń to więc.	Więc jakże tu należy postąpić? Zaznaczam, że ta kobieta w ogóle nie używa alkoholu.	Wpadł pan na myśl, że Barrois został otruty?	Za wiązami, które rosną tuż nad grobem...	A bo mi wesoło! aż. zagrały jej białe zęby, szarpnęła konia i wyśpiewywała jeszcze rozgłośniej.	A co ci jest?	A cóż tutaj?	A ja jej także pewno nie godzien, a przecież w daleką drogę się wybieram i nie tracę nadziei, że tam zajdę, gdzie idę.	A niechże go z takim lubieniem! Neron! HerodHerod	Ale bałamucisz, księżuniu, odparła kasztelanowa... nie darmo przecie należałeś do najrozumniejszego zakonu w świecie... który zawsze co chciał potrafił...	Ale przecież to już zerwane	Ale to nie wszystko jeszcze, nieprawda? Posiadasz także inne umiejętności.	Ależ całkiem serio. Zobaczysz, zostaniesz jeszcze ministrem, albo milionerem.	Ani myślę! Albo mi tu źle? Opowiem wam zaraz historię, którą sobie właśnie przypomniałem.	Aż do Matczyna.	Bo nie kochasz mnie?	Bądź zdrów, już nie wrócę...	Błędny rycerz! Co to znaczy?	Cha! cha!... Chłop, widzę niegłupi, kiedy ojcu mówi to samo, co ja z rana i wieczorem powtarzam.	Co do mnie	Co jest?	Co to jest?	Cóż on może mi zrobić?	Dobrze, mamusiu.	E! Co też to wasza dostojność gada? Chybaby go jakowy święty wskrzesił, a skąd tu wziąć świętego jeszcze w takowym mieście, gdzie tyle plugastwa heretyckiego?	Ernest lub inny z synów cesarskich może pozostałą zaślubić królewnę, aby swe prawa umocnił tym związkiem.	Hm, pokusa ta często powtarzać się musiała.	I aby jeden nigdy drugiego nie okradł?	I to mówi dziewczyna, która powiadała zawsze, że nie poślubi mężczyzny, któryby nie był bogaty!	Idę z panią.	Idź do diabła z twoimi młynami jakiż stosunek mogą mieć one z tą przyłbicą?	Ja sądzę że i tam radziby być pewni, iż pani wyrządzonych sobie krzywd zapomniałaś także.	Ja tak utrzymuję, mój przyjacielu.	Jakże to? Jakim sposobem? Któż głównie pomógł?	Kiedyż myśmy się ojcu obiecali	Mam nadzieję, że się ten gagatek nie utopił	Mam nadzieję, że sprawisz nam tęgą bibę?	Masz, weź ten pugilares.	Miłość odparł wzburzony Wokulski.	Mniej więcej pańskiego wzrostu. Brunet o ciemnej cerze, czarnych włosach, oczach i brwiach.	Moje złocist...	Musimy się zatem szybko wycofać, nim się ktoś zjawi	Nauczono mnie, że moja religja jest prawdziwa	Nie wiem. Był poraniony...	Nie! Tu zostańmy	Nie, panie	Nie.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	O Kubę! Nie jednemu psu Łysek.	O czym mówiłaś z księżną Hazarapelianową?	O jakiej Nastusi? Aha, o tej, co się jej nijaka przygoda nie ima?	O, ni...	Och, państwo Willoughby, lord Rugby z żoną, nasza dzisiejsza gospodyni, Geoffrey Clouston, zwykłe kółko. Zaprosiłem też lorda Grotriana.	Owszem, dzisiaj pieściliśmy się dwa razy.	Owszem, panie hrabio, znam dobrze mitologię.	Piękne masz oczy i moc przekonania, gdy nimi przemawiasz. Z wyłuszczeń twoich chętnie korzystam, choć nic mi po tym.	Pod Powązkami.	Przeprawiają się?	Serdytesserdytes (z ukr.) mówili Kozacy	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	Szybę stłukł. Kamień rzucił.	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	To czary, proszę pana. Niech się pan nie śmieje ze starej baby, ale to są istne czary. Ktoś ma złość do naszej panienki i rzucił uroki.	To są cebulki kwiatów Moc kwiatów wiosennych z nich wyrasta. Te najmniejsze to pierwiosnki i krokusy, a duże to narcyzy, żonkile i hiacynty. Zaś największe to lilie. Oj, jakież śliczne! Dick nasadził tego dużo w naszym ogródeczku.	Urzędnik szepnął ciszej, bo właśnie wójt wchodził do izby i witał się ze wszystkimi; snadź wiedział, o co się kłócą, bo również jął bronić starego i usprawiedliwiać.	W każdym razie musimy pozostać w zagrodzie do chwili, gdy będzie można bez ryzyka przenieść Harberta do Granitowego Pałacu.	Wierzę ale sprzedajcie mi jedną sztukę, a zapłacę wam po królewsku, słowo piechura. Hę?	Wołałam, nie wiem dlaczego nie przyszła	Wychowanie, Słowo	Z Krukowskim... tak...	Żadnej nie umiem.	Żebyś ty o Albuzzi nie wiedział, cha! cha!	„...Jako też wzywamy Padellę, zdrajcę, bezprawnie mianującego się królem Krymtatarii...”	„Mis Nied ki” Mis pytał z iście francuskim językoznawstwem.
Istnieje w Persji osioł nadzwyczaj rzadki, zwany dziki osioł, onager, u starożytnych equus asinus, u Tatarów kulati; Pallas zbadał go na miejscu i przywrócił go wiedzy. W istocie, zwierzę to długo uchodziło za fantastyczne. Jest, jak panu wiadomo, sławne w Piśmie świętym; Mojżesz zabronił parzyć go z jego pobratymcami. Ale dziki osioł jest jeszcze sławniejszy przez wyuzdania, których był przedmiotem, a o których często mówią biblijni prorocy. Pallas, jak panu z pewnością wiadomo, oświadcza w swoich Act. Petrop., tom II, że te dziwaczne wybryki są jeszcze uświęcone przez religię u Persów i Nogajów jako skuteczne lekarstwo przeciw bólom nerek i scyjatyce. Nie mamy o tym pojęcia, my, biedni paryżanie. Muzeum przyrodnicze nie posiada dzikiego osła. Cóż za wspaniale zwierzę! Jest pełne tajemnic; oko jego uzbrojone jest rodzajem reflektora, któremu mieszkańcy Wschodu przypisują działanie uroczne; szata jego jest bardziej wykwintna i lśniąca niż u naszych najpiękniejszych koni; cętkowana jest w płowe pasy i bardzo przypomina skórę zebry. Sierść jego ma coś miękkiego, falistego, tłustego w dotknięciu; wzrok jego równy jest co do bystrości i dokładności wzrokowi człowieka. Większy nieco niż nasze osły domowe, obdarzony jest nadzwyczajną odwagą. Jeżeli przypadkowo go zaskoczyć, broni się z nadzwyczajną zręcznością najdzikszym zwierzętom. Co się tyczy szybkości w biegu, można go porównać jedynie z lotem ptaków; w wyścigu z dzikim osłem padłyby, drogi panie, najlepsze konie arabskie lub perskie. Wedle ojca sumiennego doktora Niebuhra, którego, jak panu wiadomo, opłakujemy świeżą stratę, przeciętna zwyczajnego biegu tych cudownych stworzeń wynosi siedem tysięcy geometrycznych kroków na godzinę. Nasze zwyczajne osły nie mogą dać żadnego pojęcia o tym ośle pełnym niepodległości i dumy. Postać ma lekką, żywą, minę inteligentną, sprytną, fizjognomię pełną wdzięku, ruchy zalotne! Jest to zoologiczny król Wschodu. Tureckie i perskie zabobony przypisują mu nawet tajemnicze pochodzenie, a imię Salomona wplata się w opowiadania tybetańskich i tatarskich bajarzy o zdatności przypisywanej tym szlachetnym zwierzętom. Wreszcie dziki osioł oswojony wart jest olbrzymie sumy; prawie niepodobna ująć go w górach, gdzie skacze jak kozica i zdaje się latać jak ptak. Bajka o skrzydlatych koniach, o naszym Pegazie, z pewnością wzięła początek w tych krajach, gdzie pasterze mogli często widywać dzikie osły skaczące z jednej skały na drugą. Osły wierzchowe, uzyskane w Persji ze skrzyżowania oślicy z oswojonym onagrem, są w myśl odwiecznej tradycji malowane na czerwono. Zwyczaj ten dał może początek francuskiemu przysłowiu: „Zły jak czerwony osioł”. W epoce, kiedy historia naturalna była we Francji bardzo zaniedbana, jakiś podróżnik musiał, jak sądzę, przywieźć któreś z tych interesujących zwierząt, bardzo źle znoszących niewolnictwo. Stąd przysłowie! Skóra, którą mi pan przedłożył, ciągnął uczony, to skóra dzikiego osła. Różnimy się w zdaniach co do pochodzenia nazwy. Jedni twierdzą, że ChagriChagri	Amerykanie nie zabijają Indian, a jest ich tam coraz mniej. Cała część Królestwa Polskiego na granicy pruskiej jest po większej części w rękach naszych kolonistów. Nasz rząd niemiecki pomaga nam w tym wszelkimi sposobami, a bank drzewny w Berlinie daje nam pożyczki na kupno ziemi, pokrytej obszarami leśnymi. Nasze kolonie są wszędzie, na Podolu, na Wołyniu, na Ukrainie, a najwięcej na Litwie, bo tam ukaz cesarski z roku 1865 zabrania Polakom nabywać ziemię; i jeżeli który z nich posiadany przez siebie kawał z ręki wypuści, to go już nigdy na powrót w ręce nie dostanie. Posuwamy się powoli, ale coraz dalej i coraz gromadniej na wschód. Drang nach OstenDrang nach Osten (niem.: dążenie na wschód) niemiecki polityk, premier Prus (1862–1873), kanclerz Niemiec w latach 1871–1890, w 1870 r. doprowadził do wybuchu wojny francusko-pruskiej, której wynikiem było zjednoczenie Niemiec. Afrykę dla nas zabiera. Daj no mi piwa, Berta!	A! niech się JW. pani zmiłuje, nic jej o tem nie wspomina; mąż stara się przed nią udawać, że to omyłka, że to fałsz.	Ale pan d’Epinay nie zachowuje się podobnie do pana: cierpliwie znosi swoje nieszczęście.	Bo nie chce łotr płacić podatków, a skarb następcy jest w potrzebie...	Borowy królewski, panów krewny, który z nimi też konie prowadzał, ale jak raz z nimi pojechał, tak i więcej nie wrócił.	Czemużby nie?	Czy to państwo nie wyjeżdżacie w jesieni za granicę?	Et! co mi tam! Nie dbałem ja nigdy o to wielce, co jutro będzie. Przyjdzie ze wszystkimi Radziwiłłami się zahaczyć, to jeszcze Bóg to wie, kto komu lepiej przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle wisiał nad głową, a dlatego niech jeno oczy zmrużę, to i śpię smaczno jak suseł. W dodatku, mało mi będzie jednego Radziwiłła, to porwę drugiego i trzeciego...	Jak to? Jak to nie ma? Voila!...	Nie będziemy chyba sami sobie robili na złość. Mamy wstąpić do wojska	Nie zabijemy ich?	Nie znasz go? Szmuel wieczorem skrzyżuje ogórek z drutem kolczastym i zanim zardzewieje, rano sprzeda za jeża.	No, jeszcze by też! To właśnie te pokraki. Mało tacy z ciastkami nie wywaliłem w błoto. Bywa, że ktoś potrąci, bo gapią się i człapią jak ślepi. Ale one wyraźnie naumyślnie...	O! On mnie nie przeklął jak Samuel księżniczkę Elen w trumnie przeklina	Prawdziwy marynarz się z nim nie rozstaje Ja się tym zajmę.	Stroisz sobie z nas niedorzeczne żarty Jeżeli kilka kropel tego płynu powoduje śmierć natychmiastową, jakże chcesz, żebyśmy jego moc wypróbowali? Nie przypuszczasz chyba, że poddam próbie jednego z tych ludzi, którzy cię otaczają?	Tarli go tu śniegiem, ledwie nie do kości i wino mu wlewali w gębę, a potem parzyli go w łaźni, gdzie też począł i dychać.	Też tak myślałem Nikt z nas, jak sądzę, nie obawia się kulki, a jeżeli pan Cyrus się ze mną zgodzi, gotów jestem natychmiast ruszyć do lasu. Cóż u diabła! Żaden z nas nie jest mniej wart niż któryś z nich.	To mnie właśnie dziwi że z roku na rok zmniejszają się dochody jego świątobliwości. Czy nie mógłbyś mi tego objaśnić?	Wszak ci mu nie nowina przysięgi łamać? Rzucając precz płaszcz krzyżacki, podeptał święte śluby. Jeden raz więcej, jeden raz mniej, co to waży? A Luter mu nowinki swoje zaleca, małżonkę pojąć doradza, świeckim księciem ostać i dynastii fundamentafundamenta	Zachowaj się spokojnie. Nic ci się złego nie stanie, mój synu. Jestem twoją ofiarą.	Boga mego, nikt by się nie odważył, gdyby Maryśka tu była!	Jak trudno jest nam zrozumieć, że ktoś, kogośmy kochali, nie żyje Ruby jest pierwszą z naszych koleżanek szkolnych, która nas na wieki opuściła. Wcześniej czy później, pójdziemy za nią wszystkie, jedna po drugiej.	Nie wiem.	O ile wiem, nie	Po raz pierwszy ci je zadaję, nigdy nie pytałem.	Wcale w to nie wierzę	Bo ja wiem? Słyszałem, że parę razy strzeliły w nocy, a na drugi dzień gadały, co im ktości zaglądał do koni. Ale kto by zaś, tego nie wiem.	Dlaczego tak daleko?	Dlaczego?	Na, cit, motin, Dabar galėsi susiraminti. Onutei laikas pradėti pratintis prie darbo, tai ji tolydžio bus dabar po tavo akių. Tik ar tu žinai, vienas dalykas pradeda man rūpėti, tvirtas, stiprus..	O, przepraszam. Wiem doskonale, że lubię panią dla takich a takich powodów, które mógłbym z dokładnością wyliczyć.	Toś go zgubił. Ten chłopak umrze. Odpowiadaj: po co wyszedłeś z domu w nocy i czemu tamtego ciągnąłeś z sobą?	...I jesteś pretorianinem?...	A co tam jest w środku?	A spojrzeniom?	A ty kto?	A wystrojona jakby na odpust.	A! łotr! patrzcie zgubił mnie... znowu trzeba szukać innego! Ale cóż się z nim stało?	Ale nasz projekt i nasza... koncesja na ruletę a to jest warte więcej niż połowę! Kapujesz? Pozatem stworzymy spółkę akcyjną jedną, która będzie właścicielką całego szpasu, i drugą, która od tamtej wydzierżawi przedsiębiorstwo. Kapujesz?	Bagatela; wyskakując z bryczki, upadłem rękoma na szaber.	Bom myślał, że nasze poręby sprzedał...	Bój się Boga. Ty chyba kochasz innego?	Całuję rączki pani dobrodziejce!... Uściśnienia od rodziców, ukłony od całego Iksinowa... Pani doktorowa dobrodziejka miała zamiar przysłać kopę szparagów...	Czemu się tak wpatrujesz we mnie? Cóż ty sobie myślisz?...	Czy Wasza Wysokość pozwoli mi odejść?	Czy pan ma jaką terminową robotę?	Czy słońce pokaże się przez te mgły?	Czyliż rozmawiam z wysłańcem Boga? Czy stoi przede mną człowiek, czy anioł?	Cóż to za żarty?	Cóż to, ojcze?	Dlatego, widzisz, że ty masz lat dwadzieścia jeden i mógłbyś szybko zapomnieć stare czasy; ja mam lat pięćdziesiąt i jestem zmuszony, by wszystko pamiętać. Ale mniejsza o to, wróćmy do interesów. Chciałem ci powiedzieć, że gdybym był na twoim miejscu...	Dziurawy? Czy ja mówię, że cały? Dziurawy, niech będzie dziurawy. Nawet powinien być trochę dziurawy. Przez te dziury nocą pokazują się czasem gwiazdy.	Dziś, panie, wdzięczność jedynie mam dla ciebie.	I wiesz, ciągle czeka Co kto na schodach się ruszy, on...	Jak najbardziej.	Jak pani każe ale w zamian proszę, aby pani zagrała kiedy wyłącznie dla mnie, czy dobrze?	Jestem gotowy	Jestem kobietą, więc obchodzi mnie kobieta i matka. Czy chcesz wziąć ze sobą tę dziewczynę w podróż?... Pamiętaj, że hałas i ruch, jaki cię będzie otaczał, jej i dziecku może zaszkodzić. Dla kobiet brzemiennych najlepszą jest cisza i spokój.	Jesteśmy piratami z Tortugi, należymy do Bractwa Wybrzeża	Komu ona to wszystko opowiada?	Maksymilianie, mieliśmy być dla siebie tylko dwoma głosami, dwoma cieniami.	Mam je bez prób. Dobranoc.	Mam osobisty interes do swego ideału	Mercedes	Mniejsza o to, od kiedy i jak długo; dzięki Bogu, niebezpieczeństwo minęło.	Mówiła Płoszkowa, żeby się do nich sprowadzić na przezimowanie, i sama się ochfiarowała dać nam izbę, z dobrego serca.	Nic też dziwnego Między kozami ziemskimi a niebieskimi musi być różnica.	No, tak Jednakże mówił pan, że konieczne jest płacenie naszym eksporterom z góry, a skąd Skarb ma wziąć takie olbrzymie sumy, skoro i tak z trudem łatamy dziury budżetowe?	No, więc, co ci się stało?	Oj i mnie!	Ojciec, Mąż, Córka	Pan go dostrzegłeś?	Ponieważ często błahostka wyprowadza je z równowagi. Lekka niedyspozycja żołądka czyni z nich oszustów. W rezultacie, możesz być kawałkiem niestrawionej wołowiny, odrobioną musztardy, okruszyną sera, odrobiną niedogotowanego ziemniaka... Pomimo wszystko, wydajesz mi się więcej istotą cielesną niż duchem.	Posłuchamy najchętniej!	Prawda, jak to ładnie brzmi? w drugiej czwórce jest Talia, Kaliopa, Euterpe i Polihymnia, a EratoTalia, Kaliopa, Euterpe i Polihymnia, a Erato (mit. gr.) klacz używana do jazdy wierzchem. pana.	Prawdopodobnie są to ludzie Trelawneya czyli ci, których dobrał sobie sam, zanim spuścił się naspuścić się na kogoś (daw.)	Przyjdę.	Te worki to była moja wieczna troska. Jak schować, gdzie schować? Kiedy nam powiedziano, że mamy nad Prutem długo siedzieć, schowałem worki w tym jarze, pod trzema kamieniami.	Telegraf.	Ten miljon trochę musiał urosnąć w drodze...	Teraz pracuję w szpitalu to jest o wiele przyjemniejsze niż biuro, czy laboratorjum. Właśnie jeden medyk zaprotegował mnie na kursy i później na praktykę. Dziś już jest lekarzem. Może pan słyszał: Doktór Lipczyński?...	To dowód młodości.	To ja tu wpadnę wieczorkiem, a teraz chciałbym się z bratową przywitać. Można do niej zajść do fabryki, wpuszczą mnie tam?	To nowe bomby z amerykańskim zamkiem. Taka pewna.	To, że ciebie kocham!	Tobie się to podoba?	Weźmiemy ich z zaskoczenia, zobaczysz.	Więc czemuż ja się mam narażać?	Więc odwołam się do pomocy ciotki i u niej zaciągnę pożyczkę...	Więc te falanstery już sześć lat istnieją, czy tak?	Wszystko jedno.	Z kim mam zaszczyt?	Za lat parę... jeszcze tego dożyję... Pan i sługa... sługa i pan!...	Za taki milion mogła nakupić w Paryżu fatałaszków.	Zdaje się wam, że jesteście nadzwyczajnie dowcipni, nieprawdaż? A to z pewnością tylko szczur lub coś podobnego pod podłogą. Jutro się dowiemy.	Zgoda na jutro. Ja ze swej strony postaram się, aby ów Manuel został osądzony w skróconym terminie; gdybym zaś uważał, że sprawiedliwość starosty posuwa się zbyt opieszale...	Ślicznie przegrywam, będziemy grali do połowy, prawda?	„Czy możesz sprowadzić na pokład kapitana?”
To będzie dopiero ładna kokosza wojna, wedle tego, co widzę. Wielki zaszczyt i straszną chlubę osiągniemy z naszego zwycięstwa! Wolałbym, aby Wasza Dostojność była w swoim okręcie jedynie świadkiem naszego starcia, a resztę pozostawiła mnie i moim ludziom.	A że bezbożnik wygnany być musi! okrzyknął Roger wielkim głosem, to tak pewne jest jak że Bóg na niebie! Jam na jedno okamgnienie ani zwątpił ni się uląkł! W powrozach ich, w więzieniu, pod groźbami śmierci, śmiałem się i radowałem zwycięztwu! Jak ono przyjdzie? zkąd? Spadnieli z niebios, wyrośnie z ziemi, nie wiem; ale wierzę w nie jak w Boga wierzę.	Ja znam pannę Castelli, ale, widzisz pan, nie znam się na pannach. Ba! żebym się na nich znał, tobym nie doczekał czterdziestki w kawalerskim stanie... One wszystkie dobre i wszystkie mi się podobają; tylko jak kilka z tych, które mi się podobały, widziałem potem mężatkami bo, żebym nie miał ochoty się żenić ale mam! Co ja mogę wiedzieć? Wiem, że każda ma gorset, ale jakie tam serce w tym gorsecie	A a! Tak zawsze pierwszych dni bywa! Mężczyzna się wydaje wrogiem, ale potem niewolnikiem się stanie. Tylko mu bądź wesołą, dobrą, łaskawą, pokłoni się, posłusznym będzie. A nie pomoże nic, damy mu ziele pić i węzełek od sukni oderwać mu trzeba a nosić przy sobie u piersi, na sercu.	Drogi książę A co, gdybym przefarbował twoje włosy na piękny, jasny blond? Czy to cię nie uszczęśliwi?	Ani mi się śniło. Jeszcze czego! Zdarza mi się świetna okazja zwrócenia na siebie uwagi wyższych czynników miarodajnych, okazja wybicia się, pokazania co potrafię i mam lecieć z wywieszonym językiem do tych panów. Nie, moja droga. Po mnie się to nie pokaże.	Prosim waszą miłość!... Już jeśliby ją zbóje porwali, to przecie nie dla czego innego, jeno dla okupu. A przy tym zbóje nie potrafiliby ni listu napisać, ni pieczęci pana ze Spychowa uczynić, ni zacnego pocztu przysłać.	Ależ to gorączka ten Pietrek! Nie zjesz z nami śniadania? Pułkownik płaci wino po pięćdziesiąt su i butelkę szampana.	Byliście jej ojcu przyjacielem ale dla mnie nigdyście nie mieli życzliwości	Będzie to nawet rzeczą wskazaną. Mam dwa od drzwi na korytarz; jeden zostanie przy mnie, drugi weźmiesz z sobą.	Czekaj, czekaj to nie jest zła myśl.	Hm! to nas i tyle nie będzie. Jak waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?	Idę do kuchni, potem do stajni, potem jadę konno ze Staśkiem aż za rogatki, potem wracam, zaglądam znowu do kuchni i lecę do Ramszycowej. Tam bawię do piątej, wracam, kupuję po drodze, co mi potrzeba, i szykuję dom i obiad na wasze przybycie; jeśli mam chwilę czasu, szyję trochę. Po obiedzie czytam, piszę listy, robię dzienne rachunki, sprawdzam kasę i kładę się spać. Nigdy nawet nie bywam zmęczona.	Improper! Izaura nie podnosiła się na palcach, stąpała po ziemi, kołysała się łagodnie, ani mniej, ani bardziej rozkoszliwie niż przystało młodej pannie. Marcel powiadał z głęboką filozofią, że każdy stan ma swój taniec: mężatka powinna tańczyć inaczej niż panna, urzędnik inaczej niż finansista, wojskowy inaczej niż paź; posuwał się nawet do twierdzenia, że piechur powinien tańczyć inaczej niż kawalerzysta; i z tego punktu wyjścia analizował całe społeczeństwo. Wszystkie te odcienie są już bardzo dalekie.	Kiedy powiadam religia, nie rozumiem pod tym kazania wiejskiego proboszcza, rozumiem to słowo jako polityk	Na co? z kijem tylko nie pójdę.	O, i jak!... Ale nic ze mnie nie wybił, nic, nic...	Sądzę, że nie. Moglibyście działać na pożytek...	Też miałbym się przejmować odjazdem marszbatalionu. Przy pierwszej kompanii marszowej, której towarzyszyłem, wszystko było w porządeczku w dwie godziny. Przy innych kompaniach marszowych naszego ówczesnego batalionu przygotowywali się do drogi przez całe dwa dni. Ale u nas był dowódcą kompanii lejtnant Przenosil, chłop łebski. „Nie śpieszcie się tak bardzo”	Ty jesteś Kama?... Nie, ty jesteś... Tak, ciebie kiedyś przysłał do mnie Dagon, ale wówczas nazywałaś się Pieszczotą...	A więc tak! mój wodzu!... tak!... prawdą jest, iż sześciu przeciw sześciu nas było, lecz napadnięci zostaliśmy znienacka i zanim zdążyliśmy wydobyć szpady, dwóch z nas padło zabitych, Athos zaś ranny, nie więcej wart był od tamtych. Znasz przecie Athosa, kapitanie. Dwa razy powstać usiłował i po dwakroć upadł bezsilny. Nie poddaliśmy się jednak, o nie! wzięto nas przemocą. O Athosie myślano, że nieżywy, i zostawiono go na polu walki. Oto cała historja. Ale, do djabła, panie kapitanie, nie wszystkie wygrywa się bitwy. Wielki Pompejusz przegrał pod Farsalą, a król Franciszek I-szy, który jakem słyszał, nie ustępował mu w niczem, został jednak pobity pod Pawią.	1 marca uzurpator ląduje we Francji, niedaleko Antibes, w zatoce Juan, o dwieście pięćdziesiąt mil od Paryża, a pan otrzymujesz tę wiadomość dopiero 3 marca! Ech, panie, to co mi pan tu mówisz to niemożliwe, albo ci dostarczono fałszywy raport, alboś pan oszalał.	Chyćcie się mego kija... podciągnę was na wał... Nie bójcie się, nie puszczę... mocno trzymam.	Pan powie to że wieloryby trzymają się pewnych miejsc, a gatunki ich żyją tylko w pewnych właściwych im morzach, których nigdy nie opuszczają. Jeśli jeden z nich dostał się z Cieśniny Beringa do Cieśniny Davisa, to dlatego, że jest przejście północne między tymi dwoma morzami, czy to od strony Ameryki czy od strony Azji.	A można zapytać, co to was obchodzi?	A to co innego	Ale symonia, pani, okropna symonia!	Było inaczej. Nie ja wyszpiegowałem, gdzie jest prochownia, a ten właśnie oficer mnie zaprowadził, pokazał mi wszystko i kazał iść zobaczyć, gdzie jest u nas prochownia	Chodźmy, chodźmy! Abyśmy się nie spóźnili. Nigdy tego nie widziałam.	Chybaś jéj nie kochał, stary?	Czemuż go pan nie przytwierdzi mocnym bretnalembretnal	Czyż tak nie jest mi sto razy lepiej? Nie wydaje ci się, że teraz jestem piękniejsza?	Cóż bym miał powiedzieć, dobry Boże, nad to, że profesor Palmieri jeszcze większe cuda pokazuje za pięć franków od osoby...	Diabeł by lepszej nie wymyślił!	I nie szpiluje mu fabrykanckie życie, bo bez te fetory...	Jak można, Helu, podsłuchiwać i jeszcze mnie ciągnąć? Jestem pewna, że mamie zrobiłoby to przykrość.	Jak to, po pańskiej śmierci?	Jakżeby inaczej! Bez tego bym nie poszedł, bo diabeł by miał przystęp do mnie.	Mam tyleż samo w teatrze, nie licząc feufeu (fr. dosł.: światło)	Miarkując z tego, co nieraz i nieboszczyk tatuś, i Maćko gadali, to często się w nim serce odmienia.	Milordzie milordzie, strzeż się, cała Anglja znużona już twojemi występkami; milordzie, nadużyłeś władzy królewskiej, którą posiadłeś bezprawnie, wstrętny jesteś ludziom i Bogu; Stwórca ukarze cię później, lecz ja uczynię to dziś jeszcze.	Mnie to boli	Może by to jednak było lepiej dla mnie.	Możemy się znaleźć i gdzie indziej kto od kogo i jaką weźmie naukę, to jeszcze pytanie.	Nie podpisywać! nie podpisywać!...	Nie, książki handlowe prowadzi Nelly.	Nie.	Niech pan zostanie! To moja sprawa.	Och! Wystarczy mi połknąć ją, aby przez resztę mych dni, do końca życia, być prześladowanym przez legion złych duchów mojej własnej fabrykacji... Głupstwo, powtarzam! Wierutne, kapitalne głupstwo!	Postępuje, postępuje! A więc idzie prosto na Paryż?	Tak. Rzecz rozciąga się na długie lata Jednak zawsze już bliżej końca.	Tego towaru nie kupi tak łatwo.	To samo pono i dobrodziejowi mówił.	To waść posłował! O cóż jegomość książę do chana pisał?	Trafiłaś na dobre wyrażenie, córeczko Właśnie tak, bankructwo.	Ucz się. Ucz się, synu, żeby tobą nie poniewierali.	Walek, jedź do szosy. Co było niewłaściwem, to niechże nam pani daruje!..	Więc na co? Po co?	Że jak wy zezwolicie, to pójdą z nami.	Że też dziewczyna i o tym nawet nie zapomniała?	A co, jeżeli zderzył się z tym kawałkiem żelaza?	A gdy się zawiedzie w tych nadziejach?	A jako Polka, czy złączysz swe losy z księciem Fryzlandii, gdy otrzyma od papieża zwolnienie z przysięgi?	A po cóżeś tu przyszedł?	Amis, prawda?	Baptysto każ tu przynieść innego sterletę i lampredę, wiesz, te, które przyjechały w innych beczkach i które jeszcze żyją.	Broń Boże! Tylko... Szczerze mówiąc, dość mam już wojny.	Co tu się dzieje? Dlaczego? Kto?	Co za ojczym?...	Dla nas czterdziestu, w czterdziestu fotelach. Przygotowujemy Angielską Akademię Umiejętności.	Fora stąd! Wynocha! Czy jest tu zwyczajem naprzykrzać się znamienitym gościom? Ciśniecie się jak bawoły.	Ha! ha! Kochana moja Mela ma małe rybki w głowie.	I zostawisz mnie pan potem samą?	Jak tylko można najwięcej.	Jakie? hę?	Jasiek!	Jechać!	Już mi ta miłość kością w gardle stoi!	Lampa z wolna przygasała. Wuj Gedali:	Ma pani rację. Jestem z tych ludzi, którzy zawsze czekają. Gdy budzę się rano, czekam, że mnie coś we dnie spotka, czekam w południe, czekam wieczorem, czekam całe życie.	Milczeć, do licha	Musi mieć piękne oczy.	Mów, Wilhelm, wyjdę za ciebie za mąż w nagrodę	No niech będzie funda	Oho, cóż tam Pan Jezus dał nowego?	Onego czasu elektor saski, nim jeszcze poznał piękną Aurorę, pokochał córkę Schöninga, wspaniałą Rechenberg. Dokuczyła mu ona wkrótce, trzeba się pozbyć jéj było. Naówczas elektor saski prosił o przyjacielską usługę kanclerza Beichlinga. Beichling rozpoczął romans z Rechenbergową i króla ze szpon puściła...	Piękne orzechowe, nieprawda?	Proszę wielmożnego pana, tędy	Przypominam sobie, jak mówiłeś, że po żądaniu głowy mojej od kardynała, milady opuściła brzegi Francji. Dokądże się udała?	Swoje ordery?...	Szczoszczo (ukr. що) chłop ze zdumienia wytrzeszczył oczy. zdrobnienie żydowskiego imienia Israel.? Ne baczyłne baczył ja (z gw. ukr.)	Ten portret musi się dosyć podobać pani de Gallardon	Ten, kto ci książkę ową podarował...	Więc co będziesz robiła?...	Więc może pójdziemy jutro po południu?	Więc możesz pan łagodzić je według swego upodobania?	Więc zostajemy nadal dobrymi przyjaciółmi?	Zaprzęgamy, panie starszy?	Zbawienie wtrącił się pan Binder.	Żyd, Praca u podstaw pytał Ćwilecki.
Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	Widzę ja to, widzę. Ale skoro to ludojad, przecie są tłustsi ode mnie: dlaczegóż na mnie, nie na innych zęby ostrzy?	Rycerzu, śmierć cię czeka, jeżeli nie wyznasz, że Dulcynea z Toboso wyższa jest w piękności nad twoją Kasyldę z Wandalii i jeżeli nie przysięgniesz, że gdy się z ran wyleczysz, pojedziesz do Toboso przedstawić jej się ode mnie i pod rozkazy oddać zupełne; po czym, jeśli ci wolność wróci, śladem czynów moich przybędziesz do mnie, aby zdać sprawę ze wszystkiego.	Czy pani mnie uważa za plotkarza? Interesuję się tym dla siebie i wyłącznie dla siebie.	A to jedźmy razem. Mnie wszystko jedno, gdzie pojadę. Lubię Salzburg, a przytem miło mi będzie zobaczyć panią Emilię i Litkę.	Dlaczego tak daleko?	Nic ze strony pańskiej, panie Beautrelet, nie zdołałoby mnie wprawić w większe zdumienie. Lecz jak pan mógł odkryć?...	Zapomniałbym może, gdyby mnie tu ta nieszczęsna woda nie przyniosła!	Człowiek już jestem niemłody a choć, Bogu dzięki, zdrowia i siły nie braknie, zawsze zdarzyć się może nagła śmierć. Po cóż ja mam po sobie zostawiać nieporządek? Póki żyję, wszyscy oni mnie słuchają, ale jakbym  umarł, to kto wie, czy między Wasylem a Olgą i Zonią nie zaprowadziłyby się jakieś kwasy. Nie daj Boże doszłoby jeszcze do ciągania się po sądach, i tak cały dorobek mego życia zmarnowaliby. Więc sobie umyśliłem tak: jeszcze za życia przepiszę wszystko na Wasyla. Chłopiec jest uczciwy, ani siostry, ani bratowej nie ukrzywdzi, a takim prawem chudoba w jednym ręku zostanie i nie zmarnieje.	Nie będę się tłumaczyła przed tobą, kiedyś taki głupi, że niczego nie rozumiesz, ale ci zapowiadam: trzymaj się od niej z daleka, bo jak was gdzie razem przydybię, to chociażby przy całej wsi, a sprawię jej taką frycówkę, że mnie popamięta z ruski miesiąc! A i tobie może się przy tym co oberwać...	Przypatrz się pani! Spojrzyj jeno na jego palec serdeczny. Ta rana nigdy się nie zagoi. Wzięliśmy z tego palca krew dla spisania umowy. Jest mój. W krwi mieści się siła wielka. Jest mój. Miłość go jeno może zbawić. Jeśli u mnie zostanie, zajdzie daleko!	Tak, nieprawdaż, nie było warto, ale ostatecznie ona nie była bez uroku i rozumiem doskonale, że można ją było kochać; podczas gdy widząc tę pannę od Roberta, upewniam was, można skonać ze śmiechu. Wiem, że mi kto odpowie starą śpiewką Augiera: „Cóż znaczy flasza, byle upojenie”. Otóż Robert ma może upojenie, ale doprawdy nie złożył dowodu smaku w wyborze flaszy! Po pierwsze, pomyślcie, ona sobie ubrdała, żeby jej ustawić schody w samym środku mojego salonu. To drobiazg, nieprawdaż; do tego oznajmiła mi, że będzie leżała na brzuchu na tych schodach. Zresztą, gdyby pan słyszał, co ona deklamowała: znam tylko jedną scenę, ale nie przypuszczam, aby ktoś sobie zdołał wyobrazić coś podobnego: to się nazywa Siedem księżniczek.	Nie mogę uwierzyć aby pani de Tournon, po tak niezwykłym wstręcie do małżeństwa, jaki okazywała od czasu, gdy jest wdową, i po tylu publicznych oświadczeniach, że nigdy nie wyjdzie powtórnie za mąż, dawała nadzieje hrabiemu de Sancerre.	A Orwidów niema i niema! I do Jazwigły nikt się nie zgłaszał. Robiliśmy rachunki. Dwakroć tysięcy leży w banku, a ileż przybędzie za dziewięć lat! I na co? Nie ma już na świecie tej sprawy i celu, o którym ojciec mówił, umierając.	I patrz pan, co się dzieje! Książę się z nią rozwiódł, bo tak chciała, i chodzi teraz... Był już zapewne i u pana? Ha, ha, ha! To jest doskonałe! Z Rogockiego uciekł niby i wrócił. Ja... no, co to mówić; pan widzi. Nawet taki Golimski potrafił zgłupieć jeszcze bardziej.	Ja wcale odwołuję moje porywcze postąpienie sobie w tym razie i jeszcze raz za nie przepraszam, ale wcale nie ma to być tak rozumiano, jakobym zarazem odwoływał moją o tej nieszczęśliwej rekuzie opinię. Przyznam się nawet jejmość pani, że na próżno sobie głowę łamię nad tym, jakie by być mogły właściwe tego kroku powody.	Nic nie kosztuje, mam ze sobą to ziele. Nawet już je przygotowałem. Ale człowiek po tym napoju śpi czasem przez cały dzień i nie wolno go budzić; wszystko by się popsuło.	A jeżeli doda, że propozycji, którą dziś czyni, już później nie ponowi, czy pan ją przyjmiesz?	Bo i prawda! Sam smyka mam pod wąsem. Aże po sercu żga, jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy... Stój, patrzaj! Odechce ci się, jak poczujesz, jak powąchasz, czym takie chętki pachną!	Już... już za duża jestem na bonę A proszę... proszę nie dawać mi jeszcze nauczycielki.	Niechże się pani ze mną nie żenuje	O, ta nie wątpi! Ona jest tak pewna siebie, jakby była mężczyzną.	Pomyśl tam tak zimno, ludno i zara­zem pusto. Tłumy cię zadepcą, pustka cię pochłonie... Wróć się...	Potrzeba czy nie potrzeba, a on król	A ty się modlisz?	A zawsze ta sama skromność Tak, interes, i to niejeden...	Chciałem się właśnie pana o to zapytać	Cóż to się dzieje?	Dobrze, dobrze, już tylko nie bujajbujać (pot.)	Dzielny z ciebie chłopak, Bianchon! Ale, słuchaj jeszcze, gdybyś kochał kobietę tak, że gotów byś duszę za nią oddać i gdybyś potrzebował pieniędzy, masę pieniędzy, na stroje dla niej, na powóz, wreszcie na wszystkie jej zachcianki?	Ja myślę o tym ale to będzie trudna robota i nie zrobię jej zaraz, tylko dopiero wówczas, gdy będziemy mieli wyruszyć w dalszą drogę.	Która rozegrała się w tym domu może przed wiekami	Nie przyjdzie	Pomogę ci, tylko chodź już Chyba się przeziębiłeś nad wodą. To był tylko kawał drewna.	Powinna panienka zostać detektywem. A jakże się miewa pani Szkopkowa?	Przewiem się nieco i zaraz przyletę...	Spytaj inne panie, co o tym mówią. Nigdy na nic nie mają czasu.	Stryj, mój drogi Krzysztofie, wie równie dobrze, jak i ja, że oni nic nie mają. Zaś sprzedaż ich udziałów w obecnej sytuacji, sam to rozumiesz, byłaby marnotrawstwem.	Słuchaj, Mary Austin, czemu nie byłaś w szkółce niedzielnej?	Słyszałem przecie, że nie została zupełnie sama	To wina świętego Franciszka z Assyżu bo ja od niego nauczyłem się lubić ten drobiazg. Mam nawet i parę gołębi, ale to piecuchy.	Toście waćpanowie z Galicji tak samo jak my!	Tutaj? Lecz dostrzec nic nie mogę Wszak tu nie ma drzwi.	Tyś się bardzo przelękła	W porządku, niech ci będzie. Zabierzemy się do tego nawiedzonego domu, chociaż to dosyć ryzykowna sprawa.	Widzisz ojcze, westchnąłeś, żal ci go, a poratować nie chcesz?	A co ma robić?	A hulanka bezustanna, i między panami i między sługami.	A za trzy niedzieleza trzy niedziele (daw., gw.)	A zatem niech pokój będzie z tobą, Urbanie.	Ale gdzieżeś ją widział, wietrzniku?	Bądź więc nad trzema czwartą!	Będzie spełnione według rozkazu waszej miłości	Chciałabym wiedzieć, jak długo już tu jesteśmy? Może lepiej wróćmy, Tomku?	Chciałaś powiedzieć: miliony i siebie w dodatku	Ciekawym...	Cóż tu Antek ma do rządzenia? jego to?	Dokądże to jedziemy?	Doprawdy?	Dużo bywasz?	Dwa tygodnie zabaw to będzie wspaniała sprawa!	Dzisiaj, w Baronie cygańskim.	Fokowi je zabrałem, a co w nich jest, obaczcie.	G. 1.	Honores mutant moresHonores mutant mores (łac.)	I sprzedałeś?...	Ja mieszkam na Lesznie	Jak to! Przecież pani wie, że jestem z policji	Jednego brak w tym programie...	Józef Trznadelski...	Kobieta?	Kogo?	Kondycja ludzka, Duch, Kara odparło widmo	Lubi pan kropki nad „i”?	Magdaleno	Mamy wspólnych przyjaciół.	Może siostruni podać cukier?...	Musiała zajść w ostatniej chwili poważna przeszkoda Możemy poczekać choćby z godzinę.	Na co? na co?	Niech nas Pan Bóg wybawi od władzy złego!	O to już mniejsza.	O, mój Boże! Biedna mama! Taki cios, a potem jeszcze tyle trudów, i to w tym wieku!	Olek, jak ty myślisz, co?	Pan sądzi, że są szczęścia, które warto opłacić krótszym życiem?	Pana?	Pracujesz?	Skąd ci to przyszło na myśl?	Swiatło, mości panowie, jest ciałem nieważkiem	Tam ktoś jest...	Tej nocy, jeżeli pan chcesz. A pan będziesz nam towarzyszył?	To musiał być zapewne taki prostak i gbur, jak ty bo człowiek dobrego rodu szanuje damy zacnego domu.	To zależy	Tu, w Warszawie.	Tylko jak coś takiego zaproponować, i to kobiecie, która bez przerwy mówi o bezinteresowności?	Uczynię to, choćby tylko dla twojej miłości	W domu powiem.	Willetts żyje	Zamilcz, Piotrze.	Znajdujesz pan zmianę?	Štai kas!
A we Wólce! Ja ta zawdy za pan brat z dziedzicami i z dworskimi pieskami: znają me i nie ukrzywdzą! Dały mi ciepły przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił i Boga chwalił. Człek się wyporządził i pieskowi też niezgorzej boki wydobrzały! Ho! ho! dziedzic mądry: z dziadami trzyma i wie, że torbę i wszy za darmo miał będzie... he! he!	Ominęła go nawet chłosta. De Aquila oświadczył, że woli pisarza niewiernego, który zna się na pisaniu rejestrów dworskich, niżli fryca, choćby najwierniejszego, którego trzeba uczyć wszystkiego od początku. Ba, zda mi się, że od owej nocy Gilbert nabrał takiejże miłości jak respektu dla swego chlebodawcy. W każdym razie nie miał ochoty nas opuszczać... nawet jeśliby Vivian, pisarz królewski, ofiarował mu godność zakrystiana w opactwie Battle. Obłudny był ten szelma, ale człek śmiały.	Juścijuści (gw.) on na to tu: od razu widać; od razu można poznać., że uczył cię Campbell! Dobrze by się na tym świecie działo tego rodzaju łotrom, gdyby za krzakiem wrzosu nie taił się chłopak ze strzelbą! Ale nie o to tu chodzi. Nuże do tego, co on zrobił!	Bez to on i teraz gryzie, nie bój się, Wawrzon, myślał on, co robić!	Musiałeś zatem przebyć przez lat siedem olbrzymią przestrzeń	Nie, moje dziecko. Właśnie najrozumniej zrobił, i za to go bardzo szanuję, że pokłoniwszy się, jak należało, przeprosiwszy, pojechał sobie dalej.	Powiadają że i pan Sapieha lubi w dobrej kompanii pociągnąć. Nie dziw! każdy zacny człowiek to lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere myśli dla ojczyzny żywią, boją się wina, żeby się z praktyk nie wygadać. Radziwiłł brzezinowy sok pija, a po śmierci będzie smołę pijał. Tak mi Pan Bóg dopomóż! Zgaduję to snadnie, że się z panem Sapiehą pokochamy, bośmy do siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego albo jak para butów. I przy tym on jeden regimentarz, ja drugi, ale już tak tu wszystkie sprawy urządzę, żeby jak on przyjedzie, wszystko było gotowe. AmbicjaSiła rzeczy na mojej głowie, ale cóż robić! Nie ma kto w ojczyźnie myśleć, to ty myśl, stary Zagłobo, póki ci pary w nozdrzach. Najgorsza sprawa, że kancelarii nie mam.	Myśmy nie z ciebie się śmiali Ten ptak to pewno była papuga. Papużki zawsze tak się zachowują.	Chodźże tu, Waść, chodź! odezwał się głos poprowadzili, położyli, a Majster chrapnął, jakby od lat czterech oka nie zmrużył.	Co? On? Ten Szwab z procederemproceder (daw.)	Jacento! ten pan będzie ze mną obiadował.	Masz czas, to se wymyjesz!	O, babciu, ta, którą chcę mieć za żonę, jest mi od dawna droga. Znasz ją i lubisz. Ale sądziłem, że odgadniesz sama, ja się nie ukrywałem.	Mówiono mi kiedyś, że znachorstwo polega nie tyle na leczeniu, ile na sugestionowaniu chorych, że się czują lepiej. Podobno zdemaskowano nawet niedawno gdzieś w Małopolsce znachora, który posiłkując się umiejętnością hipnotyzowania, wymuszał od naiwnych wieśniaków pieniądze, a od ich żon i córek to, co mu dać mogły. Świat jest pełen tajemnic i nigdy nie kusiłam się, by je rozwiązywać. Wie pan, jaki ustaliłam dla siebie przepis?	Słowo uczciwego człowieka nie kłamię ani na jotę. Owinąłem go jakimś kawałkiem płaszcza, który znalazłem tam na wpół spalony, spętałem mu tęgo nogi i ręce mymi własnymi postronkami, tak iż drgnąć nie mógł, następnie przebiłem mu rożnem gardziel i powiesiłem go, zaczepiwszy rożen o dwa haki, na których wisiały halabardy. Później roznieciłem pod spodem piękny ogienek i upiekłem milorda jak śledzia w kominie. Następnie wziąwszy jego sakiewkę i sztylecik, który też wisiał na ścianie, uciekłem w ostrym galopie. A Bóg świadkiem, żem wydawał dokoła siebie swąd niczym spalony udziec barani! Kiedy wydostałem się na ulicę, natknąłem się na mnóstwo ludzi, którzy zbiegli się do pożaru, niosąc obfitość naczyń z wodą dla gaszenia ognia. I widząc mnie na wpół upieczonego, ulitowali się nade mną i wylali na mnie wszystką wodę i ochłodzili mnie rozkosznie, co mi bardzo ulżyło; następnie dali mi nieco żywności, ale nie mogłem jeść, dali mi bowiem do picia jeno samą wodę, wedle swego obyczaju. I nie uczynili mi nijakiej krzywdy, jeno jeden szpetny Turczynek, garbus, ukradkiem zaczął obgryzać na mnie słoninę; ale tak go zdrowo trzepnąłem po palcach sztylecikiem, iż odechciało mu się na drugi raz. Także jedna młoda KoryntiankaKoryntianka przewlekła i bolesna choroba kończyn dolnych związana z zapaleniem nerwu kulszowego (ischias); tu: reumatyzm., na którą cierpiałem od siedmiu lat; przynajmniej z tej strony, z której kucharz, usnąwszy, dał mi się przysmalić.	Udawałem, że dostałem. Padłem jak kłoda na ziemię, żeby myśleli, że mnie trafili. A ja jestem jeszcze żywszy niż przedtem. Te kapuściane głowy myślały, że dam się posłać na tamten świat, zupełnie jakbym, nie przymierzając, był jakimś głupim Indianinem. A Carmaux to przecież spryciarz.	Ależ Aneczko, znowu mi kłamiesz. Przypomnij sobie, wiem to przecież od ciebie, dzwoniłaś do mnie w przeddzień, pamiętasz? Albertyna, kryjąc się z tym przede mną, jakby miała coś na sumieniu, koniecznie chciała wybrać się do pani Verdurin tego dnia, kiedy spodziewano się tam panny Vinteuil.	Cóż ja temu jestem winien? No, stało się, dam, ale mu zapowiedz, że za ósme i tak dalej będę zmniejszał po rublu. No, i patrzcie, jak ta kobieta umie robić interesa. Z jednej maszyny naciągnęła trzy! Zmykam!	Od czasu przygody z wiatrakami nie widziałem nigdy swego giermka w podobnym przerażeniu i gdybym wierzył w złe przeczucia, sam trwożyć bym się powinien.	Przeminęło wszystko! Jak nocny sen przeszło w dziedzinę śmierci. Nie ma nic. Pamiętasz nasze kadeckie czasy? Lekcje na szpady u Martina Dechamps? A Chillet i francuszczyzna przymusowa? A Kreys poczciwina z niemieckim? A stary tancmistrz Davigni?	To znaczy, że trzyma się oszustwem i bezprawiem Popadliśmy w otchłań hańby. Nasi ministrowie finansów są na usługach kosmopolitycznych bankierów. A najsmutniejsze jest to, że Francja, Francja-oswobodzicielka ludów, troszczy się już tylko o pilnowanie praw kapitalistów w Europie. Daliśmy wyrżnąć, nie śmiejąc nawet zadrżeć, trzykroć sto tysięcy chrześcijan na Wschodzie, chrześcijan, których dostojnymi i szanowanymi protektorami winniśmy być z mocy naszych tradycji. Wraz ze sprawą ludzkości zdradziliśmy sprawę własną. Na wodach KretyNa wodach Krety (...)	Działami się na prędki pochód trudno było obciążać	Ona jest całkiem różna od innych ludzi Ja nieraz jej trochę się boję!	Ot, zamiast lamentów i wyrzekań, radować się ano powinieneś ale nie każdego Pan Jezus roztropnością obdarował.	Otóż, przyszedł mi do głowy nieszczęśliwy pomysł stanąć przed kominkiem i przypaliłam sobie tę suknię. Chociaż jest starannie naprawiona, to widać różnicę i Małgosia zaleciła mi siedzieć spokojnie, żeby nikt tego nie zobaczył. Możesz się śmiać, jeżeli chcesz, wiem, że to zabawne.	Dlatego, że nasze dziady zawdy się za krzyż biły i nieraz też za to krzyż Pański znosiły. Exemplumexemplum (łac.) tu: używał..	O nie. I po cóż? Śledzi się niektórych ludzi, co tam przychodzą. Według mego zdania on o tej sprawie nic nie wie.	W Anglii powiadają że jak duch jakowy jest w izbie, to każda świeca będzie ci się palić błękitno, a te, patrz! płoną żółto, jak zwykle.	Ale jeżeli mają darmo dawać ziemię, to szkoda pieniędzy na kupno	Biedaczek, nie zniesie takiej zmiany położenia On chce wstąpić do wojska.	Chyba ja w pułku jednego kamrata nie mam, jeśli ty dzisiejszego wieczora doczekasz...	Czemuż nie przytrzymałeś pan złodzieja?	Diego ty tego nie powiedziałeś, a ja tego nie słyszałem.	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Już ci obiecałem, że nie zrobimy ci krzywdy.	Kiedy nie rozumiem.	Moi przyjaciele położenie nasze jest niebezpieczne, ale liczę na waszą odwagę i energię.	Nie chcę jej widzieć!...	Nie! Jestem widocznie zbyt ograniczona, by przeniknąć motywy innych ludzi.	Niewiem, dawno tu nie był.	No, no cieszę się, bo widzę, żeś mnie poznała.	O!... proszę pana, będę spał spokojnie pierwszy raz od dni szesnastu.	Owszem, ale pani Ostrowska nie rozumie ani słowa po niemiecku i wątpię, czyby pana przyjęła. Z kim mam przyjemność?	Patrz, chmura na zachodzie czarną ławą stoi.	To dobrze. Dziś odjeżdżamy na nocny patrolaż.	Tu za pięć dni.	W żaden sposób nie możemy go odszukać	Wstrzyknę ci morfiny albo kamfory, gdy wylądujemy, a ty mi w zamian magiczną formułę życiowej mądrości, która jest śmiertelną, lub tej wieczystej, która żyć nie umie, w spadku podaruj.	Z przeproszeniem jegomości ale ja tu przychodzę od Ślimaka...	Zaangażowałabym się do teatru i niech się co chce dzieje!	ŚmiechLudzkość sama siebie bierze zbyt poważnie. Jest to pierworodny grzech świata. Gdyby człowiek jaskiniowy umiał się był śmiać, historia poszłaby odmiennym torem.	Że... że skończyło się samo.	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	A tak, pora pomyśleć już raz o zbawieniu tej nikomu niepotrzebnej mojej duszy. Przecież tylko u was można być wybawionym z tej piekielnej matni sprzeczności	A więc widzieliśmy tę samą rzecz, tylko z innej strony. Ja w lustrze widziałem go z przodu, pochylonego ku mnie czarną jamą pustej szyi.	Alboż los pana prześladuje?... Ja myślałabym przeciwnie	Ano juści, kiej rozkaz to i posłuchanie, a co starszy pan me spierze po pysku, to spierze.	Aż tak daleko?	Co robię?	Czego?	Czy i ty, kuzynko, powiesz mi to samo?	Czy twój ojciec służył u Ali-Paszy?	Czyjaż to własność jest	Dobranoc ci.	Halo!	I ukryli cię w jednej z kajut?	Ja też, dziadku. Ty do grobu schodzisz, a ja o zakład muszę dbać, bo go wkrótce odbiorę z twoich rąk.	Ja, Dagon, pozdrawiam pana, panie Hiram, i życzę panu tego samego, co pan mnie życzy...	Jakże tak można!	Jeszcze słowo...	Koło niéj trzeba miéć ludzi.	Krzychna! Powiedz to komu innemu!	Książę szyk będzie sprawiał	Kulig!	Masz widoki wygranej?	Muszą tu czekać konie z Jarzębowa	Najlepiej bądź sobą. Najlepsza rzecz pod słońcem.	No, mości namiestniku bajdakibajdak (ukr.)	Oczywiście jestem do pańskiej dyspozycji; ale...	Oni mają rządzić.	Oriano miałam któregoś dnia wizytę twojej kuzynki d’Heudicourt; trzeba przyznać, że to jest kobieta o niepospolitej inteligencji; prawdziwa Guermantes, to mówi wszystko; ale powiadają, że ma zły język.	Osobliwość!...	Pan Thomas Greggs.	Pan kpi ze mnie...	Pani musi mu przebaczyć Wszyscy potrzebujemy przebaczenia	Połykasz wiec dalej łzy, prawda? A czy chętnie przebywasz we Frankfurcie?	Prawda.	Rada jestem, żem cię usłuchała; tak lubię... ach!... Widzisz?	Sam on powiada, że nic.	Szantaż i co będzie?	Tak, panno Grandet.	To ci po przyjeździe odpowiem.	To co wtedy?	To dobrze. Piotrze proszę jechać do Konstancina i z powrotem.	To prawda prawda, do licha!...	To wpływ Porzyckiego!	Więc ciekawiście naprawdę „wspomnień niebieskiego mundurka?”...	Wyjechał...?	Zatem Petit-Claud rujnuje nas?	Zawracanie głowy. W każdym najkapryśniejszym kaprysie musi być jakaś przyczyna.
Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Raczej niewiele. Nawet kotu mogę się śnić. Ale zawsze lepsze to niż nic. A co ci się śniło?	Ciebie kotku? uśmiechając się odparła Jejmość, chyba mnie? powiedz lepiej, ty ciągle powtarzałeś, że dzieci nie lubisz, że ich wcale nie żądasz. Ja Bóg widzi od lat trzynastu tylko o to się modlę.	Interes! I to właśnie było moim błędem, moim grzechem! Ludzkość powinna była być moim interesem; dobroczynność, litość, wyrozumiałość i łagodność powinny były być moim interesem. To przede wszystkim powinienem był mieć na względzie. Sprawy osobiste, sprawy mego handlu, wszelkiego rodzaju spekulacje: to wszystko należało uważać za rzecz drugorzędnego znaczenia, za znikomą kroplę w olbrzymim oceanie obowiązku dla dobra ludzkości.	Kochany! kochany! Ty przecie jesteś taki silny, taki rozumny! Gdybyś sobie postanowił, przeprowadziłbyś wszystko. Prawda?	Mniejsza z tym Omyliłeś się czy omyliliśmy się obaj, mniejsza z tym. Chwilami gotów jestem ja sam przypuszczać jeszcze, że chyba skądinąd Zwycięzca przybył na Księżyc, bo przecież jest człowiekiem rozumnym, a z tymi dogadać się nie można. Za co oni nas mają?	Niedorajdo i ty chcesz upaść tak jak drugie?	Przecież zdarzyło się to tylko raz w ciągu całego roku... Nie powtórzy się to więcej, zapewniam pana. Wczoraj zabawiłem się trochę.	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	A pieniądze?	A za pana doktora...	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Alboż cię nie nazywają Ginesillo Parapilla, potwarco	Ale ja cię bardzo proszę!	Ależ to dopiero początek, zaczynają, aby się skończyć wesoło. Otóż ci ludzie niemądrzy mieli i młodość, i zdrowie, i dużo radości życia w sobie, i w nie najgorszych znajdowali się stosunkach materialnych, a nade wszystko mieli ślicznego i bardzo ukochanego synka, lecz zamiast cieszyć się tym wszystkim, dręczyli się tylko przedziwnie i ustawicznie.	Ależ... nie mogę tego brać poważnie!	Amis!	Ano, czemu nie? Jeśli HerrHerr (niem.) dziś: pójdziemy. na górę. Będzie w czym wybierać.	Ba! jeśli nie wytrzymasz, to ci nie będzie krzywdy. Ale tymczasem powtórz opatowi i Zychowi to, co ci mówię. Niechby ta w gniewie na Zbyszka choć trochę pofolgowalifolgować (daw.)	Bogata i dość ładna, ale dzika!	Budda	Byłem już w porcie i rozpytywałem o odchodzące okręty. Możemy jechać za sześć, siedem tygodni. Obejrzałem ten statek.	Chciałam się zapytać... chciałabym wiedzieć...	Chirurga!	Co?.. ładne?.. aha!.. mówiłem sam, że się to pani będzie podobać, latem to tylko ptaszysków bywało za dużo, darły się całe noce, że nie można było spać, ale jak je Jędruś przestrzelał, to ich teraz mniej.	Cointetowie żądają od was sześciu tysięcy franków! Ile macie jeszcze ciężaru na waszym domku?	Czerwonym?	Czy pańska siostra wszechmogąca u staruszki?	Cóż to, ja mam być psem czy królikiem?	Daję słowo, że jak przyjdzie czas, wszystko opowiem.	Dalej do roboty! Pomóżmy wstać tej dziewce	Dobrze. Coś mi jest i nie wiem co!	Gniewajcie się na mnie, jeśli chcecie alem się tu wparł gwałtem. Posłuchajcie mnie, piękna Krystyno, Bóg świadek, nikt lepiej wam nie życzy.	Głupstwo! Nie rozumiem tych półśrodków! I na co tutaj kobieta? jakaś komediantka? co ona potrafi? Lepiej by było rozbić ten dom jego w Warszawie na piargi i wziąć, co trzeba, przemocą.	Hm... Bez szkody żadnej wyjść mogą.	Ho ho! Panie bracie! Calecale (daw.)	I babula kazała?	I cóż?	I nic. Jeszcze mnie lepiej szanują. Jak by do roboty przyszło, i tak musiałbym powiedzieć. Zwłóczyłem tylko, bom czekał na wieści od ord i chciałem, żeby hetman pierwszy wiedział, ale przyjechał Nowowiejski i ten mnie poznał.	In universoin universo (łac.) rzekł Zagłoba.	Ja nie żałuję. Sam o to prosiłem.	Jak każdy człowiek, towarzyszu Stalin.	Jestem tą, która pragnie zastąpić ci matkę.	Jutro rano.	Już ci lepiej, Mendel?	Jużto pocałunek Maryi niezawodnie był wam przedsmakiem; dopierożeście dostali apetytu na dziewczęta!	Mamy najrozmaitsze drogi i sposoby, których kolejno próbujemy. Drogą Noela jest poezja. Wielcy poeci są podobno dobrze płatni.	Mimo iż nie da się wyrównać weksla uczuciami, przyjmę, ostatecznie, pański szacunek	Myli się pan Ewaryst bardzo boleśnie odczuwa to, że ludzie wciąż się odeń odsuwają.	Myślę ci je oddać, kochany Athosie.	Na południe prędzej.	Nic a nic i wcale mi się nie chciało.	Nic to! na nogach stoję. To znaczy nie trzeba gwałtu wszczynać. Wody tylko. I odprowadźcie mnie gdzieś na ubocze zwraca się do pułkownika	Nie ma jak on!	Nie mogę obiecać, że zdołam go polubić	Nie rozumiem istotnie, jakie znaczenie może mieć dla tej sprawy nieokreślonej	Nie wiem co się z Panem Petrkiem stało, odpowiedział ksiądz, lecz, gdyby oślepiony i ze wszystkiego ogołocony dostał się tam, nie wiele może szkodzić komu.	Nie wiem!	Niech będą przeklęte!	Nigdy! Jakież to wynagrodzenie musiałaby Asyria dać Egiptowi...	No i jak? niżej wszelkiej krytyki? Co?...	O czym pani myśli czy o czym pani myślała?	O jego matkę!	O, to ja chciałabym być drzewem. A mamusia jakie najlepiej lubi?	O, to mocne!	Och w tym jestem arystokratą. Nie mógłbym nigdy kochać kobiety, którą aktor całuje na oczach publiczności, kobiety, którą „tykają” za kulisami, która płaszczy się wobec parteru i mizdrzy się do niego, która tańczy, podkasując spódniczki, i przebiera się po męsku, aby pokazać to, co ja pragnę sam jeden mieć prawo oglądać. Albo gdybym kochał podobną kobietę, opuściłaby teatr, a ja oczyściłbym ją moją miłością.	On będzie handlował z kolejarzami. Inaczej, zobaczyta, że Niemcy zabiorą nam wszystko sprzed nosa.	Pan? A czy pan psu krzywdy nie zrobi? Bo pies to jak człowiek, proszę pana. Jak z nim dobrze, to pies dobry. Ale broń Boże bić albo się znęcać! Zaraz robi się zły! I głupi! I już taki pies nic niewart!	Pani Marto, troszczysz się i frasujesz o bardzo wielu!	Pieszo?	Pięknych gości dajesz mi pod opiekę!... Ten Phut prawie nic nie jada, każe mi wykupować od złodziei rzeczy, które mu skradziono, a teraz, jakby na urąganie z mego domu, wybiera się do egipskiej tancerki, zamiast obdarować moje kobiety.	Po co to opóźnienie?	Po co?	Pochowałam zapałki. Zresztą one do tego przyzwyczajone. Będą siedziały po ciemku aż do mego powrotu. Wczoraj Kazio tylko westchnął, żeby choć było światełko... Ja mu mówię: „Nie można, Kaziu.”	Powiem ci całą prawdę, ciociu. Było tak. Umówiliśmy się na spacer do lasu. Ja i on. Nic nie było. Spacerowaliśmy. Rozmawialiśmy o Warszawie, o Łodzi... Potem, kiedy zrobiło się ciemno, on chciał...	Powiesili, panie.	Przez Bergerową.	Rodzinna pamiątka Umiem jeszcze jako tako z nią się obchodzić.	Stawiam wniosek aby nazwę naszej organizacji zmienić: niechaj zamiast Ziemia i Wola nazywa odtąd Bractwem imienia KomisarowaBractwem imienia Komisarowa	Tak tak, istotnie, ja to przeciwny jestem... Ostrzegam pana, panie Copperfield, że jeśli istotnie pan Spenlow ma coś przeciw temu...	Tak, kochanie, jesteś moją narzeczoną.	Tak, mój ojcze, na lalkę i światową srokę, która jeszcze od ziemi zaledwie odrosła, a już jej w głowie pantofle i posągi! Pantofle i posągi! Oto uczucia i myśli, na których gruncie wzrasta przyszła kobieta i obywatelka...	Tak. Boję się go. Nie chcę być z nim sam na sam.	Tak... A teraz śpij. Chcesz, abym cię ułożył tej kanapie? No, dobrze tak?	Tatarzy! orda!	To bardzo jasne. Jak może istnieć człowiek niemający własnego zdania, własnych wyrobionych poglądów?	To znaczy?	Trzy!	Tylko nie ja wino hiszpańskie Aramisa tak mi przypadło do smaku, że kazałem wpakować sześćdziesiąt butelek razem ze sługami do furgonu; wysupłałem się więc do szczętu.	Tyś to zrobił, Herhorze?	Uciekaj, mały. Nie zabieraj czasu.	Uciekać! Uciekać! ja nie mogę!	W przyszłość lub przeszłość	Wa-hima bać się lwów, ale Wa-hima kopać głębokie doły i jeśli lew w nocy wpadnie, to Wa-hima śmiać się.	Wcale nie za krótko	Widzisz, każdemu zgotowano ten sam los.	Wiem, juścić, przypadkiem...	Wiesz co, że ukręcić łeb tej przeklętej milady, byłoby mniejszym grzechem, niż zabijać tych biedaków hugonotów, których cała wina na tem polega, że śpiewają po francusku psalmy, które my śpiewamy po łacinie.	Znaczy... nie... ma, tak, co ja to chciałem powiedzieć? Tojbo, bądź taka dobra...	Zostawiłem ową łódź w spokoju i popłynąłem w górę rzeki Gdy dotarłem do łach rzecznych koło Arahu, już tam nie było nieżywych Anglików. Potem nadpłynęło kilku nieboszczyków w czerwonych kaftanach. Nie byli to Anglicy, ale Hindusi i Purbihowie. Potem zaczęli nadpływać inni po pięciu i sześciu naraz... a w końcu, na przestrzeni między Arahem aż poza Agrę, miało się wrażenie, jakoby całe wioski znalazły się pod wodą. Wypływali jeden po drugim z małych rzeczułek, jak płyną pnie drzewne podczas deszczów. Gdy stan wody się podniósł, oni również podnieśli się całymi gromadami z wydm, na których dotąd spoczywali; gdy zaś woda poczęła opadać, fale chwytały ich za długie włosy i wlokły po polach i kniei. Posuwając się na północ, słyszałem po nocach strzelaninę, w dzień zaś chlupot ciężko obutych stóp ludzkich, przechodzących w bród przez wodę, oraz ten dziwny chrzęst, jaki czynią koła ciężkich furgonów na piaszczystym dnie rzeki. Z każdą falą nadpływał jakiś nieboszczyk. W końcu nawet i mnie począł strach oblatywać i powiedziałem sobie: „Skoro takie rzeczy dzieją się z ludźmi, jakoż zdoła się ocalić Mugger z Mugger Ghaut?”. Poza tym najeżdżały na mnie jakieś łodzie bez żagli, które wciąż gorzały i dymiły, jak dymią czasem łodzie naładowane bawełną... jednakże nie szły bynajmniej pod wodę!
Bądź uwielbiona, moja Dziecino. Chciałaś zakosztować głodu i chłodu, by osobiście się przekonać, czym pachnie bieda. Teraz ludzie kładą ci szkarłaty pod głowę, ale w Betlejem tak nie było, tam cię kłuła słoma. Wybaczcie, łaskawe panie, że najpierw wam się nie pokłoniłem, ale musiałem przywitać się z Królem królów, kiedy go tu zastałem. A! Siostrzyczka Elżbieta! Przepraszam, może już się nie godzi nazywać siostrzyczką?	Syn mógł go nie poznać, bo gdy uciekł z domu, obaj mieli po piętnaście lat, a ten sześć jeszcze u mnie siedział, przez który czas odmienił się znacznie i dorósł, i wąsy mu wyrosły. Ale Ewucha wraz go poznała. Mości państwo, już też prędzej obywatelowi dacie wiarę niźli temu przybłędzie z Krymu!	A ty sądzisz, że będzie mnie podejrzewał? Flamandczyk to szczwany lis, wiem, ale nie sądzę, że przyjdzie mu do głowy, żeby mnie obarczyć za to winą. Karawela jest moja, załoga jest pod moimi rozkazami, nie opłaca mu się przeciwstawiać, to strata czasu i energii. Uwierz mi, sława wyniosłego okrutnika, która doń przylgnęła, nie przysparza mu zwolenników wśród członków załogi, moi rodacy odnoszą się do niego z dużą niechęcią. Być może źle robię, że cię uwalniam, zwłaszcza w tej chwili, kiedy Franciszek l’Olonnais lada chwila przypuści szturm na Gibraltar, ale jestem szlachcicem, a szlachectwo zobowiązuje ty będziesz czynił swoją piracką powinność, ja zaś stanę po stronie Hiszpanów. Będziemy walczyć jak zawzięci wrogowie.	A to dopiero rzecz doskonała! żeby książki drukowane za przywilejem królewskim i pozwoleniem zwierzchności, czytane i rozrywane chciwie przez wszystkich, wielkich i małych, uczonych i prostaków, słowem, wszelkie stany i powołania, ażeby takie książki, powiadam, miały być tylko zbiorem kłamstw i wymysłów, kiedy w nich prawda tak jest widoczna i wszystko tak punktualnie opisane, że podają nawet imiona i przydomki ojca i matki, oznaczają kraj, wiek i krewnych rycerzy, czyny ich i miejsca, gdzie były dokonane, a to wszystko z taką dokładnością dzień po dniu, godzina po godzinie, że aż miło! Na miłość boską, zamknij gębę na zawsze i nie wymawiaj bluźnierstw takich, i wierz mi, że ci radzę jak prawdziwy przyjaciel. Zresztą czytaj sam te książki, a obaczysz, ile ci sprawią przyjemności. Przyznaj bo proszę, czyż zaprawdę może być co rozkoszniejszego, jak widzieć przed swymi oczyma, że tak powiem, niby wielkie jezioro wrzącej smoły, pełne wężów, żmij, jaszczurek, padalców i innych jadowitych i strasznych? Nagle spośrodka tych wrzących i dymiących się przepaści wychodzi głos żałosny i mówi: „O mężny rycerzu, kto bądź jesteś, co patrzysz na tę otchłań straszliwą, jeżeli pragniesz posiąść skarby niezrównane, ukryte pod tymi czarnymi odmęty, pokaż wielkość swej odwagi i wskocz w te nurty gorejące. Jeśli tego nie uczynisz, niewart będziesz oglądać nieporównanych cudów siedmiu zamków do siedmiu wieszczek należących, które na dnie tych mętnych głębin stoją!” I zaledwie głos ucichł, rycerz zagrzany męstwem, nie bacząc na śmiertelne niebezpieczeństwa, rzuca się natychmiast w płomieniste nurty, Bogu i swojej damie duszę poleciwszy, a kiedy ani wie, co się z nim dzieje i co się dalej stanie, wpływa nagle na przecudną łąkę kwiatami umajoną i tysiąckroć od pól Elizejskich piękniejszą. Powietrze tu zdaje mu się czystsze i słońce jaśniejsze; z jednej strony prześliczny lasek z milionem drzew najpiękniejszych oko mu zachwyca; po gałązkach skaczą niezliczone roje ptasząt milionem barw lśniących i słodkimi świergotami uszy mu czarują, z drugiej znów strony kryształowy strumyk płynie wężykiem, sącząc srebrzyste fale po złocistym piasku. Dalej przepyszna fontanna z jaspisu różnokolorowego, cudnie zbudowana i mnóstwem posągów strojna; dalej jeszcze druga fontanna w guście sielskim, milionami muszli świecąca, kosztownymi kamieniami sadzona, na kształt groty zamorskiej, pełnej trytonów i syren, tak cudnej roboty, że kiedy człowieka strach największy przejmuje, na widok tych potworów z jam dziko wyglądających, to znów zarazem taka nim rozkosz owłada, że wyjść nie może z tych miejsc czarownych. Opodal nagle uderzy go pałac wspaniały, cały ze złota szczerego, gzymsy z diamentów, a drzwi z hiacyntów, reszta ozdób z drogich kamieni, a tak przecudnej budowy, że rubiny, szmaragdy, karbunkuły i perły najmniejszą w nim wartość stanowią, bo misterna robota tysiąc razy więcej warta. Z tego pałacu widzi wychodzących jednymi drzwiami mnóstwo dziewic najcudniejszej urody w tak pysznych i bogatych strojach, że w tej chwili, kiedy do pana mówię, blask od nich przyciemnia mi oczy. Nigdy bym nie skończył, gdybym waćpanu chciał wszystko dokładnie opisać. Wtenczas jedna z tych bogiń piękności, która się zdaje być panią wśród innych, bierze za rękę śmiałego rycerza i słowa doń nie mówiąc, prowadzi go do złotego pałacu, gdzie dziewice z szat go rozdziewają i w wannę z wód pachnących wsadzają. Potem go namaszczają kosztownymi wonnościami, olejkami i balsamami i gdy wyszedł z łaźni, wkładają nań koszulę z lnu jak jedwab cienkiego, rozkosznymi wonności syconą. Kiedy tak już stoi, inna dziewica wkłada mu na ramiona płaszcz niezrównanej piękności, przynajmniej dwa miasta i kilka wsi warty. Tu jeszcze nie koniec, prowadzą go do innej sali, gdzie bogactwo sprzętów wszelkie pojęcie przechodzi, tam zastaje stół nakryty, dają mu do umycia miednicę złotą, rzeźbioną, diamentami wysadzoną, z wodą bursztynem i aromatycznymi ziołami przejętą; sadzają go w krześle ze słoniowej kości i wszystkie dziewice służą mu na wyścigi w uroczystym milczeniu. Któż opisze nieskończoną różność potraw, niezrównaną ich wytworność, które mu ciągle podają. Jakież wyrazy dadzą wyobrażenie o wybornej kapeli do stołu przygrywającej, a on nie widzi ani grajków, ani śpiewaków? Po skończonej wieczerzy, kiedy stoły zabrano, a kawaler wyciągnął się w krześle, dłubiąc sobie w zębach, niespodzianie wchodzi dziewica nieporównanej piękności nad wszystkie, co dotąd widział, siada obok niego i rozpowiada mu o tym pałacu, że jest w nim zaklęta, i o wielu a wielu różnych rzeczach, które zachwycają rycerza tak, jak zachwycą każdego, co je będzie czytał. Nie będę więcej rozszerzał się nad tym; myślę, żem dość już powiedział, ażeby dowieść, że najmniejszy ustęp z historii błędnych rycerzów może przejąć każdego rozkoszą i podziwem. Wierzaj mi, panie, weź się sam do czytania tych książek, a obaczysz, jak one błogo na duszę wpływają, jaką radością serce przejmują i jak złe nawet usposobienie na szlachetne przerabiają. Po sobie waćpanu mogę zaręczyć, że odkąd Bóg mnie błędnym rycerzem zrobić raczył, jestem walecznym, miłym, słodkim, szlachetnym i wspaniałym; jestem miłosierny, mężny, cierpliwy, niezmordowany i dzielnie znosić umiem tak ciałem, jak i duszą trudy, cierpienia, więzienia i czary. A chociaż mnie widzisz w tej chwili zamkniętego w tej klatce jak fiksata, nie rozpaczam przecież i cieszę się nadzieją, że za dni wiele siłą mego ramienia i łaską niebios nieograniczoną zostanę królem nad jakim wielkim państwem, gdzie będę mógł pokazać szczodrobliwość i wdzięczność moją w sercu teraz zamkniętą, bo zaprawdę, panie, ubogi choćby najlepsze miał serce, wspaniałym i uczynnym być nie może, a wdzięczność, w uczuciu tylko zawarta, jest cnotą martwą, jak wiara bez uczynku. Dlatego tylko jak najprędzej pragnąłbym zostać rycerzem, aby pokazać moim przyjaciołom, jakie mam serce; o! dopiero bym ich bogato wyposażył! a przede wszystkim tego biedaka mojego giermka, co tam stoi, poczciwe człowieczysko, do rany przyłożyć; muszę mu koniecznie dać jakie hrabstwo, dawnom mu je obiecał, chociaż się boję, czy na tym stanowisku przyzwoicie się zachowa.	Tak, doskonale... Uszy do góry!... A jak ci moja kucharka przyniesie pigułki, zażyj wszystkie... Tylko nie zaczep jej samej, bo tego nie lubię. Smutek smutkiem, a co nie twoje, nie ruszaj. Bądź zdrów.	Ba! Ty jesteś dziewczyną, więc mnie to tylko bawi, ale żadnemu mężczyźnie na to nie pozwolę.	Ot jak było. Rozmawialiśmy z sobą najpiękniéj tu na ganku; prawda, że był mizerny, ale zdawało się, że nic tak strasznego. Raptem, jak państwo podjeżdżali pod ganek, kiedy ja spojrzę na niego, a on wpatrzył się w państwa tak dziwnemi oczyma, jakich ja, mosanie tego, w życiu mojém nie widziałem; schwycił się za serce, jęknął i upadł-by na ziemię, gdybym ja nie stał za nim i nie podtrzymał go, mosanie tego!	„Kamienica” by potrafił, to był porządny bojowiec, ze starych... Nas się już coraz mniej boją. Powiedzmy sobie prawdę: nas się już prawie całkiem nie boją. Nie każdy umie się tak postawić, jak „Sędzia”.	Ty byś też co wiedział, dryblasie! Warto było pieniądzem gotowym za ciebie w szkołach płacić. Nożem pruć pedelów toś się tam expedite wyuczył, niczym rzeźnik cielęta, ale co znaczy takie zagraniczne słowo, to nie twoja rzecz. Ślabizuj dalej!	Juści prawo prawem Ba! chciałem potem pozywać wszystkich, którzy byli w Szczytnie, ale powiadali ludzie, że Jurand narznął ich tam jak wołów, i nie wiedziałem, który żyw, a który zabit... Bo, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż, jako ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!	Kiedy tylko zdobędziemy twierdzę, pobiegniemy do miasta i nie pozwolimy mu uciec. Słyszałem, że kapitan już wydał rozkaz pięćdziesięciu ludziom, którzy w razie ucieczki Hiszpanów mają za zadanie odciąć im drogę w dżungli.	Aj, gwałt! co to było? Gdzie ten rozbójnik? Zabili mnie! Gwałt! Ja na sąd podam! U mnie głowa pęknięta, u mnie serce odskoczyło! Ja zabity! Ja trup! Ajej! Ajej!	Wiem ja wy się śmiejecie z wyzwolonych, że robią jeno sztuczki drobne i zabawne... Nie przecz! Jeśli ty się nie śmiejesz, to śmieje się wielu innych uczonych zarówno z tego, jak i z ćwiczeń naszych w ruchach i oddychaniu, żmudnych i długich a dziecinnych na pozór... A jednak trzeba zapanować nad sobą, trzeba się dowiedzieć o woli swojej. Te ćwiczenia, te posty, to zaparcie się i osamotnienie wiodą właśnie do tego. A gdy wola się już oswobodziła i moc swą skupiać umie, czyż nie wszystko jedno, w czym się objawia?	Tak tak, pełno tu zdrajców dokoła; lecz przysięgam na święte imię Marji Dziewicy, że nikt nie jest tak oddany Waszej Królewskiej Mości, jak ja. Zapinki te, o które dopomina się król, dałaś pani księciu de Buckingham, nieprawdaż? Były one w owej szkatułce z różanego drzewa, którą niósł w ręku? Może się mylę? może nie o to chodzi?...	Bracie najprzód po dobremu. Panie Binder, pan tu robisz oszukańcze gusła, a my tego nie ścierpimy tak blisko naszej bagrownicowej świątyni.	Chodźcie do roboty, chodźcie, próżniaki! Nie widzicie, że słońce już ino przez Szewską Furtkę do miasta zagląda? Spieszmy się!	Ja tu już nie pomogę. Noga przepadła.	Rośnie Rzeczpospolita, raduje się miła ojczyzna, gdy tacy jej synowie w ramiona się biorą Czarniecki straszny wojennik i szczera dusza, ale i Sapia do rany przyłóż, to się zgoi. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili. Oto skóra by na Szwedach spierzchła, żeby owe afekta największych ludzi widzieć mogli. Czymże to oni nas bowiem zawojowali, jeżeli nie niezgodą a zawiścią panów. Zalizali (daw.) tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). chętnie sobie cuglów popuści.	Trot, dziecko moje nie chciałam cię budzić, lecz pan Peggotty jest tu, czy może wejść?	A rozumie się. Cóż to, Kącki nie występował ze skrzypcami i jednak miał piękną renomę... Zresztą niech ludzie dowiedzą się, że i ty coś umiesz.	A widzisz Widzisz, używa tego rodzaju przenośni. Osobę własną spaja z wielkimi niedolami i tego imienia używa chętniej niż innych. Wszak to nikomu nie szkodzi.	Ach, pan nie rozumie!	Ależ, Braciszku! przecież my nie...	Ano, toś ładny ordynans. Nie wiesz, czy twój lejtnant...	Czemu służąca nie oczyściła?	Czy on był umarły czy żywy, nie mogłem wiedzieć tego na pewno A żyć musiałem, prawda?	Doprawdy, że nie mogę. Wolę pozostać. Mam dużo roboty.	Dwanaście, jak mi się zdaje, Posmaruj mi także piersi. Może jej ojciec zedrze ze mnie ubranie, a jeżeli okaże się, żem srokaty...	Hej! A może mnie tam i kradną w Komborni! Oj! Powywieszałbym drabów do dziesiątego pokolenia!	Hm! Jegomość się mnie radzi, a dalibóg, że jegomość tylko żartuje ze mnie. Wie jegomość dobrze, kędy najlepsza droga.	Hm! To mnie tym pani zaprowadzisz daleko, bo u mnie dziś serce bardzo wesołe. Więc żeby Lgocki był te piosenki śpiewał, także by się pannie Zofii podobały?	Ja téż nic od niego nie pożądam	Jakim sposobem staję przed tobą w postaci widocznej, którą możesz rozpoznać, tego nie wolno mi powiedzieć. Wiedz, że zbliżałem się do ciebie niewidzialny często, bardzo często...	Nie wiem nie umiem sobie wytłumaczyć przyjazdu jego ekselencji, ani powodów całego zdarzenia. I do tego męża nie ma!	Nie wiem, panie oberlejtnant, gdzie może być ten zatracony Vaniek.	Nie, na szczęście pan d‘Artagnan zemdlał jedynie.	Nie, widzę.	Pamiętam i żałuję, że ta niedziela nie jest jutro, we czwartek.	Pan nie wie? Naprawdę pan nie wie? ha, ha, ha,	Ze dwadzieścia firm diabli wezmą zaraz, a z ilu takie plajty wypuszczą krew, to się pokaże. W każdym razie Wolkman się chwieje. Grosman, zięć Grünspana oblicza się; Fryszman, mówią, że on tylko czekał takiej okazji i zaraz dzisiaj z wielkim pośpiechem położył się, bał się, żeby mu czasem nie przeszkodzili, potrzebuje zarobić, ma wypłacać posag zięciowi. Mówią, że i Trawiński latał dzisiaj po bankierach, coś z nim źle, pan go zna, panie Borowiecki.	Ani nawet dla was, N. Panie. Jeśli ci się podoba, rzucam służbę.	Co rok tak mówią od lat dziesięciu, jak tu siedzę. Może mają dawać, a sami zżerają, psiakrew.	O tak, mości książę: królowa kazała mi powiedzieć, żebyś czuwał nad sobą, albowiem zawiadomiona została, że chcą cię zamordować.	To ja wiem, ale jak przyjdą prawdziwi socjaliści, z prawdziwej partii? Co?	Niechże cię Pan Jezus wysłucha! Widzi On, jako cię srodze miłuję. Teraz wyjdę na chwilę. Mam ważną sprawę. Jeżeli mi się powiedzie, będzie dla nas wszystkich uciecha.	Co to jest? co to jest Aza, powiedz mi, co to jest?	A cóż to był za wulkan dawniej?	A ino kaj? co?	A tak, pan Waldemar na Apollu.	A... bo panna Helena tak się przypiła do tego Solskiego...	Ale zaraz tą samą dorożką.	Bo, na co Waszeć, takich gości do domu przyjmujesz.	I mój ojciec cierpi na reumatyzm, więc wiem, jaka to przykra choroba.	I nikogo, i nic więcej?... Teraz już rozumiem.	Ich melde gehorsam, Kompanieordonnanz Szwejk prosi o dalsze rozkazy. Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że już pana szukałem w wagonie sztabowym.	Jak się masz Ordyński? a co? jak się tam powodzi in nexu quasi matrimoniali?	Jak też to poczciwie ze strony pana, nieprawda?	Kiedy urodził się dostojny syn twój?... Podobno już z dziesięć dni temu... Matka i dziecko zdrowe, doskonale wyglądają... Przy urodzeniu był sam Menes, lekarz twojej czcigodnej matki i dostojnego Herhora...	Mam nadzieję, że będziesz daleko lepsza, moja droga, ale musisz „czuwać nad swym wewnętrznym nieprzyjacielem”	O! a to co?... Jak się pani zmieniła!... Oczy wpadnięte, cera żółta, spojrzenie szkliste, rysy zaostrzone... Co to znaczy?...	One są ciągle... Tylko ciągle stoją za drzwiami tych, którzy lubią brzoskwinie z puszkiem.	Owszem. Znam tę Marysię. Miła dziewczyna.	Tak a mogłaby mi pani powiedzieć, czy on ożeni się z matką tego dziecka?	Tak jest, szczur, sahibiesahib (ar.) podobnym szeptem odpowiedział Ram Dass.	Tak, ależ tak, jest.	A jednak gryzę się, martwię, potrzebuję zachęty, podpory.	A może lepiej było wziąć połowę złota samemu i przerwać wojnę	A napijmy się no jeszcze!	A tam kto?	A więc daję panu trzy miesiące. Widzi pan, że daję panu czasu z okładem.	A więc, czemże jest, na Boga!?	A wróć mi tylko W. K. Mość wiernym i stałym!	A zna ksiądz tę jego wyspę, Monte Christo?	Ani.... wogóle. Pan prezydent jest teraz bardzo zapracowany.	Bo...	Błoto duże?	Czy lubisz go?	Długo pani jeszcze zabawi na wsi?	Ja również byłam kochana	Jak się nazywasz?	Jako przystało, jako przystało	Kame gi sveikas tą lenkų melą matęs? Ar aritmetikoje paraižytoje lenkiukai, ar geografijoje?	Kiedy wymagasz koniecznie...	Kogo mam zaszczyt?...	Mhm	Mospanie Nieczujo! Waćpan się zapominasz! Ja się zwykłem krwawo mścić każdej krzywdy.	Myślę, żeś odgadł jej znaczenie?	Mów, mów.	Najuroczyściéj mi zlecono porękę odnowić, rzekł ks. Robert	Niczego! Niczego, kapitanie!	O!	Och, gdziekolwiek.	Od tego czasu zmieniło się wiele! Przeważnie wszystko poszło inaczej, niżeśmy pragnęli!	Oto jest, milordzie.	Pewnie, że nic. Spaniałeś, widzisz, musisz teraz „odpanieć”.	Posiłek!	To jest zupełnie zabawne Może pani zawiadomić swoją przyjaciółkę, że zwrócę jej listy.	Trudno dziwić się temu gdy człowieka bez żadnej winy z jego strony nagle zmieszają z błotem...	Warto byłoby zająć się jej ucywilizowaniem...	Wielu jednak powraca, sam znałem niejednego...
O, przepraszam panią, bardzo przepraszam. Rzeczywiście jestem bardzo niedelikatna. To ta głupia ciekawość. Wydam się pani teraz taką mieszczaneczką. Ja wiem, że pani jest z arystokracji. Mama mówiła, że takiego wstydu pani nie wytrzyma przed swoją rodziną i że to są skutki wychodzenia za mąż za byle kogo, ale to już mówiła tak, na złość tatuśkowi. Przepraszam panią. Czy pani na mnie się gniewa?...	Oto właśnie jestem! odpowiedział z uśmiechem nadbiegający Francuz. Przysłano tu z Głuszy z rozkazu nieboszczki pani starościnej i jej rozporządzenia, niektóre graty, które wedle jej testamentu mają do pana podczaszyca należeć i między innemi był ten obraz, do którego jak widać wielką przywiązywała cenę, z uśmiechem i ruszeniem ramion dodał Labe, ale ja w nim, przyznam się, nic prócz ciekawej pracowitości malarza nie widzę. Jednak to stary zabytek, sądzę że z końca XV. wieku pochodzić musi, świadczy o tem naiwność stylu. Starościna chciała żebyś go pan miał ciągle przed oczyma, bo wyraźnie to umieściła w swoim testamencie, że ma wisieć w jego pokoju, jako pamiątka po niej... przysłano także trochę innych sprzętów, widać poczciwa staruszka, chciała jak najdłużej pozostać w pamięci wnuka.	A! niech się jegomość nie gniewa, że ja jego po imieniu nazywam. To wszyscy przecie wiedzą.	Drogi panie jest pan jeszcze młody, powinien by pan skorzystać z tego, aby się nauczyć dwóch rzeczy. Pierwsza, to powstrzymywać się od wyrażania uczuć zbyt naturalnych, aby się ich nie można było domyślić; druga, to nie wyskakiwać z odpowiedzią na to, co ktoś mówi, zanim się nie pojmie sensu jego słów. Gdybyś pan przed chwilą zachował tę ostrożność, nie sprawiłbyś wrażenia, że pleciesz trzy po trzy, przez co przydajesz nową śmieszność do faktu, że masz wyszyte kotwice na kostiumie kąpielowym. Pożyczyłem panu książkę Bergotte’a, potrzebuję jej. Niech mi ją pan odeśle za godzinę przez tego maître d’hotela o śmiesznym i głupim imieniu, który, mam nadzieję, nie śpi o tej porze. Dowiódł mi pan, że za wcześnie mówiłem panu wczoraj o urokach młodości; oddałbym panu lepszą usługę, zwracając mu uwagę na jej gapiostwo, jej nietakty i brak inteligencji. Mam nadzieję, drogi panie, że ten mały prysznic stanie się panu nie mniej zbawienny niż pańska kąpiel. Ale niech pan tak nie sterczy w miejscu, mógłby się pan zaziębić. Żegnam.	A! a! Starego króla, chorego, zmęczonego, nikt takiemi doniesieniami trapić nie zechce, a gdyby nawet się dowiedział, myślisz że on może Bonie pannę z jej fraucymeru odprawić, i że ona na to zezwoli. Na przekorę ją przy sobie trzymać będzie.	Ale, ale... Spodziewam się, że to nie było nic nieobyczajnego?	Już ja bym tam i później biskupa Jakuba o dyspensę uprosiła tu: zaręczać., że nie odmówi.	Najgorsze w twoim ślubie będzie to, że nie będę mogła być twoją druhną	Jak można żenić się z młodą, z młodziutką panienką, mając lat pięćdziesiąt dwa! Zawiązał dziewczynie życie, a co najzabawniejsze, uważał, że daje jej szczęście! Sam mi opowiadał, że nie raz całe noce przegadywali ze sobą, lub czytali Homera! Słyszałeś pan coś podobnego?	Wyście go nie zrozumieli! Widzicie, dlategoście się tak głupio znaleźli! Wysłaliście po mnie, a jam nigdy z nim dawniej nie mówiła! Wcalem go nawet nie znała! Jużby was za to okropna spotkała przykrość, gdyby się o tem dowiedziano we dworze! ale ja wam przyrzekam, że nic nikomu nie powiem, abyście wy tylko język trzymali za zębami! Powiedzcie sołtysowi, że ten człowiek umarł.	Balet wpływ wywiera: pojednania próby ojcu się zachciewa? Niechaj i tak będzie. Pamiętać proszę przy wykonaniu, że reprezentuję cnotę w mej osobie, konkurent... rozpustę.	E, co tam. Nie macie pojęcia o ogólnym sosie, w którym pławimy się my. Mówią, że właśnie tu niweliści nie dadzą rady i że stworzycie osobną republikę.	Kuzynie, proszę cię o przebaczenie wielkiego błędu, jakiego dopuściłam się wobec ciebie, ale Bóg mi przebaczy ten grzech, jeśli ty zechcesz go zapomnieć.	Niech pan wierzy, że zrobię wszystko, co będzie w mojej mocy, wszystko, co potrafię, by panu nie było ze mną źle.	Tylko dziś, właśnie po raz pierwszy oddałam się z całą świadomości pewnemu młodemu człowiekowi, ale z tym zastrzeżeniem, że ślub nasz odbędzie się w najbliższych dniach. Jest katolikiem i...	Właśnie, że już wcale nie myślę... Sto razy... tysiąc razy wolę pana Romanowicza... Ach, pani, jaka jemu śliczna broda urosła od wakacyj...	On? Oczywiście, miał coś więcej nadto! Dawniej posiadał jedno z najpiękniejszych gospodarstw chłopskich w Domleschgu. Był starszy od swego brata, człowieka spokojnego i porządnego. Nic jednak nie robił, bawił się w pana, podróżował po całym kraju i przestawał z nieznanymi ludźmi. Toteż niedługo przegrał w karty i przepił gospodarstwo. Po opuszczeniu domu jego rodzice zmarli ze zgryzoty, jedno po drugim, a brat, doprowadzony do kija żebraczego, ruszył gdzieś w świat. Dziadek, pozbywszy się wszystkiego prócz złej opinii, znikł także. Nie wiedziano zrazu, co się z nim stało, potem doszły wieści, że służy w wojsku w Neapolu, następnie zaś minęło kilkanaście lat bez żadnej wiadomości o nim. Po tym czasie zjawił się nagle z powrotem w Domleschgu z podrośniętym chłopcem i chciał go umieścić w domu któregoś z krewnych. Ale wszyscy pozamykali przed nim drzwi, nie chcąc go znać. Wówczas poprzysiągł rozgoryczony, że już nigdy nie przybędzie do Domleschgu, zamieszkał w osiedlu i żył tu z chłopakiem. Swoją żonę poznał podobno w Bünden, skąd pochodziła, ale utracił ją rychło. Musiał mieć jeszcze trochę pieniędzy, gdyż syna, Tobiasza, wykształcił na cieślę. Był to porządny chłopiec i lubiano go w całym osiedlu. Staremu natomiast nie ufano, powiadając, że uciekł z wojska przed karą, z powodu zabójstwa popełnionego, oczywiście, nie na wojnie, ale rozumiesz, tak w bójce. Myśmy jednak przyznali się do pokrewieństwa z nim, bo babka mojej matki i jego babka były rodzonymi siostrami. Nazwaliśmy go Dziadkiem, ponieważ zaś przez ojca jesteśmy spokrewnieni z całym osiedlem, więc wszyscy zwali go Dziadkiem, a odkąd osiadł na hali, zwie się „Halny Dziadek”.	Królowo dziękuję ci. Byłaś dla mnie bardzo dobra. Nie mogę być niewdzięczny. I dlatego właśnie się nie zgadzam. Bo gdybym się zgodził, miałabyś zmartwienie.	Nie będę opowiadał, w jaki sposób doszła do mnie wiadomość, nie wymienię też osoby, która w tym pośredniczyła. Wskazuję fakt, powinno to wystarczyć, zwłaszcza że go mogę poprzeć dowodem.	Ale pan na pewno wie, że miał klucz?	Bixiou! Słuchaj no! Imć republikanin twierdzi, że głowa tego szlagona byłaby ofiarą?	Każ nam, stary, konie podawać widzę bowiem, że zaczynasz się alterować.	Myśli, że Pana Boga za nogi złapała	Odwiedzą cię trzy duchy.	Owóż urazy w nich dla ciebie nie spostrzegłem. Tyle się jednak nasłuchałem o miłości panny do zajęć sielskich, że przypuszczam, iż musi być trochę zła, żeś ją ich pozbawił. W każdym razie nie okazuje tego.	Przeczucie, Niebezpieczeństwo, Wizja, Sen groźne węże, potwornej długości, które według ludowych wyobrażeń lęgły się na stepach ukraińskich. Mówi o nich Trembecki w początkowych wierszach Zofjówki: „a trawa bez kosy jest to alegoryczne przedstawienie ostatnich walk w Warszawie 6 i 7 września 1831 r.. Nie wychodziłem z zamku na chwilę. Żyłem w nim jak zwyczajnie; jak zwyczajnie układłemukłaść (daw.)	To wystarcza; chciej pani wrócić do domu, a niebawem je otrzymasz. Tymczasem pozbądźcie się mebli, sprzedajcie wszystko, nie chowajcie nawet sukien, jeśli są nieco jaskrawe: to by nie odpowiadało moim widokom.	Proszę! nawet nie olejne!... I ten także?... Ha! to może i mój krewniak dorobi się na wierszach... Niech pisze, niech pisze! Ja mu tego nie będę brał za złe... Pan Zygmunt był szlachcic i pisywał a głośno o nim	Ależ Danielu, czy miłość nie jest wszędzie jednaka?	Ja flaszeczkę wody kolońskiej, bo ją lubi; niedrogo będzie kosztować, więc jeszcze sobie coś kupię	Ja nie mogłem stracić wszystkich naszych fabrykantów dla niego!	Jest jeszcze postscriptum	No, nie lamentujcie tak bardzo, mój Szwejku Ja wydam rozporządzenie, żebyście znowu byli przydzieleni do mnie.	Nie mogę nająć powozu, bo to dużo kosztuje, a pewnie nawet nie dostałabym, gdyż prawie wszyscy przybyli tu własnymi ekwipażamiekwipaż (z fr.)	A może pan mieć wielką Bywając na pensji zrozumie pan, czy stan jest rzeczywiście groźny i co dałoby się uratować: pensję pani Latter czy tylko	A to waszmość głupstwo zrobiłeś.	Ach, ty oszuście w twojej fabryce brudno!	Ale nie jużby ona co młodszego sobie nie znalazła?	Co mnie to obchodzi, mów Kipman o tym do Stanisława.	Co tam polityka!... już miałem czas i okazję rozczarować się do niej... Jest coś ważniejszego od polityki...	Czemu pani do domu nie idzie?	Czy oboje nie żyją?	Dziedzictwo moje krewnemu, Fulkonowi de Lorche, ustąpiłem, który mi je spłacił. Pięć roków temu byłem w Geldrii i dostatki wielkie stamtąd przywiozłem, za którem się na Mazowszu okupił.	Dziwne to wszystko, co mówisz.	Eminencjo list od kobiety, lecz nie nosi podpisu ani Marion de Lorme ani pani d‘Auigillon.	Gdzie tam! chatę jak chatę, polepię jakkolwiek; ale drzwi, pęknij, nie mam z czego zrobić! Deski nie upiłuję, ani kupić jéj, ani nawet ukraść.	Idalka dziś nie powróci na pewno.	Ja chcę jutro o świtaniu do miasteczka iść...	Jestem zaskoczony... Nie spodziewałem się tego...	Jezus kochany! Wszystko! To i ta ziemia, i te kamienie!	Któż ją może wiedzieć. Pewno zjadła coś nie takiego.	Napiszę jej to.	Nas dwu, to mało	Nie bardzo. Zresztą	Nie będę już dłużej zaprzątał uwagi panów (głośne oklaski), ale nim usiądę (wiwaty), chciałbym powiedzieć słówko o naszym zacnym gospodarzu, panu Ropuchu. Znamy wszyscy pana Ropucha! (śmiechy). Dobrego Ropucha, skromnego Ropucha, uczciwego Ropucha! (wesołe okrzyki).	Nie mam czasu!...	Nie wiem nawet tego, czy ona by mnie zechciała.	Niestety! My we Włoszech żyjemy inaczej, rozwijamy się według zasad naszego rodu i naszego gatunku, zachowujemy przez całe życie to samo listowie, tę samą wysokość, a często i tę samą bezużyteczność.	Nigdy! Jakież to wynagrodzenie musiałaby Asyria dać Egiptowi...	Od godziny i miałem już iść, bo nie mam czasu.	Są ogólne, milady, i napróżno starałabyś się pani ich uniknąć.	Tak czyje imię pohańbić!... Jeden Bogusław to potrafi!	To ino tak zrazu, boście niezwyczajni, niewłożeni...	To pewnie takiemu człowiekowi niebo pobłogosławiło, musi być bogaty... szczęśliwy?...	Z kutego jest srebra sto sześćdziesiąt funtów waży.	Zacznij kazanie od swoich. My nikogo nie szczujemy. Też	Zetnij szyję! ale nie gniewaj się!... Jeszczem wszystkiego nie wyznał...	Zgadł! Nasz pan jest najsprytniejszym człowiekiem w całym państwie.	A jakże się nazywał ten oficer?	A reszta? Tamci pierwsi i Jeret?	A wiesz pan co mnie za nieszczęście spotkało?	A! jakżeś surowa!	Albo przyjmiesz te warunki, albo obejdziesz się smakiem	Ale na ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę wietrzy a wzdycha...	Ale... hale!...	Co chcecie z nim zrobić?	Co za dziwne pytanie. Przyjechałem tu przecież dla ciebie.	Czy dostaliście co od niego?	Czy może zakradają się, pełzając jak węże?	Do mnie, panienko szanowna! Owszem, daj Boże szczęście, niech panienka mówi. Czym mogę służyć?	Huniady!	I cóż, co się stało siostrze?	I o tym wiem, co czujesz, bom przeżyła życie i także byłam zakochaną dziewczyną.	Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz. Ordyńcyordyniec	Jużciż niema czterdziestu.	Kochany Bianchon, my obaj będziemy go pielęgnowali.	Liszkę. Policzki ma panna Nina jak jabłka.	Milcz i natychmiast zawołaj mi Dagona.	Może pan z łaski swej raczy usiąść i mnie dozwoli wyręczyć siebie.	Niepołomski... drugi raz! Co pani mówi!	On już kupił	Proszę bardzo.	Przysięgi w miłości.	Siadajmy! Wieczór blisko!	Tak, panie. W Pi-Bast mieszka wielu bardzo pobożnych Azjatów, według zdania których, kapłanka rzucająca ołtarz zasługuje na śmierć. Jeżeli więc ten Grek zobowiązał się zabić Kamę, oni będą mu pomagali, ukryją go i ułatwią mu ucieczkę.	Tu! Tu!	Wróbelek, ale spętany!	Wszystko w porządku Pracujecie?	Znużyły mnie liście poziomekZnużyły mnie liście poziomek	Żadnego.
Dziwny jesteś... Hm... Śliczna noc... Dawniej bywałeś weselszy. Jeżeli się nie obrazisz powiem ci po przyjacielsku: tetryczejesz. Jesteśmy w jednym wieku, a o ile ty starzej wyglądasz! Wprawdzie ja może wyglądam za młodo. Nieraz, mam wrażenie, przeszkadzało mi to w karierze. Ty o to nie dbasz, ale mnie należałby się awans. Żeby to człowiek mógł mieć dwa wyglądy! Jeden dla kariery, solidny, z brzuszkiem, drugi dla kobiet. Kobiety jednak zawsze wolą młodszych. Teraz che, che, che, będę mógł przytyć... Widzisz, dlaczego na przykład ty nie żenisz się. Jesteś w znacznie lepszym położeniu ode mnie. Bywasz w tych sferach, gdzie są bogate panny. Albo i mężatkę którą możesz rozwieść. Weźmy chociażby taką Butrymową. Reprezentacyjna i dama całą gębą, a poza tym majątek ziemski i trzy kamienice. Tylko zakrzątnąć się.	On niby, żeby tak, to nicz nie mówił. Tylko pytał się: kiedy pan jeszt w domu? A ja powiedziałem: koło dziesiąty ż rana, i wtedy on powiedział, że przyjdzie jutro o dziesiąty, ino na minutkę.	Ach, stryju, trzeba trzeźwo patrzeć na życie. Nie lubię gry w chowanego. Rzecz może wyglądać tak, że po to przyjechałem do kraju, by wyzyskując sytuację wkręcić się na kierownicze stanowisko w firmie. Nie potrzebuję bronić się przed stryjem, który jest dokładnie poinformowany o wszystkim, który od początku wie, na czym polegała moja rola i w jakim kierunku szła moja ambicja.	Jestem z góry przekonany, że pan zachowałeś w tej sprawie najściślejszą niezawisłość. I ja sam, na prowincji, jako prosty sędzia, wypiłem nieraz więcej niż szklankę herbaty z ludźmi, których miałem sądzić; ale wystarczy, że pan minister o tym wspomniał, że mogliby mówić o tym, aby trybunał wolał uniknąć dyskusji na ten temat. Wszelki konflikt z opinią zawsze jest niebezpieczny dla tego rodzaju instytucji, nawet kiedy ma słuszność za sobą, ponieważ broń jest nierówna. Dzienniki mogą wszystko mówić, wszystko przypuszczać, a nasza godność wzbrania nam wszystkiego, nawet odpowiedzi. Zresztą, porozumiałem się już z pańskim prezydentem; sprawę, której pan się zrzeknie, powierzono panu Camusot. Rzecz załatwiona niejako w rodzinie. Słowem, proszę pana o to zrzeczenie się jako o osobistą przysługę, a w zamian otrzyma pan krzyż Legii, który panu się od tak dawna należy; biorę to na siebie.	Drugi zjawi się następnej nocy, o tej samej godzinie. Trzeci znów następnej nocy, gdy zegar wybije dwunastą. Nie spodziewaj się widzieć mnie więcej. Radzę ci, żebyś dla swego własnego dobra zapamiętał to wszystko, coś dzisiaj ode mnie usłyszał.	Głupstwo Fenicjanie!... Fenicjanin, Filistyn, Saszu, Libijczyk, nawet Etiopa, to jakby członkowie naszej rodziny. Kiedy nie płacą danin, gniewamy się na nich, gdy zapłacą, zapominamy...	Czy ty będziesz się do tego mieszał? Pamiętaj, że jesteś człowiekiem... i przypomnij sobie, jaka to gromada wygnała cię precz. Niechaj wilki się same rozprawiają z psami. Tyś jest człowiekiem.	Tak, tak! Nie ma takiej istoty, która by była szczęśliwa od dzioba aż do ogona! I czegóż to jeszcze brak wielkiemu Muggerowi?	Ty, Pauluk, wielkim krzyżem przeżegnaj się, na tę szelmę pluń i po dawnemu sobie cicheńko, spokojnieńko żyć zaczynaj. Czego tobie braknie? Chatę swoją masz, rzemiosło, i dobre, w ręku masz, grosz siaki taki, i przyjaźń ludzką, i łaskę a miłosierdzie Pana Boga wszechmogącego nad sobą masz... Czego tobie smucić się i w zgryzocie żyć? Oj, oj! żeby tak wszystkim dobrym ludziom na świecie było, jak tobie dobrze być może, jeśli głupim nie będziesz. Pana Boga słuchaj, z dobrymi ludźmi żyj, jedz, pij i na tę biedę, co cię spotkała, pluj!	Nie radzę pisać bo jeżeli tej posady nie dostanę, to i tak wyjadę. Tylko, że będę musiała poszukać innych środków utrzymania.	Właśnie. Zrujnowały go konie i zbytkowne budowle. Pan tego nie rozumie, jak w gospodarstwie trzeba być wyrachowanym, nie pozwalać sobie na żadne fantazje. Adam handlował końmi, zawsze ze stratą, i murował do końca: tak przyszło i do zguby. Do tego nasze nieszczęsne warunki... At, co tam opowiadać! Bieda	Są naszymi więźniami, jak i notariusz. Ale nie bój się o nich. Jutro będą wolni i twój bratanek będzie mógł pojąć za żonę swą piękną oblubienicę.	Rozpusta sama przez się, nie istnieje. Rozumiemy się? przez co? Podobno przez wyzwolenie i wskrzeszenie miłości. Ja się tymi pytaniami nie zajmuję. Mówię tylko do każdego człowieka: Synu boży, dźwigaj się, wstań, wyprostuj się, chodź! Więc i do ciebie... Jeżeli ci obmierzła sobacza służba w jarzmie ludzkiej rozpusty, no to dźwigaj się, wstawaj, chodź!	Bogdajże cię! To widać swego nie darujesz. Jednemu Lichtensteinowi jeszcześ nie odpłacił, bo wiem, żeś nie mógł. Myśmy mu także w Krakowie ślubowali, ale z tym trzeba chyba wojny czekać, gdyż on bez pozwoleństwa mistrzowego stanąć nie może, a mistrzowi jego rozum potrzebny, dladla	Ja tego pana znam. To jest pan Krzepicki. On miał stajnię wyścigową, ale mu nie szło.	Nie jest to drobiazg.	Źle mówicie, stary mój Gorsi to ludzie od tych, co z nożami i maczugami napadają. Ano wola twoja, nie moja...	Żeby tatko przestał zadawać się z Horstem, ulegać mu, nie dał wyciągać się z domu po obiedzie. Prędzej by się i posada trafiła, bo Pan Bóg wszechmogący...	Moja żona nie jest anarchistką A przy tym nic to pana nie obchodzi.	Oo! To był-ło błahostką... skoro mnie już zaprzestali bić. Ale gdybym zgubił papiery, byłaby to sprawa nader poważna. Mahbub o mało co też mnie nie obił, a potem poszedł do lamy i bez końca świecił mu bakęświecić bakę (daw.)	Przecięch się nie ozedrę, dwóch robót razem nie poradzę	Jak to! nie macie mnichów, którzy nauczają, dyskutują, rządzą, knują i palą żywcem ludzi będących innego zdania?	Moj Boże! a w domuż? nie możnaż się jej było nauczyć z Ewangeliczki i Ołtarzyka?	Wolno tam, wolno! Wszystko to były bałamuctwa, wszystko to głupstwa! Oddam ja waćpanu wszystkie pańskie pieniądze, oddam i w dwójnasób, jeżeli będziesz taki szczery. Byłoby to zaiste dziwne z mej strony, gdybym je zatrzymał. Nie należy przypuszczać, że chciałbym stawać w czymkolwiek na wstręcie zacnym ludziom w waszym położeniu; byłaby to zaiste rzecz niesłychana!	Jak się masz kapitanie? rzekła od niechcenia, i szepnęła synowi coś o Ordyńskim, gdyż książę podszedł ku niemu zaraz i zaprezentowany przez matkę, uprzejmie z nim zrobił znajomość. To go jednak zmięszało trochę, pokwaśniał spojrzawszy na Ordyńskiego: podano krzesła, rozmowa się na chwilę przerwała. Pan Zajączek w milczeniu swobodnie spoglądał na otaczających, usadowiwszy się za księciem na rogu prostego stołka, który mu lokaj podsunął.	Tak jest, tutaj w Wiedniu, przed zamkiem cesarkim chciałbym stać na warcie!	To jest korony kwiatu, bez korzenia i łodygi w powietrzu wiszącej...	To znaczy po prostu, iż ksiądz ma oświadczyć, że chce opuścić dom panny Gamard	U nas na pensji nawet salon daleko jest piękniejszy, a ja bym tak chciała, aby nasz był choć taki, jak tamten...	Ona nie powinna wiedzieć o niczem póty, póki dziecko nie przyjdzie na świat.	Otóż syn mój od pewnego czasu zapadł na jakieś cierpienie, rodzaj silnej neurastenji, czy psychostenji. Wydałam niemal wszystkie swoje oszczędności na lekarzy i sanatorja, a niewielki mój folwark przynosi bardzo mało. Pan dyrektor rozumie, prawda, dzisiejsze konjunktury dla rolników są fatalne. Otóż ostatnio leczył syna dr. Sążeń, który obecnie jest szefem sanatorjum w Medanie. I on właśnie poradził nam Medanę. Ponieważ zaś metody leczenia doktora Sążnia skutkują lepiej widocznie, bardzo zależałoby mi na pozostawieniu syna właśnie pod jego opieką. Niestety moje środki absolutnie...	Chcę mianowicie spytać, jaką czwórkę przeznacza pan ordynat na wyłączny użytek pałacu: karą, kasztany czy gniadekare, kasztany, gniade	Czy Suffolk jest pańskim rodzinnym miejscem?	Dokument? Nie mam, kochanie Pan oberlejtnant Lukasz, pułk numer 91, zabrał wszystkie dokumenty z sobą, a ja zostałem na dworcu.	Panie kawalerze, nie powiadaj o niej jeno nic złego, bo po wyzdrowieniu ze mną miałbyś do czynienia.	To ta na Kaczym Dołku, karwas tego galanty.	Bo się bałem.	Czego? nagle rzucił pytanie pan Paweł głosem, który wiązł mu w gardle. Wyrazu twarzy jego nie mogła dojrzeć Apolonja, bo siedział plecami zwrócony do okna.	Cóż to za dama?	E! wielu zapomniało już o mnie a dla innych toć się i trochę zamaskować łatwo.	Mości panowie a ładownice wam nie zamokły?	Nie wam przestrzegać poczciwości, któraście Bartka Kozła kobieta!...	No co, złodzieje, jak wam się powodziło przez ten miesiąc?	Prawda! I to jeszcze sahibem bardzo poważanym; chodź no, chelo, do mojej celi.	Przez Arona tam robi się wszystko...	Sza! Nie chcę, aby kto wiedział o mojej przeprawie z lordem Byronem.	Tak, pani, ja jestem.	Tak.	To bardzo źle, Beniaminie	Wszy nie odbiorą, ten towar zostawią. Goły nie wrócisz, najwyżej z przychówkiem.	Wyjaśnienie?... Czy można czemś objaśnić miłość, analizować uczucie?...	Żaliżali, zali a. azali (daw.) damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej. miłościwej królewny to jasyrjasyr zuchwale odburknęła Baśka.	Wiedza była najniższym stopniem poznania. Zdolność odbierania wrażeń wewnątrz nazwano: zmysłem wewnętrznym. Rozdzielano poznanie rzeczy, na poczucie, postrzeżenie, władze niższe, na uwagę umysłową, imaginacją i pamięć. W samej imaginacji były jeszcze różne szufladki z pomniejszemi ingrediencjami, jako to: zachowywanie wyobrażeń, odwzorowywanie, przypominanie, odosobnianie i władza tworzenia, zmyślania.	Być może, ale jeżeli z taką wiernością i przebiegłością będę miał cztery razy do roku do czynienia, sam pójdę z torbami.	Chcę być w Paryżu na wystawie.	Któż jest z nas wszystkich dość poważną osobistością, aby zejść z nimi gadać? Ty, du Bruel, ty jesteś biurokrata, sprowadź księcia de Rhétoré, ambasadora i podaj ramię Tulii. Mój Boże, ależ ta Tulia piękna dziś wieczór!...	A po cóż Bronia potrzebna w Kaźmirówce?	A zleźże już raz z tych obłoków!	Bo mi obrzydło, bo mam tego powyżej uszu	Jeżeliście odrębność waszą potrafili dotąd ocalić tembardziej ją ugruntujecie na przyszłość, jeżeli mnie posłuchacie. Zaręczy ją wam jeden z synów cesarskich, jeśli go wybierzecie.	Możemy odłożyć rzecz do jutra. Dziś zdasz mi tylko relacje w tej sprawie.	My idziemy na wojnę, jakeś powiedział.	Na co zaczekać?	Na rozkaz.	A więc postanowione?	A!...	Bierz.	Co pani wpadło do głowy? Dlaczego miałem pracować u Brodzkiego?	Co tam teraz sądy znaczą!	Co tam Żydzi...	Czego te baby chcą od Markhama? Chłopak porządny, bogaty, solidny. Dwa karnawały odtańczył, dwa sezony odrautował. Zasypana była kwiatami i cukramicukry (daw.)	Cóż ty myślisz?	Dlaczego?	Dwanaście	Eeech.	Gdzież pan wojewoda?	Gość przyjechał	Głowa... głowa... pali mnie... kamienie w głowie.	I wysłać je z rozmaitych dzielnic Londynu	Jak zobaczyłem grzyb, krzyknąłem: „oooo i pokazałem palcem. A ty dopiero doleciałaś.	Jakże?	Mianowicie?	Możeś i sama w zmowie!...	Mówisz, że koń był zapisany pod imieniem...	Mówił pan przed chwilą, że ogółem trzynaście tysięcy.	Niedoczekanie.	Ode mnie?	Pański zawód?	Pijmy i kochajmy!	Pomyłkę cyfry dziesiętnej w sto trzecim logarytmie tablic Wolstona.	Powiedziałem swoje!	Przeszło trzy miesiące!	Przez Uriaha?	Stać! Nabożeństwo pierwsze	Ta, co sama powozi wolantem. O! Staje i rozmawia z młodym Jóźwickim, redaktorem.	Także racja!	Ten pierścień, duszo moja, ja go posiadam. Hrabia de Wardes czwartkowy i d‘Artagnan dzisiejszy są jedną i tą samą osobą.	Widocznie woli nadłożyć dwie mile, umęczyć konia i wrócić do domu.	Widzę	Zaśpiewam panom piosenkę o Ropuchu piosenkę własnej kompozycji (długotrwałe oklaski).
Widzisz, Sancho, zwróć na to uwagę że moje są zawsze właściwie użyte, ale ty trzy po trzy pleciesz i Bóg wie, do czego przyłatasz. Mówiłem i nieraz, jeśli się nie mylę, że przysłowia są to treściwe sentencje, zdania, powstałe z doświadczenia i uwag największych mędrców starożytnych, a przysłowie, niewłaściwie przytoczone, to głupstwo, a nie sentencja. Ale dość na tym, już zmierzch dobry, zjedźmy z gościńca i poszukajmy gdzie miejsca na nocleg, zobaczymy, co dla nas jutro Bóg przeznacza.	A pani co zrobiła?... Zgubiła niewinnego człowieka, chorego na serce... Niech pani zejdzie na dół... niech spojrzy, a do śmierci nie zapomni pani swego czynu... Bo komu on szkodził... komu zawadzał ten biedak?...	Niech Bóg uchowa waszą wysokość od skosztowania kiedykolwiek bigosu; jest to potrawa, którą tylko kanonicy, zakonni bracia i chłopi jedzą, lecz oni mają strusie żołądki! Dla gubernatorów trzeba delikatne wybierać potrawy, dlatego sądzę, że na dziś może wasza wysokość zadowoli się tymi dwiema miseczkami delikatnych konfitur ze smażonych pigw, można by do tego kazać zrobić naprędce małą porcję zupy z dyni, która, zwłaszcza osłodzona, jest nader praktycznym pokarmem.	O ożenieniu, jak o ożenieniu boć niewiast po świecie grzecznych i bez tego dosyć, ale jemu trzeba syna... On chce koniecznie potomka męzkiego mieć... To jego jedyna troska, aby korona nie poszła po kądzieli, albo na Mazury, lub na jakie cudze ręce... Syna, syna mu trzeba, a tu...	Wrócisz, kochanko. Twoja pensja to niezły projekt: pensja może utrzymać się w Iksinowie, nawet cztero i pięcioklasowa, byle wziąć się do niej poważnie. Właśnie major mówił mi, że gotów dać ci tysiąc czy dwa tysiące rubli na pensję, byleś w Warszawie wybrała sobie nauczycielki a nade wszystko	...z diabłami. Czasem morze niezmierne, na nim okręty i syreny. Jedne persony spuszczają się z nieba, inne wychodzą z ziemi.	A ja ci powiadam, że może. Szkoda, że to nie pora ci opowiedzieć, jako ja sam, jak mnie widzisz, zdybałem się z nim i na własne oczy jego widziałem; ale, ot, właśnie Urbański powiada, że to już drugi raz w życiu z nim się spotyka.	Czy pomnicie rozmowę naszą przed godziną? Moje smutki, żal za Krakowem, to wszystko, czego się lękam na obczyźnie?	I cóż, zdawało się nam, żeśmy świeżo wynaleźli ryki hieny? a literatura Cesarstwa znała je już, wprowadzała je nawet na scenę z pewnym talentem przyrodniczym; czego dowodzi słowo głuchy.	Jak mam rozumieć to „na razie”?	Jakże może nie być, towarzyszu? Przecie tu stoi numer, który sam wypisałeś. Sam na czemodanie przylepiłeś tenże numer. Wziąłeś czemodanczemodan (ros.)	Jeszcze by! kobieta kiej łania, że nie wiada, czy nalazłby śliczniejszą w jakim dworze: ledwie spojrzy na człowieka, a już ciągotki biorą.	Nie mów tak, odwróć kartę i rozpocznij życie na nowo, Teodorku, mój synu.	No, to ja nie pojadę na prowincję.	O nie, panie Copperfield za maluczki na to jestem, za maluczki, to nie dla mnie!	Od tego jestem ja Wtedy się skacze z łódki, ja się rozwijam i znoszę gościa powoli na ziemię.	Panie! jestem Bogiem razem i człowiekiem... czasem słabym, czasem niezwyciężonym... Pythye nie wróżyły na rozkazy; potrzebuję oczyścić się i przygotować, aby siłę Bożą sprowadzić w siebie.	Tak? Nie wygląda na to.	Teraz możesz się cieszyć, ty drabie! Koniec z tobą, i amen! Każę cię wypchać na pamiątkę dla 91 pułku.	Tylko cielęta; woły i konie na paszy były, a źrebaka to własnoręcznie uratowała poświcka panienka z Julką.	Prawie w każdym międzyakcie wsuwał się w korytarz czasem, aby mnie widzieć lub aby zwrócić na siebie uwagę, przykładał twarz do szybki w loży naprzeciw mojej. Kiedy przychodził ktoś do mnie, widziałam, jak czatował tuż u drzwi: wówczas mógł mi rzucić ukradkowe spojrzenie; nauczył się w końcu poznawać moich znajomych, szedł za nimi, kiedy się kierowali w stronę loży, aby wyzyskać moment uchylenia drzwi. Biedny chłopiec dowiedział się zapewne niebawem, kim jestem, znał bowiem z widzenia p. de Maufrigneuse i mego teścia. Od tego czasu widywałam tajemniczego nieznajomego we Włoskim, w stalli, z której podziwiał mnie prosto w twarz w naiwnym zachwyceniu: bajeczny był po prostu! Przy wyjściu z opery, tak samo jak z farsy, widziałam go wciśniętego w tłum, w nieruchomej postawie; popychano go, poszturchiwano, nie drgnął. Oczy jego zasnuwały się mgłą, gdy mnie widział wspartą na ramieniu jakiego oblubieńca. Poza tym ani słowa, żadnego listu, znaku. Przyznaj, że to było w dobrym guście. Niekiedy, wjeżdżając rano do pałacu, widziałam nieznajomego siedzącego na kamiennym słupku koło bramy! Wielbiciel ten miał bardzo ładne oczy, długą i gęstą brodę w kształcie wachlarza, wąsy i faworyty; widać było jedynie białe policzki i ładne czoło; prawdziwa głowa antyczna. Jak ci wiadomo, książę w czasie dni lipcowych bronił Tuillerii od strony wybrzeża. Wrócił wieczorem do Saint-Cloud, kiedy wszystko było stracone. „Wiesz, moja droga, rzekł, omal mnie nie zabito około czwartej; mierzył do mnie jeden z powstańców, kiedy młody człowiek z długą brodą, którego, zdaje mi się, widywałem we Włoskim i który prowadził atak, odwrócił lufę”. Strzał ugodził nie wiem już kogo, jakiegoś kwatermistrza, dwa kroki od męża. Ten młody człowiek musiał być tedy republikaninem. W r. 1831, kiedy osiedliłam się tutaj, spotkałam go opartego plecami o mur tego domu; zdawał się rad z moich nieszczęść, które, być może, dawały mu nadzieję zbliżenia; ale od czasu sprawy w Saint-Merry nie widziałam go już: zginął tam. W wilię pogrzebu generała Lamarque wyszłam piechotą z synem; republikanin towarzyszył nam to z tyłu, to przed nami, od św. Magdaleny aż do pasażu Panoramy.	Niechaj więc będzie dla waszej przyjaźni. Ale musi mi zapłacić trzy funty turneńskie za sztukę do wyboru.	O! Jakże się tam miewa opat Transzelion, zacne pijaczysko? A mnichy, jakże im się tam dzieje? Tam do licha! Oni tam obracają tęgo wasze żony, podczas gdy wy sobie wędrujecie po Rzymach i Krymach.	Ale jak przetransportować takie ryby do Paryża?	Co do pańskich zamiarów?... O, nie...	Dajże mu po znajomości gęby	Dobrze! będę cierpliwy, jeno przystąp do rzeczy.	Dwanaście mil po drugiej stronie rzeki.	Emancypacja, pani dobrodziejko, emancypacja!... Nieraz poza plecami rodziców robią się znajomości, które prowadzą do niestosownych małżeństw.	Ho ho! Panie bracie! Calecale (daw.)	Idź do domu. Może Kaspra przeniosą do Skierniewic.	Ja do was, Pietrze, wedle tej mojej sprawy, co ma być jutro.	Jakże ma być inaczej, wasza miłość, skoro za oblężenie Częstochowy wszyscy się przeciw nim zawzięli. Wojsko się buntuje, szlachta bije ich już, gdzie może, chłopstwo się w kupy zbiera, a do tego Tatarzy idą, idzie chan własną osobą, który ChmielnickiegoChmielnicki, Bohdan Zenobi (1595–1657)	Och! Po co łóżko! Jeżelibyś mi pan, panie Copperfield, nie wziął za złe i pozwolił przenocować tu, przed kominkiem...	Otóż właśnie. Niezupełnie dobrą miał tam notę, ale nic złego. Proszę powiedzieć ojcu, żeby się zgłosił do kantoru nowego domu komisowo-handlowego pod nazwą „Unitas”. Ja tam jestem jednym z członków założycieli i współwłaścicielem. Niech go pani pośle, niby to przypadkiem zasłyszawszy, że tam można dostać miejsce. Mógłby tam być magazynierem. Będę w tym, żeby go zaraz umieszczono.	Przecież nie po to, żeby nosić koronę, a	Rozumiem jednego kolejno po drugim: zresztą nie widziałem więcej jak tylko jednego naraz.	Właśnie! Ja sam znam doskonale tę transakcję. Miasto kupiło i nie zapłaciło ani o jeden grosz więcej, niż cegielnia jest warta. Nie mogę pojąć, jak pan, panie Józefie, dał się wprowadzić w błąd i dopuścił do takiego skandalu!	Z całej duszy błagam Boga o taką przyszłość dla Alberta ale nie będzie ona moim udziałem. Tak wiele rzeczy runęło we mnie i wokół mnie, że mam wrażenie, iż zaczynam zbliżać się do grobu. Jestem panu wdzięczna, że dałeś mi możliwość powrotu do miejsca, gdzie kiedyś byłam tak szczęśliwa. Powinno się umierać tam, gdzie zaznało się szczęścia.	A Centhia już trzeciego mienia podobno zastąpił Rubra Celer, Celera Sextus zastąpi.	A dalej?	A jeszcze mniej płaciłeś czynszów	A pewnie. Bo jak wygram, to całą zasługę pan sobie przypisze.	Ach! Gdybym ja tak grać mogła jak pani! Ale nie mogę...	Albo odlać z brązu.	Ale co robi tymczasem owa część naszej armii, która rozbiła tego chama Tęgospusta?	Ale co to było?	Ano, gawędkągawędka	Chcecie zatem wygnać ze świata miłość? Boże, zabraliście już ludziom wszystko: godność, odwagę, czystość uczuć, wolność...	Co ci jest?	Co? Jak powiadacie? Siano?	Coś ty, Madziu, zrobiła najlepszego?... Biedny Fajkowski teraz już z pewnością nie dostanie miejsca przy cukrowni!...	Czy Wilhelm w domu?	Czy sądzi pan, że mogłyby się zdarzyć jeszcze we Francji przygody takie jak ta, którą nam opowiedział pan Gravier?	Doskonale panie Fix, ja również czuję się wyśmienicie. Mam olbrzymi apetyt. Morskie powietrze wybornie działa.	Dosyć, dosyć z tym FreudemFreud, Sigmund (1856–1939)	Dziwię się panu Gaczyckiemu że osłania sobą jakieś schadzki panny Wandy z żonatym człowiekiem. Cóżto za przykład dla naszych córek!	E, żartuj z tego, kochany bracie zaraz sporządzę sławny balsam, a on nas wkrótce wyleczy.	I bunty robią się co dzień A jakież są nasze ogólne dochody i wydatki?	I ja także!	I my to musimy cierpieć!...	Jak się masz, Stachu? A cóż to smyku nie byłeś wczoraj u mnie, he?	Jak widzisz wszystkie ostrożności są zachowane. Wczoraj doktor Hurbowicz wyrzucił mi prawie pełną butelkę starego „BoulestinBoulestin	Kamracie myślisz, że są jeszcze daleko?	Kiepkiep	Kilka drobiazgów... w stadium jeszcze początkowym...	Mam jedną myśl.	Muszę jechać	Mój Boże	Mój drogi będziesz szczęśliwym śmiertelnikiem wybranym przez tę kobietę, z domu Piédefer!	Nie gorszy, jeno lepszy.	Nie tak to łatwo powiedzieć. Wszak umiem być wytrwały, prawda?	Nie tylkośmy o tobie nie zapomnieli, aleśmy przez wszystek czas nad tym tylko deliberowalideliberować (z łac.)	Nie, nie! Nie pomoże nic! Ja to czuję! Boję się go! Gdy ręki jego dotknę, dreszcz mnie przechodzi, serce bić ustaje.	Niech przybywa	Niepospolite!	Nieszczęście!	No tak, ale Klu-Klu... nie, nie Klu-Klu, tylko ten gałgan z latarni morskiej udaje przyjaciela, a ukradł tyle zabawek. Dwie łamigłówki, pajacyk, cztery książki, sześć kolorowych ołówków. Kto za to będzie płacił? Jestem biedakiem, choć płynie we mnie królewska krew. A honor nie pozwala mi nie zapłacić. Zabiję Dormesko i siebie.	O nic, tak sobie pytałem.	O, to wybornie!	Och, przecież to drobny wypadek.	Orki już nie było	Oszalałeś	Oświadcz się czy nie oświadczaj, mnie wszystko jedno... Ale muszę powiedzieć swoje, bo inaczej umarłabym...	Pierwsza! Pierwsza i nic! Nikt się nie zjawia!	Powiedziałem!	Przecież mówiła pani, że zawsze chodzi sama i nigdy nie odczuwa obawy?	Przez cóż się go wywiera?	Przyznam, że więcej pana siostry. Żebyś pan wiedział, jak mnie spytała o Biarritz kiedyś latem. O Je! Spiekłem raka jak student. Te wasze damy z ich powagą Sybilli diabelnie imponują.	Sto dukatów, tak. Rozumie pan, że nigdy bym czegoś takiego nie zrobił.	Sądzę, że nie omyliłem się?	To prawda ale kilka miesięcy tego niezwykłego życia wystarczyło, żeby pana poznać.	Tym lepiej, że trudno Zawsze cię pociągały rzeczy trudne. Pewno jesteś głodny.	Uciekli.	Wiesz wyślemy sami. Morris wymaluje klatkę ze zwierzętami. Nelly napisze, a wszyscy podpiszą. Musimy zwierzęta zobaczyć. Czy wiesz, gdzie Morris mieszka?	Zamilknij, hrabio, nie mogę tego słuchać! Proszę waszą lordowską mość o zarządzenie, aby to straszne prawo zostało zniesione	Zatrzymajcie się! Zatopiliście nas!	Zdrowie panny Rity! W pańskie ręce!	Śpij spokojnie, zuzulo ty moja, śpij...	Żadnych nie miałam dziś!
Nie. Duchem twojej Wigilijnej Przeszłości.	A tak, kłamać, kłamać i kłamać! To jest twój męski ideał kobiety! Och, Boże! Jakiżeś ty głupi! I ty się jeszcze śmiesz oburzać na taką księżną Helenę! Przecież to właśnie kobieta wedle twego serca!	Ale kocham jednego tylko Jima Nikogo w świecie nie kocham tak bardzo, jak jego...	Gotów jestem odpowiedzieć pani markizie, jeśli raczy zapytać ponownie, bo nie słyszałem pytania.	Ja odgadłam! Odgadłam!! Ach, moja Ludko, taka jestem dumna!	Jestem, panie	Tak mi dobrze z tobą, ja za tobą tęskniłam Tak bałam się, czyś ty o mnie nie zapomniał, czy nie znalazłeś innej, ładniejszej i rozumniejszej ode mnie.	To rzeczywiście dość cenny koń. Hm, wiesz, że mam dość ograniczone środki, a jestem, jak się to mówi, człowiekiem rozsądnym. I cóż, zobaczyłem u kupca tego wspaniałego Medeaha (tak go nazwałem). Pytam o cenę wypadało mi więc posłać po te karty. Kiedy siadaliśmy do gry, pojawił się hrabia Monte Christo. Zajął miejsce, zaczęliśmy grać i wygrałem. Ledwo śmiem ci się do tego przyznać wygrałem pięć tysięcy. Rozstaliśmy się o północy. Nie mogłem wytrzymać, wziąłem dorożkę i pojechałem do handlarza koni. Rozdygotany, rozgorączkowany zadzwoniłem	A któżby to mógł być?	A nasz kto ciągnął przez przestworza? Może na Ziemi taki zwyczaj.	A to dlaczego?	A więc i pani syn także nie umie czytać?	A, także mnie znasz!... Wasza fizyka ani algebra nic mnie nie obchodzą, ale kokietować kogoś muszę, choćby Dębickiego. Zobaczysz, jak będzie na mnie słodko spoglądał, co chyba do rozpaczy doprowadzi Adę.	Aha-a!... aha-a!... aha-a!	Ależ będę... będę na sali będę przy licytacji, tylko niech mi pani zostawi choć parę minut do pomyślenia o moim zabójcy...	Ależ, panie hrabio, nie miałem ich od samego początku!	Bom z kolebką przy innych wysłan i przez pięć rokówroków tj. zbroi. ale niech jeno wypocznę a choćbym sam nie szedł, to tego oto bratanka, Zbyszka, panu Spytkowi z MelsztynaSpytko z Melsztyna	Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wierawiera (daw.) chętnie. czynisz.	Co ciebie dziś napadło?	Co?	Co? Jak mówisz...?	Czego chcesz?	Czemuż się kładziesz i śpisz na gołej ziemi?	Cóż chcesz, ojcze, abym zrobiła?	Cóżto za wstyd? małoż cyganów pożeniło się i po wsiach osiadło, i pobrali gospodarskie córki.	Diego, prawda nawet fałszowana i gnębiona nie przestaje być prawdą.	Dla czego, prezesie?	Dla kogo Jak dla kogo.	Dla złych może piękną być, ale sprośna to piękność! westchnął Eljasz.	Ech, z pana to też człowiek! Gdyby o mnie chodziło, to i złamanego szeląga od pana nie wziąłbym. Ale dobrze. Niech pan tylko da mi podpisać weksel, że ja od pana pożyczyłem osiem tysięcy.	Eisiu, eisiu, mamele!	Gdzież jest ten człowiek?	I ja także żegnam najlepszą, najszanowniejszą panię, wymówiła pani Teresa całując w ramię panią Starowolską z większą jeszcze słodyczą i uniżonością jak pierwej; śpieszę do domu, aby mój Felunio zbyt długo za mną nie tęsknił.	Ja lubię muzykę i gram trochę, a nawet często i z zamiłowaniem. Niechże pan siada.	Ja tej chcę a nie innej	Jak to bydlę jest wiecznie niezmienne! Zawsze wiadomo, na co się da złapać. Widziałeś, jak go dźgnęło, kiedyśmy mówili o rektorze i specjalnych przywilejach.	Jak to? Co to znaczy? Przecież żądaliście zapłaty z góry i otrzymaliście ją!	Jakże mogę wejść? Nie może cofnąć tego, co powiedziała, ani ja tego, co uczyniłem.	Jeden facet dojadł mi do żywego.	Jutro już trzeba działać, ojczulku; dziś wszystko musi być przygotowane.	Już pan skończył, panie Wokulski?	Kassjera nie ma.	Każdy rozumny człowiek musi mieć co do kobiet opinię Wschodu	Kogo?	Koncertu?...	Koszty? Ależ to głupstwo. Służę panu zawsze gotówką. No, a jakże się pan u mnie czuje? Nie nudzi się pan?	Lecz gdzie i kiedy znowu cię ujrzę?	Mianowano mnie starszym szeregowcem i na pewno doszedłbym aż do generalskiej szarży, gdyby nie to, że akurat wojna się skończyła.	Musiałem dobrego konia wziąć na tak wielką wyprawę.	Mądrze mówisz, Musawaso a jeszcze lepiej uczyniłeś, żeś wyszedł naprzeciw armii boskiego faraona, nie czekając, aż ona przyjdzie do was. Rad bym jednak dowiedzieć się: o ile prawdziwą jest wasza pokora?	Na wsi teraz musi być pięknie... Czy pani zna wiosnę na wsi?	Naprawdę? Pytaj pan więc.	Niby mnie?... Ależ... Co znowu.	Nic, nic nadzwyczajnego.	Nie	Nie ciekawie was słucham.	Nie ględźcie, Szwejku... Czy Vaniek jeszcze nie wrócił?	Nie kłopocz się o to. Czyż zapomniałeś, że mam ze sobą swój kostium teatralny? Skocz no tylko do mego pokoju po tamburyno; ja tymczasem rozleję wino w kieliszki.	Nie pojadę; zostanę: niech gwałtu użyją... jeśli się ośmielą.	Nie trzeba, przyniosłem ją ze sobą.	Nie, nie!	Nie, papo, ale...	Niech będzie parch.	Niepróżno mówią, żeście we wsi najmądrzejsza...	Nikt więcej nie da. Czy matka ma plenipotencyę Witolda do sprzedaży?...	No przecież bank, dowiedziawszy się o samobójstwie...	Och, pójdzie!	Pietrusia!	Pomalutku... pomalutku... jedną nóżką na raz, tak jak doszedł do celu kulawy wałach na wyścigach w Umballi. Wolę dojść do raju nieco później... tymczasem mam jeszcze wiele zajęć... wielkie wyprawy... i zawdzięczam je twojej prostoduszności. Tyś nigdy nie kłamał?	Primo, konskrypcja dusz.	Proszę mi udowodnić, że jest inaczej.	Przestraszasz mnie Czyliż zapomniałeś, że między zmarłymi ja mam dwie miłe istoty, które nie są pochowane według egipskiego rytuału.	Przy takim urzędzie, a o czym potrza, nie zapominają!	Przysiągłby ktoś, że mówisz o sobie!	Robert! Czyż wątpisz?	Spodziewam się ależ ona może zaprosić, nie wiedząc dlaczego... to wasza sprawa.	Stare nam śpiewaj! co najstarsze!	Szwejku, Jezus Maria, Himmelherrgott, ja was zastrzelę, wy bydlę jedno, wy ośle, wy wole, wy gówniarzu jeden! Czy można być takim bałwanem?	Sądziłem że robię państwu przyjemność, zapraszając też czcigodnego Jana de Lamothe.	Ta-ak...	Tacy są wszyscy mężczyźni. Cóż na to poradzić?...	Tak, Dawidku, jedno i drugie	Tak, są to słuszne przyczyny Ja, który na sprawach państw nie znam się i sądzę je po ludzku, powiedziałbym toż samo; ale ci co patrzą z góry, co interes krajów więcej ważą niż uczucia ludzkie, sądzą inaczej.	Tak, to ja kto taki chce się ze mną widzieć?	Tak. Coś w rodzaju sportu. Co by pan powiedział o polowaniu na słońce?	To co? Tobyś mnie pewnie pokąsała?	To znaczy, że nie masz żadnej religji; wolę cię nawet taką	Uprzedzam cię, szanowny panie gospodarzu, że nie uwierzę w ani jedno twoje słowo. A teraz, skorośmy to już ustalili, mów, co ci się podoba, chętnie posłucham. „Pewnego razu był sobie...” No, dalej, niech pan mówi!	W lasy! W lasy!	W ten moment, mości dobrodzieju	Wpierw ciebie jeszcze pokropię. Wina dajcie i niech żywie miłość miedzy chrześcijany!	Władzę z tobą podzielę...	Za kogo mnie matka ma! Skąd takie wyobrażenie? Nie trzeba ludzi sądzić wedle siebie, ale wedle faktów!...	Zabobony, Żart tu rozciągnęła wszystkie fałdy naraz	Zostajesz? Tutaj? Na środku ulicy? Kiedy wszyscy idziemy na dworzec?	Zostaniesz u nas, prawda, przez cały czas swego tu pobytu	Zygmunt ją co dzień przejedzie.	Złotówko, znajdź się.	Łacno Młodemu królowi na Litwę pieniędzy będzie potrzeba, gdy ich mu nie dacie, nie poślą go.	ŻydWojna rzekł Jan
W domu ci je pokażę, kobieto trochę cierpliwości miej teraz, a za Bożą pomocą mam nadzieję, że ruszymy jeszcze raz na wyprawę i jak wrócę, zobaczysz mnie hrabią albo władcą wyspy, ale to wyspy co się nazywa, wyspy porządnej, lądowej, nie takiej tam, co to tuzinami po morzu się walają.	Jak to ja oszukany, alboż to ja nie znam Don Kichota? Nie, panie; zwyciężyłem go, pokonałem i do uznania mej woli zmusiłem, a że go znam, powiem ci, że jest wysoki, suchy, na twarzy chudy, ale barczysty i silny, nos ma orli, nieco zakrzywiony i wąsy czarne wielkie i na dół zwieszone, walczy pod mianem Rycerza Posępnego Oblicza, na przepysznym dzianecie, którego zwą  Rosynantem; giermkiem jego jest Sancho Pansa, a ubóstwianą damą Dulcynea z Toboso, niegdyś Alonza Lorenzo, której imię zmienił, jak ja zmieniłem imię Kasyldy, nazywając ją Kasyldą z Wandalii, gdyż jest Andaluzyjką. Jeżeli ci w tym, co mówię, mało jeszcze dowodu, mam przy boku oręż, najlepiej przekonywający niedowiarków!	Ach, nic mnie już nie obchodzi, kiedy Jasia tu nie ma.	Mój Boże, jak ty możesz tak się uprzedzać do biednego chłopca pełnego przymiotów, anielskiej słodyczy, niezdolnego uczynić nikomu nic złego?	Ale co ty mnie gadasz! Znałem ja ludzi tysiące i Polaków, i Niemców, i Włochów, ale takiego anim jednego nie widział. To diabeł jest.	Poznaję Wołodyjowskiego. Jeden Ruszczyc w Raszkowie może się z nim porównać. A co tam stepy gadają? Są jakie świeże wieści od Dunaju?	Rzeczywiście dałeś mi tyle dowodów swego rozumu i życzliwości ku mnie, że zasługujesz na ślepą z mej strony wiarę.	Wybadajcie Władysława, chmurzy mi się, co mu jest? Radabym go widzieć szczęśliwym. Idzie wszystko po myśli? Nie wiecie przyczyny dlaczego mi dziecko posmutniało?	Bo tak naprawdę, to może ja głupstwo wtenczas powiedziałam bo jak na anioła to on ma zanadto zadarty nos, za szerokie usta, zanadto połatane ubranie i zanadto mówi gwarą, ale jednak, gdyby w Yorkshire był anioł i mieszkał na wrzosowisku, gdyby był taki yorkshirski anioł, to myślę, że rozumiałby mowę kwiatów i wiedziałby, jak je hodować, i umiałby przemawiać do zwierząt tak, jak Dick, a one wiedziałyby, że jest ich przyjacielem naprawdę.	Monolitem. Konstrukcja pańskiego charakteru jest matematycznie konsekwentna. Na przykład pański sposób obcowania z kobietami! Fascynuje prostotą. Prawda, może jest nieco surowy, a nawet, powiedziałabym, brutalny. Ale wyczuwa się pod nim głębię przemyśleń. Właśnie człowiek wielkiego czynu, właśnie głęboki intelektualista musi mieć sposób bycia taki wyzwolony z wszelkich werteryzmówwerteryzm powierzchowna efektowność.. O, pan nie należy do ludzi, którzy przypominają mi sklep, gdyż wszystkie swoje wartości wystawiają w witrynach. Przepraszam pana za tę metaforę. Pan na pewno nie znosi metafor?	Nie. Wszystko powinno odbywać się w tajemnicy. Nikogo nie straszyć. Trzeba wywiesić ogłoszenia, że prosimy o spokój i rozwagę. Gazety jutro napiszą, że jesteśmy na tropie i główny winowajca jest już pochwycony.	A! znałam bardzo dobrze jej matkę, była urocza, bardzo inteligentna. Pocóż ona wyszła za wszystkich tych ludzi, których ja nie znam? Powiadasz, że się nazywa Chaussepierre?	Czy wie pani? Szesnaście osób przyjechało, licząc z Waldym. Jest i ciocia Ćwilecka z córką Michalą, bo Pauli nie ma w domu, i księżna Podhorecka, babka Waldemara, i młodzi księstwo Podhoreccy, i Żyżemscy, i hrabia Trestka, i dużo, dużo gości.	Nie bojasz się, Jaguś, co?	No, mój drogi, nie myśl o tym. Ale wiesz co? Ten pan praktykant mógłby naprawdę mieszkać w Głębowiczach i byłby spokój. Jak myślisz?	Po rybie byś go waszmość nie poznał, bo wielu Tatarów może takowy znak nosić, zwłaszcza z tych, którzy przy brzegach mieszkają.	Spojrzał na mnie uważnie.	Słuchaj, Jędrek, przekręciło mi się wszystko. Mam wrażenie, że mózg mi fiknął ze sto razy kozła w czaszce. Wszystko jest inne, podwójne, a nie wiem, jak się to stało. Ja sam jestem podwójny.	To cóż ja zrobię? Potem znów cała bieda na mnie spadnie! Czepia się, jak ta smoła... I teraz do gumna przyleciała... obejmuje... kusi... prosi...	To ja Ale jestem chłopiec, wcale nie dziewczynka.	Tu się ukrywa, lecz z obawy macochy nie może się ukazać nigdzie.	Tym bardziej dziwne, że nie przypomniałeś jej sobie przez tyle lat Ale idźmy dalej.	Wrócisz do Boga dopiero wówczas, gdy ręka jego zaciąży nad tobą; życzę ci, byś miała dość czasu, aby się z nim pojednać. Szukasz pociechy spuszczając wzrok ku ziemi, miast podnieść go ku niebu. Filozofowanie i osobisty interes skaziły twe serce; jesteś głucha na głos religii jak wszystkie dzieci tego wieku bez wiary! Rozkosze świata rodzą jedynie boleść. Odmienisz cierpienia, to wszystko.	Zapewne, ale sądzę, że kobieta, która wypełnia wszystkie swoje obowiązki, zasługuje na to szczęście.	Zrobię to dla ciebie, Nabie Ale uprzedzam cię, że jeśli ujawnisz mi swoje przepisy, to je opublikuję!	Dziękuję ci, najjaśniejszy panie ale nie chcę wracać do kraju mego na czele obcych zastępów, jak zdobywca! I nie chcę walczyć mieczem o tron ojców moich! Oto odpasuję go i zostawiam. Jedyną bronią, którą zabieram ze sobą do ojczyzny, będą skrzypki moje!	Jeżeli jednak szanowna pani prezesowa nie przyniesie mi w kopercie owych pięciuset złotych, proszę się strzec. Oddaję pani uczciwie wszystko, co posiadam, ale nie radzę żadnych wybiegów.	Nie bądźże pan głupcem to wcale nie tak było!	Nie, Kali. Ja cię nie mogę zabrać. Ty musisz zostać z Wa-himami, aby uczynić z nich dobrych ludzi.	Nie, nie doktory tylko słyszę rozcięli mu het piersi, kulę wyjęli, a że była w samem sercu, potrzeba było i serce zaszywać czerwonym jedwabiem.	Och, zaraz, dziecko, wszystko brać tak tragicznie!... Widzisz, w jakim jesteśmy położeniu. Musimy dostać pieniędzy, musimy! Nawet pod sekretem mówiąc, dłużej w tym Wiedniu nie można popasać. A Szczerbic ma bezużyteczne miliony! Sama mówisz, że go nienawidzisz, a on się w tobie kocha! Tak to świetnie się złożyło... Od twojej woli, od twojej łaski wszystko zależy. Wezwij Szczerbica! Będziesz się z nim bawiła, jeśli zechcesz, odtrącisz go, jeśli zechcesz. Nikt ci w tym nie przeszkodzi...	Giermkowie nieprzyjaźni są nam od wieków. Nudzą się w przedpokojach i zazdroszczą nam możności wchodzenia do komnat pańskich. Dlatego wygadują na nas, co tylko im ślina do ust przyniesie. Warto by tych panów do szpitala wariatów odesłać, bo na złość im będziemy zawsze szanowane w świecie i w domach książąt, chociażby nam tylko za całe usługi jedną suknię czarną na rok dawano.	Według mnie komplementy nie mają sensu i będę ci wdzięczna, jak przestaniesz psuć mi przyjemność takimi bredniami. Artur to miły chłopiec, lubię go, ale nie chciałabym mieć sentymentalnego upodobania w komplementach i tym podobnych głupstwach. Wszystkie będziemy dobre dla niego, bo on nie ma matki, i będzie nas mógł odwiedzać, prawda, mamo?	A to piękna z ciebie żona! więcej obchodzi cię obcy człowiek niż rodzony mąż.	Ależ ja nie mam pojęcia! Nie chcę wiedzieć. Ja nie mówię tym językiem.	Boże, bądź miłościw duszy mojej!... ŚmierćNie dożyję już Nowego Roku... Dawno mi przepowiadano, iż w każdym piątym roku śmierć stoi koło mnie.	Caban, Cabaniątko, zawołaj do mnie zaraz Mordarskiego.	Chcemy na Najświętszą Pannę ostatni raz popatrzyć!	Co za on?	Czy już podczaszyna pojechała? spytała staruszka.	Gdyby na Litwę?	Jasne jest że paryski Grandet przysłał swego syna do Saumur w intencjach najzwyczajniej matrymonialnych.	Jeśli nas zaatakuje, nie będziemy mogli użyć naszych muszkietów.	Ksiądz coś już knuje przeciw mnie, prawda?	Mądre słowo, na zdrowie ci. Swoje lata umiesz policzyć, a żem ja już z nieboszczykiem Jacentym z Krakowa na Łobzów na twoje chrzciny chodziła, to ci za mało?	Nie bądź taki ofiarny! Ona wstaje przed stróżami. Wyjeżdża przy zapalonych jeszcze latarniach!	Nie ma jej. Została w więzieniu.	Nie mam.	Nie mów tak! Tyś nas już opuściła.	Nie, takich rzeczy nie ma!	Nie.	No, no Nie przesadzajmy...	Postel godzi się pożyczyć tysiąc franków, ale tylko na pół roku, i żąda obliguoblig (daw.)	Powiadasz pan, że prokuratorowa brzydka jest i stara?	Prawda o! żal-by mi było, ale i uciec to trzeba was porzucić... gdzie pójść? co począć?	Przedmiot ten sporządzili ludzie, aby kłuć nim do krwi głowy synów Hathiego. Widywałam rzecz podobną na ulicach Udajpuru, przed klatkami naszego zwierzyńca. Do tego ościenia przylgnęła krew niejednego z krewniaków Hathiego.	Tak jest, panie wachmajster, takie rzeczy pan wygadywał, zanim wyszedł pan na dwór rzygać, i jeszcze pan wołał: „Wsadźcie mi, babo, palec w gardziel!”	Tak, panią Bonacieux, o której schronieniu kardynał nie mógł się dowiedzieć.	Tylko taka siostra jak ty może powtarzać rzeczy, w które już nikt nie wierzy. Tyś istny potwór	Widziu głowę masz tak napełnioną teoriami, że wygłaszać je potrzebujesz zawsze i wszędzie... Jest to zwykłą cechą pierwszej młodości...	Wiem, że zapomnę, ale jak zobaczysz, że robię coś niestosownego, to mrugnij, dobrze?	woń i zapach to wieczności, różą upojona, złota i brunatna winna woń, co z starego szczęścia bije,	A Paulus mój? składając ręce.	A grody? zamki?	Ale i ty masz czegoś poszukiwać?	Ani jednego wyrazu.	Bardzo go lubię	Czego chcecie? Gadać prędko, bo mi się chce spać.	Cóż to znów za książka?	Doman!	Godności króla to uwłacza!	Ha! piętami do góry.	I... bijecie się!	Ja	Ja i zaraz wolę odejść	Jakaś krucha i łatwo tłukąca się cywilizacja.	Jeszcze jeden krok w górę... podajcie mi drugą rękę.	Już od przeszło czternastu lat.	Kłótnia spytał Gub-Gub.	Lecz cóż z mym ojcem się dzieje?..	Ma się rozumieć...	Nauczy się pan, jak wielu innych pięknych rzeczy. Ja panu zaśpiewam, w nagrodę trudu wiosłowania.	Niech więc pan Ropuch zostanie w więzieniu! Chciałbyś pewnie wyjechać stąd karetą w czwórkę koni!	Nikt, tylko wójt i cała gromada.	No, pewno. Ja ci, Nikuś, powiadam: w takich wypadkach najlepiej szast prast bez gadania..	Około stu rubli	Pamiętaj, pamiętaj, żeby mi Świętego Jakuba szanował!	Pan Dorian Gray? Cóż to za jeden?	Pani znała Krukowskiego?...	Poszedł tu: podobnie (tj. również lakonicznie). sługa.	Przecież to dziecko Trzeba mu dać trochę drzew, zieleni, trochę śpiewu ptasząt. Maciuś wyrządził mi krzywdę, ale mu przebaczam.	Przywódca, Król, Pogrzeb, Polska	Rzucałem papierowe bomby w strupieszałe polskie narodzisko...	Są wszystkie.	U nas ziemniaki marnieją niewykopane a zasiewy niesporoniesporo	Ulica Saint-Lazare. A ty?	Więc o cóż chodzi waszmościom?	Więc on o tym gada? O Boże, jakaż ja nieszczęśliwa!	Zbroja mój kumoter?	„Winą sześciuset grzywien i siedzeniem w wieży pół roku”.
A, jakiż ze mnie niedomyślny. Przecież tyś się wychowywała w Warszawie, żyłaś tam w polskich sferach i przeszłaś przez wszystkie warszawskie kółka i saloniki, to jakże mogą podobać ci się Żydzi lub łódzcy ludzie! Przywykłaś do studentów rozczochranych, do tej deklamującej radykalii, oczekującej na spadek i na synekury biurowe, do tej wykwintnej atmosfery blagi i wspólnego obełgiwania się na wzniosły, szlachetny sposób. Ha, ha, ha, ja to przechodziłem i ile razy sobie wspomnę tamte czasy i tamtych ludzi umieram ze śmiechu.	Racja; ale takiego narobiłeś mi apetytu, że aż mi ślinka cieknie. Muszę to zobaczyć i znajdę na to jakiś sposób.	Wszystko to pięknie, ale jakoś pachnie mi jurystąjurysta (daw., z łac.) ofuknął się pan Dederko. pięść., to co?	Wszystkie chwile są równie dobre, o ile idzie o jedzenie! Pasiemy się, dopóki nas znowu nie zaprzęgną i ciągniemy działo z powrotem do Dwuogoniastego, który czeka na nas. Czasem w owym mieście naprzeciwko są także wielkie działa, a wówczas zdarza się, że padnie z nas kilka czy kilkanaście. Ale w takim razie więcej pozostaje paszy dla tych, co nie polegli. To się nazywa los... i basta! Prawdę mówiąc, Dwuogoniasty jest wielkim tchórzem. Taki to jest, łaskawi panowie, jedyny skuteczny sposób wojowania. Jesteśmy braćmi, pochodzimy z Harpuru, a ojcem naszym był święty byk, poświęcony Sziwie.	Spójrz na mego oprawcę On to doprowadził mnie do tego opłakanego stanu, szczebel po szczeblu spychał z drabiny honoru, spokoju, szczęścia.	Mam za wielki garb, a za mało pieniędzy. Gdybym był ślepy, głupi, rakowaty, a był choćby Bucholcem, to każda z waszych Polek na kolanach przysięgałaby mi miłość do śmierci!	O! Co tak, to nie! Waszmoście chyba nie macie Boga w sercu? Jakoż to? Chcecie odbierać żywot człowiekowi, co Marysię uchronił od pogan? Boć tak czy owak, zawdyćzawdyć koszt, wydatek. chował. Władku, słuchaj: róbcie rzecz politycznie. Co prawda, Szwab i luter, i srogi na nią ciemiężyciel, a wżdy jeśli można odbić Marysię bez rozlewu krwi, to będzie mi lżej na sumnieniu.	A czyjeż to sprzedał, czyje?	Ale to są oficjalne zaręczyny.	Gdyby zaś Niemce oddali Drezdenko, to co będzie?	Jak to wyrosła, już się poniektóre skłębiają na główki.	To czemu ją wywiózł?	To tam, w Warszawie... my... sami...	To twój ojciec?	Jeżeli chcecie, to wszystko wam powiem: kto ja i jaka. Kiedy dobry człowiek pyta się, dlaczego nie powiedzieć? Jednego już nie zawstydzę się pewno, to swojej familji. U dziadunia dwa domy własne były; ojciec w kancelarji służył; ciotecznego brata mam bogatego, bogatego! W jednem dużem mieście adwokatem jest, nazywa się Kluczkiewicz, żonkę także z pańskiego domu wziął i jak pan żyje. Ot, z jakiej ja familji! Sroce z pod ogona nie wyskoczyłam, a że w służbę poszłam, to już taka dola moja nieszczęśliwa... Rodziców szelmów Pan Bóg mi dał...	Słuchaj Ali zdaje mi się, że Renia będzie się na ciebie gniewała za to, że opowiedziałeś mi o tajemnicy.	A co miałem robić? Jakbym z pustą bryczką przyjechał, to pan dziedzic dałby mi po mordzie. Toteż biorę na rozsądek i myślę: tamten nie chce, to pojadę po pana doktora.	Ja tobie powiem, dlaczego. Tobie siostrę moją stryjeczną, Lijkę, przyrzekli. To dobra i rozumna dziewczyna. Ona edukacji żadnej nie ma, ale chciała zawsze ją mieć i bardzo ucieszyła się, jak jej powiedzieli, że ona edukowanego męża będzie miała. Ty z nią ożenisz się, a jak ożenisz się, to poproś wielkich urzędników, żeby tobie w Szybowie pozwolili szkołę dla Żydów urządzić, taką szkołę, w której by nie tylko ToryTora (hebr.: nauka, prawo)	A no! to się zaraz dowiecie, ale chodźcie bo sprawa ważna i o waszą skórę idzie.	Czy znowu bierzesz to serio? weźże ten dziennik, chcę abyś przeczytał.	Myli się pan To zrobili Turcy przez tę Bośnię i Hercegowinę.	To dlatego, że jest pan stale zamknięty w kręgu ogólnych warunków i nigdy się pan nie ośmielił wzbić jednym zamachem w wyższe sfery, które Bóg zaludnił niewidzialnymi, wyjątkowymi istotami.	To ja dziękuję waszmości. Trąćmy się i wypijmy razem, bo mówią, że przyjaźń trzeba zaraz podlać, aby nie zwiędła w zarodku.	Zaraz... Myśli babunia, że takiego głupstwa nie wiem. O, przeprasza się delikatnie szanowną publiczność: za Sekwaną, w tym ogrodzie, gdzie to woda i te kaczki z czubami...	Niecałych Ale to majątek nie wypracowany, tylko wygrany. Wygrałem, kilkanaście razy z rzędu dublując stawkę jak szuler, a cała moja zasługa polega na tym, że grałem niefałszowanymi kartami.	Dobry z waści kompan i zacnie to z twojej strony, że przyjaciół opuszczać nie chcesz, aleś się w swojej ufności we mnie pomylił, bo ja ofiarę waszą przyjmuję.	Wasza książęca mość oświadczysz się solennie o rękę panny Billewiczówny jej samej i miecznikowi. Jeśli ci odmówią, jeśli się nie uda, to każ ze mnie skórę ściągnąć, rzemienie do sandałów z niej zrobić i iść na pokutną pielgrzymkę do... do Rzymu. Radziwiłłowi można się najeżyć, gdy zechce pokochać, ale gdy zechce się żenić, tedy żadnego szlachcica nie będzie potrzebował pod włos głaskać. Musisz tylko wasza książęca mość powiedzieć miecznikowi i pannie, że ze względu na elektora i króla szwedzkiego, którzy cię z księżniczką biponcką swatają, małżeństwo musi pozostać sekretne, dopóki pokój nie będzie zawarty. Zresztą intercyzyintercyza	Ma pan rację, szanowny panie Mogę panu jeszcze raz powtórzyć, że ufność krzepi człowieka w walce z życiem. Niech i pan nie traci nadziei. Bardzo to pięknie mieć pewien ideał, być niewinną, czystą istotą, która pożycza pieniądze na weksle i ma nadzieję, że należność otrzyma. Niech pan nie traci nadziei i ufa stale, że spłacę panu tysiąc dwieście koron, gdy w kieszeni mam niecałych sto.	Gdyby to panu nie przyczyniło zbyt wielkiego kłopotu... Ale tylko w tym wypadku! Po pierwsze	Głupi być mógł, ale to inny interes! przystojny chłopiec! Tak jest! podczaszycu	Nie o to chodzi, czegoś chciał, ale coś zrobił.	A tam papuga! Zielona, z żółtym ogonem, z czubem wyrastającym z głowy, podobnym do liści sałaty! Otóż jest. Znalazł ją Robinson Crusoe, gdy wrócił do domu po opłynięciu swej wyspy. Nauczył ją wołać: „Biedny Robinsonie Crusoe!”. Raz, gdy papuga do niego tak przemówiła, sądził, że śni; ale nie śnił. To istotnie mówiła papuga... A tam zaś Piętaszek pędzi do zatoki, uciekając przed ludożercami... Śmiało! Prędzej! Nie trać odwagi! Robinson cię ocali...	Jeszcze nie. Czy to ma być żart, czy serio?	Nie straszny on i jego Ślązacy Tam w domu mają co robić, bo się bracia jedzą...	Prawda! prawda! Ot, jak mnie Bóg miły! niejeden mógłby się z waścią na rozum pomieniać.	Krzywousty je po trzykroć zdobywał i okupił krwią swoją należało odtąd do nas i stało na straży granicy	Znowu wracasz do swego! Widzi pan profesor: dopóki pan mówił, on był weselszy, a teraz, kiedy pan chce odejść...	A do czego się ona zdała?	Nie mówię, że nie ale dlaczego u diabła tak się dziś pan podniecasz? Zły to znak; czyste sumienie nie powleka taką bladością twarzy ani nie wywołuje takiego drżenia rąk.	Tak Mogliśmy zostać zgnieceni lub co najmniej uwięzieni przez lody. Wówczas z braku powietrza do oddychania... Tak, ślicznieśmy się wywinęli!	Wcale nie. Mnie bez słońca dziś tak słonecznie, że mógłbym tu rozświetlić całe Tatry... A pani?... no!... odpowiedzieć! Być raz sobą, a nie drewnianym manekinem...	Do jutra... po panu Kopowskim. A nie zapomni pan o Pajęczynie?...	Nie tyś się tu pewnie czegoś spodziewał?	Teraz już wiem, co mam robić Nim minie tydzień, będę wiedział, kim jest pan de Monte Christo, skąd się wziął, jakie ma zamiary, i dlaczego mówi przed nami o dzieciach wykopywanych w jego ogrodzie.	Wątpię. Ten pokój jest równie pozbawiony wyraźnej indywidualności, jak i jego właściciel.	Na szelki czy na pasek? Na pasek, Jankiel, na pasek!	A tak zamyśliłem się.	Ale warte są co do wytrzymałości o cztery tysiące więcej. W razie wypadku ogień ich nie przepali.	Do djabła!... otóż mamy rendez-vous w zupełnie innym rodzaju, niemniej przeto niepokojące.	I po wszystkiem! śmiejąc się potwierdził Stefan.	Ja swoich dziewczątek nie oddam do szkół publicznych, gdzie byle kto umieszcza swoje dzieci.	Mój Boże! Piraci tutaj? Jakim cudem te kanalie śmiały wejść do niezdobytego miasta Maracaibo, którym zarządza śmiały Van Gould?	Nieprawda, bo wraz z artykułem otrzymaliśmy wszystkie dowody i pewni jesteśmy, że pan de Morcerf będzie siedział cicho. Zresztą wyświadczamy przysługę całemu krajowi, demaskując nikczemników, którzy nie zasługują na oddawane im zaszczyty.	Owszem jest. Nie fizycznie. Nerwy scherlały, a przede wszystkim wola. Gatunek skazany na wymarcie.	Tak, stryjaszku, źle bardzo słychać... za kilka dni mają nas zlicytować	Złapał Kozak Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma! Jeszcze Carolus w Polsce, jeszcze Kraków, Warszawa, Poznań i wszystkie znamienitsze miasta w jego ręku, a ojciec już chcesz, żeby się okupował. Ej, siłasiła (daw.)	Coś nowego, ksiądz Biskup nas wszystkich, wrogów swych na obiad wołać raczy! Posły biegają na wsze strony, nagląc, abyśmy szli.	Ja wolę już... uciec, ukryć się, bo ja wiem!...	Książę, jeśli łaska, jeszcze na dodatek i na pocieszenie: jakie przeznaczenie jest moje i twoje, każdej istoty?	Niestety, wpisał się już pod nim pan Żnin.	Panie Stanisławie! córka już czeka na pana.	Zdaje się.	Nie wiem, kogo masz na myśli, ale nie potrzebuję z tego robić żadnej tajemnicy. Angielka owa nosi dźwięczne imię Elisabeth i używa nazwiska Normann.	Przebaczcie mi, panowie umysł mój tak jest strwożony, że sama nie wiem, co mówię. W istocie zaś jestem córką Don Diega de Liana, znanego powszechnie.	Spójrz no! Tam skacze kawałek trawy. Patrz... jak wysoko skacze!	Czy Mitchel złożył w ostatnich dniach podarek narzeczonej?	Czy mimo woli popełniłam coś, co cię uraziło?	Cóż mam mu mówić?	Dlaczegoś nie wstał?	Jezus Maria! Toć ja i szabli nie mam!	Nie becz, idiotko, nie uderzyłem cię naumyślnie.	Oho! wy jak pany... herbatę sobie pijecie...	Tak, widzę	Tam, skąd pochodzę, wciąż mam zamki i liczne ziemie.	Wraca pan?... Czy jakie nieszczęście?...	Wykluczone Tam, gdzie wchodzi w grę mister Dawid Lingslay, nie może być mowy o pomyłce.	Z Berlina? tam mi żadne nie grozi niebezpieczeństwo, ani tobie... najcnotliwszy z dworów i najnudniejszy w dodatku.	A gdzież jest panna Łucja?	A ta łąka jest twoja?	A więc Europejczycy byliby tam Jakiejkolwiek byliby oni narodowości, należy pośpieszyć im z pomocą.	A zapewne.	Albo i mój małżonek...	Ani ja	Byłem już przedstawiony pani de Cambremer	Będą!	Czas było abyście ład wprowadzili, wy i duchowni	Dėl ko gi?	G. 3. (szczególnie zasmarkany, patrzy w niebo).	Ja jestem, panie, Helena Orecka	Jacy wy wszyscy jesteście nieznośni!	Jakto? dokąd?	Jesteś zdenerwowana ogromnie!	Jesteśmy w komplecie?	Kiedy wyjeżdża?	Niewiele	Odwaga	Ojczulku, masz syna?	Sam wybieraj...	Satysfakcji żądam od pana	Spasi Chryste! spasi Chrystespasi Chryste (ukr.)
A jeszcze i to wiedzieć trzeba, że go nikt do tego nie zmuszał, ani nawet nie namawiał. Sam słyszałem, jak pan Sprężycki powiedział mu raz: biegle, swobodnie., aż „Dziad” głową kręcił, piątkę mu dał i jeszcze tabaką poczęstował. A „polski” jak umiał bo tego, co on umiał, w książkach szkolnych nie ma. Ale Sprężycki ma inne jeszcze książki, skąd może pożycza; i czyta a czyta Wszyscy wiedzą, że dostawał piątki tylko przez protekcję, bo jak jego ojciec przyjedzie ze wsi, zaraz idzie do „handluhandel (daw.) co ma, to własną zasługą zdobył. Nawet inspektor, choć zły na niego, jak pies za to, że go naśladuje, wargę jak on wysuwa i brzuch wypina	Nie wiem, ale jestem wiernym sługą Pana mego, i mam za przyjaciół tych których on widzi dobrze, za wrogów tych co mu są nie mili. W. K. Mość byłeś łaskaw umieścić przy swéj osobie dwóch moich braci, otóż gdyby jeden z nich miał nieszczęście zasłużyć na gniew króla, wyparłbym się brata.	To téż zobaczysz pan dobry okaz człowieka Znasz pan historyą nieszczęsnéj kampanii rosyjskiéj, nie potrzebuję więc o niéj wspominać. Mój Gondrin jest jednym z pontonierów Berezyny; pracował przy budowie mostu, po którym armia przeszła, i dla przymocowania palów wszedł w wodę do połowyciała. Generał Eblé, dowodzący pontonierami, znalazł wśród nich zaledwie czterdziestu dwóch dość kosmatych, jak mówi Gondrin, na to, by się takiéj roboty podjęli. A jeszcze generał dla zachęcenia ich sam wszedł w wodę, pocieszał, obiecywał każdemu tysiąc franków pensyi i krzyż legii honorowéj. Pierwszemu, który wszedł w Berezynę, kra ogromna urwała nogę. Ale ocenisz pan lepiéj trudności przedsięwzięcia po jego skutkach. Z czterdziestu dwóch pontonierów został tylko Gondrin. Trzydziestu dziewięciu zginęło w przeprawie przez Berezynę, dwóch zmarło nędznie w polskich szpitalach. Ten biedak dopiéro w 1814 r. powrócił z Wilna po restauracji Burbonów. Generał Eblé, o którym Gondrin bez łez w oczach mówić nie może, już nie żył. Ogłuchły, zniedołężniały pontonier nie umiejący ani czytać, ani pisać, nie mógł więc nigdzie znaléźć opiekuna ni obrońcy. Dowlokłszy się o żebraninie do Paryża, probował czynić jakieś starania w ministerstwie wojny nie o tysiąc franków pensyi, nie o krzyż legii honorowéj, ale o skromną emeryturkę, do któréj dwadzieścia dwa lat służby i nie wiem już ile odbytych kampanij dawały mu prawo, ale nie zwrócono mu nawet ani zaległych żołdów, ani kosztów podróży, nie mówiąc już nic o pensyi. Po roku bezowocnych próśb, zabiegów, po daremném wyciąganiu rąk do tych wszystkich, których niegdyś uratował, Gondrin wrócił tu znękany, ale zrezygnowany. Teraz zapomniany ten bohater kopie rowy po dziesięć soldów od sążnia. Przyzwyczajony do pracy w bagnach ma niejako monopol na zajęcie, o któreby się żaden robotnik nie pokusił. Szlamując trzęsawiska, kopiąc rowy po łąkach, zarobić może dziennie około trzech franków. Głuchota nadaje mu pozór smutny; milczący jest z natury, ale dusza w nim mówi. Jesteśmy dobremi przyjaciołmi i w dnie bitwy pod Austerlitz, imienin cesarza i klęski pod Waterloo Gondrin obiaduje u mnie i wtedy na deser ofiarowuję mu Napoleona w złocie, by sobie mógł za to wina na jakiś czas kupić! Zresztą cała gmina podziela szacunek, jaki mam dla niego i żywionoby go tu chętnie zadarmo. Jeżeli pracuje, to przez dumę. Gdzie tylko wejdzie, doznaje najlepszego przyjęcia; zapraszają go na obiad. Gdyby te dwudziestofrankówki, jakie mu daję, nie były opatrzone portretem cesarza, nigdy-by ich nie wziął. Niesprawiedliwość, jakiéj doznał, głęboko go zasmuciła; ale więcéj żałuje krzyża legii honorowéj niż pensyi. Jedna rzecz go pociesza. Gdy po wybudowaniu mostu generał Eblé przedstawił cesarzowi dzielnych pontonierów, Napoleon ucałował biednego Gondrina, który, gdyby nie ten uścisk, byłby już może umarł; a tak żyje jego wspomnieniem i nadzieją powrotu Napoleona; w żaden sposób w śmierć jego uwierzyć nie chce, a przekonany, że to Anglicy go więżą, zabiłby, jestem pewien, pod lada pozorem, najlepszego z aldermanów podróżującego dla przyjemności.	Kobiety się nie biją; ale taki jest porządek społeczeństwa, że nie istnieje jednostka, bez względu na płeć, która by w pewnych momentach życia nie musiała odczuć, iż wszystko jest zagrożone. Zastanów się; czy widzisz kogo, kto by się zdołał umknąć temu prawu? parę osób może; ale widzisz, co stąd wynika: jeśli to mężczyzna, hańba; jeśli kobieta, co? zapomnienie. Wszelka istota, która żyje prawdziwym życiem, musi tym samym dać dowód, że żyje. Zachodzi tedy dla kobiety jak i dla mężczyzny okoliczność, w której istność jej jest zagrożona. Jeśli kobieta jest dzielna, wstaje, odpowiada na apel i siada z powrotem. Pchnięcie szpady nie stanowi dla niej żadnego dowodu. Nie tylko musi się bronić, ale musi sama sobie ukuć broń. Podejrzewają ją; kto? ktoś obojętny? może i powinna tym wzgardzić. Kochanek i ona kocha tego kochanka? jeśli go kocha, chodzi tu o jej życie, nie może tego zlekceważyć.	Ach!... Daj pokój!... Nie mogę! Za to ci dziękuję, żem był twym spoko­jem, twą wiarą pijany, kiedy wszak i to twe zwy­cięstwo nade mną, to także tylko triumf wielkiej poezji w twej wierze, w twych szczytach podniebnych nad zamkiem i	Aha! Ojciec chciał mnie do samego Wilna wieźć do szpitala. Ale doktor powiedział, że nie ma po co, bo i sam Pan Bóg tu nie pomoże.	Bardzo wdzięczna jestem panu Różycowi za jego uczciwe i zobowiązujące względem mnie postąpienie. Wiem jednak, że niemało namów i wpływów trzeba było na to, aby go do tego kroku nakłonić; domyślam się też, że niemało walczyć z sobą musiał, nim się na ten krok zdecydował. Zupełnie to zresztą rozumiem. Ani położenie moje, ani wychowanie, ani przyzwyczajenia i gusta nie czynią mnie odpowiednią dla niego towarzyszką życia. Na wielką panią i światową kobietę nie mam kwalifikacji żadnych ani też żadnej do takiego stanowiska pretensjipretensja	Jestem pewien, że pan by jej nie dostrzegł, nawet gdyby pana za rękę wziąć i do niej przyprowadzić a na tym świecie trzeba mieć dobry wzrok i nie tylko widzieć, ale na wskroś przejrzeć to, z czego później będzie się miało pożytek.	Nie miałem cię nigdy za głupiego ale widzę, że masz więcej rozumu, niżem myślał.	Postąpił, jak mu się podobało, ale co pana skłoniło do zawiadamiania mnie o tem?	Wówczas tych samych wrogów ustroju ludzkiego trzymała w kajdanach Rosja oraz Niemcy i Austria. Ale nie o tym teraz mowa. Oto Żeromski nazywa poglądy społeczne Abramowskiego nominalizmem, chcąc zaznaczyć, że miały one charakter utopijny, że były „snem na jawie” według świadectwa Kallimacha z tzw. realizmem średniowiecznym, który przyznawał obiektywne istnienie uniwersaliom (tj. pojęciom ogólnym), mającym stanowić jak gdyby idealne pierwowzory konkretnych przedmiotów. Natomiast nominalizm głosił, że uniwersalia nie posiadają samodzielnego bytu, są tylko nazwami (nomina) konkretnych przedmiotów pojedynczych. Żeromskiego zawiodła tu pamięć i użył terminu „nominalizm” dla oznaczenia sposobu myślenia analogicznego przez swą „nierealność” właśnie do realizmu średniowiecznego.. Nienawidził państwa z jego wojskiem i wojną, z sądem i policją, ze wszystkimi funkcjami państwa, i nakazywał ludziom organizować się w związki wolne. Patrzę na jego kochany portret i powtarzam mu codziennie: śpij spokojnie, jasny duchu! Pracujemy dzień i noc, bez wytchnienia, szerzymy i spełniamy twe marzenia, tylko zgoła inaczej, wprost inaczej, w wolnym państwie polskim. Uczę się patrząc na to oblicze, na tego ducha, czego robić nie należy, ażeby dojść tam, gdzie on dojść pragnął, gdyż samo życie po tysiąc razy zaprzeczyło marzeniom tego społecznego mistyka.	Chcę zaproponować panu spotkanie w ustronnym miejscu, gdzie nikt nam nie przeszkodzi. Potrwa to nie dłużej niż dziesięć minut i jeden z nas już tam zostanie, aż go liście pokryją. Nic więcej nie chcę.	Czy ci mało jeszcze?	Iiii... Pewnie parcianka.	Już nigdy nie będę bił małych dzieci, boby chyba Pan Bóg jaką karę na mnie zesłał...	Nie ciekaw jesteś tego, co się dzieje w fabryce?	Nie, nie Janka niech przyniesie, tak dawno już jej nie widziałam.	Nigdy ci na to nie pozwolę. To byłoby szaleństwo. Taka gęsta mgła i prawie zupełnie ciemno.	Pewnie Lichtenstein! nikt inny, jeno Lichtenstein	Poszłabym, a czegoś się boję! Bym to wiedziała, co tu napisane! Co tam może stoić?	Przyjaźni... ale to najgwałtowniejsza miłość! zawołał Georges.	Przyszedł, a ja wcale nie zdążyłem jeszcze obmyślić, co mam powiedzieć; więc też nie zwróciłem się w jego stronę. Księżycowa noc była jaśniejsza od niejednego dnia na morzu Północnym.	Wszystko wasza miłość odzyskacie i uczynicie po woli swej, oddając się Litwie ale Unii on nie chce znać, Unię poszarpać potrzeba, a Litwie wolę swą dać.	Za pozwoleniem, panie Cyrusie jest nas tu czterech!	A cóż ich tak ten wiatrak opętał!	A jednakże pewny jestem, że znam to pismo.	A jeszcze mniej na vis-à-vis pana!	A tak! Wysoki gorset po obiedzie Niechże pani szuka sobie kogo innego do sznurowania, ja nie chcę być zabójczynią. Pani może życiem przypłacić taką nierozwagę.	A więc pan żyje dla potomności złapałem pana	Ano, skoro lepiej znacie tę historię! Ja tam nic nie wiem... Nie maczałem w tym palców... myślałem jedynie o ukryciu kozła.	Artysta, Poeta, Rodzina, Pieniądz	Bandar-logi! Czy możecie poruszyć ręką lub nogą bez woli mojej? Mówcie!	Brat.	Byliście w Krakowie?	Byłem zdecydowany gdyby zażądał był listu, podać mu jedną rękę a drugą przebić go szpadą na wylot.	Chciałbym zobaczyć jeszcze jedno łowisko... nie chcę jednak tam uwięznąć... a mianowicie Eastern Point.	Chyba że tak	Czy ona umie... chodzić?	Cóż ja poradzę?	Daj to Boże dobre o sobie rozumienie jest połową szczęścia.	Dlaczego, babciu?	Dobrze, podaj mi te papiery i zostaw nas samych.	Doprawdy! jak też tu wszystko ładne i porządne!	Doprawdy... Voyons! Myślałem, że pani pasjami lubi fraki	E, to i bez auta. Dać go na tabor	Gniew, Choroba rzekł Radziwiłł.	I cóż?	I ja też-ż wiedziałem o tym, Człowieczątko, gdyś-ś-śmy się s-spotkali przy Chłodnych Legowiskach Człowiek musi w końcu wrócić do ludzi, chociażby dżungla wcale go nie wypędzała.	I z upoważnieniem do zabrania osiołków?	Ja dam odpowiedź na każde pani pytanie!	Jakże to było? Powiadaj waćpan, na żywy Bóg, bo we własnej skórze nie usiedzim!	Jednakże JW. panie, trzeba by coś radzić, mogą być natrętni.	Jodallali-iii... Jodallala-aaa... Kurt, Kurt!	Kaip eina širdingieji darbai?	Kiedy nas brano do niewoli w Iłży, to była najokropniejsza noc w moim życiu, pewien człowiek zmusił mnie, abym skosztowała kumysu. Odtąd nie mogę patrzeć na ten piekielny trunek. Sam zapach mnie przeraża... zaraz mi się zdaje, że jestem znowu w tej czerwonej izbie, czuję krew...	Kiedyś tej formy dopełnił, a nie dbasz, inni mogą cię wyręczyć.	Lucjan prosi was gromadnie, panowie, na wieczerzę do swej damy, pięknej Koralii.	Mam tylko obawę czy Nina zgodzi się na nasze plany?	Moje świerki mówią pani do widzenia	Mości panowie, proszę o głos!	Może który z kapłanów...	My jednakże możemy uniknąć błędów, dyktując jeszcze raz tekst.	Mój poczciwy Nedzie dla poety perła jest łzą morza, dla ludów Wschodu jest stwardniałą kroplą rosy; dla elegantek jest klejnotem podługowatego kształtu i mlecznej barwy, który noszą na palcach, na szyi lub w uszach; dla chemika jest mieszaniną soli, kwasu fosforowego i węglanu wapna z odrobiną pewnej masy galaretowatej; na koniec dla przyrodników jest to prosta chorobliwa wydzielina organu, wytwarzająca masę perłową u pewnych mięczaków dwuskorupnych.	Młódkamłódka (daw.)	Na Ślązko i do Laskonogiego ztąd się pośle, wy Światopełkowi dacie znać.	Należymy do szlachty, wasza królewska mość. Ojciec mój jest baronetem Hendon ma na myśli klasę baronetów, barones minores, w przeciwieństwie do mianowanych przez parlament baronów nazywa się sir Ryszard Hendon z Hendon Hall, w pobliżu Monk Holm w hrabstwie Kent.	Nic ot, drobnostka. Przypomniałem sobie jakiegoś wyrostka, który wczoraj wieczorem śpiewał pieśń świąteczną przed drzwiami mego kantoru... Żałuję, że nic mu nie dałem. Oto wszystko.	Nie było czasu!	Nie mogę	Nie wiemy.	Nie!	Nie.	Nieba! Copperfield!	Nigdy panu nie zapomnę tego słóweczka o pudlu!	Nigdy w życiu nie byłam taka szczęśliwa Nie widziałam czegoś tak pięknego.	No, to chodź!	Otóż tak zrobić potrzeba Niech przepuszczą tę połowę człowieka, która mówiła prawdę, a powieszą tę, którą skłamała.	Poczekaj, spytamy się. Bo chyba rozumie? Przepraszam, czy pan rozmawia po polsku?	Prawda, prawda!	Proszę kawalera Zlecono mi tu spotkać kawalera.	Proszę pana, to jest taka rzecz...	Przyjdę po ciebie o dziesiątej rano.	Pysznie!... teatr wyprzedany, bo Gold pali cygaro.	Radosną to jest złe wyrażenie. Trafniej będzie powiedzieć: pożyteczną.	Siła się znajdzie, byle wola była	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Szantaż	Słuchać hadko!	Ta niemkini, która mu i dwu tysięcy kop posagu nie przyniosła, a w dodatku szpetna...	Tak jest, dziecko... góral z gór, jakich nigdy nie obaczysz w życiu. Czy słyszałeś o Bhotiyalu (Tybecie)? Nie jestem Khitai, lecz Bhotiya (Tybetańczykiem) musiałeś słyszeć... jestem lamą, czyli guru (duchowny), jak się mówi po waszemu.	Tak, panie baronie.	To doskonale niech Bum-Drum przyśle tu ze stu Murzynów, nasi krawcy nauczą ich szyć ubrania, nasi szewcy nauczą ich robić buty, nasi murarze nauczą ich budować domy. Poślemy im gramofony, żeby się nauczyli ładnych melodii, najprzód poślemy trąby, bębny i flety, potem skrzypce i fortepiany. Nauczymy ich naszych tańców	To nie nasza wina że te przeklęte wyspy założone przez starego Nicka, zaciemniały horyzont.	To wy taka kocia matka.	Trzy lata temu zasypał jednak koło Abu-Hamel całą karawanę, a odwiał ją dopiero zeszłej zimy. Ualla! Może mieć dosyć siły, by pozatykać nozdrza wielbłądów i wysuszyć wodę w workach.	Tylko przeniesiony do nas z dworów Ludwików francuskich bo tam chyba został wynaleziony.	Wasza Eminencja chce mówić o uderzeniu nożem przy ulicy de la Ferronnerie?	Zamilcz! Dlaczego rozdrapywać rany przeszłości? Pozwól mu odpoczywać spokojem wiecznym.	Żydom w piecach pali, czasu nie ma, to i nie dziwota!	Żywię.
Wstępuję do tego sklepu dość często po papierosy.	Nic mi do niej, a jej do mnie. Co było, to się i skończyło!	Nie podchodzić do bram. Podaj dalej. Iść środkiem.	Tak, droga Belciu, musisz przyznać, że popełniłaś kilka błędów nie do darowania. Nie mówię o Wiktorze Emanuelu, bo tamto był przelotny kaprys króla trochę liberalnegoliberalny nie powiem: taktu, ale ciągnęła hrabina, skromnie spuszczając powieki. jeśli chcesz poselstwo. do Ojca świętego i zapewne dostanie specjalne błogosławieństwo dla całej rodziny, no a hrabia Chambordhrabia Chambord (1820–1883) drogi kuzynie.... Ach, Boże!	Rozwalę ci łeb tym kołkiem, jeżeli nie weźmiesz się do liny.	A jest, że do cna ogłupiał! Człowiek każden zawdy zabiega i turbuje się o lepsze, a taki pan chciałby mieć gorzej? Nic inszego, jeno rozum stracił	Patrzy do góry i śmieje się; widać już raj ogląda, a w nim Danuśkę.	Dokąd go posłał? jasna rzecz na ten dwór, w którym on sam miał opiekę, do Henryka... Tamci jechać potrzeba, i uznać prawdę.	Po rekolekcjach. Do widzenia! Czy kupiła już ciocia chińskie dziecko?	Anielka, widziałam, że nie ma do niego wielkiego pociągu, ale to takie dobre dziecko! Przytem w razie mojej śmierci, pozostałaby bez opieki, więc...	Posłuchaj, posłuchaj do końca. Masz pensję wynoszącą tysiąc pięćset franków na rok, to jest tyle, ile ma gaży dobry, odważny oficer, który na co dzień naraża życie; stół masz taki, jakiego by ci pozazdrościł niejeden wysoki urzędnik, skądinąd dużo bardziej zaharowany niż ty. Jesteś sługą, a sam masz służbę, która myśli o twojej bieliźnie i ubraniu. Prócz tych tysiąca pięciuset franków płacy, okradasz mnie na sprawunkach dotyczących mojej toalety mniej więcej na drugie tyle.	Nie, nie. Pan wie, że mam robotę, wykłady... Nie mogę. Ale czasem, gdy tak patrzę stąd na świat, to doprawdy rwie mnie tak straszliwie poza te góry, gdzieś w kraje, które znałem, po których jeździłem, zdaje się tak niedawno, kiedym był młody naprawdę...	Ja miałabym wydać lada komediantowi miłości ostatnie, najdroższe skarby swego serca? Miałabym splamić swoje życie dla chwili wątpliwej rozkoszy? Nie, duszę moją strawi czysty ogień. Księże, wszyscy mężczyźni mają zmysły; ale takiego, który by miał duszę i zdolny był zaspokoić wszystkie nasze tęsknoty, grające harmonią jedynie pod dotknięciem uczucia, takiego człowieka nie spotyka się dwa razy. Moja przyszłość jest okropna, wiem. Kobieta jest niczym bez miłości; piękność niczym bez rozkoszy; ale czyż świat nie potępiłby mego szczęścia, gdybym je jeszcze spotkała? Winnam dać córce matkę, którą szanują. Ach, rzuciłam się w żelazny krąg, z którego niepodobna wyjść bez hańby. Obowiązki rodzinne pełnione bez nagrody znudzą mnie; będę przeklinała życie, ale córka moja będzie miała bodaj piękny cień matki. Dam jej skarby cnoty, aby jej zastąpić skarby uczucia, z których ją okradam. Nie pragnę nawet żyć, aby kosztować słodyczy, jaką jest dla matek szczęście ich dzieci. Nie wierzę w szczęście. Jaki będzie los Helenki? Zapewne ten co mój. Jaki sposób posiada matka, aby zaręczyć córce, że mąż, któremu ją wydaje, będzie mężem wedle jej serca? Obrzucacie wzgardą biedne istoty, które się sprzedają przechodniom za kilka talarów: głód i potrzeba rozgrzeszają te przelotne związki; podczas gdy społeczeństwo toleruje i uświęca doraźny związek młodej i czystej dziewczyny z mężczyzną, którego nie zna ani od trzech miesięcy; sprzedaje się ją na całe życie. Prawda, że cena jest wysoka! Gdybyście, nie przyzwalając jej żadnego odszkodowania za jej męki, gdybyście ją szanowali bodaj; ale nie, świat spotwarza najcnotliwsze! Oto nasz los, dwie jego fizjonomie: prostytucja publiczna i hańba, prostytucja tajemna i nieszczęście. Co się tyczy biednych dziewcząt bez posagu, te wpadają w obłęd, umierają, dla tych żadnej litości! Piękność, cnota nie mają ceny w naszym targowisku ludzkim; i wy nazywacie społeczeństwem tę jaskinię egoizmu! Ależ wydziedziczcie kobiety! W ten sposób spełnicie bodaj prawo natury, wybierając swoje towarzyszki, zaślubiając je wedle serca.	Ja nie, ale Franz widział. Ale nie wolno o tym ani słowa pisnąć przed hrabią. Franza wprowadzono tam z zawiązanymi oczyma, a posługiwała mu służba złożona z samych niemych i kobiet, przy których Kleopatra przypominałaby podobno tylko pospolitą kurewkę. Ale nie jest do końca pewien tych kobiet, weszły bowiem dopiero, gdy zażył sobie haszyszu; więc może wziął za kobiety tańcujące wokół niego posągi.	Traktujesz wszystkich zgóry, a nie wiem dlaczego, chyba dlatego, że cię tak bardzo kochają.	Nie wiem tego Zdaje mi się jednak, że chłopiec ma się dobrze. Jeszcze nie jest pełnoletni. Wiem, że Shelby jest jego. Mówił mi to. A... czy jego matka była naprawdę bardzo piękna?	Ach, nic mnie to nie obchodzi. Jest, zdaje się.	Nie tak znów bardzo, zdaje mi się.	W tej chwili, wróciłam dopiero o szóstej, naszukawszy się ciebie wszędzie: przez ciebie trzymałam dorożkę siedem godzin. Oto pańska troskliwość! Zapomnieć o mnie dla butelki! Muszę się szanować, skoro teraz mam grywać co wieczór, dopóki Alkad będzie robił kasę. Nie chcę zadać kłamu recenzji tego młodego człowieka.	Ratunku już nie ma, szepnął doktor, a właśnie dla tego, żeby winowajca nie umknął, nie trzeba okazywać, żeśmy się na tem poznali... Zręcznie tylko zabrać filiżankę z buljonem i limonadę	Już ja się na tym znam. Jak wychodzili, to ją trącił czy coś i powiedział: pardon.	Sto trzydzieści siedem stopni i piętnaście minut długości na wschód od południka paryskiego i trzydzieści stopni siedem minut szerokości północnej, to jest prawie trzysta mil od wybrzeży japońskich. Dziś więc, 8 listopada w południe, zaczyna się nasza podróż podmorska!	Tak jest!	Tak jest.	Tak! Przypomina się uroczysty dzień konfirmacji własnych dzieci!	Jest strzelba, ale ja nie umiem z niej strzelać. Chyba że wy umiecie?...	Zatem zadajesz sobie pytanie, czy nie jest twoim obowiązkiem zostać po stronie Ganimarda, sprawiedliwości, społeczeństwa, moralności, zamiast iść na stronę Lupina, hańby, infamiiinfamia (daw., z łac.)	A prawda, księżna była dla mnie zawsze tak łaskawa.	Och! Bardzo mi przykro, że się z nim nie widziałem. Czy nie zostawił jakiegoś zlecenia?	Nie to nie ma żadnego związku. Ci są po prostu Grandin, Grandin de nic a nic. Ale bardzo by chcieli być de coś, co ci się tylko podoba. Siostra tego pana nazywa się pani de Cambremer.	Zdaje mi się, żem dotąd nie żył i że narodzę się dopiero w Grecji.	Słuchaj, Jagna, nie mówię ja o Cztanie i Wilku, bo to grube chłopiska i nie dla ciebie. Tyś teraz dwórka!... Ale wedle tegowedle tego tu: myśleć.?	Słyszę, poco się ojciec irytuje, czy to nie płacimy?..	Aa!... jeżeli tak!...	Otóż tak zrobić potrzeba Niech przepuszczą tę połowę człowieka, która mówiła prawdę, a powieszą tę, którą skłamała.	I to z małą siostrzyczką, która nigdy się nie odnalazła.	Tak Ale to świeżo upieczony baron.	Ty pani nic mi nie mów o sobie, ja wiem już wszystko...	Motruna nie może tego chciéć, kiedy wie, że ojciec nie pozwolił	Nie ma tu nikogo innego, kogo bym mógł podejrzewać. Nie mylę się z pewnością.	Alboż to Mośkowa nie ma tutaj krewnych? Markus to jej szwagier przecie i pewnie nie byłby jej opuścił. Żydzi się trzymają między sobą.	Altamira wspomniał mi, że jesteś jednym z naszych. Kiedyś dopomożesz nam odzyskać wolność, otóż, ja chcę panu dopomóc wzajem w tej rozrywce. Dobrze jest, abyś znał styl marszałkowej; oto cztery listy jej pióra.	Ja, nie chwalący się, i Grzesik.	No, już dosyć Niech każdy siądzie na swoje miejsce.	O, on ode mnie nie odejdzie.	Wiesz, stryju, że ja nie wierzę w nic prócz człowieka.	Nie wsadzą, nie wsadzą!... A jakby i wsadzili, to co? Korona mi z głowy nie spadnie.	Jesteś już prawie kobietą, moja mała siostrzyczko!	Naprawdę?! To był Sulisław z Żegnańca? Między rycerstwem jest kilku Sulisławów...	No to chodźcie na górę, bracia Gdy pan Kuzenda ugotuje kawę, zaczniemy. Kto przyjdzie jeszcze?	Nie, bardzo głupio było z mojej strony próbować. Gdy skończę Redmond, pozostanę przy nauczycielstwie. Uczyć umiem. Ale pisać nie potrafię.	Cóż to szkodzi... co to szkodzi!... Czy myślisz, że Żydówki są mniej słodkie od Egipcjanek?... Są tylko skromniejsze i trudniejsze, co ich miłości nadaje wdzięk nadzwyczajny.	Książe wojewoda siedzi w pokoju Beichlinga na Königsteinie. Wzięto go z Warszawy z tego samego mieszkania, w którém ojca namówił na stronę naszą i w rocznicę dnia gdy wyjeżdżali Kurfirsta witać na granicy.	Ach, więc jest i bohaterem!...	Czy ślad rozerwania jest świeży?	Dzielnie, Isaj Fomicz, zuch! Nie tykajcie go, on u nas jeden!	Hi! hi! hi! Hanka mu zacny pogrzeb sprawiła! Jeszcze się oblizuje!	Nie bardzo im wymyślaj boć to przecie my ich wyhodowaliśmy...	Wreszcie, Stefanie, aniele mój, jestem twoją na całe życie!	Ależ mogę dokonałem już większej rzeczy. Obdarzam pana zaufaniem...	I mówisz, że wysysają krew?	Inni może nie jadą, a Maciuś może jechać	Już zaczynasz?	Nie znajdziem, bo umyślnie nakluczono i ślady są mylne. Nie trzeba było chłopa puszczać.	No, o Ahaswerze przecież tego nie powiész	O, ma! I wielki. Ona jest właśnie pierwiastkiem...	Przyjdzie się z panem rozmówić	Zgadzam się	To już pewno będzie lepiej. To może z mieszkaniem dostanę? Rodzinę trzeba będzie przecież sprowadzić.	Łatwo to rzec, a zrobić ciężej kogoż ojciec z sobą ma?	A wy co mieliście własnego, Rymku?	Bo co?	Chętnie przed nimi to powtórzę.	Co też pan Jan zrobił najlepszego?	Co?	Czy wujaszka trafiła kula?	Cóż ty wygadujesz? Przecie masz syna!	Hersz Ezofowicz był wielkim grzesznikiem!	Jeszcze czego!	No, to bądźcie zdrowi!... Dziękuję wam!...	Od razu, w parę dni, co?	Ty?	Święta prawda, Padre!	Abym opowiedział jedną z naszych nocy...	Czemu?	Cóż więc?	Dobrze, dobrze!...	Grubego i głupiego psa chciał zobaczyć	Handel	Hę?	Jacy „górale”?	Możemy zaraz skończyć?	Niech pana Duch Święty natchnie, abyś ich wykierował	Sfinx tajemnica.... anioł i szatan...	Trzydzieści dwie stopy straty Miałem z tej strony trzysta topól, prawda? Otóż, trzy... sta trzy... sta razy trzy... trzy... dzieści dwie stopy zja... zjadały mi pięćset siana; dodaj pan dwa razy tyle po bo-okach, tysiąc pięćset; środkowe rzędy tyleż. Zatem, li... liczmy tysiąc wiązek sia-a-ana.	Tylko pięć! Dawno wróciłaś z Paryża?	Wogóle?	Zdrowie waszmości	Śledztwo? Jakie śledztwo?	Ślicznie panna mówi
Zapewne! tylko że z temi samemi przesadzonemi wyobrażeniami! Powinien się ożenić, toby mu wyszło na dobre! stary kawaler zawsze nieszczęśliwą być musi istotą! Dobra żona, jak ty, moja Łucyo, dopieroby go rozweseliła, boć naprawdę szczęśliwym nie jest, przynajmniej że mu niekiedy przychodzą takie myśli, których lepiej iżby nie znał wcale. Dawniej nie lubiłem go, bo mi się zdawało, że on się ma do ciebie! Podobno Piotr Wik byłby sobie tego życzył!	Boże! jakie szczęście, że nie ożenię się z tą kobietą	Skoro mówimy o twojej rodzinie, Oriano widziałam wczoraj twego siostrzeńca Saint-Loup; zdaje mi się, że on chce cię prosić...	Tak jest. Zwycięzca może pobić szernów i lud uwodzić jak mu się podoba, ale bez naszego zezwolenia stąd nie odjedzie!	Niech się pan nie obawia, profesorze. Najbliższa duża stacja zaopatrzona w bufet, gdzie pociąg na dłużej się zatrzymuje, będzie dopiero o jedenastej. Upewniam pana, że do tego czasu niewiele z tej spiżarni zostanie.	Tak jest, nie śmiej się. Cenię władzę. I dlatego po dojrzalszym rozmyśle udałem się do przedstawicieli rządu...	Nie rozbieraj się pan zaraz do koszuli o jedno słowo!	Nie potrzeba aż takich rzeczy, by mnie aresztować! Dzieje się to codziennie, ale dla ukarania, musiałbyś to wszystko dowieść.	Ach, daj mi pokój!... Widzisz, jednostka! a tam wielka, bierna masa: nazywa się kurierek, gazeta, publiczność. Chciał czegoś, pra­gnął, kochał, cierpiał.... Patrz! Widzisz, idzie przez ulicę. Tam u nas po Nowym Świecie. A za nim tłum. Widzisz, Zo­chna	Ale w takim razie, panie Cyrusie dlaczego Wyspa Lincolna wydaje się wyłamywać z tego ogólnego prawa?	Do stu piorunów! To się nazywa mieć szczęście!	Nędznicy ci byli pijani a, widząc, że do oberży przybyła wieczorem kobieta, pragnęli drzwi wywalić i dostać się do niej.	Pokąd sama chce; zwierzątko to nader przystojnie się zachowuje i roztropne jest. Dość długo już spała, teraz chce pobiegać, kosteczki rozprostować, patrzcie, jak prosto ku drzwiom susy daje.	Ręczę za to: przewraca oczami, wzdycha i grucha miłośnie na różne tony; słowem stara się o rękę dumnej panny Eugenii.	Zdaje się	Tak dalece moja, że gdyby mi to powiedział kto inny, nie ty, tobym mu pierwszy to przypomniał. Mogę ci jednak ręczyć, że gdybym powziął taki zamiar, o czem wątpię, to nie zażądałbym ręki panny Pławickiej, jako procentu od mojej sumy. Jak skoro mogę sobie sumiennie powiedzieć, że kupiłbym sumę w każdym razie, to ją tem samem i mam prawo kupić. Przedewszystkiem, jak dziś rzeczy stoją, chcę kupić Krzemień, bo mi to potrzebne	Ja się o to nie pytam już ja mu za to ręczę.	Mój ojciec zna mnie dobrze wie, że jego wola będzie dla mnie święta. Prócz tego wie, że na moim stanowisku nie mogę procesować się z ubogimi.	I od kogoś dowiedział się o przybyciu Beroesa, a nawet o jego widzeniu się z Mefresem, Herhorem i Pentuerem w świątyni Seta...	Jak? co się stało?	Jakby się też stary cześnik dowiedział, Jezu Chryste, Panie miły!	No, ten biédny wieszcz podobno i teraz jeszcze potrafił się w niéj rozmiłować	Panience wesoło na świecie, chciałoby się, żeby jej i starzy dopomagali.	Uda się!	Zlituj się, Halinko, sama widziałaś, jaka jest pogoda, a Starośćtwoja mama przekroczyła osiemdziesiątkę, w Polsce ludzie szyb­ciej się zużywają niż tam, u was.	Gdyby nie ona spałbym teraz w wieczystych lasach! Czyż mam dla niej ważyć życie za to, że mnie zrobiła rezydentem w Ekeby? Zaprawdę, nie jest to zbyt dostojne stanowisko.	Nie, panie Andrzeju, nie mniejsza; jeśli pan chcesz, możesz darować panu Zaleskiemu swoją ranę, rozbicie bryczki, przestrach; ale ja nie mogę, bo to się sprzeciwia przepisom; tego płazem nie puszczę, raport złożę o tem, bo mi sumienie zamilczeć nie pozwoli.	O moje sny złote! o moje marzenia dziewicze, gdzieście się rozwiały!! nie ma was... nie ma!	A czy to pan łeficerz głuchy, że nie słyszał zegarzówzegarzów	Czyś zapomniał, czyś nie zapomniał, to wszystko jedno, zawsześ parolu nadłamał.	Ja także jestem lekarz... i mniej więcej wiem, co tu można leczyć, a czego nie. Zapewne... nie wiem tego tak dokładnie jak szanowny kolega doktór Judym, ale o tyle, o ile... Miałem tu wypadki malarii znakomicie wyleczonej, wypadki bardzo częste, więc nie widzę potrzeby nic wykreślać z opisów...	Nie wiem. Ale zbójcy zawsze wyprawiają orgie, więc my też musimy. No, chodź Huck, sporo czasu tu straciliśmy. Chyba jest już bardzo późno. Jestem strasznie głodny. W łodzi pojemy sobie i zapalimy.	Nietylko nie obiecywałem, lecz najwyraźniej w świecie powiedziałem, że byłoby to wbrew interesom miasta.	Tak jest na pewno i nie wolno nam w to wątpić. Nasz rozum nie wystarcza, by rozstrzygnąć Jego zamiary. Inaczej należałoby przypuścić, że tych dwoje, gdyby nie umarło, mogłoby zdziałać bardzo wiele złego, a ich potomkowie jeszcze więcej.	W ostatnich czasach coś ją szczególnie musiało zaniepokoić. Wyjeżdżała parę razy z Londynu, nie mówiąc mi dokąd, parę razy wychodziła wczesnym porankiem, a późnym wieczorem dopiero wracała. Wczoraj jeszcze, i pomimo projektowanej na dziś jazdy, wróciła o północy. Znasz ją i wiesz, jak jest wytrwała. Nie mówi mi ani słowa o swych kłopotach.	Że i znamienitszy być nie może. Widzisz, eksperiencję ma niezmierną, bo od czternastego roku życia przeciw Angielczykom rokoszanom służył, przy prawdziwej wierze stając. Szlachcic też to jest wysokiego rodu, co i po jego obyczajności snadnie poznać możesz.	Cóż, panie Spilecie, to bardzo proste Na statku pirackim nie na takiego porządku jak na okręcie wojennym. Zbiegli skazańcy to nie marynarze. Z pewnością prochownia była otwarta, bo strzelali do nas bez ustanku, a wystarczy jeden nieostrożny czy niezgrabny człowiek, aby cały statek wyleciał w powietrze.	No i pomyśleć, żem o tym zapomniała a myślałam, że to będzie pierwsza rzecz, jaką panience dziś rano powiem. Więc mówiłam matce, a ona powiedziała, że sama z panią Medlock pomówi.	A to nie nasze dzieło. Pan administrator kazał, my wywalamy, i spokój.	Ale za to pani robiła wenę. Buckingham mógłby o tym coś powiedzieć, a nawet i Apollo...	Czy i dlatego mój ojciec nie wie, że srebra te są w pańskim ręku?	Otóż to najtrudniejsze! Czasem jednak małemi rzeczami bardzo szczęśliwym być można. Znałam biédnego starego kawalera, który był póty najnudniejszym i najbardziéj znudzonym z ludzi, póki nie zaczął zbiérać staréj porcelany. Filiżanki i talérzyki zapełniły mu pustkę życia.	Owszem, jest major Elliot Mieszka niedaleko, w Corriemuir, i często całe dnie spędza u nas. Stary to wprawdzie, ale dzielny żołnierz	To karta, której użyć można tylko pod koniec gry. Tymczasem może pan ją nazywać...	W takich warunkach ja także byłabym zdrowa, wesoła, zadowolona, mogłabym tańczyć, nie tylko chodzić, pełną piersią oddychać, słowem, żyć! Prawda, Tereniu?	Ależ pani ma ładne pojęcie o sztuce! To dla pani sztuka aktorska to poniżenie? Ładna historia! Co? historia... awantura pośmiertna Adrianny Lecouvreur, której grześć nie chciano w poświęconej ziemi?	Więc nie społecznie, jeśli już chcesz koniecznie, ale istotnie w odniesieniu do wieków przyszłych. Nie trzeba czekać Sądu Ostatecznego bez pięknych sukienek, bez różnych ozdóbek, bez których żyć by nie mógł, bez osobistych uroków	A skąd wiedziałeś, że on tu jest?	A to dla czego?	A w jaki to sposób paraduję?	Ach, tak?... Boli mnie głowa, tyle dziś miałam zajęć... Więc panna Malinowska stanowczo otwiera pensję?...	Ależ nie!	Boże! co robić?...	Czy należysz do osób, które nie zdają sobie sprawy z powodów swoich czynności?	Czy pani czyniła jakieś kroki, aby odzyskać swoje dzieci?	Czyli że miałbym umierać z głodu godzinę dłużej	Dlaczego zawsze złe posądzenia?	Ewuniu!... Czy mogę tak mówić?	Jakiż to jest ten nasz czas?	Lula zobacz czy nie ma ks. Samuela?	Nie Wasylowi, tylko pannie Łucji.	Nie.	Ojca mścili i matkę, a krew rodzica świętą jest dla dzieci	Pan! pan, który mnie łudziłeś głupią nadzieją! Który mnie powstrzymałeś, ukołysałeś, uśpiłeś próżnymi obietnicami, kiedy mogłem jeszcze coś zrobić, jakąś wariacką decyzją albo ją ocalić	Po prawdzie nie jestem ci wcalenie jestem ci wcale	Powiada, że ma kupca w Warszawie, co już daje 50 rubli z odstawą. Tylko, powiada, niebezpiecznie taką rzecz wozić, a zresztą naszej partii oni niby dają pierwszeństwo, bo rzecz nasza, a tamci są Żydy	Prawda a tym dzieckiem jest twój siostrzeniec.	Przeczytałeś to w gazecie?	Przypadkiem, przechodząc około lichéj garkuchni, w któréj niespodzianie ich spostrzegłem Ten artysta czy nie artysta upatrzył tam sobie bardzo ładną dziéweczkę, którą pewnie za model sobie wybrać musiał.	Pójdę tam. Nigdy nie widziałem waszej fabryki.	Później, później Czy to już wszyscy, którzy przybyć mogli?	Szczególniej dla tych, którzy dawno chleba nie jedli	Tak jest	Tak. Wówczas możesz powiedzieć: tout est fini!tout est fini (fr.)	Wtedy pani powiedziała mu, że jej syn wyjechał w podróż... na wiele lat...	Ależ wiem. Pani mówi o wielkim poecie.	Bij, zabij!	Choćby tutaj.	Dobrze więc. Grajmy dalej!	Eliezer! Czy tam wszyscy Izraelici koszery zachowują?	Ja bym chciała mieć twoją fotografię, Will, ty dzisiaj mocno wyglądasz	Jaki?...	Jestem niewinny.	Książki, wykazy prowadzę starannie...	Mój Włodku...	Na białe kolana CharytekCharytki (mit. gr.) rzekł Petroniusz.	Ni, w Sikorowym obejściu naszczekują	Nieźle grasz diabła!	No, bo mecenas Kulesza jest prawie dwumetrowego wzrostu.	Panie, o dziesiątej!	Robiłbym ja za ciebie, Jaguś, robił...	Wierzę, bo pan czyta swoją własną książkę.	Więcej jakwięcej jak	Wysadzić wyspę!	Z Brzozowej.	Za pomocą ognia albo ukropu.	Zarozickizarozicki (gw.) przyjdą. wiecerzać. O... widzicie, jak razjak raz (gw.)	Zatem?	Zdrawstwujtie.	Żadnego z was.
Tak jest, mojéj zaraz to pani wytłumaczę. Hrabia Filip widział mnie owego wieczoru na Monte Pincio, rozmawiającego z panią... dał mi do niéj polecenie, a ja go nie spełniłem, przez... nie wiem dlaczego, bo nie przez złą wolę.	Jam prawie na to patrzył a nie wiem jeszcze czy to prawda, czy kłam. Człek taki poważny i stateczny, dzieweczka do klasztoru przeznaczona...	Co? Jak to do domu? Chcesz uciekać? O, gdyby to wiedział pan Sesemann! Uciekać z jego domu? Biada ci, jeśli się dowie! Czegóż ci tu brak? Wszyscy cię traktują znacznie lepiej, niż na to zasługujesz! Czyż nie masz tu, czego dusza zapragnie? W całym życiu nie żywiłaś się tak, nie mieszkałaś i nie miałaś takiej obsługi! Prawda, że nie?	O, nie! Nikogo. Kogo trzeba było, już sam poinformowałem. A czy wasi czeladnicy tu nie zajrzą, do komórki?	Bliźnięta-Żeglarze i Złota Pani w ogóle już nie przyszli Nora była, ale to już nie ta sama Nora, zmieniła się.	Już w tym właśnie, co mówi ojciec o braku pychy, jest pycha, ale tak można się bawić aż do nieskończoności. Mów, księże, mów wprost do mojej samotnej jaźni, poza tym pokojem, poza tym domem, w abstrakcji od papy, kochanków i całego świństwa mojego życia.	Ależ naturalnie. Ja nie jestem zazdrosny. Jesteś zbyt bogata wewnętrznie, żebym mógł mieć do ciebie pretensję, że rozdajesz swoje skarby. Ale gdyby nie to, co było dziś, nie wiem, czy byłbym tak bardzo pewnym siebie	Jakie to szczęście, że on do pani nie wszedł!...	Mój biedny przyjacielu nie ma jeszcze nic straconego, oddalam się na rok tylko. Potem nikt mi nie może zabronić ująć znów za miecz, a nie zabraknie mi królestw do zdobycia, ani hrabstw dla ciebie.	Więc to jest podziękowanie za moją życzliwość? Od tej chwili może pani być pewną, że do osobistych jej spraw mieszać się nie będę, choćby...	Ale od czegóż dowcip? Azaliż nie ma już głów na karkach między Sarmaty! Stary, jeszcze z Naczelnikowskich czasów kapitan strzelców, imci pan Stanisław Wosiński, który prowadził garsteczkę pospolitaków z ziemie Wielońskiej, nie chwalęcy się, spędza w nocy chłopstwo okoliczne pod mury forteczne, każe temu pospólstwu rozpalić mnóstwo ognisk i uwijać się pejzanom koło ognia, żeby się wydawało, że liczne pułki piechoty oblegają Częstochowę. Dechamps znowu ze swojej strony strzelcom konnym rozdał znaki i epolety grenadierskie i partię ich wysłał do Niemca, żeby, prawi, twierdzę poddawał bez namysłu a zwłoki, bo w przeciwnym razie natychmiast szturm przypuszczony będzie i wtedy załoga co do nogi w pień wycięta.	Ja? Chyba bym był z rozumu obran! Kudak minąłem i anim wystrzelił, choć mnie stary ślepiec armatami stepom oznajmiał. Mnie na Ukrainę było pilno, nie do Kudaku, a do ciebie było mi pilno, do starego druha, dobrodzieja.	Ależ najchętniej; to bardzo ładnie, żeś o tem pomyślał. Ale ty mówisz: „u siebie w domu”; ten głupiec zatrzymał mieszkanie za drogie, to nie możliwe, trzebaby mu znaleźć jakieś dwa pokoiki. Zdaje się, że on wciąż ma apartament za jakieś sześć czy siedem tysięcy.	Chcę wam to co mam najdroższego powierzyć powiedzcie mi, zaręczcie że chyba z życiem stracicie to co wam dam do przechowania, że nie dacie sobie tego wydrzéć siłą, że mi będziecie strzedz mego skarbu, honoru mego jak...	Brawo! Doskonale! Pouprzątać, chłopcy, z pokoju rzeczy zbyteczne, żebyśmy mieli sporo miejsca! Hej-ho, Dick! Hej-ho, Ebenezer!	O co, o co? O to, że mógłby taki drab rzucić się na panią i zrobić z nią wszystko, coby się mu podobało. Rozumie teraz pani?	Ale ci, którzy to robią, muszą być chyba chrześcijanami?	Ale nasze plantacje, ptaszarnia, zagroda i w ogóle wszystko! W kilka godzin mogą to wszystko spustoszyć, zniszczyć.	I to, żeś podły?	Jacka? Jacek to mój kolega gimnazjalny.	Jako motyw do rodzinnego...	Już chyba nie.	Naprawdę Zośka pojechała do ciotki?	Nie pragnąć niczego! Święte i wielkie słowo, aż nazbyt często i świętokradzko nadużywane, byt wszechogarniający, niezmienny, pełny, istotny, błogostan ostateczny, pierścienia przemian zamknięcie: Nirwana. Bóg jest otchłanią, otchłań jest Bogiem, i my do Boga wrócimy!	Szajbler! Silberstein! Gromany. Gajery! Poznański! Heinzel! Szylle! Bielszowski! Krusze-Ender! Kunitzer!Szajbler! Silberstein! Gromany. Gajery! Poznański! Heinzel! Szylle! Bielszowski! Krusze-Ender! Kunitzer! a oni żyją, tyją i to co zawsze robią? Pozawracali nam głowy inteligenci, delikatne panny, komitety! Strajki, organizacje, bibuła, gadanie, gadanie	To zależy, ile będzie kosztować.	Wiesz, o tym także już myślałam! Teraz Teodor odjechał i jego pokój jest próżny. Ma osobne wejście z podwórza.	Nie żaden signor, po prostu Michele, i to dość surowo. Przecież jestem służącym, powinieneś mnie nawet nieraz złajać.	No cóż, Chrystianie? Jak się zdaje, dzisiaj nic już nie usłyszymy.	O! zawołał Rupert, czego się tak ciśniesz do mnie Bartłomieju i machasz rękoma?	Ja chętnie, ale tobie zaszkodzi. Już lepiej zamów risotto. Tylko że tutaj nie potrafią go przyrządzić należycie.	Jak to błąd?	Jak to! Miałoby istnieć przejście?	To znaczy po prostu, iż ksiądz ma oświadczyć, że chce opuścić dom panny Gamard	Nie wiesz jednak może, że zanim Emilka uciekła z domu, była miłosierna dla niej, pomagała jej wraz z Hamem. A i to dodać muszę, że wówczas wieczorem, gdyśmy rozmawiali w oberży, podsłuchiwała u drzwi naszą rozmowę.	W feralny dzień zajęto to mieszkanie, bo zdaje mi się, że niejeden rad by tu nie być! Może tu niegdyś było więzienie i bakterie buntu jeszcze się gnieżdżą.	Nie tyle interes, ile propozycję... Właśnie kiedy dowiedziałem się, żeś chory, przyszło mi na myśl... Uważasz... tobie potrzeba dłuższego wypoczynku, usunięcia się od wszelkich zajęć, więc przyszło mi na myśl, czybyś nie zostawił u mnie tych stu dwudziestu tysięcy rubli... Miałbyś bez kłopotu dziesiąty procent.	Myśl dobra na noc choć jedną będę pospolitym człowiekiem jak drudzy...	Niech lecą, odnajdziemy je na dole. Gdzie są świece?	O! nie lękaj się, nikt ci jéj tu nie zbałamuci. Trzeba tak wielkiego męztwa jak twoje, aby się ważyć na takie szczęście.	Grimaud weź tych panów podnieś i ustaw rzędem pod ścianą, włóż im kapeulsze na głowy a fuzje wpakuj im w łapy.	Otrzymasz z nich zupełnie prawnie ładną część, drogi Rinaldo, a może podejmę małe polowanko na ludzi w twoim towarzystwie...	Pewno, że łatwo! A wy mnie, towarzyszu, nie straszcie, bo nie wiadomo, kto z nas lepszy komunista, wy, czy ja. A podrugie, czego wogóle odemnie chcecie?! Co ja takiego zrobiłem, że mnie bierzecie na spytki?!	Wszystko tam przeżył: oświecenie, czynienie cudów, ekstazę, wszystko. On nie twierdzi, że te rzeczy się tam nie dzieją.	Co ty możesz o tym wiedzieć A zresztą owszem, nie niepokoję się. Nie umiem się niepokoić Nie umiem sobie wyobrazić, że może się stać coś złego. I w ogóle wcale sobie tego wyobrażać nie trzeba. Nawet nie wolno	Dla strachu ja się nie cofnę rychléjby mnie groza znęciła ku sobie.	Jeśli mnie pan podprowadzi, zobaczy pan jak mało się różnię od tamtych zmarłych. Chodź pan.	Wystawwystawić sobie coś (daw.) zaręczał Gerwid i pytał mnie się, czy i u nas panny jeszcze tańczą polkę.	Czego on może chcieć z tym Marokiem? Wie dobrze, że Oriana nie może nic w tym zakresie.	Moja ty, moja! A! Jak tu obco i straszno! Jak ja tu żyć potrafię! Nie opuszczaj mnie choć ty jedna! Nie mam nikogo! Te straszne sługi napadły mnie jak zbóje. Słyszałaś ich śmiechy? Ta starsza, jakie ona ma oczy! Ukąsiła mnie wzrokiem.	Przecież nie mówiłem, że właściciel tego statku jest przemytnikiem.	Taki ratler bardzo by mi się podobał A ile też kosztuje taki piesek?	...powiedziałaś, że będzie nam dobrze razem.	A co cię tam najbardziej interesuje?	A obaczywszy siedzącego w pradziadowskim gnieździe szczygiełka udałem się za książkami i razem z nimi znalazłem gościnę...	Ach, Nanon, czemu on wraca przez Paryż, kiedy wyjechał przez Saumur?	Co... co... co?... Puls przeszło sto?... Miałeś pan dziś gorączkę?...	Kto tam?	Musi być bardzo inteligentna	Mówię przecież panu.	Nie wiem ale nie zdaje mi się, bo ten Ramon jest nam współczesny, a owa historia wydarzyła się w epoce batalii pod Roncewalem.	Nie wiem, czy służba urządziła panu dobrodziejowi wszystko jak należy?	Panie sześć milionów Egipcjan, a ja i moi przyjaciele przed innymi zgodzimy się, ażebyś czerpał z tamtego skarbca. Ale... nie łudź się, wasza świątobliwość!... Bo stu najwyższych dostojników państwa oprąstu najwyższych dostojników państwa oprą się temu	Tak, a przynajmniej przypuszczam. Obrali sobie siedzibę, jedną przy ulicy Vaugirard Nr. 25, drugą przy ulicy la Harpe Nr. 75.	Ty myślisz, że ona o niczym nie wie?	A co będzie z Zaleśną?	A no... Bóg strzegł.	A więc użyliście siły moralnej?	Ach, comme tu prends feucomme tu prends feu (fr.) rzekła z dąsem.	Berenice! Ostryg, cytryny, masła i szampańskie	Broń Boże.	Czego jeszcze stoicie, tatulu?	Czy Agnieszka...	Czy ja wiem kto? Zła wróżba i serce moje.	Dobrze, panie doktorze.	Dziecko, Serce, Miłosierdzie, Ojciec odrzekł Börje.	Gdzie? tu?	Ho, ho! ScewolaScewola mruknął Wentzel.	Hrabia przyrzekł trzydzieści tysięcy franków słynnemu szkockiemu lekarzowi, który go leczy w tej chwili	I cóż, co myśli Benedykt?...	Jest! Jest!	Jestem jeszcze kawalerem, łaskawa pani.	Kto wie, co gorsze: Żyd czy szlachcic	Kto?	Nic straconego. Wkrótce będę w Warszawie znowu.	Nie gwiżdż, panie Michale!	Nie pożałowałaś tego, Maryo,	Oczy swoje mam i miarkuję se zdziebko...	Od dawna nikt w tej izbie nie mieszkał	Operowy! tak. Trumnę zarzucić kwiatami, konia ubrać w czarną kapę i pióropusz, czarne płaszcze dać chłopom, przybledzić im twarze, cudownie, cudownie!	Puść go.	Tak? Skończyłeś robotę?	Tatku...	Tym, co Krzyżaki przyślą, psa lepiej posmaruj, nie zaś rycerzyka, którego miłujesz. Ale ja dam ci co innego.	W imię Ojca i Syna, i Ducha! Zygfryd? Krzyżak?	Wasza Dostojność znajdzie w seminarium stu dziewięćdziesięciu uczniów o wiele godniejszych Jej zaszczytnego uznania.	Wcześnie! Ile też panna Nina ma lat?	Więc odgadłem?	Zapewne tańczyć będę w tych przedpotopowych sukniach, które butwieją w szafie...	Zerwikaptur z Myszykiszek.
Z mojego kapelusza nic się nie leje! Bo kapelusz nie śnieg! Z gorąca się nie topi!	Ja szybko trawię w moim żołądku nic się nie zależy. Ja, kolego, wsunę na przykład miskę knedli ze schabem i kapustą, a za pół godziny więcej ci po tym wszystkim nie wysram, jak jakie trzy łyżki. Reszta gdzieś tam we mnie przepada. Mówią ludzie, że takie bedłki, jak na przykład kurki, są niestrawne, że wychodzą nienaruszone, więc można by je wymyć i przyrządzić z octem. U mnie przeciwnie: nażrę się tych kurków tyle, że inny pękłby chyba, a gdy idę za stodołę, to tyle tam wszystkiego, co w pieluszce półrocznego dziecka. Reszta też się gdzieś gubi we mnie. Powiem ci nawet, kolego że we mnie rozpuszczają się ości ryb i pestki śliwek. Pewnego razu umyślnie pestki liczyłem. Zjadłem siedemdziesiąt knedli ze śliwkami, nie wypluwając pestek, a potem za stodołą grzebałem w tym wszystkim patykiem, odkładałem pestki na bok i liczyłem. Połowy się nie doliczyłem, rozpuściły się we mnie.	A tak, tak: narodził się w roku śmierci wielkiego króla.	Ach, ten Beppo! Jakiż to szlachetny człowiek! Tak się dla nas poświęca. Moja Ludko, czy ty aby doceniasz to, co on dla nas robi?	Ach, władco nasz! Od chwili gdy zostałeś panem Egiptu, zbrodniarzami są ci, którzy ośmielają się widywać ciebie i nie zdawać sprawy z tego, o czym raczysz mówić...	Bo widzisz, jego żal inaczej się wyraża. Teraz, kiedy siedzi tam sam z siostrą u kominka jest smutny, lecz niechbym się tylko pokazał, byłby...	Coście wy za jedni? Skądeście się tu wzięli?	Dobrze! lecz tamte twoje pieniądze przepadną. Przecież nie odważysz się po tym wszystkim ukazać w Bristolu?	Głupstwo pieniądze! Ale kawałeczek serca swego zgubić może po drodze. Do widzenia, Maryniu... kłaniaj się ode mnie czarnookiej bogini...	I owszem! chłopiec się był utresował u nas, niczego! Słyszę, kobiety za nim szalały, ale pod koniec źle o nim mówiono, szulerował, brzydka rzecz...	Jak ci się zdaje, czy ten podprokurator nie miał w tym własnego interesu, aby list zniszczyć?	Jak stół, jak stołek, talerz lub kłębek nici. Zdaje się go nie widzieć, ale i nie unika, zawsze obojętna, apatyczna. Musi go to gryźć, ale to jego rzecz... A! ot, masz ją! ta, co wchodzi na prawo.	Jest to pewien starzec z przedmieścia Saint-Marceau, wydatkujący tak jak i ja, nieborak, tylko dwa luidory na miesiąc. Biedak ten, z którego wszyscy się śmieją, nazywa się ojciec Goriot.	Krótką bo asindziej masz pamięć, odparł wojewoda; ale to nie dziw przy tylu interesach i tak czynnem życiu. Należy mi się pięć tysięcy dukatów z procentami...	Miłosza, złamanego starca, nie mamy się co lękać... będzie na grodzie swym siedział spokojny... a z Niemcy gdy dla prawa naszego bić się potrzeba, co czynić!	Możecie, czego chcecie, próbować bo ja już z mojej apteki, co tylko było do dania, wyczerpałem; nie sądzę, żeby się to na co przydało... Na koń siąść bodaj czy mu siły pozwolą. Dać go do jednego z tych gródków, w których dzień i noc czuwać potrzeba.. to nie spoczynek... No, ja nie wiem,	Myślałem o tym zresztą te suknie są zbyt wykwintne, nie chodzi się tak u nas na wsi, to by mogło zwrócić uwagę. Kupię panu jakie ubranie u Żyda. Wasza Ekscelencja jest mniej więcej mego wzrostu, ale szczuplejszy.	Na mnie teraz kolej Pojąłem za żonę tę kobietę, gdy była młodą dziewczyną, wziąłem ją pomimo woli całej mojej rodziny; otoczyłem dostatkiem, dałem moje nazwisko; aż pewnego dnia przekonałem się, że jest piętnowaną; ta kobieta ma wypalony kwiat lilji na lewem ramieniu!	Nie dziwię się wam, bo i ja jestem rozbałamucony. Nudniej mi teraz będzie samemu w Głębowiczach.	Nie łudził się pan głos mego obowiązku nie przemawiałby może tak silnie, gdyby nie ta skłonność, o której pan wątpi; ona to właśnie każe mi widzieć nieszczęścia wiszące nad naszym związkiem.	Nie, to niemożliwe, odjechał powozem, zresztą obraził się na mnie.	No, niech się pani nie boi! Rozstajemy się z panią my, to znaczy sekretariat, a pani dostaje awans i hm... perspektywy!...	Wie pan że pan mi się podoba.	Więc, proszę pań, panna Cecylia chciałaby zostać nauczycielką pensji w Jazłowcu... I dlatego zwracam się do towarzystwa, ażeby towarzystwo przez swoje stosunki wyrobiło miejsce pannie Cecylii (nazwisko powiem kiedy indziej) w Jazłowcu.	Zowię się Róża Mitchel i mieszkam narazie East ulica 30, nr. ..... Przybyłam niedawno z rodzinnego Nowego Orleanu i poszukuję stosownego mieszkania.	Że gdyby się było stało wedle sprawiedliwości, wizyta w Châtelet należała się nie mnie, ale tobie.	A cóż zrobimy z inżynierem Wajdlem?	Ależ nic, nic... Chciałbym tylko powiedzieć w tej chwili słów kilka memu pomocnikowi. Oto wszystko.	I cóż z tego?!	No, no! A za cóż wy do tej Ameryki pojedziecie? Macie gdzie pieniądze schowane?	Więc Ogniskiem Wolnych, albo dla związania instytucji z pismem: Ogniskiem Niezależnych, co? Nikogo tu bowiem nic nie będzie obowiązywało, a będziemy mieli organizację, firmę, markę, głos! Co?	A nie zapomniałże posłać mi obiecanych cegieł do Grange-aux Belles?	Ale przecież ty stoisz tam na galeryjce i obracasz kierownicę?	Ale sztuką, pytam?	Ale to musiało drogo kosztować!	Ale, naprawdę, piękna.	Babcia mnie nie potrzebuje? Pójdę odwiedzić Wincentego.	Bardzo pięknie. No, a ojciec wie o tym?	Bo co?	Byle jak	Chmiel przykazywał i Krzywonos przykazywał. Ty dobrze widziała, że będzie wielka wojna, bo to samo ja w Barze w piśmie od Chmiela czytał.	Chłopy polskie rzecze inny w głupkowatym zapale.	Co tam jest u księżnej Marii?	Czekaj tatka latka...	Daj mi spokój, już ci przecież powiedziałem, że nas dopędzą w porę.	Do mnie chodź, pieszczoszku. Wspaniale ugoszczę, jak prawdziwego braciszka mojego.	Dobrze, kochany panie Stanisławie. Przyjmuję dwadzieścia procent, bylebyś mi mógł wypłacić z góry.	Dobrze.	Dziękuję, dziękuję... Ach, jak dziękuję...	Głupiś, mój kochany. Franka, przyprowadzić na obiad Tolę!	I ona pozwala?	Ja nie chcę, żeby strzelano z pistoletów koło mego domu Chcesz pan powystraszać sąsiadów i sprowadzić mi na kark całą policję?	Ja nie pójdę!	Ja proszę o trzy krople; nie możemy wypić wszystkiego.	Jak nie mam, to z jelit sobie nie wypruję.	Kobieta! szepnął regent, zawsze kobieta, począwszy od raju; jestem pewien, że Judasza poduszczyła zła niewiasta.	Konie masz, porządekporządek (daw., gw.) koło, wokół. chałupy. Niezgorzej płacą	Kopyta nie kopyta... Ale ciągle po górach chodząc takie sobie odciski i guzy porobiłem, że jak kopyta wyglądają...	Kto utrzymuje te groby?	Któż go pani dał?	Ma rację	Maksymilianie, mieliśmy być dla siebie tylko dwoma głosami, dwoma cieniami.	Milczeć, złodzieju! Milczeć, ty szwabska mordo! ty szakalu!	Może i zaszkodzi.	Może on tam gdzie czyha!	Może pani była jednocześnie z panną Zaleską?	Możesz nawet napisać: milordzie	Można jej uniknąć milczeniem. Nie jestem zaczepnego charakteru.	Mów, mów.	Na koń Sorokę!	Na pohybel tobie! Warteś, by cię na szablach roznieść.	Nie, jutro nie! Wie pan? Oddam teraz dziesięć tysięcy franków.	Nie, nie boli	Nie. Najchętniej zalałbym piwnicę wodą.	Nie... trochę... trochę...	Niech mnie pani nauczy jak	Niech pan Chwastowski nie wzywa imienia Pana Boga nadaremno.	Niestety, mościa księżno nademną téż ludzie litości nie mają.	Nu, co to będzie? tu był gwałt, mnie pobili, ja skargę wnoszę! Ja dał pieniądze, oddajcie pieniądze!	O Turku!	O!	Owszem, była. I pod pewnym względem sprawiła mi przyjemność.	Owszem, piję.	Pan ma dużo humoru czy już jest szósta?	Pewnie, że nie byłoby inaczej!	Przeciwko takiej niegodziwości wiemwiem w oryg. p. de Basche. Opowiadanie to, tryskające werwą i humorem, stanowi ciekawy komentarz do ówczesnych stosunków prawnych..	Przejezdny jakiś. Szwed pono. Z samym nie gadałam, jeno z dworzaninem jego, który polskiego języka uczony...	Przesada? A ty, powiedz mi, aniołku mój, czy dla mnie nie wszystko jedno, jakich obyczajów jest ten tasiemiec, co mnie zjada. Porządni ludzie. Duszę oni mi, ci porządni ludzie, wyciągnęli. I teraz ja umierać będę bzdury. kładł, że ja oto teraz i umierać będę, same śmiecie w duszy mając. Trójca Święta, dusza i tak dalej bez końca.	Przewielebny Ojcze! Przenikniona gorącą i serdeczną tęsknotą ku Bogu, w związku z Panem naszym, Jezusem Chrystusem chcąc resztę życia mego spędzić na adoracji Przenajświętszego Jego Sakramentu, przy zachowaniu reguły św. Franciszka, proszę cię kornie, Ojcze Przewielebny, o łaskę i przywilej zakonnego habitu.	Przysiągł mi to.	Przyszlibyśmy tu o wiele wcześniej gdyby nie to, że powaby twej rodzinnej mowy, o Parnezjuszu, oczarowały tego młodego obywatela.	Sakyki, kad esi nuo rubežeus; o kuo?	Słucham, panie Fix!	Tak, i z teatru, i z za kulis, i z domu	To mi kawalerska fantazja! Zupełnie jak ja, kiedym był młody, choć i dziś jeszcze wigor w kościach jest! Co tedy porabiasz w Warszawie?	To prawda, to prawda! z dzieckiem nie sposóbnie sposób	To proste: był u mnie na obiedzie pan Danglars.	Zaadoptował cię widocznie	Zostaje panu zdobyć ostatni stopień niech pan przestudiuje kodeks grzeczności, a będzie pan skończonym gentlemanem.	Światła
Polak, ładny Polak, co jak zaczął drukować swoje bojki, to mi połowę towaru zwrócili z Rosji, powiedzieli, że paskudztwo, że Bucholca lepszy. To Polak tak robi! on psuje handel, on tym głupim chamom daje takie desenie i kolory, coby je wzięła każda hrabina, po co to? na co? Co ja straciłem przez niego! co straciłem, co stracili nasi. Przez niego co stracili te biedne tkacze! on zjadł starego Fiszbina, on zjadł trzydzieści innych firm. Ty mi nie mów o nim, bo mnie wszystko w środku boli, jak sobie ich przypomnę. On jest gorszy od najgorszego Niemca, bo jeszcze z Niemcem można pohandlować, a on jest pan, on jest wielki dziedzic!	Nie ale to przyjdzie z czasem. Po pierwsze, mało jest krawców damskich; jeden albo dwóch; Callot, mimo że zanadto kocha się w koronkach, Doucet, Cheruit, czasami Paquin. Reszta to ohyda.	Stosownie do rozkazu Sara poszła z dzieckiem do izby czeladniej. Tam służebne, z litości, odstąpiły jej świeżą matę, ale Sara nie położyła się spać, tylko przesiedziała całą noc z dzieckiem na kolanach.	Jak ci się zdaje, jakim sposobem doszedł do tego dostojeństwa?	I cóż z tego? Jeżeli stałem się praktyczniejszy i rozsądniejszy, to nie znaczy, żebym się zmienił względem ciebie.	Już pani jesteś w towarzystwie. O gażę to się którego dnia umówimy.	Poddajmy się jego świątobliwości?... Na to zawsze będziecie mieli czas!...	Rebe! Rebe! On zasłonił się dzieckiem! Dziecko to bardzo go kocha!	To się i w tym poprobujemy.	A teraz, kochany panie Cavalcanti, jak to było z tym nieodżałowanym synem? Mówiono mi bowiem, że pan jesteś kawalerem?	Nigdy bym nie była pańską żoną. Za mało dobrze jest pan urodzony i wychowany. Pan jest nędzarz. Koło pana jest ta atmosfera biedoty, która na nic sobie pozwolić nie może. Mógłby pan być co najwyżej jednym z moich kochanków i to koniecznie jednocześnie z którymś z pana przyjaciół.	Może być ale mnie się Mason nie podoba właśnie przez to, co Prout uważa za jego zaletę. Jest faktycznie zbyt gorliwy.	Niechaj nie szydzi panna Ewarysta, bo zaraz dowiodę, iż obce mi być musi wszelkie uczucie trwogi. Wspomniałem już o religii własnej, a teraz dodam, iż przy waszej pomocy, to znaczy pani, Jacinta i kilku innych osobników, zamierzam mój system rozpowszechnić gwoligwoli (daw.) bronił się Yetmeyer zawzięcie.	To się przecież na opiekuna skarżyć nie możecie	Tak wdzięczna jestem panu za ten zapał i za otuchę. Nie ma pan pojęcia, jak bardzo jestem przywiązana do tego najlepszego na świecie człowieka, jak go kocham. Nie może pan sobie nawet wyobrazić, jakie on ma serce.	A potem w kawiarni, co? Więc do widzenia.	A, to z pewnością cykl, o którym mówił nam Elstir, największy malarz współczesny	Do Remsenów? Cóż w tem jest znowu?	Najjaśniejszy Panie, to fatum	Nazywają to astralnym condominiumastralne condominium (łac.)	Niech mnie szlag trafi, jeśli to prawda! Beetle, daj mi młotek!	To i z Podlesia możem wykupić i przegnać!	Szalenie cię kocha... Ty nawet nie domyślasz się...	Widzi pani, pani jest w tym położeniu, że może ją lekceważyć, ale ja muszę się z nią rachować!... I czy wie pani, jak ona skorzystała z rozmowy o samodzielności kobiet?... Oto żąda, aby jej córki uczyły się malować pastelami i grać na cytrze, a przede wszystkim, ażeby jak najprędzej wyszły za mąż.	Wywieszam ogłoszenie, że kto chce należeć do kooperatywy, niech przyniesie pięć centów. Raz na tydzień urządzam posiedzenie, żeby powiedzieli, co kupić. No i kupuję, biorę rachunek, no i każdy bierze, ile chce, z rabatem, a potem kupuję coś innego. Nawet mogę nie brać od nich pieniędzy, bo mi zostało siedemdziesiąt osiem centów.	Nowy rozkaz waszej świątobliwości bardzo zmienia plan pierwotny Jutro nie zajmiemy Labiryntu... A gdyby i w Memfis świątynie ośmieliły się stawić opór, nie mamy nawet taranów do wybicia bram...	Bo mnie mówi serce, że to musi być asyryjski wysłaniec czyhający na zgubę jego świątobliwości...	Dopiąłem swego! Czary działały! To moje pierwsze naukowe odkrycie.	Dzięki, o, dzięki stokrotne, panie Copperfield, za te słowa! Prawda to i jakkolwiek maluczki jestem, czuję, jak wielka prawda! Dzięki, o, dzięki, panie Copperfield!	Należy albo i nie należy, to jeszcze nie wiadomo, to już urzędniki rozsądzą.	Nie lepiej to było nam sprzedać grunt?...	Wszystko jedno! Dzieci nie powinny przyglądać się kobiercowi na warsztacie tkackim, póki deseń nie stanie się wyraźny. Wierz mi, Przyjacielu całego świata, czynię ci wielką przysługę. Oni nie zrobią z ciebie żołnierza.	Ta tajemnica nie należy do mnie Gdybym nawet miała prawo, może nie wyznałabym ci jej dziś jeszcze. Cierpiałam dziesięć lat niewysłowione męki...	Od dzisiaj będziesz pan u nas. Müller dawał mi dobre referencje, dajemy panu miejsce. Pan umie po angielsku?	I cóż! jak ci się wydaje?	Jesteś mistrzem w żebraniu Nawet czterdziestoletnie doświadczenie nie mogłoby cię uczynić doskonalszym. Pewno bardzo wzbogaciłeś tego starucha?	Zdaje się, że po prostu odkryto jakiś bonapartystowski spisek.	Głownią od pistoletu dała mu między oczy, a że się wonczas przyzostali, nikt nie widział i nikt nie gonił. Jednego konia wilcy jej zarżnęli, drugi się utopił pod lodem. O Chryste miłosierny! Szło niebożątko samo przez bory, nic nie jedząc, nic nie pijąc!...	Pan nie zawrócisz w głowie umieniem!	Powiedz lepiej: dlaczego oni w ogóle modlą się, kiedy ich nikt nie słyszy?	Proszę jechać i nie wtrącać się w nieswoje rzeczy.	Wiem z najlepszego źródła, że jej ojciec ma olbrzymią fabrykę towarów łokciowychtowary łokciowe (przestarz.) rzekł pogardliwie pan Tomasz Burdon.	Ależ nic się przecie nie myśli, nie robi.	Jakiż byłby twój plan, gdybym musiał pozbyć się ich?	Nazywała cię stryjem.	Pan także wierzy w duchy?...	Nic mi nie jest... nie widzę jeszcze jasno... rozwidnia się! postrzegam! W istocie... śmierć mi zagraża niechybna, którą tylko cud bogów odwlec może... tak jest! przyszła godzina libacyi bogom podziemnym i ofiary Eskulapowi...	O kim pan chcesz, ale nie o nas, ale nie o mnie! dodała ciszej.	Czy nie było ci straszno za pierwszym cięciem?	Zagłodził się już, nie należy go piec, kiedy nie żyje. Zrobię mu całun, pochowam w grobie i nigdy nie będę mieć innego ptaka, nigdy mój Pipie! Bom tego nie warta	Będę szczęśliwy, jeśli i pani zechce tak myśleć o mnie. Ja jestem człowiek bardzo pani oddany, bardzo!... Chciałbym mieć choć przyjaźń pani... Czy mogę na nią liczyć?	Ja sam widziałem, jak przed dwoma laty zbił pisarza, który ściągał z chłopów niesprawiedliwy podatek...	Ja wcale tak nie sądzę	Jak chcesz ale pamiętaj, że masz co dzień przysyłać mi kilka słów: jestem zdrów, mieszkam tu a tu, i tyle...	Pewno patrzył na mnie przez swoją wielką lunetę. Może gdybym był podniósł rękę albo i jeszcze później. Żałuję, że nie podniosłem ręki tamtego rana.	Teraz już pani tego nie będzie używała. Trzeba pić koniak i mleko.	Popularność tę zawdzięczam nie temu, że jestem lekarzem, lecz temu, że byłem pacjentem	Czy podobna, ażeby zagasło słońce Egiptu?... Ażeby umarł ten, który sam był oddechem i życiem?...	Cóż dziwnego? Fenicjanki mógł poznać w Sydonie, tutaj zaś woli Egipcjanki. Głupi jest ten, kto na Cyprze nie kosztuje wina cypryjskiego, tylko piwo tyryjskie.	Dobrze, synku!	Dėde, kažin ko po mūsų lauką valkiojas lenkstudentis.	Gadajcież, panie, kto mnie woła, bo nie pójdę!	Ja bym miała chcieć samotności!	Jak?	Kto go wie, czy on i tu na mnie napadnie?	Morusek byłby najpiękniejszym kotem na świecie, gdyby w ogóle nie miał uszu	Mądry odgadnie snadnie, głupiemu na myśl nie wpadnie.	Nie lubię.	Nie wróci	Nie zaprzeczam temu.	Nie.	Probowałam już, proszę pana, ale drzwi wewnątrz zamknięte.	Żegnam pana i... dziękuję za wyjaśnienia	Ale Dosia! z tym rozumem!	Ale jaki?	Ale może pozwoliłaby ją podnieść	Byście nam dali odejść.	Co za konie?	Co zaś?	Gwes, podle kutra.	Jadą z Woli!	Jestem tkaczem.	Już ściął!	Kochasz więc innego?	Małżeństwo, Decyzja	Niezadługo... może jeszcze przed wakacjami.	O tak! W samym sobie.	O!	O! Rekuza!	O, proszę...	Pani zanadto zajęta jest osobą swego szefa i dlatego przegapia robotę.	Pański artykuł był w „Le Figaro”?	Prawie nic	Tak jest.	Tak, tak wiem o tem, ma tam jakąś uwięzioną.	Tak. Zapisane jest na mnie, lecz w razie rozwodu byłabym nędzarką.	Typ niższy!...	W sensie?	Wie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an SieWie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an Sie (niem.)	Zwolniła mnie komisja lekarska.
Nic nie zrobiła kobiety nie są od tego, ażeby coś robić; nie na darmo zajmował się przemytnik swoim uczciwym rzemiosłem; dorobił się przyzwoitego zajazdu, w którym gospodarowała żona. Czekała cierpliwie na męża, wiedziała, że taki nie zginie. Otóż w trzy tygodnie po ślubie zajechał przed „Odgłos Dzwonów”, tak zwał się zajazd, jakiś człowiek pokryty kurzem.	Cichaj! Nie wtrącaj się! Toć miasto całe w radości wielkiej żyje, że Elżusia pomorskaElżusia pomorska, właśc. Elżbieta pomorska (ok. 1346–1393) córka. a naszego miłościwego pana wnuczka, onej pięknej zgody stanie się koroną, poślubiając cesarza Karola. Przypominam sobie jak to przed ośmiu laty ojciec ją do Krakowa na wychowanie przywiózł, gdy go małżonka odumarła. Wiedział, że sierocie lepiej będzie u dziadka, więc mu też pod opiekę skarb swój oddał. Rosło to w naszych oczach jak na drożdżach, a nikomu, ba, nawet królowi miłościwemu nie postało w głowie, że cesarzową niemiecką hoduje.	Ale ma rację pan Bal coś nieludzkiego jest w tym człowieku. Nigdy mnie jeszcze od nikogo tak nie odrzuciło od razu, jak od niego, a także już ludzi widywałem niemało. I w rzeczy, to to była właściwa przyczyna, dla której nie chciałem mówić do niego i porwałem się był od stołu, bo na koniec co by mnie tam szkodziło, że się błazen jakiś nie opowiada?	Powiedziałem, że nie umiem się bawić! Mówię wam tak, jak jest. Ja nie kłamię nigdy.	Wasza miłość krzywdzi nas, bo my, pamiętając na stan nasz, chłopskim procederem się nie bawim. My koni nocą z niczyich stajen nie wyprowadzamy. Co innego z łąk stadko porwać albo zdobyć. To wolno i nie masz w tym ujmy w wojennych czasach dla szlachcica. Ale koń w stajni święta rzecz, i chyba Cygan, Żyd albo chłop go ukradnie, nie szlachcic! My tego, wasza miłość, nie czynim. Ale co wojna, to wojna!	Waldy, słuchaj, jeśli mnie kochasz i chcesz udelektować Barskiego, to właśnie wracaj. Nie rób sobie z niego nic, ale to nic na owinięcie palca, to będzie najlepsza kara dla tego mamuta. Nie wiem, czym ci dokuczył, i w ogóle dziwię się, że to zrobił, bo diablo podkopał szanse swej córki, nawet w zwykłych warunkach niekiełkujące pomyślnie. Ale nie poznaję ciebie, Waldy! Dawniej sam pokazałbyś plecy Barskiemu. Z twej irytacji wnoszę, że zaszło coś ważnego.	Nie, wy mnie posłuchajcie bo ja żonaty człowiek. Taki generał był rzeczywiście w Moskwie, Zybert, z Niemców, ale Rosjanin. U rosyjskiego popa co rok spowiadał się przed Wniebowzięciem Marii Panny i ciągle, bracia, pił wodę, jak kaczka. Co dzień wypijał czterdzieści szklanek wody z rzeki Moskwy. Powiadali, że to on się od jakiejś choroby tak leczy wodą; mnie sam jego kamerdynkamerdyn	Nic nie myślę prócz tego, że lepiej dzisiaj jeszcze wyruszyć...	Zmianą usposobienia, widocznym przygnębieniem i niepokojem. Zmieniłeś się zupełnie we wszystkim, zmieniłeś treść swego życia i cel jego. Gdybyś dawniej nie dał mi słowa, powiedz szczerze: czy teraz zechciałbyś mnie pojąć za żonę? Z pewnością nie!	Rozumiem, każesz mi od razu przystąpić do rzeczy. Słusznie, tak powinno być, nie mamy zbyt dużo czasu, szczególnie ty nie posiadasz go w nadmiernej ilości. Chciej mnie jednak zrozumieć, ojcze. Jeśli wypowiadam się w tej chwili przy pomocy nazbyt wielu słów i możesz nawet posądzić mnie o popadanie w gadatliwość, to przyczyna tego leży nie tyle w moich skłonnościach, ile w długoletnim przymusowym milczeniu.	Jak zawsze, spokojny na pozór Znacie go, niełatwo się porusza, a tem mniej poruszenie okaże, aby powagi swej nie nadwerężył w oczach ludzi. Ja tylko, co głębie duszy jego znam, wiem, co się w nim dzieje. Gdy się najwdzięczniej uśmiecha, pewnie naówczas najcięższe brzemię okrywa tem udanem weselem.	Ale Wentzel z Cesią tak się pokumali, że aż strach. On nas pogodził i zaręczył. Wypiliśmy we troje braterstwo i przechrzciliśmy go po naszemu na Wacława.	Cieszę się, że pan widzi w tym rację. Ale, jakem powiedział, ten zamęt wypadków przechodzi moją pomysłowość. A jak to on prorokował naszemu pułkownikowi, siedząc na moim łóżku, w tej koszulinie rozchełstanej, przez którą było widać jego białą skórę!... I jak to proroctwo się sprawdziło! Czy go wyleczą z tych wszystkich zabobonów u św. Ksawerego, hę?	Mam w węzełku, panie parę spodni aksamitnych, takich samych, jak ten kaftan, ale nie chcę ich szarzać w drodze, bo jakbym przyszedł do miasta, to by nie było się w czym dobrze pokazać, a pieniędzy nie mam na drugie, dlatego maszeruję sobie tak, bo mi gorąco, dopóki nie dojdę do pułku, który stoi o dziesięć mil stąd, a do którego myślę się zaciągnąć; wolę służyć królowi, niż mieć za pana jakiego gołego szlachcica.	Przykro jest decydować bez Augusta, ale wiem, że się zgodzi!	Ja w kolebce może na zatracenie byłam poświęcona. Nie chciał mnie nikt, wyparli się swoi.	Podziałało. W każdym razie spuszczajcie czółno na wodę Nie mamci ja wprawdzie świadectwa z francuskiego, ale znam inną gwarę, która, jak mi się zdaje, zrobi swoje. Chodź no, Harvey’u, i tłumacz im.	Wiesz, iż ona jak najmniej mięszać się zamierza do tego, co się tyczy młodej pani. Chce pozostać z daleka i obcą Na przekór jej sprowadzono moją narzeczoną; miała zamiary inne...	Jak się poparzyłem, to mnie bolało, a nie ojca.	Nie mogłem oprzeć się dłużej tęsknocie za twoim głosem, za twą obecnością. To było istne szaleństwo, opętanie. Nie jestem już panem siebie. Zważyłem to dobrze, jestem zbyt słaby. Umrę. Ale umrzeć, nie ujrzawszy cię, nie usłyszawszy szelestu twojej sukni, nie uczuwszy twoich łez na mojej twarzy, cóż za śmierć!	Ależ, proszę pani, ja na literaturze nie znam się... Słowo honoru... A kiedy to?	To taka ich pańska maniera choć i mnie się to zaraz nie spodobało, boć i ja ojczyźnie, nie Radziwiłłom służę.	A tu znów co innego! z cudów w cuda nas pani prowadzisz! a czegóż tu nie ma! rzekł N. Pan.	Bierzemy z sobą Chamisa którego w danym razie po was przyślemy. Dinah niech zawsze towarzyszy Nel, ale ponieważ Nel robi z nią wszystko, co jej się podoba, więc ty, Stasiu, czuwaj nad obiema.	Nic. Czy znowu zajmujesz się praktyką?	Oto żeśmy się spotkali, co?	Pewno inni ludzie też ci ich nie żałowali	U nas nawet mówić nie wolno o takich rzeczach, zaraz by wypędzili.	Bardzo dobrze, słusznie! A teraz, mój panie! Zdaje się, żem wszystko powiedział, boś gotów posądzić mnie, żem większy gaduła, jak na to tchu mi starczyć może.	Nawet nie dawniej jak dziś rano. Dlatego oddaję pani ten amulet. Odtąd, oprócz pani, już nie mam innego szczęścia na świecie; została mi pani albo śmierć.	To nie jest żaden przywilej, proszę pana. Miło mi będzie, jeżeli pan nas kiedy odwiedzi w lecznicy.	Bóg nad wszystkich mocniejszy. Kto wie, jakie są jego wyroki? Kto wie? Skoro pomyślę, jak całe rycerstwo wierzy i ufa waćpanu, zaprawdę spostrzegam ze zdumieniem, że jakowaś nadzieja wstępuje mi w serce. Powiedz mi waćpan szczerze, zali niepodobieństwa istniały dla cię kiedykolwiek?	Czemuż ty nie masz takich?	I ja nie.	Ja tego pana znam. To jest pan Krzepicki. On miał stajnię wyścigową, ale mu nie szło.	Próżno szukasz wina nie ma.	Tak, Silvera! tak się nazywał!	Zaprawdę nie widziałem!... Zresztą nikt mi nie kazał czuwać nad księciem.	Zdarzyła mi się szczególna przygoda	Pan Paweł wpatrzył się w pół figlarną, w pół nadąsaną, a nieskończenie dobrą twarz żony, i podniósł rękę jej do ust.	Pewnie, że tak jest.	Przed kwadransem otrzymałam list od pani Meliton, że srebra i serwis już kupione.	Uda się do Porto Cavallo, gdzie ma liczne ziemie i wielu krewniaków.	To dobrze, uważaj na powrót Charolais’a za trzy godziny. Gdyby coś się wydarzyło, jestem w domu.	To nic rzekła, zwracając się do mnie	A! powiedział, że jesteś inteligentny To mnie cieszy, bo to jest przecie człowiek utalentowany.	Nawet ważny! cóż panie robią z Marwitzem? Człowiek oszalał za panną Anną! Jestem udręczona jego wzdychaniami; jest to całe morze sentymentu! Jakże się to skończy? Ulokuje nareszcie ten legendowy pierścionek i poczciwe serce?...	A co to tu was tak nalazło? tyatr toście to sobie obrali cy co? zawołała chces drugi piwa albo wódki to se pij, ale kto niepotsebny rusajcie se z Panem Bogiem, zebym was nie pocęstowała cem inem...	Dziękuję Takie słowa w twoich ustach wiele dla mnie znaczą. Co zatem zamierzasz?	Zapomniałem o tym Zresztą ja i tak poznam, kiedy nadejdzie Czas Nowej Gwary, bo wówczas ty i reszta towarzyszy uciekniecie precz i każecie mi chodzić samopas.	O, jakież to śliczne panięta! Przypatrz się ino, Hanuś, to są paziowie. Lajbiki szkarłatne, pasy ze złotej taśmy, nogawice czarne, berety i ciżmy żółte.	Byłeś i zostaniesz lekkomyślny! Tu, w tym domu takie małżeństwo źle błogosławić. Błogosławiłam już jednej na zgubę, na poniewierkę, na śmierć. Czy i drugiej mam na to samo błogosławić?	Ale gdybym poszła, musiałabym przez cały czas milczeć, a będzie to zupełnie nowym doświadczeniem dla Filipy Gordon.	Nigdy w świecie, Padre! Dręczyciele lubią dręczyć. Co obmyślą w szkole podczas nauki, to wykonują potem w swoim mieszkaniu.	A... to co innego Z kimże?...	Czy pan wiész o awanturze?	Juści, co krzywdę dobrze pamiętamy.	Po cóż ja ciebie urodziiiłam!... Ach! Ach! Ach! Po co ja takiej chwili dożyłam! Ach! Ach! Ach!...	Pomidory W sam raz miejsce dla nich. Cały dzień słońce.	Proszę pana, czy ja mogę robić coś podobnego?... Ja przede wszystkim za mało znam ludzi... A po wtóre	Robię, co mogę.	Spotkałam tego samego faceta... wiecie!... Idę sobie Nowym-Światem...	Na próżno byś nadsłuchiwał, kiedy spadnie. Ta czeluść dosięga dna ziemi	Doktor jest?	Hola! marynarze, cóż to takiego?	Nic, dziecko moje. Znużona jestem.	Nieco później, o wpół do ósmej.	Od szóstej bywam wolna.	Panie Wysocki, moja córka z panną Grünszpan wracają dzisiaj. Przed chwilą otrzymałem depeszę z Aleksandrowa, chcą żebyś pan na nich czekał na stacji	To właśnie chciałem powiedzieć, panie gubernatorze	Więc ta waliza pusta jest obecnie?	Łukasz? Mówi Witold Otocki.	A będziesz dziś u pani Emilii?	A długo już tak jedziecie?	A gdzie ten krupnik?	A ty nędznie wyglądasz, coś bieda cię strzepała	Ale nieuzasadniona Niczym nieuzasadniona.	Ależ pan ma szlachetne serce	Być może, iż kiedyś powrócę, być może!...	Czego miałbym żałować?	Daruj mi gburowatość i chodź tańczyć.	Dobranoc.	Gdybyście ich mieli, gdzieżbyście ich pomieścili, skoro mamy dziś tylko kukułkę?	Hur-ra Delfin!	Jakiemu rozumowi?	Jesteś czegoś zły?	Kto siedzi we dworze? Wstyd w nim siedzi. Ulubienica miłościwego pana	Mogę	Najwyżej o jakieś piętnaście stóp	Niesprawiedliwie pan go osądza...	No, wyciągnij ten gwóźdź.	O czym ty mówisz?	Panie Porchon!	Proszę pani, Allan przeszkadza.	Sam odwołaj, coś powiedział Pierwszy zacząłeś.	Tak, ona ma dużo gustu	Tom każdemu z osobna pomacał żebra i poniechałyponiechać	Wnuczek	Zawiniłem, miłościwy panie!	Zmówię pacierz przy Jagacie
Gdzie czarna kokoszka z białym czubem?! O, moi ludzie, moi ludzie! Taką ci miałam kokosią na cały świat sławną. Jak zniosła jajko w sam święty Jan, to bez dwa miesiące ino jeden dzień spoczęła. Ady rodzone dziecko tak matce nie świadczy, jako mnie ona podchlebiała! Ano przedwczoraj znowu się nieść zaczęła, a ta niewiara przeklęta wywlokła mi ją z domu dziś rano! Zdrajco! Judasie! Bo cię uśmiercę, niech cię już moje oczy nie oglądają!	Każde pani słowo pali mi serce i napełnia je goryczą, tym bardziej że nienawiść, którą do mnie żywisz, jest w pełni uzasadniona. To ja jestem przyczyną wszystkich twoich nieszczęść. Wolę, żebyś mnie oskarżała, niż mi współczuła. Twoje współczucie byłoby nie do zniesienia.	O, tak to pewne, ale ciąży na panu wina może większa... Wyrządził pan wielką krzywdę kobiecie. Złamał jej pan życie. Było jeszcze kilka wypadków podobnych... Ale dajmy już temu spokój. Jednej rzeczy nie rozumiem... Hm... to dziwne. Wygląda to tak, że będzie pan żył długo, ale jakby... wbrew własnej woli. To oczywiście nonsens. O, tu linja życia odwraca się niemal pod prostym kątem od wszystkiego... od wszystkiego... co ważne i przyjemne. Doprawdy, to śmieszne, ale wygląda na... klasztor. A nie może być klasztorem... Ani więzieniem. Zdumiewające. Proszę, poruczniku, o prawą rękę, ona nam tę zagadkę wyjaśni.	Dosyć!... dlaczego mnie tak męczysz?... Strudzone ciało chce spocząć, dusza ulecić w krainę wiecznego światła... A wy nie tylko nie pozwalacie mi umrzeć, ale jeszcze wymyślacie nowe udręczenia... Ach!... nie chcę...	Wasza książęca mość oświadczysz się solennie o rękę panny Billewiczówny jej samej i miecznikowi. Jeśli ci odmówią, jeśli się nie uda, to każ ze mnie skórę ściągnąć, rzemienie do sandałów z niej zrobić i iść na pokutną pielgrzymkę do... do Rzymu. Radziwiłłowi można się najeżyć, gdy zechce pokochać, ale gdy zechce się żenić, tedy żadnego szlachcica nie będzie potrzebował pod włos głaskać. Musisz tylko wasza książęca mość powiedzieć miecznikowi i pannie, że ze względu na elektora i króla szwedzkiego, którzy cię z księżniczką biponcką swatają, małżeństwo musi pozostać sekretne, dopóki pokój nie będzie zawarty. Zresztą intercyzyintercyza	W czem mi pomogą? Bo tam mam słońce, którego tu nie mam; mam sztukę, której tu nie mam, a do której czuję słabość; mam chianti, które mi dobrze robi na katar żołądka, i w końcu mam ludzi, którzy mnie nic a nic nie obchodzą i którzy mogą sobie setkami umierać bez żadnej dla mnie przykrości. Będę patrzył na obrazy, będę sobie kupował, co mi potrzeba, pielęgnował swoje reumatyzmy, swój ból głowy, i będę sobie mniej więcej wykwintnem, mniej więcej sytem i mniej więcej zdrowem zwierzęciem	Dlaczego nie przyszedłeś po nas do teatru?	E! Gamoń z waszmości! Ja bym nie dała jej tam wejść. Patrz jeno, jeszcze stoi.	Jakiś diabolus incarnatus szusnął koło mnie jakby co złego... gdybym z natury nie był odważny, mógł był mi napędzić strachu.	Orkiestra może nie jest najlepsza pod względem muzycznym, ale do tańca przecież sam rytm wystarcza. I niektórzy z tych panów naprawdę świetnie tańczą.	Ot, mądry ty człowiek, a głupstwa gadasz. Mnie nie śmiech, kiedy durny głupstwa gada. Ale jak mądry głupstwa gada i śmiać się chce. Cóż z ciebie za dziad? Jak ty dziad, to ja kto? Jaż od ciebie kudykudy (gw.)	Żeby choć kilka pługów do ziemniaków, to i tego nie!	Wiadomo panu że pozytywiści uważają człowieka za zwierzę uwielbiające. August Comte zatroszczył się o zadowolenie potrzeby tego wielbiącego zwierzęcia i po długim namyśle dał mu fetysza. Ale obrał Ziemię, nie Boga. Nie dlatego, że był ateuszem. Przeciwnie, uważał istnienie pierwiastka stwarzającego za bardzo prawdopodobne. Tylko, według jego zdania, Bóg był za trudny do poznania. I uczniowie jego, ludzie bardzo religijni, uprawiają kult zmarłych, ludzi pożytecznych, kobiety i wielkiego fetysza: Ziemi. Pochodzi to stąd, że ci wierzący tworzą plany szczęścia ludzkiego i zajęci są urządzaniem naszej planety dla naszej szczęśliwości.	A jak to ja ją niosłem w ciężkiej niecce w tych kiszkach? Jak ja z nią szedłem po ciemnych schodkach? Ja z moją słabą nogą? Co, Fryc? To jest cud, że ty masz jeszcze brata! Idź, Fryc, przynieś jeszcze dwie butelki porteru, bo ja jeszcze jestem bardzo zdenerwowany.	Nie, nie, dosyć! Nie chcę nic więcej widzieć! To nad moje siły!...	A cóżby się zemną stało? Jestem biedny!	A jakże, co do jednego, cały kram.	A nie potrzebuję!	A to, że nie ma po co ekshumować i galwanizować trupa, który i tak musi przejść później taki sam proces rozwoju, jeżeli sprawia ci to przyjemność, degeneracji.	Ależ przecie? nic tak nie ma nowego?	By z niej wyrwać grotu zatrutego jeszcze pozostałe ułomki; rana zagoi się potem sama z siebie, na zawsze.	Chyba nie; siedzi chmurny za stołem i parę bezbez (tu gw.)	Ciotko kochana ja widzę tylko jedną radę. Należy sprowadzić doktora i powiedzieć mu, żeby nakazał wyjazd Anielce, niby dla zdrowia. Wówczas ja wywiozę ją i panią Celinę do Rzymu, gdzie mam przecie własny dom. Tam ją ustrzegę przed każdą wiadomością. Tu będzie trudno, zwłaszcza, gdy i służba się dowie.	Co za smak zepsuty powiedz-że mi gdzieś do tej prawdy smaku nabrać mogła?	Dość tej paplaniny Wróćmy do kart.	Dwieście do trzystu dukatów rzymskich...	Dziwne. No, szkoda. Szkoda, powtarzam, bo chciałbym doktora mieć u siebie. A każdy z kandydatów powołuje się na rekomendacje wpływowych osobistości. Angażując pana, naraziłbym się na liczne ataki. Pan rozumie?... I nie mógłbym żadnemu z tych protektorów powiedzieć, że taka to i taka figura żądała przyjęcia doktora Murka. Stanowisko jest zbyt poważne, by dało się obsadzić je pocichu. Szkoda.	Geniuszu, czy nie chciałbyś mi go dać czasem?	Gorzej to, że jakoś Jagienka, byle kto o nim wspomniał, zaraz się do ściany obraca.	Ja, ja terminu oznaczyć nie mogę, ja kocham moje dziecko i chcę mu oszczędzić przykrości, bo wiem, że na tem będzie cierpiało... Muszę czekać.	Ja, jestem lord Winter, baron de Scheffield.	Mnie ją dajcie ja wiem, czego brak. Trzeba cukru.	Nie! Trzymać się w gotowości. Co przy Kuklinowskim znajdziecie, to będzie wasze!	Nie, z baronem.	Pamiętam i żałuję, że ta niedziela nie jest jutro, we czwartek.	Po tych ludziach wszystkiego spodziewać się można. Muszę cię jednak objaśnić, kochany starosto, że między tym Ben Joelem i Cyranem istniała zadawniona uraza. Cygan zapragnął pewnie wyrównać teraz rachunki, a godnej jego siostrzyczce bardzo jest na rękę zrzucić odpowiedzialność  za to na mnie. Zresztą, czy ta wiadomość potwierdza się? Czy Cyrano został naprawdę zamordowany?	Pojedzie pan w odległą podróż. Spotka pana wielkie szczęście i dużo zaszczytów, poślubi pan piękną damę, która jest panu wzajemna. Przy damie są wielkie pieniądze. Dokoła pana same intrygi i zasadzki, ale niech się pan niczego nie lęka. Zwycięży pan wrogów. Proszę się wystrzegać kobiety, brunetki, która knuje intrygi przeciwko panu.	Poproszę ministra o list do biskupa	Prawda masz zawód, ale mieć go i pracować nad nim są to jeszcze dwie różne rzeczy. Zresztą, czymże być może dla ciebie, mój drogi, siedemdziesiąt funtów honorarium rocznie?	Przepraszam... czy nie tutaj mieszka panna Ewa Pobratyńska?	Przygotowałem sobie paczkę z tortem, szynką, chlebem, masłem i cukierkami, ale w końcu zapomniałem zabrać. Miałem scyzoryk. Część ubrania zdjąłem, jak wam wiadomo, a resztę zostawiłem na sobie pod kostiumem, gdyż obawiałem się przeziębienia. Cichaczem wszedłem do pokoju cioci Alberta, wyrzuciłem trochę ubrań, potem umieściłem się wewnątrz, trzymając bardzo zręcznie przedziałkę z kapeluszami, którą następnie umieściłem nad sobą. Czy któryś z was potrafiłby tak?	Serce płacze Serce z nią rozstać się nie może.	Tu nie może być żadnych podstaw i porównań, bo tamto co innego, a to co innego.	Wierz mi, twoja miłość, że tak jest, jako mówię. W sam Nowy Rok przyjeżdżał dworzanin księdza biskupa krakowskiego z pisaniem srodze niegodziwym. Pomawiają mnie o tajemne porozumiewanie się z dworem wiedeńskim i z siostrą moją Katarzyną. Ksiądz biskup ważył się przyganiać mi z tej przyczyny. Odpowiedziałam krótko, że istotnie odbieram listy od krewnych i przyjaciół, czego mi za życia najmiłościwszego rodzica mego, jako i za panowania brata, niktonikto (daw.) Wyjątek z listu Anny Jagiellonki, Przeździecki, Jagiellonki, t. IV..	Więc bierzmy się do nich.	A bo ty, knocie, masz miód?...	A co? Co słychać?	A na cóż czeka?	A potem?	A skądże on się tu wziął?	A ówże stolik?	Ale muszę je ostrożnie zjadać, prosę panienki bo kiej ostawię okrusyny, zaro wyłazom scury, żeby je pożreć.	Anton Budrak?	Biedaczysko wącha teraz siarkę, co pewnie nos jego znosi bez wielkiej przyjemności. Zeszłego lata padł w jakiejś bijatyce.	Bo też tak jest. Watson otrzymuje rozkazy.	Co ty mi pleść będziesz duby smalone.	Co ty, szalona głowo, księciu chcesz wojnę wypowiadać?	Czemuż chciała umrzeć w lesie? Była głodna czy nieszczęśliwa?	Dla tradycji, kochany dziadziu!	Dobrze Pokażę twój artykuł dyrektorowi, powiem, żem go złagodził, i lepiej na tym wyjdziesz, niż gdybyś go ogłosił. Poproś go jutro o bilety, podpisze ci czterdzieści in blancoin blanco (z wł.)	Dobrze, babulo, dobrze	Gdzie-żeś był?!	I cóż? Co? Uriahu!	Jest to prawo nieco niedogodne dla przybyszów	Kocham i cenię bardzo Wespazjana któremu uratowałeś życie, gdy raz zdarzyło mu się nieszczęście usnąć przy słuchaniu wierszy cezara.	Krew? To przecież czerwony płyn, co wsiąka w ziemię i ma niemiłą woń.	Może jakaś litościwa osoba powie biednemu ciemnemu człowiekowi, który postradał drogocenny dar wzroku w zaszczytnej obronie swej ojczyzny Anglii i miłościwie nam panującego króla Jerzego, gdzie i w jakiej okolicy tego kraju znajduję się w tej chwili?	Może zrobić wywołanie?	Myślę o Zbarażu, że tam oblężeni przez wycieczki niejedną srogą klęskę hultajstwu zadali.	Na kiedy jaśnie pani rozkaże?	Niesłychane czy wy rozumiecie, co za olbrzymią wartość będzie miało to odkrycie dla historii naszej literatury!? Wręcz nieocenione! Przede wszystkim rzuci to zupełnie inne światło na ostatnie lata twórczości Słowackiego, bo przypuszczam... W którym roku miał miejsce ten romans?...	No mówta, a co to gęby wam pozamarzały?	Nową farbę...	O! Więcej! Alboż to więcej miłować można?...	Owszem, przybywa	Owszem, za kwadrans będę z powrotem.	Pan prosił, żeby panienka była łaskawa wejść...	Pani u Joasi?... I cóż ona?...	Patrzcie! Trestka w roli niańki! Nic dziwnego, przyszły szwagierek...	Po jedném miejscu wodzi...	Po to cię sprowadziłem, żeby cię nauczyć.	Powiedzie się nam	Przecież tak nazywa go pani Latter	Przylądek Szponu!	Rzecki	Rzeczywiście	Sprawedływe każete, pane Ne cii teper lude, szczo buwałySprawedływe każete, pane. Ne cii teper lude, szczo buwały (z ukr.)	Są tu, moja matko	Tak jest, prosz pampsora!	Tak, ale my chcemy wiedzieć!	To dziwna, jak tutejsi włościanie są łatwowierni: każdy z nich gotów przysiąc, że widział psa na własne oczy.	Tu? W naszym mieście?	W ojczyźnie poezji i pieśni!	W tym wypadku tak.	W zębach! To nic	Wiem.	Wychodzę Gorzko zawiodłem się na was, kolego!	Zasnąłem?...	Zawsze zostaje jakaś niedokończona robota ale zdaje mi się, że zawsze znajdzie się ktoś, kto ją dokończy.	Żonę zostawia, będzie mu donosiła
Niech cię Bóg strzeże! nie pamiętasz więc historii uwolnionego Torralwy, którego diabli unieśli w powietrze na koniu z zawiązanymi oczyma. W ciągu dwunastu godzin był w Rzymie i widział śmierć Konnetabla Bourbona, a nazajutrz o świcie już wrócił do Madrytu. Mówił więc, że w powietrzu diabeł kazał mu otworzyć oczy i zobaczył tak blisko siebie księżyc, że mógł dotknąć go ręką, lecz bał się spojrzeć na dół, lękając się zawrotu głowy. Tak więc, mój przyjacielu, widzisz sam, że ciekawość byłaby niebezpieczna. Ciesz się raczej, że jesteśmy już może nad królestwem Kandii, gdzie spadniemy jak piorun. Niech ci się nie zdaje, że jesteśmy dopiero pół godziny na koniu. Sądzę, Sancho, że dużo już przejechaliśmy?	Panie tak jestem nieszczęśliwy, że pewno nie doczekam chwili, kiedy rozpoczniemy to wesołe życie. Drogi Boże! ileż ja to będę pięknych łyżeczek z drzewa wyrabiał, kiedy zostanę pasterzem; ile to śmietany, serów, masła, wianków dla mnie i dla pasterki mojej, jakie bym pałeczki i kijki strugał. Na niczym mi nie zabraknie z tych drobiazgów i figlów, co to umieją robić pasterze. Jeśli nie powiedzą, żem mądry, to przynajmniej powiedzą, że mi nie brak pomysłu.	Naturalnie że nie wierzę! krzyknął Ordyński; odwrócił się, spojrzał, dreszcz go przebiegł po całem ciele, kieliszek niedopity z rąk mu wyleciał; pobladł i krzyknął.	Będą one dla mnie kolcami, nie kwiatem dlatego z całym uszanowaniem dla waszej wysokości śmiem upraszać, ażeby żadna nie wchodziła do mego pokoju. Pozwólcie mi prócz tego zamykać drzwi mojej sypialni, będą one zaporą między żądzami i uczciwością moją. Jednakże, słowem, wolę nie rozbierać się wcale, niż narażać na szwank moralność moją.	Czyń, co chcesz, ale ja mu wierzę. I jeśli myślisz, że mnie do niego zrazisz powtarzając z przekąsem w kółko jego imię, to się mylisz.	O, jeżeli księżnej pani nie podoba się ten list, można go podrzeć i napisać nowy, nie wiem tylko, czy lepszy będzie.	Nie wiem, może się mylę, tyle lat się nie widziałyśmy. Przywiozłam jej adapter i kilka moich najlepszych nagrań, leża­ły tam, gdzie je położyłam, adapter też nienaruszony. A kiedyś, pamiętam, bardzo lubiła muzykę. I mój śpiew też lubiła. Jedyny człowiek, o którym mówi z ożywieniem, to profesor Wnuk.	Nie ale to na jedno wychodzi, skoro to są damy! To gatunek kwiatów, gdzie damy i panowie nigdy nie znajdują się na jednej łodydze. Jestem w położeniu ludzi, którzy mają suczkę. Trzeba by mi męża dla moich kwiatów, inaczej nie będę miała młodych!	Pani, posłuchaj mnie! ... nie mówmy o tem, proszę! Nie poznałaś się na mnie... wszelkie uczucie między nami wygasło.	A i ja nie Ferdynand ino Maciek.	Czort ich ta wie, czy gdzie podglądacza nie zostawiły.	Dobry wiatr, owszem byle tylko nie za dużo wiatru, Pencroffie.	Idź precz! Tu nie wolno przychodzić chłopcom!	Nie miał przy sobie nawet szydełka.	Że uwielbiam?	Myśli pan, że to potrzebne?	Usnęła Sama nie wiem, czy ją budzić?	Smuci mnie to, panie Rycerzu Posępnego Oblicza, że pierwszy krok waszej wielmożności na mojej ziemi, naznaczony został niepowodzeniem, lecz niedbalstwo giermków często sprawia podobne wypadki.	Wielka mi rzecz! taki bogacz, sam nie wie o swoich skarbach; kapnął tam co mu z nosa spadło; nie warto o tem i gadać.	Nie ma ojca! Ja nie chcę wracać!	Prześmiewacie!... Opowiadają, że chłopu ze słupskiej parafii, co ich pono wyszczuł psami, to Cyganicha jeno mignęła jakimś lusterkiem przed ślepiami, a zaraz całkiem zaniewidział.	Tak dalece podzielam to zdanie że uważam naszą nieodżałowaną Klarę pod każdym względem za prawdziwe dziecko...	Tam, gdzie Samanon odmawia nikt nie przyjmuje, on jest ultima ratioultima ratio (łac.)	Uprowadź mnie stąd! Nie mogę znieść tego widowiska!	I pan sądzi że możemy się spodziewać dalszego zapasu banknotów pod adresem tego hotelu?	Idź, Eberhardzie, idź i pomóż jej! Nie wierzysz przecież w piekło. Idź!	Nie potajemnie, ale jawnie świadczą o królowej ci, co ją też widywali ciągle	No więc nie? Weźmy CarnavaletCarnavalet	On taki zawsze Znam ten sklep. Nigdy tu nie kupuję.	Władysław nie będzie się ważył ich wszczynać	Musi! Jak gromada uchwali, to się urzędów o przyzwoleństwo pytała nie będzie! Zechcemy, to i on musi!	Ech, źle pan usposabia doktora! Trzeba było zapewnić, że jak po stole...	Juści, że pora, a przybierz się pięknie, ludzie tam będą, a i sam Boryna uważa...	Więc wyobraź sobie np., że byłeś przez trzy godziny w tzw. czwartym wymiarze zaludnionym chwilowo przez Kamę niektórymi elementami mego domu. No, cóż, zrozumiałeś?	Zdaje mi się, że ten dobry starzec stworzył sobie los o wiele lepszy niż wszyscy ci królowie, z którymi mieliśmy zaszczyt wieczerzać.	Żeby znowu tak pysk rozpuszczać o głupiego waleta! Sam pan grasz jak skończony idiota. Skąd ja mam brać dzwonkową ósemkę, kiedy też nie mam ani jednego dzwonka. Miałem tylko wysokie wina i żołędzie, ośle jeden!	Morrison? O tak, mówiłem ci już, że	Tak tak, opuszczam strony, gdzie zapomniała o mnie nawet ta, którą najbardziej kochałem; opuszczam je, aby nigdy nie wrócić. Jadę do Paryża...	Schronienia na tę noc. Jadę do Fougerolles; na gościńcu, o pół mili stąd, znalazłem tego biedaka dogorywającego. Jeżeli jeszcze nie umarł, należy mu się z pewnością niewiele.	Panie, panie! Kiedyż to, o czym ja mówię, zaiste podane jest duszy z zewnątrz, spada z wysoka idzie z nieba.	Mój ojciec przepłacał, żywił, rozpajał swoją bandę, to prawda, ale w jakimże celu? Żeby walczyć w sejmie o dziedzictwo tronu. Zaiste czynił to wbrew własnemu interesowi. Boć jeżeli kto, to pan mógł się czuć dobrze na tej drodze otwartej, która go wiodła, jeśli chciał, aż na tron.	Witeziami są ci, którzy wspierają się na Jaźni. Jako szprychy koła przeciwległe lub w ukosie względem siebie	Ale to i tak dużo.	Fokowi je zabrałem, a co w nich jest, obaczcie.	Gerai, kad patiko bet to negana; ji ne vien tam parašyta, kad patiktų, reikia daryti taip, kaip ten parašyta.	Jak to, ojcze, mam powiedzieć...	A to zaraz pójdźmy, aby przed nocą zdążyć.	Aha, więc na tym ci tak zależy!	Czegóż pan chce ode mnie?	Nawet morski rozbójnik wie, co to dobre maniery	Ona jego sto razy więcej kocha.	To byłby dobry kawał	Przepraszam pana! Tak właśnie, Traddles Tak właśnie, Traddles, jurysta.	Biedny mój ojciec umarł w Londynie. Odtąd wszystko było tam na przechowaniu	Co masz powiedzieć o księżnie, mościa Rodriguez, zaklinam cię na wszystko, co kochałaś w życiu, powiedz mi	Dzień się już za jaką godzinę zrobi! Przez twe guzdralstwo możemy wszyscy zginąć.	Bardzo trudna. Widzisz pan, na przykład, tę rozległą równinę na północ, obramowaną wzgórzami. Czy dostrzegasz pan co niezwykłego?	Jakim sposobem?... na co?... Przecież na całej drodze podejmowali nas nomarchowie?...	Szambelan Watzdorf? Watzdorf młodszy? lecz cóż? lecz jakże...	A tak. Drożyzna aże piszczy!	A tobie jak na imię?	Bogowie!... bogowie!... zmiłujcie się nad niewinnymi...	Brat musi mieć przecież w tym nowym pałacyku i bibliotekę.	Chcesz się pan dowiedzieć?	Cóż z tego? Pójdziemy jeszcze trzy razy.	Ja?... byłżebym tyle szczęśliwym, iżbym mógł stać się jej przydatnym w czemkolwiek! Mów! mów! proszę!...	Jakże! Muszę tam być, bo mam list z instrukcjami do Harasimowicza, podstarościego w Zabłudowie.	Konstanty Gedroyć. Już wpisane.	Tak, mruknął odchodząc stary z powolnym ukłonem	Tak, pani	Tak, łaskawa pani!	Tak.	Tam ją spotkałem...	A co robiliście potem?	A ja jestem wychowawcą.	A ja!	Ale słuchaj, z serca!	Ani słóweczka; pożegnałem panią o szóstej wesołą i doskonale usposobioną.	Anonim?... Skąd pan wie?	Cała Łódź wie o tym.	Co ty gadasz! Mają co najmniej dwa.	Czuję coś ładnego, świeżego, wilgotnego	Dziękuję panu. Moje imię: Ludwika Krzemuska.	Gdzie mi kazali, tamem jechał!	I małą siostrzenicę moją będę mogła mieć przy sobie?	Jaki znów pierścioneczek?	Jestem twym chelą	Juszyjuszyć zgadywał ktoś w tłumie.	Kochasz jeszcze mordercę swego brata?	Mam	Naści, robaku, pij!	Patrokles zajął im tyły!...	Polska, Polak	Pomówię z nim, Nedzie.	Tajemne układy Witolda z komturami i samym Plauenem, odjazd wielkiego księcia z hufcami, oto przyczyna	Tutaj?	Ty mi przebaczasz! Ty?!	Zadręczyłeś ją!	Zobaczę	Zwariowałeś pan!... Co dla panny Łęckiej?...
Ależ ja nie wiem sama, zdaje się, że to było w Lasku jednego wieczora, kiedyś ty przyszedł do nas na wyspę. Byłeś na obiedzie u księżnej des Laumes Przy sąsiednim stoliku siedziała kobieta, której nie widziałam od bardzo dawna. Rzekła do mnie: „Chodź za skałkę zobaczyć, jak księżyc się odbija w wodzie”. Ziewnęłam i odpowiedziałam: „Nie, zmęczona jestem i dobrze mi tutaj”. Zapewniła mnie, że nigdy nie było takiego księżyca. Powiedziałam: „też blaga!”, wiedziałam dobrze, dokąd ona zmierza.	Ja, ja, mój ojcze nie tylko litość dlań, ale miłość mam. Na wiele rzeczy oczy przymrużam, lecz smutno mi i biedno, gdy myślę, że on musi szukać roztargnienia w Rogoźnie! Ściągnie się tam do niego pewnie na zapust dużo ziemian wesołych, pałki sobie pozalewają, poczną się swawole... Panu nie tylko w nich być, ale patrzeć na nie nie przystało.	Nie wiem jak się nazywa. Ale to ona, panie hrabio! To ona! Kobieta z ogrodu! Ta w ciąży! Ta, która spacerowała, czekając na!... Czekając...	Pijam, nawet zaraz się napiję. Antoni, daj mi herbaty Mam myśl. Pijecie herbatę, pijcie i płaćcie za gaz, na tyle ludzi to nie drogo wyjdzie, a mnie dawajcie herbatę w procencie, bo przecież urządzenia gazowe są moje, w moim kantorze i pijacie w godzinach zajęcia.	Dajże pokój, Anno złota, po co wypierasz się rzeczy, o których wiem już przynajmniej od trzech lat! Nie widzę w tym nic złego, wprost przeciwnie. Na przykład tamtego wieczoru, kiedy ona nalegała, żebyście nazajutrz poszły razem do pani Verdurin, pewnie przypominasz sobie, o czym mówię...	Nie pani, odparła ośmielając się dziewczynka, mama mówi że na doktora pieniędzy niema.	Tak!... światło pochodni doskonale padało na jego twarz i postać... Miał kaftan w białe i niebieskie pasy... obłąkane spojrzenie... Śmiał się dziko jak tamten nieszczęsny jego brat i mówił: „Patrz, matko, ja już umiem latać, czego nie potrafił ani Seti, ani Ramzes Wielki, ani Cheops... Patrz, jakie wyrastają mi skrzydła!...”	Postanowiliśmy, jak panu wiadomo, wziąć do domu towarzyszkę zabaw dla Klary. Wiedząc, jak bardzo panu zależy na tym, by otoczenie córki składało się wyłącznie z tego, co dobre i szlachetne, powzięłam zamiar sprowadzenia dziewczynki ze Szwajcarii, ponieważ, jak wiem z książek, istoty te, zrodzone w przeczystym powietrzu górskim, rzec można, nie tykając ziemi, idą przez życie...	Nie, Eminencjo, nie oddalę się bez doraźnego rozkazu uwalniającego tych dwóch zbłąkanych zakonników.	Ja tego nie zniosę! nie, nie, umrę raczej, a nie zezwolę na to!	Głowa za to, bracia, wiele warta, głowa! Kiedym się z Moskwą żegnał, tym się tylko pocieszałem, że i głowa razem ze mną pójdzie. Żegnaj, Moskwo, Bóg zapłać za łaźnię, za wolny duch, sławnie oćwiczyli! A na kożuch nie masz co patrzeć, kochanku...	Co? Komplementy? Proszę się nie zapominać	Czyż się pani moja nie domyślasz? słodko jest choć pomówić o niej!	I będziem się bić, nie sejmikować ani kury po wsiach i twarogi wyjadać.	Siostro chłodno tu dzisiaj; czy nie czas już wracać na poranne nabożeństwo?	Ot, zaraz i krzywdzi; nic wielkiego nie stało się. Naposiedliścienaposiąść się na kogoś (daw.)	Na miły Bóg! Tu nie ma żadnej sprawy. Poznałem tę panią i od czasu do czasu robimy wycieczki narciarskie. To wszystko.	Niech pan nie próbuje do tego się mieszać	Oddalić się to mogę bardzo łatwo, ale raz jeszcze ostrzegam was, daj Boże, aby to nie były owe młyny.	Posłusznie melduję, panie oberarzt, że zdrowie nie chce się poprawić.	Niestety, on innych pacjentów nie ma i co gorsza, że mieć nie chce.	Słuchaj, Henryk... Nie o proroka twego mi idzie... Powiedz, powiedz to tylko Więc... więc nie ma śmierci?!	Biedny, stary King! Jego we Wspólnej Sali nie lubią i będą mu teraz wciąż Króliczy Bobek pod nos pchali. Boże! Co za rozkosz! Jak to cudnie! Jak wspaniale! Ach, żebyście go byli widzieli, jak pierwszy kamień wleciał! I ta ziemia!	Ja im nie wierzę!	Kobieta wymówił po raz trzeci Ricardo, coraz lepiej uświadomiony co do uczuć Schomberga i coraz bardziej skłopotany. tak źle z panem? A jednak założę się, że ona wcale takim cudem nie jest.	Nic panna nie będzie miała; gorzej byłoby nie odpowiedzieć prawdy. A pani oskarżycielka słyszy, co jest?...	Nie.	Nie. Bywam ja, Waskowski, bywa Bukacki, no i jeszcze Maszko, adwokat, ten, co to kupuje i sprzedaje majątki ziemskie.	Oprócz męża nie znałaś innego mężczyzny?	To naturalne! Któż z nas nie jest chrześcjaninem?...	Tedy zamiast jednego pokazało się dwa powinowactwa pomiędzy nami, z czego mocno się cieszę, a to o tyle więcej, ile że sobie dobrze przypominam, z jaką czcią mój mąż nieboszczyk zawsze wspominał Nieczujów rodzinę. Więc pan skarbnikowicz nie mieszka już w Sandomierskiem?	Jedźmy tedy nie mieszkając do Kiejdan! rzekł pan Stanisław.	Nie oni, to stary Grzyb. Bo jakby Hamer stąd wyszedł, to Grzyb folwark po nim obejmie. A on gorszy od Niemca.	Dobra wróżka dała mi bukiet wrzosu. Bo skąd się wzięły te kwiaty na ławce?	Doskonale!... Awantura będzie z mamą okropna, ale raz się to wszystko złamie. Przy tym jestem pewna, że ojciec mnie poprze Niech żyje emancypacja, prawda?...	Cicho! cicho! cicho!... nie trzeba nic, to tylko chwilowo zrobiło mi się niedobrze, rozepnij mi kołnierzyk. Dobrze, o lżej mi trochę. Dobrze.	Dobrze, dobrze, kochanie. Myślałam, że może czego potrzebujesz. Wiesz, że ojciec nie odeśle nam auta. Taki uparty.	Lekka mgła unosi się nad strumieniem, ale słońce zaraz ją rozproszy. Spośród kępy brzóz i topoli wynurza się wieża kościoła, a krzyż na niej błyszczy w słońcu jak złoto.	Moja droga żabusiu. Tak. Jestem sam. Sam jak palec w nosie. Ale jeżeli sądzisz, że zazdroszczę innym, to się grubo mylisz.	To nic rzekła, zwracając się do mnie	Bardzo dziękuję gdzieżbym się ośmielił... Jak ja się odwdzięczę...	Panie gubernatorze ten zuch szedł naprzeciw nas, lecz zobaczywszy straże, zaczął uciekać ze wszystkich sił, musi to być więc jakiś złoczyńca, skoro się obawia sprawiedliwości. Pobiegłem za nim i udało mi się schwytać ptaszka.	Ach! te niesnaski rodzinne są zwykle najboleśniejsze, bo sączą w duszę rozdrażnienie i złość, niby z czary pękniętej, kropla po kropli i ani się spostrzeże człowiek, jak znienawidził ten swój dom, przystań jedyną... jak przeklina; a to wszystko z powodu braku pobłażliwości, wyrozumienia.	Dowód... materialny? Cóż takiego ma on na myśli?	Jednąbym rzecz doradził tylko, jeśli możliwa, żebyś waćpani przez dobrą politykę choć spróbowała zbliżyć się do córki nieboszczyka...	Kiedy tylko będziemy mieć pewność, że przypuszczą atak na wzgórze.	Pewnie!... I do niego uciekniemy, byle się pokazał!	Bałam się o ciebie, dziecino, o ciebie... Byleby jeszcze za trzy dni można zasięgnąć języka, a naszym jak najprędzej dać wiedzenie	Dlaczegóż się pan z nią ożenił?	Na pohybel zdrajcom!	No! to się z nią ożenię! niech co chce będzie, a taki się ożenię...	Przerażająco liczna rodzina, szczególnie dla tego, kto musi troszczyć się o jej utrzymanie	Sumienie się w tobie budzi... A jakżeś to mógł własną krew Szwedom odwozić?	Widziałem ją razy kilka przelatującą na spacer, do kościoła i do teatru	Tak jest, ten sam, co zrobił muzykę do pańskiego hymnu, który wczoraj Aza w świątyni Izydy śpiewała. On u mnie pracuje. Przygarnąłem go...	Rzeka bardzo opadła od nocy ubiegłej! Hathi, czy widziałeś kiedy taką suszę?	Ależ, panie, ja mam bal w domu!...	Co takiego mam wiedzieć, Mario?	Do Warszawy? Jadę!	Niech czyni, co zechce. Omara widziałeś?	Przyniesie, co Bóg da, a choćby też i ból, przeciem ja do nóg waćpanny upaść i prosić o nią gotowy.	W dupie mam wojsko w czas pokoju!	A juści. Obrodziły latoś niezgorzej.	A wy? a wy?	Ależ to był arsenał wędrujący ta dama!	Chętnie, kapitanie.	Co za młodych! Lepsi z nich przed nami poszli w ziemię, a najmłodsi	Czy noc była jasna?	Człowiek pokutujący! Człowiek pokutujący!	Dewiza mojego rodu	Dlaczegóż, Ned, dlaczego?	Dość już Hej, dzieci, gotowiście ruszyć za mną?	Idę z tobą o zakład, mogę ci tego dowieść. Weźmy miarę.	Jakże wygląda? Po czym go poznać?	Jeśli chcesz, abym ci przebaczyła wnieś odwołanie od wyroku.	Może ojciec chciałby ubranie inne? Przyniosę ojcu.	Może...	Muszę waszmościów pożegnać	Niech wasza ekscelencja (tak zawsze tytułował Poinsot panią podczaszynę) niech wasza ekscelencja, zupełnie być raczy spokojną	No cóż przywieźliście waszego syna?	O matko... Wawrzuś!	O tak.	Oczywiście	Opuszczam was, droga Paulino.	Pamiętam.	Pijany czy co?!...	Ponieważ wszyscy czworo byliście przyjaciółmi Edmunda.	Przestań, proszę	Również	Tak jest.	Tak sądzisz?...	To co?	To można listem ułagodzić.	To właśnie jest węzłem pomiędzy nami Jesteśmy już u kresu pielgrzymki.	Ty jesteś wszędzie.	W tej służbie?...	Wasz jest?	Więc...	Wół tak samo poredzi albo i lepiej.	Zapłacisz ty nam 200 złotych, a już cię zaniechać obiecujemy dla miłości ludzkiej
Nino, błagam cię, odłóż ten ślub, zlituj się nade mną!... Na pół roku, na trzy miesiące... Może ci przyjdą refleksje, może dojdziesz do przekonania, że chcesz popełnić błąd! Nino, błagam cię, a nuż przyjdziesz do przekonania, że on nie jest godzien ciebie... O nic nie proszę, tylko o zwłokę, o małą zwłokę!...	Na Boga! ten Kmicic, żeby jeno miał głowę na karku, mógłby bitwę wygrać, nie zginąć!	Na pańskie rozkazy?	O, okno! Ależ to niemożliwe, niemożliwe do niemożliwości! Było jeszcze jedno okno wolne na piątym piętrze w pałacu Doria, ale wynajął je jakiś rosyjski książę za dwadzieścia cekinów dziennie.	Sodoma tutaj będzie, mój Jezu! Sodoma! Dobrze stary robi, że się żeni, dobrze! A to by mu dały taki wycug dzieci jak mnie! Całe dziesięć morgów pola jak złoto dałam, i co?... Na wyrobki chodzę, na komornicę zeszłam!...	W nadbudówce na rufie.	A teraz każe mi pani pisywać śmiertelne niedorzeczności. Zabójcze dla mnie! Zabiły już we mnie godność własną. Proszę sobie wyobrazić iż Montero, gdyby mu się powiodło, postąpiłby ze mną w jedyny sposób, w jaki postąpić może zwierzę, takie zwierzę z człowiekiem inteligentnym, który trzy razy w tygodniu raczy go nazywać gran’ bestia. To pewnego rodzaju śmierć intelektualna, ale na dziennikarza mojego pokroju czyha jeszcze inna.	Kto się dostanie do Bastylji, niema dla takiego przyszłości O! na Boga, gdyby mi tak łatwo przychodziło pozbyć się moich wrogów, jak twoich osobistych, i gdybyś tylko o takich ukaranie prosiła...	Na odwadze mu nie zbędzie, bo umęczony jest i bezdzietnością tą, i życiem bez rodziny, w pustym domu, a miłostki mu już obrzydły.	Opowiem bajkę Ktoś, uderzony faktem, że zwykli ludzie zachwycają się niknącymi obrazami, postanowił osobiście zbadać tę kwestię. W tym celu poszedł na przedstawienie niknących obrazów, ale ażeby nie poddawać się wrażeniom tłumów, które bardzo często są omylne, wie pan, co zrobił?... Zalepił sobie oba oczy...	Pomyśl pan teraz, że w jakąś słoneczną, przedwieczorną godzinę zbierają się widzowie w moim teatrze. Scenę zalega mrok; świateł nie kazałem zapalać, majaczą tylko na niej czarne gałęzie smreków, ustawionych po bokach zamiast kulis i dekoracji... Naraz tylna ściana się rozwiera	Wiedziałam, że się na tym komplemencie skończy.	Zbyt młody pan jesteś na tak ciężką stratę. Współczuję panu, współczuję. Oby ci czas boleść ukoił.	Na Boga! wielka to jest rzecz, ale bez księcia nie możemy nic stanowić. Tu nie ma się co spierać. Waćpanowie w służbie jesteście i ordynansówordynans (z łac.)	No, a psa policyjnego nie życzyłby pan sobie? Takiego mianowicie, który natychmiast wszystko wytropi i naprowadzi na ślad zbrodni? Ma takiego psa jeden rzeźnik we Vrszovicach, a ten pies ciągnie wózek, bo jak to się mówi, minął się ze swoim powołaniem.	Nie bobyśmy kłamali, a fałsz ust chrześcijanina zmazać nie powinien. Kto się Boga zapiera, aby ocalił życie, tego Bóg zaprze się w chwili sądu, i żywot wieczny postrada. Kto milczy, małoduszny jest i niewierny. Chcemy zwyciężyć. Idźmy z uśmiechem na męczarnie, a gdy ujrzą poganie, że gardzimy życiem, uwierzą w niebo i nawrócą się. Jedna jest dla nas droga prawdy, jak jeden Bóg nasz; wyznawać ją musimy głośno i cierpieć za nią.	Mój doktorze gdyby każdy żołnierz myślał o skórze swego sąsiada, a może nawet i nieprzyjaciela, pięknie wyglądałaby armia!... Niech każdy dba o siebie...	A jakżebyśta ją cieszyły? Ona bawi się inaczej i smuci inaczej niż my, ludzie proste. U nich jest myślenie nawet inaksze. Toteż jak z tobą zacznie która gadać nie o gospodarstwie, nic jej nie rozumiesz ani ona ciebie. Rychtyczek, jakby se świnia z pastuchem rozmawiały. Ja bym ta do niej pójść nie śmiała!	Ma pan rację Za dużo sobie taki redaktor jeden z drugim pozwala. Tylko ludzi buntują. Zaprzeszłego roku, gdy byłem dopiero frajtrem, to miałem pod sobą też jednego redaktora, który nie nazywał mnie inaczej, tylko zakałą armii, ale kiedym go uczył gelenksübungów, aż się pocił, to zawsze mawiał do mnie: „Proszę szanować we mnie człowieka”. No, pokazałem ja mu, jak się tego człowieka szanuje w kałużach i błocie. Po komendzie: „Padnij!”	Tak ale zuchwalstwo i odwagę ma czysto polską, a niewieściego mało.	Właśnie takeś powiedział i tak jest: służę u pana, co mnie przymusza do złodziejstwa.	Ach Naszego Dymitra zwierzchnik! Co za radość widzieć pana u siebie, panie pułkowniku. Wiemy, że jest pan dla Dymitra nie tylko dowódcą, ale i przyjacielem. Wiemy, ile panu zawdzięcza.	Ale w końcu jaka jest przyczyna tej odmowy, Eugenio, podaj mi przyczynę?	Błagam cię, Szczurku, stój! Nie rozumiesz, o co chodzi. To mój dom, mój dawny dom! Doleciał mnie jego zapach, jest tu niedaleko, naprawdę, całkiem blisko! Muszę tam iść, muszę! Wróć, Szczurku, proszę cię, błagam, wracaj!	Chodź, usiądź tu przy mnie opowiem ci o tym.	Daj Boże każdemu zachować tak jowialny humor, jako waszmość zachowałeś!	Jak dawno jest zamężna?	Jesteś nareszcie, kochanie! Jesteś pewnie tak zmęczona, jak ja, gdy przybyłam tutaj w niedzielę wieczorem!	Niech i tak będzie! niech więc Rycerz Lwa raczy towarzyszyć nam do zamku, a przyjmiemy go, jak wszystkich błędnych rycerzy, którzy zaszczycają nas niekiedy swoją obecnością.	On jest chory	Owszem zapewniam pana, mój drogi, że i takich kobiet jest sporo. Ale Lusia też do nich nie należy. O ile ją znam, sądzę, że największym jej pragnieniem było mieć męża z charakterem.	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Tak jej płacisz za wielkie uczucie!	Tak.	Tak.	Ten to jest Willetts, fałszerz pieniędzy!	Tym lepiej	Zapewne. Jednakże nie należy oczekiwać od niej szczególniejszej życzliwości. Może się to jeszcze zmieni.	A czemu do dworu nie zajechał?	A gdzież babka?	A jak nazywacie się? jak nazywacie się?	A może panna Magdalena tamtego miejsca nie zechce przyjąć?... W takim razie nie potrzebowałaby jechać	A więc zejdźmy ku niemu, a jakkolwiek zwierz to potężny, jestem pewny, że kula mego sztucera powali go od razu.	A więc, pomyśl	A wtedy, wtedy, jak dziś pamiętam.	Ach, don Carlosie! Czego tu trzeba, w tej prowincji, to takich postępowych ludzi jak pan! Zastój, zastój u tych arystokratów! Nie mają zmysłu społecznego! Nie mają przedsiębiorczości! Poczyniwszy głębokie studia w Europie, chciałbym... rozumie mnie pan?	Ale ja wystawiam z Ducange’em sztukę w Gaieté	Ale jeśli mnie nie wezwie?	Boże, Boże mój, cośmy z życia zrobili!... Widzisz, kto tam był, tego próg kościelny nawet odtrąci.	Chodź! chodź! mój miły... z pewnem rozczuleniem rzekł Salomon; nic dziwuj się niczemu... a bądź mi dobrym druhem...	Czego kpita? Przecie sam Pan Bóg nakazuje smutnego pocieszyć, nagiego przyodziać i umarłego pogrzebać.	Czuję pieczeń wołową Niedopieczone mięso... zalane brązowym sosem.	Czy nie mógłbym z wami pojechać?	Czy zostawi pani te porcelanowe psy?	Czyje to?	Do domu?	Do tych właśnie.	Doprawdy, bardzo szczęśliwą	Dzisiaj się dopiero zaangażowałam.	Gdzie?	Hej! Pić nam dawajcie! No i jakżeż? I już całkiem nie myślisz o twojej podczaszynej czy stolnikowej?	I ja nie mam domu, Litko. Mogłem go mieć, alem go sprzedał.	Jaki system?...	Jakimże to sposobem pan się mógł zapoznać z żoną Niepołomskiego?	Już ja teraz ufam, że waszmość i siebie, i mnie ocalisz.	Kiej ci się nie podoba	Kudak chciał minąć. Teraz intelligointelligo (łac.) dużo, wiele. było przy nim?	Malwina	Mamy, ale mało. Potrzebuje pan, kapitanie?	Mnie niepotrzebne są żadne gwarancje, nawet wystawione tam	Mój ojciec nie bierze do ust nawet piwa	Nie bardzo	Nie jestem już administratorem, tylko prezesem banku. To nie czytaliście tego w gazecie?	Nie ujrzę pana bezwarunkowo przed czynem: proszę wziąć, ja chcę	Nie, chyba do walca z panią.	Nie, gdzież tam! On się ukrywa przed nimi z tem chlaniem. Tylko, jak wzywają go, jak przyjdzie kto, to ja po niego lecę i sprowadzam. Nawet jak klient z obstalunkiem przyjdzie, to dla niego nieważne.	Nie, pani nie mamy zwyczaju pisywania do siebie.	Niepotrzebnie w te dzikie kraje iść było z wojskami aby je tu jak Cesarz Henryk potracić od głodu i zdrady; niepotrzebnie wojować było, kiedy my je kropli krwi nie dając zagarniemy... Nie obejdą się one bez naszych rzemieślników, osadników, duchowieństwa i pomocy żołnierskiej... Niechaj tylko ciągną chłopi nasi, niech miasta budują	Nieznośna, przyjacielu Ned ale kieliszek octu kosztujący półtora miliona franków zawsze to osobliwość.	Nigdy!	No to go każ z lochu do izby jakiej przeprowadzić!	O! drogi mój panie Bonacieux, widzę żeś szlachetny i dziękuję ci za to. Weźmiesz więc sakiewkę i odejdziesz, nie mając do mnie urazy?	O, i bardzo	Pan przychodzisz od podczaszyca?	Panie ministrze, ja najzupełniej jestem tego zdania...	Pięknąbyśmy mieli policyą i dobrych szpiegów, gdybyśmy tego dojść nie mogli! Ten medal daj mnie... ja go potrzebuję miéć. Zkąd go masz?	Pomocy szlachcica, a nie dozoru szpiega.	Ponieważ oni tego najwięcej potrzebują.	Sama? sama! dobrze sobie rozpatrzył... Masz szczęście dziewczyno! Ja go dziś nauczę tego chłystka; ale jeźli się tu zjawi, ani mu się pokazuj! ani nosa!	Spróbuj, może się wystraszą i przestaną! myśli (M., B. lm)., że Mateusz może się z nią ożenić, kąsały go kiebykieby (gw.)	Są zresztą i inne rzeczy. Wolałbym wyjechać dzisiaj.	Tajemnica rzekła niewdzięczna.	To czemuż sobie panienka nie poczyta albo się nie pouczy trochę? Panienka już duża, powinna by się uczyć!	To ja! Otwórz.	To mi wymawiasz? Niby co, dla przyjemności jestem „taką”? Z głodu zdechłabym. Muszę, chociaż za każdym razem rzygać mi się chce z obrzydzenia.	To prawda. Już bardzo dawno, droga Alicjo, skończyłem dwa­dzieścia lat.	Ty pani nic mi nie mów o sobie, ja wiem już wszystko...	Uważałem za swój miły obowiązek odwiedzić panią. No, nie przywita się pani ze mną?	Za jakie półtorej godziny to się i rozpocznie.	Zdecydowałeś się więc!
Prędzej chyba do Serbii. Ale to się pokaże dopiero w Budapeszcie. Jeśli skierują nas na prawo, to z tego będzie Serbia, a jeśli na lewo, to Rosja. Czy macie już chlebaki? Podobno teraz będzie podwyższony żołd. W karcięta grasz? No to przyjdź jutro. My tu łupimy w karty co wieczór. Ilu was tam jest przy telefonie? Sam? No to pluń na wszystko i idź spać. Jakieś dziwne u was panują porządki. Trafiło ci się jak ślepej kurze ziarno? Nareszcie przychodzą zluzować mnie. Dobranoc!	Czy to już koniec, dzieci? Rucio wyznał swoje grzechy, a ty, Broniu, wyspowiadałaś się detalicznie, ilu podrapałaś ludzi, gdy cię od niego zabrali? No, teraz gdzie ta piosenka? Chcemy ją słyszeć.	Ależ nie chodzi o przyzwyczajenie widzisz przecie, że malec ma jakąś zgryzotę, wygląda tak żałośnie; no, przecież nie jesteśmy ludożercy! Dużo ci z tego przyjdzie, że on się rozchoruje! Skoro są dwa łóżka w pokoju, powiedz Franciszce, żeby ci posłała wielkie łóżko i śpij tej nocy przy nim. No, dobranoc, ja nie jestem taki nerwowy jak wy, ja się kładę.	Powiedziałem o nowych drogach. Dopóki żył mój dobry przyjaciel, kapitan van Toch, nie można było nawet pomyśleć o tym, żeby nadać naszemu przedsiębiorstwu inny charakter niż ten, który nazwałbym stylem kapitana van Tocha. Dlatego, że mam zbyt dobry gust, żeby mieszać różne style. Styl kapitana van Tocha to był, powiedziałbym, styl powieści przygodowych. To był styl Jacka Londona, Josepha Conrada i innych. Stary, egzotyczny, kolonialny, niemal heroiczny styl. Nie przeczę, że mnie on na swój sposób oczarowywał. Ale po śmierci kapitana van Tocha nie mamy prawa kontynuować tej przygodowej i młodzieńczej epiki. To, co przed nami, nie jest nowym rozdziałem, lecz nową koncepcją, panowie, zadaniem dla nowej i zdecydowanie innej wyobraźni. Tak, proszę pana, ma pan rację. Mnie biznes interesuje jako artystę. Bez swoiście rozumianej sztuki, drogi panie, nie wymyślimy nigdy nic nowego. Musimy być poetami, jeśli chcemy utrzymać świat w ruchu. (Oklaski).	Mam tu dla pani obiecane książki. Jest Korynna i Delphina pani StaelKorynna i Delphina pani Stael czołowy angielski poeta i dramaturg okresu wczesnego romantyzmu. w oryginale. Czy pani jest dość silna w angielskim, aby czytać? Mówi pani dobrze...	Gdyby mąż pani zgodził się na propozycje na wpół już ułożone między Cointetami a mną zechce mnie pani zawiadomić, przyszedłbym natychmiast z upoważnieniem Cachana, na mocy którego Dawid mógłby wyjść i prawdopodobnie nie wróciłby już do więzienia...	Pies, Dom, Wygnanie, Błądzenie, WiernośćOtóż, przyszedłszy do bramy, najpierw psy mnie macoszyne opadły; jeden szarpnął za hajdawery i wydarł z nich szmat sukna, drugi połę rozpłatał u kontusza, trzeci za pas mnie chwycił u przodu, ale ten przecie psich zębów nie przyjął, bo był gęsty i srebro miał w sobie; jednak na tym nie przestała ta nadworna pani chorążyny milicja; rzucali się na mnie coraz z większym impetem i byliby pewnie powalili o ziemię, bo nikt nie wyszedł z poddasza, gdyby nie brytan stary ojcowski, który, wylazłszy z budy i powolnym krokiem wlokąc się ku bramie, przyszedł nareszcie do mnie i zaczął się łasić około nóg moich... Milicja ucichła, a podczas gdy ludzie może się z okien patrzyli na owe hece, pies się zlitował nade mną i obronił! W ganku zdybałem jakiegoś jegomościa, który mnie spytał, ktom za jeden i czego chcę? krzyknę Zbladł jegomość i poszedł do izby, mnie prosząc o cierpliwość, bo pani chora. Za niedługą chwilę jednak wyszedł i rzekł wielkim głosem: „Cha, cha, cha! Piotrowicz! A wżdy umarł Piotrowicz, pani chorążynej pasierb, na Akademii w Krakowie!” rzekłem „Nie może być a pani chora jest i miałaby z tego zgryzotę”. zawołałem na niego „A tobież co do tego? włóczykiju, samozwańcze, gałganie!”	A dla mnie najlepsza chwila była, kiedyśmy wychodziły, śpiewając z radości wśród promieni słońca, na płaski dach, gdzie były kwiaty, krzewy i inne ładne rzeczy	Bóg zapłać. Wiedziałam zawsze, iż rozum masz w każdej przygodzie, ale za twoje serce i za chętliwość ku mnie to już ci do śmierci będę wdzięczna.	Czy sądzę? Wierzę w to jak w ewangelię. On przecież za nią szaleje, ślepy by dojrzał. Z tego powodu Barski wścieka się, z tego powodu wyniknie wiele krzyków, hałasów, bo arystokracja stanie dęba, lecz rezultatem będzie Veni CreatorVeni Creator Spiritus (łac.)	Niech pan spłaca długi w miarę zgłaszania się wierzycieli. Dziś zepchniemy tych, którzy mają późniejsze weksle. Więc to wyniesie dwa do trzech tysięcy?...	Przestań kłócić się z bratem, Broniu, i idź do naszego pokoju, gdzie i ja zaraz przyjdę, aby ci lekcję zadać...	Sancho, zdaje mi się, że jesteś wielce przestraszony?	Skąd ci na myśl przyszła ta dziwaczka? Czy nie masz już o czym myśleć?	Zmiłujcie się, jasny rycerzu, nie gubcie biednych ludzi, Bóg nam świadek, my niewinni, nie do buntu my idziemy; my z cerkwi, z Husiatyna, naszego krewniaka Dymitra, kowala, z bondarówną Ksenią wieńczyliwieńczyć (z ukr.) poczęstunek weselny....	Nie, nie, ojciec idzie schowaj się Marto, schowaj się!	Co z tego? A cóż wam kasztelan rzekł, że hańba by spadła na mnie i na cały nasz ród. Zali nie większa by jeszcze hańba była, gdyby ja stąd uciekł, a was tu na pomstę prawu zostawił?	A co ważniejsza wieśniaków gotowych poprzeć cię powagą swych pięści. Widziałem tę hołotę stłoczoną na dziedzińcu zamkowym.	A, łajdaki, Boże odpuść, antychrysty potępione!... Żeby też nikt nad bestyjstwem nie miał dozoru...	Ale niechże pan zaprezentuje nam nareszcie tę potęgę, która przenosi morza na szczyty gór!...	Bednarz czekał, aż mu wyszykują. A Brodaty lujów ściąga, ale się narwiesię narwie (gw. warsz.)	Bo jeżeli pan chce zdążyć na pociąg, trzeba wyjechać przed dziewiątą.	Boś źle szukał, cyganku kochanie było mnie szukać gdzie ciecze, gdzie biją, gdzie mokro, gdzie chłodno i głodno, tobyś mnie pewnie znalazł.	Całowaliście się?	Chyć mi się za szyję, a nogami obejmij mnie w pasie. Teraz cię jeszcze przywiążę do się rańtuchemrańtuch (daw.)	Czy nic się waszej ekscelencji nie stało?	Dlatego właśnie, że grozi. Taki już jego charakter. Jeżeli pani nie może przytoczyć mi ważniejszego powodu, to tym argumentem nie zdołam go skłonić do opuszczenia Baskerville-Hall.	Dobrze Pójdę jeszcze do Skirwoiłły, by ci dał znak, którenktóren	Dosyć mi waszych nauk i przypowiastek, swój rozum też mam!	Dziś nie będzie, proszę pana, właśnie telefonował, że musi nam zrobić zawód.	I nie ma tu człowiek być pesymistą! Biedne dziecko i biedna matka. W razie nieszczęścia, zupełnie sobie nie wyobrażam, jak ona je zniesie.	Ileż u państwa jest służby?	Jak ja mam teraz wrócić do obozowiska? Wszystkich spłoszę, z kapitanem na czele.	Jest stary pan i dwóch paniczów, i dwóch czeladzi.	Już to dla mnie uczyńcie...	Mr. Barnes, czy mógłbyś mi pan powiedzieć, gdzie znalazłeś ów guzik?	Mówiłaś tak żywo.	Na, tai kas gi iš to?	Naturalnie, Cathcart, nie w ciemię bity, mimo że istotnie służył w Departamencie Politycznym, pozwolił Stalky’emu przez następnych sześć miesięcy polować w promieniu piętnastu mil dokoła fortu Everett. Wiedziałem dobrze, że oni, Rutton Singh, a także jeniec Stalky’ego	Nic o nim jeszcze nie mówiłem, gdyż podpis wydaje mi się naprawdę dziwny.	Nie trudź się.	Nie, gdyby tylko ode mnie to zależało, bo zdawało mi się, że były pewne nieścisłości w jego rachunkach.	Nie. Prosiłam, nic nie pomogło, uparł się i pojechał.	Niepodobna, a to dla trzech powodów po pierwsze nieskończyliśmy śniadania; po drugie mamy jeszcze wiele sobie do powiedzenia i to rzeczy wielkiej wagi, po trzecie brakuje jeszcze dziesięciu minut do oznaczonej godziny.	No i co biedni mężowie, dosyć z nich sobie świat nakpi, ale mają zalety. Beze mnie Oriana poszłaby na obiad w czarnych pantofelkach.	No! no! dawno ja się tego spodziewałem; a co daléj?	O bogowie! wszak parę dni temu wypłacono ci dziesięć talentów ze skarbu. Przejdź się, moja dziewczynko, po ogrodzie, musisz być zmęczona	Piąty z braci... do tronu się chyba nie dociśnie; a z przyrodzenia sensat, niech się ima nauki i ołtarza. Bo co się Frydrusza tyczy, to...	Polecisz z listem na Hożą, wiesz...	Przestrzegę go nie chcę by ginął; chcę by się za mnie pomścił.	Tak, ojcze	Ten z gankiem, na słupach.	To ja każę aresztować was. Widziałem waszą walkę na noże.	Toś niedobrze zrobił bo on na przekorę czynić lubi. Będzie was naumyślnie trzymał.	Więc to już niezmienne?	Żaden grajdoł. Leży przy samej szosie. Do miasteczka raptem cztery czy pięć wiorst.	A czy istnieją jeszcze inne sarny prócz ciebie i mnie?	A z jakąż nadzieją przychodzicie?	A zatem pani pierwszym wspomnieniem są te wyprawy dla wsparcia więźniów? Czy coś jeszcze pani pamięta?	Biedny męczennik oni go tam uśmiercą.	Bo co?	Bogu dzięki, nie zapóźno jeszcze!	Co takiego?	Czemu więc mieszasz mnie w te sprawy?	Czy ty w to wierzysz, Irlandczyku?	Diego, słyszałeś?	Dlaczego, mój drogi Henryku?	Dlaczego? powiedzcie no wyraźnie Wilczek.	Dopierom go z wody wyjął...	Drzewo, każe, ściął w pańskim lesie, sześć sztuk ściął, każe, za każde sztukę po rublu sztrafu zapłacisz...	Dzieciakowi nic nie zaszkodzi: wylata.	Góry?...	Hm... prosta rada: depeszuj pan do Koborowa, by panu te dokumenty wysłali.	Huzia szpicla!	Ij, gdzież ja bym te pieniądze panu oddawał...	Kobiety z prowincji, które widywałem w Paryżu były w istocie dosyć obcesowe...	Kto powiada?	Miałam list od Krzeszowskiej	Mów! Nie męcz mnie. Mów! Cóż! umarła Julusia?	Nie, dziecko	Nie... ja bym nie wstąpiła.	O! pewnie! śpiesznie potwierdził młody gość.	O, dzień dobry, panie Wilhelmie.	Och! co za rozpacz!	Oczywiście rozumiem	Oh! oh! toć w trzcinie szumiało, a krzyki były!	Pozwolę sobie jednak zwrócić uwagę Waszej Królewskiej Mości...	Ryż.	Spotkałem moją nauczycielkę.	To go łap!	Toż to widocznie djabeł wcielony ten śmiałek	Ty sama kazałaś mi odjechać.	W nic, czego rozumem nie pojmuję! tryumfująco dorzucił podczaszyc.	Więc sądzisz, że Pałac Sprawiedliwości spłonął nie trafem jedynie nieszczęśliwym?	Wołowik, Józef. Z jednym okiem.	Wybacz, kuzynko	Wynoszę śmiecie z mieszkania pana ministra.	Znam szlachetny charakter waszej świątobliwości. Gdybyś, władco, nie był faraonem, po kilku latach zostałbyś najznakomitszym kupcem fenickim i naczelnikiem naszej rady...	Znam „Winien mi ze trzysta rubli...”	„Bezbożny wynalazek?”
Nie przyjdzie?	Nie może być! Tyś tu potrzebny! Bez ciebie i mieszczaństwo ducha utraci, i żołnierze z taką ochotą stawać nie będą. Żadną miarą nie może być! Kto tu ma więcej eksperiencji? Kto Zbaraż odbył? A jak do wycieczki przyjdzie, kto poprowadzi? Ty zgorzejesz w Żwańcu, a my tu zgorzejem bez ciebie!	A co też się z fortuną pana Podbipięty stanie? Podobno tam wsiów i wszelkiej dobroci bez liku... Zali przyjaciołom czego nie zapisał, bo jak słyszałem, nie miał rodziny?	A czemuż na Skałkę przychodzą? Toć słuszniej, by się wszyscy do biskupa trudzili, a nie jego przewielebność do pośledniejszych od siebie.	A ja rozkazów dla was tymczasem nie mam żadnych i jak tu co od was żądać, kiedy wy jawnie sprzyjacie tym co księciu się opierają!	A tak! Przykro by mi było, gdybyś pan mówił inaczej Piękny z pana młodzieniec, delikatny, dumny jak lew, a łagodny jak dziewczątko. Diabeł miałby piękną zdobycz z pana. Podoba mi się bardzo taki gatunek młodzieży. Jeszcze dwie lub trzy chwile głębokiego zastanowienia, a ujrzysz pan świat takim, jakim jest rzeczywiście. Przekonasz się, że człowiek wyższy dogadza wszystkim swym zachciankom, a niekiedy tylko odgrywa sceny cnoty ku wielkiemu zadowoleniu głupców, którzy mu się przyglądają z parteru. Niezadługo będziesz pan do nas należał. Ach! Mógłbyś wszystko osiągnąć przy mojej pomocy. Nie miałbyś jednego pragnienia, które by nie zostało zaraz spełnione; mógłbyś żądać wszystkiego: dostojeństw, majątku, kobiet. Cała cywilizacja zmieniłaby się dla pana w ambrozję. Byłbyś naszym pieszczoszkiem, naszym Beniaminem, za którego pozwolilibyśmy się wytępić wszyscy. Spłaszczylibyśmy wszystko, co by ci stawało na zawadzie. Chyba masz mnie pan za łotra, jeżeli po tym wszystkim nie możesz się jeszcze pozbyć swych skrupułów. Ale wiedz pan, że de Turenne był to człowiek takiej uczciwości, jaką pan posiadasz jeszcze w swoim przekonaniu, a jednak obrabiał on pewne sprawki z łotrami i nie widział w tym nic uwłaczającego dla siebie. Cóż, nie chcesz mi pan nic zawdzięczać? Niech i tak będzie Weź pan te papierki i napisz na tym ot tu w poprzek: Przyjęto za sumę trzy tysiące pięćset franków, wypłacalną za rok. A teraz postaw pan datę! Procent jest dość wielki, żeby uwolnić pana od wszelkich skrupułów; możesz nazwać mnie żydem i nie czuć się obowiązanym do żadnej wdzięczności. Dziś jeszcze wolno panu mną pogardzać, bom przekonany, że jutro kochać mnie będziesz. Znajdziesz we mnie te otchłanie niezgłębione, te niezmierne uczucia spotęgowane, które głupcy nazywają występkami; lecz nigdy nie ujrzysz mnie podłym i niewdzięcznym. Jednym słowem, synku, nie jestem ja ani pionkiem, ani słoniem tylko wieżą.	A więc! Może byśmy razem odbyli tę podróż? Słuchaj, Senderl, wierzaj mi, masz świetną okazję. Właśnie tam wyruszam. Zabieram cię ze sobą. We dwójkę jest raźniej. Jeśli, a wszystko się może na tym świecie wydarzyć, zostanę tam królem, to uczynię ciebie moim zastępcą, wicekrólem. Masz na to moją rękę. Jak długo chcesz tu tkwić i znosić niewolę twojej małżonki? Tej megiery? Popatrz na swój policzek. Marny los przy niej. Zaklinam cię, Senderl, chodź ze mną, nie pożałujesz.	Byle nie chciał zostać protektorem jako ów Angielczyk Kromwel, któren na pana własnego nie wahał się świętokradzkiej ręki podnieść.	Dziękuję! nigdy nie piłam i nie piję.	Est modus in rebusEst modus in rebus (łac.) rzecze na to Zagłoba tytuł władcy Wołoszczyzny, państwa położonego na terenie dzisiejszej płd. Rumunii, zależnego od Imperium Osmańskiego., po którym jak waściom wiadomo, chcieli mnie Wołosi na hospodarstwo posadzić, ale sułtan, który woli, by hospodarowie nie mieli potomstwa, postawił mi kondycjękondycja (łac.)	Gdybyśmy tylko mogły zobaczyć go i wręczyć mu ostatni list jego żony Nigdy nie odważyłam się przesłać go pocztą. Taillefer zna moje pismo...	I... nie na biedaka trafiło.	Kocha cię winy jej nie widzę.	Masz na myśli magię? Słyszałam o czarnoksiężnikach w Indiach, ale ja nie potrafię robić tego, co oni. Po prostu weszłam do jego pokoju i byłam taka zdziwiona, gdym go ujrzała, że stanęłam i patrzałam. Więc on się odwrócił i patrzał na mnie. I myślał, że jestem albo duch, albo sen, a ja to samo sobie myślałam o nim. Takie to było dziwne być razem, pośrodku nocy, nic o sobie nawzajem nie wiedząc. Zaczęliśmy sobie zadawać pytania. A kiedy go spytałam, czy mam odejść, powiedział, że nie.	Na honor, hrabio, nie będę kręcił z Waszą Ekscelencją! Co mi pan da, abym odpowiedział na wszystkie pytania tak, jakbym odpowiedział swemu spowiednikowi?	Nic jeszcze nie wiadomo, nic. W nas są takie możliwości, że nic teraz powiedzieć się nie da. Poddajmy się fali. Musimy stąd uciec. Ja też nie zniosę dłużej tego życia. Ja wiem, że ty będziesz miał wyrzuty sumienia wobec Zosi. Nie miej, pomyśl, czym byłbyś dla niej, zostając teraz: obcym trupem czegoś, co było i nie wróci nigdy.	Nie całkiem.	Nie chcę ja i pasa, byłeś mi jegomość jechać z sobą dozwolił.	Nie mam w tym względzie żadnego osobistego zdania. Znajduję tylko, że kto cierpi upokorzenia, powinien je albo znosić cierpliwie, jeśli chce się poprawić, albo usunąć zupełnie, gdy go to tylko drażni i obraża. Nie lubię wątpliwych pozycji i utyskiwań: to broń i położenie słabych istot.	Nie widzę.	Nie wiem, ale tego bym nie robił.	Nie wiem.	Nie; wytłumacz mi, proszę...	Niech i tak będzie Ale wie pan, że winowajca nie lubi, aby ktoś mu wyrzucał winę.	O milordzie!... nie pocieszę się nigdy...	O nie, dziękuję. Chyba, że ma pani trochę wódki.	Pan Gronowski, dziaduniu, tych czasów i tych rzeczy nie pamięta	Prędzej też może Danuśkę strach opuści i prędzej się opamięta, gdy nie obaczy tych dwojga. Ale jeśli służkę zabierzesz, jakoże bez pomocy niewieściej się obejdzie?	Stary nas zawołał do siebie. Stalky poprosił o przeczytanie „zeznań”, ale stary rzucił je do kosza, a nam dał po osiem kijów za bezczelne zbujanie nowego nauczyciela. Widziałem, jak mu się trzęsły ramiona, kiedyśmy wychodzili. Czybyście pomyśleli że na następnej lekcji Mason nie mógł na nas spojrzeć, żeby się nie zaczerwienić? A my trzej gapiliśmy się na niego, że aż dygotał. To okropnie wrażliwy gad.	Sądzę, że tak. Osobiście zrobię wszystko, co leży w moich możliwościach. Wie przecie pani, że dla niej niczego nie zaniedbam. Jednakże nie przypuszczam, by w obecnym stanie rzeczy moja pomoc wystarczyła. Trzeba przede wszystkim uzyskać zgodę poszkodowanych, no i nacisnąć odpowiednie sprężyny w ministerstwie sprawiedliwości. O ile nie mylę się, pan Malinowski miał tam duże stosunki.	To niemożliwe. Tego nie ma w książce.	To pan nie znasz całej historji? bon, opowiem.	Widzi pan, ja nie śmiałam jej z początku wspomnieć o Litce, ale ona ciągle o niej mówi. Niech pan także nie obawia się mówić jej o niej, bo to jej sprawia widocznie ulgę...	Zaraz, mój kawalerze. Jeszcze nie ma dziewiątej. Muszę podlać kwiaty, zanim słońce zacznie przygrzewać.	Świt już niezadługo, ale nikt nie wie, co mu dzień przyniesie	A czy ozdrowiejesz zaraz, gdy się ogrzeje na świecie?	A starość?	A ty, że masz takie słodkie i kochane stworzenie jak Nel.	Bardzo ładnie jest u Endelmanów i tak wspaniale przyjmowali.	Biała nazywa się Białuszka, a brunatna Buraska!	Chcę pana mieć! Mieć pana dla siebie.	Co? Mnie wszyscy szpicle znają! Mnie prowokatorzy znają! Wolę, niech mnie wezmą tutaj. Kiedy biorą z ulicy, zawsze biją!	Czy mogłaby go nam pani opisać?	Czy pan dobrze spał?	Czy pan się wstydzi swojej ręki, czy mojej?	Czy pani mąż ma obligacje pożyczki hiszpańskiej?	Darowali życie, darowali życie.	Doprawdy wszystko, co bym miała do powiedzenia, tak jasno wypowiedziane zostało przez mego brata, tak treściwie wyłuszczył on fakty i pobudki, że pozostaje mi chyba podziękować pani za jej uprzejme przyjęcie, nader uprzejme	Dość pomyślnie, panie dyrektorze... Jeżeli pana istotnie to zajmuje...	Ej! Panie Janie! Widzi mi się, że tu jakieś tajemnice zachodzą, które kryjówkę swoją mają pod tym mnisim habitem.	Głupiś, cóż to, łajno jenojeno (daw., gw.)	Ha! niechże wraca.	I dlatego niebezpieczny Trudno zatrzeć, co się raz w takim zapisze, i trudno skleić, co pęknie.	I kochali od dzieci? spytała cicho Lorka...	Ja myślę, że Herhor po cichu gotuje sobie czółenko, ażeby uciec przed dwudziestym trzecim Paofi	Jakże tedy „każdej rodzinie rola domowa”?	Jakżeś to się przez Kozaków i Tatarów przedarł?...	Jeno dobrym ludziom	Ją!	Kawałeczek chleba, jeśli kurczęta w tych przeklętych grotach mają ceny z księżyca.	Książę mój małżonek dopiero za cztery albo pięć dni zjedzie.	Kundyskundys rzekł zbliżając się gruby szlachcic, który miał bielmo na jednym oku, a na czole dziurę wielkości talara, przez którą świeciła naga kość. mówił dalej zwracając się do Skrzetuskiego	Kunigaikšti, bėk iš čia Jogaila nepaleis tavęs, ir tave laukia toksai galas, kaip tavo tėvo! Apsivilk mano rūbais, išeisi su kunigaikštiene, niekas nesupras ir nepažins, o aš čia tavo vietoje pasiliksiu!	Mais elle n’est pas mal?Mais elle n’est pas mal? (fr.)	Milcz!... Jeszcze go chcesz bronić?...	Może się i to zdarzyć	Na świętego Dunstana! będziemy ją pilnowali razem.	Niezadługo będę miał własne stado i będę go wiódł po nadziemnych gościńcach wedle woli.	Nieźle jednak przesadzali ci dawni biskupi	No to my ją odwiedzimy	No, i co?	No, to jedźże z Bogiem a jaką tam miarkę biorą?	Otóż, moje dziecko, dlatego właśnie musimy teraz pozostać tutaj, gdzie jesteśmy. Tutaj jesteśmy bezpieczni. Tak! A teraz połóż się znowu i śpij.	Pan przecie wie!	Pan wydzysz te pyniądze u ten szlachcic... Pan słyszysz, jak ony klaskają?... Ony tak czeszą szę, że mnie widzą... Pan to rozumysz, panie Cynader?...	Pij z cukrem! dla wnuków dostaniesz oddzielnie Walenty, podaj mi futro	Pora żegnać się razem niebezpiecznie iść dłużej.	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Pozwolę sobie najpokorniej zauważyć że najzupełniej podzielam zdanie szanownej pani! Najszczęśliwszy byłbym, jeśliby panna Agnieszka weszła do spółki.	Prawo	Sancho, synu mój, jedź do pałacu Dulcynei, może ją jeszcze czuwającą zastaniemy.	Słowo daję... gdybym wiedział, byłbym prosto z miejsca pchnął We‘re Here do portu!	To mniejsza.	To straszna historia, co do której trzeba mi zachować najgłębszą tajemnicę	To, co już raz powiedziałem Zbliżamy się do piątego aktu. Jest to albo koniec dzielnego człowieka, albo początek całego szeregu głupstw...	To, to, mój oficerze! wiemy o tém dobrze. Idziemy po darninę na jego grób.	Tra la la, tra la la	Traktuje ją jak księżniczkę	Trzeba będzie coś obmyślić!	Tylko drugi oficer.	W myśliwskim pokoju i prosi, żeby tam jaśnie państwo przyszli.	W służbie tego świątobliwego	Walek, jedź do szosy. Co było niewłaściwem, to niechże nam pani daruje!..	Waluś, a jabłuszka będą, co?	Wie pan co można zrobić ze szprotką?	Więc udowodnię to panu.	Wygnali was w tyli świat, na żebry, a ciekawiście ich?	Z Indyi przybywasz?	Zlitujcie się! Kata sobie chowacie!	Żywego.
Jeżeli przyszłość nie zmieni tego widzenia to już żaden z moich następców nie zastanie tutaj tego dziecka. Ale o co ci chodzi? Skoro musi umrzeć, to lepiej, żeby umarło zaraz i zmniejszyło przez to nadmiar ludności.	Więc do widzenia, Serafinie, jeszcze znajdziesz się z nami, lecz na innym planecie. Na żadnym nie ma szczęścia zupełnego, na każdym żyć można dość szczęśliwie, krzepiąc się w duchu, wierząc, że doskonałe szczęście dane będzie dopiero w niebie, gdzie ciała nie ma i namiętności, pędzące cielesnym życiem, umilkną na zawsze w wiecznie trwającym uczuciu niebiańskich uwielbień.	Nie przeczytam, jak ciotka wróci, a raczej poproszę ją, żeby sama przeczytała, ja zaś schowam się przez ten czas za ciebie, bo będę miał niemądrą minę, a przedewszystkiem nie chcę, żebyś ty moją niemądrą minę widziała.	Nie, nie najpierw niech pan się posili.	O, nie. Nie miała nigdy narzeczonego.	Nie ośmielę się. Nie pozwoliła mi posyłać po pana; poza tym sam pan widzi, że nie umiem ukryć zdenerwowania, mam gorączkę, jestem znużona; przejdę się po ogrodzie, to mnie uspokoi.	A co on tobie mówił, jak ty jemu opowiedziałeś o nas wszystkich, co chcemy dusze nasze z ciemnicy wybawić, a nie możemy?	Ale jesteś dziewczyna pewnie zresztą nie pytałaś o to papy, bo u was nie ma jeziora.	Drogi panie Jestem taki jak moja firma, nie robię takich interesów. Komisowe, o jakim myślałem, jest zupełnie innej natury.	Dziękuję! Oto dobra rada. Obejmij więc zaraz dowództwo, masz na to moje upoważnienie i dopilnuj wyładunku, bo niezależnie od nieszczęść, jakie mogą na nas spaść, nasze interesy nie powinny na tym tracić.	I nie chce pani zupełnie próbować?	Nie. Czy pani co zauważyła?	Pan ma krzyż i nie nosi go pan?	Wasza Cesarska Mość odnajduję w nich rasę francuską z jej zaletami i wadami. Najgorsza jest ona wtedy, gdy nie ma wodza, który by jej wskazał cel szlachetny.	Wejdźmyż tedy do kościoła i darujcie, jeśli teraz nie odśpiewamy wam pięknej mszy bożej. Minęła już godzina południa, po której bronią nam nasze święte dekretalia odmawiać mszę, to jest, powiadam, mszę głośną i prawdziwą. Ale kropnę wam cichą małą meszkę, tak, na sucho.	Zatrzymaj pieniądze dni kilka, gdybym nie wziął, wrócę ci koszta.	A dlaczegóż nie prosisz o światło? Mógłbyś brać ze sobą książkę i czytać ją...	Dobrze. Ale dziś już zostanę. Jeśli nie tu, to będę w sąsiednim pokoju na podorędziu. Kiedy pani dowiedziała się o ataku?	Jak widzę, przyjacielu, ci podli ludzie to nie są rycerze, ale nikczemne ciury i chamy; możesz przeto pójść mi w pomoc na pomszczenie krzywdy rumakowi memu wyrządzonej.	Już. Azba-bej usieczon. Wracajmy teraz prędko, bo się boję, abyś mi nie zachorzała od fatygi.	Masz słuszność we dwa dni po twym odjeździe znalazłem karteczki i sądziłem, że wrócisz po nie.	Nie sądź, że jesteśmy nikczemni jak ona! Weźmiemy Ekeby i siedem posiadłości, ale z majorową musisz sobie radzić sam.	Słusznie jestem posądzona, rzekła, bardzo słusznie, znoszę to w pokorze; ale, ja z tą złą, niegodziwą, ohydną kobietą nic do czynienia mieć nie chcę, wyrzekam się jej... a, jeśli się podoba, daję słowo, iż nogą z domu nie wyjdę.	Nie, doprawdy. Wydaje mi się zresztą, że jeżeli gdziekolwiek bym pana spotkała, obraz ten niezawodnie pozostałby w mojej pamięci.	Nie będę! Ojciec da wam tyle pieniędzy, że można by za to zakupić całą tę brudną kadź z rybami nawet dziesięć razy więcej... jeżeli przewieziecie mnie cało do Nowego Jorku... a zresztą... zresztą... jesteście i tak mi winni sto trzydzieści dolarów!	Wszystko, alebyś tego nie zrozumiał, drogi hrabio. Do widzenia!	Boję się, że jestem już tylko zwierzęciem. Chwilami nie wiem, kim jestem.	Czarownica odparła rozcierając szklanym tłuczkiem zioła w moździerzu. zebranie.”, pławiono w stawie Annę Bogdajkę za zbrodnię czarnoksięstwa i Magdę Strzeżyduszynę, którą wzięto z tej przyczyny na męki, że wrzucona do rzeki „pływała, głowę z wody jako kaczka wyścibiając”... Szatan jest piękny i nigdy nie zabraknie takich, którzy pójdą za jego rydwanem... Wrzuć to do tygla!	Nie. Chyba jednego pana Rogockiego, bo ci inni już mi się sprzykrzyli. Ale jego ostatecznie mógłbym wziąć ze sobą...	Ja tobie powiem, dlaczego. Tobie siostrę moją stryjeczną, Lijkę, przyrzekli. To dobra i rozumna dziewczyna. Ona edukacji żadnej nie ma, ale chciała zawsze ją mieć i bardzo ucieszyła się, jak jej powiedzieli, że ona edukowanego męża będzie miała. Ty z nią ożenisz się, a jak ożenisz się, to poproś wielkich urzędników, żeby tobie w Szybowie pozwolili szkołę dla Żydów urządzić, taką szkołę, w której by nie tylko ToryTora (hebr.: nauka, prawo)	Ręczę, że by to było znakomicie dla jego zdrowia My przecież wcale nie myślimy, że byłoby lepiej, żeby się nie był urodził. Jesteśmy sobie po prostu dwoje dzieci, które lubią patrzeć, jak się rozwijają roślinki w ogrodzie, a on byłby trzecim. Dwóch chłopczyków i mała dziewczynka, którzy przyglądają się wiośnie. Ręczę, że to byłoby lepsze jaklepsze jak	E, włochaty, zanadto włochaty... a gdy trafi się w wodzie, tedy na pewno ukrywa w sobie hak rozszczepiony na dwoje. Wspomnianego jednak kozła przyjąłem chętnie i zszedłem do ghaut, czyniąc wielki zaszczyt wiosce. W jakiś czas później los mi nadarzył owego wioślarza, który chciał przyciąć mój ogon siekierą. Trafiło się, że łódź jego osiadła na starej mieliźnie, której chyba już nie pamiętacie...	Toteż bez zgody pana Alberta nie zrobię dla ciebie nic. Dowiem się, co o tym sądzi i podporządkuję się jego woli. Ale jeżeli uzyskam zgodę, czy pójdziesz w jego ślady i przyjmiesz bez oporu moją pomoc?	Ach, to ty jesteś...? Toś ty sługą Bożym? A więc wyjednaj mi swą modlitwą powrót mego syna! Wyjednaj mi, bym odzyskał bat, co mnie kosztował dziesięć tysięcy dolarów, wyjednaj mi z powrotem tysiąc centnarów ryb! Gdybyście mnie zostawili w spokoju, moja owdowiała żona poszłaby do Provident i zarabiała na utrzymanie... i nie wiedziałaby nigdy, nigdy... A teraz będę musiał jej opowiedzieć...	Wystaraj mi się potajemnie o paszport! do Węgier albo do Bawaryi, gdzie chcesz! abym tylko ztąd się mogła wydobyć! abym tylko na niego nie patrzyła!	W czem? W tem, że ja myślałem: oto prawdziwy snob! to materyał na czarny charakter! to człowiek naprawdę bez skrupułu i serca! Tymczasem cóż się pokazuje: że on na dnie duszy ma jakąś uczciwość, że chciałby pospłacać wierzycieli, że mu tej lalki z czerwonemi oczyma żal, że ją kocha, że rozłączenie z nią byłoby dla niego straszną klęską... Sam mi to pisze najbezczelniej... Słowo daję, że w tem społeczeństwie na nic liczyć nie można!... Przesiaduję za granicą, bo tego znieść nie mogę.	Wątpię, czy co wieczór po dziesięć minut stawał przy furtce. Wiemy nawet, że zwykł był unikać łąki. Przeciwnie, owego wieczora czekał przy niej. Było to w wilię jego odjazdu do Londynu. MuzykaRzecz zaczyna się rozjaśniać. Mój drogi, podaj mi skrzypce. Mówmy o czym innym. Dajmy pokój tej sprawie aż do przybycia doktora Mortimera i sir Henryka Baskerville’a.	Ba, to wiatrak będzie się szybciej obracać!	Dobrze się wyraziłaś moja droga, że przypadkiem bo też rzeczywiście chyba przypadek musiałby sprawić, by tak rzadki gość się tu zjawił.	A przecież mówiłeś mi, że jeździłeś tylko powozem.	A teraz a teraz o tobie pomówmy, mój drogi. Jasnem jest, iż powrót twój szczęśliwy przyczynił się do rozradowania króla, triumfu królowej i pognębienia kardynała. Otóż musisz się mieć na baczności.	Chociażby nawet... Gdyby nawet... Czy da się po­myśleć nawet taka wola ludzka...?!	Czy sądzi pani, że każda przełożona pensji może ponosić ofiary, że ma środki?...	Eeee tam, zaraz zajmuje się. Ot, po prostu chodzi, mruczy, a po drodze, przechodząc koło biurka palcem... mach!... i już kiwon głową o tak... tak... Sprytnie tak zmajstrowane.	Ludwisiu jak możesz wyrażać się tak o panu Dębickim?	Natchnienie takie zaraz miałem bo Panna mi się objawiła w takiej postaci, w jakiej stoi na drugim piętrze twego domu. Tyś jej czciciel, ty wykonaj jej wolę, którą powierzyła mnie niegodnemu i grzesznemu.	Pan by w portki narobił ze strachu, taki faja!	Przypatrzcie się jéj tylko; ładna dalibóg bestyjka!	Tak prawa zabrania pana z sobą, kiedy opuszczę tego piekielnego „Nautilusa”.	Tłukły się? Ojoj...	Wiem, co cię dręczy, mój synu. Myślisz, że zdradzasz przyjaciela.	Wyprowadziła się.	A na co tobie te gałęzie? Co ty z nich robić będziesz?	A więc	Ale czy pan opowiadał o tej sprawie?	Ależ Sznapsia to nasza, to co innego.	Bijże mnie! Bijże mnie!	Bo wy bohatery, żupany wy niewiastami teracie, u was jest ich zawsze dosyć! E? wszakże to ciebie Wiszowa córka była tak ukłuła? A ona ci teraz ziele nosi!	Bonjour, bonjour! Chmurny dzień, trochę tu ciemno, i chyba dlatego wziąłeś mnie za młodzika.	Co to ma znaczyć?	Dawno to było?	Dobrze, mój Stachu	Dobrze. Umiesz po niemiecku?	Folwark nieboszczyk rozpaprał! A ziemię to kto darł spod jałowców?	I cóż?	I miał słuszność, mówił król	I to być może.	Inni, specjaliści, majstrowie w tej świńskiej idei i idylli.	Jak smoluch, papusiu!	Już teraz wiem, dlaczego u was miewam większe migreny, i aniżeli gdy mieszkałam sama	Kto by ta miał dobra a i grontu dosyć	Musi być twardy! Trudna to rzecz oszczędzać. Trzeba znosić nienawiść, pogardę, marznąć, głodować i pilnować swego serca. Z czasem człowiek taki zapomina, po co zaczął zbierać majątek.	Mój rozkaz! Mój drogi, idź, proszę do kuchni; wiara czeka na wieczerzę.	Na apopleksję?	Naturalnie!	Niech stryjcio Antoni posiedzi jeszcze kwadransik, a później zamknę sklep i podprowadzę trochę stryjcia. Dobrze?	Niechże też matka da pokój!	No, tej karocy naładowanej rzymskimi wieśniaczkami?	On też służy w ochranie i, wyobraź sobie, już dziewięć lat. To jest człowiek! Tysiąc rubli na miesiąc, przejazdy, koszty, nagrody	Pojechali nad morze do zamku pana Muzaferida.	Polubi pan to. Ta mała jest świetnym medium.	Posłuszeństwo względem rodziców dodał proboszcz.	Powiedział mi tak: „Trzeba było na tynieckiej drodze o darowanie prosić	Prawda	Proszę pani, już wszystko gotowe. Urlop mieć będę w piątek najdalej, to w sobotę ślub możemy wziąć i wyjedziemy zaraz na parę tygodni.	Rozumiem, będziesz zajęta, możesz zapomnieć. Ja do ciebie zadzwonię.	Rrru!...	Sam?	Słucham cierpliwie.	Słusznie należy odnowić czasy, gdy oblubienica pisała na drzwiach oblubieńca:	Taak?...	Tak jak go miano już przeszło dwadzieścia razy	Tak jest.	Taki ty i stary. Niejedna poszłaby za ciebie.	Ten strach twój to moja największa rozkosz.	Teraz budujemy nowy i to statek tak duży, abyśmy mogli na nim popłynąć do najbliższych lądów; ale jeśli prędzej czy później zdołamy opuścić Wyspę Lincolna, powrócimy na nią. Zbyt wiele wspomnień nas z nią wiąże, abyśmy mogli kiedykolwiek o niej zapomnieć.	Tyś zapłakał, szyderco!...	W Księdze Hioba!	Więc już po pojedynku?	Wycofać swój kapitał może pan nawet w połowie stycznia roku przyszłego.
A więc wychylę jego zdrowie, uczynię to przez miłość dla ciebie i przez wzgląd na dzisiejsze święto Niech żyje długie lata! Życzę mu wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku! Życzę mu tego, ale wątpię, czy się to spełni. Bardzo wątpię...	Maszyna jeszcze iść nie przestała; ale w takim stanie, w jakim on się znajduje, jest to prawdziwe nieszczęście. Lepiej byłoby, gdyby umarł.	Tak jest, panie dyrektorze. Właściwie... Nie wiem, jak mam postąpić...	Jestem człowiekiem o ugruntowanych zasadach więc jeżeli mam zapłacić, to zapłacę. Poza tym waćpan zapominasz, że chłopak jest synem mego brata.	Przecie król wszystkim panem jest tak rycerstwu jak kmieciowi.	Dorianie, czemu przestałeś grać? Siądź i zagraj mi jeszcze ten nokturn. KsiężycPatrz na ten wspaniały księżyc o barwie miodu, zawieszony w mroku. Czeka na ciebie, abyś go oczarował, i jeśli zagrasz, zbliży się do ziemi. Nie chcesz? Chodźmy do klubu. Był to czarujący wieczór i musimy go zakończyć w czarujący sposób. Jest ktoś u White’a, kto bardzo pragnie cię poznać	A, tak! Bardzo gorąco mi go rekomendowano Przepraszam bardzo, myślałem, że pan mi przyniósł infułę. Źle mi ją zapakowano w Paryżu; srebrna lama uszkodziła się mocno u wierzchołka, to będzie fatalnie wyglądało i jeszcze tak mi każą czekać.	Tak téż myślałem będę nawet czekał, aż mi o wyjeździe powiedzą, a może zlekka przeciw niemu protestował, dowodząc, że mi się bez Sułkowskiego obejść będzie trudno.	Ciężki był dziś dzień Powiadam ci, że musiałem odrabiać lekcje po kąseczku, po tycim... Ledwom zaczął pisać zadanie, przybyli ludzie kupować. Ledwom się zabrał znowu do roboty, aż ci masz, zajeżdża ten z wozem. Dziś rano byłem już dwa razy na placu Weneckim, tam gdzie jest targ drzewny. Nóg nie czuję, powiadam ci, a ręce, jakby mi popuchły...	A prawda! Wszakże masz starszego syna! Gdzież on jest?	Nie wiem ale przecież świat jest dość obszerny.	Tak i mnie się widzi.	Ja powiedziałem: Grek?... Nic o tym nie wiem. Może wymknął mi się podobny wyraz, a może ty przesłyszałaś się.	Stał źle w interesach, był zachwiany, jak się u nas mówi, więc żeby się poprawić, urządził pożar fabryki i składów, które były wysoko zaasekurowane w kilku Towarzystwach. Odbierze asekurację, która mu w czwórnasób pokryje straty i będzie kpił sobie ze wszystkiego.	A my się w Billewiczach zasilim. Trzeba być geniuszem jak wasza książęca mość, żeby tak we wszystkim znaleźć poradę.	Od mego mistrza. Bezpośredni podwładny Najwyższego Mistrza Dżewaniego: Lambdon Tygier. Poznasz go. On cię nauczy, jak znosić ciosy życia. Wtedy poczujesz się nie tylko godnym mnie, ale także poznania Tajemnicy Dwoistej Jedności Granicznej.	Właśnie też będzie wiedział, gdzie waćpanna jesteś! Powiedziałem raz, że się nie zdołamy do niego przedrzeć.	Dawno nie widziałam waszej miłości, panie mieczniku Witam was uprzejmie. Jakąż to sprawę macie do mnie? Jeżeli ino w mojej mocy przysłużyć się wam, skwapliwie to uczynię. Lecz... nie sami jesteście... paź nie powiadomił mnie, że macie towarzysza ze sobą.	Nie w tem, że ta myśl już jest znana, widzę niemożebność urzeczywistnienia projektu tylko w tem, że publiczność nasza nie dorosła jeszcze do takiego teatru i nie odczuwa potrzeby takiej sceny. Tymczasem dawajcie im dalej farsę, gdzie będą kozły i fikania, na pół nagi balet, kankanowe wycia, trochę zdawkowej, kuchennej czułostkowości, kupa frazesów na temat cnoty, moralności, rodziny, obowiązków, miłości i...	Cóż to takiego? Noc to nieodpowiednia pora dla przyzwoitych ludzi, a ja nie chcę mieć nic wspólnego z nocnymi włóczęgami. Co waćpana tu sprowadza? Zwracam uwagę, że mam garłaczgarłacz	Jedź, swego nie daruj! Wcale grzeczna kwota ci się należy.	No, proszę pana on przecie wiersze pisał, to jemu wszystko wolno.	Panie Mitchel, proszę się nie troskać. Niema obawy, byś pan w ciągu miesiąca dokonał zbrodni bez wiedzy mojej!	Jakto niesprawiedliwie?... Wyłudzał od pani pieniądze, ciężko zapracowane pieniądze! Tak, czy nie?	Kiedy właśnie ład, o którym mówisz, jest moim zdaniem dowodem niedojrzałości.	Pierwej ja się śmierci spodziewał niż tego! Taże rodzony ojciec lepiej by mnie nie dogodził!	Przynajmniej nie przezemnie, śmiejąc się dodał ksiądz Żagiel, bo ja wcale nie wiem co się we dworze dzieje i chyba wypadkiem ktoś mi co ztamtąd nierychło przyniesie. Najprędzejby Aron mógł dać znać dla niego Dobek nie ma pono tajemnic.	Wam ale nie nam Wam on za grzech swój płaci to go miłujecie, a ja go za grzech ten nie cierpię.	Ach, więc posiadacie i takich!? Proszę, bił się z Francuzami Niezmiernie się z tego cieszę, gdyż i ja, w rozlicznych przygodach, łyknąłem coś niecoś tej wojny.	Dziś wieczorem?... jutro?... co mówisz? czy spodziewasz się wiadomości od niego?...	Bellina kaszle, a Zygmunta lękam się wypuszczać z komnaty, powietrze za ostre.	Owa, śniło się. Wariatka.	A któż to mówi, durniu, o zabiciu Dantèsa? Żartujemy sobie i nic więcej. Wypij jego zdrowie i daj nam spokój.	A zatem podaj jedzenie na stół, Mousquetonie, a, gdy my będziemy jedli, d’Artagnan opowie, co się z nim działo w ciągu dziesięciu dni, odkąd nas opuścił.	Prawie żałuję, że nie zaczął pan krzyczeć i nie dał znaku światłem.	Czyż nie będziecie przy mnie?	Chciałbym często tak czekać. Zastałem tu panią i rozmawialiśmy.	Ha, kiedy pan tak chce...	Nie. Jeżeli sześciu chłopów nie ma dość krzepy w muskułach i nie może nasadzić tego przeklętego bezanżagla, to pal ich sześć	A po prawej? A, to Tours. Niech pan patrzy, jak pięknie błyszczą wieżyce katedry.	Na to my tu i potrzebni, żeby był miecz nad szyją kozacką zawieszony. Czym Dorosz stoi? Tatarami! Niech Tatarów ja wezmę w ręce, wówczas Dorosz musi hetmanowi czołem uderzyć.	Bez ciebie nie mógłbym żyć	Nie będę ci już ufał Idźmy na polowanie, bo trzeba koniecznie czegoś temu kanibalowi, żeby mnie mój pan całego miał na swe usługi.	Och! niech pan nie mówi źle o Bergsonie	A bez mego zezwolenia zaręczyła się z jakimś fryzlandzkim książątkiem bez znaczenia i ziemi	A jeśli mówię źle, nieprawdę, to ty mi daj inną radę! Cóż mi z twojego twardego głosu.	Ale na cóż on nam, proszę ciebie	Dopiero trzy tygodnie... to jakby od wczoraj.	Jak to co robić? Pójdziemy dalej poszukiwać	Nie skądże. Jadę z prezesem naszego Towarzystwa, jako jego sekretarka.	O Lulę? Co to znaczy? Mów!	Pan mnie nie rozumie?	To bardzo źle, Beniaminie	Wiem i wierzę ci Więc słuchaj... Ja nie tylko jestem emancypantka, ale	Ale gdzież w tym prześladowanie Żydów?	Czy w Sanockiem nie tańcują?	Cóż to? Astma?	I tegobym nie życzył w teraźniejszych czasach za sługi ręczyć niepodobna: ktokolwiek zobaczy i doniesie.	No, to dowidzenia	O czym to napisane? zaglądać. w karty.	O, to źle, gotowa ją przed czasem Grzybowskiej odesłać, kiedy taka nieskuteczna.	Około ósmej tedy Nie zatrzymuję pana dłużej, żegnam.	Powinienem był to wiedzieć rano.	Szczęśliwy! stokroć szczęśliwy! Baronowa drze starego kasztelana, a on...	Takiéj drugiéj nie znajdzie Jam go zrozumiała, jam go umiała trzymać na wodzy i podniecać, a kto inny nie potrafi.	To wy, Owczarzu?	Uczyń to więc.	Bardzo chętnie, jeśli nas zechce wziąć do spółki	Co za głupstwa musi pan przyjść.	Co przynosisz?	Dlatego ty masz cienia sądzisz i ja bezwstydny?	Hm, cóż, pan de Monte Christo zabrał te pięć milionów!	Niech przynajmniej Arguna odda te klejnoty, które jej zostawiłem!	Nim pszczoła jedna zdążyła wyssać wszystkie kwiaty na tej lewadzie	Pomówmy nareszcie po przyjacielsku	Radzi jesteśmy Waszej Królewskiej Wysokości zawsze i w każdej szacie Mrukiozo, podaj krzesło Jego Królewskiej Wysokości	Szedłem tu z sercem pełnym podzięki dla was wszystkich Zamieniliście mój liczmanliczman	A no przecie czytali.	A potomków dużo tam było?	A!	Ale jakże, nad czym pracować byś pani chciała i mo­gła?	Ale mogłeś być. Był wybrany... Ale uważasz, upór, coś tego... cyrkumstancje...	Ciotula!	Czekam!	Dajże spokój... Wracają!...	Ja dopełnię reszty.	Jak wszyscy?	Kiedy pościele ma już tam, w budzie	Kocham cię.	Ksiądz... ksiądz...	Ką tai, kunige, kalbi! lenkstudentis dievobaimingas žmogus ir nemes žodį bereikalingą ant kito.	No, na uniwersytet.	O, ja mam dosyć czasu	Pogoda na jutro pewna! powiadali., ściągając z pól.	Proszę o gazety.	Skąd wy?	Spokój! Proszę o spokój! Głos ma towarzysz Laval.	Słyszałeś?	Wyjechał.	Zatem Wasza wysokość zna prawdziwe jej nazwisko?
Ha jeśli to wam humory zakwasza, można temu zaradzić.	Ha! to może i przyjdzie nam na Tymura wyruszyć.	Mówię panu, budzę się w nocy, i nie znajduję koło siebie pana doktora. Widzę małe światełko w ubikacji. Musi pan wiedzieć, że mamy dwie. Ja sobie myślę, czy mój Hans, czyli pan doktor, tak trzęsie domem? Myślę sobie, że to całkiem możliwe, bo on ma takie gwałtowne wypróżnienie. Czytam rano gazetę: trzęsienie ziemi. I co pan na to?	Co?... pojedynek? I może myślisz, że pojadę z tobą w roli lekarza?... Będę patrzył, jak dwu dudków strzela sobie we łby, i może jeszcze będę musiał którego z nich opatrywać?... Ani myślę mieszać się do tych błazeństw!... Zresztą nie jestem chirurgiem i od dawna pożegnałem się z medycyną...	Może to i lepiej dla ciebie, że sprawa tak się skończy.	To prawda nie wiem, dalibóg, dlaczego pan de Bergerac tak mi nie dowierza? Towarzyszę mu w drodze do Paryża, gdzie mam mu oddać pewną małą przysługę, i z powodu, żeśmy się tam kiedyś z sobą trochę posprzeczali, obawia się, że mogę porzucić!	Cóż ja ci powiem, mój Marku. Znam Aula Plaucjusza, który lubo nagania mój sposób życia, ma do mnie pewną słabość, a może nawet szanuje mnie więcej od innych, wie bowiem, że nie byłem nigdy donosicielem, jak na przykład Domicjusz Afer, Tygellinus i cała zgraja przyjaciół AhenobarbaAhenobarbus (łac.) jestem na twoje usługi.	Naturalnie, że wiem. Wszyscy już wiedzą, że pan profesor przyjechał. Od rana. Pani Szkopkowa mówi, że na letniaki do dworu w Zielonej, ale ja wiem, że to nieprawda.	Widzisz nikt mnie nie rozumie tak dobrze jak ty! Oczywiście, nie mogę się przecież uskarżać. Wszyscy mnie szanują i poważają. Ale ty rozumiesz mnie najlepiej. Inni... choćbym im najczęściej opowiadał, jaki ON jest dobry, słuchają mnie, nie myślą oczywiście, że kłamię, ale trwają jednak w przekonaniu, że ON musi być straszny!	Bo jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów, możesz wiedzieć o wszystkim.	Cóż? Czy w tej wsi nie ma kapłana? Zdaje mi się, że dopiero co widziałem, i to nie lada, kapłana!	Odszukanie naszego tajemniczego opiekuna Ach! Trzeba przyznać, drogi Cyrusie, że tym razem jego opieki zabrakło, i to właśnie w chwili, gdy jej najbardziej potrzebowaliśmy!	Przypuszczam, gdyż znał kryjówkę. I przypuszczam, że powiadomiono go o rozpaczliwym stanie jego przywódcy, gdyż wskutek zaniepokojenia zrobił głupstwo i napisał tę groźbę: „Biada panience, jeśli zabiła pryncypała”.	Przyznam się waszeci, że się bardzo dziwię, jak możecie żyć samem powietrzem? Takie to czcze, nikłe, nudne i nieposilne! I my go tam po troszę używamy, ale żeby w niem żyć całkiem i ciągle, przyznam się asindziejowi to absurdum!	I co ciekawego? Że w beczce znalazłam ropuchę?	Mało, że Wierzbięta był	Nic nie mówię, kto twierdzi, że coś mówię?	Och, ręczę ci, że pan Bloch nie czekał na więcej, wziął nogi za pas.	Proszę bardzo, kapitanie Smollet, co waćpan mi powiesz? Spodziewam się, że wszystko w porządku? Okręt zdatny i gotów do drogi?	Przecież nie mówiłem, że właściciel tego statku jest przemytnikiem.	Zupełna omyłka! Zaręczam, że od 30 grudnia nie wyszedłem z tego pokoju.	O kobiety niewinne, nieszczęśliwe i prześladowane! więc tak to rzeczy stoją? Za kilka dni ja się wmieszam w wasze sprawy i wszystko pójdzie jak z płatka.	Kiedy widzisz... Mnie nie o to chodzi. Chodzi o babę. A baba to jeszcze gotowa więcej na niego lecieć, jak go przetrącę albo co.	No jasne! To był wzór cnót rycerskich. Dzisiaj nie ma już takich ludzi na świecie, możesz mi wierzyć. Jak mu jedną rękę zawiązali na plecach, to i tak drugą mógł każdego pokonać. A strzałą ze swojego cisowego łuku trafiał w monetę na kilometr.	Prócz przyjaźni statecznej... Trzeba będzie radzić i dowiadywać się, gdzie on teraz. Może od pana marszałka koronnego czegoś się dowiemy, który Wołodyjowskiego jak źrenicę oka miłuje. A nie, toć tu są posłowie ze wszystkich stron. Niepodobna, aby który o takim rycerzu nie słyszał. W czym będę mógł, w tym waszmości posłużę, lepiej jak gdyby o mnie samego chodziło.	Bo uważa pan, jest to, niestety! moja żona... Pan wie, kto jestem... Baron Krzeszowski... Bardzo zacna kobieta, bardzo światła, ale skutkiem śmierci naszej córki trochę zdenerwowana i niekiedy... Pojmuje pan?... Więc nic?...	Dla Boga! Co za periculum dla całej komendy Toż Lipkowie duszę za Mellechowicza by oddali i jak on im rozkaże, to w nocy nas napadną.	Wszystko w porządku! Jest tu Mitchel i ma przy sobie Thaureta. Nie rozumiem, doprawdy, skąd się bierze ta ich zażyłość, ale narazie nic nas to nie obchodzi. Będziemy jedli w małej sali i każę ustawić stół tuż przy portjerze dzielącej salę od dużej. Po drugiej stronie każę nakryć dla pana.	A ty mnie nie powiesz: z Bogiem?	Ale poczekajcie, to jeszcze nie koniec; zrobimy siedem gałek z chleba, sześć jednakich, a siódmą usmarujemy sadzą, coby była czarna. Będziemy je wszyscy ciągnąć, a który dostanie czarną, nie należy do współzawodów, ino będzie naszym sędzią.	Bo oni nigdy niczem innem być nie mogą i nie będą Ciebie zdzieciniałego starca uwodzą, mnie nie potrafią.	Czy bardzo znudziłaś się u mnie?	Czy to źle?	Jakto, nikt? Wczoraj byli tu Leliwy, był Jarosław Śreniawa, było dwu Zaprzańców i Różyce...	Jestem pojętnym uczniem?	Jestem przegłosowany, ale, niestety, słuszność jest po mojej stronie.	Ludzie, a to czas do domu, mroczeje.	Masz co na myśli?	Masz słuszność zapytam o to męża!	Mój panie, co to za zamieszanie było dziś w San Francisco?	Nie widziałem nigdy wulkanu i nie mam pojęcia, jakie to może sprawiać wrażenie.	No i wielka rzecz, zwali się wtedy wszystko na złą koniunkturę i kryzys ogólnoświatowy. Mało to gabinetów upadło?	O tak.	O, do diabła! Stulże gębę! Jedźcie sami, kiedy tak; albo lepiej zaniechajcie i wy! Nie obeszłoby się bez hałasów, Duma, Pychaa z tutejszą szlachtą chcę zgodnie żyć, bo ich opiekunami Oleńki nieboszczyk podkomorzy wyznaczył.	Składam należny hołd wielkiemu mistrzowi, a Zakonowi całe moje dziedzictwo i wszelką majętność, błagając waszą miłość o przyjęcie mnie do Zakonu i policzenie między rycerzy krzewiących wiarę świętą i stających w obronie krzyża.	Stryju byłeś mi zawsze ojcem, bądźże dobrym i łaskawym! Mnie już wnętrzności goreją, aby raz w pole wyciągnąć!	Wcale nie jeżeli uważasz Alę za najdroższą siostrę, możesz to szczerze pisać!	Zbyt wiele by mnie ta próba kosztowała. Nie mam na nią sił.	A co niby ma znaczyć?	A jakoż! Tę z plastrem na oku?	A pan sam nic nie mówił?	A, pan Ursiclos?	Aha!	Ale... Ach, Najjaśniejszy Panie, przebacz mi zbytnią gorliwość, Niech mi Wasza Królewska Mość daruje.	Ależ gość!	Allach jest wielki ojca wykupić nie można, ale dobrych ludzi przekupić można. Niechaj twój ojciec uciecze.	Będziesz je miał. Sprawa, którą ci powierzam, ma w tej chwili cztery punkty główne. Szpiegować zręcznie Cyrana i jeśli wyruszy w drogę, dowiedzieć się, dokąd pojechał. Nie dopuścić, aby dostał się do celu podróży. Zdobyć pismo mego ojca, wyśledziwszy nazwisko i miejsce pobytu depozytariusza. Odebrać Bergerakowi podstępem lub siłą dokument w razie, gdyby wymijając wszystkie zasadzki i zwalczając wszystkie przeszkody przyszedł on do jego posiadania.	Chcesz iść do kina na Hôtel du NordHôtel du Nord	Co pani mówi? Naprawdę?	Czegóż bym mógł sobie jeszcze życzyć? Wszak mam dżunglę i łaskę dżungli. Czyż można marzyć o czymś więcej pomiędzy wschodem i zachodem słońca?	Cóż się kulą robi? Będę wojowała.	Dajże pan mówić jego ekscelencji	Dla rozmaitości, my dear!	Dziękuję ci. Naprawdę nie mam ochoty.	Honor	I ja dziękuję pani.	Jednakże... pan prezydent...	Jesteś pewny swojej sprawy?	Już go od niego wycyganił! Po tym jednym poznałbym cię, Rzędzian, na końcu świata!	Już jutro skończymy!	Kto wie? Tymczasem odejdźcie stąd, zbrodniarze, jeśli nie chcecie, abym dotrzymała więcej, niż przyrzekłam.	Milsze mi wasze zdrowie niż jego hojność	Morgen!	Na wieki wieków. Do chorej córki na tydzień pojechał; ja go ino zastępuję. A do kogo wasza wielebność?	Najszczęśliwszy w mojem życiu.	Nie chcę; dziękuję bardzo... Doprawdy, co się z panem zrobiło? Taki pan jakiś dziwny.	Nie lubię dawać czekać tym biednym ludziom! No i co, co masz za interes?	Nie mamy żadnego zamiaru niszczyć lasów należących do plemienia Arawaków My je tylko przemierzamy, żeby dotrzeć do terenów zamieszkiwanych przez białych ludzi, znajdujących się na południe od zatoki Maracaibo. W stosunku do czerwonych ludzi jesteśmy nastawieni przyjacielsko i nie chcemy wszczynać z nimi wojny.	Nie trzeba, nie trzeba. Wesołej chcemy piosenki!	Nie, nie włożymy i nie poczuwamy się do obowiązku. Ponieważ jednak jesteś, a raczej stałeś się naszym krewnym, więc ci chcę pomódz. Krótko mówiąc, pożyczę ci siedmdziesiąt pięć tysięcy rubli na prosty kupiecki weksel...	Nie, przyjaciele Czekajcie do zmierzchu. Nie pozwolę żadnemu z was narażać się w biały dzień.	Nie, zboże kwitnie...	No! Dajcie łapę i wszystko w porządku	Owszem. Dawniej była tabakierką	Pan Niepołomski jest w Rzymie.	Panna Lusia...	Pierwszy raz słyszę.	Pieszo!	Poślemy naszą policję i żołnierzy i wspólnie zbadamy sprawę na miejscu. Polacy sami nie dadzą rady.	Pójdę trochę usiąść koło matki, zostawiam ci swoje krzesło	Tym gorzej dla niego, Fredziu	W grudniu będzie jeszcze lepiej.	Więc ją kochasz?	Wolno. Proszę.	Zaciekawiacie mię srodze, panie mieczniku...	Zamek rzekła Ludka po krótkim milczeniu.	Ziemia, Rodzina, Interes	Zostałeś wielkim człowiekiem, Halu!	Zwłaszcza magnatowi-arystokracie. Prawda?	zahuczał sobie kuchta, aż mury odpowiedziały.
Posłusznie melduję, panie batalionskommandant, że wszystko musi iść do raportu. On zgłupiał, bo został obity po twarzy przez pana lejtnanta Duba, a nie może sobie pozwolić na to, żeby sam poszedł do raportu. Posłusznie melduję, panie hauptman, żeby pan spojrzał na niego, jak mu się trzęsą kolana. On jest na pół żywy, że musi iść do tego raportu. I żeby nie ja, toby się do tego raportu wcale może nie dostał jak ten Kudela z Bytouchova, który podczas służby w wojsku tak długo chodził do raportu, aż został przeniesiony do marynarki, stał się kornetem, a na jakiejś wyspie na Oceanie Spokojnym został ogłoszony jako dezerter. On się potem ożenił na tej wyspie i rozmawiał z podróżnikiem Havlasą, który go już nie odróżnił od tubylców. W ogóle jest to rzecz bardzo smutna, gdy ktoś dla takiego głupiego mordobicia musi stawać do raportu. Ale on wcale nie chciał iść tutaj, ponieważ mówił, że nie pójdzie. W ogóle jest to taki mordobity pucybut, że nawet nie wie, o które mordobicie tutaj chodzi. On by tu w ogóle nie przyszedł, on w ogóle nie chciał się ruszyć do tego raportu, on nieraz da się jeszcze mocniej sprać. Posłusznie melduję, panie hauptman, niech pan spojrzy na niego, że on z tego wszystkiego jest już cały zafajdany. Z drugiej strony powinien był natychmiast skarżyć się, że dostał po gębie, ale się nie odważył, bo uważał, że lepiej być skromnym fiołkiem, jak powiedział pewien poeta. Bo on jest służącym pana lejtnanta Duba.	I żeby czarne były, to je kąpią we wywarze z olszyny, że i rodzona matka potem nie rozpozna, zaś cegłą ścierają jaże do kości te miejsca, kaj przy chrzcie Oleje święte kładli na nie, i prosto w diablęta przemieniają.	Rada Dziesięciu i lud przez usta moje proszą ciebie, królu, byś raczył pozostawić nam stare zwyczaje i nie tykał wiary ojców. Gdy zmieniałeś bieg naszego powszedniego życia i kazałeś mu płynąć nowym korytem, nie szemraliśmy i byliśmy posłuszni. Nie stawialiśmy ci oporu,  wielki Czandauro, gdy tępiłeś nam odwieczne bory, przytułki bogów, i  napełniałeś je zgiełkiem twych maszyn. Cicho poddawaliśmy się twej  królewskiej woli, gdy kazałeś budować wielkie domy, nazwane przez cię fabrykami, i wyznaczałeś nam godziny przymusowej pracy. Byliśmy cisi i powolni jak jagnięta, gdy z twego polecenia ciała nasze ociekały potem w kopalniach, a ręce mdlały od wżerania się oskardami w trzewia gór. Spełnialiśmy twoje rozkazy, Czandauro, bez słowa skargi, pomni na wielkie twoje dla ludu zasługi. Dziś sięgasz zaborczą ręką po wiarę naszą i chcesz nam ją odebrać. Nie czyń tego, królu, jeśli nie chcesz, by gniew bogów spadł na głowy nasze, a może i twoją.	To jakiś niesłychany, fatalny zbieg okoliczności. Chcę dostać od niego chociaż sześćset tysięcy: nie zapłacił; nie dosyć na tym i miesiąc kończy się dla mnie ślicznie.	Nie bajki, nie; ja nawet wiem, jak herszt onych złoczyńców wygląda. Srogi to zbrodzień; ani dziecku, ani niewieście nie pofolguje, nóż jego ze krwi nie obsycha.	Ona nie chce słyszysz, że nie chce...	Nie chciałam tem zapytaniem obrazić pana.	Nie ułapił ci ich wszystkich. Uszło coś z pięciu. Taka już dola nasza.	On chce, żebyśmy go trzymali nad balustradą powiada, że nie może oddychać pod naszymi kurtkami.	Zbliżamy się do krajów cywilizowanych lepsze to nierównie od owych wysp Papuazji, gdzie częściej spotykasz dzikich niż sarny! Na tej ziemi indyjskiej, panie profesorze, są drogi, koleje żelazne, miasta angielskie i francuskie. Nie ujdziesz pięciu mil, żeby nie spotkać ziomka. Cóż, panie profesorze, nie jestże to pora stosowna, aby porzucić do diabła kapitana Nemo?	Teraz chcesz wszystko obrócić w śmieszność Wiem, że są pensjonaty, ale nikt nie umieszcza w nich dziecka w szóstym roku i Karolek nie pójdzie do pensjonatu.	Wyśmienicie. Masz więc przyjść dobrze przed południem, by ksiądz podkanclerzy ani momentu sam nie pozostawał. Jędrzej niech nikogo nie odprawia od bramy, wracam niebawem. Wawrzuś!	Wszyscyśmy uradowani I dziewczęta pewnie cieszyć się będą. O małom o nich nie zapomniało małom (...) nie zapomniał	Jak się pani podoba Pan Solski o jednym nie powinien wątpić: że ma we mnie poświęconego człowieka, który choć nie znany, będzie czuwał nad jego interesami i doniesie o każdej intrydze.	Zapłacisz pan albo nie. A piętnaście złotych to i tak pół darmo, ale piechotą nie chodzą. A pan co do jakiej roboty się weźmie, to i zara wyleją...	Ja chętnie, ale tobie zaszkodzi. Już lepiej zamów risotto. Tylko że tutaj nie potrafią go przyrządzić należycie.	Aha! Lecz dlaczegóż nie widziałem pana przez cały ten czas na pokładzie?	Złapał, ale na czym innym, a choćby i widział podpalanie, świadczyć nie może, bo ociec i w złości z sobą żyli.	Brrr... Co to za szczęście, że oni tu nie dojeżdżają! Paskudna rzecz taka wojna. Dobrześ waszmość uczynił, kiedyś wybrał służbę na wodzie.	Istotnie, była u mnie taka delegacja. Nie powiedzieli mi jednak wcale, że z podobną propozycją zwracają się równocześnie do wszystkich pozostałych amerykańskich członków rządu naszej koncesji. Dlatego wziąłem ją do pewnego stopnia za propozycję indywidualną i nie spodziewałem się, że dzisiejsze posiedzenie poświęcone będzie tej właśnie sprawie.	Tak, ale przyszłaby publiczność i zobaczyła, że ten Wawrzecki nie jest wcale gorszym, a może nawet lepszym od tych patentowanych znakomitości.	A ty się nie pytasz, skąd mam na to wszystko?	O książę mój! Bulbo najukochańszy! Panie mój i władco! Oto przybyła twoja Angelika, by uratować cię i nie dopuścić, by kwiat twego życia zwiądł przedwcześnie. Och, gdybyś był zginął, słodki mój pączku różany, twoja biedna Angelika byłaby również umarła, by choć przez śmierć połączyć się z tobą na wieki, Bulbo mój jedyny!	Bezemnie nie pojedziesz tatku, odezwała się Laura	Nie zupełnie i to właśnie jest nieszczęście. Objąłem po nim sprawy; jestem człowiek sumienny, musiałem wejść we wszystko.	To nie bajka, broń Boże, lecz najoczywistsza prawda, spisana ręką twego ojca i jego podpisem stwierdzona. Hrabia de Lembrat, słuchając jedynie podszeptów dumy, postanowił chwycić się podstępu. Powiedział on sobie: „Moje rodowe nazwisko zabłyśnie jeszcze wśród świata, na przekór Bogu i naturze”. I w najściślejszej tajemnicy kupił od owczarza dziecko, kazał wynieść się jak najdalej jego prawemu ojcu i jego prawej matce, którzy zmarli następnie we Włoszech, i starał wmówić w siebie, że to jego własna krew płynęła w żyłach nowo narodzonego. Tym dziecięciem był Roland de Lembrat: byłeś ty!	No! no! to coś bardzo zawiłego, czy ci się tylko nie przywidziało?	Dam ci o tym znać. Będę się starał widzieć z panem de Villefort i ująć się przed nim za Dantèsem. Wiem wprawdzie, że to zapalony rojalista, ale, u diabła, rojalista, choćby był prokuratorem królewskim, jest też przecież człowiekiem, a pan de Villefort nie wydaje mi się najgorszy.	Kupujesz, ale mi go darować musisz, inaczej ani się podejmę interesu, tysiąc ich mam na głowie, idź do licha.	Tak, tak, pamiętam go dobrze. Ale jakże pan mógł nakazać Nubijczykowi, i to niememu, aby kupił panu i umeblował dom? Przecież biedak wszystko musiał zrobić na opak.	Panienka!... oj, panienka ty, delikatna, śliczna, jak ta królewna... Jak tylko on ciebie do Koźlukowej chaty przyprowadził, ja zaraz pomyślałam sobie: ot, Boże mój, Boże! chłop, taki prosty, a zachciało się jemu królewny. Mnie nawet dziw bierze, że ty za takiego prostego chłopa poszła...	Mnie w ogóle żadne morderstwo nie interesuje, czy w Pradze, czy w Wiedniu, czy w Sarajewie, czy w Londynie. Od tego są urzędy, sądy i policja. Jeśli gdzieś kiedyś kogo zabiją, to dobrze mu tak, po co jest bałwan i taki nieostrożny, że się da zabić?	Pan Bell dał mu dzisiaj urlop; gdzie on może teraz być? Potrzebuję go.	Z Panem Bogiem waszmość idź i bądź dobrej myśli, bom ja na to węzełek zawiązała, że się pobierzecie. A co Flora Korwiczkowa raz na facolecie swoim zadzierzgniezadzierzgnąć dziś popr.: pacierz..	Zajmował pan jakieś poważne stanowisko Ale na prowincji. I musiał pan ustąpić z tego stanowiska z powodu jakichś spraw politycznych. Czy tak?	Byłem tego pewny To gadzina! Uśmieje się pan prezes, ale ona twierdzi, że pan w maju zabił i obrabował jakiegoś Żyda. Nawet wymieniła hotel, w którym pan pokazywał jej owe zrabowane pieniądze!	A na przepadłe? Jak to będzie zawczasu zapowiedziane, bez żadnego utajenia? Prosto na śmierć?	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Podesta na scenę!	On wówczas odpowiedział... Cóż to on wówczas odpowiedział? Przepraszam bardzo... pani zna tego pana?	To niemożliwe! On powrócił do swych rodaków.	Uszli oba Zdaje się, że cesarz dla tego z Pragi wyjechał już niemal konający, aby uniknąć Czechów, sprzyjających cesarzowej Barbarze...	Zawiłek podoba mi się. Widać we wszystkiem, co on robi i mówi, lwi pazur	Do licha! Wsadziłem sobie igłę pod paznokieć... Ale to nic to się zawsze zdarza przy szyciu... Ach, jak dobrze będzie nam w domu, malcze, przyrzekam ci to! A kiedy się skończy twoja nędza, opuści cię i szaleństwo...	Z biedy się niekiejniekiej (gw.) inni. zaświadczą Biedocie to kużdenkużden (gw.) ulżyć, popuścić. se Jezusiczek we złości, pofolgował, no, żeby się tak zawziąć na jednego głupiego chłopa. I za co? Cóż to złego zrobił?	Ależ ty mi powiedz, kochana siostrzyczko, po co przybyłaś do Anglji?	Tak sądzisz? A mnie się zdaje, że stracił doskonały obiad!	A czegożbym ja od niego w swoim własnym domu miał się lękać? Co ci się śni?	A do tego jestem ci bogaty	Idźże pan, zdaje się że to pański pryncypał woła.	Prawda, że jest w tem różnica gruba	Kłócił się będziesz a pomstował, a rady u ludzi szukał, a prawował mówiła cicho oglądając się na drzwi.	No! To już rzecz dziwna, bo ja także coś się po świecie najeździłem i w różnych miejscach nabywałem, a krom tego	Ale czekajże niech się wysapię wreszcie	Przyszedłem prosić o przebaczenie biednemu Mraczewskiemu, który nawet...	Zaprawię tym miodem ciasto z drzewa chlebowego, a zobaczycie, co to będzie za przysmak.	Uczyń to! a ocalisz mi życie, cześć moją ocalisz!...	A co ci się tam znowu uroiło w młodéj głowie?	A cóż my będziemy robili?	Dwadzieścia pięć... Czy ja wiem?... To może wypadnie po dziesięć rubli sztuka...	Jak to! Ja, rycerz, którego „Niezwyciężonym” i „Niezłomnym” zowią, mam się o tak nędzne tchórzostwo oskarżać? Ja	Wiem, co robię!	Śmieje się pani ze mnie	A po co?	A wy tu... tu... tu... co u licha robicie?	Bo kocham cię nad życie, dziecko moje.	Co powiesz o tej młodej damie, Morgan?	I co było z nim dalej?	Jacy oni są dobrze wychowani, jakie mają ładne wzięcie	Ooo, mam czego zazdrościć: takiego drapaka.	Poszedł wywiedzieć się o rezultacie konkursu.	Tak powtarzam: żyje jeszcze i bardzo mnie to dziwi.	Uczyliśmy się kolejno, systematycznie, okresami.	W każdym razie człowiek jest odpowiedzialny	Ach, jeżeli to tajemnica...	Ażeby wyjść przed ósmą	Całe życie walczyłem przeciw ogłupianiu biednego tłumu tymi kapłańskimi bajkami o ziemskim ludzi pochodzeniu.	Dlaczego?	Dwudziesty trzeci zachód słońca	Dziękuję wam, mój ojcze, za tę bratnią przysługę z zakonu żebraczego., dodałem:	Gdzie one teraz?	IštolIštol elgetaudama. atsikrausčiau...	Jak to lalka?	Mianowicie?	Mów, moje dziecię, mów śmiało słucham cię z uwagą.	Niech pan spojrzy poza siebie, doktorze	Ot niewinne głupstwo!	Pal je licho!	Pan Wokulski pewnie jeździł	Patrz! Tam! Nadchodzi chyłkiem! Stoi w drzwiach!	Przedmurze chrześcijaństwa, Religia, Sarmata, Szlachcic, Żołnierz rzekł hetman.	Pytacie? widzicie.	Szalony!	Tak.	Tak.	Tak.	Tedy powiedz, dlaczego chcesz Basię wygonić?	To zakonnice je haftowały?... Naprawdę, panienko?	Z czego?	Żołnierz, Wierność rzekł książę.
Co to za rozkosz kochać takiego aniołka, proszę pani! Gdzie go pani wyłowiła? Nie myślałam, aby mógł istnieć chłopiec tak ładny jak pani sama	E, co go obchodzą jakieś władze On sobie z nich kpi! Niech go tylko spróbują doścignąć! Jego jacht to nie okręt, to ptak! Gdy fregata zrobi dwanaście węzłów, on zrobi o trzy więcej; wreszcie w razie potrzeby, gdzie by tylko nie wylądował, czyż wszędzie nie znajdzie przyjaciół?	Ten człowiek zna cały świat bywa także u mego wuja, kardynała. Zdolny jest lata całe pielęgnować  jedno kłamstwo w domu każdego z przyjaciół, a ma ich dwustu lub trzystu. Umie hodować przyjaźń, to jego talent. Od siódmej rano w zimie sterczy już zabłocony pod drzwiami któregoś z przyjaciół. Od czasu do czasu obraża się i pisze tuzin listów z zerwaniem. Następnie godzi się i pisze znowuż tuzin listów z wylewami przyjaźni. Ale najświetniejsza jego rola to szczere i proste oddanie zacnego człowieka, który nie chowa urazy. Manewr ten powtarza się, ilekroć ma prosić o jaką usługę. Wikariusz mego wuja cudownie opowiada życie pana Descoulis od czasu  Restauracji. Ściągnę go tu do nas.	To właściwie moja wina... Zabrałem ci samochód. Właśnie wracałem Dworską, gdy zobaczyłem ciebie, leżącego pod parkanem... Szofer myślał, że to jakiś pijak. Pomimo to zatrzymałem wóz... to było... Nie dawałeś... żadnych oznak życia... Odwieźliśmy cię do domu. Na szczęście w porę przybył lekarz, a później chirurg... Po operacji jeszcze nie było wiadomo, czy jesteś uratowany... No, ale teraz już wszystko dobrze... Wszystko dobrze... Ja od razu wiedziałem, że ci nic złego stać się nie może. Nie masz pojęcia, co się działo. Więc przede wszystkim aresztowano wielu podejrzanych, ale istotnych sprawców nie znaleziono.	A więc zamkniesz pan w nim więźnia i będziesz go trzymał pod kluczem aż do mego powrotu.	A! Bohomolec może! ale na co ci to pytanie? mów mi otwarcie, bo zdaje się, że krętą ścieszką dokądś dążysz.	Co to starościnie? zawołał.	Jak to... więc nie jesteście jeszcze zaręczeni z Solskim?...	Mówię ci, że oszalałeś, oszalałeś, sądząc, że ruszę bodaj palcem, aby ci pomóc, oszalałeś, czyniąc mi to potworne wyznanie. Nic nie chcę mieć z tym do czynienia, cokolwiek to jest. Czy przypuszczasz, że dla ciebie narażę swą dobrą sławę? Co mnie obchodzi, co za szatańskie dzieło masz na górze?	Rzadko u nas ludzie w tej sprawie, która jest sprawą najważniejszą ze wszystkich i zanim powiedziałeś, już ta druga istota wszystko wie o tobie. Dlatego u nas ludzie chętnie milczą, bo milczenie to najmędrsza mowa.	Zborowskim wiele król winien, to rzecz niezaprzeczona co tylko można, uczynić potrzeba, aby urażonymi nie byli.	Po Murdeliona?... Nie znam ci ja wprawdzie z bliska tego Murdeliona, ale nie zdaje mi się, ażeby to był człowiek do tego, żeby kogo uspokoił i jaką boleść uśmierzyć potrafił. Nie jest on zresztą księdzem, o ile z boku się mogłem dowiedzieć; ma to być pan jakiś alboli też szlachcic znakomity, którego przeszłe awanturnicze życie w mury klasztorne zaprowadziło; znaczy on wprawdzie wiele w krośnieńskim klasztorze i ma wielkie zachowanie u bractwa, ale to podobno nie rozumem przychodzi do tego, tylko groszem, którego dla konwentu nie szczędzi. Myśl wszakże, którą waszmość miałeś, aby wziąć jaką świątobliwą osobę do siebie dla czytania wspólnie słowa bożego, dla oderwania się od ziemskich frasunków, dla podniesienia ducha poważną i stateczną rozmową, jest bardzo chwalebna i gdybyś ją był przyprowadził do skutku, stałaby się niezawodnie dobrym dla niego lekarstwem; ale to do tego nie brać ci było kogo innego, jeno księdza Innocentego, franciszkanina z tego samego klasztoru, który już nieraz podobne służby odprawiał, którego znają po całej Polsce i zapraszają do oddalonych miejsc świętych na kazania i który jest człek wiekowy, doświadczony, świadomy świata i ludzi, i rzeczy światowych, i różnych pomiędzy ludźmi stosunków, a w naukach wszelkich jest jakby we własnym domu. Co się zaś tyczy owej miłości i konkurencji, której rekuzę sobie waszmość uważasz za wielkie nieszczęście i bierzesz za powód do tak czarnego frasunku, to jest rzecz, o której wiele by mówić, a właściwie nie warto.	Hrabia miał u mnie nieograniczony kredyt otwarty przez bank Thomson i French z Rzymu. Zażądał dziś pięciu milionów od ręki i wydałem mu weksel do Banku Francuskiego; bo tam ulokowane są moje fundusze. Sam pan rozumie, że wolałbym nie wypłacać jednego dnia dziesięciu milionów. Zaskoczyłoby to prezesa. Ale jutro to co innego.	Na Herkulesa! daleko od ceny? za to i dwudziestopięcio-letniéj niewolnicy co po rynkach śpiewa, nie dostaniecie... z tańcem, z głosem, i z takiém doświadczeniem rzemiosła! Wszak to wszystkiego uczyć potrzeba...	A za cóż się ludzi zatłukuje? Każdy może się łatwo domyślić, za to, że miała pieniądze. Miała baba pięć książeczek oszczędnościowych i akurat przesłali jej procenty, kiedym do niej przyszedł głodny i obdarty. Prócz niej nie miałem żywego ducha na całym bożym świecie. Przyszedłem do niej i proszę, żeby się nade mną zlitowała, a ta, ścierwo, posyła mnie do roboty, że, powiada, taki młody, krzepki i zdrowy człowiek. Powiedzieliśmy sobie parą słów, a ja tak tylko trąciłem ją parą razy pogrzebaczem w głowę i fizjonomię, tak jej jakoś obrobiłem tę gębę, że potem nie wiedziałem, czy to ciocia, czy nie ciocia. Siedziałem koło niej na ziemi i ciągle medytowałem: „Czy to ciocia, czy nie ciocia?” Nazajutrz znaleźli mnie koło cioci sąsiedzi. Potem siedziałem u wariatów na Slupach, a gdy przed wojną badała nas w Bohnicach komisja, zostałem uznany za wyleczonego i zaraz musiałem pójść do wojska i odsługiwać swoje zaległości.	Aha! Guwernera! To znaczy, żeś nigdy w życiu nie beczał. A teraz beczysz, widzisz! Może nie beczysz?	Byłby z pana jaki taki pożytek. A tak, to tylko zmartwienie.	Czemuż to tak? Czy to Anzelm dla naszej powszechności dobra nie życzy?	Czy to ta?	Dobrze, nie będziesz mnie już odsyłał do łóżka?	Domyślałam się tego. O co chodzi, moja droga?	Gotów jest, i tyle Robi pod siebie i muszą go karmić jak małe dziecko. Niedawno opowiadał w szynku jeden pan, że ma dwie mamki i że trzy razy dziennie dają cesarzowi ssać.	Jak to? Zdaje mi się, że widziałem u nich na balu, jak dumna hrabina Mercedes, ta pyszna Katalonka, która zaledwie raczy usta otworzyć do swych dawnych znajomych, wzięła pana pod rękę i wyszła z panem do ogrodu, gdzie przez blisko pół godziny spacerowaliście w bocznych alejkach.	Jakże nie mam wątpić, skoro mówisz, że mnie porzucisz! Ach! Maroto, będziesz przyczyną mojej śmierci!	Mam do pana interes.	Nie potrzeba nam żadnych regimentów. Sami pojedziem i wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie grozi.	Obejrzeli, pokiwali głowami i powiedzieli, że to blaga i kuglarstwo, którym poważna nauka zajmować się nie może.	Owszem, jest major Elliot Mieszka niedaleko, w Corriemuir, i często całe dnie spędza u nas. Stary to wprawdzie, ale dzielny żołnierz	Powiedz twojej Astoreth aby nigdy nie groziła książętom, bo i ona pójdzie do izby czeladniej.	To jest skąd?	To może być jeszcze bajka, czekajmy	To pozwólże się zapytać, czy ty ją znasz	To twój wujaszek, Scro-o-ge!	Wsypcie no mi z garniec w woreczek, to wam oddam, jak będę tu drugi raz.	Zastanów się, co ty mówisz?!	„Więc nie rachunek! Dzięki Bogu!”	A ja w gęstéj trawie...	A!	Ale gdzież prawda na którą czekamy? spytał Tomko Barona.	Ale zna ojców swych mowę, może wam być przydatny, gdy się gotujecie na nich! rzekł Bernard, chwytając sposobność do ocalenia współtowarzysza niedoli.	Bo jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów, możesz wiedzieć o wszystkim.	Byliby też mnie czarni zdradzili przed Chmielnickim, ktom jest i kogo prowadzę, alem ich pewnym sposobem zaklął, że milczeli. Bałem się też, żeby Chmielnicki mnie nie poznał, bom się z nim w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Była	Cha! cha.. Szukają owszem Cosel, która swoim zwyczajem pono się na królu publicznie w rynku pomścić miała.	Chwileczkę, mistrzu Pencroffie, tak się nie odchodzi. Zapomniał pan o deserze?	Czego się śmiejesz, Hipek?	Czy ona jeszcze siedzi we Florencji?	Cóż Jaksowie mogą? garść ich jest.	Diabeł z ciebie!	Dla koni obrok!	Do djabła!... otóż mamy rendez-vous w zupełnie innym rodzaju, niemniej przeto niepokojące.	Do kogo, wariacie, mówisz?	Do pioruna! Szczęście za bardzo sprzyja temu łotrzykowi!	Dobrze a czy pan przyrzeka poprawę?	Dziecko będzie szczęśliwe przez całe życie. Widziało wielkie uleczenie. Gdy byłem dzieckiem, wyrabiałem z gliny konie i ludzi.	Dziękuję ci, nie szukaj, nie chcę	Jest w tym palec boży ale jest i jakowaś tajemnica, która wyjaśnić się musi...	Krótko mówiąc, czy chce pan poznać moją opinię, drogi panie Spilett?	Masz do mnie żal za nieopatrznie wypowiedziane rano słowa?	Mhm ale teraz mógłby pan przejrzeć pocztę.	Miła moja! I ja zbyt młodym byłem mężem.	Mszczę się.	Mów dalej	Na Pańskiej?	Na „Great Easternie”?	Na, vaikai, ar patiko pasakojimas?	Nie ulega wątpliwości, że nie ma odpowiedniejszej miejscowości jak Oban	Nie warto! Zaraz będę w domu!	Nie, byłem we dworze jednym i drugim, przewiadywałem się i u ludzi, a nie nalazłem...	Nie, panie Jesteś wolny niczym wiatr.	Nigdy.	Nudny pan jest!	O tak, zupełnie Przynajmniej... do podwieczorku... Zresztą w lecie nasza guwernantka nie bardzo na nas się gniewa, jeżeli się spóźnimy...	O, niezawodnie! Dziwnie ona jest dobrą.	Oj, matusiu złocista!... Nie i nie!	Ojciec mi mu kazał powiedzieć, że czas jarzmo zrzucić i Leszkowi koniec zrobić	Ojojoj! Ładna historia! ależ o tej damulce, którą spotkaliśmy, przypomina sobie dziekan, od razuśmy sobie powiedzieli, że wygląda bardzo podejrzanie; ale nie wiedzieliśmy, że ona jechała do markizy. Kobieta z Murzynem, prawda?	Ostatnie i zupełnie szczere. Dorożka	Panie...	Po pierwszej.	Podnosi się balon?	Powiedzże mu, jak wróci, że chcemy z nim mówić.	Później mi podziękujesz. Zapewne jesteś głodna?	Skądże ci te myśli?	Ta Rachela wspominała mi o panu, mówiła, że młody Saint-Loup uwielbia pana, że woli nawet pana od niej	Tak jest, i w daleką zapewne.	Tak sądzisz?	Tomek, nie umieraj! Błagam cię, nie umieraj! Może...	Warna, Warna! do Warny z kupcami pojechał.	Wczoraj wieczór byłeś zachwycający. Młoda księżna jest tobą wprost oczarowana. Mówiła mi, że wybiera się do Selby.	Wedle rozkazu, panie inspektorze!	Widzisz, moje dziecko Owsicka była dziś u mnie i mówiła...	Wujenka ma się lepiej. Przed chwilą właśnie był doktor.	Z Zillą?	Założy towarzystwo i będą razem grywać kochanków!	Zdaje się że tam było coś o nici.	Ślicznie!	Źle robisz, bo gdybyś znał moje imię, nie śpieszyłbyś tak może.	Żegnam waćpana.	Żyje ojciec?
Wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku staruszkowi, jakikolwiek on tam jest! Nie chciał przyjąć ode mnie tych życzeń, jednak ja mu je składam. Niech żyje wuj Scrooge!	Święta prawda Szkoda tylko, że usposobienia takie albo inne nie zależą od woli człowieka, lecz od natury jego temperamentu i umysłu, a po części też od okoliczności.	Jeśli chcesz ja ci jego imię na ucho powiem,	Więc dzięki tej Centrali jestem w dość bliskim kontakcie z rządami szeregu państw mniejszych. Zwłaszcza w środkowej i we wschodniej Europie. Państwa te dałoby się porównać z przedsiębiorstwami o fatalnej gospodarce. Mają rozdęte budżety i cierpią na stały głód gotówki. Ręczę ci, że w danej chwili w Paryżu bawi przynajmniej pięć różnych delegacji z Węgier, Łotwy, Czechosłowacji i tak dalej, starających się wydębić grubsze pożyczki. Procent, jaki te rządy gotowe są płacić, w stosunkach amerykańskich, a nawet zachodnioeuropejskich jest kolosalny. Nic jednak dostać nie mogą lub prawie nic, gdyż nikt tu nie uważa takiej lokaty za pewną.	A wie pani, że to wcale nie jest zła myśl, i sądzę, że tam ucieszyliby się z moich odwiedzin.	A więc tak pan, człowiek religijny, którego zowią sprawiedliwym, pan pragniesz tylko jednej rzeczy: nie odpowiadać za śmierć moją.	Ale niech no panienka zaceka, az panna Sara opowi, co to wsyćko ma znacyć! To już nie jest... ale moze panienka zechce to sama lepiej opowiedzieć.	Dlaczego? Czyżby Czarnemu Korsarzowi śpieszyło się z powrotem na morze? Dopiero co wrócił z jednej wyprawy i już pragnie kolejnej? Nie wiesz, że na morzu może cię spotkać śmierć?	Jutro przybędą świeże pułki, a pojutrze zgromadzę rozbitych... Powtarzam ci, nie zaprzątaj się marnościami... Chwila pieszczot więcej warta niż rok władzy...	Losy nasze zmieniły postać swoją, moja pani, odkąd widzieliśmy się po raz ostatni, i byłbym zdziwiony, gdyby od dziś za kilka miesięcy, położenie moje nie obudziło w wielu ludziach zazdrości.	O!... przeszkody mnie nie przerażają; boję się jedynie niepodobieństwa.	Więc owo więzienie i... te wszystkie sprawy nie są wymysłem?	Co?! Tortury? Wielka mi rzecz. Tortury! Tym gorzej dla Bulby. Mam dwudziestu takich synów jak Bulbo i każdy w sam raz tak się nadaje na następcę tronu jak on! Bijcie go, męczcie, wydłubujcie mu oczy, wbijajcie go na pal, drzyjcie z niego żywcem pasy, wyrywajcie mu zęby jeden po drugim. Droższy nad źrenicę oka mego jest mi mój syn pierworodny, ale droższa jeszcze jest mi zemsta! Hej, siepacze! Hej, oprawcy! katy! Rozpalić ogień i mieć szczypce w pogotowiu. Kocioł napełnić wrzącym ołowiem! Nuże, bierzcie się do tej dzierlatki!...	Doskonale! Rozumiem, że śmierć tych ludzi pociąga, jak nas niegdyś pociągało życie. Boją się śmierci, jak myśmy niegdyś bali się życia, i tęsknią za nią, jak myśmy niegdyś za życiem tęsknili. Nie sądź pan, że to są tak zwane szkodliwe idee, które tych młodych ludzi porywają za sobą! Lęk i pragnienie ich gna, jak zwierzęta, idee są tylko pretekstem	Mam pech. Siedzę tutaj od sześciu godzin i nikogo namówić nie mogę. Był Moryc, wykręcił się interesami, był ten fioł Kozłowski, nie chciała kanalia. Co ja pocznę sam i w taki upał?	Och, Dawidzie, drogi mój, jakież straszne słowo ci się wymknęło! Wydany na pastwę nędzy, Lucjan byłby zatem bezsilny wobec zła?! Myślisz o nim to, co i d’Arthez! Nie ma geniuszu bez siły, Lucjan zaś jest słaby... Anioł, którego nie trzeba kusić, cóż to jest?...	Tak, tak! Wziął się obyczaj taki. Patrzcie tylko, żeby was kiedy kmiecie na postronkach nie ciągnęli, jak się im naprzykrzy.	Zgoda Niech pan wyśledzi, co tylko się da; niech pan użyje do tego własnych sposobów.	Nie, mościa dobrodziko. Imci pana starościca nie znam, w tym kraju nigdym nie bywał. Proszę mi odpuścić miłościwie, że nieproszonnieproszon nieochędożony (daw. krótka forma przym.); taki, który nie jest ochędożony (daw.: zadbany, schludny, czysty). stawiam się w tym zacnym domu, i to w jakiś dzień festynowy, ale ja z daleka jadę na umysłna umysł (daw.) mocno, bardzo. ważnej, z którą nie godzi się lenić.	Cóż się dzieje ze mną: bacz! Czyż nie pierzchnął czas? Czy nie spadam ja? Czy nie spadłem	Nie, moje. To, oczywiście, nie jest warunek, tylko su­gestia. Otóż, stary, po rozmowie z Raszewskim jeszcze raz so­bie przemyślałem całą sprawę, twoja koncepcja jest nowa i twór­cza, ale właśnie dlatego, że taka jest, doszedłem do przekona­nia, że z tej historii należy bezwzględnie wyeliminować Moni­kę. Mówmy otwarcie, ty wiesz dobrze, jakie ona ma możliwości, ja też wiem, co się będziemy obcyndalać? Cudów nie ma, położy­łaby spektakl.	Nic nie rozumiesz, dziecko. Ja ciebie już wychowywać dalej nie potrafię. Nie chcę, abyś niszczył stosunki z ludźmi tak sobie życzliwymi jak Irina Wsiewołodowna. Mówiła mi, że była u ciebie w szkole i że byłeś niegrzeczny. Dlaczego? Nie trzeba zniechęcać do siebie ludzi chętnych... (Wiedział, co to za chętki. Czy ta mama zgłupiała, czy spodlała tak z tym „panem Józefem”?)	A dlaczego się wykręcałaś od tego?	A nie mogłabyś to przychodzić do naszego ogrodu?... Wreszcie może tamten spokojny kącik i bliskość zakonnic korzystniej wpływają na ciebie, biedaczko... O, ja wiem, co znaczy niepewność!...	A więc młynarz całował cię?	Ale i tak z tymi swoimi milionami nie będzie miał czym zapłacić za trumnę	Będziesz rządził we własnym domu, jeśli powrócisz; zobaczysz się z żoną i dziećmi, jeśli ich zastaniesz, a kiedy przestaniesz służyć, przestaniesz być giermkiem.	Chwazdrygiel: To ostatnie pojęcie to także skrót, jak pojęcie czerwonego koloru. Ale chciałem mówić o czym innym. SztukaCiągle słyszę narzekania artystów na to, że stali się obcy społeczeństwu. Tylko dlatego tak jest, że wskutek sztucznego arystokratyzmu odsunęli się od spraw społecznych.	Co to ma znaczyć, Sylwio, biło już trzy kwadranse na dziewiątą, a ja z waszej łaski spałam jak bobak. Nic podobnego jeszcze nie bywało.	Czy nie wyszła za mąż?	Daj spokój wystarczy dziesięć... Kto wie, czy jutro nie dasz mi stu tysięcy... Duży masz majątek?	Ja ofiaruję Bogu, Bogu ja już zamówiłem u mnichów na wieczyste czasy mszę za dusze tych, co chcą zabić Pobiedonoscewa. A modlę się za nich co dzień przed Przedwiecznym.	Ma też ojciec o co wyrabiać takie krzyki Pomieszało mi się w głowie, i tyle... Myślałem, że to Magdzia...	Nie mam żadnego zawodu.	Nie można wołać zmarłych.	Nie przezywałbyś mnie negrem, gdybym nie był na pół żywy, ty żebraku irlandzki!	Ogólnikowo odpowiedzieć mogę. Cała okoliczność jest prostym wynikiem naczelnej konstrukcji (!?), o którą myśli i czyny opieram. Po zatem nie skrywam, że żywej sympatii nici mnie wiążą z tym waszym półwyspem i że szczególne mam zobowiązania wobec takich mężów, jak Nino-kardynał, Cervantes, El Greco...	Oho! Krótko i mocno! Podoba mi się pani.	Powoli sklecę lepiankę; nie będzie to khera ale bukunia	Skończ panna rozdział i nie bądź zuchwała.	Trot, kochanku nie trzeba.	Tyle samo akuratnie, ptaszku, co i ja za tobą! Jak tu partia pociągnęła w nasze strony, ażem zadygotał. Koło Świętej Katarzyny my się trzymali i do ciebie!	W pobliżu nie ma jakich chat?	Wcale nie. Rada naczelna nie będzie nagliła. Zapłacimy potem, a pomoc otrzymamy natychmiast.	Więc gadaj, dlaczego uciekłeś z domu?	Wszystko to wyjaśni się później a teraz milcz, błagam pana.	Wszystko to, mości książę, zaostrza mą ciekawość, muszę się kiedy puścić do Snogrodu na mych skrzydłach lub nareszcie na mej rybie, która mi ułatwi przekroczenie morza, podobno tylko z dwadzieścia pięć mil szerokiego. Ma się rozumieć, że wezmę z sobą busolę.	Z wielkimi tedy trudnościami i za wielkimi prośbami przyszło na koniec do tego, że jednego wieczora, kiedy mąż miał być na komedii i potem, jak mówiła, długo w noc po zwyczaju bawić się u swojej amantki, ja dostałem pozwolenie przyjścia ubocznymi od ogrodu drzwiczkami do jej gabinetu, jakoż i w rzeczy przysłała mi klucz od tych drzwiczek. Wyobraź sobie, z jaką niecierpliwością wyglądałem oznaczonej godziny. Bo to pół roku na tę duszę czekałem.	Świat więc cały jest li tylko materją? spytał, a pierwiastki piękności, ładu, porządku, jakie w nim widziemy?	A teraz doktorze...	A to byś cudu dokazał	Alboż mi on zaufa?	Ale Bronia siedzi nad książką i na mnie czeka	Ani na nią spojrzy, dzika bestia!	Bardzo przepraszam pana doktora.	Cicho, towarzysze! Bez awantur!	Co ci to jest Tomku? spytał go łagodnie.	Coś w tym rodzaju chodzi o sposób przemycenia pana Andrzeja poza granicę Rosji.	Czaruś zdecydował ksiądz połykając od jednego zamachu zacny kieliszek przezacnej „staruszki”.	Czego pan sobie życzysz?	Czego płaczesz, matko?	Czekam, panie prezesie.	Do ciebie od dziadunia. Przyszedł wczoraj...	I pilno to panu stracić?	Jaką?	Jaśnie wielmożny wojewodo jakiś Kozak pragnie widzieć ichmość panów komisarzy.	Kazano mi powiedzieć, primo 1mo że JW. pan śmiało i bezpiecznie wyjść już możesz, gdy sprawa z panem Rybińskim skończona, a król Jegomość księdza biskupa wziął na siebie; 2do że z Florencji przyszła smutna wiadomość pod datą...	Kogo?	Krawca Itczego.	Luciu, co ci to? Czego płaczesz?	Molinari?... Ach, tak, widziałem go w Paryżu.	Może!	Mój panie...	Mów waćpan.	Niby w Warszawie? Ano nic nadzwyczajnego. Gadaliśmy z Jaszuńskim i Ulanickim o moim projekcie magazynowania zboża.	Niestety już od wielu dni.	No, panie Eugeniuszu, wiedziałeś pan, gdzie raki zimują	No, to krewni przecie jacyś muszą być u Boga Ojca?	Ona mi wszędzie zawadza	Pavėlykite, o darodymai rasis	Pańszczyznę Narzeczona i ojciec	Piotrowicz.	Podwójne oko żmii: grzech i pokuta.	Poradźże mi waszmość, jak by dziewczynę na nogi postawić?	Powiedz mi waćpan, co to wszystko znaczy?	Powiedziałaś parę dni temu, że będziesz zupełnie szczęśliwa, jeżeli tylko pojedziesz do Anusi Moffat	Pozwól mi odejść	Proszę jaśnie pani, stangret mówi, że można jechać tylko gniadą czwórką lub kasztanami.	Tak, panie oficerze, do usług pańskich	To cudownie. Zechce pan zatem złożyć oryginał swoich papierów... A i jeszcze jedno: do jakich związków, czy stowarzyszeń pan należy?... Tylko proszę o absolutną szczerość.	To jest prawda	Tymczasem wiesz, co ludzie roją i mówią?	W „samych siebie”	Wiesz co, Ignacy?	Właśnie	Właśnie! Dzwoniłem do pana do redakcji i on odebrał telefon. Powiedział mi, że prowadzi dział ekonomiczny, ale to chyba niemożliwe!?	Z samej Warszawy jechaliśmy...	Zapewne, ale do tego potrzebne jest niezbędnie...	Ślicznie dziękuję za porównanie z koniem!	Żydzi i robotnicy?
Tam przynajmniej wiadomo, co się robi i w jakiej porze roku się żyje. To nie tak jak tutaj, gdzie będzie nie więcej jaskrów na Wielkanoc niż na Boże Narodzenie, i gdzie ani usłyszeć dzwonka na jutrznię, kiedy pozbieram rano swoje stare kości. Tam człowiek słyszy każdą godzinę; to jest tylko biedny dzwonek, ale powiadasz sobie: „aha, brat wraca z pola”, widzisz jak dnia ubywa, dzwonią na wszystkie sprawy ziemi, masz czas się obrócić, zanim zapalisz lampę. Tutaj jest dzień, jest noc, idzie człowiek spać, nie mógłby nawet powiedzieć, co z całym dniem zrobił. Jak te zwierzęta.	Przepraszam waszmość panią„ że jej mowę przerywam, ale nie zdaje mi się, aby nawet przez najświetniejsze choćby obudwóch córek zamęście cokolwiek zyskał splendor domu Strzegockich lub Piotrowiczów. Że ci, którzy synów mają, zdrowie i pracę swoją poświęcają na to, aby im znaczną pozostawić fortunę, to rozumiem, bo przez nich propaguje się dalej i na lepszą puszcza drogę ród i nazwisko; ale żeby jedną z córek na to zamykać w klasztorze, aby druga trochę lepiej za mąż poszła, albo zgoła obiedwie do przeciwnych im małżeństw niewolić dlatego, że ich parentela skądeś tam się zza morza wywodzi i kiedyś tam, za Jagiełłów, miała jakie takie w Polsce znaczenie, to mi się wcale nie zdaje. I gdybym już żadnych innych nie miał na moją rację dowodów, to może i ten by wystarczył, że za kogo panna Strzegocka pójdzie, o tym ani będzie pisać historia, ani wywoływać będą po kraju, ani wróbel podobno nie zaświegocze na dachu!	Czy ja dobrze słyszę? Jak to waćpanna nie dasz? Kmicicowi, Jędrusiowi, na ratunek będziesz waćpanna żałować? Wolisz, żeby go co złego spotkało?	Jestem Dawidem Copperfieldem z Blunderstone w Suffolk, gdzie pani raz już była, odwiedzając drogą moją mamę w chwili, kiedym się właśnie urodził. Bardzo jestem nieszczęśliwy od śmierci mamy. Poniewierano mną, niczego nie uczono, wyprawiono z domu, kazano zarabiać na życie, umieszczając w niestosownym dla mnie miejscu. Nie mogłem wytrzymać, uciekłem, okradli mnie, obdarli na drodze, szedłem pieszo, nie miałem gdzie spać ani co jeść...	Wydajesz się pani smutną Na Boga, cóż tu zaszło takiego?	Przysięgamy na Boga Najwyższego i święty Krzyż. Amen!	Ryszarda? A jak on ma na nazwisko?	Z kompanią marszową na front, ty fujaro!	Pieniądze?... Ja za pieniądze nie sprzedam. To przecie moja ziemia. Siedzieliśmy tu z dziada, pradziada, jeszcze za czasu pańszczyzny, i to się nazywała nasza zagroda. Później mój ojciec dostali ten grunt z ukazu na własność i to jest opisane w komisji. Potem za las ja dostałem trzy morgi także na własność i to także jest opisane w komisji. Rządowy omentraomentra (gw.) jakim prawem wy chceta kupować mój grunt, kiedy on jest mój?... Mój własny, no?...	Proszę wybaczyć, że kontynuuję tę rozmowę ale interesuje mnie to wielce. Podziwiam szczerze szybkość, z jaką przenikasz pan czyny ludzkie, czyż jednak jest to rzecz całkiem pewna? Czyż przypuszczenie pańskie nie straciłoby dużo na wypadek, gdyby kobieta owa wycięła dawno już przedtem znaki, żyjąc pod przybranem nazwiskiem. Dowody poszlakowe nie są nigdy bez zarzutu, a w razie stracenia tego ogniwa, jakże zdołasz pan udowodnić winę owego Molitaire’a, czy Montalbona? To, że był mężem tej kobiety, nie jest przecież samo w sobie zbrodnią.	No tak. Ale czy wiesz, czym ona była przed rokiem?	A na służbę bożą nie pospiesza?	Stanowisko jeńca wojennego Stryj Jego Królewskiej Mości został strącony z tronu, który w zdradziecki sposób sobie przywłaszczył, i czeka w więzieniu na wyrok Najjaśniejszego Pana, w towarzystwie eks-ministra Mrukiozy. Po bitwie pod Bombardarą...	Iiiii... taki patent. Dla mnie patentem będzie dopiero dyplom uniwersytecki. A i na tym jeszcze nie koniec!	Młody pan nie potrzebuje na to teraz już zważać Spychów wielka dziedzina.	Pan Wołodyjowski jednak postanowił znowu zaopatrzyć się w świeże konie w Płoskirowie, bo te, które kupiono w Barku, były już do niczego, a Burłajowe trzeba było na czarną godzinę oszczędzać. Ostrożność ta stała się konieczną, odkąd rozeszła się wieść, że Chmielnicki już pod Konstantynowem, a chan ze wszystkimi ordami wali od PiławiecPiławce	Oni mieszkali w domu baronowej Krzeszowskiej, no i trochę, co prawda, szykanowali tego... tego Maruszewicza... On groził, a ci jeszcze lepiej... W końcu poleciał na skargę do cyrkułu... Zeszła policja, zrobił się jakiś skandal i wszystkich trzech wzięto do kozy.	Pani co do prawnych szczegółów, uda się do swego plenipotenta, pana Jazwigły. On wszystkie trudności ułatwi. Poświcie od dwudziesta lat codzień gotowe na przyjazd właścicieli. Pani raczy tylko naznaczyć dzień, w którym mam wysłać konie i ekwipaż?	Nie koniecznie na maskaradę. Harun al Raszyd nie dla zabawy przebierał się za nędzarza.	A może jeszcze i wierzby święconéj, co? to śliczna perspektywa. Ale wolę nie czekać, abyś mię jak złego ducha ztąd wypędził i sam umknę. Mam wiele do załatwienia na mieście, a około wieczoru przyjdę po ciebie i pójdziemy razem do Teatru Wielkiego; dają dziś Trubadura. Do zobaczenia, stoiku, medyku, filozofie, a nadewszystko przyjacielu!...	Ponadto doznałem tego zaszczytu, żem ci przywiózł od Lurgana obecną twą odzież. Nie jest to mym zwyczajem zanosić oficjalnie takie stroje podwładnym, ale ten wypadek ciebie się tyczący oznaczono w księgach jako wyjątkowy. Spodziewam się, że pan Lurgan zakarbuje sobie w pamięci mój postępek.	Znam już pana od dawna! Poezye pańskie tak mnie zawsze bawiły. Dzieckiem będąc uczyłem się pańskiej: Pochwały malców;  daleko ztąd zajmowałeś pan moje myśli, choć nigdy nie przypuszczałem, że się kiedyś zejdziemy, a to jeszcze w taki sposób!	Ale ja mu muszę zrobić przykrość, co mnie jest tak nieprzyjemne, tak bardzo nieprzyjemne, że muszę pana prosić, aby mnie przed nim wytłumaczył.	Czy chcesz mleka?	Czy muzy?	Kiej tak... to naści tego ptaka! Obacz ino, jak się sam rucha.	Czy sądzi pan, że ja nie jestem dobrą gospodynią?	Tak jest	Tak jest, konia najpierw.	Tak nie lubię, kiedy ten stary paw krzyczy. Zdaje mi się, że to nie on, tylko...	Nie słuchajcie, moje dziateczki. Jegomość żartuje! Chodźcie-że do nas! A jakież to ziółko u ciebie w ręku, Haneczko? Może naco sposobne?	Istotnie, myślałem o tym. Jeżeli chce się go pani pozbyć, pojedzie ze mną do domu.	To drobnostka. Ja cię czasem szarpię, a się nie gniewasz	Słuchaj: jeżeli ten but nie znajdzie się przed wieczorem, powiem zarządzającemu i wyprowadzę się z hotelu.	Jednakże znała twój adres. Strzeż się! Przyjmujesz w swojej kawalerce szykowne kobiety, a ja tego nie ścierpię, mój ty cudny chłopaku!	Nie bój się, kniaziówno!	Nie. Jeździ prędko i bierze pasażerów, ilu się da.	Nie... tak, trochę!	Osobliwa rzecz iż, będąc biedakiem i po roku seminarium, znajdujesz jeszcze w sobie tak cnotliwe oburzenie. Musiałeś być tedy bardzo ślepy.	Szkoda, że palec jeszcze się nie poprawił	Ten dom jest hańbą uczciwych ludzi Więc nie od siebie, ale w imieniu moralności proszę...	Zostań dni kilka, to się trochę uspokoisz.	Chcę, abyś pan ludu nie bałamucił, i tak już dostatecznie kapłańskimi bajkami ogłupionego! Chcę, abyś pan nie prawił o Ziemi, nie rozbudzał tęsknot mglistych a nieukojonych! Tutaj zbyt twarde i ciężkie mamy zadania, aby wolno było dla igraszki zwracać oczy nasze ku błękitom i prawić nam o śmiesznej niby-ojczyźnie, kędy nigdy noga nasza nie postoi. Tego żądam od pana. A gdybym jeszcze w pańską dobrą wolę mógł uwierzyć, żądałbym, abyś nam wskazał drogę do kraju, gdzie wy mieszkacie...	A cóż pani robiła po nocy w Łazienkach?	Cóż się stało?	Gdzie on jest?	Jest w sali marszałkowskiéj.	Popiszmy się, mości panowie, bo przed takimi oczyma warto!	No dobrze. Więc niech będzie trudno, a ja to przecież zrobię, żeby nie wiem co.	Właśnie miałam ciebie o to zapytać	Możecież mi to zarzucić?	Otóż, żeby zapadła... Wziąć ślub, a potem co będzie, to będzie...	A to świetnie nie chciałbym panu robić przykrości, polubiłem pana! Zatem, ile razy zechcę pana zwymyślać, zrobię to w języku angielskim. Dobrze?...	Mam więcej niż to w portmonetce Pani Morrison dała mi pięć szylingów, a pani Medlock dała mi też pieniędzy od pana Craven.	Nie mogę przyjąć do wiadomości żadnych dekretów rady familijnej, o które nie prosiłam. Wiem, że chcecie dla mnie jak najlepiej, ale pozwólcie, że sama będę decydowała o moim życiu. Nie jestem już dzieckiem.	A co oni tobie wadzą?	Ach, panie, cóż to za pyszna historia! Cóż za cudowne odkrycie!	Będziesz miał prawo szydzić, jeśli słowa nie dotrzymam. Tymczasem	Chwaliłem, bo to genialna rasa, ale podłe charaktery. Wyobraź pan sobie, że Szlangbaumy, stary i młody, mnie chcieli okpić, mnie...	Jakim sposobem to uczyniłeś?	Jeszcze? Przecież to już dawno skończone.	Nie mam żadnej	Nie powinnam była pozwolić, żebyś waćpan jedną godzinę przebywał w progach tego domu. Tylko wzgląd wyższy...	Prawdopodobnie łapa, gdyż obrasta ją ciało Patrz!	Przecie to ja jestem za to wszystko odpowiedzialny! Ja jestem!	To nieszczęśliwa kobieta Straciła córkę.	W tym tygodniu...	Wiecie, a to Jasio organistów idzie z kompanią	Wszystko dobrze. Wasza miłość dawno nie była w Rozłogach.	Zrobiłby pan bardzo ładnie, panie Józefie, gdyby pan teraz przyszedł.	A ja i Joe?	A no!	A skąd ogień?	Ale dlaczego słowo: trzęsawisko zostało wypisane ręcznie?	Cóż? Przyszłaś?	Dalej, tam naglił kapitan, wskazując ręką.	Dla całego świata!	I w ten sposób ty byś postąpił?	Idźmy!... idźmy!... Bądź błogosławiony, proroku, synu proroków...	Ile nabojów?...	Ja!	Ja, ja... proszę pana proszę pana...	Ja... myślałam... że pan...	Kiedy ona ma jechać?	Kogo?	Kto tam?	Kudak chciał minąć. Teraz intelligointelligo (łac.) dużo, wiele. było przy nim?	Myślę o kapitanie twoich domowników, ojcze.	Mówię, że powinien pan pozostać wiernym sobie, capatazie. Zawieść obecnie byłoby rzeczą gorszą od szaleństwa.	Nic.	Padnę i zamrę!	Pani zna pannę Helenę... Helenę...	Sire, sire, przez litość!	Trud	Trudno nam uwierzyć w przyjaźń białych ludzi. Czerwoni ludzie już swoje wiedzą. Te dzikie lasy są nasze. Wracajcie więc, skąd przybyliście, albo was wszystkich zjemy.	W jakim kierunku płynie „Nautilus”?	W moim wieku?	Wielki pies chciał mnie ukąsić...	Z pewnością będą gotowe.	„Urocze”
Sam nie wiem dobrze. Napisałem Podróż na księżyc, w której głupcy dopatrzyli się wszelakiego rodzaju napaści na religię oraz przeróżnych praktyk, stwierdzać jakoby mających moje bliskie pokrewieństwo z diabłem. Alboż nie nazywają mnie Kapitanem Czartem? Wrogowie, a nie zbywa mi na nich, uznali bez wątpienia za właściwe dorzucić tę jedną jeszcze niedorzeczność do wielu innych, którymi mnie zasypują. Ale co tam! Kpię z tych ludzi i ich wynalazków! Posiadając konia i szpadę, czuję się dość silny do wywrócenia lub rozbicia wszystkich zawad, które mi na drodze stawiają. I dlatego właśnie, mój drogi, wyruszam w drogę dziś, gdy tylko zmierzch zapadnie.	Prawda, prawda Handel artykułami sypkimi na rynku, tak? Wcale się pan nie zmienił, panie Vantochu! Wciąż taki sam! To co, jak panu idzie interes?	A, to dawni znajomi: Somonowicz i Grzebicki. Co dzień tu dziadygi przyłażą do mnie na kawę. Z nieboszczykiem mężem znali się jeszcze przed rewolucją.	On? Nie dałbym za jego żywot starego wiechcia. Tak już było napisano i nie mogło go minąć, bo choćby mu się było z panem Wołodyjowskim powiodło, to by moich rąk nie uszedł. Ale wolę, że się tak stało, bo już i tak krzyki są na mnie jako na mężobójcę bez litości. A co ja mam robić, jak mi kto w drogę wlezie? Panu Duńczewskiemu pięćset złotych basarunku musiałem zapłacić, a wiadomo waszmościom, że dobra ruskie nijakiej teraz intraty nie przynoszą.	W istocie... można by Moglibyśmy zdać się na los, zawsze jednak wolałbym podróżować w okolicy jeziora Ngami w jasny dzień. Lecz nasi ludzie pragną dostać się tam jak najprędzej, a więc, pułkowniku, ruszajmy.	Bardzo oryginalny! to mi się podoba! rozśmiała się tłuściutka jejmość. Wiesz asindziej co? nigdy nikogo nie słuchaj, rób co ci po sercu i po myśli, to najlepiej. Masz rozum... Lassy nigdy go nie miała...	Wydaje się spokojną, rozsądną dziewczyną! Jest nawet zanadto spokojna, gdyż wejście jej przeraziło mnie. Chodźmyż teraz. Mam dość czasu powiedzieć, o co cię chcę prosić na pojutrze.	Właśnie też... Otóż tedy, mości dobrodzieju... No i Maleskiemu nic nie brak!... Otóż tedy, jak panu wiadomo, baronowa uzyskała wyrok na chłopaków, ażeby się wyprowadzili ósmego. Tymczasem ci	Obaj tedy ruszyli do panny z całą ostentacją, jaka w takich razach we zwyczaju. Cały dwór aż się trząsł. Przyszły złe wieści od księcia Janusza, Sakowicz jeden je przeczytał, zresztą nikt na nie nie zważał ani też na Sakowicza, bo był tego czasu wypadł z łaski za to, że małżeństwo perswadował. Dziewictwo, PodstępA u nas jedni mówili, że to nie pierwszyzna się Radziwiłłom ze szlachciankami żenić, że w tej Rzeczypospolitej wszystka szlachta równa, a billewiczowski dom rzymskich czasów sięga. I to mówili ci, którzy już sobie chcieli łaski przyszłej pani zarobić. Inni twierdzili, że to tylko fortel księcia, aby do większej przyjść z panną konfidencji (jako to między narzeczonymi niejedno uchodzi) i przy sposobności kwiat dziewictwa uszczknąć.	A pan starosta nie domyśla się, o co idzie?	Cóż dopiero, kiedy się ich pieprzem karmi!	Nikogo Wszystkich się pytałem. Jakby miał, toby go w mróz z domu nie wyganiali.	Bóg waćpanu zapłać, a ja z całego serca dziękuję! Ale i przy ludziach spokojną twarz pokazuj, by się zaś kto czego nie domyślił. Czas mi odejść. Waćpan jesteś taki dobry, że słów brak. Odtąd się już osobno nie będziem widzieli, jeno przy ludziach. Powiedzże mi jeszcze, że do mnie urazy nie chowasz... Bo męka co innego, a uraza co innego... Bogu mię ustępujesz, nie komu innemu... pamiętaj!	Co ci ludzie do uszów przynoszą plotki być mogą. Ile wiem, poszlaków dotąd znacznych niema. Władysław w swéj dzielnicy siedzi spokojnie, do braterskich spraw się nie mięsza. Czekaj przynajmniéj aż jawnie wystąpi i będzie za co go strofować.	Dobrzy jesteście chłopcy, nie ma co mówić Przynoszę wam tutaj ciasto, które dla was schowałam, a wy przemyśliwacie tylko nad tym, aby dostać nową panią domu. Nie zadowalacie się widocznie tym, co jest?	Doktorze, niech pan pójdzie z tym panem, jeśli łaska Oto klucz od bramy, będzie pan mógł swobodnie wchodzić i wychodzić. Niech pan sprowadzi księdza, by czuwał i modlił się przy moim biedactwie.	Obawiałam się tego Biedny wuj!	Po Wielkiejnocy, w maju. Cesia wesela nie chce świetnego. Postanowiliśmy sumę, co by to kosztowałosumę, co by to kosztowało dziś raczej: użyć na jakiś cel..	Ano... Nie jest to pańską winą! Ten drab ma djabelskie szczęście! W jakiż sposób wpadłeś pan na myśl, że wrócił do Nowego Jorku? Wszakże był chory?	Mówię ci, że tak jest! Tak! Wy odchodzicie sobie precz, a ja, pan dżungli, muszę chodzić samopas! A jak to było w zeszłym roku, gdy przyszła mi oskoma na trzcinę rosnącą na polach ludzkiej gromady? Posłałem ciebie jako gońca do Hathiego, rozkazując mu, by przybył w oznaczoną noc i trąbą swą nazrywał dla mnie tej słodkiej trawy...	Jakoż nie mam słuchać, kiedy mnie i stamtąd na wieki amen wygnali.	Oddaj. Każę ich na pal powbijać.	Ale nie ma w niej miejsca na współczucie i litość panny Magdaleny	Przyjaciółko oto król, twój pan, rycerze jego i lennicy idą ku nam; za chwilę nie będziemy mogli już mówić do siebie. Na potężnego i wspaniałego Boga, zaklinam cię: jeśli kiedy wyślę poselstwo do ciebie, uczyń, coć przykażę!	Te formułki są bardzo ładnie brzmiące, miłe dla ucha i serca, ale mnie cała sprawa nie porywa. To nie jest trwała forma życia. Jakże będzie z dziedzictwem?	Ale cóż znowu, mój Waldy! Tylko widzisz, ja nie lubię nerwów, a ona je posiada w wysokim stopniu. Gdy je podrażnisz, mamy takie obiady jak dzisiejszy, co miłe nie jest.	Jeszcze za wcześnie Muszę być łaskawym dla tych ludzi przynajmniej do pogrzebu ojca mego. Gdyż inaczej gotowi jego czcigodnej mumii zrobić jakie łotrostwo i zakłócić spokój duszy... A teraz, pójdź jutro do Hirama i powiedz, ażeby przysłał mi tego kapłana, o którym mówiliśmy.	Przykro mi mocno, że tak bardzo ci chodzi o tebydlęta, gdyż to nie koniec jeszcze mego opowiadania.	Co to jest za okręt?	A czy pamiętasz ich treść? Może tam nie ma nic kompromitującego?	Dwu ich nigdy nie miałem! Pierwsze moje jest zawsze ostatniem!	A co to tam za ogromne foliancisko?	A! byleście go odepchnęli, to pójdzie! Ptaka ziarnem wabią, nie strzałą...	E! Co też to wasza dostojność gada? Chybaby go jakowy święty wskrzesił, a skąd tu wziąć świętego jeszcze w takowym mieście, gdzie tyle plugastwa heretyckiego?	Nie odebrałem listu. Powiedz, co mówiła?...	Czy nie lepiej by było, aby sam mąż twój pomówił z kolegami z uniwersytetu?	I nie przykro ci?...	Ty!... powiedz raczej, żeś był narzędziem tej przeklętej kobiety; lecz ja teraz ci przysięgam, że to jej ostatnia zbrodnia.	A gdzież są wasze rzeczy? Czemu za wami nie przynieśli?	Ależ... przysięgam Bogu, że pana tak zaraz nie puścimy, musi pan zostać choćby do jutra	Będziemy ich oczekiwały z niecierpliwością.	Co mi tam jakiś niedorzeczny regulamin, przez który zniszczyłam nowe rękawiczki.	Co słychać w Warszawie? Widziałeś Maszkę?	Gdy pytam o Szwejka, panie jednoroczny ochotniku, to masz pan skoczyć i zawołać mi go.	I on nim nie był nigdy!	Nie	Nie rozumiem.	Nie wątpię. A jej mąż?	O tym pomyślę już sama; nie jestem już chyba dzieckiem, Peerze.	Obiecaliście zapis zrobić, co?	Panie Czarniecki, co o tym waszmość sądzisz?	Przecież nie będziemy sprawdzać...	To był nasz człowiek... Trzeba mu było dopomóc!...	To już pan prezes sam zadecyduje.	To mi przypomina jedno zajście. Było to u Migurskich w Sieradzkiem...	Cóż, jeśli do zgody nie przyjdzie czy lepiej, aby nas jedli Niemcy, czy aby swój za łeb wziął?	Boś ty rozumniejszy od drugich Bo masz oczy i język, bo więcej nas kochasz niż drudzy, bo ja tobie ufam i miłuję cię. Jesteś obcy, a mam cię za syna. Posłałbym syna... oni oba ziemianie i rolniki, i myśliwce, i bartniki... a ty śpiewać lubisz, ale myśleć umiesz.	Broń huknął Zyndram z Maszkowic. dodał.	Dobrze, zabierzcie, piszcie, tylko szanujcie imię ś. p. męża, który...	I jak myślisz?	O siedemset siedemdziesiąt mil od Liverpoolu	Spróbujemy, Tomku. Ale wiesz, taką cudowną krainę widziałam we śnie... Może tam właśnie teraz pójdziemy...	Wszelki duch Boga chwali! Odeszli?	A czyja ta góra z sosną?...	A którzy oficerowie subalterni?	A tak są przecież więzienia, są domy poprawy!	A taki breszesz i breszeszA taki breszesz i breszesz (ukr.) kłamać (o człowieku); szczekać (o psie).!	A wiesz wszakto i nasz pan powrócił i kapitana słyszę wypędził, a nasza poczciwa pani umarła!	Ależ owszem, już rozumiem, tylko...	Bogowie są zbyt potężni, by mogli podlegać urokom.	Chciałeś, żeby cię do domu odprowadzić?	Chętnie.	Gdzie ona mieszka?	I owszem	Jakie polecenie?	Jakie?	Jakże wygląda?	Kataplazmy, proszę pana, z siemienia lnianego i dlatego pana pięknie przeprasza.	Kto utrzymuje te groby?	Kto?... może...	Które zagłuszą działa Kruppa.	Ką tai, kunige, kalbi! lenkstudentis dievobaimingas žmogus ir nemes žodį bereikalingą ant kito.	Levaque zaszła w ciążę.	Lustro?	Ma dziś wychodne.	Miał dobry węch. Musiał coś przeczuwać.	Niestety, madame, wspomniałem pani już o czekających mnie zadaniach w Gdańsku i Kopenhadze.	O, tak! Mogło być gorzej. Późno wracacie z kościoła!	Pan umarł!	Pchać ją w dół!	Pięćdziesiąt dasz odkleił jeden wąs i zaczął ściągać botforty.	Pod jabłoniami?	Prawda! prawda! Łąka dobra dwa pokosy daje dworskie, las przytakiwali.	Prawda, miłościwy panie.	Proszę panów zupa podana, wszyscy już siedli do stołu.	Przykro mi, że musiałem cię budzić, Franciszku zapomniałem jednak klucza. Która godzina?	Tak, milordzie, lecz z nadzieją, iż wkrótce zostaniemy wrogami.	W stojącej postaci wolelibyśmy.	Z rozkoszą	Zdrajca!...
Nigdy cię o to nie pytałem, sam doprawdy ale wiem, skąd mi to przyszło do głowy właśnie teraz, musisz jednak przyznać, że ani ja tobie, ani, co ważniejsze, również i ty mnie, nigdyś­my sobie nie utrudniali życia nadmierną ilością pytań.	Nie tak znów nikczemni Ot, wspomniałem o sobie, aby ci dać żywy przykład. Popatrz na księcia d’Araceli; co parę minut spogląda na swoje złote runo; nie może się nasycić rozkoszą, że widzi to cacko na swej piersi. Ten biedny człowiek jest w istocie anachronizmem. Sto lat temu złote runo było zaszczytem, ale wówczas przeszłoby wysoko nad jego głową. Dziś między ludźmi z urodzeniem trzeba być takim Aracelim, aby się zeń czuć dumnym. Wywieszałby całe miasto, aby je dostać.	Co mnie tam! niech o tym inni myślą... Mnie strach, by mi Szwedzi koni w rekwizycję nie zabrali.	Co nie ma wrócić!	Czy i tego chce, ażebyś mu co rano podkładała kilka rubli do pugilaresu?	Zupełnie. Wnioskuję stąd, że Mr. Mitchel uprzedził panią zgóry o tem, co czynić zamyśla.	Nie, tylko administruję. Mam majątek o miedzę. Ojciec nas odumarł młodo; pan Wacław Ostrowski był naszym opiekunem. Teraz, po śmierci, odpłacam się pozostałej wdowie. Siostrę ona wychowała, niech staruszkę pielęgnuje. Mieszkam u siebie w Olszance, ale dojeżdżam tu co dzień.	Sam nie wiem dobrze. Napisałem Podróż na księżyc, w której głupcy dopatrzyli się wszelakiego rodzaju napaści na religię oraz przeróżnych praktyk, stwierdzać jakoby mających moje bliskie pokrewieństwo z diabłem. Alboż nie nazywają mnie Kapitanem Czartem? Wrogowie, a nie zbywa mi na nich, uznali bez wątpienia za właściwe dorzucić tę jedną jeszcze niedorzeczność do wielu innych, którymi mnie zasypują. Ale co tam! Kpię z tych ludzi i ich wynalazków! Posiadając konia i szpadę, czuję się dość silny do wywrócenia lub rozbicia wszystkich zawad, które mi na drodze stawiają. I dlatego właśnie, mój drogi, wyruszam w drogę dziś, gdy tylko zmierzch zapadnie.	Służyłem i ja u Radziwiłła ale się widokiem Bogusława nie skonfunduję. Boże, Boże! toć Prostki niedaleko! Pomnij, Panie, że on i Twój nieprzyjaciel, bo heretyk, którenktóren	Mój drogi Lolo! Widać przynajmniej, że pan się zna na tym, nie jest pan jak to zwierzę Monserfeuil, który się spytał, czy są prawdziwe! Muszę przyznać, że nie widziałam nigdy równie pięknych. To prezent od wielkiej księżnej. Na mój gust są trochę za duże, trochę przypominają pełny po brzegi kieliszek bordo, ale włożyłam je, bo spotkamy dziś wieczór wielką księżnę u Marii Gilbertowej	Nie wiem, doprawdy Może zapisał swoim wspólnikom... To tylko wiem, że ja nie będę jego spadkobiercą.	Co najmniej dziesięć franków ale cóż! Ziarnko do ziarnka.	Co?	Czy ta panna, co siedzi przy panu Borowieckim, to jego siostra? bo tak są bardzo podobni do siebie.	Ale, ale a co się stało z trzema twoimi towarzyszami?	Wszystko, co dobre, łatwe ci się zdaje, wiem to.	Co im po wiatraku, kiej mają tyle ziemi?	Donoszą, ile potrza; jeno mi się widzi, co za grubo krajane...	Przecież po to się właśnie wyjeżdża, ażeby dojechać, więc co wuj Miś sobie myśli?	Szał, któremu pan byś uległ z pewnością jak ja, kiedy byłeś w moim wieku przywiodła mnie do błędu, który Desroches uważa za coś wielkiego, a który jest drobnostką. Więcej mam do siebie pretensji o to, że wziąłem Florentynę z Gaité za margrabinę, a aktorki za damy, niż żem przegrał tysiąc franków w czasie hulanki, gdzie wszyscy, nawet Godeschal, mieli w czubie. Tym razem przynajmniej zaszkodziłem tylko sobie. Już jestem wyleczony. Jeżeli pan mi zechce pomóc, panie Moreau, przysięgam panu, że tych sześć lat, przez które muszę zostać dependentem, zanim będę mógł otworzyć kancelarię, upłyną bez...	O, ty nie rozumiałaś wcale: ani z jak bezładnym żarem modlić się tylko może dusza po tym, ani z jak wielką nienawiścią do siebie spowiadać po tym.	Jesteś w błędzie, brat mój był drugim mężem tylko, a pierwszy żyje jeszcze... Powiedz mi jego nazwisko, położę go na miejscu Karoliny Backson. Nie?... nie chcesz?... milczysz uparcie? Dobrze! będziesz skazana pod imieniem Karoliny Backson.	Jeszcze właśnie nie wiemy, bo tylko znaleźliśmy podziemie i nie możemy sami tam zejść, i trzeba, żeby papo z nami pojechał i sam zobaczył.	Ale mnichy nie będą się opierali?	Chyba wezmę to tylko że to proszę na rachunek...	Nic zgoła nie wiem, monsiniorze, musiała pewnie powrócić do Luwru.	Nie powinna bym się z panem witać Trzy miesiące!... Czy pan słyszy: trzy miesiące...	Nie. Ktoś tam umarł?	Przyjaźń, Żołnierz rzekł wreszcie chwila rozdzielenia, rozstania.; któż by się spodziewał, że najlepsze jego nadzieje tak prędko przeminą jako strzała na powietrzu?	Sądzę, że to wszystko jest mocno śmieszne W każdym razie będzie się w tym ładnie prezentowała na czele szeregu, gdy w niedzielę zaprowadzimy dziewczynki do kościoła. Zaopatrzono ją we wszystko, jak małą księżniczkę.	Tak, źle!... Dekoltować się do pasa jest dobrze, brać lekcje śpiewu od jakiegoś Włocha, który nie czyści paznokci...	Wszyscy nie możemy się zameldować jako chorzy. Byłby to bunt.	Zapomniał pan, że stoję przed zwierciadłem. To tylko chciałem powiedzieć.	Żeby go nam tylko nie odmówił.	I ze mną było tak samo. Bo pewnie jest tak, że w prawdę trzeba wierzyć, a w bajkę chce się wierzyć; w bajkę i ładny sen. I to się nazywa marzenie.	Aparaty nie idą, panie Bernheim. To nie ma racji bytu, jeżeli wolno mi wypowiedzieć moje zdanie.	Hrabianka dobrze mówiła, że płyniemy jak na Grand Canale. Oui, c’est très beauOui, c’est très beau (fr.) naczelnik państwa w Wenecji..	Jednakże gdyby... nie zmieniż czas tego serca, które mnie taką napawa rozkoszą?	Na kogo? Na ojca? Nie; na macochę? Nie... Na mnie?	Nie może być uczciwa. Musiała bowiem (prawie szeptem):	Nie, nie! Odbierz mi cudowne zdolności!	Nie.	Nie.	Nie.	Panie ministrze sprawiedliwości, to mnie nic nie obchodzi.	Przecenia pan mnie, panie Franku Jestem stokroć gorsza, niż pan sądzi. Jestem zła i nie zasługuję na pańską miłość.	Tak więc rodzaj to jest półgłówka i złośnika, który sam nie wie, czego chce, i wszystkim przykrości sprawia?	Więc nie pojedziemy?	Nie śmiejcie się ze mnie czasem serce stare uderzy, choć się je na wodzy trzyma.	Ale zmiłuj się pani, tego się nie podejmuję Dziś ich zawracać, a toby dopiéro nosa do góry zadarli! Jutro się pomówi z niemi, bądź pani spokojną.	O! tak, milordzie, tak samo, z lewego boku nożem. Kto ci mógł sen mój  opowiedzieć? Bogu jednemu zwierzyłam się tylko w moich modlitwach.	Urządzę tylko rzewne pożegnanie wśród swoich, jak człek, który godnie spełnia obowiązki społeczne. Przedtem jednak wiedzieć rad bym, gdzie senor Dawid zamieszka?	Żal mi tego chłopca żal mi go, bo jak się okazuje skrzywdzony był i za żywość tylko pokutuje.	Takeśmy ułożyli, król cię z Rybińskimi semotis arbitris pojedna, a potem pokażesz się na dworze, publicznie, i rzecz skończona. Sam słyszałem jak N. Pan dowiedziawszy się o śmierci pani podczaszynej, powiedział: Jam teraz jego opiekunem.	A odwróć się pan teraz, bo będę się przebierała.	Gdzieś około Nakła należałoby się ściągać	Ja mam nasze i do tych jestem przyzwyczajony.	Ja, jestem lord Winter, baron de Scheffield.	Przyjął. Wylazł spod szafy, a Polly uciekła śmiertelnie przestraszona i wskoczyła na krzesło ciotki, wołając na mnie: „Złap go! Złap go! Złap go!”, bo ja polowałam na tego pająka.	A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie w wymionach!	A jak nam każą otworzyć?	A jednak na wstępie zarzuciła mi pani fałsz	A my dlaczego mamy siedzieć w Spychowie?	Aha, więc w sekretarzyku jest skrytka?	Ale Rzeczpospolita obrony potrzebuje! Ot, żeby taki książę Jeremi Wiśniowiecki żył! Unanimitateunanimitate	Ależ to NeronNeron (37–68) bajkowy zbój, bohater międzynarodowego motywu „Madejowe łoże”. rozbójnik.	Bez księdza?	Chciałeś mnie pewno uważnym zrobić względem postępowania mojego z Lgockim...	Czekam tu na Ramzesa	Czy chcę! Alboż mnie trzeba o to pytać?	Dlaczego nazywa pan to torturą?	Dziewięć karatów i ani jednego mniej!	Dziękuję ci, Bianchon! Słowa twe przyniosły mi ulgę. Będziemy zawsze przyjaciółmi.	Eeee, czyżby?	Gana bus to. eiki ir daryki, ką liepiau, o žiūrėk gerai klausyk, ką pasakys ta boba, ba ji yra motina.	I ty w to wierzysz?	I za „słomcysko”?	Indyka! Żywego czy też nieżywego?	Może bydło chodziło.	No, coś taki smutny, frajerze!	O! Dzięki panu, panie Copperfield, o nikogo w szczególności, to jest w każdym razie o żadnego mężczyznę.	O, czyż trochę?	Okrawki na śniadanie i galareta z rybiej głowizny	Panie marszałku tobie restauracjęrestauracja (z łac.)	Panie!	Powinieneś go sobie znaléźć	Prosili, to pójdę z nimi do sąsiadów	Puściłem w licytację tamtych Żydów	Skazańcem raczej... jest kardynał Nino.	Skąd wiesz?	Stanisławski!	Tak? Ha, ha, ha, to takie stowarzyszenie, nowa sekta magów, dalszy ciąg generacyi magów	Telegram?... do Madzi?...	To Dick	Uratowałem porządek społeczny!	W Indiach są czarodzieje żółwi Mogą oni głowy tych żółwi kłaść sobie do ust.	W istocie	Ładne, nawet?	Ładnie jest w lesie.	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.
Olbrzymie, panie sędzio, niech pan powie, na to zgodzę się chętnie; ale co do pobudek, nie mam prawa ich zdradzić.	Rozmaite są zdania co do tego, czy byli na świecie olbrzymi, czy nie	Te pańskie koła wyglądają na to, że pan się tu włóczy po okolicy. Czy długo pan siedział w Taborze na dworcu?	Co do mnie, jestem zdegutowany i jedynie tylko potrzeba skomparowania raportów ludzi zarządzających memi dobrami, mogła mnie zobligować do prolongowania mego tu pobytu. Podobna rekluzya nie może kontentować gustu człowieka, który strawersował całą Europę. Pani zapewne podziela moję opinią? n’est-ce pas, madame?	Tak jest A ponieważ noc taka pogodna, spróbuję więc jeszcze dziś wieczorem ustalić naszą szerokość geograficzną, wyznaczając wysokość Krzyża Południa, a tym samym i bieguna południowego, nad horyzontem. Rozumiecie przecież dobrze, przyjaciele, że zanim rozpoczniemy poważne prace nad osiedleniem się tutaj, nie wystarczy stwierdzić, że ta ziemia jest wyspą, potrzeba jeszcze w miarę możności przekonać się, jak daleko znajduje się od kontynentu amerykańskiego bądź od australijskiego, bądź też od głównych archipelagów Pacyfiku.	Ba! Zda się na kondycjęzdać się na kondycję warunek. królowi i co mu kto uczyni? Jeszcze mu honory wojskowe będziemy musieli oddawać!	Tak, tak, panie Cyrusie, zbłądziłem To była rzeczywiście niedobra myśl, której nic nie usprawiedliwia. Ale co panowie chcecie? Nie wiem już, dalibóg, co się ze mną dzieje. To uwięzienie w zagrodzie mnie męczy okropnie. Nigdy nie byłem tak rozdrażniony jak dziś.	Niech mi pan powie, co pana tak martwi, proszę o to. Czy to służba?	Myli się pan. Czy może pan wyobrazić siebie na przykład mówiącego do kobiety, do której czuje pan najżywszy pociąg: ukochana!	Dajmy pokój!... zrobiłem to dzisiaj, bo na imieninach dyrektorowej być nie mogę.	Hm nie wygląda jednak całkiem na wariata. Ładną ma twarz i wcale roztropną...	Mości pułkowniku to kudackie armaty. Co mam czynić?	No, dobrze. Zatem, jeżeli ja każę przyprowadzić tu pannę Mary, to dlaczego Medlock ma cię wydalić, gdyby się o tym dowiedziała?	Ojcze czcigodny, wielebny inkwizytor, ojciec Gaspar Juglar, kazał mi powiadomić ciebie, że to haniebne morderstwo jest najprawdopodobniej wynikiem ogromnego spisku i do ludzi podejrzanych należą osoby piastujące w królestwie Aragonii bardzo wysokie godności.	Patrzcie go jaki pewny siebie, choć jeszcze krzyża nie nosi! a cóż to będzie gdy was do zakonu przyjmiemy!!	Tak prędko? Zdaje mi się, jaśnie panie, żeśmy to przygotowali na później.	Tęgo ci my pijema ale Sanoczanie, pal ich kat! od nowa., jak gdyby na czczo; pan Załęski zaś mówił:	Nie miałem ich na myśli, a tylko tych bałwanów, którzy mają być na obiedzie i wizyty	O, ty Judasie! Zbóju płatny... pięć dni na cię wyczekuję! Ani mi się rusz, bo łeb na dwoje rozwalę. No, chłopcy, wiązać go, a mocno!	Mój dobry książę nie mówmy w tych uroczystych chwilach przyjacielskiego uniesienia o żadnych nagrodach, którymi monarchowie wynagradzają zasługi uczonych. Moja prawdziwa, najlepsza nagroda jest tutaj w sumieniu, tutaj w sercu, tej mi nie jest w stanie ani nadać, ani wyrwać żaden monarcha. Racz się zatem, o wielkorządco, jeszcze wstrzymać z obkładaniem mnie orderami jaszczurki, węża i Prometeusza i nie budź śpiącej jeszcze a straszliwej zawiści synów Eskulapa, niecierpiącej wszystkiego, co zanadto świeci. Używaj, książę, w spokojności rozkoszy powracającego ci zdrowia. Ależ mnie dziwi niezmiernie, dostojny mój przyjacielu, że tu nie ma książęcia Neuiabi, że syn nie cieszy się widokiem ojca, co tak nagle wrócił do sił i zdrowia.	A co mam powiedzieć baronowej?	Do widzenia.	Dokąd? do pana Sapiehy?	Greggs, co to znaczy?	Jestto siérota, która postradała rodziców, familii prawie żadnéj; nasza, to jest żony mojéj, krewna bardzo daleka. Chcielibyśmy się zająć jéj losem. Przy łaskawéj protekcyi W. K. Mości, łatwobyśmy tu jéj męża znaleźli na dworze, a widzę, że się jéj tu wszystko wielce podobało, że radaby pozostać.	Pan nie wie kto to? jakże ja go mam odprawić, toć z Litwy Dobek młody... krewny... o których państwo ledwie zasłyszeli. Sto mil może zrobił, żeby swoich poznać, a ja go mam od wrót odprawić?	Powiedziałażeś to istotnie waćpanna? Aha! Co?	Naprawdę, nie jest to żadną fatygą! Ot... Widzi ksiądz, mnie, jako etnologa, rzecz ta bardzo zaciekawia. Chciałbym o tym wspomnieć w pewnym memoriale, który właśnie sporządzam dla rządu. Takie przeobrażenie herbu pułkowego, niby waszego Ryżego Byka, w jakiś rodzaj fetysza, za którym chodzi ten chłopiec, to rzecz niebywale ciekawa.	Nie wiem, gdzie waści lepiej, ale nam nie lepiej, byś Szwedom koni doprowadzał i z językiem do nich jeździł.	O tak, ma... Największy jego interes jest nie zrażać Suzina, który pomógł mu zrobić majątek, dziś daje mu ogromny kredyt i nieraz mówił do mnie, że nie uspokoi się, dopóki Stanisław Piotrowicz nie odłoży sobie choć z milion rubli... I takiemu przyjacielowi odmawiać tak drobnej usługi, zresztą bardzo dobrze opłaconej!	Ale przecież mówiłeś mi pan, że Thomson i French zawsze zaprzeczali, że oddali państwu tę przysługę?	Co by ta miał być kosztowniejszy, taki niedowiarek.	Cóż myślisz o tym człeku?	Królowa Saba przed Salomonem przepowiadała, że szatan, zaraziciel dusz ludzkich, królestwo łakomstwa na ten świat sprowadzi!	Na pokrycie takich długów wystarczy cząstka mego dochodu.	Niech ci Bóg nagrodzi żeś go podniosła do siebie!	No, co takiego?	O sprawowanie młodych pytaliście, przewielebny panie Zygmunt spokojny, rozważny, może kiedy po najdłuższym życiu waszej przewielebności infułę po was odziedziczy.	Ale nie można tego tolerować, aby klerykałowie pod maską wolności oszukiwali wyborców.	Nie mam nic przeciwko temu. Czy w czasie mej nieobecności zaszło coś szczególnego?	Nie spodziewałam się zobaczyć młodego. Ojciec mówił mi o starym przyjacielu. Wszak przeprosiłam natychmiast pana!...	Nie, ale wiem, kto to był.	Nie, to widelec włożony w mamy pantofel zamiast w grzankę. Oto Elizy popisy sceniczne!	Ale proszę pana jeżeli ten ksiądz znał już te wszystkie wynalazki, czemuż ich ludziom nie wytłumaczył wyraźnie? Czemuż zaraz ich nie przystosował?	Nie! Nasza cześć żołnierska każe nam układu dotrzymać. Służba kończy się w czerwcu. Służymy za pieniądze, ale nie jesteśmy zdrajcami. Inaczej nikt by nas nie najmował, a i wy sami nie ufalibyście nam, bo kto by wam ręczył, że w pierwszej bitwie nie przejdziem znowu do hetmanów?	Nic nie będzie mu grozić? Akurat! Zawsze się zaczyna od obiecanek cacanek, potem się mówi, że nic nam nie będzie grozić... A potem taki osobnik rozpływa się w powietrzu, nie dotrzymawszy ani słowa. I pewnego pięknego ranka na takich biednych ludzi, jak my, wali się, nie wiadomo skąd, nieszczęście.	Ale pan już się mną rozporządza, jakbym była pańską żoną.	Bardzo to długo, ale jeśli taka wola pani, poddać się muszę.	Boże, Boże... To będzie coś strasznego... Więc już nie ma ratunku dla pani Latter?...	Tak Ale ten nieszczęśnik nie ma już w sobie nic ludzkiego!	To nie Francuz Salters, twoje kiepskie szczęście silniej się trzyma niż czop w beczce!	To święta... W ramki ją oprawić, lampką z LoretuLoret z daleka...	A nareszcie który następca tronu nie marzył o ograniczeniu powagi kapłanów, który faraon, w początkach panowania, nie chciał otrząsnąć się spod wpływu najwyższej rady?	Więc nie chodź. Nigdy nie grałeś tak pięknie. W twym uderzeniu było coś cudownego. Było w nim więcej wyrazu, niż kiedykolwiek wcześniej słyszałem.	A kto mógłby to bezpiecznie sprzedać?	A! to nasz dzielny muszkieter zapewne tam stoi	Ale bo albo	Ale on cię zbije strasznie.	Czemu to?	Jeżeli pan tak nazywasz współczucie zwykłe u ludzi.	Moje sumienie! Ależ to on.	Nie miałeś racji	Nie odjechały jeszcze?	Nie szermuj waćpan zbyt często imieniem szatana!	Nie trzeba.	Niech ci Bóg da zdrowie, chociaż mówisz głupstwa	Oglądali kopalnię. Czynili to w pewnym zamiarze	Panie ma pan bardzo piękne buty.	Stanie się wedle rozkazu waszej królewskiej mości, ale dopiero jutro.	Tak, nie kłopocz się, już zrobione, rzekł kuzyn, którego policzki ocienione zbyt silnym zarostem, uśmiechnęły się nieznacznie z zadowolenia że o tem pomyślał.	To ty, mój synu?	Wiem Cezarze, ale i ty umrzesz także	Wodorosty te są prawdziwymi jaskiniami mątw i nie zdziwiłbym się, ujrzawszy kilka tych potworów.	A kniaziówna zdrowa? gdzie jest?	Aha. Teraz już rozumiem.	Ba!	Dlaczego?	Dziękuję, dziękuję	Jak tylko będę mógł wyrwać się, zaraz przyjadę.	Kameleonem i dramatem.	Kiedy wam mnie żal, panie Fok czemuż mnie siłą pod kluczem trzymacie i z mieczem nade mną stoicie jak nad złoczyńcą?	Księga u gospodyni.	Kto zdołał cię wywabić z domu?	Może być...	Myślicie się rachować z nami? Kmieć z kneziem?	Nieprawda Ty lepiej powiedz, coś o duszy powiedział.	Nikczemne oszustwo, Biskupia Miłości Ja myślałem... ja... ja teraz widzę... że...	O! Któż z nas mógł przypuszczać ja sam mniej niż kto bądź. Pamiętam, własnymi ustami wyznawałem pokorę moją. Wiem, jak niskie jest moje pochodzenie, jak małe zasługi!	Obowiązek, Pozycja społeczna, Praca	Och, o wiele słodszy...	Ostawaj z Bogiem.	Ot, śnieg! Śnieg! Śnieg!	Owszem, tańczę.	Profesorze!...	Skąd?	Sto, dwieście, trzysta, czterysta, pięćset	Tak Trzeba zamknąć czaszkę.	Tak, operowy efekt!	W imieniu Rzpltej Polskiej aresztuję panów	Zaraz mu się humor poprawi.
Wszystko jedno! Dzieci nie powinny przyglądać się kobiercowi na warsztacie tkackim, póki deseń nie stanie się wyraźny. Wierz mi, Przyjacielu całego świata, czynię ci wielką przysługę. Oni nie zrobią z ciebie żołnierza.	Ale gdzież tam, pojadę, pojadę! Nie chcę, aby o mnie mówiono, żem uciekł z placu i nie dotrzymał temu, którego chleb jadłem! Nie jestem z rodu niewdzięcznych, cały świat wie dobrze, jako i wieś nasza, z jakich ja Pansów pochodzę. A zresztą widzę ze słów i czynów pańskich, że masz ochotę zrobić mi dobrze. Jeżelim się prosił o zasługi, to dlatego, że mnie żona o to ciągle tarmosi, a kiedy jej co wlezie w głowę, to i wszyscy  diabli nie wybiją tego; ale co mnie na to zważać? mężczyzna musi być mężczyzną, a kiedy nim jestem, to i w własnym domu będę jak gdzie indziej, choćby się nawet wściekła. Nic tedy nie pozostaje, tylko, żeby wasza wielmożność spisał testament, ale uczciwy, z takim konciliumkoncilium (łac. consilium) zwoływać posiedzenie (zwł. sejmu). nie można i ruszajmy zaraz w drogę, żeby dusza pana bakałarza nie gryzła się więcej; bo powiada, że sumienie mu nakazuje zachęcać pana do nowej wyprawy. Ja, najdroższy panie, gotów jestem pójść za tobą na koniec świata i służyć ci będę wierniej i lepiej, niż kiedy  bądź niektóry koniuszy przy rycerzach błędnych w przeszłych i przyszłych czasach.	Nu! dobrze! dobrze! pożałujecie! To mówiąc, rzucił się do drzwi i zniknął. Bartosz spojrzał za nim z uśmiechem, ale Bramko już nie zawrócił nawet. Nie słysząc tententu koni, myślał że zwyczajem Izraelitów zawróci się jeszcze, usiadł spokojnie na ławie i mokre obuwie zdejmować począł, gdy tymczasem Pawłowa przygotowywała wieczerzę. Żyd już się nie ukazał. Wkrótce Maciej wracający z podwórza z nieodstępnym Burkiem, doniósł, że konie zostały przywiązane do płotu, a żydzi znikli.	Słusznie. Chociaż wątpię, czy nawet jemu wykrztusisz. No, ale to nie moja rzecz. Teraz oswobodź się od zmory Głębockiego. Wyznaj mu prawdę, nie oszukuj, a potem wszystko dobrze pójdzie. Może ci dopomóc?	Gdy mówię, żem bogata nie należy brać tego dosłownie. Właściwie nie jestem bogata, ale mam się dobrze.	Ten wszędy musi być pierwszy! Mości jenerale, znam ja go! Okrutnie to zacięty kawaler, i nie da się wykurzyć!	Piąty z braci... do tronu się chyba nie dociśnie; a z przyrodzenia sensat, niech się ima nauki i ołtarza. Bo co się Frydrusza tyczy, to...	Teraz ja wam rzekę, co se dworujecie ze mnie, ino że ja waszej mowy do serca nie przybieram Krówkę się kupiło za sprzedane bursztyny, jeszcze po Margosinej matce. Bydlątko każdemu miłe, a zimne paciorki jeść nie dadzą. I tę morgęmorga tu: nieurodzajna ziemia. też choć raz w kielo czasraz w kielo czas (gw.)	Czemuż Michała nie ma tutaj!	Kiej świni tłuszcz ci ślepie zalewa, toś nie dojrzała!...	Jeszcze bym więcej o nim powiedziała, gdybym tylko miała czas pomyśleć o czym innym, a nie o tym, z czym tu przyszłam. No, Joe, rozwiąż tłumok, powiedz, co on wart. Bądź zupełnie szczery, o to cię proszę. Wcale się nie obawiam zacząć pierwsza... Owszem, niech oni wiedzą, co tu jest. Wszyscy troje dobrze wiemy, po cośmypo cośmy (...) przyszli	Z naszego towarzystwa nie spotkałem nikogo Z jednym tylko tym dziwakiem Wiktorem widziałem się, no, i z poetą, który mu towarzyszył.	Jeśliś go dlatego opuścił, to za to cię Pan Bóg nie opuści, a pierwszy dowód łaski jego, że wino pić możesz, którego, w błędach trwając, byłbyś nie zaznał.	No tak, można by tak przypuścić... w tym wypadku... Ale gdyby się to naprawdę tak wydarzyło, jak podejrzewał sędzia śledczy, że popełniłem ten czyn rozmyślnie, aby się na nich zemścić... a podobne wypadki trafiają się i czytujemy o nich w gazetach... to jednak taka zbrodnia nie mogłaby być chyba dokonana za wolą bożą.	Nie bez kozery! Byłem wówczas uczniem w podwojach nauki i ubrany za sahiba. Nie zapominaj, o święty że jestem jeszcze sahibem... z twojej łaski...	Widziałem, jako spochmurniał. Wielki z niego sprawca wojenny i powiadają, że nikt na świecie nie rozumie się tak na wojnie.	Oriana doprawdy spadła na ostatni szczebel Nie rozumiem, że Błażej pozwala jej mówić z taką d’Orvilliers. To pewna, że mój mąż nie pozwoliłby mi na to.	Nie, dziękuję, oszczędziłem sobie dosyć w czasie podróży, mam całą trzymiesięczną gażę.	Prawda jak ten Starski traci?... Z każdym dniem, panie, traci. Pani Wąsowska żartuje z niego, panna Izabela lekceważy go w najwyższym stopniu, a nawet nie zajmuje się nim panna Felicja. Zauważyła pani?...	Albertynko, nie spotkajmy się już nigdy w życiu. Toby mi było zbyt przykro. Bo ja naprawdę bardzo cię lubiłem, wiesz. Pamiętam, kiedym ci powiedział kiedyś, że chcę widzieć tamtą osobę, o której mówiliśmy w Balbec, myślałaś że to się stało. Ale nie, zaręczam ci że mi to było obojętne. Jesteś pewna, że ja oddawna zamierzałem cię rzucić, że czułość moja była komedją.	To jednak osobliwość! Przez cztery miesiące Wentzel nie zrobił głośnej awantury. Ani jednego pojedynku.	Co? Mój Jaś do urzędu, na pisarka? Nie po tom sobie od gęby odejmowała, żeby skończył szkoły, nie. Do seminarium pójdzie na księdza...	A kto wie! może to i twój ojciec chrzestny sam był owym Nökken? toż mówiono o jej ojcu; Krystyan przeciwnie upatrywał w tem jedynie serdeczny udział w jego własnym losie, jakoż chętnie przy każdych nowych odwiedzinach podejmował przerwany wątek opowiadania. Tak więc powoli dowiedziała się o podróży do Thorseng, o spotkaniu nocnem w Glörup, o chrzestnym wiszącym na gałęzi, a Naomi dziwnie jakoś uśmiechała się i delikatną swą rączką zakryła ładną twarzyczkę.	I to jeszcze jaki! Słowo daję, że sam tego nie rozumiem, ale on ma nieograniczone kredyty w trzech bankach: u mnie, u Rotszylda i u Lafitte’a i jak pan widzisz darzy mnie szczególnymi względami, bo zostawił mi sto tysięcy franków agio.	Muszę tedy asińdźce tę smutną zwiastować nowinę, że się tu na dom, do którego asińdźka weszłaś, srogie gotują burze. Od tej roli, jaką odegrać w nich zechcesz, zależy albo bardzo świetny rezultat dla pani, lub srogie próby... Jesteśmy na tropie popełnionegotu przed wielu laty kryminału... i drugiego podobnego przed niedawnym czasem... Odpowiedzialność za nie spada na pana Dobka, który o nich wiedział, skrywał, a do jednego z nich sam się przykładał. Oprócz tego cięży na domu gorszy zarzut zdrady i kacerstwa...	Ależ to najcudniejsze miejsca Rosną na nim tysiące cudnych roślinek i tysiące przemiłych stworzonek, a wszystkie pilnie budują gniazdka i dziury kopią, i jamy, i ćwierkają, śpiewają, nawołują się wzajemnie. A wszystkie są takie zajęte i tak się doskonale bawią pod ziemią, na drzewach, we wrzosach: wszędzie! To ich światek!	A czort ich wie, to bydło! Już doprawdy nie mam nerwów do tego chamstwa...	Na co jemu ta wiadomość!... Bo przecie jest chyba o tyle szlachetny, że o awanturze nie myśli...	To dość, zdaje się, niespodziewany projekt?	Ni. Ino mnie trochę głowa boli i we wnętrzu pali, i... sił jakoś nie mam...	Małżeństwo, Henryku, nie jest rzeczą, na którą by można sobie pozwalać od czasu do czasu.	Nie chodzi on tu z uchem? ha?	Tak mi służba nieszczęśliwie wypadła, że nie mogę być u Orłowskich.	A ba, nudziłabym się	Bo się o niego boję.	Pić się paniuńci chce?...	W gabinecie królewskim historii naturalnej znajduje się cielę o pięciu nogach i dwa o dwu głowach.	Pieniądze te wczoraj Mielnickiemu zostały zwrócone... Więc ani ja, ani moja narzeczona nie mamy pretensji do pana Norskiego	Bo szczęście póty trwa, póki je człowiek ocenia należycie. A dla człowieka wartość ma tylko to, co ciężko się zdobyło.	Mój panie skórę podrzesz na sobie, jeżeli o muszkieterów tak się będziesz ocierał.	Czołem wam, panowie komisary, i tobie, wojewodo! Lepiej było dawniej zacząć ze mną traktaty, kiedy ja był mniejszy i siły własnej nie znał, ale że was korol do mene prisławkorol do mene prisław (z ukr.)	Ponieważ są tu dziś wszyscy w wyjątkowych humorach Pani imienniczka ciszej się zachowuje...	To bardzo brzydko, Sancho że tak źle mówisz o swojej żonie, bo, bądź co bądź, to przecie ona matka twoich dzieci.	Uczyń to więc.	Więc będziesz go pisał w nocy. Błagaj Dianę o natchnienie, to przecie siostra Apollina.	Muszę ci wszystko powiedzieć, co mam na sercu!	Macie tu jakąś Syryjską niewolnicę, zręczną do tańca a piękną? prawda-li to?	Maciora! Ty tłomoku jeden, już nieraz widziałam, jak ty dajesz im jeść Powiem panu dziedzicowi, to jak cię kijem przeleje trochę, to zaraz będziesz uważała, gdzie kłaść, zaraz zobaczysz koryto. Próżniaki! szelmy! Bartek! zanieś starszemu panu do buraków, a żywo!	Człowiek zależy od mocy nieznanych, często silniejszych od niego. W tym mądrość, by umieć swoją wolę pogodzić z ich wolą, a może przez to i z wolą Przedwiecznego. Prawdziwy mędrzec dorasta do swego losu. Wy, ludzie Zachodu, rzadko to rozumiecie.	Nawarzył pan sobie ładnego piwa. Dużo sprawek ma pan na sumieniu.	Najpierw, to jest guzik, któryś mi pan ukręcił!... zawołał aktor, odbierając z rąk zmieszanego obywatela guzik	To apopleksja	To psubraty!	To rogatnica	O, widzę to dobrze, panie gospodarzu! I będę pana chwalił przed każdym, kto tylko zechce słuchać, możesz pan być tego pewien. A teraz chciałbym przeczytać taką tavolettę.	Pokaż, pokaż! Pokaż, o moje ty płomienne serce! Och! Oczy wy moje i członki! Pokaż! O! Goroo! A ile za to?	Poradźże mi waszmość, jak by dziewczynę na nogi postawić?	Mamy liczyć na przypadek?	Henryk? Co on...?!	My tu nawrócili do klasztornego prokuratora, naszego krewnego, by pod opiekę zacnych zakonników oddać, co nam wojna przysporzyła i co książę podarował.	Jest u mnie; dam ci ją, kiedy chcesz, ale co by ci po tym kawałku drewna było?	Kto tu mieszka? Człowieku, na miłość boską, gadaj, kto tu mieszka?	A cóż naturalnie, że Arya! najczystszej krwi Arya!	Co po nim będzie?	Lada moment będzie! Lada moment! Może on cię do Krzysi namówi...	Wiesz, że właśnie w tej chwili	A co panowie dziś myślą?	A pomsty szukasz, co?	Niema jeszcze za co. Gdzie matka?	Ale od Niteczki tylko zależało zostać margrabiną Colimaçao.	Cóż teraz zrobimy?	Do usług waszej dostojności!	Krwawa u nas woda z góry po nią iść trzeba i nieść ją pod górę.	Przemiana, Matka, Małżeństwo, Dziecko rzekła, rozwiązując drżącą ręką wstążki kapelusza, po czym jednym tchem dorzuciła	Tak.	Tak... oto jest!	Życzę mu, żeby przegrał	A król?	A mnie chciałbyś pocałować?	Adam?	Albercie Usiądźmy najpierw i porozmawiajmy.	Aleś ty pierwszy trafił. Pamiętam, w sam łeb.	Być może	Chrystus, Miłość odpowiedział Apostoł	Chwała jej i cześć!...	Czekajcie, zaśpiewam wam coś o miłości...	Dosyć!	Dużo ich było?	Hej! dziady bezczelne! Fora stąd! A wynocha!	Ja nic	Jaśnie pan prosi pana!	Już go złapali?	Nożem.	O której godzinie?	Oo!...	Religia, Matka Boska spytał pan Andrzej	Szósty...	Są moi, są Francuzi.	Umowy telefoniczne?	Wątpisz?
Włożyliby ją na nieboszczyka i pochowaliby go w niej Znalazł się nawet jakiś głupiec, co ją już włożył na trupa; ale spostrzegłam to w samą porę i zdjęłam z niego tę piękną sztukę białego, czystego płótnapłótno płótno bawełniane; rodzaj gładkiej bawełnianej tkaniny o splocie płóciennym. pójść do grobu nie łaska? Jeżeli perkal nie jest właściwy do tego celu, to doprawdy nie wiem, na co on się zdać może? Zdaje mi się, że perkal jest najstosowniejszy dla nieboszczyków, a szczególnie dla tego starego sknery.	Na wieki! Poczekaj no, ptaszku, nie śpiesz się. A czemuś to ty przede mną taił, żeś jest pacholikiem pana Skrzetuskiego?	Ja, zaziębić się! Nigdym jeszcze nie był zaziębiony, odkąd na świat przyszedłem. Nie wychowywali mnie na panicza. Biegałem po stepie jak królik, czy deszcz, czy śnieg, czy słońce. Matka mówi, żem się tyle świeżego powietrza nałykał, że się już nigdy nie zaziębię. Takim zahartowany, jak stal w ogniu.	Dlaczegóż się nie żenicie?	Nie podobam się tobie?	Może nie jest to ich wina trzeba jednak przyznać, że niekiedy pozwalają bałamucić się zręcznym intrygantom...	Nie to, abym wyrzekał na mój zawód, nie, bynajmniejbynajmniej	Jeszcze nie, choć tu jest zaduch... Ale strasznie boję się o Helenkę... Jeżeli ją skażą, zemdleje i może umrzeć, jeżeli prędko jej nie otrzeźwimy... Czy nie sądzisz, kochany panie, że dobrze bym zrobiła, gdybym upadła do nóg sędziemu i zaklęła go...	Daj mi pan spokój z panem kapitanem Sagnerem Ja to wszystko znam. Tylko nie myśl pan sobie, że jak będzie szturm i bitwa, to znów całkiem przypadkowo znajdzie się pan przy taborze pułkowym i będzie pan fasował rum i wino. Zwrócono mi już uwagę, że pan strasznie pije. Zresztą, kto spojrzy na pański czerwony nos, ten od razu widzi, z kim ma do czynienia.	Trocha jeszcze nie mogę alem przyjechał, aby się wam, dobrodziejowi mojemu, pokłonić, za gospodarstwo w Bogdańcu podziękować i o błogosławieństwo poprosić, które grzesznemu człowiekowi najpotrzebniejsze.	O, mój miły bracie dzięki hojności bogatego Gamasza, dziś dzień nie postny; chodź śmiało i poszukaj, czy tam gdzie nie ma jakiej warząchwi, to sobie zszumujesz ze dwa albo trzy kuraki i niech ci będą na zdrowie! marnego słowa nikt ci za to nie rzeknie.	A wreszcie, wiele będzie przebaczone panu Bergotte za to, że mu się spodobał mój chłopiec	Od ojca. Tak codziennie już teraz bywa. Boję się o to, bo już od paru miesięcy, zaraz po śmierci Bucholca, papa ciągle się modli, codziennie przychodzą śpiewacy z synagogi i śpiewają pobożne pieśni. To coś nienaturalnego, a przy tym powiedział któregoś dnia do Stanisława, że chciałby przed śmiercią założyć wielki przytułek dla starych kalek i robotników z naszych fabryk. To jest tak zły symptomat, że Stanisław zatelegrafował do Wiednia po specjalistę doktora.	Gdy ta zamaskowana istota jak małpa odskoczyła od stołu z chemikaliami i popędziła schodkami do gabinetu, przeszło mi przez myśl: to musi być Hyde! Zapewne, nie mam absolutnej pewności; czytałem wiele książek kryminalnych i wiem, że należy mieć dowód niezbity na swe twierdzenia, ale człowiek ma wyczucie, instynkt jakiś dyktuje nam często prawdziwe twierdzenia, z całą zatem stanowczością utrzymuję, że to był Hyde!	A mnie nieprzytomną fala wyrzuciłaby na brzeg. Miałabym na sobie piżamę, tę w niebieskie paski, która przedwczoraj tak ci się podobała. To powinien być kolorowy film, Abe. Wszyscy mówią, że niebieski kolor bardzo pasuje do moich włosów.	To się wyjaśni, może dziś jeszcze. Wczoraj ordynat był w Słodkowcach, dziś będzie tu.	Nie oczekuję od ciebie przebaczenia. Niczem nie zasłużyłam na nie.	Nie widzisz to halabardników, jak porządek czynią? O, jaka szeroka droga zostawiona środkiem na przejazd!	Phi, to ciekawy powód! Czyż pan sam nie jesteś bogaty?	I znasz się pan na heraldyce?	Bogdajbyście nie byli prorokiem.	Cóż się kulą robi? Będę wojowała.	Jak żyję, nicem podobnego nie słyszała, przerwała kasztelanowa.	Myli się pan, coś lepszego.	Nie	Nie Nic panu dziś powiedzieć nie mogę, a potrzebnych rzeczy nie mam w ręku. Przyniosę je panu jutro. Dowidzenia.	Nie może być! Piast!	Nie wiem doprawdy! Wraz ze swą matką, która ciągle lamentowała, szlochała, upraszała i niechcący zdradzała syna, wyjechał onegdajonegdaj (daw.)	O pozwolenie widzenia się z Manuelem.	Och! niech pan nie mówi źle o Bergsonie	Mój brat dwa lata temu, jak oddawał synka tak samo do wstępnej klasy, to on się doskonale urządził.	A czy nie sądzisz pan, że ktoś zręczniej może magnetyzować...	W gruncie rzeczy, ja nie wiem, czemu pani nie chciała przyjmować jego żony byłby tu dotąd jak dawniej.	W takim razie musisz się mieć na baczności.	Chcę mieć Ligię. Chcę, by te moje ramiona, które obejmują teraz tylko powietrze, mogły objąć ją i przycisnąć do piersi. Chcę oddychać jej tchnieniem. Gdyby była niewolnicą, dałbym za nią Aulusowi sto dziewcząt z nogami pobielonymi wapnem na znak, że je pierwszy raz wystawiono na sprzedaż. Chcę ją mieć w domu moim dopóty, dopóki głowa moja nie będzie tak biała, jak szczyt SoracteSorakte	A teraz jakoś i raźniéj czekać będzie Zobaczymy co we wsi powiedzą, jak tu na górze młot się odezwie i komin zadymi!!...	Słuchaj waćpan, gorąco zaczęła kasztelanowa, mocno mi się ta myśl uśmiecha, ułóżmy co! pokażmy, że i my potrafimy... A waćpan panie Borowiecki?	Ten satyr wciąż tak samo się śmieje	To był król Gotów którego na polowaniu rozszarpały niedźwiedzie.	Dziwno mi jeno, że tak za darmo, przez zapłaty, za jedno Bóg zapłać chcą robić... tego jeszcze nie bywało...	Nie tylko królowa; wszystkie młode pszczoły ze smakiem ją jadają. Zaczekajże na mnie chwilkę, bo muszę tego pyłku uzbierać.	Widzicie ją? Boi się o chłopca! Dobra, dobra, ten twój chłopaczek, to twoje biedaczysko, wie więcej niż my obie.	A nie widziałeś go już potem?	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Masaż, kończ pan prędzej, bo nie mam czasu.	Nie ja	A jakich to szołdrów wieziecie?	Proszę, a czemu to?	To Włoch Carboni, doktor księżny.	„Morning-Chronicle” zapewnia, że jest to osoba z towarzystwa.	Ale niebawem w czyn się zmieni. Więc co pani woli?	Wyborna jest ta kawa ze śmietanką Cóż, Adziu, podoba ci się tutaj? Będziesz odwiedzać pannę Gabrynię?	Za wszystkich cierpi, a nikto o nim nie pamięta.	Lecz wracajmy do życia Otóż stoję na stanowisku, że zmuszona przez los do rezygnacyj ze szczęścia, mam prawo trzeźwo rozważyć czego od życia oczekuję. A rozsądek wskazał mi pana. Jest pan sam niewolnikiem rozsądku, jest pan człowiekiem kulturalnym, wykształconym, pozatem względy materjalne przemawiają za panem, a nadto lubię pana, chociaż widzę wiele jego wad. To mi wystarcza.	To jest Samuel, syn Ezdreasza, także mój krewny. Wzięłam go na miejsce Murzyna, któremuś, panie, dał wolność. Wszak, pozwoliłeś mi wybierać sługi?...	Niechaj mówi, to jego specjalność.	To bolesne, co mówisz...	Jakże bym nie miał być wesół i szczęśliwy? król mi dał Św. Stanisława, jadę do Warszawy, i nareszcie pokosztuję życia!!	W każdym razie nie pragnę tego Ale proszę cię, podaj mi jakieś wyjście z sytuacji.	Mówże mnie waszmość o niej wszystko, co tylko wiesz To tedy waszmość ją z rąk Bohunowych wyrwałeś?	Ciekawym kto patrzy z nas na młode, piękne kobiety inaczej?	Ależ na tym statku są mężczyźni, ludzie zuchwali, groźni, których namiętności...	Mówiłem ci przecież, że mogliśmy jechać wasągiemwasąg rzekł małżonek	Ja mu zapłacę! Masz słuszność. Ja mu dam tyle, że będzie nawet zadowolony z tej afery.	Poczekaj chwilę Jeszcze słówko...	Ale musi być coś w tych paczkach, gdyż inaczej będą za lekkie	Co pani jest?	O la Boga! A przecie dopiero co dawaliście krowinę za trzydzieści i trzy ruble?	A co z tym zabitym zrobić?	I ja tak sądzę.	Tak by należało. Obawa tu wszakże zachodzi jedna	Ciekawa rzecz, co zrobił z pieniędzmi?	Co mam mówić?	Co?	Spełniam tylko mój obowiązek	Tak niepocześnieniepocześnie (daw.)	Za trunki? Nic podobnego!	A w Jasnogrodzie są także granice?	A! już ja wiem gdzie mieszka, przerwał żyd myśląc. Koń siwy... klacz?	Do Domu Cyklopa.	Doskonale! A jakiż ty masz powód być ponurym, wuju? Jakąż ty możesz mieć rację do smutku? Ty, bogacz?	Gdzie?... kiedy?...	Tai, ar tu žinai, tiesa! Į namus ant darbų, ant vargų nesinori ir man vaiką svetimiems paduoti. Nemiela ak klausytis barančio kunigo ant vaiko, kaip aną nedėliąnedėlia (brus.)	Widziałem. Postawił ci fatrowski tróję z minusem.	Żyd w więzieniu! złapał go Grenis z twoim psem!	A cóż było w liście?	Ależ owszem, kiedyś chętnie przyjadę.	Bieda	Czym był? Zobacz...	Drobna szlachta? zapytał hrabia zamyślony.	Gmin w jakiż rachunek kto bierze massy i tłumy?	I owszem. Dobranoc, Sulpicjuszu.	Kłamstwo, Wolność spytał baron.	Malimali (przestarz.)	Możeś i sama w zmowie!...	Niewiele	Ojciec spytała Eliza drżącym nieco głosem.	Praca, Umiarkowanie	Wypije pan chyba filiżankę kawy?	Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim!
Jest to kobieta rzadkiej uczciwości i pracowitości ale ma jedną wadę, ostry język i nie umie go utrzymać na wodzy. Wybaczamy jej jednak tę wadę przez wzgląd na jej wielkie do nas przywiązanie. Trzydzieści lat już służy w naszym domu i dzieliła z nami zarówno złą i dobrą dolę; nie uważa się też za służącą, ale za członka rodziny, i we wszystkim, co nas obchodzi, żywy bierze udział. To, co powiedziała pani przed chwilą, wypłynęło nie z jej złej woli, ale z temperamentu.	Ba! Znałem jeno konterfekt. Każę tego malarza w smołę, a potem w pierze wsadzić i po rynku w Upicie biczem pędzać. Już powiem wszystko szczerze: chcesz waćpanna, to przebacz! mam czas! Ojciec nieboszczyk napędzał, żeby to jechać, a ja zawsze jedno: Mam czas! Żeniaczka nie przepadnie! Panny na wojnę nie chodzą i nie giną. Nie przeciwiłem się ze wszystkim woli ojcowskiej, Bóg mi świadek, ale chciałem wpierw wojny zażyć, jakoż na własnej skórze praktykowałem. Teraz dopiero poznaję, żem był głupi, bo mogłem i żeniaty na wojnę iść, a tu mnie delicje czekały. Chwała Bogu, że całkiem mnie nie usiekli. Pozwól waćpanna rączki ucałować.	A ja znowu z panem nie chcę nie tylko rozmawiać, ale pana znać! idź pan do diabła razem ze swoimi pieniędzmi! Także! Bawić się, to bawić, a nie dodała ciszej.	No, chodźmy się trochę przejść! To wszystko jest wstrętne i jestem pewien, że teraz trędowaci nie zaczną znowu...	Czyj? Tylko człowiek sam na swój pożytek działać może. Pożytkiem człowieka jest oczyszczenie duszy. Wola wyzwolona innego pożytku nie widzi ani nie dąży ku innemu celowi. Jakże chcesz, abym sprawiał rzeczy, które mi są obojętne i może wikłałyby mnie na powrót w grube formy życia, z których się właśnie wybiłem?	Istnieje w każdym razie co najmniej jedna, której podawać w wątpliwość nikt nie może! Musiałby być złym katolikiem i złym Francuzem ten, kto by powątpiewał w cudowne działanie świętej ampułki z Reims, której krzyżmo namaszcza królów naszych na przedstawicieli Pana Naszego Jezusa Chrystusa w państwie francuskim. Oto niewzruszalny fundament monarchii i nic nim zachwiać nie może.	Kiedy wyjadę stąd napisz do Iksinowa, ale nie do rodziców, tylko do majora... Powiedz, coś widziała... Major, człowiek doświadczony, zakomunikuje starym wiadomość w taki sposób, że nie będą trwożyli się bez potrzeby.	Ale dziś, dziś trzeba wielką miłość i zgodę wykładać na misę, aby nie zwąchał co się warzy.	Nie obawiaj się pan, sprawiedliwości stanie się zadość Ojciec wyjawił mi nazwisko winowajcy i pragnie zemsty tak samo jak wy, ale i on zaklina was, żebyście dochowali tajemnicy. Prawda, ojcze?	Naturalnie! Stoję u pala i słyszałem wszystko, coście gadali. Nie bójcie się, nie przyjdę do was!	Póki żyje, nie da synowi ani szeląga; nie wybiera się wcale na tamten świat.	Nie zmęczy się pani?	No, Wojciechu, nie zacinajcie zębów po swojemu. Padnijmy na kolana proch ucałować przed stopami króla miłościwego i niechże będzie pierwsza zapowiedź na przyszłą niedzielę.	Ona sobie nawet nie zadaje ceremoniinie zadaje (sobie) ceremonii roześmiał się prezes.	Pierwsza próba szczytnego wynalazku niech się odbędzie na twym szlachetnym zdrowiu. Zanadto jestem pewny skuteczności mego lekarstwa, stanowiącego erę w dziejach świata. Zresztą jedna kropla żadnej substancji szkodzić ci nie może.	Życie nie nauczyło mnie dzielić się czymkolwiek, ani złym, ani dobrym Jestem sam, całkowicie sam, wyodrębniony, wyparty z wszelkiej wspólnoty i, do stu diabłów, nie czuję się tym pokrzywdzony. Tym gorzej dla nich, dla was wszystkich... No, pijmy!	A my do tego nie dopuścimy.	A pozatem szereg innych obowiązków. Wobec państwa, wobec społeczeństwa, wobec narodu. Nie uwierzę, byś przynajmniej w podświadomości nie czuł tych obowiązków.	Boś wasza miłość nie nalegał ostro...	Jak mi Bóg miły, nie, rotmistrz kufry podnosił, wie ile ich było.	My tu sobie filozofujemy, rozprawiamy, a naokoło krew płynie. Człowieka nieustannie mordują Nie zniosę dłużej, nie mogę.	Nawet i o tym nie wiem!	Nie nasze dzieło. Taki przykaz	Nie rozumiem pana.	Nie wiem, co by tu było do mówienia...	Nikogo tu nie było?	No... sama przecież mówiłaś! Nie chciałaś go...	Prawie że nic, panie oberlejtnant W całym tym kufrze było tylko lustro z naszego pokoju i żelazny wieszak z przedpokoju, tak że właściwie nie ponieśliśmy żadnej straty, ponieważ lustro i wieszak należały do gospodarza.	Słyszę, nie potrzebuje mi mama powtarzać.	Więc pan nic nie powie? Bo zaraz wstaną.	Spodziewam się, że pójdzie w dobre ręce Jeżeli Kelso się nim zajął, dostanie kupę pieniędzy. Jego matka również miała majątek. Po dziadku dostały jej się całe dobra Shelby. Dziadek jej nienawidził Kelso, nazywał go podłym psem. Był nim naprawdę. Za mojego pobytu przybył kiedyś do Madrytu. Zaiste, wstyd mi było za niego. Królowa dopytywała się mnie, kto zacz jest ów szlachcic angielski, ustawicznie sprzeczający się z woźnicami o cenę przejażdżek. Była z tego cała gadanina. Przez miesiąc nie mogłem pokazywać się u dworu. Spodziewam się jednak, że z wnukiem obszedł się lepiej niż z tamtymi drabami.	On nie może już nic zrobić on umarł.	Panie Tristanie, niech Bóg cię wspomoże, zgubiłeś się bowiem i na tym świecie, i na tamtym. Kto zdradził pana, takiego powinno się rozerwać dwoma końmi, spalić na stosie; gdzie jego popiół padnie, tam trawa nie wyrasta i praca zostanie daremna; tam drzewo, zieleń umiera. Tristanie, oddaj królowę temu, kto ją zaślubił wedle prawa Rzymu.	No, tak. Rozumie się. Ale mam dla niego lepsze argumenty Niech mi pan to pozostawi.	Wyraził chęć udziału w wyprawie, a ja wyraziłem zgodę. Wiesz, że to doświadczony najemnik, wiele stoczył wojen jeszcze w Europie, może oddać nam znaczne usługi. I do tego jest bogaty.	Owszem. Poznałem ją jeszcze wczoraj na pogrzebie, ale zapomniałem nazwiska. Wiem, że to żona tego pana, który rozmawia ze starym panem Zawiłowskim. Czysty Vannuci!... Ten sam kwietyzm i trochę żółtawa. Ale ona ma bardzo piękne linie.	Ale się choć domyślasz?	Dobrze, za kilka tygodni mogę być z powrotem, zrobić majątek ciężko, ale rozdać go najłatwiej. Oddam ziemię najuboższym z ubogich, tym co ją od wieków uprawiali, wieśniakom. Jestem ci wdzięczen za podanie tej myśli i cieszę się nią.	No! no! stare dziadzisko gniewać się niepotrafię; mój chléb mnie do wszystkiego przyzwyczaił: i do ludzkiéj litości i do ludzkiego łajania... Przysycha to jak na psie. A klnie kto mnie, odeklnę go w dziesięcioro!	No, to mogę się przeprowadzić. Znajdziemy pokój gdzieś bliżej.	Czy chodzi o testament?	Cóż mu się stało?	Głupi to rozum był	Ja ich tak wiele narobiłem, że byłby trudny wybór	Jak to?	Jest pan miecznik w stancji?	Jutro będą się dobrze bawiły Będą na wielkim balu.	Ksiądz proboszcz powiedział cicho to, co cały kanton głośno powtarza	Może mu to kiedyś przyniesie kawałek chleba,	Sądzę że niebawem zacznie pan brać lekcje jazdy; za kilka tygodni z przyjemnością wybiorę się z panem na spacer.	Tak było: dostałam bukiet, bo go mnie najwyraźniej podawano, a ta... pani, stała bliżej, podeszła i odebrała go... i zamiast oddać mnie, ukłoniła się bezczelnie i zatrzymała go sobie!	Tak jest. Skorzystałaś pani bardzo wiele i mogłabyś już sama książki prowadzić.	To potworne!	Wobec cudownego lekarza, dostojnego przyjaciela mojego Gerwida, którego lekarstw sam doświadczyłem skuteczności, czyżbym mógł się popisywać z jakimi radami?	Wolałabym żebyś wracał do domu, odezwała się matka. Teraz czas taki niespokojny, możesz gdzie w podejrzanem miejscu nocować, zabiorą cię z innymi...	Że to poniektórych tak cięgiemcięgiem (gw.) tak dużo. drzewa!	Życzę ci, kuzynie, abyś jak najweselej przepędził tę, która się kończy...	„Pan chciałby zapewne wiedzieć kim jestem?”	A Julja?	A cóż było w Baranowiczach?...	A tak!	Ach! Nowięcynowięcy (gw.)	Ach! kto zdoła odgadnąć niewiastę? Dworowaładworować (daw.) tydzień. później biskup płocki pobłogosławił nam w kościele.	Aha...	Aj! Przyszedłem tu jeno pomyć naczynia, w zamian za wyżerkę.	Ależ... w kruchcie siedział! A patrzył na mnie, patrzył... o Jezu!	Ażeby pioruny takie rządy, jak Boga...	Bardzo nas godnie przyjmują	Chodźmy	Cicho! cicho! na miłość Boską wyjdź pan, ściana tylko cienka oddziela mój pokój od milady, słychać wszystko u niej, co mówimy!	Co jej było?	Dał mi złoty pierścionek	Dobrze! Ja jestem Rusin zgodny. Bij go, drzyj za włosy	Dobrze, odpowiem O co panu chodzi?	Dziękuję panu bardzo.	Hm?...	I ciupagę.	I ja jestem przeciw skardze	I któż ją tak zakwalifikował?	I spaprane, że niech Bóg broni!	I wtykał wam cosik w garście...	Jakże?	Jeszcześ mało w tym gniłym lochu siedział, kiedy tak mówisz	Już ja im dam kłusa!	Małżeństwo Kupiec galanteryjny, sprzedaje portmonetki	Możliwe, ojcze.	Mówcie od początku.	No dobrze, teraz wezmę.	O jakich innych?	O tak! Proszę opowiedzieć nam rzecz całą... od samego początku!	Otóż, jedną z najważniejszych przyczyn, dodatkową racją dla której pragnąłbym poznać pomienioną damę, wiesz wciąż którą...	Pan.	Powiedz Greggs	Pozatem wątpię, by dyrekcja zechciała powierzyć mi agenturę.	Tak! Chodź prędko!	Toć wyleźże choć z tej dziury.	Wedle moich rozkazów, wszyscy powinni być do wyruszenia gotowi.	Więc chodźmy. Bo pan pewnie bardzo zmęczony.	Więc czymże ja teraz jestem?...	Z pochlebnych opinii mego ojca sprawdziłem ku swemu zadowoleniu jedną, którą muszę uznać za całkowicie uzasadnioną Opinię o panu.
Nie tylko nie mogę nic mieć przeciw temu ale i owszem, chwali się to waszmości, że lubo tak młody i zapewne mało doświadczenia mający, jedyną ufność swoją pokładasz w Bogu, a pociechy i dobrej rady w dolegliwościach szukasz u wiernych sług Jego. Postępek taki zasługuje na pochwałę, a wierz mnie, waszmość, staremu, że kto w jakimkolwiek terminie czy to ulgi, czy pociechy, czy dobrego natchnienia szuka na tej drodze, ten w oczekiwaniach swoich zawiedziony nie będzie i prędzej czy później, czego uczciwie pragnie, niezawodnie dostąpi. Wszakże jeżeli o to chodzi, co mi waszmość powiadasz, to my i tu bez Murdeliona poradzimy sobie. W naszym klasztorze, Panu Bogu niech będzie chwała za to, znajdują się i mężowie uczeńsi, i pobożniejsi od Murdeliona, który, intra parietesintra parietes (łac.) widocznie, najwyraźniej. nieprędko nim będzie, ile ja tę rzecz rozumiem, cale do tego nie jest, do czego waszmość zażyć go pragniesz. Jego powołanie i funkcja, lubolubo (daw.)	Ha, nie wszystko w życiu jest różowe Zrobiłeś tak brutalnie „w prawo zwrot”, że musiałeś stracić poparcie prasy liberałów, o wiele silniejszej niż dzienniki ministerialne i rojalistyczne. Nie trzeba nigdy przechodzić z jednego obozu do drugiego, nie usławszy sobie dobrze łóżka, w którym by się można pocieszyć po przypuszczalnych stratach. W każdym wypadku roztropny człowiek naradza się z przyjaciółmi, przedstawia swoje racje, doprowadza ich do tego, że doradzają mu jego zaprzaństwo; stają się wówczas wspólnikami, ubolewają nad nim i wówczas można się porozumieć jak Natan i Merlin ze swymi kolegami, co do wymiany usług. Wilki nie zjadają się wzajem. Ty okazałeś w tej całej sprawie niewinność baranka. Musisz pokazać zęby nowemu stronnictwu, aby wydobyć zeń jaki kąsek. Obecnie z konieczności poświęcono cię dla Natana. Nie będę ci ukrywał hałasu, zgorszenia i krzyków, jakie podnosi twój artykuł przeciw d’Arthezowi. MaratMarat, Jean-Paul (1743–1793)	Władcą Dżungli był naówczas Tha, praojciec Słoni. On to trąbą swą wydobył dżunglę z wód głębokich; tam, gdzie kłami swymi poczynił bruzdy w ziemi, popłynęły rzeki, gdzie zasięzasię (daw.) dziś: postąpić a. stąpnąć. nogą, tworzyły się stawy pełne wybornej wody, a gdy zaryczał na trąbie drzewa waliły się pokotem. W ten sposób Tha stworzył dżunglę i w ten sposób opowiedziano mi tę legendę.	Użyją se jeszcze, nacieszą się... Mój Jezu, myślałech, że jaką kosteczkę ogryzę i podjem se choć raz do sytu, a tu leż, zdychaj i nasłuchuj, jak się drugie zabawiają.	Nie wiem. W każdym razie, zanim się ureguluje prawa spadku po nim, znajdziemy potrzebne pieniądze. A chociażbyśmy nawet ich nie znaleźli, to musiałaby nas prześladować szczególna fatalność, gdyby jego spadkobierca miał się okazać równie nieludzki jak on. Możemy zatem spać spokojnie.	Poradzę tak: tę żmiję, która była przy Danusi, można by zgładzić, ale że nie przystoi rycerzom niewieścią krwią się babrać, przeto ją księciu JanuszowiJanusz I Starszy (Warszawski) (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii)., niechże ją mazowieckie sądy sądzą, a jeśli jej kołem za to nie pokrusząłamanie kołem staranie, opieka. podjęła, póty ona potrzebna, potem się ją koniowi do ogona przywiąże. Ninieninie (daw.)	Śmierć to za mało. Nie wiedziałem nawet kto strzelił. Chwilę przedtem tak było cicho, że huk wystrzału wydał mi się najgłośniejszym hałasem, jaki kiedy w życiu słyszałem. Szanowny pan Antonio upadł głową naprzód więc upadł głową naprzód w rozżarzone węgle i wszystkie te włosy na jego twarzy i głowie buchnęły płomieniem jak garść prochu. Pewnie dlatego, że były tłuste; przecież ciągle wyskrobywali tłuszcz ze skór aligatorów.	Nie dziwota, że padre nie umie rozwikłać tej gmatwaniny. Jak prędko on mówi do sahiba-pułkownika! Na Allacha! twój lama przysłał coś, co wygląda na czek. Miewałem ci ja drobne interesy w hoondie. Sahib-pułkownik przygląda się temu.	Ależ tu się obniża powała! Popatrz ojcze... tu jest wielka szczelina. Boję się, że spadnie!	Nazywam się Pedro Rezio de Aguero do usług waszej wysokości. Rodziłem się w Tirteafuera między Caraquel i Almodobar del Campo, doktoryzowany zaś jestem w uniwersytecie w Osuny.	Opowiadał mi tu właśnie ów mały rycerz o jednym okrutnym hultaju, który się tak nazywał, ale jam mu jako na dłoni wywiódł, że się w swym sądzie pomylił, i pewien jestem, że mi pan Babinicz przyświadczy.	Czegoście się panie wstydziły i czego bały?	Historia ta skończyła się Nie zobaczymy więcej tego Hyde’a...	Jaśnie Pietrze, dziedzicu, naród się waguje trochę, bo jakże to! jaśnie Pietr, dziedzic, i my proste chłopy, to cosik nie pasuje	Miłościwy panie ochmistrzu! My się jutro wszystkiego wyuczymy expediteexpedite (łac.)	Patrz mówią, że my jesteśmy fałszywe. Mój mąż czuli się z Natanem, a to on doprowadził go do więzienia!	Po dniu, panie wachmistrzu, zdałoby się chatę przetrząść i pod ścianami pokopać, bo jeśli zbóje tu mieszkają, to i skarby muszą być.	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Sprzeciwiać nie pisze się przez „sz” Kiedy pan skończy przepisywanie, poszukaj w słowniku wyrazów, których nie będziesz pewny.	Toć siłą ich nie wiodłem! Sami się zacięli.	Odwróciła się i zatrzasnęła drzwi. Przez chwilę śnił, że już dawno rzucił się na te drzwi, że już je wywalił, wyrwał z zawias, strzaskał	A ja mam temu panu Fajkowskiemu (dlaczego on się nie nazywa	Aha, wody. Woda to mu da radę Wkrótce będzie jej miał do syta. Przypływ się zbliża.	Ale skąd wam przyszło do głowy upominać się o polską szkołę?	Ani siły, ani przekonania Jakże mam zabrać się do tej czarująco prostej zagadki?	Ja znam wszystkich twoich znajomych kijowskich Czy nie był tam razem z tobą jeden taki tłusty, a drugi taki chudy? W tej chwili nie pamiętam, jak się nazywali i z którego byli pułku...	Jaśnie pani już się ubrała, jest gotowa do wyjścia i pyta, czy pojedzie razem z panem.	Proszę nieco głośniej. Nie bój się. Byłeś więc...	Wszystko to są dowody tylko energii Dar kombinacji, genialny umysł poznaje się w innych rzeczach, choćby... w grze. Ja z nim dosyć często grywam w pikietępikieta nie mam pretensji do geniuszu!	Na pewno i na tym opieram mój plan. Tchórze ufają całkowicie swoim doskonałym wartom. Tu właśnie zaczyna się rola tajnego przejścia. Ów bardzo pożyteczny tunel podchodzi aż do podręcznej spiżarni obok komnaty jadalnej.	Wszyscy mnie lubią i dobrze mi z tym.	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Ja bez pań nie pojadę! Zabawa w zupełnie obcym towarzystwie nie nęci mnie wcale. Potrzebuję eskorty. Jeżeli panie zostają, to i ja nie pojadę. Będziemy czytali wieczorem Angela...	Wiesz, czemu spaść mogłem? Bom po ostatni ko­rzeń zła nie sięgnął, siedem zaledwie dróg przebyłem. Pozo­stał jeszcze jeden stopień, z którego spaść już nie można. Pozostało to, co kształt i imię dla mnie tworzy: ciała mego indywidualność.	Istotnie smutno jest odkrywać ciemne strony ludzkości! Przyjęto nas chłodno, więcej niż chłodno, i ta gałąź rodziny mojej, która osiadła w Plymuth, zanim upłynął tydzień od naszego tam przybycia, stanęła na stopie nieprzyjaznej względem mego męża.	Więc dosyć, ale przysięgam cioci, że ja go do śmierci kochać będę...	Galicyjski hrabia musi zazdrościć amerykańskiego szczęścia dzieciakowi! Chcę pana już dobić i kilka fragmentów mych interesów podam na przynętę. Miesięczne dochody z Dancingu wynoszą przeciętnie sześćdziesiąt milionów złotych pesedów. Liczna ma flota jest czynna obecnie, jak nigdy przedtem. Me łodzie podwodne z Havemeyera transportowcami, w drodze powrotnej z Wyspy Zapomnienia do Stanów Północnych potworne ilości wódek i absyntu lada dzień dowiozą, celem złamania hermafrodytyzmu prohibicyjnego. Siedemset dwadzieścia tysięcy dolarów zarabiam na czysto na tym zgrabnym szmuglu. Z Bombaju dostawiam do Europy małp milion trzysta, których gruczoły zanikającą tężyznę płciową intelektualistów rychło odmłodzą trafną metodą pana WoronowaWoronow, Siergiej (1866–1951)	A! Więc to o czarnooką boginię chodzi? No! Chwała Bogu! Odetchnąłem swobodniej... Myślałem już dopraw­dy, że jakie nieszczęście...	Bardzo... panie... bardzo... Chociaż, czy pan uwierzy, była chwila, że za radą szanownej prezesowej miałem zamiar fatygować pana w Paryżu...	Nie mam pojęcia, jak byśmy dały sobie radę bez niego	Sądzę, iż kardynał dałby wszystko na świecie, aby mi w tem przeszkodzić.	Widzi pani, czasami obcy szpieg może być bardzo pożyteczny. Na przykład dzięki tej pani zdołaliśmy zlikwidować kilku wysoce niebezpiecznych jej wspólników i przeciwników. Właściwie została ona do Polski przysłana właśnie po to, by paraliżować akcję tych ostatnich.	A na co stworzył?	Człowieka na księżycu, co?	Ja zacząłem od ośmiu i pół, mój synku!	Myśli książę, że to nic nie znaczy? Już tu miałam nieraz przykład. A powiem jeszcze jeden sekret, bo to księcia pana uspokoi. Mam tu jedną wspólniczkę. Tylko to trzeba w tajemnicy trzymać, bo bez tego źlebyśmy tu wyglądali.	Nie tylko to, ale ja myślę, że mogłaby Jadzię uczyć grać...	No to lećcie na jednej nodze i wracajcie czwałemczwał rzekł Ostroróg	Rób, jak chcesz.	Tak, miłostka tylko: bo miłość ma szersze podstawy, niż rzut oka na białą twarzyczkę i błyszczące oczy, niż dotknięcie drobnych paluszków. Za piękną twarz i białą rączkę kochać możesz dziś pannę Helenę, jutro pannę Klarę, pojutrze panią Zofią, Maryą lub Adelę; a jeśli każde z tych uczuć o motylowym żywocie zwać będziesz miłością, cóż będzie miłostką?...	Udajesz, że nie wiesz.	W lecie i tak parlamenty mają wakacje. Pieniądze są, trzeba je tylko przywieźć. Port jest, okręty są. Domy w lasach wybudowane. Resztę zrobią urzędnicy i ministrowie. A Maciuś pojedzie sobie na dwa miesiące i odpocznie.	Wiem stąd! Prawda wyjdzie zawsze na jaw!	Więc niech pan tak mówi, ale po co wyliczać wady, które nie istnieją.	Woda idzie zawsze do rzeki, stary szedł do swoich talarów.	Wspomnienia ciężar, ładunek dźwigany na plecach albo przed sobą., dałam kapelusz, kij i zwitek papieru i pozwoliłam wędrować po całym domu	Źleś mi odkazał, bo tego nie mogę przełknąć.	A czegój?...	A von Irhen?	A zatem cóż doktor powiedział?	Ale dlaczego słowo: trzęsawisko zostało wypisane ręcznie?	Ale ma szczęście	Będą psuli roboty, buntowali robotników, podstawiali złe materiały, burzyli przeciw niemu sąsiadów i w rezultacie	Co wy takiego wygadujecie? pyszna!	Cześć.	Cóż tam znowu?...	Dlaczego? Jest to dowód wielkiego zaufania i uznania pana charakteru, którego nie można lekceważyć. Przed rokiem nie wybrano by pana.	Dosyć wygodne.	Dziewictwo zapytał książę.	Gdzie mój dom? Nie wiem.	Haj!... prawda, żem pyskował niepotrzebnie.	I któż tam był?	Jakiem prawem?	Jakto? i Hülchen już wié o tém.	Jest piękna	Już ja wiem, co mówię.	Kocham ją jedną w świecie!	Kłamstwo rzekł Zagłoba	Miłość, Zazdrość, Żona ciągnął żartowniś	Można nie chcieć, wiesz pan czego? Baby, kiedy człowiek stary.	Nie płacę! Nie płacę ani grosza za mego siostrzeńca! Nie trzeba mu było pożyczać!	Nie rozumiem, co mówisz.	Niech Janowa otworzy okno; ten ojca tytuń jest wprost obrzydliwy.	Nienawiść	No cóż...	O nie! niechby pan tak spróbował całą noc przetańczyć z pierwszym lepszym. Najczęściej pijanym w dodatku. No i pić. Nie cierpię pić.	O, zanadto mało esencji serca baletniczki w tej kąpieli, muszę jej dolać, a wkrótce zapomni imienia swej zubóstwionej	Pojadłyśmy już chleba.	Przemiana, Matka, Małżeństwo, Dziecko rzekła, rozwiązując drżącą ręką wstążki kapelusza, po czym jednym tchem dorzuciła	Smutnego?... Po co?	Słowo, Książka rzekł Don Kichot	Słyszałem.	Tak, panie margrabio	Tak.	Tak.	Trzeba jednak ułożyć plan bitwy	Tylko jedno słowo!...	Zatem Petit-Claud rujnuje nas?	Zielonych Świąt?	Znaczy... nie... ma, tak, co ja to chciałem powiedzieć? Tojbo, bądź taka dobra...
Władcą Dżungli był naówczas Tha, praojciec Słoni. On to trąbą swą wydobył dżunglę z wód głębokich; tam, gdzie kłami swymi poczynił bruzdy w ziemi, popłynęły rzeki, gdzie zasięzasię (daw.) dziś: postąpić a. stąpnąć. nogą, tworzyły się stawy pełne wybornej wody, a gdy zaryczał na trąbie drzewa waliły się pokotem. W ten sposób Tha stworzył dżunglę i w ten sposób opowiedziano mi tę legendę.	Wspaniale! Chodźcie no ze mną, chłopcy, bo tam wszyscy na was czekają! No chodźcie, nie bójcie się. Dajcie ten wózek, to go wam pociągnę. O, do licha, lekki to on nie jest! Co tam macie, cegły czy stare żelastwo?	A panu doktorowi to już dziś zimno nie będzie. Nabuzowałam w piecu, że aż trzeszczy.	Więc się dziś wcześnie rozłączym! rzekła smutno Hersylia.	Więc, jeśli się poświęcę, zaprzepaszczę, wyrzeknę siebie i zgniję w tej codziennej nędzy, to będzie: litość, sumienie i obowiązek?	I ja to sobie pomyślałam Ale potrzeba mi było czyjegoś potwierdzenia, aby wesprzeć swój sąd. Nie mogę się nigdy zdecydować nawet co do swego własnego wyglądu. Gdy tylko zadecydowałam, że jestem ładna, poczynam czuć z bólem, że nią nie jestem. Mam przy tym okropną, starą ciotkę, która stale mówi do mnie żałobnym tonem: „Byłaś takim ładnym dzieckiem. Dziwne to, że dzieci tak się zmieniają podrastając”. Lubię ciotki, ale nie znoszę starych ciotek. Mówcie mi, proszę, często, że jestem ładna, jeżeli wam to nie sprawi przykrości. Czuję się znacznie lepiej, jeżeli mogę wierzyć, że jestem ładna. A i ja wobec was będę tak samo uprzejma, jeżeli tego pragniecie	Rocheforcie, powiedz mu tylko to: w oberży pod „Czerwonym gołębnikiem” ci czterej rozmowę naszą wysłuchali; powiedz mu, że, po jego odjeździe, jeden z nich wszedł do mnie i wydarł mi przemocą list bezpieczeństwa, który od kardynała dostałam; powiedz, że kazał uprzedzić lorda de Winter o wylądowaniu mojem w Portsmouth; że ledwie nie obrócili w niwecz całej sprawy mojej, jak to uczynili ze sprawą zapinek djamentowych; powiedz, że z pomiędzy czterech dwóch tylko należy się obawiać: d‘Artagnana i Athosa; trzeci Aramis, jest kochankiem pani de Chevreuse: temu trzeba życie darować, znamy jego tajemnicę, więc może być użytecznym; co się tyczy czwartego, Porthosa, to słaba głowa, zarozumiały i głupi, nie warto się nim zajmować.	Tak, moja droga I bardzo żałowałem, żeś nie poszła ze mną. Ucieszyłabyś się, widząc, jak tam się wszystko zieleni. Ale przecież bywasz tam często, więc sama się przekonasz, jak tam pięknie. Co do mnie, przyrzekłem go odwiedzać w każdą niedzielę... Moje maleństwo! Moja droga, ukochana dziecina!	Słuchaj, moja miła wszyscy rycerze nie mogą być dworakami, ani też wszyscy dworacy nie mogą i nie powinni być rycerzami błędnymi, na świecie muszą być ludzie wszelkiego gatunku, ale chociaż my jesteśmy wszyscy rycerzami, wielka przecież zachodzi różnica między jednymi a drugimi. Dworacy nie oddalając się z domu i krokiem od dworu się nie ruszając, podróżują po całym świecie, rozumie się, na mapie, i ani trudu, ani pieniędzy na to łożyć nie potrzebują. Ale my, prawdziwi rycerze błędni, my nie siedzimy, ale naprawdę przebiegamy całą ziemię, wystawieni na niewygody, czy to w zimna, czy w upały, czy dniem, czy w nocy, pieszo, czy konno. Nie malowanym to rycerzom patrzymy w oczy, potykamy ich uzbrojonych o każdej chwili i porze, w każdym spotkaniu, nie bawiąc się w jakieś tam prawa pojedynkowe, nie bacząc, czy kopia lub miecz nierówne, czy nasz przeciwnik nie ma na sobie uroku, albo czegoś innego, co by mu dało przewagę, nie ustawiając się równo do światła, ani zważając na inne reguły w pojedynkach przestrzegane; ale ty się na tym nie znasz, ja to co innego. Trzeba, ażebyś wasani wiedziała jeszcze, że każdy błędny rycerz, nie lękając się spotkania z dziesięciu olbrzymami, których głowy pod obłoki sięgają, którzy miasto nóg zdają się mieć ogromne wieżyce, a miasto rąk okrętowe maszty, oczy jak koła młyńskie, pałające jak żar w hucie, nie lękając się, mówię, powinien stawić śmiałe czoło i z wesołym obliczem natrzeć, zgnębić, popłatać na sztuki lub rozproszyć, chociażby byli uzbrojeni łuską tych ryb, co ma być twardszą niż diament, i zamiast mieczów mieli bułaty z najlepszej damasceńskiej stali, jaką tylko w życiu widziałem. Powiedziałem ci to, moja duszko żebyś poznała, jaka jest różnica między rycerzem a rycerzem i życzyć by należało, żeby wszyscy monarchowie zrozumieli nieco lepiej wartość i ważność rycerzy błędnych, w których historii czytamy, że znalazł się niejeden taki, co nie tylko jedno państwo, ale kilka ich od niechybnego wybawił upadku.	Ale pan wróci przecież jutro do Blunderstone i może lepiej sam jej to powie.	Czy ja wiem? żeby się przekonać może. Ja zresztą zawsze chcę być tam, gdzie mnie nie ma	Cóż u licha!... więc z wami doprawdy nie można ani żartować, ani dysputować poważnie? Cóż zrobisz?...	Droga Klu-Klu, nie ja, a wy powinniście się gniewać. Gdyby nie ja, żyłabyś spokojnie w kraju Bum-Druma. Przeze mnie odbyłaś podróż w klatce z małpami, przeze mnie siedziałaś w więzieniu. Przeze mnie zaczęłaś myśleć o nieszczęsnych reformach.	Dziś na noc.	I zguba, i ocalenie w twych są rękach. Będziesz mógł wkrótce wybrać to lub tamto. Tymczasem podnieś z ziemi worek. Szkoda szlachetnego kruszcu, aby w prochu się tarzał. Przyda się on nam obu...	Marzysz, mały, marzysz niepoprawnie; w błotku nawet po uszy siedząc, marzysz. Wszelkie zło takich najłatwiej się czepia: nie dosięgnie się w życiu, omota w myślach... Albowiem popełniłeś nierozwagę, podobnie jak i my wszyscy, wybrawszy profesję artysty. Trzeba było zostać fabrykantem, kupcem, wszechstronnym lekarzem lub estetycznie usposobionym prawnikiem. Ci ludzie mają równowagę w życiu! Żółw jest w porównaniu z nimi stworzeniem eterycznie chwiejnym. U nich nawet nikczemność osadza się na dno duszy ciężko, solidnie, jakby dla zrównoważenia tej pesymistycznej melancholii, jaką ich napawa filozofia MaltusaMaltus właśc. Malthus, Thomas Robert (1766–1834) ang. przyrodnik, twórca teorii ewolucji biologicznej, zwanej darwinizmem, która tłumaczy przemiany ewolucyjne regulowane doborem naturalnym i walką o byt; autor książek: Podróż na okręcie „Beagle” (1839), O powstawaniu gatunków (1859), O pochodzeniu człowieka i o doborze płciowym (1871)., nawet głupstwo występuje w szlafmycy zdrowego rozsądku lub w rozdartej szacie oburzenia, nawet interes stroi się w jubileuszowy frak społecznej zasługi. Ci ludzie mają równowagę!... Panowie ci posiadają czasami córki na wydaniu. Jest to jedyne źródło, z którego sztuka może zaczerpnąć równowagi u społeczeństwa, oraz kapitalna ucieczka dla tych...	Może tam jest znowu morze?	Musi tam być jakaś śpiąca królewna Trzeba by ją ocalić. A może tam skarby zakopane? Złoto, srebro, kamienie?	Mój drogi kolego mam pewne pragnienie francuskiego normandzkiego. Pani (miał na myśli panią Verdurin, mimo że nie śmiał na nią spojrzeć) wspomniała mi, że pan wie wszystko. Czy to nie jest właśnie chwila...	Nie zdziwiłbym się, gdyby wszyscy myśleli teraz o tej sprawie w ten sposób Ale nie pytano mnie o zdanie. Decoud miał własny pogląd. Mniemam, iż obecnie oczy im się otwarły. Wiem tylko, iż gdyby teraz to srebro jakimś cudem powróciło na wybrzeże, oddałbym je Sotillowi. I wiem, że przy obecnym stanie rzeczy spotkałbym się za to z uznaniem.	No, nie będę przeczył, że jak dotąd; całkowicie się to sprawdza Ale We’re Here był sprawnym stateczkiem i bądź co bądź zawdzięczam mu wiele... jemu i tatkowi.	Pod każdym względem Nawet w tym, a zwłaszcza może w tym, co się tyczy panny Agnieszki. Nie pamięta pan zapewne, panie Copperfield, pewnego swego wyrażenia, które właśnie w sercu zapisałem. Mówił pan raz, że każdy, kto ją pozna, powinien czcić i wielbić pannę Agnieszkę. Dziękowałem za to panu z wylaniemz wylaniem	Sam mówiłeś, że lwy i pantery w dzień nie polują. Przy tym słyszysz, jak King trąbi z tęsknoty za nami. Jaki tam lew odważyłby się polować tam, gdzie dochodzi głos Kinga?	Służyłem, i to nie tylko w wojsku, ale we wojnie, a co mówię, to z doświadczenia.	Tak krótko dziś graliście w domino! Szkoda. Kto kogo ograł?	Tak, ale jeśli jego ojciec będzie miał zabezpieczony do śmierci procent, to on sam będzie mógł rozporządzać tem, co ma po matce.	Tam jest, panie kapitanie	To już powiem! Niech ksiądz robi, co chce: panna z nami była, a teraz jest przy pani Witowskiej.	W imię Ojca i Syna... Iluż ludzi ma zamiar zgubić ta kobieta?... Bo, o ile wiem, a zapewne i dla pana nie jest to tajemnicą, że jeżeli Stach wpadł w nieszczęście, to tylko przez nią...	Wstąp, kłaniaj się paniom ode mnie i powiedz pani Stefanii, że będę u niej w sklepie jutro przed południem.	Za jakiemi tam interesami on był z Zuzą, z Rudą Węgierką i ze mną przez całą noc w Krzywej Karczmie pod Tarczynem. On żyje z tą Węgierką. I właśnie przez nią ja wiedziałam, że tego dnia u niego w domu będzie tyle forsy.	A jednak zjawiły się teraz, gdy tego najmniej się spodziewałeś?!...	A kto by cię tu znalazł?	Aby zabrać flakonik z trucizną, który wyniosłeś wczoraj po kryjomu z mego mieszkania!	Ale co po niém gdy zwietrzeje, i duch wieków z niego uleci!	Ale i nie jest twoim bełkotem... Laska! ludzie dajcież mi laskę!	Ale w końcu na co umarła?	Ba! przejeżdżałem tędy do Chantilly conajmniej dziesięć razy, a trzy lub cztery zatrzymałem się u pana. Zaraz... byłem tu dziesięć czy dwanaście dni temu, odprowadzałem przyjaciół muszkieterów, a właśnie jeden z nich pokłócił się z jakimś nieznajomym człowiekiem, który, nie wiadomo dlaczego, szukał zaczepki.	Bardzo dziękuję pani. Nie będę pił.	Boryna?	Cierpliwości jeszcze nie koniec. Anglik jest dziwak, widziałem go rozmawiającego z Grimaudem, a Grimaud mnie ostrzegł, że robił mu propozycję przyjęcia służby u niego. Daję Grimauda na stawkę, milczącego Grimauda, podzielonego na dziesięć części.	Co znaczy „po co”? Po co? Zapukałem do twojej spiżarni, a gdyś się nie odezwał, zastukałem do drzwi twego mieszkania. Stukam, pukam, znowu stukam. Wtedy Zelda półżywa ze strachu zerwała się z łoża i ja ją wtedy zapytałem o ciebie.	Czego on chciał od ciebie?	Czemu się gniewasz, gdy na ciebie patrzą?	Czy jaśnie pani dzisiaj je weźmie?	Czy pani zawdzięczam zaproszenie, dzięki któremu będę miał zaszczyt obiadować pojutrze w prefekturze?	Czy zastałam pana Ragisa?	Dick czuje się niedobrze	Dobrze tak staremu panoszy! Jeść nie ma co, a swój szczyt tak nosi jakby złotym był i ludzi drugich niema za Boże stworzenia. Przekonają się wszyscy co zacz jest, kiedy od niego własne dziecko ucieka...	Dowodzącą że go niemamy	Effendi, młody Nowowiejski cię pozna.	Gdyby wola Opatrzności...	I o żonie?	I za „skikanie? ”	Ja wychodzę i zaraz zrobi się więcej miejsca	Jak matka chce! Ja inaczej pieniędzy nie dam!	Jaki ten pierścionek podobny do obrączki, którą nosiła księżniczka!	Jaką?	Ma się wiedzieć, proszę łaski pani.	Macie ich uwolnić, panie, i wynagrodzić za uwięzienie.	Mam zostać matką jego dziecka a poza tym, panie Stefanie, ja go kocham.	Możesz wasza miłość! możesz! możesz!	Można, wszystko można.	Na czubek tego drzewa? Ja?... Za pół minuty wylezę!	Ni. Ino mnie trochę głowa boli i we wnętrzu pali, i... sił jakoś nie mam...	Nie pleć, dyćdyć (gw.) zesromałazesromać się (daw., gw.)	Nie warto	Nie.	Niech tylko panicz przeczyta i zje!	Niepojęty ich prześladuje	Od onegdaj wszyscy mnie prześladują i nie wiem za co?...	Owszem. Później. Jutro.	Pan jest tego pewien?	Pana Andrzeja by im na przywódcę dać!	Pani daruje że właściwie nie znany, mieszam się w te sprawy, ale po co pani pozwala, a nawet każe tej panience bawić się z tymi błaźnicami w tych czerwonych spencerach?	Panno Janino, dlaczego dzisiaj pani tak mówi? Odbiera mi pani siły i wiarę w przyszłość	Pańska, mój dobry panie, jest nie wiem gdzie; moja jest zapisana w górze. Każdy ocenia zniewagę i dobrodziejstwo na swój sposób: być może że zresztą zmienia się nasz sąd o tym w różnych chwilach życia.	Pewnie wyrostek być musi Tacy ludzie jak on, starzejąc, coraz na młodsze polują. Ja ich znam...	Phi, czy ładne! Chyba nawet od Ploty ładniejsze.	Poczuły też we dworze swoje i ciągną.	Powinien pan dziękować Bogu, że tak się stało!	Proszę w tej chwili podać depeszę.	Przez Szewską furtkę jechać?	Ratlery są większe i mniejsze Wiem o dwóch małych i o trzech większych. Wszystkich pięcioro można sobie położyć na kolanach. Mogę je panu polecić jak najgoręcej.	Resztki! Śpiéwy łabędzie!	Rozumiem	Skoro pani jest tak podstępna, będę się teraz strzegł i miał na baczności.	Słyszałem, że ptactwo teraz bardzo płochliwe	Tak, tak, tak, tak! Pan się pomylił o jeden dzień! Przybyliśmy dwadzieścia cztery godziny wcześniej, ale zostało nam tylko dziesięć minut.	Tak, wyprawa, którąśmy przeciw niemu sposobili i która przyjdzie do skutku napędziła mu strachu... Despota korzystał.	Tego... ja rzezałem	W istocie pan de Lembrat był łaskaw poświęcić nam cały dzień dzisiejszy. Liczymy, że i ty, kochany Sawiniuszu, dotrzymasz nam towarzystwa.	Wcale się tym nie interesował.	We trzech dniach. Wszelako do bitwy idąc, nie będą tak śpieszyć, by koni nie zegnać.	Widać zależy.	Widocznie; ale gdybym go żądała?	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Zaklinam cię, Franiu, pójdź jutro, gdy uspokoisz się...	Zapewne inaczej msza nie byłaby ważna.	Znowu tu signorinasignorina (wł.) odezwał się. kobieta zmienną jest; początek arii z III aktu opery Rigoletto (1851).
Ależ dać nam do zrozumienia, że wie, gdzie jest Fabrycy, znaczy powiedzieć: „Niechże ucieka!” Nie, nie odetchnę póty, póki będę musiała sobie powtarzać: „Za kwadrans syn mój znajdzie się może za kratą!” Jakiekolwiek byłyby ambicje Bindera, uważa on za pożyteczne dla swej osobistej pozycji w tym kraju okazywać względy człowiekowi takiemu jak mój mąż; a dowodem tego dziwna otwartość, z jaką wyznaje, że wie, gdzie szukać mego syna. Co więcej baron wyszczególnia wręcz dwa punkty, o które Fabrycy jest oskarżony w myśl denuncjacji jego niecnego brata; wyjaśnia, że oba te przestępstwa pociągają za sobą więzienie; czyż to nie znaczy powiedzieć nam, że jeśli wolimy wygnanie, mamy wolny wybór?	Nie. Jeśli byłeś pan zdolny popełnić kradzież w pociągu, podczas gdym przez całą noc obserwował przedział pański, i schować klejnoty tak dobrze, iż przy rewizji nie znaleziono nic, mogłeś pan z równą chytrością znaleźć sposób dostania się tutaj bez wiedzy Mr. Charles. Nie wykluczam także, iż Mr. Charles kłamie na pańską korzyść, będąc przekupionym. Jestem tak pewny, że są to kamienie skradzione, iż nie łatwo dam się przekonać o czemś przeciwnem.	Przewróciłem się, wracając, przez janczarskiego trupa i głową o kulę leżącą wyciąłem, a choć czapkę miałem drutem przeszywaną, zamroczyło mnie zaraz, ile że od owego uderzenia, którem od Hamdiego otrzymał, rozum miałem jeszcze zbyt na wszelaki szwank czuły. Budzę się tedy potem: leżę ja ci na janczarze zabitym, jak na łóżku. Macam głowę, boli nieco, ale nawet i guza nie ma. Zdjąłem czapkę, deszcz mi wychłodził czuprynę i myślę sobie: dobra nasza! Wtem przyszło mi do głowy: nużbym z owego janczara moderunek cały zdjął i między Turków poszedł? Przecie ja po turecku tak jak po polsku gadam i nikt mnie po mowie nie pozna, z gęby też janczara nie odróżnić. Pójdę, posłucham, co gadają. Strach chwilami brał, bo mi się dawna niewola przypomniała, alem poszedł. Noc ciemna, ledwie się tam gdzie niegdzie u nich świeciło, to, powiadam waściom, żem tak sobie między nimi chodził jak między swymi. Wielu z nich w rowach pod przykrywkami leżało; poszedłem i tam. Ten i ów mnie pyta: „Czego się włóczysz?” Tu pan Muszalski skłonił się Wołodyjowskiemu. te same słowa., bo to przecie wraża przygana na największą pochwałę wychodzi. „Dopóki (mówili) ten mały pies (tak psubraci waszą mość nazywali), dopóki ten mały pies zamku broni, nie zdobędziem go nigdy”. Inny mówi: „Jego się kula i żelazo nie ima, a śmierć od niego na ludzi wieje jak zaraza”. Tu poczęli wszyscy w kupie narzekać: „My jedni się bijem (prawią), a inne wojska nic nie robią; dżamak leży brzuchami do góry, Tatarowie rabują, spahia po bazarze się włóczy. Nam padyszach mówi: „Moi mili barankowie”, ale widać niezbyt jesteśmy mili, skoro nas tu na jatki przyprowadzono. Wytrzymamy (prawią), ale niedługo, potem zaś do Chocimia się wrócim, a jeśli pozwoleństwa nie dostaniem, to mogą i jakie znaczne głowy spaść w ostatku”.	Przede wszystkim nie szeptał Może wiedział, że nie cierpię szeptów. Słyszałem, jak głośno powiedział: „Chłopiec będzie żył, tylko trzeba nań odpowiednio wpływać. Rozweselajcie go”. Zdawało mi się, że był oburzony.	Nie to, że umie, ale ma rękę lżejszą. A co się tyczy bydlęcia, to i Kulikow nie da się zjeść w kaszy.	Owóż myślę, że nie zdarzy się ta przyjazna sposobność.	Chyba nie twoi rodzice przekonywali cię o tym?	Pal diabli las, kiedy idzie o pracę naukową! Ale bo też co za niedorzeczność mierzyć ziemię wzdłuż lub wszerz. Na co się komu przyda, że ją pomierzą na stopy i cale. Co do mnie, wolę o niczym nie wiedzieć, wolę mniemać, że ziemia, na której mieszkam, jest niezmierna, nieskończona, zdaje mi się, że zmniejszyłbym ją, gdybym pomierzył dokładnie. Nie, nie, sir Johnie, choćbym jeszcze żył sto lat, nigdy nie przyznam, aby ta wasza robota na co się zdała.	No właśnie, co jeszcze? Bo przyznam się państwu, że nic tu nadzwyczajnego nie widzę. A pan, panie majorze?	Prawdę mówisz, matko, ale wierzaj mi, że w pewnych razach wyższą jest odwaga. Już dziś wiem, że kapłani wojnę libijską rozkładali na całe lata. Jam ją skończył w ciągu kilkunastu dni i tylko dlatego, że co dzień popełniałem jakiś krok szalony, ale stanowczy. Gdybym nie wybiegł naprzeciw nim w pustynię, co przecież było wielką nieroztropnością, dziś mielibyśmy Libijczyków pod Memfisem...	Tym gorzej, że pijesz.	Wio, czarna kobyło! To moja pierwsza jazda z pocztą. Tomasz musiał dzisiaj okopywać buraki, więc poprosił mnie, żebym pojechała. Więc usiadłam, przekąsiłam coś niecoś na stojąco i ruszyłam w drogę. Podoba mi się to. Trochę to co prawda nudne. Przez część drogi siedzę i myślę, a przez resztę siedzę tylko. Wio, czarna kobyło! Muszę wcześnie wrócić do domu. Tomasz czuje się okropnie samotny, gdy mnie nie ma. Wie pani, jesteśmy dopiero niedawno po ślubie.	Teatr! Oglądać aktorów, komediantów? Ależ proszę pana, czy pan nie wie, że to śmiertelny grzech!	A! Boże mój, nie wielkie to rzeczy; za kilka dni już wstanę.	Myślę, że się to da pogodzić!	Hm, hm, co też to za śliczna panienka spadła nam z nieba! Szkoda, że pan pułkownik nie widzi, bo miałby czym oczy ucieszyć. Jest na co popatrzeć, jest, jak mi Bóg miły! Dzień dobry panience!	Król stary się tem niepokoi iż was zawczasu starają się do młodej pani zniechęcić. Dla serca ojcowskiego byłby to cios bardzo bolesny, gdybyście jego miłości dla narzeczonej swej nie podzielali. Król ją kocha jak dziecię własne.	A ty to nie pijesz?	Obrosła gnojem kiej skorupą: nie możecie to jej wycierać, co?	No i co z tego? Ja nie mogę polec, bo tego nie ma w książce. Tam jest napisane: „Potem potężnym ciosem w plecy powalił nieszczęsnego Guy’a z Guisborne”. Musisz się odwrócić, żebym mógł ci zadać cios w plecy.	Wszakże uprzedziłeś mnie pan, że to spowiedź...	Mamy dla niego przykre wieści Niestety nie żyje...	Nie pleć, Abe	Nie przyjechał!	Mauvais sujetmauvais sujet (fr.) upomniała go za koncept. bohater z blizną.. Ale bić się nie było o co, doprawdy! Wiesz, ja bardzo lubię Polaków.	Dobry dla ciebie także nie jestem.	Jeszczech go nie widziałeś! popatrz jeno, podobny do cię jak dwie krople.	Wcale się nie zakochałam...	Dajcie, do licha, spokój! Ketling pewnie już tam bliżej Prus niż Warszawy. Przecieżeście słyszeli, że wyjechał. Mam też w Bogu nadzieję, że choćby się i spotkali z Wołodyjowskim, wspomną na starą przyjaźń, na odbywane razem służby. Toż oni strzemię w strzemię jeździli, sypiali na jednej kulbace, razem chodzili na podjazdy, w jednej krwi maczali ręce. W całym wojsku amicycja ich tak była sławna, że Ketlinga z uwagi na jego gładkość nazywali żoną Wołodyjowskiego. Niepodobieństwo, żeby im to na myśl nie przyszło, gdy się ujrzą!	Kiedy pan wcale nie jest taki starszy... A to bardzo łatwo. Mnie nigdy nikt nie uczył, a tańczę wcale nieźle od pierwszego razu...	Uważaj, Trzewik (Murka przezywano Trzewikiem od czasu, gdy mu buty w nocy skradziono, a on skarżył się, że zginęły mu trzewiki). Uważaj. Trzewik. Dla ciebie ja mam fajną robotę, bo ty, jako jenteligent, z babamy sobie poradzisz. Sam takie ecie-mecie wykombinowałem i swojem fachem z tobą się podzielę.	Aleć on do walki z tobą nie stanie, jeno po prostu weźmie cię w łyka i żywota zbawi lub Tatarom zaprzeda.	Ależ ona nie ma złamanego szeląga	Dajmy na to! Wobec tego powiem ci jeszcze więcej, Przyjacielu całego świata, choć tym wyznaniem oddaję swoją głowę w twe ręce.	No, wierzę panu, chociaż zarówno nazwisko, jak i wygląd świadczą, że pochodzisz z gminugmin	Gdybyż się przekonał?... to może by go radykalnie uleczyło. Ale ona za sprytna, ażeby taki naiwny wielbiciel spostrzegł, co się dzieje za kulisami. Zresztą, w tej chwili chodzi o co innego. Śmiech powiedzieć, wstyd powiedzieć!...	To jest prawda, że panienki bukiet wtedy wprost na nią upadł!	Nie. Marynia zabrała tackę ze szklanką, umyła ją i jużeśmy w niej piły kawę z ciocią. Albo ciocia, albo ja piłyśmy kawę z tej szklanki.	Ale, bo widzi pani, taki to może się czasem przydać.	Zabezpieczyłem. Do tego celu istnieją specjalne plastry. Ani okruszyna tynku nie spadnie na podłogę. Zresztą mam już wprawę.	A jakże, i niepospolity! Całe życie także szukał prawdy, uczył się, pracował i na starość doszedłszy że prawda jest na dnie wody w postaci wielkiej ryby, siedzi z wędką nad brzegiem, żeby ją złapać.	Wierzę, że pan żałuje, bo jest tam i pani Zaleska, a panna Janina cudownie dzisiaj wygląda.	Tak jechałem na łeb na szyję, a że woźnica był ciemięga, więc uwadziłuwadzić	Ale co ty gadasz! Wszakże to dorosła panienka!	Zapytam teraz pana zadając to samo pytanie, jakie król Karol IX zadał Katarzynie Medycejskiej po Nocy Świętego Bartłomieja: jak sądzisz, czy dobrze odegrałem swoją rolę?	Ale się zgadzasz? Dobrze jest wiedzieć, z kim się będzie miało do czynienia. Żyć przecie będziesz pod jednym dachem, obcować codziennie? Brr!	To takie pospolite! Kiedy się skończyło nabożeństwo, Nucingen i du Tillet odprowadzili ciało na cmentarz. Stary lokaj szedł pieszo. Woźnica jechał tuż za powozem księży. I dzóż, troki bżyjadzielu, rzekł Nucingen do du Tilleta na zakręcie, do źlidżna zbozobność, aby zię oszenidź z Malfiną, pęcież potborą dej pietnej rociny we łsach, pęcież miał rocinę, tom, mieżganko już uszącone, a Malfina do brafcify zgarp.	Boże! No tak, tak tego znakomitego księcia! Niech diabli wezmą tych włoskich książąt!	Czyżby pan w to wątpił?	Jakie to nowiny?	Myślałem o tobie dniami i nocami. Wszędzie, zawsze! W prosektorium, w ciągu pracy, przy pisaniu cyfr u pewnego urzędnika, na ulicy, w domu, przy muzyce, w knajpie, w teatrze, przy stole, w rozmowach, w dysputach, w awanturach, wszędzie, gdzie tylko byłem. Stałaś przy mnie. Czułem cię tuż, tuż za ramionami, czułem twój zapach, czułem cię w sobie, w mej krwi, w moich piersiach, w żyłach. Całowałem cię w nocy wyciągałem do ciebie ręce przez całą tę ziemię prześliczna, ty jesteś tak strojna, tak zgrabna, tak pachnąca, wykwintna, wyszukana	Cóż mogę na to poradzić?	Maciusiu, bądź cierpliwy. Zaraz się skończy.	Słuchaj to chyba wszystko jest okropnie paskudne.	O Jezu... jakoż inaczej mam gadać? Dydy a. ady (daw.) unosić się, latać. nad Panem Jezusem malućkimmalućki (gw.)	Jestem widmem nieszczęśnika, któregoś pogrzebał w lochach zamku If. Bóg wywiódł go z grobu, włożył mu maskę hrabiego de Monte Christo i obsypał złotem i diamentami, abyś rozpoznał go dopiero dziś.	Jak sobie życzysz, synu.	Jestem Stuart...	Jestem gotów, panno Ewo.	Co też pan mówi, drogi hrabio! Wrócił pan z księżyca?	Dziękuję wam Jestem wśród was bardzo, bardzo szczęśliwy!	Ja narzekam mniej od innych, a teraz będę jeszcze ostrożniejsza, bo mnie tego nauczyło upokorzenie Ludki	Ach, te schody psują mi nieco efekt pałacu sławnego Fingala.	Niż co?	Ojciec do Smołochowa? po co?	Wystarcza mi własne.	No i cóż, czy Seldon opuścił już te strony? czy jeszcze grasuje?	Przepraszam bardzo, czy pan z Warszawy przyjechał?	A pan Skrzetuski pójdzie na wojnę?	Dobrze was tu żywią?	Miej nadzieję	Na wieki wieków	Niepodobna... pan, jego powiernik?...	Winszuję wam miłego gościa	A! dziękuję za grzecznośc! przedłużyćbym chciała.	Ależ...	Bywajcie zdrowi!	Było.	Ciekawe, jakiego rodzaju kombinację planuje nasz czcigodny kolega, Lingslay	Czyżby dwieście rubli!	Dlaczego?	Dlaczegoś stamtąd wyjechał?	Długo pan bawił w Wiedniu?	E... niania w złym humorze, chodźmy sobie	Młody, stary?	Nasze.	Niech gardła dadzą!	O mości książę, wolałbym ją zmarłą widzieć!	O! O! Już ten brzydki grymas!	Oby wszystkie przykrości zostały równie szybko usunięte	Od samego początku.	Oszczercy są wszędzie.	Przyrodnia siostra.	Radykalna, moim zdaniem	Tylko zyskam	W grocie	Więc idź do sądu!	Z Raszkowa?	Zobaczycie.	Śliczny obraz!
Kto to jest ten gruby pan, co go widuję co dzień rano na schodach? Mieszka nad nami.	Kochany profesorze wysłucham tego, co mi pan chcesz powiedzieć, chętnie i cierpliwie, ale nie dziś, bo dziś myślę tylko o pani Emilii i po prostu za gardło mnie ściska... To przecie katastrofa!	A co innego czynisz? Zabrałaś się do czytania... i co będziesz miała z tego?	Niestety, panie hrabio, jeszcze nie dopowiedziałem panu najsmutniejszej części mojego życia. Pojechałem na Korsykę. Spieszno mi było, ekscelencja rozumie, by zobaczyć i pocieszyć moją biedną bratową. Ale gdy przybyłem do Rogliano, zastałem żałobę. W naszym domu zdarzyło się coś potwornego, sąsiedzi rozpamiętują to do tej pory. Biedna bratowa, zgodnie z moimi radami opierała się żądaniom Benedetta, który co chwila domagał się, aby dała mu wszystkie pieniądze. Pewnego ranka pogroził jej i przez cały dzień się nie pokazał. Moja poczciwa Assunta gorzko płakała, bo kochała tego nędznika jak matka. Nadszedł wieczór, a czekała, nie kładąc się spać. O jedenastej wrócił, prowadził ze sobą dwóch przyjaciół, z którymi wyprawiał zazwyczaj wszystkie swoje wybryki; wyciągnęła do niego ręce, a oni uchwycili ją i jeden z trzech, drżę, czy właśnie nie ten pomiot piekielny, wrzasnął:	Bardzo mało znałam pannę Kańską. Była kilka razy u nas, wywarła na mnie dodatnie wrażenie. To, zdaje się, jedna z tych dojrzałych współczesnych kobiet, które chcą i umieją samodzielnie walczyć o byt. Mój mąż wysoko ceni jej uzdolnienia. Słyszałam od niego zawsze słowa uznania, a pan wie, że nie jest on człowiekiem pobłażliwym.	W takim razie ośmielą się wypowiedzieć to, co mi leży na sercu. Teraz, gdy nie jesteś już księciem Walii, lecz królem, nikt nie może ci rozkazywać. Łatwo się więc domyślić, że nie będziesz chciał dręczyć się dłużej lekcjami, lecz będziesz wolał zająć się czymś milszym. A wtedy ja będę zgubiony, a wraz ze mną moje siostry, sieroty!	Nic dziwnego, pani że wasza wysokość mieszała się przy opowiadaniu swych nieszczęść, jest to zwyczajny skutek wielkich cierpień, że niszczy pamięć i wyobraźnię, a wielka księżniczka Mikomikona musiała dużo przenieść na sobie, kiedy tyle ziem i mórz przebyła szukając ratunku.	Tee, rusz no się, bierz tego umarlaka. Wujek? Nie szkodzi, bierz wujaszka za nogi i wlecz na platformę. Raz-raz. Nie żałuj ręki. Coś mu się od ciebie należy, pętaku. Co jest? Żeby w takim dobrym punkcie z widokiem na ulicę, gdzie da się wyżebrać parę ładnych groszy, sami nieboszczycy leżeli? Klientela zamyka oczy i ucieka na drugą stronę. Ruszaj się, raz-raz. Masz się za królową piękności? Podtyka ludziom ten spuchnięty kulas od tygodnia. Nudno patrzeć. Ślinisz się, patałachu! Wytrzeszczasz zaropiałe gały! A kogo to w dzisiejszych czasach wzruszy? Żebrać to trzeba umieć. Słuchaj się mnie, pętaku. Idź na hop, rwij z ręki.	Kobieta mogłaby tak powiedzieć, ale nie minister wojny Co znaczy traktat, za którym nie stoi armia?... Przecież dziś zgniotłaby nas połowa wojsk, jakimi rozporządza król Assar.	Do rozporządzenia królewskiego ich chan przysłał, tak prawie jakoby w darze, a chociaż sobie i za nich policzy, przecie król może uczynić z nimi, co zechce, i pewnie ich panu Czarnieckiemu razem z nami podeśle.	Panie profesorze, żal mi jednego z najlepszych statków tej dzielnej marynarki amerykańskiej; ale zaczepiono mnie, musiałem się bronić! Ograniczyłem się zresztą na uczynieniu fregaty nieszkodliwą dla mnie i sądzę, że z łatwością naprawi wszystkie swoje uszkodzenia w najbliższym porcie.	Co mnie to może obchodzić?	Przysięgaliście sobie fałszywie miłość. Za to albo ty w nim, albo on w tobie rozkocha się bez wzajemności! To będzie pokuta! A kto winniejszy, ten ją odcierpi.	Ma pan rację, szanowny panie Mogę panu jeszcze raz powtórzyć, że ufność krzepi człowieka w walce z życiem. Niech i pan nie traci nadziei. Bardzo to pięknie mieć pewien ideał, być niewinną, czystą istotą, która pożycza pieniądze na weksle i ma nadzieję, że należność otrzyma. Niech pan nie traci nadziei i ufa stale, że spłacę panu tysiąc dwieście koron, gdy w kieszeni mam niecałych sto.	Było to wielką nieostrożnością Proszę cię, sir Henryku, nie wychodź nigdy sam, bo może cię spotkać wielkie nieszczęście. Czy znalazł się drugi but?	Zrobią ze mnie sahiba... tak im się zdaje... Pojutrze wrócę. Nie martw się.	Jakbyście to nie wiedzieli? Choć wy w lesie siedzicie, ale już kąta nie ma na tej ziemi, gdzieby nie jęknęło i nie zadrgało trwogą. Alboście to nie słyszeli o tej tłuszczy, o tej szarańczy, o tej chmurze, co na nas, jak potop, się leje, Ruś już zawojowawszy całą?	Jaśnie oświecony panie! wsiadamy na statek, żeby pożeglować do Rzymu, i mamy przy sobie może ze sześćdziesiąt realów.	A teraz ona jest sierotą, najbiedniejszą z ludzi, matką pobitych synów w tym pustym domu. Czy miałabyś serce opuścić ją samą, gdy na twojej głowie stoi cały ten dom i gospodarstwo?	To wszystko jedno. Więc czy twój oberlejtnant poszedł do obersta na konferencję?	To prawda gdybyście jednak pozostali byli w Zawrociu, każdy z was byłby na jego połowie trzy razy bogatszy, niż ja będę na czwartej części Darnówki. Ale nie bylibyście pysznymi panami. Bo jak tam z pieniędzmi jest, to jest, zawsze przecież jesteś, Bohdanie, pysznym panem...	A Hanka Wierzynkówna sama jedna z chłopakami? A to mi się córusia udała!	A jednak to bardzo prawdopodobne, że spróbuje do nas dołączyć.	A teraz, kochany Gerardzie, zdaję się na twoją ostrożność	Ba, ale skoro się nie gra?	Jakże się pan ma po wczorajszym upadku?	Masz u mnie uderzenie pięścią między łopatki, to znaczy, że zginiesz	Nie, panie dyrektorze, ale sądziłem, że skoro Feliksiak ma takie poparcie u pana prezesa, należałoby...	Oświadczam się, słowo daję! W najgorszym razie dostanę odkosza. Jeśli pani powie: „nie”	Pożyczam pieniędzy od moich hrabiów i jadę do Rzymu. Mam duże szanse, że tam rozwód wyrobię.	Dziadek wie to doskonale! Czekaj, jest u proboszcza. Zaraz go zapytam	Pisałem parę listów i powtarzam, że w słowach jej brzmiało wyraźnie głębokie uczucie, lecz tamowane przez jakieś wędzidła, które kaleczą jej czystą miłość	Tak, słyszałem, że mieszkańcy moczarów wierzyli w takie rzeczy	Zwykle królowie mówią, że ich cieszy, że naród wypowie swoją wolę, i życzą powodzenia w pracy.	Żal mi cię! Czym się zabawiasz?	Nie, Eminencjo, ponieważ jedyna rzecz, za którą mogłoby to nastąpić, nie jest wiadomą jeszcze Waszej Eminencji.	Zważ wszelako waćpani, jako troskliwa opiekunka, czy to nie było przeciw woli kniaziówny i czym nie lepszy niźli ten, komu ją waćpani obiecałaś.	Nie zapraszam i nie zabraniam tylko ciekawość, dlaczego pan Michał na wieczerzę do domu nie idzie. Czy to pan zwykle wieczerzy nie jada?	Tak, jestem milionerem. Tu oto na ścianie widzisz dwa obrazy: tu wisi portret mojej żony, a tu portret mego synka. Byli, a już ich nie ma; żyli, ale już nie żyją. Jednego dnia o jednej godzinie, w jednym wypadku samochodowym zginęli oboje. Odtąd żyję samotny wśród obcych i nieżyczliwych ludzi. Jestem bogaty i bardzo nieszczęśliwy.	Ja sądzę że może już lepiej trzymać to to w zamczystej spiżarni.	Otóż śledziłem pana Fogga aż do tego miejsca, ale nadal nie otrzymałem jeszcze rozkazu aresztowania, o który pisałem do Londynu. Musi mi pan pomóc w zatrzymaniu go w Hongkongu.	To nic nie znaczy; podobne wypadki nie są szkodliwe.	Bogi mocniejsze od niego a i gromada silną bywa... Ja nie wiem więcej, dań mu dają, jaką każe	Emancypantka z ciebie! O, ja dużo słyszałam o pensji pani Latter i rozumiem cię. Ja także chciałabym być kobietą samodzielną, tylko... czy można nią być na takim partykularzu?	Mniejsza o powody, bo czy są takie lub inne, zgromadziły zawsze dosyć pokaźną liczbę dzieł istotnie wartościowych.	Nie mam żadnej kompetencji w tym przedmiocie.	Pan Chwastowski jest nieznośny!	Psi syn! krew gadziów! został tam gdzieś ze swojemi; niech go robacy strawią!	Służąca mi powiedziała. Dlaczego broni mi wstępu i to za pośrednictwem pana?	Słyszeliście! A nie, to rzeknę jeszcze takie słowo, aż wam w pięty pójdzie...	Zostawiam więc swój podpis na dokumencie i wyjeżdżam.	A czy dobre?	A na dziadkowej łące tyle stokroci, przylaszczek, smółek, niezabudek, mlecza żółtego... a w dziadkowym sadzie jabłonie już kwitną...	A panu Michałowi by wytrzymał?	A tak ci zależy, żeby ten list doszedł?	A teraz jesteś pan bogaty	Ach! Ten temat	Ależ zginąłbyś na pewno...	Baba ci potrzebna. Może nie?	Doktór ten ma siostrzenicę	Kto ty?	Nie, tygodni tyle.	Och, wolno, tylko lepiej zarzut wyjawić, niż go zawijać w uśmiech jadowity, jak pieprz turecki w bibułkę.	Popatrz na pieczęć.	Słuchaj, podsuń mu mnie na dziadka, skoro prowadzi takie biuro pośrednictwa.	To jednak szczególne!	W Krakowie bo ich nie ma Siedzą pono po królewskich dworach	Wiadomo W. K. Mości, iż przychodzę w sprawie młodej królowej, z polecenia rodziców!	Wszystko	A gdyby prawdą?	Biedne dziecko!	Chciałbym przyjść pomówić z panią o ProuścieProust, Marcel (1871–1922) francuski poeta i eseista, uprawiający poezję refleksyjną, intelektualną. i tak dalej...	Cicho!... cicho!...	Czemże będzie Warszawa mości książę, spytał szepleniąc pieszczotliwie strażnik Mierzejewski.	Do Paryża?	Do widzenia! Uf, pęknę, jak Boga kocham!	Dobrze!	Dobrze. Teraz pójdę do ambulatorium i powrócę zaraz.	Duży z ciebie chłopak	I pannę.	Ja dawniej wiszę	Ja jestem pijany?... psia twarz, proszę o głos... ja jestem pijany?!...	Jestem emblematem tych wszystkich „kadłubków”, których ta zabawa ma wesprzeć. Proszę o kieliszek...	Mądry chłopak! Inteligentny chłopak! Bardzo roztropny chłopak.	Nic	Nowe niebezpieczeństwo pewnie!	O, bardzo pana proszę.	Oby wszystkie przykrości zostały równie szybko usunięte	Pewnie zostanie teraz zasądzona?	Precz! Pójdziesz!	Przychodzę żegnać bo oto bardzo pilna sprawa, ponowa! trzeba koniecznie w las, choćby życie dać!	Spróbuj.	Tak mówił	Tak.	W tej koszulce bardzo ci do twarzy, Li	Właśnie Madzia chce nam coś powiedzieć	Właśnie.	Zali on ci tak nienawistny?	Śpieszmy zatem!	Żegnam
Agata ciągnie mnie na bok i mówi: „Kawalerze, czy ty rozumiesz postępowanie twego przyjaciela? Upewniałeś tyle razy, że mnie kocha; wierzyłeś w to zapewne i czemuż nie miałbyś wierzyć? Ja, przyznaję, wierzyłam...” I nagle urywa, głos się jej zmienia, oczy wilgną... Dobryś! toć z tobą dzieje się to samo! Już nie powiem ani słowa, to pewna. Widzę, co byś ty chciał, ale nic z tego, bezwarunkowo nic z tego. Skoro raz popełniłeś głupstwo, usuwając się ni w pięć ni w dziewięć, nie chcę, abyś dodawał nowe narzucając się teraz. Trzeba wyzyskać to wydarzenie, aby posunąć naprzód twoje sprawy z Agatą; trzeba, aby widziała, że nie trzyma cię tak mocno, aby nie mogła stracić, o ile nie postara się lepiej cię zobowiązać. Po tym, co dla niej uczyniłeś, znajdować się jeszcze w fazie całowania w rękę! Ale powiedz mi, kawalerze, z ręką na sumieniu: jesteśmy przyjaciółmi; możesz bez niedyskrecji mówić ze mną szczerze; doprawdy, czy nigdy nic nie miałeś od niej?	O, jestem pewna że się pani zupełnie wyleczy! Czy to pani tak stara żeby się już wyleczyć nie mogła? w tym wieku, miły Boże! zdrowie dziesięć razy uciec, i dziesięć razy jeszcze powrócić może. Wyraz niezmiernego zadowolenia oświecił twarz, i rozmarszczył czoło Anastazji.	Gdyby tak tylko było, a ja bym umiał ową sztukę, nie potrzeba by was było w armii do ciągnięcia dział. Gdybym znów miał tyle rozumu co mój kapitan, który wszystko widzi w swej głowie, jeszcze zanim się rozpocznie walka i drży, ale posiada coś, co mu dodaje odwagi, by nie uciekać, natenczas ja sam ciągnąłbym działo prosto na linię bojową, więc znowu wy byście były zbyteczne. Ale z drugiej strony w wypadku drugim i mnie by tu nie było, bowiem nie dałbym się schwytać i teraz oto żyłbym sobie swobodnie pośród lasów, śpiąc przez pół dnia i kąpiąc się, kiedy zechcę. Mówiąc nawiasem, od miesiąca już nie wykąpałem się jak należy!	A tak, bo nic innego nie ma do roboty Czemuż tam nie został, jeżeli mu było tak dobrze; Bóg wie po co tu wrócił! Raz mu tu­taj za zimno; raz za wiele deszczu! To mu też nieraz i mówię: idź sobie! nikt cię nie trzyma! ja sobie mogę pójść do obowiązku, a dla chłop­ca też znajdę na kawałek chleba.	Rodzina, Modlitwa, Zazdrość dodał miecznik, rozkoszując się połączeniem tych nazwisk. płn.-zach. część Litwy.... A co panowie Sicińscy, nasi nieprzyjaciele, powiedzą, gdy Billewicze tak wyrosną? Wszakże to oni nawet starego pułkownika nie zostawili w spokoju, choć to był mąż rzymskiego pokroju, od całej Rzeczypospolitej uwielbiany.	Ależ nie, wcale nie żartuję mówię najzupełniej serio. Idź, kup tego indyka i każ go przynieść tutaj, a ja wskażę, komu go należy doręczyć. Wróć tu ze służącym sklepowym, dostaniesz za to szylinga. Jeżeli się załatwisz prędzej i wrócisz za pół godziny, to dostaniesz całą koronę.	Prawdę mówiąc szalona jazda to u nich nie nowina. Zawsze tak jeżdżą, jak chodzi o jakąś ważną sprawę. A tutaj chodziło o pokazanie znakomitych gości na sejmie. Wiem z dobrego źródła, że poselstwo przysłane aż z Romy niezmiernie im pochlebia.	Właśnie i ja tak sobie mówię, że który nie kaszle, Boże Panie! Nawet i tych potów jakoś mniej nocami...	No ale przecież nie bez powodu, co? Nie może pan tego powiedzieć. Może i nie patrzę na rzeczy jak dżentelmen, ale także i nie jak idiota. Przyznał mi to pan wiele razy.	A choćby! A choćby! Chytrzyć nie będę. Czym ja gorsza od tamtej?... Że nie taka młoda?... To i co? Zastanów się sam, Antoni, po co ci taka młoda?... A to jeszcze miasteczkowa! Z fanaberiami. Kapeluszowa. Grzech na duszę weźmiesz!	Jakże nie brać, kochani moi wy, jakże nie brać! Sami osądźcie: podatek zapłacić trzeba, popa też, jeść też trzeba, a jak jeszcze i na siew ziarna nie starczy, to skąd wziąć, jakże nie brać? Mizerna zapłata, ale zawsze grosz jakiś, drugi, trzeci, zostanie. A jak ono, niebożątko, ma umrzeć, to już je Pan Bóg miłościwy wszędzie znajdzie.	Nie, nie, doktorze! Jesteśmy tu między swoimi, bo i pana Wickfielda liczę do naszych najbliższych przyjaciół, i mogę mówić otwarcie, korzystając z przywilejów teściowej. Wszak mogę nawet dać ci burę, doktorze! Szczera jestem i otwarta. Otóż mówię, pamiętasz, jak mnie zdziwiły twe oświadczyny? Nie dlatego, aby fakt ten sam w sobie nie był naturalny, ale dlatego, żeś znał ojca mej córki, ją samą od kolebki i nie przypuszczałam czegoś podobnego! Szczerze mówiąc, na ogół nie przypuszczałam, abyś się ożenił.	Do Frankfurtu! Dostaję doskonałe miejsce. Moi państwo byli już tutaj zeszłego roku w kąpielach. Mieli pokoje na moim korytarzu, a ja ich obsługiwałam. Chcieli, bym od razu pojechała, ale nie mogłam się uwolnić. Tego roku są znowu, chcą mnie zabrać, a ja, oczywiście, pojadę, zaręczam ci, moja Barbaro.	Miły panie, wytchnij trochę, nie dawaj ucha żałości. Widzisz ten gęsty krzak okolony szerokim rowem; schowajmy się tam, ludzie przechodzą tłumnie drogą, udzielą nam nowin. Jeśli Izloda zginie, synu, przysięgam na Boga, syna Maryi, nigdy nie spocząć pod dachem, aż do dnia, w którym ją pomścimy.	Bardzo ładna albo raczej bardzo piękna Ale ja nie mogę się poznać na tej jej urodzie. Nie jestem jej godzien!	Nie... ja nie mam pradziadka Zapinalskiego...	Chciałam widzieć pana, ale się nie spodziewałam, dziękuję bardzo za pamięć, za odwiedziny.	Egoista i bez serca, dorzuciła pani Apolonja; nie widziałam nigdy, aby grosz dał ubogiemu na ulicy!	Filo, właściwie nie jesteś lekkomyślna Pod twoją lekkomyślną powierzchnią kryje się poczciwa, wierna dusza kobieca. Dlaczego ją ukrywasz?	Nic nie szkodzi. Z przyzwyczajenia tyloletniego nie sypia po nocach, odrabiając to we dnie. Ucieszy się, gdy cię zobaczy. Takie biedne stworzenie...	Nie	Nie wiem. Zobaczę.	Nie śmiem się domyślać! Powiedz, kochana.	Nie śpię Rozmyślam.	Nie! To oni mrą, a my jesteśmy żywi. Ale powiedz mi: co oni widzą umierając?	Pani nie napiszę za nic w świecie!	Panno Melanio, wyraża się pani w sposób ubliżający dla księcia. Jego się przyjmuje lub nie, ale radzić i odradzać nie można.	Słusznie, dla siebie to czynię, nie dla niej.	Tak. Wiemwiedzieć (daw.)	A mnie jej, ojcze, żal Jak my ją w kołyskę kładli, to rączki białe składała, a tak prosyła i prosyła: Ubij, każe, ne huby, każe, neszczastływojUbij, każe, ne huby, każe, neszczastływoj (ukr.)	Między nami mówiąc zdaje mi się że znam tę panią. Jestem tego prawie pewnym; dlatego los jéj poniekąd mnie obchodzi. Rozumié pan?	Ony, choć to i chrześcijanie są, i katoliki prawowierne, ale nie może inaczej być, tylko, musi, to są żydy chrzczone.	Kpisz sobie, nie wiedząc, o co chodzi. Czytałeś Roussa?	Może żałujesz, żeś się nie urodził w średnich wiekach? dzielnie-byś kruszył, zaprawdę, kopie za damę swoich myśli... ach, omyliłem się, swoich marzeń!...	No, ja nie znam się na tych subtelnościach. Dziecko, SzkołaAle weźmy inny przykład: wychowanie dzieci. Najmilsze zadowolenie, gdy byłem w szkole, dawały mi „wagary”, rozkosz prawie jakieś szczytne oszukanie belfra, jakieś „nabieranie”, „ściąganie”...	Zapewne, tu ich pan nie przywiózł, pozostały za granicą.	Tak mimo że się czuję nieszczególnie. Ale uprzedził mnie, że ma mi coś do powiedzenia. Czuję, że będę zbyt cierpiący w tych dniach, aby iść do niego lub aby go przyjąć, to by mnie zanadto denerwowało, wolę pozbyć się teraz zaraz.	Ja czuję że tak mi dobrze, jak kiedy Julcia śpiewa, jak kiedy mię mama na kolana weźmie, jak kiedy mię Karolek na swoją Zittę wsadzi	Czy i jej słonecznie?	Jestem tu już czwarty raz a zawsze moje serce napełnia się zdumieniem i żalem. Kiedym był jeszcze uczniem wyższej szkoły, myślałem, że wstąpiwszy na tron wzniosę coś dostojniejszego aniżeli piramida Cheopsa. Ale dzisiaj śmiać mi się chce z mego zuchwalstwa, kiedy pomyślę, że wielki faraon przy budowie swego grobowca zapłacił tysiąc sześćset talentówtysiąc sześćset talentów	Prawdziwe tragedje, poczęła Dobkowa... Poszłam najprzód, bo musiałam, za hreczkosieja, spekulanta, i to jeszcze trochę zazdrosnego a ordynaryjnego człowieka... Panie świeć nad jego duszą... za Noskę...	No, przecież i u was się bawią. Pan mnie zapozna z sąsiadami, a może panna Jadwiga ofiaruje walca.	Wszystko, wszystko, że pan niegodziwy, niedobry, obrzydliwy, łobuz... Pan Fiszbin powiedział mi, dlaczego to pan w niedzielę u nas nie był... Był pan w Arkadii!... Upił się pan, śpiewał pan... i... i... całował pan te... Ja pana nienawidzę, ja się panem brzydzę...	A gdzieby tam u mnie była	Myślę sobie Widzicie oto te małe gronka, które tam wkładają właśnie do tłoczni? To szczep Dziesięcinnyszczep dziesięcinny	No trudno. Bawcie się beze mnie Więc co się takiego stało?	Za szlachetną damę, która trafiła w moje ręce. Okup należał się mojej załodze, więc go pokryłem.	Co? On? Ten Szwab z procederemproceder (daw.)	Dwieście tysięcy w wysortowanychwysortowany szeptał znowu Bernard, przedstawiając go brzydkiej, czarnej prawie od piegów pannie, której głowa, twarz i chudy biust zasypane były pudrem i brylantami.	Ja tu czekam na Sablina mam mu oddać jego wiersz.	Może będą mieli dla niego jakieś względy; przecież to osoba duchowna.	Niech mają, niech mają. A nafty do jedzenia, jak mi się uda	No a tamten drugi człowiek, który jakoby uciekł z parku?	Panie tu są rekiny. Będzie pan łowił dalej?	Posłuchaj mnie, Ned...	Prawdziwa złodziejska okazja! Na gwałt potrzebuje forsy. Samo złoto w zegarku warte chyba sto rubli.	Przechwalać się to pan umie Mówi pan o wędrówkach po całym świecie, i o wielkich czynach, i o braniu losu za łeb, ale naprawdę to siedzicie tu i babrzecie się w nędznej szulerce!	Więc uciekł?	Znad Łaby jestem, przekupień, człek spokojny, nieobcy... nieobcy, bom tu nieraz bywał z towarem... wszędy mnie swobodnie przepuszczano...	A gdzie?	A gdzież?	A na co reb Jankiel i morejne Kalman biorą dla siebie wasze pieniądze?	Cicho! Chodźmy stąd.	Co to za statek?...	Co uprawiają profesję artysty	Czego się spieracie?	Czemuż to ma nastąpić zmiana, babko?	Dajże mu Boże! Ciężka nasza chłopska dola, a dawniej inaczej bywało.	Dan wypisał cyfry kredą na tablicy i zawieszono ją na linie głównego masztu. Z trójmasztowca rozbrzmiało chórem wielokrotne: Mercimerci (fr.)	Do Krymu! Leczyć się! Mam pieniądze!	Do Londynu, panowie	Ein Gedanke steigt mir aufein Gedanke steigt mir auf (niem.)	Gdzie Raymondiferus Martin? Punktualność, drodzy słuchacze, to obraz wojny...	Ho, ho!	I my także! To mówiąc professor usiadł do kart i mrucząc odwrócił się tyłem.	Jest to znakomity człowiek	Kochana ciociu! przypominam, że jesteśmy sami.	Koki!	Krzysia ma rację! Słuchamy!...	Ktoś oddalony o kilka kroków od nas złamał gałąź	Liczę na słowo wasze, milordzie.	Możecie wracać do swoich!	Mówisz to naprawdę?...	Na pomoc!... na pomoc!... ratujcie!	Niedługo będziemy w Rabie Meine Herren! Szeregowi dostaną dzisiaj po 15 dekagramów salami. Pół godziny odpoczynku.	Niemożliwe. A jaki to sposób?	Panie doktorze	Po cóż was przysłano?	Po prostu jest jego córką.	Powiedział i o was się wypytywał.	Prawie nigdy dłużej niż rok I to rzadko, bardzo rzadko.	Przed chwilą właśnie.	Przyrzekam i parol daję!	Samobójstwa?	Serdecznie dziękuję Ale...	Szuman miał rację że wzrasta do nich niechęć, kiedy nawet ty...	To szkoda.	Toby robiły	W Muromie, kotku; w puszczy Muromskiej, co tu robić, jest leśniczym... Bardzo rozumny, dzielny, zupełnie wyższy człowiek... Pensję dużą otrzymuje... prawie dygnitarzem już jest, co tu robić...	Że Agnieszka... wyjdzie za mąż.
Powtarzam ci jego własne słowa i jeśli markiz zechce mówić szczerze, przyzna, że to, co tu panu mówię, zgadza się najzupełniej z tym, co król rzekł do niego samego pół roku temu, kiedy mówił mu o projekcie tego małżeństwa.	Pozwólcie mi skończyć, towarzyszu. Utrzymać Paryż w swoich rękach możemy w sposób bardzo prosty, nie uciekając się wcale do zbrojnego oporu, który przerasta nasze nikłe siły. Należy jedynie utrzymać za wszelką cenę świat i Francję możliwie jak najdłużej w przeświadczeniu, że dżuma w Paryżu sroży się po dawnemu i nie zamierza bynajmniej wygasać. Wystarczy najzupełniej obsadzić w tym celu naszymi ludźmi radiostację Eiffla i wysyłać stamtąd co rana na cztery strony świata biuletyny o nieustannych spustoszeniach, jakich nie przestaje, jakoby, dokonywać w zamkniętym Paryżu mór. Dopóki rząd i wojska przekonane będą o tym, że epidemia w stolicy szerzy się z dawną siłą, dopóty nie odważą się zbliżyć do miasta ani na krok.	W Kossakowie umówił się pan Detysk i wicehrabia Lozen, że będą strzelać do tarczy. Tedy podarli w sztuki pół Dekretaliów na dobrym, mszalnym papierze. Z okładki i kartek zrobili cel do strzelania. Otóż oddaję się, sprzedaję, zdaję na łaskę i niełaskę wszystkim diabłom z piekła, jeżeli którykolwiek z okolicznych łuczników (a są to pierwsi strzelcy w całej Gujanie) bogdaj raz trafił w tarczę. Wszyscy pudłowali. Ani jeden punkcik przenajświętszej bazgraniny nie został nadwęrężony ani nie stracił dziewictwa. A Sansoryn starszy, który stróżował u celu, przysięgał nam na figi boże (jego wielkie zaklęcie), że widział najwyraźniej, najoczywiściej, najjawniej, jak strzały leciały prosto na centrum w środku białej karty, ale w chwili, gdy miały go dotknąć i uderzyć, skręcały o sążeń w stronę pieca.	Najzupełniej A takie piękne procesy, których tak pożąda panna de Salvieux dla czystej ciekawości, a ja po to, by zadośćuczynić mojej ambicji, pogorszą tylko moje położenie. Czyż ci żołnierze napoleońscy, którzy przywykli rzucać się na oślep w bój, będą się wahać dłużej nad zabiciem człowieka, którego mają za osobistego wroga, niżby się zawahali, uśmiercając Rosjanina, Austriaka czy Węgra, którego nigdy wcześniej nie widzieli? Zresztą to konieczne, bez tych niebezpieczeństw nasz zawód nie miałby zasługi. Ja sam, kiedy widzę w oku oskarżonego iskrzącą się wściekłość, czuję w sobie wzrastającą odwagę i zapał; to już nie proces, to walka! Nacieram na niego, on odpiera natarcia, podwajam atak i walka kończy się jak każda inna, zwycięstwem lub porażką. Oto jest zawód prawnika! Niebezpieczeństwo budzi w nas umiejętność wymowy. Gdyby jakiś oskarżony uśmiechnął się po mojej replice, byłbym przekonany, że źle mówiłem; że to, co powiedziałem, było słabe, mierne i niewystarczające. Pomyśl pani, jakiego uczucia dumy doświadcza prokurator królewski przekonany o winie oskarżonego, gdy winowajca blednie i drży pod ciężarem dowodów i ciosami elokwencji! Głowa jego pochyla się, aż w końcu spadnie...	Tak, bo wszelka obrona będzie daremna. Jak możesz się pan obronić przeciw dwunastu ludziom, którzy nagle wyskakują z rowu, spod jakiejś rudery albo akweduktu i wszyscy naraz do pana mierzą?	Ja po sprawiedliwości... A co do pomocy, chcieli moi pomagać, jeno niezręcznie im było, bo w tumulcie nie wiedzieli, kogo bić, kogo oszczędzić, i samym się przez to dostało. Żem z duszą i łubami uszedł, to jeno przez pana Kmicica wyrozumiałość, bo posłuchajcie, waszmościowie, jak co się przytrafiło.	Pełne niebezpieczeństw! Jak mogłaś wypowiedzieć tak twarde i niesprawiedliwe słowa? Czy kiedykolwiek widziałaś bardziej uległego niewolnika? Pozwoliłaś mi czasem mówić do siebie, ale zabroniłaś, bym próbował się z tobą spotkać w świecie; usłuchałem. Odkąd znalazłem sposób, by zakradać się do tego ogrodu i choćby przez kratę rozmawiać z tobą, być w końcu tak blisko, ale nie móc cię widzieć, czy kiedykolwiek poprosiłem, byś mi pozwoliła dotknąć choćby rąbka twej sukni? Czy uczyniłem cokolwiek, by pokonać ten mur, tak nędzną dla mnie przeszkodę	Wtedy byś się napił wody jeszcze dwa razy... a może trzy... Zdaje mi się, że nie więcej jak trzy razy!...	Bo w razie listów gończych będzie rzucać się w oczy taka poszukiwana para. Zatem oni radzą, byś ty jechała do Hamburga, lub do Hawru, gdzie okręt zatrzymuje się i stamtąd wsiadła na pokład, a mnie chcą zabrać odrazu do Gdańska, albo też odwrotnie. Zapewniają, że tylko w razie ścisłego zastosowania się do ich rad, gwarantują bezpieczeństwo. Ale... ale ja wolę raczej zaryzykować, niż rozstać się z tobą.	Bardzo proszę nie odzywać się tak lekko o moich haftach. Właśnie dla nich będziemy czekali. Zresztą ja hrabiemu dałam słowo, że bez niego nie odprawimy tej uroczystości.	Tak, to moje nazwisko. Niech mi będzie wolno usprawiedliwić się przed panem... Otóż czy bym nie mógł prosić pana...	Byś z nami razem poszedł do wojewody witebskiego, który przy ojczyźnie będzie się oponował.	Chciejcie wasza miłość uczynić nam tę wygodę zapóźniliśmy się nieco, pilno nam.	Do dwunastu teatrów, jeżeli się da.	Ja? Do pracy? Wychowana w jedwabiach, na zamku? Nie! Wolałabym z głodu umrzeć, niż się spodlić. Ale ludzie mi poradzili, abym się zaciągnęła do biczowników. I dobrze poradzili.	Na nasze zawołanie wszyscy książęta się zjednoczą, pójdą na pogan i zwyciężą...	Nie! Dowiedziałem się o tym od dozorcy.	Nudzę się	Paniczu, bój się Boga! nie żartuj a strzeż się, on ci gotów co złego zrobić!	Sama wydoję, odpocznij se, kiedyś się tak spracowała!	Są ogólne, milady, i napróżno starałabyś się pani ich uniknąć.	To dobrze, dobrze! Bóg cię nam zesłał! Bo to widzisz... Ale co ja mam gadać! Przyślę ją, tylko nie patrz na nią surowo, bo się biedaczka okropnie ciebie boi.	Tu nasz refektarz Przy tym stole siedzą: matka wizytatorka, matka asystentka, siostra ekonomka i podekonomka. Przy tamtych dwu stołach mieszczą się siostry kornetowe, a za tym pulpitem jedna z nich w czasie obiadu czyta przypadające na dzień rozmyślania...	Właśnie. Tedy uproszę Żegotę, coby dzieciaka liter powoli uczył; okaże się pojętny, to z czytania zasię do pisma przejdzie. Ze względu na ono przeczucie, o którym tylko co wspomniałem, dołożę starania, by chłopiec miał i po mojej śmierci opiekę. Spokojnym sercem ostawić go możecie u mnie.	Pan był na obiedzie u ojca. Ja i moje rodzeństwo słyszeliśmy (przypadkowo) jak pan mówił, że obiad był niesmaczny. A że pan jest Indianinem, może nawet biednym Indianinem (nie mogłem mu powiedzieć, że z jego własnych ust usłyszeliśmy bolesną prawdę) i może pan codziennie obiadu nie jada, zapraszamy pana na jutro do nas, na obiad dziecinny. Ręczę, że pan nie pożałuje, będzie zając i wiele innych smacznych potraw. Niech się pan nie wstydzi swojego ubóstwa: nędza nie hańbi człowieka.	Dość! Dość! Przeraża mnie pan. Nie wiem, co powiedzieć. Miałbym czym zaprzeczyć panu, ale nie umiem znaleźć. Niech pan nie mówi. Niech pan pozwoli mi się zastanowić. Albo raczej, niech pan pozwoli, abym przestał myśleć.	Śmieszny pan jest. Doprawdy, że człowiek w pańskim wieku i na pańskim stanowisku...	O, ja cię zawsze będę kochał. Byleby tylko moja Valentine była przy mnie i bylebym miał pewność, że nikt mi jej nie zabierze, reszta jest nieważna! Ale czy ona ci aby nie chce powiedzieć czegoś nowego o twoim ślubie?	Tak dawno nie byłem w Iwanówce. Czy wszystko tu po staremu. Wiedziałem, że obora teraz jest murowana.	Och! to nic nie znaczy, że nie trwało długo; to dowodzi że to jest zdrajca!	Widzi pan tę kobietę w granatowym sweterku? Niech pan ją stuknie w plecy, bo ona mnie woła i nie słyszy, że ja ją cały czas wołam. Moja żona.	Ale ja mam gotowe drugie zajście z podkomorzym, które mnie znów N. Pana narazi.	Byłoby dobrze gdyby skórę tego osobnika, należycie spreparowaną, zachowano w naszym muzeum. Ale nie zamierzam, moi panowie, mówić wam o treści tych tatuażów, lecz o liczbie ich i rozmieszczeniu na ciele. Niektóre fazy takiego tatuowania musiały sprawiać pacjentowi ból tak silny, że tylko z trudnością wytrzymałby go osobnik obdarzony wrażliwością normalną.	Jest ich przecie dwudziestu, to nie byle pozytywka. Mogliby koncerty dawać.	Pan hrabia powiedział: „adiutant Miny, pułkownik”	Panie Rycerzu Lwa, tak dobrze broniłeś swej sprawy, że pomściłeś zupełnie zniewagę, wyrządzoną ci przez księdza.	Siadaj pan. Jeżeli jeść pan nie chcesz, to pić ci przecież wolno	Stale, pani. To jest: stale we wszystkich, a zatem stale.	Tak jest.	Tak, są. Jest wyspa Nowa Zelandia...	To nic, nie daruję żeby świat nie powiedział, że  diabeł uszedł cało ręki mojej, nie daruję, choćby cały ród ludzki miał stanąć w jego obronie. Stójcie! cybulusycybulus	Wezmę je, jak też te ołówki i biały zeszyt jako znak przyjaźni dwóch kapłanów... a teraz... To na pamiątkę ode mnie... ten piórnik. Jest on nieco stary, jak i ja sam.	A co ty jadł?	A gdzie pozwolenie?	A muszę, Motrunko kochanie bo mnie za ciebie wstyd! Piękna z ciebie żona i gospodyni!	Aha! Tai tikrai buvo gimtinės meilė! Mat, ir savo mylimojo nepasigailėjo, nors jis dėl jos buvo išdavęs miestą gudams!	Co ty, szalona głowo, księciu chcesz wojnę wypowiadać?	Co ukrywam?	Co, dziecko?	Coś za cicho... aby deszcz w nocy nie przyszedł...	Do diabła	Do naszych, do bogdańskich, niedaleko od waszych kopcówkopce	Dobrze	Doprawdy?!... Nie wiedziałam...	Hrabia de La Fère!...	I czemu?	I cóż? Pójdzie do szpitala. Do wojny niezdatny.	I ja spróbuję.	I płyniesz do Ameryki?	Idź do domu. Może Kaspra przeniosą do Skierniewic.	Jakim ludziom?	Kto?	Liepėme padaryt didelę valtį tam tyčia	Mój mąż, a nie syn.	Nawet gdyby nie były, pani hrabina sama byłaby zdolna wprowadzić je w modę.	Nie Nie pojąłem i nie pojmę, bo natchnienie inne mam.	Nie do Uralu i do Krasnojarska, lecz do Moskwy! Do Moskwy!	Nie gładź Kastora, mój Polluksie, pod włos, bo może ugryźć!	Nie mogę go ścierpieć, po co on tu przyszedł?	Nie trzeba. Proszę zapomnieć...	Nie w łeb ale w jedno a potém w drugie oko z kolei, gdy oślepnie dopiero go zwalić	Nie winszuję,	Nie wypadek.	Nie, to z serca twojej matki!	Niech Romek nie żartuje, ale słucha...	Onże sam to mówił?	Panie Traddles zechciej spytać tego oto Heepa, kto po nim zajął dawny jego lokal?	Panie, ależ to absurd!	Powtarzam: chcesz popełnić samobójstwo I oto dowód.	Pozwolisz mi, bym został i abym odtąd kochał cię jak brat? To jedyna rozsądna pokuta; nią zdołamy przebłagać gniew Najwyższego.	Prawda.	Przechadzka po pokładzie. Potem lekcja muzyki. Trzy partie warcabwarcab	Przecież obiecałem.	Przyjdę, jeno jeszczech na wsi cosik sprawię...	Raczej dokładność i gruntowność. Czy wiesz, czyje te paznokcie?	To nic to pewnie cygańska sprawa. Ten czort cyganica w oko mu wpadła: będzie prosił za kowalem...	To przegram.	To siadajcie, gospodarze, z Lipiec, widzę, jesteście, to pogadamy po sąsiedzku! Johan, Fryc, ławek dla sąsiadów.	Trochę, chwilami...	Ty go zabiłaś...	W biurze zarządu kolei. W dziale przychodu...	Widzisz, widzisz, Karolino, co ty wygadujesz!	Więc siadaj do lektyki. Są tam świeże wieńce róż, pieczone ptaszki i dzban wina z Cypru. Ukryłem też Senurę w obozie...	Więc uciekajmy ztąd?	Wszakże jej uczycie?	Wtajemniczenia.	Za co? Ja tu nieznajomy!?	Zwalić go z urzędu, to jedyna rada, zaraz mu trąba zmięknie! Posadzilim go na wójtostwie, to mocnim i zesadzić! To, co dzisiaj zrobił, wstyd la całej wsi, aleć gorsze robił, z dziedzicem zawdy trzymał na szkodę gromady, szkołę chce w Lipcach stawiać, Miemców na Podlesie to on pono dziedzicowi naraił. A hula cięgiem, pije, stodołę sobie postawił, konia przykupił, mięso co tydzień jada i herbatę pija	Żeby dorośli chodzili do szkoły.	Żeby ojciec mój dotrzymał obietnic danych rodzinie żony, byłoby inaczej, może lepiej
Ani jeden z naszych Pathanów nie wierzył, aby to mogło być tylko szczęście Przysięgali, że Stalky powinien się był urodzić Pathanem	Do Francji? Nie, mości panie, tego uczynić nie mogę. Ale jeżeli zawieść was tam, skąd przybywacie... to o tym możemy pomówić.	Czy pan de Cyrano w Paryżu?	Czy jesteś zupełnie pewny, panie, że dziewica nakreśliła ci rybę na piasku?	Ostre to słowa, panie Copperfield...	Z przeproszeniem pani słowa te przypominają mi scenę, jakiej raz byłem świadkiem na popasie, w podróży po kraju; czekałem, aż konie przyjdą z łąki; tymczasem do karczmy weszli ludzie wracający z pogrzebu; gospodarz pochował żonę i zdawał się nieutulony w żalu. Przyjaciele namawiali go do kieliszka, pocieszali żartami, wszystko na próżno, aż jeden odezwał się niecierpliwie: „E, kumie, nie żałujta znów tak bardzo kobiety; jak tylko zechcecie, będzie druga, i jeszcze ładniejsza, przecież o żonę nietrudno”. A wdowiec odpowiedział: „Tak, będzie druga, ale już nie tamta!” A on właśnie tamtą kochał. Ach, czyż to jedna drugą tak łatwo zastąpi? Przecież każda ma swoją duszę, swoją osobistość?	Są to szczęśliwi ludzie, którzy nie zatapiają się w logikę, w myślenie ścisłe, w rozważanie swego stosunku do wszechświata, do czasów płynących, do gwiazd wiecznych i do nieskończoności przestworów. Wystarcza im pierwotny ruch czucia i pierwotny pęd myśli, które ja również posiadam, ale które mi nie wystarczają. Jest przecie, proszę pani, mnóstwo ludzi, którzy nie zajmują się wcale, dajmy na to, matematyką, a jej wszystkie sztuczki, formułki, koziołki i znaczki mają za ba i bardzo. To jednak nie dowodzi, żeby matematyka była nonsensem, a tamci nieczuli na jej wdzięki mieli zupełną słuszność, od dzieciństwa aż do starości ją ignorując. Na przykład ktoś, kto ma w umyśle swym, wskutek stałego zajmowania się matematyką, pojęcie nieskończoności i rozumuje stale za pomocą pojęć tego rodzaju, ten, doprawdy, nie potrzebuje zupełnie, a nawet nie może zmieścić w mózgu swym pojęcia o „początku świata”. Tymczasem są umysły, dla których „początek świata” jest koniecznością myślową.	Jak to? U małego dziecka zgryzota? To budujące!	Stary nas zawołał do siebie. Stalky poprosił o przeczytanie „zeznań”, ale stary rzucił je do kosza, a nam dał po osiem kijów za bezczelne zbujanie nowego nauczyciela. Widziałem, jak mu się trzęsły ramiona, kiedyśmy wychodzili. Czybyście pomyśleli że na następnej lekcji Mason nie mógł na nas spojrzeć, żeby się nie zaczerwienić? A my trzej gapiliśmy się na niego, że aż dygotał. To okropnie wrażliwy gad.	Anna opowiedziała jednej z jego służących o waszej wędrówce ze śniadaniem i podobało mu się to, chociaż jest dziwakiem. Znał mego ojca przed laty, więc napisał grzecznie dziś po południu, wyrażając nadzieję, że mu pozwolę okazać życzliwość dla mych dzieci przesłaniem kilku drobnostek na uczczenie tego dnia. Nie mogłam odmówić, macie więc ucztę wieczorną w nagrodę za mleko z chlebem na śniadanie.	Borowy? Juści, że mu się to należy, ale dworowi też	Gdzież to panna Zuzanna była?	Kobiety też czasem to robią	To może inny?	To samo słyszałem i wtedy, akurat to samo słowo: przesada...	To z ciebie.	No, to już pójdę naprzód, bo jak cię zobaczy na ulicy lub na podwórzu, to zwieje.	Bez wątpienia wolno. Ale słówko jeszcze. W niedługim czasie ujrzysz Gilbertę, gdyż ani brat twój, ani nawet ja, nie możemy zamknąć pałacu Faventines przed wicehrabią de Lembrat, jak go zamknęliśmy przed grajkiem Manuelem.	Może to tylko jedna z niedorzecznych pogłosek, których tak wiele krąży po Paryżu?	Więc to jeszcze niepewne?	A rozumie się. Cóż to, Kącki nie występował ze skrzypcami i jednak miał piękną renomę... Zresztą niech ludzie dowiedzą się, że i ty coś umiesz.	Co się stało? Ach, przypominam sobie. Czy tu jestem bezpieczny, Henryku?	Czy myślisz, że on umrze?	Czy ty wiesz, co się z Athosem stało?	Jakżeby mogli? Przecież nie znają kraju. To drobnostka!	Ponieważ stosownie do regulaminu więźniowi nie wolno o to prosić.	Niech no pan spojrzy! Tam w głębi lustra coś się rusza. Jeszcze naprawdę nietoperz... Cha! cha! Lub może drugi, taki sam.	Zgoda... dotąd wszystko dobrze, panie leśniczy. Ale któż przyjdzie na miejsce Jana Jensena?	Swawolnica! ona mnie kiedyś jeszcze na śmierć przestraszy. Życie moje i tak tylko na cienkim wisi włosku! Raz spuszcza dzikiego psa z łańcucha, coby jak nic pożarł ludzi! raz bez siodła na najognistszym koniu pędzi przez pola i łąki! Pan Bóg na nią łaskaw, bo inaczej od dawna już chyba byłaby kaleką! Gdybym miała choć czwartą część jej natury, toby mi lepiej pomogło od wszystkich mixtur i kropli!	Jak nie będę chciał, przecież mogę zamienić?	Więc mówił pan, że...	Prawiła o zemście za zawód w miłości, ale równocześnie dowiodło badanie, że na kilka godzin przed katastrofą na własne żądanie wyszła za tancmistrza i że otrzymała jako ślubne wiano od obu wspólników po pół miliona złotych pesedów. Jest w poważnym stanie, a Podrygałow zapewnia solennie, że tę przemianę dziewiczego łona on spowodował na miesiąc przed ślubem dzięki przechytrym figlom erotycznym. Poza tym zdołałem ustalić przez świadków, że rzeczywiście kolekcjoner pragnął pojąć za żonę piękną baletnicę, ku czemu wszystko jak najgorliwiej już przysposobił. Gdzież powód zemsty?	Tak by się zdawało! A jednak wchodząc na schody, wyraźnie słyszałem, jak ją nazwałaś nienależącym do niej nazwiskiem. Nosi ona teraz moje. Pamiętaj o tym na przyszłość.	Ale pan mu nasunąłeś tę myśl, nieprawdaż?	Co pan mówi... Co pan mówi...	Nie możesz pan sobie kupić maszynki benzynowej?...	Co robić, panie komendancie?	Oszalałeś!... Ależ miasto i drogi pełne wojska...	Tylko bez pouczania! Znam te wasze pouczania! Ja nie chcę, ażeby Oswald i Dick, pod pretekstem jakiegoś tam pouczania, nudzili mnie i rządzili mną!	Zupełnie sam, wielmożny panie.	Ale nie będziemy jechali z powrotem na wielbłądach?	Nie wiem. Ja tu obcy, pierwszy raz...	Po co się tu wałęsasz? Nie lubię takich kundlów jak ty!	Tamci się smażą jak na patelni	Powiedziała, że nie kocha nikogo, że ma w ogóle wstręt do małżeństwa; że pragnie prowadzić życie spokojne i niezależne, a nawet wolałaby niemal, by jej ojciec stracił cały majątek, byle mogła zostać artystką taką, jak jej przyjaciółka, panna Luiza d’Armilly.	Czyś ty uważał, że do swojej kobiety powraca się zawsze?	Henryk IV umarł Gdybyś jeszcze powiedział, że pachnie wanilią, wygłosiłbyś nową myśl.	Ja teraz waćpana spytam, oburzony zawołał Georges, jakiem prawem mnie chcesz wstrzymywać?	Nie trza było tyle kłaść na jednego konia!	Niech będzie burgund; nie czuję wcale do niego odrazy	Pomyślą, że ją tak król stroi	Taak! Właśnie tak opowiadał mi tato... Mój ojciec jeszcze wtedy żył.	Więc twoja Żydówka jest aż tak wymagająca?	Ale nie naturalista i nie pornograf	Wojska wszystkie w rynku, a we dworze jeno straż i dworzan ze dwudziestu którzy niczego się nie spodziewają, nawet i szabel przy bokach nie mają.	A cóż on może mieć przeciw samej Melanii? Panna piękna, kształcona za granicą, une fille très gentille!une fille très gentille (fr.)	Ale gdzież tam! Poddana pruska z Poznania.	Być może walki rozegrały się właśnie tutaj	Co się tu dzieje?	Dostajędostawać (daw.) przerwałem oburzony. poprawiłem się natychmiast.	Jestem człowiekiem, który patrzy i rozumie, co się dookoła niego dzieje.	Mógłbym wprawdzie pierwej zabić pana, który jesteś przyczyną moich nieszczęść...	Mówisz żem ja zbieg wojenny, a! gdyby życie dając można zwycięstwo zdobyć	Mówiłam już mamie, byłam na wsi pod Piotrkowem u znajomej.	Nie daj Boże!	Nie jestem zazdrosny!	Nie znam aścinego nazwiska a nawet jego oblicze po raz pierwszy w życiu oglądam.	Nie. Z niemową.	Niech przysięgają!	Niechże mecenas mówi!	O tak! W samym sobie.	Od majora?... Za co?...	Ojciec. Mój starszy brat służy królowi, ojciec pragnął, abym ja służył Świętej Inkwizycji.	Pod Eratosthenesem, na przełęczy łączącej ten krater z księżycowym Apeninem.	Prawda, że jestem śmieszny?	Proszę przeczytać.	Tak	Tak jest Znalazłam w rynsztoku.	W tym rzecz	Więc powiedz...	A czego chcesz, synku?	A ona ma dziecko?	Ależ z całą pewnością!	Bet ir ta Marelė tokia graži, kaip tiktai tikroji Birutė!	Hm ryby wód słodkich!	Jantoś! Jantoś!...	Literat, Artysta rzecze Don Kichot	No, co do tych pieniędzy...	Pani przeczuwała Właśnie myślałem o pani.	Pisze zatem memoriał własnego życia?	Po cóż walczyć?	Taka zadymka może jutro.	Teatr. Dlaczego przestałaś grać?	Trudnoż lać, mości dobrodzieju kiedy...	Trzeci miesiąc.	Vivat! Vivat!	Woda wrząca.	Zdrada	Zupełnie.	scharakteryzował ich Stalky.
Nie mogłem być obojętny Oburzyło mnie to, gdy widziałem, że wszyscy czytają ten manifest o wojnie, a nikt nie okazuje radości. Nikt nie wiwatuje, nikt nie woła „hura”, w ogóle nic, panie radco. To tak, jakby ich to wcale nie obchodziło. Więc ja, stary wojak z 91 regimentu, nie mogłem już na to patrzeć, krzyknąłem, co się należało, i myślę, że gdyby pan był na moim miejscu, toby pan postąpił tak samo jak ja. Jak jest wojna, to musi być wygrana i trzeba wołać: „Niech żyje najjaśniejszy pan!”	Czy lubi pan ocean, panie Sinclair?	Dziękuję ci pięknie, dziecko, sam pójdę. Pan twój zna mnie dobrze.	Ano, kiedyś taki wielki pan, to sobie rób, co chcesz. Ani ja ci brat, ani ojciec, ani swat, żebym miał głowę sobie łamać.	Głupi jesteś Skąd wiesz, że tak samo? Mnie się właśnie zdaje, że za każdym razem jest potem inaczej.	Czy już wszystko?	Czy nie należałoby przede wszystkim pozbyć się małżonków Barrymore?	Czy pani co rozumie z tego wszystkiego?	Do jutra, mój panie.	Hm, Turski, mimo że się szarpnął na ów teatr, i tak jest jeszcze po prostu bajecznie bogaty!	Kobieta zmienną jest, jak mówił Franciszek I; kobieta to fala, jak mawiał Szekspir, jeden był wielkim monarchą, drugi wielkim poetą, musieli więc znać się na kobietach.	Która téż to godzina, panie mój kochany?	Lada dzień z Krymu z Tatarami spodziewany. Może już jest; prawdę rzec, niepotrzebnie waszmość do Siczy chcesz jechać, bo wkrótce tu ich się doczekasz; że zaś KudakuKudak (nazwa z tur.)	Lepiej by się gdzie obejrzeć za wiązczyną słomy. Chciałbym z wami pogadać przez drogę. Dawnośmy się nie widzieli.	Metamorfoza jest życiem w formie odmiennej i	Nie mogę, doktorze, już za późno; gardło mam ściśnięte; duszę się! Moje serce! I głowa!... Co za piekło!... Długo jeszcze będę tak cierpiał?	Niech żyje!	Panicz, gdzie to rzuca pieniądze, a na wpisy to rubla nie da!	Panie profesorze, wiedz, że urządziłem własne warsztaty na bezludnej wysepce na pełnym morzu. Tam to moi robotnicy, a raczej moi dzielni towarzysze, przeze mnie wyuczeni i wykształceni, z moją pomocą wykończyli „Nautilusa”. Po skończonej operacji ogień zniszczył ślady naszego pobytu na tej wysepce, którą byłbym chętnie w powietrze wysadził, gdyby to było możliwe.	Prawda Ja chciałem tego. Ja byłbym to zrobił na pewno. Ale podpis na odezwie jest sfałszowany. Ten szpieg sfałszował mój podpis. Ale prawdą jest, że chcę być królem dzieci.	Tak! lecz stracę to, co mi jest droższe, niż życie, stracę honor, Feltonie; i to ty! ty odpowiesz przed Bogiem i ludźmi za mój wstyd i niesławę.	Tak, bo skoro tylko stąd wyjdę, opowiem wszystko, opowiem, jakiego gwałtu użyłeś nade mną, jak mnie więziłeś. Ogłoszę o tym pałacu, przeznaczonym dla rozpusty; wysokie zajmujesz stanowisko, milordzie, lecz drżyj! Ponad tobą jest król, ponad królem jest Bóg!	Tfe! zaraza na to miasto; gdzie człowiek innego powietrza jak heretyckie do brzucha nie wciąga. Lucyper mógłby tu tak dobrze panować jak i Radziwiłł.	To jest jasne Nie twórzmy tylko teorii usprawiedliwiających bezczynność. Lud już dawno powtarza: ziemia i wola, i my z nim. Nauczmy się sięgać i brać.	To nie jest okręt Flinta, Flint już nie żyje, lecz skoro pytasz, powiem ci otwarcie: na okręcie znajduje się kilku ludzi Flinta, na nieszczęście dla pozostałych.	Zrozum, że muszę wpierw zyskać pewność, czy mnie nie uczyniła mordercą!	A czemu on uciekł?	A dlaczegóż więc?...	A kto na brzegu?	A niechaj ogień w świątyni nigdy nie zgaśnie!	A o tej porze... już bym nie żył.	Bodajby.	Braciaszku, braciaszku, pohamuj się!	Będzie tak około dwustu, może trzystu tysięcy... funtów szterlingów	Będzie tworzyła królów	Chodź, robaczku, ze mną, chodź, przesławny żołnierzyku... Słabyś trochę, potrzeba ci pielęgnacyjki... Ja cię popielęgnuję!	Chodźże do mnie, Gösto, chodź blisko!	Chyba nie od strony lądu?	Co będzie z nami? Dokąd się udamy?	Dam panu dwa tysiące.	Dam, jak wrócę! Pilnujże zagrody tymczasem.	Do pana Czarnieckiego pójdziesz, ale do Taurogów w tak szczupłej liczbie się nie dostaniesz. Wszystkie zamki na Żmudzi nieprzyjacielowi książę wojewoda wydał i wszędzie szwedzkie prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Dobrze	Dokąd?	Doprawdy?	Doręcz mu to, a zamkniesz mu tym gębę. On nie mógł jeszcze zajść daleko.	Drzewo, każe, ściął w pańskim lesie, sześć sztuk ściął, każe, za każde sztukę po rublu sztrafu zapłacisz...	Dzień dobry, ojczulku Znam księdza doskonale ze słyszenia. Już przedtem wypadało mi przyjść z wizytą. Jestem Creighton.	Hej my tu jechali nie śpiąc, nie jedząc, koniom nie popasając, po to, by na pale w obozie Jaremy poszli?	I co?	I to nawet być może.	Imponuje, moja pani, nie chce obok nas usiąść.	Istotnie udało mi się zyskać pobłażliwych czytelników.	Ja bym mu sam oddał córkę. Człowiek, słyszę, porządny, bogaty, posagu nie strwoni...	Ja za stu ważę	Jak to?	Jednak on był moim mężem...	Jedźmy no nieco prędzej Rzędzian! Bywaj! I z panną naprzód!	Jesteś dziś struta i cierpka dlatego, że nie możesz opływać w zbytkach, biedaczko! Poczekaj, jak zrobię majątek, to będziesz miała powozy, lody, trzewiki na wysokich obcasach, bukiety i rudych kawalerów do tańca.	Jeszcze słowo...	Jeśli spotkamy jaguara, to go zabijemy.	Jeśli to miał być dowcip, to się panu nie udał	Juści, Kozła nie ma, to nie ma kto ukraść.	Kim jesteś? Szukam notariusza.	Kto, serdeńko, kto taki dobry?	Ma ksiądz słuszność, pugilares został na statku.	Małżeństwo, Konflikt wewnętrzny, Mężczyzna	Nic nie mów!	Nie Ale przecież o to łatwo się dowiedzieć. Doktor Pawlicki prawdopodobnie ma spis lekarzy. Zresztą wiem, w którym szpitalu pracuje doktor Rusiewicz.	Nie masz głosu, dziewczyno, bądź cicho. Widzisz ją, będzie się tu rządzić jak szara gęś. Pijcież panowie.	Nie.	O mnie się nie troszczcie. Zrobię, co będzie trzeba.	Od Cyrana?	Oto bukiet dla mamy, Artur nigdy o nim nie zapomina	Pani.	Po co?	Po głosie ino, po gadaniu.	Poczekasz rok... dwa?...	Przedmiot zachwycający!	Przepraszam cię, Ew, ale sądziłam, że przede wszystkim zdałeś im sprawę z rozmowy z ministrem.	Rozumie się, że żyje. Dlaczego by wielki poeta nie miał żyć?	Rzucałem ja taką na demonstracji marcowej zeszłego roku dwa razy z całej siły, to tylko coś śmierdzącego ze siebie wypuściła i nic!...	Spodziewam się że z Węgier gościńca przywiozę pięknego. Ludzie głoszą, że tam się drogie kamienie po gościńcach walają!!	Szkoda, że nie dodałem, żeby się kazała wypchać trocinami i wytapetować.	Tak, jak ojciec wie, prawie nie mam garderoby i bielizny. Wszystko trzeba kupić. Wszystko, co było, wyprzedałam.	Tak, tak, pokaż nam tego anioła kopalni!	To magister Johannes Krabatius, miłościwa pani.	To nie wina dzieci Dozorcy poszli do szkoły, a nic nie powiedzieli dzieciom, które ich miały zastąpić, że klatki otwierają się na mechaniczne rygle. Więc one nie wiedziały i otworzyły.	Wesoło mi, tom rada kużdemu, czego mu potrza!	Widziałeś waćpan naszą konnicę?	Więc to nieprawda że miałeś dziś poślubić Leonorę, córkę Balwastra?	Wolałabym jego niż was.	Wraca król?	Z osiemnastego wieku.	Za morzami, za górami, zmarzłych grzałom pastuszków,	Za rycerza, mamy zbroję lekką, stalową, całą złotem nabijaną.	Zaczekajcie.	Zdrów jestem, ale uważasz mnie za proste zwierzę, bez duszy i bez serca.	Zepchnąć go w rów!...	Śpisz już Mendel?
Dobrze, żeś przemówił. Coraz lepiej! Otóż jutro może nadejść kres, mogą się zacząć objawy masowego upodlenia i wówczas runie wszystko, co pozostało, a zostało jeszcze ogromnie dużo.RewolucjaOcalało najcenniejsze: bunt! To należy podtrzymać za wszelką cenę. To moje jedyne na dziś zadanie. Dusza tłumu domaga się odwetu. Socjolog to nazwie naiwnym śmiech powiedzieć damy im bodaj cień zemsty! To znowu niby naiwne, ale mój cel jest trzeźwy, obliczony, niezawodny. Mój cel jest mały, jest raczej środkiem do czegoś tym małym, możliwym środeczkiem...	Używałaś, to nażrej się teraz wstydu, posmakuj zgryzoty!	To włóż-że perukę kiedyć to wadzi co oko widzi to gęba mówi! Nie dziw że ci wiek przypomnę, dobrze wiedząc kiedyś się urodził, anno jeszcze...	Niech Bóg zmiłuje się nad nią i nad panią Emilią Dałbym na sto mszy, gdybym wiedział, że jej to pomoże.	Jak śmieliście? to jeno Żydzi wołają Gandara! a ja się zowię Adalbertus Łukascyk z Murza Sichla!	Pojadę do Niemca. On już pewnie kupi wieś. Jak mi się z nim uda, to będę miał młyn.	Ja jej nie znam. Widywałam ją tylko w przelocie; wciąż się słyszało Albertyna to, Albertyna owo. Ale znam panią Bontemps i też mi się nie podoba.	Osoba ta była tak skulona i biegła tak szybko, że gdyby mi kazano przysięgać, to odmówiłbym; ale gdyby mnie zapytano, oświadczyłbym: to był pan Hyde! Zupełnie ta sama wysokość i te same szybkie ruchy... A zresztą: któż by inny mógł dostać się przez drzwi prowadzące do laboratorium? Wie pan przecież, że miał on w czasie mordu klucz. Ale i to nie jest jeszcze wszystko. Nie wiem, czy pan spotkał kiedyś tego człowieka?	Dziękuję panu za szczerość. Wiem teraz już dobrze, że wszystko, co robię, jest śmieszne, małostkowe, parafialne i niemądre, że to wszystko godne jest ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo to mnie tylko boleć może, a pana cieszy nieprawdaż?	Słuchaj! to grób, w którym nikt żywego nie podnosi głosu. Tu wszystko zdaje się spać z niememi usty, bez ruchu, ni walki, bez dążenia naprzód. Tu nikt nie dąży do niczego więcéj, jak do możności spokojnego zasypiania codzień pod jakim kawałkiem dachu i do bezpiecznego spożycia kęsa chleba, za który nieraz oddać musi rozum swój, swobodę i ludzką swą dumę. Dla czego tak jest? Mniejsza o to. Stare to dzieje, które nas, nowych ludzi, nie obchodzą wcale, i łamanie sobie głowy nad pytaniem tém byłoby daremną stratą sił. Ale tak jest. Miéjsce więc tu nie dla nas....	Co się stało?	Co to jest? zapytał głos z karety.	Jakto? Co to?	No to chodźmy do tego Amora i Psyche... Tylko gdzie to jest	Ach, prawda coś pamiętam, były nawet jakieś skargi. Ale ten Kunicki to podobno bardzo nieciekawy jegomość. Czy pana z nim coś łączy?	A teraz jakoś i raźniéj czekać będzie Zobaczymy co we wsi powiedzą, jak tu na górze młot się odezwie i komin zadymi!!...	Człowiek, chlupoczący worek, napchany flakami, miękki, wilgotny. Dużo dziur, z których się leje, kapie, które śmierdzą, wyłożonych śluzami, flegmami, galaretowymi masami.	I długoż to jeszcze dla wacpani tych kirów?	Musiał się od ordynata dowiedzieć i zachorował	To nudna dziura	Zdaje mi się.	Panie hrabio to co mówię, nie jest przeznaczone dla pana, ale dla pańskiego przyjaciela, który zna Rzym doskonale i wie, że z takimi rzeczami nie ma bynajmniej żartów.	Tak nie łamią form w warunkach zwykłych, ale w niezwykłych stosują się do prawidła: robić, jak wygodniej. Sam zresztą widywałem bardzo dystyngowanych lordów, którzy baraninę z ryżem jedli palcami, a rosół pili prosto z garnka.	O tak!... Czyli... właściwie... zda mi się... że... nie bardzo.	A dziś czwartek! Trzy dni pan się błąkał bez wody i żywności!?	Chwała Bogu! to, widać, pan Sapieha nadciągnął.	Czułeś się bardzo nieszczęśliwy, gdy popełniłeś te złe czyny, prawda?	Czy już teraz dobrze? Wrodzony upór kazał mi nie poddawać się od razu.	Konie dzwonią zębami o pusty żłób, a ty się wylegujesz do wschodu!	Nie to złoto.	To za otrzymaną łaskę.	Że się w pani kocham!	A cóż to za szkaradny brudas! Kto cię tu śmiał wpuścić do ogrodu, obdartusie paskudny?	Alboś to nie słyszał o tych zamiarach? Alboż to nie powiedział, że mamy iść popioły wileńskie pomścić?... Powiadali na niego, że Wilno zrabował, a on chce pokazać, że nie tylko cudzego nie potrzebuje, ale i swoje gotów jeszcze oddać... Piękna to ambicja, panie Janie. Daj nam Boże więcej takich senatorów!	To karta, której użyć można tylko pod koniec gry. Tymczasem może pan ją nazywać...	Wszystko to bardzo pięknie muszę jednak oświadczyć panu, że wcale nie myślę dłużej znosić czegoś podobnego. Dlatego dlatego... podwyższam panu pensję!	To nadzwyczajne! Myślałem, że poza sztuką nic cię już nie będzie obchodzić.	Zaczekaj pan!... To nie jest jest coś, a raczej dwa cosie: jakiś byt rzeczywisty, choć niewidzialny, i	Jemu się żarty w głowie trzymają, a ja aż drżę, jak narwaniec z domu wychodzi.	Opowiedzieć zawsze można ale obawiam się, że znowu ktoś tam będzie dzwonił.	Tak To bardzo boli, gdy ktoś rozbija brutalnie ową cielesną powłokę, która tak rozpaczliwie chce żyć. Jeśli zatopisz sztylet w ciało czy palniesz sobie w głowę, twoim ciałem wstrząśnie ból. Wtedy i ty będziesz cierpiał, opuszczając w tak tchórzliwy sposób życie. I wijąc się w rozpaczliwej agonii uznasz, że życie jest czymś lepszym od spoczynku, który tak drogo opłacasz.	Ja ją skłonię! ja ją zmuszę! Dla nas byłoby to prawdziwém szczęściem. Interesa nasze w najgorszym stanie... Uchowaj Boże co na mojego męża, runie wszystko...	Obojętny nie jest. Lubi go. Nieraz pragnęłaby zobaczyć się z nim i zabawić. Gdy owej nocy dostrzegła z belwederku godzące w niego żelazo, omal nie zemdlała. Przyszedłszy do zmysłów, biec chciała w zaułek i piersią go swą zastawić...	Tak, ale nasze miasta nie mogą poszczycić się tak długim istnieniem.	Kiedyż ja ich nie mam i nigdy nie miałem! Zrozumiejcież, panowie, że choćbym nawet miał tamte papiery, to i tak nie ugryzłbym ich!	Zapytujcie, o co chcecie, panie, a będziecie zadowoleni, lecz błagam, nie bądźcie na drugi raz tak gwałtowni.	Antonia nie powinna się dowiedzieć. Nie można jej mówić. Nie teraz!	Panie Vantochu, przyjechaliśmy do pana, żeby nam pan opowiedział coś ze swego życia.	Co? Jak? Kto ciebie nauczył po polsku? Fe, źle wymawiasz! No, no, ale powtórz.	Co będziesz jadł?	Kochany dziadku, będę z tobą tak poufale mówić jak z ojcem. Za mąż nie pójdę.	I cóż z nim robić myślisz! Pewnie na klechę kroisz? No, toby jeszcze było pół biedy, ale i ci panowie kolegiaci nasi, profesorowie i doktorowie, choć kapłani i mądrzy ludzie, chleba siła nie mają. Pójdź na ulicę św. Anny, a choćby i do większego kolegium, zobacz jak mieszkają i jedzą!! a jak pracują... Bóg z wami, ja wolę sołtysią córkę i moje gospodarstwo.	Jak téż ten pokój niepodobny jest do całego domu waszego!	Pan, widzę, nie lubisz jeść, tylko oblizywać.	Zaczynają gadać że pan musi mieć bardzo zatwardziałe serce, aby odrzucać duchowną pomoc tego świętego człowieka.	Czy masz jakie czary, by odmienić mą postać!? Inaczej zginę. Pięć... dziesięć minut sam na sam... i gdybym nie był tak przynaglony koniecznością... może bym...	Ho, ho, pamiętam dobrze, jakie pyszne lekcje szermierki odbierałem od ciebie, gdyśmy jeszcze obaj byli dzieciakami! Ach, jaka szkoda, że i ty również nie zostałeś żołnierzem!	Królu miłościwy! Czyż zapomniałeś, że dziś wieczór, skoro pierwsza zabłyśnie gwiazda, zasiądą ludzie do wieczerzy wigilijnej?	Pani nie życzy sobie?	Ruszajmy więc, panie Cyrusie, prosto do zagrody! Trzeba wreszcie z nimi skończyć, bo dotychczas tylko marnowaliśmy czas!	Daję panu dziewięćdziesiąt dwa tysiące rubli i ani grosza więcej	Dlaczego, przecież pracowałem uczciwie.	Do domu?	Dobrze noga nie powinna ujść z tych ludzi.	Doprawdy? I nikt o tym nie wiedział?	I chce, i nie chce.	Jestem Czech.	Kursa jednak spadają, a przed chwilą czytałem, że flota angielska wpłynęła na Dardaneleflota angielska wpłynęła na Dardanele	My bardzo przepraszamy, panie doktorze	Na seryo, Klotyldo blada dziś jesteś i smutna. Nie mogę-ż wiedziéć powodu?	Nie, w domu żadne nie zaszły zmiany	Pocałuj mnie.	Siedzę u nich w ogródku, ażeby trochę odpocząć na świeżym powietrzu, i czytam Tomasza a Kempis.	Sprowadzić? Posyłaliśmy po niego codziennie, ale nie miał nigdy czasu. Miał mnóstwo roboty przy naprawie altan i kręgielni w Ekeby.	Za godzinę zluzować mi i tamtych.	Za kilka tygodni, bracie Sibie, nasza córka skończy lat osiemnaście.	?	Ale twoja matka jest nieszczęśliwa.	Bóg dodałby mi siły; a teraz wszystko stracone.	Będziecie państwo musieli wysłuchać długej historji...	Dlaczego?! Dlaczego?!...	Jakież wrażenie...	Mamul! Ogi pats mūsų prabaščius tolydžio su ruskiais susideda, o kodėl jis nepaklysta? O gal būti, kad jau ir paklydo?	Meble sprzedajecie?	O valiza kaip matai, ot kur guli!	Obejrzym, gdzie tkwi grot.	Oj lepiej zamówić u któregoś z ekonomistów.	Otóż nadeszła godzina	Panie, przysięgam...	Skrót? Komitet Intelektualnej Więzi Ogniska Niezależnych... KIWON.	Słucham panią.	Ten sam.	Trudno i ciężko jest zrzucać s-s-skórę!	Uroda	Wielki Boże! wkrótce posiadanie żony i dzieci udzielać będzie prawa zarzynania ludzi dla zdobycia ich sakiewek!	Wiem, ojcze.	Wziąłeś jezioro?	Zdrada, Miłość rzekła, miażdżąc kupca gestem królowej.	Zobaczy ciocia... zobaczy!	„SOKRATES:
Zachcieliście! przecie wszyscy powychodzili. Pani Couture poszła o ósmej ze swą panną spożyć Pana Boga w Saint-Etienne. Ojciec Goriot wyszedł z jakimś pakietem. Student powróci z lekcji dopiero o dziesiątej. Zamiatałem właśnie schody, gdy wszyscy wychodzili. Ojciec Goriot trącił mnie tym, co niósł w ręku, a było to coś twardego jak żelazo. Jednak to ciekawość, czym się ten nieborak zajmuje? Musi zawsze tańczyć, jak mu inni każą, pomimo to najpoczciwszy jest ze wszystkich i więcej wart od innych. Niewiele się u niego pożywić można, ale za to owe panie, do których mnie czasami posyła, postrojone są jak lalki i nie żałują dać człowiekowi na piwo.	Ten mi córki nie weźmie. I zresztą on inny, lepszy, słodszy od tamtego zbója! Żebyś go widziała po tej awanturze z kartami! Wziął mnie za serce. „Miejcie ze mną trochę cierpliwości ja chcę być waszym, ale mi tak trudno, nikt dłoni nie poda”. Wtedy to posłałam ciebie z nim do tańca.	Za zjawisko fenomenalne w każdym razie Podziwia energię twą, zapał, wytrwałość w osiąganiu upatrzonego celu. Co do mnie, dziwię się najbardziej temu, że nie cieszysz się z tego, iż potrafisz tak stosownie wykorzystywać swoje zdolności.	Ona jest inna, niż była, ale daj Boże najpiękniejszym tak wyglądać. Co to za wyraz! Czysty Botticeli! daję słowo! Czy pan pamięta ten jego obraz, w willi Borghese? Madonna col Bambino e angeli? Tam jest jedna głowa anioła, trochę pochylona, ubrana w lilie: zupełnie pani, zupełnie ten sam wyraz! Wczoraj mnie to od razu uderzyło	Odeszli, panie. Z początku było ich tu dwudziestu, ale tutaj jest kraj nudny i tylko Bracia Wyczekujący wytrwać tu mogli. Strażnicy tęsknili do domów i nie mieli tu co robić. Odchodzili więc po dwóch, po trzech, niby to na krótki czas, zdając pieczę nad wozem tym, którzy pozostawali. Ale żaden z nich, odszedłszy, nie wrócił. W końcu zostałam ja z dwoma najmłodszymi tylko. Aż i tym się znudziło. Nie wytrzymali. Poszli i oni, kiedy słońce stało na południu, ot ponad tymi górami. Mnie przykazali wozu pilnować, więc pilnuję...	Niegłupio mówisz, moja siostrzenico, i miałbym ochotę oświecić cię moją nauką we względzie rodów, ale nie będę nic o tym mówił, żeby nie mieszać rzeczy poważnych z fraszkami! Posłuchajcie tylko obydwie tego, co wam powiem, i niechaj moja nauka nie pójdzie w las. Szlachcic, Pozycja społecznaWszystkie rodowitości w świecie dadzą się sprowadzić do czterech następujących, które wam wymienię: Jedni idą z urodzenia niskiego, a powoli stopniami wznieśli się do najświetniejszej wielkości; inni urodzili się świetnie i blask swojego imienia utrzymali i zachowali po dziś dzień; trzeci znów, z wielkiego pochodząc rodu, nieznacznie zniżyli się do nicości, jak piramidy, co z wielkiej i wysokiej wznosząc się podstawy, zwężają się stopniami, aż w punkt przejdą maleńki; ostatni nareszcie, których liczba największa, zawsze byli maleńcy i takimi zostaną na wieki, jak lud pospolity. Co do pierwszych, mamy przykład w plemieniu ottomańskim, które ród wiodąc od nędznego pasterza, wzniosło swą władzę do najwyższego szczytu wielkości. Mnóstwo książąt, dzierżących kraje swe dziedziczne i utrzymujących w pokoju władzę swą nad nimi, w tym samym zawsze rozmiarze mogą służyć za przykład drugiej kategorii. Co do trzecich, co się kończą jak piramidy, mamy ich bez liku, jak na przykład faraonowie i Ptolemeusze w Egipcie, cezarowie w Rzymie i nieprzeliczone prawie roje władców i książąt medyjskich, asyryjskich, perskich, greckich i barbarzyńskich, po których ledwo imiona pozostały. O ludzie pospolitym nie mam co mówić, on zwiększa tylko liczbę żyjących, żadnego nie biorąc udziału w sławie ludzi wielkich i nie wiedząc nawet, co to jest zasługa. Z tego, co wam powiedziałem, moje robaczki, widzicie jasno, że wielka jest między rodami różnica i że te tylko są znakomite i świetne, w których zawsze przechowywały się bogactwa, wspaniałość i cnoty; powtarzam: bogactwa, wspaniałość i cnoty, bo pan wielki bez cnót występniejszym jest od każdego innego, a bogacz bez wspaniałości gorszy od nędznika. Nie bogactwa to czynią ludzi szczęśliwymi, ale dobre ich użycie. Rycerz biedny nie ma innego środka na zachowanie prawej rycerskości, jak tylko swe cnoty; powinien być grzeczny, uczciwy, uprzejmy, wspaniały i mężny, a nie znać dumy i złości. Takie praktykując cnoty, wspanialszym i szczobrobliwszym on będzie, niż ci, co się z takowych przymiotów nadymają; każdy go wtedy uzna za człowieka świetnego rodu, każdy go szanować i chwalić będzie, bo cnota zawsze nagrodzona być musi. Winienem wam jeszcze powiedzieć, że ludzie mają dwie drogi dla dojścia do bogactw i znamienitości, a tymi są: nauki i oręż. Co do mnie, czuję w sobie więcej skłonności do oręża, widać dlatego, żem się pod Marsem urodził, idąc więc za wpływem sił wyższych, tajemnych i za własnym popędem, pójdę moim torem, choćby wbrew światu całemu; próżne więc tedy wasze mozoły, żeby mnie skłonić do opierania się rozkazom nieba, do sprzeciwiania się losowi i rozumowi, a nade wszystko własnym moim życzeniom i popędom. Wiadomo mi aż nadto dobrze, że powołaniu błędnego rycerza towarzyszą trudy nieskończone, ale wiem równie dobrze, że znaleźć w nim można nieskończenie wiele błogości. Wiem, że cnota wąziuchną wiedzie nas ścieżką, a występku gościniec szeroki i gładki. Wiem jak różne te drogi; występek wśród tysiąca uroków i powabów prowadzi nas do śmierci, a cnota wśród cierni i trudów wiedzie nas do prawdziwego życia, do życia bez końca. Pięknie to wyraża nasz poeta hiszpański:	Tak jest, artystą był. mawiał mówiły tym życzliwym uśmiechem.	Proszę pana słychać z pańskiego głosu, żeś wzruszony, panie! Proszę, niech pan powie, że mogę mieć nadzieję.	Za moje. Ale... to poza tym mój kolega szkolny. Ja po protu nie umiałbym, nie zdobyłbym się na to, by jemu tak prosto w oczy powiedzieć... Nie, panie, machnę na to ręką i koniec.	Toś wyśmienicie powiedział. Pamiętaj o tym zawsze, inaczej będziesz się skwarzył w piekle jak kiszka na patelni.	Ty nie wiesz, ty nie wiesz, mój miły; zobaczysz potem... Miejsce niebezpieczne; wszystko od miejsca zależy; pod samo serce ugodził, rozbójnik! A ciebie, ciebie no, teraz ja ci się dam we znaki!... Do kordegardy!	Co mnie to obchodzi, powiada pan?	Czasem jeszcze i teraz, choć to śmieszne, zdaje mi się, że stoi za oknem na deszczu, na wichrze, i słychać kłapanie. A oczu strach podnieść... Spojrzeć?	Nie tak często jak ja!	Tym lepiej, Maksymilianie, bo muszę cię opuścić, ale nie zapomnij, trzymam cię za słowo!	Ale bo w istocie dość byłeś nieostrożny podczaszycu, kto to ludzi tego kalibru wpuszcza tak na poufałej stopie do domu?	Ale nie ma żadnego śladu świadczącego o tym, że butelka już od dłuższego czasu pływała po morzu	Biegnę. Ale pan Fessart już mnie pytał, czy u nas są trzej królowie, kiedy zażądałam świecy. Całe miasto będzie wiedziało o naszych zbytkach.	Gniewasz się na mnie, Karl?	Jedna jeszcze się śmiała, a druga miała łzy w oczach.	Miałam tam być z ciocią, ale przyjechali Franiowie Podhoreccy i oni mnie zastąpią.	Hale, to by jażejaże (gw.) tak licznie. przyjeżdżały, co? Musi być co drugiego.	W wigilię mego odjazdu składaliśmy przodkom zwykłą, skromną domową ofiarę... ale pomnę, iż nigdy w życiu nie modliłem się tak żarliwie do wszystkich Manów... czyli łaskawych duchów... jak owego wieczora. Potem popłynąłem z ojcem łodzią do Regnum, stąd zaś poprzez kredowe wzgórki powędrowaliśmy na wschód do Anderidy.	Jest to partja na pozór tylko świetna, mówiła po cichu do pani St. -Georges, lecz rzeczywiście!! Pobożanin stary.. łysy... i namiętnie gra w karty... lada dzień hetman go może odprawić, grosza przy duszy nie ma! Oboje lubią wydawać... Co mi to za zamążpójście!...	Moje dziecię, dużo mówiliśmy dziś o tobie z hrabią de Lembrat. Prosił on mnie o udzielenie stanowczej odpowiedzi w sprawie ślubu i musiałem prośbę jego spełnić.	Tak jest i to z całą pieczołowitością, na jaką zasługuje, gdyż ukrywa w sobie nasze przyszłe żniwo.	Tak.	Tym gorzej, bo on o was kniaziowi doniesie.	Iwo nie płacz, nie płacz! Zaciśnij zęby. Tak trzeba.	Dziękuję. Więcej pytań nie mam.	Niech Bóg zachowa! Oni tacy teraz gniewni cięgiem, wolę im się nie plątać pod nogami.	Proszę cię tylko bardzo o to, byś sobie zastrzegł u niego dyskrecję. Nie chciałabym, by sprawa nabrała rozgłosu i stała się tematem rozmów dla naszej plotkarskiej socjety.	A wiesz ty, że ja nic nie słyszę?	Chcesz się pan dowiedzieć?	Czy zechce pan prezes skreślić odpowiednie pismo do głowy państwa?	Gdzieżeś ty był, wariacie, aż do tej pory!	Ja o tém nie wątpię	Jestem członkiem jury, międzynarodowy spełniam obowiązek, nie mogę się spóźnić...	Miałem się okazję przekonać, tu na tych morzach, ale i gdzie indziej, co znaczą piracki duch walki, ich odwaga i pogarda wobec śmierci	Nie spodziewałam się, że kogo spotkam	Nie, pani; wychowałam się w domu.	Nie, wasza królewska mość, zapierają się.	No, mógł być na emigracji. Dużo chłopów jeździ na roboty do Francji.	Oho! będzie i pan naprzód się jej śnił, a potem pozował odrzekła Marynia.	Pan do kraju?	Znam go, choć nie wiem, jak się nazywa; gdy zmarł Kazimierz, widywałam go blizko siebie, potem jakoś mi znikł z oczu.	Nie! Nie tylko za niego, za nikogo nie pójdę! Nie pójdę wcale za mąż, nie chcę!...	A ja nie Nie znoszę jej.	Nie dlatego, że gardłem pachnie ale z natury rzeczy słowa nigdy nie łamię. Ale niechże wiem, ktoś jest za jeden w samej istocie?	Nie żartujmy nie waż się już nigdy wymieniać tutaj tego nazwiska.	O! niech pan będzie spokojny Dla dżentelmena dyskrecja jest pierwszą cnotą. Spodziewam się, że i pan Maruszewicz...	Widzi mi się, co wieś powinna się złożyć na wotywę z wystawieniem! Jakże, to jakby nowe nadziały i całkiem darmo!	E! nie! kochanku! nie! trzęsąc głową rzekł Poręba: z tego nic nie będzie! Ty mi jutro możesz dmuchnąć albo się gdzie skryć, albo jakiego figla uciąć, nie!.. Powiedziałem raz: nie ruszam ztąd, aż targu dobijemy...	A gdzie się podział Pilatus dzisiaj?	A ja podżegacz, inicjator, pomysłodawca. nieszczęsnej wyprawy	A nadto a nadto pyszny djament, który świeci u naszego druha. Co u djabła! nazbyt jest dobrym kolegą, aby braci swoich opuścił w potrzebie, kiedy sam nosi na palcu środkowym okup królewski.	Aj-riszti... to był pułk... mego ojca...	Ani nam nie śpiewasz pięknych piosenek, ani grzecznym dyskursem nie rozweselasz... Niemy waćpan jesteś jak ten worek skórzany, w którym nogi trzymamy. Tyle że z nami jedziesz, jak i on...	I niech malarze, poeci, rzeźbiarze tworzą coraz nowe Wiecznie o tych starych słuchać już bo się nudzi.	Masz, wypij to zaraz Prawda, że i tobie zrobiło się źle?	Może założysz się?	Nie znasz wasza dostojność, kapłanów egipskich: żaden z nich nie przyjąłby takiego układu.	Nie! Pani już nic i nigdy nie sprzedadzą w moim sklepie.	Odkąd zaniechałam oglądania ludzkich twarzy, nabyłam prawo nieczynienia pokłonu nigdy przed nikim...	Pięćset za Kalendiem!	Rzeknij prawdę: nie rozbijają twoi panowie na gościńcu?	Skąd?... co?...	Teraz grząsko wszędywszędy (daw.) rozpadlina, niewielki wąwóz. wiater dmie i błoto suszy. Jeno do Bud bieda, ale i  do Bud znający bór pomału przeprowadzi.	To słowa sakramentalne; znam je dobrze. Kiedy policja nic nie wie, to powiada, że trafiła na ślad, a rząd spokojnie czeka, aż mu ci głupcy powiedzą, z uszami po sobie, że go stracili.	Widzę, że jest pan zarejestrowany w Państwowym Urzędzie Pośrednictwa Pracy.	Zapoznaliście się państwo, jak widzę Prezentacja już zbyteczna.	A jakże ono pieścidło wychuchane postępuje?	A przyjdźcie na noc	A w Nieporęcicach któż gospodaruje?	A! Więc to o czarnooką boginię chodzi? No! Chwała Bogu! Odetchnąłem swobodniej... Myślałem już dopraw­dy, że jakie nieszczęście...	Aleście gadali o Kuzyku?	Ażeby potem pisać o nich poematy	Boże nas chowaj od takich uczciwych! przyniósł zwątpienie i pokusę.	Bryka stała pod figurą, zaś on rozmawiał se z jakąś kobietą.	Chwała Bogu!	Czy go już aresztowali?	Cóż jej to jest?	Dobrze. Ale kto was, dozorców, przekona, że takie czasy nadeszły, gdyby nadeszły?	I bydło zgorzało?	Jakże będzie ze mną?	Mhm	Należałoby opanować skarbiec Labiryntu	Nieszczęście, jak widzisz, panie!	No, więc jak? załatwione?	Nowe nieszczęście...	Ogromnie dużo go dyrektor daje!	Pani wychowywała moją siostrę, rzekła Laura... z tego powodu miałem przyjemność ją poznać.	Przyniosłem je.	Przyszedłem pożegnać panią	Sam jechał?	Skądże w tej chwili jedziesz, braciszku?	Stowarzyszenia, które otrzymało od rządu hiszpańskiego przywilej na poszukiwanie galionów zatopionych. Akcjonariuszów zwabiła ponęta ogromnych korzyści, gdyż owe skarby na dnie morza oceniane są na pięćset milionów.	Słusznie, doktorze! Gdyby jednak doktor Wattsdoktor Watts	Też kogoś zamordował?	To szukałaś pani uspokojenia?
Jakie dwa tysiące lat temu, a może i dawniej. Trzeba wiedzieć, że początkowo byli oni bożkami. Kilku z nich przywieźli tu FenicjanieFenicjanie różne plemiona celtyckie z terenów dzisiejszej Francji osiedlały się w Anglii być może już w VI w. p.n.e., JutowieJutowie tu: Danowie, plemię z płd. Skandynawii, przodkowie dzisiejszych Duńczyków. Najeżdżali oni Brytanię od VIII w., FryzowieFryzowie jedno z plemion germańskich, które najechały Brytanię w V w. n.e. Od nich pochodzi nazwa Anglii. a każde przywoziło z sobą swoje bożki. Ale w Anglii stawały się z tych bożąt prawdziwe niebożęta. Ja osobiście skarżyć się nie mogę, bo mi wtedy było nie gorzej niż obecnie. Miska kaszy, kubek mleka i drobne figle płatane wieśniakom, jak teraz, tak i wówczas, wystarczały mi w zupełności do szczęścia. Osiedliłem się tutaj, jak widzicie, i żyłem zawsze za pan brat z ludźmi. Natomiast większa część mych druhów pragnęła nadal być bożkami, mieć ołtarze, świątynie, świątalników i ofiary...	„Nic tu nie poradzę z tymi głupcami aż mi wstyd siedzieć tu w towarzystwie pijaka i tchórza. Zawistnik upija się winem zamiast własną żółcią; a ten niedołęga, któremu zabierają sprzed nosa kochankę, płacze i żali się jak dziecko. A przecież w jego oczach błyska płomień, jak u Hiszpanów, Sycylijczyków, Kalabryjczyków, co się tak dobrze mścić umieją; a pięści ma takie, że zdruzgotałby głowę wołu z taką łatwością, jak pałka rzeźnika! Zdecydowanie, Edmund jest górą. Ożeni się z piękną dziewczyną, zostanie kapitanem, a nas będzie miał w pogardzie. Chyba że... ja się do tego wmieszam”.	A co się pan rozbijasz? Kupisz pan dom czy co?... Wynoś się pan!...	A zatem, kapitanie, wyswobódźmy się przed upływem czterdziestu ośmiu godzin.	Aha, hrabia! I on czym innym zajęty. On mi drużbą, a ja mu swatem. Mamy z sobą wiele jeszcze do mówienia. Strzeżcie się, Polki! Prusak porwie z was jedną. Niech no się zdecydujemy na którą, przepadła. Ty nam pomożesz, Jadziuniu.	Ale nie; chyba pan tam nie był od dłuższego czasu; to już wcale nie jest smutne, cała ta dzielnica zaczyna się budować.	Ale trzeba to zrobić w wielkiej tajemnicy bo inaczej zaczną się wieszać wszyscy chłopi, a nam, ich panom, żaden Fenicjanin nie pożyczy miedzianego utena.	Ależ tak to jedyny okręg, gdzie biedny generał ani razu się nie poszkapił.	Bez trudu sobie poradzimy Jeśli ci dwaj się nie obudzą, wypłyniemy w morze i dopłyniemy do ujścia rzeki Catatumbo.	Czyżbym zatem źle zrobił, że na ciebie zaczekałem? Jeśli tak, to powinienem był się ulotnić razem z pozostałymi.	Do tego łatwo Ziemowita skłonimy, on i tak niechętnie na wyniesienie się Klein-Königa  patrzy, boć te szmaty ziemi, związane w jedną koronę, zagrażają i dumnym mazowieckim książętom Zresztą, chciwe to książątko, łatwo obietnicą pomocy pozyskać, trzeba tylko rąk, któreby w pracy dopomagały, a przedewszystkiem głów, coby umiejętnie, bez wiedzy Zygfryda, lub choćby za jego wiedzą lecz z potwierdzeniem tego opaśnego wołu, wzięły do dzieła.	Gdzie książę obecnie się znajduje?	I ktoś tu chrapie	I oboje przyszliśmy zawcześnie. Pociąg nadejdzie dopiero za pół godziny. Tymczasem radzę pani nie stać, ale chodzić, bo ranek chłodny, choć dzień zapowiada się śliczny.	Janczi! Pamiętajże sprawić się dobrze, bo zuch jesteś w gospodach i dobrze się sprawujesz z hołotą, ale to wszystko za nic, kiedy rzecz pokpisz ze szlachtą.	Maharanee (królowo)... matko, zawdzięczam ci życie. Jakże ci się wywdzięczę? Dziesięć tysięcy błogosławieństw na twój dom i...	Maszko mnie zatrzymał Co tu słychać?	Musisz siedzieć jak najspokojniej i nie obracać się tyłem, przednie brytybryt	Mylisz się Wstrętni ci są?? łatwiej dojrzysz w nich zdradę, jeźli jest, bo cię nie złudzą.	Mój ojciec umarł!	Nie, chłopcze! Mówiąc szczerze niema tu żadnego niebezpieczeństwa! Gdzież ono tkwi?	Niech pan nie próbuje do tego się mieszać	No, i czego się od nich dowiedział brat mój?	No, no, nie trzeba się skarżyć. Jestem jeszcze zdrów i silny. Niejeden, co ma jak ja czterdzieści dwa lata, ruszać już nie może nogami.	Otóż, przyjacielu Ned, słuchaj mnie i uważaj. Ryby kościste dzielą się na sześć rzędów. Primo, acanthopterygie, których szczęka górna jest całkowita, ruchoma, a skrzele mają kształt grzebienia; ten rząd obejmuje piętnaście rodzin, to jest trzy czwarte ryb znanych. Typ: okoń zwyczajny.	Przytul głowę tu,... prawda, że ciepło?	Spodziewam się, że jesteście przy apetycie	Tak Jeśli ci się uda wpakować Dawida do więzienia albo wydać go nam w ręce aktem spółki, będziesz mężem panny de la Haye.	Tak mi się wydaje.	Tak, wiem... to zwykła metoda... bez wątpienia dobra. Ale ja mam inną... Najpierw się zastanawiam, staram się przede wszystkim znaleźć, że się tak wyrażę, ogólny pomysł na sprawę. Potem wyobrażam sobie rozsądną i logiczną hipotezę zgodną z tą główną myślą. A potem dopiero sprawdzam, czy fakty pasują do mojej hipotezy.	Toć ojcowie Jezuici najlepiej wiedzą ile tobie umieć potrzeba, dość ci na ślachcica, tego co masz; bodaj czy nie więcej tam liznąłeś odemnie, com tylko z łaciną się trochę poborukał i rachunku skosztował, a Gradus ad Parnassum znam tylko z widzenia.	Toż widziałem, byłem na pogrzebie. Ją się pytam, co z sobą robisz teraz?	Widzą państwo, że to wszystko było zupełnie niepotrzebne. Mój ojciec jest niespełna rozumu	Zdaje mi się, że podróżują już dość długo, aby zwiedzić cały świat trudno mi uwierzyć, że od tygodnia dopiero są po ślubie. Wszystko się zmieniło. Panny Lawendy i pani Allan nie ma. Jak ponuro wygląda plebania z pozamykanymi okiennicami. Przechodziłam tam wczoraj wieczór i doznałam wrażenia, jakby tam wszystko wymarło.	A my, co nam należy co Bogu, to Bogu, co panu to panu, a co poborcy to poborcy.	A próbowaliście do niego gadać?	A to nasze dzieci obdarły mu wino.	A waść coś za jeden?	A! W. Kr. Mość możesz być zupełnie spokojnym Królowa czuwa, nic zaniedbanego niema.	Aha, aha, takusieńkie! Już pięć lat mi w głowie siedzą.	Ale do sądu trza wam iść.	Ale z ciebie tancmistrz nie lada...	Ale że to człowiek dostatni i bardzo dobry, więc pozwolił mi sprowadzić dzieci do siebie. Wypłacił mi nawet pensją za kwartał, aby im kupić, co potrzeba...	Ależ nic. Zresztą nie będziesz chciała na to patrzeć.	Ależ pani dobrze wie, że te widziadła istniały jedynie w fantazji poetów.	Ależ... na co?	Cie, żeby tak dostać na ogrodach po foliwarku!	Co pan tam! Łupić kasy, drzeć złotówki z monopolów	Cóż mam zrobić?	Dalej, tam naglił kapitan, wskazując ręką.	Dawaj, co masz, tylko żywo, żywo!	Frumet!	Gustaw.	I ciągle powracać będę! Ce que femme veut, Dieu le veutCe que femme veut, Dieu le veut (fr.)	Ino ta górka zasłania	Istotnie, źle wygląda	Jak to?	Jakże, to on nie rozumie, że z takim wojskiem przeciw Niemcom nie wskóra? Powiadał mi to już rycerz Maćko, a teraz i sam miarkujęmiarkować (daw.)	Jeszcze większą zbrodnią byłoby skazanie go na samotność, zdeptanie jego uczuć, odebranie mu resztek nadziei. Nie, panie Janku. Nie może pan tego ode mnie wymagać. Gdybym tak postąpiła, wspomnienie o tym zatrułoby mi całe życie. Skaziłoby każdą minutę naszego szczęścia. Nie, panie Janku. Nie wolno nam tak postąpić.	Jeszcze wyżej.	Marzenie	Milczeć, sapristisapristi opieka prawna nad osobą ubezwłasnowolnioną. nade mną. Otóż chodzi o to, by ciotka zmobilizowała nie wiem już tam kogo, by ustanowiono jakieś konsyliumkonsylium	Naturalnie!	Nie mam jeszcze żadnych danych. Wygląda to mi jednak na handel narkotykami, na przemyt czy coś w tym rodzaju. Osoby tak często zmieniające miejsce zamieszkania i nazwisko nie robią tego zazwyczaj w uczciwym celu.	Nie, dziecko, cała armia defiluje.	Nie, hrabio, nie jak śmiertelni wrogowie.	Niech da cztery, to ustąpimy...	Niech pani wybaczy ale ja dopiero w maju wyszłam z gniazda. Nie znam jeszcze zimy.	Niemądry pan jest.	No tak, ale ty Mieciek jesteś nudny!	No, chodźmy, Krzywosąd, chodźmy... mamy jeszcze niejedno na głowie...	No, co ty?!... Co ty znowuż?	Och! To takie brzydkie.	Od tych, których wysyłam na zwiady!	Pamiętam o tém ale... nieczas o tém mówić, Hennicke. Jesteś więc zemną?	Panie Stanisławie! córka już czeka na pana.	Po cóż cię wzruszać byle czym!	Po wtóre, o ile zauważyłem, doszedłem i sądzę, Heep kilkakrotnie...	Poczekaj! tymczasem dam ci dla niego lek, któren mu ulży albo go i całkiem uzdrowi.	Poczekam na Anasza. Wedle tego, coś mówił, powinien by dzisiaj przywieść posiłki...	Powiada że go za nic nie sprzeda.	Powozem, ale któż to wie, może sam wraca dziś do Hołowina i nie zechce nam dać koni.	Proszę darować ale nie uwierzę. Przecież pani go nie kochała! Nie mogę też sobie wyobrazić, by pani temperament i pobudliwość były silniejsze od jej poglądów etycznych i od ośrodków hamujących. Pani chce go wybielić w moich oczach.	Proszę pani, trzeba kupić ciekawe książki: jakieś takie wesołe albo Bosko czarnoksiężnikBosko czarnoksiężnik austriacko-amerykański aktor epoki niemego kina., sennik egipski, różne sztuki z kartami. Ja nawet mogę buchnąćbuchnąć (pot.)	Przecież nie cudzy.	Przenieś połowę załogi na hiszpański statek.	Przepraszam, a skąd pan jest?	Przyznaję sam że rana zadana temu zwierzęciu jest co najmniej dziwna. Nie umiem też wytłumaczyć, jak to możliwe, że Top z taką siłą wyleciał ponad wodę. Można by naprawdę uwierzyć, że to jakaś potężna ręka wyrzuciła go na powierzchnię i że ta sama ręka uzbrojona w sztylet uśmierciła następnie diugonia!	Przyznaję, że to bezczelność z mojej strony. Ale musiałem wyczerpać wszelkie środki.	Sądzę, że polubimy Kingsport Opowiadano mi, że jest to piękne, stare miasteczko i posiada najpiękniejszy naturalny parknaturalny park (ang. nature park)	Słowa twe nie starczą za dowód. Bracie Dozorco! przyłóż koniec szpady do serca zuchwałego! Każ mu dla poszukiwania światła odbyć drogę z Zachodu na Wschód, a gdybyś ujrzał najlżejszy w nim upór, przeszyj mu na wylot zdradzieckie serce!	Słuchaj, jeśli mnie życie w samym zaraniu gdzieś w kanały rzuci, ty będziesz temu winien. Bo, patrząc na mnie jak na dziecko, nie widzisz mnie wcale.	Tak mówiłeś zawsze, ojcze?	Tek. W każdym razie pan Wokulski jest dobrym kupcem i naszą spółkę poprowadzi...	To niepodobnaniepodobna ostrym trochę tonem zawołała panna Bronisława.	To nigdy nie wierzyłeś w jego książęcą mitrę?	To widzę, zacni z was ludzie. Przyrzekacie?	Trzymam zakład! trzymam...	W razie czego będzie to dla mnie okoliczność łagodząca	Widziała pani jeden narożnik głębowicki, ale czy pani nie zmęczona? Bo jak na pierwszy spacer, to trochę za daleko.
Wiedziałem, żeś to ty sprawił! Ty, nie kto inny! Czemuś go nie związał słowami, skoro taki wpływ na niego sobie wyrobiłeś? Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem... Ale gdzież on jest? co czyni?	Ale co to jest, że Bartosz nie wracają?	Nie nalegam, ale przecie coś pani przegryzie po koniaku!	W tych łubach. A gdybyście wszystko ujrzeli, co mam, padlibyście na twarze nie tylko wy, ale i wszystkie sosny w boru razem z dzikimi zwierzęty.	Zwróciłem uwagę bratu, że nie w trzeciej części gotajskiego almanachu, ale w drugiej, aby nie rzec w pierwszej, powinnaby figurować nasza rodzina	Dobrze ale mi przyrzekniesz, że przede mną i póki nie powiem: „pal!”, nie strzelisz. Dać tobie broń, toś gotowa wygarnąć do pierwszego lepszego szlachcica, nie spytawszy się pierwej: „werdo”werdo (z niem.)	Ale naprzód kupisz sobie u mnie to cacko... Śliczny pektoralik! same brylanty warte z 50 dukatów! a żebyś jeszcze wiedział w jakiej była potrzebie ta co mi go kazała sprzedać... co to za śliczniutki buziaczek! Dobrze żeś przyszedł, to go kupisz.	I od tego czasu nie wrócił?	Nie. Nawet niegłupia i niezła w gruncie rzeczy, tylko... taka jak tysiące innych z jej sfery.	Takich jak moja, coście się w niej myć chcieli? Dziękujemy za wszystko; już darmo nie gadajcie, odchodzimy. Patrzaj no, Jasiek... tu, gdzie beczka stała, dziura okrągła.	Z Adamem krótka gawęda: albo milczy, albo słucha, zupełnie jak Jadzia. Nie znam dwóch istot bardziej do siebie podobnych. Spędziliśmy, hrabio, identycznie to poobiedzie, co? Słuchano i milczano.	To bardzo być może bo byłem tak przerażony jej wielką pięknością, jak wy, panie, jej szpetotą, ale Bogu to wszystko zostawmy, miłościwy panie, bez Jego woli nic się nie dzieje na tym biednym padole, gdzie tyle zdrad i podłości. To jedno tylko mnie martwi, że jak pan pobijesz jakiego rycerza albo olbrzyma i każesz mu zaprezentować się pani Dulcynei, to jakże on ją u  diabła znajdzie? Widzę go już biedaka jak łazi po ulicach Toboso z rozdziawioną japą i wytrzeszcza ślepie, szukając pani Dulcynei, i jak ona mu dziesięć razy koło nosa przejdzie, a on ani jej pozna.	A niechaj sobie choć na drugi koniec świata ucieka! Dbam ja o niego tyle, co o śnieg przeszło roczny. Nie pierwszy to już raz mama mi tym utraconym konkurentem oczy wypieka..	Ależ nie, do twarzy księciu z tą wielką brodą rozpostartą na płachcie gazety Ja też przeczytam, kiedy wrócę do domu.	Bardzo będę wdzięczna, a i on także, ale, bo...	Co tam podobanie. Żadna mi się nie podoba, bo ja nie do żeniaczki.	Czy nie pójdziesz pan do pani de Nucingen? Jestem pewien, że przyjmie dziś pana z otwartymi rękoma, bo zechce dowiedzieć się tysiąca drobnych szczegółów dotyczących mojej osoby. Wiadomo mi, że pani Delfina oddałaby wszystko w świecie, żeby tylko być w domu kuzynki mojej, wicehrabiny de Beauséant. Otóż nie zapomnij pan powiedzieć baronowej, że ja zrobię wszystko, co będzie w mojej mocy, żeby spełnić jej życzenie.	Czy to nie o panu przypadkiem mowa w drugiej części historii Don Kichota z Manchy?	Dobrze, dobrze; nie zapraszałbyś tak skwapliwie, gdyby co szwankowało.	Ja wiem, że to nie jest dla pana, to pana może tylko poniżyć. Zresztą, pan głęboko jest przywiązany do swej chaty i ma swoje własne przeznaczenie. Mówię dlatego, żeby pana prosić o wielką, braterską opiekę nad Zolimą.	Jeszczem też normalnego bolszewika na oczy nie widziała...	Judasze! Na nas nie zarobicie!	Możeż to być? wygląda na lat nie spełna dwadzieścia!	Myślę, że jest przeciwnie, dlatego, że zdrowy, nic nie pisze.	Nic nie wiem o żadnym Niemcu ani o sprawie.	Nie bardzo, gdyż pomimo całej naiwności spostrzegł się i pewnego dnia, a nawet przez wszystkie dnie następne nie pojechał z panną tęsknić między gruzami. Jednocześnie zaś marszałek, zazdrosny o inżyniera, zaprzestał konkurów i wyniósł się na Litwę w sposób tak demonstracyjny, że panna Izabela i hrabina dostały spazmów, a poczciwy Łęcki nawet nie kiwnąwszy palcem umarł na apopleksję...	Nie był, wie, z kim ma do czynienia, przeczuł. Niech mi się nie nawija pod rękę bo mu się dam we znaki. Teraz wiesz już, mój mały, z kim masz do czynienia, możesz odejść.	Nie będziesz teraz wzbraniał, abym go oglądał?	Nie!? A czego ci trzeba?	To jest ostatnie głupstwo, jakie się robi, bo niema już na nie lekarstwa.	W Taurogach nie masz więzienia, jest jeno dom mój, w którym waszmość będziesz jako u siebie. Wiem, że hetman chce widzieć w waszmości zakładnika, ja widzę tylko miłego gościa.	Z góry mogę pani powiedzieć, że nie robi.	Ej!... niechaj mnie bo jak cię kopnę, to wszystka wódka z ciebie wyciecze...	Ach, wodzu pozwól nam posłuchać z bliska tego szczerego śmiechu, o który dziś tak trudno.	Arcymoralną! Szczęście jak cnota, jak zło to pojęcia względne Toteż la Fontaine miał nadzieję, że z biegiem czasu potępieńcy przywykną do swego położenia i będą się w końcu czuli w piekle jak ryby w wodzie.	Chybaby się z generałem Pontusem porozumieć, by tu wojska na ten czas, gdy my będziem na Podlasiu, jak najwięcej przysłał.	Jak pani uważa, Majkowska dobrą będzie Antką co?	Jak powiadasz?	Jak tu dobrze!	Opuścisz mnie?	Poczekajcie ja was rozsądzę. Byłem, jak to wiadomo, wielkorządcą i sędzią, umiem rozsądzać sprawy.	Taki człowiek jak i drugie.	Zbrodnia, Morderstwo, Dobro, Zło, Twórczość refleksje starego Baryki, podobnie jak analogiczne poglądy Korzeckiego z Ludzi bezdomnych, są echem teorii Abramowskiego o „rewolucji moralnej”., a kto sprawiedliwy.	A cóż w życiu ludzkiém pewnego? odparł wzdychając młody. Mówię wam co ludzie rozumni i poważni twierdzą	A przy nadmiarze?	A więc dobrze, masz słuszność, Mercedes, zostanę marynarzem, zrzucę strój naszych ojców, bo ty nim gardzisz, a przywdzieję ceratową czapkę, koszulę w paski i granatową bluzę z kotwicą na guzikach. Tak przecież trzeba się ubierać, aby ci się spodobać?	A, ma pan coś przeciw niemu?	Ależ panie!...	Ani trochę. Słyszę, już na wakacye przyjechał Witold, a i dziewczyna pewnie wróciła z Rygi.	Bo co?	Chciał zapisać co prędzej tę myśl, która się wysunęła, jako odkrycie, ze wszystkiego, z całego ogromu życia. Widzi pani	Chodźmy i my!	Cicho bądź, pani, milcz!... mógłby cię jeszcze kto usłyszeć.	Czy mogę mówić z panem prezesem Dyzmą?	Czy może być?	Cóż w tych listach było?	Cóżby mogło być?	Dla kryminału	Do lochu?	Doniósł nam iż znalazł się taki, który mu się za sto czerwonych złotych ofiarował porwać nas i żywego lub umarłego Szwedom dostawić.	Dziękuję pani, istotnie lepiej się teraz czuję... i... i lepiej mi się powodzi A przybywam tu do pani z wielką prośbą...	I Beppo wyprowadził go za mury?	Idźcie już... czekają na was... jeszcze kto nas obaczy... idźcie...	Istnieją wszakże i dobre strony	Jest, jw. panie.	Kolega wspomniałeś o tych biednych szajgecachszajgec	Może ja do jutra wystaram się bez zastawu Ja przyjdę jutro.	Niech pan doktor już jedzie, o, jest koń!	No proszę!	O! To już jestem wolny, jestem ocalony!	O, to, oczywiście, zrobimy.	Obecnie do niego powracasz?	Och, cztery miesiące! Jestem ocalony!	On trzyma, a ty zrzuciłeś.	Pan Jezus więcéj cierpiał!	Pan był oficerem?	Pan jest sam?	Pan szef Rutie do francuskich strzelców konnych na pułkownika fortragowany...	Pani Ireno!	Panie starosto! odwołuję się do pańskiej sprawiedliwości.	Powiedz mi co ty robisz ze swoją sławą?	Przeczułem, że będziesz moim przyjacielem, panie hrabio a zresztą miałem już zaszczyt powiedzieć panu, że czy to było bohaterstwo, czy skłonność do poświęcenia, w tym dniu winien byłem złożyć ofiarę złej doli, aby odwdzięczyć się za łaskę, jaką nam niegdyś los dobry wyświadczył.	Suzina... kupca... jego przyjaciela.	Szczęśliwy człowiek!	Szukajmy w tem kobiety!	Słuchaj-no ty chciałbym już spać. Zbiera mi się na sen.	Tak i mów!	Tak, spaliłam! Powiedziałam, że cię zmuszę, żebyś żałowała wczorajszego zachowania, i zmusiłam cię	Tak.	Tak... Zamknąć się we dworze, zatarasować gumno	To i pan przyszedł oglądać bal?	To jest?	Tym lepiej. Zatem między nami jest rzecz do omówienia i chcę to zrobić prędko, bo zależy mi na przyspieszeniu pierwszego numeru. Pozwolicie, kolego, że do was zadzwonię w najbliższych dniach. Oczywiście wolałbym mieć do czynienia z wami niż z Berskim. Cieszę się, żeśmy się spotkali.	W czymże jej pożytek?	W imieniu firmy Thomson i French, tak mi przynajmniej powiedział kasjer.	Wasza świątobliwość miał dziesięć pułków... Dostojny Nitager na granicy wschodniej ma piętnaście... Dziesięć jest na południu, gdyż zaczyna niepokoić się Nubia... Zaś pięć stojąpięć [pułków] stoją garnizonami	Wiem o tym	Więc któż by?...	Z prawdziwą przyjemnością! Włoskie cygara są chyba jeszcze paskudniejsze niż nasze monopolowe. Kiedy przyjedziesz pan do Paryża, odwdzięczę się za wszystko.	Żal ci było złota na opłacanie dozorców Widzisz, jakie skutki pociąga na pozór drobne zaniedbanie!...
Mnie niegodna! Boję się, Agnieszko, czy nie za wysokie masz o mnie wyobrażenie?	To nic nie szkodzi, odparł ziewając ks. Andrzej, ja się w żadne interesa nie wdaję, a żeś asińdźka będąc panną była u mnie na wieczerzy, ja nie mogę za to przyjąć obowiązków plenipotenta...	No tak! Są pewne owady, które się trudnią dopełnianiem małżeństwa, jak u koronowanych głów, przez prokurację; tak że oblubieniec i oblubienica nie widzieli się na oczy. Toteż niech mi księżna wierzy, że zalecam służącemu, aby wystawiał tę roślinę, ile tylko może, w oknie, od dziedzińca czy od ogrodu, w nadziei że się zjawi nieodzowny owad. Ale to wymagałoby takiego trafu! Niech wasza wysokość pomyśli, trzeba by, aby właśnie wracał od osoby tego samego gatunku, a odmiennej płci, i aby mu przyszło na myśl rzucić bilet wizytowy u mnie. Nie zjawił się dotąd; zdaje mi się, że moja roślinka wciąż ma swój wianek dziewiczy; przyznaję, że wolałabym trochę więcej rozpusty. O, to tak jak to piękne drzewo, tam w dziedzińcu; umrze bezdzietnie, bo to jest gatunek bardzo rzadki w naszych krajach. U niego zadanie dopełniania związku bierze na siebie wiatr; ale mur jest trochę za wysoki.	O! mogę to na pewno powiedzieć waszej eminencji, ponieważ, kiedy wszedł do mnie, zauważyłem, iż było wpół do dziesiątej, chociaż sądziłem, że już znacznie później.	Tutaj po wojnie będą bardzo dobre urodzaje Nie trzeba będzie kupować żadnych mączek kostnych. Dla rolnika jest to rzeczą bardzo korzystną, gdy na polu spróchnieje cały pułk. Jednym słowem, obłowi się niejeden gospodarz, i to porządnie. Tylko o jedno się boję, a mianowicie, żeby ci rolnicy nie dali się nabrać i nie sprzedawali tych kości żołnierskich cukrowniom. W Karlińskich Koszarach był na przykład oberlejtnant Holub, taki uczony, że cała kompania uważała go za idiotę, ponieważ z powodu swej uczoności nie nauczył się wyzywać żołnierzy i nad wszystkim zastanawiał się tylko ze stanowiska naukowego. Pewnego razu żołnierze zameldowali mu, że komiśniaka, który właśnie fasowali, żreć nie podobna. Innego oficera takie zuchwalstwo rozzłościłoby, ale on nic; zachował spokój, nikogo nie nazwał świnią czy bydlakiem i nikomu nie dał w pysk. Tyle tylko, że zwołał wszystkich swoich szeregowców i rzekł do nich swoim bardzo przyjemnym głosem: „Po pierwsze, musicie sobie uświadomić, że koszary to nie żaden delikatessenhandlung, żebyście sobie mogli do woli wybierać marynowane węgorze, sardynki i sandwicze. Każdy żołnierz winien być na tyle inteligenty, żeby bez szemrania żreć wszystko, co fasuje, i ma mieć tyle dyscypliny, żeby się nie zastanawiać nad gatunkiem tego, co mu każą żreć. Wyobraźcie sobie, żołnierze, że może być wojna. Tej ziemi, w której was po bitwie pochowają, będzie wszystko jedno, jakiego komiśniaka nażarliście się przed śmiercią. Matka ziemia rozłoży was i zeżre razem z butami. Na świecie nic zginąć nie może. Z was, żołnierze, wyrośnie nowe zboże na komiśniak dla nowych żołnierzy, którzy znowu może tak samo jak wy nie będą zadowoleni z otrzymanego chleba, pójdą na skargę i natkną się na kogoś, kto każe ich wsadzić do paki, aż oko zbieleje, ponieważ będzie miał do tego prawo. Teraz wam wszystko ładnie wytłumaczyłem, moi żołnierze, i nie potrzebuję wam chyba dodawać, że kto by się w przyszłości chciał uskarżać, to miałby tylko tę jedną przyjemność, a mianowicie, wyjście z paki na wolny świat boży”. „Żeby choć trochę urągał”	Pozwól, pozwól, babo, tak mam dziś serce wezbrane, że muszę wszystko wygadać Jeno matka kochana zawsze powtarzała: „Sienicha swoich nie zdradzi, a że udawała służkę Krzyżaków, znać miała w tym myśl jakąś”. I jakby przeczuwając, żeś za Kubusiem poszła, mniej swego jedynaka płakała.	Wolnego! Wolnego! Wszak nic innego, tylko pośpiech zgubił Żółtego Węża, co pożerał słońce... Ale do rzeczy... Otóż wiedliśmy wówczas pod ziemią dłuższą rozmowę, w czasie której wspomniałem i o tobie, nazywając cię człowiekiem. Na to odezwał się Biały Kaptur (a jest on tak stary jak dżungla): „Wiele to już czasu upłynęło, odkąd nie widziałem człowieka. Poproś go, by tu przyszedł i przyjrzał się stosom tych rzeczy, za których najmniejszą cząstkę niejeden człowiek gotów położyć swe życie”.	Chcecie. Ale mniejsza o to. Macie słuszność, że czas wszystko pokaże. Na razie nie ma o czym mówić. Teraz nam i wam chodzi tylko o jedno: o zniszczenie tego, co jest, o zgnębienie rozpanoszonego środka, o przewrót. Idziemy razem... Gruzy zostaną tam, gdzie przejdziemy, zgliszcza i krew.	Do dworu, to choć z biedą, ale rady sobie damy Ale i tam jak mnie poczną odsyłać od kąta do kąta, od jednego do drugiego!	Owszem, posiada ją, lecz tylko wówczas, kiedy jest działaniem. Cała prawda naszego słowa zawiera się w nauce Kościoła i jest ona nienaruszalną opoką, na której budujemy nasz gmach. Lecz czyż nasze powołanie nie na tym polega, aby słowa prawdy potwierdzać świadectwem działania? Wierz mi, mój ojcze, że Słowo, Czyntylko wtedy znaczą słowa, gdy miecz czynu stoi za nimi nie dalej niż o krok.	A pan pistolety za pas!...	Jaka ty jesteś śmieszna, Berta! Na co on ma szukać szlachcica daleko, kiedy tego tu ma blisko. Do szlachcica musiałby jeździć, upominać się, czas tracić i jeszcze by go często nie zastał, bo lata po świecie, a pana Oreckiego ma pod bokiem.	Krzywdził ich pan i wyzyskiwał swe położenie. Wedle podanych mi tu do przejrzenia rachunków, stracił pan podczas zarządu Skomontami dziesięć tysięcy rubli ze wspólnego funduszu, jeszcze za życia nieodżałowanej pamięci ojca pańskiego.	Nie Turek, tylko Tatar. Ładna kukła! Ona będzie za tatarskie afekta ręczyć!	Nie, do Towarzystwa Dziesięciu tysięcy i jednej spółki złodziei wyższego rzędu, którzy działają na wielką skalę i podejmują się tylko takich spraw, w których można zyskać przynajmniej dziesięć tysięcy franków. W skład tego towarzystwa wchodzą najbardziej dystyngowani ze wszystkich tych ichmościów, którzy idą wprost na ławę sądu kryminalnego. Znają oni kodeks i postępują tak przezornie, że wpadłszy nawet w ręce sprawiedliwości nie mogą być nigdy na śmierć skazani. Collin jest ich powiernikiem, ich doradcą. Dzięki olbrzymim środkom, człowiek ten stworzył całą policję na swe usługi i ponawiązywał rozległe stosunki, które okrywa nieprzeniknioną tajemnicą. Rok mija, jakeśmy go otoczyli szpiegami, a dotychczas jeszcze nie możemy zbadać jego sprawek. Talentami swymi i kasą Collin podsyca ciągle występek, wspomaga zbrodnię i utrzymuje całą armią łotrów, którzy toczą nieustanną wojnę ze społeczeństwem. Ująć Trompe-la-Mort i skonfiskować jego kasę będzie to znaczyło podciąć zło przy samym korzeniu. Sprawa ta stała się ważnym zadaniem państwowym i przyniesie zaszczyt tym, którzy zechcą swoim współdziałaniem przyczynić się do pomyślnego jej ukończenia. Pan sam, na przykład, mógłbyś zostać znów urzędnikiem w administracji, mógłbyś spełniać obowiązek komisarza policyjnego, co bynajmniej nie pozbawiłoby pana emerytury.	A teraz szanowny stryjcio siedzi?... Ładna historia. Mamusia utrzymuje, że od dawna to przewidywała. Ale mamusia zawsze przewiduje dopiero wtedy, gdy się coś stanie. Dziadzio mówi, że mama to Pytia z przekroczonym terminem, czy coś w tym guście. Niech mi pani powie co on właściwie przeskrobał?	Bzdury! Nawet stary Wurmt był zaskoczony pana wyglądem. Nie oszukałby pan idioty. Nawiasem mówiąc, oni wszyscy to banda idiotów, ale pański wygląd jest po prostu niemożliwy. A więc pana stosunki z nami zaczęły się od kradzieży tych rysunków francuskich armat. I dał się pan nakryć. To musiało być bardzo nieprzyjemne dla naszego rządu. Nie wygląda mi pan na sprytnego.	Tak i ja sądzę Jednakże ze starą królową niech Bóg mnie broni zrywać i jej się narazić. Takiego robaka jak ja zgniotłaby odrazu.	A! nie! nie! mylisz się... nie płakałam... a jeśli mi łza zbiegła, to chyba, że ty mi, dobra siostrzyczko, uciekasz.	Jestem synem sędziego z Maracaibo, don Alonza de Conxevio. Mam nadzieję, że teraz mi wyjaśnisz, jaki jest powód tej napaści.	No, no, popatrzcie Restauracja nauczyła się od cesarstwa szybkiego załatwiania interesów... Rozstrzelany! Ależ, kochasiu, czemu ci tak pilno? I gdzież jest ten list? Znam cię tak dobrze, że jestem pewien, żeś go nie rzucił nigdzie w kąt.	Ot, co? Ja zawsze mówiłem, że my mamy niemożliwy ustrój.	Tak uczciwość księdza jest dobrze znana prefektowi policji. Dlatego też chciałby się dowiedzieć od pana z urzędu pewnej rzeczy interesującej bezpieczeństwo publiczne, w którego imieniu występuję. Spodziewamy się, że ksiądz nie będzie zważał na żadne względy przyjaźni, czy też znajomości i nie będzie ukrywał prawdy przed sprawiedliwością.	Albożem ja mógł mieć jaką nadzieję? Dlategom właśnie zeszedł wam z oczów, że jej nie miałem... Chcę widzieć was szczęśliwą i dlatego smutnej twarzy mojej tu nie przynoszę.	Gdzie ojciec, Michasiu? zawołała od progu p. Apolonja; a głos jej nie miał tutaj tego pokorno-nabożnego dźwięku z jakim mówiła między ludźmi; przeciwnie, brzmiał ostro i gniewliwie.	I cóż śmierć takiemu uczynić może, który sam w sobie pokonał to wszystko, co ona zniszczyć zdolna:	I... co ty znajdziesz, durniu?	Jeśli nie mają kochanków. A dlaczegóż to ty na tym nie poprzestajesz?	O! nie! Ziemowity jeszcze mam na ostatnie danie.. a tych w Kujawach i na Mazowszu jest kilkoro...	Mówiła mi, że wieczność. Na podstawie herbarza przypuszczam, że dziesięć lat, ale dziesięć lat z Monmouthem to wieczność pomnożona przez doczesność. Kto będzie jeszcze?	A gdzie się podziała moja żona?	A pan starosta nie domyśla się, o co idzie?	Ale co?	Ale gdzież tam! Ręczę, że nie ma nic na tym.	Ale nie, to mu nie było obojętne, widziałem przecie wielkie łzy, błyszczące w jego oczach	Ależ zmieniony jesteś dziwnie! Cóż to takiego?	Co Bronia wygaduje? jakże pies może mówić!	Co się stało?	Czy i ty widziałeś ją kiedykolwiek?	Do stu tysięcy piorunów! Kochasz swego więźnia.	Dokąd tym zmierzasz?	Hej, ty, Fryc, chcesz się ze mną sprobować, zawołał mały, krępy, przysadkowaty chłopak, podsuwając jeszcze wyżej i tak dość kuse rękawy wełnianego odzienia, i stając przed cienkim, długim towarzyszem, który żylastemi rękami wdrapywał się na drąg wysoki.	Helder nie dał zaraz odpowiedzi. Rozumiał on lepiej od swojego wspólnika straszną tyranię sumienia. Znał on trwogę, która prześladuje i nie daje spokoju, straszną obawę przed wykryciem, która nawiedza ludzi i doprowadza bardziej uczuciowych do szaleństwa, a słabych z natury do picia.	Ja nie słyszałem	Jakto?.. co pan mówi?.. nic nie rozumiem...	Mówi że ma rozwód w kieszeni.	Nie, tu zaraz. Niedaleko... O, widzisz, Piekiełko już obstawione.	No! Panie bracie, teraz my się napijmy po kropli, bo już czas wielki.	Pewno, że nie inaczej ale kto tam wie, czy się i Semenowi nie dostało, bo Żyd ów prawie że jeszcze trzymał w ręce wystrzelony pistolet.	Tak jest, krajowcy czworonożni z czarnymi grzywami, którzy nam pożarli jednego konia.	To bardzo ładne, to urocze. Nie ma nic piękniejszego niż dwaj bracia, którzy się kochają	To cios śmiertelny dla mojej rybackiej i marynarskiej ambicji!	To on!	Wiem, posłowie od papieża.	Żeby choć wieść, że on żyje, żeby choć we śnie!	A jak pan wyobraża sobie unikanie podobnych „nieściągalnych” pożyczek?	Abyś pozwolił mi tygodni kilka przepędzić w domu swoim.	Ach, tak Naturalnie. Zamek Hobben. Śliczny, średniowieczny zamek.	Arewidercziarewiderczi (zniekszt. wł. arrivederci)	Ba!...	Bojam się...	Ciężko.	Czy moglibyście panowie zrobić mi grzeczność?	Czy stało się coś złego? Jeżeli pan sobie życzy, możemy dłużej zostać i zastąpić panią, która wróżyła, nim przyszliśmy tutaj.	Czy w księdze znajdują się jeszcze inne szczegóły?	Dawaliście Clewerowi „gruszki”?	Do wczorajszam się nie bał...	Dobrze, panie! A prędko skoczym?...	Głowy najgorsze!	I bardzo... bardzo ryzykowna.	I wy ją otoczoną temi obcemi zostawicie, aby one spiskowały?	Kto ci o tem powiedział?	Można, ale pan sobie sam obrywa obrót.	Mów!	Na Boga! panienko! cicho! chodźmy! Nic, nie ma nic... z trumny wieko opadło...	Najlepszy sposób!	Nazywał się Edwiger	Nie gaś światła Chcę się widzieć z señorą.	Nie ma.	Nie omieszka odpowiedzieć „tak”, bracie Samie.	Nie, rzecz mniej doskonałą człowieka!	Nie.	No, przecież nasza luneta na tę odległość wystarczy.	Ojcze, dałem słowo...	Policja.	Pozwoli się pani odprowadzić?...	Przecież pan nie należysz do naszych	Przepraszam panią, panna Fela właśnie nie da się przekonać.	Stanie się, jak rzekłeś	Szósta, panie radco. Służę piorunem!...	Są jeszcze sądy!	Tu wycieczka na nic. Spostrzegą i odbiją. Tu jeden człowiek musi poradzić!	Tu, w Saxonii zapewne tu w Saxonii, ale w Polsce...	Twoja?	Tylko tyle?	Więcej, niż kiedykolwiek.	Wolny! Wolny i mój!	Wszystko zatem gotowe?	Z nimi moce piekielne, z nami niebieskie.	Zabawna jesteś Zosiu z tą uwagą.
Nie ty, ale rodzina moja straciła na tym a jeśli poczuła w końcu, co straciła, i wyciąga dziś dłoń zgody, niechże dłoń ta nie zostanie odepchnięta.	Wcale się nie dziwię Ja Prusaków nie lubię. Ale Francuzi mają teraz dobrze, skoro kolej na Niemców. Odpoczną sobie.	Widzisz, dziecko, ma i on swoje kaprysy. Hrabia sobacza dusza. Magnat bez koszuli z guziczkami, morowa jego, zatracona!... On do mnie nie raczy. Zdechnie z głodu, a nie raczy! A, widzisz, jakbyś ty przyszła do niego, to mu to sprawi grubą frajdację...	Rozumiem! Chce pani powiedzieć przezto, że jesteś rozrzutna. Proszę nie myśleć o tem. Może pani wydawać wedle woli, nie użalę się na to nigdy.	Ba! Kiedy nie mogę.	Ciocia widzi jego zabiegi około Luci? Tak czy nie?	Dobra... szlachetna kobieta!... Czy nie za gorąco pani w pokoju, bo kazałam napalić?... Jutro mąż jedzie do swej fabryki na prowincję, gdzie zapewne zbliży się z panem Solskim.	Kiedyż w. ekscelencya wróciliście? my nic nie wiemy o jego powrocie.	Nie, jenojeno (daw.) wiecie...	Nie, umarłabym po stracie kraju i swoich, żeby tak było	Nie; możesz pan być pewny, że nie myślę być nadto zapalczywy kosztem cudzej skóry.	Pani zapewne nie z Warszawy?	Za późno, już ich tam nie znajdą.	Łzom pan nie wierzy?	„Stanowczo nie pozwolę już nigdy Adolfowi podróżować samemu”.	Mówiłem przecie, że nie znam jej wcale.	Palatyn i Biskup, i wszyscy proszą was, miłościwy panie, o pośpiech. Czas nagli, nie, to ino patrzéć jak buchnie.	Ha! widzę, żem otrzymał spadek, do którego przywiązana jest jakaś zemsta Ma się rozumieć, słyszałem o owym psie od czasów niepamiętnych, jeszcze z ust moich nianiek. Dotychczas jednak nie przywiązywałem wagi do tej legendy. Teraz widzę, że śmierci mojego stryja towarzyszyły istotnie okoliczności tajemnicze. Panowie sami jeszcze nie wiecie, czy ta sprawa wchodzi w zakres działania policjantów, czy też pastorów. A w dodatku dostaję ów list zagadkowy...	Być może, iż stworzony zostałem na artystę Czuję to, ilekroć się zbliżam do dzieł wielkich mistrzów, bo dla nich zapominam o świecie całym. Ale jakże mało jest ludzi, którychby kolébka tam stała, gdzie była powinna! Młodość moja zeszła w świecie, w stosunkach, w zajęciach, które mogły tylko rozbudzić artystyczne żądze, nie dając środków do ich zaspokojenia. Niedosyć miéć poczucie piękna, miłość jego, nosić w duszy ideał, dopominający się wcielenia	A czy to daleko od wejścia? Dopiero trzy, cztery dni chodzę po podwórku i dalej niż kilometr nie dam rady iść. Nogi by mi wysiadły.	Kobieta demonicznaHela: Żyd, AntysemityzmJestem Żydówką, proszę pani: oni mnie nienawidzą za to i boją się tego, nie wyłączając mego narzeczonego rzekła ostro, tnąc go jakby brzytwą po storturowanej, chłopięcej twarzyczce.	Tak; rozumiesz, teraz wszystko jest jasne. Nie może tak od razu się do tego przyznać, ale podstawił pana Cavalcantiego, żeby mnie uznał za syna i wypłaca mu za to pięćdziesiąt tysięcy franków.	Tak! Pan mnie, bo się boję, a potem ja pana, bo pan nie trafi.	A czy się nie dziwisz?	Ależ on się nie nazywa Jakób, jeno Kuba!	Może W każdym razie nie bylibyśmy wtedy z nim odjechali, choć jestem pewien, że stawiłby się z całą skwapliwością, gotów do wszelkich możliwych usług. Taką już ten grubas ma naturę	Pana Athosa, człowieka dwa razy odeń starszego? nie, monsiniorze. Zresztą, pan d’Artagnan wieczór ten u mnie przepędził.	Słuchaj, Błażeju, nie kpij sobie ze swojej żony.	W końcu przyrodnicy starożytni wspominają o potworach z paszczą podobną do zatoki, a tak wielkich, że się nie mogły przesunąć przez Cieśninę Gibraltarską.	Niezmiernie. Pan, co obawiasz się, abym zamiast pomagać, nie „zawadzała” w kantorze; pan, co odmawiasz mi najświętszego ze wszystkich uczuć, uczucia miłości dla kraju; pan, co wyśmiewałeś mój ubiór, mój sposób układania włosów na głowie, moją chęć posiadania fotelu; pan, na koniec co mnie szyderczo nazywasz „księżniczką”	Nie spodziewałam się zobaczyć młodego. Ojciec mówił mi o starym przyjacielu. Wszak przeprosiłam natychmiast pana!...	Nie zdaje mi się.	Właśnie stamtąd idziemy... Złe miasto. Zły wiek. Świat się musi skończyć! Biada światu, który nie tylko tonie w grzechach, ale jeszcze odpycha tych, którzy mogliby go uratować.	Ale to nie jest siła stali czy granitu, który albo łamie wszystko, albo druzgocze się sam. To raczej giętka siła płomienia, który faluje, ogarnia ze wszystkich stron, znika i ukazuje się w innym miejscu... A zawsze pełen wdzięku!...	Pragnę czegoś, co konieczne mi jest do życia. On mi tego nie da. Od początku utraciłam panowanie nad sobą przez jego piękny wygląd i przez zdolność prawienia mi romantycznych komplementów. A poza tym, sądzę, musiałam się w nim zakochać, gdyż był moim ciemnookim ideałem.	Cyframi! Wiem, że papier jest cierpliwy i cyfry na nim ustawiać można jak się komu spodoba.	Przybyłem tu w sprawie, która ciebie osobiście dotyczy To przede wszystkim zaznaczyć trzeba. A teraz: czy zechcesz odpowiadać jak najszczerzej na moje pytania?	Ręczę za to: przewraca oczami, wzdycha i grucha miłośnie na różne tony; słowem stara się o rękę dumnej panny Eugenii.	Co waść bredzisz! Szkoda czasu na gadanie! Kto się tu wymknie! Na czym zresztą dam rozkaz? Masz waść papier, inkaust, pióra? Waść głowę tracisz.	No to co?	To wiatr, który jęczy w zaroślach. Dla mnie to dosyć dzikie i samotne miejsce, choć mnóstwo ludzi je lubi, zwłaszcza gdy wrzosy kwitną.	Gdybym miał pieniądze prosiłbym małpy, żeby mi przepowiedziała, co się ze mną stanie.	Obym mógł wam udzielić podobnej! Siadajcie, święci i dostojni mężowie. A choć mam zaczerwienione oczy, mówcie do mnie, jak gdybym był zupełnie trzeźwy... Bo ja i po pijanemu mam rozum, może nawet lepszy... Prawda, Istubarze?...	Jak interes, to ja jestem prawie trzeźwy. Chodźmy.	Kazałem dawać obiad wcześniej, żeby zdążyć na pociąg Jeszcze raz zbadam panią dokładnie, ale jednocześnie mogę słuchać...	Prawda, że ładnie tu u mnie. Lepiej w każdym razie jak tam na górze.	Tak Tak się mówi we Francji na stopień, w jakim pan służyłeś we Włoszech.	To wszystko?	Gdzie w teatrze? Na amatorskiej scenie?	Więc co? Chce pan, żeby nas niedźwiedzie pożarły?	Więc ironia?... Czy... czy zasłużyłam na nią u pana?	Hmm, drogi panie Morrel przykro mi, że narobiłem tyle zamieszania u państwa.	Niech cię Pan Jezus błogosławi. Tyle ci rzekę.	Pomóż mi, wielki Boże! Oświeć mnie, bym z nim mówił, jak trzeba! Naucz jak przytrzymać jego rozsądek, który ulata!	A jaką śmierć przeznacza pan mnie, panie Marek?	Ach, Boże... droga Madziu...	Belka się załamie.	Czy sądzisz, że ten szpikulec odwróci się w dłoni człowieka i zabije go? Thuu opowiadał, że w tym kolcu siedzi śmierć.	Dokąd? dokąd?	Dziwna rzecz! Przecież panna Billewiczówna dorównywa tamtej urodą, ale taka w niej powaga i nieprzystępność, jakby w jakowej ksieniksieni w starożytnym Rzymie dziewicza kapłanka strzegąca świętego ognia w świątyni Westy, otoczona wielkim szacunkiem i nietykalna., drugie	Ile lat miał?	No i czego ci jeszcze brakuje? Twoje marzenie się ziściło.	Pani mi ubliża wyglądał dumnie i przekonywająco.	Widział się już pan z moją matką?	Więc w porządku. Wybornie A teraz, jak się przedstawia plan aparatury do wyrobu tego lepszego kauczuku?	A gdzie ono jest?	A właśnie, że zrobię.	Aktorem chcesz być	Awantura z Barskim.	Burzę w kwietniu!	Czyli wrócę o ósmej	Cóż ci powiedziała?	Dlaczego?... Za te pieniądze, które wam dajemy, moglibyście za Bugiem kupić całą włókę.	Dobra, dobra Idź.	Ha! niechże wraca.	Jest tu niedaleko.	Kochasz Julję i cierpisz dla niej.	Kto był twym ojcem?	Ludzie! Boso toto idzie...	Mszczuju mój zapytał.	Niech pan patrzy.	Niechże se też jaśnie państwo samo idzie...	Niewinny!... Kto z nas jest niewinny w ziemi niewoli? Oto spojrzyj	Nikogo prócz kupców.	O jakim koncercie?...	Och zatem pan de La Baudraye zachował nadzieję?...	Owszem. Musieli przecież chorować.	Pani Latter wróci za parę dni	Pewni jesteście?	Powinien pan pannie Ricie ofiarować jego portret.	Pssst!	Rozkaz, wasza królewska mości.	Rzekłem!	Słowo ci dał...	Tak, proszę pana.	Tak, warto	Więc bardzo chcesz spróbować?	Wy nam życzycie?... Prawda?	Znasz go pan?...	Średnio kiedyś grałem nieźle.
Tak ma być że tych ludzi, co przy kolebce, nasi pachołkowie powiążą, wy, stryjku, chycicie starego Zygfryda, a ja na Arnolda uderzę.	A wy czego?	Co? Tysiąc dwieście? No, więc ja panu dam tysiąc pięćset.	No dobrze, Aziu, uspokój się. Nie jest jeszcze tak źle, jak myślisz.	No! Przecie myślałem także, iż wiedział książę wojewoda, kogo z poufną misją wysłać. Skorzystam i ja z ciebie, bo ci dam kilka listów do różnych znacznych osób i do samego króla szwedzkiego. Ale cóżeś to tak zbrojny jak do bitwy?	No, no Nie przesadzajmy...	No, tak Kobiety liczą czas od swojego wesela. Czyż przedtem pani nie żyła?	Ty skąd jesteś, obywatelu?	Ty? Zwyczajnie	Wyleli Alles ist weg, alles ist wegalles ist weg (niem.)	oto umrzeć chce, z szczęścia umrzeć pragnie. O, ludzie wyżsi wy, nie czujecież nic? Potajemnie woń tu bije,	...więc od jutra. Pan zaczyna, myślę.	A co?	A cóż mi pan przynosisz? może pan czego żąda? potrzeba mu czego? grozi jakie niebezpieczeństwo?	A ja ci mówię, dobrodzieju mój kochany, że nie zdrajca, tylko człowiek dalej widzący niż rurę swojej strzelby. On przecież uratował Węgry.	A ona uwierzy?	A pan, panie szanowny, też musisz być poinformowany, że owa kubita, czyli panna Arletka, to ma swojego narzeczonego, co bardzo nie lubi, jak mu kto w jego sprawy nos wsadza.	A ślub o której porze?	Ale kiedyż się to stało? odezwała się głośno...	Ale się zerwał z łańcucha.	Ale to przecież prawda!	Czy czynisz mnie tchórzem, panie Wrzeszczowicz?	Cóż panu powiem? rzekł biuralista: w tej chwili są ogromne wypłaty, od których kredyt domu zależy. Z zagranicy chybiły nam wpływy; bank holenderski, który wczoraj miał nadesłać, milczy; tymczasem nas tu napierają. Niepodobieństwo...	Dałem ci słowo, że cię nie zabiję, choć mógłbym powiesić cię na pierwszej lepszej gałęzi. Musisz mi odpowiedzieć na pytanie: Czy dam radę zakraść się niepostrzeżenie do pałacu gubernatora?	Gotów jestem to uczynić lecz chciałbym być jeszcze pewnym jednej rzeczy?	Hm, na drodze do Bajonny.	I co?	I ja jej nie znam. Słyszę, że są to ludzie bogaci, dorobkiewicze, a pani dba o wychowanie córek. Rozumie się, że gdyby ci tam było źle, znajdziemy inne miejsce, a może nawet u mnie otworzy się jaka posada...	Ich? Opiekunami waćpanny dziaduś uczynił? Wszystką szlachtę laudańską?...	Ja tylko chciałem powiedzieć, że Mistrz zapewne radby mieć tę dużą głowę kapusty! Rok temu, kiedyśmy przejeżdżali koło jego domu i ogrodu, gdzie zupełnie taka sama rośnie kapusta, matka mówiła mi, że jeżeli zechcę być Mistrzem, to mnie odda do niego do terminu, gdzie za każdą razą jak będzie miała być na obiad kapusta, każą ściąć toporkiem główkę tej kapusty w tem samem miejscu, gdzie ją poprzednio nożykiem naznaczy.	Jak to, więc pan sądzi?...	Jaki?	Jakież to nowiny?	Jakże to? Myślałem, że pan prędzej jest jakimś tam królem kolei żelaznych. Tak mi opowiadał Harvey, gdy... gdym jeszcze mylił się w sądach.	Jednego dnia szwagier mój, który, przez troskliwość o brata...	Jednym słowem dobrze nie jest, ale nie trzeba tracić nadziei, jak mawiał Cygan Janeczek w Pilźnie, kiedy w roku 1879 zakładali mu stryczek na szyję za podwójne morderstwo. A miał rację, bo trzeba było odprowadzić go spod szubienicy z powrotem do więzienia, jako że akurat tego dnia najjaśniejszy pan miał urodziny i nie można było nikogo wieszać. Więc go powiesili dopiero nazajutrz, gdy już było po urodzinach, i miał chłopisko takie osobliwe szczęście, że następnego dnia po powieszeniu go przyszło ułaskawienie i miał być wznowiony proces, bo wszystko wskazywało na to, że to zrobił jakiś inny Janeczek. Więc go musieli wykopać z grobu na cmentarzu więziennym, zrehabilitować i przewieźć na katolicki cmentarz, po czym dopiero pokazało się, że Janeczek jest ewangelik, więc go przenieśli na cmentarz ewangelicki, a potem...	Jestem absolutnie pewna. Tak pewna, że... Widzi pan ten klucz? Nawet zostawię go po pańskiej stronie.	Juści, śmigajmy; a nowe ciżmy? Takeśmy ich strzegli tu idący, skakaliśmy po kamieniach niczem pchły.	Król daleko JW. pani	Który w dodatku sam garnie się do mnie Bystry człowiek! on to pojmuje, że więcej zrobi i lepszą zyska reputację pomagając dźwigać się dawnemu rodowi, aniżeli gdyby sam wyrywał się naprzód. Bardzo rozumny człowiek Choć chwilowo zdobył sobie księcia i całą arystokrację, mnie jednak okazuje najwięcej przywiązania. I nie będzie tego żałował, gdy odzyskam stanowisko...	Któż im o mnie powiedział?	Mało to dziewczyn! A dyć w każden czwartek ino wypatrują po wsi, czy swaty od was nie idą do której...	Mnie te nazwy ani pachną, ani śmierdzą...	Morrel? Morrel? A któż to taki?...	Może byście nas podwieźli krzynę? Od Krakowa piechotą idziemy, tak nogi bolą...	Możemy jechać?	Myśli pan, że Chartres jest za Dreyfusem?	Mów dalej.	Nic, nic, moje dziecko, Ale widzisz, jabym chciała wiedziéć... czy to prawda.	Nie był jeszcze dzisiaj u nas, ale jak się dowie, zabolą go odciski; jest czuły na straty.	Nie godzi się, mówisz, świętymi paciorkami bić? Nieprawda! Palma w kwietnia niedzielę też święta, a przecie nią biją! Ha! To był dawniej pogański różaniec i do Supankazego należał, alem mu go pod Zbarażem wydarł, a potem nuncjusz apostolski go poświęcił. Patrz, sandałsandał	Nie jestem eks-królowi przyjacielem ale gdyby mnie kto podobną propozycję uczynił, kazałbym go bez sądu pod murem postawić, a sześciu muszkieterów naprzeciw.	Nie kłóćcie się. Ja wam ręczę, że dojdziemy do porozumienia.	Nie umiem grać Tworzę tylko i dyryguję.	Nie wiem.	Nie, Jakubie! Niepotrzebnie dręczysz się takimi urojeniami! Hanna nie jest bynajmniej podobna do większości dziewcząt, które marzą o rozkoszach... Nie, nie! Pojmuje ona dobrze, jakie czeka ją tutaj zadanie. Zaufaj jej tylko, a z pewnością nie przeliczysz się, ręczę ci za to.	Niech Karolka zaczeka Tak nie można. Oczywiście, skoro moja wina, to i moja odpowiedzialność. Oczywiście. Tylko, niech Karolka do żadnych bab nie chodzi. Karolka jest katoliczka, a Kościół tego zabrania. To jest wielki grzech...	Niech i tak będzie, zostawię ci te pieniądze, wyjeżdżając jutro do Auteuil.	Niech ostrzą, ale mnie z nich nie ukąsi żaden. Powrócę ja do swoich, powrócę... a tam ojciec albo matka narzeczonego mi dadzą takiego, jaki mi należy, co będzie siedział na wysokim grodzie i panował nad wielkim krajem.	Nu, ta czego się tu było siepaćsiepać (gw.)	Obaczym!	Ojciec, Interes, Szaleniec	Oni wiedzą, a ja nic!...	Otóż o ile chcę napoić winem moich wiernych ludzi w Sacca, chcę zalać wodą mieszkańców Parmy; tego samego wieczora, kiedy zamek będzie iluminowany, weź najlepszego konia z mojej stajni, pędź do pałacu w Parmie i otwieraj zbiornik.	Otóż, widzi pani, ona go tak zasłania, że go prawie nie widać, a co gorzej, to i ona go nie widzi, tymczasem jest to najpoczciwszy w świecie chłopiec, ogromnie dobrze wychowany, niesłychanie delikatny, bardzo bogaty i wcale nie głupi, a w dodatku kocha ją do szaleństwa.	Plecie, plecie jak na mękach!	Poczekaj, to się dopiero zacznie.	Podpisałeś traktat, i to na korzystnych warunkach. Winszuję	Przez cóż się go wywiera?	Przydać by się przydało, bo to i kożuch zlatuje ze mnie, i buciska też, a i kapot jaki kupiłbym... już jak ten dziadak jaki jest człowiek, że nawet do kościoła iść, to ino do kruchty... bo jakże mi przed ołtarz w takim obleczeniu...	Przyszedłem ci powiedzieć, że wkrótce wychodzę. Dzisiaj sobota, zebranie u Kurowskiego.	Sam go wam przyprowadzę	Sam łżesz!	Swój.	Szpetnie mówisz, okropnie!	Sądzę że się niém i księżna Teschen łudziła, że się go i piękna Aurora spodziewała; lecz naszéj zacnéj, dobréj królowéj Bóg życia przedłuży, a śliczna rycerka pójdzie za innemi.	Tak	Tak właśnie...	Tak, słyszałem.	Tak... dobrze Każcie samolot wtoczyć z powrotem do hangaru; pojadę później.	Temu czoło poczernieje jak od sadzy...	Ten chłop jest skończonym idiotą Kto słyszał, żeby się przebierać na grobli stawu w mundur jakiegoś rosyjskiego jeńca, czy diabli wiedzą kogo, dostać się do aresztu i do szeregów jeńców rosyjskich! Taka rzecz może się zdarzyć tylko idiocie.	To nic nie znaczy, Belu!... Mają pieniądze i duży kredyt, a to główna rzecz	To prawda. Tak samo umierała i Chrystyna błogosławioną śmiercią.	To się pewno pokochają.	To zależy.	W istocie, ale czyż nie mam mego przyrządu Rouquayrola, który w potrzebie może mi go dostarczyć. Dość na to osobnej rurki. Zresztą, panie Aronnax, sam się przekonasz, że na podmorskich łowach niewiele wychodzi kul i powietrza.	Wciąż sprawiacie takie wrażenie, jak byście chcieli przy­byszowi stamtąd, z Zachodu, dać do zrozumienia, że w porównaniu z wami jest mało doświadczonym, głupiutkim dzieckiem. Czy nie tak?	Widziałem ich nieżywych w Niedzborzu.	Więc dopiero na pokładzie włożyłeś list do pugilaresu, a gdzie miałeś list, gdy wracałeś z Portoferraio na pokład?	Więc kto?... Rządca... może krawiec?...	Więc tembardziej...	Wszystko wiem... Zaraz ci powiem... Poczekaj chwileczkę, to ci powiem... Joasiu!	Wszędzie, czuję jakby okropne skurcze.	Z czego pan wnioskuje, że się boi?	Z tak wysokiego gniazda Jeziorkowska się znowu nie wywodzi, ale jeśli waćpan życzysz posłuchać... bo my tam w naszych stronach każdego domu na palcach możemy wyliczyć koligacje... Owóż ona jest krewna: i Potockich, i Jazłowieckich, i Łaszczów. Widzi waćpan, to było tak...	Zapewne są i takie, które się bawią. Ja pracowałam i listopad wspominam równie mile jak kwietny maj.	Zapewne, słówko z ust szanownej pani... Jego Eminencja pewnie będzie miał dla niej życzliwe ucho.	Zna pani dramat jeden... stary?... Pyta się w nim tak kasztelanowa schylonego u nóg swych pazika...	Że będą mieli tylko to, na co zasłużyli.
Na wszystko, rozumiem, ale chyba nie na to, ażeby przekręcano myśli pani. Przed chwilą była u mnie osoba, z którą pani na górze rozmawiała o samodzielności kobiet...	Głupia babo, czego się złościsz? Kto ci mówi, że nasz Mendel nie jest udanym dzieckiem? Co się tyczy śpiewania, to jest to dar od Boga.	Myślę sobie, czy to nie są ci sami, co mają zamek w Guermantes o dziesięć mil od Combray; w takim razie, to musi być też krewny ich kuzynki z Algieru. Chciałam o tym pogwarzyć z ich kamerdynerem. Jakże to jemu się mówi? a, prawda, Dominik go tytułują On mógłby mi powiedzieć, ale to cały wielki pan, nadęta sztuka, myślałby kto, że mu ucięto język, albo że go nie nauczono mówić. Nawet człowiekowi nie odkaże, kiedy do niego gadać Ale kiedy ja wiem, co się gotuje w moim garnku, nie zaglądam do cudzych. W każdym bądź razie, wszystko to nie jest po bożemu. A potem, abo to jest dzielny człowiek w Combray Powiadają też, że kradnie jak ta sroka, ale nie trzeba zawsze wierzyć temu, co ludzie gadają. Tutaj każdy pracujący wylatuje, a wszystko przez odźwiernych, bo one są zazdrosne i kotłują głowę księżnej. Ale można powiedzieć że ten Dominik to czyste drabisko, a jego Dominiczka nie więcej warta od niego	A bo to nie wrócicie do zmroku?...	A tak, Polka, to uosobione głupoty, fałszu, kaprysów, złych instynktów, to...	A te moje, co się im już dawno pomarło, a te powinowate i znajome. Prawdę mówię, paniczku, przychodzą... A kiedyś to przyszła do mnie Panienka i powiedapowieda (gw.) mnie. po głowie i rzekła: „Nie bój się, sieroto, gospodynią se będziesz pierwszą na niebieskim dworze, panią se będziesz, dziedziczką...”	Ach, po co ja ci to powiedziałam...	Cóż to za listy, którymi ten gruby ksiądz tak wymachuje przed pułkownikiem? Stań za ogierem, jak gdybyś przyglądał się uździenicy!	Dobrze, ale ja już od kilku dni nie poznaję pani. Wystawa dziwnie na panią działa.	Dziękuję ci! Jak miło musi być mieć pieniądze na drobne wydatki! Będzie to dla mnie wielka uczta, bo w tym tygodniu nawet nie skosztowałam cytrynki. Przykro mi było przyjmować, nie mogąc się odwdzięczyć, a doprawdy, że już mi tęskno.	Dziękuję za rezolucję waszmościów, a usługi przyjmuję. Wiem, iż żołnierz słuchać musi, i jeślim po waściów posyłał, to dlatego, żem o zakazie nie wiedział. Niejedną odtąd złą i dobrą chwilę z sobą przeżyjemy, ale spodziewam się także, iż waszmościowie radzi będziecie z nowej służby.	Jest to rzeczywiście manometr. Gdy wprowadzę go w związek z wodą, której wskazuje ciśnienie zewnętrzne, pokazuje mi tym samym głębokość, w jakiej się mój statek znajduje.	Kiedyś, kiedy byłem jeszcze bardzo młody i niedoświadczony, pokochałem pewną dziewczynę. Pokochałem ją tak bardzo, że gdyby zażądała ode mnie dokonania najstraszniejszego czynu, zrobiłbym to bez wahania. Powiedziałaś, że posądzasz mnie o niejeden romans w owych czasach, gdyśmy jeszcze nie byli razem. Otóż jest to niesłuszne. Przeżyłem tylko jeden romans, który w dodatku nie był romansem. Gdy szukam w myśli stosownej nazwy dla niego, przychodzi mi słowo „farsa”, „dramat”, „tragedia”, „komedia pomyłek”, co chcesz, tylko nie romans. Wspominałem ci niedawno, że pewne nad wyraz przykre sprawy odezwały się teraz. Użyłem wyrażenia zbyt łagodnego. Nie były to przykre sprawy, lecz wręcz przybijające. Teraz, gdy zarysowują się przede mną dwie wyraźne alternatywydwie (...) alternatywy	Kochanie, to by nie przeszło. Wszyscy sławni tenorzy są strasznie grubi.	Może najwięksi ludzie mogli sobie na to pozwolić, ale jeśli zaczniemy to robić my, jakieś marne wyrzutki ginącego świata, to na pewno nie staniemy się przez to największymi ludźmi dzisiejszych czasów.	Na cóż to wam?	Naprawdę taki, co to książki pisze!... Ale on na pobożnego wcale nie wygląda...	Nie! Właśnie pani nam mówiła, że gdyby pan redaktor prosto z kolei przyszedł, to niech poczeka w salonie, bo pani przed szperą wróci.	No to idź. A wiedz i to, iż Antoni ją jak rodzoną kocha. Jakże to?... Jego nieszczęście spotkało, a ja mu tymczasem mam chleba i dachu żałować dla tej dziewczyny?... Boga się bój, Zonia. Idź... idź.	Po to, ażebyś za niego wyszła.	Szczególnie to ostatnie	Są blisko Listy z Węgier przynoszą groźne wieści. Coraz to jakiś książę rusiński zjawia się tam, błagając o ratunek albo przynajmniej o schronienie... Dwór mego ojca jest pełen takich wygnańców, którzy straszne rzeczy opowiadają...	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	Tak właśnie mylę się może, prawdopodobnie nawet się mylę, lecz osobiście odnoszę wrażenie, że strach mej rodziny przed tym, że mąż potrzebował wciąż pieniężnych zasiłków, stworzył przepaść pomiędzy rodziną moją a panem Micawberem. Przypuszczam przypuszczam, że niektórzy członkowie rodziny mojej bali się, aby mąż mój nie wymagał od nich ich nazwiska. Nie mówię tu o zapraszaniu na chrzestnych rodziców, lecz o podpisach i poręczycielstwie.	Tego nie wie. A co do Oksfordu, to sam powiedziałem, że uczyłem się tam. Tak wypadło z rozmowy.	To trudno! Gdy się ma tak blisko piękną rączkę, same usta do niej biegną!	To święta... W ramki ją oprawić, lampką z LoretuLoret z daleka...	Widzę że się spodziéwasz, w miejscu tych lalek woskowych i fałszów, czegoś żywszego i prawdziwszego. Naiwny jesteś, kochany hrabio! Z historyą dzieją się rzeczy dziwne. Każdy wiek nową tworzy ad usum delphini, dla wychowania na niéj pokoleń przyszłych. Każdy wiek zaprzysięga się, że miłuje prawdę, że tylko jéj szuka, a operacyą kończy się na tém, iż lalki woskowe się topią, wosk oczyszcza nieco, doléwa się farb nowych i lepią się... ideały nowe, do miary swych twórców przykrojone. A wszystko to pod hasłem prawdy i w jéj imię! Kilka imion, dat kilka służy za wątek, a każde pokolenie snuje na nim wzory, wedle smaku swego.	Wiesz to na jedno wychodzi, czy powiesz: wykorzystanie energii atomowej, czy też: spalenie materii. Albo rozbicie materii. Można powiedzieć i tak, i tak.	Wróci, wygłodzi się, to wróci, nie bój się, Józia Nie bucz, głupia! Wyporządź tamtą stronę, Roch będą mieli mieszkanie. Zawołaj Jagustynki, to ci pomoże... i zajmij się gospodarstwem, gospodynią teraz jesteś, na twojej głowie wszystko... no nie bucz, nie...	Znikąd nie biorę żadnych porównań Niech mnie Bóg broni, żebym ja miał kogoś do kogoś porównywać! Pan gospodarz mnie zna. No, powiedz sam, że nigdy nikogo do nikogo nie przyrównywałem. Tylko że nie chciałbym być w skórze tej wdowy po arcyksięciu. Co ona teraz zrobi? Dzieci sieroty, dobra na Konopiszcie bez pana. A wydawać się znowu za jakiego nowego arcyksięcia?... Co by z tego miała? Pojechałaby z nim znowu do Sarajewa i zostałaby wdową po raz drugi. We Zliviu koło Hlubokiej był przed laty gajowy, a miał takie obrzydliwe nazwisko Kurdupel. Kłusownicy go zastrzelili, a została po nim wdowa z dwojgiem dzieci i po roku wyszła znowu za gajowego Pepika Szevtoviaka z Mydlovarów. I tego zastrzelili także. Wyszła za mąż po raz trzeci i znowu za gajowego, mówiąc sobie: „Do trzech razy sztuka. Jeśli i to się nie uda, to już nie wiem, co zrobię”. Rzecz prosta, że i tego zastrzelili, a ona tymczasem miała z tymi gajowymi już sześcioro dzieci. Była nawet w kancelarii księcia pana w Hlubokiej i skarżyła się na swoje utrapienie z tymi gajowymi. Więc jej nastręczyli dozorcę stawów, Jaresza, spod Rażickiej Baszty. I powiedzcie państwo: utopili jej chłopa przy połowie ryb, a miała z nim dwoje dzieci! Potem wydała się za trzebiciela nierogacizny z Vodnian, a ten pewnej nocy trzepnął ją siekierą i dobrowolnie poszedł się oskarżyć. Gdy go potem z wyroku sądu okręgowego w Pisku wieszali, ugryzł księdza w nos, powiedział, że niczego nie żałuje, a do tego powiedział jeszcze coś bardzo brzydkiego o najjaśniejszym panu.	A hrabia Artur? przerwała ośmielając się, choć rumieniec okrył jej twarz.	A mówili w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	A pani wątpi?	A potem?	A „Robotnik” wychodzi? Sprzedają na ulicy, jak dawniej?	Ach, niech pan rozkazuje, a wykonam wszystko, co zechcesz.	Ale przecież, wśród tylu ogólnych niebezpieczeństw musiałeś pan kiedyś spotkać się z jakim szczególniejszém, tylko osobie pana zagrażającém i właśnie tego rodzaju opowieść byłaby w ustach pana niezmiernie ciekawą.	Ależ trzeba przejść przez pokój służącego	Ani nawet dla was, N. Panie. Jeśli ci się podoba, rzucam służbę.	Bo już piąta, kochanie, a mieliśmy jeść obiad o czwartej.	Buba spodziewam się, że nie wyzwałeś pana Józefa na udeptaną ziemię.	Byłem...	Chcesz ściągnąć na nas wszystkich złą kulę? Co robisz?	Cobym zrobił? Zostałbym!	Czarownik on, ale ne zderżytne zderżyt (z ukr.)	Cóż można zrobić dla tego życia, dla współżycia ludzi raczej? Wiesz o tym, że miałem ja władzę, jak może nikt inny...	Dajcież panowie pokój, bo ja spać nie mogę	Dla chorej krowy wrona, bramin dla chorego człeka!	Dobry wieczór Z tej okazji daj pan większe piwo, panie Malinowski.	Dzień dobry, Benedetto	Gadaj.	Gdzie tam, miłościwy panie! Chciałem, co prawda, Bóg widzi, chciałem... Ale stare grzechy człowieka ścigają. Naprzód mi w Upicie żołnierzy poszarpano, za com miasto z dymem puścił...	I pomyśl! Wychodzi za mąż za Turskiego!	I zostawia nas pan bez opieki przed jego nudzeniem	Jak ryba	Jakiego roku?	Już ci powiedziałem, że wzdragam się na myśl o morderstwie.	Mądrość wykrzyknęła Una.	Na pewno.	Nawzajem, nawzajem ale venite, apotemusvenite, apotemus (łac.)	Nic mnie na miejscu nie trzyma.	Nie ma słońca!	Nie wiem, proszę pana	Nie śpisz jeszcze?	Nie, nie! Nic już jeść nie mogę, żyję oczekiwaniem, bo dziś lub jutro umrę...	Nie, nie! Tylko nie odchodź! Na samą myśl, że znowu znikniesz	Niech żyje! Nasz starosta upicki niech żyje! niech żyje!	Niechże go zaraz opatrzy, potem na łoże go przenieść, a ja pójdę tę nieszczęsną pannę pocieszyć.	Nieważne, jest po mojej stronie i masz go puścić!	No dobrze, nie odkładaj tego za długo Prędko się zestarzejesz	No wiem co prawda, że starzec bardzo pana lubi...	No, Magdzię... Nie ma o czym gadać!...	No, więc jak? załatwione?	No... z odczytem.	Oddaj. Każę ich na pal powbijać.	Ojczym nie jest obcym. Wreszcie on ma rodzinę, a ja jestem kawalerem.	Oto jest właśnie ten zuchwały chłopak, który sam innych karze a jak na teraz mam nadzieję, że ten, którego ukarać powinien, nie wymknie mu się, jak za pierwszym razem.	Pacenko przyjechał!	Pewno obiady domowe!	Pierwszego mi starczy	Pierwszy.	Pospólstwo jak jęczmień na polu, idzie za wiatrem	Pozwól, że ci przedstawię młodego bankiera, pana du Tillet, człowieka godnego ciebie. Umiał sobie w krótkim przeciągu czasu zdobyć ładne stanowisko.	Prawieście odgadli myślałem czy msza którą ułożyłem dawno Sulla morte d’un eroe, przypadnie dla naszego pana. Muzyk jestem i wszystko u mnie, nawet żal w muzykę się obraca.	Sam z siebie	Siadajcie se pod chałupą wokół. obiadu.	Straszny! Ale takie natury zwyciężają, chociaż... po największych zwycięstwach następuje... Waterloobitwa pod Waterloo (18 czerwca 1815)	Szczury.	Tak właśnie tak właśnie. Ożenił się z młodą i posażną dziedziczką w naszej okolicy. Biedaczka!... I ta ciągła praca umysłowa nie męczy pana?	Tak... nareszcie się pokazała...	Tego potrzeba nam dzisiaj Jeśli zawsze będzie się pan cieszył poparciem pani de Senonches, może pan na mnie liczyć	Teraz? Po dwa tysiączki.	Ty go, powiedzmy, sprowadzisz tu. Facet będzie zwiedzał, oglądał, a w pewnym momencie powiesz mu z miejsca: Szanowny panie, tu, za temi oto drzwiami jest człowiek godny zaufania, człowiek, za którego osobiście ręczę. Ma on do pana interes.	W takich razach ja tatkę mogę wyręczać	Wezwij na pomoc Boga, miłość Józefa i tej opiekunki, która cię wychowała. Może i moją, jeżeli w twym sercu tę łaskę znajdę. Nakaż milczenie swemu sercu... Czas zagoi tę ranę, którą ja ci teraz zadaję... Córeczko moja, córeczko moja miła! Najdroższa! Najdroższa!...	Wszystko! ale mnie aż strach, gdy pomyślę o jutrzejszej uroczystości!	Wyście ludzie tu święci i świętością zajęci a ja wśród was czuję się obcym i ledwie nie wstydam oziębłości mojej.	Zbytek łaski, mości dobrodzieju.	Zdołamy zakraść się tam dzisiejszej nocy?
Niechże mnie Bóg broni, abym tego kawalera miał o złą intencję lub o kłamstwo posądzać, ale te nowiny, które przyniósł, tak mi się wydają nieprawdopodobne, iż za słuszną rzecz uznałem, abyśmy je razem zbadali. W najszczerszej chęci mógł się ów kawaler omylić albo źle słyszeć, albo źle wyrozumieć, albo umyślnie w błąd przez jakowych heretyków być wprowadzonym. Przestrachem serca nasze napełnić, popłoch w świętym miejscu wywołać, nabożeństwu przeszkodzić to dla nich radość niezmierna, której by pewnie żaden sobie w złośliwości swej odmówić nie chciał.	Bo twój polski narzeczony jakby się kwasu napił, a trzeba przecie, aby na weselu komuś wesoło było. Ja za wszystkich nie starczę.	E! do stu diabłów, skończmyż raz, mości gospodarzu powiedz wasan prędzej, co masz na wieczerzę i nie nudź mnie dłużej.	Ja nie żądam tego, chcę być wolną od widzenia tego człowieka.	Możecie torturować mnie aż do pozbawienia życia nie wymusicie ani jednego słowa niezgodnego z prawdą.	Możliwe, że obiło mi się to o uszy Możliwe jednak, że w owym okresie nie byłem w Anglii. Interesy bawełniane zmuszały mnie nieraz do dłuższych wyjazdów.	Stałem naprzeciw województwa; miałem sprawę... mniejsza z tym jaką, chciałem tylko powiedzieć, żem nic wspólnego nie miał z zajściami. Patrzę cztery kompanie, w heł­mach wszyscy. Lubię jak wojsko maszeruje, na defi­ladach zawsze bywam, dreszcz jakiś czuję, kiedy walą o bruk podkute grubo buty. A gdy zagrają	To nie byłoby zbyt trudne, gdybyś pan miał na to wielką ochotę.	Wczoraj była u mnie w sklepie, przerzuciła wszystko, nic nie kupiła i poszła, ale miałam czas się jej przyjrzeć, jest zupełnie brzydka	Nie chcę ja bynajmniej tej służbie ubliżyć ale takie służby bywają przemijające, będąc zaś poddanym naszego miłościwego pana, gdziekolwiek waszmość byś był, komukolwiek byś służył, nie możesz kogo innego za przyrodzonego zwierzchnika uważać.	Nie, nie, kiedy ja widzę, że pan się bardzo śpieszy...	Ponieważ widzę, że pan teraz bywa w świecie, niech mi pan zrobi tę przyjemność i odwiedzi mnie kiedy. Ale to dosyć skomplikowane Rzadko bywam w domu, musiałby pan napisać do mnie. Ale wolałbym to panu wytłumaczyć spokojniej. Wychodzę za chwilę. Czy zechce pan przejść ze mną kilka kroków? Nie zatrzymam pana długo.	A Tadek ma? To i ja chcę!	A ba! Czy przychodzą? Dobra ta noc, jeśli ich nie ma. A nie ma wojska, to są nasi. Wyjdą nasi, to wojsko.	A no, co słychać?... Sodoma i Gomora! Nie poznałaby pani ojca: zrobił się już podobno niemożliwym pedantem na służbie, a poza służbą chodzi na polowania, jeździ do sąsiadów, pogwizduje... ale tak schudł, tak zmizerniał, że go poznać nie można. Gryzie go zmartwienie, jak robak.	Albo się jemu szabla nie przyda? Słusznie pan Oskierko mówi: podrwiłeś głową, kawalerze. Pistoleciska też musiałeś mieć w olstrach?	Bez zapłaty nikomu nie dadzą, a ci powtarzam, że ani denaradenar	Boję się, żeby pana nie oszukano nie znasz pan jeszcze wybiegów księgarskich. O, mój biedny panie, narobisz sobie więcej kłopotu, niż ci się zdaje, mając na karku dwa tysiące egzemplarzy. Książka pana musi być doskonała, żeby miała pokup.	Cała bieda w tym, że nie we własnych, a w fabrycznych Gdzież u licha jest ta sprawa?... Przecie ojciec wyraźnie mi pisał, że znajduje się w kasie ogniotrwałej w gabinecie... Aha! Jest...	Co takiego, Różo? Proszę cię, nie bądźże tak tajemnicza.	Dobrze! Zostawcie wszystko mnie. Draby śpią, zda się, twardo, tak że z łatwością moglibyśmy ich pozabijać. A może lepiej, zdaniem pańskim, wziąć ich w niewolę?	Doprawdy... doprawdy, to bydlę i mnie w końcu nabawi strachu.	Hm! to nas i tyle nie będzie. Jak waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?	I nie dognały cię?	Ileż to razy mama czeka na ojca i nikt się temu nie dziwi!	Karma dla ptaków?! A nie mogę chociaż zostać marynarzem?	Konam, a skonać nie mogę. To znaczy, że od kwartału bankrutuję.	La! La! (nie, nie)	Mnie?!	Naturalnie Sama pomyśl: urodzona i nie urodzona, wychowana i nie wychowana, biedna i nie biedna... słowem, nie wiedzieć kto...	Ni, jutro pójdziemy po dyngusie, to obaczą. Jeszcze sztachetków brak kiele niego, żeby nie sfrunął.	Nie awanturujże się!...	Nie bądź mu jeno krzywa, a dla waćpanny wszystko on uczyni, bo mu twoje śliczności głęboko w serce zapadły. Już on tam chodzi i wzdycha...	Nie masz za grosz serca.	Nie, przykro. Dziękuję waszej królewskiej mości.	Nie.	O, to niepodobna! Ale ciekaw jestem, co to są za troski, których miłość szczera nie zdołałaby rozpędzić?	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	Pytałeś mnie o Sułkowskiego?	Tak jest; Pełski zobaczył ją przez ciekawość, a ona, jak wiesz, śliczna dziewczyna, to też rola podobała mu się. Pełski człek powszedni, arystokrata... jednem słowem, zero... ale... jeśli nie będzie zważał na posag...	Tak wiele mam się jeszcze przedtem nauczyć, że nie wydaje mi się odległy	Tak, tak, panie bracie ja sam to widziałem.	To ja, Ewunia.	Tu mieszkam ja, pani. Czym mogę służyć?	Wokulski, jestem pewny, że masz bielmo, i to nie na oczach, ale na mózgu...	Żeby nie wolno było mówić na tych zebraniach o żadnych interesach handlowych. Będzie trochę muzyki, bo spodziewam się, że o tem pomyśli pan Bigiel	A czym by?	A gdzie teraz jest twój tatuś?	A gdzież twój telegraf? Już mi mówiłeś o akustycznym telegrafie, zdaje mi się, gdym był w kąpieli zapomnienia.	A pan, panie Antoni, przepisałeś swój akt?	A toś zuch, mój chłopcze!	A więc odpowiem pani na to.	Ależ wszyscy tam idą, zdaje się, że to będzie urocze!	Bardzo mi na tym zależy.	Chcesz ze mną?...	Co ty wygadujesz?!	Czy wpuszcza pan panią Cin przynajmniej do ubikacji?	Cóż panią dziwi? Wezmę panią pod rękę, bo niezbyt dobrze widzę.	Cóż, kolego, jako syn marnotrawny powracacie na łono medycyny?	Dlaczego pani wychodzi za mąż za tego człowieka?	Dlaczego?	Dnia dobrego waszej miłości z serca życzę	Dotykanie.	Dziecko słucha.	Dziękuję za kazanie!	Gdzie? Tam, gdzie on od wieków bywał gdzie ojcowie, dziadowie i pradziady się nasze zwoływały. Tam nam też stanąć wszystkim i radzić.	Goły był?	Jak na człowieka, który myśli tylko o swoich szczepach i wyrębach, ma dryg	Jak się masz kapitanie? rzekła od niechcenia, i szepnęła synowi coś o Ordyńskim, gdyż książę podszedł ku niemu zaraz i zaprezentowany przez matkę, uprzejmie z nim zrobił znajomość. To go jednak zmięszało trochę, pokwaśniał spojrzawszy na Ordyńskiego: podano krzesła, rozmowa się na chwilę przerwała. Pan Zajączek w milczeniu swobodnie spoglądał na otaczających, usadowiwszy się za księciem na rogu prostego stołka, który mu lokaj podsunął.	Jaką modlitwę mam mówić, panie?	Już kilka razy przysypiał po kolacji	Kiej tak, uchwalmy prędko podatek i do domu!	My, panie naczelniku, założymy swoje pieniądze za Białopiotrowicza! My założym, zniesiem do grosza! Jego nam oddajcie!	No więc to jest sposób. Aresztuje się go, zrobi się rewizję, puści się o tym wzmiankę do gazet, a później faceta się przeprosi i wypuści.	No, i usłyszałem śpiew.	O, ty Judasie! Zbóju płatny... pięć dni na cię wyczekuję! Ani mi się rusz, bo łeb na dwoje rozwalę. No, chłopcy, wiązać go, a mocno!	Opowiedz mu, gdzie ona, a dam ci pół anny.	Ostatnie słowo! dasz dwieście?	Oto jest, przyniosłem ci.	Panie Widzę, że z panem muszę grać w otwarte karty... Więc powiem od razu...	Po całych dniach ona, nieboga, teraz jeno płacze i płacze...	Pójdziesz ze mną w ogród zamkowy.	Rozumiem.	Skąd by się wziął ten biały?	Słuchajcie, słuchajcie! on jest kochany i kocha jakże ty kochasz Beniaminie	Tak! Chodź prędko!	Takie jest prawo! musi umrzeć!	To jest bardzo prawdopodobne.	Ty, Katz, niedługo w sprawiedliwość boską przestaniesz wierzyć	Uważasz no wacpanna, jak ta pani Flora mizdrzy się do pana Schultza? Czy oni mają się k’sobiek’sobie (daw.)	Widzi pani, czasami obcy szpieg może być bardzo pożyteczny. Na przykład dzięki tej pani zdołaliśmy zlikwidować kilku wysoce niebezpiecznych jej wspólników i przeciwników. Właściwie została ona do Polski przysłana właśnie po to, by paraliżować akcję tych ostatnich.	Widziałem cię z nią przeszłej niedzieli, wyszedłeś z domów familijnych Kesslera i prowadziłeś ją nawet pod rękę.	Wiem. Werona jest takie miasto we Włoszech.	Zapewne ale szanując tkliwość serca królowej, musimy w polityce kierować się przede wszystkim rozumem i ostrożnością.	Zapewne.	Zaraz się przekonasz, mój panie. Schwytam tego człowieka tak, jak swego czasu chwytałem żararaki.	Zmienisz piękności w wady.	Znajdzie się coś innego	Zupełna racja Ale cóż zostanie, o mistrzu jedyny, gdy powalisz w gruz wszystkie zasady?	Ładna, bardzo ładna rezydencya Dużo cienia, dużo powietrza i dużo spokoju.
A co, cyganie braciszku, to i ją weź z sobą.	To jest co innego Ja ci przysięgam nie na kędziory Bakcha, ale na duszę ojca mego, że nigdy za dawnych czasów nie doznałem nawet przedsmaku takiego szczęścia, jakim oddycham dzisiaj. TęsknotaPrzeczucieAle tęsknię niezmiernie i co dziwniejsza, gdy jestem od Ligii daleko, zdaje mi się, że wisi nad nią jakieś niebezpieczeństwo. Nie wiem jakie i nie wiem, skąd by przyjść mogło, ale przeczuwam je tak, jak się przeczuwa burzę.	Ocknij ty się! Ty przecie nic nie myślisz, na twa­rzy widzę, że nic nie myślisz! Już masz na swej głupiej gę­bie idiotyczne piętno narzeczonego... Ty mi dzisiaj porządnie grać musisz! Ale to niepodobna, żeby taki zadowolony z siebie kretyn uczciwie coś zagrał... Idź do niej czy jak!?... Rób coś: porusz, porusz bebechy! Ty, gnuśne, tępe, narzeczone bydlę!	Szaniarski mówił, że ją Rucio traktuje jak żonę.	A ja, widzisz, wiem Zobacz, co tu napisane. Przeczytam ci: „Gdy tylko przybyłem do Barutu, spotkałem czterech Żydów z Babilonii. Z jednym nawiązałem rozmowę, znał hebrajski i nazywał się Mojżesz. Przekazał mi wiele prawdziwych informacji o rzece SambationSambation według tradycji żydowskiej ród wywodzący się od Symeona, jednego z synów patriarchy Jakuba (Izraela) i jego pierwszej żony Lei., który twierdził, że w jego rodzinnej miejscowości przebywają cztery plemiona, spośród których wymienił plemię Isoschorplemię Isoschor	Która wie o tem mniejwięcej tyle co pan. W każdym razie, jeżeli pańska żona bierze trional poto żeby zasnąć, widzi pan, że moja tego nie potrzebuje. No, Leontyno, porusz się, zdrętwiejesz: powiedz, czy ja sypiam po obiedzie? Co będziesz robiła po sześćdziesiątce, jeżeli już teraz śpisz jak stara! Utyjesz, upośledzasz sobie krążenie krwi. Nie słyszy nawet!	Dałby mu Bóg i szczęście wojenne odziedziczyć... Wielki to dla mnie honor, że mam zaciąg czynić, i zaraz się do tego wezmę... Ludzi wojennych tu nie brak, byle było za co ich na nogi postawić. A pieniędzy siła przywiozłeś?	Ależ oczywiście, że jej już nie kocha Dostałem od niego, już dawno temu, w tym przedmiocie list, do którego nie omieszkałem się nie zastosować, a który nie zostawia żadnych wątpliwości, co do jego uczuć, przynajmniej miłosnych, względem żony. No i co, widzicie, nie podziękowałyście mu za Asti	Nie było za co. Ledwie od ziemi odrosłaś, stałaś się użyteczną. Ze szkoły, po latach piętnastu, przyniosłaś patent, odbyłaś kurs handlowy w fabryce, praktykowałaś pół roku, jako dozorczyni w szpitalu. Nie myślałaś, czyniąc to, o karyerze dla siebie, boś wróciła do starego ojca i na fermie stałaś się Opatrznością.	Gadaj to pan innym baj baju, będziesz w raju. Czyż wam nie wyłożyłem o transmutacji elementów, i o bliskim powinowactwie, jakie zachodzi pomiędzy pieczonym a gotowanym, gotowanym a pieczonym? Och, och! Oto idzie. Pędzę się ukryć. Wszystkim nam teraz dogodzi. Widzę pod bocianim gniazdem tę wiedźmę Atropos, jak się czai ze swymi nożycami świeżo wyostrzonymi, gotując się, aby nam poucinać nitki życia. Ratunku! Oto jest: o jakaś ty straszna, i poczwarna! Potopiłaś ty już sporo innych, którzy nie mogą się tym pochwalić. O Jezu! Gdybyż choć wyrzucał z siebie winko dobre, białe, świeże, lube, rozkoszne, zamiast tej wody gorzkiej, cuchnącej, to byłoby jeszcze wcale do zniesienia: to by ostatecznie można ścierpieć, za przykładem owego milorda angielskiego, którego gdy skazanoowego milorda angielskiego, którego gdy skazano (...) i dano mu do wyboru rodzaj śmierci	Oho! Pan sobie pozwala na bezczelność Pan się ośmiela... Więc przemówię panu do słuchu. Nic tu z pana głosu nie przyjdzie. Nie potrzeba nam pana głosu. Potrzeba nam faktów dodał z opanowaną dzikością, mówiąc Verlocowi prosto w twarz.	Tak, tak. Mały statek pomalowany na czarno, bardzo ładny, bardzo ładny (très coquet). Nudne miasto (triste ville) Wysiadłem na brzeg żeby trochę nogi rozprostować, ale... Proszę pana, niech mi pani powie co tam właściwie (au juste) było na dnie tej sprawy? To ciekawe. Na przykład ten umarły, i tak dalej.	Jesteś pan bardzo pijany... Pan nie masz pojęcia, co to są za dzieci!... co to są za kochane, dobre dzieci! Ja się stamtąd nigdy wyrwać nie mogę...	Darmo bo to już milczeć buchnęło to słyszę po całem mieście jak z armaty, a wierszyki nawet chodzą już po rękach. Ci co je stworzyli sami roznieśli.	To jest właśnie największe nieszczęście, że ani przyczyny zrozumieć, ani symptomatów poznać dotąd nie mogłem. ChorobaJak piorun to na mnie nagle spadło... wczoraj w południe zdawało mi się, że ja jestem zdrów jak jedna ryba.	Bardzo mnie to cieszy, bo przyznam się szczerze, że milszego towarzystwa nie spotkałem jeszcze w życiu i serdecznie dziękuję za gościnność i proszę, nie zapominajcie o mnie, Maks Baum!...	Bardzo się grzecznie zachował, przysyłając ci kwiaty, prawda?	Czterdzieści tysięcy! Skąd ja wezmę tyle pieniędzy! Boże drogi! Nie mogę myśli zebrać. Ale nie ma czasu do stracenia która to?...	Czyś oszalał? Co się stało, pytam, że latasz konno od świtu zamiast z żoną siedzieć?	Jak Balcera miłuję, prawda A to im się pomysłów przebrało! Pogańskie zabawki, dzikie bestie ze siebie robić. I tyle tego! Chyba ze dwustu tych wilkołaków jedzie... Straszne sądy boskie!	Myślę, że byłoby dobrze powiedzieć o tym maszoperiom, gdy je spotkamy. Co-o? Jeżeli wiatr was kiedy pogna tym torem, a w okręcie zaczną się rozluźniać spojenia...	Nie bardzo mi się podoba.	Pomijając niektóre szczegóły w strojach kobiet, zwłaszcza tej czarnobrewej księżniczki Rumi, odnalazłem w języku Itonganów i w niektórych ich zwyczajach wyraźne ślady wpływów chilijskich. Kto wie, czy przed wiekami któryś z ich przodków nie przywędrował na samotną wyspę z kontynentu Południowej Ameryki? Co to za hałas!...	W domu ci będzie wygodniej A jakże się miewa miss Normann?	Winien jestem przed tobą, mój stryju, bardzo winien, czuję to sam i nie dziwię się, jeżeliś zwątpił o przywiązaniu mojem, które jednak...	Kochany panie jedna tylko Europa jest możliwa, Europa chrześcijańska. Wojny będą zawsze. Pokój nie jest z tego świata. Obyśmy odzyskać mogli męstwo i wiarę naszych przodków! Jako bojownik Kościoła wojującego wiem, że walka będzie trwała do końca świata. I błagam Boga, podobnie jak Ajaks u waszego starego Homera, by walczyć w świetle dziennym. Nie przeraża mnie ani liczba, ani zuchwałość naszych wrogów, lecz bezsilność i wahanie panujące w naszym własnym obozie. Kościół jest armią; smuci mnie, gdy widzę pustki i luki w jej froncie bojowym. Oburzam się, gdy widzę, jak niewierni wciskają się do jej szeregów i jak czciciele Złotego Cielca ofiarowują się na strażników sanktuarium. Ubolewam, patrząc na nawiązaną wkoło mnie walkę, walkę w ciemnościach sprzyjających nikczemnikom i zdrajcom. Niech się stanie wola boża! Pewien jestem ostatecznego triumfu, porażki zbrodni i błędów w dniu ostatnim, który będzie dniem sprawiedliwości i chwały!	Przykro mi bardzo mówić o tych rzeczach, zwłaszcza wobec was, panie, którzy jesteście tak blisko z nim spokrewnieni. Wybaczcie mi, jeśli was w czym dotknę, ale czy nie wydaje wam się osobliwe, że obłęd ten tak zupełnie zmienił jego ruchy i zachowanie?	Nabiera się przecież przyjaźni i przywiązania dla człowieka, z którym choć czas jakiś przeżyło się szczęśliwie. Zresztą, dzieci!... Mój kuzynie, jeżeli ożenisz się kiedy i zostaniesz ojcem, zrozumiesz, jaki to węzeł!	A to... to gospodarz czegoś krzyczą!	A więc życzy pan sobie szpica bez zębów? Wiem o takim szpicu. Ma go pewien właściciel gospody w Dejvicach.	Abo ja wiem! Ale słuchaj cóż mam mu powiedzieć? On się wścieka ze złości.	Ale jeżeli oni nie dadzą faraonowi pieniędzy, za pogrzeb nic nie dostaniemy...	Ależ to Żydówka!...	Bo karczmarz poszedł do komory a my podróżni jako i wasza mość.	Co wam jest? Czy złodziej? Czy przywidzenie jakie?	Czy to od króla ten dar pochodzi?	Dorian Gray się zaręczył	Dziękuję, obejdzie się	Jak to?	Jakież to straszne!	Lecherenne, nie zadawał sobie nawet pracy ukrywania swych uczuć dla was; przyjmowaliście zakochanego w méj niebytności, codziennie, siadywał wieczory całe, widywano go...	Miałem ja je w sobie.	Muszę się śpieszyć, bo trzeba korespondencje ekspedjować na osobowy.	Mylę się?	Mój Boże A czy koniecznie musi to pan załatwić? Czy pańskie biuro nie może tam wysłać kogoś innego?	Najwyższa rada poleciła mi na krok nie odstępować waszej dostojności.	Nie Ty żyć będziesz, boś wyszedł myślą poza nas. Musisz znieść swą własną myśl.	Nie! Jadę do Rzymu.	Niech pan za żadną cenę nie mówi Horstowi, gdzie ja jestem i co ze sobą robię. Owszem, gdyby go można jakimś sposobem wyprowadzić w pole...	Och, nie zmęczę jej, to ostrodzioba!	Oczywiście. Jesteś przecież bogata i wolna, jak napisał pan Danglars. Według mnie, musisz opuścić Paryż, szczególnie po tym skandalu z małżeństwem Eugenii i po wyjeździe barona. Ludzie muszą koniecznie pomyśleć, że jesteś pani opuszczona i biedna. Nikt nie wybaczy żonie bankruta, która żyje w bogactwie i prowadzi otwarty dom. Trzeba tylko, abyś została jeszcze dwa tygodnie w Paryżu, powtarzając, że opuścił cię mąż i opowiadając przyjaciółkom, w jakich okolicznościach. Później wyprowadzisz się z pałacu, zostawisz tam całą swoją biżuterię, i zrzekniesz się dożywocia. Wtedy wszyscy będą głosić peany o twojej bezinteresowności. Wszyscy będą wiedzieli, że jesteś porzucona, i sądzili, żeś biedna	Ona mi nie obca! Wyście obce! Idźcie! Ja rozkazuję!	Owszem, najlepiej jest żartować, aby rzeczy nie brać zbyt tragicznie! I pomyśl! Namawiałaś mnie na romans ze swoim mężem! Ładna by była historia, gdyby to tak mnie było spotkało!	Panie jestem Krzeszowska, a ten pan jest moim mężem. Długi jego obchodzą mnie, ponieważ on zagarnął mój majątek, o który w tej chwili toczy się między nami proces...	Ponieważ są tu dziś wszyscy w wyjątkowych humorach Pani imienniczka ciszej się zachowuje...	Postawił tu latarnię, nie zatrzymując się wcale, i pobiegł.	Poznać go łatwo. Był to jednym słowem człowiek szerokiej duszy.	Tak, proszę mamusi. To ta najmłodsza. One już dawno tu ciągle patrzą, szepczą coś, a teraz piłką rzuciły.	Ten ci właśnie kazał was wołać.	To chyba sterlet	To już wreszcie chodźmy bo prawdę rzekłszy, vacuumvacuum (łac.)	To lepiej zupełnie nie leczyć!	To prawda!	W każdym razie przyznaj pan, że jeśli popełniłam grzech, to nawet jeśli był to tylko mój grzech, zostałam wczoraj za niego surowo ukarana.	Z czasem, gdyby się moje najgorętsze pragnienia spełnić miały może waćpana o przyjacielskie auxiliumauxilium (łac.)	A jak utoczyć wino ze ściany? I jak oliwę z sufitu?	A powinna byś już być jego żoną	Ależ wiem. Pani mówi o wielkim poecie.	Ałłach!	Beczkę węgrzyna sprowadził na saniach z Krakowa stary kutwa, słyszeliście?	Ciszej! Ciszej, księże Hieronimie!	Czy te owoce są chociaż smaczne?	Cóż, cóż?	Dlaczego ty nie staniesz wraz z nimi w szeregu, Willy?	Doprawdy! Od takiego szczęścia umrzeć można!	E, paniczu, nie wiem jak, lecz wiem, że koniec stamtąd przyjść musi	Gdzież jest bufet zapowiedziany w programie widowiska?	I owszem, niech ich pan rozdzieli Zobaczymy, czy Gillet ma rację.	Idź swoją drogą i ludzi nie zaczepiaj!	Już jest w trzeciej klasie.	Milcz! Moja rzecz... Kopią doły czy nie kopią	Mój panie panu jest koniecznie potrzebna zmiana powietrza. Tu jest zbyt duszno.	Na wieki wieków!	Nadało jéj go nieszczęście Przeszłość jéj bardzo smutna. Związana byłaz człowiekiem zwierzęco zepsutym... anioł z bydlęciem! Najpiękniejsze lata życia zeszły na męczeństwie, a gdy wyzwoloną została, nie wiem czy ma jeszcze siły rozpocząć życie nowe.	Naturalnie... najkrótszą drogą... Czy dotrę na śniadanie?	Nie drwij.	Nieporozumienia?...	Nigdy cię taką nie widziałem!	O, te twoje teorie o życiu, twoje teorie o miłości, twoje teorie o rozkoszy. W ogóle wszystkie twoje teorie, Henryku.	Szakale! szakale!	Są nietylko piękne, lecz wprost cudowne! Nauka i przemysł dokonały w tym dziale cudu prawdziwego...	Tak ma być, Krotonie	Tak, księciu flamandzkiemu.	Tego już nie wiem.	W istocie rozum masz tylko nim zanadto świdrujesz!	Widziałem go raz...	Wolno panu Ja zaś, jeżeli mnie gwałtem nie zmuszą, nie włożę tego za nic w świecie.	Za zdrowie majestatu: króla jegomości i królowej!	Że jestem zarozumiały?...	„Po cóż kłamać?”
Dlaczego traci ksiądz odwagę? Za wiele żądalibyśmy od Opatrzności, gdybyśmy chcieli, aby nasze zamiary powiodły się od razu. Czy ksiądz nie może zacząć od nowa, robić to, co do tej pory, w innym kierunku?	Ba! Jur z Borowiczek! Pewno, że kiedy ten się weźmie do czego, to tam nie ma już co poprawiać.	Oriano trzeba przynajmniej opowiadać prawdę i nie łykać jej połowę. Trzeba powiedzieć że ówczesna ambasadorowa angielska (niezła kobieta, ale trochę pomylona i specjalistka od takich gaf) wpadła na dość dziki koncept, aby nas zaprosić z prezydentem Republiki i jego żoną. Byliśmy (nawet Oriana) trochę zdziwieni, zwłaszcza że ambasadorowa dosyć miała z nami wspólnych znajomych, aby nas nie zapraszać właśnie na tak dziwne zebranie. Był tam jeden minister, który coś ukradł, wreszcie nie mówmy o tym, nie byliśmy uprzedzeni, wpadliśmy jak w pułapkę; trzeba zresztą uznać, że wszyscy ci ludzie byli bardzo grzeczni. Ale to już było zupełnie dosyć. Oriana, która nieczęsto robi mi ten zaszczyt, aby zasięgać mojej rady, uznała, iż powinna w ciągu tygodnia rzucić bilet w Pałacu Elizejskim. Gilbert posunął się może za daleko, widząc w tym plamę na nazwisku. Ale nie trzeba zapominać, że, poza wszelką polityką, pan Carnot, który zresztą wywiązywał się bardzo przyzwoicie ze swoich obowiązków, był wnukiem członka trybunału rewolucyjnego, który w ciągu jednego dnia posłał na śmierć jedenastu naszych.	Częściowo. Człowiek musiał strasznie chlać, żeby tam w ogóle wytrzymać, a wiesz, że na to kapitan jest czuły. Ile było szumu, kiedy niby jednego z tych potworów kopnąłem. No, kopnąłem i to z niezłym skutkiem, człowieku, aż mu grzbiet przetrąciłem. Żebyś widział, jak stary szalał. Zsiniał, złapał mnie za kark i byłby mnie wrzucił do wody, gdyby nie mat Gregory. Znasz go?	Moja przyjaciółko, po tym, co uczyniłaś, nie ma bohaterstwa do którego byś nie była zdolną.	Walczyć z Popielcem! Do wszystkich diabłów, ja nie jestem tak szalony i tak śmiały zarazem. Quid iurisquid iuris (łac.) konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż. się stąd! Pomykajmy. Z panem Bogiem, mospanie Popielcze. Polecam ci Kiełbaski, a nie zapomnij też o Kiszce podgardlanej.	Za pozwoleniem to się zaraz wyjaśni czuje urazę do pana starościca o lekkie słowo w żalu rzucone, gdyś się go zdał pomawiać o grę nieuczciwą. To dało powód do nieszczęsnej zemsty objętego wyrzutem podczaszyca Ordyńskiego. Tak lekko ludzi szacować nie godzi się, i to właśnie do poprawienia zostaje.	Ja... ja się obawiam, czy te wszystkie zaczynki nie są aby szkodliwe? Czy... czy nie zanosi się na to, że one mogą nam zabić chłopaka? W razie czego uchylam się od stawania za świadka w sądzie. Jakiegoż to domniemanego diabła wspomniała na końcu?	Zostawiłem w seminarium biednego chłopca, którego, jeśli się nie mylę, czeka srogie prześladowanie. Gdyby był po prostu zakonnikiem, już by się znalazł in pace. Dotąd ten młody człowiek zna jedynie łacinę i Pismo święte; ale możliwe jest, że kiedyś rozwinie wielkie talenty czy jako  kaznodzieja, czy jako pasterz dusz. Nie wiem, co będzie robił, ale jest w nim święty ogień, może zajść daleko. Zamierzałem go umieścić przy biskupie, gdybyśmy kiedy mieli na tym stanowisku człowieka podzielającego pański sposób patrzenia na ludzi i sprawy.	Nie szalej, proszę, nie szalej. Możesz mieć kochanków oficerów polskich, angielskich, australijskich, Murzynów. Możesz robić anatomię porównawczą członków różnych narodów, to nawet ciekawe. Niepodobna nigdzie znaleźć, ale nie to... nie to.	Czemu nie? Tylko czy to nie będzie człowiek zdolny przyjąć łapówkę od prefekta policji lub kogo innego, aby mnie szpiegować w moim domu? Oto jedyna wątpliwość.	Tak jest. Spotkał Skrzetuski w jednym monasterze ukrytego pana Joachima Jerlicza, a że to wszystkich o kniaziównę dopytywał, więc pytał i jego; pan Jerlicz zaś powiedział mu, że jakie były panny, to je wpierw Kozacy pobrali, jeno się u Dobrego Mikoły dwanaście zostało, które dymem później wyduszono; a między nimi miała być i Kurcewiczówna. Skrzetuski, że to pan Jerlicz śledziennik i na wpół przytomny od ciągłego strachu, nie wierzył mu i poleciał zaraz po raz wtóry do Dobrego Mikoły jeszcze raz pytać. Na nieszczęście, mniszki, których trzy także w tej samej celi uduszono, nie wiedziały nazwisk, ale słuchając deskrypcji kniaziówny, którą im Skrzetuski czynił, powiedziały, że taka była. Wtedy to Skrzetuski z Kijowa wyjechał i zaraz ciężko na zdrowiu zapadł.	Nie, nie może być! Już przecie rzęzić zaczynał, gdyśmy wyjeżdżali. O, wcale nie może być! Samem mu rany opatrywał. Piersi miał roztworzone jako wierzeje. Dajmy mu już spokój, bo wypatroszyłeś go jak zająca. Nam trzeba do Skrzetuskiego jak najprędzej, jemu pomóc, jego pocieszyć, bo zamrze od zgryzoty ze szczętem.	Mój drogi Bazyli cóż takiego powiedziałeś? Tylko tyle, że nazbyt mnie podziwiałeś. To nawet nie jest pochlebstwem.	Panie zachodzi pewna różnica w odsłonieniu tajemnic mego pana jego matce a panu. Powiem wszelako, że wątpię, aby leżało w interesach pana Jamesa zachęcanie do podobnej korespondencji, mogącej tylko wzmagać smutek i niezadowolenie młodej tej osoby. Poza tym nic panu powiedzieć nie mogę.	Piastunie my do was idziem dziś nie z waśnią, nie z gniewem a żalami, ale z pokojem.	De Luz? To niemożliwe nie mam takich zwyczajów.	To nie może być!	Och, daj pani pokój, nie ma w nich nic tak nadzwyczajnego. Ot, mam tam być na obiedzie jutro. Chcecie państwo iść zamiast mnie? Mówię to z całego serca. Szczerze powiadam, najchętniej pozostałbym tutaj.	To nie może być śmiać się ze mnie będą ludzie.	No, więc przepraszam pana. Co się pan na mnie gapi, jak sroka w gnat? Przepraszam. Czy mam rzucić się przed panem na kolana?... Robię wszystko, co mogę, to znaczy, przepraszam. Jacy z was ludzie! Zimne to, bez krwi w żyłach. No, nie gniewa się pan?	To czemuż Marta chodzi z gołą głową po takim słońcu? Że też ta szwaczka to o niczym nie pomyśli, nawet żeby dać dziecku kapelusz na głowę!	To ją wyrzuć, a jak mnie obudzisz, to ci łeb przekręcę na drugą stronę i taką watę ci z pyska zrobię, że cię rodzona kochanka nie pozna. Telefon zaknebluj, przynieś samowar i wszystkie dzienniki.	Nie pytaj, nie chciej wiedzieć nawet.	I nie są niebezpieczni?	Nie dla siebie dobra wzywasz.	Nie mów.	Zakopać mój mundur francuski! Dalibóg, nie!	Zaraz nie możesz mieć. Skądże tatko weźmie pieniędzy na dwa rowery w jednym roku?	Co to nowego? Jaki książę?	Kudy, kudy, kudy! ani jej mówić o tem co Bóg przeznaczył, to będzie.	Mówił mi to samo Borowiecki.	No, to o dziewiątej na rogu Skolimowskiej za pół godziny. A tu masz maskę.	Przysięgam Bogu, a naco mi to!	Ba! Ale ja nie potrafię!	Kto wie, że nie ma króla?	Nic jeszcze nie wiem.	Poszedł z powrotem. Nie chciałam mu pozwolić, ale się uparł. Boję się, by nie spotkało go jakieś nieszczęście.	Spróbujże tej szynki, d’Artagnanie, wyśmienita? Szkoda, że chociaż czterech takich nie było w piwnicy! wypiłbym o pięćdziesiąt butelek więcej.	Trzeba jej było od razu wyłożyć swoje teorie tak jak mnie, a nie wynikłyby między wami nieporozumienia.	Masz, wypij to zaraz Prawda, że i tobie zrobiło się źle?	Mówiłeś mi przed chwilą, że myślisz o dwóch rzeczach, prawda? A powiedziałeś mi tylko o jednej. Jakaż jest tedy druga?	Pan zapomina, że ja za trzy miesiące będę oficerem i o tym też, że pan jest kaleka. Wiele wybacza się kalekim geniuszom, ale lepiej stop. Nieprawdaż? miał złudzenie, że wolą swą mógłby planety puścić w odwrotnym kierunku i każdego żywego stwora przekształcić na obraz i podobieństwo swoje. Rzeczywistość wzdymała się ku niemu, płaszcząc się jednocześnie i pokornie wijąc	Obcy człek z mieczem w ręku wtargnął, a raczej wkraść się usiłował do mojego namiotu	Oj, do licha! Widzę, że macie, mości Faber, sporo dobytku!	Zobaczymy się w Gibraltarze, panie, obiecuję ci to.	By mi kondycji dotrzymał, zanim z niewoli wyjdzie.	Dobrze! Widać rycerski obyczaj znasz. A co więcej?	Jakież to znaczenie posiada jaszczur w niedostępnym lochu zazdrośnie ukryty?	Janczi! Weź pałasz i stawaj za mną.	Kazałeś Stanisławowi zaprosić do nas Borowieckiego?	No, co jeszcze?	Szyby tam dwie wybite może po szklarza polecę do miasteczka?	Tak, masz słuszność, ale jedną ścianę stanowi skała; dziesięciu górników zaopatrzonych we wszystkie potrzebne narzędzia potrzebowałoby dziesięciu lat, aby tę skałę przebić. Ta zaś na pewno przylega do fundamentów pod mieszkaniem komendanta	To by było nieco lepsze. (Kubuś zaczyna pogwizdywać.)	Cudownie! A ja będę Mammonem. Będę pożyczał pieniądze na procent. B. O. P.Boy’s Own Paper wystarczy, aby wstrząsnąć słabym umysłem Kopycińsia. Ty, Turkey, możesz być Lucyferem.	Obrzucił mnie wstrętnymi obelgami... Przy ludziach! Taki wstyd!... Taki wstyd!... Jak ja teraz oczy światu pokażę!	A ja drugi	Dlaczego miałem myśleć?... Cieszę się. A na... moje miejsce wyście weszli?	I tym sposobem komendant zamku uwolnił się razem i od szaleńca, i od wariata?	Ja wkrótce też.	Miłościwy Panie nasz! Myśmy tu, dzieci Twoje, drogę Ci zastąpili, aby obliczem się Twym pocieszyć, winszować ci, życzyć, ale jako dzieciom pozwól odezwać się szczerym słowem.	Musi się pani uzbroić w wielki zapas pobłażliwości dla naszych rodziców.	Napijmy się znowu!	Połóż się teraz... kochany...	Szczęść mu Boże! Dla mnie, przeciwnie, dzień smutny. Dziś wyjeżdżam ze Strugi. Niemiec mnie wypędza z ojcowizny.	Tak się złożyło.	Więc cóż ty.... więc cóż pani będzie robiła?	Zgodzisz się zapewne, Copperfieldzie na słuszność stawianego żądania?	A twoja reputacja?	A więc ten Makololo?...	A zkąd wzięłaś galonik?	Ale jakiemi sposobami?	Ale pan pił?	At! wylazłszy z gorszego kłopotu.	Bodaj go!... Na miłość boską... Mało!... Mało!..	Czas tylko przez ciebie tracę.	Czyś pan tego pewny?	Kad tu neturėtum ženklo ant kaklo, ir aš tavęs sūnum nelaikyčiau. Tie vokiški šunys širdį tavyje permainė. Kraujo jie tau savo įpylė. Vokiečiu atsiduodi!	Kochasz jeszcze mordercę swego brata?	Kto?...	Manote, kad saulė eina dangumi, ką? Netiesa, neina! Taip tiktai mums rodosi! Ne saulė eina, tad žemė sukasi aplink saulės.	Mój tatuś jest żandarmem.	Niech i tak będzie!	Pana dobrodzieja dużo bili	Pani musi mu przebaczyć Wszyscy potrzebujemy przebaczenia	Pies.	Pod każdym względem	Podołam! Zacznę od jutra... Dziś muszę skończyć koszyki, zamówione przez białego kupca. Już pójdę...	Prawisz, jak detyna durna, nierozważna. Igor jest hymyhymy mówić półgłosem. mogła wielką, prawdę, która jest w hrudiachhrudi porzucić. nieporadnenieporadne	Przed godziną.	Sen odrzekł Sancho	Szaleniec z pana	Słucham, wasza miłość!	Wszystko jedno. Może być ich dom, może być biegun południowy, lub czubek baobaba w środkowej Afryce, katedra w Sewilli, czy kopalnia potasu w Nowej Kaledonii.	Z panią Ostrowską. Wzywa nas.	Zara też głowy potracili Już potem każden ich wybijał jak mdłe robactwo.	Zaraz wrócę.	Znamy ją, wykapana DianaDiana (mit. rzym.) księżyc. we włosach brak!	Zobaczymy, zobaczymy
Tak? doprawdy, sam chciałbym z nimi porozmawiać. Jeżeli w owym mieście nikt nie mówi po angielsku, to będę miał dla nich pyszną opowieść! Piętnastu wytrawnych marynarzy po jednej stronie, a z drugiej jeden tylko mężczyzna i jeden chłopak-wyrostek... O człecze, godniście litości!	Siedziałem w tej samotności swojej jak borsuk w jamie, więc cóż dziwnego, że najkarkołomniejsze pomysły przychodziły człowiekowi do głowy. I jeszcze akurat w dzień wigilijny. No, ale chodźmy, nie stójmy tu, bo tarasujemy ruch na ulicy. Dzień wigilijny, choinka, siano pod obrusem. Wspomnienia. Wszystko to wytrąca trochę człowieka z równowagi.	Szanowny księże nie szukam u historyków błahej rozrywki, ale poważnej wiedzy i martwi mnie bardzo to, że często prawda pomieszana bywa tam ze zmyśleniem. Studiuję czyny ludzkie w celu odkrycia praw ich postępowania i doszukuję się w historii zasad rządzenia.	Czy ty wiesz, Hawkins ten ptak liczy sobie pewnie ze dwieście lat życia! Papugi żyją długo. Ale jeżeli kto widział większego zawadiakę, musiał być to chyba sam bies wcielony. Ona rozbijała się po świecie wraz ze sławnym korsarzem kapitanem England. Była na Madagaskarze, w Malabarze, Surinamie, w Providence, Portobello. Była przy wyławianiu rozbitych okrętów ze skarbami. Tam właśnie nauczyła się wołać: „Talary! Talary!” wyobraź sobie, Hawkins! Była przy tym, jak wicekról Indii opuszczał Goa, a patrząc na nią powiedziałbyś, że to dziecko! Ale ty już powąchałeś prochu, prawda, kapitanie?	Zdaje się wam, że jesteście nadzwyczajnie dowcipni, nieprawdaż? A to z pewnością tylko szczur lub coś podobnego pod podłogą. Jutro się dowiemy.	To nie ja, to papo kazał zaprowadzić pana i schować w grocie. I żeby pan za nic na świecie nie wychodził, choćby pana wołano po tysiąc razy. Dopiero jak papo albo które z nas przyjdzie po pana.	A teraz w kwestji morderstwa. Dziwne to, że obaj mają środki dostania się do tego domu a także, iż przyjęli z taką obojętnością i niewiarą wzmiankę moją o możliwości zamordowania tej kobiety przez złodzieja, chcącego w ten sposób odebrać klejnoty. O ile Thauret był mordercą, to zachowanie się jego przy zwłokach było wprost niesłychane. Przyznał, coprawda, że studjował medycynę. Na medykach nie czynią zwłoki żadnego wrażenia, a co więcej, jako medyk umiał łatwiej znaleźć tętnicę i przeciąć ją scyzorykiem. Chociaż, aby tego dokonać nie potrzeba specjalnych wiadomości lekarskich.	Źleby było gdyby, uchowaj Boże, do Plwacza albo do Światopełka przystał, rozniosłoby się to, a drugi raz winien jużby przebaczenia nie zyskał.	A straszne przekleństwa, którymi obrzucił mnie w liście do Warszawy, to pies? Za co? Nie wolno mi było pojechać na zaręczyny córki? A ile to ja córek posiadam?	Jeśli waść się domyślasz, to powiedz prędzej, bo mnie ogień pali!	Stop! Nie dojeżdżać do samego brzegu! Tak. A teraz próbujcie, towarzyszu, zarzucić linkę. Tylko zróbcie mocną pętlę, żebyście mogli po linie przejść z pokładu prosto na słup. Będziecie musieli przeciąć druty z lewej strony i z prawej i połączyć nasze z drutami prostopadłymi do brzegu.	To tak trudne, boję się próbować	Nie oparłbyś się ustawicznemu kontrastowi pracy i zabawy, który jest treścią życia dziennikarzy; otóż umieć się oprzeć to dzierżyć władzę prokonsulaprokonsul	A jakież to?	Czemu to Zosia zawsze cicha i spokojna?	Do kogo to pani mówisz?...	Milady, ta kobieta, ten potwór, ten szatan, ma szwagra, jakeś mi to mówił, d‘Artagnanie.	Tak! Młoda to osoba?	Wyjąwszy adwokata liberałów, nie widzę w Tours prawnika, który by się podjął tego procesu, chyba z zamiarem przegrania go Nie radzę się w to wdawać.	To ciekawe zagadnienie nadzwyczaj ciekawe zagadnienie. Theatrum mundiWyobrażam sobie, że prawdziwe wyjaśnienie wygląda tak: zdarza się często, iż istotne tragedie życiowe ukazują się w tak nieartystycznym kształcie, że dotykają nas swą surową gwałtownością, bezwzględnością nieładu, niedorzecznością myśli, zupełnym brakiem stylu. Działają na nas tak, jak działa chamstwo. Robią na nas wrażenie nagiej, brutalnej siły, przeciw czemu buntujemy się. Zdarza się niekiedy, że w życie nasze wkroczy tragedia posiadająca artystyczne pierwiastki piękna. Jeśli te pierwiastki piękna są istotne, wówczas całość działa wprost na nasz zmysł dramatycznego poczucia. Odczuwamy nagle, że nie jesteśmy aktorami w grze, lecz jej widzami. Albo raczej obojgiem. Spoglądamy na siebie samych i ulegamy urokowi widowiska. A cóż zdarzyło się naprawdę w obecnym wypadku? Ktoś zabił się z miłości do ciebie. Chciałbym kiedyś sam doznać podobnego przeżycia. Na resztę mego życia zakochałbym się w miłości. Kobiety, które mnie uwielbiały pozostawały zawsze przy życiu, choć dawno przestałem się troszczyć o nie, tak jak one o mnie. Stały się tłuste i nudne, a jeśli je napotkam, natychmiast przywołują wspomnienia. Okropna jest ta kobieca pamięć! To coś strasznego! Dowodzi zupełnego zastoju duchowego! PamięćNależy wchłaniać barwę życia, ale nigdy nie pamiętać o jego szczegółach. Szczegóły są zawsze pospolite.	Scholastyczna umiejętność opierała się cała na synthetycznej metodzie. Czem ona była w głębi? Oto sądem syllogistycznym z małej liczby prawd ogólnych o szczegółach, właśnie jak pan professor powiadał. Cała rzecz więc na tem, że na małej liczbie danych, opierała się cała pewność. Z tej szczupłej garstki pewników, siliły się umysły na subtelne wywody często nadaremne, a zawsze fałszywe. Budowano genetycznie światy na wzór Timaea platonowego, wyrywając kawałki Platonowi, które on (nieprzemawiając) zapożyczył sobie także cichaczem od Pythagoresa, Demokryta, Protagora i wielu innych. Kruche to były budowy zaiste! Opierając się na posadach nie licznych prawd, nie mogły idąc w górę się rozszerzyć, gdy w dole tak wązko miały założone fundamenta. Umiejętność cała na wnioskowaniu leżąc; gdy szczupła ilość danych do wnioskowania nie dostarczała materjału;	No, słyszę. Także nie miałbym nic pilniejszego!... Przecie to nie jest rzecz przyjemna.	Ponura w nocy Słyszysz, jak morze ryczy? Tak, jak gdyby pożreć nas chciało. Czy to ta tam łódź? Widzę światło w okienkach.	Jak długo jego życie potrwać może, gdyby pozostał w tym stanie i żadne dotychczas używane lub przeze mnie znane lekarstwa nie okazały się skuteczne?	Kochana pani wyznać muszę, że nie uprawiam rolnictwa, a nawet i rybołówstwa, chociaż wiem, że mnie te zajęcia czekają na obcym brzegu. Krótkie chwile, w których mogłam oderwać się od domowych zajęć, poświęcać musiałam rozpisywaniu listów do mej rodziny. Sądzę bowiem, kochany panie Copperfieldzie sądzę bowiem, że wybiła godzina zapomnienia i przebaczenia wzajemnych uraz. Rodzina moja winna wyciągnąć dłoń do pana Micawbera, a pan Micawber winien dłoń wyciągnąć do mojej rodziny! Przyszła chwila, w której lew i jagnię z jednego pić będą źródła.	Nie wiem, ale ma Noyers.	Ale tak myślę, że nie przygodzi sięprzygodzić się (daw.) ale teraz wolą do Malborga ciągnąć, bo tam beczki z małmazjąmałmazja	A kiedy mój groch przywozić każecie? Ale pan Adam poszedł zafrasowany do żony, i zapytania tego już nie słyszał.	Ani myślę uznawać się za zwyciężonego! Ani trochę! Tego pan nie dowiedzie! Istnieją na pewno kryteria dobra i zła.	Chętnie, ale czy pani jesteś mocna w języku rosyjskim?	Kucharzu, jesteś dżentelmanem Póki okręt nie na dnie, będę wam kucharzem! Przepadł na dobre.	Mylisz się pani jedno i drugie. Wolałem ja przybyć tu, niżby miano wysłać kogo innego, któryby mniéj miał na jéj nieszczęście względów.	Nie trzeba. Postaram się oszczędzić pani tego kłopotu.	Nie, wszystkich czterech mi przyprowadź. Chcę im podziękować; serca wierne są rzadkością, Tréville, wierność należy nagradzać.	Oni są jak dzikie zwierzęta. Kto swobody nie rozumie, jest jak dziki zwierz. Człowiek wytępił dzikie zwierzęta. Takie samo prawo my mamy wobec nich. Wy nie powinniście podnosić ręki na niego, w takim razie dla was jest on brat.	Pomyślałem o twojej flamandzkiej księżniczce i zastanawia mnie twoje nagłe wzburzenie. Jesteś blady jak śmierć!	Przyznaj no się, Basiu, ale szczerze. Czegoście płakali tam, w kącie?	Ruchać się nie możecie, a gdzie wam za gąsiętami biegać!...	Dobrze! Teraz nie mogę znosić mego syna; szybko idziemy! Ależ my jesteśmy przed naszymi dziećmi odpowiedzialni za ich przyszłość! Trzeba raz wreszcie zacząć wychowanie Karolka; tutaj nabiera najgorszych przyzwyczajeń, nie słucha nikogo, myśli, że wszystko koło niego się kręci; bije kogo może, a nikt mu nie odda. Powinien koniecznie znaleźć się w otoczeniu rówieśników, inaczej nabierze najnieznośniejszego charakteru.	Nogą kopnąć a cała Litwa się rozwali. Nie rozumiem czemu Wielki mistrz tyle pracy sobie zadaje, mówił dalej Zygfryd nieznający dotąd Litwy. Z tymi, którzy są z nami, podjąłbym się tę psiarnię rozproszyć.	Jeszcze raz? O czym ty mówisz? Wystarczyło mi wejść i na nią spojrzeć, od razu wiedziałem, że musiałeś się pomylić. Że kazałeś mi brnąć w jakąś okropną gafę. Nie przyszło mi wcale łatwo powiedzieć jej o tych pieniądzach. Zmusiłem się do tego, żeby spełnić twoje życzenie. Spodziewałem się, że potem wyrzuci mnie za drzwi.	A nie zdradzisz?	A przychyl się w biegu!	Cornelius nie jest dla mnie nieomylną wyrocznią. Wielość świata nie jest jednak wielością bożego trwania. Jedność absolutna jest z Nicością równoznaczna, więc Bóg musi być wielością w swej osobie, i tak jest Trójcą, konieczną w swej troistości, bo stanowi miłość, rozum i wiarę, najwyższą wiarę w samego siebie	Czy jesteś tego pewien?	Czém zawinił? Zuchwałym był! oszczercą był, zdrajcą... Kto ze mną nie idzie i nie trzyma ten mi wrogiem...	Dopóki człowiek tego nie rozumie, że go zabijają, znieważają, kaleczą	Dziękuję serdecznie nie lubię nadużywać gościnności; a przytem, wiesz przecież, iż muszę pomyśleć o umundurowaniu.	I on nie żyje!	Jasne! a największy cham, wiesz, kiedy ze mnie wyszedł? Kiedy ci zaproponowałem małżeństwo i temu jaśnie bękartowi dałem swoje chamskie, robotnicze nazwisko.	Nieprawda, przez złość ino gadałem, tak sobie... nie, gdzieby tam zaś	O sposób mniejsza. Przekupiliśmy wojska na jednym odcinku. Wojsko przepuści przez kordon ludność żydowską, która, by nie zwracać niczyjej uwagi, dojdzie do rogatki podziemiami metropolitenu. Po drugiej stronie kordonu czekać będą towarowe pociągi. W zaplombowanych wagonach ludność żydowska, zafrachtowana jako paki na amunicję, odjedzie do Hawru.	Pradziadowska, ojcowska. Kto ją wziął po nich, ten powinien oddać w całości. Jam jej nie przyrobił, a miałbym obrywać! Nigdy!	Przebaczam ci otrucie brata, zabójstwo księcia Buckinghama; przebaczam śmierć nieszczęśliwego Feltona i wszystkie zamachy na moją osobę. Umieraj w pokoju.	Słowo! Ale ty mi znowu pokażesz twoją mgławicę, o której twój czytałem wyborny artykuł zeszłego roku.	Wiem, wiem!...	Wsadzi, jak mi Bóg miły!	„Śpi oczu nie otwiera”.	A jakże	A ty, wałkoniu, batem dostaniesz, widzisz go, owies mu pachnie, próżniakowi grzmotnął go pięścią w zad, aż koń uskoczył w bok i zarżał.	A wiesz wszakto i nasz pan powrócił i kapitana słyszę wypędził, a nasza poczciwa pani umarła!	A zatem go upolujemy.	Ach, biedny, dzielny chłopcze! Odwagi! Odwagi!	Bardzo dobrana para. Ona ma wielki posag i jest bardzo piękną i ma ojca, który już kilka plajt zrobił z powodzeniem, a Morycowi sprytu wystarczy nawet do zjedzenia własnego teścia.	Biedaczysko!	Broń Boże	Będzie on jeszcze wisiał!	Ciołka będzie miała!	Co do tego, że interesa pani Latter idą źle?	Czekam	Daleko ten twój skarb?	Ech, droga pani, wszak mówiła pani o sprzedaży drukarni za dwadzieścia tysięcy	Gadaj, bo wypruję z ciebie flaki.	I ja także	Ja go sam przyprowadzę!	Ja? Ot, dla zabicia czasu.	Jaki?	Jakież twe życie!	Juści, ani wątpienia; musiało tam być ongi grodzisko Po obu stronach gruzy, jakieś resztki murów...	Kochana panno Ludwiko! zawołała, nasza Wandziulka jest teraz zbyt zajętą, aby nam udzielać swej miłej obecności. Utraciliśmy ją, utraciliśmy...	Kto taki?	Możemy wstąpić do pana pogadać?	Na ulicach Memfisu stronnictwo kapłańskie ogłasza, że...	Najzupełniej.	Niech mię Bóg strzeże i broni od obmowy albo odbierania sławy bliźniemu, zaczęła po wyjściu Rokowiczowej Apolonja, i ciągnęła dalej rozpoczętą rozmowę, komunikując	O, pan hrabia raczy darować.	Ogromny zysk	Ojciec aktorkami zaczyna handlować?	Oni mają rządzić.	Pani by poszła?	Panie profesorze, mamy nowego ucznia.	Potoną!	Przyjemną?	Pytaj, panie.	Twoja narzeczona, księżniczka Roksana!	Tym lepiej możesz ją smagać.	Z Japonii dziewięćset zamówień.	Z tym właśnie przyszedłem, towarzyszu dowodzący. Ja jej dostarczę	Zawsze	Zbawienie, Wiedza, Nauczyciel, Uczeń, Droga, Rzeka
Ja już od dawna nigdzie nie zmierzam.	Ja też dziś mu się kłaniałem jeszcze, jutro, gdy żółć poruszy, nie ręczę.	Nie, doktorze. Przyzwyczaję się. Im wcześniej, tym lepiej. Wie pan, panie profesorze, ja miałam dziecko...	No, tak to co innego... Zaczynaj pan... Nie, dziś ja zaczynam.	O, nie! Posłuchaj Już krew we mnie ostygła, więc pozwól, że ja tam pójdę! Niewielu będzie śmiałków, którzy będą mieli ochotę wydalać się z domów, gdy mnie zobaczą! Toż mi nie pierwszyzna siedzieć w klatce... a nie przypuszczam, by chciano krępować mnie powrozami.	Ba! ba! Ja na tym nie poprzestanę Niedawno słyszałem głos intendenta za ścianą i byłem pewny, że to Doloryda przyszła nam dziękować za ogolenie brody. Nie darmo jestem gubernatorem; przecie choć jaką taką policję mieć będę i muszę prawdę wybadać.	A! potrzebuję téj pociechy nieprzyjaciel aż tu mnie ściga, sprzymierzeńcy są bezsilni... Zwycięzcy nikczemnie kłania się świat cały... on tu panuje nie ja... Jestem najnieszczęśliwszym z monarchów...	Auhuu! Arruru! Może go już nawet rzuciły znudzone dźwiganiem. Wszystkiego spodziewać się można po bandar-logach... Oo! Przywalże mi głowę ciałami zdechłych nietoperzy, daj mi stare gnaty do ogryzania, wepchnij mnie do barci dzikich pszczół, by mnie na śmierć zakłuły, a potem pochowaj obok śmierdzącej hieny! Jestem zwykłe bydlę, nie zaś przyzwoity niedźwiedź! Auhuu! Arruru! O, Mauli, o chłopcze mój! Czemuż cię nie uprzedziłem, co ci zagraża od ludu małp, miast cię bić i drapać codziennie! Może moje razy miały ten skutek, że biedaczek zapomniał całkiem wszystkich haseł i oto znajduje się teraz w dżungli zupełnie opuszczony, bezbronny i wystawiony na wszelkie niebezpieczeństwa!	Niestety, nie ma tu nikogo, z kim mógłbym rozmawiać po czesku i nawet nie jestem pewien, piąty przypadek liczby mnogiej słowa koń brzmi końmi czy koniami.	O, przeciwnie, tylko nie mogę nie widzieć jej śmieszności. Prawda, że prócz Głogowskiego, nie znam bliżej żadnego literata, ani literatki, ale myślę, iż osoby zarozumialszej niema pod słońcem. Przy tem wszystkiem talent ma.	Chodź, Felek. Nie bój się. Teraz jestem już prawdziwym królem i nie potrzebuję się przed nikim tłomaczyćtłomaczyć	Nie nie wolno mi go nienawidzić, bo jestem chrześcijanką.	Ależ nie, nikt tego nie mówi. Ale obowiązkiem naszym sprawdzić każdą pogłoskę.	Czemużeś mi waszmość pierwej tego nie powiedział czekałeś, żebym zgadł?	Człowiek wziął do serca waszą mowę. Król nic nie słyszał i nic nie pamięta. ŚpiewA teraz weselmy się społem, coby znać było, że nie na pogrzeb, ino do chrztu jedziemy! Pawłowa, nie umiecie tam jakiej śpiewki ładnej?	Człowieku, człowieku!... Ta pani z wami nie rozmawia... Ta pani mówi, że jesteście ordynarni.	Dobrze. W takim razie nie pozbawiaj się mego kapitału, ale... Uważasz... może mi jednak coś wypaść...	Ich miejsce jest na łące, w słońcu, a nie w fartuszku	Jakże nie pracować? Co pan mówi? A żona, a dzieci?... a długi? a raty?...	Któż by zachorzał? nie słychać było!...	Lepiej by było... lepiej by mi było nie brać noża od ciebie. Wtedy on by się dostał na twoją linę.	Myślę, że tak sobie bez przyczyny człowieka nie wieszają Jakaś przyczyna musi być, żeby były powody i dowody.	Nie gadaj, kiedy dobrze nie wiesz Tam jest cała ściana ze szkła, bo to oranżeria. Tam są wszystkie kwiaty, jakie ino świat widział, i kwitną se nawet w zimie, kiedy na polu śnieg leży po kolana.	Nie ma innej rady, jak powiedzieć?	Nie przerywaj, Luciu!... Umrę i nikt mnie nie będzie żałował... Nikt... Owszem, każdy ucieszy się... Ale co tobie, Madziu?... Jesteś jakaś rozgorączkowana...	Nie tylko się poddali, ale podpisali ugodę, w której wyrzekli się króla i Rzeczypospolitej... Odtąd tam ma już być Szwecja, nie Polska.	Nie w Pomponii niestety, ach.!	Nie, ale chce się przypodobać cesarzowi Franciszkowi.	Niech pan Chwastowski nie wzywa imienia Pana Boga nadaremno.	Skoro pan chce, abym mówiła z panem, i skoro godzę się na to uczynię to ze szczerością, jaką niełatwo by pan znalazł u osób mojej płci. Nie powiem panu, że nie widziałam pańskiej skłonności; może by pan nie uwierzył, gdybym tak mówiła. Wyznaję zatem nie tylko że ją widziałam, ale że ją widziałam tak dobrze, jakby pan mógł tego pragnąć.	Tak! tak dodał Stammer. Każdy służy dziś sobie... nie ma więcej wymagającego pana.	Tak, bo nam pan nie ucieknie.	Tego sam diabeł nie zrozumie! Mówcie krótko i zwięźle i nie wygadujcie mi tu żadnych błazeństw.	Trudno, trudno! bo taki mi i powiedział zaraz: Alboto nie wiecie jak dziewczęta u dworu wychodzą? lepiej z głodu umierać niż ze wstydu.	Uchowaj Boże o to tylko chodzi, abyś pan hrabiemu de Cerulli wrócił activitatem, a tamtego o strzał nie prosekwował, boś go sobie sam naprowadził krwią gorącą.	Uspokój się, wodzu Tak mądrze rozstawiłeś wojska, że nieprzyjaciele musieli być rozbici. A w jaki sposób?... to już nie należy do ciebie, tylko do twoich pułków.	W każdym razie nie zajęłoby mnie to, co ich zajmuje. Nie chciałbym ich krępować swoją osobą. Starzy nie powinni się narzucać młodym. A jakże się pani powodzi?	Wiem. Wprowadzony tu jeszcze w latach zamierzchłych, nie da się wykorzenić. Zresztą może to nadaje główny styl zamkowi.	Zapewne, zapewne tylko staraj się skrócić bajanie, bo jeżeli w ten sposób opowiadać dalej będziesz, niezawodnie dziś nie skończysz powieści.	Nic nie widać! Zmęczony jesteś, więc ci się chyba przywidziało.	Nie wiem sam, czy się zdecyduję na polowanie.	Patrz oto są komórki, w które królowa matka przed trzema dniami poskładała jajka. Z nich wylęgają się gąsieniczki, ale nie wychodzą z komórek, bo pszczoły robocze karmią je smacznym, pożywnym mleczkiem, przyrządzonym z przetrawionego we własnych ich żołądkach pyłku kwiatowego, wody i miodu. Po ośmiu dniach gąsieniczki oprzędzają się cieniutką i jak śnieg białą tkaniną, w której wyglądają jak w koszulkach, i w poczwarki się zamieniają	Weź dyrektor. Ładnych kobiet nigdy nie jest za dużo na scenie.	I ja niemniej	Ja chciałem tylko wprowadzić średniowiecznego trubadura do lamparciej jaskini, bo mu się widocznie podobała.	A kto są ci wszyscy?	Gdzie miałem być? W pracy, u dyrektora Czabana. Zresztą gotów jestem pójść z wami do tej kawiarni. Przecież jeżeli tam chodziłem, to mnie poznają.	I mnie coś podobnego przychodziło na myśl Czy pan wie, że ona jest obecnie w Warszawie?	Jaką ci dać książkę?	Pani przyjaciółki będą się czuły pokrzywdzone, jeżeli je pani tak zostawi	Tak, ale co to za kibić wysmukła!	Tak, widzisz, później ci powiem. To długa historia; musiałem go wziąć.	Tatarzy! Dobry Boże! Więc to Dżjafirka! A czy pamiętasz dwie branki u Tatarów, Elżbietę i Ludmiłę?	A to dobrze, bo my idziemy na Piwną, to będziemy szli razem...	Ach, Maroto, kochasz mnie zatem?!	Ale gdzie tam.	Ale wieczorem, koło dziewiątej, musisz wrócić koniecznie! Pamiętaj! Do widzenia, Jur!	Brunecik, młody, ładny. O, ładniejszy od ciebie.	Chmielnicki go na przeszpiegi przysłał. To najpewniejsza rzecz! Czekaj, panie Michale. Chwycimy go i postawimy kondycjękondycja (z łac.)	Co nowego w mieście?	Co takiego?	Co to? Strzelają do nas!	Dla mnie to odruch mimowolny...	Dobrze, pani razem będziemy sporządzać wnioski.	Dzisiaj? Oczywiście Boże Narodzenie	Fahrtouscheck.	Gotów żeś być mi posłusznym?	Głupstwa mówili.	Hm? Mości Panowie! na co ta kłótnia? czyli!	Jesteś głupi, słyszysz?	Jeszcze panom mało? Sądziłem, że po trzech latach już wreszcie zdołaliście nasycić ciekawość waszych czytelników. Zanudzicie ich moją osobą i moimi przeżyciami.	Jezus Maria!	Kto to ubogiemu krewny? at! niechnoby po sukcessją, znalazłoby się powinowatych na fury.	Milion tysięcy diabłów!	Można być w eleganckim kostiumie i żyć w rzędzie ludu, a można być w strzępach, gałganach, boso i z gołą czupryną, a należeć do „burżuazji”.	Na rycerską cześć i na klejnot!	Naturalnie, że musieli. Chodzą przynajmniej porządnie do łaźni?	Ne! Ne vienoje!	Niech zdechną wszyscy, co to nam szkodzi	No i cóż, to luby człowiek	No, zleciał z pierwszego piętra klucz i wybił sobie zębów... Ha, ha, ha!	Nu-sss, tak mnie trzeba postawić tobie jedinicu!	Odkryto nas!	Opowiedzcie ją Między ruinami bardzo lubię słuchać legend. Nad Renem pełno tego...Nad Renem pełno tego...	Pan pierwszy się do mnie odezwał Pan znał moje nazwisko. Gdzie panowie słyszeli o mnie	Poco? prawda! tyle lat, tyle cierpień...	Powiedzcie, dyrektorze, co mam z nimi zrobić?	Przecie wy tam zajdziecie A gdy u wrót staniecie, pozdrówcie ich tam od tego, co dziś ich pożegnał.	Przewodnik? Kto nim będzie?	Przy dobrej sprawie	Szkoda! Mój ś. p. mąż mawiał, że to jedna z najprzyjemniejszych gier; dla mnie ona jest, niestety, jedyną przyjemnością od czasu śmierci ś. p. męża; tak, jedyną biednej, samotnej wdowy przyjemnością; no tak, skoro mówię, że samotnej, biednej wdowy jedyną... przyjemnością...	Tak.	Także się to zraził, przez tyle lat oną nędzą się bawiąc?	Teraz już wiem... Nikodemie.	Toć wyleźże choć z tej dziury.	Więc moje czterysta rubli są pewnymi?	Zachwycony, panie sędzio śledczy.	Zali wielka bieda?	Łacniełacnie a. łacno (daw.)	Żeby choć raz w życiu pomodlić się przed takim ołtarzem!
Więc myślisz, święty mężu że odnajdę kiedyś mego syna i będę mógł powiedzieć tej kobiecie: Saro, ja wiem, że byłem dla ciebie zbyt surowy?...	A o tym, że wciąga papę do spółki handlowej, nie słyszałaś?	Ba, to natura, która jest piękna tylko w swoim środowisku, w swojej sferze, w swoim niebie. Lucjan nie jest stworzony do walki, ja mu oszczędzę walk. Ot, patrz! Zbyt blisko jestem rezultatu, aby cię nie wtajemniczyć w swoje prace.	Bo z czystego czoła i oczu twych, dziecko moje widzę żeś bezpieczna, niewinna i nieświadoma tego co cię otacza: tyś chyba tu niedawno?	Bohatyrowicze! a cóż? złupić chcą ze mnie pięćdziesiąt dziesięcin wygonu... ktoś w nich wmówił, że one do nich należeć powinny... Wnieśli do sądu... i w pierwszej instancji przegrali... Zanoszą teraz apelację... trwa to już dwa lata i co mnie ta historia pieniędzy i zgryzoty kosztuje!...	Czemu? Chodził sobie luzem, zanim dostał się pod opiekę sahiba-pułkownika. Kiedy dorośnie do wielkiej gry, będzie musiał chadzać luzem... luzem... i z niebezpieczeństwem nad głową. A wtedy, jeżeli splunie, kichnie lub usiądzie inaczej niż ludzie, których podpatruje, ci mogą go zabić. Po cóż mu więc teraz czynić wstręty? Pamiętaj, jak mawiają Persowie: szakal, co przemieszkuje w rozłogach Mazanderanu, da się schwytać jeno ogarom z Mazanderanu.	Czy ja będę mógł obejrzeć jeden ul?	Gdzie całą uwagę skupiam bez ustanku, by z zakamarków tej siąpawicysiąpawica włóczęga. gonidiabełgonidiabeł	Jestem Widziałem Dawida wychodzącego z Houmeau. Zaczynałem się domyślać miejsca jego schronienia, teraz jestem pewny i wiem, gdzie go chwycić; ale aby mu zastawić pułapkę, trzeba mi wiedzieć coś o projektach Lucjana... i oto pan ich wyprawia do domu! Zostań pan przynajmniej tutaj pod jakim bądź pozorem. Kiedy Dawid i Lucjan wyjdą, ściągnij pan ich w moją stronę; będą myśleli, że są sami, i usłyszę ostatnie słowa pożegnania.	Nie, ojciec nigdy nie zaciąga długów w mieście. Każdy wierzyciel przychodzi z pożyczką do domu i w gabinecie ojca dostaje kwit albo procent. Nie znasz go pod tym względem.	Ona... Ona nigdy nie wié czego chce i co jutro pocznie Jutro przyjdzie jéj fantazya nowa. Zrobi jaką znajomość, do któréj przyznać się będzie trudno, wplącze się w jakąś intrygę..	To mi dobrą nowinę przynosisz gdyż ja wczoraj umyślnie podjazd wysłałem, aby języka o Szwedach zasięgnąć, bom nie wiedział, czy można bezpiecznie w Szczuczynie popasać. Pewnie cię ten podjazd tu przyprowadził?	Tutaj właśnie chciałabym wywołać ducha wielkiego poety Dlaczegóżby niewidzialni bardowie po przebyciu snu piętnastu wieków nie mieli pojawić się na moje wezwanie? Lubię myśleć, jak ten nieszczęśliwy, oślepiony jak Homer, poeta jak on, śpiewał wielką epopeję swojego wieku, jak tylokrotnie szukał schronienia w tym zamku, który nosił imię jego ojca. Tutaj bez wątpienia echo Fingala powtarzało niejednokrotnie poetyckie zwroty tej cudownej pieśni, jakiej nie ma równej język gaelicki. Czy nie przypuszcza pan, panie Sinclair, że Osjan niegdyś siadywał na tym samym miejscu, gdzie my znajdujemy się obecnie? I że dźwięk jego uroczej harfy mieszał się z sykiem fal morskich?	Ty Żydzie bez serca!	Tylko się żywo odziewaj, bo Kicki umyślnie z tem przyjeżdżał do mnie żebym cię przyprowadził na zamek i to eo instante.	Wciąż obowiązki! Ale gdzież znajdę uczucia, które nam dają siłę ich spełniania? Księże! Nic z niczego, albo nic za nic, oto jedno z najsłuszniejszych praw zarówno moralnych jak fizycznych. Żądasz, aby te drzewa wydały liście bez soków, które je rodzą? Dusza ma również swoje soki! U mnie wyschły one na zawsze.	Zmusi go do ostrożności, a może skłoni do ostatecznych czynów. Jak wielu mądrych zbrodniarzy, jest zapewne zbyt zadufany w swoim rozumie i wyobraża sobie, że nas w pole wywiedzie.	Święci ojcowie! Nie wzywałem was do tej pory na radę, ponieważ wszystkie moje rozkazy odnosiły się wyłącznie do spraw wojskowych...	A niech tę Ketlingową kule biją. Dla Boga! Jak nie ma ginąć ta Rzeczpospolita, kiedy białogłowy w niej rządzą?...	A waszego mięsa i głodny pies nie tknie.	Aha, właśnie! Teraz same dziady idą. Kto ma za co, zostaje w domu.	Ale je wstrzymałem.	Ale kiedy ja chcę przejść się.	Ale, ale nie wybierasz się pan na pogrzeb tej biednej panny de Villefort? Na bulwarze spotkałem kondukt.	Ależ ja tego nie potrzebuję, ja nie jestem taka wybredna Zresztą ja nie mam tych samych praw co pani A przy tym ja robię chętnie wszystko, co może być pożyteczne profesorowi.	Ależ w takim razie wybuchnie bunt ogólny!...	Ależ, tato...	Baron chyba jest dziś mocno zasępiony Czyżby przypadkiem chciano go posadzić na stołku ministra?	Będzieesz??...	Ciociu!	Co przez to rozumiesz, błaźnie?	Co robi Kmicic?	Co za kłamstwo bezecne! jak śmiész...	Co? re...	Czy to... czy to matka Marty?	Dla czegoż to okrywanie się tajemnicą.	Dla dwóch powodów.	Dla mnie będzie nowa. Byłam w życiu trzy razy na operze.	Dlaczego?	Dziś wyjeżdżam od państwa...	Gdyby pani wiedziała... gdybym mógł pani powiedzieć... gdybym...	Hrabia de La Fère!...	Jakiś ty dobry, stryjciu Antoni, jaki dobry Chyba i ojciec rodzony nie może być lepszy... Czym ja sobie na to zasłużyłam?...	Jenojeno (daw., gw.) głos jej zabrzmiał uroczyście.	Jestem FlamandkąFlamandowie	Juści.	Już też i ckno tak siedzieć.	Już wiem! Ktoś utonął!	Już za późno, pułkowniku. Wielka szkoda, że pan tak długo przeciągnąłeś roboty. Gdyby nie to, obozowalibyśmy już nad brzegami jeziora.	Jużto pocałunek Maryi niezawodnie był wam przedsmakiem; dopierożeście dostali apetytu na dziewczęta!	Józek Banachów posyłał z wódką	Kto gra? Aha, ja, pan Woliński, ksiądz dziekan i pan Rutowski.	Kto utrzymuje te groby?	Któż to jest ten pan Carrisford?	Kłamstwo, Kłótnia, Plotka, Honor spytała później Jagna.	Lepiejby było, żeby się zatarło.	Lusieńko!	Mama mi tego ani razu nie powiedziała. Wiesz, trochę tych kwiatów zawiozę przed odjazdem mamie. Twojej także.	Masz słuszność, duszko	Mogłeś co mędrszego wymyślić, tobym cię może wpuścił. Czarny Rafał... proszę ja kogo! Jak już łgać, to dobrze, prawda? Starostowie se zęby na nim połomilipołomić (gw.)	Musi to być przykro... bardzo przykro przykro musi być matce i ojcu, którzy myślą, że on nie żyje... Stracić dziecko... stracić chłopaka!...	Mówi pan o tym przejętym liście?	Mąż, Miłość silniejsza niż śmierć, Miłość spełniona, Śmierć, Zaświaty, Żona	Na przykład te mewy pławią się w blaskach i biorą na swe skrzydła tyle tęczy, ile się zmieści. Jaki one mają rozum!... Nie należy omijać żadnego promyka, kraść każdą tęczę bezwzględnie	Nie jestem potrzebna nikomu!	Nie widzę w tym różnicy	Nie, dziękuję, oszczędziłem sobie dosyć w czasie podróży, mam całą trzymiesięczną gażę.	Nie, panie Mogę panu tylko to dać, co mam. A posad nie mam. Oczywiście, mógłbym któremuś z moich podwładnych odebrać posadę i ofiarować ją panu, ale wówczas on byłby skazany na nędzę. Dlaczego tedy mam robić to przesunięcie?...	Nie, proszę pana niech Żur zostanie.	Niestety! nie jeździłem żadnym ale w tej chwili wyobrażam sobie, że jadę bardzo lichym.	O, lubię. Chciałabym mieć malutki szmatek własnej ziemi, byłabym wtedy szczęśliwa.	Ojcze mój, zawołał Jaksa	Owszem, wybrałem się już dość dawno, ale... ale nie wiedziałem, że to tak późno. Gdzieś ty była?	Pan Athos zawsze będzie gotowy odpowiadać, kiedy się spodoba urzędnikom cywilnym wezwać go na badanie. On nie ucieknie, panie kardynale; bądź spokojny, ja za niego ręczę.	Pan to mówisz, panie Wokulski?...	Pani hrabina nie nawykła chodzić po tak ciemnych i ciasnych wschodkach	Panno Janino... bądź pani moją żoną... Kocham panią!...	Pewnie topora nie macie?	Po co? Popiją mi się w gospodzie i tyla.	Poganiaj prędzej!	Poszliśmy podjazdem w poprzek traktu z Pogorzeli ku Kępie Warszewickiej, w górę rzeki. Z dala postrzegliśmy łyżwy wolno ciągnione przez flisów linami na naszym brzegu. Kapitan mojego szwadronu dał rozkazy. Zaczailiśmy się w kępach łozy i gdy chłopi ku nam podeszli, wzięliśmy ich żywcem. Musieli wywlec łyżwy na brzeg. Każda z nich miała po pięciu ludzi obsługi.	Pozycja społeczna, Szlachcic	Prawie, ale jeszcze niezupełnie. Napisał, że rzeczy są nasze, jeśli nie wróci przed śniadaniem.	Rodzony syn Dżyngis-chana, chan OgotajOgotaj a. Ugudej (1186–1241)	Rządzić przez śmierć	Tak ci Boże dopomóż?...	Tak, Marja jest aniołem, piękna, dobra, łagodna, skromna, ale pod tą szatą ukrywająca myśli więcej niż pospolite mają kobiety	Tak.	Tak. Boję się go. Nie chcę być z nim sam na sam.	Tak? Nie wiedziałam. Pan Kunicki nic mi o tym nie mówił.	To kwestia poglądu, zapatrywań...	To nie jest żadna wyrozumiałość, mój drogi, lecz po prostu niewiara w to, że byłeś niezadowolony.	Trzeba go wymasażować.	Trzynaście tysięcy zamówień.	Tylko pan później nie pogryź mojego Amisa	Wezwaliśmy cię, synu, w ważnej sprawie. Za chwilę porzucimy ten zamek, aby odtąd z innego już świata czuwać nad nim. Cóż robić? Jednak nie rozpaczamy; pozwolono nam zostawić następcę takiego, jakim tylko ty być możesz. I ty nim będziesz, bo naszej miłości wszystko poświęciłeś, nawet swój rozum. Odtąd jesteś królem tego zamczyska.	Właśnie że wcale nie. Inni może. Nie wiem, ale on nie taki.	Właśnie. I jeszcze muszą być pomalowane na czarno albo na żółto, jak pan zechce... I ile może kosztować taka ławka dla czworga dzieci	Zazdrosny jest, ale ja się przed nim zaczynam już tłumaczyć, dlaczego?	Załatwi się
Pójdziesz na dół do kancelarii, do pana sekretariusza Rylskiego, powiesz mu ode mnie, by zaraz rozpisał kartelusze foremne do ich miłościów: pana hetmana Tarnowskiego, pana wielkorządcy Bonera, pana marszałka Kmity, do księdza biskupa, do pana Justa Deciusa i do tych wszystkich panów senatorów, o których obecności w mieście miał się za moim rozkazem dowiedzieć. Niech uprzejmie wyrazi w swym piśmie, jako im najłaskawiej przypomina, że jutro o piętnastej godzinie odbędzie się uroczystość poświęcenia dzwonu, po czym przewiezienie go na Wawel, a następnie skromna wieczerza, na której ich wszystkich rad widzieć będę.	To mnie nie obchodzi Interes, KsiążkaJa się nie bawię w wydawanie książki, w ryzyko dwóch tysięcy, aby zarobić drugie dwa; ja robię w literaturze na wielką skalę: wydaję czterdzieści tomów po dziesięć tysięcy egzemplarzy, jak PanckouckePanckoucke, Charles Louis Fleury (1780–1844) synowie François Jeana Baudouina (1759–1835), który był oficjalnym drukarzem rządu podczas Rewolucji Francuskiej: bracia Charles (1791–1867) i Alexandre (1791–1859), którzy od 1820 również prowadzili księgarnię wydawniczą, od 1828 razem ze swoim młodszym bratem, Hippolytem (ur. 1795).. Siłą moich stosunków i artykułów, za które płacę, pcham interes na sto tysięcy talarów, zamiast popychać jeden tomik za dwa tysiące franków. Tyleż trzeba wysiłku, aby wprowadzić w świat nowe nazwisko, autora i jego książkę, co aby puścić Teatr cudzoziemski, Zwycięstwa i zdobycze albo Pamiętniki o rewolucjiTeatr cudzoziemski, Zwycięstwa i zdobycze albo Pamiętniki o rewolucji rzekł Dauriat do poety, klepiąc go bezczelnie poufałym ruchem po ramieniu.	Co do mnie to jeżeli ptak zdoła się tam dostać, i ja się dostanę; ciało bowiem mam tak zwinne, iż przeskoczę przez wszystkie szańce i wślizgnę się do obozu, nim zdołają mnie nawet spostrzec. I nie lękam się pocisku ani strzały, ani konia najchybszego, choćby to sam był Pegaz Perseusza albo Pakolet; każdemu umknę się zdrowy i cały. Podejmuję się iść po kłosach, po trawach, tak że nie ugną się pode mną: jako iż jestem z pokolenia Amazonki.	Na pewno myślał o tym Ale one już nie do niego należały. Brzask różowił się na niebie, gdy wtargnęliśmy znienacka do wsi. Na czele jechał konno imć pan Jan w lekkiej zbroi z pióropuszem powiewającym na hełmie; za nim kroczyło trzydziestu mocnych chłopów z Brightlingu, po pięciu w jednym rzędzie. Za nimi postępowały cztery wielkie wozy, a koło nich czterej trębacze, trąbiąc hucznie, jakby na urągowisko, ową piosenkę: „Nasz król jegomość do Normandii jedzie...” Gdy stanęliśmy przed wieżą i zaczęliśmy z niej wyciągać działa, przypomniał mi się zupełnie jeden z obrazków wymalowanych przez ojca Rogera w mszale królowej, przedstawiający zdobywanie twierdzy przez Francuzów.	Dziwujże się tu czemu, mospaneńku, kiedy taka młodzież się rodzi! Toż to ja sam w mojej osobie, jako już powiadałem, siedziałem już z panem Żabą w jego domu przy piwku marcowym, kiedy wpadli pan Kasper Magnuski i tenże sam Jur z Borowiczek i pierwsi przywieźli nam wiadomość o wykradzeniu pani stolnikowej i osadzeniu jej na zamku Piotrowiczowym a ten tu młokosik, który pewno aż w jakie kilka dni potem dowiedział się o tej rzeczy, powiada mnie w żywe oczy, że on Jura skaptował! Tfe! A myszy, żeby do waszego domu wlazły, tobyście ich szukali! A z muchami wam wojować po ścianach! Tfu!	A jakoż nie było dać? Sam przecie mógł wziąć, kiej zdobył. Ale my jeszcze lepiej zrobili! Zdarli my te cudne sukienki z Tatarzyna i ubrali w nie Kulisa, choć się nieborak bronił, potem wsadzili my go na konia, na tego po Goliacie i tak kazali jechać. Boć to wstyd po wygranej wracać z przywódcą w łachmanach, a tera i my mamy wojewodę, i to jakiego wyzłoconego jak sam król.	Jest kobieta! To źle. O niej nigdy nie można wiedzieć, co robi i dokąd zaprowadzi... W każdym razie słuchaj Gdyby ci kiedy jeszcze raz przyszła ochota próbować... Rozumiesz?... Nie zabijaj się, ale przyjdź do mnie...	Panie Stanisławie, trzeba być mężczyzną, nie można przecież nawet mamie mówić wszystkiego, co się myśli i czuje, nie trzeba. Ja, istotnie powinnabym się gniewać na pana...	Szelma też to była sroga, choć i ten dzik! Znałem ja się z nim! Dopadł ci mię on jednego razu na Cisowskiem, a jak mię zaorał kłem po łydach, to do samej kości mięso ozdarł, jak cygankiem, aże w kolano. Pod siebie mię przecie o mało nie wziął, ciortu brat, bom go się był bardzo przeląkł. Teraz jeszcze, jak se spomnieć, to człowiekowi seremno. A ja już bywałem pod dzikiem. Już mi ta jeden orał kożuch na plecach to prawym to lewym kielcem, i deptał po mnie raciami: z tego wiem, co taki ma w sobie za siłę! Świnia! Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia łupina a krew człowiekowi w żyłach zmarzła i w gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego to samo połechtał po szyjce...	Czekaj! Oto... na starą naszą w dziejach świata rację bytu!... Do pioruna, głupio mówię... Żebyście, do milion set nędz! nowej hańby nie dodali...	Nie. Tatulo mieli wrócić i mnie kazali.	Wnuk lorda Kelso! Wnuk lorda Kelso!... Oczywiście... matkę jego znałem wybornie. Zdaje się nawet, że byłem na jej chrzcinach. Małgorzata Devereux była niezwykle piękną panną i pogrążyła nas wszystkich w rozpaczy, uciekając z jakimś ubogim młodzieńcem, z człowiekiem bez znaczenia i bez grosza, niższym oficerem piechoty czy coś podobnego. Oczywiście. Pamiętam te sprawy, jakby działy się wczoraj. W parę miesięcy po ślubie zginął biedak w SpaSpa	Oj prawda, bydlę się nie tak łacno narowi do szkody jak chłop niektóry...	Nie, pani, to nie są żarty... To tylko mały dowód, że z panią, jako reprezentantką walki, mogę zrobić, co mi się podoba. Tak czy nie?	Nie czytuje romansów Upewniłem się o tym. Czy sądzisz, że jestem ślepy i że nie wiem, co się dzieje w domu?	Ale jeżeli jemu się nie uda, pan będzie skompromitowany.	Nie dziwię się niczemu i co najwyżej zazdroszczę	O to poważne zamiary! żona albo kaczki! Pan Zawiłowski takby się nie wyraził.	Ależ przeciwnie. Przypomnij sobie, że święcie wierzyłam w to, żeś własnoręcznie zabił te dwa tygrysy, których skóry wiszą w twoim gabinecie na wsi. I wierzyłabym w to do dziś dnia, gdybym przypadkiem nie znalazła na nich od spodu stempla fabrycznego, bo...	Moryś, czemu ty na prawdę nie założysz towarzystwa.	Słusznie, kliniki psychiatryczne i więzienia też są prze­pełnione. Wesele, Zabawa, Potwór, Ciało, Dusza, Obraz świata, Obraz świata, Fałsz, UpadekSpójrz tylko! gdyby ciała tych ludzi były ukształtowa­ne na podobieństwo ich życia, myśli i pragnień, to byśmy ujrze­li potwory, strzygi i maszkary stokroć bardziej przerażające i ohydne od tych z Boscha i Goyi. Nas nie wyłączając.	Zdziwił się pan wówczas, prawda? Właśnie dlatego opowiadam panu jak to się stało, że Pedro włóczy się za nami jak pies	Jak ci się podoba! Znajdą się inni, którzy chętnie zajmą twoje miejsce.	Dlaczegóż by nie powiadam ci wyraźnie, mój przyjacielu, że wczoraj jeszcze rządziłem wszechwładnie moją wyspą i rzuciłem ją jedynie dlatego, że obowiązki gubernatora narażają na wielkie niebezpieczeństwo.	Rachunki tego pana ze mną, szanowna pani, gdyby je miał, należą tylko do niego i do mnie	Nie od tej samej osoby! Panicz sobie żartuje, widać przecież, są prawie że jednakowe, tyle że w jeden wprawili rubin, ale na obydwu jest ten orzeł, i inicjały w środku też takie same.	Czego się śmiejesz?	Czy zmieniłem się?	Dziękujem ciągle są tu okazje, bo umyślnych się posyła.	Rozumie się.	Tylko pan później nie pogryź mojego Amisa	I owszem tylko nie trzeba chodzić po słońcu.	Dlatego, mamo, tylko, tylko dlatego, że te wieczne wymówki mamy, iż za mąż nie idę, ranią mię, obrażają, upokarzają...	Już ja jedno miarkuję że ty wszystkich ludzi z Bogdańca zabierzesz, żeby poczet mieć, jako się rycerzowi patrzy, a ziemia ostanie bez rąk. Póki będę żyw, to nie dam, ale po mojej śmierci, już widzę, że zabierzesz.	Nie, nie... kocham ciebie, nawet wiedzieć nie możesz, Ew, jak bardzo cię kocham.	Ale jeśli się poczuwasz, to...	Co wam się stało, matko? Jakie was spotkało nieszczęście? Niezbyt wesoło wyglądacie.	Generale uczynisz to dla mnie.	Niby to za świadka? ni, jeno dopraszam się...	Rozstąpcie się! Dalej w tył!	Z drzewa a raczej z kory. Powtarzam panu, panie Cyrusie, że w pięć dni z taką robotą można się uwinąć.	Co to się ma jedno do drugiego?	Ii, poleci jak zefir, tylko niech pan powie, w którą stronę.	Milczę, a jednak dodam: czas waszéj excellencyi o tém pomyśléć, co kobieca potęga znaczy: miéć zapaśną strunę nie zawadzi.	N. Pan się męczy o, co to, prawda.	Nie będziemy tego przeklętego statku obsługiwać ze zmniejszoną załogą, jeżeli temu negrowi nic nie brak...	A ty nie widzisz żadnego wyjścia?	Co powiadacie o ostatnim dowcipie Oriany? Wyznaję, że bardzo mi się podoba Takiniusz pyszny!	Nie.	O! Niceś waszmość nie mówiłNiceś waszmość nie mówił	Służyłem ojczyźnie i swemu panu, obcych bogów nie szukając.	Umrzecie na nią Czy nie widzicie, że podniesienie mas (przyjmijmy, że je oświecacie) utrudni wielkość jednostki; że siejąc w sercu niższych klas krytykę, będziecie zbierali bunt i będziecie jego pierwszymi ofiarami? Co rozbijają w Paryżu, kiedy przychodzi do rozruchów?	Otóż książki, które trzeba drukować. Jest ich już sporo w tym rodzaju, ale jeszcze więcej grzeszników, a dla tylu ślepych nie może być za wiele światła.	I ten twój wspólnik nie żyje?	Ja muszę do Prus! i pod Warszawą nie będę.	Może pan Czertwan dziś nie wróci?	Myślę, że ten ktoś to był duch pokutujący, a tam tam na pewno są skarby!	Nie mam!	Tego nie neguję.	Nigdy mi tego nie mówiłeś.	Masz słuszność. Ja nie ze wszystkimi zabierać zwykłem... Mam, uważasz, krótką z przyrodzenia pamięć co do hołoty.	Niechże pani nie opowiada takich rzeczy, panno Łucjo Jestem najzwyklejszym człowiekiem pod słońcem i Bogu za to dziękuję. Jemioł powiada, że trzeba być niczym, że dopiero wtedy można być szczęśliwym. Ja sądzę, że w tym jest dużo przesady. Trzeba być czymś, lecz czymś niewielkim. Ot, dobrym chirurgiem, dobrym młynarzem, dobrym budowniczym, mieć jakąś swoją małą pozycję we wszechświecie, cenić ją, w miarę możności udoskonalać i żyć po prostu, później umrzeć po prostu i zostawić po sobie pamięć dobrze spełnionego obowiązku... To wszystko.	Może późno już? Może już czas na obiad?	Zrób to jak najprędzej	Co to pana może obchodzić?	Mój kochany kapitan bardzo ironicznie przyjął moje zawiadomienie, że „Nautilus” jest niejako zagrożony przez dzikich Papuasów. Cóż więcej mam ci powiedzieć? Zaufaj mu i idź spać.	Ach, moje złotko, mamy, czego nam potrzeba. Mój Arturku miły, pacholę o duszy czystej, opowiedzmy naszemu słodkiemu Reginaldowi historię zdobycia tego morowego powietrza.	Ach, zna pan tego starego łajdaka?	Anna będzie spała w kuchni, a ty w pokoju, w którym mieszkał stangret.	Boże! Cóż to jest za nieszczęście!	Daruj mi, proszę mówiłem z przekonaniem.	Małoż to płynów znieczulających? Jakikolwiek.	Nostromo! Ja także nienawidziłam tego srebra z głębi duszy.	Podobny jest zwłaszcza do ojca To wykapany ojciec, a także moja biedna matka.	Przecież to kobieta pochodzenia tak niskiego, d’Artagnanie?	Przepraszam cię, Pawełku, ale może byś zjadł śniadanie?	To moja nadworna kwiaciarka.	Tum was czekał i to wybieram dla siebie. Poprzedzających niechaj używa kto chce.	All right	Amen,	Chodźmy	Chorował ano... tak... niby... umarł!	Czatownik obaczy	Czego, pytam?	Czemu?	Dosyć!	Gdzie pan idzie?	I ja chciałbym pożyć...	Ja także pewna jestem	Końskim ogonem	Mamy i my waszych jeńców.	Młodość, Starość	Panie sędzio, jestem panu winna tysiąc podziękowań...	Papiéru? jakiego?	Słucham, Ekscelencjo	Tak, zrobiła siedemdziesiąt siedem.	Trzy czy cztery metry... Stopnie są bardzo wysokie... i brakuje niektórych.	Ty masz białe ręce.	Zgadła pani!	Znam.
Panie Borowski! Późno już. Noc. Kto słyszał, na cmentarzu!...	Kobieta, Mężczyzna, Uroda mówił baron z coraz żywszą gestykulacją. pomada do włosów i wąsów; fiksatuarować: pomadować.. No i kto by, panie, pomyślał: ledwie spostrzegła to, raz na zawsze zabroniła mi fiksatuarować się; powiedziała, że ona ma szczególne upodobanie do siwych włosów i że dla niej prawdziwie pięknym może być tylko siwy mężczyzna. „A o szpakowatych co pani myśli?” odpowiedziała. A jak ona to mówi!... Czy aby nie nudzę pana, panie Wokulski?	A mnie one na co?	A następnie spiszemy akcik, mocą którego pan S. Szlangbaum zaciąga od wielmożnego S. Wokulskiego dług w kwocie dziewięćdziesięciu tysięcy rubli i takowy zabezpiecza na nowo nabytej przez siebie kamienicy. Gdyby zaś pan S. Szlangbaum do dnia 1 stycznia 1879 roku powyższej sumy nie zwrócił...	A tak. Muszę chyba wyglądać na człowieka niezbyt ciekawego świata, prawda? Ale zapewniam pana, że jeżeli zwlekałem aż do tej pory, to nie z własnej winy; zjawię się i tam, nie dziś, to jutro!	Aha, przyszło i dla nas święto! Bogu dzięki! nie bardzo ubogich krewnych mamy. I my też przecie będziemy rządzić na świecie.	Być może ale pamiętaj, że ludzie mogą przeszkodzić. Stryjowie Ludmiły właśnie teraz wybrali się do Krakowa. Onegdaj odebrałem od nich pismo, w którym donoszą o wyjeździe. Chcą od króla co prędzej otrzymać pozwolenie na to małżeństwo i otrzymają, nie wątpię. Pamiętaj, że będą mieli za sobą głos księcia Konrada. Nie znam nikogo na świecie, kto by miał powód albo ochotę przeszkadzać w tej sprawie. Jeśli dostaną pozwolenie, to już wszystko przepadło.	Ciekawym, czy panna Helena zaprosi mnie na wesele? Jest to jedyny wypadek, z powodu którego mógłbym ubawić się parę godzin w salonach pani Korkowiczowej.	Dobrze, dobrze! Jesteś istotnie lepszy niż wyglądasz. W każdym razie jesteś archaniołem, który ma serce na właściwym miejscu. Chcesz pojechać ze mną? Może usiądziesz na tym osiołku, którego sprowadziłem dla swego chłopca, czy też wolisz tego upartego muła, którego kupiłem dla siebie samego? Przy czym byłbym oszukany nawet wtedy, gdybym zapłacił za niego nie więcej jak złamany grosz.	Ha, tem lepiej Więc w Klubie Urzędniczym mówiono wtedy tylko to, co panu powtórzyłem. Z tego niewiele da się wywnioskować. Osobiście wątpię, by Gąsowski zostawił Niewiarowiczowi polecenie usunięcia pana. To już była jego własna, że tak powiem, gorliwość. Nie mnie jednego zresztą zaskoczyła pańska dymisja. Przecie Niewiarowicz zawsze i głośno zachwycał się panem. I taka zmiana frontu. ...Stąd wnioskuję, że zarzuty musiały być poważne. Jeżeli chodzi o to, co mówią w mieście, a co od czasu do czasu obija mi się o uszy, to jedni twierdzą, że pan kiedyś był zamięszany w jakąś aferę komunistyczną, inni, że na uniwersytecie był pan szefem bojówki faszystowskiej...	Jak na człowieka, który myśli tylko o swoich szczepach i wyrębach, ma dryg	Midopak, durna ty głowo jak ty będziesz tak szukać, i do jutra nie znajdziesz! Tak potrzeba zrobić, jak już raz Hanusz nam poradził. Rydel napisany po prawej stronie krzyża: od prawego ramienia w prostym kierunku na dziewięć kroków będziemy kopać.	Moja babciu, czemu też babunia tego obrazu szkaradnego wyrzucić gdzie na strych nie każe... Malowanie nie osobliwsze, a djabeł tak szkaradny że aż strach...	Na tym się skończył. Od razu wiedziałem, że tak będzie. A takiego Anatola Tramma zepchnęli na ósme miejsce i co się okazało?!... Sława, gwiazda pierwszej klasy. Dziś już jest w Hollywood magnatem, zarabia osiemset tysięcy dolarów rocznie! Miliarderki za nim szaleją i ożenił się z rosyjską wielką księżniczką. Ale przypatrz mu się kiedy, jaki on podobny do mnie, tylko nos ma znacznie brzydszy i o te dwa zęby skrzywione.	Nie przez siebie samą. Ale jest tak. Woła straszliwym głosem krzywda, woła cała krwawiąca olbrzymia masa ludzka: ocal mnie. I czuje się to i widzi. I nie może się dźwignąć. Wciąż się jest przeszkodą. Nie wolno żyć, depcząc po krwi. Już nie wolno rozumować, a raczej królewicz mykeński, syn Agamemnona i Klitajmestry, który zgodnie z nakazem Apolla pomścił swojego ojca, zabijając jego morderców: własną matkę i jej kochanka. nie wybierał losu. A to nawet nie to. Bo to nie zemsta. Biada tym, co żyją, a nie umieją stworzyć prawa. Muszą zginąć. Pod oknami tego domu stoją karety i czekają stangreci, lokaje na mrozie. I przemija tak niepowrotnie ich życie. Czekają, aż tu się skończą bawić, i nieustannie zbliża się do nich śmierć, która ich strąci w nicość. Czas ich ginie na wieki i nic nie pozostanie: ot, spada po prostu mętna i zimna fala w pustkę. Tu muzyka i taniec. Przed czym uciekają ci ludzie, co gonią, czas ich ściga, widmo ślepe i wystygłe. Zdaje im się, że już uszli, wyrwali mu się. Własnego życia tylko kilka godzin znów samym sobie wydarli, strącili w jałową pustkę. Muzyka gra, a właściwie tu i tam to jedno, dmie śmierć, wieje wicher, porywa zmarzłe listowie.	Nie wspominaj pan o raportach, wiem już, jaką można do nich przywiązywać wagę. Ale, mówiąc o raportach, panie baronie, co się pan dowiedział o aferze z ulicy Saint-Jacques?	O co chodzi, panie mecenasie?	Otóż Nucingen przedstawił mi stan swoich interesów. Kapitały jego i moje włożone są w przedsięwzięcia zaledwie rozpoczęte, na które trzeba było wyłożyć z góry wielkie sumy. Jeżeli zażądam obecnie mego posagu, to Nucingen będzie zmuszony ogłosić się bankrutem; jeżeli zaś zaczekam rok jeden, to przysięga mi na honor, że kapitały moje podwoją się, a może i w trójnasób się powiększą, gdyż on będzie robił obroty i tak poprowadzi interesy, że ja zostanę właścicielką dóbr ziemskich. Ojcze mój, on mówił szczerze i ta szczerość jego mnie przeraziła. Przepraszał mnie za swe postępowanie, wrócił mi zupełną swobodę, pozwolił mi postępować, jak mi się podoba, bylebym tylko upoważniła go do prowadzenia interesów w moim imieniu. Na dowód swej uczciwości przyrzekł mi, że ile razy ja zechcę, tyle razy wezwie pana Derville dla osądzenia, czy akta, na mocy których ja zostanę właścicielką ziemską, będą prawnie zredagowane. Jednym słowem, oddał mi się zupełnie na łaskę i niełaskę. Błaga tylko żebym przez dwa lata jeszcze pozwoliła mu dom prowadzić i nie wydawała dla siebie nic nad to, co mi przeznacza. Przekonał mnie, że odprawił swą tancerkę, że zmuszony jest zaprowadzić najsurowszą oszczędność, żeby nie zachwiać swego kredytu, zanim nie ukończy, rozpoczętych spekulacji. Jam była nieubłagana, udawałam, że w nic nie wierzę, żeby przywieźć go do ostateczności i dowiedzieć się całej prawdy: pokazywał mi swe księgi, płakał wreszcie. Nigdy jeszcze nie widziałam człowieka w takim stanie. Stracił zupełnie głowę, mówił, że się zabije, bredził jak w gorączce, aż mnie litość wzięła.	Panie bracie, a do cesarza niemieckiego nie pisaliście?	Pomyśli, że panowie dobrze śpicie, dobrze się odżywiacie i dużo macie czasu, skoro go zużywacie na takie dziecinne kłótnie	Prawie w każdym międzyakcie wsuwał się w korytarz czasem, aby mnie widzieć lub aby zwrócić na siebie uwagę, przykładał twarz do szybki w loży naprzeciw mojej. Kiedy przychodził ktoś do mnie, widziałam, jak czatował tuż u drzwi: wówczas mógł mi rzucić ukradkowe spojrzenie; nauczył się w końcu poznawać moich znajomych, szedł za nimi, kiedy się kierowali w stronę loży, aby wyzyskać moment uchylenia drzwi. Biedny chłopiec dowiedział się zapewne niebawem, kim jestem, znał bowiem z widzenia p. de Maufrigneuse i mego teścia. Od tego czasu widywałam tajemniczego nieznajomego we Włoskim, w stalli, z której podziwiał mnie prosto w twarz w naiwnym zachwyceniu: bajeczny był po prostu! Przy wyjściu z opery, tak samo jak z farsy, widziałam go wciśniętego w tłum, w nieruchomej postawie; popychano go, poszturchiwano, nie drgnął. Oczy jego zasnuwały się mgłą, gdy mnie widział wspartą na ramieniu jakiego oblubieńca. Poza tym ani słowa, żadnego listu, znaku. Przyznaj, że to było w dobrym guście. Niekiedy, wjeżdżając rano do pałacu, widziałam nieznajomego siedzącego na kamiennym słupku koło bramy! Wielbiciel ten miał bardzo ładne oczy, długą i gęstą brodę w kształcie wachlarza, wąsy i faworyty; widać było jedynie białe policzki i ładne czoło; prawdziwa głowa antyczna. Jak ci wiadomo, książę w czasie dni lipcowych bronił Tuillerii od strony wybrzeża. Wrócił wieczorem do Saint-Cloud, kiedy wszystko było stracone. „Wiesz, moja droga, rzekł, omal mnie nie zabito około czwartej; mierzył do mnie jeden z powstańców, kiedy młody człowiek z długą brodą, którego, zdaje mi się, widywałem we Włoskim i który prowadził atak, odwrócił lufę”. Strzał ugodził nie wiem już kogo, jakiegoś kwatermistrza, dwa kroki od męża. Ten młody człowiek musiał być tedy republikaninem. W r. 1831, kiedy osiedliłam się tutaj, spotkałam go opartego plecami o mur tego domu; zdawał się rad z moich nieszczęść, które, być może, dawały mu nadzieję zbliżenia; ale od czasu sprawy w Saint-Merry nie widziałam go już: zginął tam. W wilię pogrzebu generała Lamarque wyszłam piechotą z synem; republikanin towarzyszył nam to z tyłu, to przed nami, od św. Magdaleny aż do pasażu Panoramy.	Szczurze Nie mogę wrócić ot, tak sobie do domu, iść spać i nic nie zrobić. Wątpię, abyśmy mogli być użyteczni, ale wyciągnijmy łódkę i popłyńmy w górę Rzeki. Za jakąś godzinę wzejdzie księżyc i wtedy zaczniemy szukać Grubaska według sił i możności. Bądź co bądź, lepsze to niż iść spać i nic nie robić.	Tak i ów kościół zdobędę, tak mi Panie Boże dopomóż, amen!	To nic z niego nie będzie Z takiego ciasta człowiek wyjść nie może. Należy patrzeć na rzeczy tak, jak się one przedstawiają. Inaczej nic na tym świecie nie zrobisz. Ot, ja na przykład, nigdy nic nie biorę sobie do serca.	Znajdziemy, znajdziemy, panie Michale! Kiedy byłem za młodych lat deputatem do egzakcjiegzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór)	Został w tyle jedzie konno, na siwym bachmacie, ot, i słychać kopyta.	A ja w tem, że z Siwińskim i Parawęsowskim, choćby nie pannę ale fortecę przyszło brać... damy sobie rady.	A król gdzie jest?	A to i do lasów ma wręb, choć i rządowe dozorce będą drzewa pilnowały. A on już koźlątka nie popuści	A! tak! istotnie oszaleć przyjdzie, lecz z królem niema wojny...	Ach, nie obawiaj się, ona niezwłocznie podąży za tobą Musisz tylko, drogi książę, odebrać wszystkie klejnoty, które należały ongi do twoich dostojnych rodziców, a które niecnie przywłaszczył sobie twój stryj. Tu jest kluczyk od sekretarzyka. Wszystko prawnie do ciebie należy, gołębiu mój najdroższy, bo wszakże ty jesteś właściwym królem Paflagonii, a ta, którą pojmiesz za żonę, będzie jedyną prawowitą królową.	Ale czemuż pan się miesza do tego?	Ale kim ma być ten Andrea Cavalcanti?	Bieda, to ogień, co spala drzewo, puch i wszelkie śmiecie, ale metal szlachetny wychodzi z niego jeszcze czystszym	Bo się o niego boję.	Brat pani de Villeparisis?	Co chcesz przez to powiedzieć?	Co wam to przeszkadza!	Coś ty, Huck! Niemożliwe! On straszy tam, gdzie umarł	Czegóż chcesz?	Czekaj!	Czemu?	Do misek chodźta, ludzie, bo stygnie!	Dwa tygodnie temu umarł, a bardzo go wszyscy żałujemy bo był chłop poczciwy, sługa prawy i wierny, choć ubogi prostak, i takiego pewnego człeka niełacno pan Jarosz dostanie. Szkoda go: byłby się on tobie bardzo ucieszył, bo ciebie kochał, Hanuszku; ciągle się o ciebie wypytywał, czyś nie pisał i czy słychu jakiego o tobie nie mamy, a i przed samą śmiercią ciebie wspominał.	Gdzie spędzimy noc?	Grzeczność	Gwiazdy już bledną Gdzież urządzimy dziś dzienne legowisko?... Od dziś przecie będziemy chodzili innym tropem!	Ja się nie gniewam	Ja także	Ja.	Jak to nie wiesz! Zapomniałeś pan dowiedzieć się o ten szczegół! Ale prawda, to rzecz o niewielkim znaczeniu	Jak to zamknięci?	Jak zawsze, sztywny i chłodny jak sam biegun północny. Łódź trzeba przechrzcić. Obecnie nazywa się „Ptak Burzy”. Pfe! To mi imię! Przechrzcimy łódź naszą.	Jest.	Jestem strażnikiem skarbu królewskiego. Tę skalę ponade mnąponade mną	Lecz jeśli się nie powiedzie?	Miłość byłem... Tobie się zdaje, że dopiero ty wynalazłeś miłość. Znam i ja ją, bah!... Przez kilka lat kochałem się jak półgłówek, a tymczasem moja HeloizaHeloiza	Może duch tego chłopa?...	Musimy? Czemuż to musimy? Któż ci to powiedział?	Naprawdę? Kiedy?	Nic to. Będzie trzeba znaleźć inną drogę Niestety zrobiło się bardzo późno.	Nie dasz mi więcej nic?	Nie krzykniesz. Może ich tu być więcej. Ruszaj do pułkownika!	Nie myślałem, nie rozumiałem, cierpiałem tylko.	Nie poznałem, bo dobrze już ze dwa lata jej nie widziałem.	Nie robię ich dla Rossiego...	Niech ich psi jedzą. A jeńców wzięliście co?	Niezdolna jest do tego	No i co Co mi chcesz powiedzieć?	No nie, tylko tego by brakowało, aby dała panu kosza Jeżeli się pan chce żenić...	O, nie, nie!..	Oddałem, bo cóż miałem robić? Zresztą mnie się tylko tak zdaje, że mnie pokazują i opluwają. Z Egipcjan, kto mnie zna, kłania mi się tym niżej, im sam jest wyższy. Przez czas, kiedy tu jesteś, nasz pan, Sezofris, mówił, że trzeba mi dom powiększyć; pan Chaires darował mi stągiew najlepszego wina, a sam najdostojniejszy nasz nomarcha przysyłał do mnie zaufanego sługę pytać: czy ty jesteś zdrowa i czy ja nie zostałbym u niego rządcą?	Otrzymałem ją wprawdzie już wiedzieć o wszystkim. Nie użyczył Bernheimowi tej przyjemności, by mógł wszystko pomału opowiedzieć. Doktor König byłby się inaczej zachował. I żeby móc szybko zapomnieć o tym, że nie można było temu Tekely’emu odmówić pewnej zasługi w szczęśliwym zrządzeniu losu, dodał Bernheim natychmiast: jestem panu właściwie wdzięczny!	Owszem.	Pan Piotr Aronnax?	Paulina Giry ma lat czterdzieści siedem	Pogadamy po przyjacielsku. Co ja mógłbym im dać?	Prisiek man!	Proś, proś, czekam z upragnieniem!	Przecież i królom wolno jest piękność w niewieście uczcić... i czuć dla niej miłość jak innym ludziom.	Przy mnie nic się nie stało jeszcze, a co po moim wyjściu	Przypomnij sobie barona.	Rozbili się z motocyklem! Ale żyją!	Samodzielna! I wyładniałaś!	Skąd wiem, to wiem A wiesz, skąd stary Toch te jaszczury wozi? Z Devil Bay. Z Diabelskiej Zatoki, Jensi. Mam tam znajomego, jest agentem, wykształcony człowiek, i on mi mówił, że to nie są żadne tresowane jaszczury. Skądże! Coś takiego można opowiadać małym dzieciom! Nie daj sobie niczego takiego wmówić. Tak się sprawy mają, Jensen, żebyś wiedział. A ty mi będziesz opowiadać, że Captain van Toch jest all right.	Stary gadał dopiero co.	Szkoda, bo miałem pewien projekt, który teraz nie warto jest podnosić.	Są!	Tak Ale jeżeli dusza różni się od materialnych zjawisk, w takim razie powinna posiadać jakieś niezwykłe, niematerialne funkcje...	Tatarzy! orda!	Tej sztuki nawet ty byś nie dokazał.	To Don Olivantes de Laura	To tak? W takim razie jestem twoim bratem.	Tum jesttum jest zapiszczało od proga.	Wiem, wiem, mieliście nieporozumienia z dziekanem. Nie jest to jednak człowiek niemiły w stosunkach.	Wyraziłem się może zbyt ostro Przepraszam jaśnie pana. Ale co prawda, byłem zdziwiony, że panowie chcieli schwytać Seldona. Ten nieszczęśnik ma już dość biedy z policją i nie spodziewa się zapewne, że go ścigają gentlemenowie...	Zali to prawda, że go wszyscy opuścili?	Ze trzydzieści z ogonkiem	Żeby się dać złapać? Ani myślę. O, jak ja daleko mogę dostać ręką między deskami!	Żebym ci wszystko opowiedział, tobyś zapomniał śmiechu. Pójdziemy, odprowadzę cię ku Kleparzowi, pogadamy.
A Pan Bóg?	Ani myślę uznawać się za zwyciężonego! Ani trochę! Tego pan nie dowiedzie! Istnieją na pewno kryteria dobra i zła.	Bo masz pan intendenta, który pana okrada. Cóż robić, to niestety nieuniknione.	Czy pan dobrze rozumie, o co pytam? Proszę mi wybaczyć, że tak się upieram, ale moje życie zależy od pańskiej odpowiedzi. Czy to pan nas ocali?	Cóż pan zamyśla robić przez ten rok próby?	Dobrze, ale pan ogrodnik ma złość na mnie.	Milcz prowadź mnie, dokąd ci kazano, jeśli ci kazano.	Niech pan Stanisław zajrzy pod schody, tam się ukryli.	Pan mnie kompromitujesz takimi radami, dawanymi wszystkim mającym jakie bądź pretensje do fabryki. Trzeba było zostać panu adwokatem, byłbyś się wtedy mógł opiekować nieszczęśliwymi i pokrzywdzonymi, ma się rozumieć za dobrą zapłatą Zresztą dajmy tej sprawie spokój. Będziesz pan dłużej w Łodzi, rozpatrzysz się w stosunkach, przyjrzysz się lepiej tym uciśnionym, to pan zrozumiesz, jak trzeba postępować. A weźmiesz pan interes po ojcu, to wtedy przyznasz mi zupełną rację.	To wstąp pan do mnie we środę na śniadanie i raz skończmy.	Widać, żeś pan obcy w tej stronie; rzekła Julka.	Świerk! wiesz! jesteś codzień podobniejszy do swojego psa, nawet już płowiejesz. Panie Babiński, pan jesteś grubo uczony, skończyłeś podobno całe trzy klasy; czy Darwin wywodzi ludzi od małp, czy od psów?	A las lubisz, ten co za Niemnem?	A namiętności i młodość od czego?	A ta cała nienawiść wasza powstała tylko z osobistego zawodu, co?	A ty ordynarny.	Aa!... jeżeli tak!...	Aha, rozumiem Tak się rzecz ma cała.	Aktora z Pałacu Burgundzkiego?	Albo lepiej siądźmy gdzie pod drzewy, na uboczu, bo wasz dwór na oczach, ludzi w nim obcych często bywa wiele, a nam trzeba się naradzić po cichu...	Ale wszakże musi nastąpić? Wszakże trudno inaczej mniemać? Któż by po zwycięstwie nie ścigał pobitego nieprzyjaciela?	Ależ Izraelici nie mają króla, tylko kapłanów i sędziów!...	Ależ ja ciebie wcale wtedy nie znałam I mam wrażenie, że zrozumiałam dobrze co opowiadał. To nie było właściwie morderstwo. I nigdy tego nie myślałam.	Ależ mój Moncaccio kto na moje nastawać będzie, ten swoje też narazić musi, nie wiadomo kto kogo zabije.	Ależ on był wciąż przy mnie Skąd by on to wiedział? Ja nic nie wiedziałem.	Aš valios neturiu ant tos merginos Tu nežinai, ką Vaideliotai gali. Mes su jais nesimušim, nė jų dalipstėt! O ant ko jie užsirūstina, tai ir dievaičiai.	Bardzo żałujesz mej Zochny?	Bo też i była zaczarowana! Czy nie miałeś nikogo w podejrzeniu?	Bo to widzicie matka nam ją przed samą śmiercią poleciła; ale cóż wam do niéj?	Bóg zapłać. Właśnie na to samo mam smaki!	Będziesz rządził we własnym domu, jeśli powrócisz; zobaczysz się z żoną i dziećmi, jeśli ich zastaniesz, a kiedy przestaniesz służyć, przestaniesz być giermkiem.	Chcesz iść do nich?	Chodź, pani.	Cicho! cicho! nie mów mi tego! Tylko tę zimę przebyć; a nie postawię kuźni, to chatę podpalę i pójdziemy w świat...	Cieszy mnie to.	Co lada dzień?	Co za głupie pytanie. Przecież o tym nie wie nawet nasz dziadyga. Dobranoc. Pcheł u was dużo?	Czy kwestie higieny należą do pańskiego totumfackiego?	Czy przywiozłeś?	Czyńcie jak uważacie za potrzebne.	Cóż mi na tym zależy?	Dlatego nie będziesz miał trudności z zerwaniem umowy, gdy obejmiesz władzę po ojcu (oby żył wiecznie!).	Do widzenia! Za miesiąc żeby flota była!	Dobrze, niechaj panie cierpią, a zacznę pocieszać, tylko uprzedzam, że łzom nie uwierzę i pozwolę im płynąć swobodnie, choćby strumieniami.	Dzisiejszy dzień jest dla mnie szczególnie miły, a jeszcze nie koniec przyjemności. Nie moja w tym zasługa, bo nic sam nie robię, tylko ty, Małgosia i Brooke umilacie czas, za co jestem nieskończenie wdzięczny. Co będziemy robić po jedzeniu?	E! przecież to nie mogą już być dzieła rycerskie to pewno jacyś poetkowie. Otworzył teraz pierwszą lepszą pod ręką małego formatu książeczkę i znalazł w niej Dianę de MontemayoraJorge de Montemayor (ok. 1520–1561) E! to tam biedactwo może ujść wszystko ognia To maleństwo nie może tyle złego narobić, co te giganty rycerskie. To przynajmniej trzyma się jako tako zdrowego rozumu i nikomu go nie wykoszlawi.	Ech, mój chłopcze musi się znaleźć jakiś sposób przetransportowania tego drewna. Na wszystko znajdzie się sposób! Gdybyśmy mieli wózek lub łódkę, to byłoby zbyt łatwe.	I będziem się bić, nie sejmikować ani kury po wsiach i twarogi wyjadać.	Jakie?	Jakże mogłem zapomnieć! Wszakże to w jego sprawie drogę tę odbyłem.	Każcie przeciw nim dowieść tego	Kubbee... u kubbee nahin!	Laudetur Jesus Christus.Laudetur Jesus Christus. (łac.)	Miód, nie kobieta, nie dziwno mi też, co Antek Boryna...	Między starszymi naszej kongregacji utrzymuje się wiara, że głos tego dzwonu zapowiada rychłą śmierć ksieni lub zdradza ciężki grzech jednej z nas. Jak długo jestem tu wieżniczką, nigdy jeszcze ręka moja nie wprawiła w ruch jego serca. Przeklęty to intruz.	Może nam pożyczy gospodyni... Tylko idź i... potem zrobisz, co zechcesz, ale aż po obiedzie.	Myślę, że to byłoby ciekawsze niż takie bajanie.	Mój mąż... Jest bardzo źle z moim mężem.	Mówiłem, że wakacje należą do mnie. Nie potrzebuję chodzić dwa razy do szkoły. To był jeden z mych warunków.	Na górę z nim, do pokoiku.	Naiwny jesteś...	Nanon, ja myślę, że jajko zepsułoby tę skórę. Zresztą powiedz mu, że ty nie wiesz, jak się czyści safian wtedy sam kupi w Saumur tego co trzeba, aby się błyszczały. Słyszałem, że oni dodają cukru do szuwaksu, żeby nadać glans.	Nie mam tak czarnych myśli. Zobaczymy jeszcze mohwę obsypaną kwieciem oraz młode sarniuki wypasione świeżą trawą. Zejdźmy ku Skale Pokoju i posłuchajmy nowin. Hops, na mój grzbiet, Mały Bracie!	Nie trzeba... nie trzeba... Już mi lepiej... Ot! i wszystko, co miałem ci powiedzieć... Prócz tego oczy miej otwarte, uszy otwarte... Bacz i na to, co Potocczyzna pocznie. Oni kupą chodzą, a Wazom wierni... i potężni... KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) dokładnie.?	Nieboszczyk był dziobaty!	Niestety, on innych pacjentów nie ma i co gorsza, że mieć nie chce.	Nigdy. Nie pozwolę truć mego dziecka.	Niosę Marcinowéj lekarstwo; a wyżto dokąd?	No, a ten młody góral, co nam tu wczoraj pomagał rzeczy rozpakować?	No, no... Co tu wspominać stare rzeczy? Król wonczas wybaczył, a waszmość nie wybaczasz?...	O, wcale nie, bo już umiem pogardzać... Niech się żeni z tą Mongołką...	Od 28 lutego 1815 roku.	On tam nie będzie zważał, jak my jemu zapłacim za twoją szyję. On śmiały mołojec.	Ostatnie. Kto wie, czy od dziś za rok nie będzie tu gospodarował jaki Niemiec, który was za szkody sfantuje do ostatniej koszuli.	Otóż to mi podział smakosza Ale powiedz mi, czy znasz różnicę między rybami kościstymi i chrząstkowymi.	Otóż to, złośliwość... Zapisze ciotka siostrzeńczykowi Kamilowi, a ten będzie spuszczał nawet nie w Bristolu. Bo ja wiem, gdzie taki może wydać? Ani nawet, mówię, kult zabawy nie może się rozwinąć w tym kraju! Jakże mię serce nie ma boleć, gdy o tym dzień i noc myślę...	Panienka	Patrzcie no Takżeś mnie podszedł! Tak, jestem tu we własnej osobie. No, mów, co się stało?	Pewno że nie; ale ta stara i brzydka, a w dodatku kapryśna.	Pies?	Podpisać rozkaz uwolnienia i na tem koniec ja również, jak Wasza Królewska Mość, sądzę, iż poświadczenie pana de Tréville jest aż nadto wystarczające.	Powiedziałem ci już że propozycja twoja jest trochę dziwna i że mój osobisty interes niełatwo się z nią zgodzi: ale co więcej, widziano, jak ten list wypadł z twojej kieszeni, trudno byłoby mi kogoś przekonać, że wypadł z mojej.	Prawda, ale to nic, to Beetle może jakoś zrobić! No, Beetle, załatajże to! Prędzej, całą noc tu siedzieć będziemy? Musisz wyciągnąć jakoś Kicię ze światła i doprowadzić nas wszystkich, tańcząc, do końca.	Prawda. Waszeć to gadałeś. Ale póki ksiądz nie związał stuły, to jeszcze można zmienić rezolucjęrezolucja (daw., z łac.)	Przyjdziewa, mów no matka.	Przyjechała?	Sam nie wiem. Czuję do niej antypatię i już.	Sam sobie szwagier winien. A teraz akurat jest magiel do sprzedania. Obok nas. Chleba byście mieli po uszy.	Skądże ty wiesz, że wstydliwe części kobiet są takie tanie? Toć że w tym mieście jest siła poczciwych białychgłów i czystych dziewic.	Smutno mi będzie tym smutniej, że tak późno poznałam cię... Ale trudno... Zresztą, lepiej zrobisz wyjeżdżając stąd... Tu panny starzeją się, jak powiedział poczciwy major a ludzie... chyba kamienieją...	Stary lis wyprowadził młodego w pole!	Słuchajże, ty ośle, jeżeli mi piśniesz jedno słowo o tym, coś tu widział, to ja ci sprawię! Będziesz gadał?	Tego, czego myszy nie jedzą.	U nas już będzie po żniwach W okolicach Kralup żniwa zaczynają się najwcześniej.	Za pozwoleniem chyba mogę pomóc panom w rozstrzygnięciu tej kwestii. Monte Christo to wysepka, o której słyszałem od majtków pracujących u mego ojca; ziarnko piasku wśród Morza Śródziemnego, atom w nieskończoności.	Zaraz... zaraz...	Zdaje mi się, że padrona jeszcze żyje.	Znam życie	Śmierć Ben Joela nie uwydatnia bynajmniej winy hrabiego. Zobaczę się z panem de Lembrat.	Špitolninkas  Nutarimas daug nežada, vaikinas džiūsta Vaikštinėju, šnipinėju, nieko nežinau, o jaučiu, kad ant tos jaunos dūšės kas puolė; ba tai ne liga kūno. Persimainė, net aš bijau...
Bo z pozwoleniem pana, pan myśli że to lufa strzela?	Jeżeliś tak postanowił to rób, jak ci się zdaje.	Nie lękam się tej ostateczności Ścisłość matematyki bardzo zbliża ją do prawdy absolutnej. Ale liczby groźne są tylko o tyle, o ile rozum, szukając w nich uzasadnienia dla siebie, zbłądzi tak dalece, iż we wszechświecie widzi jedynie system liczb. Błąd ten jest potępiony przez Kościół. Jednakowoż powiem śmiało, że matematyka ludzka nie jest matematyką boską. Bez wątpienia nie może być sprzeczności między jedną i drugą i chcę wierzyć, że nie każesz mi powiedzieć, iż dla Boga trzy plus trzy może równać się dziewięć. Ale my nie znamy wszystkich właściwości liczb, a Bóg je zna. Wiem, że są księża uważani za wybitnych, którzy utrzymują, iż wiedza godzić się winna z teologią. Nienawidzę tej zuchwałości, powiedziałbym	Sylwio pan Vautrin, który, trzeba wam wiedzieć, jest bardzo dobry, dzisiejszej nocy przyjmował znów dwie osoby. Jeżeli się pani niepokoi, to nic mówić nie trzeba.	Żaden mus. Praca, OjciecByłam rada i dumna, że czymś jestem i coś czynię. Pokutą mi było nic nie robić. Za nic tak wdzięczna nie jestem ojcu, jak za to, że mnie pracować nauczył.	Ale nie! ale nie! Tak tylko... widzicie chora trochę... chora, ale...	Ale to był tylko jej takt. Powtarzam, ona mnie również kocha. Uczynię wszystko, aby przemóc jej upór. Pojadę do Ruczajewa do państwa Rudeckich prosić o rękę ich córki.	Bo jej dać nie może. Nie obudzę profesora i nawet mu nie wspomnę o tym, że pani była. Nie chcę mu zakłócać spokoju. Och, wy, z waszą chciwością i zazdrością, nawet nie rozumiecie tych szlachetnych wyżyn, tego  bezmiaru dobroci, tego poświęcenia, których pełna jest dusza skrzywdzonego przez was człowieka. Poznaję panią już w tym, że pani tu przyjechała. Bo oczywiście nie uwierzyła pani słowom mojej depeszy. Sądziła pani, że to jest tylko wymysł. Co?... Prawda? Myślała pani, że to kłamstwo. Że profesor Wilczur chciał przez to dać do zrozumienia, że nie odmówiłby pomocy, pomimo doznanych krzywd, gdyby tylko mógł? Otóż myli się pani. Wobec pani nie jestem zobowiązana do żadnych wyjaśnień, ale powiem pani. Niedawno  wściekły pies pogryzł rękę profesora i od tego czasu, chociaż  przeprowadzono potrzebną kurację, lewa ręka znajduje się w nieustannym  drżeniu. Czy teraz rozumie pani, że profesor naprawdę nie może podjąć się operacji?	Bo też istotnie ją opuściły! Ale czyż wam nie powiedziałem, że będziecie chodzili wszędzie, widzieli i słyszeli różne dziwy? Zresztą ten rycerz nie jest Czaroludkiem. To pan Ryszard Dalyngridge, przyjaciel mój z lat dawnych. Przybył tu jeszcze z Wilhelmem ZdobywcąWilhelm Zdobywca (ok. 1028–1087)	Bo... e!... wreszcie na to pani „użycie” ja odpowiem pani jednym: Każdy wedle siebie sądzi.	Boże litosierny! czyżby mu groziło, że go będą nękać z mojego powodu? Najlepszy z ludzi, człowiek, który nie ma równego w świecie! Nim by go miało spotkać najmniejsze zmartwienie, śmiem powiedzieć, nim by mu miał włosek jeden spaść z głowy, raczej oddalibyśmy wszystko, panie sędzio. Niech pan to zapisze w swoich papierach. Boże litosierny, lecę powiedzieć synkowi, co się święci. A to ładna ładność!	Ciekawić?! Wie pan, że to brzmi strasznie?	Daj to Boże!	Dlaczego tak wolno jedziemy?	I tak często?	Ja z wami. No, bywaj zdrowa, Margoś. A o to dziewiąte nie turbujturbować się (daw.)	Może mu to kiedyś przyniesie kawałek chleba,	Może to było tylko złudzenie... ale zdawało mi się, że coś się przesuwało cichutko po dachówkach.	Możesz waszmość być pewien. Radziwiłł to nie Opaliński.	Niech się pan nie obawia, profesorze. Najbliższa duża stacja zaopatrzona w bufet, gdzie pociąg na dłużej się zatrzymuje, będzie dopiero o jedenastej. Upewniam pana, że do tego czasu niewiele z tej spiżarni zostanie.	Prawda, prawda. Zapomniałam. To wielka szkoda.	Sam bym się był pomścił, gdybym był zdołał cImię, Upiórhoć nie jestem rycerzem; ale, dalipan, nie ode mnie to zależało, choć i poprzysiągłbym, że ci hultaje, co się bawili moim kosztem, nie są widmami, ani zaklętymi ludźmi, jak pan powiadasz, ale rzeczywistymi ludźmi z ciała i kości, jak my, i pamiętam dobrze ich nazwiska. Jeden się nazywa Pedro Murtinez, drugi Tenorio Hernandez, a dobrze słyszałem, że nazwisko gospodarza Juan Palomegne. Widma nie są chrzczone, panie, nie mów mi pan więc, że to czary nie dozwoliły panu wdrapać się na mur lub zsiąść z konia. Rycerz, SługaCo do mnie, widzę najjaśniej pod słońcem, że im więcej szukać będziemy przygód, tym prędzej napotkamy na taką, co nas życia pozbawi. Za łaską Boską nie rozeznamy wkrótce lewej nogi od prawej. Dalipan, najlepiej i najpewniej, według mego maluczkiego pojęcia, powrócić do naszej wioski właśnie teraz w porę żniwa; bo niedobre nasze żniwa na cudzych polach, wpadamy ciągle z deszczu pod rynnę, coraz to gorzej, miastomiasto	Szopenhaueruje, mameczko Szopenhauer był to filozof, pesymista: utrzymywał, że życie jest nieszczęściem, i nienawidził kobiet	Tak, bez wątpienia, potrzeba koniecznie! lecz, co począć, jak temu zaradzić?...	To długa historia. Pod samą Budą spotkaliśmy angielskiego banitę, który zawsze posłuje od chana do chrześcijan. Jechał do króla Hungarii z wezwaniem, aby się poddał Tatarom i płacił daninę. Ale takie wezwania, które udają się w Azji, tu jakoś nie mają powodzenia. Król Polski wolałby pójść w świat o kiju, niż się poddać. Tutejszy odpowiedział ze śmiechem, że nie myśli płacić. Sydney zagroził ciężką zemstą i wyjechał, niby dumnie, ale z duszą na ramieniu. Choć jego poselska osoba uchodzi za nietykalną, dobrze wiedział, że posłom tatarskim nieraz się przytrafiał niemiły koniec. Ma wprawdzie orszak, ale z takich ludzi jak i on, z samych przybłędów, których nikt nie szanuje. Wzięliśmy tedy posła do siebie i odtąd razem podróżujemy. Póki jesteśmy na ziemi chrześcijańskiej, to Sydneyowi bezpieczniej z nami, a jak wjedziemy na ziemie tatarskie, to znów nam będzie bezpieczniej przy nim. On ma paiżę, tatarski list, i to nie srebrny, ale złoty, na widok którego Tatarzy biją czołem, dają konie, wozy, jadło, wszystko, chociażby własną skórę. Przy takim opiekunie możemy być pewni, że nikt na nas nie napadnie, nie okradnie. On teraz nam się kłania, później my jemu będziemy się kłaniali.	To jest nowy król?	To jest życie? Przebudźcie się, Niemcy.	To okrutne, co pani mówi	To prawda.	To, co dowiedziałem się, brzmi wprost fatalnie...	Żywa dusza cię nie usłyszy, moja droga. W domu jest pusto do południa, więc przychodź i bębnij, ile zechcesz, będę ci za to wdzięczny.	A Horn cię wyzwie i zastrzeli z nowej armaty!	A jakoż! Tę z plastrem na oku?	A książę Bogusław tu jest?	A powiedzże jakie dochody	A siebie? Czy siebie lepiej znasz niż mnie? Wiesz o sobie wszystko?	A teraz napiszą, że pan zostaje, bo takątaką jest moja prośba prośba.	A zawracać do Birż, kondle!	Ale ja za nią szaleję!	Ale! Trza jeszcze naglądać.	Ale, ale, co ksiądz myśli o jasnowidzącej, którą teraz ma nasze miasto?	Ależ, bynajmniej, proszę pani.	Bracia, ratujcie!	Broń Boże.	Cha, cha, cha pokaż kuzynowi swoją sztukę! co tu robić!	Chwała Bogu, żeśmy cokolwiek uradzili, bo okrutnie było mi markotnomarkotno (daw.)	Ci co zawsze? Czy włączasz do nich Mr. Randolpha?	Czego? adwokatury?	Czemu nie nie niesiecie, stos gore... wołał Tubingas.	Często o tobie mówi, gdy cię nie ma.	Dawno?	Dla kogo?	Dlaczegóżby mi się nie podobał, wuju Samie?	Dobry wieczór Czemu mam zawdzięczać waszą miłą wizytę?	Dyć mnie nie goń od siebie.	Dziwna rzecz Policja myśli, że powiedziała wszystko, mówiąc: „zostało popełnione morderstwo”, i że zrobiła wszystko, gdy doda: „trafiliśmy na ślad winowajców”.	Gdzie mi kazali, tamem jechał!	Glas, nie przeszkadzaj...	I	Jakże oni mogą naradzać się bez nas?	Już. Azba-bej usieczon. Wracajmy teraz prędko, bo się boję, abyś mi nie zachorzała od fatygi.	Kartais jiems pasiseka įpult į mūsų žemę, tai pagonys daug piktybių pridirba.	Koń prosty pies przy niej. Nie sprzedawajcie...	Kożuch ma jakisi ze znaczkiem.	Kto nie chodzi? Pan?	Lubię miasto!	Może jaśnie wielmożny pan sam raczy rozkazać któremu z nich	Myślicie, że ja kuję czerwone złote? sto dukatów za trzy sznury pereł! Śmieszno posłuchać.	Na całym świecie, na całym świecie. Pan Robert Kessler! który chciał być pani, panno Anko, przedstawionym od godziny..!	Najświętsza Panienko z Gwadelupy! Czarny Korsarz tutaj?! Przybyłeś wyrżnąć nas wszystkich w pień i pomścić śmierć brata, Czerwonego Korsarza?	Niby dla tych, w których ja się podkochuję?	Nic!	Nie pański interes. Dość, że masz milczeć. A po drugie, po cichu, żeby nikt nie wiedział, musisz mnie trochę poduczyć po angielsku.	Niegdyś, za moich najlepszych czasów, znałem w Paryżu barona Hirscha. Zetknęliśmy się kilkakrotnie i raz nawet wzięliśmy udział w jakiejś sprawie honorowej. Czasem teraz, gdy mnie opadną zwątpienia, przypominam go sobie, bo on pozornie wycofał się z interesów, a w gruncie rzeczy ma ich mnóstwo, zwłaszcza na Wschodzie. Znam takich, którzy porobili przy nim majątki, bo tam pole otwarte na każdym kroku.	O pistoletach nie mówiłem ni słówka	O, doskonale! Teraz pan na siebie gotów całą winę wziąć. Żeby taki mężczyzna był taką... taką... ciamajdą! Jeszcze gotów rozpłakać się nad sobą! Tegoby jeszcze...	Och! Ciągle ta miłość!...	Od kilku godzin	Otóż widzisz, widzisz i wiesz, że jest na świecie krzywda. A ja ci powiadam, że ona, oprócz biédy i nudy, ma jednę jeszcze siostrę: złość. Zły jestem, jak sto dyabłów!	Panowie, sztuka, którą mieliśmy zaszczyt wam przedstawić, jest pióra Raula i Cursy’ego.	Pewno, że pomyłka	Przyjechałam na dworzec po ciebie...	Stawska była twoją kochanką...	Swój Z przeproszeniem waszmości, może nie w porę?	Ta wasza lalka, od pani Krzeszowskiej?...	Tobie, królu dali bogowie mądrość, energię i szlachetność, więc tyś nasz... Ty jeden z władców ziemskich możesz być wtajemniczony, bo ty jeden potrafisz wykonywać wielkie rzeczy... Toteż zdobędziesz taką potęgę, jakiej jeszcze nie dosięgnął żaden człowiek...	Ty paskudny gałganie...! Puść mnie zaraz! Nie zniesiesz mnie chyba ze schodów.	Tylko? Nie ma pan rodziny?	W Dreznie się o nas nie dowié Nie śledził cię przecie?	W kuźni.	Walka powiada nam oficer broń palna, podobna do pistoletu, ładowana od przodu, z zamkiem skałkowym, pistolet podróżny., chybił. Roch go za łeb, bo mu kapelusz spadł. Już miecz wznosił, już Szwedzi mdleli z przerażenia, bo nie czas było iść na ratunek, gdy Bogusław jakoby spod ziemi wyrósł i w samo ucho Kowalskiemu wystrzelił, że mu głowę wraz z hełmem rozniosło.	Wczoraj.	Więc są tu, wśród wielu rzeczy bajecznych i królestwa bajeczne?	Woda idzie zawsze do rzeki, stary szedł do swoich talarów.	Wolny człek jako i wy, i tego samego pono rzemiosła	Za chwilę.	Zarzucają ci zbrodnie, jakie zgubiły wyżej od ciebie postawionych, mój panie!	Zawsze unikałem. Kochanie jest żmudne i obowiązkowe już od tej chwili, gdy ktoś z nim żartuje.	Zdaje mi się, że nigdy nie czynimy nic innego	Zrozumiałeś mię zatem, kochany panie d‘Artagnan?
Myli się pani, panno Łucjo. To, co pani mi powiedziała, to, co pani czuje, jest dla mnie wielkim, wielkim i cennym darem. Człowiek, który tak mało w życiu doznał cieplejszych uczuć, umie je cenić wysoko. Nie znaczy to jednak, panno Łucjo, że potrafi również odpowiedzieć na nie takimiż uczuciami. Życie robi swoje, lata robią swoje. Wysycha serce, dusza traci swoje soki ożywcze, staje się cierpka i łykowata, wysycha na pergamin. Trzeba to rozumieć, panno Łucjo.	Dopiero wpół? a ja musiałam podnieść firaneczki, żeby mieć bodaj odrobinę światła. O wpół do piątej! Na tydzień przed dniami krzyżowymi! Och, moja dobra Franciszko, musi widać Bóg bardzo być na nas pogniewany. Bo też dzisiejszy świat za wiele sobie pozwala. Jak powiadał mój biedny Oktaw, zanadto zapomniano o Panu Bogu i on się mści.	Niechby sobie była umarła, z czego by tylko chciała aby mnie tylko dała pokój, bo ja przecie nie obudzałem w niej miłości, ani nią nie pogardzałem. Nie wiem zresztą, co uzdrowienie jakiejś tam wariatki może mieć za wspólność z męczarnią Sancha Pansy. Przekonywam się aż nadto dobrze, że są na tym świecie zaczarowania i czarnoksiężnicy, niechaj mnie Bóg od nich uchroni! Ale pozwól mi pan spać, proszę pana, jeśli nie chcesz, żebym przez okno wyskoczył.	Jeszcze niezupełnie... Przyszłam właśnie poradzić się cioci. Co do mnie... Lękam się, że pan Adolf jest dla mnie za młody, za lekkomyślny... Przy tym niedoświadczony...	Dobry pasztet, delikatny; przyłożyłam się, a pan niczego nie spostrzegł. Wzięłam słoniny, bobkowych liści, wszystko z moich sześciu franków; wolno mi, moje są.	Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź cosik po naszemu. Tak mi się już przejadło to miesckiemiesckie (gw.) że. ochotnieochotnie (daw., gw.) śmiał się wesoło. dla. Rocha zgotuj co inszego.	A ja ani tak, ani nie. Bawiłem się w nirwanę, tak jak w inne rzeczy. Wiesz, żeby nie poczucie tej winy, tobym był spokojniejszy. Nie miałem pojęcia, że to tak może dokuczać. Mam wrażenie, że jestem pszczołą, która ograbiła swój ul, i że to jest rzecz podła. Ale przynajmniej po mnie zostanie majątek. Co? prawda? Trochę straciłem, ale bardzo niewiele prawda? Ach, jakbym ja chciał teraz jeszcze żyć, choćby z rok, choćby tyle, by nie umrzeć tu...	Doprawdy? A gdybym też tak zażądała dowodu, że ów Żyd nigdy nie przemówi... To jest, że on się nie dowie, gdzie ja jestem, co ja jestem za jedna?	Nie Tu był naprawdę spokój. Bardzo grzeczni chłopcy, te Papuasy, czy jak ich pan nazywa. Dopiero w ostatnich czasach zaczęli trochę tego ten... Wie pan, ja nie bardzo rozumiem, o co im chodzi.	Wyprowadzi! juści, że wyprowadzi Wyprowadził ścierwa! I zamek był, i pies zły był, i myśma z nieboszczką w chałupie były, a ścierwa wyprowadził Trzysta złotych, jak nic, była warta. A cośma się naszukali, nieboszczka i na mszę dawała, i do policji chodziła, i kiej kamień we wodę. Jagna to ta dokumentniej wie...	Zginął panu but? A to w jaki sposób?	Jestem Zawsze jestem, ponieważ wierność stanowi nieodłączny element mojej natury. Przyznasz, czcigodny ojcze, że jeśli przez tak wiele lat musiałem milczeć, to nie moja w tym wina. Teraz jednak, jak mi się wydaje, wolno mi już mówić?	Nie dał mi ksiądz dokończyć. Oczywiście nie strzelałbym do syna mego dobroczyńcy. Tertio może mnie oddalić: Jeśli mi powie: „Jedź do Edynburga albo do Nowego Jorku”, usłucham. Wówczas będzie można ukryć stan panny de la Mole; ale nie ścierpię nigdy, aby uprzątnięto mego syna.	Sir Karol był tak zdenerwowany, że ukazanie się psa mogło go zabić. Zdaje mi się, że ujrzał istotnie dziwne stworzenie w Alei Wiązów... Obawiałem się zawsze anewryzmu serca, bo byłem bardzo do niego przywiązany.	Coś pan za jeden? ja pana nie znam.	I... i... i... abo on wie, proszę jaśnie pani! On zawdy gada, że nie ma kiej wypocząć, bo i prawda. To w polu trza robić, to bydłu dać jeść i koniowi, to znowu poić, w piątek czy świątek	Moiście, a dyć ze służbą wszędy jednaka bieda! Młynarzowa się przede mną uskarżała na swoje dziewki, że pół roku utrzymać nie może.	No, nie wiem, na co się zdać może ta zdolność, której teraz obydwa daliśmy dowody, chyba jedynie na taki sam wypadek, jak i ten, a daj Boże, żeby i tu szczęśliwie posłużyła.	Oddał nam tę usługę, że nam uświadomił wartość tych dwóch malowideł będą piękną ozdobą kaplicy Najśw. Panny. (Wsunęłaś mi szpileczkę, masz oto dwie; skwitowaliśmy sięskwitować się (daw.)	Ten pan nie rozumie po angielsku?... Czy on nie obrazi się, żeśmy z nim nie rozmawiali?...	To nic nie stanowi. Nawet choćby ich nie było, wystarczy mi słowo pani, że nie znajdą się w obcych rękach.	Znałem i biłem się z nim, ale gdzie by teraz był, tego nie wiem.	O tak, odebrał doskonałą edukację i ma wielki talent do muzyki. Będzie z niego dzielny człowiek, jeżeli się nie zepsuje i nie rozpieści	To nic: może pan Jan ze mną spać... I jak pan nie ma pieniędzy, to można wziąć na wypłat, po pół rubla na tydzień.	Trocha, wszelako nie na śmierć, bo nie poszła durchdurch (niem.) zapalenie, stan zapalny., ale powieda, niech jeno chory spokojnie poleży miesiączek abo dwa, to potem pójdzie do szlubu zdrów jak rydz.	A cóżeś to, hetman? Nie tobie się będziem sprawiali.	Co się stało?	Co to za papiery i skąd je masz?	Czemu pan tak mówi! Ja nie chcę.	Henryk IV umarł Gdybyś jeszcze powiedział, że pachnie wanilią, wygłosiłbyś nową myśl.	Kiedyż się spotkał po raz pierwszy?	Nie mów, Maniu, teraz. Staraj się usnąć. Pomówimy o tym jeszcze. Śpij, Maniu.	Niech mnie diabli wezmą, lubię cię bardzo. Mam jakąś słabość do ciebie i nic na to nie poradzę. To silniejsze ode mnie.	Pierwszy podoficer kawalerii, którego spotka skonfiskuje je, aby sobie postawić szklaneczkę, a może i wezmą go w rekruty na rzecz nieprzyjaciela, kto żyje bowiem, zdradza. Pierwszy z brzegu każe mu iść za sobą, on pójdzie; lepiej byłoby wpisać go do naszego pułku.	Powinni państwo zwrócić się do społeczeństwa... A w takim razie ja i mój mąż, cały wreszcie nasz dom...	Tak, Marja jest aniołem, piękna, dobra, łagodna, skromna, ale pod tą szatą ukrywająca myśli więcej niż pospolite mają kobiety	To plotka, którą się głupcy bawią Czyżby pan d’Adjuda rzucił Rochefidom jedno z najpiękniejszych imion Portugalii? Przecież Rochefidowie to taka świeża szlachta!	Za pół godziny muszę się śpieszyć.	Słyszę cię dobrze! Już ci się nie dam. Jaka to jucha zmyślna! gdzieniegdzie. różańcem zasłuchał się w muzyce z lubością.	Łatwo wyobrazić sobie, że senor Dawid jest bykiem. Trzeba zaledwie przyjrzeć się mu bliżej, a niewątpliwie odnajdzie się sporo podobieństwa	I to nie może być, bo w tym wypadku rana w ramieniu nie byłaby tak głęboka, a tu ledwie że aż obojczyk nie jest przecięty.	A jaż nie jestem baba? O cóż wam chodzi?... Mogę zamiatać, łóżka słać, świniom jeść dawać.	A nie: ja na ulicę wyjdę i będę krzyczał.	Bohuna nie ma już na świecie	Bronek, o tym sza! My zjemy Borowieckiego nim się ugotuje!	Chcę... do diabła, ja chcę jeść!	Co ja mam w tym? Co mogę mieć? nic!	Daj mi tę szynkę!	Gdzie się to mieścigdzie się to mieści (daw.)	Idę już, idę. A pośpieszcie się przewinąć czyściutko, bieluśko tego chrobaczka biednego. My tu zaraz nadjedziemy.	Idę z Sowińską, a pan przecie w przeciwnej stronie mieszka...	Jakże śmiała jedna dziewka jakaś z księżną chcieć się równać? Prawa jakieś rościć? A wy, jak na to mogliście pozwolić?	Jestem głuchy i ślepy. Nic nie widzę. Nic nie słyszę.	Którym do czasu dogadzać potrzeba	Na honor, książę jest w kłopocie; lęka się, iż urzeczony pięknymi oczami ArmidyArmida dodał Rassi zniżając głos	Och, jak ojciec lubi dużo gadać! Z Wilhelma nic nie będzie, choćbyśmy mu dziesięć takich gór wynaleźli.	Oddaj tego człowieka w ręce stróżów i niechaj czeka, aż go wezwę do siebie.	Proszę o wybaczenie, proszę pana Andy mi czyta, a ja zamiatam. A kiedy on zamiata, ja czytam jemu.	Przed dwoma laty po raz drugi czytałam tę książkę wujowi.	Przyjmuję ale w takim razie ja będę twoim dłużnikiem, bo ten sztylet wart jest daleko więcej niż dwa cekiny.	Przypadki nie istnieją, Jakubie.	Tytułu nie pamiętasz?	A cóż powiem?	A gdyby tak nawet być miało lepiejże ważyć utratę francuzkiej korony?	A gdzież mama?	A jednak ludzie płakali razem ze mną, płakali nad mym zgniłym bólem. Nad pańską cnotą ziewnęliby może tylko. He, panie	A! kolébka z kawałków trumny, rzecz wcale niewesoła!	Aż tyla! Pięć złotych...	Chińskiego muru?	Cicho! Chodźmy stąd.	Czy adwokaci i proktorowie to jedno i to samo?	Czy i to jest twoim dziełem?	Czy pamiętasz resztki wody rozlanej przez Kamę z owej czary?	Czy to słyszałeś, Jakubie?	Das genügtdas genügt (niem.)	Dobrze!	Gdzież list, ośle?	I ja jeszcze muszę czekać?	I milczysz, jak ten kamień?	Jak sobie chcesz. W każdym razie hańba to dla rewolucjonisty, żeby dla kobiety...	Mają przepyszną rozrywkę. Mogę ci dać to samo, Harvey’u, a nawet i dwa razy więcej. I cóż ty na to powiesz?	Marszałka.	Moda spytała Kasia.	Mów	Na szczęście ja je mam.	Niech będzie spokojny.	Och! Goroo! No, to masz czternaście pensów i kwita!	Powiadano tak	Pożytku!	Prawo, Pożar	Przyjechała pani?	Słucham.	Słusznie.	Tak	To ja.	To pani Owsicka jest twoją ciotką, Marylko?	Wiadomo	Więc, choć trochę mogę mieć nadziei.	Z moją sąsiadką.	Zapewne będzie pani u hrabiny de Morcerf?
Mówię, umiłowanie społeczne nie mieści się dziś w marnych, skarlałych sercach. Zaledwie wciśnie się w nie doktryna. I oni, oni to właśnie każą nam wierzyć w ideały.	Ja panu powiem, kto te wszystkie cuda nocne do­konywa: biedny, chory człowiek... Zaś koniec koniec będzie zwykły: Osta­teczny zanik hamujących czynności woli niech się cieszą kochanki! tu już śmierć zęby wytrzeszcza!... I to w najlepszym razie	Już byś jej z rąk nie puścił... I dobrze byś uczynił, bo przy twojej kochliwości, panie Michale, może ci się przytrafić, że cię pierwsza lepsza koza złapie i na kozła przemieni. Dalibóg, w życiu nie widziałem, żeby ktoś taki był na afekta łasy. Powinieneś się był kurkiem urodzić, śmiecie pod przyzbami rozgrzebywać i „ko, ko, ko!” na czubatki wołać.	To mi się podoba! Więc prowadzisz rachunki moich dobrych i złych znaków na twarzy Brooke’a, czy tak? Widziałem, że się kłania i uśmiecha przechodząc koło waszych okien, ale nie sądziłem, żeście sobie urządzili telegraf.	A trzymały się kupy, czy cale były rozsypane?	Ba, zestroiły się kiej na wesele!	I czego pan się rzucasz jak diabeł w worku?	Jeno ja bym się nie z każdym mieniał od strachu, abym zaś boćwinyboćwina łatwo, często. przytrafić mogło.	Lewo na burtę! Statek nieprzyjacielski w polu widzenia! Przygotować się!	Prędzej też może Danuśkę strach opuści i prędzej się opamięta, gdy nie obaczy tych dwojga. Ale jeśli służkę zabierzesz, jakoże bez pomocy niewieściej się obejdzie?	W istocie, jestem ubogi, gdyż odwróciły się losy moje. Ale siądź, gościu, i spocznij w dziedzinie mojej.	Więc chce się pan z nią widzieć?	Powiem wam, Korzecki, otwarcie: jestem bardzo rozklekotany. Do tego stopnia, że mi mówić trudno. Nie gniewajcie się, z łaski swojej.	Walasek weźcie ją do ostatniego pokoju i wytłumaczcie, że składanie fałszywych oskarżeń na dostojników państwa nie kalkuluje się.	Przekleństwo, które wyrzekłeś, rabbi, zmiękczyło serce niejednego i ślepotę zdjęło z ócz wielu! Usta złośliwe rozdmuchały w sercach naszych gniew przeciw niewinnemu, ale dziś z oczów naszych płyną nad nim łzy, bo ty, rabbi, klątwą swoją zadałeś śmierć młodości!...	Dochowam się, bo potrzebuję zarobić na taki pogrzeb jak Bucholc.	Nie, nie znam. Chrześcijan jest tysiące w całym Rzymie i nie wszyscy się znają. CmentarzAle jutro w OstrianumOstrianum	Paradny z pana facet! Czy sądzę! Ależ to oczywiste! Jest jego kochanką i boi się go w dodatku!	Są takie kobiety, które w najgorszych warunkach, nawet w nędzy nawet narażone na szykany otoczenia, zdolne są jednak zdecydować się na urodzenie nieślubnego dziecka. I w tem dziecku widzą swoją radość i cel, i szczęście. Ale to są dziewczęta proste, z ludu, zdrowe moralnie, których twarda skóra nie przyjmuje zarazków z burżujskiego, gnijącego świata.	Stare rzeczy, wyszarzane, daleko od frankfurckiego filozofa dawniejsze Nieskończenie łatwiéj i w świecie i w dziełach sztuki widziéć strony ujemne, niż dodatnie, chociaż umysły tak zwane krytyczne uchodzą za coś wyższego. Do widzenia światła, dobra, piękności, tajemnych sił natury, jéj potęg, potrzeba być obdarzonym wyjątkowo pewnym rodzajem jasnowidzenia, które jest tylko udziałem wybranych. Oglądanie tych jasności jest jakby widzeniem oblicza Bożego, które oglądać niekażdemu dano, gdy do postrzeżenia plam, kaléctw, słabości mamy wszyscy zdolność wrodzoną.	Jak zwykle, ubrana po męzku Niktby jej wśród waćpanów nie rozróżnił od nich.	Kto ich wie. Panuje, kto chce, a tak sprawnie, jakby żadnego nie było.	My, dostojny panie, wiedzieć o tym nie możemy, gdyż o winie lub niewinności rozstrzyga prawo i sąd. Jedno dla mnie jest pewnym, że państwo nie może ścierpieć, ażeby wpadano do czyjegoś ogrodu, a tym bardziej, ażeby podnoszono rękę na własność następcy tronu.	O herezjach słyszałem, chmiel widziałem przed chwilą... niech będzie Bóg pochwalony za jego piękne kształty! Ale co to są te wasze indyki?	Prawda! Jedynak, syngieltonsyngielton (z ang.) krzyknęła stara, przyciskając głowę Marcinka do swej piersi i wygniatając mu na policzkach kształt trzech dużych rogowych guzików swego kaftana.	Zatknijże sobie ten dokument za pas, uczyń to dla mnie... A jeżeli ktoś jeszcze będzie na niewdzięczność książęcą narzekał, to go zza pasa wyciągnij i daj mu nim w pysk. Lepszego argumentu nie znajdziesz.	Widzi pan, że tak, skoro jest antydreyfusistą Co nie przeszkadza, iż bardzo mi jest przykro, żem zawiódł tego człowieka... co ja mówię! Tego księcia, nie podziwiając jego rzekomego Mignarda czy już sam nie wiem czego.	Co ci jest?	Prawda! zapomniałam, że tu jest jeszcze pan Babiński.	Wyjdziesz na człowieka! Pamiętaj, że ci to przepowiadam. Ale czemu to brat nigdy z tobą szczerze nie mówił?	Zgrzeszyła nieszczęsna, zgrzeszyła... Dziecko... Boże, co za hańba, co za upokorzenie... panna z dzieckiem...	A gdzie to moi ludzie?	A wino to nie alkohol? Obym ja i moja Rachela byli tak szczęśliwi, jak dobra jest szklanka wina.	Bądź spokojnym, wasza świątobliwość. W razie potrzeby nie tylko skarbiec, ale nawet Labirynt zniknie bez śladu, razem ze swymi dozorcami.	Co powie świat na tę spółkę?	Co takiego? Słowo honoru daję, ja nic nie zauważyłem!	Co? znajdzie drugą!	Czy zechce pan mnie przewieźć do Liverpoolu, mnie i jeszcze trzy osoby?	Cóż my wymyślim?	Jest Wokulski	Manuel przypomni sobie niezawodnie, że kochał ciebie i że ty nigdy go kochać nie przestałaś. Wówczas... pożenię was.	Muszę przyznać, że ze mną postępował w całej tej sprawie z Krzemieniem, jak gentleman.	Niech go kat pali, tego Węgrzynka! Co?	No to czemu mówisz, że ganiają?	Słuchaj, Maciuś, ty czytasz tylko jedną gazetę, tylko swoją gazetę. Tam wszystko kłamią. Przeczytaj inne gazety.	Tak, szukajmy ale nie znajdziemy tej potężnej istoty, dokonującej takich cudów, dopóki sama nie zechce nas do siebie wezwać.	Tak... a ten wybrany jest moim krewnym, i teraz pewnie już żonatym. Nie mogę być jego, nie będę niczyją.	Śmierć, Krzywda w 1393 r.; Sienkiewicz prawdopodobnie przesadza na temat czasu trwania niewoli. i dopiero gdy król Władysław wojną im zagroził, ze strachu go puścili; ale przy owym napadzie umarła matka Danusi, bo ją serce udusiło, które jej pod gardło podeszło.	Że też dziewczyna i o tym nawet nie zapomniała?	A czy wiesz pani o tej... tej... Joannie?...	A gdzie znajdziemy przebranie?	A tobie wolno?...	Ależ to niedorzeczność!	Anielko moja, ty mnie kochasz! Nie okłamuj siebie i mnie: ty mnie kochasz!	Benedykcie!	Czy oskarżony umie czytać?	Czy ty w to wierzysz, Irlandczyku?	Dziewięć dusz w chacie...	Dziękuję mamusi. Ja posiedzę w powozie.	Fakty doniesione z Janiny.	Gdzieś to podział?	Gospodyni w domu?	Jak to: nas wszystkich?	Konie siodłać!	Koniecznokonieczno (ros.)	Lecz...	Matka, Obowiązek, Praca, Rodzina, Syn	Można i bez pieniędzy.	Mój panie jesteś albo pijany, albo zwarjowałeś, wyjdź pan stąd natychmiast i przyślij mi jaką kobietę.	Nie szalej, proszę, nie szalej. Możesz mieć kochanków oficerów polskich, angielskich, australijskich, Murzynów. Możesz robić anatomię porównawczą członków różnych narodów, to nawet ciekawe. Niepodobna nigdzie znaleźć, ale nie to... nie to.	Nie widziałam go dzisiaj martwi mnie pan.	Nie. Nie.	O, Aniu	Od kardynała?	Odrobina masażu i będzie wszystko dobrze.	Ogon ptasi!	Oho! To w tę stronę wiatr dmucha? tu: zaraz, od razu. też szybkim ruchem położył dłoń na pistoletach.	Osiem trefli, bez atu	Panie Stefanie! niechże pan ma dla mnie trochę litości!	Panna d’Oloron.	Parę dni temu! mój Boże! ja tak kocham i poważam tę zacną osobę...	Poczekam na ciebie. Poczekam i jeszcze ci miejsce koło siebie zrobię.	Pokażcie, to razem przeliczymy.	Ponieważ pokochałem.	Prawy to rycerz mówi!	Proszę przyjść na śniadanie, drogi doktorze Monygham, i nich pan przyjdzie wcześnie	Rad ta was oboje gwes nie obacy na wywłoce	Ród jaszczurczy!	Tak mówię i powtarzam! Należy raz przecie wyrwać ze siebie korzenie odwiecznej...	Tak, proszę pana. Wiadomo już pewnie panu, w czyim imieniu?	To nie dałem może panu posady?	Tochtamysz wiarę chrześcijańską by przyjął	Twoja nieboszczka matka	U chłopów robił nie będę, żebym miał skapieć, nie będę!	Usieklim.	W pańskim nowym bloku domów	Wątpi pani o tym?	Zdrada	Znam go zbyt mało.	Żołnierz, Nauka, Siła, Mądrość rzekł Wołodyjowski, spoglądając okiem znawcy na roboty.
Zna pan przysłowie? Nie ma dobrej uczty bez jutra.	Przypomniałem ją dlatego, że mam cię prosić o usługę. Jest rzecz taka: Ja nie mam przyjaciół; krewnych, albo nie mam, albo mam takich, z którymi nie warto się popisywać. Teraz muszę szukać drużbów i dalibóg nie bardzo wiem, gdzie się zwrócić... Wiesz, że miałem w ręku interesa rozmaitych paniczyków... Ale prosić pierwszego lepszego pajaca, dlatego, że ma tytuł i porządne nazwiska... Te panie również bardzo na to uważają, więc	I nie chcę mieć lepszego. I właśnie jako do przyjaciela zwracam się do ciebie, Haneczko, z najgorętszą prośbą. Nie masz pojęcia, jak ciężko jest mi mówić. I dlatego proszę cię, proszę cię bardzo, byś przyjęła to, co ci powiem, jak obiektywną i bezwzględną prawdę. Byś zrozumiała, że mówię ci wszystko, co powiedzieć mogę. Byś nie zadawała mi dalszych pytań. Czy możesz mi to obiecać?	Barnes radby, oczywiście, dowiedzieć się czegoś więcej, mam atoli ważne powody, by to nie nastąpiło i w tej sprawie proszę o pomoc twoją.	C’est vrai. Złota podstawa robi śmiałą postawę... Rymu nie ma, ale myśl prawdziwa!	Dla pana doktora syfon wody.	Do takie niemądre praktyki nie mogą ja się zgodzić.	Jestem nim zachwycona... Nie spałam dwie noce.	No, cóż tam... ja... Drugie pytanie: czy pan wówczas miał zamiar... Ech, co to zresztą warto! Minęło!	Robimy wyprawę. Moje panie miały zamiar złożyć dziś wizytę szanownej pani, ale że właśnie musimy być wszyscy na obiedzie u państwa Korkowiczów...	Tak, to ja, panie	Więc niech pan nie przeszkadza, niech pan da pracę i chleb tym, którzy nie mają.	Właśnie. I jeszcze muszą być pomalowane na czarno albo na żółto, jak pan zechce... I ile może kosztować taka ławka dla czworga dzieci	Kolbie nie rozstaniemy się nigdy! Zanieś tysiąc franków na rachunek do Cachana, adwokata, ale żądaj pokwitowania; zatrzymamy resztę. Kolbie, niech żadna siła ludzka nie wydrze ci słowa o tym, co ja robię, kiedy się wydalamwydalać się	No dobrze. Więc panience nie radzę mówić o tym z naczelnym ogrodnikiem. To taki wielki pan, ten pan Boach.	Jeszcze żeby choć co dobrego dawali! wielkie mi dziwy, jakieś nędzne sto sous. Goriot na przykład już od dwóch dni sam czyści swoje obuwie. Ten obdartus Poiret obchodzi się wcale bez szuwaksu, a gdyby go miał, to wypiłby go pewnie, nie oczyściwszy swoich pantofli. Albo ten smyk student. Cóż on mi daje? czterdzieści sous, to mnie i szczotki więcej kosztują, a stare odzienie sprzedaje i nie wie sam, co za nie wypraszać.	A oto, uważa pani, malunki dawniejsze. Ksiądz nasz na nie trochę się skrzywił, bo to, za pozwoleniem, ździebko za gołe są te pannice, ale wyrzucić było mi szkoda, bo ramy massyw... stuknął kijem z rozkoszą w bronz.	A więc podasz o wpół do jedenastej. Debray może będzie musiał pójść do ministerstwa... A zresztą na tęże godzinę zaprosiłem hrabiego; dwudziesty pierwszy maja o wpół do jedenastej; chociaż nie liczę bardzo na jego obietnicę, chcę jednak być akuratny. Aha, nie wiesz, czy pani hrabina już wstała?	Ach! Gdyby tylko nie było strażnika!	Ale cóż to cię ma tak żywo obchodzić? Piérwszy raz widzę cię tak zajętą, zaciekawioną.	Ano, niespokojność niezmierna w rękach; ino się zerwie rano, pacierz puści na pytel, aż wstyd słuchać; jeszcze se nie pośniadał, już byle jaką trzaskę albo sęczek do ręki i rzeza kozikiem...	Bo go wcale nie miał.	Będzie ją mógł nosić zamiast spinki u żupana, taka właśnie jest między nimi proporcja.	Co to znaczy? Ja ci powiem hultaju! Oto ukradłeś konie i kradzione przeprowadzasz.	Czemu mi nie chcesz powiedzieć, co cię męczy?	Dobrze tylko liczy. Przecież takiego, jak Andrzej, męża, nie znajdzie drugiego. Niech mama zrozumie, że panny z najpierwszych domów poszłyby z chęcią za niego.	Dwieście!... Nie myślałam o tym... Ależ będziemy miały komplet, z dziesięć panienek... więc na każdą wypadnie może dwadzieścia rubli, a może i taniej?...	Handel mówił książę. bawełnianymi?... Oni utrzymują, że pan chce zabić nasz przemysł... Czy istotnie konkurencja, którą pan stwarza, jest tak groźna?...	I psu nie pozwolą.	Ja by pojechał po doktora A panu leśniczemu można powiedzieć, że doktor sam przejazdem, znaczy się po drodze zajechał.	Jednych pędzi nędza, drugich ciekawość, dwie biedy kochany panie innych młodość, trzecia bieda także, a niektórych przypadek.	Jestem straszliwie udręczona dramatem, jaki rozgrywa się u siostry	Nie potrzebuję sądzić. To jasne jest dla każdego, kto tylko widział cię w interesach.	Nie słuchaj go, synu mój!...	Nie wiedziałem, że się interesujesz zoologią.	Nie wiem. Chyba daleko. Długo błądziłem.	Nie!	Nie, nie, na świętego Gałganusa, nie chcę, ty bowiem prędzej czy później będziesz wisiał.	Nie.	O! nie będzie z tego nic! znajdzie się komu za nią ująć!	O, niéma o czém mówić Nie zatrzymuję cię, Cypryanie, bo wiem, że ci pilno być musi. Spodziewam się, że mnie odwiedzisz.	On.	Owszem, bardzo proszę.	Przyszłaś? Nie wiem, jak ci mam dziękować, o Ligio!... Bóg nie mógł mi zesłać lepszej wróżby. Pozdrawiam cię jeszcze, żegnając, ale nie żegnam na długo. Po drodze rozstawię konie partyjskie i w każdy dzień wolny będę przy tobie, póki powrotu sobie nie wyproszę. Bądź zdrowa!	Tortury, kochany hrabio. Mocne, żelazne śruby do ściskania nóg albo też trzy tęgie miary wody wprowadzone lejem do żołądka: oto argumenty przywodzące do opamiętania najzatwardzialszychnajzatwardzialszy	U nas interesuje się także sportem. Indeed, a big sportsmanIndeed, a big sportsman (ang.) napoje.. Niedawno temu na bankiecie w Białym Domu wszyscy, ech, wszyscy się strasznie podgazowali. Wiecie, pili tylko wodę, ale On im ją w żołądku przemienił w drinks.	Widzi więc pani na co jest narażona moja córka nawet obecnie, gdy pani jeszcze nie raczy zajmować się kasą... Szuka sobie stosunków między pastuszkami i prosiętami...	Wiesz pan, po co wczoraj Krzeszowska siedziała w mieszkaniu Maruszewicza do północy?...	Wiesz, Clarke, jest już trzech Czertwanów. Nie pamiętasz, jak naszemu na imię?	Więc wy nie jedziecie tego lata do Guermantes?	Świat się dziwi! Rok pływa. Jaki wielki weteran. Mój ojciec dwadzieścia lat jest marynarzem	A nazwisko?	A o sześćdziesiąt? spytał Maciej.	A skąd ty o tym wiesz?	A skądże weźmiesz tyle pistoletów, garłaczy i dubeltówek, którymi masz zamiar naładować nasz powóz?	A teraz gdy już powiedziałem panu o mojej miłości i nadziejach, czy mam panu wyjawić, jakie mamy plany?	A tu, w Warszawie! spokojnie odpowiedział Przepiórka.	Aj! A długo będę musiał czekać?	Bóg to osądzi	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się!	Ciekawam?...	Co słychać z Motlem?	Czego ci się chce?	Czy przyszliście zobaczyć, jak będziemy wyładowywać ryby?	Człowieku! Ależ hałasowałeś tam na potęgę	Dałbym pięć za wyrzucenie jej za drzwi.	Dlaczego pani o to pyta?	Do Pawła?	Doprawdy, wolałabym poczekać w sankach.	Dość tego! Przejdziemy przez ten las na złość tobie i twojemu plemieniu.	Dziękuję bardzo.	Dziękuję, Marku, dziękuję. A tobie jak się powodzi? Za rzeką mieszkasz, a mnie się zdaje, że we Włoszech, czy Patagonii. Ani wieści...	Gdyby był na to inny sposób, uważałbym to za bardziej prawdopodobne.	Gorzkie ono w istocie!	Handel, Warszawa zaczął Wokulski	Kto wie? tak, kto wie...	Ktośkolwiek jest, przysięgam ci wiarę wieczną, jeno mię puść.	Która?	Moda westchnął Brochwicz.	Możemy iść zaraz do domu. I tak mi humor zepsułeś.	No, dobrze. A w jaki sposób stryj ją pozna?	Od panny Magdaleny Brzeskiej...	Oprócz tych, które do wróżby przychodzą.	Owszem W kasie jest czterysta z czemś złotych.	Polecieli ludzie w Krakowską, w Lubliniecką, w Gliwicką ulicę patrzeć, ale już mało co było widać. Wyparły się wojska w pola jedne za drugimi. Ino się za nimi po zagonach dym wlókł aże po rzekę, po Małápanew. Powiadał ta nad wieczorem jeden mieszczan, że podobno Polaków Prusaki pobiły, a zaraz potem same uciekły.	Pyskuj, pyskuj, ociec przyjdą, to cię wnet rzemieniem przyciszą!	Siły wola wywołuje, a ta od człowieka zależy	Tajemnica	Tak, więc to ten fuszer wchodził nam w drogę... i to nawet w proboszczowskim lesie!... Bądź co bądź było to trochę bezczelne! Hm... I wtedy zobaczył ją naprawdę?	To Justysia odkryła wszystko.	Tu hetman podał Kmicicowi list Kazimierza MichałaMichał Kazimierz Radziwiłł (1635–1680)	U Milera?	W południe. Czy idziesz do domu na obiad?	Wiem	Więc tyś się z tego...	Ze Steerforthem?	Zostaw nas, Germain	Zostawiliśmy dla was. Słowo daję.	Że to panna Lawinia, osoba, jak się zdaje, tak dobrze chowana, lubi zamieszkiwać taki kraj?	Żołnierze! Biali żołnierze! Chodźmy ich zobaczyć!
Ojczyzna, Plotka, Rosja, Zdrada ostrzeż pan Wokulskiego (nie ode mnie, tylko od siebie), że ten jego wspólnik Suzin to wielki hultaj i zapewne niedługo zbankrutuje... Ostrzeż go pan, bo szkoda człowieka... Zawsze Wokulski, jakkolwiek wszedł na fałszywą drogę, zasługuje na współczucie...	Z wolna! Wiem, co chcesz mówić. Ależ bo tyś jest uczciwy człowiek i honorowy kawaler, ty masz duszę tak mocną, że nigdy byś się nie dopuścił żadnego haniebnego uczynku. Ja wierzę. Ja wierzę temu, lubo widoczna jest, że masz duszę dość słabą, kiedy i miłości nie możesz w sobie utłumić; lubo widoczna jest, że kto jednej żądzy się poddał, ten się podda i drugiej, i dziesiątej, i setnej... ale ja wierzę. Tyś jest uczciwy i honorowy kawaler, tyś jest mocny jak dąb i niewzruszony jak skała. Ty się oprzesz pokusom, ty zniesiesz wszystkie ciosy i przeciwności. Ale wiesz ty, kto i jaką jest ta druga osoba, którą stawiasz nad bezdenną przepaścią? Wiesz ty, jaką jest ta głowa, którą obałamucasz, jakie to serce, w którym niedoświadczone dotąd rozniecasz płomienie, jakie te oczy, przed którymi otwierasz światy dotąd nieznane a całkiem nowe? Któż będzie odpowiadać za tę głowę, jeżeli owariuje w gorączce, kto odpowiadać za serce, jeżeli zwiędnieje i umrze od samej tęsknoty i bólu; kto odpowiadać za oczy, jeżeli w tym świecie nowym śród mar i pokus błędną upatrzą drogę i poprowadzą na nią pijaną duszę, pokalają ją błotem i zgubią? Małżeństwo, Religia, Ksiądz, Starość, Młodość, Pożądanie, DiabełI ty powiadasz, żeś jest uczciwy człowiek i honorowy kawaler? Toż to uczciwość jest, nie wiedząc naprzód, czy ci wolno będzie twój afekt sakramentalnym uwieńczyć związkiem, czy rodzice nie będą mieli nic przeciw temu, czy inne nie staną na drodze przeszkody, od bałamuctwa poczynać, od rozbudzania afektu, od podnoszenia go do namiętności, od zwariowania już w pierwszym kroku? Nie mówię już, co poczniesz wtedy, kiedy związek nie przyjdzie do skutku, ale gdy przyjdzie, co będziecie dalej czynić, kiedyście tak poczęli? Co będzie za lat kilka, gdy braknie karmy dla tych gwałtownych płomieni, gdy się wulkany wypalą i na ich miejscu same pozostaną popioły?... I dziwnaż to ma być komu, że się dzisiejszymi czasy małżonkowie już w rok nudzą po ślubie, że już w drugim się kłócą, a w trzecim wodzą za łby po sądach i przed opinię świata wytaczają domowe niesnaski? O, nie, mój bracie, niegłupi byli dziadowie nasi, że sami upatrywali małżonki dla synów. Niegłupi, że im pierwszy raz wzajemnie sobie w oczy popatrzeć dawali dopiero przy ślubnym ołtarzu. Niegłupi, że od razu dawali się wyburzyć i krwi, i żądzom, i chuciom, a dopiero po uspokojeniu tychże dawali czas wolny i spokojny do zawiązywania się związkom duszy i serca. I zawiązywały się one pięknie i statecznie, i trwały do grobu. Niegłupi oni byli, bo budowali na przyszłość, i budowle ich były wielkie i wspaniałe, i wzniosłe, i trwały długo, i Pan Bóg im błogosławił. I kiedy w takich mieszkali budynkach, to sami byli wielcy i bezpieczni i nie mieli do nich przystępu ani nieprzyjaciele postronni, ani sto razy gorsi od tamtych nieprzyjaciele wewnątrz wylęgli, jakimi są głupie i niewczesne afekta, jakimi są żądze, pochucie i namiętności, które wysilają rozum, palą serce i niszczą ciało przed czasem. A wy się ubieracie w peruki, w trzewiki, w batystowe koszule i wiatrem podszyte kubraki i szarpie was wtedy, kto nie chce, i pali was wszelki diabeł z całego świata, i rzucają wami wszelkie wściekłe pokusy; toteż was te pokusy rozeprą i spalicie się sobą samymi na węgiel, i diabeł was weźmie z kretesem!	To rozumiem Więc, on mieszka u ojca, przy Alei Kosynierów 6. Ten duży, czerwony dom. Wie pan?... Drugie piętro. Tylko niech pan nie szuka na drzwiach nazwiska Stawski. Jego ojciec nazywa się jeszcze poprostu Zalcman. Za dwa dni Stawski przyjedzie i wówczas niech pan doń wstąpi. No, a teraz nie ośmielę się pana dłużej zatrzymywać, bo i mnie obiad stygnie.	Jak to? Sądzi pan, panie Cyrusie, że został pochłonięty bez śladu?	Słyszałem i ja o tym kwiecie Pręciki jego są złote, płatki mają barwę i przejrzystość ametystu, a liście mienią się wszystkimi barwami tęczy. Kwiat ten ma nadto moc czarodziejską i ten, który go posiada, rozumie mowę kwiatów, drzew i ptaków: może jednym jego dotknięciem przywracać zdrowie chorym, czynić urodziwymi szpetnych i młodymi starców. Zaiste piękny to czyn obmyślił Gotfryd ku czci naszej księżniczki!	Jestto siérota, która postradała rodziców, familii prawie żadnéj; nasza, to jest żony mojéj, krewna bardzo daleka. Chcielibyśmy się zająć jéj losem. Przy łaskawéj protekcyi W. K. Mości, łatwobyśmy tu jéj męża znaleźli na dworze, a widzę, że się jéj tu wszystko wielce podobało, że radaby pozostać.	Można też być byłym inteligentem Myli się pani, sądząc, że wśród włóczęgów i wszelkich wyrzutków społeczeństwa niema takich exinteligentów. Ciekaw tylko jestem, z czego pani wywnioskowała, że kiedyś tam czegoś się uczyłem? Bo chyba nie z mojej nieogolonej twarzy, ani z tych łachów.	A ja bym gardło dał że pan mnie tak rozumiał od razu, tylko robisz sobie pan umyślnie taką zabawkę, ażeby mnie mordować i żebym potem głupstwa gadał.	Kiedy Stalky’emu zaczynają nozdrza latać jak koniowi to znaczy, że jest na ścieżce wojennej. Ciekawy jestem, jak się to skończy?	No tak. To nie jest nic złego. Ale w ustach Halskiego urasta to do rozmiarów wielkiej złośliwości. Według niego kobiety, obdarzone temperamentem, jedynie są godne uwagi i liczą się na świecie.	Słusznie ufałem Alfonsowi: wywiązał się znakomicie. Załatwił moje interesy roztropnie i wiernie. Nic nie jestem winien w Paryżu, wszystkie moje ruchomości sprzedał i donosi mi, że idąc za radą doświadczonego kapitana okrętu, obrócił pozostałe trzy tysiące na zakup ładunku złożonego z osobliwości europejskich, które doskonale można spieniężyć w Indiach. Skierował moje pakunki do Nantes, gdzie znajduje się statek odpływający na Jawę. Za pięć dni, Eugenio, trzeba nam będzie pożegnać się: może na zawsze, a w każdym razie na bardzo długo. Mój ładunek i dziewięć tysięcy franków, które posyła mi dwóch przyjaciół, to bardzo chudy początek. Nie mogę marzyć o powrocie przed upływem wielu lat. Droga kuzynko, nie wiąż swego życia z moim, ja mogę zginąć, może ci się trafi bogata partia...	Ależ to jest cza-ru-jące. Trzebaby do tego wydobyć parę butelek Château-Margaux, Château-Laffite, Porto.	Dobrze, chodźmy. Andy, miałbyś coś przeciw temu, żebym przysłał do ciebie kilku uczonych panów? Myślę, że chętnie by z tobą porozmawiali.	Hrabio nigdy nie tworzę poezji na zimno; przysięgam ci, że moja dusza nie należy już do mnie.	Jaki on tam wojownik!... Że pobił garstkę zbójców libijskich, którzy powinni uciekać na sam widok kaftanów egipskich żołnierzy? Ale zobacz, co robią nasi sąsiedzi. Izrael zwłóczy ze składaniem haraczu i płaci coraz mniej. Chytry Fenicjanin co roku wycofuje po kilka okrętów z naszej floty. Przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armięIzrael zwłóczy ze składaniem haraczu... przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armię wielkie miasto w środkowej Mezopotamii (dziś: Irak), nad Eufratem. W tym czasie był stolicą państwa Babilonii. i NiniwyNiniwa	Kiedy chciałem oznaczyć, ile należy dodać wagi „Nautilusowi”, ażeby go zanurzyć całkowicie, potrzeba mi było mieć tylko na uwadze zmniejszenie objętości wody morskiej w miarę pogrążenia się w głębsze warstwy oceanu.	Nie wiem jakby się to stało	A! Paradnieśparadnieś to waść przycytował przytoczyć. poczucie humoru. gospodarza. zobaczyć., co ja mam nasypować do onej rękawicy, chociażby do jednego palca w ganteleciegantelet (fr.)	Ktoby się tam tego lękał, albo na to uważał to są brawady bezsilne!	Lecz był to względny spoczynek, bo gdy noc stała się jeszcze głębsza, w ciszy rozległ się znowu dźwięk kilofów bijących w skalną ścianę.	Nie bardzo, bo się dopiero uczyłem. I mama mi przeszkadzała. Wiesz przecie, jak dorośli lubią wszystko przesadzać. Troszkę się coś zapali, to zaraz mówią: pożar.	Pan się pyta? Pan?!	Uważam, że pani coraz dłużej odbywa lekcje z dziewczynkami... Taka praca nie może być korzystną ani dla panienek, ani dla samej pani, i dlatego oświadczyłam listownie panu Dębickiemu, że jego siostrzenica nie może już uczyć się u nas.	Ale to przecie katolicki obraz?	Ależ niech będzie choćby jednym z nich, a to już wystarczy.	Ben Joelu! czy wiesz, co się dzieje w twoim mieszkaniu?	Bez obaw, panie. Nie zapomniałem jeszcze, że zawdzięczam ci życie.	Cezary? Hm, to dobrze. Tedy dziękuję ci za życzenia i muszę cię pożegnać, bo nie mam czasu.	Co się tu dzieje?	Cynizm groszowy. Złodzieje kieszonkowi mają go nieraz w lepszym gatunku. Dla mnie byłby tylko nudny, gdyby nie... pańska żona, panie Borowski!...	Czy ma pan dosyć?	Cóż w tym uciesznego? Biedaczka...	Dobrze. Wie pan, a tamte książki ciocia mi przywiozła i już czytam.	Doprawdy, że klękać przed takim zapałem!	Et, chłop zwyczajny, poczciwy, głupi. Zresztą obiecałem mu, że nie będę czytał.	I nie chcesz pan, bym odszedł, nim nie spiszemy tego testamentu?	I nie masz nic innego do powiedzenia mi od niej?...	Jak się masz, stary?	Jeśli już koniecznie mam głowę dać, to niechbym miał przynajmniej tę uciechę, żem Krzyżakowi gnaty połamał.	Mylisz się. Ta kobieta...	Młody człowieku, nie bywa tak na tym świecie, aby jeden posiadł słuszność, a drugi nie miał jej wcale.	Nawrócił się?	Nie wolno tak pytać. Nie śmiej pan! Rosja jest szaleństwo boże, ona jest. Jest. Świat powie: Rosja. Królestwo boże. Boże, nie człowieka. Tak.	Nie... nie przyprowadzaj... z sobą... z sobą... swych... swych... podwładnych! Ja... ja... to jest my... żyliśmy w zgodzie z całą dżunglą.... zostawialiśmy je w spokoju...	No, to jest sztabka szklana	Ona istotnie ma pasję do pracy!	Pan d’Artagnan moją żonę wykradł?... Co pan mówisz?	Temu mi się wierzyć nie chce...	To dobrze. A wóz tą drogą przejdzie?	To ja.	To niedobrze dla niego. Powinna byś mu to odradzić, Lindo. Mnie nie posłucha.	Wiedziałem, jak niedołężnie maszeruje oddział z Memfis, gdy następca gromadzi pułki pod Pi-Bailos. No i dla śmiechu chciałem przyłapać was, paniczyków... Na moje nieszczęście znalazł się tu następca i popsuł mi plany. Tak zawsze postępuj, Ramzesie, naturalnie, wobec prawdziwych nieprzyjaciół.	Wszystko, alebyś tego nie zrozumiał, drogi hrabio. Do widzenia!	Zauważyła księżna, co zrobiła ta młoda osoba To ciekawe. Czy to artystka?	Łaska to boża takie zaślepienie twoje.	Święta prawda to, co mówisz Atoli potem Jan Breck zobaczy gałązkę brzozy i gałązkę choiny i o ile w ogóle jest człowiekiem domyślnym (w co mocno wątpię), powie sobie: Alan przebywa w lesie, gdzie rosną razem brzozy i sosny. A potem sobie pomyśli: Takich lasów nie jest nazbyt wiele w naszych okolicach	Że chce mnie poślubić.	A co cię tak dziwi?	A twoi nie pozwolili.	Aha! Więc ten Wroni Bór, gdzie nigdy żadnej nie było wrony, nie jest dziedzictwem tego chłopca?	Aż nadto młody	Co panią zadziwia?	Co?!	Czary! Czary! Odwraca kule... Buldeo, twój własny bawół został raniony!	Czy po znalezieniu papierośnicy przez „gościa” oskarżony mówił coś?	Cóż więc czynić?	Dziś odpływamy.	Gazety o tem pisały.	Ho! Ho! Pamiętam dobrze stare czasy.	I cóż mówił?	Jestem twoim wujem	Już siarę odpuszcza, próbowałam dzisiaj.	Kurczakowi? Galaretce? Czy ty masz bzika, Lulejko? Nic nie wiem o żadnym kurczęciu ani o żadnej galaretce.	Na rany Chrystusa! cicho tam... Bohun!	Napisz, Nelly, ty tak ładnie piszesz.	Nic	Niech idzie: co z głupim gadać.	No, co?	No, tak.	O Jezu... ciemno...	O mnie?	O!... Jesteś taki... uroczysty	Ognia!	Pamiętam, mów dalej.	Pańska córka!	Po co? Herman. Wszystko tu jak na dłoni, wątpliwości żadnéj.	Pochlebców zgrają otoczony.	Postaw go.	Przezwiska nie powiada, Kubę jakiegoś szuka, któren go miał pono z wojny wynieść i od śmierci uchronić!	Taniec i francuskie rękawiczki.	W tych żelazach siedzi?	Wobec tego chciałbym prosić wielmożnego pana o łaskawe udzielenie mi paru słów rozmowy.	Wracamy!	Wyrażenie dziwaczne w danym razie.	Z początku wszystko nam szło dobrze Starliśmy po drodze kilka kup rebelizantów, rozbiliśmy pana Krzysztofa Sapiehę i wycięliśmy dwie chorągwie jazdy oraz regiment piechoty dobrej, nikogo nie żywiącżywić	Za pozwoleniem! Maksyma owa nie wyszła z mojej głowy, panie Rockstrong. Wyrzekł ją człowiek wielki, znalazłem te słowa w pismach Juliusza Cezara Skaligera.	Za zdrowie króla jegomości!	Zgoda, panie wójcie!	Zostawił?... Ależ on zerwał z Helą!	Śmierć więc ciebie i was wszystkich czeka ani jeden z was nie wyjdzie stąd żywym.
Albo wiesz, co to jest puszkarz? Pewnie nie wiesz! Ot, co, piętnasty rok chleb je, a durny, o puszkarzu nic słyszał! Ale o armatach słyszałeś, o działach, jako wy w Polszcze nazywacie? Puszka a działo to jedna rzecz. Mój ojciec umie koło armat chodzić, jak nikt nie umie... Jak nastawi, wymierzy, wyceluje, wypali, to kula ani na piędź nie chybi; jak chce komu urwać głowę, to urwie jak nic. Ja tak z łuku strzelić nie umiem, jak mój ojciec z puszki! Jego kule słuchają; tam każda leci, kędy ją poszle, jak Kozak z listem. Ale to jeszcze nie wszystko, chociaż to bardzo wiele. Mój ojciec sam umie puszki robić. Umie on ulać ze spiżu taką okrutną armatę, że chłop w nią wlezie, a jak z niej strzelą, to ziemia się trzęsie, a kula z niej wieże i mury wali, w kupę kamieni je obraca. On i dzwony lać umie, a jakie! Jak zadzwonią, to jakoby ze szczerego srebra były; jak się rozhuczą, to aż się serce raduje; głos po polach i stepach milami płynie, do nieba bije... bam! całe powietrze gra i śpiewa! Może kiedyś usłyszysz taki dzwon, co go ojciec lał, albo zobaczysz taką puszkę jego roboty; czemu nie? U Nalewajki była jedna, wzięli ją wasi do Krakowa. A na każdej puszce i na każdym dzwonie napisano ładnymi bukwami: OPANAS polski.. Ale ja go znajdę, koniecznie znajdę, jak Bóg na niebie! Teraz już wiem, jak, i mam, czego mi trzeba.	On nie napadnie na żaden dom. Ręczę panu za to słowem honoru. Zresztą za kilka dni opuści te strony. Poczyniliśmy już przygotowania, aby go wyprawić do Ameryki Południowej. Na miłość Boską, błagam panów, nie wydawajcie go w ręce policji!	Za mąż nie wyszła, straciła ojca... ciągnął Kochan dalej, i co dziwniej na żydówkę, bo u nich niewiasty mało, albo i nic nie znaczą, sama pono się rządzi... Przeniosła się tu na mieszkanie.	A więc! Skoro to jest wojna, to jeden człowiek nie może na sobie  skupiać całego naszego współczucia.	Co masz na myśli?	Dziękuję, ale nie mogę. Jestem dziś na śniadaniu u księcia Roztockiego.	Na nieszczęście, ta historja z Kozłowskim dosyć brzydka, podchwycił Arnold Byszewski	Na panu jeszcze długo będzie robiła efekt	Na święty but świętego Benedykta zaraz dowiemy się co o tym mniemać.	Nie spodziewajcie się wszakże aby wam tu bardzo u nas było wygodnie. My sami tu obozem... co chwila się Laskonogiego spodziewamy pod zamkiem, będziemy się musieli bronić. Nasz książe ma wiele męztwa i wytrwałości, na swojem postawi, ale przecierpieć musiemy i głodem przymrzeć. Clericus curiae, gdyż taki sobie tytuł nadawał Medan, mówiąc to uderzył nogami, aż mu ostrogi zabrzęczały i rycersko się postawił.	O łajdak! Zamknął cię na kłódkę!	Po sieheniach stoją: jedni w Udrzyjskim Stepie, inni dalej. Ciężko im się ze sobą porozumieć, bo daleko. Mają rozkaz na wiosnę do Adrianopola wszyscy ruszać i żywności co najwięcej ze sobą brać.	Ta pani nie rozumie żadnego języka prócz swego i dlatego odpowiedzieć nie może na ich żądanie.	W tej chwili znajduję się myślą na ugorach pana Silasa Slona	Wróg mi każden, któren wieś całą mógł powieść na dziady!	„...ze wszystkimi utensyliami, kadziami na farbę, szczotkami, ławami etc.etc. (łac.) rzekł Dawid Séchard, upuszczając z rąk inwentarz w oryginale: écu, w XIX w. potoczna nazwa srebrnej monety pięciofrankowej. i którymi trzeba w piecu zapalić.	Prawda, ale powinniście państwo wiedzieć, że agent kasowy wie tylko o tym, co mu deklarują. Wiem tylko, że mamy wielki ładunek bawełny, żeśmy go wzięli od pana Pastreta w Aleksandrii, a w Smyrnie od pana Pascala, o więcej nie pytajcie.	Ach, ten więzień jest zupełnie inny, jego szaleństwo jest mniej przygnębiające niż zdrowy rozum jego sąsiada.	Ach, tylko nie wspominajmy sztuki. Zanadto nią pogardzam. A poza tym ostrzegam księdza, że dla Corneliusa jedność osobowości nie jest bezpośrednio dana.	Jaką byś pan jej dał? Coby taki, jak pan, z niej uczy­nił? Szarej swej duszy wieczną samotnicę, dzieci swych mil­czącą niańkę, kariery swej czujnego psa. I czym pan taką potęgę, jak miłość, mierzysz? Paznokciem Paznokciową miarą mieszczańskiej so­lidności.	Moja mała twoje szyderstwo trafia w próżnię. Każdy znawca kobiet wie właściwie o kobietach tylko jedno: że kryją w sobie dowolną ilość niespodzianek. W tym zresztą leży wasz największy urok. Ale mówmy poważnie. Nie wiem, czy nie należałoby z lekka odsłonić karty. Czy nie należałoby powiedzieć jej przynajmniej tego, że maskarada z ukrywaniem znajomości języka polskiego jej się nie udała.	Najmniejszej. Potwierdza pan tylko samego siebie	No bo gdyby była wulgarną awanturnicą, nie zwróciłaby się teraz do Jacka, lecz do ciebie. Zrobiłaby ci jakąś scenę, najprawdopodobniej publiczną. Reasumując, mamy do czynienia z młodą, wytworną i dobrze wychowaną wysoką blondynką o ciemnych oczach. I takiej właśnie szukam.	No i cóż, czy możemy wziąć się do nosorożca?	No przecie, może byś się przejechał? Ruch ci służy.	No rzekł.	No właśnie. Chce pan list od ministra, który wyjaśni panu...	Odpowiadaj natychmiast: coś usłyszał?	Żyje, ale takie to i życie. Lepiej by już było, żeby umarła, tylko kłopot rodzicom, leży i stęka. Już z niej same kości zostały.	A z Huszczy.	Ach, gdybyś ty wiedziała, jaki on szlachetny, jak mnie kocha...	Ale zawsze klasztor? Co?	Ani mi się waż jej stawić	Bo Szwedzi kapuścianych głów naszatkowali!	Bogactwo naszych lasów da podwójne zyski, gdy osiągniemy dostęp do morza.	Bóg zapłać tobie i twojemu rodzicowi. Jak się zagospodarujem, to oddamy.	Będziesz szczęśliwy, jeśli zrobię, czego chcesz?	Chciałem sam ją zbudować	Chyba postradaliście zmysły?	Cicho!	Co, paniuńciu?	Czy ty śpisz Ludwinko?	Cóż? Przelękłaś się, naiwna istoto, chcesz uciekać? Dobrze, idź sobie! Masz wszelkie prawo podjąć z ziemi garść błota i w twarz mi ją cisnąć. Któż ci prawa tego odmówić dziś może? Dziś posiadasz je jeszcze...	Dawniej, kiedy nie mogła wybrać się daleko, jeździłyśmy do Buttes-Chaumont, znała tam pewien dom; albo po prostu do lasu, w jakieś odludne miejsce. Nawet do groty w małym Trianon.	Dlaczego to, wasza wielmożność, dlaczego?...	Dobrze. Ale milicja ani chybi cię zamknie.	Dyable mocne tobaccotobacco (hiszp.)	Gdzież on jest?! Przecież on w orenburskiej guberni był.	I cóż, drogi przyjacielu, szanowny przyjacielu, jak się miewa Wasza Inteligencja?	Ja nie jadam ich!	Ja... bym...	Jak to?	Jak to? Wszyscy zginęli?...	Jakto nie? a któż?	Jeżeli pani nie może... Ja już odejdę, gdyż... Przepraszam...	Juści... robotę... juści...	Juścijuści (gw.: już ci)	Któż to jej zażywa do syta! Coby największy dziedzic, coby nawet sam król, a kłopotał, a zabiegał, a cierzpiał będzie.	Masz bystre oko	Może i mam przywódca oddziału wolnych Kozaków lub herszt bandy rozbójników..	My zgromadzamy prowianty! Główna koncentracja zapasów jako i amunicji w Świrze. Ta sprawa już przez pół załatwiona.	Myślę, że za sto franków miesięcznie... Mógłbym wyżyć...	Mój panie znałam cię, jako tchórza, skąpca i głupca, lecz nie wiedziałam, że jesteś nikczemny!	Nie	Nie ma nigdzie!	Nie powiem, że to być nie może.	Nie wiem.	Nie wątpimy, że jego następca godnie reprezentuje jego szczodrobliwość	Niech pan przyrzeknie lub rozmawiamy z sobą ostatni raz. Życie, do jakiego mnie pan zmusza, jest straszne: jest pan tu z mojej przyczyny, a każdy dzień może się stać ostatnim dniem pańskiego istnienia.	O, gdzież tam, panie! Już i miejsce po nim zastygło.	O, ja jej wcale tracić nie zamierzam i potem. Wolę sprawę co rychlej załatwić.	O, proszę! Niech się pan nie zapomina!	Ojciec ci o tym mówił?	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	Po co dziad tu przyszedł?	Proszę mi podać rączkę.	Proszę zatem o jego rysopis.	Słuchajcie kamraty! Aleście się zeszłej nocy nieźle zabawili naszym kosztem!	Słucham	Tak.	Tfu! A niech to! Mówimy i mówimy, a nie można się dogadać. Powiedz pan przynajmniej, kto pan jest i skąd się zjawił?	To i ja z niemi pędź, wyrzucaj i mnie!	Trwa i pragnie, abyś w tym domu znalazł spoczynek, jeśliś zmęczony i pociechę, jeśliś nieszczęśliwy.	Tutaj jest niebezpiecznie! Wróć do kajuty, pani!	Ty tego nie uczynisz.	Weź, mości książę, lutnię i pójdź pod okna dziewki, może ci pokaże... pięść... miecznik. Tfu! do licha, takiż to z Bogusława Radziwiłła rezolut?	Więc tembardziej...	Więc, mój Józefie, to żona kazała ci, ażebyś wziął ode mnie łąkę w dzierżawę?	Wy prawie wszyscy tak się uśmiechacie. A już kiedy zaczynam mówić, co mi się tu podoba...	Wybornie! Wiem, że je Traddles lubi.	Wygląd pana i pańskich ludzi	Z jakimi pieniądzmi?	Z komendy miasta rozkaz mamy.	Z pewnością Dick Wilkins! Przysięgam, że to on! Dick był bardzo do mnie przywiązany. Biedny Dick! Biedny!	Zatykają jej usta i zawloką do więzienia!... Szpady! dobrze, mam ją u boku. Planchet!	Zazdrość zawołał.	Zima odrzekł Szczur krótko.	Żebraczka nie jest wprawdzie zjawiskiem nowym, lecz dziwne, że o tej porze i dzisiejszej nocy wcieliła się w tę właśnie postać.	Żeby dzieci miały pieniądze i żeby mogły kupować.	Żeby każde dziecko miało swój pokój.
Owszem, oddajemy ci Madzię, tylko odbierz ją zakonnicom... Powiadam ci, Solski jeżeli ona zrobi na tobie dobry interes, boś słyszę magnat, to ty na niej zrobisz tysiąc razy lepszy. Niech mnie diabli porwą, jak tu stoję, że milszej i szlachetniejszej dziewczyny nie znajdziesz na całym świecie...	No, nie ma w tym przecież nic niezwykłego. Takie rzeczy się zdarzają, a wtedy trzeba nastawić się na pewne straty.	Słabyś ty ze swą wodą sodową!... Czy suchy pająk medyczny i tego nie rozumie, że trzy czwarte życia koło niej się obraca, że dla milionów jest celem trosk jedynym życia i śmierci władczyni!...	Miłość, PokusaWięc posłuchaj mnie... Nie wiem, co by ci zapisał lekarz, ale wiem, jak ja bym postąpił na twoim miejscu, ja. Oto zanim się tamta odnajdzie, poszukałbym w innej tego, czego mi wraz z tamtą zabrakło. Widziałem w twojej willi ciała wyborne. Nie przecz mi... Wiem, co jest miłość, i wiem, że gdy się jednej pożąda, inna jej zastąpić nie może. Ale w pięknej niewolnicy można zawsze znaleźć chociaż chwilową rozrywkę...	Pani marszałkowa ma apartament zupełnie osobny, on oddzielny; mieszkają w dwóch końcach pałacu. Każde z nich zupełnej używa swobody. Czasem po tygodniu się nie widują i w obcych tylko domach się spotykają, lub na obiedzie u siebie, a przyjdzie pan marszałek do hrabiny, w rękę ją pocałuje galancko, uśmiechnie się, pomówi... do twarzy się nie napiera, bo któż to znowu widział? I żyją, jak dwa gołębie.	A wreszcie, jeśli się panu zdaje, że tak wiele od tego zależy!... Nie powiem jej o niczym, może pan być spokojnym Przecież ona i tak na swoim postawi.	Mówią, że ordy i kozactwa jest na pół miliona	Nędzy przecie i biedy na was nie widać!	Tak jest, ty widzisz! Na pewno! Przysięgam, że widzisz!	Radością dla mnie jest umrzeć, karząc tyrana; o wiele większą radością umrzeć dla pani. Raz to zrozumiawszy, raczy pani nie wspominać już o pieniądzach, widziałbym w tym jedynie obrażającą nieufność.	Wiem, wiem i współczuję z panem. Usługi, jakie pan oddał Kościołowi i swemu zakonowi nie będą zapomniane. Wybrańcy Pańscy byli we wszech czasach wystawieni na prześladowania: umieli je ścierpieć; trzeba naśladować ich męstwo. Licz pan na łaskę i poparcie króla. Ach, mnichy! mnichy! jadłem ich chleb i wiem z doświadczenia, do czego są zdolni.	Bo popierwsze matka nie zgodziłaby się na to. A gdyby nawet! Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego co będzie, gdy dziewczynka dorośnie? Jak ułoży się jej stosunek do rodzeństwa, jej, kulturalnej i wykształconej panny do zwykłych posługaczek i parobków? Pocóż dobrowolnie układać dramat, który kiedyś może zepsuć jej życie?	Alboż pani nie należy do naszej rodziny? Jest pani u nas godzinę, a mnie się wydaje, że już od stu lat...	Co za życie! Drżę na myśl jej przybycia, tego wesela, tej niewoli! Widziałam jej portret u królowej, piękna jest i młodsza odemnie!	Czy myślicie, panowie, że moje zwichnięcie nic mnie nie kosztowało? nie licząc już rany Mousquetona, dla której zmuszony byłem dwa razy dziennie sprowadzać chirurga, a ten kazał sobie płacić podwójnie za każdą wizytę, pod pozorem, że ten błazen Mousqueton pozwolił wpakować sobie kulę w takie miejsce, które aptekarzom tylko pokazywać można; zapowiedziałem mu też srogo, aby odtąd nie ważył się ranić w takie części ciała.	Et, mnie bo się zdaje, że człowiek nie na to stworzony, żeby się bawił	I... będzie to wygrana dla członków klubu „Reforma”. Za cztery dni będziemy w Nowym Jorku. A więc jeżeli podczas tych czterech dni mój pan nie opuści wagonu, można się spodziewać, że nie spotka tego przeklętego Amerykanina! Trzeba więc temu przeszkodzić.	Uspokój się przyjacielu, uspokój się Nie unoś się przedwcześnie. Jeszcze przecież nie jesteśmy na rożnie.	Nie ma gwałtownej potrzeby.	Róża jest kwiatem krwi i namiętności. Nie przystoi kapłance.	No tak. To dziwak, i tyle. Tylko jedno mnie uderzyło: podczas tej wspaniałej uczty, jaką dla nas wydał, sam nie tknął niczego, nie skosztował żadnej potrawy.	Proszę o głos, towarzysze, kwestia formalna! Towarzysze z Polskiej Partii! Znowu, widzę, jakieś ciemne duchy narobiły plotek i zamieszania! Znowu wrogowie proletariatu oszkalowali partię SD! Żadnej prawdy w tym wszystkim nie ma! Nikt z nas nie wydał tego, o co wam idzie. Nikt nawet nie myślał tego zrobić. Towarzysze niech tu przyjdzie ten sam towarzysz, który ją przyniósł, albo niech przyjdzie człowiek z dokumentem od partii. My was nie znamy. Wy, z przeproszeniem, zabierzecie sobie tę rzecz we dwudziestu, a jutro przyjdzie drugie dwadzieścia, albo i sto dwadzieścia towarzyszy od partii i będą nam urągać i grozić, żeśmy nieznajomym wydali taką ważną rzecz...	Cóż to? Jakiś koncentryczny atak na mnie? żeby oni wiedzieli, ci okrutnicy, ile kosztowała ją każda chwila tryumfu! Pożałowaliby ją i przytulili, zamiast znęcać się tak nad bezbronną”. Przesunęła się jej (w wyobraźni oczywiście) szafa z kosmetykami, które gromadziła, nie śmiejąc ich dotąd używać. Jeszcze chwilka, jeszcze chwilka lepiej będzie zginąć we wszechświatowej burzy, niż zamrzeć w łóżku, mając spuchnięte nogi lub ciało pokryte śmierdzącymi wrzodami. Piękno istnienia, doskonałość kompozycji w proporcji wszystkich elementów i wspaniałość nieuniknionego końca, wszystko to rozbłysło przed nią olśniewającym wewnętrznym blaskiem, który jak nocna błyskawica rozświetlił daleki posępny pejzaż jesieni życia, pełen ruin i opuszczonych grobów. Wybłysła cała ponad świat, w nieokiełznanej urodzie owianej teraz metafizycznym czarem. Samce były bezsilne. Już miała coś powiedzieć, ale przerwał jej Tengier. [Lepiej, że się tak stało, bo słowa mogły tylko umniejszyć cudowność chwili jeszcze czas].	Marianna, Marysia. Potem długo przyszło mi leżeć w chorowaniu... Ze mnie zawdy była stękliwa cherlaczkacherlak nauczyciel.. Aż tu donoszą mi, że Władek zachorował. Wtedy już ani mię utrzymać. Jachałam tedy co tchu do tej tu Dobrowoli, a Marysię ostawiłam u pani matki, bo z takim subtelnym dzieciątkiem ciężko było pędzić, a i pani matce ciężko było pozbywać się Marysi, jako to zawdy starsze ludzie mają swoje delicje we wnuczętach. Panno Najświętsza! Żeby ja była wiedziałaŻeby ja była wiedziała dziś popr.: obydwie. tu wiozła i wszyscy by my dziś jeszcze razem żyli... Zastałam tedy Władka w gorączce dosyć złośliwej, ze wrzodkami, jako to zwyczajnie u dzieci. Siedzę przy nim kilka niedziel, już chłopak zaczyna mi otrzeźwiać, a tu przychodzą wieści jak pioruny, jedna po drugiej. Naprzód, że Tatarzy pokazali się za Lwowem; potem, że pan hetman ciągnie na nich; potem, że mój mąż ranion pod Martynowem; potem, że orda była pono i w tych stronach, gdzie pani matka mieszka. Czekam, pytam, rachuję momentamomenta (daw.) dziś popr.: ludzie zabrani. w jasyr. Powoli złażą się niedobitki, mówią mi, że panią matkę... okropność powiedzieć... zabili! Najokrutniej zamordowali! A Marysię razem z chłopskimi dziećmi na wozach uprowadzili precz. Jakem stała i słuchała, tak już w oną godzinę zaczęło mi nogi odejmować. A tu znów ludzie mówią, że hetman odbił cały jasyr, że dzieci kupami odstawia do Lwowa, że tam na rynku są, że rodzice je poznawająpoznawają	Co? Idziemy? A ja zapomniałem na śmierć kupić musztardy. Oj-oj! Teraz wszystko przepadło.	Ile życia ludzkiego, ile ludzkich istnień idzie na jedną taką księżniczkę Jolantę?	Zamach na bankierów! Nadzwyczajny dodatek!	Pal więc do woli i nie myśl o pochodzeniu tych cygar. Choć ich monopol państwowy nie kontrolował, nie mniej przeto są dobre, jak mi się zdaje.	Słyszałem, że nie najlepsze... ale ja tam się tymi rzeczami nie interesuję, to do mnie nie należy...	Nie ale kto wié, kiedy się ten głos z drugiego świata piérwszy raz da słyszeć? dziś, jutro może.	Tsyt! rany Chrystusa Zbawiciela, milcz! co tobie? W step idź, jeżeli na ciebie chandra znowu napadła, niech ci to przejdzie.	Wincenty! Dostaniecie ode mnie strawne i jeszcze kieliszek wódki. Dowiedzieć się nikt nie dowie... Jedźmy tamtędy!	Mówiłam, że się tak skończy ale pan to nie miałeś wiary...	Jeżeli to pana nudzi mogę pana na główny gościniec wyprowadzić i powrócisz sobie tamtędy do miasteczka.	Nie, doprawdy. Wydaje mi się zresztą, że jeżeli gdziekolwiek bym pana spotkała, obraz ten niezawodnie pozostałby w mojej pamięci.	Chwała Bogu! Słyszałem ja z ust jego coś, czego waszmościom nie powtórzę, bo mi się samemu zdaje, żem się przesłyszał albo że on w deliriumdelirium	Święty Apostołświęty Apostoł (...) niechaj będą jak gdyby nie mieli żony powiedział Hipotades ponoć, podobno. to przedstawił, kiedy powiedział: ci którzy są zaślubieni, niechaj będą jakby nie byli zaślubieni; ci którzy mają żonę, niechaj będą, jak gdyby nie mieli żony.	Ach, czyż taka obróżka jest dużo warta? Odrobina chińskiego srebra... może dzwonek jest z prawdziwego srebra, bo tak ładnie dzwoni... ale do kata...	Czy znane ci jest nazwisko twej pani?	Dla tejże samej przyczyny	Dziękuję wam. Już miesiąc nie palę.	Fi, takaś harda. W interesie tak nie można.	Nie wiem. Rzeczywiście nie wiem. Nie wiem nie wiem...	Nie.	Przypuszczam, że tam jest dużo Egipcjan	Tak jest.	Ale cóż to mnie obchodzi! co to się do mnie ma ściągać!	Ale to jeszcze nie wszystko.	Dałbym głowę, że nie tylko czytał, lecz i rozumiał	Matką jest, to jej psie prawo o dziecko stoić	Nie może to być!	To wielki człowiek, nie mówmy o nim.	Korespondujesz pan z Manią poza moimi plecami i pytasz: co?... To ja powinnam zapytać: co robisz w mieszkaniu kobiety, którą oszukałeś?...	Ależ ty lecz się, mój drogi, wyjedź gdzie...	Chlubię się tym że robię wszystko, co w mej mocy, aby uprzyjemnić pobyt tutaj szlachetnym cudzoziemcom, którzy zaszczycają mnie swym zaufaniem.	Czemu się boisz ognia armatniego, Dwuogoniasty?	Komedie! Oświadczył się o rękę Zosi!	Myślicie, że się tu wrócą?	Tak, panno Łucjo. Dzisiaj byłem tu ostatni raz. Podałem się do dymisji, przekazałem zarząd panu profesorowi Dobranieckiemu... Stary już jestem, panno Łucjo.	At, jak zwykle. Wszystko odbyło się jak co roku.	Spokojnie, panie Wysocki, proszę, może pan usiądzie. Porozmawiajmy jako ludzie dobrze wychowani po dżentelmeńsku. Tu znowu zapisał pan oryginalną wodę Emską. Robotnik wypił jej dwadzieścia butelek, to znaczy dziesięć rubli. Czy uważa pan, że mu pomogła ta woda?	A ja bym uważał, że właśnie im trzeba by powinszować najgoręcej. Nieprawdaż?	Dlaczegóż to, Conseil?	Ino niech wasza wielebność, ojcze kaznodziejo, wyrozumie, jaką to robotę Hincz Bartnik swojemu słudze doradza...	Jak?... Gdzie?	To byś dużo straciła, kochana	To co, pani?	Zatem bez szkatułki wróciła?	Zawsze miał gust do milionów zaczął sobie nabijać kieskę w Presles.	A gdzie pan Motowidło?	A mogę!	Albo po chińsku	Ale będę twoim wujaszkiem... Bogusiu...	Co chcesz, abym uczyniła?	Czy nas dziś odwiedzi?	Czym przyjechała?	Cóż ja ci mam kupić?...	Druga z rzędu	Dużo; dwanaście.	Głupstwo Musisz chorować w takim zaduchu  siedząc.	I Winicjusza...	Ja! Pytałeś waść, com uczynił?	Jasiek!	Komedya!	Kupiłem dolary.	Mój Boże, jaka ja będę stara! Dwadzieścia siedem lat!	Mój honor? Jestem Marcin Nieczuja Ślaski, skarbnikowicz zakroczymski, szlachcic ziemi sanockiej.	Mąż, Żołnierz, Żona rzekł Wołodyjowski	Niewątpliwie! Przy każdym rozdrożu stoi taki wła­śnie drab z maczugą w ręku i woła: „Idź tą drogą	Ogon ptasi!	Panna Wilczurówna.	Pisz	Przyjaźń, Siostra, Miłość mówiłem	Rozkazy twe, Najjaśniejsza Pani, spełnione będą za godzinę.	Swojskiemu? po cóż wam ten mydłek?	Szlachcic, Chłop, Własność, Przemoc	Tak.	Tak.	Więc co?	Zostali pobici.
Przyjechałeś z glejtem, prawda... Rozumiem teraz, dlaczego pan Sapieha go żądał... Aleś na życie moje nastawał... Tam Sakowicz zatrzymany; wszelako... pan wojewoda nie ma prawa do Sakowicza, a ja do ciebie mam... kuzynie...	Co jest? to co jest, to już koniec; spytajcie chyba co było... Marłam, schłam, słabłam, codzień stygło ciało, codzień się zasuwały oczy, a ot, dziś, jutro koniec będzie.	Dlaczego od razu nie przyszedłeś do bóżnicy?	Do spowiedzi Jutro będą mnie wieszali. To się zawsze tak robi i to się nazywa pociecha duchowa.	Joasi jeszcze nie ma?	Nie chce pan powiedzieć mi prawdy.	No, mówieniem nikt nikogo chyba nie przekona, tylko faktami	Obydwaj nie należymy do tchórzów.	Pięknie to powiedziane, w istocie. A nie obawia się szanowny pan, że kiedyś z powodu tychże instytucji rozlać się mogą znowu kałuże krwi, gdy przyjdzie doba zatargu o podział zysków i gdy przyjdzie chwila, ważna chwila dziedziczenia? Ja uważam, że wszelkie gminne władanie ziemią ma w następstwie zależność, ucisk osoby, zdławienie energii, zabicie inicjatywy.	Pogódźcie się, odpuśćcie mu co gruntu, przecież i on żyć musi, ustatkuje się prędzej, a nie będzie już powodów do kłótni i odgrażań...	Wyobraź sobie, że pan Hell dobrze zna Kasię! Spotkał ją za granicą, a nawet pisują do siebie listy! Biedna Kasia, taka samotna... Żal mi jej bardzo.	Nie rozumie wielkości swoich losów ano cóż, wychodzi z kolegium. Słuchaj, ja nie jestem gaduła Pamiętaj, że w twoim wieku uczciwość zdobywa się jedynie, kiedy się umie opierać pokusom, w takim mieście zaś jak Paryż pokusy są na każdym kroku. Mieszkaj u matki na poddaszu, chodź prosto na wykłady, stamtąd do biura, kuj cały wieczór i cały dzień, ucz się w domu: zostań w dwudziestu dwu latach drugim dependentem, a w dwudziestym czwartym roku pierwszym; zgryź prawo, a przyszłość masz w kieszeni. A, ba! Gdyby ci się to nie podobało, mógłbyś wstąpić do mego syna rejenta i zostać jego następcą... tak więc praca, cierpliwość, dyskrecja, uczciwość: oto twoje szczeble.	Mówił mi właśnie ksiądz Stanisław, że pan Dolewski uczył przez lat parę syna pani, mimo licznych zajęć, jakich powołanie jego wymaga. Bardzo to zapewne pięknie z jego strony, ale od końca wakacyi syna pani wyślemy do szkół wileńskich, a potém da Bóg do uniwersytetu.	Więc jeszcze życie nie zrobiło ze mnie prawdziwego człowieka... czy nie tak?	Żądaj, czego chcesz niczego ci nie odmówię, ale to nie może być. Wejdź w siebie, zapytaj ojców, jeśli nie grzeszniej będzie dotrzymać takowej obietnicy niżeli jej poniechać. Do boskiej karzącej ręki ty swojej nie przykładaj, aby się zaś i tobie nie dostało. Zawstydź się, Rzędzian. Ten człek i tak Boga o śmierć prosi, a przy tym ranny i w łykach. Czymże mu chcesz być? katem? Będziesz-li związanego hańbił albo rannego dobijał? Zaliś Tatar czy rezunrezun (ukr.)	A jak to ja ją niosłem w ciężkiej niecce w tych kiszkach? Jak ja z nią szedłem po ciemnych schodkach? Ja z moją słabą nogą? Co, Fryc? To jest cud, że ty masz jeszcze brata! Idź, Fryc, przynieś jeszcze dwie butelki porteru, bo ja jeszcze jestem bardzo zdenerwowany.	Ale bo, tak jak jest to nie może trwać! nie a nie jestem niczém. Panowie bracia się zjeżdżają, radzą, spiskują, chcą mnie wygnać a dzielnicę krakowską zagarnąć.	Ale po prostu nie wypada Rzecz dotyczy mnie i moich spraw służbowych... Nie mogę mieszać w to mojej żony.	Ale wirtuoz, mospanie, niechże go wszyscy wezmą! gdzie on się tego nauczył? Mógłby panie koncerta dawać... i byłby nie zły grosz z niego.	Bardzo proszę. Mówiłam, że pan za wiele pije.	Chodzi o to, czy pan komukolwiek opowiadał, że szanowny pan Norski wyłudził cztery tysiące rubli od niejakiego Mielnickiego, człowieka sparaliżowanego i słabego na umyśle?	Co my możemy zrobić, to ja nie widzę.	Ja by chciałem iść razem z wami, bo samemu straśnie markotno.	Jak najpomyślniej. Wejdźmy do środka.	Jak stół, jak stołek, talerz lub kłębek nici. Zdaje się go nie widzieć, ale i nie unika, zawsze obojętna, apatyczna. Musi go to gryźć, ale to jego rzecz... A! ot, masz ją! ta, co wchodzi na prawo.	Jestem cynikiemcynik zwolennik filoz. szkoły stoików, pot. człowiek wyznający równowagę duchową nie zakłóconą radością ani smutkiem., bo biedę znoszę cierpliwie, a jestem perypatetykiemperypatetyk	Kto jest ten pan?	Lepiej byś uczynił na oczy mi się nie nasuwając, mości Ostroróg! Komu to o niewinności koszałki opałki wyplatać! Patrzcie go! Dawnoś Magulinie garnki potłukł?	Ne znajuNe znaju (ukr.) miasto i zamek w płd.-zach. części Ukrainy, ok. 140 km na południe od Tarnopola i Zbaraża; naturalna twierdza w zakolu rzeki Smotrycz opierała się oblężeniom tureckim i kozackim aż do 1672 r.; po panowaniu tureckim (1672–1699) pozostał w Kamieńcu muzułmański minaret przy katedrze św. Piotra i Pawła.	Nie powiedzie się naówczas mnie, a nie wam N. P. Ja kraj chcę ocalić i Europę od młodego drapieżcy, który ją gotów ogniem niszczyć i mieczem.	Nie przypadkowo dowiedziałem się o jego adresie, mieszka tu w okolicy, w domu znajdującym się przy jednym z wielkich placów.	Nie wiedziałam nic o tym wszystkim Cierpię tak od twojej gwałtowności, że, jeśli mam wierzyć swoim przeczuciom, nie wyjdę z tego pokoju, wyniosą mnie. Mogłeś mnie oszczędzać w tej chwili, mnie, która nigdy nie sprawiłam ci zmartwienia, przynajmniej tak sądzę. Córka kocha cię; wierzę, że jest niewinna jak nowo narodzone dziecię; toteż nie rób jej przykrości, odwołaj swój wyrok. Zimno jest bardzo, możesz ją przyprawić o ciężką chorobę.	Nie wiem, czy on jest znów tak bardzo oswojony	Nie! Po czternastu miesiącach męki nie odejdę, nie pomówiwszy z tobą. Chcę wiedzieć wszystko, coś robiła. Ach! Dosyć cię kochałem, aby zasłużyć na to... Chcę wszystko wiedzieć.	O panie, a tożem was złapał teraz jakże mogliście sprzeczać się z wariatem? A gdyby przypadkiem ów kamień trafił was w głowę zamiast w brzuch, ślicznie byśmy wyszli na obronie tej damy, niech ją Pan Bóg sekundujesekundować (z łac. secundare)	Pani ten pan jest z pewnością pani krewnym? możemy mówić szczerze w obecności tych panów.	Ponieważ stanowicie idealną parę, Aniu. Nie oburzaj się, to fakt.	Proszę nie nudzić!	Proszę pana, to nie menażeria, tylko psy! Mój Kuc nie jest wprawdzie foks czystej rasy, ale za to co to za pies! Jaki on ma charakter! Nikomu nie pozwoli się pogłaskać	Spytamy kawalerów, czemu szczuli psami obłąkaną, doprowadzając ją tym do rozpaczy. Biedne głodne dzieci nasze płaczą, podarliśmy odzież, owies się sypie, ziemniaki gniją, konie biegają luzem, krowy bez nadzoru, a my sami upadamy ze znużenia. Wszystko to ich wina! Chodźmy do Ekeby zrobić sąd nad nimi! Chodźmy do Ekeby!	Słuchaj Mszczuj, tobie się potęgi chce, a nie wiesz czyby ona rosnąc i po twoją głowę nie sięgnęła. Wielcy panowie i Cesarze gdy w siłę urosną, nie szanują nic, ani praw Kościoła ani praw człowieka... Musiało się rozpaść po Krzywoustym królestwo, aby religii, duchownym i wam ludziom swobodnym na karkach nie ciążyła tyrania! Przecie te wszystkie kawałki mają jedną głowę w naszym Arcybiskupie gnieźnieńskim i duchowieństwie	Tak jest. To mnie zaniepokoiło także. Ale ta mała kukła może jeszcze wyzdrowieć. Gdyby zaś miała umrzeć, znajdziemy i wówczas jakiś sposób.	Ten kościół nie ucierpiał. I nie tylko ten jeden; wszystkie inne też się uchowały. Kiedy wyjeżdżałem, to krakowianie się krzątali, jakby nigdy nic, a książę mi mówił, że jak odbuduje miasto, przy boskiej pomocy, to będzie dwa razy wspanialsze niż pierwej.	Tortury, kochany hrabio. Mocne, żelazne śruby do ściskania nóg albo też trzy tęgie miary wody wprowadzone lejem do żołądka: oto argumenty przywodzące do opamiętania najzatwardzialszychnajzatwardzialszy	Widział pan?	Więc, choć trochę mogę mieć nadziei.	Zamilcz nie mów o tym, czego nie znasz.	A jakże dziada!... Tatuś grywa dziadów, widziałem!	A nic. Zakląłem z cicha: mogliby już raz tym wiosennym dziwom dać spokój! A ten jegomość, co stał przede mną, odwraca się i mówi z uśmiechem: I ja tak myślę.	A on.	A tak.	Ale on i grzywien chce, i ziemi a życie twoje droższe niż oboje! Co ci po ziemi, gdy w lochu siedzieć będziesz?	Ale przecież nominalnie ona jest właścicielką?	Aš jam dantis išmušiu kaip pasiutusiai šauniai.	Bo mam czyste sumienie	Cha, cha, cha, cha!	Ciotka mówiła mi o waszej wczorajszej rozmowie.	Co ty mówisz?	Coż poczniemy?	Cynizm?...	Czyjej?	Czytałeś? Wiesz?	Daj Bóg takie rzeczy widzieć!	Doktór ten ma siostrzenicę	Dosyć! Ubierajcie się. Tam już, jak Boga kocham, wyją...	Dzień dobry... dobre popołednie, chciałem powiedzieć. Przespałeś bez mała całą dobę, młody smyku	Ho! ho! wysoko patrzy bosonogi!	I mego stryjecznego	Jakto, Oriana była tutaj?	Jakże się cieszę!	Jedzenie, Alkohol, Obyczaje zarządził stary i przysunął przed komin ławkę, na której Józia wnet postawiła butelkę, wianek kiełbasy i chleb.	Księżniczka płacze też.	Kto ją pani opowiedział?	Ma pani słuszność. Bo kiedy ja przed dziesięcioma laty chciałam tu otworzyć pensję...	Masz słuszność.	Masz to już kajkaj (gw.)	Muszę	Natychmiast.	Niech sobie idzie.	O, ten chłopak znajdzie sobie jakąś księżniczkę bawarską albo peruwiańską. Zachce mu się korony albo jakiegoś Eldorado.	Obałamuconych przez głupiego, łajdackiego hotelarza! Znęcił was, jak nęci dzieci obietnicą łakoci.	Od pięciu tysięcy lat robili tak moi przodkowie, więc i ja tak będę robił.	Oszalał bałwan! Koruta, ośle jeden, czego ty bronisz tych łotrów, oni dzieci gwałcili!	Otóż napiszą, napiszą, napiszą! Dziś listy od nich będą... Jak wrócisz z miasta, zaraz ci pokażę.. Zyg, zyg, marchewka, zyg, zyg, marchewka! Jezus, Marya!	Pomyśl sama.	Przyjechałem tylko na jarmark!	Później ci powiem.	Stanie! Z błota ją pewnie ulepisz kiejkiej (gw.)	Sześć! To tyle dni?	Tak Właśnie o niego. Czy się utopił?	Tak! niestety, tak... Wyobrażam sobie dwoje dzieci idących w taką noc przez pustynię.	Tak, panie profesorze. Dziwi to pana?	Tak.	Talenta... wielkie, niepospolite, ogromne, straszne! a tak.	Ten oto kawaler	Ty! Tyś pędził, jakbyś miał rozbić się w kawałki.	W szafce jest tyle wolnego miejsca Cała półka jest pusta. Mam tuzin bąków.	Wszakże chodziłeś na filozofię?	Zwyciężymy!! a ty, mój mistrzu, nieprawdaż, wierszem łacińskim podasz potomności sprawy nasze??	Łez mi już wkrótce zabraknie...
Był to jego bratanek którym się iście po ojcowsku opiekował. Pan Peggotty ma nadto prześliczną bratanicę, którą się też po ojcowsku opiekuje. Słowem, dom ten (raczej łódź, w której na lądzie mieszkają) przepełniona jest korzystającą z jego dobrodziejstw rodziną. Ręczę, że cała rodzina zaciekawiłaby cię nieskończenie.	Można, wasza miłość, a to w przebraniu chłopskim albo chudopacholskim, co będzie łatwiej, bo u mnie tu jest trochę ochędostwa, jako to czapek i kożuchów szarych, takich właśnie, jak drobna szlachta nosi. Wziąwszy tabunek koni, można by pojechać z nimi niby po jarmarkach i przebierać się coraz głębiej, hen, aż pod Łowicz i Warszawę. Co ja, z przeproszeniem waszej miłości, nieraz już, jeszcze w spokojnych czasach czyniłem, i tamte drogi znam. Jakoś pod tę porę przypada jarmark w Sobocie, na który z daleka się zjeżdżają. W Sobocie dowiemy się o innych miastach, gdzie jarmark	Bo ja doktora kocham Ja kocham doktora Ja tobie, słuchaj doktor, wyspowiadałem się jak histeryczka księdzu: z detalami... Ja tobie bramę do mego serca otworzyłem. A potem każę ci wleźć głębiej. Ja... O Jezusie Mario!... Weź mnie pod ramię i prowadź!... Czarnej kawy za­funduj... Nie	Tak jednak jest, moi bracia! Przybyłem tu, aby praktycznie obznajmić się z waszą pracą, i przedsięwziąć środki ku jej ulżeniu. Chcąc być czemśkolwiek na świecie i coś umieć, trzeba nietylko uczyć się z książek, ale i z własnego doświadczenia. Ja mam być dyrektorem kopalni, postanowiłem zatem poznać pracę każdego człowieka, od robotnika aż do zarządu, od niedostatku i wszelkich kłopotów, gnębiących górnika, aż do sposobu prowadzenia całej kopalni. Tym bowiem tylko sposobem, dotknąwszy się niejako wszystkiego własną dłonią, poznawszy z gruntu wszystkie braki i niedostatki, potrafię im zaradzić skutecznie.	Mój drogi panie, czemu pan się tak nie ubiera, jak pan Kopowski? Naturalnie, że Niteczka ceni więcej pańskie poezye, niż wszelkie na świecie ubrania, ale pan nie uwierzy, jaki to malec estetyczny i jak ona się doskonale zna nawet na takich rzeczach. Wczoraj biedactwo przyszło do mnie i pyta z taką śliczną minką, że gdyby ją pan widział, toby się pan rozpłynął: „Ciociu czemu pan Ignaś nie ma na rano białego flanelowego kostyumu? Wszystkim panom tak ładnie w tych kostyumach”. Niech pan sobie coś podobnego sprawi, ona będzie rada. Widzi pan, że i Józio Osnowski ma flanelowy kostyum wiem! prawda? Pan to dla niej zrobi	Pisownia i gramatyka?... To mi nie potrzebne. Szkoda na to czasu. Ja chcę tylko nauczyć się konwersacji. O, swobodnie mówić. Przynajmniej tak, jak Borowicz, jeżeli nie tak, jak ty.	Łatwo wyobrazić sobie, że senor Dawid jest bykiem. Trzeba zaledwie przyjrzeć się mu bliżej, a niewątpliwie odnajdzie się sporo podobieństwa	Cóż o tem sądzić Sen to jest jako drugi: sen mara, Pan Bóg wiara, o czem za dnia człowiek myśli, to mu nocą powraca mimowoli. Za duszę Kurosza mszęby odprawić.	Jest z hrabi naprawdę wyjątkowy wielki pan	Już tam kto inny będzie tej chorągwi rotmistrzował. Powiada Zend, że tu jest jakiś pułkownik między nimi... Zapomniałem przezwiska... Wołodyjowski czy kto? On pod Szkłowem im przywodził. Dobrze podobno stawali, ale ich tam i wyczesano!	Monte Christo jest nazwą wyspy, nazwisko rodowe hrabiego jest inne.	Tak jest, przestałem	Świat jest liczbą, powiedział Pitagoras, ale ty Kessler jesteś tylko zerem, przeraźliwym zerem, odosobnionym zerem	Nie ma czarów, których by nie rozproszył topór!...	Trzeci dzień wiatr wieje z zachodu, czyli od stron nieznanych i prawdopodobnie tak samo nie zaludnionych jak ta dżungla. Wiesz zresztą, że tu nie ma żadnych osad ani misji.	A że ja i nie myślę nawet za mąż się wydawać, tem ci mniej mi potrzebne, rzekła Laura.	Poetą, być może ale do wielkiego poety bardzo mi daleko. Lubię czytać poezję, lubię ją po trosze uprawiać, ale nic więcej, i ojciec mój, panie, mówiąc to, żartował sobie ze mnie.	A jak spotkam nareszcie tego Kajetana, to trzasnę sześć razy szpicrutą, posiekam fizys na kotlety. Żeby pręgi, jak mój palec, musiał nosić na buzi przez ruski miesiąc! Powiedział o papusiu... No, nie powtórzę!	Blumkiewicz zakomunikował już ci, stryju, tę bardzo nieprzyjemną wiadomość. Osobiście nie spodziewałem się po Jachimowskim przesadnej uczciwości, jak to stryj zapewne pamięta.	Dobrze powiedział nie często mówisz, Athosie, lecz, gdy się odezwiesz, to już, jak święty Jan Złotousty. Ja przyjmuję plan Athosa. A ty, Porthosie?	Dobrze, to się sobie cofajcie, a ja tu zostanę.	Dobrze. Powiedz mi tedy, dlaczego powiedziałam niedawno, że wolę siedzieć na swej własności?	Ja już gotowego mam, wtrąciła Laura, niech mi pan chorąży wierzy.	Mości panowie, nie krzyczcie jak wyrostki, bo jeńcy pomyślą, że wam wojna pierwszyzna! Zwyczajna to rzecz, że się jeńców w czasie wojny bierze.	Prosiłam cię, panie doktorze, na naradę.	Tak, dla ciebie No, Karolu, połóż się, ja tak chcę, jesteś zmęczony. Do jutra.	Tymczasem zanim przyniosą nam wina d’Artagnanie, opowiedz mi, co słychać z naszymi: bardzo jestem ciekawy.	Czy wiesz że są ludzie, którzy się cezara nie boją i żyją tak spokojnie, jakby go na świecie nie było?	O, wiem dobrze, że macie Nie potrzebuje pan mydlić oczu. Na nic się to nie przyda, zapewniam pana. Chodzi nam o tę mapę	A ręczę że go ani trochę nie kocha! tylko patrzeć jak go zacznie zdradzać.	A ukrzywdzić się nie damy!	Albo zamiast kitki na czapce.	Bo się Boga boja i w poczciwości żyje.	Bo ten harpun nadal tkwi w jego boku...	Dałbym głowę, że nie tylko czytał, lecz i rozumiał	Dobre sobie, walczyć! A czym? Gołymi rękami? Broń to luksus.	Doskonale. Zatrzymamy się w twoim domu, skromny notariuszu, i zostaniemy w nim tak długo, jak to będzie konieczne. Nie skrzywdzimy cię, lecz jeśli nas zdradzisz, skrócimy cię o głowę. Zrozumiałeś?	Ho! ho! ty lepiéj wiesz za co mam ząb do ciebie, nie potrzeba mówić długo. O Motrunie myśléć tobie wara, z tego nic nie będzie, a ciebie diabli wezmą.	Ja?	Kiedy... ja... z przewodnikiem się boję.	Na szczęście!	Na wieki.	Nie. Nazywaj mnie tak, jak dawniej...	No, nie zamawiaj, nie zamawiaj, panie bracie tylko pij.	Ojcze, syn twego brata nie powinien w twoim domu czuć braku...	Przyjaciół!... Moich przyjaciół! Nie... Przenigdy... Puśćcie mnie! Puśćcie!	Te śliczne oczy to waścine nie jej! Było to i zemną niegdyś	To, że moja siostra wychodzi za mąż! Stary ośle!... No, teraz szybko pakuj rzeczy!	Umknął, jak mi Bóg miły!	Wątpię bardzo, namyślając się dodała Dobkowa.	Zgoda. A teraz czy zechcesz mnie objaśnić, mości Land, co rozumiesz przez przyjazną sposobność.	Źle! Na Żydów zaczyna się prześladowanieNa Żydów zaczyna się prześladowanie	A co? Czy się pali? Jestem!	A czy można wiedzieć, pocoś telefonował do Anny?	A poczekajcie, spytam!	Ale pomyśleć, jaką czarną niewdzięczność okazują ludzie temu oto dostojnikowi!...	Azba-bej usieczon?	Biała!	Był u mnie dzisiaj w nocy przeor	Co się stało? Gadaj.	Czy pani co rozumie?	Czy wiecie, że tu płaci się za pierwszy tydzień z góry?	Dla czegoż miałabyś cierpieć?	Do Ostendy!...	Do jutra	Hale, żeby me kto jeszcze obaczył! Dosyć mam już za dawne...	I pani Michelet dostała się tu tak łatwo?	Idź, idź, Olesiu...	Jacicęjacica zapytał Anzelm.	Jak wam się podoba	Janek, pieska twoja zielona... Moja wygrana.	Jestem tedy sam! Jesteście nędznicy, pójdę sam i sam zgarnę tę bogatą zdobycz. Słyszycie!... Żegnam.	Karburator	Każ no dawać śniadanie...	Możliwe	Mówiła, że... że ty tak często bywasz w Jodłowéj...	Nic.	No tak, to poważna sprawa, ale niech pan zważy, że to jeszcze dzieciak	No, to panie Czaruś	No, to siądź pan	No, żebyś miał później z czego żyć.	Och, gdybyś ty mógł żyć przez rok ze mną, zobaczyłbyś, dawałabym ci pić samą wodę i miewałbyś się o wiele lepiej.	Pobiegniesz do „Grand Journal”...	Skądże do mnie nabrał pan takiego zaufania?	Spokojny jestem, ukorzony	Starą derkę ze strychu zabrałem.	To ojciec pani był tu rządcą majątku?	To... tędy znikł ten ktoś	Transpadan. La République Transpadane się nazywa.	Trudna to będzie z nimi sprawa	W Afryce.	W Lozannie, pani...	Wiadomo to tylko bogom, którzy zesłali tę plagę. Wżarł się ten szał w całą armię i zaczęto buntować się przeciwko oficerom. Było to pierwsze zło, ale dałoby się jeszcze je załagodzić, gdyby się pohamowali; alić oni woleli zabijać żony i dzieci sahibów. Wtedy przybyli sahibowie zza morza i zrobili z nimi surowy porachunek.	Widzę, żeś szczęśliwy i cieszę się z całego serca.	Wiedzieliśmy z depeszy o pańskim przyjeździe. Tatko trochę chory i musiał się położyć, ale jutro rad będzie pana zobaczyć.	Własność wrzasnął.	Z Sanoka!	Z kim?	Załóżmy się.	Żegnaj, Beautrelet
Wiatr wiosenny owiał pana sentymentem Widzisz pan, oburzanie się jest niedołężnym se­plenieniem ludzi sentymentalnych, sentyment mową kariery w powijakach, cynizm jej pieśnią łabędzią. Jesteś więc pan sam na najprostszej drodze do cynizmu.	Jest tylko jeden człowiek na świecie, który potrafiłby może mnie uratować... Ale ten raczej wolałby mnie zabić...	A, mateczko, to się nie godzi... Jeżeli mateczka widzi we mnie takiego reformatora, który sąsiaduje z panną Howard, to już wolę wstąpić na kolej żelazną. Za dziesięć lat dojdę do kilku tysięcy rubli pensji, potem ożenię się, utyję... Bo może ja naprawdę jestem dla matuchny ciężarem?...	Oto, gdy Pan Bóg konia stworzył, przyprowadził go przed ludzi, żeby zaś jego dzieło chwalili. A na brzegu stał Niemiec, jako to się oni wszędy wcisną. Pokazuje tedy Pan Bóg konia i pyta się Niemca: co to jest? A Niemiec na to: PferdPferd (niem.) Co? To ty na moje dzieło „pfe” mówisz? A nie będziesz ty za to, plucho, na tym stworzeniu jeździł	Głupstwa pleciesz. Panna Klara nie chodzi nigdy po ulicach, nie może nawet chodzić, wynoś się więc, zanim cię wyrzucę!	Ma się ochotę na więcej.	Nigdy się nie spaźniamspaźniam odparł Pietrek.	Owszem, panie oberlejtnant, czworobok, z tak zwanego Geschlossenbataillon, składa się z czterech, czasem wyjątkowo z trzech lub pięciu kompanii. Czy pan rozkaże włożyć do rosołu trochę więcej makaronu, żeby był gęstszy?	Stójcie na Boga! Trzeba się najpierw przekonać, co to jest! Coś...	Tak; rozumiesz, teraz wszystko jest jasne. Nie może tak od razu się do tego przyznać, ale podstawił pana Cavalcantiego, żeby mnie uznał za syna i wypłaca mu za to pięćdziesiąt tysięcy franków.	Wszystko na to wskazuje, kapitanie Nie czujesz tego mdłego zapachu, który unosi się nad wodą?	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	Sądziłem że jeżeli się pan zapóźnił w Graincourt, to że pan spotkał jakąś perypatetyczkę.	Moja droga cenność każdej rzeczy, jej wartość nigdy nie jest ważna. Ważne jest tylko to, jaką wartość my jej przypisujemy. Spójrz na ten pierścionek. Jego wartość jest zależna tylko od tego, na czyim jest palcu. Na moim jest dla ciebie wspaniałym brylantem, lecz gdybyś zobaczyła go na ręku stróża, wiedziałabyś, że to nędzna imitacja. Prawda?... Więc widzisz, na świecie nie ma wartości bezwzględnych...	Aż do tej chwili będziemy szanować konwenanse i wolę naszych rodziców, jeżeli nie będą oni dążyć do rozdzielenia nas na zawsze. Jednym słowem	Czy pan Dolewski dawno tu mieszka?	Gdzie hołdują się przesądy!	Ja i nie napraszam się.	Jak ja to rozumiem to mnie wiedzieć, a pan sobie bierz jak chcesz, to mi wszystko jedno.	Jak pan powiada?	Jak to, drogi poborco, pan jeszcze sobie coś robi z naszego biednego szlachectwa?	Jak uważacie. Co do mnie, to przejechałbym się z ochotą.	Jowan pieniądze są jakby u was w kieszeni, alem ja u jednego mądrego kupca w nauce był, a ten kupiec gotowy pieniądz tylko za gotowy towar dawał.	Kogo Pan Bóg stworzył, tego nie umorzył, i koniec, i kwita!	Mieniasz? Na cóż? A cóż z tej dziczy i nędzy wynieść można? Złota ni srebra, ni żadnego kruszcu nie mają... jak zwierzęta po lasach żyją... Miast u nich nie ma ani wsi nawet... a ludzie...	Mowy o tym nie ma. Nie zgodzę się nigdy. Albo twórczość czysta, albo wręcz poniechać wszelakich zabiegów.	Może pana marszałka ludzie?	Musi być, że się Niemiec jeszcze w kupę weźnie...	Nie darmo powiedają, że Jambroż, choć przy kościele służy, a gotów się by i z grzychem pokumać, bych jeno sobie pofolgować i użyć!	Nie lubi pani, na przykład, mędrców?	Nie wiedzieć co! Położył się i bardzo grzecznie gada. Musić to już koniec, panie!	Oni już raz cię wypędzili, lżąc plugawymi słowy. Rozcięli ci usta kamieniem. Wysłali Buldea, żeby cię zgładził. Chcieli wtrącić cię do Czerwonego Kwiecia. Ty, a nie ja, mówiłeś, że oni są źli i głupi. Ty, a nie ja (boć ja mam na głowie własne, plemienne sprawy), podbechtałeś przeciw nim całą dżunglę. Ty, a nie ja, ułożyłeś przeciw nim pieśń zjadliwszą niż nasze pieśni o rudych psach.	Prawda, a tu jakby na złość i Rocha nie ma.	Sprzedał, ino że wziąć nie damy, jak Bóg na niebie, nie damy!	Tylko nie łobuz, uważasz, bo możesz dostać!	Wie pan prezes, że ja już mam dosyć, już mi obrzydło.	Więc nie obawiasz się śmierci?	Zaraz będziemy w domu. Powiem jeszcze tylko przez telefon, żeby nam przygotowali herbatę.	Zdaje mi się, że żal i skrucha pozostają ci jeszcze	Zdaje się.	Zdejmij perukę i pokaż mu znak na swoim łbie A Dagonowi powiedz, że mu takie same znaki porobię na całym ciele...	A co, jeśli nie otworzę?	A czy twoja córka pojedzie ze mną do Harranu?	A gdyby był?	A nic nie chcemy, calecale (daw.)	A wszystko młodzi chłopcy w strojach narodowych. To już innowacja ordynata, dawniej podobno muzykanci chodzili we frakach i byli przeważnie cudzoziemcami.	A z kimże, jeśli nie z księciem de... Tak, panie!	Ala jest za mała	Ale ja.. żoną nie jestem! Ona mieć będzie wszystkie twoje godziny, ja kradzione. Przez ten czas, gdy ani widzieć ani słyszeć was nie będę, zazdrość mnie zadławi. Umrę...	Ale quo modoquo modo (łac.)	Arcydzieła są wiekuiste	Bo Fatma jest cioteczną siostrą Mahdiego. Mąż jej, Smain, oświadczył rządowi egipskiemu w Kairze, że pojedzie do Sudanu, gdzie przebywa Mahdi, i wyrobi wolność dla wszystkich Europejczyków, którzy wpadli w jego ręce.	Bo tam już pewno nas szukają.	Bóg zapłać! Wart ten koń lepszego losu niż zdrajcę do śmierci nosić.	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Copperfieldzie! Oszalałeś, postradałeś zmysły!	Czego?...	Czy oprócz państwa wie jeszcze kto o tym wypadku?	Dlaczego?	Eikit, jus, eikit, viščiukai! Jums geriausia bažnyčia bus lovoje!	Ejże...	Gdzie są te dokumenty?	I maca nim przed sobą, jakby była noc	Ja? Ale gdzież tam	Jak to... Więc nie dokonałeś twego zamiaru?...	Jaki nakaz? Kto mi śmie w nocy rozkazywać w mym własnym domu?	Jestem rodem z Madery... nie z Porto Pico. Mamże więc być baptystą? Co-o? Ile razy przyjadę do Gloucester, zawsze daję dwie lub trzy świece. Łaskawa Panienka nigdy nie zapomina o mnie, Manuelu.	Jestem tak przywiązana do ciebie, Doady a tyś taki okrutny.	Kto wie...	Która to? Która?	Któż to go powstrzyma, któż zabroni?	Któż to?	Malheur! malheur!	Miłościwa królewna raczy porachować, ile ubiegło lat od narodzenia Pańskiego.	My, lekarze! My, sól ziemi, my, rozum, my, ręka kojąca wszelką boleść...	Nie, profesorze Ja chcę jechać z panem. Jechać i zostać tam z panem.	Nie, wujenko	No cóż, moja piękna panienko, nie pragniesz przecież zguby mojego zakładu? Widzisz, do jakiej ostateczności ci panowie mnie doprowadzają; zechciejże przepędzić dzisiejszy wieczór w swoim pokoju.	O bogowie!... Czy aby mnie on nie grozi?...	Ot, i uratowane pracowite, dobre zwierzątko!	Ot, pomału.	Pieniądz spytał sędzia.	Po części to, po części intensywność jego zasięgu.	Prawdą jest że brata biskupa Iwona, starego Mszczuja schwycono pod miastem, ze zbiegłą z zamku dziewczyną	Przysięgam pani...	Ruszajmy!	Sierotą.	Spraw bardzo wiele.	Słyszałeś o tym w domu?	Ta, którą macie pochwycić?	Tak, to prawda, ale ten znak potwierdza słowa ojca Pawła Bóg nas łączy cierniową gałązką, i to jeszcze kamienną!	Tak.	To i chwała Bogu.	To ja pani nie odstąpię.	To prawda To wszystko jest zachwycające.	Um! Wolałbym sprzątać, tatulu!	Wierzenia, ZabobonyPoppea wyznaje jakoby religię Żydów i wierzy w złe duchy. Cezar jest przesądny... Jeśli rozpuścimy wieść, że Ligię porwały złe duchy, wieść znajdzie wiarę, zwłaszcza że, gdy nie odbił jej ani cezar, ani Aulus Plaucjusz, zniknęła w sposób istotnie tajemniczy. Lig sam jeden nie byłby tego dokazał. Musiałby mieć pomoc, a skąd by niewolnik w ciągu jednego dnia mógł zebrać tylu ludzi?	Więc czegoż chcecie?	Zobaczcie!	Ślubowaliście mu czy nie ślubowali, a to pamiętajcie, że on u nas w gościnie; kto naszym gościem chce być, powinien obyczajności przestrzegać.
Więc ja za pana dokończę. Chciał pan powiedzieć, że weźmie go pan, jeśli przyznam, że to jest mój kochanek i ja go w teatrze chcę mieć przy sobie? Czy tak?	Ah, więc pan stracił matkę? Dawno?	Co pan mówisz zawołała.	Ile pan potrzebuje?	Prowadzi pan podobno gospodarstwo?	Pan Stanisław Fogelweder i Niemiec Ruppert jedno pono prawią Z królem źle jest, bardzo źle, a leki i lekarze co pomogą, gdy kto życia nie szanuje?	Wcale nie. W tej chwili to nie jego osoba mnie interesuje. Chciałam pana zapytać, czy ma pan jakieś wiadomości od pana Franza.	Oto najistotniejsza treść mojej działalności publicznej. Oto najdosadniejszy jej argument! Wynalazłem to określenie, to hasło wielkiej sprawy. Ale nie jestem patriotą. Nie jestem nim tak samo, jak capataz de cargadores, ten genueńczyk, który tak wiele uczynił dla tego portu i stał się czynnym pracownikiem w materialnej dziedzinie naszego rozwoju. Słyszała pani, jak kapitan Mitchell nieustannie się zwierza, iż odkąd znalazł tego człowieka, sam nie wie, jak długo trwa wyładowanie okrętu? To jest ze szkodą dla postępu. Widziała go pani, jak mijał nas po pracowicie spędzonym dniu na swej słynnej klaczy. Pojechał bałamucić dziewczęta w salonach, gdzie tańczy się na ubitej ziemi. Szczęśliwy z niego człowiek! Jego praca polega na oddziaływaniu potężnej indywidualności, jego zabawa na przyjmowaniu oznak bezgranicznego uwielbienia. A on to lubi! Czyż można być szczęśliwszym? Być przedmiotem lęku i podziwu jest...	Prócz tego mam na Krzemieniu margiel. Pamiętasz, żeś sam mi o tem mówił. Pławicki obliczał to na miliony ale w rękach sprytnych ludzi to naprawdę może być niezły interes. Pomyślcie i o tem z Bigielem; ja przyjąłbym was do spółki.	Zawsze utrzymywałem, Sancho, że świadczyć dobrze złym i niewdzięcznym jest to rysować na piasku. Żebym był wierzył twoim słowom, nie byłbym naraził się na podobną nieprzyjemność. Z tym wszystkim stało się, bądźmy cierpliwi i niech to smutne doświadczenie będzie nam nauką na przyszłość:	Żebyście waćpaństwo wiedzieli, ile kul leży na majdanie, to przechodzi imainacjęimainacja (z łac. imaginatio)	A ty na moją?	Czekaliśmy na onej żuławie aż do ranka. Wtedy zawinęliśmy wszystko złoto w starą płachtę żaglową, ja usiadłem przy nim na straży, a Hugon udał się do Pevenseyu. Niebawem De Aquila przysłał nam konie.	Czyżby jej imię zaczynało się na literę Z?	To właściwie moja wina... Zabrałem ci samochód. Właśnie wracałem Dworską, gdy zobaczyłem ciebie, leżącego pod parkanem... Szofer myślał, że to jakiś pijak. Pomimo to zatrzymałem wóz... to było... Nie dawałeś... żadnych oznak życia... Odwieźliśmy cię do domu. Na szczęście w porę przybył lekarz, a później chirurg... Po operacji jeszcze nie było wiadomo, czy jesteś uratowany... No, ale teraz już wszystko dobrze... Wszystko dobrze... Ja od razu wiedziałem, że ci nic złego stać się nie może. Nie masz pojęcia, co się działo. Więc przede wszystkim aresztowano wielu podejrzanych, ale istotnych sprawców nie znaleziono.	Dziwno mi, co się waszej miłości mogło tak nie podobać?	Kiedy tak to niech se idzie do kryminału, bo ja za hycla sto pięćdziesiąt rubli nie zapłacę.	Przezorność, mój panie, zawsze jest cnotą, przydatną muszkieterom, a nieodzowną dla sług kościoła; ponieważ zaś jestem muszkieterem czasowym, pragnę pozostać przezornym! O drugiej będę miał zaszczyt oczekiwać w pałacu pana de Tréville. Tam wskażę panu właściwe miejsce.	To mniejsza, bo i ja nie wiem. Ale synowie pani to tacy bracia marmurki... Do kogo podobni? Do pani? może do męża? A gdzież fotografia męża?	Sądzicie? Nie cieszcie się zawczasu a nie dowierzajcie. Człowiek ten, gdy milczy, niebezpieczniejszym jest niż w rozprawie. Dopóki on tu mieszka, wierzajcie mi, jest panem i was wszystkich przemoże, jeśli nie rozumem to przebiegłością.	Ale ty wyglądasz mizernie Wróciłaś, widzę, do dawnych robót... Zdaje mi się jednak, że twoje laboratorium jest jakby obdarte?... Aha, usunięto kwiaty... A gdzież kanarki?...	Ba, a żebym tak za tobą poszedł, to bym dopiero dziwo zobaczył. Byłoby się nad czym cudować! Hej!...	Mieszkam Z obowiązku, z fachu. W kawiarni robi się dziś kultura. Nawet prorocy nie każąkazać	Nic, panie chyba to jedno, że już mówił panu o tym spacerze.	Nie bardzo to rozumiem.	Nie wiem jeszcze.	Nie wiem.	No, żebyś tylko drugi raz nie komenderował...	Tak mi powiedziano, Eminencjo.	Wcale nie wiem, że się cieszysz. Skąd mogę wiedzieć? Siedzisz smutny, w trawę oczy wbiłeś, skąd mam wiedzieć, że się cieszysz?	Wolałabym, żebyście wszystkie jechały, ale skoro nie możecie, zapamiętam swoje przygody, żeby je opowiedzieć, gdy wrócę. Przynajmniej tym się wam odpłacę za tę dobroć, że pożyczacie mi swoje rzeczy i pomagacie w pakowaniu się	Wybacz, panie, ale dopóki członkowie najwyższej rady nie osiądą w więzieniu za umawianie się z nieprzyjaciółmi państwa, moja obecność w pałacu przyniesie więcej szkody aniżeli dobrego...	I była, i nie była. Krótko mówiąc, dajcie mi spokój, bo nie mogę gadać!	Nie chcę cię zwodzić, ojcze, ten papier wydaje mi się jeszcze zbyt kosztowny; chcę również rozwiązać problem gumowania w kadzi... Zostaje mi jedynie osiągnąć ten postęp...	Nie jest zbyt ciężkie, a mimo to jaka odwaga i jakie pazury! Kiedy już będziemy w Gibraltarze, pójdę zapalić świeczkę dziękczynną Matce Boskiej z Gwadelupy za to, że mnie uchroniła przed niechybną śmiercią.	Płaciły za naukę Wreszcie jakże jej pomogą: mają zebrać składkę?... A nie każda przecie jest panną Solską, która tak sobie od ręki daje sześć tysięcy rubli... Nam nikt nie da i sześciu złotych.	A to dlaczego? ciekawym!... Zali nie przy nim inkwizycja? Zali nie przy nim miecz? Chyba nie znacie Radziwiłła?	A czego?	A czy pani Sylwestrowa widziałaś, jak to ona w czasie nabożeństwa, strzelała oczyma po kościele?	A skąd masz kajety, w których prowadzisz rachunki? Gdzie trzymasz rachunki? Gdzie trzymasz pieniądze? Potrzebna ci przecież teczka do papierów i skarbonka do pieniędzy. Kto płaci za podzelowanie butów, jak musisz chodzić tak dużo?	Ależ tobie to bardzo smutno być musi.	Ba! Ale czy to wszystko prawda co ci ten święty powiadał?	Co by było przyszło? Pewno że nic. Nie mieliśmy żadnych przeczuć. Ta wyspa wydawała się niezdobytym schronieniem, gdzie mogliśmy żyć w niezamąconym spokoju i uczyć się poznawać siebie nawzajem.	Jak to nikt?... Niech powie członek Wyskoczyńska, ile w tym tygodniu sprzedaliśmy kaftaników?...	Jeszcze to!	Może jechać Moryc tylko, bo on się zna dobrze i to jego specjalność.	Myślę, że przyjdzie czas, gdy nie będzie potrzeba zgoła ani strachu, ani bólu, ani troski, ani jednego zła we wszechświecie całym.	Nie jest on moim Należy do pana Benassisa	O dla Boga! dwóch chłopów więcej! A z jakiego narodu?	Owszem, i to nadzwyczaj ciekawy.	Potężny jest, a złota ma tyle, ile go żaden z książąt naszych nie ukaże.	Przepraszam cię! Zabiłem sześć zajęcy, wilka i kozła. To trochę więcej niż u ciebie, gdzie tylko jedna lisia kita błyszczy w otoczeniu dwóch szaraków.	Sprzedasz ty go ale już ja nie kupię!... Roku między nami nie wysiedzisz...	Tak tak, był u nas czas, że jeden Krewe nad całym krajem Letuwy panował; potem rozmnożyli się Krewule i Kunigasowie powstali, i ziemie się porozpadały w szmaty... ale teraźniejszy Wielki Kunigas, Gedymin, znowu weźmie wszystko w dłoń jednę.	Tak, masz rację; widzisz, jak ci ufam!	Tak. Poczciwością, dobrocią, sercem.	Tak... A pani ma tam przyjaciół, krewnych?	To był środek ryzykowny, objawiający dużą odwagę tego człowieka	Wiecie, a to Jasio organistów idzie z kompanią	Zauważcie też że nie otrzymaliśmy żadnej wiadomości od naszego kolegi, a przecież drutów telegraficznych po drodze nie brakowało.	A czemu wy się tu przypatrujecie?	A przecież powiadaliście niedawno, że zawarto z nią pokój	A u nas prawią, że Władysław już wszystkie ziemie opanował, i że nadziei wybawienia od niego niema.	Aha, więc w sekretarzyku jest skrytka?	Co mówisz?	Czemu?	Czy się zbytnio beze mnie kochacie?	Czyż mogą być dwie? Mamy, jak sądzę, religię całego świata; uwielbiamy Boga od wieczora do rana.	Daruje pani!	Dlatego, że powodują gorączkę?	Głębokości umysłu...	Ho ho, przyjacielu Jaki ty się zrobiłeś wymagający! Przed dwoma miesiącami umierałeś z głodu.	Idę już, idę. A pośpieszcie się przewinąć czyściutko, bieluśko tego chrobaczka biednego. My tu zaraz nadjedziemy.	Ja bym chciała być dekadentką. Mieciek, czy ja mogę być dekadentką? Mieciek, ja chcę być dekadentką, bo ja się nudzę	Ja osłodziłam tę wodę.	Ja sądzę...	Jedzenie	Jest ta w tej fabryce.	Już dosyć!	Kobieta, Mężczyzna, Starość rzecze dama Rodriguez	Lydia, Lydia, Lydia...	Marynarz.	Matko, czy moje rzeczy gotowe?	Mówiłeś, że do dwunastu sklepów...	Naprawdę! A dokąd idzie po śmierci zły Amerykanin?	Nic zgoła.	Niezależność mają tylko nędzarze, bo już nawet i miliarderzy są jej pozbawieni. Człowiek posiadający rubla jest już niewolnikiem tegoż rubla.	Okazuje się, że miałaś wielbicieli ze wszystkich sfer towarzyskich...	Precz stąd, trędowata babo! Kto ci pozwala zbliżać się do mnie? A ty, głupcze jak mogłeś ją tu wpuścić?	Przedwczesna radość. Dopiero kongres urobi Orgaza, a Orgaz następnie konstrukcję ujawni.	Siądźcie dziewczynki obok mnie! Chodźcie sikorki!	Szczególna ochota! zamiast do magazynów i Hersego, jechać do kapłanów!	Teraz rozumiem. Chciałbyś skupić akcje.	Termin, jeżeli można, jutro przed południem...	Uzbrojony po zęby?	W miasteczku... wyszeptała.	Widziałeś, Marcinek, zbrodniarzy?	Z największą chęcią. Proszę mnie tylko co do obowiązków objaśnić i nauczyć, co mam czynić.	Zabobony	Źle z nami zostawiłem torbę. Czy mam po nią wrócić?
Nie wiem, ojcze. Być może je znasz, może wiesz, co się we mnie dzieje. Chciałem się modlić, nie wiedziałem, że nie jestem sam. Widzę cię po raz pierwszy, nie wiem, kim jesteś, lecz kiedy stoję przed tobą i prócz nas dwóch nie ma nikogo, wydaje mi się, jakbym cię znał od dawna, od pierwszej chwili, gdy zacząłem myśleć. Czemu tak patrzysz na mnie, ojcze? Sam powiedziałeś, że nie mam gorączki, jestem przytomny. Czy wiesz, ojcze, o co się chciałem modlić? Może i tego się domyślasz, ale pozwól mi to powiedzieć, ponieważ ty to zrozumiesz: masz twarz człowieka, który wszystko rozumie, może dlatego czuję się wobec ciebie tak, jakbym cię znał od dawna, od samego początku. Ojcze mój, ojcze, chciałem oto prosić Boga, aby wybaczył tym wszystkim, którzy mając w swoich rękach władzę zły z niej czynią użytek i nie dla dobra ludzkiego ją sprawują, lecz na straszliwe krzywdy i cierpienia. Chciałem mówić: Boże wielki i miłosierny, któryś jest w niebiesiech, miej litość nad gwałcicielami sprawiedliwości, wybacz świadomym kłamcom, zdradzieckim oskarżycielom i fałszywym sędziom, bądź miłości w tym, którzy w ślepym zapamiętaniu niszczą spokój ludzki i sieją wśród nich strach, obłudę i nienawiść, oszczędź oprawcom twej karzącej dłoni, miej zmiłowanie nad mordercami... Tak się chciałem modlić. Ale nie mogłem, ojcze, nie potrafiłem, nie chciałem! Słowa mi przez gardło nie przechodziły. Kiedy teraz je wymawiam, są oskarżeniem i przekleństwem, ale kiedy miały być modlitwą	No, opat... juści mądry człowiek! Bywają między opatami, jako wiecie, całkiem świeccy ludzie, ale ten, choć między mnichami nie siedzi a ksiądz zawsze lepiej poradzi od zwykłego człeka, bo i na czytaniu się zna, i z Duchem Świętym jest w pobliskości. A wy, że dziewczynie zaraz Moczydoły puścicie tu: przekonać do odejścia., to odmówię. Po źrebiuźreb poddani Wilka. niech się na Boże Narodzeniena Boże Narodzenie teraz. na polowiczkopolowiczko przyzwyczaić się. się jedno do drugiego	Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	A więc oto co chcę powiedzieć. Przypominasz sobie kościół w Marcouville l’Orgueilleuse, którego Elstir nie lubił, bo był nowy. Czy Elstir nie sprzeniewierza się własnemu impresjonizmowi, wyjmując te budowle z ogólnego wrażenia w którem są zawarte, aby je wydobyć poza światło w którem są roztopione i badać nakształt archeologa ich swoistą wartość? Kiedy maluje, czyż szpital, szkoła, afisz na murze, nie mają w całości obrazu tej samej wartości co bezcenna katedra obok? Przypominasz sobie, jak fasada była wypalona słońcem, jak płaskorzeźba ze świętymi w Marcouville pływała w świetle? Cóż szkodzi, że budowla jest nowa, jeżeli się wydaje stara, a nawet jeśli się nie wydaje? Wyciśnięto do ostatniej kropli zawartość poezji ukrytą w starych dzielnicach, ale pewne domy, świeżo wzniesione dla bogatych mieszczuchów, w nowych dzielnicach, z nazbyt białego i świeżo obrobionego kamienia, czyż nie rozdzierają skwarnego lipcowego południa, w porze gdy ludek wraca na śniadanie, krzykiem równie ostrym jak zapach wiśni, zanim podadzą śniadanie w jakiej mrocznej jadalni, gdzie szklane pryzmaty służące za podstawkę na noże rzucają różnokolorowe ognie równie piękne jak witraże w Chartres?	Idź więc pan do prefektury, a jeśli nie ma raportu... to cóż... To go pan wysmaż, przecież tak to się u was robi?	Ratuj mnie! Tonę! nikt mnie nie szanuje! toż ja sama szanować się nie mogę! Ratuj mnie Jędrzeju! Rzetelnie podzieliłam się z tobą mojemi pieniędzmi! mam jeszcze czterdzieści talarów! Żeń się zemną! Wyrwij mnie z tej nędzy, zaprowadź w takie miejsce, gdzieby mnie nikt nie znał, gdzie nie będziesz miał zemnie wstydu! Będę pracowała dla ciebie, że aż krew tryskać będzie z paznokci! O! bierz mnie z sobą! za rok już może być za późno!	Mój łaskawco! Najcenniejsza marka! tu: szczątki. wazonu. Obejrzał się, że pani nie ma, i ciszej dodał, by tylko Szpanowski słyszał:	Swój własny?... Na zdrowie. Ale nikt durnia szanować nie będzie. Z ludźmi się żyje i trzeba żyć po ludzku. Bo niech pan weźmie na ten przykład...	Byłoby nie do darowania byłoby nie do darowania, jeśliby zamiary moje w tym względzie uzależnione były od jakiegoś przesądu. Byłoby to niewybaczonym szaleństwem i względy podobne nie powinny więcej zaważyć od pióra na szali. Winienem wszelako, jest to moim rodzicielskim obowiązkiem, ochronić córkę od następstw wszelkich nierozważnych w życiu kroków, jak na przykład niestosownego małżeństwa. Miałżebyśmiałżebyś	A ty się wynoś, i żeby tutaj nie postała więcej twoja noga, bo cię wyszczuję!	Cicho siedź, Cruchot. Zrobione, zrobione Eugenio, nie zrzucisz się, jesteś uczciwa dziewczyna, prawda?	Och, ja się nikomu nie dam utemperować.	Wolna i nieprzymuszona? To bardzo ładnie; ale czy nie będzie to co szkodzić nietkniętej reputacji twojej, kiedy się o tym dowiedzą w Tarnowie?	Znam go od dwu lat, a ani razu tego na niego nie pomyślałem. Złodziej był, to nam było wiadomo, ale on chodził osobno po jarmarkach, po odpustach między chłopami. Proszę panów, my tu wszystko wokoło na pięć mil znamy. Ale tego, że tu są szpicle, my nie wiedzieli, bo na polityczne rzeczy my nie zważali nigdy. A po co ja jego na moje nieszczęście tu ze sobą zabrałem? Bom nie wiedział, jak z wami, partyjnymi, gadać, nigdy nie mając z partią do czynienia, a jego my uważali, że jest, alboli też bywał w jakiejś partii, zanim tu przyjechał. Więcej nic nie wiem, ani nie mam do powiedzenia. Macie mnie w rękach. Ale ja wam powiadam, jakem był koniokrad i jakem jest bandyta	Gadanie! Przyjaźń jest więcej wartą od miłości... Zaczyna, widzę, lać nie na żarty! To psy płaczą nad odrzuconą przyjaźnią. Ja panią będę spotykać, prawda? bo pani masz w sobie coś, coś... jaby kawałek duszy jakiejś, rzadko spotykanej.	Dawaj Na kwadrans przed świtaniem będziecie mieli na karku nieprzyjacielską jazdę. Chodzi o to, aby się nie dać wziąć na szable. Jeden byłby kaput mając na karku jazdę na tej równinie; ale pięciu może się ocalić: trzymajcie się kupą przy mnie, nie strzelajcie, aż z bardzo bliska, a podejmuję się jutro doprowadzić was do Charleroi.	Ani ja Niektóre z nich mają swoisty wyraz. Można by go określić jako kamienną konieczność. Te twarze, które wychylają się ku nam z perspektywy milionów lat, mają w swym spojrzeniu ich lapidarną powagę. Lecz co powiedziałbyś, Will, gdybym zaryzykował twierdzenie, że to spojrzenie menhirów urobiły w nich wieki?	Kochany wicehrabio W swoim czasie dałem panu dowody na to, że w razie potrzeby jestem zawsze do twojej dyspozycji; jednak przysługa, o którą teraz mnie pan prosi, nie wchodzi w zakres tych, jakie mogę panu wyświadczyć.	Więc go pozostaw tutaj aż do ślubu, który się odbędzie tajemnie, mimo woli i wiedzy starego księcia. Potem go sprowadzimy do Jasnogrodu, skoro się dowie ojciec, że ani dla niego, ani dla syna Lawinia nie może być żoną.	Jest pan bardzo niedyskretny	Niech pan nie zapomni o nas!	I to piękna rzecz! Ale jeżeli pan Starski otrzymuje miłość za swoje wąsiki i spojrzenia, to znowu inny pan nie ma racji dawać za nią nazwiska, majątku i swobody.	Panie Holder, zechce pan zaraz przygotować świadectwo dla pana inżyniera Karliczka: lata pracy, duże zdolności handlowe, odejście na własne żądanie. Da mi pan to zaraz do podpisu.	I cóż? Niepotrzebniem cię wodził ze sobą, polska królewna pięknie się wyraża w naszej mowie, obeszło się bez tłumacza.	Och Nie odmówi jej pan tego. Była przecie dla pana tak życzliwa.	Tak, niejedno się przeżywa w ciągu roku w pańskim... fachu	„Zaraz to pomyślałem. Panie szefie, co pan powie o tym kawale?”	Tak mimo że się czuję nieszczególnie. Ale uprzedził mnie, że ma mi coś do powiedzenia. Czuję, że będę zbyt cierpiący w tych dniach, aby iść do niego lub aby go przyjąć, to by mnie zanadto denerwowało, wolę pozbyć się teraz zaraz.	Czyż pani myśli naprawdę, że my możemy zatrzymać Chińczyków i ostać się w tej parszywej, umiarkowanej demokracji wśród tego morza bolszewizmu?	Nie zechcecie dać po dobrej woli, to ją kiedyś wezmę siłą...	To proszę do środka. Ale państwa nie ma w domu.	Więc mi taka dola! Na hańbę jak ułomek jaki albo niedołęga z chorymi wlec się będę?	A czcigodnego doktora Brzozowskiego nie prowokował? Ja już nie pamiętam słów, ale były obrażające... Co w połączeniu ze wskazywaniem na osobę...	Być może nie będę grymasić, biorąc pod uwagę, że mamy niedobór zapasów, a droga, którą podążamy, wcale nie obfituje w zwierzynę.	My pragnęlibyśmy dostać się do artylerii	Wiele jest głupstwa na świecie. Pogadajmy...	A ja nie Nie znoszę jej.	A nie powiadał o córce nic?	Bez wątpienia. Mowa tutaj nie o świątyni w Piladżi, ale o świątyni z Malabar Hill w Bombaju.	Kobieto! nie powtarzaj słów takich, one zabijają, zabijają!...	Nie, nie!	Nie. Dlaczego ktoś miałby pragnąć mojej śmierci?	Wierzy pan dziennikom? Pan?	A u mnie cielę zachorowało. Takie dziecko, a tylko spojrzała i mówi: „to cielę zdechnie za trzy dni”. I bez niej wiedziałam; boż to jedno cielę mi zdechło. A ona: „jeżeli u was rośnie powiada, trzeba będzie to sprobowaćsprobować	Daję pani słowo honoru, żem ja Watzdorfa nie posłał do Königsteinu, ale Sułkowski.	Głupstwo stary, umarli po świecie nie chodzą.	Mniejsza tam o moje rupiecie. Już nie było ani czasu, ani głowy...	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a mnie też ta biednego nie napędzicienapędzić (gw.)	Właśnie tego nie wiem.	Przecież sameś powiedział, że był to człek z niskiej kasty i nieokrzesany.	Honorem ręczę, że oddam za chwilę, położysz go tylko na stole i staniesz pomiędzy nim i mną.	Ale oni mogą wówczas wszystko zatrzymać i grosza nie dać. Co im zrobisz?	Dość już, przestań na chwilę! Co to znaczy, Tulke?	Zajść do kawiarni Oto do czego sprowadziła się u was zagadka życia.	Niech żyje Trapszo!... To mi deklamator!...	Przestań, Joe, z czasem będzie ci weselej Pomyśl tylko, jak świetnie można tu łowić ryby.	Ale gdzie tam, była to mąka z owsem.	Kiej przychodzi, do koni zagląda, obroku im dosypuje... bo to raz?...	Opatrzność boska czuwała nad wami. Czyjaż to krowa przy trześni?	Rozmawialiśmy już z mężem by wysłać Mikę na decydujące dni gdzieś na wieś, a później wzięlibyśmy dziecko do siebie.	Każda jego część, panie Aronnax, przysłana mi była z innego punktu kuli ziemskiej pod zmyślonym adresem. Belkę podwalinową wykuto w Creusot we Francji; oś śruby zrobiono u Pena i sp. w Londynie; blachy na powłoki u Scotta w Glasgow. Zbiorniki wykonano u Caila i sp. w Paryżu; maszynę u Kruppa w Prusach; ostrogę w warsztatach Motali w Szwecji; instrumenty precyzyjne u braci Hart w Nowym Jorku etc.; a każdy z tych dostawców otrzymywał plan innym podpisany nazwiskiem.	Stara jędza jak świat obrzydła kuglarka. Ale z tym królem...	Bardzo dobrze, pisz:	No, a on?	Potem. Wytłumaczę na Korsyce.	Przejdź na drugą stronę, Abe, zasłaniasz mnie.	Co za głupie figle! Jak gdyby ktoś wymagał...	Ten tam, za nami siedzący dżentelmen hoduje ich całe stada.	Co pani robiłaś z moim chłopcem?	Człowiek winien pracować do ostatka	Dziękuję pani.	Mamusia sobie tam cicho-sza popłakuje	Może odprawi ją?	Musisz wiedzieć czy twój przyjaciel Manuel obmyślał wraz z tobą te piękne, ambitne plany?	Sługa rycerz, zwłaszcza niemajętny względnie bez pełni praw stanowych., a ja dałam ci mu zbroiczkę godną i posłałam go Zbyszkowi, aby mu służył i strzegł go w przygodzieprzygoda	Umarł kto panu prezesowi?	„Nic nowego”... „masz godzinę przerwy”... albo „następne wiadomości jutro”.	A jednak oni żyją.	A kompatriotkom?	A teraz?	A tymczasem nas roztratują	A! zawołała Lorka zdziwiona nieco, więc macie narzeczoną?	A!...	Ale!	Bo były pozory... OpolczykWładysław Opolczyk	Całkiem nadzwyczajny niedźwiedź!	Daleko poszli?	Gdzie popełniono zbrodnię?	Ha, trudno.	Kajżekajże (gw.) zapytał wreszcie Antek.	Kobieta, Mężczyzna odparł mały rycerz.	Kocham cię, złota, jedyna moja.	Kto pokradł knoty w lampach?	Mela Grünszpan.	Mów: przywiązania braterskiego...	Panie prezesie, przyjechała hrabina Koniecpolska.	Ragis zdrów obiecał przyjść jutro z własnem sprawozdaniem i podzięką.	Tak, być może	Więc cóż dalej?	Z nowego nasienia była rozsada, dobrodziej przywieźli z Warszawy.Kobieta, Małżeństwo, Mężczyzna
Nastały odwilże i ciepła, wbrew, można rzec, przyrodzonemu natury porządkowi, bo mieliśmy wiadomość, iż na południu Rzeczypospolitej zima trzyma się jeszcze tęga, a my zasię brodziliśmy w roztopach wiosennych, które naszą ciężką jazdę do ziemi przykuły. On zaś, mając ludzi lekkich, tym bardziej dojeżdżał. Co krok roniliśmy wozy i działa, tak że w końcu komunikiemiść komunikiem (daw.) jeździec, kawalerzysta. iść przyszło. Mieszkaniec okoliczny w ślepej zaciekłości swej jawnie sprzyjał napastnikom... Będzie, co Bóg zdarzy, ale w desperackim stanie zostawiłem cały obóz i samego księcia pana, którego w dodatku febra złośliwa nie opuszcza i po całych dniach sił pozbawia. Bitwa jeneralna wszakże nastąpi wkrótce, ale jak się to obróci, Bóg wie... i pokieruje... Cudów należy się spodziewać.	Naturalnie. Za panią będą szli nasi agenci, niech się pani niczego nie obawia. Trzeba jednak być przygotowaną na wszystkie ewentualności. Najsprytniej z ich strony byłoby zaaranżowanie zwykłej kradzieży ulicznej. Niespodziewanie podbiegłby do pani ktoś, wyrwał torebkę i zaczął uciekać. Oczywiście złapalibyśmy go zaraz, ale wówczas nie mielibyśmy przeciwko niemu dowodów, że należy do szajki szpiegowskiej. Rozumie pani, mógłby udawać zwykłego złodziejaszka. Toteż niech pani idąc do banku w ogóle nie bierze z sobą torebki. Spodziewam się że ma pani jakąś kieszeń w futrze?	Tuzin kamieni! a to chyba, że waszeć masz czerep z żelaza, bo ja to mam z ciała i kości. Ale, słowem, ażeby dużo nie gadać, powiem ci, panie koniuszy, że choćbyś tylko jedwabiu i bawełny nakładł w swoje worki, to ja się bić wcale nie mam humoru. Niech sobie nasi panowie biją się na zabój, kiedy mają ochotę, a my sobie pijmy, dalipan, to lepiej i krócej, czas i tak o nas nie przepomni, przyjdzie kreska i na człowieka do grobu się położyć, po co go nam skracać; czekajmy czasu, jak Żyd szabasu.	Zbyt młody pan jesteś na tak ciężką stratę. Współczuję panu, współczuję. Oby ci czas boleść ukoił.	Mnie? Ej, nie! ze mnie już żadnej pomocy nikomu nie będzie. Lata sił ujmują i ubiegłej wody nie wrócisz. Ale to jest prawda, że kiedy pan w Korczynie osiędziesz, trudno będzie, trudno... uskuteczniać dobre zamiary. Mnie, w moim zaciszku siedzącemu, zdaje się podczas, że jakieś wielkie lody świat ten pokryły i zrobiło się na nim nadmiar już zimno. Z nieba na nas leje się pochmurność, a my w tej pochmurności tak jak prawie groch rozsypany, którego każde ziarnko toczy się po osobno i po osobno gnije... plonu nie wydając. Kiedyś to były między ludźmi insze myślenia i insze zamiary, ale wszystkie czasy mają swój czas i każda rzecz przed oczami człowieka jak woda ubiega, jak liść zwiędnięty żółknie...	Ależ zupełnie słusznie! To człek dostojnie urodzony i urzędnik! Wszelako przyszło mi na myśl, że mógłbym konno prędko tam zajechać i doręczyć jemu albo dziedzicowi. Imci Pew zginął w tym całym zajściu, nie żal mi go, lecz ludzie, gdy tylko mogą, ostrzą sobie zęby na urzędnikach celnych jego królewskiej mości i teraz z jego śmierci uknują zarzut przeciwko mnie, jeżeli się im uda. Wobec tego wiesz co, mości Hawkins, jeżeli pozwolisz, zabiorę cię z sobą na świadka.	A jakże trzebaż wiedzieć kiedy iść na bal, kiedy z wizytą...	A jakże. Oknem wyglądała będę i tak sobie zaśpiewam:	Ale mój mąż wie, że byłam u ciebie na obiedzie ma tu wstąpić po mnie.	Ano, jest! Rośnie, rośnie! Wezmę za pas kilka gwoździ zadzierżystych do gwożdżenia armat, może się w drodze na jaką hakownicę natkniem.	Bates-sahib! W tym kryje się jakiś podstęp. Proszę się przyznać. Już ja się znam na tym mruganiu.	Co? Piasecki złodziej? Eh! Ktoś ci plotkę doniósł.	Czy to „my” odnosi się do kogoś jeszcze prócz ciebie i Priscilli?	Cóż można zrobić dla tego życia, dla współżycia ludzi raczej? Wiesz o tym, że miałem ja władzę, jak może nikt inny...	Do Lwowa, a stamtąd, pomagaj Boże, do domu, na Ukrainę.	I ze mną na pistolety nie wygrasz.	Jak to! Należysz pan do tego domu i nie znasz jej dziwactwa? W istocie, dziwi mnie, że matka pozwala na to; ale, mówiąc między nami, siła charakteru nie należy do głównych cnót w tym pałacu. Panna de la Mole góruje nad innymi w tym względzie i wodzi wszystkich na pasku. To dziś 30 kwietnia!	Jest pani przedmiotem ciekawości całej sali Och, droga, czyż to była twoja rola? Czy nie mogła pani być szczęśliwą, a pozostać szanowaną?... Słyszałem przed chwilą, że pani jest kochanką pana Stefana Lousteau, że żyjecie pod jednym dachem!... Zerwałaś na zawsze ze społeczeństwem; przyjdzie zaś czas, kiedy, nawet gdybyś zaślubiła kochanka, będziesz potrzebowała tego szacunku, którym dziś gardzisz... Czyż nie powinna by pani być u siebie, z matką, która dosyć panią kocha, aby cię osłonić swą tarczą; przynajmniej pozory byłyby zachowane...	Krzyż na twej piersi.	Na Boga! Na przykład u Hayde.	Na miły Bóg, człowiecze jesteś wyjętym spod prawa rokoszaninem, zbiegiem i stronnikiem króla francuskiego... więc cóż cię sprowadza z powrotem do naszej krainy? Jest to kuszenie Bożej Opatrzności.	Na szczęście, mamy go już w ręku i będziesz z nim skonfrontowany.	No i co?	No to są dopiero przypuszczenia. Tymczasem fakt, że myśl jest funkcją mózgu.	No, więc cóż? Przybył	O na ten raz, to coś doprawdy niepospolitego, jakaś tajemnica	Oj! układajta się lepiej ze swojakiem, żeby wam Szwaba na kark nie sprowadził!...	Potem mi to pani wszystko opowie, teraz niech pani słucha: ja ją tak kocham, że jeżeli to dłużej potrwa, nie wiem, co się ze mną stanie. To jest ta piekielna wielka miłość, która zdarza się raz na tysiące lat na jednej planecie.	Samobójstwo ciągnął Heyst. znaleziono by nas w łodzi martwych, zabitych przez słońce i pragnienie. Tajemnica morza! Ciekaw jestem, kto by nas znalazł. Może Davidson; ale Davidson popłynął na wschód przed dziesięciu dniami. Widziałem go z pomostu, gdy przepływał raz wczesnym rankiem.	Smutno jednak Bardzo smutno widzieć odjeżdżającego na drugi koniec świata, porzucającego wszystko i niewiedzącego, co go tam czeka, młodzieńca. Młodość potrzebuje podparcia i kierownictwa i zasługuje na takowe, skoro się zdobywa na tak wielką ofiarę.	Służę panu. To jest bilecik do Olszewskiego. Niezależnie od tego jutro rano każę wysłać doń odpowiedni telefonogram. Kiedy pan wraca na wieś?	Tak, panie prezesie. Ale jest jeszcze jedna okoliczność. Oto profesora nie ma ani w Tyrolu, ani w Dalmacji, ani w ogóle za granicą.	Taka możliwość istnieje rzeczywiście, Miss Remsen. To też, poprzestanę na doświadczeniu własnem, nie biorąc za podstawę działania tego, co mi pani powie.	To niech zaprzysięże na rycerską cześć, że stawi się na wszelki sąd.	Znów się mam wynosić? Wówczas wygnano mnie od wilków dlatego, żem był człowiekiem, a dziś dlatego znów, że jestem wilkiem... Chodźmy sobie tedy stąd, Akelo!	A pozwolenie u was jest?	A w stolicy dorośli chodzili do szkoły, a dzieci dawały łapydawać łapy tu: dziwna i ciekawa awantura (a zwykle stypą nazywa się uroczysty obiad po pogrzebie)., o raju.	A widzisz? Ale za to musisz krzynę odsłużyć.	A, to mnie nie dziwi; za każdym razem, kiedy jest brzydko tutaj, jest ładnie w Combray, i naodwrót. Ale prawda: mówicie o Combray; czy pomyślał kto o tem, aby uprzedzić Legrandina?	Ach tak! Pani to zauważyła? Jestem nawet wściekle zły, lecz nie z powodu wieści z Głębowicz. Rozmawiałem z dziadkiem, opowiedział mi wszystko...	Ach! A więc ten łotr jest nieopodal! O północy wyruszymy, a już jutro będziesz miał okazję się odwdzięczyć Van Gouldowi i wymierzysz mu dwadzieścia pięć razów. A ja oczyszczę ziemię, pozbywając się tego niegodziwego zdrajcy, i pomszczę swoich braci.	Ach! czym ja się spodziewała zobaczyć panią Józefową w takiém zmartwieniu? Oj, widziałam ja jego, widziałam! do ludzi niepodobny, urzeczony, moja pani, jak mi Bóg miły, urzeczony.	Ach, więc... to... tak... I już go więcej nie widziano...	Ale nie, nie byłam nieszczęśliwa, dopiero teraz będę.	Ani w dzień śmierci sir Karola?...	Baliśmy się góralówgóralów	Bardzom rad, że się ta krotofila niemal przed mymi oczami rozegrała, bo mogłem przezprzez (tu gw.)	Bałem się pogoni.	Bo kocham cię nad życie, dziecko moje.	Bo nie dbasz o to.	Chodźmy... Czas pokaże i Bóg osądzi, kto zacny... Chodźmy!	Co to jest? co to jest Aza, powiedz mi, co to jest?	Czy Anna była?	Czyżeś pan się nie domyślił, gdy Zarwański opowiadał tę historję, że to nie Dobek jakiś, ale panna była.	Często. Nazbyt często.	Cóż? I w szkołach uczniowie nie lubią nowych zadań i ćwiczeń. I uczeni nie lubią rzeczy nowych, trudnych i niezrozumiałych. Jakże przyznać się, że wierzymy, że duch Kopernikaduch Kopernika wcielił się w Gwiazdora	Daremne gadanie! Pan Korczyński tego nie uczyni. A co jego nasza pomyślność czy nasze zmarnowanie się obchodzi?	Dlaczego?	Dokupiłbym niecoś nowego, może by...	Dziś ubiera się w szelesty i złoto	Gdzie oni są?	Ha! Alboż nie jesteś moim bratankiem? Twój honor jest naszym. Czy nie nazywasz się Grandet?	Herbert rad by mnie się pozbyć z Berlina.	I ja też Miało to znaczyć, że wybijają się ludzie o zdecydowanie dominującym pierwiastku męskim, a uwielbienie, jakie ich otacza, wynika ze skobiecenia większości społeczeństwa. W tym wszystkim mają odgrywać rolę niezaspokojone w dzieciństwie żądze posiadania i temu podobne faramuszkifaramuszki	I to nie może być, bo w tym wypadku rana w ramieniu nie byłaby tak głęboka, a tu ledwie że aż obojczyk nie jest przecięty.	Im bardziej szare jest czyjeś życie, tym większa śmieszność w takim zakończeniu.	Ja wiem, że musiało, że stary porządek zawsze musi ustąpić nowemu miejsca, zresztą, po co to mówić o tym	Jaki wózek?	Jednak bez niego do dziś dnia byłbyś referentem.	Jestem pewien tego, że drugiej pokochać nie potrafię tak, jak ciebie Miłość moja wielką być musiała, gdy mnie zmusiła z tronu zstąpić do Esthery	Kobieta, Mężczyzna, Małżeństwo, Dom, Praca mruknął Povondra, otwierając wieczorną gazetę.	Kocham, i bardzo; ale mam rodzinę, nazwisko, pozycję, widoki i nie zgodzę się nigdy zagrzebać wszystkich tych atutów w kramiku małej mieszczki.	Któż zginął?	Myśli pani?	Nie jesteś czcicielem natury?	Nie mogę zostawić pana. Nie mogę.	Nie, dziękuję!	Nie. Nie ma pani.	Niech Romek nie żartuje, bo mnie się płakać chce...	O, nie! Ten mógłby zakłuć mnie nożem	Od nas?...	Ogromny zysk	Prawdziwie, takby wszyscy powinni jeździć mężczyźni. koczu wcale im nie do twarzy.	Rdza.	Starość, Pamięć	Szczególna przygoda... Więc pieniędzy nie przyjęła?	Szkoda Kuby, sam ksiądz, jak mi opowiadał o jego śmierci, to aż płakał z żalu.	Słuchamy pana zatem	Służę w gwardji Jego Królewskiej Mości, Eminencjo, i nie mam powodu być niezadowolonym.	Ta i cóż, to tylko z jednej jamy w drugą wlezę, a może z tamtej łacniej się wydostać	Tak, a jednak przed lufą Azia miałeś chwilkę strachu: widziałem twoje oczy.	Tak, lecz stąpaj pan z wolna i po cichu, gdyż poeta nasz jest słaby. Gorączkuje trochę i sekretarz jego prosił mnie, aby wstrzymać się od wszelkich hałasów, które mogą choremu zaszkodzić.	Ten nieszczęsny stracił rachubę miesięcy i lat	To nieprawda!...	To są kulki bursztynowe Ta oto, która wisi tuż przy srebrnym amulecie, niczym z pozoru nie różni się od innych, tymczasem...	To wilgoć się wysusza	Właśnie dlatego, że wyjeżdżam.	Zalizali (starop.)	Zatem wiesz, czego się trzymać, maszeruj i poproś pana Petit-Clauda, aby był obecny przy wręczaniu gotówki panu Cachanowi.	Żyjecie?
Chociaż dopóty, dopóki im skóra nie stwardnieje. Potem cisną tę tarczę sami, na głowy młodszych. I to z roz­machem wielkim. Hę?	Każdy ma swoją słabostkę. Ty palisz, ona mnie katechizuje, poczciwa kobieta! Ale za to dba o dzieci, prowadzi je na spacer, jest całkowicie oddana, ubóstwia mnie; chcesz jej zabronić płakać?...	No, więc, co to jest, jeżeli nie naiwność?	Nazywać się Chaussepierre wcale nie jest tak śmieszne jak ci się wydaje. Stary Chaussepierre był bratem owej Charleval, pani de Sennecour oraz wicehrabiny du Merlerault. To ludzie bardzo dobrze.	Tego by jeszcze brakowało! To wyznawca idei, po prostu święty A oni trzymali go pod kluczem przez dwadzieścia lat. Człowiek otrząsa się na taką głupotę. A teraz, kiedy jest wolny, wszyscy jego bliscy wyprowadzili się gdzieś albo poumierali. Rodzice mu umarli; dziewczyna, z którą miał się żenić, umarła podczas jego pobytu w więzieniu; utracił sprawność potrzebną do wykonywania swego rzemiosła. Opowiedział mi to wszystko z największą słodyczą i oświadczył, że za to miał dużo czasu do rozmyślań nad różnymi rzeczami. Ładna rekompensata! Jeśli tak wyglądają rewolucjoniści, niektórzy z nas powinni zbliżać się do nich na kolanach Oczywiście nieborak nie będzie w stanie na siebie zarobić. Ktoś musi trochę się nim zająć.	Królu złoty! Co pan mówi? Czy to już postanowione?	O, gwiazdy wy moje! Zanadto tęga jestem, panie Steerforcie! Fakt to. Po tych schodach oddechu też złapać nie mogę, wyglądam jak pęcherz wypełniony wodą, lecz przyznaj, że w oknie drugiego piętra wziąłbyś mnie za wcale przystojną kobiecinę.	TeatrOtóż siedziałem sam w obrzydliwie ciasnej loży, mając wprost przed sobą ordynarną kurtynę. Uchyliwszy nieco portiery, rozejrzałem się po sali. Było to coś niesłychanie jaskrawego, przepełnionego mnóstwem kupidynów i rogów obfitości, niczym trzeciorzędny kołacz weselny. Galeria i parter wypełnione były szczelnie, ale dwa rzędy brudnych lóż świeciły pustkami, z rzadka widniała jakaś osoba na tak zwanych pierwszorzędnych miejscach. Kobiety roznosiły pomarańcze i piwo z imbirem, a wszędzie jedzono orzechy.	Nie, nie nie, Danielu! Nie tak, nie teraz. Uspokój się trochę, a potem, mój biedny, opuszczony Danielu, szukać jej będziesz, ile zechcesz. Słuszne to, ale uspokój się przedtem. Usiądź i przebacz mi, że ci dokuczałam! Teraz widzę, czym były moje troski w porównaniu z tym nieszczęściem! Pomówmy trochę o dawnych czasach, kiedy Emilka została sierotą i Ham także, i ja także biedną, opuszczoną wdową, a tyś nas przygarnął. Mówmy o tym, to ci ulgę sprawi, Danielu ulgę ci to sprawi, doda odwagi. Wiesz, jak tam jest napisane: „Cokolwiek uczynicie jednemu z tych maluczkich, mnie samemu uczyniliście”. Nie, nie zawiodą te słowa pod dachem, pod którym wszyscyśmy mieliwszyscyśmy mieli	Co to jest?	Otóż to A ilu innych z tego gatunku kręci się około pani Latter?	Pałac jest to dom ojczysty, miejsce główne, muzeum społeczne, sala odczytowa, muzyczna, biblioteczna. Przed wiekami został zbudowany przez ojców, po wiekach go dziedziczyli synowie.	A cóżeśmy to okradli czy zabili kogo, że nas więzić chcecie? Pójdę do rotmistrza; za co nam taką krzywdę wyrządza?	Ach tak! Pani to zauważyła? Jestem nawet wściekle zły, lecz nie z powodu wieści z Głębowicz. Rozmawiałem z dziadkiem, opowiedział mi wszystko...	Co dostał za to?	Och, to pewne, że nie zostanę w tym mieście...	Próżniacy i arystokracja! Myślę, że zdanie to jest raczej silne aniżeli słuszne.	Ten rycerz był także z owych chrześcijan przygód szukających i zdaje mi się, że hojność przeważała w nim nad walecznością, jak możesz rozumieć, Sancho, po tym posągu, gdzie oddaje połowę opończy biednemu. Musiało to być w zimie, bo zapewne latem byłby mu dał całą opończę, miarkując po litościwym jego sercu.	Wiozę pana do pewnej chorej dziewczyny w żydowskiej karczmie. Nikt o to nie może mieć do lekarza pretensji, że jedzie do chorego.	Więc to tak?... Więc tatko i mama pracują, Zdzisław pracuje, a ja mam próżnować?... Przecież ja tu usycham z nudów i rozpaczy, że nic nie robię...	Właśnie. Ale ona wie, co robi. Jest już niemłoda. Lecz ty! ty!... Właśnie teraz, gdy powinieneś bardzo się przygotować i obliczyć z siłami! Scena lwowska jest wymagająca	Tyś nie winien i nikt z nas nie winien. Ale niechże się ma na baczności ten, który winien! Ja wiem, gdzie go szukać, a kiedy znajdę!... Stary jestem i obydwiema nogami stoję już w grobie!... ale kiedy go znajdę!...	Diabeł ci to, kawalerze, na twarzy napisał, żeś na wszystko gotów	Ależ, Feliksie, to jej zaszkodzi!...	Toż to chyba najwspanialsza rzecz, jaką świat oglądał!	Wypadek, który by pobudził czujność policji... i surowość urzędników. Zasadnicza łagodność tutejszej procedury sądowej oraz absolutny brak wszelkich środków represyjnych są zgorszeniem dla Europy. Czego nam teraz potrzeba, to wzmożonego niepokoju... wrzenia, które niewątpliwie istnieje.	Z pana to sympatyczny człowiek	Nie ma znamiennych wypukłości, które by już tworzyły skalę przeważającą na tę lub drugą stronę. Ale nie mówię: żadnych, bo różnice są	Poszło mi wcale nieźle, bo ona nie bardzo się przestraszyła, gdym zapytał: Czy będziesz mnie kochała? Bydlę moje już okiełznane, wskoczmy teraz na nie i kierujmy nim wedle upodobania.	Tylko dziś, właśnie po raz pierwszy oddałam się z całą świadomości pewnemu młodemu człowiekowi, ale z tym zastrzeżeniem, że ślub nasz odbędzie się w najbliższych dniach. Jest katolikiem i...	Z tego możecie wnosić, co za rozum musiał mieć ten papież, który pierwszy go ustanowił, skoro ten szpetny Trepek Buczący wyznaje, iż nigdy się tyle nie świnił wszeteczeństwem, co w porze postu. Co dzieje się także dla oczywistych racyj, przytoczonych przez wszystkich dobrych i uczonych lekarzy, którzy twierdzą, iż przez ciąg całego roku nie je się tylu potraw tak bardzo podniecających lubieżność w człowieku, co w tym czasie: bób, groch, fasolę, cebulę, orzechy, ostrygi, śledzie, ryby morskie i rzeczne, sałaty sporządzone wszystkie jeno z samych ziół wenerycznych, jako gorczycy, rzeżuchy, brukwi, traganku, berli, maku, chmielu, fig, ryżu, malagi.	Ale dlaczegóż chcesz być innym, jak inni ludzie!	Ej, nie. Stryj mi już wszystko opowiedział. Znam pana dzieje. Dokąd pan jedzie?	Nie, mój dzidziusiu. A, owszem, jest jeden brunet, bardzo wysoki, z monoklem, który wciąż się śmieje i ogląda.	No, bogaty nie jestem, ale zamożny tak.	Przypatrz no się Czerwona mgła gniewu przywiodła go do grubiańskich słów. Gdy ta ćma zdarła się z jego oczu, staje się człowiekiem grzecznym i łagodnego serca. Błogosławione niech będą jego pola! Pamiętaj, gospodarzu, nie sądź ludzi zbyt pośpiesznie.	Rozumiem wreszcie, o co ci chodzi, mój romantyku, bardzo rachunkowy. Chciałbyś, bym działał, jak burzy majowej świetlisty gzygzak, który z elektrycznej stacza się chmury pośród łomotu i w jednej sekundzie zabija, oślepia. Czy widziałeś kiedy kulisty piorun?	A następnie spiszemy akcik, mocą którego pan S. Szlangbaum zaciąga od wielmożnego S. Wokulskiego dług w kwocie dziewięćdziesięciu tysięcy rubli i takowy zabezpiecza na nowo nabytej przez siebie kamienicy. Gdyby zaś pan S. Szlangbaum do dnia 1 stycznia 1879 roku powyższej sumy nie zwrócił...	Nie tylko samej zagranicy możemy zawdzięczać nową okupację wojskową. Cała ta młodzież, która pisuje podburzające artykuły w „Globie”, dostarczy kilka tysięcy przywódców, pomiędzy którymi może się znaleźć taki Kleber, Hoche, Jourdan, Pichegru, tylko niebezpieczniejszy.	Co pan robi?...	Daj pan spokój Zrobiłem dla pana dość w ostatnim czasie... za dużo nawet, mogę powiedzieć. W tym tygodniu dość strachu się nabawiłem, widząc rysopis w dziennikach.	Dobrze, chodźmy Niech oni tu sobie radzą, jak mogą.	Horacy słuchaj, uczony tłumaczu natury ludzkiej, zastawmy pułapkę panu prokuratorowi: oddamy przysługę naszemu przyjacielowi Kajciowi i uśmiejemy się. Nie lubię prokuratorów.	Jestem już na glanc, proszę pana dyrektora.	Myślałem że jeszcze nie wiecie nic?	Względem pana? Wątpię, nie miałam przynajmniej nigdy tego zamiaru.	Ee, co tam! Byłeś po silnym wstrząsie i nie pomyślałeś, co mówisz Zresztą oprócz mnie i ojca nikt nie widział tej całej awantury przed chwilą. Kucharza można nie brać w rachubę.	Prawda, prawda! Ale ona musiała przywiązać się do Ignasia, skoro nim się tak opiekuje...	A dlaczegóżby nie? Pocóż Jędruś miałby cyganić przede mną?	A jak ja bym nie wziął?	A, no tak.	Ale gdzie tam! Od dzieciństwa prawie... jak zwykle pomiędzy kuzynami...	Ale jaki?	Ale przecie wiktoria tu i tam była przy nich?	Aż za Grodno jedziemy, łaskawa pani. Ja, mąż i te oto fąfle...	Ba! Tu go przynajmniej głos jego dobrodziejki nie przebudza; przecież znane są córki naszego najjaśniejszego lamy	Bezbłędny! Słuchaj, dzwonili, że Grażyna jest w szpitalu.	Co robić?	Czy wiesz pan, że nasze dwie ostatnie sprawy...	Doprawdy? spytał stary obojętnie... nic a nic nie pamiętam... proszę!	I cóż się okazało?	Ino ich patrzeć!	Ja myślałem, że będę mógł oddać, że się odegram.	Każdy rozumny człowiek musi mieć co do kobiet opinię Wschodu	Każe pan zameldować pana Domaszkę?	Na Boga, Panurgu cielaku, Panurgu płakso, Panurgu wyjcu, o wiele lepiej byś zrobił, pomagając nam tutaj, niźli tam płacząc jak krowa i siedząc na własnych jajkach jak magot.	Naraziłeś dziewkę na życia utratę!	Nie może być, bo zwierz umyka od wschodu, od Piławiec, więc pewno Tatarzy szeroką ławą idą.	No, cóż tak nadzwyczajnego?...	O mój Boże! mała rzecz pewna właścicielka składu bielizny, śliczna dziewczyna, którą kochałem serdecznie, którą prosiłem o napisanie kilku słów do mnie na pamiątkę.	Och, radość jego jest według mnie bardzo znacząca i potwierdza moje spostrzeżenie: Lucjan jest próżny.	Paradny jest profesor ze swymi kategoriami!... Ja mówię, że mnie sponiewierano dla szulera i błazna, a on	Ruszaj natychmiast! Nie wytrzeszczaj oczu jak gęś! Idź zaraz!	Starej partii nie ma?	Te kontrakty powinny być korzystne	Znajduje się w stanie katalepsjikatalepsja rzekł Bianchon.	A ten trzeci list?	Chcieliby pewności.	Czeka!	Cóż byś począł?	Cóż mianowicie?	Dziki kraj! Świński kraj!	Heniek Orlik dzwonił?	I koniec!	Il est beau, n’est-ce pas?Il est beau, n’est-ce pas? (fr.)	Miły mój, weź ten pierścionek w odpłatę.	Nic.	Niespodzianki tutejsze?	Ona! W piekle bym ją po tym poznał!	Opuszczasz mnie, hrabio?	Powinnaś mieć jakieś towarzystwo, matko!	Pozwólcie mi wydać Grimaudowi kilka poleceń nieodzownych.	Tak	Tak, cześć i sława wielkiemu obywatelowi	Tam pieniądze rządzą.	Widzisz go, jaki!	Wyzywasz mnie?	Za pięć minut będę	Żono, jeść, bom głodny kiej wilk	„Przychodź, przychodź!... Zamieciesz mi, przyniesiesz wody. A umiesz ty po chińsku?...”
Myli się pan, panie Crottat Dependent, który chce być rejentem, nie zostawia ważnych dokumentów w dyliżansie na łasce podróżnych! Dependent, który chce być rejentem, nie wydaje dwudziestu franków między Paryżem a Moisselles! Dependent, który chce być rejentem, nie naraża się na to, że go mogą przytrzymać jako zbiega...	Więc dla pana nie istnieją żadne pewniki? Czyliż nie wiemy na pewno, że dzieciobójstwo albo chińskie mordowanie starców to jest rzecz dobra? Że mówić prawdę jest dobrze, a kłamać źle? I kto by chciał propagować ideę dzieciobójstwa albo niszczyć uczucie solidarności, powinien być usunięty...	Zawistni są o władzę i myślą teraz, że mogli byli zrobić bez ciebie to wszystko, co ty zdziałałeś. Wyrzucać ci zaczną, żeś nie spełnił rzeczy niemożliwych, zobaczysz! A jeśli jeszcze dotkniesz tego, co jest może złe, lecz trwaniem wiekowym uświęcone, powstaną na ciebie właśnie najmożniejsi, którym się oprzeć nie zdołasz, choć jesteś ziemskim i chociaż uciśnieni będą za tobą. Uchodź, mówię ci.	Jakże! Nie raz i nie dziesięć. Ilekroć mię dzieci uproszą i w święto na gród, na sumę idziemy, to zawżdy się docisnę przeciwko stall królewskich, bo i do pana miłościwego serce biegnie, a oczy jakaś moc ciągnie i gości znamienitych łacno uwidzieć, no i Elżusia z mistrzynią w osobnej ławie tuż podle siedzą. Czasem znów przychodzą obie do Sukiennic i niemal do każdego kramu zaglądają, potrzebne i niepotrzebne skupują, po czym pachołek wlecze się za nimi nazad na gród z pełnym koszem sprawunków. Któż by nie znał Elżusi?	To najgorsze chłopaczysko pod słońcem! Trzeba przyznać, że i chorował dużo. Miał kaszel i zaziębił się tak, że już dwa albo trzy razy o mało, że nie umarł. Miał też gorączkę z reumatyzmu, przechodził nawet tyfus. Oj, to dopiero pani Medlock strachu się najadła! Zapomniała o nim i mówiła do bony, bo myślała, że panicz nic nie wie: „Teraz to umrze na pewno, ale to lepiej dla niego i dla nas wszystkich”. Spojrzała na niego, a tu on leży z szeroko otwartymi oczyma, a patrzy na nią tak samo przytomnie jak ona. Nie wiedziała, co to z tego będzie, ale on tylko na nią popatrzał i mówi: „Proszę mi podać wody i przestać gadać!”.	Nie zaprzeczaj mi wiem, co mówię. Przeczucie mnie nie myli. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki rozciągam nad nią opiekę, będę jej chrzestną matką i proszę, aby się nazywała Betsey Trotwood Copperfield. W życiu tej Betsey Trotwood nie powinno być omyłek i niech nikt się nie ośmieli zażartować z uczuć tej Betsey Trotwood. Wychowamy ją starannie, będziemy strzec, aby zaufania i serca nie trwoniła na darmo. Moja to już rzecz.	Tak jest na pewno i nie wolno nam w to wątpić. Nasz rozum nie wystarcza, by rozstrzygnąć Jego zamiary. Inaczej należałoby przypuścić, że tych dwoje, gdyby nie umarło, mogłoby zdziałać bardzo wiele złego, a ich potomkowie jeszcze więcej.	Czyż pan dobrodziej nie wiesz czem są oficjaliści, gdy nad niemi pańskiego oka niema? zawołała tęskno kobieta...	Nie źlijcie się na mnie, matusiu. Że stryj Daniel gruby jak beczka, a stryj Mikołaj omal się nie złomie, taki suchy, jak sama śmierć, to moja wina? A może i stryjowi Tomaszowi co zadałem, że już drugi tydzień stęka?	Furami! powiem pani. On u mnie bardzo często bywa na herbacie i czyta głośno, ach! jak płynnie! z jakim akcentem!... Nieraz mówię mu: „Niech pan odpocznie, bo już panu gra w gardle”. A on: „Naturalnie, żebym chciał odpocząć, ale... (i w tym miejscu niezmiernie wzdycha) nie ma tu osoby, która by mnie wyręczyła, tak jak dawniej panna Walentyna”.	Wcale nie! Toteż ani mąż mój, ani ja nie uchyla­my się nigdy od spełnienia tych obowiązków. Dajemy zawsze, ile tylko możemy...	Nie, mam czas. Gdyby mnie pan nudził, powiedziałabym. Przeciwnie, lubię, jak pan rozmawia.	Oddal się, oddal!... błagam cię raz jeszcze, a później powracaj; powracaj jako ambasador, jako minister, otoczony strażą, która cię bronić będzie, służbą, która czuwać nie przestanie. Wtedy nie będę drżała o życie twoje i sprawisz mi szczęście twoim widokiem.	Franciszek Niech mi Franciszek przyniesie z mojego gabinetu pudełko z cygarami, to jest zupełnie wilgotne. Ja to kładę na piecu, niech Franciszek uważa, niech ono nie zginie.	Nie trzeba kaganka, nie trzeba. Nie róbcie sobie ze mną tyle zachodu Posiedzę chwilę i pójdę dalej. Pilno mi do Krakowa.	Ale masz przynajmniej tę pociechę, iż możesz powiedzieć, że nie porzuciła cię dobrowolnie. Jeśli nie daje znaku życia, zapewne dlatego jedynie, że wszelkie porozumiewanie się z tobą jest jej wzbronione, gdy tymczasem...	Otwierali odmieńce zamki i więzienia. Byłem wszędy, szukałem! Aż wybuchła ta wojna obecnie miasteczko w obwodzie kaliningradzkim, 3 km od granicy z Polską. powiedział mi wójt von Heideck, że wojenne prawo inne i że glejty wydane w czasie pokoju nic nie znaczą. Pozwałem go zaraz, ale nie stanął i z zamku mnie wyżenąćwyżenąć (daw.)	A czy nie słyszałeś, co opowiadał d‘Artagnan?	Bo te życzenia zbyt daleko zaprowadzić mogą więc im nie dowierzam.	Dlaczego ty nie staniesz wraz z nimi w szeregu, Willy?	Guy z Guisborne nie potrzebuje pozwolenia! A kim ty jesteś, który śmiesz do mnie mówić te słowa?	Naszemu młodemu bohaterowi było za duszno! o mało co nie zasłabł.	Nic nie wiem o klejnotach, oczywiście, ale konduktor widział torebkę, której teraz niema, mimo, że przeszukano wszystko.	Nic panu nie mam do zarzucenia.	Nie nie wdziałem dotąd togi i nie poczułem chłodu.	Nie puszczajcie go! Z tego gotowe wyniknąć nieszczęście!	Nie weźmiemy jeńców, kapitanie.	Nie wiem, Najjaśniejszy Panie	Nie. Pod pozorem, że chce odwiedzić jednego ze swych krewnych w Ouville, pożyczył rower od stajennego. Oto jego kapelusz i płaszcz.	Może być, ja się nie zachwycam.	Podążałem twoim śladem, kapitanie. Wybaczyłeś mi, więc nie obawiałem się, że każesz mnie rozstrzelać.	A nie! On jej się może jeszcze więcej podobał!	Masz słuszność, dziecko moje: ja jestem dozorcą i ty mnie nie kochaj.	Niech się ciocia nie boi, wszystko dobrze. Najlepszy dowód, żeśmy cali.	Szkoda, że palec jeszcze się nie poprawił	Miłość miłość, co słońce wesela winna zapalać nad głową, rzuca takim ludziom tylko cień goryczy, obrzydzenia i wstrętu na jałową codzien­ność. echo z dolin ludzkich przyniosłoby jej wołanie: „jałowość, nuda, gorycz!”. Gdyby Prometeusz skruszył górę i grzmotem obwieścił ziemi: „Bracia, zerwałem kajdany, po nowy idę dla was ogień”	I pan sądzi, że to on puszcza w obieg te banknoty?	Jabym to zachował na... prezent ślubny.	Tak, panie, ja kupiłem pański dom. Ale przed upływem pół roku mogę go panu odstąpić na korzystnych warunkach.	To było niegdyś Lecz już od przeszło dziesięciu lat Henryk Jekyll stał się dla mnie zbyt ekscentryczny. Idee jego coraz bardziej ulegały wypaczeniu. Oczywiście, wciąż jeszcze interesuję się nim, by się tak wyrazić: ze starej miłości, ale od długiego czasu go nie widziałem. Takie nienaukowe ględzenia oddaliłyby od siebie nawet największych przyjaciół...	Czekam na rewersy!	Czekałam na ciebie.	I służba już na koniach	Kochanku! Miej trochę pieniędzy, jak przyjeżdżasz do Warszawy, duży repertuar, a towarzystwo dobrane, chóry piękne, no i grywaj to, co ja lubię, a kasy twoje będą się łamać pod ciężarem złota.	Na wieczny czas!	Ależ to zuchwalstwo... Ależ to niesłychane!... i jeszcze, wyobraź sobie, ciotka jest nim oczarowana, książę nieledwie mu się narzuca, a wszyscy chórem uważają go za jakąś znakomitość... I ty nic na to?...	Lubię to imię Marychna... ładnie brzmi. Więc co pani na to, panno Marychno?	„Ten biedny Pietrek tak samo jak ja niedaleko zaszedł. Jerzy osunął się w nędzę. Wszyscy inni, dzięki spekulacji i talentom, zrobili los...” rzekł głośno Oskar, klepiąc właściciela dyliżansu po ramieniu.	Edwardzie, rzekł biorąc rękę Gaczyckiego; przyznaj, że w historji którą opowiadałeś, moja osoba grała niepoślednią rolę. Ten chiński Kyang to ja...	Jak mnie zowią? Zwę się Babinicz, a jestem z Litwy, spod Witebska.	Jawohl, das fügt sich gutjawohl, das fügt sich gut (niem.) powiedział młody żandarm i błysnąwszy latarką wydobył z półmroku ich postacie, kiedy oślepieni jaskrawym światłem osłaniali bezradnie oczy i twarze. Latarka o ręcznym napędzie pociskana miarowo zanosiła się narastającym, jękliwym poszumem: W drugiej ręce dźwigał automatyczny pistolet, którym zatoczył nad zatrwożoną gromadką, wykonując okrągły, szyderczy gest błogosławieństwa i groźby. święto; dzień świąteczny.	A cóż jeszcze należy wiedzieć, żeby się bać należycie?	Ale cóż to znaczy?	Ano, to rzeknij krótko.	Chciałam wszystko utrzymać tak, jak bywało za dawnych, dziecinnych naszych lat Tak szczęśliwi byliśmy wówczas!	Jeszczekjeszczek (gw.) aż. się cała wieś zleci.	Można mu wytłumaczyć. Przydałby się Polsce czarodziej.	Niech oni się martwią.	Och! Takie kłamstwo, jak Chateaubriand, który był właśnie kłamstwem pani Recamier.	Przez pomyłkę znalazł się u mnie. Poznaję pismo majora. Ta częsta korespondencja, ciociu, mocno się wydaje podejrzana!	Wojna to wojna, a walka samowtórsamowtór (daw.)	!!!	A czy mnie ma zagradzać drogę jakaś wrzaskliwa małpa, która wywala dziesięć tysięcy worków przed nosem mego konia? W ten sposób można klacz znarowić!	A pilno; łoniłoni (daw., gw.)	Ale co mam ci powiedzieć?	Ale gdzież tam, już niepełna!	Ano były, jużci były procesje i stacje krzyżowe.	Ciociu!	Co mianowicie?	Czekam do piątej, a wiesz, że słowa dotrzymam. Do widzenia.	Do pioruna! Tęgi z pana szermierz!	Gdzie zaś krowy, gdzie zaś psy, matusiu! Pójdzie Stanko, pójdzie Jasiek Zaklika, pójdzie Przemko z Chrobrza i Maciek ze Służewa...	Gdzie?	Hep! Hep!Hep! Hep!	I dobrze go pilnujesz! odpowiedziała kobieta	I obywatel.	Jakiém prawem?	Jest trochę prawdy w tym, co mówisz.	Kiedyż ów goniec przyszedł?	Który?	Mamy tego smutny dowód, panie.	Mógłbym ci przywieźć parę płyt Haliny.	Następne może być ciekawsze	Niech cię kat porwie z takimi radami! Przyszedłem po ratunek do ciebie, a ty drwisz!	No dosyć.	O Przyjacielu całego świata!	O, tak... ażeby zginął między wami!...	Od siedmiu czy dziesięciu dni.	Przyjechałem.	Przytul głowę tu,... prawda, że ciepło?	Tak, trzeba będzie...	Tak.	Uciec stąd brevi manubrevi manu (łac.)	Ukochanie moje ona, która była dumą moją, źrenicą w oku, ta, za którą życie bym tysiąc razy oddał, znikła.	Wasza książęca mość raczyłby sam...	Wprowadzisz ich?...	Wszyscy już przybyli?	Zabobony	Zobaczymy dziś popr.: tłumaczyć. spokojniejsi.	Życzę mu, żeby przegrał
Wariat trzeci rok słucham go tu. Pisałem do cara krwią własną, jak do was. List nie doszedł. Pisałem, aby szalonego wzięli. Ach, zemsty! zemsty! Serce się ścina, marzy. Budzę się w nocy i czuję w ręku nóż. Słyszę, jak miasto się burzy, płonie ogniami, w dzwony bije. Jak oni mogą tak żyć? Oni, ci i spokojni, syci niewolnicy. Żyć i śmiać się, jak mogą?... Żyją, kochają, płodzą, jasne myśli snują i żyją. A każda chwila płynie krwią. Siedzę tu i myślę: bij serce, bij serce, jak śmiertelny zegar znacz godziny, niech nadejdzie chwila swobody i odwetu. Zdaje mi się zawsze, że ja muszę jeszcze czegoś dożyć, zobaczyć muszę coś. Niepodobieństwo, abym ja tu tak umarł z zemstą w sercu niezaspokojoną, ja bym jeszcze w grobie się wił i palce gryzł. Daj mi rękę daj mi słowo, że tak jest.	Biorąc rzecz prosto, nie macie innego wyjścia: pan Renowicki musi rozwieść się z tą damą i gdzieś po cichu wziąć powtórnie ślub z panią. Wtedy rzecz pod względem prawnym będzie uregulowana.	Pomiarkuj się i nie pleć koszałek-opałek, księże nie daj się szatanowi mamić, wróć lepiej do ciupy, z której wylazłeś i poczekaj nim wyjdziesz.	A dzicy? choć zdaje mi się, że nie są złośliwi.	Nie boję się i tego pana, i cioci.	Wcale bym się nie gniewał.	Omyliłeś się jeszcze w innej sprawie! Twój zły czyn wyszedł na najlepsze tej właśnie, którą chciałeś skrzywdzić. Nie mając wózka, a chcąc zobaczyć kwiaty, Klara zrobiła wysiłek, nauczyła się chodzić. Chodzi coraz lepiej i może kiedyś będzie spędzała na pastwisku całe dni, częściej nawet, niż gdyby to mogła robić, mając wózek. Widzisz więc, co się stało! Bóg może uczynić zły czyn i krzywdę dobrodziejstwem dla poszkodowanego. Zrozumiałeś wszystko, nieprawdaż, Pietrku? Zapamiętaj sobie to, co mówiłam o sumieniu z kolcem, ile razy miałbyś ochotę zrobić coś złego. Czy tak uczynisz?	Zochna, przecie się nie denerwuj niepotrzebnie! Trzeba jeszcze przeczekać, dotąd nic pewnego, a potem... potem może jaka rada się znajdzie. Ostatecznie w tym stanie nerwów, w jakim się znajdujesz, każdy lekarz przyzna ci słuszność!	Nie bój się. Choć i po nocy, kiedy zechcę, jeszcze prędzej od ciebie iść potrafię	A nędznik, a!... i ja należałam do takiego człowieka, ja!... ach!... Szakale nie ludzie, szakale! Nie można tknąć się niczego, bo wszędzie błoto.	O, nie! Ale wiedziałam z góry, że się tego nie nauczę.	Tak jest, ponieważ nie pozwoliłam się obmacać, powiedział, że wszystkie moje wdzięki chowam dla pana. Tak, jak gdyby służąca nie mogła być uczciwą dziewczyną!	Na ciebie, kochany ojcze? o! nie! gniewam się na tę kobietę, która szczęście nasze, moje porywa nam, gwałtem się cisnąc w rodzinę, chcąc kosztem naszym żyć... krwią i łzami naszemi.	Nigdy mnie, ojcze, do niczego złego nie namawiał. Jeśli ci jednak czynię to wyznanie, to dlatego, iż zdaję sobie sprawę, że będąc tak blisko ciebie postawiony i takim przez ciebie zaufaniem obdarzony, nie powinienem zaniedbać żadnych środków, aby nawet cień szkodliwej i krzywdzącej mnie teraz obmowy mógł na mnie paść. Gdybym tylko do siebie należał, mój ojcze, nie niepokoiłbym się tak o swoje imię.	Pozwoliliśmy się im wygadać Potem, gdy wyszli z karczmy i każdy z nich udał się w swoją stronę, brat mój zaczaił się w drodze na katolika, a ja na protestanta i załatwiliśmy się z nimi, przejęci uwielbieniem dla przenikliwości biednego ojca naszego, który był tyle przezorny, że wychował nas, każdego w innej religji.	Ale doprawdy głowa ci się zawraca! co ty myślisz?	Na szczęście mój nóż się ześlizgnął... cios nie jest śmiertelny. A zresztą, cóż, te gałgany nie zasługują na litość.	Opowiadaj się znad granicy; a kim?	Ironia?... Ha, ha! to wszystko racja, co pan mówisz. Ja to czuję. Ha, ha! Ironia! Ironia! - konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: pan mnie zaraziłeś. apetytem. Zjem chyba kolację i wzniosę się na wyżyny filozofii spokoju... Nie, po coś mi pan wmawiał to wino?... Ha, ha!	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Prawda. To prawda, Mahbubie Ali. Jeżeli więc temu basałykowi nie zdarzy się nic złego, to nie wiem, czego nadto mam sobie życzyć. Ale z jego strony jest to wielka bezczelność.	Rozumiem. Pan chce z tego zrobić cudowną opowieść. Nie pisnę nikomu ni słówka, zanim nie obaczę wszystkiego w druku.	I chciałoby się mieć go zawsze przy sobie, tak, jak ty jesteś przy mnie	Mahdi oblega w tej chwili Chartum, w którym broni się jenerał Gordon. Czy pani wie, jak daleko z Medinet do Chartumu?	Myślisz więc, że mógłbyś się do niego udać?	Postąpisz zgodnie ze swoją wolą, a ja zdam się na Boga.	W interesach, kochany panie nie ma przyjaciół, wiesz pan o tym dobrze; są tylko wspólnicy.	Wydajesz się pani smutną Na Boga, cóż tu zaszło takiego?	A ta choroba właśnie jest mi podejrzaną czyli w niej maleficium, czar, zadanie jakie, napój przeklęty nie zachodzi. Mają starcy zepsuci likwory i ekstrakta swoje, któremi szatańskich sztuk dokazują...	Dulcynea z Toboso, moja pani, całuje ręce waszej dostojności i o zdrowie wasze pyta, że zaś wielkiej znajduje się potrzebie, błaga was o pożyczenie dwunastu realów na tę spódnicę perkalikową i daje wam słowo, że niezadługo ją z zastawu wykupi...	A to trafił! Czemu nie zażądać już lepiej całego domu? Dwie butelki szampana! Ależ to kosztuje dwanaście franków! Ja tyle nie zarabiam, nie! Jeżeli pan Eugeniusz zapłaci, to mogę dać nalewki porzeczkowej.	Świętą prawdę powiedział, swojego dobra patrzmy! Cichojta, hale, powiedziałeś swoje, to daj i drugiemu rzec swoje! Wydzierają się i myślą, co największe głowacze! Juści, żeby jeno w krzyku był rozum, to bele pyskacz miałby go więcej niźli sam proboszcz! Prześmiewajta się, juchy, a ja wam rzeknę, jak bywało pod te roki, kiej się to panowie buntowały; dobrze baczę, jak nas tumaniły a przysięgały, że jak Polska będzie, to i wolęwola (gw.)	Nie może być! Tyś tu potrzebny! Bez ciebie i mieszczaństwo ducha utraci, i żołnierze z taką ochotą stawać nie będą. Żadną miarą nie może być! Kto tu ma więcej eksperiencji? Kto Zbaraż odbył? A jak do wycieczki przyjdzie, kto poprowadzi? Ty zgorzejesz w Żwańcu, a my tu zgorzejem bez ciebie!	Tylko, uważa pan, dla pańskiej informacji, gdy pan będzie załatwiał nasze sprawy w Warszawie, niech pan pamięta, że Koborowo nie jest zapisane na moje nazwisko, ale na nazwisko mojej żony. Musiałem to zrobić z pewnych względów formalnych.	Ależ muszla nie warta życia ludzkiego	Ależ, panie Franciszku Ja przecież niczego od pana nie żądam. Czy nie wolno mi lubić pana?... Wolno. Więc będę... A chyba w tem też niema nic złego, że chcę od czasu do czasu pana widywać?	Bo jak cię tym przez łeb Bierz, bierz i nie gadaj tyle.	Nie wiadomo, co ojciec bredzi!	Nie, nie! nie rozumiem waszej mowy! Hej, Przyjacielu całego świata, co on tam szwargocze?	Panie, nie jest w moim zwyczaju znosić rywali.	Więc nie ma ratunku? spytał Dobek.	Żeby tylko konfiskować nie chciano?	Taj co? Albo mnie pohybel, albo im! Ot, ja duszu by zhubywja duszu by zhubyw (ukr.) matka., której ja w oczy jak pies patrzył! A jak Wasyla Tatary złapały, tak kto do Krymu poszedł? Kto go odbił? niewolnik., bo myślał, że tę dziewczynę wysłużę. A oni za to prodały, prodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastjeprodały mene jak raba, na złuju dołu i na neszczastje (ukr.) no, tak i pójdę, tylko się wprzód pokłonię; za sól i chleb, com u nich jadł, po kozacku zapłacę znam..	Das ist wirklich ein besonderes Feigenblatt Takich listków figowych w raju nie było.	Ja muszę do Prus! i pod Warszawą nie będę.	Moja łaska nie jeździ na pstrym koniu.	Pani mnie nie rozumie. Ja mówię o partii i o sferze.	Zapewne, bo nie znoszę tego, by komuś zawadzać swą osobą i krępować swobodę.	Bo zemdlał przy biciu.	A to ten gbur każe mi odprowadzić swego osła do stajni, dowodząc, że niegdyś wielkie damy siodłały konia jakiemuś Lancelotowi, a w dodatku nazywa mnie starą.	Ach, przyjdzie ta kopalnia kawałów? To wybornie!	Ma to wydrukowane na bilecie.	Pluję na waszą naukę, ona zrobi na mnie sekcję po śmierci, zaklasyfikuje: taki a taki robaczek ludzki. Jeszcze żyję, jeszcze żyję...	A teraz na pana kolej.	A to czemu, Filipie?	A to go obudź, twego pana!	Ach! co to za partya? Kazimierz sklep założył.	Czy do kogo pisany?	Do Turek! O ja nieszczęśliwa!	Kasyerze!... perło kasyerów, chodź do nas!...	Kto jesteś? Czego chcesz tutaj?	Mnie bardziej to dotyczy, bo ona jest moją żoną...	Mogłeś mi to powiedzieć wczoraj	Na wieki amen	Weźmy to sobie za zadanie życia...	Więc idź za nami jeśli chcesz! postępując powoli ku wozowi który nań czekał.	Zaczekaj na mnie, zaraz przyjdę	Zadajcież nam dzienną robotę, Iwanie Matwieiczu.	A kiedy może być apelacja?	A tu kto?	Ale lekarze utrzymują, że będzie żył?	Benebene (wł.)	Coś tam widział?	Czy mnie poznajesz?	Czy mówiła co?	Daj zapałki.	Dlaczego, ciociu?...	Dokąd?	Doprawdy?	I po kolei oszukując naiwnych, którzy temu wierzą.	Ich, Jude bin schuldig am Krieg und Übel und Verbrechen in die ganze Welt.	Ja ci zaraz rzekęrzekę (daw.)	Ksiądz	Marii wzywał! słyszeliście, choć kalwin	Masz widoki wygranej?	O której mówi nasze wołyńskie przysłowie: Dureń dumkoju bohatije!	Oglądacie zbiory?	Panie jesteś nieokrzesany. Widać z daleka przybywasz.	Prawdę mówisz, margrabio?	Rozumie pani dobrze po francusku? Tylko niech pani będzie szczera. No... rozumie pani?	Siostrą cioteczną...	Skąd mam wiedzieć?... Powiadaj!	Szukaj wiatru w polu!	Tak sobie.	Tak, panie.	Tyle pieniędzy!	Tyle samo on albo i więcej ufa w chytrość!	Wybaczyliście?	Z kim pani chciała mówić?	Zrąbany, ale tchnie.
Nie? och, dalipan, to gracko! Ale gdzież ja podzieję osła w czasie bitwy, bo nie wiem, czy mi się będzie godziło do niej należeć na takim rumaku. A gdzie go potem znajdę?	Nie, nie wydobył bo nie mógł, ale jednakże dał mi dowód takiej przyjaźni, że wielkie ukontentowanie byłoby to dla mnie, gdybym mu się mógł za to wywdzięczyć.	Widzę, że część religii i twojej sukni przenika cię aż do zapomnienia uraz osobistych; to iście po chrześcijańsku; buduje mnie to, aczkolwiek nie dziwi u człowieka takiego jak pan. Postaram się, by sprawa nie miała rozgłosu.	Niech zdycha. Kiedy pić nie może, to niech zdycha... Ty myślisz, Janek... Co będziesz tu z tą hołotą robił?... Ty nie znasz Pajęczyny i Komety: sitwa im się rozlazła... Cholery, psiekrwie... Oni wiedzą... Chodź na zakąskę... Ty także, psiacie... Ooo!	Surowy materiał! Jeśli za surowy materiał uznamy wszystko, co nie jest tylko nędzną kombinacją pojęć, to nie obrażam się za ten epitet w stosunku do religii, ale wtedy przechodzą do tej kategorii wszystkie uczucia w ogóle, czyli całe życie bezpośrednie. Nie, moja córko, to, o czym się tak pogardliwie wyrażasz, jest istotą indywidualnych bytów: uczucia religijne, wszędzie te same, z których, zależnie od siły objawień, zdobytych zasługą, wyrasta jak kwiat z cebulki system danego kultu. Pojęcia jako takie i ich systemy są nadbudową tylko...	E, nie! Nie mogło o to chodzić. Nikt by przez rok nie trzymał u siebie trupa! Pokazuje się go prokuratorowi i składa zeznanie. A nic takiego się nie wydarzyło.	Ha! dobrze trzeba więc zabijać by samemu powalonym nie zostać i sumienie jest spokojne. Ale mnie, kochany panie, zdarzyło się raz wysłać na tamten świat towarzysza broni. To wspomnienie boli mnie, a twarz tego człowieka wykrzywiona konaniem często mi przed oczyma staje. Ale osądź pan sam... Było-to podczas odwrotu z Moskwy. Wyglądaliśmy raczéj jak trzoda zmordowanych wołów, a nie jak wielka armia. Karność wojskowa uciekła gdzieś za bory i lasy, każdy był sobie panem i mogę powiedziéć, że cesarz tam już poznał, gdzie się jego władza kończyła. Przybywszy do Studzianki, wioseczki nad Berezyną, znaleźliśmy tam stodoły, chaty, trochę ziemniaków zakopanych w dołach i nieco buraków. Oddawna już nie spotkaliśmy się ani z jadłem, ani z ludzką siedzibą, był-to więc prawdziwy bal dla armii. Ci, którzy przyszli pierwsi, zjedli wszystko, jak się tego łatwo domyślić. Ja-m był jeden z ostatnich, ale na szczęście niczego nie pragnąłem prócz snu. Upatruję sobie tedy jednę stodołę, wchodzę i widzę ze dwudziestu generałów, wyższych oficerów, wszystko, nie pochlebiając im, ludzi wielkiéj zasługi jak: Junot, Narbonne, adjutant cesarza, jedném słowem same znakomitości armii. Znajdowali się tam także i prości żołnierze, którzy nawet marszałkowi Francyi nie byliby ustąpili swoich posłań ze słomy. Jedni z braku miejsca spali stojący o mur oparci, inni leżeli na ziemi a wszyscy tak dla ciepła natłoczeni, że próżno sobie jakiego wśród nich kącika szukałem. Chodzę tedy po téj podłodze z ciał ludzkich; ci i owi mruczą, drudzy nic nie mówią, ale nikt się nie rusza. Sądzę, iż żaden nie posunął-by się nawet dla uniknięcia kuli armatniéj, a rzecz prosta, iż żądać tego w imię grzeczności było niepodobieństwem. Wreszcie, spostrzegam w głębi stodoły rodzaj jakby wewnętrznego dachu, na który nikt się czy-to dla braku siły, czy z przeoczenia go nie wdrapał, włażę więc, układam się, a gdym się już wygodnie rozciągnął, zaczynam się przypatrywać tym ludziom, leżącym na dole jak cielęta. Smutny ten widok niemal mnie do śmiechu pobudził. Jedni gryźli zmarznięte marchwie z jakąś zwierzęcą radością na twarzy a generałowie otuleni w podarte szale chrapali, aż się rozlegało. Gałęzie zapalonéj jedliny oświecały stodołę, i gdyby nawet ogień ją ogarnął nikt nie byłby wstał, aby go ugasić. Położyłem się na wznak, i nim zasnąłem, podnoszę oczy w górę, aż tu widzę, że belka podtrzymująca dach zaczyna się chwiać zlekka, potém silniej, coraz silniéj mówię „Panowie, panowie, zginiemy, patrzcie na belkę” biorę fuzyę, którą zostawił na ziemi, palę mu w łeb, wracam, kładę się i zasypiam. Oto i cała historya.	Co pan o tym myśli, panie sędzio śledczy? Czyż to nie piękne? Nie ogromne? Nie gigantyczne? Kaplica skradziona! Cała kaplica skradziona, kamień po kamieniu! Cały ludek posążków wzięty w niewolę i zastąpiony przez poczciwców ze stiukustiuk	Ho! nie na wielkoluda waszmość wyglądasz Spodziewałem się zacniejszą figurę znaleźć, choć ci to muszę przyznać, żeś widać żołnierz doświadczony.	Na pewno pan tak sądzi Po pierwsze, pan jest  ziemianinem. Potrzebuje pan żony ziemianki, która by zajęła się gospodarstwem, która by prowadziła panu dom. Ja jestem lekarzem. Jak pan  wie, przeniosłam się w te strony po to, by pracować społecznie. Nie mam pojęcia o gospodarstwie. Nie znam się na tym i uważałabym, że marnuję swoje zdolności, swoje fachowe przygotowanie, gdybym zarzuciła pracę lekarską. Pracę tę zresztą uważam za swoje powołanie i nigdy się jej nie wyrzeknę.	E! wiesz przecie sam o tem, Porthosie wczoraj ci to opowiadałem, nie mówmy już o tem.	Posądzam, i to bardzo! Miłość, PieniądzMy wszyscy tak intensyw­nie dzisiaj kochamy! Wie coś o tym Lili i towarzyszki, te skarbonki naszych uczuć.	A zresztą, ona się już urodziła leniuszkiem, moja biedna Gabrynia i trzeba ją przyjmować taką, jaką jest. To, co mówiła przed chwilą, znaczy, że jeszcze nikogo nie kochała	Niech pani Sznagiel nie kpi. A dziecko trza w święconej ziemi pochować, bo to nie szczenię, jeno ludzkie ciało.	Mówili tu, nie rozumiem, czy to jaka tajemnica?	To dziwne... Jakże się to dzieje, że Pan nie czuje wstrętu do tego rodzaju... kobiet?	Bo widzi pan ja będę teraz potrzebował sekretarza. Sekretarz prezesa banku to przecież nie byle co. To musi być, znaczny, inteligentny, sprytny i w ogóle, faktycznie odpowiedzialny. Uważasz pan?	Ja to się nazwać mogę tym szczęśliwym bo nigdym się nie spodziewał przyszedłszy tu napawać się wonią rozkwitłych jabłoni, iż mi los pomyślny zdarzy spotkać pod jabłoniami Waszą Ekscelencyę. Jeśli się nie mylę to owoc jabłoni zwie się podobno zakazanym owocem?	To chyba u was wieprz tyle znaczy co człowiek Ale u nas nie wolno człowieka kaleczyć... Jak posiedzi w kryminale, oduczy się rozboju, chamska szyja!...	Chybaby mieszkał między nimi, inaczej zaraz za jego oczyma zaczną zbytkować. Nie może być, tylko i tym zaraz oficyjera dodadzą.	I koszta podróży! Wszystko już załatwione. Rektor mi powiedział, że mnie od dawna już do tego przygotowywał, a ja nic nie wiedziałem	Nie mieliście przecież dużo czasu na rozmowę	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	W głosie pańskim przebija szczerość Jednakże, jak to już mówiłem, nie mam jeszcze wystarczających dowodów, abym mógł gościa swego poczytywać za oszusta.	Chyba jesteś w błędzie, pani. Mogę walczyć z Hiszpanami, ale nie mam powodów, by ich nienawidzić. Dowodem na moje słowa niech będzie to, co uczyniłem z ocalałymi z rzezi marynarzami. Czy widzisz w oddali, na horyzoncie, czarny punkt, jakby zawieszony w przestrzeni? To łódź z dziewiętnastoma hiszpańskimi marynarzami na pokładzie, których puściłem wolno, choć zgodnie z prawem wojennym mogłem ich zabić albo uwięzić.	A nie mógłby pan pójść ze mną? Zapłacę panu.	On jest wielki pan, teraz nie ma czasu.	Czekałem, że przyjdziesz jak do rodzonego... poradziłbym, pomógł, chociaż i u mnie się nie przelewa...	Bo drzewo jeszcze na domach nie sczerniało.	Odkąd mam fortepianik, jestem zupełnie zadowolona, chciałabym tylko, żebyśmy wszyscy byli zdrowi i zawsze razem, więcej niczego nie pragnę.	Och, Henryka? Henryk spędza dnie na tym, aby mówić rzeczy niewiarygodne, a wieczory na tym, aby robić rzeczy nieprawdopodobne. Pragnąłbym żyć zupełnie tak samo. Nie sądzę jednak, abym mógł udać się do Henryka, gdybym potrzebował rady. Udałbym się raczej do ciebie, Bazyli.	To się miało rozumieć, zaufałem ci.	Ja stanowczo trzymam twoją stronę. Ten hrabia S. jest niepoczytalny. Idalka sądzi inaczej. Ona mówi, że powinniśmy zawsze trzymać się naszej sfery i dopomagać jedni drugim, zamiast szukać obcych bogów. Po części mówi prawdę, ale w tym wypadku...	Od Niemców weźmiemy dla naszego celu lokomocję lepszą, o wiele sprawniejszą. Yetmeyer zakupił w warsztatach Gamzkopfa (pod Duesseldorfem stała ich siedziba) niezwykłej konstrukcji lotniczy aparat, który bez wytchnienia szybuje w powietrzu pełne trzy doby, udźwignąć zdoła dziesięcioro osób i mknie z chyżością: tysiąc kilometrów w jednej godzinie. Miano latawca brzmi „Olw”, czyli „Uhu”. Tym samolotem puszcza się Chińczyk zaufany zbawcy i kilku wiernych z kliki Yetmeyera. Ja się wynająłem u nich za pilota. Zabieram ze sobą jeden z ogrzewaczy starczącystarczący tobie i nam wszystkim! Odjeżdżam o ósmej. Czas mi się przebierać. Pana mego żegnam.	Paradny jest profesor ze swymi kategoriami!... Ja mówię, że mnie sponiewierano dla szulera i błazna, a on	Cóż ci to dziś jest?	Ale ludzie! Przekręciliście coś! To zupełnie niemożliwe!	Bardzo mi to pochlebia	Bardzom pani za to obowiązany. Właśnie tego pragnąłem!	Co! Ja mam sobie iść?	Popatrz no, z kim to zaczął gadać!	Prawda to, syneczku, prawda To rzeczywiście wspaniała odmiana.	To hulaj-horodyny! Nas to Chmielnicki będzie mełł w tych wiatrakach.	Jeżeli mówi, że będzie mi dawał trzysta rupii rocznie, to będzie je dawał.	Kilkoro tego ledwie jest, bom się z Krakowa pokryjomu wymykał.	O, bardzo ważne!... Chciałam prosić pana dyrektora o przyjęcie mnie do teatru.	Zwracam pańską uwagę że, po pierwsze, to są widoki bardzo niepewne...	Czekajcie zdaje się, że i mnie coś do głowy przychodzi.	Mości hrabio! należy wcale odwrotnie powiedziéć, tak jak historya kiedyś zapisze, że N. Pan był i jest wykonawcą jego fantazyi...	Ale pozwól pan sobie powiedzieć iż przekonany jestem, że w tem wszystkiem mniej jest miłości, niż polityki.	Co się z tym robi?	Dowiesz się o tym jutro.	Jakże można pytać się o takie rzeczy? odpowiedziała.	Oh! non, maman!Oh! non, maman! (fr.) zaśmiała się figlarnie hrabianka.	Zaś co do ostatniego słowa możliwe są dwie kombinacje: „iglica” lub „izbica”. Odrzucam „izbica” jako niewiążące się z przymiotnikiem wydrążenia i zostaje mi „iglica”.	A wypruj i daj, ociec pierwszy. Nieraz mi się skarżył, że go głodem morzysz i o świnie więcej dbasz niźli o niego.	Panie, bo się zemszczę!	Panna Zofia! Mówże prędko, jak się ma panna Zofia? Kiedyś tam była? Kto cię tu przysłał? Co mówi matka?...	Tak mi się zdawało. Prawda, zapomniałam, że musi mieć dosyć kłopotów z fabryką, prawda...	Że miłuje waszmość pana z całej duszy.	Tak, a w piekle jest też pełno tego nasienia! Wykonaj mój rozkaz, ty... ty ciemięgo! Twoja matka brała ślub w kojcu! Sługo Lal Bega wykonaj w te pędy moje zlecenie albo porozmawiamy znów z sobą.	A czy bywa po kilka pereł w jednej ostrydze?	Jakoże jest?	Katolik, panie, człowiek jest grzeszny, wielmożny panie.	Niech pan weźmie ze sobą pochodnię i krzesiwo, Ayrtonie i ruszajmy.	No i cóż ta nieszczęśliwa?... Gdzież ona jest?...	Strasznie nudno jest na świecie	Widzisz pan, już matka przez nią mówi	Licytowałam bez atu! Jak ś. p. męża kocham, bez atu, no, kiedy mówię, że bez...	Ano ten Szwarc, co handluje wieprzami; zarżnięto go z żoną we wtorek.	Biedne dziecko zapewne lepiej że skończyła życie, które dla niej było nieznośną męczarnią.	Jestem więc na usługi, panie baronie jakkolwiek nazwisko pańskie djablo trudno zapamiętać.	Panie Cyrusie teraz, kiedy już ukończyliśmy uzbrojenie wyspy, warto by było spróbować, jak daleko niosą nasze działa.	A co?	A dobrodziejdobrodziej wtrącił Witek.	A... ty... ty... łobuzie jeden...	Ależ, moje kochanie...	Ano Zbyszek jawnym zdrajcą był!	Boże! mateczka zaczyna miewać przeczucia?...	Budubudu (ukr.)	Bądź zdrów, kochany doktorze, zapewne niedaleka podróż i dziś będziesz z powrotem?	Będziemy głosowali	Chodźmy.	Co za figiel?	Co...	Dawaj zaraz!	Już tydzień...	Kiedy jedziesz do Płoszowa?	Koniecznie i chociażby zaraz.	Krwi było dużo. Zaraz go zabrali.	Ktoś może zobaczyć!	Nasze okręty ze wszystkich krańców świata ściągają do ojczyzny, ażeby na pierwsze hasło przewieźć ludność i skarby gdzieś... za morze... na zachód...	Potem robiliśmy próbę z tego, com skończył niedawno.	Tak.	Tak.	Takie tam i zajęcie ot, zarabiam po parę złotych dziennie.	Trzy miesiące byłam	W Toporowie... Jegomość ze Zbaraża do króla jegomości przyszedł... Chwała Bogu! chwała Bogu!	Zaraz?	Zobaczymy.
Naturalnie, że szkodzi, i bardzo Jej przyjazd może o naszym losie zdecydować. Gdyby tu przyjechała ciotka prezesowa, wuj jenerał albo mój brat cioteczny Alfons, karetami, elegancko, chłopi mówiliby: „Oto pan z panów, nie targujmy się z nim o serwituty, bo źle na tym wyjdziemy”. Lecz jeżeli ją zobaczą, obdartą, w gnojownicach, to cóż powiedzą? „On taki sam jak i my, targujmy się więc, a ustąpi...”	Bo strój ten, piękność i wesołość są mojém rzemiosłem Z dziecka łamali mnie do tańca, uczyli uśmiechów, by kupiec na nich zarobił. I we dnie stoję tu jak wieniec u drzwi, zwabiając przechodniów, a nocą skaczę starcom, których bawi moja męczarnia. Stary Leno sprzedaje mnie tak, jak wynajmuje konie i muły swoje...	O tym nie myślę, bo na to nie masz. Ale obawiam się, ażeby ci nie zabrakło... Nasze położenie, widzisz... nasze położenie majątkowe nie pozwała na zbytki...	Zdążę jeszczech, a krzyknij no na chłopaków, by rychlej wyskrobali koryto i przywlekli je na ganek. Jagustynka przyjdzie, to niechby pomyła cebrzyki, beczki też trza wynieść z komory i zatoczyć do stawu, niech odmiękną; jeno nie zabacz kamieni nakłaść, by ich woda nie wzięła. Dzieci nie budź, niech se śpią robaki, przestroniej będzie...	Ale dlaczego?! Dlaczego?! Przecież to się w głowie nie mieści! Dlaczego ci uczeni jej nie nazwali?!	Boli cię! Dlaczego? Jak dawno?	Co za bieda, każde dworzyszcze weźmie do chwili, póki najmiłościwszy pan coś z nimi nie postanowi, a okupu nieszpetnego nie naznaczy! Ci  Inflantczycy to przewrotny i chytry naród niczym...	Dalej, że ponieważ zysk, wyzysk i możliwie bez­myślna praca są tematem dla sztuki dziś już tylko gdzieś na dalekim wschodzie	Ja ci powiadam że może być wszystko... że król jest znudzony i ciekawy i że nie rozumie oporu i odmowy. Kobiéty nauczyły go uległością swą despotyzmu... Król tu przyjedzie, jeśli ty u Reussowéj nie będziesz...	Jak Boga kocham, Prout pofagasował staremu! To już dwulicowość z jego strony. Wcale to niepięknie wciągać starego w wewnętrzne spory klasowe.	Jak ja?!	Jestem rangą najstarszy, to niewątpliwa. Nie dlatego jednak podałem zdrową i jedyną radę, tylko dla pospolitego dobra. Niech książę Ferdynand pójdzie na ziemie pruskie i pobudzi Wszechniemce	Mimo swych znanych poglądów na odbijanie? Co za niemoralny kompromis!	Mowy nie ma. Już ja ci ręczę.	Mości panowie! pozwałem ja już jegomości sułtana do grodu za gwałt, którego się na mnie w Galacie dopuścił.	Na Boga! Nigdy na to nie pozwolę! Jam Wołodyjowskiemu nie przyjaciel, ale brat, zatem panią Makowiecką jako siostrę przyjąć pod dachem mogę. Do waćpanny pierwszej o instancjęinstancja (daw.)	Na Mazowsze, do Juranda ze Spychowa.	Nie, nie, na świętego Gałganusa, nie chcę, ty bowiem prędzej czy później będziesz wisiał.	Pani się dziwi, że ja byłem na prawie?	Za łaską waszej królewskiej miłości zda mi się, że tak trzeba uczynić: do późnego wieczora brama stać będzie otworem, latarni nie każę świecić w sieni, rzekomo dla oszczędności; Kaspra wasza królewska miłość przywoła na górę... łacno się najdzie jakie zlecenie; inszym znów razem ja go wyślę z karteluszkiem do któregoś z moich znajomych, słowem, co dzień swobodne niestrzeżone wnijście do dworca będzie, tuszę, zachęcało onego łotra do spełnienia swej bezecnej służby. Ino, że w najciemniejszym kącie będę czyhał ja, moje oczy wypatrzą, moje ręce przyłapią mordercę. Śpijcie, miłościwa pani, spokojnie!	Łaska pańska na pstrym koniu jeździ.	A co to jest?	A gdzie wasz Nagan?	A ile chciał?	A nazwisko jego?	A przypatrywaliście się dobrze królowej? zapytał.	A więc ty nie kochasz ciotki?	Aha więc to naprawdę coś intymnego. Jednak nie zanadto, bo przecież lokaj!...	Ależ najzupełniej.	Ani słóweczka; pożegnałem panią o szóstej wesołą i doskonale usposobioną.	Ano, kiedy tak, to idę z wami.	Biedaczek, nie zniesie takiej zmiany położenia On chce wstąpić do wojska.	Bo może pan jest zbyt wybredny?	Byłem trzykrotnie w izbie, gdzie mieszkał oskarżony.	Byłyśmy dziś wieczorem w Otchłani Rozpaczy, ale mama przyszła i wydobyła nas. Więc co mamy teraz robić?	Co mamy myśléć? myślimy umrzéć.	Co to zastawiają się imieniem Maryi i samego Pana Jezusa, a gorsze od najgorszych pogan	Cudaki! Boże się zmiłuj!	Czy ja tam wiem, mój jegomość!... Może ma, a może i nie ma	Czy myślisz, że byłbym zdolny do takich rzeczy? Bardzo dziękuję.	Czy ty wierzysz, że teraz i dla mnie to jest sprawa największej wagi? Muszę ją uwolnić wbrew cezarowi i Tygellinowi. Gra  , WalkaTo jest jakby walka, w której zawziąłem się zwyciężyć, to jest jakby gra, w której chcę wygrać choćby kosztem własnej skóry... Dzisiejszy dzień utwierdził mnie jeszcze w przedsięwzięciu.	Cóż waszmości jest?	Dyabla sprawa! to potrzebuje namysłu.	Goście przyjechali	Hm, dziwne to wszystko, bardzo dziwne	I dawno to już?	Jakież to były siły, Jakubie?	Jest dużo do roboty bo ja ogród i kwiatki bardzo lubię.	Jezu Chryste! bądź mu miłościwy Panie Boże Panie Boże! bądź mu miłościwy!	Jeżeli sposób, w jaki mnie porwałeś, nie był szelmowski, to niech mi w pierwszej bitwie szpada do ręki przyrośnie.	Julku! co pleciesz!	Jutro, lub dziś nawet.	Juści, o nic nie idzie, ino o sprawiedliwość.	Kim jesteś?	Książę, jesteś pewien, że chcesz powiesić Czarnego Korsarza?	Miałabym tam czas	Mimo mej woli może?	Może jeszcze w grudniu Turek wojska posunie Ażeby się choć wygoić do tego czasu...	Możesz u nas dłużej zostać?	Mydełko	Naprawdę, to nie wiem, nianiu, czy ja co gram dzisiaj?...	Nie mogę cię przecie wziąć z sobą, idąc oblegać rzekł d‘Artagnan.	Nie pójdziecie jutro do szkoły	Nie rozumiem.	Nie! nie! darmo i nie probować, ani darmo prosić! Nie chcę ich łaski: obejdziemy się jeszcze bez niéj.	Nie, Will. W tym, co powiedziałem, jest jednak coś obiektywnego. Stąd lęk, który budzą.	Niech pan spojrzy poza siebie, doktorze	No widzisz	O nie	O tak, to dobra potrawa!	O to się waćpanna nie bój. Nieraz ja knoty u świec po pijanemu obcinałem, samej świecy nie zaciąwszy. Nie uczynię i waćpannie krzywdy, chociaż takowa prezentacja dla mnie pierwsza.	O ładnych twarzach, a w szczególności o oczach	O!... śmierci... śmierci!... śmierć przenoszę nad hańbę; Feltonie, bracie, przyjacielu, zaklinam cię!...	O, nie!	Ojciec mój był królem Paflagonii, a ja jestem jego jedynym synem!	Okrutnie, ale Kozacy Dońca zabili ich kilkunastu. Jutro obiecali nas spalić.	Owszem, pochodzi z Kurlandii, a obecnie administruje dobrami mojej siostrzenicy.	Powinnibyście się domyśleć Lekko sobie ważycie Hocza i gmin, a grozi wam wielkie od niego niebezpieczeństwo.	Proszę cię bardzo.	Przyszedłem tu wtedy pomodlić się za pańską córkę	Płuca i serce!	Siadać, siadać!	Spełniliście poselstwo wasze? chwalcież Boga za to i nie drażnijcie złego!	Słuchaj, pójdziemy razem z tobą!	Ta... moja panienko... co tu u nas zakłada pensję...	Tak mówi stangret.	Tak, jeśli nie zabraniają tego przepisy.	Tak, panie.	Tak. Chciałem rzeczywiście...	Trzydziesta siedm obrotów!	Więc co teraz ze mną zrobisz?	Więc możesz pan łagodzić je według swego upodobania?	Wolałbym dać sobie wypruć flaki trzem porywczym mężczyznom, niż mieć do czynienia z tym groźnym mięsożercą. Mówi się, że jeden jaguar wart jest tyle, co trzy tygrysy bengalskie.	Wtedy zastrzeż pan sobie własność wynalazku, a dorobisz się pięknego majątku	Właśnie dla pani.	Właśnie.	Z kim mam honor?	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	Żadnych. Tylko dziwię się nagłej decyzji... Kiedym tu był ostatnim razem, obiecał mi załatwić pewien interes... Ale...	Żądałeś widzenia mnie, młody mój przyjacielu?
Aha, widzisz, tak zaraz pokazało się, po co ja Nastusię na nią nasłał. Swojego człowieka muszę mieć w izbie, coby mi drzwi otworzył i co niebądź dopomógł. Więc mi Nastusia powiedziała, że dokrzyczeć się do niej nie mogła, jak ją dzisiaj wedle czwartej rano zbudzić probowała.	Mama zajmowała się interesami, więc ja się na tem nie znam ale dziękuję panu.	O mężny rycerzu! błagam cię, racz mnie jeszcze wysłuchać. Przepraszam cię, żem cię obwiniła o przywłaszczenie sobie podwiązek moich, zwracam ci cześć, bo mam je właśnie na sobie. Ale ja jestem tak roztrzepana, jak ta, co to szuka osła, siedząc na nim.	Podstęp, Polityka, Mądrość polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Szwedów puśćmy, ale nie powiadajmy im, kto jesteśmy. Owszem, mówmy, żeśmy radziwiłlowscy ludzie, że z rozkazu hetmana wycięliśmy ten oddział i dalej będziemy wycinali wszystkie, które spotkamy, bo hetman tylko przez fortel symulował, że do Szwedów przechodzi. Będą się tam oni za łby brali i okrutnie kredyt hetmański przez to podkopiemy. Dalibóg, jeśli ta myśl nie jest warta więcej od waszego zwycięstwa, to niech mi ogon jak koniowi wyrośnie. Bo uważcie tylko, że i w Szwedów to ugodzi, i w Radziwiłła. Kiejdany od Birżów daleko, a Radziwiłł od Pontusa jeszcze dalej. Nim sobie wytłumaczą, jak i co się stało, gotowi się pobić! Powaśnimy zdrajcę z najezdnikami, mości panowie, a kto najlepiej wyjdzie na tym, jeśli nie Rzeczpospolita?	Cyt! na Boga! któż to imie wspomina? przy królu tego imienia wymówić nie można. Śmiać się niéma z czego, a ty wiész że ja śmiechem żyję i pewnie umrę ze śmiechupewnie umrę ze śmiechu	I co, jeżeli nas widzą, tem lepiej będzie smakowało. Ja nie odważyłabym się napluć na tę starą małpę?	Jezu kochany! A tak me skląłeś tam za brogiem! A takiś przódziprzódzi (daw., gw.) pamiętać., miałeś to dobre słowo lala (gw.) tylko. nie la mnie! To już myślałam, że się wścieknę!	Pan wie, że jesteśmy w przyjaźni z Hanką. Jej to sprawa. Nie rozumiem doprawdy, czego oni wszyscy tak się boją pana. Bo ja, to nic, a nic.	Ten, co go Czarnym zowią. Jego książę Bolesław za syna przybrał.	A ja wiem, co się z nim stało!	Ale ja nie chcę z panem rozmawiać. Proszę natychmiast wyjść i nie pokazywać się więcej, bo...	Jakże byłem szczęśliwy, że na tym się skończyło, że nie zaszliście w tę noc ciemną gdzieś za wieś	Dziękuję za szczerość.	Nieprawda! Ja to Kmicica w Akteona zmienię i na śmierć zaszczuję. Na dwóch polach jużem go zbił na głowę, a przyjdzie między nami jeszcze do sprawy!	Bardzo przystojna panna, tylko po co utleniła sobie włosy.	Cieszę się, że tak nie jest, gdyż tego, co w odniesieniu do pana Płażyńskiego powiedziałem, cofnąć bym nie mógł.	Zapewne nie wie pan o tym, że wielu już uczonych łamało głowy nad wyjaśnieniem wpływu ogona ryby na poruszenia morza.	Świat grecki... Co do mnie, nic mi jeszcze nie mogło zastąpić wspomnienia odludnych pieczar pustyni. Kryjówki dziś drapieżnych zwierząt tam, gdzie wykołysał się duch ludzkości, gdzie w bezgranicznym odosobnieniu Paweł z Tebaidy sto lat przepędził, pierwszy pustelnik, gdzie Antoni w świętych marzeniach wyhodował nadziemską duszę swoją! Nigdy i nic już na świecie nie mogłoby przewyższyć uczuć zdumienia, skruchy i trwogi, jakich się tam doznaje.	...najgorszą rzeczą jest rozpanoszenie się psychologizmu i przepełznięcie jego na wszystkie sfery, do których wcale nie pasuje: socjologia psychologistyczna jest bzdurą Gdyby konsekwentnie wszyscy przeprowadzili taką zmianę w swoich poglądach, ludzkość przestałaby po prostu istnieć: nie byłoby nic świętego i nic konkretnego.	Jak co w niego wstąpi Ale fantazją to zawdy mają pańską. Tak psiekrwie waliły saniami z nowyższynowyższy (gw.)	Jak to powrotu cesarza? Czyżby cesarz nie był już na tronie?	Jeżeli nasz biedny mały znalazł się kiedy w jego towarzystwie, dość zrozumiałe jest, że go ma w... nosie.	Już wstyd przez niego na wieś idzie. Słyszeliście o wczorajszym?	Mam nadzieję, że i to się nie stanie	No, tak. Jeżeli panna Marychna będzie dla mnie dobra i miła, to o chłodzie nie ma mowy. Ale jak można w takim lekkim paletku... Trzeba będzie coś na to zaradzić... Zjemy kolację w „Bristolu”Hotel Bristol	Ej... co byście się trapili po próżnicy a niechże się dzieciak bawi, co wam to wadzi?	Nie, proszę łaskawej pani, on sypiał na przodzie okrętu, a gdyby nie to, że wraz z moim synem wykradał pierożki z kredensu i że baraszkowali we dwójkę, gdy powinni byli spać, nie miałbym temu chłopakowi nic do zarzucenia.	A ba, ojcze Léger, wypijemy sobie buteleczkę Bordeaux	Ależ dlaczego?	Ba! Zaraz bym ich spod Warszawy wyprowadził, bo oni w oblężeniu na nic, i powiódłbym ich do Buga i Narwi.	Bynajmniej, panie baronie Nie roszczę sobie praw do tego.	Co będzie z nami? Dokąd się udamy?	Co ma myśleć, nic nie myśli.	Co pan rozkaże?	Co to znaczy?!	Czy o tym, że zgubiliśmy jego blaszkę, czy że szukaliśmy medalionu?	Doskonale! Bądź tu zaraz po południu. Pojedziemy razem...	Jak to niedobrze kiedy syn robi postanowienia, nie naradziwszy się z matką. Właśnie, pamiętając o twoim wieku, chciałam ci dać niewolnicę fenicką, którą przysłał mi Tyr, z dziesięcioma talentami posagu. Ale ty wolałeś Żydówkę.	Jednakże... pozwól pani... Grę tę znam jako geometra z profesji i szczycę się tym. Obrachowałem doskonale kombinacje linii, wartości krzywych i mam pewną w tym wprawę...	Jeżeli się gniewacie na mnie, to wychodzę, dobranoc!	Musiałabym wpierw poznać dokładnie listę mych współzawodniczek. Ile ich było po mnie?...	Na ulicę Chaussée-d’Antin, do barona Danglarsa.	Nie powinna pani nosić tej chustki na głowie, to panią szpeci.	Nie znam jej, ale Lucia nią zachwycona. Jeśli naprawdę ładna, strzeż się, panie hrabio.	Nim pszczoła jedna zdążyła wyssać wszystkie kwiaty na tej lewadzie	Och! po cóż opuściłem moje cnotliwe poddasze? Świat oglądany od strony kulis jest bardzo plugawy!	Oni nie tworzą, lecz malują pilnie to, co stworzył kto inny.	Stapleton rzucił go tu zapewne wśród ucieczki.	Słuchaj, wiesz, przyrzekłem ci naszyjnik, jeżeli będziesz grzeczna; ale skoro mnie traktujesz w ten sposób...	Tak jest! Dowiedz się waszmość, że panna Anna Borzobohata ten oto padół opuściła.	Tymczasowy. Sargon bowiem, widząc chorobę waszego ojca, a lękając się waszej świątobliwości, odłożył zawarcie właściwego traktatu do waszego wstąpienia na tron.	W moim mieszkaniu. Czy mogę liczyć na twoje odwiedziny?	Wcale nic nowego i nie wymyślił, jeśli jejmość chcesz wiedzieć... Wszystko idzie do szkół, wszystko się pcha do frakapchać się do fraka	Wiem, chciałby pan, abyśmy obie... Dosyć, tu jest miejsce święte. Czekam was na śniadanie o pół do drugiej.	Więc?	Wyszłam naprzeciw Jasia, tylko go patrzeć, jak nadjedzie.	Że są w jakimś konflikcie z panią i że się państwo wzajemnie nie rozumiecie.	A jest adiutant Sielski, Bolesta. Jest kapitan Downarowicz, Kozakiewicz, Borowski, Kończa i Koszucki.	A! mój drogi to trudno, kobieta, niestety, nie może być kukułką, tak jak ty.	Aż tak?	Było to wielką nieostrożnością Proszę cię, sir Henryku, nie wychodź nigdy sam, bo może cię spotkać wielkie nieszczęście. Czy znalazł się drugi but?	Będziesz pas miał, jeno spraw się dobrze.	Damajanti!	Dość, aby zostać twoją żoną, aby poświęcić się tobie i starać się nie sprawić ci żadnej przykrości w życiu, z początku nieco trudnym, jakie będziemy pędzić.	Ekscelencja jest mi dłużny jeszcze tylko cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć ludwików.	Gdzież ona jest?	Górę Pan Bóg stworzył	I będzie się bawił ze mną i z niedźwiedziem?	Jadą! Jadą!	Jest	Kiedy?	Lubi pan pić?	Luciu, przesadzasz!	Nie przerywajcie mu pozwólcie, aby wszystko opowiedział.	Nie. Niech pan weźmie tego, który mieszka najbliżej.	No tak, masz słuszność. A to jest ważne jednak.	No, a waćpanwaćpan (daw.) pytał pan Skrzetuski zwracając się do Litwina.	No, no, no!...	O kim chcesz pani mówić?	O, proszę, będziemy z ojcem bardzo radzi	Odpowiadaj, kiedy pytają!	Oto jest	Pan jest jakieś niezmierzone czupiradło.	Pański bratanek... W pierwszym szeregu... Nie mogliśmy przewidzieć...	Podskoczył jeszcze jeden z magów, potem żłobek z dzieciątkiem Jezus...	Przemoc, Rodzina wykrzyknął raz do Jagustynki.	Rodzaj balistów, rodzina kolczasto-pancernych, rząd zrosłoszczękich	Sama.	Szóstka i dwójka	Słowo, Dźwięk Bajeczne ludy.. Wówczas zamarzły w powietrzu słowa i krzyki mężów i niewiast, uderzenia maczug, łoskot pancerzy, szczęk oręża, rżenie koni i inne groźne odgłosy wojenne. Obecnie, skoro pofolgowała mroźna zima i przyszedł czas łaskawszy i cieplejszy, głosy te stajały i dają się słyszeć.	Tazio ma rację	To można listem ułagodzić.	To są fakty powszechnie znane.	Trudno, bracie, służba nie żarty: patrolowy kabotażkabotaż	Uszy, to oni nadstawiają uszy	Waldemar jedzie!	Zdarzenie, o którym wspomina pan Morrel, to zadziwiająca historia Opowie wam, gdy się z nim bliżej poznacie. A dzisiaj zajmijmy się żołądkiem, a nie wspomnieniami. O której ma być śniadanie, Albercie?	Złote zasady!	Śmieję się z ogromnej głowy, jaką musi mieć właściciel tego szyszaka, który do miednicy golibrody podobny jest jak kropla do kropli wody.	Życie wogóle zabawném nie jest
Przed inną! Drugiej takiej jak ja nie ma na całym świecie. Miłość, KsiążkaWiesz, co ci chciałam powiedzieć: na temat miłości wszystko jest już powiedziane, jeśli nie w życiu, to w książkach; mówienie o tym uważam za objaw złego smaku; nie mówmy już o tym nigdy, chyba że będzie to absolutną wewnętrzną koniecznością.	A te wszystkie panny, co to jest? gdzie znajdziesz zdrową? gdzie jest mądra, ładna, gospodarna i oszczędna? Jak się znajdzie jaka podobna, to nie ma grosza; jak znowu go ma, to nos do góry i myśli, że królowa, a jakie wymagania!	Pan mnie doprawdy zadziwia! Tak jak on postępują właśnie wszyscy oswojeni to taki typowy kawał tych oswojonych drabów. I pan mi powie, proszę pana, że człowiek zdolny do czegoś podobnego nie zgarnął wszystkiego, co wpadło mu w ręce? nic więcej. Nie, nie, proszę pana! Musimy wyciągnąć z niego wszystko na czysto. To jest nasze zadanie; i wcale nie takie proste, jakby się zdawało. Przypuszczam, że pan przypatrzył się tej robocie ze wszystkich stron, zanim się pan na nią zdecydował.	Ale, kochanku te dwie książki są zbiorem kłamstw i głupstw do niczego niezdatnych, a ta znów jest prawdziwą historią czynów Gonzalva Hernandeza z Kordoby, istotnie wielkiego wodza i cudownej siły Diega Garcii de Paredes, który był znakomitym rycerzem z Estramadury, w mieście Truxillo urodzonym. Powiadają o nim, że raz, stojąc na brzegu mostu i oburącz mieczem siekąc, wstrzymał pochód całej armii. Wykonał jeszcze mnóstwo innych czynów wielkich, szkoda tylko, że je sam opisując, zbyteczną powodował się skromnością.	Ja nie wiem Nie jest smutny... nie... ale jakby zamyślony, jakby niespokojny... słowem nie taki jak zawsze. Mnie przykro na niego patrzéć, bo przeczuwam, że on cierpi, i dla tego, pani droga, mówię to tobie, bo nie chcę, żeby on cierpiał...	No, zakochany jeszcze niezupełnie, ale widzisz, Lucyanie, ciekawość mię dręczy. W całém spotkaniu mojém z tą kobietą jest coś niezwykłego, coś, co zakrawa na awanturę: a możeż być rzecz bardziéj drażniąca i powabna nad awanturę i tajemnicę w naszym wieku, którego realizm ze wszystkiego uroku dawnéj romantyczności odarł towarzyskie stosunki ludzi?	Ryby... Nie wiem, jakie to można wyłowić dla siebie ryby, idąc przeciwko kulom, kijom, spuszczonym psom podwórzowym i dziennikarskim oszczerstwom, potwarzom, zniewagom.	Teraz jest pan ładny. Wyraz nieprzytomny i bardzo zbolały urok posiada wprost niezrównany. Zwłaszcza sfałdowany przy ustach uśmieszek i oczodołów dwie groźne pieczary nadają twej twarzy piętno wypalonych i osmolonych ogromnych wspomnień. I widzę niezbicie: możesz być Orgazem, wspaniałym, wspaniałym!	Przyjacielu całego świata! jestem człek stary... który, jak dzieci, lubi widowisko. Dla tych, którzy idą Drogą zbawienia, jest rzeczą obojętną, czy kto czarny, czy biały, czy z Hindu, czy z Bhotiyalu. Wszyscy posiadamy dusze łaknące wybawienia. Mniejsza o to, jakiej mądrości uczono cię wśród sahibów; gdy dojdziemy do mej rzeki, będziesz wyzwolon z wszelkiej ułudy... pospołu ze mną. Hej! Kości we mnie doznają bólu z powodu tej rzeki, jak cierpiały w pociągu; ale duch mój wyższy jest od moich kości, jest cierpliwy. Poszukiwanie jest niezawodne!	A któż to ma zrobić? Czy chciałbyś na to wydać majątek?	A nie pytał się pan później o ten ponury dom bez okien?	A to życie przyszłe?	A to?...	Ach, mój Boże! I jakże stryj ją poznał? Jaka ona jest? Co mówiła? Czy nie wspomniała o Jacku?	Ależ nie. To jutro. Mam list. Chciałam go panu oddać, bo mogę znowu jutro rano spać. Proszę, oto on.	Bo czuła, że to należy do jej koleżanki, do Łabęckiej, która spełnia swój obowiązek, jak przystało na kobietę mającą poczucie ludzkiej godności! Tam, gdzie nauczycielka sięga pod cudzą poduszkę...	Co pan mówi!	Czy napisałaś jeszcze jakieś opowiadania?	Czy pan tylko meteorologię ma zamiar wykładać? Na wszelki jednak wypadek radziłabym zapytać babci, co ona sądzi o tej meteorologii...	Doprawdy? Jakżem to pana obraził?	Długo pan bawił w Wiedniu?	Gdzie to tak dążysz, mój mały jakoś mi strasznie leciutko jesteś ubrany?	Hanko! A jakichże jeszcze dowodów ode mnie żądasz?	Jeszcze?	Któż to nosi broń na przekór ustawom? Czyż mało policji, by tępić opryszków?	Mnie się zdaje, że może mu się to podobać	Może sobie pozwolić, stać go i na to!	Nie, to ma swoją nazwę. W prawie przestępstwo to nazywa się: Non compos mentis lex talionis sic transit gloria mundiNon compos mentis lex talionis sic transit gloria mundi	No chyba. Ja też się boję.	Pan przysyła sto rubli. Z tego ma być zapłacone siedemdziesiąt parobkom za kwartał, a trzydzieści dla jaśnie pani.	Posłusznie melduję, panie oberarzt, że to mniej więcej tak jak na pływalni albo w kąpieli morskiej.	Słoma jeszcze ździebko zielona, ale ziarno już kiejkiej (gw.)	To niemożliwe, szanowny panie. Wstęp mają sami tylko znajomi, a każdy musi się przy wejściu demaskować. Mimo wdzięczności za ostrzeżenie pańskie sądzę, że nie skorzystam z usług jego.	To prawda!... U nas wcale tych rzeczy nie znają. Co robić? W powieściach do podważania takich kamieni używają zawsze oskardów. Niepodobna brać ze sobą łopaty. To byłaby śmieszność zabijająca.	To ty myślisz tu zostać? sama jedna, ot tak jak palec! No!...	Wiem, wiem i ostatnie me pod tym dachem słowa będą, że skonam na tym progu, jeśli mnie z sobą nie weźmiecie. Silna jestem, mogę kopać ziemię, pracować mogę, żyć byle czym. Zobaczysz, będę cierpliwa, nie posłyszysz słowa skargi lub utyskiwania. Nie, nie przyjmę od ciebie grosza, chociażbym zdechnąć miała z głodu. Chcę jechać tam z Emilką i tobą. Chociażby na koniec świata pojadę. Wiem, co to. Wiem, że myślisz, iż jestem ciężka i nudna, ale zobaczysz, jak się zmienię. Zobaczysz, jak się już zmieniłam. Nie na próżno siedziałam tu samotna, wyczekując was, myśląc o waszej niedoli. Paniczu, panie Davy, niech panicz za mną przemówi. Znam jego, znam Emilkę od dziecka, wiem, czego im potrzeba, sługą im zostanę, pracować będę na nich wszystkich i pocieszać ich. Danielu! Kochany Danielu! Weźcie mnie z sobą.	Wy, to młode pokolenie, macie rzeczywiście fantazję, bo jesteście śmiecie. O, gdybym ja mógł się tak wewnętrznie zmieniać! Ale wtedy musiałbym nauczyć się pluć sobie we własny pępek.	Znajdą. Chyba ty mnie schowasz między beczkami w bazarze? Ty mój krewniak!	A cóż było w liście?	A pani Micawber?	A potem ojciec i syn pożegnali mnie i odeszli, wymawiając się ważnymi sprawami. Oto i całe nasze odwiedziny. Ale widział przynajmniej swą córkę. Nie wiem, jak można się jej wypierać, gdyż podobna do niego, jak dwie krople wody.	A wy skąd?	A, o gdzie nasz wódz!...	Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Co słychać?	Co takiego?	Co tam słychać w Rzymie?	Co ty mówisz?	Cywile	Czasami.	Czyś co widziała?	Dalejże! Athos, Porthos, Aramis i D’Artagnan naprzód!	Depesze o zaginięciu profesora podała cała prasa zagraniczna no, i radio.	E, mamo, mamy przecież trzy tysiące franków. Twierdzę, że za tę sumę uda nam się we dwoje prowadzić bardzo przyjemne życie.	Eliasz, zmień się z nim na miejsca.	Fiuuu!	I zdrowi?	Ja nic nie przypuszczam, ja jestem pewny, że pani rządzisz nim despotycznie... Otóż tyrania męska wyciska łzy kobietom, ale tyrania kobieca przyprawia mężczyzn o choroby, ogłupia ich, obezwładnia, demoralizuje...	Ja przy koniach służyłem. Nie na tom je pasł, by drugi poniewierał! Czy obroku dacie, panie?	Jak go nazwałeś? Czarny...?	Jakże, powiadali, że u was był sam dziedzic i żeście z nim poszli.	Jestem pewien tego, że drugiej pokochać nie potrafię tak, jak ciebie Miłość moja wielką być musiała, gdy mnie zmusiła z tronu zstąpić do Esthery	Jeść!	Już skończyłeś?	Kajkaj (gw.) wrzasnął naraz Szymek wyskakując przed nich a trząchając zaciśniętymi garściami...	Kobieta, która chce pana zrobić posłem...! istny anioł!...	Lucjanie, stało się coś niezwykłego! Tej nocy wyjechał mój mąż.	Nie miałeś racji	Niech pani siada, niech pani dobrodziejka siada!	No proszę! Don Turillo nagle stał się tak bogaty, że pozwolił sobie na luksus najęcia dwóch sług?	No tak, poniekąd tak przedstawiono mi go jako ze wszech miar porządnego człowieka. Poza tym osobiście nic takiego nie zauważyłem... Zresztą, będę panu wdzięczny za informacje, tylko teraz się spieszę... Do widzenia panu.	O, i bardzo	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	On mój pies.	Opuśćcie nas, Szwejku; mamy do załatwienia sprawy osobiste.	Przyjaźń, Zdrada bardzo uważnie słuchał moich dziejów. No	Skracasz mi życie czy nie?	Skąd ten pewnik?	Szanowna niewiasto!... Daj mi mamony i każ sobie łeb ogolić, w żółty kaftan ubrać, w zielony papier okleić, a my cię już sami wyślemy tam, gdzie potrzeba.	Szczęśliwy jestem, że się pani podobają!	Szelmą jestem! mówię ci!	Słyszę jednakże, że pani wciąż ziewa...	Tak	Tak było? No, bo też, możesz mi wierzyć, nie było czasu do stracenia. Ale dość jużeśmy się nagadali; połóż się spać, chłopcze, a ja będę czuwał.	Tak, zostawiliśmy go samego, aby dokonał próby.	Tak.	Teraz słyszę już... Niechaj pada, przyda się zasiewom.	Ty może nie przegryźć duszę.	Ty wiesz, za co	Uważajcie! Pułkownik Departamentu Politycznego na czele trzydziestu Sikhów na wierzchołku góry. Uważajcie dzieci!	W Przasnyszu jenojeno (daw.)	Wiem! Nikt go lepiej od was nie ustrzeże.	Wiem, ale musiałem wstydzić się pańskiego niedołęstwa.	Wrócę, oczywiście... Tak, oczywiście, wrócę do domu. A ty?	Wyrzuciłam je za okno nie mogłam znieść jego przykrej woni.	Wysłał po radę... i z pokłonem, z pozdrowieniem.	Wywróciliście coś?	Za pozwoleniem, panie kolego ale ja mam już tego powyżej uszu i bynajmniej nie pragnę owej fali oszczerstw.	Zatem Trzeba by podpisać ten akt, którym zrzeka się pani spadku po matce i zostawia ojcu używalność wszystkich dóbr niepodzielnych między wami, z tym że ojciec zapewnia pani własność...	Żołądkowe?
Otóż napisz do dziennika Merlina trzy kolumny, w których odeprzesz samego siebie. Ubawiwszy się wściekłością Natana, powiedzieliśmy mu, że niebawem będzie nam dziękował za tęgą polemikę, którą sprawimy, że książkę jego rozchwytają w ciągu tygodnia. W tej chwili jesteś dlań szpiegiem, kanalią, hultajem; pojutrze będziesz wielkim człowiekiem, otwartą głową, mężem na miarę Plutarcha! Natan uściska cię jako najlepszego przyjaciela. Dauriat kapitulował, masz trzy tysiące w kieszeni: sztuka się udała. Teraz potrzebny ci szacunek i przyjaźń Natana. Wykierowany powinien być tylko księgarz. Powinniśmy prześladować i gnębić tylko naszych wrogów. Gdyby chodziło o człowieka, który zdobył imię bez nas, o niewygodny talent, który trzeba by unicestwić, nie obstawalibyśmy za podobną repliką; ale Natan to nasz kompan; sam Blondet postarał się, aby książkę zaatakowano w „Mercure”„Mercure de France”	A mnie dacie zamorzyć na tym zamku przeklętym aby oczy moje zemsty nie oglądały.	Ale w takim razie, panie Cyrusie dlaczego Wyspa Lincolna wydaje się wyłamywać z tego ogólnego prawa?	Ależ to zgroza! Pan pewnie żartujesz, panie Vautrin?	Bardzo mało w oryg. ang. pani Lynde nosi imię Rachel. W polskim tłumaczeniu imię zostało zmienione prawdopodobnie ze względu na kontekst kulturowy: Anglosasi i Amerykanie używali powszechnie imion ze Starego Testamentu, które w Polsce przedwojennej były nadawane niemal wyłącznie w społeczności żydowskiej..	Bo też różnica wieku między paniami jest chyba bardzo mała. Ja sam początkowo wziąłem panie za siostry. Tylko w typie panie są zupełnie różne.	Dziękuję	Gleicher Schritt! Glied rückwärts marsch! Glied halt! Laufschritt! Glied marsch! Schritt! Glied halt! Ruht! Habt acht! Direktion Bahnhof; Laufschritt marsch! Halt! Kehrt euch! Direktion Wagon, Laufschritt marsch! Kurzer Schritt! Glied halt! Ruht! Teraz sobie przez chwilkę odpoczniesz! A potem zaczniemy na nowo. Przy dobrej woli dużo można zrobić.	Głupiś... a matka mnie zechciała? Zresztą, co tu gadać, poźryjpoźreć (gw.) uśmiechnąć się. do ciebie. Każde rzemiosło dobre, byle chleb dało. Tedy wyjedziemy stąd dziś na noc, jutro popas w Księżej Wólce, a pojutrze przedstawienie w Miechowie, bo tam właśnie przypada kiermasz. Trzeba chłopca przez jutro poduczyć, coby choć na rękach pobiegał. Dasz rady?	Ja panu powiem ostatnie słowo: dziesięć tysięcy rubli, zaraz, na stół, no jakże, będzie zgoda.	Na Boga! Czyżby pożar w młynie!	O pięciu królach? O-o! W tym jest tyle samo prawdy; znacznie więcej, niżbyś przypuszczał Pójdziesz... co? Udam się stąd wprost do Doon. Tam jest bardzo zielono i łąki jak malowanie. Mam iść do Mussoorie... do starego poczciwego Musscorie, jak mawiają panowie i damy. Stąd przez Rampur do Chini. Jest to jedyna droga, jaką oni mogą iść. Nie lubię czekać na zimnie, ale musimy na nich zaczekać. Chcę iść z nimi do Simli. Trzeba ci wiedzieć, że jeden z tych Rosjan jest Francuzem, a ja doskonale władam francuszczyzną. Mam przyjaciół w Chandernagore.	Oni mnie znaleźli, gdym i tak już do Poniewieża na hiberny szedł. Byłbym i bez nich tu przyciągnął.	Radź waćpan teraz, na miłosierdzie boże! Wszak naokoło słyszę, że nie masz głowy nad waćpanową.	Skoro potrafili wetknąć ją na królewski dwór, a milczą, widno się pomsty lękają; ale gdy się sposobna chwila nadarzy...	Tak, panie baronie.	Te rośliny nie stanowią przecie obiadu bo to dopiero jego koniec, wety; a gdzie zupa, gdzie pieczeń?	Tylko kilka dni. Obowiązki nie pozwalają mu na wyjazdy dłuższe niż dwa do trzech tygodni.	Wszystko to być może, ale jak ci dam trzeźwe i pijane słowo honoru, rachuj na mnie, te ci daję!	A ja mówię, że skoro bo skoro o nim usłyszymy...	A narzekaliście nieraz, że się starzejecie?	A otóż to. Nie wie pani... Może to wszystko pochodzi stąd właśnie, że pani nie wie, jak życie pani iść powinno?	Ach, więc wy, chcąc zwalczyć Czarwakę, przede wszystkim dokładnie zapoznajecie się z jego nauką?	Aha! Brooks!	Ak, ji Vaideliotka nebuvo ir nebus, ba yra man pasižadėjus	Ale ja nie jestem wcale stary. Jestem pełen sił. Dziesięciu młodych	Ale w jakiż sposób, mój Boże?	Bardzo mi przykro, ale w takim razie nie mogę skorzystać dla mojego pisma z dalszych wyjaśnień i rewelacji.	Bo się wstydziłem.	Co, kamienna?	Czuję wielką godzinę, która dla świata wybija... ale oczy mam jakby powleczone zasłoną i nic nie widzę w ciemnościach, które mnie ogarniają.	Cóż myślisz o tym człeku?	Dajże pokój, kochany kawalerze Georges’u staniesz się doprawdy śmiesznym. Une lubie! przywidzenie!.. Zmiłuj się...	Dawaj, co masz, tylko żywo, żywo!	Dla psów jedzenie takie, a nie dla moich dzieci!	E, gorzej.	I dziwię się, że to ludziom sprawia przyjemność...	I pewno nie wykona, bo nie uwierzysz, frater, co to był za podwikarzpodwikarz	Ich? Opiekunami waćpanny dziaduś uczynił? Wszystką szlachtę laudańską?...	Ij... gadanie... co wam ta o to.	Ja mam tego dziewięć sztuk i dziś to zeżrę. Dosyć mam tych gadań.	Ja nigdy nie wyjdę za mąż. Brr!... W ogóle nie należy wiązać się z mężczyzną. Ot, przelotny flirt, romans, ale bez konfidencji...	Jaki huczek?	Jego królewska mość prosi waszmość panów do swej kwatery, a że to niezbyt blisko, więc przywiedliśmy konie.	Jest pani serdeczną przyjaciółką naszej rodziny więc wtajemniczę panią w moje nieszczęście... Niech sobie pani wyobrazi, że ten sekretarz pocztowy, ten Cenaderowski, zakochał się bez nadziei w Femci... Ubolewam nad jego szaleństwem, choć może mniej dziwiłabym się, gdyby ten człowiek nie zajmował tak niskiego stanowiska...	Johann Schultz.	Kiedy miałbyś, to mów! Nie słuchałeś mnie nigdy, może ja cię posłucham!	Kiedy to z tobą zawsze! Chcesz, widać, żebym się w takim dniu rozzłościła.	Król!	Kupię ci, Józia, kupię...	Lecz co to było? Halucynacja?	Ludzie odpisują ciągle wszystko ze starych książek i to coraz gorzej!	Moja Maryś, tak w bajce!	Mordarski, żyjesz faszerowany gęsimi skwarkami, ale zdechniesz jak wszyscy!	Mówiłam, że to są pańskie pieniądze.	Najgorsze, moi panowie że takiego małego króla nikt się nie będzie bał. Jak on sobie poradzi z żołnierzami i generałami.	Nie chory jesteś, signor Giovanni?	Nie mogę zostawić pana. Nie mogę.	Nie o to idzie... Chciałem panu powiedzieć, że... Hm!	Nie odzywaj się	Nie spóźniłeś się, to ja przyszedłem za wcześnie Nie musisz się tłumaczyć. Zresztą nawet gdybyś się spóźnił, domyśliłbym się przecież, że stało się to z przyczyny niezależnej od ciebie.	Nie tylko Majkowska... widzisz przecież, jak oni wszyscy grają!... co to jest ten ich teatr!...	Nie wiem	Nie wiem sama.	Nie, tam jest trup, biały człowiek nie żyje	Niech pan nie zapomina, że jestem mężatką. Proszę zniszczyć.	Oboje prędko rosną i oboje prędko wracają do sił i zdrowia. Takie dzieci to jak młode wilczki, a pożywienie to dla nich krew i ciało	Pffi, dużo sobie z tego robię. Tam będą śluby cywilne. Bardziej mnie obchodzi, żeby dziecko rozróżniało jałowiec od kaktusa. I żeby znało słowa „ozimina”, „krokiew”, „żuraw”.	Po chwili do tych odgłosów dołączył ostry zapach związków chemicznych, a wyziewy siarki chwyciły za gardło inżyniera i jego towarzysza.	Podobno jakiś lekarz?	Prawda, pan taki nietowarzyski... Czy pan sądzi, że z tego się coś wykluje?	Przeciwnie tyle mi dobrego mówił o tobie, że aż byłam przestraszona. Tak bardzo liczy się z twoim zdaniem.	Przed połedniem się obiecali, to ino ich patrzeć.	Przez panów do króla, przez świętych do Boga, a przez syna do ojca...	Przyszły dyplomata?	Racz mi pan powiedzieć, ile posiadacie sztuk teatralnych we Francji?	Ratuj, władyko, ratuj!	Robert! Czyż wątpisz?	Spełnisz je?	Strach z takim żyć	Sługa, Żyd, Polak, Antysemityzm, Pogarda, Fałsz pytał Moryc starego robotnika, który mu otwierał drzwi.	Służyłeś waszmość i przeciw mnie; wiem o tym. Ale niechże będzie już zgoda między nami. Wszystko to zapomniane, nawet i to, żeś cudzą, prywatną zawiść contra mecontra me (łac.)	Słyszę Bagheero, powiedz mi, czemuś tak zadrżała? Przecież słońce już grzeje!	Ten jest i między zbaraskimi najprzedniejszy!	Teraz takie czasy, że trzeba się do wszystkiego brać Nie ja ci to będę brał za złe. Byle zachować dawne uczciwe tradycye rodzinne	To całkiem niemożliwe	To dziwne; nie chcieli wierzyć moim słowom. Przez cały czas zamieniali znaczące spojrzenia. Ricardo przysunął się do swego zwierzchnika, naradzili się po cichu i wynikło z tego coś nieoczekiwanego	To nie jest duszność a frigore	To nieprawda!...	To te plotki aż tu do ciebie doszły?	Wcale dobrze.	Weronka swoim pacierzem dzień zaczyna!	Więc jak będzie?	Zapomni pani! Już jesteśmy przyjaciółmi, a będziemy jeszcze szczerszymi i jeszcze większymi.	Zaprosiła mnie pani...	Zauważcie też że nie otrzymaliśmy żadnej wiadomości od naszego kolegi, a przecież drutów telegraficznych po drodze nie brakowało.	Zdaje się, że widziałem.	Zobaczymy, a teraz weź no, rozpal trochę ognia. Ręce mi zgrabiały.	Łucjo	Śmieszny pan jest.
Nie mów nic. Ja idę zaraz do siebie. Koniecznie musiałem cię widzieć. Nawet chciałem mówić o sobie, ale teraz nie warto. Ale nie myśl, że to pogarda. Nic takiego. Wszystko rozumiem. Nie gniewam się o nic. Sprzątnij go jednak czym prędzej. Tak może jest lepiej. (to odczuł jako swoje dziedzictwo z niej poczęte kochana główka rodzinki. W wylewie dobrych uczuć zanurzyli się we wspólne bagno, a mimo to wznieśli się o jakie parę centymetrów ponad siebie. Tak było dobrze. Michalski, piękny nawet w tej chwili zamierzchły pepeesowiec, mistrz w organizacji robotniczych spółdzielni, leżał dalej spokojnie, śpiąc jak dziecko, jak miłe zwierzę domowe. Dziwnie bezbronny był w tym stanie to byłoby już zbyt potworne. Nikt nie wierzył w możliwość tego faktu: ani Zypcio, ani baronowa. Bądź co bądź miał takt pewien (mimo notorycznego chamstwa) nawet we śnie.	Siadajcie, siadajcie do stołu!... Jutro będziecie mieli dosyć czasu na plotki wiedeńskie i olszyńskie. Patrz no, Krzyś, co to tu podają...	To inna sprawa. Patrząc nieco głębiej, jeśli ona, kochając tego Anglika, pozostała jednak wierną mężowi, to może jest więcej warta, niż myślimy. Co do twego bojara, może on być człowiekiem podłym, ale pytam, co w podobnym wypadku ma robić kupiec, do którego ktoś przychodzi i powiada mu tak: „Pan jesteś bankrut podwójny, bo masz długi, których nie możesz zapłacić i żonę, która cię nie kocha; ale rozwiedź się z tą kobietą, a ja 1-o zapewnię jej dostatek i możliwe szczęście, a powtóre zapłacę pańskie długi”. Bo to się mówi: sprzedaż! sprzedaż! i od nędzy tych wszystkich, którzy mu zawierzyli...	W takim razie jest pan zgubiony Dowiodą panu, że pan się do tego przygotowywał pilnym ćwiczeniem. A ta kawa obcego pana, w którą pan napluł, czy była z rumem, czy bez rumu? Jeśli była z rumem, to sprawa będzie gorsza, ponieważ taka kawa jest droższa. W sądzie oblicza się wszystko skrupulatnie, żeby można było doliczyć się przynajmniej grubej zbrodni.	Tego nie myślę, mniemam jednak, że przyjdzie nam stać pod murami bardzo długo, przyjdzie posyłać po działa większe niż te, które posiadamy, a wasza miłość masz do Prus ciągnąć. Trzeba obliczyć, ile czasu możemy poświęcić na Częstochowę, bo gdyby nas król jegomość dla pilniejszych spraw pruskich od oblężenia odwołał, mnisi niezawodnie by rozgłosili, żeś wasza miłość przez nich zmuszony był do odstąpienia. A wówczas, pomyśl, wasza miłość, jaki uszczerbek poniosłaby twa sława Poliocertesa najgorsze uczyni wrażenie: Wasza miłość nie wiesz, bo tego żaden cudzoziemiec i niepapistaniepapista wiele, dużo; bardzo. nam zależy na owej szlachcie, która się tak łatwo poddała, na owych panach, na wojskach kwarcianych, które wraz z hetmanami na naszą stronę przeszły. Bez nich nie dokazalibyśmy tego, cośmy dokazali. Ich to w połowie, ba, w większej części, rękoma objęliśmy tę ziemię, a niech jeden strzał pod Częstochową padnie... kto wie... może ani jeden Polak przy nas nie zostanie... Tak wielka jest siła zabobonu!... Może nowa straszna wojna rozgorzeć!	Zdaniem niektórych ludzi kradzież samochodu stanowi tu największe przestępstwo i tak jest w rzeczywistości. Lecz znieważenie policji pociąga za sobą bezsprzecznie najwyższy wymiar kary. I tak być powinno. Powiedzmy, że za kradzież oskarżony otrzyma rok więzienia, co jest karą umiarkowaną; i trzy lata za wariacką jazdę, co jest karą łagodną; i piętnaście lat za znieważenie policji daw.: liczba, ilość; dziś popr.: pojedynczy znak pisarski służący do zapisywania liczb. otrzymamy, jeśli się nie mylę, liczbę dziewiętnastu lat...	Opatrzne a biada tym co litościwéj Bożéj nie słuchają przestrogi... Chcesz wiedziéć kto ja jestem? nikt! ubogi kaznodzieja od kościoła, który coś zgrzeszył na kazalnicy i którego pomsta panów ziemskich ściga... Zowię się Schramm... hrabia Hoym znał mnie niegdyś w dzieciństwie, przybyłem go prosić o przemówienie za mną. Grożą mi. I oto jak się tu dziś znalazłem... Ale kto was tu sprowadził? kto wam tu przybyć dozwolił?	A kto wam mówi, że czas zaczynać?	Ale czy mógłby pan robić więcej urodziwszy się kimś innym? Mój kuzyn Ochocki jest przyrodnikiem i demokratą, jak pan, a mimo to wierzy w dobre i złe rasy, tak samo jak książę. On również przytaczał pana jako dowód dziedziczności. „Wokulski od losu ma powodzenie, ale tęgość ducha ma od rasy.”	Ależ będę... będę na sali będę przy licytacji, tylko niech mi pani zostawi choć parę minut do pomyślenia o moim zabójcy...	Ba, głupstwo! Mam nadzieję, że to pana nie powstrzyma...	Będę na pana czekać i albo otrzymasz pan pieniądze, albo zginę.	Chyba panna Stefania zechce, abym został jako partner do tenisa. W takim razie zapominam dziś o Głębowiczach i...	Co? co? ależ całkiem przeciwnie! Tylko wtedy, gdy się ma pełną szkatułę, można sobie napełniać serce... różnemi dobremi rzeczami.	Kiedy tak to ja dobrowolnie zrobiłem się głupim, idąc do was na koniuszego i żeby nim dłużej nie być, wracam już do domu.	Które są po bokach, to ciągną za koszem i ze wszystkich okolic się zbierają, ale te, co na przedzie, to się płoszą. Widzisz no waść tam, na prawo, między drzewami: łuna świta!	Najbliżej będzie dojść do Widzewskiej, a stamtąd do Cegielnianej.	Nawykłem do niej.	Nie, nie wypada, żebym ja, dyrektorowa i kobieta, pisywała do obcych mężczyzn. Mówiłam tej... jakże się nazywa ta, coś ją zaangażował do chórów?...	Niech pan sobie nie kaleczy palców, mój młody przyjacielu, mam także klucz do tych drzwi.	Niema żadnej przesady. Przecie ona pana kocha.	Ot, tobie! z proboszczowej opłakanej mszy żałobnej wyniknie Veni creator. Gdzie moja noga? Gwałtu! Kto beze mnie tańcami pokieruje? I wierz tu w czyją śmierć! Bóg dobry nad nami!	Przecież pan nie należysz do naszych	Ta! Stary jegomość jedno, drugie słowo by mógł dorzucić, ale przecie nie to się dzieje, co on chce, tylko to, co pani.	Wszystko przygotowane ale myślę, że do tego nie przyjdzie, bo naprawdę możemy się tu jeszcze trzymać bardzo długo i mieć wiele dni takich jak dzisiejszy.	Z tobą przynajmniej nie będzie marudztwa. Wykaz hipoteczny widziałem. Suma nie jest łatwą do odzyskania, ale za straconą jej uważać niepodobna. Oczywiście, odzyskanie pociąga za sobą koszta, podróże i tak dalej, dlatego nie mogę ci dać tyle, ile całość wynosi, ale dam ci jej dwie trzecie i wypłacę w trzech ratach w ciągu roku.	Zaraz do niej pójdę i rozprawię się.	A ja? a ja? babulko, a ja?	A jakże! Ale policja ma długie ramię, a granica daleko. Gdyby to było w Peshawar!	A poco to ją pani przyjmuje? przerwała Rózia	A urlopy gdzie pan spędza?	A więc	A więc nic już nas nie zatrzymuje. Intercyza miała być podpisana trzy dni temu, jest więc gotowa i możemy ją podpisać jeszcze dziś.	A!... Więc to pan.	Ada pojedziesz ze mną za granicę?	Ale nie będziesz się ze mnie śmiał? Zmieniam głos.	Ale owszem, i pachnie jak balsamy! Leży tam koło pulpitu, na ladzie.	Betty!	Cały skarbiec trzeba zabrać z sobą, bo tam łakomych nań rąk wyciągnie się siła	Chętnie Usłyszymy o nim może obszerniej, gdy będziemy przejeżdżali koło Wyspy Dzikiej, w której władają Kiełbaski tłuste, jego śmiertelne nieprzyjaciółki, przeciwko którym toczy nieustanną wojnę. I gdyby nie pomoc szlachetnego Mięsopusta, ich protektora i życzliwego sąsiada, ten wielki latarnik Popielec byłby je już ze szczętem wyrugował z ich pieleszy.	Czegoś się rozkrzyczał Dużo krzykiem pomożesz...	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dobrze. Jutro spiszemy, u kogo być mamy, i odbędę tę pańszczyznę.	Doprawdy? Miałżebym honor być obecnym...	E!... i cóż ta z tego, kiedy ją ukradli...	Ej, nie! póki dzisiaj mistrz żywieżywie	Gdybyście, panie, wywiesili tarczę w krajach panów pruskich, pewnie by już teraz giermek musiał na was rzemienie od zbroi dociągać.	Henryk przyjechał.	Jak tu dobrze, Stasiu! Patrz, i podłoga nawet wylana jest żywicą. Będzie nam tu doskonale.	Jakiż to będzie skok?	Jeśli się na to zgodzi ona	Kaznodzieje wareńscy zohydzają powtórne zamęźcie jako głupie a nieobyczajne.	Kim jesteś?	Lepiej pijmy za powodzenie pańskiej sztuki.	Moryc!	Na czymżeśmy to stanęli?	Największą. Wyobraź sobie, że na pierwszą wieść o moich przyszłych sukcesach finansowych już chcą mnie żenić!... Mnie, z moją żydowską mordą i łysiną!...	Nie, nie; nie chodzi o pieniądze, ale o pańską Eugenię. Całe miasto mówi o niej i o panu.	Niechaj się złoży z czem jechał.	Niestety! zawołał, nie ma u nas nikogo, coby chciał temu pióro poświęcić. Język nienałamany, wyrazów brak... a przecież czujemy wszyscy, że w nim bogactwo takie i giętkość, iż niema czemuby nie sprostał. Człowieka tylko potrzeba innego niż ksiądz Bohomolec!	No cóż, jakże ci, ojcze?	No, a minister sprawiedliwości?	No, dobrze Dziękujemy Michalesi za informacje. Zajmę się tą sprawą.	Oddawałaś mu się?	Ona jest ogromnie religijna, ale strach o tem myśleć.	Panienka	Pochlebiasz mi pani w wielkiej na mnie łaskawości swojej, wymówił pan Edward z ukłonem.	Ponieważ najzupełniej sprawiedliwości tej ufam, Najjaśniejszy Panie, z uległością i spokojem zdaję się na łaskę Waszej Królewskiej Mości.	Poszli sobie precz.	Prawda? prawda? naprawdę, gdybym zechciał, poszłabyś ze mną?	Proszę bardzo Tylko u mnie jeszcze nie sprzątnięte.	Przyszedłem podzielić się z panem, panie Peggotty, wiadomościami...	Przyznam ci się, żem zmęczony temi przedłużonemi konkurami: raz przecie skończyć to potrzeba...	Samej pani wicehrabinie, siedziała w powozie, wyjeżdżała...	Spodziewasz się, że morderca odstąpi od swego zamiaru?	Straciliśmy was dzisiaj całkiem z oczu, wracając z kościoła!	Student.	Szkoła, Nauka, Pieniądz, Obyczaje odrzekła z jadowitym uśmiechem pani Wiechowska	Słuchaj, tyś wtedy mówił o jakiejś książce ze sztukami.	Tak, ale i ja miałem pewne racje, aby się śmiać z tego.	Tak, to prawda, kwiaty rozwijają się pomyślnie tam, gdzie czuwa nad nimi kobieta; nas mężczyzn nie kochają widocznie... chyba, że ktoś jest ogrodnikiem! Tak samo i tutaj rozwijają się pięknie tylko dzięki Hannie... spójrz, jak to wszystko rośnie.	Tak.	Taka dobra jak drugie, a może i lepsza!	Ten łotr?... Powiedz jej, niech wejdzie...	To żeby ich wszystkich nauczyć! Żeby raz na zawsze wiedzieli!	Trawa jest zeschnięta Nawet „oko wiosny” (tak zwie się czerwony kwiatuszek o lejkowatym kielichu, snujący się długimi kłączami pomiędzy trawą)... nawet „oko wiosny” jest jeszcze zamknięte... a zresztą... Bagheero, czy wypada, by Czarna Pantera wywracała się po ziemi i majdała nogami w powietrzu niby nieobyty żbik?	Troszkę się panienka spóźniła Gdzie to panienka była tak długo?	Ty tak jakoś umiesz.	Usnął niedawno	W kościele Karmelitów nad posągiem...	Woroba świadom!	Władzę z tobą podzielę...	Właśnie się rozstaliśmy	Z edycją i z pieniędzmi? A od kogo?	Z pochlebnych opinii mego ojca sprawdziłem ku swemu zadowoleniu jedną, którą muszę uznać za całkowicie uzasadnioną Opinię o panu.	Zapewne, zapewne Napije się wuj?	Zapewne... Zobaczymy Jeszcze waham się, ale... jeżeli pani zna tego młodzieńca i ręczy, że się to nie powtórzy...	Zważyć nam pierwej koniunktury wypada
Prosiła, żeby pan doktor nie zapominał. Trzy razy to powtórzyła. Pani przyniosła ze sobą wiązankę kwiatów, myśląc, że pan doktor jest chory. Wejść nie chciała. Rozma­wiała ze mną przez próg. Prosiłam bardzo, żeby zostawiła i zdrowemu. Mówiłam, że pan doktor zawsze taki samotny, że kobiet nigdy...	Ach, najjaśniejsza pani... jeszcze nie na tym koniec. Lękam się, że drugiej prośby tak łacno nie wysłuchacie.	Tak? Tom, widzę, wbrew intencjom księcia w niewoli tu trzymana? Wiedzże waćpan o tym, że jeśli to uczynisz, słowa więcej w życiu do waćpana nie przemówię, tak niech mi Pan Bóg dopomoże, bo ja w ŁubniachŁubnie	Jakubie, mówisz o rzeczach, których nie rozumiesz. W naszym zawodzie przywykłyśmy przyjmować dowody uznania. W swoim czasie i ja otrzymałam niejeden bukiet. Było to wtedy, kiedy naprawdę rozumiano się na teatrze. Co do Sybilli, to na razie nie wiem, czy jej przywiązanie jest poważne. Nie ulega jednak wątpliwości, że ów młody człowiek jest prawdziwym panem. Jest zawsze nadzwyczaj dla mnie uprzejmy. Poza tym zdaje się być bardzo bogaty i przysyła bardzo ładne kwiaty.	A mnie to nie macie? Ja mały, lekuśki, jak ten kot się wywspinam, coby najmniejszego listeczka nie uszkodzić, pozłoty nie zetrzeć; a gdy będę już na gzymsie, chycęchycić (gw.)	Pocóż miałbym je zrywać? Ale, co prawda, są one cieniutkie jak włoski. Kiedy się ludzie z sobą nie widują... Myślę czasem, że możebym już mamy nawet nie poznał! Bo co sióstr, to najpewniej... jedna postarzała, druga wyrosła, trzecia podrosła bezemnie... Co robić? Na to życie! A ty tam masz jeszcze kogo?	Zrobione. Ja wiem, że dużo będzie zależało od waszego raportu i zgóry serdecznie wam dziękuję. A żebyście wiedzieli, że ze mnie szczery chłop, to wam powiem coś, czem będziecie mogli Bigelsteina i Szepsa trzymać za mordę. Ręka rękę myje. Czy chcecie pogadać z tym frajerem Lempkem i z resztą komitetowych?... Proszę bardzo! Ja nic do ukrywania nie mam. Ale myślę, że to zbędne. Lempke oczywiście będzie na mnie psy wieszał, a Glass wylezie ze swemi staremi oszczerstwami. A jednak nic mi nie zrobią. Ani mnie, ani Sławomirowi, ani Wałachowi. Bo Bigelstein i Szeps wiedzą, że byłby koniec. No, więc jak?... Chcecie, by zrobić wam kontakty, czy wystarczy wam moje słowo?	Pan Klejn już nie będzie u mnie służył od lipca Więc niech pan rozmówi się z panem Rzeckim, oni znają się dawniej.	Tak, ja nie mam nic, ty nie masz nic, on nie ma nic	Nie może być, bo choćby nas zrazu nie dostali, to kraj przed nami zaleją, a potem jakże się wydostaniem?	Nie, mamusia jeszcze nie przyjechała, ale przyjedzie wkrótce, gdy będziesz spał grzecznie.	Gotów zrobić skandal i nie przyjechać!	Nie wiem.	Nie, to coś innego.	Ojciec ma rację on tu nie mógł przyjechać.	Toć to nie ma o czym mówić z nią. Siedzi jak namalowana.	I wiem dlaczego. Bo król szwedzki woli za mną pod Zamość walić niż jego po Powiślu szukać. Przywódca, Szlachcic, Żołnierz, GrzecznośćNie neguję ja Czarnieckiemu, że dobry żołnierz, ale kiedy pocznie brodę kręcić, a swym żbiczym wzrokiem patrzyć, tedy towarzyszowi spod najgórniejszej chorągwi wydaje się, że jest dragonem... Nic on na godność nie uważa, czego i samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za to tylko, że z podjazdem nie dotarł tam, gdzie miał rozkaz. Ze szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie po dragońsku... Powiesz mu: „Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź”, rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy, to ci dalej pójdzie niż dragon, który dla lafylafa (daw.)	Nie, bo jedziemy wprawdzie do Bukowca, ale na stację i pierwszym pociągiem do Warszawy. Zpowrotem z całą przyjemnością wstąpimy. Boże, to już coś z pięć lat nie widziałyśmy się!	Gdybym była mężczyzną miałbyś pan ze mnie niezawodnie kolegę, bo w hierarchii nauk medycynę niezmiernie wysoko stawiam, a ludzi, którzy z zamiłowaniem oddają się trudnemu lekarskiemu powołaniu, bardzo wysoko szacuję. Jakże pan znajduje stan pani Dembowskiéj?	A cóż, myślisz, że nie potrafię złożyć maszyny? Żebyś ją widział, jaka głupia!	Albo to bez niej posługi brak! Ona przecież nie jedna!	Alboż nie dążysz do tego, by mię zgubić?...	Dajże spokój, Widzę, do czego zmierzasz. Nie mam żadnej kobity...	Mniejsza o to. W każdym razie nie Szubert. Gdyby on wiedział, wstydziłabym się mu na oczy pokazać.	O tę, która przybywa Wy mnie nie chcieliście pokazać jej wizerunku, chociaż wiem że go macie. Alem widziała u królowej. Młoda bardzo, piękna.	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	Tatusiu ja na barana, mnie weź, mnie. Fela nie była grzeczna.	Wcale mnie to nie gniewało.	Upewniam cię, Sancho że posłucham twojej rady; nie mów tylko nic przed nikim, o czym rozmawialiśmy, gdyż Dulcynea jest tak skromna, że miałaby mi za złe, iż odkrywam tajemnicę naszych uczuć.	Tak, pierwszy raz nie mam prawa pokazywać się z podniesioną głową! Twardo mi to dano odczuć wczoraj...	Co ze mną! Guz mi coś przebodło, pewno zadziora! Trzymam ci ją, ale wydobyć nie mogę! czuję jeno, jako mi pod pazduramipazdury brzęczeć (z gwary góralskiej, za pomocą której Sienkiewicz naśladował staropolszczyznę)....	Zartujesz pan	Doprawdy, bardzo mi przykro, że pan się tak przejmuje	Tak? W takim razie myli się pani bardzo. Ja GO już dawno widziałam.	Jeżeli panowie przyjrzycie mu się dokładnie, to zmiarkujecie, że piszący miał kłopot z piórem i atramentem. Pióro pryskało dwa razy w jednym słowie, i wyschło trzy razy przy wypisywaniu tak krótkiego adresu, co dowodzi, że było bardzo mało atramentu w kałamarzu. Otóż w domu prywatnym rzadko się zdarza, aby atrament wysechł i żeby pióro było w tak złym stanie. Ale wiadomo, czym są pióra i kałamarze hotelowe. Sądzę, że badając kałamarze w hotelach w pobliżu Charing Cross, znajdziemy wycięty numer „Timesa” i zdołamy odszukać osobę, która ten list przesłała.	Zawsze na usługi pani. Może pieniędzy?...	Mój drogi widzisz tego dryblasa, bez krzty talentu, ale chciwego, żądnego dobić się fortuny za każdą cenę i zręcznego w interesach, człowieka, który u Dauriata wziął ode mnie czterdzieści procent z miną dobroczyńcy? Otóż on ma listy, w których wielu przyszłych geniuszów tarza się przed nim na kolanach dla uzyskania stu franków.	Ba! przecie on za Romnami lasy rąbać kazał, by sobie gościniec do nieprzyjaciół otworzyć.	Bazyli przyszedłeś za późno. Wczoraj, gdy dowiedziałem się, że Sybilla Vane odebrała sobie życie...	Pamiętam Ich odpowiednie boki są do siebie proporcjonalne.	A jakże pamiętam! Był mi winien trochę grosza i zabrał mój nóż.	A po co? ma tam karyerę gotową i pewny byt, a tu co?	Bogactwo, Pieniądz, Serce, Szczęście przeżegnała się staruszka.	Byłaś, moje dziecko, byłaś!... Taki duch czasu, że wszyscy młodzi mężczyźni są pozytywistami, a kobiety emancypantkami...	Co mam czynić, by mi ją oddali?	Czy chcesz wszczepić masie ludowej krew, o której wiesz, że jest zgniła?	Czy też Nirwid myślał kiedy o wojnie	Dobrze, dobrze! możesz położyć go na progu i wynosić się na cztery wiatry.	Dziwna rzecz ptaki kładą się spać... A przecież to dopiero południe...	I ja także	I przyjmujesz ich po swojemu, bosaka! oj! niepoprawiona natura!	Kochane, rodzone wszy. Gdyby te moje „drobne” dało się obrócić w kapitał, byłbym kapitalistą.	Najmilszymi są kobiety zdenerwowane.	Niech przyjdzie, to dam niecoś. Ociec, la Weronki zabierzecie, miała wczoraj zajrzeć...	Niech spróbują jeszcze i dwudziestu szturmów, gotowiśmy!	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Otóż biorąc pod uwagę, że rząd angielski jednakowo proteguje i opieką swą ochrania wszystkie religie ludu hinduskiego, Obieżyświat za przestępstwo polegające na tym, iż świętokradzką stopą dnia dwudziestego dziewiątego października przestąpił próg świątyni na Malabar Hill w Bombaju, skazany zostaje na dwutygodniowe więzienie i karę pieniężną trzystu funtów szterlingów.	Przyjadą po nią jutro lub pojutrze z rozkazem królowej.	Stojąc na miejscu i wytrzeszczając ślepia, spóźnisz się jeszcze bardziej. Chodź no tu! Dostaniesz coś ładnego! Patrz!	To mi i dziwno. Żadnych nowych wiktoryjwiktoryja (daw., z łac.)	Toś wyśmienicie powiedział. Pamiętaj o tym zawsze, inaczej będziesz się skwarzył w piekle jak kiszka na patelni.	Za myśli wędrówką wędrówka narodów. Ruch, ożywienie, pątników wyprawy, kosmosu mikroby wirujące wszędzie. Fantastyczne zyski, zwłaszcza przewozowe taryfy bajeczne! Złożym towarzystwo: nieprześcignione a latające nasze cygara i śmigające pod wodą pijawki, łodzie pneumatyczne, psychiczne pocztówki. Ucisk gwałtowny na biegun północny konfigurację Ziemi odmieni, złagodzi klimat, niedźwiedzie białe i foki sumiaste wnet uspołeczni. Natłok szczegółów zgrabnie ujmuje prawnicza osnowa wspomnianej umowy.	A prędko też mogą wyjść z tej kancelarii?	A to nawet tego słowa dobrego żałujesz... nawet tego...	A u ciebie! a w twojejże chacie!	Ach, to! No, wiesz, zabawne pytanie.	Ba! Trafiasz w miejsce bolesne. Ten smarkacz daremnie skrobie podbródek scyzorykiem! Ani śladu zarostu!	Było wcześniej zdążyć.	Cóż?...	Dla niektórych ta wypoduszkowana otchłań to cela szpitala wariatów.	Dobry wieczór, wuju	Dziecko będzie szczęśliwe przez całe życie. Widziało wielkie uleczenie. Gdy byłem dzieckiem, wyrabiałem z gliny konie i ludzi.	Głupiś, u Boryny starczyłoby i la pięciu	Jakże wam zazdroszczę! Przyszliście tutaj sami?	Jedenastu milionów jaj. Zrobię jednak jedną uwagę.	Jesteś naszym synem.	Juści, kto by cię ta przemógł, mocarzu, kto? przyświadczać; poświadczać, potwierdzać. radośnie, wpatrzona w niego i czuwająca na najlżejsze skinienie.	Kubuś! Kubuś!	Kupiłem dolary.	Lauretta!	Na Boga! Na przykład u Hayde.	Nigdy! Nigdy!	O co chodzi?	Odpowiedziałbym, że stoi on pod tymi wszystkimi względami jak najgorzej...	Odwalać!	Polityka	Pragnę ją zwyciężyć, pragnę zastąpić rywala mojego.	Prawda, jakie to śmieszne?	To murowane.	To samo.	Trudno.	Trzysta rubli rocznie	Ty	Uważaj, Szczurku!	W uszach ci szumi?	Wiem.	Zaszło nieporozumienie...	Zdrów.	Znajdziemy kredyt gdzie indziej.	Ładną mają fortunkę?
Moja droga! I ja także cokolwiek wiem o tej historii, bo i ja podsłuchiwałem pod drzwiami pani stolnikowej, a lubo ta rzecz ma się wcale inaczej, niż ty powiadasz, to jednak proszę cię i zaklinam na wszystko, żebyś o tym nikomu ani jednego słowa nie wspominała. To, co pani stolnikowa dziś cierpi, czy to wskutek dziwnego tylko przypadku, czy wskutek własnej słabości, której opanować nie umie, powinno zostać tajemnicą na wieki. Ja sam nawet, choćby nie dla niej, to dla siebie i Zosi, jestem koniecznie za tym, żeby to się nie rozsiewało, bo chociaż wiadomość moja o tym nigdy na nic mi się nie przyda, bo takiego środka do dopięcia mojego celu nigdy nie użyję, toż gdyby się ona rozniosła pomiędzy ludzi, mogłaby mi bardzo szkodzić. Dlatego też i to powiadam tobie, że projektu, który mi podajesz, calecale (daw.)	Co to jest nieporozumienie?... Ten rozbójnik okradł mnie, zniszczył, zrujnował... Kiedy ja posłałem moje statki, za innymi tyryjskimi, na zachód po srebro, sternicy łotra Hirama rzucali na nie ogień, chcieli je zepchnąć na mieliznę... No, i moje okręty wróciły z niczym, opalone i potrzaskane... Żeby jego spalił ogień niebieski!...	Panie Michale a nie pytałeś Kuszla, co się ze Skrzetuskim dzieje?	Co?... Skąd?... Ty oszalałeś, kapłanie!.... Grzebiesz się w papirusach, ale ja siedem lat służę w wojsku i prawie nie ma dnia, ażebym nie odbywał musztry czy manewrów... Jakim sposobem w ciągu paru miesięcy będziesz miał półmilionową armię?...	Wzgardziłaby chyba taka, coby się na tobie nie znała, a téj i żałować nie powinieneś.	Szanowna publiczności! Ty jesteś słońcem, ty jesteś pięknem, ty jesteś wszechmocą, ty jesteś mądrością, ty jesteś znawstwem! Dla ciebie żyje, gra, śpiewa i twoją jest ta Melpomeny dziatwa!... Powiedz, wielmożna pani, czemu nie jesteś łaskawą na nas?... Proszę cię, jaśnie oświecona, daj codziennie pełny teatr!...	Właściwie nie garbuskiem, ale garbem społecznym są takie pojęcia i zwyczaje, jakie panują w Mirowie...	Za informację składam pani dzięki, odezwał się hrabia Artur, ściskając jej rękę tajemniczo. Co się tycze pomocy, przepraszam panią, ja nie zwykłem jej żądać od nikogo w niczem. Byłem ciekawy tej egzystencji dwu-osobowej... nic więcej...	Ja nie będę cicho, bo tutaj idzie o pieniądze, o moje pieniądze; ja go nudzę, ja mu się mogę sprzykrzyć, jaki mi hrabia łódzki, o jej! o jej!	Trzy dni temu jakiś więzień uciekł z więzienia w Princetown; wszystkie drogi kołowe i wszystkie dworce w pobliżu strzeżone są przez wojsko. Nie podoba się to naszym farmerom.	Daruje mi pani roztargnienie ale wiem, że pani mnie zrozumie, bo jesteś pani przecież artystką. Słyszałam, słyszałam, i ma pani całą moją przyjaźń i całe moje serce. Wszystkie dusze, żyjące tylko dla sztuki, powinny się rozumieć i kochać. Do widzenia, do widzenia!	Oficerowie moi pierwsi mi tę myśl podali wiem że ją podziela gorąco Flemming, jak ja utrzymując, że przeciw zdradzieckiemu najezdzcy wszystkie środki są dozwolone.	Nie wiem... Może pan tego sobie życzy... nie odezwałeś się do mnie ani jednym słówkiem... przez tyle czasu...	Gdyby nie ty i ja może bym dzisiaj tam popłynął... wraz z tym maleństwem.. Kapłani powiadają, że Benares jest miejscem świętym, nikt w to nie wątpi, i że należy pragnąć, by tu człeka śmierć zaskoczyła. Lecz ja nie znam ich bogów, zaś oni sami domagają się pieniędzy; a gdy ktoś złoży im ofiarę, golone łby utyskują, że ofiara będzie bezskuteczna, jeżeli się im nie da drugiej. Kąp się tu! Kąp się tam! Syp ofiary, pij, skrapiaj się i rozrzucaj kwiaty... zawsze zapłacić musisz kapłanom. Nie! Nie masz to jak w Pendżabie, a w nim zasię najlepsza jest ziemia dżulundarska!	Grywałam kiedyś, ale... bardzo już dawno... nie wiem doprawdy, czy mogłabym już teraz...	Żołnierze i dwaj oficerowie, którzy na krypach konwojowali te mostołodzie, dali do nas kilka strzałów, ale zobaczywszy siłę rzucili się ku tamtemu brzegowi i po piaskach wyszli na suszę.	Co poczniemy we dwu przeciw kapłanom, którzy mnie nienawidzą?...	Co za kibić!	Dobrześ zrobił, że mi to powiedziałeś i że mnie tak prosiłeś, bo zamierzałem obmyślić inny plan i chciałem się od ciebie oddalić. Ale twój wiek mnie uspokoił, wrócę do ciebie, poczekaj.	Jest i złe, ale dobrego więcej, a przecież umówiłyśmy się już, że zacznę od dobrych nowin... Ale, o kim pani chcesz, abym pierwej powiedziała: o rodzonych braciach, czy o nie rodzonych?	Nie zdaje mi się. Mam zamiar odesłać rzeczy pozostałe po bracie do domu...	Widzę, że to jest łatwa zabawa, ironizowanie wszystkiego, bo zbyt często pan się w to bawi	Wyrzuciłem wszystko wszystko. Zostało tam na brzegu, gdzie utopił się dyrektor Klemm. Niema go już. Niema, niema... Tam zostało wszystko...	Trudno się już mamić tem żeby Światopełk je zdał dobrowolnie, lub żeby on kiedy do podległości się poczuł i daninę dał, dopóki mu się na kark nogą nie stąpi. Śmiały jest, zuchwały i silny...	Król stary się tem niepokoi iż was zawczasu starają się do młodej pani zniechęcić. Dla serca ojcowskiego byłby to cios bardzo bolesny, gdybyście jego miłości dla narzeczonej swej nie podzielali. Król ją kocha jak dziecię własne.	Ja! poprzysiągłem, że nigdy ani ja, ani nikt z moich przyjaciół nie będzie miał do czynienia z tym ohydnym Mervalem. Kawaler będziesz musiał zaręczyć za tego pana, który być może... to jest bez wątpienia jest godnym człowiekiem; ja będę musiał zaręczyć za pana Fourgeotowi, a Fourgeot za mnie Mervalowi...	A klapy bezpieczeństwa czy są obciążone?	A „towaru” nie dostaniecie!	Co? Prawdziwy?	Czyś ty nigdy nie nosiła kobiecego ubrania?	Dobrze robi!... Po co ściągać do domu takiego drania.	Dziecko nie żyje	Grzeszny jestem; ciekawość mnie bierze, co to tam tak głupiego miałeś powiedzieć Słucham waści.	I czemużeś mnie nie obudził?	I pozwolę zauważyć sobie że szczegóły są chyba zbyteczne...	Maszko mnie zatrzymał Co tu słychać?	Nie słyszałem. Jaki on jest?	Nigdy w to nie uwierzę. Jak mogła sama jedna poradzić? Jajeczny chłop jak dąb.	Panie generale... czapka spadła na grobli, gdyśmy dygowali armaty. Podjąłem pierwszą z brzegu na szosie, w nocy. A konia mi zabito koło Falent. Jestem niezdrów...	Prawdziwie, takby wszyscy powinni jeździć mężczyźni. koczu wcale im nie do twarzy.	Są tacy, którzy zarabiają po kilka tysięcy rubli rocznie.	Tak nie trzeba mówić, ciociu, no, ja nie chcę!	Ładna rzecz jeśli tu takie potwory żyją. Przecież to miało ze sto kroków długości albo i więcej. A mknęło jak wicher. Czy nie zauważyłeś nóg?	Żołnierz, Rycerz, Przemiana, Patriota, Zdrada, OdwagaBlizna, Szlachcic rzekł na to Kmicic wpis; tu: blizna po ranie zadanej przez pana Wołodyjowskiego., poznajże mnie...	Jaśnie wielmożny panie nie gniewajcie się tak okrutnie i zważcie, że jeżeli rycerz przez was pokonany dopełni rozkazów waszych, jeżeli przedstawi się pani Dulcynei w Toboso, to ma być wolny zupełnie, chyba, że nową winę względem was popełni.	Naturalnie, że wiem. Wszyscy już wiedzą, że pan profesor przyjechał. Od rana. Pani Szkopkowa mówi, że na letniaki do dworu w Zielonej, ale ja wiem, że to nieprawda.	Dobry wieczór! Dowiedziałem się po drodze, że chrzestny chory, więc ruszyłem wprost do zaścianka. Wracałem przez rzekę.	A kiedyż prom będzie?...	Czy ma pan ochotę kupić Strugę, rzetelną ochotę? Czy pan woli wykręcić się słomą z tej alternatywy?	Dwadzieścia pięć tysięcy za flaszkę.	Ha, zmienniku! zaliś zapomniał, coś mi niegdyś mówił, gdyśmy wychodzili z domu Grecyny?	I oni się naprawdę rozstali?	Jak tam chcecie lecz jeśli już koniecznie żądacie coś spalić, oddaję wam z całego serca wielkiego wodza i Diega Garcię, ale pierwej pozwolę sobie spalić żonę i dzieci, niż te dwie piękne księgi.	Jenojeno (daw., gw.) głos jej zabrzmiał uroczyście.	Kiedy się panu podoba!	List odezwał się	No widzisz pan, panie Nikodem, my swojaki z jednych stron, to musimy się wspomagać.	Olszyc w rynsztoku! Tableau!Tableau! (fr.: obraz)	Ozdzieraj się, wrono, krzycz, to ci ulży, pani wójtowo...	Panie Sinclair racz pan po raz ostatni przyjąć nasze usprawiedliwienia się...	Sam widzisz, mój drogi, że urodził się pod szczęśliwą gwiazdą.	Skąd wiesz, że się tego dopuszczam, moja panno?	Wiem, żeś najuczciwszy z ludzi, jakich znam.	Więc to jest człowiek honoru?	A jeśli to opat poluje?	A którędy jechać?	A wy czego?	A, zna pan księdza Frayssinous?	Aha! A ja poznałam go u pani Krotyszowej. Pewno pan słyszał.	Buda jak buda...	Chodźmy, poszukajmy! ona to gdzieś tam schowała...	Dałem znać jaśnie panu.	Dobrej nocy!	Et, głupstwo, taj koniec gorzej, że nas w takie zaświatyzaświaty gorszy. od innych?	Gdzie idziesz?...	I w takim razie poznałby po kolorze „klejnot egipski” pierwszy handlarz i wiedziałby, że ma go przed sobą w innym tylko kształcie.	Ja poślę po policję! My mamy swobodę. Poszanowanie praw obywatelskich.	Jednak, psia krew, jak satanizm kwitnie! I to nas, nas, nazywają wyrzutkami, potworami, satanistami	Mam wrażenie, mój drogi Lanyonie że my dwaj jesteśmy najstarszymi z przyjaciół, jakich ma Henryk Jekyll.	Mogłeś zatelefonować rano...	Może państwo pozwolą lżejszą drogą	Może posłać po doktora?	Naturalnie. Przecie jedzą mój chleb, mają u mnie zarobki! ja im płacę pensję...	O, tak!	Ojcze mój, zawołał Jaksa	Pan gardzisz sztuką?	Prawda	Przelewamy jeno z pustego w próżne	Spytaj, ociec, Michała	Słuchaj to chyba wszystko jest okropnie paskudne.	Tak, jeżeli babcia prędko wyzdrowieje.	To i ja mogę jechać daleko pójdę i każę osiodłać muckę!	To meme (gw.)	To ona.	Tylko do czego?	Względem czego?	Z tobą... z tobą, biedna kobieto	Znowu pani zaczyna!	Śnię.	Święte słowa pani gospodyni już ja czuję, że nas ciężkie godziny czekają.
Zdaje mi się, że trzeba jeszcze jedną rzecz powiedzieć. Kto wie, czy nieświadomie nie po to właśnie przyjechałem tam z daleka... Cokolwiek jest, cokolwiek by się jeszcze stało, pani była jedyną, jasną pięknością w moim życiu. Mówię o tym wszystkim, bo to już umarło. Tęskniłem za panią długie lata do obłędu, do szału, zwidywały mi się pocałunki pani w chwilach... nie! Po co już o tym mówić!	Nie zawiodło mnie zatem przeczucie Od czasu tego zajścia w sygnałowej wieży, ciągle jakoś obawiałem się podobnych rzeczy i nie miałem już chwilki spokoju. Już po tym postępku od razu poznałbym Francuza! Ci nie mogą przejść obojętnie koło przystojnej kobiety. Ten przynajmniej poślubił i to jest zawsze pociecha. Cóż robić. Na świecie ciągle kołaczą się smutki. Wy swoje będziecie zmuszeni odłożyć na stronę Bo nad całą Europą znowu rozgorzała rewolucja i prawdopodobnie na karki nasze spadnie nowych dwadzieścia lat wojny!	Być może; ale nie ma potrzeby wyrzucać je za okno... Już koniec! Obróć no się i patrz, Dżacie!	W jakiś czas po wkroczeniu do Madrytu wielki książę Berg zaprosił główne osobistości w mieście na festyn wydany przez armię francuską dla świeżo ujarzmionej stolicy. Mimo świetności festynu, Hiszpanie nie okazywali zbytniej wesołości, kobiety tańczyły mało, większość gości siadła do gry. Ogrody pałacu były wspaniale oświetlone, tak iż damy mogły się przechadzać bezpiecznie jak w biały dzień. Zabawa odznaczała się cesarską wspaniałością. Niczego nie oszczędzano, aby dać Hiszpanom wysokie pojęcie o cesarzu, jeżeli mieli o nim sądzić wedle jego namiestników. W gaiku dość blisko pałacu, między pierwszą a drugą rano gromadka francuskich wojskowych rozprawiała o widokach wojny i o niezbyt bezpiecznej przyszłości, jaką wróżyła postawa Hiszpanów obecnych na tej fecie. „Na honor wczoraj przedłożyłem księciu Murat formalną prośbę o zwolnienie. Nie iżbym się szczególnie obawiał zostawić kości w Hiszpanii, ale z dwojga złego wolę goić rany zadane przez naszych poczciwych sąsiadów Niemców; ich broń nie drąży tak głęboko w ciało jak kastylskie sztylety. Przy tym lęk przed Hiszpanią to u mnie istny przesąd. Od dzieciństwa czytywałem książki hiszpańskie, mnóstwo ponurych przygód i historii z tego kraju, które zaszczepiły mi żywy wstręt do jego obyczajów. Otóż, od czasu wkroczenia do Madrytu, zdarzyło mi się być już jeżeli nie bohaterem, to przynajmniej wspólnikiem jakiejś niebezpiecznej intrygi, czarnej i mglistej jak romans lady Radcliffe. Rad słucham takich przeczuć i od jutra daję nogę. Murat nie odmówi mi z pewnością; my, lekarze, dzięki usługom, jakie oddajemy, mamy zawsze jakieś skuteczne protekcje”. „Skoro dajesz nura, opowiedz nam swoją historię”, odparł pułkownik, stary republikanin, niedbający zgoła o elegancję wysłowienia i dworności cesarskiej świty. Naczelny chirurg rozejrzał się bacznie dokoła, jakby dla rozeznania twarzy, które go otaczały, i pewien, iż nie ma w pobliżu Hiszpana, rzekł: „Jesteśmy tu między swymi; chętnie tedy, pułkowniku Hulotpułkownik Hulot [por.] Chłopi., którego gospoda znajdowała się o kilka kroków od mojej. Wychodziliśmy obaj z domu intendenta, gdzie braliśmy udział w dosyć ożywionej partyjce. Naraz na rogu uliczki dwaj nieznajomi lub raczej dwa diabły rzucają się na mnie, owijają mi głowę i ramiona w wielki płaszcz. Krzyczałem, możecie sobie wyobrazić, co wlazło; ale sukno dławiło mój głos. Przeniesiono mnie z nadzwyczajną szybkością do powozu. Skoro dwaj kompani uwolnili mnie z płaszcza, usłyszałem te groźne słowa, wyrzeczone kobiecym głosem, lichą francuszczyzną: «Jeżeli krzykniesz, jeśli będziesz próbował uciekać, jeśli pozwolisz sobie na najlżejszy gest, człowiek, który siedzi naprzeciwko, gotów jest zasztyletować cię bez skrupułu. Siedź pan tedy spokojnie. A teraz, objaśnię panu przyczynę porwania. Jeżeli zadasz sobie ten trud, aby wyciągnąć rękę w moją stronę, znajdziesz tuż obok swoje chirurgiczne instrumenty, po które posłaliśmy w twoim imieniu; będą panu potrzebne: wieziemy cię do jednego domu, iżbyś ocalił honor damy bliskiej powicia dziecka, którym bez wiedzy męża chce obdarzyć tego oto kawalera. Mimo iż mąż rzadko opuszcza tę panią, w której jest wciąż namiętnie rozkochany i której strzeże z czujnością zazdrosnego Hiszpana, potrafiła ukryć ciążę: mąż sądzi, że jest chora. Pan musisz przeprowadzić rozwiązanie. Niebezpieczeństwo nie obchodzi nas; masz być ślepo posłuszny, w przeciwnym razie kochanek, który siedzi naprzeciwko pana w powozie i nie rozumie ani słowa po francusku, zasztyletowałby cię przy najmniejszej nieostrożności». «A pani kto jesteś?» rzekłem, szukając ręki osoby, która mówiła do mnie, a której ramię zatulone było w rękaw uniformu. «Ja jestem pokojową pani, jej powiernicą i gotową wynagrodzić pana własną osobą, jeżeli zechcesz spełnić wszystko po naszej myśli». rzekła pokojówka rzekł poborca, przybierając tonik wyższości rzekła mi do ucha odparł. wykrzyknął chirurg rzekł pułkownik Hulot. odparł Falcon odparłem wykrzyknął kapitan Falcon	Marzenia, o młody rewolucjonisto? WieśMówmy o nowych wsiach szklanych. Już się one nie palą, a i piorun w nie nie bije. Chaty w niektórych osiedlach połączone już są szklanymi chodnikami. Obszerne gromadzkie szklane obory i gromadzkie chlewy dają możność rozwinięcia nowych przemysłów mlecznych, kooperatywnej hodowli świń. Znika cuchnąca obórka dla każdej chorej na gruźlicę krowiny i znika dwakroć bardziej cuchnący chlewik dla brudnej świnki, mającej na sobie i w sobie miliony zarazków chorobotwórczych. Odpadkami mlecznymi karmią tam świnie i wyhodowują je, a w masarniach wiejskich przerabiają na znakomite szynki i kiełbasy.	A jakże, obiecuje ale powiada, że jeszcze jej nie znalazł i nie wie, gdzie jej szukać; z tego powodu, jako też, że te drugie części zawsze od pierwszych bywają lichsze, boimy się, że pewno nic więcej nie napisze, a wszyscy, co lubią się śmiać, żądają koniecznie dalszego ciągu Don Kichota. Byle tylko Don Kichot nam się ukazał i Sancho gadał po swojemu, o resztę mniejsza, to nam aż nadto wystarczy.	Na pokrycie wystawię panu własne weksle niech pan tylko nie myśli, że chcę pana wykiwać. Byłbym głupi, próbując oszukać człowieka, któremu wystarczy pogapić się na karty, czy na szklaną kulę, by to odkryć. Nie wymagam zgody zaraz. Jutro mi pan da odpowiedź po naradzeniu się z tą swoją kulą. A teraz jeszcze jedno: nie chcę, by ktokolwiek wiedział, w jaki sposób odzyskałem te rzeczy, i musi mi pan obiecać zachowanie tajemnicy.	Niemożliwe! A czemuż to? Ród Spadów był w XV wieku jednym z najbogatszych i najznakomitszych rodzin. Zresztą w owych czasach, kiedy nie znano wcale ani przemysłu, ani żadnych spekulacji, nierzadko gromadzono majątek w sztabach złota i klejnotach. Dziś jeszcze zdarzają się rodziny rzymskie, co umierają z głodu, choć mają klejnoty i drogie kamienie o wartości nieraz i do miliona, których nie mogą tknąć, bo należą one do majoratu.	Nie trzeba. Nie trzeba zagłębiać się w to, co jest poza nami. Należy w sobie szukać i praw, i busoli. I po prostu robić swoje. Robić to, co sumienie nam nakazuje. Być w zgodzie z sobą. Tak zawsze myślałem...	Miłość nie potrzebuje usprawiedliwiań się. Otrzymasz łatwo przebaczenie. Pisz zatem; ja zaczekam.	Nie może już padać, bo zrobiono, co trzeba, aby temu zapobiec: posypano sól!	Cóż znowu! O ile znam pannę Rudecką, ona nie zostanie kochanką ordynata, a znowu Michorowski z nią się nie ożeni.	Hola, mości rycerze, dość tego, zostawcie w pokoju mego giermka, który nie dla waszej zabawy stworzony. Oddalcie się, gdyż ani on, ani ja żartować z siebie nie pozwolimy.	Moja panno, rzeki ślachcic, Bóg łaskaw, Tomko powróci, niema się czego trapić, dziecko trochę postrzelone w głowę, ale serce ma dobre; nic mu się przy opatrzności bożej nie stanie.	Z tym zielonym tłumem jest tak samo, jak z szarym: dopóki nie znamy żadnej z pojedyńczych jego twarzy, wydaje się on nam nieznanym i zarazem tak znanym i ciągle widywanym, że aż stał się nudnym. Lecz im więcej rozpoznajemy w nim postaci pojedyńczych, tem więcej spostrzegamy, że całość składa się ze szczegółów bardzo zajmujących i że monotonję płaszczyzny sprawiały tylko wady naszego własnego wzroku.	Pójdź do niej wieczorem, ona czekać cię będzie. Ten bałwan Alzatczyk ma być na wieczerzy u swojej tancerki. Aha! Zgłupiał jegomość, gdy adwokat mój wypowiedział mu całą prawdę bez ogródek. On twierdzi, że ubóstwia mą córkę! Niech no spróbuje dotknąć się do niej, to go zabiję. Na samą myśl, że moja Delfina... byłbym zdolny zbrodnię popełnić; nie byłoby to nawet mężobójstwem zabić tę istotę, co ma głowę wołu, a kadłub wieprza. Zabierzesz mnie z sobą, nieprawdaż?	Ale ona to robi po cichutku ona sobie popija w nocy. Ja bynajmniej nie uważam tego za grzech. Człowiek stary dlaczego ma sobie odmówić?	Tak, panie Kubusiu, Dyzia ma słuszność, jedna podwiązka nic nie warta bez drugiej, a nie zechce pan przecie odbierać tej, którą ma.	A teraz rozejdźmy się, aby się przygotować; za godzinę zaś: przy figurze! Ja idę przekonać się, czy komórka przy mojej kancelarii jest dostatecznie opatrzona, aby można było zamknąć w niej więźnia. Na wszelki wypadek dodam dwie nowe zasuwy.	A ty nie chcesz mi powiedzieć, co zginęło?	Coś ty, chłopcze, taki ładny raptem się zrobił?	Miarkując z tego, co nieraz i nieboszczyk tatuś, i Maćko gadali, to często się w nim serce odmienia.	Najlepiej jutro. Wujenka na pewno ucieszy się. Jutro jest sobota, to jest taki nieoficjalny „żurek” wujenki. Niech pan koniecznie przyjdzie. O piątej!	Polak, więc szlachcic, to się rozumie siadajże, szanuję szlachectwo... a żem ja mieszczanin, będę stał.	Rad go obaczę, bo to rycerz, któremu w niczym nie przyganić przyganić (daw.)	Tak mówią, ja nie daję wiary	To jest papiernia od księcia założona, a tu obok drukarnia, w której się księgi heretyckie drukują.	Wiedziałam o tym, Jacku Znam przecież to ciche życie. Sąsiadów nawet nie ma, o ile pamiętam?	Wiesz pani przyglądając się jéj czarnym sukniom i kwefom, jesteś dziś tak piękną mimo tego stroju, iż mi przypominasz ów turniéj warszawski, gdym cię widział zemdloną z trwogi o mnie...	Co pomoże zabawiać się nadziejami próżnemi, gdy nad głową wisi miecz	E, teraz nie mogę.	Gdyby nie los, który mi we wszystkim psuje szyki, byłbym teraz na posadzie rządowej. Mam stopień naukowy otrzymany w wyższej szkole kalkuckiej, dokąd zapewne pójdzie kiedyś i infantinfant	Interesy. Właśnie poto zwracam się do pana, byście coś poradzili.	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie sądzisz, że można ich obalić?...	Nie uwierzy pan, jak mnie zajmuje pańskie opowiadanie. Poszliście więc razem?	Nie!? A czego ci trzeba?	No, dobrze Wyprawiłaś pani dziewczynę, a tymczasem my nic nie wiemy...	Pan Norski cieszy się jak najlepszym zdrowiem...	Pognamy ich teraz jako gęsi do obozu pana kasztelana. Żaden nie powinien ujść, by nie dał znać!	Trzeba by naprzód wiedzieć, czy ów kawaler sam nie jest heretykiem?	W jaki sposób się zbliży?	Zbierze się jutro.	Nieuprzejme! Kobiety są wspaniałe! Chciałem tylko powiedzieć młodemu człowiekowi, że to, co muzyka ukazuje to nie jest wcale „Wola sama w sobie”, ani „Synteza nieskończoności”, ale na przykład tużurek papy Verdurin w palmarium Zoologicznego Ogrodu. Tysiąc razy fraza ta brała mnie na obiad do Armenonville, przy czym nie potrzebowałem opuszczać tego salonu. Mój Boże, to zawsze mniej nudne, niż tam iść z panią de Cambremer.	O! to prawda, że jak tylko Pan Bóg zechce, to Sancho będzie miał sto wysp, nie jedną	To nie psy ani kocury, to je mój gość...	A cóż, droga przyjaciółko, ów młody hrabia, który za czasu mego panowania przypierał cię tak wytrwale?	Braciszku, jakiś ty niewdzięczny przecież mówiłeś, że to będzie niespodzianka dla nowożeńców.	Tak, młody milicjancie ale ty liczysz tytuły i „białe”białe (żarg. drukarski)	Zostaw to mnie Hej tam, ty z latarką! Chodź no tu! Chcę z tobą pomówić. Powiedz mi, czy o tej godzinie są jeszcze u was otwarte sklepy?	A Jaśkowi to niby kto to robi?	Cudem, przyznać to muszę, przy pomocy pchnięcia szpadą w piersi i przygwożdżenia na drodze do Calais, jak motyla do ściany, hrabiego de Wardes.	Czy ich bąk pokąsał, te babska, że tak dziś jęzorzyskami machają, kieby koń ogonem?...	I to pewnie nadmiernie?	Ja wam zaręczam! słyszałem to z ust własnych Najjaśniejszego Pana, chwalił waszą usłużność i rozum. Wy jesteście w łaskach lub na drodze do nich... to od was zależy.	Jak to! ależ to czarujący monarcha; trzeba wypić jego zdrowie.	Kiedyż ja to byłem taki nieszczęśliwy?	Ma caluteńkie plecy poszarpane, jakby ją kto przez cztery dni z rzędu prał ekonomskim batem...	Och, wy! Wy siadacie do gry i to dla was wszystko. Skoro raz jesteście po ślubie, żona obchodzi was tyle, co zeszłoroczny śnieg.	Tak.	To byłoby niesłuszne. Chce pan tego młodego człowieka oddać w ręce policji?	A co, Tomku?	A cóż ludzie, koloniści?	A pan obalisz stół	A taki breszesz i breszeszA taki breszesz i breszesz (ukr.) kłamać (o człowieku); szczekać (o psie).!	Byłem na moich własnych zaręczynach	Bądź zdrów!	Będzie jeszcze większy	Chciałabym zadać panience jedno pytanie.	Czy pan Tonnor pozwala panience używać gramofonu?	Dobrze, niech będzie proste.	Dyplom! Dyplom, Jocku! Mogę leczyć, odkąd zechcę! Doskonale poszło! Ale przede wszystkim chcę go pokazać Edie.	Gasnąć? a córka twoja? rzekł stary...	Gdzież jest le Chevalier Teper?	Jak ja ciebie lubię, Właduś!	Każesz mu pan iść do pana de la Porte, pokojowca królowej.	Masz zatem, czego żądasz. Ale w zamian oddaj mi pismo mego ojca oraz księgę Ben Joela.	Miłość	Na razie jedziemy do Jerozolimy. Ta Sarah podała mi adres.	Nad kim?	No, na radość jeszcze zawcześnie.	No?	Odrobina masażu i będzie wszystko dobrze.	Pan jesteś niewdzięczny! zawołał Poręba.	Panie sędzio, jestem panu winna tysiąc podziękowań...	Panie, ludzi zawsze można wywrócić niby surdut, podszewką nawierzch.	Piękna wierność!...	Po co Piętaszka wyganiać precz? Lepiej zabić!	Prawdę mówisz Ludwinko	Przed kim?	Przyjaciel?	Przyjdź!	Tai neprisiimki manęs už sūnų; aš su tavim nenoriu eiti; liksiu čia; prapulsiu kaip šuo, o neisu. Moteriškė, norint motina, man neprivalo prisakinėt.	Tysiąc, wszystko!	U mister Faya najwięcej zajęcia na mieście. Potrzebny mu goniec: na pocztę, z listem.	W prawie Mojżesza	Wszystko w porządku.	Zatem możemy go uprzątnąć	Zmokniesz, Iry!	Znasz ich?...
A czemużbyśmy się nie dowiedzieli o niego ot, on by tam mógł kiedy nam co oznajmić o podczaszycu, a tak nigdy nic o nim wiedzieć nie będziemy. On by może popilnował z daleka i w złym razie poratował.	A za mną? co? Mów zaraz, bo będzie źle!	Bądź co bądź, z mlecznymi ząbkami poszło mu łatwo! Lecz wszyscy kapłani są jednakowi.	Daruje pan, ale pański sposób oceniania szczęścia przypomina mi taką anegdotę o Żydzie, który odradzał synowi małżeństwo z dziewczyną bez posagu. Syn tłumaczył: będę miał szczęście! no dobrze, a jak ty będziesz szczęśliwy, to co ty z tego będziesz miał?...	I wiesz, ciągle czeka Co kto na schodach się ruszy, on...	Nie rozumiem! cóż jest we mnie niezwyczajnego? co obudza te podejrzenia? Całą moją winą, żem zakochany, żem szalony, że tą miłością żyję cały!	Nima, nima! A ty, pan Borowski, żonie małą to rączkę wycałuj pięknie ode mnie Kobiety wy by mnie dali, dobrej, poczciwej!... Buchnąłby na kolana, stopy całował i beczał, beczałby!... Tobie, pan Borowski, żony przez to nie ubędzie, a ja duszę zleczę, wymyję łzami, wyczyszczę z błota!... Na wykształcenie pluję! Oddam panu Turkułowi: dramat zrobi; wszystko inne tam niechaj! A mnie serca trochu kobiecego... Baby, baby mi dajcie! Tata	No! to jak tam sobie chcecie Znajdzie się taka, co to weźmie.	O! Poznaj mnie z nim, niech mi powie, czy miłość wynagrodzi mi wszystko, co wycierpiałam.	To co? Tobyś mnie pewnie pokąsała?	W samą porę zdążyłem zatrąbić. Wasz okręt trochę się odsunął na bok... Patrzę ci ja, a tu ty spadasz z okrętu w wodę. A co-o-o? Już se myślę, że cię śruba poszarpała w drobne kawałeczki, a tymczasem wypłynąłeś... i płyniesz prosto na mnie... więc ja, co robię. Cap ciebie kiejkiej (gw.)	A nie widziałaś, żeby tak dużo przegrywał, wygrywał?	A okazać nam tego nie chcesz?	A pan? Jak pan siebie określi?	A tak, i oto są.	A właśnie, że szczerość, bo przyjemnie mi z panem rozmawiać. Ja też, proszę pana pochodzę z inteligencji i wolę gadać z panem, niż z innym.	Ach, doprawdy, ależ mamy szczęście! W ogóle o tym nie pomyślałem.	Ale gdzie tam, była to mąka z owsem.	Ale ten nie wygląda na Amerykanina?	Ależ się pan objuczył pryncypiami. Prędzej czy pó­źniej taki pociąg towarowy wykoleić się przecie musi. Nie pijasz pan? Tym bardziej należy pamiętać, że tam oto siedzi Lili i nudzi się nad Graphic’iem.	Biedny nasz dziadek...	Chyba przyznasz jednak że uczciwa kobieta nie opuszcza domu nocą, by włóczyć się z osławionym awanturnikiem!	Czy ja na nic przydać się nie mogę?	Czy nie czuje pani jakiejś ociężałości w kolanach?	Cóż się dzieje ze mną? Cicho! Razi mnie w serce? W serce mnie uraża! O złam się, złam me serce po szczęściu tym, po razie tym serdecznym!	Do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Do wieczora... a potem?	Gdzie?	I nie będziesz pan szedł za mną, nie będziesz mnie śledził?	Inaczej, to pewno, ale nie wiem, czy to jest kochanie, czy też nienawiść w tym patrzeniu.	Istotnie.	Kiedy nikogo nie mam, to i sama: cóż robić?	Kiedy tak, to już dziękujmy oboje, bo ja o nic więcej Go nie proszę, jeno żebym i nadal mógł bronić waćpanny, ile razy będzie potrzeba.	Kiż diabeł by się dopraszał o takiego nicponia jak ty? Czyż ja pozwolę kiedy, abyś ty opuścił konserwatorium? Kpisz sobie ze mnie? Ruszaj precz! albo strzeż się suchego chleba i więzienia.	Ktoś mówił, że nago mogą się ukazywać tylko bo­gowie. My mamy dziś wszelkie powody do ukrywania swej nagości.	Mam go ze sobą, tak jak dowódca iłżecki ma klucz od naszej strony. Zacny człowiek, można na niego liczyć Już dawno nikt tu nie zaglądał. Za naszego pana życie szło jakoś tak spokojnie!	Masz widoki wygranej?	Mery, ty się nie daj prosić pani Trawińskiej; ty zagraj ładnie, przecież możesz zagrać ładnie	Miłosierdzia, ratunku i pomocy w nieszczęściu, o panie! Oto jestem uwięziona w Port-Saidzie i zatrata wisi nade mną i nad mymi dziećmi.	Miłościwa pani na tę cześć i poszanowanie, jaką mam dla niej, przysiądz mogę, że chwilowe strapienie, którego przemódz nie zdoławszy, przyniosłem je z sobą, nie tyczy się ani osoby miłości waszej, ani żadnej ze spraw ważnych, ale tylko mnie samego.	Moja ciociu, waszą wolą jest, bym jechał do Włoch. Jakże mogę posłować równocześnie? To już kompletnie niemożliwe. Zresztą, nie czuję się na siłach dobrze odpowiedzieć położonemu we mnie zaufaniu. Jestem zbyt jeszcze osłabiony i zbyt sobą zajęty. A przy tym nie chciałem robić przykrości majorowi. On się starał o tę godność. Miałbym na sumieniu drugi atak apoplektyczny! Niech szczęśliwie ujada się z kanclerzem...	Można, i owszem, proszę wnijść, ja waszmość zawiodę.	Można?...	Na tak krótko przyjechałeś pan do miasta? spytał ktoś z mężczyzn.	Nam tyle nie potrzeba poprzestaniemy na parze kurcząt, pan mój jest bardzo delikatny, je mało i ja także nie jestem największym żarłokiem w świecie.	Nie	Nie ma.	Nie wiem, gdzie jest	Nie wróci, jeżeli wypowiesz odpowiednie zaklęcie	Nie, panie dyrektorze, w domu. Tu tylko śniadanie.	Nie.	Nikodem roześmiał się. Wydało mu się czymś dziecinnie głupim, że ta przysadkowataprzysadkowaty	No, a patryotyzm, księże proboszczu, czy on w rachubę nie wchodzi?	O, mój panie! Pozwoli mi pan tak umrzeć? Umieram! Boże mój! Umieram!	O, nie śpieszy mi się znów tak bardzo, abym nie mógł przed odejściem poczęstować waści kieliszkiem wódki miejscowego wyrobu. Nie jest ona dobra jak ta, którą wyrabiają w Cognac, ale waść znasz przysłowie: w braku jegomości...	O, panie, panie!... Tylko jeżeli ofiarujesz mi się na męża, to lepiej zostań furmanem	On jest otruty! rzekł mu na ucho...	Ono to gładki chłopiec ten Karwowski!	Opowiedz mi jednak choć trochę, jak to wygląda. Czy to duże mieszkanie?	Oprócz tego, że oćwiczą z pół sotnisotnia (ros.)	Patrzcie sami: Mis Niedzwiedzki pułk. etc., etc. Kto otworzy?	Pewnie to Witka robota	Powiem, ale jeno do uszka wacpani, bo u drzwiów mogą stać jakowe Fruzie, a już z pryncypalnegopryncypalny (daw., z łac.)	Prawda! Zobaczno pan ręką muskuły, stalowe, jak żonusię kocham. Zobaczcie, panowie.	Prawie zaczynam wierzyć, że Ziemia jest niezamieszkana... Dziwno mi jeno wobec tego, skąd ja przybyłem doprawdy!	Proszę się zbliżyć i powiedzieć, jakiej okoliczności winien jestem ten zaszczyt.	Przyjacielu kochany, Maksymilianie, błagam, nie uciekaj się do ostateczności!	Przyjaźni się z Zaleską, zna ją pani, idjotka muzykalna Aha! zrozumiałam panią. Franusia! nie wychodź z dzieckiem na powietrze To dziecko mojej siostry, chorowało na koklusz, więc dla zmiany powietrza przysłali je do mnie z Warszawy	Przyznasz sam, że najlepiej pobudzają prawdziwy apetyt; ale czekaj, słyszę w przedpokoju głos Beauchampa; pokłócicie się, a to wam skróci oczekiwanie.	Radzco, a fajka?	Rebe i tak nie uczy nas teraz cały dzień leży w łóżku.	Sam jeszcze nie wiem, jeno tak myślę, że wojennego potrzeba nam pana.	Schowaj pan swoje sto rubli! Komitet fabryczny?	Skąd ci to teraz przyszło na myśl?	Szanowny nasz gość utrzymuje że nasz system gospodarowania nie zadawalniazadawalnia (daw.)	Tak ci się podobało... Aha!... Tak ci się podobało... Czekajże, bratku, powiesz ty mi zaraz nieco odmiennym tonem.	Tak podobno mówią uczeni. Albo GwiazdorGwiazdor	Tak, to ja. Miałem z nim sprawę honorową i przestrzeliłem go w pojedynku.	Tak, w chwili kiedyśmy go znaleźli na wysepce, przebywał tam już dwanaście lat	Tak.	Tak.	Tak.	Tak. Jutro o drugiej mamy rewizję kasy.	Te rany znam. Na głowie, na plecach... oko... Mówił mi doktór wszystko. Czy ta kula jest jeszcze w ranie?	Te! chamie jeden! uważaj, bo batem dostaniesz!	To był jaguar? Coś mi się wydaje za mały jak na przedstawiciela tych krwiożerczych bestii.	To mój obowiązek	To przyjmij sobie drugą.	To także jaskiniowiec nowoczesny.	To, proszę pana, dodawanie, czasami nawet odejmowanie, przede wszystkim zaś pisanie. Dziewięć arkuszy, czterdzieści rubryk, czyli 250 linii dziennie.	Tymczasem mogą spać na podłodze. Przecież są jeszcze dzicy i im wszystko jedno.	U Abrahama-Ajzyka.	Uradzilim przypuścić wajuwaju (gw.)	Uspokój się bo jak nie...	Wierzę, ciociu.	Wyważy się nawet więcej, bo przecież Brauman nie na próżno zlewa węgiel wodą przed wysyłką.	Zabawny jesteś ze swojemi bonami; wystawię ci nowy od czasu do czasu.	Zapewne... może... pewno nie. Nic wcale już robić nie będę. Do siostry teraz wprost pojadę... Żegnam cię, kuzynko!	Zmieniliście się bardzo. Zmężnieliście, przytyliście. Cóżeście porabiali?	Że to Płoszka lubi zawdyzawdy (gw.) wsadzać. w cudze sprawy.
Słuchaj, moja miła wszyscy rycerze nie mogą być dworakami, ani też wszyscy dworacy nie mogą i nie powinni być rycerzami błędnymi, na świecie muszą być ludzie wszelkiego gatunku, ale chociaż my jesteśmy wszyscy rycerzami, wielka przecież zachodzi różnica między jednymi a drugimi. Dworacy nie oddalając się z domu i krokiem od dworu się nie ruszając, podróżują po całym świecie, rozumie się, na mapie, i ani trudu, ani pieniędzy na to łożyć nie potrzebują. Ale my, prawdziwi rycerze błędni, my nie siedzimy, ale naprawdę przebiegamy całą ziemię, wystawieni na niewygody, czy to w zimna, czy w upały, czy dniem, czy w nocy, pieszo, czy konno. Nie malowanym to rycerzom patrzymy w oczy, potykamy ich uzbrojonych o każdej chwili i porze, w każdym spotkaniu, nie bawiąc się w jakieś tam prawa pojedynkowe, nie bacząc, czy kopia lub miecz nierówne, czy nasz przeciwnik nie ma na sobie uroku, albo czegoś innego, co by mu dało przewagę, nie ustawiając się równo do światła, ani zważając na inne reguły w pojedynkach przestrzegane; ale ty się na tym nie znasz, ja to co innego. Trzeba, ażebyś wasani wiedziała jeszcze, że każdy błędny rycerz, nie lękając się spotkania z dziesięciu olbrzymami, których głowy pod obłoki sięgają, którzy miasto nóg zdają się mieć ogromne wieżyce, a miasto rąk okrętowe maszty, oczy jak koła młyńskie, pałające jak żar w hucie, nie lękając się, mówię, powinien stawić śmiałe czoło i z wesołym obliczem natrzeć, zgnębić, popłatać na sztuki lub rozproszyć, chociażby byli uzbrojeni łuską tych ryb, co ma być twardszą niż diament, i zamiast mieczów mieli bułaty z najlepszej damasceńskiej stali, jaką tylko w życiu widziałem. Powiedziałem ci to, moja duszko żebyś poznała, jaka jest różnica między rycerzem a rycerzem i życzyć by należało, żeby wszyscy monarchowie zrozumieli nieco lepiej wartość i ważność rycerzy błędnych, w których historii czytamy, że znalazł się niejeden taki, co nie tylko jedno państwo, ale kilka ich od niechybnego wybawił upadku.	Na to nie mogę ci żadną miarą odpowiedzieć. Z tego Nirwid robił absolutną tajemnicę. Chciał maszynę przede wszystkim tak udoskonalić, aby wszelkie płynące z niej niebezpieczeństwa usunąć. Dlatego osłaniał ją jakimś czarnym pudłem, w którym zawsze była ukryta. Widziałeś tylko otwór.	Wszystko jedno zresztą Jestem zadowolony... prawie. Potrzebuję tylko spojrzeć na pierwszego przechodzącego człowieka, by odzyskać ufność w siebie. Oni rozumieć nie mogą, co się we mnie dzieje. To, co zrobiłem tutaj, zasługuje na uznanie!	Wszystko to, mości książę, zaostrza mą ciekawość, muszę się kiedy puścić do Snogrodu na mych skrzydłach lub nareszcie na mej rybie, która mi ułatwi przekroczenie morza, podobno tylko z dwadzieścia pięć mil szerokiego. Ma się rozumieć, że wezmę z sobą busolę.	Do diaska, jeśli ja podpiszę podobną spółkę! Trać swoje pieniądze, jeśli chcesz, Bonifacy; ja tam ani myślę! Ofiaruję się zapłacić długi pana Sécharda i dodać sześć tysięcy... I to jeszcze trzy tysiące w akceptach na dwanaście i piętnaście miesięcy... I tak już dosyć ryzyka. Trzeba nam będzie przejąć dwanaście tysięcy na konto Métiviera. To razem piętnaście tysięcy franków!... Ale tę sumę zapłaciłbym po prostu za sekret, aby go eksploatować zupełnie na własną rękę. Ech, więc to jest ten nadzwyczajny interes, o którym mi mówiłeś, Bonifacy?... Ślicznie ci dziękuję, miałem cię za mądrzejszego. Nie, z takimi interesami lepiej do mnie nie przychodź...	Dzięki temu odkryciu uczeni twierdzili, iż klęczącego Achillesa ugodziła strzała Parysa i zraniła w piętę prawą: bowiem zgłoski jego imienia są impares. Tutaj należy zauważyć, iż starożytni przyklękali na prawe kolano. Wenus zraniona była pod Troją od Diomedesa w rękę lewą: bowiem jej imię po grecku składa się z czterech zgłosek. Wulkan kulał na lewą nogę dla tej samej przyczyny. Filip, król Macedonii, i Hannibal ślepi byli na lewe oko. Tak samo moglibyśmy oznaczyć pedogry, przepukliny, hemikranie, za pomocą tej racji pitagorejskiej. Ale, aby powrócić do imion, zważcie jak Aleksander Wielki, syn króla Filipa, o którym mówiliśmy, osiągnął raz cel swego przedsięwzięcia jedynie za pomocą interpretacji imienia. Oblegał potężne miasto Tyr i dobijał się do niego wszystkimi siłami przez kilka tygodni; ale na próżno. Nic nie pomagały tarany i kusze oblężnicze: wszystko, zaledwo zniszczone, wraz było na nowo naprawione przez Tyrejczyków. Zaczem powziął myśl, aby zaniechać oblężenia, z wielkim wszelako smutkiem, widząc w tym odstąpieniu ogromny uszczerbek dla swej sławy. W takiej wątpliwości i strapieniu usnął. We śnie marzyło mu się, iż satyr był w jego namiocie, tańcząc i podskakując na swych koźlich nóżkach. Aleksander chciał go ująć: satyr wymykał mu się ciągle. Wreszcie król, przycisnąwszy go do jakiegoś kąta, pochwycił go. W tej chwili obudził się: opowiedziawszy swój sen filozofom i uczonym dworskim, usłyszał od nich, iż bogowie przyrzekali mu zwycięstwo i że Tyr niebawem zostanie wzięty: bowiem to słowo Satyros, podzielone na dwoje, brzmi sa Tyros, co znaczy: „twoim jest Tyr”. Jakoż za pierwszym szturmem, który przypuścił, wziął miasto siłą i we wspaniałym zwycięstwie ujarzmił ten buntowniczy naród. Na odwrót zważcie, jak przez wykład jednego słowa Pompejusz zwątpił o sobie. Zwyciężony przez Cezara w bitwie pod Pharsalus, nie miał innego sposobu ratowania się prócz ucieczki. Uciekając morzem, przybył do wyspy Cypru. Około miasta Pafos ujrzał na brzegu piękny i bogaty pałac. Zapytawszy pilota, jak nazywają ów pałac, usłyszał, iż nazywają go Κακοβασιλεα, to znaczy niedola króla. To imię napełniło go taką grozą i wstrętem, iż popadł w rozpacz, jakoby upewniony, iż nie uniknie bliskiej utraty życia. Tak iż obecni i żeglarze słyszeli jego krzyki, jęki i wzdychania. W istocie, w niedługi czas potem niejaki Achilas, wieśniak nieznany, uciął mu głowę. Moglibyśmy jeszcze tutaj przytoczyć, co zdarzyło się L. Paulusowi Aemiliusowi, wówczas gdy uchwałą senatu rzymskiego został wybrany imperatorem, to jest wodzem armii, którą wysyłali przeciwko Persesowi, królowi Macedonii. Tegoż samego dnia pod wieczór, wróciwszy do domu, aby się przygotować do podróży, całując swą małą córeczkę imieniem Tracja, spostrzegł, iż była nieco smutna. „Co ci jest moja Tracjo? Dlaczego jesteś taka smutna i stroskana?”. „Mój ojcze Persa umarła”. Tak nazywała małą suczkę swoją ulubioną. Na te słowa Paulus nabrał pewności o zwycięstwie swoim nad Persesem. Gdyby czas nam pozwalał roztrząsać tutaj święte księgi hebrajskie, znaleźlibyśmy sto znacznych ustępów pokazujących nam dowodnie, w jakim zachowaniu i czci były dla nich imiona własne i ich znaczenia.	Bzdura Nawet tak nie myśl, tato. Winni są temu wszyscy ludzie. Winne są państwa, winien jest kapitał... Wszyscy chcieli mieć tych Płazów jak najwięcej. My też wysyłaliśmy im broń i bóg wie co jeszcze... My wszyscy za to odpowiadamy.	Co to takiego?	E! Co też to wasza dostojność gada? Chybaby go jakowy święty wskrzesił, a skąd tu wziąć świętego jeszcze w takowym mieście, gdzie tyle plugastwa heretyckiego?	Ja tego nie przeżyję! Słuchajcie Zbliżcie się tu obie. Mnie zimno. Co ci jest, Naściu? Mów prędko, bo mnie zabijasz...	Jakie to okropne, co ty mówisz, Henryku! Nieprawdaż, panie Gray? Henryku, pan Gray jest znowu słaby. Mdleje.	Na co?	O miła siostrzenico! serdeńko moje sama nie wiesz, co prawisz, ja nie padnę, włos mi z głowy nie spadnie, bo na proch zgniotę i zmiażdżę tego, kto by się ważył palec nań podnieść.	O tak, rozumiem, co masz na myśli; ale trwało przecież czterdzieści dni, zanim się wszystko skończyło.	Paparuch! Na sprzeczki to czas ma! który. wyciągnął spod szopy, zarówno był do niczego. Długo koło niego majstrował coraz niecierpliwiej, nasłuchując kłótni, bo Hanka już wykrzykiwała rozwścieklona:	Przesadzono najpewniej, kochany Nedzie. Tamte zwierzęta nie są to prawdziwe wieloryby! Mają płetwy na grzbiecie i tak samo jak i potwale, czyli kaszaloty, mniejsze są od wielorybów grenlandzkich.	Widzisz jaki! I za to nie cierpię. Wszystkich ja nienawidzę. Panie Jelsky, po co pan taki?	Więc, niech no przypomnę, bo tyle tego! Więc mówią, że Dąbska nazwała Markhamów Żydami; mówią, że Markhamowa powiedziała, że łaskę robią, przyjmując jakąś tam pannę Zaleską do rodziny; mówią, że Markham powiedział, że się żeni, bo go złapano; mówią, że stara Zaleska miała romans z ogrodnikiem; mówią, że posag pójdzie na długi kawalerskie Markhama; mówią, że Emilka ma gorsgors za to ostatnie najtrudniej mi ją było przebłagać i wyperswadować! Ale kto mówi, kto słyszał od samej Markhamowej, od Markhama, tego naturalnie nie ma.	A zdychajcie tu sobie! To dawno wiadomo, że w waszem towarzystwie niema miejsca dla uczciwej kobiety!...	Ach, nie. To jest...	Albożbyście wiedzieli co o nim?	Co by było przyszło? Pewno że nic. Nie mieliśmy żadnych przeczuć. Ta wyspa wydawała się niezdobytym schronieniem, gdzie mogliśmy żyć w niezamąconym spokoju i uczyć się poznawać siebie nawzajem.	Dać wykup, to go puszczą jeszcze przed sprawą, a potem to już se poredzi, choćby i do tej Hameryki... nie zgonią...	Howard to nieszczęście dla całej pensji Ona musi się mieszać do wszystkiego, ona wam nawet przewraca w głowach...	Jak się onego czasu paliły młyny odkolkovskie to strażacy przyjechali aż z Vysoczan...	Jakoże mam się radować, miłościwa pani? Dał ci mi Bóg zwycięstwo i pomstę nad onym Krzyżakiem, ale Danuśki jako nie było, tak i nie ma	Jest moim psem, panie poruczniku To mój Fox.	Kiedyż to bywa?	Kobiety też czasem to robią	Kto to jest ciotka Atosa?	Nie, czekałam na panią.	Nie, to jest moja myśl, moje marzenie; od dwudziestu lat to już noszę w sobie!	Pojadę teraz z waćpanem choćby na koniec świata!	Ten, co gryzie.	To dalsza sprawa	To nie ma nic do rzeczy	To zdepcz!	Troszczysz się o to? Zbytek łaski.	Zabierz-no to, Taffy, hyclu jeden!	Zawsze jednakowo. Choruje tylko wtedy, kiedy stłuką jej dzbanek do kawy.	A ses premiers amourson revient toujours a ses premiers amours (franc.) dokończyła żona Zygmunta i z niedbałym śmiechem dodała:	Ale przecież Freda pożarł rekin!	Ale ten Cześniak nie odezwał się?	Ależ ja przychodzę od ojca pani hrabiny, który jest umierający.	Ależ panie, dokąd pan nas prowadzi?	Bardzo dobra dla ciebie	Chil nie zostawia zdechłego wołu ani dhole krwawego śladu	Czemu tak długo nie przychodziłeś?	Czy pan Krzysztof kazał go wydalić?	Dawno ten człowiek tak cierpi?	Dziś już nie zdobędziemy taboru.	Gdzieś niedaleko Londynu	Głupiec Littimer szuka mnie, dopytuje się o mnie Jeśliś potrafił go zrozumieć, mądra z ciebie sztuka.	I owszem. Lubię walcować, a pan?	I takie, i takie do ubrania katafalku potrzebne wszelkie.	Ja jestem za menuetem. A większość głosów?	Jednak jest wciąż osłabiona, a stan jej serca doktor nie uważa za zadowalający. Biedna wujenka...	Jest i złe, ale dobrego więcej, a przecież umówiłyśmy się już, że zacznę od dobrych nowin... Ale, o kim pani chcesz, abym pierwej powiedziała: o rodzonych braciach, czy o nie rodzonych?	Kuntentność mam taką w sobie, że laboga!	Kupiłem ją właśnie... przeciwko policji Czy wszystko w porządku w Hind (Indiach)?	Milczałbyś, panie Michale, i uczył się. Suponującsuponować (z łac.)	Miłościwa pani pozwólcie powiedzieć sobie, źle się stało! zaprawdę źle!	Moi przyjaciele? a policzże mi ich kochany panie van Tinen	Możesz tego być pewien.	Nie jestem ten sam, Henryku.	Nie powiedaj byle czego! Za winy Bóg go będzie sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi się też do nas nijakie zło, jeśli pobożne przykazanie spełnimy.	Nie umiem	Nie wiedziałam, że ty taki...	No, nie; już nic nie gadam. A nie myśl przypadkiem, wróblu, żeś mnie przestraszył; w dwóch palcach zdusiłbym cię, dlatego mię twoje groźby śmieszą, nie gniewają.	O, doskonale wiem, że pani mnie nie chce zatrzymać. I proszę mi wierzyć, że nie zostałbym tu ani godziny dłużej, gdyby nie zobowiązanie powzięte wobec profesora Wilczura.	Och! i ja chcę z nim pomówić	Od szesnastu lat.	Oprócz tego jutro z samego rana pójdziesz do zamku i zapytasz, czy pan hrabia wie o moim uwięzieniu.	Owszem, słyszałem.	Pan Wilhelm śmieje się z psa, o widzi pani, jaki zabawny.	Pan hrabia żartuje sobie nieprzystojnie.	Pan inżynier!	Pan myślisz, że ja codziennie czytam takie listy? Ha, ha, ha. August nimi podpala w piecu, cała korzyść z tego naciągania.	Pilnuj się, bracie gdy będą żenili mnichów, abyś snaćsnać (daw.)	Pisałem.	Po wtóre?...	Praca, Siła	Prawdą jest, że byłbym zrozpaczony, gdybym musiał opuścić Paryż.	Przysięgam w jego imieniu.	Psia twarz, panowie, proszę o głos	Sam wiem, czy mam się modlić, czy nie.	Svečiai Taigi matote. O kame, jeigu ne istorijoje, didžiausiai visi apie save  meluoja? Paimkite kokią norite istoriją ar angielską, ar vokišką; visur rasite ne mažai melo.	Szwejku, pozostaniecie tymczasem przy telefonie.	Słucham pana.	Słucham pokornie waszej miłości.	Tak, tak! masz rację, trzy miesiące dla dusz upojonych sobą!..	Wierzę, bardzo wierzę, ale pomimo tego, a może dlatego, oni się pobiorą...	Więc jedną dobę!	Wracajmy	Z pańskiej gardzieli, panie.	Śmieję się z ogromnej głowy, jaką musi mieć właściciel tego szyszaka, który do miednicy golibrody podobny jest jak kropla do kropli wody.	Żal mi cię Czysty jesteś, a z trzęsawiska materii wyzwolić się nie możesz, choć wiesz już sam, że jest ona złudzeniem i mniej nawet niż wyrazem tylko.	Że miłuje waszmość pana z całej duszy.	Żyd nie jest rolnikiem i wreszcie on niechrzczony.	Żyw król?
Nie mam nic, panie, przeciwko temu ale czy słusznie jest, ażeby giermkowie błędnych rycerzy mieli umrzeć z głodu, lub ażeby ich baranki egipskie pożarły? Gdybyśmy jeszcze my, biedni giermkowie, byli dziećmi błędnych rycerzy, którym służymy, albo przynajmniej bliskimi krewnymi, to co innego, nie dziwiłbym się, ażebyśmy za ich błędy aż do czwartego pokolenia byli odpowiedzialni, ale co mogą mieć wspólnego Pansowie z Kichotami? Odważnie jednak! Nie łówmy ryb przed niewodem, dośpijmy nocy, a jutro obaczymy, co począć.	Ach, Boże! Żebym ja się jeno mogła ruszyć, tobym tam zaraz leciała, zaraz! Gadaj, kawalerze, może by wy mnie jakoś zawieźli?	Co panią zadziwia?	Co więc wspólnego ma Hayde z Alim Tebelinem?	Jeszczech ociec mówili, co na tym skończyć się musi.	Książę wie, co w tej chwili dzieje się w Fenicji?	Słuchaj Raj Adamie: co wam zrobił cygan Tumry, że u was z głodu umiera?	Owszem, na wyspę Tabor Musimy zostawić tam notatkę podającą położenie naszej wyspy, na której znajduje się obecnie Ayrton, na wypadek gdyby przybył po niego szkocki jacht. Kto wie, czy już i tak nie jest za późno?	Może nam pożyczy gospodyni... Tylko idź i... potem zrobisz, co zechcesz, ale aż po obiedzie.	Nie umiem pani na to odpowiedzieć, odrzekła spytana; bo choć rzadko chodzę do kościoła, to jednak gdy raz tam jestem, to już modlę się tylko	Ten podjazd? Mnie? To ja jego przyprowadził, a raczej przywiózł, bo tam i jednego człowieka między tymi ludźmi nie masz, który by o własnej mocy na koniu mógł usiedzieć!	Ach, daj mi pokój!... Widzisz, jednostka! a tam wielka, bierna masa: nazywa się kurierek, gazeta, publiczność. Chciał czegoś, pra­gnął, kochał, cierpiał.... Patrz! Widzisz, idzie przez ulicę. Tam u nas po Nowym Świecie. A za nim tłum. Widzisz, Zo­chna	Ale przecież nominalnie ona jest właścicielką?	Ale, ale choćbyście ją w złoto i diamenty oprawili, tak jej, jak u nas nie będzie, jeśli jak my jej nie umiłujecie!	Czy nigdy więcej nie mam cię ujrzeć?	Nie dla mnie, jak dotąd w tym przynajmniej widzę więcej jak rozum pospolity.	Nie rozumiesz, drogi kolego.	Pewnym moim znajomym zależy bardzo na zapoznaniu się z treścią niektórych dokumentów i pan mógłby mi to ułatwić.	Sam nie wiem. Pan Komar chce mi powierzyć główny zarząd swych dóbr, bo wyjeżdża zagranicę. Jeżeli czasu stanie i sił, to przyjmę!	Najpierwej trzeba waszmości wiedzieć, że Zosia jeszcze nie skończyła lat szesnastu i przy tym tak jest jeszcze dziecinną, tak nierozważną, że w żaden sposób i nikomu na świecie nie mogłabym jej z czystym sumieniem teraz oddać na żonę.	A pan myśli, że ja tego nie robię?	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Ba! my tu rozprawiamy a waszmość, panie komisarzu, może i owo zgoła nie myśliwy?	Bardzo cię przepraszam... To ja ją rzuciłam...	Ciemnota rodziców nie może być programem wychowania ich dzieci. Od tego są zakłady naukowe, ażeby reformowały społeczeństwo.	Czy sądzisz pan, że Rinaldo jest twym wrogiem?	Hej my tu jechali nie śpiąc, nie jedząc, koniom nie popasając, po to, by na pale w obozie Jaremy poszli?	I nie miałeś pan kochanek?	Jednak jest to człowiek żonaty...	Już mnie nie ma	Myślisz, szlachciuro, że dam ci się zjeść w kaszy... Śni ci się, że będę tańczył, jak mi zagrasz. Wezmę ja się teraz do ciebie, Szczepanku!	Nie mogłam, nie mogłam inaczej postąpić.	Nie odgaduj, bo oberwiesz. Marsz stąd!	Nie przypominam sobie Za moich czasów łatwiej było o mężów i o chleb; kobiety nie potrzebowały uganiać się za pracą zewnątrz domu; mniejsza liczba ich prowadziła życie nienormalne, więc rzadziej dopuszczały się ekscentryczności.	Nie trzeba ci było skakać do tramwaju.	Nie wiem. Zobaczę.	Nie zgodzi się? Dlaczego?... Przecież sam powiedział, że to moja sprawa. Sam profesorowi tak powiedział. Dlaczegóżby się miał teraz nie godzić?	Nie, nie jęknął Genezyp.	Nie, nie mam... Trzeba kupić.	No tak, za to same o sobie wydajecie bardzo sprawiedliwe sądy!	No więc niech mi pan pożyczy jeszcze dziesięć tysięcy.	O pieniądzach nie myślisz pan przytem?	O, może ksiądz być spokojny, nie zamierzamy wkraczać w kwestie związane z sumieniem księdza.	Patrz! na tamtej stronie jest właśnie dzień...	To wy mnie wybaczcie piękni jesteście ludzie, piękni, piękni. Nie umiałam zrozumieć was.	W każdym razie nie rumianku!	Widziałem, zbawco. Pałaszowali, aż uszy się trzęsły. Byli bardzo głodni, boś ich wypościł.	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	Więc cóż mamy robić, szlachetny panie Wokulski, który nie wstydziłeś się...	Właśnie, że nie.	A czy z mojej kochanej rodzinki był kto na pogrzebie?	A jeśli panowie zechcą, to może byśmy wyszli na powietrze. Pokazałbym panom swoje pole i ogród, dobrze?	A mnie się zdaje, że częściej będziemy jeździły dorożkami aniżeli karetą	A panią Osnowską?	A powinna byś już być jego żoną	A ty, panie Michale, zalizali (starop.) w wolnych wyborach.	A umiecie wy strzelać?	Artysta, Dama, Flirt	Boże, ratuj, Boże, ratuj... Boże, ratuj...	Czy wszystkie pszczoły na świecie mieszkają w takich zamkach z kolorowymi dachami i ścianami obitymi słomą?	Dawniej?	Dlaczegóż to?	Do licha! Warto by go odmalować w tej chwili.	Do stu diabłów! Spudłowałeś.	Eh, toć wiecie, że krzyż święty wszelką nieczystą siłę odpędza	Et, bredzisz. Pewnieś krwią i potem zebrał pieniądze.	Hrabiemu zawadza	I ja także	I pan prezes pija przecież...	Ja muszę coś obmyślić. Przyczyniłem się do sprzedaży, więc muszę radzić.	Jak mię widzicie, jestem podróżnikiem i dobrze wam życzę	Jakie kondycje?	Jeno to, żeś młody i że na wszystko masz czas. Jedź teraz z nami; wypoczniesz a potem ruszysz, dokąd zechcesz.	Jesteś matoł.	Jeżeli w bramach pilnują trzeba pewnych ostrożności przy wjeździe.	Ksiądz, Taniec, Grzeczność zagadnął wreszcie skubiąc projekt na wąsiki.	Któremu oddajemy cześć boską...	Ma pan rację. Właśnie złości się... Czy ma pan wolny czas?	Nic, nic... Boże drogi...	No, pomówimy jeszcze o tym , niech się sprawa Alberta wpierw skończy.	O, jakąkolwiek przyczynę podaje, oświadczam, że ma rację!	Określać to ograniczać.	Pop swoje, chłop swoje.	Powiem Nastusi, to już obliczy, ile będzie trza, i wolnym czasem, jak Grzybowska na prymarię pójdzie, bodaj jak zeszyje, aby się ino trzymało.	Prawda! Czy przyjdziesz? Bądź tak dobra!	Rad to słyszę, mości mieczniku!	Sama, a dyć każde dziecko we wsi to potrafi.	Szturm się gotuje!	Tak panie Bóg mnie hojnie obdarował.	Tchórzostwo, Odwaga, Honor, Kobieta, Mężczyzna, Pojedynek, Milczenie	Teulier, kapitan w czwartym pułku huzarów	To oni aż tyle są winni?...	To zbiję talerz.	W klasztorze mówicie? A jej małżonek, książę Bolesław?	Widzimy już że was, mości Grzegorzu, odgadnąć trudno. Pragniecie nowości i one wam smakują.	Wiem, że jesteś czujny Już idź i uważaj na wszystko.	Wszakże W. ekscelencja samiście go o to prosili?	Zagranicę? A posada?... Przecie urlop pani wypada dopiero w grudniu.	Zawieźcie mnie do Olszowa. Dam rubla	Zęby w ogniu suszą i na ziąb narzekają!
Owszem, mogę to zrobić, o ile potrafię; ale boję się, ażebym nie zepsuł sprawy, ponieważ... nie jestem tam lubiany	Będę rozmyślał; jest to rzecz potrzebniejsza, niż ci się zdaje.	Cicho... Spójrzcie na prawo. Ukazuje się białe futro potwora.	Czy myślisz, że i ja nie jestem nią?... Ja, na przykład, kiedy kłania mi się ten... sekretarz z poczty, odpowiadam mu z lekka, czego mama nawet nie domyśla się... I jeszcze ci coś powiem, ale... Madziu, to wielka tajemnica...	I ja z tobą serce moje. Ciekawy jestem djabelnie na czem się to skończy; a przytem zajmuje mnie silnie twoja naiwność i poświęcenie	Jak nie ma wojny to potrzebne są dowody, ale jak jest wojna, to się jednego człowieka nie liczy. Czy ma paść na froncie, czy ma zostać powieszony w domu, to wszystko jedno. Co ma wisieć, nie utonie.	Jakto po co? żeby się dowiedzieć, czy go tam nie ma?	Jakże się nazywają wasi rodzice? spytała raz jeszcze Stasia, której litość i zajęcie wzrastały.	Juści, nieprawda to jest, juści... ale żeby się to mogło stać... aże mnie rozum odchodzi i zimno w kościach przewierca... kiej pomyślę, że mogłoby się to stać...	Już tylko... słowo... Odezwał się z kpinami w salonie. Trzasnąłem w pysk. Pojedynek. I tak mię... przeszył.	Kuchty u bogatszych państw, one rozparzone są i tylkoby do kina chodzili, albo z frajeramy na ksiuty. Robota jeim nie w głowie. Szczególniej zwłaszcza tym, co to na powyższych piątrach mięszkają. Dla takiego tłomoka wielkie nieszczęście jest z kubłem ze śmieciamy na podwyrko pyrgać i bez fasonu zapaćkaną kiecką przed inszemy koleżankami pokazywać się. To taka cholera śmiecie albo w nocy wynosi, albo w kubełku ubija na cement przez trzy dni, że śmierdzi w całkiej kuchni, jak zaraza. Przez co i od państwa wygawory dostaje i w razie kawaler przyjdzie, nosem kręci i gotów wyobrażenie mieć, że owa dana panienka osobiście śmierdzi. I to ci powiem, Trzewik, że właśnie z takiego śmierdzenia moja kombinacja wyszła. Tylko trzeba takie mięszkania wybierać, gdzie państwa jest kupa, które wypić lubieją. Bo śpryt jest w butelkach. Im więcej chlają ciściochy, czyli też wina, albo piwa, tym więcej butelek próżnych zostaje.	Lepiéj tego nie róbcie niechaj cygan wynosi się gdzie zechce; świat dla niego szeroki, żony mu nie odbierają...	Majątek należy do waćpana, co do tego dwóch zdań być nie może Mniejsza o to, co tam podpisał twój ojciec, na mocy praw spadkowych waćpan jesteś jedynym prawnym dziedzicem. Ale stryj pański lubi walczyć z bezbronnym, a rzecz wielce prawdopodobna, iż będzie podnosił wątpliwości względem twej osoby i nazwiska. Dochodzenie prawne zawsze pociąga za sobą wiele wydatków, a proces rodzinny zawsze nabiera cech skandalu; poza tym jeżeliby wyszły na jaw jakieś konszachty waćpana z imć panem Thomsonem, moglibyśmy porządnie się sparzyć. Zaprzedanie waćpana w niewolę byłoby oczywiście atutem w naszych rękach, gdybyśmy tylko zdołali fakt ten udowodnić. Ale udowodnienie może być niełatwym zadaniem; toteż moja rada, ażeby na razie zawrzeć dogodny układ ze stryjem, dajmy na to, zostawić go w Shaws, gdzie zakorzenił się już od ćwierćwiecza, a samemu poprzestać chwilowo na znaczniejszym zaopatrzeniu pieniężnym.	Miedzianobrody nienawidzi go i zapisał mu śmierć w duszy. Szuka tylko pozoru, bo on zawsze szuka pozorów. Lukan rozumie, że trzeba się śpieszyć.	Moi kochani!... kładźcie się, do diabła, spać, bo inaczej ani Kossuth, ani Turek nas nie rozbudzi.	Na WysoczanachWysoczany dodał i rzucił Markowi na kolana stos czeskich i zagranicznych pism, po czym zagłębił się w jakichś papierach.	Naprawdę? Ale to chyba niedobre, choć mówi się: tłusty jak koszatka. Nie dziwota, że tłuste: śpią sobie cały boży dzień, a budzą się dopiero na noc, po to, żeby pożreć wszystko, co się tylko da. Proszę pana, miałem w zeszłym roku cztery morele	Otóż... jakby to powiedzieć... odnoszę wrażenie, że od pewnego czasu jesteś przygnębiona, że... zdaje się, nie odpowiadam twoim życzeniom...	Oświadczyny, Ameryka zwrócił się poszkodowany do Marka	Panie Horn, idź pan chociażby jutro do Szai, bo przyjechał i miejsce pan dostanie u niego. Mówił mi już o tym Müller.	Przecież nie godzi się jej lekceważyć kościół innej broni nie miał i nie ma. Używać jej musiał, straszna ona zawsze.	Wy tu znowu? w samą porę! wiecie co się u nas stało?	Z kimże to żeni się mój krewny?	Zajmij się w kantorze Kazimierza	A może i nie moda maskotka..	A pozwolenie ma pan na rewolwery?	A przedtem?	A ty masz?	Ach, Ben Joela! jestem ocalony!	Ajej, ajej, ajej! Jedna była, nowiutka. Teraz mi słońce mózg przepali!	Ale to nie ma nic tak pilnego! szepnął Dobek.	Ale za to co nauczą, to nauczą...	Ależ mówcie mi wszystko! Jak dawno?	Ależ panie Zyziu pan Dyzma jest przyjacielem Żorża, nieprawdaż? A to chyba motyw wystarczający.	Ar žinai ką, Onele, man iš galvos neišeina tas Paliulio apie Ameriką pasakojimas. Pašėlusiai ir sukrovė pinigų, du tūkstančius! Ketverius metus pabuvo ir dabar sau ponas!	Ciekawym, czy Markham reflektuje na serio co do tej starszej?	Co też pan mówi, panie Lejzorze?	Coś cię tu zatrzymuje?	Czegoś zapomniał? Gdzieś zapomniał?	Czy one są, podług ciebie, dobre?	Czy wasza miłość chce do nich jechać?	Cóż chcesz wacpani? Jak mnie pan majster w nocy prosto z konia cisnął tu na ziemię, tak i ostałam do tej chwili w czystej desperacjidesperacja (z łac.)	Dla Boga! Co powiadasz?	Dobry wieczór waćpanu	Dziecko z ciebie	Gdzie pan był przed dwoma tygodniami?	Głupi ty!... Faraon robi tylko to, co kapłani uradzą.	Hę?...	Ino ich patrzeć!	Ja pana nudzę?... co?...	Jak długo mam czekać na odpowiedź?	Jakie morze?... Bo chyba ani Czerwone, ani Śródziemne Ja wiem, że egipscy kapłani-inżynierowie badali ten interes i wyrachowali, że to jest bardzo dobry interes, najlepszy w świecie... Tylko oni sami wolą go zrobić, a raczej nie chcą, ażeby zrobił to faraon.	Jakubie, doprawdy, mówisz bardzo dziwnie. Oczywiście, że strzegę Sybilli.	Mam powóz.	Mam, mam! Ciocia Przełęska! Zamieszkam u cioci Przełęskiej!	Mniejsza o to. Musiałem patrzeć w twarz nieboszczyka, gdym zdejmował pas... Ty, jeżeli chcesz, możesz zachować swój połów; ja mojego nie potrzebuję.	Monte Christo to nazwa ziemi albo raczej skały, ale nie nazwisko rodowe.	Może pani wybrała takiego...	Młody przyjacielu cóż dzisiejsze pokolenie wie o wojnie! My starzy moglibyśmy powiedzieć niejedno. Aha, oto i pan starosta.	Na wieki wieków.	Napadów, proszę pana, nie mam, tylko raz byłbym o mały figiel wpadł pod samochód na Placu Karola. Ale to już ładnych parę lat temu.	Nie mam najmniejszego zamiaru pana zapraszać	Nie uwierzę, by Jacek dawał ci powody do zazdrości!	Nie wiem.	Nie więcej, niż możemy.	Nie, ale gdyby pan był tak nadzwyczajnie dobry... Nie chciałabym czekać w restauracji... Może by pan mógł zajrzeć, czy tam wszystko jest już gotowe?	Niech no panienka poczeka, aż wiosna przyjdzie, aż je deszczyk zrosi, a słońce przygrzeje, a zaraz będzie wiadomo.	O Emilce?	O!... zachowaj że pan ten drogi skarb Czy o te papiery panu chodzi?	Oczywiście, nie wierzę w cuda	Ognia!	Ordynus, przy dzieciach takie rzeczy mówić.	Ot dziś rano jak gradem sypnęli mi rachunkami dostarczający kupcy, zwąchawszy o jakimś pojedynku.	Pan jest sam?	Pan miał dużo przykrości?	Patrzcie, ludzie... nie łaje ani na Pawła nie dzwoni, żeby mnie obił. Strasznie dobry; trza mu napalić godnie, coby miał ciepło jak w uchu.	Piękny był koń, krzepki jeszcze, kiej dziecko łagodny.	Plotka, Mężczyzna, Kobieta	Posłałem po lekarza i po prokuratora.	Proroku z prowincji polskiej, stój! Twój człowiek do ciebie mówi: w każdym proroku jest i musi być trochę aktora. Czy ty nie wiesz, że tam, gdzie nie ma publicznego życia, gdzie „młynek na strudze miele plewy swoje i cudze”, tam gazeta poranna przynosi ludziom szemat myśli na cały dzień? Że tam spiritus flat ubi reporter vultspiritus flat ubi reporter vult (z łac.; żart.)	Przyjmuję w czwartki, proszę przyjść trochę wcześniej!...	Przysyłaj!	Rozumiem, dlaczego pan bałamucibałamucić	Spędzam tu urlop. That’s so.	Słuchaj, Tomek gdybyśmy znaleźli linę, moglibyśmy zwiać stąd. Okno nie jest wysoko.	Tak myślisz? Jakkolwiek był to krok nierozsądny, ale okazał tyle odwagi, tyle zimnej krwi w chwili grożącego mu niebezpieczeństwa.	Tak, wszystko to sprawił twój Bonaparte Uczciwy człowiek, ot, do rany przyłożyć, liczący czterdzieści lat i  pięćset tysięcy franków, nie może spokojnie skłonić głowy na prowincji; jego księża i jego szlachta wypędzają go stamtąd.	Teraz dopiero poinformowałam stryja o swoim odkryciu, o tym, że ona mieszka w „Bristolu”. Ku memu zmartwieniu nie uważał tego za pewnik.	To jest proch, jestem o tym przekonany; co zrobić?	To pana do niczego nie obowiązuje. Proszę tylko mnie wysłuchać. Zechce pan usiąść	To wszystko mówi jednak pan tylko Pańskie zdanie.	Ty nie masz dla mnie ani szacunku, ani przyjaźni I nie zostałem parem!	Tym burżuja nie zniszczysz. Znać, że bibuły nie czytasz.	Ubłaganą przez niego Nie trzeba nigdy odpowiadać za innych.	Widzę, widzę! A cóż dziewczynina przystojna, niczego!	Wielkie święto, że my liście urwali! Masz mama o co piekło robić...	Wolny człek jako i wy, i tego samego pono rzemiosła	Zapewne wiesz że Kazio nie ma posady na kolei, o której mówił z tobą...	Śmierć zawołała Ludwisia, gdy Eliza wyciągnęła rękę, jak gdyby dla odsunięcia jej, i zapytała żywo:	Żeby zobaczył, czy most skończony.
No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	Ani nawet wasza, Cezarze Możecie ogniem i mieczem rozkazać zniszczyć całe kraje, ale nie zetniecie głowy ani jednej wiekuistej prawdzie. Gdyby się ją wam udało udusić w kolebce, nazajutrzby się urodziła na nowo.	Takim samym osłem byłem i ja Nie słyszałem nigdy o załodze, która miała zamiar się buntować i nie okazała tego po sobie zawczasu, tak aby człowiek, który ma oczy w głowie, nie poznał się na występnych przedsięwzięciach i nie powziął odpowiednich kroków. Ale ta załoga umiała wyprowadzić mnie w pole.	I trzy miesiące; więc choć na swój wiek jest bardzo mała i trzpiotka wielka, czasby jej już rozmaite rzeczy w Rzymie pokazać Nic się tak nie pamięta, jak to, co się widziało w dzieciństwie. A choć się wielu rzeczy nie odczuje, ani zrozumie, to przychodzi później i przychodzi bardzo przyjemnie, bo tak, jakby ktoś od razu oświecił jakieś wrażenia, zanurzone w cieniu... Niech pani jedzie ze mną w październiku do Włoch.	A prawda! Przecież na świecie jest ciemno, a tu światła się palą... Nie zauważyłam zrazu. A tam, nad Mare Frigoris, co teraz jest?	Wiara w sens życia jest jedynie udziałem ludzi płytkich. Ze świadomością irracjonalności istnienia żyć tak, jakby ono było racjonalnym nie w znaczeniu technicznym oczywiście mogą ginąć, tym bardziej, że są dużo niższej marki niż ci dawni. Tak i rodzących się	Jeśli ulegniesz może nie będę się mógł zemścić na księciu, ale to pewna, że się zemszczę.	O nie, tylko widzisz, on nie lubi pracować; więc przez lato, gdy w ulu jest dużo miodu, pszczoły go żywią; ale gdy zima nadchodzi i w spiżarniach trzeba zaprowadzić pewne oszczędności, wtedy książę zmuszony jest opuścić państwo, w którym jest tylko próżnym ciężarem. Jeżeli się wzdraga, pszczoły go zabijają.	Między nami porozumienie jest trudne nie z racji niechęci do takiego porozumienia. Różnica dwunastu lat w innych czasach nie znaczyłaby wiele, ale dzisiaj co innego. Sam mi kiedyś mówiłeś, że na ukształtowanie natury człowieka wpływa środowisko, epoka, klimat intelektualny i uczuciowy. Otóż myśmy się wychowali w zupełnie odmiennych klimatach, w różnych epokach. Weźmy ten przykład: tobie wydaje się barbarzyństwem jakakolwiek inna hierarchia ludzka niż hierarchia poziomu umysłowego, kultury, cywilizacji, a ja myślę, że sama względność takiej hierarchii już ją obala. Rozumiem hierarchię woli, charakteru, przydatności w dążeniu do świadomego celu. Nie miej mi za złe, że brak w tym co mówię jakiegoś ostatecznego uporządkowania. Nie jestem dostatecznie wyrobiony, by mieć w głowie idealny ład i wysegregowane pojęcia...	Może weźmiecie i wy, jak się tak z Antkiem ułożyta. Kłóciła się przeciech z wami nie będę, nie moja w tym wola stanowi.	No, my swojaki z nami się nie będzie darł, a może jeszcze co z zastawu odpuści.	Odpowiedział... odpowiedział, że ta śmierć nie była naturalna i że przyczyniła się do niej... Trucizna!	Kapitanie! będę mówił o sobie. Już i tak kilka razy zadałem sobie gwałt, opowiadając panu o ulepszeniach, jakie tu poczyniłem, ale wszystko to tyczyło się gminy i jéj mieszkańców, z których sprawami i moje z konieczności się łączyły. Teraz, chcąc panu historyą mego życia skreślić, będę musiał wyłącznie sobą uwagę jego zająć, a to rzecz nie ciekawa.	Szantaż i żadnych zazdrości wobec nikogo nie będziesz okazywał, bo bym się pogniewać musiała. A tymczasem wstań, bo zdaje mi się, że ktoś idzie.	Te filozofie jednakże nie tak są złe, jak powiadasz, mój Sancho, nie jedno dałoby się jeszcze powiedzieć w przedmiocie owych hrabstw.	Fiakerfiaker a. fiakier (daw., z fr. fiacre: dorożka) pisnął młodzieniec z dwubarwną wstążeczką na kamizelce pod frakiem. I zatrząsł się śmiechem. Podkreślając jakby fizjologiczną gamę rozkoszy, jaką daje śmiech, śmiał się szeroko, rozpasanie, trochę dla siebie, o wiele więcej dla innych: zapraszająco dla wesołych, arogancko i bezczelnie dla tych, co śmiać się nie chcą; śmiał się gemütlichgemütlich (niem.)	Niestety! Może nie będę mogła zrozumieć, Giovanni. Ojciec powiada, że nie jesteś jak inni ludzie, że dotychczas nikt właściwie cię nie rozumiał, że bogacze jeszcze się zadziwią... O, święci pańscy! Jaka ja zmęczona!	A załóż się ze mną o fajgla, że on poczłapie za nami! To beniaminek Kinga i gdyby im się udało złapać nas na czymś, obaj cieszyliby się z naszych skalpów. Musimy uważać na siebie.	A czemu pani Ludmiła nie zrobiła tego dawniej?	Bo nie chciałem odpowiadać na zapytania straży.	Skąd mam wiedzieć? Krzywicie się, to i przestaniecie. Dziewucha jak malina, robotna, zdrowa. Jak se dwie pełne konewki na nosidłach zawiesi, to ci leci śpiewający, aż radość patrzeć. Zawdyzawdy (daw.)	To był jaguar? Coś mi się wydaje za mały jak na przedstawiciela tych krwiożerczych bestii.	I my już o tém zdala zasłyszeliśmy że przyszedł Obiecany, żé sam się na ofiarę poświęcił, że życiem i śmiercią nową wiarę stęsknionemu opowiedział światu. Mówią nam przybyli z Alexandryi, że wszyscy uczniowie tego Mistrza dobrami doczesnemi gardząMówią nam przybyli z Alexandryi, że wszyscy uczniowie tego Mistrza dobrami doczesnemi gardzą	Zostaw to mnie Miłoszowi synaś jednego zabił, drugiemu wyłupiono oczy... Ślepego mu trzeba oddać i wmówić weń to, że oczy mu wzięto bez naszego rozkazu. Pójdę do niego na wieżę. Odziać go trzeba, nakarmić i ze służbą do ojca odprawić. Stary Miłosz się przejedna może, odzyskawszy syna.	Awanturnic! Wierz mi, że awanturnic tylko, istot ambitnych, pysznych i po­zbawionych moralności. Po co nam, proszę, kobiety uczone, jak wyrażają się niektórzy, niezależne? Piękność, ła­godność, skromność, uległość i pobożność oto zakres jej pracy, miłość dla męża	Chatuno, nie odchodź... nie będę już pił, tylko nie odchodź...	Czy moglibyśmy nie zauważyć „Bonawentury” przepływającego w pobliżu wyspy?	Dlaczegożeś mnie nie wezwał?...	Ej! Nic pan by się śmiał ze mnie, bo to dzieciństwo.	Jakże się cieszę, że to ty!	MężczyznaA ty i Mea, i Kali? Mnie tak przykro, że ja jedna będę spała, a wy się musicie męczyć...	Nie mam	Nie, dopiero od półtora roku. Przebywa on w Nowym Jorku niespełna dwa lata.	Nie.	Nie... tak!... przypominam sobie...	No! i gadajcież! tak ślicznie zdaje się wyrozumowałem! zawołał śmiejąc się German.	Pradziadowska, ojcowska. Kto ją wziął po nich, ten powinien oddać w całości. Jam jej nie przyrobił, a miałbym obrywać! Nigdy!	Tak się spodziewam przynajmniej	Tak, tak, przymilaj się, stary łotrze. Sylwio, Sylwio!	Ty?... Ej, nie żartuj!...	Właśnie naradzimy się z szanownym kolegą nad stanem chorej ująwszy fałdy sukni w obie ręce, zrobiła pensjonarski dyg.	Ano widzisz trzeba by zachodów, starań, potem się trzeba ukrywać, tyle kłopotów!	Tu zasię na dole, pojrzyjcie, usadziłem dla pamiątki wielebnego Jana Heydeka, przyjaciela mego i protektora. Gdyby nie gorące jego przemowy za mną w komitecie, kto inszy dostałby zamówienie na to dzieło.	Jezus, Maria! A cóż tam stoi na moim kapeluszu? Któż to wozi pomidory w koszyku na taki upał? Kapelusz mi się na nic zniszczy! Wziąć mi zaraz to paskudztwo! Czyj to koszyk?	Ach! Na dziś mówiłem już dosyć Chciałbym teraz nieco popatrzeć na życie. Jeżeli ma pan ochotę, może pan pójść i patrzeć razem ze mną.	Co mi tam honor Da pani dziesięć rubli zadatku?	Jak Bóg na niebie, prawda! Widzieliśmy od początku do końca.	Jest w tym coś, do miliona diabłów, że Neuiabi wybiera takie miejsca na swoje parady, pobudki i capstrzykicapstrzyk rzecze do siebie wielkorządca, kazawszy odejść adiutantowi i kamerdynerowi.	Tu trzeba radzić!	Wzniesiemy go na szczyt góry Ararat, skąd światu będzie rozkazywać!	A kiej przyjść, jaśnie pani?...	A moja złota paninko, a moja kochana!	A on widział waści?	A to ty, hrabio! Chcesz mi dotrzymać towarzystwa? Co cię tu sprowadza?	A więc użyliście siły moralnej?	A więc, droga Klementyno, jutro o piątej przyjdę cię odwiedzić.	A! żebyś ty pękł ze swoimi wyspami, ty łotrze wierutny	Alboż ja chcę bogactw	Ale ty Lauro! ty, młoda, piękna, bogata, swobodna... iść w to piekło?..	Ależ, co on zrobił, proszę pani?	Ano, jużci przywiozłem jego blachy, ale tak całkiem popękane, że i jednej grzywnygrzywna	Athosie, przerażasz mnie	Być może, ale jeżeli z taką wiernością i przebiegłością będę miał cztery razy do roku do czynienia, sam pójdę z torbami.	Chciałbyś ujść w jego oczach za proroka?	Chluba całego wojska!	Com ja waćpanom takiego uczynił, że mnie prześladujecie?	Czyje to tropy?	Czym mogę służyć księżom dobrodziejom moim?	Dajmy temu spokój. Chciałeś, bym przyjechał. Czy masz jakieś dyspozycje?	Dobrze zrobione	Gdzie jest następca?	I cicho.	I co? co powiedział?	Jak to wiesz? Skąd wiesz? Dzwonił może Eryk?	Jak wygląda aleja?	Jak wyglądał dziad?	Jaka pocieszna akcyza pijana!	Jakże każecie, panie bracie, ustawić krowy w oborze?	Jakże, przyjaciół se kaptujekaptować	Jesteś ojcem	Jezu! a kiedyż wystawicie?...	Konie panience zaprzęgać?	Kto ja taki? Ot, ciekawość! Robak...	Można spróbować Wszyscy przecież znamy MinclaMincel	Niech mnie diabli porwą, jeżeli wiem, o co panu chodzi	Od przedmieścia Podgórze dawniej zwanego.	Oni przybyli z Księżyca	Pani wychodzi?	Psiakrew	Publika awanturę robi! Czas dzwonić i zaczynać	Póki tchu w nozdrzechnozdrzech zawołał z siłą głębokiego przekonania Zagłoba	Rekiny?	Tak!	Ten człowiek zna mowę galanterii francuskiej	To już wiesz, kim jesteś?	Tobie wróżyła wielkiego króla za męża.	Tyle samo on albo i więcej ufa w chytrość!	W Dancing Clubie, w innych lokalach. Przepadłaś jak kamień w wodę. Myślałem, żeś wyjechała z Warszawy.	Ładna	„Iluż starców kończy szaleństwem życie całe uczciwości, pracy, cnoty! Ten ma już zimne nogi a goni za miłością...”
Mój kuzyn zamęcza panią. Gdybym nie obawiał się, że jest o panią zazdrosny, powiedziałbym mu, że trzeba nie mieć serca, by zmuszać do tylu godzin pracy tak uroczą istotkę, jak pani.	Uspokój się, drogi chłopcze sam widzisz, że trzeba, abyś wiedział wszystko. A teraz mogę ci powiedzieć, że twoja tu dzisiejsza obecność wydała się nieco przedwczesna. Gdybyś mi uczynił ten zaszczyt, aby się mnie poradzić, dodałbym, kapitanie, że nie uchodzi zjawiać się w Albano przed upływem miesiąca. Nie potrzebuję cię ostrzegać, że byłoby niebezpieczne pojawiać się w Rzymie. Nie wiadomo jeszcze, jakie stanowisko zajmie Ojciec Święty wobec Colonnów; przypuszczają, że da wiarę oświadczeniu Fabrycego, który twierdzi, że o bitwie pod Ciampi wie jedynie ze słychu; ale gubernator rzymski, zajadły orsyńczyk, wścieka się i byłby bardzo rad, gdyby mógł powiesić którego z dzielnych żołnierzy Fabrycego, o co ten nie mógłby się upominać, skoro przysięga, że nie brał udziału w bitwie. Pójdę dalej i mimo że mnie nie pytasz, pozwolę sobie udzielić ci rady wojskowej: jesteś lubiany w Albano, inaczej nie byłbyś tu bezpieczny. Pomyśl, że się przechadzasz po mieście od kilku godzin, że jakiś stronnik Orsinich może to wziąć za zniewagę lub przynajmniej dojrzeć w tym sposobność zdobycia pięknej nagrody. Stary Campireali powtarzał tysiąc razy, że da najpiękniejszą wioskę temu, kto cię zabije. Powinieneś był wziąć z sobą do Albano kilku żołnierzy, których masz u siebie w domu.	Nie wiem... owładnęła mną ta myśl. Nie przejmuj się tym... To oczywiście głupstwo.	Jak Bóg miły! Dowiédz się od ludzi, idź od wsi do wsi, nic ci innego nie powiedzą: to postrach okolic. A gdyby to było co dobrego, czyby to się tak włóczyło po świecie, nigdzie miejsca zagrzać nie mogąc.	A pan powróciłeś, nieprawdaż? Taki piękny chłopiec, jak pan, nie dostaje długiego urlopu od kochanki. Z wielką niecierpliwością byliśmy oczekiwani w Paryżu nieprawdaż?	Cóż na to poradzić. Tak przynajmniej śpi i nie może myśleć. To już wielki plus dla niej.	Jać nie drzemię, jeno w głowę patrzę.	Jeno przyjdź, a nie pożałujesz. Bojaszbojasz (gw.) pamiętać. to kajkaj (gw.)	Miałam Ale gilotyna była mą rywalką. Toteż mieszam zawsze jakichś parę czerwonych szmatek w mój strój, aby wesołość moja nie szła za daleko.	Nic nie rozumiem	Nie płacz, nie płacz, Zocha... Wiesz, dlaczego wiesz, dlaczego nasze życie jest takie smutne? Takie bardzo smutne?	Nie wiem, nie umiem powiedzieć, patrząc na nią ciągle. Twarz blada ściągłaściągła twarz	Nie wrzeszczcie tak głośno. Czy nie wiecie, gdzie może być ten zatracony Vaniek?	Nie...	Niechże pan nie będzie dzieckiem!	Odp.: Nie wiem. Chcecie wyglądać młodo? Noście gorset Libella.	Tak. Ludzie z każdym człowiekiem postępują tak samo: zabierają mu pieniądze, czas, pracę, piękność, rozum, serce, nawet dobre imię... Wszystko mu zabiorą, jeżeli nie obroni go własny egoizm... Dlatego umiarkowany egoizm jest siłą dobroczynną, parkanem dla wiśni...	Nie wie, skoro się pyta	Nie, mój kochany, ja nigdy nie będę i nie chcę być szczęśliwa. Za wiele wiem, za wiele już cierpiałam. Ja mogę być tylko dobra.	Dosyć! Dosyć! Dwunastu chłopców wystarczy na te ciężkie czasy. A teraz posłuchajcie. Wróżby były znakomite, tylko że trzeba mówić powoli i patrzeć na rękę. Ale muszę was zmartwić. Wszystko odbywa się darmo na dzisiejszej zabawie, nie zarobicie żadnych pieniędzy.	Niewątpliwie i pod tym względem nowożytni posunęli się nie dalej od starożytnych. Potrzeba było całych wieków, żeby wykryć potęgę mechaniczną pary! Kto wie, czy za sto lat zobaczy świat drugiego „Nautilusa”! Postępy wynalazków są powolne, panie Aronnax.	Toteż to, że tego nie umiem, niech mnie piorun trzaśnie, mój dobry Nafirku! Skrzydła, przyznam ci się, byłyby ci wyrosły same z siebie w tym klimacie, ja tylko przyśpieszyłem ich rozwój, tak jak można przyśpieszyć rośnięcie włosów. Wiesz co, podchmiel sobie tym dwustoletnim nektarem, to cię może wznieci.	Jak to, a ten, co go w powietrze ciskano, to nie był synem mojego ojca? A tłumoczek, co mi zabrano ze wszystkimi ruchomościami, nie do mnie należał?	Edwardzie! Edwardzie! nie mogę znieść twych wyrzutów! Wdzięczne mam i kochające serce, zapewniam cię, że kochające, spytaj Peggotty.	Intencji nie było, ale na jedno to wychodzi!	To ty nic nie wiesz? Ano, przecie baby skargę na ciebie zaniosły.	Pewność? Zazdrość Zostań w masce, urządzę rzeczy tak, iż będziesz wieczerzać z Floryną i Natanem. Bardzo zabawne będzie dla kobiety twego stanowiska zaintrygować aktorkę, puściwszy wprzódy w ruch sławnego człowieka, który będzie się kręcił niby bąk podcięty batem. Postaram się odnaleźć trop niewierności Natana. Jeżeli zdołam pochwycić szczegóły jakiej świeżej przygody, będziesz się mogła napawać wściekłością kurtyzany, rzecz w istocie wspaniała! Furia, w jaką wpadnie Floryna, będzie kipieć jak potok alpejski; ubóstwia Natana, jest wszystkim dla niej, zrośnięta jest z nim jak skóra z kością, będzie walczyć o niego jak lwica broni młodych. Przypominam sobie, iż widziałem w młodości sławną aktorkę (która, nawiasem mówiąc, pisała jak kucharka), kiedy przyszła żądać zwrotu listów od jednego z mych przyjaciół; nigdy, od tego czasu, nie oglądałem podobnego widowiska, tej spokojnej furii, tego bezczelnego majestatu, tej... Mario, co tobie?...	Może ty w świętą niedzielę robiła co takiego, co pozwolone nie jest?	Ten sam, do usług waszej wielebności i sądzę, że tak dobrze wart jestem rządzić wyspą, jak ktokolwiek inny. O! bo ja jestem z tych, o których powiadają: z jakim przestajesz, takim się stajesz. Chcesz użyć chłodu, idź do ogrodu. Przywiązałem się do dobrego pana, towarzyszę mu w jego wyprawach i powinienem być jego cieniem, a jeśli podoba się Bogu zachować nas przy życiu, to może nie zbraknie królestw i wysp do naszego rozporządzenia.	Proszę księdza, Opatrzność na szczęście naniosła nieco poprawek do tego gigantycznego planu, którego zdajesz się być dość żarliwym stronnikiem.	W czterech ostatnich latach życia mnie jednemu zwierzył się z miłości do pani, a zwierzenie to zacieśniło bardzo już silne więzy braterskiej przyjaźni.	Co tam przyjdzie z równianek kaczeńca temu, kto znajdzie się na śmietniku!	Jeżeli zdecyduję się wyznać... to jedynie mężczyźnie, który zajrzy do głębi duszy mojej!...	Sprawa jest taka. Mam szwagra, który z tytułu swego stanowiska może mieć dostęp do ważnych dokumentów, dotyczących uzbrojenia i przemysłu wojennego w Polsce. Szwagier zgrał się tu niedawno w kasynie i grozi mu dużo kłopotów. Chcę mu pomóc.	Zejdźmy na dół do umywalni i zobaczymy, jak to wygląda. Jeden może trzymać lustro, a inni będą się oglądali.	Pani! cezar obiecał oddać mnie, jak niewolnicę, Winicjuszowi, ale ty się wstaw za mną i wróć mnie Pomponii.	Mieszka, kokoszko. To właśnie jego dom. W tym mieszkaniu, co bez żadnego napisu, mieści się biuro fabryk w Rosji, których on jest współwłaścicielem, a teraz i głównym reprezentantem. Z jego mieszkania do tego biura są proste, niczym niezaopatrzone drzwi. A drzwi od biura ze schodów są tęgo bronione. Musimy wejść do jego mieszkania. Rozumiesz, dziecko, a dopiero stamtąd do biura.	Chętnie ale, zanim puścimy się na tę daleką wędrówkę, pełną przygód, pełną oczywistych niebezpieczeństw...	Jak się nazywa ta panna?... Ta narzeczona Czyńskiego?	Jak się nazywał twój ojciec?... Powiedz!	Niestety... Urodziłem się i kształciłem w Małopolsce	Robi się	A ty, który masz gorące serce, wierzysz w ludzką sprawiedliwość, tutaj, na ziemi?	Ale ja mam czas i interes do pana	Miło mi będzie, jeżeli pani zechce ten czas spędzić u mnie.	Wiecież, po com ja gnał za wami?	A ty, Halim, słyszał o Chmielnickim?	Ależ przesądy świata czynią, iż jesteście od siebie bardziej oddaleni, niż gdybyście byli, ty w Pekinie, a ona w Grenlandii.	Du lieber Gott! Es ist ja schon zehn Uhr...Du lieber Gott! Es ist ja schon zehn Uhr (niem.)	I powróci po ślubie, bo u niego idzie prędko	Jesteś bardzo rozdrażniona, Joasiu... Gdzieś ty była wczoraj?	Ktoś do niej przyszedł...	Mniejsza Czyby jednakże Stach zrobił coś podobnego?...	Pierwszy to Sintram, a drugim winowajcą jesteś ty sama, kumo. Zbyt surowe masz poglądy. Wiem, że niejeden chciał z tobą pomówić w obronie męża twego.	Przypuśćmy, że uroiłam, i cóż z tego?	Sługa mówiła stanowczo Peggotty.	To doprawdy wstyd i hańba, żeby opiekun wprowadzał do świetlicy podobnie dzikie, brutalne i niekulturalne zabawy!	To ja idę stąd, Kolb.	To jednak straszno tak przysięgać!	Wiem, wiem, pamiętasz Józku, u państwa Łyczkowskich też były takie dwie figurki?	A dziadek?	A pani Micawber?	A w którą stronę pobiegła?	Ale gdzież tam, daleko bliżejdaleko bliżej	Broń Boże! Wystarczy, jeśli łaskawa pani usiądzie tam w głębi, poza obrębem naszego koła... No cóż? Czy teraz jesteś zadowolony?	Będzie nas za to bronił...	Cóż ma być jutro? rzekł z przymuszonym uśmiechem	Cóż to za krotochwile?	Cóżeś mu powiedział?	Dobrze. Jeśli wróci sam, wówczas natychmiast, jak wejdzie, skoczyć na niego i zatkać mu pysk. Możecie mu własną jego czapkę w pysk wcisnąć.	Dziękuję.	Gad przemierzły!..	I jej?	Jest dla ciebie „Farys” mariampolski	Kat go wie! Chce dokuczać, musi mu to sprawiać przyjemność	Koń jest zapisany pod imieniem Vampa.	Kłamstwo przerwał Petroniusz	Malutka, złotowłosa główka!	Miał pan w tym jakiś cel?	Misiu... och, Misiu	Muzyka	Naturalnie.	O ką čion tamsta veiki?	Owszem, osiągnąć pan może złoty medal, ale później. Hodowlę prowadzi pan zaledwo od paru lat. To za mało!	Pan kocha tę kobietę?	Pomimo to jestem sama i prześladowana.	Posłusznie melduję, jest bez zapałek	Prawda, ciemno! Wybierz wróble spod kalenicykalenica	Pójdziesz pan?	Tak, bardzo niedobrze, ojciec umarł i...	Tumany!	Tłum, Sztuka, Władza, Artysta, Narkotyki	U Migurskich w Sieradzkiem, słyszeliśmy już i to, słyszeli, dobrodzieju mój kochany.	Wino	Więcej niż siebie samego	Z pieniędzmi?	Z utęsknieniem oczekiwać, ku podwojom spoglądać, z rozradowaniem witać was będę, serca mego pani! Zezwólcie, wasza miłość, bym ku dnia dzisiejszego pamięci przyozdobił paluszek waszej ręki tym skromnym upominkiem.	Śmierć wewnętrznym wrogom!	Żałuję teraz, że czytałem moją elukubracjęelukubracja	„Urocze”
Ze słowem tu przyszedłem, nie z kamieniem nie biję się z wami. Mówię wam tylko, nas Leszków i Leszkowych potomków siła jeszcze... Dziś wy mocniejsi, jutro my być też możemy... Na jednej ziemi siedzimy, warto by mir uczynić, a nie zabijać się na pociechę wrogom!...	Nie ględźcie, Szwejku... Czy Vaniek jeszcze nie wrócił?	W istocie i ja tak sądzę. Nie możecie być tą, któréj się domyślam, bo ta nie miałaby odwagi i przyjść tutaj, ani pozwolenia.	Ach ty! Przecież ty chyba nie wątpisz, że ja nie za to tylko?... Zlituj się, Zocha!...	Zosik, pomówmy spokojnie. Przecież to wszystko nie ma sensu. Zastanów się... Wiem, że to dla ciebie trud i kłopot. Nie chciałaś mieć drugiego dziecka i szanowałem tę twoją wolę. Nie nalegałem nigdy. Ale dziś, kiedy szczęśliwy... czy nieszczęśliwy dla ciebie przypadek tak zrządził...	Więc się dowiedzą, że grać nie będzie, dość się już nagrała w tym sezonie. Dopóki ja jestem dyrektorem, Teatr Stołe­czny nie jest i nie będzie teatrem KaKa.	Twarz nie kłamie! Na Boga nie opuszczaj nas, zostań tu, jeżeli można, bądź świadkiem tego co się dzieje. Małżeństwo wcale z sobą nie żyje. Król młody ma kochankę czy kochanki. Ta nieszczęśliwa wzgardzoną jest.	A jednak pan Głębocki nie zabija i nawet nie pilnuje mnie, bo wierzy mi i szanuje. Czy pan chce, żebym straciła wiarę i szacunek uczciwego człowieka?	A to, proszę pana że moja pani nie kocha pana ani odrobinki...	Ale tolholosów to pewno nie macie?	Ale tu nie o was idzie moja matko ale o córkę, z którą źle być może, jeśli Bartosz bardzo do serca weźmie.	Atanazy: Obaj nie rozumiecie Chwistka ani w ząb...	Bardzo prosto. Jestem Jojne z Łodzi. Nie słyszałeś o mnie?	Czemu nie wrócicie na wieś do domu?	Czy nie odmówi pan, gdy go zaproszę na jutro na obiad? Będzie właśnie pan Krzepicki i omówimy całą sprawę. Dobrze?	Dlaczego nie? Można. Jeżeli pan każe, skoczę tu do Pawlaka, on migiem zaprzęgnie.	Nie będzie piękniejsza od ciebie.	Nie można... nie można...	Nie uwierzą.	Nie, za rataja.	O ile wiem, nie	Orki już nie było	Widzę, żeś desperat, w miłosierdzie boże nie ufasz.	De Marsay bawił się mną jak lalką. Byłam taka młoda! Nie kochamy nigdy mężczyzn, którzy występują w roli guwernerów, nadto urażają nasze próżnostki. Oto niebawem trzy lata zupełnej samotności, i wierz mi, ten spokój nie miał w sobie nic przykrego. Tobie jednej ośmielę się powiedzieć, że tutaj czułam się szczęśliwą. Byłam znudzona adoracjami, zmęczona bez przyjemności, drażniona powierzchownymi wzruszeniami, którym serce było obce. Wszyscy mężczyźni, których znałam, wydali mi się mali, płascy, powierzchowni; żaden nie sprawił mi najlżejszej niespodzianki, żaden nie miał prostoty, wielkości, delikatności. Byłabym pragnęła spotkać kogoś, kto by mi zaimponował.	Inaczej go odtąd sławić będzie nie tylko Litwa, ale cała Rzeczpospolita.	To jest dom sierot, a nie szkoła. W szkole tylko uczą, a my tu mieszkamy. Jemy, śpimy	Wolałabym się z nią tutaj nie spotkać.	A ty liczysz jak kramarz, jak Zuker, Grünszpan i wszyscy wasi fabrykanci. Chcesz zarobić rubla na rublu i to zarobić zaraz, dzisiaj, nie licząc się z tym, że odbiorca może się tylko raz złapać, a na drugi raz pójdzie kupić do kogo innego, a ty będziesz czekał na sucho nowego głupca.	Fajn bukiet! Możnaby jeszcze stopić...	Jak tylko będę mógł wyrwać się, zaraz przyjadę.	Owszem, i to pamiętam. Jeden z tych Czar... jak ich tam zwali... ten, któremu na imię było Robin, jak opowiadają, pozostał przy niej. Ale ona była tak strapiona, że ani jej się śniło słuchać, co on tam do niej gadał i obiecywał.	Po skrzyniach poznasz, panie. Niejeden oddałby trzos nabity dukatami, byle posiąść to, co się w nich znajduje, ale ja tobie darmo z nich udzielę, byleście mnie i moje skrzynie zabrali.	To jest znęcanie się! Ja protestuję	Jak to, ty piłeś?	Kiedy się tam pana spodziewają z powrotem?...	Nic, mamo. Dziękował, że odprowadziłam do domu jego babkę staruszkę...	No, wiem, że matka... Ale dlaczegóż matka ma być koniecznie tak nudna, tak obdarta...	Od strony śródmieścia; jest tylko jedna. Potem zaś wrócimy do sahiba Creightona. Ocaliłem cię od cięgów.	Przecie w końcu pod grozą kary przyzna się	Tak jest. Miał Skrzetuski, ale wyjechał i mnie zdał załogę aż do swego powrotu.	Tak, już ją macie... od Zwycięzcy...	Tak. Tak... Chciałby może powiedzieć pani coś o tym srebrze, które...	Tak. Ten dla konceptu wszystko sprzeda.	Wasza wielmożność! Tatarzy, szlachtą zostawszy, wiernie się Rzeczypospolitej trzymać będą.	Więc czemuż się ich obawiać?	Zauważyłem Dawniej była zawsze tak pogodna i miała coś jasnego w oczach. Bardzo zmizerniała. Trzeba liczyć na to, że po katastrofie stopniowo przyjdzie do siebie.	Zawsze krnąbrny był W domu z nim ciężar miałem... nieraz i nasrożyć się przyszło...	Łatwo jest być moralistką, gdy się jednocześnie, wybaczy pani, korzysta z owych afer. Gdy się luksusowo mieszka, gdy się posiada drogą biżuterję, futra, suknie gdy...	A teraz wypijmy na cześć publiczności.	A „artykuły marszałkowskie”?	Ach te konferencje!... Niechże pan siada... Malutka, daj nam kawy... Zawsze piję kawę przed kolacją, bo to mi psuje apetyt. Niech pan mi poda papierosy.	Ach, co mówisz?	Ale na choroby nerwowe, albo syfilis?	Ale pani tu zostanie?	Ba! Skąd wziąć oskarda?... Skąd wziąć ślepej latarki?...	Bo chciałem.	Była pani w Warszawie?	Bądź szczery, panie mieczniku...	Chcą nas zetrzeć na miazgę?	Co to za nędzarze? może by im pomóc?	Czas! czas! Idź z Bogiem.	Czy słyszysz?... ktoś nadchodzi, podsłuchano nas!... już po wszystkiem, jesteśmy zgubieni!	Dobrze a teraz odpraw pan lokaja.	Eh? Hm? Róbcież to spokojnie, jeśli można.	I jej, i jej wybranemu	I roztropnie uczyni	I to rozumiem.	Jakto i pan obmurowywał?	Jeden bunt niezapłaconych robotników więcej sprawia szkody państwu, aniżeli warte są te bogactwa	Kas gi bet?	Kradzież? Więc co panu ukradziono?	Królowo niebieska!	KsiężnaAnna Danuta rzekł	Kto taki?	No, naturalnie! Pan prezes ma zupełnie rację.	Organizacja Schultzów?	Owszem. Czem mogę pani służyć?	Po co? z uśmiechem rzekł prezes	Po cóżeście wy toto zrobiły?	Pragnę wiedzieć koniecznie.	Prawda, panie majorze, jaki okropny wypadek z tą śmiercią nieszczęśliwego Cynadrowskiego?	Pójdzie do dziedzica na guwernantkę	Rinaldo!	Rycerz wrzaśnie siostrzenica	Sam siadaj i pilnuj, co do ciebie należy!	Ten kawaler ma rację!...	To jest, abym przez całe życie poczytywał cię za innego, aniżeli jesteś.	To wampiry oszalałej myśli!	Tyle że wówczas i my możemy spłonąć żywcem. I kto potem ugasi ten pożar?	Widziałem go zgryzionym tem, gniewnym na syna lecz ojciec musi mieć rodzicielskie serce..., a nam należy czuwać...	Widzę że was do miasta wzięła pokusa, rzekł, jam to przewidywał!	Więc powiedz je, Tadziu.	Wybijcie sobie zawczasu to upodobanie, bo to towar zakazany.	Z armat do nich! Z armat!	Z kieleckiego cyrkułu	Za Kielce! Do Koszołowa!	Zabrano mi wszystko	Zaczekaj pan. Siedzi tedy na przedstawieniu nasz filozof z zalepionymi oczyma, słyszy muzykę katarynki, brawa publiczności i robi wnioski.	Zechce Pani podpisać?...	Zobaczmy więc
Co jeszcze? Otóż widzę siebie w cieniu sykomorów, nad jeziorem, a pośród listowia prześwituje drżące zwierciadło wody; mój ojciec siedzi na poduszkach pod najstarszym i najgęstszym z drzew, ja, słabe dziecię jeszcze, a moja matka leży u stóp ojca. Bawiłam się jego siwą brodą opadającą na piersi, albo kindżałem o rękojeści wysadzanej diamentami, który trzymał za pasem; od czasu do czasu podchodził jakiś Albańczyk i mówił coś ojcu, na co ja wcale nie zwracałam uwagi, a ojciec odpowiadał na to zawsze tym samym tonem: „zabij!”. Albo: „daruj życie!”.	Ach i to twoje bezdennie naiwnie zaufanie. „Co, Właduś?” Uj­rzałem tego potwora, ziejącego śmiechem, i zdawało mi się, że ciebie w tej oto chwili wprost z ramion jemu w paszczę...	O to się waćpanna nie bój. Nieraz ja knoty u świec po pijanemu obcinałem, samej świecy nie zaciąwszy. Nie uczynię i waćpannie krzywdy, chociaż takowa prezentacja dla mnie pierwsza.	O tak, tak Zgadujesz wszystko, gdy dla mnie wszystko jest zagadką. Zmysły moje są odrętwiałe, nie mam żadnej myśli w głowie, ledwie że żyję. Duszę moją dławi nieokreślony lęk, który ścina moje uczucia i pogrąża mnie w martwocie. Nie mam głosu do skargi, nie mam słów na wyrażenie swego cierpienia. Cierpię, a wstyd mi cierpieć, kiedy widzę, że Wiktor jest szczęśliwy tym, co mnie zabija.	Wracalim podleśną drogą ku krzyżowi, aż tu Gulbasiak leci naprzeciw i krzyczy zestrachany: „Pod jałowcami jakieś zabite leżą!” Zabite, to zabite, myślę, ale warto zawdy obejrzeć. Poszłyśmy... widzim z dala, prawda, leżą jakieś ludzie kieby nieżywe... jeno im kulasy sterczą spod jałowców. Filipka me ciąga, by uciekać... Grzelowa już pacierz trzepie i mnie też mróz po plecach chodził, alem się przeżegnała, podchodzę bliżej... patrzę... a to pan wójt leży przez kapoty, a pobok Jagusia Borynowa... i śpią se w najlepsze. Spili się w mieście, gorąc był, to se chcieli wypocząć w chłodzie i pojamorować. Jaże buchała od nich gorzałka! Nie budzilim: niech świadki przyjdą, niech cała wieś obaczy, co się wyprawia! Wstyd mówić, jak była rozdziana, jaże Filipka z litości przyokryła ją zapaską. Czysta sodoma. Stara jestem, a jeszcze o takim zgorszeniu nie słyszałam. Sołtys zaraz przyjechał i budził, Jagna w pola uciekła, zaś pana wójta ledwie na wóz wdygowali, spity był kiej świnia!	Już się warzy; właśnie sama przyprawiłam na jeden krok z domu niesposób się ruszyć, wiecznie jakichś darmozjadów naprowadzasz, ino ja za progiem.	Była to namiastka szczęścia dla nas obojga, bo i Betty gryzła się wewnętrznie również. Przecie i ona musiała dla mnie zerwać z rodziną. Nie mówiliśmy ze sobą o tym nigdy, ale pomimo nadrabiania minami oboje wiedzieliśmy już, że popełniliśmy szaleństwo. Na usprawiedliwienie mieliśmy tylko to, że byliśmy bardzo młodzi, a ślub wzięliśmy, co tu obwijać w bawełnę, po pijanemu.	...którą ja mu przesłałam	Jakże mam to określić? Antagonizm nowego człowieka w stosunku do starych metod. Chęć dowiedzenia się czegoś z pierwszej ręki. Trochę niecierpliwości. Pracuję wciąż w tym samym zakresie, tylko że uprząż jest inna. Uwierała mnie trochę w paru czułych miejscach.	Pani Jak sama powiedziałaś, jestem egoistą i jako egoista, nie zastanawiam się, co zrobiliby inni w mojej sytuacji, myślę tylko, co sam mam zrobić. Myślę, że znam cię od roku, że od kiedy cię poznałem, uzależniłem moje szczęście od twojej miłości, że nadszedł dzień, w którym powiedziałaś mi, że mnie kochasz, że tego dnia uzależniłem moje szczęście i moją przyszłość od małżeństwa z tobą. To było moim życiem. Więcej już nic nie myślę. Mówię sobie tylko, że szczęście się odwróciło, że wydawało mi się, że mogę zdobyć niebo i przegrałem. Zdarza się przecież każdego dnia, że jakiś gracz przegrywa nie tylko to co ma, ale i to, czego nie ma.	Jeszcze nie skończyłam. I proszę mnie wysłuchać, bo moja zgoda uwarunkowana jest pewną klauzulą, a nie wiem, czy nie będzie ona dla pana nie do przyjęcia. Ponieważ zaś ja od tej klauzuli odstąpić nie mogę, wszystko zależy od niej.	Po co się tu wałęsasz? Nie lubię takich kundlów jak ty!	Przebaczam im Więc co, nie mówi Lolo, czy pojedzie z nami do Włoch?	Stawi się, co się nie ma stawić! Wiadoma to rzecz, że pospolite ruszenie zawsze marudzi. Ale ze szlachtą damy sobie radę?	A cóż! wszyscy ją opuścili wskutek interesów. To jej zmysły pomieszało. Cicho! słyszę, że płacze. Niech się wybeczy, to jej ulgę sprawi. Przez cały czas mojej służby ani razu jeszcze nie wypróżniała sobie oczu.	Ale, ale Mam nadzieję, że nie będziesz brnęła dalej w swojej rozrzutności, moja żono. Nie na to daję ci swoje pieniądze, abyś nadziewała cukrem tego młodego błazenka.	Panowie Proszę was, abyście się nie zajmowali tą sprawą. Ojciec jest panem u siebie. Dopóki mieszkam w jego domu, winna mu jestem posłuszeństwo. Postępowanie jego nie może podlegać uznaniu lub naganie świata; odpowiedzialny jest za nie tylko przed Bogiem. Żądam od waszej przyjaźni najgłębszego milczenia w tej mierze. Wdzięczna jestem panom za życzliwość, jaką mi okazujecie; ale dowiedziecie mi jej lepiej jeszcze, jeśli zechcecie położyć koniec obrażającym pogłoskom obiegającym miasto, o których dowiedziałam się przypadkiem.	A co panu po Kurowie?	Ale tam już nie było furtki do tego innego ogrodu	Ale tego pan pewnie nie wie, panie Aronnax, że zaraz po stworzeniu świata wieloryby mogły pływać jeszcze prędzej.	Cieszy to mnie nieskończenie, kochana ciotko	Cóż to znaczy, panno Rottenmeier? Wita mnie pani taką ponurą miną? Cóż się stało? Klarcia wygląda doskonale.	Do czego to mówisz?	Jam się włóczył z rozkazu starszych, jam żebrał. I nie przypominaj mi waść dróg moich, do wszystkich diabłów! Nędza, wywłóczenie gałganów, dziur i skamlanie	Sypią teraz parowym stateczkiem w jednej kajucie na Nową Zelandię. Co? Jak pan sądzisz?	To dopiero zaczepka, a nie odczepka	A więc zrób pan to dla mnie i zarekomenduj mnie Domowi Handlowemu w H., z którym ciągłe macie stosunki. Muszę opuścić dom państwa...	Gdyby to towarzystwo było dla mnie właściwe i miłe, mój panie rotmistrzu, odezwała się Laura z szyderstwem nielitościwem: od czasu jak pan tu bawisz, byłabym z niego korzystała. Wybijże pan sobie z głowy to natręctwo, i proszę, daj mi pokój!	Starasz się tłumaczyć dalej, zwracając głowę do powozu i odwracając ją z powrotem do konia, aby uniknąć możliwego wypadku.	To bardzo proste. Dają one ludziom pretekst do życzliwego zbliżania się, a na świecie, każdy nawet pretekst do tego dobry.	Ale pierwej niż tobie wyznał swój zamiar mnie	Ależ nic się nie stało. Panie Krzysztofie, może wody?...	Chodnik do sieni, utkany w chłopskim warsztacie ze skrawków niepotrzebnej materii, jest tak samo miły jak perski dywan. Ściany wyłożone drzewem świerkowym są cudnie piękne...	Czy pytał o mnie?	Dlaczego to cię tak zajmuje?	Ech, nie powiedziała pani tego, czego chciałam.	Gdybyś zaś ciotka dobrotliwa stygnącą rączką wszystko mnie powierzyła	Ha, na jego opinii możemy polegać. Kiedyś uchodził za jednego z najlepszych dyplomatów.	I to w porach kiedy Rumiański w biurze pracuje... ciągnęła Apolonja.	Jakiegoż ty chcesz teatru, co?...	Jezu Marja! czy to być może?	Jeżeli myślisz, że mało wybrednymi złośliwostkami uda ci się zepsuć mi ten wieczór, to muszę cię zapewnić, że jesteś w błędzie.	My znikąd, panie! Po prośbie chodzim	Nie chcę pana obrażać ale... musisz przyznać, że między nami istnieją dawne i bolesne rachunki...	Nie ma czego!	Niee, nie robił wrażenia. Może leciutko.	Och Trzeba mieć nadzieję, że nim będziemy mogli odpłynąć, to jest nim upłyną trzy miesiące, Dantès będzie już wolny.	Pan Karol opowiadał mi na wiosnę, że pana zastał przy własnoręcznej siejbie jęczmienia, a nie w laboratorium, więc?	Pan nie interesował się spirytyzmem?	Panowie! jeżeli pan d‘Artagnan odda szpadę i zaręczy słowem honoru, zadowolę się przyrzeczeniem panów, iż go odprowadzicie do kwatery kardynała.	S-s-spójrz, co leży koło twej s-s-stopy!	Syn naturalny cara rosyjskiego... któremu, na intencję tego małżeństwa wykrojono by jakie księstwo, albo po prostu hrabia de Thaler ze swą miną przebranego parobka..	Tak, niewiele mu brakowało... ale teraz już się wysuszył i utrzymuje, że przebył transfigurację. Z jego dowodzeń porobiłem wyciągi dla Towarzystwa Królewskiego... in possein posse (łac.)	Teraz gdym została sama i opuszczona na tym świecie, teraz wiem, że w istocie tak było	To niesprawiedliwe! Myśmy się poddali.	To zdepcz!	W zupełności podzielam pańskie zdanie Obawiam się tylko, czy swoją obecnością w jego domu, no i swoim interesem nie utrudnię panu roli gospodarza.	Wiecie więc, panie, o co głównie, o co jedynie mi chodzi...	Zapewne, lecz można wpłynąć nań w stosowny sposób, można wejść z nim w pertraktacje. Można by np. zaproponować mu, by przez pewien czas mieszkał pod naszą opieką, choćby tu u mnie, w tym domu.	Ze względu na wyjątkową taniość produkcji i surowca sądzę, że z dziesięcioma milionami dolarów można by rzecz rozpocząć od razu na większą skalę. Biorę pod uwagę uruchomienie trzech fabryk w Polsce i po jednej w Szwecji i Norwegii. W przyszłości główny ośrodek musiałby być w Kanadzie. Kanadyjska terpentyna kalkuluje się bowiem prawie o trzy procent taniej od polskiej, a o cztery i pół od skandynawskiej.	A gdzież jest panna Łucja?	A niech się zjawią, wnet jakaś bieda pada na kogoś.	A nim się sejm zbierze nim się on zbierze i nim się wygardłują, upłyną miesiące.	A więc bierz pan rękawiczki i kapelusz.	Ach, prawda! W Cisach.	Ach, tak...	Ale jaki?	Czyżby się pani gniewała na taką miłość?	Draka, panowie! Krwaworączka prowadzi chałaciarzy z Ciepłej. Zaraz będzie uroczyste nabożeństwo.	Dzisiaj powieściopisarze rysują charaktery; miast czystego konturu, odsłaniają serce ludzkie, każą się wam interesować bądź Antosiem, bądź Kaśką.	Godniejszy zaufania niż inni	Głupiec!	Hrabinie Mielżyńskiej ot, robię znaczek na rogu. Uważasz, Tesiu?	I pan uwierzył artylerzyście?	Jadą!	Jak koziołek? nieprawdaż? posyłamy i rzecz skończona.	Jak was tu tyle i każdy mi zacznie psy z ulicy znosić?	Jak zawsze, ze spokojem filozofa.	Jakże ty myślisz zdobywać te pieniądze?	Jestem, o panie wielki.	Jutro sahib ma wyznaczać nową pracę!	Ma tam Pan Jezus pięć ogonów: niby dwa konie i trzy krowy, i jeszcze parę świń.	Mój kochany, przepraszam cię, ale chociażby pomimo du-du!	Niebezpieczeństwo, Śmierć, Tłum powiedziałem mimochodem.	Niepotrzebnie słałaś moje łóżko.	No, on tu pewnikiem w te pędy wyniesie...	Oj tak!	Pani!	Pilnuj mi tego dziecka...	Przecie...	Przeszłość Madzi?... Mój Stefku	Rok ciężkiej pracy.	Tak pan myśli?	Ten woźnica jedzie żółwim krokiem	Trzeba będzie szlachcie dać znać ażeby się kupilikupić się (daw.)	Trzymam się.	We dwu moglibyście kupić, wy z Grzybem	Więc Tatarzy odjechali? Czemu odjechali?	Węgry! Węgry! Ojczyzna królowej Kingi!	Zapewne chcesz się przebrać, więc pośpiesz się bo robi się późno.
Nie lekceważmy tego zbytecznie Cadignan jest głupi jak gęś, ale uparty jak muł. Gdy się uczepi jakiego głupstwa, trzyma się go jak pijany płota. Zdolny on jest wypłatać ci jakiego niedorzecznego figla. Wierz mi, że najlepiej uczynisz, pozostając tu jeszcze przez jedną dobę. Przez ten czas wyjaśnię i załagodzę tę sprawę.	Przyznam ci się że de Cerulli ma tylko jednę słabość przez którą do niego trafić można. Widzisz na jakiej stopie dom trzyma, co go kosztuje życie, a jednak to człowiek niezmiernie chciwy! kto wie?... może by się połakomił na pieniądze, bo poczyna stękać, że go Julja drogo kosztuje.	Olbrzymie, panie sędzio, niech pan powie, na to zgodzę się chętnie; ale co do pobudek, nie mam prawa ich zdradzić.	Ale ba! tyś filut: plączesz, plączesz, a powiesić się nie potrafisz! Jabym ci z serca pomógł, ale powiadają, że za to biéda być może; dawaj sobie sam rady! Nie mądraż to rzecz kulkę zrobić, szyję włożyć, a pod nogi lada pniaka podsunąć	Ot, ja naprzykład, pracuję niby dla tej naszej sztuki. Dwadzieścia pięć lat mażę tam i mażę tym pędzliskiem po papierze, albo po płótnie, i Bóg jeden wie, com się napiłował, nimem z siebie coś wydobył; tymczasem czuję się samotny na świecie, jak palec. A czegóż chcę? Oto żeby mi Pan Bóg za całą tę piłę dał jakie poczciwe kobieciątko, któreby mnie trochę kochało i było wdzięczne za moją miłość!	Niech mi panie dadzą święty spokój. Nie mam teraz głowy do tego.	Obawiam się, że ma pan rację Ja sam miałem ambicje literackie, ale od dawna pożegnałem się z nimi. A teraz, mój drogi przyjacielu, jeśli pozwolisz, że cię tak nazwę, powiedz, czy naprawdę wierzysz sam w to, coś nam opowiadał przy śniadaniu.	Czyż nie powinniśmy, proszę pani, starać się być mili jedni drugim? Pozwoli pani, że utrę nos. Zapewniam panią że on patrzył na panią z miną nieco bardziej rozanieloną, niż kiedy patrzył na mnie; ale przebaczam mu, że wolał piękność od starości...	Gdzież, do jakiego konsystorza podasz prośbę? przecieżeś się tu nie żenił!	Ale nie przyjmuje mnie, gdy chcę go odwiedzić	Nie ja cię zdradzę, ale strzeż się wigilów.	Tak, kochanie. Widocznie tylko twoja obecność w Warszawie przynosi szczęście w grze Totowi. Obębniłem go na wcale okrągłą sumkę. Jego i jego przyjaciół. To są nader poczciwi ludzie.	Niech się pan zwraca do jego szwagierka! Ja nie dam ani grosza, ani grosza! To oburzające, wszyscy do mnie, to istna napaść!...	Maciej chory, to kto mu inszy poredzi? Każden się waguje iść na pierwszego, bo każden ledwie swoim biedom wydoli	Ze mną to nie z Ordyńskim dajmy sobie pokój, znamy się dosyć.	Ależ, panie czyś pan zaprzysiągł naszą zagładę? Nigdy Dawid nie skarżył się na ojca...	Był to też człek wyborny ale już nie żyje.	Dla Boga! Uważaliście waćpaństwo, jak to mu zęby błyskały, zupełnie jak staremu Tuhaj-bejowi, gdy był w gniewie! Po tym jednym bym go poznał, bom też starego Tuhaj-beja często widywał.	Masz oto pierścień drogocenny, jak mówią wszyscy; pochodzi on od brata mojego, króla Hiszpanji, należy do mnie i rozporządzać nim mogę. Weź ten pierścień, zamień na pieniądze i niechaj mąż twój jedzie.	Widzisz to przecie, skoro dałem ci rozkaz osiodłać mego konia. Czy nie zrobiono tego jeszcze?	Z imienin pani Pawlickiej. Mieli tam pojutrze jechać do jej majątku. Pani Pawlicka tu sama była i zapraszała jeszcze w poniedziałek. Tam będzie duży bal. Panna Łucja nawet sobie nową sukienkę szykuje. Taką niebieską, przybraną tiulem. Ach, żebym to ja sobie mogła taką zrobić!	A po pięć morgów mają i żenić by się już mogli!	Kocha, ale dobre, poczciwe dzieci, a nie takie zbytniki, jakoś ty jest.	Najbardziej zdumiewający wypadek w mojej praktyce. Sądzę, że też stało się to tylko nader dziwnym przypadkiem.	Papo dziś był pijany! zachichotał młodszy chłopiec; ale wnet umilkł, bo mu starsza siostra pogroziła nieznacznie paluszkiem.	Ha, ha, ha! Oto symbol mojej działalności na tej biednej ziemi! Oto odwrotna strona moich „szczytnych” poczynań! Oto rewers mojej ideologii! Symboliczny sprawdzian jej etycznej wartości!... Kto wie, może Pradera miał słuszność? Może to ja uległem okropnej pomyłce? Dusza, Ciało, Upadek, Obraz świataMoże życie musi już być takie? Może ono zawsze będzie tylko wielkim kompromisem? Może duch, przyoblekając ciało, zawsze będzie musiał z niejednego zrezygnować?...	Aha! Huragan ustał. Zwykle tak bywa o tej porze roku. Jedna noc i już go nie ma, jakby udawał, że nigdy tu nie bywa i być nie myśli.	Juści, że pora, a przybierz się pięknie, ludzie tam będą, a i sam Boryna uważa...	Następnie kazał pani przysiąc, że nie wspomnisz nikomu o swym liście do sir Karola?	Nie ma w tym żadnej tajemnicy. Jadę, kochanku, prosto do Paryża.	Podobno poróżnił się pan z nią o to, że wychodzi za Korkowicza?...	Przyszedłem dziś do pana, rzekł Gaczycki, po kilku chwilach potocznej rozmowy, z interesem a raczej z propozycją...	Bądź dobrej myśli i o sławę doczesną się wcale nie turbuj. Ja w tym, by cię nie ominęło, co należy. Przyjdą spokojniejsze czasy, sam będę zasługi twe promulgowałpromulgować (z łac. promulgo, promulgare)	Jeżeli go zatem przywołam?	Tak i mnie się widzi.	Żądanie twoje nie jest dość właściwe bo, jakkolwiek w zasadzie uznaję całą jego słuszność, odmówiłbym mu ze względu na formę.	Ach, biedaczysko moje, biedaczysko! Taki dobry, taki poczciwy, a teraz Pan Bóg go nam chce zabrać! O Jezu!...	Jak to noc?... Niech bogowie zmiłują się nad tobą! Jak to noc?	Ależ, panie Mitchel, człowiek z rozumem pańskim i przebiegłością, powinien był przecież wiedzieć, że osoby tego rodzaju nigdy nie dotrzymują słowa.	Idź precz! Tu nie wolno przychodzić chłopcom!	Nie mam obowiązku odpowiadać na to!	Na co nam na późniéj odkładać. My i teraz wybór zrobić możem... niechaj pan starszyna świadkiem będzie.	Nie, panie. Usiądę tylko przy innym stoliku, ponieważ nie mam zamiaru prowadzić rozmowy na temat pańskich... stosunków familijnych.	Tak to jest. Nie są to żadne dla żołnierza arkanaarkanum (z łac.) rzekł Czarniecki.	Nie zaprzeczam. I właśnie dlatego nie może się eksponować. Ktoś, kto da firmie nazwisko i zostanie dyrektorem przedsiębiorstwa, musi posiadać pełne kwalifikacje moralne. Inaczej firma nie uzyska prawa istnienia.	A to chybcikiem przylecę, obaczę ino, czy gospodarz nie przyszli...	A właśnie, że to nie był Goldcygier	Była na rannej mszy. Czekamy państwa o piątej. Moja mała gosposia łamie sobie tam główkę nad podwieczorkiem. Śliczny dzień...	Co nie miałbym myśleć!	Czy tego nie czujesz?	Jak to... Więc nie dokonałeś twego zamiaru?...	Kto jest rzeczą, nie ma prawa chcieć, my wszyscy jesteśmy własnością cara Aleksandra Drugiego. Myśląca własność	Na co czekasz, zdrajco, każ mnie powiesić!	Nawet już jadą, poznaję po turkocie.	Nie wierzę. Tam coś jest.	No, a Müller? Czy i on?...	Po co?	To leć tam zaraz!	Tyzenhauz! A co to takiego wielkiego wieziesz waszmość przed sobą?	Zapisać trzeba dzisiejszą datę; będzie ona dla nas bardzo pamiętną.	Że to taką święta ziemia nosi!	„Siewjer”? Ależ, o ile mnie pamięć nie myli, „Siewjer” był żaglowym szkunerem! Tymczasem Kotwicz nazwał ten statek motorowcem.	...chce powracać z tej wsi znów na niziny.	A czy sądzisz, że zrobi to jej jakąkolwiek różnicę?	A on jeszcze jest w Warszawie?	Ach tak! No, ja także jestem człowiekiem.	Co za Braulard?	Doprawdy nie wiem sama, czym jestem	I co dalej?	I w czymże to zawiniłem?	Jeno dłuższą... Daj naprzód dukata.	Masz rację! Jednak inni postępują inaczej. Nie dbają o słonie i nawet biją je.	Najzupełniej Nikt bardziej od niego nie jest w pełnym posiadaniu swych zmysłów.	No tak	Och, tacy wujowie to potwory nadużywające życia.	Słyszę dźwięki muzyki, a wieszcze moje ucho zgaduje, że to pan uprawiasz rolę wdzięcznéj siostry bozkiéj poezyi.	Wojska tak prędko nie wrócą.	Aaa, Bosko czarnoksiężnik.	Alboż los pana prześladuje?... Ja myślałabym przeciwnie	Biali ludzie mnie słuchać!	Czy Barrois przyrządził dla pana lemoniadę?	Cóż takiego?	Cóż znowu pani pleciesz? Dwa razy trzydzieści pięć jest siedemdziesiąt i dwa razy...	Dlatego śpiewasz Powiadają przecież: Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny.Koły Żyd śpiwaje, koły wyn hołodny (z gw. ukr.)	Dokąd?	Dziękuję, panie Maksymilianie.	Jakaż rada?	Lat ma ledwie szesnaście, słyszę,	Nadzieja, Ryzyko Senderl był przerażony.	Nadzwyczajny dodatek! Rewolucja u młodego króla!	Nuda, Teatr	Rany... tatusiu... cóżeście...	Raz w życiu.	Rozumiem.	Skrupulatnie	Stój! Wyżej nad sto dziesięć...	Tak!	Uczyniłeś pan wiele dla kraju	Wychodziłem.	Zdrada! Zdrada! rozsiekać!
Och, bardzo lubię tę historię, to mi się wydaje urocze Ale przynajmniej na dni ordynacji doktora powinna by pani mieć swój mały home, swoje kwiaty, książki, to co pani lubi	Zdaje mi się napisze prawdopodobnie do kardynała, że jakiś potępieniec muszkieter, nazwiskiem Athos, wydarł jej przemocą list bezpieczeństwa, i poradzi mu, ażeby pozbył się jednocześnie z nim, dwóch przyjaciół jego, Porthosa i Aramisa. Kardynał przypomni sobie, że tych ludzi ciągle na swej drodze spotyka... i pewnego pięknego poranku każe aresztować d‘Artagnana, ażeby zaś nie nudził się bardzo w samotności, pośle nas dla jego towarzystwa do Bastylji.	Nie krzycz-no Władek!... na scenie dosyć się wydrzesz i wyjęczysz, że aż uszy zabolą...	Niech pani da mi ster! a pani skończy sobie pranie po swojemu. Mogłabym zniszczyć pani bieliznę albo uprać ją nie tak, jak pani chce. Moja specjalność to męska bielizna, na tym znam się najlepiej!	Tak, panie. W Pi-Bast mieszka wielu bardzo pobożnych Azjatów, według zdania których, kapłanka rzucająca ołtarz zasługuje na śmierć. Jeżeli więc ten Grek zobowiązał się zabić Kamę, oni będą mu pomagali, ukryją go i ułatwią mu ucieczkę.	A! nic, nic! bardzo prosta rzecz. Nie można bezkarnie dozwolić, aby ta hałastra, gryzipiórki jakieś co papiér zasmarowują, śmieli się porywać na sądzenie ludzi klass wyższych i mówienie o nich bez należnego uszanowania.	Albo go nie znacie? O córce nie wie, a jak się dowie, nie zniesie tego lekko.	Nie bardzo się ucieszy!	Pan de Saint-Méran mówił mi zawsze, że gdyby umarł poza Paryżem, chciałby być pochowany w grobie rodzinnym. Kazałam więc włożyć go do ołowianej trumny, a sama wyprzedziłam karawan.	Tak mi się zdaje. Bo cóż by robił dwudziestojednoletni chłopak, łażąc za dziewczyną siedemnastoletnią i do tego ładną?	W każdym razie chcę go zachować Nigdy nie miałem nic wspólnego z niczyją krzywdą, ani żadnym moralnym przestępstwem, a nie jestem jakąś tam hetką-pętelką, bym miał chęć przypodobania się dzikiemu góralowi.	Zemsty? za co? Mścij się na sobie	Przybywa, moja droga, starać się o nauczycielkę, co by się podjęła nauczyć go dobrego tonu.	A tak, wzięło się coś niecoś na wszelki wypadek.	A ty kim jesteś?	A więc spotkamy się o godzinie 10-ej minut 30 na dworcu Waterloo	Ale się podniósł?	Czy ty nie czujesz, że to jest wstrętne, co mówisz w tej chwili?	Do widzenia za miesiąc? Przecie ty jedziesz do Berlina, nie do Rzymu...	Dobrze czyli będziesz sobie żyć szczęśliwie?	Dobrze, baronie, ale co się tyczy Ludwika badeńskiego nie znajduję nic. Zresztą w owej epoce sądzę, że w ogólności sztuka wojenna...	I oni tak samo, przykuci do Koła, przechodzą z żywota do żywota... z jednego zwątpienia w drugie zgorączkowani, znękani szarpią się w bezsilności...	Jak ty to ładnie mówisz babuniu, wyrzekło dziecię, zamyślone oczy podnosząc do nieba widniejącego za oknem; jakbym ja chciała kochać bliźniego tak, jak Bóg przykazał a ty opowiadasz!	Kusz, ty irlandzki byku! To moja „Fors”, nie twoja!	Lękasz się być w zimie bez pieców!	Musi widziała, kiedy się bała iść z nami.	Niby to za świadka? ni, jeno dopraszam się...	O tyle, o ile można znać więźnia, którego widziało się przy świetle latarni w ciemnościach więziennego lochu.	O! niech sobie gadają, o to najmniejsza.	Och, Méséglise!	Opowiada się o cudach w Palestynie.	Otóż widzi pani... Ja dzisiaj potrzebuję wielu ludzi do cukrowni, może nie zawsze fachowych, ale uczciwych. A wierzę niezachwianie, że jeżeli pani zarekomendowałaby mi kogoś ze swoich znajomych, byłby to z pewnością człowiek uczciwy, bo przed hultajem ostrzegłby dobry instynkt, który pani posiada w wysokim stopniu. Panno Magdaleno mam parę... nawet kilka niezłych posad... Gdyby więc ktoś bliski pani potrzebował, zrób nam tę łaskę... i rozporządzaj nami...	Pewien jestem, że się coś stało. Gdzie mama?	Po co się zastanawiać, wuju? Ojciec w grobie i dałem słowo! Pójdę!	Powiedz mi, kuzynko co to za śmieszny spisek knujecie przeciwko mnie?	Przewróciło ci się, widzę, w głowie od kiedy zbudowano dla ciebie szkołę! Otóż powiadam ci, że moje dzieci czytają równie dobrze, jak twoje, mimo że uczę po izbach czeladnych.	Stanko biegał wczoraj na Prądnik. Powiada, że ino się mieni łąka od kwiecia, a pachnie... Oj, matusiu, dajcie nam iść do sadu!	To i jemu się nie poszczęściło. A zdawał się człek bystry i wszelaki obyczaj znajęcyznajęcy chętnie. was ugościm, bo szczerze powiadam, że jemu na rozumie, a wam na gładkości nie zbywa.	To wszystko jedno; sposób dostania rubla nie zmniejsza jego wartości.	Ty jesteś filozof Tak czy owak mnie musi ktoś odpowiedzieć. Wszyscy niewinni. Nieprawda. Tyś winien, ja winien, on. Każdy z nas winien, że znosi. Za każdą krzywdę śmierć.	Wcale nie Pani nie chce wróżyć, ma ból głowy. Jeżeli więc podejmiecie się ją wyręczyć, to otrzymacie za to dwa funty. Zgoda?	Wstydzilibyśta się za takie głupstwo chodzić do sądu. Przecie i Herman dał chłopcu ze dwa razy w pysk, a my do sądu nie idziemy.	Wówczas po długim milczeniu, którym zapewne chciałaś mi okazać to, co aż nadto widzę dzisiaj, że mnie nie kochasz i że ci jestem  już obojętny... przesłałaś mi  pięćset franków.	Zachwyca mnie to wszystko jedź więc, drogi przyjacielu Panso, i powiedz swojemu panu, że dzień przybycia jego w dom nasz zaliczymy do najszczęśliwszych w życiu.	Żorż zerwał się, urwał z miejsca śmiech, kilkakrotnie próbował założyć monoklmonokl	A bo i w gimnazjum nie ma!	A dla swata nie masz polecenia?	A gdzie są panowie praktykanci?	A jakże?	A nikomu przecież nie przebaczają? Musi tam w istocie być tajemnica jakaś, o której nie wiecie.	Ach, proszę pani, przecież to drobnostka.	Ale czyby nie można przeciw temu wystąpić?	Armat nie straciliście, mówisz, nic?	Bił meme (gw.)	Bo dla Bogny w ulu jest rola pszczoły, ale pan chyba nie zabiegasz o tytuł trutnia?	Chodzi o ciebie i muszę z tobą pomówić. Zajmę ci tylko pół godziny.	Chodźmy rzekł Tomko	Ciekawym jak?	Co za głupstwo! To niemożliwe, señor!	Czy bogatego bębenka mieć będzie?	Czy ja powiedziałam jakie głupstwo?	Czy mam pomóc?	Cóż mamy z nim robić?	Drugi numer koncertu, proszę panów do salonu!	D‘Artagnan i ja, a raczej mówiąc ściślej, ja i d‘Artagnan.	E... na drewnianym? Jakże to?	Ech, proszę jegomościa, toć ja nie mam o to strachu!	Francuz?	Gdyby nie pani, to bym już leżał w tej mokrej ziemi. Wyrosłaby na mnie młoda trawa.	I ja także, na honor Zresztą czego nam tu brakuje? Niczego.	I owszem, oglądałem.	I z waszmością, panie Lgocki.	I ze mną, wyznaję. Taki u nas zwyczaj. Kobieta zawsze przewodzi: nie matka, to siostra; nie siostra, to żona. Dlatego to one takie harde i nieprzystępne: czują swą siłę. I ja sam nie przeczę, że siostra rozumniejsza ode mnie. Czemuż mam jej nie słuchać?	Ile pan masz lat?	Istotnie, matko. Wygląda to tak, jak gdyby szczytom wyuzdania musiały zawsze towarzyszyć MonsalwatyMonsalvat	Kondycja ludzka	Mnie?	Mniemam, że sprawa warta rozwagi.	Mężczyzna, Kobieta odpowiedział.	Najpewniej na Nowym Moście.	Nie w psa, a w kota. Nie kamień, a kawałek cegły. Zupełnie inny chłopak wybił szybę kamieniem.	O tak Ale ja mam także inną jeszcze chorobę. Ja mam zanadto wyedukowaną wiadomość. To jest ścierwo obolałe! Nieszczęściem, katuszą jest posiadanie prawdy. Zanadto duża przestrzeń leży między nią a padołem, czyli Zagłębiem.	O, nie. Właściwie mówiąc nigdzie stale nie mieszkam. Najczęściej jeszcze w Paryżu. Spędzam tam co roku dwa lub trzy miesiące.	Obrzydliwy! Odtrącam rękami natrętny pstrokaty łeb, bronię ciała mego od jej dotknięcia. Brrr... Oślizgła jest i mokra...	Od Wołkowyska. Mówią, że ogarnęli Wołodyjowskiego i tamten drugi podjazd, który niedawno posłałem.	Około dziesięciu mil.	Ooo!	Oryginalny człek z tego draba! Mógłby być upiorem kuriera wiedeńskiego.	Proszę pana Czy pan nie każe ugotować ze dwa razy na tydzień rosołu z przyczyny pańskiego...	Rany Boga mojego... nie zdzierżę! Ratuj kto żyw! Stanko... Wawrzuś... do mnie!	Rycerz, Sługa, Korzyść, Wyspa przerwał balwierz	Sam jeden tylko?	Słowacki	Tak jak wy w miłosierdzie Boże ufa	Tak, Hudl.	To prawda Zostaje więc panu jedna tylko nadzieja?	To ze mnie jest niezadowolony, bo nie lubi słuchać mojego grania.	Trzeba było zaproponować zrewidowanie obecnych, jak wtedy, w pociągu.	W tej chwili nadejdzie	Żadnego ale, mój chłopomanie. Jeżeli chcesz, mogę cię jeszcze raz przekonać, że to są osły.
Nigdy nie wierzyłam w ten tygodnik! Opowiadanie drukowane w nim nie są tak zajmujące, jak w „Kobiecie Kanadyjskiej”, chociaż kosztuje o tyle drożej. Zdaje mi się, że wydawca jest uprzedzony do wszystkich nie-jankesów. Nie trać ufności, Aniu. Przypomnij sobie, jak powracały utwory pani Morgan. Poślij swoje opowiadanie do „Kobiety Kanadyjskiej”.	Niech pan nie szuka przyczyn mojej śmierci w pospolitych racjach, które powodują większość samobójstw. Aby sobie oszczędzić odsłaniania cierpień niesłychanych i trudnych do wyrażenia w ludzkim języku, powiem panu, że znajduję się w najgłębszej, najplugawszej, najdokuczliwszej nędzy. I nie chcę żebrać ani pomocy, ani pociechy.	Ano, pojutrze zostaną na bruku. Jam się do tego nie przyczynił, bom pięć lat nie widział procentu.	Ale król tam był, król tam był! Król tam przeszło pół godziny siedział i posłał jej sznur korali, ja wiem. Któż to zrobił, kto ukartował? Jestem niezmiernie rada, ale nie mniej zazdrośna, i chciałabym wiedzieć. Przyznaj się waćpan, panie Szuszkowski.	O! To chyba niech pani jutro przyjdzie. Dziś u mo­ich państwa tygodniowy wieczór, goście tylko co się ze­brali, pani moja nie może wyjść z salonu...	A co wy zacz jesteście i jak się nazywacie, boście nie Bułgarzyn przecie, jeno z naszych ruskich ludzi.	Ani pasztetu z gęsich wątróbek, ani szampana Ale, ale, co to za drzwiczki na końcu korytarza? Prowadzą pewnie do piwnicy. Niczego nie brak w tym domu! Zaczekaj no chwilę!	Czy ja nie mogłabym się przydać na co w tej włoskiej podróży?	Poradzi!... Nie będzie ona mu się strachała. Laszka biłoruczkaLaszka biłoruczka (z ukr., pogard.) mruknął Burłaj.	Urodził się pan w czepku Iluż młodych ludzi drepce lata całe po Paryżu, nie mogąc umieścić jednego artykułu. Będzie z panem tak jak z Emilem Blondetem. Widzę już za pół roku pańską ważną fizjonomię!	Gdyśmy ją stracili przyszło mi na myśl, że on wywiózł ją tam daleko, na obce brzegi. Cuda jej musiał opowiadać, cuda jej musiał, gołąbce mojej, obiecywać, tam daleko! Po widzeniu się z jego matką pewien już byłem, że tak jest, a nie inaczej. Przepłynąłem tedy kanał i znalazłem się we Francji.	A co my go obchodzimy? Jego nie ma całą noc, nas nie ma w domu cały dzień. Pijak, ale wesoły chłop.	A nie byłeś ze mną u niej na kawie? a nie mówiłeś sam, że bardzo przyjemna kobiecina?	Doprawdy, przyznam się szczerze, ale nie spodziewałem się spotkać z takim talentem w Bukowcu.	Nie, ani trochę, tak dalece, że wczoraj nie umiałem powiedzieć, gdzie, w jakiej guberni, w jakiej okolicy kraju leżą te Cisy.	Dlaczego nie uważałeś?	Dopóki żyje ów Żyd, nie mogę przecież wrócić!	Nie Niepodobieństwem było go nie tykać.	Nie czyń tego waść, na miłosierdzie boże. Materię ja wniosę, bo słuszna, ale Boże uchowaj sejm zamieszać.	Nie mów dziś nic, koniądzu!	Nie poznałeś, kto to taki?	Nie trzeba, mili, nie wypada!	Nie wiem!	Nie ze wszystkim	Nie! Hveen leży nieco wyżej! Czy pozwoli pan, żebym ja był waszym sternikiem? Zresztą, nie można tak galopować, bo teraz o małą szparę na drodze niezbyt trudno!	To ci rzekę, com drzewiejdrzewiej (daw.) odpowiedział Maćko 1355–1407, wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1393-1407, zręczny polityk, umiejętnie rozgrywający konflikty między książętami litewskimi. żywie, wojny nie będzie.	To nie chmura To żywy obłok, szarańcza!	Nikt jej w Głębowiczach nie widział, ja również, ale służba zapewne wie coś o projektach matrymonialnych względem ordynata i odgaduje, że pani jest ową wybraną, ponieważ panią widzi po raz pierwszy i...	Aha! Małyś teraz? A jakiś wielki był, kiedy się śmiano ze mnie. Stawaj zaraz do sprawy, to już daremna rzecz.	Może i szukam, i to ci powiem (tu pan Charłamp pochylił się do ucha pana Michała i kończył cichszym głosem), żeć uszy obetnę, jeśli mi przy pannie Annie będziesz zastępował drogę.	Czy nie chciałby mi pan wyświadczyć pewnej przysługi?	Niechże tak będzie, daruję cię zdrowiem, ale cię z rąk nie puszczę. Dasz mi na piśmie... Tymczasem Tatarom cię oddam, u których w niewoli będziesz.	Przestań rozmawiać o byle czym! Są inne, naprawdę ważne sprawy! Chodźże ze mną! Bardzo cię proszę! Zobaczysz, że nie pożałujesz!	Gdzieżby zaś ludzie tak wyglądali! Przecież to do niczego niepodobne.	No dobrze ale do Ostępowiec jest tylko cztery godziny jazdy i wszyscy prędko wrócą.	Tak. Martwił się, że pijał z nimi kumyskumys	To jasne, topole powinno się sadzić tylko w chudej ziemi	To prawda idzie tylko o dobre wybieranie pomiędzy wypadkami... Wynajdźmy naprędce taki, w którym godzi się działać z maską na twarzy.	W rzeczy samej i jeśli posiada on w sobie jeszcze siłę piorunującą to jest niezaprzeczenie najstraszniejszym zwierzęciem, jakie wyszło kiedykolwiek z rąk Stwórcy. Dlatego też, panie, mam się na ostrożności.	Kapitan się ucieszy, mój drogi. W takich chwilach każdy zuchwały pirat jest na wagę złota.	Maszli jakie powody do zemsty?	Pan i paszport ułatwi, i odprowadzi nas do granicy! Nieprawdaż?	Pan przeciwnik spóźnia się. Czy długo będziemy czekali?	Przyjdźcie koniecznie, zobaczycie masę osobliwości, będziemy wspólnie kpić z bratowej. Szykuje się niespodzianka dla łaskawych gości: koncert, nowy obraz i ta tajemnicza Trawińska.	To jest znęcanie się! Ja protestuję	Wiem. I dlatego robię wszystko, aby przedłużyć to krótkie życie, póki się da.	Zabawne! Tobie się wydaje zabawne pakować w buty więcej pieniędzy, niż jest ich wart ten, który je nosi.	Zbliż się, Grimaud	Zdarzyło się to już panu?	Otóż, wyobraźcie sobie, w naszym pensjonacie mieszkał też jakiś Kurowski czy Karkowski, taki, wiecie, stuprocentowy mężczyzna, stuprocentowy dżentelmen, co to i tenis, i Byron, i Baudelaire, i Wilde, i Canale Grande, i Casino de Paris, i Monte, i obce języki, i gatunki win, i nazwy jedwabiów, i koligacje wyższych sfer czarował.	O święty mężu!... moje horoskopy!... To co na piasku rysował kapłan w Umballi!... Przypomnij sobie, co mówił... Najpierw przyjdą dwaj... ferashowieferashowie	Co to bydlę mówi, co?...	Dlatego, że to jest w gazecie, proszę pana.	Janie, jam twoja, ukarz mnie jak zechcesz o! daruj mi.	Myślę, że za wiele hałasu o zwykłą wieczerzę podróżnych.	Pewno, że bardzo.	Sądzę, że raczej buntownicy!	Tak A uwierzy pan w jedną rzecz, panie hrabio?	To, co oddziaływa na nasze zmysły, na odczynniki chemiczne, na wagę, termometr, manometr, galwanometr i tak dalej	A ona była moją żoną i na koronacji króla Henryka byliśmy społem.	Ba! Na naszą pociechę, panowie doktrynaliści stworzyli ten mglisty aksjomat: głupi jak fakt.	Bez pozwolenia?	Bez żartów!	Czy mógłbyś wypić tę szklankę wody z eterem?	Czy on tutaj sypiał?	Dobranoc, Madziu!	Dobrze, drogi panie Danglars jesteś zacnym chłopcem, i dlatego myślałem też o tobie, w wypadku gdyby ten biedny Edmund został kapitanem „Faraona”.	Gdzie dowód?!	I ja znam Zgierskiego. Wygląda na pokątnego finansistę.	I wszyscy trafili na jedno?	Jak to! ten tam, który wędruje truchtem ku bramom miasta?	Jakie, drogi Cyrusie?	Każą podatki, płacim; każą rekruta, dajem, ale wara od...	Kiedyż to ty chcesz jechać?	Komplikacja...	Królem Wa-hima.	Kto sieje nienawiść, zbiera żal.	Nadprzyrodzone! To może nasza wyspa też jest nadprzyrodzona?	O tak! Tatusiowie to potrafią... jak im przyjdzie ochota!	Pobity.	Powiadamy waćpanu: dobranoc!	Pracuje!	Proszęż cię, bracie lecz... jakby tu szczęśliwym być można!..	Przyjaciele trzeba będzie drogo sprzedać życie.	Tak	Tak, prawda...	Tak.	Tek.słowo „tek” jest w źródle i w innych wydaniach pisane rozstrzelonym drukiem	To dobrze	To nic, najważniejsze, żeby zrobić to o północy.	To pan skojarzyłeś to małżeństwo?	Umyślnie podpalił?! Ależ to zbrodnia!	Widzi pani...	Wiem.	Wszystko jedno, teraz na ciebie kolej!	Węszą za mną.	Zabójcy?	Znam, ja tutejszy... A dokąd wasza miłość chce jechać?	Żydzi i robotnicy?	„...Grozi ruina... Wszyscy potraciliśmy głowy... W tobie ratunek... Matka”. To i wszystko, panoczku.
Panie Franciszku Bóg panu nagrodzi. Za to przebaczenie. Oboje z mężem baliśmy się, że pan będzie się mścił, ale wiedzieliśmy, że pańska szlachetność, jak szczere złoto...	O Bohunie? Niechże będzie i o Bohunie. Owóż Bohun myśli, mój jegomość, że nie ma wierniejszego sługi i przyjaciela nade mnie, chociaż mnie w Czehrynie rozszczepił, bom go też co prawda pilnował, opatrywał, kiedy to go jeszcze kniazie Kurcewicze poszczerbili. Obełgałem go wtedy, że już nie chcę służby pańskiej i wolę z Kozakami trzymać, bo więcej zysku między nimi, a on uwierzył. Jak nie miał wierzyć, kiedym go do zdrowia przyprowadził?! Więc też okrutnie mnie polubił i co prawda, hojnie wynagrodził, nie wiedząc o tym, żem ja sobie poprzysiągł zemścić się na nim za oną krzywdę czehryńską i że jeżelim go nie zażgał, to jeno dlatego, że nie przystoi szlachcicowi w łożu leżącego nieprzyjaciela nożem jako świnię pod pachę żgać.	Jezus! Maria!... nie wiesz pan, po co sędzia wezwał tego najszlachetniejszego z ludzi?... Pewnie chce mu powiedzieć, że Helenka zgubiona!... O, ta niepoczciwa baronowa musi mieć wielkie stosunki... już jedną sprawę wygrała i pewnie będzie to samo z Helenką... O, ja nieszczęśliwa!... czy nie masz, panie Rzecki, jakich kropli trzeźwiących?	Może się to na dobre obróci Poprosimy dziedziczki, żeby po swego posłała, i podpiszemy układ. Jużci lepiej choćby i trzy morgi aniżeli nic	Pan naczelnik rozchoruje się kiedy z tej irytacyi.	Ale nie przyjął też i równowartości swoich udziałów. Oświadczył, że nie wpłacił ani grosza i popełniłby nieuczciwość, biorąc pieniądze cudze, w dodatku hm... śmierdzące.	Ani mi się waż! Gdzie ona teraz?	Bóg z tobą, Ludko! Czyś to zrobiła sama przez się?	Chcielibyście! Abo to w małych szkołach się uczy niekiedy. i osełkę świeżego masła.	Co? Czyż masz pan na myśli, że jest ona ową damą, której skradziono klejnoty?	I myślisz, że twoja żona?...	Jegomość tatuńcio kazał mi precz jechać z domu! Tyle że mi dał ślepego wałacha i kobyłę Margolę do wywiezienia, jak trupa na mogiłki.	Każdy szczegół twojej twarzy wydaje się inny, a w całości, zwłaszcza w tym tak dla ciebie charakterystycznym odrzuceniu gło­wy trochę do tyłu, Krzyś prawie żywy.	Mało, niestety, znałem pana don Carlosa. Cieszył się, o ile wiem, wielką sławą chrześcijańskiego rycerza. Czy tak?	Nie chcesz wejść w mój świat. Tak, niestety wspomnienia nie dadzą się nigdy przenieść w duszę innego człowieka z tą intensywnością, z tym smakiem jedyności, który mają dla ich właściciela. Czemuż nie mieliśmy wspólnego dzieciństwa	Nie dziwi mnie wobec tego, że przywiązujesz pan doń wielką wartość. Tem większą jest dla mnie zagadką prezent pański dla Miss Remsen.	Oni wszyscy się boją	Otóż biorąc pod uwagę, że rząd angielski jednakowo proteguje i opieką swą ochrania wszystkie religie ludu hinduskiego, Obieżyświat za przestępstwo polegające na tym, iż świętokradzką stopą dnia dwudziestego dziewiątego października przestąpił próg świątyni na Malabar Hill w Bombaju, skazany zostaje na dwutygodniowe więzienie i karę pieniężną trzystu funtów szterlingów.	Pewno, że umiem	Puszcza się! O tym nie słyszałem!	To wystarcza; chciej pani wrócić do domu, a niebawem je otrzymasz. Tymczasem pozbądźcie się mebli, sprzedajcie wszystko, nie chowajcie nawet sukien, jeśli są nieco jaskrawe: to by nie odpowiadało moim widokom.	Jakże nie wiem?! To pan Tomasz Billewicz, miecznik rosieński. Wszyscy go tu znają, bo to dawny radziwiłłowski sługa i przyjaciel.	Bóg wielki, sprawiedliwość czyniący, nie pozwoli tej krzyżackiej hydrze łba do góry podnosić!	Co? czerwień z siarką z oka jej ma płynąć a podłe ciury! Balsam i bursztyn! balsam i bursztyn z oczu jej płyną! Zezu ni garba nie zna, a prosta jest i smagła, jak wrzeciono Gwadarrameńskie; rozumiecie, pogany! Ja was tu zaraz nauczę, co to jest śmieć zuchwale lżyć piękność niezrównaną pani serca mojego!	Muszą tu czekać konie z Jarzębowa	Niech tu przyjdzie Płaza, jeśli interesa wymagają! Cóż to, nie ma nóg i swoich rosyjskich butów?	Odjąć go Tatarom! Znajdziemy zakładnika, a okup on sam zapłaci! Panie Wojniłłowicz, rusz no swoich ludzi i niech siłą go wezmą, jeśli inaczej nie będzie można!	Pan Porthos dał nam list do owej księżnej i kazał wrzucić go do skrzynki pocztowej. Pachołka jego jeszcze nie było. Ponieważ nie wychodził z pokoju, zmuszony był obarczać nas swojemi zleceniami.	Pan ma pracownię w tej samej kamienicy, co panna Ocieska?	Prawdę rzekłszy, w piętkę gonigonić w piętkę pies gończy, tu pogard. o krewkim Czaplińskim.	To prawda! Któż ci to powiedział?	A co robimy z jeńcem?	A jakże ty sobie dasz radę?	A tamto czy prawda?	Ach! Skąd to można wiedzieć? U ludzi mego typu bywa często dość obłudy i dość sprytu, by oszukiwać i na tym terenie.	Ale musiano sporządzić jakiś protokół tego wypadku?	Ale produkty bierze	Ba! Myślałem już o tym.	Bo może nie kocha jak ja ciebie, panie...	Boże!	Chociażby	Co do tego, to jesteście w błędzie! Indie są pełne rozmaitych Stalky’ch	Co dostanę, jeżeli dowiodę tego, co powiedziałem?	Co jest, u licha, spać nie dadzą!	Co takiego, pani?	Co, kochanie?	Czarna także?	Czekać! aby nas po jednemu, jak Wisza, wybito, a dzieci pobrano na gród, a ziemie smerdom porozdawano...	Czy mówisz to naprawdę?	Czy robisz mnie zarzut z powodu klęski?	Czy słuchają?	Czyż nie ma, wujaszku, życia wiecznego?	Cóżem zamilczała?	Daj ci Matko Najświętsza pociechę!	Do kościoła na odpust. Frankę poproszę, aby chaty i dzieci popilnowała.	Jak można tak zapominać o przyjaciołach, a fe, panie Józefie.	Jak pies, w głupim kraju, a pluskwy	Jak to?	Jak, Antoni, pomoże to, czy nie pomoże?	Jestem codziennym i cierpliwym uchem twoich marzeń.	Kocham Koralię	Kogo?	Ma pani dziecko, które pani kocha...	Masz!	Miss Daisy była osobą płatną.	Mości książę na starość chciałabym zasłużyć na pochlebstwa i dla tego teraz żądam prawdy.	Może jeszcze co potrzeba?... Mam śliczne rzeczy i do tyjatru.	Młodość, Dorosłość, Wiedza, Słowo odparłem	Nie	Nie inaczej, a ty?	Nie pozostaje nam nic innego, jak odejść?	Niech mnie Bóg broni! Żałowałbym tylko wtedy, gdyby koń nie był dobry.	Niewolnicy wasi	No!!	No, dobrze Wyprawiłaś pani dziewczynę, a tymczasem my nic nie wiemy...	Nominacja będzie dziś wieczór w „Monitorze”, mówił mi pan de Clagny, który sam przechodzi do trybunału kasacyjnego.	Oczywiście, do tego hotelu.	Oho, zeskoczyła z wozu, maleńką wzięła na ręce.	Panie policjancie, złociutki, wróci pan ze mną? O, tam. To potrwa chwileczkę. Zupełnie zapomniałam zamknąć drzwi na klucz i teraz mam poważne obawy... Co? Od kuchni i od frontu.	Po egzekucji?	Powiedz mi, księże Lantaigne, czy wielkopostne twoje kazania zostały wydrukowane?	Rzeczywiście, leżała Ale wydałeś ją na gryzak dla małego borsuka, kiedy zaczął ząbkować.	Są niektórzy co niekoniecznie tym tylko tonem nócą, westchnął król.	Tak jest	Te habany zeżrą tyle owsa, co połowa fornalskich, nic nie robią, jak Boga tego kocham!	To dobrze, bo jak nie, tobym zrobił z pana nadziewaną bananami pieczeń.	To fałsz! Pani de Bargeton jest niewinna!	To niewinni ludzie, panie	To rozgatunkowanie pereł według ich wielkości musi być mozolne i zajmować dużo czasu	To rzecz dla mnie nowa!	Ty bluźnisz, Dorianie! Nie wolno ci mówić w ten sposób. To byłoby straszne, a nie może być.	W tym tygodniu pojadę do rodziców pani prosić o jej rękę.	W złej cię nawiedzam doli.	Widzisz pan!... I to jest bycze, potężne z tym Müllerem! Wielka dusza!	Wiem. Dobrze. Pochlebcom zawsze dobrze, w gazetach ich będą drukowali! Jedź dalej! Wyraźnie i, mośćbrodzieju, tak żeby sens było widać.	Witaj nam, witaj, panie życia, miłości i śmierci!	Więc od kogo?	Wolałabym pierw spróbować z większymi pismami. Wszystko zależy od tego, jakiego rodzaju opowiadanie napiszę.	Wraca to już?	Zaraz, jeno koniom odpoczniemy.
Gdzież by ono istniało? W grobie czy w tak zwanym niebie, które jest międzygwiazdową pustynią, zimniejszą i ciemniejszą aniżeli sam grób? Skąd zresztą te dzikie pretensje do wiecznego bytu? Czy nie byłaby komiczną iskra, która błyszcząc przez kilka chwil zakładałaby sobie życie stuletnie? Wszystko, co miało początek, musi mieć koniec...	Ot, cały ten smutek życia! Może on jest konieczny? Może ten jest potężny, kto go hojną dłonią sieje? Może z tych właśnie nasion wyrastają najszlachetniejsze kwiaty?	Jest w nich wielka siła na wypadek, gdyby Egipt znalazł się w niebezpieczeństwie Za kilka tych hełmów, wozów, mieczów możemy kupić sobie życzliwość wszystkich asyryjskich satrapów. A może nie oparłby się i król Assar, gdybyśmy mu dostarczyli sprzętów do sali tronowej lub zbrojowni.	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	Tak jest, panie Mitchel.	No! no! na bok niepotrzebna skromność! Każ podać kart i kości, niech poeci i literaci pod nos sobie kadzą, my czasu nie traćmy! Niech sobie pan Bielawski z Węgierskim jedzą się kiedy chcą od nóg czy głowy poczynając, Ursino niech bajki prawi, a inni choćby i prawdy mówili, nic nam to do gry przeszkadzać nie może.	Ot, to posłuchaj! Byłby z ciebie człowiek, żebyś miał własną ziemię, własną żonę i własnego brata. Kto tego nie ma, ten, bracie, opadnie, jak liść jesienny, omszeje bezużyteczny, jak dziki kamień! I z tobą tak będzie!	Tak sobie. Tylko	Tak!...	Tak, furtka prowadzi na łąkę.	Tak, tak.	A teraz, dobrze: puszczą was i co dalej?	A wtedy co?	Co mu pan zrobił?	Co, babulo?	Co? Ślicznie, bardzo ślicznie, wypili prawie wszystko szampańskie.	I co, żonusiu, lepiej się masz, prawda?	Moje życie całe jest jawném! tajemnic nie mam: pragnę tego sądu mości książe.	Niby co?	Nie trzeba mi światła, żeby znaleźć kogoś, kto pachnie tabaką Rappee! Gdyby pachniał czymś, co trudno wyczuć, na przykład sznurkiem czy gorącą wodą, byłaby inna rozmowa. Ale tabaka? Też mi coś!	Otóż widzę w tym nowy dowód, że ta sama, którą wielki Don Kichot widział w Montesinos, a Sancho spotkał w Toboso, jest istotnie Dulcyneą z Toboso.	Poważny towarzysz, co bomby fabrykuje, a o rozłamie nie wiedział...	Siedzi na sali. Mały stolik za drugim filarem. Jest sama, ubrana w ciemnozieloną suknię i w pelerynkę ze srebrnych lisów.	Tym lepiej, że pan o tym wie Ja co do tego nie mam najmniejszej wątpliwości. Jestem jej bliską przyjaciółką. Ale widzi pan, są pewne szczegóły, które zatruwają waszą miłość. Przyzna pan, że groźba ustawicznego niebezpieczeństwa bynajmniej nie sprzyja szczęściu.	Wiesz? To jest natręctwo tej dziewczyny.	Za to, że pan jest dla mnie taki dobry, taki cacany. A dlaczego pan pchnął staruszka, dlaczego pan wytargał za uszy tych chłopców i wyrzucił, i nie zapłacił ani grosza?	Zapewne To też nic nas niezmusi do zapomnienia o własnym, dobrze zrozumianym interesie.	A czegóż innego mógł się pan spodziewać? Przecież byłam kobietą uczciwą...	A jau tu ir iškulsi! Toks špyga!	A jeśli żyje?	A te perły mogę tu zostawić?	A toś mi brat!	Ach nie, jestem bardzo rada, że rozmówiłam się z nim, bardzo mi to pomogło.	Ale ja będę dawać lekcje u panny Malinowskiej...	Ale ja nie mam pozwolenia na łowy na tej wyspie.	Ależ przeciwnie. Ona zawsze była dziwaczką, ale w gruncie dobra kobieta. Tylko te jej dwie pomocnice. Boże!... Ale, ale wiesz, Madziu, że gniewam się na ciebie? Jak mogłaś prosić obcych pań o poparcie dla twojej przyjaciółki nie wspomniawszy mi o niej ani słówka? Przecież my mamy w Jazłowcu takie stosunki, że ją natychmiast przyjmą. A tu, słyszałaś, jak ci odpowiedziano...	Będzie sposób? A wiesz, że to będzie sposób...	Chyba wezmę to tylko że to proszę na rachunek...	Czekalim na was z kolacją	Czy i on z nami pojedzie?	Człowiek najpewniejszy! Głową ci za niego ręczę. Doświadczyłem jego wierności w stu okazjach. Hiszpan to prawdziwy, ale szaławiła i wolnomyślnik. Stąd ma pasję do Francuzów. Wierzy, że z pomocą francuską prędzej w kraju zakwitną urządzenia nowoczesne. Nie myśl, żeby to był płatny zdrajca. Mówią, że to Hiszpan, ale ma kulturę wyższą, więc go fanatyzm chłopów, mnichów i przemytników nie zadowala. Doświadczył ode mnie wielekroć dobrodziejstw. Niejedno życie ode mnie wyprosił. Całym miasteczkom, całym wsiom na jego słowo przepuszczałem. Chce mi się teraz wielką przysługą odwdzięczyć. Dasz mu w rękę dymisję, jeśli nadeszła	Dlaczego odesłał?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dlatego też gwiżdżę.	Dokąd?	Dosyć, ruszaj.	Dziedzice parszywe! W wasze ręce! Gorzałka nie grzech, byle jeno przy godnym sposobie i z bratami, to na zdrowie idzie, krew czyści i choróbska odciąga!	Hm jednak to cudza własność.	Idź, panie hrabio, dzisiaj do fortecy wysadź prochami największą ich armatę, jak to uczynił z naszą ów Kmicic, a ręczę ci, że to większy rozszerzy postrach niż zbójeckie posłów mordowanie!...	Jakże to? Do Poręby idziesz i nie wiesz gdzie?	Jutro, o piątej po południu.	Kamienie rzucałeś do ogrodu?	Kiedy pana aresztowali?	Kiedy wyjechał?	Kto taki?	Kto tu?	Mam interes do pani Rudzińskiej.	Mościa Panno! mówił Majster Bartłomiej do synowicy, dziś z południa będziemy mieli gościa chomle, złote fereciki.... niezapominać, ażeby koło pięści obszyć piękne forboty, którem ci niedawno podarował ustroj się jak łątka.	Myślicie się rachować z nami? Kmieć z kneziem?	Nasz miodowy miesiąc	Nic się nie martw	Nic.	Niech mi pan da kopię listu dziś wieczorem, a jutro już będę umiał ją na pamięć.	Niechta... ale chłopiec?	Nigdy cię bardziej nie kochałem, jak wówczas, gdym cię uważał za straconą!	No, hrabia de Sérisy	No, niech tam pana szlag trafi. Dam panu miejsce.	O nie! Obawiam się tylko... bo wszak to było jedyne nasze uwierzytelnienie...	O, o! A któż to panu powiedział?	Obyczaje mówiła kuzynka wydobywając księdza na wolność.	Och, mój złociutki Lousteau, czekaj, muszę cię uściskać	Och, tacy wujowie to potwory nadużywające życia.	Ofiara, Obyczaje odpowiedział generał	Ogi, kažin, dėl ko jis baras?	Oto ryba mająca tylko oświetlone zęby, a między nimi czarna przestrzeń, stada srebrnych ryb, ryby leżące we wnękach koralowych, latające mięczaki koloru starego złota...	Pojmuje pani, iż przy tej urodzie, w jaką uposażyła mnie natura, nie zbywa mi na powodzeniu.	Proroctwo nawiązanie do starożytnej teorii humorów, spisanej przez Hipokratesa, według której zdrowie człowieka zależy od równowagi w organizmie czterech humorów: krwi, śluzu (flegmy), żółci żółtej (cholerycznej) i czarnej (melancholicznej). zaćmiony, ale dziś mam wąsy siwe i eksperiencjęeksperiencja (łac.)	Przyszedł, kazał sobie podać kufel tego piwa Nie ostrzegłem go, wypił i padł bez życia. Za mocne było dla niego.	Przywiązuję do tych psów wielką wagę Mają one przeszło sto lat, a siedzą po obu stronach tego komina od chwili, gdy brat mój przywiózł je przed pięćdziesięciu laty z Londynu. Aleja Spofforda otrzymała swą nazwę od mego brata.	Robię przegląd następnej dziesiątki i wybieram nowego.	Rzeczywiście	Skądże to wiesz wszystko? Dawno ją znasz?	Spytajcież księdza, on wam poświadczy, jeśli mnie nie wierzycie.	Szukam służby	Sługa, Pieniądz, Bogactwo, Zazdrość rzekła słabym głosem, wydobywając pieniądz z sakiewki, którą miała pod ręką	To by poszli jak w dym na podkomorską i przejechali im po brzuchach. Wtedy byliby wolni, ale tego nie uczynią, bo naprzód nie lubią oni jeździe regularnej w oczy leźć, po wtóre, będą się bali, że więcej wojska w lesie czyha, więc pomkną ku nam.	To możliwe	To wszystko bez to, że Boga się nie boją...	Tulke zgasił się zupełnie z tą całą chryją	W każdym razie jesteś niedołęgą, bo trzeba ci było udać, iż przyjmujesz zlecenie, byłbyś już teraz w posiadaniu listu; rząd, któremu grożą, byłby ocalony, a ty...	Wcale nim nie jestem. Tylko bez uprzedzeń zestawiam teorię Laplace’a z Biblią, w której są jeszcze dwa orzeczenia ciekawe.	Wiedziałem, że jak się nie uda, to wina na mnie spadnie	Więc do dzisiaj byłem brzydki?	Zamiast mnie obrażać, dziękuj pan Bogu.	Zapomina pan, kolego, o profesorze Wilczurze i o jego popularności	Zgodnie z twoją wolą, kapitanie.	Zośka, czegóż ty chcesz nareszcie?	Że to wy wiecie o wszystkim! no, no!	Żyje, zdrowiuteńka!
To były dobre znajomki pana Kazimierza; on ich zaprosił jeszcze wczora do Oliwy na świadków swojego szlubu, a potem na asystencjęasystencja (daw.) dziś: zakrystian, sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim.. Czekają, czekają, nie widać nikogo. Bierze ich impacjencjaimpacjencja (z łac.) tu: nieszczęście zesłane przez los.. Siedli tedy na koń wszyscy, wzięli chłopów ze somsiedztwa, wzięli też i nosze, co są w klasztornym szpitaliku; jadą tedy ku miastu, a nasłuchują, czy się kto gdzie nie bije, a patrzą, czy gdzie nie ma zwłokówzwłoków zastrzelony (daw. krótka forma przym.).. Im takoż się zdało, że to już na śmierć. A wszelako jak zaczęli go wodą pstrykać, a na noszach układać, tak ten w jęk. Tedy obaczyli, że dusza jeszcze się kołacze. Bez całą drogę to jęczał, to znowu mglałmgleć (daw.) nosze do przenoszenia zmarłego.. Tedy lamentują. Ale ociec Błażej to wielki medyk; ten wziął pana Kazimierza do swojej komórki, a tam jak zaczął obmywać, obmacywać i świdrować, tak i wyjął oną paskudną kulę.	Przypomniałem ją dlatego, że mam cię prosić o usługę. Jest rzecz taka: Ja nie mam przyjaciół; krewnych, albo nie mam, albo mam takich, z którymi nie warto się popisywać. Teraz muszę szukać drużbów i dalibóg nie bardzo wiem, gdzie się zwrócić... Wiesz, że miałem w ręku interesa rozmaitych paniczyków... Ale prosić pierwszego lepszego pajaca, dlatego, że ma tytuł i porządne nazwiska... Te panie również bardzo na to uważają, więc	Niewiele, krótko mówiąc. Brakło mi wprawdzie parę łyków powietrza, alem się jakoś bez niego obywał. Zresztą widziałem, jak pan omdlewał, a to nie dawało mi najmniejszej ochoty do oddychania. Zamykało mi to, jak mówią, gę...	Nie jestem hetmanem i wojewodą wileńskim i co do mnie nie należy, to nie moja głowa... Ale jeśli chodzi o to, by się porwać samotrzeć na tysiące, to się porwę!	Nie jestem wariatem, mówię czystą prawdę Skarb, o którym mówię, istnieje naprawdę. Proponuję, aby podpisał pan ze mną umowę, na podstawie której zawieziesz mnie pan w miejsce, które wyznaczę: na naszych oczach rozkopie się ziemię, a jeżeli kłamię, jeżeli nic nie znajdziemy, jeżeli jestem wariatem, jak powiadacie, cóż... Weźmiecie mnie na powrót do lochu, zostanę tu na wieki, umrę tu i nic już od was nie będę żądać.	Jak to! Nie rozpoznajesz mnie? Jestem przecież tutejszym notariuszem.	No to powiedz swojemu Maciusiowi, że z dziećmi się nie układa, a ichich	To ci rzekę, com drzewiejdrzewiej (daw.) odpowiedział Maćko 1355–1407, wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1393-1407, zręczny polityk, umiejętnie rozgrywający konflikty między książętami litewskimi. żywie, wojny nie będzie.	Jak to? Zakopać żywcem niemowlę w ogrodzie to nie zbrodnia? A więc jak pan nazwie taki czyn, prokuratorze?	Poezja, Zemsta zatem kpi się ze mnie, mistrzu Gigadibs, nieprawdaż? Ja doskonale rozumiem że to nie było przeznaczone dla mojego większego zbudowania. Toteż uśmiałem się do łez, czytając to bo jesteśmy sztubakiem, to trudno, mistrzu Gigadbis	Fe!... pani!... nie mówmy o pieniądzach, proszę, to poniżające.	O, Hertenstein cudzego uczucia urazić by nie umiał, a cóż dopiero zdeptać własne! Niech się pan nie gniewa, ja czuję pana... Taki rozdaje tylko uczucie, wziąć go sobie od kogoś nie umie: za słaby lub za mało brutalny. Taki prawda, panie Hertenstein?	Wszystko to do mnie nie należy. Chciałabym tylko usłyszeć na koniec: czy przyjmujesz pani panią Świcką do zakładu swego, czy nie?	Juści, raz to mówiłam abo dwa, pysk na mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie, to ona ma gdzieś moje przykazy.	Przecież ja taki zawsze... Panna Brzezińska, czy jak tam, nie będzie płaciła moich weksli, choćbym się do niej krygował... A gałgan!... Nie waliłem za młodu, teraz on mnie wali...	Panie bracie o tym będziemy rozmawiać później i zapewne szeroko i długo; ale teraz musisz mnie opowiedzieć, co się tam ze mną dzieje w Tarnowie i w Bóbrce, bo już ginę z niecierpliwości. Po twojej minie uważam, że coś nie bardzo dobrze.	Czemuż tedy taki brak szczerości? Jeśli nie jestem twoim powiernikiem, czyż nie możesz mnie bodaj uważać za przyjaciela? jeśli nie wolno mi znać źródła twoich łez, czyż nie mogę bodaj patrzeć, jak płyną? Czy nie ufasz mi nawet na tyle, aby wierzyć, iż uszanuję twą zgryzotę? Cóż uczyniłem, abyś się kryła przede mną? czy nie można by znaleźć lekarstwa?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, czy nie życzyłby pan sobie żebym się postarał o jakiego pieska?	Słuchaj, jeśli mnie życie w samym zaraniu gdzieś w kanały rzuci, ty będziesz temu winien. Bo, patrząc na mnie jak na dziecko, nie widzisz mnie wcale.	Mnie się nie śni! bo ja się w niej kocham na zabój! ja szaleję za nią! ja wiem, ja czuję, że to była kobieta.. począł gorączkując się Georges... Ja za nią na koniec świata polecę... kazałem sobie podać konia... jadę, gonię...	Co się mamy liczyć?... Leszki pójdą wszystkie z nami, bo to ich sprawa, pojednają się... kmieciów też dużo jest, co chcą spokojnie swoje lechylecha	A cóż? nie miałeś pan sposobności mówić z tą... kobiétą, z tą panią?	A ja myślałam, że to dosyć napisać rzecz dobrą, aby ją natychmiast grali.	Ależ czyż nie korzysta z mebli księdza Birotteau? Przypominam sobie, że byłem raz u ks. Chapeloud i widziałem tam dwa cenne obrazy. Przypuśćmy, że warte są dziesięć tysięcy franków... Czy sądzicie, że ks. Birotteau miał zamiar dać za dwu lata mieszkania u panny Gamard dziesięć tysięcy franków, kiedy już biblioteka i meble warte są w przybliżeniu tyleż?	Cóżeś to, chłopcze, przeskrobał, co? No, przyznaj się.	Ho! to ci się twoja pani sprzykrzyła...	Jak to?	Obawiam się żeśmy źle zrobili. Nie należało strzelać.	Siedzieć w domu i pilnować domu! Wszystko idzie do góry nogami. Trzeba ci było wziąć ze dwadzieścia tysięcy posagu, to mogłabyś robić, coby ci się podobało, miałby cię kto wyręczyć, byłoby za co.	Straszna!... straszna cyfra! Czy nie widzisz pan w niej istotnego niebezpieczeństwa dla naszych fabryk?	Słowo daję jeżeli tak, to gotów jestem jutro rozpocząć kolekcyą korków od butelek.	Słuchaj mnie uważnie w bibliotece, w szafie z książkami, w tej, co stoi pod ścianą salonu, na najwyższej półce, za książkami stoi skrzyneczka. Wyjmiesz z niej to, co jest w środku, sztandar, i przyniesiesz mi tu.	To wszystko jest w liście, który mój towarzysz ma w kieszeni	Uczciwy powód i pobożny powód Gdybyć było inaczej, nie uręczałaby za mną miłościwa księżna. Ale prócz ślubów pobożnych, chciałbym też i mistrza waszego poznać, któren pokój na ziemi czyni, a jest najsławniejszym na świecie rycerzem.	Wincenty! Dostaniecie ode mnie strawne i jeszcze kieliszek wódki. Dowiedzieć się nikt nie dowie... Jedźmy tamtędy!	Więc nie jego widziałeś spuszczającego się oknem z kościoła?	No, to powinniście, jeżeli tak mniemacie powinniście wiedzieć, co czynić. Królewna znaku nie da, ażeby Francuza popierano, bo się wstydzi, ale przyjaciele jej odgadłszy myśl, starać się powinni podług niej się sprawiać.	Zdaje się, że hrabia jest owym podróżnym, który, gdyby nie uprzejmość pewnego młodego człowieka, miał się wgramolić na kozioł obok Pietrka.	Ale nie powietrze, którym oddychacie?	Fenomenalna, nadzwyczajna, boska! Księżna cynizmu współczesnego! Pani ostrych zgrzytów!... Wiecie, jej cynizm pada podobno, bryzga, chlapie wprost w gęby słuchaczów i widzów jak sztuka. Cela veut dire quelque chosecela veut dire quelque chose (fr.) co?... Rękawice nosi aż po pachy	Mam czarne tualety, tylko mi jeszcze nie nadeszły...	Nie potrafię żyć... w nędzy... Zresztą, nie tylko o sobie muszę myśleć.	Nie sądzisz, szlachetny mistrzu by żołnierze byli niezbędnie potrzebni do ubezpieczenia państwa? Może więc z tego powodu winniśmy im wdzięczność i cześć za wielką, oddaną ogółowi przysługę.	Nie żyje, lub śmiertelnie ranny; wyjeżdżałam właśnie, nic odeń nie uzyskawszy, gdy jakiś fanatyk go zabił.	Niechże i tak będzie! Nie będę dawał s-słowa... ale co zamierzasz robić, gdy nadejdą dhole?	No, gdzie idzie o posłuszeństwo, tam Bóg tych mizernych głosów nie słucha. Król musi miéć co mu trzeba.	Tak, szczęśliwy jestem Patrz, poznajesz starych znajomych? Wazon pamiętasz? A ten marmurowy stoliczek! Reszta umeblowania skromna, lecz wygodna, tylko srebra nie znajdziesz u nas ani na lekarstwo.	Tak, to byłoby najlepsze Słuchajcie, kolego, czy wy jesteście bogaci?	Właduś, nie! Nie, nie!	Z tej gablotki. Widzisz, jakie to cacka.	Owszem! Po pierwsze: ten Gątowski jest ograniczony i z natury gbur; po drugie: Gątowski jest od lat całych zakochany w pannie Pławickiej i chciało mu się zostać jej rycerzem.	Pan tutaj, po mnie?	Proszę, proszę bliżej, kochany kapitanie. Cieszę się bardzo, że widzę waćpana. Właśnie miałem posłać po ciebie. Mój ochmistrz dworu, baron Safandullo, będzie mnie zastępować.	A ty, przerwał ojciec, ruszaj w las ze strzelbą i do dworu za chlebem co się nam tam należy. Kwitek znajdziesz zatknięty za obrazkiem.	Czy mi się zdawało, że słyszałam głos Turskiego?	Ja!	Jakżebym tam chciała być! Czy byłeś pan w Paryżu?	Kapitanie, my jesteśmy gotowi stawić im czoło w walce. Przez tę kamienno-kolczastą barykadę niełatwo im się będzie przebić, być może wytrzymamy do przybycia Franciszka l’Olonnais i naszej pirackiej braci.	O rany, ciociu! Obejrzyj się! Prędko!	O, panie! Biały człowiek zjada biały człowiek, jak dziki!	Poza Luksemburgiem jest urocza miejscowość na podobne schadzki.	Zgadzam się.	Znajdzie się ze dwa garncegarniec	Że ten as tak samo trudny do zdobycia, jak jego właściciel	A kiedyż wracasz! spytała żona.	Bodaj go paraliż naruszył!	Bądź pozdrowiony, następco!... bądź pozdrowiony, ministrze!...	Bądź zdrowa Małgosiu!	Bżedzinam	Czyż pani da sobie radę z załatwieniem takiej sprawy? Przyszlę pani człowieka, który wszystko...	Cóż? Przyrzekacie?	Dlaczego teraz?...	Do Argentyny?	Dzieciom nosy obcierać!	Dziś? gdzież? gdzie?	Idę za służbą	Juści, tyle tej dobroci zażyły, co te karmiki na pokrzywach z plewami.	Możecie mi dać izbę z łóżkiem i miejsce w stajni dla konia?	Naprzeciw śmierci! A co, jeśli dosięgnie cię kula?	Opaszmy brzuchy albo inną galanterię	Owszem pójdź kapitanie.	Przecie ku nim waćpan idziesz więc prędzej, później musisz ich spotkać.	Przepraszam panią, i bardzo słyszano. A czymże były „magiczne zwierciadła”?	Radź mi.	Sam jedziesz?	Skomonty!	Sprawiedliwość tam, gdzie ból!	Szafran.	Tak...	Tkwij! łatwo ci mówić.	Tykocin wzięty.	Tym lepiej! ale choćbym go i w kościele znalazł...	W takim razie trzeba płacić siedemset rubli...	W takim razie zawiadomcie kolegium w Babilonie o postanowieniu, a oni sprawią, że król Assarkról Assar rozmyślało nad nim nasze kolegium kapłańskie.	Widziałaś-że go ty dzisiaj?	Więc djament pozostaje przy mnie?	Więc dzisiaj my napadnijmy ich, korzystając z nieładu!	Więc tem dziwniej! zawołała Julka.	Wyrzuty sumienia ciągnął Comstock Bell	Zbrodnia odrzekł Nero
Tak, ja! Rzucasz się na mnie, odwracasz ode mnie, który ci byłem prawdziwym przyjacielem, ale powtarzam: dla zwady potrzeba dwóch wrogów, a ja twym wrogiem nie będę i pomimo wszystko, pomimo twej woli pozostanę przyjacielem. Wiesz teraz, czego się masz spodziewać.	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	Jak się masz, Wickfieldzie! Opowiadałam właśnie twej córce, jak dobrze wyszłam, nie słuchając ciebie i sądząc, że rdzewiejesz w swym zawodzie, mój stary. Wzięłam na własną odpowiedzialność swe fundusze. Dobrze na tym wyszłam, nie ma co mówić. Naradzaliśmy się tu właśnie, co teraz mam począć? Twoja Agnieszka nie dla proporcji tylko ma głowę na karku.	...Oraz Kobieta, Mężczyzna, Kobieta demoniczna, Mizoginia, Obyczajeniewyczerpany skład sentencji, tyczących się kobiet Wielki, lecz dzi­waczny łeb siedzi na tym suchotniczym ciele. mówił, na przykład, mej żonie Prusy są dlatego najpotężniejsze w Europie, ponieważ pruskie kobiety są najgłupsze na świecie. dzisiejsze spry­skują się sztuką, ciągną do złota i wszystkie razem śmier­dzą prostytucją... Novissima gloria cupidonovissima gloria cupido (łac.) mówił dziś o Yvecie kończył Borowski	-List– Wobec teraźniejszych warunków będę się starał, aby mnie nie widziano. Wszędy trafiają się ludzie źli, a co gorsza słabi. Przeto gdy zapadnie zmrok, zakradnę się do tej osady i to com sporządził, złożę na oknie mego serdecznego przyjaciela, Jana Brecka Maccolla, dzierżawcy włości appińskich.	Wszyscy doktorzy to partacze, a ten wasz doktor, skąd może się znać na chorobach marynarzy? hę? Bywałem ci w krajach gorących jak smoła, gdzie wiara-kamraci zapadali na żółtą febrę, gdzie biesowska ziemia chybotała się jak morze tu posypał się stek przekleństw. Po chwili kapitan ciągnął błagalnym tonem:	Na Polluksa!... Bo jeśli taki Chilo im się nie oparł, któż im się oprze? Jeśli myślicie, że po każdym widowisku nie przybywa chrześcijan, tedy z waszą znajomością Rzymu zostańcie kotlarzami lub zacznijcie brody golić, wówczas bowiem będziecie lepiej wiedzieli, co lud myśli i co się w mieście dzieje.	Nie, królu, nie ścierpimy już; wiemy bowiem, że ta nowina, osobliwa niegdyś, nie może cię już zaskoczyć i że godzisz się na ich zbrodnię. Co poczniesz? Rozważ to i naradź się z sobą. Co do nas, jeżeli nie oddalisz siostrzeńca bezpowrotnie, zamkniemy się w baroniach i ściągniemy sąsiady nasze z twego dworu, nie możemy bowiem ścierpieć, aby tu zostali. Taki oto wybór ci dajemy; wybieraj tedy!	Otóż to właśnie wprost cudownie się składa, bo w tej dziedzinie, to znaczy wśród byków, poszczycić się mogę wspaniałą organizacją i niezwykłymi wprost wynikami, jakie dzięki niej osiągnąłem. Od wieków, o ile mi wiadomo, zajmuje się ród mój wypasaniem trzód byczych nad Rio de la Plata. Już dziad, a szczególnie mój rodzic słynęli jako królowie wołopasów. Mnie przypadł zaszczyt w udziale zorganizowania wielkiej rzeźni i eksportu mięsa wołowego poprzez oceany do krajów Europy. Sława mrożonego mięsa argentyńskiego została ustalona, a wielki dom handlowy Yetmeyer et Comp., naturalnie z centralą w New Yorku, zdobył w krótkim czasie miliardowe podstawy wieczystego trwania. Dzięki moim bykom zdołałem wywołać przewrotowe zmiany na międzynarodowym rynku mięsiwa, a skutki przeobrażeń gospodarczych sięgnęły tak głęboko w podłoże życia społecznego, że nieuchronne niedbalstwo europejskich władz komunalnych przy odbiorze moich dostaw spowodowało poważne rozruchy uliczne w tak wybitnych skupieniach wielkomiejskich, jak Londyn, Glasgow, Marsylia, Barcelona, Lizbona, Hamburg i Triest.	Ale! cóż miała robić, nieboga, jeżeli Denowa wpadła na nią z góry, że Wokulski przesiaduje u nich do rana, że to jakieś nieczyste sprawy... Naturalnie, zatrwożona staruszka powiedziała jej, że tu nie chodzi o figle, ale o sakrament, i że może pobiorą się około świętego Jana.	Jeżeliby matka Dory a żona brata naszego Francisa nie sądziła, że nie ma u jej stołu dość miejsca dla pomieszczenia całej rodziny, lepiej by na tym wyszły obie strony.	Żaden ślad takiej myśli, miłościwa pani! Chorość już z dawna we mnie skrycie musiała tkwić, ino nie dawałem na to uwagi. Przed wieczorem dopiero paziowie, co podle mej sypialni od wczoraj zamieszkali, spostrzegli, że idzie mi źle i wiele mi przychylność okazali. Niech, jak się to nagle objawiło, Szydłowiecki sam powie, prawda? Waszmościowie ze mną sąsiadujecie; ten drugi młodzieniec takoż. Bardzo poczciwe chłopcy.	Choćby nawet Przecie ludzie słyszeli, rozejdzie się po miasteczku. Gdzie ja oczy podzieję.	Czy ta wioska się spaliła?	Dzień dobry waćpanu Dawnośmy się nie widzieli.	Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	Mówię ci. To się jemu nie podoba. A może jest zazdrosny?!	Nie domyślę się, z pewnością się nie domyślę, ale to była kobieta, nieprawdaż?	Nie śmiem się domyślać! Powiedz, kochana.	Nikt. Podrapałem się. Pociąg się wykoleił.	Piłem go i bardzo mi smakował ale dla głowy ciężki jest.	Skłaniałem się do myśli, że mógłbym tam dostać posadę	Tak! A mogłem się wystroić, bo wszakże mamy niedzielę! Ale widzicie, ojcze, tego roku mieliśmy tam w górach istny potop deszczu, toteż w niedzielę po południu chciałem zwieść owies.	Tęgo się biłeś	Wie. Ojciec jej powiedział i ja się z nią rozmówiłem.	A mało to jeszcze wysmakowała dobrego! tylko. na drugi sposób niby, jak. jakie dziedzice. Co dnia jadły mięso! Wójtowa pół garczkagarczek (gw.) sobie. do kawy, a czysty harakharak (gw.)	Hela: Plecie ojciec jak na mękach. Dziwne są te luki zupełnego dureństwa u najinteligentniejszych ludzi, jeśli chodzi o Żydów.	Nie tu, jeno tam. Trzatrza (gw.) łac. nazwa miasta Lwowa., bo tamtędy droga na handel z LewantemLewant wyprawiać, wysyłać. agentyagenty (daw.)	Chwała Bogu! Górnicy wybici do nogi, narzędzia połamane i rozrzucone, na nic ich robota!	Czytamy w Aeliuszu Lampridiuszu że kura będąca własnością ojca Aleksandra Sewera zniosła w dniu urodzin tego przeznaczonego na władcę dziecięcia purpurowe jajo.	I zdaje i nie zdaje, jak to on: zawsze oryginał. Niech pani spyta męża, jak go przyjął.	Na cóż by? Chyba przez swoje głupstwo.	Przyszedłem ci powiedzieć, że wkrótce wychodzę. Dzisiaj sobota, zebranie u Kurowskiego.	Suma nędzna, ale ja tej sumy nie mam. Chciałem pożyczyć to już po mnie. Jest źle, a tu przychodzą te bankructwa i dorzynają mnie do reszty. Co za czasy! Na całą fabrykę, na tyle maszyn, na moją osobistą uczciwość do tego, nie można pożyczyć piętnastu tysięcy rubli.	Tak, ale czyż to on patrzy na nas?	Tak, on jego znalazł i czytać go będzie w bet-ha-midraszu przed ludem całym, jak tylko słońce zajdzie, a zmrok wieczoru ziemię okryje...	Widziałam mieszkanie Ładne i wygodne; nie wiem tylko, czy ulica nie zbyt hałaśliwa.	Łacno mówić: teraz nie ma za co kupić, chociaż tylko po sześćdziesiąt rubli morgę sprzedają, a potem to znajdziesz z jakie tysiąc złotych za to samo?...	A widzisz! A czemu nie Szwedom?	Aaa!... więc zapominasz pani o swojej płci i stanowisku...	Ach, Boże! żebym ja tak umiała.	Aha.	Ale czyje to były miliony?	Amis!	Bo jeśli parę słów, skreślonych ręką wspólnika Domu Bigiel i S-ka, może zrobić więcej wrażenia, niż najpiękniejszy sonet, to lepiej jest być chłopcem młynarskim, niż poetą.	Chwazdrygiel: Istotą sztuki jest treść podana w pewnej formie.	Chyba tak	Cicho waść!	Co to za wspaniały chłopak, ten Beauchamp Prawda, panie Albercie?	Czemu nie powiész?	Czemu pani nie kończysz od razu? Miałabyś trzysta franków dożywotniego dochodu	Czwarta noc! Jezus Maria! Co pan wyrabia?	Czy dziecko jest zdrowe?	Cóż takiego?	Cóżeś to za plotki przywiózł z miasta!	Daj mi pokój!	Dobrodzieju! Dobrodzieju!	Dwa lata.	Dziecków cudzych kolebała nie będę...	Dėl ko gi jūs taip mislyjate, jog aš nemoku tikrą meilę pažinti ir laikyti pagal jos verčią?	Gdybyś wiedział, jakie ono bywa okrutne Widziałam to nieraz! Widziałam łodzie o wiele większe od naszej, potrzaskane...	I dumna jestem z tego.	I o Dobku tam niewiecie?	I razem z księciem wojewodą Szwedom teraz służy?	Ja jestem pijany?... psia twarz, proszę o głos... ja jestem pijany?!...	Jedź!	Jesteś przecie człowiekiem, Braciszku! Jakoż my, wolni łowcy, mamy ci tłumaczyć, co czynią twoi bracia i z jakiej przyczyny?	Jeszcze przed dwoma dniami, matko.	Jutro! Ależ, panie, dziś mam poślubić córkę kapitana Vasconcellos.	Konie nas zjedzą i furmani	Kto prosi?	Kto?	Kufry są, mościa dobrodziejko, ale puste...	Macieju! Mówię wam, Macieju, że Pan Jezus...	Mnie?	Myślę, że nie, bo strasznie zawzięty do onej łaciny.	Niby dlaczego?	Nic już nie słucham.	Nic więcej?	Nie udawaj wołu. Wasz rechnungsfeldfebel dostał już zawiadomienie o wagonach czy nie? Wiele u was szeregowców?	Nie weźmie, już ćwiczy konia...	Nie.	Nie. Nie mogę jej złem za dobre płacić i przysiągłem, że tego nie uczynię.	Niechaj Bóg strzeże Waszą Królewską Mość.	No, no... Ja mając takie stanowisko u Solskich nie myślałabym o niczym podobnym...	O kurczę! Zupełnie mi to wyleciało z głowy!	On przecież ciągle to robi.	Pan mnie przeraża, doktorze! Ofiara! Podejrzewa pan kogoś?	Pani mało warta! Niechże pani pamięta, że ja naprawdę nie pozwalam nikomu o pani źle mówić, nawet jej samej.	Panu Regowskiemu.	Tak potrzeba.	Tak, ojcze.	Te listy tedy tak cię zraziły, że postanowiłeś Radziwiłłów opuścić?	Tkwiłem, najjaśniejszy panie...	To on! szepnęła Julja, i w tej chwili Jan bledszy także niż za zwyczaj, odemknął drzwi salonu.	To prawda	Tym lepiej! Cieszy to mnie niezmiernie!	Za późno	Zamykaj pan drzwi, bo zimno!	Zapewne. Ale wie pan, co anglicy nazywają „szkieletami w szafie”?
Do licha, pewnie! Mówiłem więc, że są kandydaci prezydenta i nuncjatury. Jest jeszcze kandydat naszego arcybiskupa. Z początku głoszono i ja sam myślałem, że to ksiądz... Myliliśmy się, mój drogi przyjacielu, założę się, że nie zgadnie ksiądz nigdy, kto jest protegowanym Jego Eminencji kardynała Charlot.	Nazywać się Chaussepierre wcale nie jest tak śmieszne jak ci się wydaje. Stary Chaussepierre był bratem owej Charleval, pani de Sennecour oraz wicehrabiny du Merlerault. To ludzie bardzo dobrze.	Panie czy byłbyś łaskaw... przedstawić mnie niektórym lokatorom?... Stach... to jest pan Wokulski... prosił mnie o zajęcie się jego interesami, dopóki nie wróci z Paryża...	Jestem wicehrabią Andreą Cavalcanti, synem majora Bartolomea Cavalcanti wywodzącego się z rodu zapisanego we florenckiej złotej księdze. Choć nasza rodzina jest bardzo bogata wiele wycierpiała. Ja sam, panie hrabio, zostałem porwany w wieku pięciu lat przez zdradzieckiego guwernera i od piętnastu lat nie widziałem się z ojcem. Odkąd zacząłem myśleć jak człowiek dorosły, gdy osiągnąłem pełnoletniość i stałem się panem samego siebie, szukam go wszędzie, ale bezskutecznie. Dopiero pański przyjaciel Sindbad doniósł mi w liście, że ojciec jest w Paryżu, i upoważnił mnie, abym się udał do pana po dalsze informacje.	Będę rozmyślał; jest to rzecz potrzebniejsza, niż ci się zdaje.	Chamis wyjechał onegdaj wieczór i w El-Wasta złapał pociąg idący z Kairu, w Medinet jest zatem dziś rano. Dzieci zapakują się w godzinę. Wyjechawszy wszelako w południe, musiałyby czekać na nocny pociąg idący wzdłuż Nilu, a ponieważ nie pozwoliłem Nel jechać nocą, więc wyruszą dziś rano i będą tu zaraz po zachodzie słońca.	I to jest niezłe	Mój Boże, księże proboszczu, zastaje mnie ksiądz w chwili, w której niepodobna mi jest myśleć o bliźnich; jestem całkowicie zajęta sobą. Jestem bardzo nieszczęśliwa, nie mam innego schronienia prócz Kościoła, ma on łono dość szerokie, aby zawrzeć wszystkie nasze cierpienia, a uczucia dość płodne, abyśmy mogli czerpać w nich bez obawy, że ich zabraknie.	To Gazin, aresztant. On tu handluje wódką. Jak tylko nazbiera pieniędzy, natychmiast przepija. Zły jest i dziki; zresztą w trzeźwym stanie spokojny, ale gdy się upije, cały na wierzchu; na ludzi z nożem się rzuca. Wtedy go już uśmierzają.	To jest moja zasada.	Na Boga! wielka to jest rzecz, ale bez księcia nie możemy nic stanowić. Tu nie ma się co spierać. Waćpanowie w służbie jesteście i ordynansówordynans (z łac.)	Co się tyczy tego młodego konia... powiem panu, że jeżeli źrebak się urodził na kucyka do gry w polo... jeżeli bez trenowania idzie za piłką... gdy taki źrebak siłą przeczucia rozumie się na grze... tedy powiadam ci, sahibie, jest rzeczą zgoła niewłaściwą marnować takie źrebię w ciężkim zaprzęgu.	Rozbieraj się... Co mu jest, prędzej gadać!	Z pewnością, skoro powoduje nim prawdziwe i szczere uczucie. Słońce, widzi pani, jest zbyt inteligentne, by całą sumę uwielbień podciągnąć pod jeden rodzaj. Ono potrafi różniczkowaćróżniczkować (daw.)	Ja o Wokulskim?... Nic o nim nie sądzę, wyjąwszy chyba to, że szuka rozgłosu i stosunków.	Ja się ani ruszę! zawołała Dobkowa. Po co? czego? nie pokąsam was! A! to mi piękna rzecz żonę z domu wypędzać!	Oj! długo, Nel, długo! Kto wie, czy to nie będzie najdłuższa droga.	To nie, panie dyrektorze...	Nie, wcale, to jednak nie przeszkadza, abym nie chciał panu udzielić pomocy, o ile będzie to w mojej mocy.	Bo waćpan nie imainujesz sobie nawet, jak ja tę pannę miłuję. Nie, żebym o tamtej kochanej niebodze zapomniał, co dzień się za nią modlę! Ale i do tej tak serce przywarło jako huba do drzewa. Mojeż to kochanie! Co ja się o tej niebodze tam w trawach namyślałem, i rankiem, i wieczorem, i w południe! W końcu tom już do siebie gadać począł, ile żeile że (przetarz.) tu: człowiek zaufany, osoba, której można się zwierzyć. żadnego nie miałem. Jak mi Bóg miły, że gdy się ordyńcaordyniec chwast stepowy tworzący gęste zarośla. przygodziło, tom już w pędzie jeszcze o niej myślał.	A nie tak powinno być!	Ale ty nie śpij, tylko odpowiadaj przytomnie.	Dajcie mu wina i niech stuli pysk to dziecię!	Hm Więc to tak. zwrócił się do Atahualpy	I wiecie co Było to chyba w parę lat później... na jakie parę lat przed przybyciem Wilhelma Zdobywcy... gdy powróciwszy na to oto wzgórze, po słyszałem, jak stary Hobden coś tam baje o Welandowym Brodzie.	Improper! Izaura nie podnosiła się na palcach, stąpała po ziemi, kołysała się łagodnie, ani mniej, ani bardziej rozkoszliwie niż przystało młodej pannie. Marcel powiadał z głęboką filozofią, że każdy stan ma swój taniec: mężatka powinna tańczyć inaczej niż panna, urzędnik inaczej niż finansista, wojskowy inaczej niż paź; posuwał się nawet do twierdzenia, że piechur powinien tańczyć inaczej niż kawalerzysta; i z tego punktu wyjścia analizował całe społeczeństwo. Wszystkie te odcienie są już bardzo dalekie.	Ja myślę, że jej nawet namawiać nie potrzeba.	Jak to przestają? Czemuż przestają? Dlaczego przestają? Zaraz ja to, pani dobrodziejko...	Może doktór Brzozowski nie miał innego miejsca... A ja mam doskonałe warunki w Warszawie.	Myślałem sobie tak: skoro wasza miłość króla odprowadzał, to musi przy nim być, bałem się wszelako, że wasza miłość już może w pole wyruszył i że się spóźnię.	Nie chcemy być natrętni, Grandet Może masz do pogadania z bratankiem, życzymy wam dobrej nocy. Do jutra.	Nie zatrzymuję pana bo miałabym sobie do wyrzucenia, jeśliby z mojéj przyczyny biedna pani Dembowska ucierpiała. Ale mam nadzieję, że się będziemy widywali. Pan zostaniesz pewno w Jodłowéj aż do wyzdrowienia choréj?	Niestety. Sądzę, że do naszego zarządu zawlókł tę zarazę stary Machat. Pan nie był na ostatnim zebraniu, panie prezesie. Po prostu zgroza, co się działo! Wszyscy rozprawiali o religii aż do samego rana. Hubka złożył wniosek oddania naszych zakładów robotnikom. Na szczęście zapomnieli o głosowaniu nad tym wnioskiem. Byli wszyscy jak postrzeleni.	No, ale pan nic sobie z tego nie robi. I odciął się pan znakomicie. Pan tak umie kilku słowami osadzić adwersantaadwersant	O cóż to chodzi?	Od razu łupią na całego... to policja!	Przeciwnikiem nie jestem. Owszem, arystokracja potrzebna tak samo, jak i wszystkie klasy społeczne. Tylko... powinna jechać na mniej narowistym koniu, aby nie tulił uszu na widok opłotków wieśniaczych, te bowiem gęsto zalegają kraj. Przy tym ja na naszej tarczy widzę dziury i chciałbym je załatać rozmiłowanie w zbytku, wygodach i przyjemnościach życia. i egoizm. Dbajmy choć trochę o glebę, na której stoją nasze pałace, i o tych, co nam je stawiali.	Przypomniało mi się... Tak niepotrzebnie mówiłaś mi... to w Wenecji...	Przyszło mi na myśl, żeś ty powinna była wyjść za niego. Mela, dobralibyście się, nie mielibyście co jeść, ale bylibyście tak uczciwi, że pokazywaliby was w panoptikum.	To się okaże o jedno proszę miłość waszą, raczcie mi zachować łaskę swą.	To zależy Chcesz trzecią część własności za czterdzieści tysięcy?	Wasza książęca mość! nie mogą się moje zasługi równać z zasługami starych żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć, tedy Bóg widzi, nie pozostanę w tyle.	Właśnie, mój drogi, pan tego nie rozumie, że Lusia za żadne skarby nie będzie się starała dzielić, chociażby ze mną, swoimi zmartwieniami. Owszem, przyznała, że doznała pewnych rozczarowań, ale nie wątpi, iż wkrótce zdoła się pogodzić z istniejącym stanem rzeczy.	Zgadza się. Zresztą możemy to sprawdzić.	Zwykłe przeczucie. A to ładnie tak niedotrzymywać obietnicy. Miał mnie pan odwiedzić!	„Więc ja schodzę na dół. Sprowadzisz go tu i zatrzymasz, póki nie wrócę na pokład. Pamiętaj! Nie puszczaj go na dół, póki nie wrócę”.	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	A na powietrze: do szynku, ty szpitalny synu Oddawaj pieniądze.	A nasz statek?	A raczej do swego banku. Chcę mówić o oceanie, w którym bogactwa kapitana są bezpieczniejsze, niżby były w kasie państwa.	A z czegoż człowiek żyć będzie, i co czynić, jeśli ustanie wojna?	Albercie, Albercie, co ty mówisz Panie hrabio, on tak bardzo pana szanuje, proszę mu powiedzieć, że niestosownie się wyraził!	Albo kiej się za barłogiem rozgląda	Ależ, milordzie...	Bardzo dużo!	Bij! a ja książkę spalę!	Błazen, Lud, Władza	Co do małżeństwa	Co pan tak cienko kicha, panie aptekarzu?	Czy mam zejść?	Do Romanii, zemścić się.	Dobrze pamiętam!	Droga Rottenmeier! Skoro ktoś raz ma imię Heidi i przywyknął do tego, używam tego imienia i basta!	Dwudziestu.	Dwunasta zasię traktuje o mnie. Zalizali (daw.) żartobliwie uśmiechając się, pytał król.	Džiaugsmas, Žinios Apmatyti negal, bet kitaip sužinojo. Mokytieji žmonės išvažiavo iš savo namų, važiavo, važiavo, vis tiesiai tolyn, niekur nesisukdami, ir parvažiavo atgal į savo namus, tiktai iš antros pusės. Juk jei žemė būtų ne apskrita, tad būtų, kaip tas stalas, plokščia, tad jie būtų kur nors galą radę, būtų privažiavę kokį nors kraštą; o veizdėkite, štai jei aš iš tos šit vietos pradėjęs trauksiu pirštą vis tolyn, pagrįšiu štai į tą pačią vietą, nuo kurios pradėjau traukti,	Gdym wychodził, pod nogi upadła mi sakiewka; w środku było dwadzieścia pięć luidorów. Podniosłem szybko głowę i ujrzałem Mercedes, jak zasuwała żaluzję.	Izwidki tyizwidki ty (z gw. ukr.)	Kiedy się dowiedziałeś o przebywaniu drugiego człowieka na bagnie? Dostrzegłeś mnie może owej nocy, gdy byłem tak nieostrożny i stanąłem na tle tarczy księżycowej?	Mamina excellencya na pacierzach u królewiczowéj. Padre Guarini czyta litanią, i rozmyślanie... a ja, ja się nudzę! tylko piesek Filidorek, pani Braun została i ja sierotka.	Mówiliście, że obiecał przybyć?	Niech żyje zgoda!	No	No... tę, aby pamiętać o dwóch stanikach, tak żeby można nosić suknię jako dekoltowaną, wówczas gdy tamten będzie już niemodny.	O której godzinie pójdziesz ją spotkać na stację dyliżansów?	O, doprawdy?	O, ładnie, tak traktować konwersację z kobietami!	Objaśnię rzecz całą. Ten Mitchel przebywa obecnie w Nowym Jorku i lada dzień poślubić ma bardzo piękną, młodą damę. Poza tem przypuszczam, że zamordował Montalbon, wymuszającą odeń pieniądze, by się jej pozbyć. Ma także dziecko przy sobie.	Oleńka, a pójdź ino tu! Coś ci rzeknę.	Oto przy tym świadku panią przepraszam, jeżelim co przeciw niej zawinił.	Pan pozwoli, że się przedstawię... Jestem Barwicki.	Pani... pani kocha innego?	Panie Ludwiku, niech się pan opamięta. Gdyby pan tak sprawę stawiał rzeczywiście, mogłabym mieć tylko jedną odpowiedź...	Proszę	Rusz się!	Tak.	Ty wiesz!	Tylko drugi oficer.	Widziałam... tak, dwa razy widziałam.	Wiem z pewnością	Wiem.	Wiemy co znaczy słowo: dwoje	Wierzę Wystarczy spojrzeć na „Błyskawicę”.	Więc tę suknię zdarłeś z przywódcy Tatarów?	Z jakiej racji, wszak litery moje są: K. B., Konstancja Bonacieux.	Zaczekaj. Twego męża i później zastaniesz w domu, zresztą możesz do niego zatelefonować, by na ciebie zaczekał. Tutaj zaś, jestem tego pewien, usłyszymy rzeczy, które mogą nam bardzo się przydać.	Zalizali (daw.) pytał po niemiecku Kmicic, pociskając nieco silniej gardło rajtara.	Ślicznie panu dziękuję, ale mam już bilet do teatru Palais royal, gdzie mam zobaczyć pannę Déjazet w wodwilu: Pod kluczem	Żeby tak każdy z naszych krawców miał po jednej takiej sztuce, toby wnet nastał ład na świecie... Idzie ten człeczyna wymizerowany z gołymi rękami... Jeden stójkowy prowadzi do ratusza dwudziestu naszych, baba, jak się uda zażarta, sponiewiera naszego krawca, miotłą go wymiecie ze wszystkich schodów... Czuję, że idzie moja śmierć. Zjadły mnie kamizelki, ta diablica żelazkiem mnie uwaliła prosto w piersi... Czas mi na BródnoBródno	„Mnie wielce miłościwej pani i jejmości dobrodzice J. O.J. O.
Wstydziłbyś się dla brzydkiej! Ach, majorze, żebyś ją widział!	Czy zależy komu na tem, abyś się tam nie dostał?	Czy chcesz przynieść mi jego czuprynę? gniewnie; por. sierdzić się (na kogoś), rozsierdzony.. konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: jak to nazwałeś., gdym ci o tym opowiadał?	Panie czy to ma być królik?	Po pierwsze nie w szóstym, lecz w siódmym roku. Książęta krwi przechodzą z rąk guwernantki do rąk ochmistrza dopiero w siódmym roku. To masz autorytet, jeżeli chcesz. Nie rozumiem, dlaczego dla dzieci mieszczańskich nie miałyby wystarczać prawidła, które są dobre dla rodzin monarszych. Czy może dla swego syna masz większe wymagania? Mały król rzymski...	A czy ojciec wie, że chcesz kupić Bosko czarnoksiężnika?	Czy to jest ta sama?	Hę?... a kto to? Czy nie Solski?...	Przerwać partię! Czy zostaliśmy zwycięzcami? Nigdy. Przyjmując w tym względzie rachunek przybliżony, można najsumienniej obliczyć...	Wiesz to na jedno wychodzi, czy powiesz: wykorzystanie energii atomowej, czy też: spalenie materii. Albo rozbicie materii. Można powiedzieć i tak, i tak.	Jeżeli, przypuśćmy to, prawda jest w przeciwnym obozie; jeżeli posiadacie trochę tego, czego, niestety, jak widzę, brakuje niektórym z waszych wodzów i przyjaciół, jakiegoś zmysłu politycznego, wówczas w tym samym dniu, w którym wyrok sądu zostanie zakwestionowany, o ile się nie dacie przywieść na hak ludziom łowiącym ryby w mętnej wodzie, zdobyliście twierdzę. Nie ręczę, czy cały sztab generalny zdoła wyjść z tego cało, ale to jest już dość pięknie, jeżeli bodaj część zdoła ocalić głowę, nie podkładając ognia pod prochy i nie powodując katastrofy. Rozumie się zresztą samo przez się, że do rządu należy stanowić prawo i zamknąć zbyt długą listę nieukaranych zbrodni, oczywiście nie w drodze posłuchu podżeganiom socjalistów, czy jakiej bądź soldateski Akcja rządowa musi iść swoim torem, bez troski o pokrzykiwania, skądkolwiek by pochodziły. Rząd nie jest, Bogu dzięki, ani pod rozkazami pułkownika Driant, ani, na przeciwnym biegunie, pana Clemenceau. Trzeba przygiąć karku zawodowym agitatorom i nie dać im podnieść głowy. Francja w swojej ogromnej większości pragnie pracy i ładu! W tym względzie moje wyznanie wiary jest jasne. Ale nie trzeba się bać oświecić opinię; a jeżeli parę owiec, z tych, które tak dobrze znał nasz Rabelais, rzuci się na łeb na szyję w wodę, godziłoby się pokazać im, że ta woda jest mętna, że ją zmącił rozmyślnie posiew obcego chowu, aby zasłonić niebezpieczne kulisy. I rząd nie powinien robić wrażenia, że porzuca swą bierność jakby pomimo woli, kiedy będzie wykonywał prawo będące zasadniczym jego prawem: mam na myśli prawo wprawienia w ruch ramienia Sprawiedliwości. Rząd przyjmie wszystkie wasze sugestie, panowie. Jeżeli stwierdzone zostanie, że zaszła omyłka sądowa, rząd będzie pewien przygniatającej większości, która mu pozwoli na rozmach w działaniu.	Masz rację, istotnie nie wzywałeś mnie. Mimo to nie tylko jestem, lecz mówię, wypowiadam się, a to jest czymś nowym w naszych wzajemnych stosunkach. Co spowodowało to novum, zastanówmy się zatem. A przede wszystkim: zjawiłem się czy raczej ujawniłem? Mam nadzieję, iż nie dziwi cię, że stawiam to pytanie. Wszystko przecież w istocie zależy od właściwego nazwania faktów. A więc: zjawiłem się czy ujawniłem? Po głębszym namyśle byłbym za definicją ujawnienia, bo przecież nie może się zjawić ktoś, kto stale jest obecny, prawda? Ale dlaczego się ujawniłem? Dość istotne zagadnienie. Sądzę, iż utrafię w sedno sprawy, jeśli powiem, że na skutek pewnego osłabienia w tobie, mój ojcze, czujności	Zacny panie to ziemia Bretanii, którą dzierży diuk Hoel. Był to niegdyś piękny kraj, bogaty w łąki i uprawną rolę; tu młyny, tam sady jabłonne, ówdzie folwarki. Ale hrabia Ryjol z Nantes spustoszył wszystko; jego kwatermistrze wszędzie zażegli ogień i zewsząd wybrali łupy. Ludzie jego zbogacili się na długo: taki los wojny.	Niestety tak jest. Nie wolno się już dłużej oszukiwać. Złudna jest nasza potęga, pozorne nasze siły. Drżą fundamenty i zarysowują się ściany gmachu, który budowaliśmy. Straszliwy to gmach. Więzieniem i kaźnią uczyniliśmy świat. Ale to nie może trwać. Jeśli to wszystko nie zawali się jutro, stanie się to pojutrze. Katastrofa jest nieunikniona. Nie ma już wiary, nie ma nadziei. Połamaliśmy ludzi, zniszczyliśmy ich umysły i serca. Jesteśmy znienawidzeni i pogardzani. Nic się z tego mrocznego szaleństwa nie da uratować. Trzeba szukać innych dróg ocalenia. Zachodzi nagląca konieczność, abyśmy sami zburzyli to, co musi runąć. Będziesz musiał niezwłocznie napisać odpowiednie zarządzenia. Wszystko dokładnie ci podyktuję.	A co mnie te hece! A w Ryszardzie?	A cóż tam Tumry? pracujecie, pracujecie, ani myślicie spocząć?	A gdzież on jest?	A może stryj wygadał się z czymś przed nią?	A więc wiész o wszystkiém Matrymonialne moje zamiary, o których mówiłem ci w Warszawie, przybrały formę, i jakąż jeszcze piękną formę!... Jadę się żenić. Znasz moję narzeczoną, nie prawdaż?	A zdążył się już położyć?	Ach! Niech jedzie. Należą mu się wakacje.	Ale na koniec z czego ona, na nieszczęście swoje, tak bardzo ci się podobała? Przystojna jest, to prawda, ale tysiąc piękniejszych widziałeś pewno na świecie. Kokietkąkokietka (przestarz.)	Choćbym nie chciał, muszę... Wcale żądze dziś ode mnie odpadły.	Co się z tobą dzieje, Mendel?	Dlaczegóż się nie żeni?	Gdzie tam nudno! dobrze!	Klejn i ci dwaj... pamiętasz?... Ten Maleski i Patkiewicz...	Może, odpowiedziała dziewczyna, ale to trzecie jest drogą ciernistą do raju.. a komu on zamknięty, temu i drogi zaparte. Po co iść, gdy dojść nie można?	Nie kochasz mnie?	Niech pan zapyta brata; objaśni pana lepiej ode mnie.	O!... panie tyś mnie ocalił, pozwól niech ci podziękuję.	O, ja się nic a nic nie boję!	Pełski lada dzień oświadczy się o Lulę.	Przybyłam ze wsi, gdzie się nie słyszy nic prawie o artystach, tylko o teatrze samym	Ruchajta sięruchajta się (gw.) z urzędu., nie pora na przekpinki.	Stary Krabatius, człek roztropny i uczony, w nijakie uroki nie wierzy; nawet wczoraj, gdy sama królowa o tym napomknęła, ośmielił się zaprzeczyć jej słowom. Chorobę dał w siebie wmówić, poszło jak po maśle, ale teraz ciężka będzie sprawa.	To zależy od humorów. Rano wstawszy, łaźni zażywają. Jest tam taka komnata, w której nie masz podłogi, jeno cynowy dół jako srebro błyszczący, a w tym dole woda.	Uspokójcie się, pomówię dzisiaj z właścicielem, przyjdźcie tutaj za tydzień, to wam zapłacą.	Zdaje mi się, ale nie rozumiem związku...	A chciałeś co innego?	A czymże jesteście?	A jakże! prawiłprawić (daw.) dodał Zych.	A mogę!	A o sześćdziesiąt? spytał Maciej.	A ot tak! Z radości! A zakrzyknij no i waćpanna!	A pan dobrze gra?	A po jakiego diabła?	Abo co?	Ach... o to panu chodzi.	Aha, gotowa! Widziałam zieleninę na stole jeszcze nie obmytą nawet.	Ale babciu, kiedy mi to nie szkodzi!	Ale w końcu na co umarła?	Ależ panna Czertwanówna nie pojedzie z tobą za morze.	Ażebym nimi ciebie obejmowała za szyję.	Bynajmniej	Bóg nad wszystkich mocniejszy. Kto wie, jakie są jego wyroki? Kto wie? Skoro pomyślę, jak całe rycerstwo wierzy i ufa waćpanu, zaprawdę spostrzegam ze zdumieniem, że jakowaś nadzieja wstępuje mi w serce. Powiedz mi waćpan szczerze, zali niepodobieństwa istniały dla cię kiedykolwiek?	Bądź uczciwy!...	Chory!	Co mieliby mi ukraść krowę! Jezu, adyady (gw.) szeptała obejmując ją za szyję i całując po gębule, jażejaże (gw.)	Czemuż nie przytrzymałeś pan złodzieja?	Czyi ludzie?	Dajże mi spokój, pokuso!... Przecież za dwie godziny bitwa...	Drogi panie Bartolomeo, czyżbyś pan w to wątpił?	Długo na to czekać!	Ekscelencjo! siłasiła (daw.)	Gádáj, máli gádać, bo nie słyszę...	Ja nie jadam ich!	Każdy z nas w twoim wieku tak mówił.	Któż ona jest! zapytał roztargniony Jaksa.	Myślałem, że wie!	Mówić tyle! Żeby to!... Morowe powietrze... z tymi pannami!	N. Panie jest to arcydzieło sztuki, to pewna, ale... ale...	Nazwisko moje Antoni Kosiba, a rodem ja z Kalisza.	Niczego nie brakuje	Nie myślę. Oczywiście, mama i wy będziecie musiały zmienić sposób swego życia, bardzo poważnie skurczyć wydatki. Mam kolegów, którzy utrzymują z takich poborów, jak moje, większe rodziny.	Nie szkodzi	Nie traćmy czasu na porównania. Lepiej przeczytaj mi receptę na maść Baptysty Porty.	Nigdy by do tego nie doszło, gdybyście przyszli na moje wezwanie	Nikt	O mój Boże! Mój Boże	Odpowiesz mi za tę obelgę!	Oszalałeś? Przecież to druga w nocy!	Pani w domu?	Panie Kotowski, słyszałem o panu wiele dobrego.	Powariowali!	Przyjemny widok dla twych pięknych oczu i to o północy!	Psiakość widzę, że z was szczery clericus vel adiscensclericus vel adiscens	Siadaj! Pij z nami, boś na to swoją nowiną zasłużył, byłeś gadał jak najprędzej.	Są to foki i morsy.	Tak, ale nie myśl sobie za dużo, nie jest zbyt przystępny.	Tak, iż aby wkroczyć w Aleję Wiązów, trzeba wyjść z domu, lub iść przez łąkę?	Trzeba pędzić, by zawadził nas jednym tylko skrzydłem.	Tu Bogna Malinowska...	Tu nie chodzi o plotki, lecz o rzeczy konkretne.	W takim razie wymyślił pan jakąś substancję nie istniejącą...	Wiem, bo dlatego kazałeś poczyścić pomadką stare zbroje i chińskie brązowe figurki.	Zapewniam pana że zdumienie moje z powodu przybycia panów w tej łodzi jest tak wielkie, iż nie pozwala mi odczuwać pomniejszych niespodzianek. Ale może panowie wylądują?	Zwariowałeś?...	Łaskę u wojskowego sądu wyprosi	„Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy...Zginie miasto Priama przez podstęp boskiego Laertydy... wymyślonego przez Odyseusza sposobu na pokonanie trojańczyków.”
Nie skończyliśmy jeszcze, panie Aronnax jeśli pan chcesz iść za mną, zwiedzimy tył „Nautilusa”.	Do produkcji wody sodowej. Bo wie pan, się ma kalikę... A czy pan jest urzędowy, uprawniony?	Nasza sytuacja, przyjaciele, jest może opłakana, lecz w każdym razie bardzo prosta. Albo jesteśmy na kontynencie, a wtedy z większym lub mniejszym trudem dotrzemy wreszcie do jakiegoś miejsca, gdzie mieszkają ludzie, albo też jesteśmy na wyspie. W tym drugim przypadku czeka nas jedno z dwojga: jeśli ta wyspa jest zamieszkała, spróbujemy dać sobie radę przy pomocy jej mieszkańców, jeśli zaś jest bezludna, będziemy musieli radzić sobie sami.	Pisał pan co?	Sprawiedliwość, Pan, Pozycja społeczna, Chłop, Walka klas	Toteż, proszę pana, jeżeli pan chce dojść do celu, niech się pan uda do margrabiego d’Aiglemont. Jeżeli pan będzie miał tego starego wielbiciela hrabiny za sobą, pozyska pan od jednego zamachu i żonę, i męża.	Zmizerniałeś pan, zbladłeś!	A czy byłeś już w służbie przy jakim dworze i czy ci się poszczęściło?	A! I z jakowej racji?	Ale panno Łucjo! Ja wcale nie chcę pozbywać się tego strapienia.	Ale tak i smyczek przepadł całkiem!	Ale... przepraszam, że tobie to mówię... ale ona go naprawdę kocha!	Ależ to czary	Bliższych szczegółów udzieli panom mój koniuszy i przedstawi papiery Apolla. Ale koń nie jest na sprzedaż.	Bo jak Zycha nie było doma, powinien był jeden alibo drugi nastąpić na Zgorzelice i siłą cię brać. Cóż by Zych uczynił, jeśliby wróciwszy, znalazł cię z dzieciakiem na ręku!	Być może, muszę przypatrzyć się im raz jeszcze.	Był dzisiaj Karol?	Co robisz?...	Czy, nim wstąpił do marynarki handlowej, nie służył przypadkiem w marynarce wojennej?	Czytałam kiedyś, że w New Yorku, czy też w Londynie istnieje klub, napozór niczem nie różniący się od innych. Zbierają się tam panowie wytwornie ubrani i przestrzegający rygorystycznie przepisów dobrego tonu. Jeden drugiego traktuje, jak nieskazitelnego dżentelmana, chociaż wszyscy bez wyjątku są przestępcami i każdy z nich o tem wie.	Cóżeś mu na to?	Diego, nasi już pewnie opuścili obóz.	Dlaczego nie mają pozwolić?	Dlaczego?	Dyćdyć (gw.) trochę. przódziprzódzi (daw., gw.) niby, jak. wół, to mu się należy nadgrodanadgroda (gw.)	Dzieciak jesteś, mój kochany!... Wokulski zapisał jej czy Helci dwadzieścia tysięcy rubli, bo polubił kobietę; a polubił ją, bo w jej domu znajdował spokój w najcięższych czasach dla siebie... Wiesz przecie, że kochał się w pannie Izabeli?...	Dzieciństwo, Przemoc rzekł urzędnik.	Dziękuję, przyjmuję. Podwójnie ja cenię każdą ofiarność, która uprzedza przymusową stratę.	Gdzie Carmaux i Van Stiller?	Gdzie ty chcesz, byle mu było dobrze.	Gdzież są ci szczęśliwi?	Grzech, Chrzest zawołał młody rycerz.	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	I ja tak radzę.	I to sam król tak żył z chłopami?	Ja rada to czynię? Ej, mocny Boże! Toż przyjechałam prosić was na wieczerzę, a śmieję się nie z ciebie, jenojeno (daw.)	Ja sama nie wiem... tak ot...	Ja zaraz poznałem że to musi być ktoś wielki. Młodość zeszła mi na ucztach ze znakomitymi panami.	Jabłka są?	Jak kawaler z panną zaczynają: pardon i merci, to się na pewno ożenią.	Jakto? On nie wie, że dostał taki spadek?	Jedno, co pewna: zdać się na Opatrzność i czekać zmiłowania Bożego.	Kto dowodzi?	Kto jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać	Kto to wie Dzisiaj ta strona Księżyca nie ma powietrza ani wody, ale mogła je mieć niegdyś przed wiekami, przed tysiącami wieków, kiedy glob księżycowy szybciej się jeszcze obracał i Ziemia wschodziła i zachodziła na jego niebie...	Ma pani w tej chwili zupełnie głos nieboszczyka ojca	Miła! Piękny charakter! I doskonała gospodyni	Muszę jeszcze zajrzeć do kogoś na wsi... Gdzie się spotkamy?...	Mówią, że Bohun.	Na podziękowanie...	Najlepsza, jaka być może w tym razie. Una salus victis nullam sperare salutemuna salus victis nullam sperare salutem. (łac.)	Naturalnie, że nie może być przyjemnie pomyśleć, że człowiek, choćby obcy, wije się tam, jak wąż, z powodu kilku tysięcy rubli. Ja wiem, o co chodzi. Maszko dał ostateczny termin na jutro, przedtem szukał wszędzie pieniędzy, ale szukał ostrożnie, nie chcąc robić hałasu i przestraszać wierzycieli, a w ostateczności licząc na mnie. Otóż, widzisz, jutro nie zapłaci. Przypuszczam, że za kilka dni znajdzie jeszcze tyle, ile mu potrzeba, ale tymczasem opinia jego akuratności zachwieje się, a w położeniu, w jakiem jest, wszystko może być dla niego zgubą.	Ne znajuNe znaju (ukr.) ja diddid (ukr.)	Niczego sobie	Nie mam tego zaszczytu, jaśnie panie	Nie o to chodzi. Pojmuję, jak paniom przykro musiało być rozłączyć się z nią, i szkoda, że mi pani nie dała wcześniej znać o jej zamiarze. Osoba, z którą Szwarc miał się żenić, nie żyje.	Nie potrzeba, ja sam go uwiadomię i będzie tu za chwilę z wszystkimi tymi, których pokochałeś i znasz od dawna. Chodź ze mną do obserwatorium. Nadzieja, TęsknotaSpojrzyj teraz przez ten nowy teleskop na Ziemię w pełni stojącą. Nastawię ci Ziemię na ten punkt, który ci wskrzesi pamięć przeszłości i obudzi tęsknotę, bo tęsknić, mój przyjacielu, to jest wierzyć w przyszłość, kto tęskni, ten ma nadzieję. Co widzisz teraz na Ziemi?	Nie ruszaj się, bo strzelę.	Nie twierdź za wiele, bo zmuszę cię może do odwoływania tych twierdzeń! Zresztą, zanim posuniemy dalej indagacjęindagacja	Nie wierzysz?	Nie! Kondrat może by oddał, UlrykUlrich von Jungingen prawdziwy. to rycerz, na którym skazy nijakiej nie masz, ale okrutnie zapalczywy.	Niech mi jaśnie pani wybaczy, ale taki mamy rozkaz. Pani godność?	Niech się przybliżą. Oto was wiernych i zaufania godnych czynię świadkami, jako w ręce miłej siostry mojej Anny oddaję ostatnie woli mej rozporządzenie, czyli testament. Gdyby ktokolwiek i kiedykolwiek wątpieniu podawał to pismo, mocuję was, byście pod przysięgą zeznali to, co dziś mówię i czynię. Schowaj testament, Hanusiu, a dobrze; nie wybieram się jeszcze na tamten świat, jednakowoż przezorność nie zawadzi. Przekonasz się, iż serce moje pamiętało o tobie. Zaopatrzoną będziesz, jak przystoi ostatniej z Jagiellonów... Ksiądz arcydiakon Fogelweder ma klucze od moich papierów i skrzynek z klejnotami. Na wypadek zgonu, który Bóg w swej łasce niech oddali ode mnie, ty masz odebrać owe klucze... Znowu płaczesz? Lękasz się, żem testament spisać kazał. Bądź dobrej myśli, kawał papieru nie uśmierci mnie; gorszy nieprzyjaciel gorączka, a ten już wyrugowanwyrugowan	Nocą?	O! Wiem, lecz nie chcę słuchać o tym chlebie. Jip musi mieć przecie co dzień o południu kawał pieczonej baraniny. Zdechłby, biedaczek.	On to był tym przyjacielem, którego zesłali mi bogowie... Ten chłopak, który mnie zaczepił w dniu mojego przybycia. Był mało co starszy ode mnie, a dowodził kohortą Victoria Augusta, stojącą na wieży sąsiadującej z nami i z Numidyjczykami. Dzielnością i zaletami rycerskimi przewyższał mnie znacznie.	Ona! znów ona	Oto jest mowa godna króla: jakie wynagrodzenie dostałby Egipt? Bo dla państwa każdy układ jest dobry, byle coś na nim zyskało... I to właśnie dziwi mnie że Egipt zrobi zły interes: Asyria bowiem zagarnia, oprócz Fenicji, prawie całą Azję; a wam jakby z łaski zostawią: Izraelitów, Filistynów i półwysep Synaj... Rozumie się, że w takim razie przepadną należne Egiptowi daniny i faraon nigdy nie odbierze tych stu pięciu tysięcy talentów.	Pani nie miała wiadomości od pani Chwastowskiej?	Pewnie gdzieś tkwi w kącie. Trzeba było przejrzeć jeszcze raz karteczki.	Po starym obyczaju nie godzi się to chata nie gospoda... Krzywdy nie czyńcie. Kmieć jestem i choć Neorża kłamie, żem jego, byłem i będę wolny...	Powtórz to jeszcze raz, Tomku!	Prawie. Chcesz zobaczyć?... Tu jest porcelana. Zwracam ci uwagę...	Prośbę? Słucham	Przebacz mi, o panie! Nie wiedziałem, że jesteś tak mocarny! Czy pozwolisz mi wstać i odejść, czy też rozkażesz, by sługa twój pożarł mnie?	Przecie, że wiem.	Przed kilkoma laty.	Puśćcie go, karbowy.	Stul pysk, Praksedo!	Słowo szlacheckie!	Tak jest, wielmożny panie starosto	Taki, jak i ty, hycel był twój dziadek.	To dobrze! W pierwszej okazji będziesz Szwedów prał!	To jest dość rzadkie wśród pań.	To może i lekki, ale i frant, który każdego w pole wywiedzie i ze wszystkich niebezpieczeństw się wykręci. A jako tobie ksiądz prorockim duchem przepowiedział, iż ci ją Bóg powróci	Ty byś wolał, ażeby ona była twoją?... Ona nawet zostanie arcykapłanką, gdy będzie trzeba zbliżyć ją do dworu...	W Tarnowie Rafał powracał właśnie z Bardyjowa, gdzie na wodach bawił z przyjaciółmi, szukając... czyż mam wyznać?	W takim razie celuj w łeb, zniżaj pistolet do biodra i nie szarp za cyngiel, tylko przyciskaj powoli. A na komendę ruszaj z miejsca...	Waldy	Widzicie, że znam hrabiego	Widzieli mię chłopi idącego ku dworowi.	Widziu głowę masz tak napełnioną teoriami, że wygłaszać je potrzebujesz zawsze i wszędzie... Jest to zwykłą cechą pierwszej młodości...	Wiem kto jest.	Wróciła wczoraj jeszcze z południa, domagając się, aby Waszej wysokości oznajmić, że owych dwóch chłopców zaginionych znalazła.	Wygnaliście nas, to gdziebym zaś śmiała przyjść.	Wytłumacz mi, jak to się dzieje, że wola twoja podnosi powiekę twego oka, a ja ci wytłumaczę, jak gwiazdy wolą poruszać. Równy cud i równa tajemnica jest obojga. Wola jest większa niźli wiadomość, ale ciału jest poddana, a to są jej zwykłe granice. Musi się odważyć wyjść poza ciało, musi nie chcieć niczego dla ciała, a wtedy bytem całym zawładnie, bo już nie będzie dla niej różnicy między „ja” a „nie ja”.	Z dziećmi? Z dziećmi, zwłaszcza gdy Gobo nie może przecież biegać?	Za pozwoleniem... Jeżeli z tej beczki rozpoczynamy, to sprawa całkowicie inna. Czy teatr moskiewski, jak się waćpannie wyrażać podoba, czy teatr polski, to jest zupełnie ta sama strata pieniędzy. Wszakże gdy władza to urządza, gdy życzy sobie, ażebyś tam był, i na ten krok twój spoglądać będzie okiem życzliwym, a z drugiej strony gdy zastarzały szowinizm poduszcza cię do krnąbrnego uporu, do trwania w jakiejś paskudnej nienawiści, to radzę ci, a nawet rozkazuję na to widowisko!	Zacni i zacne!... Chmurzy się na niebie, a na ziemi już pustki w butelkach. Zmykajmy.	Zapewne, ale ja ciągle jeszcze przypuszczam, że się rozmyślisz.
Pytałem ją o to lecz nie odpowiedziała mi nic stanowczego, zleciła tylko, abym się nie oddalał, a sama spiesznie odeszła.	Dobrze powiedział ów rzemieślnik niemiecki, który całe Niemcy wszerz i wzdłuż obszedłszy, powiedział: że Pan Bóg przez sześć dni świat stworzył, to wiadomo, ale widać też, że stworzył go naprędce...	Masz pan prawo być dla nich niesprawiedliwym, to pańscy ziomkowie.	Niech żyje pan Scrooge! Wypijmy jego zdrowie, gdyż jest on naszym chlebodawcą i jemu zawdzięczamy dzisiejszą naszą ucztę!	To proszę tu do salonu. A jak mam zameldować, gdy pan wróci?	To tamten pan	Ja. Dotychczas milczałem nie mając odpowiednich wykonawców. Dziś znalazłem takiego, który zrozumiał moje idee, i zacznę działać.	Jednych biorą do wojska... kto by to pomyślał, Panie święty, że i pan hrabia nałoży mundur!... Drugim zabierają konie, automobile, to każdy by chciał swoje ocalić. Więc: a to do gubernatora, a to do generałów znajomych! A jeszcze inni to prosto przez ciekawość...	Wielebny ojcze, wszystkie pokolenia całego świata nie mają tu nic do gadania; wydobyłem twą siostrę z rąk Żyda i inkwizytora, ma względem mnie dosyć zobowiązań, pragnie mnie zaślubić. Mistrz Pangloss powiadał mi zawsze, że ludzie są równi; słowem, upewniam cię, że ją zaślubię.	Po co wasza dostojność ma zadawać sobie tyle pracy?... Co wie dozorca?... On nic nie wie, jakem uczciwy Fenicjanin. Każdego roku jest inny urodzaj i inny dochód... Ja mogę stracić na tym interesie, a wtedy dozorca nie zwróci mi...	Ale masz wasza mość słuszność, że jutra swego nikt nie pewien: mogę zachorzeć, ba! nawet zbiera mi się na jakowąś obłożnicę, bom wczoraj tak zdrętwiał, że mnie ledwie Sakowicz odratował; mogę umrzeć, zginąć na wyprawie przeciwko Sapieże, a co będzie mitręgi, molestowań, zmartwień, tego by na wołowej skórze nie spisał.	Nie masz do tego prawa! odrzekło dziewczę... a ja cię z góry ostrzegam... że gdy będzie szło o ojca... gotowam najstraszliwiej udawać że ciebie zdradzam! Cóż chcesz? jestem aktorką! Sztuką posługiwać się będę w życiu!	A co mu tam! Czarny Korsarz się go nie boi. Żaden statek nie może dorównać „Błyskawicy”, a poza tym słyszałem coś o taranowaniu.	Wszystko z tego popłynęło że syna nie ma i nie spodziewa się, to mu życie struło i odebrało do niego ochotę.	I czemu pani spać nie poszła! Służący mógł mi zrobić herbaty, a wreszcie byłoby się i bez tego obeszło.	Młody Kessler. Zobaczył, że w podwieczorek pokazywałam w kantorze, zabrał je do domu i powiedział, że matka kupiła; nawet się nie targował, to feinyfeiny (z niem. fein: elegancki, dobry, świetny)	To się nie mogło skończyć inaczej Od tygodnia już rzucali na siebie strzeliste wejrzenia.	Wierzysz... a jednak spiskujesz z synem Beliala, którego nazywają lordem de Winter!... Wierzysz, a pozostawiasz mnie w mocy nieprzyjaciół, nie tylko moich, lecz Anglji i Boga?... Wierzysz, a wydajesz mnie temu, co świat gorszy herezją i życiem rozwiązłem, temu Sardanapalowi ohydnemu, którego zaślepieni zwą księciem Buckingham, a prawowierni Antychrystem nazywają.	Jeszcze jedna sprawa wchodzi w grę Jak wie cały Redmond, Filo, przyjmujesz prawie co wieczór wizyty. W „Ustroniu Patty” nie będziemy mogły tego robić. Postanowiłyśmy, że tylko w piątki wieczorem będziemy dla naszych przyjaciół w domu. Jeżeli chcesz się do nas przyłączyć, będziesz się musiała zastosować do naszych reguł.	A jeżeli to nie epilepsja?	A nie kłamiesz?	A to widzisz o to chodzi: nie dość kobietę wziąć i trzeba, żeby to czuła. Rozumiesz?	Ale tak daléj być nie może, stary mój kolego Winienem ci życie i byłbym niewdzięcznikiem, gdybym ci z pomocą nie przyszedł. Ja-m nie zapomniał, żem po moście nad Berezyną przechodził, i znam kilku takich poczciwców, którzy zawsze dobrą pamięć mają; ci mi dopomogą w tém, by ojczyzna wynagrodziła cię, jak na to zasługujesz.	Co nie? co nie?	Czy sądzę? Toż to niezachwianie pewne. Przyszło mi to do głowy dziesięć minut temu... Ale jestem głupcem, że wcześniej o tym nie pomyślałem. Złapalibyśmy ich wszystkich.	Kto wie czy w kraju, gdzie ja rezyduję, nie istnieje to samo.	Na ciało fizyczne nie, ale kto wie, czy nie na jego astralastral (łac.)	Nie miałbym? Tolitoli (daw.)	Nie. Jeżeli sześciu chłopów nie ma dość krzepy w muskułach i nie może nasadzić tego przeklętego bezanżagla, to pal ich sześć	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Stronami przechodzą deszcze, toż i nas nie ominą.	Tak jest, ale nie znasz Oxfordu!	Woli pani „dobrą opinię” w swoim świateczku niż wyzwolenie duszy Łukasza i swojej z kajdan? Ja pani mówię jeszcze raz: oddacie mi wszystko, gdy będziecie mogli! On może zarabiać gdziekolwiek byle nie w Austrii...	No, tak. Jeżeli panna Marychna będzie dla mnie dobra i miła, to o chłodzie nie ma mowy. Ale jak można w takim lekkim paletku... Trzeba będzie coś na to zaradzić... Zjemy kolację w „Bristolu”Hotel Bristol	Taki honor... Proszę mi wierzyć, szanowny panie delegacie, że... A czy Jego Królewska Mość będzie wiedział, że to ja...	...za zachowanie się wobec Mr. Masona, jutro, podczas wypłacania pieniędzy na drogę, całe wyższe liceum otrzyma ode mnie chłostę. Również chłostę otrzymają trzej chłopcy z pracowni, których zastałem w klasie skaczących po ławkach. Prefekci zostaną po apelu.	A dajże i moim wisielcom jaką baryłczynę gorzałki i każ ich do obory puścić, żeby się jeno od paru bydlęcego nieco rozgrzeli. Tołubytołub	Antek wróci, to i gospodarz będzie	Brzydziłabym się nim!	Czego się wyrzekł?...	Czy bawisz się z chłopcami w parku?	Książę wojewoda wiecznie spóźnia się ze swymi radami; pisze mi w każdym liście: „zrób to a to”, a ja właśnie już to dawno zrobiłem. Książę wojewoda głowę prócz tego traci... Bo, słuchaj, kawalerze, czego jeszcze ode mnie wymaga...	No, bracie, pewnie jesteś porządnie głodny. Śniadanie będzie gotowe za parę chwil. Prosto z ognia, zaraz sam zobaczysz. Myśleliśmy, że wrócisz w nocy i zanocujesz u nas.	Przypomniał mi się dzisiaj w kościele żywo ów dzień, kiedyśmy razem odbywali naszą konfirmację.	Tak jest, panie. Mam obowiązek przypomnieć ci, że każdy faraon, zaraz po objęciu władzy i pogrzebaniu swego poprzednika, musi pomyśleć o wzniesieniu dwu budowli: grobu dla siebie i świątyni dla bogów.	Ułożyć się?	Wypłacę go natychmiast z góry za pół roku.	Zachciało się waszej partii bojówki, to niech sobie sama robi bomby...	Zamieniliśmy pierścionki... zresztą	A cóż na to ojciec?... Ojca zdanie chcielibyśmy usłyszeć...	A dlaczegoż należećby miały do mnie?	A kiedy wrócisz?	A teraz, Ned, czy chcesz wiedzieć, co myślę o twoim projekcie?	A! to prawda! zawołała starościna, że byłybyśmy wolne!	Ach tak!... Musiały być piękne?	Aha! ta pani, taka zręczna, jest twoją kuzynką?	Ale znam nazwę, co wiele ułatwia.	Ażeby wyjść przed ósmą	Boże, jak matuchna musi być rozstrojoną! Czy mogłabym przypuszczać coś podobnego...	Bóg, Krew, Ofiara, Zaświaty	Co za nieostrożność jechać konno przed walką na pistolety! A tyle go uczyłem!	Czemuż to wasza mość chcesz teraz nieprzyjaciela poniechać, gdyś w bitwie z taką rezolucją przeciwko niemu stawał? Sławę, której wieczorem nabyłeś, rankiem przez opieszałość swą utracisz.	Czyżby dwieście rubli!	Cóż takiego na przykład?	Cóż to, ojcze?	Dar, Kara rzekł Kazimierz, jakby sobie coś przypominając	Do diaska! Greggs! Hej, Greggs!	Dobrze	Dobrze! dobrze! do celu	Džiaugsmas, Žinios Apmatyti negal, bet kitaip sužinojo. Mokytieji žmonės išvažiavo iš savo namų, važiavo, važiavo, vis tiesiai tolyn, niekur nesisukdami, ir parvažiavo atgal į savo namus, tiktai iš antros pusės. Juk jei žemė būtų ne apskrita, tad būtų, kaip tas stalas, plokščia, tad jie būtų kur nors galą radę, būtų privažiavę kokį nors kraštą; o veizdėkite, štai jei aš iš tos šit vietos pradėjęs trauksiu pirštą vis tolyn, pagrįšiu štai į tą pačią vietą, nuo kurios pradėjau traukti,	Gadaj z sensem! Skąd wziąłbyś potrzebne drewno i gwoździe? Poza tym, z czego będziemy żyli? Kiedy wrócimy, zaczniemy klepać biedę jak jeszcze nigdy dotąd! Czi-Czi ma absolutną rację: musisz wziąć ze sobą tego cudaka!	Gdzie on ściągnął ten koncept?	Gościńcami, za Cesarzem.	Gwes, podle kutra.	Ino ta górka zasłania	Jak często pani go widywała?	Jezu Marja! czy to być może?	Jużci.	Moja kobieta opowiadała mi to kilkadziesiąt razy. Czasami, bywało, jużem pod koniec prawie zaczynał wierzyć.	Myślisz, że ci ubliża to, co mówi taki Raczek!	Na cóż to waści potrzebne?	Na długo?	Na kilku spostrzeżeniach i własnym niepokoju.	Napluć na Coquelina! Coquelin i Coquelin! Mało aktorów bywa na świecie!	Niepodobna, moja droga; bo któż pozostanie przy ojcu?	No, a Stańczyk zamiast wyskakowaćwyskakować (daw.)	Przecież jestem... Czego pani chce?	Przybyliśmy w bardzo naturalnym celu zabawienia przez niejaki czas	Rozbijałeś sam nieraz towarzystwa i jeszcze myślisz, że z aktorami trafisz kiedy do ładu?...	Tak	Tak myślano A ja sam...	Tak! I sprawiła to, co zamierzała! Dopięła swego! Ledwo one... Czterolatki odleciały, od Hithe do Bulverhithe każdy człek, czy chłop, czy baba, dziewczyna czy dziecina, odczuł w powietrzu jakąś wielgą odmianę na lepsze. Ludziska odświeżeni i rześcy wyleźli z chałup jako ślimaki po deszczu. A tymczasem wdowa Whitgift siedziała w smutku cięgiem na tamie, choć powinna była uwierzyć nam... to jest zaufać, że jej synowie powrócą! Ale też było co niemiara radości i krzyku, gdy po trzech dniach łódka przybiła do brzegu.	Tak, właśnie. Tu na dole tarcza zegara z numerami godzin, a wyżej ręka i klucz.	To inna kwestia, to całkiem inna kwestia	Trudno wiedzieć. Ale tak cości miarkujem, że nasz Niemiec po wsiach nierad siedzi. Woli w mieście. A już najprędzej ku takiemu ślusuje, gdzie garnizon, i festung.	Więc co jest w naczyniu?	Za rzeką?	Zamknąć oczy i spać...	Znasz tę drogę?	Żebym jeno śmiał, tobym go przepędził na dziesiątą ulicę.
Literatura jest jak kokota Kiedy jest przezorna i dalekowidząca, nosi się skromnie, dba o opinię i stara się o ci­che względy starszych panów. Gdy jest młoda i płocha, lubi nadto modne stroje, nosi zbyt wielkie dekolty, naraża się opinii; czym zyskuje entuzjastyczne sympatie młodych ludzi.	Przyjacielu, to jest zero.	A co mu jest?	Łatwo wyobrazić sobie, że senor Dawid jest bykiem. Trzeba zaledwie przyjrzeć się mu bliżej, a niewątpliwie odnajdzie się sporo podobieństwa	To nie szatan ale czarnoksiężnik jakiś przybył tu na obłoku drugiej nocy zaraz po wuja odjeździe, zsiadł ze smoka i wszedł do biblioteki; nie wiem, co tam robił, krótko bawił i przez dach czmychnął, cały dom dymem napełniwszy. Kiedyśmy się zebrali na odwagę, żeby zobaczyć, co on tam zrobił, nie znaleźliśmy ani izby, ani książek, ani śladu nawet gdzie były. Pamiętam tylko, że uciekając krzyknął głośno, iż płaci Don Kichotowi zemstą, która mu się od niego należy. Powiedział jeszcze, że się nazywa Mugnaton.	To mnie najmniej obchodzi, co oni sobie pomyśleli	Zrobi pan co pan zechce. Ja mogę panu powiedzieć tyle: to bardzo niezdrowe miejsce; kiedy pan złapie katar płuc albo porządny reumatyzm, dużo pan na tem wygra?	Ale ręce macie i męztwa wam nie brak więcej nie potrzeba. W pole iść, na to żołnierz, a w zamku się bronić nawet baby potrafiłyby, gdyby serce miały.	Ależ owszem; proszę o to. Bylem go tylko odnalazł.	Gdybyś to zrobił tylko dla tradycji	Hej, hej! Dawno bo należało na to gniazdo osie iść i nogami je stratować.	Na cóż ci to?	Niepojmuję mężczyzny mojego wieku, coby konia i strzelby nie lubił. Ale ja paniom przerywam rozmowę, a nieznajomy, obcy niepowinienbym nawet i słowa przemówić. To przeciw wszelkim zwyczajom.	Och, tuż koło tego, którym zarządzał, pod nosem swego dawnego pana, to bardzo niedelikatnie	Prawda! prawda! toż-że to pan Skrzetuski!	Przed połedniem się obiecali, to ino ich patrzeć.	Romantyku! Pierwiosnku! I cóż mi po oklaskach półgłówków! Niech się o to ubiegają inni, każdemu ustępuję z pola.	Szukam pana Borowiecki, tylko po to wszedłem.	To już sobie później zrobicie, a teraz mówcie, jakim sposobem świnia Paczesiowej znalazła się u was?...	Dzieciństwa Kobieta, która nie czyni ze swego ciała stopnia, aby pomóc dojść do celu ukochanemu mężczyźnie, to kobieta, która ma serce tylko dla siebie.	Teraz czas niewłaściwy, nikt mieszkań nie zmienia. Skądże mi spadną lokatorowie? Ja głowę stracę. A jeszcze ta sybilla Michonneau porywa mi Poireta! Jak to ona zrobiła, że ten człowiek jak piesek za nią chodzi?	Boże mój, Boże! Co ja teraz, nieszczęśliwa, pocznę? Ostatnia na­dzieja mnie zawiodła. Jak powiem matce, że i dziś jeszcze nie dostałam lekcji, rozchoruje się gorzej... A tu i jeść w domu tak dobrze, jak nie ma już czego...	A co? na polowanie?	A za co ja mam być wdzięczny?	Ach, tego, co kupił brylanty aktorce?	Ba! Trzeba mu było powiedzieć, żeby się do pana Longina do Zamościa udał. Ten by go dopiero poczęstował pieprzem z imbieremimbier	Bądźże cicho! Na nogach się nie trzymasz, siedź i nie przeszkadzaj kochankom w pieszczotach. Popatrz na pana Fernanda i bierz z niego przykład, spójrz, jak się rozsądnie zachowuje.	Co tam o ciebie! Powiadaj dalej	Co tu gadać! lepiej policzyć: Lubieniec, Witkowski, Zawratyński, nasz pułkownik	Co zamierzasz czynić?	Cóż, dobrze. Wiesz, że dotrzymuję słowa, prawda? Jeśli więc wrócisz do domu cały i zdrowy...	O nie... Lecz pozwól na chwilkę... możesz i tak dziesięcioma rączymi krokami dogonić dooli... gdybyś ty był sahibem, czyż trzeba by ci było pokazywać, co masz czynić?	Panie reżyserze, zarobię, co, prawda?... bo takim biedny, psiakość słoniowa, że.....	Powiedziano mi raz, że nie należy wypisywać nazwisk ludzi obcych, biorących udział w danej sprawie, gdyż wymienianie nazwisk pokrzyżowało już wiele dobrych zamierzeń.	Prawdopodobnie przyjdą ci co zawsze. Będzie ścisk znowu.	Więc czemu masz pretensje, że nie postępują jak dorośli.	A cóżby! Jestem panną na wydaniu!	A! pani, nie żartuj ze mnie	Argumenty, którymi przekonałem te pisma nie należą wprawdzie do najsłuszniejszych, lecz tym niemniej są najbardziej przekonywające: pieniądze.	Biją się?	Bo wiesz, że dowodzisz niesłychanie!	Był ciężko chory, a teraz zdrowszy. Medyk powiada, że będzie zdrów.	Chcę... bronić nazwiska, które oboje nosimy. Chcę... nakazać w tym domu szacunek dla baronowej Krzeszowskiej. Chcę zakończyć procesy i dać pani opiekę... Dla dopięcia tego celu zmuszony jestem prosić panią o gościnność. Gdy zaś ureguluję stosunki...	Czemu nie? „Port Naba” brzmi świetnie! Albo „Przylądek Gedeona”...	Czy koniecznie muszę przyjść, Henryku?	Czy mogę zatelefonować do pana oberlejtnanta, że wszystko w porządku?	Czy spostrzegłaś, droga Ewo, że pokochałem ciebie od pierwszego dnia, kiedy cię ujrzałem?	Czy tylko damom wolno mieć upodobania?... Jeżeli moją siostrę po paru tygodniach znudziły sesje, dlaczego mnie po tylu miesiącach nie miałaby znudzić cukrownia? Upewniam że na waszych sesjach macie, panie, więcej rozmaitości.	Dalibóg, nie, panie sędzio śledczy.	Figurki i kogo?	Gotuj zwrot! Słyszycie tam? zagrzmiał naraz bosman. Głos jego zdawał się zdzierać jakiś śmiertelny czar. Ludzie poruszyli się i jęli pełzać.	I ja mojego	I owszem, niech ich pan rozdzieli Zobaczymy, czy Gillet ma rację.	I tu!	Ja i Wokulski?...	Ja je zniosę.	Jakaż więc była armia libijska?	Jaki Władysławowicz?	Jakoże nie mam plwać, kiedy mi na pół piędzipiędź nie bój się. Ale u Juranda ze Spychowa już mi się lepiej uczyniło, jeno żem się ninieninie (daw.) tu: w pośpiechu. jechał.	Jutro zatem ślub. Będę w kościele, daj mi wiedziećdaj mi wiedzieć pamiętaj I przytuliła ją drżącą do piersi, krzyż nad głową kreśląc, i po chwili Kazia już była na drodze za starym dworkiem, w którym marzyła życie przebyć, a którego już może więcej nie zobaczy.	Kalibany znajdują się w przymierzu z Telurami	Losy Francji w chrześcijaństwie nie są jeszcze skończone. Przeczuwam, że wkrótce Bóg znowu posłuży się tym narodem, który był ze wszystkich najwierniejszy i zarazem najniewierniejszy.	Mam, chcę zaraz wykupić.	Mnie wydała się tylko liryczną.	Może i tak, jeno nie na ciebie: za małaś figura, Michał.	Mylisz się na dworach książąt życie po naszemu, niemieckie, język nasz, śpiewy nasze, ludzie z naszych ziem...	Myśleliśmy, żeś zginął	MężczyznaA ty i Mea, i Kali? Mnie tak przykro, że ja jedna będę spała, a wy się musicie męczyć...	Najwyższą radę nazywa zdrajcami...	Narkotyki, Pieniądz zawołałyśmy obie.	Nic łatwiejszego!	Nie mam pieniędzy.	Nie mówiłbyś tak, gdybyś widział mnie dzisiaj rano Lekarze praktykujący od dawna widzą tylko chorobę, a ja, mój drogi, widzę jeszcze chorego.	Nie trzeba ich było wywoływać zawiązaniem stosunków i znajomości	Nocy nie ma jednej, żeby bałuchbałuch	O ile mogę, sprawdzam.	Oho Zobaczymy, zobaczymy.	Oj, zdrów panicz, zdrów!	Olivia Corsinari.	Palę papierosy.	Pani dobrodziejka? tu? a cóż za cud? W Borowcach obcy człowiek? Cóż się stało?	Pas.	Pierwszy raz mi się sposobność trafiła	Pisałaś pani do niej o warunkach, jakie położyłam?	Piękny przyjaciel!	Przecież już niedarmośmy szli, gdy Szumen i Petrecz zdobyliśmy po drodze.	Starość powtórzyła ciotka Jakubina	Szyć umiem nieźle	Tak, a ja pójdę z tobą.	Tak, lecz dzisiaj...	Trudno powiedzieć, nie znając sekretu. Niejeden wynalazca zmarł od swego wynalazku. Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony.	Ty nie jesteś góralem?	Ty zawsze robisz zamieszanie	U nas w mieście wielkie dziś nowiny są!	Uwolnij hrabiego i pozostałych, a obiecuję, że tak będzie.	Widzę, że prawdę mówisz; powiadaj tedy, jako się wszystko odbyło?	Wie o tym... a znać nie chce...	Wszystko jedno. W Wiedniu zmajstrujemy paszporty.	Znikł... nie wiem Szpitalnik mi doradził dać go na folwark, do Pynauów, dla wyzdrowienia... tam musiał on dać się zbałamucić komu. Parobek... litewski źwierz pół dzika bestia... ale zdrajcą nie był i lat u mnie służył wiele. Niepojęta rzecz...	Łączcie się z pochodem, zostawcie owies w stertach, aż się wysypie nikłe ziarno, niech ziemniaki gniją w ziemi, puśćcie konie, by nie zginęły w stajniach z pragnienia, otwórzcie obory, by krowy mogły na noc wrócić pod dach, i zabierzcie dzieci, gdyż Bóg je miłuje. On sprzyja malcom, kieruje ich krokami, więc niech pomagają tam, gdzie rozum ludzki ustaje.
Będzie miał cztery bulwarowe teatrzyki, masz dbać o to, aby mu nikt jego lóż nie zwędził i aby bilety oddawano mu do rąk. Radzę panu mimo to kazać je sobie odsyłać do domu Zobowiązuje się pan dostarczać, poza krytyką, dziesięć artykułów do działu „Rozmaitości”, w przybliżeniu na dwie kolumny, po pięćdziesiąt franków miesięcznie, przez rok. Czy to panu dogadza?	Dramat jest łatanym kostiumem w rekwizytorni! Wtedy coś wart, gdy się dobry aktor w niego ubierze. U nas, bywało, w teatrze, na dramatach smażyliśmy sobie befsztyki!	Pani co do prawnych szczegółów, uda się do swego plenipotenta, pana Jazwigły. On wszystkie trudności ułatwi. Poświcie od dwudziesta lat codzień gotowe na przyjazd właścicieli. Pani raczy tylko naznaczyć dzień, w którym mam wysłać konie i ekwipaż?	Oni tam zrobili taką machlojkę, że aż do śmierci nie życzyłbym sobie lepszego interesu. Pamiętacie, jak przed czternastu laty zastrzelił się w Baranowiczach Frumkin?... A wiecie, czemu się zastrzelił? Bo wiózł z Moskwy okrągłe trzydzieści tysięcy funtów żywą gotówką Z taką forsą to mu życie zbrzydło! A ja mam dowody w ręku. Rozumiecie, towarzyszu Garbaty?... A niechby spróbowali mnie sprzątnąć tak jak towarzysza Frumkina, to w dwa dni potem Komintern dostanie te dowody: I Bigelstein wie o tem, żem nie taki głupi, by trzymać to u siebie. Już mi dwa razy, ach, jakże sprytnie, nasyłali złodziei do sklepu, ale takich złodziei, co nic nie ukradli, bo szukali czego innego. Niech oni dla mnie nie będą za wielkie cwaniaki! A między nami, towarzyszu, sztama, sztama!	Ciesz się do woli tą pewnością! Cha-cha! Niewarte jednego wiersza Dantego... Wiem to nie z książki, nie z mądrości cudzej, lecz ze siebie, ze swego własnego przejrzenia, że wszelkie słowo w istocie swej jest czcze i próżne. Nawet słowo najgenialniejszych poetów. Nawet spisane natchnienie proroka. Oblectamenta et solacia servitutis... Wielkimi są tylko czyny. One jedne równają się siłom przyrody, niweczą ich wszechmoc i wszechmoc naszej, ludzkiej śmierci. Toteż życie bez wielkiego czynu jest nędzą i głupstwem. Takież życie przepędza kuna, pies, motyl. A zresztą... Oto zbudziły się w nas ambicje Antoniusza, i już ich mowa ludzka nie zażegna. Przechadzamy się po lądzie ziemskim dyktując mu nowe, wysokie prawa. Idziemy z kolei obaczyć, jak wojują lotne, bezdomne ludy Masagetów, Parsów i Numidów. Wyzywamy na rękę potomka Masynissy, pogromcę, co w spalonym od słońca stepie dopada, ujarzmia miedzianą pięścią i osiada lędźwiami z żelaza dzikiego konia Arabii. Pieni się już nasze dalekie, dzikie, ciemnobarwne morze. Tłucze się z gniewem o czerwone skały Korsyki, o żółtą Kapreję, o błękitną Elbę, o granitowy brzeg Malty. Przez wieki na nas czekało. Idziemy, żeby wziąć we władanie jego bałwany aż po zdradzieckie mielizny Syrtów, po żółte piany Suezu. Wiatrom, nieznającym nad sobą przemocy, każemy ryczeć w nasze białe żagle. Niechaj dźwigają wielkie korwety bojowe.	Będziesz ty cicho! Co to za szczęście, że on żyje. Odzyska pomału siły. Żyje po takim ataku! To już świetnie. Nie można żądać wszystkiego naraz. To nie musi być przykre taka mała lewatywka z kamforą Żyje, żyje, czego chcieć więcej! Po tym, co on przeszedł, to już wcale ładnie. Pozazdrościć takiej żywotności. Cha, cha! Ci chorzy, chodzi się koło nich, nie to co z nami. Dziś rano hultaj kucharz zrobił mi baraninę z sosem béarnaise, kapitalną, przyznaję, ale właśnie dlatego tyle zjadłem, że mi dotąd leży w żołądku. Co nie przeszkadza, że nikt nie przysyła dowiadywać się o moje zdrowie, jak o tego drogiego Amaniana. Zanadto się o niego dowiadują. To go męczy. Trzeba mu dać wytchnąć. Zabija się tego człowieka, posyłając do niego co chwila.	Ale nic mi, mój Ojcze, świat mi się wydaje głupim i po wszystkiém.	Ciebie też, prosiłam go, abyśmy na chwilę się zatrzymali.	Każdy musi się starać mnie podobać. Wszak ci już raz powiedziałem Gdybym miał żyć, to wszak to wszystko byłoby kiedyś moje. Oni dobrze o tym wiedzą. Każę sobie wszystko powiedzieć.	Niech więc pan pozostawi swój zegarek na tej godzinie, którą teraz wskazuje. Niech pan go bardzo regularnie nakręca, ale nie przesuwa wskazówek. To nam się może przydać.	Od czterdziestu blisko lat jestem księgarzem pod „Obrazem Św. Katarzyny” i zawsze radością mnie nową napełnia przysłuchiwanie się rozmowom ludzi uczonych, przychodzących do mego sklepu. Ale nie bardzo gustuję w enuncjacjach na temat spraw publicznych. To podnieca zanadto i powoduje jałowe spory.	A ile dni wam potrzeba, byście się znów zebrali?	A pocóż owszém, gdy jeden pada, drugi powinien zostać i twardo stać, aby go podnieść. Gdy się przyjdzie do góry piąć, to razem.	Ale ona o twą miłość starać się musi i będzie, temu ja chcę przeszkadzać...	Ba, odwołać muszę, ale chce mi się jednocześnie widzieć i tego łódzkiego Hamlecika, Bernarda, który nie tylko karykaturuje naśladownictwem moje słowa i definicje, ale i kolor moich skarpetek. Chciałbym również zobaczyć to mięso	Bo, wie pan, wydawało mi się, że to wariat.	Cichoj, Jaguś, nie płacz... nie... a to oczy ci się zaczerwienią kiej królikowi i jak to pójdziesz do Borynów?	Dorianie, tą odmową niszczysz mnie jako artystę. Nigdy nie spotyka się w życiu dwóch ideałów. Rzadko spotyka się jeden.	Jak dalece winien, to w tym macie waćpanowie najlepszy dowód że ta panna, której był narzeczonym, słowa dla niego nie znalazła. Uważałem ci ja dobrze, iż w męce była, ale milczała, bo jak tu za zdrajcą się ujmować?!	Jeśli to możebne... dam ci może... zastanowię się, czy będę ci mógł dać... ba! dwadzieścia pięć tysięcy franków, pod warunkiem, że zarobisz dla mnie tyleż samo co roku.	Masz słuszność! Ten stary szyld wyimaginowanej wielkości staje się tak świetny, że aż głupi, i tym zirytował mnie.	Mówią, że w tym tygodniu potrzebuje się spalić Goldberg	Niech Rzędzian weźmie piernacz, bo jego czarownica zna, i niechże pierwszy z nią paktuje, żeby się nas nie przestraszyła i nie uciekła w jaką czeluść z kniaziówną.	Nieznośne jest ubieranie się we frak Wygląda się w nim tak okropnie.	Ojcze miły wcale to jeszcze niepewna komu Pan Bóg przeznaczył zastąpić Biskupa Iwona. Ja się tego nie czuję godnym, a kapituła krakowska wybierać będzie sama i narzucić nie da Pasterza.	Pani Żalińska wie jak ona była dumna i nieprzystępna. Nigdy najmniejszej nie dopuściła się płochości.	Powiedz mi to on nieboszczykowi bratu Piotrowi, Panie świeć nad jego duszą, takim był socjuszem, a czy to nie powinien przyjechać tutaj i z tatuńciem się politycznie rozmówić?	Powtarzasz się.	Prawdę przynoszę zawsze; przekona się mama jeszcze o tem	To niepojęte jak można brać serio wybryk szesnastoletniego dzieciaka, który się pokłócił z bratem i uciekł z domu.	Trzeba było powiedzieć, że się jedzie	Wszystko przepadło, kotuśku Cardot nie chce się pokłócić z żoną o zięcia. Dewotka zrobiła scenę... pierwsza klasa! Koniec końców, obecny pierwszy dependent, który był od dwóch lat drugim dependentem, bierze córkę i kancelarię.	Przekonany jestem, że byś jej nie dostrzegł, choćby ci ją wskazano palcem a na tym świecie trzeba najprzód zobaczyć jakąś rzecz, zanim się z niej zrobi użytek. Trzeba przejrzeć na wskroś, inaczej nic nie będzie.	Cóż ty tu robisz? z przerażeniem, oglądając jego kostium z góry na dół, z dołu do góry, unikając widoku twarzy.	Albo ja wiem. Tak mię coś piecze na wnątrzuna wnątrzu (gw.)	Dziś musiałem wraz ze stryjem Wilhelmem reprezentować fabrykę na pogrzebie prezesa Genwajna. Pogrzeb trwał przeszło dwie godziny i nieco przemarzłem...	Jest tylko jeden człowiek na świecie, który potrafiłby może mnie uratować... Ale ten raczej wolałby mnie zabić...	Może to być studnia, a może dawna piwniczka na wino	Nie na bal, ale zaproszę. W niedzielę zawsze jestem w domu. Niech pan wstąpi.	Oczywiście, że tak! Na pewno!	Szafę robią na ołtarz do waszej kaplicy.	Tego on mi nie mówił, ale mądrej głowie dość dwie słowie. Uważcie waszmościowie, że ciągle drwił ze mnie, nimem go splantował, i tak znowu powiada: „Naprzód, powiada, do Krzywonosa cię zawiodę, a potem na wesele bym cię prosił, ale teraz wojna, więc to jeszcze nieprędko.” Uważcie waszmościowie: jeszcze nieprędko!	To sufit pod spodem Uważajcie! Gdybyśmy to trochę rozluźnili, wapno zleciałoby prosto do sypialni na dole.	Twoje życie? Wielki Boże! Co to za życie! Szedłeś od występku do występku, aby skończyć na zbrodni. Robiąc to, do czego mnie zmuszasz, wcale nie myślę o twym życiu.	Więc możesz co innego. Jeśli Ligia wyzdrowieje, musi iść na śmierć. Idź do świątyni Westy i zażądaj, aby virgo magnavirgo magna (łac.) tu: przypadkiem. koło Tullianum w chwili, gdy będą wyprowadzali więźniów na śmierć, i rozkazała uwolnić tę dziewczynę. Wielka westalka nie odmówi ci tego.	Wobec tego chyba tam wszyscy byli zezowaci, bo nigdy nie umieli trafić do celu... a wiem, kto znajdzie swe buciory na wierzchołku masztu, jeżeli nie zostawi nas w spokoju. A teraz nie przeszkadzać, bo zaczynamy! Nie widzisz, że mam robotę?	Wychlaj se sam! Jaki szczodry! Nie na piwo przyślim!	Z wdzięcznością przyjmuję obietnicę Nie wpłynie to jednak na termin wyjazdu państwa do Paryża, ponieważ zależy on tylko od ich woli.	A co ja temu krzywkrzyw (daw.)	A co to jest?	A cyganie dokąd poszli?	A cóż cię tak piecze?	A cóż to ja jestem grabarz, ażeby robić ludziom tego rodzaju przyjemności?	A dobra służba u tego pana?	Ach, głupstwo!	Aha! Tuś mi ptaszku! Poczekaj, już mi nie ujdziesz teraz z ręki!	Antek patrzy dzisia w swoją kobietę kieby gapa w gnat, że nawet człowieka nie poznaje	Benedykcie!	Była ciocia, jak zwykle, w Trenczynie?	Była zamężna?	Będę o tym pamiętał	Czy będziesz miał lożę w Operze?	Do Budziejowic.	Do licha! to pana dziwi?	Dowodów! Gdybym miał w ręku dowody, czy pan przypuszcza, że mówiłbym z panem inaczej aniżeli przez kratki więzienne? Potrzeba mi tylko za grosz dowodu, aby pana unieszkodliwić.	Hrabia jest już tutaj i pragnie usilnie mówić z waszą eminencją!	I ludzi będziesz leczył?	I pan, panie Franciszku, wstąpiłby do komunistów?	I z mojej naiwności.	Jagusia sypiała u matki, bo stara ciężko chora, zawdy tak.	Jak to? za nic?	Mnie głównie przekona o konkurencie przewyborna rola w Weselu Orgaza. Tam on odkryje swoją wielką kartę. Wszędzie indziej cenię jego współudział, ale w pantomimie jest Havemeyer tak dla historii, jak i dla religii po prostu niezbędny.	Moja Stasiu... pani i tak dostanie...	Może dlatego, że skrupulatskrupulat	Nazwisko? Nazwisko	Nie mam ojca...	Nie, jutro.	Nie, tylko nie jestem do tego przyzwyczajona.	Nie. Najchętniej zalałbym piwnicę wodą.	No tak, sakrament, ale taki... z mniejszych.	No, więc dawaj pięć franków i bierz konia	Oko, Wzrok, Lustro	Pan Bell dał mu dzisiaj urlop; gdzie on może teraz być? Potrzebuję go.	Pan baron jeszcze nie wstał, ale jeśli zechce pan zaczekać...	Panie de Villefort, wszak jesteś tego samego zdania co i ja, że generał, którego uważano za stronnika uzurpatora, a który był w rzeczywistości oddany mi całkowicie, padł ofiarą jakiegoś bonapartysty?	Pokażę ci mój dom, tu, o dwa kroki.	Pozwoli pan poseł dobrodziej, że mu przedstawię przyjaciela a najbliższego socjusza od serca, kolegę z lat szkolnych, i że poproszę dla niego o gościnę w Stokłosach. Jest to imć pan Rafał Olbromski. Rafałku	Przecież jestem... Czego pani chce?	Rety... wrzasnął Krystek.	Szedłem zatem, a raczej kusztykałem, panie, bo nogę miałem uszkodzoną płytą wyrwaną z trotuaru, którą pod stopy mi rzucono, gdym tłum rozpraszał. Ulica pusta, jakby noc była głucha, chociaż w samo południe z ciężkiej służby szedłem przewiązywać rany moje... Wtem słyszę tarkot... Zrazu słaby, jakby zwy­kłej furmanki chłopskiej, co gościńcem z dala nad­jeżdża. Nic nie widzę, bo mgła była tego dnia krytycz­nego	Tam do licha, tęgi z ciebie chłopiec, mój Adziu, dzięki naszemu biednemu przyjacielowi. Nie zapomnę o twoim mistrzu, Butiferze.	To pani nie jest córką właścicielki sklepu?	To twój debiut jest nieco pospolity.	U kogo pani byłaś?	Usnął niedawno	Walgierzu, Walgierzu...	Wielu! ale przecie nie wszystkich? zapytała panna, a w głosie jej zadrgała obawa i smutek.	Więc to przymus?	Za trzecią salą w korytarzu. Po co pani ten widok?	Zemsta odpowiedział Maćko
Tego nie można powiedzieć. Widzisz, Jelsky, pieniądz rusza się u nas żwawiej niźli nauka i sztuka, nic dziwnego, że i myśl ruchliwsza przy nim się staje. Mieszczaństwo nie lubi tylko samodzielnych, zwłaszcza miejscowych porodów myśli i, gdzie może, urządza sztuczne poronienia z namiętnością starych akuszerek. Nie przeszkadza to tym panom opie­kować się instytucją dla porodów fenomenalnie już twardych i uciążliwych, dzięki którym przychodzą na świat wielkie i ciężkie kobyły rasy germańskiej, machiny wytrzymałe, juczne i bezpłodne jak muły!	Idzie człowiek z namiotem Pani Barkes układa przekąski w dużych koszykach, Pan Laurence przygląda się niebu i chorągiewce. Chciałabym, żeby się wybrał z nami. Teraz pokazał się Artur, wygląda jak marynarz, jaki ładny chłopiec! Ach, mój Boże! Jakiś powóz pełen gości! Siedzi w nim dorosła panna, dziewczynka i dwóch dużych chłopców. Jeden z nich kaleka, biedak, bierze kule! Artur nam o tym nie mówił. Spieszcie się, dziewczęta! Już późno! Jak to, Ned Moffat, doprawdy! Patrz, Małgosiu, czy to nie ten sam co się ukłonił, jakeśmy dziś chodziły po sprawunki?	Niech pan się kładzie. Ja nie przeszkadzam	To choćby na czworakach wrócę. Ale nie bójcie się! I widzicie, może przez ten czas zjedzie król z Rusi; to mu się będzie można o zmiłowanie pokłonić.	Nie zwracaj pan uwagi na jego mowę, ja tu jestem winowajcą Jako Weller klnę się jednak honorem, że już tego nigdy nie zrobię i odtąd poświęcać się będę sprawom tego nieśmiertelnego klubu.	Nie, dziecko, nie możesz być służącą. Na takie twoje poniżenie ja bym się nigdy nie zgodziła. Właśnie dlatego, że towarzysko nie stoimy na równi, nie zgodzę się na twoje poniżenie. Mogłabyś towarzyszyć Józefowi tylko jako żona... Ale to jest przecie niemożliwe. Sama dobrze rozumiesz, że to jest niemożliwe.	Skały czasem też się kruszą.	Oni się z biesem na wieczność skumali	Otóż, panowie najlepsza rada, jaką mogę podać, jest bardzo prosta. Musimy, proszę was, mieć się na baczności i pilnie śledzić wszystko. Prawda, że będzie to próba cierpliwości i o wiele byłoby przyjemniej przystąpić wprost do uderzenia. Ale trudno tu coś poczynać, dopóki nie znamy swoich ludzi. Mieć się na ostrożności i węszyć, skąd wiatr wieje, oto moja rada.	Lepsze to aniżeli gra na fortepianie bez taktu albo śpiewanie, kiedy się nie ma głosu Ważniejszym od uniwersytetu jest zawiązać stosunki z kobietami wyższej cywilizacji. Dlatego proponuję, ażebyśmy wysłali kilka delegatek do różnych krajów Europy i Ameryki...	To napijmy się jeszcze wódki!	Myślałem o tem i zrobi się to, zrobi, ale teraz jeszcze nie można. Dopóki siły są, potrzeba coś robić i być czemś, zresztą, jestem potrzebny tutaj, bo kolej to społeczna instytucja, to krwionośne naczynie kraju, od jej prawidłowego funkcjonowania zależy cały organizm, zdrowie jego i siła; otóż ja znam, rozumiem i kocham swoje powołanie, a ludzi oddanych pracy, ludzi, którzyby służbie chcieli się poświęcić w zupełności, jest coraz mniej. Taki Zaleski, naprzykład, to mydłek, któremu rower tylko po łbie jeździ, który był w pięćdziesięciu służbach, takiemu idzie tylko o zapłatę i nic więcej. Stasio, to idjota. Świerkoski Zaczął się śmiać z własnego porównania.	Ja ci zaraz ukażę przyczynę tego co cię tak dziwi, rzekła Stanisława z powagą w głosie: oto kobiety te okazywały ci zawsze przyjaźń obłudną i fałszywą, a w gruncie zazdrościły ci, żeś młodsza i piękniejsza od nich; że sama jedna wywoływałaś w około siebie tyle pochwał i uwielbień, ile one wszystkie razem wzięte zebrać nie mogły. Rade więc, że znalazły jakikolwiek pozór do potępienia cię i obrzucenia naganą. W postępowaniu twojem dopatrują grzechu, bo same są grzeszne; pragną cię okryć cieniem, aby same światło wyglądać. Co zaś do owych dobrych, jak powiedziałaś istot, które łączą się ze złością i obłudą innych; czynią to one przez tchórzostwo i egoizm, obawiają się płynąć przeciw prądowi ogólnego zdania, aby własnej nie narazić opinji. Są to istoty dobre wprawdzie, ale dobrocią owcy lub cielęcia, pozbawioną wszelkiej odwagi i energji. Słyszą, żeś oskarżona o coś złego przez głos publiczny; przekonane w gruncie o twej niewinności, uścisną cię milczkiem i potajemnie między czterema ścianami swego lub twego pokoju	Nie bój się pan. Ja i tak udaję, wobec żony i synów, że nic nie wiem. Oni udają przede mną. W ten sposób jest im, i może i mnie, lżej.	Czyżby się domyślili, że zeszliśmy na ląd?	Na tysiąc rekinów! Boisz się mnie czy co? Zachowujesz się, jakbym miał co najmniej cholerę.	Zaraziłem się od innych cyganerią.	To zgaduję, żeś i waszmość żadnej nagrody nie otrzymał, bo my, Litwini, już przywykli do tego, że nas niewdzięcznością karmią... Dla Boga! gdybym waszmościom to dał, co im się słusznie należy, tedy by dla mnie samego nic nie zostało. Ale taki to los! My niesiem krew, życie, fortuny i nikt nam za to głową nie kiwnie. Ha! trudno! jakie ziarno sieją, taki plon będą zbierali... Tak każe Bóg i sprawiedliwość... Waćpanże to usiekłeś przesławnego Burłaja i ściąłeś trzy głowy pod Zbarażem?	Cóż ja temu krzywkrzyw (daw.) roześmiał się wójt.	Ale, bo widzi pani, taki to może się czasem przydać.	Co się stało, to się stało Przede wszystkim trzeba się dowiedzieć, czy zgubił rejestry, czy mu je ukradziono? Czy panu kto ukradł rejestry? Mówże pan! Czy cię okradziono?	Nie, mości książę, najwięcej liczę na własny wzrok i robię bajeczne odkrycia.	Jak to, zastanawia się pan prezes? Przecie to jasne! Taki zaszczyt, taka władza!	Nie, nie; to był głos żywego stworzenia.	Wyszli i nic nie wzięli! To doprawdy łaska boska! I od nas, i od Węgrów poszli, ani jeden Tatar nie został.	Jakoż i uniosła! Spytajcie pana Skrzetuskiego! Jakem tylko ujrzał pana Wierszułła padającego z koniem, zaraz chciałem, nie pytając, na pomoc mu skoczyć. Ledwo mnie towarzysze powstrzymali.	To trudno, panie oni mają te same prawa do świeżego powietrza, co i my. Przez dach nie powychodzą, a dla naszej miłości nie będą czekali w pustym teatrze, boby ich woźni poprzykrywali płótnami. I tak może nieraz oberwą końcem brudnej zasłony; woźni nie pytają, są nazbyt gorliwi	Albożto do karczmy czy po staremu do młyna żeby nas pilnowali na bok nie jeździć! hę? Co to kowal nas w arędę wziął?	Zamknięty u siebie i nie odpowiada, chociaż pukałam. Nie wiem, co będzie z obiadem, bo już gotów, a nie ma komu jeść.	Co, u licha! Sarny za wilkami gonią! Świat, widzę, przewraca się do góry nogami.	Dałby Bóg ale, tam, w moim świecie, byłam tak strasznie nieszczęśliwa, że serce me niemal zamknęło się uczuciu nadziei.	A owymże nic nie będzie?	Mów! mów! Posłem jesteś! przecie nie uczynię ci nic Mów!	Nie chcecie? Szkoda. Wasze głosy muszą być bardzo odpowiednie.	Uciec! Nawet myśleć o tym nie mogę	W takim razie nie pracujcie. Będziecie zarabiali pieniądze bez pracy.	Wróć, Szczurku, wróć! To na nic, zapewniam cię! Nic z tego nie będzie! Jest za późno i za ciemno, i za daleko, i śnieżyca nadchodzi. I... i ja nie miałem zamiaru dać ci poznać, że tak to odczułem... to był wypadek... pomyłka. Pomyśl o Wybrzeżu, o twojej kolacji!	Czy to nie paradoks?	Nie, to jest... miałbym może...	Nie może to być! Jawnem jest, iż to twoi słudzy uczynili, Toporczycy, przyjaciele, towarzysze, ulubieńcy.	To nie on! To pani Danglars, jest nieustraszona.	Ale słuchajcie! Mój odjazd to tajemnica. Rektor nikomu o nim nie wspominał. Wiem o tym, bo Prout powiedział mi dzisiaj, że jeśli zmądrzeję mógłbym w następnym kursie zostać prefektem. Widać, trudno mu już o prefektów.	Czy byłeś przy tym, gdy mą ukochaną w kocioł z roztopionym ołowiem rzucano? Czyżby na ognia żar i na ołowiu war nie działał wcale anielskiej jej postaci czar? Ach, mów, kapitanie, czy mogłeś patrzeć na jej konanie?	Panie Heliaszu, nie o sobie wam chcę powiadać, nie czas mi teraz. Ale weźcie te papiery i nieście je zaraz do pana Spytka i do tego kupca z Wenecji, brata doktora Kurcjusza!	A nie zapomniałże posłać mi obiecanych cegieł do Grange-aux Belles?	Nie bądź surowym dla niego, ojcze Ramzes XIII chce poprawić dolę chłopów i rzemieślników: da im co siódmy dzień odpoczynek, zabroni bić ich bez sądu, a może obdaruje ziemią...	Nie słyszałaś nigdy, by rodzice o nim mówili?	Bardzo mi przykro wobec tego że pani mnie nie lubi.	Tak mało widuję Harvey’a... on zawsze gdzieś chodzi z tobą... w każdym razie nie jestem już tak zdenerwowana jak przedtem.	I jemu! i wszystkim! Na Boga złóż karę... bo oto dziś właśnie, w chwili może gdyś ty konający przebaczył, osądził go świat i poniżył w proch i hańbę rzucając na wieki! Przebacz mu!	Co byś powiedział na Beatkę Konarską?	Co? Co pan ma na myśli?	O! to mnie najmniej kosztować będzie.	Prawda! Prawda! Był to człowiek jakich mało!	To mu obrońców przysporzymy...	To szkoda, profil bardzo subtelny i włosy wspaniałe.	Dzięki Bogu, że choć taki jeden jest bo pamiętacie, jakeśmy to i Radziwiłłowi ufali?	Dobrze, że przywołujesz mnie do porządku. Maksymilianie, zobaczyć cię ponownie, to dla mnie szczęście i zapomniałem przez chwilę, że każde szczęście jest tylko ulotne.	Czy dlatego, panie, abyśmy prędzej jechali, chcesz, by każdy z nas miał dwa konie?	To jest mundur Pęczkowskiego z czwartego pułku piechoty. Zamordowany w Consuegra, a tamto, bracie, mundur Czyńskiego, porucznika z dziewiątego pułku. Ksiądz go w Herencia zdradą zabił.	Ja do was, Pietrze, wedle tej mojej sprawy, co ma być jutro.	Jakie to piękne, jakie piękne!	A jak ma jeść?	Bóg zapłać, bo i koniczyna zeszłoroczna nietęga; jeśli susze przyjdą, przepadnie!	Ma pan dowód?	Więc czego właściwie u kaduka pan chce ode mnie?	Więc wrócił?	Ale co miał dla niej za obowiązki?	Co pani wie?...	Dużo by mówić... Cesarz zrobił swoje. Źle mówię	Juścić, że spalili, opowiedzże, jak było, matka.	Pochodzi on z niewesołej rodziny.	Religijny „grosista”, jak go nazywają chłopi.	Tak najpewniej byłoby lepiej... bo gdybyś miał do mnie przywiązanie...	Tak, kochasz go, ale uciekasz przed nim, nieprawdaż?	Ale czemu o takiej godzinie?...	Co wam też w głowie! Hale, jeszcze czego! zawstydzony..	Cóż więcej?	Do Polski	Jaki? co?	O co panom idzie?	Przestań trajkotać! Zaraz cię zrzucę ze schodów, razem ze swoim głupim mężem!	Samolubie! o tym potem. Rzecz teraz najpilniejsza	Tej kaszy jest mało	Teraz płacę ale musisz mi zaraz napisać nowy list.	W imię Ojca i Syna, i Ducha!	W państwie całym mamy pięć milionów uczniów Jeżeli mają dostać czekoladę łobuzy i leniuchy...	Dosyć, ani słowa więcej	Dziękuję. Serdecznie dziękuję	Jaki oberżysta?...	Jakiejże religji pani jesteś?	Ketling! Chcesz, żebym ja jeszcze, póki czas, spytał?	Mamooo...	Przyjmujesz, wszak prawda?	Rebelię waszmość przepowiadasz?	Super!	Słyszałeś, Lejzorze?	Weź, wasza mość!	Wieleż asan dobrodziej lat przebyłeś w tem położeniu?	Zajdziem,
Nie, Idrysie. Będziecie wisieli niezawodnie, lecz tylko w takim razie, jeśli was złapią w ucieczce. A tak się stanie z pewnością. Ale jeśli sami wrócicie, żadna kara was nie spotka i prócz tego zostaniecie bogatymi ludźmi do końca życia. Ty wiesz, że biali z Europy dotrzymują zawsze słowa. Otóż daję wam słowo za obu mehendysów, że będzie tak, jak mówię.	Brzydka to farsa Cóż, kiedy nie ma na to rady. Co dzień słońce zachodzi i co dzień nie ten, to ów umiera, zwykła kolej, którą biorąc do serca, darmo byśmy tylko sobie psuli życie. Jazda! Ostro czy z wolna, jak się zdarzy, byle wprost do celu, poprzez przeszkody do wygranej.	Dostojny rycerz Don Kichot z Manchy dobrze mówi został on zaczarowany na tym wozie nie ze swojej winy, ani za złe uczynki, ale przez podstęp i zdradziecki gwałt tych, którym jego męstwo i cnota były solą w oku; on to jest owym Rycerzem Posępnego Oblicza, o którym zapewne już słyszeliście, którego czyny waleczne i dzieła niesłychane po wiek wieków jaśnieć będą na spiżu i marmurze, mimo zawiści i zawziętości nieprzyjaciół, co by radzi w niepamięć je zagrzebać.	Nie chybi, jeno król polski dowiedziawszy się, że mistrz nasz szykuje nań nową wyprawę, przysłał jednego ze swoich, żeby zawrzeć ugodę.	Sama nie wiem A jak ty się miewasz?	Czcza grzeczność, za którą dziękuję Ludzie się niemi częstują, jak dzieci cukierkami, ale to nie karmi. Ale otóż słyszę że się babunia budzi, pobiegnę do niej, uprzedzę o gościu, pójdziemy do niej. Ty Marjo baw pana Darskiego.	Gniew mój niewiele by tu pomógł. Dziwię się tylko panu: primo, że się tak łatwo zmieniasz; secundo, że możesz mi mówić o miłości; nie dałam do tego żadnej zachęty...	Ja? Nie widzisz, że zostawiam dla siebie osiemdziesiąt franków? Młody człowiek, mamo, nie potrzebuje takich wygód; zresztą wiem dobrze, co to znaczy podróż.	Jużże się waćpan nie martw, bo choć do Zbaraża razem z kniaziówną nie przyjedziemy, ale gorzej by było, gdyby wpadła w pogańskie ręce...	Czy ja wiem. Trudno określić. Na przykład robi wrażenie mamusinego synka, takiego grzeczniutkiego, rozumiesz, wylizanego, dobrze wychowanego i skromnego, a ma pasję używania najordynarniejszych słów i wymyślania od takich synów na przykład. Przy tym ma głos taki cichy... Nie lubię go.	Nie wymyślę, dopóki będą tacy jak ty ludzie.	Słyszeliście! Nikt nie odpowiedział.	Ależ to nie są szczątki statku! – zawołał Gedeon Spillet.	Cała nasza wytworność ginie wobec szczerości, jaką te masy posiadają, a my nie. U nich przynajmniej w sprawach erotycznych nie ma kłamstwa, wykrętów, słodkich minek i wywracania oczu.	Dlaczego nie mają pozwolić?	Kiej nastał, to pono piechty przyszedł z jednym węzełkiem, a teraz by go i we cztery dworskie wozy nie wywiózł.	Lepiej zrobisz, nie wspominając tej historii	Nie może być!	Nie widziałem zatem nigdy żebraka, który by mniej pragnął pozostać w towarzystwie swych bliźnich. Tu coś zakrawa na jakąś wesołą mistyfikację. Czy pan wierzysz w Opatrzność, Bennecie?	Nie, obiedwie.	Nie, zupełna nieprawda, przywidzenie dla mnie bardzo bolesne.	Skąd pani wie, że nie ma?	To widocznie nie wywiozła pani wspomnień.	Zwyciężyłem cię, rycerzu, i przypłacisz życiem, jeśli nie przystaniesz na warunki naszego boju. Don Kichot, nieprzytomny, potłuczony, nie mając dosyć siły podnieść przyłbicy, odrzekł głosem słabym i przytłumionym, jakby z grobu:	„Nic tu nie poradzę z tymi głupcami aż mi wstyd siedzieć tu w towarzystwie pijaka i tchórza. Zawistnik upija się winem zamiast własną żółcią; a ten niedołęga, któremu zabierają sprzed nosa kochankę, płacze i żali się jak dziecko. A przecież w jego oczach błyska płomień, jak u Hiszpanów, Sycylijczyków, Kalabryjczyków, co się tak dobrze mścić umieją; a pięści ma takie, że zdruzgotałby głowę wołu z taką łatwością, jak pałka rzeźnika! Zdecydowanie, Edmund jest górą. Ożeni się z piękną dziewczyną, zostanie kapitanem, a nas będzie miał w pogardzie. Chyba że... ja się do tego wmieszam”.	Jak to? Jak to nie ma? Voila!...	Grzeszny jestem; ciekawość mnie bierze, co to tam tak głupiego miałeś powiedzieć Słucham waści.	Cicho, muzykusy! Jeszczem nie skończył. Owóż tedy, powiedam, zwyczajna msza jest piękna, ale z asystą piękniejsza. Godziż się i tę nabożną akcję odbywać bez asystencji? Wiem ci ja wprawdzie, że takie dwa HektoryHektor pokonać. i całą armię, diabłów heretyckich, wszelako sukurssukurs (daw., z łac.) dziś popr.: zapisuję się. pod chorągiew oprymowanejoprymować (daw., z łac.) zapytał, oglądając się po zgromadzeniu.	Ale za kogo właściwie pan mnie ma?	Ależ za co?	Jak się masz, Krecie	Nieznany pojazd widziany był dziś rano o świcie, za miastem, na drodze do Norwich Lokaj ów podchodził doń, wracał, znów się zbliżył... tym razem z Emilką... tamten czekał w pojeździe... On to.	Kokoty boją się jej, ponieważ jest zanadto cnotliwa. Gotowe się nawrócić i wykoleić w życiu.	A Jaguś to kiejby ją kto w mleku wymył	Ach, Boże! cóż może być ciekawego w moim życiu? Podobne ono do życia każdego z braci moich! Nieustanne włóczenie się z miejsca na miejsce; na przemian: nędza i dostatek; noclegi pod gołym niebem; dnie pochmurne, dnie słoneczne; suchy chleb przez cały miesiąc, obfite uczty przez tydzień, a na uwieńczenie wszystkiego: zupełna obojętność na los, która podwaja wartość szczęścia i pozwala przyjmować wesoło niedolę.	Ale przecież, wśród tylu ogólnych niebezpieczeństw musiałeś pan kiedyś spotkać się z jakim szczególniejszém, tylko osobie pana zagrażającém i właśnie tego rodzaju opowieść byłaby w ustach pana niezmiernie ciekawą.	Ale w swoich poglądach jest bardzo rozsądna. Bardzo pragnie, żebyśmy z nią udali się do Buddh Gaya, ponieważ, ile zrozumiałem, przez wiele dni wypada nam ta sama droga na południe.	Bardzo dobrze znałem. U niego kiedyś ukrywałem się. To dzielny człowiek i bardzo dla mnie życzliwy. Wiele mu zawdzięczam.	Biłem się z chłopakiem. Zaczął rozpowiadać, że się Kajtuś nazywam.	Byliśmy ci wszyscy wierni i spełniliśmy, co leżało w naszej mocy, Zwycięzco...	Bądź co bądź, zsiądźmy.	Co będziesz robiła przez wakacje?	Dworsko znalazł się lutnista ciągnął stary, nogami ociężale suwając.	I co jeszcze mówił?	O czym państwo tak poufnie rozprawiają?	Oto moje papiery Którą drogą pojedziemy, mój paniczu?	Owszem, lecz musisz zgodzić się na ewentualną „śmierć” Kamy.	Pomyśleć, że też święty człowiek jeszcze o tym pamięta! Muszę to opowiedzieć jego matce. Toć to nadzwyczajny zaszczyt! „Ten, którego bolał brzuszek!”.... jak święty człowiek to pamiętał!... Ona będzie dumną z tego.	Spotkasz ją pan w Głębowiczach, bo na polowaniach będą obecne panie. Zresztą nim to nastąpi, zmienią się może warunki, zdobędziesz pan większe prawa.	Tak, ojcze.	Tak.	To obyczaj domowy, do którego się trzeba zastosować.	Wynosi się nad drugie, jażejaże (gw.)	Za dwa tygodnie!	Zdaje mi się, że wszystkim wolno pisywać do Janiny?	Śniło mi się przez czas długi, żem żył na Ziemi choć, chociaż. w następnej chwili znowu usypiała.	Życzę ci powodzenia Bardzo dobra myśl. A wstąpże do mnie przed wyjazdem i... uciekaj, uciekaj stąd jak najdalej!...	A cóż słychać? czy taki umarł?	A jego biedna matka?...	A w Polsce pani jest po raz pierwszy?	Bo on jest pierwszym uczniem.	Chciałeś!	Choroba odpowiedziała.	Czy pani całkiem pewna, że uprzedziłby panią?	Czym to sobie należy tłumaczyć? Czy Kosiba miał małą praktykę?	Cóżeś ty wycierpiała, aby myśleć w ten sposób?	Dawnoś pan był u naszych dam?	Dlaczego to pani dziś przyszło na myśl?	Do czego ma służyć ten piec?	Dobre warunki?	Dobrze, dobrze; cóż było we dwa tygodnie?	Dokąd rozkażesz? Panie?	Doskonale. Czy teraz sądzi pan, że można by na nim zaryzykować dłuższą podróż?	Gdy Miss Dora przedstawiała go, przyznałeś pan wszakże, iż go spotkałeś?	Ho, ho! Kędykędy	Jaka ona?	Jest zapewne starszy od nas obu, ale to piękny człowiek.	Jesteś pan błazen... W królewskich!	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Kpię sobie z plotek!	Mam majątek...	Modlitwa, Żebrak zapytała nieśmiało.	Nic, nic...	No, i to dobre. A kwit na rzeczy, coś je wysłała do Wiednia, gdzież jest, w tym saczku?	Od osoby.	Oho!	Orgaza pragnienie ja muszę szanować, lecz miliarderskie zachcianki są wstrętne.	Pan jesteś artystą?	Poco jest wszystko	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że wszystko jest w porządku, tylko kot jest gałgan i zeżarł kanarka.	Przyznasz jednak sam, że chyba niepodobnaniepodobna (daw.)	Sama bezbożność i zuchwalstwo uczynku zrobiły go rozgłośnymrozgłośny (daw.)	Tedy żegnam uprzejmie.	Teschen przepadła!	To ludzie! A przynajmniej jeden z nich jest człowiekiem. Poznaję głos starego Muffa Pottera.	W Omdurmanie pomarlibyśmy także.	Well Chodźmy zatem spać. Od jutra czeka nas tu porządna robota. Dobranoc, John!	Zkądże to macie?	Znasz jej tapicera?...	„Och, jakże ten człowiek godzien jest mojej miłości!”
Tej wiosny zdarzyło się nieszczęście. Gösta nie zwracał na nią od owej pory żadnej uwagi. Ale wówczas obiecał, że ją poślubi. Był to tylko przelotny żart, ale dziewczyna nie mogła się uspokoić, chodziła ciągle do Ekeby i włóczyła się za nim wszędzie. On zaś znudził się nią i gdy przyszła raz jeszcze poszczuto ją psami. Od tego dnia nikt jej nie widział.	Wszyscyśmy psa warci, wiedz o tym Umiemy wprawdzie sterować, ale kto tu umie rozkazywać? Wszyscy byście partaczyli, moi panowie, od pierwszego do ostatniego. Jeżeli mi się uda, zmuszę kapitana Smolleta, żeby nas przynajmniej naprowadził na właściwą drogę z powrotem; wtedy nie będziemy narażeni na znalezienie się pewnego pięknego poranka pod wodą. Lecz ja znam się na was. Z nimi skończę na wyspie, skoro tylko ładunek znajdzie się na pokładzie; tyle mojego dla nich miłosierdzia. Lecz ty nigdy nie jesteś zadowolony, o ile nie jesteś pijany. Doprawdy, wiele zdrowia mnie kosztuje jazda z takimi jak ty!	Kto sam uczciwy, ten uwierzy, zły i w kościele brudu się dopatrzy. Ale na złych nie ma co zważać. Ot, było, minęło, przeszło. Widzi pani do sadownika idę po truskawki. Nie pójdzie pani ze mną? Dobre truskawki, takie wielkie. A słodkie.	Et, nie chciało mi się.	Tymczasem nic więcej nie możemy zrobić Musimy zaczekać, aż zacznie funkcjonować telegraf i poczta, wtedy zobaczymy, co się dzieje w całym kraju i za granicą.	Zabobony tu: niewykształcony. człek, dziecko nawet wie, że upiorom głowy się kładzie w nogi, coby nie wstawały z grobu i nie straszyły. A dla wszelakiego spokoju i pewności wbija się takiemu kołek osikowy w piersi, to już do sądnego dnia leży cichuśko, jak Pan Bóg przykazał.	Słuchajcie Jutro musimy być w mieście. Bo może być źle z nami. Jesteśmy daleko od domu. Wszystko musimy wozić koleją z daleka, a Maciuś jest tak jak w domu. To bardzo wygodnie bić się blisko miasta, bo się wszystko ma pod nosem. Ale miasta są niebezpieczne tym, że się boją. Więc trzeba je jeszcze więcej nastraszyć. Jutro rano aeroplanyaeroplan (daw.)	Bardzom radbardzom rad tłumaczył się Jan.	Boisz się?	I ja bym też wolała Zdaje mi się, że prędzej bym się pogodziła ze szczurem niż z karaluchem.	Co myślisz waść? przeprawią się Tatarzy?	Panie Kunicki, właściwie co się z panem dzieje?!	No, nie można nigdy przewidzieć, jak się wszystko ułoży Czy tak niechętnie widziałbyś mnie na stanowisku gospodyni?	Niby prawda, pani dobrodziejko, tak... juści, ale kiedy sobie wspominam, to mi się tak jakoś robi na sercu, że mi dobrze. Było tam i źle i głodno i smutno, ale coś mnie ciągnie do tej włoskiej jasności; ja, panie dobrodzieju, nieraz w polu, w żniwa szczególniej, patrzę się w niebo i widzę, że tu wszystko ciemno, chociaż słońce doskwiera. Pamiętam Włochy. Jak się wylazło nieraz w Neapolu na wierzch, na góry, to jak się spojrzało na morze, na miasto, na drzewa, to się płakało niewiadomo z czego, niby mazgaj ostatni, panie tego i owego. Tak, pojadę na wiosnę z pewnością, niech tam co chce się stanie!	Ojcze Okularników! Dobierz sobie któregoś z młodszych a co tęższych i roztropniejszych plemieńców i we dwójkę pilnie strzeżcie królewskiego skarbca, by żaden człowiek nie wydostał się stąd żywcem.	Ja się z tobą nie kłócę o to wszystko	Rzekłam! Mateusz się chwalił we młynie przed chłopami, że często bywał u ciebie w komorze, Antek to posłyszał i pobił go! Jak te psy o sukę, tak się o ciebie zagryzają.	Gdyby mi się udało wywabić ich w pole, zrobiłbym z nimi wszystko, co tylko bym chciał. Inaczej może zaczną śpiewać, gdy przyjdą mundury.	Rozumiem, że tam, gdzie stali, musiały konie wszystką trawę spod śniegu wygrzebać, więc chcą w innym miejscu kosz założyć. Przy tym być może, że orda, stojąc w pobliżu Doroszowych, wadzi się z nimi: zawsze tak bywało. Niby to oni sprzymierzeńcy i wspólnie wojują, a niech tylko siehenie obok zatoczą, to się na pastwiskach i na bazarku zaraz biją.	O, mój Boże pan potrafisz tak rzecz przedstawić, iż masz zawsze rację... Zaczniesz się znów do niej umizgać; a jeżeli teraz spodobasz się i zdobędziesz jej serce pod własnem imieniem, we własnej postaci, o! to będzie jeszcze gorzej.	To mam za karę, żem się zlitowała nad dzieciakiem? Czy mnie pan puści nareszcie?	Mr. Van Rawlston! Złodziej może się zakraść i tak. Wiadomo z doświadczenia, że z biegiem czasu słabnie czujność służby w takich razach. Poza tem zaręczam, że mam coś więcej niż samo przypuszczenie. Od całych już tygodni śledzę pewne podejrzane osobniki i wiem, że zamówiły kostjumy, dostosowane do tematu dzisiejszej maskarady. Jestem pewny, że plany ich dojrzały do wykonania, a także iż w razie nieobecności mojej jeden z gości pańskich zostanie okradziony. Może nawet i ja sam nie zdołam temu przeszkodzić.	Opinia, znaczy, robi się u was łatwo i tanio.	Zrobisz co zechcesz i zgubisz mnie do reszty. Tak, los mój jest w twoich rękach; od dawna jesteś jego panem. Mścij się, jak ci się podoba za to ostatnie usiłowanie, jakie podjęli moi starzy przyjaciele, aby mnie przywołać do rozsądku, do świata, który szanowałam niegdyś, i do czci, którą straciłam. Nie mam ani słowa do powiedzenia; jeżeli chcesz sam podyktować odpowiedź, dam taką, jakiej sobie życzysz.	A nie wiedzie. Nie traci ona na tym, dają na pochowek! Ale nie z tym do was przyszedłem.	Z pościelą trzydzieści, bez pościeli dwadzieścia i pięć, i szkoda gadać. Targować się idź pan do żydów. U mnie wszyscy tak płacą.	Jak? Za co tu chwycić? Nie ma nawet o co palcem zaczepić.	Zawsze swój za swoim trzymać powinien. Kawaler z kawalerem! To łajdactwo, bestye, czasem dokucza, ale nie gadają, zawsze wygrana! Zobaczysz, jakem ja to wszystko wyedukował. No, zgoda na kwaterunek?	Ale nie wyjechał ze Lwowa?	Chociażby w charakterza wirtuoza. A zresztą nie masz przecież ani rodziny, ani nic cię nie zmusza do powrotu do Warszawy. Posiedzisz sobie na wsi wśród innych ludzi. O, właśnie! Tam cię naocznie przekonam, ilu ludzi jest dobrych. Nie chciałeś wierzyć w ich istnienie.	Nie straszni nam są ani jedni, ani drudzy.	Nie mamy ani chwili do stracenia. Zapakuj w moją walizę wszystkie moje przybory podróżne, suknie, koszule, obuwie itd., nie przebierając, byle jak najprędzej.	To prawda; taką jest nazwa ta w języku naukowym. Po codziennemu nazywa się to litością nad ludźmi, a po chrześcijańsku miłością bliźniego. Imiona te mam w rozumie, sumieniu i sercu...	A ta dziewczynka jest uboga, to... niech przychodzi... Byle moje panienki nie straciły na tym...	Dobrze zrobiliśmy, opuszczając nasze obozowisko. Sześćdziesięciu ludzi! Przecież nie dalibyśmy rady odeprzeć ataku!	Nie znajdę takiego głupiego.	Nikt! nikt! nie pytaj! nie chcę uszu twoich walać opowiadaniem	Tej nie, szczególniej jeżeli będzie miała syna.	Posądziliście mnie, że mi o zysk chodzi, teraz waćpan o szarży gadasz. Wiedzże, iż nie po zaszczyty tu przyjechałem, bo mogłem gdzie indziej do wyższych dojść. Prostym żołnierzem zostanę, choćby pod twoją komendą.	To prezes babciu paple, u niego lada co, jedna groźba na języku,	Czyś pan aby pewny, że to chmura? Czy to cza­sami nie słońce? A ten cień pod nogami, czy nie jest przy­padkiem cieniem własnej osoby?	Paniczek to nawet nie wie, że nam gniadą ukradli!	Umyślnie tu czekałem. Nasi już są na dworcu; za godzinę ładują. Prędzej.	Ja ci mówię, że wy go nie zjecie, on ma za sobą...	Co pani widzi śmiesznego w moim przypuszczeniu?	Co? Nieradaśnieradaś spytał	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	Przypuszczałbym raczej, że to są skutki nadto poufnej, czy też poufałej rozprawy na uszko z donną Ewarystą	No tak, jego kochanka Czy jest w tym coś dziwnego?	Niemniej niepodobna pojechać i na stałe zamieszkać na wyspie Seil	Mój Boże, jakież to śliczne! Mam nadzieję, że pojadę kiedyś za granicę, ale wolałbym widzieć Rzym niż szereg	Ale że to Mikołaj zdoliłzdolić	Do stu tysięcy rekinów! Jeśli zobaczę choć jednego na swojej drodze, to ucieknę trzy mile dalej, obiecuję ci to, kapitanie. Wolę już mieć do czynienia z kuguarami i jaguarami.	Będziesz tu pyskował, jak zlezę, to obaczysz...	Od jak dawna jest pan zastępcą dyrektora handlowego?	A bo i pewnie: kula w łeb!	Bo bo drudzy	Znaleźć taką kobietę, jaką ojciec znalazł dla siebie.	A od kiedyż to jest on księciem i lordem protektorem?	Któż to jest ów Cyprian, którego już po raz drugi wspominasz?	Tak pan sądzi?	A trzeba, powtórzył Jasiek. I to mówiąc całą siłą kopnął nogą kadź obok stojącą.	Ależ ja, który teraz do ciebie mówię pamiętam doskonale, żem widział duży okręt ściągnięty pod fale ramionami głowonoga.	Niech pan czym prędzej przyjdzie, czym prędzej.	Panie Grandet Jadę do Paryża, gdyby Pan miał jakie zlecenia...	Powoli, powoli, Długi Johnie! Któż ci staje okoniem?	Prawda to, że ksiądz z ambony kogoś wypominał?...	Sza, Zygmunt, przed ślubem wszystkie panny tak mówią.	Tak, nieźle.	To szczególne!	Więc czego chcesz?	Zatem dziś, pani...	A gdzie chłopy, matko?	A ja gdzie jestem?	A płaszcz i pled?	Amen!	Chciałabym... chciałabym... chciałabym, abyś wziął gnipgnip	Chlew spalimy!	Czego ty chcesz?	Hajda, hajda!	I maca nim przed sobą, jakby była noc	Jaka konkluzja?	Jakichże, jaśnie panie?	Jeszcze mamy pół wsi obejść, a czasu niewiele!...	Jeszcze przed dwoma dniami, matko.	Już podaję stary KaKa.	Kogoż Pan Bóg przynosi w dom mojej córki?	Który podziurawi cię szpadą...	Który?...	Morderstwo mówi spokojnie po swojemu. rozumiesz?”	O, naturalnie...	Otwierałem furtkę jego dostojności, oby żył wiecznie!...	Po prostu	Przeklęty lufcik! Znowu mnie zawiało...	Sakyk, broli Bernardai!	Skąd jesteś, grajku miły, i dokąd idziesz?	Urządza pani tertuliętertulia (hiszp.) zapytał z roztargnieniem.	W domu...	W „samych siebie”	Zazule zawsze prawdę mówią
Niech panowie wezmą	Wiwat! Niech żyje!	W to mi graj! otóż to, co się zowie szczęśliwa i doskonała przygoda, jeżeli tylko mój rycerz będzie dość szczęśliwy i zatłucze tego psubrata olbrzyma. I na moją duszę zatłucze go z pewnością, jeżeli tylko jakie widma mu nie przeszkodzą. Lecz, mości proboszczu błagam was, niech mój pan nie myśli o arcybiskupstwie, umieram ze strachu na myśl, że mu to radzić będziecie; zróbcie tak: niech się ożeni natychmiast z tą księżniczką i niech już raz wreszcie zostanie cesarzem. Otwarcie mówiąc, długo zastanawiałem się nad tym i widzę, że na nic się nie zdało dla mojego pana arcybiskupstwo; ja naprzód nie mam powołania do duchownego stanu; po wtóre, jako żonaty, musiałbym brać dyspensę na żonę i dzieci, ażeby otrzymać beneficja, czego nie uczynię nigdy. Najlepiej więc będzie, księże proboszczu, gdy mój pan zaślubi tę damę, której nazwać nie chcę, bo nie wiem jej imienia.	Rzygnęły jak wino, niech raczej powie wasza łaskawość bo ten zabity wielkolud, to był worek z koźlej skóry, a jego krew to czerwone wino, a ten łeb odcięty wiatr uniósł, bo go wcale nie było.	Mała szkoda! Niech pani drzwi zamyka, bo zimno.	Zatem, panie sędzio w jakiś czas po moim małżeństwie żona moja poczyniła tak wielkie wydatki, że musiałem uciec się do pożyczki. Wie pan, jakie było położenie szlachty w czasie Rewolucji. Nie wolno mi było mieć intendenta ani pełnomocnika. Większość naszych dokumentów ojciec mój przewiózł z Languedoc, z Prowansji lub z Comtat do Paryża, w obawie, dosyć usprawiedliwionej, dochodzeń, jakie archiwa rodzinne i w ogóle to, co nazywano wówczas pergaminami arystokratów ściągały na ich właścicieli. Nazywamy się z rodu Nègrepelisse. D’Espard, to jest tytuł, nabyty za Henryka IV drogą związku, który nam dał majątki i tytuły domu d’Espard pod warunkiem, że pomieścimy nad naszym herbem tarczę d’Espardów, starej rodziny bearneńskiej, spokrewnionej z domem d’Albert po kądzieli i mającej Des partem leonisdes partem leonis (łac.)	Kto to wie? Nie taki pan majster straszny, jak go malują. Widziałam ja nie raz, jeno sto razy, jak na tę kochaną panią Dorotę fukał i nukał, a w końcu zawdy stało się po jej woli.	Ażebyś dał mu mieszkanie u siebie, a ja będę wam przysyłać na dół po dwa obiady, dwa śniadania...	Co wyraz, to błąd!... Bo naprzód książę ten nie jest jeszcze faraonem, gdyż nie koronował się w świątyni... Po wtóre	Rzym nie jest godzien takiego Cezara to gniazdo brudnych kleci, tuguriów, góra skorup i śmieci... Rzym zniszczyć potrzeba aby go z marmuru Hymettu, z porfyru i bazaltu odbudować... Tyberyusz był szczęśliwszy odemnie... część którą on wzniósł zdala rozpoznać można, tak jest świeżą i piękną.	A bo to meme (gw.) wziął. wożenie na spółkę z organistą i ze Żydami jest za pan brat.	A cóż tu tak bardzo jest do roboty? Trzy konie na stajni: kucharka, lokaj, młodszamłodsza tu: rozkład, plan. wieczorem. To żarty taka robota, byle rano wstać i mieć pamięć w porządku.	Czy marzenia Jima piękne były, czy nie pamięta on na pewno o jednym, którego nie pochwycił.	Cóż go to zbóje po drodze odarli?	Jak to?	Juści ta musieli jakim diabelskim ogniem przyświecać, bom widziała. Ten wielki trzymał głowę w rękach i bębnił nią w szyby, omal nie potłukł, a to małe, co gadał ogrodnik, że siostra alboli żona onego, trzęsło głowisią na wszystkie strony, klekotało zioberkami, a oblizywało się, widno mu srodze ludzka krew pachniała.	Jużci. Wy wdowiec i ona wdowa, wy macie dziesięć morgów, a ona piętnaście i jest bez dzieci. Ja wezmę jej grunt, bo dotyka mego, a wam oddam piętnaście morgów z części Hamera i będziecie mieli dwadzieścia pięć morgów w jednym kawałku.	Nie ma wątpliwości To on.	Oho! O tym właśnie będzie w liście, który masz napisać. To niebywała historia. Ale mnie się wcale nie śpieszy; może mi usłużyć i inny grypsak! W Umballi jest ich pełno, tak jak i w Lahorze.	Pewnie, żem z daleka przyjechał, i dlatego pytam, w nadziei, że gdy na kogo politycznegopolityczny (z łac.)	Prawda?... Ale naokoło wszyscy opowiadają, że będzie miała porządny posag. Tymczasem Sewerek, gdy co do czego przyjdzie, nabiera wody do ust i ani mru-mru. Zamiast powiedzieć wyraźnie: milczy. Na niepewne zaś nikt nie pójdzie.	Wyjechał do majątku. Wyobraź sobie, że chce stawiać cukrownię!... Bardzom zadowolona z projektu, bo Stefan zawsze desperował, że nie ma celu w życiu. Dziś ma cel i mówi: albo uszczęśliwię jakąś gromadę ludzi, albo będę robił pieniądze, które także są coś warte...	Dlatego i nie dlatego bo ty się żenisz wcale nie z powodów czysto rozumowych. Bierzesz ładną i poczciwą dziewczynę, do której cię ciągnie i nie wmawiaj w siebie, że jest inaczej, bo i ty zaczniesz udawać... To, mój kochany, te wątpliwości przed ożenieniem się ma każdy. Ja, jak mnie widzisz to dalibóg głupstwo.	Miłościwy panie! ciężko zawinił nasz naród, grzeszny jest i słusznie chłoszcze go ręka boża, ale przecie, na rany Chrystusa! nie znalazł się w tym narodzie i da Bóg, po wieki nie znajdzie się taki, który by rękę na świętą osobę pomazańca boskiego śmiał podnieść!	Bogdajbym się był o to nie kusił! Ta to mamona światowa ta to mamona przyprowadziła mię do takiego sromu i upadku.	A gdybym, panie oberlejtnant, odpowiedzi nie otrzymał, to co mam robić?	A kto wié? tybyś się może jeszcze na moją biédę pomieniał.	A to musi być wejście do podziemnego przechodu, o którym powiadają, że się aż pod Krosno ciągnie?	Ależ, Sylwio, mówisz o obojgu razem, jak gdyby...	Ano... ja! Ja... Każdy z nas starszyzn po mirach ma do tego prawo. Tak z wieków bywało i tak będzie, póki nas stanie.	Bo mam wielu krewnych na Litwie i miło wiedzieć, z kim się ma do czynienia.	Co to jest „piszczyk”?	Co to? co to?	Nie bluźnij, wasza dostojność Lekkomyślnie szperasz w najświętszych tajemnicach, a to bywało niebezpiecznym nawet dla większych od ciebie!	Nie szukają, bo nie skradzione. Same kopje, fotografje i odpisy. Zresztą, gdyby nawet szukali, to od paru lat musieli już przestać.	O, to tak mam zostać zamordowany!	Od kogóż to?	Odpocząć kiedy dzień nadchodzi! ho! ho! dość będzie koło południa spoczywać; przyjdą do gospody ludzie, zajrzą podróżni, musisz być przecie na nogach.	Radbym go widział tego brata waszego, i mnieby był pożądanym.	Stójcie na Boga!... co gadacie?... Skąd oni się tam wzięli?	Szukać nie ma powodu, gdyż w tym życiu zbieramy kapitał do życia przyszłego. Ale bać się!... Obawa śmierci tak skandaliczna, a tak pospolita wśród obecnego pokolenia jest chorobą wynikającą z zaniedbania higieny ducha. Zdrowie ducha wymaga, ażebyśmy równie często myśleli o Bogu i życiu wiecznym jak o jedzeniu i o rozrywkach; a że tego nie robimy, więc zamiera u nas zmysł duchowy i stajemy się gorszymi kalekami niż ślepcy. Stąd nasze życie nierówne i gorączkowe, stąd brudny egoizm, nurzanie się w drobiazgach, brak wysokich celów i osłabiona energia. Dzisiejsza cywilizacja, która zamiast Boga i duszy postawiła pierwiastki chemiczne i siły, wygląda marnie, a może skończyć bankructwem.	To bardzo długa historia.	To co?	To tam więcej osób będzie?	Widziałem właśnie jak od pani wychodził ojciec Goriot, najbliższy mój sąsiad, z którym mieszkam w jednym domu.	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Wiesz asińdźka jakoś ta śmierć tego Dobka przyszła bardzo w porę dla jejmości... ot! gotowi ludzie gadać! Przyznam się, że ja będę musiał jakiś czas tu przestać bywać... póki się to nie zatrze...	Więc moja noga tu niepostanie, póki on w tych stronach kręcić się będzie; a jeśli Boże uchowaj Julka nie potrzebuję wiele mówić.	Wy zniszczyliście książki i poplamiliście kajety, a teraz będą na nas krzyczeli, że jesteśmy brudasy	A Wasyl?	A do teatru chodzicie?	A jakże ty sobie dasz radę?	A sława?	A tyż tu co robisz? nie mogłabyś pójść gdzie służyć?	Aha! wiem już, o kim chcesz mówić.	Ano źle będzie; pierwszego śniegu nie doczeka nieboga. Dlatego gadam, co Dudziny tu potrzapotrza (gw.)	Boczną drogą będzie z pięć wiorst.	Chorąży orszański, Kmicic! A z kim mówi?	Chyba ma pan rację. Pójdę sam.	Co ja widzę?	Co teraz?	Co? Naprawdę? Ogromnam?	Czego chcecie?	Cóż, ładna, prawda?	Do jutra!	Dziękuję ci, nie szukaj, nie chcę	Jest.	Jezu?! Maria!	Jeśli mię pamięć nie myli, można dostrzec jeszcze jedno miejsce w bitwie, właśnie dla siebie.	Komu znaczy?	Komu?	Może	Naszej umowy?...	Nic się nie boję..	Niczego by Zbyszko tak radrad (daw.)	Nie dajcie się prosić, panie starosto ciekaw jestem okrutnie.	Nie mogłam. Nie pójdę dzisiaj. Powiem, że mnie głowa bolała.	Nie pamiętam.	Nie wiem, o co raczycie pytać.	Nie!	Owszem!... Powinien pan dostać żonę elegancką... więc z chęcią pomogę panu w tej pracy. Ale będę surową nauczycielką...	Panie oto memoriał, który pragnąłbym wydrukować, czy zechciałby pan oszacować koszta?	Podobno prawdziwy mężczyzna najbardziej pragnie niebezpieczeństwa	Podwieziemy pana, dobrze Mada?	Proszę pani, albo mi pani pozwoli spróbować, albo przestanę chodzić do szkoły: bo przeze mnie pani ma niepokój.	Przyrzekam	Spełnisz je?	Słuchaj, gdzie się tu wszyscy porozłazili?	Tak, dziadziu.	Tak, zostawiliśmy go samego, aby dokonał próby.	Teisingumas, Gailestingumas Kunigėli! visi mes žmonės ir niekas iš mūsų be nuodėmės prieš Dievą neišgyvena ant svieto, nors ir malonu kiekvienam vaiskiuvaiskus	Teraz cała trudność w tym by posłać depeszę donoszącą o miejscu, gdzie schowałem list, który mi kazano wytropić. W tym przebraniu nie mogę iść do urzędu telegraficznego.	W postaci kulki, prawda?	Wierzę ci, Zillo. Możesz odejść w zupełnym spokoju. Manuel będzie jutro wolny.	Więzy te do niczego mnie dotąd nie zobowiązały, a nie śpieszno mi wcale zadzierzgnąć nowe	Wolno mi przyjmować, kogo chcę.	Wspaniała podstawa artystyczna dla etyki, Dorianie! Winszuję ci. Ale co zamierzasz czynić?	Ze wsi? Ze wsi?	Znam!	Ładna
Bierze i po sto. To niezły człowiek, ale chyba i wam czas się trochę pomiarkować. Nie te czasy	O, nie, musisz pani być świadkiem, jak płaci zdrajcom kobieta samodzielna... Jeżeli po tym, co mu powiem, ten człowiek przeżyje do jutra, będę miała dowód, że jest łotrem, którego nie powinnam zaszczycać nawet moją pogardą.	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	Atanazy: Nie potrzebujesz nam tego objaśniać a tu są panie...	Być może. Tymczasem chciałbym nająć. Zamieszkalibyśmy tam przez resztę lata i przekonali się, czy nam dobrze. Właściciel tak jest pewien, że nam się tam pobyt spodoba, iż zgadza się na wynajęcie. Byłbym mu zaraz dał zadatek, ale wolałem wiedzieć, co o tem myślisz.	Jakże męczący jest świat! Zaledwie wydobyłyśmy się z jednego zmartwienia, następuje drugie. Nie ma się nawet na kim wesprzeć, odkąd mama pojechała; czuję się, jak gdyby mną kołysało morze.	No, niech się pani nie boi! Rozstajemy się z panią my, to znaczy sekretariat, a pani dostaje awans i hm... perspektywy!...	Przyznam się, że nie mam o nim sprecyzowanego zdania; sądzę, że jest Maltańczykiem.	Tak, aferzysty. Używam tego, nie innego wyrazu gdyż ten wydaje mi się najłagodniejszy z serji, którą należałoby tu zastosować.	Trzymamy go już prawie... A jaka przytomność umysłu! Co za zimna krew!... Jak śmiało patrzał na zwłoki tego, którego uważał za swoją ofiarę!... Mówiłem ci już w Londynie, a teraz powtarzam, że nie miałem jeszcze tak groźnego przeciwnika.	Byle nie tak, jak mój zeszłoroczny: schylać się nie było po co.	Bądźcie mi bardziej szczerzy! Wszak wy wszyscy, ilu was tu jest, piszecie po nocach na wyścigi paszkwile na swych przyjaciół i swe otoczenie. Taką jest dziwna psychologia „amitié de bohêmeamitié de bohême (fr.)	Nie! Twierdzę w dalszym ciągu, iż Gillet jest w błędzie. Z drugiej strony prawdą też jest, że kazałem im wrócić do pracowni.	A cóż poradzić z nieboszczykiem, który tego nie chciał i zaklął nas, żebyśmy Motruny za tego włóczęgę nie dawali. Słowo ojcowskie, słowo boże; synowi słuchać, nie rozbierać.	A w jakim wieku jest ordynat?	Alanie Breck! Czy sądzisz, żem taki, iż odwrócę się tyłem do ciebie w największej twej niedoli? Nie wolno ci mówić mi tego w oczy! Całe moje postępowanie zadaje kłam tym słowom! Prawda, żem usnął tam na ugorzyskach, ale wynikło to ze zmęczenia, a ty czynisz źle, że mi to wypominasz.	Chcę żebrać miłosierdzia u jego świątobliwości przeciw ogolonym łbom, którzy nie dają mi awansu dlatego, że jestem tkliwy na cierpienia żołnierzy.	Co do mnie, niepokoję się trochę z powodu starszego chłopca mego...	Co tej tam zrobi!... dyrekcya ma ją w opiece.	Czy Toktysz jest dobrym człowiekiem?	Czy na to jest jakie lekarstwo?	Dawaj tu, szantrapo!	Dla czego!! Marja spuściła ręce i dopiero postrzegła, że się tłumaczyć nie mogła, zarumieniła się,	Dla panów, którzy się liczycie do wybranego zastępu artystów dla panów powinno to być pociechą wielką wbijać was w dumę, że z całéj umarłéj przeszłości co pozostało żywém, co przetrwało wszystkie zniszczenia, co dziś mówi i świadczy o niéj	Dzieciuch!... Serdeczny!... Naiwny!... Jakeś ty się, chłopcze, uchował na tym świecie?... Müllerku, Müllerku, nie miętoś ty sumienia, bo gotóweśgotóweś	I znów wtórowali rybałci. Młody Zbyszko z Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura i zapytał:	Ja myślałem, że pani przynajmniej z jakim anglikiem wystąpi? Co tam same życzenia!	Jest Borowiecki?	Kapral Aubry i ja damy panu dobrą radę, niby względem tego, co masz z sobą począć.	Moje rączki nie są do roboty.	Nadto, nie nadto. Skoro jedziesz tyli świat, to z byle czym wracać nie sposób. Niechże się i dzika okolica pochwali.	Nie masz go. W Taurogach został.	Nie, Van Stillerze, sam słyszałem, że mówił o wampirach.	Nie, poleca tylko moim względom pana de Villefort i prosi, abym mu wyjednał audiencję u Waszej Królewskiej Mości.	Nie... z pomocą Boga.	Niechże pani mi pozwoli przyjść do słowa bo się nie porozumiemy. W sukni, o której mowa, nie ma nic do poprawienia.	No to wynoś się, kto cię tu trzyma?	No, bo dziś wszyscy panowie umieją.	Odgadłeś pan doskonale. Człowiek, niestety, oswaja się z wszystkiem. Wszyscy np. niemal, wobec zwłok, czują pomieszanie i grozę, podczas gdy medycy, nawykłszy do trupów, traktują je, jak rzeźnik sprzedawane przez się mięso.	On już ma żonę. Nie potrzebuje drugiej.	Po cudach Gdyby na twój rozkaz, książę, ten pokój napełnił się duchami, gdyby niewidzialne moce uniosły cię w powietrze, powiedzielibyśmy, żeś jest narzędziem nieśmiertelnych, i słuchalibyśmy twej rady...	Prawda, ojcze! Mógłby kto myśleć, że jej co ujmuję.	Przepędź roczek w wielkiej grze, a zobaczymy, czy powiesz to samo. W Delhi będą już rozesłane o mnie wieści telegraficzne, opisujące każdy mój strzęp i każdą chadrę. Dwudziestu... a w razie potrzeby i stu ludzi... poświadczy, że widzieli, jak zabiłem tego chłopca. A ty tu siedzisz po próżnicy!	Tak jest Skąd o mnie wiecie?	Tu? alboż to tu koniec?	Zawsze jest ktoś obok	Śpię jak dziecko. Już nie pamiętasz?	A no! to biegnę po niego	Ach przyczyny finalne! He, he!...	Ale pan jesteś człowiekiem przezornym i wysłałeś swoje kufry wcześniej. Przybyły wczoraj do Hotelu Książęcego przy ulicy Richelieu. Przecież tam zamówiłeś pan sobie apartament.	Chcesz także stroje obejrzeć?	Czy cię boli?	Czy w tym domu mieszka pani Łucka?	Czy zastałam pana?	Czyja?	Fatalna pogoda! Powietrze było zupełnie czyste, kiedyśmy wyjechali z Szwecyi! Zdaje się, że powinniśmy być niedaleko wyspy Hveen?	I ja tak dotychczas rzecz tę ujmowałem.	I w czymże ten traktat naruszyłem, ekscelencjo?	Ja siedzę zamknięta i nic niewiem, ale przecież to nowe panowanie zwiastowało się nam inaczéj niż Cajusa i Claudyusza. Przy młodym Neronie są Burrhus i Seneca, a że lubi igrzyska i lata z wozem po watykańskim swym cyrku... to płochość, która przejść może...	Jaguś, trza ci jutro do spowiedzi. Lżej ci będzie, jak zbędziesz się grzechów.	Jak to! Przecie coś mówiła? Niesłychane!	Komisch. Ein „Doppelwertung System”. Haben Fürstin je so etwas gehört?Komisch. Ein „Doppelwertung System”. Haben Fürstin... (niem.) zwrócił się do Heli. Rozmowa prowadzona była po niemiecku.	Kuklinowski zamordowan!	Ludzie mi są potrzebni. Kto się pod rękę nawinie, musi służyć, czasu mało.	Mamy przeciw niemu wyrok...	Maseczko to przechodzi cóś granicę swobody karnawałowéj...	Mianowicie?	Mnie? nadzwyczajnego? Właśnie, mościa księżno, mam tę nieszczęśliwą właściwość, że mnie gniotą utrapienia bardzo zwyczajne, a nieznośne. Życie się zmarnowało na omyłkach i naigrawaniach losu.	Może ale się wszystko znudzi..	Może i słusznie mówicie	Może poprosić pannę Jadwigę?	Może przycisnąć pętlę drabinki kamieniami?	Możesz iść sam?	Na pohybel mu!	Nafta?	Niezadługo już, niezadługo.	No widzicie go! Smyk jeden, ja mu po ludzku zwracam uwagę, a ten zaraz na mnie, jak na swojego parobka: huru buru! Jasiek, bo mi fajeczka zgasła.	O! i bardzo!	O, rety! Siedź w chałupie! Idę już, idę! Kasia, dawaj kaganek!	Oj! To, widzę, prędko tam u was na Litwie szło!	Ojczyzna, Król, Szlachcic, Pochlebstwo, Wolność	Opierają się wybornie. Kryształ, kruchy przy uderzeniu, stawia jednak znaczny opór. W czasie doświadczeń połowu ryb przy świetle elektrycznym odbywanych w 1864 roku w morzach północnych szyby z kryształu grubości tylko siedmiu milimetrów znosiły ciśnienie szesnastu atmosfer i przepuszczały przy tym potężne promienie cieplika, które im nierówno ciepło rozdzielały. Szkła przeze mnie użyte mają dwadzieścia jeden centymetrów grubości w środku, tj. są trzydzieści razy grubsze od tamtych.	Panie Cavalcanti, wierzy pan w bajki?	Pewnieś jakiego szurgota napytał z fraucymeru panny Laury, bo to ty	Próbowali ludzie godni zgodę czynić, ale to na nic! Okrutnie teraz posłańcy od króla do naszego księcia latają... Mówią, że coś się tam nowego na świecie kluje. Spodziewaliśmy się pospolitego ruszenia z królem jegomością	Puść, Jędruś, Jędruś, puść!..	Rozumiem. Naturalnie. Tylko widzisz, na dzisiaj rozesłaliście zaproszenia na wieczór. Należałoby zatelefonować do wszystkich i odwołać... Czy pozwolisz, że się tym zajmę?...	Tak.	To był wybuch złości	Trzeba nam za nim!	Tylko za to.	Widziałeś je?	Wiesz przecież, że w grocie zupełnie ciemno, a zresztą prosto ze słońca szedłem i mieniło mi się w oczach.	Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy? Pan nam opowiada tę scenę tak, jakby się panu zdarzyła wczoraj„Na śmierć! Śmierć mordercy!” (...) Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy	Za prawdą!	Zabity może będzie szczęśliwy.	Zatem życzę szczęścia i winszuję. Ale cóż to za legat, który pan mi zostawia?	Zdenerwowaną jestem miałam w tych dniach zgryzotę wielką, wprost nieszczęście...	Łaskawy panie!	Śmiało, cioteczko! cóż takiego?
...panowie, przed nami stoi przed nami siedzi człowiek, któremu słuszna pycha wzdyma krawat i rozpiera kamizelkę... W porę przynoszą szampan! Autorowi Przeznaczenia nie dość widzieć nas trzeźwymi, on chce nas upić: podobnie, jak kazałby nas pławić w kałuży, gdyby to było w jego mocy	Co znaczy niemożliwe! To wszyscy wiedzą. Ten jubiler Iwanowski obił go na ulicy po gębie nie dalej jak pół roku temu za szwindel z wekslem, a Brzęczkowski oblizał się i nawet nie pisnął. To przecież znana szuja. Może pan ciekaw wiedzieć, jak on doszedł do tej fabryki naczyń emaliowanych? Oszukał, panie, w najbezczelniejszy sposób wspólnika i sieroty po rodzonej siostrze. A pan go jeszcze broni?	Dokądże on tak idzie dalej?	On mówił...	Niech się pan nie martwi, kochany Maksymilianie, już oni się na tym znają.	Panie Rockstrong, gdybym był przyjacielem króla i mężem stanu na podobieństwo pana Roman, uznałbym cię za dostojnego zbrodniarza i osadził dożywotnio w honorowym kryminale, zapewniając wszelkie przyjemności życia. Niestety, nie jestem tak gorącym wyznawcą religii politycznego ładu, bym odczuwał święte oburzenie wobec pańskich fortelów i zamachów, które sprawiają więcej hałasu niż zła.	Do przyjaciela, tylko do przyjaciela. Tężec i zatrucie substancją roślinną mają tak podobne symptomy, że gdybym miał podpisać się pod tym, co tu panu mówię, zawahałbym się. A więc powtarzam, że to nie do prawnika się zwracam, ale do przyjaciela. I temu przyjacielowi mówię: przez trzy kwadranse obserwowałem agonię pani de Saint-Méran, jej konwulsje, chwilę śmierci... No cóż, mogę powiedzieć nie tylko, że markiza została otruta, ale też jaka trucizna ją zabiła.	E, nie dojrzycie. To będzie chyba synuś najukochańszy... ani chybi królewicz Zygmunt. Najmiłościwszy pan rękę na główce mu położył.	Mylisz się, hrabio, dla zdrowszych od ciebie, dla wszystkich zbyczonych czy zbyczałych byków. Samemu można sposobu dociec, jak umocować i gdzie rozwiesić maniactwa namioty na uspołecznionych działek parcelach. Indywidualności w tym tajemnica i obywatelskiej cnoty testament.	Na imię Chrysta! Bracia atamany, druhy serdeczne, nie gubcie niewinnego, toż ja Lacha nie widział, nie gadał z nim! Pomiłujcie, bracia! Nie wiem, czego by Lach ode mnie chciał, spytajcie go sami! Ja klnę się Chrystem-Spasem, Świętą-Przeczystą, świętym Mikołajem Cudotwórcą, świętym Michałem Archaniołem, że duszę niewinną zgubicie!	Nie czas teraz na spanie! Sprawa jest ważna! Wiem o tym, wie Balu, wie cały ród, cała puszcza, nie wyłączając nawet głupich żubrów. Wszakże nawet Tabaki mówił ci niedawno...	Nie wiedziałam, żem zrobiła to piękne porównanie, ale w takim razie to jest żaba, której się udało osiągnąć rozmiary wołu. A raczej niezupełnie to, bo cały jej rozmiar skupił się na brzuchu: to raczej żaba w błogosławionym stanie.	Widzisz! Uratowałem ci trzy razy więcej, niżby cię kosztowało napełnienie tej miski. No a teraz, matko, daj krzynkę ryżu, a na to trochę suszonej ryby... tak, i jeszcze nieco zupy jarzynowej.	A mnie to już biorą do wojska	Ach! Jakże słusznym było postępowanie owej syrakuzańskiej staruszki! Wiedziała ona, że kto przeżyje panów Dubois i Fleury, zadrży przed panem Hibou! Otwierasz, drogi Puchaczu, przede mną widoki rządów despotów i obłudników i w celu ziszczenia tego raju na ziemi chcesz, bym został roznosicielem limoniady lub parobkiem w łaźni na którymś z kanałów Amsterdamu? Dziękuję uprzejmie za tę łaskę! Zostanę sobie spokojnie przy ulicy Św. Jakuba, gdzie można spijać winko i podstawiać nogi ministrom. Nie sądź, że zdołasz mnie pociągnąć mirażem rządów ludzi uczciwych, którzy wolność otaczają taką palisadą gwarancji, iż człowiek nabija się co chwila na pal!	Hm, a więc nie myliłem się gdy utrzymywałem, że domy, jak ludzie, mają swoją duszę i oblicze, i że w ich wyglądzie odbija się ich wnętrze. Ten dom wyglądał smutno, bo miał wyrzuty sumienia, a miał te wyrzuty, bo taił zbrodnię.	Ja właśnie prawdy chcę od was, aby nie być zmuszoną im wierzyć Więc mówcie.	Jesteś pan człowiekiem wykształconym. Wszak pan nie wierzysz w przesądy? Jakże pan tłumaczy sobie te głosy?	Jesteś pan naprawdę cudotwórcą! Jeszcze trochę, a prześcignie pan nie tylko koleje żelazne, co we Francji nie będzie szczególnie trudne, ale nawet telegraf!	Może! Czekaj tatka latka, jaż kobyłę wilcy zjedzą! Chodźta, kobiety, nie skamlajta po próżnicy!... żebyśta nie potrzebowały, to by wama dobrodziej pomogli... La gospodarzy jest wszystko, a ty, biedoto, kamienie gryź i łzami popijaj! Owczarz jeno stoi o barany, bo je strzyże, a z czegóż to nas oskubie, cheba z tych wszy!	Nie ma czego!	Nie ma się czego dziwić diabeł czy wygra, czy przegra, nie może być nigdy zadowolony.	No, wie pan co że jesteś pan jedyny do rady... Czarno to czarno, biało to biało... Cóż z pana za mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być stanowczy, a przynajmniej wiedzieć, czego chce. Cóż, odniósł mi pan list Beli?	Oczywiście ty, skoro chodzi o to, aby być innego zdania od nas... choćby najmniejszą	Oskarżenie wyszło od pana de la Trémouille, od niego samego. I cóż mi na to odpowiesz?	Panie Fix mówi pan z takim zapałem, że mogę panu tylko życzyć jak najszybszego powodzenia. Powtarzam jednak, że w tych warunkach będzie to dość trudne. Wie pan dobrze, że według rysopisu pański złodziej jest zupełnie podobny do uczciwego człowieka.	Pogodziłaś się jednak z tym impertynentem?	Prawda, a tu jakby na złość i Rocha nie ma.	Prawdopodobnie, panie Aronnax, gdyż od roku 1866 osiem wysepek z lawy ukazało się naprzeciw portu Świętego Mikołaja przy Palea-Kammeni. Jest to oczywiste, że w przyszłości niedalekiej Nea i Palea się połączą. Na Oceanie Spokojnym wymoczki tworzą lądy, tu zaś dokonywają tego zjawiska wulkaniczne. Patrz pan, czy widzisz, jak się ta robota dokonuje pod falami?	To pomyłka Mogę zapewnić pana, że nie ma w tym źdźbła prawdy.	Wejdź do gabinetu zaraz go wyprawię; to jeden z moich najbliższych przyjaciół, któremu zresztą trzeba będzie wyznać odmianę w mym życiu.	Więc już teraz nic nie rozumiem.	Wreszcie kiedy tak chcesz, doktorze... Wkrótce się przekonamy. Nie boisz się pan grzmotów przynajmniej?	A czy nas uniesie?	A jakże! prawiłprawić (daw.) dodał Zych.	Aha a cóż u nas robi ten... ten... ta komiczna figura?...	Ale czy nie jest też możliwe, panie Cyrusie że woda odpływa dnem jeziora, uchodząc do morza przez jakiś podziemny kanał?	Ale, ale panie czy wiecie, że wątpię, azali trafię w to miejsce za powrotem.	Bardzo dobrze, panie.	Charłamp z dwoma przyjedzie	Chciej pani usiąść i zaczekać chwilę, aż ukończę roz­mowę z tymi paniami, które przybyły pierwej.	Chcę wiedzieć jaki jest stan skarbu.	Chociażby nawet... Gdyby nawet... Czy da się po­myśleć nawet taka wola ludzka...?!	Czemu?	Cóż powiem, proszę księdza? Zrobiłam, jak mi pani kazała	Dożyjemy takich czasów i takiej hańby, jakiej świat i ta korona dotąd nie widziała!	Felek!	Gdzie? Po co?	Gdzież ciebie szatan nosił?	Ino żebyśta wy nam nie narobili złego	Ja go znam bliżej.	Jak gospodarze chcą...	Jakie zdanie?	Jakże się twój dawny pan nazywał?	Król	Może...	Mówiliśmy o Cerullim wytłómaczcie mi jeśli łaska, jak się teraz tego znaczenia które teraz ma, dochrapał?	Nianiu!	Nie wiadomo, nie wiem, to się okaże	Nie, nie bardzo. Może mu to przejdzie...	Nie, nie! i profesor mówił nam takie poczciwe rzeczy, że tylko go do rany przyłożyć.	Nieczuja!	No? Co wam? Nie chcę, byście płakali. Mówcie, co wam jest?	O!... co za straszne rzeczy!...	O, z pewnością. Ale pomijając to, przepraszam z góry za uwagę, jaką zrobię, dzisiejsza uroczystość, niezbyt raduje panią, panno Anno.	Od boleści się zapamiętał	Od osoby.	Oj! a czy to jeno nasi? Podjadę albo co?	Opowiadaj wreszcie, jak sobie chcesz i ponieważ mój los fatalny każe mi słuchać twej mowy, mówże więc dalej.	Ostry z ciebie sędzia, Anno.	Owszem, pani, jadę do Snogrodu, nawet do stolicy, do samej Drzemniawy	Pański pomysł! Pańskie dziecko!	Pewnie, że jest	Pojadę, panie drogi, gdy księżna sobie tego życzy!	Poza Orgazem, poza miliarderem i poza wszystkim, czym jeszcze być mogę... nie możesz się kochać?	Prawdę mówię	Przelezę. Zresztą, co wam do tego?	Psiakrew! powiedz od kogo, a pójdę i psiakrew, zęby powybijam.	Pół mili morskiej, nie więcej.	Rzucimy je w ogień.	Sapristisapristi	Schudłeś	Siadajcie! Siadajcie!	Spotkajmy się lepiej w operze. Czuję się, Henryku, zbyt zmęczony, abym mógł jeść. Jaki numer ma loża twojej siostry?	Sześciu ostało	Ta, prawda, gorzej! jakby raz zjedli, toby mowy dziwnej nie uczyli! mówił Siewros powoli, jakby sobie chciał coś przypomnieć	To jest prawda	To szukałaś pani uspokojenia?	To tam nie twoja rzecz. A niech ci zaś do główki nie przyjdzie, boby kuku... No, jazda!	Urobiły, tzn. że dawniej spoglądały inaczej	Więc cóż w redakcji?	Więc cóż?	Więc nie?... więc nie?	Właśnie iż powinowaty mu jestem ruszyć się nie mogę	Z przeproszeniem jaśnie pana jaśnie pan jest Szymon Vidal.	Zdaje mi się, że mój poprzednik brał po dwa ruble za godzinę?	Ze względów wewnętrznopolitycznychwewnętrznopolityczny	Zgadzam się z góry.	Zrobi co mu się poleci...	Żeby tylko lawa nie utorowała sobie nowego przejścia w kierunku żyznych części wyspy.
Chyba z zazdrości. Nie wszyscy, ale kilku, a za nimi reszta. Wiesz: obrazek ci narysuję. Chcesz? Co ci narysować? Tak wtedy opowiadałeś o dzikich krajach. Żebyś jeszcze raz opowiedział, to bym ci narysował Maciusia na bezludnej wyspie.	Prawda, panie majster, beischlagów nie ma, aleć za to u nas w Amsterdamie niech jeno człowiek wsadzi w okno głowę, a już cały dycha słonością wiatrów morskich, a tu co? Ani wie, że jest kole morza.	Ale trzeba abyście byli bardzo grzeczni gdy mnie nie będzie. Ty Olesiu, jako starszy, powinieneś pilnować resztę dzieci, żeby sobie co złego nie zrobiły. Widzisz, ja jestem najstarszą z was, i dla tego was wszystkich doglądam.	Kobiety nie rozumieją i to im pozwala lepiej odczuwać rzeczywistość. Intuicja zapewne i nam jest wrodzona, ale nie dopuszczamy jej do głosu. Czyście widzieli kiedy takiego gościa, co na ulicy urządza hazard w tak zwane trzy karty?	No no... Żeby mię ino ten Żyd nie wydał, nic by ta nie było frymuśnego.	Doprawdy, nie wiedziałem dotąd jeszcze, że sprawiedliwość jest tak przeraźnie ohydną! Ta koncepcja, iż spłaca ona dług kary skazanemu, nie ma sobie równej co do dzikości i szatańskiej przewrotności. Nie ma w niej tedy zgoła nic prócz średniowiecznej, zwierzęcej, barbarzyńskiej zemsty silniejszego nad słabszym.	A do Geista nie pojechałbyś pan?	A tam papuga! Zielona, z żółtym ogonem, z czubem wyrastającym z głowy, podobnym do liści sałaty! Otóż jest. Znalazł ją Robinson Crusoe, gdy wrócił do domu po opłynięciu swej wyspy. Nauczył ją wołać: „Biedny Robinsonie Crusoe!”. Raz, gdy papuga do niego tak przemówiła, sądził, że śni; ale nie śnił. To istotnie mówiła papuga... A tam zaś Piętaszek pędzi do zatoki, uciekając przed ludożercami... Śmiało! Prędzej! Nie trać odwagi! Robinson cię ocali...	Ale co ci jest, ojcze?	Ale cóż to mnie obchodzi! co to się do mnie ma ściągać!	Bo też i było o co karku pod cios nadstawić. Ale ty, mospanku, wspomnij tylko, coś za dni swych widział. Byłaż to pospolita rzecz Żółkiewskiego? Te stada ludzkiego bydła z szablami u boku, którymi na sejmikach rąbało każdą głowę mądrzejszą. Gdy sobie wspominam owe bandy jurgieltne, owe pyski ryczące na rozkaz, owe puste, nikczemne, golone łby, które miały władzę stanowić prawa... wyznaję, wyznaję...	Chyba nie prędko!	Co tobie? Chory jesteś?	Czy nie zechciałby pan opuścić mię? Do brzegu nie jest tak znowu bardzo daleko. Niech pan to zrobi! Albo	Czyś mnie nie poznał, Feltonie?... nie jestem ani aniołem, ani szatanem, jestem córką tej ziemi i siostrą twoją, jednej z tobą wiary.	Gdzież jest ten człowiek?	Gorącą masz naturę, Lucyanie, i nic dziwnego... takiś jeszcze młody! I jam taki był w młodości mojéj. Przebyłem téż w życiu ciężkie próby i miewałem walki podobne twoim; dlatego to może zupełnie cię rozumiem. Popędy twoje, lubo szlachetne, za silne są i za ogniste. Hamować je należy, bo, gdy nie znajdą dla siebie materyału, strawić ciebie mogą. Namiętności ludzkie, mój Lucyanie, są pierwotnie jak rumaki czystéj krwi: jeśli człowiek włada niemi i kieruje, zanieść go one mogą szybko i daleko, tam, gdzie rozumną wolą swoją stanąć zechce; ale jeżeli puści im wodze, polecą na oślep i, w szalonym pędzie z nim razem, w przepaść runą. To téż panować należy nad młodzieńczym zapałem i wyrabiać w sobie stoicyzm.	Ha, kiedy tak to chodź, Jasiek, do sądu. Tyś nas kradł nie na żarty i ja z tobą nie będę żartował. Zabieraj się.	Istotnie, to bardzo dziwne jeżeli nadal są na wyspie, ale nic w tym dziwnego, jeżeli już ich nie ma.	Mamo! główka mię boli! jęknęło boleśnie chore dziecko, skurczone na kanapie; ale jęk ten zagłuszyły krzyki najmłodszego, które wylazło z pod stołu i wołało z płaczem.	Mogłaby i pani zjeść obiad z nami Po obiedzie puściłybyśmy się razem na Verdurinów, porobić trochę w Verdurinach. Choćby to groziło ryzykiem, że „pryncypałka” wypatrzy się na mnie i nie zaprosi mnie więcej, będziemy tam sobie siedziały, gawędząc we trójkę, czuję, że to by mnie najbardziej bawiło.	Mój Leonie, czy aby ten „Naughty-boy” wygra, bo ciocia tak na to liczy i tak jej o to chodzi?	Na co dzwonek, Szwejku?	Na to, abyśmy jutro głodem nie przymierali i konie popaśli. Zjadłeś? Idźże na plac, do studni, i umyj się. Margoś, naciągnij mu wody.	Nie poznajesz mnie, Maksym?	Nigdy dotąd nie widziałeś, jak podnoszą kotwicę?	O, nie, nie, oderwałem pana od miłej rozmowy z samym panem ministrem, ale, widzi pan, jestem prowincjonałemprowincjonał serdecznie., po prostu...	Owo tedy kusiu nabożny i buczący, cóż ty na to powiesz? Czy to nie jest heretyk?	Pan margrabia nie przyjmuje nikogo	Panie Rockstrong chodźmy na wino pod „Małego Bachusa” a wyjaśnię panu przy szklance, dlaczego jest mi zgoła obojętną forma rządu i dlaczego nie pragnę zmieniać oprawców.	Poczekaj. Najpierw udał, że nie słyszy, ale gdy się hrabia po raz drugi tak samo odezwał, wówczas Otocki kłania mu się z powagą i mówi: „Byłem już hrabiemu przedstawiony przez ordynata, nazywam się Otocki”. Powiedział tak i odszedł w drugą stronę.	Potem będzie, co Bóg da. Postaracie się albo przedrzeć do Abisynii w miejscowościach położonych dalej, niż dochodzą derwisze, albo pójdziecie na wschód. Słyszałem, że Arabowie z wybrzeży docierają aż do jakiegoś jeziora w poszukiwaniu kości słoniowej, którą nabywają od szczepów Samburu i Wa-hima.	Wcale nie samotnych. Właśnie szukałem pani. Pani poszła sama, nawet nie zapytała mnie, czy będę pani towarzyszył.	Wcale nie. Chcemy tylko uratować państwo.	Żydzie, puknij się w głowę. Nie mam czasu. Mnie kazali stać na tym rogu i pilnować. Macie iść środkiem, nie szwendać się, nie uciekać do bram i trafić na plac przeładunkowy. Zrozumiano? O! Proszę raz na zawsze zapamiętać, nazywam się Alojzy Mycka, policjant państwowy bez rangi. Płaczę nad wami i nad sobą i nie mam z tym nic wspólnego.	A jeśli na siły przeważne trafim?	A pospolite ruszenie kaliskie?	A teraz przywiążmy go do drzewa.	A urodziliście się też w surskim powiecie?	A więc jeżeli uważasz, panie margrabio, że wszystko w porządku, wypada nam już tylko nadać temu aktowi ważność prawną. Za trzy dni gotów byłbym poślubić pannę Gilbertę.	A wy chrześcijanka?	A! coż znowu! krzyknął Szulc; jakiż u was porządek, proszę cię?	Aha, Wyszedł! Uczony Lipsius poszedł się przewietrzyć. Jego Królewska Wysokość poszła się trochę okadzić!	Ale sprawiedliwie.	Bardzo jesteś uprzejmy, Bazyli, ale muszę odejść. Przyszedłem spotkać się z kimś u Orleanówu Orleanów	Ciekawy jestem twojego planu Musi być interesujący.	Czy to pan pozwolił mu się jej napić?	Czy w tej chwili grozi nam niebezpieczeństwo?	Dla mnie nader ważki. Pan musiał myśleć wtedy o tym człowieku w sposób bardzo intensywny.	Dlaczego?	Dworuj sobie zdrów a pamiętasz:	Dziękuję, dobrze	Fajna zagrycha! No, siup, pani Kuzyk! Jeszcze po jednym.	Gdy zaś upadła nadzieja zapisu prezesowej, Starski przestał być interesującym. Wszak prawda?...	Gdzie list Michałowy do mnie?	Hej, mocny Boże! Konia pod sobą mieć i jeździć po polach, po szerokich. Żal ginąć młodemu! Okrutny żal!	I cóż ja mogę przedstawiać groźnego dla sądu?	I kochali od dzieci? spytała cicho Lorka...	I owszem! Niech ma sobie cztery tysiące i świętą Urszulę z nimicztery tysiące (wychowanic) i święta Urszula z nimi	Ja toho skazaty ne umijuJa toho skazaty ne umiju (rus.) odrzekł po rusińsku Azja.	Jutro!	Kellera jako Makbeta, a jako Lady Makbet Monikę Panek.	Kto zmarznięty?	Lawina	Marszałek wam życie daruje!	Muszę zatem wziąć na drogę ĆwierciakiewiczowąĆwierciakiewiczowa powiedziała wesoło Lusia.	Najlepsze skarby w onej stajni	Nawet jeśli poprowadzono ją do ołtarza pod cudzym nazwiskiem, jako pannę de Forcheville?	Niech pamięta.	No niech panowie raczą uwzględnić, że on ma dorosłą córkę.	No?	Od pierwszego spojrzenia. Było to bez wątpienia przeczucie.	Ojoj... straszne mi cuda! Czeladnik jako i ja.	Podzielę je z tobą chętnie	Powiedziała mi raz, gdym ją pytała: „To biedny chłopiec, proszę pani”.	Prawda, że wyjeżdżał pan do Paryża bardzo obrażony na mnie?...	Przepraszam, kobiecym łzom.	Radzi jesteśmy Waszej Królewskiej Wysokości zawsze i w każdej szacie Mrukiozo, podaj krzesło Jego Królewskiej Wysokości	Różnie o nim gadali, że się i na tę, i na tę stronę namyślał, ale jak już poczęto w całym kraju na koń siadać, tak i on się na Szwedów zawziął. Możny to pan i siłasiła (daw.)	Są róże Przysłał mi je dziś rano pan Rohityn.	Słyszałem	Tak jest, wagonem prywatnym.	Tak, to nasza młoda internistka	Tak, to zgoda	To ja też zamówię katolicką mszę Za Captaina van Tocha. Ale zamówię tu, w Marsylii. Myślę, że tutaj, w tym dużym kościele, jest taniej, po cenie hurtowej.	To westchnienie, ciociu, było brzemienne krytyką i potępieniem. Czego cioci się chce? Towarzystwa jakiej książęcej peroneliperonela (z fr. péronnelle)	U Wojcieszkowej, na Starym Mieście, wpodlewpodle (dawn.)	W Jerozolimie, osioł z kobietą. A żebyś wiedział, jak ona go drażni. Ona, kobieta, wisi na ośle, trzymając się jego głowy i obejmując kolanami.	W niewolę, na wschód wywieziony wpadł pod złe wpływy. Wrócił potem już potajemnie, pod nazwi­skiem obcym...	Wisz go na oścież.!	Więc Joanna zwróci się do syna pani	Więc już w tę sobotę. Dziś mamy niedzielę. Czy dawno widział pan narzeczoną ostatni raz?	Więc znowu jesteśmy akurat tam, gdzie byliśmy przed wojną	Wyłącznie prawie... Oj, zasiedziałem się! Mam jeszcze dziś rano odwiedzić siedem osób, wśród tych ciężko chore...	Zapomniał pan o jaśku.	Zbyteczne! Proszę, niech pan wysiada. Tam czekają na pana!...	Zeznanie?	Źle robisz synku	Żadnych, które by mogły zwrócić uwagę.	Że okoliczności złożyły się w taki sposób... Baron jest człowiekiem dystyngowanym...
Co takiego?	Co takiego? Chodź zaraz! Bierz od dołu... chyć dobrze...	Dziki!... Bo to się czuje przecie, że ten człowiek spiął się tylko w obręcze doktryn, pracy, obowiązków. Europa na tym karku ciąży. U nas doktryner wiadomo, co znaczy: U was tylko: Europy się nałykał... Powiedz mi, Borowski, po co właściwie przyjeżdżacie do Europy?	A wy, panie Dominiku co o tym myślicie?	Ani nam nie śpiewasz pięknych piosenek, ani grzecznym dyskursem nie rozweselasz... Niemy waćpan jesteś jak ten worek skórzany, w którym nogi trzymamy. Tyle że z nami jedziesz, jak i on...	Co? A kimże ty jesteś, na miłość Boga?	Jego maniery są zachwycające Sądząc przynajmniej z tego, co mogłam spostrzec przez tych kilka chwil, które u nas zabawił.	Księże Stanisławie czy widzisz, co się dzieje z moim Lucyanem?	Która wie o tem mniejwięcej tyle co pan. W każdym razie, jeżeli pańska żona bierze trional poto żeby zasnąć, widzi pan, że moja tego nie potrzebuje. No, Leontyno, porusz się, zdrętwiejesz: powiedz, czy ja sypiam po obiedzie? Co będziesz robiła po sześćdziesiątce, jeżeli już teraz śpisz jak stara! Utyjesz, upośledzasz sobie krążenie krwi. Nie słyszy nawet!	Mój drogi ot i skazałeś mnie sądem doraźnym, nie wysłuchawszy. Czyś ty się zastanawiał nad tem, co znaczy wyrażenie: „mąż sprawiedliwy?”	Na pewno pozwoli. Wiesz, co powiedziała o tobie kierownikowi?	Raczysz mnie, mamo, nie rozumieć! Pytam, co sądzisz o tym, iż hrabina Märta Dohna starała się namówić mą siostrę, by została żoną wygnanego proboszcza?	Rób, co chcesz	Wie pan co, panie Obieżyświacie, zdaje mi się, że pod tą rzekomą podróżą ukrywa się jakaś tajemnicza misja.	Zamydliłem im nieco oczy bo chociażby gnał bez wytchnienia, to nie będzie tu wcześniej niż jutro rano. Ale osiągnąłem swój cel. Zapewniłem kilka godzin spokoju pokonanemu stronnictwu. Nie wspomniałem im jednak ani słówkiem o Sotillu z obawy, żeby znowu nie zachciało się im opanować portu, co mogliby uczynić bądź to żeby go powitać, bądź też żeby mu się opierać	A gdyby tu straszyło, to jak sądzę, słyszelibyśmy te odgłosy nawet wśród największego hałasu młyna. No, ale strach musi się pospieszyć, bo nie zamierzam siedzieć tu zbyt długo.	A ja czyż mogłabym powiedzieć inaczej!	A jak powinno było iść?	A nieprawda! Nie tak to dawno, panie Michale, jakeśmy ze sobą na elekcji w Warszawie byli. Za kimże się wszystkie podwikipodwika (starop.)	A ty Atanazy nie przerażaj się widokiem miasta.	A więc się nie dziwię Jedyny mój protektor wyjechał.	Ach, tak Naturalnie. Zamek Hobben. Śliczny, średniowieczny zamek.	Ach, to waćpan!...	Ale czemu te poważne rzeczy pobudzają cię do śmiechu?	Ale gdzie czekać?	Ani nawet wasza, Cezarze Możecie ogniem i mieczem rozkazać zniszczyć całe kraje, ale nie zetniecie głowy ani jednej wiekuistej prawdzie. Gdyby się ją wam udało udusić w kolebce, nazajutrzby się urodziła na nowo.	Aš jau nesmu krikščioniu!	Byłem.	Chodź żywo!	Czemuś ręki nie wyciągnął wtedy, Zwycięzco?	Cóż robisz, powiedz mi?...	Dasz mi dzisiaj piętnaście talentów, a za trzy lata odbierzesz trzydzieści?...	Dobra, panie, nigdy mi jeszcze nie uczyniła krzywdy. Zaś Ania i Elżunia są pod tym względem takie same jak ona.	Doktór zabronił mu mówić. Rozumie pan: serce. Taki wysiłek.	Dziękuję, przyjmuję. Podwójnie ja cenię każdą ofiarność, która uprzedza przymusową stratę.	Dziękuję, że mnie ciocia uprzedziła To by mi było w istocie bardzo przykre. Ale ponieważ ją znam z widzenia, zerwę się na czas.	Gdyby był niewolnikiem, Aulusowie dawno by go wyzwolili.	Ile ci pani dała zadatku?	Ja lubię muzykę i gram trochę, a nawet często i z zamiłowaniem. Niechże pan siada.	Jak to: nic?	Jeden bunt niezapłaconych robotników więcej sprawia szkody państwu, aniżeli warte są te bogactwa	Jeśli cierpi, cierpień swych nie ujawnia. Nigdym nie słyszał, aby się skarżył.	Jeśliś ty z bojarów putnych, toś gorzej niż chłop, boś zdrajca. Jakże to mogłeś nieprzyjacielowi służyć?	Juści.	Już zgoda będzie między nami, nieprawda?	Każde jest dla mnie łaską...	Mam w bezpiecznem miejscu U pewnego komunisty.	Mamy przecież złoty i groszy siedem... Kupię jaj, bułek... jest sól i herbata...	Marek, mójeś ty, poczwórna suplikasuplika (z łac. supplicare: prosić, błagać)	Miałem straszny sen. Oby się na tym tylko skończyło.	Miałem zamiar zatrzymać się w Częstochowie dla nabożeństwa ale w Wieluniu odebrałem wiadomość, że jego królewska mość rozkazuje mi śpieszyć, więc trochę wypocząwszy, ruszymy dalej, a tymczasem odpraw wasza mość dawną eskortę i podziękuj kapitanowi, który ją prowadził.	Miłość?...	Myślałam, że się może rozgniewasz.	Mówię, że leda dzień się zjawią, cosik się ta przeciek z urzędu wie...	Najlepiej ze wszystkich; umarło.	Naprawdę się żeni? Z kim? Gdzie?	Nie	Nie mogę. Mam robotę dla Czabana. Wystarczy, że nie będę się ludziom pokazywać.	Nie wątpię. A jej mąż?	Nie, nie, nie jest to niewdzięczność! Ot, po prostu nie chce im się zastanawiać nad cudzym losem. Natomiast ja, gdym leżał na mym czatowisku koło brodu, zwróciłem na to uwagę, że schody nowego mostu są nader strome i uciążliwe zarówno dla ludzi starych, jak i dla małych dzieci. Jeżeli mam być szczery, to nie tyle żal mi starych, ile współczuję, prawdziwie współczuję, małym, tłuściutkim dziateczkom. Mam jednakże nadzieję, że niezadługo, gdy most utraci powaby nowości, obaczymy znowu, jak dawniej, brunatne nogi mego ludu śmiało przechodzące w bród przez rzekę... a wówczas stary Mugger powróci do dawnej czci...	No, teraz już iść za późno. Trzeba było nie puścić ich za Pilicę, napaść od Inowłodza czy Czerwonej Karczmy. Teraz nie ma już o czym...	O koniach.	O!...	Oczywiście.	Pana mieszkanie stoi pustkami	Pani sama pomniejsza się w moich oczach, mówiąc tak do mnie...	Piliśmy zawzięcie.	Popowa pilnujcie w Moskwie	Przecie mnie rozumieli	Przecież już niedarmośmy szli, gdy Szumen i Petrecz zdobyliśmy po drodze.	Przejdźmy teraz, panno Trotwood do własności pani.	Przepraszam panią, rzekł wstając, ciotka dopuszcza się na mnie mistyfikacji, nie chcąc mnie pani zaprezentować, ani mi powiedzieć jej imienia. Wyrzucałbym to sobie wiekuiście, gdybym tak czarującą spotkawszy postać, nie złożył jej hołdu. Jestem rodzonym siostrzeńcem kasztelanowej... Dołożył imię, tytuł i nazwisko.	Psiachmać, la Jagny każden by się ważył na wszystko...	Redaktorze... do swoich czynności!	Rozumiem, stryjaszku.	Rzeczywiście nosiła bardzo wiele klejnotów. Dzięki tym wszystkim brylantom, białemu jedwabiowi, tiulom, koronkom, różom i kwiatom pomarańczowym ładna mała Janka była prawie niewidoczna. Ale była bardzo szczęśliwa, podobnie jak pan Inglis i podobnie jak pani Andrews.	Sądzę, że mnie raczej należały się powinszowania. Wracając do Kazimierza, wezwał on teraz Marka na swoje zaręczyny z panną Jazwigło. I ta para warta powinszowania i serdecznych życzeń, bo oboje bardzo poczciwi.	Tak, synu. Mam dla ciebie święte polecenie.	Tak, to prawda, kwiaty rozwijają się pomyślnie tam, gdzie czuwa nad nimi kobieta; nas mężczyzn nie kochają widocznie... chyba, że ktoś jest ogrodnikiem! Tak samo i tutaj rozwijają się pięknie tylko dzięki Hannie... spójrz, jak to wszystko rośnie.	Tak, złodziejami! powtórzyła, to jest takimi, którymi wszyscy gardzą, których biorą do więzienia, a potem wieszają na szubienicy... Idźcie ztąd! Wzięła za ręce obu malców, wyprowadziła ich z sypialni, i drzwi za sobą zamknęła. Potem usiadła znowu pod oknem, postawiła obu braci przed sobą, i gładząc ich z kolei po twarzach mówiła:	Takżetakże spytał zdziwiony książę.	To dzień to noc, lato dom, podwórko.	To królewskie lasy.	Tutaj	Tworzenia potęgi...	Wasz jest?	Wczoraj.	Więc słowo zagadki i synteza wszystkich sprzeczności byłyby po za życiem naszém?	Zaczekaj	Zaraz go poznam.	Zatem wiesz, że drugi człowiek kryje się na bagnie?	Zdanie wojskowego jest pozbawione znaczenia i wierzaj mi, że możesz polegać w zupełności na wiedzy tych panów.	Zgoda i na to. A zatem,  panie, czy podejmiesz się... za wynagrodzeniem honorowym, rozumie się, uwolnić nas, możliwie najprędzej, od...	Zgorzelice, widzisz, wezmą niedźwiadki. Byle się jenojeno (daw.)	Znów polityczna nikczemna intryga, tym razem już Niemcy wchodzą na widownię.	Zostań...	Zresztą, cóż to za przyjaźń, która cofa się przed solidarnością?	Ślimak?... Ślimak wygnał z domu? Jużci to Owczarz, a to... musi że moja dziewucha... Moja!... ino trochę od tych czasów urosła... Słyszał kto, żeby zaś takie dziecko zamrozić?... No, prawda, że jej od razu zły koniec był sądzony... Jak mi Bóg miły, tak, to moja dziewucha!... Patrzajta się!... Moja dziewucha, no	Żartuję.	Że nigdzie dotąd króla Ludwika ani księcia Bogusława nie uwidziałem.
Tak Nazariusz poszedł ułożyć się ze stróżami, a ja widziałem Piotra, który mi nakazał modlić się i wierzyć.	Zniesion ze szczętem... Bóg pofortunił mu z początku, więc wyszedł z brzeźniaków i w gołym polu wpadł na piechoty pana Oskierki, tam utracił ludzi i wiktorię... Nie wiem, czy pięćset ludzi nawet uszło, bo siłasiła (daw.)	Tak, a nigdy nie wspomniał ani słowem o małżeństwie. Teraz nie wierzę już, aby to kiedykolwiek uczynił. Nigdy do nikogo nie powiedziałam ani słowa o tym, ale zdaje mi się, że ostatecznie muszę o tym komuś powiedzieć, bo inaczej oszaleję. Jan Douglas zaczął do mnie przychodzić przed dwudziestu laty, jeszcze przed śmiercią mojej matki. Przychodził stale i przychodził, a po pewnym czasie zaczęłam szyć i haftować rozmaite rzeczy. Ale on nigdy nie mówił o małżeństwie, tylko ciągle przychodził i przychodził. Nic nie mogłam zrobić. Matka umarła, gdyśmy chodzili ze sobą osiem lat. Myślałam, że teraz może przemówi, widząc, że zostałam sama na świecie. Był rzeczywiście taki poczciwy i współczujący i czynił wszystko, co mógł czynić, ale nigdy nie wspomniał o małżeństwie. I od tego czasu nic się już nie zmieniło. Ludzie ganią o to mnie. Powiadają, że nie chcę wyjść za niego, bo jego matka jest tak chora, i że nie chcę sobie zadawać trudu pielęgnowania jej. A ja bym tak chętnie pielęgnowała matkę Jana! Ale nie wyprowadzam ich z błędu, wolę, żeby mnie ganili, niż żeby mi współczuli. Takie to strasznie poniżające, że Jan nie chce mi się oświadczyć. A dlaczego nie chce? Wydaje mi się, że gdybym tylko znała właściwy powód, nie przejmowałabym się tym tak bardzo.	Ha różne są kierunki umysłów ludzkich; przecież, mojém zdaniem, jeżeli człowiek pracuje ze szczerém pragnieniem dobra i prawdy, to jakiekolwiek są błędy umysłu jego, znajdą one przebaczenie u Tego, który sam jeden tylko błądzić nie może.	To jest chyba ze dwa razy cięższe od platyny?...	Mylisz się, bratku, jeśli chodzi o skwarki wieprzowe Oczywiście, że mówię tylko o skwarkach ze słoniny domowej, o tych, co się je zwykle nazywa skwarkami domowymi. Nie powinny być brązowe, ale i żółte też nie, trzeba znaleźć właściwy odcień między tymi dwoma kolorami. Takie skwarki nie mogą być ani zbyt twarde, ani zbyt miękkie. Nie powinny chrupać, wtedy są zanadto wysmażone. Muszą rozpłynąć się na języku, a nie można przy tym mieć wrażenia, że po brodzie cieknie tłuszcz.	Bo, proszę pani, ja już od godziny umiem wszystko; ja zawsze uczę się najprędzej...	Ale ja poradziłem jej inną, w tym guście...	Ba! Ja to wiem i dlatego właśnie sprzedam apanażomapanaże (z fr.)	Bo się bałam, żebyś nie uwierzył w inne rzeczy o niej. Tylko tyle.	Jechać na step! Miałbym móc jechać! Ja? Przecież niedługo umrę!	Nie wiem, czy w moim wypadku można mówić o psychologii twórczej, poprzez moje filmy też mam kontakt z widzem. A jeżeli te­raz chcę coś robić dla teatru, to po prostu dlatego, że w filmie nie mam na razie nic do roboty.	Panie weź mój majątek, sprzedaj mnie i moją rodzinę... Wszystko weź, nawet życie nasze... Ale sto talentów... skąd bym ja dostał dziś taki majątek?... Już ani z Egiptu, ani z Fenicji...	Rosołku? A jakże, w tej chwilusi przyniosę... dobrego, a jakże; jest wyborny, dla panny Papacody, osobno się gotuje. Ale Bóg jeden raczy wiedzieć, czy się na co przyda, bo już tej biedaczce niewiele się należy.	A Motowidło?	A mnie pilniéj jeszcze, niż waszéj ekscelencyi	A! przecież!	Ach, zapomniałem! Słuchaj, Sefton, dlaczego znęcałeś się nad Clewerem?	Ale czymże mogła zawinić panna Wiktoryna?	Ale to wszystko na później, kiedy się bliżej poznamy; dziś rad bym tylko, jeżeli pan pozwoli, przedstawić go żonie, baronowej Danglars; proszę darować ten pośpiech, panie hrabio, ale tak znakomity klient jak pan należy prawie do rodziny.	Ale?	Ależ nie, to jest to, co mamy najlepszego na składzie w tym rodzaju	By cię tu przytrzymać... powiedzmy, do dwunastej, a więc około dwu godzin, nie masz chyba nic przeciw temu?	Była tam pani?	Bądź nim!	Chryste Panie!... Jelsky, toś ty się oszwabił?!...	Co znowu! Bądź pewny, że w takim miejscu, gdzie nikt nie zawita prócz panów szczęścia, Silver niechybnie wywiesiłby banderę korsarską! Nie, to są twoi przyjaciele! Tam rozpoczęła się bitwa; zdaje mi się, że twoi przyjaciele osiągnęli w niej przewagę, a teraz znajdują się na lądzie, w starej warowni, którą przed wielu, wielu laty zbudował Flint. O, nasz Flint miał olej w głowie! Poza nadmierną skłonnością do rumu był to człowiek, jakich darmo szukać! Nie bał się nikogo, nie! Jedynie Silvera. Ale Silver to był filut!	Cztery kondygnacje czyście liczyli?	Czy przyjrzałeś się tym skałom... od strony lądu?	Czy tu jest szlachetny Winicjusz?	Daj mu spokój staruszek ma swoje grymasy. Ile razy staje, widzi coś złego, dziurę lub kamień, a nie chce sobie nóg połamać. Nie wiem, co widział dziś tam pod drzwiami, otworzył je, i nie chciał ruszyć dalej. Widziałeś?	Dalej, że na synodalnym zjeździe luteranów superintendent Maartens miał pięciogodzinny wykład, w którym dowodził tożsamości Absolutu z objawionym Panem naszym. Czytałeś?	Dać wam jedną poduszkę?	Ha! Cóż ten przezacny młodzian porabia?	I nie ostrzegł mnie ksiądz?	I z wami już dawno nie widziałem się legendarny uwodziciel, XVI-wieczny szlachcic hiszpański, bohater licznych oper i dramatów; pot.: uwodziciel, entuzjasta przygód miłosnych. aresztancki, zwracając się do Dwugroszowej.	Jak gródek stanie, dopieroż na dwór książęcy do Warszawy albo do Ciechanowa pojadę.	Jak mamcię kocham!... Jak papciępapa (daw.)	Jak to nie rozumiesz! czyż nie widziałeś okrętów niemieckich płynących w stronę LibawyLibawa	Jakiegoż ty chcesz teatru, co?...	Jużeś wrócił?! Wiesz, że tu był Kołocki?	Król! król! gdzie jest król? Co się stało z królem?	Które mimo zimy spożywać musimy na kształt zapleśniałych sucharów!	Listy jakowe masz?	Mercedes nie chcę bynajmniej czynić ci wyrzutów, ale wyrzekając się całego majątku pana de Morcerf, za daleko posunęłaś poświęcenie. Połowa tej fortuny słusznie ci się należała za twoją oszczędność i zarządzanie domem.	Naprzód!	Naprzód, do środka, do środka!	Nic się nie boję..	Nie byłam tam nigdy.	Nie dziwota...	Nie gadajcie o tem!	Nie ma obawy. Kąsać potrafi.	Nie ma tak równej na świecie drogi, żeby się na niej nie potknąć, ale kiedy innym z dachu kapie, u nas zawsze jak z rynny leje, nigdy się człek nie dosuszy! Tak to, panie koniuszy, bieda na świecie i koniec; biednemu z biednym zawsze najraźniej, toteż i mnie w tym ulga, że waszeć służysz takiemuż głupiemu panu, jak i mój.	Nie nie mogę ci postawić żadnych zarzutów. Postąpiłeś słusznie.	Nie... Pan już coś musiał słyszeć... Jestem pewna, że pan słyszał!...	Niestety jeżeli to lord Wilmore jest waszym dobroczyńcą, obawiam się, że możecie go nigdy nie spotkać. Przed dwoma czy trzema laty rozstałem się z nim w Palermo: odpływał w jakieś egzotyczne kraje. Wątpię, czy stamtąd powróci.	No i cóż? Proszę nic przede mną nie ukrywać. Czegóż ona jeszcze żądała?	No widzisz, Joe! Mówiłem ci, że Huck dobrze to pamięta!	O! o! a jeśli zechcę ślubnego pierścionka?	Oczywiście, tobie i innym Żydom!	Otóż chciałem, abyś mi wytłumaczył: co znaczyła ta heca w ogrodzie?	Pewien jestem, panie że się to najlepiej składa dla mnie, i cieszę się z tego bardzo.	Pod dobry humor królowi traficie co teraz rzadko się zdarza.	Powiedziałam, że proszę na śniadanie.	Przejdę się, ręka!	Przepraszam cię.	Przesadna skromność, właściwa tylko geniuszom.	Przyjacielu sądzę, że gdyby zaszła pilna konieczność, powinniśmy bez wahania zawierzyć „Bonawenturze” nawet na dłuższy dystans. Ale wie pan, z jakim niepokojem przyjąłbym pana podróż na wyspę Tabor, ponieważ nic pana do tego nie zmusza.	Przypuśćmy tedy, że my oboje...	Przypuśćmy. A jakże z powrotem?	Później, później! Teraz chodźmy, Spilecie. Najważniejsze, że piraci zostali wytępieni do nogi!	Rozmówiłem się	Rychtykrychtyk (gw.)	Rzecz w tym... Rozumiem praktyczną, że tak powiem, stronę kwestii.	Samam strzygła, to juści, wiem!	Siostro chłodno tu dzisiaj; czy nie czas już wracać na poranne nabożeństwo?	Spokojny dotychczas „Monter” nagle podnosi głos.	Są i maniacy, co lubią, żeby ich poniewierano. To są albo męczennicy, albo...	Tak jest. A czasem, gdy mi przyszło do głowy, żem, nieszczęsna, żądze wzbudzić w nim mogła, tom i tak uspokajała się tym, iż żadna mi od niego nie grozi napastliwość. Byłam mu wdzięczna za to, co dla mnie czynił, choć, Bóg widzi, nie wyglądałam jego nowych łask, bojąc się i tak tych, które już wyświadczył.	Tak mniej więcej jak stąd do Sycylii	Tak, przez niego. Dręczy go poczucie chwilowej nieudolności, a może strach przed tym, aby kto obcy tego nie spostrzegł, czy też żeby samemu się nie zdradzić, że nie zrozumie załatwianej sprawy. Nazajutrz bywa gorzej, musi szukać zapomnienia... I tak z dnia na dzień... Nie przerażaj się, Agnieszko kochana! Muszę ci się przyznać, że pewnego wieczora zastałem go nad biurkiem płaczącego...	Tak. Mikoła powiada, że się jak nic przewróci. I mówił jeszcze, że jego syn, Gryszka, widział wczoraj cztery łosie przy brodzie humińskim. Szły jeden za drugim.	To jest kwestya naszego honoru...	To niemożliwe!	To prawda, że dziwna jakaś igraszka losu tego byka gwiazdą przezwała! No! świeć-że nam rad nie rad Asterze!	To więcej nas okradaj, psia twarz!... bierz większe procenta i pomagaj tym swoim parchom.	Ty powiedz lepiej, co było, jak byłaś mała, opowiedz o ojcu i o babci, o mnie i o Helence.	Upewniam. Ani nawet, doprawdy, cienia pięknej kobiety.	Uriaha Heep? Nie widziałem go. Czyżby był w Londynie?	W takim przypadku zamiast budować dom, wybudujemy statek, a pan Pencroff obejmie jego ster...	Wasza Królewska Mość rozkazał mi uwięzić i powieść na stracenie księcia, więc zakułem w kajdanki tego obmierzłego Bulbę Nie mogło mi się w głowie pomieścić, żeby Wasza Królewska Mość skazywał na śmierć krew z krwi swojej i kość z swojej kości...	Widzisz, to tajemnica. Ciocia Cin ma takie zboczenie, że miała psy. I tym psom kupowała obroże. Ma tych obroży bardzo dużo. Jak sobie pozwolisz nakładać obrożę, to ona się zgodzi, żebyś podchodził do telefonu. Spróbuj nauczyć się chodzić; potem zobaczymy.	Więc bardzo się tym martwisz, dziaduniu?	Wystarczy moje parabellum. Dostałem je od teścia.	Zapewne, gdyż biedni ci łowcy nie mogą długo zostawać pod wodą. Anglik Perceval w swojej podróży do Cejlonu mówi wprawdzie o Kafrze, który całe pięć minut nie wypływał na powierzchnię wody; nie chce mi się jednak temu wierzyć. Zdarzają się tak wytrzymali nurkowie, że utrzymują się pod wodą przez pięćdziesiąt siedem sekund, a już do bardzo wprawnych należą tacy, co zdołają przedłużyć ten czas do osiemdziesięciu siedmiu sekund; są to jednak wyjątki dość rzadkie i nieszczęśliwi ci, wróciwszy na pokład statku, nosem i uszami wyrzucają wodę krwią zafarbowaną. Myślę, że średni czas, jaki nurkowie siedzą pod wodą, wynosi trzydzieści sekund, podczas których jak najśpieszniej zbierają do małej siatki u pasa muszle perłowe oderwane od skał. W ogóle poławiacze pereł długo nie żyją. Wzrok ich słabnie, na gałkach ocznych tworzą się owrzodzenia, ciało pokrywa się ranami, a zdarza się także, iż umierają na apopleksję w głębi morza.	Zaraz się dowiecie, przyjaciele Wyspa Lincolna znajduje się w innej sytuacji niż inne wyspy na Pacyfiku. Pewna szczególna cecha jej budowy, o której powiedział mi kapitan Nemo, musi prędzej czy później doprowadzić do rozpadu jej podmorskich fundamentów.	Zauważcie, panowie	Zupełnie.	Łatwiej, daleko łatwiej w dół niż w górę.	Że jak wy zezwolicie, to pójdą z nami.
A juści, pozwolą to na co? Ozwałem się kiedyś, to ociec mię skrzyczał, żebym nosa pilnował, że to nie moja sprawa, a ich, gospodarzy! Juści, mają prawo do tego, bo wszystko w garści dzierżą i choćby na tę minutę, a nie popuszczą, a my cóż znaczymy, tyle co te parobki!	Widzisz tamten wrośnięty w ziemię?... Niegdyś leżał na szczycie góry. Spadł z wysokości. Nazywa się „Umarły ołtarz”. Pójdziemy do niego... Jest w nim zagłębienie, jakby jeziorko, tylusieńkie. Zawsze w nim stoi woda. Ta woda jest święta. Bo to woda z nieba, która nie zetknie się z ziemią i nie wsiąknie w ziemię, tylko znowu wróci do nieba. Chłopi mówią, że ta woda uzdrawia ślepe oczy. Jeśli przyjść po wielkim deszczu i przemyć czerwone, kaprawe, ślepe oczy... Z dala idą...	Słuchajcie, mój Szwejku: nie mam czasu na żadne ględzenie. Wojskowe rozmowy telefoniczne to nie pogawędka okazyjna, jak na przykład, gdy się kogoś przez telefon zaprasza na obiad. Rozmowy telefoniczne muszą być krótkie i jasne. Przy takich rozmowach nie mówi się: „Posłusznie melduję, panie oberlejtnant”. Nie potrzeba. Więc pytam się, Szwejku, czy macie pod ręką Vańka. Niech zaraz podejdzie do telefonu.	Wszakże zatrzymał się u okna idąc na śmierć, a to światło co waszej przyświecało modlitwie wprzód go i skuteczniej może wstrzymało niż słowa moje! Kto wie? może gdyby tu nie czuł się winnym i skruszonym, tamby mi ocalić się nie dał! Miej więc waćpanna nadzieję, przyjdzie na pożegnanie pewnie, a jak powróci... jak powróci!!	Koli! Koli!Koli! Koli! (ukr. koły!) powtórzyło „towarzystwo” i po pewnym czasie narada zmieniła się w pijatykę. Pułki wyznaczone z Krzywonosem piły na śmierć powtarzali za swym wodzem i dlatego też sobie już nic nie żałowali, jako zwyczajnie przed śmiercią. Chmielnicki pozwalał i zachęcał prymitywna broń palna, używana przez Kozaków w XVI i XVII w., parły się i cisnęły do kwatery samego hetmana, który kazał je wreszcie Jakubowiczowi rozpędzać. Wszczęły się bójki i zamęt, dopóki deszcz ulewny nie zapędził wszystkich pod szałasy i wozy.	Wierz wasza królewska mość, że w istocie, gdy się ubierze po męzku i na koniu hasa...	Nigdy! Kobieta, Mężczyzna, PrzyjaźńJestem przecie jego przyjacielem, a już to samo wkłada na mnie obowiązek nieostrzegania o niebezpieczeństwach. Ale jestem także mężczyzną i dalibóg, czuję, że gdy między mężczyną i kobietą zacznie się tego rodzaju walka...	Tak, wszystko musimy dziś przepłacać. Gotów jestem uwierzyć w to, że prawdziwa tragedia ubogich polega na tym, iż na nic sobie nie mogą pozwolić prócz wyrzeczenia. Piękne grzechy, podobnie jak wszystko, co piękne, są przywilejem bogatych.	Ach! Strona moralna! Dobrze tobie mówić, gdy ciebie nic nie czeka. Zresztą po co próżno słowa tracić? Zgodziłeś się już i sprawa załatwiona.	Hrabio nie zapominajcie o mnie u królewicza. Lękam się czym mu dosyć okazał moją cześć i przywiązanie do niego, moje uwielbienie dla naszéj świętéj i czystéj królewiczowéj: powiedzcie mu...	Zrobione, odpowiadam za nią, biorę to na siebie.	Mon cheri, ty się śmiejesz ze mnie, a ja się i tak przyznaję, że lubię, aby wszystko wyglądało porządnie, nowo...	Widzisz, Jelsky, nie tylko to... Myśmy wtedy nie mieli nic, nic, prócz tej wielkiej chęci do życia.	A moja na niego Kwita z nami.	Chciałbym być na jego miejscu	Na rzecz kogoś z rodziny?	Patrzyłem na Niemca! dawna pisownia; dziś popr.: wytłumaczył..	To kurczenie się, to rzecz zupełnie prosta	Srebro, pani Gould, srebro! Proszę nie zapominać, że garnizon Esmeraldy ma parowiec. Mogą lada chwila pojawić się u wejścia do portu.	My też mamy w domu bilard, lecz nikt z nas grać nie umie. Chętnie nauczyłabym się, gdyby pan znalazł dla mnie trochę czasu...	Samicami słabszymi od samców, których skutkiem tego muszą ciągle wyzyskiwać za pomocą rozmaitych manewrów... Jedne pozują na anioły, inne na demony... w miarę zapotrzebowania.	Ja go wezwałem, paradny sobie!... Pan wiesz, przed kim stoisz?... Jestem Mielnicki, Izydor Mielnicki, opiekun i wuj Mani... panny Marii Lewińskiej... Cóż pan na to?...	„Kochać mnie! to nie znaczy nic albo znaczy wszystko. Oto sekrety języka, których brak jest nam, biednym parafianom”. I przypomniał sobie żywo panią de Rênal, przepisując równocześnie olbrzymi list przeznaczony dla marszałkowej.	Daruj, Pawle, ale myślałam, że nie zajmujesz się żadnymi poważnymi sprawami. Do nas tu dochodziły z rzadka słuchy, że w ogóle nic nie robisz i że ci się źle powodzi.	Czy tak się godzi mówić, jaśnie panie? Wszak zawsze winienem respekt Cokolwiek mnie czeka, niech i tak będzie, amen.	Myje się, ścierwo.	Naprzód!... również zniżyły się włócznie.	Po co! Brat przyjął mnie jak najgościnniej; wszystkie potrzeby moje opatrzył, czegóż więcej mam od niego wymagać.	Za pozwoleniem. Co znaczy ten dodatek „nawet” i w ogóle to w „Prątnickim”?	Że to niepodobna, bo pana nie ma w domu, jak sam to mógł widzieć.	Zrób tak, przyjacielu, nic się złego nie stanie. Sędzia sam żałował tego biednego chłopca, nie ukarze więc surowo tego, kto mu ułatwił ucieczkę.	Bardzo ładnie pan to powiedział, panie Bondy Bardzo ładnie. Proszę zdradzić, panie Bondy, jak pan wpadł na taki pomysł?	Jest niby to samo, co religijnych uczuć obudzenie. Lecz Yetmeyera naczelna konstrukcja ma wdzięk idealny, czysty, niepraktyczny, zaś twoja posiada demoniczną barwę, jest beznadziejna a niebezpieczna.	O tak, sprawy zaszły już bardzo daleko, tak daleko, że na balu u swojej matki pan de Morcerf raz tylko zatańczył z moją córką, a pan Cavalcanti tańczył z nią trzy razy i wicehrabia wcale tego nie zauważył.	Mamy tylko dwa pokoje, proszę jaśnie pana więc tutaj jaśnie pan raczy rozgościć się według swego życzenia. Ja ze współmałżonką będę w tamtym pierwszym pokoju.	W każdym razie obejrzyjmy ten eksperyment chociaż to i tak wszystko są bzdury.	Wypiłem jeden tylko toast za zdrowie Herberta, który po ciemku zamiast Lidii pocałował w rękę maszynistę.	Ja jestem Kowalski, a to pani Kowalska	Pytam ciebie, co ty o tym sądzisz?!	To szatan wcielony!	Jak to? Przecież jesteście posłem od króla francuskiego.	Potem miał pan pojedynek, który... bardzo nas zaniepokoił... A potem... baron przeprosił mnie W liście napisanym z tego powodu do mnie baron mówi o panu z wielkim szacunkiem i przyjaźnią...	Doprowadzisz mnie do gościńca, a potem wrócisz	O bydlę! zimno mu. Mnie wcale nie zimno.	Ale przecież ja nic nie napisałem jeszcze	Tom ja czynił ale plugastwo powraca, a i z naszemi ludźmi nie łatwo, bo go bronią i kryją. Dobrze im z tą swawolą.	Jak też to poczciwie ze strony pana, nieprawda?	Księże proboszczu, chcesz-że mnie do grzechu pychy doprowadzić?	Wiesz, ale nie czujesz. Nie ma z kim gadać.	Dlaczego do prokuratora?	Oj, Giano! Giano! szukasz ty guza własnowolnie.	Proszę nie nudzić!	Przecież Stany Zjednoczone nie utrzymują stosunków dyplomatycznych z generałem Franco?	Tego nie neguję.	Wszyscy odchodzą samemu tak przy stole zostawać nie wypada...	Ach, to już wiem! Mówił mi pan Ragis, kiedyś, pod dębem. Ustąpił pan narzeczonej i desperowałeś potem okropnie.	Dajcie już spokój. Wolej nie słuchać otakiej biedzie. Zanadto serce boli.	Jestem do usług.	Jeszcze nie wiadomo, kto kogo wyforuje!	Pan do kogo?	Tak, żeby mi tam znowu wpadła Bella, jak wtedy.	Za późno i za ciemno. Uspokój się. Pomyśl, ile drogi mamy już za sobą... jużeśmy o sto kos odjechali od Lahory.	„Raczył! Ona kpi sobie ze mnie”.	Tak, pobieżnie, ledwie pan coś wspomniał.	Tyle że wówczas i my możemy spłonąć żywcem. I kto potem ugasi ten pożar?	A gdzie jest ten młody kapłan?...	Tak. Mandolinista. Nazywają mnie Pyzdraj.	Ale jak pan żyje?	I mówił, że będę zdrów. W deseczki mi nogi zabandażował. Dwa miesiące leżałem, a jak zdjął...	Jeszcze troszkę głośniej. Jak blisko byłeś?	Por Dios! Wy, panowie, wszyscy jesteście jednacy. Wszyscy niebezpieczni. Wszyscy zdrajcy biedaków, którzy są waszymi psami.	Darowuje pan im ich pieniądze, wielka łaska, istotnie!	Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka!	Graliśmy kawałek sonaty Cis-mol Beethovena. Szło nam tak dobrze jak nigdy. Malinowski był...	No, i tak	Przyniosłem wam pewnien dziennik indyjski, który mi przysłała jego matka. Mogę powiedzieć	Rycerz, Pan, Sługa, Przemoc, Korzyść rzecze Sancho	Zgadła pani jak zawsze	A cierpliwością i bramy piekielne przemoże.	A kto mówi?	A nasz ataman i did’ka ne boitsiai did’ka ne boitsia (z ukr.) dziewczyna. oglądał.	A więc wyruszamy w drogę?	Ależ proszę panią.	Czemuś mówił: „gorze!” Znasz tego człowieka?	Czyżby? A potem?	Dymitr Montwiłł, Andrzej Boner i Krzysztof Czema.	Dzień dobry	Malwina	Małgorzata.	Podczaszyc Ordyński!	Proszę was pięknie.	Słyszałam.	Tak, powiedziałeś, abym zdjął maskę. I proszę bardzo, zdjąłem! Zadowolony?	Taki miał rozkaz	Trzy ruble.	Tu? W naszym mieście?	U pana Alberta de Morcerf.	Wkrótce sam zobaczysz, kapitanie.	Wyróbcież mi posłuchanie u Zygmunta	Wyćwierywyćwiery
Jesteś tego pewien? Czyż nie wspomniałeś, że zarówno pan de Hojeda, jak i jego dowódca utrzymują przyjacielskie stosunki z ludźmi pochodzenia żydowskiego?	To nie znasz pan Piotrowicza, panie Domaszko. Jemu sam diabeł nie kazałby umieścić tego, czego on nie zechce.	Co?... pojedynek? I może myślisz, że pojadę z tobą w roli lekarza?... Będę patrzył, jak dwu dudków strzela sobie we łby, i może jeszcze będę musiał którego z nich opatrywać?... Ani myślę mieszać się do tych błazeństw!... Zresztą nie jestem chirurgiem i od dawna pożegnałem się z medycyną...	Cóż to, Heidi? Co mówisz? Dlaczego się nie modlisz, dziecko?	Tak więc się bardzo cieszę iż mogliście o mnie zapomniéć: nic więcéj teraz nad to nie życzę.	Zaraz to panu wyjaśnię. Otóż, o ile orientuję się w sprawie, ta dama poznała pana przed ośmiu laty i była wówczas w towarzystwie człowieka, którego przedstawiała jako swego ojca. Ponieważ jednak w innym czasie tenże człowiek mieszkał z nią w Biarritz i tam uchodził za jej męża, mamy prawo przypuszczać, że po prostu był również szpiegiem. Stąd zaś wynika, że i rzekoma miss Normann już wówczas zajmowała się szpiegostwem. Teraz, gdy pana poznałem, nie wątpię, że mogła żywić dla pana sympatię. Głównym jednak motywem jej działania były rozkazy wywiadu, w którym pracowała. Ponieważ zaś pan spełniał już wówczas pewne funkcje dyplomatyczne, zależało jej na tak bliskim kontakcie z panem, jak małżeństwo. Żaden szpieg jednak nie lubi zostawiać po sobie śladów. Toteż byłoby z jej strony wielką nieostrożnością zawierać małżeństwo w urzędzie stanu cywilnego. Po pierwsze, musiała przewidywać, że wcześniej czy później pan będzie się starał o unieważnienie tego małżeństwa. Że będzie pan jej poszukiwał ogłoszeniami itd., itd. Że może nawet opublikuje pan jej fotografię. Pan czy pańscy adwokaci.	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	A com waju zawierzył, nie rozpowiadajcie...	A nie ostrzeże ich?	A nie.	A po co mnie mówić? Na pohybelże wam wszystkim!	Ale kobiecie, gdy się zatnie na swoim, wzbronić nie mogą i krzyżem naznaczyć muszą	Ale! Nie widzicie to, że koronę ma złotą na hełmie i zbroicę takoż wyzłacaną? Król jest, ino czarny.	Ależ nie, skoro ja nie znam pani Swann.	Ależ to wykluczone Zje pan ze mną śniadanie.	Ano, to jego proś. Wyglądacie jak Kastor i PolluksKastor i Polluks (mit. rzym.)	Chciałbym przynajmniej, Sancho, ażebyś mnie zobaczył nagim potrzeba nawet, ażebym pokazał ci jedno z dwóch tuzinów szaleństw, które wykonam wkrótce, abyś, widząc je, mógł przysiąc sumiennie i za te, których nie widziałeś, a zapewniam cię, że nie wymienisz i połowy z tych, jakie zrobić zamierzam.	Chętnie by to uczynił, ale zwierzyna nie do niego należy.	Co, paniuńciu?	Czemu nie pójdziesz sam drogą zbawienia, by w ten sposób towarzyszyć chłopcu?	Ha! szczęść Boże! tęgi z was chłopak, co za szkoda że cygan!	Ha, żono! twoja mina i twoje słowa dowodzą mi, że masz przyczyny pragnąć samotności, przyczyny, których nie znam, w sposób, który powiększa wciąż ciekawość męża, i błagam, abyś mi je wyznała.	Jak dla kogo! Dla zaczepiających niewiele obiecujące, ale dla prawnych posiadaczy cenne! Niech będzie Bronisława! Co, mała, zgoda?	Jesteś tam pan na dziesięć tysięcy rubli; oj, oj, gruby kapitalista!	Kama jest dzieciak wesoły, to już nic cioci nie powiem, że przychodzi do Helenowa pocieszać bardzo nieszczęśliwego Horna.	Mówię ci, nie daj się, póki czas	Młody Kessler. Zobaczył, że w podwieczorek pokazywałam w kantorze, zabrał je do domu i powiedział, że matka kupiła; nawet się nie targował, to feinyfeiny (z niem. fein: elegancki, dobry, świetny)	Nie rozumiem	Nie wiem.	Nie wątpię o tym Pytam, czy się nie znalazł ktoś godny jej ręki i serca, gdyż inaczej, wiem o tym, Agnieszka nie oddałaby ni ręki, ni serca.	Nie zmarnieje!	Nie, pani. Ja myślę, że tak jak pani wyglądały kobiety święte.	Nie, to jest w ogóle straszna rzecz. Pomyśl tylko, że możesz wykorzystać atomową energię całkowicie, bez reszty!	No więc co? niech czekają.	Pisze pan Sapieha, że chorągiew laudańska do litewskiego wojska należy i że ją jeno dla asysty królowi przysłał, a teraz sam jej będzie potrzebował, zwłaszcza oficerów, bo mu ich brak okrutny. Mój Wołodyjowski, wiesz, ile cię miłuję, i ciężko mi się z tobą rozstawać, ale tu jest dla ciebie rozkaz. Wprawdzie pan Sapieha, jako człek politycznypolityczny (z łac. politicus) masz!... a już czyń, coś powinien. Za zdrowie twoje, żołnierzyku!...	Poczekajcie, niech ino zejdę, to pomogę. Pomroka taka, że nic nie widać.	Przez wiekuistego Amona!... Stało się tak dawno, a wy nic nie wspomnieliście mi?... Nawet o tym, że ja byłem posądzony o zabicie mego dziecka?...	To i trza do Bogdańca. Tylko mi tam gdzie w drodze nie zamrzyjcie.	W jadalni, razem z panią. Niech pan pozwoli, zaprowadzę.	Widzisz nikt mnie nie rozumie tak dobrze jak ty! Oczywiście, nie mogę się przecież uskarżać. Wszyscy mnie szanują i poważają. Ale ty rozumiesz mnie najlepiej. Inni... choćbym im najczęściej opowiadał, jaki ON jest dobry, słuchają mnie, nie myślą oczywiście, że kłamię, ale trwają jednak w przekonaniu, że ON musi być straszny!	Więc słuchaj! Wa-hima mają czarne mózgi, ale twój mózg powinien być biały. Ty skoro zostałeś ich królem, powinieneś ich oświecić i nauczyć tego, czego nauczyłeś się ode mnie i od bibi. Oni są jak szakale i jak hieny ty, chrześcijanin! Wstydź się, Kali, zmień stare, obrzydłe zwyczaje Wa-himów na dobre, a za to pobłogosławi cię Bóg i bibi nie powie, że Kali jest dziki, głupi i zły Murzyn.	Zabierzże pan swoje weksle.	Zapewniam cię że nie szukałem. W ostatnich czasach byłem zawalony pracą.	Zdaje mi się, że tutaj nie garderoba chórzystek!	Śliczne dziecko i zdaje się dobrze jej z oczów patrzy; tylko, Bóg to jeden wie, co jeszcze z niej być może.	A cóż może być niebezpiecznego?	A cóż? zostanę.	A ile było wilków?	A któż ja taka?	A my ci za kamień chlebem...	A u nas zły rezultat ze zbiorów. Połowa spodziewanego ziarna, brak gotówki, jak nigdy.	Ach, biedny, dzielny chłopcze! Odwagi! Odwagi!	Ach, moja Luciu!	Ale usta, raz jeden usta! Twoje usteczka maleńkie, twoje usteczka różane!	Ale...	Balsam! Aha!... Jakiś czarnoksiężnik w Taurogach chciał mi sprzedać balsam, o którym powiadał, że kto się nim wysmaruje, ma być od szabli, szpady i włóczni bezpieczen. Kazałem go zaraz wysmarować i trabantowitrabant (daw.) wyobrazić sobie. sobie... na wylot przeszła!...	Brat, Wróg	Brawo! Niemiec tęgo pije, nabożnie słucha, nagadamy mu tyle bezeceństw, że będzie miał gotowy raport dla swojego dworu	Byle był na to czas Król jegomość musi tam na gwałt zbierać chorągwie i wprzód nim przyjdziemy, na nieprzyjaciela pociągnie, a może i spotkanie już nastąpi.	Być może Jednakże mamy jeszcze kilka godzin czasu, a przez kilka godzin wiele zrobić można.	Byłeś już tedy w Paragwaju? rzekł Kandyd.	Chłopaki zdrowe?	Ciekaw go jestem.	Czekam na rozkazy pani.	Czy ten oprawca dobrowolny rychło skończy swą robotę junacką? tę swoją „grzankę”?... I jakież słówko miłe swojskie wynaleźli swym instynktom ścierwnym!... Bójcież się Boga pomyśleć, że to wszystko jest nasze!...	Dajta mu spokój, robi swoje bez nas, to i my weźmy się do swojego przez niego	Dla kogo Jak dla kogo.	Do tej chemii ma najwięcej zdolności ordynat.	Gdzie? Gdzie?	I myśli kuzyn stosować tę zasadę w Polsce?	I to musisz mi przyrzec, Zypciu	Inaczej jest u nas w Afganistanie! Tam każdy pełni tylko własną wolę.	Ja też i na pani się zemszczę. A teraz żegnam. Załatwiliśmy interes. Zostały rachunki, które podsumujemy później. Życzę pani pomyślności!	Ja wychodzę i zaraz zrobi się więcej miejsca	Jakże się ma ten wasz chłopak, com go to we żniwa chrzcił?	Jeżeli chcesz dowiedziéć się gdzie kto mieszka, to idź do biura adresowego.	Masz przy sobie „Constitutionnel”?	No Marysiu, Marysieńko, śliczna, jedyna, kupisz?	No tak. Silny pies. Mógł poszarpać obcego człowieka.	Odprowadziłem go do konia, którego zostawił był pod lasem.	Ojciec mój!... Wiesz wiesz, to był wielki, szczery artysta! Ogromnie kochał sztukę... I dlatego zadusił go ten potwór!	Poczyna nam się dzień niezbyt pomyślnie!	Pokazywała mi go dzisiaj w południe jedna gręplarka.	Robią, prawda, ale znacznie prędzej robi miliony Szaja, Grünszpan i stu innych i dla dwustu nowych jest jeszcze wielkie miejsce i czas do zrobienia majątku.	Spodnie i pelerynę!	Spójrz tam, siedzi na poduszkach i bawi się włosami chłopczyka.	Sułkowski ma słabość i serce królewskie.	Tak jest.	Tak, ale to tylko	Tak, chcę od ciebie rady	Tak?	Tej teoryi musiałeś się od angielskich filozofów nauczyć, jenerale	To i zaśpiewam!	W Kopenhadze	Wasza głowa na wszystko poradzi	Yeah, w morzu. Tylko w nocy wychodzą na brzeg, ale po chwili muszą wracać do wody.	Z miłości waszej dla pana roście to że zawczasu czarniej widzicie, niż jest.	Za cóż do kata? Jak chybię to do kata, a póki...	Zawsze chętnie, owszem!	Zobaczysz!... Błękitne niebo Italii, CorsoCorso deklamował Brochwicz.
Jakoż mógłbym być rogalem, nie będąc żonaty, jak pewno ty nim jesteś, o ile mogę sądzić z twej nieskrobanej gęby?	Miły mój kawalerze, odezwała się tłuściuchna gosposia z uśmiechem: ale pozwól sobie powiedzieć, że ty w sukni kobiecej chodzić nie potrafisz nawet...	Wejdźmyż tedy do kościoła i darujcie, jeśli teraz nie odśpiewamy wam pięknej mszy bożej. Minęła już godzina południa, po której bronią nam nasze święte dekretalia odmawiać mszę, to jest, powiadam, mszę głośną i prawdziwą. Ale kropnę wam cichą małą meszkę, tak, na sucho.	Toteż to nie na salonach spotkałem pannę Valentine, panią i tego uroczego łobuziaka. Zresztą paryski światek jest mi zupełnie obcy, ponieważ, jak miałem już zaszczyt powiedzieć, bawię tutaj zaledwie od kilku dni. Nie, jeśli panie pozwolą, spróbuję sobie przypomnieć... Zaraz, zaraz...	A ja taka chora Nie mam nawet ubrać się w co z dziećmi, nie mam łyżki strawy za mój posag...	A teraz pozwól, że cię skrępujemy. Nie stawiaj oporu. Przykro mi uciekać się do tej konieczności, ale nie mogę tego zaniechać.	Aleć ich nie dajecie darmo?	Ależ pan nasz nie wiekuisty!	Ano nie.	Ano, cóż?... Nie żyje, i basta.	Do rzeczy, do rzeczy! Krótko i węzłowato! Pani pewnie coś zmalowała nie w porę?	Dobrze, sar! Dobrze! Tylko nie strzelaj! Ja idę z pomocą!	Dziecię drogie, cóż to czy co? bo prosta ciekawość nigdy tak namiętną nie bywa.	Idźcież człowieku, źle macie w głowie, toć złodziej nie jedzie takim krokiem.	Ja też wcale nie żałuję, konstatuję tylko fakta, a oczekuję cierpliwie, godziny nieszczęścia.	Ja? Nie, proszę pani. Nie umiem.	Jaśnie wielmożny wojewodo! Sam nieprzyjaciel powściągnie tę swawolę i te rozruchy. Niech jeno armaty zagrają, niech przyjdzie do obrony, oblężenia, ta sama szlachta w sprawie własnego gardła musi u wałów służyć, nie w obozie się warcholić. Tak już nieraz bywało!	Nie chcę ci odradzać, Alanie ale zdaje mi się, że wybieramy się z deszczu pod rynnę. Jeżeli tak trudno przedostać się przez rzekę, to sam rozsądek powiada, że z morzem będzie chyba gorsza sprawa.	Nie dasz? No, zobaczysz, pożałujesz.	Nie przerywaj, żonusiu... tak będzie, jak ja chcę. Mam zresztą bardzo bogatego mecenasa, który się zachwyca moim głosem. Wierzy pani, że biorę górne cis, jak Mierzwiński, o... Mecenas powiada, że w górnym regestrze mam najszlachetniejszy metal. Na pierwszy występ biorę Jontka w Halce. Żonusiu! Te jajka są za twarde, ja takich jadać nie mogę, mnie zabroniono, mówiłem tyle razy!..	Nie, Henryku Co takiego? Spodziewam się, że nic z polityki? To mnie nie zajmuje. W Izbie Gmin nie ma nikogo, kogo by warto malować, chociaż niejednego przydałoby się wybielić.	Nie. Wiem tylko, że powinno tam być, wnosząc z tego, co widziałem wiosną. Chodź. Będziemy udawali, że jesteśmy znowu parą dzieci i pobiegniemy jak wicher.	Niech pomyślę Już wiem! Nasz jacht rozbiłby się w czasie burzy i wy wszyscy byście utonęli, ty, Judy, kapitan i reszta.	O, niech mnie pani nie chwali; talentu nie mam, o tem wiem; czuję tylko, co gram.	Pan Karol opowiadał mi na wiosnę, że pana zastał przy własnoręcznej siejbie jęczmienia, a nie w laboratorium, więc?	Pan hetman mnie przełożonym nad artylerią kamieniecką uczynił więc przyjechaliśmy z żoną do Kamieńca. Tam dowiedziawszy się o terminach, które was spotkały, wybraliśmy się bez zwłoki do Chreptiowa. Chwała Bogu, mój Michale, że się wszystko szczęśliwie zakończyło. Jechaliśmy w strapieniu wielkim i w niepewności, bośmy jeszcze nic nie wiedzieli, czy tu na radość, czy na smutki przyjeżdżamy.	Proszę pana jeżeli mamy mówić szczerze, to mnie nie tyle chodzi... To jest... nie wierzę, ażeby Ludwik żył. Kto przez dwa lata nie pisze...	Przede wszystkim to, że człowiek żyje, że wszystko, co żyje, zmienia się. Bo przecież samo życie nie jest niczym innym jak ustawiczną przemianą, nieprawdaż?	Pół roku temu słyszałeś pan protesty przeciw starym porządkom, a dziś słyszysz nowy program. Człowiek nie jest ostrygą, która tak przyrasta do swojej skały, że dopiero trzeba ją nożem odrywać. Człowiek patrzy dokoła siebie, myśli, sądzi i w rezultacie odpycha dawne złudzenia przekonawszy się, że są złudzeniami... Ale pan tego nie pojmujesz ani Wokulski... Polak, Żyd, Szlachcic, MieszczaninWszyscy bankrutujecie, wszyscy... Całe szczęście, że wasze miejsca zajmują świeże siły.	Siłasiła (daw.) odpowiedział Krzysztoporski	Skaczesz jak piłka tenisowa, nic nie masz powagi Mogę pójść z tobą	Tak jest, bracia jeszcze zeszłego tygodnia słyszałem: jedzie generał, bardzo ważna figura, będzie zwiedzał całą Syberię. Wiadoma rzecz, przekupią i jego, tylko nie nasz ośmiooki: on i podsunąć się do niego nie odważy. Bo generał generałowi nierówny, bracia. Różni bywają. Tylko ja wam mówię, że major w każdym razie na swoim teraźniejszym miejscu zostanie. To rzecz pewna. My lud bez języka, a między władzami swój na swego donosić nie będzie. Rewizor zajrzy do ostrogu, nic nie zobaczy i doniesie, że wszystko znalazł w porządku...	Temu nie mogę negować!	Teraz właśnie przechodzą do jadalni, ale ja wolę zostać z tobą, nie pójdę.	To jest właśnie sedno mego wielkiego odkrycia. Nie ma pan jednak racji, mówiąc, że nie możemy poruszać się w czasie. Jeżeli na przykład żywo przypominam sobie jakiś wypadek, to wracam myślą do chwili, w której się wydarzył: staję się wówczas nieobecny, robię na chwilę skok wstecz. Nie możemy, zapewne, zatrzymywać się w czasie na dłużej, podobnie jak człowiek dziki lub zwierzę nie może się utrzymać na wysokości sześciu stópstopa	To ty, to ty, Tristanie! Niech Bóg błogosławi godzinę, w której cię widzę: tyle się jej wyczekałem!	W takim razie pójdź ze mną ale musisz postępować bardzo ostrożnie, żebyśmy sobie nie nawarzyli jakiego piwa.	Wygląda na to, przynajmniej, jeśli sądzić z pozorów. Czy on umie pisać po angielsku? Hę?	Właśnie w tej chwili wracam od hrabiego Nie da się zaprzeczyć, że jest to człowiek niezwykle czarujący, ale również niebywały oryginał. Bardzo pochwalił moje zamiary, powiedział mi nawet, że, jak mu się zdaje, ojciec bez wahania zgodzi się oddać mi kapitał zamiast renty; przyrzekł nawet użyć swoich wpływów, by dopomóc mi w tej sprawie. Na końcu jednak dodał, że nie chce osobiście się do tego mieszać, i że nigdy nie brał i nie chce brać na siebie odpowiedzialności proszenia o rękę w czyimś imieniu. Muszę mu jednak oddać sprawiedliwość, bo dodał potem, że w tym jednym przypadku przykro mu odmawiać, ale pewien jest, iż planowany związek będzie szczęśliwy i dobrany. I mimo tego, że nie chce występować oficjalnie, gotów jest w każdej chwili porozmawiać z baronem o tej sprawie, gdy tylko pan na ten temat wspomni.	A dobrze ci tu jest?	A gdzież waćpana laudańscy ludzie znaleźli?	A gorączka?	A pan?	A więc żegnaj, Valentine!	Ależ dom jest w tym samym stylu co Trianon a Maria Antonina założyła tam przecie ogród angielski?	Chmiel i na hetmanów się porwał. Co mnie wasz książę!	Co to za historja z tą febrą Rosnowskiego, z tym psem i z tym bzikiem?	Co? Podarunek najmiłościwszego pana? Nigdy!	Czy pan Rafael w domu?	Czy pan znasz jaki inny powód śmierci?	Czytaliśmy utwory wieku złotego dosyć pobieżnie, za to romantyków szczegółowo.	Dam szylingaszyling rzekł Redaktor.	Dlaczego chcesz zakłócać mi spokój?	Dlaczego drżysz, mój chłopcze?	Do Petersburga. Mam tam interesa. Zabawię ze dwa tygodnie.	Do usług waszych, stary Jakób Dołęga, a teraz ani kup bo niema za co, ani Dołęga; tylko niedołęga starzec co zęby zjadł do pieńków na suchym chlebie dyrektorskim. Posłyszawszy że u was chłopiec dorasta, i że mu już pierwsze zęby powypadały a drugie narosły, przystawiłem się ofiarując moje usługi.	Hien tych. I tej ostatniej także.	Ja widzę, że taki, jak on, jest całkiem niepotrzebny.	Jagienka?	Jestem tak przywiązana do ciebie, Doady a tyś taki okrutny.	Kiedy obejmujesz posadę?	Kolego! wypada teraz mówić mało, a szybko działać. Potrzebny nam jest na jutro, a raczej potrzebny nam jest natychmiast, gdyż niedługo dzień się zrobi, człowiek zręczny, gotowy na wszystko, pełen obrotności i odwagi, jednym słowem majster nad majstrami. Czy masz takiego człowieka?	My do szpitala będziemy potrzebować doktora, ja bym go wziął, jak on taki uczony.	Nad pogany zawojowanemi więcej prawa ma nasz Ojciec św. Papież rzymski i ten rozporządza koronami a rozdaje one...	Narodziny Wyciągnął z kieszeni nieodstępną rurkę, wysypał na dłoń trochę białego proszku i wciągnął nosem, oglądając się przy tym trwożliwie.	Nic. Teraz powinieneś wziąć na przeczyszczenie. Nawet	Niemiec pochwycił Grzyb.	Nigdy.	Nino uważaj tylko. To tajemnica państwowa. Pan Dyzma wraz z rządem przygotowuje kapitalny plan ratowania kraju przed kryzysem gospodarczym. To projekt pana Dyzmy, za który powinni go ozłocić! No więc jakże, kochany panie Nikodemie?	No, choćby za tego swego Kazika.	No, za wożenie, za czekanie na deszczu...	On tu jest sam jeden	Ona ma taką smutną minkę?	Pan jesteś w życiu i w literaturze zawsze paradoksalnym.	Pan się też niezgorzej wyrażał Skąd panu się na przykład ubrdało, że Mikołaj Mikołajewicz będzie królem czeskim?	Patrycjuszka z Fiesole, panie hrabio, patrycjuszka z Fiesole!	Piekło ojczyzną szatanów	Proszę sobie dobrze przypomnieć.	Przecie dobrana choć raz para: osioł z koczkodanem Tak mi się to podoba, że pożyczę panu Szekspira. Tam znajdzie go pan na półce.	Przed czterema dniami otrzymałem w San Diego telegram od niego, więc przyjechaliśmy tu niezwłocznie.	Pójdziemy się wykąpać, prosz pampsora	Pójdą! Namówię szewców, cholewkarzy i pośród krawców wpływy mam	Saro przynosimy ci dobrą nowinę.	Siadajże waszmość i bądź sobie rad, jakom ja ci rada.	Sprobuj!	Szanuj stimmungStimmung (niem.) i oszczędź mi dzisiaj swego sentymentu oraz opieki.	Szczerze!	Są obie panie Tylko co do pani młodszej przyszła jedna dziewczynka wydawać lekcje. Ale pani starsza jest w swoim pokoju.	Słucham.	Tak jest, stryjaszku, chcę.	Tam, na wybrzeżu jeden, dwa, trzy kanoe... jeden, dwa, trzy!	To Grzyb kupiłby po nich kolonię?	To był list?	To najprzód panie, że ja mam taki sposób na kule, a do tego panie, że to trzeba umieć.	Trzydzieści osiem, proszę pana. Na św. Jan będzie dwa lata, jak mąż mój umarł.	Tu stało się coś niepojętego!	W jakiej odległości się znajdujemy?	Wracając, wstąpcie wszyscy do kościoła i pomódlcie się. Znajdziecie gdzie może ołtarz Aniołów Stróżów...	Wtedy...	Z poetą Jaśniachem.
Alboż ja sama wiem co się wkoło mnie dzieje? zawołała Wanda; spotykają mię wciąż rzeczy nadzwyczajne, bolesne, upokarzające! Posłuchaj tylko! Onegdaj matka moja, jak wiesz, zawsze prawie cierpiąca, poleciła mi bym w jej imieniu oddała pani Rokowiczowej wizytę, która się jej od nas dawno należała. Poszłam więc do niej, i powiedziano mi w przedpokoju że pani Teresy niema w domu. Wychodząc z bramy jej mieszkania mimowoli podniosłam oczy, i zobaczyłam ją stojącą w oknie, i patrzącą na mnie z dziwnym uśmiechem. Nie umiem ci określić jaki był uśmiech ten! jakiś zjadliwy, okrutny, a wyraźnie zdawał się mówić do mnie: „Widzisz, byłam w domu, ale nie przyjęłam cię, bo takich osób jak ty, nie przyjmuję i nie chcę mieć z niemi żadnych stosunków”! Zdziwiłam się, ale się nie zmartwiłam wcale; przypisałam to jakiemuś dziwactwu pani Teresy, dla której zresztą nie miałam nigdy wiele sympatji. Ale gdym szła ulicą, spotkałam jadącą koczem panię Rostowiecką. Siedziała jak zwykle rozparta dumnie w powozie i wystrojona. Jako dobrej znajomej ukłoniłam się jej, i wystaw sobie moje zdziwienie, kiedy zamiast oddać mi ukłon, pani Olimpja podniosła głowę swą jeszcze wyżej, i zmrużonemi oczami rzuciła na mnie spojrzenie... Jakież spojrzenie? takie jakim był uśmiech pani Teresy: Zdawała się mówić mi oczami: „nie znam takich jak ty osób, i nie chcę mieć z niemi żadnych stosunków”! Przyszłam do domu bardzo zdziwiona; że jednak miałam co innego na sercu i myśli, zapomniałam prędko o tych dwóch wydarzeniach. Ale odtąd ciągle spotykają mię podobne... Zawczoraj spotkałam wychodząc z kościoła córki pani R., tej co to zawsze w amarantowej sukni chodzi; spojrzały na mnie swemi przymrużonemi oczkami, i nie ukłoniwszy się, odwróciły głowy... Rokowicz przeszedł obok mnie kilka razy; patrzył na mnie i ani głową nie skinął... Nawet poczciwa Ludwinia która zawsze tak mię kochała, spotkawszy mię na chodniku uścisnęła mi rękę jakby ukradkiem i oglądając się czy ją kto nie widzi, pobiegła prędko niby uciekając odemnie... Powiedz mi Stasiu, co to wszystko ma znaczyć? bo ja daremnie zapytuję sumienia swego; nie znajduję w niem nic, coby zasługiwało na tak ogólną przyganę i pogardę? Cożem złego wyrządziła tym ludziom, że mię tak wytrącają z pośród siebie, że śmią publicznie i jawnie ubliżać mi? Wszakżem się zrodziła i zhodowała pomiędzy nimi, wiedzieli więc oddawna kim i jaką jestem; dla czegoż więc wprzódy okazywali mi przyjaźń? Czemu te same kobiety, które dziś odwracają się odemnie, całowały mię i nazywały swą przyjaciołką, niedawniej jak przed miesiącem? Gdyby o tem dowiedziała się matka moja! drżę na samą tę myśl! Ona tak dumna mną, tak ślepo mię kochająca, umarłaby chyba z rozpaczy i wstydu!...	Więc Ewarysta. Co tu dużo kręcić! Przyrodzony problem przedstawia się prosto: w ciele rozwydrzonym, w dziewiczych tęsknot rozpustnym kielichu, cnota pasożyt, cnota nowotwór, niby uparta zasiadła biedronka. Jedność dziewczyny jest rozdwojona. Powstaje kłótnia. Morał zaszczepiony przewagi szuka nad pędem instynktu. Proszę spróbować i podsycać walkę, a z zawziętości nieposkromionej i z braku zwycięstwa urodzi się obłęd, kształtu pozbawiony. Lecz można przeciwność również ułagodzić i dziwność rozpętać. TaniecTu miejsce na taniec jako dzieło twórcze. Sobie ze swojej męki zabawę stworzyć i przy sposobności zaniepokoić natrętnych bliźnich, oto sens najgłębszy jest artystycznych, szlachetnych widowisk. W taniec, Ewarysto! Najwięcej wdzięku nabędzie cnota, gdy się z rozpustą swą własną pojedna. Taką niemożliwość należy tańcować. Dowód trzeba złożyć, że nie są pląsy przejawem instynktu, lecz zrozumieniem samego siebie, swej świadomości porodem uroczym, zgrabnym i zwinnym. Tak powstał mój balet.	Tak, ale jakże tu zostać w takiej sytuacji: bez długów, czysty, a nieżonaty. Zważcie: powiadam czysty, do kroć diabłów! Bowiem, gdybym był tęgo zadłużony, moi wierzyciele troszczyliby się aż nadto o moją Wielebność. Ale, będąc wolny od długów, a nieżonaty, nie mam nikogo, kto by się o mnie zatroszczył i żywił dla mnie taką miłość, jaka, wedle tego co powiadają, istnieje w małżeństwie. I gdybym przypadkiem popadł w chorobę, Pan Bóg wie, jakby mnie tam pielęgnowano. Mędrzec powiada: „Tam gdzie nie ma kobiety (rozumiem, matki rodziny i prawnie zaślubionej), tam choremu licho się dzieje”. Widziałem jawne dowody tego na papieżach, legatach, kardynałach, biskupach, opatach, przeorach, księżach i mnichach. Owóż w tym tkwi złego główny korzeń.	Jeżeli tutaj będziesz budowała na pozorach często możesz się omylić: to co się wydaje, nie jest prawie nigdy prawdą.	Jeżeli naprawdę pozwalasz się pocałować, wolałbym to odłożyć na później i dobrze wybrać moment. Ale żebyś tylko nie zapomniała wtedy, żeś mi pozwoliła. Trzeba mi dać „bon na pocałunek”.	Bo nie mogę a za cóż i na co miałabym od was brać podarki? a coby to na to powiedzieli ludzie?	Ten obraz należał niegdyś do babki mojej, świętobliwej niewiasty, modliłem się nie raz przed nim w dzieciństwie do mego patrona, a na dziecku jeszcze tak wielkie robiło wrażenie, że mi się we snach roiła ta potwora. Później strach przeszedł, ale wstręt pozostał.	Moje dziecko domu waszego nie kupię, jednak dałbym wam pięćset rubli, gdybym je miał, ale nie mam. Pszenicę w tym roku sprzedałem za psie pieniądze i jeszcze z nią miałem ambaras, a gotowki mi taki brak, że kto wie, czy nie będę musiał zadać się z Żydami... Ale wystarałbym się dla was o te pieniądze, gdyby wam nie było tak pilno. Postarajcie się odwlec licytację na kilka tygodni, a może się coś zrobi.	Zresztą to tylko na jakiś czas... Nie mogę przecież pozwolić, ażeby mi pani zmarzła...	Nie będzie!... Pan Stefan powinien ożenić się z Heleną Norską... To było najgorętsze życzenie jej matki, a ja namawiam Helę do tego... Pomyślcie więc, panie, jak musiałabym być podłą, gdybym przyjmowała jakieś objawy	Byłby wstyd, gdybyś jej pan nie umiał, panie Corkran! A mimo to nie jest to bynajmniej tak łatwa rzecz, jak się zdaje.	Nie moje, pani; nie mam na tyle talentu; słyszałem je z ust jednego z naszych najsławniejszych pisarzy, największego muzyka słowa, jakiego posiadamy, Karola Nodier.	Moglibyśmy osiąść w pewnym hoteliku... to jest... Ja, na przykład... Przecież ty mię lubisz?	Phi!... zesłał mi Bóg takiego Metternicha w spódnicy, że na dwa browary wystarczy...	Rzucił na nią zdziwione, przelotne spojrzenie i ocenił natychmiast zarówno siłę ekspresji i metaliczny, szczery dźwięk tego kobiecego wybuchu.	Trafiło na siebie dwóch dość walecznych przeciwników. Gdy dochodzi między nimi do pojedynku, walka jest naprawdę zaciekła. O, jest!	Kocha się we mnie Ach, Boże! To takie beznadziejne... Lubię go bardzo, ale przecież nie mogę... Dzieciak taki.	Nie śmiałem tego mówić z powodu pani de Saint-Euverte, aby jej nie zrobić przykrości, ale skoro pani nie zamierza u niej być, mogę powiedzieć, że cieszę się z tego dla pani, bo tam jest odra.	Bierzemy tedy na rok te siedem posiadłości, ale wiedz, że jeśli w tym czasie uczynimy coś niezgodnego z honorem rezydentów, jeśli dokonamy czegoś użytecznego, mądrego lub popełnimy jakieś czyny niemęskie, to weźmiesz sobie po roku wszystkich dwunastu razem, a huty będziesz mógł dać, komu zechcesz.	Moja Karolciu, tylko nie omyl się i nie nazwij mnie panienką przy kimkolwiek.	Doprawdy, nie potrafię panu należycie się odwdzięczyć.	Nie. Pani się to wydaje pewnie potwornem, a to jest zupełnie naturalnem. Czy nasze Maćki, Bartki i Jagny zajmują się teatrem, albo sprawami świata? Nie, prawda?	Niech mi pan wybaczy Nie mówiłbym panu naturalnie tego wszystkiego, gdyby pan nie był dżentelmenem. Chyba powinienem wiedzieć, kto nim jest... bo ja jestem, jestem również dżentelmenem...	Powiedz mi, co się zrobi z hrabianką, kiedy ten?...	Przekonasz się, gdy ochłoniesz, rzekł Dobek; ona zła nie jest, ona ci będzie matką!	W takie drobiazgi anibym się bawił. Szukajcie co trudniejszego.	Mają na sobie ubrania wartające więcej od nich samych!	Małżeństwo odpowiedział student tu: przewyższać. wszystkich w gonitwach, w szermierkach, w rzucaniu do celu i wszelkich innych zabawach; gra cudownie na gitarze, śpiewa i tańczy tak samo, a bronią robi jak pierwszy fechtmistrz.	Ach, wszystko jedno komu! Wszystko jedno za co! Zostaw mnie. Ty wcale nie jesteś kobietą. Ja nie umiem myśleć potulnie.	Trzeba nogę obciąć tu, w tym miejscu Kaleką na całe życie zostaniesz i jeszcze mnie będziesz przeklinać. Jeszcze powiesz, że był sposób.	Niby ty nie wiesz! Porzuć! porzuć! Coto nie rozumiesz, że tybyś wszystko mogła u panicza.	Nie wiem. Mój ojciec uczy mnie Tanachu. On twierdzi, że Żyd powinien wszystko znać. Nie muszę w to wierzyć, ale znać muszę.	Ach, więc... to... tak... I już go więcej nie widziano...	Ale czasy się zmieniają	Bartek! daj mi mocnej herbaty. Dowiedziałem się, że państwo przyjechali i przyszedłem was zobaczyć. Jędruś pysznie wygląda, ale pani jakoś inaczej, o inaczej!..	Owszem tylko nie przypuszczałam, aby tu było jej tyle.	A owacje dla Rossiego to nie ciężar?	Co takiego, proszę szanownego pana? O co chodzi?	Co wtedy? Wtedy wystrugałbym czym prędzej łuk i strzały i mielibyśmy masę dziczyzny w spiżarni.	Co?!	Czy być może? zawołała pani Starowolska; mówiłeś mi pan żeś je sprzedał jednemu z bogatych tutejszych jubilerów.	Dajcie mi spokój! Jużem niczego nie ciekawa.	Do diabła z konceptami! Powiedz choć raz co rozsądnego.	Dąbki się nazywamy. Czterech braci tatusiowych gospodarzami jest w Ojcowie.	Ja także nie zdołałem!	Jeść mi się chce	Nie wspominaj tego, bo mi naczelnik staje w oczach!	Nie znam was.	Nie, to nie to.	On nie powinien przejść powtórnie za przełęcze. Taki rozkaz.	Trudnoż stawiać tamę tak świątobliwej podróży toż przynajmniej wypraszam sobie łaskę, iżbyś jegomość nie zaniedbał wstąpić z powrotem!	Zbytnia skromność Wiadomo powszechnie, że pan jesteś erudyterudyt dodał z odcieniem pewnej łaskawości w głosie.	Zwyczajne, powiadasz? Nie, to czarodziejski bukiet.	Żebyście z piekła nie wyszli	I natychmiast przeprowadzicie tu kobietę, która tam mieszka...	Ale ja jestem uczciwym człowiekiem...	Brat Michał? Dawny pułkownik dragoński, który tu wszedł niedawno?	Będzie on jeszcze wisiał!	Kiedy zechcesz, moja złota	Owszem, ale siedź cicho i przestań przeszkadzać!	A dawnoś wrócił?	A ten z dzwonkami	Ach, moje złotko, mamy, czego nam potrzeba. Mój Arturku miły, pacholę o duszy czystej, opowiedzmy naszemu słodkiemu Reginaldowi historię zdobycia tego morowego powietrza.	Aha! z tym opojem...	Caban, łobuzie, przyprowadź Lońka, mojego kawalera.	Chłodno jest.	Czego? By wam powiedzieć: wara od naszej ziemi!	Diabeł wenecki.	Do mnie!...	Dobra sobie! A moje okulary? Idź, duszko, do mego pokoju. Pod poduszką leżą kluczyki. Przynieś mi je tutaj!... Do diaska, te dziewczęta są w gorącej wodzie kąpane!	Dobranoc panom	E, głowę zawracasz!	I panicz chce zostać literatem?...	I po chwili:	Jakże to?	Jeigu Vincų Vincas ir kaltas, tai kuom jo tėvai kalti? O jeigu ne kaltas?	Jestem najzwyklejszym duchownym w świecie; a Mr. Hartopp też.	Kamilla!	Kobieta demoniczna	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Miałem list oddać	Mów.	No idźże	No, zleciał z pierwszego piętra klucz i wybił sobie zębów... Ha, ha, ha!	Oczywiście	Pierwsza! Dobranoc, Róża, idę do domu.	Po próżnicy by wzywała, bo ja sobie inną panią obiorę, której do śmierci będę służył, a potem i żonę znajdę.	Przeciekprzeciek (gw.) otwarte.!	Przecież same padają: a Cosel? Cosel w Stolpen.	Przeczprzecz (daw.)	Przekonał młodzika!	Rabbi ty dobry jesteś... ty ojciec nasz, mistrz i razem... brat!	Tak pojechała.	Tak sądzisz?	Ty mój gość, ja o tym pamiętam.	Za Ferdynanda!	Ziemskie ramię miłości. I pomyśl teraz, jak mocnym i nieugiętym, żarliwym i odważnym musi być to ramię, jeśli w taki sam sposób ma przeorywać ludzkie dusze i umysły, w jaki pługi przeorywają ziemię, aby spulchnić glebę, powyrywać chwasty i przygotować grunt pod zasiew i przyszłe plony.	Zupełnie!	Šetoniškos? Lietuvoje, pas mus šetonų nėra, tiktai dievaičiai, tarnai didelio Dievo, kartais rūstūs, kartais geri, kaip dėl jų prisako. Tai tik tie latrai išmislijo šetoną. Mūsų Perkūnas jo nenukęstų, tuojaus devynis stuomenis į žemę įtrenktų, neduotų savo žmonių gundyt, ne ne!	Żołnierze! Biali żołnierze! Chodźmy ich zobaczyć!
Może mu przyślę lekarza Staruszek ma pewnie gorączkę z nerwów. W tym wieku może jednak dostać z tego zapalenia płuc, ale może z Bożą pomocą przeżyje. Może będzie jeszcze huśtać Marzenkę na kolanach i wypytywać, czego się w szkole nauczyła... Pogodna starość. Boże, niech ma staruszek jeszcze pogodną starość!	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus...	Niech pan sobie przypomni siedem krów tłustych i siedem chudych.	To nic... Niech się nauczy złościć, to mu nie będą później w pępek dmuchać jak dorośnie.	A ja przecie młodszy od tatki i mnie to prędzej uchodzi	A pan Franciszek, nowo upieczony apostoł, co wszystko w kopalni chce przewrócić do góry nogami!	Ale też poco grał; idjotyczne, to człowiek najmniej stworzony do tego! Sprytniejsi dają się oskubać, a on był przeznaczony na to aby go każdy wykierował.	Ale... nie chce mi tego powiedzieć. A ja go do tego nie mogę zmusić. Okazuje to, to muszę przyznać, ale przemawianie oczyma nie jest dostatecznym powodem, żeby haftować serwetki i robić ażurki do obrusa. Nie zacznę tej roboty wcześniej, aż rzeczywiście będę zaręczona. To by było kuszeniem losu.	Ależ nie! Widzisz przecież, że żyje. Pewnie zamiast wbić mu nóż między szóste i siódme żebro po lewej stronie, jak to zwykle czynią pańscy ziomkowie, ugodziłeś go nieco wyżej lub niżej. A prawnicy mają twardy żywot czworo; pan de Château-Renaud, pan Debray i pan Morrel to siedmioro; pan major Cavalcanti, ośmioro.	Ależ pan Stefan tylko przez życzliwość! To zwykłe nieporozumienie.	Arcydzieła są wiekuiste	Bardzo dobre epitafium Nie pragnęłabym dla siebie lepszego. Wszyscy jesteśmy pewnego rodzaju sługami i jeśli fakt naszej wierności może być uwieczniony na naszych grobowcach, wystarczy to już w zupełności. Spójrz na ten nędzny, mały, szary kamień, Prissy	Bardzo się pan zmienił	Bo mógłbyś to przypłacić własnym zdrowiem, a nawet życiem, powodując wyładowanie skupionych tu sił. Zaszkodziłbyś bezpośrednio sobie, wystawiając się na działanie fluidów, pośrednio zaś mnie, gdyż rozbrojony pantakl straciłby swą moc i byłby dla mnie bez użytku.	Boże, nie karz go za bluźnierstwo! Czterdzieści dwa lat! Tfu! Przeszło dwa razy tyle mam na karku, a jeszcze człowiek czasem dyscyplinować się musi, aby upały ze krwi jako kurzawę z szat wytrzepać. Szanuj pamięć onej słodkiej nieboszczki, Michale! Toś dla niej był dobry? A dla innych jesteś za tani? Za stary?	Broń Boże! bo po pierwsze jest to anachronizmem, a powtóre samobójstwem...	Chcecie. Ale mniejsza o to. Macie słuszność, że czas wszystko pokaże. Na razie nie ma o czym mówić. Teraz nam i wam chodzi tylko o jedno: o zniszczenie tego, co jest, o zgnębienie rozpanoszonego środka, o przewrót. Idziemy razem... Gruzy zostaną tam, gdzie przejdziemy, zgliszcza i krew.	Co pani mówi?... Co to jest?... Co to wreszcie mnie obchodzi?... Na żądanie pani wydaliłam Joannę... już nie jest na mojej pensji, więc... co mnie po tych nowinach?...	Co to za rozkosz kochać takiego aniołka, proszę pani! Gdzie go pani wyłowiła? Nie myślałam, aby mógł istnieć chłopiec tak ładny jak pani sama	Co to znaczy! chcesz nas pani opuścić tak nagle, gdy wczoraj jeszcze mowy o tym nie było? Co się takiego stało? Czy panią kto obraził?	Czego ci się chce?	Czemu nie? Kiedy despotyzm tkwi w prawach, wolność żyje w obyczajach i na odwrót.	Czy bardzo chora?	Czy ja wiem, panienko?... Może co z panem Wojciechem?	Człowieka pańskiej miary nie zdziwi pytanie, jakie mu zadam?	Cóż to takiego? Noc to nieodpowiednia pora dla przyzwoitych ludzi, a ja nie chcę mieć nic wspólnego z nocnymi włóczęgami. Co waćpana tu sprowadza? Zwracam uwagę, że mam garłaczgarłacz	Dam ci dziesięciu ludzi i idź natychmiast	Diabeł rzekł sieć rybacka w formie stożkowatego worka ze skrzydłami do zagarniania ryb. znaleźli: trzymał szczupaka w pysku, ale jak go głos dzwonów doszedł, zaraz omdlał, oni zasie kijami go tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura tęga jest, ale to z Pana Jezusowego pozwoleństwa, któren widać chce, żeby jutrzejszy dzień był tym radośniejszy.	Dla niej.	Dlaczego, pytam raz jeszcze?	Dlatego zwracają się doń z tylu prośbami. Któż na świecie nie stracił jakiejś cennej rzeczy? Spokoju serca, spokoju sumienia, przyjaźni zawartej w dzieciństwie lub... miłości męża? Więc udaje się wtedy do świętego Antoniego.	Do Lubicza ją porwał. Przeszli bagnami, by przez Wołmontowicze nie przechodzić.	Doprawdy, Szczurku zdaje mi się, że dość tego szaleństwa. Kto kiedy słyszał, aby słomianka coś komuś mówiła? To się nigdy nie zdarza. To zupełnie niepodobne do słomianki. Słomianki robią to, do czego są przeznaczone.	Gdzie to Józka?	Ha! może pan dobrze robi. Ja bym tak samo postąpił. Przekonywam się coraz bardziej, że jesteś szpiegowany tutaj, a wśród milionów ludzi, nagromadzonych w stolicy, trudno jest wykryć tych pańskich prześladowców, czy opiekunów. Jeżeli mają złe względem pana zamiary, mogą je wykonać, zanim zdołamy temu zapobiec. Nie wiesz zapewne, doktorze Mortimer, że śledzono panów dzisiaj, gdyście wyszli z domu?	Hanusz ten dobry człowiek lepiej drogę zna; idźmy, kędy on każe; jakże ty możesz lepiej od niego wiedzieć?	Hm... tak by wyglądało.	I my będziem wiedzieć Zalizali (daw.)	I za „skikanie? ”	Ja nie patrzyłem ani na rewolucję, ani na powstanie, ale przecież to nie racja, żebym nie miał prawa czuć ucisku, myśleć o nim i opierać mu się ze wszech sił moich...	Jak?...	Jaki?	Jakiż to warunek?	Jutro, jutro!	Kogo?	Księżno, nie spostrzegliśmy księżnej w Maineville! Pozwoli księżna, abyśmy zajęli miejsce w tym przedziale?	Miałem nadzieję, panie sędzio śledczy, że prawda pozostanie nieznana. Ponieważ jest inaczej, nie waham się oświadczyć, że te cztery obrazy są fałszywe.	Milcz, durniu! Uchwycił się futryny okna, i z pierwszego piętra, które, na szczęście, nie było zbyt wysokie, zsunął się bez najmniejszej szkody dla siebie. Natychmiast poszedł do drzwi zapukać, mrucząc pod nosem:	Może być	Musisz to sama uczynić; jeśli idzie o to, kogo inni mają poślubić, jesteś niezmiernie miarodajna	Mówiłam o seansach spirytystycznych.	Młodzieńcze dam ci jedną radę.	Młynarz ma już siwe włosy na skroniach.	Niby po tatusiu?	Nie widziałem jéj	Nie!	Nie! Matka zmarła po moim narodzeniu. Mój ojciec dostał te papiery z Jadoo-Gher, jak tam się u was to nazywa? ponieważ był na... dobrym stanowisku... jak to się u was zowie? To mi opowiedział tato. A mówił mi też... i tak samo bramin, który dwa dni temu kreślił rysunki na piasku... on mi mówił, że znajdę Czerwonego Byka na zielonym polu i ten Byk będzie mi pomagał.	Nie, mój stryju, ja nic nie sprzedaję, tylko piszę rachunki, a także ważę i pakuję nasiona.	Nikczemna kreaturo!	No cóż to moja wiadomość jest bardziej zdumiewająca, nie powiem „ze wszystkich największa i najmniejsza”, bo te określenia, które cytuje teraz kto żyw, drażniłyby twoją babkę nie mniej niż zdanie: „Ileż uroku ma w sobie przetrząsanie siana”. Nie godzi się podnosić z ziemi tych cytatów z pani de Sévigné, które już przejął tłum. Dostałam w liście wiadomość o małżeństwie małego Cambremera.	No, to weź mnie za rękę i chodźmy, bo nie mamy chwili do stracenia.	O winie dla biednych nieboraków nigdy się nie zapomina, jeno pamięta się o tym w każdym kraju i o każdym czasie.	O! To trzeba jak najprędzej pojechać. Prześliczne miasto!	Odłóżcie kpiny na potem, ale ja dzisiaj muszę się widzieć z kimś z „wydziału”.	Otóż to znowu! szlachetność stoicka, wyrzeczenie się i zaparcie No proszę bez wszelkiego dobra człowiek dopiero najlepszym być może zastanów się przecie, Ludwinko. czy ja bym nie był szczęśliwy? Szczęście!... Ludwinko, Ludwinko! gdybyśmy oboje pomyłkę naszą uznali i zaczęli życie inne, spokojne jak ten ubogi domek nasz, dobroczynne, jak dzień z życia matki naszej wzięty jej słowo w piękność zaczarowało ten światek maleńki... Wszak prawda, Ludwinko? nie straszyłbym cię już nigdy...	Pani urodziłaś się w którymś roku którejś olimpiady greckiej przepraszam, iż w tej chwili stanowczo jej oznaczyć nie mogę, ale mi erudycji nie starczy na wyszczególnienie daty z tego czasu, który w ojczyźnie twojej Peryklesowym wiekiem nazywano.	Pić tak zaraz po wstaniu, nie jest to zgodne z przepisami medycyny. Trzeba najpierw opróżnić żołądek z flegmy i wydzielin.	Pociesz się pan są głupsi. Ale o cóż to chodzi?	Poszłabym, a czegoś się boję! Bym to wiedziała, co tu napisane! Co tam może stoić?	Poznałam pana i pogardzam nim z całej duszy.	Przecież go zabiłeś; do ciebie zatem należą te łupy pośmiertne.	Przez to też opóźniają się działania	Pssst! Znowu! Nie słyszysz?	Rozumiem pana. Chociaż sama, jako kobieta, nie umiałabym czuć się szczęśliwą wśród umierających i rannych, jednak zdaję sobie sprawę, że prawdziwy mężczyzna może znaleźć na wojnie środowisko pobudzające najbardziej męskie instynkty. Braterstwo, walka...	Serdeczne dzięki! Słyszałem jednak, że woda w Wełtawie jest niedobra. My bowiem chorujemy w rzecznej wodzie na nieprzyjemną dezynterię. Ciężko byłoby mi też opuścić mój miły ogródek.	Tak, ale po co się wtrącasz w nie swoje sprawy?	Tak, jego jedynaczka.	Tego nie mów, wodzu Siły ich przy jego świątobliwości są garścią piasku wobec pustyni, ale Herhor i Mefres są bardzo mądrzy!... I bodaj że użyją przeciw nam takich orężów i obrotów, wobec których oniemiejemy ze zdziwienia... Nasze świątynie są pełne tajemnic, które zastanawiają nawet mędrców, a ścierają na proch duszę pospólstwa.	Tegul sau eina, arbatos yra ikvaliai, o su atsisėdimu, tai jau pusė dar bus. Gyrėtės, ir gerai!	Ten człowiek ma szczęście!	Teraz szły chyba całkiem dobrze?	To wiesz, że zawarł przymierze z miastami pruskimi?	To wstyd haniebny!	To właśnie jest dowodem lekkomyślności.	Toż te małpy ośmielają się grać Scherzo H-mol!... Zaprzestać!	Twoja rozmowa z tą damą rzuciła właśnie światło na ten punkt ciemny. Nie wiedziałem, że pani Lyons chce się rozwodzić. Widocznie ma nadzieję wyjść za Stapletona.	W. Kr. Mość wiesz, żem ja w rachunkach nie mocny, lepiéj się do liczby nie pociągać.	Welt, Welt! Chodź Moryc na chwilę do mnie, jeśli masz czas.	Widziałaś ją?	Widzę, że pan zdolny jest do poświęceń	Więc chyba nie wiesz, co zaszło u Barskich?	Wspominać nie warto! Gorszą się tym, że pan Kazimierz trochę gra...	Wszakże on ciągle myśli, że dziewczyna w Kijowie zamordowana?	Wątpiłaś?	Właśnie. Tymczasem owa cudzoziemka musiała się skądś dowiedzieć, że Jacek, mój mąż, pracuje obecnie w służbie dyplomatycznej, że jest żonaty i że każda kompromitacja mogłaby zaszkodzić jego karierze oraz w sposób przykry zaważyć na jego pozycji towarzyskiej. Postanowiła to wyzyskać dla swoich wstrętnych celów.	Za późno, już idą na górę	Zalizali (starop.) pytał Litwin.	Zapomnisz, zapomnisz. Ja was dobrze Żydów znam.	Zawsze jednakowo dzicy.	Zobaczymy!
No, żegnam pana, panie Maruszewicz. Niech tylko panu nie przyjdzie koncept podpisać kiedy mego nazwiska, bo wówczas... Rozumie pan?	Wiem z tym Nidenbergiem trzeba zawsze trzymać się za kieszeń. A nie może mi pan powiedzieć, czy to dotyczu smarów czy lnu?	Nie wiem Był pan słabeuszem. Nie byłby pan na przykład w stanie, w dzień albo godzinę przed ostateczną, prawdziwą potęgą, porzucić wszystko, tak jak ja to teraz uczynię. Gdyż do tego nie trzeba siły, by coś zdobyć. Wszystko jest spróchniałe i poddaje się panu. Lecz porzucić, porzucić, o to idzie. A jednak nie mam uczucia, jakobym uczynił coś niezwykłego. Coś mnie stąd gna. Tak jak mnie coś tu ciągnęło. Coś mnie popycha, a ja jestem posłuszny. Miej się pan dobrze, panie Pawle Bernheim. Próbuj pan, teraz panu może się uda.	Byłoby naprawdę wskazane, żebyście państwo załatwiali sprawy między sobą u siebie w domu, a nie mieszali w nie osób trzecich. Tak muszę panu po prostu powiedzieć. Naprzód żona pańska przybiegła do mnie, rozpacza, prosi, błaga o ratunek, ja się męczę, szukam, chodzę, a kiedy nareszcie zrobiłam, czego chciała, pan mi przychodzi robić awanturę! Przyznam się panu, że to jest nadzwyczajne.	Czy pan rzeczywiście nie widzi, co jest moim obowiązkiem?	Niewszyscy go na pewno dostaną kardynał sam żyje słowem Bożem i ogniem świątyni, ale my, niegodni grzesznicy wkrótce jeżeli nie od strzał nieprzyjacielskich, to od mrozu i głodu poginiemy, Bogu na chwałę, ale komu na pożytek, nie wiem.	Pamiętasz pani, jak zakończyła się ta okropna noc, kiedy o mało nie umarłaś w swoim łożu, w tym czerwonym pokoju, a ja czekałem, dysząc tak strasznie jak ty, na chwilę rozwiązania. Dziecko urodziło się; gdy mi je podano, było nieruchome, nie oddychało, nie płakało, myśleliśmy, że nie żyje.	A nie jesteśmy w stanie go zgasić!	A pan? Pan je ma?	Ale nie Monserfeuil nie ma najmniejszego wpływu w nowym rządzie. Szkoda zachodu.	Czemu nie może być?	Cóż to szkodzi? Jedno nie przeszkadza drugiemu. Zbierzemy grupę uczonych, artystów, pisarzy, a nawet dyletantów chodzących dotychczas luzem i pozbawionych wpływu na życie kulturalne. Każdy z nich chętnie do nas przystanie. Nazwiemy to Zniczem Niezależnych...	Dobrze. Na odpoczynek nie ma teraz czasu. Obejmij dowództwo nad tymi wszystkimi i prowadź za mną na tamtą stronę, do mego oddziału.	Dużo ci przyjdzie z tego! Piasek i woda, którąśmy z góry widzieli, jeżeli to jest woda w ogóle, a nie jakiś na szkliwo ścięty kamień...	Dzisiaj widocznie nie przyjdzie wcale	Dziwno mi w takim razie, że głód go nie obudzi dzień poprzedni, poprzedzający; też: wigilia. przypadkiem do domu. powtórzyła. przecież. jeszcze nie pora na jarmark w Angoulême.	Garną się ku niemu wszyscy, I nam iść tam potrzeba, a ginąć po rycersku. Niemieckiego żołnierza będzie tam dosyć, bo i na Niemce i na cesarza strach padł. Przez nasze ziemie oni na nich idą. Trwoga u nas, ale ogarnęła też świat cały, bo ich nie strzyma nic. Pójdą, wywrócą Cesarstwo i Rzym zawojują, przepowiedziane im panowanie nad światem.!	Gdzie tam! to istna praca Syzyfa. Dziś przyrzekną, jutro nie dotrzymają; przez ustępstwo, wdzięczność, lub życzliwość, raz usłuchają rady, a dziesięć razy wilcza natura do lasu ich pociągnie. Póki lud nie będzie zdolny sam jakąkolwiek prawdę pojąć, daremnie ją mu wmawiać; i prośby i groźby nie pomogą, te ostatnie szczególniéj.	Lubię, gdy przystajesz na życia skrawku, na kruchym gzymsie tympanonu bytu, rozmyślając twardo: czy w tył, czy też naprzód, byle nie runąć w złowieszczą otchłań figlarnej zagadki, przezwanej śmiercią. Wówczas nabrzmiewasz Orgaza świętością.	Mam nadzieję, że i to się nie stanie	Nie daj Boże!	Nie kop mnie!	Nie możemy jechać. Musimy naprawić, jeżeli to w ogóle da się naprawić, nasze zapomnienie o profesorze Szubercie.	Nie puścisz wasan?	Nie! Doprawdy? Paraliż, co?	Nie. Cudów nie działam. Nie działa cudów w ogóle nikt z tej prostej przyczyny, że nie jest zgoła cudem panowanie ducha nad pozorem i nie wykracza poza zakres praw Bytu odwiecznego... A jeśli ci odmawiam...	Osioł jesteś! Jeżeli Halski nie stara się wszelkiemi siłami mnie pozyskać, to jedynie dlatego, że chce mnie mieć na ołtarzu...	Przecież ja wcale nie nasłuchiwałam Czekałam na ciebie i usłyszałam to już trzeci raz.	Przypadkiem i przez rozumowanie, panie profesorze; a nawet bardziej przez rozumowanie niż przypadkiem.	Równy z pana gość, kapitanie Dzieci, kapitan to swój chłop. Ale przeddyluwialna fauna to bzdura. To nie jest tytuł dla prasy. To już raczej „Kochankowie na perłowej wyspie” albo coś takiego.	Szkoda, że w tej piwnicy zasypani nie konaliśmy z głodu bo w paczuszce, którą trzyma Ali tak dzielnie, są... zapasy.	Słusznie, kliniki psychiatryczne i więzienia też są prze­pełnione. Wesele, Zabawa, Potwór, Ciało, Dusza, Obraz świata, Obraz świata, Fałsz, UpadekSpójrz tylko! gdyby ciała tych ludzi były ukształtowa­ne na podobieństwo ich życia, myśli i pragnień, to byśmy ujrze­li potwory, strzygi i maszkary stokroć bardziej przerażające i ohydne od tych z Boscha i Goyi. Nas nie wyłączając.	Słyszałem o tym Ale nie wiedziałem, że...	Ta, ta, ta. Nie moje to dzieło, ale mego chłopca. Jakże się ma ta biedna kobieta?	Tak. Nie spodziewałem się ich wcale. Minęło osiem lat. Osiem lat! Któż by mógł przypuszczać, że ta kobieta przypomni mnie sobie, że zjawi się znowu na mojej drodze?...	Troop powiada, że najciekawszą rzeczą na świecie jest przyglądać się, jak drugi człowiek zdobywa sobie środki do życia. Wspaniała to rzecz mieć znowu dobrze przyrządzone jedzenie. Jednakże odżywialiśmy się dobrze; lepszej kuchni nie miał nikt na Ławicach. Disko żywił nas świetnie. To morowy facet! A Dan... to znaczy, jego syn... jest moim partnerem. A jest tam jeszcze i stryj Salters, co wciąż miewa wykłady o nawozach sztucznych i czytuje Josephusa. On jest wciąż przekonany, że mam bzika. Jest tam nadto mały Penn, a ten naprawdę ma bzika. Nie powinno się przy nim wspominać o Johnstown, bo... Aha, jeszcze musicie poznać Toma Platta, Długiego Dżeka i Manuela. Manuel uratował mi życie. Szkoda, że jest Portugalczykiem; nie umie mówić wiele, za to grałby bez przerwy. On mnie znalazł i wciągnął mnie do swej łódki.	Wreszcie zapaliliśmy latarnię i wyszliśmy na dwór, aby się upewnić... I to jest pewne, że nikt nie zbliżał się do okna: nie było śladów, chociaż ziemia była tak miękka, że każdy nasz krok pozostawiał wyraźne odciski.	Zatem zostaje tylko jedno; porozumieć się co do pensji, którą mu pan przeznacza.	Żeby nie było ślepej mapyślepa mapa	A brzydko!... Jak możecie powtarzać takie wyrazy, których wstydziłaby się służba w kuchni?	A czym się zasłużył, w czym się specjalizuje?	A cóż robił Patrokles?	A jednak powinieneś Co w takim razie zrobisz?	A rzeczy są jakie?	A teraz?	A to osobliwaosobliwa (daw.) dziś: znalazł. kto taki.	Ach, Gladys, kolor sukni musisz dostosować do jego kwiatów.	Aż dwa?	Ba	Bowiem wedle wszelkiego podobieństwa zbliżasz się do rozwiązania twoich amorów.	Byłażbym tutaj?	Bądź zdrów. Pociąg za chwilę odchodzi. Muszę dzisiaj być w domu.	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Całą ufność w naszym księciu połóżmy i na niego we wszystkim się zdajmy. Niechże Litwę i władzę ma w ręku.	Ciebie jedną kochałem w życiu. Wysłuchaj mię!	CierpienieWiedziałem, jak cierpienia wszystkie korzenie wy­plenić można...	Cyrus Smith i Ayrton bez trudu odnaleźli wejście do Krypty Dakkara i zatrzymali się przy ostatniej skale, tworzącej rodzaj nadmorskiego progu.	Czas pokaże.	Czy to pani własność ten „Mercedes”?	Czy widzisz ten jasny promień słońca?	Cóż to oznacza?	Diablo i pięknie!	Dobranoc, Białuszko! Dobranoc, Burasko! Pewnie się boi ta mała!	Dobrze, dobrze, stryju, ja zamknę, ale dzisiejszej nocy oka zmrużyć się niegodzi, dziś porównanie jesienne dnia z nocą. To noc cudna dla astrologów i kochanków. Dziś w pogodnych gwiazdkach czytać będę, przyszły los mój i mego kochanka. Dobranoc, stryju, dobranoc, idź już, idź. Już cię ten mały Rupert ciągnie dawno za rękaw, dobranoc	Dobrze; ile materacy ma pani w łóżku?	Dokądże teraz?	Duch	Gdzie on teraz?	Hrabiemu zawadza	Jego szwagier.	Jestem	Każę cię precz lokajom wypędzić!	Lepiej trzeba było się zastanowić nad tym, co podasz, zanim pomyślałaś o gościach	Matka w chałupie?	Miałeś przykrości?	Może być!	Na ten kaptur, który noszę ja cię tu zaraz zrobię kardynałem. To wy będziecie brać na okup duchowną osobę? Dostaniesz czerwony kapelusz z mojej ręki.	Naturalnie. To będzie ciekawe...	Nazywa się Szapkiewicz, więc ją tak nazywamy.	No tak.	No, zbyt wybredne dziewczęta zostają zwykle na lodzie A czy to prawda, co słyszałam o Gilbercie Blythe, że zaręczył się z panną Stuart? Karol Slone opowiadał mi, że jest ona skończenie piękna. Czy to prawda?	O rety!... Szydłowiecki... stań na wierzchuna wierzchu	O, dobrze, dobrze! babuniu najdroższa! zawołało dziecię rzucając się jej na szyję, ale moja mama była taka dobra, taka piękna... tęskno mi za nią...	Podobno przychwytywano media na oszustwie	Proszę pana, ja rozumiem wszystko, co dziadek chce powiedzieć.	Przecież wiesz, kim jestem.	Szczęśliwy z powodu?	Słuchamy waszej wielmożności.	Tak.	Tak... ale widzisz, hm... on jest, jakby tu powiedzieć... układny.	Tak... tak. Wysłałem ją... Rozumiesz... były pewne sprawy i w związku z tym...	Tego się obawiam.	To ten zwierzak, co?	Ukradli mi tę walizkę!	W tej sprawie żądałbym przyrzeczenia od samego faraona	Wisi tam jeszcze.	Za pozwoleniem pieniądze wezmę później, a teraz zrobię ci propozycję. Czy pamiętasz, ile mi za morgę łąki zapłacił w zeszłym roku Grzyb?	Zdejmij perukę i pokaż mu znak na swoim łbie A Dagonowi powiedz, że mu takie same znaki porobię na całym ciele...	Śmiało, no!	Święci Pańscy! co też wam w głowie, Jasio zadawałby się z taką...
Teraz to jeszcze świetnie wyglądam. Ale żeby mnie pan Janek widział koło Wielkanocy, to jestem jak cień... Człowiekowi biednemu trudno się dostać do nieba. Człowiek biedny to i zaklnie, i Pana Boga obrazi, jak mu się nie powiedzie. A bogaty co ma kląć, jak mu wszystko idzie po myśli? A przecież człowiek jak się naorze i naflażynaflażyć (daw.)	Kochany Cyrano rozumiem twą urazę, ale, doprawdy, nic na to nie umiem poradzić. Zwolnij mnie łaskawie od tłumaczenia się, które zresztą jest mi obojętne, i od usprawiedliwiania się, które by mnie nie przekonało.	Proszę księdza Tak dokumentnie mnie spili, żem niemal całkiem stracił przytomność. Wszystko widziałem jak przez mgłę. Próbowałem im coś powiedzieć, sprzeciwić się, ale człowiek w takim stanie nic nie może zrobić... A oni mi powiedzieli, że to tylko niewinny żart, który nie pociągnie za sobą żadnych skutków.	Natarczywi i nudni pomijając już to, że są zwykle przeraźliwie płytcy. Chce pan posłuchać bajeczki? Ludzie z bajki bywają nie mniej ciekawi od ludzi z tynglu i z kawiarni... Otóż, pytał raz uczeń bramina: „Mistrzu, gdy po śmierci człowieka ciało jego przejdzie w ziemię, krew i nasienie w wodę, włosy w zioła, mowa w ogień, oddech w wiatru tchnienie, wzrok w słońce, serce na księżyc, dusza w wszechświat: rozumiem to wszystko, panie; I poszli w ustronie ciche i tam rozważali. A to, o czym mówili, zwie się czynem, a to, co wsławili, zwą ludzie dziełem.	Eh! zawsze ci się coś zdaje... Z dziewczętami nie umiesz dać sobie rady, a myślisz, że taki birbant usłucha perswazji.	Powiedz onemu, że głupie, niech się nie wyrywa!	Och, nie martw się, jeśli to aż taka zagadka, nie każę ci zgadywać długo. Ludzie, którzy szkodzą mojej kasie, to ci, którzy w godzinę wyciągają z niej siedemset tysięcy franków.	Jak to? Twierdziłaś, że tego nie było, że się nie oddałaś, że mnie nie czułaś.	Powiedziałem, bom obaczył, że można, i zaraz jeszcze wdzięczniej mnie przyjęli, a szczególniej panna, która jest tak cudna, jak drugiej na świecie nie znaleźć. A dowiedziawszy się, że od jegomości jadę, już też nie wiedziała, gdzie mnie posadzić, i gdyby nie post, opływałbym we wszystko jako w niebie. Czytając list jegomościn, łzami go oblewała od radości.	Nie możesz teraz powiedzieć, Małgosiu, że się u nas nie zdarza nic przyjemnego, prawda?	Przyczyn dowie się pan jutro w urzędzie śledczym; na razie musi to panu wystarczyć, że jestem inspektorem polskiej policji morskiej. Zresztą, przypuszczam, ten mundur jest panom dobrze znany i nie potrzebuje specjalnych legitymacji Bosmanie Sowa! W imieniu Rzpltej dziękuję Wam. Z przebiegu całej sprawy zdam niebawem przed władzą dokładny raport. Pan będziesz jego bohaterem.	I czy nie ogarnia pana zazdrość, panie Jemioł?	Wydaje mi się, że wiara i nabożność się wzmaga. Za moich młodych lat bywało mniej ludzi po kościołach!	Powiesz to, Izraelu, gdy się przekonasz Dla siebie żądam tylko jednej rzeczy: żądam Trelawney’a! Oderwę jego barani łeb od ciała tymi oto rękami, Dicku!	Czekam, aż się uspokoją z tą panną.	Skatowana. Umysł się jej od męki pomieszał.	W istocie oba pogrzeby, biednego kretyna i ojca Pelletier odbyły się dziś, każdy w innéj porze.	Zaraz się dowiesz.	Założę się z tobą, że będzie się układał.	A może i to być, albo ja wiem ale jeśli wielmożny pan chce, to najlepiej będzie, jak mu sprowadzę samego licencjata, zwinę się w lot.	Nie, nie wprost... mówił zawsze o swym powołaniu do stanu duchownego; ale wierzaj mi, pierwszym powołaniem tych hołyszów, to mieć pewny chleb. Dawał mi wszelako dość wyraźnie do zrozumienia, że te tajemne wizyty nie są mu obce.	Ja... ja... nie mogłabym poślubić Billa... Nigdy mi to nie przyszło na myśl... nigdy!	O co się ty gniewasz właściwie? Przecież na tej niedbałości strażników myśmy chyba wyszli najlepiej.	Dziękuję z duszy waszmościom i gotowość waszą chętnym przyjmuję sercem. Nie masz to w przeciwnościach nad przyjaciół wiernych, których, jak widzę, nie pozbawiła mnie Opatrzność! Dajże mnie, wielki Boże, odsłużyć waszmościom zdrowiem i mieniem!	Proszę pani... nie będę ukrywał, że to jest stan dość ciężki, ale z tym ludzie żyją, osobliwie na wsi. Znam wiele wypadków tego rodzaju. Ja pani przepiszę szczegółową kurację.	A waść to nie byłeś u niego?	Co się dzieje?	Czy stało się coś złego? Jeżeli pan sobie życzy, możemy dłużej zostać i zastąpić panią, która wróżyła, nim przyszliśmy tutaj.	Nasz młody kapłan sprawił się bardzo dobrze... W tej chwili jedzie Tutmozis z kilkudziesięcioma ochotnikami, ażeby nas uwięzić albo zabić...	Ten pierwszy gniewa się, że u nas lud będzie rządził.	Więc dobrze. Otóż żona moja oburzała się i oburza na całą tę sprawę.	Nie kręć tak tych rękawiczek, prędzej je zniszczysz ...a, to wy, Pietrku	Nie, drogi wynalazco, tysiąca kilogramów w ogóle. Dlatego aparatura nie powinna być kosztowna, bo nie chodzi o jej wytrzymałość. Hm... niech ją pan zresztą obliczy na wszelki wypadek na trzy tysiące kilo. Trzeba wziąć pod uwagę ewentualne nieprzewidziane okoliczności. W drugiej części budynku będziemy fabrykowali kauczuk mniej trwały...	Mało mię to wszystko obchodziło dawniej i nic mię dziś nie interesuje.	Może mi mama nie powtarzać, znam dobrze Józię i wiem, co mówić mogła. Wiem, że nie zostawiła na pannie Orłowskiej i jednej suchej nitki, ani jednej białej centki. Znam dobrze tę jędzę!	Nie wyjdzie! nie wyjdzie! Nie może wyjść za niego!	Niewątpliwie, jest ich dużo ale takich, co sobie to miano przybierają, a takich, co na nie zasługują, bardzo mało.	A nieprawda! Nie zapomnę, choćbym i dziesięć takich jak wasza Jagna obaczył.	Nie	Nie dogaduj!	Nie zjedliż nas połowcy, ani drugich prusacy, a i Jaćwa, choć nieraz tysiącami u nas bywali! Wszystkich nie pożrą i ci.	Wygrana Miałaś dobre przeczucie. Karta mi szła, jak umarłemu kadzidło. Obębniłem wszystkich. Nawet tego twego marnotrawnego stryjaszka. Odtąd nie siądę do gry bez wzięcia od ciebie jakiejś kwoty na szczęście.	Nie mam pieniędzy, ale Klara je ma i na pewno mi da. Ile chcesz?	Panie Marcinie! Czy wróci mama do nas, czy już nigdy nie wróci?	Proszę pana, niech pan go schowa! Taki był zmarznięty.	Przypuszczam tylko i powtarzam Waszej Królewskiej Mości, że królowa spiskuje przeciw potędze króla swojego, lecz nie mówię, iż przeciw jego czci.	Zmienić nazwę? Pierwszy raz słyszę, nikt mi podobnego wnio­sku nie przedstawiał. Po co Teatr Stołeczny miałby zmieniać naz­wę?	Dlatego, że według mnie z tamtej strony jest tyle chęci do małżeństwa, ile we mnie i pannie Danglars. Ale naprawdę, kochany hrabio, rozmawiamy tu o kobietach zupełnie tak, jak kobiety rozmawiają o mężczyznach; to niewybaczalne!	Hm! to być może powiadasz! to być może, a tak! to być bardzo może dodał król jaką on tu Venus przyniósł raz, com ja biédy miał z królową. Spalić ją kazała. A była bardzo piękna. No, i to prawda, że pozwalał sobie czasem...	Ale dla drugich to samo może być dobrem.	Krótkać ona, to prawda, ale gościniec zepsuty po wtorkowej burzy; chybotało kolasą niczym arką czasu potopu. Dziękować Bogu kości jeszcze całe.	O ile pamiętam, to zanim nas zmorzył śpik, opowiadałeś mi, że ożenek i płodzenie potomstwa są zaćmieniem prawdziwego świata, są zawadą na Drodze. Czy w twoim kraju dzieci spadają z nieba? Czy ową Drogą ma być śpiewanie takich piosenek?	Aha, to chodzi o sprzedaż cegielni...	Cóż jej to jest?	I pewne to jest z tym nadaniem?	No, to już lepiej ratlerka	O! to nasza kochana Sznapsia.	Tak, panie, alem odnalazł, co znaczy znak, który ci uczyniła; wiem, kto są ludzie, którzy ją odbili, i wiem, między jakiego bóstwa wyznawcami szukać jej należy.	To musiały być ładne mundury?...	To widzę, żeś po prostu desperat.	W tym właśnie sęk! W tym właśnie sęk! Capatazie, zaczynam wierzyć, że jest pan na swój sposób geniuszem.	To cichy człowiek. Muszę do niego wstąpić, napisał list do mnie, więc chcę mu dać odpowiedź osobiście.	Najprościej będzie, jeśli naprzód wyjaśnię straty, potem zaś dopiero przyjdę do Adrjana. Jak panu może wiadomo, nastawił detektyw Barnes na mnie szpiega, który głównie śledzi czy wygram, czy też przegram. Dlatego uznałem, że lepiej przegrywać.	Ale są ludzie, którzy cierpieli dużo bardziej niż pan.	Dobrze, panie de Tréville zachowaj tę serwetę. Każę na niej wyhaftować trzy lilje złote i dam ją, jako sztandar dla twego pułku.	Wszelkie śluby Zakon wielce szanuje i do szanowania onych stowarzyszonych skłania. Jedź więc, bracie miły, a że jesteś przykładnym synem Zakonu, dodamy ci na wet stosowne otoczenie, ażebyś mógł przed ojcem świętym godnie stanąć.	A co, dobrodzieju?	A skąd on wypuszcza ten diabelski smród?	A ty byłeś mniej przezorny?	Ale opinia publiczna zmiele cię na otręby, jeśli poobalasz takie zapisy. Widzisz! moja żona jest poniekąd interesowaną.....	Bywają i głodne lata	Ja et, na prowincji.	Może kapłan Patrzcie, on idzie do Domu Cudów!	Na jutro powinszowanie! Teraz czas na służbę bożą spieszyć, nowonarodzone dzieciąteczko witać! Biegnę, lecę, a pannie Jadwidze wesołej zabawy życzę! Moje uszanowanie!	Żołnierz, Nauka, Siła, Mądrość rzekł Wołodyjowski, spoglądając okiem znawcy na roboty.	A najwięcej księdza!	A pańska matka gdzie skończyła życie?	Automobilem... Słyszałam, jak o tym mówili.	Ba jako tako!	Czy chciałabyś zobaczyć Emilkę?	Dlaczego odesłał?	Dobrze. A ty, ojcze?	Henryk, księżno, zawsze ma słuszność.	Idę szukać Zawiłowskiego.	Jej narzeczony!	Kto mówi?	Lepiej późno, niż nigdy. Słuchałaś głosu serca. Ty tylko ze Szwarcem możesz być szczęśliwa.	Och!... wszyscy!	Od jakich szczurów?	Odbierasz konia, prawda?	Potem je przeliczono?	Potrzebujesz pieniędzy?	Są świetne parentele i stosunki w Berlinie.	Trzeba go wpuścić, kapitanie.	Wariat?	Wspólnicy	Zaraz. Muszę sobie przypomnieć.	Zarezerwowany trzy dni temu.	Zwrócę.	Łatwiej podpisać traktat aniżeli go zerwać...
O, Hertenstein cudzego uczucia urazić by nie umiał, a cóż dopiero zdeptać własne! Niech się pan nie gniewa, ja czuję pana... Taki rozdaje tylko uczucie, wziąć go sobie od kogoś nie umie: za słaby lub za mało brutalny. Taki prawda, panie Hertenstein?	Święty to był czyn i każdy poczciwy kapłan naśladować by go potrafił, choć doprawdy szlachcicowi polskiemu najwięcej by ten akt pokory kosztował, bo za skórą księżą jest taki stara szerść szlachecka!... Ale z drugiej strony strach podawać na niepotrzebne pośmiewisko suknię kapłana, a ja mam taki nadzieję, mam przeczucie, że go nam Bóg powróci...	Nie o to chodzi. Pojmuję, jak paniom przykro musiało być rozłączyć się z nią, i szkoda, że mi pani nie dała wcześniej znać o jej zamiarze. Osoba, z którą Szwarc miał się żenić, nie żyje.	Ależ nie, proszę pana wcale tak nie uważam: we Włoszech wielcy panowie żenią się przeważnie w młodym wieku, to zresztą logiczne. Życie jest tak krótkie, że należy chwytać szczęście, gdy tylko zapuka do naszych drzwi.	Jak to?... pan Krukowski mężyka wyzwie na pojedynek za to, o czym wszyscy mówią? A co będzie, jak mężyk nie przyjmie pojedynku?...	A byłbyś co wskórał, matusina kukiełko, gdyby nie ja? Po dziesięćkroć dałbyś się złapać na uczynku.	A ponieważ to, co powiedziałeś, jest jasne aż nadto i nie potrzebuje objaśnień, będę pana prosił, abyś poszedł ze mną.	Ale prawda, że mam ruchliwy umysł?	Bo głupie, nie baczą, że wszystkich jednako ta święta ziemia pokryje.	Czy to w samej rzeczy nie może oburzać?	Dobrze, opowiem od początku rzecz całą, skoro odnosi się ona do waszych włości. Gdy nasz książę wyruszył z Normandii na podbój angielskiej krainy, możni rycerze (możeście o nich słyszeli?) jęli z zapałem zaciągać się pod jego znaki, gdyż obiecywał podzielić zdobytą ziemię między tych, co wiernie służyć mu będą. Za możnymi pociągnęła i szara brać rycerska. Rodzina moja należała do uboższych w Normandii. Atoli tak się zdarzyło ,że krewniak mojego ojca, Engerrad herbu Orzeł, onże Engenulf De Aquila, poszedł za hrabią Mortain, który szedł za książęciem Wilhelmem; przetom i ja pociągnął za De Aquilą. Tak! W trzy dni nieledwie, jak pasowano mnie na rycerza, zabrałem świeżo otrzymany miecz oraz trzydziestu pachołków z domu mego rodzica	I jutro ja nie będę.	I nie spostrzeżono, że prześcieradła księdza były wystrzępione?	Mój drogi i z pałacu saskiego w bawełnę mi ją obwiń, Magdalenę, a przywieź. Nuż jéj się tam co stanie. To dzieło nieoszacowane.	Nie trać pan równowagi, panie Creighton	Nienawidzę Grecji, to nieszczęście całej ludzkości. Tam powstała pierwsza demokracja, której skutki oglądamy teraz.	Posłuchaj, Damajanti Rozkaż, a natychmiast poddam się obrzędowi dematerializacji. Będę twym niewolnikiem, tylko nie odchodź z tego świata. Zostań tu na ziemi.	Przypuszczam tylko i powtarzam Waszej Królewskiej Mości, że królowa spiskuje przeciw potędze króla swojego, lecz nie mówię, iż przeciw jego czci.	Rekiny... i w ogóle Złe miejsce, panie. Batakowie nie chcieliby tam nikogo widzieć.	Rzeczywiście nas wyglądał? Zdawało mi się przez chwilę, że widzę coś białego, a potem przestałam to widzieć.	Ten, którego widziała służba, kiedy wpadł do domu Sary i w chwilę później uciekł... Ten, który idąc na nieprzyjaciela zabrał ze sobą fenicką kapłankę Kamę, która splugawiła ołtarz... Ten wreszcie który wygnał z domu Sarę i uczynił ją niewolnicą za to, że jej syn został Żydem...	Wybacz, milordzie czy Wasza miłość wie, że nazwisko Karoliny Backson nie jest prawdziwem nazwiskiem tej kobiety?	Toteż dwa lata temu zażądałem dymisji. Jak poszła moja prośba, tak do tej pory nie wraca. Cesarz wojuje w Austrii, siedzi w Paryżu, a dla mnie abszytu jak nie ma, tak nie ma. Tymczasem muszę przeciw sumieniu, przeciw własnemu pałaszowi służyć. Biję się z samym sobą, wojuję ze swoim własnym rozumem. Sto tysięcy razy szedłem oślep na zginienie, żeby raz nie być już podłym ludzkim pachołkiem!... To mię omija! Teraz już dłużej nie mogę!	Ale bardzo krótko Proszę pana, to, co nazywamy naturą, składa się z mnóstwa przedmiotów oddzielnych. Są oddzielne drzewa, oddzielne krowy, oddzielne muchy, oddzielne ziarnka piasku, oddzielni ludzie, oddzielne promienie światła i oddzielne zmiany, jakim ulegają te promienie. Tymczasem w duszy naszej istnieje tak potężny popęd do jedności, że tę jedność narzucamy naturze i mówimy: las, stado, rój, ława piaszczysta, społeczeństwo, optyka. Wszystkie teorie naukowe i wszystkie dzieła sztuki, wszystkie prace ludzkie i wyroby techniczne powstały stąd, że dusza nasza narzuca swoją jedność nieskończonej rozmaitości, jaka istnieje w naturze.	Ale gdzież tam, kuzynie. We wszystkiem, co powiedziałeś, nie ma wcale prawdy. Ani życie nie jest marnem, ani życie na wsi stojącą wodą, ani cywilizacja wiecznem używaniem szczęścia i piękności. Oprócz szczęścia i piękności, jest w cywilizacji wiele innych rzeczy...	Ty możesz walczyć i z naturą, o człowiecze wyjątkowy, który sam jesteś więcej utworem sztuki jak natury! Posiadałbyś tę jędrność rozumu, gdybyś się nie był pozbył sztucznym środkiem wszystkich przykrych wspomnień tłoczących, ścieśniających i gnębiących twą wiedzę? Umiałem ci odjąć, lecz dodać nie umiem; pokaż się wyższym ode mnie twórczą wyobraźnią, tak jak już jesteś wyższym ode mnie bogactwem wiedzy. Widzę po tobie, że już w twym mózgu roi się myśl jakaś, ogromna jak Tytan.	Niebezpieczny!... niebezpieczny!... Nie ma żadnej wątpliwości, że pospólstwo jest już rozzuchwalone i lada chwilę podniesie bunt. A wówczas żaden arcykapłan ani nomarcha nie będzie pewny nie tylko władzy i majątku, ale nawet życia...	Niech mu pan roztrzaska rękę, niech go pan zrani, ale niech go pan nie zabija.	A co wieczorem zaniedba, to w dzień naprawi	A czy zechce pani być moją nauczycielką?	A nie potrzeba!	A no, jaśnie pan kazali czekać...	Ależ mój Bóg jest też twoim Bogiem, Aziu, jedynym Bogiem jedynego Istnienia. Poza Nim nie ma zbawienia.	Ależ podobno są jakieś tam ustawy...	Chlubię się tym że robię wszystko, co w mej mocy, aby uprzyjemnić pobyt tutaj szlachetnym cudzoziemcom, którzy zaszczycają mnie swym zaufaniem.	Co to za statek?...	Dlaczego się nie ma udać? Więc sztamasztama (pot.) wyciągnął rękę.	Ganchof przed nich przyjechał... Mówi coś ze Stachowiczem... A jaki krzyk!... Widzę, mości panowie, Stachowicz z dwoma oficerami odchodzą od chorągwi. Idą pewnie do hetmana w deputacji. Konflikt wewnętrznyJak mi Bóg miły, bunt szerzy się w wojsku. Armaty naprzeciw Węgrom zatoczone i regiment szkocki także w szyku bojowym. Towarzystwo spod polskich chorągwi zbiera się przy Węgrach. Bez nich nie mieliby tej śmiałości, bo w piechocie dyscyplina okrutna...	Jak Maciej był, to i miał kto załagodzić, mieli się słuchać kogo.	Jak to miło! Ale chciałabym, żeby darowała nam je nam teraz. Odkładanie jest nieprzyjemne	Mało jest powiedzieć cierpliwym, trzeba być zrezygnowanym.	Muszę pozbyć się tej dziewczyny. Jeżeli dałoby się to zrobić, by wyjechała daleko, zagranicę, powiedzmy do Południowej Ameryki...	Nie, muszę iść do mojej gazety rozmówić się z dziennikarzem	Nie, po prostu zbudzisz go.	Nie. Nie wyłączę.	Niejeden mi to już mówił. Ale do rzeczy! Gdy dhole będą cię ścigać...	Nikt, ja sama.	No tak, sam mi pan nakazałeś szeptem, abym został.	No, Magdzię... Nie ma o czym gadać!...	Pewnego razu schlał się jeden człowiek i prosił, żeby go nie budzili...	Powiedz tam ojcu niech ją przyśle.	Rzecz prosta, że o panu Kazimierzu Norskim.	To jeszcze kwestia. Gdańskie dziś: nazywasz.	To wszystko razem jest gadaniem z Bożej łaski neurastenika, wieszczego improduktywa z parafialnego zakątka czystej sztuki. Bój się Boga, Müller! Wyście się zdążyli naprzykrzyć już rozsądkowi, życie z was się śmieje na całe gardło... Jak wy możecie samych siebie brać jeszcze na serio?	W teczce. Nie w teczce, a w kieszeni.	Znałem go osobiście Ojciec jego przepowiedział mi pierwszy w Rzymie, że wypłynę... O pannie Helenie mówiono bogdaj, że była narzeczoną Płoszowskiego.	A na cóż im więcej sukien? Przecież człowiek ma tylko jedno ciało.	A niebezpiecznie?	Absurdy!	Ach, Gladys, kolor sukni musisz dostosować do jego kwiatów.	Ale...	Bardzo potrzebne!	Bo nam się tak podoba	Błogosławieństwem twoim, mój ojcze, podzielę się z Jerzym, którego testament wykonywamwykonywam odrzekła głosem lekko drżącym.	Cierpliwości Ale si tu non vis dare, presta, quaesumussi tu non vis dare, presta, quaesumus (łac.)	Co? znowu! krzyknął król.	Daliśmy dziś na zapowiedzi. Za cztery tygodnie nasz ślub.	Dobrze pani.	Dziś inaczej zdobywa się majątek. Mężczyźni muszą pracować, a kobiety wychodzą za mąż dla pieniędzy. Świat jest bardzo niesprawiedliwy!	Ino czyj?!...	Jaki tytuł?	Juści, przeciek prawo pisali lala (gw.)	Już późno Raz jeszcze rozważ dobrze tę sprawę, choć byłoby najroztropniej o wszystkim zapomnieć.	Któż jest ów gentleman z teleskopem w ręku?	Lalkę tę kupiłam w sklepie pana Wokulskiego...	Mówcie! mówcie!	Na co on umiera?	Niby jak?	No! no!...	O, dobrze się składa. Zapomniałem klucza od tamtej celi.	Obraz świata	Odciski stóp?!	Okrążmy bagno i chodźmy do domu Aleją Zakochanych. Czy ciągle jeszcze czujesz się tak zniechęcona, jak wychodząc z domu?	Pawle... chciałbym...	Po co ci kawaler? Kogo jeszcze?	Przeciwnie, przeciwnie.	Przeniknij go żarem oddechu!...	Rosną oni i tak. Znów słyszałem, iż Szwedów w Telszach wycięto.	Także coś! Po prostu, tresuję ich trochę. Seffy, znasz się na walce kogutów?	W takim razie posiądę ją w zupełności	W w... w... domu. A któż ta?	Was czekają jutro na Sadowej Już postanowienie.	Wielkiego kardynała!	Wielkopopovickie.	Wiem.	Więc dobrze, czytam po porządku	Więc jesteś królem?	Więc rozstań się z nią.	Z Jodłowéj. Pani Dembowska chora; wzywano mnie.	Zapewne już w domu.
Jest, jest już odwilż w zaschłej, starej głowie. Niech pan sam powie, czy nie wskoczyłem na płochliwą szkapę? Ten Prochryst, to on całkiem dobrze wykalkulował z tym szkiełkiem w oku. Tylko po co szmaragd, kiedy taki drogi? Choć może i trzeba takiej kosztowności, aby była siła... On szkiełkiem zielonym trzyma Antychrysta, ażeby nie bił i nie śmiał przystąpić.	Niech pan nie dziękuje. Będę z panem zupełnie szczera. Przyznaję się, że to jest nawet nieładnie z mojej strony, iż mówię o tym z panem, o tym, co rozkrwawia panu tak świeżą ranę. I proszę mi darować ten akt egoizmu.	Starszego? Ależ on nie wygląda na starszego; niech pan patrzy, jaki włos pozostał młody.	Posłuchajcie mnie, panowie Dzięki mężowi już nie śmiałabym ograniczać swobody naszym dzieciom, gdyby tylko chodziło o swobodę... Ale co Madzię czeka w tej Warszawie?... Będzie guwernantką rok... dwa... dziesięć lat... no i co potem?... My, w razie śmierci, oprócz starego domu i kilku morgów gruntu nic nie zostawimy dzieciom... Więc co ona pocznie ze sobą?...	To są moi detektywi, moja straż. Pilnują, żeby nikt na mnie nie napadł, żeby nikt do mnie nie strzelił.	Ja się boję Nie. Ja mam wstręt. Mam wstręt do śmierci... Słuchajcie... Gdyby tak kto zabił mnie, gdy spać będę po głowie się gładzi. Żyje tak, aby inni ludzie kiedyś nie byli głodni. I oto idzie myślą do domu i zastaje trupa, który był głodny, kiedy umierał. I on sam też umrze. I inni ludzie umrą, i ziemia zastygnie. To wszystko jest śmieszne, śmieszne.	Dlaczegożeś od razu do mnie nie przyszedł?	Czy znałeś pan tę dziewczynę? Znasz pan może nazwisko jej?	Na honor, drogi mój gospodarzu zażądałem najlepszego, jakie masz, wina, a jeżeli mnie oszukałeś, sam będziesz ukarany tem, czem zgrzeszyłeś, bo nie cierpię pić sam i musisz mi dotrzymać kompanji. Pijmy zatem! No, dalej! za czyje zdrowie pić będziemy, aby nie zranić niczyjej miłości własnej? Niechaj będzie za pomyślność twojego zakładu.	A czy nie mówiłem czy nie mówiłem, że żadna boleść, żadna radość tych skromnych, prostych, ubogich ludzi nie jest ci obojętna.	Nie, nie, na świętego Gałganusa, nie chcę, ty bowiem prędzej czy później będziesz wisiał.	A co? nabrałem panią! Wcale mi się spać nie chce. Idę na rozdobędę.	Ma pan do czynienia z tęgim graczem, doktorze	Musi przez całą zimę chodzić do szkoły! Uczy się czytać i pisać, co nie jest rzeczą łatwą. Gryzienie rysika pomaga trochę, nieprawdaż, generale?	Nie popełni już tego błędu, aby uciekać przez mur wyjdzie po prostu bramą, skoro go uniewinnią.	Widzieć, nie widziałem, alem w Browarkach słyszał, że już ruszył z ŁubniówŁubnie	Wiesz dobrze, że mnie nigdy nie jest zimno; zresztą w męskim ubraniu...	Świat niekiedy zyskuje, jeżeli jakiś naiwny prostak wpada w obłęd zwany miłością idealną i za cenę największych niebezpieczeństw zdobywa majątek, aby go złożyć u stóp swego ideału... Ale świat czasem traci, jeżeli ten wariat odkrywszy mistyfikację upada złamany, do niczego niezdolny... Albo... nie rozporządziwszy majątkiem rzuca się... To jest: strzela się z panem Starskim i dostaje kulą po żebrach... Świat traci, pani, jedno zabite szczęście, jeden zwichnięty umysł, a może i człowieka, który mógł coś zrobić...	A jeśli nie zrozumieją?	A prócz tego nie robimy dziś korepetycji, o wy, początkujący pijacy! i mamy spokojną noc. Hallo! Nasz ukochany przyjaciel, Foxy! Nowe tortury, Foxibus?	Ani myślę. Naprzód, nie zerwę z nimi, choćbym się ochrzcił, a jestem znowu taki fenomenalny Żydziak, że nie lubię blagować. Po wtóre	Czuć to. Pan cuchniesz atramentem... Zresztą, pańskie sztuki mogą być doskonałe, ale grać powinien aktor z genialnym nerwem życia. Ot, Borowski  na przykład!	Dziwna rzecz, że on nie boi się zdradzać swej obecności...	E, paniczu, nie wiem jak, lecz wiem, że koniec stamtąd przyjść musi	Jakżeś ty głupi! nie pojmujesz, że to dla jej chwały czynię, wiedz, że jedna dama może mieć wielu błędnych rycerzy, którzy jej służąc, nie śmieją żądać żadnej nagrody, prócz tego, aby raczyła ich przyjąć na swoich rycerzy.	Między Łysowem a Patkowem, w lesie Rogaczu. Tu łączka, tam dwór, tu droga. Ja leżę w rowie i nie widzę ani łączki, ani lasu, ani dworu, bo mię ta ryfaryfa bagnet. w bandziochbandzioch	Najważniejszą wszakże rzeczą jest odebranie mu Koborowa. I tu zaczynają się trudności. Nominalną właścicielką jest przecie pani Nina, a ona na to nie pójdzie.	Nie chcę. Szlachcic pewnie waszym obyczajem wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść nie mogę.	Nie miałem czasu i zapomniałem	O, nie porównujże ich!	Pewnie pani także nigdy nie pytałaś się, ile co kosztuje. Nieprawdaż?	Staram się nie mieć żadnej maniery	Tak więc sen mój się spełnia! ciebie, a nie ją trzymam w moich objęciach! tobie to grób wykopię pod kwiatami w ogródku!	Tak, lecz ty nie posiadasz prawa żądania jej.	Z wyjątkiem ciebie, boś nie miał nigdy kochanki.	Zjeść nie zjedzą, ale z dymem puścić mogą dwór, gumno, chałupy...	Już wielką z siebie dla nieboszczyka Szczepana uczyniłam ofiarę, mówiła dalej: opuszczając miasto, do którego od dzieciństwa nawykłam, a przenosząc się z nim na tę pustynię... lecz to niczem jeszcze w obec mojego dzisiejszego położenia... Wśród ludzi nieprzyjaznych... niechętnych... ja sama, nieudolna, kobieta słaba... Od śmierci mojego męża, ani wiem co się nawet u mnie dzieje... Gospodarstwo... fabryki: wszystko na łasce bożej...	Bóg ci ją odmieni! Mnie tam niedługo już na świecie.	Cobądź się stanie będę wdzięcznym do śmierci Waszej Eminencji za to, co obecnie dla mnie raczył uczynić.	Dwieście dziewięćdziesiąt siedem: a ładownię wypróżniliśmy już do dna!	Opowiadaj dalej, Parnezjuszu! Ja będę dodawał objaśnienia do jego opowieści. Czy bardzo ci suszył głowę, Uno?	Zdaje się, że nasze drogi muszą się rozejść Musiało do tego dojść. Czy sądzisz, Diano, że wiek dojrzały jest istotnie tak piękny, jak sobie wyobrażałyśmy, gdyśmy jeszcze były dziećmi?	A, widzę że z ciebie dobra wieśniaczka: jak ja, umiesz rozróżniać kwiaty.	Co do jednej rzeczy chcę was ostrzec, najjaśniejszy panie. Dość słabo jesteśmy tu zaopatrzeni w wiwendę i łatwo może naszym brzuchom zabraknąć amunicji. Gdyby Tęgospust miał nas tu oblegać, wraz bym sobie dał wyrwać wszystkie zęby, zostawiając jeno trzy; tak samo naszym ludziom; a i tymi trzema bardzo rychło zjedlibyśmy zapasy.	Daj mi pokój z tymi swymi rozumowaniami! Drażni mnie to.	Dziś w nocy jadę do Paryża	Hm, na drodze do Bajonny.	Już tu wiedzą, ktom jest	Mój powóz zepsuł się, gdy wjeżdżałam do Lilliers.	Rozumiesz, Lorenzo, o co chodzi? Pierwszym, który dzisiaj rano podjął tę próbę, był tamten człowiek.	Spod Ujścia?... Na okrutną tedy hańbę waćpan patrzyłeś... Wiemy już, co się tam stało.	U ciebie córka, u mnie syn... niechaj jak toj kazau, boska siła przezwycięży czartowską siłę...	Widziałeś księcia kiedy wchodził w nocy do domu twej pani?	A jak panowie tłumaczą sobie śmierć tego łotra?	A mało nieboszczyk ostawił, co?	A o Tatarach słyszeliście, Tomaszu, hę?	A wszelako było.	Aby psuł narzędzia?	Aleć on najstarszy, to jemu się po ojcu należy objąć gospodarkę.	Ależ bynajmniej...	Beksa! Finek to zuch, będzie z niego stróż. A tamten...	Boję się...	Będę przepisywał urzędowe papiery.	Chłop, Kara, Szlachcic, Własność, Zwierzęta	Co on tam robił?	Co znaczy to miejsce przetarte?	Czegóż tak płakał?	Czegóż ty płaczesz, chłopcze?	Cóż się stało?	Daj im choć trzydzieści drachm...	Dziękuję, panie bracie, za dobre słowo!... Wina tego, kto złych doradców słucha. Wolności to tam nasze solą w oku stoją. Im więcej szlachty wyginie, tym absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.)	Ile?	Kasiu, a toćżetoćże tłumaczyła mama.	Kto ją wie!	Kto taki?	Mam ważny interes Boję się jednak, że mi wasza królewska mość odmówi.	Moda spytała Kasia.	Musisz pani mieć jakiś dogmacik i zapatrzona w niego, idziesz pani naprzód. Ten dogmat ma ryżo-żółte włosy, około dziesięciu tysięcy rubli rocznego dochodu, nosi binoklę i...	Na wieki wieków!	O dziewiątej. Powiem ci wówczas wszystko.	Oczywiście, mój panie, oczywiście, to starożytna pede claudo. Wiem o tym wszystkim dobrze, ponieważ zajmowałem się przede wszystkim sprawiedliwością różnych krajów; procedurę karną u wszystkich narodów porównywałem ze sprawiedliwością naturalną i muszę wyznać panu, że prawo ludów pierwotnych, to jest prawo odwetu, uważam za najbliższe sercu Boga.	Odp.: Pięć	Otóż i wylazło szydło z worka! Mamy sekret. Siostrunia boi się stosuneczków, zabawy... uhm, uhm... hrabiny Aurory na przykład...	Panie Vantochu, my panu wierzymy ale...	Potrzebuję zaraz konia	Proroctwo	Rękę bym sobie dała uciąć, że niedługo, niech ino muzyki zaczną w karczmie, to Jagna ganiać będzie za parobkami.	Skacz, złodzieju!	Słusznie należy odnowić czasy, gdy oblubienica pisała na drzwiach oblubieńca:	Słusznie, Pencroffie. A jeżeli następny zbiór przyniesie podobną proporcję co dzisiejszy, będziemy mieli cztery tysiące buszli.	Tak jest... użyję go teraz właśnie.	Tak, lecz druga połowa dojdzie za mną tam!	Tak. To On	Ty, Borowiecki, jesteś szlachcic, masz na biletach wizytowych herb, kładłeś nawet na prokurzeprokura szepnął Moryc.	W takiej jednej chacie, bardzo elegancka melina.	Wojować wama znowuj przyjdzie!	Wybiła godzina!	Za trzy dni?	Zazdrościsz mi i straszysz!	Zły chłopcze! Gdzieżeś zostawił tę kartkę?
Najeżone brwi pana Laurence opadły trochę, gdy szedł do półki z książkami Johnsona. Ludka wskoczyła na najwyższy szczebel drabinki i usiadłszy tam, udawała, że szuka książki, lecz w rzeczywistości zbierała myśli, jak najzręczniej zaczepić o główny powód swego przybycia. Stary gentleman musiał odgadnąć, że jej umysł nad czymś pracuje, bo zakręciwszy się żywo parę razy, spojrzał na nią i odezwał się tak niespodzianie, że RasselasRasselas	Jużto darmo ona taka bojaźliwa i skromna, że ledwie zasłyszy turkot na drodze, do chaty się chowa... Wybijcie to sobie z głowy.	Miss Campbell powtarzam pani, że to nie warte zachodu. Usiłowałem odmalować wełnistość fal morskich, a kula, jakby jakiś malarz starożytności, jakby jakaś wróżka z umoczoną gąbką, przyszła i zrobiła to, na co nie mogła zdobyć się moja fantazja.	Panna Aneta rada każdej rzeczy! Co to dobrego? At! nowa zgryzota, tylko, że najgorsza, bo słodka, jak trutka na muchy! No, no, no, i ktoby się po nim tego spodziewał? Dziewięć mil odtrzepał i znowu gotów maszerować! A Wojnat tymczasem umrze! At, głupi!	Ja tu jedną tylko rzecz widzę jasno, przerwał Sapora, że asińdźka pono po kobiecemu grasz w ciuciubabkę, bo mało co wiesz, a wielkich rzeczy chcesz dokazywać, do których też wiele wiedzieć potrzeba... Od elementarza musimy zaczynać, żeby własne położenie dobrze poznać, z kim się ma do czynienia? jakie ich siły? którędy chodzą i iść mogą?	Co ręka ludzka zrobiła, przeciw temu ręka ludzka poradzi. Na mediolańską zbroję	Co ty na to, Frumet?	Mam wszystko Kupiłam sobie, żeby w niedzielę móc do matki liścik wydrukować. Pójdę przynieść, co trzeba.	Masz co na myśli?	Najlepiej jutro. Bądź ubrana o trzeciej. Przyjadę po ciebie fiakrem i przywiozę do nas, na Skibówki.	Ej! myśl co powiesz, myśl, odparła Agnieszka, bo ty nie na niego ale na siebie wyrok wydajesz, na mnie i na dzieci. Czci żony twéj nawet bronić nie umiesz. Ej! myśl! zaważy twe słowo!	Przedstawiłem panu zresztą przypadek bardzo materialny Przypadek, w którym społeczeństwo, zaatakowane u swych podstaw przez morderstwo na jednostce, na której się przecież opiera, mści się śmiercią za śmierć. Ale czyż nie ma tysiąca innych cierpień, które rozdzierają człowiekowi trzewia, a którymi społeczeństwo bynajmniej się nie przejmuje, i nie daje mu nawet możliwości tej mizernej zemsty, o jakiej mówiliśmy przed chwilą? Czyż nie ma zbrodni, dla których tureckie wbijanie na pal, tortury stosowane przez Persów, bykowiec Irokezów, byłyby zbyt łagodnymi karami? A społeczeństwo obojętne na nie pozostawia je bezkarnymi. Niech pan sam powie, czy nie ma takich zbrodni?	Chybaby naród do ostatniego upadku przyszedł i nie był żywota godny, gdyby tacy królami jego mieli zostawać Ale wypocznij waść teraz, a później któregokolwiek dnia pójdziem do pana marszałka koronnego o naszego przyjaciela wypytywać.	Biorę pana na swój koszt, czym sprawię naszej publiczności prezent królewski.	Hale? uciekłeś wtedy na ogrodach i jużeś się nie pokazał...	Pokłonić się miłościwemu królowi A co więcej, zachowuje zapewne dla waszych, nie moich uszu, najjaśniejszy panie.	Quis munditiis? Słowo daję, że to bycze! Czy ten znak zapytania nie fajno tu wygląda? Heu quoties fidem! To brzmi tak, jakby ten chłop czegoś się pietrał i nie wiedział, co z sobą począć. Cui flavam religas in rosa Mutatosque Deos flebit in antro.	Tak i nie mogli wam się oprzeć, co?	Ucząc się na pamięć encyklopedii	Wszystko na to wskazuje, kapitanie Nie czujesz tego mdłego zapachu, który unosi się nad wodą?	E! panie bierz kaci takie tam szalone przysięgi; Pan Bóg nie kazał przysięgać, a to i zdrowiu i duszy szkodzi. Niechże, proszę pana, kawał czasu nie zjawi się człowiek z takim hełmem, to cóż wtedy zrobimy? Maszże pan wtedy dotrzymać przysięgi w tak ciężkich warunkach, spać zawsze ubrany, nocy nigdy między ludźmi nie spędzić i tysiące innych cierpieć utrapień, które mieści w sobie przysięga tego starego wariata, margrabiego z Mantui? Pamiętajże pan, że w tych stronach trudno o zbrojnego człeka, że tu tylko jeżdżą sami furmani i mulnicy, co hełmu nie noszą i znają tylko przyłbice z kapuścianych liści.	A co to za kur tak górnie pieje?	A przecie jedną rzecz wyraźnie zmiarkowałem daw. forma; inaczej: mówię, powiem. na to	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	Chowacie je na pamiątkę?	Co to znaczy?	Cóż robią ci ludzie na stokach góry?	Ferruccio! Dziecko! Co tobie?	Na rozkazy waszej królewskiej mości!	Nic nie stało na przeszkodzie	No dobrze jak mus, to mus. Sześćdziesiąt gwinei i kwita. Masz waszmość na to mą prawicę.	Oj, ty, ty A nie zaśpiewasz nam na pożegnanie?	Wieczorem siedzieliśmy we czterech przed szałasem naokoło małego ogniska i jedliśmy na wielkich liściach smażoną rybę z pieczonymi korzeniami zamiast chleba niby to niedbale	Więc do Gdyni?	Żebrakiem i złodziejem! Wziął od was pieniądze, a przy sposobności opróżnił wam kieszenie. Jeśli chcecie, żeby stanął na nogach, podnieście tylko kij, a resztę pozostawcie Opatrzności.	Pan zapomina, że ja za trzy miesiące będę oficerem i o tym też, że pan jest kaleka. Wiele wybacza się kalekim geniuszom, ale lepiej stop. Nieprawdaż? miał złudzenie, że wolą swą mógłby planety puścić w odwrotnym kierunku i każdego żywego stwora przekształcić na obraz i podobieństwo swoje. Rzeczywistość wzdymała się ku niemu, płaszcząc się jednocześnie i pokornie wijąc	Bo proszę cię, tyle się w życiu ma stosunków i miłostek, a ostatecznie pokazuje się zawsze, że była właściwie tylko jedna kobieta i gdyby zechciała, zostałby człowiek był przy niej, jak pies... Ty jesteś szczęśliwy, tyś rzeczywiście na tę kobietę trafił w swojej żonie...	Jaśnie panie Właściciel hotelu prosił zawiadomić pana, że czeka tam na pana jakiś człowiek z listem od hrabiego Morcerf.	W dziesięć minut po przeczytaniu wieczornej gazety natknąłem się na człowieka, którego pani może widziała parę razy w sklepie; pomówiłem z nim i ta rozmowa wyjaśniła mi wszystko. Zaraz potem wyruszyłem tutaj, nie wiedząc, czy pani... Podobała mi się pani od pierwszej chwili, kiedy panią ujrzałem	Ach, ty kapuściana głowo! Ha! Ha! Ha! Wierz mi, mój Lulejko, że jesteś tak głupi, że nie powinieneś się pokazywać w wykwintnym towarzystwie. Umiesz rozmawiać tylko o koniach i psach myśliwskich, więc poproszę papę, żeby ci kazał siąść przy oficerskim stole, między najstarszymi dragonami. To będzie kompania najstosowniejsza dla ciebie. A teraz niech acanacan (daw.)	Opuszczam Francję; dlaczego i jak, dowiesz się jutro z listu, który ci przyniesie mój służący. Żegnaj, Mario.	Ja też, choć buławy nie rzuciłem, nie chciałem w zdradzie rąk maczać. Com wycierpiał, miłościwy panie, Bóg jeden wie! Patriota, KobietaWiłem się z boleści, jakby mnie żywym ogniem palono, bo i dziewka moja, chociaż już po owym rapcierapt (z łac. raptus) tu: ugoda, zgoda. między nami stanął, teraz mnie zdrajcą okrzyknęła, jako plugawym gadem pogardziła... A jam przysiągł, jam przysiągł nie opuszczać Radziwiłła... O! ona, miłościwy panie, choć niewiasta, rozumem męża zawstydzi, a w wierności dla waszej królewskiej mości nikomu nie da się wyprzedzić!	Kiej ociec mówili, że jak się podpasie, to przedadzą	Nie będziesz kusił Pana twojego.	No ja, to prawda, że pan Ofman lepiej tam gospodarować będzie ale czy to jest sprawiedliwie?	No, no! To było twoje pierwsze zetknięcie się z „Nimi”. Nie są oni tacy straszni. Wszyscy musimy żyć i pozwolić żyć innym. Ale jutro uprzedzę ich i myślę, że odtąd już cię więcej nie będą dręczyć. Moi przyjaciele mogą sobie chodzić po tym kraju, gdzie im się żywnie podoba, już moja w tym głowa!	Oświadcz się czy nie oświadczaj, mnie wszystko jedno... Ale muszę powiedzieć swoje, bo inaczej umarłabym...	Słucham pana.	To zejdź pan sam i zobacz! Może omdleli z braku powietrza.	A cóż może być niebezpiecznego?	A głupie mu pomagają! rzekłem! a komu to nie w smak, niech stanie, to mu w oczy przywtórzę, głupie! Bo nie wiedzą, iż zawdyzawdy (gw.)	Ależ ja tu nigdzie nie czuję zwierzyny!	Amor i Psyche będzie chyba w innym gmachu	Ba, już i to zrobione!	Będzie nas trzynaścioro!	Cha! cha! wielka nowina! wielka nowina!	Czy to być może?!	Czy to nie wystarczy?	Cóż było z dziaduniem i Wojcieszkiem?	Cóż tobie? Przecie nocował dziś u mnie i nic mi złego nie zrobił.	Dlaczego nie możesz?	Dobrze!	Dopadnę tego łotra!	Gdzie jest czarownik?	Godzien on i jednej, i drugiej. Jeśli on nas nie wyratuje, zginiemy... W nim salussalus (łac.)	He!	I schorowany.	Ja z panią tańczę...	Jak to dwa tysiące?... Kiedym obejmował rządy, mówiłeś, że mamy dwadzieścia tysięcy...	Jakie złoto? Takie to złoto jak ja minister.	Jeden Petrek głowę da.	Książę!	Kto tam?	Nie masz wątpliwości, panie łaskawy a piękną macie odzież.	Nie obchodzi mnie. Zawarowałemzawarować (daw.)	Nie sprawdzę za pomocą doświadczenia... Więc istotnie zamierzasz próbować tego?	Nie zamknięta?	Nie; nie zostanę już tutaj dłużej. Dosyć mam męki, dosyć...	No, no, no! Dosyć tego!	No, to i w porządku.	Obcy nie można rzec: naród to jest dobry, ale wszystko u nich osobliwe. Kudłaci są i ledwie który kniaź włosy trefitrefić dziś: jadle, jedzeniu. nie znają pomiarkowania. Za nic zamężne niewiasty mają, ale panny bardzo szanują i moc wielką im przyznają: że byle dziewka natarła człekuczłeku borówka (wzięte z gwary podhalańskiej, za pomocą której Sienkiewicz naśladował język staropolski). żywotżywot (daw.)	Obraża mnie pani... Można wierzyć, nie podzielając nawet czyjegoś uczucia	Około miliona franków.	Ona, bogini, Kameleon...	Pani nie mogła pozostać w Indiach! Ocalenie pani zależało tego, czy pani wyjedzie tak daleko od tych fanatyków, żeby nie mogli pani ponownie pochwycić.	Powiedziałem jej wszystko!	Powrócisz więc pani sama?	Przyrzeczeń?	Tak jest, i zacny bardzo, zobaczysz waść...	Tak jest, wielmożny panie	Taki chłopak roztropny i doskonale wyuczony gospodarstwa będzie mi tam bardzo użytecznym...	To jest pod lasem helenowskim.	To syn...?	To ty!	To was, niebożęta, rozsiecząrozsieczą	To wy z Polski? Gdzie ta Polska?	Tobie przecie nie chodzi o to, żeby go wsadzić, tylko oto, żeby go... odsądzić?	Wasza dostojność nie uczynisz tego gdyż to są posłowie, którzy w zaufaniu tu przybyli!	Śmiało, koleżko!	Żyd kupił?
Ale po co chamowi majątek, we łbie mu się przewróci i będzie myślał, że wszystkim jest równy.	Toteż to, że tego nie umiem, niech mnie piorun trzaśnie, mój dobry Nafirku! Skrzydła, przyznam ci się, byłyby ci wyrosły same z siebie w tym klimacie, ja tylko przyśpieszyłem ich rozwój, tak jak można przyśpieszyć rośnięcie włosów. Wiesz co, podchmiel sobie tym dwustoletnim nektarem, to cię może wznieci.	Niewątpliwie Podzielam w zupełności zdanie pana Fogga, świat się zmniejszył: gdyż można go objechać w czasie dziesięć razy krótszym niż przed stu laty, co bardzo ułatwi pogoń za złodziejem.	Z kuniami się zna, co i wielmożna paninka zaświadczyć może, bo bez tyle...	A to dopiero rzecz doskonała! żeby książki drukowane za przywilejem królewskim i pozwoleniem zwierzchności, czytane i rozrywane chciwie przez wszystkich, wielkich i małych, uczonych i prostaków, słowem, wszelkie stany i powołania, ażeby takie książki, powiadam, miały być tylko zbiorem kłamstw i wymysłów, kiedy w nich prawda tak jest widoczna i wszystko tak punktualnie opisane, że podają nawet imiona i przydomki ojca i matki, oznaczają kraj, wiek i krewnych rycerzy, czyny ich i miejsca, gdzie były dokonane, a to wszystko z taką dokładnością dzień po dniu, godzina po godzinie, że aż miło! Na miłość boską, zamknij gębę na zawsze i nie wymawiaj bluźnierstw takich, i wierz mi, że ci radzę jak prawdziwy przyjaciel. Zresztą czytaj sam te książki, a obaczysz, ile ci sprawią przyjemności. Przyznaj bo proszę, czyż zaprawdę może być co rozkoszniejszego, jak widzieć przed swymi oczyma, że tak powiem, niby wielkie jezioro wrzącej smoły, pełne wężów, żmij, jaszczurek, padalców i innych jadowitych i strasznych? Nagle spośrodka tych wrzących i dymiących się przepaści wychodzi głos żałosny i mówi: „O mężny rycerzu, kto bądź jesteś, co patrzysz na tę otchłań straszliwą, jeżeli pragniesz posiąść skarby niezrównane, ukryte pod tymi czarnymi odmęty, pokaż wielkość swej odwagi i wskocz w te nurty gorejące. Jeśli tego nie uczynisz, niewart będziesz oglądać nieporównanych cudów siedmiu zamków do siedmiu wieszczek należących, które na dnie tych mętnych głębin stoją!” I zaledwie głos ucichł, rycerz zagrzany męstwem, nie bacząc na śmiertelne niebezpieczeństwa, rzuca się natychmiast w płomieniste nurty, Bogu i swojej damie duszę poleciwszy, a kiedy ani wie, co się z nim dzieje i co się dalej stanie, wpływa nagle na przecudną łąkę kwiatami umajoną i tysiąckroć od pól Elizejskich piękniejszą. Powietrze tu zdaje mu się czystsze i słońce jaśniejsze; z jednej strony prześliczny lasek z milionem drzew najpiękniejszych oko mu zachwyca; po gałązkach skaczą niezliczone roje ptasząt milionem barw lśniących i słodkimi świergotami uszy mu czarują, z drugiej znów strony kryształowy strumyk płynie wężykiem, sącząc srebrzyste fale po złocistym piasku. Dalej przepyszna fontanna z jaspisu różnokolorowego, cudnie zbudowana i mnóstwem posągów strojna; dalej jeszcze druga fontanna w guście sielskim, milionami muszli świecąca, kosztownymi kamieniami sadzona, na kształt groty zamorskiej, pełnej trytonów i syren, tak cudnej roboty, że kiedy człowieka strach największy przejmuje, na widok tych potworów z jam dziko wyglądających, to znów zarazem taka nim rozkosz owłada, że wyjść nie może z tych miejsc czarownych. Opodal nagle uderzy go pałac wspaniały, cały ze złota szczerego, gzymsy z diamentów, a drzwi z hiacyntów, reszta ozdób z drogich kamieni, a tak przecudnej budowy, że rubiny, szmaragdy, karbunkuły i perły najmniejszą w nim wartość stanowią, bo misterna robota tysiąc razy więcej warta. Z tego pałacu widzi wychodzących jednymi drzwiami mnóstwo dziewic najcudniejszej urody w tak pysznych i bogatych strojach, że w tej chwili, kiedy do pana mówię, blask od nich przyciemnia mi oczy. Nigdy bym nie skończył, gdybym waćpanu chciał wszystko dokładnie opisać. Wtenczas jedna z tych bogiń piękności, która się zdaje być panią wśród innych, bierze za rękę śmiałego rycerza i słowa doń nie mówiąc, prowadzi go do złotego pałacu, gdzie dziewice z szat go rozdziewają i w wannę z wód pachnących wsadzają. Potem go namaszczają kosztownymi wonnościami, olejkami i balsamami i gdy wyszedł z łaźni, wkładają nań koszulę z lnu jak jedwab cienkiego, rozkosznymi wonności syconą. Kiedy tak już stoi, inna dziewica wkłada mu na ramiona płaszcz niezrównanej piękności, przynajmniej dwa miasta i kilka wsi warty. Tu jeszcze nie koniec, prowadzą go do innej sali, gdzie bogactwo sprzętów wszelkie pojęcie przechodzi, tam zastaje stół nakryty, dają mu do umycia miednicę złotą, rzeźbioną, diamentami wysadzoną, z wodą bursztynem i aromatycznymi ziołami przejętą; sadzają go w krześle ze słoniowej kości i wszystkie dziewice służą mu na wyścigi w uroczystym milczeniu. Któż opisze nieskończoną różność potraw, niezrównaną ich wytworność, które mu ciągle podają. Jakież wyrazy dadzą wyobrażenie o wybornej kapeli do stołu przygrywającej, a on nie widzi ani grajków, ani śpiewaków? Po skończonej wieczerzy, kiedy stoły zabrano, a kawaler wyciągnął się w krześle, dłubiąc sobie w zębach, niespodzianie wchodzi dziewica nieporównanej piękności nad wszystkie, co dotąd widział, siada obok niego i rozpowiada mu o tym pałacu, że jest w nim zaklęta, i o wielu a wielu różnych rzeczach, które zachwycają rycerza tak, jak zachwycą każdego, co je będzie czytał. Nie będę więcej rozszerzał się nad tym; myślę, żem dość już powiedział, ażeby dowieść, że najmniejszy ustęp z historii błędnych rycerzów może przejąć każdego rozkoszą i podziwem. Wierzaj mi, panie, weź się sam do czytania tych książek, a obaczysz, jak one błogo na duszę wpływają, jaką radością serce przejmują i jak złe nawet usposobienie na szlachetne przerabiają. Po sobie waćpanu mogę zaręczyć, że odkąd Bóg mnie błędnym rycerzem zrobić raczył, jestem walecznym, miłym, słodkim, szlachetnym i wspaniałym; jestem miłosierny, mężny, cierpliwy, niezmordowany i dzielnie znosić umiem tak ciałem, jak i duszą trudy, cierpienia, więzienia i czary. A chociaż mnie widzisz w tej chwili zamkniętego w tej klatce jak fiksata, nie rozpaczam przecież i cieszę się nadzieją, że za dni wiele siłą mego ramienia i łaską niebios nieograniczoną zostanę królem nad jakim wielkim państwem, gdzie będę mógł pokazać szczodrobliwość i wdzięczność moją w sercu teraz zamkniętą, bo zaprawdę, panie, ubogi choćby najlepsze miał serce, wspaniałym i uczynnym być nie może, a wdzięczność, w uczuciu tylko zawarta, jest cnotą martwą, jak wiara bez uczynku. Dlatego tylko jak najprędzej pragnąłbym zostać rycerzem, aby pokazać moim przyjaciołom, jakie mam serce; o! dopiero bym ich bogato wyposażył! a przede wszystkim tego biedaka mojego giermka, co tam stoi, poczciwe człowieczysko, do rany przyłożyć; muszę mu koniecznie dać jakie hrabstwo, dawnom mu je obiecał, chociaż się boję, czy na tym stanowisku przyzwoicie się zachowa.	Mnie? na to bym ja nie poskarżyła się nawet. Przy takiem szczęściu, jakie mnie spotkało, cóż znaczy mały ból, jaki mi ktoś zechce uczynić? niesprawiedliwością byłoby się skarżyć.	Ej, mój jegomość, żeby to my byli sami, we trzech, pewno bym ja ich nie opuścił, bo mi się serce krajało, aleśmy we czworo byli... więc oni rzucili się na ordę, a mnie sami kazali... ratować... Żebym to ja był pewny, że jegomości radość nie zabije... bo to my za Jampolem... znaleźli... ale że ksiądz...	Ona teraz albo rozmyśla o Litce, albo się modli, inaczej byłaby tu sama przyszła. Niech jej pani nie przerywa, a ja i tak jutro przyjdę.	Taki jest pogląd w tym roku Co do mnie, chcę przypuszczać, że życie, takie przynajmniej, jakie objawia się na Ziemi, ten stan, w jakim występuje substancja zorganizowana w roślinach i zwierzętach, jest skutkiem zaburzenia w gospodarstwie planety, produktem chorobliwym, trądem, czymś obrzydliwym, czego nie ma na gwieździe zdrowej i prawidłowo zbudowanej. Ta myśl podoba mi się i pociesza mnie, bo ostatecznie smutno jest pomyśleć, że wszystkie te słońca zapalone nad naszymi głowami ogrzewają planety równie nędzne jak nasza i że we wszechświecie do nieskończoności rozmnożyły się cierpienia i brzydota. Nie możemy mówić tu o planetach zależnych od Syriusza, Aldebarana, Altaira lub Wegi, o tych ciemnych pyłkach, które towarzyszyć by mogły ognistym kroplom rozsianym po niebie, bo o ich istnieniu nic nie wiemy; że są, przypuszczamy tylko na zasadzie analogii między naszym słońcem i innymi gwiazdami wszechświata. Ale gdy wytwarzamy sobie pojęcie o gwiazdach naszego układu, to nie znaczy, że życie rozpościera się tam w tych niecnych kształtach, jakie ogólnie przybiera na Ziemi. Nie można przypuszczać, że takie jak my istoty znajdują się w chaosie olbrzymów Saturna i Jowisza. Uran i Neptun nie mają ani światła, ani ciepła. Ten rozkład, który zowiemy życiem organicznym, nie może się tam wytworzyć. Również nieprawdopodobne jest, żeby objawiało się ono w pyle gwiezdnym rozsianym w eterze między orbitami Marsa i Jowisza, w pyle, który jest tylko rozproszoną materią jakiejś planety. Mała sfera Merkurego, zdaje się, jest zbyt gorąca, by wytwarzać pleśń, jaką jest życie zwierzęce i roślinne. Księżyc jest światem martwym. Dowiadujemy się teraz, że temperatura Wenus nie nadaje się dla organizmów. Zatem w całym układzie planetarnym nie moglibyśmy wymyślić nic podobnego do człowieka, gdyby nie Mars, który na swoje nieszczęście jest nieco podobny do naszej planety. Posiada powietrze i wodę, ma więc, niestety, z czego wytwarzać takie jak my zwierzęta.	Dosyć, bo się przeasekurowałem jesienią, po tym nieudanym podpaleniu.	Widzę po tej kolacyjce że z ciebie porządny chłopiec i dobry gospodarz, wypiję twoje zdrowie, podobasz mi się doprawdy.	Zdaje się, że nasze drogi muszą się rozejść Musiało do tego dojść. Czy sądzisz, Diano, że wiek dojrzały jest istotnie tak piękny, jak sobie wyobrażałyśmy, gdyśmy jeszcze były dziećmi?	Co zrobić? mówił w sobie, co zrobić porzucić ją ! Niemogę, zapóźno! Lecz co za przyszłość! co za męki! ile przecierpieć potrzeba! To dla niej!	A może wziąć laskę magiczną i spróbować drogi szczęścia. Często o niej czytałam, bierze się kij, to jest laskę magiczną, do ręki i idzie się prosto przed siebie; a gdy się dochodzi do miejsca, w którym jest zakopane złoto, laska sama zatrzymuje się. Wtedy trzeba kopać w tym miejscu.	A teraz obliczmy, co mamy razem:	I w tym się cosikcosik (gw.) zająkał stary Bylica.	Miłościwy panie, Bóg miłosierny. Jeśli osierocić zechce, opiekować się będzie! Pocóż trapić się zawcześnie.	Może się przyczaił i chce nas niespodzianie zaskoczyć.	Et! bajesz! Zanim wizyt nie oddacie, będziesz jak w niewoli i ja ciebie nie odstąpię. A przy tym, bój się Boga, mówisz do niego: pan, to niemożliwe!	A jakżebyśta ją cieszyły? Ona bawi się inaczej i smuci inaczej niż my, ludzie proste. U nich jest myślenie nawet inaksze. Toteż jak z tobą zacznie która gadać nie o gospodarstwie, nic jej nie rozumiesz ani ona ciebie. Rychtyczek, jakby se świnia z pastuchem rozmawiały. Ja bym ta do niej pójść nie śmiała!	O! panowie umiecie politykować!... znalazłoby się w waszych głowach dużo rzeczy, o których nie wiemy, gdyby można tam czytać, jak to wy czytaliście ten list, schowany za mojem nadejściem.	Do innych młodych pszczółek, jej siostrzyczek, które zajmują się łatwiejszymi pracami domowymi. Za kilka dni będą ją uczyły latać.	Myli się pani. Konik nas wcale nie ponosił...	Płynie dużo prędzej niż słońce Nie pozostanie więc w miejscu, rozpłynie się w przestrzeni.	Zaczynam oddychać Doprawdy, mam czasami ochotę zazdrościć, że ci się nie udała twoja pensyjka w tym jakimś Iksinowie...	Bardzo ciekawa pewność, z jaką pan mówi, że nic się panu nie stanie. Gdybym była panem Andrzejem, wystawiłabym ją na próbę	Nima, nima! A ty, pan Borowski, żonie małą to rączkę wycałuj pięknie ode mnie Kobiety wy by mnie dali, dobrej, poczciwej!... Buchnąłby na kolana, stopy całował i beczał, beczałby!... Tobie, pan Borowski, żony przez to nie ubędzie, a ja duszę zleczę, wymyję łzami, wyczyszczę z błota!... Na wykształcenie pluję! Oddam panu Turkułowi: dramat zrobi; wszystko inne tam niechaj! A mnie serca trochu kobiecego... Baby, baby mi dajcie! Tata	A nic. Szczęśliwa. Ale jest tam panna Ratkowska: ogromnie miła panna! Bez mała, żem się w niej nie zakochał.	Czy pan wie że gdyby to był przypadkiem hrabia de Sérisy, nie chciałbym się znajdować w pańskiej skórze, mimo że jest wolna od chorób.	O! I czyż ten zupełnie prozaiczny przypadek jest dostatecznym powodem, że przysyła ci on tuzinami wysokopienne róże z nader sentymentalnym wierszem? I dlaczego właściwie mamy się rumienić jak boska róża, gdy spoglądamy na jego wizytówkę? Aniu, twoja twarz cię zdradza.	Bądź sobie szczera czy nieszczera, to mię ani grzeje, ani ziębi. Źle robisz... Horsta ja znam, dziecko, do gruntu. Któż go zna lepiej ode mnie? A jednak ja ci radzę, ja właśnie. Rozważ to pewna.	Tu jestem! Ten mrukliwy osobnik, do którego się pan przedtem odezwał, z nikim nie rozmawia. Daremnie go pan będzie wołał.	Ja.	Owszem. Takie właśnie szpiclowanie jest moim obowiązkiem. Ja jestem szpicel rewolucji i jej kat.	Wy wiecie jedno, a ja wiem drugie	Więc widzi pan. Jesteśmy identycznego zdania i wszystko się ułożyło. Ma pan koniak?	Przepadam za zwykłymi przyjemnościami Są one ostatnim schronieniem ludzi niezwykłych. Nie cierpię jednak scen, z wyjątkiem w teatrze. Z was obu, jacyż wariaci! RozumDziwię się temu, kto określił człowieka jako rozumne zwierzę. Jest to najbardziej przedwczesne określenie, jakie kiedykolwiek wygłoszono. Człowiek jest wszystkim, ale nie rozumnym. Zresztą jestem zadowolony, że nim nie jest. Przede wszystkim chciałbym, abyście nie kłócili się o ten portret. Zrobiłbyś, Bazyli, najlepiej, jeślibyś oddał go mnie. Ten niemądry chłopiec nie potrzebuje go wcale, a mnie na nim zależy.	Cierpię słusznie, albowiem zasłużyłem na to! Ale ty cierpisz... z mojej winy... wyłącznie z mojej winy!	Panie mój pozwól mi działać. Jest rzeczą bardzo niebezpieczną przeciągać ten stan niepewności, jaki panuje w rządzie, a byłoby zbrodnią i głupotą nie skorzystać z okazji. Skoro mówi ten kapłan, że świątynia nie jest broniona, pozwól mi, abym poszedł do niej z garstką ludzi, których sam wybiorę...	Coraz lepiej Ci panowie stanowczo nie będą mieli wiele do roboty. Panie Beautrelet, donoszą mi z Dieppe, że znaleźli dziś rano na skałach zwłoki młodej kobiety.	Gdzie? jużciż pewnie z cyganami poszła... bo ją ta bestya kusiła nie mało? a jak wasz ojciec pogroził, musiała nieszczęśliwa posłuchać włóczęgów.	Komunały! Jakże pan wytłumaczysz wielkich pisarzy, poetów i artystów, którym wieki późniejsze geniusz przyznały, gdy współcześni wcale go w nich nie czuli?	Ludzie? Czyś oszalał? Tam nie ma nijakich ludzisków... takich, których by można nazwać ludźmi...	Cóż to? Czy pan sobie żarty ze mnie stroi? Jakim prawem to...	Cóż, Swój? wyrzucają tu nam szczęście nasze, kupione na rynku... Powiadają, że sprzedajemy naukę za pasztet... słyszałeś, Swój?	Nie rozumiem do czegoby cię pojedynek doprowadził? coby ci on pomógł	Nie są w żadnym stosunku do siebie.	Panie Endelman! Panie Endelman, do buduaru chińskiego każ pan zanieść lodów!	Słuchaj tedy, żołnierzu: skoro nie twoja głowa ma ratować kraj, to zostaw to mojej i ufaj!	To bardzo dobrze. Na handlu ludzie robią majątki. W każdym razie lepsze to, niż jakaś posada.	To może go już nie być i nigdy!	Nie będzie mu ani tak, ani inak, gdyż to mój jeniec i przyjaciel. Razem nas książę Janusz pasował i jednym palcem tknąć ci go nie dam.	Parol dla rycerstwa, nie dla zbójów. Chcesz nie wierz!	Skądże, będąc giermkiem tak wielkiego pana nie masz przynajmniej hrabstwa jakiego, bo z miny nie patrzysz na to.	A! Dag zię nie pafimy, chdze ban fygifadź zyna?... Ojdżulgu, ojdżulgu, fielgie s faz latadzo!	Czemuż to, na miłosierdzie boskie?!	Dobrze mój aniele; będziemy nawet mogli czytać ją dziś wieczorem; bo całą resztę dnia dzisiejszego mam zupełnie swobodną.	Dobrze, nawet deszcz już przestał padać...	I na to jest prawo. „Jeśli król lekceważy prawa, zawarte w paragrafach...”.	I ten twój wspólnik nie żyje?	I żeby, oczywiście, nie otwierała bez specjalnego zaproszenia rzeczy pozamykanych...	Jużci, nie chybimy, matusiu.	Nie będziecie teraz mogli nikomu w oczy spojrzeć, Foxy. Mikrusy was wygwiżdżą! Pomyślcie tylko o swojej wściekłej powadze!	Nie dasz mi więcej nic?	No, choćby do pani.	Wcale nie wchodziłem w spółkę Z czemże zresztą miałbym wejść?	A dobrze. Dlaczegóż tak dzisiaj cicho idzie fabryka?	A jakże!	A te siły? spytał Tomko	A teraz opowiadaj!	Ale Egipcjanie!...	Artykuł bardzo tęgi	Bóg ciebie nadniósł, detynodetyna (ukr. детина)	Czy ślad rozerwania jest świeży?	Dlaczego?	Dokąd, ojcze?	E, gorzej.	Ile my mamy w naszej kasie?	Jaka?	Jakie?... Wszystko płacę... Osiemset rubli dziś, resztę za miesiąc...	Jasne	Jeszcze sto razy więcej niż przedtem.	Kto winien temu?	Mam nadzieję, że to kiedyś nastąpi!	Natka?...	Niech żyje!	O tak, to dobra potrawa!	O, on mnie zna lepiej!	Owszem, bardzo chętnie.	Panie Andrzeju	Poproś...	Rozkaz, wasza królewska mości.	Tak przypuszczam.	To dużo	To jest tresowany diabeł	Więc mówisz, Wasyngo, że z nim można śmiało jeździć między Tatarami?	Więc to coś bardzo złego?	Woda.	Wszelki duch Pana Boga chwali! wrzasnął zakrywając oczy rękoma przelękniony hajduk	Wszystko powiem, jakoby mi za to płacono.
Umyślnie szedłem przy nim, a w papierze niosłem gotowaną wątrobę. Zaczął węszyć i podskakiwać ku mnie. Nie dałem mu nic i szedłem dalej; pies za mną. Koło parku skręciłem w ulicę Bredova i tam dałem mu pierwszy kawałek. Pożerał wątrobę nie zatrzymując się, żeby mnie z oczu nie stracić. Skręciłem w ulicę Jindrziską i dałem mu nową porcję. Potem, gdy się nażarł, wziąłem go na smycz i ciągnąłem go przez Plac Wacława na Vinorady aż do Vrszovic. Po drodze wyrabiał mój piesek istne cuda. Kiedy przechodziłem przez tor tramwajowy, położył się i ani rusz. Chciał widać, żeby go tramwaj przejechał. Przyniosłem ci też czysty formularzyk rodowodu, który kupiłem u papiernika Fuchsa. Musisz zmajstrować rodowód, Szwejku.	Nie... Miałam sen... taki wyraźny, że wydawało mi się, że to wszystko dzieje się naprawdę. Był bardzo błogi, zachwycający... ale przy tym taki straszny, że dotąd nie mogę ochłonąć. Zastanawiam się, co znaczy...	Bo mnie chan krymski okrutnie miłuje za to, żem spisek na jego szyję odkrył, gdym w niewoli w Krymie siedział. A i nasz pan miłościwy Joannes Casimirus także się we mnie kocha. Nie chciał, taki syn, Radziwiłł, z dwoma potentatami zadzierać, gdyż i na Litwie mogliby go dosięgnąć.	No, a waćpanwaćpan (daw.) pytał pan Skrzetuski zwracając się do Litwina.	Chciałbym przynajmniej, Sancho, ażebyś mnie zobaczył nagim potrzeba nawet, ażebym pokazał ci jedno z dwóch tuzinów szaleństw, które wykonam wkrótce, abyś, widząc je, mógł przysiąc sumiennie i za te, których nie widziałeś, a zapewniam cię, że nie wymienisz i połowy z tych, jakie zrobić zamierzam.	Nie posuwaj się dalej to byłoby nieuczciwe!... Pani Séchard zaproponuje ci, abyś odnowił dzierżawę; powiedz, że chcesz nabyć drukarnię na własność; ofiaruj połowę tego, co wart inwentarz i koncesja, gdyby się zaś zgodzili, przyjdź do mnie. W każdym razie przewlekaj... Są w opałach?	Posłuchaj Dziś wieczorem, kiedy zrobi się ciemno, zamierzam przeleźć przez kraty w oknie i przefrunąć do pałacu. Zobaczycie, że na pewno uda mi się skłonić króla, żeby was wypuścił.	Wracam wciąż do mojej myśli, trzeba, aby Julian znikł na jakiś czas z oczu. Mimo swej łaciny, to ostatecznie chłop, często nieokrzesany i bez taktu. Raz po raz sądząc, że się okaże grzeczny, pali mi strzeliste komplementy, których uczy się na pamięć z jakiegoś romansu...	Dobrze, kardynale, dobrze; lecz tymczasem poślij po wielkiego kanclerza; ja zaś idę do królowej.	Ja wcale tak nie sądzę	Mateczka wie, że ja żadnemu pojedynczemu kolorowi nie daję pierwszeństwa, ale lubię biały z różowym i niebieskim. To przez miłość dla Rzeczypospolitej Francuskiej.	Nie boli mnie głowa o całą aferę. Ja mam przy sobie w kieszeni cyrograf, w którym własnoręcznie gwarantuje zbawca, że po pantomimie moją własnością zostaniesz na zawsze. Niechaj więc Yetmeyer odpowiada teraz za wypełnienie ścisłe kontraktu.	Nie domyśla się ani przeczuwa	Pracy teraz wiele. Nie zdołam bez dwóch parobków	Zdaje się, że postąpił pan źle, nie dotrzymując danej sobie obietnicy.	A teraz do modlitwy! Po modlitwie pójdziecie przywitać się z rodziną. Do chederu zaczniecie chodzić, jak Bóg da, po świętach	Ależ owszem, z przyjemnością, jeżeli tylko się okaże, że macie źdźbło talentu, pisujcie ile wlezie. Tylko o ile przypominam sobie ze szkoły, toście w piórze niezbyt byli mocni. Ale nie trzeba się tym zrażać, trzeba wierzyć w siebie.	Boli? nic mnie nie boli, chory jestem i nie pragnę zdrowia, chcę tylko śmierci; śmierć kończy, chcę końca.	E... nie do was, ino do mnie; kazał rzezać jasełka.	O ile nie byłbyś nędznym pachołkiem jakiegoś wielkiego pana, a nie salonowym nadobnisiemnadobniś (daw.) ale mniejsza o to	Odtąd odtąd, mój przyjacielu, nie możemy popełnić żadnej nieostrożności. Nie narażaj honoru tej, która już dziś uważa się za przeznaczoną, by godnie nosić twoje nazwisko.	Ale mogłabyś wyjechać... masz gdzie wyjechać A ja czy mogę i... dokąd bym pojechała?...	Byle był na to czas Król jegomość musi tam na gwałt zbierać chorągwie i wprzód nim przyjdziemy, na nieprzyjaciela pociągnie, a może i spotkanie już nastąpi.	Będę jak zacznie zmierzchać! Bądź zdrów podkomorzuniu. Tyle twego podobno, co się tymczasem naspodziewasz.	Chcemy na załogę iść do klasztoru, Bogarodzicielki bronić!	Cicho siedź! Głupiec ze mnie, aby się wdawać w rozmowy z dzieckiem.	Co ty tu robisz?... To pokój panny Brzeskiej...	Czcze wyrazy! jak może władać ten co nie ma siły jeno w uściech? Spójrzyjże na co zeszła siła i moc w ustach Greków, najmędrszego w świecie narodu?	Dlaczegoż nie wyrzucacie Juljuszowi waszemu, że jest przyjacielem równie płochej Epicharis?	Edukowali ją wprawdzie krewni, ale znowu ta edukacja nie jest tak bardzo świetna...	Fin de globefin de globe (fr.) odparła pani domu.	Gdziekolwiek i kiedykolwiek się spotkamy zastaniesz mnie pan zawsze równie kochającą, jak obecnie.	Gąski zawsze rzucają się na owies.	I teraz pan się boi?	I za tę to sprawę my musimy teraz krwią i głowami nakładać... Ot, do czego doszło!... Ale masz, błaźnie, dukata za dobrą zagadkę.	Jak inaczej nie można, to nie ma rady	Jakiścić cudzy koń stoi między naszymi. Może złodzieje podrzucili, a może, uchowaj Chryste, złe się pokazało!	Ją zabił nie Paolo Zabiła ją krzywda, która zatruła serce Paola; ona i Paolo, i ta inna biedna dziewczyna, której ciało znaleziono w porcie, to wszystko ofiary jednej i tej samej zbrodni. A tą zbrodnią oddychamy my wszyscy, my wszyscy popełniamy ją nieustannie. My zabiliśmy Paola, Amelię i Jolantę.	Nie miała czasu	Nie mieliby na co!	Niestety! Pan się zamęcza walką z urojeniami. To nieszczęsna mania.	No i co?	No idź pan spać	No! Jaka tu u was grzeczność!	Patrz, Ajaccio!... Tam się w ciasnej uliczce urodził Napoleon, którego niedościgły Hoene-Wroński nazywa „człowiekiem całej kuli ziemskiej”. Pomyśl, ilu on ludzi zamordował, aby spełnić swe dzieło. Podnieśmy się ku niemu	Pojedziesz zaprosić ode mnie pana Billewicza, miecznika rosieńskiego, aby razem z krewniaczką do mnie, do Kiejdan, przyjechał i tu na czas wojny osiadł. Rozumiesz?	Powiedz chłopcze, czy tu czasem nie mieszka Frumet, córka Dawida Frojki?	Prawdę mówiąc preliminaria niezbyt zachęcające. Jednak w tym całym obrazie nie widzę jeszcze dowodów obłąkania. Prawie wszyscy wielcy ludzie uchodzili u współczesnych...	Słuchaj, Felek, mów mi dalej po imieniu. Przecież razem wojowaliśmy, przez ciebie z niewoli się wyrwałem.	To jeszcze nie wiadomo...	To widzę, że cię jak cierń zakłuła?	Widziałem. Działo się to przy stu świadkach w maneżumaneż	Więcej mi jak teraz nie dokuczy!	A czy mogę tylko narwać tych kwiatów? bariera authelmitica, wspaniała roślina, której ziarna są znakomitym lekarstwem na solitera. Rośnie przeważnie w południowej Abisynii., okryty niezmierną ilością różowego kwiecia.	A panią Barkis?	A powinno być dwanaście	A! prawda, przypominam sobie.	Ach!...	Ale ze mnie dureń	Ależ o co radcy chodzi?	Ależ tak.	Bądź zdrów...	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	Chodźmy, Julciu! Proszę odwiedzić nas, panie Gronowski, bardzo proszę...	Dlaczego?	Gdzie jest mój Leon? Ludzie, mój Leon? Szukajcie mojego Leona, on przecież musi gdzieś tutaj być.	I owszem.	Inkaustu, piór i papieru.	Jak wypijesz, to podziękujesz.	Jakiś czas musisz poleżeć	Już idę	Książę pan chce mówić!... Książę pan chce mówić!	Masz paszport zagraniczny?	Myślisz? To jest dowcip, ale dowcip realistyczny.	Mój Boże, jakież to śliczne! Mam nadzieję, że pojadę kiedyś za granicę, ale wolałbym widzieć Rzym niż szereg	Niezupełnie albowiem o tej godzinie powinna ona już była opuścić brzegi Francji.	Nikt, szlachetny młody człowieku.	O, tak, rekuza	Obaj, obaj, Borowski... Ale wstań z tych stopni, bo to jest śmieszne i bluźniercze.	Oj! jakoś nieskoro!	Przecież oni z Maciejem sielnie obserwują...	Raca!	Stanko.	Starą derkę ze strychu zabrałem.	Szkoła musi napisać list. Najlepiej niech przyjdzie ktoś starszy. Bo są przedstawienia wieczorowe i popołudniowe.	Tak.	Takie nieszczęście was spotkało!	Tamta czarna, przy przędzy zwijanej, co?	Ten człowiek ma szczęście!	To, to! Razem ze mną!	W przeciwną.	W rozmowie tytułowano go po prostu Jakubem.	Widzisz tedy	Wycofanie waszego wkładu, wiecie to dobrze, kładzie nas na obie łopatki.	Za niskie progi!	Zabrał mi kosz! Zepchnał mnie z mojej poduszki!	Zgubiłeś acan dziewczynę...	Zupełny.	Zwariowałeś pan?...	Śmiech mię bierze
Przydadzą się na jeszcze jeden posiłek. Natomiast torba starczy jeszcze na tysiąc lat, na całe nasze życie. Z nią, jeśli Bóg będzie łaskaw, będziemy chodzić po domach. Nic się nie martw, Bóg nas nie opuści. Nasza kochana sakwa jest niby ten cudowny obrus z bajek. Wystarczy powiedzieć: „Obrusiku, obrusiku, daj nam jeść, daj mi to, daj mi tamto”, a obrusik natychmiast spełnia życzenia. Wielu, bardzo wielu ludzi dzięki torbie utrzymuje się przy życiu w cudownie łatwy sposób. Przekazują ją nawet w spadku dzieciom i wnukom. W istocie swojej każda torba jest taka sama. Jest tylko torbą. Ale w zależności od miejsca, w którym się znajduje, przybiera różne kształty, różne nazwy. U prostych biedaków jest zwyczajną płócienna torbą. Wśród wyższych sfer przybiera jednak najbardziej rozmaite kształty. To formę pudełka, to koszyczka, puszki, skarbonki na cele religijne, sakiewki na cele społeczne, kasy pożyczkowej, a nawet pończochy gromadzącej honoraria na spotkania literackie. A wszystkie wyżej wymienione kształty są niczym innym, jak tylko odmianami tej torby. Żydowskiej torby.	Zapewne że i tu pięknie, kiedy kwitną drzewa owocowe, a pola wyglądają jakby mappa różnokolorowa. Ale gdybyście widzieli jak to wygląda z tamtej strony owych gór wysokich i niebieskich; Alpy naprzykład, boć tak je zowią, to istny ogromny ogród: fraszka przy nich cały sad w Glörup, fraszka nawet wszystkie parki królewskie w naszych krajach północnych. Z gór tych wyrąbują marmur, biały jak cukier, a jakie tam wiszą winogrona, duże i jędrne, jakby nasze śliwki! Byłem tam ze trzy lata; nareszcie odebrałem list od ciotecznej siostry z Horne, a na marginesie były te słowa: „Marya się kłania i prosi, żebyś o niej nie zapomniał.” Poznałem rękę Maryi: wtedy jakoś zrobiło mi się dziwnie na sercu; przekonałem się, że to miłość, a odtąd już nie miałem spokojności. Dostałem tęsknoty, zachciało mi się do domu, koniecznie do domu! Nie jednę noc przeszedłem samotną drogą, koło wielkich klasztorów, przez drobne wioseczki, górą i doliną; w końcu mowa duńska obiła się znów o moje uszy, ujrzałem krzyż nad wieżą kościelną w Horne, kurhany pod Faaborgiem: potem poprosiłem o rękę Maryi i otrzymałem ją. Odtąd już nie wędruję! patrzę tylko na bociany, które odlatują w drogę i wracają do domu, a czasem, kiedym nie w humorze, Marya ma już swój sposób rozweselenia mnie. Raz do roku w lecie płyniemy do ThorsengThorseng	Na Boga, zostawcież mi piastunkę moją! Ja nikogo oprócz niej nie potrzebuję, słaba, odpocząć muszę.	Nic, nic. Już wiem: „Znajdują się o miesiąc drogi na wschód od Białego Nilu	Ale zaklęłam go, ażeby nie wspominał nikomu... ani słowa. Zresztą on pomyśli, że ja chcę ojcu zrobić prezent na imieniny. Gdzież pójdziemy: do mnie czy do ciebie?...	Streśćmy tedy ten szeroki pogląd na świat Na początku narodów siła była poniekąd materialna, jedna, gruba; po czym ze wzrostem skupień rządy zaczęły mniej lub więcej zręcznie rozkładać pierwotną władzę. Tak w odległej starożytności siła była w teokracji; kapłani dzierżyli miecz i kadzielnicę. Później były dwa kapłaństwa: kapłan i król. Dziś nasze społeczeństwo, ostateczny kres cywilizacji, rozdzieliło władze wedle ilości kombinacji: doszliśmy do sił zwanych przemysł, myśl, pieniądz, słowo. Postradawszy w ten sposób jedność, władza dąży bez ustanku ku rozkładowi społecznemu, niemającemu już innej zapory prócz interesu. Toteż nie opierajmy się już ani na religii, ani na sile materialnej, ale na inteligencji. Czy książka zastąpi miecz? Czy dyskusja zastąpi czyn? Oto zagadnienie.	Wiem dobrze, co mówię Trzeba się spieszyć, bo to biedne dziecię nie ma matki, niechże ją przynajmniej babka pobłogosławi. Tylko ja jej zostałam po biednej Renacie, o której tak szybko zapomniałeś.	Przez troskliwość o cezara Mam dalekiego krewnego w pretorianach, który zwie się Scewinus, tak jak i ja, i przez niego wiem, co dzieje się w obozie... Niechęć rośnie i tam... Bunt , PotwórKaligula, widzisz, był także szalony, i patrz, co się stało! Oto znalazł się Kasjusz Cherea... Straszny to był uczynek i zapewne nie masz między nami nikogo, kto by go pochwalił, a jednakże Cherea uwolnił świat od potwora.	A ja nawet wtedy nie przypuszczałem, żeśmy się tak blisko osiebie otarli. I ja nawet teraz dziwię się, co wspólnego między panem a Nieczajewem.	Ale mnie się tak nie podoba, ja nie chcę, żeby się ojciec zapijał.	Oh! pocieszny Doriforus ależ owa tanecznica Syryjska, którą stary Alibida na swym osiołku odwiedzał, trzykroć i cztérykroć zestarzeć i umrzeć czas miała...	Tacy starzy praktycy jak ja nie potrzebują rachować, jeno okiem rzucą. Jest ich dziesięć tysięcy jazdy i ośm piechoty z artylerią. Jeślim się o jednego gemajnagemajn  (daw., z niem. gemein: zwykły)	To tak z potrzeby, panie bo gorąco, a idę na wojnę.	W ten sposób! Mikrusy zawsze wariują za historią naturalną. Tu masz puszkę na rośliny małego Braybrooke’a.	Wracając do rzeczy czy Jim może nam towarzyszyć na pokład?	Coś na kształt tego.	Jeżeli nie więcej Chcemy, ażeby przekonały się, że życie nasze nie jest łatwe. Toteż zostają tylko te, które naprawdę mają powołanie.	I jeszcze ten kieliszek weź, kochanie, dobrze? Zachciało się starej szampana, ale straciłam ochotę. Nie tylko starość bywa egoistyczna.	Pójdę, ino już się rozejdźcie!... Przecież tyle roboty ma każda w chałupie... już ja przedstawię dobrze!...	Co i jak się stało? Ależ on się ucieszy, kiedy się o tym dowie!	Doskonale. Przyrzekłem wam, że zobaczycie to, co dane wam będzie zobaczyć, usłyszycie to, co dane wam będzie usłyszeć, chociażby to zdarzyło się trzy tysiące lat temu. Jednakże teraz coś mi się wydaje, że jeżeli natychmiast nie wrócicie do domu, to rodzice zaczną was szukać. Odprowadzę was do samej furtki.	Nie godzi się, nie wolno odmówić, miłościwy panie. Nie chwalący się to już będzie czterdzieste czwarte.	To już Panu Jezusowi ostawmy, którego z nas i kiedy ma zabrać z tego świata Ino to wam przyszedłem powiedzieć, że nie musicie się już troskać o swego Staszka względem naszej Baśki, bo nie chcąc cudzego dziecka przeciw ojcom buntować, a swoje w cenie mając jak złoto, wyprawiłem dziewuchę z domu i już jej wasz syn, póki żyw, nie uwidzi.	A pan rozerwałby się trochę, obejrzał stare kąty, które tak lubi, odetchnął innym powietrzem. Właściwie mówiąc, nic pana nie trzyma teraz w Warszawie. A mamy taką śliczną wiosnę.	Coć się stało?	Czy wie pani, że i ja jestem poniekąd „ofiarą” bolszewików?	I ja tak myślę Czekajmy, aż noc zapadnie.	Ja albo oni!... Egipt nie może mieć dwu panów...	Nie, monsiniorze, dowiedziałem się w więzieniu dopiero i to z ust pana sędziego, wielce miłego człowieka!	Obojętny nie jest. Lubi go. Nieraz pragnęłaby zobaczyć się z nim i zabawić. Gdy owej nocy dostrzegła z belwederku godzące w niego żelazo, omal nie zemdlała. Przyszedłszy do zmysłów, biec chciała w zaułek i piersią go swą zastawić...	Słyszycie, waszmościowie! Gdy się janczary zbuntują, wraz się sułtan przelęknie i oblężenia zaniecha!	Uspokój się! Może się nam uda ocalić.	Jeżeli chcesz dowiedziéć się gdzie kto mieszka, to idź do biura adresowego.	Cóż się stało z Danglarsem, głównym winowajcą, bo to on do tego podżegał?	I kilkadziesiąt niewinnych osób. Ślicznie! Walka bojowa z publicznością kiermaszową. My po to egzystujemy! Zdaliście egzamin. Teraz dowiedliście sami sobie, że nie nadajecie się do pewnych robót. Dosyć.	Nie Ja tego nie zrobię.	Niech cię Bóg błogosławi, Emiljo moja! Ale radbym mówić dalej. Obrałem cię za żonę moją i świadczę się niebem, że nie zostaniesz oszukaną w najmniejszym drobiazgu. Ale... i to jest ciężką próbą, jaką miłość twoja przetrwać ma... będę zmuszony, chwilowo, zataić przed tobą pewne rzeczy. Czy sądzisz, że kochasz mnie dostatecznie, by mieć przekonanie, iż w danym razie jedynie z miłości ku tobie nie mówię ci wszystkiego?	O moja droga! jeżeli takiemi są wyobrażenia i przekonania twoje, radzę ci jak najprędzéj starać się o lekcye, a zarazem rozpocząć studya osoby swéj przed lustrem...	Panie doktorze, proszę o ton spokojniejszy i o nazywanie mnie tak, jak się istotnie nazywam.	Słuchaj! Założę się o co chcesz, że nietylko możesz dać Miss Remsen rubin równej wartości, ale nawet zwrócić ten sam.	Ach! Mama! Mama nie znosi... Broń Boże, broń Boże!	Mało nas!	Nie tylko wiersze. Znów w ostatnim dyktandzie zrobiłeś dużo błędów.	Słówko Kiedy pan wróci do Warszawy, niech pan do mnie wstąpi. Może zakomunikuję panu wiadomość o wynalazku, który wprawdzie zabierze połowę życia, ale... przypadnie panu do gustu.	No, patrz! Nie słyszysz?.. Pan Murek ma miękkie serce, a ty do niego z mordą.	Jaki tam żołnierz pod tymi chorągwiami?	Zapłacisz ty nam 200 złotych, a już cię zaniechać obiecujemy dla miłości ludzkiej	Aha, az tutaj słychać, jak krzycy! Dadzą ci matusia piastowanie, jak wrócą...	Ale sztuką, pytam?	Bieda, Brud zamruczał pan w zachwyceniu.	Dlaczegóż nie powiedziałeś, że mnie nie ma w domu?	Kto tu?	Nie, wcale nie. To coś, co ma związek z historią, którą opowiedziałem.	Pchnąłeś kulę, widziałam. Teraz moja kolej	Pewny jestem, że Mitchel wrócił do Nowego Jorku i pospieszyłem w nadziei, że zdołam go jeszcze dopaść, albo przynajmniej ostrzec pana.	Pragnę mówić z panem nadal równie szczerze jak z początku pominę wszelkie względy skromności i delikatności, jakie winny by mnie wstrzymywać w pierwszej rozmowie; ale zaklinam, wysłuchaj mnie spokojnie.	Proszę mojego pana czy pan raczy dać nam jakie objaśnienia o łowieniu pereł?	Słowo honoru, że nie mam trzech rubli nawet przy sobie, załóżcie za mnie pięć rubli.	Ta Rachela wspominała mi o panu, mówiła, że młody Saint-Loup uwielbia pana, że woli nawet pana od niej	To jest prawda, ale pani Weiss ma dwa miliony gotówką. A co sreber, kosztowności...	A któż niby miałby nam te niespodzianki szykować?	Bo dziewka jest przyboczną księżny	Czy on jest wierniejszy?	Czy uraziłem czym panią?	Czy zadowolona pani?	Cóż mam robić?... Niech pani rozkazuje...	Dlaczego?	Jenszajensza (gw.) mówił jakiś Mazur.	Jestem!	Kochana Sara!	Musimy? Czemuż to musimy? Któż ci to powiedział?	Nadprzyrodzona	Należałoby przypuścić, że pani jest posłem z kraju Agni, z ziemi intelektu tworzącego, z okręgów ducha czystości...	Nasz król miłościwy bardzo chory...	Nic mi nie jest, zwyczajne omdlenie z nadmiaru takich silnych wrażeń, za silnych	Nie, nie...	Nie.	Nie. Z niemową.	Niech cię piekło pochłonie, czarownico!	Niewinna próba skokietowania wybuchu żywiołu, który jest obcy miliarderowi	Nigdy! Sceptycyzm jest początkiem wiary.	No to jest!	No, dlaczego, dlaczego?! O, to uprzedzenie! Właśnie księża, znając tyle sumień ludzkich, mają możność rozważyć, roztrząsnąć wszystko do gruntu. Oni to rzeczywiście mają moc...	Oto ten człowiek coś chce powiedzieć!	Piłem i grałem, dopóki dawali Żydzi. Chciałem wygrać, jechać za nią, choćby nieżywą przywieźć z powrotem!	Po co? W imię czego? Pokaż mi cel!	Posiedzi ze trzy miesiące.	Prawda. Mogłyby powstać jakieś wątpliwości.	Przychodzę w imieniu właściciela domu.	Przysięgnij, że nie wrócisz do Ekeby!	Tak jest.	To niemożliwe!	Uliczną kamelią... Dobroczyńca!	W Stolpen! a, w Stolpen!	W świątyni Hator: w jej przysionku i w mojej celi.	Więc moje czterysta rubli są pewnymi?	Wyśtawyśta (gw.) wam. sprzedać za obertelekobertelek (gw.)	Zgoda.	Żona	„Tfu! wolę, żem temu pachołkowi nijakiej krzywdy nie uczynił.”
Z widzenia tylko, bo przecież ja nie bywam w tym wielkim świecie łódzkim, u tych rozmaitych Bucholców, Mendelsohnów, Salcmanów, Meyerów i innego robactwa. Znam ich wszystkich z widzenia tych młodych, a starszych od Michla, gdzie się czasami schodzimy; znaliśmy się wszyscy co prawda lepiej, ale to było dawno, kiedy w Łodzi panowała jeszcze uczciwość i nie było milionerów. To były takie czasy, o których wy młodzi nie macie pojęcia. Ja wtedy byłem z Geyerem starym największą łódzką firmą. Pary, maszyn, elektryczności, weksli, tandety, plajt, podstępnych pożarów, nikt nie znał nawet ze słyszenia.	Tego ja nie wiem, ale zdaje się, że jego tylko co nie widać. Wyjdźcie na podwórze, a pewnie się z nim spotkacie...	O! to ostatni pohybel! nie chcę, nie chcę! napatrzyłam się ja sierot, wychowanych we dworze... Marysia będzie ładna... twarz ją zgubi: wolałabym żeby z głodu zginęła a poczciwie. Ot, wiécie co Sołoducho... wy ubodzy jak ja, swoich dzieci nie macie, bądźcie wy matką Marysi.	Naprawdę? Co ty mówisz? Więc po to była ta cała komedia, bo chciałeś wykręcić się od szkoły i iść na ryby? Ach, Tomku, Tomku, ja cię tak kocham, a ty do grobu chcesz mnie wpędzić swoimi wybrykami.	Podaj mi kaftanik i ruszaj śpiesznie zająć się śniadaniem. Przybierz kartoflami pozostałą baraninę i podaj gruszki gotowane, tylko te, co kosztują po dwa liardy sztuka.	W pewnym sensie tak bo jeśli przyjemne, to bez możliwości powtórzenia.	Bo jak się wziął pan podkanclerzy Radziejowski z żoną wadzić i wojować, tak król się za nią ujął. Wiecie, waćpanowie, co o tym ludzie mówili, a to pewno, że i sam podkanclerzy myślał, że mu się żona w królu kocha, a król w niej; za czym przez invidięinvidia (łac.)	Pamięć, Obyczaje, Historia dwieście. lat abo i więcej, szli Tatarzy do Polski, bardzo dziki a okrutny naród. Palili wsie i miasta po drodze, wpierw zrabowawszy wszystko, co się dało. Starych a niemowlęta zabijali, zdrowych i młodych w jasyr, czyli w niewolę brali i do swego kraju, niczym bydło robocze pędząc, katowali srodze. Ludziska mdleli na samo wspomnienie Tatarów. I zdarzyło się jednego razu, że w oktawę Bożego Ciała, tak właśnie jako i dziś widziałeś, odbywała się procesja po krakowskim rynku. Aliści nagle od strony Zwierzyńca wpada na koniu człek jakiś, ledwie żyw ze strachu, i nie bacząc na święte wizerunki ani na duchowne osoby, wrzeszczy na całe gardło: „Bramy zamykać! Na mury, ludzie! Bronić miasta i życia... Tatarzy!” zakrzyczeli wszyscy strasznym głosem: kto ino miał zdrowie i siły jakie takie, leciał na mury jak szalony. Niewiasty pokryły się z dziećmi po domach... Zaryglowano bramy, podniesiono mosty, a gdy nadbiegła ćmaćma (daw.) żart, zabawa. wyprawiał. Ino musi na drewnianym, nie na żywym koniu harcować, coby przypadkiem w ścisku nie zrobił komu krzywdy.	To byczo! Rozprostuj gnaty i chodź na pokład. Tato chce się zobaczyć z tobą. Ja jestem jego synem... mówią na mnie Dan... jestem też pomocnikiem kucharza... i spełniam na okręcie wszystko, do czego nie chcą się wziąć inni, starsi ode mnie. Prócz mnie nie ma tu innego chłopaka, odkąd Otto utonął w morzu... Był to Oleander i miał już dwadzieścia lat. A jakże to się stało, żeś podczas ciszy morskiej runął w wodę?	Stalky mi mówił, że idzie na wycieczkę w Engadin Siedział na moim łóżku, paląc papierosa i gadał głupstwa, że śmiałem się aż do łez. Na drugi dzień Macnamara sprowadził nas wszystkich na równinę. Był to jeden wielki wędrowny szpital.	Zaś bym śmiał jeno się tam tak dziwnie miasteczka nazywają. To za Łowiczem, wasza miłość, ale jeszcze kawał drogi.	Niewątpliwe, że będzie żył, ale pytanie, czy będzie dawnym Zawiłowskim. Choćby sobie był w głowę nie strzelał, to i wówczas trudnoby było orzec, czyby takie przejście nie złamało człowieka, tak egzaltowanego. A dodaj jeszcze rozbitą głowę! Za to się przecie płaci. Kto tam wie, co będzie dalej, ale teraz, naprzykład, niby to przytomny, niby mówi z sensem, a czasem utnie i nie może sobie przypomnieć najprostszego wyrazu. Dawniej się nigdy nie zacinał. I to dziwne, że nazwy rzeczy pamięta dobrze, ale jak chodzi o jaką czynność, najczęściej staje	On to podejmie, Wasza Wielebność Czy Eminencja nie widzi idei poematu żarzącej się już niby blask jutrzenki w jego oczach?	Dziękuję nie ruszam się nigdy z domu, nie wypiwszy wprzód filiżanki kawy ze śmietanką.	Ja po niej płakać nie będę a sądzę że i król prędko się pocieszy.	Nie przerachuj się Wilczek? Ja panu dobrze życzę.	Wzruszające, co za sympatia! A wiec oboje się nie znosicie?	Wątpię, żeby ktoś próbował, gdy wyglądasz na burzową chmurę, jak na przykład teraz. Za co się tak obszedł z tobą?	Jeżeli się domyśliłeś, że to ja to pozwól sobie powiedzieć, kochany Gerardzie, że to nieładnie kazać mi tak czekać.	Nie bądźże smutna, bo to zacny chłopiec. Jak widzisz, wszystko idzie dobrze: Małgosia jest uszczęśliwiona, Brooke prędko się urządzi, dziadek mu dopomoże i bardzo będzie miło widzieć Małgosię we własnym domku. Jak się stąd wyniesie, będziemy się doskonale bawić, bo niedługo skończę kolegium, a wówczas pojedziemy za granicę lub na jakąś ładną wycieczkę. Czy by cię to nie pocieszyło?	Pewnie, że nie pomoże, pewnie! Kto nie ma serca miłosiernego la ludzkiego skrzybotu, temu i płakania są zbędne! Komu jest dobrze, temu się widzi, że wszystko się dzieje na świecie, jak przynależy, jak Pan Bóg przykazał!	Ale czy się pan czasami nie myli?	Określenie Wilusia podobne do pańskich stepów. Nieprawdaż?... Nie słyszał pan, co mówił Wiluś?	Ja mu zapłacę! Masz słuszność. Ja mu dam tyle, że będzie nawet zadowolony z tej afery.	U nas Bóg jest tylko jeden, a temu zawsze się służy, gdy się jest dobrym	A pan?... he, he... ja wiem, czemu pan tworzy, pan jest wielkim panem, pan kocha luksus, i pańska sztuka to luksus, zupełnie niepotrzebny luksus, który ja wszelkiemi siłami zwalczać będę...	Ale się zerwał z łańcucha.	Czy dowiedziałeś się pan nazwiska tej dziewczyny?	Jak to, znacie się panowie?	Panie kawalerze nie masz do mnie szczęścia, bo ci drugi raz drogę zachodzę... Nie spodziewałeś się mnie?	Patrz, Ludko, tam jest Męka Pańska. Siądźmy pod figurą, a jak będzie ktoś przechodził, spytamy, czy jeszcze daleko?	Ręczę ci, że dopóki ja żyję, trwać będzie	Tak, to Francuz i nazywa się Obieżyświat.	Tylko mi kołdry nie spal. Pokaż no.	A wiecie wy, chamy co Lachy robią z takimi, co riżut? Oni takich wiszajutwiszajut (z ukr.)	Co takiego, proszę szanownego pana? O co chodzi?	Dokuczliwe zimna na Wyspie Lincolna dałyby się zatem wytłumaczyć obecnością pól i ławic lodowychpola i ławice lodowe	Kiedy bo ja i w święto... mam zajęcie	Niepotrzebniem pytał Musiałeś kogoś z bliskich utracić i tam go jedziesz szukać?	Odwagi, moje jagniątko załatw się prędko z tym, a wnet postaramy się o nowe.	Przyprowadź go, niech co zje	Tobiem winien całe moje nieszczęście... tyś jego sprawcą...	Wywróciliście też wieżę nad Gopłem i knezia z nią? bo coście się, słyszę, wy na niego, a on na was, zawzięli?	Zapewniam pana, że nie mogą się sprawdzić	Żądasz czego odemnie? odezwał się król cicho...	Cóż pan na to?	Do mnie?... czyś tego pewny?	Niech Chrystus uzdrowi ją, albowiem będzie wolna.	Poszedł z tą... rączką, z loży. Widziałeś ją?	Skoro tak, kochana panienko to wszystko będzie dobrze.	Tak, ale jest przy tym mieszkanie, jak pan widzisz.	Ależ do czego byłoby to podobne! My w ogóle mało rozmawiamy, bo nie ma czasu. A tu, widzisz, jest kapliczka do odprawiania modlitw wieczornych...	A czy można zapytać, dlaczego wybrała pani tę aleję? W Grudnie były miejsca daleko piękniejsze.	A jeżeli portier to zauważy?	Ale gdzież on jest?...	Ależ wszyscy bardzo panu współczują, możesz pan być pewien, a już zwłaszcza pańskiej córce.	Ano, to i cóż?	Ba! Gdyby o to szło, zawsze stawiałbym na Stalky’ego przeciw ministerstwu spraw zagranicznych!	Bo do Wrocławia przewód mój był do dwora pana Petrkowego jakieś książątko jechało. Ledwiem z niém u wrót pod Sobótką stanął, konie wyprzągł, nie czekałem Bóg zapłać i w nogi do domu. Nużby drugi nazad przewodu potrzebujący pochwycił!	Chyba nie sprawia ci to przykrości, że jestem z nim na ty?	I ty, pierwszy magnat w kraju, za którym szalały córki najznakomitszych domów, ty zrobisz takie odstępstwo?...	Kupiec nas znał, bośmy już raz do niego chodzili, żeby oddał polubownie. Trza go było zabić, boby nas wydał.	Nie mogę Pani powinna to zrozumieć. Nie mogę.	Nie rozumiem znaczy, że pan hrabia jest szwagrem pana Kunickiego.	Nie, nie Lizko! to byłoby trochę nudne.	No, właśnie. A mój ojciec w Czołnach był gorzelanym. I proszę nie myśleć, że chciałem panią obrazić. Poprostu nie sądzę, by panience z takiej niegdyś bogatej rodziny odpowiadała praca agentki. A że mnie stać na to by... ułatwić pani egzystencję...	Tak, ale nie z prostą dziewką ukraińską!	To Szwedzi.	To idźcie po klucz.	To waść masz komendę nad prezydium?	Więc proszę uważać, że... że spełniłem ten obowiązek	Żartujesz pan!	A jak już wszystkie przeczytam?	Ano, kłamałem.	Barskiemu ktoś pomagał	Christ! którzy też z nich najlepsi?	Czy tak, czy tak, wszystko jedno.	Dajcie pokój! Dajcie pokój! Proszę was, zostawcie mnie!	Godzien on i jednej, i drugiej. Jeśli on nas nie wyratuje, zginiemy... W nim salussalus (łac.)	Głowy najgorsze!	Jaka?	Kaip nori mislyk, kaip pabėgt. Jeigu tu nenori, aš pats žutbūt leisiuosi į kelionę.	Książę Sułkowski aide-de-camp generała Buonapartego.	Mojego mordercy.	Możeby posłać po delikwenta gońca?	My nic nie możemy? Zaczekajcie trochę, zobaczycie!	Niech mnie patron mój strzeże od takiej pracy.	Nigdy	O Boże! Jak ty strasznie przesadzasz!	Oto są	Pieniądz pewny	Rzecki.	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	W lesie, panie pułkowniku.	W wiosce Louvetot.	Więc czy była z domu Pett, czy Whitgift?	Wyobraź sobie, Harbercie, że jaguar jest zającem, a zastrzelisz go najspokojniej w świecie.	Wyrównaj kurs!	Z tytułem? Aha! Może książę F.?	Zostaniesz między mymi żołnierzami.
O, szlachetny panie, nie dotykajcie mnie! Niech was Bóg wynagrodzi za wasze miłosierdzie, ale doznaję straszliwych bólów, gdy się mnie dotyka. Ten oto brat może waszej miłości powiedzieć jak okropne znoszę cierpienia, gdy przyjdzie na mnie taki atak. Jednego pensa, szlachetny panie, jednego pensa na chleb	A dla czegóż-by nie? Przecież choć małą wiedzą w tym względzie można czasem komuś pomódz. Nie jest to zresztą nic nadzwyczajnego, bo są kraje na świecie, w których kobiety wiele się uczą i zostają naprzykład doktorami, profesorami i t. d., tak dobrze, jak mężczyźni. A i mnie bardzo często przychodziła myśl i ochota oddać się wyłącznie jakiemu naukowemu zawodowi, tylko, niestety! zawsze mi zabrakło wytrwania.	Byłbym się starał wyratować A tego wówczas nie miałem na myśli, kiedy... kiedy skoczyłem Pan mi nie wierzy? Przysięgam!... Et, do diabła z tym wszystkim! Pan wyciąga mnie tu na zwierzenia, więc... Pan mi musi wierzyć! Pan przecież powiedział, że pan będzie mi wierzył.	Nie wiadomo, co robić, kiedy się rozmawia z wielkimi dyplomatami Mają manię poważnych dyskusji. Skoro się ograniczyć do  komunałów, uchodzi się za głupca. Skoro sobie pozwolić na coś szczerego i świeżego, są jakby spadli z obłoków, nie wiedzą, co odpowiedzieć i nazajutrz o siódmej rano każą oświadczyć nieborakowi przez sekretarza, że się zachował nietaktownie.	Czy nie masz, przyjacielu, nieco lepszego łóżka dla tego biedaka? Wynagrodziłbym cię za nie.	Na nieszczęście nie mam przy sobie ani jednego biletu, ale nazwisko moje jest King, szanowny panie, nauczyciel liceum i jestem gotów ponieść wszelką odpowiedzialność za postępowanie tego człowieka. Widzieliśmy trzech...	Oj, droga Hudl ząb... biedaczysko... strasznie go boli. Nie wiem, czy w domu mamy spirytus. Może ty, Hudl, masz trochę spirytusu?	Pamiętaj że godłem faraona jest wąż. A wąż to roztropność, która milczy i nie wiadomo kiedy kąsa śmiertelnie... Jeżeli czas weźmiesz za sprzymierzeńca, pokonasz wszystko.	Pozornie. Ty, stary, nie doceniasz Konrada. On jest prze­de wszystkim wielki aktor.	Przeczytaj, ja nie mogę, tak mi jakoś dziwnie. Ach, to za wiele dobrego!	Przez bogi! gdzieżeś to był, erpatre?... Cały twój dwór nie śpi zaniepokojony...	Właśnie dlatego należy ją odrzucić. Jest to tylko coś niedoskonałego. Religia nie jest niedoskonałą filozofią, jest czymś samym w sobie, nieporównywalnym z czymkolwiek bądź, czymś najwyższym.	Ależ Feliksie, proszę cię, nie bądź ordynarny!	Bo pierwszego człowieka Pan Bóg ulepił z gliny, więc i zbiór wszystkich jego potomków jest niczem innem, tylko gliną. Czyń co chcesz, miłuj jak tylko możesz, spłoń choćby na jego ołtarzu z duszą i ciałem, a nie dokonasz, aby stała się bóstwem doskonale pięknem, szczęśliwem i	Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wierawiera (daw.) chętnie. czynisz.	Co tam u Pławickich? Nie byłem dotąd u nich, a tęskno mi do mojej złotej Maryni...	Czy nie wynikłyby stąd jakie niebezpieczeństwa dla Egiptu?	Dlaczego nie wybierasz się do Potkańskiej? Przecież tam do niej codzień chodzisz.	E, mój ojcze widać dobrze, że nie znasz hrabiego Monte Christo, jego dążenia nie mają nic wspólnego ze świetnościami tego świata. Nie pragnie zaszczytów i bierze z nich tylko tytuły, które mu się przydadzą w paszporcie.	Gdyby nam był koniecznie potrzebny, odparła Laura, prosilibyśmy o pomoc; ale tak jak stoją sprawy nasze, ja się podejmuję im wydołać... Wreszcie, możemy napisać później, dodała, nie chcąc zbyt stanowczo odpychać ofiary, Laura, chociaż najmocniej postanowiła, niedopuścić Honoremu tej podróży. Teraz, niepowinien jechać... mielibyśmy to na sumieniu.	Gotów więc jesteś użyć dla mnie siły rammienia swego, tak już wsławionego powszechnie?	Ja cię zawsze, Właduś, lubię, ale dziś idź już	Jutro, około południa, ponieważ potrzeba koniecznie odpowiedniego wiatru, będziemy już na Staffie i ręczę, miss Campbell, że żaden obcy nie zamąci nam spokoju.	Mężu, twoje gniewy wpędzą mnie do grobu	Na miłość boską, siostruniu, nie rób tego! Co zyskasz... jakie wreszcie masz prawo?...	Nic nie rozumiem. Proszę Michalesię, by opowiedziała wszystko po porządku.	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie mów! Zobaczysz, że nie będziesz żałował. Nieraz ci się odwdzięczę.	Nie palę, kochany synu	Nie znasz, mój panie, tej dziewczyny, zrobiłaby tak, jak grozi.	Nie. Nie myślałem dużo o tym. Nudziłem się.	O nie, nie trzeba	Przecież jej nie wykradnie, minęły owe czasy.	Pójdę po niego, zwlekać nie można!	Samobójstwo, Tchórzostwo, Odwaga, Kondycja ludzka, Kawiarnia, Tłum, Los, Gra, Artysta posłaniec. Przyszedłeś obełgać?!... No, mów, mów! Biłeś się, gdzie nie było potrzeba i teraz nie masz co jeść.	To jest sprawa Kozaka, a nie moja; jam nikogo nie napadł i nie zrabował. Szukajcie sobie Semena, kiedy wam go trzeba.	To tak mnie witasz? Co ja ci złego zrobiłam, Nikodem?	Tobie! O ciebie, Poldek, chodzi. Rany boskie, jesteś jak ślepa kura, naiwniak, nawet nie wiesz, ile ryje dokoła cie­bie i świnię chcieliby ci podrzucić. Takie jest życie, Poldek, naprostuj się!	Trzech groszy bym nie dał...	Wciąż patrzę i słucham, i nie mogę się napatrzyć i nas­łuchać.	Wszak on nic nie może zarzucić mojemu stanowisku społecznemu. Więc cóż ma przeciwko mojej osobie? Nie skrzywdziłem nikogo, żyłem uczciwie. A jednak nie pozwala mi dotknąć bodaj końca jej paluszków.	Wszystko! są rzeczy których nawet kochance człowiek poświecić nie może.	Zaprawdę, mój kumie wiele zdolności ginie w świecie, bo się nimi posłużyć nie umieją.	Bardzom wdzięczny za tę życzliwość, panie prefekcie. I co panu odpowiedziano?	Co za kibić!	Za dużo tam ludzi... Jeden zawadza drugiemu	Za gości Zakon odpowiada, a do tego byli z nimi knechci z lubawskiej załogi.	( pomyślał Beetle, uśmiechając się, ze wzrokiem zapatrzonym w dal).	A były dziesięć lat temu	A któżby mi miał nosić i na co, kiedy sama zdużam?	A w końcu Od dwunastu lat, kiedy jestem w więzieniu, przebiegłem w myśli wszystkie słynniejsze ucieczki z więzienia. Niewiele z nich się udało. Ucieczki szczęśliwe, ukoronowane powodzeniem, są zawsze dobrze pomyślane i długo przygotowywane; w taki sposób książę de Beaufort umknął z zamku Vincennes, a Latude z Bastylii. Zdarzają się znowu ucieczki umożliwione przez przypadek a jeśli się nadarzy, skorzystajmy z niej.	Ale skąd...	Bo ci będą w głowie bitki i kochanie.	Boże, bądź mi miłościw! Umarli	Czy chcesz przynieść mi jego czuprynę? gniewnie; por. sierdzić się (na kogoś), rozsierdzony.. konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: jak to nazwałeś., gdym ci o tym opowiadał?	Czy jedziemy na kulig?	Cóż oni tu robią?	Dlaczego?	Dosyć	Dzisiaj w nocy uciekam z tobą na front.	Dziękuję, przyjmuję. Podwójnie ja cenię każdą ofiarność, która uprzedza przymusową stratę.	Gdzież ja jestem?	Gospodyni, Ptak	I dlaczegoż to ja, dlaczego właśnie ja mam panią ratować?	Jak to pójdziesz?	Jakie notatki?	Jeśli jednak tamte propozycje są lepsze od mojej...	Już po niego posłałem.	Ma pan jakiegoś kapłana, którego chciałby pan prosić o oddanie Valentine tej posługi?	Miłościwy panie, Bóg miłosierny. Jeśli osierocić zechce, opiekować się będzie! Pocóż trapić się zawcześnie.	Moc zdziałałem, dobrodzieju szanowny, do zeznań jednak zabrakło odwagi niezbędnej. Obawiałem się, czy pokryć zechcesz wydatek nieskromny. Obecnie zuchwałość wypowiedzieć raźniej, skoro twej hojności uzyskałem pewność: oto nabyłem na interes Posada de la Sangre...	Na co się spóźniłam?	Na przekąskę każ dać piwa	Najzupełniejsza.	Niecoś się robiło, niecoś świat Boży oglądało, oczy pasło i duszy rosnąć pomagało...	No popatrz tego Hobbemę skądś znam.	Nędznik!	Od jak dawna oskarżony był szpiegiem?	Oderint	Pannę Wandę Rodowską z panem Augustem Przybyckim	Prawo mamy takie że idzie tu o przywrócenie życia panu naszemu, a ojcu tego panicza, który po jego ucieczce rozpacza.	Przecież to ja jestem winny, nieprawdaż?	Przyjaciel Ned jest niebezpieczny	Rzekłem swoje, ruszaj precz, wilkom cię każę jeszcze szczuć i poganiać...	Słowo, Książka rzekł Don Kichot	Słyszał to kto takie argumenty! A jakież otrzymam honorarium?	Tak a cóż to w takim razie jest, co tak przeraźliwie huczy?	Tak przypuszczałem, a znając twoją odwagę, byłem pewien, że zaczaiłeś się z rewolwerem w garści, czekając na powrót „lokatora” tej siedziby. A więc sądziłeś, że to ja jestem zbrodniarzem?	Tak, tak! Znajdzie się i to	Tautiškumas, Mokslas Mes norime įgyti apšvietimą ir tapti dalininkais tų naudų iš apšvietimo, kurias turi ir kitos tautos pasaulio, neatsižiūrint ant to, ar jos liuosos, ar pavergtos. Mes norime įgyti apšvietimą ir naudotis iš jo, kol Dievas laikys mus ant svieto. O tai mes galime geriaus dasiekti be patarnaujančių mums lenkų.	Tedy jestem o ciebie spokojny. A do jakiego stronnictwa należysz w hipodromiehipodrom (z gr.)	To pani pracuje na nocnej zmianie?	Trochę	Umieram z głodu.	Ustąp mi pan z drogi!...	Wojna! Wojna!	Zbawco!... Widzisz przed sobą kobietę skrzywdzoną i osamotnioną, której mienie, honor i spokój...	Zresztą, niech pan spojrzy, tam idą jacyś ludzie, i tam też. Niechby nas z różdżką zobaczyli, natychmiast rozniosłoby się, że czegoś tu szukamy.	Żeby choć wieść, że on żyje, żeby choć we śnie!	Żeby mi król takiego jednego podarował, kazałbym go uwędzić i w Orszy w kościele powiesić, gdzie z innych osobliwości strusie jaje się znajduje.
No to było do przewidzenia, że ty efektu nie darujesz.	A kiedy prawda, moja Niteczko, a co prawda, to prawda... Rok temu... Nie! dwa lata temu... Jak to ten czas leci...	A może wziąć laskę magiczną i spróbować drogi szczęścia. Często o niej czytałam, bierze się kij, to jest laskę magiczną, do ręki i idzie się prosto przed siebie; a gdy się dochodzi do miejsca, w którym jest zakopane złoto, laska sama zatrzymuje się. Wtedy trzeba kopać w tym miejscu.	A to dlaczego?	A ty, czyś myślał, jakeś nad nim chrzestną mowę recytował, że go będziesz samolotem wozić? Co?	A zresztą...	A! Na facjatcefacjatka odparł stróż i dodał.	Albo my to dziewki, żebyśmy dużo gadali?	Ale, panie Smith byłem uwięziony w jaskini, więc jak to się stało, że jestem tu, w zagrodzie?	Ależ to nie jest kara Merlin nie będzie z niej zadowolony; spraw sobie dobrą dyscyplinę z troczkami, albo każ zrobić tęgie pomietełki i staraj się, ażeby cię trochę bolało, nie można oszukiwać Pana Boga w pokucie.	Ależ, Błażeju; dobry wieczór Palamedzie jeżeliście postanowili spędzić noc tutaj, lepiej żebyśmy zostali na kolacji. Trzymacie nas obie z Marją na nogach od pół godziny.	Ależ...	Biedne stworzonko kona z głodu Kości niemal mu przebijają skórę.	Bogać kupił Wojował on o nie z Wilkiem z Brzozowej i widać wywojował. Mieli się nawet rok temu potykać konno na kopie i na długie miecze o całą tę stronęstrona (daw.)	Boisz się o swój statek?	Chcesz rękojmi masz słuszność. Wykradnij mnie, jedźmy do Londynu, będę zgubiona na zawsze, zhańbiona... Więc dobrze! Okryj mnie hańbą to będzie rękojmia.	Chwała cudownej Panience! a czy zdrowa biedaczka? Tyle godzin strachu o głodzie i chłodzie!	Chłopaki będą brały dzisiaj na pokładankę po kopcach!	Cichocie, nie pora na prześmiechy!	Co się dzieje?	Co? Czujesz pan?	Czyż zawsze mój ojcze?	Dlaczego?	Do stu diabłów! Spudłowałeś.	Drażni mnie.	Dziwi cię, że jeden dał sobie ze mną radę?... Wyskoczył z zasadzki i miał w ręku łom żelazny czy młot. Coś bardzo ciężkiego. Nie zdążyłem przygotować się do obrony. Nie spodziewałem się napadu i zajęty byłem myślami. Zresztą sam sobie jestem winien. Mogłem to przewidzieć.	Dziś będę mówił pierwszy raz i ostatni.	Gdzież jest ten człowiek?	Ha! To wy! Śniło mi się, że nowy elekt stanął, ale to był Piast. Byliście na ganeczku?	Istotnie z krateru nie wznosi się najmniejszy dymek, a wczoraj dokładnie obserwowałem jego szczyt. Możliwe jednak, że w dolnej części komina z biegiem lat nagromadziły skały, popioły i zastygła lawa i że ta wspomniana przeze mnie klapa bezpieczeństwa jest chwilowo pod zbyt wielkim naciskiem. Ale przy pierwszym poważniejszym wysiłku te wszystkie przeszkody znikną i może pan być pewny, drogi Spilecie, że ani wyspa będąca kotłem, ani wulkan służący za komin nie wylecą w powietrze pod ciśnieniem gazów. W każdym razie, powtarzam, byłoby lepiej, gdyby nie było wybuchu.	Ja nie żartuję	Jak się miewasz, Nito Czemu mam zawdzięczać twoją miłą wizytę?	Jak to się mogło stać? Chyba okradł kościół albo co innego?	Jaśnie panienka wyjechała na miasto.	Jest	Juk jisai žmogus senas, daug matė ir pergyveno	Jup, odrobiny aguti!	Kiedyż będziemy w Vanikoro?	Królu Bum-Drum, przyjacielu Bum-Drum możesz być dumny ze swojej córki. Na nic podobnego nie zdobyłaby się nie tylko dziewczynka, ale żaden biały chłopak.	Kto tam?	Kto? A może co gorszego. Stary mi mówił, że na wojnie mniej dokuczają kule, niż te zwierzątka.	Moja, nie moja a nie ustępują. Tobie kułak do zębów przystawię, a zapomnisz wnet ducha w sobie... Idź, idź do labusialabuś (z fr. l’abbé)	Może choć od października zacznie pan płacić?	Mój dobry książę nie mówmy w tych uroczystych chwilach przyjacielskiego uniesienia o żadnych nagrodach, którymi monarchowie wynagradzają zasługi uczonych. Moja prawdziwa, najlepsza nagroda jest tutaj w sumieniu, tutaj w sercu, tej mi nie jest w stanie ani nadać, ani wyrwać żaden monarcha. Racz się zatem, o wielkorządco, jeszcze wstrzymać z obkładaniem mnie orderami jaszczurki, węża i Prometeusza i nie budź śpiącej jeszcze a straszliwej zawiści synów Eskulapa, niecierpiącej wszystkiego, co zanadto świeci. Używaj, książę, w spokojności rozkoszy powracającego ci zdrowia. Ależ mnie dziwi niezmiernie, dostojny mój przyjacielu, że tu nie ma książęcia Neuiabi, że syn nie cieszy się widokiem ojca, co tak nagle wrócił do sił i zdrowia.	Mówić wolno ale powiedziawszy można gdzie pojechać, choćby się nie życzyło.	Najwyższy czas, panie Pawle...	Nic już zrobić nie można Kapitan Crewe już nie żyje. Dziecko zostało na łasce losu. Nikt, oprócz pani, nie jest za nią odpowiedzialny.	Nie może inaczej być, tylko się do pochodu gotują	Nie myślę o tych marnościach; czytam Pismo Święte, rozpamiętuję Ojców Kościoła.	Nie teraz, nie teraz! Muszę przez kilka dni wypoczywać.	Nie to Nie to, panieneczko! Poprostu i bez twoich zwierzeń wiem, żeś była mi wierna.	Nie tylko kilka siniaków od rykoszetów! Ale ten przeklęty bryg płynie prosto do cieśniny!	Nie, nie wiem, towarzyszu.	Nie...	Niech i tak będzie. Objaśnij mnie więc najpierw, co się stało z owymi dwiema butelkami, które, jak utrzymujesz, były zatrute?	Niewiarowicz mi takiego papieru nie da.	Nędznico!... czy nie rozumiesz, że nim słońce wejdzie, uwiężą cię i za parę dni uduszą?...	O moją piętę achillesową velvel (łac.)	On nie mój Poco tak mówisz, skoro wiesz dobrze, że tylko ty jesteś mój.	Opowiedz je, dziecko drogie. Nie jestem jeszcze na tyle egoistką, abym nie miała cię słuchać! Wciąż zatem cierpimy razem, jak za naszej młodości?	Owszem, szczęśliwy, odpowiedziała Apolonja; bo wszelkie cierpienia pomagają do zbawienia duszy. Kogo Pan Bóg kocha temu krzyżyki zsyła!	Panie szlachetny i dobry śród wszystkich królów, mniemałem, iż na twój widok serce moje rozpłynie się z czułości. Niech Bóg cię ma w swej pieczy, miły panie!	Panienka nie wydała się za niego	Papiéru? jakiego?	Patrz widzisz, że pamiętałam o wszystkim? W tym na pewno nie będzie ci zimno.	Pierwszy wystarczy To odezwanie godne kuzynki pani d’Espard osuszyłoby wszystkie łzy Magdaleny. Mój Boże!... Odnalazłem na chwilę moje wspomnienia, iluzje, moje dwadzieścia lat, a pani mi je...	Po cóż się w to wdaje?	Powiedz Greggs	Poświęcenie ozwał się Tyzenhauz.	Przeciwnie, mój drogi: djament ten pozostał ostatnią ucieczką naszą; dzięki djamentowi, mogłem odegrać uprząż i konie nasze, a nadto pieniądze na drogę.	Szczęśliwej drogi.	Sądzę że nie w téj chwili Niespodzianką być musiała wiadomość o mnie, którą zawiózł wam Ferdynand.	Słyszałeś pan zapewne o młodzieńcu, którego oskarżają o przywłaszczenie sobie cudzego nazwiska i tytułu?	Tak mi się podobało!... Nie pozwolę, ażeby ktokolwiek mnie krzywdził!... A nie mszczę się nad Howardówną, bo wiem, że ta wariatka dokuczy wszystkim i sama się zgubi... Zgubi pensję i Latterową.	Tak myślisz? Jakkolwiek był to krok nierozsądny, ale okazał tyle odwagi, tyle zimnej krwi w chwili grożącego mu niebezpieczeństwa.	Tak! uwolni! Tu prawo grunt! Uwolni! ba! Ja odpowiadam za niego przed gubernatorem! Wam się zdaje, że ja tu pan sam sobą, i że mogę co chcę.	Tak, nie wolno gdy wszyscy za wspólną sprawę cierpią głód, nie wolno jest egoistą być i stawać po stronie pracodawców. Gdyby strajk był ogólny, bylibyśmy dawno panami sytuacji. Gdy Voreux i inne kopalnie stoją, czyż sprawiedliwe jest, by w Jean-Bart pracowano? Gdyby praca w całym zagłębiu stanęła, byłby to cios dla kapitalistów. Słyszysz, ci, co pracują w Jean-Bart i ty razem z nimi	Ten rycerz był także z owych chrześcijan przygód szukających i zdaje mi się, że hojność przeważała w nim nad walecznością, jak możesz rozumieć, Sancho, po tym posągu, gdzie oddaje połowę opończy biednemu. Musiało to być w zimie, bo zapewne latem byłby mu dał całą opończę, miarkując po litościwym jego sercu.	To już wreszcie chodźmy bo prawdę rzekłszy, vacuumvacuum (łac.)	Tylko, że bez wuja Stalky’ego nie potrafiłbyś go wykonać, nieprawdaż?	Tymi pan pozostanie zawsze.	Ugi, ir jis atvažiavo.	W polu, ziemniaki osypuje z komornicami i Jagustynką, zaś Pietrek pojechał do lasu: zwozi Stachowi drzewo na chałupę.	Wdzięczny?	Widzi pani, jak to się naciska. Dawniej, we wspaniałym średniowieczu, kiedy jeszcze żył kult twardości i porywczości człowieka, kiedy nie byli jeszcze przywaleni zniewagami drapieżny mężczyzna i zmysłowa a piękna kobieta	Wiem, co mówię! Nikt nie był bardziej niż ty gotów do hazardu życia. Ale też... Gdy teraz na ciebie opuszczonego tutaj patrzę, zda mi się, że spełniam zbrodnię. Dlaczego jesteś taki? Tak inny? Smutny? Czego chcesz? Cóżeśmy mogli czynić więcej? Polak, Polska, Historia, Szlachcic, Walka, Państwo, ObyczajeStaliśmy oko w oko, pierś przeciw bagnetowi, na grobli, w opłotkach Chebdzia... Tyś zrobił swoje nie gorzej od Żółkiewskiego...	Więc dobrze nie mam nic przeciw niemu, ale też absolutnie nic za nim! Byłoby to... raczej będzie to śmieszne i lekkomyślne... Wiem, że będzie, wiem, że moja opinia w najmniejszym stopniu nie może wpłynąć na zmianę pani postanowienia, że w ogóle nie zostanie wzięta pod uwagę. Więc po cóż dręczy mnie pani i zmusza do rzucania słów na wiatr!	Wszystkieć nowości u nas opowiadane są w ten sposób i ja też nie umiem opowiadać inaczej, a i wam, panie, cieszyć by się należało, że nie wprowadzam nowych zwyczajów.	Wybacz, hrabio Jestem waszmości niezmiernie zobowiązana za ofiarowane mi usługi, ale uczuciom jego odpowiedzieć nie mogę, gdyż od lat wielu czuję serdeczną skłonność ku księciu paflagońskiemu Lulejce i tylko jego małżonką zostać mogę.	Zabierze niania dzieci ze sobą.	Zali nie pierwsza pamięć dziada?	Zali to myślisz, że jak ostaniesz, nie będzie ci gorzko, ilekroć pomyślisz: przyjacielam zaniechał! A jeszcze i Pan Bóg w gniewie słusznym łatwo błogosławieństwa może umknąć!	Zostałem uprzedzony przez władze, że wytrawny fałszerz pieniędzy przybędzie do mojej oberży z kilkoma towarzyszami, a wszyscy przebrani będą za gwardzistów, albo za muszkieterów. Konie, służba, nawet osoby jaśnie panów podane mi zostały w rysopisie.	Źle uczyniłeś mówiąc, że przeklinam losy, przeciwnie, błogosławię fortunę i błogosławić zawsze ją będę, że uczyniła mnie godnym kochania tak wielkiej damy, jak Dulcynea z Toboso.	Że pan został pokonany?	Żeby ono jakie było, to zginie jak ruda mysz... Niedarmo ojciec ich z rodem przeklął; cygan przepadł niewiara, Motruna zmarła o głodzie, i sierotę nie lepsza czeka dola.	Żebyśmy mieli brać za taką rzecz pieniądze, to byśmy was nie zapraszali.	Żegnam cię, poczciwy ptaszku Naucz mnie, jak mógłbym ci się odwdzięczyć za gościnność. Dziś wprawdzie jestem tylko małym owadkiem, ale mam nadzieję, że kiedyś pokuta moja skończy się i będę na powrót tym, czym byłem, a wtedy...	Żeśmy szukali bezwiednie dróg do dusz własnych.	Żołnierzyku, pomocy! Każą mi na stare lata wlec się nie wiadomo gdzie. A ja mam osiemdziesiąt lat na karku i ani roku mniej.
Z reumatyzmem nie pchaj się między nas Reumatyzm znaczy u nas akurat tyle co odciski. Ja mam anemię, brak mi połowy żołądka i pięciu żeber, a nikt mi nie wierzy. Był tu nawet jeden głuchoniemy, przez dwa tygodnie zawijali go co pół godziny w prześcieradło zmoczone w zimnej wodzie, co dzień robili mu lewatywę i płukali żołądek. Wszyscy sanitariusze byli przekonani, że już sprawę wygrał i że pójdzie do domu, a tu pan doktor przepisał mu coś na wymioty. O mało go te wymioty nie porozrywały i wtedy biedak upadł na duchu. „Nie mogę, powiada, nadal udawać głuchoniemego. Odzyskałem mowę i słuch”. Wszyscy go napominali, żeby nie gubił siebie, ale on swoje, że słyszy i mówi jak wszyscy ludzie. No i podczas rannej wizyty zameldował się jako zdrowy.	Ładna dziewczynka z malinką pod lewą brodawką? Powiedzą, że piekarce zachciało się malin, gdy zdejmowała koszulę. Zachcenie matki nie wystarcza, by obraz tego, czego pragnie, odbił się na owocu jej łona. Trzeba jeszcze, żeby pragnąc czegoś, dotknęła się jakiegoś miejsca na ciele. Wówczas obraz ten utworzy się na dziecku w miejscu odpowiadającym temu, którego dotknęła się matka. Czyż nie tak mówią, panie doktorze?	Nie przerywaj, żonusiu... tak będzie, jak ja chcę. Mam zresztą bardzo bogatego mecenasa, który się zachwyca moim głosem. Wierzy pani, że biorę górne cis, jak Mierzwiński, o... Mecenas powiada, że w górnym regestrze mam najszlachetniejszy metal. Na pierwszy występ biorę Jontka w Halce. Żonusiu! Te jajka są za twarde, ja takich jadać nie mogę, mnie zabroniono, mówiłem tyle razy!..	List napiszę list w trzech językach a ty pojedziesz z nim jutro raniutko jak najszybciej do Londynu. Nie wręczaj go nikomu innemu, tylko memu stryjowi, lordowi Hertfordowi; kiedy on zobaczy ten list, pozna moje pismo i przyśle natychmiast gońców po mnie.	Dlaczego? Dlatego, że w 1807 roku marzyłem o tym, co Napoleon chciał urzeczywistnić w 1811. Dlatego, że chciałem jak Machiavelli, aby z tych wszystkich małych księstewek, które czynią z Włoch gniazdo małych, despotycznych, ale słabych królestw, utworzyć jedno, wielkie, zwarte i silne państwo; bo sądziłem, że znalazłem mojego Cesara Borgię w pewnym koronowanym głupcu, który udawał, że mnie rozumie, by mnie tym łatwiej zdradzić. To były plany Aleksandra VI i Klemensa VII. Ale zawsze spełzną na niczym, bo nikomu się to nie powiodło, a i Napoleon nie mógł doprowadzić ich do skutku; stanowczo, nad Włochami wisi przekleństwo.	I słusznie, że się nie obawiałeś. Ale za to pójdziesz podłożyć bombę.	Jak Boga kocham, że Ziemia nazwy nie posiada!	Nie mówiąc już o tym, że mogą cię jednym skinieniem zetrzeć w proch	Że to nas nie wytropiły!	No... piękny świat, gdzie człowiek człowiekowi nie rzuca się do gardła, gdzie jest przyjaźń i litość, i wszystkie inne tego rodzaju luksusy i świecidełka...	Sądzę, że on ją kocha. Pozostaje do zbadania: czy ona kocha jego? Pod tym ostatnim względem ja mam duże wątpliwości.	Miejcież, proszę, nieco cierpliwości. Nie od razu płatnerz kolczugę wykonywawykonywa trzy wielkie ładunki zasłona.. Onże to był Jaśko, którego był De Aquila przysłał do nas z końmi, i on to sam pomagał nam w przewozie złota; okrom niego nikt nie był wtajemniczony w całą sprawę. Gdyśmy zakończyli naszą opowieść, De Aquila powiadomił nas o tym, co działo się w Anglii, albowiem byliśmy jako ludzie zbudzeni nagle ze snu po śnie całorocznym. Król Rudy już nie żył... zabito go (pewno pamiętacie?) w onym dniu, gdyśmy odbili od brzegów angielskich. Młodszy brat jego, Henryk, zagarnął władzę królewską na przekór Robertowi z Normandii. Tak samo był właśnie postąpił król Rudy względem Roberta, gdy zmarł nasz wielki król Wilem. Tedy rzeczony Robertus Normandzki, rozjuszony (jak mówił De Aquila) dwukrotną utratą królestwa, wyprawił do Anglii wielkie wojsko; wojsko to jednakże zostało pobite i odparte do okrętów stojących w Portsmouth. Maluczko brakowało, a okręt Witty mógłby się z nimi spotkać w onym porcie. Na szczęście zawinęliśmy tam nieco później.	Bo też wcale nie żywię tak niedorzecznej chęci gdybym wrócił do Parmy, jakżebym panią widywał? A życie stałoby mi się nie do zniesienia, gdybym nie mógł mówić pani wszystkiego, co myślę... nie, nie ściśle tego, co myślę, na to pani nie pozwala; ale ostatecznie, mimo pani niegodziwości, żyć nie widując pani co dzień byłoby dla mnie męką dotkliwszą niż to więzienie. W życiu nie byłem równie szczęśliwy!... Czy to nie zabawne, że szczęście oczekiwało mnie w więzieniu?	A nędznik, a!... i ja należałam do takiego człowieka, ja!... ach!... Szakale nie ludzie, szakale! Nie można tknąć się niczego, bo wszędzie błoto.	Na żadne zabawy u państwa nie liczyłam tylko na pracę, dla której wyłącznie tu przyjechałam. W kufrach moich nie ma ani jednej sukni balowej, jest tylko kilka wizytowych, codziennych i bielizna. Wszystkiego razem niewiele.	I to mówi wykształcony prawnik! Niesłychane! Czego zatem można wymagać od analfabetów?! Czy pan tego nie rozumie? Jeżeli ktoś chce zarobkować pisaniem podań, powinien uzyskać koncesję, pozwolenie, opłacić świadectwo przemysłowe. Pan uprawia nieuczciwą konkurencję w stosunku do tych, co zmuszeni są utrzymywać biura, czy kancelarje adwokackie.	Hallo! siostra dyżurna? dobry wieczór siostrze, tu mówi Andrzej Wnuk z Teatru Popularnego... tak, ten sam... dziękuję siostrze, bardzo mi miło... na oddziale siostry leży, o ile się nie mylę, pani Grażyna Zarembina, żona... właśnie... tak... tak... rozumiem... oczywiście, powtórzę i dziękuję... to świet­nie... a kogo prosić?... siostrę... siostrę Dobrowolską, tak, oczywiście, wszystko dokładnie powtórzę... dziękuję... proszę przekazać pani Zarembinie najlepsze pozdrowienia od męża i rów­nież ode mnie...	Ale stary na to się nie zgodził... Dużo on troszczy się o nas	Chiński taniec? Co mi tam po chińskim tańcu! Ja się nie dam uczyć chińskiego tańca!	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do ciebie nie miał i żeby Pan Bog najświętszy opiekował się tobą, biedną sierotą...	Jej?... ona... Ot, powiem ci prawdę, tylko się nie przestrasz.	Mylisz się, profesorze Zresztą w grobie nie jest chyba weselej...	Panie młodziku, czy pan wie, że ja wkrótce zostanę dziadkiem?	Idzie więc Chmiel, ale Krzywonos na niego nie czekał i dlatego przegrał...	Mówiła mi, że wieczność. Na podstawie herbarza przypuszczam, że dziesięć lat, ale dziesięć lat z Monmouthem to wieczność pomnożona przez doczesność. Kto będzie jeszcze?	Męko Pana naszego! Radziwiłłowie, Radziejowski, Opaliński... Jakże się nie miało stać, co się stało!... Korony im było trzeba, choćby rozerwać to, co Bóg złączył...	Nie chciałeś?	Nie może być! Jak to?! Co się stało? Jakim sposobem uciekł?	Nie z byle kim sprawa.	Aha, ta ciemność... Jakże biednym jest ten, kto teraz iść musi nieznaną, straszną drogą. Kto spieszy się do niewiadomego celu, kto idzie, idzie bez końca... Ten „pielgrzym, co się w drodze trudzi przy blaskach gromu...”„pielgrzym, co się w drodze trudzi (...)”	Ja się tam kiedyś ożenię może... a co do tej kobiety, to pani ją sama pozna niezadługo.	Chciałeś kijem oberwać?! Wynoś mi się w te pędy! Idź do swego tatusia, co psy spuszcza na ludzi!	Któż to ten on?	Tak mi wypada z układu kabały, którą na tle żywych uprawiać lubię. Havemeyera pragnę z Ewarystą połączyć w rozpaczy po twojej śmierci oraz w ten sposób żałobę po tobie pogłębić nieco.	A skąd wziąć konie do szeregu?	Będzie tak, jak wasza mość chce...	Ja przecie sam zapłacę, jak się ożenię z Orzechowszczanką	Ja zapłacę.	Jednak on był moim mężem...	Jest czas mówienia, jest czas odchodzenia od mówienia	Niewidzialnie... jako ta, która rozdziela dobre natchnienia, zagrzewa do walki, niby te gołe boginie z czasów greckich, tańcujące na chmurach w czasie bitwy.	On także!	Pamiętam. Byczo jest.	To szczęście, bo gdybym była zgnębiona i smutna jak ty, w ładnym byłybyśmy stanie. Dzięki Bogu, zawsze upatrzę coś zabawnego, co mnie wprawia w dobry humor. Przestań narzekać i wróć wesoło do domu, to będzie najlepiej.	Usposobienie moje zastosuje się do twej woli	Watzdorf miał medal cieszył się nim; widzę w nim zajadłego nieprzyjaciela. Coś mu przewinił?	Wszystko zapłacone? To może pochodzić tylko z Sancerre.	Yeah, psiakrew, urlop. No to napiszcie w tej gazetce, kto przypłynął. A teraz już schowajcie ten notes, młodzieńcy. Your health!	A co? Beze mnie bylibyście w Birżach!... Justycjajustycja (z łac.)	Ach, więc jednak pytał?	Bo mi ciebie strasznie żal.	Boisrenard.	Chciałem panu coś powiedzieć...	Co? co? podchwycił książę burząc się.	Czemuż to?	Czy chce nam pan coś powiedzieć?	Czy to aby wypada?	Dama, Obyczaje, Grzeczność, Przebranie, Kobieta, Mężczyzna, Ksiądz odparł brat Jan La Guerche, małe miasteczko w Turenii..	Dawno tu mieszkasz?	Dawno?	Dlaczego, dziaduniu?	Dlaczego?	Dobrze ci wyrzucać mi latanie! Ty, latawcze jakiś.	Dobrze, Pławicki już o tem wie, bo ona umarła przed pięciu dniami.	Dobrze, dobrze! Michasiu, zawołali chłopcy.	Gdzie się mam schować?	Gorzej dla mnie, bo dla mnie się pan zmienił.	Głód rzekła Sara. oszukać. go zmyśleniem.	Henryk przyjechał.	I co przez to chcesz powiedzieć?...	I mógłbym uwolnić zresztą jeśli zechcę, ale kto za niego ręczy?	Jakie są rozkazy waszej eminencji?	Jakto, państwo wzięliby?...	Jeden Petrek głowę da.	Mam tu kapelusz jednej mojej znajomej. (Był to kapelusz Ewy).	Może to być! Mamy dość tego oblężenia my, ale mają go dość i oni. Co wasza dostojność o tym myśli?	Naturalnie w naszej knajpie.	Nic.	Niech żyje sto lat, niech ma sto pałaców, sto milionów, sto fabryk.	O Jergutėliau, kaip gražu! Kaip gražu! Mamaite, veizdėk, veizdėk, kaip ugnis rūksta!	O piątej widziałem cię w korynckim krużganku. Wychodziłeś z domu.	Oszczędź mi przykrości powtarzania szczegółów, które jeśli zauważyłam to ze wstydem i które aż nadto przekonały mnie o mej słabości.	Ot, plotłam brednie po swojemu; a teraz położę się. Chodź i ty, Małgosiu	Pani Cottard i pani Bontemps.	Po niemiecku. Znam też francuski.	Poza tym wydaje się niezamieszkany.	Proszę więc o cierpliwość.	Proszę! proszę! naprawdę zrobił majątek? Proszę... Jeśli z prawdziwych Połanieckich	Przed nauczycielem? Żeby ci darował cięgi?	Rzeczywiście wypadek dość zawiły; możemy grubo za to zapłacić.	Skądże wiesz?...	Sparzcie ich razem i nabijcie tęgo: będzie ruksak.	Stanowczo. Dlaczego pytasz?	To sam se je znajdę!	Tu idzie kawaler Platir	Weźcie z pięciu narocznikównarocznik	Widocznie w niebie było to pisane. Ale jeśli chodzi ci o mieszkanie, to jeśli Bóg da, to na święto PesachPesach	Widzisz go! Piechotą, brzegiem! Jeszcze ty durny mołojczyk jesteś! Na czajkach my tam byli.	Widzisz pan przeznaczenie powiodło go kołem i rzuciło na wpół żywego tam, gdzie go mieć chciało. I teraz dopiero	Właśnie.
Otóż to! Nieszczęścia, tak zwane życiowe, to starcia naszej upartej woli z naszym przeznaczeniem. Wierzaj mi pan, najwięcej zła, krzywdy, szkody sieje w życiu ten, co z przeznaczeniem swym walczy. A wiesz pan, co on z posiewu swych najlepszych chęci zbiera? Fałsz i kłamstwo na każdym kroku. Trzeba mieć odwagę powiedzieć „nie!” nawet na obowiązek. Ale na to lwiej pono potęgi potrzeba. Należy mieć ten zmysł prostoty w sobie, aby najistotniejszej cząstce ducha swego przyznać słuszność w życiu. Lecz na to dziecka pono potrzeba.	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Tak jest, i wiele innych rzeczy, ale nie wiem, czy mi się godzi powtarzać, bo do konfidentówkonfident (daw., z łac.)	Tak jest, panie profesorze, lecz, szczęśliwszy od was, zaraz prawie zdołałem się dostać na wysepkę pływającą.	To będzie pechowa noc dla tamtych Obawiam się, że w sercu kapitana jest tyle złości, że nie oszczędzi żadnego Hiszpana.	Od przybytku głowa nie zaboli, im więcej, tym lepiej i przekonasz się, panie bakałarzu, że pan mój nie pożałuje tego; dobrzem ja się już w tej mierze wymacał i Bogu dzięki widzę, że mam dosyć rozumu i siły na to; dawnom mu już to powiedział.	Zgadłam, o czem z nim mówiłeś Nie uważam, że pan nie powinien cierpieć dłużej tej haniebnej wspólnoty z plugawą figurą, której nie przyjmują nigdzie dodała, czując że to jest najskuteczniejszy argument; miesiąc więcej, a pańska przyszłość artystyczna jest złamana, podczas gdy bez Charlusa powinienbyś pan zarabiać więcej niż sto tysięcy rocznie.	No więc to właśnie przysiągłem. Od tego czasu, chłopcze, nie miałem chwili spokoju. W Padangu wziąłem urlop i posłałem tym Żydom w Amsterdamie sto pięćdziesiąt siedem pereł, wszystko, co mi te zwierzątka przyniosły. Potem znalazłem takiego gościa, Dajaka i shark-killera, który zabija te rekiny nożem w wodzie. Potworny złodziej i zabójca. Popłynąłem z nim taką małą łodzią trampową z powrotem na Tana Masa i powiedziałem mu: „A teraz, chłopie, będziesz tu swym nożem zabijać rekiny”. Chciałem, żeby wybił te sharks, żeby zostawiły w spokoju moje jaszczury. On był taki morderca i poganin, ten Dajak, że nic sobie nie robił także z tych tapa-boys. Diabeł, nie diabeł... było mu wszystko jedno. A ja tymczasem przeprowadzałem na tych lizards observations i experiments. O, proszę, mam taką książkę okrętową, w której codziennie to zapisywałem.	Ej, alboż to ludziom warto wierzyć? Już to, jak tylko kobieta piękna, a ludzie za nią patrzą, to zaraz i bałamutka. Rychtyk tak samo było i ze mną; dla tego że miałam twarz nieszpetną, wszyscy krzyczeli na mnie: bałamutka, bałamutka! i choć, co prawda, niejeden za mną głowę tracił, to przecież nie moja w tém była wina.	Co to jest oprawców? oburzony zawołał naczelnik. Głowę tracisz, oprawców? ty rząd nazywasz oprawcami?	Co tu zawczasu dziękować?! Jak będzie za co, to i dziękować, a nie, to nie dziękować	Et, porzuć! Choćbyś chciał, to nie możesz wyłowić smyczka.	Jeśli chcesz koniecznie, nie mam nic przeciw temu, ale niechże się wprzódy dowiem, co znów zmalował.	Nie wiem jeszcze, jak to będzie, zobaczymy...	Niech będzie i gorczyca Ale gdybyś przypadkiem znalazł gdzieś źdźbło tytoniu, mój chłopcze, to proszę, żebyś nim nie pogardził.	Ot, gadasz! Szlachcic, Polska, Pozycja społecznaSzlachcic taki sam, jak i drugi; jest was sto tysięcy czy wiele tam, bo już nie wiem, ale wszystko jednego gniazda, rodem kurki czubate.	Tak jest Słuchaj! Dwukrotne stukanie oznaczało: „Więźniu, czy jesteś w celi?”	Waćpani pozwolisz że pojadę przodem. Tyle czasu człek ich nie widział, to mu i tęskno! Oj, kuczy siękuczyć się (przestarz.)	Znów robi coś nie tak?	Bo i nie ma czego. Miły Boże, to wyście ów Zbyszko, któremu dziewucha nałęczkąnałęczka (daw.) łzy., słuchajęcysłuchajęcy (daw.) policzki. ciekły. Toście wy! Hej! radość też będzie na dworze... że to i księżna was nawidzi.	Czas mój nie nadszedł jeszcze! Gościniec jest mym domem, rów przydrożny łożem. Ty jednak winnaś za mnie czuwać nad Ekeby, dziewczyno, dopóki nie powrócę.	Ojciec był leśniczym, w dobrach księżnej Dubancew. W Puszczy Odrynieckiej. Ach, jak tam było pięknie! Ojciec tam umarł. Byłam wtedy małą dziewczynką... Zostałyśmy z mamą same. Biedna mamusia musiała bardzo ciężko pracować. Zarabiała szyciem, lekcjami muzyki. Najpierw mieszkałyśmy w Brasławiu, później w Święcianach, a pod koniec tutaj, w Radoliszkach. Tu mamusia umarła i ja zostałam samiutka jedna na świecie. Zaopiekował się mną poprzedni ksiądz proboszcz, a gdy wyjeżdżał na inną parafię, opiekę przekazał pani Szkopkowej. Nie brak dobrych ludzi na świecie. Ale zawsze ciężko jest nie mieć nikogo naprawdę bliskiego.	Prawda że dajesz mi niejakie pozory, z których byłbym rad, gdybym czuł coś poza tym; ale przystojność nie tylko pani nie powściąga, lecz przeciwnie ona to jedynie każe ci czynić to, co czynisz dla mnie. Nie budzę ani twojej skłonności ani twego serca; obecność moja nie sprawia ci ani przyjemności, ani cię nie wzrusza.	A gdyby wtargnęli, wierzajcie mi szukaliby złota nie kacerstwa! Cóż dla nich dziś wiara sama i co kacerstwo? Wszystko im jedno co kto wyznaje, bo prawda stała się obojętną	Czemu bym nie miał być rad?	Czy nie moglibyśmy prosić pana Ochockiego, ażeby lejce oddał stangretowi?	Czy wie pan, że bryg jest pięć o milę i ćwierć od brzegu?	Dyć to ja, Agata!	Jak to rozumiesz?	Jak to? Przecież patrzyłeś w przeciwną stronę.	Lubię Zacconego, a on go nie cierpi. Dlatego nasze stosunki są dość chłodne.	Lukierda nie zmarła śmiercią swoją Dlaczegóż ludzie was obwiniają? Skąd te baśnie? Co za pieśni o niej nucą?	Myślałem, że nie ma cię w Anglii.	Naprawdę, Tomku, naprawdę? Za to przebaczam ci wszystko!	Nie ma, braciszku! Poszły Nieporęcice.	Nie można bo trzeba jeszcze po staremu zapust pożegnać, a post powitać.	Nie odpowiadaj za mnie Jesteś teraz moim nowym fornalem. Idź, połóż się spać wśród moich ludzi. Znajdują się wraz z końmi w pobliżu północnego narożnika dworca kolejowego.	Nie wykręcaj się! Chrystus zginął nawet za swoich katów... Ale między wami nie ma ducha... Duch w was gnije... Posłuchaj zaś, co mówi TyrteuszTyrteusz powtórzył pan Leon.	Nie, nigdy nie miałam do tego ochoty. A pan?	Niech żyje! Była nam drużbą i swatem, wyprowadziła na ludzi! Cześć jej! Nie zmarnieje, kto ją kocha, a nie rzuci!	Oto nasza relikwia Niech pan nie sądzi, że od kiedy znamy już naszego wybawcę, będzie dla mnie mniej cenna.	Pewnie! Powiedziałam ci to przecież, gdy byłeś jeszcze taki mały	Pojedziem! odpoczywać! kiedy on tam siwy włos rwie sobie z głowy co ci się stało panie Michale? natychmiast! natychmiast!!	Powinien by ksiądz wrócić do domu, a nie siedzieć w kurzu gościńca.	Prosę panienki Kiej sie obudziłam, to ta kordła jesce była na łózku. Była takusieńka, jak wtedy, kiej sie spać kładłam.	Rzuć to!	Stary Toch jest all right, człowieku.	Tak są tu jeszcze dwa państwa, calecale (daw.) prawdop. od łac. tellus, telluris: ziemia., na Wschodzie nazwa nawiązująca do postaci Kalibana z Burzy Shakespeare’a..	To znaczy zarazem bardzo daleko i bardzo blisko. Daleko dla potrzebujących prędkiego wypoczynku; blisko dla tych, którym pilno do proboszcza. Wolałbym coś pośredniego.	Właśnie bieda, że mi co najsmaczniejsze podsuwają, a ja patrzeć na jadło nie mogę.	Zooobaczymy, ja nieee chcę, ja nieee mogę się zobowiązywać, zaaanim... Kto nieee może, nie moooże. Rozumie pan.	Zrobiłem te bestye pokorne, lecz nauczyłem je tego, czego żyjąc w lasach nie umiały! nauczyłem ich życia z ludźmi! Nauczę tego samego i lud mój.	A co, śliczna panno Ewo?	A gdzie jedziesz?	A niechże go z takim lubieniem! Neron! HerodHerod	A no jak zwykle, zarobimy na tym piętnaście procent.	A widzi pan!	Ale powiadam, że zaszkodzi.	Bardzo chętnie jedna z arii z opery Zaczarowany flet Wolfganga Amadeusza Mozarta..	Biedny człowiek!	Chciałabym być pani przyjaciółką	Chciej pani usiąść i zaczekać chwilę, aż ukończę roz­mowę z tymi paniami, które przybyły pierwej.	Co mu ta zrobią Chybszy on w nogach od nich i zawdy im się wymknie.	Czy byłeś przy śmierci tego staruszka?	Cóż się stało? Oj, dostaniecie w skórę!	Cóż teraz myślisz robić?	Dobrze gada!	Dziś o półdniu...	I ktoś tu chrapie	Ja mam pomysł!	Ja muszę tam iść pieszo!	Jak Nowowiejski wyjedzie, będzie im lepiej bo przy nim nijak byłoby się im widywać, zwłaszcza że Azja starego nienawidzi. Ale gdyby mu stary Ewkę oddał, może by przepomniawszyprzepomnieć (daw.)	Jednej tylko nagrody pragnę, wiesz o tem dobrze, jedynej, godnej mnie i ciebie!	Jedź, Jędruś! jedź jaśnie synku do Italji z jaśnie synową, na pomarańcze, ale pierwej rachunki z foliwarków złóż, wylicz się!.. Ho, jaki mądrala, jak Boga tego kocham... obłowił się niezgorzej, a teraz powiada: pocałuj psa w nos, odjeżdżam!..	Jenojeno (daw.)	Jeszcze tylko parę godzin... Odejdę zaraz i już na wieki.	Lubi pani sannę?	Milcz pani! Jestem aktorką na stanowisku i taka krowienta, taki głąb kapuściany, chórzystka marna, będzie mi ubliżać!	Może nawet młoda i ładna, do ciebie podobna!	Na, weź chustkę.	Naprzód!	No, tamten, na którego czekano. Zapomniałem, jak się nazywa.	Nowe?	O ile można znać kogoś, widząc go drugi raz w życiu.	O te lekcje muzyki...	O! jeszcze jak! Oglądajcie! Po odejściu strażników ja wozu doglądałam i czyszczę go nawet. Świeci się jak złoto...	Pani baronowa czeka na jaśnie panów	Panienko! ona ma tu!	Panno Janino!... niech-że się pani zlituje...	Starość, Młodość, Natura, Lekarz rzeknę zakłopotany.	Stwierdzam tylko, że jednostki wybitne prowadzą świat naprzód, że bez nich byłaby noc, panowanie chaosu i ślepych żywiołów.	Słucham. Słucham pana.	Taigi!	Trzymaj się, Cabiński!	Tylėk, motin!... Netauškėk niekų žmoną. atskubės.  namo, kai paragaus bado ar dūmų pauostys... Su jaunais dažnai taip esti...	W Persji kiedy pan, baronie de Mangro, szachrował z szachem darem są dla rewolucji.	Wynoś się, o!	Z bronią w ręku?	Za trzy dni może być za późno, drogi będą przez Krzyżaków zalane. Trzeba nam pierwej Ty ostaniesz, ja pójdę!	Zielony w niebieską kratkę
Ależ bynajmniej! Przypominasz sobie to filozoficzne dzieło, które czytaliśmy razem w Balbec: bogactwo świata możliwości w stosunku do świata rzeczywistego. Otóż tak samo jest w sztuce wojennej. W danej sytuacji nastręczą się na przyklad cztery plany, między którymi wódz mógł wybierać, tak jak choroba może mieć rozmaite ewentualności, na które lekarz musi być przygotowany. I tu jeszcze słabość i wielkość ludzka stają się nowym źródłem niepewności. Bo przypuśćmy, że wśród tych czterech planów przypadkowe racje (jako to: uboczne cele do osiągnięcia albo konieczność pośpiechu, albo braki aprowizacji) każą wodzowi wybrać plan pierwszy, mniej doskonały, ale w wykonaniu mniej kosztowny, szybszy i mający za teren okolicę sposobniejszą do wyżywienia armii. Może, zacząwszy od tego pierwszego planu (który nieprzyjaciel, zrazu niepewny, odcyfruje niebawem) nie móc go wykonać z powodu zbyt wielkich przeszkód (ja to nazywam: ryzyko zrodzone ze słabości ludzkiej); wówczas może go porzucić i próbować drugiego albo trzeciego, albo czwartego. Ale może się także zdarzyć, że próbował pierwszego jedynie przez fintę, aby związać przeciwnika i zaskoczyć go tam, gdzie się wróg nie spodziewał ataku. W ten sposób pod Ulm, Mack, który oczekiwał nieprzyjaciela od zachodu, został otoczony od północy, gdzie się czuł bardzo bezpieczny. Mój przykład nie jest zresztą bardzo dobry. A Ulm jest raczej typem bitwy przez otoczenie, który powtórzy się w przyszłości. Jest nie tylko klasycznym przykładem, który generałowie będą naśladowali, ale formą poniekąd konieczną (konieczną między innymi, co pozostawia wybór, rozmaitość) jako typ krystalizacji. Ale wszystko to nie znaczy nic, bo rama jest bądź co bądź sztuczna. Wracam do naszego filozoficznego dzieła; to jest tak, jak zasady racjonalne albo prawa naukowe; rzeczywistość pokrywa się z tym mniej więcej, ale przypomnij sobie wielkiego matematyka Poincarego: on nie jest pewny, czy matematyka jest ściśle dokładna. Co się tyczy samych reguł, o których ci mówiłem, mają one ostatecznie drugorzędne znaczenie; zresztą zmienia się je od czasu do czasu. I tak na przykład, my, konnica żyjemy Służbą w polu z roku 1895, o której można powiedzieć że jest przestarzała, skoro opiera się na starej i zużytej teorii, uważającej, iż walka kawalerii ma wyłącznie prawie działanie moralne, siłą przestrachu, jaki atak budzi w nieprzyjacielu. Otóż najinteligentniejsi z naszych nauczycieli (co tylko może być najlepszego w kawalerii, a zwłaszcza ów major, o którym ci mówiłem), sądzą przeciwnie, że rozstrzygać będzie szczera bitwa, gdzie będzie się machało szablą i lancą i gdzie najtęższy będzie zwycięzcą nie tylko moralnie i siłą przestrachu, ale fizycznie.	Tak téż i pan Benassis powiada; ale inne biorą dzieci za tę samę płacę, trzeba na niéj poprzestać! Nie tak-to łatwo dostać dziecko, jak się zdaje! A choć-byśmy mu i darmo mleko dawały, toć ono nas przecie nie kosztuje. Zresztą, trzy franki, proszę pana, to coś także znaczy. Ot! u mnie, piętnaście franków na miesiąc jakby znalazł, nie licząc pięciu funtów mydła. A u nas tu, trzebasię dobrze napocić i naharować, żeby jakie dziesięć sous dziennie zarobić.	Tak spieszczał jej imię i na jej pamiątkę panią tak samo nazywa. Pani podobno jest portretem tamtej. Ona była również pierwszej młodości, również wiośniana, tchnąca życiem i promieniejąca urodą. Posiadała świeżość uczuć, głęboką wiarę, miłość do świata i ludzi. Pokochała dziadka z całej duszy. Zaręczyli się, ale nieszczęście, stugłowe fatum, stanęło na ich drodze. Tu właśnie muszę oskarżać dziadka. Nie miał dość stanowczości, aby zwalczyć przesądy i zastarzałe pojęcia swej rodziny. Nie pozwolono mu pojąć za żonę tej, którą kochał, która ze wszech miar zasługiwała na to, która wreszcie była może więcej warta od niejednej protegowanej przez jego sferę i rodzinę. On chciał wprawdzie przełamać zaporę dzielącą go od szczęścia, ale walczył za krótko. Zagrożony wydziedziczeniem, pod groźbą niebłogosławieństwa uległ złej sile, nie mając odwagi stawić jej czoła do końca. Bardzo zacny i prawy, nie posiadał jednak dostatecznej siły woli. Brakło mu hartu, za słaby, zanadto ulegający wpływom miał charakter. Nie potrafił powiedzieć nieodwołalnie: „Ja chcę!”	Oj, to źle! Trzeba, żeby był! Ale ja cościś słyszałam, że i był... tylko... niestały! Bo to ludziom gęby nie zatknąć. Gadali! A ja, owszem, dziwowałam się temu panu, że takiej ślicznej panienki nie wziął... i Jankowi za przykład stawiałam: „Nie bądź ty taki, synku! Jadwiśki swojej nie porzucaj!” A on jak ofuknie: „Ja nic Jadwiśce nie przyrzekał, a ten pan tej pannie przyrzekał i nie dotrzymał. A kiedy tak, to on jest prawie łajdak i do tego jeszcze głupi, bez oczów, bo panna śliczna i taka po nim teskliwatęskliwa (starop.)	Tak, to nie grzeszy aktualnością ale ta wieżyczka ma charakter.	I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się za ciebie modlił, ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra	Niech się pan nie dziwi, że ja się tak do wszystkiego mieszam, ale ja przecie wasza mama. Otóż mama ogromnie ciekawa, jaki pierścionek pan przygotuje dla Niteczki? Prawda, że to będzie coś ładnego? Tyle ludzi będzie na tych zaręczynach! A przytem nie ma pan pojęcia, co to za malec wybredny! Ona taka nawet w drobiazgach estetyczna	Na Amona z Teb, na sławę moich przodków, w których płynęła krew królewska, przysięgam, że Ramzes, twój następca, będzie wielkim wodzem, jeżeli mu pozwolą bogowie Młody to jest chłopak, jeszcze pacholę, a jednak z wielką umiejętnością zebrał pułki, zaopatrzył i marsz im ułatwił. Najwięcej zaś podoba mi się, że nie stracił głowy, kiedy mu przeciąłem drogę, lecz poprowadził swoich do ataku. On będzie wodzem i zwycięży Asyryjczyków, których dziś trzeba pobić, jeżeli nasze wnuki nie mają zobaczyć ich nad Nilem.	Tak, ale tutaj mieszkać nie będę	Ale nie podłość. Zlituj się pan, ale nie podłość! Zdeptać to, co z całym zaufaniem u nóg nam się wiesza... O, na tę zbrodnię także dziecka tylko potrzeba!	Czy panie dziś nie wrócą?	Jakże się mają wnuczki pani dziedziczki? No, tak, pani dziedziczki.	Oto wszystkich świadków, a przede wszystkim ciebie i twoją uroczą narzeczoną muszę mieć w mieście już w przeddzień rozprawy. Nie wiem, czy sąd przyjmie mój wniosek i zechce powołać ekspertów. Toteż mam w zapasie coś równie mocnego, jeżeli nie mocniejszego. Mianowicie przyszło mi na myśl, by jakiś znakomity chirurg zbadał wszystkich pacjentów przed rozprawą. Oczywiście musi to być taka znakomitość, że gdy stanie przed sądem jako świadek powołany przez obronę, sąd tym bardziej będzie musiał uznać jego opinię za miarodajną. Musi to być gwiazda chirurgii.	Włościanie powiadają, że to pies Baskerville’ów upomina się o zdobycz. Słyszałem ten głos parę razy, ale nigdy jeszcze tak wyraźnie, jak dzisiaj.	Zależy od tego, w jaki sposób i w jakim miejscu jej zażywa. Nie lubię Neda i jego towarzyszy i chciałabym, żebyś się trzymał od nich z dala. Mama nie życzy sobie, żeby u nas bywał, chociaż on chce przychodzić, więc jeżeli wyrośniesz na takiego jak on, to nie pozwoli nam bawić się z tobą.	Albowiem musimy o ważnych niesłychanie sprawach pogadać, a tam trudno mieć pięć minut spokojnych z tymi natrętami; wchodzą, wychodzą, kłaniają się, witają, zaczepiają... to nie do wytrzymania; tutaj przynajmniej nikt nam chyba nie przeszkodzi.	Ależ to nie jest odpowiedź!	To tylko dla formy da nam wasza świątobliwość na zastaw kopalnie, ażeby nie obudzić podejrzeń kapłanów... Gdyby nie to, Fenicja cała odda się wam bez zastawów i kwitów...	Każdy z nas umarłby tak samo jak najpospolitszy zbrodniarz, gdyby w świętokradzki sposób zbliżył się do ołtarzy. Wobec bogów, mój książę, faraon i kapłan tyle znaczy, co niewolnik.	Tak jest, ostatnia lalka! Ona należy do mnie, nie do ciebie. Wszystko, co posiadasz, do mnie teraz należy!	Mój drogi, nie zapominaj, że mam zamiar wstąpić do stanu duchownego i że unikam wszelkiej światowości. Chusteczka, którą widziałeś, nie była mi powierzona, lecz zapomniana została u mnie przez jednego z moich przyjaciół. Zmuszony byłem zabrać ją, aby nie skompromitować jego i damy, którą kocha. Co do mnie, nie mam i nie chcę mieć kochanki, za przykładem Athosa, który tak samo, jak ja, postępuje.	Cóż ty się we łzach tak kąpiesz gdy właśnie wszystko się jak najlepiej składa!	Tak	Tak są nieco suche.	Tak... Mill o niewoli kobiet	Mam w nosie twoją kompromitację! Słyszysz?! Gdybym ci kazał, musiałabyś z nim, czy z każdym innym położyć się do łóżka!	Panna Zofia, nieboga, smutna bardzo i wciąż płacze. Przysłała po mnie ukradkiem do Tarnowa, bo ja to jeszcze od dziecka znam tę panienkę, przecie tyle lat byłam w tym domu, bo i prawdę powiedzieć, wychowałam się we Źwierniku. Otóż przysłała po mnie Zosia i powiada mnie: „Kasiu, zrób ty mnie to a to”. i pojechałam. Na odjezdnym mówiła mi Zosia: „Tylko, na miłość Boga, zaklinam cię, przekonaj się pierwej, co myśli o mnie pan skarbnikowicz; listu mu nie dawaj na żaden sposób, aż póki nie będziesz wiedziała na pewno, że tęskni za mną; ale kiedy się z nim rozgadasz, to powiedz jemu, że choćby mnie zabili, ja za Lgockiego nie pójdę”.	Taki sobie mozo miejski. Ojciec jego był cargadorem. Jako wątły dzieciak wałęsał się obdarty po wybrzeżu, aż Nostromo zajął się nim i zrobił z niego człowieka. Wziął go na lichtugę, zaś kiedy był nieco starszy, oddał pod jego kierownictwo łódź numer trzy, tę samą, którą wywieziono srebro. Nostromo wybrał tę lichtugę, gdyż była to najmocniejsza i najobrotniejsza łódź przewozowa z całej floty T.O.Ż.P. Młody Ramirez był jednym z tych pięciu cargadorów, którym powierzono zabranie skarbu z Urzędu Celnego owej pamiętnej nocy. Gdy łódź, którą prowadził, zatonęła, Nostromo podziękował za służbę i polecił kapitanowi Mitchellowi na swoje miejsce Ramireza. Obeznał go doskonale z zawodem i w ten sposób Ramirez z wygłodzonego włóczęgi stał się człowiekiem i capatazem cargadorów w Sulaco.	Już to mój grzech że ja do Kiejdan kazał nawracać, bo mnie kazali do Birż jechać... Jeno żem zgłupiał przez tego szlachcica, który choć krewny, a taką rzecz mi uczynił, której by i obcy nie uczynił... Żeby to nie krewny!	Mnie się widzi nie naszą rzeczą. Prośmy go, ażeby się żenił, a wedle serca żony szukał...	Nie; na nabożeństwo u Panny Maryi w dzień poświęcenia naszego ołtarza. Ale gdy o to pytasz, było i wesele, a jakże.	No i cóż, chłopcze, jeżeli jesteś zmęczony, Nanon zaprowadzi cię do twego pokoju. Ba, ba, to nie będzie apartament fircyka, ale darujesz biednym winiarzom, którzy nigdy nie śmierdzą groszem. Podatki zjadają wszystko.	Usprawiedliwień pewnie że nie znajdę, ale przebaczyć mi musisz, tymczasem. Panna Orłowska, mój mąż Jedź z nami do stacji, to pomówimy o tem.	Dlaczego? Czyżby Czarnemu Korsarzowi śpieszyło się z powrotem na morze? Dopiero co wrócił z jednej wyprawy i już pragnie kolejnej? Nie wiesz, że na morzu może cię spotkać śmierć?	O, nie, mój drogi. Mam go aż za wiele. Jeżeli czegoś mi brak, jeżeli czegoś było mi brak, to właśnie rozsądku, gdy to serce źle lokowałam. Nigdy nie umiałeś mnie docenić.	A nie powiecie nikomu?	Czy honor mam z dziedzicem, z jegomością panem Nardzewskim?	Gadaj, gadaj, nie ma rady!	Nie było ono robione na dwie osoby. Żeby u stolarza i taki słaby mebel. Szewc bez butów chodzi.	Nie zdołałem jednak. Proszę wskazać drogę najkrótszą na przełaj i sprawa skończona...	Przeczytajże nam listy, mój dobry panie gdyż ja ani czytać, ani pisać nie umiem.	U nas nie ma pluskiew ani karaluchów. Mama kazała tylko na pchły.	Umieram, bowiem nie umieram.	Zapewne, że nie	Straszna jest ta nieustanna walka i ten lęk, och, najgorszy ten lęk przed czemś, co nadchodzi, ogarnia, staje się coraz bliższe, nieuniknione...	Ot, tak sobie	Ale oczywiście, że inaczej być nie mogło racz przeto, zacny rycerzu, nie odmawiać mu przebaczenia swego i wrócić mu łaskę swoją, którą posiadał, nim te czary głowę mu otumaniły.	Roi ci się, dziecko moje najdroższe...	Teraz zasię, gdy dziecka nie ma między nami, rozważmy jeszcze sprawę, o której mówiliśmy poprzednio Pan krajczy umyślił już pono sposób na schwytanie najemnika zbójeckiego?	Przepraszam cię czy ty jesteś z nimi na ty?	Skąd mogę wiedzieć? Poszedł pewnie za swymi interesami. Ale dajmy spokój próżnemu gadaniu, zajmijmy się raczej naszymi nieszczęśliwymi przyjaciółmi.	Cieszę się tym	O, właśnie W jego bladości tkwi tajemnica, którą staramy się odkryć. Wie pani, hrabina G*** uważa go za wampira.	Popatrz, woda jest intensywnie niebieska, cytrynowożółte światełka na czułku tej żabnicyżabnica	Jak to namyślić?! Przez osiem lat, odkąd po raz pierwszy mówiliśmy o tym związku, mało miał pan czasu do namysłu?	Umarła? Jakżeż to było? Przecie musisz pani jeszcze coś więcej z tego pamiętać.	A jednak to zabójstwo byłoby popełnione z konieczności samoobrony, wynikłoby z naturalnego instynktu samozachowawczego.	Jak to prawe?... Ja mówię, że lewe!...	Jakież to fakty?	Jakże. To przecie mój bliższy krewny, niż wuja.	Kiedy go zastawiła, to trzeba było ją w zastaw brać!	Bo to trochę na boku od Ankony, ale ślicznie. Morze, panie tego i owego, u nóg.	Baśka! Imainuj sobie, że masz córkę i że trzeba ci ją za jakowegoś Tatarzyna wydać?	Z... gliny i tchnął we mnie ducha, a ożywił ciało	I także pan czuł, że była gorzka?	Ratował mnie będzie Pan Bóg, a wy mnie puśćcie.	Jakto! rzucasz pani scenę? pani, co masz przyszłość przed sobą!	Feltonie, ja sprowadzam nieszczęście na tych, co mnie otaczają! opuść mnie, Feltonie, pozwól mi umrzeć!	Bo mi ojciec mówił, że pani rada pracuje, a ja mam tyle wolnego czasu do ofiarowania	Biada mi!	Do sądu. Sprawa z dworem o krowy, o pobicie pastuchów, wiecie! Ze świadkami jadą, a Boryna pojechał przodem.	Dobrze	Już teraz wiem, dlaczego u was miewam większe migreny, i aniżeli gdy mieszkałam sama	Oto anioł kopalni, którego miałem wam pokazać!	Powiem, ale jeno do uszka wacpani, bo u drzwiów mogą stać jakowe Fruzie, a już z pryncypalnegopryncypalny (daw., z łac.)	Straszliwa śmierć ministra Pradery!...	Wiem, bo właśnie od niego idę, stary twój mu pomógł.	?...	A racja! jadę zaraz do Bukowca.	Ale tam.	Cóż, cóż?	Do wieczora skończymy rachunki i kontrolę.	Ja miałem na myśli, że aktorsko młoda.	Ja wujowi grubego Szweda poszukam!	Ja! Oj, Boże mój! Stracę miejsce, stracę na pewno!	Jakież nieszczęście? Przecież wybawiłeś sahibów od śmierci, na którą zasłużyli sto razy.	Na szwagra łacniej niż na stryja boć zawsze dalszy niż on.	Niech będzie pochwalony!	O be tėvų ar nebus ilgu?	Piraci z Tortugi! Za mną!	Rzeczywiście	Rzeczywiście śpieszę, proszę szanownej pani.	Szalony!	Słyszałam od pana Rymwida wczoraj. Próba poprawy pana Witolda spełzła na niczem, a cyfra długów przenosi wartość majątku.	Trema?	Waćpan znasz imię mego ojca?	Wcale niezmienionym.	Widzisz tedy	Zaraz zapytam Józefa	Znajda.
Ale ja słuchać tego nie chcę! Maluj pan sobie na mokrych, niech co chce będzie, cesarzowa czekać nie może, ani ja. Co się tyczy wynagrodzenia... widzi pan, to są kopie... więc czy od wielkości, czy od czasu, czy jak tam pan zechce się ułożyć, ale bardzo drogo ja nie mogę zapłacić; kopie...	Państwo wybaczą ale to jeden z tych przypadków, w których prawnik nie może postępować nierozważnie, bo mógłby się narazić na poważną odpowiedzialność. Aby akt był prawomocny, muszę najpierw koniecznie być przekonany, żem właściwie zinterpretował wolę klienta. A w tym przypadku nie mogę być nawet pewien, czy pan Noirtier wyraża aprobatę, czy też dezaprobatę, bo przecież jest niemy! Zważywszy na jego kalectwo, nie mogę jasno stwierdzić, czego sobie życzy, a czego nie. Dlatego też moje usługi są tu zupełnie niepotrzebne, a nawet byłyby wykonywane niezgodnie z prawem.	Żeby był pisnął żeby się był ozwał jednym słówkiem, to bym mu był jego madziarską jadaczkę rozdarł od ucha do ucha. A ten cymbał milczy i pozwala sobie deptać po nogach. Herrgott, Szwejku, wściec się można, że nie zostałem skazany. Przecież to wygląda tak samo, jakby sobie z nas kpili, że cała ta awantura z Madziarami gadania niewarta. A biliśmy się chyba zdrowo. Czy nie? Wszystkiemu ty jesteś winien, że nas nie skazali i że dali nam takie papiery, jakbyśmy się nawet porządnie pobić nie umieli. Co sobie tacy o nas myślą? Przecież zrobiliśmy całkiem przyzwoity konflikt.	Ja się tam nic na tych filozofiach nie rozumiem ale bylem tylko dostał do rączki to hrabstwo, to już wiem, że dam sobie radę i będę dobrze rządził; jestem tak samo z ciała i duszy jak inni i w moim państwie będę takim samym panem, jak każdy w swoim. A jako pan będę sobie robił, co mi się podoba, będę sobie postępował wedle mojej fantazji, będę kontent, a jak będę kontent, to już niczego nie będę pożądał, a jak niczego nie będę pożądać, to czegóż mi, u diabła, więcej potrzeba? Żeby się tylko tego hrabiostwa dochrapać, a potem kłaniam się uniżenie, bywaj zdrów holenderski śledziu, jak mówi przysłowie.	Jestem kwadratowo szczęśliwy. Tak, odżywiam się doskonale, kocham w miarę potrzeby, sypiam kiedy chcę, drwię z ludzi, kiedy pragnę, nie dbam o nic i o nikogo i mogę w każdej chwili rozbić sobie czerep, jeśli mi się spodoba. Uśmiecha się pani drwiąco! nie wierzy pani, bierze mnie pani za jednego z tych nędznych blagierów, pozujących na nudę i weltszmerc. Mogę panią zaraz, natychmiast, przekonać, że to, co mówię, gotów jestem zrobić, jak ów Anglik!	Juści z tego. Spokojnie ci się gada, ale jak mnie było, miarkuj sobie. Macam, szukam, zrazu ani tej szczeliny znaleźć nie mogę... Aż mi włosy dębem stanęły. Wreszciem jej się domacał, a co mi z tego? Szturcham, wypycham, pięściami walę one kamieniska, rety... żaden ani drgnie. Co to będzie, jeżeli nie najdę ratunku! Tak mi się widziało, żem cały tydzień w tej ciemności trwał, a może nie było ani godziny. O Jezus... Jezus... jak mi też to straszno było! I tu próbuję, i tego się chytam,	Owszem, znajdzie się i dla nas czas. O mnie się nie troszcz. Ja w Port-Saidzie w czasie egzaminów nie sypiałem często po całych nocach, o czym nawet i mój ojciec nie wiedział... Koledzy nie sypiali także. Ale co mężczyzna, to nie taka mała mucha jak ty. Nie masz pojęcia, jak dziś wyglądasz... zupełnie jak szklana! Zostały tylko oczy i czupryna, a twarzy wcale nie ma.	Krzysiu podźwigniesz się, jeżeli chcesz zaspokoić mój głód. Nie, chodźmy do jadalni. I tak wszyscy śpią, nikt nam nie będzie przeszkadzać.	Wszystkie te choroby, w których potrzebna jest piana na ustach symuluje się bardzo ciężko, jak na przykład epilepsja. Był tu jeden taki z padaczką i mawiał, że jeden atak mniej czy więcej, to mu wszystko jedno, więc gdy trzeba było, miewał tych ataków do dziesięciu na dzień. Wił się w kurczach, zaciskał pięści, wytrzeszczał oczy, aż wyłaziły mu całkiem na wierzch, tłukł sobą o ziemię, wywalał język, jednym słowem, powiem wam, była to wielka choroba pierwszej klasy, taka wspaniała i rzetelna. Nagle zrobiły mu się wrzody, dwa na karku, dwa na plecach, i było po epilepsji, po zwijaniu się w kurczach, gdyż nie mógł głową poruszać ani leżeć, ani siedzieć. Dostał gorączki i w tej gorączce w czasie wizyty wszystko o sobie wygadał. A my mieliśmy krzyż pański z tymi jego wrzodami, ponieważ musiał u nas jeszcze przez trzy dni leżeć, zanim mu nie zebrały, i dostawał inną dietę, rano kawę z bułką, na obiad zupę, knedlik z sosem, wieczorem kaszę albo zupę, a my musieliśmy patrzeć z wypłukanymi żołądkami przy całkowitej diecie, jak ten drab żarł, mlaskał, chłeptał, sapał i bekał z przeżarcia. W ten sposób trzem spośród nas odebrał resztę odwagi, więc też się przyznali. Leżeli tu z wadami serca.	Ależ, mój przyjacielu wychodź czym prędzej z Tembleque i nie zabawiaj się opisem pogrzebu szlachcica, jeżeli nie chcesz być jutro na naszym, bo z pewnością zamordujesz nas takim opowiadaniem.	Doskonale Gdybym nie miał w rękach dowodów jeszcze mocniejszych, księga ta byłaby dla mnie skarbem nieoszacowanym. Czy pewna jesteś, że te gryzmoły mają takie znaczenie, jakie im nadałaś?	I my. Świetnie. Tylko Julek gdzieś nam się zapodział. Nie widzieliście go?	Nie wiem.	Nie, ale matka przyjechała w sprawie procesowej, a czy wiesz, kogo procesuje? Naszego sąsiada hrabiego, winien jej kilka tysięcy złotych.	Poszła, by się konie nie odstały Teraz spokojnie!	Jeśli prawdziwe? Weź, panie, dzidę z rąk pachołka i nadstaw, bo diabeł jest w pobliżu, który ci takie myśli poddaje. Trzymaj go, panie, na długość kopii. A nie chcesz-li nieszczęścia na się sprowadzić, to kup u mnie odpust za ten grzech tydzień. umrze ci ktoś, kogo najwięcej na świecie miłujesz.	Nie krzycz tak głośno. Siła, Postęp, RewolucjaMa plan, człowieku, na pewno... Zabiera się do rzeczy z diabelską przebiegłością. Powiedz, Marku, co jest największą potęgą świata?	Szkoda wielka! Może by wyświetlił tę tajemnicę... Gdybyś pan potrzebował wskazówek, gotów jestem służyć. Może mi pan powie, w jaki sposób zamierzasz pan prowadzić sprawę, a kto wie, czy nie mógłbym udzielić panu pomocy...	One ci mówią, że materja i materji prawa są prawdą jedyną; reszta wyrostkiem, brodawką, która okazuje się i znika. Forma mutatur, materia permanet. Nie tak li?	Kiedy tak, to co innego chętnie wam historię swoją opowiem, ale bardzo proszę nie tykać mnie bratem. Trzeba wam tedy wiedzieć, mości rycerzu, że złość i zazdrość przeklętych czarnoksiężników zaczarowała mnie w tej klatce, bo cnota doznaje zawsze więcej prześladowania od złych, aniżeli miłości od dobrych. Jestem błędnym rycerzem, nie należę do liczby tych, o których sława nie wie i o których ani śladu w wiekopomnej pamięci nie zostanie, ale do tych, co pomimo zawiści niechętnych i wbrew wszystkim magom perskim, wszystkim brahmanom indyjskim i gimnosofistom etiopskim, ryją swe imiona i dzieła na spiżu świątyni nieśmiertelności, dla przykładu wiekom potomnym, dla wzoru i prawidła rycerzom błędnym, którzy zechcą dostąpić szczytu sławy wojennej.	Widzę, że to była wina naszego usposobienia, nie zaś dworu Byliśmy wczoraj zmęczeni drogą, zziębli, więc wszystko ukazywało nam się w ponurem świetle. Dziś jesteśmy rzeźwi, wypoczęci, toteż dom wydaje nam się weselszym.	Czy mama nie wie Czy mama jest tak naiwna	A tak, bardzo zwyczajnie. Na rzece kordonu nie ma. Murem rzeki nie zagrodzili.	Dobrodzieju, pszczółka umiera, nie zdycha. Nie zwiodę, bo i miejsca więcej niema i czas przechodzi. Jesienią wosk i miodek za to mieć będziemy...	Rozrywać! Panie doktorze, pan go nie zna. Niedawno temu zabił człowieka i ani mrugnął!... Nic go nie rozerwie.	A czemu pan nie powiedział?	Gdzie jest? Nie trzymają oni jej pewnie na pograniczu, ze strachu, bym jej nie odbił, jeno gdzieś ją na dalekie mierzejemierzeja	I gdzież mam być, jeśli nie u stópek twoich, droga kuzynko?	My, dostojny panie, wiedzieć o tym nie możemy, gdyż o winie lub niewinności rozstrzyga prawo i sąd. Jedno dla mnie jest pewnym, że państwo nie może ścierpieć, ażeby wpadano do czyjegoś ogrodu, a tym bardziej, ażeby podnoszono rękę na własność następcy tronu.	Na pozory nie zważasz! Na pozory!	Nie posiadam ani jednej rzeczy, która należała do mojej matki Nigdy... nigdy... nie będę pani mogła wyrazić swojej wdzięczności za te listy...	Panie Aronnax, niekoniecznie można wejść do „Nautilusa”, choć otwory nie są zamknięte.	Skrzetuski! a czemu ty z nami nie pijesz? I wyciągnął doń przyjaźnie rękę.	To nie, przynajmniej, jak dotychczas, nie miałem sposobności zauważyć. Ale innych, klientelę... Muszę nieustannie kontrolować każdy ich krok. A to jest bardzo nużące i degustujące.	Przewłóczą mnie to tam, to sam; w lutym koniecznie żądali, bym jechała do Krasnegostawu albo do Łęczycy; oparłam się, ledwie mi dali spokój. Ale za to, gdym się rwała do Tykocina po śmierci Zygmunta, by uczcić modlitwą najdroższego brata zwłoki, to mię nie dopuszczonogdym się rwała do Tykocina po śmierci Zygmunta, by uczcić modlitwą najdroższego brata zwłoki, to mię nie dopuszczono	Ależ ja nie mogę...	Czy wiesz dokładnie, czego się podejmujesz?	Z najlepszego źródła, bo od Szlangbauma, któremu zbyt wiele zależy na tym, ażeby dowiedzieć się o projektach Wokulskiego. Ma mu przecież w początkach października zapłacić sto dwadzieścia tysięcy rubli... No, a gdyby kochany Stasio w łeb sobie palnął czy utonął, czy umarł na żółtą febrę... Rozumiesz pan?... Wówczas moglibyśmy albo całemu kapitałowi ukręcić szyję, albo przynajmniej obracać nim z pół roku bez procentu... Pan już chyba poznałeś Szlangbauma? On przecież mnie... mnie chciał okpić!	Mogło to sprawić przykrość panu Morrelowi, on taki poczciwy a kiedy ktoś pragnie zostać kapitanem, czyni wielkie głupstwo, jeśli się w czymś sprzeciwia armatorowi.	Ot, ja naprzykład, pracuję niby dla tej naszej sztuki. Dwadzieścia pięć lat mażę tam i mażę tym pędzliskiem po papierze, albo po płótnie, i Bóg jeden wie, com się napiłował, nimem z siebie coś wydobył; tymczasem czuję się samotny na świecie, jak palec. A czegóż chcę? Oto żeby mi Pan Bóg za całą tę piłę dał jakie poczciwe kobieciątko, któreby mnie trochę kochało i było wdzięczne za moją miłość!	Czy i Dębicki?	Czy zamierza odwiedzić naszą okolicę?	I obiecujesz mi, że będziesz ściśle stosowała się do moich dyrektyw?	Matka, Dobro odpowiedziała Anna, która będąc u państwa March od urodzenia się Małgosi, była uważana bardziej za przyjaciółkę niż za służącą.	Panowie będą łaskawi udać się ze mną.	Pocieszny z ciebie hultaj. Połóż się pomiędzy doboszami i luli!... Ci dwaj chłopcy koło ciebie będą czuwać nad twym snem.	Synu, pamiętaj, coś winien ojczyźnie! Noś skórę wilczą, wślizguj się jak wąż, dowiaduj, a sercem bądź tym, kim być winieneś	Uderzyłaś się?	Właśnie przejechał; pędził jak gdyby go diabli ścigali i musiał udać się do swego pana.	Zaczyna się odpływ biegnijmy na miejsce, gdzieśmy wylądowali.	Nic to; im lepiej wypocznie, tym ci raźniejszy będzie, jak wstanie. Chleba mu ino dajcie ze szperką i mleka, niech poje do sytości, a potem go przyprowadźcie do mnie.	A cóż by, nic! W kościele bym to samo usłyszał.	Co to, pochowałeś żonę, Rochu?	Oni tam po co?	A więc jest pan dobrze poinformowany o formacjach naszego wojska?	Błogosławione ręce, co dają czterdziestki!	Co?	Dlaczego?	Dlaczego? czcigodny panie	I cóż mogą mówić? Co mówią o mnie?	Jak to, ojcze, mam powiedzieć...	Mogę upewnić pana, że ta pani jest bardzo sumienną, a przy tym bardzo miłą i rozsądną osobą	On je już posiada, sahibie... Wodę, w której pływa, opanował jak ryba. W każdym razie dobrze będzie wypuścić go ze szkoły.	Tak jest Miałem zaszczyt być znajomym szanownego pana Ludwika i pochlebiam sobie...	Tak jest, droga pani!	Wtedy Kopelowicz skomunikuje was z towarzyszem Sławomirem. Hasłem dla niego jest:	„Tak jest, dostojny panie, ze mną już koniec”	A dawał pan sygnał gwizdawką?	A jakże!	A jednak pójdź do mnie, tłumie, abym cię umiłował.	A ten kaszelek?	Aby mnie szachować haniebną woltą przy niecnej szulerce.	Ale, mój drogi, ten Matifat...	Ano! dał Bóg piękną noc	Bzika? Bohdan? taka, o ile pamiętam, głowa tęga i pozytywna...	Bóg waści natchnął tą myślą!	Będziemy więc musieli pościć dzisiaj	Et ubiet ubi (łac.) rzekł Panurg.	Gdzie ona jest?	Ja wrócę do Polski, zabiorę dziecko.	Jaki? właśc. brunszwicki..	Jesteśmy tu szpiegowani prawda?	Kpisz, Kiemlicz?	Milcz, ty wole	Od trzech miesięcy.	Osiemset rubli	Planchet!...	Przekonałem cię nareszcie?	Przepraszam cię bardzo, jeślim cię dotknął.	Przeznaczenie!	Sama chciała do opataopat sens: po śmierci opata., cóżem miał czynić	Skąd wiesz?	Też.	Trajkot dzieucha, ale zmyślna	Uchowaj Boże!	W jakim celu?	We Lwowie jest cztery wyjścia, dwie bramy i dwie furty, pewnie przez jedną z nich uciekł.	Witam kochaną panią i zła ocena, uwaga; tu B. lp malam notam: złą ocenę....	Wstawaj szczenię zatracone... prowadź!	Zabawne!
Mogę. Przyjdą do Raszkowa ściahy tych rotmistrzów, którzy swego czasu do sułtana przeszli, a teraz do posłuszeństwa Rzeczypospolitej chcą wrócić. Przyjdzie Kryczyński na pewno w trzysta koni, a może i Adurowicz, inni zaś później nadejdą. Nad wszystkimi ja mam z polecenia hetmańskiego objąć komendę i do wiosny cała dywizja się zbierze.	Nie chciałam też wcale tego balu wydawać, gdy ona tu siedzi uwięziona Trzymano ją dotąd w Karlstadzie, ale ma się niedługo odbyć rozprawa, więc ją tu dzisiaj przywieźli. Nie mogliśmy jej umieszczać przecież w zwykłej celi więziennej i dlatego zamknął ją mąż w tkalni, w oficynie. Byłabym jej oddała najlepszy pokój, ale goście zajęli cały dom. Pani hrabina nie zna jej, ale dla nas wszystkich była jakby matką i królową. Cóż sobie teraz myśli o naszych tańcach, będąc sama w takiej niedoli? Na szczęście mało kto wie, że tu jest.	Ach, że piękna, to piękna! Byłam u niéj latem, jak przyjechała do Jodłowéj, bo to jakoś w czasie żniwa zabrakło nam chleba, a grosza przy duszy nie miałam. Pani Dembowska poradziła mi, żebym się udała do dziedziczki Jodłowéj. Z początku przykro mi to było; myślę sobie: ona wielka pani, a ja, choć kiedyś miałam jeszcze piękniejszy pałac, niż dom w Jodłowéj, i taką samą karetę i kamerdynera, ale teraz biedna jestem; może mnie z impozycyą przyjmie! Ale gdzie tam, taka grzeczna! Jadła śniadanie, jak przyszłam, i zaraz mnie prosiła do stołu; pytała się o dzieci, rozmawiała długo, potém dała dwadzieścia pięć rubli. A ja nie mogłam napatrzéć się na nią, taka piękna, a żywa jak skra, a biała... już to co prawda, kiedyś ja piękniejszą płeć miałam, ale za to nie miałam nigdy takich oczu. Moje były melancholiczne, a jéj to błyszczące. A jak to jéj na imię, panie Dembowski.	Na honor, zasługuje pan, bym wysłał pana do diabła Tu nie chodzi wcale o pieniądze. Jest pan zbyt powierzchowny Proszę spojrzeć na ten list, który chcę panu dać. Piszę do człowieka, którego nigdy dotąd o łaskę nie prosiłem, a piszę o panu takimi słowami, jakich się używa jedynie pisząc o bardzo bliskim przyjacielu. Staję się za pana całkowicie odpowiedzialny. Jeżeli zechce pan zastanowić się nad tym, co to znaczy...	A to niech sobie czeka! Jeśli kto umarł, to go nie wskrzeszę ani dziś, ani jutro. Puść mnie!	Ani chybi, znowu tam jakieś przeklęte dziewczysko Gadaj już gadaj... niech wiem, co się święci.	Co robisz w mojej sypialni? Jak śmiałeś uciec z więzienia? Gdzie jesteś? Nie widzę cię.	E!... gdyby był na nogach, dopędziłby nas już dotąd Wszystko mi się zdaje, że ten pijak trzeźwym już był przy pojedynku.	Gdzie twoje konie i sakwy?	Ich pieśń o morzu, o skałach, o żołdzie możnych panów z Lukki! A wyobrazić sobie kawalerów, którzy żeglują z daleka na swych galerach schłostanych pianami, żeby się nocą wedrzeć na skały i wydusić tamtych za pomocą stryków, wyrżnąć nożami, wytracić do nogi! Wmyślmy się, pani złotowłosa, w to słowo pirata, zbój morski! Wpatrzmy się w to morze chluszczące na ścianę brzegu. Czyliż to nie jest widoma dusza pirata, zbója morskiego? Zanim spalił łodzie nadbrzeżne rybaka, zabrał sieci napełnione, musiał czyhać po nocach i ciężko pracować za dnia. Zanim podpalił chatę, musiał się wspiąć po tej stromej skale. Jakże nędznym jest zbój dzisiejszy, wygrywający przy stole w Monte-Carlo w przeciągu kwadransa wartość życia setki umierających i własność stworzoną przez tysiące żywych...	Idźcie do niego, a wszystko się to wyjaśni	Inaczej by pisał, gdyby mu sześć tysięcy szabel nad karkiem zawisło.	Na bardzo dobrych. Asyria odstąpi wam ziemię izraelską aż do miasta AkkaAkka kraj ciągnący się na południe od Judei i Morza Martwego aż do Morza Czerwonego. aż do miasta ElathElath, dziś: Ejlat	Nic nie szkodzi. Z przyzwyczajenia tyloletniego nie sypia po nocach, odrabiając to we dnie. Ucieszy się, gdy cię zobaczy. Takie biedne stworzenie...	Nie rozumiemy się tedy wcale!	Nie zaniecham niczego. Bóg da, że niedługo się zobaczymy.	No. Przyjęli go na miejsce Michała, to i spać będzie tam, gdzie spał Michał. Ty właśnie jesteś za cwany.	Oczywiście już wyleczył się z lunatyzmu Rozumiem więc pani chce uszczęśliwić tę kochającą się parę?...	Ona myślała, że mnie na partyzantapartyzant (z fr.) polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).! To mówię waszej królewskiej mości, żem się go chwycił obu rękoma i sercem, bom myślał, że wszyscy ślepi, tylko on jeden prawdę widzi, wszyscy grzeszni, jeno on jeden zacny. I byłbym za niego w ogień skoczył, jako teraz za waszą królewską mość, bo ni przez pół służyć, ni przez pół miłować nie umiem...	Sądzę że pan prezes absolutnie nie zgodzi się na twój zamiar. Jakże można?! Właśnie twój ślub musi odbyć się w Warszawie, z pompą, z licznym orszakiem. Żeby i przyjaciele twoi, i przyjaciele pana prezesa mogli być obecni. Mon DieuMon Dieu (fr.)	Tak, nigdy nie będę kochała nikogo innego, tylko ciebie, Tomku i tylko za ciebie wyjdę za mąż. A ty nie ożenisz się z nikim innym, tylko ze mną.	Tam, gdzie teraz rosną te dwie sosenki. Tam i tylko tam.	Teraz kto żyw za Rybińskim bo ranny.	To chwała Najwyższemu, bom się zląkł. Mój mospanie, quod attinetquod attinet (łac.) stronnik Szwedów, podkanclerzy, wygnany za spiskowanie przeciwko królowi. w paragon wejść może.	Tymczasowy. Sargon bowiem, widząc chorobę waszego ojca, a lękając się waszej świątobliwości, odłożył zawarcie właściwego traktatu do waszego wstąpienia na tron.	Unosisz się	Zastaniesz zastaniesz ojca jej złamanego wiekiem, białowłosego starca, odrodzonego jednak pod wieloma względami. Nie mierzy on już jak dawniej ludzkich smutków, radości, potrzeb jedną wyłącznie miarą. Wierz mi, dziecko, niemało szarpać się z sobą i życiem potrzeba, zanim się ta ciasna nasza rozszerzy miara.	A co tam jest nowego?	A co! Zdjęli, widzisz, pełno trosk z tamtej głowy, przygniatając nimi moją.	A cóż to jadł będzie?	A gdzież to?	A ja...	A jak ci Danuśki nie da?	A szalupy?	A ty, zamiast coś miał moim pomagać, to jeszcze za nim świadczysz!	A właśnie! Czemu by nie miała jechać, czy to jej mus tu zostawać, czy co? Pojedziemy i kwita.	Ach! Flint był chlubą swej załogi!	Aj-ej! żeby to znizać i zrobić z tego paciorki na szyję i kolczyki! Jedna moja pani miała takie paciorki i kolczyki... mówili, że z kryształu i że drogie, a mnie one tak w guście były, że wytrzymać nie mogłam i, jak tylko pani z domu wychodziła, a mnie do jakiej kompanji zaproszono, zawsze je na siebie kładłam...	Albo to jasny pan nie może utrzymać i tuzina?	Ale ja mam ich cztery i nawet dobrze nie wiem, jakim sposobem. Mógłbym ze dwie odstąpić wam.	Ar taip? aš misliju, kad, kaip jie ta laivą pamatys, tai persigąs ir tuojaus išsiduos.	Chcę, ażeby bracia moi z tej świątyni przyjęli mnie szczerym sercem i nakłonili ucha do słów, które przynoszę im od braci z Babilonu	Co, na seryo?	Czego chcesz?	Czy Barrymore został wymieniony w testamencie sir Karola?	Czyż to nie obojętne?	Dawno jesteś pan?	Did.	Dobrze, moje dziecko...	Dostaniesz je w przyszłym tygodniu Przyjdź we wtorek. Do zobaczenia!	Gwarantuję dwudziesty, a jeżeli interesa pójdą lepiej, to i wyższy	I przyjechaliśmy do Czehryna. A co mnie tam spotkało, to już jegomość wie.	I wy pozwalacie na to demoralizowanie pułków?...	I ze mną na pistolety nie wygrasz.	Ja?	Jak rażony gromem	Jakichże, jaśnie panie?	Jakżeż! Jędruś stoi.	Juścić straż... A od czego ona zresztą?... Może i tamci dwaj byli ubezpieczeni na żydowski dochód. Pożar to jest intratna rzecz. duszny, jadowity.	Kapitał! Oddałeś nam pan usługę, olbrzymią usługę! Po prostu, jak gdyby mienie moje z ognia wyrwane zostało. Zrobimy coś dla pana.	Milczeć! powtórzył Tobiasz groźniej, ale z równą powagą, nakazującym tonem.	Myślał pan opuścić nas?	Niczego jej nie brakuje. Nawet wyładniała po dawnemu Tylko wielkie zmartwienie ma, bo widzę, że zapłakana chodzi.	Nie To kłamstwo. Kocham cię tak samo jak dawniej.	Nie chcę.	Niech pan mu da drugą słuchawkę. Sprawa dotyczy i jego. Nie chcę powtarzać dwa razy	No, moja miła, zacznę chyba uwielbiać twoją macochę.	No, przecież! Cóż znowu nie mam przebaczyć...	O co chodzi?	Ojciec ma rację on tu nie mógł przyjechać.	Ojciec pomoże, chce iść na hale.	Otóż ja biorę konia.	Otóż w braku szampańskiego i szambertina, przyjmiecie to, jakie jest...	Owszem, czytywał.	Panowie nie chodzi tu o to, który z naszych służących jest najdyskretniejszy, najsilniejszy, najzręczniejszy lub najodważniejszy; przedewszystkiem trzeba wiedzieć, który z nich najbardziej lubi pieniądze.	Pantaleon Kwiatkowski? A wiem, wiem, poeta! prosić, prosić!	Posłać mu kulkę, kapitanie?	Potrafię pożyczyć bez ciebie.	Powieść jest obrazem życia	Pracuj powoli pozostawiamy cię w usposobieniu wyśmienitem.	Prawie.	Proszę pana, panie lejtnant, o wezwanie mnie do raportu	Rzeczywiście	Róża Max! Nie przeczę, ale mimo to jest to jeszcze piękna kobieta	Stryjku najmilszy słyszałam, iż uciekać mamy. Zalizali (daw.)	Szczęśliwa?	Sługa, Władza, Kobieta spytała Sakowicza.	Ta święta! Janka! jego narzeczona, jego ideał, jest... Jezus! Jezus! Jezus!... ratuj, bo zwarjuję...	Tak, starożytni bardzo w nie wierzyli, mieli oni nawet jak to panu wiadomo, swoich Dii somniales, Bogów snu, objawiających swe wyrocznie marzeniem; nie bez tego żebyś też pan niesłyszał, że i oni rozróżniali sny przychodzące przez wrota rogowe i wrota z słoniowej kości to jest wieszcze i fałszywe.	To se miesckichmiescki (gw.)	Uprzednia kwestia? czy człowiek inteligentny może i czy powinien być zakochany?	Widziałem.	Wielka prawda!...	Wiem o tym; ale on myślał, że mam bzika. Mam skrupuły, żem nazwał go złodziejem, ponieważ nie mogłem odnaleźć banknotów w kieszeni.	Wiesz co, chłopcze? Może w szczęśliwą godzinę powiedziałeś! A żebyśmy tak wypili buteleczkę Mouton-Rotschild, na rachunek tego kodycylku	Wybacz mi, tuanie, ale... ale...	Z kim? Ja nie lubię w klasy...	Za komplement dziękuję i żegnam!	Zamach na bankierów! Nadzwyczajny dodatek!	Żonę swoją?
No... pewnie. Toż pamiętam, że kiedy nas z korpusu, dla braku kawalerów do tańca, zapraszano na pokoje królewskie, tyś mię zawsze odmawiał i sam... za nic, choć obaj ślicznie tańczyliśmy. Powiedz, czemuśmy się wtedy nie bawili? Czemu nie poznawaliśmy dworu, świata, cudnych kobiet?	Podobno. Niech pani patrzy. Jak to się mizdrzy do tego faceta w cylindrze. Podskakuje, jak stara indyczka... O! jak się to ubrała! Koniecznie chce się wydać młodą, a nawet twarzy nie umie sobie zrobić porządnie. Wstydzić się muszę za nią... Myśli, że wszyscy tacy głupi i nie poznają się... oho! mnie aby na lapę nie weźmie. Przy ubieraniu, to się zamyka przede mną, żebym nie widziała, jak się sztukuje, ha! ha! ha! Te chłopy, to takie głupie, że we wszystko wierzą, co tylko widzą... Wszystko kupuje dla siebie, a ja to się parasolki doprosić nie mogę.	Zrób tak Za śladem koło mojej chałupy nie ma co iść, bo ja już wiem, że on prowadzi do Joselowego szwagra. Ale ciekawi mnie tamten drugi ślad, na prawo od gościńca, bo on może zawiedzie nas do którego z kolonistów, a może do onego Żyda, co resztek lasu pilnuje. Idźże se ty, bracie, tamtym śladem, najdalej jak będziesz mógł; a jeżeli gdzie trafisz, daj mi zaraz znać. Do jutra powinieneś tu być z powrotem, bo gniazdo złodziejskie nieduże.	Chyba jest szalona! Jak to? Przez osiem lat gdzieś włóczyła się po świecie, prowadziła się, jak mam prawo przypuszczać, nie jak westalka i teraz na jej skinienie palcem masz do niej wracać?...	Gówno! Gówno! Mój saczek wystarczy, aby otrzepać z kurzu wszystkich samców, a, na św. Stojałę, to, co się mieści w środku, ochędoży wszystkie samiczki.	Kochać to być kochanym. Nadto już niema nic! Co do mnie, oddałbym te wszystkie... Ale o mnie nie warto mówić. Życie jest to licho i bez talentu napisana komedya a tyś to znalazł, nie szukając...	Mieszka pan sam, po kawalersku? Nie chciałbym pana narażać na nieprzyjemności.	Na kiedy pan minister każe?	Tak prędko, mój chelo? Ja nigdy o niej nie zapomniałem; lecz skorom ciebie opuścił, wydało mi się, że lepiej będzie, gdy pójdę do świątyni i zasięgnę rady, bo widzisz, Indie są bardzo rozległe, a kto wie, czy kilku z tych mędrców, co byli przed nami, nie pozostawiło jakiej wzmianki o miejscu, gdzie płynie nasza rzeka. Nad tą sprawą toczy się właśnie narada w świątyni Tirthankerów: jedni twierdzą tak, drudzy inaczej. To ludzie bardzo uprzejmi.	Z panią Niną?... Ach, prawda. Zapomniałem o niej. Chodźmy wobec tego. I zabierz ją pan ze sobą. Działa mi na nerwy.	Bo to je nasa Pani! Pani, co na kmurak se siedzi... A ja wam co powiem. Był taki plugac...	Chciałabym wiedzieć co ten stary ma na sumieniu, że tak ponuro spogląda i przebywa sam na hali, i niemal nigdy nie pokazuje się wśród ludzi. Różności o nim opowiadają, a ty, Deto, musiałaś zapewne także się czegoś dowiedzieć od swej siostry?	Ich pan, Sargon, zaleca się do kapłanki, do świętej Kamy, a oni go pilnują... Oby ich trąd stoczył, świńskich synów...	Przepraszam panią, ale zwykłem brać tylko to, co może mi być dane dobrowolnie. Nie lubię nic nikomu narzucać. Pierwszy ruch pani był szczery i pokazał, że pomimo pozornego wstrętu do prawdy, stosujesz ją pani jednak w postępowaniu. Niechże pani źle zrozumianą delikatnością nie psuje mi dobrego wrażenia. Do widzenia.	A potem nic mu pan nie powiesz, dopóki nie namyślę się w tym względzie.	Bo nigdy nie chodzę na szopki teatralne, przecież o tym wiesz, to dobre dla was!	Boś buntownik, wróg Rzeczypospolitej i na przeszpiegi tu przyjechałeś.	Chyba do Krakowa o tém wieść nie doszła i biskup nic nie wie, bo rodzonego swojego by ratował!	Ciewyciewy (gw.) ozwał się wiarus do Kima. cisnął dziecku pais.	Co panu jest?	Czego pan sobie życzy?	Czego? Po co?	Dziś, gdy mąż mój jest w przededniu otrząśnięcia się z pieniężnych, od tak dawna gnębiących go okoliczności, dziś, gdy staje on na progu nowej kariery, na gruncie odpowiednim swoim uzdolnieniom (głęboko bowiem przekonana jestem, że zdolności męża mego potrzebują pola... i rozpędu... tak właśnie: pola i rozpędu), rodzina moja pozbyć się może dawnych swych uprzedzeń. Pragnę tedy, aby nastąpiło spotkanie i pojednanie na pożegnalnej, kosztem rodziny mej, wydanej uczcie, gdzie by główni jej członkowie mieli możność wnieśćwnieść zdrowie	Jeżeliby matka Dory a żona brata naszego Francisa nie sądziła, że nie ma u jej stołu dość miejsca dla pomieszczenia całej rodziny, lepiej by na tym wyszły obie strony.	Nie mam nic do wyznania list nie jest do mnie i jeżeli kogo pragnę o tym przekonać, to nie królewicową. Ale, pani, ponieważ chodzi tu o los widama, pozwól, abym ci powiedział rzeczy godne zarazem twojej ciekawości.	Nie myślałem źle... Nie myślałem o pani, jak mnie podobni o takich ładnych jak pani kobietach, nie! niech zdechnę!... Myślałem... Jezus Marya! nie mogę wyleźć z „myślałem!”... Dlaczego pani ma w sobie to coś, co jest siłą?... skąd ona?...	Nie pożałuje pan tego.	Nie, panie dyrektorze, tylko że ja mieszkam w Zielonce i... żeby na czas zdążyć, musiałabym wstawać bardzo wcześnie... o piątej...	Niechże pan powie, dlaczego.	No i co? Teraz brzydzisz się mną?	Od szpady. Na noże przyjdzie zapewne kolej później. Zależy mi na tym, aby dzieło dokonane zostało możliwie najszybciej i najprzezorniej.	Ot, głupie gadanie głupca znamionuje widzisz przecie, co tu za tłum dworzan, jakie konie, giermkowie... nawet tam dalej wóz wyładowany stoi. Z daleka idą, to se też pobrali wszystko, co chcieli, ku potrzebie; tedy błazny dla zabawki być muszą. Sprawny i roztropny był, co te śliczne osoby i królewskie orszaki rzezał, o niczym nie zabaczył.	Przyślę ci jutro nowe książki, ale co przeczytasz, musisz mi opowiedzieć.	Rozmawiał pan z nią o mnie?... Ach, przepraszam za niedyskrecję, ale, widzi pan, to mnie tak wzburzyło. Niech się pan nie dziwi. Przecie niemal wszystkie moje wspomnienia wiążą się z domem i ze środowiskiem cioci Przełęskiej... Pan tam bywa...	Tak, ale co on mówił?	W tym właśnie zasadnicza różnica między nami, Europejczykami, a synami Wschodu, że nie poddajemy się temu, co wy nazywacie przeznaczeniem. Walczymy i stwarzamy swój własny świat. I dlatego poszliśmy naprzód, a wy pozostaliście daleko poza nami.	Wyniki tej reformy moralnej zauważyłem w paru miejscach. Czy nie mówiłem wam, że jeśli zechcecie, możecie mieć nadzwyczajny wpływ na chłopaków z liceum?	Z tego wszystkiego ciągnę wniosek żeś pan o nią zazdrosny.	Za co? przecież te kamienie wyleczyły ciężko chorą...	Żyją i rosną na tęgich marynarzy. Gdy wasza dostojność zostaniesz świątobliwością może niejeden z nich będzie prowadził twoje okręty.	A czy nie rozmawialiście o mnie?	A i ja mam dużo powiedzieć Przychodzę jako poseł.	A ja właśnie z panem nie chciałem mówić. O cóż chodzi?	A więc jesteś gotowa złożyć parę niezbędnych oficjalnych wizyt?	A!... Gadajże pytał Mielnicki chwytając Madzię za ręce.	Ale kto ma nastawać, kto? Jaki organ, jakim sposobem?	Ależ to istna pułapka to twoje małżeństwo! Ale przynajmniej Armand ma majątek...	Boję się	Bądź zdrów, kochany doktorze, zapewne niedaleka podróż i dziś będziesz z powrotem?	Czterdzieści pięć lat odpowiedział doktór.	Czy brat twój to przyjemny człowiek?	Cóż tak wytrzeszczasz ślepia?	Dobijając targu, Matifat popełnił jedyny dowcip, jaki mu się wymknął w całym żywocie pigularza: „Ostatecznie ten interes jest w zakresie mego przemysłu!”	Gdzie on ściągnął ten koncept?	I dlatego uciekł przed aresztowaniem! To się nie trzyma kupy. Zresztą, nawet gdyby to było prawdopodobne, koncept wydaje mi się idjotyczny. Jeżeli to się panu wydaje dowcipne!	I wdzięki!	Ja chętnie!	Ja nie chcę się tylko bawić.	Ja nie potrzebuję przysięgi ja chcę przekonania, a tego często i przysięga nie daje.	Ja widziałem, jak z beczki ciekło.	Jak ksiądz sobie życzy	Jak pisze! Litery czarne, wyraźne, ot, z tak daleka widne!	Jak to zwiedzieli się? Któż im mógł powiedzieć?	Jakto?	Kaip tai pusę?	Kto jesteś?	Labai džiaugiuos, kad Vincukas atmena apie mane, bet nenoriu priimti, nes šimtą sykių bus man maloniau, kad tuos kiaušius suvalgys vaikai už mano sveikatą!	Napiszę, gdyby zaszło coś ważnego.	Ne, apie Jį nuolatos kalba, kad yra Dievas labai geras ir atlaidus.	Nie potrza zgody, nowe nadziały przyjdą, to i tak wszystko będzie nasze. Niech psiachmać z torbami pójdzie za krzywdę naszą.	Nie wiem, siostrzyczko Może się zaprzyjaźniła z tym panem, jako że i on mieszkał w Indiach.	Nie wątpię zdaje mi się jednak ostatecznie, że sam także dość oswojony jesteś z herbami, o czem świadczy owa chusteczka haftowana, której zawdzięczam zaszczyt znajomości z tobą.	Nie zrozumiałeś mnie chyba dobrze, jak mi się zdaje Powiedziałem ci przecież, że bez żadnej straty dla ciebie.	Nie żartuj, proroku Prędzej uwierzyłbym, że woda płonie, a powietrze gasi, aniżeli w to, że Ramzes dopuszcza się bluźnierstw...	No i ty Róża nie wyglądasz świetnie. Masz taką minę, jakby cię kto w przedpokoju mocno wyściskał i wycałował, jakby ten słodki akt przerwano gwałtownie w najlepszym miejscu...	On nie chce odejść	Owszem...	Pełno ich wszędy znajdą się i w naszem mieście...	Ponieważ lafylafa (starop.)	Proszęż pana a czy nie mógłbym się tą drogą ratować, żeby zapłacić familię zmarłego kaprala i żeby ona odstąpiła od oskarżenia?	Prowadzi się energicznie.	Przebacz mu, dobry Boże, to dziecko!	Skądże pani przypuszcza, że ja mam to wiedzieć?	Szczęśliwym?...	Szlachecka krew, panie dobrodzieju, tak czy owak, a zawsze się pokaże	Tak jest, stryjaszku.	Tak, Hudl.	Tak... mieszka...	Tam spędzę życie z tobą!	Tam, u jednego	To dziwne.	To je sobie zabierzesz, zuchu, jak się prześpisz Nic mi się nie stanie, panie naczelniku. Panowie, raczcie obliczyć, ile osiądzie ten gmach pode mną. Dużo ważę teraz. Puszczaj parę!	To są komplementy, szanowny kolego, komplementy!	Tu, tu tu się posiądźcie przy mnie, przy tym końcu.	W każdym razie dwóch przywódców stoi jeden naprzeciwko drugiego: szanowny Kamerfield i szanowny Mandiboy.	Wszystko to Szkocja	Zapewne będzie pani u hrabiny de Morcerf?	Znam przykazania boskie i przykazania kościelne; i grzechy główne, i grzechy cudze i grzechy przeciw Duchowi Świętemu... Wszystko znam, proszę księdza dobrodzieja!	Żal mi cię, Jur sam ty duszę swoją strawisz. Szlachetny ty jesteś człowiek, ja to wiem. Ale to jedno w tobie jest: niewdzięczny jesteś. Wspaniałomyślności żadnej w tobie nie ma, dlatego będziesz zawsze słuszność miał, a każda twoja słuszność będzie porażką. Im więcej wznosić się będziesz, tym będziesz biedniejszy, bo zawsze będziesz szedł przeciwko czemuś. Chłodno ci będzie, Jur, i samotnie. Szkoda mi ciebie.	„Cynku! daj nam kwiatów!”.
Chcę powiedzieć ogólnie, że kobiety w monogamii tracą zbyt łatwo właściwe kryterium wywieranego wrażenia. Jest to los podobny do fatum poety samotnika. Kobiety w monogamii zapominają, że na impresję składają się, prócz pełniejszych kształtów, jeszcze i fale mięciutkiego jedwabiu, obłoki koronek, lekki i dyskretny bukiet perfum, harmonijna całość w kompozycji otoczenia, wreszcie umiejętność, umiejętność, raz jeszcze umiejętność Jelsky strzelał niecierpliwie z palców, krzywił się, wreszcie machnął ręką i wytrząsnął jakby z rękawa to mnie już nie bawi.!	E! Co też to wasza dostojność gada? Chybaby go jakowy święty wskrzesił, a skąd tu wziąć świętego jeszcze w takowym mieście, gdzie tyle plugastwa heretyckiego?	Jakto po co? żeby się dowiedzieć, czy go tam nie ma?	Nie wiesz przypadkiem, czy nie sprzedali tego wielkiego indyka, który wczoraj wieczorem jeszcze wisiał w oknie wystawy? Tego największego?	O ile to nie jest po łacinie.	Trzeba po drodze dzwonić, żeby ludzie zdejmowali czapki, jak będziemy szli z Panem Bogiem, panie kapelanie, z tym olejem konopnym, numer trzy. To się tak robi. Już wielu ludzi, których to w ogóle nic nie obchodziło, zostało przymkniętych za to, że czapek nie zdjęli. Raz na Żiżkovie ksiądz sprał niewidomego za to, że przy takiej okazji nie zdjął czapki, i jeszcze tego ślepca zamknęli, bo dowiedli mu na sądzie, że nie jest głuchoniemy, a tylko ślepy, i musiał słyszeć dźwięk dzwonka, a więc był powodem zgorszenia, chociaż to była noc. To coś tak jak w Boże Ciało. Inaczej by nas ludzie nawet nie zauważyli, a tak będą się nam kłaniali. Jeśli pan feldkurat się zgadza, to zaraz go przyniosę.	Muszę jednak wiedzieć jeszcze, zanim do Posada cię wpuszczę, czy jesteś religijny i czy nie zbywa ci na odwadze, bo nawet prawdziwe byki bywają tak samo tchórzliwe, jak i bezbożne.	Będę czekał, a przez ten czas może się nauczysz mnie kochać. Czy to będzie bardzo trudna lekcja, droga moja?	Co się okazało? Okazało się, że jest to bezwartościowy szmelc, śmiecie, próchno!... Oto, co się okazało...	Coś mi się widzi że ten młodzik za wiele mówi na tak ciężko ranionego, powinni by mu dać pokój, żeby pomyślał o zbawieniu duszy, bo u kogo śmierć za kołnierzem, to nie ma czasu do stracenia.	Cóż bym miał powiedzieć, dobry Boże, nad to, że profesor Palmieri jeszcze większe cuda pokazuje za pięć franków od osoby...	Nie obdarzaj mię swymi „prawami”, bo ja ich wcale nie szukam... Od dawien dawna wiem, że prawdy nigdzie nie ma. „Prawda”! Zbiory bajek i anegdot. Jedyna prawda zawiera się w użyciu rozkoszy, a najwyższa rozkosz zamknięta jest w męstwie. Męstwo wychodzi na płaski świat samo jedno przeciwko całemu okręgowi, przeciwko wszystkim ludziom i wszystkim ich wierzeniom.	Niech się pan nie boi, panie frajter Najlepiej będzie, gdy się do siebie przywiążemy, to jeden drugiemu nie zginiemy. Czy ma pan przy sobie kajdanki?	Po co mnie o tym zapewniasz? Czy sądziłeś, że wyrzucę cię dlatego?... Nie, mój drogi przyjacielu. A teraz idź i nie zawracaj mi głowy.	Po cóż doszukiwać się jakichś uczuć w tym, co jest zwykłą przysługą?... Pozwala mi pan korzystać ze swego doskonale zbudowanego ciała, przyjemnej w dotyku skóry i wystarczającego temperamentu. Ja panu rewanżuję się w miarę posiadanych możliwości. Mamy oboje zagwarantowaną higienę i zaspokojenie aktualnych potrzeb organizmu.	Prawda, żeś go przycisnął, wolałbym jednak, żeby się to nie przygodziło.	Tak jest, panie profesorze, lecz, szczęśliwszy od was, zaraz prawie zdołałem się dostać na wysepkę pływającą.	Wcale nie. W tej chwili to nie jego osoba mnie interesuje. Chciałam pana zapytać, czy ma pan jakieś wiadomości od pana Franza.	Gdybyś waszeć umiał oderwać się od cynowej czarki, panie Riach, nie mógłbym się w niczym skarżyć na ciebie a ośmielę się nadmienić, że zamiast bawić się ze mną w zagadki, winieneś zachować dech w gębie, byś miał czym kaszę ostudzić. Nas tam wzywają na pokład	No cóż? przysięgnę, że mi przychodzicie zwiastować przybycie mojego męża. Cha! cha! starego wczoraj widziałam na hecy. Patrzał na mnie osowiałemi oczyma, potem mu ktoś podał szkło, które z rąk wypadło, tak się mnie jak widma nastraszył... ale i ja uciekłam. Poznałam go. Teraz ja niewolnica zawsze podwójnie zamykać się muszę; broń Boże, mię wyszpieguje, a nuż się tu dostanie...	Któż odgadnie, co się w téj lalce dzieje? czy tam jest serce? czy tam może mieszkać miłość? czy on kogo kocha, czy się może przywiązać? Do Sułkowskiego ma nałóg jak do trefnisiów nadwornych; więcéj nie wiém.	A to maciora wyrzuciła ryjem, niech gospodyni patrzą, jak wyrzuca.	A, na południe tak	Ach, byłoby to prawdziwem dobrodziejstwem ale nie godzi, o, nie...	Bogowie! jakże mnożnym jest ten naród A któż jest ten znowu?...	Boże wielki!... serce mi tak bije, nie mogę się z miejsca ruszyć.	Co jest, u licha, spać nie dadzą!	Co to gadać, rzekł Presler, to bałamuctwo; damy sobie słowo honoru, że nad flaszkę ani kropli.	Czuję to, maleńka moja.	Jak gdyby to był twój kraj! Albo jak gdyby prowadzono śledztwo tutaj, w kraju Stuartów!	Lekko w żołądku, czy czuć jakiś ciężar? Lekko?	Mam zamiar zwrócić, co będzie trzeba, właścicielowi konia, aby go odszkodować za ogłoszenia etc., za pomocą których odzyska z powrotem konia od chłopa, który go znalazł; będę czytywał uważnie mediolański dziennik, aby znaleźć ogłoszenie zgubionego konia; znam dobrze jego rysopis.	Na wygnanie ich wszystkich Pójdą za siostrą Gertrudą	Naprawdę? To bardzo mnie cieszy.	Nie wiem! Chyba się do wody cisnę, bo już nie mam żadnego obrotu wedle siebie i nie wiem, gdzie się zadzieć!	Nie, Henryku Co takiego? Spodziewam się, że nic z polityki? To mnie nie zajmuje. W Izbie Gmin nie ma nikogo, kogo by warto malować, chociaż niejednego przydałoby się wybielić.	O nie. To pan ma mi coś oznajmić, skoro do mnie przychodzisz.	Podłe miasto! Od trzech lat nie mogę go wziąć... Walczę, zabijam się... i pies mnie nie zna!	Słuchaj mnie, drogi Lucjanie, nie chcę ci mówić kazań, powiem wszystko w jednym słowie: miej się tu na baczności przed najmniejszym drobiazgiem.	To mały promyczek słońca wjrzał spoza chmur, ale zląkł się ciemności i schował się znowu.	To się nazywa tutaj liczyć się	Wiem, chcesz mnie zapytać, czy ta historia ma jakikolwiek związek z nami... ze mną?... Zupełnie nie. Słyszysz?... Absolutnie nie...	Wyborny jesteś! Zapominasz, że pomimo wszystko nie zaliczam się do zwierząt pociągowych, na które zwala się ciężary i wzrusza się ramionami, jeżeli pod nimi zdychają. Owszem, dodźwigam do końca, ale chyba mam prawo wymagać ludzkiego do siebie stosunku. Mniejsza o motywy, dla których wziąłem je na siebie. Pozostaje faktem, że uwolniłem od nich właśnie stryja i ciebie.	Zajmuje to pana? Ideowe... były w szlachetnym gatunku.	Zdaje ci się, mój ojcze! Wreszcie, choćbym miała doznać trochę utrudzenia, to czyż za nie nie byłabym stokrotnie wynagrodzoną, widząc cię, ojcze, spokojniejszym, i nie tak jak dotychczas zakłopotanym?	Zdaje mi się jednak że niekoniecznie trzeba być starym wilkiem morskim, jak pan twierdzisz, aby znać dobrze swoje rzemiosło. Oto na przykład nasz drogi Edmund, bierze się za dowodzenie tak, jakby nie potrzebował niczyjej pomocy.	Zęby w ogniu suszą i na ziąb narzekają!	A lubi piękne panie i gładkie liczka?	A nawet kochanków	A więc pójdziesz tam?	Ale ja także nie mam	Ale szkoda trzymać pustką.	Bo będziem gadali, gadali, gadali!	Bogiem a prawdą, bieda...	Chcielibyśmy z nim mówić o sprawach ściśle osobistych	Co się stało?	Czekaj! Chcę czegoś od ciebie, pewny będąc, że mnie zabijesz. Zrób mi łaskę ostatnią i wyrwij dziecko moje ze szponów tego szatana w ludzkiej postaci.	Cóż tedy?	Dla was, dla paniczów, panów, panków.	Franciszek l’Olonnais.	Grocholski bardzo namawia.	I ja mówię swoje, trzydzieści jeden... no, trzydzieści jeden i pół... no, trzydzieści dwa	Jego, Jego, Szatana...	Jesteś niczem, ponieważ jesteś w kajdanach.	Juk ir žmonės visur tokie pat, o kodėl ilgu tau be motinos?	Mały, ale ma.	Moglibyście poprosić policję o świadectwo dobrego prowadzenia. Oni wiedzą, gdzie który z was spał wczoraj w nocy. Gdybyście ich poprosili, zechcieliby może ogłosić coś w rodzaju urzędowego raportu.	Możesz i powinnaś, a wiem że opierać się będziesz, że tysiąc znajdziesz przyczyn do odmówienia mi.	Nie lękaj się, nie lękaj, dziecię moje; Bóg usłucha czystych modlitw twoich, on nie zginie, niech jedzie, służy, walczy, a gdy wart będzie szczęścia i spoczynku, naówczas znajdzie oboje...	Nie mówiłeś o niej nikomu?	Nie mówmy o tem	Nie, nie... nie przyszedłeś pan za wcześnie! Wczoraj było u mnie kilka przyjaznych mi osób, stąd ten nieład...	Niech pan się kładzie. Ja nie przeszkadzam	O niedźwiedziach proszę nie zapominać Mogę sprzedać cztery zwyczajne i dwa białe niedźwiedzie.	O, nie... nie.	Ojcze?...	Pani przypuszczalnie będzie panu mogła pomagać w pisaniu	Potomstwo mieć!	Powiedzże mi przynajmniej: co sądzisz o tym człowieku?	Pracuje się, mamo.	Pro-oszę! Rozrzewnił?...	Przecież już krzyczy, nie mówi!	Przepuść do dziecka.	Radco, zapominasz się!...	Silentiumsilentium (łac.) zagrzmiał dowódca straży. zbrodnia obrazy marszałka.. Węgry! Milicja! Oszczepnicy... przyspieszyć kroku!	Skąd?	Spodziewam się, panie margrabio, że nie oddalę się od głębokiego szacunku, jaki mu jestem dłużny, skoro poproszę, by mi wolno było powiedzieć kilka słów.	Są.	Tak.	Takich wzruszeń doznaje się tylko w małżeństwie.	Tu, w Saxonii zapewne tu w Saxonii, ale w Polsce...	Wasza dostojność mi powiesz! Nie lubię, ażeby bawiono się moim kosztem...	Widzisz, dziecko	Więc co z tego?	Więc pan wyjeżdża?	Wnoszę z tego, że właśnie tu pracując, Lupin znalazł kryptę.	Wątpię. Beata miała zasady...	Zgroza!	Źle pan odpłaca szlachetność mego postępowania Nie chciałem dotknąć rękami szklanki, w której mi pan podał wodę dla ugaszenia pragnienia. Nie pomyślałem nawet o tym, aby obmyć zakrwawione ręce pod pańskim dachem. Wychodzę stąd, zostawiając ze swojej zbrodni jedynie cień; starałem się przejść, nie zostawiając śladu. Nie pozwoliłem nawet pańskiej córce...	Żyd kupił?
Wyznaję że w tej chwili przedstawił się pamięci mojej tak straszliwy obraz przyszłości, iż nie wiedziałam, co mówię. Teraz jestem już spokojna i mam nadzieję, że się potrafię obejść bez pomocy. I to wiadomo panom, że jestem prawą dziedziczką wielkiego Mikomikonu królestwa i że król mój ojciec, który nazywał się Tinacrio, mądry był niezmiernie i głęboko uczony w magii; zbadał on swoim rozumem, że matka moja, królowa Ksaramilla, ma umrzeć przed nim, że on sam wkrótce po niej życie utraci, a ja pozostanę sierotą. Wiadomość ta jako z porządku natury wynikająca, nie zmartwiłaby go tak bardzo, gdyby zarazem przez nieomylną sztukę swoją nie przewidział, że pewien olbrzym ogromny, pan wielkiej wyspy, która leży na granicy mego królestwa, nazwany Pandafilando posępnooki, stąd, że zawsze patrzył spode łba i jakby zezem, owóż tedy, że ów olbrzym, dowiedziawszy się o moim sieroctwie, niespodzianie, na czele wielkiej armii rycerstwa, wkroczy do mego państwa i wyzuje mnie z niego zupełnie, nie zostawiając nawet najmniejszej nawet wioseczki na schronienie. Dalej przewidział ojciec mój, że potrafiłabym ujść klęski, zaślubiając go, lecz na to zgadzać się nie będę. Miał słuszność drogi ojciec! za nic w świecie nie chciałam iść za owego olbrzyma i za żadnego innego nie pójdę, chociażby był dwa razy większy i straszliwszy. Powiedział mi jeszcze ojciec, żebym po jego śmierci, widząc Pandafilanda, wstępującego na moją ziemię, nie broniła się wcale, lecz ażebym zostawiwszy mu królestwo, wybrała kilku najwierniejszych poddanych i z nimi udała się do Hiszpanii. Tam znajdę potężnego opiekuna w osobie rycerza błędnego, który będzie znany po całej ziemi z waleczności i siły swojej. Rycerz ten miał się zwać, o ile pamiętam Don Chikot, czy Don Szigot...	Nieźle! ślicznie! Ani naiwna Duthé lepiej by się nie odcięła ale cóż ci na to odpowiedzieć? mogę przysiądz, że poczęstuję cię świeżą prawdą, ręcząc, żem piękniejszej, dowcipniejszej nad ciebie nawet w Paryżu nie widział.	Nie gadajże byle czego, Prokopie, przyjacielu Dużo jest takich ludzi jak ja. Ot, masz i przykład. Nie sam tu przyjechałem. Przyjechała ze mną jedna lekarka, doktorka, która chociaż młoda i nie znała was, a więc do was mojego przywiązania mieć nie mogła, jak tylko się dowiedziała, że tu jadę, tu chce się osiedlić, sama się zgłosiła mi do pomocy.	Wyłaził oknem z kościoła, złotości się rozsypały, a jak mnie uwidział, skocył z ręcami na mnie i gadał, coco (gw.)	My, prawnicy, znamy to. Często świadek opowiada w sądzie, co widział, a było zupełnie inaczej. Nie kłamie nawet, ale się myli.	Co dzień stawał się coraz większym odludkiem i był coraz bardziej osamotniony; pan Morrel i Mercedes nieraz przychodzili do niego, ale drzwi zawsze były zamknięte, nie odpowiadał na pukanie, chociaż wiedziałem, że był u siebie. Pewnego dnia wpuścił jednak Mercedes, a gdy ta biedna dziewczyna, sama udręczona rozpaczą, usiłowała go pocieszać, rzekł do niej: „Wierz mi, on nie żyje... i już nie my na niego, ale on na nas czeka... Jestem szczęśliwy, bom z was najstarszy i pierwszy go ujrzę...”.	Zapewniam cię, że się mylisz. Było tak, jak mówię, a do tego doszedł jeszcze jego zły humor, który zauważyłeś. Ale nie sądziłam, że warto ci o tym mówić.	Przyznaj choć że ta para jest szczęśliwa. Dotąd na całej zamieszkałej ziemi, z wyjątkiem Eldorado, widziałem jedynie nieszczęśliwych, ale założę się, że ta dziewucha i teatyn, to para istot doskonale zadowolonych z losu.	Bądź pan hrabia pewny, że ja mojego położenia nadużywać nie będę, by się znęcać nad nim	Nie znam go, ale zdaje mi się, że to pan Zuker...	To moja rzecz! A czy nie wiem, co czynić, pokaże się niebawem.	Mości królu, oni teraz będą udawali przyjaciół, niby że już po wojnie, ale będą się zawsze starali wszystko na swoją stronę.	Być może Lecz nie jestem obowiązany zdawać nikomu sprawy z mych czynności, bo sam nie staram się zbadać, co inni robią po nocy.	A co mamy robić przez drogę, jeśli nie gadać? Przyznaj się, kawalerze, do jednej rzeczy: żeś mnie porwał w chwili cholery i desperacji... i teraz sam dobrze nie wiesz, co ze mną czynić.	Jak się masz, tato?	Wystarczy rozpalić ogień przy wejściu do jaskini a pewnie żaden nie odważy się przestąpić progu.	Przedziwnie, mój kawalerze, pochwaliła Kossakowska, ale ci powiem, że na bulionie byś nie wyżył, bo natura ludzka różnych żywiołów potrzebuje do życia. Jest dużo zieleniny na pozór niepożywnej, a przecie światby bez niej był niesmaczny...	Może żałujesz, żeś się nie urodził w średnich wiekach? dzielnie-byś kruszył, zaprawdę, kopie za damę swoich myśli... ach, omyliłem się, swoich marzeń!...	Już trzy dni temu, jak kneziowi doniesiono: Wisz objeżdża kmieci i na wiec ich zwołuje.	Tak, tak!... teraz tu wszyscy głodni... Dzisiaj dzieci strasznie narzekały na obiad, ale cóżem ja winna?... Pieniędzy nie ma.	Tobie łatwo powiedzieć, a szkopy kręcą cykorię pudami. Uri, powiedz mu, jak jest, bo mnie, łachudra, nie wierzy.	Nie będę cię trapił nauką, mój chłopcze. Wszelakoż dziwna to rzecz pomyśleć, że ten kościółek został odbudowany, nakryty dachem i wsławiony dzięki kilku zacnym odlewaczom żelaza z Sussexu, pewnemu chłopcu okrętowemu z Bristolu, pewnemu zarozumiałemu durniowi, którego zwano Halem Rysownikiem, bo jak widzicie, zawsze coś rysował lub szkicował, a wreszcie dzięki dzięki pewnemu szkockiemu korsarzowi.	Wyczekały się na nich kobiety kiej kania na deszcz!	Oj, chyba nie nagle. Znamy się przecie od dwóch lat.	Może lepiej byłoby wstrzymać się, dopóki go nie poznamy aż do samego ujścia?	Skoro pan tak się wysadzasz, to i ja płacę sto kasztanów	To zależy, co wcielimy do tego lamusa z szyldem: „niewiara”. Jeżeli ktoś rozumuje logicznie od a do z to jest właśnie matematyka. A znowu wszelki rachunek staje się zuchwalstwem, jeżeli ma istnieć siła niestała mogąca dowolnie zmieniać prawa rządzące wszechświatem. Ostatnią sentencję zawdzięcza pani niedoszłemu proboszczowi (RenanowiRenan, Joseph Ernest (1823–1892)	Gdzie tam! to istna praca Syzyfa. Dziś przyrzekną, jutro nie dotrzymają; przez ustępstwo, wdzięczność, lub życzliwość, raz usłuchają rady, a dziesięć razy wilcza natura do lasu ich pociągnie. Póki lud nie będzie zdolny sam jakąkolwiek prawdę pojąć, daremnie ją mu wmawiać; i prośby i groźby nie pomogą, te ostatnie szczególniéj.	Już odjechała! A pani tutaj burzę przebyła? Czy się godziło? Zmoknąć, zziębnnąć i po co?	Maciuś jest naszym jeńcem, powiadam. Powinien być ukarany, że uciekł; może być łagodniej ukarany, bo dobrowolnie się zgłosił. Zresztą Maciuś dlatego się poddał, bodlatego (...), bo	Ja nie żałuję. Sam o to prosiłem.	A co rektor na to mówi?	Pewnie, iść na służbę do oprawców nie pamiętasz. Mały byłeś. Zapomniałeś. Jula też pewnie zapomniała. Krótką macie pamięć, szczenięta.	Czegóż się dziwujesz, hę?	Zdaje się, że widziałem.	Zerwano mu z głowy zasłonę, którą się okrył ze wstydu,	A oto zielone, rzekł wskazując liść dębowy, cóż kiedy mimo największych starań zielone stało się prawie czarnem! Czy wszystko tak się zmieniło? spytał.	I to cudem że ta wiara, która się zrodziła u stóp wbitego gdzieś daleko narzędzia sromotnego męczeństwa... u krzyża,	Ano, to jego proś. Wyglądacie jak Kastor i PolluksKastor i Polluks (mit. rzym.)	Chytry on jest i czujny, ale i nam taka wojna nie nowina.	Ludzie lękają się go i przebaczają.	O tak! Tatusiowie to potrafią... jak im przyjdzie ochota!	Ej! Na co tam jegomości wiedzieć! To tylko jegomości powiadam, że kiedy by on chciał, to zaraz by to zrobił, żeby Zosię dali jegomości.	I cóż ty na to?	To znaczy, że nie mam nikogo aresztować?	Wszystko... No nie, pan Krzysztof jest czasami wesoły.	A jak nas urzekną?	Aby mnie puszczono wolno... pójdę, rzekł.. nie potrzebuję nic...	I z Noelem! Poeci nie są prawdziwymi chłopcami.	Nie. Twoje goście przyszły.	Niech Bóg broni. Ale pojutrze na przykład do Morskiego.	Postanowiliśmy z Antosiem nie wyjść stąd, dopóki ojciec z nami nie pójdzie.	Czyż nie byliśmy żołnierzami jednego strzeleckiego rowu! Poznałem cię do dna i nie mieliśmy obadwaj tajemnicy przed sobą. Jeden za drugiego szedł jakby za siebie samego. Słowo	Aby przekonać się, czy ma jaką wartość, powinien bym go przedłożyć pańskiej ocenie Pan baron uprawiał poezję wcześniej ode mnie.	A więc ten człowiek wraz ze swymi dwoma towarzyszami nie zginął w malstromiemalstrom	Bo też i była zaczarowana! Czy nie miałeś nikogo w podejrzeniu?	Milordzie!... zapominasz, iż nigdy nie powiedziałam, że cię kocham!...	To jest była tam rzeczywiście, lecz królowa wyjednała rozkaz od króla i przeniosła ją do klasztoru.	Zapominasz, że nie wiedział, kiedy wrócisz, i czy...	Oto jego list Oto co kochany chłopiec pisze do samego doktora. Gdzież to? Aha: „Przykro mi, że muszę coś nadmienić o mym zdrowiu. Jedynej nadziei polepszenia zmuszony będę szukać w powrocie do kraju”. A co, wyraźnie, prawda! Ale do Annie pisze jeszcze wyraźniej. Gdzie list do ciebie pisany, kochanie? Pokaż mi go.	A przecie kitajka to taftatafta	Biedny, kochany pan! Czyż on już taki słaby!	Dobrze. A twoja żona niech zobaczy, co jej potrzeba z bielizny i odzienia, i da mi znać.	Kiedy jest mgła.	No i co teraz?	Pewnie, że tak jest, skoro pani mówi.	Tak jest właśnie.	Tak jest.	To samo powiem o pani anglikach.	Trza bieżyć do dom, późno już	Czy to wy, skowronki? Czy to wy, słowiki? Prędko wrócicie?	Sam siebie oszukuje chyba i drugich chce oszukać	Po Lubomirskiéj Cosel... po Cosel trzeba wybrać kogoś w Warszawie.	At! ludzie diabliby ich brali: niewiele lepsi od wilków!	Panie Michale po służbie jedziesz!	Sam go przecie nazwałeś poliszynelem.	Czy Desroches był wtedy adwokatem?	A w jaki sposób otrzymałeś tę depeszę?	Ach! Flint był chlubą swej załogi!	Ty?	A ksiądz Raillane?	Ale kogo wybrać	Dobrze, synku!	Idę do domu.	Jacyż bogowie nam tu was zsyłają? zawołał z uniesieniem.	Jutro?	Kogóż mianowicie? No, odpowiadaj otwarcie.	Kto mówi?	Napiszesz?	Nieszczęście, panie.	Ociec pojechali z moim ano do boru.	Panaceum universale!panaceum universale (łac.)	Przecież widzisz.	Przez czas jakiś bywał dość często	Psycholog!	Tak	Tak sądzisz?	Trudno mu będzie poradzić, ile że żywności nagromadzili	Wysoko cenię twą pobożność, niemniej obowiązkiem naszym wysłać jednocześnie doświadczonych ludzi, którzy choć z dala będą nad twym bezpieczeństwem czuwali.	Łżesz w milczeniu.
Ma spryt. To chodzący artykuł. Vernou płodzi artykuły, zawsze będzie robił artykuły i nic tylko artykuły. Najuporczywsza praca nie zdoła nigdy skleić książki z jego kartek. Felicjan niezdolny jest począć dzieło, rozłożyć proporcje, połączyć harmonijnie osoby za pomocą planu, który rozpoczyna się, zawiązuje i zmierza do głównego punktu; ma idee, ale nie zna faktów; bohaterowie jego to utopie filozoficzne albo liberalne; wreszcie, styl odznacza się szukaną oryginalnością, jego wydęte zdanie padłoby na płask, gdyby je krytyka nakłuła szpileczką. Toteż obawia się ogromnie dzienników, jak wszyscy ci, którzy potrzebują hałasu reklamy, aby się utrzymać na powierzchni.	Bankructwa? dlaczego? Ja daję od siebie połowę sumy, jaka się zbierze z rocznych składek ogólnych, a ludzi nie przeciążam. Najmniejsza składka od jednej rodziny już konieczna jest rubel. Ale proszę policzyć wszystkich pracujących w mych dobrach, a przekona się pan, że te pojedyncze ruble wyniosą znaczną sumę. Mam takich ze służby, którzy dają na ten cel po kilkanaście rubli dobrowolnie. Cała administracja należy do składki i dyrektorowie fabryk. Ci dają z własnej filantropii. Ten projekt został z chęcią przyjęty, moi ludzie zrozumieli korzyść własną. Każdy z nich może swe dzieci kształcić odpowiednio, dopomaga mu stypendium, gdzie są i jego pieniądze. Już kilku chłopców uczy się za odsetki od tych funduszów w wyższych uczelniach, wielu przestaje na szkole głębowickiej, którą już moja kasa opłaca. Myślę teraz urządzić to samo u włościan, ale tam będzie trudniej.	Nie ulega wątpliwości że jego zeznanie było potrzebne. Wiem, że taki pogląd każe rozedrzeć szaty niejednemu z moich kolegów, ale, na mój rozum, rząd miał obowiązek pozwolić mówić pułkownikowi. Nie wychodzi się z takiego impasu zwykłym piruetem lub ryzykuje się wówczas, że się wpadnie w błoto. Co do samego pułkownika, zeznania jego wywarły na pierwszej rozprawie jak najlepsze wrażenie. Kiedy się pokazał, zgrabny, w swoim uniformie szaserów; kiedy doskonale prostym i szczerym tonem opowiadał, co widział, w co wierzył; kiedy powiedział: „Na mój żołnierski honor takie jest moje przekonanie”, wówczas, nie da się zaprzeczyć, wrażenie było głębokie.	Ale, o święty, chyba nie zapomniałeś o naszej włóczędze i o wszystkim, co się nam zdarzyło po drodze? Chyba przybyłeś po trosze i dlatego, by zobaczyć się ze mną?	Wiem, panie. Nie należy więc liczyć na pomoc przyrody, lecz na nas samych. Trzeba się oprzeć temu stężeniu, trzeba je pohamować. Nie tylko przybliżają się boczne ściany, ale z przodu i z tyłu „Nautilusa” nie pozostaje już nawet dziesięciu stóp wody. Zamarzanie ze wszech stron nas ogarnia.	Nie tak znów bardzo, zdaje mi się.	Bóg wam zapłać! Przyjadę jutro alibo pojutrze do Zgorzelic pokłonić się Zychowi i wam za somsiedzkąsomsiedzki	Pan prezes miałby rację, gdyby nie to, że i tak od razu następcy nie będą mieli. Zresztą na pewno nie zechcą takiego człowieka jak pan tak zaraz puścić. I tak przeciągnie się, a profit moralny dla pana duży.	Tak, rzekła Laura, to nauka dla mnie! nierychło się na nowe przebranie odważę...	To nic, dojdę o kiju, dojdę... A tobym się rozleżała na nic... Ot zaraz i powrócę...	Tymczasowy. Sargon bowiem, widząc chorobę waszego ojca, a lękając się waszej świątobliwości, odłożył zawarcie właściwego traktatu do waszego wstąpienia na tron.	Ziściły się słowa! Ziemi kawałek niewielki był, ale srom oderwania boleśny! Boże błogosław! Jest to wróżbą przyszłości lepszej.	Dzisiaj przyszedłem tu, żeby się spotkać z panem W dyrekcji policji powiedziano mi, że pan sprzedaje psy. Potrzebuję ładnego ratlerka albo szpica czy coś w tym rodzaju.	Niegdyś, za moich najlepszych czasów, znałem w Paryżu barona Hirscha. Zetknęliśmy się kilkakrotnie i raz nawet wzięliśmy udział w jakiejś sprawie honorowej. Czasem teraz, gdy mnie opadną zwątpienia, przypominam go sobie, bo on pozornie wycofał się z interesów, a w gruncie rzeczy ma ich mnóstwo, zwłaszcza na Wschodzie. Znam takich, którzy porobili przy nim majątki, bo tam pole otwarte na każdym kroku.	Że ludzie tak się rodzą prawie jak koty, konie i króliki sęp czy orzeł	To nieszczęśliwy statek... ta „Hispaniola”, Jimie Moc ludzi na nim pozabijano, moc ludzi zginęło i przepadło, odkąd wsiedliśmy na okręt w Bristolu. Nie widziałem nigdy tak podłego niepowodzenia, dalibóg, nie. Oto był tutaj ten O’Brien, a teraz... nie żyje, prawda? No, ja jestem człowiek nieuczony, a ty jesteś chłopcem, co to umie czytać i pisać; jak tobie się zdaje, czy człowiek umarły już umarł na zawsze, czy może znów ożyć?	To tylko, panno Trotwood żem przybył tu po Dawida, aby go zabrać z sobą i postąpić z nim, jak to sam uznam za stosowne. Sprawy z tego nie będę zdawał przed nikim, żadnych nie przyjmę warunków, żadnymi się nie zwiążę obietnicami. Pani go podżegasz w jego krnąbrności, widzę to jasno z postępowania i słów pani i muszę również jej oświadczyć, że jeśli mu chcesz udzielać schronienia, to już chyba na zawsze; jeśli masz stawać między mną a nim, to go musisz wziąć raz na zawsze, na swą odpowiedzialność. Żartów nie lubię i stroić takowych z siebie nie pozwolę. Przybyłem tu po raz pierwszy i ostatni, aby go zabrać. Czy gotów do drogi? Jeśli nie, jak to pani, Trotwood, utrzymujesz, drzwi moje zamykają się przed nim raz na zawsze i odchodzę w przekonaniu, że mu chyba otworzysz na oścież swoje.	A! gdybyś pani gotową tylko była na jedno na trochę rezygnacyi i łagodności. Wszystkoby jeszcze dało się naprawić. Któż wié?	Ale teraz powiedz, co robić?...	Bogiem a prawdą, mój bracie czytałem ja więcej ksiąg rycerskich niż brewiarzów, i jeżeli ci jedynie idzie o to, możesz mi jak najotwarciej opowiedzieć, co tylko chcesz.	Co do księcia Gilberta to prawda, mówiono mi, że on jest antysemitą.	Dlaczego wcześniej mnie nie obudziłeś? Tomek, proszę cię, przestań, bo aż mi skóra cierpnie. Powiedz, co ci jest?	Sukcesy, wieńce, oklaski, powodzenie, o, będzie to wszystko, daję pani na to słowo honoru.	Jak to? Przyjechałaś do Wilna na wesele Kasi z Janem Finlandzkim, to chyba zapamiętałaś, żeśmy na drugi dzień byli na łowach u Krzysztofa Radziwiłła?	Jakże to?	O! tak, wszystko dla niego. Tem jednem słowem wróciłaś mi odwagę; idź już, przyjdę za chwilę do ciebie!..	Oszukałem pana Pierwszy raz w życiu skłamałem i jestem porządnie ukarany, bo nie mogę już panu wyjawić powodu ani moich odwiedzin, ani tego przeklętego szpiegostwa. Odkąd, że tak powiem, przejrzałem duszę pana, byłbym wolał dostać policzek, niż słyszéć, jak mnie nazywałeś kapitanem Bluteau. Pan możesz mi to szalbierstwo darować, ale ja, Piotr-Józef Genestas, któryby nawet dla uratowania życia przed sądem wojennym nie skłamał, ja sobie tego nigdy nie przebaczę.	Panie przekładają barby z brzegami dantelowanymi? Gust wyborny! Czy na papiliona?	To go jutro sam wypytam.	W moim mieszkaniu. Czy mogę liczyć na twoje odwiedziny?	Na honor, gdybyś widział, jak na odgłos dzwonka zmykały, zabierając szpilki, co im powypadały w zabawie z warkoczy. Sprowadź je tu, kochanie.	A to dlaczego?	Ach, chodźmy do budy! Kostka mi spuchnie, jeśli tu będziemy dłużej stali.	Ale mnie chyba za takiego nie uważasz?	Czy kto ucierpiał?	Czy nie mógłbym oszczędzić mu trudów podróży i sam rzecz ową przywieźć?	Cóż... z pewnością wiesz, Doktorze, że na wszystkich statkach są szczury?	Gra zbyt jest piękna, abym dla niej nie zapomniał na chwilę o swych zasadach. Gdzie kości?	Jak to! Gotowa jest pani zaślubić margrabiego Crescenzi, skoro mnie tu już nie będzie?	Jakiś diabolus incarnatus szusnął koło mnie jakby co złego... gdybym z natury nie był odważny, mógł był mi napędzić strachu.	Mnie nie bardzo ale mam nadzieję...	Nadzwyczajny dziś dzień dla mnie! Czy wiesz, że ja przez całe życie ani razu nie siedziałem w łódce?	Nie wiedziałem, kim jesteś, ale poprzysiągłem sobie wykryć tajemnicę.	Nie, bynajmniej. Ty, stryju, chyba lepiej wiesz, czy Krzysztof ma w Szwajcarii jakąś flamęflama (przestarz., z łac. flamma: płomień)	Pani mi przypomina, żem niegrzeczny i niedyskretny ale służba królewska.	Pani? Przecie to męska gra.	Proszę sobie wyobrazić, jaka to będzie dla mnie przyjemność, jaki zzzaszczyt, móc powiedzieć, że pana znam.	Tak. Nadeszła chwila, w której wypada ci opowiedzieć pewną historyjkę, tak dalece dla rodziny de Lembrat zajmującą, że ojciec twój zadał sobie pracę opisania całej własną ręką.	To zadziwiające u człowieka o takiej inteligencji	Wiedziałem, że pójdziesz. Czy zrobiłeś jej scenę?	Zapomniałem też powiedzieć księżnej pani, że pani hrabina Molé zostawiła dziś rano bilet dla księżnej pani.	Zrobiłbym lepiej, nie ucząc rozsądku mej żoneczki? Co?	A może pan dyrektor zechce butersznicikbutersznicik (z niem.) ofiarowywał uprzejmie Szwarc.	A za pana doktora...	A zatem Van Gould tędy przechodził?	A zawsze masz pieniądze.	Ależ człowiek! Jaki człowiek?!	Bo przedtem nie czułem cię tak blisko siebie jak teraz, a wierz mi, przyjacielu Sancho, że nie bursztynem czuć ciebienie bursztynem czuć ciebie	Czemuż niebezpieczne, panie prezesie?	Cóż dalej?	I miejsce zaorzem!	I odlot ludzi...	I tu właśnie odpocznę snem wieczystym, jeżeli... Panie Smith, chciałbym z panem pomówić... tylko z panem.	I tyle zachodów dla jakiegoś tam Campbella! O ile mi wiadomo, nie jest ich znów tak mało!	I znaleźliście tak sobie, przypadkowo?	Jednym słowem, im większy strach, tym większa odwaga...	Kobieta demoniczna, Ptak sęp.	List ten i urlop znaczą, Athosie, że potrzeba jechać ze mną.	Ludzie są wstrętni i po samych sobie sądzą.	Myśmy nie wojenni ludzie!	Mój brat był wśród nich?	Mówi pan jak polityk.	Nie w lesie, a za mostkiem.	Nie, nie, niech pan mówi!	Niemiec	No, przecież major twój opiekun!	Otóż i nasza jejmość, Słyszałem całą historyą miłosną, i całą wędrówkę odbyłem z naszym majstrem.	Pan jest tu zawsze mile widziany. Nawet już wobec pana nie przestrzegamy przyjętych form. Widzi pan, mój syn jest w szlafroku. Bądź, Staszku, tak dobry i włóż marynarkę. Nie uznaję negliżu w salonie.	Panie Borowiecki!	Panie! Takie oszczerstwo!	Po manowcach jeździć najprzyjemniej	Podzielę je z tobą chętnie	Pokazywałem.	Prezesa ministrów nie ma w domu	Primo: w marcu Azorek zdechł!	Przez Dewajte	Przyjdzie.	Robota, panie dyrektorze.	Serce mężne uzbrój w sobie.	Skrupulatnie	Spalić czarownicę!	Spośród niego wyszedłem... Mój ojciec i bracia po całych dniach czerpali wodę z Nilu i dostawali kije...	Ty masz dobre nogi, mój kochany.	Więc, innymi słowami, pan mówi, że nauka jest niepotrzebna, że wystarczy drwa rąbać	Wracam od Reicha.	Z grodu idziecie, księże kanoniku?	Z nimi moce piekielne, z nami niebieskie.	Z pewnością... z całą pewnością!	Zdechła pewnie, łapiąc myszy, biedactwo!	Zgoda!
Ach, inne! O, to też ładne figle, nieprawdaż? Mówicie, że ta wyprawa była partacka. Ach, u licha, gdybyście mogli zrozumieć, jak naprawdę była partacka, wtedy byście dopiero zobaczyli! Jesteśmy tak blisko szubienicy, że szyja mi cierpnie, kiedy o tym myślę. Może będziesz widział ich skutych i powieszonych. Ptactwo krąży nad nimi, a żagle pokazują palcami na nich, płynących z falą. „Kto to”? odpowie drugi. A ty słyszysz, jak dzwonią kajdanki, gdy sam idziesz na stracenie i już, już masz zadyndać. Oto, co nas czeka dzięki niemu i Handsowi, i Andersonowi, i innym głuptasom z waszego grona. A jeżeli chcecie dowiedzieć się czegoś w sprawie punktu czwartego, to jest o tym chłopcu, owszem, do kroćset! Czy nie jest on zakładnikiem? Czy mamy się pozbawiać zakładnika? Nie, nie, żadną miarą! On może być ostatnią naszą deską ratunku	Bo ja na pańskiem miejscu nigdybym się nie mogła zakochać w takiej awanturnicy, która konno sama jedna lata po świecie, przebiera się po męzku, nazajutrz chodzi po kobiecemu... gra komedje... dokazuje, mówi co jej na myśl przychodzi.	Ty, klecho, czarny jezuito won! Pijemy! Czyś ty wąchał proch, pomidorowy jezuito? Siedziałeś w mysiej dziurze u Pana Boga za piecem, a zęby ci szczękały ze strachu, kłap-kłap-kłap... Ja cię znam! Teraz się dopiero wylakierowałeś... To nie sztuka, bratku!	Tak! boś pokochał chrześcijańską westalkę, która siedzi na Zatybrzu. Ani się temu dziwię, ani ci to naganiam. Miłość, SzczęścieDziwię się więcej temu, że mimo tej nauki, o której mówisz, iż jest morzem szczęścia, i mimo tej miłości, która ma być wkrótce uwieńczoną, smutek nie schodzi z twojej twarzy. Pomponia Grecyna jest wiecznie smutna, ty od czasu, jak zostałeś chrześcijaninem, przestałeś się uśmiechać. Nie wmawiajże we mnie, że to jest wesoła nauka! Z Rzymu wróciłeś jeszcze smutniejszy. Jeśli wy się tak po chrześcijańsku kochacie, na jasne kędziory Bakcha! nie pójdę waszym śladem.	Dobrze, ten właśnie może być twój, ale ci go dać nie mogę, bo zgubisz. Schowam go tu do kieszeni, a kiedy przyjdzie konduktor, powiem, że ten właśnie jest twój	Nie. Ale widzisz, tyś mi dowodził, że nauka chrześcijańska jest nieprzyjaciółką życia, bo nakłada na nie więzy. A czyż mogą być twardsze niż te, które nosimy? Tyś mówił: „Grecja stworzyła mądrość i piękność, a Rzym moc”. Gdzież nasza moc?	Poczekaj; anioł oznajmił mi prócz tego, że z kościoła człowiek ten przyprowadzi mnie na powrót do więzienia i że musi być mi posłuszny, bo inaczej w tym roku umrze.	O, nadzwyczajna! Czyżby bez muzyki możebnem było wyżyć w Bukowcu, wpośród ludzi obojętnych na cele wyższe, na przyjemności subtelniejsze, na sztukę. Podziwiam pannę Janinę, że ona może tutaj wytrzymać, pomimo, iż jest wolna, bo ja muszę, mnie trzymają obowiązki...	Co do księcia Gilberta to prawda, mówiono mi, że on jest antysemitą.	Zwalniam cię od dalszego dowodzenia, nie dlatego ażebyś mnie miał przekonać, ale że chcę ci opowiedzieć dowcipny dowód jednego z naszych krajowców na potwierdzenie własnego twego zdania. Krajowiec ten podzielał zdanie Kopernika o biegu Ziemi około Słońca, ale dowodził tego w sposób zupełnie różny od uczonego astronoma. Mówił on, że piekielny ogień, będąc zawarty we wnętrzu Ziemi i nielitościwie paląc nieszczęśliwych potępieńców, zmusza ich do tego, że chcąc uniknąć go, pną się po kulistym sklepieniu, w którym są zamknięci, i tym sposobem nadają ruch Ziemi, podobnie jak pies zamknięty w kole, pnąc się po jego ścianach, zmusza je do szybkiego nadzwyczaj biegu.	Ja! Powiedz wasza miłość księciu panu w imieniu nas wszystkich, że go prosimy, aby był twardy, bo do ostatniej kropli krwi gotowiśmy przy nim wytrwać.	Tego uczynić nie mogę, panie lejtnant, bo on śpi.	Mogę ci to pokazać naocznie	Tylem wziął, co i ty!	Co znaczy, że teraz nie jest on porządnym człowiekiem...	Może właśnie dlatego rzeczywistość wydaje się panu parszywą, że spogląda pan na nią przez pryzmat butelki.	No! zbytnio sobie nie dufajdufać (daw.) dziś popr.: żyje. już nadzieja i będzie, co ma być.	To być nie może.	To myślisz waszmość, że on żadną miarą nie wyżyje?	Wyprztyk: Nic nie rozumiesz fizyki, Jędrusiu. (Mała informacja zbyteczna: Łohoyski, na równi z Atanazym i Sajetanem Tempe, byli uczniami księdza Hieronima z czasów gimnazjalnych). Teoria Einsteina, nazywając się teorią względności, ubezwzględnia nasze poznanie, czyniąc je dokładniejszym. Pozorna bezwzględność Newtona staje się tylko pierwszym przybliżeniem w stosunku do wypadków, w których występuje ruch dość szybki, zbliżony do szybkości światła, największej, praktycznie nieskończonej.	A!... I wszystko to są zwierciadła?	Ach, dziękuję ci (w oczy wlała wyraz błogiej wdzięczności) cieszę się, cieszę	Ale mówię ci i powtarzam raz ostatni, tonem nakazującym rzekł Suchy a o resztę nietroszcz się cale, będziesz miał życie i	Cóż to pana obchodzi? Wystarczy, że wiem.	Et, pleciecie niedorzeczności! Co ma słońce do tego, że jesteśmy wszyscy niedołędzy?	I nic nie będziesz odkładał na przyszłość?	I pan sądzi, że to on puszcza w obieg te banknoty?	Na pewno jest teraz mnóstwo małych kurcząt i żółtych kaczuszek, jak przyjedziemy, już będą duże!	Ni A się hycle na mnie zajedli!...	Tak, zrobiłem z nimi nawet kiedyś pewien interes na dwieście tysięcy franków, ale od tamtej pory nic o nich nie słyszałem.	Zarębów i Nałęczów tych wszystkich precz wywołać należało, a książę ma ich i na dworze.	Do majątku, proszę pani. Postanowiłem sobie, że będę milionerem. Urodzony i wychowany w nędzy, wyobraziłem sobie, że najwyższe szczęście daje pieniądz. Niech pani nie sądzi, bym był kiedykolwiek tak płytki, bym o pieniądzu myślał jako o samym bezpłodnym bogactwie. Nie traktowałem go również jako środka umożliwiającego beztroskie i luksusowe życie. Myślałem o nim jako o potędze, którą daje posiadaczowi. Marzyłem, a raczej źle mówię, bo marzyć nigdy nie umiałem, układałem sobie plany, że będę zakładał fabryki i przedsiębiorstwa, że stanę się duszą zorganizowanych rzesz ludzkich, którym wpajać będę moje pojmowanie świata, moje ideały i tak dalej.	A widzisz? Trzeba ci było rodzica słuchać! Teraz płaczesz...	Co pan grał?	Co takiego?	Co?	Czy doktór powtórzy to Wokulskiemu, gdy wróci?...	Czy ja wiem skarga do sądu, zabiegi w policji politycznej... Hm... W każdym razie niech pan złoży mi podanie. Przecie musi być jakaś podstawa postępowania. Sprawa nie może zacząć się ot tak, z powietrza. Stary wprowadziłby tu taki chaos, że choć łbem wal o ścianę.	Do tego stopnia, że baronowa bardzo rzadko jest do nas zapraszana, a nie wiem, czy matka była u niej choć ze dwa razy.	Już to dla mnie uczyńcie...	Na pana spada krew tego człowieka	No, a jednakowoż stać cię na taki ekwipaż.	Powiedz, na Boga!	Ta sala nie samą jest tylko biblioteką; służy ona także i do palenia	To ja zostanę!	Język dramatu musi się wyrobić, mówił król, giętkim się stać, nie tracąc szlachetności i majestatu... Nie pisał nim nikt, oprócz Kochanowskiego, który uroczystą grecką naśladował tragedję... Nawet tłómaczyć jeszcześmy nie zaczęli, bo księżnej Radziwiłłowej prób dobrej woli a małego talentu, nie liczę.	Nigdy nie wierzyłam w ten tygodnik! Opowiadanie drukowane w nim nie są tak zajmujące, jak w „Kobiecie Kanadyjskiej”, chociaż kosztuje o tyle drożej. Zdaje mi się, że wydawca jest uprzedzony do wszystkich nie-jankesów. Nie trać ufności, Aniu. Przypomnij sobie, jak powracały utwory pani Morgan. Poślij swoje opowiadanie do „Kobiety Kanadyjskiej”.	Ale i u tamtych chyba nie same sińce. Pomnę, żem grajkowi dobrze raz dojechał. Gdyby nie aksamit na łbie śliski, byłby mortuusmortuus (łac.)	Niechęć tłumu niczego nie dowodzi. Lecz któż zresztą broni panom zebrać odpowiednie kapitały, jak to zrobili Żydzi, i powierzyć je nie Szlangbaumowi, ale któremu z chrześcijańskich kupców?	Nie sprzeciwiaj się dłużej! Wiesz sama, że ona tego chce, a my przecież żyjemy dla niej!	Wydaje mi się, że dostali za swoje i skutecznie wybiliśmy im z głowy szturm.	Hm, wówczas powiedziałbym, że zamiast nas piłować polityką powinien był się zająć sztuką, ująć kraj z jego strony malowniczej i terytorialnej. Krytyk daje wówczas upust lamentacjom. Polityka, powiada, zalewa nas, nudzi, pełno jej wszędzie. Żałowałbym owych uroczych historii podróżniczych, w których tłumaczono nam trudności żeglowania, urok pełnego morza, rozkosze przejścia równikarozkosze przejścia równika	Potrawa nie musiała być smaczna	Skąd wiesz, że się tego dopuszczam, moja panno?	Wie o tym... a znać nie chce...	O mój Boże! Czemu?! Czemu?! Wszak nie chciał mnie widzieć, gdym przyjechała. Słyszałam ja, Pitcher mówił, że nie chce!	A dlaczego tego nie uczyniłaś?	A ja swojego straciłem, w same święta się gdzieś zapodział.	A nic Bank już nie zobaczy swoich pieniędzy.	Ale nie dość dla króla, dla mnie,	Ani mi się śni	Doskonale. A ja zabiorę się do pakowania.	Gdy Bóg zechce a zrządzi, i bez krwi się obejść może Ot, Miłość Wasza, macie już Polskę WiększąPolska Większa	I gdybyśmy nie przekroczyły obie trzydziestu sześciu lat, nie uczyniłybyśmy sobie może tego zwierzenia.	Komuś niewybrednemu podoba się każda.	Mówił... Bardzo... bardzo dziękuję panu majorowi...	Nie chcę tej sukienki! Chcę niebieską.	Nie, Tatarów nie widzę.	Pamięta wasza królewska miłość, jak się pan krajczy onej śmierci dziwował!	Podobno posprzeczali się.	Proszę o nie pana	Przysiągłby ktoś, że mówisz o sobie!	Tak ażeby jeśli go Światopełk nie zda dobrowolnie, odebrać je od niego.	Ten sam.	Tylko dla porządku, tylko dla porządku	Że uwolni mnie kto od tego przeklętego Bergeraka	A Emilka?	A hulanka bezustanna, i między panami i między sługami.	A on?	A więc niechaj tak będzie...	Albożto Pan Bóg zakazał dawać i brać gościńce?	Artysta, Pozycja społeczna z niezwykłym ożywieniem ukochanego siostrzeńca żony bronił Darzecki.	Coż? wskazać go policyi? Ale pfe!	Czekolada.	Czy Maria Jolanta?	Cóż ostatecznie skłoniło pannę Brzeską?...	Daj Boże każdemu zachować tak jowialny humor, jako waszmość zachowałeś!	Hm Zwołać radę!	Kobiety trzydziestoletniej!	Kogo?	Niech klasa powie, czy kłamię. Wszyscy słyszeli.	Pod przenośnią, tateczku!	Poprzysiąż mi wiarę wieczną, miłość wieczną, a ja w zamian kuny twoje rozłamię.	Przyszedł człowiek, który pyta o ciebie, notariuszu.	Puść mnie sam wyjdę.	Sensacji, temperamentu, a więc i sztuki. Z własnego życia należy jak z filozofii wyciągnąć nieubłagane konsekwencje.	Więc ja żądam żeby posłać tę sprawę do wyższego sądu.	Wszystko Jagnie? a chłopaki?	Śnię.	„Szanowny panie i drogi przyjacielu...”
Ba! I ja to rozumiem, że cierpliwością wiele spraw się wygrywa na świecie, ale tutaj... tutaj właśnie cierpliwość zagubić mnie może.	Przemiły? Zdaje się, że to był taki rzezimieszek na bezpłatnym oddziale.	Czy to sen czy jawa? czy w istocie znajduję się na tej szalupie? Czy to baron, którego zabiłem? czy to mistrz Pangloss, którego widziałem na szubienicy?	Mój Jezu, za życia to ciasno mu było i na włókach, a teraz i we czterech deskach się zmieści	Wstyd rzec... dziewka... Porwałem Wisza córkę, bo mi się srodze podobała... Na koniu będąc, w moich rekach, nóż mi mój własny wychwyciła i zadała ranę głęboką.	Niezbyt długo, jak na to, com zdziałał. Posłuchaj pan. Przybyłem na miejsce, wdałem się w bójkę, poruszyłem całą wieś przeciw sobie, wzięto mnie za opryszka i złodzieja, zaprowadzono do sędziego, przeszedłem podwójne śledztwo, omal nie wysłałem dwóch ludzi na szubienicę, przyprawiłem lokaja o wygnanie z domu, pokojówkę o utratę miejsca, przekonano mnie, iż spędziłem noc w łóżku osoby, której nigdy nie widziałem, a której mimo wszystko zapłaciłem za to; i jestem z powrotem.	Jedź ze Świrskim do Włoch, przebolej, mój drogi, przecierp!... Inaczej nie może być. Ale świat jest szeroki! Tyle rzeczy do widzenia, do kochania! Przed tobą wszystko otworem. I przed nikim tak, jak przed tobą. Światu się od ciebie dużo należy, ale i tobie dużo od świata. Mój drogi! Jedź dobrze?	A zatem tajemnica twoja będzie twą deską zbawienia nie chcę jej znać; ale posłuchaj mnie dobrze: skryj się ze swoją pracą gdzieś pod ziemię, niech cię nikt nie widzi i nie może podejrzewać środków wykonania, inaczej deskę twoją wykradną ci spod nóg... Wynalazca bywa niekiedy bardzo naiwny! Nadto myślisz o swoich sekretach, aby móc myśleć o wszystkim. W końcu zaczną się domyślać celu twoich poszukiwań, otoczony jesteś fabrykantami! Ilu fabrykantów, tylu wrogów! Wydajesz mi się niby gronostaj wśród strzelców, baczże, abyś im nie oddał skóry...	W tłok ci nie pozwolę, bo w tłoku o przygodę łatwo, nie mówiąc, że koń może szwankować, ale dałem instrukcję, by po rozbiciu kupę jaką na nas nagnano, wówczas rozpuścim konie i możesz dwu albo trzech sobie ściąć, a zajeżdżaj zawsze z lewej, bo tym sposobem ściganemu niezręcznie cię przez konia sięgać, a ty go masz na odlew.	Naturalnie dzieciństwa... parafiańszczyzna... Bądź jak bądź trafiło się, że jakiś urzędnik pocztowy w Iksinowie zastrzelił się... Nazywał się oryginalnie: Cynadrowski...	Ale, widzisz go, rozpustnik... czego mu się zachciewa...	Ali, idź sobie z groty i powiedz mademoiselle Lucette, że bawimy się statecznie. Tak, najlepiej niech idą obaj z Tomem	Tak, bo starcom zależy tylko na niebieskich oczach i rumianej buzi. Ot, głupcy!	Zastanów się, co by jutro powiedział nasz pan, faraon?... A jaka radość zapanowałaby między wrogami Egiptu, ze wschodu i zachodu, gdyby usłyszeli, że następca tronu, prawie pod królewskim pałacem, napada w nocy swój lud?...	Są już tu nawet Zdaje mi się, że chłopcy niewiele się zmienili od tych czasów, gdy moi synowie łowili ryby w tych wodach.	Co tu u was za powietrze! W górach będę miał powietrze, a tu... wolę zaczekać na tego oryginała... Pierwszy raz w życiu widzę matematyka, który z zimną krwią utrzymuje, że wierzy w nieśmiertelność duszy...	Ja zaś ja cię upiekę na wolnym ogniu, jak dziki człowiek.	Maksymilianie, Maksymilianie nie godzi się tak myśleć chrześcijaninowi.	Nie wiem... Gdybyś się ty nie był upierał przy swoim zdaniu, że Zwycięzca nie z Ziemi pochodzi...	Wszak „Great Eastern”, jestto okręt trwały zrobiony z całą ścisłością sztuki budowniczej, co mu pozwala opierać się falom jak gdyby był pniem pełnym i wyzywać spokojnie morze najbardziej wzburzone!	Czemuś nie odpisywał na listy? To trzeba nie mieć sumienia!	Matka, Syn rzekła pani Wielosławska roztapiając się w uśmiechu szczęścia i nie spuszczając z Hipolita oczu rozradowanych.	Murza sam pewnie nie wie. Wyszło rozkazanie od padyszacha, by w obozie nie było niewiast. Sprzedawali wszyscy na bazarze, to i murza przedał.	Na świętą Przeczystą...	Nie znamy się jeszcze	Tę kolubrynę... ja, wykradłszy się w nocy z fortecy, prochami w drzazgi rozsadziłem!	A sprowadzę! Już mu tej łyżki strawy żałujesz! Juści, teraz miarkuję, coś go do tego sama przyniewoliła.	Gdybym wiedziała, że tak będzie...	Może jeszcze tak samo będziesz wierzył!	Nie ma w tym nic dziwnego przy tak wzburzonym morzu Zresztą prądy mogły je unieść i wyrzucić gdzieś dalej.	Nie pytaj, Marychno. Chciałem tylko poznać twoje zdanie z... innych powodów. Jeżeli lubisz mnie, jeżeli mnie chociaż odrobinę kochasz... nie wracaj do tego tematu. Przyjdzie czas, że sam powiem ci wszystko... Dobrze, kochanie?	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Jedna podobna do drugiej! W Jütlandyi mamy góry równie wysokie, a mały Bełt i Sund daleko są wspanialsze od Dunaju! Jednę tylko znam zaletę Wiednia przed Kopenhagą, tojest, że powietrze tu łagodniejsze i że Włochy bliżej położone!	Ale gdzie jest Wierszułł?	Ale ze mnie dureń	Czasem tak można, a czasem nie!	Czy przez całą drogę do domu będziesz prawić morały?	Czyś tylko to robił w Paryżu?...	Dla czego?	Jak to! Nie wiesz? Wyjechał bez zamiaru powrotu?	Jak to, czy wszędzie ukryte są skarby?	Kochany panie, weź do rąk jaki papier...	Miałem go prawie w ręku.	Nie o taki zaszczyt chodzi. Pan Wysocki mówił, że pan potrzebuje miejsca.	O! wszystkich to trudno Ja za siebie i za gospodynię ręczę, że nas dwóch plotka nie zabawi.	Oczywiście! Wszakże mówiłem już, że byłem jej mężem.	Proszę bardzo, panie Blaizot, każ mi odnieść do domu te książki: Jest tu Matka i syn, Pamiętniki dworskie i Testament Richelieugo. Proszę także dołączyć, o ile pan ma, nowe dzieła z zakresu historii, w szczególności dotyczące Francji od czasu śmierci Henryka IV. Rzeczy te ciekawią mnie bardzo.	Rzecz dość zwyczajna, pan Schultz nam zachorzałchorzeć (daw.)	Słowo, Literat przerwał Jelsky milczenie dekadencja, schyłek.. Zdania krótkie, strzeliste, między słowa rzucam garść kropek i domyślników, metafory jakby żywcem wywiane z leksykonu: tu z patologii roślin, ówdzie z mineralogii, gdzieniegdzie mała niespodzianka z Maeterlincka.	Tak, od mojego księcia; niestety, muszę zaczekać.	Wieczór już pod lasem, mróz bierze, a cały dół rozwalony, jakby go świnie spyskały. Idźcie do chałupy dzieci pilnować.	Właśnie tą bezpotomnością karze go Bóg za to, iż sromotny żywot prowadzi...	A co cię tam najbardziej interesuje?	A cóż szambelan? Cóż powiedział?	Ależ Karolek w domu miał także odmrożone uszy.	Bijcie tego zbója, bijcie, tatulu!...	Co powie pan Rzecki?...	Co to ma znaczyć? Nędzniku! Zdekonspirowałeś mnie przed Niną? Może i ta szuja Kunik wie o wszystkim?	Co to za pokój?	Co to za wódz! Co to za wojennik!	Co za wytworność wyrażeń!	Co, babulo?	Czasami.	Czyś ty czasem nie narodowy socjalista?	Daj spokój Bernard, bo dzisiaj nawet twoje porównania przechodzą bez żadnego wrażenia.	Dlaczego nie zapytałeś mnie o to dawniej?	Do ciebie? Cóż ci przyszło do głowy?	Do licha! Cóż to? Czy nie wolno pracować?	Dobre takie ciche życie, dobre!	Dość tego! Zbyt długo trwają te żarty!	Drwię sobie z ciebie, stara ropucho!... Mam już dosyć waszej szopki!...	Hum!... A jednak wolałbym o nich usłyszeć od samej pani... Pani potrzebuje czterech tysięcy rubli do połowy lipca, rozumiem to i mogę zastawić moje akcje... Ale	I ja! powtórzyła dama fjoletowa.	Ja, N. Panie jestem w tém zdania W. K. Mości.	Jakubie, drogi Jakubie!	Klucze już brali?	Książka, Niebezpieczeństwo rzekła, potrząsając głową, siostrzenica	Kupiłem od jednego chłopca.	Nie chcę	Nie jestem znachorem, panie Riach	Nie powinieneś mówić w ten sposób przy Dorianie, Henryku.	Nie wis? To sie lepiej ani nie pytaj...	Nie, ma jeszcze gości, papuśku.	Och!	Pan Edward, ciociu.	Pan Wokulski sam wprowadza Żydów do handlu	Pan ją obraziłeś śmiertelnie.	Pojedziecie do Płocka, a ja z wami	Prawo egipskie dozwala, ażeby suma procentów wyrównała pożyczce	Przeciw jej ojcu.	Sikorki siedzą wedle gruby!	To i czegoż chcesz? Jakoże mi między Krzyżaki cię brać?	Umiem katechizm aż do czwartego rozdziału!	W imię Boże! Pan Bóg ciebie do nas przyprowadził; więc zostań! Biedy nie doznasz dzisiaj w Swendborgu. Jutro powrócisz z nami!	Widocznie, skoro ja tam jadę	Widzi wasza wielmożność... dziecko chyba nie kłamie!	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	Zabójca, zabójca	Zagadnienia?	Zwarjował łajdak, czy co! krzyknął naczelnik.
Niebezpieczeństwo zła, mój synu, wcale nie polega na jego potędze. Dzięki istnieniu Kościoła zło jest u samych swych korzeni osłabione i rozdarte sprzecznościami. Wzajemnie zbrodnie się pożerają, a występki i grzechy, jakkolwiek walczą ze sobą, wspólnie gniją, herezje, odrywając się od prawdy, targane są tymi samymi konwulsjami. Nie, zło nie jest potężne ani niezwalczone! To człowiek jest słaby i dzięki jego ułomnościom, skazom i nieświadomości zło wciąż się może odnawiać, przybierając kształty tym bardziej gwałtowne, choć zamaskowane, im prawda mocniej się poczyna ugruntowywać. Czegóż dokonałby człowiek zdany na własne siły? Synu mój, Królestwo Boże nie dotarło jeszcze do świadomości ludzi. Lecz czy znaczy to, że ludzkość zbawienia nie osiągnie? Nie! Trzeba zbawiać ludzi wbrew ich woli. Trzeba przez wiele lat budować świadomość człowieka, niszcząc w niej to, co złe i nadejście Państwa Bożego opóźniające. Ludźmi trzeba kierować i rządzić, pojmujesz, mój synu? Rządzić! I to jest nasze zadanie. Na nas, na Świętej Inkwizycji spoczywa ten ogromny trud. My jesteśmy tymi, których Bóg postawił w pierwszych szeregach swoich wojsk. My jesteśmy mózgiem i mieczem prawdy, ponieważ myśl i czyn muszą stanowić jedność.	A te moje, co się im już dawno pomarło, a te powinowate i znajome. Prawdę mówię, paniczku, przychodzą... A kiedyś to przyszła do mnie Panienka i powiedapowieda (gw.) mnie. po głowie i rzekła: „Nie bój się, sieroto, gospodynią se będziesz pierwszą na niebieskim dworze, panią se będziesz, dziedziczką...”	To jest tak: bierzesz kota i idziesz z nim na cmentarz nocą w dniu, kiedy pochowano jakiegoś bezbożnika. O północy przyjdzie diabeł albo nawet dwa i trzy, ale widzieć ich nie można, najwyżej usłyszy się coś jakby wiatr, a czasem nawet ich rozmowę. A kiedy zabierają duszę tego nieboszczyka, trzeba rzucić za nimi kotem i powiedzieć:	Panna Magdalena nie ma powodu gniewać się ale przypomnij sobie, Piotrusiu, ile razy prosiłam, ażebyś nie negliżował się przy obiedzie? Trzeba przestrzegać form towarzyskich, choćby ze względu na dziewczęta...	Niezbyt to pochlebia mojej miłości własnej Jednakże nie obawiaj się, panie margrabio. Zaufaj i oddaj mi pannę Gilbertę. Otoczę ją taką troskliwością, takim szacunkiem i taką miłością, że porzuci niebawem swe posępne marzenia o śmierci, jeśli w ogóle miewa je kiedykolwiek.	Nie. Siedziałam na tym samym pniu i byłam jakaś smutna... Czegoś mi brakło... I co mi się bardzo rzadko zdarza, myślałam: co też będzie za rok?...	Mój drogi Bazyli, co mogę o tym wiedzieć? Byłem w operze. Mogłeś był tam przyjść. Poznałem lady Gwendolen, siostrę Henryka. Byliśmy w jej loży. Jest wprost czarująca, a Patti śpiewała bosko. Nie mów o rzeczach okropnych. Skoro się o czymś nie mówi, nie zdarzyło się nigdy. Jedynie słowo, jak mówi Henryk, nadaje rzeczom rzeczywistość. Mogę tylko powiedzieć, że nie była jej jedynym dzieckiem. Jest jeszcze syn, zapewne czarujący chłopiec. Ale nie w teatrze. Marynarz, czy coś podobnego. A teraz opowiedz mi o sobie i co malujesz.	Sądzę istotnie, że złodziej to człowiek chytry, ale nie tak bardzo jak mu się zdaje.	Sam pan hetman pilnie o ciebie wypytywał, aż mu ludzie tutejsi, którzy tam jeszcze służą, powiedzieli, gdzie cię znaleźć, i ja jechałem na pewno... W wielkich tam zawsze jesteś faworach!... Słyszałem księcia naszego pana, jak sam mówił, że nie spodziewał się po wojewodzie ruskim niczego odziedziczyć, a tymczasem największego rycerza odziedziczył.	Nie wypada mrugać, ale podniosę w górę brwi, jeżeli będzie coś złego, a opuszczę je w dół, jak wszystko będzie w porządku. Pamiętaj trzymać się prosto i stawiać drobne kroki. Jeżeli cię komuś przedstawią, nie podawaj ręki do uścisku, to niepotrzebne.	O, niech się pan nie obawia.	Trzeba by się przekonać, czy nie bawi w Londynie.	No... no... tylko nie roztkliwiaj się Wyjazd jestem pewny, że za rok... półtora... wrócisz tu i już będziemy razem.	Ja na to nic nie pomogę, bo nic a nic nie rozumiem...	Bo zdaje mi się, że posterunek pana de Saint-Loup jest nie bardzo bezpieczny	On ci tedy każe wyrzec się naprzód Radziwiłła i nie służyć mu więcej, jeno ojczyźnie.	Tak? Nie wygląda na to.	Gdyż na mękę patrzeć nie mogłem.	To źle. Z takimi głupstwami można być najlepszym kolorystą w świecie, ale trudno być średnim nawet fabrykantem w Łodzi. Może się wahasz? Może masz ochotę powrócić do Knolla, przyjmie cię...	Zdaje mi się, że i ja kilka razy widziałam pana zdaleka, szkicującego cóś na ruinach.	Ano, sporo się tego nazbierało Co za dużo, to niezdrowo.	I cóż z nim robić myślisz! Pewnie na klechę kroisz? No, toby jeszcze było pół biedy, ale i ci panowie kolegiaci nasi, profesorowie i doktorowie, choć kapłani i mądrzy ludzie, chleba siła nie mają. Pójdź na ulicę św. Anny, a choćby i do większego kolegium, zobacz jak mieszkają i jedzą!! a jak pracują... Bóg z wami, ja wolę sołtysią córkę i moje gospodarstwo.	Ja myślę, panie że ten mądry Merlin i owi czarownicy, co w zaklęciu trzymają całą gromadę ludzi, o których pan rozpowiadasz, musieli panu przez czary wpakować w głowę to wszystko, coś nam opowiadał i co jeszcze masz opowiedzieć, przysiągłbym na to, że tak jest.	Maciuś jest naszym jeńcem, powiadam. Powinien być ukarany, że uciekł; może być łagodniej ukarany, bo dobrowolnie się zgłosił. Zresztą Maciuś dlatego się poddał, bodlatego (...), bo	A tak właśnie źle z tym biedakiem. Mnóstwo tam lekarstw, jakiś doktor czy cyrulik, który się też rozpływał w pochwałach nad tobą, zaimponował mi swoją nauką! Wedle niego stary woźnica kończy się... Aha! Poszukaj w kieszeni mego płaszcza, tam list musiałem wsunąć.	A teraz, proszę pana (z mego rozkazu wszyscy będą cię tu nazywali panem; ocenisz całą korzyść pobytu w przyzwoitym domu), nie przystoi, aby dzieci widziały cię w bluzie. Czy służba widziała go?	Ano bo wczoraj otrzymałem najściślejszy rozkaz aby nie wpuszczać pana Appert do więzienia.	Ja nie mogłem stracić wszystkich naszych fabrykantów dla niego!	Jednak jesteś ciekaw, co w gazetce będzie stało a jednak żaden nie wytrzyma, żeby go nie przeczytać.	Myślę, że nie.	Nie byłem, ale... będę...	Nie wiem	Nie.	Nie. Doprawdy. Nie miałam kiedy używać tej rozrywki. Jestem przecie dziką wieśniaczką.	Tak, panienko Wiedziałam, że mi nie kozali słuchać, ale... ale bajka była tako piekno, ze... nie mogłam wytrzymać...	Więc bardzo się uskarża?	Że Jagna z wójtem się sprzęgła, cosik mi o tym bąknęli	Jak mi Bóg miły, nie! Daj ucho!	Jak się masz, Józiu?... Dajże mi buzi!	Panie Bertz, bo jak się rozpędzę, będę musiał wyzwać pana także	Państwo nie wiedzą, że ją Wiktor Hugo błogosławił, gdy była jeszcze mała.	Sława Bohu! O! o! Już koń jeden zanurzył się.	A łajdaku!... A farmazońskie nasienie!... To ty myślisz, że ja w moim domu pozwolę kompromitować uczciwą dziewczynę?...	Aha, to już przyjdzie do kniaziówny!	Cóż, od wielu dni ciąży na mnie pech, co chwilę przychodzą jeszcze gorsze wieści.	Hej, Tom Platt, przyjdziesz dzisiaj do nas na kolację?	Na Boga, cóż wiedzieć mam? mówcie!.. chodziły smutne wieści!..	Potem, jeżeli twoja wola, będziemy na piechtyna piechty	To moja rzecz. Bodaj aby móc po każdym występie zasypać panią kwiatami. Pracowałem ciężko przez połowę życia... Gdybym tak postępował jak pani...	Zapuść długie włosy i mów po pendżabsku Oto wszystko, na co stać sikha!	Chodź pan, panie Janie, na kieliszek.	Czy to pańskie ostateczne zdanie, Pencroffie?	Jestem wściekły na swoją głupotę!	Na górę z nim, do pokoiku.	Przecie to moja dziewucha!	Rozwińmy więc wszystkie żagle, jakie tylko mamy, i szukajmy schronienia w Zatoce Rekinów – powiedział Cyrus Smith.	Tak to, tak!	To doktor wyjechał?	To naturalne. Ale... potem?	To tak i mówcie!	Tylko bez frazesów, matko! Zamów dla mnie kąpiel!	Tylko?	W południe. Czy idziesz do domu na obiad?	Czy pan Braulard jest u siebie?	Jak ona nas traktuje... My chyba naprawdę jesteśmy zrujnowani...	A jak tam moja szkapa? Zalim jej dołgał choć jedną cnotę?	A jakiż jest ten pan Valenod?	Australczyk i za parę tygodni będzie australczykiem!	Gdzie jest koń?	Kto ci gadał?	Winszuję! Fiksfiks (przest., z fr. jour fixe: ustalony dzień) w niedzielę może! No, mam nadzieję, że gospodyni pierwsza zaprotestuje.	A poredzę, poredzę!	Autor! Autor!	Bóg	Chciałem użyć świeżego powietrza.	Chwilę Zemdloną.	Co takiego?	Gdzie mieszkał?	I co?	Idź tedy do piekła, Gösto, jeśli masz ochotę. My sami będziemy królować w Ekeby.	Jakże... nadaremno... on...	Jedziemy w inną stronę!	Jesteś pan błazen... W królewskich!	Któż tam mieszka?	Laudetur Jesus Christus!	Mam te, że cały Egipt błogosławi waszą świątobliwość. Wszyscy, z kimkolwiek rozmawiałem, są pełni otuchy i mówią, że wasze panowanie odrodzi państwo...	Mnie nalej	Myślałam o jednej rzeczy	Odmówi.	On mówił...	Owszem, wiem, co mówię: baron swoim czynem...	Pani tak lubi sałatę?	Pisał mi z Petersburga kuzyn mego męża (pracuje w Ministerium Sprawiedliwości), że pan Zedzisław ma świetną karierę przed sobą. Wynalazł jakąś maszynę...	Powiedz: stało.	Sza!	Tak!	Tak, tak, niemało zmian zaszło w naszej sali nauczycielskiej.	Tak.	Wszystkie cztery?	Śpicie kolego?
Stary potworze! Czyż nie masz klucza, aby wchodzić do mnie o każdej porze i o każdej chwili? Bal skończył się o wpół do szóstej, a ty masz okrucieństwo budzić mnie o jedenastej!...	Skąd mogę wiedzieć? Tyle wiem, co ty; widzę, co się dzieje, nic nie rozumiem i sam nie wiem, co mam na to powiedzieć.	Nie chcę rozstawać się z tobą, Dawidzie, nie mając po temu przyczyny Jeżeli masz mi cokolwiek do zarzucenia, tedy przynajmniej ze względu na dawną znajomość powinieneś mi o tym powiedzieć; jeżeli zaś nabrałeś jedynie wstrętu do mego towarzystwa, to właściwą dla mnie rzeczą będzie uważać się za obrażonego.	Co ty tam prawisz o guście dziadunia, kiedy tu o twoim mowa? Nie pomogło odżegnywanie złego ducha. Na kogo ona parol zagnieparol zagiąć na kogoś	Nie wstyd mi tej rany bo mi ją zadał taki mistrz, jak nie masz drugiego w Rzeczypospolitej.	Zastanów się, książę. Czy w twoim życiu był okres równy co do szczęścia owym czterem miesiącom, które upłynęły? Twoja chwała jako monarchy i twoje szczęście jako uroczego mężczyzny nigdy nie wzniosły się na tę wyżynę. Oto układ, jaki proponuję, książę: jeśli raczysz się zgodzić, nie będę twoją kochanką na znikomą chwilę i na mocy przyrzeczenia wymuszonego strachem, ale wszystkie chwile życia poświęcę pracy dla twego szczęścia, będę zawsze tym, czym byłam od czterech miesięcy, a może miłość z czasem uwieńczy tę przyjaźń. Nie przysięgłabym, że tak nie będzie.	To wysoki zaszczyt Nigdy akademik N***, który od piętnastu lat zasługuje się, jak może, nie zdołał go uzyskać dla swego siostrzeńca.	W niczym nie chybiłeś, opisałeś ją jak najdoskonalej. Lecz któż ci powiedział, że tak wygląda? Nie sposób, żebyś sobie mógł wymarzyć tak szczegółowe i prawdziwe wyobrażenie o nieznanej ci osobie.	Zawsze mnie traktujecie jak dziecko, ale ja już dzieckiem nie jestem! Dlatego też koniecznie chcę cóś więcej wiedzieć o sobie! Nie jestem dla was obcą, którą niby tylko z łaski przyjęliście do siebie;	Dobrze już A teraz, moi panowie możecie już odejść, nie potrzebuję was; resztą zajmie się minister wojny.	Nie całuj się z tym durniem, który jest zakałą rodu Minclów!...	Nie ma ani chwili czasu do stracenia. Burza lada moment znajdzie się nad naszymi głowami.	Nie zmyślaj, Michale! Twoją się to głową stało...	No, daj rękę, mitręgo nieznośna, pójdziemy. Cóż ci za uciecha z poglądania? A daleko to? Bo my nie mamy czasu; pani wróci z klasztoru, będzie się gniewała.	Rozumiem cię, mamo, i zupełnie zgadzam się z tobą, ale to dla mnie zawód, bo sobie układałam, że Małgosia wyjdzie kiedyś za Teodorka i do końca życia opływać będzie w zbytkach. Czy to nie byłoby dobrze?	Bez trudu sobie poradzimy Jeśli ci dwaj się nie obudzą, wypłyniemy w morze i dopłyniemy do ujścia rzeki Catatumbo.	Nie przeczę, lecz miało ono na celu zmusić mnie do zdradzenia mojej pani, za pomocą tortur wydrzeć mi zeznania, które mogłyby narazić cześć, a może i życie mojej dostojnej władczyni.	Wolno, wolno! W Nucklao mówią, że żaden sahib nie powinien wobec czarnego przyznawać się do pomyłek.	Jakbyś tu na noc został, a rankiem miał ochotę, to jeżeli na ślusarskiej robocie rozumiesz się, poprawisz mi rewolwer. Zaciął się i kurek nie podnosi. Diabeł w niego jakiś wstąpił.	Nie. Niech się pan wystrzega tej brunetki i towarzystwa pijaków. Niech pan będzie ostrożny w wyborze znajomości, bo może pan spotkać fałszywego przyjaciela, który będzie zgubą całej rodziny. Ożeni się pan bardzo prędko i dożyje pan późnej starości wraz z ukochaną żoną. Będzie pan ojcem dwunastu synów i...	Ależ przeciwnie. Przypomnij sobie, że święcie wierzyłam w to, żeś własnoręcznie zabił te dwa tygrysy, których skóry wiszą w twoim gabinecie na wsi. I wierzyłabym w to do dziś dnia, gdybym przypadkiem nie znalazła na nich od spodu stempla fabrycznego, bo...	Bo inaczej na nocleg w K... nie staniemy, dodał Komarzewski, gdyż już dochodzi jedenasta...	Hej tam! a czy to nie pan Makowiecki z panem Wołodyjowskim?	Mama jest w jadalnym pokoju z Andrzejem, proszę ojca, pewnie nie słyszeli dzwonka.	Masz ułaskawienie?	Nie	Nie pragnie pani wrócić na scenę?	Nie znasz wasza dostojność, kapłanów egipskich: żaden z nich nie przyjąłby takiego układu.	Nie.	Pan nie jesteś chory?	Rozum macie bystry, a niceście nie pomiarkowali	To był jaguar? Coś mi się wydaje za mały jak na przedstawiciela tych krwiożerczych bestii.	To nie lekceważenie, to spostrzeżenie.	Tu nie o to chodzi!	Wiem, wiem. Masz słuszność. Ją przede wszystkim powinieneś spłacić. Dalej musisz zebrać posiedzenie, które cię upoważni do sprzedaży części majątku kooperatywy, żeby spłacić mister Tafta, mister Sibleya, panią Pennell i Parkins.	Z pewnością, że nie W oczach moich i całego ludu każda piramida jest wielkim występkiem, a największym	Była ci, była, jeszcze jesienią, kiej mój chorzał na brzucho, przywiezłam z miasta, ale wyszła, a nie wiem, u kogo by na wsi znalazł...	Nie będę spał tej nocy. Obóz objadę, a wy jedźcie ze mną. Gdzie Ubald i Arciszewski?	Niech pan nam opowie, mistrzu, jak się to robi? umieramy z ciekawości, to musi być szalenie dowcipne!	Tak jest, Partridge. Starano się przed ślubem dobrze nawzajem poznać. Przypominasz sobie zapewne, co się działo na jarmarku świętego Olla w Kirkwall? Przez cały czas jego trwania, od początku sierpnia, młodzi ludzie kojarzyli się w pary, a te pary nazywano „bratem i siostrą pierwszego sierpnia”. Brat i siostra, czyż to nie jest łatwy sposób przysposobienia męża i żony? I zobacz, teraz właśnie mamy porę, kiedy zaczyna się jarmark świętego Olla. Dałby Pan Bóg, żeby wróciły dawne zwyczaje!	Dobrze. A jak długo żyłby taki chłopiec po wyjawieniu tej nowiny?	Jakto! co żyło, na konie powsadzałem. Pięćdziesiąt talarów naznaczyłem nagrody, kto mi przyprowadzi zbiegów. Prawda, że ludzie byli pijani, bom im beczkę wódki kazał wystawić, i z koni się staczali, ale...	Trucizna moja! A, podłe chamy, w czułości psy się bawią... przejeżdża jakaś ostatnia... a ta leci całować ją po rękach, żegnać... ażeby cię psiakrew!	Że krótkie były, to się jeszcze urwały!	A przychyl się w biegu!	Może mylę się Ale posłuchaj, wasza dostojność...	Niema go! Spętany siedzi w więzieniu mściwa ręka niewiasty dosięgła nieszczęśliwego. Zdradą przemierzłą wziął go niegodziwy Dobek z łoża, bezbronnego, niebroniącego się. Wszyscy oni w ciemnicy na grodzie, oskarżeni o zdradę... Splądrowano dom, zagarniają mienie.	Patientia et labor improbus, słuchaj naprzód nauczającej historji fałszów, a dopiero dowiesz się prawdy.	Posuwamy się z wolna, lecz sprawiedliwość im powolniejsza, tym pewniejsza. Co porabia Cyrano?	A później figa tym wszystkim Niemcom... Może też on o tej niegodnej zapomni i mnie po... ko...	Waszmość już tu zapewne, dawno być musisz znajomy? zapytał po chwili ostro, Wojewodzic Tobiasza.	A czego wy o chłopów pytali?	A któren ma przeciw temu, niech wystąpi, a swoje rzeknie.	A tak namawiałeś mnie do wejścia w spółkę z nimi?...	Ale mój lama mówi zgoła co innego.	Bardzo możliwe	Bardzo prędko dałem mu do zrozumienia, że gotów z nim jestem na wszystko	Będę bił bez pamięci...	Co ojca obchodzą ceny, gdy śpichrzśpichrz odrzekła z westchnieniem zawołała nagle, spojrzawszy w okno.	Co za dziwne pytanie. Przyjechałem tu przecież dla ciebie.	Czego?	Czerwony język to za ciekawość.	Cóż byś począł?	Dom państwa Malinowskich?	Ho! ho! Co złego?	Huck, w ciemności i ja bym poszedł za nim! Pomyśl tylko: on może stwierdzić, że z zemsty nici, i od razu pójdzie zabrać pieniądze, co wtedy?	Husaria na prawe skrzydło!	I co?	Idę na ciemno	Izjasław Kijowsko-Nowgorodzki, Światosław Czernihowski, Wsiewołod Perejasławski, Igor Władimiro-Wołyński, Wiaczesław Smoleński...	Jakie to dziwne że my będziemy małżeństwem.	Juści, kto by cię ta przemógł, mocarzu, kto? przyświadczać; poświadczać, potwierdzać. radośnie, wpatrzona w niego i czuwająca na najlżejsze skinienie.	Józię Okęcką i Stasię Staniszewską.	Kiedy on miał mówić? Pan psa pokazywał...	Ledwo przed chwilą, ale Albertyna miała pisać jakieś listy, odprawiła mnie.	Mam lat dwadzieścia	Mój komunikat był ściśle rzeczowy.	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Na moją komendę... Teraz!	Na rachunek?	O, tak! Mogło być gorzej. Późno wracacie z kościoła!	Oj, daleko! niewarta ta sprawa zachodu, ile że tamte kraje pod nieprzyjacielem.	Otóż... ja tu... ja tu przyszedłem naprawić całą sprawę Jeżeli ktoś uratowany od zatonięcia...	Pan kochałeś Mercedes?	Piknie ik pseprasam!	Poczciwy Bianchon jest w drodze do Paryża, cóż za szlachetne serce!	Prosty kapłan EyProsty kapłan Ey	Proszę poczekać	Sam go przecie nazwałeś poliszynelem.	Spóźnienie! Ja sądzę, że to porządne spóźnienie. Proszę tu do mnie!	Stój! Wyżej nad sto dziesięć...	Słyszałem czyjś krzyk.	Tak	Tak, panie, ale jeden z kotłów wymagał naprawy, dlatego też odjazd nastąpi jutro.	To krewny hrabiego GeldriiGeldria	Warta!... Brońcie następcy!...	Z kim to rozmawiałeś, panie?	Za twoje zdrowie!	Zatem, pogadajmy trochę	Żebyś wiedział.
Ale pozwól pan sobie powiedzieć iż przekonany jestem, że w tem wszystkiem mniej jest miłości, niż polityki.	I starszy człowiek jestem	Tak, panie Janie. Nie wiem, jakie pan sobie wyrobił o mnie zdanie. Prawdopodobnie sądzi pan jak wszyscy, że brakuje mi tylko ptasiego mleka, że jestem szczęśliwa i niczego więcej nie pragnę. Gdybyż tak było!... Och, oczywiście Jerzy mnie kocha, otacza mnie zbytkiem, nie odmawia niczego. Niczego, co dla większości ludzi jest cenne. Ale my, kobiety, najwyżej cenimy tę czułą bliskość duchową, którą dać nam może kochany mężczyzna. Pan rozumie?	A co jeszcze powiesz?	A dlaczego nie przychodziłeś?	A do mnie napisał pan Laurence, z prośbą, żebym przyszła grać o zmroku, i pójdę	A jaką, łatwo się domyśleć... Ale nie pisnę słówka przed policją i pana proszę o sekret. Ani słowa, pamiętaj!..	A jeszcze tam w Teheranie chodzili pięcioletni chłopcy z tacą na głowie. Na tacy pomarańcze, złote rybki w akwarium, kura gotowana, suszone owoce, jedno na drugim. Tam właśnie w burdelu.	A jeżeli nie pozwolą nam uciec?	A teraz opowiedzcie mi nowiny z waszej części świata. Co porabia stary Ropuch?	Ależ tak, to jest moja dobra ciocia.	Ależ tam tak nudno!	Ano, to cicho, dosyć! Jest o czym mówić tyle! Żebym ja tyle o was mówił, tobym dostał astmy. Chodźmy do sali!	Chateaubrriant? ... Chateu Thierry?	Ciska i on pioruny?	Co będziemy robić po obiedzie?	Czy smuciłabyś się, mamo, gdyby ojciec zmarł?	Czym?	Cóż po ziemiach, kędyście jechali, słychać?	Dałby to Bóg!	Do pana?...	Do usług pańskich, panie Castillan.	Dziękuję uprzejmie panu prezesowi.	E! co tam, twoje plecy zwyczajne takiego smarowidła ale moje, co nigdy go nie znały, długo go pamiętać będą; i żeby nie myśl i nie to przekonanie, że wszelkie utrapienia muszą być nierozłączne z powołaniem błędnego rycerza, to bym tu już umarł z samej niecierpliwości i zgryzoty.	Gdyby jednak ktoś przywiózł tu z Frankfurtu smutek? Czy sądzisz, że można by go uleczyć?	Gorzej odparł.	Ja też się tylko sobą interesuję.	Ja też, droga pani najmocniejsze żywię przekonanie, że przy obecnych okolicznościach, jest to najodpowiedniejsze dla mnie i mej rodziny pole. Spotkać się tam możemy jeszcze z wielkim losem! Przestrzeń nie zraża mnie, a o wdzięczności mej za łaskawą ofertę pani zbytecznie byłoby mówić.	Ja? zapytał król	Jak każesz ojcze.	Jak to wrodzone?	Jakim sposobem uczysz się tych pięknych manier? Ja w żaden sposób nie mogę! Słuchaj, jakaś wesoła muzyka!	Jakto? a obora, a stajnia?	Jest pani u człowieka bardzo szczęśliwego że ci oszczędził smutku.	Jesteś królem! Czy rozkażesz wydać odpowiednie zarządzenia?	Koruta	Masz bystre oko	Może być i ósma ale jest dopiero czwarta.	Może ci się jeść chce, dziecko?	Może znajdzie się coś, ale nie wiem ile. Drobnostka.	Mógłby mi tego zakazać tylko ten, kto by mi był poprzednio dał siłę, żebym chciał...	Nie bardziej niż teraz pan troszczy się o to, co się ze mną stanie	Nie będzież to niedelikatnością z mej strony, jeżeli pana o bliższe szczegóły tyczące się owéj Gabryni poproszę? Musi to być jedna z najciekawszych osobistości wśród tych wszystkich, z któremi mnie pan zapoznałeś.	Nie liczył pan?... Bardzo słusznie. Ba, może dojść do obniżki uposażeń. Ministerstwo krzywi się na wysokość budżetów w samorządach. Zwłaszcza na koszty administracji. Tak. Tymczasowa rada miejska też mnie ciśnie. Hm... Nie wiem, czy nie będę zmuszony przeprowadzić... redukcji. Tak... hm... właśnie redukcji...	Nie ma obawy. Ograniczę się ściśle do takiej, która przypada na mnie jako na jedną głowę według urzędowej statystyki spożycia alkoholu. Jeżeli będzie to doza podwójna, proszę mi tego za złe nie brać. Różnica wynika stąd, że głowa taka jak moja warta jest dwa razy więcej.	Nie nie boimy się pana. Pan przyszedł tu z Gian’ Battistą.	Nie trzeba. Chcę sam.	Nie zgadzaj się, panie, na to Niech raczej każdy delegat jasno powie: co ma w swej duszy?...	Nie. Zresztą obecnie powracasz do mnie, wybaczam więc mu jego winy.	Niegłupio mówisz, moja siostrzenico, i miałbym ochotę oświecić cię moją nauką we względzie rodów, ale nie będę nic o tym mówił, żeby nie mieszać rzeczy poważnych z fraszkami! Posłuchajcie tylko obydwie tego, co wam powiem, i niechaj moja nauka nie pójdzie w las. Szlachcic, Pozycja społecznaWszystkie rodowitości w świecie dadzą się sprowadzić do czterech następujących, które wam wymienię: Jedni idą z urodzenia niskiego, a powoli stopniami wznieśli się do najświetniejszej wielkości; inni urodzili się świetnie i blask swojego imienia utrzymali i zachowali po dziś dzień; trzeci znów, z wielkiego pochodząc rodu, nieznacznie zniżyli się do nicości, jak piramidy, co z wielkiej i wysokiej wznosząc się podstawy, zwężają się stopniami, aż w punkt przejdą maleńki; ostatni nareszcie, których liczba największa, zawsze byli maleńcy i takimi zostaną na wieki, jak lud pospolity. Co do pierwszych, mamy przykład w plemieniu ottomańskim, które ród wiodąc od nędznego pasterza, wzniosło swą władzę do najwyższego szczytu wielkości. Mnóstwo książąt, dzierżących kraje swe dziedziczne i utrzymujących w pokoju władzę swą nad nimi, w tym samym zawsze rozmiarze mogą służyć za przykład drugiej kategorii. Co do trzecich, co się kończą jak piramidy, mamy ich bez liku, jak na przykład faraonowie i Ptolemeusze w Egipcie, cezarowie w Rzymie i nieprzeliczone prawie roje władców i książąt medyjskich, asyryjskich, perskich, greckich i barbarzyńskich, po których ledwo imiona pozostały. O ludzie pospolitym nie mam co mówić, on zwiększa tylko liczbę żyjących, żadnego nie biorąc udziału w sławie ludzi wielkich i nie wiedząc nawet, co to jest zasługa. Z tego, co wam powiedziałem, moje robaczki, widzicie jasno, że wielka jest między rodami różnica i że te tylko są znakomite i świetne, w których zawsze przechowywały się bogactwa, wspaniałość i cnoty; powtarzam: bogactwa, wspaniałość i cnoty, bo pan wielki bez cnót występniejszym jest od każdego innego, a bogacz bez wspaniałości gorszy od nędznika. Nie bogactwa to czynią ludzi szczęśliwymi, ale dobre ich użycie. Rycerz biedny nie ma innego środka na zachowanie prawej rycerskości, jak tylko swe cnoty; powinien być grzeczny, uczciwy, uprzejmy, wspaniały i mężny, a nie znać dumy i złości. Takie praktykując cnoty, wspanialszym i szczobrobliwszym on będzie, niż ci, co się z takowych przymiotów nadymają; każdy go wtedy uzna za człowieka świetnego rodu, każdy go szanować i chwalić będzie, bo cnota zawsze nagrodzona być musi. Winienem wam jeszcze powiedzieć, że ludzie mają dwie drogi dla dojścia do bogactw i znamienitości, a tymi są: nauki i oręż. Co do mnie, czuję w sobie więcej skłonności do oręża, widać dlatego, żem się pod Marsem urodził, idąc więc za wpływem sił wyższych, tajemnych i za własnym popędem, pójdę moim torem, choćby wbrew światu całemu; próżne więc tedy wasze mozoły, żeby mnie skłonić do opierania się rozkazom nieba, do sprzeciwiania się losowi i rozumowi, a nade wszystko własnym moim życzeniom i popędom. Wiadomo mi aż nadto dobrze, że powołaniu błędnego rycerza towarzyszą trudy nieskończone, ale wiem równie dobrze, że znaleźć w nim można nieskończenie wiele błogości. Wiem, że cnota wąziuchną wiedzie nas ścieżką, a występku gościniec szeroki i gładki. Wiem jak różne te drogi; występek wśród tysiąca uroków i powabów prowadzi nas do śmierci, a cnota wśród cierni i trudów wiedzie nas do prawdziwego życia, do życia bez końca. Pięknie to wyraża nasz poeta hiszpański:	Nieprzyjęty!...	No!	O Jezu...	Obyczajów dworskich nie znam możliwe to czy nie... nie wiem, lecz że na dworze szlązkim częstym gościem bywał	Oho! ho!...	Owszem. Zostawił na biurku pakiet zalakowany, adresowany do Karola. Na szczęście zdążyłam schować to przed przyjściem policji.	Pamiętasz, że przed siódmą masz po mnie przyjechać?	Papo drogi, przecie ja tylko proszę...	Patrzę i tyle.	Ponieważ piaski są bardziej niebezpieczne od skał, pochłaniają wszystko, co w nie wpadnie. Wystarczy kilka dni, aby statek mający kilkaset ton wyporności zapadł się w nich bez śladu.	Ponieważ u wariatów siedzi pod kluczem dużo panów oficerów Cesarz Franciszek Józef niech żyje! Tę wojnę wygramy!	Prawdę kumie! tak jest!	Przychodzę przeprosić drogiego pana że nie mogę służyć mu w sprawie licytacji domu państwa Łęckich...	Przysięgam.	Przywódca mówił do Jana Skrzetuskiego Wołodyjowski	Puść go waszmość, niech opowiada, bo jeszcze nic nie rozumiemy	Płaci się często nie tylko pieniędzmi.	Rozumiem Proboszcz przybywa z pośpiechem, aby wypełnić swój święty obowiązek; my czekamy na niego zaczajeni za drzwiami ze sztyletami w rękach i gdy się zjawi, kładziemy go trupem.	Rozumiem to jakiś typ z rodziny Tartufa.	Same by się wzięły do roboty, a nie penetrowały po chałupach!	Syn! Nie macież po co budzić królowę.	Słyszysz więcej ode mnie Ja nie umiem pochwycić słów.	Tak jakbym cię widział! Ale powiem ci jeszcze rzecz jedną, co najważniejsza. Jeżeli przejdziesz most, nie wzbudzi to żadnych podejrzeń, ale jeżeli przeprawimy się przez odnogę morską... łódź znajduje się u przeciwnego brzegu... juści, ktoś tu ją przyciągnął... na całym pobrzeżu zaczną się pogwarki, domysły...	Tak lorda de Winter, a teraz powinieneś wszystko zrozumieć, wszak prawda? Buckingham rok cały bawił w Hiszpanji. Na tydzień przed jego powrotem, lord de Winter umarł nagle, a ja zostałam jedyną jego spadkobierczynią. Kto był winien jego śmierci? Bóg, wszystko wiedzący, wie i to zapewne, ja, nie obwiniam nikogo!...	Tak! Istnieje miejscowość zwana Ekeby, i pełno tam ludzi, którzy wysysają siły żywotne kraju, czynią nas wszystkich niezdolnymi do uczciwej pracy, psują dorastającą młodzież i najlepszych spośród mężczyzn sprowadzają na manowce. Czy chcesz, bym o nich mówiła? Bym ci o nich opowiedziała historie miłosne?	Tak, gdy go tu wprzód poznali! Kto wie co to za ptaszek. Rybiński słyszę zgrał się do koszuli i długu zrobił z tysiąc dukatów, nie dziw że go to za serce wzięło. Inni prawdę powiedziawszy także nie małe tu sumy posadzili, choć ja narzekać nie mogę, ale ja gram ostrożnie i rano wstać potrzeba żeby mnie ociąć!	Tak.	Tak. Wstaje po nocy, łazi po składzie i jęczy: „Ulatnia się, ulatnia. Wszystkich nas potruje... gaz, gaz...”	Tam dalej, pod dębami leży ranny lis. Gorączkuje. Przed chwilą właśnie przechodziłem obok niego. Okropne są jego cierpienia. Gryzie śnieg i ziemię.	To chwała Bogu! Siadajmy do stołu!	To jest dziki i wściekły człowiek, to jest prawdziwe pruskie bydlę!	To mi wszystko jedno, gdyż potrzebuję tylko majętnego desperata	Tomie, przyjacielu mój drogi powracasz do ojczyzny.	Trzeba przyznać że właściciel tej skrzyni był człowiekiem praktycznym. Narzędzia, broń, instrumenty, odzież, naczynia, książki	Tu, ale go w domu nie ma, wyszedł na Augustale... Alboż nie wiecie, że to jego spraw godzina? ma dosyć ich z dłużnikami i nie mało się upoci nim grosz swój odzyska...	Tutaj, panie profesorze, muszę ci dać kilka objaśnień racz mię pan posłuchać.	Voyons, monsieur, vous avez de la chance!Voyons, monsieur, vous avez de la chance (fr.) zawołała jedna z pań.	W jaki sposób?	Więc ma na próżno dopominać się pamięć o drogie rysy.	Wyjechałem natychmiast	Właduś, przestań... Boję się.	Właśnie Sowińska mi mówiła, abym uwiadomił panią, że dopiero za jaką godzinę wróci... Jest w dyrekcyi.	Z Pragi.	Zamilcz! Dlaczego rozdrapywać rany przeszłości? Pozwól mu odpoczywać spokojem wiecznym.	Zaraz was zmienią. A wraży syn nie uciekł?	Zbiegowisko jakieś. Co się tam dzieje?	Zdejmij perukę i pokaż mu znak na swoim łbie A Dagonowi powiedz, że mu takie same znaki porobię na całym ciele...	Zziębłaś, Jaguś, to się ździebko ogrzejesz...	Że Maria, wiem na pewno, a czy ma drugie imię, zaraz sprawdzimy.	„Trytony obsypują perłami białą Lily!” „Hołd królestwa Posejdona!”, „Nowa Afrodyta!”.
Cichojcież chłopak już duży, nie  krzyczałby, jakby nie miał o co. Trzęsie się ano jak listeczek. Cóż ci to, synku? Powiedz, nie bój się.	Nazywa się Gorajski ale to nie jest prawdziwe jego nazwisko. Rodzina tego imienia była w kraju, to wiem, ale nie w naszych stronach, nie na Wołyniu, zkąd pan Wiktor zdaje się pochodzić, bo zna tam wszystkich.	Więc wchodzę cichutko, aż tu coś przede mną w grocie staje! Widziałem coś białego, szarego... Naraz strach! Znika ze stukiem... ale tak znika, spod nóg, nie przez drzwi, bo w drzwiach stałem!	Tak, tak, ale proszę nie zapominać, że jest pan przynajmniej przypadkiem wieloznacznym. A czy miła jest ta Batia?	Tak Ale w panu zanosi się coś na dłuższą prelekcję. Czy czy w gospodarstwie nie ma przypadkiem koniaku? Zmieniają się coś obyczaje; byłeś pan, o ile wiem, anty-alkoholikiem... Alkohol, SamobójstwoKoniak jest napojem mistycznym: nalewką na sumieniach samobójców.	Tak Ale w panu zanosi się coś na dłuższą prelekcję. Czy czy w gospodarstwie nie ma przypadkiem koniaku? Zmieniają się coś obyczaje; byłeś pan, o ile wiem, anty-alkoholikiem... Alkohol, SamobójstwoKoniak jest napojem mistycznym: nalewką na sumieniach samobójców.	Hej! nie dziw, że to chłopstwo pogańskie Ruś pokonało, bo tam nigdy dobrego oręża i sprawy wojennej nie było. U nas w Niemczech inaczej jest. Pogańska wojna wszędzie jedna, dość popatrzeć, jak krzyżacy prusów motłochy rozpędzają i Litwę gonią a mordują kupami... Ta hołota zbroi nawet nie ma.	Pal diabli las, kiedy idzie o pracę naukową! Ale bo też co za niedorzeczność mierzyć ziemię wzdłuż lub wszerz. Na co się komu przyda, że ją pomierzą na stopy i cale. Co do mnie, wolę o niczym nie wiedzieć, wolę mniemać, że ziemia, na której mieszkam, jest niezmierna, nieskończona, zdaje mi się, że zmniejszyłbym ją, gdybym pomierzył dokładnie. Nie, nie, sir Johnie, choćbym jeszcze żył sto lat, nigdy nie przyznam, aby ta wasza robota na co się zdała.	Tak... czasem... Tak mówią, gdy się pilnie uczę!	Tak, perły się rodzą w muszlach zranionych	Jeżeli jest to jedyna droga, którą możemy płynąć mości panie, to już tędy musimy się kierować Musimy płynąć pod prąd. Sam pan widzi że jeżeli zboczymy od miejsca lądowania, trudno powiedzieć, gdzie przybijemy do lądu, nie mówiąc już o możliwości zatrzymania nas przez czółna. W każdym razie w tym kierunku, w którym zdążamy, prąd musi osłabnąć, a wtedy możemy cofnąć się wzdłuż wybrzeża.	Bo nie chcę i tyle!	O, nie	On djabła żałuje! A! młodzieńcze! nie żałuj djabła, błagam cię.	Wcale tego nie wiedziałem.	Historja to nie dawna jeszcze, kobieta młodziuteńka podobno w trzecich rękach, nie myślała mu wcale dotrzymać wiary przeciw fortunie. Teraz ją jakiś Włoch zagarnął.	Nie można powiedzieć żeby Rosjanka, ale trudno twierdzić, żeby tak znowu koniecznie Polka. Matkę miała Rosjankę, ale ojciec „korzenny” Polak, wychował ją na Polkę. Był to sławny przedsiębiorca, dyrektor najrozmaitszych fabryk, wynalazca, twórca trustów, nawet tutaj w Europie, właściciel domów handlowych i bankierskich w Petersburgu, Moskwie, Warszawie, Wiedniu. Musiała pani słyszeć.	Nie rozumiesz dlaczego Mędrzec, co ma kiedyś opisać dzieje moje, uznał za właściwe, żebym miał przydomek, jak wszyscy dawni rycerze; jeden się nazywał Rycerzem Ognistego Miecza, drugi Feniksa, trzeci Grifona, czwarty Śmierci i cała ziemia znała ich pod tymi nazwami. Zapewne to ten mędrzec natchnął ciebie, że mi dałeś przydomek Posępnego Oblicza, który teraz nosić zamyślam. Nawet jestem gotów kazać wymalować na tarczy jakie oblicze.	Cóż za wieczór! Nie ma pan nawet pojęcia o tych burzach serca.	To niemożliwe Od dwudziestu sześciu lat nie przestąpił progu tego pokoju żaden mężczyzna. Pan jesteś tu pierwszym.	A ja jestem za świadka biadaż temu, który by się nie stawił; mnie by się musiał za to sprawić.	Ja myślę że wklepałeś się w jakąś grubą awanturę... z której nie wyjdziesz cały... Chyba że cofniesz się w porę, na co zresztą masz dosyć rozumu.	No, nie! Ale, że to pan chce ją wydobyć. I gdyby nie ta góra dolarów... No, to najlepsze pańskie alibi.	Ach, babciu, zawsze i przed chwilą nawet wymawiałaś mi, że o tym nie myślę, a teraz ta wiadomość tak cię zdziwiła, że niemal przerażona jesteś.	No tak Masz pan rację, panie Maksymilianie, chyba dobrze odgadłeś.	Tak, bardzo był niecierpliwy w ostatnich czasach.	Albom to wim? Dzisio nic mi nie dali... nikajnikaj	To go szkoda. Chadzał i jego ojciec na Niemców do Śląska, którzy tam nasz naród cisną (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. nie będzie zamków dobywał, jeno w polu Krzyżaków gnębił... A Cztan? Co z nim słychać?	Pojmuje pani iż rządowi wiele na tym zależy, żeby odkryć tę kasę nieprawną, która ma być dobrze zaopatrzoną. Trompe-la-Mort obraca znacznym kapitałem; przechowuje bowiem nie tylko pieniądze swych towarzyszy, lecz i fundusze należące do Towarzystwa Dziesięciu tysięcy.	Nie matko, ma ciemne włosy i takąż brodę.	Nie pochlebiam sobie.	Taki był zamiar jego ekscelencji, ale my też mamy głowę nie od parady	Że i rodzony nie powiedziałby barzejbarzej (gw.) szepnęła rozrzewniona Hanka. Snadźsnadź (daw., gw.)	Tysiąc razy zastanawiałem się nad tym. Bywały chwile, gdy nawet dochodziłem do przekonania, że pomimo wszystko zgodziłabyś się wyjść za mnie. Ale i wtedy zjawiały się refleksje: Po co mam zakłócać twój spokój? Po co mam między nas wprowadzać ten przykry ferment?... Po co narażać cię na przewidywanie niebezpiecznych komplikacji, w których ewentualność już dawno sam przestałem wierzyć?...	Nie, to na nic. Chyba... chyba, że list będzie wysłany z jakiegoś innego miasta.	No, wstawaj i chodź, bo potem nie będzie czasu myśleć o tobie.	O, proszę pana, zmienić sposób jest nie sposób.	Tak, to Torbjörn!	Nie do nas, ino do dziedzica.	Słyszę, ale nic a nic nie wierzę	Nieprawda? niema to jak las a bór! odezwał się Władysław swobodnie, ja wolę las niż dom, a zwierza niż ludzi! Ej! tam to życie! nieprawda Holsza?	Tak, ale wynajmuje go ministrowi finansów, sam mieszka w jakimś domeczku. Mówiłem, że to wielki sknera.	Ja też bym chętnie pojechała, żeby się bawić i ubierać w te piękne rzeczy	Wszystko jedno, czy mnie obchodzi czy nie	Cha! cha! cha! cha! Cichojcież, bo i mnie krew zaleje, ino ze śmiechu! Słyszeliście, ludzie, wójta mu się zachciewa. Zbroja u Trzaski za kumotra! Cha! cha! cha! Adyady (gw.)	Pan szuka kogo? może ja będę mógł pana objaśnić	Doprawdy, Sancho, mój przyjacielu, na ten raz chyba ty oślepłeś, a toć to są osły albo oślice, tak na pewno, jak ja jestem Don Kichot, a ty Sancho Pansa; przysiągłbym na to.	Allan, uspokój się	Cóż się stało?	Jakże pan teraz inny!	Komuś niewybrednemu podoba się każda.	Mnie się zdaje, panie profesorze że byłoby znacznie lepiej odesłać ich do ich pracowni	Woli pani recydywę? Służę! jedna z istot wchodzących w skład orszaku Dionizosa, boga wina i dzikiej natury; satyrowie byli przedstawiani jako ludzie z koźlimi nogami i uszami, kojarzono ich z pożądaniem i lubieżnością.. Żachnęła się:	Idź! Zanim zdecyduję, czy cię zabrać ze sobą, chcę się przekonać, ile jesteś wart.	To pani nudzi się	Wie pan krzyżując je na piersiach (ulubiony gest Napoleona I).	I pan także! Uważałem pana za malarza, nigdy za poetę.	Cicho! ważący około cetnara, tj. 50–60 kg. Według dalszych informacji z powieści, Bondy był raczej otyły, więc można w tym miejscu spodziewać się raczej określenia stukilowy. W oryginale czeskim w tym miejscu: centový (povstal v celé mohutnosti centového muže). mężczyzny.	To taki wieczorek, jakie wdowa często urządza. Dziś jest to przyjęcie na cześć Walijczyka i jego synów, za to, że ją wtedy w nocy uratowali. Słuchaj, jak chcesz, to mogę ci powiedzieć nawet coś więcej...	Przyniosły mi orzechów i innych przysmaków, potem zaś wzięły mnie w ramiona i zaniosły na sam szczyt drzewa. Tam oświadczyły, że jestem ich krewniakiem, a brak mi tylko ogona. Przyrzekły mnie uczynić swym naczelnikiem i wodzem.	A ja?	A racja! jadę zaraz do Bukowca.	Co? od mojej matki?	I ja także	Pfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglichPfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglich (niem.)	Tylko prędzej, prędzej!	Cóż to jest?	Naturalnie, proszę pana! Hej! Ludzie! łapajcie! Tam, ku Nowemu Światu po­biegła złodziejka!	To właśnie zasługa.	A to słuchacie kogoś?	Ach, naucz, proszę cię!	Choćby jeno na ten czas weselny, na dzień jeden!	Czy pani wiedziała o tych odwiedzinach?	Czy podjazdy wróciły?	Czy ten portret przypomina ci kogo ze znajomych?	Jeśli chodzi o Indian, to bez trudu im uciekniemy.	Książe mi powiada, że całe miasto było zgorszone postępowaniem twém z Lecherennem...	Masz słuszność, Sancho odtąd Altisidora ciągle będzie zatrudniona.	Mes dabar, būdami krikščionys žinome, jog Dievas nenor nuo mūsų tokių aukų, jog padaryti sau mirtį yra didelis nusidėjimas. Bet Birutėnas ir Vidėvūtas nepažino tikrojo Dievo ir, tikėdami į savo dievaičius, darė tą, kas, jų nuomone, galėjo suteikti tėvynei didžiausią laimę. Ir nepasigailėjo nė brangiausio daikto vis tat yra tėvynės laimė. Argi mes stengiamės prie to, vaikeliai? Užsirašykite, vaikai, tų dviejų didvyrių vardus, kad neužmigtumėte ir visados atmintumėte, kaip jie tėvynę mylėjo.	Może ma rację?	Na koń, panowie, na koń! pędźmy za nim, a złapiemy go z pewnością.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	No pytał Jaksa.	W Kominach na przykład	Zapewne, że są.	Anim wiedział o niej...	Ano z Donką.	Emma! Emma!	Głogowski!... czekaj! Był w Paryżu przed pięciu laty?	Ir ko čia taip gailies? Bene tavo dėdė jis buvo!	Jakie cnoty najbardziej cenisz w mężczyźnie?	Jechał kto tą drogą?	Którego nadużyję	Poznaję dobroć jaśnie pani.	Przywódca, Duch, Naród, Ojciec, Syn, Błądzenie	Sam słyszałeś.	Winszuję.	Zdaniem pani de Launay, oddała ją Buckinghamowi?	scharakteryzował ich Stalky.	Żeby cierpieć
Pan wie, że jesteśmy w przyjaźni z Hanką. Jej to sprawa. Nie rozumiem doprawdy, czego oni wszyscy tak się boją pana. Bo ja, to nic, a nic.	I pan mi to mówisz i nie boisz się, że umrę z radości? Gdzież ono? Gdzież jest moje dziecko?	Najjaśniejszy Panie pan d’Artagnan, jak rzekłem, jest jeszcze prawie dzieckiem, a nie mając zaszczytu być muszkieterem, ubrany był po mieszczańsku; gwardziści pana kardynała, widząc młodość jego, a co więcej, iż nie należy do zgromadzenia, zażądali, aby się usunął, zanim uderzą na naszych.	Ach, gdyby telegraf jeszcze funkcjonował, moglibyśmy go uprzedzić. Ale teraz to niemożliwe! A nie możemy też zostawić tutaj samego Pencroffa z Harbertem... Ha!... Więc pójdę do Granitowego Pałacu sam.	Felicja żyje dotąd, chociaż jakby nie żyła... stracona dla mnie i dla świata. Halluciniemu sprawiłem przyzwoity pogrzeb, jego laboratorium zaraz odnająłem dla siebie i zatarasowałem nic nie tknąwszy, w myśl że kiedyś do niego powrócę, ale dopiero kiedyś, bo w owej epoce zajęty byłem jedynie leczeniem Felicji. Z początku miałem nadzieję, że to łatwo pójdzie. Tymczasem, po kilku miesiącach, wyrok tutejszych lekarzy wypadł niepomyślnie. Zatrwożony, zacząłem ją obwozić po całej Europie, próbować wszystkich klimatów i kuracji. Nic nie pomagało, owszem stan jej ciągle się pogarszał. Dwóch przedmiotów zwłaszcza nie mogła znosić: widoku zwierciadła i mojej osoby; jedno i drugie przyprowadzało ją do najgwałtowniejszych wybuchów. Kiedy wszyscy doktorowie jednomyślnie uznali, że ten rodzaj choroby jest nie do wyleczenia, wpadłem w istotną rozpacz. Co tu dalej z nią robić? Musiałem tylko z daleka czuwać nad nią, bo na oczy jej nie mogłem się pokazać.	Ja dekretu królewskiego szanować bym nie miał! to dla mnie święta rzecz! Ja przed dekretem króla jak przed Sakramentem! Ja ten dekret u siebie chował dla was, jak się o was rozpytywał, ja na was czekał, aby wam dekret wydać i na sołtystwo was powrócić, ale gdzie was szukać było? I wasza żona wywędrowała, i Hanusz wywędrował; tedy komu było dekret dać? To ten złodziej Kajdasz ukradł mi dekret, ale Bóg sprawiedliwy, bo i jemu dekret ukradziono, i tak się do rąk waszych dostał, jako powinien był. A teraz sami mówcie: winien ja?	No, to do niego! do kogokolwiekbądź bylem się ztąd wyrwał.	Toteż podczas ostatniego procesu, byłeś pan wspaniały. Wiesz pan, ten co zabił własnego ojca; zabiłeś go pan słowami, nim dotknął go kat.	A cóż tu tak bardzo jest do roboty? Trzy konie na stajni: kucharka, lokaj, młodszamłodsza tu: rozkład, plan. wieczorem. To żarty taka robota, byle rano wstać i mieć pamięć w porządku.	Diabła tam! Diabła tam! Pójść może i nie pójdę, ale ja chcę być takim jak dawniej! Pamiętasz pan tę naszą rozmowę w kawiarni: „Gorycz, obrzydzenie, wstręt!”	Marnuje pan czas	Trza było, bo karczunku tu dużo, a pan młody.	Umiecie się bronić! Ja ich dobrze znam, ale na tę zaciętość rozpaczliwą nie pomoże nic; będą się tak bronili, jak dawniej, choćby do nogi ich wybito. To rozpacz...	Kiedy tak, to już ci nie powiem, że się orda białogrodzka na Rzeczpospolitą w wielkiej potędze gotuje, bo cóż cię to obchodzić może?	Już potem nie wiem, mój jegomość, bo on ozdrawiał, a ja się też od niego odczepiłem. Przyjechał ksiądz Łasko, więc mnie Bohun to zrobił, że mogłem z nim do Huszczy jechać. Oni tam, zbóje, wiedzieli, że dobra wszelakiego trochę mam, a jam też nie ukrywał, że jadę rodzicieli wspomóc.	A do licha!... Taki był dobry gospodarz z tego Wokulskiego (PS. Stach nie widział od nich ani grosza za lokal) i sprzedał dom... Więc Krzeszowska może nas wylać z chałupy?	Dziwne mi to bo ja nietutejszy i humorów ludzkich w tych stronach nie znam, że tak waszmościowie znosicie cierpliwie owe uciski, szlachtą i ludźmi rycerskimi będąc?	Nikt mnie nie obraził ale ja muszę... muszę stąd wyjść... Już dawno chciałam ci to powiedzieć, lecz brakło mi odwagi... Dziś jednak czuję, że dłużej...	Prosicie za Starostą, dodała, który powiernikiem był i przyjacielem serdecznym tego zdrajcy Petrka; a wiecież o tém że ślepiec ten, wprost z synkiem do książąt, do Płocka pociągnął i tam zewsząd na nas siły ściągają, do buntu namawiają.	Doprawdy? Pan hrabia się mnie spodziewał?	Słuchaj, Jędrek, przekręciło mi się wszystko. Mam wrażenie, że mózg mi fiknął ze sto razy kozła w czaszce. Wszystko jest inne, podwójne, a nie wiem, jak się to stało. Ja sam jestem podwójny.	Przyjechałem na święta do rodziny. To mój rodzic w tej chwili dudli na organach	Rzecz jest taka, wasza książęca mość! Nie rozmyśliwszy się dobrze w Kiejdanach, Końwziąłem ze sobą konia wielkiej krwi, żeby to się przed Szwedami pokazać. Nie przesadzę, jeśli rzeknę, że lepszego w kiejdańskich stajniach nie masz. Teraz tedy mi go żal i strach mi, żeby się po drogach, karczmach albo od niewczasów nie sterał. A jako o przygodę nietrudno, może i w nieprzyjacielskie ręce wpaść, choćby tegoż pana Wołodyjowskiego, który personaliterpersonaliter (łac.)	Czy to ostatnie twoje słowo?	Daleko zaś do Mohilowa?	Idący do Zell am See.	Jak to, i ja?	Nu dobrze gadać „do roboty”! Tak słoma gdzie?	Spróbuj mię niepomyślnie wywalić, pijanico, to ja ci sprawię!	Więc to naprawdę księżniczka?	Zabawne? To konieczne.	To pomyśl sobie, że królowie mają ich na pęczki, dosłownie całe worki.	Wolno, ale nie warto. Sądzę, choć jeszcze go nie widziałem, że musi to być chłop młody i morowy, że ma na panią silny wpływ, że, słowem, zaspokaja wszystkie pani potrzeby, fizyczne i duchowe.	Jakto? Jeden z moich ludzi udał się tu za panem i dnia 1 stycznia dano mu pokój przylegający do pańskiego. Złamawszy zamek drzwi łącznikowych, wszedł i stwierdził pańską nieobecność.	Panna Izabela?... Cóż to, czy ma zamiar nawet Pana Boga kokietować, czy tylko chce po wzruszeniach odpocząć, ażeby pewniejszym krokiem wyjść za mąż?	Czy już gotowe? Przystać tutaj prywatny wagon „Konstancję”, urządzić specjalnie do wyjazdu stąd w niedzielę, żeby mieć czas na połączenie ze specjalnym pociągiem nowojorskim w Chicago, przyszły wtorek.	To weźże ją sobie!	Gdybym był ze dwadzieścia lat młodszy, Łucyo, a ty gdybyś była o jakie dziesięć lat starszą, kto wie? możebyś i na prawdę została jeszcze panią Wikową! Mój Boże, w końcu człowiek wychodzi na starego psa morskiego, nim podrosną najładniejsze dziewczęta! Ale Esben niech pobiegnie na ląd i obstaluje trzy porcye rosołu i pieczeni, bo będziemy tu jedli obiad na okręcie. Potem Esben ugotuje takiej kawy z cykoryą, że możnaby nią samego króla uczęstować; jam go nauczył klarować ją karukiem. Chodźcie teraz do kajuty. Ja z moją grubością muszę się wykręcić na bok, bobym inaczej nie przeszedł; nigdy się w życiu z nikim nie kłóciłem, tylko z jednemi drzwiami mojej kajuty, które mnie wiecznie szczypią po żebrach. Toć i ja kiedyś byłem cienki, jak kakerlak!	Ja też dziś nic nie żądam. Pytam się tylko, czy nie uważa pani za obrazę dla siebie tego, że ja myślę o pani, nic	Nie, nie piłeś! Teraz będzie VolksstückVolksstück (niem.) co?	Panie Cyrusie czy nie byłoby wskazane, zanim wyruszymy na poszukiwania, zbudować łódź, którą moglibyśmy popłynąć w górę rzeki lub opłynąć wybrzeże? Nie powinniśmy dać się zaskoczyć.	Więc przestanie bywać zresztą może mi się uda nawet po tej rozprawie z nim utrzymać dobre stosunki. Mam, zdaje się, trochę szczęścia do ludzi. Jestem z wszystkimi w najlepszych stosunkach.	Ba, dzisiaj mnie jeszcze dreszcz przejmuje i dziwię się, żeśmy się nie pozabijali, pamiętam i z tego, że żona zemdlała.	Zdaje mi się, że w walce z nim nie mogłeś się uskarżać na brak powodzenia.	Ale nie, warjat jesteś, nigdy tak nie myślałam	A! tak! tak! ja przeczuwam niebezpieczeństwo... Król jest nieuważny, tę kobiétę należy... ja nie wiem? cóż z nią zrobić?	Nie dobrze panienka robi, że żyje tak samotnie w téj ślicznéj klateczce Potrzeba-by panience męża.	Nie wiem. Może dziś jeszcze, może jutro, może za dwa lub trzy dni.	Byłam wtedy małą dziewczynką. Stryjenka wówczas miała już przeszło trzydziestkę. Nie pamiętam, by kiedyś w jej domu wymówiono nazwisko Jemioła.	Już go pani nie kocha?	Nie żartuj panie Fröhlich.	Nie.	Przyniosą mi dziś ten emetyk, czy nie?	Ale uspokój-że się człowiecze! gadaj po ludzku!	Ile razy kwestować będziecie dla klasztoru, odwiedźcie i mnie w hotelu na placu hiszpańskim!	Owszem, panie, uczynię, co w mej mocy, cokolwiek będzie Jednak za pozwoleniem pańskim tylko poszukując tego skarbu mogę uratować życie własne i tego chłopca. A jakże!	Pomnijcie, że mu wujem jestem.	Powiedziałem panu hetmanowi że wolę więzienie w Taurogach niż w Kiejdanach.	Wzięło się nareszcie tę wściekłą ściankę od Wyźniej Żabiej PrzełęczyWyźnia (Wyżnia) Żabia Przełęcz	Za późno? Jesteś miłość wasza w sile wieku!	A ba, ojcze Léger, wypijemy sobie buteleczkę Bordeaux	Ależ dlaczego? cóż ty tu będziesz robić? Tam są twoi bliźni, nad morzem!	Ani ja! śmiejąc się odparła ciotka.	Bardzo prosto! Często rzecz wstrętna w mężczyźnie natomiast kobieta daje dowód siły i wspaniałości natury!	Co pani powiada?!	Co? Cała ta fabryka była nasza!	Cruchot, czy ty jesteś tego zupełnie pewny, aby tak mówić przy dziecku?	Czy wolno się przypatrzyć rysunkowi?	Jest nowych drugie tyle, a insi są na widoku.	Kto ty jesteś, dziewczyno?	Takusińką ma ci głowę kiej moja...	Wszystkich żołnierzów książę koniuszy pohańbił, rzuciwszy na jednego taką hańbę!	Wyśmienicie Zatem, jeżeli Jim pozwala, otworzę tę paczkę.	Zabiore wos dzisia s sobom w bot na łowiszcze	A gdzież ty odrabiasz lekcje?	A i gnój już by rozrzucać!	Będę chodził?	Czy wolno odgadnąć powód?...	Cóż, musimy postawić więcej żagli Wtedy popłyniemy szybciej i zdołamy im uciec. Zbiegnij pod pokład, Dżipie, i przynieś mi wszystkie żagle, jakie tam znajdziesz.	Dobrze; więc jakże z pańskiem szczęściem w Witowie!	Doktor Mortimer wraca ze mną.	Hm! rzeki ksiądz kanonik	Honneur aux dames! a zatem spytał po przestanku	Jacy oni?	Kocham cię, Zosik, kocham cię i tak mi strasznie smutno...	Krzychu!	Miał odebrać pięć talentów od jakiegoś kapłana	Młódkamłódka (daw.)	Naprawdę?	Niestety, miastomiasto (tu daw.)	Ot żeś prawieprawie (tu daw.) rzekł Szydłowiecki	Owszem, była. I pod pewnym względem sprawiła mi przyjemność.	Prawdę powiedział!	Przelewamy jeno z pustego w próżne	Serce ledwie bije...	Sztuka, Interes, Ambicja	Tak, pani, nikt inny.	Tak, ty tak.	Twórczość, Poeta zapytałam	Zwolniony z wojska z powodu idiotyzmu
Liczyliśmy obaj z Bogusławem, że zaraz ze Szwedami i z nami w ligę wejdzie, bo wiemy, co o jego afektach dla Rzeczypospolitej trzymać... Ale on zbyt ostrożny i o własnym dobru tylko myśli. Czeka, widać, co się stanie, a tymczasem wchodzi w ligę, ale z miastami pruskimi, które wiernie przy Janie Kazimierzu stoją. Myślę, że w tym będzie jakowaś zdrada, chybaby elektor nie był sobą albo zgoła o szwedzkiej fortunie wątpił. Ale nim się to wyjaśni, tymczasem liga przeciw Szwedom stoi, i niech im się w Małopolsce noga powinie, tedy zaraz się Wielkopolska i Mazury podniosą, Prusacy z nimi pójdą, i może się przytrafić...	Tak i co, że ja od niego starsza? Jedna moja pani starsza ode mnie była, a młodzieńkiego męża miała, i on przed nią skakał i wszyściutko, co tylko kazała, robił. Oj-ej! co to na świecie nie zdarza się! A może ty sobie myślisz, że onby nie chciał ożenić się? Otóż chciałby, chciałby, i jak chciałby!	Tak, pani, lecz okoliczności zwróciły się przeciwko mnie. Niewiele mi pozostało, ale proszę, żeby zechciała pani to przyjąć.	Co się na nic nie przyda	Czy wiesz, co w nim się zawiera?	Dobrze! Powiem panu, gdzie mieszkam i pozwalam odwiedzać się o każdej porze dnia i nocy. Mam pokoje w hotelu piątej avenue. A teraz pozwolę sobie zapytać, czy sądzisz pan, że dokonałem tej kradzieży?	Gąsawę, jeśli się nie mylę, Dla nas to wielu daleki kraj i okolica pustynna i w Gąsawie dobrze. Długo leżeć tam nie potrzebujemy, przy pomocy Bożej.	O, zaraz: staruszku! To się nie godzi...	Och! Na tym starcu!... Nie, nie; łotr nie miał po prostu czasu się z tym załatwić.	Od czegóż ojciec? A nie mogłeś to miesiąc w lesie przesiedzieć zabłąkawszy się, albo u druha	Tak, pani, dzieci służby dworskiej, trochę biedaków ze wsi i bardzo dużo zupełnych sierot, nawet podrzutków. Uczą się tu i bawią do czasu pójścia do szkoły.	A kto się nas nie boi, temu i przyszło na myśl	A zresztą a zresztą, na ten temat ułożyłem wiersz, który w roku zeszłym przedstawiłem panu Voiture, a podobał mu się nieskończenie.	Albo gdybym się był urodził... bardzo głupi.	Czasem kwili trochę, ale nie wiem, przez sen-li czy na jawie, a nie chcę wchodzić, aby się nie przelękła.	Kobieto, zatrzymaj się! nie sądź...	Kłócicie się o wyrazy Żałuję, że nie mogę zostać z wami, ale puszczam w ruch nową drukarnię.	Ma pan rację zbliżam się do węzła kwestii. Czy dowody, jakie wam przytoczę, będą nowymi	Miałem nadzieję, pókim Szwedów nie zobaczył ale teraz już mi się wydaje, że nie masz dla nas rady...	O której godzinie mamy się stawić?	Oprócz ogona, względnie jęzora, samego diabła i oprócz bezwzględnie świętego ogona aligatora, Wilna się domagam do naszego Kowna i do Kłajpedy!	Stało się Wsadzim pannę w kolaskę, bo uciekać waćpaństwo musicie, gdyż zemsta radziwiłłowska nikogo nie oszczędza.	Trzebaby posiadać dowody porozumiewania się jego z księciem Buckinghamem.	Nic nie utrzymuję, bo sam jeszcze dobrze nie wiem. Dowiaduję się dopiero. Rzuciłem pytanie. Rzuciłem pytanie na tej podstawie, iż częstokroć Polska, rząd polski, nie tylko nie gnębi robotników jako takich, ale w zatargach robotników z burżuazją o zarobki i prawa staje po ich stronie, po stronie robotników. Twierdzenie, że w Polsce rządzi burżuazja, nie jest prawdą.	Ba, i to jeszcze dodać że choćby i tak od razu zgubić mógł, toby jeszcze żadnego tak nie zgubił, bo przecie męka ludzka to największa krotochwila dla niego. Ale, bądź co bądź, wywieź go stąd.	Aha, tak!... Więc tak Borowski mówił?...	...nie może być zapomniana w podobnej nawet chwili, spójrz pani na tę nieszczęsną, chociaż tak, jak gdybyś ją tu po raz pierwszy dopiero widziała, i śpiesz jej z pomocą.	Co to pomoże! Ty, tate, każ go lepiej wybić!	Jakubie! Czemu nic nie mówisz?... Na Boga! Tak bardzo chciałbym usłyszeć przyjacielskie słowo!... O, to straszne zastrzelić człowieka... chociażby był występny... Pomyśleć, że stanie przed Wiecznym Sędzią... obciążony grzechem... albowiem byłby mnie zastrzelił... Och, on umie mierzyć... ale jego strzał poszedł w powietrze... natomiast mój... ach, Boże!	Tak liczę na to, że umrę spokojniej	Co?... Dziecko powinno być dzieckiem, to jest wesołością, tchnieniem gorącym, śmiechem, temperamentem. Inaczej to starość przedwczesna. To straszne.	A to indywidum ogromne, które rusza cięgle głową z góry na dół, jak murzyn w zegarze?	Ach, babciu, zawsze i przed chwilą nawet wymawiałaś mi, że o tym nie myślę, a teraz ta wiadomość tak cię zdziwiła, że niemal przerażona jesteś.	Dajże pokój, chłopcze! To wstyd wyciągać przed narodem...	Dziwi mnie tylko, że sam tak ochotnie poszedłeś w niewolę swojej fabryki.	Hm! A ona jakże to przeniosła?	Jakiż Bóg dobry że zesłał wam tyle szczęścia! Cóż to, podobno Tomasz wziął za kamienicę dziewięćdziesiąt tysięcy, i twój posag ocalony?... Nigdy bym nie przypuszczała...	Jesteś nareszcie, kochanie! Jesteś pewnie tak zmęczona, jak ja, gdy przybyłam tutaj w niedzielę wieczorem!	Jeśli jest diabłem i ma rogi na głowie to tym lepiej, bo będzie miał czym Szwedów bóść.	Mają pistolety i szable Nie, to kiepski pomysł. Muszę porozmawiać z ich hersztem. Słuchaj no, Benie Ali!...	Mówię ci, to statek wojenny Zobacz, jakie ma wysokie maszty.	Na jedno musis przystać: abo sie głodem zamórz, łeb se o mur ozwal, abo kieś chłop, kie mas siłe w zylak i kościak, to se upatrz takie jedno misce w sobie, chyć sie ónego pazdurami	Na szczęście, jeszcze nie o pannę. Choć i to wkrótce spadnie na moje barki.	Nic... to minie...	Niech poślą po niego natychmiast!	Och, ja nie o tym myślałem Naturalnie, że jestem szlachcicem; ale Ricardo przywiązuje zbyt wiele wagi do społecznego stanowiska. Mam co innego na myśli; więc na przykład	Suma będzie dziś trochę później bo kanonik zaraz po rannej mszy pojechał do młyna dysponować Siatkowską. Ona bardzo źle. Ma papa jeszcze z pół godziny czasu.	To byłoby dwóch już przyjaciół Dwóch przyjaciół własnych!	To przyńdzie pod połednie, a ja nie wiem.	To system, kuzynie	To wszystko przez pogodę, Ksawery. Gdyby była normalna wiosna...	A choćby i ta wojna?	A duże.	A któż o panowaniu myśli u was?	A mówiłem... nie jedźcie.	A skąd wiecie, że go wywieźli?	A!!...	Ależ ciociu, dziękuję za tę łaskę!	Chciałbym naprzód wiedzieć, jeżeli ze szlachcicem mam sprawę, bo chociaż o tym nie wątpię, jednakże bezimiennych podziękówpodzięków	Czy ten sam wosk?	Dlaczego mam go nigdy nie zobaczyć?	Do usług, panie dyrektorze.	Dokończę dzieło rozpoczęte ale uprzedzić cię mogę, że usiłowania będą bezskuteczne.	Dosyć mam tych komedii! Proszę cię...	Dzień dobry matko!	Dziwno wam? Zaiste, omal trupem nie padłem...	Gniadą ukradli? Przecie gniada idzie przed twoim nosem u dyszla...	Ho! ho!	Jak Boga mego kocham! prawda.	Jakiś nieznajomy, nie chce wymienić swego nazwiska.	Jest was trzech na jednego, więc przypuszczam, że zabralibyście łup bez trudu.	Jużcijużci a. juści (gw.) odparł Kim	Kiedyż pan wraca do Berlina?	Li! Li, uciekaj!	Mam tylko dwadzieścia franków, ale postawię na kartę i wygram.	Mamy tu kogo z braci, oprócz was? zapytał Dobek.	Może dlatego, panie ministrze, że nie każdy, kto ponosi faktyczną odpowiedzialność, ma odwagę ją ponieść...	Może téż we wsi choć prząść mię kto weźmie	Nic	Nie będzie... dobrze...	Nie?	Nieprawda!	No, chyba nie potrzebujesz robić przede mną tajemnic	No, panie inżynierze?	O Jezu...	Oriano! Nieszczęsna, coś ty chciała zrobić! Nie zmieniłaś trzewików! Przy czerwonej sukni! Leć prędko włożyć czerwone pantofelki albo ty powiedz prędko pokojowej księżnej pani, żeby tu zniosła czerwone pantofelki.	Pamiętam i nie mogę zapomnieć.	Pan hrabia nigdy nie widział naszych Afrykańczyków?	Pan nie ma litości...	Poczekaj, idioto jeden ty tu na miejscu łatwiej kark skręcisz!	Proszę, proszę! Mój mąż będzie bardzo kontent z takiego gościa! Proszę, proszę!	Przy misce	Smorski: Wracając do mojego tematu: artyści są ostatnimi odbłyskami ginącego indywidualizmu. Następuje ciągle nieznaczne przemieszczanie pewnych właściwości na inne pod innymi względami typy ludzi.	Tyle, ileś tam włożył	Więc mogę odpocząć Gdzie są zwłoki mego świątobliwego ojca?	Więc w tamtą...	Wątroby nie mogłam dziś dostać.	Zadziwiające!... Bo i ten jego majątek, jakoby zrobiony w Bułgarii...	Znowu mówisz od rzeczy	Świnia
Tak pan chłodno o nim mówi? Czyby jego gra nie podobała się panu?...	Do diabła! Wątpił pan o tym?	Niech pan na nas nie zważa! Nic nie szkodzi! Prosimy opowiedziać, jak to było z Porcusem.	Nie, nie poza sceną, gdy Fedra wyznaje swoją namiętność Enonie i gdy robi gest Hegeso ze steli Ceramiki, ona wskrzesza sztukę o wiele dawniejszą. Mówiłem o Korai dawnego Erechtejonu; przyznaję, że nie ma może nic równie odległego od sztuki Racine’a... ale jest już tyle rzeczy w Fedrze... zatem, jedna mniej, jedna więcej... Och! a potem, owszem, bardzo ładna jest ta mała Fedra z VI wieku, ten pion ramienia, pukiel włosów „robiący marmur”, owszem, tak, to jest bardzo tęgie wymyślić to wszystko. Jest w tym o wiele więcej antyku niż w wielu książkach, które w tym roku uchodzą za „antyczne”.	Ależ, z wyjątkiem pana (wnosząc z dobrego mniemania, jakie pan ma o księżnej), wszyscy biesiadnicy cieszyli się, jak słychać, jej względami.	Pan Micawber przedstawił mi swe „ugody”; nazywa on to ugodami! Wszystko zliczywszy będzie ze sto kilkanaście funtów szterlingów.	Blondyn, ostre rysy, wichrowata czupryna, temperament ogromny!... Tak, pamiętam, i wtedy już pisał dramaty, bo graliśmy na Mont Parnasse jego jednoaktówkę, w której miał sam grać jedną z ról, ale w ostatniej chwili, zamiast wejść na scenę, uciekł z teatru z tremy. Później się tłumaczył, że sztuka jest tak podła, iż go mogła publiczność zasypać kaloszami i obwiesić za idjotyzm.	A pani Marcinowa może powiedzieć, że to był ten sam wózek co w Mszczonowie?	Cudownieś pojął. Kłania ci się Kurowski, w sobotę będzie i zaprasza na zwykłą kolację, a tymczasem zapytuje listownie, czy gruby Szwab, to niby ty, nie schudł, a cienki Żyd nie utył	Niech pan pamięta, jak ja bo teraz już nie potrafię żyć bez pana. Wolę umrzeć.	Wasza Wielebność Widzę za to, że wino stoi nietknięte, a musi ono być dobre, sądząc po kolorze. Czy mógłbym skosztować?	Mój szczeniak był chłopak bardzo spokojny i cichy. Ponieważ mu te historyjki niezbyt przypadały do gustu, zachorował na zapalenie płuc. Ja włóczyłem się dokoła obozu i tak raz znalazłem Tertiusa, wałęsającego się jako D. A. Q. M. G.Deputy Assistent Quartermaster General pamiętasz starego Maca, który tak haniebnie grał na skrzypcach w Umballi?	I będą te kominy widziały w dali jakieś złowróżbne znaki, Bożego gniewu ciche ostrzeżenia, jakieś dymne Mane Tekel FaresMane Tekel Fares zaszczepi wam szał (pasja) na tle erotycznym; żart. termin utworzony na wzór takich nazw jak np. Turnera aphrodisiaca (tj. nazwy zioła stosowanego m.in. do leczenia potencji seksualnej). !...	A ja ci już mówiłem, że jak ja znajda, to ja może hrabski syn.	Bynajmniej! Bynajmniej! Tylko... czy profesor się zgadza?	Czy pani wie, że ja już tu byłem? Przysłałem potem te chryzantemy. Po wczorajszym liście pani powiedziałem sobie: to po prostu anioł i trzeba nie mieć ani serca, ani piątej klepki, żeby dłużej zwlekać.	Nie wierzę w ten jej „sposób”. Ona tylko tak napisała, aby nas pocieszyć, dodać otuchy przed ucieczką	Dla waćpana. A teraz wiedz, że mając funkcję wojskową, nie potrzebujesz do żadnych sądów stawać, bo do hetmańskiej inkwizycji należysz; słuchaj zaś, co książę wojewoda mi pisze.	Nie wiem Jesteśmy trochę na bakier od czasu, gdy wyszło na jaw oszustwo jego protegowanego.	Valentine czekałem tam od wpół do dziewiątej; nie przyszłaś, zaczął mnie dręczyć niepokój, przeskoczyłem mur, dostałem się do ogrodu i podsłuchałem, jak ktoś rozmawiał o tym okropnym wypadku...	Reżyserem będę wytrawnym i sprawnym. Zaraz role rozdam do bankietowej, hucznej tragifarsy. Jeszcze przed północą problemat wiary kolekcjonera nam się wyświetli. Sam będziesz musiał przypilnować sobie przez dzień jutrzejszy tego przedstawienia, które koronuje dancingu rozwój, bo mnie nie będzie. Z wielkiej oddali upajać się będę moim triumfem, pociągiem pośpiesznym, nawet samolotem czym prędzej umknę od miejsca zwycięstwa, gdzie stawi się Orgaz, by wstrząsającą odegrać komedię: fałszerstwa wiary.	W istocie było to piątego września, to jest w rocznicę dnia, w którym mój ojciec został cudownie uratowany; dlatego też staram się, o ile to jest w mej mocy, co roku uczcić ten dzień jakimś uczynkiem...	A Basia co na to?	A to ciekawe! Chcesz zanieść skórę do Kaniwary, dostać za nią nagrodę, a nawet mnie dać rupię? Nic z tego, mój staruszku! Skóra jest moja... Precz z ogniem... idź sobie!	A... jeżeli waszmość jedziesz i zechcesz po drodze wstąpić do Źwiernika, to i owszem, prosimy, abyś nam stamtąd napisał.	Ależ ja doprawdy o nim słyszałam; tylko nie wiedziałam wtedy, nie mogłam odgadnąć, że oni mówią właśnie o twoim wspólniku.	Chyba jednak jeszcze się nie położę Jestem zbyt podekscytowany. Chcę wrócić na pokład i zobaczyć, jak odpływamy od brzegu.	Czy poławia się je w naszych czasach?	Dlatego, że to jest w gazecie, proszę pana.	Ja pana się pytam, co to ma znaczyć!	Jak się nazywa ten statek?	No, Walek, oślepiło cię czy co, prosto na ludzi walisz?	Wiesz, że to zdawna było umówione w Wiedniu. Byli dziećmi, gdyśmy ich zaręczyli daćby już pokój zapóźnym żalom.	Świetnie! Ja mogę czuwać dzisiaj do rana i w ogóle przez wszystkie następne noce, ale za to ty zrobisz resztę.	Żeby ją tak zaraz miał za okup dać, nie myślę dziś popr. forma 3.os. lp. cz. przesz.: roześmiał się. Janko	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	Do Normandii, do Courcelles, kochać, modlić się, aż póki Bóg nie powoła mnie z tego świata.	Juści. Noc zaruteńko i taka ćma, że się drogi nie rozezna. Jutro się zwiezie resztę. Sielną macie kapustę!	Zaraz poznałem z maści i z tego łyska na czole, tęgi źrebak!... Ale z Antkiem powinniście zgodę zrobić koniecznie, przez te gniewy na nic się chłop rozpuścił.	A wy jak myślicie, Szmulu; podpisać układ z dziedzicem czy nie?	Ale gdzież jest ten włóczek? Ten wybawiciel?	Bajki, bajki, mój panie każda z przyjemnością zamieniłaby tę twardą skórę na jedwabną bieliznę.	Būtinai mokysiuos, mamele! Kad paskui vaikus gelėčiau mokyti! Kad ir kažin kas atsitiktų, to sumanymo tai jau nepamesiu!	Chodźbyśmy nie znaleźli wybierzemy pierwsze lepsze imię z książek: Filis, Anardis, Diana lub Galatea. Księgarnie zapchane są książkami pasterskimi, a towar to niedrogi!	Chory! Ja lecę do niego! puszczajcie mnie! pójdę pójdę	Co to jest, proszę pani?...	Co znaczy, że gdybym nie był kapitanem...	Czy lubisz zwierzęta?	Często na polowaniu.	Cóż to za nierozważne słowa!...	Cóż to za nowa heca, Pepa?...	Dajże spokój Już wolę moje mchy aniżeli tych ludzi, z którymi nie jestem w stanie rozmawiać. Nade mną, a szczególnie nad Stefkiem ciąży klątwa: mamy arystokratyczne mózgi, a demokratyczne wychowanie, no... i trochę wiedzy... Owoc z drzewa wiadomości wypędza nie tylko z raju, ale przede wszystkim z eleganckiego towarzystwa...	Dałem ci do wyboru Amerykę i Tyburn wybierz Tyburn, milady: wierz mi, postronek pewniejszy od noża.	I na tę konieczność każdy dzielny sadhus ma radę bezkrwawą...	Ja przynajmniéj do tego mu nie dam powodu	Jakie tedy muszą być ule?	Jeden procencik od sumy wyższej nad siedemdziesiąt i dwadzieścia rubelków na koszta...	Jeżeli to nie apokryf	Ktoby to był, panie Lucyanie?	Na kogo jestem stworzona?	Na wsi.	Nie do wiary!	Nie. Ale Bóg pobłogosławił pobożnym braciom, że ją odbili i teraz ona jest u nich.	Prawda lękam się, aby wiatr powstający nie napędził nam tych chmur i nie zasłonił całego nieba.	To i co Zabiliby, niechby zabili.	To jest zazdrość i współzawodnictwo my w teatrach doskonale to znamy: rzecz niezmiernie powszednia.	Tylko nudny porządnie z temi wiecznie szukanemi prawdami, ideałami i inną głupią galanteryą!	Wiecie, że u mnie dla was drzwi otwarte	Ach te baby, te baby!...	Ach, Boże, Boże! Ojcze, daruj mi, przebacz	Anael, Sachiel...	Bić!...	Chcesz mnie widzę przekupić! no! no! gadaj.	Choć jesteś zwycięzcą, Egipcjaninie, uszanuj książęcego syna, który był wodzem naczelnym.	Daj Boże, żeby trzeba było czekać zbyt długo!	Daj mi go Bóg spotkać bo ja osobną mam z nim sprawę.	Dobrze ja pójdę listy ekspediować.	Inwokacja	Ja spełniam mój obowiązek w téj chwili żołnierze ich trzymają w ganku za kaplicą i kapitan Henryk co mnie po pyskach trzepał gdy zły był, głowę da!	Jeszcze jak!	Kogóż oni zdradzać mają?	Nauczę cię jednego środka, przy pomocy którego żona nigdy nie uczyni cię rogalem bez twej wiedzy i zezwolenia.	Nim dojedziemy, słońce pójdzie w górę i będzie ogromny blask od śniegu.	No, żegnam pana...	Och, nie... przemilczeć. W tem tkwi mądrość zeznań.	Oczywiście, tobie i innym Żydom!	Odmówiłam, Malinko.	Pomysłu mojego?...	Pół godziny!	Robię „normy”.	Sam jeden siedzi?	Ty nie wiesz? jesteś Kunigas litewski, znad Niemna! Ciebie oni dzieckiem pochwycili z rąk matki.	Tyś więcej mężczyzną, niż kobietą!	Umarła.	W takim razie muszę chyba ja...	Wasza dostojność masz dobrą policję	Zapamiętam.	Ze zwyczaju...	Żyje! Ale trzeba go przenieść.	„Rozumiem, proszę pana” a on znika w luku schodni.
Mnie... to samo... a oprócz tego Louvre. Tylko nie ten malowany. Fe!... Wie pan, tamten. Teraz, rozumie się, skieruje pan swoje pytanie do „ciotki” Joasi, chociaż od niej trzeba było zacząć, bo ona jest nauczycielką i kochaneczką. Widzi jegomość słynny obraz malarza fr. Puvis de Chavannes (1824–1898); jego właściwy tytuł to: Le pauvre pecheur (Ubogi rybak)., secundo „Myśl”, trzecio „Wenus”, czwarto... Zresztą nam się wszystkim ogromnie podoba i „Rybak”, i „Myśl”... Babci...	Widzisz ja wówczas robiłam wszystko, by cię znienawidzić... Prędko, bardzo prędko przekonałam się, że to niepodobieństwo. Wtedy starałam się chociaż uniemożliwić sobie jakiekolwiek zbliżenie się do ciebie... O, Pawle, nigdy nie ocenisz, ile mnie to kosztowało!... Każde zimne słowo, każde obojętne spojrzenie przypłacałam bólem tak wielkim... Tylko nie zrozum mnie źle! Ja bynajmniej nie chcę przez to powiedzieć, że żądam od ciebie wynagrodzenia!	Z nawracaniem? tu? w samém gnieździe herezyi tu, gdzie katolicka kaplica dzwonami odezwać się nie może, gdzie protestantyzm panuje, wre i pożera jak rdza? Postępy są małe, a dusze które nasze sieci rybacze wyciągają na brzeg, nie wiele przez się warte. Potomstwo ich opłaci chyba trud apostolski. Do innych herezyi nowa nam jeszcze przybywa, z którą walka będzie trudniejszą niż ze wszystkiemi innemi.	Nie od dziś wiemy, jak bardzo twój charakter stoi na wysokości talentu Zachowałeś się przed chwilą już nie jak człowiek, ale jak Bóg: nie dać się ponieść ani sercu, ani wyobraźni; nie wziąć w obronę ukochanej kobiety, którego to błędu oczekiwano po tobie i który dałby tryumf w ręce temu światu, pożeranemu zazdrością wobec aureoli pisarskiej... nie! Pozwól sobie powiedzieć, to szczyt dyplomatycznego taktu.	Ja nie mówię, że się dworu mazowieckiego boisz, jeno że zaraz ni też po trzech dniach z koniem nie odjedziesz, a pokaże się li, żeś zełgał, to i na własnych nogach nie odejdziesz, bo ci je Jego Miłość każe połamać.	Wstępowałem na chwilę do wójta, coby się o swego chłopaka nie trapił, jako Basi już w domu nie ma.	I lubię twe włosy, wspinające się nad czołem, Aniu, a ten mały loczek, który wygląda zawsze, jakby miał opaść, a nie opada, jest cudowny. Ale jeżeli idzie o nosy, to mój sprawia mi wiele zmartwienia. Wiem, że gdy będę miała czterdzieści lat, stanie się zupełnie byrnowski. Czy wyobrażasz sobie, jak będę wyglądała w czterdziestym roku życia, Aniu?	Umarł dla acanny nie ujrzysz go już nigdy. Radzę acannie, wracaj do klasztoru i staraj się trzymać język za zębami; nakazuję ci opuścić Petrella w ciągu godziny. Zwłaszcza nie opowiadaj nikomu, żeś mnie widziała, lub potrafię cię ukarać.	Być może, iż stworzony zostałem na artystę Czuję to, ilekroć się zbliżam do dzieł wielkich mistrzów, bo dla nich zapominam o świecie całym. Ale jakże mało jest ludzi, którychby kolébka tam stała, gdzie była powinna! Młodość moja zeszła w świecie, w stosunkach, w zajęciach, które mogły tylko rozbudzić artystyczne żądze, nie dając środków do ich zaspokojenia. Niedosyć miéć poczucie piękna, miłość jego, nosić w duszy ideał, dopominający się wcielenia	Alboż to, panie, nie można się obyć bez jego pozwolenia?	Tak... Tak... Ale tu nie o to chodzi. Pytam się pana Smitha, czy widzi w tym wszystkim coś nadprzyrodzonego.	Jakieś czterdzieści minut, sir Ethelredzie, w mocno podejrzanym hotelu Continental; siedzieliśmy zamknięci w pokoju, który wziąłem na noc. Okazało się, że Verloc jest pod wpływem reakcji następującej po zbrodniczym wysiłku. Nie można nazwać tego człowieka zatwardziałym przestępcą. Najwidoczniej nie przewidywał śmierci owego nieszczęsnego chłopca widziałem to wyraźnie. Może jest bardzo wrażliwy. Może nawet lubił chłopca... któż to wie? Spodziewał się zapewne, że chłopiec ucieknie, a wówczas byłoby prawie niemożliwe ustalić, kto jest winowajcą. W najgorszym wypadku przewidywał co najwyżej aresztowanie szwagra.	Ale ja nie potrzebuję żadnej pomocy.	Czy pragnie pan, abym nie mówiła zupełnie?	Nie łudź się, że z tego wyżyjesz.	Nie, ja! On mój!	Może być w każdym razie słuchaj i pamiętaj dobrze, co teraz powiem: zabij sama lub każ zamordować księcia Buckinghama, mało mnie to obchodzi! nie znam go: w dodatku jest Anglikiem; lecz nie waż się tknąć ani włosa z głowy d‘Artagnana, który jest przyjacielem moim wiernym i którego bronić będę, albo przysięgam na głowę ojca mojego, zbrodnia ta byłaby twoją ostatnią...	Znam czy nie znam a tym mi tym w oczy nie parz. A takie ojcowiteojcowite Ja, głupi, siedzę, a ona sobie z łapaczem łapacz (gw.)	Więc tęsknij na zdrowie, tylko do ciężkiego djabła nie psuj mi moich interesów! Jeżeli.... Jeżeli tak dalej będzie mi nie szło, gotów jestem uwierzyć, że tego pecha, to ty mi przynosisz.	Nasz wspólny przyjaciel, pani hrabino, Albert de Morcerf, z którym rozstaliśmy się, gdy pogonił za swoją nieznajomą o siódmej wieczór Od tej pory już go nie widziałem.	Nie męcz mnie, Arletko! Daj mi się zastanowić!	Do kogo? Czy ja wiem! Miejscowy doktor wskaże specyalistę. Chodźmy do niego zaraz, by nie tracić czasu.	Pysznie!... A czy zgadza się pan, że nasze czucie, czyli	Doskonale, drogi przyjacielu! Byłeś pan znakomitym cichym wspólnikiem, zostawiając mi całą swobodę, płacąc i nie pytając, aż dotąd, o nic. Czy chcesz pan powiedzieć, że straty te są niemiłe i że żądasz pan wyjaśnień?	A, no, prawda! Przecie nie mogłem prosić, bo...	Czy nie jadłaś obiadu?	Dużo jest takich, co już nie powrócą Proszę o rum.	Nie.	Och, nie, proszę opowiedzieć!	Pewnie, że rozstrzygnie, gdyż jest człek uczony i pobożny, ale pewnie nie powie nic innego. Bellum civilebellum civile (łac.)	To wszystko nie ma sensu Pójdę teraz prosto do niego i zawrę z nim znajomość!	Płomień gazu, który zapomniałem zgasić i który pali się obecnie na mój koszt. Obliczyłem, że w ciągu dwudziestu czterech godzin wypali się gazu za dwa szylingi, co przewyższa o sześć pensów moją pensję. Pojmuje więc pan, że im dłużej przeciągnie się podróż, tym...	Dureń! A ty ubierz się lub idź do łóżka, bo się zaziębisz!... Powiedz no mi, czemu ten Kunicki woli tam pod oknami marcować, zamiast tu do nas na górę przyjść? Oj, ci doktrynerzy!... Jakież te ich uczucia i afekty są nieszczere, podziemne. Brr!... On ci pe­wno broszurki i tendencyjne powieści przysyła. Co?	Ależ nie myślałem o tym wcale... radziłem ze względu na twoje własne dobro.	Do Turek! O ja nieszczęśliwa!	Im wolno, one za to płacą Nam nie.	Mości panowie! nie wiedzieliśmy, kogo mamy przed sobą. Żywieżywie	Nie o sobie myślę, ciotko	Owszem, ale panie pozwolą, że ja poprowadzę.	To niemożliwe! To niemożliwe! Nie wierzę Ewaryst nigdy by tego nie zrobił.	A więc zgadzasz się kawaler?	Cha, cha, cha! Szlachcic, Głupiec, BogactwoTo Jędruś starościc. Otóż ci powiem, że ten Jędruś stara się o drugą córkę pani stolnikowej; panna piękna i młoda, ale nadto delikatna i szczupła.	Czego się boisz?	Czy wiesz, że zmieniłaś się?	Jak ona na ciebie patrzyła! Jakby myślała sobie, że jest w tym coś, co należy zbadać.	Zbytnia skromność Wiadomo powszechnie, że pan jesteś erudyterudyt dodał z odcieniem pewnej łaskawości w głosie.	Zobaczysz się z redaktorem naczelnym.	Kiedy ma się gorączkę, to znak, że chory... Podaj mi szczypior.	...ale... co do mnie, muszę o nim dużo myśleć...	Więc tylko z czysto osobistych pobudek; to zmienia dosyć znaczenie.	A jakże! Był przecie ten wysoki, zły, podobny do kataryniarza wariat. Po nim przyszedł ten chudziuchny, dobry, ale także...	Co, co? Jakim tonem do ojca? Przy obcych ludziach. O czasy, czasy. Kiedy KarpińskiKarpiński, Franciszek (1741–1825)	A co cię to obchodzi?	A tożeście, tatku, skąpi!... Za marny grosz gubita mnie na całe życie!	Ano co? Na jutrzejsze wesele. Dziś jeno zieleń wieszamy, ale jutro to będzie i kwiatów huk.	Biali ludzie mnie słuchać!	Bo mię fatygująfatygują	Bo w konopiach oleumoleum (łac.)	Co to?	Cóż To hiszpańscy przemytnicy i dwóch korsykańskich bandytów.	To jużeście z Czechem uradzali?	To właśnie KujukKujuk a. Güyük (1206–1248)	A moi towarzysze, kapitanie?	A ty?	A więc?	Bardzo waszmość dobrze zrobisz właśnie też są turnieje w Barcelonie, gdzie wielmożność wasza waleczność swoją będzie mógł okazać.	Co robi więzień?	Coś ty za jeden?	Cynizm?...	Czy być może?	Czy uważasz, że ona posiada zdolności nadprzyrodzone?	Cóż on zrobił takiego?	Doladola szepnął Wizun.	Felton!.. jestem ocalona!	Głupstwo! Zapłać jej, a przestanie służyć.	Jednakże...	Jestem książę Binotris, syn jego świątobliwości	Jodallali-iii... Jodallala-aaa... Kurt, Kurt!	Kto ci powiedział?	Masz słuszność...	Małżeństwo, KsiądzNie powiadajcie! Jakiego księcia Henryka? Było jedno książę mazowieckieksiążę mazowieckie	Mogę ci podarować tę niesforną dziewczynę, którą tak bronisz	O! ty ją kochasz zawsze!	Oczywiście.	Piastowskim obyczajem...	Rzeczywiście czasy prehistoryczne.	Ręce odrąbać świętokradcy!	Sama pani widzi.	Sza!	Tak	Tak, już mówiłem.	Tak.	Tyle kłopotu sprawiam...	W klasy... W co chcesz...	W takim razie...	Wojna!	Z Nitouche... przecież ją pani grasz... ogłaszałem już o tem w pismach...	Z Waszyngtonu?... On przecież został z matką...	Zaprawdę tak nasi kaznodzieje tak uczą.	Śliczna kalkutacja!
W każdym razie, dwadzieścia pięć rubli nie zmarnują się!... Ach, te pieniądze... Dlaczego ja nie jestem wielką panią?...	No tak. Trzeba go było wprost siłą wyprawiać na te kilka godzin snu. Przez pierwsze cztery doby nie odstąpił od pańskiego łóżka na jeden krok. Sama mówiłam, że po co ja w takim razie jestem potrzebna? Ledwie wyskoczył do jadalni przekąsić, już był z powrotem. Nawet doktorowi skarżyłam się, a doktor powiada: „Powinna pani się cieszyć, bo będziemy po wyleczeniu jednego pacjenta mieli drugiego”. A pański kuzyn nawet nie uśmiechnął się. I tak nikomu nie dowierzał. Wszystko sam koło pana robił.	Nie mogę, tak mam kapitały poangażowane, że nie mogę, a przy tym, ja się muszę liczyć ze wszystkim... Ja nie mogę się narażać... na straty... na przykrości...	Jak mi się zdaje, jest nieco kokietką Nie przebiera. Lubi hołdy mężczyzn. Pozwolę sobie powiedzieć, pani Gould, że Ramirez nie był jedyny. Prócz niego miał być tam jeszcze jakiś inżynier z załogi kolejowej. Jemu również pogrożono strzelbą. Stary Viola nie pozwala żartować ze swego honoru. Od śmierci żony stał się niespokojny i podejrzliwy. Bardzo się ucieszył, że będzie mógł młodszą córkę zabrać z miasta. I cóż się stało? Ramirez, uczciwy chłopak, pozbawiony swej ukochanej, nie może bywać na wyspie. Nie ma na to rady. Stosuje się do zakazu, ale, rzecz prosta, iż często zwraca spojrzenia ku Wielkiej Izabeli. Wygląda na to, iż miewał zwyczaj spoglądać do późnej nocy na światło latarni. Otóż podczas tych sentymentalnych czuwań dostrzegł, iż Nostromo, inaczej kapitan Fidanza, zwykł powracać bardzo późno ze swych odwiedzin u Violów. Niekiedy aż po północy.	Nie będzie pił, nie będzie się miotał! Szczęście mu dam.	Ale ja już tu nie wybędę!	No, więc dobrze. Troszkę mię pan odprowadzi, bo po prawdzie, to samej w parku nie jest miło.	Dziwi cię, że jeden dał sobie ze mną radę?... Wyskoczył z zasadzki i miał w ręku łom żelazny czy młot. Coś bardzo ciężkiego. Nie zdążyłem przygotować się do obrony. Nie spodziewałem się napadu i zajęty byłem myślami. Zresztą sam sobie jestem winien. Mogłem to przewidzieć.	Dotąd nie miałem potrzeby, dziś mi się zdaje to konieczném.	Tak, wielmożny panie. Taka najpierwej przysyła mu list, potem bukiet, a nareszcie sama przychodzi za woalką, bo myśli, że jej nikt nie pozna... To, panie, śmiech dla całej służby!... On nie każdą przyjmuje, choć która da jego lokajowi ze trzy ruble. Ale czasem, jak trafi mu się dobry humor, to nieraz dobiera sobie chłopisko jeszcze dwa numery, każdy w innej stronie korytarza, i w każdym inną rozwesela... Taki, bestia, zajadły.	A panowie czy nie odmówicie mi swych usług?	A więc ma pan nadzieję, że trucizna nie podziała na Valentine.	Ale chyba nie kosztem życia dalszych pacjentów	Ale czyż nie musiałem żyć? Czyż nie kupowałem książek?	Ej, nie! póki dzisiaj mistrz żywieżywie	Może i wie, ale nie powie.	Mój ojciec nie siedzi w więzieniu mój ojciec jest uczciwym człowiekiem.	Proszę nie przeszkadzać!	Skoro jednak ich nie ma...	Tak... wprawdzie nie czynem, ale w myśli i pragnieniu. To sprawy nie zmienia.	Nikt nie ma prawa żądać ode mnie rachunków oprócz jednego księcia, chociaż nie rozumiem, dlaczego by człowiek, który goły wychodzi z urzędu, miał być podejrzany o łupiestwo.	Chcieliśmy do tego nie dopuścić ale smarkacz uparł się i skoczył.	Jej wuj miał przykre zajście z uczennicami i musiał opuścić pensję pani Latter... Zosię awantura tak przestraszyła, że już nie ma odwagi chodzić na żadną pensję, więc uczy się biedaczka sama, trochę przy pomocy wuja.	Chorzy obu stron nie powinni być zabierani do niewoli i traceni, ale należy ich umieszczać w miejscach bezpiecznych i szpitalach. Wolno pozostawiać przy nich straż ich własnego wojska, która to straż, podobnie jak chorzy, ma prawo wrócić za paszportami generalskimi. To samo dotyczy także duchownych polowych, lekarzy, chirurgów, aptekarzy, pielęgniarzy chorych, pomocników i innych osób, wyznaczonych do obsługi chorych, których nie wolno brać do niewoli, ale właśnie w taki sposób mają być odsyłani z powrotem.	A niech sobie będzie i diabeł, jak was sześciu czy siedmiu nasiądzie na jednego, to żeby i SamsonSamson nie wytrzyma.	Oczywiście. Jesteś przecież bogata i wolna, jak napisał pan Danglars. Według mnie, musisz opuścić Paryż, szczególnie po tym skandalu z małżeństwem Eugenii i po wyjeździe barona. Ludzie muszą koniecznie pomyśleć, że jesteś pani opuszczona i biedna. Nikt nie wybaczy żonie bankruta, która żyje w bogactwie i prowadzi otwarty dom. Trzeba tylko, abyś została jeszcze dwa tygodnie w Paryżu, powtarzając, że opuścił cię mąż i opowiadając przyjaciółkom, w jakich okolicznościach. Później wyprowadzisz się z pałacu, zostawisz tam całą swoją biżuterię, i zrzekniesz się dożywocia. Wtedy wszyscy będą głosić peany o twojej bezinteresowności. Wszyscy będą wiedzieli, że jesteś porzucona, i sądzili, żeś biedna	Już od tygodnia obawiam się a teraz nie mogę już więcej się opanować...	Niepotrzebnie, kochanie, uprzedzamy wyroki Opatrzności. Jeśli mam przywdziać perukę, to istotnie, fizycznie mówiąc, przygotowany jestem do tego należycie. Nie opłakuję też zbytecznie utraconych kędziorów. Przyroda najlepiej wie, co robi. Przejdźmy do innego przedmiotu. Syna mego, kochany Copperfieldzie, przeznaczam do stanu duchownego. Wyznam, że marzę dla niego o purpurze lub fioletach.	No i jeżeli tego wszystkiego nie zechcę?...	No, bo mnie to nic nie obchodzi	No, to pani nie musi tak przerażać...	Dalibóg, proszę pana to słońce pani Dulcynei strasznie było ciemne, kiedym je widział, i żadnych promieni nie rzucało; ale to pewno dlatego, że, jakem wam już mówił, harfowała ona wtenczas zboże i straszny kurz grubą mgłą ją otaczał.	Czyż człowiek uniknąć go nie może?	Dalibóg szczęście, że nie ma z nami Neda Landa.	O, nie tak wielkiej ofiary żądać od ciebie będę, ko­chana Ewelino! Poznałam niedawno pewną biedną kobietę, któ­ra wzbudziła we mnie bardzo żywe zajęcie...	No więc... mówmy prywatnie, jeśli pan woli... jak długo był pan w prywatnym kontakcie z tym szpiegiem ambasady?	Pan jest czysty krew sportsmen, ale jeszcze pan trochu gorączkuje. Na przyszły rok będzie spokojniejszy.	Czasami trzy i cztery dni... Tylko niekiedy zrywa się na parę godzin i nagle pada jak sęp przeszyty strzałą. Ale trafia się to bardzo rzadko...	Ale pan minister mógłby dać mi posadę. I z tą prośbą właśnie przyszedłem.	Dość już!... Gniew mój jest jak dzban pełen wody... Biada temu, na kogo się wyleje... Wejdźmy do domu...	Ja pójdę	Słyszałem, pan Knoll mówił mi w teatrze.	Jakże, co się stało?... Przecież papuś jest rozebrany...	Pan się ubrał, żeby wyglądać jak ten Niemiec, jak drugi Niemiec, jak trzeci Niemiec... Ubierz się, jak chcesz	Ale cóż ja zrobię z tą trójką? Czy oni istotnie są tak zepsuci?	Panna Orecka wybiera się gdzieś na bal	Yorkshire to najsłoneczniejsze miejsce na świecie, jak słońce świeci. Zaraz mówiłam, że tylko poczekać trochę, to już panienka stepy polubi. A niech tylko panienka poczeka, aż zakwitnie janowiec i żarnowiec żółty, a wrzosy czerwone, a niech no motylki zaczną latać, a pszczółki brzęczeć, a skowronki śpiewać! To panienka o wschodzie słońca będzie chciała w step polecieć i dzień cały po nim biegać jak Dick!	Ha! przyzwyczaiłeś się rozkazywać zwierzętom, i z ludu twego takie pokorne, płaszczące się bydlęta chcesz uczynić!	Zdziwisz się. Alicja Singer.	Zgodził się w końcu?	Dalibóg! Ta dziewczyna ma zawsze słuszność Strach, jaki dziś jestem roztargniony. Hm... właśnie zaczynają bić w bęben... Cóż to jednak za głupia historia!	No, to poleżę; i, co Bóg da! co Bóg da! Matka zawsze mówiła, że Bóg nad sierotą!	Tak, tak. Mały statek pomalowany na czarno, bardzo ładny, bardzo ładny (très coquet). Nudne miasto (triste ville) Wysiadłem na brzeg żeby trochę nogi rozprostować, ale... Proszę pana, niech mi pani powie co tam właściwie (au juste) było na dnie tej sprawy? To ciekawe. Na przykład ten umarły, i tak dalej.	Czekaj! Zaraz! Za dużo na raz pytań! Po kolei!	Wiem, co robię	Z tobą być mogę, albo przeciw tobie, ale zawsze sama, z własnego nakazu. I dlatego tylko dziś już wiedzieć chciałam, czy w buduarze jest Orgaz możebny, cudny, przenajświętszy, poza pantomimą, małżonek przeczuły bez Podrygałowa i bez orkiestry.	Więc ci powiem, dlaczegom tam napisał to, com napisał: oto dlatego, żeby coś było między nami, żebyśmy mieli odrazu jakąś wspólną naszą tajemnicę, a powtóre...	Niech mi pani poda rękę. Tu taki ścisk.	Dawno to było?	Nawet ten poczciwy niedołęga Maruszewicz nawet on po całych dniach wygląda do niej oknem...	Otóż teraz wszystko jest dla mnie jaśniejsze od tego promienia, tak świetlistego i przejrzystego. Biedne dziecko, biedny młodzieńcze! I ten urzędnik był dobry dla ciebie?	Pewnie bowiem poszedłem spać na głodno.	Poczekaj, musisz być pierwszy? Całe życie chciałbyś być pierwszy, to możesz teraz innych puścić przed sobą.	Skąd ci to przyszło do głowy?	To jest ta beczka a gdzie reszta?	Powie stryj, że go zna?	Czyś go kochała?	I teraz cię, jeśli chcesz, tysiąckrotnie tak nazwę!	Każdy z nas w twoim wieku tak mówił.	Ponosi go... zrzuci...	Tak.	A pyskuj! Pies cie ta przeszczeka!	Ajdarze, jestem pewna. Przysięgnę.	Bluźnisz, młodzieńcze!	Czy rzeczywiście była taka piękna?	Dokąd!?	Dziwne?	Długo patrzył?	Jakie ma prawo do parostwa?	Jakto bilety? Czyby i pani miała z nim jechać?	Jestem	Jo, dobrodzieju.	Kim jesteś? Kim? Boże!	Kto gra?	Malédictionmalédiction (fr.)	Może ten twój Zaciereczka uczyłby cię darmo?...	Mów, pani.	Niemiec	O, niezawodnie! Dziwnie ona jest dobrą.	Obcą ci była zazwyczaj taka lękliwość.	Pani jutro wyjeżdża?	Pani mi odpowie?	Parę minut zaledwo.	Patrzcie ją: będzie nas uczyć.	Przeczytałam te dwa listy.	Ty, Bartek, odprowadzisz gadzinęgadzina	W mojem nieszczęściu.	Wedle moich rozkazów, wszyscy powinni być do wyruszenia gotowi.	Wszyscy do pomp!	Żona, Religia zawołał.
Ale dobrze, dobrze, wierzę, że ucieczka udać się może; jednakże zmiłuj się, nie czyń tego, przynajmniej póty, póki ja z wiadomościami nie wrócę. Kto wie, może to tylko postrach na ciebie i na szlachtę waszą, może to wszystko nic nie jest i lada dzień oni sami cię puszczą. Bo za to ci ręczę, że pewno zaraz na drugi dzień po twoim uwięzieniu wiadomość o tym posłano do Wiednia, a lubo tutaj robią teraz śledztwa z tobą i protokoły piszą, to jednak to wszystko nic nie znaczy i aż dopiero dyspozycja stamtąd los twój rozstrzygnie.	Dobrze więc!... jeżeli dotrzymasz słowa, to nie pięćset a tysiąc pistolów dostaniesz ode mnie.	A to dobrze czy źle?	Więc dobrze: poradzę się jeszcze ze smutnym królem. Albo razem wystąpimy, albo żaden.	Na moją duszę, pani od czasu jak gubernatorstwo zajechało mi w głowę, zapomniałem, że byłem koniuszym. Niech tam sobie wdowy i służące jak chcą żyją na świecie, za wszystkie razem nie dałbym niucha tabaki.	Roześmiał się tym swoim obłudnym śmiechem, który mnie przeraża. Posiedzieli jeszcze chwilę, po czym podnieśli się i wyszli. Dopiero wtedy spostrzegłam, że kochany dziadek jest ogromnie poruszony. Tylko ja jestem w stanie odgadnąć, co dzieje się w jego sercu i lękam się, czy ta rozmowa, która toczyła się w jego obecności, bo już teraz nikt nie zważa na tego biednego starca, nie wywarła na nim zbyt silnego wrażenia, zważywszy, że tak źle mówiono o cesarzu, którego przecież był zawsze najgorliwszym stronnikiem.	Co mi jest? Nic, nic ot wiész, dręczy mię to, że nie mogę dowiedziéć się, kto jest ta kobieta?	Co to za jeden?	Co za jedni?	Dziw nad dziwy! Słyszałem ja ci o tym dawniej, ale, choć dziecko Krzyżacy porwali, nie było mowy, aby je zabić mieli! Oni takich malców dużo, słyszę, po zamkach hodują, aby potem na własną krew ich zaprawić...	Spytajcie Cheryona, ja nie wiem jam ostatkiem sił skakała do dnia, śmiała się choć płakać chciało... a teraz muszę odpocząć.	A nie uważałeś czy to są ci, co my ich szukamy, czy też ci, co nas szukają?	Nie tylko za to, lecz za to także, że się było tyranem, zdziercą, katem parobków...Polak, Rosjanin, Zemsta	Flemming jest dla pani jeśli nie zmienionym, to przynajmniéj lepiéj, łagodniéj, względniéj usposobionym, niż był kiedykolwiek; trzeba go w tém usposobieniu utrzymać. Któż wié? na dworze zmienia się co chwila wszystko: możesz mu pani być potrzebną. Jeżeli dziś zachowasz się łagodnie, król będzie wdzięczen i uczuć się może wzruszonym. Straszono go ciągle odgróżkami pani, pistoletami, zemstą, gniewem... Nieprzyjaciele jéj mieli je ciągle na ustach. Król sam zaczął się obawiać, a Denhoffowa nie odważyła się ruszyć do Drezna, lękając się o życie. Dopóki król sądzić będzie, że pani jesteś tak rozdrażnioną, nie zbliży się do niéj nigdy. Najlepszą więc rachubą jest okazać się łagodną.	Nie, panie. Nie pokażę ci ani duszy, ani tego łańcucha, którym zmierzono odległość ziemi bodajby od księżyca, ani czterystu trylionów drgań na sekundę... Są to bowiem fakta nie podpadające pod zmysły... Ale zrobię	A z panem co się stanie?	Ale co go mogło trącić?	Aż mi lżej! No, dajcie kieliszek! Zdrowie Bronki, na szczęśliwy powrót i pomyślne kursy! Dajcie i mojej żonie kropelkę!	Co miał spać?... Czuwał!	Cudownie, podzielam wasze zdanie o rycerzach błędnych ale z wielu innych, jedna szczególnie rzecz mnie uderza, a tą jest, że przedsiębiorąc czyn jaki wielki z wyraźnym życia narażeniem, nie uciekają się do pomocy i opieki boskiej, jak każdy chrześcijanin w podobnym razie czynić powinien, ale polecają się zdrożnie kochankom swoim i wzywają ich pomocy, jak gdyby innego Boga nie mieli. Moim zdaniem, wielkie to pogaństwo.	Czy to ty ze swego worka, czy co, będziesz brał pieniądze? Po co się targować?	I dlaczegoż to ja, dlaczego właśnie ja mam panią ratować?	Ja	Ja przecie rozumiem...	Ja też się tylko sobą interesuję.	Jak na białogłowę? Masz waćpan za białogłowę! Masz! Masz!	Jakżeby mógł się nie poznać?	Jednemu tobie wierzę! w tobie jednym ludzka dusza mieszkała. Nie zdradź mnie ty ostatni!	Jeszcze nawet nie posłał po nie.	Jeżeli na listy zastawne ziemskielisty zastawne ziemskie świadectwo udziału w spółce akcyjnej, uprawniające do pobierania zysków w postaci dywidendy., to znowu ich dywidendy pokrywają robotnicy kolejowi, cukrowniani, tkaccy, czy ja zresztą wiem jacy?...	Ma wuj kupca?	Myśmy nie z ciebie się śmiali Ten ptak to pewno była papuga. Papużki zawsze tak się zachowują.	Ni. Ino mnie trochę głowa boli i we wnętrzu pali, i... sił jakoś nie mam...	Nie bądź poufały	Nie kocham?...	Nie tak prędko wy to lepiéj wiecie odemnie.	Nie wiem. Pewno nie. Czy aby szczęśliwie dojadą?	Nie wygląda na słabowitego Chłop musi być zdrowy, jak byk.	No, więc cóż to takiego?	O jej, no, zdarzą mi się błędy. Ale uważasz: ty przecież miałaś z pracą zarządu stałą styczność, więc w razie czego...	O, po co ty to mówisz...	Od jakich szczurów?	Pogłoska ta jeszcze do was nie doszła?	Pojęcia nie mam. Może tę wielką, czarną?	Tak uczyń bo życie dasz daremnie. Nie uczynisz nic. Naraziłeś się tak, że gdybyś teraz królowej Izabelli synowi przyniósł koronę, a Bonie inwestytury na księztwa, jeszczeby ci nie przebaczyła.	Tak; za to ściany gładkie, bez kompozycji figuralnych. Czy wiesz, siostro że wedle starego podania oba te dzwony odziedziczyłyśmy po dawnym klasztorze sióstr eremitek podobno rozwiązanym w wieku XVI?	To nie żarty Jestem zniechęcony	Za pozwoleniem, jak to dobre? Jak to kolega rozumie?	Zapewne było to właśnie moim zamiarem. Davy, weź, powtórz, naucz się, moje dziecko. Nie bądźże głupi!	Życie moje jest w tobie! Nie umiem sobie już nawet wyobrazić, jak mógłbym istnieć, oddychać bez ciebie.	A jakże: nasz! twój i mój Tamto wszystko, aż do muru to niemieckie, z drugiej strony żydowskie. Wszystko to jest bardzo nasze.	A jeźli to jaki bałamut, któremu się ubzdrzy	A litewska strzała też mu usłużyła, jak umiała. Biedna Rafałka!	A ten człowiek jest pańskim służącym?	A, Madzia... Jak się masz?	Ach, więc wszystko jedno, jak to nazwiesz. Powiedzmy: liaisonliaison (fr.)	Aha, dla służących jesteś pan jaśnie wielmożnym panem; dla dziennikarzy	Ba!... Bóg nas strzegł dotąd i będzie dalej strzegł.	Biali ludzie mnie słuchać!	Była Lotka, był i Doskocz.	Byłoby może gdyby który z autorów tych bajek wynalazł bodaj sposób fabrykowania szpilek; ale to wszystko jedynie czcze systemy, ani jednej rzeczy pożytecznej.	Chciałabym umrzeć!	Chciałbym wiedzieć, czy pod jednym z nich siedzi	Czego tu chcesz?	Czekają.	Do rzeczy! i bez frazesów.	Dom E, trzecie piętro, pięćdziesiąty szósty numer, mieszka tam Ernest Ramisz, majster z piątej sali tkackiej	Hej! żeby się to tak udało tę wyspę i ten zamek ubiecubiec	Jak długo zatrzyma się w Suezie?	Jak to?...	Jaka sztuka?	Jakże się pani podoba Warszawa?	Jest to chemia związków węgla...	Krwi było dużo. Zaraz go zabrali.	Król, Szlachcic, Krew, Obyczaje rzekła pani de Villeparisis	Mnie widział ale mniejsza z tym.	Mniejsza o to, skąd je czerpię. Ale to pewnato pewna (daw.)	Niech jedzie dziesięciu.	O! Już zna! Raz ciebie na wozie jadącą widziała i już zna!	Oh, Herr Jesu! Okropność! Gdzie Urban?...	Pan jest dziś patetyczny	Pani daruje, żem tak wpadł i żonę porywam. Cudzy kłopot, gorzej czasem własnegogorzej (...) własnego	Paradne! Mam więc równocześnie pisać recenzję ze sztuki i robić słodkie oczy do pierwszej naiwnej, niech będzie!	Podzielę je z tobą chętnie	Pracy się imasz, kiedy na wielką wojnę wszyscy idziemy? Siedemdziesiąt tysięcy naszych wyruszyło...	Prawda, trzeba by zajść Mówiłeś z nią o sklepie?	Rozumiem.	Skąd to wiesz?	Stu dwudziestu, ale jeszcze dzisiejszego wieczoru powinien dołączyć do nas Bask, a wraz z nim czterystu korsarzy. Jutro rano rozpoczniemy szturm na Gibraltar.	Słucham	Tak.	Toż je znacie.	W toilette-clubie! W ratuszu szelmę znów ostrzygli. Cóżeś chapnął znowu?	Wisz!	Wołajmy... wołajmy pomocy...	Wróg zepchnął ich na mokradła, ponieśliśmy bardzo duże straty.	Władza, Wina	Zabił go! Oczywiście, gdym to posłyszał, przyszła mi jeszcze większa ochota kupić ten nóż.	Zabiłeś swojego?	Że jeżeli dba o nasze braterstwo i wdzięczność, to je posiada, i że go jak swego powitamy.
Co? Menasze Klaper? Przecież mógł zniszczyć szafę. On się do tego nie nadaje.	Jakież to głupstwo popełniłeś pan dzisiaj panie de Rastignac? To biedne dziecko tak niedawno znalazło się na świecie, że nic a nic nie rozumie, co my mówimy, najdroższa Antonino. Odłóżmy ten przedmiot do jutra, zrób to dla niego. Jutro, widzisz, cała ta sprawa będzie już miała charakter urzędowy, i ty będziesz mogła głosić na pewno.	Nie wiem, co ma ten fakir do tego chłopca, który jest zapewne ofiarą jego oszustwa albo jego wspólnikiem Nie możemy pozwolić, by chłopak, Anglik z rodu... przypuściwszy, że jest on synem masona, to im prędzej odda się go do ochronki masońskiej, tym lepiej dla niego.	Pewno, pewno, pilno mi, stryju kochany, pilno! Już bym w pole rad! Czas! Moi wszyscy w tych latach co ja, już się ucierali, a ja muszę z kapelanem czytać i w dziedzińcu do tarczy oszczepem ciskać, gdy mnie świerzbi dłoń użyć go na tych Sasów lub...	Ot to co panu powiem, więcej, niżby się zdawało, ma związku z tym, o co pan mnie pytał, bo w pewnych punktach rzeczy nie zmieniły się zbytnio. Czytałem dziś rano w Saint-Simonie coś, coby pana zabawiło. Mówię o tomie tyczącym jego ambasady w Hiszpanii; to nie jest najlepszy tom, to prawie tylko dziennik, ale w każdym razie dziennik cudownie pisany, co już tworzy grubą różnicę z okropnymi dziennikami, które trzeba nam czytać rano i wieczór.	A ja wszystkiego wyrzekłabym się, tylko żebyś ty mi został, żeby mi ciebie nie chcieli odbierać ludzie, żeby nikt obcy... nikt obcy nie wcisnął się między nas dwoje...	A tak, ojca Pawła. Właśnie nas Tatarzyska pędziły przez miasto, kiedy na placu targowym czterech łotrów ciągnęło ojca Pawła do chana, który siedział pod kościołem Panny Maryi. Pustelnik wyglądał osobliwie. Był całkiem bielusieńki, aż bił w oczy. Broda po pas wisząca jak obłok, włosy roztrzęsione wokół głowy jak korona gwiaździsta, twarz i ręce jak śnieg jasne, wszystko białe a białe. Czy to wieczne posty i ciemnice tak go wychłodziły, czy to świętość ubrała go już w takowe anielstwo, nie wiem, ale i pogany patrzały na niego, jakby na cudowne zjawisko. Chan, jeno spojrzał na ojca Pawła, zaraz wpadł w jakoweś pomieszanie. Zaczął oczy spuszczać, kręcić się, namyślać, potem rękę wyciągnął i powiedział: „Odprowadźcie tego człowieka tam, skąd wyszedł. Nie róbcie mu nic złego. Ten człowiek już nie należy do nas, ale do Boga”. I my na własne oczy obaczyli, jak ojciec Paweł nazad wszedł do swej komórki. Tatarzy nie śmieli go dotknąć, a my płakali z radości	Ach, co tam cytryny!... Kom-pro-mi-ta-cja!	Boi się pan!	Chcieli zabawić się prawdopodobnie po swojemu miałem zaszczyt oznajmić Waszej Eminencji, iż nędznicy ci byli pijani...	Co ci ino potrza, mów, a wszystko miała będziesz, wszystko.	Co masz na myśli, kapitanie?	Co to: Wojnatów?	Co znaczy, jak będzie! Interes jest ubity i musi być załatwiony! Bo inaczej, to zobaczymy!	Co? może pan myśli, że ja na pierwsze zaręczyny Wacka inaczej patrzyłem?	Ja także jeżeli tylko podoba się d’Artagnanowi. On, jako oddawca listu, jest z natury rzeczy wodzem wyprawy; niech postanowi, a my wykonamy.	Jakie?... Czy z tych ludzi, którzy mi pochlebiają, czy z tych, co mi zazdroszczą?...	Moje uszanowanie zdaje się, że jestem punktualny.	Mój drogi, Braulard ma dwadzieścia tysięcy franków renty, klientelę jego tworzą wszyscy autorowie dramatyczni bulwarów: mają u niego bieżący rachunek jak u bankiera. Bilety autorskie i inne gratisówki to towar; Braulard zajmuje się jego lokatą. Popracuj trochę w statystyce: użyteczna nauka, byle jej nie nadużywać. Licząc po pięćdziesiąt biletów na wieczór z każdego teatru, masz dwieście pięćdziesiąt dziennie; jeżeli jeden w drugi warte są po dwa franki, Braulard płaci sto dwadzieścia pięć franków dziennie autorom i kupuje widoki zarobienia tyluż. Tak więc same bilety autorskie dają mu blisko cztery tysiące na miesiąc, razem czterdzieści osiem tysięcy rocznie. Przyjmij dwadzieścia tysięcy straty, bo nie zawsze może umieścić wszystkie bilety.	Należy się złotówka	Nie mogę pani, rzekł kłaniając się Georges z wyrazem żalu	O moja droga! jeżeli takiemi są wyobrażenia i przekonania twoje, radzę ci jak najprędzéj starać się o lekcye, a zarazem rozpocząć studya osoby swéj przed lustrem...	O tak, wprawdzie w inny sposób, lecz treść jednakowa. Tylko ona, jako panna na wydaniu i kobieta piękna, nosi swe zasady jak suknię, stosownie do okoliczności. Więc do salonu: aksamity, gazy, białe puchy, zwłaszcza gdy widzi przed sobą choć jedną dobrą partię z nazwiska, tytułu lub majątku. Na co dzień szata jest ostrzejsza: wełna, brokat, dla ogółu ludzi stać ją tylko na płótno, perkalik, a dla służby nawet zgrzebny drelich jest zbyt kosztowny.	O! Toś w sedno utrafił! widać, że ci się tam na świeżych trawach i dowcip odpasł, bo dawniej nie był taki rączy. Ochota to grunt! I nie masz lepszej na melankolięmelankolia (daw.) roślina lecznicza, tu przen lekarstwo..	O, tak, ręczę za to, panie hrabio. I nie ma w tym nic dziwnego. Do szczęścia nie brakuje im niczego; są młodzi, weseli, kochają się, a mając dwadzieścia pięć tysięcy liwrów renty na rok, zdaje im się, że to iście Rotszyldowe bogactwa, choć widzieli wiele ogromnych fortun.	Oczywiście! Wszyscy Żydzi się modlą.	Oczywiście... porwał dziecko, aby pańskie nazwisko wygasło. A teraz, skoro już ustaliliśmy wszystko, skoro odświeżyliśmy pańskie wspomnienia i już pana nie zawiodą, domyślasz się pan, że przygotowałem mu niespodziankę.	Owe trzy miliony rubli stanowią mój osobisty kredyt i przynoszą mi bardzo mały procent jako pośrednikowi Oświadczam jednak, że o ile w miejsce kredytu podstawiłoby się gotówkę, zysk z niej wynosiłby piętnaście do dwudziestu procentów, a może więcej. Otóż ten punkt sprawy obchodzi panów, którzy składacie pieniądze w bankach na niski procent. Pieniędzmi tymi obracają inni i zyski ciągną dla siebie. Ja zaś ofiaruję panom sposobność użycia ich bezpośredniego i powiększenia własnych dochodów. Skończyłem.	Po co mam schodzić? mogę stąd zadzwonić.	Powiem, że cię nie poznałem, bo tak wyglądasz na dorosłą pannę i tak jesteś niepodobna do siebie, że się ciebie boję	Prawdę pan powiada na naszym spokojnym wybrzeżu zaskoczyła mnie kiedyś burza śniegowa, trwająca trzydzieści sześć godzin. Wiem ja, co to znaczy!	To być bardzo może a chociażby i nie nastąpiło, nic nie szkodzi, gdyż jak tylko królem zostanę, mogę nadać ci szlachectwo z przywilejem, że nic za nie nie zapłacisz żadnego hołdu składać nie będziesz. Ale co największa, że zostawszy hrabią, będziesz miał rycerską godność; i niech co chce będzie, muszę cię jednak tytułować waszą wielmożnością.	To wasz pan jest rycerzem kościoła? bo mój jest świecki. Mimo rady przyjaciół, nie chciał zostać arcybiskupem, bo ma zamiar zrobić się królem. Żeby nie skłamać, muszę wyznać, iż mi  diablo strach było, żeby go nie wzięła chętka przejść do kościoła, bo nie czuję w sobie najmniejszej zdolności do sprawowania beneficjów. Zupełniem głupi na księdza.	Unosisz się	Wszystko to dobrze jeno bym ja rad wiedział, jakowym to sposobem Hedwich zwąchała się z tą swoją nową familią? Gdzie znalazła takowego mądrego ambasadoraambasadora (daw.)	Wójt akuratnie tyle wie co nic albo i wymyśli, czego nie było.	Właśnie... Otóż tedy... A najgorszy bestia to ten Patkiewicz, co trupa udaje. Jak zapadł wieczór, a ten pokraka wylazł na schody, to mówię ci, taki był pisk, jakby stado szczurów tamtędy przechodziło...	A cóż powiem?	A jegomość rozgrzeszałeś nieboszczyka laufrem, którego jeszcze w garści trzymasz...	A ona powalała mi krwią całą koszulę!	A w gruncie rzeczy to wy, Kirsanow, właśnie jesteście największy arystokrata. Wy mówicie: nie ma indywidualności wybitych, a myślicie: oprócz mnie. Bo takeście sobie zaufali, że wszystko musi iść według waszego obliczenia, ot, według programu: taka a taka gleba, tyle a tyle nawozu ludzkiego i taka roślinność historyczna jako rezultat. Znów nawóz i znowu inna roślinność. Wy sobie tak myślicie o wszystkim, jakbyście byli bogiem.	A! a! skoro to jest pańska opinia...	Ach! Któż tak mówi! Tego jeszcze nie słyszałam! Mamo! Mamo... on powiada...	Ano dobrze, poprośmy więc przemytników i bandytów o gościnę. Ale jesteś pewny, że nas dobrze przyjmą?	Chcesz więc, ażeby kapłan wobec wojska lekceważył religię?	Cyt! Przestań pleść, Lucjanie bo nadchodzi Château-Renaud, który, aby wyleczyć cię z manii paradoksów, gotów cię przeszyć mieczem swego przodka, Renaud de Montaubana.	Dla kotów, milordzie.	Dlaczegóż to nie?	Do bieguna!	Do wioski tu w pobliżu, gdzie dom posiadam a pan dokąd?	Dobrze. Kurowskiego prosiłeś?	Drugiego nie było.	Działo im znaczne pękło. Tyś wysadził?	Edwardzie! Edwardzie! nie mogę znieść twych wyrzutów! Wdzięczne mam i kochające serce, zapewniam cię, że kochające, spytaj Peggotty.	Gdzie muzyka, tam wesoło	I siedziéć myśli?	Ino na Ojców nie mówcie nic	Ja z wami... ja wam bratem chcę być, bądźcie wy mnie też.	Ja, cichoż tylko, babulo, żeby Michałka i dzieci nie zbudzić...	Ja?... Cóż znowu A cóż to panu przyszło do głowy indagować mnie? Hę?	Jak pan to rozumie?	Jak ty pójdziesz, moje niebożątko? Ja cię chyba zaniesęzaniesę	Jakież to myśli takie znów fenomenalne?	Jakto? On nie wie, że dostał taki spadek?	Jesteśmy w paszczy rekina	Już teraz nie chcę. Przeminęło.	Kazał nam zaczekać.	Kažin, kaip būtų geriau	Mam tylko dwadzieścia franków, ale postawię na kartę i wygram.	Mieliśmy parę przykrych historii w obozie!	Musimy kopać pod wszystkimi.	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Nie gadam z panem!	Nie mam... nie mam waćpana, wcale nie mam przyjemności...	Nie od niej on pochodzi: to zasadzka, żebyś nie stawiała oporu, gdy przyjdą po ciebie...	O, ja tam jestem zapracowana.	Ohoho, ani z tej beczki nie zaczynaj! Dobrze ty wiesz, że z tego nic.	Ojca to nie ma?	Pamiętaj, kochany panie, że masz pod sobą szpitalik...	Penn nic nie winien Przecie on jest głuchawy.	Pewno, że radzę A powiedzże mi ty, czy jesteś zadowolony z przyszłej synowej?	Polski?	Pozycja społeczna zakupy.. A pan Carrisford odnalazł ją dziś po południu i zabrał ją do swego domu... i ona już nigdy tu nie wróci... i będzie jeszcze większą księżniczką, niż była dotychczas, sto pięćdziesiąt tysięcy razy większą! A ja jutro po południu pójdę do niej w odwiedziny.	Prawda, o której mówisz, ojcze, jest także jak przepaść. Czemu tak jest?	Prosimy...	Przepraszam cię, Pawełku, ale może byś zjadł śniadanie?	Szczególne, a tak przecież częste. Czyż to nie charakterystyczne, że trupie głowy są zawsze uśmiechnięte?	Sęk powtarzam, oracja organisty mówi o Bartku simpliciter, a ja o podczaszym Michale, tamta wychwala jego czyny wieśniacze, cóż ja mam począć, czy zostać organistą Bartkowym, czy oratorem Ordyńskiego?	Tak! Tak! Właśnie... I świeciło z pewnością gdzieś z wysokości Granitowego Pałacu.	Tak! W okolicach Londynu.	Teraz na innej planecie może znalazła spokój, daremnie szukany na ziemi.	To jeszcze nie kwestia. Taki Pitagoras, Platon, Dante, Szekspir, Słowacki lub Dostojewski byli chyba jaźniami potężniejsi od ministra Pradery, a wierzyli... Zresztą w ostatnich czasach tzw. nauki metapsychiczne dostarczają na to coraz to więcej, coraz to bardziej przekonywujących dowodów. Weźmy np. choćby tylko jedno ich specjalne odgałęzienie, znane pod nazwą mediumizmu.	To powinno niezmiernie pochlebić królikom, którym wbija szpilki w głowę; kurom, których kości maluje na czerwono, i psom, którym wpycha fiszbiny.	Tu jest mieszkanie Wiktora Judyma?	Tytulik?	Ujęła więc pana również nasza historia!	Waluś... pofolguj... ściskasz mi gardło, że tchu złapać nie mogę.	Wejdawutas!	Wiesz? Ja za jednego Mickiewicza oddałbym tych wszystkich, których nam Skowron każe wykuwać!	Wrócić wrócę lasami. Ino ten Żydak... Oczy ma pogan psie, paskudne
Ale z nieustannym apetytem na wdzięczność ludzkiego stada, czym ja znowu gardzę jak chłopskim żurem, razowcem, potem i zaduchem. Wyglądasz mi jak źrebiec dostojnej rasy arabskiej, który by powziął pasję upodobnienia się do krzywych szkap fornalskich na pastwisku, w tym celu kazał sobie dla zasady solidarności spętać przednie nogi, żeby, broń Boże, nie biegać zbyt szybko. Skaczesz w twojej pętaczce... Nie dość jeszcze jesteś odrażający, zbyt mało jesteś podobny do twoich szkap na pastwisku...	Gdzie pan Borsuk?	Może by mnie się udało. Trzeba tylko, żeby pan Sapieha tu przyszedł, aby było się do kogo schronić.	Nigdy w świecie nie byłbym wyrozumiał z początku, co on za jeden. Twarz miał co prawda niemiłą i prosto w oczy nie lubił patrzeć; alem się prędko z tym oswoił i nic mi nie wadziło, że ponuro poglądał. Z początku, jako mi zapowiedział, inom był do posług. Izby zamiatałem, w piecum palił, żur albo kluski na śniadanie warzył, buty i przyodziewę czyścił. W południe szliśmy se oba do gospody na obiad. Parę razy pan wyjeżdżał z domu na kilka lub kilkanaście dni, wtedy mi sute strawnestrawne (daw.) myślałem. Namówił mnie, cobym i swój  oszczędzony grosik dał mu do przechowania; odświętną przyodziewę także mi zamknął do komory, żeby prochem nie przepadała, anim się opatrzył, już mi wszystko zabrał, inom to miał, co na sobie. Po jakimś czasie zaczęła się nauka. Dziwuję się dzisiaj, co mięmię	No, a waćpanwaćpan (daw.) pytał pan Skrzetuski zwracając się do Litwina.	Pan Jezus to sprawi Nie może się Jurand teraz przeciwić, byleby Bóg Zbyszkowi zdrowie powrócił. Ale i z naszej strony musi być też nagroda.	Powiedział pan, że nie ma pan krewnych Więc jest pan zupełnie samotny?	Wraża była w ojcu, ale syn nam służy! Sam go mało dwadzieścia razy w potrzebach widziałem! Ha! Teraz rozumiem, skąd w nim ta diabelska odwaga się bierze! Pan Sobieski	A Józio?	A gdzież to Rocho?	A inni powiadają, że właśnie hetman wielki.	A jako się zowiesz?	A kapusta musi być bielutka.	A niebezpiecznie?	A więc jak to się mogło stać?....	A właśnie, że mądrze!	A, to takie sukno jak to A, to takie sukno: kiedy ci mówię, że to sukno oficerskie, kiedy ci powiedam, skoro ja ci to powiedam, to ja myślę, że ja wiem co mówię. Nie nas bujać takimi bajdami.	Akademia sztuk pięknych!	Ale o to W. Kr. Mości nikt w świecie nie może posądzać! nikt! wszyscy wiedzą o jego życiu przykładném...	Bo uważa, iż lura jego potrzebuje być wzmocniona dobrem winem.	Być może; milczenie przede wszystkim.	Byłem tak zdziwiony, że mogłem stracić przytomność, prawda? I gdyby ten rewolwer był nabity, zabiłbym kogoś: jednego, dwóch, a może trzech i byłoby już po mnie. Ale nie był nabity.	Chcesz mówić pewnie o twojéj matce?	Cieszy mnie, że przynajmniej jednemu z was nieśpieszno, aby oberwać po buzi	Co o niej wiesz?	Co tobie? Czy jesteś chory?	Czekajcie jeszcze trzeba teraz wybrać dowódcę, którego wszyscy słuchać będziemy. Ja głosuję za Olkiem.	Czy jest tam?... Czy jest tam?...	Cóż by to znaczyło?	Cóż pocznę, skoro nie chcesz iść ze mną? Zobaczysz, wuju, jeszcze spotkam tam jakiegoś ładnego chłopca i zdradzę cię.	Cóż ty wygadujesz? Przecie masz syna!	Dlaczego?	Do Maracaibo.	Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co?	Dobrze czynisz, dziecko niech cię Najśw. Bogarodzica ochrania!	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Gdzie jesteś, Roksano?! Roksano! Gdzie jesteś?!	He!	Hm?...	I owszem, Silverze gdybyś wolał być uczciwym człowiekiem, siedziałbyś teraz w kuchni. To tylko od ciebie zależy. Albo jesteś moim kucharzem okrętowym i wtedy obejdę się z tobą pobłażliwie, albo też kapitanem Silverem, zwykłym buntownikiem i korsarzem, a wtedy możesz pójść na szubienicę.	I słuchaj go na zdrowie. Nikt ci tego nie zazdrości.	I ukryli cię w jednej z kajut?	Idź, Jantoś, idź...	Ja chcę trzymać gołębie	Jak myślisz, Antosiu, czy przyjdzie?	Jak to niegdyś? Co ty opowiadasz?	Jak to! To konie pani baronowej?	Jakie to dziwne się wydaje, Wilhelmie, kiedy się myśli o tym! Gdybym był miał wówczas telefon, nieszczęście nie byłoby się wydarzyło: oboje żyliby po dziś dzień... To jednak ciekawe, jak wiele znaczy przypadek.	Jako syna cię witam, gdyż tak myślałem, iż cię już nie ujrzę więcej. Znieśże mężnie twoje brzemię i na to pamiętaj, że tysiące będziesz miał towarzyszów w nieszczęściu, którzy potracą żony, dzieci, rodziców, krewnych i przyjaciół. A jako kropla ginie w oceanie, niechże tak twoja boleść w morzu powszechnej boleści utonie. Gdy na ojczyznę miłą tak straszne przyszły termina, kto mężem jest i miecz przy boku nosi, ten się płakaniu nad swoją stratą nie odda, ale na ratunek tej wspólnej matce pośpieszy i albo w sumieniu zyska uspokojenie, albo sławną śmiercią polęże i koronę niebieską, a z nią wiekuistą szczęśliwość posiędzie.	Jaksa!	Jest to szatan w ludzkiém ciele, ale szatan, który krzyżem leżąc się modli, a jutro nieprzyjaciela zgniecie jak muchę, i nie będzie miał zgryzoty najmniejszéj.	Każ zaprzęgać I zawołaj Wirginię, chcę się ubierać.	Kiedy zbliżyliśmy się do szańca, na głos naszych bębnów wyszedł i otoczył nas oddział pieszy. Doboszów zostawiono w polu pod silną strażą, a mnie oficer dowodzący zawiązał oczy i pod strażą zaprowadził w przykopy.	Król Maciuś... Niech powie...	Linetka naprawdę nie lubi miasta?	Moja Luciu, nie myśl o takich rzeczach Jesteś za młoda. Przyjdzie czas i na to. Im później, tym lepiej.	Może nie daleki jesteś od prawdy, mój panie Serafinie; ale, bądź co bądź, kąpiel w wodzie zapomnienia potrzebna ci, przecież nie lękaj się tego środka pozbycia się choć na czas niejaki pamięci twych dawnych kłopotów.	Mylisz się. Ja wcale nie mam zamiaru jechać.	Mów ciszej, przez Boga to nie sowa: to samiec, to szlachetny kanclerz.	Nadszedł czas dobry! Sintrama nie ma. Kawalerowie z Ekeby zaczęli pracować. Skarb proboszcza brobijskiego znaleziono w dzwonnicy broeńskiej. Starczy na przywrócenie wspaniałości Ekeby i na chleb dla głodnych.	Niczego nie dotknąłem Czy wuj sprowadza się do nas?	Nie ma nic łatwiejszego dla kobiety jak być szczęśliwą	Nie mają innej nazwy My jesteśmy ludzie prości, Bogu dzięki: figi nazywają się u nas figi, śliwki, śliwki, a gruszki, gruszki.	Nie; na nabożeństwo u Panny Maryi w dzień poświęcenia naszego ołtarza. Ale gdy o to pytasz, było i wesele, a jakże.	Niebezpieczeństwo, Śmierć, Tłum zauważyłem niedbale.	Nigdy.	No i co ja pocznę, nieszczęśliwy tak wszystko wybornie ułożyliśmy, nawet i ta wieczerza była jakby li dla naszej wygody umyślona, a tu jak na złość Odmiwąsowi strzeliło do głowy spędzić nas tu wszystkich co do nogi.	No, bo dziś wszyscy panowie umieją.	No, mój biedny Sancho jakże ty możesz widzieć te usta i ten kierunek, kiedy noc tak ciemna, że ani jednej gwiazdy nie widać na niebie?	Nu, patrzaj, bo jeżeli co... kijem skórę z pleców zedrę!	O nie, wcale nie! Tylko... tylko... nie bardzo wiem, gdzie się znajduje to jakieś Ak... Ak...	Oczywiście, o ile to panu sprawi przyjemność.	Ogromnie dużo go dyrektor daje!	Pani Rena dziś zdenerwowana!	Pani mi pozwoli czasem przyjść do siebie i popatrzeć na gospodarstwo?...	Pani, odpowiadam tylko na pytania, ale jeśli sobie życzysz, będę mówiła wyraźniej.	Panienka!	Prędzej, prędzej!	Religia?	Swąd?... Łaguna powiedział, że	Szybę stłukł. Kamień rzucił.	Słucham, miłościwy panie!	Tak jest, spojrzeniom?	To cię w Tyńcu opatopat który. to więcej zbójem niźli zakonnikiem patrzyłwięcej zbójem niźli zakonnikiem patrzył	To jakże będzie?	To jest trup pewnego Fenicjanina, które za szesnastej dynastii probował wedrzeć się do Labiryntu i doszedł aż tutaj.	To szkoda.	To takie pospolite! Kiedy się skończyło nabożeństwo, Nucingen i du Tillet odprowadzili ciało na cmentarz. Stary lokaj szedł pieszo. Woźnica jechał tuż za powozem księży. I dzóż, troki bżyjadzielu, rzekł Nucingen do du Tilleta na zakręcie, do źlidżna zbozobność, aby zię oszenidź z Malfiną, pęcież potborą dej pietnej rociny we łsach, pęcież miał rocinę, tom, mieżganko już uszącone, a Malfina do brafcify zgarp.	Tym czarnym otworkiem ziewa w skroń nuda, krzyczy rozpacz marzyciela. Ja żyję, staram się żyć jak najintensywniej. Zaś ty...	W takim razie możesz być spokojny, da się ona zmiękczyć; a zresztą, nie wielkie rzeczy musi ci być Porthos dłużny.	Więc cóż! Zamiast mieszać uciechy ze zgryzotami dzielę moje życie na dwie połowy: młodość niezaprzecznie wesoła no i jakaś tam niepewna starość, w czasie której wycierpię się do syta.	Wracając, wstąpcie wszyscy do kościoła i pomódlcie się. Znajdziecie gdzie może ołtarz Aniołów Stróżów...	Wszystko taki lepiej żeby gospodarz był w domu.	Wszystko widziałem, kapitanie Nemo, i „Nautilus” przedziwnie nam w tym dopomagał. Ach, rozumny to statek!	Wyjąwszy, że na pięć lub sześć mil przed ujściem przy schyłku pory suchej wody ma bardzo mało. Tworzy się tam wtenczas rodzaj mielizny, o którą biją wściekle od zachodu fale oceanu.	Władek Władek, jeżelibym ci kiedy na drodze stanęła...	Zaraz. Muszę nasamprzód zobaczyć, gdzie to jest ten brzeg.	Zobaczymy, czy załatwiona! ja go zmuszę siłą...	Żeby każdemu dziecku wolno było raz na miesiąc stłuc szybę.	Życzę, aby i wierzchowiec twój podzielał to zdanie Tymczasem spuścił ogon i uszy, czekając u wrót, i wygląda tak, jak gdyby wolał wrócić do stajni.
Panie Jelsky...	Ja tak po starej znajomości, panie Nikodemie...	Któżeś to i czego potrzebujesz?	O, dalibóg, że to prawda, panie i czuję ja, że w tej historii, którą bakałarz Karasko o nas czytał, musieli mnie tam tęgo osmarować, pewno nie oszczędzali, odmalowali od stóp do głów. A jako żywo, nigdym nic złego nie mówił na żadnego czarownika i nie mam takich dostatków, żeby zazdrość wzbudzały; co prawda, to prawda, że czasami skrobnę kogo językiem i że wygadam, co ślina do gęby przyniesie; ale z tym wszystkim  złośliwy nie jestem i nikogo nie obgaduję; a gdyby i to się zdarzyło, to zawsze wierzę silnie w Boga i we wszystko, w co wierzy święty kościół katolicki, jestem zawziętym wrogiem Żydów i zasługuję ze wszech miar, żeby historycy mieli wzgląd na mnie i oszczędzali mnie w swoich książkach. Ale niech ich tam, niech sobie zresztą piszą, co im się podoba, a  diabli by się tam o to turbowali! Urodziłem się goły i goły jestem, ani mi nic z tego nie przybędzie, ani ubędzie, niech mnie pakują w książki, ile się zmieści, dbam o to, jak pies o piątą nogę. Złamanego grosza nie dałbym, żeby ich wstrzymać od tego, niech ich kaci porwą, bawią mnie swoimi historiami.	Z czego się pan utrzymujesz?	A bo kiedy już nie mogłem wytrzymać tej nędzy, przyszło mi na myśl, że mogliby mi pomóc moi dawni przyjaciele. Udałem się do Danglarsa, ale wcale mnie nie przyjął; potem do Fernanda, i ten mi przekazał przez lokaja sto franków.	A jakże.	A pewno.	A ten drugi?	Ale moja książka jest bardzo poważna: chodzi o odmalowanie w prawdziwym świetle walki katolików, oświadczających się za władzą absolutną, i protestantów, którzy chcieli stworzyć republikę...	Ależ naturalnie! Jeżeli pani tego pragnie! Nie zajmie to pani wiele czasu, niewielki jest. Ciągle nalegam na męża, żeby wybudował nową kuchnię, ale on nie na leży do ludzi, co się bardzo śpieszą. Tu jest salonik, a tam na górze dwa pokoje. Niech pani sama wszystko obejrzy. Muszę zajrzeć do dziecka. Pani urodziła się w pokoju z wschodniej strony. Przypominam sobie, jak mamusia pani mówiła, że lubiła patrzeć na wschód słońca. I zdaje mi się, iż słyszałam, że urodziła się pani właśnie w chwili, gdy słońce wschodziło, a światło jego padło na pani twarzyczkę i to była pierwsza rzecz, jaką matka pani ujrzała.	Babiński, a uważaj pani	Bardzo mi tego... Otóż, tego, ja nic nie wiem, że tu ułanów tego...	Bardzo wątpię Jak tylko skończył instytut technologiczny...	Bo nie chcę umierać!... bo za młoda jestem na to!...	Był zdrów, gdym odjeżdżał ze szkoły	Była, ale popołudniu odwiedziła nas pani Müllerowa z Madą.	Chcesz mi pan powiedzieć, że byłem osłem dardanelskim, występując z uwagą, w chwili, gdyś pan odmówił zezwolenia na rewizję.	Chwała Bogu! Już tydzień nie miałem roboty. Ale jeszcze pani gospodyni mówiła, że w kuchni zepsuł się zegar...	Co się też tu ludzi przewinęło dziś przez gościniec Czysty jarmark albo odpust...	Co to jest mit?	Co to? Co to?	Co ty bredzisz?... Przestań mi natychmiast!... Ty byś w tej chwili i wróżką być mogła Tylko naokoło takich wieszczeń musiałyby się chyba odbywać dzikie poszczęki mieczów i tarcz.	Co, jeszcze tutaj? Ile razy mówiłem, że masz zjeżdżać na tamten chodnik, łachudro. Już, już, nie oglądaj się za siebie.	Czwartą i piątą poświęcimy rozważaniu ogólnej ekonomicznej sytuacji...	Czy chcesz, abym zaśpiewała dla urozmaicenia naszej samotności, czy też, abym zatańczyła segedillę?	Czy ci ta wiadomość potrzebna do statystyki?	Czy tamten wypaplał, czy co?	Czy to konieczne? Mój Boże, czy to konieczne?	Czyż taki człowiek jak pan mógłby się znaleźć gdziekolwiek w kłopocie? No, niechże pan nie przesadza.	Cóż, mam inny jeszcze sposób	Drobnostka, nie stało się przecież żadne nieszczęście Zamazało się i nic więcej; zacznie się na nowo lub zmyje, i po wszystkim.	Emilka, pani Gummidge?	Ja chciałam, żebyś ty się przysłuchiwała Sama nie wiem, jak to objaśnić, ale gdy ktoś opowiada bajkę, to nie ma dla niego rzeczy milszej, jak widzieć, że ludzie chętnie jej słuchają. Czy chciałabyś usłyszeć resztę?	Ja nie I nie sądzę, że ty miałeś z tego przyjemność.	Jaka miłość?	Jaki?	Jesteś pan entuzjastą w swoim zawodzie, tak jak ja w swoim ale sądzę, że nie przybywasz pan tu po raz wtóry jedynie w zamiarze zbadania mojej czaszki...	Jesteś, chłopcze, dobry do wybitki ale, człowiecze, krew wigowska płynie ci w żyłach!	Juści, co zmyślna wielce, jeno że do psich figlów i gdzie by się zabawić...	Kiedym tak zmarzł, wasza wielmożność, że aż mi rozum we łbie skostniał.	Księże a jeśli ja nie umrę, cóż się ze mną stanie?	Któż cię uczył, żeś taki mądry, niczym proboszcz?	Maciuś musi być chory.	Mróz idze ku nom od zwidu	Muszą tu czekać konie z Jarzębowa	Napisałam że dobrze, tylko nie bardzo już pamiętałam co „dobrze”. Ale widzę że ty się gniewasz, przykro mi... Żałuję, żem poszła na Fedrę. Gdybym wiedziała, że z tego wynikną takie historje... dodała jak wszyscy ludzie którzy zawiniwszy w jednej rzeczy, udają iż myślą że im się wyrzuca inną.	Naturalnie. I dlatego nie zajmujemy się w tej chwili jego wyznaniem, ale postępkami. W imieniu pana prefekta policji wzywam księdza, aby ksiądz powiedział, co o nim wie.	Nie umknie tak łatwo.	Nie wiem, czy to tak ładnie z pańskiej strony, skoro pan sam jest złodziejem.	Nie.	Niech mi pani pomoże pakować rzeczy. Pierwszym pociągiem odjadę...	No cóż, jakże ci, ojcze?	No, przecież tak młody liryk przetłómaczył to, co Krasiński przed nim przełożył: I tem umieram, że umrzeć nie mogę...	No, tu nie może być porównania.	O! Dzięki! Dzięki za to życzenie!	O! niech pan o tem lepiej nie wspomina, bo to, proszę pana, jest figiel męża naszej księżnej.	O... widzisz, jaki to z niego chłop!... Ino spojrzał na szwabskie nasienie, a zara mu serce odjęło. Zabiorą ci łąkę, no, to i co? Będzie się im wpędzać bydło w szkodę, dopóki jej na powrót nie sprzedadzą.	Około czterech godzin i tyle samo powrót.	Opowiedz nam to	Osobliwa szczerość!...	Oto geniusz Wasza królewska mość, nie wiedząc wcale, zrobiłeś rzecz wielką. Zwyciężać można nie tylko na wojnie: pobić i kazać sobie coś dać za to. Bez wojny, dyplomatyczne zwycięstwo uzyskać za pomocą oszustwa; słowo wycyganić w sposób stereotypowy i krzywdzący łączy przynależność do grupy etnicznej (Cyganie, dziś raczej: Romowie) z zachowaniami przestępczymi (oszustwo, kradzież). coś potrzebnego. Mamy port, to najważniejsze.	Pan Co pan doktór sobie wyobraża, ja nie wiem. Zaprząta pan swoją osobą województwo i ministerstwo, jakby wszystkie najwyższe instancje administracyjne nie miały nic innego do roboty, jak zajmować się pańską przeszłością polityczną.	Pani! Ja pragnę usłyszeć całą, całą prawdę. Z krót­kich dotąd doświadczeń moich przekonałam się o wielkiej słuszności tego, co mąż jej powiedział przed chwilą: nic materialnie i moralnie szkodliwszym nie jest dla człowie­ka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przycho­dzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie...	Pasterzu nasz! zawołał Opat całując go po rękach, powaga wasza wielka, jesteście powinowaci uwięzionego, wy powinniście pierwsi jechać aby się wstawić za nim.	Pewnie; ale skoro naczelnik przykaże, to usłuchać musimy	Poczekaj: na mój rozum, jeszcze nie skończone. Jeszcze Maciuś wróci.	Potem? Przyrzekniesz, że będziesz grzeczny. Denerwujesz nas. Daj nam spokój i zajmij się swoimi sprawami. Tracimy już cierpliwość.	Prawda!	Prawdę mówię. Dziś, przed godziną czy może przed dwiema, modląc się, uczułem nagle, że w pracowni twojej dzieje się coś strasznego. Mimo największego wysiłku nie zdołałem zrozumieć, co to jest, nie mogłem więc powstrzymać katastrofy z odległości, a czułem, że nie ma chwili do stracenia.	Przecie nie mogłeś stracić poczucia uczciwości! Czyż nie pojmujesz, że w twoim podziwie dla tamtego łotra jest coś wstrętnego?	Przecież to on! Niech ten łajdak tylko się tu pojawi. Zobaczymy, komu będzie sprzyjało szczęście i czy fortuna go uchroni od mojego arkebuza.	Rozgrzeją się w ogniu.	Skąd wezmę? Ukradnę! Co cię to obchodzi?	Starzejesz się, che, che, che nabierasz starokawalerskiej pedanterii. A rozrywka od czasu do czasu jest człowiekowi potrzebna.	Słuchaj Nie będziesz budziła dziadka, niech śpi! A uważaj na Stelkę, by sobie co nie zrobiła i nie krzyczała, gdy się zbudzi. W najgorszym razie weź kawałek cukru, rozpuść w wodzie i dawaj jej po łyżeczce. Wiem, żeś rozumna i nie zjesz sama cukru.	Tak i postąpię, bo mnie do serca przycisnął, ale on jutro na łowy z królem jedzie.	Tak jest pragnę się nieco przybliżyć do dworu i potrzebuję na przyszłość poformować stosunki w stolicy.	Tak!?	Te fiołki są heliotropem, pomieszanym z różami!	Tik, žinoma, nereikia tingėti. Tinginys ar koks girtuoklis verčiau teneinie į Ameriką. Bet darbščiam žmogui visados linkiu eiti.	To gorsza wiara od naszej.	To ja, Wawrzuś Wojciechów...	To pan przemawia na zgromadzeniach?	Tylu ich idzie na wojnę i tylu wraca... Czemużby on, najlepszy spomiędzy wszystkich, nie miał powrócić?	W porę przybyłem	Waluś... na rany Boga, co bredzisz? Kto cię bajkami omamił?	Wcale nie wchodziłem w spółkę Z czemże zresztą miałbym wejść?	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Wiem, wiem! Ja też nie mam takich zamiarów. Ani myślę wtrącać się w jego tajemnice, jeżeli je w ogóle ma. Chodzi mi tylko o sprawdzenie. Ręczę, że się nawet nie spostrzeże.	Wiem. Znam doskonale ten sklep.	Wiolonczelę.	Witam waszmościów najradośniej imieniem własnym i książęcym. Rad książę wojewoda będzie, gdy takich rycerzy zobaczy, bo mu ich bardzo potrzeba. Chodźcieże do mnie, do cekhauzucekhauz (z niem.)	Więc papo nic nie wie?...	Z damą, która tu była, z damą o haftowanej chusteczce.	Za godzinę wrócą, moja śliczna! Na dworze upał i kurz. Niech się ochłodzą jagodami. Może i tobie, moja złota, podać?	Zdradź nam swój sekret, moja droga	Zkądże to, że struła brata?	Zobaczy Romek! Swój! Swój! Pójdź tu! Widzi Romek jaki on ładny! Taki duży, kudłaty, a łagodny, jak baranek!	Żegnaj! Żegnaj! Żegnaj!
Ja rok czekam a po roku oświadczam się powtórnie. Wzięła mnie! niema co gadać! Uważałeś pan, jak jej ślicznie z tymi krótkimi włosami. Powinna zawsze tak chodzić. Rok czekam i milczę, ale potem będę uważał, że mam rozwiązane ręce. Niepodobna też, żeby i w niej przez rok coś się nie zmieniło, zwłaszcza, jeśli tamten nie da znaku życia... Wszystko to jest ogromnie dziwne! Myślisz pan, że ja nie robię wszystkiego, co w mojej mocy, żeby w nim rozdmuchać jakąś iskrę dla niej? Dalibóg, że człowiek nigdy chyba więcej nie robił przeciw własnemu sercu. Pani Bigielowa robi także, co może. Ale trudno! Nikt znowu nie ma prawa powiedzieć mu wyraźnie: żeń się, skoro on jej nie kocha. I to jest jeszcze dziwniejsze, że on i o tamtej, zdaje się, nie myśli. Jedna panna Ratkowska więcej jest warta, niż cały zagajnik takich „Topolek”	Więc powiem wam, co zrobimy Mówicie, że jesteście praczką z zawodu; to doskonale. A ja, jak widzicie, jestem maszynistą; jasne jak słońce, że mam okropnie brudną robotę, człowiek nie może nastarczyć koszul. Oj tak! Moja żona rąk nie czuje od ciągłego prania. Jeśli po powrocie do domu wypierzecie kilka moich koszul i odeślecie mi je, zabiorę was do parowozu. Właściwie nie wolno nam robić takich rzeczy, ale nie bardzo na to zważają w naszym zapadłym kącie.	Słuszna to była uwaga, Dawidzie Święta prawda, że słowa nie wyrządzą mu żadnej szkody... szkoda ich więcej tracić! I z wyjątkiem tego, co powiedziałeś o chrześcijaństwie (co do czego mam zgoła inne pojęcia, albo niech nie będę chrześcijaninem), skłaniam się bardzo do twego zdania.	Przecież nie cesarz chiński. Skoro mówię, że ja, to ja. Minister, rozumiesz, nie jest zadowolony z działalności Funduszu. Piknęły go zwłaszcza te wyrzucone przez okno czterysta jedenaście tysięcy i chce tak na przyszłość urządzić, by nie narażać się na przykre interpelacje.	Jakito znachor? Ot zaraz wam opowiem zkąd co wziąłem, a dziwić się przestaniecie, żem tak mądry. Od tygodnia już siedzieliśmy w Piątkówce, o półtoréj mili ztąd; chwała Bogu ludzie się tam na Aprasza nie poskarżą: dużo się roboty przez nasze ręce przewaliło. Jakeśmy wychodzili, powiedzieli mi drogę do Stawiska i zalecili do was, panie wójcie; a stary Muryniec dodał: tylko jemu koni nie podkujecie, bo ich nie ma. Otóż cały sekret!	Zdrowie i długie lata! Garść nas wprawdzie tych, którzy przy nim stoimy, ale prawdziwych żołnierzy. Da Bóg, nie damy się tym łuszczybochenkom, co sejmikować tylko umieją i panu hetmanowi zdradę przeciw królowi zadawać. Szelmy! To my w stepie dzień i noc czołem do nieprzyjaciela stoim, a oni dzieżki pełne bigosu i jagiełjagły córka Priama, króla Troi, przepowiedziała klęskę Troi; przen. zwiastunka nieszczęścia. upadek Ilium i narodu Priama przepowiada, a ci o niczym nie myślą, jeno ciągle dochodzą, kto przeciw królowi zawinił.	Bo pani Sarnicka twierdziła, że wie z najbliższego źródła, jakoby Hitler chciał zająć Czechosłowację. Podobno ma część oddać Włochom, część nam, ale największą część, razem z Karlsbadem, zabrać sobie. Ładnie bym wyglądała! Oni tam nie mają masła w Niemczech. A ja sobie wprost nie wyobrażam życia bez świeżego masła. Jak myślisz, czy pozwoliliby mi sprowadzać masło z Polski?	Dżek, coś ci powiem. Czarli rozpuszcza plotki, że jesteś dumny, że wcale nie można z tobą teraz mówić. Namawiał HarryHarry (daw.) mówi. Ja dopiero na niego: „Skąd wiesz, że dumny, kto ci to powiedział?” to jedna paczka.	Ha! może pan dobrze robi. Ja bym tak samo postąpił. Przekonywam się coraz bardziej, że jesteś szpiegowany tutaj, a wśród milionów ludzi, nagromadzonych w stolicy, trudno jest wykryć tych pańskich prześladowców, czy opiekunów. Jeżeli mają złe względem pana zamiary, mogą je wykonać, zanim zdołamy temu zapobiec. Nie wiesz zapewne, doktorze Mortimer, że śledzono panów dzisiaj, gdyście wyszli z domu?	Jest to żądanie zbyt daleko posunięte, ale spełnię je, lecz pod pewnym warunkiem i proszę się przedtem dobrze namyśleć! Przed zrobieniem zakładu nie uświadomiłem sobie, że mogę wciągnąć w sprawę nazwisko kobiety, którą kocham nad wszystko. Posiada ona siódmy guzik i nosi go stale. Zobaczenie go nie będzie dla pana żadnym zyskiem, gdyż da ono tylko potwierdzenie słów, w które pan już i tak wierzysz. Jeśli atoli otrzymam przyrzeczenie, że nie będzie inkomodowana w tej sprawie, decyduję się zaprowadzić tam pana, a sam z jej ust usłyszysz historję tych guzików.	I nie myślałaś nigdy nad tém, czemu się oni tak tobie nie podobają?	Cóż to, ty mnie bierzesz za jakiego towarzysza porucznika? czy co? Domyślam się co on tobie raił, ale ci przysięgam na ten potrzaskany krzyż, co go Moskale znieważyli, że to całkiem inna sprawa! Możesz ze mną iść bezpiecznie, sumienia ci nie zamącim. Właśnie żem widział i domyślam się co odpowiedziałeś porucznikowi, dla tego cię z sobą chcę prowadzić.	A to nie byliście w Malborgu?	Bez ciebie nie mógłbym żyć	E nie najgorzej odgrywał rolę księcia.	Głupi jesteś. Mam na myśli to, co jest dalej, znacznie dalej.	Kto by nie widział!	Nie księdzem w mieście, ale zwykłym wiejskim proboszczem	Nie umiem chcieć.	Nie wiecie nic, odezwała się na drzwi swego mieszkania wskazując: tam, tam jest ta kobieta, z którą ojciec się żeni! Sama mi to powiedziała przy nim. Więc to jest prawda! A! gdybyś widziała ten wzrok upiora... gdybyś słyszała ten głos już rozkazujący...	Do Wolnego Plemienia! Powiedz raczej: wolnych złodziejasz-szków! Zaplątałeś się w węzeł ś-ś-śmierci gwoli pamięci zdechłych już wilków. Takich łowów nie możesz nazywać sz-sz-szczęśliwymi!	Mówiłam już, byś się nie zwracał do mnie	Niektórym w zimie się nie chce. Uzbecy marzną strasznie.	A to, coś mnie wspominała, że mówią? O tym pewnie nie było wzmianki.	I że też to miłościwy pan tych przestróg z nieba nie usłuchał.	Kosz odniosłem, który panienka wczoraj zostawiła... chi.. chi... chi!... Żeby panienka wiedziała, jak on ze złości po pokoju latał... chi... chi.. chi!... to człowiek patrząc, mało nie płakał ze śmiechu...	Nie bój się, za krowami dyrdać ma kto jeszcze!	Nie, dziecko, ale południe już minęło.	Otóż to jedno jest czego nie powinieneś dotykać, bo stracisz cały majątek.	Pragnę tylko zręczności, nastręczcie mi ją, do nóg wam padnę! proszę, błagam; ale hrabio! kochany hrabio! jam wasz! wy nie zapominajcie o mnie.	Zna pan przysłowie? Nie ma dobrej uczty bez jutra.	Co nam po groźbie, kiedy nam z nimi zgody potrzeba, inaczej Gedymin się wzmoże i lada dzień spadnie nam na kark i poodbiera ziemie na pruskiej Litwie! A wtedy hańba imieniowi Krzyżaków!	Co takiego, co się stało? Nieszczęście? O tak, na pewno spotka nas wiele nieszczęść.	Żadnych nie ma niejasności Przebuduje się całą sadybę na dancing, wiesz, jak „Trocadero” na przykład, a pierwszą baletnicą z łaski senora Yetmeyera ty będziesz.	Oni używają teraz karbolu. Mówił mi Malpas King myśli, że to wszystko z wychodków.	Co wasza miłość teraz rozkaże?	Co cię zmusza, u djabła, myśleć o panu Bonacieux?	Co on mówił?	Co?	Co?...	Tak, proszę i pozwalam, mów szczerze...	Nazywam się Odrowąż, a na imię mi Józef.	Spodziewam się, że pójdzie w dobre ręce Jeżeli Kelso się nim zajął, dostanie kupę pieniędzy. Jego matka również miała majątek. Po dziadku dostały jej się całe dobra Shelby. Dziadek jej nienawidził Kelso, nazywał go podłym psem. Był nim naprawdę. Za mojego pobytu przybył kiedyś do Madrytu. Zaiste, wstyd mi było za niego. Królowa dopytywała się mnie, kto zacz jest ów szlachcic angielski, ustawicznie sprzeczający się z woźnicami o cenę przejażdżek. Była z tego cała gadanina. Przez miesiąc nie mogłem pokazywać się u dworu. Spodziewam się jednak, że z wnukiem obszedł się lepiej niż z tamtymi drabami.	A zatem jedź pan natychmiast, a nas pozostaw na Staffie!	Dobrze więc... obrócimy kaptur... Ale przedtem musisz mi święcie przyrzec, Lizo...	Jakie pokrewieństwo łączy pana z Brodzkim?	Miałżeby pan hetman jakie wiadomości z Carogrodu?	Mimo wszystko miej się przed nią na baczności! To niedobra kobieta!	To jest żołnierska piosenka którąśmy śpiewali na hibernach, chcąc, żeby się jaka dobra dusza nad nami użaliła.	Tu amorek galopujący na kozie, winietka rysowana przez Normanda, ryta przez Duplat... Och, jest podpis	Z tą kartą w ręce dostaniesz się pan bez trudności do celi Manuela. Zapewni też ona wolny wstęp do więzienia osobie, którą wskażesz odźwiernemu.	A pani... Maryniu, będzie mi mówić po imieniu?	Bo tu są konie... Trzy... Cuganty.	Boi się pani przejść przez kładkę?	Chodzi mi o Morcerfa.	Dobrze, ciotko, postaram się.	Gdzie Artur?	Gdzie ona jest?	No, a ty?	O wszystkim tym już myślałem radziłem tak samo.	Oho! czyś oszalał, że śmiesz odzywać się do mnie w ten sposób?	Patrz no! Jest to jakby obrazek przedstawiający narodziny jakiejś religii... oto pierwszy mistrz i pierwszy uczeń. Czy to buddysta?	Przejdźmy teraz, panno Trotwood do własności pani.	To był z pewnością on, panie hrabio To z pewnością on, proszę wierzyć, padł wśród ruin od kuli, którą ugodziła go panna de Saint-Véran. To z pewnością jego widziała, jak się podniósł i upadł ponownie, i powlókł się do wielkiej arkady, żeby się podnieść po raz ostatni żeby się podnieść po raz ostatni i dotrzeć aż do tej kamiennej kryjówki, która miała stać się jego grobowcem.	Więc Kasia jest pojętną uczennicą?	Więc będzie baba milczała?	Zaraz to pani powiem.	A Linus?	A dzieci wróciły?	Aha... to właśnie, jakom myślał...	Ale wiesz, że pani Durieux zaprosiła cię	Ależ to widzę cała banda wesoła.	Bardzo żałuję.	Bigelsteinowi wystarczy powiedzieć tylko parę słów. Jemu albo Szepsowi. Wystarczy powiedzieć w rozmowie mimochodem: „W Baranowiczach lepiej bywało z angielską walutą”. To sami zobaczycie, że każdy z nich aż przysiądzie.	Byłam jako i dzisia u tego Niemca, ale ten zapowietrzony kazał me ze schodów ściepnąć i pedział przez lokaja, że me wsadzi do kryminału kiej go będę nachodziła jak un ma swoje święto. Ażebyś zmarniał psubracie za moje siroctwo i poniewierkę.	Byłeś z nawrotemz nawrotem zapytał.	Całe telefonowanie to też ładna bujda i szwindel.	Czterdzieści Jest tam sklep tytoniowy i jednocześnie kolektura loterji Kopelowicza. Wejdziecie i zapytacie: A który pański numer?... Musicie odpowiedzieć:	Dlaczego? Zabawa, LudGmin ma również swe zabawy, zbliżone do naszych.	Do diabła z wami!	Gdyby mógł, toby uciekł.	Henryka?	Hukm hai! (taki rozkaz) Hukm hai!	In universoin universo (łac.) rzekł Zagłoba.	Joe Harper. Postrach Mórz.	Kiba sapnavai!	Musi dawno!	O tak! Znam go dobrze.	O! Odkąd to i dlaczego?	Od kogo?	Oh, oh! słyszysz!	Piękną mamy pogodę	Połknęłabym chętnie, żeby z nią skończyć	Prawda to, że ksiądz z ambony kogoś wypominał?...	Rycerzu von Altenburg,	Siadajmy!	Takiś malućki, jeszcze pobłądzisz?	W istocie	Wczoraj je przyprowadzili.	Żydy go duszą, to chłopów o pomoc skomle.
No, to mnie się pan nie przestraszysz... Odprowadź mnie pan tam w kąt na sofę... Zresztą, jeśli chcecie ko­niecznie, jestem niezdrów... Mam od wczoraj silną gorączkę. Szatany spacerują po moim pokoju jak w klubie parlamen­tarnym... O tak, tu poleżę kelner przyjmujący zapłatę za rachunek w kawiarni, restauracji itp., pan ze świadomą melancholią udzielasz mi kredytu. Ta me­lancholia świadczy również dobrze o pańskiej przenikliwej inteligencji... Doktora? U, nie lubię! To są najsmutniejsze kabotynykabotyn tu: posłaniec, kurier dostarczający przesyłki ekspresowo., siądź pan tu przy mnie, chcesz mi pan rękę na czoło położyć? Dobrze. Panie Zahlkelner, niech się pan nie mar­twi, proszę. To przejdzie. Powiedzcie mi, panowie, czy ja miałem talent?... Dawniej? W początkach?... I ja tak myślę!... Nie chcesz, żebym mówił?... Chcesz mnie poca­łować, panie ekspres?... Owszem, wyświadcz mi tę śmiesz­ność. Poca...!	Z przyjemnością posłucham poematu pana o dyable Borucie inną razą, ale teraz, chciéj mi pan powiedziéć, czy nie znasz...	Nie pragnij pan tego! Mój mąż jest wrogiem wszelkich protekcji i nie szafuje urlopami: chce, aby synowie dobrych rodzin dawali przykład w służbie. I zasady te wszczepił wszystkim swym pułkownikom.	Ani myślę żądać od was, byście przyjmowali cokolwiek bez dowodów. Wkrótce zgodzicie się ze mną, przynajmniej o tyle, o ile jest mi to potrzebne. Wiecie z pewnością, że linia matematyczna, linia o wymiarach zero, nie istnieje w rzeczywistości. Uczyliście się przecież tego? Nie istnieje płaszczyzna matematyczna. Są to pojęcia abstrakcyjne.	Nie jestem tego zdania! Powiedziałeś pan, że ta kobieta zapoznała się z Molitaire’em przy sposobności sprzedaży brylantów, poczem oboje znikli z Paryża. Potem ona zjawiła się w Nowym Jorku, skądże wiesz pan jednak, czy on nie wyjechał gdzieindziej, np. do Rosji.	Nie. Cygany nie mają przecie domu.	Wiesz, co mi o tobie powiedzieli? że ty dyablo robisz pieniądze. No! no! nie wiem w kogo się wdałeś	Ze cztery... z pięć dni... Pojmujesz pan, że nie chcę przeszkadzać Wokulskiemu, a... i panu radzę to samo. Młoda z młodym prędzej porozumie się aniżeli z nami, starymi.	A, no, prawda! Przecie nie mogłem prosić, bo...	Nie płacz ty i nie narzekaj Nikt nie wie, gdzie go jaka dola czeka. Chcieli wziąć jednego z was, a ja bym i sam im dał... bo mi tak było potrzeba... I nie tylko mnie, ale i drugim.	To jest niemożliwe, pana niepodobna uśpić. Zresztą, gdybyś był uśpiony i miał złudzenie, że chustka waży sto funtów, to znowu obudziwszy się nie pamiętałbyś pan o tym.	To nie, ale przestraszył mnie pan	Nie myśl o Grzesikiewiczu, to cham, prosty cham. Dobrze, że się tak stało, bo teraz czuję, że nie byłabyś za nim szczęśliwą. Prawda, co to za rodzina	Lecz nie możesz. Wiesz o tym doskonale, że nie możesz. To zacofaniec i fanatyk pierwszej wody. „Markiza” od trzech dni gotowa do odlotu. A zatem dziś w nocy, co?	Toć was téż gadać ze mną nikt nie siłuje Rycerz wlepił w nie ciekawe oczy, widać że go zdziwiły i ze psów téż o ich panu począł inaczéj sądzić. Więc mruknął.	Ach, księże rana pieniężna nie jest śmiertelna, powiadają; ale takich ran nie może uleczyć kto inny niż sam chory.	Krzyżacy ją zabrali... Co oni z niej zrobią? Choćby wróciła, nie będzie już tą samą, nie będzie nasza	Nie wiedziałem, że taka będzie Nie mogłem tego zrobić...	Nie. Ale Bóg pobłogosławił pobożnym braciom, że ją odbili i teraz ona jest u nich.	Ale przecież do pana, kolego, nie czuje chyba nienawiści?	Nie maszże jakiej prośby do mnie?	Nie wszystko jedno.	Nie, Nabie Mam do zrobienia takielunektakielunek	O Boże! Nie mam ze sobą flakonika!	Tu nie ma zobaczę	Aż dziwno, ale nic się nie chce.	Któren nie probant, co wie? Obaczycie!	Może się tedy nie żeń	Czemuż ciocia wcześniej nie przyszła? Od dawna załatwilibyśmy to. Cóż to ciocia ma mnie za obcego, czy co?	Pozwalam ci i ja mimo to, są mi one niezmiernie przykre.	Twoja luba we własnej osobie; rozpowiada to całemu światu równie wesoło, jak my opowiadamy tobie jej własną historię. Twierdzi, że jeszcze ją kochasz, że wystajesz na czatach pod bramą, słowem... co ci się podoba; niech ci wystarczy wiedzieć, że mówi o tym publicznie.	Niech pan mówi... To musi być olbrzymi widok?... Jakich uczuć doznawał pan?...	Aha, i tam mamusia do nas przyjedzie przyjedzie mamusia i przywiezie mi drewnianego konia, którego zapomniałem zabrać z domu. Ten koń ma wyrwany ogon, ale to nic, bo on i tak biega...	Istotnie, pozostaje mi tylko raz jeszcze z całej duszy podziękować panu za pomoc.	Jak nazywa się wasz teatr?	Jednak to coś dziwnego, Sylwio, jakim sposobem pan Vautrin wrócił dziś w nocy do domu, kiedy Krzysztof pozasuwał przedtem rygle?	Ależ dla czego?	Przecie...	Wyjechał? Pan Danglars wyjechał! A gdzie?	Co!? Co pan powiedział?	Bardzo dobrze znałem. U niego kiedyś ukrywałem się. To dzielny człowiek i bardzo dla mnie życzliwy. Wiele mu zawdzięczam.	Co będziemy teraz robić?	Cóż to? już po upływie pół dnia przywróciłeś do łask nędzną Żydówkę?...	Dziękuję ci, mój drogi, tylko co jadłem śniadanie.	Jest nadzieja, że dzisiejsza miłość jego będzie ostatnią	Kazałem ci mówić wszystko, co wiesz.	Myślisz, że da się wykraść ciało?	Przebóg! Czyżbyś uroił sobie, grajku mizerny, że król twym swatem ma zostać?...	Toś go zgubił. Ten chłopak umrze. Odpowiadaj: po co wyszedłeś z domu w nocy i czemu tamtego ciągnąłeś z sobą?	Tylko od Moryca z Hamburga. Ładna narzeczona. Niech Kama będzie grzeczna, to wyswatam za Moryca.	Zapomniałem, że Anglja jest wyspą, a wy królem na niej, milordzie.	Pozwoliliśmy się im wygadać Potem, gdy wyszli z karczmy i każdy z nich udał się w swoją stronę, brat mój zaczaił się w drodze na katolika, a ja na protestanta i załatwiliśmy się z nimi, przejęci uwielbieniem dla przenikliwości biednego ojca naszego, który był tyle przezorny, że wychował nas, każdego w innej religji.	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Przywiozłam też i kości, i kubek, i sukno, bo on po każdym jedzeniu rad się kośćmi zabawiazabawiać się kośćmi	A waść coś za jeden?	Bo, bo... ja sprzątałam!	Najzupełniej Naturalnie, że należy je zaprząc!	Przy koncepcji Wanerta, to raczej plus.	Spalę się... loboga, puść... daj odzipnąć...	Umarła! Ach! ja nieszczęśliwa!	Wiele w tém prawdy co mówisz Lecz idąc w głąb tego twierdzenia, wieleby objaśnień należało do niego dołączyć. Wróćmy do założenia piérwszego rozmowy, do książek, które wywołały rozprawę. Widzę żeś hrabia jakąś historyą nową, całą czy ułamkową, musiał otrzymać.	Więc ona popełniłaby bluźnierstwo?...	Więc pana lubią te tysiące ludzi, którzy pracują w pana kopalniach, biurach i fabrykach?	Wstydź się, tchórzu! Gdzie? Kto idzie?	Żartuje sobie pani.	A cóż król? spytała kasztelanowa.	A ty gdzie chcesz?	Czas może także przynieść zmiany.	Czy ten sam wosk?	Cóż z tego?	Dlaczego stryjcio tak mówi?	Gdzieżeś nocował?	Gotowy.	I zemsta	Ile?	Jakaś ty komiczna, Ludko!	Jeszcze by też!	Konfitury...	Kradzież popełniona została w pociągu jadącym, a pasażerów zrewidowano, w jakiż tedy sposób dokonano zbrodni?	Król, Szlachcic, Krew, Obyczaje rzekła pani de Villeparisis	Kto?	Moja żona musi wyglądać na moją żonę	Może panna Justyna chce z bliska popatrzeć, jaka zaraz na Niemnie śliczna iluminacja będzie?	Najniepotrzebniej!	O rety!... Szydłowiecki... stań na wierzchuna wierzchu	Obrączka ślubna	Odpoczynek, mam wrażenie, gorzej wpłynął na ciebie niż praca?	Ona, bogini, Kameleon...	Patrol idzie zwyczajną drogą.	Pozwalasz?	Pragnęłam widzieć horyzont morski.	Przyszłość okaże. Jestem starszy od pana, doświadczeńszy	Prędko przyjedziesz na obiad?	Sam Schwarc wstępował.	Spróbujcie! Tknij meme (gw.) wrzeszczała wyzywająco.	Ty, Katz, niedługo w sprawiedliwość boską przestaniesz wierzyć	Ty?... ty także masz talent, ale... ale...	Widzę Go, widzę!	Wiem, panie.	Zaraz będą Może pozwolisz herbaty?
Chce ksiądz wiedzieć? A więc powiedziano mi: „Znamy ich, tych kandydatów w rodzaju pańskiego Guitrela. Raz mianowani, gorsi są od innych. Okazują jeszcze więcej gorliwości przeciwko nam. To jest zrozumiale. Muszą więcej uzyskać, żeby ich partia więcej im wybaczyła”.	Co to szkodzi? Pan jest na drodze skarbów i pewnie dosięgnie, czego żąda. Czy pan kiedy w życiu odstąpił od swych pragnień? Chyba nigdy!	Czy pan jest jego przyjacielem?	Jest jeszcze i ździebko mięsa...	Nie uważasz że ten Wokulski jest jakby zajęty Belą?...	O gospodarza niech jegomość będzie spokojny, on nic nie wie, jak się to stało, bo on przecie podczas tego wszystkiego leżał pod żłobem i dopiero się zjawił, kiedy już było po wszystkiemu. A tu proszę jegomości jest listek od panny Zofii	Przyjaźń, jaką mam dla pana, panie Julianie, każe mi mówić, mimo że to jest ponoć sprzeczne z interesem sprawiedliwości, ponieważ to panu może posłużyć do obrony... Pan Julian jest poczciwy człowiek, ucieszy się tedy, skoro mu powiem, że pani de Rênal ma się lepiej.	Wasze błagorodje!Wasze błagorodje (ros.) kobieta. obie, co się poczubiły, już wyciągnęły na śmierć kopytka. Ostatnie słowo, niby pomazanie, przyjęły od zbawcy, po czym usnęły prawie równocześnie. Mignęła wówczas wielka błyskawica trójkolorowa i czuć było siarkę. Potem szpital runął, grzebiąc trzysta istot. Już dalej nie mogę, bo jest mi niedobrze.	Znikąd paszportu nie można dostać? Tak chwalił się konspiracjami. O paszportach przynajmniej mógłby pomyśleć. Tu jest słaba nadzieja za dwa dni. Ale czy my przetrwamy te dwa dni?	A co to ty w chacie?	A czegóż tak nudno? Robotę pewno macie...	A ja ci mówię że inaczéj musi być zostawię cię. nie chcę cię znać!	A kapitan?	A tobie one tylko w głowie!	Albo on głupi! zawołał Niels.	Ale proszę wypić cały kieliszek.	Biada wojskom, które spełniają rozkazy bezbożnych naczelników!...	Bo to takie niemiłe tak czekać i czekać na koniec miesiąca.	Bryczka.	Błagam waszą książęcą mość aby Wołodyjowskiemu włos z głowy nie spadł. Wasza książęca mość mi przebaczy... Błagam!... Wołodyjowski mógł mi nie oddać zapowiedniego listu, boś go wasza książęca mość na jego ręce przysłał i do woli mu zostawił. A oddał!... Wyrwał mnie z toni... Przez to przeszedłem pod waszej książęcej mości inkwizycję... Nie wahał się mnie ratować, chociaż o tę samą pannę tentowałtentować (z łac.)	Chciałbym to widzieć!	Czego pani baronowa chce od domu?	Czy razi cię światło?	Czy to słyszałeś, Jakubie?	Czy tylko Wiluś dobrze weźmie przeszkodę?	Czy tylko nie mylisz się, pani? Helena ma kilka tysięcy rubli złożonych w banku, a pan Kazimierz nie ma wprawdzie nic, bo stracił, ale znowu spodziewa się jakiejś sumy po matce. Tak przynajmniej mówi memu mężowi, od którego pożycza pieniądze. Więc majątek został...	Czy wy jesteście ci, którzy mają z sobą tak wielką zwadę?	Cóż to takiego? czy się panu chleb nie podoba?	Do fabryki pan nie idziesz?	Dziś w nocy umrze Sintram!	Dżuma benderskadżuma benderska	E! panie czy nie przypomina pan sobie tej twarzy, która się tam gapi na wrony?	Ech, zawsze kpisz.	Głupcy śmieją się ze wszystkiego. Ten się śmieje najlepiej, kto się ostatni śmieje.	Ha! co za smutne, a wymowne zeznanie tak wiernego przyjaciela! Gdym był jeszcze aplikantem, pamiętasz, Copperfieldzie, ileśmy razy zauważyli, jak się wzdrygał, nie śmiejąc w dobroci swej i przyjaźni przerwać niestosownego dla panny Agnieszki stosunku.	Ha! może i racya! Mało na świecie dobrego zostało! Pocierp jeszcze trochę, a potem po radę do księdza pójdź! Może cię zwolni z przysięgi!	I dlaczegóż panu przeszkadzają?	I do jakiegoż wstąpiła klasztoru? zapytał z trochą ironji hetman.	I ja	I nikt go nie okrada?	I tak mi okrutnie wesoło, że aż strach.	Jadę ze Strugi właśnie. Nie zastałem! A gdzie Jadzia?	Jak matka moja	Jej? Z pewnością nie.	Jeżeli panu na tym zależy.	Jeżeli wy każecie ludziom wierzyć w owe pigułki, którymi trujecie waszego chorego, co mu na imię carat, to i wy uwierzcie w mój proszek. Ja, towarzyszko, nie mam ambicji uzdrawiania chorób społecznych za pomocą bomb, choćby w futerałach z jasnej skóry, ale na ludzkich przypadłościach się znam, od tego jestem. Jak to w ewangelii? Pijcie, rączyny się wam trzęsą.	Już zgoda będzie między nami, nieprawda?	Kiedy wasz ślub?	Kradł.	Książęta de Lenoncourt i de Navarreins wspomnieli o panu królowi chwalili w panu jedno z owych bezwzględnych poświęceń, które wymaga świetnej nagrody, aby pana pomścić za prześladowania liberalnej prasy. Zresztą nazwisko i tytuł de Rubempré, do których masz prawo przez matkę, odzyskają dawny blask w pana osobie. Król powiedział Jego Dostojności dziś wieczór, aby mu przyniesiono dekret uprawniający imćimć rzekł, przeczytawszy pański sonet o lilii, który szczęśliwie przypomniała sobie moja kuzynka i który dała księciu. „Zwłaszcza kiedy król może zrobić ten cud, aby je zmienić w orły”	Lucy!	Ma pani dziecko, które pani kocha...	Masz państwo i miljony, nędzarzu... masz... A żeby cię, psiakrew, najjaśniejsze pioruny! A żeby cię!	Milcz, zwierzu! Jestem twoim panem i każę cię obatożyć!	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Myślisz?...	Mój Boże, jakież to romantyczne!	Na całym świecie, na całym świecie. Pan Robert Kessler! który chciał być pani, panno Anko, przedstawionym od godziny..!	Naturalnie; zdobywa się ją przeważnie dla potrzeb rynkowych i wywozi się potem na różne rynki, wołając do kupujących: kto da więcej?	Nic	Nie jestem ofiarą poświęcenia się dla kobiety, którą kochałam, dla której życiebym oddała tak samo dzisiaj, jak i wtedy.	Nie przypominam sobie tego nazwiska, ale proszę, opowiadaj mi dalej swoje dzieje.	Nie, bo już się nie błyska.	Nie, nie... A co, chora?	Niech pan zapyta brata; objaśni pana lepiej ode mnie.	Nieprawda!	O, wierny sodalisiesodalis (daw.) zawołałem do niego. Janczi stał i milcząc, oczy opuścił ku ziemi.	Och, Alanie! Przecież jestem o jakie dwanaście cali wyższy!	Onegdaj, siódmego lipca, o godzinie szóstej wieczorem życie zakończył.	Opowiesz? Opowiesz mi... o kopalniach diamentów?!	Pięćset franków, aby je oddać Finotowi, aby oswobodzić mój język i podrzeć moją wdzięczność.	Poduszeczki panny Ady rzeczywiście działają mi już na nerwy W zeszłym tygodniu wykończyła znowu dwie, a że nie było już miejsca bez poduszeczek, gdzie by je można było położyć, więc postawiła je naprzeciw ściany klatki schodowej. Przewracają się co chwila, a gdy po ciemku wchodzimy na schody, potykamy się o nie stale. Ostatniej niedzieli, gdy doktórdoktór	Pozwólcie do mnie, moi dzielni przyjaciele Najpierw zajmijmy się oddziałem, który chce nas zaatakować od tyłu. Potem zajmiemy się tymi, którzy nadchodzą od strony jeziora.	Prawda, ale stół, choćby najwęższy, stanowi zawsze przeszkodę. Pozwól zatem, że zmienię cokolwiek porządek miejsc.	Prywatny majątek.	Sabmuru uciec przed panem wielkim, przed Kingiem i przed Kalim.	Sanderus!	Skończmy najpierw z lochami Jeśli wrócę na światło dzienne, może mi już zabraknąć odwagi, aby dokończyć tej smutnej misji.	Sprawiedliwie mówisz, czekajmy na Aramisa.	Szczególna myśl szczególna myśl... Czy słyszałeś co o naszym niedoszłym spotkaniu?	Szczęście rzekła Eliza, wzdychając z zadowolenia, gdy Ludka zaniosła ją do pracowni, by wypoczęła i orzeźwiła się doskonałym winogronem, które jej przysłała Jungfrau.	Tak, tak... Wyjechał za pilnym interesem i właśnie proszę pana o zastąpienie go na cały czas nieobecności. Morrys zastąpi pana w drukarni.	Tak. Pani nawet zna te konie.	Taką mam nawyczkę, panie Balfour Jestem człowiekiem zimnego usposobienia; krew mam zimną, mości panie. Ani futro, ani flanela... nic, mosterdzieju, nawet gorący rum, nie rozgrzeją tego, co się zowie temperamentem. Dzieje się to samo, mości panie, z bardzo wielu ludźmi, którzy zwęglili się, jak to powiadają, na morzach podzwrotnikowych.	Twoim bratem?...	W związku z...?	Widzisz zastajesz mnie, nawróconego do pojęć, stanowiących moje podstawowe zasady.	Wiem, co zrobię...	Więc jeszcze jedno pytanie: czyś został już chrześcijaninem?	Wtedy dałem mu w pysk, a on się na dół pokociłpokocić się (daw., reg.)	Z czasów ostatniej wyprawy gdyśmy z panem Sobieskim, przeciw Doroszeńce i ordzie czyniąc, Ukrainę przejechali.	Z nami chociażby.	Zaczekaj	Zapewne, Sancho ktoś zabłąkał się w tych górach i złodzieje, zamordowawszy go, zagrzebać musieli pomiędzy skałami.	Znowuj bąk ją jakiś ukąsił!	Zrób tak Za śladem koło mojej chałupy nie ma co iść, bo ja już wiem, że on prowadzi do Joselowego szwagra. Ale ciekawi mnie tamten drugi ślad, na prawo od gościńca, bo on może zawiedzie nas do którego z kolonistów, a może do onego Żyda, co resztek lasu pilnuje. Idźże se ty, bracie, tamtym śladem, najdalej jak będziesz mógł; a jeżeli gdzie trafisz, daj mi zaraz znać. Do jutra powinieneś tu być z powrotem, bo gniazdo złodziejskie nieduże.	Zziębłem. Mróz tęgi	Ślub nie ślub... Cóż mi tam Barwicki! Ale słowo. Dane słowo honoru.	Śpieszy się panu?	Żadnego z was.
Źle się pani wybrała moja żona nie mieszka tu od roku; leczy się za granicą. A choćby i mieszkała, to dowiedz się pani, że żona nie jest obowiązana płacić długów męża, a jeżeli jej suma posagowa jest zahipotekowana na majątku, to ona jest najpierwszą wierzycielką po Towarzystwie i inni odbierają swoje należności o tyle tylko, o ile się po zaspokojeniu jej pretensji zostaje. Tak chce prawo.	Jak to! nie wie pan, że u mnie był jej pierwszy występ, z czego zresztą nie mam powodu się pysznić No, trzeba mi się zabierać	A co? Bardzo ci teraz szkoda Marty? Wojnat piorunował, że cię zgubi, a sam zmarniał, nieborak. Tak to zawsze bywa, gdy kto się porywa, na tego, którego ja do chrztu trzymałem! Oho, ho! ma się rozumieć! Za rok do Skomontów wrócimy z młodą panią.	Hale! całkiem po pańsku jest. Ja prosta kobita jezdem, cobym ta tutaj nie ścierpiała, ale ślicznie je, kiej w kościele. Jezus kochany, kiej wejdę do tej dużej stancji, to jaże mi sie chce przeżegnać, tyla je złota, że jaże trza oczy mrużyć, tak się łyśni wszystko.	On? ten pan, z troskliwością o mnie? Co za czułość! Chciał się zapewne pozbyć ztąd upiora Tak jest, my na jednym ziemi kawałku razem żyć nie możemy!	Czekajcie, niebawem więcej się znajdzie Dać trzeba czas Leszkowi aby ziemian od siebie odstręczył. Łatwo to przyjdzie. Niemcy u niego wszystkiem. Niech się rozpościerają, niech biorą górę, to nam przyjaciół przyczyni.	Jak nie będziesz mógł, to się odpasz... Piękny pas! Wy też na Litwie musieliście wziąć łup godny?	Ej, żebyś to waszmość, któryś jest do szabli jeniusz, swoje arkana mi odkrył! Cóż! nie ma czasu!... Ale i tak anieli mi pomogą, i krew jego obaczę, chyba że przedtem oczy moje zamkną się na zawsze na światło dzienne.	Helu widzisz, jak ty nie rozumiesz Ady. Ona sama poprosiłaby ciebie, ale nie śmie, boi się, ażebyś się nie obraziła...	Co pan plecie? „co czuwają koło rzeczy”. Czy pan się robi ramol, mówi się „pilnują rzeczy”. Widzę, że pana trzeba uczyć po francusku, jak kogoś kto miał atak paraliżu. Drażnisz mnie pan!	Drogi ojcze, masz zupełną rację Postawił mi ojciec dwa pytania, w których streszcza się cała rozmowa, jaką chcę z ojcem przeprowadzić. Odpowiem na obydwa, ale wbrew zwyczajom najpierw na drugie, gdyż jest mniej skomplikowane. Wybrałam salon, aby uniknąć nieprzyjemnego wrażenia, jakie odczuwa się w gabinecie bankiera. Te księgi obrachunkowe, nawet jeżeli grubo złocone, te szuflady zamknięte na głucho jak bramy fortecy, te stosy banknotów, które się biorą nie wiadomo skąd, te listy z Anglii, Holandii, Hiszpanii, Indii, Chin i Peru, dziwnie działają na umysł ojca. Przez nie ojciec zapomina, że istnieje w życiu coś ważniejszego i świętszego niż pozycja społeczna i opinia kolegów. Wybrałam więc salon, bo wiszą tu w zdobionych ramach portrety ojca, matki i mój	Nie, moje. To, oczywiście, nie jest warunek, tylko su­gestia. Otóż, stary, po rozmowie z Raszewskim jeszcze raz so­bie przemyślałem całą sprawę, twoja koncepcja jest nowa i twór­cza, ale właśnie dlatego, że taka jest, doszedłem do przekona­nia, że z tej historii należy bezwzględnie wyeliminować Moni­kę. Mówmy otwarcie, ty wiesz dobrze, jakie ona ma możliwości, ja też wiem, co się będziemy obcyndalać? Cudów nie ma, położy­łaby spektakl.	Bić się!	Tak... ale i ten pokój... Zgłaszają się kandydatki...	Hela: Niech pan nie wygłasza lekkomyślnie takich przepowiedni: mogą się sprawdzić. Może i zostanę papieżycą. We mnie jest wszystko	Ale czy ty jego zniesiesz, o to idzie! Przecie się zastanów! Spotkałem cię teraz w dziwnym otoczeniu, ale przecież ty w innym świecie żyłaś, do innych przywykłaś ludzi! To jest dzieciak, a przy tym człek nieokrzesany, gruboskórny, głupi i nade wszystko	Martwisz się o mnie, Ludko?	Wziąłem narazie do serca pańskie mądre rady: dorabiam się.	I ja tak mniemam ale słuchajcie dalej. Gdy tak między sobą na dworze deliberujem, nagle jak grom rozchodzi się, że panna przecięła wątpliwości jak szablą, bo odmówiła wprost.	Panie Jeśli zaczniemy uciekać, na pewno ruszą za nami w pogoń. Schowajmy się tam, pośród tamtego listowia na pewno nas nie zauważą	Zastałem wszystko w porządku Wszystko tak, jak powinno być. Nikomu się nic nie stało, chorzy dopatrzeni.	Zaczekaj. Twego męża i później zastaniesz w domu, zresztą możesz do niego zatelefonować, by na ciebie zaczekał. Tutaj zaś, jestem tego pewien, usłyszymy rzeczy, które mogą nam bardzo się przydać.	To prawda. Żadne źrebię nigdy nie było trzymane tak lekko na postronku jak ty!	Moje uszanowanie panu. Panienka czuje się dziś lepiej. Bogu dzięki.	O mój Boże! pani mówisz po duńsku! zawołał, a oczy jego zalśniły się.	Proszę spojrzeć, miss Campbell, na przykład w tej chwili! Jest teraz bezwarunkowo spokojne. Czyż nie jest to oblicze człowieka zadowolonego z siebie? Nie ma ani jednej zmarszczki na sobie, jest młodzieńcze, piękne! Jest to prawdziwe zwierciadło, w którym się przegląda sam Bóg!	Inni ludzie w gorszych jeszcze żyli warunkach. Przypomnij sobie hrabiego Monte Christo, gdy znajdował się w kazamatachkazamaty zamek na wyspie If w pobliżu Marsylii. Najpierw twierdza, następnie więzienie. Odgrywa dużą rolę w powieści Hrabia Monte Christo Aleksandra Dumasa, stanowiąc miejsce uwięzienia głównego bohatera.. A pomyśl o więźniach Bastylii!	Zrobić ohydę z twojego portretu! Ależ w takim razie to nie portret, to kłamstwo: ja, która ledwie umiem trzymać pędzel w ręce, mam wrażenie, że gdybym cię malowała, po prostu oddając to, co widzę, zrobiłabym arcydzieło	Straszna to rzecz, że ty mnie tak onieśmielasz!	Popiszmy się, mości panowie, bo przed takimi oczyma warto!	Cóż stąd? czy cię to zadziwia, stara szlafmyco? Takim ludziom jak pan Eugeniusz nie trudno o przygodę.	Nie boli! Jednaka nas krzywda spotkała, to i bolenie jednakie.	Ja nie będę ciebie przekonywał o nicości każdego z systemów z osobna. Ale wspomnę parę dla przykładu, a szczególniej te, w których typowo występują wielkie bloki problemów zasadniczych. Po pierwsze: psychologizm nie wystarcza sam sobie i wprowadza pojęcia obce założeniu „wyjścia z bezpośrednio danych”, „aus dem unmittelbar Gegebenen”.	Ale gdzież tam, można, tylko nie myślałem, żeby i wam to dziś kwadrowałokwadrować	Ojca to nie ma?	Tak bo to ja zorganizowałem panu Korkowiczowi sprzedaż jego piwa na całej naszej kolei, zatem...	Tak, to są magnaci pod każdym względem!	Nie na wszystkie.	Niech pan będzie spokojny O! pan mnie jeszcze nie zna, jak sobie powiem, to jestem odważny, muszę tylko sobie powiedzieć; zresztą jestem pikardyjczykiem.	A ba! Czemu? Bo złapie siekierę, nóż, tasak i pozabija dzieci, ojca, mamunię. To taka szelma zła, że proszę siadać!	No, no, szanowny artysto, nie mnie okłamujcie, bom was widziała pewnego majowego wieczoru w Łazienkach. Wysiedliście z powozu za mostem nad stawem i...	Nie nie był mi krzywkrzyw (daw.)	Pradziadowska, ojcowska. Kto ją wziął po nich, ten powinien oddać w całości. Jam jej nie przyrobił, a miałbym obrywać! Nigdy!	Rozumiem! Włożyć luberję i chodzić, a kiej kto spyta abo i spierze, to powiedzieć, że służę u młodszych jaśnie państwa, że jaśnie pani kazała, rozumiem	Nie rozumiem.	Nie tańczyłam wcale.	Nie żądam słowa, mości Nedzie Landzie	Mówisz jak Jelsky Zbyt mało obchodzą mnie dziś twe porównania, ale jeśli chcesz koniecznie, to Bogini, Pożądanie, Rozumoprócz Afrodyty jest jeszcze AstarteAstarte a. Asztarte (z hebr. Astoreth)	Tak tak, on żyje, nietykalny pan dusz i losów. Strach pomyśleć, o obłęd przyprawia myśl	Bo nie lubiłam pani.	No, moje drogie, nie powtarzajcie tego...	Pani tu chyba nie ma bliższej znajomości, niż pani Emilia?	Co to jest?	Dlaczego mam milczeć? Kochanie kobiety to wstyd dla pirata?	Nasz ci to patron. Witajcie, panie, w podróży.	Tyleż to on pojedynków odbywał?	Bo... to...	To mi i dziwno. Żadnych nowych wiktoryjwiktoryja (daw., z łac.)	Pamiętasz pan wyraz oczu Hama, gdy, patrząc na morze, mówił: „wszystko ma swój koniec”.	Chcesz co powiedzieć?...	Co mama mówi?... A kogoż my kochamy?...	No i co było dalej, mój Szwejku? Już mi dobrze...	Co powiész, mój stary?	Czy chciałabyś zobaczyć Emilkę?	Czy napewno?	I pewnie marszałek przydybał ich na czym w owych ruinach?	A cóż myśmy ludzie prości, gdzie nam towarzystwa szukać, siedzim w kącie, Boga chwaląc po prostu.	A kto zginął z rycerzy, ze starszyzny?	Bo mam oczy	Istotnie, warto jest zwiedzić Włochy.	Jest jeszcze kilka słów, ale w miejscu rozdartym przez gałęzie. Trudno odczytać.	Mam już wiele wskazówek, resztę	My mówimy, a pan Andrzej coś milczy zawzięcie.	Tego hiszpańskiego szlachcica, któregośmy schwytali w domu notariusza z Maracaibo?	Więc pojedzie pan ze mną. Znajdzie pan zajęcie jako inżynier w kopalniach mego ojca. Cóż? Zgoda?	A!...	Ach, więc chodziło ci o pieniądze!	Ale...	Ciągle.	Czegóż pan żądasz?	Czym będzie podszyta?	Ile?	Imię	Konflikt, Lekarz, Młodość, Starość rzekł jeden z członków komisji.	Mister Tarkowski...	Nadzieja?	No?...	On śpiewa?...	Ozorya...	Pan daruje...	Pewno potrzebne mu. Weźmiemy taksówkę.	Postanowione, ale dokąd?	Prawdziwa z ciebie amazonka, Eugenio!	Rozkoszny diablik!	Spadają z nieba, mój drogi; z nieba prościuteńko.	Słuchać hadkohadko (z białorus.) przerwał Litwin.	Taka dobra?	Trotwood Przypuszczam, żeś musiałażeś musiała	Trzymajcie Plotę!	Zapłaciła matka?
Przyszedł, a ja wcale nie zdążyłem jeszcze obmyślić, co mam powiedzieć; więc też nie zwróciłem się w jego stronę. Księżycowa noc była jaśniejsza od niejednego dnia na morzu Północnym.	We wszystkiém potrzeba miary, jak hrabia powiedział. To co za prawdę służyło obalić, nie będąc pewnym iż się w miejscu ruiny znajdzie co postawić, może doprowadzić do zniszczenia wszystkiego, do wygaszenia życia.	Pierwszy łup w moim nowym życiu nosić go tak nisko nauczyłem się dopiero później. Wtedy nosiłem go za pasem. Nie, nie miałem serca do tej roboty; ale kiedy się pracuje z prawdziwym panem, można być pewnym, że ten zobaczy przez skórę, co człowiek czuje. Zwierzchnik odezwał się nagle:	Tak, panie margrabio Ale, jeżeli pan nie chce widzieć ładnych kobiet, co pan z sobą pocznie na operze?... Angielska rodzina wracająca do Londynu ustąpiła mi resztę swego abonamentu, będzie pan miał dobrą lożę... och! Wspaniałą lożę na pierwszym piętrze.	Mój Baćka, nie gadajmy, co było dawniej. Dawniej był ład, był przemysł, był kredyt, człowiek był pewny życia i mienia. A tera co? Przewróciliście wszystko do góry nogami, zrujnowaliście przemysł, zrujnowaliście i mnie, a teraz chcesz dawną cenę za kamizelki. Nie mogę. Katolik jesteś?	Bo gdybym się obudził, ból gardła mógłby się obudzić również, a myślę, że lepiej, abyśmy sobie obaj wypoczęli...	Tylko guzik.. ale co za guzik! Tutaj właśnie zbrodniarz postąpił nie artystycznie. Nie powinien był zgubić tego guzika.	To prawda! To prawda! Słowo w słowo prawda! Wierzyli oni w Boga, ale silniej jeszcze w diabła, czary i gusła! Wszystko zboże szło na wódkę i końca nie było niedoli. W większej części brudnych chat panowała stale nędza, ciągła troska czyniła kobiety kłótliwymi, a złe stosunki domowe popychały mężczyzn do pijaństwa. Nie umieli uprawiać pola ni hodować bydła. Bali się szlachcica, a drwili z proboszcza. Cóż miałem robić, skoro nie rozumieli, co do nich mówię z kazalnicy, i nie wierzyli naukom moim. Przy tym nie miałem się kogo poradzić ani nikt mi nie dodał otuchy.	Doprawdy! O! Zobaczyć je! Ja je zobaczę, posłyszę ich głos. Umrę szczęśliwy. A tak, nie proszę o dłuższe życie, nie dbałem już o nie, bo troski moje rosły z dniem każdym. Ale zobaczyć je, dotknąć się ich sukien, ach, tylko sukien, to tak niewiele; lecz dość, bym wziął w ręce jaki przedmiot, który do nich należy. Pozwólcie mi wziąć włosy... sy...	A ma się rozumieć, że nigdy bo nasza pani jest miękka jak rosa, a słodka jak baranek.	A, nie znam! Oddawać się całe życie obmierzłemu człowiekowi, wychowywać dzieci, które nas opuszczą i mówić im „Dziękuję”, kiedy nas godzą w serce: oto cnoty, jakie nakładacie kobiecie; i jeszcze aby ją nagrodzić za jej wyrzeczenie, narzucacie jej męczarnie, starając się ją uwieść; jeżeli się oprze, kompromitujecie ją. Ładne życie! Lepiej już zostać wolną, kochać tych, którzy nam się podobają i umrzeć młodo.	Ach, stryju, tu nie chodzi o żarty! Jacek naprawdę jest żonaty z jakąś kobietą!	Co za myśl!	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Mój dobry panie, odezwał się Siwiński: wprawdzie człek nie z jednego pieca chleb jadł i do wszystkiego nawykł, i niczego się nie lęka... lecz toć już ostatnia chyba bieda zmusi w takiej budzie siedzieć.	Nie odstępuje go na krok To człowiek, na którego spuścić się można, miłościwy panie.	Nie. Pojedziesz wprost z Warszawy do Petersburga. Wystarczy, jeżeli listownie pożegnasz się z twoją matką i z jej rodziną.	Och, Pawle musi być jednak jakieś wielkie dobro tu na świecie lub gdzieś nad nami!... Tak marzyłam o takiej chwili i tak wydawała mi się wówczas nieosiągalna...	Proszę czytać: „Cała prawda wyjawiona po raz pierwszy. Sto egzemplarzy wydrukowanych przeze mnie samego i dla pouczenia Dworu”.	Tego to już za wiele!	Trestka zapewne? O, dziękuję! Znarowiłby mi konia. Zresztą... nie chciałam. A Wiluś uparł się. Nauczyłam go tylko, jak ma postępować z Buckinghamem.	Wie pan te biedactwa się nudzą, a i nam będzie weselej w ich towarzystwie. To bardzo miłe dziewczęta.	Wówczas nie było o tym mowy. Wówczas młynarka jeszcze żyła.	Za wiele szminki: to psuje najklasyczniejsze linie	Mój Honory, odwracając się doń odezwało dziewczę, idę od Zosi, która płacze na samą myśl twojego wyjazdu. Nie powinieneś, nie możesz jechać z nami. Sama dla siebie tego nie życzę, aby się nie karmić próżnemi marzeniami... Mam przed sobą obowiązki do spełnienia, sercu mojemu teraz już niewolno nic więcej, tylko ci zachować uczucie czyste, wierne i ciche. Bądź mężczyzną, a mnie pomóż być poczciwą dla was siostrą. Nie jedź. Zosia płacze, ja nie chcę.	Bardzo miło rozmawia się z panią, carissima, ale już więcej pani czasu poświęcić nie mogę. Wzywa mnie obowiązek. Muszę przyczynić się do dobrobytu ojczyzny, przelewając do swego żołądka pewną dozę płynnych kartofli.	Napij się, kochany Barrois Napij się, mój drogi, bo widzę, że już oczami pijesz tę lemoniadę.	Nie przeczę, że pożyteczny człowiek, ale ma swe wady, obawiam się go. Miesza się do wszystkiego, zagarnia wszystko... pieniędzmi rzuca, zbytek lubi...	A będę Będę! Albo to ja mocy nie mam, kiedy i ty mnie słuchać musisz!	A kim jest ten Stefan? To twój mąż?	A po włosku jak?	A tak! miłościwy panie... ale dziś mnie i moich już tam nie ma	Ach, Boże! Żebym ja się jeno mogła ruszyć, tobym tam zaraz leciała, zaraz! Gadaj, kawalerze, może by wy mnie jakoś zawieźli?	Bardzo prosty i wyraźny. Wskutek włączenia w organizm tej woskowej figurki włosów i paznokci rywalki nawiązała Kama między nią a jej sobowtórem-kukłą astralny stosunek sympatii i wzajemności. Mając w swej mocy tak spreparowaną lalkę, uzyskała tym samym władzę niemal absolutną nad ciałem Halszki.	Bo chce.	Czy ja ciebie zbrudzoną wziął albo jakkolwiek upośledzoną? Czysta ty była i bez plamy nijakiéj, jak ta szklanka w krynicznéj wodzie wymyta, hoża ty była i wesoleńka, jak ten ptak, pod niebem latający...	Dla tej przyczyny ja tu dziś przyszłam żeby z panem Janem zobaczyć się i powiedzieć, że do grobowej deski wdzięczną panu pozostanę.	Dotychczas nie bardzo, ale mogą zacząć go słuchać pewnego dnia...	Droga, unosisz się zadaleko	Głodna? Co to znaczy głodna?	Ja zostałem powiadomiony przez prezesa Jaskólskiego dopiero wczoraj rano. Rozmówiłem się z Ewarystem i natychmiast wyjechałem.	Jaśnie panie, powóz Francuza wielokrotnie mijał się z kolaską Teresy.	Kapitan nie wyjawił nam tego, ale myślę, że jedna z kobiet pochodzi ze szlachetnego rodu.	Kazałem jej iść do adwokata, niechaj wytoczy proces fabryce o odszkodowanie, bo wtedy prawo zmusi ich do zapłacenia.	Mów, co słyszałeś.	Młynarz, no tak... to co innego.	Nie czytuję literatury jarmarcznej; w dzieciństwie czytałem Historię o Magielonie, Różę z Tannenbergu i podobne arcydzieła, to mi wystarcza na resztę żywota.	Nie inaczej	Nie mogłam...	Nie, ja byłam u niej, tam pod dachem.	Nie. Tylko tutaj ciąży niby wielki kamień.	Nieżonaty człowiek jest i synów nie ma. Temu korona miła, kto potomstwu przekazać ją może.	No, niech tak będzie, skoro taka twoja wola	Pan Podbipięta zdrów i kazał się kłaniać waszmości.	Pan się pyta? Pan?!	Pani cierpi może na okresową głuchotę Mówiłem, że święty Michał jest jednym z moich chlubnych patronów. Poczem, uśmiechając się w błogiej ekstazie z oczami utkwionemi w dal, z głosem nabrzmiałym egzaltacją, więcej niż estetyczną, raczej religijną:	Poproszę. A tymczasem... mój drogi... (Ja ciągle czegoś się boję; Aha! powtó­rzył kapryśnym głosem upartego dziecka.	Proszę pana, to ten stopień na schodach się rusza.	Puścić! nie! wtrącił sam książę Życia mu nie wezmę, ale nie puszczę.	Płacą na utrzymanie, nie z dobrości je przytula!	Un poverinoun poverino (wł.) odezwał się Jezuita	Za skojcaskojec	Zapewne... Zresztą nie wiem... Ciotka mówi, że jest bardzo piękny...	Znajdziemy czas a w tym roku zrezygnujemy z wycieczki na wyspę Tabor.	Zupełnie. Doktór był wczoraj i mówił, że zupełnie. A bo niedosyć miałem trzy tygodnie ustawicznej trwogi, wiszenia pomiędzy życiem a śmiercią.	Źle się więc z tobą obszedł? groził ci?...	A czego?	A potem?	Biedne chłopię! Wstań i posłuchaj mnie Posłuchaj, może cię uleczę.	Chcieliśmy obejrzeć mieszkanie	Dobrze mówisz, panie bracie ot, dla kompanii uczyńmy to.	Dobrze tak jechać... dobrze...	Doprawdy? A jednak zabawiam pana dotychczas tylko prowincjonalnymi figielkami.	Dyć to parobek dobrodziejów przyorywał	Fuimus Troesfuimus Troes, fuit Troia (łac.) zawołał	Gdy tatuś przywiózł mnie tutaj.	Ja również	Kame gi sveikas tą lenkų melą matęs? Ar aritmetikoje paraižytoje lenkiukai, ar geografijoje?	Kogo?	Krótko odpowiem: książę następca drwi z bogów...	Matka nic temu niewinna To ja...	Matymaty (ukr.) odpowiedział Kozak całując starą w rękę.	Między piekłem a rajem, pozwól, że coś trzeciego być może.	Może byśwa poszli do niej na pocieszenie?	Może owa dama zapłaciła dług Klary Gulli?	Mundur namiestnika muszkieterów.	No, no! daj no pokój z twoją tam łaciną... Ja ci tu dam łacinę!	No, Śmielej, młody szantażysto, śmielej! Jakie tam papierki wyzbieraliście i posklejali?	Och, jego współpracownicy mają dużo talentu.	Od Cyrana?	Radzić mogę, lecz na ostateczną ugodę trzeba zezwolenia Wielkiego mistrza, musicie więc stanąć osobą swoją wśród przybyłych, lub...	Rozmawiałem z kilku wojownikami, którzy wrócili z gór.	Tak jest, niech jej Bóg błogosławi	To będziesz świnia.	Widzę, że zamiarem waszym, gospodarzu, jest wygnać nas w szczere pole!	Wyjechał.	Z czego pan to wnosi?	Zaczekaj A ten kto?	Zali słyszałeś, że Bóg przebaczył żałującemu łotrowi na krzyżu?	„...ze wszystkimi utensyliami, kadziami na farbę, szczotkami, ławami etc.etc. (łac.) rzekł Dawid Séchard, upuszczając z rąk inwentarz w oryginale: écu, w XIX w. potoczna nazwa srebrnej monety pięciofrankowej. i którymi trzeba w piecu zapalić.
Duma tu: puszyć się, pysznić. ci tak, co nie wiadomo, jak mu się kłaniać: czy jak miłościwemu królowi Kazimierzowi, czy może jeszcze krzynę niżej.	No cóż, panie Cyrusie Co pan powie o naszej baterii? Niech się tu pokażą przed Granitowym Pałacem wszyscy piraci oceanu. Nikt teraz nie wyląduje bez naszego pozwolenia.	Czyn ten musi być przede wszystkim dobrowolny. Wola ludzka ma podwójne zastrzeżenie: jedno bliskie, to jest rozum ludzki, drugie dalsze, prawo przedwieczne, czyli rozum Boga. Grzech tedy jest obrazą Boga. W grzechu nędzne stworzenie podnosi rękę na Boga. Przyczynę grzechu stanowi rozum i wola. Dalszą, wewnętrzną przyczynę stanowi wyobraźnia i pożądliwość. Święty Tomasz, oprócz pożądliwości, wylicza jeszcze nieświadomość i złość. Ale przyczyną zewnętrzną, stojącą poza człowiekiem, może być tylko inny człowiek albo szatan. Czytamy w Piśmie, że „Bóg zatwardza i zaślepia grzeszników”... Co to znaczy? Znaczy to, że Bóg nie daje łaski człowiekowi grzesznemu. Święty Tomasz z Akwinu w dziele swym Questiones disputatae, w rozdziale o źródle grzechu mówi: „Na pytanie, czy Bóg może być źródłem grzechu, odpowiedź jest, że tak”... Szymon Magus, manichejczycy, Luter, Kalwin, Cwingliusz, Beza i inni kacerze za przyczynę i rzeczywistego sprawcę grzechu uważali Boga. Ale Sobór Trydencki stwierdził, że jeśliby kto powiedział, że nie jest człowiek w możności drogi swoje złymi uczynić, lecz tak złe czyny jak i dobre Bóg wykonywa... niech będzie wyklęty. Wszystkie przyczyny pobudzające do grzechu można zawrzeć w jednym wyrazie nie myśl nigdy o rzeczach, które są urocze na zewnątrz, ale wewnątrz plugawe. W nich to mieszczą się pokusy szatana. A teraz co do ludzi... Wszak prawda, że gdy idziesz ulicą, zwracają się na ciebie setki spojrzeń ludzi młodych	A jużciż nie co, jeno gospoda i jedna z najlepszych	A z dala i dużom puszczami pobłądził, dni już trzy się po nich rozbijając. Odbiłem się od swoich, oman jakiś czy co po bezdrożach mnie wodził.	Czy to pan Latter tak mamę urządził? Co się też z nim dzieje?	I nie tylko wygląda ale i smakuje zupełnie jak nasze wino. Gdyby nie pachniało piwem, to trudno byłoby poznać.	Ja mądrzejszy od pana, klepać nie ma za co.	Jakże wam na imię i czego tu chcecie?	Ludzi bym tu chciał poznać. Własnymi oczyma zobaczyć wszystko. Tych prostych. Chłopów, Żydów, robotników, rzemieślników, rybaków, pracowitych i urwipołciów, dobrych i złych, mądrych i głuptasów. Chciałoby mi się gadać o ich życiu. Nażyć się z nimi!	O! Co tak, to nie! Waszmoście chyba nie macie Boga w sercu? Jakoż to? Chcecie odbierać żywot człowiekowi, co Marysię uchronił od pogan? Boć tak czy owak, zawdyćzawdyć koszt, wydatek. chował. Władku, słuchaj: róbcie rzecz politycznie. Co prawda, Szwab i luter, i srogi na nią ciemiężyciel, a wżdy jeśli można odbić Marysię bez rozlewu krwi, to będzie mi lżej na sumnieniu.	O, tu nie widzę żadnej trudności, moje skrupuły tak daleko nie sięgają.	Pięknie u Boga Ojca brat waści gospodarzył na tej wioszczynie, nie ma co mówić!	Potem wyjął z kąta wicie i zaczął wybierać co grubsze. Potem moczył w wiadrze każdą osobno i probował w powietrzu, aż świszczało. Potem zaczął mnie sam powoli rozbierać, aż do naga. A ja nic: ani drgnę. Potem wziął mnie na ręce i położył na stole i powiada: „Leż sobie teraz spokojnie; a wygodnie ci?” aż do samej szyi. Co się jedna wić połamie, to bierze drugą. Już myślałem, że zabije. Ja ani krzyknąłem, tylko mi zęby latały i takem drżał.	Tėvai, Vaikai, Mokslas Keidošiau, kaip matau, tu ne tik dievobaimingai, bet ir išmintingai vedi savo vaikus. Duok Dieve, kad ir kiti sektų tavo pėdomis, ir pradėdami pirmiausiai nuo Dievo.	Więc co?	Że co?... Widzę, że doleciała cię jakaś nikczemna potwarz...	Że się przerzuca, to temu Tomciu winien. Jak był głupim drągalem, to robił, co wlazło. Wziąłże Tomciu kłaść mu w głowę mądrości i teraz mu się odechciało roboty. Zabrał się do nie swoich rzeczy. Książki czyta. A jakże... To uczony człowiek!	A gdyby znów nie wyszedł! Jak się oczyścić.	A toć oni z twoim panem nie są w zgodzie?	A zatem chodźmy poszukać odpowiedniego stanowiska obserwacyjnego	Aaa... nie spodziewałam się, że pan jest tak niegrzeczny, panie Miętlewicz. Niechże pan poda rękę Madzi... widzi pan, jaką ona złą drogę wybrała	Aha, Leszek. Jaki Leszek?	Ależ najchętniej w świecie	Ależ, dziecko, i mnie ciężko... oj! jak ciężko! Rozweseliłam się, bo tak ładnie na świecie. Czy myślisz, że mi wesoło was porzucać? Oj, Lucia, Lucia!...	Brat mój obłąkany	Chciałam jeszcze prosić pani ażeby moje dziewczynki więcej pracowały nad talentami...	Chodzi ci pewnie o to, czy nie za bardzo utrudniłem so­bie życie, tak? Cóż ci powiedzieć, miła moja? Oczywiście, w pew­nym sensie rzeczywiście życie sobie utrudniłem, ale dobrowolnie i świadomie. Jednak w rozrachunku ostatecznym, kto wie, czy żyć tutaj w sposób trudny nie znaczy żyć lżej i łatwiej, przynaj­mniej dla pewnego gatunku ludzi.	Czy pani także?	Czyż człowiek uniknąć go nie może?	Cóż ty sobie myślisz, Athosie, ja nie potrzebuję nawet czwartej części tej sumy, a sprzedawszy siodło, będę już ją posiadał. A przytem, zdaje się, nie pamiętasz, że i ja mam pierścionek kosztowny.	Do Châtelet.	Do Tortozy, do sztabu Sucheta!...	Do Zosi? Ha, ha	Do czego to służy?	Doprawdy nie widzę powodu...	Doprawdy? Komuż jeszcze?	Dzień dobry pani.	Dzień dobry.	Dzisiaj rano. Przyszły od Świętej Katarzyny. Napchało ich się pełne podwórze, pełny dwór.	Ech, droga pani, wszak mówiła pani o sprzedaży drukarni za dwadzieścia tysięcy	Gdybyśmy chociaż mieli jakieś działo...	Hm? odparł przedrzezniając Rupert.	I nie wie pan dokąd?	I, to nie, tak źle nie było... Zresztą...	Ja ci to pierwszego zaraz dnia powiedziałam	Ja nie...	Jakichże następstw? Jedyne możliwe, że wyjdzie za niego.	Jestem złym towarzyszem dzisiaj... Ja mam umrzeć za kilka miesięcy.	Jeśli Bóg pozwoli	Kim jestem? Przecież znacie mnie dobrze!	Któż to jest ów człowiek?	Mości książe mówmy jak starzy towarzysze...	Myśliwcy muszą być już blisko; pewnikiem ci go zabiorą.	Na długo?	Nie kochasz mnie wypytywać. mężczyznę, wówczas gdy go chcą dręczyć.	Nie martwmy się o nic Wszystko się ułoży jak najlepiej, tylko pamiętać trzeba o tym, że na sądzie nigdy nie należy mówić prawdy. Kto się da nabrać i przyzna się, to stracony. Z takiego głupca nigdy nic nie będzie. Jakem razu pewnego pracował w Morawskiej Ostrawie, to zdarzyła się tam taka rzecz: jakiś górnik sprał inżyniera w cztery oczy, tak że nikt tego nie widział. Adwokat, który tego górnika bronił, doradzał mu bezustannie, żeby się wszystkiego wypierał, to mu się nic stać nie może, a znowuż prezes sądu w kółko swoje o tym, że przyznanie się jest okolicznością łagodzącą. Ale górnik nic, tylko w kółko powtarzał swoje, że się nie ma do czego przyznawać, więc został uniewinniony, ponieważ wykazał swoje alibi. Tego samego dnia był w Brnie.	Nie pójdziesz. (Wiedział, że to nieprawda).	Nie, panie. Matka jest chora.	Nie, to na pewno nie ja!	Niech go diabli wezmą A ja jak będę wyglądał przez niego?... Coś ty, słuchaj, zrobił pannie Katarzynie?... Jak śmiałeś pocałować ją w ramię czy gdzie tam?...	Niech sobie wujenka wyobrazi jaką sensację dziś rano przeżyłam...	Niechże pan nam oszczędzi sentymentalnych kazań! Mów pan dalej	No i wielka rzecz, zwali się wtedy wszystko na złą koniunkturę i kryzys ogólnoświatowy. Mało to gabinetów upadło?	No i wyszedł! Jak tylko się ściemniło i trochę sobie pojedli, on i trzydziestu Sikhów zeszło po schodach w baszcie, salutując ciało małego Everetta, oparte w pionowej pozycji o ścianę. Ostatnie słowa Stalky’ego były: Kubbadar! Tumbleinga!Kubbadar! Tumbleinga!	No tak, mój Boże! Takie biedne dziecko popłacze parę dni, potem zapomni.	No! no! A cudna Ryngałła wdowa jest i może cię na służbę wezwać.	No, bardzo to być może Ale nawet przypuściwszy, że tak będzie, zawszeć to stąd do morskiej cieśniny ciągnie się spory szmat wrzosowisk.	No, niech tam, ale żeby tak wuj na ten kulig...	O, babciu!	Ojcze Blasco chciałbym, abyś mi powiedział, jak starszemu i kochającemu bratu...	Ot, sprytny karierowicz, godny bratanek sławnej hrabiny Mosca; ale ostatnim razem kiedy kazał był tak wspaniały, że odłożywszy na bok wszelkie niechęci, uważam go za najwymowniejszego człowieka, jakiego kiedy słyszałam.	Ot, zjechaliśmy się wypadkiem z hrabiną Aurorą, moją starą znajomą... i... i... była hrabina z Poznania. Eh, plotka! Nie lubię rumienić się przed panienką. Niech pan milczy o Lidii.	Otóż to właśnie idź do diabła ze swoim sposobem odczarowania! A moja skóra jaki ma związek z czarami? Ja wam powiadam, że jeśli Wielmożny Merlin nie zna innego sposobu wybawienia pani Dulcynei, to ona już tak sobie umrze zaczarowana.	Owszem... miał dziewczynę, z którą właśnie zamierzał brać ślub.	Panno Aneto?	Poco?.. bo się wstydził powiedzieć, że ta panna Janina, ta prawdziwa pani, ta szlachcianka z edukacją, była komedjantką.	Ponieważ ich pani znasz, wiesz zapewne, jacy to zacni i dobrzy koledzy; czemu nie udasz się do nich, kiedy potrzebujesz pomocy?	Potem mi to powiesz, bracie pierworodny, a teraz szukajmy.	Pro-oszę! Rozrzewnił?...	Spróbuję je zawiązać nanowo. Jutro będę u nich.	Swoje ordery?...	Taki on powróci!	To bardzo prawdopodobne zaczynając od króla Teodozjusza, mimo że nie wiem o nim nic pozytywnego.	To drobiazg, puści się do prasy wiadomość, że uzyskałem od grupy finansistów zagranicznych znaczną pożyczkę. Dla nadania wiadomości znamienia prawdy nadmieni się przy tym, że rząd pożyczkę tę zagwarantował.	To prawda, jak Boga kocham Wszak to Polikarp Morrel, mój rodzony wuj, który dochrapał się stopnia kapitana. Edmundzie, jeśli tylko powiesz pan wujowi, że cesarz go sobie przypomniał, poczciwy stary zrzęda rozpłacze się z radości, zobaczysz. Dobrze słusznie zrobiłeś, żeś spełnił rozkazy kapitana Leclère i zatrzymał się na Elbie, chociaż gdyby wiedziano, że zanosiłeś jakąś paczuszkę do marszałka i mówiłeś z cesarzem, mogłoby cię to narazić na podejrzenia.	To przecież są nieuzasadnione pretensje stołek kubka, a nie kubeka.	To szatan z piekła rodem ta kobieta!	To wiadomo	To zły casus. Nie chciałbym się spuszczaćspuścić się (z czegoś) (daw.)	Trzeba by jeszcze wiedzieć czy lasy te obfitują w zwierzynę i czy to czasem nie tak gruba zwierzyna, że sama raczej upoluje myśliwca.	Twoja dama musi być niesprawiedliwie okrutna, znajdując rozkosz w rozpaczy nieszczęśliwego kochanka, który jej daje tyle dowodów miłości?	Ty? Ty, mój drogi, źle go wychowałeś! Dobranoc!	W jaki sposób?	Według rozkazu Waszej Królewskiej Mości, lecz...	Wiadomość odrzekł oficer	Więc jakże możesz ściągać pomstę cezara na dom Aulusów?	Wyobraź sobie czy to nie okropne? Pan de Villefort nie mógł dziś do nas przyjść, gdyż zaszły jakiś nowe okoliczności w tej sprawie morderstwa i kradzieży, której ofiarą o mało nie stał się pan de Monte Christo.	Zapytam teraz pana zadając to samo pytanie, jakie król Karol IX zadał Katarzynie Medycejskiej po Nocy Świętego Bartłomieja: jak sądzisz, czy dobrze odegrałem swoją rolę?	Zostaniemy w tyle on sam zbliży się jedynie.
Dobrze To ja sam ich poproszę. Człowiek nigdy nie wie, co się może przydać... Zaszkodzić taka rzecz w żadnym razie nie może. Ostatecznie, ja przeciwko Bogu nic nie mam. Chodzi o to, żeby nie było zakłóceń w pracy. Czy próbowałeś załatwić rzecz po dobremu?	Dziecka nie trzeba mieszać w to-to. Ja wiem dobrze, co mi trza robić. Nie, i basta! Siwki dwa mam tylko, a lando stare, odrapane, liberie w dziurach.	Kto dziś na co patrzy i o czém myśli? to się dopiéro zacznie jutro dziś każdy o sobie duma i rozlicza się z sumieniem, czy przeciwko wschodzącemu słońcu nie zgrzeszył, kłaniając się zachodzącemu; bo to wiadoma rzecz, że stanąwszy twarzą do zachodu, czémś inném musi się człek obrócić na wschód.	Ba! widziałem kilku doktorów; starsi, co już patrzyli na powietrze, twierdzą, iż na trupach znaki jego widzieli: sine plamy i wrzody. Nie szerzy się ono jeszcze zbyt gwałtownie, lecz że przyszło, to pewna.	Bieda ich doprowadziła do rozumu. I potrza to było wszystkiego, co?	Co? Zapolanka uleciałaby z wiatrem! Ależ to być nie może! Kto jest w tak świetnych interesach, jak ty, mój drogi...	Nie rozumiem, co pani przez to chce powiedzieć.	Nie wywąchuj, bo możesz co oberwać! Krowy ano pój, siano zakładaj i sieczkę na noc zasypuj... Późno już! Kiedy to obrządzisz?...	A czy wasza królewska mość pozwoli mi zostać w sali tronowej. Będę spokojnie stał i nie będę przeszkadzał. A jutro napiszę do gazet, jak odbywa się audiencja u króla, bo to będzie bardzo ciekawe dla tych, którzy czytają gazety.	A cóż na to autor?	Ale nie wiesz, że to do reszty zwiąże tobie życie.	Dziedzic jucha, w robocie będzie przebierał, jak ta świnia w pełnym korycie. Kiedy taki przebierny, to trzeba było żyć w zgodzie z ojcem, a za Jagusią nie latać... boć to i grzech niemały, i wstyd...	I myśli pani, że ja nie rozumiem, skąd się wzięło to postanowienie? Ona po prostu nie chce w niczem swoich zasad religijnych obrazić, a chce wcześniej umrzeć. Wie, że to obowiązki nad jej siły i dlatego je na siebie bierze.	Kto wie, czy nie prorocze to były słowa, bo czasy klęski już nadeszły!	Nic nie odpowiedziała nic zupełnie. Milczała. Powiedziałem: „Jakże święta Radegonda może nie wiedzieć, ile wynosi logarytm 9? To przecież nie do uwierzenia!”. Byli tam dymisjonowani pułkownicy, księża, starsze damy i lekarze rosyjscy. Byli zdumieni, a nos Lacarelle’a wyciągnął się aż do pępka. Uciekłem wśród ogólnego potępienia.	Nie martwmy się o nic Wszystko się ułoży jak najlepiej, tylko pamiętać trzeba o tym, że na sądzie nigdy nie należy mówić prawdy. Kto się da nabrać i przyzna się, to stracony. Z takiego głupca nigdy nic nie będzie. Jakem razu pewnego pracował w Morawskiej Ostrawie, to zdarzyła się tam taka rzecz: jakiś górnik sprał inżyniera w cztery oczy, tak że nikt tego nie widział. Adwokat, który tego górnika bronił, doradzał mu bezustannie, żeby się wszystkiego wypierał, to mu się nic stać nie może, a znowuż prezes sądu w kółko swoje o tym, że przyznanie się jest okolicznością łagodzącą. Ale górnik nic, tylko w kółko powtarzał swoje, że się nie ma do czego przyznawać, więc został uniewinniony, ponieważ wykazał swoje alibi. Tego samego dnia był w Brnie.	Nie, nie jestem o to oburzona, Tadziu. Uważam za zupełnie naturalne, że dziewięcioletni chłopiec woli czytać opowiadanie z przygodami niż biblię. Ale gdy będziesz starszy, spodziewam się, że zrozumiesz, jak cudowną książką jest biblia.	O! to bardzo dobrze!...	Oho! jeszcze czego! żebyś i tego nawet odpoczynku nie miał! Spóźniłam się dziś z obiadem, to prawda... trzebaż było temu biedakowi wnuczkę pokazać, ale nic to! zaraz nakryję i podam! szach mach! zjesz i zaśniesz jeszcze sobie! Julek! Julek!	Pije się i rozmawia, a rozmawia się o wszystkim. Są to wieczory poświęcone mówieniu sobie prawdy bezwzględnej. Batutę trzyma Kurowski.	Poczekaj chwilkę! Tato nie pozwala mi się zaklinać, ale myślę, że tobie wolno to zrobić. Zanim pogadamy o dalszych sprawach, masz powiedzieć, że... bodajbyś zginął, jeżeli łżesz.	Tak I to bez żalu.	Zgadujesz, że pomyślałem o tem. Zrobię to jedynie pod wyraźnym warunkiem, żeby nikt o tem nie wiedział. Ślicznie dziękuję, nie mam ochoty, żebyśmy awansowali na dobroczyńców rodzaju ludzkiego. Żadnej filantropji! Możnaby poprostu powiedzieć, że mu to zapisała księżna Szerbatow.	A bo ja tam wiem? Gadał i gadał, a ja w końcu nawet nie wiem, czy Jędrka tu kiedy przyśle, czy co z nim chce robić. A bałam się pytać. Chyba tam dobrze będzie Jędrkowi: takie palto miał ładne ten pan. Dobre chyba jakieś panisko, tylko trochę gapowate jakby.	A po co oni przyszli?	Ale gdzież? jak? ani siąść, ani się obrócić; pan nie wiesz, co się tu dzieje. Do góry nogami wszystko!	Ależ bynajmniej, co znowu	Co rozumiem? No, przecież przez całe życie żebrałeś na ulicach Londynu?	Co za drab? Wszak widzisz, Kuba i Łukasz tu stoją.	I co? co powiedział?	Nie wiem co się stało hr. Filipowi On, zwykle tak skory do szukania znajomości, do zawiązywania stosunków, w celu zupełnie przeciwnym niż księżna, na ten raz okazuje nietylko obojętność, ale wstręt prawie; on jeden nie poszedł nowozjawionéj oglądać.	A idź, synu, przyjdę później po ciebie.	A skąd masz kajety, w których prowadzisz rachunki? Gdzie trzymasz rachunki? Gdzie trzymasz pieniądze? Potrzebna ci przecież teczka do papierów i skarbonka do pieniędzy. Kto płaci za podzelowanie butów, jak musisz chodzić tak dużo?	Aha-a!... aha-a!...	Ano nie	Bo jak leciałem przez korytarz, wpadłem na kierownika.	Boże...	Brat mój mi mówił, że pan się zajmujesz sztuką	Ciekawam, czy też ojczulek i mamusia wiedzą o tych nowych źródłach dochodu?	Czy jesteś pełnoletnimpełnoletność	Cóż ten pisze? i czego przychodzisz?	Dlaczego więc przebywał na Wale? Przecież sam mówiłeś, że każdy z ludzi, którzy tam stali, nabroił coś złego...	Do kroćset diabłów! Prędzej sam bym tu został, żeby jej pilnować, a jakemjakem	Dokąd?	Dosyć	Gość przyjechał	Hm! hm! Czy i Niemcy ci dokuczali?	I my będziem wiedzieć Zalizali (daw.)	I ty.	I wróci pan bez kajdan?	Jak się podoba. Ale nie ma nic ciekawego.	Jak te ostatnie komorniki ostalim, jak te dziadaki, ani tej kapki mleka, ani pociechy żadnej! Tylem się dorobiła na swojem, tyle! Mój Jezu! Mój Jezu! Drugie zabiegają, jak te woły orzą i jeszcze coś do domu przykupują, a ten ostatnią krowę, com od ojców dostała, sprzedaje... Już chyba ostatnia marnacja przyjdzie, ostatnia!	Jeszcze troszkę	Klaryssa mi już nie pomaga	Kto tam?	Ma się wiedzieć Głupi śpieszy się, mądry czeka.	Może jejmość i dasz, ale ja nie wezmę	Nasz przyjaciel	Naturalnie.	Nie mogę mówić o takich drobiazgach.	Nie myślę marnować drogiego czasu na prowadzenie z tobą dyskusji o moralności. Ile pożyczyłeś Corkranowi?	Nie mówiłbyś tak, Henryku, gdybyś ją zobaczył.	Nie poskąpił mi ich.	Nie rozumiem pana	Nie tylko zawzięty, on ma nawet w gniewie metodę.	Nie wiem, pani. Dość, że jestem ciekawa.	Nie zapomnę nigdy! Jakżebym mógł zapomnieć o miłości, jaką otaczaliście mnie wszyscy w norze? Ale i o tym pamiętać będę, że mnie wygnano ze stada!	Nigdy mnie nie kochałaś!	No właśnie! Dowiedziawszy się o kłopotach panów, ofiaruje wam dwa miejsca w swoim powozie i dwa miejsca w oknie pałacu Rospolich.	No, a cóż można mieć na wieczerzę?	Nonsens. Idę o zakład, że nie.	Obaj. Jeden napisał donos, a drugi zaniósł go na pocztę.	Och, tak panie doktorze, dużo, zbyt dużo... I sama.	Oh, Ferruccio, biedny mój chłopczyna! jakże się musiałeś przerazić! O Boże miłosierny! Zapal no światło, dziecko! Albo nie! Zostańmy tak jeszcze po ciemku. Jeszcze się boję.	Ot, cały ten smutek życia! Może on jest konieczny? Może ten jest potężny, kto go hojną dłonią sieje? Może z tych właśnie nasion wyrastają najszlachetniejsze kwiaty?	Otrzymaliśmy, ale...	Pan sam urządzał?	Pies	Przecież w pożyczaniu pieniędzy nie ma nic złego?	Przepraszam, nie dosłyszałem?...	Rozum nie gdzie indziej, jeno w głowie.	Smain pewnie nie lepszy. Oni wszyscy nie mają miłosierdzia dla swoich niewolników.	Spieszcie się, panie, bo d...a wam ustanie, trzymajcie plecy, bo d...a leci	Tak, z Warszawy.	Tuj!	Ty?... ty także masz talent, ale... ale...	Tytuł hrabiowski...	Układałeś wystawę mister Tafta?	Uważałem, ojcze, że mama nie bardzo lubi, abyśmy się zbliżali do niej publicznie Jesteśmy za duzi.	W dziesięć minut po przeczytaniu wieczornej gazety natknąłem się na człowieka, którego pani może widziała parę razy w sklepie; pomówiłem z nim i ta rozmowa wyjaśniła mi wszystko. Zaraz potem wyruszyłem tutaj, nie wiedząc, czy pani... Podobała mi się pani od pierwszej chwili, kiedy panią ujrzałem	W języku malarskim kropnąć nazywa się zrobić szkic	Widziałam. Czy nie ładna mimo smutku? Ubrała się odpowiednio do swego usposobienia, bo za tydzień poślubi hrabiego Antonia, którego nienawidzi z całego serca.	Wiem. W kieszeni fartucha się schował.	Właśnie teraz jest stokroć gorzej. Tych ministrów jest cała kupa.	Z Maracaibo.	Zabrano ci ją?!	Zatem nie rozumiem, dlaczego pan wprowadził w błąd organa sprawiedliwości. Po cóż zatajać czyn, który pan miał prawo popełnić w usprawiedliwionej obronie własnej?	Zmarła nagle w Ruczajewie... Nic nie rozumiem. Babcia bawiła ciągle za granicą. Muszę zaraz jechać, inaczej nie zdążę: telegram spóźniony.	Zrobię ci trzy pary skarpetek z najlepszej wełny.	Zygfryd wisi!
A to wedle tego, co wielmożny pan mi obiecali, że fabryka zapłaci mi za to, co maszyna mojego rozerwała.	Czy sobie przypominam? Niechże mnie Tatarzy na łój przetopią i świece ze mnie do meczetów porobią, jeślim zapomniał! Waść to kilka miesięcy temu otworzyłeś drzwi u Dopuła Czaplińskim, co mnie szczególniej do smaku przypadło, gdyż takim samym sposobem uwolniłem się raz z więzienia w Stambule. A co porabia pan Powsinoga herbu Zerwipludry razem ze swoją innocencjąinnocencją (z łac.)	Ponadto doznałem tego zaszczytu, żem ci przywiózł od Lurgana obecną twą odzież. Nie jest to mym zwyczajem zanosić oficjalnie takie stroje podwładnym, ale ten wypadek ciebie się tyczący oznaczono w księgach jako wyjątkowy. Spodziewam się, że pan Lurgan zakarbuje sobie w pamięci mój postępek.	Bo też nie czytam go nigdy Co mnie obchodzi, czy on bronił Rabiriusza czy też Kluencjusza? Dość mam procesów, które sam sądzę. Bardziej już odpowiadałyby mi jego dzieła filozoficzne; ale skoro dostrzegłem, iż wątpi o wszystkim, doszedłem do wniosku, że wiem zupełnie tyle, co on i że nie trzeba mi niczyjej pomocy, aby być ignorantem.	Co, u licha! Sarny za wilkami gonią! Świat, widzę, przewraca się do góry nogami.	Kazali bombę przynieść, żeby tam nie wiem co...	To pilnujcie... narządzę wama co jeść... a może mleka uwarzyć?	Wolno mu powiedzieć, co chce nie lękam go się. Lepiej jest ślub dać, niżby miał się zagryźć i zmarnieć...	A mnie światła po co? Spać mi się ano chce, że ledwo stoję.	Jak się tu oprzéć pokusie! daj! daj! Co się ma stać niech się stanie.	No, panie Cheyne, co też pan sobie myśli o naszym mieście?... Tak, proszę pani, może pani usiąść, gdzie najdogodniej...  Przypuszczam, że i tam u was na zachodzie bywają takie obchody?	Tak jest, Clewer. Uczę go francuskiego. To jego pierwszy kurs, a on już jest tak ogłupiały, jak ty byłeś kiedyś, Beetle. On z natury nie jest bardzo inteligentny, ale jak go tu zaczęto tłuc, stał się prawie skończonym matołkiem.	Żartujesz. Nie wyobrażasz sobie, moja droga, co się będzie działo po takim zniknięciu! Postawią na nogi całą policję, spuszczą z łańcuchów tysiące psów i detektywów, wyznaczą największe nagrody, póty będą szarpać, aż mnie znajdą, przetrząsną niebo i ziemię. Będą musieli. Zmusi ich do tego wrzask opinii publicznej, która będzie się domagała głowy największego oszusta, jakiego znał świat. Pomyśl tylko: zechcą zwalić na mnie winę całego kryzysu, niezbędny będzie dla nich ten kozioł ofiarny. Nie, najdroższa, nie ma takiego wyjścia. Trzeba wrócić. Napoleon wrócił z Elby...	Ty powinieneś szukać innych teraz przyjaciół. Ja nie umiem być humanitarnym znachorem. Obraz świata, Kondycja ludzkaA wreszcie wszystko to razem wzięte jest tylko tchó­rzostwem: wypowiedzieliśmy każdy ostatnie słowo życia, a nie stać nas na mężne dokończenie: „Amen”. Czekamy, aż się z nami załatwi natura. A ona skrzętnie umiata drogę życia rozmaitym struggle-liferomstruggle-lifer (ang.)	Ależ nie, panie prezesie pan jest niezrównany! Czy każdy silny człowiek musi uważać kobiety za zbyt niepoważne do rozmowy o rzeczach natury wyższej?	Jeżeli tak, to sprawa skończona Ada poprosi cię... Tylko, Helu, wstąp do niej na chwilę, ona tak tęskni za tobą.	Nie żałujcie na to Opłaci się później.	Tyle ci mam do powiedzenia Sam już twój widok napełnia mnie pociechą i otuchą. Gdybym posiadał czarodziejską różdżkę, ciebie bym chyba wzywał.	W tym, że czuję się bardzo sam, gdy myślę, że pewnego dnia może się to wszystko skończyć.	Słyszysz pan, doktorze Baron się boi, aby mu oficerowie nie przeszli po brzuchu. A przecie oni są w swojej roli, znajdując się tutaj w gromadzie, bo Doncières to jest ściśle Saint-Cyr, Dominus Cyriacus. W wielu nazwach Sanctus i Sancta zastąpione są przez dominus i domina. Zresztą to spokojne i wojskowe miasteczko ma czasami fałszywe pozory Saint-Cyr, Wersalu, a nawet Fontainebleau.	Zawsze zwłaszcza gdy siły podziemne poczynają się budzić, a wnętrze ziemi może być zapchane wskutek długiej bezczynności. Toteż, drogi Spilecie, wybuch byłby dla nas sprawą niesłychanie poważną i lepiej byłoby, żeby nasz wulkan nie nabrał ochoty na przebudzenie się. Ale nic na to nie poradzimy, prawda? W każdym razie nie wydaje mi się, żeby naszej posiadłości na Płaskowyżu Pięknego Widoku mogło coś naprawdę zagrażać. Pomiędzy nią a górą grunt jest znacznie zagłębiony, a gdyby kiedykolwiek lawa skierowała się w stronę jeziora, zostałaby odrzucona w stronę wydm i terenów sąsiadujących z Zatoką Rekinów.	Ach, panie prezesie, panie prezesie niech pan sobie wyobrazi, że tego pana Hella wypuścili z więzienia!	Ależ mój ojcze, przecież ojciec u siebie, to mu wszystko, wszystko wolno.	Ależ to wszystko jest szaleństwo! Jak pan może utrzymywać?...	Chcesz mnie pozbawić córki, mężu?	Coście za jedni?	Dam pani zaraz tego dowód, a nawet dwa. Naprzód Malinowska od wakacyj chce otworzyć własną pensję, ja zaś będę się starała skłonić ją do innej kombinacji...	Deto! Deto! Nie zabieraj nam dziecka! Nie zabieraj Heidi!	Drogi panie Jestem taki jak moja firma, nie robię takich interesów. Komisowe, o jakim myślałem, jest zupełnie innej natury.	Gdyby mi było się to udało bylibyśmy już wolni.	I cóż mnie obchodzą chłopcy Nie mogę inaczej wytrzymać.	Idalka dziś nie powróci na pewno.	Jak półszosta, to nic	Juściż to wiesz, spodziewam się.	Na bok! Nie stójcie tu, psia mać!	Nie bójcie się, pamiętam przelaną krew ojca, krew mego narodu!	Nie pamiętam.	Nie pozwalam.	Nie wiem.	Nie wiem. Czy wrócisz do domu?	Nie wiem. Przywykłem myśleć, iż ten zwycięża, kto klęski w ogóle nie bierze w rachubę.	Nie winszuję,	Nie! Byłem w teatrze „Kasino”, gdziem się umówił z pewną osobą i chciałem dotrzymać słowa.	Nie! Może wy?	Nie, nasz parostatek. Kotły szrubów źle działają. Nie możemy otrzymać dostatecznego ciśnienia.	Nie.	Pójdziesz do Witowa i to natychmiast, słyszysz?	Spojrzał na adres i rzekł: „Mała omyłka w adresie, prawda, Bobie! Powinno być plac Abla nr 3” w oryginale ang.: James Johnson., ulica Greenwich 8”. Domyśliłem się więc, że portier mieszka na placu Abla nr 3, a nosi to samo nazwisko.	Szczęściarz z ciebie, łotrze! Idziesz teraz do swojej służby, koni, powozów i do swojej narzeczonej. Mam tylko nadzieję, że dostanę od ciebie jakiś prezent ślubny w dniu, kiedy poślubisz córkę mojego przyjaciela Danglarsa.	Tak jest, rozbójnicy morscy są bardzo źli, tak samo jak inni zbóje i przemytnicy.	Tak, przysięgam Bogu!... a dla czegóż innego kobiety wychodzą za mąż?...	W takim razie wieczór dam ci odpowiedź.	Wszyscyście zdrajcy! i nie chcę z wami pić! parobcy szwedzcy!	Żaden stąd żywy nie wyjdzie...	Żebyś Ojcze wiedział, jak mnie żal was wszystkich ale któż tu nas rozsądzi przy kim prawda i czyj żal lepszy?	A takie, żeby sobie życie odebrać.	A, ładnie w taki sposób odpowiadać damom!	Ale skoro teraz morze sięga aż do Drezna...	Ależ nigdy w świecie Pójdę z panią.	Ależ z pewnością wyjechała.	Ano, nikogo.	Chciałbym być pańskiego zdania, panie Spilett Niestety, jestem przekonany, że jest inaczej.	Czy ja znam!...	Czy wiecie, że jesteście zgubiony?	Cóż mi radzisz?	Dla mnie samego.	Dlatego, kochanie, że moim obowiązkiem jest unieszkodliwienie szpiega, działającego przeciw Polsce.	Dużoś wycierpiał, drogi aniele!	Hop, hop, hej! hej, Małgoś! Szósty szwoleżerów jest na prawo!	I w tym celu dałaś do ręki broń memu śmiertelnemu wrogowi?	I z rewolwerem całą noc na straży przesiedział.	Jesteś bezwstydny, mój chłopcze! Bo i cóż dasz jeść żonie swojej?	Kasza pewno wyschła?	Kazała także powiedzieć, że kocha księcia zawsze jednakowo.	Kobieta, Mężczyzna zawołała stara lady.	Mają stawiać groblę, a potem most nad Białką	Masz rację, Valentine, ale jakim sposobem się dowiem?...	Miałamże dla wstydu pozwolić, by waszmości krew uszła? I tak niemałoś jej postradałniemałoś (...) postradał	Miłościwy panie!	Musimy tam zajechać... a przewrócimy wszystko, mości mruku, do góry nogami. Prawda, Heleno?	Mów dalej, komendancie	Mówi, że go boli. Masz już dość?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	No dobrze, dobrze, już rozumiem. Ale każdy człowiek i o sobie także myśleć musi...	Ona łaje Becky Biedna Becky aż płacze...	Panie boleść uczyniła mnie niesprawiedliwą. Będziesz mi pan bratem?	Prawda, Anusiu, prawda!	Skąd pan jest?	Sądziłam, że pan jest bardziej pewny siebie.	Tak, tak. Dziadek przywiózł mnie przed chwilą sankami.	Tak, tak... Gdy zwłoki po oględzinach lekarskich i sądowych przeniesiono do domu (byłem tam właśnie, aby dziecko usunąć), przyszła jakaś wymalowana... ruda...	W Egipcie.	W panu mam zaufanie! każdy poeta zawsze wydawał mi się obdarzony gorętszem, szlachetniejszem i lepszem uczuciem od innych.	W takim razie wprowadzisz jako najemnika mnie	Wiem.	Wilczek, trzy razy pan sfałszowałeś. Wziąłeś pan C zamiast D, potem jechałeś pan o jedną oktawę niżej	Więc żadnej nadziei?...	Z czym?	Zrobić tak, jak mówiłem i pilnować najściślej! Rozumiecie!	Zupełnie ustał po ślazie!
Wierzę już, wierzę ale natychmiast proszę i mnie wierzyć, że jeżelim się znalazła w tym przykrym położeniu, żem musiała jego żądaniom odmówić, to wcale nie myślałam przez to ani waszmości przyjaźń dla nas lekce sobie ważyć, ani osobę jego kłaść niżej w zachowaniu moim od innych. I dlatego właśnie, że mi na tym zależy, aby z tej przyczyny nie było żadnej nieprzyjaźni pomiędzy nami i ażebyś waszmość nie z gniewem i bez pożegnania odjeżdżał ze Źwiernika, a na koniec w nadziei, że kiedy z uwagą się zastanowisz nad całą tą sprawą, cale mnie uniewinnisz, przyszłam tutaj, aby z waszmością pomówić słów kilka.	Dziwne mi to Ci ludzie na Szwedów wymyślają, a jakoś im pilno ku nim się przebrać?	Jak się to stało, mój drogi panie ha! po prostu na mocy tego prawa ekonomicznego o łączności między potrzebami, jakie sobie tworzymy, a sposobami zadawalniania tychże. Wszystko na tém polega. Ludy, które niewiele pragną, niewiele téż i mają. Kiedym przybył do miasteczka, liczyło ono sto trzydzieści rodzin, a w dolinie było ich około dwustu. Władze tutejsze, zgodnie z ogólną nędzą, składały się z mera, który nie umiał pisać, pomocnika daleko od gminy mieszkającego i z sędziego pokoju; ale ten wiedział tylko o pensyi, jaką pobierał, zdając całe urzędowanie na pisarza, który prawie nie pojmował, co robi. Po śmierci dawnego proboszcza miejsce jego zajął wikary, człowiek bez żadnego wykształcenia. Tacy-to ludzie rządzili tym kantonem i stanowili jego inteligencyą. Na łonie téj pięknéj natury, mieszkańcy tutejsi gnuśnieli w brudzie i błocie, żywiąc się kartoflami i mleczywem; jedynym przemysłem, jakim się trudnili i jaką-taką pieniężną korzyść zeń ciągnęli, było wyrabianie serów, które do Grenobli i po okolicy w małych koszykach roznosili. Najbogatsi lub najmniéj leniwi sieli grykę, czasem owies i jęczmień na użytek miasteczka, ale zboża nie uprawiali wcale. Mer tylko posiadał tartak i skupywał za nizką cenę drzewo, by je potém częściowo sprzedawać. Z powodu zupełnego braku dróg, musiał każdy kloc zosobna podczas lata przewozić, a raczéj przeciągać z wielkim trudem za pomocą łańcucha przywiązanego do uzdzienicy koni, a zakończonego hakiem żelaznym, który się w drzewo wbijał. Chcąc się dostać do Grenobli konno, albo pieszo, należało przejść całą górę; bo dolina zgoła dostępną nie była. Cała ta przestrzeń od pierwszéj wioski kantonu aż dotąd, którą teraz tak porządny gościniec, jakim pan zapewne przybyłeś, przerzyna, była podówczas jedną wielką kałużą. Żaden wypadek polityczny, żadna rewolucya nie przeniknęła w ten niedostępny, całkiem po-za obrębem społecznego ruchu leżący, zakątek ziemi. Imię Napoleona tylko znane tu jest i powtarzane z czcią niemal religijną, dzięki kilku starym żołnierzom, którzy powrócili pod rodzinne strzechy i wieczorami opowiadają tym prostaczkom niestworzone dziwy o wielkim cesarzu i jego wojskach. Powrót ten jest zresztą niewytłómaczoném zjawiskiem. Przed mojém przybyciem młodzież tutejsza raz zaciągnięta w szeregi nie opuszczała ich więcéj, a fakt ten świadczy aż nadto o niedostatku i nędzy téj okolicy, bym je panu jeszcze opisywał. W takim-to stanie objąłem zarząd tego kantonu, do którego po-za górami należy kilka jeszcze gmin dobrze urządzonych, dość szczęśliwych, zamożnych niemal. Nie wspomnę panu nawet o domkach miasteczka, istnych chlewach, w których bydlęta i ludzie mieścili się razem. Wracając z la Grande-Chartreuse, przejeżdżałem tędy. Nie znalazłszy żadnéj oberży, byłem zmuszony zanocować u wikarego, który mieszkał czasowo w tym domu, wystawionym podówczas na sprzedaż. Od słowa do słowa, dowiedziałem się o opłakanym stanie téj miejscowości, któréj piękny klimat, wyborne grunta i naturalne produkty w podziw mnie wprawiły. Widzisz pan, ja-m wtedy usiłował stworzyć sobie inne życie, niż to, które dotychczas wiodłem i które mnie zgnębiło. I do serca zakołatała mi wtedy jedna z tych myśli, które Bóg ludziom nieraz zsyła, by im znoszenie nieszczęść łatwiejszém uczynić. Postanowiłem zająć się tym krajem, jak nauczyciel wychowaniem dziecka. Ale nie bierz pan tego za jakąś wspaniałomyślność z mojéj strony; nie, to był po prostu mój własny interes; potrzebowałem zajęcia, rozerwania myśli; chciałem resztę dni moich na spełnienie jakiegoś trudnego przedsięwzięcia poświęcić. Podnieść, oświecić, umoralnić ten kraj, który natura tak wzbogacała, a człowiek tak ubożył: to miało być zadaniem mego życia; a trudności, jakie w dojściu do zamierzonego celu widziałem, zamiast odstraszać, zachęcały mnie owszem. Kupiwszy dość tanio dom po proboszczu i obszerne a odłogiem leżące grunta, poświęciłem się obowiązkom lekarza wiejskiego, temu najostatniejszemu z powołań, o jakich człowiek w planach swojéj przyszłości marzy. Pragnąłem stać się przyjacielem biednych, nie spodziewając się za to najmniejszéj nagrody. O! bom ja się w żadne złudzenia nie bawił! ani co do charakteru tutejszych wieśniaków, ani co do przeszkód, jakie musi zwalczać każdy, kto ludzi i rzeczy chce poprawiać. Nie idealizowałem sobie moich biedaków, ale przyjąłem ich takiemi, jakiemi byli, to jest widziałem w nich ludzi, nie zupełnie dobrych, ani téż zupełnie złych, którym ciągła, ciężka praca nie dozwalała oddawać się uczuciom, ale którzy pomimo to, czasem, bardzo żywo i głęboko czuć byli w stanie. Wreszcie, pojmowałem nadewszystko to, że tylko dotykalnemi dowodami oddziałać na nich mogę. Wszyscy wieśniacy są synami świętego Tomasza, niewiernego apostoła; zawsze im czynów na poparcie słów potrzeba.	Nie, Ben, to niemożliwe. Wiesz, ciotce Polly strasznie zależy na tym parkanie, zwłaszcza tutaj, od strony ulicy, sam rozumiesz... Gdyby to było gdzieś za domem, to ostatecznie mógłbyś spróbować, ale w tym miejscu raczej nie... Ciotka jest niemożliwie wymagająca. To musi być zrobione bardzo dokładnie. Nie wiem, czy na tysiąc, a nawet na dwa tysiące chłopaków, znajdzie się choć jeden, który umiałby to zrobić naprawdę porządnie.	Na co? na co? a interesa! no zaczekaj! idę teraz do miasta, za godzinę wrócę! Oj, te interesa!	Tak, to las! pędami jeżyn. Las stał cichy, rozprażony lipcowym upałem, woniejący żywicą, trawami i garbnikiem. Ptaki zrzadka i sennemi głosami odzywały się w gąszczach, tylko sroki gdzie niegdzie kłóciły się na drzewach, albo żołna przelatywała cicho pod gałęziami, niby tęczowa błyskawica, albo drzewa zaszumiały na chwilę i znowu robiła się cisza głęboka i usypiająca.	To jest nie człowiek. To istny burżuj. Byk z wąsami. Ty możesz patrzeć na jego wypomadowaną głowę? Ja nawet z daleka nie mogę znieść tego byka.	Wszystko, co chciałeś powiedzieć Wszystko od początku do końca jest wierutnym fałszem... a Whittier godzien jest potępienia. Nie moja to rzecz brać w obronę jakiegoś tam człowieka z Marblehead... w każdym razie to mogę powiedzieć, że na Iresonie nie ciąży żadna wina. Ojciec nieraz mi wyjaśniał wszystko, a ja wam to zaraz powtórzę.	To i lepiej ci z tym, niewiele na tym stracisz, i pan tłumacz byłby dobrze zrobił, żeby sobie był dał pokój z przyswajaniem go nam, bo to jeszcze i stracił wiele zalet w tym przenicowaniu; wierszem pisanej książki nigdy nikt nie przetłumaczy, jak należy, to tam trudno, żeby mu łeb pękł, to zawsze charakteru głównego i najpierwszych piękności nie potrafi zachować. Jemu i tym wszystkim, co mówią o francuskich sprawach, myślę, że można darować i wsadzić je tylko w miejsce pewne, a później, jak będziemy mieli trochę więcej wolnego czasu, to zobaczymy, co z nimi zrobić. Ale wyjmuję od tej łaski niejakiego Bernarda de Carpio, co się tu po kraju włóczy, i drugiego nazwiskiem Roucesvalles, O! ci, jak mi tylko w rękę wpadną, zaraz je oddaję w moc siły zbrojnej gospochy.	A pan zrozumiałeś to, co mówiłem?	A wszystko to robi dla królewnej bo ona sama nikogo nie potrzebuje i zbliżyć się nawet nie da do siebie. Powiedzże Bobolo, nie piękna to wdzięczność?	Aha! I piramidy obstalowane! No, wobec tego jadę do Dąbskich.	Bardzo wiele, bo jeśli napadną nas rozbójnicy, to mogą wszystkich pozabijać! Ale jeśli się boisz i strzelby, i mnie, to mniejsza o to.	Chciałem cię zapytać, dlaczego zatrzymałeś się na Elbie.	Ciężko myślisz jak zawsze. To cóż, że z Ziemi przybył? Choćby nawet i ze Słońca! Myśmy nie mieli obowiązku wiedzieć o tym z góry. Najlepiej, abyś ty milczał zawsze, a mnie mówić pozwolił.	Czekajcieno jeszcze Panie Macieju, odparł porucznik, Wać Pan jesteś uczciwy człowiek, jemu to mogę szczerze powiedzieć, nie od dziś to moje rzemiosło, namawiałem ja sobie dużo towarzyszy ale zawsze z początku tak bywało jak z waćpanem, dopiero jak głód dokuczy, rozum przychodzi. Wzdraga się człek, wzdraga, potém rozmyśli i przyjmuje. Mnie waćpana żal, daję ci tydzień do namysłu... a potém, zobaczemy.	Czy by nie lepiej zaczekać ci na okręt hiszpański, niż jechać z Francuzami, którzy nie są przyjaciółmi twojego narodu?	Czy jadł dziś co, czy zamierza polować na czczo?	Ee... żebyć to ino ręka... żeby noga...	I jednak podjął się pan zrobić operację mojej żonie. Czy to pan ze stanowiska lekarskiego uważa za konieczne?	I zaprawdę uczynię tak! Dobry gospodarz nie pozwala, ażeby jego inwentarz marł z głodu, pracował nad siły lub odbierał niesłuszne plagi... To musi się zmienić!...	Ja chcę tylko, żebyś umiał ocenić dobroć Iriny Wsiewołodowny, która obiecała wprowadzić cię w świat polityczny. Jesteś przeznaczony na adiutanta Generała-Kwatermistrza Nie możesz być takim zwykłym, głupiutkim oficerkiem musisz też nabrać ogłady, której niestety takim przeciwnikiem był twój nieboszczyk-ojciec.	Jak to, wasza książęca mość chciałbyś?...	Jak to? Recenzję napisałeś pan przed przedstawieniem?	Kiedy był w osiemdziesiątym czwartym w Egipicie mało brakowało, a byłby poszedł pod sąd wojenny. Jechałem z nim tym samym statkiem transportowym, taki sam nowicjusz jak i on, tylko że po mnie to było widać, a po Stalky’m nie.	Mój dobry panie, po odwiedzinach rodziców przynoszę zawsze moim klientom flaszkę szampańskiego. Trochę to drogie, sześć franków butelka, ale skrzepią człowiekowi serce.	Mój mąż się nie zna na tym, on się zna na barchanie	Na Boga i na duszę moją tyle mam różnych rzeczy w pamięci, że zapomniałem najważniejszej.	Na niego żadne nie padłoby podejrzenie, gdyby Meir Ezofowicz purycowi złych myśli w głowę nie włożył...	Nic nie zrobi a tymczasem porządny sklep diabli wezmą. Na dostawach bogacą się tylko Żydzi i Niemcy; nasi do tego nie mają głowy.	Nie, pani, to ojca mego majątek.	No cóż, po prostu lubię zieleń i cień	No i jakże się wam powodzi?	Och, bo papuś to jest także!	Panie Józefie, herbata czeka na pana!	Proszę o ciszę, panowie jeśli mamy jeszcze dysputować, niepotrzebnie fatygowaliśmy pana Sorel.	Tak, to prawda! To bardzo ważne, co matka powiada. Zastanów się nad tym, Jakubie! Jak Boga kocham, zastanów się!	Więc już ułożone Planchet i Bazin pojadą; nie gniewa mnie to wcale, że Grimaud zostaje przy mnie; zna już moje zwyczaje, a ja to lubię; dzień wczorajszy dużo go kosztował, podróżby go dobiła.	Właśnie. Nie chcąc utracić jej uczuć, pracowałabym nad sobą. To proste.	„Jest pewien poprawny sposób brania się do rzeczy. Musisz się nauczyć przyzwoitości. A przy tym po co niepotrzebne wysiłki? Trzeba tego unikać To się nazywa przedstawiać rzecz po pańsku	A Szlangbauma znacie?...	A dlaczegóż pan się żeni z Anką? Czemu pan sobie nie wybrał żony z pośród łódzkich Żydówek lub Niemek, co?	A do miasta.	A odrabiamy wam za dwadzieścia abo i więcej!	A teraz wracajmy do Kominów!	A wyście widzieli kiedy, żeby kto nago chodził?	Ale czy wie pan... czy wie pan, kim jestem?	Ale przecież dla pana hrabiego, człowieka tak wybitnego, Włochy nie mogą być ojczyzną; wyciąga do pana ręce Francja, Francja nie wszystkim okazuje niewdzięczność; źle obchodzi się ze swoimi dziećmi, ale gościnnie przyjmuje cudzoziemców.	Ale u pani bajecznie!	Bitwa, Polak, Żołnierz, Przywódca, Walka	Bo my nikogo nie zabijamy	Było już raz Było wczoraj w kawiarni. Że też ty zawsze do jednego wracasz!... Ma się niemal wrażenie, że w tych ogólnikach opowiadasz coś ze swego życia.	Chłop, Szlachcic, Pozycja społeczna, Pieniądz, Bóg, Diabeł pytał w końcu pan Adam.	Cichoj, głupi, znajdzie się i la ciebie miska do wylizania!	Co się stało?...	Co też ty gadasz! Taki duży, a nie wie, że pieskowe mamy muszą też być pieski. Ino lalusie są nasze.	Co za grzech?	Czyż nie myśleli nad tym, co czynią, ludzie czasów onych?	Cóż chcesz ojcze mój, żebym ci powiedział, wylałem ci z serca co w niem miałem piękna poprawił się	Do układów Janickiego pewnie wybiorą, bo on po tatarsku, tak jak po polsku mówi	Duszno...	Duży daje procent?	Fanfaron! sprobujże!	I nie dognały cię?	Jak każesz ojcze.	Jaż do pana Czarnieckiego jadę, nie do pana Sapiehy.	Jeszcze piękniejsza, niż była w przeszłym roku.	Konie podane!	Które są dziesięć razy bardziej toksyczne	Matką...	Mówią, że król Ferdynand potrzebuje bardzo dużo pieniędzy.	Nie ciekaw jesteś tego, co się dzieje w fabryce?	Nie myślę, ja tylko pytam.	Nie sądziłabyś tak, gdybyś kochała i była kochana	Nie wiem, bo jakem ci wspomniał, od wczorajszego dnia tu dopiero jestem.	Nie, wiem tylko, że w jakiś czas po aresztowaniu Edmunda poślubił pannę de Saint-Méran i opuścił Marsylię. Szczęście musiało się także do niego uśmiechnąć, jest zapewne bogaty jak Danglars, a ważny jak Fernand. Tylko u mnie, jak ksiądz widzi, bieda aż piszczy. Bóg o mnie zapomniał.	Och, w sekundę zgaduję takie rzeczy. Gdybyśmy się tak przeszli we dwójkę w tłumie, zobaczyłby pan, że nie pomyliłbym się ani dwóch razy.	Oni tu zdziecinnieli zupełnie in rebus publicisin rebus publicis (łac.) odparł Komierowski z tym niedbałym rzutem dłoni w mankiecie.	Opinia, znaczy, robi się u was łatwo i tanio.	Pan Czarniecki wielki żołnierz! Nie masz już takiej gęby w Rzeczypospolitej, która by jego imienia nie powtarzała.	Panno Janino! Tu od tego zależy nie tylko nasz teatr, ale i przyszłość artystyczna pani... więc powiem po prostu, że jest ktoś, co da choćby dwa tysiące rubli, ale chce je dać osobiście pani, bo inaczej, powiedział, że nie da...	Patrzę w wodę	Pewnie, że kto drugi musi się zabrać do tego.	Po manowcach jeździć najprzyjemniej	Porozmawiam z paniami i będę zdrów.	Poświęciłabym siebie, abyś ty tylko mógł czegoś wielkiego dokonać. Nie chcę żadnych zaszczytów, tylko żebyś ty mógł być wielkim sam dla siebie	Skąd pani wie, że nie ma?	Tak jest.	Tak, jestem tego pewien lubi pana bardzo i dlatego przypuszczam, że mogę się odważyć zdradzić panu, gdzie on teraz jest...	Tańce w kuchni, a przyjęcie w bokówkach.	Tylko za własny skarb cło się opłaca!	W jaki sposób?	W takim razie ja tam nie pójdę	Wiem Wyrzutek jednorocznych ochotników. Czym pan jest w cywilu? Studentem filologi klasycznej? A więc zapity inteligent...	Wiész rozmyśliłam się trochę. Boję się, aby mnie nie pomówiono o jakieś dziwactwo; nie chcę ażeby nieznośny ten hrabia Filip mógł sądzić, iż mu ten honor czynię i uciekam od jego natręctwa. Trzeba wprzód znaléźć jakiś powód seryo do wyjazdu z Rzymu. Pomyślimy o tém.	Z Bogiem.	Znudziłam cię, żeś zamilkł?	Zobaczymy jeszcze, co Marceli pisze	Śliczne dzieci!	Śni ci się.
No skrzywił się Jelsky.	Matka gotuje, robi pończochy i szyje. To samo czyni Karin, ale nie tak dobrze jak mama, bo jest leniwa. Randi zajmuje się kuchnią, ojciec i parobcy pracują w polu albo także w domu.	Słyszałem swego czasu, jak Montalbon twierdził, że roztropny złodziej powinien nosić przy sobie przedmiot skradziony, by go mieć ciągle pod ręką i pewny byłem, że będzie się trzymał tej metody. W chwili gdy było jasnem, że wszystko zostanie wykryte, człowiek ten, obecny tutaj, wpuścił rubin do szklanki burgunda, gdzieby go napewno nie szukano, on zaś mógł odzyskać z łatwością łup, albo połknąć go w razie najgorszym. Spróbował to nawet uczynić, ale ja wypiłem jego szklankę i dostałem rubin na język. A teraz, panie Montalbon, aresztuję pana w imię prawa!	Jesteś, moja kochana, imponująco podzielna. Nie mówię tego, by ci dokuczyć. Inne kobiety pod tym względem zdystansują cię na pewno. Chciałbym tylko, byś mnie poinformowała, czy Krzysztof nie domyśla się, że między nami coś jest?	Gdzie tam! Przecież to są przedmioty martwe. On powiada, że jest ich strażnikiem.	Że ten żołnierz wykrwawił się, bo wyssał z niego krew dziki wampir krwiopijca. Widzisz ten niewielki otwór na skroni, przez który wypływa krew?	Gdyby to byli ludzie... lub konie poszłoby mi lepiej. To granie szczypcami, nożami i nożyczkami jest rzeczą zbyt błahą.	I niech pan powie jeżeli nawet Ludwik, to pan Rohityn jest dla mnie nieodpowiedni...	Mówi Bazakbal. Czy pani jest sama?	Nie Ale widzę, jak człowiek, którego kochałam, staje się mordercą mojego syna.	Coś się pan nie opalił od słońca?	Gdzieś ty się, żołnierzu, wojny uczył żeś tak od razu zrozumiał, co czynić należy?	Któż ci ręczy, mój chłopcze, że będzie dbała oń jeszcze? Co do ciebie, który wart go jesteś tysiąc razy, będziesz z pewnością za pół roku naszym naczelnym redaktorem.	Naprzód, wyroki boskie są niezbadane, a po wtóre, to sobie zauważcie, że on osobne pozwoleństwo za każdym razem otrzymuje.	O tak Nie zawahałbym się powiedzieć, że to właśnie przyniosło największy pożytek niż cokolwiek innego na tym świecie.	Poszedł do Prus. Król nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i WittenbergaWittenberg tu: utwierdzić, całkowicie przeciągnąć na swoją stronę, rozpracować., choćby za cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z sakusak	Takie śliczności, że dobrodziej nie widzieli!... zdziwują się wielce!	Wiedziałam, że przyjdzie Jak się panience podobał?	Nie, nie zwykłem tego robić nie lubię się rozpytywać i śledzić. Stawia się pytanie i ma się wrażenie, jakby się rzuciło kamień; siedzi się spokojnie na pagórku, kamień stacza się, porywa inne za sobą i trafia wreszcie jakiegoś niewinnego człowieka, o którym wcale nie myślano i któremu zamąca się spokój... Nie, dla mnie jest regułą, by wcale nie zbliżać się do zawiłych afer...	Jaśnie wielmożny pan wzywa panienkę do siebie Stało się wielkie nieszczęście. Pan Fryderyk pojedynkował się i został pchnięty szpadą w czoło; doktorzy nie robią nadziei; pani zaledwie zdąży go pożegnać, bo już utracił przytomność.	Przykrość mi sprawiasz, synu. Mam nadzieję, że wrócisz z Australii na dobre stanowisko. Zdaje mi się, że w koloniach wcale nie ma ludzi z towarzystwa, z tego, co ja nazywam towarzystwem; kiedy więc zrobisz majątek, wrócisz i osiądziesz w Londynie.	Anno, na cóż ty czekasz, wiesz, że mamy być na golfie.	Będzie w mocy naszéj, zależnym od nas; gdyby pomyślał o zdradzie, padnie jutro: na to aż nadto mamy środków.	Ciemny tragarzu, domem zmarłego cały świat. Gdzie się mam ruszyć? Stąd? Tu? Rób swoje i nie zabieraj mi czasu.	Dobrze, nauczycielu, nie lękam się już niczego prócz Boga.	Drogi aniele poświęciliśmy sobie nawzajem swoją przyszłość, ofiara za ofiarę. Podczas, gdy serce moje było w Sancerre, żeniono mnie tutaj, ale opierałem się i... wierzaj! Byłem bardzo nieszczęśliwy.	Jakby na ścianę się skrabał!	Kochana pani Ramel, jak powodzi się siostrzeńcowi pani w Nantes? Czy zadowolony?	Nic, dziecinko. Rozglądam się po jeziorze i dlatego nic nie mówię.	Nie bójcie się, miłościwa pani. Danuśka ostała w Spychowie.	Nie mylisz się, ojcze!	Uwierzyłbym, że sprawdzają się sny nawet najdziwaczniejsze.	Wybacz mi, kapitanie Bluteau rzekła po jakimś zbyt gorącym wykrzykniku Eweliny. „Widocznie, mamo, nie byłam jeszcze w wieku, kiedy się tego rodzaju piękności oceniać może”	A kto wie! może to i twój ojciec chrzestny sam był owym Nökken? toż mówiono o jej ojcu; Krystyan przeciwnie upatrywał w tem jedynie serdeczny udział w jego własnym losie, jakoż chętnie przy każdych nowych odwiedzinach podejmował przerwany wątek opowiadania. Tak więc powoli dowiedziała się o podróży do Thorseng, o spotkaniu nocnem w Glörup, o chrzestnym wiszącym na gałęzi, a Naomi dziwnie jakoś uśmiechała się i delikatną swą rączką zakryła ładną twarzyczkę.	Nie, Cezarze! życie odjąć możecie, ale je dać nie w waszej mocy	A więc za godzinę nie będziemy już tutaj.	Ale co to przeszkadza komu, co robi? Co pan nazywa przewróconą głową?	Bo musi	Chcę być swobodnym, nie taję tego! Mówcie raz jeszcze, jakie mi zadość uczynienie dać możecie... Mówcie!	Czego żądasz od kościoła?	Czołem! W zacnej kompanii pojedziem. A gdzie nas wiozą, nie wiecie waszmościowie?	Ja go nie widzę, nie rozumiem, co chcesz powiedzieć przez to.	Mało, niestety, znałem pana don Carlosa. Cieszył się, o ile wiem, wielką sławą chrześcijańskiego rycerza. Czy tak?	Należy wprzódy ad infinitum widzieć i pojmować realność, w niej utworzyć ojczyznę, przyjąć warunki piachów, nędzy galicyjskiej, analfabetyzm w Królestwie, płodzenie bez błogosławieństwa kościelnego, małostkowości rusińskie, zwyrodnienie socjalistów, ograniczoność modernistyczną umysłu ludzkiego, lub choćby jak Serbia, Afganistan i Papuasia	Nie chce mi gaży zaległej płacić	Nie mam prawa skazywać jej na nędzę.	Nie miała.	Nie, mamy wszystkiego do syta...	Niedobry! Ciągle się gniewasz.	No i czegóż stajesz już późno, a prąd wartki pod poświckim ogrodem. Jeszcze ci się wypadek zdarzyć może z czółnem.	Rozum wasz i doświadczenie równe są męstwu; co tedy o tym mniemacie?	Rozumie się. Bicie	Sam jedziesz?	Stój! Kartoflarz nigdy, w całym swoim krótkim życiu nie powiedział „na mą duszę”	Tak mówisz?... Więc dobrze, samca, samca... Czyż nie jestem samicą?!	To chyba później, teraz czuję się tak jakoś zdenerwowaną.	To i mnie droga, bo Mateuszowi niosę kolację.	Trzęsiesz się ze strachu!	Tyś biedny, kochanku, nieprawda? i nie zarabiasz dużo przy tym areszcie?	Uu! Bardzo dużo kandydaty, całe sto ludzi, powiadają, na trzydzieści cztery miejsca. Czy dobrze przygotowany... przepraszam, jak imię synka?	Wejście nie musi być łatwe?	Wiem, posłowie od papieża.	Łohoyski: Mówisz tak, bo mi po prostu zazdrościsz. Jeżeli jeszcze raz...	A chcieliście go zabić!	A ciebie co to obchodzi, nawet gdyby była?	A nasze słowo?	A nieprawda!	A patrz.	Ach, więc tak!	Chciałbym popróbować naukowego doświadczenia Gdy dorosnę, będę robił wielkie naukowe odkrycia, teraz zaś rozpocznę tym doświadczeniem.	Czy w domu spotkała cię jaka przykrość?	Czy was Tyfon opętał?... Będziecie teraz wyliczali miasta faraona, bodajby go...	Godny z was rycerz, zaś bym takiego śmiała tumanić?	I cóżeś pan jeszcze przywiózł takiego? Też dobrodziej...	Królestwu Bożemu służy czy królestwu szatana?	Masz pan rację!... masz pan rację!... A teraz ta panna Izabela...	Moja pupilka, sierota. Wziąłem ją na wychowanie.	No, to przyjdę na czwartą. Dobrze?	O... panie ministrze...	Obraz gdzie?	Odmowa?	Okaż...	Panna Zuzanna opowiadała nam swój sen o Lucysiu	Patrzajże, to ja właśnie tą samą drogą szedłem do Krakowa Łobzów, Balice, Rudawa, Pisary, inoino (gw.)	Proszę o głos	Przemawiasz, moja piękna, tonem iście królewskim. O cóż to idzie?	Przyjaciel.	Przykazał jechać do Bogdańca.	Pustka.	Tak A ja mam zapewne zaszczyt z wicehrabią Andreą Cavalcanti?	Tak, tak, Fagotin! Fagotin!	Tam, na wybrzeżu jeden, dwa, trzy kanoe... jeden, dwa, trzy!	Tam, w sypialni...	To wszyscy powinni tak kończyć, wszyscy!	Za co?	Zemdlał, Boże mój, zemdlał... Wody! To z wrażenia.	Zmoknie panienka! a Marwitz dodawał:	Zupełnie comme il fautcomme il faut (fr.) zakończyła księżna.	Łódź!	Żeby cię Sakowicz złowił? obaczysz!
Polak, ładny Polak, co jak zaczął drukować swoje bojki, to mi połowę towaru zwrócili z Rosji, powiedzieli, że paskudztwo, że Bucholca lepszy. To Polak tak robi! on psuje handel, on tym głupim chamom daje takie desenie i kolory, coby je wzięła każda hrabina, po co to? na co? Co ja straciłem przez niego! co straciłem, co stracili nasi. Przez niego co stracili te biedne tkacze! on zjadł starego Fiszbina, on zjadł trzydzieści innych firm. Ty mi nie mów o nim, bo mnie wszystko w środku boli, jak sobie ich przypomnę. On jest gorszy od najgorszego Niemca, bo jeszcze z Niemcem można pohandlować, a on jest pan, on jest wielki dziedzic!	Prawa rzymskiego, niemieckiego i tych praw pisanych, które nasz pan, pełen mądrości, we Wiślicy przed piętnastu laty nadał. Już teraz nie będziemy w Bolonii nauki szukali, mamy swoją szkołę. Teraz do Polski z inszych krajów zjeżdżać się zaczną naszych profesorów słuchać. Ten wysoki w aksamitnym birecie, ze złotym krzyżem na piersiach, to rektor.	Nie, wiem tylko, że w jakiś czas po aresztowaniu Edmunda poślubił pannę de Saint-Méran i opuścił Marsylię. Szczęście musiało się także do niego uśmiechnąć, jest zapewne bogaty jak Danglars, a ważny jak Fernand. Tylko u mnie, jak ksiądz widzi, bieda aż piszczy. Bóg o mnie zapomniał.	Tyś, mój Szwejku, w ogóle zgłupiał Jeśli się upiłeś, to zrobisz najlepiej, gdy, pójdziesz co rychlej na zbity łeb. Rozumiesz, ty bydlę jedno? Ty idioto?!	Obawiam się, że ma pan rację Ja sam miałem ambicje literackie, ale od dawna pożegnałem się z nimi. A teraz, mój drogi przyjacielu, jeśli pozwolisz, że cię tak nazwę, powiedz, czy naprawdę wierzysz sam w to, coś nam opowiadał przy śniadaniu.	A ja, mili moi, jam brat ich, ojciec, syn i przyjaciel jam wódz ich i niewolnik. Lenistwem jestem, do usług.	A... bo panna Helena tak się przypiła do tego Solskiego...	Co też ty pleciesz alboż na stałym lądzie znajdują się wyspy?	Kto innyby asanią sam do sądu oddał i już przez toby z siebie podejrzenie zrzucił... Jabym wolał tak zrobić niż wam zapłacić. Za co? za to, że wasby powiesić warto...	Możesz iść do Meli i rozmówić się.	Nie ma na to rady Trzeba się opanować. Będziesz musiała teraz mieć głowę na karku. To ty naprowadziłaś na nas policję. No ale trudno, nie powiem już ani słowa Nie mogłaś przecież wiedzieć.	Tak, wiem... to zwykła metoda... bez wątpienia dobra. Ale ja mam inną... Najpierw się zastanawiam, staram się przede wszystkim znaleźć, że się tak wyrażę, ogólny pomysł na sprawę. Potem wyobrażam sobie rozsądną i logiczną hipotezę zgodną z tą główną myślą. A potem dopiero sprawdzam, czy fakty pasują do mojej hipotezy.	Aha, stary Zbroja pierwej ubije chłopaka, niżeli u Trzasków synowej będzie szukał. On by się i wojewodzianki nie zląkł. A mnie i moją babę nienawidzi aż strach. Ino mię ujrzy w polu czy na podwórku, pomstuje tak, że uszy więdną. Baśkę wyzywa od dziadówek, przed ludźmi nas czerniczernić	Do diabła! Dla fortuny trzeciego rzędu to przykry cios	Już. Azba-bej usieczon. Wracajmy teraz prędko, bo się boję, abyś mi nie zachorzała od fatygi.	Nowego Napoleona wsadzili do prochowni!Nowego Napoleona wsadzili do prochowni odpowiedział pan Domański.	Okupu! Ty? Za kogo?	Skądże ty te wyrazy...	Strzegą i mają ale jeńcy pod nożem hasło powiedzą, ba! sami się po niemiecku do nich obezwą. Byle na wyspę się dostać, to sam zamek...	Myśli książę, że to nic nie znaczy? Już tu miałam nieraz przykład. A powiem jeszcze jeden sekret, bo to księcia pana uspokoi. Mam tu jedną wspólniczkę. Tylko to trzeba w tajemnicy trzymać, bo bez tego źlebyśmy tu wyglądali.	No, no, no... ja cię przecież za kark nie ciągnę!... Tylko, widzisz, mówił mi Szuman, że tobie na gwałt potrzeba romansu...	Co, jeszcze tutaj? Ile razy mówiłem, że masz zjeżdżać na tamten chodnik, łachudro. Już, już, nie oglądaj się za siebie.	Takiś to?... Więc dla prywaty z nieprzyjacielem się połączyłeś? A czymże mu za onę usługę zapłacisz, jeśli nie zdradą?... Nie, bratku, nie przeszkadzałbym ja ci układać się z tą szlachtą, ale wezwać nieprzyjaciela w pomoc	Ja bym czego nie wiedział. Oni na różnych ulicach mieszkają. Ale to nic. Nogi mam dobre: dwa lata byłem gazeciarzem. Pewnie chcesz ich wezwać?	Nie taiłbym się z tą dobrą nowiną Na zamkowéj ulicy spotkałem hr. Filipa.	Nie, pani. Chciałem tylko z panią rozmawiać.	No, o podobaniu się nie mówił, ale skoro panią wybrał, widocznie coś w tym jest.	Powiedzą, że podrobiona. My, Zillo, słabe kobiety, nie posiadamy dość siły, aby walczyć z władzą, która uparła się, cokolwiek będzie, postawić na swoim. Tu potrzebna ręka mężczyzny.	E! e! zawołał drugi od stołu, prawcie wy sobie co chcecie. wszelkiego paskudztwa nawiódł, że się nam trupami i popieliskami ziemia zasłała. Niemcy gdy najadą, złe i dzikie, Węgry gdy przyjdą, okrutne, Czechy, choć naszą mowę mają, jak zwierz nas żrą i szarpią, ale ci co ich tu teraz licho nagnało, gorsi od tamtych wszystkich	Egipt? Same piaski Zielona jest tylko dolina Nilu. Wykreśl pan zieloną linię na ćwiartce żółtego papieru, a będzie pan miał Egipt. Na przykład Egipcjanie, fellahowie, mają nad nami jedną wyższość: nie ma tam żandarmów. Och, mógłby pan objechać cały Egipt, nie ujrzałby pan ani jednego.	Nie odmówi nam pan tego Przecież na balu będzie dużo osób starszych i nietańczących. A mamusia tak bardzo prosiła... Tak by chciała poznać pana profesora. Tyle o panu słyszała. I od brata, i od ludzi.	Nie wiedziałam, żem zrobiła to piękne porównanie, ale w takim razie to jest żaba, której się udało osiągnąć rozmiary wołu. A raczej niezupełnie to, bo cały jej rozmiar skupił się na brzuchu: to raczej żaba w błogosławionym stanie.	Rzekłam!... Wydrzeć bym się mogła, a nikto by się nie pokwapił!... Kto ta stoi o sieroty?... Skrzywdzić to każden gotowy i sponiewierać!	A teraz niech mi pan powie, Pencroffie czy wie pan, ile będzie to buszlibuszel	A z kim król nie je? odparł Maciek, u niego wszyscy dobrzy, byle mu pochlebiali, a na życie jego nie mówili nic...	Będziesz jutro wieczór właścicielem drukarni Sécharda, a jest wszelka nadzieja, iż uzyskamy przelanie koncesji ale, jak sądzę, nie masz ochoty skończyć na galerach?	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Co ja tam zrobię!...	Czemu nie? Co by w tym było złego?	Czemuż nie ukarzecie w jakiś sposób Czarwaki?	Cóż się teraz dzieje z wojskiem?...	Dlaczego ci tak o to chodzi? Czy chodzi ci o Żebrowską?	Jak się masz, Copperfieldzie! Poranek prześliczny!	Jestem mściwa. Gdyby pan wiedział, z jakim uczuciem czytałam gazety, że tu idą, tu przybywają wyrzucać nas znowu z domów i mordować, rozstrzeliwać, jak rozstrzeliwali w Płockiem za to, że się jest szlachcicem.	Naturalnie. Przecie jedzą mój chleb, mają u mnie zarobki! ja im płacę pensję...	Nie zauważyłem tego	Nie ze wszystkimnie ze wszystkim dziś popr. Ms. lm: królach.. Sam też sprawuje urząd miejski. To jeden ze stu panów rajców.	Nie.	Nie.	Nigdy nie lubiłam kotów	O dwieście zatem więcej, niż się spodziewałem. To jakiś porządny Żyd.	Owszem. Na to się zgadzam.	Pan? Po co? Z jakiego powodu? Można się bić w zasadzie o wszystko.	Podczaszycu, szepnął Baucher, zatrzymując towarzysza, jak myślisz, trzeba by to może zobaczyć? to może być anyuis sub herbis, warto się przekonać, co oni mówić mogą o tych niezwykłych w jasełkach figurach? Może to znowu jakiś paszkwil zamaskowany nowego rodzaju! Chodźmy-no, popatrzmy!	Strach, Trup tłumaczył się Sprężycki	To i dlatego nie ma rady.	To prawda przy tym człowiek istotnie dobry i pani już go trochę utemperowała.	A dowody?...	A jaka bezbożność! odszepnęła Antyfona	A szczerze!	A tę panią przeprowadzisz?	Bierz! bierz co chcesz... bierz ile chcesz! bierz wszystko co mam!	Bóg świadkiem naszej niewinności.	Co pan z nią zrobił?	Cóż to tak z niemi po cudzych polach hasacie? zapytał biskup.	Daj spokój tym głupim terminom technicznym!	Dwa lata.	Dwa, trzy razy na tydzień. Ma tam jechać na przykład jutro i zostać na noc.	Heat! Heat! I co on potem zrobił?	Henryk?	I bardzo ją pan kocha?	Jak to! Liberalizm nawet w seminarium! Biedna Francja!	Jak wszyscy?	Jaki?	Jakimże to sposobem wina mej siostry?	Kneziu Miłoszu pozdrawiamy was.	O ile ona starczy!	O tak! Tatusiowie to potrafią... jak im przyjdzie ochota!	O, to tak mam zostać zamordowany!	Opuszczasz ją pan?	Otocki?	Panie! Wymów po grecku następujące zdanie: Jezus Chrystus, Boga Syn, ZbawicielJezus Chrystus, Boga Syn, Zbawiciel	Tak jest...	Tak mówił	Tak, proszę księdza	Tak, trzeba będzie...	Tego życia.	To czarujące	To przecie rzecz ryzykowna brać jeszcze niewyszkolonego chłopaka...	To salon, sir.	Truchta! Jaki macie paszport?	W czerwcu będę druhną Fili, gdy wyjdzie za pana Blake, a potem dość. Bo znasz przecież przysłowie: „Trzy razy druhna rzekła Ania.	Widzisz, mnie tak potrzebny scyzoryk, a tobie na nic.	Wie pan o tym?	Wierz mi, matko, że ją Pan Bóg prędzej dojrzy w ciemnej kaplicy aniżeli nas przed wielkim ołtarzem... Zresztą, ma dziewczyna rację, że unika tych elegantów... O, spojrzyj no...	Z nimi moce piekielne, z nami niebieskie.	Z przyczyny?	Za godzinę?	Zaraz!! Oczywiście, jeśli masz na tyle sił po chorobie.	Święta prawda. Gadajcież dalej, moiściewy!
Aha! A tenże Godzamba, podczaszy jakiś czy krajczy, co to rolę wdowie nieprawnie zagarnął? Nie ino wszystko musiał oddać, jeszcze caluśką morgę doczynić ze swego za karę.	Zbyt żywo się wraziło w pamięć to... co tu spotkałem... nieśmiało odpowiedział Honory. Wy o to mieć nie możecie obawy, bym ja zapomniał o was... ale ja?	Drogi hrabio we wszystkim, co powiedziałem i zrobiłem, nie widzę nic, co mogłoby usprawiedliwiać owe pochwały ze strony pańskiej i pańskich przyjaciół. Nie był pan dla mnie obcy, ponieważ znałem pana, odstąpiłem panom dwa pokoje, zaprosiłem pana na śniadanie, pożyczyłem powóz, razem patrzyliśmy na pochód masek na Corso i razem oglądaliśmy z okna na placu del Popolo egzekucję, która wywarła na panu tak silne wrażenie, że o mało nie zasłabłeś. Pytam więc, panowie, czy mogłem zostawić mego gościa w rękach tych okropnych bandytów, jak panowie ich nazywacie? A przy tym, wie pan przecież o tym, że ratując pana, miałem także pewien ukryty zamiar: pomyślałem sobie, że wprowadzisz mnie pan do świata paryskiego, kiedy przyjadę do Francji. Przez czas jakiś mogłeś pan uważać ten zamysł za przelotny i dość nieokreślony; ale dzisiaj, jak pan widzisz, to rzeczywistość, której musisz się pan poddać, pod groźbą złamania słowa.	Mości giermku nie pierwszy to raz pochowanoby zemdlone osoby, jakby istotnie umarły, a mówiąc między nami, nie widziałem, żeby kto tak prędko umarł, jak wasza królowa Maguncja. Prawdę mówiąc, nie miała czego i chorować nawet. Gdyby infantka zaślubiła którego z panów albo jakiego lokaja, jak to słyszałem, że inne czynią, zło byłoby bez ratunku, lecz że rycerz zręczny, szlachetny, został jej mężem, zatem nie widzę żadnego do smutku powodu.	Ale to jest po prostu robione tutaj, w domu. Doprawdy nie?	Idźże więc je obejrzeć. Grunt tam jest zmurszały, pełen jam i rozpadlin. Jedno niezgrabne, nieopatrzne stąpnięcie może położyć kres gonitwie. Miejże się więc na baczności. Zostawiam cię tutaj i udam się z meldunkiem do twej drużyny, by wiedziano, gdzie należy spodziewać się napaści psów. Czynię to jedynie ze względu na ciebie, nie poczuwam się bowiem do żadnej łączności z wilczą hałastrą.	Nic w tym złego Brat pani musi przemyśleć, przedyskutować z sobą samym to, co słyszy...	Nie masz tu nikogo, co by się tak nazywał.	Nie mów o nim nic złego! Nigdy Francja nie stała tak wysoko w szacunku ludów, co przez trzynaście lat jego panowania. Wówczas wszystko, co się działo, było wielkie.	Nie o to idzie. Działa powoli, łagodnie, ale pewnie. Strzały tym zatruwano.	Nie... coś gorszego... to jest	No, ja ta nie sołtys. Wiązać, to wiązać.	No, to nie ma zakładu.	Posłuchaj mego rachunku! Najpierw dwa szafiry ze skazami: jeden ważył dwie ruttie, a drugi cztery, ile mogłem ocenić. Ten, co ma cztery ruttie, jest nadkruszony na krawędzi. Jest też jeden turkus turkiestański, gładki z czarnymi żyłkami, a dwa z napisami: jeden zawiera imię Boga ułożone złoconymi literami, drugiego zaś pękniętego w poprzek, bo wypadł ze starego pierścienia, nie mogłem odczytać. Oto mamy wszystkie pięć niebieskich kamieni. Są też cztery skażone szmaragdy, lecz jeden jest przewiercony w dwóch miejscach, a jeden jest trochę rżnięty...	Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	To samo, co i stryj: dług powinny zapłacić dzieci zmarłego.	Do swoich odległych celów. Teraz wieś polska jeszcze nie jest dobrze zabudowana. Każdy domek szklany jeszcze się w zimie ogrzewa, a w lecie oziębia przy pomocy swego własnego, indywidualnego kotła i własnej kuchni, przypartej do budynku. Już teraz bardzo mała ilość paliwa ogrzewa kocioł, rozprowadza rurami ciepło i tworzy z małego domu wiejskiego pewien rodzaj termosu, który trzyma własne ciepło. Ale to nie jest ideał. Każda wieś powinna mieć wspólną ogrzewalnię i wspólną chłodnię. Do tego jednak potrzebna jest powszechna elektryfikacja kraju. WodaTo samo stosuje się do pompowania wody. Dziś zużytkowuje się domowe studzienki, nieraz zabrudzone i źle urządzone. Jednak wzrost spożycia i użycia w domach wody przegotowanej już dziś wpłynął na zmniejszenie chorób zaraźliwych.	Kiedy już mowa o pieniądzach, to rad bym wiedzieć Nilsie, czy przypominasz sobie ten skrypt na 17 000 talarów, który mi wystawił dawny właściciel duwneńskiej huty? Pewnie pamiętasz, że się gdzieś zapodział i nie mogłem zeń skorzystać w czasie, kiedy źle było ze mną bardzo. Mimo to napisałem do dłużnika, zgłosiłem swą pretensję, dostałem jednak odpowiedź, że leży na śmiertelnej pościeli. Po śmierci jego nie znaleziono żadnego zapisku w księgach handlowych i odpowiedziano mi ze strony egzekutorów testamentu, iż nie można mi wypłacić tej należytości, gdyż nie mogę wykazać się skryptem dłużnym. Szukałem go wszędzie i obaj synowie szukali, wszystko jednak skończyło się na niczym.	Nie, pani odkryto by łatwo, że to jest udanie; a przy tym ja chcę polegać tylko na tobie samej; jest to droga, którą radzą mi obrać i serce, i rozum, Zważywszy twój charakter, zostawiając ci swobodę, zamykam cię w granicach ciaśniejszych niż te, które ja bym ci mógł zakreślić.	Tego nie wiem, ojcze. To jest człowiek zamknięty w sobie i pokorny, jakkolwiek nie we wszystkich sprawach myśli, jak nam nakazuje Kościół.	Złość i chciwość zamroczyły twój umysł Jesteś jak człowiek, który szukając dyni na figowym drzewie, nie widzi figi. Dla każdego kupca jest jasne, że jeżeli Phut ma odebrać pięć talentów od kapłana, to musi skarbić sobie łaski u wszystkich, którzy kręcą się przy świątyniach. Ale ty już nic nie rozumiesz...	Wcale tego nie czynię. On musi wierzyć, że przybycie tego chłopca tutaj... do macierzystego pułku... gdy poszukiwał swego czerwonego byka... ma cechy cudu. Zważ, panie Bennecie, wszystkie szanse przeciwko temu! Że to na całe Indie ten właśnie jeden chłopczyna... aż z tylu pułków właśnie nasz jeden maszerował, żeby się z nim spotkać!... To już wszystko z góry było przewidziane w wyrokach niebios. Tak! Powiedz mu, że to kismet. Kismet, mallum (rozumiesz)?	A jednak Maison d’Or przypomina mi coś, o czym się dowiedziałem, że nie było prawdą	Agnieszka! Kochana moja Agnieszka! Co za miłe, w tej zwłaszcza chwili, spotkanie!	Ależ to jest kalumnia!	Bardzo mocno nie bierzcie mi tego za złe, ojcze.	Bardzo, bardzo dziękuję. Wiedziałam, że pan nie odmówi. Tylko tajemnica, zupełna tajemnica. Dobrze?... O, już po szóstej. Niech pan weźmie kapelusz i idziemy.	Bo i nie trzeba. Po cio wszystko rozumieć? Przekona się pan w Borowie.	Chcę z panem omówić warunki, aby pana nie wykiwał nasz Stefanek Pieniądz, InteresBędzie pan brał po trzy franki od kolumny wszelkiego tekstu, włącznie ze sprawozdaniami z teatrów.	Ciekaw jestem, co one tu robią?	Co mi dajesz? Co mam najpierw kupić?	Czy to znaczy, że pan zmienił zdanie?	Daj mi pani tylko dokładny adres, pójdę sama. Wszak nie masz wiele czasu do stracenia.	Do licha! Bo złodziejstwo to jego druga natura, tak przynajmniej mi się zdaje.	Ee, nic. Po prostu dotknąłem teraz pani ręki i pomyślałem, że tak delikatne ręce żadnej pracy pewno nie znają.	Ja muszę! a gdzież! po gospodach będę się tułała? po nocy mam uciekać? Nie pójdę...	Jak to nic?	Jeno przez pobożność dziurkę dłubałeś, co?	Kto wie, czy w tym człowieku nie drzemią gorsze, stokroć mocniejsze namiętności? Kto nam zaręczy, czy na parę godzin przed zaśnięciem nie nosił się z zamiarem popełnienia zbrodni?	Lepsze to niż czternaście dolarów miesięcznie i kulka w brzuch	Może to być...	My nie mamy żadnych zasad!	Myślę, że on dla mnie też miał wiele najlepszych uczuć. Chyba też mnie po swojemu kochał. I popatrz, nigdy nie byłem na Powązkach na jego grobie. I żadnego wspomnienia nie napisa­łem i nie napiszę.	Nie	Nie ma nic do opowiadania. Po kiego diabła powyłaziliście z łóżek i kucacie na takim zimnie?	Nie po naszej woli się stało ino tak, jako chciał Pan Jezus i jako jest najlepiej dla ciebie i dla nas.	Och, proszę pana pan jest ostatnim, któremu bym odsłoniła rozmiary mej nędzy. Wszystko to moja wina, wzięłam męża, którego nieudolność przekracza wszelką miarę. Och! Jestem bardzo nieszczęśliwa...	Oj nie, nie; dy wolę w dzień, jeśli się nie gniewacie.	Tak, bajką. Mój ojciec mówi, że to ładna bajka, ale z prawdą ma niewiele wspólnego.	Tak, żyje... ale co się stało! Ach, nieszczęście...	To jest zdanie z książki.	To może pani zechce zostać moją żoną, żebym mógł zająć wakującą posadę.	To on istnieje? mieszkaniec Owernii a. osoba pochodząca z Owernii (fr. Auvergne), górzystego, uzdrowiskowego regionu w centralnej Francji. , pokazując w uśmiechu zęby białe i szerokie jak migdały.	Tylko niech mnie pan nie całuje już nigdy	Um! szkoda! o! to bogaty człowiek	W jaki sposób i dokąd? Jeśli wrócę do kraju, Bułgarzy i Abarowie mordują tam co popadnie; jeśli wrócę do Portugalii, czeka mnie spalenie; jeśli zostaniemy tutaj, możemy być w każdej chwili nawdziani na rożen. Ale jak mi opuszczać połać świata, w której mieszka Kunegunda?	W klasy... W co chcesz...	Widzisz przecie, mój panie, iż nie jestem przy szpadzie czy chcesz udawać mężnego z człowiekiem bezbronnym?	Żadnym sposobem nie może być! Chyba innym razem... kiedy później... po elekcji...	A bo... a bo... położyłem na krześle i gdzieś się zapodziało.	A cóż ja takiego powiedziałem?	A cóż tam z twoją spółką handlową z Kirgizami?	A jakże, drogi panie Bonacieux wierzaj mi, iż przejęty jestem wdzięcznością za postępowanie podobne i mówię, iż skoro mogę ci być w czemś użyteczny...	A jednak wasze poszukiwania musiały spełznąć na niczym skoro wracacie we trzech, tak jak wypływaliście?	A skąd się pan dowiedziałeś, że jestem w więzieniu?	Aha, wali się ktoś do sieni. Wyjrzyj no, Pietrek.	Albo raczej na waszego narwala olbrzymiego.	Brat jestem.	Cicho bądź, Tom taki mały jesteś, a myślisz, że już wszystko wiesz! Właśnie, że trafią, bo Almanzor ma znacznie mniejsze kopyta niż inne konie	Czeremis, Czeremis! dziś popr. forma D. lm: towarzyszy. na karła.	Czy pan już wstał?	Dla pani gorzej.	Do domu?	Dobranoc panu, dojdę już sama.	Grażusa!	Głupstwo i bajka	Głuptasy umieją niekiedy dobrze kochać	I któż jest szczęśliwą matką?	I po chwili:	Jedzenie, Uczta w sosie z rozmaitych jarzyn i korzeni (Gołembiowski).... Najjaśniejszy panie?	Ludzie skostnieją.	Mam nadzieję, że następny skończy się lepiej!	Na pół miliona.	Nieprawdaż, wujenko nieprawda, że wspaniale?	O piątej widziałem cię w korynckim krużganku. Wychodziłeś z domu.	Otóż Komitet Intelektualnej Więzi Ogniska Niezależnych wybierze sobie prezesa i sekretarza, którymi powinni...	Patrzę, panie kapitanie.	Pożegnajmy się, mój ładny chłopczyku	Prawda!	Przeciech coś by drzewa dostał z naszego lasu... juści, żeby tylko chyla tyla... a resztę dokupię... juści... chwaciłoby... W urzędzie prosić...	Przyjemny spacer mieli państwo?	Senat sam zażądał nań téj kary.	Tak z początku widać było, że pannie Koralii coś przeszkadza; ale od końcowych scen drugiego aktu była wprost bajeczna. Ma połowę zasługi w pańskim powodzeniu.	Tak!	Taką chyba, że paszy mają mało, więc chcą moją własnością paść swoje inwentarze Planami i wszystkimi dokumentami dowieść mogę...	Toteż muszą w końcu postawić sprawę jasno i otwarcie. Mógłby pan o tym kilka słów napomknąć generałowi, drogi hrabio, ma pan przecież względy w tym domu.	Tylko bez wykrętów, M’Turkey!	Ugryzę!	Wyobraźnia odpowiedziała Sara, owijając się kocem tak szczelnie, że ledwo twarz jej widać było.	Żydzie, całą kwaterkę krzepkiej!
Rycerz, Dama, Uroda odpowie kupiec tyciutki, malutki. nawet, co ziarnko grochu, i tego nam dosyć; po nitce łatwo dojść kłębka. Wtedy ze spokojnym sumieniem będziemy mogli przyznać, czego żądasz, a ty zadowolonym zostaniesz. Zdaje mi się nawet, iż tak tu wszyscy ku tobie skłonni się czujemy, że gdyby nawet na portrecie jednym okiem zezowała, a z drugiego czerwień z siarką jej płynęły, to, żeby ci być przyjemnymi, jeszcze byśmy przyznali wszystko, co byś tylko żądał na jej pochwałę.	Zachwycony! Wolno było mieć niejakie obawy co do sposobu, w jaki tak młody jeszcze monarcha wywiąże się z trudnej sytuacji, zwłaszcza w tak delikatnej konfiguracji. Co do mnie, pokładałem pełne zaufanie w politycznym zmyśle młodego suwerena. Ale wyznaję, że przeszedł moje oczekiwania. Toast, który wygłosił w Elizeum i który, wedle informacji z miarodajnego źródła, jest od pierwszego do ostatniego słowa jego dziełem, był w pełnej mierze godny zainteresowania, jakie wszędzie obudził. To było po prostu mistrzowskie posunięcie; nieco śmiałe, przyznaję chętnie, ale ostatecznie wypadki w pełni usprawiedliwiły tę śmiałość. Dyplomatyczne tradycje mają swoje zalety, ale w tym wypadku stworzyły one w końcu między jego a naszym krajem atmosferę duszną, w której niepodobna było oddychać. Otóż, jednym ze sposobów odświeżenia powietrza (oczywiście sposobem, którego nie można zalecać, ale na który król Teodozjusz mógł sobie pozwolić), jest stłuc szyby. I zrobił to z humorem, który oczarował wszystkich, i z celnością słowa, nieomylnie zdradzającą ową kulturalną rasę dynastii, do której król Teodozjusz należy przez matkę. To pewna, że kiedy mówił o „powinowactwach”, łączących jego kraj z Francją, wyrażenie to, choć mało używane w słowniku dyplomatycznym, okazało się niezwykle szczęśliwe. Widzi pan, że literatura nie przeszkadza, nawet w dyplomacji, nawet na tronie Sama rzecz, przyznaję to, była skonstatowana od dawna i stosunki między dwoma mocarstwami stały się doskonałe. Ale trzebaż było to powiedzieć. Oczekiwano tego słowa; wybrane było cudownie i widzieliście państwo, jaki znalazło oddźwięk. Co się mnie tyczy, oklaskiwałem je ze wszystkich sił.	Już teraz za Rawkę się nie wydalimy, boby nas w nią wegnali i utopili. Nawet Rożniecki musi się pilnować i ustępując iść na zachód, ku Komorowu, ku Helenowu, piaskami. A tu, mości książę, miejsce jest dobre.	To lepiej i tam nie chodzić i ruszyć od razu na Radomyśl, ale tak wymiarkować, żeby nadejść pod wieczór, jak wszyscy żandarmi siedzą w karczmie. Na ulicy Dolnej za Floriankiem znajdziecie tam taki domek niebiesko malowany, to trzeba się zapytać o gospodarza Melicharka. To mój brat. Że mu niby posyłam ukłony, to on wam pokaże, którędy idzie się do Budziejowic.	To nic z niego nie będzie Z takiego ciasta człowiek wyjść nie może. Należy patrzeć na rzeczy tak, jak się one przedstawiają. Inaczej nic na tym świecie nie zrobisz. Ot, ja na przykład, nigdy nic nie biorę sobie do serca.	Nic go nie żałuję Nie powieszą go na pewno. A teraz on naprawdę gotów zostać wielkim artystą, jak się trochę skupi i zizoluje od życia. Ja przyjaźń dla niego zachowam. Pozwolisz, Taziu?	Nie porozumiemy się nie porozumiemy się, gdyż dla was ideałem jest... meduza, bezwładnie leżąca na fali, oczywiście na fali obfitującej w pożywkę, bezsilna i obojętna na to, dokąd ją prąd zaniesie, bezbronna wobec wrogów, miękka i galaretowata.	Stanie się wola W. kr. Mości, my to zaraz połatamy, nie pojadą do Jeziornej.	Dziwne jakieś dziecko Matka jej była taką uroczą istotą i takie miała miłe obejście, a Mary to najniesympatyczniejsze dziecko, jakie w życiu widziałam. Dzieci nazywają ją „Panną Mary kapryśnicą”, a choć to niepoczciwie z ich strony, wcale im się nie dziwię.	Nie ma, jak widzę, rady Raz człeku śmierć przeznaczona, a lepsza na polu chwały niż na łożu. Bóg cię prowadź! Bóg cię prowadź, Janie! Jeżeli nie zobaczymy się na tym świecie, to na tamtym, a ja ci serca pewnie dochowam.	Doprawdy?... Przypatrz mi się lepiej... Między pięknymi Egiptu zajmuję dopiero czwarte miejsce.	Mówię ci: idź z djabłem... a nie przeszkadzaj mi:	Tylko kto? Nikt nie ośmieliłby się zapuścić nocą w te dziewicze lasy	Ino bacz pilno, by cię kto nie ślakowałślakować (gw.) usłyszał przyciszony głos matki. Podsunął się ostrożnie i spojrzał ku wrotom. Ojciec wychodził z domu; trzymał w prawej ręce sporą więź suszonych ziół, a te zioła... osłaniały gliniane dwojaki związane w szmatę, z których unosiła się biaława para.	Znam ja was, młodzi!... Mam przecie synka, który w knajpach przesiadywał z panem... Dziś żona weźmie go w kluby, podleca, a że weźmie, jestem pewny... Pozna teraz, że babski pantofel twardszy od ojcowskiej pięści... Psi syn!... Ale nie o to chodzi. Cztery tysiące rubli trzeba oddać Mielnickiemu, bo stary zdechnie z głodu.	Czyżbym zatem źle zrobił, że na ciebie zaczekałem? Jeśli tak, to powinienem był się ulotnić razem z pozostałymi.	I ciebie mi brakło Może już zostaniesz dłużej teraz. Cóż tam w twoich dobrach słychać?	Niedość na tem; musi być tego pewna, skoro tak twierdzi, a zresztą samo zdawanie się jest cierpieniem.	Tak! Dzisiaj Płażyński, wczoraj Wierzbic, przedwczoraj jakaś dama z piekła rodem, kiedyś znowu ten wariat Rogocki! Nigdy nie mogę...	Właściwie rzekłszy, to chyba nie między paziami szukać trzeba winowajcy	Ani jedzą, ani piją, ani nie robią nic takiego, co inni robią. Paznokcie jedynie, włosy i brody rosnąć im nie przestają.	To moja wina, moja wina Żebyś wiedział, że to wszystko moja wina. Gdybym wtedy nie wpuścił tego kapitana do pana Bondego, nie byłoby tego wszystkiego...	My nikogo nie oszukujemy Oszukuje każdy sam siebie, gdy nie pyta o objaśnienie uroczystości, której nie rozumie.	A z tej racji, że chciałabym go zobaczyć. Przypatrzyłabym się, czy też taki sam...	Bo wielki i ciężki. A ja jestem mały i lekki, więc dokażę.	Czekajcie!... Może być. Przyjeżdżali skarżyć się na was do leśnego dworca... Chcieli pomsty na was...	Czy na pewno nie grozi jej niebezpieczeństwo?	Czy to nie jest imaginacja?	Nie, nigdy!	On nic nie wie Pokażę go wam, jeśli pójdziecie za mną. To mój mistrz. Potem pójdziemy sobie precz.	Prawda. Wszyscy o tym mówią. Że to odbywa się na stole w ambulatorium. Na bardzo niewygodnym...	Tak, pana. Abyś raczył zastąpić mi ojca.	Wcale nie przeczę Czasami masz szczęśliwe pomysły; no, ale jakiż to plan?	Czekaj! Do Grabca napisałem tylko, że maszyna zdobyta, aby w razie czego sądził, że mi ją przemocą odebrano... Można ją także było oddać Józwie lub za nagrodą, niby wrogom wydartą, zwrócić Jackowi, jako prawemu właścicielowi...	Bo nie możemy nie dać, choć nam Bohuna żal...	Czegóż ty jeszcze nie znasz na tym świecie?	Dałbym ci więcej, gdybym rano nie zapłacił dużego okupu.	I na to nie dam odpowiedzi.	Jak to, nie wiesz!	On wiele nie pisze.	Słowa twe to prawda szczera i teraz pojmujesz zapewne, że cała przyroda istnieje jedynie w duchu cnoty, przez niego i istnieć zawsze będzie, bo musi. Jest on wszechrzeczą zapalającą do życia, wszystko z martwych budzącą światłością, jak daleko sięga ziemski byt. Od wyiskrzonego nieba, tego wzniosłego tumutum (daw.)	Tak, napisałam dopiero kilka stronic, ale wymyśliłam już sobie wszystko. Zużyłam dość czasu, żeby wymyślić odpowiednią akcję. Żadna z akcyjakcyj ang. Averil, rzadkie imię żeńskie, noszone m.in. (w postaci Everilda) przez anglo-saksońską świętą z VII w..	Wyśpisz się w Łodzi.	A że ja go mogę z tego kalectwa wyprowadzić.	Czy pan wiedziałeś, że dąbrowę na Krzemieniu kupiłem ja?	Różne są tłumaczenia, panie Aronnax. Chcesz poznać opinię jednego z kronikarzy XIV wieku?	Tumanie, kto mówi o lokaju? Czy ja bym pozwolił, aby mój syn był lokajem?	A ja za panem	Babciu zaręczam ci, że będę rozumną skończmy raz to życie niepewności.	Byćże to może?	Co mam grać?	Co? W tym instytucie moralnie zaniedbanych dzieci? Winszuję!	Czego chcesz?	I mówisz z nim tak wprost?...	Jankiel ta wie wszystko zaraz, a może i nieco przódzi...	Pobił mnie pan ale teraz niech pan mnie posłucha. Dotychczas byłem nieprzyjacielem pana Fogga, teraz chcę działać z nim wspólnie.	Tak, przyszedł z żoną.	Tak. Otóż w odpowiednim stosunku mieszam ją z terpentyną i pod niewielkim ciśnieniem poddaję hydrolizie.	Tu zaś podeszłam, by z nim pogadać, a on zaćwierkał do mnie z wierzchołka muru. To oto jest bluszcz, który wiatr odgarnął	A byli i poszli!... Niezguła jeden, jemu też swatów posyłać...	A to by dopiero była para... cha!... cha!... cha!... Cóż by na to Bronek powiedział?...	Ach!	Boże uchowaj!	Burt? Ponia ir motin! Burt? argi tai žmogus kada gali burt? Ne Pultė, ne Vėjona, ne Raugė nebūrė, tiktai dievaičiai per jas. Taip ir ragas balso neišduos, pakolei į jį niekas nepučia. Kartais įžengia dievaitis į vargutį ir per jo lūpas kalba, bet kas gali tą loską apturėt, o ne kožnas moka išprašyt!	Była na wyjezdnem.	Cecylia.	Czy będziesz, tatusiu, jeździł trojkątrojka (z ros.) zawołało drugie z dzieci.	Czy pańskim zdaniem będzie żył, panie profesorze?	Cóż za koszałki opałki! Ludzi wilkami robisz?	Do stu tysięcy rekinów!	Doktór zabronił mu mówić. Rozumie pan: serce. Taki wysiłek.	Dziwna nieprzezorność	Jagusia! Najgorszy we wsi!	Jak pan śmie!	Janet! Pan Dick, jak zawsze, najlepszą daje nam radę i jeśli łóżko posłane, położymy to dziecię.	Jedzenie mówię. mówię	Jesteście głupcy! Chcecie oczyścić naród wykałaczką Wedle was sprawiedliwość byłaby niebezpieczniejsza niż złodzieje.	Kłaniam uniżenie, a dusza bez ciała?	Mamo?...	Milordzie, błagam o ostatnią łaskę!...	Nic!	Niegdyś... gdy byłam panienką.	O Jezu! O Jezu!	Och! Rozumiem! Chodzi o moje małżeństwo, prawda, dziadku?	Od hrabiego!	Ogromnie, mój panie.	Oj, Kaziu, Kaziu!...	On!	Pas.	Pfu! zgiń, przepadnij nieczysta siło!	Proszę ją przypisać jedynie skrupułom, zupełnie naturalnym w podobnych okolicznościach.	Półtora roku temu podczas demonstracyj pierwszomajowych została aresztowana. Skazali ją na sześć lat więzienia.	Rzeki, pewnie...	Sama widziałam, jak wchodził. On ze stróżem ma sztamęsztama (pot.)	To chyba.	Tylko zaproszenie na obiad. Czy chciałby pan zobaczyć również to pismo?	Tytulik?	U... u... u Mośka... Rety! Trzymajcie ją! Wojciechu, bo duszę ze mnie wyżeniewyżenąć (daw.)	Weźcież, panie, przynajmniej kogo ze służby...	Widząc pana, oczekujemy rzeczy wprost potwornych
Cudze winy bierzesz na siebie miłowanie nie grzech, tylko to gorzkie szczęście mało komu spokój da i uciechę, zawsze frasunek.	Może to tak sobie dla przyjemności.	O nie, braciszku! To nie starodawne! Państwo, PracaDlatego kazałem wyrysować i zawiesiłem sobie na ścianie mej izby te portrety, ażeby nieustannie mieć przed oczyma granicę między starodawnymi i nowymi laty. Oni to są dla mnie granicą i drogowskazem, czym już w tych nowoczesnych dniach naszych być nie należy.	Pewnie, co nieraz siedział u nas, ale siedział i u drugich. Proszalny dziadek, to kaj mu popadnie, tam i na noc głowę przytuli. Dziś w chałupie, indziej w obórce, a niekiedy i prosto pode płotem. Cóż to pan starszy upatrzył se na niego?	Po gnatach mę łupie, to pewnie na pluchę	Zwariowałeś? Zmysły postradałeś? Czy wiesz, co oznacza powrót do domu? Po tylu trudach, po tylu milach już przebytych? Jak to wrócić? A świat? Co świat na to powie?	Niechże się miłościwa pani nami nie trapi! Jesteśmy bliziuchno pod ręką, na każde zawołanie, a to najważniejsze; krajczy i podstoli aż we wschodnim skrzydle na dole, a i oni przybiegną każdej chwili na wasze skinienie. A czy słyszała wasza miłość, że król jegomość ma dzisiaj nocować w Rabsztyńskim zamku? Starosta Bonar z wielkim sumptemsumpt (z łac.)	Popatrz na moje ubranie i pomyśl o moim imieniu. Czy to wszystko samo w sobie nie jest żałobne?	Dużo się gada pięknych frazesów lecz rzeczywistość? Głupiec tylko odpycha od siebie szczęście. Gustaw najlepszym tego dowodem, co znaczy jednostronne, choćby najsilniejsze, choćby najbardziej męskie uczucie. To się życiem płaci, a ja mało jestem przydatny do tragedyi. Zresztą, kocham Helenę, a ona mnie. Co komu do tego? Augustynowicz, wstawaj-no urwisie! mów, co za szatan stujęzyczny zawracał wczoraj przez ciebie głowę jakiejś orzechowej parasolce, co?	I w dachu on go schować nie mógł, bo on wiedział, że dach zgnije i że jego rozrzucą, żeby nowy zrobić. Jak ja urodził się, to już na starym domu naszym był dziesiąty może dach, ale mnie zdaje się, że pisania tego w dachu żadnym nie było.	Znowu się mylisz. Ot, teraz, od piętnastego frimaire’a, to jest od przybycia do Paryża po zawarciu pokoju w Campo-Formio...	Kondycja ludzka przez. cały tydzień, odpoczywający... robota nie ptak, nie pofrunie, a narywaćnarywać się dla. młynarza czy tam innego, jaka wam wola i mus... a Mateusz jest od tego, kiej ten piesek, co strzeże chudoby, będziecie się to nań źlili za szczekanie?...	Ani myślę, tylko mi śmieszno! ruszając ramionami mówiła Cecylia. Cóżby ci to korona z głowy spadła, gdybyś po ludzku siostrę przyjęła!	Kiedy prawda wypełni tak wszechstronnie twoje myśli, pragnienia i uczynki, iż ty i ona staniecie się jednością, wtedy zrozumiesz wiele.	Nie... to jest... od paru miesięcy	Powiesz jej pani, że robotnica, która miała nieszczę­ście spotkać na dziedzińcu tym owego młodego i świato­wego kawalera, odeszła stąd sama i dobrowolnie.	Nigdy ale wiesz doskonale, żeś uczynił rzecz gorszą. Czy mamy się rozłączyć? Jużeś raz tak powiedział. Czy chcesz znowu to powiedzieć? Z tego miejsca, gdzie stoimy, aż po jedno i drugie morze, jest niemało gór i rozłogów, mój Dawidzie, a powiem ci, że nie bardzo się napieram pozostawać tam, gdzie nie życzą sobie mej obecności.	Nie śmiałem, panie. Koń odszedł, wóz u Żyda, kubrak na mnie jak na dziadzie... Z czymże było przyjść i jeszcze ludziom głowę zaprzątać?...	Muszę troszeczkę pomyśleć, muszę pomedytować, jak to jest. Wracając do rzeczy... Proszę powiedzieć, co pan hrabia chciał mi zakomunikować?	A jednak nie mogę zgodzić się z tobą całkowicie, Wilhelmie, by wszystko działo się wedle bożej woli... Jak to, na przykład, co mnie się wydarzyło z tymi nieszczęśnikami.	Bo nie było to prawdziwe uczucie. Krótkie oszołomienie i tyle.	Co, co? Wygraliście na loterii?	Czemuś nie przyjechał na polowanie?	Kiedyż to będzie?	Tak i inne graty!... A nie wolno ci podnosić głosu, młokosie!	To nie wierz.	To nieprawda! to nie mogła być...	To znaczy, że pan nic nie wie, panie Izydorze Beautrelet.	Wiem dziaduś nieboszczyk sam na ostatnią wyprawę iść nie mógł, ale okrutnie był rad słysząc, komu książę wojewoda wileński tę chorągiew oddał, i mówił, że zna waćpana z reputacji jako sławnego żołnierza.	Niech żyje mechanika Czyż to nie najpiękniejsza ze wszystkich nauk? Tamten ze swymi onagrami, klasyfikacjami, kaczkami, gatunkami i słojami pełnymi potworów dobry jest co najwyżej do znaczenia punktów przy bilardzie w kawiarni.	Żenisz się przecież, to tego szczęścia będziesz mógł używać aż do obrzydzenia.	Pomyśl pan teraz, że w jakąś słoneczną, przedwieczorną godzinę zbierają się widzowie w moim teatrze. Scenę zalega mrok; świateł nie kazałem zapalać, majaczą tylko na niej czarne gałęzie smreków, ustawionych po bokach zamiast kulis i dekoracji... Naraz tylna ściana się rozwiera	Bo choćbyś mi nawet u nóg skamlał, to nie wyjdę.	Boże, cóż się to dzieje!... Ależ Cynadrowski...	Jak to?	Nie widziałam ja go, ale gdzie jemu do pana Kmicica! Już takiego chyba na świecie nie ma!	To mi tam ani śmierdzi, ani pachnie. Łobuz jaki?	Nie, słowo honoru, że nie. Co za myśl? Ostrzegłem cię tylko z przyjaźni, bo pomiędzy wami są za wielkie różnice rasowe, aby je mogła wyrównać nawet najszaleńsza miłość. Nie psuj sobie rasy, nie żeń się z Żydówką i bądź zdrów.	Karolino! Karolino! Po co ty mówisz to wszystko? Jakiż związek słowa twoje mieć mogą z położeniem, w jakim zostaję, z bole­ścią wdowy, z trwogą matki? Po co mi piękność? Po co mi stroje bogate?	Ogniem, trucizną, sztyletem! Zabójca jest prawdziwym bohaterem, mścicielem społecznym, jedynym rewolucjonistą czynu, nie czerpiącym myśli z bibuły. Powódź zamachów musi przerazić mocarzy i zbudzić lud ze snu!	Aha, ta ciemność... Jakże biednym jest ten, kto teraz iść musi nieznaną, straszną drogą. Kto spieszy się do niewiadomego celu, kto idzie, idzie bez końca... Ten „pielgrzym, co się w drodze trudzi przy blaskach gromu...”„pielgrzym, co się w drodze trudzi (...)”	Nie obwieszano jeszcze wówczas medalami każdego, kto przypadkiem posłyszał huk działa. Nie! Uczestniczyłem w dziewiętnastu gorących bitwach, w czterdziestu sześciu potyczkach konnych, a drobnych utarczek było bez liku. Odniosłem dziewięć ran; mam medal, cztery odznaki i jeden order, bo moi kapitanowie, którzy obecnie są jenerałami, pamiętali o mnie, gdy Kaiser-i-Hind (cesarzowa Indii) dożyła pięćdziesięciolecia panowania, a cały kraj się radował. Powiedzieli: „Dać mu order Berittish IndiaBerittish India	Tylko tyle?	Byłem ja już w ich ręku i nic mi się nie stało.	Jakże mam mówić inaczej? Nie chodzi mi o jakiś poszczególny wypadek, ale o sąd pański ogólny, o syntezę pańskiego sądu. Właśnie czytam w tym „Przeglądzie”...	A więc klaskaj, Maksymilianie, bo dziadunio wrócił do tych planów.	Co się stało?	Coście panowie najlepszego zrobili w tym tygodniku!	Czy wiesz, co mówisz i do kogo...	Dyrektor! Panowie, jest i firma Bucholc Herman i Spółka! Jesteśmy zatem w komplecie. Panienko, kółko koniaków!	Jak jakie szczeniaki!	Kto wie czy przepowiednie się nie ziszczą, nosi on imiona Claudyusza, może będzie naśladowcą szaleństw jego; krew Domitiusa, płynąca w żyłach Cezara, niewiele nam obiecuje.	Lub do jego towarzysza	Mowy pogrzebowe skończone, do widzenia panom	Można. I jak jeszcze!	Nie bójcie się, wytrzymam, nie ustraszą me	Nie miejcie do nas żalu, towarzyszu Garbaty. Sami rozumiecie, że partja musi takie rzeczy dokładnie zbadać. Wasze nieszczęście, że niektóre okoliczności przemawiają przeciw wam. Inne znowuż świadczą za wami. Ale pewności jeszcze niema.	Nie. Dziecko jest zagrożone, ale może być, że pozostaje mu jeszcze z parę lat.	Woda, dzieci! Newalid Piotrowicz zbudził się! Newalidowi Piotrowiczowi, rodzonemu bratu!	Wróć się, wróć...	Wyobraźnia odezwała się tonem pewnej wyższości Lawinia.	Wątpię, czy w Europie znajdzie się monarcha dość bogaty, by je mógł kupić.	Z tego co mi wiadomo, jaguary nie używają wędki i haczyka.	A co?	A gadałeś z nim?	A jakże!	Ale pani może opuścić zakon, kiedy zechce?	Ależ naturalnie czy pan nie jesteś moim przyjacielem, moim dobrym bratem?	Chcesz nas pan pożegnać?	Co!?	Czytaj	Cóż słychać, panie Szwarc?	Dziękuję ci!	Gruszki soczyste!	Jestem gotowa Jestem twoim więźniem i muszę słuchać rozkazów.	Jeżeli nie żyje...	Kwadrans po piątej	Michała?	Nie czyń tego, gdyż pójść musisz.	Nie rozumiem	Nie wiecie, mój ojcze, dlaczego nie ma nikogo u Gabryni?	Nie, pani sąsiadko; w czym mogę usłużyć?	No co?	No więc?	Oktawjan	Oni już byli narzeczonymi i zerwali	Ot właśnie...	Owszem	Pamięta pani jeszcze swoją ojczyznę?	Pietruś, a co ty plótł będziesz! Mówiłam ino la ciebie.	Pozamykaj okiennice	Pozwól mu mówić i czekaj	Szmaja, powiedz no, złotko moje, a kradniesz też lewą ręką?	Szybko pływa nasz „Speedy”speedy (ang.)	Więc woda ma też swoje widmo astralne?	Za Bergowa...	Zadziwiaj doktorze.	Zamrę, powiadacie?...	Zdrowe...	Zgubiony? Dlaczego?
Tak mi się podobało!... Nie pozwolę, ażeby ktokolwiek mnie krzywdził!... A nie mszczę się nad Howardówną, bo wiem, że ta wariatka dokuczy wszystkim i sama się zgubi... Zgubi pensję i Latterową.	Od czasu jak jestem na pół racji, wszystko mi jedno! Trzech rzeczy potrzebuje moja odwaga, a to: jeść dobrze, pić dobrze i wyspać się. Najlepszy rzemień, nie smarowany, zeschnie i popęka. Cóż dopiero, jeżeli w dodatku moknie jak konopie w wodzie? Deszcz nas moczy, a Kozacy międlą, jakże się z nas paździerze nie mają sypać? Miłe kondycje: bułka już florena kosztuje, a kwaterka gorzałki pięć. Tej śmierdzącej wody pies by w gębę nie chciał wziąć, bo już i studnie trupem nasiąknęły, a mnie się tak pić chce, jak i moim butom, które tak pyski pootwierały	A tak, że w tem jest coś śpiżowego. Ja sobie wyobrażam pana Zawiłowskiego także, jak jakiś odlew. Jak on naprawdę wygląda?	Ale po jakich szczeblach doszedł do tej znakomitej fortuny, czy może do znakomitej pozycji?	Bukacki powiedziałby na ten temat z dziesięć ironicznych paradoksów o naszem społeczeństwie... To mi utkwiło w głowie, coś mi mówił, jak on napadał na nas za to, że tu się zawsze coś, albo kogoś kocha. Jemu się zdaje, że to głupie i do niczego, a ja w tem widzę wielki przymiot. Trzeba czemś na świecie stać, a co my mamy? Pieniędzy nie mamy, rozumu o tyle o ile, daru oryentowania się w położeniu niewiele, gospodarności i to jest prosta rzecz! Bo ostatecznie, póki się w brzuchu ma jeszcze jakąś iskrę, póty się nie jest zupełnem bydlęciem	Do przyjaciela, tylko do przyjaciela. Tężec i zatrucie substancją roślinną mają tak podobne symptomy, że gdybym miał podpisać się pod tym, co tu panu mówię, zawahałbym się. A więc powtarzam, że to nie do prawnika się zwracam, ale do przyjaciela. I temu przyjacielowi mówię: przez trzy kwadranse obserwowałem agonię pani de Saint-Méran, jej konwulsje, chwilę śmierci... No cóż, mogę powiedzieć nie tylko, że markiza została otruta, ale też jaka trucizna ją zabiła.	Możeś ty tylko wielki filut ale jeżeli z ciebie tak doskonała aktorka, tośmy ci wszyscy winni ogromne brawo! I poklasnął w szerokie dłonie.	Nic mnie od ciebie piękna pani nie zadziwia, wszystkiego się spodziewam.	Nie byłaś już od tak dawna... obawiałam się, że i dzisiaj nie przyjdziesz.	Nie bądź pan śmieszny O życie pańskie byłem zupełnie spokojny, tak jak jestem pewny, że kiedyś dostaniesz się do więzienia. Cała rzecz, że ja nie chcę panu ułatwiać tej podróży.	Nie, Henryk powtarzał bezradnie; już mu głos drgać po­czynał na dobre.	Niech pani sobie wyobrazi że ci ludzie zaczęli od zniszczenia parku Lenôtre’a; występek równy temu, co gdyby ktoś pokrajał obraz Poussina. Za to ci Israele powinni by siedzieć w kryminale. Prawda że jest z pewnością tyle innych rzeczy, za które powinni by siedzieć! W każdym razie, wyobraża pani sobie efekt, jaki przy tej architekturze robi angielski ogród.	Oby cię Bóg wysłuchał, łaskawy panie! Ale nieszczęście zagościło w mym domu. Zobaczysz pan, że najwyżej za dziesięć dni śmierć tu przyjdzie Kogo też ona zabierze?	Panie Borowiecki, ja pana zaklinam na wszystkie świętości pańskie, czy to jest prawda czy nie, co tu napisane w tym liście?	Poczekaj chwilkę! Tato nie pozwala mi się zaklinać, ale myślę, że tobie wolno to zrobić. Zanim pogadamy o dalszych sprawach, masz powiedzieć, że... bodajbyś zginął, jeżeli łżesz.	Stój, stój, dobry człowieku, nie pędź tak, zgadzam się. Dawaj osiem pensów i bądź cicho!	Tak, jestem milionerem. Tu oto na ścianie widzisz dwa obrazy: tu wisi portret mojej żony, a tu portret mego synka. Byli, a już ich nie ma; żyli, ale już nie żyją. Jednego dnia o jednej godzinie, w jednym wypadku samochodowym zginęli oboje. Odtąd żyję samotny wśród obcych i nieżyczliwych ludzi. Jestem bogaty i bardzo nieszczęśliwy.	Zginę albo wyswobodzę ją! Prowadź mnie!	Żeby to tak w Paryżu albo choćby i w Niemczech, w jeden dzień znalazłbym ci stu ochotników, ale w tym kraju nawet i tego towaru nie dostanie.	A gdzie są te klucze?	A jakże!	A jeśli ci się nie powiedzie?	A nie wiesz pan przypadkiem, gdzie mieszka pan Majewski?	A widzi pani?	A zaraz polecę, zaraz!	Aha, gdzie? Albo ja wiem! Zawsze mi głowę zdurzysz swoją gorączką. Gdzieś go schowałem, bo z pieniędzmi.	Ale jest łakoma i pewnie ją wypiła. Musiało się też nasypać dużo piasku do siodła, które uczyniliście podobnym do kosza. Dinah nie da sobie z tym rady.	Ale pani synowa jest niby lala malowana!	Ale to jest niepodobieństwem!	Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Ależ człowieku, nie można. Trudno i darmo. Te rzeczy, zamknięte i opieczętowane, znajdują się w Urzędzie Morskim zmarł nikogo z rodziny jego zarobek musi pozostać w depozycie Urzędu”.	Ależ nie kryję się! Spałem.	Ależ tam się nic nie dzieje! Nic nie może się dziać!	Ależ, kawalerze, nad czym ty dumasz? ani pijesz, ani odpowiadasz...	Bałbym się, że eleganccy goście utkwiliby w jego izdebce i nie zaszliby dalej.	Bo ciocia nie była ciekawa.	Bystry, Bystry... coś mi to nazwisko jakby już słyszane. Poczekaj, mam ja tu długi spis naszych, co tu więźniami u Turków są, i panów, i chłopów, i niewiast, i dzieci nieszczęśliwych, co ich Tatarowie pobrali, owo poszukać muszę.	Byłoby mi przykro, gdybym cię nie zastał po moim powrocie.	Będą oni tańcowali, niech jeno pan marszałek LubomirskiLubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża  (1616–1667)	Będę się uczył ich mądrości, ale pod jednym warunkiem... że gdy zamkną madrissah, dadzą mi bez żadnych zastrzeżeń swobodę rozporządzania czasem wolnym. Wyjednaj mi to u pułkownika.	Chyba ważnych niedorzeczności!...	Co zechce	Czyż wszyscy kochankowie mówią prawdę w wierszach?	Dawać je tu.	Dobrze to być mężczyzną opływacie panowie jak pączki w maśle i robicie wszystko, co się wam podoba.	Doprawdy? Chodzi po dachach?...	Dziś jeszcze. Właśnie w tym celu ów pan udał się do wójta. Da Bóg, że już wieczorem nałożą mu kajdany i odprowadzą do więzienia w Tuluzie. A niezadługo pójdziemy tam wszyscy przypatrywać się, jak będą go piekli.	Fok!	Gdybym wiedziała, że to nie było „na niby”, spytałabym ją o tyle rzeczy	Gdzie Beatrycze?	I z mojej naiwności.	I śmiész mi to mówić! wyrodna!	Ile?	Ja muszę operować ślepą kiszkę.	Jaki pan dobry!	Jakiego?	Jakiej?...	Jeszcze coś... ale matka powiada, że to do rzeczy nie należy.	Już?	Kobieta, Mężczyzna	Kochanie mamy dość jeszcze czasu na rozstrzyganie podobnych kwestii.	Kto pani sprzedał tę lalkę?	Kto z was pójdzie z moim poselstwem?	Mniemałem, że waszego wodza zwą Appin	Myślę o dwóch rzeczach.	Na Boga! Wyrzucić balast!	Na kogo idzie ten interes?	Najpewniej na Nowym Moście.	Nie myśl o tym, mateczko! Teraz powodzi mi się doskonale. Zostałam gospodynią, to znaczy zarządzam kuchnią na wielkim parowcu pomiędzy Lubeką a Malmö kursującym i właśnie tej jesieni wynajęłam sobie śliczny domek w Malmö. Czasem przychodziło mi na myśl napisać do was, ale nie wiedziałam, prawdę mówiąc, jak się do tego zabrać, a im dalej szło, tym było trudniej. W końcu powiedziałam sobie, że zaczekam, aż będę mogła ciebie i ojca zabrać do siebie. Doszło do tego nareszcie, toteż sądziłam, że lepiej zrobię, gdy zamiast pisać przyjadę sama!	Nie wiem jeszcze, jak to będzie, zobaczymy...	No, a rzeźba? zapominasz o niéj?	O nie, bo one są w duchu religijnym jest to wierszowana teologia.	Ot, i wszystko! Całkiem proste!	Otóż nie cofam mojego przyrzeczenia, ale jeżeli chcecie, żebym zamiast tego wziął Noela na dwutygodniową kurację do Hastings, to wybierajcie.	Pani jedzie z Warszawy?	Pewnie to było! Nic innego!	Podejrzewam, że się zakochał i nie chce się do tego przyznać z obawy, abym nie była zazdrosna. Ma zupełną słuszność. Na pewno byłabym zazdrosna.	Powiedz wszystko, moja córko, jestem matką.	Precz ze szpiegiem!	Rabbi! Ty i wszyscy, co z tobą stoją, zjadacie i nam jeść każecie jabłko granatu razem z twardą i gorzką łupiną. Ale przyszedł już taki czas, że uczuliśmy gorycz na podniebieniu naszym, a we wnętrznościach naszych powstał srogi ból...	Robak w gardle.	Salamandra nie darmo nosi swą nazwę: żaden płomień jej nie wzruszySalamandra nie darmo nosi swą nazwę: żaden płomień jej nie wzruszy	Sza... sza... dzieci. Ja ci powiem Mela, on się nazywa Leopold Landau, on jest z Częstochowy, to jak chcesz, żeby się nazywał? W Sosnowicach mają fabrykę. Wolfisz et Landau, to solidna firma, samo nazwisko ma wagę!	Szturm!	Słyszałam, jak Priscilla opowiadała kiedyś, że wszystkie pierwsze opowiadania pani Morgan były odrzucane. Ale jestem przekonana, że twoich by taki los nie spotkał, Aniu, gdyż wydawcy dzisiejsi mają prawdopodobnie więcej rozumu.	Tatarów nie ma, ale bywają ludzie gorsi od Tatarów.	To by poszli jak w dym na podkomorską i przejechali im po brzuchach. Wtedy byliby wolni, ale tego nie uczynią, bo naprzód nie lubią oni jeździe regularnej w oczy leźć, po wtóre, będą się bali, że więcej wojska w lesie czyha, więc pomkną ku nam.	To jest jmć pan Gintowt, teraz cześnik wendeński, a niegdy plenipotent pana Ignacego, ten sam, który...	To prawda	To sporo, miejmy nadzieję, że uda nam się to nadrobić.	Vous rentrez déjà?Vous rentrez déjà? (fr.) spytał.	Widzieli mię chłopi idącego ku dworowi.	Więc z tego powodu dzieje się to wszystko. Pan rozumie...	Wreszcie, zadecydujemy to, kiedy dzieło będzie wydrukowane	Wybornie, pokażcie mi go.	Wyznaję, wszystko wyznaję, czego tylko żądasz ale pozwól mi się podnieść, błagam cię, bo mi ciężko dolega.	Z bebechów im wyciągniemy!	Zląkłem się, byście tego zbytnio do serca nie wzięli!	Zośka, nic nie odpowiesz?	Śledztwo? Jakie śledztwo?
Na dwanaście lub piętnaście sążni ponad dnem tej jaskini widać na prawo wielką czeluść, do której światło dochodzi jedynie przez dziury i szczeliny, długim szeregiem ciągnące się tam od samej powierzchni ziemi. Miałem aż nadto czasu przypatrzeć się tej jamie, bo z nudów, zawieszony na tym sznurze, nie mając celu przed sobą, wszedłem tam, chcąc trochę odpocząć. Wtedy to wołałem na was, ażebyście nie popuszczali sznura, aż sam zażądam, ale musieliście mnie nie dosłyszeć, bo ciągle sznur spuszczaliście, a ja zbierałem go w koło siebie i tak ogromny krąg jego nazbierałem, żem sobie na nim wygodnie usiadł i rozmyślałem, jak ja się tu teraz do dna dostanę, kiedy mnie nikt nie trzyma. I zdrzemnąłem się nieco w tym zamyśleniu, a w chwilę później, sam nie wiem jakim sposobem, znajdowałem się już na najcudniejszej, jaką wyobrazić sobie można, łące. Sto razy oczy przecierałem, bojąc się, czy to nie sen i czy oczy mnie nie zwodzą, macałem się po głowie i po całym ciele, czy to naprawdę ja tam jestem, czy też duch jaki na moje miejsce położony. W tej chwili ujrzałem przepyszny pałac kryształowy, z którego wyszedł starzec sędziwy i prosto do mnie kroki skierował. Miał na sobie płaszcz ogromny, aż po ziemi się wlokący, a na plecach kaptur zielony atłasowy, jakby doktorski, na głowie rodzaj beretu, a brodę długą za pas. Broni żadnej nie nosił, tylko w ręku trzymał różaniec z ziarnkami tak wielkimi jak orzechy i jaja strusie na patrach. Powaga, słodycz i wzięcie się miłe starca przejęły mnie czcią jakąś dla niego, a zdziwiłem się jeszcze bardziej, gdy zbliżywszy się do mnie, zaczął całować czule i tak przemówił: „Od bardzo dawna już, waleczny rycerzu Don Kichocie z Manchy, oczekiwaliśmy na ciebie niecierpliwie, my wszyscy tu zaklęci, abyś światu wyjawił cuda zawarte w jaskini Montesina. Pójdź za mną, znamienity rycerzu, pokazać ci muszę cudowne skarby tego przezroczystego pałacu, którego jestem gubernatorem, bo to ja jestem ów Montesinos, od którego jaskinia wzięła nazwisko”. Jak mi to powiedział, zaraz go się zapytałem, czy to prawda, co tu mówią, że on nożem wypruł serce i wnętrzności wielkiemu swemu przyjacielowi, Durandartowi, i poniósł je do Belerma, o co prosił tamten umierając. Odpowiedział mi, że wszystko prawda najzupełniejsza, tylko, że użył do tego nie noża, lecz sztyletu doskonale wyostrzonego i tak jak lancet cieniutkiego.	Tak, od tego czasu, mój drogi, widziałem, och, ileż widziałem marionetek, lalek i pajaców! Znam trochę obyczaje tych pięknych pań, których pielęgnujemy ciało i to co mają najdroższego, ich dziecko (o ile je kochają) lub ich twarz, którą ubóstwiają zawsze. Spędzasz noce przy ich łóżku, zadajesz sobie nieskończone trudy, aby im oszczędzać najmniejszej skazy, mniejsza o to gdzie; udało ci się to, dochowujesz im tajemnicy jak grób, proszą cię o rachunek i znajdują, że to straszliwie drogo. Kto je ocalił? Natura! Zamiast cię popierać, obmawiają cię, bojąc się, abyś nie został lekarzem której z ich przyjaciółek. Mój drogi, te kobiety, o których wy mówicie: „To anioł!”, ja je widziałem rozebrane z minek, pod którymi kryją swą duszę, jak i ze szmatek, pod którymi skrywają swoje niedostatki; bez manier i bez sznurówki: [patrz:] Ojciec Goriot. w białych rękawiczkach, Poiretów w orderach, wielkich panów uprawiających lichwę lepiej od starego Gobsecka! Na hańbę ludzi, kiedy chciałem uścisnąć rękę Cnocie, znalazłem ją drżącą z zimna na poddaszu, ściganą potwarzami, żyjącą z półtora tysiąca franków rocznie i uchodzącą za wariatkę, za dziwaczkę lub za idiotkę. Słowem, mój drogi, margrabina jest kobietą modną, a ja właśnie brzydzę się tym rodzajem kobiet. Chcesz wiedzieć czemu? Kobieta, która ma duszę podniosłą, szlachetny smak, łagodny charakter, bogate serce, która prowadzi życie skromne, nie ma żadnych widoków zostania kobietą modną. A konkluzja? Sam ją wyciągnij. Kobieta, Mężczyzna, Pozycja społecznaKobieta modna i mężczyzna przy władzy, to dwie analogie; ale z tą różnicą, że przymioty, które wynoszą mężczyznę nad innych, podnoszą go i są jego chlubą, gdy przymioty, którymi kobieta dochodzi do swego jednodniowego panowania, to są okropne przywary. Wynaturza się, aby ukryć swój charakter; aby wieść bojowe życie świata, musi mieć żelazne zdrowie pod wątłymi pozorami. Jako lekarz wiem, że dobry żołądek wyklucza dobre serce. Twoja modna kobieta nie czuje nic, szał uciech ma swoje źródło w potrzebie rozgrzania jej zimnej natury; chce wzruszeń i użycia, jak starzec wysiadujący przed bramą Opery. Ponieważ ma więcej głowy niż serca, poświęca dla swego tryumfu prawdziwe uczucia i przyjaciół, jak generał posyła w ogień swoich najwierniejszych oficerów, aby wygrać bitwę. Kobieta modna nie jest już kobietą; nie jest ani matką, ani żoną, ani kochanką; to jest płeć w mózgu, mówiąc po lekarsku. Toteż twoja margrabina ma wszystkie cechy potworności, ma dziób drapieżnego ptaka, oko jasne i zimne, głos słodki; jest gładka jak stal w trybach maszyny, porusza wszystko z wyjątkiem serca.	Widzisz, Jasiu, czym się kończą łamane sztuki. A ty wiecznie na głowie chodzisz i na oknie się huśtasz. Widzisz, jak niewiele do nieszczęścia potrzeba.	A ja myślę inaczej! Słuchaj. Jeżeli to on pocałował jest cynicznym, niemoralnym rozpustnikiem, a jego postępowanie musi się nazwać jawną nieprzyzwoitością. Confer orationes Regis furiosissimi, jak mnie złapał na czytaniu „Don Juana”.	Taak... Pal, proszę!... No, i nastały zwykłe formal­ności, dotyczące pozostałego majątku, grubo zresztą nadwe­rężonego. ZamekPrzy dłuższym życiu ojca pochłonęłyby prawdopo­dobnie całą fortunę te walące się w gruzy ruiny zamku, które upór fanatyka sprzęgał w żelazne obręcze, niemalże wraz ze skałą, na której stały; bo i skała kurczyła się i pę­kała. W papierach na biurku znalazłem list jego wprost do mnie adresowany. Zachowałem dotychczas	Więc, proszę pani, zróbmy tak... Gdy pani zbierze komplet, dopiero wówczas zwrócimy się do profesorów, a tymczasem ja będę powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji i czego trochę zapomniały.	I na Baldim świat się nie kończy!	Wszystko pójdzie dobrze, kawalerze Idę przecież z wami, znam na pamięć każdą ścieżkę. A jeśli trafi się jakaś głowa, której wypadnie dać szturchańca, możecie z całą ufnością polegać na mnie.	Błagam panią nie gub tego dziecka... Korespondencja z panem Kotowskim, jak pani wie, była całkiem niewinna i ogranicza się do dwu listów, a raczej... artykułów... Jeden o Komedii nieboskiej, drugi o Irydionie... Może tam są uboczne wzmianki, ale pamięta pani, jakim one tonem były pisane?... Gdyby pani wydaliła Manię, biedny chłopak odebrałby sobie życie. Taki zdolny... uczciwy... Czeka u mnie na wyrok pani...	Zaraz to sobie pomyślałem Więc ten twój aparat wytwarza coś takiego w guście ozonu, prawda? Albo raczej jakiś gaz trujący. I gdy się człowiek tego nawdycha, to potem... troszeczkę go to... przytruje... czy może rozweseli. Prawda? Stanowczo, kolego, nic tu nie ma innego, tylko gazy trujące. Wyzwalają się niezawodnie przez spalanie węgla w tym... w tym twoim Karburatorze. Pewno jakiś gaz świetlny, albo gaz rozweselający albo może fosgenfosgen	Bądź spokojny, ojcze Joe Wcale nie byłam tak spragniona jego towarzystwa, żebym się miała narazić na niebezpieczeństwo. Nie kręciłabym się przy nim, gdyby go toczyła jaka zaraza. Miłe mi jeszcze życie. StrójPrzypatrzcie się tej koszuli, ojcze Joe, przypatrzcie się dobrze tej koszuli. Zaręczam, że możecie całkiem wypatrzeć oczy, a nie znajdziecie ani jednej dziurki, ani nawet przetartego punktu. Jest to najlepsza koszula, jaką nieboszczyk posiadał i trzeba przyznać, że jeszcze bardzo dobra. Szczęściem, że ja tam byłam, bo inaczej zmarnowaliby ją.	Rzuciłam ostatnie spojrzenie, gdy szukał przyrządów, i nic więcej. Nigdy się nie zastanawiam nad takimi drobiazgami. Jednak muszę wyznać, że było mi dziwnie, gdy ujrzałam te drogie włosy na stole i poczułam tylko ostre i krótkie końce na głowie. Doznałam prawie takiego uczucia, jak gdyby mi ucięto rękę lub nogę. Ta pani, spostrzegłszy, że na nie spoglądam, zostawiła mi jeden długi pukiel. Tobie go dam, mamo, żebyś pamiętała moją dawną świetność, bo czuprynka jest tak wygodna, że wątpię, czy wrócę kiedyś do grzywy.	A kto nie wie? Całe miasto. Oj, dorwą się do twojego pryncypała, Ceśka. I obskubią, piórka jednego na nim nie zostawią.	A cóż mnie to obchodzi? Sądzę, że ona będzie dziś miała kwaśną minę po tym wszystkim, co się zdarzyło. Wczoraj nie dostała obiadu i kolacji, a dziś nie dostanie nic do jedzenia.	Ja także wyjeżdżam. Przyznam ci się: liczyłam, że mój syn będzie mi towarzyszył; czyżbym się myliła?	Nie pleć cóż to, źle jej będzie? Prosta chłopka, a wyjdzie może za jakiego szambelana i we wszystko opływać będzie. Niewinna istota! cha! cha! takie to mądre, że od razu zrozumiało swoje szczęście, i ona i matka; w to im graj; nie drożyły się wcale.	A zdałbym się takiemu młokosowi jak wy	Ano, spotkałem go wczoraj, pokłoniłem się i czekam, żali mię o co zapyta. Pojrzał spodełba, jak ten wilk, machnął ręką, i poszedł, ani się odezwał.	Czego się rzucasz? A ile ci mam dać?	Dziś jeszcze na wieczór do CzehrynaCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn)	Hm, a cóż pani Idalia mówi na to wszystko i Lucia?	Inteligencja zabiła wszystko! Daj pan pokój! Absolutna wolność wiedzie narody do samobójstwa, nudzą się w tryumfie jak Anglik-milioner.	Jacek na to oświadczył:	Jakże mu to udowodnię? Cóż masz na myśli?	Już i tak drogie; na zarazę latem wyginęły, a i do Prus kupują.	Nic. Zaczekaj! Będę się uczył!	Prawda, imci pani dobrodziko, i mnie się wydawawydawa się (daw.) tu: odwdzięczać się, odpłacać, wynagradzać., to chyba właśnie dziś, w ten dzień, co koronuje fortunnie jej traktat z Panem Bogiem uczyniony.	Słyszysz, słyszysz, ot co gada buntowszczyk! krzyknął rozjuszony jenerał, tacy oni wszyscy! pójdziesz do taczek do kopalni... albo na szubienicę...	Nie chce mi się chodzić... zmęczony jestem drogą...	A co się stało, że musisz tak szybko uciekać?	A! religijny! nie można się tu fanatyzmu obawiać.	Bogu niech będzie chwała!... Jestem ocalony... Uczciwy człowiek bałby się, podczas gdy jestem pewien, że	Jestem na pańskie rozkazy chce pan, abym sam zaniósł listy do Parmy? Czy też mam panu towarzyszyć do Ferrary?	O! czyś pan przypuszczał, że ja się naprawdę nazywam Kameleon? A to wybornie! to oryginalnie!	Uspokój się, panie, nikt tego nie widział	Ee, nie. To jakieś zaziębienie. Niech się pan nie trudzi. Szkoda kosztów. Damy sobie radę.	Nie, nie gniewam się, bo przyznaję panu zupełną słuszność.	Niech żyje! Była nam drużbą i swatem, wyprowadziła na ludzi! Cześć jej! Nie zmarnieje, kto ją kocha, a nie rzuci!	Miły panie, was za nauczyciela nie wezmę!	Trudno... przy tym głowa mnie boli.	Czasami człowiek tak szaleje z żalu, że gotów zrobić awanturę przynajmniej... z samym sobą... Ale Cynadrowski nie zrobi tego, o nie... To kamień; już wczoraj cały dzień pisał raporta. Tylko chciał się przekonać, czy rodzice nie zmusili panny Eufemii i czy ona przyjmie dobrowolnie pana Krukowskiego?	O tym później!	Czy Kosiba o tym nie wiedział?... Czy ona też nie wiedziała?...	Może doktor to potrafi zrobić. Matka mówiła mi wczoraj, że jej pragnieniem jest jak najprędzej umrzeć, a ostatnie chwile życia spędzić w klasztorze. Widziałem nawet listy, które pisała do jakiegoś klasztoru w Krakowie. Chce tam zamieszkać.	Miejscowość jest miła, chociażby tylko dzięki swojemu położeniu. A pan może nie wie, że przebywam tu już od dawna.	Nie matko, ma ciemne włosy i takąż brodę.	Nie miałam zamiaru prosić ich więcej, bo dziś dopiero spostrzegłam, że nawet taka salonowa asymilacja jest niemożliwą, przynajmniej w Łodzi.	Stawiaj dwie! ja nie jestem taki, jak ty samolub.	Nie, nie uczynię tego. Ufam Tygellinowi, że tam właśnie stada nie zabraknie.	A!... rzeczywiście było tak przypominam sobie, jakby sen jaki, że mówiliśmy o wisielcach.	Czemu mi nic nie powiedziałaś?	Czy nie zauważyła pani u pana Borowicza recesyj antynomicznych w deflagracjach sensualnych?	I doskonałemu mleku Białuszki! Nie wyobrażasz sobie, babuniu, ile mogę teraz wypić koziego mleka!	Ja pana... nie kocham... nie kochałam nigdy... Nie! Nie!	Literatury nie znacie?	Michałowi wierz bo nie masz nad niego większego praktyka. Zły los przygnał tu tych skurczybyków.	Nie ja	Nie jest to przyjaciel pani, ale swój jeno własny przyjaciel.	Nie pójdziesz do żadnego pana, tylko do magdalenekmagdalenki	Nie, a pan?	Nie.	O nas to już wiesz pewno, Marcinek?	Och, mój Boże, poprostu chciałam mieć towarzystwo przy kolacji.	Po co pan siedzi u niego!	Teraz, domowy próg...	Ty? królową?	U chłopów robił nie będę, żebym miał skapieć, nie będę!	Zalizali (daw.) pytał po niemiecku Kmicic, pociskając nieco silniej gardło rajtara.	A jakże, i przyrzekł.	Bij! Morduj!	Co do mnie, niema obawy...	Co wam jest, drodzy?	Dzień dobry panom. Co nowego?	Dziwna nieprzezorność	Głupstwa! Więc cóż chcesz zrobić?	Huck, co to?	I to jest ciężka podróż!	Jakoś mu było pilno	Komu?	Któż drzewo ci zwiezie?	Ludzie, a otwórzcie tam!	Mam osobisty interes do swego ideału	Masz pan słuszność	Mogę je załatwić.	Muszę ja iść jutro do niego.	Mówi pan o nich, jakby ich pan już znał.	Od Muszki Zdrojewskiej	Odwiedzą cię trzy duchy.	Pies szczeka, wiatr wieje.	Pięćdziesiąt tysięcy franków! To przecież musiał być tak duży jak orzech?	Pusty?	Tak.	Tam, gdzie ono jest	To ja odchodzę, bo mam ochotę tego Niemca pożreć.	To wy dawni znajomi pana Skrzetuskiego?	W razie chyba twej woli. Radbym zasnąć w spokoju. Masz lepszego opiekuna!	Wróć do mnie!	Właśnie to sumienie stać mi każe!	Zapewne, chociaż zredukuję to do minimum.	Zrobiłbym to, gdyby mi zostawiła chociaż jedną
Doskonały duch jego wystąpił z powłoki ciała jako kurczę z jaja, wświetlił się w słońce, rozpłynął się w nie­biosach, wpłonął w światowe Agni.	Oczywiście! Możesz wziąć więcej, nawet wszystkie, jeśli masz na nie miejsce	Strzała, prześcignąwszy wszystkie cele, osiągnięte przez innych, pomknęła hen w dal, aż znikła z oczu. Na koniec spadła; tam gdzie dotknęła ziemi, wytrysnął strumyk, który obecnie stał się rzeką, ta zaś (dzięki łaskawości Pana naszego i tych zasług, jakie zdobył sobie, zanim się wyzwolił) ma tę własność, iż zmywa wszelką zmazę i zakałę grzechu z każdego, kto się w niej wykąpie.	Wszystko na jednym spoczywa poziomie, a twórcza zabawa wymaga wywyższeń postawy własnej, nadmiernych, sztucznych, powiem, że wariackich. Chodzenie na szczudłach, pewne, zawadiackie, jest umiejętnością ściśle podstawową maskarady twórczej. Kto się raz potknie i zejdzie na ziemię, ten dostaje czkawki, albowiem niestrawną po wszystkie czasy jest względności nuda.	A bez cóż on utonął?...	A dyć mówili... że jest robota u pana młynarza... dopraszam się... może by pan Antka wziął do roboty... dopraszam się...	A tobie co się stało?	Ach, mogłabym z wami i trzy dni przegadać, ale nie mam czasu. Stefan mnie woła.	Ależ nie, nie wiedziałam, że ten najmilszy Lolo jest tutaj, muszę zakrzątnąć się, żeby mnie spostrzegł.	Aż przyjdzie ten, który duszy nie oszczędzi dla miłości prawdy! Nadzieję proroctwo zostawuje! Więc nie sąd, jeno zbawienie nas czeka!	Bardzo się dziwię, panie kadecie Biegler dlaczego pan nie zameldował mi natychmiast, że się nie fasuje tych 15 deka salami. Dopiero ja sam musiałem wyjść z wagonu i przekonać się, dlaczego to żołnierze wracają z magazynu z pustymi rękoma. A panowie oficerowie zachowują się tak, jakby rozkaz nie był wcale rozkazem. Powiedziałem przecie: do magazynu kompania za kompanią plutonami. To znaczy, że jeśli w magazynie nie dostało się nic, to wracać stamtąd trzeba także plutonami. Panu, kadecie Biegler, nakazałem pilnować porządku, ale pan wszystko puścił kantem. Byłeś pan kontent, że nie potrzebujesz się trudzić liczeniem porcji salami. Natomiast, jak widziałem z okna wagonu, poszedł pan popatrzeć na nadzianego deutschmeistra. A kiedy następnie kazałem pana zawołać, to nie miał pan w swojej kadeckiej fantazji nic pilniejszego do zrobienia, jak tylko ględzić o tym, że poszedł się pan przekonać, czy tam koło tego nadzianego żołnierza nie prowadzi się jakiej agitacji...	Bielusieńka.	Bynajmniej W klubie i na zebraniach nic nie mówi. Wygląda jak inni oficerowie.	Byłem idiotą!	Było to dość nieoczekiwane, lecz jak najbardziej prawdziwe: Kolenda był podchmielony, nie pijany, lecz na silnym rauschu na pewno. A oto, co mi w tym stanie rozluźnionej samokontroli powiedział:	Bóg ją tam wie, ale o niej też ludzie, jak to ludzie, za dobrze nie gadają.	Chmielnicki?	Chudziaszek, na pole jaże uciekał przed kostuchą!	Cicho no! coś słyszę.	Cicho, Mikołka! Pan ochmistrz zauważył nasze gadanie, marszczy brwi, umilknąć trzeba.	Co syn?	Czy to o tę piosenkę ci chodzi?	Czy znów nam terror zagraża?	Cóż to znowu za zwierzę?	Daj na jedną, byle ze szczerą intencyą.	Dobrze, dobrze! daj tylko panna na trumnę i miejsce na cmentarzu.	Ech, gdybyś tylko wiedział, Maksymilianie! W naszym domu już nie rządzi Edwardek, ale hrabia. Macocha mu nadskakuje, uważa go za człowieka, co posiadł całą ludzką wiedzę. Mój ojciec, słyszysz? Mój własny ojciec unosi się nad nim, powiada, że nigdy nie słyszał, aby ktoś formułował z taką elokwencją takie wzniosłe myśli. Edwardek otacza go niemal boską czcią; choć boi się tych wielkich czarnych oczu hrabiego, gdy tylko hrabia wejdzie, natychmiast do niego biegnie i sam otwiera mu dłoń, a zawsze znajdzie tam dla siebie jakąś wspaniałą zabawkę. Pan de Monte Christo nie jest tu gościem ojca, nie jest tu gościem macochy, pan de Monte Christo jest tu u siebie.	Ej! Nie turbuj sięturbować się (daw., z łac.) rzecze Streitenbach	Exemplumexemplum (łac.)	Firma traci?	Gdybym był pani przyjacielem... a raczej, gdyby pani chciała mnie uważać za swego przyjaciela, radziłbym pani, żebyś się nauczyła co najprędzej rachować. Rachunek jest podstawą wszelkiego porządku społecznego, a więc i szczęścia w rodzinie. Jeżeli sympatia rodzi się z przekonan a o wzajemnej wartości ludzi, to i miłość nie jest czym innym, jak tylko rachowaniem wzajemnym dwojga ludzi na siebie, popartym wiarą, że żadne nie popełniło pomyłki.	Gdybyśmy wymyślili jakąś odmowę pogrzebuodmowa pogrzebu rzekł Hektor.	Herbatki z araczkiem napijecie się, prawda?	Hm, już widzę, co to będzie. Ale mniejsza z tym. Jedno ci tylko powiem, że to jest państwo wiśniowieckie i do ŁubniówŁubnie	I cóż z tego? poczekają na pana.	I takie maleństwo Pan Bóg zabrał?	I w ogóle byczy chłop	I wpadnie! Nie mówiłem, że wystrzeli, jeśli się nie damy wyprowadzić z równowagi?	Idźmy dalej	Immer langsam voranimmer langsam voran (niem.)	Ja sam.	Jakiegoż to?	Jakąś masz dziwną ochotę. Tylko... Czybyś ty czasem?... Hakami kazałbym cię rozerwać... Czemu to tak tej funkcji się napierasz?	Jakąś piorunującą bronią, której nie znamy.	Jakżeż ja mam sobie radzić kiedy nie umiem.	Kiedy? jak?	Kochana Sara!	Kto to?	Leży teraz jak kawał drewna, o bożym świecie nic nie wie a szkoda, bo harcownik z niego przedni!	Mam cudowny balsam na rany, balsam, od matki mojej pochodzący, którego na sobie już wypróbowałem.	Mało ma pan dla mnie czasu teraz, bardzo mało...	Moje panie, cóż to znaczy?...	Może byłbym wreszcie znalazł drogę gdyby nie ten wachmistrz w tej nieszczęsnej dziurze. Nie zapytał mnie ani o nazwisko, ani o pułk, tylko od razu wszystko zaczął uważać za jakieś osobliwe zdarzenie. Powinien był odesłać mnie do Budziejowic, a w koszarach byliby już powiedzieli, czy jestem ten Szwejk, co szuka swego pułku, czy też jestem jakimś podejrzanym człowiekiem. Mogłem już od dwóch dni być w swoim pułku i pełnić swoje obowiązki wojskowe.	Muszę obejrzeć jej urynę obmacać puls i zobaczyć dyspozycję podbrzusza i okolicy pępkowej, jako nam zaleca Hipokrates, 2 Aphorism. 35., zanim cokolwiek przedsięwezmę.	Myli się pan, Albercie, przyrzekłem i zrobię.	Mówił, mówił, tam Pan, tam...	Niby że co?	Nic	Nic trudnego, jaśnie panie A teraz, dokąd mamy je zanieść, panie Gray?	Nie interesuje mnie to	Nie ma co mówić, dobrześ się o wszystkim wywiedział.	Nie ma jej między chrześcijanami?	Nie mam pomiarkowania! Precz!	Nie mogę! Kaźmirz oddałby dobra Złockie, król nie może.	Nie powiedział i ja nie śmiałem wypytywać go o to. Przecież nie jest chora, zdaje się...	Nie wierzę. Powiem panu, że nie wierzę w ten pański cynizm. To jest maska, którą zakrywa się pan przed samym sobą.	Niech żyje król, ociec nasz!	Niechże was, towarzyszu! Do teatru moglibyście grać.	No dobrze, ale teraz chcę wyjść.	No, dziewczyna niebrzydka, ale znowu niema o co się tak rozbijać.	Noszę go zawsze w kieszeni!	O Sawiniuszu! przeklęty niech będzie dzień, w którym wyrwałeś mięmię	O! o!... tylko wspomniałem o możności, a pani już włazi na koturny! Tak, tak, tylko aktorki zostawiają mi przyjemne i dobre wrażenie; to są dobre, miłe, proste kobiety...	O, jeszcze nie wyruszamy, jeśli o to ci chodzi robimy tylko plany i projekty. Omawiamy naszą wędrówkę, rozumiesz, zastanawiamy się, jaką drogę wybrać w tym roku, gdzie się zatrzymać i tak dalej. To jest połowa przyjemności.	Och! To takie brzydkie.	Och, na litość Boską! Gdybyśmy byli odpowiedzialni za każde słowo, które rzucamy na wiatr...	On miał bardzo smutne życie	One też teraz partyjne. Wieziem broń i municję. Dużoście tego przywieźli?	Pani wie. Dziś rano zbudziły mnie nieludzkie wrzaski. Idę do okna... myślałam, że się pali, a to ta banda aktorów i aktorek stała na drodze i tak krzyczała na przewodnika i Porzyckiego, żeby się zbierali. Szli na wycieczkę. Pani nie słyszała?	Podesta na scenę!	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że mam jednego brata.	Przyszliśmy tu ręczyć za brata naszego Rogera i porękę za niego wszelaką dajemy.	Róża Montalbon została przed kilku miesiącami zamordowana w Nowym Jorku, ja zaś sądzę, że jestem na tropie zbrodniarza. Racz mi pan dopomóc.	Samaś rzekła	Tak ale znasz pan nazwisko tego, do którego był adresowany.	Tak, ale z kim? uśmiechając się mówił król, z kim? Nie mamy teatru, bo nie ma pisarzy, bo artystów nie ma, cercle vicieux, z którego wynijść niepodobna.	Tak, proszę księdza.	Takiś to?... Więc dla prywaty z nieprzyjacielem się połączyłeś? A czymże mu za onę usługę zapłacisz, jeśli nie zdradą?... Nie, bratku, nie przeszkadzałbym ja ci układać się z tą szlachtą, ale wezwać nieprzyjaciela w pomoc	To Jan Daval mnie zbudził. W ogóle spałem źle, z przebłyskami świadomości, w których zdawało mi się, że słyszę jakieś kroki, gdy wtem, otwierając oczy, spostrzegłem go u stóp swego łóżka, ze świecą w ręku, zupełnie ubranego... jak jest teraz właśnie, gdyż pracował często do bardzo późna w nocy. Zdawał się bardzo wzburzony i rzekł do mnie po cichu: „W salonie są jacyś ludzie”. Istotnie usłyszałem hałas. Wstałem i lekko odchyliłem drzwi do tego buduaru. W tej samej chwili popchnięto drzwi, które wiodą do wielkiego salonu, i zjawił się jakiś mężczyzna, który rzucił się na mnie i ogłuszył mnie uderzeniem pięści w skroń. Opowiadam to panu bez szczegółów, panie sędzio śledczy, z tej prostej przyczyny, że przypominam sobie jedynie zasadnicze fakty i że te fakty następowały po sobie z błyskawiczną szybkością.	To bardzo dobrze.	To mi się podoba.	To pewna! ale mocniejszy Pan Bóg od pana Czarnkowskiego Gdyby to prawdą być miało, że królewna w tamtą stronę oczy zwraca, czy nie wartoby się lepiej dowiedzieć i rozsłuchać, co ztamtąd od Francyi wieje?	Vivat Joannes Casimirus rex!	Widziałeś, Marcinek, zbrodniarzy?	Wie pani, będzie temu dwa lata, szyłam wyprawę u państwa K. na Litwie, magnacki dom, jedynaczka ich wychodziła zamąż za pana Włodka, prześliczny mężczyzna. Na tydzień przed ślubem pojechali na spacer sankami, panna się zaziębiła i zachorowała, nie umarła wprawdzie, ale małżeństwo się rozwiało, bo rodzice uważali, że to zły znak.	Wiesz co, Michale? Nie będę dziś wypoczywał, ale pojadę z tobą do Kiejdan. Teraz nocami lepiej jechać, bo we dnie upał, a pilno mi już wyjść z niepewności. Na wypoczynek będzie czas, bo pewnie książę jutro jeszcze nie ruszy.	Więc cóż?	Za dwa miesiące.	Zastaniesz zastaniesz ojca jej złamanego wiekiem, białowłosego starca, odrodzonego jednak pod wieloma względami. Nie mierzy on już jak dawniej ludzkich smutków, radości, potrzeb jedną wyłącznie miarą. Wierz mi, dziecko, niemało szarpać się z sobą i życiem potrzeba, zanim się ta ciasna nasza rozszerzy miara.	Zmarzniesz, hrabio
Co, ja się mam bać? A więc dobrze. Wsiadam... pokażę wam, że Francuz umie tak samo ryzykować jak Amerykanin.	Jak to! Więc już się nie żenisz?	Toś waćpan był pod Chocimiem? Wierzyć mi się nie chce, jak pomyślę, gdzieś waćpan nie był i czegoś nie dokazał!	Ależ wobec tego wschodnie narody, wśród których spędziłeś znaczną część życia, wydają się tak fantastyczne jak baśnie, które do nas przychodzą z tych pięknych krain? A więc można tam bezkarnie zabić człowieka? Czy takie są w rzeczywistości Bagdad i Bassora pana Gallanda? Czyżby sułtanowie i wezyrowie, co rządzą tymi ludami i stanowią to, co we Francji nazywamy rządem, są istotnie Harun al Raszydami i Dżafarami, co nie tylko przebaczają trucicielowi, ale jeszcze go wynoszą na stanowisko pierwszego ministra, jeżeli tylko zbrodnia była zręczna, i każą napisać jej historię złotymi głoskami, aby służyła im za rozrywkę w chwilach nudy?	Ależ, panie skądże to podobieństwo owego rycerza z Karaskiem, a giermka z kmotrem Cecialem? a jeżeli to czary, jak powiadacie, czyż nie mogli zrobić się oni podobnymi do kogo  bądź innego w świecie?	Nie ma się czego dziwić diabeł czy wygra, czy przegra, nie może być nigdy zadowolony.	Panie prezesie, ja wiem, ja panu wierzę, ja nawet niczego złego się nie spodziewałem, ale co będzie, jeżeli, nie daj Boże, pana coś spotka?	To wiem, ale dlaczego, co się stało?	Bo oni mnie pod wielkim sekretem wołają i robotę dają. Ber i żona jego, Sara, są bardzo litościwi ludzie, ale nie chcą, żeby kto dowiedział się, że oni zejdę i mnie znają i nam pomagają. Ja do nich przychodzę wtedy, kiedy nikogo w domu nie ma, chyba jedna Lijka, twoja siostra stryjeczna, Meir, i zawsze tak idę, żeby mię czarny człowiek nie zobaczył...	Masz rację, Planchecie capstrzyk już wytrąbiono, zwróciłoby to uwagę, gdyby u nas dłużej się świeciło, niż w innych namiotach.	Przepraszam panią, rzekł wstając, ciotka dopuszcza się na mnie mistyfikacji, nie chcąc mnie pani zaprezentować, ani mi powiedzieć jej imienia. Wyrzucałbym to sobie wiekuiście, gdybym tak czarującą spotkawszy postać, nie złożył jej hołdu. Jestem rodzonym siostrzeńcem kasztelanowej... Dołożył imię, tytuł i nazwisko.	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	Zdaje mi się, iż pana nie rozumiem, don Martinie Ale gdybym rozumiała, to kimże byłby ten drugi?	Jak to co? Oblatuję samolot! Chwalipięta go rzucił, to sobie wziąłem. Znajomy wróbel mnie podciągnął i lecę.	Ale jednak na coś się przydadzą.	Bardzo szczęśliwie, jak dla mnie. Ale i medalu za oborę pan nie dostanie. Ja w tym!	Czy pan chce koniecznie się z nim zobaczyć?	Czy tak? Niechże się pan przyzna, panie Copperfield, że mnie pan nigdy nie lubił, chociaż ja, ja zawsze miałem dla pana najwyższą sympatię. Zawsześ mnie pan uważałzawsześ mnie (...) uważał	Cóż się miało stać? Wyrzucił go ojciec za drzwi i tyle. O Baśce musisz zapomnieć. Dobrze ci radzę.	Dosyć, dosyć! Boję się tego!	O tak, droga pani. Tym sposobem zawiązują się i rozwiązują wszystkie tajemne dramaty na Wschodzie	Owszem, mam. Chrystus mi ją odda i nie rozłączę się z nią już nigdy.	Prawda, sam słyszałem jak pan prezes mówił do Steimana.	Tak bardzo dzielny i piękny człowiek. Zdziwiłem się, gdym go tu zobaczył, gdyż miał studia kończyć za granicą...	Zgadza się Rozpoznałem go.	Ach! Ach, księżniczko, jakże dobra, jak anielsko dobra jesteś Spójrzcie tylko, Najjaśniejsi Państwo Spójrzcie na tego uroczego aniołka, na to wcielenie dobroci. Właśnie spotkałyśmy tutaj tę brudną małą nędzarkę, nie wiem, dlaczego straże dworskie nie ubiły na śmierć tego szkaradzieństwa, nie wiem, jakim sposobem przylazło to aż tutaj, i mój mały, słodki aniołek, moje cudne kochanie daje temu brudasowi swoje własne ciasteczko!	Och, pani, za wiele zaszczytu!... Bianchon jest wielkim człowiekiem, ale ja jestem zbyt mało znany!... Za dwadzieścia lat nazwisko moje będzie trudniejsze do wytłumaczenia niż nazwisko pana prokuratora, którego myśl wpisana w pani albumie zdradzi niezawodnie jakiegoś nieznanego Monteskiusza. Zresztą trzeba by mi co najmniej całej doby, aby zaimprowizować jakąś bardzo gorzką medytację; umiem malować jedynie to, co czuję...	Ja też tego nie mówię; to oni mówią. Ale ja bym nie chciał w twojej skórze być i bardzo mnie ciebie żal.	Naturalność jest również udawaniem i to najbardziej drażniącym z tych, jakie znam	On taki surowy jest. Całe miasteczko mówi tylko o tym wypadku. I wszyscy twierdzą, że to przeze mnie... A cóż ja zawiniłam?... Co ja złego zrobiłam?...	A, właśnie tego nie chcę panu powiedzieć. Nie może pan wiedzieć tyle, co ja.	Ależ to byłaby głupota potworna.	Co ci jest?	Co wasza miłość teraz rozkaże?	Czy adwokaci i proktorowie to jedno i to samo?	Już nie pomnę, zabaczyłam. Znowu ty wymyśl co nieco, dlaczego ja ino mam gadać?	Nawet teraz.	Owszem. Jeżeli ktoś jest ładnym, mogę mu to powiedzieć.	Paniusia, moja sąsiadeczka! Oto mi dobry dzień nastał! Oto mi gość! Nastka! przystawiaj mi zaraz jembryk do ognia, duży, odrutowany. Jeśli wygasło, to napal, tylko przecie patyczkami... A cóż was tu do Klerykowa zagnało, moje złotko, a któż was też natchnął?...	Powiem ci to zaraz w dwóch słowach.	Przecie znam ojcowskie prawo, bicia mu nie żałuję. Tyle go ino ominie, co matka mnie czasem przytrzyma za rękę. Wszystko na darmo: ja swoje, on swoje.	Starzeje! O! Jakie to dziwne, zabawne! Jip stary!	Szczęście, Kondycja ludzkaNie ma doli i niedoli dla tego, kto nie żyje przy­padkiem. Nieszczęście jest nieraz źródłem najgłębszej świa­domości.	Tak. On do ciebie ma sentyment.	To czemu tu siedzim z założonymi rękami? nie możem to Szwedów bić?	To jeszcze nas na szczęście nie obowiązuje.	To mi jeno dziwno, że Juranda nie znaleźli!	To ty na swadźbę jechał?	Toś ty z tamtej chałupy, co za wodą?	Zapytać was chciałem w pewnej sprawie, ale to później; cóż pisze wicekról Neapolu?	A go wam szkodzi zajrzeć do faryfara	A ten tu?... pewnikiem też jaki odmieniec?	A wy ich rzućcie, a nas kochajcie; u nas są pieniądze...	Ba! Byliśmy tuż pod miastem, a wszelako gdyby nie ci ludzie, jeździlibyśmy może i do północka, gdyż jużeśmy z drogi zjechali	Bardzo dziękuję prezent nie do pogardzenia i z miłych rąk tym bardziej miły.	Bo już wszystkie przeciwko mnie, cała wieś, wszystkie!...	Byłeś bardzo nieszczęśliwy, zapełniając maczkiem te stronice	Będę tej nocy śniła o „Ustroniu Patty” Mam wrażenie, jakbym należała do niego. Ciekawam, czy przypadek jaki pozwoli nam kiedyś ujrzeć jego wnętrze.	Chyba pan minister nie uważa mnie za dziecko, które zawracałoby głowę panu i sobie czymś zupełnie nierealnym?	Czy mógłby pan, Pencroffie, chociaż na godzinę pohamować swoją niecierpliwość?	Cóż tam nowego umyśliłeś?	Dobrze Daję panu trzy miesiące.	Dosyć!	Gdzie? W Tréport?! W osiem godzin chce pan przejechać czterdzieści osiem mil?	Głupiś! bajanie ostaw do karczmy.	Ho! Ho! Pamiętam dobrze stare czasy.	Hop, ho! a pieniądze? Wracajże!	Idźcie, a ja zdrzemnę, bo mi na jutro sił potrzeba	Jadziu! Nie wierzysz mi?	Jakie podróże?	Jakiejże?	Jużci, że wypiję. Cóż, mam wylać, kiej zapłacone?...	Matka chora.	Mówię ci, że tyle.	Nie przerywaj Bądź, Różo, choć raz dobra i zaśpiewaj nam irlandzką piosenkę, wiesz.	Nie, pani, nigdzie! Niema takiego miejsca.	Niech lecą, odnajdziemy je na dole. Gdzie są świece?	No coż tam? zapytał ciągle skacząc w około ognisty przybysz	No, tu miała nieco racji	Oddam	Oj, oj! Nie potrafi!	Oj, stary, stareńki, na lirze grał i na paniw płakał. Ale ja jego nie widziała.	Owszem. Jestem porucznikiem rezerwy	Panowie dopiero kwadrans po dziesiątej, a zważcie, że jeszcze na kogoś czekamy.	Peractum est!peractum est! (łac.) mruknął stojący obok Epriusz Marcellus powtarzając okrzyk, jaki wydawał lud, gdy gladiator w arenie ugodzony został od razu tak, że nie potrzebował dobicia.	Potrafię wyłamać zamek	Potępiony będę, gdy tej przysięgi nie dotrzymam; potępiony będę, gdy jej dotrzymam! Wszystko mi jedno!	Prawdopodobnie parę metrów pod korytem Druczy. Nie jesteśmy sami...	Przychodź-że do mnie często mój Sieniński, przykażę żeby cię w każdej godzinie puszczano.	Przyszedł mnie aresztować?	Sprzedać pierścionek	Tak.	Tam jest Travancore	Toteż po ciebie umyślnie zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego traktu.	Ty mój druh, ty Czaplińskiego rozbił... Ja tobie dam nie tylko prawo, żeby ty jechał i szukał wszędy, gdzie zechcesz, ale i rozkaz dam, by ten, u którego ona jest, w twoje ręce ją oddał, i piernaczpiernacz po klasztorach u mniszek. szukali. Moje słowo nie dym!	Widać nie w każdym kierunku.	Zamknąć go do wieży. Wy zaś, panie z Taczewa, świadczyć będziecie.	Zupełnie.	Żeby nas kto nie przyłapał.	Żeby popełniała w przyszłości takie kryminałykryminał rodzaj płaskiego naczynia na nóżce., poduszki i tym podobne ohydy, które ją doprowadzą do głodowej śmierci, a ludzkość do kompletnego zaniku poczucia artyzmu! Winszuję! Ja mam do tego pomagaćmam do tego pomagać
Szlachetne serce waszej królewskiej mości wzrusza nas głęboko	Doskonale!... Proszę pani, brat jej jest mocno zdenerwowany, na co może nie tyle wpływają jego kłopoty, ile zdenerwowanie samej pani. Ciągłe przebywanie z osobą tak rozstrojoną jak pani musiało i jego rozstroić...	Nic nie wiem. Co ja mam wiedzieć? W Tykocinie go nie ma, mogę ci za to zaręczyć, bo gdyby tam raz zajrzał, to by się panowania nad całą Rzecząpospolitą wyrzekł. Warszawa już w rękach szwedzkich, jak to wam pisałem, ale tam też jego królewskiej mości nie znajdziesz. Musi być pod Krakowem albo w samym Krakowie, jeśli się dotąd do Prus Królewskich nie wybrał. W Warszawie dowiesz się o wszystkim. Wedle mojego zdania musi Karol GustawKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660) wówczas właśnie miasta pruskie, Niemcy i protestanci, nie chcą o Szwedach słyszeć i do oporu się gotują. Oni chcą wytrwać, oni Rzeczpospolitą ratować i Jana Kazimierza utrzymać! Zaczynając tę robotę, myśleliśmy, że będzie inaczej, że właśnie przede wszystkim oni pomogą nam i Szwedom do pokrajania tego bochenka, który waszą Rzecząpospolitą nazywacie. A tu ani rusz! Całe szczęście, że książę elektor ma tam na nich oko. Ofiarował już im pomoc przeciw Szwedom, ale Gdańszczanie mu nie ufają i mówią, że sami mają dość sił...	I ja tak samo toteż równie rad bym tu zostać, jak jegomość Ned Land pragnąłby drapnąć. Zatem jeżeli zaczęty rok będzie zły dla mnie, to będzie dobry dla niego i na odwrót. Wreszcie życzę panu tego, co może mu sprawić przyjemność i koniec.	A przecie jest to chyba rzecz ze wszech najdziwniejsza iż natura ludzka może ulec takiej zmianie.	Ale ja gonię za nią! to nic nie pomoże! gdyby mi tylko prędzej konia podano...	Ale skąd! on mówi, że byle człowiek odłożył pierwszy tysiąc rubli, a jeszcze poznał taką piękną kobietę jak Stawska, zaraz polityka wywietrzeje mu z głowy.	Babuniu! jakżeto trzeba miłować bliźniego jak siebie samego? zaszczebiotała znowu dziewczynka.	Ciocia Dora, jak zając po wielu kluczachpo wielu kluczach	Cóż tak pomieszani oboje jesteście? Czyście sobie wyznali miłość?	Do pewnego stopnia. Nie wiemy wszakże, czy już nie zdążyła zebrać tu jakichś ważnych wiadomości. Nie mam prawa dla ratowania siebie, a nawet dla ratowania twojej opinii biernie patrzeć na szkodę wyrządzaną państwu. Nie, kochanie. Co do tego, nie może być dyskusji.	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Gdy odróżnia przeciętną inteligencję od wyższego stopnia rozumu i geniuszu.	Głupstwa robię!... Co za nonsens narażać wszystko dla pierwszego lepszego z ulicy...	I znaleźliście tak sobie, przypadkowo?	Jak się masz, stary? Jesteś chory Miałeś kiedyś początki gruźlicy. Hm, nie wiedziałem. (W swoim resorcie sam „władca” wydawał pozwolenia swoim urzędnikom). Jedź.	Mniejsza o to, kto mi to powiedział, to w każdym razie zgodne z prawdą. Co do mnie, to wiem, że Willetts jest hersztem tej bandy puszczającej w obieg fałszowane bilety: hersztem bandy, która uprowadziła pańskiego przyjaciela Maple’a.	Może by to jednak było lepiej dla mnie.	No, cóż tam, to nic nie znaczy, taki zarzut jest mało ważny	No, dobrze: brzydko jest podsłuchiwać. A teraz wyjdź, bo przeszkadzasz.	Penn nic nie winien Przecie on jest głuchawy.	Przed moim pierworodnym synem a on nie jest Żydem...	Przysięgnij pan. Jak pan przysięgnie, to będzie prawda. Przysięga wielka rzecz, ale tu chodzi o życie moje, mojej żony, dziecka i życie pana. Ja panu mówię prawdę zawołał mocno, wyciągając ręce do obrazka, który Anka kazała zawiesić nad drzwiami kantoru.	Prędzej bym wolał zamknąć się w fortecach i czekać. Jest Modlin, Głogowa, Gdańsk, Kistrzyń. W każdej z tych fortec jest garść naszego żołnierza. Możemy się bronić miesiącami.	Stójcie na Boga! Trzeba się najpierw przekonać, co to jest! Coś...	Szkaradna recydywa!... Jeśli się nie mylę, może to cię zawieść prosto na plac Gréve. Oj źle, bardzo źle, al diavolo, jak mawia się w moim kraju.	Tak. Ten cylinder jest resztką torpedy.	A dobrze, dobrze jej... Może tam gdzie nago chodzi?	A dokądżeto? dokąd? matuniu? i po co ci wstawać było?	A zapewne	Albo nie czas? Odonicz ze Światopełkiem poczęli... Konrad mu w posiłek nie przyjdzie	Amen!	Bo tumantuman	Chciałżebyś waść jeszcze w pole wyruszyć?	Choćby dwie a wypiję je za zdrowie wasze, panowie, i człowieka, który zaszczyt rodzajowi ludzkiemu przynosi.	Co takiego? Po co?	Cud w istocie! Dwa dni i dwie noce bez pożywienia! Gdzież była sahiba?	Czy do kogo pisany?	Czy mam pozwolić ludziom, by gadali, co chcą?	Czyż to moja wina, żeś stracił siedemset tysięcy?	Dawniej mogłem pić, miałem mocną głowę, ale teraz nie. A w Polsce zawsze dużo piją?	Do Paryża?...	Dwu ich u niego	Ekscelencjo! siłasiła (daw.)	Flirt badać, przepytywać, prowadzić śledztwo.?	Gońcie go! Czegóż tu stoicie? Gońcie!	Henryk!	Hoym! doprawdy mogłabym się gniewać na ciebie jakże to być może! Żona twoja przybywa nam tu do stolicy, a ja nic nie wiem... a ja przypadkiem od Hülchen dopiéro dowiaduję się o tém.	I nic nie mówił?	Istotnie a czymś jeszcze bardziej niesłychanym będzie ów testament, bo doprawdy nie wydaje mi się, żeby można było przenieść jego paragrafy na papier słowo po słowie	Ja setnik Sokół... od hetmana.	Ja zaraz spróbuję!	Jaśnie panie, koniom trza dać zipnąć i przegryźć co	Jestem tego samego zdania Nie ma tam co nowego z sali sądowej?	Już wolę Albrechta ten przynajmniej rycerską ma postać.	Kalikant jucha, zabawy będzie ludziom bronił.	Kochana, zastanów się dobrze.	Kochany Copperfieldzie Kochany Copperfieldzie, daruj, żem cię niepokoił, lecz sprawa ta i ciebie dotyczy; trzeba zresztą, byś się oderwał od twej boleści.	Miałem na poprzedniej wystawie w M.	Miłościwy panie jestem Marek Jaksa z Miechowa.	Mnie się zdaje, panie profesorze że byłoby znacznie lepiej odesłać ich do ich pracowni	Mąż kochankiem? gdzieżeś to słyszał? Dwa te wyrazy kłócą się z sobą. Mój mąż! mój mąż! ale ja go nienawidzę, ja się nim brzydzę, ja go niecierpię!	Na jedno to wychodzi!	Nie będę.	Nie mogę. Ani jednego listeczka!	Nie musisz tego wiedzieć.	Nie pani, odparła ośmielając się dziewczynka, mama mówi że na doktora pieniędzy niema.	Nie widzę wyjścia. Prawem ciężkości woda użyźniająca z podniebnych lodowców spływa w doliny.	Nie żałuj grosza na taki cel...	Nie, przeszedł już do moich; choć nie powiem, że z łatwością, bobym skłamał.	Nieźle!... podoba mi się pomysł Porthosa, możebym się nawet zgodził na niego...	No i Warna się poddała	No, no?	Nuże, mów!	O mój Boże!	O wszystkim muszę pamiętać ja sam. Z pewnością zapomniałeś o niciach	O, babuniu Czy chcesz, abym umarła? O mój Boże! Masz gorączkę, trzeba wołać doktora, a nie notariusza.	O, egoisto. I dlatego chce pan mnie skazać na samotność?	Och!... on!...	Oh! pocieszny Doriforus ależ owa tanecznica Syryjska, którą stary Alibida na swym osiołku odwiedzał, trzykroć i cztérykroć zestarzeć i umrzeć czas miała...	Pani gdyby to nawet wszystko było prawdą, pani mówić, a mnie się słuchać nie godzi.	Po cóż pan tak spieszy się z wyborem zawodu?	Poczekaj, przekonam się, czy nas kto nie podsłuchuje.	Polikier, idź przetłumacz, szybko. Herr WachtmeisterHerr Wachtmeister (niem.)	Posłowałem nieraz do Tatardo Tatar mówił pan chorąży nowogrodzki zniewaga, obraza; pogarda, lekceważenie. doznaje, niż pod KorsuniemKorsuń (dziś ukr.: Korsuń-Szewczenkiwskij) wieś w centralnej części Ukrainy, ok. 30 km na płd. wschód od Konstantynowa; miejsce klęski wojsk polskich w starciu z Kozakami i Tatarami (1648). doznała. Mówię też waszmościom: wracajmy, bo o układach nie ma co i myśleć.	Proszę nam darować, panie hrabio ale mamy jeszcze mnóstwo spraw do załatwienia.	Przeciwnie, korzyści byłyby po przekroczeniu sferowego muru.	Przeciwnie... mówiła, chociaż nie wymieniła dokładnie jej imienia. A potem powiedziałem ci także, że zawiadomię cię, co mówiła o Hannie... skoro nadejdzie właściwa chwila.	Prócz jednej	Prędzej, szybciej, Senderl!	Rano jestem przekonań mego dziennika ale wieczór myślę, co chcę: w nocy panuje wolność myśli, obok wszelkich innych wolności.	Tararara! pani nieinteligentna!	U mnie ciężkie obowiązki.	W każdym razie powróć do tej kobiety z Kulu bo inaczej zginiesz na drodze. Ona cię będzie żywiła, póki nie wrócę do ciebie.	Więc oprócz dwóch: Marcelego i jednej mojej, wynalazłeś jeszcze jaką?	Zawiniłem, miłościwy panie!	Zgoda. A przysposóbcie dużo i smacznie, bo zapowiadam, że z wilczym głodem was najedziemy.	Ślepcy!	Świetnie! Uważaj na siebie i nie spraw państwu Harperom kłopotu.	Świetnie, ale co ma wspólnego ten bandyta z drogą, jaką wskazałem woźnicy?
Co? Już umarł? Diabli wiedzą, dlaczego im wszystkim tak się na tamten świat śpieszy? Co?... No, Wojtek! Drabie jeden, cóż się gapisz! Zanieś walizy na górę. Szybko! Chodźważ do domu. To Cezaremu zmarło się? Hę? Tylko pomyśleć, co ci ludzie wyprawiają, ledwie trochę pożyją, a już fajt i do trumny.	Naturalnie. Akwizytora ogłoszeniowego wyrzuca się na ogół za drzwi, gdy zaś zjawi się „redaktor”... Rozumie pan?	Bóg mnie zrozumie, moja kobieto i kwita; ale, moje serdeńko, pamiętajże mi przez te trzy dni doglądać należycie kłapoucha, żeby przecie na psa nie wyglądał, pakuj mu obroku, co zeżre, dojrzyj, czy tam nie ma czego naprawić wedle kulbaki i innego narzędzia; bo to człowiek jedzie nie na wesele, lecz w świat szeroki, kaci wiedzą kędy, na bitwy i zabijatyki z olbrzymami, dziwotworami i czarownikami; przyjdzie słuchać jęków, wycia i ryczeń, że aż włosy dębem na łbie stają, a wszystko by to jeszcze furda, gdyby tylko nie spotkać Jangwezów i Maurów zaklętych. Czy ty to rozumiesz, kobieto?	Stary dawał mi dziesięć i pół dolara na miesiąc, trzymałem się razem z Danem i harowaliśmy tęgo. Nie umiem jeszcze pracować jak człowiek dorosły, w każdym razie potrafię kierować czółnem niemal jak Dan i nie bardzo tracę głowę pośród mgły, umiem wywijać się na lekkim wietrze... to znaczy, sterować, umiem już jako tako nabijać przynętę i znam się też na linach; umiem także ładować ryby aż do czasu, kiedy bydło wraca do domu; wyrosłem na lekturze starego Josephusa, a pokazałbym też wam, jak się przecedza kawę przez kawałek rybiej skóry... i mam wrażenie, że poprosiłbym jeszcze o drugą filiżankę takiej kawy. Doprawdy, nie macie pojęcia, ile to trzeba się narobić i nauczyć za te dziesięć i pół dolara miesięcznie!	Knoblak, patrzże tam daleko, widzisz las? Będzie jeszcze z pięć wiorst. Ja sobie myślę, że chyba oni tymczasem naprzód pojechali i tutaj cię zrobią, żeby nie było koło samej cukrowni. Chytre to ścierwy... Żal mi cię, Knoblak, któż za ciebie będzie na jarmarkach o jenerale Kurowskim opowiadał? A zawsze źleś sobie postąpił, żeś mnie w takie sprawy zamieszał. Mogliby, jakby byli mądrzy, obu nas utrupić. Tobie się należy, ale za co mnie? Ej, nie minie cię kara za to...	Ano, wdziewa na siebie strój tatarski, turban na głowę, przyprowadzają mu pięknie wyrobionego konia, ino bez nóg i z dziurą w grzbiecie. Tedy włazi do niego, pętlice z rzemienia, mocno przybite z przodu i z tyłu onej drewnianej kukły, zarzuca sobie przez głowę na ramiona, coby się koń z jeźdźcem kupy trzymali, potem kapa suta aż do ziemi, uzda do lewej ręki, szmaciana maczuga do prawej i wio na rynek. Kompanię ma poczesnąpoczesny	Na honor, ma pan słuszność, panie Spilett Ja zawsze coś powiem, nim się zastanowię. Proszę wybaczyć.	Szatan zwierciadło mi swoje od dawna już przed oczy postawił.	Zrobiłem, co mogłem. Kapitał Hanki przyjąłem na siebie! Czy potrzebujesz całości?	Przeczysz, właśnie że przeczysz. Poza swoją robotą nie widzisz niczego. Zawsze musisz coś wmawiać, zawsze. Taki to już twój zwyczaj i kiedy mówisz o zamiarach pana Murdstone...	A cóż na to Jachimowski?	A jakże! Alboś to nie widział Węgrzynów, albo to pan hetman nie pociągnął z wojskiem na opornych. Nie wiadomo jeszcze, co się stanie. Toż i naszych dragonów kupa się za Węgrzynami ujęła, których ponoć wszystkich rozstrzelają.	A ty, Krzychu, zali także nie wiesz, o jakim to hultaju była mowa?... Nie wiesz? to płać dukata!	Ach, jaki ty jesteś nudny z tą twoją polityką!	Ale ty mnie kochasz, szkaradniku... nie rzuciłbyś dla nikogo!	Boże, co to będzie, jeśli go już nie zastaną!	Co ty robisz, mój kochany?...	Już wstaję.	Może już są za murami?	Na nieszczęście równie go prędko piękność nuży, jak zapala.	Na pewno nie więcej	Naturalnie, że nie może być przyjemnie pomyśleć, że człowiek, choćby obcy, wije się tam, jak wąż, z powodu kilku tysięcy rubli. Ja wiem, o co chodzi. Maszko dał ostateczny termin na jutro, przedtem szukał wszędzie pieniędzy, ale szukał ostrożnie, nie chcąc robić hałasu i przestraszać wierzycieli, a w ostateczności licząc na mnie. Otóż, widzisz, jutro nie zapłaci. Przypuszczam, że za kilka dni znajdzie jeszcze tyle, ile mu potrzeba, ale tymczasem opinia jego akuratności zachwieje się, a w położeniu, w jakiem jest, wszystko może być dla niego zgubą.	Nie sądzę Ministerstwo o tym może nic nie wiedzieć. Po co wśród znajomych ta sprawa miałaby nabrać rozgłosu?! To trzeba załatwić w ten sposób, by wszystko przeszło jak najciszej i jak najdyskretniej. Wydaje mi się również, że sprawy szpiegowskie nie mają nic wspólnego z ministerstwem. O! Już mam!... Przecież tymi rzeczami zajmuje się pułkownik Korczyński. To jest bardzo dyskretny człowiek. Mam doń pełnię zaufania od czasu historii z żółtą kopertą.	Od kilku dni wybieram się do pani. Mam znakomity projekt! Tylko, panno Janino, na miłość boską, ani słowa nikomu, dobrze?	Odchodzimy już Odchodzimy już z tych nieszczęsnych pól.	Panno Eugenio To będzie z pewnością wasz kuzyn Grandet, przystojny chłopiec, którego widziałem na balu u Nucingenów.	Ponieważ Roger Baskerville, młodszy brat sir Karola, zmarł bezżennie i bezpotomnie, zatem majątek przeszedłby na dalekich krewnych, Desmondów. Jakub Desmond jest niemłodym człowiekiem, pełni obowiązki pastora w Westmorland.	Naści dziesiątkę, udał ci się: tak kury goni z ogrodu, że ni jedna nie zostaje!... A jutro które do mężów idą?	Nie mów tak, Henryku. Póki będę żył, będę pod wpływem osoby Doriana Graya. Nie możesz czuć tego, co ja. Jesteś zbyt zmienny.	Ach, niech mnie wasza wysokość nie pyta o to. Nie uchodzi, aby człowiek mego stanu mówił o takich rzeczach.	Czy tak? Czy tak! Mój biedny góralski chłopcze? dziś: urzeczywistnienie.	Dawniej tak lubiłeś taniec.	Dałbym sobie rękę uciąć, żeby żył! Ale żeby taki Kmicic pozwolił się prochom wysadzić!...	Gadajże pan sobie, bo ja słuchać nie chcę.	Jaja mędrsze od kury... ja bym ino chciała, coby pana Pawełka tak za nogawice szarpało, jak mnie wczoraj zapaskę chciało urwać. A w nocy... myślałam, że ranka nie dożyję.	Młody król! młody król żeby się zaś dał tak powodować matce, jakby jeszcze dzieckiem był, woli nie miał... niepojęta rzecz! Mówcie co chcecie! ona i jej astrologowie, czarnoksiężnicy, doktorowie poją go i rozum mu odejmują, a kto wie jakich zażywają środków.	Nie mów...	O! gdyby nie to, że się tak śpieszę gdybym za kimś nie gonił!...	O, tak, najpewniejsza.	Och, nie. Dowodzę tylko pannie Stefanii, że kobieta powinna być domyślna i tak łapać wszystko, co się dokoła niej dzieje, jak motyle w siatkę.	Tak jest. Jeśli w czym pobłądzę, to z własnej winy.	Tak się stało! Chciałem wydalić tę osobę z Ameryki, a także odzyskać brylanty, co mi się powiodło za pośrednictwem owej firmy.	Tym bardziej że mamy dziś pełnię a te przypływy i odpływy kwietniowe bywają bardzo silne.	Widziałam wczoraj pannę Wandę, ozwała się z przekąsem fjoletowa pani, matka rumianego syna, który markotnie siedział między piecem a fortepianem; widziałam wczoraj pannę Wandę przechodzącą ulicą. Była tak zamyślona, że nie spostrzegła mnie i nie ukłoniła się. A przecież znam ją od dziecka, i hodowało się to razem z moim Ignasiem...	A cóż się ryzykuje w tym rzemiośle? Może połkniemy trochę wody morskiej?	A ja od dawna.	A oto i on!	A! panie mam cię nareszcie, nie ujdziesz mi teraz.	Biała!	Biedny chłopak! Dostał po prezesowej tylko dwa tysiące rubli rocznie i dziesięć tysięcy ciepłą ręką. Radzę mu, ażeby ożenił się bogato, ale on woli jechać do Wiednia, a stamtąd zapewne do Monte Carlo... Mówiłam, ażeby jechał z nami. Będzie weselej, nieprawdaż?...	Bo chciałem.	Być może, wróćmy więc do przedmiotu naszej rozmowy, od którego odbiegłem. Nic, nic dotąd wynaleźć nie mogłem. Sądzę, żem przeniknął twoje, doktorze, pobudki i to właśnie utrudnia położenie...	Chyba to rozumiesz...	Chyba że żadne szczęście serca mojego i uczuć nie zmieni.	Cicho, cicho, to wilk.	Co on gada?...	Czyn, Marzenie	Dalej w pląsy!	Dla czegóż się jej wyrzekasz?	Dżek, daj i mnie coś	Fil, tylko nie żartuj, bo to doprawdy niewesoła sprawa.	Gniwajcie się, nie gniwajcie się, a ja gruntu nie sprzedam.	Holborn Court Nr 2	I dlatego z nią się żenisz?	Istny Herkules!	Ja?...	Jagusia to co dzień ładniejsza...	Jak się masz! Nie poznałem cię po głosie.	Jaki świat, taki cezar!	Kazałem im przyjść o szóstej do mego kantoru i jeżeli pan pozwoli, ureguluję rachunki. Duża to suma?...	Lekarz, Jedzenie ozwie się człowiek z pręcikiem	Licho ją wie!... Może dziś jeszcze. To miasto nie będzie się długo bronić, bo nie wytrzyma. Chmielnicki idzie w dwieście tysięcy Kozaków prócz Tatarów.	Miałeś pojechać po pannę Jadwigę	Miłościwy panie, Bóg miłosierny. Jeśli osierocić zechce, opiekować się będzie! Pocóż trapić się zawcześnie.	Nie gniewaj się, Julisiu musiałam zdradzić swoje nazwisko temu panu, który brał mnie za jakąś gryzetkę z Paryża, zakochaną w pięknym Julianie... (To jego wyrażenia). Przysięgłam mu, że jestem twoją żoną i będę miała pozwolenie widywania się co dzień.	Nie podobnanie podobna (daw.) wtrącił Uriah.	Nie wiedziałem.	Nie wolno.	Niewątpliwie	Nikt.	Obiecał to panu? Cóż go skłoniło, iż złożył panu taką obietnicę?	Odźwierna ani nikt nie widział nas?	Ojcze, jestem twój	Pracował przez ostatnią zimę z wielkim wysiłkiem Wiesz przecież, że zdobył pierwsze odznaczenie w przedmiotach klasycznych i nagrodę Coopera. Nagrody tej od pięciu lat nikt nie otrzymał. Łatwo więc zrozumieć, że jest trochę wyczerpany. Wszyscyśmywszyscyśmy	Sam nie wiem Mam prośbę do W. Kr. Mości.	Skończyłeś pan z Grünszpanem?	Starszyzna ucieka!	Sześć milionów franków.	Ta pewność może być zawodna.	To im de Bergowa oddacie.	W jaki sposób?	Wielki pan, książę podobno, pan hrabia de Monte Christo.	Wiem, wiem najdokładniej. Zachwycony jestem i lekceważyć nie mam zamiaru. Przeczysta dziewczyna. Z obłędu zwolniona przez miłość ziemską. I dlatego właśnie musimy ratować Orgaza we dwoje. Każda godzina nader jest droga.	Wracam do rzeczy Więc pani sądzi, że odporność ich w przyjmowaniu kultury jest winą ciasnoty mózgów, jakie posiadają?	Wszystko złe, wszystko najgorsze!	Wy tu znowu? w samą porę! wiecie co się u nas stało?	Wysłał mnie, panienko miłościwa.	Wytłumacz się jaśniej, piękna Sybillo?	Z największą przyjemnością, panie profesorze	Że mnie... no tego, co pan.
Gdy dosięgnie mego wieku to co innego. Mógłbyś mnie zamknąć w czterech ścianach, na dwa spusty, a nie zatęskniłabym do świata, ale Annie nie jest swoją matką.	Jeżeli będę mógł, to ja się też będę starał. Ale co to będzie warte, jeżeli ty będziesz wiedziała, że ja udaję?	No, potem to Francuz zdjął maskę; Teresa, rozumie się, za zgodą wodza, zrobiła toż samo; Francuz poprosił o schadzkę, a Teresa mu to przyrzekła; tyle że zamiast niej to Beppo na niego czekał na schodach kościoła San-Giacomo.	Tak, to prawda ale kto chce psa uderzyć, to kij znajdzie, a z pełnej spiżarni i ludzie, i szczury się żywią, to ma znaczyć, że nie potrzebuję żadnych przestróg. Bogu dzięki, człowiek wszystko umie po trosze.	Broniliśmy naród, który chciał się ochrzcić, przeciw napaściom i niesprawiedliwości. Niemcy to chcą ich w pogaństwie utrzymać, aby powód do wojny mieli.	Ej, wstydź się panna Zuzanna wierzyć w takie rzeczy! Żadnych uroków na świecie niéma, tylko wola Boga. Pan Lucyan musi być chory, albo czémś zmartwiony, nic więcéj.	Jak to, idźmy dalej? Ależ wcale nie. Wiemy już, że człowiek w Żelaznej Masce został uwięziony, ponieważ znał i chciał rozpowszechnić tajemnicę francuskiego domu królewskiego. Lecz w jaki sposób ją poznał? I czemu chciał ją rozpowszechnić? Czy to był przyrodni brat Ludwika Czternastego, jak twierdził Voltaire, czy też włoski minister MattioliMattioli, Ercole Antonio (1640–1694)	Mimo to zorientowałeś się pan w tym chaosie dość szybko.	Mówisz, co prawda, nie tak, jak powinni to czynić poddani, lecz mądrość brzmi w słowach twoich, dziecko! Przyjaźń jest droższa i pewniejsza od zmiennej łaski władcy...	No, pomyślmy jak dam te sto tysięcy, będziemy kwita i najem się do woli?	Jeżeli ty, Dagon, masz wpływ na następcę, to bardzo dobrze Bo jeżeli następca zechce mieć traktat z Asyrią, to będzie traktat, i w dodatku napisany naszą krwią, na naszych skórach. Ale jeżeli następca zechce wojny z Asyrią, to on zrobi wojnę, choćby kapłani przeciw niemu wezwali do pomocy wszystkich bogów.	A no zobaczym, da się to widzieć, rzekł naczelnik.	Głowę za to daję!	Nie to nasz furgon z żywnością i amunicją, a w razie potrzeby może nam posłużyć za szaniec.	Wielka to z waszej strony dobroć, że zgadzacie się przyjąć do siebie biedną, opuszczoną przez wszystkich dziewczynę	Z wielkim zapałem mówisz pan o niéj i odczuwasz cudownie jéj dzieje. Miałżebyś być zakochanym?	Na seryo myślę się ożenić... mam już coś upatrzonego: kamienica na Krzywem-Kole... panna lat dwudziestu, blondyneczka jasna, pulchniutka, zgrabna, rezolutna... Jeśli mi matka pomoże, to się ożenię jeszcze przed końcem sezonu.	Tak. Ładna, tylko nieszczera. I to wszystko psuje. Ja z pani muszę zrobić szczerą kobietę... Pst!... proszę nic nie mówić. Ani się pani nie opatrzy, jak się pani przerobi. I mąż pani będzie mi wdzięczny.	Ale to chyba przecież widać.	Artysta, Praca mówił Daniel łagodnie. rzekł d’Arthez, obejmując Lucjana spojrzeniem	Co mam przez to rozumieć?	Hans w dwóch słowach: chcesz mi być pomocą, ręką prawą, chcesz poprzysiądz mi wierność i posłuszeństwo bez granic, niezłomne; chcesz na złamanie karku bodaj iść ze mną? mów...	Jakieś to musiały byś morowce! Pewnie jacy, mniej zresztą obyci w świecie, Ligurowie, może Kartagińczycy, stamtąd, z południa	Nie ze wszystkimnie ze wszystkim dziś popr. Ms. lm: królach.. Sam też sprawuje urząd miejski. To jeden ze stu panów rajców.	Nie, pani hrabino! Chcę to usłyszeć od pani!	No, to w takim razie zostanę, koniecznie mi dziś trzeba trochę rozrywki.	To dobrze. Zdajcieże resztę na moją głowę... Wezmę z sobą Hlawę, dwóch pachołków z bojowymi końmi od wypadku	To już kłamiecie. Ludzie widywali was razem. Są na to świadkowie.	To niemożliwe.	Wprawdzie, mówiła pani Starowolska, słyszałam ja o niej i wprzódy to i owo	Cicho, moje serce, cicho, moja gołąbeczko Bóg się nad nami zmiłuje, same rady nie damy, ale z Jego najświętszą pomocą nie takie rzeczy się naprawiały. Zobaczysz, jeszcze pojedziesz gdzieś daleko i tam już nie trzeba będzie udawać komedii, świat szeroki, tam już w swojej sukieneczce należnej będziesz chodziła, chłopcy się w tobie kochać będą... O tym to i zapomnisz...	Alboż ja przeszkadzam? chowaj Boże! Gdybyś się mnie spytał co masz robić, jabym ci był toż samo poradził! Motrunie, świętéj kobiécie, pewnie lepiéj będzie bez takiego darmozjada; a tobie wygodniéj na stryczku niż w chacie, po któréj głód za tobą chodzi krok w krok jak u siebie...	Nie, señora Gdyby wszakże, jak słyszę, miał tu przybyć okręt hiszpański, może bym zaczekał na niego, wolałbym jednak dla pewności jutro już odjechać, bo tak mi tęskno za krajem moim i tymi, których kocham, że trudno by mi było ociągać się dla lepszej sposobności.	Teraz wychodzą aż dwa „Robotniki”, ale jeden rzadziej od drugiego i już ich nikt prawie nie ciekawy. Przychodzi tu chłopczyna, co sprzedaje, powiada, że żadnego obrotu nie ma, choć tę bibułę teraz za darmo dostaje. Nie ma kto kupować!	Domyślam się tylko, że młodemu panu, szlachetnego serca, nie chce się może, starszej od siebie wdowie, mającej dzieci, narzucać za pana i męża? Między Węgrami krążą wieści, że wdowa zmuszona tylko przystała na podzielenie się koroną, mogło coś dojść do króla... Pytajcie go!	Cóż ty się, dziecko, w nowe ubranie odziałeś?	Daj spokój, moja droga. Feliks zna się na tym.	Jak się nazywasz mój zuchu?	Nie ty, ale rodzina moja straciła na tym a jeśli poczuła w końcu, co straciła, i wyciąga dziś dłoń zgody, niechże dłoń ta nie zostanie odepchnięta.	Niestety nie widzę, gdzie postawić nogę pomiędzy geometrią niedowiarka a Pater noster papieża. Ba! Pijmy. Pij! taka jest, o ile mi się zdaje, wyrocznia boskiej flaszy i służy za konkluzję Pantagruelowi.	Ponieważ substancja jest skończona nie może rozciągnąć się w nieskończoność; ciśnienie powiększy nieodzownie rozmiary powierzchni kosztem grubości; ścienieje tak, aż jej zabraknie materii...	Tak! I ja oglądałem się za wami!	Wcale mnie nie znasz! W drobnych rzeczach nie jestem bohaterem i tego się bynajmniej nie wstydzę. Ale wierzaj mi, że gdzieby szło o co ważnego, tam znalazłbym i potrzebną odwagę. Prawda, że się boję w płaskiem czółenku przeprawić przez kanał, alebym się nie bał popłynąć na niem po wielkim oceanie, gdyby istotnie szło o cóś wielkiego; prawda, że bałbym się krowy, któraby mnie bodła rogami, ale gdybym był w Afryce, tobym z drugimi wybrał się do lasu na polowanie tygrysów, bo jużby warto było zaryzykować życie. Utonął w kanale w Odensee! krowa zabodła go na śmierć! ot widzisz, w tem nie byłoby żadnej dla mnie sławy. Jużci kiedy poświęcić życie, to już chyba dla rzeczy nadzwyczajnej!	A cóż dzieje się z tymi trzema nauczycielkami?	Ach tak! Mówił pan? Spodziewałem się, że znajdzie sposobność, aby...	Cha, cha! Jaki ty śmieszny! Na ziemi zostanę, bo do nieba wysoko!	Co pan mówi?...	Co pan wiesz? Dziś robisz majątek, ale jak go zrobisz? I w tem jest przyszłość. Połanieccy byli rolnikami a wróci nietylko z kapitałem, ale z nową energią i z tą znajomością ścisłej administracyi, jaką specyalne zawody wyrabiają	Co? Pan ruszy w pojedynkę w pogoń za Indianami?	Czyś pan przyjechał z prowincji z jakimś amuletem? Piękność jego robi spustoszenia od piwnicy po strych, w górze, w dole. Przychodzę cię zarekwirować, mój drogi wczoraj we Włoskim hrabina de Montcornet poleciła mi, abym cię przyprowadził. Nie odmówisz, mam nadzieję, kobiecie uroczej, młodej, u której zastaniesz elitę wykwintnego świata	Drogi bracie Gösto! Nie ma trzynastego w naszym gronie! Jest nas dwunastu!	Hołd ma przyjmować w imieniu królewskim jenerał DuglasDuglas odrzekł ksiądz	Kiedy się już kocha... tak... zdaje mi się, że wtedy przebacza się wszystko i...	Ma passję do komedji i tragedji, do teatru!	Nie, panie dyrektorze Wskazana jest dla niego jak największa swoboda.	O kim pan mówi?	O nie, nie, przysięgam! Już raz ci powiedziałem i powtórzę znowu, że prędzej dałbym się porąbać na kawałki, niżbym cię zdradził.	Usiądźcie no, o co tu się gniewać, no siadajcież sąsiedzie	Znaleźli się mądrale. Jeden wybiera, a drugi się rozgląda. Znamy was.	A więc pan Świcki umierając nie zostawił po sobie żadnego majątku?	Aha, prawda, jeszcze ci jeden obraz pokażę	Co?	Co?!	Co?!... Ach, prawda, że baronowa tu mieszka... Chciała nawet kupić ten dom...	Czy mogę czymś służyć, pani matko?	Czy tak? wymówiła Wanda pan lubisz sztukę i sam może grywasz?	Czyś sama w lesie?	Diw!	Gadanie nasze tyle zrobi, co umarłemu kadzenie!	Idealista, Nauczyciel, Patriota, Polak, Praca organiczna, Społecznik	Jabym nie myślał, żebyś była inna.	Jegomość znasz pana Sapiehę?	Już choćbyśmy zmokli piérwszym warunkiem jest pogoda humoru twego. Przynieś z sobą nadewszystko mniéj gorzkie usposobienie.	Kiedyż przyjdzie Buba?	Konie siodłać! Jeden niech do Butrymów rusza, drugi konia mnie podaje!	Na wspomnieniach.	Na ślizgawce	Nie na długo już...	Nie słyszałem.	Niech żyją! niech żyją!	Och, jest i Tołstoj w miniaturzeTołstoj w miniaturze szydziła.	Osobnik! Tajem­niczy pan w szarym palcie?	Oto są talerze Mamy złote talerze, a koło nich serwetki, bogato haftowane przez mniszki w klasztorach hiszpańskich.	Poco?	Powiadaj dalej!	Poznaję go!	Przeproś!	Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.	Szukajmy go więc!	Słucham cię, sługo Baranka.	Tak jest, kapitanie!	Trzeba tam pójść, Julio	W Malborgu?	W kompanii z Maszką?	Witam waściów uprzejmie. Dla pana Czarnieckiego mam prawdziwą estymę, jako dla wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien dotąd spokojnie w Siewierzu siedzieć.	Więc cóż powiedziałaś?!	Właśniem go namawiać chciała, żebyś pozostał przy ojcu, którego tak kochasz.	Zakała całej wsi! Już przez nią Lipce wytykają palcami!	Zaraz tu będziecie mieć drugą	Żebyś zobaczył, coście z nas zrobili
O, nie! Niestety nie! Wolałbym, żeby tak było, ale to dziecko wszystko pamięta! Schnie i marnieje z tęsknoty. Podobno był to miły i wesoły chłopczyk, teraz stał się ponury, mrukliwy, siedzi w ciemnym kącie i płacze. Na nikogo patrzeć nie chce. Długo nie mogłem słowa z niego wyciągnąć, na koniec zrozumiałem, że on ma żal do wszystkich, do wuja, do mnie, do całego świata.	Głośno o nim będzie nie będziesz potrzebował o drogę pytać.	I nie ma pan już żadnych wątpliwości?	Nie znaczy to chyba, by zaczął pić?	No, no, nie ma o czym gadać księżniczka postanowiła jutro wyruszyć w drogę, myślmy więc o spoczynku, a jutro wszyscy towarzyszyć będziemy rycerzowi Don Kichotowi, aby być świadkami jego zadziwiających czynów.	Niech i tak będzie Powiedz mi, czyś ty w służbie czynnej, czy rezerwista? Ach tak, aktywny! A, to całkiem co innego... Tu panuje taki zamęt, że sam diabeł się nie rozezna w tym wszystkim. Przejechało tędy bardzo wielu takich idiotów-podporuczników rezerwy. Kiedyśmy się cofali spod Kraśnika i od Limanowej, to wszyscy ci niby-podporucznicy potracili głowy, jak tylko zobaczyli patrol kozacki. My w sztabie nie lubimy takich pasożytów. Taki fujara po skończeniu gimnazjum wstępuje do wojska albo jako jednoroczniak zda egzamin oficerski, a potem głupieje dalej jako cywil, a gdy trzeba ruszyć na wojnę, to taki pan robi ze strachu w majtki.	A po ósmej ja nie będę miał czasu	I pani się dziwi, że ja nic nie mówiłem?	Matko, czyż mam iść do obcych? Jesteś więc równie okrutna jak ojciec? Jakże mogłaś pozwolić, by mnie wygnał? Jeśli nie otworzysz, położę się w śniegu!	A teraz to się nie boisz?	Ale ona, ona nie zechce!	Czemu nie dziś jeszcze?	Cóż pan chce nie może przecież panu powiedzieć, że mu ucięto głowę.	Nie jadę? Przekonasz się najlepiej!	Nie potrzebujesz się obawiać. Żaden z naszych współziomków nie rozpozna się w opisie.	Sądzę, że nie bezpośrednio...	Widzę, że nie lubisz Szlangbauma?	Żeby go nam tylko nie odmówił.	Tak twego ojca zawsze uważałem za zdolnego nawet do rajfurzenia własnymi dziećmi, ale po Ludwice nie spodziewałem się tego...	A tyś co robił, jak go nie było?	Hura! Hura! Nadeszła piękna chwila! Zabawimy się w rozbójników na strychu. A skoro ten potwór powróci, nie odnajdzie nas.	Lub zginął na wojnie! A nie żal-że by ci było i matki i ojca i nas wszystkich!!! porzucić na długie lata! może na zawsze!...	Nie noszę przy sobie. Ale prawdę powiem skąd i kto jestem. Jam wiceminister komunikacji królestwa Syjamu.	Pierwszy z brzegu Potęga ciemności (tytuł słynnego dramatu Lwa Tołstoja)., zmuszał pokolenie swoje do myśli, do pogłębienia uczuć społecznych, do uczenia się, czuwania. Inni później, jak Adam MahrburgAdam Mahrburg (1855–1913) znikł jak cień. Gdzieś się podział. Oślepł. Więziony przez Moskali, przeszedł męki duchowe. A nie chcąc ludziom zawadzać w ich bieganinie, nie chcąc przyczyniać nikomu kłopotu swoim pogrzebem	Rodzona moja siostra!... Przypominam ci jednak, że nie wypada dla stosunków z duchami zaniedbywać stowarzyszenia, które ma cele uczciwe, a niekiedy praktyczne.	Ale ksiądz ma takie zapasy, że nie powstydziłaby się ich i najlepsza gospodyni.	Nie ulega żadnej wątpliwości Bardzo się cieszę, że pana spotykam, ale co pan tu u nas robi?	Przestrach i zmartwienie odbiorą mi życie Teraz nas opuszczasz! czuję to dobrze, że się już nigdy z sobą nie zobaczymy! Skoro za rok, lub za dwa lata powrócisz, chyba pójdziesz do kościoła i każesz sobie otworzyć małą kapliczkę, gdzie już zastaniesz jednę trumnę więcej.	Muchy są największą naszą plagą. Nie ma pan pojęcia, ile trudu  kosztuje latem wypędzanie ich z tego pokoju. Zdają się przenikać przez ściany.	Nie znam żadnych szczegółów, ale to, co widziałem, upoważnia mnie do podejrzeń, że naszego przyszłego kapitana może spotkać jakaś przykrość na drodze do Vieilles-Infirmeries.	Pshw! Co mi tam po tym, że coś ma być kiedyś! Cały dygocę, nie mogę wytrzymać. Miłości pragnę dzisiaj, zaraz, teraz...	Dziwne, że chcecie ją słyszeć o sobie, bo mówić to bardzo łatwo; człowiek sam sobie, gdyby się nawet najbezwzględniej sądził, krzywdy nie zrobi.	Jakiś diabolus incarnatus szusnął koło mnie jakby co złego... gdybym z natury nie był odważny, mógł był mi napędzić strachu.	Nie brak ci odwagi, to się chwali. Tym niemniej radzę ci odłożyć szpadę i poddać się.	Tędy, kotku, pomiędzy temi drzewami będzie najbliżej... Co za drzewa! a? Co za bujność i żyzność! Patrzaj tylko, oglądaj się i, co tu robić, gębę rozdziawiaj! Takiej gleby, jak w Górowie, daleko na okół nie znajdziesz, nasza w Darnówce ani się do niej umywała. Człowiek, będący rolnikiem i gospodarzem, patrząc na nią, co tu robić, smakuje i oblizuje się. Raj ziemski, kotku, prawda, a? co tu robić!	A boją się i są u sąsiadów różnych. Tylko ja tu nocuję. Chcesz zostać ze mną?	To jest mój narzeczony. Zrobiliśmy amerykańską próbę. Jedynie on podobał mi się naprawdę. A kto wie, może ja go nawet w pewien sposób kocham.	Zapewne! Chcielibyście abym ja niepamiętny krzywdy jaka mi się stała, guzów, które mi nabili, wioząc mnie jak bydle związanego ci zbóje.... puszczając w zapomnienie krzywdę kościoła i dostojeństwa, wyszedł sobie ztąd, pokłonił się i powrócił na dwór milcząc.	Ty masz dziwną dojrzałość... artystki.	Alem ci dostał burę! Jesteś cudotwórcą... wiem o tym.	Nic, nic... uspokój się... Pomyślałem tylko, że gdybym umarł, Wokulski jest jedynym człowiekiem, któremu mogłabyś zaufać...	Sługa rycerz, zwłaszcza niemajętny względnie bez pełni praw stanowych., a ja dałam ci mu zbroiczkę godną i posłałam go Zbyszkowi, aby mu służył i strzegł go w przygodzieprzygoda	Jak się przyzwyczaisz, to będziesz ją nosił niby drugą skórę.	No, nic, już o tym mówiliśmy. Niech no pani zmieni system wychowania dzieci, bo to dla nich na dalsze życie będzie zabójcze. Niech się w którym z nich obudzi kiedy trochę serca i zapragnie nawzajem serca... co będzie?	Otóż i dotarliśmy do interesu publicznego!... Kwestia zarysowuje się tak: czy projekta szanownego pana Wokulskiego są objawem pomyślnym dla kraju?... Panie mecenasiemecenas zwrócił się książę do adwokata, czując potrzebę wyręczenia się nim w kłopotliwej nieco sytuacji.	A szalonym tylko, szalone się przedsięwzięcia udają	Co masz na myśli?	Dowiemy się o tem, ale cóż pan robisz dzisiaj? potrzeba oddać wizyty, a wieczorem koniecznie być w zamku.	Jak pan sobie życzy.	Najgorzej to w umartwieniu na miejscu siedzieć gdy na koń siędziesz, zaraz ci desperacja od trzęsienia się coraz niżej zlatuje, aż ją w końcu i zgoła wytrzęsiesz.	Przyjaźń ta szczera, a tak przez będącego obecnie Wielkiego mistrza Zygfryda von Feuchtwangen, jako i wszystkich marszałków zakonu z Dietrichem vou Altenburg na czele, jest najgorętszem na przyszłość życzeniem	Tak i mnie się zdaje. Dobranoc ci, Pibrac!	Tak poważna, że właśnie przychodzę prosić pana o przysługę.	To się prochami wysadzaj! Już my jej odżałowali, a co do ludzi, to się ich spytaj, co wolą...	A co mi dasz za to?	A czy to jest nieuleczalne?	A swoją drogą o pamiętnikach powinnaś rzeczywiście pomyś­leć serio.	Aha, jest i Chińczyk	Ile?	Jest ich dosyć.	O! tego jestem pewna.	Pani dawniej zna pana Zgierskiego: czy to jest dobry człowiek?	Panie ogromnie się jednak męczą.	Patrzcie no, waszmościowie czy to tam świt, czy co?	Prawda! Czy przyjdziesz? Bądź tak dobra!	Tak chcą komturowie a z nimi Markwart i Szomberg.	Tak, przynajmniej górę, ponieważ zabrakło opału.	Zatem zaczekaj na mnie na mostku, ale wpierw każ szykować szalupę.	A jeśli Ligia umrze z gorączki?	Albo bohaterem	Bez wątpienia.	Będzie z pół mili.	Czy pan de Villefort?	Czyż wolno mnie bić w oczach policji? Sprawiedliwości! żądam sprawiedliwości!...	Daniel przed swymi sędziamiDaniel przed swymi sędziami	Dobrze, przyjdę.	Dom nasz!	Fałszywie sądzisz mnie, Manuelu!	Gadaj.	Janek, Janek...	Kradzież popełniona została w pociągu jadącym, a pasażerów zrewidowano, w jakiż tedy sposób dokonano zbrodni?	Król zdrów?	Małgorzatko Ritko...	Nic.	Niech waćpana Bóg ochrania i wyprowadzi	No, jeżeli przyjaciel, to gadaj, czy to prawda?...	Owa! obaczym!	Pieniądz, Opieka, Konflikt wewnętrzny	Powróciłam już z tą myślą.	Przez pierwszego lepszego chłopa można posłać...	Rzekłeś.	Samżeś go do mnie przyprowadzał Uczciwą ma twarz i na dobrego żołnierza wygląda.	Skądże to pan wnosisz?	W każdym razie weźmiesz cięgi... No, a więc?...	Więc jedziemy.	Wolałabym jego niż was.	Wszędzie.	Właśnie	Zrobiłabym nawet więcej, gdybyś mi pozwolił.	Źle tu pani?
No, nie wiem Sądzę, że w ogóle nic o tobie nie wiedzą. Nie interesowali się tobą wcale.	A no, byłam, byłam i miałam przecie szczęście, rzekła uśmiechając się wdowa, rozmawiać z panem Salomonem... nastraszyłam jego córkę, znudziłam, jak się zdaje, jego kuzynkę... i zmęczyłam starego... ale koniec końców, przyrzekł mi być opiekunem i obrońcą.	Dobrze... matkę biorę na siebie, już ja ją uprzedzę o wszystkiem, no, mówię, że uprzedzę, że wszystko będzie dobrze.	Gdzie bądź. Dawać koncerty wraz z tobą.	Nie mogę równego mieć z tobą zdania. Chętnie przyznaję, że jest najlepiej, gdy się nic nie dzieje. Z zamiłowania jam bez zmiany faktorfaktor (daw.) odpowie fakir.	No, co jasny pan powiada, odezwał się, że ta jejmość, ta ze Smołochowa... to jegomości z pozwoleniem, zkiepściał ze wszystkiem. Toby i ślepy namacał... No! co z tego będzie? co z tego będzie?	No, muszę wyznać: tak jest.	No.	Pamiętaj! jutro!	Przecież on nie miał z naszym uwięzieniem nic wspólnego Zamknął nas król, jego ojciec. Bumpo jest tu niewinny. Zastanawiam się, czy nie powinienem wrócić i go przeprosić. No cóż. Wyślę mu trochę słodyczy, kiedy już dotrzemy do Puddleby. A poza tym, kto wie... może jednak zostanie biały już na zawsze.	To za wiele! Nie chodzi tu o kurs, ale o życie moje, które jutro narażę za panią.	Wiem dosyć, wiem wszystko, co chciałam wiedzieć. Tak, ty mi opowiadasz, że widziałeś się z adwokatami, notariuszami, bankierami: nie widziałeś się z nikim podobnym. Gdybym jutro zaszła z wizytą do pani de Fischtaminel, czy wiesz, co by mi powiedziała?	A cóż was tu zagnało?	A dla męża?	A niedobry, niedobry dla mnie pan Michał; dla Basi lepszy niż dla mnie?	A pan?	A po cóż Bronia potrzebna w Kaźmirówce?	A tryngield dadzą?	Ach, to idjota ze mnie! Przebacz mi, przebacz!	Ale ja tak nie powiem	Ale przecież ona niewinna. Ja dla niej grzeszę, to prawda. Dobrze wiem, że to grzech okropny, kiedy chrześcijanin pomaga poganom i swoich męczy. Ale oddać ją Tatarom...	Ależ to dopiero początek, zaczynają, aby się skończyć wesoło. Otóż ci ludzie niemądrzy mieli i młodość, i zdrowie, i dużo radości życia w sobie, i w nie najgorszych znajdowali się stosunkach materialnych, a nade wszystko mieli ślicznego i bardzo ukochanego synka, lecz zamiast cieszyć się tym wszystkim, dręczyli się tylko przedziwnie i ustawicznie.	Ani mi się nawet śniło. Dziś odjeżdżam.	Bo ją wojewoda poznański i inni wydali pod Ujściem w ręce nieprzyjaciela	Co mam powiedzieć?	Co mu to szkodzi, że sir Henryk zakochał się? On ze swojej strony, jak to sam spostrzegłeś, dokładał wszelkich starań, aby sir Henryk nie objawiał i nie wynurzał swych uczuć... Powtarzam ci: ta piękna dama jest nie siostrą, lecz żoną Stapletona.	Co oni tam robią?	Czyż nie mówiłem, że będzie to ostatnia walka w mym życiu? Udały się łowy! I jakże się czujesz, Mały Bracie?	Cóż tu robić?	Daleko stąd?	Dlaczego oddawna ich tam nie zamknięto?	Doprawdy, nie wiedziałem dotąd jeszcze, że sprawiedliwość jest tak przeraźnie ohydną! Ta koncepcja, iż spłaca ona dług kary skazanemu, nie ma sobie równej co do dzikości i szatańskiej przewrotności. Nie ma w niej tedy zgoła nic prócz średniowiecznej, zwierzęcej, barbarzyńskiej zemsty silniejszego nad słabszym.	Gerai! Bet kodėl jus skiriatės nuo lenkų, su kuriais taip ilgai prakorimas krūvoje laikė? Ko jūs norite ir ko jūs ieškote?	Głos wewnętrzny powiada mi że Bóg raczy nam użyczyć radości powitania się jeszcze tu, na ziemi.	Hej, ty!... Biegaj za nimi... niech wracają natychmiast! Pojmanego puścić wolno... Wiesz, którędy poszli?	Hm, weźmie pan milion?	I co Znalazłeś pan wóz i woły?	I cóż, panie markizie? Zdaje mi się, że odnaleziony syn przypadł panu do serca?	I przez zemstę przysłał ten list. Z rany się w lesie podgoiłem, ale dusza gorzej bolała... Do Wołodyjowskiego, do konfederatów, nie mogłem już iść, bo laudańscy na szablach by mnie roznieśli... Wszelako wiedząc, że książę hetman ma przeciw nim ciągnąć, ostrzegłem ich, by się kupy trzymali. I to był pierwszy mój dobry uczynek, bo inaczej byłby ich Radziwiłł chorągiew po chorągwi wygniótł, a teraz oni jego zmogli i w oblężeniu, jak słyszę, trzymają. Niechże im Bóg pomaga, a na niego karę ześle, amen!	I ty go sprzedałeś?...	Ja przez ten czas inną tropiłem zwierzynę. Zapytaj Buldea, czy mu się podobały wasze śpiewy. Ale gdzież jest czwórka mych braci? Chcę, by dziś nocą nikt z ludzi nie wychodził poza wrota.	Jak się nazywasz?	Jakież twe rozkazy?	Jest nieco wzburzona.	Jeśli asindziéj wiesz o takim przyjacielu hrabinéj, co mógłby dać bitych, twardych talarów pięćdziesiąt, to mu odemnie powiedz niech przyjdzie: pogadamy. Obejrzawszy się wkoło Zaklika rzekł:	Mosanie słowo się rzekło; jeśli zechcesz, pojedziesz, aleć proszę, uczyń to dla mnie i ustąp funkcji Skrzetuskiemu. Ma on swoje szczególne, słuszne racje, by jej pożądać, a ja o innej pomyślę dla waści rekompensierekompensa (z łac.)	Może zaprzeczysz może zaprzeczysz, że dziś od południa, odkąd przyszła depesza, zmienił ci się nastrój?! Może zaprzeczysz, że przebrałaś się dla Dyzmy?! Że teraz od godziny mizdrzyszmizdrzyć się (daw.)	Mr. Neuilly, przybyłem tutaj z prośbą o pomoc pańską w interesie sprawiedliwości. Długo wahałem się, czy mam pana napastować, ale czynię to, nie mając innego wyjścia.	Musi być niezdrowa.	My nad nim władzy nie mamy w głowie ci się mąci, Żegota! oni swój trybunał najwyższy mają w Rzymie, nikt duchownego tknąć nie śmie.	Mójeś ty złoty, nie plwaj na mnie! Już mi ta nie doczyniaj... Toli w ziemię rad bym się zapaść. Widzi Pan Jezus nowonarodzony, że nie łżę.	Nie fatygujcie się; wróci niedługo.	Nie posuną się moje, panie, konie, bo je zamówił rząd dla Wodza.	Nie rozumiem, co ci się stało, taka byłaś wesoła, rozbawiona, kontentakontent (z fr. content)	Nie u nas nikt się tak nie nazywa!	Nie znam go, ale zdaje mi się, że to pan Zuker...	Niech i tak będzie, Benedetto mio, ale ja wiem, co mówię. A być może, że pewnego dnia i ja założę niedzielne ubranie, stanę przed jakąś bramą i zawołam „Otwierać”. Tymczasem siadaj i jedzmy już.	Niech ich diabli wezmą wszystkich razem, co mnie to obchodzi, jak tylko nie chcę, żeby mnie wzięli, żebym spokojnie mógł spać!	Nędznico!	O Boże!	O czym?	O, panie mój, co mówisz? Ja, najnędzniejszy z twych sług, miałbym przeglądać twoje ćwiczenia?	Oczywiście.	Oj, starczyłoby na trzy powiaty. Ale w takim razie dostanę sześćdziesiąt rózeg.	Omylił się pan tedy znowu Kamienie zostały skradzione wczoraj rano, a od tego czasu nie byłem tutaj, przeto nie mogłem ich przynieść. Czy panu to wystarcza?	Ostrygi wyborne! Nie skosztuje pan?	Otóż jest! Dlatego przyjechałem, dlatego przyszedłem do stryja. Ja zmuszę ich do zapłacenia przynajmniej połowy długu, a resztę sam zapłacę. Stryja nie będzie honor mego ojca kosztował ani jednego grosza.	Otóż to. I to przewidziałem. Jeżeli trudno namówić kogokolwiek do zaryzykowania większej sumy pieniędzy, to przyzna pan, że nic łatwiejszego, jak mu to odradzić, prawda?	Pani ma zapewne na myśli nazwę tej miejscowości?	Pewnie, żeście nie chcieli... I dlatego właśnie się wam udało! Niestety, wzgórza już opustoszały, a Ludek Górski wywędrował z tych okolic. Ja tu tylko pozostałem... samotny! Jestem Puk, najdawniejsza z dawnych istot Starej Anglii... i jestem do waszych usług, o ile zechcecie z nich korzystać. Jeżeli nie życzycie sobie mego towarzystwa, oddalę się bez szemrania na każdy wasz rozkaz.	Piosenka dowodzi, że nasz język jest bardzo muzykalny	Piękna pamiątka Szkoda, żeś jej nie szanował.	Podchmielimy sobie na noc	Przed światem.	Ręczę ci, że dopóki ja żyję, trwać będzie	Skąd wiesz?	Stróż. Poznał go, kiedy wychylił się z dorożki.	Stąd, że panna Stella jest emancypantka i panna Magdalena także emancypantka... Emancypantki trzymają się razem jak Żydzi albo farmazoni...	Tak, tak, a czy będzie opadła, czy też pod gardło?	Tak...	Tej nocy jeszcze.	To jest świństwo, panie Grünszpan, tak krzywdzić własną córkę!	To krewny Petroniusza, który wrócił niedawno z Armenii.	To się rozumie, zacóżbyśmy pracowali w pocie czoła.	To wołoskachorągiew wołoska państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. chorągiew; krzyż mają w znaku!	To wszystko, co mamy do jedzenia. Jak zabierzecie, to dzieci będą głodne.	Toteż wie pan co: rozstańmy się na dworcu w Nicei. Dobrze?	Ty także będziesz nosił swoją ruski miesiąc!	W czyjej służbie?	Wcale nie przypiekło. Chcę się żenić, a kobiecie zarost się nie podobał. Dużo znacie takich kobiet, którym się podoba?	Wcale.	Wiem, wiem Nie możemy na to nic poradzić teraz, mój Jimie! Ale biorę to na swą głowę, było nie było, i hańbę, i naganę, mój chłopcze. Ale przejdź tutaj, nie mogę cię opuścić. Umykaj! Jeden skok, a oddalimy się i będziemy uciekać jak antylopy.	Wiesz, że po tym fakcie jeszcze cię mniej znam.	Witam drogiego profesora Byłem u pana wczoraj dwa razy, ale powiedziano mi, że profesor niezdrów...	Więc obojętnym pan jesteś na wszystko?	Więc przyznam ci się, że marzyłam o tem. Tylko niemogłam zdecydować się na zwrócenie się z tem do ciebie. Bałam się, że to cię rozdrażni.	Właśnie że nie z miasta. Najdawniejsza rzecz, jaką se przypominam, to wielkie, ciemniusieńkie lasy, a między tymi lasami góra, a na tej górze jakiś dom z wieżami, gdzie ja biegał w cieniuchnych, wyszywanych przyodziewkach. Kręciło się tam dużo ludzi, ale najbardziej pamiętam prześliczną niewiastę w miękkich sukniach i z perłami na głowie. Ta mnie brała na kolana, do niej mówiłem „matusiu”. I miłowałem ją tak okrutnie...	Za śmiele mówisz, młodziku. Skądżeś jest, który nas, tutejszych ludzi, chcesz bojaźni bożej uczyć? Patrz, aby cię Szwedzi nie usłyszeli!	„Ot, gdyby wiedziały, dlaczego ja się nie boję... Ach, Jezus... dopiero by mnie zabiły! Dwadzieścia siedem łokci płótna zeszyłam na dwa ubiory, ale mi pan Dmytruś obiecał darować potem na koszule”.	„Urocze”
Nie, łaskawy panie, ale ja się nie dam oszukiwać!	Ależ nie! Ja dałbym dwa razy tyle!	A więc niech książę zjawi się tutaj o dziesiątej wieczór, pod  najściślejszym incognito, a dobijesz tego lichego targu. Ujrzysz mnie  ostatni raz, a byłabym poświęciła życie na to, aby cię uczynić tak szczęśliwym, jak nim może być samowładny monarcha w tym wieku jakobinów. I niech książę zastanowi się, czym będzie twój dwór, skoro nie będzie mnie, aby go wyciągać siłą z przyrodzonej tępoty i złości.	Ach! To ty, Ben? Wcale cię nie zauważyłem.	Ale możemy jeszcze jadać w Łodzi w takim samym komplecie. Sądzę, że ksiądz proboszcz, ani pan Zajączkowski nie zapomną o nas	Ależ dogadzasz i nawet psujesz. Dawniej uciekałem od obiadów w domu, a teraz nawet na proszone występy nierad chodzę. A tej służby, która mi truła życie, teraz jakby nie było; ani ich słychać. W innych familijnych domach panie wiecznie narzekają na kucharki i lokajów, panowie na szalone wydatki, a u nas o tym nigdy mowy nie ma. Ty mi dom rajem zrobiłaś, ty jesteś czarodziejką.	Ależ nie, proszę pana wcale tak nie uważam: we Włoszech wielcy panowie żenią się przeważnie w młodym wieku, to zresztą logiczne. Życie jest tak krótkie, że należy chwytać szczęście, gdy tylko zapuka do naszych drzwi.	Ano, wyszła naprzeciw nas po królewnę Jadwigę, a skorom ją mijał (szedłem w ostatniej parze), szepnęła mi na ucho: „Kłaniaj się waść ode mnie panom malarzom i doradź, coby na drugi raz pilniej się strzegli, bo gdyby tak kto inszy, a nie stara Szczepanowa, toby było krucho”. „Dla Boga, nie wydajcie ich!” szepnąłem. Zaśmiała się, machnęła ręką: „Śpijcie spokojnie”. I rozeszliśmy się.	Do diabła! Nie znam tu nikogo.	I jam wasz! choć dawno w niewoli krzyżackiej. Wydarto mi oczy, lecz z piersi uczucia wydrzeć nie zdołano, ono wracało zawsze do Tubiugasowego ogniska.	Larsie! Wspomnijcie waszych własnych rodziców! I oni nie mieli się najlepiej, zanim przyżeniliście się do wielkiego majątku.	Mamy pełną lecznicę. Koledzy są zaorani. Nie mogę.	Na Litwę przecie niemi sięgnąć będzie trudno a jeżeli królowa matka syna kocha, to mu żony odbierać nie zechce, gdy się przekona, że się do niej przywiązał.	Nie do mnie należy pani robić uwagi ostrzegam jednak, że z tymi panami z arystokracji trzeba się bardzo rachować. Jeżeli więc panna Solska nie odda pani rewizyty, nie wiem, czy wypada...	Nie jestem jeszcze pewien. W każdym razie mamy kierunek.	Nie twoja rzecz! Idź, przynieś mi wody. Muszę się umyć i ogolić. A ty, Saszka, poszukaj w szafie, czy nie znajdzie się jaka koszula, i te buciki trzeba oczyścić.	Nie, nie Niepołomska! Ba! jakże pan to może wydostać dziś? Jakim sposobem?	Niech mi pani daruje, ale to nie jest niegrzeczność, tylko ostrożność. Nikomu nie wolno tu wchodzić bez wiedzy pana lekarza d’Avrigny albo pana prokuratora.	Nikczemny? Nie idzie tylko zwykłym trybem. Mówię ci o nim w ten sposób, bo chcę przekonać, że znam go doskonale. Zresztą myślę tak jak ty Świat kałużą, starajmy się więc trzymać na miejscu najbardziej wyniosłym. Dziwnie piękną jesteś w tej chwili, najdroższa Masz niewypowiedzianie piękne rumieńce.	No, jakże się droga koleżanka czuje? Nie lepiej?	Pomyślałam przez chwilę, że pan ją uwiódł i do małżeństwa jest pan zmuszony. Ale teraz widzę, że nie	Poszukam twego pana Nie odejdę przecie bez zostawienia mu pamiątki...	Posądziliście mnie, że mi o zysk chodzi, teraz waćpan o szarży gadasz. Wiedzże, iż nie po zaszczyty tu przyjechałem, bo mogłem gdzie indziej do wyższych dojść. Prostym żołnierzem zostanę, choćby pod twoją komendą.	Potem rzecz już zwyczajna. Wziąłem trupa i wrzuciłem w stary rozwalony komin, który przypierał do bocznej galerii, a którego dół był zasypany gruzem i zarośnięty chwastami i bluszczem; ją zaś zostawiłem, aby się wypłakała. Na drugi dzień z południa za pomocą pieniędzy rozgłosiło się po Neapolu, że conteconte (wł.) rybacy, którzy się na deskach wyratowali od śmierci i szczęśliwie dobili do brzegu, zmoczeni jeszcze i śmiertelnie wybladli, dali znać o tym fatalnym wypadku żonie i zeznanie swoje potwierdzili sądownie. Żona przywdziała żałobę i za dwa tygodnie zjechała się ze mną we Florencji. Ale nudna baba, nie umiała się szanować...	Prawda, to skromnie, zwłaszcza jak na Paryż. Ale przecież w świecie majątek to nie wszystko; liczy się też piękne nazwisko i znakomita pozycja. Ma pan świetne nazwisko, pozycję towarzyską wspaniałą, a poza tym hrabia Morcerf jest żołnierzem; to rzecz chwalebna, gdy w kimś łączy się prawość Bayarda i ubóstwo Duguesclina; bezinteresowność to najpiękniejszy promień słońca, który może zabłysnąć od szlachetnego miecza. Uważam, że wręcz przeciwnie	Sam nie wiem, jak się przywlokłem	Są okoliczności, w których to określenie nie ma zastosowania.	Zamilknij Nie po to cię wezwałem, by wysłuchiwać twoich niedorzecznych pogróżek. Proszę mi krótko i ściśle opowiedzieć, co było przyczyną zajścia.	AlkoholMoje złoto, ciągle i nieustannie jesteśmy wszyscy na usługach nieznanych sił. Chodzi tylko o to, aby je wyzyskać... Przypatrz się tej szklance, powiadasz, że to jest szampan? Niewątpliwie, o ile mogę wierzyć memu dość w tym kierunku wyrobionemu smakowi. Ale ty także zajmujesz się chemią i mógłbyś mi mniej więcej dokładnie określić skład tego płynu, wymierzyć zawartość alkoholu i tak dalej. Powiedzże mi jednak, moje złoto, dlaczego ten alkohol, dostawszy się z krwią do mózgu, sprawia, że ja się robię wesoły?	Ale dlaczego nazwała go pani błaznem?	Dlaczego dzisiaj?	Miałem i ja tam znaczne posiadłości, które mi po bezdzietnym krewnym przypadły, alem je wolał opuścić i przy Rzeczypospolitej się oponować.	Niech pan zostanie ja jutro rano jadę do miasta, więc zabierzemy się razem.	Niech szlag trafi ciebie i twoje manaty To była głowa trupa, ślepoto.	Panie Świerkoski! Pozwoli szanowny pan dobrodziej, ale ja wiem, w co wyjść powinienem.	W Podwojach Wiedzy uczono nas, że powstrzymywanie się od działania jest rzeczą niegodną sahiba: ja zaś jestem sahibem.	Wymizerowanyś strasznie. Widać i boleść, i trudy cię stoczyły. Ale mów mi jeno o sobie, boć ja przecie wiem o twojej sprawie... To ty kniaziówny tam między nimi szukać zamyślasz?	A Bożeż ty mój! Takiego człowieka! To pani chyba będzie tą doktorką, co to z nim razem leczy?	A co, jakem zgadł!	A któż tu najstarszy?	A mnie światła po co? Spać mi się ano chce, że ledwo stoję.	Albo tańcował z diabłami po piekle. Szlachcic to jakiś niedobry, widzi mi się	Ależ Karolek w domu miał także odmrożone uszy.	Ba! Cóż zrobić! Skoro matka ją wzywa. Może jednak uda się nam sprowadzić ją z powrotem. Ogromnie się przywiązała do Naty, a Nata do niej! Nieprawdaż, Nato?	Ba, jedynie w tym wypadku, jeżeli rząd zacznie magazynować zboże.	Bez nadziei.	Bo najprzód zrobiło mi się bardzo smutno, a potem, obraziłam się... więc za żarty, żart!	Co to, tonie.	Cóż to za jedna?	Cóż to za organy?	Daj pokój!	Dał mi przynajmniej wyraźny dowód sympatii.	Dałabyś staremu ojcu troszeczkę tej świętości, skąpico jedna!... jasne, kołysząc ją na sobie, jakby była sześcioletnią smerdą, którą huśtał na nodze...	Gadaj natychmiast, gdzieś się upił i kto cię pobił?	Gdybyśmy byli naśladowali pana!	Hm. Masz takie uczucie, jakbyś chciała zrzucić jedzenie?	I udawać rady bogów	Jestem.	Jeżeli tak głęboko będziemy sięgać	Karabiny w pogotowiu? Będziemy mieli dziś jeszcze przed północą małą przeprawę z kilku drapichrustami.	Koborowo to piękny grosz.	Koki!	Ma rację. Może pan powie panu Maksowi, żeby mnie odwiedził, dobrze?	Miała i ona swój rozum. Urzędnikiem być zawżdy to i honor jest, i profit.	Moje dziecko niedobrze jest wyręczać się kim innym, kiedy daną sprawę możemy załatwić sami. Pomów sama z panną Agatą.	Możesz je zakwasić...	Myślisz, że odpuszczą?	Mówię przecież panu.	Na pomoc!... na pomoc!... ratujcie!	Na przykład... trzydziestu tysięcy talentów...	Naturalnie!	Niezupełnie, proszę pana.	No, no! Przyznać muszę, żeś się cokolwiek do dzisiejszej wiktorii przyczyniła, bo żołnierze, że to każden chciał się popisać, z okrutną furią się bili.	O Ludwiku Stawskim?	O, widzi pan! Nata płacze na myśl o rozstaniu.	Odsłaniasz przede mną nowe światy; piękne są i straszne zarazem jak marzenia obłąkańca.	Otóż jest!...	Owóż to tylko chciałem dodać że gdyby panna Borzobohata kazała Sakowiczowi, by księcia zdradził, a jej i towarzyszce ucieczkę ułatwił, myślę, że uczyniłby to bez wahania; ale o ile wiem, woli to ona za plecami Sakowicza czynić, może na złość mu... kto wie... dość, że zwierzył mi się jeden oficer, rodak mój (tylko niekatolik), że tam już cały wyjazd pana miecznika z pannami ułożony, oficerowie do spisku wciągnięci... że to ma wkrótce nastąpić...	Panie Józku!	Piotruś!	Po coś ty, Adam, tę wódkę zamawiał? On już pije od trzech dni, ma zupełnie dość, wiesz, jaki jest, kiedy wypije za dużo.	Poznaj, czylim miał jakowe niecnotliwe intencje...Pozycja społeczna, Szlachcic	Prawo rzekł książę.	Przemocą?... żartujesz chyba!... hola, Patrycy...	Rozbierzże się przynajmniej	Skądże by! Czyż można być smutnym w tak miłym towarzystwie?	Skądże ci te myśli?	Spodziewasz się więc wasza dostojność, że feldmarszałek pochwali oblężenie?	Szaleję.	Tak, przyznaję, ale z przykrością patrzę, jak ten młodzieniec, wiedząc o pańskich zobowiązaniach wobec Morcerfów, próbuje pokrzyżować wasze plany, a wykorzystuje do tego swój majątek.	Tak.	To są przejścia, o których się zapomina.	Tutaj, ojcze.	Twój dom, ztąd o trzy kroki	Umie panienka robić pończochę?	Uroda rzekła Floryna, spostrzegając Lucjana. francuski malarz i ilustrator, ceniony portrecista..	Więc i pan profesor przeciw mnie?...	Zgadnij co? Chciałam ci zrobić niespodziankę.	„Dufajcie, bo pokrzywdzone zawżdy górę wezmą.”	„To wszystko za dwadzieścia franków”
Nie tylko kobieta, ale nawet drzewo, klamka, woda, no, słowem, wszystko, czemu magnetyzer nada władzę. Ja mogę moje media magnetyzować bodajby szpilką; mówię im: w tę szpilkę przelewam mój fluid i zaśniesz pan, kiedy na nią spojrzysz. Tym więc łatwiej mógłbym przekazać moją władzę jakiejś kobiecie. Byle, rozumie się, osoba magnetyzowana była medium.	Nie, lecz mogę oddalić się od ogniska, które je wydaje.	Za tem, gdy się już pokuta okupi, drugiej wymagać się nie godzi. Prawo niezna, jak jedną karę za winę. Dwa razy nie kaźnią nikogo.	Tak. Jeszcze nowina się nie rozeszła, ale on sam oznajmił nam ją uroczyście. Żeni się z panną Krasławską, pamięta pani? z tą, która to była wówczas u Bigielów. To dobra partya dla Maszki	A zatem: exegi monumentum aere perennius, pomnik sobie postawiłem nad spiżowy trwalszy, już o tym wątpić nie mogę, mości książę, widząc cię dzisiaj prześlicznym, a przypominając sobie, żeś wczoraj, przed ośmiu godzinami jeszcze był zgrzybiałym, ledwie się ruszać mogącym i po prostu powiedziawszy, prawie dogorywającym starcem. Tak nagła przemiana...	Każdą tajemnicę zwykło się szanować. Jednak, na ten raz, przyznaj pan, czyż nam się nie należy troszkę więcej zaufania? Gdyby jeszcze tylko o nas chodziło, ale pan żądasz, abyśmy drugich namawiały. Cóż my tym drugim powiemy? Któż zechce łożyć na poszukiwania, póki nie wie, czego pan szukasz?	Kiedy się pomyśli, że są we Francji cymbały pragnący wprowadzić do nas uroczyste głupstwa, jakie Anglicy robią u siebie z ową wspaniałą zimną krwią ciarki przechodzą człowieka, który widział Anglię i który pamięta uroczy i pełen wdzięku obyczaj francuski. W ostatnich czasach Walter Scott, który nie śmiał malować kobiet takimi, jak są, z obawy, aby nie być improper, kajał się, iż stworzył piękną postać Effie w Więzieniu Edynburskim.	No więc ruszaj tam póki nie usłyszysz, że cię wzywam; wtedy biegnij tutaj. Rozkaz! Precz! wynoś się przez frontowe drzwi. Bez fochów!	Tak mówią, że wielka wojna z Turczynem się gotuje i że sam król z całą potęgą RzplitejRzplitej półwysep na Morzyu Czarnym, siedziba Chanatu Krymskiego, państwa tatarskiego, zależnego od Imperium Osmańskiego., gdzie bodaj dlatego przyjmowano mnie tak honestehoneste (łac.) dziś popr. forma N. lm: z hetmanami. pociągnie, książę ma na Krym uderzyć i całkiem Tatarów zetrzeć. Jakoż to jest pewna, że takowej imprezy innemu nie powierzą.	Wprawdzie jest to plan doskonały, ale nie wiem, czy będę mógł to przeprowadzić. Zważcie, panowie, że w razie wykrycia się całej sprawy ja będę najbardziej poszkodowany. Dymisja pewna, a może być i kryminał. Otóż, to jest ryzyko...	O! to ostatni pohybel! nie chcę, nie chcę! napatrzyłam się ja sierot, wychowanych we dworze... Marysia będzie ładna... twarz ją zgubi: wolałabym żeby z głodu zginęła a poczciwie. Ot, wiécie co Sołoducho... wy ubodzy jak ja, swoich dzieci nie macie, bądźcie wy matką Marysi.	Nie śmiałem. Tyle pisałaś o swojej samodzielnej pracy, tak byłaś szczęśliwą, że nie jesteś ciężarem i nadzwyczajnym dodatkiem w rodzinie (pamiętasz?...), iż byłoby podłością pozbawić cię tego zadowolenia... Wreszcie ja sam czułem się dumny z takiej siostry emancypantki...	Wobec tego nie rozumiem tej kobiety. Przecie nie może się łudzić, że nawet wróciwszy do niej formalnie, będziesz miał dla niej jakiekolwiek uczucie poza nienawiścią.	Rozumie się. Żeby nie ja, toby tu nic nie było. Bo to dzisiejsze ogrodniki co potrafią? Może to panienka jest ta sama panienka, co to ją nazywają księżniczką?	Och nie, proszę pana, lordzie Henryku. Widzę, że Bazyli jest znowu w złym humorze. Nie znoszę go, kiedy marudzi. Przede wszystkim, chciałbym zapytać pana, dlaczego nie powinienem zajmować się filantropią.	Słuchaj pan, panie rechnungsfeldfebel co za piękny artykulik będzie o panu w dziejach batalionu, zdaje mi się, że już pana gdzieś opisałem, ale to będzie stanowczo lepsze i bardziej przekonywające.	Lecz do tego potrzeba pewno żeby giermek nie był żonaty i żeby umiał mszę odprawić, a ja, osioł, mam żonę i nawet abecadła nie umiem. Cóż to będzie ze mną, jeśli memu panu wlezie w głowę arcybiskupem zostać?	Jeżeli tak jest, jak utrzymujesz, zmuszony będę prosić cię o zwrot jej, drogi mój Aramisie, bo wiesz przecie, że jestem w ścisłych stosunkach z Bois-Tracy i nie życzę sobie, aby rzeczy żony jego za godła komuś służyły.	Nie żądaj tego ode mnie, Bazyli. Uważam to za niemożliwe, abyś patrzył na ten obraz.	A pan nie tańczy?	Ależ nie! teraz już tego nie chcę... o nie! Każde z nas ma już teraz świat osobny... zupełnie inny...	Bo nie należą do mnie	Czy nie zauważyłeś pan, że pana śledzą?	Cóż robić, kiedy konia nie mamy, a na własnych nogach ojciec by nie zaszedł.	Gniewasz się?	Idz-że się ubrać, Kubuś! Niedługo tu przyjdą po ciebie.	Jak wam się spodoba	Jeżeli go znasz powinieneś się domyśléć. Pojedzie naturalnie do Uebigau, będzie siedział potrząsając głową po dawnemu i starać się nieomieszka zabiegać drogę królowi, intrygować, aby do łaski powrócić.	Kto z dala od ciebie, o nieporównana Dulcyneo, ten tylko nieszczęśliwym być może, na każdym kroku czeka go niedola! Sancheczku kochany, podźwignij mnie trochę i włóż na wóz zaklęty, nie jestem w stanie utrzymać bystrego Rosynanta, bo ramię mam strzaskane.	Mamy jedną przewagę o tym, jak jest naprawdę w firmie, wiemy tylko my. Jeżeli temu Tolewskiemu nie brakuje sprytu, nie będzie on wierzył opinii, póki nie zajrzy do faktycznych danych. A nic łatwiejszego, jak właśnie takie dane mu zaprezentować jednym małym trickiem.	Mylę się?	Mów jegomość, co robić? do kogo posyłać? co chować? zawołał Aron. Mów jegomość prędko, póki te zbóje śpią i nie słyszą.	Najj. panie sam Padre z przyjemnościąby popatrzał na to arcydzieło i wcaleby o spowiedzi nie myślał.	Nic nie słyszałam	Niczego od ciebie nie potrzebuję i o nic cię nie proszę, dlaczegóż więc nie możemy być przyjaciółmi?	Nie jesteś ranny?	Nie ma złego, coby na dobre nie wyszło.	Nie, miła, nie łowcy mnie zgniewali; ale trzej zdrajcy, którzy od dawna nas nienawidzą. Znasz ich: Andret, Denoalen i Gondoin; wygnałem ich z mej ziemi.	Nie, nie... proszę bardzo.	Nie, terpentyna!	Nikt mnie nie bił.	Oszczędź pan sobie czasu i zachodu, to rzecz próżna groźbą mniéj na mnie możesz podziałać niż namową: wstydziłabym się jéj uledz.	Wolne żarty waszej wielebności. Drugiego lata nie doczekam; tak przeczuwam.	Ach! Sylwio! już teraz po wszystkim. Panowie zadaliście mi cios śmiertelny! Coś mnie tu ścisnęło w żołądku. Dzień dzisiejszy zwalił mi dziesięć lat na głowę. Słowo daję, ja rozum stracę! Co teraz robić z fasolą? A, dobrze! ponieważ ja sama zostaję w całym domu, to ty możesz sobie odejść od jutra, Krzysztofie. Żegnam was, panowie, dobrej nocy.	Co czwartek o godzinie piątej seminarzyści przechodzą koło tej kawiarni.	Co to Diana?! Własne psy by na Dianę wyły, gdyby ją ujrzały!	Czy pan jeszcze co każe zapakować?	Dwadzieścia pięć tysięcy za flaszkę.	Jedynie mąż mój sądzić o tym może Jego to rzecz wysłuchać mnie. Jeśli tym, co powiem, zmartwię cię, mamo, przebacz mi. Sama cierpiałam ciężko i długo.	Już milczę. Już trzymam język za wąsami!	O! Dzięki! Dzięki za to życzenie!	Po co miałby uciekać Jest przecie na wolności, bo z garnizonu został zwolniony. Niosę właśnie papiery.	Powiedziałaby pewnikiem, że za długo siedzicie nad tym starym dołem... i to jeszcze tak późno	Proszę pani, na co im te talenta?... One, biedaczki, już i tak więcej niż inne pracują nad lekcjami...	Rozporządzaj pan mną do woli. Zrobię, co pan zechcesz.	Zwariowałeś? Zmysły postradałeś? Czy wiesz, co oznacza powrót do domu? Po tylu trudach, po tylu milach już przebytych? Jak to wrócić? A świat? Co świat na to powie?	A na cóż mu zęby?	A teraz słyszał pan?	A! Cóż chcecie, królewna Anna szalenie w nim zakochana. To wiadomo.	Ach, broń Boże	Ależ, drogi panie Julianie cały dzień, jeśli pan chce, i cały jutrzejszy. Niech pan weźmie konia od ogrodnika.	Andy!	Bardzo!	Bóg wam zapłać, gospodarzu	Będzie umieszczony nad szafą w bibliotece.	Chcesz waćpanna wstąpić?	Chorągiew wzięta!... Trupa moc!	Cierpliwości Cierpliwości!	Czas. Jak powiedział biskup z Leon, jeżeli wolność jest dawna, królewskość jest wieczna: wszelki naród zdrowy duchem, wróci do niej pod taką czy inną formą.	Cóż pan taki przerażony?	Dawniej często obierałam kartofle	Dobrze, zjem, dziękuję.	Dziewczęta, dziewczęta! Czy wzięłyście ładne chusteczki do nosa?	Grzech odrzekł Kryspus.	Idziemy i pan Wokulski z nami.	Ja radzę jechać do Achai.	Ja zastąpię pani narzeczonego.	Kapitanie! Schodź z nami! Zginę na stanowisku!... To powinność moja!	Kilku, między innemi i Biały mi zdawna z Krakowa znany.	Maleski i Patkiewicz...	Mnie? Czym zasłużyłam sobie na ten zaszczyt...	Napisałem Wasza Miłość raczy dyktować dalej.	Ne! Ne vienoje!	No, to lada chwila i my go ujrzymy.	No?	O ho! ho!	Och, miał ją nawet po kieszeniach	Oczywiście. To wszystko jest bardzo proste.	Pamiętam Panie!	Peter Brook...	Poseł inflantski.	Przepraszam, ekscelencjo?	Rozumiem, żeś postanowiła przed chwilą w myślach oczernić siebie przede mną.	Tak. Po tej stronie było całkiem spokojnie. Pani Gould zabrała ze sobą obie dziewczynki.	Uważ jednak waszmość, czy to politycznie ze strony takiego kawalera, wszedłszy po dobremu w dom, tak na ludzi nastawać i dziewkę impetem brać, tak właśnie, jakby z niewoli tureckiej?	Wierzę.	Wszelako i Cyceron coś niecoś o tym mówi w drugiej księdze o Wieszczbiarstwie”.	Że TartuffeTartuffe	Żebym mogła!	Żonaty?! Już?
A co jest tam?	A ich „brylancik”, Mendel, widziałeś go?	A więc porwali ją Aulusowie i w takim razie biada im!	A włosy niemalowane, nie? Prawda, że nie? Bo nie znoszę malowanych włosów! Niektóre przyjeżdżają z malowanymi włosami. Jest to rude jak ił, jak muł w stawie, albo ordynarnie jaskrawe. Pani ma jasne włosy, ale melodyjnie jasne. Pani lubi rozmawiać?	A zwłaszcza, gdy się ma takie pomysły	A!...	A, ma się rozumieć! Dawniejsi uczeni, czyli, jak ich wówczas nazywano, czarnoksiężnicy, czarodzieje, dla utrzymania sekretu pletli tłumom niestworzone bajki, tłumaczyli, że zwierciadło powinno mieć takie a takie kształty, przejść przez różne zaklęcia, ale między sobą śmieli się z tych fałszowanych recept i wiedzieli doskonale, że magia leży nie w zwierciedle, ale w mechanicznym przyrządzie, który na nie działa.	Ach, mój wnuk Żydem!...	Ach, ten nie tańczy wcale. Powiada zawsze, że jest na to zbyt niezgrabny, i ma słuszność. Zacny, szlachetny chłopak, ale nie salonowiec.	Aha! Więc już niejeden mieszkał?	Ale ja znam Jest to kilta o czerwonej pokrywie, pełna wielce osobliwych przedmiotów, których żaden głupiec nawet się tknąć nie powinien.	Ależ co znowu! Waldy nienawidził panny Klary, a ona się w nim kochała, ja wiem. Panna Klara to już zupełnie stara panna, ale w pretensjachbyć w pretensjach „Dlaczego?” „Bo pani cała w mące”. Wtedy gniewała się na niego przez tydzień.	Ano widzicie. Da Bóg, że przy takiej dziewce zapomni Zbyszko o tamtej. Ja stary, a też bym zapomniał... Napijecie się miodu?	Bardzo chętnie. Więc przedewszystkiem ordynuję spokój. Proszę tu usiąść.	Bez przerwy, bez przerwy	Byłeś tam?	Co mianowicie?	Co takiego?	Czasami	Czyż to moja wina, żeś stracił siedemset tysięcy?	Cóż z tego, zaczekamy tu tydzień, miesiąc, dwa miesiące, jeśli trzeba będzie; w ciągu tego czasu siły księdzu powrócą; wszystko jest gotowe do ucieczki, możemy więc wybrać dzień i godzinę, jaka nam się spodoba. Kiedy poczuje ksiądz w sobie tyle siły, aby móc pływać	Dlaczego dzisiaj nie przyszedł?	Do bramy z nim i pod obcas, ale już!	Do widzenia.	Dokąd?	Dostaniesz synku, ale... delirium tremens...	Dziennie dziesięć pensów! ach! to więcej, niż mi potrzeba. Po­wiedz mi, błagam cię, czy w kopalni używają do ro­boty małych dziewczyn?	Ewangelia jest w moim sercu i w mojej pochwie, nie znam innej.	Gdzie byłeś, gdy pożar wybuchnął?	Hilda	I widziałeś wróżby?	Interesy?	Ja tu dzwonię od państwa Szczerkowskich. Czy nie mógłby pan doktor natychmiast przyjść?	Ja? byłem w Dreznie nawet tego wieczora, gdyś pani pono o mdłości przyprawiła nieszczęśliwą Denhoffowę, ale gdy się to raz uciszyło, nie dowiadywałem się dokąd się pani udać podobało.	Jadłem	Jak nie wystrzelają, to zajmą nam bydlę i wyprawują więcej, niż ono zjadło. Niemiec ma rozum, nie bój się. On dozorem i procesami zalezie ci za dziesiątą skórę.	Jak to ulepszyć, co jest, to ja nie wiem, bo żeby wys­tępować, to trzeba wiedzieć. Nie mam żadnych koncepcji, więc jak mam protestować?	Jak to! Kałamarnice, proste kałamarnice z gromady głowonogich?	Jakiego chcesz znaku odemnie?	Jakto? I pan zna Mr. Barnesa?	Którą się nigdzie nie dojedzie. Bo jechać po to tysiące mil przez tysiące lat, by nie ruszyć się z miejsca i być tak dalekim od prawdy, jak ten, kto przyjął i uznał najbliższą...	Kłamie pan. Kochacie się, a może nawet jesteście kochankami. Proszę mi nie przerywać!	La Chesnaye! la Chesnaye!	Mama tak przypuszcza; co do mnie, boję się, czy pan de Clagny nie otumanił w końcu pani de La Baudraye. Jeżeli zdołał jej ukazać w swoim mandacie jakieś perspektywy na tekę ministra, wówczas jego krecia skóra, jego straszliwe ślepia, rozczapirzone kudły, głos ochrypłego drabanta, chudość pokątnego poety, łatwo mogą się zmienić w uroki Adonisa. Jeżeli Dina ujrzy w panu de Clagny generalnego prokuratora, może się w nim dopatrzyć ładnego chłopca. Wymowa ma wielkie przywileje. Zresztą pani de La Baudraye jest ambitna, Sancerre obrzydło jej, marzy o wielkościach paryskich.	My jednak, ludzie, którzy jesteśmy wierzchołkiem ziemi, powinniśmy wybierać moc najwyższą	Napiszże do niej żeby przyjeżdżała jak najprędzej.	Nic w Anglii nie chcę zmieniać oprócz pogody W zupełności wystarcza mi rozmyślanie filozoficzne. Ponieważ wszakże wiek dziewiętnasty zbankrutował przez nadmiar współczucia, więc radziłbym, aby przywołać na pomoc Naukę. NaukaZaletą uczuć jest to, że wiodą nas na bezdroża, zaletą Nauki, że wcale nie jest uczuciowa.	Nie będę przed tobą robił z tego tajemnic, gdyż wierzę, że zabierzemy się do tego na spółkę. Czy wiesz, że jestem właścicielem Centrali Eksportowej?	Nie ma pan interesu w tym, aby jak ja słyszeć każdy szelest.	Nie podobam ci się?	Nie radzę pisać bo jeżeli tej posady nie dostanę, to i tak wyjadę. Tylko, że będę musiała poszukać innych środków utrzymania.	Nie wiem.	Nie znosisz raków.	Nie, niewyraźnie się dziś czuję.	Niech pan je stamtąd ściągnie.	Niech pan to napisze	Niech tu trupem padnę, jeśli to nieprawda, co mówię!	No o cóż chodzi?	No, to mów.	No? a ty?	O żadnych arjanach z Rutowa... i w ogóle o z dawna wygasłym u nas arjanizmie ja nic nie wiem, odparł Dobek obojętnie.	O, nie przesadzajmy	Ofiar krwi zawsze wymagali bogowie wszystkie ludy je składają... jest tajemnicza siła w przelaném życiu na ołtarzu!	Opętan! opętan!	Ot i wykręcił się zauważył ktoś z boku.	Oto artykulik, który nabazgrałem dla ciebie i który, w razie powodzenia, mógłby rozpocząć serię podobnych utworów.	Pan mię nie namawiał, ale dobroć pana mię namówiła.	Pan, drogi panie... Przecież ja wiem, że pan ślicznie gra... cudownie... wszyscy będą płakali...	Panie Goriot!	Panna Aneta czemś się sekretnem smaruje, to i spokojna! A tymczasem ani my, ani dobytek miejsca znaleźć przed niemi nie możem. Pocięły Marka onegdaj, a wczoraj mi źrebaka okaleczyły. Fe! Grenis spuchł, jak kaczka, mnie oczy wygryzły. Skaranie Boskie!	Podejrzewałem, że idzie tu wyłącznie o alibi. Aby być pewnym stanąłem w tym samym hotelu i poprosiłem o pokój w pobliżu przyjaciela mego, Mitchela. Dano mi sąsiedni, otwarłem drzwi, wszedłem i zastałem pokój pusty. Ptaszek uleciał.	Podobno Beroes pokazywał im cuda... Nawet wzniósł się nad ziemię... Niewątpliwie jest to rzecz dziwna; ale ja nigdy nie zrozumiem: dlaczego mielibyśmy za to stracić Fenicję, że Beroes umie latać nad ziemią?	Przeciwnie, ona cię kochała, Naściu właśnie przed chwilą mi to mówiła. Rozmawialiśmy o tobie i Delfina utrzymywała, że ty jesteś piękna, a ona tylko ładną nazwać się może.	Przybyłem właśnie, by widzieć się z nim	Przyjechał z Oksfordu?	Prócz tego możesz się pan stać igraszką adwokatów i być wyzyskiwanym bez granic...	Rzecz się ma tak, kochany panie Jeden wieśniak tutejszy, tłusty i krępy tak bardzo, że waży prawie dwieście osiemdziesiąt funtów, wyzwał drugiego, który połowy tego nie waży, na wyścigi piechotą do mety o sto kroków, pod tym warunkiem jednak, że jeden tyle będzie ważył, co drugi. Zapytano się wyzywającego, jakim sposobem chce porównać ciężary, powiedział, ażeby szczupły wziął na siebie sto pięćdziesiąt funtów żelaza, a tym sposobem zrównają się zupełnie.	Rzymianinem	Ta złą się być nie zdaje, chociaż ja o tem sądzić nie umiem	Tak to się źle skończy. Bóg się gniewa, że tylu chrześcijan wyrzucono na ulicę.	Tak, ale mówiąc to, patrzysz na mnie, gdy przepowiadasz rolę, a to przykre	Tak, wielebny ojcze.	Tak...	Takie rzeczy mówiłem?	To, czego ja nie będę mógł napisać... Ale trzeba to misternie podsuwać. Niech cię Bóg broni, abyś się wydał z tym, żeś ode mnie słyszał, jakobym korony pragnął. Na to jeszcze za wcześnie... Ale mów, że tu wszystka szlachta na Żmudzi i na Litwie o tym mówi i chętnie to widzi, że sami Szwedzi głośno o tym wspominają; żeś to i przy osobie króla słyszał... Będziesz zważał, kto tam z dworzan z panem marszałkiem konfident, i podsuniesz mu taką myśl: niech Lubomirski przejdzie do Szwedów, a w nagrodę zażąda małżeństwa Herakliusza z Radziwiłłówną, a potem niech Radziwiłła na Wielkie Księstwo popiera, to Herakliusz je z czasem odziedziczy. Ambicja, PychaNie dość na tym; podsuń i to, że gdyby Herakliusz raz litewską włożył koronę, tedyby go z czasem i na polski tron powołano, a tak w dwóch rodach dwie korony na powrót by się złączyć mogły. Jeśli się tam tej myśli oburącz nie pochwycą, to pokażą się małymi ludźmi. Kto wysoko nie mierzy i wielkich zamysłów się zlęknie, ten niech się laską, buławką, kasztelanijką kontentuje, niech służy i kark zgina, przez pokojowców na łaskę zarabia, bo niczego lepszego niewart!... Mnie do czego innego Bóg stworzył i dlatego śmiem wyciągnąć rękę po wszystko, co tylko w mocy człowieczej, i dojść aż do tej granicy, jaką sam Bóg potędze ludzkiej postawił!	Treść niewarta formy. Chyba na rozkaz hrabiowski. Byłem właśnie w stadium peregrynacji po obcych krajach, kiedy z mego dziedzictwa zostało jeno pewne quantum druków, traktujących o uzdrowieniu tego, co już było na dobre strupieszało w grobie. Wówczas ten oto tutaj przytomny rodak, imć pan Krzysztof Cedro, spotkawszy mię w ciężkiej opresji na ringach wiedeńskich, zaprosił po sąsiedzku. Chodź, prawi, stary włóczykiju, na rezydenta do Stokłosów... Poszedłem volens nolens. Co większa, fomalów posłał aż do Wólki i ze starego lamusa zabrane kazał przywieźć dwa półkoszki druków oraz skryptów do tego oto Tusculum. Słyszane rzeczy? Przybywszy ja zaś personaliter, aby pożegnać paterna rura i zapłakawszy...	Twego mistrza?	Ty sługa Bohunów? Ty! poznaję cię! Ty mały, a ci, co za jedni?	Tylko tyle że gdzieś bezpieczna siedzi w mysiéj jamie	Uwierzyłbym, że sprawdzają się sny nawet najdziwaczniejsze.	Weź od dziedzica w arendę tę oto łąkę, a będziesz miał paszę	Wiem też ile ma kłopotów ze mną. Wierzę mu ślepo, powinnam ulegać we wszystkim, we wszystkim... i być mu wdzięczna... Nieraz czynię sobie wyrzuty, trapią mnie wątpliwości i sama wówczas nie wiem, co począć.	Wiem, wiem! Byliście u Wolskich. Panny już cię ogadały!	Wnuk lorda Kelso! Wnuk lorda Kelso!... Oczywiście... matkę jego znałem wybornie. Zdaje się nawet, że byłem na jej chrzcinach. Małgorzata Devereux była niezwykle piękną panną i pogrążyła nas wszystkich w rozpaczy, uciekając z jakimś ubogim młodzieńcem, z człowiekiem bez znaczenia i bez grosza, niższym oficerem piechoty czy coś podobnego. Oczywiście. Pamiętam te sprawy, jakby działy się wczoraj. W parę miesięcy po ślubie zginął biedak w SpaSpa	Wszystko to w opowiadaniu wygląda bardzo łatwo. Ale na przykład jak pan sobie wyobraża taką rewizję?! Przecież ona na pewno ma mnóstwo rzeczy, waliz, pudeł. Na przeprowadzenie dokładnej rewizji należałoby mieć nie kilka chwil, lecz kilka godzin.	Wykopujemy skarb wyczytaliśmy w starych manuskryptach, że tu szukać należy. Chodź, pomożesz nam. Gdy wykopiemy wielki dół, znajdziemy misę pełną złota i drogich kamieni.	Właśnie stamtąd pisze do mnie.	Z drogi! Usuńcie się, panowie!	Zapomniałeś, gdzie mieszkasz, Szmuelu. Sienna ulica to zamożna ulica, zamożna	Żadnych księży, żadnych konowałów...
I pozwolisz mu się tak dręczyć? Nie powiesz mu nawet: „Dziadku, przecież nie jest aż tak źle, świat nie zginie z powodu Płazów i ludzkość ocaleje, niech pan tylko zaczeka, a dożyje pan tego”? Proszę cię, nie możesz nic dla niego zrobić?	No, naturalnie, ale każdą rzecz można różnie interpretować. Che, che, che... Już jeżeli prokurator otrzyma odpowiednią instrukcję z góry, to da sobie radę. Wiemy następnie, że Kunik przed dziewięciu laty uzyskał dowody osobiste, w których zmieniono mu nazwisko na „Kunicki” i dodano imię ojca. To już jawny kryminał. Następnie znamy wszyscy proces jego o dostawę podkładów kolejowych. Wówczas, niestety, nie zostało wyświetlone, nie dało się udowodnić, że podkłady w ogóle nie istniały. Kunicki wykazał się autentycznymi dokumentami, stwierdzającymi jego niewinność, ale nie ulega wątpliwości, że dokumenty te uzyskał w nieuczciwy sposób. Przecie ten urzędnik kolejowy, który je wystawił, uciekł i przepadł jak kamfora. Wszystko to można odgrzebać i powtórnie wyciągnąć przed kratki sądowe. Jak państwo sądzą?	A więc oto co chcę powiedzieć. Przypominasz sobie kościół w Marcouville l’Orgueilleuse, którego Elstir nie lubił, bo był nowy. Czy Elstir nie sprzeniewierza się własnemu impresjonizmowi, wyjmując te budowle z ogólnego wrażenia w którem są zawarte, aby je wydobyć poza światło w którem są roztopione i badać nakształt archeologa ich swoistą wartość? Kiedy maluje, czyż szpital, szkoła, afisz na murze, nie mają w całości obrazu tej samej wartości co bezcenna katedra obok? Przypominasz sobie, jak fasada była wypalona słońcem, jak płaskorzeźba ze świętymi w Marcouville pływała w świetle? Cóż szkodzi, że budowla jest nowa, jeżeli się wydaje stara, a nawet jeśli się nie wydaje? Wyciśnięto do ostatniej kropli zawartość poezji ukrytą w starych dzielnicach, ale pewne domy, świeżo wzniesione dla bogatych mieszczuchów, w nowych dzielnicach, z nazbyt białego i świeżo obrobionego kamienia, czyż nie rozdzierają skwarnego lipcowego południa, w porze gdy ludek wraca na śniadanie, krzykiem równie ostrym jak zapach wiśni, zanim podadzą śniadanie w jakiej mrocznej jadalni, gdzie szklane pryzmaty służące za podstawkę na noże rzucają różnokolorowe ognie równie piękne jak witraże w Chartres?	Swena? Gdyby się to któremu z waszmościów zdarzyło, miałby przez całe życie co opowiadać, jeszcze by sąsiadów spraszał, by im przy winie jedno w kółko powtarzać, ale ja o to nie dbam, bo gdybym chciał wyliczać, mógłbym takimi Swenami drogę do samego Sandomierza wymościć. Może bym nie mógł? Powiedzcie, którzy mnie znacie.	Dawniej co inszego, a dziś co inszego. Paweł Zbroja, wójt, nie może się bratać z najemnymi parobkami.	Nie chcę szmat kupnych. Sama mogłam sprawić sobie durne fatałaszki. Skoro jednak pragniesz mieć dziewicę tańczącą dziwactwa, postarać się musisz o strój również dziewiczo-dziwaczny. Nie nabędziesz go w żadnym magazynie codziennego szyku. Ale radzę ci, byczy staruszku, pójdź nad toledańską rzekę i zabaw się w rybaka. Czy widziałeś już kiedy, mój grubasku, jak szary mętny TajoTajo (hiszp.)	Aha, więc pani nie może?... Proszę o rolę!... Kaczkowska zaśpiewa...	Cierpienie, Praca, Prawda niech pan posłucha tych słów przedziwnie mądrych: „Przez ofiarę ducha rozumiem czyn człowieka, który otrzymawszy prawdę, utożsamiwszy się z nią, roznosi ją, objawia, służy jej za organ, za twierdzę i za wojsko, nie zważając na spojrzenia, na głosy i rysy nieprzyjaciela”„Przez ofiarę ducha...”	Ależ tak to jedyny okręg, gdzie biedny generał ani razu się nie poszkapił.	Co nie mam znać? Przecie widujemy się co dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo ja siedzę u niej, albo oboje u Wysockich.	W istocie sądzę, iż pani Verdurin, która jest bardzo inteligentna i lubi wypieścić każdą ze swoich śród, nie miała zbytniej ochoty zapraszać tych szlachciurów wysokiego rodu ale skąpego dowcipu. Nie mogła się zdobyć na zaproszenie starej margrabiny, ale pogodziła się z wizytą młodszych państwa.	Człowiek, co ma w ręku broń, a na wyciągnięcie ręki śmiertelnego wroga i nie użyje tej broni, jest tchórzem! O, szkoda, że go tu nie ma, sam bym mu to powiedział!	Nie, tylko jak człowiek, który nie uważa za bohaterstwo branie zamiast trzystu procent, sto pięćdziesiąt.	Jezus, Marya! A dlaczegóż czekać nie mogę? Ty nie możesz! bo ty tu pani i wszystko tu twoje! A ja co? Sługa pokorna, stary grzyb na nic nieprzydatny, próchno, które nie wiedzieć po co na tym świecie miejsce...	Cóż miałem mu powiedzieć? On spojrzał w górę, trzymając w objęciach końskie kopyto, i rzekł z uśmiechem: „Tak, tak, pamiętam czasy, kiedy bym takiego szkapska nie raczył przyjąć w ofierze, teraz zaś rad jestem, że zarobię choć grosik za podkucie mu kopyt”.	Nie mógł drzwi otworzyć...	Nie wyszły na mnie. Słyszałem tylko, że walą za drzewami, aż ziemia stękała.	Nie zdarzyło się. Ale pokaż pan to	Nie!...	Panie poruczniku, nie wierzą, iść nie śmią.	Miłosierdzie podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus, w którego wierzymy, kazał nam miłować nawet nieprzyjaciół. Więc opatrzyliśmy twoje rany i jako rzekła Ligia, będziemy modlić się, aby Bóg wrócił ci zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy. Zostań więc w spokoju i pomyśl, czyli godziłoby ci się prześladować dłużej Ligię, którą pozbawiłeś opiekunów, dachu	Bez zastawu nie dam ani rubla Niech Wassermanowa pożyczy sobie od zięcia!...	Bo chyba nie młody pan Czarkowski. To przecież jeszcze dzieciak.	Jakoż ci jest, synku? Nie boli nic?	Już skoszona i niech ociec na darmo swego gardła nie mocuje!	Myślałam, że dzisiaj już nie przyjdziesz? dziś: zielonkawej. zapadłej twarzy i wielkich czarnych oczach.	Nie mam dostępu do pana hrabiego Odda mu go jego lokaj.	Zupełna omyłka! Zaręczam, że od 30 grudnia nie wyszedłem z tego pokoju.	On mówił, że pan jest bardzo poważny człowiek. Zaprosiłbym go, powiada, na jednego „Pod Łabędzia”, ale on nie taki. Solidny, powiada, nietrunkowy. Czy pan naprawdę jest ważną figurą w partji?	Ano to zrobię sobie wstyd... Ja wszystko zrobię. Teraz to już wszystko zrobię... Ja się będę użerał, mało sobie rąk nie urobię: a to jadę za wolno, a to za prędko jadę, a to płać karę, a to siedź w areszcie, a to córusi żółte trzewiki kup I jeszcze się dziwię, że błogosławieństwa na moją pracę nie ma. A to ręce mogą mi uschnąć od pracy Ja już teraz nie wierzę, że mi ten materacyk ukradli świadczył.. władza. o takie głupstwo”. „Żyd dziwnie. wszystko”. Ale teraz to ja już wiem. A chłopiec bez cały tydzień ze słomiankami nie chodził. Tyś taka?	Tak jest Proponuję Ayrtonowi, że będę mu towarzyszył do wysepki. Możliwe, choć to mało prawdopodobne, że któryś z tych łotrów już na niej wylądował, a w takim razie przyda się dwóch ludzi, aby mu przeszkodzić w podniesieniu alarmu. Będę czekał na Ayrtona na wysepce, a on sam popłynie na statek, skoro się tego podjął.	W każdym razie nie możesz mi brać tego za złe, gdyż wiesz doskonale, co opowiadałeś mi na brygu. Ale pokusa i czyn to dwie rzeczy różne, za co znów Bogu niech będą dzięki! Wszyscy możemy być narażeni na pokusę, ale z zimną krwią odbierać życie człowiekowi, Alanie!... A czy wiesz, kto to uczynił? Czy znasz tego człowieka w czarnym surducie?	Sprawa jest taka. Mam szwagra, który z tytułu swego stanowiska może mieć dostęp do ważnych dokumentów, dotyczących uzbrojenia i przemysłu wojennego w Polsce. Szwagier zgrał się tu niedawno w kasynie i grozi mu dużo kłopotów. Chcę mu pomóc.	Mój Boże! a jednak dawniej, choć i wśród rozterkówrozterków miasto i twierdza nad Dniestrem, wówczas na granicy z podporządkowaną Turkom Mołdawią, dziś w płd.-zach. części Ukrainy; bitwa pod Chocimiem (1621) piechota turecka., to mołojcymołojec (ukr.) hetman i wybitny wódz kozacki, walczył po stronie Rzeczypospolitej w wojnie polsko-rosyjskiej 1609–1618, organizował kozackie wyprawy łupieżcze do Stambułu, dowodził Kozakami w bitwie pod Chocimiem.: „Puskaj, bat’ku, z Lachami umiratyPuskaj, bat’ku, z Lachami umiraty (ukr.) kraina poniżej porohów Dniepru, zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich., który winien być przedmurzem chrześcijaństwa, puszcza Tatarów w granice Rzeczypospolitej, by się na nich rzucić dopiero wtedy, gdy z łupem będą wracali. Dziś gorzej: bo oto Chmielnicki łączy się wprost z Tataryz Tatary	Nazwałaś Hayde swoją siostrą, niechże więc rzeczywiście nią się stanie. To wszystko, co wydaje ci się, że jesteś mi dłużna, oddaj jej. Zaopiekujcie się nią, ty, pani i Morrel, ponieważ od dziś... ponieważ od dziś będzie sama na świecie.	Mistrzostwa? mój drogi jak ci się zdaje? biedak, żebrak; chłopiec, żak. o brzydkich skłonnościach do zrobienia majątku?...	Doskonale Przyniosę ci portugalskiego wina, panie Hands! Muszę jednak dokopać się do niego.	Wiem I potykaliście się potem, i wzięliście ich poczet. Wszystko mi rozpowiadał pan z Taczewa:	Zapewne pan się cofnie po tym, ale powiedzieć musiałam.	Ścigałem się swego czasu w Antiochii, ale bez powodzenia.	Choroba, Śmierć, Chłop, Los, Dziecko, Ojciec, Matka odezwał się parobek.	Daj pan spokój, panie Hudec Ja załatwię z nim tę sprawę sam. Więc mówię wam po raz drugi: spakuj się pan, bo wam cały ten kram rozwalę w imię Pańskie.	Może masz słuszność	Naturellement, monsieurNaturellement, monsieur (fr.) rzekł. muszą się równoważyć.. A osobiście ja z całą admiracjąadmiracja	Oni, panowie. Krew się wysiliła i osłabiła.	Wyłaniają się powoli tajemnicze związki.	Ale skąd ty wiesz to wszystko?	A jeśli mówię źle, nieprawdę, to ty mi daj inną radę! Cóż mi z twojego twardego głosu.	No Zamierzona jest szerzej... Ale narazie dotyczy tylko pana doktora i panny Celiny.	No... ale taka nieduża, całkiem mała wycieczka.	Owszem, jak chcesz, to odradzaj, bo ja drugi raz w koziesiedzieć w kozie (pot.)	Wolno, panie, wolno Wolno robić, ale robiąc to ażebyś wskazał nam nowe drogi.	A głównie chodzi o to, że wynalazł nam paskudne mieszkanie! Ciemne, zimne...	A, to jest ów sławny centrowiec Moreau z Oise	Bo ci studenci to podobno bardzo niesforni	Bo jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów, możesz wiedzieć o wszystkim.	Cóż to jest zatem?	Cóż ty mówisz?	Dzwoniła jeszcze hrabianka Czarska, ale powiedziałem, że pan prezes zajęty.	Jego eminencja widocznie chce komuś przeszkodzić w wyjeździe do Anglji.	Kiedy tu niema żadnego „wszystkiego”, bo wszystko jest widoczne jak na dłoni. Same fakty.	Panie Bertz markizów we Włoszech jest jak psów...	Powiadali, co za to starą chałupę bierze w dożywocie...	Tak, trochę w świat... Za długo już siedzę na miejscu...	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	Włóż prędko moją piżamę, to papa	A choćby i ta wojna?	A czy każdy musi mieć tę chorobę?	A o cóż chodzi?	A szczerze!	A więc jest prawie w jednym wieku z tobą.	A więc skazałbym ją na wygnanie, naznaczywszy jej pensję.	Apetyt rośnie w miarę jedzenia Otóż mam plan.	Bez bitwy	Cavalcanti?	Cicho! Mój Piotrowicz, powiadajże dalej.	Daj kurze grzędę, ona: wyżej siędę!...	Daleko stąd?	He, he, dziewięćdziesiąt dziewięć!	I...	Ja wiem, że niedobrze	Ja? Po co?	Jakże więc? czy ma zagrożone piersi?	Musiało być straszliwie ciemno!	Nafirze, przebóg! Co robisz! Król ofiaruje ci dwa miliony złotych, wielką wstęgę orderu węża brylantowego i szmaragdowej jaszczurki, i posadę ministra zdrowia publicznego za tę tajemnicę, będziesz jednym z pierwszych dygnitarzy kraju! Ja tobie chowałem tę niespodziankę.	Niczego! prócz śmierci...	O tak, wszak mówiłem panu hrabiemu...	O, jakąkolwiek przyczynę podaje, oświadczam, że ma rację!	Pewność w bombie	Pierwszy.	Plecie pan głupstwa	Prowadź!	Raz jeden, szczepiłem wtedy różę herbacianą.	Skończone!	Tak	Uwierzył panu?	We środę wieczornym pociągiem, jeżeli panie raczą	Widocznie.	Wiem, że tak trzeba.	Śmiech mię bierze
Nie Tu Zypcio opowiedział jej o spotkaniu z tajemniczym Hindusem w noc zbrodni. Eliza ani drgnęła. Niewrażliwość jej na wszelkie niespodzianki zaczęła go irytować. Ale było w tym coś z płciowego rozdrażnienia. To mu się w niej właśnie podobało: wzbudzało w nim zwierzęcą wściekłość, zmieszaną w absolutną (niegraniczną) jedność z nieznaną mu dotąd „czułością” i „tkliwością”. (Ach na przynętę. Czy sam generalny kwatermistrz nie jest także w ich ręku? A może to on kieruje wszystkim i ich też zużywa dla swoich niezbadanych celów? Uczuł nagłą dumę, że jednak nim, jakimś niedoszłym oficerkiem, zajmuje się tak potężna organizacja, jak ci wyznawcy Murti Binga teraz to sam zrozumiał tamten do takiego uczucia dla takiej osoby nie byłby nawet zdolnym. A jednak gdybyż to mógł kochać ją tamten chłopczyk. To byłoby właśnie „wymarzone” szczęście, które prawie wszystkich omija. Gdyby chociaż można było władać przestawieniem w czasie. Ale i to nie wszystko jedno: dobrze jest gdzieś przynależeć, a już najlepiej do jakiejś tajnej konfraterni. W każdym razie poczuł Genezyp, że on sam, gdyby był w tej chwili na przykład na bezludnej wyspie, nie mógłby dokonać ze sobą niczego. Był siłą, której kierownictwo nie leżało w nim samym. Myślał: „Muszę być igraszką tajemnych potęg, wcielonych w innych ludzi. Czyż wszyscy nie są dziś takimi, pod pozorami samowładczych gestów? Władają nimi siły wyższe, naprawdę wszechludzkie właściwie nieubłagane prawa ekonomii. Historyczny materializm nie był prawdą wieczną, ale zaczął być prawdą kiedyś może największe indywidualności naszych czasów też”. Zupełnie zgnębiony zapadł w prostrację, graniczącą z rozkosznym omdleniem. Chodziło tylko o brak odpowiedzialności.	Panie kapral argumentowanie gównami jest zawsze i wszędzie bardzo przekonywające, ale człowiek inteligentny nie powinien używać takich słów, gdy jest zdenerwowany lub gdy chce kogo szykanować. I na co zdały się pańskie śmieszne pogróżki, że mógł nam pan narobić kramu? Dlaczego, do wszystkich diabłów, nie narobił pan nam tego kramu, skoro była okazja? Czy dlatego, że jest pan taki wielkoduszny i tak niezwykle delikatny?	Nie zamierzam się bronić Ani usprawiedliwiać. Chcę ci tylko zwrócić uwagę na jedno. Na to, czego sam nie dostrzegasz. Zdaje ci się, że postępujesz szlachetnie, a nie bierzesz tego pod uwagę, co ja czuję, co ja przeżywam. Powiadasz: rozstańmy się. Bo ciebie to nic nie kosztuje. A czy nie przyszło ci do głowy, że dla mnie może to być dramatem?	Widzisz, dziadka interesują tylko książki i mało zwraca uwagi na to, co się wokół niego dzieje. Mój nauczyciel, pan Brooke, nie mieszka tu, więc nie mając z kim wychodzić, siedzę w domu i radzę sobie, jak mogę.	Nie oni, mój złoty, lecz ich żony. Pomyśl tylko, jaki skutek! Każdej takiej klempie zwalisz odrazu kupę informacyj o niewierności jej męża. A przysięgam Ci, że dla każdej kobiety to wprost nie ma ceny. Można taką oskubać do nitki. Żeby zaś wiedzieć, co się dzieje, kto z kim i kiedy, wystarczy pogadać z fortancerkami, z kelnerami z droższych lokalów i z fryzjerami.	Oczywiście bo jeżeli ślub nie dochodzi do skutku, nawet z przyczyn pieniężnych, rzuca to cień na opinię młodej panienki. A oprócz tego nabrałyby siły dawne pogłoski, które chciałem raz na zawsze stłumić. Ale nie, nic z tego nie będzie. Pan d’Epinay, jeśli jest człowiekiem porządnym, uzna, że wobec wydziedziczenia Valentine, jest tym bardziej zobowiązany. Inaczej postąpiłby jak zwyczajny chciwiec; o nie, to niemożliwe.	Tu nie ma ani „och”, ani „ach”! Czy pani wie, dlaczego ta śliczna panienka płacze? Pani nie wie... A ja wiem. Ja wyszedłem na drogę, stoję i słucham. Myślę, co też te panny mogą z pani córką mówić. Myślałem, bezeceństwa... Co pani tak na mnie patrzy? Przecież to w takim „przedpieklu” to nie kupić, bo widzę, panna Pita ma czerwone uszka i coś minka strasznie niepewna. Słucham... i dolatuje mnie słowo jedno... drugie... Aż we mnie krew zawrzała. Pani wie, czym one pani małą torturowały?	Ty już przychodzisz do zdrowia, mój przyjacielu! Jeżeli kto, to ty porządnie oberwałeś; łeb twardy jak żelazo! No, George, jak ci się powodzi! Ładną masz cerę, nie ma co mówić. Ho, ho! wątroba nie w porządku. Czy zażywałeś lekarstwo? Ludzie, czy on zażywał to lekarstwo?	A czy ksiądz proboszcz zna się cokolwiek na medycynie?	Bardzo dziękuję, o ile mogę, nie używam żadnej ochrony przed deszczem; lubię pasyami moknąć na deszczu.	Taak O nic więcej mi nie idzie. Kulturalny umysł był zawsze arbitrem wyrafinowanych zmysłów. On to wymaga mistrzostwa i roz­daje sławę. ad usumad usum (łac.) rzetelniej na nią pracowali.	Już nie jestem na czczo Na cały dzień dzisiejszy bezpieczne są od mojej śliny wszystkie jadowite zwierzęta wodne i lądowe.	Patrz, jak ten koń strzyże uszami! Skoro znajdzie się tam, ta chabeta weźmie na kieł, puści się galopa i Bóg wie dokąd cię zaniesie. Chcesz dobrej rady? Skoro dojdziesz tam, gdzie się biją, podnieś jaką fuzję i ładownicę, stań w szeregu z żołnierzami i rób wszystko jak oni. Ale, Boże drogi, idę o zakład, że ty nie potrafisz nawet odgryźć ładunku.	Drogi Henryku pewnie położyłeś się na grzbiecie albo podczas wieczornych modlitw przyszły ci do głowy niestosowne myśli. Wyglądasz dotąd jeszcze dziwnie. Jedz i pij, byś przyszedł do siebie.	Przykro mi poruszamy podobną kwestię przy pannie Valentine. Nigdy nie dowiadywałem się o jej majątek, który nawet jeśli jest uszczuplony, zawsze będzie większy od mojego. Rodzina moja starała się o alians z państwem de Villefort ze względu na znaczenie, a ja starałem się, myśląc o szczęściu.	Czy po drodze natrafiłeś na jakieś patrole?	Jeśli wy nie umiecie to psa mógłby zabić tylko ten mały nouzrani (chrześcijanin), ale ta strzelba może wystrzelić kilka razy z rzędu, więc nie radzę dawać mu jej do ręki.	Chory jestem. Niewiasta, którą chciałem porwać i sobie zachować, wyrwała się z rąk moich, głownią od pistoletu mnie zraniwszy. Komendanta Wołodyjowskiego to była żona... oby zaraza spadła na niego i cały jego ród!...	O, okno! Ależ to niemożliwe, niemożliwe do niemożliwości! Było jeszcze jedno okno wolne na piątym piętrze w pałacu Doria, ale wynajął je jakiś rosyjski książę za dwadzieścia cekinów dziennie.	Wszak wiesz, mamo, że pan de Monte Christo, może się prawie uważać za człowieka Wschodu, a według wschodnich obyczajów, by nie utracić prawa do zemsty, nie jada się nigdy ani nie pije w domu nieprzyjaciela.	A ty tu? chodziłeś widzę do obozu; czyś czekał na mnie?	Na miłość boską! Co pani robi? Przecież on panią tylko zepsuć może!	Ten ci to sam, Hengo znad Łaby, co to naszyjniki przywoził i szpilki, i noże... Przecie się nam nic nie stało... Nie ma się go co obawiać, bo kto za zyskiem goni, temu czary nie w głowie.	King rządził się przez cały tydzień jak szara gęś, a teraz szuka zaczepki. Wiecie równie dobrze jak i ja, że gdyby nie bezustanne kazania Kinga, Beetle’owi kule ani nawet przez myśl by nie przeszły.	Jesteś dla mnie! Nie będę mówił inaczej... No, w tej chwili... Powiedz, co mam zrobić, żebyś mię nie opuściła. Zażądaj, czego tylko chcesz.	Cóż pan dopiéro powiesz na jéj kawę ze śmietanką!	Słuchaj, Jim A masz ty ten przedmiot, na który ci łotrzy urządzali obławę?	Hale, nie sposób się im przeciwić, ani mowy o tym...	Laskonogi nie pójdzie, dosyć ma do czynienia z Odoniczem,	Nie, mój kochany. Ja już nie mogę iść dalej.	Czy jesteś silniejszy niż ci chłopcy, z którymi się bawisz?	Nie odchodź Bardzo nam z tobą przyjemnie.	Przyznaj pan, że układasz całą historję, aby wyciągnąć mnie na słówka, i tego Aramisa wymyśliłeś po prostu.	Rany Boga mojego... nie zdzierżę! Ratuj kto żyw! Stanko... Wawrzuś... do mnie!	Tylko do widzenia, panie Wokulski, wszak prawda?... Dużo będziemy mieli interesów ze sobą.	Pan już od dawna interesuje się naszymi sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak, w kwietniu nabył pan nasz serwis?...	Tempe: Bez głupich żartów, panie Łohoyski. Ja moje idee traktuję poważnie: nie są one funkcją moich stosunków rodzinnych i finansowych. Dla pańskiego zbydlęcenia wystarczy panu kokaina. Ja wiem też wiele rzeczy.	I bardzo! Ciotka przypomina mi, że się moje wakacje kończą i że o przyszłości pomyśleć trzeba.	Nie, nie. Już po dziesiątej i panują egipskie ciemności. Nie mogę tu zostać, bo jest pełno osób i u Salusi przenocuje kilka panienek. Poleżę, póki Anna nie przyjdzie, a potem będę musiała iść piechotą.	Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	Precz, czarny! Widziałeś, Czaruś, jaką to sutannę włożył... Atłasy z wierzchu, a pod spodem plecy pomidorowe. A bas la calotte!A bas la calotte! (fr.) począł krzyczeć Hipolit tak ochrypłym głosem, że wszyscy w tej rozległej pijalni zwrócili się ze śmiechem w jego stronę.	Drogi panie pan się wiecznie wszystkiemu dziwi; czemu zdaje ci się tak szczególne, iż w niektórych krajach mogą istnieć małpy cieszące się względami pięknych dam? toć małpa to ćwierć człowieka, jak ja ćwierć Hiszpana.	A pan Jan nie ma łóżka?	Co? Niemkini pod moim dachem! Tego moje oczy widzieć nie będą!	Ja mu się sam pokłonię i poproszę. Mnie tu po panience będzie nudno.	Nie śmiem o to prosić	Wesoły, nie wesoły, pies z nim tańcował! Ale widzisz, on mi nawala w parafię.	Bój się, człowieku, Boga	Czy dużo czasu trzeba, aby zebrać milion?	Jeżeli będziesz potrzebował czegokolwiek zajrzyj do tej torebki, którą ci daję w upominku, i wspomnij wtedy życzliwie...	Nie, dziękuję.	Pani?... Dlaczego tak mówisz do mnie?...	Potępiasz mnie więc i ty? i ty, i wszyscy... Rzecz jest skończona ze mną. Zostałem wyklęty, anathema! Uśmiéchnął się szydersko.	Tylko łodzie celników.	Tylko?	Więc wy się znacie?	Śniło ci się.	Ależ, Zdzisiu właśnie uwierz w to, że musisz być zdrów, a wyzdrowiejesz...	Słyszałem i ja, że idzie. My już z wami, bat’kubat’ku (ukr.)	A! a! przypominam coś sobie: jakaś historya, ożenienie!... moja żona... Co to było?	To po co przychodziłeś?	Był to letarg, jaki siłą rzeczy przychodzi w kilkadziesiąt lat później. Lecz obecnie już to przeszło.	Oczywiście, ale człowiekowi i tak przykro. Ale przepraszam, może jest pan moim zwierzchnikiem, a ja tak pana trzymam?	A tu.	Dziewięć?! Daję pani słowo, że spieszyłem, jak mogłem.	Imię? Cóż znaczy imię? co znaczy ród? prochu garść! a ile ich rozniosły wiatry po gościńcach? Wszyscy ludzie jeden ród... jeden człowiek, jedna nędza i jedno robactwo...	Jak to?	Jakże to?	Kto ma świnkiświnki (gw. środ.)	Pan Trelawney ma oko nieomylne w strzelaniu	Sądzi pani, że mam odpowiednią władzę?	Słusznie, Pencroffie. A jeżeli następny zbiór przyniesie podobną proporcję co dzisiejszy, będziemy mieli cztery tysiące buszli.	To jest kwestya naszego honoru...	To wy jesteście tymi gagatkami? To wy chcieliście nocą zdezerterować z koszar? A wiecie przynajmniej, jaka kara was czeka?	Znam tego chłopca... Jużem o tym mówił.	Andrzej.	Bo w cudzoziemskim autoramencie służysz.	Czuję, jak jestem śmieszny, niech mi pani wybaczy Dosyć panią kocham aby słuchać z okrutną rozkoszą słów, które pani wymawia. Och! Chciałbym móc podpisać mą miłość całą moją krwią.	Dużo ich wydał i ordynat, pochłonęła Halla, Bonn i pięć lat bąblerki po całym świecie. Napęczniały nimi wszelkie kluby i jedwabne sakiewki de beautés européennesbeautés européennes (fr.) kabaret w Paryżu, słynny jako miejsce narodzin skandalizującego tańca, kankana..	Dwoma szeregami!	Ja z ojcem, wymówiła Laura umyślnie wybitnie wymieniając ojca	Mama przyjechała.	Mecenas rozczarowany?...	Mianowicie?	Mnie dopóki żyję.	Nasze klientki zrobiły go takim	Natura, Ojczyzna przerwał Wokulski.	No cóż miłe roztrząsali panowie wspomnienia?	No i zrobione!	O tak.	O! tak.	O, proboszcz! Cóż mnie obchodzi proboszcz... Gorszy Czarny Hajer.	Rzuć piątkę Rzuć, synu. Będzie policzone.	Uwaga, Pola zaczyna myśleć.	Wpuść go więc i niech prędko rzecz swoją opowie.	Władza, Wolność odparł	Z jednym Indianinem, który był naszym przewodnikiem po dżungli i z dwoma oficerami.	Zależy kto przychodzi ostatni. I kiedy.	Zobaczymy	Zresztą my będziemy śpiewali
Więc powiadam jeżeli pan będzie nadal czuł się w obecnej roli źle, przecież nikt pana nie zatrzymuje. Ale tak nagle, z miejsca!... Nie, to byłoby tylko szkodzenie sobie samemu i sprawie. A chyba pan nie chce szkodzić sprawie, którą sam uznaje za dobrą?	O ty draniu! Gdybym to wiedział wcześniej, to bym go złapał za ogon. Jeszcze pożałujesz, zobaczysz, najadłem się przez ciebie tyle strachu. Ale w sumie nie ma tego złego... dobrze wypieczone koty są nawet smaczne.	Nie posądzam cię, byś mówił to szczerze.	Niech pani tak nie mówi, bo są chwile takie...	Tak jest! Hetmanem zostanie! Żałuję, że nie mogę więcej powiedzieć... hetmanem zostanie, i kwita!	Ależ zmiłuj się! Czyż to jest godny rozumnego człowieka argument? Czy godzi się tam sądzić z samego podobieństwa, gdzie są pewne datadata (łac.) dziś popr. forma M.lm: fakty.?... jednak. zdawało mi się, że Michałowskiemu tak od razu nie podobał się dom ten, że nawet byłby wolał, aby mnie jeszcze raz odmówiono i abym przecierpiał takie nieszczęście, niż abym się wiecznym węzłem wiązał z taką familią. Ja zaś, lubolubo (daw.) stały, niezmienny. przywiązaniem przylgnąłem do Zosi, że gdyby i dziesięcioro tyle złego było mi się zjawiło w tym związku, ile go było w istocie, to byłbym się już z drogi mojej nie cofnął. Cofać się nie kazał mi i Michałowski, o to tylko chodziło pomiędzy nami, że on chciał, abym deklarację uczynił zaraz, ja zaś, wlazłszy już raz na drogę kunktatorską, a do tego nie będąc pewnym w rzeczyw rzeczy (daw.) całkiem, zupełnie. jeszcze nie miałem ochoty do tego. Spieraliśmy się tedy o to długo i szeroko, ale na koniec, chcąc nie chcąc, ja ustąpić musiałem i przyzwoliłem na zrobienie oświadczenia najdalej do dni kilku, a już z chęcią na ofiarowanie się Krzysztofa, iż on będzie mi w tym pośredniczył.	Słuchaj no, już to podobno dziesiąty czy dwudziesty system w tym przedmiocie za ostateczny uważany, posłyszysz. Warto ucha; boć gdyby nawet wszystko fałszem było, dowodzi jak człowiek bogaty. Trzęsie jak z rękawa przypuszczenia i co godzina świat nowy tworzy, gdy nasz stary pan Bóg jednym się tylko kontentował. Prawda że niczego mu się udał.	To mi się podoba! Więc prowadzisz rachunki moich dobrych i złych znaków na twarzy Brooke’a, czy tak? Widziałem, że się kłania i uśmiecha przechodząc koło waszych okien, ale nie sądziłem, żeście sobie urządzili telegraf.	Sprawiedliwie! Nieraz ja już trupy ich rewidował na placu. Jużci tegom nie napotkał, żeby były oczywiste żydy, bo już snadź za ojców wychrzczone. Dawne wychrzty, jednym słowem. Nawet mi jeden Francuzina z woltyżerów w Toledo gwarzył, jak to tam z nimi było, tylko żem nie mógł wszystkiego wyrozumieć, bo prędko kłapał. Skądby zaś tyle tych gerylasów być mogło, żeby się z Żydów nie wywodziły?	Skoro wielu wolałoby raczej umrzeć niechże to uczynią i tym sposobem zmniejszą nadmiar ludności. Zresztą, proszę wybaczyć, ja się na tych sprawach nie znam i w ogóle mało mnie one obchodzą.	Nie wiem czyś ty jest uczony, serdeńko. Widziałem wielu uczonych, powiadam wysoce uczonych, a przy tym rogali. Ojoj! Com ja to chciał powiedzieć? Aha, jeżeli jesteś uczony, musi ci być wiadomo, że w dolnych odnóżach tych boskich zwierząt, to jest nogach, jest jedna kość, to znaczy pięta, astragalus, jeśli wolicie. Tą kością (nie zasię z żadnego innego zwierzęcia, oprócz osła indyjskiego i gazeli libijskich) grywano za dawnych czasów w królewską grę w piętkę, w którą cesarz Oktawian August wygrał jednego wieczora więcej niż 50 000 talarów. Wy rogale, długo moglibyście trykać waszymi rogami, zaczembyściezaczembyście (...) wytrykali	Ski powiada, że on miał łzy w oczach, czy ty to zauważyłeś? poprawiła w obawie aby nie uwierzono jej zaprzeczeniu. Co do naszego baronka, nie tęgą ma minę, powinienby usiąść na krześle, ledwo stoi na nogach, rozciągnie się	Niestety, w tej chwili nie mogę służyć, gdyż wszystkie te dokumenty znajdują się u moich dalszych krewnych na kresach. Ale wkrótce je sprowadzę.	I ja nie wiem poco i nie wiem dokąd! W świat, przed siebie na dalszą tułaczkę. A jednak od kilku dni, jak tu jestem, patrzę na panią, słucham i ciągle się pytam, gdzie jest dawna panna Janina? Ja pani takiej, jaka stoisz przede mną, nie znam; niedość, ja takiej nie chcę: Co pani zrobiła ze swoją duszą? dawnej Janki nie było, bo dawna Janka umarła, stała przed nim inna zupełnie kobieta. zapytał ciszej jeszcze.	Oo?... Moim zdaniem trotuary dostępne być winny każdemu. Toteż postąpię niezadługo tak jak Lesturgeon i udam się do skryby na placu Val-de-Grâce, by mi napisał pięknie suplikę w obronie biednych rękodzielników wędrownych. Nie mogę stanąć ze swoją budą w miejscu odpowiednim, gdzie bym zarobił sporo, bo zaraz spada mi na kark policjant, a skoro tylko zatrzyma się przed mym wózkiem dwu lokai i trzy służące, jawi się poczwara w czarnym uniformie i rozkazuje w imieniu prawa wynosić się z całym kramem w kąt, gdzie jeno psy podnoszą w górę lewą nogę. Raz jest to, jak powiada, terytorium wynajęte przez przekupniów, drugi raz znowu staję za blisko pana Leborque, nożownika dekretowego. Innym razem ustępować muszę karecie biskupa lub jakiegoś księcia. Trzeba co prędzej zwijać manatki i kamień brać na plecy, a dobrze jeszcze, jeśli korzystając z zamieszania lokaje i służące nie ściągną mi bez zapłaty paczki nożyczek lub kilku pięknych rzezaków, wyrabianych w Châtellerault. Dość mam tej tyranii, dość mam znoszenia niesprawiedliwości ze strony ludzi wymierzających sprawiedliwość! Czuję ogromną ochotę zbuntować się!	Na Michała miałam raz podejrzenie, jeszcze wtedy, kiedy nie byłam jego!	Nie oddalając się od granicy, boć przyczyna ważna...	Nie, moja droga. Mnie wystarczy żebym odczuwał należny szacunek, żeby się mnie bali i żeby cenili. A na sympatię gwiżdżę.	Och, ale przecież nie wiadomo, czy to była zbrodnia	Słyszałem coś, że ona tam nie bardzo z tym Kunickim.	Winicjuszu czy się nie mylisz i czy istotnie Ligia nakreśliła ci rybę?	Więc to jest podziękowanie za moją życzliwość? Od tej chwili może pani być pewną, że do osobistych jej spraw mieszać się nie będę, choćby...	A tak, właśnie, jest profesorem	Bynajmniej! Jeżeli przychodzą do mnie po radę, to niech jej słuchają! W przeciwnym razie nie leczę, nie leczę wcale! Jeśli nie niszczę źródeł śmierci...	Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	I że ktoś jest dla pana źle usposobiony, bo inaczej druga osoba nie miałaby powodu ostrzegać go o niebezpieczeństwie.	Nie przyjdę!	O nie, moja matko zdrów jestem zupełnie.	Ot, tak pytali, czy już poszli.	To znaczy, że na swój honor przyrzekasz mi pan, iż jeśli za miesiąc nie znajdę pociechy, pozwolisz mi uczynić ze sobą, co zechcę, i cokolwiek zrobię, nie nazwiesz mnie niewdzięcznikiem?	Więc ja już nie jestem u państwa Korkowiczów?...	Za to... że przyjść nie może	Żadnych komunistów tam nie było	No, cóż to takiego, mój synu? mów, co chcesz, a ja ci odpowiem, jak tylko będę umiał.	Cóż mi powiesz? Czego chcesz?	Naomi! Jakżeż mogłaś zapomnieć się do tego stopnia? mnie przynieść wstyd, a na siebie samę największą sprowadzić hańbę?	Oczywiście, oczywiście, cóż pan chce To są okoliczności zawsze przykre; ale pani Verdurin to silna kobieta, to głowa w wyższym jeszcze stopniu niż serce.	Wobec tego, przykro mi, że pan tu mnie spotkał, gdyż zakłóciłam mu samotność. Już uciekam i zostawiam pana samego.	Aha! Przede wszystkim muszę zastrzec, że jeśli się to roztrwoniło, obejdę się i nadal bez tego; jeśli się jednak coś da odebrać, bardzo będę rada.	A ja przypatrywałem się niemieckiej najemnej piechocie, którą kapitanowie ćwiczyli, i przyrównywałem ją z naszą czeską.	A więc jeden by tylko Bóg był dla wszystkich?	Boże, cóż się to dzieje!... Ależ Cynadrowski...	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Chcieliśmy się Serczykowej podchlebić; pięknieśmy wyszli!	Jak to, chcesz powrócić na Ziemię?	No?	Oddajcie ten list, zrobimy jeszcze inaczej.	Podobno waćpan ze strachu przed panami Billewiczami do Prus chcesz uciekać?	Powiedziałaś parę dni temu, że będziesz zupełnie szczęśliwa, jeżeli tylko pojedziesz do Anusi Moffat	Ugryzł cię? A... to co inszego; ale po cóż kłamałeś, żeś rozdarł na gwoździu? Dzwonią na wieczerzę, marsz!	Zobaczymy się więc wieczorem	Zresztą, ty sam jesteś wszystkiemu winien.	A cóż szambelan? Cóż powiedział?	A robotnicy lubią go?	A wie pan co że mnie to już do głowy przychodziło. On jakoś za grzeczny dla niej i zawsze jej broni.	Anglicy i Szkoci, których na dworze burgundzkim widziałem...	Co mnie tu waść będziesz po nocy indagował!	Dajcie mu wina i niech stuli pysk to dziecię!	Dla Boga... Jędruś!	Dlaczego?	Do mieszkania pana feldkurata.	Dwa lub trzy dni najwyżej, szczególnie w tej porze roku.	Dyrektorze, proszę o kartkę na dwa ruble do kasy; muszę sobie zaraz posłać po buty	Dzisiaj?	Dziękuję, nieźle.	Hale, gdzieś mam twoje przekleństwa, złodziejko!	Hm, a gdzie jest twój dziadek?	Ja pójdę.	Jest nikczemnikiem.	Jest prom?...	Już południe dochodzi.	Kazała także powiedzieć, że kocha księcia zawsze jednakowo.	Królowo ma! królowo! a ja zostanę tu sierotą! Tyś mi była siostrą, matką, nauczycielką, przykładem, pociechą i tarczą! Cóż pocznę bez ciebie?	Ksiądz, Pozycja społeczna	Któż to go powstrzyma, któż zabroni?	Listy masz? Cóż pisze?	Mówisz też jak żołdak.	Na wszystkich podziałało to jak objawienie; ludzi po­rwał szał radości.	Napoić! e... a juści, że sie juchę napoi! Gospodarna panna, ho! ho! gospodarna!	Niech pan mówi, niech pan mówi, doktorze, ja znajdę odwagę.	Od czasu, jak mnie Tatarzy pana Kmicicowi pod Warszawą w niewolę wzięli	Odpowiedniejszy?... Dlaczego? Z jakich względów?...	Ogłosisz, że Mirski, Stankiewicz i Wołodyjowski natychmiast będą rozstrzelani.	On.	Pan oszalał?	Pan, mój mistrzu, jesteś arystokrata i indywidualista.	Pysznie!	Później, później	Rzucił ją?...	Teraz zwłaszcza, póki Lineta jest z nami, to przecie artystka w każdej kropli krwi!	To jeden z najlepszych banków w Europie	Vivat nasza pani!	Więc cóż robić?...	Wody! wody!	Wy?	Właśnie, gówniarz za dużo sobie pozwala.	Z czegóż żyjecie?	Zapomnij „o sobie samym”.	Zwarci i gotowi!	„Królewna Hanka” zdrowa?
Tam trzeba setek tysięcy rubli, których ja nie mam Zresztą, choćbym je miał, musiałbym pierwej przekonać się, co to jest naprawdę?... Bo owe zmniejszanie ciężaru gatunkowego ciał wygląda mi na bajkę.	A ty myślisz, że mężczyzna umie dziś kochać? Nie, nie. My się dopiero budzimy, a w nas samych Bóg wie jeszcze kto gospodaruje. Perowska zawsze kobiet broni. A ich także bronić nie ma za co. MiłośćNie będzie człowiek wolny, póki nie nauczy się kochać. Rozumiesz, Miszuk.	Wiemy, wiemy Ale zawsze lepiej o wszystkim pomyśleć zawczasu, prawda? Musimy koniecznie zabrać stąd meble i rzeczy, i zapasy, nim te ohydne maszyny zaczną szczękać na polach. A przy tym, jak wiesz, bardzo szybko rozchwytują obecnie co lepsze mieszkania i jeśli się spóźnimy, będziemy musiały zadowolić się byle czym. A poza tym trzeba zwykle przeprowadzać gruntowny remont przed wprowadzeniem się. Wiemy naturalnie, że jest jeszcze dużo czasu, to tylko taki sobie początek.	Tak jest, panie. Być może, że wypadki nieprzewidziane zmuszą mnie zatrzymać panów w ich kajucie przez kilka godzin, a może nawet i przez kilka dni. Nie chcąc nigdy użyć gwałtu, w tej okoliczności, więcej jeszcze niż w każdej innej, wymagam od panów biernego posłuszeństwa. Tak działając, usuwam od was wszelką odpowiedzialność, bo ode mnie już wtedy będzie zależało nie dać wam widzieć tego, czegoście widzieć nie powinni. Czy przyjmujecie ten warunek?	Allach! Rozmawialiśmy z nim. Szczęście, że był tylko jeden. Stał zakryty skałą, tak że nie mogliśmy go widzieć, ale usłyszeliśmy z dala głos wielbłąda. Wtedy zwolniliśmy biegu i podjechaliśmy tak cicho, że zobaczył nas dopiero, gdyśmy byli o kilka kroków. Przestraszył się bardzo i chciał zmierzyć ku nam ze strzelby. Gdyby był wystrzelił, choćby żadnego z nas nie zabił, mogli usłyszeć strzał inni strażnicy, więc co tchu powiadam: „Stój! Ścigamy ludzi, którzy porwali dwoje białych dzieci, i wkrótce nadbiegnie tu cała pogoń.”Przysięga Chłopiec był młody i głupi, więc uwierzył, kazał nam tylko przysiąc na Koran, że tak jest. Zsiedliśmy z wielbłądów i przysięgli... Mahdi nas rozgrzeszy...	W całej dżungli nikt nie wie, że noszę na szyi ten znak. To ślad obroży. Tak, mój mały, urodziłam się pośród ludzi, a matka moja zmarła w królewskim zwierzyńcu w Udajporze. Dlatego to dałam za ciebie okup wówczas na Skale Rady, kiedy byłeś nagim szczenięciem ludzkim. Urodziłam się pośród ludzi i za młodu nie wiedziałam nawet, co znaczy dżungla. Chowałam się w wielkiej okratowanej klatce. Pewnej jednak nocy poczułam, że jestem Bagerą, panterą czarną, nie stworzoną na to, by stanowić zabawkę dla ludzi. Rozerwałam nędzną, słabą zaporę i uciekłam. I dlatego to, że poznałam sposoby ludzkie, stałam się potężna w puszczy, groźniejsza od Shere Khana...	Dawniej co inszego, a dziś co inszego. Paweł Zbroja, wójt, nie może się bratać z najemnymi parobkami.	Ba, ba! szerszeń jest, nie ma co gadać!	Co ty tam wiesz, a Ali-Baba, czyli czterdziestu rozbójników?	Emilu czyż nie wiesz za jaką cenę?	Teraz nie ma co dłużej popasać, drała nad rzekę!	Nie mów tak, Henryku. Póki będę żył, będę pod wpływem osoby Doriana Graya. Nie możesz czuć tego, co ja. Jesteś zbyt zmienny.	I dlatego jestem pewna że to tylko pretekst. Starzy ludzie, kiedy kochają, stają się tyranami. Mój teść po prostu nie chce, aby jego wnuczka wyszła teraz za mąż.	Naprzód cofnę wyraz: próżniacy, jeżeli on panią razi, a następnie... Niech mi pani raczy wskazać człowieka z tej sfery, o jakiej mówimy, który by coś robił?... Znam tych panów około dwudziestu, są to również znajomi pani. Cóż więc robią oni wszyscy, począwszy od księcia, najzacniejszej w świecie osobistości, który wreszcie może tłomaczyć się wiekiem, a skończywszy... choćby na panu Starskim, który swoich wiecznie trwających wakacyj nie może tłomaczyć nawet położeniem majątkowym...	Nie wiadomo, kogo to dosięgnie Kiedy było jeszcze ciepło i słońce grzało mocno, zdarzał się niekiedy wicher albo ulewa i wiele z nas już wtedy było zrywanych, chociaż były jeszcze młode. Nie wiadomo, kogo to dosięgnie.	Ja! niczego! ostrzegam tylko co przypaść może... a popłynę, gdy zechcecie. Będzie co Fatum przeznaczy.	Cały dom rozwalą. Złapała go z tą rudą, co to niby do rachunków przychodziła. Stary, a głupi. Drzwi od gabinetu nie mógł zamknąć. Ale to i dobrze, należało mu się. Ludziom od roku zalega, a w tę rudą to pchał drań forsę...	Jeszcze nie Ale, widzi pani, było tak: mama dowiedziała się, że panna Solska ma takie przedmioty, więc zaraz nam je kupiła.	No tak, nic nas nie przymusza do niezwłocznej decyzji. Chciałem tylko powiedzieć ci o tym. Może się namyślisz.	Z takim wojskiem nigdy nie można być jutra pewnym Czasem bije się źle, czasem po bohatersku, wszystko od fantazji, a lada podmuch, to i bunt gotowy.	Moja prababka była z domu d’Arrachepel albo de Rachepel, jak pani woli, bo istnieją oba nazwiska w starych dokumentach Historja twierdzi, że w jedenastym wieku pierwszy Arrachepel, Macé, zwany Pelvilain, objawił przy obleganiu miast szczególną zręczność w wyrywaniu pali. Stąd przydomek Arrachepel, pod jakim go uszlachcono, oraz pale, które tu pani widzi, przetrwałe przez wieki w herbie. Chodzi o ostrokoły, które, dla umocnienia fortyfikacyj, wsadzano, wtykano (przepraszam za wyrażenie) w ziemię, spajając je z sobą. Dobrze je pani nazwała: tyczki; w każdym razie nie miały nic wspólnego z pływającemi kijami dobrego Lafontaine’a. Bo wierzono, że one czynią miejsce niezdobytem. Oczywiście, to budzi uśmiech wobec dzisiejszej artylerji. Ale trzeba pamiętać, że chodzi o wiek jedenasty.	Czy ja go znam? O, i jak jeszcze! Byliśmy razem we Włoszech, rok siedzieliśmy w Neapolu, sekundowałem mu w kilku pojedynkach o tęż samą Włoszkę, o której mówisz, odprawionych; biłem się nawet za niego z Angielczykiem na szpady, kiedy był chory i stawić się nie mógł... Boże! Boże! Gdzie to te czasy! Byłem jeszcze pełen życia, pełen nadziei! Bardzo by mnie przyjemnie było widzieć się z panem Fredrem.	Ale ci się przecie nie ruszą?	Co pan mówisz?! Czyż to możliwe?	Jedź, swego nie daruj! Wcale grzeczna kwota ci się należy.	Naprzód nie ciągłe, bo byłem dotąd zaledwie kilka razy, a potem, czegóż zła jesteś?	Wiedziałem, że na nic się nie przyda was nawracać!... Bądźcie zdrowi!	Zatrzymaj broń, mości hrabio, zadowolę się przyrzeczeniem, że nie użyjesz jej przeciw nam aż do jutra.	Co wygadujesz, Suzin!...	Co, kamienna?	I ja nie.	Na co? na co? a interesa! no zaczekaj! idę teraz do miasta, za godzinę wrócę! Oj, te interesa!	Nie było żadnego wypadku z ludźmi?	Nie, nie! Ale skoro powiadam, iż zasłużyłem na naganę?	Nie. Dlaczego ktoś miałby pragnąć mojej śmierci?	Nie; ale temu, który odjął mi do niego środki.	Niestrawność? Fiu! To źle! Tylko doczekamy się jeszcze odczytywania nazwisk, a potem wyjdziemy.	Od Semenowej szabli! chociaż nic nie rozumiałem. z tej całej przygody nic nie rozumiał, przeciem na ślepo trzymał z Kozakiem przeciw Żydowi.	Ty mi nie wyjeżdżaj z temi... z warszawskiego!...	Tak mówią Nic o tym naturalnie nie wiedziałem. Miał słabe serce. Skarżył się już jakiś czas przedtem, że źle się czuje. Był wzburzony, spracował się przy tej łodzi. Diabli go wiedzą. Cha, cha, cha! Jasne było, że nie chciał jednak umierać. Zabawne, prawda? Słowo daję, naciągali go po prostu na samobójstwo. Naciągnęli go	Bardzo jestem wdzięczny za tę decyzję. Bo to decyzja wbrew przyzwyczajeniom, wbrew, powiedziałbym, naturze polskiej. Polak lubi decydować bez osobistych przekonywań się, na podstawie intuicji odziedziczonej po przodkach, bez przydługich ceregielów. Tak za ojców bywało i dobrze było	Panem Brooke. Przyzwyczailiśmy się nazywać go Janem w szpitalu, bo mu to sprawia przyjemność.	I oni tak samo, przykuci do Koła, przechodzą z żywota do żywota... z jednego zwątpienia w drugie zgorączkowani, znękani szarpią się w bezsilności...	Jestem doprawdy skłonny panu uwierzyć To dziwne! dziś popr.: oczu.. Wtem dodał: Przesunął język po wargach, które były suche i czarne, podczas gdy czoło połyskiwało wilgocią.	No, bo jeszcze panią raz zobaczyłem.	To razem tyle kwalifikacji, że może szukać miejsca jeszcze drugie dwa lata z takim samym skutkiem.	A ba, jeszcze by też: spod Włoszczowy!	A czy pan rozwiązał prawnie formę dziedziczenia bezrolnych bandosów, którzy się po kraju włóczą? Wytężymy wszystkie siły w tym celu, żeby jak najbardziej uprzemysłowić gospodarstwo, stworzymy przemysły zimowe, jak najwięcej chłopców poświęcimy nauce i	Boś ty rozumniejszy od drugich Bo masz oczy i język, bo więcej nas kochasz niż drudzy, bo ja tobie ufam i miłuję cię. Jesteś obcy, a mam cię za syna. Posłałbym syna... oni oba ziemianie i rolniki, i myśliwce, i bartniki... a ty śpiewać lubisz, ale myśleć umiesz.	Dziś jeszcze pytała mnie, com czynił w Rzymie, choć wyjazd mój był tajemnicą.	Jak ci wytłumaczę, zyskasz na eksperiencji, ojczyku. Owóż kula to jest żelazna, a wewnątrz drążona, prochami naładowana. W jednym miejscu ma zaś dziurę dość małą, w której tuleja z papieru albo czasem z drewna siedzi.	Jak to, moją ulubioną książkę, nad którą pracowałam, by dokończyć przed powrotem ojca? Naprawdę ją spaliłaś?	Jak to, sód?	Mama jest łatwowierna, mamie wszystko wmówić można, i gdyby Jędruś powiedział, że Orłowska pojechała na księżyc, to mamaby uwierzyła.	Mów! Mów! To rozkaz.	No to przecież masz pan służącego, który zna Paryż!	O, to źle...	On przecież ciągle to robi.	Panie Binder, szacunek, udały się panu	Pinele! Z czego się śmiejesz?	Tak, to już dom nasz.	W takim razie kierowniczki zakładów, ożywione poczuciem obowiązku społecznego, muszą zdecydować się na ofiary...	Ślicznie mówicie, ojczulku będąc na morzu, o wiele więcej obawiam się zmoknąć niż oparzyć; więcej utopić się niż spłonąć.	A cóż ja takiego zrobiłam?	A cóż, Martynow, a wy czy już prędko wyjdziecie?	A jakże	A, kwiaty z owego czasu, śliczna myśl!	Albo własne, pensez bien, comtesse!pensez bien, comtesse (fr.)	Bon, kwadratowy anioł, powiedz.	Brawo!... Nasza Lolka!... Nasza!	Chce pan mówić ze Stanisławem?	Corsinarim?	Czy ojciec wie wszystko?... wszystko?...	Czy, gdybym wyzdrowiał, mogę mieć nadzieję służby pod jego rozkazami?	Czyż z tobą można mówić?	Cóż mogę uczynić dla państwa?	Daj spokój, Henryku. Dusza jest straszną rzeczywistością. Można ją kupić, sprzedać, zamienić. Można ją zatruć lub udoskonalić. W każdym z nas jest dusza. Wiem o tym.	Dla pana	Dlaczego pan mówi wymijająco?	Dobranoc, Arturze.	Dobrze. Pani dziś jest bez grzechu. Jest pani stokroć bardziej bez grzechu niż ów ksiądz, który wyznania słuchał. Toż pani bardziej chyba może słuchać spowiedzi cudzej niż on. Niech mnie pani wyspowiada.	Gdzie on poszedł?	Ile jest sześć razy siedem?	Ja proszę... Błagam!	Ja?... Pan mnie widział?...	Jadę od Mikowa i od Jerzego z Głogowa Będziemy górą!	Już by tu sto tysięcy Turka stało!	Kur aš dabar dirbsiu! Nė yra iš ko, nė nieko.	Masz specyalny talent w kierunku fikania... mógłbyś iść śmiało do cyrku i na trapez!...	Mówi pan serio?	Pamiętasz Wczoraj na bulwarach okrzykiwano. Właśnie tam	Rozkaz, wasza królewska mości.	Spałem.	Spełnię jej marzenie.	Tak jest.	Widzisz, mówiłem ci, że tu jest pani...	Widzisz, mężu, u nas ludzie świątobliwi zadają sobie takie umartwienia.	Wszakże jutro niedziela?	Zapewne zajęty jest hipnotyzowaniem swoich węży.	Zdychaj, parrycydoparrycyda (łac. parricida) rzekł Kmicic.
A zuchwalce jedne nieopamiętane! Tom ja was na to rozdzielił, cobyście się aż w kościele szukali?! Wracaj mi zaraz do ciotki i siedź tam kamieniem, póki nie przyjdę!	Dagon mieszka w Pi-Bast, ale całe dnie wraz z innymi kupcami fenickimi przepędza w świątyni Astarty na pokucie i modłach...	Et, ja ta z tych pomniejszych panów... Na imię mi Teodor. Zaraz i pan pewno nadejdzie, to w try miga pojedziemy, bo to u niego wszystko pędem. Upał ot to bieda! A pani w nasze strony pierwszy raz?	Gdzie leży, to leży. Mniejsza o to, ale na sobotę trzeba go zaprosić.	Jeśli się na to zgodzi ona	Miał ale go nie uszanował. Inny na jego miejscu ożeniłby się z jaką uczciwą panienką i żyłby w dostatkach; bo co to, panie, dziś znaczy sklep z reputacją i w doskonałym punkcie!... Ten jednak, wariat, rzucił wszystko i pojechał robić interesa na wojnie. Milionów mu się zachciało czy kiego diabła.	Może i sam Król Jegomość co wiedzieć? Bo przecież obiecał ojcu dać konfirmację na sołtystwo. Boże mój, Boże, a nużby królewski dekret przyszedł!	No, na kobietach.	Pogan by na kraj chrześciański śmiał prowadzić o zgrozo! kościół go wyklnie i potępi!	To są jego słowa wiernie powtórzone Po kilka razy wyraźnie mówił mi pan, że nie zostawia ci żadnych rozkazów na przyszłość, abyś mógł rządzić Egiptem, jak sam zechcesz...	Źle wróżą jakby to na granicy silniejszych a bliższych Ślązkich nie było... co już Niemcami są i siłę mają a rozum nasz...	Cesarstwo! Potępiam Cesarstwo! Po pierwsze doprowadziło nas do przepaści, a po drugie jestem przecież urzędnikiem. Ale ostatecznie tłoczy się dziś wino i uprawia zboże jak za Cesarstwa, spekuluje na giełdzie jak za Cesarstwa, pije się, jada, kocha jak za Cesarstwa. W istocie rzeczy życie jest takie samo. Jakże więc rząd i administracja miałyby się zmienić nagle? Są tylko różnice w odcieniach. Mamy więcej wolności, mamy jej nawet zanadto. Mamy więcej bezpieczeństwa. Mamy system rządów zgodny z aspiracjami ludowymi. Jesteśmy panami swych losów... w granicach możliwości. Wszystkie siły społeczne mniej więcej są równe. Powiedz mi, co tu jeszcze można zmienić? Chyba kolor znaczków pocztowych: w najlepszym razie. A i to jeszcze!... jak mawiał stary Montessuy. Nie, mój przyjacielu, nie ma co zmieniać we Francji, chyba zmienić Francuzów. Jestem postępowcem bez wątpienia. Trzeba mówić, że idzie się naprzód, choćby dlatego, żeby nie potrzeba było iść istotnie. „Naprzód, naprzód...!” Jak się ta Marsylianka przydała na to, żeby nie iść ku Wogezom!	I cóż, panowie Dobrze mi się wczoraj zdawało, ekscelencjo, miałem rację, nic panom nie obiecując. Zabraliście się panowie za to za późno; i teraz nie ma już w Rzymie ani jednego powozu do wynajęcia... rozumie się, na trzy ostatnie dni.	Ależ mój ojcze, przecież my nie chcemy żadnych darowizn. Nie zapłaciliśmy teraz raty, bo musiałam posłać pieniądze do Wiednia, za dzieci, to przecież pierwsze. Zaczniemy pojutrze młócić pszenicę, to się z pierwszych pieniędzy odda	Hm, to prawda. Dobra! Pójdę za nim, koniec gadania!	Ja... pani, ja?... przypuszczasz, że wziąłbym nagrodę za życie twoje?... o!... nie myślisz tego, co mówisz.	Jam zapłaciła komorne i mieszkam tu za pieniądze, tak jak i wszyscy	Jest zmowa uplanowana przez trzy sąsiednie teatry; będą nawet gwizdali; ale postarałem się o to, aby sparować figiel. Przepłaciłem klakę nasłaną przeciw mnie, będą gwizdali niezręcznie. Oto trzej przemysłowcy, którzy, aby zapewnić triumf Koralii i Florynie, wzięli każdy po sto biletów i rozdali je znajomym, gotowym w potrzebie wyrzucić oponentów za drzwi. Obwiesie, zapłacone dwa razy, pozwolą się wyrzucić, a tego rodzaju egzekucja zawsze dobrze usposabia publiczność.	Michale! pomyśl, co by to było za potomstwo!	Poczekaj! Nie wiem, co to za wiadomość, ale nie może być bardziej niesłychana od tego, czego się właśnie dowiedziałem. Szykuje się ślub. Robert de Saint-Loup żeni się z Gilbertą Swann.	Za siebie!	...toczy wody swoje.	?	A com ja się ciebie naczekał w każdą niedzielę!	A cóż zrobicie z rogaczem?	A gdzie jest twoja matka?	A i owszem. Ciekawam ja, coś waszmość wykoncypował.	A wiesz, że naszą Tourbillonkę szlaczek trafił?	Ależ, panie hrabio tu znajduje się olbrzymia suma, a przepisy...	Było.	Chrystusa...	Co pan mówisz zawołała.	Co u kaduka!	Człecze! nie łudź mnie! jam go opłakała!	Dlaczego?	Do diabła, przecież że ministrowa!	Doktór Podkiecki	Dokąd państwo?	Handel	I cóż pan zamierza uczynić?	I ona tam jeszcze mieszka?	I siebie, proszę pana, i siebie!	I skryci	Ja ci rozleję. Żarłeś po drodze, głodomorze. Sam widziałem. Jazda z powrotem!	Ja do was, Pietrze, wedle tej mojej sprawy, co ma być jutro.	Ja myślę, żebyście i wszystko wzięli, gdyby wam tak dać?...	Jak to? Król umarł?	Jaka to katastrofa stała się z Kaziem?	Jakże to?	Jestem!	Jeśli mnie miłuje, to się zrezykuje. Zawdy by ja rad, abyś ją wacpani mogła poświadomićpoświadomić (daw.) wypełniać obowiązki parlamentariusza, prowadzić rokowania., toby my dużo czasu zmarnowali. Jeno nie wiem, czy ten dziad wacpanią drugi raz do niej dopuści?	Już to nie śmiejąc kontrować jaki on tam jest to jest, a takiż to koronowana głowa i pomazaniec Pański.	Kaftaników, których nikt nie kupuje...	Któż wasze?	Lekki to jest człek, lekki	Mam dobrą pamięć, jaśnie panie. Jaśnie pan mówił mi o powrocie swego brata i o pewnych kłopotach, jakie ma z tego powodu.	Mam.	Milczeć tam w szeregu!	Mojżesz, Sylla, Ludwik XIV, Richelieu, Robespierre i Napoleon to może jeden i ten sam człowiek, który wędruje przez cywilizację niby kometa po niebie!	Możeby teraz Topolski opowiedział nam swój tajemniczy plan	Nie uwierzysz, jak ja jestem nieszczęśliwy	Nie!	Nie.	Niech mnie piorun trzaśnie! Cyganka mogła się pomylić co do czwartego brata.	Niech tylko najdroższa pani nie denerwuje się, nie płacze, bo znowu atak być może... Moja najmilsza pani, proszę zapanować nad sobą i nerwy oszczędzać... może już kula dusi?...	Niech wasza wielmożność przeczyta też głośno, niezmiernie lubię czytać listy miłosne.	Nieprawda, panie. Ani jeden nie umarł.	No co?	No, no, co się to nie wyrabia z ludźmi... I mnie by trza jechać do Antka.	O, dobrze, bardzo dobrze!.. mam dosyć lekcyj nieźle płatnych.	O, nie! To by była oratio recta, a moim zdaniem znacznie lepsza jest oratio obliqua. A przy tym	Och, pójdzie!	Oczywiście... porwał dziecko, aby pańskie nazwisko wygasło. A teraz, skoro już ustaliliśmy wszystko, skoro odświeżyliśmy pańskie wspomnienia i już pana nie zawiodą, domyślasz się pan, że przygotowałem mu niespodziankę.	Odebrała mleko mojej siwuli, odebrała!...	Ojciec.	Organista z górą dwadzieścia roków w Lipcach siedzi, parafia duża, pracuje, zabiega, grosza szczędzi, to się i dorobił	Pan Arystobul Ursiclos	Pan Daszkowski... Przyjechał prosić was, czy byście, panie konsyliarzu, nie chcieli odwiedzić jego chorej matki. Są konie. Ale was uprzedzam, że to dwie mile drogi. Prawda, panie Olesiu?	Pani de Restaud.	Parobkiem ni wyrobnikiem nie był, to i nie dziwota, że się do tego nie rwie.	Pavėlykite, jūs ne tą užimate kalbėti; pabaikime vieną, o jau paskui pareikime ant kitos kalbos.	Plus pieniądze	Pojmuje pan, że niepokój do wielu rzeczy popycha.	Proszę pani, trzeba kupić ciekawe książki: jakieś takie wesołe albo Bosko czarnoksiężnikBosko czarnoksiężnik austriacko-amerykański aktor epoki niemego kina., sennik egipski, różne sztuki z kartami. Ja nawet mogę buchnąćbuchnąć (pot.)	Rozkoszna psotnica! Szczęśliwy wiek szczerości!	Rzucisz pan pisanie?	Szkoda! Zagrałbym wam Tadeuszazagrać „Tadeusza”	Słowo daję, niema i tutaj obawy, pomimo, że droga wąska.	Tak, Rubensy, ale...	Tego, co i ciebie trzyma	To co?... to co, tatusiu?...	To jest mój narzeczony. Zrobiliśmy amerykańską próbę. Jedynie on podobał mi się naprawdę. A kto wie, może ja go nawet w pewien sposób kocham.	Ty!	Wasza wielmożność! Tatarzy, szlachtą zostawszy, wiernie się Rzeczypospolitej trzymać będą.	Wawrzuś... ulituj się... puść mnie!	Więc już nie mam pani co mówić o szczegółach, ale... Posłuchaj mnie, pani	Wojsko twoje jest rozbite	Wolałbym, żebyś się ze mną osobno przywitała	Wołmontowicze się palą!	Z ciężkością
Tak i patrzy. A przyrzekł nam zemstę do ostatniego oddechu. Szczęściem, dostał ode mnie naukę, że z nami niełatwo. Przyznaj, żem się po radziwiłłowsku z nim obszedł, i gdyby jaki francuski kawaler mógł się podobnym uczynkiem pochwalić, to by o nim łgał po całych dniach, z wyjątkiem godzin snu, obiadu i całowania; bo oni, jak się zejdą, to łżą jeden przez drugiego tak, że aż słońcu wstyd świecić...	Charles Gould jak zwykle nie uważał za stosowne napomknąć coś więcej o swych pobudkach. Pan wie, że nie lubi mówić. Ale my wszyscy znamy jego powód, a ma go tylko jeden: chodzi mu o bezpieczeństwo kopalni San Tomé i o zachowanie koncesji Gouldów w myśl jego układu z Holroydem. Holroyd jest drugim niepowszednim człowiekiem. Rozumieją wzajemnie swoje sfery wyobraźni. Jeden ma lat trzydzieści, drugi blisko sześćdziesiąt, a są jak stworzeni dla siebie. Być milionerem, i to takim jak Holroyd, to być wiecznie młodym. Śmiałość młodości polega na tym, iż zdaje się jej, że dysponuje nieograniczonym czasem, jednak milioner ma w ręku nieograniczone środki, a to jest lepsze. Długość życia jednostki ludzkiej jest czymś niepewnym, natomiast potęga milionów nie ulega wątpliwości. Zaszczepienie czystych form chrześcijaństwa na tym kontynencie jest mrzonką młodocianego entuzjasty, a usiłowałem już panu wytłumaczyć, dlaczego Holroyd w pięćdziesiątym ósmym roku życia jest niby człowiek, który stoi u jego progu. Nie jest misjonarzem, ale kopalnia San Tomé w tym go wyręcza. Czy pan da wiarę, iż nie mógł się powstrzymać, żeby nie wspomnieć o tej sprawie w czysto rzeczowej konferencji o finansach Costaguany, którą odbył przed laty z sir Johnem? Sir John wspomniał mi o tym ze zdumieniem w liście pisanym w drodze powrotnej, z San Francisco. Daję panu słowo, doktorze, iż rzeczy same w sobie nic nie są warte. Zaczynam wierzyć, iż jedyną rzetelną ich wartością jest treść duchowa, którą każdy z nas odkrywa we właściwej sobie formie działalności...	Wiem, kotko i dlatego mówię ci, żebyś się nie martwiła. Co tu robić? I ja chętnie przychyliłbym jej nieba, ale... niechaj Bóg radzi o swojej czeladzi!	Ha, jeśli w ten sposób to sobie tłumaczysz to co innego; myślałem, żeś ty prawdziwy Katalończyk; a słyszałem, że Katalończycy nigdy nie dadzą się podejść rywalom, i mówiono mi też, że Fernand potrafi mścić się jak nikt inny.	Nie lubię tak powiedz po prostu: podoba ci się?	I nie dowiedziałeś się waćpan, co się z niemi stało?	Nie, Feltonie, nie mój bracie, poświęcenie to za wielkie z twej strony, czuję, ile cię to kosztuje... Jestem już zgubiona, nie gub się ze mną razem... Zgon mój będzie wymowniejszy, niż życie, a milczenie trupa przekona lepiej stokroć, niż słowa uwięzionej.	Tak, tak! Ja to mówię z doświadczenia. Lubię się kochać w aktorkach. U nich nie ma ani odrobiny pozy w pożyciu domowym. A wie pani dlaczego? Tak się wygrają na scenie, że odpoczywają w domu. A damy z mondu...	Wszystko, com odkrył, jest tylko patrzeniem na znany nam świat z bliska, z wnętrza kropli wody, z wnętrza atomu albo drgającej cząstki elektronu, lub z takiej odległości, gdzie giną szczegóły i różnice, a byt w jedno równomierne morze się zlewa. Nie wyszedłem nigdzie poza doświadczenie, nie odpowiedziałem sobie na żadne „dlaczego?”, i przeto nie mam wam i dzisiaj nic do powiedzenia.	Nie fukaj mi tu waszeć, bo ja burgemeister, ja respondujęrespondować (z łac.) jeno nie wdawaj mi się w żadne zabijatykizabijatyka (daw.) dziś popr.: kraczą., że w Gdańsku wieczne tumultytumult (daw., z łac. tumultus: zgiełk, zamęt, starcie) awantura, rozróba, bijatyka., a potem całe miasto będzie za nią skwierczało.	Trzeba czekać na proces dowieść w sądzie pani baronowej, że kłamie, wytoczyć jej sprawę o oszczerstwo i jeżeli pójdzie za to do kozy, nie darować ani jednej godziny. Jakiś miesiąc przepędzony w celi zrobi jej bardzo dobrze. Zresztą mówiłem już z adwokatem, który jutro przyjdzie do pań.	A pani nie jest do tego przyzwyczajona przez innych Dalczów?... Mój brat stryjeczny jest, zdaje się, bardzo poważny i wszystko traktuje serio?	Odczepże się pan!	Uspokój się przede wszystkim, mój synu.	Już to nas opuszczacie, przezacna pani?! Niezasłużenie krzywda nam się dzieje, krzywda podwójna, bo, jak widzę, i małżonkę moją umiłowaną uprowadzacie z sobą.	Tak a jego boi się ona jeszcze więcej.	Czasami spoczywam po całych tygodniach. Ale jak przyjdzie na mnie, to zaczynam grzać, i wtedy miesiącami!	Ale dla czegoż? ja się tu czuję bezpiecznym.	Czułeś się bardzo nieszczęśliwy, gdy popełniłeś te złe czyny, prawda?	Mam. Zresztą jutro spotkamy się na brydżu u pani Przełęskiej. Nikodem też u niej bywa.	Mów ciszej Zdaję się na twą łaskę.	Wstydziłbyś się dla brzydkiej! Ach, majorze, żebyś ją widział!	Zafrasowałem sięzafrasować się (daw.) tom uczynił”. Prosiłem tedytedy (daw.) umówione miejsce i czas spotkania. ni Zawiszy, ni Powale, ni Paszkowi, ale jeśli go wobec samego mistrza, wszystkich komturów i gości za gębę porwę, a wąsy i brodę mu wyszarpnę	Zostawcie mnie, proszę, z księdzem proboszczem twarz. zmieniła się gwałtownie.	My jej nie wydamywydać wojnę mówił smerda.	Kapłani?... Mefres?... Królem żydowskim?... Ależ ja mówiłem ci, że twój syn może zostać dowódcą moich łuczników, moim pisarzem... Ja ci to mówiłem!... a ty, nędzna, myślałaś, że tytuł żydowskiego króla równa się dostojeństwu mego łucznika i pisarza?... Mefres... Herhor!... Niech będą dzięki bogom, że nareszcie zrozumiałem tych dostojników i wiem, jaki los przeznaczają memu potomstwu...	Zaczem kazał Tęgospust, aby w obecności Kogutka wyliczono mnichowi sześćdziesiąt i dwa tysiące funtów za jego zdobycz. Co też uczyniono, podczas gdy czeladź narządzała posiłek dla Kogutka; po czym spytał go Tęgospust, czy woli zostać przy nim, czy też pragnie raczej wrócić do swego króla. Kogutek odpowiedział, iż uczyni tak, jak mu sam poradzi.	Znowu będę sam jeden! Już do mnie na wiosnę nie powrócisz! Umarłeś! Wszystko umiera! Wszystko trzeba stracić! Dlaczegoż więc nie korzystamy z chwili?	Niech go diabli wezmą A ja jak będę wyglądał przez niego?... Coś ty, słuchaj, zrobił pannie Katarzynie?... Jak śmiałeś pocałować ją w ramię czy gdzie tam?...	Na siwym koniu, jakiś młody człowiek, tylko co ich nie roztratował.	To jest bardzo mądre Gdyby u nas w szkole była taka książka notarialna, nie byłoby całej awantury z CzarliCzarli (daw.)	Widzisz że nie mam ktoby mi był żoną.	Ale nie byłeś tak naiwny, by im zapłacić zgóry?	Czy to ty, mamo?	Ja ci mówię, że wy go nie zjecie, on ma za sobą...	Nie może?	Nie płeć głupstw! Czyż pogromcy węży przystoi polować na szczury piżmowe?	Nie zdradzicie mnie przecie?	No tak. Ale czarny wcale nie naciera.	O, tak nie można! Ja panią odprowadzę.	Zdrowa jak ryba i nie potrzebuje wcale pokrzepiać zdrowia.	Och, to co innego W naukach ścisłych gramatyka musi się naginać do wymagań treści. Mimo to, moje dziecko, styl jasny, harmonijny, język Massillona, pana de Buffon, wielkiego Racine’a, słowem styl klasyczny... Ale, drogi chłopcze zapomniałem celu mojej wizyty. Jest to wizyta interesowna.	Ona jest daleko prostsza... Polyeukt jest ciągle sobą, jest jednym zawsze; Paulina walczy, w niej bojują uczucia sprzeczne, dwie miłości, dwie wiary, a po nad wszystkiem dostojność niewiasty!	A ty?	Alżusia! Po wodę zbiegaj!	Czwarta Po czwartej.	I ty tej jednej nienawidzisz.	Któż ty jesteś?	Nie chcę pieniędzy brać.	Nie gwiżdż, panie Michale!	O! bogdajbyś nie był prorokiem!	Zawsze jeszcze zostało co nie co.	Zapewne. Wogóle gadaliśmy o sprawach partyjnych. Aha, nawet Dyl dziękował mi za wydanie dobrej opinji o Kuzyku. Teraz przypominam to doskonale. Ale jakiż to może mieć związek z ową awanturą?...	I ona ci zabroniła zostać posłem w Radzie! Cała opinia jest przeciwko tobie. Mają cię za złego patriotę!	Jak to teraz?!	Olku, ten zamek zawsze do nas należał? Nawet jak jeszcze był?	A ja przecie młodszy od tatki i mnie to prędzej uchodzi	A może to rzeczywiście była gwiazda?	Cóż Jaksowie mogą? garść ich jest.	Jak myślisz czy Borowicz ma do mnie żal o co?	Słuchałam cię aż nadto długo. Wiem już, że od godziny kłamiesz mi wszystko jak z nut.	A jak mi Bóg miły, prawda! Patrzże pan! Tośmy obaj napróżno głowy łamali, a ona znalazła! Jak mi Bóg miły, prawda!	A więc a więc Michaelis marzy o świecie wyglądającym jak wspaniały, wesoły szpital?	Co to znaczy?	Co właściwie należy rozumieć przez wyraz „plasmata”?	Co, jak?	Czy byłabyś pragnęła abym był świadkiem nocy, które spędziłaś z panem de Nemours? Ha! pani, czy ja o tobie mówię, kiedy mówię o kobiecie która; spędzała noce z mężczyzną?	Czy może pan iść?	Czy pański statek jest szybki?	Czyli odsiedziałeś już karę, skoro spotykam cię w chwili, gdy robisz wszystko, by tam znowu wrócić?	Cóż panie robią w instytucie?... przepraszam, że zapytuję...	Cóż to takiego? spytała Laura, dosyć strwożona.	Gdzie pani ma schowaną biżuterię i pieniądze?	Mój Boże! A gdzież on jest?	On zawsze tak krzyczy.	Pan jest dziś un vrai chevalier de la générosité!un vrai chevalier de la générosité (fr.)	Pomsta i kara boska. Nadużywać do rzeczy świeckich tych tak świętych kart!	Słuchajcie no Chcę wam coś zaproponować, niezły interes, na którym możemy dobrze zarobić.	To byłoby zabawne	Z dalekiego jestem kraju, zza morza a idę, gdzie oczy poniosą.	Z radością to wyrzekłeś...	Bo mam oczy	Cicho, szczury!	Co? król, Herod, śmierć, baba i tym podobne	Czy mieszkał tutaj?	Dobrze, pani, mogę pójść	Jakiś zwierz ziemski...	Jakto?	Już wstaję.	Kto?	Monstremonstre (fr.) trąciła go znowu pantofelkiem.	Najzupełniej. Winienem panu wieczną wdzięczność	No, choćby do pani.	O mój Boże!	Oj, proszę pana, co też mi pan proponuje? Musiałby pan użyć siły...	Pani przeszkadzają suknie... Suknie!	Przysięgam!	Rosja, Polska, Władza, Polityka, Historia, Obraz świata	Sza... sza... Jego wczoraj prawie aresztowali.	Wilki ozdarły zajączka.
Zaczynasz mi się uśmiechać z tępym uporem fana­tyka. Tak jest, dzieła!	Chyba z zazdrości. Nie wszyscy, ale kilku, a za nimi reszta. Wiesz: obrazek ci narysuję. Chcesz? Co ci narysować? Tak wtedy opowiadałeś o dzikich krajach. Żebyś jeszcze raz opowiedział, to bym ci narysował Maciusia na bezludnej wyspie.	Doprawdy, Toto to nieładnie z twojej strony czyjś talent i umiejętności nazywać szczęściem. Tak samo mówiłeś, że Batiglioni tylko dzięki szczęściu zajął przed trzema laty drugie miejsce w Rallye Monte Carlo. Wtedy, gdyś ty odpadł już na drugim etapie. Powinieneś być mu wdzięczny, że zgadza się udzielić ci kilku lekcji. To zresztą jest taki miły pan.	Dużo byłoby opowiadać. Może we dwa tygodnie, od czasu jak Szwarc zachorował, przyszedł znów do nas Pełski, a wkrótce po raz drugi oświadczył się Luli. Miała z tego powodu niemało zmartwienia, bo widocznie człowieczysko przywiązał się do niej serdecznie. Tak. Mimo to odmówiła, dając za przyczynę, że nie wyjdzie zamąż bez przywiązania. Ja dosyć lubiłam tego Pełskiego. Ale to nie do rzeczy! Odmówiła zwyczajnie, poczciwa, szlachetna dziewczyna. Co też ona się nacierpiała w czasie choroby Szwarca! Ale to znów nie do rzeczy. Z Pełskim rozstali się jednak bez gniewu, i on to, niezawodnie on, wynalazł jej to miejsce aż w Odessie. Wystaw pan sobie zdziwienie, gdy przed kilku dniami przyszła do mnie i oświadczyła, że tylko choroba Szwarca wstrzymywała jej wyjazd, ale teraz, gdy Szwarc zdrowszy, ona nie chce być mi dłużej ciężarem, chce pracować na kawałek chleba i wyjeżdża. A, mój Boże, czy ona mi była ciężarem? Malinka ukształciła się i nabrała poloru przy niej; zresztą, kochałam ją, kochałam jak własną córkę.	Nie, nie teraz, później. Wpierw muszę omówić z tobą szereg spraw. Trzeba będzie, nie zwlekając, wiele rzeczy odmienić w naszym Królestwie. Właściwie wszystko. Czeka cię ogromna praca i aż lęk mnie ogarnia, że możesz nie podołać tym nadludzkim nieomal zadaniom. Lecz któż może to uczynić, jeśli nie ty? Mam zresztą nadzieję, że znajdą się jeszcze ludzie nie przeżarci doszczętnie strachem i kłamstwem, a także nie zarażeni pychą i nienawiścią. Takich skupisz dokoła siebie i przy ich pomocy i poparciu zburzysz wszystko, co jest teraz. Tak, to, co jest, nadaje się tylko do zburzenia i wymiecenia precz. Wszystko jest ponad miarę złe, zatrute i skarlałe. Trzeba to precz odrzucić. Miałeś jednak słuszność, mój synu.	Tempe: To się okaże. Otóż, że ja przy tym przeżywam samego siebie w wymiarach odpadka tej kultury, której nienawidzę, że sam wynoszę się przy tym ponad siebie w wymiarze przeciwnym mojej idei. Ja wiem niezauważalnie, niepostrzeżenie. nadchodzącego pod maską niby wielkich, a w gruncie rzeczy fałszywych idei, świadome zejście do otchłani szczęścia i to jest dla was najbardziej niezrozumiale	Odmówiła tedy wprost! Dość było spojrzeć na księcia, by to poznać. On, któremu księżniczki ulegały, nie znosił oporu i mało nie oszalał. Niebezpiecznie mu się było pokazywać. Wiedzieliśmy wszyscy, że tak długo nie pozostanie i że książę prędzej, później siły użyje. Jakoż porwano na drugi dzień pana miecznika i osadzono w Tylży, już za granicą elektorską. Tegoż dnia panna ubłagała oficera trzymającego straż przed jej drzwiami, że jej krócicę nabitą dał. Oficer jej tego nie odmówił, bo szlachcicem i honorowym człekiem będąc, czuł litość dla nieszczęść damy, a uwielbienie dla jej urody i stałości.	Tak sądzę, tak sądzę, istotnie Dziękuję panu, wdzięczny jestem za jego uprzejmość dla nas. Prości jesteśmy ludzie, lecz szczerzy... Mam nadzieję, że mnie pan zrozumie, zawsze gotowi do usług, chata moja szczupła, ale na usługi. Jeśliby istotnie zechciał pan odwiedzić nas kiedy z paniczem...	Oczywiście, oczywiście, cóż pan chce To są okoliczności zawsze przykre; ale pani Verdurin to silna kobieta, to głowa w wyższym jeszcze stopniu niż serce.	-List– Wobec teraźniejszych warunków będę się starał, aby mnie nie widziano. Wszędy trafiają się ludzie źli, a co gorsza słabi. Przeto gdy zapadnie zmrok, zakradnę się do tej osady i to com sporządził, złożę na oknie mego serdecznego przyjaciela, Jana Brecka Maccolla, dzierżawcy włości appińskich.	A cóż to ja jestem grabarz, ażeby robić ludziom tego rodzaju przyjemności?	Ach, ja!... Owszem... Ale nie w ten sposób jak Ewelinka i baron.	I mnie się toż samo widzi. Żeby tak żyła pani Dorota, o! tobym pokazała, ale tera inaksza rzecz...	Skoro dziś imieniny Eugenii, zapalmy na kominku. To będzie dobra wróżba.	Wybacz, kochana pan Albert zasługuje na swój udział w hańbie i sam się o to upomniał. Wczoraj w Operze wyzwał hrabiego Monte Christo, a dziś, tuż przed pojedynkiem, przeprosił go.	Wątpię, żebyś tak mówił na serio.	Księżna Błażejowa de Guermantes jest urocza, wyższa ponad wszystko, co pan może przeczuwać. Ale, ostatecznie, ona jest czymś niewspółmiernym ze swoją kuzynką. Tamta reprezentuje ściśle to, co przekupki z Hal mogą widzieć w osobie księżnej Metternich, ale Metternichowa myślała, że to ona wylansowała Wagnera, dlatego że znała Wiktora Maurel. Księżna Maria, lub raczej jej matka, znała prawdziwego Wagnera. To jest urok, nie mówiąc o niezrównanej piękności tej kobiety. I choćby same ogrody Estery!	Oho! jeszcze czego! żebyś i tego nawet odpoczynku nie miał! Spóźniłam się dziś z obiadem, to prawda... trzebaż było temu biedakowi wnuczkę pokazać, ale nic to! zaraz nakryję i podam! szach mach! zjesz i zaśniesz jeszcze sobie! Julek! Julek!	Oto dzięki czemu przeżyłaś już cztery dni, Valentine a ja, jak ja żyłem przez ten czas? Okropne godziny! Co za męki przeżywałem, widząc, jak do szklanki wlewano ci morderczą truciznę, gdy drżałem, żebyś nie wypiła tej trucizny, zanim zdążę wylać ją do kominka!	Wy nie jesteście każdy. Wy jesteście Piotr Worotow, człowiek na świeczniku, więc i wasze zmartwienia są na świeczniku. Słyszycie mnie?	A grzecznie mnie przyjmujesz! ale popatrzno, popatrz, jeszczem doprawdy nie taka stara i szpetna, jak ty zdechlaku! Nie daléj jak tydzień temu, dwóch młokosów pędzało się za mną, żem się im kijem musiała oganiać! Zdejm z oczu anguszti (palce), spojrzyj... przekonasz się że nie kłamię.	A ile dostajecie na wasze drobne wydatki?	A ja Jan SkrzetuskiSkrzetuski, Jan jaśnie oświeconego księcia. Jeremiego WiśniowieckiegoWiśniowiecki, Jeremi Michał herbu Korybut (1612–1651)	A my ci za kamień chlebem...	A te dwie maluśkie to takie przylipne.	A trzeba, powtórzył Jasiek. I to mówiąc całą siłą kopnął nogą kadź obok stojącą.	A, to pan Kopowski jest w Przytułowie?	Ale czy pan opowiadał o tej sprawie?	Co racja, to racja Sam nawet Grzyb miałby chyba wyrozumienie, że krowa nade wszystko powinna iść tam, gdzie jest dziewucha.	Co to jest?	E... to już jutro może... powiadacie, że tyla tam narodu, wolę po dniu, śnieg pada, ćma!...	Gdzież tam, mości dobrodzieju! prędzej by konkurencja jaka, kontrowerskontrowers (z łac.) do zapamiętania. dali nieboszczyk tatunio, że na samo jej przypomnienie włosy mi się jeżą do góry.	Huck, to jakiś obcy pies!	Ja go nie kupię	Jak to?	Jest to pełen mądrości młodzian, który bez wahania wykona wolę ojca i najwyższej rady kapłańskiej	Masz słuszność, czuję to.	Nie mogę tego powiedzieć, ale czuwaj nad nim.	Nie wszyscy, ale wielu, a między nimi i Ulryk. Bo w rzeczyw rzeczy (daw.)	Nie. Widziałem tylko jego fotografię. Był to bardzo przystojny mężczyzna. Mniejsza zresztą o to. Był to początek kwietnia, gdyśmy odpłynęli do Ameryki wielkim liniowcem. W Stanach Zjednoczonych mieliśmy zabawić kilka miesięcy, podróżując i bawiąc się. Eskapada ta może dlatego, że była pierwszą eskapadą tego rodzaju w moim życiu, wydawała mi się czymś przepięknym. Byłem całkowicie pod urokiem jej romantyzmu, a moje uczucia do Betty wzrastały i umacniały się w miarę licznych stwierdzeń, że mężczyźni wokół zazdroszczą mi jej i zasypują ją komplementami.	No, jeżeli przyjaciel, to gadaj, czy to prawda?...	No, to się w drodze wywiedziemy... Mamy czas!	Och! to Kandyd!	Oczywiście pytanie, czy przerzucą nas na Południe, do Włoch. Mnie także nie podobałoby się łażenie po kopcach i lodowcach z rozkazami. No i żarcie tam mają psiakrewskie: nic tylko polenta i oliwa	Oczywiście! Można mieć tę kabinę za dwadzieścia franków. Może ją pan wynająć, jeśli to panu robi przyjemność. I wiem pozytywnie, że prosił o audiencję u króla, który mu dał do zrozumienia, że nie życzy sobie znajomości z monarchą z operetki.	Pani! Tyle sił zużywa Pani w walce z wiatrakami, które już tyle kobiecych egzystencji zmełły na proch!	Podobno spędza tam urlop jakiś kapitan Vantoch. Ponoć urodził się w tym Jevíčku.	Pokażże się i ty... Oj, mocny Boże! Pamiętam cię maleńkim, jakoś przez ogon źrebakom na grzbiet łaził, a teraz, wciornaści, co za rycerzyk!... Z gęby czyste paniątkopaniątko	Prawda, Stasiu Ale z tobą albo z Kingiem mogę?	Proszę dobrodzieja a nie lepiej tę różę zasadzić na grządce albo włożyć w doniczkę?	Pójdę na cmentarz, bo widzisz, zobaczyłem tu w jednej karecie coś cacanego. Spojrzałem raz patrzy.	Rozumie wszystko, na co patrzy!	To prawda, panie rycerzu, pamiętam dobrze, że taka była wola wasza.	W takim razie ja tam nie pójdę	W tej chwili jeszcze nie. Ale z zachodniej strony lada chwila...	Zdaniem niektórych ludzi kradzież samochodu stanowi tu największe przestępstwo i tak jest w rzeczywistości. Lecz znieważenie policji pociąga za sobą bezsprzecznie najwyższy wymiar kary. I tak być powinno. Powiedzmy, że za kradzież oskarżony otrzyma rok więzienia, co jest karą umiarkowaną; i trzy lata za wariacką jazdę, co jest karą łagodną; i piętnaście lat za znieważenie policji daw.: liczba, ilość; dziś popr.: pojedynczy znak pisarski służący do zapisywania liczb. otrzymamy, jeśli się nie mylę, liczbę dziewiętnastu lat...	Żadnej omyłki. To jest Wilczur. Czy słyszał pan kiedy o znakomitym chirurgu warszawskim tego nazwiska?	A Fatum nie jestże bogiem?	A co będzie, gdy konie zjemy?	A co odpowiedział ów pan Bloch?	A kocha pana choć trochę?	Ano...	Bogowie. Jakiegoś ty wyznania?	Choćby.	Co za szczęście! Aleś opalony, Copperfieldzie! Jakże się cieszę.	Czy się przywiązałeś do kogokolwiek?	Dobrze matka zrobiła, że dziecko przyprowadziła wczoraj spać przy naszym wozie tyś już za duży, koza cię nie udźwignie, a takie małe ino przyuczyć, będzie fikało aż hej.	Dość nieumiejętnie wyrwałeś pan ten kamień Nie miałeś narzędzi?	Gotówką.	Grzech byłby śmiertelny!	Idź naprzód, ty nicponiu, żebym widział, czy idziesz prosto.	Jane Murdstone milcz, proszę, jak śmiesz!	Jest więc sprawiedliwość boska!	Krzyż	Która godzina?	Mleka i chleba daj mi, Józia, a wystarczy.	Może Henry?	Mów, w całym domu nikogo nie ma	Nadto zaś moim zdaniem... należałoby powtórzyć panu Solskiemu dzisiejszą rozmowę...	Nie rozumiem	Nie rozumiem pana.	Nie te same, tylko rozsądne, rozsądne!	Nie.	Nie.	Nieprawda!	Niestety, jest już trochę późno my dwaj musimy już myśleć o powrocie.	Och! Gdybyś ty znał moje życie!	Panie Weinberg, pan jesteś... no już pan wiesz i my wiemy, co pan jesteś, ha, ha, ha.	PierścieńMiłość nie weź mi za złe tej uwagi	Próba!	Rekiny?	Sekwana?	Stanka Stwosza z Jadwisią, Macieja Stwosza jedynaczką.	Teraz jestem pewien, że ta sama oaza. Zbójcy pustyni nie zapuszczają się zbyt daleko, bo nic by tam nie mieli do roboty. Oni kręcą się w bliskości lasów Bum-Druma i obozują w najbliższej oazie.	U Koziołkowej?	Wstyd będzie, gdy ulegnę!	Właśnie że nic nie widzę...	Zacna z wacpani białogłowa! I mądra.	Złotówko, znajdź się.	Šventa tiesa šventa tiesa!
No! zbytnio sobie nie dufajdufać (daw.) dziś popr.: żyje. już nadzieja i będzie, co ma być.	Hm... tak sobie...	Nie miała czasu przyjąć chrztu świętego bo jedzie dopiero z Algieru, który jej jest ojczyzną, potrzebuje się przedtem wzmocnić w zasadach naszej religii; a wtedy, jeżeli Bogu podobać się będzie, przyjmie chrzest z uroczystością odpowiednią jej znakomitości, o której w tej chwili jej i mój ubiór wcale mylne mogą dać wyobrażenie.	No jeżeli nas humor tylko różni!... Za karę nie przeczytam ci artykułu o Yvetce.	No tak, ale tak samo dobre jak moje.	No, gadaj.	No, to trzeba by także bić wszystkich Polaków i Ukraińców, jak się między nimi bandyta albo oszust znajdzie. A weź tylko gazetę do ręki, to zobaczysz, że się znajdzie.	Oczywiście, po egzekucji, w czasie jej trwania albo i przed, jak panowie będą chcieli.	Pewnie, że ojciec nie będzie sobie żałował niczego	Potem powiada młody proboszcz do złodzieja: „Nie kradnij”, do złego męża mówi: „Nie bij żony swojej”, a do zabobonnego: „Wierz w Boga, a nie w gusła, duchy i upiory!” Złodziej odpowiada: „Daj mi chleba!” Zły mąż odpowiada: „Zrób nas bogatymi, a zaprzestaniemy swarów!” A zabobonny odpowiada: „Naucz mnie czegoś lepszego!” Któż im jednak może pomóc bez pieniędzy?	Tak musiałaś wziąć mamkę, zgryzota spędziła ci pokarm. Wiem wszystko, daj pokój, wisicie w trybunale, obębniono was po mieście. Ja byłem tylko niedźwiedziem, nie jestem uczony, nie byłem protem u Didotów, chluby naszego drukarstwa; ale nigdy nie korespondowano ze mną na stemplowym papierze! Wiesz, co sobie mówiłem, obchodząc moje wino, pielęgnując je i zbierając, popychając pomału swoje interesa?... Ot, co mówiłem: „Mój biedny stary, zadajesz sobie wiele trudu, ciułasz talar do talara, zostawisz ładny kawał grosza na komorników, na adwokatów albo na chimery, na fantazje...” Ot, moje dziecko, jesteś matką chłoptasia, który, tak mi się widziało, kiedy go trzymałem do chrztu z panią Chardon, ma w miejsce nosa taką samą truflę jak jego dziadek; otóż słuchaj mnie: myśl nie tyle o mężu, co o tym huncwocie... Mam zaufanie do ciebie... Ty mogłabyś ocalić mój majątek... mój biedny mająteczek...	Teraz podobno sporo wieszają i rozstrzeliwują Niedawno odczytali nam na placu ćwiczeń befel, że w Motolu rozstrzelali rezerwistę Kudmę, ponieważ kapitan ciął szablą jego chłopczyka, którego trzymała na ręku jego żona, gdy się z mężem chciała w Beneszovie pożegnać. No i ten Kudrna się uniósł z tego powodu. A politycznych wsadzają co do jednego do ula. A na Morawach rozstrzelali już też podobno jednego redaktora. Nasz pan kapitan mówi, że i na resztę przyjdzie kolej.	Zatem czemu nie studjujesz jej raczej u mnie, gdzieby ci było o tyle wygodniej	A diabeł go ta rozezna, co on za jeden! Książę Hieronim, powiedział, i tyla wiem. Pewnie cesarski abo brat, abo zgoła szwagier.	A więc i pani syn także nie umie czytać?	Albo, jeżeli wyjdę... to później trochę...	Ale pan Degas upewnia, że nie zna nic równie pięknego jak Poussiny w Chantilly.	Ależ o nic, mamo, po prostu pytam, po raz pierwszy po kilkudziesięciu latach, dlaczego przestałaś grać, byłaś młoda, piękna, sławna.	Bardzo dobrze mnie już sprzykrzyła się obawa przy piciu i to przypuszczenie, że wino pochodzi z piwnicy milady.	Bo za mało go pani zna. Ludzie jego typu nie lubią grzebać się w przeszłości, którą raz przekreślili sami lub którym los tę przeszłość przekreślił.	Bóg to odmieni i hetmani.	Będzie się pan fatygował...	Będziemy więc musieli pościć dzisiaj	Cicho waść!	Co znaczy chapnąć?	Co?... co to?... A, to pani?... Właśnie myślałam... Czegóż kochana pani dowiedziała się o Solskich?...	Czy ja się na tym rozumiem, kiedy ze wszystkich stron idzie samo bałamuctwo, a rzetelnej prawdy nikaj się człowiek nie dowie? Nowięcej to się rozumieją Żydy; ale raz gadają tak, drugi raz inak, a chłop wierzy w to, z czym mu lepiej.	Czy ja też mogę zagrać?	Czy tak, Belu?	Czy to prawda, że ta... Stefcia jest wnuczką tamtej... historycznej Korwiczówny?...	Dalej, chodź do zamku!	Dla czego mam pokój dać dla czego? butnemu chłopcu nosa trzeba utrzéć, aby go nie zadzierał.	Do Tarnopola! do księcia! na wesele! A co, córuchna? skończona twoja niedola!... a dla Bohuna kat i miecz!	Do pewnego stopnia Widzisz, moja mała, aniołowie, jako duchy niebiańskie i pozbawione ciała, a natomiast obdarzone możliwością przenikania przez ściany, absolutnie nie potrzebują pieniędzy. W swojej pracy detektywnej, jeżeli już mają się nią zajmować, nie muszą dawać napiwków ani przesiadywać w restauracjach hotelowych. Wszystko to kosztuje.	Dobrze	Dobrze Ale jest przecie nienaruszalny skarb faraonów w złocie, platynie, srebrze i klejnotach. Ile to wynosi?	Ho! ho!...	I jest łatwe. Pozostaw to mnie. Już ja to załatwię	I nam będzie urągał	I to się zdarza na świecie ale tym razem masz mnie za głupszego niż jestem, bo wiem, że zapłacisz.	I wy pozwalacie na to demoralizowanie pułków?...	I za to go skasowano! westchnął Bohomolec; ale mówmy o co idzie...	Ja miałem gorączkę, rozumiecie, i wciąż go do siebie wołałem.	Jak pani każe ale w zamian proszę, aby pani zagrała kiedy wyłącznie dla mnie, czy dobrze?	Jak się masz, Maksymilianie Dotrzymałeś słowa. Dziękuję.	Jak to? Znowu przez moczary?	Jak to? ptaki rajskie bywają fałszowane? A jakże to robią krajowcy?	Jakoż trza rozumieć te kręte słowa „dużo i mało”? Dwie skrzynie klejnotów jeszcze ci nie dosyć?	Kapitanie Smollet czy słyszał pan kiedy bajkę o górze i myszybajka o górze i myszy	Kiedy tak, to już po mnie	Krzyż Św. Pawła (jest to order Parmy) lub pieniądze, jeżeli mi pan zdoła dostarczyć pozoru, pod jakim mógłbym je dać.	Malwina	Mości poruczniku, waszmość tu wodzem, tedy rozporządź	Musisz iść. Nasze interesa absolutnie źle idą.	Na bok! Nie stójcie tu, psia mać!	Na miłość bozką!	Najszczęśliwszy jestem, będąc dopuszczonym do oglądania oblicza pańskiego.	Nic nie udaję przed nikim i także się nudzę.	Nic, odparł Presler.	Nic, panie, wszystko dobrze	Nie ma tam człowieka... z jedną... nogą?	Nie o skromność chodzi. Ale wszyscy będą się starali podstawić mi nogę. Znam ja ich. A cały zarząd będzie wciąż mi patrzał na ręce. Poza tym robota trudna. Odpowiedzialność.	Nie wypędzam, lecz jeśli jejmość się uprzesz zostać, będziesz musiała się zamknąć i nie wychodzić.	Nie! nie! wszystko się szybko ułatwiło, Najjaśn. Pan już się zbliża!	Niech pan margrabia pozwoli mi nie przyjąć tego daru. Nie był przeznaczony dla człowieka w czarnym fraku, zepsułby zaś zupełnie swobodę, jaką pan margrabia cierpi łaskawie u człowieka we fraku niebieskim.	Niech pan więc pyta.	Niezła myśl!	Nijak. Powiada, że kościół niczego nie objaśnia, ale nakazuje, albo zakazuje. Jednym słowem ani myśli kompromitować kościoła jakimś nowym niedoświadczonym bóstwem. Tak go przynajmniej zrozumiałem... Handel	Och, Zdzisiu... Zdzisiu, co ty mówisz?	Ostrygi, homary i szampan!	Panie!	Panie, panie! Kiedyż to, o czym ja mówię, zaiste podane jest duszy z zewnątrz, spada z wysoka idzie z nieba.	Po jedném miejscu wodzi...	Po temu, że ona okropno trudnajaGaspadyń fiesor (...) ona okropno trudnaja	Pomyśl na przykład, że dwa konie ciągną z całej siły dwa końce liny w przeciwnych kierunkach. Wiesz, co to znaczy?	Poszczęści, poszczęści! Wiesz, panie Michale, co ci powiem?	Prawda Ja chciałem tego. Ja byłbym to zrobił na pewno. Ale podpis na odezwie jest sfałszowany. Ten szpieg sfałszował mój podpis. Ale prawdą jest, że chcę być królem dzieci.	Prawda!	Proszę o ciastko tortowe.	Rabinowicz.	Siła przy Bogusławie ludzi?	Szwejku, nalejcie panu kapelanowi jeszcze trochę koniaku, żeby się mógł opamiętać. Szwejku, opowiedzcie mu coś.	Słucham.	Służę ci, kochana Jane Przebaczam ci, dziecko moje... kochanie... niech cię Bóg strzeże...	Tak, Wilhelmie wydarzyło się nieszczęście... w młynie.	Tak, które będziesz kleiła albo, co jeszcze będzie lepiej, zszywała. I to będzie twoje zajęcie.	Tak, tak, pokaż nam tego anioła kopalni!	Tak, to ja, akuratny jak ty. Ale, Maksymilianie, jesteś cały przemoczony. Musisz zmienić odzież. Chodź za mną. Apartament dla ciebie już czeka, tam wkrótce zapomnisz o trudzie i chłodzie.	Waśń to domowa dwu rodów na jednej ziemi siedzących Dużo ona już nas krwi kosztowała. Dziś Leszkowie nam pokój niosą i zgodę, żądając miru i ręki.	Weźmy jeszcze strzelby i inne rzeczy	Widzisz, w nim, po części i w tobie, jest przerost nerwu twórczego, który zwie się aktorstwem. Aktorem każdy z nich jest, z tych twórców tu: maska. znio­sła, larwa na niej przezrocząprzezroczy	Więc pan sądzi, że to to?	Wnuczko kochana, sama nie wiesz co pleciesz! zawołał wojewoda, jakto może być żeby kobieta młoda za mąż iść nie chciała. Musi.	Za Olesia czy za Alfonsa?	Zaczyna mnie pan interesować, panie Wokulski	Zrobiłam to, bo tak powinnam była zrobić.	Żartuje pani?	Żebyśmy mieli choć jeden nóż!	Żonę bił.	Żyd parszywy!
Ależ, o ile mnie moja stara pamięć nie zawodzi, zdaje mi się, że Dechambre grywał sonatę Vinteuila dla Swanna, wówczas, gdy ten klubowiec, wycofawszy się z arystokracji, nie przeczuwał iż będzie pewnego dnia zmieszczanionym księciem-małżonkiem naszej narodowej Odety.	Ano, jak to czysty „maciek”. Za długo by mi gadać. Zgoła musiały my go z Fruzią bez całą noc w domu kryć. Świtem tedy dopadł konia i pojachał, bo chciałam, aby chocia tego biednego trupa ktoś przecie po chrześcijańsku zebrał i pochował, Owóż jedzie, jedzie, a onego trupa nigdzie ani na oczy. Tak dojachał aż do samej Oliwy. Tam dopiero nalazł pana, alić nie w trumnie, jeno w celi oćca Błażeja na czyściutkim łożu. Koło niego oćcowie cystersy i różne panowie oficyjery.	Hrabinaby się obroniła sama, szepnąwszy słowo królewiczowi ja jéj nie potrzebuję w pomoc przychodzić; daleko gorzéj jest, że drwi z nas wszystkich, nie wyjmując nikogo.	Ja myślę to samo, co i nasz przyjaciel Ned! i ciekawym, co pan na to powie.	Jakże zdrowie? Ja bo po sześciu tygodniach odpoczynku świetnie się czuję. Nie uwierzy pan prezes, ale ubyło mi siedem kilo. Niezła porcja, co?	Jest pan sprawiedliwym człowiekiem Niech pan popatrzy na tych ludzi, co mojego compadre mianowali generałem, a nas wszystkich przedzierzgnęli w żołnierzy. Niech pan spojrzy na tych oligarchów, którzy uchodzą z życiem, mając tylko to, co na sobie. Mój compadre nie myśli o tym, ale nasi zwolennicy będą mocno zdziwieni i chciałbym przemówić słowo za nimi. Proszę mnie posłuchać, señor! Przez długie miesiące mieliśmy Campo w swoich rękach. Nie potrzebowaliśmy prosić o nic nikogo. Ale żołnierze muszą być opłacani, jeżeli mają żyć uczciwie, gdy wojna przeminie. Ludzie wierzą, iż pańska dusza jest tak prawa, że pańska modlitwa może leczyć z niemocy bydlęta, jak modlitwa sprawiedliwego sędziego. Niech usłyszę z pańskich ust kilka słów, które zadziałają jak zaklęcie na wątpliwości naszej partidypartida (hiszp.)	Ktoś przecież musi odpowiadać. Nie może być tak. Ksiądz deklamuje o sprawiedliwości. Winien mi jest sprawiedliwość zatem. Rząd karze i sądzi. Kto ma władzę, kto śmie mieć władzę i znosi to życie, ten winien.	Niech mi pozwoli chwilę rozmowy z sobą	Owszem, mówiłem Dickowi. Nie powiedział mi: nie rób albo namyśl się. I w ogóle nie dał mi żadnej rady. On też zawinił. Tatuś powinien się z nim także rozmówić. I z Noelem też.	Tak, drogi Boże, do pana! List był poplamiony krwią, ale udało mi się odczytać pańskie nazwisko	Wiedziałem, jak niedołężnie maszeruje oddział z Memfis, gdy następca gromadzi pułki pod Pi-Bailos. No i dla śmiechu chciałem przyłapać was, paniczyków... Na moje nieszczęście znalazł się tu następca i popsuł mi plany. Tak zawsze postępuj, Ramzesie, naturalnie, wobec prawdziwych nieprzyjaciół.	A jakaż rada?	A nieprawda! Już co to, to nieprawda. Patrz na wielkich panów. Nic nie robią, tylko obdzierają świat z jego majątku i używają, a nigdy im się nie nudzi. Dlaczego? Bo znają sposób na zabawę, umieją zachować porządek w używaniu.	A to dla czegóż nie zostałeś w tamtej kopalni?	A więc był nieszczęśliwszy od ciebie, bo nie mógł nawet znaleźć grobu ojca.	A więc go niewypędzisz pani?	A, toście się panowie niedobrze wybrali ponieważ nie masz tędy dróg sposobnych dla tak wielkich i ładownych wozów; ledwie się tu najdą itineraitinera (łac.) niebezpieczne..	Ach, Mina! Mina! Co to za kawaler! Jeszczem jak żyję takiego nie widziała! A toć to anioł z nieba!	Alboż i hecarz Władysław jest tu w Rzymie?	Ale ale nie odchodzicie z niczem. Mówiłam królowi... król na rozwód się godzi, byle rozgłosu nie było, podpisze co zechce. Czegoż więcej żąda? Dadzą mu wykupnego, a niech go moje oczy nie widzą.	Ale czego ten człek tam chciał?	Ale jaki ona ma związek z Ogrodem Zoologicznym?	Ale nie! Przez jednego człowieka ani kościół ani diecezja zginąć nie może.	Ale zbadałem miejsce, ot tak, dla własnego użytku nie robi to wrażenia zwykłego domu. Są tylko jedne drzwi wejściowe	Ależ proszę	Aż „takie”?	Bo ja zawsze jestem panią siebie, czy kocham, czy nienawidzę. Uczucie, które się zdradza, idzie na łup ludzi.	Bo już co dnia zgłasza się ktosikktosik (gw.) teraz. robią w pojedynkę, cichaczem, byle prędzej.	Byłem.	Bądź uwielbiona, moja Dziecino. Chciałaś zakosztować głodu i chłodu, by osobiście się przekonać, czym pachnie bieda. Teraz ludzie kładą ci szkarłaty pod głowę, ale w Betlejem tak nie było, tam cię kłuła słoma. Wybaczcie, łaskawe panie, że najpierw wam się nie pokłoniłem, ale musiałem przywitać się z Królem królów, kiedy go tu zastałem. A! Siostrzyczka Elżbieta! Przepraszam, może już się nie godzi nazywać siostrzyczką?	Chciałbym usłyszeć to z ust Kargana. Ciekaw jestem, czy Kargan ośmieli się przede mną to powtórzyć? Wielki sędzio, wezwij Kargana na świadka.	Chodź i ty! Znajdziesz ten spokój, jaki daje wzgarda. Pokonasz klęskę swego życia, gdy raz powiesz sobie...	Cierpisz na jaką nieuleczalną chorobę?	Cóż to była za chorągiew?	Cóż za nieprawdopodobny sekret!	Dufamdufać (daw.)	Gdzie?	Głupiaś! Janka! wyrzuć tę wiedźmę, bo nie wytrzymam! Szczeka, jak stara suka!	Ha, to mówmy o tak nazywanej płci pięknej, kiedy już nie mamy zabawniejszego tematu.	Hum!... hum!...	I nie powrócimy do Granitowego Pałacu zanim nie znajdziemy naszego dobroczyńcy.	I nie starałeś się pan czegoś zrozumieć?	Ino ich patrzeć, bo są już u organistów.	Ja i owszem, słucham z wdzięcznością!	Jak to to jeszcze nic? Na duszę mego rozgrzanego rozporka, toć my oba, Panurg i ja, drżymy już ze strachu. Wolałbym raczej popić niż oglądać te tu utrapienia.	Jak to wziąłeś? Przecież muszę umówić się o cenę z gospodarzem.	Jakież szczęście macie! Oto po pięć pensów dla każdego z was.	Jakto, Oriana była tutaj?	Jeżeli do Pragi, z Bogiem jeżeli za królową i królem, signor Giovanni, wam dobrze życzę, nie jedźcie.	Już też tak dalece się waćpan nie gryź. Nie miał on nigdy do waści żadnego rankorurankor (daw.) wstrętny, przykry, obrzydliwy., serce złote!”	Kapłani wszystko wiedzą!...	La toilette.	Mnie wątroba wyskoczyła z klubów i chodzi samopas.	Można, można... A ja już myślałam, że pan nie przyjdzie... Niech pan siada: o tu... Janka nie chciała iść spać, tylko czekała na pana. Przed chwilą zasnęła.	Nie będziemy losować, jestem wodzem i wszystko ode mnie zależy. Odpowiadam za was wszystkich, więc pierwszy powinienem narazić się na niebezpieczeństwo.	Nie gorzej niż my Tortugę.	Nie sądzę.	Nie słyszałem o żadnych grotach	Nie wiedziałem, że były tak straszne...	Nie, a poco?	Niech będzie pochwalony! Gadajcie, nie zmylił ja drogi? Wszak ci ta wieś to Dobrowola?	No! kiedy on zakąsił, dawajże i nam czem po krupniku zakąsić, odezwał się stary.	No, Oriano, bez przemów.	O czym pan myśli?	O nie... za późno, choćby sam pan chciał. Mamy już parowiec.	O! pani! klnę się w zbawienie duszy, iż gotowa jestem umrzeć dla Waszej Królewskiej Mości.	Obyczaje, Ojciec, Syn, Szlachcic	Och, jeżeli zaczniecie się bawić w wykład historii, wychodzimy z obecnej epoki, gdzie tron wyzuty jest z prawa nadawania szlachectwa i gdzie robi się baronów i hrabiów przy zamkniętych drzwiach, cóż za nędza!	Oczywiście, że nie. A u pani Dancygerowej beczka jest duża. Taka duża!	Opieką nad notariuszem.	Otóż, zacznę od tego, że nie znam nikogo, do kogo mógłbym mieć większe zaufanie niż do pana.	Panie, twój mistrz, Seneka, ma tysiąc stołów cytrusowych. Zechciej tylko, a będę ich miał dwakroć więcej. Jestem stoikiem z potrzeby. Przybierz, o Promienisty, mój stoicyzm w wieniec z róż i postaw przed nim dzban wina, a będzie śpiewał AnakreontaAnakreont (VIw. p.n.e.)	Plersch leży bez zmysłów.	Po ślubie, będziesz pan jedynym mężczyzną w rodzinie, to też wpływ pański zaważy napewno. Czy poparłbyś pan zabiegi moje o rękę Miss Dory?	Podły Żyd, lichwiarz, odstraszył konkurentów, przekupił adwokata i...	Prawda! Czy przyjdziesz? Bądź tak dobra!	Przyuczę się i ja przy waćpanach	Rozmawiałem z nią raz czy dwa na balu u pani de Morcerf. Sprawiła na mnie czarujące wrażenie, choć może była nieco melancholijna. A gdzie macocha? Nie wiecie?	Sprawdźmy jeszcze raz.	Spędzam tu urlop. That’s so.	Tak to się źle skończy. Bóg się gniewa, że tylu chrześcijan wyrzucono na ulicę.	Tak, ale jak się to uda przejechać tę granicę?	To był dla ciebie wielki kłopot przyjść tutaj?	To mniejsza.	To wtedy, moja Lulu, byłabym bardzo szczęśliwa i bardzobym kochała, i widzisz Lulu, Pan Bóg by sprawił, że on mnie kochałby także.	Ty szydzisz?	Wdzięcznie mnie wspominał?	Wetknij go tam, skąd go wyjąłeś	Widziałem egzekucję Castainga alem wtedy miał mocno w czubie, bo to był ostatni dzień gimnazjum i spędziliśmy noc w jakiejś knajpie.	Wiem pan pewnie od tego starego pana!... On kilka razy obiecywał, że mnie weźmie... Czy on bardzo bogaty?... Pewnie, że bardzo... Jeździ powozem i siada w pierwszych rzędach w teatrze.	Więc cóż mam robić?...	Więc kup pan sobie flower i strzelaj od rana do wieczora w kartę. Już ja potrafię przeciągnąć sprawę na kilka dni.	Wojna, proszę pani, wojna!	Władza, Pozycja społeczna, Umiarkowanie	Za trzy godziny będzie dniało.	Zaczekajcie tu na nas za pięć minut powróciny.	Zaraz, zaraz, chwileczkę nikogo nie wprowadzam, a tym bardziej pana Cavalcantiego.	Zawsze dobry i pilnuje porządku, tylko rozumu nie ma za grosz... Nie ukarano go za to głupstwo... jak wiesz. Chciano go tylko zamknąć w domu wariatów, ale oparłam się. Zadano by mu jeszcze czego w rosole... Ta historia zaszkodziła nam zresztą, gdyż już nie dostanie pensjipensja	Znajdę go martwego lub żywego	Że, mówię, hufiec, do którego niektórzy z waszmościów panów mieli honor należeć w potyczce pod Tarnowskimi Górami, wziął grafa Henkla, landrata z Tarnowie, w zakład za panów Mieroszewskiego i Siemieńskiego i odprowadził go do twierdzy częstochowskiej. Między papierami tego landrata znaleziono odezwę do Ślązaków, wydaną przez grafa Götza, fligel-adiutanta królewsko-pruskiego, do łączenia się z wojskiem pruskim i dostarczania koni oraz żywności. Ale co najważniejsza, to to, że imci pan Trembecki zabrał po drodze 118 koni przeznaczonych dla jazdy pruskiej, a co już najmilsza dla ucha, to to, że wziął kasę królewską.
Te nie udzielają się ani za jarmarczne, ani za żadne inne ceny. One, jeśli się w człowieku rodzą, w nim też i po­zostają. Dla nich nie ma wyrazu. One są milczeniem: jak Bóg, jak fatum!...	Grocholski był z tobą, a jednak pierwszy się stawił na alarm.	Moja droga pani! mój aniołku śliczny! nie będziesz się gniewała na mnie za to, co powiem?	Pochlebiam sobie, że i ja ich przynajmniej tak dobrze znam jak wy Są gwałtowni, obawiałbym się ich i ja, gdyby nie byli tak dobroduszni, tak łatwowierni, że ich zawsze na słowa zręczne wziąć można. Spytajcie biskupa Walencyi co im wmawiał i przyrzekał.	Gadasz głupstwa! Jesteś mądry, jak bawolątko miesięczne. Czyż uważasz za coś przyjemnego uganianie się po górach z rozkazu rządu? Stary jestem i nie cierpię obław! Wolę stokroć patrzeć na długie szeregi stajen murowanych, z przegrodami na każdego słonia osobno, z porządnymi słupami do przywiązywania ich, z szerokimi, ubitymi placami do tresowania. Koszary w Canporze... w to mi graj! Jest człowiek w samym niemal środku miasta i ma zaledwo trzy godziny zajęcia dziennie!	Obawiam się, że będzie bardzo trudno znaleźć rzeczywiście odpowiedni dom. Nie spodziewaj się za wiele, Aniu. Piękne domy w pięknych okolicach z pewnością będą o wiele za drogie dla nas. Będziemy się prawdopodobnie musiały zadowolić jakimś brudnym, małym domkiem, na jakiejś uliczce, gdzie mieszkają ludzie z innej niż nasza sfery.	A niech Bóg broni! Wie pan dobrze, że skoro wuj pański, pan Polikarp Morrel służył pod tamtym i do tej pory nie tai swoich sympatii, pana również posądzają o przychylność dla Napoleona. Czyż mógłbym narażać Edmunda i zarazem pana? Są rzeczy, które winniśmy z całą szczerością wyznawać naszym zwierzchnikom, ale z którymi musimy się kryć przed obcymi.	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	Mama, moje dziecko, zabrała się i pojechała do Paryża, a ja zostałam u mojej babci. Chowałam się u mojej babci i rzadko widywałam mamę, rzadko papusia. Bo papuś znowu prysnął w świat. Po Angliach, po Amerykach, po Japoniach... (Moja mama jeszcze śliczna! Ale to potem...) Wyrosłam na dużą pannicę, aż tu w towarzystwie poczęto o papusiu puszczać szalone plotki. Że tatuś tam zrobił takie dziwactwo, że tam takie, że znowu! Ilem ja się po nocach naszlochała! Byli nawet... O Boże! Jak jeszcze wyżej dorosnę... Na własne uszy raz podsłuchałam u Balów... Kupię u Greulicha szpicrutę ze stalowym prętem w środku i póty będę chodziła, dopóki nie spotkam sam na sam tego podłego Szczerbica...	Nie, nie pysznię się już nimi nie żartuj ze mnie, brzydki chłopcze, ale widzisz, mawiałeś, że są piękne, chwaliłeś je i gdyś mi zawrócił głowę, stawałam często przed lustrem, myśląc, czyby cię bardzo uszczęśliwił pukiel mych włosów? Pamiętasz, Doady? O małoś nie zwariowało małoś nie zwariował	Ponieważ wiem, że czyhali na moje życie, więc jeszcze nie zdołałem zapomnieć. I cóż?	Wiem, ale po tamtej robocie nie było lepszego miejsca na kryjówkę, niż ta chałupa. Fakt, że trzeba się wynieść z tej budy. Chciałem to zrobić już wczoraj, ale nie mogłem, bo te cholerne chłopaczyska bawiły się na wzgórzu i ciągle się tutaj gapiły.	Nie lubię tych chłopców, przyznaję się i jak panowie wiecie, nie uważam się za silnego, twardego człowieka, ale faktycznie nie widzę najmniejszej przyczyny stosowania wobec Stalky’ego i Spółki jakichś represji tylko dlatego, że Kinga do pasji doprowadza to... to...	Ale nie, przecie on się przyznał Kto by dał wiarę, że wszystko to stało się w moim domu, w tej dzielnicy, gdzie nawet kot rzadko się zabłąka! Słowo uczciwej kobiety, ja śnię chyba. Bo to widzisz, za mej pamięci zdarzył się wypadek z Ludwikiem XVI, później byłam świadkiem upadku cesarza, widziałam, jak powrócił i upadł powtórnie, a wszystko to było w porządku rzeczy możliwych. Ale gospodom mieszczańskim to już zdaje się nic grozić nie powinno: bez króla żyć można, a bez jedzenia nikt się nie obejdzie; a gdy do tego uczciwa kobieta z domu Conflans daje na obiad najlepsze potrawy, to chyba musi być koniec świata, skoro... Bo też tak i jest, przyszedł już koniec świata.	Albo co? Poznajomiłeś się z nią?	Ale czy ten przydany królowej małżonek ma jakie jutro przed sobą, nie ino kilka lat życia na tronie? Wżdy pracując ile sił, całym sercem, całym rozumem dla przybranej ojczyzny, mógłby śmiało żądać, by jego syny i wnuki dziedziczyły po nim tron i zbierały żniwo z onego ziarna, które ojciec w pocie czoła zasiewał, a tu... jako rzekłem... życie bez jutra.	Ba, i ja bym go wolała, zwłaszcza sądząc po skutkach, jakie widziałam; ale to na pewno tajemnica, a nie będę na tyle niedyskretna, aby poprosić pana o przepis.	Bogusz tu przyjeżdżał. Temu odkryłem moją moc i radę, aby na Ukrainie obok kozackiego narodu był naród tatarski, a obok kozackiego hetmana	Dobrze by mu się stało!	Dowiesz się zaraz.	Ha! cóż robić!... Boję się, panie, niewdzięcznego serca; jak Boga kocham, tak się boję! Znajdź mi pan taką drugą, jak pani Połaniecka, to nie będę się i dnia namyślał. Ale!... Czego mam życzyć? syna czy córki?	I cóż! jak ci się wydaje?	I jam ją w końcu znienawidzieć musiał Nie na to mąż, jak ja, niewiastę bierze, aby mu ona płacz do domu codzienny wnosiła. Nie miałem potomstwa, nie mogłem go mieć; nie żyłem z nią.	Ja dziś nie mam sześćset rubli, a odbiorę może za dwa tygodnie.	Jakto?... przyszłam asanią przywitać i zobaczyć! śmiejąc się rzekła modniarka, nie potrzebuję nic.	Książę rzucił jeden znaczniejszy podjazd ku Ostrołęce, aby pana podskarbiego litewskiego w błąd wprowadzić. Ruszą oni tam nie mieszkając, w tej myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.	Miałam telefon od ojca. Zamach niwelistyczny nie udał się. Tempe aresztowany.	Może jest odwrotnie... Może to pani się zmieniła i dlatego wydaje się pani...	Na Antyle?...	Na Perkuna, ubijem!	Nasz znakomity profesor wyraża się, niech mi Bóg odpuści, we francuzczyźnie równie zaprawnej łaciną i greką, jakby to mógł uczynić sam molierowskiej pamięci pan Czyściel! Przybywaj, wujaszku, chcę powiedzieć nasz Sarceyu narodowy...	Nie! Brat Danveld był człowiekiem przebiegłym. Czy pamiętasz, że postawił warunek Jurandowi, aby nie tylko sam stawił się w Szczytnie, ale by przedtem ogłosił i do księcia napisał, iż jedzie córkę od zbójów wykupywać i wie, że nie ma jej u nas.	O, jeszcze nie wyruszamy, jeśli o to ci chodzi robimy tylko plany i projekty. Omawiamy naszą wędrówkę, rozumiesz, zastanawiamy się, jaką drogę wybrać w tym roku, gdzie się zatrzymać i tak dalej. To jest połowa przyjemności.	Podwiozę cię, muszę tylko wstąpić do fabryki na chwilę...	Powiedzże córce mojej, proszę, że przyjechałem po nią! Niech się nie boi mrozu, postawi się budę, mam też wilczurę.	Rozumiem Pan chcesz, żebyśmy zaciemnili całą sprawę, następnie, ażeby w tylnej części okrętu utworzyć warownię obsadzoną gwardią przyboczną mego przyjaciela i zaopatrzoną we wszystką broń i proch strzelniczy. Innymi słowy, pan boi się buntu.	Służka uciekła. Wzięli ją pachołcy między konie i rozwiązali jej nogi, żeby ich pioruny zatrzasły! a gdy się pospali, wyczołgała się jako wąż spomiędzy nich i uciekła. Pójdźcie, panie.	Tak to tak to pierwsza rzecz po karabinie. Dopóki nogi masz zdrowe, toś żołnierz, a natrzesz je sobie, toś dziad. Zdechł pies. Na nic.	Tak, ale to jest tylko przypuszczenie, podczas gdy wiemy z pewnością, że na biegunie go nie znajdziemy nigdy. Zresztą mamy jeszcze trochę torfu. Przy tym zapasie w ostateczności zdołamy jakoś przetrzymać, a następny dzień poświęcimy cały na poszukiwania.	Tak, tak, znałem pańskiego stryja. To mój rówieśnik, jakże mu się wiedzie? Cezary mu było, prawda?	To milczenie jest mocno antygermańskie	To, co wam tu mówię jest rzecz zgoła niezbita i niewzruszona: kto się sprzeciwia, ten jest heretyk i wart jedynie ognia.	Zdrów, dobrze mu się powodzi i	Że się niby mamy spotkać gdzieś tam u Filipy. Ci uczeni panowie miewają takie rozmaite gusta.	A ja mu tam do czego?	A jak ze dworu wróciła, tak potem...	A jak znudzę?	A nieważne jakie?	Ale czy pan opowiadał o tej sprawie?	Ale cóż on tam robić będzie?	Ale waścine buty i wodę piją nie przebredzając	All right!	Byłem. Panna Małgorzata powiedziała, że dobrze.	Chyba wczoraj	Cicho!... bo to według niej jest realizm!...	Czego ty beczysz?	Czy pani bardzo cierpi, panno Lusiu?	Cóż, jeszcze jedna moja nadzieja mnie omyliła.	Dajcież pokój, sąsiadko, mówicie takie rzeczy...	Dlaczego?	Dlatego, że ten wyskok sprowadził między innymi takie oto drwiny szanownego kolegi.	Dlatego, że u mnie już pan nie ma miejsca.	Do kata!	Do mnie, Dziwo?	Gdzie mi kazali, tamem jechał!	Gdzie my pisania tego szukać będziem?	Górscy Ludkowie!	Hale, łaznowski proboszcz długo nie strzyma, powiadali, że mu gospodyni cięgiem porcenelę podawać musi!	Hm?!...	I ja żałowałem w pierwszej chwili; ale nie było innej rady.	Mój Boże, jak to wszystko dziko wygląda! jak to jeszcze polskie! u nas prawdziwie nic zrobić nie można, jesteśmy niewolnikami przesądów nawet w ubraniu! Siadaj Alfierze, a nie zapomnij komplementu sobie przygotować, którymbyś powitał króla naszego, gdy mu cię zaprezentuję.	Mój drogi, ty go tam bliżéj znasz, powiédzmi, czy nie wiész ty przecie co zacz jest? nie odcyfrowałeś téj zagadki?	Mówmy, chociażby o... wieczorze...	Nas! wiązać? ty byś śmiał?	Nic nie myślę, czekam i patrzę	Nie kłamię, nie wzięłam jej, nie wiem, gdzie jest, i nic mnie to nie obchodzi.	Nie myśl teraz o tym przez chwilę nie myśl o tym.	Nie zna pan przypadkiem pana Bondego?	Nie! Jenojeno (daw.)	Nie, nie Już wolę zostać tutaj.	O, o! Jużci dopiero co przed godziną odjechał.	Ocalona! ocalona!... Tak, jak widzę, niebo, widzę morze! Powietrze, którem oddycham!... wszystko mówi mi o wolności. A! dzięki... dzięki ci, Feltonie!	On cię przeprosi.	Pan daruje ale przeciwnie, wszystko to jest bardzo logiczne, jedno wynika z drugiego.	Panno Janino, służę pani swoim deszczochronem	Pierwszy batalion	Szczęśliwą?	Szlachetna jest ale nie szlachcianka. Kupcówna to	Słyszysz głos?	Tak zwłaszcza że tym razem nie będzie już uprzejmego inżyniera, który by nam zapalił ogień wskazujący drogę do portu.	Tam atsirado spasabas aš misliju, kad tai bus geriausia.	To jest prawdziwy Dorian Gray. Oto wszystko.	Toś warjat!	Uratować ją lub umrzeć z nią razem. I ja wierzę w Chrystusa.	W interesie ludzkości! po cichu zakończył przybyły. A zatem idę do roboty. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Wasza książęca mość ojcem nas wszystkich jesteś dlatego po wiek życia w wiernych służbach trwać chcemy.	Wedle jakiego obrządku odmawiasz te piękne godzinki?	Wielką a pokorną prośbę zanoszę do was, najmiłościwszy królu. Obyście mi raczyli nie odmówić.	Z daleka, pane, spod ZwiahlaZwiahel	Zapytaj tych ludzi, komu wierzą: tobie czy mnie? Ja jestem tutaj, gdyż znalazłem plany w świątyni Seta; ty przyszedłeś z łaski nieśmiertelnego Ptah...
A propos wie pan, że miałem ze sobą tylko dwa tysiące franków, które przekazał mi ksiądz Busoni. Wydałem sporo na podróż i...	Bo oni mnie pod wielkim sekretem wołają i robotę dają. Ber i żona jego, Sara, są bardzo litościwi ludzie, ale nie chcą, żeby kto dowiedział się, że oni zejdę i mnie znają i nam pomagają. Ja do nich przychodzę wtedy, kiedy nikogo w domu nie ma, chyba jedna Lijka, twoja siostra stryjeczna, Meir, i zawsze tak idę, żeby mię czarny człowiek nie zobaczył...	Być może... Po co ja się chrzciłem? Ten Bóg z krzyżem nie może być dobry, skoro oddał tak piękną niewiastę na pastwę nieczystym duchom, nie może być mocny, kiedy nie umiał jej obronić.	Ja już o sobie nawet nie mówię Tyle lat prosiłem pana, żeby mi młyn wystawił, wszystko na nic!...	Na dworze leje z nieba deszcz, aż wszystko pływa. Ale w izbie nie pada ani kropelka i jest się zupełnie suchym.	Wydaje mi się, że uciekł, gdy tylko usłyszał twój głos. Jednak trudno powiedzieć, w którą stronę, stałem i patrzyłem w kierunku zarośli, ale nie widziałem, w którą stronę pobiegł.	A czy pan wiesz przez kogo? O! jeżeli wiesz, powiedz mi, proszę.	A tak! Widzisz bo na skutek smutnych okoliczności ukrywa się obecnie pod nazwiskiem Mortimera, wychodzi tylko, gdy ściemnieje, i to w okularach. Ruchomość opisana, miała już zostać zlicytowana, lecz pani Micawber wpadła w tak straszną rozpacz, że musiałem, doprawdy musiałem, nowy podpisać weksel. Gdybyś wiedział, jaką to było pociechą dla biednej tej kobiety.	A wiesz, mnie zdaje się, że nie tak on do brata na chrzciny zachciał, jak od nas uciec i co niebądź odpocząć; jak Boga kocham, taże my jemu do siódmej skóry najedli.	Ale i za starym też uciechy nijakiej dla młódki...	Bez namowy, ale nie sama przez się.	Bo panienka jeszcze nie przywykła Panience się ono teraz wydaje takie wielkie i takie gołe. Ale ja wiem, że panienka strasznie je polubi.	Cały dzień? A gdzież cię to chowano, mój żaczku, i w jakiej szkole gościnności uczono? Cały dzień. A to by mi się podobało! Pokąd weselne gody się nie odprawią, a rycerstwo i insze pany nie odjadą, ma się lać wino jako ta rzeka. Niech lud pije za zdrowie i pomyślność najjaśniejszych i miłościwych gościł	Chwała Bogu! Słyszałem ja z ust jego coś, czego waszmościom nie powtórzę, bo mi się samemu zdaje, żem się przesłyszał albo że on w deliriumdelirium	Dlaczego nie napisałaś mi, że biedaczysko jest tak chory.	Dlatego, że nie chce. Na tym padole żyje byle jak, bo pragnie odbyć pokutę. Jest pokutnikiem. Gdyby chciał, byłby bogaty jak Krezus. Tysiąc Rotszyldów miałby w jednym palcu. Wie bowiem, jak dojść do bogactwa. Nie ma dla niego tajemnic. Zna nawet miejsce, gdzie jest ukryty skarb.	Dziecko jesteś Jesteś marynarzem i znakomicie pływasz, zdajesz więc sobie doskonale sprawę z tego, że człowiek z takim ciężarem nie potrafiłby przepłynąć i pięćdziesięciu sążni. Nie oszukuj siebie na próżno tymi chimerami, bo i tak przeczysz im w głębi serca, choć jesteś najlepszy z ludzi. Zostanę tutaj, aż wybije ostatnia godzina mej niewoli, a będzie nią już tylko godzina śmierci. A ty uciekaj, uciekaj stąd! Jesteś młody, zręczny i silny, nie troszcz się o mnie, zwracam ci słowo.	Jego ekselencja prosi pana Schinnera, aby zechciał przyjść do pałacu Prosi także, aby pan Schinner uczynił mu tę przyjemność i przyjął zaproszenie na obiad, zarówno jak i pan Mistigris.	Jestem tak szczęśliwą, jak zawsze Nie troszcz się, panie mój, używaj wczasu, odpoczywaj u mnie, zapomnij trochę o ciężkiej twej koronie. Na to ja jestem sługą twą, aby ci choć godzina w słodkiem upłynęła oderwaniu od pracy.	Mości książę rozumiem, bądź spokojny; wszyscy wymienieni w tym liście ukarani będą, jak na to zasługują, nawet sama królowa.	Mój jegomość! Pomóżże mi waszmość w tym ciężkim dla mnie terminie, a wdzięczność moja dla niego niewyczerpaną będzie do ostatnich dni mego żywota.	Na usługi pana łeficerzałeficerz	Nie pamiętasz? W trzydziestym roku pracował u nas w ogro­dzie parę miesięcy. Zapomniałaś? Mały, chudy, miał zabawny długi nos i uszy jak u nietoperza. Miły był, chyba nas polubił. Zadz­wonił, żeby oznajmić, że jego Żuczka urodziła szczenięta.	Nie udawaj wariata. Na musztrze w sali gimnastycznej.	Nie zdzierżą, panie pułkowniku, ale trzeba nam żywcem którego wziąć i przypiec, by drogę pokazał.	Nikt nie mógł wiedzieć. Zdecydowałem się dopiero po spotkaniu doktora Mortimera.	Och, wy! Wy siadacie do gry i to dla was wszystko. Skoro raz jesteście po ślubie, żona obchodzi was tyle, co zeszłoroczny śnieg.	Panie Godeschal, oto praktykant, o którym panu mówiłem i którym pan Moreau się bardzo interesuje. Będzie jadał z nami. Zajmie izdebkę przy pańskim pokoju. Odmierzy mu pan czas na drogę do uniwersytetu i na powrót, tak aby nie tracił ani pięciu minut. Będzie pan czuwał, aby się nauczył kodeksu i aby poznał swój przedmiot; to znaczy, kiedy skończy zajęcia w kancelarii, da mu pan autorów do czytania: słowem, ma być pod pańskim bezpośrednim kierunkiem, a ja będę miał nad tym oko. Chcę z niego zrobić to, czym pan się zrobiłeś sam: tęgim szefem kancelarii w chwili, gdy mu przyjdzie złożyć adwokacką przysięgę. Idź z Godeschalem, młody przyjacielu, pokaże ci twoje legowisko, zadomowisz się.	Przy konstytucji tylko stawałem co szlachcic czynić powinien; quod attinet protekcji, to w moim wieku podobno boska najpotrzebniejsza, bo mi pod dziewięćdziesiąt lat.	Słuchaj, ty psie plemię! przywiążę cię do drzewa i nie trzy tysiące sześćset, ale pięćdziesiąt tysięcy rózeg ci wyliczę i to takich, że każda z nich wypędzi duszę z ciebie.	Tak, ale znowu...	Trucizny! Przyszłaś pani do mnie po truciznę?	Twój szlachetny filozof jest oszust. Nie! Nie był, nie pokazał się i nie pokaże się więcej!	Wiesz pan o tem, mówił Gaczycki, że większą część dóbr moich posiadam w gubernji W., około miasta N. o sześćdziesiąt mil ztąd odległego; tam także mam braci, krewnych, i najwięcej stosunków tak przyjaźni jak prostej z ludźmi znajomości. Otóż przed kilku dniami pisano do mnie z N., że jest tam wakujące rządowe miejsce, które oczekuje na zdolnego człowieka mogącego kompetentnie spełnić przywiązane do niego obowiązki, i że można je z łatwością otrzymać przez wpływy moich znajomych i przyjaciół. Ponieważ miejsce to przedstawia dogodne materjalne warunki, a przytem perspektywę posuwania się wyżej na drodze urzędowych powodzeń, sądziłem że pan zechcesz je przyjąć, i przyszedłem zapytać pana o to.	Więc nie był świadek?	Właśnie dlatego, że daleko! Spokój tam wokoło, bo co było zbrojnych ludzi z tej strony granicy, to ściągnęło ku nam. Nie spodziewają się tam teraz Niemcy żadnej napaści, więc na ubezpieczonych uderzym.	Żart odpowiedział Skuratow, zupełnie nie zwracając uwagi na ostatnie słowa.	A co to?	A co?... doczekały się Lipce święta!... wracają pono niektóre.	A nie chciała. To nie dziewka, jeno kamień.	A! to nasz dzielny muszkieter zapewne tam stoi	A?!...	Ach tak?	Ach! Okna nie można otworzyć	Ależ dlaczego?	Baronie...	Bo cię kocham.	Bo już trzeci dzień deszcz pada	Brat.	Bądź zdrowa Małgosiu!	Ciężko, co?...	Czy ma to jakiś sens, prosić was, żebyście usiadły? Oczywiście nie ma tu dla was nic zajmującego. Wszyscy wyszli.	Czy to pilna sprawa?	Cóż teraz będzie?	Cóż to za przenośnia?	Dawniej panu hałas nie szkodził!	De Villefort.	Dla mnie konieczne.	Do piątej? No, proszę... Jakże to sobie radę dajesz w tym Klerykowie, skoro tak rzeczy stoją?	Dobrze, to jedno... A teraz co się tyczy długów...	Dukatów? dukatów? zawołał rękę jego chwytając wojewoda.	Dziękuję, obejdzie się	Dziś rano? Co wy mówicie?	Ech, nie ma nikogo	Ha! zaciekawienie, ten romantyczny potwór chwycił panią za gardło, jak mnie przed chwilą.	I zmarł w klątwie kościelnej!	Ja myślę, że czterdzieści dwie	Jacy wszyscy?	Jasne	Jeszcze nic nie zrobiłem: leżą.	Mamy dla niego przykre wieści Niestety nie żyje...	Może dom naprawdę wart tylko dziewięćdziesiąt...	Myślę, że spamiętałem wszystko bo zrozumieć dosyć trudno.	Móóóó...ój braaa...at, tak...	Nie dotrzymałeś pan obietnicy.	Nie wiedziałeś nigdy i nie dowiesz się. Żyjesz tylko we mnie. Jesteś moim snem o ziszczonym szczęściu.	Nie, dziękuję ci, zrobię to przez zastępstwo, jak przyjdzie twój dziadek. Zamiast mnie dręczyć, idź do domu i połóż się, bo się nie położysz aż późno w nocy. Niech cię Bóg błogosławi, Teodorku... niech cię Bóg błogosławi!	Niech tuju kamedyu licho porwie! Heto bieda jest, zhryzota, utrata wielka a nie kamedya...	Nikczemna kreaturo!	No dajże mu, niech się nie drze i idzie spać.	No wiesz zapewniam cię, że z tych kilkuset, którzy posłali swoje, ja miałem najlepsze warunki.	Oho! Rzecz musi być poważna.	On to podejmie, Wasza Wielebność Czy Eminencja nie widzi idei poematu żarzącej się już niby blask jutrzenki w jego oczach?	Pan spodziewa się dużo zyskać?	Panie Horst, panie Horst W moim domu... takie słowa...	Pięćsetna rocznica Grunwaldu. Ładny rok urodzenia.	Pogorszyło mu się od owego zasłabnięcia?	Prieš mane, palaidi barščiai buvo. Iš viso mandralų ne mažai. Kožnas norėtų būt ponu ant savo rankos, kožnas ieško nuopelnų, ir tokis ypač, kuris nenusėdo gerai ant arklo ir, kas tik kulnų nepakėlė, kišasi prie visko ir nori, kad visi neišmintingos rodos klausytų; aš jūsų visų nebijau.	Proszę dobrodzieja czy ten pan, który przyszedł z księdzem proboszczem, to nie pan Appert?	Raczej powiedz pan dwa do trzech tysięcy.	Starałem się przeszkodzić, dotąd napróżno zjeżdżały komissye, były badania: Zinzendorf będzie wygnanym...	Szkoda szkoda tylu kwiatków Beniaminku. Potem wzięła, wybrała co świeższe, co trwalsze, co w cieple rąk moich nie zwiędły i każdy kwiatek kolejno i starannie w wilgotnym piasku nadbrzeża sadzić zaczęła, jak czasem dzieci w swoich sztucznych jednogodzinnych zasadzają ogródkach. lub raczej nie odgadłem, uczułem tylko, co ona czuła i gdy wszystkie zasadziliśmy, kwiateczki świeżością zajaśniały.	To zorganizowana szacherka!	Trzeba by kilku z tych rajtarów rozstrzelać, którzy najwięcej krzyczą, i ład wprowadzić.	W związku ze sprawą Ali Paszy?	Więc zachowuje je dla siebie!	Zapewne, zapewne	Zmów wieczny odpoczynek.	Żalu?... O co?... do kogo?...	Że jej nie ma, sam widzę. Dokąd jednak poszła?
Brochwicz jest niepoczytalny	Czy po prostu jest niedorajdą? Co?	I tu więc niepewność? i tu prawda nieodkryta jeszcze? spytał Tomek.	Jak to! Nie pamiętasz pan! Spotkałeś mnie przy gospodzie, przyprowadziłeś tu na śniadanie, a potem pojechaliśmy razem do Blunderstone, pan, pani Joram i pan Joram, który nie był jeszcze wówczas mężem pani.	Jestem przegłosowany, ale, niestety, słuszność jest po mojej stronie.	Kochał baron Ewelinę czy nie?...	Może nieprzewidziany, a może i przewidziany. Ja nie mam prawa w to się wtrącać. W każdym razie zakaz porozumiewania się z Ottmanem pan Paweł powtórzył trzykrotnie. Nawet wyjeżdżając, na peronie przypomniał mi to jeszcze: cokolwiek by się stało, Ottman nie istnieje i nie zapomnij pan tego, panie Blumkiewicz, bo to jest najważniejsze. Nikomu też o niczym ani słówkiem nie pisnąłem. Dowiadywałem się, ale dowiadywałem się bardzo ostrożnie i zebrałem wiadomości, że Ottman mieszka w Milanówku. Kupił tam sobie willę i urządził laboratorium.	Odebrałem dziwną depeszę której nie chciałem pokazać przy żonie. Osnowski pyta mnie, gdzie jest Ignaś i wzywa, bym w jego sprawie przyjechał jutro do miasta. Co to może być?	Pewnie, że On nad wszystkimi. Ale to byłoby tak, jakoby mi, nie przymierzając, twój ojciec chłopa pobił, a ja bym do Krakowa do króla na skargę jechał. Co by mi ta król powiedział? Powiedziałby tak: „Ja nad całym Królestwem gospodarz, a ty do mnie z twoim chłopem przychodzisz! A to nie masz urzędów? nie możesz iść do grodu, do mojego kasztelanakasztelan dziś popr.: pośrednik.?” Pan Jezus jest gospodarzem nad całym światem a od mniejszych spraw ma świętych.	Tak jest	Tak jest, Jakubie, i dlatego nie weźmiesz mi za złe, że jestem tak natarczywy. Wiem jednak, że brak ci właśnie odwagi do życia. Toteż powtarzam: musisz zacząć żyć na nowo, bowiem twoje obecne życie nie jest życiem!	Wiosna w polu jest jeszcze daleko wonniejszą i piękniejszą; oddaj mi pan bilet i zostaw mnie w mojéj samotności.	Wywijam się jak mogę Łudzę, zwlekam, nie daję im mówić o tem nawet. Część senatorów jest za mną, spodziewam się przez nich resztę pozyskać.	Zostali nieprzyjaciółmi bo ten Alifanfaron zapłonął miłością do córki Pentapolina, która jest jedną z najpiękniejszych kobiet w świecie i do tego chrześcijanką. Alifanfaron zaś jest poganinem i ojciec nie chce mu dać córki, dopóki nie wyrzeknie się fałszywego Mahometa swojego i nie przejdzie na wiarę chrześcijańską.	A co mię tam ty obchodzisz! Ty sobie oczy wypatruj na wszelkie Amory malowane i rzeźbione, ale te oto...	A czemu mieliby do nich strzelać?	A ja cię nadzieję na mą szpadę jak kurczę na rożen!	A jakże lecieć niemiałam, odparła szybko Julka kładąc głowę na kolanach starościnej, kiedy wystaw sobie babuniu, mam ci opowiedzieć taką śliczną awanturę.	A pewnie, że się podoba. A co mi to szkodzi, że się powłóczy. U nas każda ma takiego, śmieją się z nich.	A potrafisz zapomnieć o Ligii?	A przecie pod Kraków szedł!	A więc wrażenia jednego dnia?	A, ta? Oho! Zara widać, jakojako (daw., gw.) kiedy, skoro. się pyta o takowątakowy (daw.)	Ale, panie autorze, Paulina?	Ależ jakiego oszustwa?	Biedactwo niknie w oczach. Wy nie macie pojęcia, jak ona się dręczy. Oczywiście, ukrywa to starannie, nadrabia miną, ale przecie zdaje sobie sprawę ze swojej tragedji. Bądź co bądź, to straszne znaleźć się w takiej sytuacji. Rozpacz mnie ogarnia, że właściwie niczem jej pomóc nie mogę. My jej nie potępimy, my postaramy się w miarę naszej umiejętności, nagrodzić jej krzywdę współczuciem i ciepłem. Ale inni! Ale świat! Dla ludzi będzie to hańba. Zakraczą ją biedactwo, zadziobią...	Bo ktoś wykradł twoje listy z mojego kuferka... Plotki w tym domu... Rozumiesz?	Byłby może zadowolony, gdyby o tym wiedział, ale wierzę, że nasza rozmowa zostanie między nami.	Będę płacił z góry... co pół roku	Chyba tak. Bardzo możliwe.	Co takiego?	Czy naprawdę codziennie bywa tak pięknie na pastwisku?	Dobrze nie pamiętam... były to takie sobie plotki jarmarczne, zapewne kłamliwe... że nawet radżowie... drobni radżowie górscy...	Dobrze waćpanu dworować sobie z naszej galicyjskiej niedoli, gdy masz dom i wioskę pod bokiem.	Dobrze. Tedy powiedz mi pan, skąd wziąłeś to skórzane puzderko i co ono zawiera?	Domyślasz się książe jéj charakteru?	Ee?	Gdzież Brühl	Głośno przeraźliwie	Hallo, Harve!	I pan, i Krysia siedzą już!	Iż wpadł w dołek, który sam wykopał Rozumie się, Prout. Toteż panu nikt nie zarzuca, żebyś pan z czczej próżności podjudzał jedną klasę przeciw drugiej.	Jakto! Książę Gilbert ma te gusty?	Jedenastu milionów jaj. Zrobię jednak jedną uwagę.	Jeszcze jedno. Kocha pani... Wilczura?	Jezu miłosierny!	Jeśli nie wyjdziem a usłyszycie strzał w komnacie, tedy mi gruchnąć z garłaczygarłacz	Ksiądz Faria.	Kto by się spodział, takie to zawżdy potulne...	Kupicie na wiosnę młode, mnie potrzeba podpasionych. Chcecie, to możecie brać na borgborg (daw.)	Kwicz Bum-Bum, ja i tak nie słyszę	Masz pani jaki głos?	Mości rycerzu, gotów jestem wierzyć, iż pokonałeś wszystkich prawie rycerzy błędnych w Hiszpanii, a nawet w całym świecie, jeśli tego żądasz, ale co się tyczy Don Kichota z Manchy, wątpię bardzo, żeby to było prawdą, musiałeś zapewne być oszukanym i kogo innego wziąłeś za niego, choć to niełatwo, bo mało mu podobnych.	Może tak, a może nie.	Naumyślnie zmienionym, prawda?	Nie wygląda... Bardzo dystyngowany. I wykwintny znawca sztuki... Ogromnie zachwycony pańskim Łabędziem... Łabędzia musiałam bisować dwukrotnie.	Nie zadenuncjowałzadenuncjować zapytał nieufnie.	Nie, rzecz mniej doskonałą człowieka!	Nieszczęśni! Głupi! Opętani! Potępieni! Alboż nie widzieliście oczami własnymi, że lud cały nienawidził człowieka tego, gonił go po drogach jego, kładł mu na plecy silne swe ręce, kamienował go i krwawą kresą naznaczył mu czoło!	Nigdy go nie miałem	O-o! o-o! o-o! Cóż za cud pię-kno-ści zjawił się tutaj! Aniołku, rybko, pe-reł-ko, pą-czu-siu ró-ża-ny, pozwól księciu Bulbie zostać twoim niewolnikiem, twoim bul-bul-kiem (bulbul znaczy po persku słowik). Polecimy razem w pustynię	Obyś tak gadał w malignie! Ty idioto! Czy tak się grzeje nogi?	Och! Och! Zbyt pani surowa. Dla mnie Weychertowa, nadto prude, nie miałaby cechy kobiecej.	Oszalałeś pan?	Oszaleliście chyba! Taktyka nasza nie znosi takich prowokatorskich sztuczek. Ci panowie z Rosji...	Ot, dla fantazji.	Pani marszałkowa przebaczy musiałem być przy pożarze... tylko co powróciłem.	Panie zważaj pan, co pan mówisz.	Piękna nocka, panie Balfour	Pracę naukową przy jakim szpitalu i możliwą praktykę.	Przeciech...	Przepraszam! Wiem, co pan odpowie: że oni to ocean, a my okręty	Przytwierdził i nawet z papieru o tym przeczytał.	Sto bym ich znalazła, ale się gniewam na króla, to najważniejsza; laissez-moi.	Szkoda	Sądzę, iż może zostać w tę sprawę wciągnięty, jak to bywa ze wszystkimi idealistami, gdy dostrzegą dla swych działań podstawę natury uczuciowej. Ale nie chciałbym z nim mówić. Same tylko fakty nie przemówiłyby do jego uczuć. Będzie zatem dla niego lepiej, gdy dojdzie do tego przekonania swą własną drogą. Wyznaję szczerze, że może nie byłbym obecnie zdolny do należytego uszanowania jego pobudek, a może nawet pobudek pani.	Tak, to prawda!	Tak, zrobiła siedemdziesiąt siedem.	Tak.	Tak.	To czyni razem?	To dla mnie smutne bardzo!	To ja, panie bracie nie chcę się naprzód wysuwać przed bitwą, żeby mnie Litwini nie posądzali o co, bo i tak już słyszy się niejedno i puszcza pomimo ucha, a jak przyjdzie do bitwy, to już ja się znajdę na przedzie.	To nie po drodze, to daleko...	To się zdarza między ludźmi bardzo silnymi albo bardzo słabymi; wszyscy inni kłócą się i prędzej czy później rozstają się jak wrogowie.	Toż dopiero przed chwilą wzeszedł księżyc Nie rozumiem, o co ci...	Tydzień, dwa... dobrze, niech dwa.. dajecie słowo?	W nocy?	W porządku	Więc jakże ja mam nazywać pannę Stefcię, kiedy panna Stefcia, ile ma, to ma, lat.	Wyście chcieli więźnia odbić, Czernyszewskiego?	Wzieni Gołębiów...	Z Pajęczyna Dolnego.	Zapewne, zmieniłem się nieco	Zdrowe...	Znalazłeś stróża?	Znikło ci coś z tej szuflady	Święty ten był przez czas niejaki jednym z najstraszliwszych wrogów kościoła, a następnie jednym z najgorliwszych obrońców; błędny rycerz z powołania, a w wierze niezachwiany aż do śmierci, niestrudzony robotnik w winnicy Pańskiej, który naukę swoją w niebie zaczerpnął, a którą Pan nieba sam mu wykładał. Dzieci, zakryjcie już posągi	Że co, powiadasz?	Żeby wszystko młode, gdy słabe duszą... Boże!... samo się wyniszczyło, pełło jak chwasty.
Nawet ja Kwiatów Boże, jakie ich mnóstwo jednak!... Kwia­tów żal dlatego, że więdną;	Kochasz się w ludzkiej męce i zdrajcą mnie zakrzyknęłaś bez sądu, racyj nie wysłuchawszy, nie pozwoliwszy mi słowa na własną obronę powiedzieć. Niech i tak będzie!... Ale do Kiejdan pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje intencje na jaw wyjdą, tam poznasz, czyliś mnie słusznie skrzywdziła, tam ci sumienie powie, kto z nas czyim był katem! Innej pomsty nie chcę. Bóg z tobą, ale takową muszę mieć. I niczego więcej już od cię nie chcę, bo gięłaś łuk, pókiś go nie złamała... Wąż pod twoją gładkością jako pod kwieciem siedzi! Bogdaj cię! bogdaj cię!	Ach! Jemu się wydaje, że mnie każdy musi kochać.	Ech, jesteś kiep! Byłem człowiekiem, którego oni szukali z powodu owego listu! Wpadłem do rzeźni, a stamtąd do domu Żyda; Żydzisko bał się burdy, więc wypchnął mnie z domu drugim wyjściem. Przybyłem pieszo do gościńca somnańskiego, miałem pieniądze tylko na tikkut do Delhi; tam zaś, gdy leżałem w rowie trzęsiony febrycznym dreszczem, naraz z krzaków wyskoczył jakiś człowiek, otłukł mnie, poranił, a potem przeszukał od stóp do głów. Stało się to tuż koło ter-rain... że głos mógł zalecieć...	I sam też trwoży się do zbytku, Sądzę że nie z innego powodu brata sobie do boku sprowadził, który już spoczynku potrzebował. Żal starego...	Ja chcę tylko, żebyś umiał ocenić dobroć Iriny Wsiewołodowny, która obiecała wprowadzić cię w świat polityczny. Jesteś przeznaczony na adiutanta Generała-Kwatermistrza Nie możesz być takim zwykłym, głupiutkim oficerkiem musisz też nabrać ogłady, której niestety takim przeciwnikiem był twój nieboszczyk-ojciec.	Jest pan grzeczny jak zwykle. Niech się pan nie gniewa, ale jeśli ja pana nie wychowam, to chyba nikt już nigdy, bo Zosi nie wierzę w tym wypadku zupełnie. Idźcie, dzieci. Mężczyzna, TajemnicaNiech pan tylko zanadto się przed nią nie wywnętrza: ani teraz, ani po ślubie. Mężczyźni w ogóle nie wiedzą teraz, co można mówić, a czego nie; stracili wszelki takt. A zresztą trzeba być zawsze trochę tajemniczym dla ukochanej kobiety.	Mówię ci, że będziesz mógł wrócić.	Nie pamiętam już dobrze, jak się to stało... Dość, że mię... te... puścił. Rzuciłem się we drzwi, między domostwa, wypadłem w pola i dopiero co mocy w nogach! Gwałt uczynili żołnierzykowie, dalej sypać za mną w ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka Boska odegnała... Lasami przyszedłem do tych moich Wyrw bosy, obdarty do naga, głodny. A stanąwszy w tych progach, takem sobie rzekł: „Teraz Ci, Panie Jezu, ślubuję, że już nie wyjdę!”. Otóż i siedzę jak leśny wilk. Widzisz waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie chleba, na poły z plewami spieczonego... Zważ waszmość, że działa się ta sprawa w roku Pańskim 1768. Gdzież mnie teraz do Krakowa? Co bym tam ujrzał?	Poczekam do licytacji, poczekam. Ale powiedz, co cię to kosztuje, bo w Łodzi mówią, że z tysiąc rubli miesięcznie.	Powiedz mi tylko, gdzie się obrócisz, ażebym mógł cię znaleźć.	A ty tam po co?	Bo do imienia artysty nie mam prawa a w charakterze jedną tylko niezmierną miłością niezależności zbliżam się do Cyganów.	Co ci jednak nie przeszkadza uwielbiać ich, a nawet łączyć się ze Szlangbaumem?...	Cóżem ja winien że tak w tekscie stoi.	Daj pan chojrakowi trzy blaty w garść, to mu zrobi sąd. Porządny adwokat tego nie weźmie, bo mu nie warto, a pokątny jeszcze ci kapotę zedrze.	Dziękuję, mogę dłużej zabawić... Może wrócę w nocy...	Głosił to dawno Światopełk że mu się Nakło do Pomorza jego należało, że zostało oderwane od niego.	I ze mną, wyznaję. Taki u nas zwyczaj. Kobieta zawsze przewodzi: nie matka, to siostra; nie siostra, to żona. Dlatego to one takie harde i nieprzystępne: czują swą siłę. I ja sam nie przeczę, że siostra rozumniejsza ode mnie. Czemuż mam jej nie słuchać?	Jakże możesz leczyć, jeśli nic zgadnąć nie umiesz?	Jej matka, dziedziczy po niej.	Może ty kłamiesz?	Mów co ci mam dać?	Nic.	Nie wiedziałem, że masz tak słabe nerwy.	Nie, i co gorsza wszystko wskazuje na to, że kieruje się w naszą stronę.	O mój ojcze! o mój ojcze! Tyle tylko wyjęknął i zakrył oczy.	Och! Jeżeli pani mi nie ufa, po cóż jestem tutaj!...	Osobliwie, że będę miał staw i bagna za sobą, a do ustąpienia w razie porażki groblę...	Owszem. Ale... ten wielbiciel, uważa pan, kupił u nas kosztowny album i prosił, ażeby po trzecim akcie wręczyć je Rossiemu...	Tak już powiedz, kochanieńka: udał ci się czy nie udał? Taż to nasza powinność pytać!...	Tatusiu... widzi mi się, że... źle z nami.	Trup tam leży przy trupie! a przy wyłomie stosy takie, że choć drabinę przystawiaj. Ketling! Twoich to armat robota!...	Trzeba się zastosować do przepisów na pokładzie przyjętych, a zdaje mi się, że nasz żołądek idzie wcześniej niż zegar tutejszy.	W domu ci będzie wygodniej A jakże się miewa miss Normann?	W takim razie nie dojedziesz nawet do Bondy: ja ci to mówię, słowo Trévilla.	Wiesz przecież, że nigdy nie są zamykane. Odejdź!	A ja taka chora Nie mam nawet ubrać się w co z dziećmi, nie mam łyżki strawy za mój posag...	A kto będzie ministrem?	A to jakim sposobem?	A wszyscyśmy tutaj pokrzywdzeni.	A! chciałeś mnie złapać!	Albo jak ludzie są głupi	Ależ ja nie mogę pozwolić, abyś ty miał iść ratować Annę! Jeśliby miała zginąć	Ależ to jest okropne!	Biegnij, biegnij szybko!	Bębenki w uszach dziś mi zadudolizadudolić Yetmeyer, jak szczenię, pokornie dziaukoce.	Co więc robić?	Co znowu! Ale znam Saint-Sernin, a tym razem to nam wystarczy.	Coś podobnego! Jakże pan de Villefort znosi wszystkie te nieszczęścia?	Czy Gilbert dobrze zdał egzamin?	Czy poszedł już?	Cóż to za człowiek?	Dlaczego tak myślisz, mój chłopcze?	Dobrze, a co do Morrysa, to bardzo zdolny człowiek.	Donnerwetter! Zdechniesz!	Dziesięć dolarów na miesiąc?	Dziś.	Gdybyś pan dobrodziej znalazł jaki wolny dzionek, a jako mój opiekun, przybył chociaż spojrzeć na tę wdowią mizerję, jakżebym mu wdzięczną była! A! panie...	Hurra! Brawo!... Wery well!... Wiwat!... Niech żyją Marestowie!...	I cóż zrobimy dalej?	I tych chciałbym odwrócić od Waszej miłości, uważałem jednak za stosowne dać wam o nich wieści, najdalej bowiem za dwie doby staną w Malborgu, lub...	Jak to, dla téj miłéj ojczyzny! dla naszéj świętéj wiary!!	Jakto: parę dni i parę tygodni, to wszystko jedno?	Jednemu tobie wierzę! w tobie jednym ludzka dusza mieszkała. Nie zdradź mnie ty ostatni!	Juści prawda. Wszystkie te skóry i łby były kupne. W niektórych nawet zalęgły się mole.	Już pewnie musiałeś odnowić znajomość, rzekł hetman	Już to powiedziałem przecież.	Jużci prawda Panowie! hej tam...	Kamień?	Kto?	Malec chciał zabawić się jak my, bujał trochę dlatego taki blady.	Masz przecie moją.	Matka odezwała się.	Miałżebymiałżeby	Młyn teraz cięgiemcięgiem (gw.) ozwała sięozwać się (gw.)	Na mnie czekając w takiém horowaniu i ludzkiém pośmiewisku żyła	Nie musisz! ja wiem, jak wyglądam.	Nie, ty mnie nie kochasz!	Niechże już będzie zgoda pomiędzy nami na wieki.	Niemiec, Pieniądz	No to niech pan czyta.	Oj, Zośka i ty jesteś chora tak samo jak ja.	Ona nie mnie uchybia ale acanu, powtarzała Dobkowi. Cóż to jest to unikanie, odsuwanie się, uciekanie odemnie... Nawet przemówić nie raczy...	Ot i on!	Otóż to	Prawda! Prawda! Jestem szkaradny, nieposłuszny, niewdzięcznik! Żałuję z głębi serca tego, com uczynił!	Przecież już krzyczy, nie mówi!	Przecież pan nie należysz do naszych	Przegrawszy mojego konia, dziewięć przeciw dziesięciu, patrz, co za los! przyszła mi myśl twojego postawić.	Siły wola wywołuje, a ta od człowieka zależy	Tak, ekscelencjo, szlachecka rodzina z okolic Messin, skąd pochodzi mój mąż.	To prawda Ale czy opłaciłoby się pakować w ten interes jeszcze cokolwiek?	To są kawalerowie, jak ich tu zwiemy wszyscy.	W związku z...?	Zbuntowałam stryja, który od czasu, gdy go wyleczyłam z reumatyzmu, zachwycony jest moją medycyną. Tymczasem i jego przedstawienia nie pomogły, pani Czertwan nie chce dać pozwolenia.	Zdrowia nawzajem!	Złodzieje!	Ślicznie, ale co z tego?	Żałować?...
Na wyspie Seil nie moglibyśmy zatrzymać się dłużej niż na kilka dni. Jeżeli miss Campbell zechce mieć nieco cierpliwości, postaramy się, aby znaleźć coś lepszego, bardziej odpowiedniego. Zresztą widziałem wyspę Seil i zdaje mi się, że widok jest zbytnio ograniczany przez konfigurację wybrzeża. Jeżeli zatem, czego sobie ani państwu nie życzę, bylibyśmy zmuszeni pozostać tam dłużej, jeżeli pobyt nasz przeciągnąłby się kilka tygodni, to mogłoby się okazać, że słońce, teraz cofające się na zachód, w końcu zachodziłoby za Colonsay, za Orsay albo za wielką wyspą Islay, co uniemożliwiłoby badanie fenomenu.	Otóż, panowie najlepsza rada, jaką mogę podać, jest bardzo prosta. Musimy, proszę was, mieć się na baczności i pilnie śledzić wszystko. Prawda, że będzie to próba cierpliwości i o wiele byłoby przyjemniej przystąpić wprost do uderzenia. Ale trudno tu coś poczynać, dopóki nie znamy swoich ludzi. Mieć się na ostrożności i węszyć, skąd wiatr wieje, oto moja rada.	Cieszę się, żeś przemówił. Ale nie idzie mi o żaden honor. Ja nie pisuję dramatów krwią ludzką. Jest to tylko „zabawienie” wroga wszystko powróci do dawnego spania, liżąc rany, przeklinając cały ruch i płaszcząc się przed wrogiem. A teraz jeszcze żyje wola i nienawiść. Już nie ma wiary w zwycięstwo, ale jeszcze żyje żądza zemsty. Jeszcze nie pogodziła się podła dusza tłumu ze starym batem, jeszcze hardym jest zbuntowany, zbity i okuty niewolnik. Ale co będzie jutro?	Co mi po kukłach... To nie dla mnie zabawka.	Co pan ma na myśli doktorze Monygham? Czy to znaczy, że pan podejrzewa młodszą siostrę?	Dam panu trzy, no, dam panu cztery! słyszysz pan, cztery tysiące rubli więcej, to jest całe czternaście tysięcy rocznie, ładny grosz!	Gdzie tam, to dobrzy ludzie. Ledwie z życiem uszli chłopak i dziewczyna, a co się z resztą weselników stało, nie wiedzą.	Od tego czasu życie mi błogo upływa. Zacząłem pisać poemat wierszem jednosylabowym; dosyć to trudne, lecz na trudnościach polega zasługa wszelkiej rzeczy. Treść jest światowa, przeczytam wam pieśń pierwszą, składa się ona z czterystu wierszy, a czytanie trwa zaledwie minutę.	Takiego nie braknie, a bo to młodych brak? Jak świece chłopaki, papierosy palą, w karczmie tańcują, gorzałkę piją i ino patrzą za dzieuchami, która jakie morgi ma i trochę gotowego grosza, żeby balować było za co... Gospodarze juchy, do połednia śpią, a po połedniu taczkami gnój wożą i motyczkami orzą pole...	To jest przede wszystkim goła scena.	To jest...	Pan pan. Pan także szerzy kłamstwo. Pan jest opłacany za to. Pan także powtarza z kazalnicy: „Pozwólcie maluczkim przyjść do mnie”. I one wierzyły panu te maleństwa. Przecież powtarza jedna z nich: „Ojciec Filip opowiedział już to wszystko słodkiemu sercu Jezusa”. Aldy pana obronił, nie trzeba było.	A mąż mój, czy wiedział co o mojem porwaniu?	Ach, to już mnie nie obchodzi.	Aha?... Niech pani zgadnie, od kogo to dostałem. To dopiero pan!... Bywali u nas nawet rublowi panowie, ale takiego jeszczem nie miał.	Ale chwileczkę Mówiłeś pan, że znałeś Vampę jeszcze jako dziecko, więc to chyba młody człowiek?	Ależ owszem to był Prosper, brat ogrodnika pani Bouilleboeuf...	Co pan hrabia polecił: że nie ma ani czasu, ani ochoty na szperanie w dokumentach, a papierów po matce nie wie nawet gdzie szukać; dawno je darował szczurom.	Cóż mnie to obchodzi? Wszystko jedno. Tak czy owak, śmierć nas czeka nieuchronna, na ścianie czy na powalepowała (daw.)	I co z tego?	Jagna a to powiedają o niej, że łasa na chłopaków.	Jak wypijesz, to podziękujesz.	Każesz, będę posłuszuy, ale co wycierpię.	Księżna nie wié nic? Wistocie, znajdujesz nas w rozproszeniu i wcale niezwyczajnym stanie. Powiedzą księżnie pewnie, że to ja winien temu jestem, a zatém muszę, uprzedzając innych, opowiedziéć jéj wszystko.	Maszko ma spryt on kiedyś określił mi to tak: „Wolała ciebie nienawidzić, niż mnie kochać.”	Możeż to być?	Nie, panie. Widzi pan, chcąc go uchronić od złudzeń i rozczarowań, muszę wyznać prawdę: kochałam, a może... i dotychczas kocham kogoś innego. Sądzę, że takie uczucia zjawiają się raz w życiu i nie powtarzają się nigdy. Ale to moja całkiem osobista sprawa, z którą nie zetknie się pan wcale w naszem pożyciu małżeńskiem. Człowieka tego niema i już przez to, już chociażby przez to, ma pan pewność, że harmonja naszego, tak zwanego ogniska domowego nie zostanie zakłócona.	No, żeby przewozić te tapa-boys na inne perłowe wyspy Zaobserwowałem, że te jaszczury nie mogą się same przedostać przez pełne, głębokie morze. One potrafią przez chwilę płynąć, a potem chwilę dreptać po dnie, ale na dużej głębokości jest dla nich zbyt duże ciśnienie. One są bardzo miękkie, wiesz? Ale gdybym miał statek, na którym można by dla nich zrobić taki tank, taki zbiornik na wodę, mógłbym je rozwozić, dokąd bym chciał, see? I one by tam szukały pereł, a ja bym do nich jeździł i dowoziłbym im noże i harpuny i inne potrzebne rzeczy. Te biedactwa tak się w tej Devil Bay roz... rozprosiły, nie?	Panie Aronnax odpowiem dziś panu to, com ci odpowiedział przed siedmiu miesiącami. Kto raz wstąpi na „Nautilusa”, ten już nie może go opuścić.	Schowaj koncepta na lepszą porę. Litka jest bardzo zagrożona.	Sądzę, że nie. To zamek historyczny, w najczystszym stylu Ludwika TrzynastegoLudwik XIII (1601–1643)	Tak, to ja, Tomie! Radzę ci, rzuć na miłość boską broń i każ to zrobić innym! Inaczej wszystko przepadnie. Poddajcie się póki czas!	To chwilowe przygnębienie. Niechże pan tak nie myśli...	To dobrze, mój jegomość, ale na ten raz to już niech jegomość swojej mocy użyje, bo zawszeć lepiej być w bezpieczności.	To jednak szczególne!	To pan niech się wstydzi, że pan umie czytać	Wyobrażam to sobie to efekt optyczny, który Elstir specjalnie lubi. Widziałem to na kilku jego szkicach.	Wypijemy jutro, jeśli to uczynisz. Każdego trupa niech zaniosą do próby, bo przyszły rozkazy, by umarłym przekłuwać szyje, a potem zaraz z nimi do Dołów!	A cóż było w Baranowiczach?...	A tak właśnie źle z tym biedakiem. Mnóstwo tam lekarstw, jakiś doktor czy cyrulik, który się też rozpływał w pochwałach nad tobą, zaimponował mi swoją nauką! Wedle niego stary woźnica kończy się... Aha! Poszukaj w kieszeni mego płaszcza, tam list musiałem wsunąć.	A wdowiec. Już dwie leciedwie lecie	A! panie...	Ależ stryju! Czyż Jacek zdobyłby się na tyle przebiegłości!	Ba!	Bardzo bogaty	Bez twej woli, o wielki Kaa, władco nasz, nie możemy ruszyć ręką ni nogą!	Bo wlałem ci w serce uczucie, które tam nigdy jeszcze nie gościło: żądzę zemsty.	Boże, jaka tu cisza! Jak w grobie.	Brat w Chrystusie a chociażbyście byli katolikiem, aryaninem, wiklefistą czy kimkolwiekbądź, byleście w Zbawiciela wierzyli i ufali Mu, pozdrowię was zawsze tym wyrazem: brat w Chrystusie.	Byś nie powiadomił władz Maracaibo o mojej obecności w mieście	Chciałabym czymś dopomóc pani majorowej!	Chodźmy	Czy byłoby fizycznem niepodobieństwem abyś dziś zanocowała w Balbec.	Czy myślisz, że ja ci chcę skonfiskować, Ewuś? Ja? Pomyśl tylko! Zobaczysz, ile ja ci w Ameryce oddam za te marne dwadzieścia tysięcy	Czy są między nimi Tatarzy?	Czyja?	Dajże Boże i waćpanu szczęście!	Dobrze powiedziane!	Dorian Gray? Więc tak się nazywa?	Dworujdworować (daw.)	Dzięki Niebu!	Dziękuję panu. Tu głównie chodzi o Lucię.	Hej! odleciała głowa i bebechy, a wypatroszona ryba przeszła do stryja Saltersa, który parskał zajadle. Znowu rozległ się chrzęst rozdzierania, kręgosłup pofrunął za burtę, a ryba, wyczyszczona, chlupnęła na dno kadzi, rozbryzgując słoną wodę prosto w usta zdumionego Harvey’a. Po pierwszym okrzyku ludzie ucichli jak trusie. Dorsze jeden po drugim poruszały się jak żywe, a zanim Harvey przestał się dziwić cudownej wprost zręczności, z jaką wykonywano całą robotę, jego kadź była już pełna.	I ja miałem przez chwilę chętkę, aby ożenić się z jego córką! Boże, dobrze biedaczka zrobiła, że umarła.	Jak pan chce!	Jak waszmość myślisz, czy pan hetman się zgodzi?	Jeszcze by! kobieta kiej łania, że nie wiada, czy nalazłby śliczniejszą w jakim dworze: ledwie spojrzy na człowieka, a już ciągotki biorą.	Kaputkaput (łac. caput: głowa) odpowiedział szlachcic.	Miłościwy panie! Nie mówię tego, abym waszą królewską mość miał do złamania także ugody pobudzać, bo niechże wiarołomstwo po ich jeno stronie będzie.	Moja mama nie pójdzie.	Mówisz chłodno, ale złość cię dusi, więc przesadzasz.	Na pohybel!	Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...	Niby jaką okazję?	Nie dla mnie, jak dotąd w tym przynajmniej widzę więcej jak rozum pospolity.	Nie poszli oni tam zaraz, bo ich pan Kuszel wyparł. Ale mów prędzej!	Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.	Nie, nic tam nie masz, kochanie	Niech mi kto wytłumaczy, dlaczego kobiety są od nas lękliwsze, kiedy w innych razach przewyższają nas odwagą...	No, no, w głowie się nie chce pomieścić.	Oj Nastka, Nastka, dwadzieścia rokówroki, roków (gw.)	Okaż nam łaskę swoją!	Osiemdziesiąt, mój miły. Od sześciu lat już leży	Panie musisz pójść pokutować do mojej plebanii. Pani Teresa może wam dać dobrą chęć tylko, gdyż nie ma czym ugościć człowieka lepszego stanu.	Panie, czyście nie chorzy?	Powinszować im można, pięć dni dopiero po ślubie.	Przeciwnie zbrzydł pan. Musiał pan mieć dużo przykrości. Taki pan mizerny! Spotkało pana coś złego?	Raczej tych wysłanych przeciwko nam przez gubernatora Van Goulda.	Rozmaicie. Z dwoma widuję się niekiedy, w przelocie, i rad z nich jestem. Dobrze się sprawiają, karjery robią niezbyt świetne wprawdzie, ale na ich zdolności wcale niezłe. Jednego zresztą sam wywindowałem na jaką taką górę; ale z Kaziem... pamiętasz Kazia?	Rozumiem.	Sakyki, kad esi nuo rubežeus; o kuo?	Spełniłam wszystko, czego chciałeś.	Stasiu...	Stój kochany panie jak tak pojedziesz trudno ci się będzie potem zatrzymać.	Symbole siedmiu planet. Ten tu, w kształcie kółka, z krzyżykiem u spodu	Usiądźmy w cieniu Parker przyniósł właśnie napoje, a jeśli dłużej będzie pan stał na tym skwarze, zepsuje pan sobie cerę i Bazyli nie będzie chciał pana malować. Istotnie, nie powinien się pan opalać. Byłoby z tym panu nie do twarzy.	W takim razie proszę oddać panu hrabiemu bilet wizytowy mojego pana, przy czym proszę powiedzieć, że mój pan, baron Danglars, jadąc na posiedzenie Izby nadłożył drogi, aby mieć zaszczyt złożenia mu wizyty.	Więc istotnie istotnie nie miałaś nigdy kochanka?	Wyjdź! Pokłon oddać należy panu nowemu, który nam przybył!	Zaraz będzie, panie Novotny Nie przypominam sobie pewnego słowa. Czy już mieliśmy „diabelskie machinacje?”
Pomysł tego dziennika to moje arcydzieło stopniowo pozwolę wściekłym reakom, aby mi, jakby wbrew mej woli, wydarli jego kierownictwo. Wyposażyłem stanowiska redaktorów ładną pensyjką. Ze wszystkich stron będą zabiegali o te miejsca; sprawa ta zabawi dwór jaki miesiąc lub dwa i pozwoli zapomnieć o niebezpieczeństwach, jakie świeżo przebyłem. Tak poważne osobistości jak panowie P... i D... już zgłosiły kandydaturę.	Ono to nic jeszcze że piękne, dziwniejsza rzecz iż ich dwie tak do siebie podobnych, iż jednej od drugiej rozróżnićby nie można, i jakby się człowiek rozmiłował, musiałby w obu...	Oczywiście. Koleżanki, to co pewien czas wstają od stolika idą do garderoby i palce w usta... Ale ja tego strasznie się brzydzę. Nie umiem. Raz spróbowałam i wtedy tak mnie głowa rozbolała i naprawdę rozchorowałam się. Okropne! I ten zaduch w lokalu. Do nas przyjeżdżają już z innych knajp. Rzadko który, trzeźwy. A ja mam wciąż takie szczęście, że nie dadzą mi spokoju. Siada taki przy stoliku i już pyta, czy Arleta wolna...	Dowcipnie to powiedziałeś... Eh, żebyś wiedział, jak dowcipnie! Ale ten dowcip jest pusty. Gdybyż w nim było ziarno jak w kłosie pszenicy! Kłos to pełen murzu śnieci. Myślałem, że cię już gdzieś zatłukli ludzie przez ciebie skrzywdzeni.	Jejmość pani, jak widzę, tak przestraszoną jesteś nieszczęśliwym losem pani stolnikowej, że już dziś w każdym kawalerze widzisz Piotrowicza, a w każdych konkurach gwałty tylko i nieszczęścia. A tymczasem w całym świecie co roku mnóstwo ludzi się żeni, a o gwałcie jakim lub wykradzeniu ledwie raz da się słyszeć przez całe życie.	Ależ, idzie jak zwykle!	Czy Austriacy są już w mieście?	No już! Co cię powstrzymuje?!	To objaśnienie odczytasz z największą uwagą, gdyż według niego będziesz mógł wypełnić, punkt po punkcie, moje zobowiązanie. Widzisz stąd, poczciwy Jakubie, że dopóki Bóg trzymać mnie tylko zechce na tym padole płaczu, twoja rola smoka nie będzie zbyt ciężką.	Owszem, w istocie Och, Boże nie sądzę, abym przekraczał granice szacunku, jaki żywię dla krwi monarszej (mimo iż nie utrzymuję z jego wysokością stosunków osobistych, które utrudniłyby moją sytuację, choćby tak mało oficjalną), cytując panu pewien fakt dość pikantny. Otóż, nie dawniej niż przed czterema laty, na stacyjce kolei żelaznej w jednym z krajów centralnej Europy, jego królewska wysokość miał sposobność ujrzeć panią Swann. Z pewnością nikt z bliskich nie pozwolił sobie pytać jego wysokości, jak mu się wydała. To by nie było przystojne. Ale, ilekroć jakiś traf konwersacji przywodził nazwisko tej osoby, wówczas, po pewnych oznakach (niedostrzegalnych, powiedzmy, ale nieomylnych) jego wysokość zdawał się dość chętnie dawać do zrozumienia, że w sumie wrażenie zgoła nie było niekorzystne.	Starzy żołnierze mówią, że konie zawsze prychają na dobrą wróżbę, co mnie i ojciec nieboszczyk jeszcze powiadał	A co powiesz na to, że ta sama Cyganka przewidziała, że jeden z moich braci zginie zabity przez zdradę, a dwóch pozostałych powieszą? To wszystko się spełniło.	Nie posuwaj się dalej to byłoby nieuczciwe!... Pani Séchard zaproponuje ci, abyś odnowił dzierżawę; powiedz, że chcesz nabyć drukarnię na własność; ofiaruj połowę tego, co wart inwentarz i koncesja, gdyby się zaś zgodzili, przyjdź do mnie. W każdym razie przewlekaj... Są w opałach?	O tak, tak Zgadujesz wszystko, gdy dla mnie wszystko jest zagadką. Zmysły moje są odrętwiałe, nie mam żadnej myśli w głowie, ledwie że żyję. Duszę moją dławi nieokreślony lęk, który ścina moje uczucia i pogrąża mnie w martwocie. Nie mam głosu do skargi, nie mam słów na wyrażenie swego cierpienia. Cierpię, a wstyd mi cierpieć, kiedy widzę, że Wiktor jest szczęśliwy tym, co mnie zabija.	To był esdek. A na pociechę wyznam ci, o czym wy nawet nie wiecie, że i jeden nasz zabił esdeka. Ten też uwierzył. Zabójcza konsekwencja... „Łotrów” się zabija. Będzie tego więcej, nie bój się...	„Głupie? Naturalnie, że jestem głupi. Gdybym był mądry, byłbym kupcem i miałbym wielki sklep w Singapurze, zamiast być z początku górnikiem, a potem lokajem. Ale jeśli pan nie odejdzie, zastrzelę pana zanim się ściemni, póki mogę jeszcze wziąć pana na cel. Ani chwili wcześniej, Numerze Pierwszy; lecz gdy zacznie się ściemniać, zrobię to z całą pewnością. A teraz dość tego!”	Aquilina mia, nigdy tak mądrze nie mówiłaś w swojej desperacji Tak, kaszmiry, weliny, perły, złoto, jedwab, zbytek, wszystko co błyszczy, co się podoba do twarzy jest tylko młodości. Jedynie czas mógłby mieć rację przeciw naszym szaleństwom, ale szczęście nas rozgrzesza. Śmiejecie się z tego, co mówię Czy nie mam racji? Wolę raczej umrzeć z rozkoszy niż z choroby. Nie mam ani manii wiecznego trwania, ani zbytniego szacunku dla rodzaju ludzkiego, wedle tego, co Bóg z nim wyprawia! Dajcie mi miliony, schrupię je; nie schowałabym ani centyma na przyszły rok. Żyć, aby się podobać i panować, oto wyrok, jaki głosi każde uderzenie mego serca. Społeczeństwo przyznaje mi słuszność; czyż nie zasila wciąż mego marnotrawstwa? Czemu dobry Bóg daje mi co rano rentę od tego, co wydam przez wieczór? Po co budujecie nam szpitale? Nie postawił nas chyba między dobrem a złem po to, abyśmy wybierali to, co nas rani lub nudzi; byłabym tedy bardzo głupia, gdybym się nie bawiła.	Nie sądzę, bym mógł żyć Odkąd tylko pamięcią sięgnę, zawsze mówiono, że żyć nie mogę. Najpierw myśleli, żem za mały, by zrozumieć, teraz zaś myślą, że nie słyszę. Ale ja słyszę, i dobrze. Lekarz, który mnie leczy, jest stryjecznym bratem ojca. Jest on biedny, a jeśli ja umrę, to po śmierci ojca on odziedziczy Misselthwaite. Myślę, że on nie bardzo pragnie, bym żył.	Ale ośmielacie się leczyć! Trujecie ludzi! Czy wiecie, że za to jest kryminał?!	Chciałem cię właśnie o to prosić bom z dawna chciał widzieć waszych rycerzy, a przy tym słyszałem, że damy z dworu królewskiego więcej do aniołów niż do mieszkanek ziemskiego padołu są podobne.	O! kładąc rękę na sercu odparła Julja, zobaczysz miłość moja nie będzie podobną do niczego, co to wy tem nazywacie wieńcem. Będzie to kwiat aloesu, co wystrzeli raz w życiu, ale ludzie mogą się zbiegnąć, żeby go zobaczyć	Panorama-Dramatique, a ostro, zarobisz trzydzieści su InteresDauriat jest obwieś, który sprzedaje za milion pięćkroć lub sześćkroć książek na rok, jest to niby minister literatury Chciwość jego, nieustępująca łakomstwu Barbeta, operuje masami. Dauriat ma doskonałe wzięcie, szeroką rękę, ale jest próżny; co do inteligencji, ta składa się ze wszystkiego, co słyszy naokoło siebie; sklep jego jest bardzo polecenia godną szkołą. Można tam spotkać najwybitniejszych ludzi. Tam, mój drogi, młody człowiek nauczy się więcej w godzinie, niż schnąc nad księgami przez dziesięć lat. Dyskutuje się artykuły, szkicuje pomysły, wchodzi się w stosunki ze sławnymi lub wpływowymi ludźmi, którzy mogą być użyteczni. Dziś, aby dojść do czegoś, trzeba mieć stosunki. Wszystko jest trafem, jak widzisz. Najniebezpieczniejsza rzecz to mieć rozum samemu w kącie.	Powietrze Europy dziwnie na ciebie działa, Iry! Tam, u nas, byłaś zawsze silna, zdrowa i spokojna! O! jakież oryginalne meble!	Radlicz się o ciebie wczoraj wieczorem dopytywał. Zaprosiłem go dzisiaj na obiad; ano i do Dąbskich powinniście pojechać.	Ty śmiesz? Ty chyba kłamiesz! Nie wiesz, czym jesteś teraz dla mnie. Pamiętaj, że jeśli zginiesz, to ja ani chwili żyć po tobie nie będę. Zginiemy razem z tobą: ja i Melchior.	Tysiąc razy! Będzie ci stał ani się zmarszczy; konia czasem po karku poklepie i o afektach gotów gadać.	To straszne, Dorianie! Zmieniłeś się zupełnie. Wyglądasz wciąż równie uroczo, jak wówczas, gdy codziennie przychodziłeś do mej pracowni pozować do portretu. Ale wtedy byłeś prosty, naturalny i czuły. Byłeś najczystszym stworzeniem na całym świecie. A teraz nie rozumiem, co się z ciebie zrobiło. Mówisz, jakbyś nie miał serca ani litości. To wszystko wpływ Henryka. Widzę to.	Bardzoś zmieniony. Ostatecznie rad jestem, że cię widzę. Dwa nadobne talary przekonały mnie, że jestem głupiec, iżem ich nie ofiarował za pierwszą wizytą.	Bóg widzi, że jej pragnę, bo mi miecz w niej nie zardzewieje.	Czy jej głowa nie była uwieńczona ośmiu mackami wijącymi się w wodzie jak gniazdo wężów?	Czy wasza dostojność wiesz, co się stało w zajeździe „Pod Okrętem”, u brata naszego, Asarhadona?...	Cóż powiesz o tym szlachetnym mędrcu?	Felu, powiedz temu człowiekowi, że z nim nie rozmawiam	Ja? znudzę się? A te panie? a rybołówstwo? Ja się tu okropnie bawię!	Jechaliśmy tak szybko, że nas pewno nie widziała	Mam za wielki garb, a za mało pieniędzy. Gdybym był ślepy, głupi, rakowaty, a był choćby Bucholcem, to każda z waszych Polek na kolanach przysięgałaby mi miłość do śmierci!	Mówię tylko do swojego cheli W owych dniach nie szukałem prawdy, ale jeno gwaru uczoności. Wszystko to złuda! Piłem piwo i jadałem chleb z Guru Ch’wan. Nazajutrz ktoś się odezwał: „Pójdziemy walczyć z Sangor Gutokiem w dolinie, by rozstrzygnąć (zważ, jak żądza wiąże się z popędliwością!), który przeor ma sprawować rządy nad doliną i ciągnąć zyski z pacierzy, jakie tam oni drukują w Santor Gutoku. Poszedłem i biliśmy się cały dzień.	Nie będziemy się pytali!	Nie swarzcie, nie gniewajcie się Z prędkości takem krzyknął, nie ze złego serca. Cóż się dziecku stało?	Niech pan nie mówi tak głośno bo pani Moreau i baronowa de Canalis, jej córka, znajdują się, zarówno jak jej zięć, były minister, w drugim przedziale.	O Jezu! taki gość w boru! Oczom nie wierzę! Czym my tu waszą miłość przyjmiemy? Żeby my się spodziewali, żeby my wiedzieli!	Och! Och, och, och, och! Ależ Presles będzie nam rajem na ziemi.	Ot gadają, że pana konsyliarza ktoś urzekł.	Phi! To się jeszcze okaże.	Pojutrze dam drugi koncert. Na złość tobie. Ja żyć chcę!	Powiedz, że wara jej do krowy mojej!	To tam, na Place de la Nation?	Wiem ci ja to, wiem, alem się chciał upewnić.	Zjemy tyle, ile nam się zechce!	Życie moje! Chciałbym ci coś powiedzieć, ale boję się...	A co powiesz, stary?	A co to za wyspa?	A przecież on stał tuż przed wami, wprost twarzą w twarz.	Ach, to wszystko. Mój mocny Boże!	Ale nie znasz takiego, jak ten.	Aleś to waćpan uspokoił?	Aniele, muszę wyjechać w podróż Gdyby mnie spotkało coś złego...	Chętnie, ale mam dwa warunki.	Ciekaw jestem, czy będę wracał z pierścionkiem czy harbuzem?	Co mamy jutro?	Co! Ty, uciekasz? Ty, Saint-Giraud? Ty, z tą rozsądną miną popełniłeś jaką zbrodnię?	Czy mogę w czymś pomóc?	Czyżby wpadł do bagna przez przypadek?	Grała pani w końcu tak dobrze jak panna Mars	I on widział pana Kazimierza?	Jak chcesz sprzedać, to daj mi pierwszeństwo Teraz nie mogę, ale za parę lat zapłacę.	Jeżeli pani baronowa coś zaryzykuje, możemy nie dopuścić nawet do siedemdziesięciu tysięcy rubli.	Mogęż ci ją dać, gdy sama jéj nie mam?	Mowy pogrzebowe skończone, do widzenia panom	Musimy ich ominąć.	Najzupełniej zbyteczny między ludźmi honoru słowo wystarcza.	No gadaj dalej.	No wiesz, z kokotą to może przesada, ludzkie języki są nieżyczliwe. Ja nigdy w to nie wierzyłam.	No, dobrze, dobrze Jeśli was to bawi, to sobie mówcie, szkody wam to nie zrobi. Colinie, czy w nocy zażywałeś brom?	O mnie? Nie przypuszczałem, by moja osoba mogła być interesująca o tyle...	O raju... to dla mnie? Naprawdę? Taka biała kosulkaTaka biała kosulka	O! nie pozwolimy!...	Oryginały, zebrane z cierpliwością ze wszystkich muzeów Europy, gdzie je łaskawie zastąpiłem doskonałymi kopiami.	Pewnikiem przerwałam wajuwaju (gw.) syknęła Kozłowa idąc pobokpobok (gw.)	Prawda by była!	Proszę o głos!	Proszę pani, zrobię wszystko, co zależy ode mnie, aby to skończyć Czy pani nie zna przyczyny, która spowodowała separację między panią a panem d’Espard	Pst!	Póde przyrychtowrac karzne.	Skądżeś strzelał?	Sto dwadzieścia sążni lub sześćset stópSto dwadzieścia sążni lub sześćset stóp	Tak sądzę, ekscelencyo!	Tak.	Tak.	Także nie. Wzbronione jest bez zastrzeżeń. Zresztą panna Rudecka jest z dobrej rodziny!	Ten pan ten pan życzy sobie, bym mu napisał podanie.	To czemu waść nie lecisz?	Tomku, uciekajmy stąd!	Tu? Tai negali būt! Kaip buvo?	W swoim mieszkaniu, w biurze. Dziś będzie wielki bal; jutro przyjeżdża cała komisja.	Zapomnisz o nas	Zawołaj ją tutaj.	Znowu wyjeżdżasz waćpan z diabłami?!	Łajdak... Ha!	Żegnam
Nie zawsze była taka Jestem starsza od was, siostro, i pamiętam ją z dawniejszych lat. Bieda, nieszczęście, utrata męża napełniły jej serce goryczą i stąd może trochę za szorstka w słowach.	Cha, cha, cha!... No, więc po co te łzy i trwoga?... Nie pytam się o nic, bo mi pani sama kiedyś opowiesz, co cię boli, ale... Wstydź się, kobieto małej wiary!... To pani myślisz, że tylko takie smyki, jak Kotowski, mają odwagę?... Tylko oni mogą powiedzieć: nie umrę, dopóki nie zrobię tego a tego?... A toż chyba Opatrzności Boskiej nie byłoby na świecie, gdyby kobieta nieszczęśliwa, i jeszcze taka jak pani, nie miała komu zaufać!... Pluń na zgryzoty, mościa dobrodziejko; dopóki ja żyję, włos nie spadnie ci z głowy... Wyjdziesz za mnie czy nie wyjdziesz, zależy od ciebie... Ale od czasu, kiedyś zapłakała w mojej obecności, nie powiesz, że jesteś sama... Ja z tobą!... serce moje, ręka, majątek... wszystko należy do ciebie... Potrzeba ci czego, mów... Zrobię, jak zbawienia pragnę. No?...	Chciałam korzystać, chciałam z całego serca, a on był tak dobry, wyrozumiały, cierpliwy i gdyby nie...	Tylko dziecko piekarki z ulicy des Tinteileries Sprowadziłem je na świat przed dwudziestu minutami. Miałem właśnie opowiedzieć to panu de Terremondre. I mogę dodać, że nie poszło to bez trudu.	No, jeśli po to przeniosłeś mnie pan do oddzielnej celi, nie trzeba sobie było robić kłopotu. Wiem o tym przecież. Ale są inne sprawy, o których nie wiem nic. Wyjdźmy więc od nich, jeśli łaska. Kto tu pana przysłał?	Ach, biedny! Hrabinę odszukałeś prędko; tam ci się podoba, bo nie trzeba hamować języka i na wszystko sobie można pozwolić. Otóż mnie się to nie podoba i nie lubię słuchać komentarzy.	Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Nie; mam rozkaz wyraźny; w okolicy obozu poznanoby ciebie, a to, jak pojmujesz, kompromitowałoby kardynała.	Będzie wam bieda, bo tu już nic nie zarobicie. Wam trzeba albo siedzieć przy dworze, albo mieć dużo gruntu. Za Bugiem kupilibyście najmniej dwadzieścia morgów za to, co weźmiecie ode mnie.	Zapewne. Przynajmniej koń moskiewski uskubnąłby mnie i spożył. A tak, to rzeczywiście tylko zmartwienie. No, ale przecie prosiłem nieraz, żeby mnie zgładzić. Nikt nie chciał. Nawet dragoński porucznik...	Mój przyjacielu ty widać nie wiesz, co to rozrywka na tym świecie. Co do mnie, mam ich więcej niż sam król. I gdybyś chciał się sprzymierzyć ze mną, cudów byśmy dokazali.	O nie, za pozwoleniem, mam dla ciebie, ważniejsze przeznaczenie; jeśli pojedziesz, to na północ... a nawet, mówiąc po wojskowemu, internuję cię w pałacu. Bądź łaskaw nie oddalać się na dłużej, mogę cię potrzebować w każdej chwili.	Ty nie wybierasz, ty żresz wszystko, co ci samo w ręce wpadnie, jak świnia, twoje apetyty są niższego rzędu, to nie jest metafizyczne nienasycenie. Ja wiem, że takie zjawiska jak my, ludzie bez miejsca, były we wszystkich epokach, ale dziś specjalnie trudno jest w tej formie przeżyć siebie w sposób istotny. Czasem marzę o jakimś salonie z osiemnastego wieku: bredziłbym wtedy o filozofii w sposób niczym nieukrócony...	Niebezpieczny!... niebezpieczny!... Nie ma żadnej wątpliwości, że pospólstwo jest już rozzuchwalone i lada chwilę podniesie bunt. A wówczas żaden arcykapłan ani nomarcha nie będzie pewny nie tylko władzy i majątku, ale nawet życia...	W butelce pozostała resztka, która by wywietrzała. Mam szaloną odrazę do niedopitych butelek; prześladowałoby mnie to w łóżku; wystarczyłoby, abym nie mógł zmrużyć oka. Nasza gosposia jest, na honor, przednia kobieta, a jej szampańskie wyśmienite; szkoda by mu dać się ulotnić... Za chwilę znajdzie się w bezpiecznym schronieniu... o, już się nie ulotni...	E, Boże kochany, nie gorączkuj się tak, mój mały. A przecież powinieneś wiedzieć, co to jest nieszczęście. Człowiek nieszczęśliwy staje się zazdrosny. Myślałem, że jesteś w Piemoncie albo w Toskanii, pracujesz jako tragarz albo przewodnik, i żal mi cię było z całego serca, jak własnego dziecka. Wiesz przecie, że cię zawsze nazywałem moim dzieckiem. Aż tu nagle widzę, jak przejeżdżasz przez rogatkę Bons-Hommes, w tilbury, z groomem, w ubranku jak spod igły. Coś takiego! Odkryłeś kopalnię złota, kupiłeś stanowisko agenta giełdowego czy co?	A! A! Ależ tak, w istocie wydała mi się urocza. Mimo to przyznam się panu, iż nie sądzę, aby dorównała kiedy matce, jeżeli mi wolno to powiedzieć bez urażenia pańskich nazbyt żywych uczuć.	Nie mogę, nie mogę, moje życie; kontraktuję pszenicę Josielowi... idę do niego dla napisania kontraktu... Myślałem że to uczynię tutaj; ale skoro masz gości sam pójdę do Josiela...	Zrobię tylko jedną uwagę, jedyną. Sposobność powinna być przyjazna. Nasza pierwsza próba ucieczki musi się powieść, bo gdy się nie powiedzie, nie znajdziemy już drugiej sposobności, a kapitan Nemo nigdy nam nie przebaczy.	Tu nie ma wcale ani kwestii higieny, ani tym mniej nie ma totumfackiego. Co się panu wydaje? Gdzie Rzym, gdzie Krym? Higieny!	Panie baronie pan mnie znieważa; wobec tego, że mnie pan kilkakrotnie przewyższa wiekiem, jestem bezbronny, gra jest nierówna. Z drugiej strony, nie mogę pana przekonać; przysiągłem panu, żem nic nie mówił.	Albo, jeżeli wyjdę... to później trochę...	Ale ja wcale nie jestem nieszczęśliwa, bo mam syna. Dopóki mam syna, nigdy nie będę nieszczęśliwa.	Cóż? Ty się Bohuna nie boisz czy co?	Faktem jest że ta przygoda kosztowałaby pańskiego przyjaciela troszkę drogo, gdybyś mnie tu pan nie zastał. Ale bądź pan spokojny, skończy się dla niego tylko na strachu.	Los tego chciał, panie. Przynajmniej... nie będę musiał patrzyć... jak flaga Hiszpanii... spada na ziemię...	Najzupełniej. Nikogo nie mam bliskiego. Jako człowiek prywatny jestem zupełnie sam. Jako mężczyzna jestem sam. Rozumie mnie pani? Nie mam żony, nie mam rodziny, nikogo.	Nesusidėdami su lenkais mes apšviestieji, neišvirsime į lenkus. Neišvirtę, mes ar šiek, ar tiek vis tik savo kampui duosime apšvietimo, prigimtoje kalboje parašę ar šiokią, ar tokią knygelę. Nebus to, kas ikšiol buvo, išvirsdavo visi apšviestieji į lenkus, palikdami tamsius žmones tamsumoje be prašvaistos.	Nie pyskuj dodał szeptem, tak żeby Maciuś nie słyszał.	Nie trzeba. Dziękuję za nowinę, której on chce wysłuchać.	Nie znam twojego nazwiska.	Nie, Nel, dawno!...	Powiedział pan, że nie ma pan krewnych Więc jest pan zupełnie samotny?	Zatem nie Lesser?	Ach, prawda coś pamiętam, były nawet jakieś skargi. Ale ten Kunicki to podobno bardzo nieciekawy jegomość. Czy pana z nim coś łączy?	Ja się ich nie boję	Ja się też nie cofam, do licha!... Zresztą, słowo uczciwości Bonacieux...	Aha! teraz osiem już nie wystarczy?	Czy tego nie czujesz?	E, niech się pan nie boi, jesteśmy sami Zresztą mówimy po włosku.	Ja bym za nic nie poszedł sam do meliny.	Jakoś was dzisiaj cale nie rozumiem; chłopcy płaczą od hamowanego śmiechu, ty zaś pleciesz przez ładu i składu...	Nie trzeba. Znam już drogę.	Oczywiście. Darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby.	Ojciec ma z Jasia niezgorszą wyrękę, bo to i przy organach, i w kancelarii! Juści, staremu żal puścić pierzyny na taki mróz.	Oświadczyła, że nic panu nie ma do zarzucenia.	Tato powiada, że nie byłby pewny nawet promu w odległości pięciu mil od was	Święta prawda! Co posiał, to i zebrał. Święta prawda.	Żeby kochał i cierpiał. nie będzie żałował...	Pozostaniemy Mamy tu pod dostatkiem zapasów, a co najważniejsze, leży w samym centrum kręgu naszych poszukiwań. Zresztą, jeśli zajdzie potrzeba, można podjechać wózkiem do Granitowego Pałacu.	Ciewyciewy (gw.) rzekła po prostu i odeszła na bok, by Kim mógł uświadomić sobie całą beznadziejność swego położenia. odwróciła się i znikła.	Mam przecie paszport, opiewający, że posiadam żonę. Nawet i ten przeklęty paszport na coś się przydał.	No, przecież ci, którzy mają dać koncert: Stella i Sataniello. On nazywa się Sataniello i z pewnością będzie grał na wiolonczeli, bo ją pan Miętlewicz wykupi....	Tak, na nieszczęście niedostępnych dla mnie. Jest szczęśliwe małżeństwo, jest nawet małżeństwo nieszczęśliwe... jest jarzmo macochy. No! i co więcej?	Niedługo, jeszcze czekam. Widzi pani, przeprowadzka, zainstalowanie się, pozawieranie a raczej poodnawianie znajomości zajęły nam bardzo wiele czasu. Ale teraz zaczynam już myśleć o koncercie, szykuję się... o, ja mam cierpliwość, jak pani wie, mam!..	Ach! znam cię na moją biedę	Obowiązek przede wszystkim, margrabio! Kilka ważnych spraw zatrzymało mnie dzisiejszego ranka na urzędzie.	Rezydenci i bracia! Zbliża się północ, świętujemy już długo, pora wznieść toast trzynastego u stołu!	Rzeczywiście, kapitanie, niepodobna znaleźć miejsca równie bezpiecznego. Kto by mógł dosięgnąć pana we wnętrzu wulkanu! Zdaje mi się jednak, że jest otwór u wierzchołka.	Ciociu co ja mam począć? Ludzie, którzy widują tu co dzień tego Anglika, muszą myśleć, że ja...	Co... co... co?... Puls przeszło sto?... Miałeś pan dziś gorączkę?...	A co mam robić?	A jak my z matką dawały?	A skąd cię diabli niosą?	Będziemy radzili jutro; dziś trzeba pomyśleć o oddaniu ostatniej posługi przyjacielowi.	Czego się zaś domyślasz?	Gdzie tam Żyd? Czy pozwalają Żydowi występować w Teatrze Wielkim?	I pan, panie Franciszku, wstąpiłby do komunistów?	Masz, masz, naźrej się.	Napij się, Kuba, i rzeknij swoje słowo.	Nowy interes, Stefanku? Ależ wiesz przecie, mam tysiąc sto rękopisów. Tak, panowie złożono mi tysiąc sto rękopisów, spytajcie Gabussona! Po prostu niedługo będę potrzebował osobnej administracji, aby zarządzać składem manuskryptów, całego biura dla ich czytania; będą posiedzenia, głosowanie o ich wartości, diety i stały sekretarz przedkładający mi sprawozdania. Słowem, filia Akademii Francuskiej, z tą różnicą, iż akademicy lepiej będą płatni w Galeriach Drewnianych niż w Instytucie.	Porzućcie wy sobie prorokować.	Za co go tak katowali!	Źle Widziałeś waść: zwierz z legowisk ze snu się zrywa i nocą pomyka.	A chciałbyś, żeby było inaczej?	A okapi?	A zatem?	Ciszej.	Czekaj	Czekajcie, zaśpiewam wam coś o miłości...	Cóż tu, u diabła, tak cicho?...	Dobrze, przynieś pan! Koniecznie!	Doprawdy! A p. Hatch?	Dwóch tysięcy dukatów, a ja.	Esmu nuvargęs sušalęs ir nesveikas.	Gdzie świece, panie magister?	Hm...	Każe mi pani przysiądz?	Kolor Mexique w białe ramaże!	Kto mówił? Pierronka!	Kto?	O, bardzo prostym sposobem. Wynająłem trzy ostatnie okna w pałacu Rospolich; jeżeli otrzymam ułaskawienie, dwa narożne okna każę wybić żółtym adamaszkiem, a środkowe białym, z naszytym czerwonym krzyżem.	Ogłosisz więc, że ta wiadomość jest nieprawdziwa. Tak, mój Beauchamp?	Ona panią bardzo lubi, a Lucia rozkochana w pani.	Południe? Cóż znowu, jest dopiero dziewiąta pięćdziesiąt dwie.	Rozumiem! Dlatego zapewne Kasia Tender poszła za innego	Słuchaj	Tak, tak, niemało zmian zaszło w naszej sali nauczycielskiej.	Tak.	Żebyś pani tak zdrowa była!
Ale posłuchaj do końca. W ręku miał wielką czarną rózgę. Podniósł ją i zaczął cię bić, od stóp do głów, ale tak straszliwie, że cała się zamieniłaś w jedną ranę. Bił cię i pędził przed sobą, a ty jęczałaś okropnie i szłaś, oglądając się na mnie. Proroctwo, CierpienieJa chciałam krzyczeć, ale nie mogłam z piersi wydobyć głosu, wiesz, jak to we śnie bywa. Chciałam biec za tobą, ale nogi odmawiały mi posłuszeństwa, więc tylko złożyłam ręce i szepnęłam zdławionym głosem: „Aniele, święty aniele, czemu ty ją tak bijesz?” On spojrzał na mnie dość surowo i pokazując Kraków, powiedział: „Bo chcę, żeby tam doszła”. Wtedy odzyskałam głos, wyciągnęłam ręce i prosiłam: „Ach, to już i mnie uderz, bo i ja chcę tam iść”. Kiwnął głową mówiąc: „Jeśli chcesz, to dobrze”. Zawrócił i mnie uderzył. Powiadam ci, to było straszne. Zerwałam się i biegłam do ciebie. Uciekałam przed rózgą, która jednak ciągle mnie siekła. Rany krwawiły. Krew zaczęła tryskać na przydrożne kamienie. Widząc, że anioł jeszcze się zamierza, powiedziałam trochę zniecierpliwiona: „Po co? Po co nas tak pędzisz? Przecież z dobrej woli tam pójdziemy”. Anioł uśmiechnął się, ale ten uśmiech był jakiś dziwny, tajemniczy. Opuścił rózgę i powiedział: „Spróbujcie”. Próbujemy, a tu nie sposób. Wyraźnie wrastamy w ziemię, nie możemy ruszyć ani ręką, ani nogą, zupełnie jakbyśmy skamieniały. Wtedy zaczęłyśmy go błagać: „Bij nas, jak długo zechcesz, bylebyśmy tam doszły”. Nie dał się długo prosić i znów nas pędził. My jednak, dziwna rzecz, nie czułyśmy już bólu. Radość przepełniała nasze serca, bo powolutku zbliżałyśmy się do Krakowa. Nagle anioł zniknął, znalazłyśmy się pod Wawelem, padłyśmy na twarz, całowałyśmy ziemię jak jakieś relikwie. Obudziłam się szczęśliwa, ale i przerażona. Do tej pory się trzęsę, jak sobie przypomnę tę okropną drogę.	Daj no pokój! Skocz, proszę cię, do Chłuki, wszak go znasz?	Ejże, to ty? Myślałem, że się kto o ciebie upomniał i zabrał.	Gra, WładzaTak, boskość, bo rządzenie ludźmi, żonglowanie nimi jak kukiełkami z celuloiduceluloid	I to ty mówisz, Waldy?... Ty?!...	Jak się wasza królewska mość czuje?	Jak to, zapewne? Co to za frazes? Ileż obrotu rocznego?	Muszę ale jak ja to potrafię, co mi rozkazujecie... jeden Bóg wie.	Nie wy prawa w tej ziemi stanowicie.	Nie łajże mu, bo sprawiedliwie gada: toć od małego dziecka kręci się po całym grodzie, po podwórcach, po wirydarzach, lepiej chyba zna one wszystkie zakątki niż sam król jegomość.	O! Zacni, szlachetni Przekupywać mego podwładnego! Te szumowiny społeczne, tego wyrzutka, jakim zresztą byłeś ty, Copperfieldzie, zanim cię jako żebraka i włóczęgę nie przygarnięto. Przekupywać go, by mnie oczernić jego oszczerstwami! Pięknie! Bardzo pięknie! I pani to, panno Trotwood, znosisz? Wstrzymaj go lub ja zatrzymam męża pani! Ha, ha! Znam tę historię! Czego my prawnicy nie wiemy! A pani, panno Wickfield, przez wzgląd na ojca nie powinna byśnie powinna byś	Sza! Nie chcę, aby kto wiedział o mojej przeprawie z lordem Byronem.	Szmulu! To jest prawda! Kiedy ja patrzę na nędzę waszą i na cierpienia dzieci waszych i kiedy ja we własne moje serce patrzę, to ja bym wtedy chciał wiele rzeczy w Izraelu do góry nogami przewrócić!	To ci Słońce wyjaśni. Tak o was tu mówią: że wy się mordujecie nawzajem, że walczycie ze sobą o rzeczy nędzne i marne, że zapomnieliście ducha. Jesteście pogrążeni w mroku i niższości. Zmysły macie niedorozwinięte: nie przewyższyliście sami siebie, a namiętność popycha was w stronę piekła. Wreszcie i zewnętrznie się różnimy. My umiemy latać, a wy nie. Wy robicie maszyny, a nam to niepotrzebne. Wszystko czynimy wolą własną. A przy tym jedna rzecz, to...	Tu będzie ci ciepło. Podaj ręce. No? Prawda, że ciepło?	A gdzież państwo ten worek trzymacie?	A potem?	A te gałgany budniki, to konie kradli. Dziś pan Pomocnik złapał ojca co prowadził je, a oto synalek, za którym nas posłali; sam w ręce wpadł.	A więc radykalnym lekarstwem na bezsenność będzie dla pani	Ach! Pokłady węgla są jeszcze bardzo bogate, a sto tysięcy robotników wydobywających rocznie sto milionów kwintali metrycznychkwintal metryczny	Ach, nie nudź.	Ale czyż tak było? pewnie? spytała Sabina.	Ale ja go słyszę, Adam. To wystarcza. Nie widziałeś Aima?	Ależ nic tu nie widzę, prócz kilku urwanych zdań, słów bez związku; pismo jest zupełnie niezrozumiałe przez to, że ogień spalił resztę.	Bagatela, posiada pani buchalterięposiada pani buchalterię	Bił meme (gw.)	Co ja ta wiem?... tyla jeno, co mi się udało ze starszego wyciągnąć.	Co w szkole słychać?	Czy pytano się tam o mnie? Czy stryj rozgniewany za to, że oddawna już nie pisuję? Jakże Stefan?...	Czy stało się coś u Violów?	Czy także w waszych krajach katolickich?	C’est décidé. Choćbym się miał kazać zanieść!...	Dacie osiemdziesiąt.	Dla tego jednego, który moją pracę podejmie, rozszerzy, nakreśli jej nowe, mnie nieznane widnokręgi, i przekaże całość temu, który po nim przyjdzie	Dlaczego jednak nigdy nie wspomniałaś mi o tym?	Do Kordowy... Do takiego miasta.	Do wielebnego Jakuba Szablistego, proboszcza w Saint-Sernin.	Domyślasz się książe jéj charakteru?	Dziwna to kobieta bez żadnych przesądów, trzymających się tak uparcie klasy, do któréj należy; serdeczna, uprzejma, cudnie piękna, a z tém wszystkiém, jakaś taka smutna chwilami...	Dziękuję, teraz zupełnie dobrze.	Dziękuję. Do pasa	Eh! to znowu głupstwo, rzekł z rezygnacyą pijaka Muszyniec. Powiedz mi, na co się to komu kiedy zdało, mózg sobie w powietrze wysadzić? operacya niewygodna a skutek żaden! Poczekajno, pogadamy o tem, ale w ulicy rozprawiać nie do rzeczy; wiesz co, chodźmy gdzie do szynku?	Ej panie Sobek. Chodź pan, zagraj co.	Gdyby ci badający wiedzieli choć cośkolwiek, nie wypytywaliby tak gorliwie A teraz, o czem pragną oni tak się dowiedzieć? Czy niema czasami księcia de Buckingham w Paryżu i czy widział się, lub ma się widzieć z królową?	Gorąco, co?	I owszem. Oto klucz! Garść mych rupieci proszę odesłać tu. Życzę panu powodzenia!	I przyznać się przed całym światem, żeśmy w czasie pokoju i układów z księciem mazowieckim porwali z jego dworu wychowankę księżny i ulubioną jej dworkę? Nie, to nie może być!... Na dworze widziano nas razem z Danveldem i wielki szpitalnikwielki szpitalnik	I z upoważnieniem do zabrania osiołków?	Jedziemy?	Jestem emblematem tych wszystkich „kadłubków”, których ta zabawa ma wesprzeć. Proszę o kieliszek...	Już to nie, panie przecieżbym ci o tym wiedziała.	Kto to jest? Ja znam tego człowieka. Ja go na pewno kiedyś widziałem.	Luigi Vampa, pasterz z majątku hrabiego San-Felice.	Marysia na pewno niedługo przyjdzie. Do miasteczka poszła A pan inżynier, to widzę, wyzdrowiał całkiem, dzięki Bogu.	Może on robi tam wiatraczki i wszystko co chcecie, ale jest zuchwały i głupi	Musicie być w fabryce?	Muszę zapoznać się z panem Norskim, ażeby choć w części wynagrodzić mu mimowolną krzywdę... Obawiam się że odebranie moich córek z pensji było jedną z przyczyn samobójstwa nieszczęśliwej pani Latter... Ale Bóg widzi, nie mogłam zrobić inaczej, panno Brzeska!... Pensja w ostatnich czasach miała okropną opinię, a ja jestem matką... Jestem matką, panno Brzeska...	My z Tęczyńskiemi zdawna nie jesteśmy w zgodzie. Dali się oni nam we znaki, ale Jan winien nie jest.	Niby...	Nie jesteś ubrana, trzebaby wracać się przebrać, byłoby późno.	Nie lepiéj tobie w obozie!	Nie targuję się, ale pytam.	Nie wiem, ale jestem wiernym sługą Pana mego, i mam za przyjaciół tych których on widzi dobrze, za wrogów tych co mu są nie mili. W. K. Mość byłeś łaskaw umieścić przy swéj osobie dwóch moich braci, otóż gdyby jeden z nich miał nieszczęście zasłużyć na gniew króla, wyparłbym się brata.	Nie wiem, czy są grube, ale znam butle, w których znajduje się zupełnie coś innego	Nie „eee”, tylko tak! Jaśniepaństwo zabierają Anię, to i mnie naturalnie.	Nie! Ten drąg. Potem pochwycić linę, którą pan mi pokazał tam w tyle...	Nie, nie umarło.	Niech mi pani pomoże pakować rzeczy. Pierwszym pociągiem odjadę...	Niech pani ręki nie cofa!	O czym?	O ćwierć mili od miasta, nawet widać stąd dom, ten dach, pokryty dachówką, pod wzgórzem.	Obyczaje	Owszem są! Co się stało?	Panno Janino! Panno Janino! jaka jestem nieszczęśliwa!..	Ponieważ przypuszczają, iż wyjeżdżam z rozkazu kardynała, nie pomyślą, że masz ochotę iść ze mną.	Prawą i głęboką myślą, rozwagą nad czterema prawdami najwyższej nauki.	Przecieżby dziś za to tamtej sumy nikt nie zwrócił!	Przybył z Malborga, a po drodze był w Szczytnie, dokąd zaś wyjechał, nie powiadał.	Przypuszczam. Jeżeli więc dziś drasnęłam pana moimi żartami, to tylko przez życzliwość dla pana. KobietaImponuje mi pańskie szaleństwo, chciałabym, ażebyś był szczęśliwy, i dlatego mówię: wyrzuć pan z siebie średniowiecznego trubadura, bo już mamy wiek dziewiętnasty, w którym kobiety są inne, niż pan je sobie wyobraża, o czym wiedzą nawet dwudziestoletni chłopcy.	Przyzwijcie ano Agatę od Kłębów, to przypilnuje.	Rozumiem.	Rzeczywiście bardzo trudne. Mam też zwyczaj siadać w klatce sternika i sam kierować ruchami statku. A teraz, panie Aronnax, jeśli raczysz zejść stąd, „Nautilus” zanurzy się pod wodą i nie wynurzy się z niej, dopóki nie przepłynie Arabian Tunnel.	Tak a tak.	Tak tak, on żyje, nietykalny pan dusz i losów. Strach pomyśleć, o obłęd przyprawia myśl	Tak, moja droga mentorko, ale że u mnie twej najniższej sługi wszystko jest gwałtowne, dziwne i niepospolite, moja więc ciekawość przybiera też pozór niezwyczajny.	Tak, moje dziecię.	Tak, tak, spalić, spalić!	Tego nie powiedziałam.	To jest, pani...	Tą reikia pamokyt, kad tik ergelo padarė!	Ułatwiłeś mi to kupno i czasem ci jestem za to wdzięczny, a czasem cię przeklinam.	W poniedziałek.	Wiele trzeba tej szwaczce?	Więc mnie przywołała k’sobie, proszę miłościwej pani.	Wściekła się baba!... Antków to wieprzak czy co?	Z czego się śmiejesz?	Z daleka. A teraz spod Grodna idę. Za pracą.	Zgadłaś, oblubienico.	Żartujesz!	„O przewrotności kobieca! Co za przyjemność, co za instynkt pcha je ku temu, aby nas oszukiwać?”
To jest aby rozerwać próżnowanie i zapomniéć o rzeczywistości, upajacie się miłością, jak, śród próżniactwa haremu i pod groźbą jedwabnego stryczka, Turek upaja się narkotykiem. Ale strzeżcie się! bo jak Turcy po zażyciu opium usypiają ze skrzyżowanemi nogami, tak wy, pijąc ciągle słodką truciznę, możecie usnąć z założonemi rękoma, a wtedy biada wam, bo na długo zamienicie się w Turków, i jedyném szczęściem, jedyną nagrodą, o jakiéj wam marzyć będzie wolno, będą czarne oczy hurysek.	Myślę pójść do lasu i powiesić się Jak ci się zdaje, wszak dobrze zrobię?	Nie wiem... Trzy z nich już nigdy nie wybiorą się na łowy... Atoli było ich tam więcej... znacznie więcej. Toteż przegnały mnie precz jak kozła... Umknąłem na trzech nogach... Przypatrzcie się, obywatele Wolnego Plemienia... Przyjrzyjcie się, o Wilcy!	Cóż znowu? zkądże się wzięły te przeprosiny?	Dopieroś to się, chudziaku, namorzył głodem.	Muszę się z nim pożegnać, a jedyna pociecha, Auguście Aleksandrowiczu, to... że dla ojczyzny.	Kiedy? Jeszcze pytasz? Rozstajemy się na moście w Var i mówisz mi, że wybierasz się do Piemontu i Toskanii, a ty tymczasem lądujesz w Paryżu.	Na pierwszym piętrze, w pańskim salonie przyjęć. Pan Jumart jest bardzo zdolny człowiek, ale i ja może przydałbym się waszej ekscelencji, jakkolwiek nazywam się Miler. Naprawdę jednak jestem Alzatczyk i na honor, zamiast brać od pana, jeszcze płaciłbym dziesięć franków dziennie, byleśmy raz skończyli z Prusakami.	Nie zrozumiałeś mnie, Rafale. Skarbem nazwałam dziecko. Bóg jeszcze nie pozwolił, aby pani Elżbieta z nami wróciła, ale Jaś to prawdziwy skarb, przy którym wszystkie kamienie i złoto są tylko marnym prochem. A jednak i ten proch się przyda. Dzisiaj może bardziej niż przez całą resztę życia, bo może nam pomóc uratować Elżbietę.	Taki straceniec! Gdzie on się nie utrzyma! Tegom jeszcze zapomniał powiedzieć, co mi na odchodnym krzyknął: „Będę tu i tydzień siedział i nie dam się, bylem miał co jeść!”	A nie wiem nawet nazwiska, obracając się do Tyszki spytał wojewoda.	I nie nudzisz się?	Nigdy nie ośmieliłbym się rościć pretensyj i z jakiego tytułu!?	Taj o co płaczesz? Jakie toto głupie, aż strach! Król, Pozycja społeczna, Kondycja ludzkaNapatrzysz się cudności, króla uwidziszuwidzieć (gw.)	To niech się nie umizga, kiedy nie umie. W podobnych wypadkach niezręczność jest śmiertelnym grzechem. Czy nieprawda?	Ma pan zupełną rację że każde zapieranie się utrudnia zeznanie i na odwrót.	Nie mam sobie nic do wyrzucenia. Zdało mi się że sama Opatrzność sprowadziła nas tutaj, aby zabliźnić do reszty ranę, i krzywdę uczynioną wynagrodzić. Z méj strony wszystko co tylko można było wymyślić, zrobiłem dla spełnienia widoków Opatrzności, aby być posłusznym palcowi Bożemu.	Przecież im nic nie będziesz donosił, ale nam przez ciebie potrzeba wiedzieć co się u nich dzieje!	A! tylko się pan mi w niej nie zakochaj, bo nie wolno.	Mnie się zdaje, dodał poważny pisarz! iż scrutinium ściślejsze okaże jako nie konno przecie i nie w męzkim habicie uszła... To być nie może...	O, jakiś pyszny, Wejdawutas! A pamiętasz, przed rokiem, te okropne otchłanie, troski, męki? Pokonałeś wszystko! Było ich legion, wrogów, a ty jeden, bohaterze! Teraz tobie czas spocząć i być szczęśliwym. Wyrosłeś, jak twój Dewajtis, na przykład całym pokoleniom. Już ci teraz nic nie brak.	I wyście go sami łapali! Niby to ja nie wiem! Dlatego, że on jest strasznie komiczny mały bydlak, co? Niby to ja nie wiem! No, a teraz wy jesteście strasznie komiczne bydlaki i dostajecie to, co on miał dostać	Więc to rany przykuły go do łóżka?	Oboje prędko rosną i oboje prędko wracają do sił i zdrowia. Takie dzieci to jak młode wilczki, a pożywienie to dla nich krew i ciało	Nie usprawiedliwia w niczym nikogo, gdy ktoś czegoś nie wie. Naczelnym nakazem ludów wyzwolonych jest w wieku dwudziestym bezczelna wszechwiedza, nieskrępowana analfabetyzmem czy nieświadomością. Wypływa z wszystkiego, że więc ministra muszę aresztować...	Przychodzę do pani po deseń do kilimki. Takich gustownych nikt nie ma u nas... O! jak tu u was ładnie!	To chwała Bogu!... Będę mówił po niemiecku, bo mi od waszej mowy wargi pierzchną.	To szkoda, bo ja pana znakomicie rozumiem.	To wiem To wiem przecież, ale dlaczego kazał?	Ba! Jeszcze nim nie jest.	Ja! Ja to inna sprawa, ale taki Piotrowicz to zrzuci go ze schodów.	Jest mi obojętna, ale nie lubię ciebie wśród nich.	Z pana to też numer! Ale żeby pan wiedział, z jaką kobietą ja miałem okoliczność, tobyś pan zdębiał!	Nie zaszkodziło to wcale i odniosłam sukces. Przy ulicy czterdziestej drugiej wysiadł, Wilson także, ale ja nie.	Ach! Kasia... to kobieta...	Ani trochę! Ty zawsze wpadasz w ostateczności, Oriano	I ma ich nawet zbyt wiele Byłaby piękniejsza bez nich, bo widać byłoby jej kształtną szyję i ręce.	Jak oprawiony?	Jak?!...	No, pułkowniku, po co używać takich przesadnych określeń. Więc? Pojedzie pan?	Powiedz prawdę: wywołała to dzisiejsza rozmowa przy kolacji. Czy tak?	Zaczekaj, Fryc. Czy to wasza łąka, gospodarzu?	Nie wiem. Mój ojciec uczy mnie Tanachu. On twierdzi, że Żyd powinien wszystko znać. Nie muszę w to wierzyć, ale znać muszę.	Skądże ja mogę dawać panu pozwolenie! Bywa pan tam codziennie, tylko u nas raz na miesiąc	Ach, August, czy jej twarz nie przypomina ci kogoś? Nasza Lina, gdyby żyła, byłaby taka sama...	Byłoby ci przykro, gdyby poszła na dno razem ze statkiem?	Ktoś, kto ma prawo ponopono (daw.)	Pewnie? Nie wiesz na pewno, czy tam będzie?	Powiedz mi pan na co podkowy ludziom, którzy nie mają za co utrzymywać koni?...	Słyszałem iż gdy tylko tych Szwedów tu zetrzem i króla dostaniem, zaraz pod Warszawę pociągniemy. Potem pewnie będzie i wojnie koniec. Potem zasię przyjdzie na elektora kolej.	Śpi albo i nie śpi... Może udaje tylko?	A po troje nie pozwolisz? Tak cieplej.	A! Pan był w wojsku? Ileż pan ma lat?	Chcesz, abych ci kości połomiłpołomić zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.	Czy ja wiem, panienko?... Może co z panem Wojciechem?	Gdy mówisz do mnie myślami, wiem. Uderzasz mimo woli myślami ducha mojego.	Ja kocham byka...	Kto? Wojska idą nam od prawej ręki.	Moi panowie wszyscy tu jesteśmy kapłanami; król i wszyscy ojcowie rodzin śpiewają uroczyście dziękczynne pieśni co rano, a kilkutysięczny chór towarzyszy im.	Nie Ale proszę zawołać ogrodnika.	Nie będę spał, panie generale.	Nie! możesz mi pani wierzyć, że nie!	Panie! przerwała Apolonja, której twarz między fjoletowemi wstążkami kapelusza zaczerwieniała tak jakby z niej wnet krew wytrysnąć miała; panie! krzyknęła brzękając z całej siły różańcem	Przysięgam ci, Peer...	Radzono mi wyjechać na kilka tygodni w góry.	Tylko ludzie nieoświeceni zaprzeczają... Tylko ludzie nieoświeceni odmawiają skuteczności czarom, tylko ludzie nieoświeceni odmawiają wartości lekarstwom.	Zatem nie wierzysz pan stanowczo?	A ty czy rozumiesz, Grimaudzie?...	A ty z Anką?	Barabasz, dodał ks. Łuskina po cichu.	Bądź nim!	Co on mówi?	Czy byłeś w klubie?	Ekscelencja zrozumie, przeczytawszy list.	Ha! w Bogu! więcéj żadnéj.	Hanka!	Jaki pan Andrzej?...	Każ mnie rozwiązać...	Lubisz jazdę konną?	Ludzie mówią, żeście godną pomstę wywarli	Miejcież wzgląd dla płci pięknej.	Nad wyrobieniem charakteru?	Niekoniecznie!	Nu szczęśliwy!	Ojciec musi być bardzo zmartwiony, żal mi go bardzo.	Panie profesorze, czy widzisz tam coś?	Patrzcie! Patrzcie!	Piękny z ciebie byłby parobeczek...	Powiedz raczej: bezczelny. Wyobraź sobie, że mi ofiarował swoją pomoc, jakby był jakąś wielką figurą. I chciał mi pieniędzy pożyczyć, niczym bogaty bankier.	Przedtem, ale teraz coś z motywów ludowych. Wcale ładnie grają.	Przejdzie	Składam należny hołd wielkiemu mistrzowi, a Zakonowi całe moje dziedzictwo i wszelką majętność, błagając waszą miłość o przyjęcie mnie do Zakonu i policzenie między rycerzy krzewiących wiarę świętą i stających w obronie krzyża.	Stop!	Suliską.	Szóste?... A gdzież piąte?	Ty gadasz do mnie, bym ustąpił z drogi?	W legionach w Polsce.	Wekslem.	Wracamy?	Zaraz przygotuję dla pana pokój profesora.
Tak, bez entuzyazmu niema sztuki; bez pewnego zapamiętania się niema artysty!... Ale po co ja to mówię pani?... Temu, kto się wybiera w daleką drogę, nie powinno się naprzód pokazywać wszystkich niebezpieczeństw, bo przez to może nie dojść...	Waćpan nie spodziewałeś się, abyśmy nie uwierzyli jego wieściom?	Jaśnie pan może być spokojny. Jeśli Bergerac zostanie zabity, nastąpi to wówczas dopiero, gdy już nic zeń wydobyć się nie da. Co się zaś tyczy Castillana...	Mniejsza o to. Musimy dożyć nasze życia do końca. Ja nie oddam pana na to, żeby pan się tu dał rozlizać tym wszystkim cierpieniom. Pan ma więcej siły, niż panu się wydaje papa może wszystko. A zresztą chcę wyjść za pana za mąż	Tylko prosiłbym chciał był powiedzieć) poprawił się rychło. rozmyślał głośno już dla siebie. zabawne; osobliwe.! Zresztą nie mogę, uważa ksiądz, ze względu na mego Józefa, który jest widocznie innych przekonań, bo przemyca mi nieustannie jakieś odezwy między listami.	Najgorsze, moi panowie że takiego małego króla nikt się nie będzie bał. Jak on sobie poradzi z żołnierzami i generałami.	Nie mam wątpliwości, ale mimo wszystko trzeba się zastanowić, gdzie ją położyć.	Ach, to jest taka rzecz... Stanowisko panny, gdy się nie jest już tak najzupełniej młodą, jest trochę śmieszne i krępujące. Wymyśliłam sobie więc tego męża, który nigdy nie istniał. Hela wie o tym, ale ona umie milczeć, gdy chce. Jej można każdą tajemnicę śmiało powierzyć. Nie sądzi pan?	My, gracze, wyjęci jesteśmy spod wszelkiej opieki. Jak kto z nas kipnie, to kipnie. Wymażą z książki nasze nazwisko... i kwita. W Bandakui, gdzie mieszka jeden z naszych, postanowiłem zatrzeć węch po sobie przez zmianę wyglądu... i zrobiłem ze siebie Mahrattę. Potem przybyłem do Agra i chciałem powrócić do Chitor, by odszukać list; tak dalece byłem pewny, żem się im wymknął. Przeto nie wysłałem do nikogo tar (telegramu) z wiadomością, gdzie spoczywa ów list. Pragnąłem wziąć na siebie niepodzielnie całą zasługę.	Wiem, że mnie kochasz, tylko nie wiem, dlaczego nie chcesz mi dać na to żadnych dowodów.	Żaden ślad takiej myśli, miłościwa pani! Chorość już z dawna we mnie skrycie musiała tkwić, ino nie dawałem na to uwagi. Przed wieczorem dopiero paziowie, co podle mej sypialni od wczoraj zamieszkali, spostrzegli, że idzie mi źle i wiele mi przychylność okazali. Niech, jak się to nagle objawiło, Szydłowiecki sam powie, prawda? Waszmościowie ze mną sąsiadujecie; ten drugi młodzieniec takoż. Bardzo poczciwe chłopcy.	No, to niedługa historia przed wojaczką strach to nie żarty! Przyszedł sołtys brać go do superrewizji. Nasz kuchcik uskoczył za węgieł dworu, wziął kamień z ziemi i wytłukł nim sobie dwa przednie zęby, jak to pan wie, niezbędne do odgryzania ładunków przy skałkowym karabinie. Sołtys go za kark, postronkiem wiązać, a ten się w głos śmieje i pokazuje zakrwawioną dziurę na przedzie szczęki.	Ależ dlaczego, dlaczego nie?!	Kapitanie, ale umówiłeś się z nim przecież.	Mości panowie, nie krzyczcie jak wyrostki, bo jeńcy pomyślą, że wam wojna pierwszyzna! Zwyczajna to rzecz, że się jeńców w czasie wojny bierze.	Nie wiem.	Niech mi pani wybaczy... serce mi się rwie z bólu... życie mnie gryzie!.. gryzie...	Panie, wracaj do siebie. Poznałem cię, ale będę milczał nie chcąc cię gubić. Puścić cię nie mogę, ale wracaj i niech bogowie ześlą ci ukojenie.	Staram się o tobie i miłości mojej zapomnieć, odpowiedziałem	Jutro pojedziesz własnym powozem na obiad, który daje twój dyrektor w Rocher de Cancale. Nowa sztuka nie idzie w niedzielę.	Nie. Palę tylko papierosy.	Ale takich wielkich płócien gotowych nie znajdę, gruntować je muszę, a nim wyschną... na mokrych malować niepodobna... więc to przy najlepszej chęci potrwa...	A nie uważałeś czy to są ci, co my ich szukamy, czy też ci, co nas szukają?	To, co pan powiadasz, zmniejsza znaczenie geniuszu W ten sposób pojęty, nie byłby twórczym, byłby tylko tłumaczem.	„Dokąd ten człowiek zmierza z tą rupieciarnią? Te zręczne przygotowania trwają już cały wiek, a za nic nie chce puścić farby. Musi mi strasznie nie ufać. Sprytniejszy jest niż wszyscy inni, których tajemne cele można przeniknąć w ciągu dwóch tygodni. Rozumiem, ten człowiek cierpi w swej ambicji od piętnastu lat!”	Ale nie ma piątej, proszę pani, jest dopiero wpół.	Dobrze. Ja właśnie potrzebuję twego autorytetu, a raczej autorytetu wszystkich trzech, aby takiemu znęcaniu się położyć kres.	Król rzymski nie jest dla mnie żadną powagą.	Zdaje mi się, że pan jest niesprawiedliwy	Bo widzi pan, drogi panie, włamywacz najpierw starałby się zabrać te gobeliny i te obrazy, których sława jest powszechna.	Bóg zapłać! Jeśli to nie raj, tedy z pewnością sławetnego Szeligi gospoda. A dalibóg, prawieć to jedno...	O, mój panie mówisz tak, jakbyś był prokuratorem sądu ostatecznego. Ja także odpowiem jak pan Wokulski: czy wiesz, dlaczegom to zrobiła?...	Dobrze chociażbym go zgubił, zrobię, jak dzieci mają zwyczaj robić: będę powtarzał przez całą drogę: Armentières. Czy to wszystko?	Czy panowie razem byli na wycieczce? Profesor ze swym uczniem?	Czy to przyjaciółka panny Jadwigi?	Gdybyż to tak rzeczywiście było! Gdybyż to można do czegoś należeć, jak fala należy do morza! Gdybyż można uwierzyć, że jest jakiś olbrzymi lud, który czuje wraz ze mną...	A co tu stoi na samym początku? To najważniejszy znak jest, bo to początek całego szukania.	Chciałbym wiedzieć, czy pod jednym z nich siedzi	Co jest wiernego wojska, to pod panem Czarnieckim. Oni na pana Czarnieckiego ante omniaante omnia (łac.)	Wczoraj został wyrzucony z narzędziowni ślusarz Feliksiak, pijak i awanturnik. Już dwa razy był wyrzucany, lecz zawsze po kilku tygodniach przyjmowano go z powrotem na skutek żądania pana prezesa. Obecnie pozwolił sobie za wiele: pobił majstra...	Czy jest co pomiędzy żywopłotem a aleją?	Na to stanowisko wprowadził go twój dziad, święty Amenhotep...	Czyżby to ze względu na sprawę pana Arystobula Ursiclosa?	To także historja tajemnicza. Była istotnie mała dziewczynka, Rosy, którą uważano za córkę Kreolki, ale La Montalbon twierdziła zawsze, że jest to jej własne dziecko.	A z głowy... tak jakbym to wszystko widział.	Tak myślisz? Ach, będę barankiem, byle bym tylko miała ten ładny pierścionek! O wiele piękniejszy od brylantu Kasi! Jednak kocham ciotkę March	Co to znaczy, księże proboszczu? Dlaczego pan każe mi odkładać wesele?...	Czemuż to tak?	Często, mój aniołku, na szczęście!	Jakże to można zapomnieć!	Kto ja jestem? O to chodzi, kto?... No, cóż... Pół-Polak. Adwokat spraw z kretesem przegranych. Zawsze chybiający bombiarz...	Niech da cztery, to ustąpimy...	To byłoby dobrze, leżałabym w łóżku i mogłabym ciągle, ciągle myśleć o tobie.	A w razie oporu? Bo to u Wołodyjowskiego laudańscy ludzie, którzy okrutnie mnie nienawidzą.	Brakuje mi sześćdziesięciu ludzi. Trzydziestu straciłem w walce, a trzydziestu posłałem na statek zdobyty w Maracaibo.	Dobrze, idź i poczekaj tam na mnie. Niedługo przyjdę.	I to stoi bez użytku?	Moze to ze mnie?	Naprzód to waćpan uczyń.	Pan pewnie zły na siebie za podany projekt.	Przypominam sobie pani jesteś Gilberta de Faventines!	Wiedzą i wyjdą im na spotkanie, ale na tych uderzycie wy.	Zkądże to macie?	Co pani jest, pani Zośko? Panią spotkało dzisiaj coś nieprzyjemnego...	Wiedza, Prawda„Tak jest” wybuchnął nagle Hertenstein z szerokim gestem zniecierpliwienia	Brawo, panno Stefanio! Doskonale! Pani go lepiej zna, niż sądziłem. Hrabia istotnie arystokrację uważa za bogów, siebie bez wątpienia za Jowisza.	Co za drab? Wszak widzisz, Kuba i Łukasz tu stoją.	Dotąd nic	Gdzież ten list, marudo?	Litwini dobrze są zbrojni.	Tak!	Tak, tak, panie, zażywał!	Ten djament?	A więc pan widujesz panią Kameleon?	Alem cię okrutnie upodobał...	Ależ dlaczego?! Dlaczego?	Boże! Boże!...	Czekaj no o jakim Bogu mówisz?	Czytaj waść dalej.	Cóż porabiałeś, Clarke?	Cóż takiego? ciekawie zapytał Majster.	Dabar aš kaningėliui jį palieku, tai gal Jums jisai aiškiaus viską išpasakos nei man apie savo nuodėmes.	Dlaczego Lykon zabił dziecko?	Dlaczego?	Dobrze, Barrymore, możesz już odejść.	Gość polityczny?	I buty.	Jesteś naszym synem.	Jeszcze jeden ze mną.	Lub kogoś zabije.	Ne tiki man? Gerai! Klausykis! Savai tu policijoje žiūrėjai gazietas rastas ties šioželka; paskui buvai su policija krėsti Škeredelninkučio, ieškojote valizos su turtu jo...	Od dawna zna pan radcę Gąsowskiego?	Pani mi odpowie?	Pierwsze słyszę!	Skądże mnie znacie?	W początkach maja.	Więc?	Wojna, proszę pani, wojna!	Śpię, śpię, braciszku	Żyd, Praca u podstaw pytał Ćwilecki.
Panowie odebrałem już raz przez pana de Cavois podobne zaproszenie od jego eminencji; nie stawiłem się, a nazajutrz spotkało mnie straszne nieszczęście! Moja Konstancja znikła; niech sie teraz, co chce, stanie, pójdę.	Przepłynąłem raz, w jedną stronę, już miałem wracać, gdy licho kurcz przyniosło. Dobrze jeszcze, że to się stało blisko brzegu i że Onufer z Murowanki, co tam niedaleko „szczubłyszczubeł (reg.)	To wszystko jego praca, moja panno Zuzanno Od tego czasu, jak on tu przyjechał, niczego mi nie braknie, wszystkiego jest dostatek, i poczciwe dziecko pozwala mi robić, co mi się podoba. A czemuż nie mam podzielić się z dobrymi ludźmi, kiedy Bóg tak każe i Lucyś chce tego. Przecież beczkę soli zjadłyśmy z sobą, przez kopę lat się znamy.	Cóż, hrabia to spekulant i kiedyś na pewno zrujnują go te jego doświadczenia i utopie. Utrzymuje, że w Auteuil, niedaleko domu, który nabył, są źródła mineralne, które mogłyby konkurować z wodami z Bagnères, Luchon czy Cauterets. Chce na swojej posesji założyć badhaus, jak mówią Niemcy. Już ze trzy razy przekopał cały ogród, szukając tego słynnego źródła; a ponieważ nic nie znalazł, zobaczysz pan, że wkrótce wykupi wszystkie posesje dokoła. Nie przepadam za nim i dlatego żywię nadzieję, że zrujnuje się na tych swoich kolejach, telegrafie elektrycznym i mineralnych kąpielach. Śledzę pilnie to, co robi, aby nie stracić okazji radowania się z jego porażki, która prędzej czy później, ale nastąpi.	Ale co to przeszkadza komu, co robi? Co pan nazywa przewróconą głową?	Co ci jest?... głowa?	Co?	O co chodzi?	I dla mnie w trzech światach. Z narożnicy kamien­nej zamku ujrzałem je już dawniej: bezpłodny świat białych marzeń, przyziemny świat szarego życia i chmurny świat sztuki.	Ma i nie ma. Teraz dopiero dowiedzieliśmy się, że mu po matce zostało kilkanaście tysięcy rubli, ale on z procentu utrzymuje ojca w domu dla obłąkanych i kapitał uważa za nienaruszalny. Że z niego nic nie weźmie, to pewna, bo, nim zaczął u nas urzędować, znosił taką biedę, że wprost głód marł, a nie ruszył ani grosza. To taki charakter. I zrozumie szanowny pan, dlaczego go tak cenimy. On, zdaje się, coś teraz pisze i liczy, że z tego opędzi koszta urządzenia. Może być. Teraz jego nazwisko dużo znaczy.	Będę pracował przy warsztacie stolarskim i tokarce. Muszę zacząć własne życie. Jeżeli żona moja nie zechce iść ze mną, muszę i na to przystać. Ale nie skusiłyby mnie już teraz wszelkie bogactwa świata, chcę żyć życiem własnym. Zostanę biednym pośród biednych i będę im pomagał wedle sił. Potrzebują kogoś, kto by im wygrywał polki na weselach i w zapusty, pisał listy do synów w obczyźnie, a ja to potrafię. Ale przede wszystkim muszę być biedny, pani majorowo!	Juści, któren zza płota postękuje, za węgłami się czai, a kiej kiecka zachrzęści, drygają mu kulasy cielę., nie chłop, za takiego nie dałbym i tego grosza	Juści, że tak. Ty powiesz: „Niech no zobaczę ten tarkeean”. Jać na to: „Gotowała go kobieta i może to zaszkodzi twej kaście”. Ty zaś rzeczesz: „Mniejsza o kastę, gdy ktoś chce... skosztować tarkeean”. Zawahasz się na chwilę między słowami „chce” i „skosztować”. Na tym polega cała tajemnica. Mały przestanek między wyrazami.	Myślę, że już koniec... trzoda zjedzie w głąb. Jesteście wszyscy nikczemni tchórze!	Niestety! pani gdy wybieramy się na wojnę, na której przeczucie mi mówi, że zostanę zabity...	Tak to się stało! Niechże Panu Bogu będzie chwała za to na wieki; bo, przyznam się, że mnie to daleko więcej niepokoiło niż obawa o siebie samego. Kiedy człowiek wpadnie w jakie nieszczęście i przyjdzie mu cierpieć czy to z przypadku, czy z własnej przyczyny, to mniejsza o to! Póki sam cierpi, wszystko się jakoś przeniesie; ale chcący czy niechcący wtrącić drugich w nieszczęście i widzieć lub wiedzieć o tym, że gdyby nie ja, to oni byliby spokojni i szczęśliwi, i nienaruszeni, to by było bardzo boleśnie. Chwałaż Bogu jeszcze raz, że się tak stało, ale powiadajże dalej.	A Franz się spóźnił. Dlaczegóż pan de Saint-Méran nie był także dziadkiem panny Danglars?	A czegóż się smucisz?	A fe!	A i ja tak sobie myślę, że to jest dobrze.	A ja połowę w jej	A zatem zgadzasz się?	A, guten Tagguten Tag (niem.)	Ach! nie poznajesz już swego drogiego Panglossa?	Ach, jaka pani dobra, jaka dobra, tego nie wypowiem, że pani nas odwiedziła, i myślę, że i o mnie nie zapomni pani. Proszę o to koniecznie, z całą serdecznością, no, dobrze?.. panno Janino!..	Admirał ją zabrał prawie przemocą na swą fregatę. Gdzieś żeglują szczęśliwie. Miałem scenę z piekła żywcem wziętą, nim jej wytłumaczyłem, żeby swe prawa przekazała ze mnie na męża. Słyszałem, że się mści na oficerach marynarki. Valevale (łac.)	Ale miłości waszej doręczono listy cesarskie?	Ale, wyborna była, panie, dopiero w sądzie, występując jako świadek. Postawili ją, pamiętam, na krześle. Ten, broniąc się w Southampton, uderzył ją, zranił, nic nie pomagało! Uczepiła się go, mówię panu, jak ćma i nie puściła, dopóki go nie pojmano. Uczepiła się go, wpiła się po prostu w niego, policjanci zaledwie oderwać ją zdołali. A świadczyła! Wszyscy pokładali się od śmiechu! Upewniała, że jeśli byłby nawet Samsonem, jeszcze by go pojmać zdołała. Cha, cha! Nie wątpię o tym.	Ależ panie!...	Ależ... ależ, mój drogi, czyliż dlatego potrzeba siedzieć w ciemnym kącie i światło swoje chować pod korcem?	Bez przerwy, bez przerwy	Boś nie po kawalersku zasypiał...	Chociażby to się zdarzyło trzy tysiące lat temu O, nie! Niestety, trzy tysiące lat temu nie było smoków w tym kraju.	Chodźmy!	Czego chcesz?	Czego nie masz?	Czy i jasny pan uda się z nami?	Czy wezwał mnie pan po to, ażeby mówić impertynencje?...	Czytaj!	Dlaczego ci tak o to chodzi? Czy chodzi ci o Żebrowską?	Do czasu musi tak czynić. Wprawdzie wola całego narodu polskiego na tron go wzywa, jednakowo przemoc czeska cięży nad nami. Poobsadzał król Wacław grody i miasta swymi załogami, wszelkie urzędy Czesi sprawują; zaś trzy tatarskie napady wśród pięciudziesiąt latwśród pięciudziesiąt lat	Dobrodziejstwo? On? Wam?	Gadanie! To nic nadzwyczajnego. Zresztą wszystko mi jedno. Nie bój się, będę stał obok i uważał na ciebie.	Gdzie złodziej?	Gdzie, gdzie?	Horror most horror! więc naprawdę ta kobieta była.	I ja zupełnie opadłam z sił z przerażenia To rzecz niepojęta. Nikt z nas nic nie widział.	Jakto? Więc gdzież twoje uwielbienie dla chińskiego patriarchatu?	Jest tak pochlebna dla pana że nawet z trudem przychodzi mi ją wyznać.	Jeszcze na noc po podpisaniu aktu do swego wojska odjechał pod Tykocin, w którym księcia wojewodę wileńskiego, zdrajcę, w oblężeniu trzyma. Do tej pory musiał go już dostać żywego albo umarłego.	Jeśli przedtem nie brał lekcji języka angielskiego, a jednak go rozumie, to istotnie cudowne.	Kto tak mówi?!	Kto taki, panie?	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	Marka dziś wołał	Muszę nią być dla zrównoważenia pańskiej uprzejmości.	Myślisz tylko o nim!	Nie jestem wcale uparta i nie rozumiem zastosowania tej wady w stosunku moim do pana.	Nie, nie. Zabierzemy sami Chyba pan to udźwignie, panie Franciszku?	Niewiele. Spotkałem barona Anfredi ostatniej zimy w Monte Carlo. Dowiedziawszy się przypadkiem, że jestem właścicielem zamku Iglica, a pragnąc spędzić lato we Francji, zaproponował mi najem.	Niewiem, dawno tu nie był.	No to ja wziąłem, a nie ty.	Och! Przecież to tylko sługa... a potem nadaje się do przedmiotu. Będzie z niej Kariatyda!	Ojcze mój!...	On wówczas ma prawo odpowiedzieć mi, że to nie mój sklep, że do sklepu każdy ma wstęp.	Owszem, wyobrażam sobie. Ale polski sztab myli się.	Pan?	Pani de Nucingen ma trzydzieści sześć lat, mój drogi.	Paniczki miłe... gdzie tak pilno? A to biegną na złamanie karku... Stójcież! Okropności się dzieją!	Patrzcie, jak pitagorejczycy, z racji liczb i imion, doszli, iż Patroklus musiał być zabity przez Hektora, Hektor przez Achillesa, Achilles przez Parysa, Parys przez Filokteta. W głowie mi się mąci po prostu, kiedy myślę o cudownym wynalazku Pitagorasa, który przez liczbę parzystą albo nieparzystą zgłosek każdego imienia własnego rozpoznawał, z której strony był jaki człowiek kulawy, ślepy, podagryczny, paralityczny, pleurytyczny lub dotknięty innymi takimi ułomnościami natury: a mianowicie oznaczając ilością par lewą stronę ciała, zaś ilością impar prawą.	Polega on na badaniu fizycznym w pewnych warunkach, jakich nie ma w Helensburgh.	Pragnąłbym, żebyś pani była moja Jakżeś pani prześliczna!	Prawda, ale nie wiecie to: pan z panem zna się, a chłopu zasięchłopu zasię (daw., gw.)	Proroctwo nawiązanie do starożytnej teorii humorów, spisanej przez Hipokratesa, według której zdrowie człowieka zależy od równowagi w organizmie czterech humorów: krwi, śluzu (flegmy), żółci żółtej (cholerycznej) i czarnej (melancholicznej). zaćmiony, ale dziś mam wąsy siwe i eksperiencjęeksperiencja (łac.)	Przez bogi, ciszej!...	Póki nie tknę tej zadry, póty i nie boli! A jak to w niego łakomie patrzała, dziw go nie zjadła. A niechta, a niechta...	Ramirez przechwala się w mieście, że zamierza cię uprowadzić z wyspy.	Rozumiem lecz nie wiem dlaczegobyś hrabia sam, znając ją, nie miał się zbliżyć do niéj. Byłoby to daleko właściwszém.	Rzeczywiście.	Stasiu, prawda, jaki on rozumny?	Słuchaj mię! Potężny jest Wiślimierz. Naszedł przez sługi swe i włódarze dziedzictwo moje w borach. Otoczył tyn mój tynem straszliwym zbroic. Ile w tynie słupów, tyle chłopów przepotężnych wokoło postawił. A w jednej ręce sprawca ich miał kajdany z żelaza, w drugiej dary ze złota, twojego, bracie, skarbu ozdoby. Więc mi rozum męski nakazał przyjąć dary, uchylić czoła. Cóżem miał czynić, powiedz sam?	Tak sądzisz?	Tak, jeżeli mi pan pokażesz pewną chusteczkę haftowaną.	Tedy żal mi tej główki młodej.	To nadto delikatne pytanie wujaszku! ja nie mogę, niepowinienem odpowiedzieć na nie!	To pana dziwi?	To szczególne, że on był na obiedzie u Swannów i że tam spotkał na ogół ludzi przyzwoitych, urzędników. Gdzie pani Swann mogła złowić całą tę sosjetę?	To więcej niż wesołość! Prawie szał.	Ty mogłabyś mi zrobić przykrość? ty?	Tylko moi drodzy, pamiętajcie, ani dziś, ani później nikt nie ma wiedzieć, skąd wzięliśmy tę wiadomość o bawełnie.	W każdym razie to chyba ani ja, ani pan, prawda?	W kierunku Orleanu.	Wcale nie. Chcemy tylko uratować państwo.	Wcześnie!...	Widzi pani, jak dobrze jest mieć przyjaciół, którzy umieją obserwować... Pan Dębicki, jak wiadomo, od dawna zna się z panem Solskim, a stosunki ich zacieśniają się jeszcze mocniej, ponieważ pan Dębicki obejmuje zarząd nad biblioteką Solskich...	Zabobony	Zdaje mi się, że jest uszkodzona	Zgadnij!	Zobaczymy. Weź ten pierścień, dar mego przyjaciela Colignaka i zanieś go do Żyda. Zaliczy ci na niego, jak sądzę, około tysiąca pistolów.	Żadnych podstaw
Ben Ireson... był szyprem na okręcie Betty. Pewnego razu wracał z Ławic do domu... było to jeszcze przed wojną 1812 r., ale dopóki świat istnieje, sprawiedliwość zawsze powinna być sprawiedliwością... W drodze napotkał statek Active, gdzie szyprem był Gibbons z Portlandu. Statek ten rozharatał sobie bok koło blizy na Cape Cod i poczęła się do niego wlewać woda. Właśnie nadciągała okrutna nawałnica, więc biedni ludziska dobywali ostatnich sił, żeby dowlec Betty do domu... gnali jak opętani. No... i wtedy to Ireson zaczął namawiać załogę, żeby pozostała w bliskości koło Active, póki morze trochę się nie uciszy. Ale oni nie chcieli na to przystać, by przebywać w taką pogodę koło przylądka... Rozpięli sztakżagiel i popłynęli; oczywiście wzięli z sobą Iresona. Mieszkańcy Marblehead byli na niego źli, że nie zaryzykował... bo na drugi dzień, gdy morze już się uciszyło (o tym to nigdy nie przestali myśleć) kilku z załogi Active zostało wyciągniętych na ląd przez jakiegoś człowieka z Truro. Ci przyszli do Marblehead, bając, co im ślina na język przyniosła... jako że niby Ireson przyniósł hańbę swemu miastu... i tak dalej i dalej... Ludzie Iresona mieli pietra widząc, jako wszyscy są przeciwko nim, więc zaklinali się, że to on winien wszystkiemu. Kobiety go wprawdzie nie obsmarowały mazią i nie oblepiały pierzem (kobiety marbleheadzkie nie mają tego w zwyczaju), ale wyręczali je w tym chłopcy i mężczyźni; obwozili go dokoła miasta w starym czółnie, póki dno nie odpadło... Ireson zapowiedział, że kiedyś tego pożałują. Otóż później wyszło na jaw, jak było naprawdę, ale stało się to nazbyt późno, by z tego mógł mieć pociechę ten uczciwy człowiek... tymczasem znalazł się ten Whittier, powiązał jako tako całą tę kłamliwą opowieść i jeszcze raz oczernił Bena Iresona, który już był nieboszczykiem. Był to jedyny raz, że Whittier czymś się odznaczył... a i to niepięknie! Natarłem porządnie uszu Danowi, gdy mi przyniósł ze szkoły tę śpiewkę. Ty, ma się rozumieć, niewiele wiesz o tej sprawie; ale opowiedziałem ci szczerą prawdę, którą odtąd winieneś na całe życie wryć sobie w pamięć. Ben Ireson nie był takim człowiekiem, za jakiego podaje go Whittier; mój ojciec znał go dobrze i przed tym, i po tym zdarzeniu... a ty, mój smyku, strzeż się sądów nazbyt pochopnych. Dalej, następny!	W takim razie oddal się stąd. Rzeka jest na to, by z niej pić, a nie na to, by ją brudzić. Prócz Kulawego Tygrysa nikt nie zdobyłby się na to, by przechwalać się swym przywilejem, gdy ludzie na równi z Plemionami Dżungli cierpią biedę. Ale czyś czysty, czy nieczysty legowisko, schronienie., Shere Khanie!	A czy nie zdarzyło ci się czytać żywota Marii Egipcjanki, pisanego przez biskupa Sofroniusza? Ja chowałem się w gimnazjum jezuickim, więc takich rzeczy wchłonąłem bardzo wiele. Jest w tej cudownej baśni miejsce, gdzie święty starzec Zosimas czeka w dniu Zmartwychwstania nad brzegami Jordanu, by udzielić Marii, która dziko żyje w puszczy, świętej komunii. Włożył w koszyk kilka fig suchych i palmowego owocu, nieco soczewicy w wodzie moczonej, święta wychodzi z puszczy i po drugiej stronie rzeki stoi w jasności księżyca...	Myślę, że kuzynka nie potrzebuje się pytać To zależy	Męko Pańska sprawcież tedy, abyśmy byli wolni od przyczyny strachu. Kiedyż chcecie, abym się bał, jeźli nie wobec oczywistego niebezpieczeństwa?	Nie plotłabyś pani! Zdaje się, że to był Żyd!	Rzecz niesłychana, moja droga rzecz dająca się wytłumaczyć, ale niewytłumaczona! Ludzie najwpływowsi należą do jej przyjaciół, a czemu? Nikt nie śmie zgłębiać tej tajemnicy. Więc ten pan to lew angulemski?	Nie chcę cię nudzić długim opowiadaniem. Może wyda ci się to dziwnym, ale ta historia miała związek z komorą celną. Ten człowiek byłby wolał, aby go zabito na miejscu niż aby go na tym świecie obdarto z jego własności	No, co tam obaj nie przekonamy się... Ale, ale... Mam tu urzędowe papiery o śmierci Ludwika Stawskiego.	Bitny to jest mąż jeszczem też takiego nie widział, bo to jeden bywa mężny, drugi mowny, trzeci frant, a w panu Zagłobie wszystko w kupie siedzi. Ale najgorzej to już nam było, mój jegomość, w tych lasach za Płoskirowem, gdy nas orda wsparła. Pan Michał z panem Zagłobą zostali, by ich na siebie ściągnąć i pogoń wstrzymać, ja zaś rzuciłem się w bok ku Konstantynowu, Zbaraż omijając, bo już takem myślał, że zabiwszy pana małego i pana Zagłobę, będą właśnie ku Zbarażowi za nami gnali. Jakoż nie wiem, jakim tam sposobem Bóg w miłosierdziu swoim wyratował pana małego i pana Zagłobę... Myślałem, że ich usieką. My tymczasem umykali z panną między Chmielnickim, który od Konstantynowa ciągnął, a Zbarażem, pod który Tatarzy poszli.	Czy będzie wolno biednemu Gonzo wśliznąć się za Waszą Ekscelencją?	Dobry wieczór Cóż to pan po nocy się włóczy?	Już i tak wóz się w polu po sękle zarzyna.	Jużci... bawi się ze mną, a zaś potem... bawi się ze mną...	Pewno, że się przyda, dziękuję panu.	Przecież słyszałam, że się żeni, nawet z piękną osobą, z panną Łęcką?	Widzę i ciebie. Ty się z małym rycerzem potykasz. Hur! hur! hur! Ty się małego rycerza strzeż.	Karl, ja rzucę wszystko i pójdę za tobą, nie wrócę do domu, już nie mogę dłużej się tak męczyć strasznie, nie mogę, zabierz mnie Karl!	Czy się stało coś złego?	Oni mieszkali w domu baronowej Krzeszowskiej, no i trochę, co prawda, szykanowali tego... tego Maruszewicza... On groził, a ci jeszcze lepiej... W końcu poleciał na skargę do cyrkułu... Zeszła policja, zrobił się jakiś skandal i wszystkich trzech wzięto do kozy.	To nie... Pan myśli może, że my się od razu na panu wzbogacimy?... Nam pieniędzy nie brak... Jak nie ma, to będą... Pan tu przyjdzie jeszcze do nas... Płaci pan, bo jak nie, to nie trzeba: nam i tak skredytują!	Bardzo naturalne, płacę co do grosza, co się komu należy...	Filozofowanie pańskie nie przeraziło mnie jeszcze tak dalece. A co do łotrostwa?... Słucham chętnie.	Może Byk wie o tym... że jest zesłany, by prowadzić nas obu Ten został mi zesłany dopiero wczoraj... Jak sądzę, nie jest on z tego świata.	Siadajcie, dobry przyjacielu Nie miałem czasu pomówić z wami rano, a ciekaw jestem, co za sprawę mieliście do mnie.	A czemuś to z innymi zacnymi żołnierzami do pana Sapiehy nie poszedł?	A wam to nie była w głowie wojna? Właśnie, żem sobie już całkiem wymiarkowałwymiarkować (daw.) i pierwsza rzecz gródek z dębiny mocnej zbudujem, a rowem każemy okopać na porządekna porządek (daw.)	I pan hrabia ma słuszność To prześliczna posiadłość: strumyki, gęste zagajniki, mieszkanie wygodne, chociaż od dawna opuszczone; nie mówiąc już o meblach, które są wprawdzie stare, ale mają pewną wartość, szczególnie dziś, kiedy wszyscy szukają staroci. Ale przepraszam, pan hrabia chyba gustuje w dzisiejszej epoce.	I słuchaj go na zdrowie. Nikt ci tego nie zazdrości.	Ja go nie stosuję do pana, ani do pańskich niektórych, uważasz pan, mówię, niektórych kolegów, tylko do tej czarnej, roboczej masy...	Krótko rzekę Nie do Szczytna teraz jechać, ale do Spychowa, by go w przezpiecznym miejscu między swoimi we wszelakim starunkustarunrk (daw.)	Nic nie wiedziałam.	Nie	Nie mnie, ale Winicjuszowi Ze względu na Winicjusza chciałbym ocalić jedną dziewczynę, ale nie mogę, bom wypadł z łask Ahenobarba.	Nie mędrkuj, bo to nie twoja sprawa. Skrzywdziłem cię kiedy?	O nie, moja matko zdrów jestem zupełnie.	Royal Gardner! No, Aniu, nie wiedziałam, że znasz Royala Gardnera!	Słuchaj, Henryk... Nie o proroka twego mi idzie... Powiedz, powiedz to tylko Więc... więc nie ma śmierci?!	Taak!... Nosem mi ojciec nie zaimponujesz, bo to starożytna maniera.	To panna Justyna myśli, że ludzie mogą ciężko pracować i wszelakie biedy znosić, a szczęścia swego nie utracić?	To źle, że tak powiedziała Nie należy używać tego imienia bez potrzeby i wypowiadać je lekko. Nie czyń tego nigdy, Tadziu.	Tylko nie tak nagle, bardzo proszę. Tu ja komenderuję. W lewo marsz!	A co powie matka?	Ale jest ksiądz pewien tego, co mówi?	Co to anonim... Wokulski... Brawo Wokulski!...	Co to parę razy!... Kto ma szczęście posiadać przyjaciółkę z tej sfery, powinien do niej ciągle pisywać... Ja bo jestem zakochana w pannie Solskiej... Co za rozum, skromność, dystynkcja...	Co?	A potem?	Ależ panie, mówiłem, że nieprawda, daję panu słowo, że ani cienia prawdy.	Było tak?	Będę na pana czekać i albo otrzymasz pan pieniądze, albo zginę.	Chodź za mną!	Dlaczego stryjcio tak mówi?	Dziękuję, gdybyście mieli herbatę!...	Gdy byłem pierwszym poganiaczem mułów królewskiej stadniny w Madrycie, nawiedzały mnie różnorakie miłości młodzieńcze. Kochałem wówczas gibkie dziewczęta Granady, Kordoby góry dzikie, wyniosłe, Barcelonę zapachnioną gajami pomarańcz, kochałem Loteria de navidadLoteria de navidad	Gdy wróci jej zdrowie odwiozę ją do Pomponii Grecyny.	Gdzie Antka?	Gdzie ja go znajdę? Lata po mieście, oddaje wizyty... Wiesz, daje wielkie śniadanie...	Ile jest winien?	Jak Boga kocham.	Jaśnie panie! Do lasu dobrzem myślał: biały, biały	Jedna bycza rzecz	Krup...?	Krzysiu!	Kto zaniesie pismo?	Kto?	Ma winnice i łąki...	Mianowicie?	My ci pomożem!	Na szelki czy na pasek? Na pasek, Jankiel, na pasek!	Niech pan będzie dobry!	Nieśmiertelne prawo przeciwstawień i kontrastów	No i dostał właśnie list, w którym Franz pisze o swoim rychłym powrocie.	No, dolski, z dolin, z równin.	O czym pan mówi?	Ogłoszenie przeczytałem. Szukam pomieszczenia.	Otóż, Najjaśniejszy Panie, uzurpator 26 lutego opuścił Elbę, a 1 marca wylądował.	Owszem, przeraziłem... i... nawet uciekłem.	Pochlebiam sobie, że jednak można wytrzymać?	Poczciwy, stary Dolabella! To mój przyjaciel. No i...?	Posłyszę, jak szeleszczą...	Proszę Boga, ażeby was błogosławił; a swoją drogą radzę ci zrobić przed ślubem intercyzę. Nawet będę ci służył w tej sprawie, jeżeli zażądasz.	Proszę mi sprowadzić starszego kelnera. Jedynie on zdolny jest tutaj załatwić coś inteligentnie	Przynieść spisy!	Rządca wiedział od rana, że pojadę. Jakże mógł dać te konie?	Skądże...	Stać ma czy siedzieć?	To jest nawrócony Chińczyk!	To prawda. Można podziwiać i z tego ruchomego pomostu.	Tylko dla głupich...	U nas ziemniaki marnieją niewykopane a zasiewy niesporoniesporo	Więc bujają po powietrzu bez skrzydeł, tym lepiej, te skrzydła czasami bardzo niewygodne, dlatego najwięcej, że są pozbawione czucia. Już razy kilka oparzyłam sobie i pogniotłam skrzydła, nieraz mi też zawadzają w tańcu w salonie.	Więc mogę już stanowczo mówić z Markhamem. Za dni parę przedstawię ojcu cały interes.	Więc on grał tylko rolę?	Więc służę:	Wolę raczej siedzieć w domu, nienawidzę spacerów do Granges.	Włóczęga! niewiedzieć jakiego prowadzenia, zrobił uwagę pan Rogala.	Zawsze byłam chuda i zawsze miałam duże oczy.	Zdrowie wuja Scrooge’a!	Zobaczę. A pieniądze?
Cha, cha! ten pułkownik! Widzisz, ja zaczęłam już było rapsod wojenny i uderzyłam czołem co tobie? Chodź tu do mnie, przysiądź się.	Widzi pan jeżeli dom moich rodziców, który pan tak dobrze znał, nie był pod niektórymi względami ideałem domowego ogniska, jeżeli moje pierwsze małżeństwo wcale domu stworzyć nie mogło, tym silniej narastała we mnie potrzeba posiadania właśnie domu, w całym tego słowa znaczeniu, męża, dzieci, tego wszystkiego, co prezes Szubert nazywa stajenką betleemską, gdzie duch boży czuwa nad bydlątkami. Miałam więc predyspozycję, zdecydowaną predyspozycję w tym kierunku. Czy to nie jest naturalne?	Nie znaleźliśmy. Co tam LachiwLach (daw. ukr.) mniszki, zakonnice.. W monastyrze Dobrego Mikoły u czernic było dwanaście Laszek, to je razem z czernicami dymem w celi zadusili, a co parę dni to się skrzykną po ulicach i łowią, i do Dniepru prowadzą... Hej! co tam już wytopili...	Co ty, durny, gadasz? Że na co się nie zgodzę?	Cóż to szkodzi, jeśli jej dogadza! O, ja nie dowierzam żadnej takiej damie, co ciągle kręci nosem i robi miny niezadowolenia, gdziekolwiek się znajdzie.... Patrzcie no jak kręci zadkiem, jak gdyby chciała wyrazić w ten sposób, że pogardza nami wszystkimi. Czy to przyzwoite?	Nie wiem, zginął, może nie żyje. Już trzy lata bez wieści wyjechał. Z Warszawy wyjechał na dwa lata, właśnie egzamin na lekarza złożył, miał osiąść w Lublinie. I tak wszystko się zmieniło. Byliśmy zaręczeni i powinnam mu wiary dochować. Nazywa się Stanisław Bogucki.	A to widzisz moja kobieto, kontent jestem, bo jadę znów z panem Don Kichotem, który wyrusza w świat na różne przygody, a ja z nim jadę z potrzeby, bo jak Bóg da, to się znów capnie ze sto talarków, jak zeszłym razem; ale mi smutno ciebie opuszczać, moja Juano, i dzieci, i gdyby mi Pan Bóg był dał tyle dostatków, ażebym mógł siedzieć spokojnie na swoich śmieciach między wami i nie potrzebował się tłuc tam po świecie, to bym się jeszcze więcej radował, bo nie miałbym przykrości rozstawać się z wami; widzisz tedy i rozumiesz teraz, że mam rację?	Błagam panią nie gub tego dziecka... Korespondencja z panem Kotowskim, jak pani wie, była całkiem niewinna i ogranicza się do dwu listów, a raczej... artykułów... Jeden o Komedii nieboskiej, drugi o Irydionie... Może tam są uboczne wzmianki, ale pamięta pani, jakim one tonem były pisane?... Gdyby pani wydaliła Manię, biedny chłopak odebrałby sobie życie. Taki zdolny... uczciwy... Czeka u mnie na wyrok pani...	Przeczułem, że będziesz moim przyjacielem, panie hrabio a zresztą miałem już zaszczyt powiedzieć panu, że czy to było bohaterstwo, czy skłonność do poświęcenia, w tym dniu winien byłem złożyć ofiarę złej doli, aby odwdzięczyć się za łaskę, jaką nam niegdyś los dobry wyświadczył.	Aaa... owszem!... Panna Howard często wspomina o tym... Trzeba koniecznie, ażeby pan zbliżył się do niej... Ona właśnie zajmuje się takimi niesprawiedliwościami...	Ale... Ale wolałabym, nawet trafiwszy do owego klubu, nie wiedzieć, że się w takim klubie znajduję. Dużo dałabym za to złudzenie.	Cóż, Antoś? Jak ci się w szkole powodzi?	Daleko dla tych, którzy muszą okrążać bagna i górę pośród lasu. Ale pod ziemią droga idzie prościuchno, pod samym sercem puszczy, i tu dopiero można się przekonać, jak Żegnaniec jest blisko Iłży. Już niedługo dojdziemy do drugich drzwi, takich samych jak tamte.	Ja się łatwo wytłumaczę: pan Adam jest to mój rodak i znajomy. Jestem nieufna i ostrożna z natury. Ale dlaczego babcia woli hrabiego niż mnie i Jasia, tego pewnie nie wytłumaczy.	Jak co w niego wstąpi Ale fantazją to zawdy mają pańską. Tak psiekrwie waliły saniami z nowyższynowyższy (gw.)	Juścićjuścić niewystarczającego rozmiaru; krótki, mały. chłopię, jakom ja był wonczas, nie baczybaczyć (daw., gw.) strój (ubiór i ozdoby)., jeno za batem i konikiem się ugania. Ale ja powiem wacpaństwu tak: jutro wracam doma. Tedy opowiem wszystko panu miecznikowi...	Mówcie swoje, a ja postaram się przypomnieć sobie niektóre okoliczności.	Otóż żądam rozkazu, który pan masz przy sobie, bo ja go nie posiadam, a jest mi bardzo potrzebny.	Pewnie, że za wiele cioci skarg! Choremu trzeba dogadzać. Niech żyje tylko. Wiesz, Ruciu, mnie się ciągle zdawało, że to Wandzia. Pamiętasz?	Po pierwsze, zgubiliśmy straż tylną, następnie korpus oficerski ma na plebanii wyżerkę, bo tam zarżnięto wieprza, zaś szeregowcy porozłazili się na wszystkie strony i nurzają się w nieprawościach z miejscową ludnością płci żeńskiej. Przed południem dostał słupka jeden żołnierz z waszej kompanii za to, że lazł na strych za jakąś siedemdziesięcioletnią babą. Ale człowiek ten jest niewinny, ponieważ w rozkazie dziennym nie było o tym mowy, do jakich lat to jest dozwolone.	Stało się, że już przed tygodniem ten wariat wyjechał z Moskwy i... zgadnij pan dokąd?...	A niech się i on ucieszy, biedaczysko! Wypocił dzięki nam z pewnością ze dwadzieścia funtów przez ten czas.	Ja się takiemi rzeczami nie zajmuję.	Jeśli się nie mylę, stałem się właśnie twoim więźniem.	Kiedy się boję coś rzec...	Moja droga, ty gapiłaś się, a ja miałem za ciebie grać	Nie nie boimy się pana. Pan przyszedł tu z Gian’ Battistą.	Oddaj jej lalkę. Czego się z nią drażnisz?	Oto wywrócone drzewo z poduszką z mchu. Usiądź, Aniu, posłuży ci ono za tron leśny. Wdrapię się po kilka jabłek. Rosną wszystkie bardzo wysoko, drzewo musiało dotrzeć do światła słonecznego.	Panie Cyrusie nie sprawimy wam nigdy tego zmartwienia. Zresztą, pomówimy jeszcze o tej podróży, gdy przyjdzie na nią czas. Poza tym jestem przekonany, że gdy tylko ujrzy pan nasz stateczek ukończony, tak dobrze zaopatrzony w maszty, liny i żagle, gdy zobaczy pan, jak się sprawuje na morzu, kiedy będziemy opływać naszą wyspę jestem przekonany, powiadam, że nie będzie się pan wahał puścić mnie w podróż. Nie ukrywam, że pański stateczek będzie prawdziwym arcydziełem!	Przekonam się dopiero. Bywajcie mi zdrowi.	Rzekliście! Ale po prawdzie, co poniektóre, choć lata mają, rozumu nie nabyły!	Tak... lecz pogróżka ta przeraża mnie; ja, panie, nie jestem wcale rycerzem i boję się Bastylji.	Zdziwił się pan...?	To tylko, panno Trotwood żem przybył tu po Dawida, aby go zabrać z sobą i postąpić z nim, jak to sam uznam za stosowne. Sprawy z tego nie będę zdawał przed nikim, żadnych nie przyjmę warunków, żadnymi się nie zwiążę obietnicami. Pani go podżegasz w jego krnąbrności, widzę to jasno z postępowania i słów pani i muszę również jej oświadczyć, że jeśli mu chcesz udzielać schronienia, to już chyba na zawsze; jeśli masz stawać między mną a nim, to go musisz wziąć raz na zawsze, na swą odpowiedzialność. Żartów nie lubię i stroić takowych z siebie nie pozwolę. Przybyłem tu po raz pierwszy i ostatni, aby go zabrać. Czy gotów do drogi? Jeśli nie, jak to pani, Trotwood, utrzymujesz, drzwi moje zamykają się przed nim raz na zawsze i odchodzę w przekonaniu, że mu chyba otworzysz na oścież swoje.	Wszyscy tak czynią chceszże od innych być lepszym i nad wiek swój wyższym? Próżnaby to była zarozumiałość. »Patrz na grubego DamasippaDamasipp	Z pewnością mógłbyś waszmość to uczynić! Do bitwy oni na nic. Szwedowie ich ze sobą do posług obozowych wodzą, a w części dla osobliwości. Za to czarownicy z nich exquisitissimiexquisitissimus (łac.) dziś popr.: każdy. najmniej jednego diabła, a niektórzy po pięciu do usług mają.	A ja ci mówię że to jest człowiek niebezpieczny... Udaje mieszczanina, choć ma postawę kapłana.	A jednak musi to wam wystarczyć.	Czy to Copperfield nie ma języka? Wiele bym dał temu, kto by mnie upewnił, że mu go wyrwano.	Daruje pani, ale to chyba czynią kobiety, których nie można brać na serjo!	Mówił, ale to było po nowogrecku. Poznałem ten język po paru zdeformowanych słowach. Musisz wiedzieć, mój drogi, że w gimnazjum byłem bardzo dobry z greki.	O, doskonale wiem, że pani mnie nie chce zatrzymać. I proszę mi wierzyć, że nie zostałbym tu ani godziny dłużej, gdyby nie zobowiązanie powzięte wobec profesora Wilczura.	Och, Boże! cóż ty tu robisz, przyjacielu, w tym straszliwym stanie?	To było straszne	Więc o cóż? Ba!	A pan ją odwozi?	Aby mnie puszczono wolno... pójdę, rzekł.. nie potrzebuję nic...	Ale Krzyżacy pewnie cię za zdrajcę poczytują.	Ale możemy jeszcze jadać w Łodzi w takim samym komplecie. Sądzę, że ksiądz proboszcz, ani pan Zajączkowski nie zapomną o nas	Ależ, proszę pana...	Altringer darował je umierając twemu mężowi, gdyż byłaś jego kochanką.	Ano na świętego Michała będzie mu dziesięć	Bo nikt inny pana tak bardzo nie kocha, jak ojciec... i ja...	Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo!	Cha! Cha! Cha! Wypędziłem Brytańczyków i zająłem ich warownię! Ale Rzym jest wspaniałomyślny! Pozwalam wam przyjść tu na górę!	Collinson, komandor Orderu Łaźni. Był komendantem Pompadourów, starego pułku mego ojca	Czegoż chce?	Czeka nas postój?	Czyliż nie widzicie, panie, że biją nędznego chłopa?... Musiał coś zbroić, więc chodzi mu ból po kościach.	Do Roszelli.	Dobrze	Dziwna dziewczyna!	Henryk!... Henryk, jeśliś ty szalony, zaszczep i mnie ten obłęd!	Ja nie idę na obiad....	Jak powiedziałem.	Jego wielmożność pan miecznik Wolski uprasza o posłuchanie w pilnej sprawie.	Jutro?	Józek!... bracie!... nie nazywaj mnie sołtysem, ino bratem, bom ja twój brat, a tyś mój brat...	Kiedy, widzisz, Józiu, ja mam jakieś złe przeczucie...	Lub za ciekawość tylko! dodała Julja, nieprawdaż?	Mam wzrok całkiem dobry, doktorze.	Na Boga! Lorko, cicho!..	Naokoło las.	Naści wojaczkę, jeden z drugim!	Nic. Jeno mi brak tchu.	Nie potrzeba, powtarzam wam raz jeszcze.	Nie wiedziałaś o tym?	Nie, ani odrobiny!	Nie, synku!... Gral umiera	Nie, zostanę tu?	Nie.	O, szkoda! Szkoda! Taki śliczny munderunekmunderunek (daw.)	Okropność!...	On!...	Pewno, że ty	Poboćkałboćkać (daw.)	Skądże ja mogę wiedzieć!	Słuchajcie: będzie powód do nowej skargi. Rozgłosim, że mazowieccy rycerze napadli na nas i zabili nam towarzysza. Podniesiem krzyk	Tak, czemuż by nie?	Tak, jaśnie panie.	Tam tam... nikt z nas nie pójdzie...	Ten człowiek żyje tutaj w Ameryce?	Visa nelaimė, kad tavęs dar pasaulyje tada nebuvo	W teatrze mówią, że z pół miliona.	Zaśby indziej?	Znajdujesz pan zmianę?	Znakomicie.	Zostanie pan u nas na obiedzie, panie Roux Sprawi pan nam prawdziwą przyjemność.	Zwariowaliście, pijaki!
Aha, aha! rozumiem cię, Sancho, a doprawdy, że tak i to już nieraz było, mój przyjacielu, w tej chwili nawet właśnie diabelnie mnie przypiera... pomóżno mi czym prędzej, proszę, boję się tylko, czy już nie będzie za późno.	Niema już tej dobroci Niema we mnie nic z tego człowieka, którego pani znała. Wyrzuciłem z siebie garściami wszystko. I dlatego jest zapóźno. Jestem innym człowiekiem. I pani to mam do zawdzięczenia. Tak, pani. Kiedyś byłbym gotów panią zabić, dziś nie mam prawa nawet sądzić pani, mogę tylko... przeklinać. A wie pani dlaczego?... Bo jestem dzisiaj łotrem, łotrem najgorszym, bez czci, bez sumienia. Mika nie powiedziała pani wszystkiego, bo Mika nic o mnie nie wie. Nie wie, jak nisko stoczyłem się... Ale to pani pchnęła mnie w tę przepaść i dlatego znaleźliśmy się na jednym poziomie. O, dzisiaj jestem bogaty, jestem przytem szują nie gorszym od Junoszyca. Mógłbym dać pani wszystko to, za co kiedyś pani mnie sprzedała. Ale rozgrzeszenia pani dać już nie mogę, bo niema we mnie już prawa, by kogokolwiek rozgrzeszać. Wolno było pani rozporządzać sobą, wolno było splugawić własną duszę, ale nie wolno było okradać mnie z wszystkiego, z wszystkiego, czego już odzyskać nie zdołam.	Ach!... Daj pokój!... Nie mogę! Za to ci dziękuję, żem był twym spoko­jem, twą wiarą pijany, kiedy wszak i to twe zwy­cięstwo nade mną, to także tylko triumf wielkiej poezji w twej wierze, w twych szczytach podniebnych nad zamkiem i	Czy ja wiem, gdzie się podziała! Nie ma jej.	Lubię i ja łowy przecie one mi nie starczą, po łowach dobrze mieć się przed kim z niemi choć pochwalić	Ogólnie, ale nie wie o kim. Reszta należy do pani. I ja się też przydam na coś	W każdym razie ten przymiotnik nie spodobał się czarnemu. „Ja czarna, powiedział ze złością do pani Blatin, ale ty maupa!”.	Wybaczcie, szlachetny panie. Do reszty rozwydrzyło mi się chłopisko przez wojnę, ale lepiej niech do Niemca nie gada, bo jeszcze by go zwymyślał. Ja będę gadał, ja będę prosił, a jeśliby po skończonym posłowaniu chciał się ów komtur w ogrodzieńcu samowtórsamowtór (daw.)	Byle królowa za nim się ujęła, włos mu z głowy nie spadnie bo król ją i za świątobliwość, i za wiano czci wielce, a szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności. Ale jest przecie w Krakowie umiłowana siostra królewska księżna ZiemowitowaAleksandra Olgierdówna do niej się udajcie. Ja też uczynię, co będę mogła, ale ona mu rodzona, a ja stryjeczna.	A cóż wiesz o wcielaniu nauki Chrystusa w życie? Co ci jest wiadomym z zawiłych procesów przekształcania słów w czyny? Znasz kształty i rozmiary zła? Nawet się nie domyślasz konieczności towarzyszących rządzeniu. A człowiek, natura człowieka! Kondycja ludzkaCóż ty wiesz o człowieku?	Aha! A ja poznałam go u pani Krotyszowej. Pewno pan słyszał.	Cóż to za zabawa? Wiecie przecież, że nie pora teraz myśleć o zimowych kwaterach, jeszcze czas.	Odwagi odwagi, dzieci. Pokażmy się przystojnie. Widzicie tu, koło naszego okrętu, dwie szalupy, trzy masztowce, pięć barek, osiem woluntarek, cztery gondole i sześć fregat, które dobrzy ludzie z tej wyspy wysłali na nasz ratunek? Ale kto jest ten gamoń, który tam tak krzyczy i wyje? Zali nie trzymam masztu krzepko w rękach i prościej, niżby to zdołało dwieście lin?	E, nie trzeba Skoro już znaleźliśmy ten dom, niech tak zostanie.	Mnie, panie, księża nie uwierzą. W pańskie ręce składam teraz losy świata. Panu to mówię, co mi po­wiedziała królowa nasza i panu resztę pozostawiam.	O la la: jeżeli zechcę, to sama. Ali, nie przechylaj się na prawo, patrz, maczasz szarfę w wodzie.	Posagu? Ani szeląga. Guwernantką była, zkądciś tam, z naszych stron sprowadzoną... Biedniusieńkie to było, smutne, dobre, ciche, milutkie... Tam, gdzie była, siedziałem przez całą zimę... dla interesów... Patrzyłem na nią, patrzyłem i raz, dwa, trzy, ożeniłem się. Ot i cała historja! A teraz, przez dwa lata, byłem z nią wszystkiego razem może ze sześć tygodni... Syna to jeszcze wcale nie znam...	Tak, ma głowę, czy nie ma głowy, nie jest to ważne. Żeby kupić majątek trzeba mieć pieniądze...	Dlatego, bo gdyby był pewny, że po jakimś określonym czasie odzyska wolność, oczekiwałby chwili oswobodzenia i nie wrzuciłby do morza tego dokumentu. Nie, bardziej prawdopodobne jest raczej, że został skazany na dożywotnie wygnanie na wysepce i że miał już nigdy nie ujrzeć swoich bliźnich.	Dziękuję, nie jadam ryb.	Ja! Powiedz wasza miłość księciu panu w imieniu nas wszystkich, że go prosimy, aby był twardy, bo do ostatniej kropli krwi gotowiśmy przy nim wytrwać.	Uchowaj Boże o to tylko chodzi, abyś pan hrabiemu de Cerulli wrócił activitatem, a tamtego o strzał nie prosekwował, boś go sobie sam naprowadził krwią gorącą.	Już nam ani święty Boże nie pomoże; nie wpuszczą nas	Panie Andrzeju, jeśli chce pan usłyszeć, to powiem krótko: teatru obecnie nienawidzę, a tamtych czasów nie przeklinam, ale patrzę na nie, jak na smutną szkołę, jak na tragiczną lekcję życia. Powiedziałam całą prawdę; wierzy pan?	Mnie się babunieczku już co innego marzy Cuda prawią o tej Warszawie, zowią ją małym Paryżem; tak się tam bawią wesoło, ochoczo, tyle ślicznych dam, tyle otwartych domów; dla czegóżbym nie miał jak inni wejść na dwór królewski i służąc królowi i krajowi, młodych moich lat użyć?	„Aj, do diabła!” „To bardzo niedobrze”. „Paskudna historia, mieć podczas pracy całe kupy Murzynów na karku, gapiące się na robotę. Ale czy pan jest pewien, że to łódź?”	O to, że aby ukryć się w puszczy i zatrzeć za sobą ślady, wszedł do tej rzeczki.	Ależ wierzę, wierzę, droga pani I może pani być spokojna, nikt pani niczego nie odbierze, zostanie pani po dawnemu w lecznicy i nie zmniejszy się moje zaufanie do pani ani odrobinę.	Ach, ty zarozumialcze! Jak dyrektor mówi, że jesteś dziewczynka, toś dziewczynka, i koniec. Za upór i nieposłuszeństwo nie dostaniesz jutro obiadu.	Byłem tam tylko trzy dni w mieście, a dwa tygodnie w więzieniu, nie widziałem nic, nawet pól, gdzie się hoduje maraskino	Mogło to sprawić przykrość panu Morrelowi, on taki poczciwy a kiedy ktoś pragnie zostać kapitanem, czyni wielkie głupstwo, jeśli się w czymś sprzeciwia armatorowi.	W tym musieli palce maczać ludzie z tej karczmy! To sprawka tego chłopca! Och! żebym mógł mu oczy wyłupić! Oni tu byli niedawno... zaryglowali drzwi, kiedy próbowałem się do nich dostać. Dalej, chłopcy! Biegnijcie na wszystkie strony i przyłapcie ich!	Jeśli o to chodzi, to bez ogłoszenia się znajdzie. U Dąbskich spotkamy Ramszycową.	Tak... tak... Trochę więcej... Myślę, że pięć do sześciu tysięcy... Poproszę poczciwego Wokulskiego, to mi to załatwi...	Daję panu słowo że o niczym nie wiedziałem.	Może być, że to hipokondria.	Trzeba będzie to sprawdzić, trzeba. W każdym razie sytuacja się zmieniła. Panie sierżancie, jeden z pańskich ludzi będzie towarzyszył temu panu.	Zaręczam Pani, że można. Zwłaszcza, jeżeli taka kobieta ma tyle sprytu, aby tych dzieci nie demonstrować. Złudzenie trwa.	Ach, tak sobie to wytłumaczył?	Ee... co by ta rady nie było	Moryś, czemu ty na prawdę nie założysz towarzystwa.	Nie myślałem o tym	Nie.	No to odpędźcie ich!	Och! tak tak, to wielki i delikatny człowiek...	Panie! panie, przecież pan nie odmówi!	Pij gorzałkę, pij, chłopaku, ulży ci	Po to, chociażby, aby pocieszyć smutnego, albo zbłąkanemu drogę wskazać!	To fałsz!	To jedwab?	Dosyć ceregielów. Pan chyba rozumie, co znaczy intryga? Poufność podstawą jej powodzenia. Jeśli awanturę ze zbawcą wywołasz, zawali się wszystko. Wówczas bez namysłu, bezwstydnie wyznam, żeś mnie ograbił z mej dziewiczości.	Przekonywa mnie jedynie pierwszy argument. Jeśli pani obiecała kotyliona najpierw tobie, muszę się cofnąć, chociaż z głębokim żalem.	A!... Gadajże pytał Mielnicki chwytając Madzię za ręce.	Dlaczego ma się podobać, wuju Sibie?	Do mnie?	Jagusia! Najgorszy we wsi!	Jak im tego dowiedziono?	Pani de La Baudraye wysztafirowała się jak na premierę	Pani dobrodziejka jest cierpiąca?	Poznaję cię, przyjacielu Conseil Niewiele zużywasz żółci i nerwów! Zawsze spokojny! Wolałbyś z głodu umrzeć, aniżeli narzekać.	Pytam, gdzieście ulokowali tego pana?	Tak. Kocha się pan nieszczęśliwie.	Taka rzecz mogłaby się przytrafić i jednorocznemu ochotnikowi	Więc stan jest rozpaczliwy?	Właśnie dopiero w tych dniach miałem przyjemność zbliżyć się z nim.	Zakocham się w niej i zacznę układać się z wierzycielami. Przestanę, jak mówisz, „udawać”	A może byśmy razem odmówili nieszpory, co?	A tam kto?	A teraz, czy powiesz mi pan, kim jesteś?	Ach, poprostu. Znaleźli u niego w numerze kompromitujące dokumenty.	Będziecie państwo mieli wspaniały czas na powrót.	Co dlaczego?	Czy byłeś tam?	Cóż ten? złego co masz nań?	Dobrze, daję słowo.	Gorszy czeka ją szpas ze strony brata.	Grozi niebezpieczeństwo!	Ha! Co pani chce!... On revient toujours à ses premiers amours...	Jaką czapkę?	Jam Ruben, syn Dawida	Johnie!	Którzy kościół oblegają.	Mam na myśli: czy śpiewa tam dużo srok? chanter: śpiewać, pie: sroka..	Mane labai išgąsdino jaunais lietuviais,	My natomiast jesteśmy z niego bardzo dumni. Posiadało zawsze niemałe znaczenie historyczne. W dawnych czasach było siedzibą najwyższego trybunału kościelnego, rozpościerającego swą władzę na dwa wicekrólestwa	Mówię przecież panu.	No i cóż?	No, a wy wszyscy coo?	Ojcze z nieba, Boże	Ostatnie słowo?	Powiedz!	Pożegnałem też te boginie i służę Marsowi, razem z przewielebnością waszą.	Serdecznie dzięki, dobra mino.	Siłasiła (daw.)	Skrzetuski, zacny kawaler!	Sprężycki bohater!	Stary sofizmatsofizmat	Teraz ona może także spłowiała dla pana.	Widziałeś go?	Wolę, wolę
Aha! a pieniądze te, co za domy wzięli, razem z ojcem na stroje i kawalerów traciła, a nas troje jak te szczenięta porzuciwszy, sama do familji na wygody i rozkosze uciekła. To co, że upamiętała się później i przed śmiercią trzęsła się nade mną, jak kura nad kurczęciem? Ja jej nigdy już tego nie darowałam, co ona wprzódy na zgubienie moje robiła. Wielka rzecz, że upamiętała się wtenczas, kiedy już z niej tylko skóra i kości zostały, a nikt i spojrzeć w jej stronę nie chciał. I wtedy, żeby kto choć palcem na nią kiwnął, poleciałaby i o mnieby znów zapomniała... aj-aj, jakby poleciała! już ja wiem! już ja ją znałam! Tylko, że Pan Bóg i ludzie opuścili, to ona do mnie przykleiła się... a wprzódy co? Żeby takich matek świat nie widział!	Drgnął na to Drgnął na to i oblał się krwią. Znajdowałznajdować (daw.) rzekłem nawet schwytany szczur może ugryźć. Odciął mi się natychmiast: „Toteż nie trzeba się zbliżać do pułapki, póki szczur jest żywy”. Odparłem, że tego rodzaju igraszki byłyby godne jego przyjaciół krajowców; sądzę jednak, iż on, człowiek biały, nie postąpiłby tak nawet ze szczurem. Przyznaję, że chciałem z nim mówić. Ale nie po to, aby żebrać o życie. Co się tyczy moich ludzi, są to... jacy są, tacy są, ale w każdym razie są to ludzie jak i on sam. Żądamy tylko jednego: zacząć walkę i już raz skończyć z tym wszystkim: „Do diabła ciężkiego chyba pan nie zamierza co dzień tu z lornetką przychodzić i liczyć, ilu z nas trzyma się jeszcze na nogach. Więc dalej! Albo niech pan naprowadzi na nas swoją, psiakrew, bandę, albo niech pan nas wypuści i pozwoli nam zemrzeć z głodu na pełnym morzu. Na Boga! Pan przecież był niegdyś białym człowiekiem, mimo swej napuszonej gadaniny, że to jest pański lud i że pan z nim stanowi jedno. Czyżby tak było naprawdę? Co pan, u czorta, dostał tu za to, co pan tu znalazł tak wściekle cennego? No? A może pan nie chce, abyśmy zeszli tam do was? Jest was dwustu na jednego. A jednak pan sobie nie życzy, żebyśmy wyszli na otwarte pole. Oho! obiecuję panu, że damy wam szkołę, nim się z nami załatwicie. Pan mi zawraca głowę, że jak tchórze napadliśmy na niewinnych ludzi. Co mnie to obchodzi, czy są niewinni, czy nie są, kiedy ja dla głupstwa ginę z głodu? Ale tchórzem nie jestem. Niech i pan tchórzem nie będzie. Dawaj tu pan swoich ludzi, bo inaczej, klnę się na piekło, potrafimy jeszcze posłać z dymem do nieba pół tego niewinnego miasta razem z nami!”	Czemuż ciocia wcześniej nie przyszła? Od dawna załatwilibyśmy to. Cóż to ciocia ma mnie za obcego, czy co?	Naturalnie, że co innego; bo praca człowieka oświeconego wydobywa z piędzi ziemi to, czego człowiek ciemny z jej wielkiej płachty wydobyć nie potrafi.	Nad tego kawalera, który kolubrynę wysadził i ze szwedzkich rąk się wydostał, nikt nie ma prawa się wynosić, choćby ojciec jego w zaścianku mieszkał, co jak widzę, nie jest, bo ptaka z pierza, a krew z uczynków poznać łatwo. Zaniechajcie do siebie urazy. (Tu król zwrócił się do Tyzenhauza.) Ty chcesz, to przy osobie naszej zostań. Tego nam ci odmówić się nie godzi. Dragonów Wolf albo Denhoff poprowadzi. Ale i Babinicz zostanie, i za jego radą pójdziemy, bo nam do serca przypadła.	Zapewne zerwał, a zresztą co im do tego? Panna nie powinna o tym wiedzieć ani nawet rozumieć. Jeśli o to się małżeństwo rozejdzie, nie on, lecz ona się skompromituje.	Najzupełniej zbyteczne, mój drogi, zapewniam cię! Mogę im powtórzyć wszystko, co chcecie!	Co nie mam go wziąść! Powiadacie, że to ma być Bogu na chwałę... a no i od kata wyzwolić też zasługa. Ino mi go jak dzień przyślijcie, bo ja na niego ani na nikogo czekać nie myślę. Komu w drogę temu czas. Dnie poczynają gorące być, chłodem trzeba do popasu.	A potem jesteś bałwanem! bałwanem, godnym szubienicy! Ale może się jeszcze nic złego nie stało. Może ten wyrostek nie miał nic złego na myśli. Nakryj tymczasem do stołu. Stój! A jak się to stało, że kołdra ułożona była w ten sposób, jakby chłopiec leżał jeszcze w łóżku	A zaprawdę, to się tak skończyć nie może trzeba rzeczy robić porządnie, a ja będę sędzią w kwestii tak długo rozbieranej, a dotąd nie rozstrzygniętej.	O, nie! Nie przeczę niczemu i do niczego się nie przyznaję. Czy pamiętasz nasz zakład? Przepowiedziałem zgóry, że posłyszawszy o jakiejś zbrodni, przyjdziesz do mnie zaraz, pytając czy to nie moja i przestrzegłem, że nie powiem nic. Trzymam się tylko słów moich.	Tak jest. Ale nie mówmy o tem lepiej.	Zapewne także w Wileńskim hotelu Pan Czertwan nie opuści nas w obcem mieście.	Tak, tak, nie będzie. Miłość, KobietaTak to było i z Hanią, a teraźniejszą Strzegocką! Com się nagadała, com się naprosiła, co naperswadowała, przepowiadając, że to człek taki a taki, że się chował za morzem, Bóg wie pomiędzy jakimi ludźmi, że nabrał obyczajów nieludzkich, że tu przyjechał i ludzi napada, drugich rozbija, kilku nawet powiesił, że, jak mówili domownicy, z jakimiś nieczystymi duchami ma konfraternię, że go aż diabłem nazywają weneckim	O! panie hrabio, godziż się tak ze mnie biédnego prostaczka żartować? ja się tego uczę, w czém panowie jesteście mistrzami!	Pani! Nazywa mnie pani! Egoista! Widzi moją rozpacz i udaje, że nie rozumie!	Wojna, maty! Nie ma na nic czasu. Lada chwila hetmani w pole wyprawią, a żal będzie Zaporożców bić. Mało to razy my z nimi jeździli po dobro tureckie po morzu pływali, sól i chleb razem jedli, pili i hulali, a teraz my im wrogi.	Eine Rasse, eine Zukunft, eine Ordnung. Jedna Rasa, jedna Przyszłość, jeden Ład. Nadejście czego Höfle zapowiada. Gmach tysiącletniego Państwa jaśnieje oto przed oczami zdumionej i oczarowanej ludzkości. Ale budowa wymaga pracy, ofiar i samozatraty jednostek. Dla patrzących w przyszłość i widzących daleko, roztacza się widok pełen dumnych marzeń, zasnuty dymem i rozjaśniony ogniem. Człowiek przejdzie przez ogień oczyszczony, plemię ocalone, gatunek zbawiony. Historia tego nie zapomni i już dzisiaj krwią pisane są jej najchlubniejsze karty. Historia tego nie zapomni i ludzkość, po wiek wieków. In alle Ewigkeitin alle Ewigkeit (niem.)	Nikt nie zna tego sekretu?	O, mój Boże, naturalnie! Tym sposobem, kiedy przybędziesz pan do Paryża, zastaniesz mnie już jako człowieka poważnego, a może ojca rodziny. To się świetnie zgodzi z moją wrodzoną powagą, nieprawdaż? W każdym razie powtarzam, panie hrabio, że ja i moi najbliżsi będziemy oddani panu ciałem i duszą.	Tak, panie profesorze, morze zaspokaja wszystkie nasze potrzeby. To zakładam sieci i wydobywam je pełne; to znowu poluję wśród tego żywiołu, który zdaje się być nieprzystępnym dla człowieka; zdobywam zwierzynę kryjącą się w moich lasach podmorskich. Moje trzody, jak trzody starego pasterza Neptuna, pasą się bez obawy na rozległych łąkach oceanu. Mam ja tam obszerną posiadłość, z której wciąż czerpię i którą wciąż zasiewa ręka Stwórcy wszechrzeczy.	Uspokójcie się państwo. Zaraz otworzymy kasę ogniotrwałą i skarbiec. Kasjera jeszcze nie ma. Wiecie, że poplątały się zegary.	Wszystko jedno. Różne są formy zezwierzęcenia. Naturalnie. Czernyszewski napisał, że człowiek jest zwierzę, dlaczegóż on nie ma kopać. W tej chwili idę tam. Sam mu pokażę... I trzeba mu odebrać tę nieszczęśliwą kobietę.	Ach! teraz już rozumiem, panie i powiem wam prawdę, że kiedyście wy jej nigdy nie widzieli, to dalibóg i ja jej także nigdy nie widziałem.	Kto granicę swego „ja” przekroczy, ten tylko zro­zumieć jest zdolen cudze cierpienie. Kto swe „ja” zniszczy, ten dopiero odczuć je potrafi.	Masz obowiązek zdobyć się na tyle rozsądku, by nie prowokować swoją osobą zatargów, które szkodzą przedsiębiorstwu. Wiesz, że nie cieszysz się wśród robotników popularnością...	Nie teraz nie wezmę; dałem słowo temu młodemu panu: drugie pięćset pistolów należą mi się dopiero po przybyciu do Boulogne.	Ale chyba nie zamierza go pana zamordować	Kiej łysula nie wypiła jeszcze, potem przyletę.	Nie mieszkał tutaj, siedzi gdzieś w Litwie, przyjechał tylko do ojca,	Wżdy nie na kłódkę, ino na zasuwę... Ciotunia zagadają matusię w kuchni, a Bartosz mnie tymczasem wypuści.	Z wyjątkiem ciebie, boś nie miał nigdy kochanki.	A kiej to będzie Żydowica prawdziwa, nie żadna kumedyantka.	A ot, przyszedłem się pożegnać, bo nas znowu na front ślą	A widzicie, ziarnko do ziarnka i zbierze się miarka. Bez niczyjej pomocy Antka wykupimy. Wie to kto o waszych pieniądzach?	Czy marzenia Jima piękne były, czy nie pamięta on na pewno o jednym, którego nie pochwycił.	Dalibóg, nie... Nie słyszałem...	Macocha nigdy nie zastąpi matki, mój panie; ale nie o to tu chodzi, zostawmy zmarłych w spokoju.	Miły Tristanie, z chwilą gdy ujrzę pierścień z zielonego jaspisu, ani wieża, ani mur, ani warowny zamek nie przeszkodzą mi spełnić woli przyjaciela.	Nie patrzę	Nie potrafię.	Nie wymyślę, dopóki będą tacy jak ty ludzie.	No, będzie się musiała bardzo zmienić A nie można powiedzieć, by w Misselthwaite były dobre lub jakiekolwiek wpływy na dzieci!	Przy takich małych płacach jak u nas, to i te kilkadziesiąt rubli będzie bardzo wielką pomocą.	Rzeczywiście Jednak koszt wytwarzania tak wysokiego ciśnienia, koszt hydrolizy... to musi wpływać na podrożenie produktu...	Tysiąc rubli Ja tyle nie wydałam za granicą.	Boże! Jaka ja jestem szczęśliwa! Niku, powiedz, czym ja na to szczęście, czym na ciebie zasłużyłam?	Matysku takiś wykrętniczek, że gadać szkoda do ciebie. Ja do ostatniej nędzy przyszedł, serce mi się pada od żałości, a ty sobie jeno śmieszki stroisz!	Mnie też. Dopiero w tej chwili przypomniałem sobie, że dzisiaj jest piątek!	A cóż takiego? Że jeden jej brat w turmie siedzi, a drugi sprzedaje się za męża jakiejś bogatej mieszczce.	A jak jutro cię pozna i nawalinawalić (tu pot.)	A przy pańskiem zamiłowaniu do oszczędności zbije pan wkrótce grube pieniądze. Mądrze pan robi. Tylko jedno...	A tej nocy, czy cię oczekuje?	Ale trzeba pani wiedzieć że Lustrac, którego pani uważa, jak większość osób, za kawalera, jest bezdzietnym wdowcem.	Barwa najmiłościwszego pana! Anna Jagiellonka była skłócona z bratem i jego dworem..	Jak będzie po deszczu.	Każdego dnia na mnie śmierć czekała i żyję. Łatwo teraz o śmierć w mieście Łodzi, a żyję. I dziś będę żył. Też komedie...	Na złe idzie!	Sina u mego brata głowa, sineńka, kruki go dziobią!	Tuojau neik, po pietų nueisi, juk dabar panelė vaikus moko, sugaišinsi.	Że umierającemu bardziej przyda się wino niż pojednanie z Bogiem Te panie z waszego obozu wiele mówią o prawach kobiet, ale całkiem zapomniały o prawach boskich. Potem dzieci oddają do szpitala, a same umierają w domach kobiet wątpliwej wartości.	A wróżyć umiesz?	A wy podpisalibyśta?	Ach ty pusty futerale od fletafleta	Ani promienia!	Ano, niech powiedzą świadkowie.	Cie! jakbyście w lesie siedzieli...	Ciszej!...	Czy pani umie flirtować?	Cóż pan taki markotny, hrabio?	Dlaczego się śmiejesz, cóż w tym nieprawdopodobnego?	Dokąd? Na Czerlę?	Dwa razy! Cóż to, ogłuchłaś?	Gdzie, Żydu! Ja ci dam do bramy... kopytami się nakryjesz! Już, wracaj mi tu.	Gdzież to się podziewacie? Już wszystko przygotowane! Papa z wujciem obliczyli mniej więcej miejsce i za chwilę ruszamy kopać. Gdzież Marta i Tom?	Hej, acanie! czy acan znasz ludzi, którzy zjechali tu przed chwilą?	I cóż?	Jest.	Koniak?	Konieczny i naglący.	Kur nemuš! Mušdavo bjauriai ir ne sykį, tik tris sykius...	Moja droga, alboż człowiek stojący nad grobem może myśleć o czymkolwiek wyjąwszy grobu?... Reszta wszystko głupstwo!	Może jechać prędzej?	Może pani wybrała takiego...	Musi ją czuć przecież aby ją wykonać.	Na jakiej zasadzie?	Niemcy dobrzy rycerze!	Nikomu!	No, więc masz pan, panie Murek, tę forsę tu?	O tłumie.	O, panie Wokulski, tamci dużo robili. Przede wszystkim stworzyli Francję, byli jej rycerzami, wodzami, ministrami i kapłanami. A nareszcie zgromadzili te skarby sztuki, które pan sam podziwia.	Oni są zawsze niewinni, oni się zawsze mylą, biedny naród ci Żydzi...	Pani musiałaś być w owéj chwili bardzo nieszczęśliwą.	Polityka	Przygotowywałem ci niespodziankę.	Słyszałam. Chłopi błogosławili panu i wydawali się bardzo zadowoleni... bardzo.	Telegram.	Teraz to niedaleko i do Londynu.	Więc przysyłaj mi ich, to będą uczyli się czytać.	Właściwie jesteśmy kuzynami...
Polityka, PrzywódcaZ Witoldem wszystko jest do wiary podobne, gdyż to człek całkiem od innych różny i pewnie ze wszystkich panów krześcijańskich najchytrzejszy. Gdy mu trzeba ku Rusi swe panowanie rozszerzyć, to pokój z Niemcami czyni, a jak tam dokaże tego, co przed się zamierzył, znów Niemców za łeb! Nie mogą sobie oni dać rady ani z nim, ani z tą nieszczęsną ŻmujdziąŻmudź i nie tylko oddaje, ale sam im ją pomaga pognębić. Są tacy między nami, ba i na Litwie, którzy mu to za złe mają, że on ze krwią tego nieszczęsnego plemienia tak igra... I ja bym, szczerze mówiąc, za hańbę mu to miał, żeby to nie był Witold... Bo wżdy tak sobie czasem myślę: a nuże on ode mnie mądrzejszy i wie, co robi? Jakoż słyszałem od samego Skirwoiłły, że on z tej krainy wrzód wiecznie ciekący w krzyżackim ciele uczynił, aby zaś nigdy do zdrowia nie przyszło... Matki na Żmujdzi zawdyzawdy a.  zawżdy (daw.)	To się wypowiedzieć nie da. To się pomyśleć na­wet nie pozwala. Ból życia rodzi Agni bez końca, a nieubłagalność nieba bez końca je chłonie...	Tak, mieszkałem, póki żyła pani Aelueva. Ale ona zmarła... zmarła... A wówczas, że syn mój najstarszy wyrósł już na mężczyznę, prosiłem De Aquilę, by zezwolił jemu władać dworzyszczem, jam zaś miał wybrać się w podróż daleką albo i w pielgrzymkę... bom chciał zapomnieć o mej boleści. De Aquila, którego Wilhelm WtóryWilhelm Wtóry, własc. Wilhelm II Rudy (ok. 1060–1100) ptak drapieżny z rodziny sokołowatych.. Gdy Hugon, rezydujący nie opodal w Dallington, posłyszał o mym postanowieniu, przywołał mego drugiego syna, którego jako człek bezżenny za syna swego zawdy uważał, i za zezwoleniem De Aquili oddał mu w zarząd swoje dworzyszcze aż do czasu, póki by sam nie powrócił. To uczyniwszy Hugon przyłączył się do mej wyprawy.	Upewniam cię, przyjacielu, że Bergerac zyskuje na bliższym poznaniu i że nie czuć go bynajmniej smołą gorącą, choć w istocie twierdzi, że Księżyc jest zamieszkany i że Ziemia się obraca.	A z nami co będzie, jaśnie pani? Taki uczony pudel zarobiłby przez ten czas na podwórkach ze dwa złote... Pani z ratlerką, żeby tu przyjść, zamknęła na pół dnia magazyn z paryskimi modami, a ja spóźniłem się na giełdę...	Ach, ach! Przyznajesz zatem, że księga istnieje!	Ach, ach! oto i wyborna zuporama	Ach, mój drogi, nie widzę w tym nic złego, że z sobą flirtują. Cóż to szkodzi?	Ale na dworze jest okropnie. Musiałem przyjechać powozem, żeby nie zmoknąć.	Bo kobieta jest na ziemi najwyższem uosobieniem piękności	Chętnie zaświadczałbym za pana ale mam w zwyczaju nie tylko wątpić o moich najlepszych przyjaciołach, ale nawet starać się, by inni o nich wątpili. Dlatego też odegrałbym tu rolę niezgodną z moim charakterem, jak mówią dramatopisarze, i naraziłbym się na wygwizdanie, czego sobie wcale nie życzę.	Czemu nie Do kościoła przecie przyjdę, a świadkiem... Toż ja od początku jestem świadkiem wszystkich waszych zmartwień i radości. Dzięki Bogu, że po waszej myśli wszystko kończy się.	Dowiedz się zatem, przyjacielu, że nie ma jeszcze pół godziny, jak objawił mi się tu anioł i oznajmił, że sprawa moja przybierze obrót korzystny dla mnie, jeśli jutro rano wysłucham mszy świętej w kościele Marii Panny w Cussan przed wielkim ołtarzem. Oświadczyłem aniołowi, że uczynić tego nie mogę, gdyż jestem zamknięty i pilnie strzeżony, ale anioł odpowiedział, że przyjdzie do mnie człowiek, przysłany przez dozorcę dla towarzystwa, i że temu człowiekowi wystarczy objawić tylko wolę anielską, aby bez żadnego oporu zaprowadził mnie do kościoła. Sądzę, mój chłopcze, że tym człowiekiem jesteś ty właśnie.	Ja ci nie chciałem dokuczyć Tak mi się tylko wymknęło.	Liczyliśmy obaj z Bogusławem, że zaraz ze Szwedami i z nami w ligę wejdzie, bo wiemy, co o jego afektach dla Rzeczypospolitej trzymać... Ale on zbyt ostrożny i o własnym dobru tylko myśli. Czeka, widać, co się stanie, a tymczasem wchodzi w ligę, ale z miastami pruskimi, które wiernie przy Janie Kazimierzu stoją. Myślę, że w tym będzie jakowaś zdrada, chybaby elektor nie był sobą albo zgoła o szwedzkiej fortunie wątpił. Ale nim się to wyjaśni, tymczasem liga przeciw Szwedom stoi, i niech im się w Małopolsce noga powinie, tedy zaraz się Wielkopolska i Mazury podniosą, Prusacy z nimi pójdą, i może się przytrafić...	Mieszczanin, Obyczaje, Szlachcic cóż stąd?... Już nie pracuje w sklepie, ale nudzi się w Łazienkach. Uważałaś, jaką on ma znudzoną minę?	Moi przyjaciele nie jestem dudkiem ani „poetą”, jakiego chcecie widzieć we mnie. Co bądź by się mogło zdarzyć, zdobędę korzyść, jakiej triumf partii liberalnej nie dałby mi nigdy. Kiedy wy zwyciężycie, moja sprawa będzie gotowa.	Moje drogie dziecko po cóż się tak zatrapiaćzatrapiać	Naprzód Musimy dotrzeć do plaży, zanim Hiszpanie zauważą, że uciekliśmy. Jeśli będą bić na alarm, wtedy nie uda nam się ukraść niepostrzeżenie żadnej szalupy.	Och, zaraz, dziecko, wszystko brać tak tragicznie!... Widzisz, w jakim jesteśmy położeniu. Musimy dostać pieniędzy, musimy! Nawet pod sekretem mówiąc, dłużej w tym Wiedniu nie można popasać. A Szczerbic ma bezużyteczne miliony! Sama mówisz, że go nienawidzisz, a on się w tobie kocha! Tak to świetnie się złożyło... Od twojej woli, od twojej łaski wszystko zależy. Wezwij Szczerbica! Będziesz się z nim bawiła, jeśli zechcesz, odtrącisz go, jeśli zechcesz. Nikt ci w tym nie przeszkodzi...	Otóż znaleźliście się państwo, na wspólnie ulubionym gruncie, zawołał pan Edward. Bo trzeba ci wiedzieć Auguście, że panna Wanda urodziła się też artystką, wiele czasu poświęca muzyce, i gra prześlicznie.	Panowie mój pan zajęty jest w pewnym miejscu sprawą wielkiej wagi, której wyjawić nie mogę, chociażby mi zginąć przyszło.	Takie różne sprawy, o których się już zapomniało, a które po latach odnajdują się niespodziewanie.	Uspokój się w tej chwili	Więc dobrze się stało Dziś jeszcze miałem być w West Inch i otwarcie rozmówić się z tobą. Uprzedziłeś tylko moje chęci.	Zatem człowiek nie jest już dla ciebie, ojcze, istotą słabą i nędzną, godną pogardy?	Znam pewnego redaktora, który, aby uniknąć smutnego losu, zamieszcza w swoim dzienniku same historie, w których kochankowie są spaleni, posiekani, utłuczeni w moździerzu, poćwiartowani; kobiety ugotowane, upieczone, usmażone. Znosi następnie żonie te straszne historie w nadziei, iż będzie mu wierna ze strachu; jako skromny mąż zadowala się tą deską ratunku. „Widzisz, kochanie, dokąd prowadzi najlżejszy błąd!” mówi, parafrazując Arnolfa ze Szkoły żon.	A co tu taki tłok?	A co was ten chłopiec kosztuje?	A co! Oto i natchnienie! Poleciał hulać do Paryża	A cóż to mnie może obchodzić?	A ja panu powiadam!...	A więc zaczynam, rzekł Gaczycki	Ale ja tych wojen nie cierpię...	Ale sam pan mówił przed chwilą, że dzięki ostrożności dziadka jestem już uodporniona na truciznę?	Ale, ale czy nie dobrze byłoby przy sposobności pozagważdżać armaty?	Ależ czekaj! Który co wieczór stawia przy łóżku szklankę wody, aby w nią włożyć siedem fałszywych zębów.	Ani trochę ale nasz kolega Norpois spędza co lato jakiś czas w Baucreux. Miałem sposobność pisać tam do niego.	Bo uważa, iż lura jego potrzebuje być wzmocniona dobrem winem.	Bo widzisz, ów ten rok srodze był dla mnie ważny. Cała przeprawa z Czarnym Rafałem... jeszcze mi dziś włosy stają na głowie...	Bėgsiu, bėgsiu tuojau! Žinoma, panelė gėriau išmano.	Chciałbym zobaczyć, jak działa to twoje niku.	Co mianowicie?	Co-bo mówicie! ta to dziecko?	Co?! Z tym kawałkiem rurki?!	Cóż takiego?	Danuśka! co ci, Danuśka?	Dziękuję waszej książęcej mości	Franciszek Merelli umarł!	Gdzież te kuropatwy?	Hayde.	Ho, ho! Toż to przyjaciel Alego Paszy	Jak pan umie psuć mi wszystko!	Juści, śnieg zamiękł.	Kaj to Józka?	Katedry profesorskie nie zostały stworzone dla filozofii, ale filozofia dla katedr! Weź okulary, czytaj budżet.	Kim więc jesteś? I dlaczego, skoro mnie znałeś, pozwalasz mi teraz umrzeć?	Księże dobrodzieju widziałeś pewnie równie dobrze jak ja w gabinecie królewskim płód o czterech nogach i dwu płciach, przechowywany w słoju ze spirytusem, zaś w drugim słoju dziecko bez głowy, z jednym okiem powyż pępka. Czyż te dzieci mogłyby lepiej służyć Bogu od noworodka z głową węża, o którym mówiła pani Leonardowa? Cóż powiedzieć dopiero o noworodkach dwugłowych, co do których zgoła nie wiadomo, zali nie posiadają dwu dusz? Przyznaj, dobrodzieju, że natura, pozwalając sobie na te okrutne igraszki, sprawia nieraz dużo kłopotu teologom.	Kto tam?... Co tam?...	Kuran?	Liczę ja na verbumverbum (łac.)	Miałeś pan przecie o baronowej...	Michale!	Na grządkach melonowych, pod murem, gdzie słońce dopieka przez cały dzień. Tam je schowała przed kilku tygodniami!	Nie grożą ale już na granicy łupią jak im zasmakuje nasze mięso, gotowi i pod Płock...	Nie gęsior przeciech, to nijak mu na oczach wszystkich!	Nie powiesz nikomu?	Nie trzeba czwartego pan starszyna powiedział, że trzech trzeba, więcéj nie trzeba...	Niech żyje!	No i...?	No tak, moi chłopcy, no tak. Skrzywdzony zaczyna zawsze pierwszy.	No, no, sam nie wiem, co o tym mniemać.	No, to niechże będzie święta zgoda! A ty, Hanka, gadaj, coś miała gadać	Nu, a gdzie?	O czary! rzekł westchnąwszy młodzieniec	O jednym warunku z góry cię uprzedzam: nie będziesz miał prawa wyciąć dąbrowy przed dwoma miesiącami.	Pan d‘Artagnan!... czy podobna?	Pani zemdlała?.. ale kiedy?..	Patrz! Ma skrzypce!	Pietrek, a gęściej kupki, gęściej! Czemuż to wajuwaju (gw.)	Pilnuj steru, Singletonie Ludzie, ciągnąć! Mocniej, szczury bezsilne! Hisuj! Pracuj na chleb	Silvius Siculus?	Słuchaj, ty nie grałeś już oddawna?	Tak, ale czyż można oddzielić człowieka od tego, co on mówi?	Tak.	Tego ona i chce podobno	To sobie powiedz.	Trudno to przyjdzie panu udowodnić.	Wcześnie objawiła pani ten smak	Więc mam czekać?	Więc ona musi tam być	Więc to tak?	Wprędce staniemy u celu,	Wracając do konia... pan mi pomoże! Przyszle pan takiego draba, który wskaże, gdzie to należy pójść...	Wszędzie, po świecie całym. Znajdę ją, wyrwę hańbie, wrócę tu z nią. Nikt mnie zatrzymać nie zdoła, mówię wam, że po nią idę.	Wyjeżdżam Wyjeżdżam na długo i daleko.	Zabawa	Zadziwiaj doktorze.	Zrobię.	„Pamiętaj” „nie puszczaj go, póki nie zobaczysz, że wracam”. „Zatrzymaj go za wszelką cenę”.
Do czego? Głowy nie mam, ręce już nie te co były. zapóźno...	A pamięta pan, co pan raz mówił, że chciałby mieć tyle, żeby założyć fabrykę i nie prowadzić domu handlowego. Ja to zapamiętałam, a że każdy ma jakieś swoje pragnienia, więc i ja chciałabym mieć dużo, dużo pieniędzy.	A ty co na to?	A, ty przeklętniku... łotrze jedenl Co tu chciałeś wypatrować? Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? Ciekawyś? Zapłacisz za ciekawość! No, przeżegnaj się przede śmiercią!Będziesz pod zamkowymi murami szpiegował? (...) No, przeżegnaj się przede śmiercią!	Bierzemy z sobą Chamisa którego w danym razie po was przyślemy. Dinah niech zawsze towarzyszy Nel, ale ponieważ Nel robi z nią wszystko, co jej się podoba, więc ty, Stasiu, czuwaj nad obiema.	Co to, wino?	Co zrobić, jak rozkaz przyjdzie?... Bodaj kaduk porwał wszystkie rozkazy!... Co zrobić... Czekaj! Poczynam myśleć bystrze. Oto trzeba rozkaz uprzedzić!	Miesza się on tak pilnie do spraw tego świata że mógłby łatwo znaleźć się we mnie, jak i wszędzie indziej: ale przyznam się, iż, obejmując wzrokiem ten świat, albo raczej światek, myślę, że Bóg wydał go na łup jakiejś złośliwej istocie; z wyjątkiem chyba jednego Eldorado. Nie widziałem miasta, które by nie pragnęło zagłady sąsiedniego miasta; rodziny, która by nie chciała wygubić innej. Wszędzie słabi dławią w sobie nienawiść do możnych, przed którymi pełzają; możni zaś patrzą na nich jak na barany, z których sprzedaje się wełnę i mięso. Milion regularnych morderców, przeciągając z jednego końca Europy na drugi, praktykuje z całą systematycznością, mord i łupiestwo, aby zarobić na chleb, ponieważ nie posiadają uczciwszego zajęcia; w miastach zaś, które rzekomo zażywają pokoju i gdzie kwitną nauki i sztuki, zawiść, troska i zamęt ducha bardziej nękają ludzi niż wszystkie zarazy i klęski oblężonej fortecy. Tajemne zgryzoty są jeszcze okrutniejsze niż publiczne nędze. Słowem, tyle widziałem i doświadczyłem, że jestem manichejczykiem.	Mogę wam coś jeszcze podarować, co by się wam przydało na statku	Może i dobrze radzisz, mój kochany chłopiec; będę tedy zostać przy kataplazmach. Zaiste, już pierwsza doza mikstury omdlenie mi przyciągnęła, a przykazał mi z sześciu flaszek kolejno co godzina trzy łyżki... lecz gdy nadejdzie Bisantizzi, a spostrzeże żaden ubytek leków...	Nie masz nade mną sędziego, bo we mnie sędzia mój mieszkał i wraz z wolą moją	Nie, panie! Za co? Mam to, na co zasłużyłam.	Niech sobie będzie, co chce wolę być żoną pokojowca, niż czyją bądź metresą.	Niech wszyscy czarci porwą jeśli tam zejdę ku tobie, pokażę ci w całej oczywistości, że twoje jajka wiszą u zadka cielaka głupiego, bezrogiego rogala. Mnia, mnia, mnia! Chodźże tu nam pomagać, cielaku stary, mazgaju przeklęty, do trzystu milionów diabłów, które tłuką ci się po bebechach. Przyjdziesz raz, ciołku morski? Pfuj, co za mazgaj obrzydliwy! Ciągle powtarzasz to samo. Dalej, ty pocieszna maszkaro, ja cię tu zaraz zaczeszę pod włos. Beatus vir qui non abiitBeatus vir qui non abiit	Pan znasz skład wody morskiej. Na tysiąc jej gramów znajduje się w niej 965 gramów wody a 27 gramów chlorku sody; prócz tego mała ilość chlorków: magnezu i potasu, bromku magnezu, siarczanu magnezji, siarczanu i węglanu wapna. Widzisz pan więc, że chlorek sodu występuje w niej w znacznej ilości. Otóż ja wydobywam sód z wody morskiej i używam go do stosów.	Stał źle w interesach, był zachwiany, jak się u nas mówi, więc żeby się poprawić, urządził pożar fabryki i składów, które były wysoko zaasekurowane w kilku Towarzystwach. Odbierze asekurację, która mu w czwórnasób pokryje straty i będzie kpił sobie ze wszystkiego.	Tak, na nieszczęście niedostępnych dla mnie. Jest szczęśliwe małżeństwo, jest nawet małżeństwo nieszczęśliwe... jest jarzmo macochy. No! i co więcej?	Wiem to. Wszystko, co ci dziś mówiłem, to dla twego dobra. Wszak wiesz, że byłem ci zawsze wiernym przyjacielem.	Wszystko to prawda ale cóż z tego dalej będzie?	A dlaczego nie chcesz iść?	A gdyby człowiek umierający z pragnienia prosił panią o kroplę wody?...	A kiedy już przybijemy do lądu jak później ściągniemy okręt z powrotem!	A on?	A teraz będzie ich komilitonemkomiliton	A!	Ale gdzie tam! Pan wie, że ona wcale nie nazywa się Giry?	Ale! Nie wiem, czy ci ojciec wspominał, że Azja tu jest.	Ależ ty wydajesz tę biesiadę ty więc będziesz księżniczką, a my damami dworu.	Ambicja, Podstęp, Polityka, Patriota rzekł stary rycerz, wysuwając się naprzód.	Bardzo niewiele jeszcze mam prawa do zaufania pani	Chciwość z grzmotowym śmiechem wtrącił się Starzyński	Chica!chica (hiszp.) odparł Nostromo.	Choćby nic więcej nie uczynili nad to, że za ich przyczyną dyfidencjedyfidencja (z łac. diffidentia)	Chętnie spełnię żądanie państwa, odpowiedział Gaczycki, ale sami państwo będziecie winni, jeżeli nadużyję waszej cierpliwości, bo będę zmuszony mówić długo.	Com powiedział?	Coś pan taki blady, panie Murek Masz pan jakie zmartwienie?	Cóż pan na to?	Dawno?	Dlaczego, Pawle, nie wspomniałeś mi ani słowem o tym, że wiesz?...	Dobrze, że przywołujesz mnie do porządku. Maksymilianie, zobaczyć cię ponownie, to dla mnie szczęście i zapomniałem przez chwilę, że każde szczęście jest tylko ulotne.	Dobrzy ludzie z tamtego świata mało jest u was krewnych takich i tak bliskich jak ten wiatr i owa bździna. Wyszli niewidocznie oboje z jednej dziury, i w jednym momencie.	Dziękuję pięknie! Jakoś sobie poradzę!	Gdybyś pan przed jenerałem paplą nie narobił wrzawy i hałasu	Głupi jesteś!	Halo, 11 kompania marszowa?	I cóż mój brat?	I gdy odejdę, nie będziesz się znęcał nad nim?	I zabraliście te pieniądze?	Jak się nazywa twoja matka?	Jaka tam wspaniała. No, wypijem za nasze kawalerskie!	Jaśnie oświecony panie! Dajcież mi choć ze dwa dni czasu do namysłu.	Jezus Maria	Klucz weźmij, na mnie mrugnij...	Lubię takie rzeczy. Jestem przyzwyczajona od dziecka znosić deszcze i niepogody... przepadam po prostu za każdą burzą.	Markiza.	Mars! Mars!	Moje dzieci stronnictwo liberalne musi ożywić swą polemikę; w tej chwili nie ma nic do wystrzelenia przeciw rządowi, a pojmujecie, w jakim kłopocie znajduje się wówczas opozycja. Kto z was chce napisać broszurę, w której będzie żądał przywrócenia praw starszeństwa, abyśmy mogli podnieść krzyk przeciw tajemnym zamysłom dworu? Broszura dobrze płatna.	Morze?	Może szanowny pan mówić pozwalam panu. Niech pan mówi tak długo, jak się panu podoba, a my tymczasem będziemy biesiadowali dalej. Mam nadzieję, że panu to nie będzie przeszkadzało. Szwejku, podawajcie.	Mój Boże, nie błogosławcież mnie... przyprawiacie mnie o wyrzuty sumienia; ale sądzę, że wszystko jest dziś naprawione. Jeśli zostałem dygnitarzem, to dzięki wam, i jeśli kto powinien być wdzięczny, to ja... Bywajcie!	Mówię, że pan nie masz słuszności	Nie	Nie odpuściłbym ani o krok	Nie!	Nie!	Nie, mateczko.	Niech pan doktor już jedzie, o, jest koń!	Niech tylko panicz przeczyta i zje!	No, dobrze, będę plotkował, ale pani mi á conto, w kształcie zadatku powie...	Nowowiejski mnie mówił że po dniach i po nocach słyszy, jako Ewka i Zosia wołają na niego: „ratuj” by takiej boleści nie wytrzymał. Śmierć by ich przeżył	Oleńka! przyszedł czas! Musimy uciekać!	Pawła Kuternóżkę	Poczekaj.	Podnoszą kotwicę!...	Powiedz ty mi gdzie ona ma serce.	Przychodzimy z miasta żydowskiego jako delegaci.	Przypominasz pan sobie pewnie dzień, w którym przybyłeś pan celem pomówienia o znalezionym guziku. Prosił mnie pan wówczas o pokazanie siódmego z garnituru i oświadczyłem gotowość, pod warunkiem, że nie będziesz pan napastował wiadomej damy.	Rodak mój? Któż taki?	Sam go przecie nazwałeś poliszynelem.	Siostrzyczko kochana! czegoś się na rączce oparła tak smutna i nie nucisz pieśni?	Sprawiedliwość, Przemoc, Zemsta	Stary król nieboszczykstary król nieboszczyk	Tak, ty. Jakże to, masz bratową i przysposobionego syna, a nigdy mi o nich nie powiedziałeś?	Tak... tak!...	To i niema wyjścia. Wszystko to bardzo głupie, ale niema wyjścia!	To sobie powtarzam ciągle, to moja dewiza. Ale muszę, dziecinko. (Skąd mu się wzięło to słowo, którym dotąd tylko Zosię nazywał?) Tam zobaczę. Może wrócę jeszcze.	Tutaj!	Tylko pytanie: jak? Zresztą, wziąć tę twierdzę jest teraz taką samą klęską, jak od niej odstąpić.	Tém gorzéj dla ciebie. Przyjdzie kréska na Matyska. Rozkochasz się kiedy okropnie.	Wiem o tym.	Więc dostanie pani podwyżkę, ale trzeba będzie zamieszkać w Warszawie. Czy chce pani?	Wolałbym nie mieć jeszcze trzynastu lat! Uczyłbym się w domu i siedzielibyśmy jak dawniej cały rok w Niżpolu Głupi byłem, ciesząc się z tej szkoły, wielka pociecha być dorosłym i siedzieć całą wiosnę w mieście. A teraz w dodatku spóźnię się na łacinę Zresztą nic mnie to nie obchodzi, chciałbym, ażeby mnie wyrzucili! Przynajmniej wrócilibyśmy zaraz do Niżpola.	Wszakże sami dajecie wielkie ulgi chłopom należącym do świątyń! Mam zresztą wasze pozwolenie...	Właśnie... jaśnie panienka jakoś nam dzisiaj niezdrowa.	Z dalekich, dalekich stron	Z rozkazu kobiety, której nie znam wcale, lecz którą nazywają milady.	Zamieniając te wyrazy dwie kobiety mijały Martę. By­ły tak zajęte, jedna zadowoleniem swym, druga swym smutkiem, że najmniejszej nie zwróciły uwagi na kobietę, której żałobna suknia z bliska przesunęła się koło nich. Ale ona stanęła nagle i wiodła za nimi wzrokiem. Były wi­docznie nauczycielkami, które opuszczały miejsce, do ja­kiego ona dążyła. Jedna z nich wprawdzie odchodziła z twarzą promieniejącą, ale druga ze łzami. Za pół go­dziny, za kwadrans może, ona także zstępować będzie z tych wschodów, po których teraz wstępuje. Czy radość, czy łzy dostaną się jej w udziale? Serce jej uderzało sil­nie, gdy poruszyła dzwonek przytwierdzony do drzwi, na których połyskiwała mosiężna blacha z napisem:	Zaprowadziłem go na ulicę Payenne, w to miejsce, gdzie przed rokiem, o tej samej godzinie, powiedział mi grzeczne słówko, które ci powtórzyłem. Księżyc świecił przecudnie. Ujęliśmy za szpady i po pierwszem posunięciu lewej nogi przed prawą, położyłem go trupem.	Świat jest wszędzie taki sam.	Żyje, zdrowa!
A! proszęż mi tak Borowiec nie nazywać... jabym ich za żadne w świecie inne dobra nie dała. Żyłam tam z ojcem, byliśmy szczęśliwi... wszystkie tam wspomnienia moje... tam mi najlepiej, tam czuję się w domu... Na cóż mi szukać cudzych Bogów?	To jakbyście się z zębami wybrali, drzewo przemarzło i kruszy się kiej szkło, nic byście siekierą nie zrobili, nie chyci albo tyla co zębem. Pożyczę wam na dzisiaj topora, trza go ino przyostrzyć, a na plask więcej... widzicie... Bartek, weźcie no się do pary z Boryną i tego dąbka rychło wyrychtujcie, bo tam z pił zejdzie niedługo.	Zkądżebyśmy ich u nas wzięli? odezwał się cicho jeden z szambelanów. W. K. Mość dozwolisz uczynić uwagę, iż u nas dotąd klassy tej nie ma, z którejby się mogli rekrutować artyści. Tam, gdzie średni stan jest już wykształcony, daje on zwykle najcelniejsze talenta scenie. Szlachcic u nas jak nie nawykł być kupcem, tak nie ważyłby się wynijść na scenę, boby jutro przed nim obrusy krajano. Cóż dopiero mówić o kobietach, dla których deski teatralne uważają się za miejsce zatracenia! Gdybyśmy nawet jaką garderobianę znaleźli, ładną, roztropną i niezważającą na przesądy... nie będzie miała wykształcenia, jakiego scena wymaga...	Coś się tam złego musiało dziać, proszę waszej miłości bo ta niewiasta, co z Krysią przyszła, nie chciała się przyznać, ani skąd idą, ani po co, ani do kogo. Mowę miała cale odmienną, choć polską, widno szła z dalekiego kraju. Jeden raz tylko, na kilka godzin przed śmiercią (nikogo przy niej nie było krom mnie), rozpłakała się i lamenciła: „O Jezu miłosierny, opiekuj się biedną sierotą! Niech jej wrogi nigdy nie znajdą!... Pokaraj ich śmiercią i ogniem piekielnym!” Klękam wedle łóżka i pytam: „Gdzie te wrogi? Powiedzcie, cobym umiała dziecka strzec przed nimi”. Pojrzała na mnie zalęknionym wzrokiem, koniecznie chciała coś rzec, aż tu skurcz jej gardło ścisnął, zamknął mowę i już tak została do skonania.	Skorzystałeś z cudzej pomyłki, z cudzego nieszczęścia, z bezradności człowieka znajdującego się w twojej władzy. Zawładnąłeś przedmiotem, który wart jest więcej niż trzynaście i pół pensa, a za który zapłaciłeś znacznie mniej niż wynosi jego wartość: w oczach prawa jest to oszustwo z premedytacją, wymuszenie, nadużycie władzy, ad hominem expurgatis in statu quoad hominem expurgatis in statu quo i karane jest śmiercią na szubienicy, bez nadziei zbawienia duszy, gdyż bez pokuty, pociechy religijnej lub rozgrzeszenia	Kto z dala od ciebie, o nieporównana Dulcyneo, ten tylko nieszczęśliwym być może, na każdym kroku czeka go niedola! Sancheczku kochany, podźwignij mnie trochę i włóż na wóz zaklęty, nie jestem w stanie utrzymać bystrego Rosynanta, bo ramię mam strzaskane.	Ja także jestem zdania pana Po co taki pośpiech? Ojcu tęskno za wintem i ludźmi, i dla mnie przymus sobie czyni, spędzając samotne wieczory. Tak być nie powinno. Niech się panowie mną nie krępują. Daję wam zupełną wolę i swobodę, w zamian za klucz od biblioteki. Będę się bawiła w tym towarzystwie jak król!	Zbiegłam ze schodów na sam dół za Mruczkiem, bo ino drzwi do komory uchyliliście, już się wymknęło kocisko.	O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	Nie; niebrzydki jest, ale ostatecznie nie może wytrzymać porównania z iście jubilerską robotą takiej katedry w Reims, w Chartres i (na mój smak) perły wśród wszystkich, Sainte-Chapelle w Paryżu.	Tylko mu się przypatrzcie! Takiemu to wiadomo, co w trawie piszczy perorował od czasu do czasu, wymachując ręką twardą i kościstą jak łapa bekasa. Jimmy leżał na wznak, uśmiechając się z pobłażaniem i powściągając się od najmniejszego poruszenia. Udawał ostatnie wyczerpanie z sił, chcąc nam udowodnić, że zwłoka w wydobyciu go z owej strasznej kryjówki i potem cała noc spędzona na rufie pośród nas że go to wszystko całkiem „połamało”. Lubił rozpowiadać o tym i, rzecz prosta, zawsze potrafił nas zająć. Mówił kurczowo, gorączkowymi napadami, po których następowały długie pauzy; podobne to było do chodu pijaka.	Renaud niezawodnie miał rysy twarzy szerokie, cerę rumianą i czerstwą, oczy żywe, ognia pełne i wyłupiaste; temperamentu był strasznie gwałtownego, obraźliwy, zadziorny i zawsze stawał w obronie rabusiów, złodziejów i innych tego kalibru ludzi. Roland, albo Rotolam, albo Orland (bo historia nadaje mu te trzy rozmaite imiona), był niewątpliwie wzrostu średniego, barczysty, krępy i niezgarbiony, na twarzy ogorzały, z brodą rudą, cały porosły, w spojrzeniu groźny, małomówny, ale mimo to grzeczny i uczciwy.	To było co innego. Nad rzeką i żadnego domu w pobliżu. Zresztą jak się mogło wydać, jeśli nic nam z tego nie wyszło.	Unikajmy słów zbytecznych Nie mam zamiaru odwoływać się do twej szlachetności, pragnę tylko po prostu oznajmić ci, jaki jest obecny stan twej sprawy, a zarazem ocalić od hańby nazwisko, które nosisz. Da się to jeszcze zrobić: jeśli, naturalnie, będziesz życzył sobie tego.	A jakoże mi samej z Sieciechówną wracać? Miałabym z wami dalej nie jechać, to lepiej było wcale nie wyjeżdżać. Zalizali (daw.) rozzłościć się, rozgniewać. i zawzięli?	Zaprzeczyłam w obawie, aby nie wyciągnięto z tego wniosków fałszywych i żeby nie być wplątana w skandal.	Bo ja nie chcę, żeby się ze mnie później śmiali, a jak pan powie, to wszystkie będą mnie prześladować i ja będę bardzo, ogromnie... strasznie.. nieszczęśliwa, tak jak Horn... bo on nie ma miejsca, nie ma pieniędzy i pogniewał się z ojcem.	Niektórych kwiatów hodować nie potrzeba, same sobie radzą Dlatego i biedni mogą je mieć. Jeśli im się nikt nie sprzeciwi, to będą pracować pod ziemią bez ustanku, a coraz nowe roślinki wypuszczać. W jednym miejscu w parku tutaj to są tysiące pierwiosnków. Jak wiosna nadejdzie, to nie ma nic ładniejszego w Yorkshire. A nikt nie wie, kto pierwszego zasadził.	Czemuż więc nie przyszłaś mnie odwiedzić?	Mnie jeno pozwolenia hetmańskiego na piśmie trzeba; a jak tu raz siądziem, niechże nas potem rugująrugować (z niem.)	No to jedź! Nie możesz zaszkodzić.	Opatrzność pana natchnęła podsłuchać spisku O, dziewczęta! Pięknie by nas urządziły. Ja miałem dostać za towarzyszkę Józię Okęcką, a Cesia miała jechać z Wolickim. Słyszana rzecz! Herezja! No, no, urządziłem im sztukę! Umizgnąłemumizgać się	Po to, ażebyś za niego wyszła.	Rzeczywiście „Pierwszy z nich jest tak ułożony zemścić się na królu...” Cóż to ma znaczyć?	Dużo się gada pięknych frazesów lecz rzeczywistość? Głupiec tylko odpycha od siebie szczęście. Gustaw najlepszym tego dowodem, co znaczy jednostronne, choćby najsilniejsze, choćby najbardziej męskie uczucie. To się życiem płaci, a ja mało jestem przydatny do tragedyi. Zresztą, kocham Helenę, a ona mnie. Co komu do tego? Augustynowicz, wstawaj-no urwisie! mów, co za szatan stujęzyczny zawracał wczoraj przez ciebie głowę jakiejś orzechowej parasolce, co?	A nie, owszem	A teraz wachmistrz za mną!	A wy cięgiem swoje: zawdy za bękartami stoicie!	Ale mnie pan nie wyprosi? Można usiąść?	Bazyli przyszedłeś za późno. Wczoraj, gdy dowiedziałem się, że Sybilla Vane odebrała sobie życie...	Czy papa widzi, co za koafiura!	Czyta się naczelnikowa! Imię twojej damy! Nie chcę, żeby była do niej podobna.	Ja jestem mur! Ja jestem księżyc! Ja jestem Pryam! Ja jestem lew!... Nie bójcie się, my jesteśmy poczciwymi ludźmi, którym Bóg wie, po co kazano grać komedyę! Cicho! ja, jako lew zaryczę zaraz!...	Jedna ciżma za ołtarz... o Jezu!	Na pohybel Lachom i panom!	Na wiosnę! Na wiosnę. Gdy zazielenią się drzewa i zakwitną sasanki!	Nie sprzedom Anim ja ich namawiał, żeby tu leźli, ani chcę ginąć dla ich dobra. Kiedy chłop wyjdzie z ojcowizny, już po nim...	Nie.	O, niech was błogosławi Astoreth... Nie, niech was błogosławią wasi bogowie wszechmocni i litościwi...	Pani, gdyby król był chciał, aby list jemu został wręczony, sam by go zażądał. Ale powtarzam, iż mnie polecił upomnieć się o list, a gdybyś mi go pani nie oddała...	Tak, tak ale nie o mnie tu idzie, Trot. Wyjdź lepiej.	W takim razie musisz się mieć na baczności.	Za godzinę z górą.	Gdy prosiłam pana de Monte Christo o listy do dyrekcji teatrów w Rzymie i Neapolu, powiedziałam mu, że się bardzo obawiam podróżować jako kobieta. Zrozumiał to dobrze i zaproponował mi, że wyrobi mi paszport na nazwisko męskie, a dwa dni potem dostałam go do ręki. A to „podróżuje z siostrą” dodałam sama.	Wygląda to tak, jakbym ja konkurowała o pana. Ja wcale o to nie stoję, żeby zostać pańską żoną.	Co ci, Franek, do tego mój przyjaciel i tyle. Po co wszędzie suniesz nos?	O! To pani tyle pracuje, że miewa czasem i zajęcia wieczorne?	Pozwoli pan poseł dobrodziej, że mu przedstawię przyjaciela a najbliższego socjusza od serca, kolegę z lat szkolnych, i że poproszę dla niego o gościnę w Stokłosach. Jest to imć pan Rafał Olbromski. Rafałku	To jest właśnie pani Krotyszowa. Słynna pani Barbara Krotyszowa.	To mali ludzie, czcigodny ojcze. Obaj jednak pozostają w służbach wielmożnego pana, don Juana de la Abadia.	To prawda, ale moja cela dotyka korytarza tylko jednym bokiem, a ścian mam cztery.	Żaden ptak, żaden ptak, będziesz duży, to się do­wiesz, w szkołach cię nauczą o tym, teraz dość, ja śpię	A dziadek?	A hrabia Artur? przerwała ośmielając się, choć rumieniec okrył jej twarz.	A właśnie... Dalej go! Gdzie worek?	Ależ o tej, którą Dantès oddał w Portoferraio.	Ależ, panie!	Ani słowa.	Biskup Jakub z Kurdwanowa miłuje wielce i księcia, i mnie	Być może, moja pani.	Byłeś? A widziałeś czarną Julkę? zuch dziewczyna!	Chodź, chodź Wiesz? Matka Mańki umarła? Widzisz, ja żyję.	Czy znane ci jest nazwisko twej pani?	Cóż znaczą te tłumy?	Daruj mi gburowatość i chodź tańczyć.	Do rozmównicy	Dobrze, z chętną uległością odpowiedziała i znowu drobną rękę wsunęła mu pod ramię. Po chwilowem milczeniu, Roman z niejakiem wahaniem w głosie zaczął.	Doskonale postawione pytanie! Seffy, radziłbym ci przyznać, że on widzi dobrze.	Ekscelencja dał ludwika zaliczki.	Jak pan chce	Już trafię, skoro mi pani wskazała drogę.	Kiedy pan wyjeżdżasz do Zasławka?	Miechy! Miały szczęście te foki!	Mr. Barnes, cieszy mnie, że teraz mogę panu służyć. Rano spieszno mi było i przybył pan w porze trochę niedogodnej, tak że byłem nieco szorstki.	Muszę	My?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	No	No widzisz	Oddawaj mi moją własność!	On już kupił	Opowiedzieli swoją historyjkę. I dopiero wtedy pojąłem, jakie są konsekwencje mego postanowienia	Pan Baum wstał o dziewiątej, telefonował o konie do domu i jak przyszły, zaraz pojechał.	Pan się nazywasz Boczek?	Pohulamy, jako Bóg w niebie!	Powiadam ci, co ten hycel miał złota. Takie ci beczki stały...	Pracuj pan nad swoim	Proszę ażeby przeciwnicy podali sobie ręce.	Rochu, bywaj! siostrzeniec. przy sobie.	Stale odkrywasz kopalnie złota	Szczęście jeszcze że mój wóz czekał; będziemy mogli wytropić naszego młodego przyjaciela.	Tak	Tedy on rzekł głosem poważnym i z wzniesionymi jakby do błogosławieństwa rękami:	W jakim sensie?	Wspaniale! Czy ja też będę mogła przyjść?	Z dziedzicem?	Zawżdy łatwiej znaleźć sposób zdobycia kochanki niż przebijania muru głową.	»Guide Parisien«!... trois francs!... trois francs!...»Guide Parisien«... trois francois!...	Ów zaś zgodził się?	Życie samo jest karą w beznadziejnym poszukiwa­niu, a wszystkie jego dary są nieczyste.
Wiesz, czemu spaść mogłem? Bom po ostatni ko­rzeń zła nie sięgnął, siedem zaledwie dróg przebyłem. Pozo­stał jeszcze jeden stopień, z którego spaść już nie można. Pozostało to, co kształt i imię dla mnie tworzy: ciała mego indywidualność.	Według mego zdania, jest pewna racja i tak myślę, że gdybyś waszmość, panie hrabio, je znalazł, nie uważałbyś za potrzebne dzielić się nim nie tylko z Polakami, ale nawet i ze mną, który jestem Czechem...	Jakto nie dobra! Ależ on nas ubóstwia; pan nie wie, czem my jesteśmy dla niego. Męża drażni czasem jego głupota ale czemuż on się wtedy nie broni, zamiast przybierać minę zbitego psa? To nie jest szczere. Nie lubię tego. To nie przeszkadza, że ja się zawsze staram uspokajać męża, bo gdyby się posunął za daleko, Saniette mógłby poprostu przestać bywać, a tego bym nie chciała, bo powiem panu, że on już nie ma ani grosza, potrzebuje tych obiadów. A potem, ostatecznie, jeżeli go to obraża, niech nie wraca, to nie moja rzecz; kiedy ktoś potrzebuje drugich, stara się nie być tak głupim!	On nie przyjdzie, bo ma żal, że mu pan nie ufasz. Uważam, że jest bardzo zniechęcony.	Nazywa się Hebron i jest żoną Tutmozisa Przyznaj, Mefresie że ażeby o tym wiedzieć, nie trzeba podwójnego wzroku...	Żeby się na nas mogły gapić wszystkie matołki z Northam? Nie ma tak dobrze, Foxibus!	Z tego com słyszał i wiem widzę, że królowa i jej służba więcej winne niż Gara. Ale, winien czy nie, ban ma list żelazny, za którym, słowu mojemu ufając, tu przybył; nie dozwolę go więzić i zatrzymywać.	Czemu pan się nie żeni?...	E, ty nawet nie wiesz, co wart jest nasz We’re Here. Ale twój tato musi mieć kupę pieniędzy. Skąd je bierze?	I nic pan nie jada potem do obiadu? Och, jak to pachnie szlafmycą! Kiedy nas tak bujał przed chwilą swymi orderami, myślałem, że on jest sprytniejszy ale ściągniemy tego mydlarza znowu na ordery. rzekł do Oskara	No, jak ci się to podoba? Dwa płyny zupełnie przezroczyste dają w połączeniu osad... Jeżeli teraz płyn zlejesz z góry bez osadu, to możesz go pić, bo nie jest już trujący. Co, ładna sztuka?	Tak, rzecz to niemała Ale sam się nią nie zachwycam.	A jeśli on się nie znajdzie? to z czegóż ja panu oddam te pieniądze? Ja nic nie mam, nic a nic. Jestem kasjerką z cukierni	Niech sobie. Nie ma sanek, więc przez zazdrość.	Pilnował go stary Wizun, Nania i ja ale ranę miał srogą, może od jadowitego oszczepu, która się długo goić nie chciała.	Przecież, że za dużo, abo to matka nie mówiła...	Rozumiem Jak tam na dworze? Nie potrzebujesz wciąż powtarzać „proszę pana”, gdy do mnie mówisz	Z nikim, darling, nie spałem. Ale przyznaję, dużo kobiet, a także mężczyzn miało na mnie ochotę. Twój Aimo cieszył się wiel­kim powodzeniem.	A czyjeż by, jak nie jej?	A pan Bretschneider już tu nie bywa?	Augustynowicz, cicho bądź! Dlaczegóż tego nie zrobili wieczorem? Byliby nas połapali, jak ryby w matni.	Każdemu innemu przystoi to uczynić, ale nie sędziemu i jego żonie! Wszakże my musimy jej pilnować. Zwłaszcza dzisiejszej nocy, kiedy jest u nas tylu jej przyjaciół, musieliśmy postawić straż i zaryglować drzwi. Cieszyłoby nas jednak oboje bardzo, gdyby jej ktoś dopomógł do ucieczki.	Gadanie, żebym miał na to, to i ja żyłbym po ludzku, a jeśli oszczędzam, jeśli chcę znaleźć także żonę oszczędną, to tylko dlatego, żeby później żyć po ludzku. O, ja jeszcze będę inaczej żył, będę... Wiesz, znam tutaj tylko jedną pannę, z którąbym się choćby jutro ożenił, chociaż wielka pani...	Kucharka albo śpi, albo udaje, że śpi. Ona strasznie boi się pijaków.	Oto przyczyna, że rozmowy zakochanych wydają się tak śmieszne rozsądnym ludziom, nieświadomym zjawiska krystalizacji.	Przeciwnie. Jest to nader wzięty specjalista, przy tym człowiek młody, przystojny i bardzo miły. Na jej prośby podjął się rzecz załatwić i zrobi to otwarcie, bez niepokojących tajemnic, przez konsylium...	Słońce już na dwa chłopa, a ty się jeszcze wylegujesz!	Idźże więc je obejrzeć. Grunt tam jest zmurszały, pełen jam i rozpadlin. Jedno niezgrabne, nieopatrzne stąpnięcie może położyć kres gonitwie. Miejże się więc na baczności. Zostawiam cię tutaj i udam się z meldunkiem do twej drużyny, by wiedziano, gdzie należy spodziewać się napaści psów. Czynię to jedynie ze względu na ciebie, nie poczuwam się bowiem do żadnej łączności z wilczą hałastrą.	Przybywamy mówimy, napominamy, uczymy i zdaje nam się, że gmina rychło wkroczy na lepsze tory.	Widzisz, to przychodzi w chwilach dusznego onie­mienia i bezwładu, kiedy myśl nawet staje, a instynkt krzy­czy: „ludzi! ludzi!” strach (lęk) przed pustką.	Może bym się była pokłoniła jegomości od kogo, ale kiedy jegomość tak pusty, to widać już i zapomniał, co się działo niedawno.	A gdzie ciotka ma kłopot?	A jeśli szlachta do upamiętania przyjdzie i wedle pana swego się skupi, jeżeli wszyscy za broń schwycą, co wasza mość radzisz wtedy uczynić i co sam uczynisz?	A jeżeli człowiekowi urzynają nogę, cóż się dzieje z duszą? Czy urzynają również kawałek duszy?	Co bo wy ojcze żartujecie?	Co tobie jest, Magdziu? powiedz mi, co ci jest? czy może już twoje serduszko westchnęło do kogoś?	Daj spokój, kolego. Widzieliśmy, jak cię prowadzili.	Ja, biję się o teologję	Masz tedy, panie generale, czternaście kompanii fizylierskich, dwie grenadierów, dwie woltyżerów. Razem dwa tysiące pięćset chłopa. Sześć armat. Możesz się tęgo bronić.	Maż to być wyrzutem, że ja sobie w ten sposób poczynam?	Po rosyjsku też? No to chodź pan ze mną.	Powinno się właściwie czyścić wulkany jak kominy	Proszę powiedzieć pani, że dzwoni syn.	Rozumie się	Rzeczywiście A ponieważ ten strumień zasila jezioro, zapewne więc od strony morza istnieje odpływ, przez który uchodzi nadmiar wody. Zobaczymy, gdy będziemy wracać.	Tak.	Tak.	Tak... gdakanie.	Wszystko jedno kto z domu ależ ładniuchna! ależ wesoluchna! Zemścił się hr. Filip.	Zasuwają się jak indyjskie skrzynki magiczne...	A dlaczego ją trzymałeś?	A ja acindziejowi ręczę, iż to najprawdziwsza prawda... imion cytować nic chcę... dodał Zarwański.	A kto waszmości każe patrzeć?	A zresztą	Ale po co?	Ale, dajże spokój...	Ba, wszyscy laudańscy z Wołodyjowskim wyszli	Błagam cię, wielki i niezwyciężony panie, wybaw nas od nieszczęść i wielkich bród naszych.	Chybił, chybił! Ot, gdzie dziura!	Chłop! na skrzypcach! to coś osobliwego... doprawdy jestem ciekawa...	Co pani powiada?!	Co? Gdzie? Z kim?	Dobrze. Ale teraz ja będę wiosłowała, a pan przejdzie do steru.	Dużo ich było?	Głupie jesteście	I wielce kompetentnego, przerwał pan Edward. Widzisz pani przed sobą człowieka o chybionem powołaniu; mógł być artystą muzykiem, a został urzędnikiem...	Ile ich było?	Ja waszmości nic; to ty mnie. Więc zaglądałeś do księgi? Pojąłeś jakowe tajniki?	Jest pani stolnikowa?	Jucha, Scypion Afrykański Młodszy...	Kiedy ich podejmujesz?	Kiedy? A wieczorami! Chodzi se po pokojach, popija arbatę i cięgiem czyta.	Migrena... nic więcej.	Mości komendancie, jakowychś jeźdźców za wzgórzem widać.	Może mu to kiedyś przyniesie kawałek chleba,	Na bok hultaju!	Na podstęp, na zdradę, na hańbę.	Nas jest pięciu!	No, wyciągnij ten gwóźdź.	No... Jasiek, Wojtek, Staszek, czy co takiego?	O pierwszej więc za pałacem Luksemburskim.	Oj, mój kumosicku, lubują, lubują...	Oj, zdrów panicz, zdrów!	Ojciec w szpitalu jest?	On żąda, abyśmy uprawiali rękami naszymi ziemię wygnania!	Owszem, ale muszę je pierwej poznać.	Owszem. Dziadunio bardzo lubi, kiedy do niego goście przyjeżdżają...	Państwo	Powała z Taczewa, rycerze z Bogdańca i de Lorche.	Pracowałam w ogrodzie z Dickiem	Prawie nic	Przeciwnie! bez ciebie za nic wszystko	Satanus Diabolas! zaklinam cię w imię Boga żyjącego...	Teraz pojąłem, dlaczego to na mnie, miast zbroi rycerskiej hrabiego Orgaza, śmiertelnicęśmiertelnica	Wyśmienite, ale honorarium inkasuję z góry.	Zapisz wasza wielmożność: Mikołaj Ostroróg	Zapłaci pani... Dadzą pani osobny pokój... Ja wreszcie mam znajome zakonnice...	Zgaduję, o co chodzi pannę Billewiczównę książę Bogusław wywiózł do Taurogów.	Znam ja jeich manier. Chodźwa!	Znowu wyjeżdżasz waćpan z diabłami?!
Najjaśniejszy Panie! Czy nie widzisz, że wzdłuż tego muru biegną pęknięcia tak proste i wyraźne, jakby umyślnie były zrobione, i że tworzą one rysunek drzwi?	W środku jest nieszczęśliwy mężczyzna. Płacze. Uważa, żeby nie szlochać i nie pociągać nosem, bo nie chce, żebyśmy go usłyszeli. Ale ja i tak wiem, co się dzieje. Wyraźnie słyszałam, jak łza pada mu na rękaw koszuli.	A tak, akt zejścia. Pojmujesz pan, krewni Dantèsa, jeżeli takich miał, mogliby się chcieć upewnić, czy Dantès umarł czy żyje.	Ależ ja postępuję z nimi tylko tak, jak chciałabym, aby ludzie postępowali ze mną.	W tej chwili, tak... Albo raczej, jeśli nie ma pan nic przeciwko temu, za godzinę lub za dwie, kiedy zostanę do końca przy śledztwie, które pan prowadzi.	Niech go księżna nie słucha, on nie jest szczery, ona jest głupia jak gęś Ale to najlepsza kobieta pod słońcem. I nie wiem nawet, czy głupota w tym stopniu może się jeszcze nazywać głupotą. Nie sądzę, abym kiedy widziała coś podobnego: to casus lekarski, coś patologicznego, rodzaj idiotki, kretynki, niedorozwiniętej, jak w melodramach albo jak w Arlésienne. Kiedy ona jest tutaj, pytam się zawsze, czy nadeszła chwila, w której jej inteligencja się zbudzi, co zawsze przeraża trochę.	Tak, jestem istotnie detektywem! Ale pracując w instytucie prywatnym mogę wykryć przestępcę bez budzenia rozgłosu. Sądzę, że to właśnie było powodem, iż miała pani wątpliwości co do oddania mi swej sprawy.	A tak, kłamać, kłamać i kłamać! To jest twój męski ideał kobiety! Och, Boże! Jakiżeś ty głupi! I ty się jeszcze śmiesz oburzać na taką księżną Helenę! Przecież to właśnie kobieta wedle twego serca!	Tak. Poznałaś ją tam, nie wiedząc, że masz do czynienia z kobietą, która nas rozdziela. Ponieważ zaś w Krynicy, jak ona utrzymuje, ktoś rewidował jej pokój, ta kobieta twierdzi, że ty to zrobiłaś w zmowie ze mną. To nędzne oszczerstwo, ale by uniknąć potrzeby tłumaczenia się, najlepiej chyba zrobisz, wyjeżdżając na dłuższy czas za granicę i nie zostawiając tu adresu. Kobietą, o której mówię, jest miss Elisabeth Normann.	Czy taka jest okropna?	Sto razy mu tak mówiłem, a jeżeli teraz nie powiem, to tylko dlatego, że nie wróci...	Jeszcze coś powiem... Powiem to, co i pierwszego dnia, w którym poznałem panią, na Bielanach: zostańmy przyjaciółmi!... Niema co, ale człowiek jest bydlęciem stadowem: potrzebuje zawsze mieć kogoś niedaleko siebie, żeby mu było jakotako na świecie... Człowiek nie stoi samotnie; musi się opierać, zazębiać o drugich, musi łączyć swoje istnienie z drugiemi, iść razem i czuć razem, żeby mógł coś robić... Jużci, że najzupełniej wystarcza jedna dusza spowinowacona. Zostańmy przyjaciółmi!...	Ale nie ma piątej, proszę pani, jest dopiero wpół.	Czegóż ja się mogę nadal od pani spodziewać jeżeli początek jest niefortunny?	Moją pomyłkę Czy to prawda, że jeden z ówczesnych braci, brat Mateo, o ile mnie pamięć nie myli, do tego stopnia zhańbił się heretyckim odszczepieństwem, iż ze wspólnoty Kościoła został przez Święty Trybunał usunięty?	Nadprzyrodzone! To może nasza wyspa też jest nadprzyrodzona?	Ona?... Ona?... Pierwej ty pójdziesz. Jeszcze nie wiadomo, czy ona tu nie będzie większą gospodynią od ciebie, ty szlajo!... Nie zapominaj, że ojciec już stary, a potem moje panowanie. Ciebie wypędzę na cztery wiatry, ciebie! A zechcesz mój chleb jeść, to będziesz musiała buty jej czyścić!	Czy pan wie, czemu prokurator nie chciał z nami iść na polowanie?	Gdzie jest?	Jest ich dosyć! jest, nie potrzebujemy obawiać się, aby nam ich zabrakło.	Mówimy o tym biednym Dartmoorze, lordzie Henryku Czy sądzi pan, że istotnie ożeni się z tą zachwycającą dziewczyną?	Na mnie teraz kolej Pojąłem za żonę tę kobietę, gdy była młodą dziewczyną, wziąłem ją pomimo woli całej mojej rodziny; otoczyłem dostatkiem, dałem moje nazwisko; aż pewnego dnia przekonałem się, że jest piętnowaną; ta kobieta ma wypalony kwiat lilji na lewem ramieniu!	Przepraszam panią jestem Mielnicki, wuj jednej z tutejszych uczennic i przyjaciel... prawie powinowaty pani Latterowej. Dziś po to właśnie przyjechałem, ażeby gwałtem zabrać Latterową na wieś, no... ale nie zastałem jej... Tymczasem pani wspomina o liście od niej...	Może!... Kto to wie?...	No jak to? Nie czytała pani dzisiejszych dzienników?...	Przecież coś było jeżeli mam cokolwiek łaski u pani, to mi pani to opowiesz.	A to nie nasze dzieło. Pan administrator kazał, my wywalamy, i spokój.	Blaga!... Myślałby kto, że na takiego dyabła poleci który!	Che, che! albo to ty na takie rzeczy uważasz? U ciebie jeszcze fiu! fiu! w głowie! Słyszałem dziś, jak Kirło mówił Benedyktowej, że ten Różyc w tobie... te... a i Zygmuś znowu dojeżdżać zaczyna... dawne dzieje... przypominają się może? a? choć już żonaty... ale serce to te... sługa... wiem ja to sam... pamiętam.	Co ci to?	Jakież to nieszczęście spotkać mię może? Powiedz jasno i wyraźnie, a jeżeli powiesz prawdę, zrobisz dobry uczynek, i wdzięcznym ci za to będę...	MizoginiaObawiam się, że okrucieństwo, prawdziwe okrucieństwo cenią kobiety bardziej niż wszystko inne. Mają cudownie pierwotne instynkty. Myśmy je wyzwolili, pozostały jednak niewolnicami oglądającymi się za swym panem, zawsze te same. Lubią podlegać. Jestem pewny, że byłeś świetny. Nigdy cię nie widziałem naprawdę i bezwzględnie zagniewanego, ale wyobrażam sobie, jakeś doskonale wyglądał. Powiedziałeś mi przy tym przedwczoraj coś, co wydało mi się wówczas urojeniem, teraz widzę, że była to bezwzględna prawda, będąca kluczem do wszystkiego.	Nie bój się, za krowami dyrdać ma kto jeszcze!	Nie będę się tłumaczyła przed tobą, kiedyś taki głupi, że niczego nie rozumiesz, ale ci zapowiadam: trzymaj się od niej z daleka, bo jak was gdzie razem przydybię, to chociażby przy całej wsi, a sprawię jej taką frycówkę, że mnie popamięta z ruski miesiąc! A i tobie może się przy tym co oberwać...	Nie jestem byle kto I wcale przez drzwi nie wchodziłem. Przechodziłem przez mur. Ostatnie dwa lata reumatyzm mi wleźć nie dał.	Nieprawda! Ja to Kmicica w Akteona zmienię i na śmierć zaszczuję. Na dwóch polach jużem go zbił na głowę, a przyjdzie między nami jeszcze do sprawy!	Nigdy! Jakież to wynagrodzenie musiałaby Asyria dać Egiptowi...	Okno, nie zdziwiłbym się... wiatr wionie i zamknie; człek tamten może być pijany i zatańczy... to nie czary. Lecz gdybyś mocą magii zmusił tę niewiastę do potłuczenia swego towaru, to zaiste... chybabym uwierzył, żeś posiadł wiedzę czarnoksięską. Ale wszystkie garnki?	To proszę cię, powiedz mi, że się przeprosiłaś.	Wiem, o co ci chodzi! Ale wy jeszcze byście wszystkiego nie rozumieli. Parnezjusz chce przez to powiedzieć, że spotkał się z Pertinaxem w świątyni.	Zawsze! To „zawsze” będzie trwało	...rozpoczęli taniec angielski a kiedy tańczyli, zniszczony, stary zamek przemienił się we fregatę pod pełnymi żaglami. „Zrefować foka, uzbroić działa!”, zawołał kapitan, ujrzawszy portugalski statek piratów z powiewającą na maszcie flagą czarną jak atrament. „Naprzód, po zwycięstwo!”, krzyknął znowu kapitan i rozpoczęła się okropna bitwa. Ma się rozumieć, że Brytyjczyk zwyciężył, bo oni zawsze biorą górę, a wziąwszy do niewoli kapitana piratów, podpłynął do szkunera, którego pokład był pokryty ciałami i spływał krwią, bo rozkaz brzmiał: „Na noże i bądźcie twardzi!”. „Bosmanie, weź kawał tego łopoczącego foka i zastrasz złoczyńcę, jeżeli się nie wyspowiada prędko z grzechów!”, rzekł kapitan. Portugalczyka poprowadzono po desce, ale chytry pies zanurkował pod fregatą, przedziurawił ją i pod pełnymi żaglami poszła na dno morza, morza, morza, gdzie...	A ja, tatku, na wysokim drzewie...	A nie mówże przed nikim o tym, coś słyszała!	A! Extinctor draconis latrator Anubis	Ale ja cię kocham, Ew!	Ależ król jedzie do Szegedynu!	Bajka jak bajki, gdyby nie była cudowną, nie miałaby sensu	Będę niemiłosierny, srogi, okrutny Wiesz wszystko?	Cały świat poświęciłbyś, Henryku, dla powiedzenia dowcipu.	Chcesz patrzyć na burzę?	Chciałabym... chciałabym... chciałabym, abyś wziął gnipgnip	Czego pan chcesz ode mnie, nie znam cię wcale.	Czemuż ująłeś pan sobie zasługi, nie czyniąc tego od razu?	Dla kogo?	Dobrze w takim razie, do Koloseum!	Dzień dobry, dzień dobry!	Gdzieżby była?	I kochali od dzieci? spytała cicho Lorka...	Ja. Od panny Brzeskiej	Jak i twój ojciec.	Jak wielki?	Jau jeigu senis Katilius išsidūrė, tai man ir Dievas liepė	Kocham ją jedną w świecie!	Któremu oddajemy cześć boską...	Mam, pomimo wesołości tych panów, którzy mogliby swój humor do lepszych czasów zachować.	Mojeby pękło, gdybym miała być zdradzoną	Możemy zaraz skończyć?	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Mój ojcze na utrzymanie mojego ojca łożę ja, więc nie ma mi prawa ojciec wymawiać.	Nasz doktor... hę? słyszał sąsiad?	Naturalnie! Mama nie czyta nic po polsku, ze mną rozmawia tylko po francusku i wierzy jedynie w zagranicę.	Nechem, panie...	Nie	Nie potrzeba mi twoich łachów. Ja chcę powietrza	Nigdy nie latałem!	Nu, patrzaj, bo jeżeli co... kijem skórę z pleców zedrę!	O, jaki pan dobry!	Oczywiście	Od kiedy jesteś takim amatorem mycia i czesania?	Od kogo?	Oni cierpią wielkie prześladowania od ludzi!	Ot, co temu w głowie! Cóż ze Strugą słychać, powiedz lepiej.	Pięknie mi suchy! Panicz przemókł do nitki. Niechże pan siada; ogrzeje się. Nie witam pana, ale rad panu jestem z całego serca.	Powie się im jak ChampcenetzChampcenetz, Louis René Quentin de Richebourg de, zwany kawalerem de Champcenetz (1760–1794) rzekł Blondet.	Proszę, tylko zaraz. O piątej jedziemy z Kubą na wystawę potworności. Nikt jak on nie umie...	Przebojem? Nie mamy tu wojska na nieszczęście!	Rzekłeś, jakbyś z nimi trzymał	Szlachcic jako i waszmość!	Słuchaj no!... Wiesz, co ci się chcę spytać?	Taki tam i afekt, gdy się subiectum zmienia!	Takie nieszczęście was spotkało!	Wiem o tym.	Więc jutro, Mokumie?	Więc od nowego wiersza: „Z dniem pierwszym stycznia bieżącego roku wprowadza się następującą strukturę administracji”...	Wystarczyły mi te, które spadły mi na plecy Zobaczmy, czego mogą od nas chcieć te łotry. Słono mi zapłacą za te płaszczki.	Z głodu, panie magister, z głodu.	Z wami... on, ja, moi ludzie, czeladź. My, stare kmiecie, jesteśmy do swobody nawykłe, do ostatniej kropli krwi miru bronić będziemy. Kneź mir łamie, niech głowę da!	Zapracowała się kobieta	„Jestem tym, który
Niepotrzebnie westchnęłam, moja Ludko, bo to rzecz naturalna i pożądana, żeby każda z was miała kiedyś własny dom. Chciałabym tylko jak najdłużej zatrzymać moje dziewczęta i przykro mi, że się to stało tak wcześnie, bo Małgosia ma dopiero siedemnaście lat, a niejeden rok upłynie, zanim Jan zdoła jej przygotować domowe ognisko. Miłość romantyczna, SzczęścieOboje z ojcem postanowiliśmy nie dopuścić, żeby się Małgosia związała słowem lub wyszła za mąż przed dwudziestym rokiem życia. Jeżeli kochają się z Janem, to mogą czekać i w ten sposób udowodnić swą miłość. Ona jest sumienna, nie obawiam się, żeby traktowała go niedobrze, moja ładna i tkliwa córeczka, i mam nadzieję, że znajdzie szczęście.	Doi ją i doi kiej głodną krowę, to i nie dziwota, co zjałowiała.	I ja tak samo, lecz dotąd jeszcze nie jestem pewny, czy to Aramisa mam przed oczami.	Wiem o tym, panie Copperfield że panna Trotwood, jakkolwiek jest nader szanowną osobą, bywa czasem nieco żywa. Pamiętam, wszak znałem ją, gdy byłem skromnym pisarzem w kancelarii pana Wickfielda. Pamiętam i nie dziwię się, jeśli obecne okoliczności zaostrzają jej temperament. Dziwić się raczej wypada, że znosi to wszystko tak heroicznie! Otóż chciałem powiedzieć panu, panie Copperfield, że pomimo to matka moja i ja albo Wickfield i Heep, jeśli tak się panu lepiej podoba, jesteśmy do usług panny Trotwood, o ile to będzie w naszej możności.	Ba! bo się to lepiej od nas ma, a poco by miała charłaków odwiedzać; poszła za dzierżawcę, teraz już słyszę drugą wioskę kupują.	Owszem tak, i niech nikt, proszę, nie odchodzi. Mężu mój, ojcze! Przerwij grobowe to milczenie, powiedz, co stanęło pomiędzy nami?	Gadaj zdrów! Gadaj zdrów! Na honor, byłam w zeszłym tygodniu u lady Mithers. To mi kobieta! A ubrana! I samego Mithersa widziałam. To mi mężczyzna! A odziany! W peruce, jak Boga kocham, w peruce! Tak się do mnie podsiadał, że już chciałam zadzwonić. Przyjemny, bardzo przyjemny mężczyzna, tylko bez zasad, rozpustnik.	Bez mojej rady kupiliście, to i bez mojej rady sobie sprzedajcie. Nie mój wóz, nie będzie mnie wiózł... Kto nawarzył, niech pije.	Później, później! Nie lubię tych warunków i zastawek, całej tej pseudokomplikacji, w której się pan babrze z taką lubieżnością. Jest pan w gruncie rzeczy dziecko. Ale mimo to lubię pana.	A ja pójdę do Falli! To ważniejsze od wszystkiego. Do widzenia niedługo.	Czy to pan Vanderdendur obszedł się z tobą w ten sposób?	Gdzie to jest?	Jak to?	Jakże to?	Prawda, że to pięknie z jéj strony ale...	Trzeba przeprowadzić doświadczenia na większą skalę to bowiem, co udaje się w małym garnuszku, może zawieść w fabrykacji na wielki kamień. Wykup pan syna.	O, bo na tym się skończy. Myślisz, że nie wiem. Już teraz Wilczur forytuje docenta Biernackiego. Zepchną cię na sam dół! Ja nie mam za co wykupić mego futra od kuśnierza! Ciebie to oczywiście nic nie obchodzi, ale ja tego nie ścierpię, ja nie jestem stworzona do tego, by być żoną jakiegoś nędzarza. I ostrzegam cię...	Tak, ale prokurator królewski wyjechał, i list ten doręczono jego sekretarzowi, który ma pełnomocnictwo otwierania listów. Otworzył i ten, a potem posłał po mnie; nie znalazłszy mnie w domu, wydał nakaz aresztowania.	Ach! tak... macie rację. To będzie coś z Warszawy.	A, jesteś to dobrze. Poczekajcież tutaj na Ewelinkę z baronem, który ją może nareszcie znajdzie a my z Kazią pójdziemy do koni.	Jeśli się uda, to mistrz pochwali!	Jeżeli przeze mnie spłynie na ciebie łaska tego dzielnego i światłego sahiba-pułkownika i będziesz zaszczycony dostojeństwami, to jak odwdzięczysz się Mahbubowi Alemu, gdy dorośniesz?	Nie ma?	Powiedz mi otwarcie, czy to jest dobra sprawa?	Tak! Cudowny to widok. Nieprawdaż, Nedzie?	To pan ze Spychowa miał zjechać?	Zdaje się, że ten pan jest urażony Uważa się prawdopodobnie za nazbyt wielkiego pana, aby wziąć wasze szale. Przypominam sobie, kiedy byłam jeszcze bardzo mała, księcia de Nemours, jak wszedł do ojca, który mieszkał na najwyższym piętrze pałacu Rouillon, z wielką paczką listów i dzienników. Zdaje mi się, że widzę księcia w niebieskim fraku, stojącego w naszych drzwiach, miały takie ładne boazerie, zdaje mi się, że to Bagard robił, wiecie, te kwiaty, te delikatne gałązki takie gibkie, że snycerz czasami zakręcał je w małe kokardki, niby wstążki wiążące bukiet. „Masz, Cyrusie odźwierny dał mi to dla ciebie. Powiedział: »Skoro pan idzie do pana hrabiego, nie warto mi się drapać po schodach; tylko niech pan uważa, żeby się nie rozsypało«”. Teraz, kiedyście oddali swoje rzeczy, siadajcie, ot, niech kochana pani siada tu	On se tak wciąż przygrywa; nic nie robi, ino przygrywa. Więc potem wyszedł i pan, a oni zaraz zaczęli mu śwargotaćśwargotać żeby mi co prędzej sprzedał łąkę, nim się opamiętam.	Pietruś chorzał bezbez (gw.) odpowiadała śmiało budząc się z odrętwienia, odsłoniła z twarzy chustę spozierając mu prosto w oczy bez dawnego lęku i zestrachanej pokorności, stary zaś wciąż zagadywał i pytał, a zdumiewał się wielce nad jej przemianą, nie mógł się bowiem doszukać dawnej Hanki. Dziwny, mrożący spokój bił od niej, a jakaś moc skamieniała, nieustępliwa widniała w jej zaciętych wargach. Nie przerażał ją jak dawniej, mówiła niby z równym a obcym o różnych rzeczach nie skarżąc się ani słówkiem, nie żaląc... Odpowiadała prosto, do składu, a głosem dziwnie surowym, przecierpianym i przez to jakby stężałym w chropawą grudę utajonych boleń, jeno w oczach niebieskich, wypłakanych tliło się ostre zarzewie czującej mocno duszy.	Ależ z tego Brichota cham! Czy pan myśli, że ja znam tylko takich ludzi? Nie, nie sądzę	Nie, nie! Ty nie wiesz, co się tutaj dzieje. Nie. Gdybym mógł wprowadzić ją do innego młyna, gdzie nie byłoby tego wszystkiego... Wilhelmie!... Czy ty wierzysz w strachy?	Pan musi teraz okazać się tym, kim Pan jest w istocie swej: nie tylko człowiekiem poważnym i głębokim, lecz i umiejącym za miłość swą walczyć.	Co się tu dzieje? A, to ty, Jerzy domyślam się, przychodzisz rozpuszczać moich dependentów.	I cóż, Henryku cóż cię sprowadza tak wcześnie? Sądziłem, że złota młodzież nie wstaje nigdy przed drugą i przed piątą nie jest widzialna.	Pewien jestem że on do Upity uciekł, gdzie moich ludzi znajdzie, jeżeli ich jeszcze nie rozbito lub do Kiejdan przemocą nie ściągnięto. Z nimi na ratunek sam wyruszy, chybaby nie chcieli iść, czego się po nich nie spodziewam, bo w chorągwi laudańskich ludzi najwięcej, a ci mnie miłują.	Ach, gdzie bądź. Tu, oto. Nie będzie się go wieszało. Proszę go tylko oprzeć o ścianę. Dziękuję.	Ja nie wiem, mnie się nudzi.	Skądże może wiedzieć. Tam nazwiska nikomu nie są potrzebne.	Wszystko... No nie, pan Krzysztof jest czasami wesoły.	Uspokój się w akcie tym, po szczegółach wyjaśniających twoje stanowisko, powiedziano, że gdyby odnalazł się Ludwik, będziesz obowiązany oddać mu połowę majątku rodzinnego. Twój ojciec był człowiekiem sprawiedliwym; nie chciał on uczynić cię niewinną ofiarą podejścia, do którego wmieszany zostałeś nieświadomie.	A dokądto Janku? ja cały dzień szukam ciebie i znaleźć nie mogę.	I zrobione opłacim nie jedną przykrością.	Jakoż trza rozumieć te kręte słowa „dużo i mało”? Dwie skrzynie klejnotów jeszcze ci nie dosyć?	Kaftaników, których nikt nie kupuje...	Kto mi robotę daje, temu robię, nie przebieram.	Nie wiem, panie Cyrusie.	Nie wspominaj tamtych dni, Dorianie, one umarły.	Nie, stryjaszku...	Umiesz bronić przyjaciół mam próbę, że i mnie będziesz umiał bronić i nie odstąpisz nigdy. Jeno Bóg cię stworzył z saletry, nie z mięsa, i bacz, abyś nie spłonął. Nie mogę ci niczego odmówić. Słuchajże mnie: Stankiewicza, Mirskiego i Oskierkę chcę Szwedom do BirżBirże (lit. Biržai)	Bardzo cenię zdanie pani Szczerkowskiej, ale obawiam się, że jest dla mnie zbyt pochlebne.	Co? powiedz pan otwarcie; jestem dosyć silna na usłyszenie zupełnej prawdy, a nietylko pragnę jej, ale potrzebuję ją usłyszeć koniecznie. Tyle przypuszczam, tyle symptomatów dziwnych, prawie przerażających widzę, że boję się o niego.	Czy możesz mi pan powiedzieć, co go skłoniło do zmiany poglądu?	Zlituj się... Ależ on może spojrzeć!... Znienawidzę cię...	A co się jemu stało?	A tu ani się zbliżyć, ani pogadać, ani oczu napaść.	Cóżeście se nowego umyślili?	Dobrze, poczekaj chwilkę Zdejmę z siebie przemoczone ubranie, otulę się kocem, a potem opowiem ci wszystko raz jeszcze.	Jestem tego pewny. Słuchajcie! robię tak: warunek pierwszy, z pięć tysięcy rubli na początek: wyławiam ze wszystkich towarzystw najlepsze siły, osób najwięcej ze trzydzieści; płacę średnio, ale rzetelnie; wyznaczam feu, dywidendy...	Może przyjmie, spojrzawszy na bilet	O kim pani mówi?	Panie Bertz Jutro biję się z Bazakbalem...	Powiedz, czy kochasz tkliwie...	Pozwoli mi pani zadać jedno pytanie?	Tak	Tak. Chcę, byś został ze mną. Kupię ci wszystko, co zechcesz, dam wszystko, czego zapragniesz. Będę ci posłuszny. Możesz tu rozkazywać. Pokażę ci twoje pokoje	Tak; po obu stronach biegnie trawnik, szerokości 6 stóp.	Wiem. W kieszeni fartucha się schował.	Z byle kim Zadawał, dobre sobie. Całe życie zadajemy się z byle kim. A z kim?	Zatem ja cię ocalę od wzgardy, a pan mnie wylecz z mej nieświadomości. Co zamierzacie zrobić z Fabrycym?	Zdaje mi się, że ta rola leży w jej charakterze.	A jakże. Co dzień też obce dziady zachodziły do Wodoktów niby po jałmużnę	A my	A młodzi państwo? Poszli zapewne razem?	Ale kogóż?	Czarną Wróżkę!	Dam waćpanu przewodnika.	Dlaczego?	Dziecko moje, tyś głodne?... Biedna córuś moja. Masz Torcik pralinowy niech ci będzie na zdrowie.	I ze mną, panie bracie.	Kiedy wyjechał?	Konie pana Bucholca po pana dyrektora	Który?	Nieprawda, że ona jest śliczna i dobra, jak anioł?	Nieprędko stara ta łódź nowych znajdzie mieszkańców. Mówią, że przynosi nieszczęście.	No i...?	No! no! a daléj: a kto horno zlepi?	Och!	Preparat, który według naukowych prawideł sporządził mój przyjaciel, zacny ksiądz Adelmonte; a nauczył mnie także, jak go używać.	Proszę pana obiad stygnie!	Spokoju, i jeszcze raz spokoju! odpoczynku; dużo przecierpiał i odbolał, siły wyniszczone, czas wytchnąć...	Takżetakże spytał zdziwiony książę.	Tu nasz kraj Ja przecie tu urodzona za Wisłą.	U kogo mieszkasz?	Widziałam! Bardzo był radosny!	Wobec takiego wydarzenia wszystko jest możliwe	Wysłał po radę... i z pokłonem, z pozdrowieniem.	Zapewne; ale co z don Carlosem?	Zaraz będę	Zrywam... zerwę... Hoyma ozłocę... ciebie... ją...	Żywe?
Jego Wysokość jest zbyt dobry: na cóż mu ukrywać nienawiść, skoro pierwszy minister już nie stoi za księżną? Nie chcę jedynie, aby mnie ktoś oskarżył o nikczemność, a zwłaszcza o zazdrość; to ja sprowadziłem księżnę do Parmy i jeżeli Fabrycy umrze w więzieniu, nie będziesz pan baronem, ale będziesz może zasztyletowany. Ale zostawmy tę drobnostkę; faktem jest, te zrobiłem obliczenie swego majątku, zaledwie doliczyłem się dwudziestu tysięcy renty, z czego zrodził się zamiar przedłożenia pokornej dymisji swemu władcy. Mam niejaką nadzieję, że król Neapolu zechce mnie zatrudnić; ta stolica da mi rozrywki, których potrzebuję w tej chwili, a których nie mogę znaleźć w dziurze takiej jak Parma: zostałbym chyba o tyle, o ile by mi pan zapewnił rękę księżniczki Izoty etc., etc.	Dużo byłoby opowiadać. Może we dwa tygodnie, od czasu jak Szwarc zachorował, przyszedł znów do nas Pełski, a wkrótce po raz drugi oświadczył się Luli. Miała z tego powodu niemało zmartwienia, bo widocznie człowieczysko przywiązał się do niej serdecznie. Tak. Mimo to odmówiła, dając za przyczynę, że nie wyjdzie zamąż bez przywiązania. Ja dosyć lubiłam tego Pełskiego. Ale to nie do rzeczy! Odmówiła zwyczajnie, poczciwa, szlachetna dziewczyna. Co też ona się nacierpiała w czasie choroby Szwarca! Ale to znów nie do rzeczy. Z Pełskim rozstali się jednak bez gniewu, i on to, niezawodnie on, wynalazł jej to miejsce aż w Odessie. Wystaw pan sobie zdziwienie, gdy przed kilku dniami przyszła do mnie i oświadczyła, że tylko choroba Szwarca wstrzymywała jej wyjazd, ale teraz, gdy Szwarc zdrowszy, ona nie chce być mi dłużej ciężarem, chce pracować na kawałek chleba i wyjeżdża. A, mój Boże, czy ona mi była ciężarem? Malinka ukształciła się i nabrała poloru przy niej; zresztą, kochałam ją, kochałam jak własną córkę.	Nie wątpię Pełne ma jeszcze kieszenie. Zdaje mi się jednak, że go pieniądz nie zatrzyma na dobrej drodze. Znasz go zresztą lepiej ode mnie. Jest tak skończonym hipokrytąhipokryta wstrzymać się od zrobienia czegoś; zaniedbać zrobienia czegoś.. Po tym, co tu zaszło, wątpić o tym nie podobnanie podobna (daw.)	Nie? och, dalipan, to gracko! Ale gdzież ja podzieję osła w czasie bitwy, bo nie wiem, czy mi się będzie godziło do niej należeć na takim rumaku. A gdzie go potem znajdę?	Proszę pana mylisz się pan, w moim domu nikt nie popełnił zbrodni. Prześladuje mnie zły los, Bóg mnie doświadcza; to okropne... Ale nikogo tu nie zamordowano!	No to powiedz swojemu Maciusiowi, że z dziećmi się nie układa, a ichich	Paniczu! Panicz mi pierwszy mówił o niej, postąpiła uczciwie, bardzo uczciwie, dziękuję paniczowi. Wiedziała, smutnym nauczona doświadczeniem, gdzie szukać Emilki i jak postąpić. Opatrzność boska czuwała nad nią, niebogą! Marta blada i wystraszona zbudziła Emilkę z pierwszego głębokiego snu. „Wstań”, mówiła, „bo ci grozi większe od śmierci nieszczęście. Wstań i uciekajmy stąd”. Tamte, należące do tego domu, zatrzymać je chciały, ale Marta się nie dała. „Precz ode mnie”, wołała, „widzicie, że jestem marą, co ją wyrywa z otwartej przepaści”. Opowiedziała Emilce, że mnie widziała, żem jej przebaczył, że ją kocham, szukam jej. Naprędce odziała ją we własne suknie, słabą i drżącą wyniosła niemal na własnych rękach z tej jaskini, nie odpowiadając nikomu, jak gdyby głucha była na wołania i słowa, przeszła pomiędzy nimi, unosząc wyrwaną z nory zatracenia Emilkę.	Uskarża! Nie znasz pan naszego kochanego Maldona, jeśli możesz przypuszczać coś podobnego. Uskarża się! Wcale nie, mój panie! Mógłbyś wbić go na pal i nie słyszeć z ust jego najlżejszej skargi.	Ach, co za niewinność! Skromny narzeczony nie może słuchać takich zdrożności. Zgłupiał pan do reszty w tym narzeczeństwie. No, niech pan się obraża i mówi dalej.	To nie ja, dziecko, nie ja, ino Opatrzność Boska i litość ludzka. To wszystko wyżebrane. Ubrałeś się? Dobrze, teraz pójdziemy w świat.	Ot, kas Jonuti: ponia mane persergė nuo lenkstudenčio. Na, o tu žinai, jog ji ne kokia tuščiukė, kad be reikalo persergėtų. Ir persergė taip, kad šitas jos darbas būtų mažai kam žinomas, dėl to ir tu, Jonuti, ne išsitarki daugiau niekam, nei tėvams niavatniavat (lenk.)	Bóg mnie sądzi waćpanu ani twojemu księciu nie będę się usprawiedliwiał, boście mi na sędziów nie stworzeni. A waść, zamiast marudzić, gadaj po prostu, z czymeś przyjechał i jakie książę kondycjekondycja (z łac.)	Teraz ja wam rzekę, co se dworujecie ze mnie, ino że ja waszej mowy do serca nie przybieram Krówkę się kupiło za sprzedane bursztyny, jeszcze po Margosinej matce. Bydlątko każdemu miłe, a zimne paciorki jeść nie dadzą. I tę morgęmorga tu: nieurodzajna ziemia. też choć raz w kielo czasraz w kielo czas (gw.)	Jak to teoretyczne? Więc praktycznie jeszcze pan tego nie sprawdził?	Widzisz, Rafale jednak są ludzie, którzy nie boją się między Tatarami jeździć i targu z nimi dobijać. I jeszcze dobrze na tym wychodzą.	Wie pan krzyżując je na piersiach (ulubiony gest Napoleona I).	Oczywiście, że nie. A u pani Dancygerowej beczka jest duża. Taka duża!	Ciekawa rzecz, co innego mógł zrobić? Podług mnie sprawa w danej chwili przedstawia się tak. Trzeba dla niego zdobyć papiery obywatela szwajcarskiego, trzeba go odpowiednio ucharakteryzować, trzeba mu wyrobić pozwolenie na wyjazd i w końcu trzeba go dostawić do HelsingforsuHelsingfors	Istotnie? Nigdy bym się tego nie domyślił; w jaki sposób zasłynęli? Bo wie pan, można zasłynąć w bardzo wielu dziedzinach.	Mniejsza o to. Jeżelibym ci nawet odpowiedział, w najmniejszym stopniu nie zmieniłoby to sytuacji.	Ależ nie, panie prezesie pan jest niezrównany! Czy każdy silny człowiek musi uważać kobiety za zbyt niepoważne do rozmowy o rzeczach natury wyższej?	Mamy czarodziejską karetę, zaprzężoną w srebrne rumaki, a pojawia się na nasze życzenie!	Moja córka nie jest aktorką	Pomogło? I tym razem nic mu nie pomogło. Wstydził się, zrozumiawszy, że źle postępuje. Dowcipkował... aby wyjść z honorem.	Kiedy zbliżyliśmy się do szańca, na głos naszych bębnów wyszedł i otoczył nas oddział pieszy. Doboszów zostawiono w polu pod silną strażą, a mnie oficer dowodzący zawiązał oczy i pod strażą zaprowadził w przykopy.	Cieszę się, żeś pan nabrał tak zadowalających przekonań.	No, no! Patrz waćpanna, aby się przez nią krew nie polała. Podbipiętę choć do rany przyłożyć, ale w rzeczach sentymentu żarty z nim niebezpieczne.	Uspokój się, dziécię żyjesz i żyć będziesz; nie jestem bratem twoim wedle krwi, anim kiedy widział kraj wasz daleki, ani słyszał mowę jego; dano mi jest wszelki język ludzki rozumieć i wszelkiego człowieka mowę włożono mi w usta... a przyszedłem abym cię pocieszył.	Rozumie się A ty, mały brudasku, powiedz, czy nie jestem naprawdę śliczna?	Co pan prezes mówi?	No, to cieszę się, a teraz dowidzenia. Muszę już iść i tak pewno się spóźnię.	Na prowincji, ale w każdym razie miałem możność sprawdzić, że talent mam. Wszyscy zachwycali się.	Ale to oni nas tu o głodzie trzymać będą! zawołał chłopiec Francem zwany.	Co to za facet? Skąd go wytrzasnęłaś?	Do mnie korespondencji nie było?	Przyznaję że widnokrąg jest groźny. Z pozoru grozi on burzą; tak za trzy miesiące byłbym pańskiego zdania, kochany doktorze, lecz nie dziś.	Mniej więcej na jednej trzeciej gdyż zeszliśmy na głębokość jakichś stu stóp od wylotu, więc bardzo możliwe, że sto stóp poniżej...	Nu, powiedz, kiedy Boga kochasz, powiedz, co z tobą działo się, gdzie była, co robiła, jak tutaj powróciła i z Pawłem pogodziła się?	Nie będę świtania czekał, ale teraz przylegnę trochę. Nie ma jeszcze chyba północka.	Jakże pan tu doszedł?	No, idzie pan, idzie!...	Wymizerowanyś strasznie. Widać i boleść, i trudy cię stoczyły. Ale mów mi jeno o sobie, boć ja przecie wiem o twojej sprawie... To ty kniaziówny tam między nimi szukać zamyślasz?	Powiadam, że mi coś zginęło. Czyście nie widzieli tu czegoś?	Zdajesz się być zaniepokojona... Może co się stało, a wy ukrywacie przede mną?...	Za co? na kim?...	Ja? Nie masz pojęcia, o czym mówisz, ty głupia słonino! Jeszcze nie zacząłem działać, prawda? Ja ci pokażę!	Nie wiem	Nie. Major zajęty, a ja...	Za ileż to wieków?	Ponieważ tak mnie kocha. Gdybyś ty, na ten przykład, kochał jaką osobę i zobaczyłbyś, że przyszedł ktoś obcy, a osoba, którą kochasz, woli jego niż ciebie... cóż byś wtedy uczynił?	Nieszczęście Hedwigę mi porwał. Nie ma jej!	Czy ta pani nie podróżowała w roku zaprzeszłym, czy nie była we Francji?	Czy nie miałem racji, że trudno o coś bardziej niesłychanego?	Przebacz, ojcze dlaczego oni ciemni jak w rogu? Dlaczego chciwością pożerani? Dlaczego nieprzyjaźni?... Czy niczyjej, niczyjej winy w tym nie ma, tylko ich jednych?	Ha, nie mogłeś ich utrzymać, bo poczuły stajnię... Ładny woźnica!	Mamy tam wrócić?! Przecież zapłacimy za to głową, Carmaux.	Chwała na wysokości Panu!	Na nogach guzy jakieś czy narośle!	Tak jest!	Nie pojmuję jak można tak lekceważyć skromność i obowiązki zamężnej kobiety! wzruszając ramionami wyrzekła p. Teresa.	Może dzierżawca był człekiem dość uczciwym, może zrazu myślał nas oszukać, a potem, widząc się sam jeden przeciwko nam dwóm w miejscu odludnym, wolał gwoli większej bezpieczności popisać się uczciwością	Kościelne okna, co je nad murami widać, ciemne były.	Konie są zakładowe, sanatoryjne, fabryczne nie moje ani twoje, tylko nasze, gromadzkie, ojczyste.	Chcesz, żeby mi wytłukli ostatnie szyby? Jehuda, co robisz?	W takim razie, drogi panie będę miał honor przysłać panu moich świadków, z którymi uzgodni pan rodzaj broni i miejsce.	Do Azji?!	Ale! Trza jeszcze naglądać.	Tak! Ale skąd masz takie dokładne informacje?	Prawda, babko że najbardziej cieszą cię te strucelki? Spróbuj, są mięciutkie!	Grozisz i ty także? I ty chcesz przerażać? Narzędziem głównym przeciw mnie jesteś!	Ale te rzeczy są już chyba nasze?	Tak sobie po prostu	Chciałbyś widzieć jego babalkę Ja chciałabym ich zobaczyć wszystkich	Ja!	Tego, któregoś umieścił w swojej garsonjerze?	Córka? Kostunia? Prawda, zapomniałem dotąd mówić ci o niej. Ma już rok osiemnasty i chmarę konkurentów. Dziewczyna ładna, miła, utalentowana...	A wedle naszego lasu, mają go rąbać po Trzech Królach!	Jakiś czas.	Tylko w takim razie, jeżeli druga będzie sztuką grubego płótna...	Kto?	Masz ty tą klatkę, którą dała ci Sara wówczas, kiedyśmy witali jego świątobliwość?	Mów, jak ją rozlałeś, i uciesz nasze uszy męstwem wiernych.	Proszę?	A braci?	A ile tej emerytury?	Ba!	Betsey!	Chciałabym go widzieć oficerem	Czego?...	Cóż chcesz zatem, abym zrobiła?	Dawno wyszedł?	Dlaczego, synku, dlaczego?	Kiedy?	Miłość miłość? jaka?	Musi.	My gotowi!	O świcie?	Poszedł!...	Sūnus, Rūstybė, Ryžtas Susimylėk tu pirma	Zawzięty Niemczyk!
Pan d’Espard, który znał tę sprawę, zaprowadził mnie do Oratorium, dokąd ta kobieta chodzi na kazanie, bo to jest protestantka. Widziałam ją, nie ma nic pociągającego i podobna jest do rzeźniczki; bardzo tłusta, straszliwie zeszpecona ospą, ręce i nogi jak u mężczyzny, zezuje, słowem potwór.	Zabobony, Czary, Religia, Diabeł czarownik.... Od Finów się sztuki zażywania czarnych nauczyli i każdy ma dwóch albo trzech diabłów do posługi, a są i tacy, którzy mają po siedmiu. Ci ich w czasie potyczki okrutnie strzegą... Ale jeśli tu przyjdą, to diabli nic nie wskórają, bo tu, w takim okręgu, z jakowego wieże widać, moc diabelska nie może nic sprawić. Waszmość słyszałeś o tym?	Za łaską Bożą nie potrzebujemy wodzów we Francji szukać. I sam pan Sobieski pewnie od Kondeusza nie gorszy. Uważ, Michale, że Francuzi tak samo w pończochach chodzą jak Szwedzi, więc pewnie i tak samo przysiąg nie dotrzymują. Carolus Gustavus gotów ci był co godzina przysięgać. U nich to jak orzech zgryźć. Co tam pakta, jeśli kto poczciwości nie ma!	Drogi doktorze, pomiędzy pokojami ojca i pani de Saint-Méran nie ma żadnych drzwi, a Barrois nie bywa nigdy u mojej teściowej. A zresztą powiem to panu, doktorze: uważam cię za człowieka najzdolniejszego i najuczciwszego pod słońcem, ale hmm... No cóż, tutaj wolałbym oprzeć się na zasadzie errare humanum est.	No to proszę. Tylko ja nie zlezę, bo konie mam strachliwe, a do tegom i na nogę kulawy. Niech no pani ino sobie zada, to się i dźwignie. Nie święci garnki lepią!	Nie mój w tym rozum Pilnujemy, co nam oddano, i czynimy, jak kazano.	Wie pan że po wyjeździe Comstocka Bella i ukazaniu się pani Comstock Bell w tak straszliwy sposób wszystkie środki, które były do dyspozycji dziennika, zostały użyte, aby odszukać państwo Comstocków Bellów. Mimo iż otrzymaliśmy pismo od Comstocka Bella adresowane do nas z Lucerny, wiedzą z całą pewnością, że Comstock Bell nie był w tym mieście. Dostaliśmy drugi list z Wiednia.	Nie, señor Nie sądzę, żeby señorita zapomniała go w tym domu.	A owacje dla Rossiego to nie ciężar?	Ale gdzie tam, nigdy nie byłem zdrowszy.	Ależ jestem pewny, że słyszałem Więc to nie pan? Dobrze, znajdę tamtego.	Bogactwo piłka odlana z kauczuku, nie nadmuchiwana; takie piłki chłopcy robili kiedyś z rozpuszczonych na wolnym ogniu starych kaloszy., album z markamimarka (tu daw.) najprawdopodobniej: soczewka, czyli krążek szkła o odpowiednim kształcie, który ogniskuje promienie słoneczne tak, że stają się bardzo gorące i mogą rozżarzyć łatwopalny materiał. i magnes.	Czy oni jeszcze się nie pobrali? O ile wiem, jej matka życzyła sobie tego, gdy Linda była jeszcze dzieckiem. Kiedy dziewczęta były u mnie przez prawie rok, ta niezwykła Linda powiadała bez ogródek, iż zostanie żoną Gian’ Battisty.	De Luz? To niemożliwe nie mam takich zwyczajów.	Doprawdy?... A to coś zupełnie nowego... Dobrze, niech pan nie pije.	Ja listu nie mam.	Ja nigdy nie biorę kart do ręki.	Nie chcę nic słyszéć...	Nie przeczę ci, że w Rzymie byłeś, ale wyglądasz na piwożłopa	Nie, ale chcę, aby ksiądz mówił szczerze.	No, no, szanowny artysto, nie mnie okłamujcie, bom was widziała pewnego majowego wieczoru w Łazienkach. Wysiedliście z powozu za mostem nad stawem i...	Słyszę, ale swojego nie odstąpię.	Albo nie pójdzie.	Ależ ty nie umrzesz przecie!	Bo nie znajdę nikogo lepszego od niego.	Co? Nie ku miastu zawracają?	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Czy Waldemar nie przyjechał?	Dobrze sobie poradził, rzekł cześnik, grzeje się u komina w izbie karczemnej, czekając języka. Możeby i JW. pani nie zawadziło wejść i trochę się rozgrzać.	Ewangelia jest w moim sercu i w mojej pochwie, nie znam innej.	Grota Clam Shell wystarczy nam przez kilka dni Mamy dostateczną ilość zapasów i nie potrzebujemy obawiać się głodu.	Nie zapomnimy, nie zapomnimy! Chce pan, żebyśmy odmawiały nowennę na pańską intencyę?	Przecie tu załogą siedzieć nie będzie, dodała jejmość.	Słuchaj Nie będziesz budziła dziadka, niech śpi! A uważaj na Stelkę, by sobie co nie zrobiła i nie krzyczała, gdy się zbudzi. W najgorszym razie weź kawałek cukru, rozpuść w wodzie i dawaj jej po łyżeczce. Wiem, żeś rozumna i nie zjesz sama cukru.	Widzę tedy, żeś nie tylko UlissesUlisses a. Odyseusz bohater Iliady Homera, syn króla Peleusa i nimfy Tetydy, najdzielniejszy wojownik grecki, zginął ugodzony strzałą w piętę..	Z warunkiem nie brząkania dzwonkami i bicia w tamburyn.	Ale klnę, jak cię kocham, moje złoto, że w duszy klnę! Otóż i wtedy... w gabinecie niewielki nóż chirurgiczny. , scyzorykiem puściłem krew; robiliśmy sztuczne oddychanie z jakimś smarkaczem z uniwersytetu, który się nawinął. Długo to trwało...	W jesieni mnie to czeka, ale odsłużę po skończeniu kursówkurs (daw.)	Albo ja wiem. Ot, gniewało mnie, że jeden jest król, a drugi	Ale jeszcze, słuchajcie mnie, układa się z podłymi Fenicjanami o przekopanie kanału między Morzem Czerwonym i Śródziemnym. Otóż kanał ten jest największą groźbą dla Egiptu, albowiem kraj nasz w jednej chwili może być zalany przez wodę!...	I cóż z tym jachtem? Jakaż to była gra?	Ja na tym potrzebuję trochę zarobić, panie Horn.	Jak to? Który sobie wybiorę? Więc proszę papy mi dać ten bilet.	Mnie Włochy porywały właśnie tem jasnem powietrzem, przejrzystością przestrzeni, tym spokojem dziwnym piękna, taką dziwną łącznością sztuki z naturą. Tam zresztą czułam pierwszy raz głęboką przyjemność samego istnienia.	Mów, mów, jak to było?	No i cóż? Czy tak bije jak u wariata?	Oj, ty prostaku, co tu jest do rozumienia? To przecież łaźnia. Do takiej łaźni ani rusz bez biletu. Powiedz mu, że nasi przyjaciele zapłacili już za bilety.	Widział go parę razy, ale tamten jest skryty. W pierwszej chwili mój szwagier miał go za szpiega, ale niebawem przekonał się, że to gentleman i że działa na własną rękę w jakimś celu tajemniczym.	A ja...	Ale my mamy gdzieś naszą starą babcię, hę? małe ladaco?	Ale po nocy!	Ale wróci?	Co to ma znaczyć, panie?	Jużci, chwalę bo prawy jest rycerz, a to grunt! Szczerze wam też powiem, że chciałem go dziś całkiem na słowo puścić, niechby był jechał, gdzie chciał, byle się chociażby i za rok stawił. Także to przecie między pasowanymi rycerzami przystoi.	Któż to taki?	Na miłość boską! Jakiś ty złośnik, Giovanni! Ramirez... Ramirez... Kto to jest?	Naturalnie. Lecz przede wszystkim musisz mnie wprawić w stan konieczny do przeprowadzenia operacji. Sposób znasz?	Niechże i tak będzie	No tak! dawna, krótka forma przymiotnika w r.m.: wesoły.	O, wiedziałam, że dostaniesz nagrodę. Byłam tego pewna! Ja posłałam twoją nowelę na konkurs, ja ją posłałam!	Tak nam dopomóż Bóg!	Tak, wy dwoje.	Tak... czuję, że może zagrałabym ją nieźle.	To chodźmy, proszę pana.	To może okno otworzyć?	Z południa. Niech pan spojrzy. To nadciąga tajfun.	A kiedy ślub?	A, wielkie szczęście! za możnego pana.	Ależ mróz! co za racja?	Bardzo mało w oryg. ang. pani Lynde nosi imię Rachel. W polskim tłumaczeniu imię zostało zmienione prawdopodobnie ze względu na kontekst kulturowy: Anglosasi i Amerykanie używali powszechnie imion ze Starego Testamentu, które w Polsce przedwojennej były nadawane niemal wyłącznie w społeczności żydowskiej..	Byłem.	Co? W literaturze?...	Czekałam dawno na panią, dawno.	Czytaj dalej!	Dokąd?	Dramat pan układa.	I pan kazałeś przeprowadzić śledztwo?	Izaak!... Izaak!... Idź do niej i przekonaj się.	Jakiego wzrostu?	Jakże się pani podoba nasz teatr?...	Konflikt	Masz, zakąś...	Może Stella?...	Na tę mękę Chrystusa... przysięgam!	Na wzór Partówzachować możność odwrotu (...) Na wzór Partów	Naturalnie, że pojechałem postanowiłem bowiem dać im nauczkę!	O savo tėvynės ar nepasiilgsi?	Pani Cottard i pani Bontemps.	Pani Marto, troszczysz się i frasujesz o bardzo wielu!	Prośbę? Słucham	Spośród niego wyszedłem... Mój ojciec i bracia po całych dniach czerpali wodę z Nilu i dostawali kije...	Suchy, córuchno, co?	Słaby.	Ta ta ta ta, mój chłopcze, dowiesz się, że w handlu trzeba trzymać język za zębami.	Tu mi żyć i umierać!	Tymczasem wiesz, co ludzie roją i mówią?	Więc cóż czynić mamy?	Właśnie i tę sprawę podniosę kiedyś i wytłomaczę społeczeństwom: w jaki sposób wyzyskiwane, krzywdzone i okradane są kobiety...	Za Rohityna, za Rohityna	Zapomniałem zamknąć drzwi.
Dobrze pani zrobiła. Nie mogę z panią dłużej rozmawiać, bo mi pilno zobaczyć dziadka; już wstał podobno. Do widzenia.	O, pani nie zna mojej matki	Niech pani nie wyobraża sobie, że dla mężczyzn to jest równoznaczne z nienawiścią do reszty kobiet.	Tak, to było bardzo dziwne. Sam nie wiem, czemu to powiedziałem. Sądzę, że tak sobie. Wyglądał jak najpiękniejsze ze zwierzątek. Przykro mi, że powiedziano pani o tym człowieku. To okropna rzecz.	Nie zrobiłeś mi żadnej przykrości Umieram nie z woli własnej, lecz z woli tych ciemnych sił, które przędą życie, myśl i śmierć. Schodzę w noc i czuję nad sobą mus. ŻydNie powinno się ulegać musowi, i ja muszę kochać śmierć, tak jak kochałem morze, miłość, śmiech, tak jak kochałem was przede wszystkim. Bo was kochałem najsilniej. Ja jestem Żyd. I to nie jest przypadek nie byłoby życia. Ona jest, tylko podeptana: jej nie widzi nikt. Ja, z wami żyjąc, mogłem czuć się Żydem i żyć jak człowiek. Zresztą nie za to was kocham. Kocham was za to, że jesteście wy. I gdy będę umierał, będę śpiewał śmierci pieśń o was.	To bardzo ładnie z pańskiej strony, że myślał pan o mnie... bardzo ładnie... Dawno się nie widzieliśmy.	Wyznać muszę, iż nie miałem do wyboru iść, albo nie iść, bo znajdowałem się pomiędzy dwoma stróżami. Prawdę powiedziawszy, ponieważ nie znałem wtedy jego eminencji, więc gdybym był mógł się uwolnić od tej wizyty, z przyjemnością byłbym to uczynił.	Zauważyłam kilka razy, że wykonywała nieznaczny ruch, jakby chciała się do nas zbliżyć, ale nie uczyniła tego: widocznie jest zbyt lękliwa. Chciałam, aby podeszła. Gdybym się tak bardzo nie czuła słoniem, zbliżyłabym się do niej. Ale nie mogłam się przedostać przez tę wielką halę z wyjącymi tłumami chłopców na schodach. Była to najładniejsza nowicjuszka, jaką dzisiaj widziałam, ale prawdopodobnie i piękność zawodzi pierwszego dnia w Redmondzie	Wy szczerzy ludzie, i ja wam dziękuję. Ale przed wojną chciałbym jeszcze raz z waszych ust usłyszeć, że wy mnie donię dajecie i że słowo wasze zdzierżycie. Słowo szlacheckie nie dym	Nie, nie dlatego, ale dlatego, że bez względu na możliwy katar, chce ci się ze mną mówić przez okno, prawda, że to i przy księżycu, i przy śpiewie słowika.	Ta jejmość wdowa wygląda mi jakoś, jak gdyby miała ochotę zdmuchnąć mi sprzed nosa moje gubernatorstwo. Oho! nie zapomnę ja nigdy tego, co pewien aptekarz z Toledo mawiał zawsze: „gdzie diabeł nie może, tam babę pośle”. Znał je dobrze, toteż ich nienawidził.	A mówiłem... nie jedźcie.	Ale kto ona jest i czego chce? Ja nigdy nie słyszałam podobnego nazwiska.	Bo dzisiaj on nie tańczy w Nordhaug!	Będę żarł ziemniaki, ale mi ich niktój nie wymówi.	Ja? Jestem studentem oksfordzkiego uniwersytetu, to jest, muszę się tam od czasu do czasu zanudzać na śmierć. Obecnie jadę do domu, do mej matki. Wiesz co, mały? Diabelnie mi ładnie wyglądasz! Ten sam co dawniej Copperfield! Zawsze ten sam, poczciwy! Nie zmieniłeś się.	Jak pana nie stało, urwały mi się dworskie zarobki i jeszczem musiał oddać Niemcom dwa morgi łąki, com arendował od dziedzica.	Jak to Bóg w miłosierdziu swoim różne nacje różnymi cnotami obdarzył. Jako słyszałem, nie masz w świecie nad naszą jazdę, a znowu ani nasza, ani węgierska piechota porównać się z niemiecką nie może.	Jak żyję, nicem podobnego nie słyszała, przerwała kasztelanowa.	Musisz o nim zapomnieć, musisz! Zginiesz, jeśli nie zapomnisz!	Nie jestem jego bratem	Nie lubię takich warunkowych interesów	Nie rozumiem pana... i nie chcę rozumieć... Nawet proszę pana, ażeby tych kwestyj nie poruszał...	Nie rozumiem.	Nie, dziękuję ci, dopiero co piłam w domu.	Nie, nie wiedziałem Ale Marcin wiedział	Nie; możesz pan być pewny, że nie myślę być nadto zapalczywy kosztem cudzej skóry.	Och! Oczy wy moje i członki! Co to, to nie! Goroo! Osiemnaście pensów, goroo!	Wina twej matki, że tak mało znając jej historię, nie znaliśmy wcale nazwiska.	Zdaje mi się, Bazyli, że nie masz racji, ale nie będę się z tobą sprzeczał. Tylko umysłowi bankruci prowadzą spory. Powiedz mi, czy Dorian Gray kocha cię bardzo?	Ładny. A zdawało mi się, że nie trafili.	Wczoraj, rzeczywiście, zrobiła pani na mnie inne wrażenie, ale była pani zmęczona i senna.	Bo dostał po głowie i leżał nieprzytomny! On nic nie widział! Sądzisz, że mógł coś widzieć?	Choć on taki rycerz, a przecież się go z panią Kowalską nie boję, byłem był wyspan!	O, to istna historia rodu, jak niedawno powiedział to panu Château-Renaud Pan, hrabio, widział tyle wielkich nieszczęść i radości, że ten obrazek szczęścia rodzinnego nie wydałby się panu ciekawy. A przecież, wycierpieliśmy wiele, jak powiedziała Julia, chociaż te cierpienia zamknięte były w skromnych ramach naszej rodziny.	Tak, proszę pani	Ten Wiktor Kraft skończył studia w Antwerpii, objął teraz schedę i zabiera się do wielkiego, celowego przemysłu na dużą stopę. Może dużo zrobić, bo głowa dobra i człowiek uczciwy. Uczyliśmy się razem, nawet robiliśmy niektóre rzeczy na spółkę. Właśnie wczoraj wieczorem spotkałem się z nim po dwu latach. Ma on dla mnie pewne zobowiązania. Może by się udało wykołatać.	A mnie się wydało, że słyszałam najwyraźniej płacz...	Bijże mnie! Bijże mnie!	– Ach, co za osioł, stracić taką sposobność! Ten żebrak idący na małe utrzymanie do tak zwanej cnotliwej panienki z dobrego domu mnie śmie mówić o rasie! Ja panu zabraniam się żenić, rozumie pan?! Nienawidzę tej pańskiej...	Ode drogi niedaleko, ze dwa stajania, tylko przez jarugi i wyrwy, bez drogi. Chce wam się popatrzyć?	Więc dobranoc.	Więc wszystko już omówione a teraz proszę nam opowiedzieć, jak to się stało, że pan zdołał uciec.	A Kręska...	A cóżeś mu odpowiedział?...	A cóżeś pan sobie pomyślał o tem, co mówiliśmy?	A gdzie by na takie błoto? Jak Żyd w książkach siedzi.	A ja myślał, że to „złe”.	A potem zarżnęliście i zjedli, prawda?	A! tem lepiej	Albo i jest na co	Ale na kolacji panowie zostaniecie u nas	Ale w końcu czegóż pan sobie życzy?	Ba! bo się to lepiej od nas ma, a poco by miała charłaków odwiedzać; poszła za dzierżawcę, teraz już słyszę drugą wioskę kupują.	Bilet... maleńki tikkuttikkut (ona zaśmiała się).	Byłeś tam wczoraj wieczorem, co? Przy świecach, gdym poszedł do klubu, co?	Chwała Bogu, chwała Bogu!	Co mówisz?	Co? Chce mi ją pan zabrać! Mam z nią mnóstwo do mówieniamnóstwo do mówienia	Czekam	Czerniatyński! Mecenas. Też coś. Czerniatyński wrócił na stare podwórko i znów nazywa się Szwarc.	Czy pan tu mieszka na stałe?	Cóż to za wrzawa?	Dokąd?	Drobiazg. Zdaje się ścięgno.	Głogowski!	Idź, Paweł, do niego i poproś o klucze	Ja z panią? Doskonale.	Jaki facet, Eli?	Jedno suponujęsuponować (daw., z łac.) rzekł Drohojowski	Jest książę Wellington	Jest, jest, a jakże zaraz zamelduję.	Jesteś moim katem!	Kobieta, Mężczyzna zawołała stara lady.	Kogo?	Los oświadczył.	Miał ponoć Szwejcar pisać, że już niby ma być koniec.	Może państwo pozwolą lżejszą drogą	Młynarczyk we młynie, do którego idziemy, zarabia dwanaście su dziennie; w półtora dnia może być w Parmie, zatem cztery franki na podróż, dwa franki na zużycie trzewików; gdyby chodziło o biedaka takiego jak ja, to by było sześć franków; ponieważ chodzi o służbę jaśnie pana, dałbym dwanaście franków.	Naturalnie. Za pieniądze wszystkiego można dostać.	No, coś taki smutny, frajerze!	No?	O ładnych twarzach, a w szczególności o oczach	Ojciec żądał, żebyś rzuciła scenę?	Opowiedzieć ci mogę dzień po dniu od czasu, gdyś się zaciągnęła w służbę kardynała	Ot, katolik, a dziwuje się. Wszak ci waszemu zabobonowi gwoli, musi poklęknąć tam i sam, to pocałować jaką spróchniałą kość, ówdzie pokłonić się tej pannie.	Pałac gwardji oddziału pana Des Essarts.	Poganiaj, Pietrek, prędzej	Przywidział wam się ktoś podobny.	Skąd pan masz takie wiadomości?	Szczególniej pieniędzy, dziś	Tak jest, rozbójnicy morscy są bardzo źli, tak samo jak inni zbóje i przemytnicy.	Tak jest.	Tak, panie.	Telegram, proszę jaśnie pana, do...	Uchowaj Bóg! Wiem, kto ona jest.	Widzę. Tfu, że Babilon.	Wiem.	Wątpię.	Zło szło przez lat wiele każdą szczeliną, a teraz i otwartymi wrotami niełacno je wypędzić
Gotów jestem skoczyć w ogień za pana Balfoura Jest to zacny i dzielny junosza, a chciej waszmość pamiętać, kto to mówi. Noszę nazwisko królewskie a kogo zwę przyjacielem, z tym mnie łączy prawdziwe pobratymstwo. Ale ten pan jest zmęczony i winien się przespać; jeżeli zaś nie ma chęci do kart, nie przeszkodzi to nam dwom trochę się nimi zabawić. Ja zaś jestem gotów i chętny, mospanie, zagrać w każdą grę, jaką wymienisz.	Hm! Wspaniałomyślnie i godnie to jest ze strony waszmość pana, że przy zdarzonej sposobności nie zapominasz o ubogiej gromadce sług bożych. Za ten dar hojny pamiętać będziemy o frasunkach waszmości, jakoż i nie zaniedbamy zanieść naszych pokornych modłów przed tron Najwyższego i ponawiać je od czasu do czasu, aż do szczęśliwej zmiany tego niewiadomego nam nieszczęścia... ale koniecznież to Murdeliona?	Kiedyż bo kiedyż bo, żeby i to... baćko jemu z tobą żenić się nie pozwoli... syn gospodarski... bogaty i taki urodziwy... Słyszę, Pietruk téj zimy do Budrakówny dla niego swaty ma słać...	Królu Jowiszu skoro jednego przyrównujesz do szczekającego psa, a drugiego do szczwanego lisa, jestem zdania, abyś, nie gniewając się i nie psując sobie krwi dłużej, uczynił z nimi to, co niegdyś uczyniłeś z psem i z lisem.	Nie ruszę się z miejsca, aż mi nie oświadczycie, że mogę w przyszłym roku zamieszkać z wami.	Posłałem wprawdzie dwa lata temu do Epidauru trzy tuziny żywych paszkotówpaszkot nie pomoże, ale nie zaszkodzi. Jeśli ludzie składają jeszcze na świecie ofiary bogom, to jednak myślę, że wszyscy rozumują tak jak ja. Wszyscy! Z wyjątkiem może mulnikówmulnik jedna z bram Rzymu.. Prócz Asklepiosa miałem także do czynienia i z asklepiadamiasklepiada spanie w świątyniach w celu otrzymania od bogów wskazówek.. Wiedziałem, że to oszuści, ale również mówiłem sobie: co mi to szkodzi! Świat stoi na oszustwie, a życie jest złudzeniem. Dusza jest także złudzeniem. Trzeba mieć jednak tyle rozumu, by umieć rozróżnić złudzenia rozkoszne od przykrych. W moim hypocaustumhypocaustum (łac.) substancja używana jako kadzidło i do wyrobu perfum., bo wolę w życiu zapachy od zaduchów. Co do Kiprydy, której mnie także poleciłeś, doznałem jej opieki o tyle, że mam strzykanie w prawej nodze. Ale zresztą to dobra bogini! Przypuszczam, że i ty także poniesiesz teraz prędzej czy później białe gołębie na jej ołtarz.	Twój, matko? Jak to? Przecież ty się nigdy nie gniewasz!	Wyprztyk: Banał. Sztuki rodzą się i giną i sztuka w ogóle też zginąć może. Tazio ma rację. Ale co pana to obchodzi, panie profesorze: dla pana nie ma przecież nic prócz komórek, sprowadzonych do procesów chemicznych w pierwszym rzędzie, a następnie jakichś pojęć obowiązujących w danej chwili rozwoju fizyki. Te przyjmuje pan za ostateczne	Jakże to było? Gadajże, nie stój!	Ja z nim nie zaczynam! Niech wszyscy powiedzą! On przyszedł pierwszy i powiada: oddawaj mi zieloną okładkę... Ja mu nie dałem, bo to już nie jego okładka, tylko moja, i za to kopnął mię w brzuch...	Tymczasem, wyobraź sobie, co się dzieje. Onegdaj zaczepia mnie Żaneta zapłakana i mówi: „Moja Madziu, pdobno pan Solski przy swojej cukrowni będzie miał doktora i aptekę. Spytaj się więc, czy biedny Fajkowski nie dostałby tam miejsca? To ogromnie zdolny aptekarz (mówiła Żaneta), on sam robi analizy. A jaki cichy, pracowity...”.	Ma on za swoje choć mi mówiono, że zdrów będzie, to jednak od kary się nie wywinie. Zdrada, Honor, DumaWszyscy zacni ludzie go potępili, i aż nadto, bo powiadają, że się z nieprzyjacielem związał, aby od niego posiłki otrzymać, co jest nieprawda, gdyż ci ludzie, z którymi waćpannę napadł, wcale nie od nieprzyjaciela pochodzą, jeno z gościńca nazbierani.	Nie przeszkadzaj, zaraz się skończy.	A! czyż już kary nie dosyć?	Cichaj! Nie przystoinie przystoi (daw.)	Ciebie ojcze? czemuż nie, pewna jestem bo cię zawsze kochał.	I nie pijany!	Nie marudź!	Nie strzelał. Tłum, milcząc, poskramiał.	No, nie trzeba przesadzać	Zaprawdę jakżebym nie miał widzieć tej purpury, która dowodzi, że kielich jest z najczystszego złota.	Felton nic nie powiedział zatem nie wszystko stracone...	To ty nie wiesz, że Katarzyna za chwilę wyjdzie na podwórze?	Ależ nic. To ta głupia kołtunka z przeciwka mści się w taki sposób. Jak mama może temu dawać wiarę? To bardzo uczciwa kobieta, pani Tuśka... A zresztą... Ach, Boże! Mamuńciu, czy wszyscy ludzie są zwierzęta?	Wie pani, że gdyby tak była powiedziała, nie byłbym jej właśnie uwierzył.	Ja nic nie wiem! ani ich, ani waszego obyczaju; ale bez Baniuty stąd się nie ruszę.	Eminencjo z opowiadań oberżysty nabrał on przekonania, iż drogi nie są bezpieczne i pojechał przodem na zwiady.	Wolę przyrody być dziwotworem. Wspomnień ja żadnych nie mam o sobie. Nie mogę mieć ceny nigdy ustalonej.	Owszem. Pani Emilia namawia mnie do Reichenhall. Może się i wybiorę.	Naturalnie! Takie pytanie nawet do głowy ci nie przyszło. Przecież ja jestem na to, abym, gdy ty zechcesz, wydawała twoje potomstwo na świat!	Nigdy o niej nie słyszałem...	Dowiedziałem się, że atelier Jarzymskiego mieści się nie tam w prywatnym mieszkaniu, lecz zgoła gdzie indziej	Nie uprzejma, tylko zaciekawiona, proszę pana... profesora.	Chcesz wiedzieć coś o Ligii, to chodź ze mną. Nie! Tu nic nie powiem! Chodź ze mną, powiem ci moje domysły w lektyce.	Dziękuję, panie ministrze, wsparcia nie chcę.	Któryż to jest?	Nie wiem. Nie wiem. Muszę wracać! Muszę iść, muszę tam iść!	Właśnie dlatego nie spojrzę	Cicho? Ależ M’Turk ryczał prawie, tak okropną wydała mu się ta sytuacja pięćset wierszy i prócz tego tydzień aresztu! Może chcesz, żebym cię za to jeszcze w rękę pocałował, bydlę jedno?	Hm! Hm! Człek, który po ciemku tyle, co ja, nachodził się po polach i gajach, nigdy nie zejdzie ze swej drogi, chyba że mu przyjdzie uciekać przed stróżem.	No, teraz, bracia, nie ma co!	Tak więc cała moja miłość, nadzieja i wiara w Linetce! Pan to zrozumie, bo pan ma także córkę! A co do Lola, niech pan pomyśli, jakiem błogosławieństwem byłoby to dziecko, gdyby żyło.	To mnie diabelnie mało obchodzi chce mi się spać. Ruszaj stąd do licha!	Już co to, to prawda! Boże miły, wiele i mnie to łez kosztuje ale niema sposobu, francuzi tu królują i na francuza wystrychną.	Ja nie widzę nic w tym złego jeżeli jegomość Murdeliona użyjesz za swata; człowiek sobie radzi, jak może.	Staremu Wiszowi by się to zdało i przystało.	A ja w tem, że z Siwińskim i Parawęsowskim, choćby nie pannę ale fortecę przyszło brać... damy sobie rady.	Ale ja nie chcę Zresztą, co pomyśli Krzysztof.	Zrobi pan co pan zechce. Ja mogę panu powiedzieć tyle: to bardzo niezdrowe miejsce; kiedy pan złapie katar płuc albo porządny reumatyzm, dużo pan na tem wygra?	Tak ci się zdaje a ja bym wziął, bo co prawda bardzo by mi się przydał rower.	Miłosierdzie podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus, w którego wierzymy, kazał nam miłować nawet nieprzyjaciół. Więc opatrzyliśmy twoje rany i jako rzekła Ligia, będziemy modlić się, aby Bóg wrócił ci zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy. Zostań więc w spokoju i pomyśl, czyli godziłoby ci się prześladować dłużej Ligię, którą pozbawiłeś opiekunów, dachu	Już pan skończył? Pan jest...	A już to prawda, gdzie im tam do Lucysia! One to, at sobie, poczciwe dziewczęta i nic więcéj, a jemu to mądréj żony trzeba, bo dobrze mówił mój nieboszczyk mąż, świéć Panie nad jego duszą, że mądry z głupim to, panie mój kochany, taka para, jak woda z ogniem; jedno będzie szumiéć, a drugie piszczéć, aż i ogień zgaśnie, i woda wyschnie. A u nas niéma takiéj, jakiéj panu Lucyanowi trzeba.	Choroba mi po niej, kiedy i za nią, i za łąkę trzeba płacić. Nie pójdę do dziedzica...	Tak Nazariusz poszedł ułożyć się ze stróżami, a ja widziałem Piotra, który mi nakazał modlić się i wierzyć.	Jest tak zmieszany, że popełnił pleonazmpleonazm rzekł Felicjan do Stefana.	Spotkasz ich, to przypędź, niechby z szopy koryto przynieśli przed chałupę, trza je będzie rankiem wyparzyć.	Patrząc na niego, ubóstwia się go; znając go, ufa mu się.	Proszę bez pozy, panie Atanazy, ja się na tym znam.	Gdybym to ja umiał pisać tak, jak ty.	A siadło mi ich na głowie sześciu, kiedym przyszedł po Mandersa młodszego! Przestrzegałem, że dostaną lanie!	-Książka, Praca, Zabawa, Wiara– Mówiłem ci, mój przyjacielu że takie książki służą do zabawy ludziom nieużytecznym i próżniakom, i tak jest w replice dobrze urządzonej, patrzą przez szparypatrzeć przez szpary	Otrzymasz z nich zupełnie prawnie ładną część, drogi Rinaldo, a może podejmę małe polowanko na ludzi w twoim towarzystwie...	Pewnie; ale skoro naczelnik przykaże, to usłuchać musimy	Allan, uspokój się	Bierz pan!	Chodź, Ruben, chodź, a uspokój się siądźmy razem z siostrą twoją i pocieszmy się, żeśmy znowu połącze­ni... Bóg reszty dokona.	Pan stale w Paryżu?	Pan wyjeżdża?...	Słuchaj no, miły mój, rzekł ks. Janik zwracając się do niego	Wybierałem się napisać	Murarze ocaleli gdyż mogli ogrzać się od zapalonych fajek.	Tak, proszę pana	Tak. Ale prócz tego mogę sobie także w łeb strzelić...	Ależ, u diaska, te papiery kosztują mnie przeszło osiemdziesiąt tysięcy franków!	Co mu zawdzięczamy, mówisz?	Co, u morskiego diabła! Czy doktor Livesey dostał bzika?	Wyznaję, że operujesz możliwościami bardzo odległemi i masz szanse ujścia kary.	I cóż o nim sądzicie? Tylko szczerze!	Koło przeszło chłopcu przez nogę	Psi syn! krew gadziów! został tam gdzieś ze swojemi; niech go robacy strawią!	Muszę z panią pomówić.	W wojsku byłem przez panów wojskowych lekarzy urzędowo uznany jako notoryczny idiota.	A babirusa żywababirusa	A widzisz	Ano juści	Czy ty żyjesz? Człowiecze, tyś żyw?	Hallo?	Jakoż daleko stąd?	Jestem dziewicą, panie Atanazy	Mich...	Minister zdrowia prosi o szczoteczkę i proszekproszek do zębów	Muszę natychmiast pójść...	Mężczyzna bez opieki jak ogród bez płotu.	Nesubrendusią mislį nenorėčiau nuo savęs paleisti	No wiesz, kapitalny brak piątej klepki. Jak mogłeś zapomnieć o ciepłych swetrach?	O aš jau nenorėčiau mokytis! Sėdėk, sėdėk, galvą sau tik suk, daugiau nieko! Ar nelinksmiau pabėgioti, ar pasičiužinėti!	Przyjacielu, czegożeś przyszedł szukać tutaj?	Zkąd?	Śmierć, Danse macabre mówił dalej Sancho
Jak mi się zdaje, jest nieco kokietką Nie przebiera. Lubi hołdy mężczyzn. Pozwolę sobie powiedzieć, pani Gould, że Ramirez nie był jedyny. Prócz niego miał być tam jeszcze jakiś inżynier z załogi kolejowej. Jemu również pogrożono strzelbą. Stary Viola nie pozwala żartować ze swego honoru. Od śmierci żony stał się niespokojny i podejrzliwy. Bardzo się ucieszył, że będzie mógł młodszą córkę zabrać z miasta. I cóż się stało? Ramirez, uczciwy chłopak, pozbawiony swej ukochanej, nie może bywać na wyspie. Nie ma na to rady. Stosuje się do zakazu, ale, rzecz prosta, iż często zwraca spojrzenia ku Wielkiej Izabeli. Wygląda na to, iż miewał zwyczaj spoglądać do późnej nocy na światło latarni. Otóż podczas tych sentymentalnych czuwań dostrzegł, iż Nostromo, inaczej kapitan Fidanza, zwykł powracać bardzo późno ze swych odwiedzin u Violów. Niekiedy aż po północy.	Różne rzeczy. Najpierw, że mąż pani jest, na szczęście, ciemięgą i głupcem, następnie, że pani jesteś w kłopocie, z czego mocno się cieszę, bo mi to daje sposobność oddania się na twoje usługi, a Bogu wiadomo, czy nie jestem gotów rzucić się w ogień dla ciebie; na koniec, że królowa potrzebuje człowieka odważnego, przytomnego i oddanego sobie, któryby odbył podróż do Londynu. Z trzech tych żądanych rzeczy, dwie co najmniej posiadam, i czekam na rozkazy.	Wy, Żydzi, macie osobliwe anegdoty ale założyłbym się, że w waszym wojsku nie ma takiej dyscypliny jak w naszym. Tu wszakże o co innego nam chodzi. Mianuję cię starszym nad całym transportem. Do wieczora spiszesz mi nazwiska wszystkich jeńców. Będziesz dla nich fasował jedzenie, podzielisz ich na dziesiątki i będziesz odpowiadał, jeśli ci który z nich ucieknie. Gdyby ci który z jeńców uciekł, mój Żydku, to cię rozstrzelamy.	Adyć ode wczoraj ani krzynki panienka nie zjadła jeszcze. A kto to słyszał tak się morzyć głodem. Adyć i ja, panienko, niezdrowa, o nie!... w dołku mnie cosik tak ściska, że jaże mnie mroczy. I na to bolenie żadnego leku niema, a możeby się to lekarstwo zdało, co panienka używa?	A zatem tajemnica twoja będzie twą deską zbawienia nie chcę jej znać; ale posłuchaj mnie dobrze: skryj się ze swoją pracą gdzieś pod ziemię, niech cię nikt nie widzi i nie może podejrzewać środków wykonania, inaczej deskę twoją wykradną ci spod nóg... Wynalazca bywa niekiedy bardzo naiwny! Nadto myślisz o swoich sekretach, aby móc myśleć o wszystkim. W końcu zaczną się domyślać celu twoich poszukiwań, otoczony jesteś fabrykantami! Ilu fabrykantów, tylu wrogów! Wydajesz mi się niby gronostaj wśród strzelców, baczże, abyś im nie oddał skóry...	Nie zdołamy wykazać związku pomiędzy psem a śmiercią tego człowieka. Zresztą nie widzieliśmy psa; słyszeliśmy go tylko, a nie możemy dowieść, że gonił Seldona lub kogo bądź. Nie, mój drogi, musimy pogodzić się z myślą, że trzeba czekać i działać z ukrycia.	Słuchaj, na dzień i godzinę nie chybię, bo to moja rzecz, ale jak się z tego wywikłasz, co wyniknie, nie moja sprawa. Stworzenie całkiem dzikie, ażeby je ugłaskać, więcej potrzeba czasu, to już nie moja sprawa.	Proszę o mnie źle nie myśleć i nie gniewać się, Jest coś, czego nie mogę panu wyjaśnić, lecz pewną jestem, że po wyjaśnieniu nie wziąłbyś mi pan tego za złe. Aż do czasu pełnego zaufania, odpowiedzi dać nie jestem w możności. Czy pan zaczeka?	Ech! Wasza idiotyczna republika przyprawia mnie o mdłości! Nie można spokojnie pokrajać kapłona, żeby się w nim nie natknąć na prawo agrarne.	Nie wiem. Doniesiono mi właśnie, że Choma zjawił się między rybakami w okolicy Przesmyku: tam są ludzie ciemni, dzicy i nieokrzesani...	Nie kłam, bo ci z tem nie do twarzy! Ma się rozumieć, udaje się kłamać, ale nie przed czarownikiem! Ejże! ot, ja ci powiem, czemu nie przyjeżdżasz do Saudwilów! Wstyd ci przedemną!	Diabeł jest tylko symbolem kierunku czysto zewnętrznego, hersztem jest bandy płoszącej ludzi, by drałowali najdalej od wnętrza swego własnego. A główna przyczyna ruchu takiego w omyłce tkwi, w błędzie, że coś istnieje, że świat jest naprawdę, nie marzeniem tylko. Raz zrozumiawszy, że ja sam jestemja sam jestem	Nie rozczulam się i ja nad nim. Niech tak będzie.	No, no! Można by powiedzieć, że znacie się na tym lepiej, niż się zdaje!	Proszę Jest tak, jak powiedziałem. Nie truje cię już brucyną, ale zwyczajnym narkotykiem. Poznaję alkohol, w którym go rozpuszczono. Gdybyś wypiła to, co ci nalała pani de Villefort, byłabyś zgubiona.	A nie, kumie to ja ryczałem.	Dobek wprawdzie nie lubi nowych ludzi przyjmować, ale będzie musiał, odezwała się Sabina; ja w tem.	Wręcz przeciwnie. Życie na morzu jest ciężkie; chwile wytchnienia takie jak ta zdarzają się rzadko. Lecz jeśli mnie wzrok nie myli, coś każe ci tu zostać.	Zalałem się łzami uniesienia, chciałem ucałować nogi mówiącego; ale on kazał mi się podnieść i czekać skończenia obrządku koronacji. Tymczasem wymówił imię, którego ci nie powtórzę, bo jest pod klątwą wiecznego milczenia w moim państwiew moim państwie w wydaniu z r. 1870: upokorzeniu.; na powtórny znak króla	Zemsta, Hańba rzekł Maćko wypadałoby., abym sam ją do ojcowizny odprowadził. Ale trudna rada. Nie mogę ja teraz Zbyszka odstąpić, a to z różnych wielkich przyczyn. Widziałeś, jako zgrzytał i jako się do tego starego komturakomtur młody dzik.. Niechże, jako powiadasz, ta dziewka skapiejeskapieć (daw.)	Zamęczysz mnie, zanudzisz Już ci dwa razy mówiłem, że nie mogę, nie chcę i nie ożenię się z tobą. Nie cierpię żadnych obowiązków. Poco mi u djabła ciężkiego małżeństwo?...	Pan Maszko stara się o ciebie najwidoczniej i przyznaję, iż myślałam, że masz zamiar go przyjąć. Powiem ci teraz szczerze, że mnie to zmartwiło, bo to nie jest człowiek dla ciebie; ale, wiedząc, jak kochałaś Krzemień, przypuszczałam, że chcesz do niego w taki sposób wrócić...	A! religijny! nie można się tu fanatyzmu obawiać.	Bliski jestem celu, bardzo bliski Robię już dwadzieścia kilometrów w minut pięćdziesiąt, i jeśli tak dalej będę postępował, to wiosenny pierwszy rekord mój z pewnością, bo dotychczas jeszcze nikt tak szybko nie jeździł.	Dlaczego nie jesz?	Nie, nie!	Nie.	Nikczemnicy! Nie byłoby gruzów, żebyścieżebyście	Tak lecz ona tam nie zostanie długo, chociażby za dwieście dukatów była zastawiona, wydobędę ją stamtąd.	Bo pani klęczała tak długo. Niech się pani przy mnie położy. Może pani się mnie brzydzi, może mnie pani już nie kocha?	A ja powiadam, że za króla z uczty Baltazara! to najbogatsze.	I mnie nie do spania, bo mi panienka ze Zgorzelic w głowie.	Jakże mam nie zgodzić się. Tylko teraz jeszcze to, iż mogę pracować. Byle potem państwo chciało mnie przyjąć.	Lecz jeżeli on odpowie na to grubiaństwem? Ja... ja się boję.	Mówmy w czasie przeszłym. Ja sądzę, że nim był...	Nie jestem senny.	Nie lubię. Więc cóż?	Nie potrzeba nam niczego... chyba tylko kotwicy, która by wytrzymała. A wiecie, co? Młody Olley zaczyna się trochę niepokoić i gorączkować. Przyślijcie nam starego!	Nikt cię nie będzie podejrzewał?	E, daję głowę, że jest on zanadto głodny i zmęczony. Góry ochładzają frantów. Hej, moja... jesteś mądrą i sprytną kobietką!... W chwili obecnej pewno już wszystkie wioski wiedzą, co stało się z sahibami... hę?	I za co? Za to, że suplikowała?	Och, nigdy! Ja dobrodzieja respektujęrespektować (daw., z łac.) tu: uczucie, miłość. jak oćca i nazywałam go zawdy „faterkiem”faterek zniszczenie; rozpacz., kiedy mąż innej wiary, a żona innej.	Więc pani się zgadza?	A pewnie, że go lubię! On mnie lubi.	Jest pani najniezwyklejszą śpiewaczką, jakiej miałem za­szczyt akompaniować.	Na przykład do latania po powietrzu?	Prawdziwa złodziejska okazja! Na gwałt potrzebuje forsy. Samo złoto w zegarku warte chyba sto rubli.	Zdaje się, że nikt...	Zlituj się!... przerwała pani Latter delikatnie odsuwając ją.	Zmarło dzisiejszej nocy koło dwudziestu ludzi, a do wieczora umrze jeszcze kilkunastu my musimy iść wraz z całym orszakiem, ale będziemy się ociągali, by zostać w tyle. Na pierwszym skręcie towarzysz mój umyślnie zakuleje. W ten sposób pozostanie znacznie za innymi. Wy czekajcie nas koło małej świątyni Libityny. Oby Bóg dał noc jak najciemniejszą.	Dla Boga! Teraz rozumiem, że on się podjął tej wyprawy! Teraz rozumiem, skąd się taka fantazja w nim brała, skąd ta odwaga, którą wszystkich przewyższał! Kmicic, Kmicic! ów straszny Kmicic, którego Litwa sławi!	Bo głupi i będzie zawsze bez portek chodził. Wiele mu z tego przyjdzie?	Coś takiego! To jest mój kleszcz i zrobię z nim, co mi się będzie podobało!	Kiej dziedzicowy syn! Jak się to wybrał! Dobrze baczębaczyć (daw., gw.) tu: gonić, biec. za krowimi ogonami.	Kto on zacz? Dobrze, opowiem ci to. Kiedy złamano klany pod Culloden, gdy upadła dobra sprawa i gdy konie pławiły się po brzuchy w krwi najlepszych szlachciców północy, Ardshiel musiał, jak ścigana zwierzyna, uciekać w góry... wraz z żoną i dziećmi. Wieleśmy się nacierpieliwieleśmy się nacierpieli	Mają wam zapłacić dwieście rubli. Trzeba wam iść do pana Bauera, bo on wam zapłaci i tam u niego jest cała sprawa.	Ciebie, tylko ciebie!	Co? to jak od kogo, A od kogo list? mów waść!	Gdzież pan się wybrałeś?	I pan skorzystasz.	Owszem, wiem. Toniemy po szyję w specjalnych książkach... półki są nimi zapchane... dużo tam drzeworytów... To taka szkodliwa, obmierzła bestia o łotrowskim wyglądzie i gładkim pysku ozdobionym wąsami.	Pysznie!... teatr wyprzedany, bo Gold pali cygaro.	Tak, panie, to moje nazwisko.	Tiesa, poniute keblių vilčių lietuviai nemėgsta. Dėl to mūsų mieriuose bereikal jų ir ieškoti. Įkišus tokias viltis į mūsų mierius, mes jas rastume ir su juokais išmestume.	To było straszne	To zależy czy została nabyta po męsku.	Wasza mademoiselle i niania siedzą w altanie, Ania bawiła się w piasku, ale może pobiegła za mną.	Właśnie to chciałem ci zaproponować	A moje zabawki?	A zatem cóż doktor powiedział?	Abyśmy się wściekali	Ach, Fil, żebyś ty był spokojniejszy!	Bardzo ciężka, Ekscelencjo	Czemu?	Doprawdy?	Dziedzic już przejechał!	Henryku!...	I powiedz mi, Żabba, skąd się ten tani płyn wziął w takiej ilości przez jedną noc?	Idę już. Do widzenia...	Ile?	Korytarz, który ksiądz wykopał, aby tu się dostać, jest równoległy do zewnętrznej galerii, czy tak?	Którem miał przy sobie... W pasie były zatknięte; gdzie pas?	Kunige prabaščiau! tai nesutinka su mano sąžinę. Aš nieko pikto nežinau ir negirdėjau apie inteligentus. Jeigu jie ir kaip kada išsitaria nepritinkančiai, tai ne pikčiau už kitus jaunus žmones, kurie per nedatyrimą, ar per karštumą nevisados priderančiai valdo savo liežuvį. Tai viena, o antra, kaip matau, jums tai pasakojo lenkstudentis, kuris jau du sykius jums pamelavo ir kuriuoju užsitikėti negali.	Najzupełniej zbyteczne, mój drogi, zapewniam cię! Mogę im powtórzyć wszystko, co chcecie!	O, Ziemskie Potęgi! cóż my teraz poczniemy?	Opowiem wówczas wiele, wiele ciekawych rzeczy.	Panna Spenlow	Piękna historia?	Po znachora.	Podobne rzeczy zdarzają się niejednemu młodzieńcowi.	Prawem cywilizacji, podniesionej do nec plus ultra...	Prowadź do chałupy, może ci co poredzę, służebnico wierna.	Spadniesz!	Sprobuj!	Tajemnica rzekła, usiłując stłumić świetne nadzieje, rozbudzone jego słowem zachęty.	Toś ty wypędził Elżbietę Ona zrobiła się taka mała, taka szara jak mysz, kiedyś ty krzyknął.	Trzeba go wymasażować.	Wstydzić	Wypędziłem?... tak, prawda...	Zapewne, może, nieco.
Dobrze, baronie, ale co się tyczy Ludwika badeńskiego nie znajduję nic. Zresztą w owej epoce sądzę, że w ogólności sztuka wojenna...	Niech cierpi: cierpienie hartuje duszę i wyrabia charakter. Niech własnym doświadczeniem pozna, że życie nie jest bezcelową przechadzką po kwiecistym kobiercu, ale szkołą, w której się człowiek uczy rozumu i znosić musi różne ciężary.	Tak, opowiem pani o jednym. Miał bardzo ładny ogród, pełen warzyw, kwiatów  i owoców; z warzyw wybierał najpoczciwsze, na przykład kapustę. Przez trzy dni podlewał tę kapustę roztworem arszeniku; na trzeci dzień kapusta chorowała i żółkła, była to chwila, żeby ją zabrać; wszyscy sądzili, że jest dojrzała a miał kolekcję królików, kotów i świnek morskich, która w niczym nie ustępowała kolekcji warzyw, kwiatów i owoców w kraju Aldemonta jest wiele sępów	Widzę, ale pomimo to musisz pójść ze mną. Zbierz siły! Nie miałeś siły znieść sromu, on silniejszy od ciebie. Trzeba go zdjąć, bo cię złamie. I tak za długo leżał ci na duszy. Spóźniłem się o parę godzin. Chodź, chłopcze!	Powiem panu, że nie spodziewałam się, aby pan cudzą narzeczoną bałamucił!	Nie przeczę, dałam się złapać pozorom, bo też to nie żaden melancholik ani furiat, ale tak zwany fiksat. Z podobnymi ludźmi można czasem cały dzień mówić i jeszcze się nie spostrzec. Dopiero kiedy trącisz o ich strunę fałszywą, nagle ci wystrzelą z konceptem. I ten długo się nie zdradzał, ale jak się też zdradził, to porządnie.	Szkoda tylko że za wcześnie odjechałem, ale czy przypominasz sobie, Andrzeju, jak zagroziłem chłopu, że jeśli nie wykona moich rozkazów, potrafię go ukarać, chociażby się ukrył we wnętrznościach ziemi?	Nie śpię już ale nie wstaję dlatego, że jakoś niezdrów jestem. Straszne sny miałem tej nocy.	Nie, nie będę cię straszył chcę tylko, abyś czasem, choć rzadko, myślała o tym, żeś się związała słowem z człowiekiem bez funduszu...	Nie mogła już wysiedzieć. Mówiła, że aż jej samej dziwno, ale musi iść spać.	Nie, krewny. Nazywali się po imieniu.	Nie, tak dalece...	Prawda jest, ale mu o tym nie mówcie, chybaby sam wspomniał, bo się boję, żeby się na was nie zawziął. No, niech was tam Bóg wspomaga.	Tedy odprowadzimy waszą mość aż do spokojnej okolicy, aby wam się przypadek jaki nie trafił.	Ja też nie mówię, że przyjemna taka afera. Ojciec... duża rzecz, ale fabryka, interesy, także są warte, aby dla nich coś poświęcić... Ty jak byś zrobił?	Mój Boże, ojciec świetnie zna się na tym. Mówi, że gdy ona wlepi tak w kogoś oczy, to czaruje. Zwłaszcza jeżeli coś przy tym mruczy pod nosem. Bo wtedy odmawia Ojcze nasz na wspak.	Wszystko to bardzo dobrze szkoda jednak, że ten otwór, o którym pan mówisz, nie powstał nad powierzchnią morza.	To nam nie uchybia. Nawet brzegu sukni nie dotyka. Powinnyśmy o tem nie wiedzieć.	Z początku, kiedy Karo się tu przybłąkał, Janek nie dbał wcale o niego. Ale pewnego dnia obiłaś psa miotłą i wypędziłaś z kuchni, i wtedy chłopiec zaczął go pieścić, bawił się z nim przez cały dzień, a od tego czasu są nierozłącznymi towarzyszami.	Żeby tak każdy z naszych krawców miał po jednej takiej sztuce, toby wnet nastał ład na świecie... Idzie ten człeczyna wymizerowany z gołymi rękami... Jeden stójkowy prowadzi do ratusza dwudziestu naszych, baba, jak się uda zażarta, sponiewiera naszego krawca, miotłą go wymiecie ze wszystkich schodów... Czuję, że idzie moja śmierć. Zjadły mnie kamizelki, ta diablica żelazkiem mnie uwaliła prosto w piersi... Czas mi na BródnoBródno	A to czemu? Zdaje mi się, że sam pan sobie życzył, aby o panu zapomniano.	Dlaczego nie? Będziesz pachniał.	Gdyby zaś nie uwierzył?	Nie miał nazwiska, był podrzutkiem.	Nie, przerwał inny, użycie jest nieskończonym zawodem, pragnienie jest roskoszą i prawdą.	Nie-e! Nie-e! Tylko trochę gadam. Co będziemy teraz robić?	Podobno jednak ten Wokulski dowiódł swego patriotyzmu nie tylko językiem...	W mojej ojczyźnie sprowadzają na książęce dwory trubadurów, a ci pięknie przyśpiewują przy biesiadach. Czy w Polsce nie ma takiego zwyczaju?	Zosia widać nie zamęcza pana miłością	No, ne znajune znaju (ukr.) rzekł cicho Kozak, bo go i wstyd, i litość chwyciły jednocześnie za gardło. orda w Dzikich Polach leży, czambułyczambuł (z tur. czapuł: zagon) od Raszkowa dobrudzcy Tatarzy idą nie mogę., bo strach, ale jak wrócę. Ja przy tobie detynadetyna (ukr.)	Po co to gadanie? Czy nigdy nie uwierzycie w mój zdrowy rozsądek? Chcę być tym, czym jestem: zawsze sobą samym.	Ach tak? I cóż, czy nasz ekscentryk popisał się czymś nowym?	Ale pan nie chory, prawda? A może pan nie ma pieniędzy?	Czy myślicie, że obraziłaby się, gdybyśmy jej pożyczyły suknię na czwartek?	Mając wydać opinię o tej młodej dziewczynie, muszę na wstępie zwrócić uwagę czcigodnego pana na tę okoliczność, iż chociaż z jednej strony niedostateczny stan rozwoju, wywołany zaniedbanym wychowaniem, czyli lepiej powiedzmy, spóźnionym kształceniem i odosobnieniem, które, jakkolwiekbyśmy je sądzili, podkreśla raczej zalety dziecka, to jednak zbyt długi pobyt w Alpach, bardzo skuteczny, o ile nie przekracza pewnego określonego czasu...	Właśnie to mnie tłómaczy, coś pan powiedział... odparła Laura, mniej jeszcze godziło się mnie jak jakiego przestępcę ścigać, kawalerze Georges!	Gdyby tak było, musiałbyś pan o tym wiedzieć, jako agent kasowy.	Ni mniej, ni więcej, tylko to, że za dwa tygodnie, jeżeli zdrowie Celiny pozwoli, wyjeżdżają sobie gdzieś do Odessy, czy jeszcze dalej.	Po co ja się mam ratować? Dla kogo? Elżbieta jest jedyną drogą istotą, jaka mi na świecie została...	Nie? To chwała Bogu! Ale mówisz to całkiem serio?	A tych to by się znalazło.	Musi pan zostać, bo tak chcemy	Zkądże wziąć innego? chyba z Warszawy. Nim przyjedzie, nim wymaluje, to się wszyscy rozjadą.	Hale! kiej cię to z czym wydałam? Dziw mi jeno, żeś to się ważył, Jezu!	Biłem się z nim już trzy razy. Pierwszy raz na pistolety, drugi raz na szpady i trzeci na szable.	Chcę z chłopakami okrętowymi zabawić się w futbol.	Dobrzy ludzie z tamtego świata mało jest u was krewnych takich i tak bliskich jak ten wiatr i owa bździna. Wyszli niewidocznie oboje z jednej dziury, i w jednym momencie.	Królu miłościwy! Czyż zapomniałeś, że dziś wieczór, skoro pierwsza zabłyśnie gwiazda, zasiądą ludzie do wieczerzy wigilijnej?	Oho! widzę, że profesor wpadł na ulubiony temat: jak wygląda Królestwo Niebieskie?...	Tak, tak	Tym co Leszka się chcą zbyć	Wasza Przewielebność, odezwała się w końcu Agnieszka, musieliście słyszeć o losie tego nikczemnego zdrajcy, nad którym małżonek mój miał litość zbyteczną wyście pewnie zbiegłemu dali przytułek.	Wszystko dobrze. Obym tak był pewien zbawienia duszy, jakom pewien sukcesu w tej cyrkumstancjicyrkumstancja (daw., z łac.)	Słuchaj mnie, ludu egipski... Za twoją wiarę w słowa kapłana, za posłuszeństwo faraonowi i następcy, za cześć, jaką oddajecie słudze bożemu, spełni się nad wami łaska. Idźcie do domów waszych w pokoju, a może, nim zejdziecie z tego pagórka, Nil zacznie przybierać...	Co to za człowiek Dugnani, wikary u Świętego Pawła?	Marsz, jak ja dam wody, to ci bańki nosem pójdą. Może jeszcze kogutkakogutek	Bo rozum mam, rozumiesz pan?	Braknie ci to czego?	Co pani rozkaże?	Co, co, co? To prawda?	Gdyby nasz książę żył! inne by były Rzeczypospolitej koleje. Kozactwo byłoby starte, Zadnieprze przy Rzeczypospolitej, a Szwed teraz znalazłby swego pogromiciela. Bóg zarządził, jak chciał, aby za grzechy nas ukarać.	Któżci to?	Owszem! Gdy zobaczysz, jak tańczą słonie, przyjdź prędko do mnie, a dam ci pozwolenie spacerowania po wszystkich keddach w górach Garo.	To moje!	Więc co? Chce pan, żeby nas niedźwiedzie pożarły?	A bądź nim sobie, bądź, mój przyjacielu, każę cię wezwać, gdy cię będę potrzebował.	A gdzież mieszka Oławicki?...	A my śpieszyli, śpieszyli, bat’kubat’ko (ukr.) co z tobą.?	A ty?	Ale, pocałujta mę gdzieś...	Bo wiem, gdzie uciekł.	Będzie on jeszcze wisiał!	Czy książę widział naszego kochanego baroneta?	Dlaczego?	Doskonale	Franciszku! czy już całkowicie odzyskałeś przytomność, czy możesz odpowiadać?	Imię, Krew, Rodzina	Jutro o ósmej chciałabym już być przy wujence, bo wuj będzie czuwał przez całą noc, a sam jest niezdrów.	Kocham Jakżeś piękna dziś, Kamo!	Mamule, leisk ir mokytis!	Masz słuszność, duszko	Miłość niespełniona, Pożądanie	Najgorsza choroba nasza	Najprawdziwsza prawda	No, co?	Ostatni grudnia, wasza książęca mość.	Proszę panów gdyby łokieć mego perkalu kosztował tylko o dwa grosze taniej niż dziś, wówczas na każdym milionie kupionych tu łokci ogół oszczędziłby dziesięć tysięcy rubli...	Przecież w ten sposób mogą go zabić?	Rząd.	Samochody! Jadą, po nas jadą... Samochody!	Szczęśliwej drogi!	Szkoda	Szybciej!	Słyszałam	Tam jest Travancore	Umhu! mruknął Majster i usiłował iść prosto przed siebie, walcząc ze swemi nogami, jak człowiek który chce przejść bystry strumyk po nocy wszystkie krowy czarne stukał, stukał	Widziałem!	Wielki Boże, co słyszę!	Z lewej ręki.	Światła, Józef!
Nowy pan nasz nie chce by mu tu jego mienie przepadało, by ludzie jego gnili w podziemiu a dom walił się i rozsypywał... potrzeba cóś począć.	Mówi pan że przeżywał pan najgorsze męki, widząc, jak wlewano do mojej szklanki truciznę? To skoro widział pan napój wlewany do szklanki, musiał pan także widzieć osobę, która to robiła?	Cóż pan chce? Czterdziestka!	Dalej sprawy potoczyły się biegiem, którym już nie kierowała ani moja świadomość, ani wola. Jedno wynikało z drugiego. Ambasada miała właśnie wysłać kuriera dyplomatycznego do Waszyngtonu z jakimiś ważnymi dokumentami. Ponieważ uśmiechała mi się podróż do Ameryki, a w dodatku i ta dziewczyna, której o tym wspomniałem, entuzjazmowała się projektem wyjazdu, zdołałem namówić wuja, by mnie powierzono tę misję. Ojciec Betty oczywiście nic nie wiedział o tym, że jedziemy razem. Zapomniałem jeszcze dodać, że Betty w swoim kraju miała narzeczonego. Małżeństwo ich było od dawna ułożone i nie mogło być zerwane ze względów materialnych i rodzinnych. Chcę być z tobą szczery, Haneczko, i dlatego przyznam ci się, że jakkolwiek moje uczucia dla tej dziewczyny w owym okresie wydawały mi się, a może i naprawdę były wielką miłością, to jednak cieszyłem się w duchu z faktu, że nie zostanę jej mężem. Bywały jednak chwile, gdy zazdrość o jej narzeczonego zdolna była doprowadzić mnie do każdego kroku.	Pani, słowa twoje świadczą, że obcy ci jest i duch rodziny, i duch religii. Toteż nie zawahasz się między egoizmem społecznym, który cię rani, a egoizmem człowieka, który obudzi w tobie pragnienie rozkoszy...	Oo tak! Jestem mu z całej duszy przyjacielem, słowo ci daję. Gdym przybył tu za wami, on zachowywał się jak ostatni dziwak, więc mi przychodziło na myśl, że może to on przechowuje te papiery. Towarzyszyłem mu w czasie rozmyślań, po trosze w tym celu, by roztrząsać kwestie et-tnologiczne. Jak widzisz, jestem tu teraz mało znaczącą osobistością wobec jego przeróżnych czarów. Na Jowisza, O’Haro, czy wiesz, że on miewa czasem paroksyzmy?... i to kat-taleptyczne, jeśli nie epileptyczne! W takim stanie zdybałem go raz pod drzewem in articulo mortisin articulo mortis (łac.)	Ja się nie mylę. Pani coś postanowiła.	Przecież mówiłem już pani Walentowej, że rodziny żadnej nie mam.	Szczęście, że my ze Stefem nie kłócimy się nigdy; nawet w czasach najcięższej nędzy, kiedy nas dławiła w Londynie, żaden cień nie mącił naszego przywiązania.	Nie, nie wydobył bo nie mógł, ale jednakże dał mi dowód takiej przyjaźni, że wielkie ukontentowanie byłoby to dla mnie, gdybym mu się mógł za to wywdzięczyć.	Katastrofa pańska jest sztuczna. A jednak zmienił pan front. Jacy wy podli jesteście, gojegoj (hebr. dosł.: naród) dodała ze wstrętem i pogardą. dziś popr.: getto, dzielnica żydowska. i to, co jest teraz. Kobieta demonicznaJa sama dla siebie jestem niezrozumiała	Wszystkie jesteście głupie! a najgłupsza Howardówna... Apostołka samodzielności kobiet, cha! cha!... Ta kobieta ma chorągiewkę w głowie: niedawno mnie uwielbiała, potem zaczęła kopać dołki pode mną, a teraz udaje, że mnie nie zna...	Nie do tego nie dojdzie. Winniście tylko wysadzić mnie na ląd, tak jakeśmyjakeśmy się ugodzili	I dlatego uciekł przed aresztowaniem! To się nie trzyma kupy. Zresztą, nawet gdyby to było prawdopodobne, koncept wydaje mi się idjotyczny. Jeżeli to się panu wydaje dowcipne!	Nie kpij. Nie chodzi o kasę. Medana nie ma forsy. Ale żebyśmy mogli wytrzasnąć dla siebie kilkaset tysięcy. Zastanów się tylko, a sam skapujesz.	Oho... ho!... Czyś ty uważał, jak ona się wykręca od pośredniczenia między nami i Norskim?... Coś w tym jest, nie uważałeś, Bronek?	Postaram się zasłużyć na cenną przyjaźń pani	Ależ bynajmniej, mój drogi. Nie chcę cię ani skompromitować, ani ośmieszyć. A najlepszy dowód masz w tym, że dotychczas nikomu o tym nie wspomniałam ani słowem.	Zbliżcie się, panie wojewodzicu; znam od wielu lat zacnego ojca waszego. Że zasię niedaleko pada jabłko od jabłoni, tuszę, że chlubę ino a pociechę przynosicie rodzicowi i miłej matce Rzeczypospolitej.	Że... że skończyło się samo.	Ja także jestem lekarz... i mniej więcej wiem, co tu można leczyć, a czego nie. Zapewne... nie wiem tego tak dokładnie jak szanowny kolega doktór Judym, ale o tyle, o ile... Miałem tu wypadki malarii znakomicie wyleczonej, wypadki bardzo częste, więc nie widzę potrzeby nic wykreślać z opisów...	A to niech jedzą śniadanie; będzie to najroztropniej, bo nie wiadomo, co się może zdarzyć.	Musiałam. Musiałam. Zjawił się Karol Zjawił mi się jego duch i powiedział: idź do dziecka swego i ochroń je, bo wisi nad nim nieszczęście.	Nie przetańczyłem z nią walca i chciałem wiedzieć jej imię; zresztą nie widzę w niej nic osobliwego.	A nie skamienieje ci ten chléb w ustach kobiéto? chléb jałmużny jak psu rzucony, siostrze przez Pechral’a!  A będziesz ty go mogła jeść! a da ci on życie? Nie! o nie!	Niech ci będzie, ja już należę do wapniaków i nazywam to staromodnie intuicją. Domyśliłaś się bezbłędnie. Grasz pa­nią Makbet. Dzisiaj wieczorem uzgodniłem to a Erykiem. Jest zadowolony. A ty, cieszysz się?	Tak, ojcze I za twoim pozwoleniem, kiedy cię już zobaczyłem i wiem, żeś zdrów i na niczym ci nie zbywa, chciałbym ją odwiedzić.	Mój Boże, staruszka leży bez ruchu i rozmyśla nad tym i owym, ponieważ nic lepszego robić nie może. Ja nic nie mówiłem. Znasz chyba moją opinię o tym młynarstwie.	Nie... Chyba nie. Jak on wygląda?	No, no!... Ty wiesz, że kupisz sobie nowych, ile zechcesz.	W naszym domu sądziłam, że mnie zrozumiesz, Edwardzie! Sądziłam, że w twoim domu będę miała głos chociażby doradczy. Dawniej umiałam prowadzić gospodarstwo... możecie spytać Peggotty...	Założę towarzystwo... zrobię taką konkurencyę wszystkim dyrektorom, że ich dyabli wezmą!...	Zaraz, to jeszcze nie wszystko	Ale w ogóle kochałeś się także, nim mnie poznałeś? No, powiedz! Przecież ja wiem.	Miałem towarzysza, szlachcica kurlandzkiego, niejakiego Zenda, którego mi laudańscy ludzie usiekli. Od niegom się nieźle po niemiecku poduczył. W Inflantach też często bywałem...	Może byśmy się tak... przeszli po ogródku... Bardzo ładnie wygląda ogródek... wypowiedział jednym tchem Miętlewicz ostentacyjnie podając rękę Madzi.	Nie wierzgaj, tylko wstawaj, bo jest pilny interes.	Po ósmej... po ósmej... Teraz nie ma czasu.	Co mnie to obchodzi? Nie marudź!	Nic tam nie ma!	Powiem ci jedno: zaręczano mi, że ona mnie ma za kompletnego idiotę.	Przyszedłem tu z zamiarem oddania pani listu oto jest.	Cóż to znów, mój wuju, kiedyśmy sądziły, że zostaniesz już z nami, w nowe znów włazisz manowce, chcąc gwałtem być pastuchem. A to mi rzemiosło godne wuja dobrodzieja!	Zresztą nie mogę zrozumieć, w jaki sposób, z chwilą gdy tytuł księcia Brabancji przeszedł do królewskiej rodziny belgijskiej, możecie rościć do niego pretensje.	Dobrze. Teraz więc słuchaj. Jeżeli sapieżanki są wyborne, może nawet od innych wyborniejsze, to czy te wszystkie inne, a więc: małgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesymałgorzatki, bery, panny, jedwabnice, diuszesy	Tak i tak. Trzeci oddział. Czterdzieścioro dzieci. Nie mogą dużo zapłacić.	Ja bez caluśką wieczerzę, aż do samych kurcząt, stałem na jednym miejscu, bo tak najroztropniej.	Jestem milionerem!	Ale gdzież to jest?	Po co ma przypominać i czem ma przypominać? Czy chciałbyś, aby nosiła ciągle lancet w ręku i biret na głowie...	A więc są jeszcze węzły... które pana łączą z „burżuazją i wyzyskiwaczami”.	Ale gdzież on jest?...	Do mnie to mówisz? Aresztuję cię w imieniu...	Dobrze, w takim razie chodź ze mną.	Na górę z nim, do pokoiku.	Otrzymałem odpowiedź. Czy wolno mi zadać pytanie?	Jak to? Przecież jest to właśnie to, o czym ja...	A tak. Co mam mówić?	Aha... młódka... na luteńcelutnia (muz.)	Bardzo mi przykro. Wstąpiłem, aby zasięgnąć od niego pewnej poufnej informacji.	Gadajże, jak to było. Masz duladul	Jeździliście do znachorów, co?	Nieuzasadnione było też to niezwykłe małżeństwo	Och! mówisz już tak trzy lata.	Od jakiegoż to czasu?	Po co tam waćpan jedziesz?	Połóż go z powrotem na futrze. Będzie z tego szczeniaka tęgi pies. Gdy skończy cztery miesiące, nadamy mu imię.	Przecież siedział uwięziony jeden z tych zbójów... a Siwiński, co z nim miał do tego należeć, był w usługach jejmości.	Przepraszam. Czy przeszkadzam?	Tak, tak, prędko.	Tylko ciebie jedynego, stryjciu Antoni... ciebie jednego mam na świecie... przybłęda...	Uważasz, kochanku, nasze paltoty miej pod ręką, bo musimy wyjść...	Widzę	Zawrzyjciezawrzeć (daw., gw.) klął wójt, na darmo dzwoniąc.	A Andrzej Władysławowicz?	A co ona za jedna?	A ja, jako poseł, musiałem żądać kary.	Ależ...	Ażeby pozyskać jej serce i rękę.	Bierz diabli okulary! Pojedziesz, Józefie?	Cichaj!	Czyżby ludzie z karczmy?	Figlikowe turnieje!	Ja chcę być w domu.	Jadłem	Jutro rannym pociągiem.	Maxym cię przepędził? a cóż ja ci pomogę? co ja ci poradzę.	Miranda z którą	Oni wiedzą	Panie Mikołaju...	Podziękuj waszmość księciu i powiedz, iżeś mnie zdrowym widział.	Student, towarzyszu.	Tavo mamytė, turbūt, didelius katilus kaito, kad iš jūsų trobos tiek debesų išeina!	Twarzą zwróconą ku oknu?	Twojego prawdziwego ojca?	Ty dawno jesteś umarły.	Tych ostatnich zapewne...	Tę tylko dać ci możemy.	Wasza królewska mość, najmiłościwszy panie?	Wybornie! Wiesz co, myślę nazwać go Trotwood?
Tak. Wiesz, że często reflektuję tego rodzaju interesa. Możemy o tem pogadać. Dziś napewno nic ci nie mogę powiedzieć, ale jutro każę sobie przysłać wyciąg hipoteczny Krzemienia i powiem ci, czy rzecz jest możliwa. Może po obiedzie przyjdziesz do mnie na kawę i może coś ułożymy.	Co to ma znaczyć, Sylwio, biło już trzy kwadranse na dziewiątą, a ja z waszej łaski spałam jak bobak. Nic podobnego jeszcze nie bywało.	Na tamten świat? Nie jesteś więc ateuszem.	Zapewniam pana, señor Hirsch że tym razem nie był pan narażony na żadne niebezpieczeństwo.	Nie ujmuję waszemu księciu zacny pan jest, ale masz to wiedzieć, żeć przecie przy siostrze cesarskiéj on wiele znaczyć nie może. Kiedy ją brał ks. Władysław łacno mógł obrachować, że ona tu panować musi.	Zaraz waćpanu wyjaśnię, w jaki sposób! Moi przyjaciele dopóty będą trzymali pańskiego bratanka u siebie, póki będą mieli nadzieję, że zarobią na tym nieco pieniędzy, ale gdy to się nie uda, wówczas mniemam, że pozwolą mu iść na złamanie karku, gdzie mu się tylko spodoba!	A tak, pora pomyśleć już raz o zbawieniu tej nikomu niepotrzebnej mojej duszy. Przecież tylko u was można być wybawionym z tej piekielnej matni sprzeczności	Ale pocóż tak się śpieszyć? Dlaczego nie posiedzieć, nie odpocząć, nie pogawędzić trochę? Szkoda takich oczek dla wiecznej pracy! Szkoda takich rączek...	Ależ w takim razie żony jego nie można potępiać, że się troszeczkę...	Czyż nie mówiłem po sto razy, że południe to dobry kraj? Oto tu przebywa cnotliwa i szlachetnie urodzona wdowa radży górskiego, udając się, jak mówi, w pielgrzymkę do Buddh Gaya. Ona to przysyła nam te potrawy, a kiedy sobie dobrze wypoczniesz, chciałaby z tobą porozmawiać.	Dwa następne są na poczcie i podążają tą samą drogą.	Ho, ho! W górach owies skacze, a na dołach pszenica leży albo ją pławią do Warszawy, aby za nią piwa nazwozić.	Jak jeno do Kalisza przyjdziewa, zaraz idę do szefa i wykładam. Tam i oni w tym Kaliszu mieli mieć swoje dépôt. Dopóki my instruktorami śmiech! Ja bym im pokazał wyborową kompanią, toby się w mysie dziury zmieścili ze wstydu. Niechże ich ta uczy, kto umie. A ja nie dyrektor. My są rycerze. Ja bez wojaczki	Jak to, nie masz żadnych pobudek wyboru pomiędzy jednym a drugim?	Jestem tu, Gotfrydzie! Ale gdzie ty jesteś? Słyszę cię, ale cię nie widzę! Gotfrydzie! Gotfrydzie!	Mogłaby również dobrze położyć trzy tysiące na stole	Mówi pan jak z książki Dlaczego pan nie pisze?	Na wieki wieków jakże tam waszmości powitano w klasztorze bez przyrzeczonej ode mnie jałmużny, którą wziąć zapomniałeś?	Nie mogę. Poślipośli (gw.) właśc. kiermasz, odpust., kazali siedzieć w chałupie, Hanki pilnować, coby nie wyleciała z kołyski.	Nie mów tak	Nie odwracaj się.	Nie powinna dyrektorowa brać takich ról męczących.	Nie rozumiesz mnie, jak zawsze.	Nie wiem i szukam.	Nie, panie kapitanie, jesteśmy z gazety.	Nie, skrył się za przymurek. Chodź tu, chodź, czego się boisz? Zbój związany.	Nie, to nie teorie, lecz życie samo! A wy, wy kobiety...	Niech pan włoży futro, bo się pan zaziębi na dziedzińcu...	Niepokoję się o matkę Zupełnie straciła apetyt, całe doby spędza albo w pokoju ojca, albo u siebie na klęczkach. Zdaje się, że dostała manii religijnej.	No to głupi. A jak ci się nie podoba, to mnie nie wołaj i już.	O, nic nie szkodzi, twoja pidżama warta jest mojej tualetytualeta	Oboje jesteśmy na jawie Naprawdę, wygląda wszystko to jak sen; i jest teraz noc, i wszyscy w domu śpią, wszyscy, prócz nas dwojga. Oboje jesteśmy rozbudzeni.	Opowiadał mi to, powtarzam, człowiek, który nigdy nie kłamie.	Panie! na Boga! weź mnie z sobą... Siadam na konia! daj mi konia! Ja za nim muszę! ja z nim muszę!	Po fizjognomii waszmości uważam, że nie z najlepszymi nowinami przychodzisz, ale jednakże, bądź co bądź jest, powiedz otwarcie i śmiele; dobić mnie jeszcze nie dobijesz, a złego nie pomnożysz.	Przynajmniej teraz: kupiłem kilkanaście Falków, wszystko avant la lettre, i wypłukałem się na jaki miesiąc	Przysięgaj na miecz rycerski, na pawęż...	To się tam dostaniesz chyba przez Via Portuensis, bo obok Awentynu żar cię udusi... Zatybrze?... Nie wiem. Ogień nie mógł tam chyba jeszcze dojść, lecz czy już w tej chwili nie doszedł, jedni bogowie wiedzą...	Znać to, żeś waćpan w Warszawie nie bywał i żeś prostak, skoro się sądów marszałkowskich boisz i nie wiesz, że w czasie bezkrólewia kapturkaptur a. sąd kapturowy	A co za długie włosy nosi!	A gdzie się podział Pilatus dzisiaj?	A kiedyż, kiedyż to będzie?	A oblubienica?	A ten starzec to wasz ojciec?	A ty w swojej naiwności oczywiście jej wierzysz?	A w lesie panowanie nasze!! zawołał Władysław i nucąc poszedł do swéj komory.	Ach, wszak my jesteśmy drużyną zebraną tylko przypadkowo. Czy pan im powiedział, że będziemy potrzebowali zastępcy, nawet gdyby Crandall mógł grać? medal wojskowy „za odznaczenie się w służbie” [Order za Wybitną Służbę. Red. WL].	Ale niech pan hrabia raczy pomyśleć, jaka odległość dzieli jego domek od pałacu.	Byłaby to jednak twoja własna wina!	Błazen.	Chociażby. Symbolizowały one pewne uczucia. Ale pisać o mięśniach, kościach...	Czy pan prezes uważa, że to niepatriotycznie w dzisiejszych czasach wozić pieniądze za granicę? Ależ wszyscy to robią!	Daj to Boże dobre o sobie rozumienie jest połową szczęścia.	Dajcie araku	Daję słowo, będę milczał.	Dobrej nocy.	Dziecko moje! nieszczęśliwe dziecko moje!	Gdzie rozkaz?	Ha! Nędzniku! mam tu dokument podpisany własną twoją ręką, dokument, w którym ręczysz honorem, że poślubisz mnie, Gburię-Furię!	Interes, Pieniądz, Polak, Żyd rzekł cicho	Ja	Jak długo do święta Pesach? widzisz przecież, moja Frumet, że przyszedł cię przeprosić. Czego jeszcze chcesz?	Jak się panu zdaje, paniczu?	Jako żywo, że bliżej i droga lepsza, bo gościniec!	Jakto! a tom zdyshonorowany.	Kto? Wierszułł, Wierszułł! Opamiętaj się, człowieku! Kto?	Niech czyni, co zechce. Omara widziałeś?	Numer zrobił doskonałe wrażenie możemy sobie powinszować.	O matko... Wawrzuś!	O tej godzinie?	Ojcem moim był Aleksander Balfour, nauczyciel w owej miejscowości, a matką mi była Gracja z domu Pitarrow zdaje mi się, że jej rodzina pochodziła z Angus.	Pozwól mi pan sobie podziękować...	Proszę cię.	Proszę żadnych dywagacyj!	Przecież wolny człek! rzekł marszałek.	Przeczytaj to, mój chłopcze Zobaczysz, jakie cacko-drukarnię ci oddaję.	Rzeczywiście, przypominam sobie	Spalił ten list, powiadasz?	Straż celną.	Tak	Tak, tak!	Tak. Ty dobrze znasz ten wypadek.	Tegu ją dievai, tą miesto mokslinyčią! aš visą laiką buvau, kaip koją įkirtusi.	To ja!	To jest prawda, ale pani Weiss ma dwa miliony gotówką. A co sreber, kosztowności...	To zależy.	Valentine, czy wolałabyś oskarżyć macochę?	W Chinach zrobił kuzyn to odkrycie?	W imię Ojca i Syna, to jedźże wójta powiadomić!	Wieś rzekł lord Henryk z uśmiechem	Więc do dzisiaj byłem brzydki?	Więc stan jest rozpaczliwy?	Wypadek niezwykły, wprost alegoryczny. I skweres znaczny, zwołać trzeba ludzi, siłaczy wybitnych, by w portantinieportantina	Z oddziału pana de Tréville.	Zacznę ja cię edukować w polityce.	Zapomniał pan, o dziwo, o pięknych kobietach	Zgadza się	Zobaczymy dziś popr.: tłumaczyć. spokojniejsi.	Zobaczę, zobaczę	Życie samo jest karą w beznadziejnym poszukiwa­niu, a wszystkie jego dary są nieczyste.
Jestem w rozpaczy, żem panią pogniewał, ale nawet teraz nie mogę przyznać, abym źle postąpił. Uważam, że to są rzeczy bez znaczenia i nie rozumiem, jak kobieta, mogąc tak łatwo zrobić przyjemność, nie godzi się na to. Nie zrozum mnie fałszywie nie chcę przez to powiedzieć, aby młoda panna mogła robić wszystko i aby nie istniało nic niemoralnego. I tak, na przykład, stosunki, o jakich mówiłaś kiedyś z powodu tej smarkatej, co mieszka w Balbec, między nią a pewną aktorką, to mi się wydaje ohydne, tak ohydne, iż myślę, że to jacyś wrogowie oczernili ją i że to jest nieprawda. To mi się wydaje nieprawdopodobne, niemożliwe. Ale dać się pocałować, a nawet więcej, przyjacielowi, bo sama mówisz, że jestem twoim przyjacielem...	Tak mówią Ja o tym nie wiedziałem. Słabe serce. Podniecenie. Wyczerpanie. Diabli wiedzą! He, he! Widocznie i on również bardzo nie chciał umierać. Czy to nie śmieszne? Niech mnie diabli porwą, jeżeli nie zgłupiał do tego stopnia, że sam był przyczyną swej śmierci! Został zbałamucony	A ja widziałem takie śliczne, że już nie wiem, ale nie wiem, co to jest.	Nie może być, aby niedołędze temu takiej się rzeczy zachciało, która jest nad jego siły! zawołał Maciek. Chcą mnie tylko nastraszyć, ludzi mi rozpędzić, zmusić może do głupiej ucieczki, abym to stracił, na co lat kilka pracowałem; to zdrada! to podstęp!	Ostatecznie trzeba będzie o tem z nią pomówić. To widocznie ubodzy ludzie; stróż mi mówił, że mieszkanie dotąd nie opłacone. Ale nie bez tego, żeby gdzie nie mieli krewnych, albo przynajmniej znajomych.	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Szedłem ulicą miasta szedłem powoli, zmęczony długą drogą; nie w myśli mi było uciekać ni kryć się; szukałem noclegu, a wszystkie domostwa były pozamykane. Tedy chciałem zapytać pierwszego lepszego przechodnia, gdzie plebania, i księdza proboszcza prosić o kąt i wiązkę słomy, a jutro rano byłbym poszedł dalej, bo do Krakowa zdążam. Aliści, pogrążonego w myślach, napadli ze srogimi okrzykami zbrojni ludzie, skrępowali do krwi i wloką niczym mordercę, gdy nawet nie odgaduję, o co mnie oskarżają.	Niech się pan nie obawia nie wejdę panu w drogę. Pana zajmuje dokument, broszura... rzeczy, które nie budzą we mnie wielkiego zaufania.	Ty, klecho, czarny jezuito won! Pijemy! Czyś ty wąchał proch, pomidorowy jezuito? Siedziałeś w mysiej dziurze u Pana Boga za piecem, a zęby ci szczękały ze strachu, kłap-kłap-kłap... Ja cię znam! Teraz się dopiero wylakierowałeś... To nie sztuka, bratku!	Nie rozeznałem dobrze, ale zdało mi się, co Jagusię Nie rozeznałem, bo zeszli mi z oczów kajś w zagaje... pewnikiem przed gorącem...	Przez złość do nich, że to chcą działów. Piekło tam u nich, a to dzień nie mija przez kłótni, zaś wójt broni Dominikowej, opiekunem był nad sierotami jeszcze po śmierci Dominika.	Ani nie powinna zdradzać takich gwałtownych, ludożerczych instynktów	Nie	Nie wiem, panie, jenojeno (daw.) porwana kobieta. oddał księżnie mazowieckiejAnna Danuta chciałem rzec: młodej pani	O! Niceś waszmość nie mówiłNiceś waszmość nie mówił	Uspokój się, drogie dziecko, nie zapalę, jeżeli nie chcesz...	Teraz, moja królowo, trzeba też z nami skończyć... a dać na zapowiedzi, nie ma powodu zwlekać...	Nie znam się na taryfach ale nie widzę, aby te słowa miały nas wprowadzić na trop autora listu.	Co nie mam znać? Przecie widujemy się co dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo ja siedzę u niej, albo oboje u Wysockich.	Czy pan czasem nie jest klezmerem?	Nie wiem, o co panom chodzi	Nie. Zostawiłem w oficynie, bo mnie zawołano.	Z tego powodu przedstawia mi się ona jak duch w formie kobiety; działa, ale nie można jej schwycić. Więcej nawet: skutkiem braku egoizmu to dziecko wydaje się pozbawione cech ziemskich. Czy ona prosiła cię kiedy o co?... Dla innych tak, ale nigdy dla siebie. Jej nie potrzeba ani stanowiska, ani pieniędzy, niczego, za czym ubiegają się śmiertelni. A nawet, Ada, czyś ty uważała: w jaki sposób ona je?	Widocznie on ma inne zapatrywania. Zresztą może jej wszystkie zalety uznawać, ale... nie jest ona w jego stylu.	Ja z ufnością do pana przychodzę bo nie każdemubym nawet zwierzyć się mogła o co idzie. Mój ojciec oskarżony jest o tajemny arjanizm, był uwięziony... uszedł z więzienia... majątek nam zasekwestrowano.	Nieprawda! Przypuszczam jedność jakichś wyższych celów; jedność w pożyciu koleżeńskiem jest niemożliwa, dlatego na nic się nie przyda starać się o nią.	A Bronia nie podoba się panu?	Ja nie wiem.	Ale ja cię pytam, czy wampirów nie widzisz?	Bez żartu jestem znużony, nie jestem zazdrosny; jedź książe do Warszawy, ja go z królem przejednam.	To właśnie on! Wyobraź pan sobie, że co rok nasze wspólne obroty wynosiły osiemset do dziewięciuset tysięcy, Bóg wie, od jak dawna. Nigdy żadnej pomyłki, żadnego opóźnienia; płacił iście jak książę... jeśli książęta płacą. Miałem u niego milion do zwrotu, i proszę, ten szatan zawiesza wypłaty.	Ja zawsze uważałem, że on nie był pani godzien Należał się pani lepszy los.	Dałbym i ja za to chętnie swoją, ale nieszczęście teraz na świecie jak dżuma grasuje. Lepiej już milczmy i na wolę bożą wszystko zdajmy.	Jak to mam rozumieć?	Kudy, kudy, kudy! ani jej mówić o tem co Bóg przeznaczył, to będzie.	Kiedyście bednarz, to se każcie obręczami żywot ściągnąć, coby poczuł. Niech mnie oneon, onego (daw.) ok. 0,5 litra a. półlitrowe naczynie. flaków za cztery denary, jeszcze i z przyczynkiemprzyczynek zobaczyć; rada bym uźreć	A to czemu?	Bóg to odmieni i hetmani.	I myślisz że ja na to dozwolę? że dla téj głupiéj miłości, dla takiego chłystka, który jest ledwie cierpiany na dworze, twoją przyszłość poświęcę? Nigdy w świecie!	Jużci: jako ją sobie wspomnę, to mi żal. Ale wola boska! Lepiej jej na dworcu niebieskim i	Oj I za to jej płacą?	Pozwól, kochanko... Na taką liczbę nie zgadzam się jako lekarz dla ciebie, a jako eks-guwerner dla twoich uczennic. Byłoby niesumiennością podejmować się fuszerki w nauczaniu...	Tak jest, ten sam, co zrobił muzykę do pańskiego hymnu, który wczoraj Aza w świątyni Izydy śpiewała. On u mnie pracuje. Przygarnąłem go...	Ja ci otwarcie powiem, że ja tu nie myślę siedzieć.	Hm, to prawda. Dobra! Pójdę za nim, koniec gadania!	Wobec tego niech mnie Józia rozbierze i poda ten najczerwieńszy szlafrok. Ta mania czerwoności doprowadza mnie samą czasem do furii. A jutro proszę mi tu sprowadzić księdza Wyprztyka na dziewiątą rano. Do południa cała rodzina musi być ochrzczona dokończyła tonem złym.	Od ostatniej rewolucji. W owym to czasie nasz minister Mądrości Agastia wynalazł zasadniczą materię bytu i nazwał go Nirwidium.	W jej tonie było jakby odprężenie. Usłyszałam brzęk kieliszków. W pierwszej chwili opanowała mnie obawa, że ta zbrodniarka chce Jacka odurzyć jakąś trucizną, toteż uspokoiłam się, gdy w słuchawce zabrzmiał jego głos:	Ale wy cóż z wami się działo? gdzieście byli, co was przygnało tu znowu, na szczęście czy nieszczęście moje?	No, no, przecież jestem wilkiem! Jestem z tej samej sierści i skóry, co reszta Wolnego Plemienia! Ani mi się kiedy śniło być człowiekiem!	Et! Co z tobą gadać! Ja takiego oto eks-żołdaka wprowadzę na posiedzenie Cekaeru!	Moje uszanowanie, panie pułkowniku, siedziałem na wsi. Ale wczoraj przyjechałem do Warszawy, a dowiedziawszy się, że pana pułkownika tu znajdę...	Owszem. Pani Emilia namawia mnie do Reichenhall. Może się i wybiorę.	Tknięty czymś tam, przeniósł się do lepszego trustu, zostawiając jedynaczce studnię pieniędzy. Usamowolniona sierota, bo matka umarła dawno, przyjechała tutaj na studia. W głowie tej najrozmaitsze pomysły uszczęśliwienia świata	Dla czegóż ten strój? co on znaczy?	Hmm! Koniec opowiadania wydaje mi się prawdziwy, lecz co sądzić o części poprzedzającej?	Ojcze Ochrzcij nas teraz oboje, tak po prostu, z wody, bez żadnych ceremonii. Ja chcę już być poza tym, chcę być inna. Ja wierzę teraz w sakrament i potrzebuję go.	Jak się bawicie w Lymchurch?	No, puszczajcie mnie, Wojciechu, bo i wam się oberwie!	Bardzom też ciekawa, co mi powiesz.	Co też pani mówi?	Czy jest doktor Kolski?	Człowieku! Ależ hałasowałeś tam na potęgę	Jest Ganges	Niewątpliwie Może tu być nawet więcej niż dwóch półgłówków. Kto wie?	Po świętach zaproponuję pani trochę inne warunki, a tymczasem przeprowadź się do pokoju, który zajmowała panna Howard.	A pewnie, i powiedział jeszcze tak: jeśli, powiada, młody pan popadł w jakowe złe terminyterminy (daw.) (ok. 1370–1434), córka wielkiego księcia Litwy Olgierda, siostra Władysława II Jagiełły, żona księcia mazowieckiego Ziemowita IV.  siłasiła (daw.) siostra. królewska i prócz tego będąc osobliwsząosobliwy (daw.) poważanie, cześć, szacunek..	Chciałbym się pomodlić, moje dziecko; mów ty modlitwę, a ja będę słuchał.	Więc opowiem pani historię babki, ale uprzedzam, że smutna, bo babka miała wiele cierpień w życiu.	A ja idę!	A jednak tą drogą sprowadzono niewolników do Egiptu.	Ażebym ja był pierwej od pana.	Dla człowieka, ażeby człowiek...	I taki szlachetny...	Ja powiodę!	O, mam już dosyć doświadczenia, dosyć...	Pewnie, że mam.	Pozycja społeczna przerwał dyrektor głosem szorstkim i patrząc mu w oczy tak prosto, jakby w tym wzroku i brzmieniu mowy istotna prawda zamknięta była.	Proszę jaśnie pani	Pójdźmy tam jednak, spróbujmy. Może w drodze łaski...	Rano się od żony wynosi	Wiatr zerwie się za chwilę i znów wszystko zasypie.	Wynoś się stąd!	A jednak pan głosował za menuetem?	A skąd cię diabli niosą?	Będziesz.	Chorował?	Czarownice sam widziałem i powiem waszmościom...	Dziś wieczór, o szóstej.	Kodėl nepasiseks?	Lekko stawiać, ostrożnie... ludzie!	Milcz o stolicy twej ziemi!	Musiałaby pani przebyć poprzednio wszystkie siedem sfer O-Sir-Isa: mądrość, miłość, sprawiedliwość, piękność, wspaniałość, wiedzę, nieśmiertelność	O głupoto!... Bezczelna głupoto!	Owszem. Bardzo dobra.	Pomiędzy oknami powinny być lustra i konsolekonsola zadecydowały kuzynki.	Powiedziałem!	Teraz... niech pan słucha....	Więc jesteś wnukiem starego Saula?	Żyć...
Dziennik? Dziennik?... Hum, hum! Dziennik, panie, robi się na ulicy, w domu, w drukarni, między jedenastą a dwunastą w nocy. Za cesarza, panie, nie istniały te kramy do zapaskudzania papieru. Ha, ha! zaraz byłby posłał czterech ludzi i kaprala, żeby wymietli taką budę; nie dałby sobie psuć krwi! Ale dosyć gawędy. Skoro mój siostrzeniec robi na tym pieniądze i skoro gardłuje się za jego synemjego syn	To Szalona Fregata, towarzyszu ze strądu: opętana fregata bez steru, bez załogi, co błąka się po tych wodach od wieków. Nikt nie zna celu jej drogi, nikt nie zbada jej kursu. Od niepamiętnych czasów zeszła z rumbu i tuła się jak widmo, jak zmora... Na ocalałym cudem jakimś bezanmaszcie płonie gromnicznym światłem zielona latarnia i sieje upiorne światło na spróchniały pokład. Wśród oplączy powęźlonych wantwanty rodzaj lin., wśród zgmatwanej na wieki sieci szkotów i halsów czernieją poszarpane płachty żagli, szczerzą się piszczele rej, bomów i gafówrej, bomów i gafów	Zlękłaś się, ażebyśmy cię nie zatrzymały u siebie, a może i nie zamurowały w jakiej komórce! Bądź spokojna. Tyle zgłasza się do nas kandydatek, że ledwie mogłybyśmy przyjąć czwartą część, gdyby były miejsca. Nie my wciągamy, ale nas proszą.	E! choćbym zrozumiał, to nie poradzę. Nie mam co w bawełnę obwijać. Pani marszałkowa mi daruje (powtórzył to już raz trzeci, jakby z nałogu), N. Pan nasz czasem bywa nie do rozbawienia i nie do rozerwania; kto może zgadnąć, czem go poruszyć? Niekiedy dzieciństwo go zajmie, a innego dnia, choćby mu... (tu się zakrztusił) choćby mu z chmur bóstwo zstąpiło, ziewaniem je powita.	No, to dobrze, że wiesz, bo może zrobisz co takiego, abyś i sama prędko na cholerę wyglądać nie zaczęła...	Ty... ale nie twój następca... Zresztą nie troszcz się o nic, sprzedaj, zgarnij należność i zostaw to Cérizetowi; da sobie radę.	Dlaczego u was chłopcy inaczej się ubierają niż dziewczęta? To jest zupełnie dziki zwyczaj. Przez to dziewczynki u was są takie niezgrabne. Ani na drzewo nie można się wdrapać, ani przez płot przeskoczyć. Zawsze nieszczęsna sukienka plącze się i plącze.	Niestety! to prawda... Teschen jéj nie dorównywa... Poślijcie Hoymowi rozkaz aby mi się wracać nie ważył...	Ale słuchaj-że mnie, szalony człecze jam waćpanu zawsze dobrze życzyła, ja o bożym świecie nie wiem od wyjazdu z Kaniowa. Jeżeli chcesz, bym ci poradziła, opowiedz, co i jak jest, co się stało. Słowo daję, że nawet o ożenieniu projektowanem tak jak nie wiem.	Ten pan nie rozumie po angielsku?... Czy on nie obrazi się, żeśmy z nim nie rozmawiali?...	Nie naredzałem się z nimi, chcecie, to wierzcie, prawdę wam rzekłem...	Tak. W szerzeniu trzeźwości dopomaga mi miejscowy proboszcz. W rozpijaniu ludu widzę nędzną rękojmię kultury i zapobiegam temu. W tym celu w gorzelni, którą postawił mój ojciec, wyrabiam tylko spirytus denaturowany. Sklepy urządzam pod opieką dworu, aby uchronić służbę od oszustwa Żydów. Sprzedaje im się produkty lepsze i taniej; w tych sklepach jest wszystko. Ubogie dziewczęta sporządzają sobie w nich całe wyprawy. Włościanie z początku nieufnie patrzyli na nasze sklepy, ale już się do nich przekonali.	A ciśnij, poszukaj bułek, kiedy ci chleb nie smakuje, idź, tartak poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote na dzień!	Ja wiedziałem, że tu będzie chryja! Nie trzeba się było, Tulke, upierać przy konferencji prefektów.	Moi ludzie! widzi mi się, że Józef nie mają racji...	Z tym zielonym tłumem jest tak samo, jak z szarym: dopóki nie znamy żadnej z pojedyńczych jego twarzy, wydaje się on nam nieznanym i zarazem tak znanym i ciągle widywanym, że aż stał się nudnym. Lecz im więcej rozpoznajemy w nim postaci pojedyńczych, tem więcej spostrzegamy, że całość składa się ze szczegółów bardzo zajmujących i że monotonję płaszczyzny sprawiały tylko wady naszego własnego wzroku.	Nie ma pracowni, w której by sobie nie pomagano, ale pracownia Nr 5 doprowadziła to do systemu Zresztą oni wszystko robią systematycznie.	Wnuczko kochana, sama nie wiesz co pleciesz! zawołał wojewoda, jakto może być żeby kobieta młoda za mąż iść nie chciała. Musi.	Jest pan diabelnie uczciwy ale podobny jesteś do reszty z nich. Za wiele bujasz w obłokach. Nie wiem, co ci się uda z nim zrobić.	Nie	Nie masz no gorzałki?	Nigdy jej nie całowałem	Z czym się bronić? Armat nie mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre do pukania w czasie uczt.	Nie. Wa-hima ani Samburu nie mogą tego zrobić.	Piękne powołanie, ale ciężkie... Czy żadna z tych pań nie żałuje wejścia tutaj?... Niektóre takie ładne... Może niejedna wolałaby zostać żoną i matką, nie zaś opiekunką cudzych dzieci?...	No dobrze, Aziu, uspokój się. Nie jest jeszcze tak źle, jak myślisz.	Nic nie chcę o nich wiedzieć. Lubię plotki o innych, ale plotki o mnie samym mnie nie obchodzą. Brak im uroku nowości.	Aaa!... Czy nie tobie chciał dziedzic sprzedać za sto dwadzieścia rubli łąkę wartającąwartająca	Molitaire był istotnie mężem zamordowanej. Przed laty już poróżnili się, ona zaś pojechała do Nowego Orleanu, gdzie założyła jaskinię gry. Podczas spotkania w Paryżu poznała go, gdy zaś ten ptaszek powziął zamiar jechać za klejnotami, było mu na rękę udawać zgodliwego, by użyć byłej żony za narzędzie. Po dokonanem morderstwie, miał interes w zatajeniu nazwiska Montalbon przez wycięcie znaków z bielizny i sukien.	Tak, że u kołtunów dzieci są tylko dziećmi obowiązku, a czasem, rzadko, dziećmi krwi.. Co zaś do dzieci serca, tych nie ma nigdy.	Niechże pan ochmistrz ulituje się ten ostatni raz, każe nam wlepić po dziesięć batów na kobiercu, pocałujemy go w rękę i sza!	Bo będzieta na tym placu stawiały budynek, dom murowany.	Dziękuję panu Obecnie nie chodzi mi o informacje, lecz o to, by pan uważnie wysłuchał moich zleceń i ściśle je wykonał.	Lofer dzieucha, że tego pacierza w chałupie nie usiedzi.	Widzieliście wy, moi ludzie... Jeszcze toto do sztuby nie weszło, a już taki rezon. A cóż to będzie potem? Ojcem swym, rodzicem gardzisz?	Za granicę już nie pojedziesz.	Na koń!	Nie wiem, ale czemu pan nas pyta o to?	Bardzo chory, powiadasz? a na jakąż to chorobę?	Dlaczego nie?... mam wielką ochotę; stawiłbym czoło całej armji, gdybyśmy byli zabrali z sobą choć tuzin butelek więcej...	Potrącił mnie na wyścigach.	Zwierzyć mam ci moją hańbę! ja, kobieta, mam opowiadać mężczyźnie! O! o! nigdy, nigdybym nie mogła!...	Dziękuję panu, dziękuję Będę szczęśliwy, jeśli zechcesz mi pan uczynić ten zaszczyt i przedstawisz mnie siostrze i szwagrowi; ale nie mogę przyjąć propozycji żadnego z panów, ponieważ mam już przygotowane mieszkanie.	Czemuś mi tego wpierw nie powiedział?	A to czemu? może myślisz, żem pijany, d’Artagnanie? Zapamiętaj to sobie, nigdy myśl moja nie jest tak jasną, jak przy winie. Mów... słucham cię obydwoma uszami.	A co będzie z tymi, co już byli? Czemu nie zakwitło wszystko od razu, od samego początku?	Daj koncert, kiedy tego chce, i... żeń się, tylko prędko, gdyż czuję, że umrę wśród tych pomarszczonych twarzy, a jeszcze więcej	Wobec tego niech mnie Józia rozbierze i poda ten najczerwieńszy szlafrok. Ta mania czerwoności doprowadza mnie samą czasem do furii. A jutro proszę mi tu sprowadzić księdza Wyprztyka na dziewiątą rano. Do południa cała rodzina musi być ochrzczona dokończyła tonem złym.	To się pewno pokochają.	Usiądź że, uspokój się kochanie...	Rzeczywiście, tak się zaszyłeś, żem ledwo się dopytał.	O! Sancho ma jeszcze w sobie nieco za wiele ognia młodzieńczego ale z czasem nabędzie doświadczenia i stanie się odpowiedniejszym do rządów, które mu przeznaczyłem, niż był dotąd.	Prawdać to, ale krok za granicą ludziska stają się mądrzejsi. Schowaj go, ale wpierw winieneś go nabić. Cóż ci przyjdzie z nienabitej broni?	Co się tu dzieje?	Dlaczego ma się podobać, wuju Sibie?	O, i bardzo być może. Skazany boi się, kiedy ma usłyszeć dekret. A wacpanna masz ferowaćferować (z łac.)	Znajdzie pani inną nauczycielkę.	I z lepszego niż to żelaza. Tak ci zwinął ten tasak, jakby był z wosku.	Jak mama uważa. Ale jeżeli Jagusia taka najgorsza, to czemu mama pozwalała jej przychodzić do nas?	Przypuszczam, gdyż znał kryjówkę. I przypuszczam, że powiadomiono go o rozpaczliwym stanie jego przywódcy, gdyż wskutek zaniepokojenia zrobił głupstwo i napisał tę groźbę: „Biada panience, jeśli zabiła pryncypała”.	Przysięgnij mi, że będziesz ostrożny.	Co poza tym?	Czy ty myślisz, że ja mogę?	Helios z Rzymu do ciebie mnie przysyła...	Sądzisz więc pan, że...	Słusznieś to zauważył, choć niezbyt grzecznie.	To było przecie dziewiętnastego, nieprawda?	To moje! to moje! ja znalazłem!	To straszne	Prawda, o której mówisz, ojcze, jest także jak przepaść. Czemu tak jest?	Czy pan de Villefort miał jakiś powód, aby was nienawidzić?	Dlaczego?	Kto tam jest obok?	Miłość rzekł Henryk po długim pocałunku	Treść jego możesz mi dzisiaj opowiedzieć...	A gładka była?	Arya	Chcesz, żebym jechał do domu?	Co pan Azja waszmości zawinił?	Co pan mówi!	Czy doprawdy?	Czy oskarżony umie czytać?	Dobra.	Ho, ho, kupię choć z pół łokcia.	Ja? Ano Kajtuś.	Jak ją znów zowiecie?	Jaki? Jaki emblemat? Jaki symbol?	Jakiej?	Jeszcze chwila tej męczarni	Jezus Maria! Szwedzi następują!	Którego?	Może chociaż filiżanka bulionu?	No, więc, może Krzysztofowi?	Pachołek!	Pan Kajetan...	Powiada filozof, iż bez wyjątku	Słyszysz, jak pięściami o drzwi tłucze?	Voilà!voilà! (fr.)	Więc?...	Zrobione, no do widzenia. Jazda!
Nie jestem golibrodą, ale zrobię, co potrafię. Urodziłeś się na zdobywcę serc! I cała ta maskarada ma służyć na jeden wieczór? Pamiętaj, że farba się nie zmywa! Ale kto mi za to zapłaci? Sama Huneefa nie dałaby ci lepszej farby.	Wcale nie żałuję! Gdybym mogła, jutro zrobiłabym to samo. Tylko próżna, samolubna cząstka mego „ja” narzeka i płacze tak niedorzecznie. Proszę cię, nie mów o tym, już przeszło. Myśląc, że śpisz, jęknęłam po cichu za moją jedyną ozdobą. Jakim sposobem się obudziłaś?	Nie, nie! ale dajmy temu spokój. Może pan ma rację, ale ja swojej nie ustąpię nigdy. Pokażę panu list panny Grünspan do Miecia, pisany z Włoch. Nie jest to niedyskrecją, bo jest tam kilka wierszy do mnie.	Wobec tego byłoby dobrze, gdybyśmy byli ze sobą całkiem szczerzy. Mam wrażenie, że nie wszystko dopowiedzieliśmy sobie; niejedno myślimy, a nie mówimy. Więc powiedzmy sobie wszystko! Czy nie poznał pan tego człowieka w masce, czy nie przypuszcza pan, kto to może być?	Otóż błąd! Otóż błąd Sama mówisz: wyprowadzone. A co znaczy wyprowadzone? Znaczy pielęgnowane i przystosowane do nowych warunków egzystencji, do nowej roli i nowego zadania przez szereg pokoleń. A tak. Czytałem kiedyś taką książkę o pewnym francuskim miljonerze dorobkiewiczu. Pytał on swego sekretarza, czemu się to dzieje, że czuje się nieswojo w środowisku burżuazyjnem. Sekretarz na to odpowiedział: Jakto dwudziestu czterech przecie skończyłem gimnazjum w osiem lat! wyjaśnił swoją myśl sekretarz Otóż oczywiście nie chodzi tu o gimnazjum. Chodzi o stopniową aklimatyzację. Zresztą poco daleko szukać. Codzień patrzysz na swoich rodziców i nieraz mi mówiłaś, że ojca bardziej cenisz od matki, ale nie zaprzeczysz, że wiele rzeczy w jego postępowaniu razi cię i drażni. Już ciebie! Jego córkę! Jego wnuki nie znosiłyby go wcale. Wuja Żołnasiewicza lekceważysz, ale klimatycznie jest ci bliższy.	Amen! Kazanie długie było, nie można mu prze­cież odmówić pewnej esencji moralnej, w której skąpane serce moje, jak w łzach umoczona gąbka, pada do stóp twoich, droga kuzynko!	Athosie, tyś nie przy zdrowych zmysłach, przysięgam!...	Jeżeli nie jesteś bardzo zmęczona...	Nie rozumiem	Wszak prawda, że gdy mijasz orszak młodzieży płci męskiej, doświadczasz uczucia nieokiełznanej wesołości, idziesz jak gdyby przez aleję pełną światła, róż i zapachu? Wszak prawda, że spojrzenia osób zupełnie ci nieznanych budzą w tobie jakąś niespokojną, niemieszczącą się w ciele rozkosz, której nazwać nawet nie sposób? Otóż a z niej na stromą ścieżeczkę doskonałości. Na tej ścieżeczce znajdziesz stan łaski. Przyjdzie czas, że nie będziesz się pyszniła przed samą sobą nie tylko z tego powodu, żeś piękna, ale nawet z tego, żeś czysta duszą. Wówczas nie trzeba będzie zadawać pytania	Wykupił; ale to wszystko nie pomoże.	No, patrzcieże waszmościowie na tego Litwina! Nie mam ja dworować z niego, kiedy on ludzkiej mowy nie zna! Cóżeś waszmość chciał powiedzieć? Kołujesz, kołujesz jako zając wedle kotliny, a w sedno nie możesz utrafić.	Dajcie mi, panowie, dzień po dniu udowodnioną relację wszystkiego, co robił marchesino del Dongo od chwili, gdy opuścił Grianta 8 marca, aż do swego wczorajszego przybycia do tego miasta, gdzie znajduje się ukryty u matki, a jestem gotów uważać go za najmilszego urwisa pod słońcem. Ale jeśli nie możecie mi przedstawić marszruty tego młodego człowieka przez cały czas, który upłynął od jego wyjazdu z Grianta, wówczas mimo jego znakomitego urodzenia i mimo szacunku, jaki mam dla przyjaciół jego domu, czyż nie jest moim obowiązkiem aresztować go? Czyż nie powinienem trzymać go w więzieniu, póki mi nie udowodni, że nie jeździł do Napoleona z poselstwem od garstki malkontentów, jacy się mogą znaleźć w Lombardii wśród poddanych Jego Cesarskiej i Królewskiej Mości? Zważcie jeszcze, panowie, że jeśli młody del Dongo zdoła się usprawiedliwić na tym punkcie, zostanie jeszcze winny, że przekroczył granicę bez legalnego paszportu, co więcej, pod fałszywym nazwiskiem, świadomie korzystając z paszportu prostego robotnika, osobnika klasy o tyle niższej!	No dobrze, ale tak można witać się z jednym albo dwoma królami, a nie z taką chmarą.	Nie należy się właściwie wyśmiewać ze swych adoratorów ale ja sama zawsze to czyniłam.	Nie, proszę pana, nie mamy.	Nie zemsta, bo wie pani, co wczoraj powiedział profesor? Powiedział, że nie odmówiłby pomocy nawet największemu zbrodniarzowi.	Donkey jesteś, zgoda! ale przecie nie będziesz jadł węża?	I żebyś mi się nie pokazywał na oczy! To wstyd, hańba!... Twoja rodzina służyła mojej przez kilka pokoleń, a ty knujesz przeciwko mnie spiski?...	No i na wielkanocne święta już macocha była w domu. Z początku, jakieś parę tygodni, nie zważała na mnie; buchnęła w kark o lada co, ale to wspominku nie warte. Później ano, jak się rozpanowała w chałupie, tak od rana do nocy tatusiowi głowę klektała, coby mnie dać do służby abo do terminu. Dla świętej zgody zaprowadzili mnie tatuś do Mirowa i dali do kowala.	Jakaś ty głupia. Przecież ja ładny nie jestem.	Widzisz nikt mnie nie rozumie tak dobrze jak ty! Oczywiście, nie mogę się przecież uskarżać. Wszyscy mnie szanują i poważają. Ale ty rozumiesz mnie najlepiej. Inni... choćbym im najczęściej opowiadał, jaki ON jest dobry, słuchają mnie, nie myślą oczywiście, że kłamię, ale trwają jednak w przekonaniu, że ON musi być straszny!	Czy z panią można nie być? Ja to widziałem od pierwszej chwili w Krzemieniu. Ale potem, pani wie: wszystko się popsuło. Myślałem, że pani wyjdzie za Maszkę, i com się nagryzł!...	I dotąd nie wiem czyśmy dobrze zrobili, żeśmy go tu ze sobą przywieźli.	Nie żal i kolek dostać, jeśli niewiasty cudne!	Aha! stoisz... Wiem ja, co ty robisz... Nie bój się!... Wszystko wiem...	Agatko! Agatko! chodź no tu śpiochu! patrzajno, żeby mi tam kawa nie zbiegła, żebyś mi jej wodą nie dolewała, dostań dobrej śmietanki	Rozumie się, od kobiety list... Czort z tymi babami!... nie wejdzie do pokoju, a poznasz, że jest... Nosem poznasz. Raz mnie jeden batiuszkabatiuszka (ros.)	Policzmy? Masz dziesięć tysięcy franków i bierzesz dziesięć akcji, każda po tysiąc, w dziesięciu rozmaitych przedsiębiorstwach. Okradają cię dziewięć razy... (Tak nie jest! publiczność jest sprytniejsza niż ktokolwiek w świecie! Ale przypuśćmy) ...jeden jedyny interes udaje się! (Przypadkiem! Ktoś musiał się pomylić!	Ja też nie mogę sobie wyobrazić, że gdyby Krzyś żył, miał­by teraz prawie pięćdziesiąt lat.	No, bo jeżeli nie zależy jej na pieniądzach, to prawdopodobnie zależy na nim samym.	Tak, ale czyż mogłam przypuszczać, że się to w taki sposób skończy!	Bogdajbym się mylił Pokój kilkoletni dałby czas urządzić sprawy polskie, przygotować się powoli a silnie do ostatecznej rozprawy... Huniady jest mąż odważny, baczny, świadomy potęgi, z którą walczyć mamy... Kardynał pewnie zagrzewać będzie do wojny, ja w sumieniu mem pokój doradzam i modlę się do was, jeźli słuszny a godny... nie odpychajcie go...	Tak, jej warsztat, zapewne, to rzecz poważna...	Tak, to jedyne w świecie życie	Tak, wielmożny panie: to była sznurowa drabinka i narzędzia.	Kawałka chleba! co też ty wygadujesz, kotku. Sobie i wszystkim takim, jak ty, ubliżasz! Kawałek chleba! wielka rzecz! wielka sztuka. Kawałek chleba, co tu robić, może mieć każdy, kto nie jest kaleką, ani, z przeproszeniem, głupcem ostatnim. Kawałek chleba ma, jak w Biblji pisze: „ten, który drzewo rąbie, i ten, który wodę nosi”. W miastach, co tu robić, buty i odzież szyją, pieprz ważą, różne tam inne rzeczy robią, po wsiach orzą, sieją, młócą, mielą i kawałek chleba mają...	Ja? Póki mi tchu w nozdrzach, nie będzie tego! Chybaby mi ręka uschła i topora zdzierżyćdzierżyć	Daj Boże! Wielki by to był krok do dalszego zawojowywania. Pilleny nas jak skała rzekę wstrzymują.	Spokojna głowa! Zrobimy to bez najmniejszego ryzyka.	To absurd, mój drogi.	To będzie zależeć od dzisiejszej nocy.	To wiersze. Wiersze Puszkina. Wiesz, kto to był Puszkin?	Zdaje mi się, że ten dobry starzec stworzył sobie los o wiele lepszy niż wszyscy ci królowie, z którymi mieliśmy zaszczyt wieczerzać.	Położenie nasze ma tę korzyść, iż broni nam wszystkiego, co szkodliwe dla zdrowia; spójrz pani na tę twarzyczkę, na to ramię; oto owoce wstrzemięźliwego i jednostajnego życia, snu, pracy, czystego sumienia: to też coś warte...	Czy w rzeczy samej w pustyni ukazują się potwory?	Radosną to jest złe wyrażenie. Trafniej będzie powiedzieć: pożyteczną.	Łatwa to rzecz! Choćby go kto i do herbu przypuścił, sejm takową wolę musi potwierdzić, a do tego trzeba i czasu, i protekcji.	Czy wiesz, kochany bracie co tak bardzo człowieka tego przeraziło?	Ja? i oczy tak mu dziko błysnęły, że się Cosel cofnęła. Ja?	A to z tego, że sprowadza go pani do swego mieszkania. I zostaje pani z nim we dwójkę, z obcym drabem, który może być najgorszym bandytą!	A tak właśnie.	Hm. W każdym razie znakomicie ukrywacie się z tą miłością. A czyście się też zastanawiali nad tym, kto przede wszystkim wyrzucił was z waszej pracowni?	I czego pan się rzucasz jak diabeł w worku?	Mężczyźni nudzili się, a kobietom było pilno iść zdawać relacje z przyjęcia państwa.	Tak.	Spojrzawszy niżej siebie, każdy powiedzieć może, jestem szczęśliwy!	Gdy mówię, że się zakładam, zawsze myślę serio.	I u Kozłowej leży! A któż by się spodział, że taka litościwa	Jest ci jeszcze Stachowa Weronka.	Lica kłamią pod czas jak i usta Zmęczony człek wydaje się zatroskanym, znużony smutnym...	Przeczytam ci nowinę, Janiu, sądzę, że...	Tamten dzwon czwarty, najbliższy ściany północnej, nazywa się Mnichem Morskim. Jest jak gdyby ucieleśnioną w spiżu larwąlarwa (daw.)	Czy zajęcie trapera bardzo jest ciężkie?	A czy daleko mieszka doktor?	Och, nieba! w Konstantynopolu! ale, gdyby nawet w Chinach, pędzę tam; lećmy!	Prawda święta	Odprowadzili mnie tu zabliowie, którzy we dnie i w nocy pilnują mego domu, i wiem, że mają rozkaz poucinać nam wkrótce głowy.	Jest taki chudy. Do tego szewc...	Straszne czasy! Wiem z pewnością, że faraon chce podburzyć motłoch do napadu na świątynie...	Wiesz co, Michał moje szmaty gotowe. Zacznę ja o tym belkowaniu myśleć. Niech wiedzą, że pierwsi zaczepiamy.	Żegnam cię, mój kuzynie. Na długo do siostry pojedziesz?	A ja znam ks. Janika	A zatem według ciebie Jastroń zapadł w sen pod wpływem silnego wstrząsu nerwowego?	Bóg Bóg gorączką trawiącą, którą zesłał na niego.	Co za dziwna historia!	Dobranoc, Józefie za dużo mówisz.	Dziękuję wiadomości twoje są warte pięć szylingów. Oto je masz. A może, zanim pójdziecie do domu, obejrzycie drukarnię.	Hm... więc cóż powiedziała?	Jak najlepiej, Piniek pracuje już w aptece.	Po moich towarzyszy i po mnie?	Widzicie, panowie, że i nasza rosyjska konstytucja ma swoje dobre strony.	Wyrzucę cię z powozu!	Żeby pani należała do partji, tobyście razem, z mężem, tam pracowali.	A jak daleko?	A nic. Zobaczymy, jak wyda dzieło.	Cześć, siemanko, panie Bondy!	Dziwny gust!	Dziękuję. Wszystko w porządku.	Głupstwo!	Ha, niech wie...	Hm, a cóż tam u was bieda?	I co odpowiedział?	Potwierdzam.	Przyjacielu Bergeraku! Wart jesteś więcej niż opinia o tobie.	Rycerz, Sława, Władza, Król, Marzenie	Trochę	Wojna, Przywódca wołał Jagiełło.	Zaszliśmy w ustronie po wtajemniczenie i po rozrachunek.	Zawsze przylatuje jeden komar ze swoim fletem i gra. Zawsze o czwartej.
A kapelusz z bławatkami, który tak lubiłem! Ale, ostatecznie, wszystko to jest przeszłość. Chciałbym zamówić dla panienki o której mówiłem, futrzany płaszcz, taki jak księżna miała wczoraj rano. Czy byłoby możliwe go zobaczyć?	A nie, a nie! Szkoda, tak, nieodżałowana szko-da! Ale inaczej być nie może... Artyście trzeba wrażeń, swobody, ciągłych widoków piękna... Gdzież on to wszystko tu znaleźć może? Przy tym pomiędzy tymi oborami, stajniami, parobkami etc, etc. czuje się on przygnębiony, obniżony, unieszczęśliwiony...	A dlaczego to papiery spadły tak bardzo? Przepraszam, ale jestem zupełnym ignorantem, jeśli chodzi o intrygi giełdowe.	Duża różnica, głuptasku. Rubin to taki kamień, który świeci w ciemności, zaś jaspis posiada w sobie siłę zdolną przekształcić czarne w białe, czerwone w żółte, zielone w niebieskie, mokre w suche, głodne w syte, stare w młode, martwe w żywe... Trzeba tylko potrzeć nim prawą klapę kapoty i powiedzieć: „Oby mi wyszło i wyszło dobre śniadanie!”. I zaraz pojawia się srebrna taca, a na niej dwie pary pieczonych gołąbków, świeże, z najlepszej mąki, placuszki, prima sort. Albo inaczej: „Niech mi się pojawi, pojawi dobry obiad”. I ukazuje się złota taca, a na niej najrozmaitsze potrawy i dania z królewskiego jadłospisu. Pieczone ozory i farszem nadziewane szyjki, których zapach napełnia cię rozkoszą. A przed twoimi oczyma naraz wyrastają świeże, ciut przypieczone, plecione kołacze. A wina, ile dusza zapragnie, i to najlepszego gatunku. Orzechy, chleb świętojański i cukierki w wielkich ilościach. Jest tego tak dużo, że ochota na to odchodzi.	Ach, jakież to zabawne! Patrz, zupełnie urzędowe zaproszenie do pani Gardiner na jutrzejszy wieczór! „Pani Gardiner prosi, żeby panna March i panna Ludwika sprawiły jej tę przyjemność i przyszły na wieczorek taneczny w Sylwestra”. Mama pozwala nam pójść, ale w co się ubierzemy?	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	Przechodziłem drogą, to chciałem zobaczyć, jak się gospodarze zabawiają. Bóg zapłać, panie wójcie, napiję się wódki... dlaczego nie mam się napić za zdrowie państwa młodych!	A służysz ciągle? Nie zachciało ci się to domowych wczasów użyć?	Ależ moja Albertynka się kształci! W istocie, to Davioud, ale zapomniałem o tem.	Brrr... Co to za szczęście, że oni tu nie dojeżdżają! Paskudna rzecz taka wojna. Dobrześ waszmość uczynił, kiedyś wybrał służbę na wodzie.	Czemuż nie do Dülmen? Po cóż egzystuje to zamczysko? Wydaję rokrocznie parę tysięcy marek na reparację. Niechby ciocia obejrzała z bliska gospodarstwo pana rządcy.	Dasz! To i dzieło skończone. Ty gospodarz sławny! Zagospodarujesz, to będzie co sprzedać potem.	Dziwno mi to, że piorun tego zboru helweckiego nie zapalił?	Długo nie mogłem kroku jednego naprzód postawić. Skoro wiatr przepędził cokolwiek kurzawę, wbiegłem wewnątrz zamku; kilka pokojów zniknęło pod gruzami. Zapłakałem, ale nie byłem winien. Tylko co zacząłem panować. Od tego to czasu jestem królem. Sam teraz osądź, czy mam do tego prawo, czy jestem przywłaszczycielem, królem z przywidzenia, wariatem.	I chciałeś ze mną pomówić, ale czy to chodzi o twoje sumienie?	Można być tego pewnym, bo są to słowa święte!	Nie bardzo w to wierzymy.	Nie, to nie ja	Przykro mi, lady Henrykowo, że nie podzielam pani zdania. Nigdy nie rozmawiam podczas muzyki, przynajmniej podczas dobrej muzyki. Gdy trafi się na złą, to bez wątpienia należy zagłuszyć ją rozmową.	Stalowy to człowiek	Szaleńcze! Niech pan nie żartuje tak głośno, Hayde mogłaby usłyszeć.	Tak pan Moreau z Oise. Pracował trochę więcej niż pan przy rewolucji lipcowej i kupił w rezultacie wspaniały majątek Pointel, między Presles a Beaumont.	Tak, panie, ja nim jestem: czy masz mi pan co oddać?	Tak, właśnie	To naprawdę niepotrzebne... I bez tego nie brakuje ci roboty... no, ale o tym pogadamy później.	Ty nie szczekasz! luberji nie zdejmiesz, słuchał nie będziesz! Tak! O ty zapowietrzona sobako! Ty mnie tak pyskujesz, co? mnie!	Będzie źle Tacy ludzie jak on albo wszystko naginają do siebie, albo trafiwszy na wielką przeszkodę rozbijają sobie łeb o nią. Dotychczas wiodło mu się, ale... nie ma przecie człowieka, który by w życiu wygrywał same dobre losy...	A! chowaj Boże! ja go zaprosiłam.	Ach, ekscelencjo, woda jest jeszcze większą rzadkością niż wino, jest taka susza!	Bo pod ich sklepieniem, jak i w kościele, człowiek nie ma śmiałości odezwać się głośno.	Dlaczego? Przecież wybite wszystkie co do nogi	I dobrać sobie takich, co wszystko potrafią dostrzec	Jak uważasz.	Juścijuści (gw.: już ci) strażnik.! Ino by szczeniak zaskowyczał, już po mnie. Czemużeście go sami nie chytalichytać (gw.)	Nie, nic mu się nie zdarzyło. Odwiedzał go tylko starosta w celu indagacji oraz pewien szlachcic, który miał upoważnienie do widzenia się z nim. Poza tym nie przypominam sobie nic godnego uwagi.	Niech go Bóg ma w swej opiece!	Przypuszczam, gdyż znał kryjówkę. I przypuszczam, że powiadomiono go o rozpaczliwym stanie jego przywódcy, gdyż wskutek zaniepokojenia zrobił głupstwo i napisał tę groźbę: „Biada panience, jeśli zabiła pryncypała”.	Alboż się nie opierałam, satyrze!	Ależ pani gra wprost znakomicie!	Ani żadnemu, ani nikomu.	Barrois Barrois! Chodź tutaj!	Byli. Ale powiadają, że tam łycary prijszli, szczo bitwa bułałycary prijszli, szczo bitwa buła (z ukr.)	Chociażby. Symbolizowały one pewne uczucia. Ale pisać o mięśniach, kościach...	Chodzi zapewne o tego nieszczęśnika, który zostawia żonę, dziecko i teściową bez chleba	Chyba nie, jesteśmy po kolacji.	Dlaczego kłamiesz?	Dobrze. Dobrze, drogie dziecko Oto twoja towarzyszka! No i cóż, czy woda całkiem świeża?	Dufny ci on w siebie i z dobrodziejemz dobrodziejem	Dwie są tedy wśród wielu główne methody	He, he	Ho, ho, panowie z powinszowaniami	I ja waćpanu.	Idą już i nasi, idą!	Ja nie będę się złościł.	Ja od tego uwalniam Hrabio, przywieź nam tylko swoją całą, a będziemy mieli dosyć. Laurą przepasana będzie się ładnie wydawać, kiedyś na medalu.	Ja?... pani!... dlaczego?	Jakby książe do lasu innych towarzyszów sobie nie znalazł! mruknął Dobek.	Jestem człowiekiem.	Jestem na pańskie rozkazy	Każesz wynagrodzić szkody, które wyrządził mu ten szalony robotnik?	Kiej już niema.	Kto w tym kraju koronę nosi, niewyczerpaną winien mieć przebaczenia gotowość, przeto i tobie, zwłaszcza żeś w Jasnej Górze i nam w drodze wiernie służył, a piersi nadstawiał, gotowiśmy winy odpuścić...	Mam czas, pierwej waju pięknie przedzwonię i łopatą oklepię...	Moja droga mateczka, pewno swoim zwyczajem, niepokoiła się o mnie.	Może Gajda, a może i kto mądrzejszy od Gajdy.	Może by my się czego napili? Pietia?	Myśli światowca	Mów.	Mówić będę, i wierz mi że wszelkich dołożę starań.	Na czym?	Na syna Dawida?	Nie o mnie mi idzie, ale o pana!	Nie teraz już ci żadne niebezpieczeństwo nie grozi.	Niema mowy o zwichnięciu poprostu naciągnęła pani ścięgno. Boli bardzo?	Nikt.	No, jakże? Wszakże żyłem z nią, zanim uciekła.	No, no, no! Już przypominasz sobie wprawy na fortepian?	O nie, nie, słodka dziewczyno, niechże się stanie wedle woli pani. Radbym tylko wiedzieć, czy posiadam jakieś szansę?	Opowiedzże mi co o mojej matce!	Pan się śmieje! Wy wszyscy się śmiejecie z przeszłości, zaprzedaliście duszę złotemu cielcowi. Tradycje nazywacie trupami, szlachectwo przesądem, a cnotę zabobonem śmiesznym i godnym politowania.	Pan?... Mam lepsze wyobrażenie o sile pańskiej głowy.	Pilno dawać baczność. Źle wróży ten spokój.	Podczaszyca Ordyńskiego	Pracujesz zapewne nad jakimś pięknym dziełem?	Prasidėjo!... Supranti?	Przemoc	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Pójdzie do dziedzica na guwernantkę	Sprzedałeś?	Strój, Piękno, Kobieta, Ironia Sprowadzony w ten sposób na właściwy teren, rzucasz jej kilka pochlebstw, będących dla ciebie ową zdawkową monetą, do której najmniejszą przywiązujesz wagę, najdrobniejszą walutą twojej sakiewki.	Słuchaj, Stasiu, czybyś ty rzeczywiście sprzedał tę sumę, którą masz na Krzemieniu?	Słyszę, miłościwy panie	Wasza dostojność... Nie mnie uczyć najznamienitszego żołnierza i statystęstatysta (daw.)	Wciąż zatem zaprzecza?	Wieleż ich jest?	Wsypać chcę jednego.	Władza rzekł	Z panną Howard?...	Zgoda, ale co noc spać w stodole nie życzę nawet wrogom.	Łajdacy, taką kobietę chcą mi zmarnować! idąc, biegnąc przed siebie na oślep: Rozległ się na schodach upiorny łoskot walizy potrąconej w biegu, która teraz dopiero staczała się bezwładnie ze stopnia na stopień.
To ja, panie bracie nie chcę się naprzód wysuwać przed bitwą, żeby mnie Litwini nie posądzali o co, bo i tak już słyszy się niejedno i puszcza pomimo ucha, a jak przyjdzie do bitwy, to już ja się znajdę na przedzie.	Szukać nie ma powodu, gdyż w tym życiu zbieramy kapitał do życia przyszłego. Ale bać się!... Obawa śmierci tak skandaliczna, a tak pospolita wśród obecnego pokolenia jest chorobą wynikającą z zaniedbania higieny ducha. Zdrowie ducha wymaga, ażebyśmy równie często myśleli o Bogu i życiu wiecznym jak o jedzeniu i o rozrywkach; a że tego nie robimy, więc zamiera u nas zmysł duchowy i stajemy się gorszymi kalekami niż ślepcy. Stąd nasze życie nierówne i gorączkowe, stąd brudny egoizm, nurzanie się w drobiazgach, brak wysokich celów i osłabiona energia. Dzisiejsza cywilizacja, która zamiast Boga i duszy postawiła pierwiastki chemiczne i siły, wygląda marnie, a może skończyć bankructwem.	I lubię twe włosy, wspinające się nad czołem, Aniu, a ten mały loczek, który wygląda zawsze, jakby miał opaść, a nie opada, jest cudowny. Ale jeżeli idzie o nosy, to mój sprawia mi wiele zmartwienia. Wiem, że gdy będę miała czterdzieści lat, stanie się zupełnie byrnowski. Czy wyobrażasz sobie, jak będę wyglądała w czterdziestym roku życia, Aniu?	Żeby mi się nie wypłacili, jeżeli ja co na tym zarobię! Niech tylko Fenicja nie straci!	Wiem że ta siła nie jest z Boga, a co nie jest z niego, upaść musi...	Otóż jutro wdrapiemy się na sam szczyt i przekonamy się, czy ten ląd jest wyspą, czy też kontynentem. Do jutra, powtarzam jeszcze raz, nie ma co robić.	Nie skrucha, lecz myśl! I nie serce, lecz głowa! SerceSercem ciemnej drogi życia sobie nie oświecisz... Głosy serca to tylko bezradny spazm dławiącego się egoizmu; wola zna cenę tego spazmu i gardzi nim. Głos serca to tkliwy flet żądz, którym nawet namiętność dziś już gardzi. Głos serca to pokutny płaszcz trwogi Przenieś twą dobroć do głowy; spraw, by twoja i cudza wola ufać w nią mogła!	W samej rzeczy, panie i ja tę samą myśl miąłem, ale się bałem, ażeby wasz rumak nie brykał przy mojej klaczy.	Zaczniemy od odwiedzenia dwóch umarłych Chociaż to doktorzy rzadko kiedy chcą się wobec swych jakoby ofiar znajdować, a jednak zaprowadzę pana do dwóch domów, gdzie będziesz mógł dość ciekawe spostrzeżenia nad naturą ludzką porobić. Zobaczysz pan tam dwa obrazy, które panu pokażą, jak dalece mieszkańcy gór różnią się od mieszkańców dolin w objawach uczuć swoich. W części wyższéj naszego kantonu przechowały się piętnem starożytności nacechowane obyczaje, przypominające niejako sceny biblijne. Wśród gór naszych istnieje jakaś ręką natury nakreślona niewidzialna linia, po-za którą wszystko inaczéj się przedstawia. Na wyżynach siła, w dolinach zręczność, tam uczucia pełne, głębokie, tu bezustanna pamięć na materyalne sprawy życia. Z wyjątkiem doliny Ajou, któréj północna część zaludniona jest idyotami, a południowa ludźmi umysłowo rozwiniętemi, w któréj te dwie ludności, przedzielone tylko strumieniem, różnią się między sobą we wszystkiém: w obyczajach, zajęciach, powierzchowności, nawet w chodzie i postawie;	O, nie stanie się to, gdyż takem się w waćpannie rozkochał, iż po wiek żywota mego innego afektu znać nie chcę, a tego nigdy nie zapomnę.	Rozumiem. Pani mnie wyrzuca. Ale ja i tak jeszcze nie pójdę.	Nie kłopotałbym się o to Znam dobrze statek, na którym tu przypływają.	Ej! To tam mniejsza zresztą i o to nie chodzi; w pojedynku kto kogo rani czy zgoła zabije, za to nie odpowiada, bo przecie i swojej głowy nadstawia. Nie ma co o tym mówić; ale do rzeczy, do rzeczy. Więc jakież to masz plany względem skłonienia stolnikowej do swoich zamiarów?	Dotąd nic szczególnego dziś: zagadnięty. Nie podobało się to widocznie panu Creakle, lecz natomiast musiało się podobać pani i pannie Creakle, obu szczupłym kobietom, na które ośmieliłem się podnieść swój wzrok.	Urazy nie chowam, bo mnie nie lada kto zwyciężył, ale gracz pierwszej wody. Ledwie żem się wylizał!	Waćpani hotel jest chyba dla niedźwiedzi, ale nie dla ludzi Każ waćpani wymalować swój portret na szyldzie, a szyję dam, że niczyja noga w tym hotelu nie postanie!	Jeżeli mi wolno będzie to ja zaofiaruję nagród pięć. Wiele nie mogę, ubogi jestem, ale na uciechę mojego najdroższego pana, składam mój maluczki dar u stóp jego.	Dzieci! Brakowałoby tylko tego, aby mnie dobić! Mąż! Gdzież jest mężczyzna, któremu mogłabym się... Czy dobrze byłam uczesana dziś wieczór?	I słusznie nie będzie się mnożył ród wariacki.	A kto mu powiada, że ja jestem obrażony? Czy pan myśli, że jest w pańskiej mocy obrazić mnie? Nie wie pan, do kogo pan mówi? Czy pan myśli, że zatruta ślina pięciuset pańskich lilipucich przyjaciół, gdyby nawet stanęli jedni na drugich, zdołałaby dosięgać bodaj moich dostojnych stóp?	Ja? znudzę się? A te panie? a rybołówstwo? Ja się tu okropnie bawię!	A niech Bóg broni! Wie pan dobrze, że skoro wuj pański, pan Polikarp Morrel służył pod tamtym i do tej pory nie tai swoich sympatii, pana również posądzają o przychylność dla Napoleona. Czyż mógłbym narażać Edmunda i zarazem pana? Są rzeczy, które winniśmy z całą szczerością wyznawać naszym zwierzchnikom, ale z którymi musimy się kryć przed obcymi.	Ino bacz pilno, by cię kto nie ślakowałślakować (gw.) usłyszał przyciszony głos matki. Podsunął się ostrożnie i spojrzał ku wrotom. Ojciec wychodził z domu; trzymał w prawej ręce sporą więź suszonych ziół, a te zioła... osłaniały gliniane dwojaki związane w szmatę, z których unosiła się biaława para.	I cóż z nim robić myślisz! Pewnie na klechę kroisz? No, toby jeszcze było pół biedy, ale i ci panowie kolegiaci nasi, profesorowie i doktorowie, choć kapłani i mądrzy ludzie, chleba siła nie mają. Pójdź na ulicę św. Anny, a choćby i do większego kolegium, zobacz jak mieszkają i jedzą!! a jak pracują... Bóg z wami, ja wolę sołtysią córkę i moje gospodarstwo.	Byłoby mi przykro, gdyby Czarny Korsarz we mnie wątpił. Zwłaszcza że wiem, jak bardzo jest lojalny i jakie wyznaje zasady.	Ponoś nie leżą i nie gniją. Kazał król nam piechocie po  bitwie rowy kopać, i chłopy też przyszli z okolicy pomagać w robocie, aże łopaty warczały. Poukładaliśmy potem Niemców w rowach i przysypali na porządek, by się z nich jakoweś choróbska nie wylęgły, ale oni tam nie ostali.	Nie może być! I z kimże to tak, co?	Jest, widać, niewyczerpana.	Tak... i dwa razy więcej, niżby się zaoszczędziło, wydalibyśmy na jadło przez drogę. Mówiło się o tym dziesięć tysięcy razy!	Oho! wiem ci ja dobrze że wyborną rzeczą jest rozkazywać i komenderować, choćby nawet stadem owiec tylko.	Wygrana Miałaś dobre przeczucie. Karta mi szła, jak umarłemu kadzidło. Obębniłem wszystkich. Nawet tego twego marnotrawnego stryjaszka. Odtąd nie siądę do gry bez wzięcia od ciebie jakiejś kwoty na szczęście.	Nie. Otrzymałam list z Marienbadu. Doktor Hartmann pisze, że  stwierdzono nowotwór pod czaszką... To już podobno tylko kwestia  miesięcy czy nawet tygodni... Straszne, straszne...	Nie wiem, żonusiu, wiem tylko, że to człowiek bardzo rozumny, bardzo światły, że tak powiem. Zaglądałaś do dzieci?	Panno Janino! słowo daję, że szanuję panią ogromnie, że oceniam i podziwiam, że pani jest jedyną kobietą, nie wyłączając Heli, której ważność czuję nad sobą; ale przyznam się, że, że chwilami miewa pani uśmiech taki straszny, taki miażdżący, że ja tracę przytomność, zabija mnie, krając jak nożem	Panie Bertz, bo jak się rozpędzę, będę musiał wyzwać pana także	Tak jest, tylko przez jedną noc	Coś nowego? Czy pan prokurator naczelny jest na dole?	Nie bardzo.	Nie chcę.	Nie znasz Ligii!	Wiesz i godzisz się?	Jedno ziemskie i jedno wieczne. Czyż jednak z tej niepowtarzalności nie wynika nakaz, aby swoim życiem, myślami i uczynkami nie rzucał człowiek cienia na tych, którzy po nim nadejdą? Czemu jedno chore istnienie ma zatruwać inne, i grzechy i występki jednego człowieka mają się kłaść ciężarem na barki innych?	Jak to! mój Boże, jakież to okropne!	Tak, Niku, czym zasłużyłam, że ty, wielki, mądry, uwielbiany, że ty jesteś moim mężem? Czym?...	Och! po cóż opuściłem moje cnotliwe poddasze? Świat oglądany od strony kulis jest bardzo plugawy!	Jak się nazywasz mój zuchu?	Przyjdź lepiej o pół do siódmej, bo mogę się czasem spóźnić!	Więc pan Blake oświadczył ci się jednak nareszcie?	Ta dėl manęs ne svetima! Ne! Aš su ja?  Prisižadėjome vienas kitam ir ne duosiu jos, norint jūsų Perkūnui.	Wreszcie, zadecydujemy to, kiedy dzieło będzie wydrukowane	Cały więc Olympus a gdzież się on tam pomieści! Fröhlich z wielką powagą wyszedł laską torując sobie drogę, czarnym gankiem, ku baszcie narożnéj.	Po co ci to?	A urodziliście się też w surskim powiecie?	To, co pan ma w swoich kufrach.	Aby uprościć sprawę, jak jasny pan twierdzi, przyznaję, że tak było w samej rzeczy.	A jakże! pisałeś, że ojciec zostawił i dla mnie majątek i kapitał. No, a gdzieże oni?	Teraz nie ma nic. Jutro.	Jagusia chora jeszcze? Powiadały, jako się jej cosikcosik (gw.)	Zapewne zapewne. Zdawało mi się nawet, żeś takowe sam powziął, mój przyjacielu!	Prawda, sam słyszałem jak pan prezes mówił do Steimana.	Może panu zrobi to kłopot?... W takim razie obejdę naokoło albo poproszę pana Miętlewicza...	Jak mi Bóg miły, takem już szedł.	Tak	Tak...	Jakiż powód skłania was, panie, do odwiedzenia naszej pobożnej i skromnej stolicy?	Występkiem zwą mnie Noszę kajdany, bo jestem kajdaniarz, bo kradłem, bom zabijał. Ciach, mach! i już po człowieku.	A bo cisnę wszystko do stu diabłów i niech se pan sam staje do roboty	Co pani myślała, mówiąc o pannie Ricie? Proszę mi powiedzieć.	Jak miód, spróbuj tylko.	No, tak...	Pewnie, jak komu mus...	Jak sobie ekscelencja życzy. Powiedzmy kurczę, dobrze?	Co mówisz?	Co pani?	Napadną na nas?	„Im dalej, tym gorzej	Bredzę czyś tylko pewien, że bredzę?	Poczekam na Anasza. Wedle tego, coś mówił, powinien by dzisiaj przywieść posiłki...	Po cóż w takim razie zezwala na sprzedaż sreber?	Pamiętasz, kupowałeś raz dla niej obrazek. Poczekaj, niech no sobie przypomnę. Jakiegoś aniołka kupiłeś.	Czy ona ma wśród swych kosztownych strojów choćby jedną czarną sukienkę?	Jakże, mam nawet statki.	Ale bo, droga pani...	Mam iść przez bagno?	Dobrze, jutro pomówimy obszerniej. Dobranoc.	Trzeba być bardzo zaślepioną, aby wpuszczać tutaj i przedstawiać nam tego smarkacza!	Jeździ jeszcze powozem po parku	Mój mąż kupuje bilety. Zaraz przyjdzie.	Za które dostanie ze sto tysięcy rubli po ojcu	A... a...	Bardzo	Czterdzieści!	Dziękuję, dziękuję...	Gdzie?	Jagusia!	Kogo szukasz, Mokumie?	Maryśka!	Simiarum destructorsimiarum destructor (łac.) zawołał drugi.	Sługa odparł Povondra.	W czyjem towarzystwie?... gdzie?...
Mam trzech papieży w rodzinie i prawo noszenia się czerwono z racji tytułu kardynalskiego; siostrzenica kardynała, mojego wujecznego dziadka, wniosła memu dziadkowi tytuł diuka, który substytuowano. Widzę, że moje metafory zostawiają cię głuchym, a historia Francji obojętnym. Zresztą ten urok, jaki wywierają na mnie młode osoby, które mnie unikają, ze strachu rozumie się, bo jedynie szacunek zamyka im usta i nie pozwala im krzyczeć, że mnie kochają, ten urok wymaga u nich znamienitej rangi społecznej. A i tak ich udana obojętność może mimo to mieć wręcz przeciwny skutek. Głupio przeciągana mierzi mnie. Dam ci przykład zaczerpnięty w klasie, która ci będzie bliższa. Kiedy odnawiano mój pałac, nie chcąc wzniecać zazdrości między damami z mitrą, które walczyły o to, aby móc opowiadać, żem u nich mieszkał, przeniosłem się na kilka dni do „hotelu”, jak się to nazywa. Znając jednego ze służących, wskazałem mu interesującego małego „strzelca”, który się okazał oporny na moje propozycje. W końcu, przywiedziony do ostateczności, aby mu dowieść, że moje intencje są czyste, ofiarowałem mu śmiesznie wysoką sumę jedynie za to, aby przyszedł na pięć minut porozmawiać do mojego pokoju. Czekałem na próżno. Nabrałem wówczas do niego takiego wstrętu, żem wychodził służbowymi schodami, aby nie musieć oglądać gęby tego małego ladaco. Dowiedziałem się później, że nie dostał żadnego z moich listów: wszystkie przejęto! Pierwszy list skręcił służący, który był zazdrosny; drugi portier nocny, który się kochał z młodym „strzelcem” i sypiał z nim o godzinie, w której Diana wstaje. Mimo to mój wstręt przetrwał i choćby mi przyniesiono tego boy’a na srebrnym półmisku, odepchnąłbym go ze wstrętem. Ale patrz, co za nieszczęście: wdaliśmy się w rozmowę o rzeczach serio i teraz przepadło dla nas to, na co liczyłem. Ale mógłbyś mi oddać wielkie usługi, służyć mi za pośrednika... Chociaż nie, sama ta myśl wróciła mi jurność, czuję, że nic nie jest skończone.	Przeciek z rozmysłu nie głodzi, sama nieczęsto naje się do syta, to skąd i la dzieci weźmie...	Co do pana, to tak, i gdyby były medale za mistrzostwo w tej specjalności, sądzę, że należałby się panu	Jak przeszkadza żyć. Każdy ma prawo żyć. Ot, na przykład, idzie ten człowiek głodny, wchodzi do sklepu, przywita się i weźmie sobie choćby kiełbasę. Rzeźnik woła: płać! A ja jemu: nie, głodny jestem, więc biorę. On mnie za łeb, a ja go po łbie. Narobią krzyku, przyjdzie policja, a my do policji. To jest proste. Jakby tak wszyscy robili, toby się wnet świat naprawił.	A oto moja wola Ty, skarbniku, rozdasz sto talentów między policję, oficerów robotniczych i sołtysów w nomesach: Seft, Neha-chent, Neha-pechu, Sebt-Het, Aa, Ament, Ka... W tych samych miejscach wydasz szynkarzom i oberżystom, jęczmień, pszenicę, i wino, jakie jest pod ręką, aby pospólstwo miało darmo żywność i jadło. Uczynisz to natychmiast, aby do dwudziestego Paofi zapasy były, gdzie trzeba.	Brrr... Co to za szczęście, że oni tu nie dojeżdżają! Paskudna rzecz taka wojna. Dobrześ waszmość uczynił, kiedyś wybrał służbę na wodzie.	Musisz to sama uczynić; jeśli idzie o to, kogo inni mają poślubić, jesteś niezmiernie miarodajna	Mówię i to niepotrzebnie.	Nienawidził ich, bo to byli najodważniejsi korsarze w Zatoce, panie.	Oj, to... to...	Słyszałeś, co to znowu o niej wygadują?	Jeśli wy nie umiecie to psa mógłby zabić tylko ten mały nouzrani (chrześcijanin), ale ta strzelba może wystrzelić kilka razy z rzędu, więc nie radzę dawać mu jej do ręki.	Niech ci ta świętą ostanie! Prawda i to, że każden potrzebuje świętości jakiejś.	Czy to ma znaczyć, że wreszcie zamierzasz zająć się fabryką?	Mylisz się pani... mój Boże jest to zwyczajna księżna.	Nie za mała to będzie?	Daj mi pan spokój z głupcami, którzy się zapracowują na to, aby zrobić pieniądze, mów mi pan lepiej o wszelkich boskich stworzeniach, które pracują tyle tylko, żeby wyżyć, one mają rozum.	Raczej niewiele. Nawet kotu mogę się śnić. Ale zawsze lepsze to niż nic. A co ci się śniło?	Do stu katów, wierzę bardzo moja Teresa porządna kobieta, co się zowie, i gospodarna jak rzadko; i gdyby nie była tylko zazdrosna, nie zamieniłbym jej za olbrzymkę Andandonę, którą mój pan tak chwali, że była dobrą gospodynią. Oho, nie umrze ona z głodu ani pragnienia, choćby się jej spadkobiercy powściekali.	Jak Emilka wróci z Reichenhallu, to pod pierwszym lepszym pozorem ściągniemy tu Marynię	To jest całkiem dobry pomysł Pomaszerujemy w rytm muzyki indiańskich grajków. No dalej, moi dzielni żołnierze, ognia! A ja będę narzucał tempo marszu.	To za sprawą tych właśnie roślin Hiszpanie dostaną bolesnych kolek	Przypuszczam, że o pieniądze Zresztą, siadaj i mów, o co chodzi. Dzisiejsza młodzież wyobraża sobie, że pieniądz to wszystko.	Może niezbyt salonowe ale za to bardzo męskie.	Trzeba by mu poradzić, żeby przeprowadził jakąś kurację Właściwie to on jest kaleką	Nie przypominam sobie dokładnie jego surduta ale w głowie mi się troi, że miał on barwę błękitną.	To za wiele! Nie chodzi tu o kurs, ale o życie moje, które jutro narażę za panią.	Nie miałem czasu rozglądać się po pokoju. Nie widziałem ani skrzyni, ani krzyża, ani w ogóle nic szczególnego; tylko przy Indianinie stała na podłodze butelka i blaszany kubek. Aha, były tam jeszcze dwie beczki i kupa flaszek. Wiesz już teraz, co tam w tym pokoju straszy?	Nie tak z samych Mazurów, jak z ziemi sanockiej, która do województwa ruskiego należy.	Ależ nie. Kocham cię. Żyć mi się chce tak strasznie. Ale muszę przejść przez ten próg. Muszę stać się godnym ciebie.	Co najmniej dziesięć franków ale cóż! Ziarnko do ziarnka.	Ja jadę do św. Jadwigi!	Dobrze, lubię historie, gdy mają początek i koniec. Ale proszę mi przynajmniej powiedzieć, jakeście się poznali? Kto mu panów przedstawił?	Nie wiedziałem o tym, że służył pan.	A ja z serca dziękuję. Dziękuję, Prokop, za twoją dobrą wolę, ale nie trzeba mi pieniędzy. Chleb mam, na tytoń i odzież zarobię, po co mi?!	Cieszę się, że cię widzę w dobrym zdrowiu	Dał mi pan doskonałą radę Okropna historia wiąże się z tymi dwoma słowami: Fernand i Janina.	Wasza kr. mość raczy jedną tylko chwilę zaczekać. Wasza kr. mość raczy się zlitować nade mną. Mnie nie wolno. Ja jestem odpowiedzialny.	Wiesz, ile mama przeznacza mi na drogę?... Trzysta rubli... Słyszysz, trzysta rubli!... Puszcza mnie za granicę jak podrzutka, bo za te pieniądze nie kupię nawet dwu sukien, no	A przecie się nie ożenił: drzwi pokazali; znaczy, biedny. Jaki z niego pan młody? Wstał z ławy i wszystko z nim. Na Wielkanoc wszystko puścił w karty, Fiedka powiadał.	Kazaliśmy umyślnie zbudować statek ogromny Mylę się; można go nazwać twierdzą chyba. Spuścimy go rzeką pod sam gród i z niego szturmować będziemy. Ludzi się na nim dosyć pomieści; mocno zbudowany; możemy na nim stać, jak na lądzie bezpieczni.	Miło mi jest powitać waszmość pana w tym domu, ale jakiemuż wypadkowi mam przypisać ten zaszczyt, który mnie tak niespodziewanie spotyka?	Nie może być!!	Po cóż, Zoniu, masz się tym zajmować?	Bardzo dużo nawet! Nie chcę być tu z panem przez dwie godziny.	Chodź ze mną, mów! Czy stało się co?	Chyba dlatego, że Bóg podobno czuwa nad niewiniątkami.	Czy wierzysz że kobuzy zawsze zjadały gołębie, kiedy je napotkały?	Dlaczegóż by nie? A któż im pomaga wieczorem przy rozbieraniu? Kto je ubiera rano?	Jednak istnieje z pewnością jeszcze jakaś część pańskiego majątku, której ojciec nie może panu odmówić?	Masz tedy, panie generale, czternaście kompanii fizylierskich, dwie grenadierów, dwie woltyżerów. Razem dwa tysiące pięćset chłopa. Sześć armat. Możesz się tęgo bronić.	Nie wiesz, czy mówiła co dzieciom o matce?...	Prawda, nie pomyślałem o tym. Weźmiesz mnie ze sobą?	Zwyczajny. Łotr powie pani, że szanowna pani prezesowa jest...	Co mi tam bzdurzysz, mały! Brooks jesteś, Brooks z Sheffield, znam cię przecie!	Cóż chcecie ten koń zawstydzał gości moich, nie chciałem więc ich poniżać!	Ho! ho, ciołek wam się zdarzył, dobrze go przedacie	Można, można Tylko ty sama nie dosięgniesz klamki, a ja ci także nie mogę pomóc, ale powiedz Sebastianowi, a on na pewno otworzy.	Myślę, że już koniec... trzoda zjedzie w głąb. Jesteście wszyscy nikczemni tchórze!	Napijesz się szklankę wina?	Nie chce tam wracać z powodu Racheli	O, panie hrabio, ze szczęścia odjęło mi mowę!	Przynieś mi nóż z izby sypialnej; na skrzyni leży.	Wiem, która była narzeczoną pana Macieja. Mówił mi Brochwicz. Istotnie nadzwyczajny wypadek, dziwny traf! Ale teraźniejszość wynagrodzi przeszłość.	A ponieważ ciśnienie atmosferyczne jest cokolwiek większe niż waga jednego kilograma na centymetr kwadratowy, więc twoje siedemnaście tysięcy centymetrów kwadratowych wytrzymują w tej chwili ciśnienie siedemnastu tysięcy pięciuset sześćdziesięciu ośmiu kilogramów.	Co chcesz za niego?	Co ona teraz zrobi?	Czy mówisz w imieniu stowarzyszenia?	I z właściwym mu talentem raczył oświetlać kwestie	Ktoś, jak słyszałam, wyjechał.	Tak jest, kapitanie!	Widziałam jak was, siedzą w ganku, a starsze u proboszcza na pokojach.	Wziął ją za królową!	A cóż robicie na cmentarzu?	A także Bogu, halnemu powietrzu i słońcu!	A w takim razie musiałby ten dokument napisać kilka lat temu.	Ach, królu!...	Ale, on już zupełnie mente captusmente captus (łac.)	Był, przyjdzie wieczorem.	Czyżby pan Goriot był rzeczywiście ojcem jakiejś hrabiny?	Dixi, bracie! Reńskie mówi przez twoje usta.	Dokąd mnie pan wieziesz?	Gdzież ten bilet królewicza?	I udziały Ganta, w najpodstępniejszy sposób!	Ile?	Mam!	Myśmy ją stamtąd siłą zabrali	No, a dlaczego zrobiłeś?	O co?	Poszedł kupować bilet.	Proszę pokazać.	Skąd je macie?	Starość, Pojedynek	Tak, na razie dworu, a w przyszłym roku reszty zabudowań.	Trzeba pędzić, by zawadził nas jednym tylko skrzydłem.	Ważne są listy od zagranicznych królów, od różnych fabrykantów, od różnych wielkich pisarzy.	Wspólnikom?	Władza rzecze Sancho	Właśnie myślę!	Żartujecie, kolego?!
Miałeś nakazane Ale czy nie widzisz, że się sytuacja zmieniła? Ech, mój Joszcie nasze świątynie opustoszały, a owieczki pobiegły za Absolutem. Joszcie, człowieku głupi, jeśli mamy pozyskać owieczki dla siebie, musimy zdobyć Absolut. We wszystkich kościołach poustawiamy atomowe Karburatory, ale takich rzeczy, ty moja wielebnostko, nie rozumiesz. Zapamiętaj sobie, to jedno: Absolut musi pracować dla nas: musi być nasz, id estid est (łac.) zniekształcona forma capisci: rozumiesz (2 os. lp cz. ter.)., mi filimi fili (łac.)	Coś ty, Tomek! Nigdy go nie znajdziemy. Taka okazja trafia się tylko raz w życiu, a myśmy ją zmarnowali. A jeśli znowu spotkam się oko w oko z tym cholernym mieszańcem, to na pewno padnę trupem.	Jak to, to ty?...	Dosyć. Nie rozdrażniaj się na nowo. Już musi być po trzeciej. Za sześć godzin przyjdzie do mnie ksiądz Wyprztyk. Muszę się przespać. Nie zapomnij zatelefonować zaraz po pojedynku.	Tak, moje niemowlę prasy. Będziesz mnie bawił, będziesz mi wypędzał muchy z nosa. Przyjaciel nieszczęśliwego ma prawo być przyjacielem potentata. Dam ci też... cy... gar... ha.. wań...	... No dobrze, dobrze... A jakże zdrowie siostrzyczki? Wie pani, i ja też, ale o tym przez telefon lepiej nie mówić... Co, do teatru? Eee... wie pani co, czy nie chciałyby panie pójść ze mną do cyrku?... O nie, dziś walczy najsilniejszy człowiek świata... Jak?... Wacek, jak się on nazywa?	Dla Boga! Uważaliście waćpaństwo, jak to mu zęby błyskały, zupełnie jak staremu Tuhaj-bejowi, gdy był w gniewie! Po tym jednym bym go poznał, bom też starego Tuhaj-beja często widywał.	Myli się pani nigdy w życiu nie napisałem żadnego anonimu. I zdaje mi się, że niczem też nie dałem pani, panno Niro powodów do posądzenia mnie o taką podłość.	A tak Człowiek jest już dobrze stary. Nawet bardzo stary.	A tak, pora pomyśleć już raz o zbawieniu tej nikomu niepotrzebnej mojej duszy. Przecież tylko u was można być wybawionym z tej piekielnej matni sprzeczności	A to mnie, że ona tam płacze! A przez kogo może płakać, jak nie przez tę wiedźmę?... Coś jej tam nagadała?!	Ale tak jest. Napadli go i chcieli zabić; głowę ma okropnie skaleczoną, trzeba na gwałt doktora.	Chciałeś się zabić u mnie	Co? król, Herod, śmierć, baba i tym podobne	Czy być może? zawołała pani Starowolska; mówiłeś mi pan żeś je sprzedał jednemu z bogatych tutejszych jubilerów.	Garść nas jest ale inni pójdą za przykładem.	Musisz asan jechać do Konopnicy, odezwała się.	My mówimy u matki i przypisujemy to czarom zbrodniczym lecz ponoby właściwiej było rzec, popadł w niewolę namiętności! a czarem jest ta piękna maseczka kochanki!	Nie chcesz mnie zrozumieć, Haneczko.	Nie, lecz zwracam pańską uwagę, że zanosi się na noc bardzo zimną. Chłody nabawiają reumatyzmu, a służący, który cierpi na tę chorobę, jest do niczego, zwłaszcza dla tak prędkiego pana.	Rzeczywiście dawno. Bardzo mi przykro, panie prezesie, moja pamięć nie jest najlepsza.	Tak jest!... zawołała Laura.	To nie jest żaden przywilej, proszę pana. Miło mi będzie, jeżeli pan nas kiedy odwiedzi w lecznicy.	Wdowa. Laura. Pierwszy mąż Kościeniecki. Jakiś tam pisarz, literat, historyk. Umarł dwa lata temu. Majątek miał śliczny Leniec. Kościeniecki był zawsze strupieszały, chory, mizantrop. Nie miał o czym gadać z nikim w sąsiedztwie. Przykry był człowiek. No, umarł. Teraz się ten Barwicki rozbija o jej rękę. Są po słowie, nawet, widzę, baba podkochuje się w tym astmatyku.	Wielce to jest bogaty szlachcic, ale srodze głupi. Jeśli zetnie takie trzy głowy, jak jego własna, to mu to uczyni dopiero półtorej, bo zetnie trzech półgłówków. Tfu! jakie gorąco, choć to dopiero marzec! Język w gardle zasycha.	Wszystko za tym przemawia. Czy wiesz cokolwiek o jego sprawach pieniężnych?	Zdaje się, że się do tego przygotowują lecz mnie się o te sprawy nie pytajcie, bo mam wstręt do nich i nie rad się mięszam.	Zwłaszcza arbitralny bo przyznaję, że nigdy nie widziałam żaby w połogu. W żadnym razie, ta żaba, która zresztą nie żąda króla, bo nigdy nie widziałam jej tak rozbrykanej, jak od śmierci jej małżonka, ma być u nas na obiedzie któregoś dnia w przyszłym tygodniu. Powiedziałam jej, że uprzedzę ciocię na wszelki wypadek.	Źle pan odpłaca szlachetność mego postępowania Nie chciałem dotknąć rękami szklanki, w której mi pan podał wodę dla ugaszenia pragnienia. Nie pomyślałem nawet o tym, aby obmyć zakrwawione ręce pod pańskim dachem. Wychodzę stąd, zostawiając ze swojej zbrodni jedynie cień; starałem się przejść, nie zostawiając śladu. Nie pozwoliłem nawet pańskiej córce...	Żeby kasztelan, jako opiekun, dał pozwolenie Salomei Bobrownickiej do przybrania sobie właściwego otoczenia i wyruszenia na Żmudź w celu szerzenia i wszczepiania wiary świętej, a tym sposobem przygotowania jeszcze więcej umysłów do połączenia się zupełnego z Polską.	A co się miało stać? Żeby ich cholera wzięła	A jednak nie lubi. Dziś przy śniadaniu takie szpilki mi wsadzała.	A was tutaj dużo?	Ale czy nie ma na tych instrumentach, narzędziach czy książkach jakiegoś znaku lub napisu, po którym moglibyśmy rozpoznać ich pochodzenie?	Ale temu może pan nie zaprzeczy, że kobieta majętna i inteligentna, samem już przebywaniem w dużem mieście i roztaczanemi wpływami towarzyskiemi i estetycznemi spełnić może ważne i dobroczynne dla społeczeństwa...	Becky!	Biédny Cezar! ależ bogiem jesteś za to!	Bo się zawstydziłam swojej prośby.	Chodźmy i my!	Co masz na myśli?	Co pan myślał?	Co? rzekł niewyraźnie zapytany.	Czaruś, pijże i ze mną! Nie słuchaj, co ten libertynlibertyn moskiewskie wychowanie i kwita!	Czyi wy ludzie?	Dlaczegóż pani wychodzi za mąż za tego człowieka?! Ach, prawda... Pani go kocha...	Dobre rodziny są bardzo do siebie podobne. Matka siadywała wieczorami i przędła. Aglaja czytała w kącie; pater familiaspater familias (łac.) czyli nasz ojczulek ...a potem... a potem... zachowywał się jeszcze niesforniej niż my wszyscy!	Dwanaście mil przejść po śniegu!?	Głupiś!	Główna baszta iłżeckiego zamku.	I chciałabyś, aby były drukowane w „Kobiecie Kanadyjskiej”?	I co najlepsza Polaków, którzy za ciebie królu nasz, ostatnią krwi kroplę wylać są gotowi...	Idź, Carmaux!	Jak chcesz! Czy oni na pewno przyjdą?	Jakto? a ta Denhoffowa?	Jutro, da Bóg, wypoczniemy po Szwedach!	Kamerdyner.	Kiedyż się to skończy?	Komu?	Król wierzy czasem, niekiedy się śmieje... chciałby się przekonać... a nie ma go komu czynem przeświadczyć o możliwości tej sprawy, westchnął Bogusławski.	Który z panów życzy sobie pierwej?...	Którą łodzią jedziemy?	Któż by tam czekał dla tych haftów i gałganów! Skończą potem.	Ma się rozumieć! Toćże to ciekawe, nadzwyczajnie ciekawe.	Marota, dama, z którą wieczerzałem.	Miał prawo i obowiązek objąć dowództwo statku jako drugi co do stopnia po zmarłym; że zaś stracił półtora dnia na Elbie, to źle, chyba że statek potrzebował jakiejś naprawy.	Miałam ten projekt od dawna a drobna zniewaga, jakiej ofiarą stał się monsignore del Dongo, którego jutro skażą na śmierć lub galery, każe mi przyśpieszyć ten wyjazd.	Mogę każdemu z nich posłać dwutygodniowy urlop, nic więcej; Athosowi, któremu rana dolega, aby udał się do wód w Forges; Porthosowi zaś i Aramisowi, aby towarzyszyli przyjacielowi, który potrzebuje ich pomocy w chorobie. Doręczenie urlopu będzie dowodem, iż upoważniam ich do podróży.	Mogęż liczyć na instancję? Jam brat pana Michałowy! Jemu się krzywda stanie, gdy ten dom opustoszeje!...	Może i chce Czy ja wiem...	Myślałem, że jesteś bogaty	Najgorsza choroba nasza	Nie cierpię, bo ojciec chwalił go któregoś dnia przed Fabciem, a zresztą i Will go nie cierpi. Piękna lala!	Nie, nie!	Nie, pani hrabino i właśnie o to samo pytałem Alberta.	Niech żyje! Nasz starosta upicki niech żyje! niech żyje!	Nieszczęśliwa kobieta!	Oslo i Helsinki.	Po ciebie przyszedłem w samą porę	Pod jabłoniami?	Powiadam ci, co ten hycel miał złota. Takie ci beczki stały...	Prosimy waszą wielmożność choć o dwa dni zwłoki Szafę trza zbić i pomalować. Przydałaby się izba obszerna i suche deski bukowe.	Przecież jeżeli umarł, to nie mógł jęczeć...	Przyjaciele przyjaciół naszych nabierają przez to już samo prawa do naszej przyjaźni.	Przypominam sobie, gdzie usłyszałem nazwisko Doriana Graya.	Pójdziesz do Witowa i to natychmiast, słyszysz?	Rano jestem przekonań mego dziennika ale wieczór myślę, co chcę: w nocy panuje wolność myśli, obok wszelkich innych wolności.	Szkoda go	Tak!	To dobrze! Ruszaj, po coć posłano!	Umyślnie został dla mojej dziewczyny, myśli, że ona pomieniapomieniać (daw.)	Very glad to meet you, Captain. Please, come inVery glad to meet you, Captain. Please, come in (ang.)	W przeciwną.	Waćpan znałeś pana... Andrzeja Kmicica...	Wiem z góry. Nie mówię, że nie można na takim tygodniku zarobić. Owszem. Tylko do tego trzeba wyrzec się innych skrupułów. Dużo można zarobić.	Wysoko patrzą takie przyjaciele!... Chcą ewikcyi...	Zamknięte.	Zapytam Ady, choć prawie jestem pewna, że zapisze się do towarzystwa.	Zaraz zaraz, od czego krzesiwo?	Zielony w niebieską kratkę	Żeby ono jakie było, to zginie jak ruda mysz... Niedarmo ojciec ich z rodem przeklął; cygan przepadł niewiara, Motruna zmarła o głodzie, i sierotę nie lepsza czeka dola.
Ja, wrogów? Tak mało na świecie znaczę, że nie mogłem sobie ich do tej pory zdobyć. Wobec zaś moich podwładnych starałem się zawsze łagodzić mój zbyt porywczy charakter. Mam dziesięciu czy dwunastu marynarzy pod rozkazami; racz ich, panie, wybadać, a oni ci powiedzą, że mnie szanują i kochają, nie tyle jak ojca, bom na to za młody, ale jak starszego brata.	Ach nie wszystko będzie tam miłe dla biednego chłopca, ale przyszłość jego wymaga koniecznie tej podróży.	Prócz przyjaźni statecznej... Trzeba będzie radzić i dowiadywać się, gdzie on teraz. Może od pana marszałka koronnego czegoś się dowiemy, który Wołodyjowskiego jak źrenicę oka miłuje. A nie, toć tu są posłowie ze wszystkich stron. Niepodobna, aby który o takim rycerzu nie słyszał. W czym będę mógł, w tym waszmości posłużę, lepiej jak gdyby o mnie samego chodziło.	Ale mu się nie udało Za to całkiem ukrad konie Ślimakowi i udało mu się.	Dajże pan spokój Nędza może zmusić człowieka do pójścia na żebry, do kradzieży bochenka w piekarni, ale żeby włamywać się do sekretarzyka w pozornie opuszczonym domu? A kiedy jubiler Joannes odliczył ci czterdzieści pięć tysięcy franków za diament, który ci podarowałem, a ty go zabiłeś, żeby mieć i pieniądze, i diament, czy to też zrobiłeś z nędzy?	Dobrzy jesteście chłopcy, nie ma co mówić Przynoszę wam tutaj ciasto, które dla was schowałam, a wy przemyśliwacie tylko nad tym, aby dostać nową panią domu. Nie zadowalacie się widocznie tym, co jest?	Suweren nie myli się nigdy! a maksymy pańskie, księże dobrodzieju, godne są buntownika. Ci, co takie mają poglądy, zasługują na to, by w ogóle żadnego nie posiadali rządu.	Tom Platt ma podwójny połów. Jutro będzie ci opowiadał o starym pancerniku Ohio. Widzisz tę niebieską łódkę za nim? To mój stryj... rodzony brat mojego tatula... a jeżeli kto nie ma szczęścia na Ławicach, to będzie nim z pewnością stryj Salters. Przypatrz no się, jak słabiuchno wiosłuje. Założę się o mój part i moją płacę, że jest dziś jedynym człowiekiem, którego coś tam pokłuło... i to tęgo.	Zapewne... Zobaczymy Jeszcze waham się, ale... jeżeli pani zna tego młodzieńca i ręczy, że się to nie powtórzy...	Dlaczegożeście panowie nie postawili na czele najboleściwszego i największego z poetów, Adama? Na tegom ja patrzył i znałem go. W nim męczeństwo Zygmunta jeszcze zwiększało się troską człowieka, ojca, goryczą chleba powszedniego, gdy duch piął się po chléb niebieski. Na barki jego spadają wszystkie brzemiona, któreby olbrzyma przygniotły; duch naciśnięty niemi nabywa siły nadolbrzymiéj, któréj wyboczenia nawet, jak marzenie Towiańszczyzny, mają w sobie coś nieporównanie wielkiego i obudząjącego poszanowanie. Pieśni mu nie starczy, języka jednego zamało: pisze, mówi, każe, zrywa się do czynu, kusi o niemożliwe; chciałby świat poruszyć z miejsca i rzucić nanowe tory; wierzy iż i to dla wielkiéj boleści nie jest niemożliwém... Wszystko to są mistrze z bólu narodzeni, w bólu zahartowani, wyrośli w nim, nim zbrojni...	Mnie? Ale ja nigdy najmniejszéj subiekcyi nie doznaję, czy mi się zdarzy w szynku na Transtewerze znaléźć między obdartusami, czy w królewskim salonie wśród ekscelencyj. Ludziom i panu zrobiłbym subiekcyą sobą, to rzecz inna. Nie jestem podobno tak ubrany, abym godzien był zaprezentować się w salonowém towarzystwie. Jestem włóczęgą, turystą i nie spodziéwałem się wcale znaléźć u pana kobiéty powinienem był powiedziéć damy!	Nie przeszkadzaj, Bergeraku. Od trzech dni wiadomo mi już dokładnie, że ten, co się bratem moim mianuje, jest oszustem; od trzech dni powstrzymuję z wysiłkiem gniew i oburzenie. Świadectwo służącego jest niewystarczające, przyznaję to, ale dzięki wytrwałym poszukiwaniom, badaniom i pogróżkom udało mi się zdobyć inne, bardziej przekonywające i straszniejsze. Pewny, że winowajca już mi się z rąk nie wymknie, pozwoliłem mu przez pewien czas broić bezkarnie; zamiarem moim było od początku zedrzeć publicznie maskę z nikczemnika, napiętnować go w oczach całego grona ludzi uczciwych, którzy widzieli, jak zwiedziony na chwilę szatańskim podejściem, przyciskałem go do piersi jak brata. Tamto przyjęcie było jawne i głośne; jawną i głośną musi być też kara.	Jak Pana Boga kocham, ale to nawet nie przystoi księdzu cieszyć się z nieszczęścia bliźnich, to się może skończyć tak, jak się skończyło w Sandomierskiem u Kiniorskich, było to...	Dzień dobry waćpanu Dawnośmy się nie widzieli.	Mówię to samo, ja bym nawet za niego zaręczył, ale cóż pan poradzisz, jest tyle łajdaków w Łodzi, co gotowi przysięgać, że widzieli jak on... bo ja już wiem, czego oni nie powiedzą. Interes, SzantażCóż z naszą wełną?	Na Boga, że też odważyłeś się na to? Mógłby cię przecież strasznie pokaleczyć!	Nie ale poświęcenia.	Nie martw się, nie martw się.	Nie wiem, czyli ten żołnierz tu jeszcze jest Wszyscy ludzie Kuklinowskiego rozbiegli się jak wyjarzmionewyjarzmiony	Trafił swój na swego, zbój na zbója, nie ukrzywdzą się zanadto!	Zbroje nasze pewnie coś warte, ale liczba też znaczy! Liczba nie jest bez wagi. Nie zmogą nas, jeden przeciw drugiemu stojąc, ale zasypią i zduszą...	Cóż tam może być teraz dobrego, rzekł w końcu, kiedy jasnego pana nie ma? Komissja nic nie zrobiwszy dała się czy kupić, czy... ogłaskać przez jejmość... Zrobiła co chciała	A ja co będę robił z moimi końmi?	A na odchodnym zapowiedział, byście na nic nie bacząc wieprzka zabili jeszcze przed świętami, bo i on chce święconego zażyć.	A wolałbym żebyście nie jechali	Ale mentalność jest bardziej rozpowszechniona niż „kongenialny” Jestem członkiem komisji w ministerstwie oświaty, gdzie słyszałem to słowo kilka razy, toż samo w moim klubie, w klubie „Volney”, a nawet na obiedzie u pana Emila Ollivier.	Daj spokój, Haneczko Rozmowa o tym nie sprawia mi przyjemności.	Dziękuję. Trafia to wprost do serca etnologa. No, ale muszę wracać na śniadanie. Nieba miłosierne! Stary Mahbub jeszcze tutaj? No i jakże?	Jakże to? Żaden z was nie pomyśli, czy nie ma jakowego środka ratunku? A przecie warto nad tym dowcip wysilić! Zali mamy gnić w tej piwnicy, gdy każda ręka ojczyźnie potrzebna? Gdy jeden cnotliwy musi za dziesięciu zdrajców wystarczyć?!	Miałem i ja tam znaczne posiadłości, które mi po bezdzietnym krewnym przypadły, alem je wolał opuścić i przy Rzeczypospolitej się oponować.	Nie bo akwarium jest to zawsze tylko klatka, a tu ryby swobodne są jak ptaki w powietrzu.	Nie jestem kolegą tych ludzi Nie obrażaj mnie, nie masz do tego prawa!	Nie ma.	Objętość tego statku wynosi tysiąc pięćset ton, a jedna tona znaczy tysiąc kwart; zatem „Nautilus” zawiera milion pięć kroć sto tysięcy kwart, co podzieliwszy przez dwa tysiące czterysta... otrzymamy na iloraz sześćset dwadzieścia pięć. Zatem powietrze zawarte w „Nautilusie” mogłoby wystarczyć dla sześciuset dwudziestu pięciu ludzi przez dwadzieścia cztery godziny.	Pogrzeb pyta sędziwy klucznik Chrystusowy, ze smacznego snu się zrywając.	Przecież Neumanowie to nie Żydzi	Pójdę, tylko zobaczę się z ojcem. Czy mogę zobaczyć się?	Skoro się gra...	Tak, Zwycięzco. Ihezal służy ci, jak ci służę i ja, jak wszyscy na Księżycu służyć powinni...	To znaczy, łaskawy panie, że pan widzi tyleż różnicy między mną rzeczywistą a mną widzianą oczami tego sympatycznego młodzieńca co między zeschłą gałązką a diamentową agretką, jaką ofiarowali mi górnicy?	Ty się może też z nim spotkałeś?	Uda nam się uciec z tamtego ogrodu?	Wszak nie byłaś nigdy w szkole?	Zaiste, są mi jako miecze w piersi te pytania, albowiem posąd w nich tkwi i podejrzenie. Ale ja, ufny w sprawiedliwość Bożą i w moc prawdy, pytam waszą książęcą mość: zalizali (daw.)	Zawsze krnąbrny był W domu z nim ciężar miałem... nieraz i nasrożyć się przyszło...	A ciebie on tu przysłał?	A ten pan, który przybył z Lukki?	A to czemu?	Aha!	Ależ bo...	Ano Epelbojm, Mojsze Epelbojm z Białej Cerkwi, adwokat przysięgły.	Bo on jest mądry i myśli o przyszłości.	Byliście kochankami?	Był.	Była, a jakże, z wnuczkami.	Co ty tu robisz?	Co za wytworna grzeczność! Naprawdę zdumiewająca!	Dlaczego?	Facecje! Zbadano równą ilość pożywienia z żołądka psa który leżał spokojnie i z żołądka psa który biegał; u pierwszego trawienie było dalej posunięte.	Gdzie?	Gdzieżeś był?	Henryku, to ostatnie!... Na miłość tego, coś kochał w życiu!...	Hrabiemu zawadza	I ten kark skręci Jeszcze konia w pociemkach zabije.	I to przyjdzie!	Idealista, WalkaTak. Czuję, że od tego zależy moja przyszła postawa do życia, może w ogóle moje dalsze istnienie. Chcę wiedzieć, kto z nas miał rację: ja czy on? Czy śmierć jego mam uważać za wyraz sympatii okazanej mi przez siły wyższe, których jestem sprzymierzeńcem, czy też była ona tylko dziełem tzw. przypadku. Pragnę dociec, czy wysiłek całego życia był potrzebny, czy to, o co walczę, o co w gruncie rzeczy walczymy obaj, i ja, i ty, jest dobre i ewolucyjnie dodatnie czy też względne i problematyczne. Przypuszczam, że ty, jako stojący dalej od kotłowiska zdarzeń i wypadków życiowych, a za to głęboko zanurzony w świecie metafizycznych dociekań, zdołasz łatwiej ode mnie pochwycić niewidzialne fale, płynące wciąż stamtąd ku naszym brzegom. Ufam twej intuicji.	Ile razy tak było?...	Jaki?	Jaką ma wyporność?	Już. Jestem poważny. Może pan zechce łaskawie poprosić nas do siebie	Kończymy kopać; za tydzień chcę już zacząć odsyłać do gorzelni.	Linksmybė Taip, Bet tatai tik vakarais matome, nes vakare oras visados yra šaltesnis ir tie mažučiai lašeliai susivienija į kupetikes, didėja, ir galime juos pamatyti. O dienos metą nė jokio rūko (miglos) nepamatysi, nebent rudenį, kada oras šaltas. Juozuk, pasakyk man dabar, kaip pasidaro debesiai?	Niech spróbują jeszcze i dwudziestu szturmów, gotowiśmy!	No cóż? Śpi!	No?	O wa! widziałem ja ich pod Wilnem, a da Bóg zobaczę i w Malborgu.	Oficerowie rychtują działa i strzelają, bo kanonierów wybito. Pułkownik sam pracuje, twarz ma spaloną od prochu.	Orfeusza?	Pani jest bardzo wymagająca. Kuzynka moja była z opieki zupełnie zadowolona.	Pańszczyznę Narzeczona i ojciec	Po cóż więc ryzykować?	Polska, Polak, Żart, Pozory	Proszę w tej chwili podać depeszę.	Przeciech wiedzą wszyscy jaka, to czemu szczekaczowi wiarę dają.	Przed kwadransem biła północ.	Raczcie też czytać dalej, rycerzu być może, znajdziemy jaką rzecz, która nas więcej objaśni.	Smutne to, smutne, smutne!	Sposób?	Tak jest.	Tereso Mówiłaś mi wczoraj, że dałabyś wszystko za taką suknię, jaką miała córka hrabiego.	To niemożebne!	To sprytna dziewczyna!	To zrobiono za moimi plecami.	Usieklim.	Vivat! Vivat!	W prawie Mojżesza	W wiosce Kholby	Wszystko jedno kto. Ktoś rozgadał	Z całej duszy życzę panu szczęścia we... wszystkim... a chyba... pan... wierzy... że mu szczerze... życzę...	Zaraz go poznam.
Aaaa! to wy jeszcze nie wstali! Mojeż wy mileńkie, a toż ludzie dawno już odpołudniowali i znów do roboty poszli. A ogień rozpalony, i strawa gotuje się, i w izbie sprzątnięto. A któż to wam wody przyniósł i garnki do ognia przystawił, kiedy wy do tego czasu spali?...	Zostań Henryku, aby zobowiązać Doriana, a zobowiążesz mnie To prawda, że nigdy nic nie mówię, kiedy pracuję, i nigdy nie słucham, gdy mówią do mnie, co musi być strasznie nudne dla mych nieszczęsnych modeli. Zostań, proszę cię.	Taki plan uknułem dzisiejszej nocy. Kiedy stąd będziesz ze swymi ludźmi wychodził, dam ci przewodnika, Hiszpana. Zrobi mu się mundur podobny do waszego, żeby go zaś nie poznali rodacy. Dam mu swego konia. Powiedzie was pewnym, najbliższym i zupełnie bezpiecznym szlakiem do Tortozy.	Ryfa jest i tyla, poniechaj go. Ojciec, Rodzina, Syn, WłasnośćUmyśliłem cosik i z tym do ciebie przychodzę... Trza zrobić tak... Po południu przyjdzie tu moja, to razem z nią idźcie do starego rozmówić się dokumentnie... Na nic tam złości i żalenia się po kątach, trza w oczy stanąć i prosto powiedzieć, co się ma... Będzie dobrze abo i nie będzie, ale trza wszystko wyłożyć!...	Oj, nie, Antek, nie pomaga, a bardzo szkodzi. Bo, widzisz, to jest taka choroba, że tu myślisz o tym, o czym nie chcesz myśleć i widzisz to, czego nie chcesz widzieć. Więc jak napijesz się, to usypiasz to wszystko. A ta właśnie trzeba przecierpieć i przemyśleć, to potem zagoi się i już masz spokój. Chociaż wraca to potem, wraca. Ja dziś jeszcze czasem czuję, że wraca, ale jak wrócę do domu, jak mnie obsiądą dzieciska, tak odejdzie.	Pójdziesz do Szczuczyna, stamtąd samą granicą pruską, hen! aż do Tylży. Taurogi będą o cztery mile naprzeciw, po naszej stronie... Siedź w Taurogach tak długo, póki wszystkiego nie wymiarkujesz, a potem wracaj. Znajdziesz mnie tam, gdzie będę... Rozpytuj o Tatarów i pana Babinicza. A teraz ruszaj spać do Kiemliczów!... Jutro w drogę!	Nie radzę ci. Wsadzą do kozy.	Pojmuję dobrze, panie kapitanie, wyższość sodu w warunkach, w jakich się pan znajdujesz. Morze zawiera go w sobie, to dobrze. Ale trzeba go wyrabiać, słowem, wytwarzać go. Jakże to pan robisz? Stosy pańskie widocznie służyć mogą do tego celu; lecz jeśli się nie mylę, to ilość sodu zużywanego przez przyrządy elektryczne przewyższa ilość sodu, jaką się otrzymuje z wody morskiej; a zatem więcej pan zużywa sodu dla otrzymania go, aniżeli go pan wydobywa z wody.	Powiem wam to co czytałem o tym w starożytnych apologiach. Natura, Matka, DzieckoPhysis (to jest Natura) w pierwszym swym miocie wydała Piękność i Harmonię, bez obcowania cielesnego, jako że sama z siebie jest wielce żyzna i płodna. Antyphysis, która od niepamiętnych czasów jest przeciwniczką Natury natychmiast powzięła zazdrość o tak piękne i zaszczytne wydanie potomstwa; i na odwrót wydała Poczwara i Przewrotność, poczęte z obcowania jej z Tellumonem. Miały one głowę zupełnie sferyczną i krągłą jakoby balon; nie zaś łagodnie zwężoną z obu stron, jako jest kształt u ludzi. Uszy były wysoko sterczące jako uszy osła: oczy wysterczające z głowy, umieszczone na kościach podobnych do kości pięty, bez rzęs, twarde jako są oczy racze; nogi okrągłe jak poduszki, ramiona i ręce wykręcone wstecz ku łopatkom. I chodziły na głowach, w nieustannym kołowaniu, z zadkiem nad głową, a nogami ku górze. I (jako wiadomo wam, iż małpom zdają się ich małpiątka czymś najpiękniejszym na świecie) Antyphysis chwaliła je i siliła się udowodnić, że dzieci jej były piękniejsze i powabniejsze z postawy niżeli owe wydane przez Physis: mówiąc, iż mieć głowę i nogi tak sferyczne, i wędrować tym kształtem, kręcąc się w kółko, to jest właśnie najodpowiedniejszy sposób i doskonały obyczaj, mający w sobie jakąś cząstkę boskości: jako iż niebo i wszystkie rzeczy wiekuiste posiadają tę kulistą formę. Mieć nogi w powietrzu, a głowę w dole, to było naśladowaniem stwórcy wszechświata: ile że włosy są u człowieka jakoby korzenie, a nogi jako gałęzie. Bowiem i drzewa lepiej są umocowane w ziemi korzeniami, niźliby były gałęźmi.	Nie ustąpię, niech mę przez moc wyciepnie, do sądu pójdę, prawował się będę, a nie ustąpię!	I staliśmy. O czym tam regimentarze radzili, nie wiem; na sądzie ostatecznym za to odpowiedzą, bo gdyby od razu na Chmielnickiego uderzyli, byłby zniesiony i rozbity, jak Bóg w niebie, mimo nieładu, niesforności i tumultów, i braku wodza. Już tam popłoch był między czernią, już radzono, jak by Chmielnickiego i starszyznę wydać, a on sam ucieczkę zamierzał. Książę nasz od namiotu do namiotu jeździł, prosił, błagał, groził: „Uderzmy, nim Tatary nadejdą, uderzmy!” a tam się jeden na drugiego oglądał chan w dwieście tysięcy konichan w dwieście tysięcy koni oni radzili i radzili. Książę zamknął się w namiocie, bo go całkiem spostponowali. W wojsku poczęto mówić, że kanclerz zakazał księciu Dominikowi bitwy staczać, że się układy toczą strażnik wielki koronny, awanturnik, 236 razy skazany na banicję za najazdy na sąsiadów, ułaskawiony za zasługi wojenne. stawał bardzo dobrze a potem...	A u nas znowu na naszej kolonii, bo my jesteśmy z Niemców, to na Boże Narodzenie piecze się gęś z jabłkami i te pieczone jabłka to tak pachną, ale powiadam wam: pachną!	Jeśli tego chcesz, poradź mu, aby ożenił się z tą dziewczyną. Uczyni to z pewnością. Jeśli mężczyzna robi coś bardzo głupiego, to zawsze z najszlachetniejszych powodów.	Te ciastczyska i te, żal się Boże, cukry po prostu śmierdzą. A przecie to dzień w dzień. Przecie to kosztuje! Jakże tu mama nie ma narzekać przed ludźmi?...	To dobrze, to dobrze bo téż musimy się bardzo nudzić, leżąc w łóżeczku. Jesteśmy zwykle tak czynni. A co tam bez nas nasze kurki porabiają?	A ja dixi, że wasze fizjologie to brednie, a wy sami stado wariatów! Jestem Niemiec i basta!	A jakże się to czyni, żeby zapomnieć, ty, który wszystko wiesz?...	Ani mi się śniło prosić was o to.	Czém-że to?	Cóż się to stało?...	A, pan to nazywa krystalizacją Dobrze więc, drogi panie, niech pan krystalizuje dla mnie.	Coś, jakby świnia chrząkała. Wiesz, Tomek, to chyba ktoś chrapie.	Jak to, wiedziałeś i nie skorzystałeś?	Nie wiem, jaką to moją krzywdę pomściłeś pan ale to wiem, żeś wyrządził krzywdę mojej nodze, która przedtem była prosta zupełnie. Szukając przygód po świecie, najgorszą z nich mnie sprawiłeś, co nie myślałem nigdy o panu.	Prawdziwie ; lecz jeźli pani starościna zezwoli na to, spełnię jej rozkaz.	Lecz na pociechę naszą... znać, że ją teatr ciągnie i że scenę lubi... więc choćby uciekła od niej, powróci, a od czegóż Bogusławski? To jego rzecz... uprosić tak szacowny subjekt...	No, widzi pan, panie Nagórski, jak się to wszystko jedno z drugim albo łączy albo nie łączy. Pan mi położył rękę na ramieniu, pan był we fraku, pan się ożenił z panną Wanert...	A więc chodźmy. Ja pęknę chyba w tej atmosferze oficjalności! Żałuję, Taziu że nie możemy dziś jeszcze porozmawiać o tym wszystkim...	Leżą I wypłukuje się je. Widzisz, mówiłam ci, że tu jest mnóstwo pereł!	Zdrajca Lykon, Grek... Był śpiewakiem przy naszej świątyni i mówił, że mnie kocha... A teraz rzucił mnie, nikczemnik, zabrawszy moje klejnoty!...	Może właśnie dzisiaj się napije... jest już chłodno... a zawsze dobrze jest wypić coś gorącego. Tutaj zdążysz jeszcze zrobić porządek.	Posłuchajcieno matko, dobre serce macie, Bóg wam zapłać, i tobie i staremu Ratajowi; ale z tego nic nie będzie! Chcecie się opiekować sierotą, ot, czasem na mnie najrzyjcie, dowiécie się, rzucicie chleba kawałek jakby go bardzo zabrakło; ale ja taki tu zostanę! ja tu zostanę! Ojciec tę chatę budował, matunia w niéj żyli i zmarli; a ja... ja ją tak kocham, że mnieby serce pękło, gdybym otwierając oczy z rana nie zobaczyła ścian jéj popękanych, żebym wyszedłszy na próg, nie postrzegła wierzb cmentarza.	Upewniłabyś się jeszcze więcej, gdybyś go widziała i mówiła z nim tak, jak ja Wcale bym się nie dziwił (uważajcie, co powiem!), gdyby Piotr przy jego poparciu otrzymał lepsze miejsce.	A ja sądzę, że pan tam zostanie	Ee, nic. Po prostu dotknąłem teraz pani ręki i pomyślałem, że tak delikatne ręce żadnej pracy pewno nie znają.	Jesteś pan entuzjastą w swoim zawodzie, tak jak ja w swoim ale sądzę, że nie przybywasz pan tu po raz wtóry jedynie w zamiarze zbadania mojej czaszki...	Może dzisiaj, ale najpewniej, że aż jutro, bo czekamy na tych Niemców ze Lwowa, a jakoś ich nie widać	Powiedziałbym waszmości moje miano ale ostatnimi czasy zostało ono nieco zszargane; może wystarczy, gdy powiem waćpanu, że jestem rodzonym bratem Jakuba More Drummonda lub Macgregora, którego imię pewno nie jest nieznane uszom waćpana.	Zupełnie zdrowe. Przedwczoraj była obawa, że nie wytrzyma. Ochrzciliśmy je wobec tego. Daliśmy mu pańskie imię. Nic pan nie ma przeciw temu?	A jeżeli znajdzie się trzeci licytant?	Ba, a jeżeli uda się jej uciec i zawiadomić miejscową policję?	Bazyli, jestem znużony pozowaniem Muszę odejść i spocząć w ogrodzie. Tu jest duszno.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Co się stało? Waćpanna odpowiesz za niego!	Ja nie chcę. Ja boję się twojego taty. On ma takie niebieskie, porcelanowe oczy i tak dziwnie patrzy. Pewnie pożera dziewczęta.	Jeżeli będzie pani miała sposobność wyjechać na wieś, a mam przeczucie, że tak, niech pani wyjedzie choćby na cały rok, byle zobaczyć wieś w zimie	Na cmentarz?... Żeby mi jeszcze jaki „umarlak” głowę ukręcił? Nie głupim!	Nic nie wiem	Nie, panie Aronnax, kołysze się na falach, ale się nie porusza.	O mnie możesz pan być spokojny, nauczę się roli.	O mój kochany dziaduniu, widzę, że zabierasz mi tylko swój majątek, ale zostawiasz mi nadal swoje serce!	O, my się znamy!... jedna z odcieniem goryczy, druga z wyrazem melancholii.	Okupują wszystkie wady, wymazują wszystkie błędy przez bezmiar, nieskończoność swej miłości, kiedy kochają Miłość aktorki jest rzeczą tym piękniejszą, im gwałtowniejszy kontrast tworzy z otoczeniem.	Pi!... Za wysokie progi na moje nogi. Zresztą Bogna wprawdzie nic nie ma, bo co tam z tej Iwanówki jej przypadnie, ale też hrabianka z domu, pod każdym względem nienaganna, a stosunki ma kolosalne. Ho!	Rozumie się. Wszakże obowiązkiem moim będzie złożyć szczegółowy raport i opisać w nim wszystko jak najwierniej.	Tak jest. Proszę, czytaj pan.	Ale jeśli spotka cię nieszczęście!	Ale nim ten toast wychylę w imieniu Galicji...	Anielko moja, ty mnie kochasz! Nie okłamuj siebie i mnie: ty mnie kochasz!	Aż dwa gąsiorygąsior	Biskup sobie tego życzy?	Cavalcanti?	Cóż pan chciał mi powiedzieć?	Dlaczego?	Dobry wieczór panu Gość w dom, Bóg w dom.	Doprawdy absolutnie tego nie wiedziałem	Eh, nie przeszkadzaj! Ot, lepiej przekonaj Lidię, żem lepsza partia od Wentzla.	I odwagi cywilnej	I ten także!	Ich nazwiska?	Jak już będę w mieście, wtedy nie spuszczę go z oczu ani na chwilę. Trudno, żebym zapomniał o tych dwudziestu pięciu razach, którymi poczęstowano mnie na jego rozkaz.	Jakto? przypuszczasz...	Każda prawda bywa zawsze z początku wyśmiewaną.	Kiedy ona sobie nie życzy nikogo!	Koniecznie? A dobrze! Ale w takim razie dam wam dwa regimenty jazdy, które was odwiozą i przywiozą.	Książę nie wspominaj tego wieczoru.	Mam. Ale po co ci ta książka?	Mówię prawdę.	Na rany Chrystusa! co waść gadasz? Klęska?	Nie ja ich będę żałował.	Nie mają sumienia.	Nie mam ochoty. Nie chodzi mi wcale o przekonanie pana, a moje teorie mam tylko dla siebie	Nie, nie teraz... Jutro!	Nikt	Och nie! Jaki sens miałaby rozmowa z Greczynką na tematy poruszane zwykle z paryżankami. Będziemy rozmawiać o Wschodzie, jeśli pan pozwoli.	Och, zaledwie zdołał powstrzymać łzy... a potem ustawicznie błagał: „Musi ją pan uratować, doktorze! Nieprawdaż? Ona nie umrze?...”, zupełnie jak dziecko...	Ojciec wcale nie krytykuje ilości dzieci stryjenki, tylko systemu chowania nie pochwala.	Ojej Noel umrze...	On ją czytać będzie w bet-ha-midraszu, kiedy słońce zajdzie, a zmrok ziemię okryje...	Pan Czarniecki wielki żołnierz! Nie masz już takiej gęby w Rzeczypospolitej, która by jego imienia nie powtarzała.	Pojechałem tedy i zastałem hetmana pijanego. Przyjął mnie jadowicie, zwłaszcza gdy list przeczytał, i buławą groził co?	Przeciwnie, o niej... Słuchaj, nietęga twoja sprawa.	Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz	Rzekłem tylko, iż nowy sentyment nie przyszedł.	Sama jesteś nieznośna	Spal zioła, te zioła, co z pola w tym roku nanosiła i te, co z przeszłego lata zostały i wszystkie, co w chacie są.	Spróbuj chamie!	Trzy tygodnie temu.	U nas ziemniaki marnieją niewykopane a zasiewy niesporoniesporo	Zostawiłabym go w spokoju i odeszłabym.
Kochany Krzysztofie wpadasz w ferwor, a wcale niepotrzebnie; dwa razy niepotrzebnie; raz dlatego, że czy teraz, czy potem, ja zawsze deklarację uczynię na koniec, a po wtóre, że rekuzy już nie dostanę. Pani stolnikowa może być, że w tym momencie ma jakąś niechęć do mnie, ale to nie jest upór, tylko kaprys kobiecy, i to chwilowy, za parę dni już ani śladu zeń nie zostanie. Bo nie wdając się zresztą w żadne wnioski szczegółowe, to tylko racz sam rozstrzygnąć, czy podobna jest, aby ktoś, który swój spokój, fortunę i życie bez wahania się na szwank narażał...	W każdym razie biegnij, biegnij, ile sił... Biegnij... nawet gdyby się coś stało... nawet gdybyś widział, że ja... że ja padam na ziemię... nie zwracaj na mnie uwagi, rozumiesz?... Cokolwiek byś widział albo słyszał... uciekaj stąd, uciekaj, jak możesz najszybciej!... Czy przyrzekasz mi to?	Wszystko jedno, ja nie będę się mieszała do tego... Wszystko jedno.	Kto ci się pozwolił rozsiadać na moim kuferku? Stój i czekaj, dopóki miejsca nie znajdziemy. Gdzie on będzie spał? W naszej kajucie i tak duszno; wy go weźcie do siebie.	A, pani, to szkoda. Gdy jestem na wsi w lecie, mówię sobie: wieś nigdy nie może być piękniejsza; ale teraz przekonałem się, że wieś jest najpiękniejsza	Trochę byłam na pana zła, bo jestem nieznośną egoistką, ale i mnie już przeszło. Wyobrażam sobie, co to za piekło będzie dziś w redakcji z racji wyjścia numeru.	Rozumiem cię, ojcze Uspokój się. Nigdy cesarzowa nie była otoczona większą czcią. Ci ludzie są zabobonni, wierzą, że ja jestem opiekuńczym duchem statku, wypraw, powodzenia. Ależ on jest ich bogiem! Jednego dnia, jeden raz majtek pewien uchybił mi... w słowach Nim Wiktor zdążył się o tym dowiedzieć, załoga sama rzuciła go w morze, mimo mego przebaczenia. Kochają mnie jak swego dobrego anioła, pielęgnuję ich w razie choroby, miałam szczęście ocalić kilku od śmierci, czuwając nad nimi z oddaniem kobiety. Ci biedni ludzie to wraz olbrzymy i dzieci.	E! to darmo to darmo: kiedy Maxym cię przepędził, to cóż ja poradzę! Z całą gromadą zmówili się na was, żeby nie przyjmować i wypędzić: to darmo! Ty wiesz, że ja sam w chacie z Maxymem ledwie wytrzymać mogę, a tobym się miał i z nim i z gromadą zadzierać! Toby mnie, ani żonie pokoju nie dali i z chaty bym uciekać musiał. Idź sobie, idź! bo jak cię tu zobaczą, to i mnie prześladować będą!	Ba! lepiej pytajcie, panie bracie, gdzie był, bo go już nie ma. Hej, jeszcze za czasów wojny Grzymalitczyków z Nałęczamiwojna Grzymalitów z Nałęczami dziś popr.: zaś. uciekli. Została goła ziemia, bo i kmieciekmieć (zm. 1413), wielkorządca Litwy, starosta krakowski., którego król Władysław po Mikołaju z Moskorzowa do Wilna wysłał, szuka skrzętnie w Polsce rycerzy.  Znając ja więc godnego opataopat opatrzyłem sięopatrzyłem się koń mniejszej wartości, słaby a. młody. i haj! do Jaśka z Oleśnicy.	Pójdziesz do Buckinghama i oznajmisz, że ja cię przysyłam; powiesz mu, iż wiem o wszystkich przygotowaniach, przez niego czynionych, i wcale ich się nie boję, bo za pierwszem poruszeniem z jego strony zgubię królowę bezpowrotnie.	A ja mam temu panu Fajkowskiemu (dlaczego on się nie nazywa	Moja droga pani! mój aniołku śliczny! nie będziesz się gniewała na mnie za to, co powiem?	Mów sobie, co chcesz Zwariowałem albo i nie, ale coś mnie tu niepokoi.	I pan także nie odpowiada na moją prośbę! Bądź więc przeklęty jak i inni durnie, co mi nie chcieli wierzyć! Nie chcecie mojego złota, dobrze, zachowam je dla siebie; nie chcecie mi dać wolności, Bóg mi ją ześle. Idźcie sobie, nie mam już nic do powiedzenia.	Rozumiem, że przy kobiecie bogatej Rastignac mógł wyżyć i to przyzwoicie wyżyć; ale skąd on wziął majątek? Majątek, równie znaczny jak on ma dzisiaj, trzeba skądś wziąć, a nikt nigdy nie posądził go o wynalezienie jakiegoś dobrego interesu.	Sam przecież mówiłeś, że nie uznajesz różnicy między czarnymi i białymi. Czemuż mi dokuczasz taką mową, o święty? Pozwól, że ci rozetrę drugą nogę. To mi sprawia przykrość. Ja nie jestem sahibem. Jestem twoim chelą i czuję, że głowa cięży mi na ramionach.	A juści, kiej Janowa mają klucze, zaraz polecę; a nie byłbym pacierza, ino Jędrek Rafałów, koniarek, wzion mi obleczenie i zaniósł na kępę; złapałem go, sprałem juchę kiej psa, a tu słyszę, że ktosik woła...	Czemu pan nie przyjdzie nigdy do mnie? rzekła pani de Guermantes, kiedy pani de Villeparisis oddaliła się, aby powinszować artystom i wręczyć diwie bukiet róż, któremu całą wartość dawała ręka ofiarodawczyni, bo kosztował tylko dwadzieścia franków. (Była to zresztą najwyższa cena margrabiny, kiedy ktoś śpiewał tylko raz. Osoby, które uświetniły swoim talentem wszystkie poranki i wieczory, otrzymywały róże jej pendzla).	Tajemnica! W każdym razie jest faktem, że obaj mężczyźni przeszli bez przeszkód przez ruiny i wyszli znaną furtką. Przedarli się przez strzyżony szpaler, ominęli dawny kamieniołom. Nie dalej jak o pięćset metrów od zamku, u stóp tak zwanego Wielkiego Dębu zatrzymali się... i wykonali swój plan.	Będziesz robiła wszystko, co ci każą Jesteś dzieckiem pojętnym i uczysz się wszystkiego z łatwością. Jeżeli będziesz starała się być pożyteczna, to pozwolę ci tu pozostać. Mówisz dobrze po francusku, więc możesz pomagać w nauce młodszym dziewczynkom.	Ale jesień już... a ty, moja koteczko, moje złotko, kawałek słoninki mnie daj, bo nie mam czem ciepłej strawy okrasić...	Czemu nie, jeśli o to chodzi, żeby pokazać, jaki z ciebie hołysz, skoro cię nie stać nawet na najem parobka!	Zaraz. Nie jestem strasznie rozczochrana? Abe, nie masz przy sobie kredki do warg?	Myślałem o mojej nędzy i o tych lekkomyślnych bogaczach, którzy nie wiadomo na co i jakim sposobem trwonią majątki.	Nie, nie!.. Widzisz, myślałem, żeś się rozmyśliła, że... że...	Uważaj na to, co mówisz, mój drogi! Być może przypomnę ci to kiedyś, bo może pewnego dnia i ja będę cię potrzebował?	Za tem, gdy się już pokuta okupi, drugiej wymagać się nie godzi. Prawo niezna, jak jedną karę za winę. Dwa razy nie kaźnią nikogo.	Przepraszam cię Pewnie myślisz, że jestem bardzo źle wychowany. Ale to wszystko jest dla mnie zupełną nowością. Więc... to... jest... rzeka?	Nie Nie znalazłem. I bardzo mnie to martwi.	Zabawisz się Mając podobną broń, wysmagasz ostro miłość własną Natana i oddasz mu przysługę. Ujrzysz, jak będzie się wściekał, jak opanuje się, to znowuż skoczy pod twymi przycinkami! Niby żartując, oświecisz tego utalentowanego człowieka co do niebezpieczeństwa, w jakim się znajduje, i będziesz miała przyjemność ochłostania komików złotego środka w ich własnej stajni... Ale ty nie słuchasz, drogie dziecko.	Widziałem ci już nieraz krew. Więzienie jest miejscem bezpiecznym... zapewne podadzą zmyślone nazwiska i pewno przez długi czas nikt ich nie odnajdzie. To byli moi nieprzyjaciele. Twój los jest, zdaje się, związany z moim. Będę miał co opowiadać Uzdrawiaczowi Pereł! A teraz zwijaj się raźnie z tą kulbaką i patelnią. Wyładujemy konie i hajże do Simli!	No cóż, my, papugi, umiemy mówić w dwóch językach: po ludzku i po ptasiemu Jeśli powiem „Polly chce krakersa”, bez trudu mnie zrozumiesz. Ale posłuchaj tego: Ka-ka oj-iii, fii-fii?	Spośród wszystkich śmiałków z Tortugi tylko jeden pirat mógłby poważyć się na wyprawę pod same hiszpańskie forty.	Tak, ale nie miałem takiej pewności ani w połowie!	Bo rozpożyczacie... mało to macie po ludziach?... Wiedzą sąsiedzi, jak kto siedzi!...	Bo ten jegomość na fotografii miał wąsy i hiszpańską bródkę.	Trzy dni temu jakiś więzień uciekł z więzienia w Princetown; wszystkie drogi kołowe i wszystkie dworce w pobliżu strzeżone są przez wojsko. Nie podoba się to naszym farmerom.	Bardzo się dobrze stało! PaństwoWyspa pańska stałaby się jaskinią bandytów i wisielców, gdzie zbrodniarze ferowaliby wyroki na niewinnych, o ile by się tam w ogóle zaplątał który.	Jestem Emilio z Roccanery, pan na Valpencie i Ventimiglii, choć na tych wodach znany jestem pod innym imieniem.	Nie zgodziłabym się z panem; bywają dni, w których czytanie dzienników wydaje mi się bardzo przyjemne...	Posłusznie melduję, że wiem, że nie mam mleć jęzorem.	Bez wątpienia; ale w gruncie on jest panem, która to właściwość w niecałe dwa tygodnie usuwa śmieszność. Tak więc, droga księżno, zróbmy jak w triktraku: spasujmy.	Interes dopiero w robocie, nic jeszcze pewnego. W każdym razie byłbym bardzo wdzięczny temu, kto by mnie oswobodził od tej dziewczyny. Może chcesz?...	I nie dowiedziałeś się waćpan, co się z niemi stało?	Na miłość Bożą! cóż to! kto to jest? a było mu powiedzieć co się dzieje? rzekł Dobek do sługi.	Bardzo nie bardzo	Co za nie?	Czyż mógłbym nie chcieć!	Dlaczego nie miałby przyjść?... Każdy przyjdzie tam, gdzie mu dobrze jeść dadzą.	Dlaczego nie nazywać ich osłami?	Dziękuję! nigdy nie piłam i nie piję.	Kazał omieść ze śniegu ławę pod jesionem na góreczce.	Po co?	Co ma znaczyć, znaczy, że jesteśmy szwagrami. Ożeniłem się z pańską siostrą.	A jak? Kiedy spał. Wypił za wiele. Nie zrozumielibyście, co gada!	Lada dzień czekam na list od brata. Może za tydzień wyjadę...	To nieszczera odpowiedź, musisz wyznać, czego sobie życzysz.	E!... widzę za wiele żartów w moim domu. Tobie uchodzą umizgi, boś młodszy?... Prawda. Umizgajże się do dziewczyny, ale... zaraz mi się oświadcz o nią...	Ale żeby ten gołowąs z harbuzem wyjechał, upiłbym się z radości!	Bardzo, tylko, że już wszystkie książki, nawet stare kalendarze przeczytałem.	Czyli jak zrobisz miliony, obiecujesz śmiać się z nas wszystkich.	Kocham i cenię bardzo Wespazjana któremu uratowałeś życie, gdy raz zdarzyło mu się nieszczęście usnąć przy słuchaniu wierszy cezara.	No to o kurach, które się niosły w drewutni.	Tak, tato, już jestem zdrów.	W pańskich papierach podano, że skończył pan dwa oddziały szkoły ludowej w powiecie kaliskim. Ale mówi pan jak człowiek inteligentny.	Ale przecież on ma pojedynek jutro?	Beze mnie?	Hm! Widzę, że będę raz jeszcze musiał iść i pomówić z szóstą.	Pogodzą się!	Jak téż ten pokój niepodobny jest do całego domu waszego!	Ach, mój Boże. Przecież i między wami są tacy, co jedzą swoje, a jednak wyszli. Więc i nam należało... jako towarzyszom.	Matka czytuje mu czasem i to go cieszy.	Szkoda... Chciałbym wiedzieć, jaki jest człowiek, którego kochasz.	A źle ci u nas?	Ależ to niemożebne!	Co ty wiesz o tym...	Czy podobna!	Dzisiaj jeszcze prócz jednej ale tę niebawem może sam zgubię.	Jak?	Mam czas.	No, wyciągnij ten gwóźdź.	O której mówisz?	Ojcze mój macie słuszność, lecz są cierpienia nad siły...	Ona jest w klasztorze, powiadacie?..	To flirt, ale serio z jedną.	To prawda opowiem panu koniec kiedy indziej.	Ty także będziesz nosił swoją ruski miesiąc!	A pan?	A twoje dzieci?	Albo lew!	Ale przecież...	Dopiero w czerwcu.	Głupiś!	Lecz możeszże pan nosić ciężar obojga?	Niech jeno dadzą, a obaczycie!	Nieźle, panie Stuart ale okazujesz mało pomysłowości w świergoleniu.	Pańskie dziecko, pański syn, Andrea.	Planchet!...	Postrzelili psubraty! Żeleźceżeleźce (daw.)	Winszuję wam miłego gościa
Nie, to tyś się zrył wtedy jak bela, ja piłem i piłem jak smok i pomimo najlepszej chęci mojej ani rusz upić się było, alem się za to rzucił w taniec z takim ferworem, żem hulał jak wściekły ze wszystkimi pannami, tylko z Zuzią ani jednego kroku. Com myślał wtedy, nie umiem na pewno powiedzieć; może gdyby była Zuzia na mnie mrugnęła i przeprosiła się ze mną, może bym jej był jeszcze do nóg upadł za to; ale, wyobraź sobie, wytrzymała tę całą manifestację ode mnie z tymże samym uśmiechem, z jakimem ją zastał na sali. Ba! Przetrzymała mnie nawet, bo przecie ja już dalej nie mogłem ani pić, ani tańcować i tak się zatrułem i osłabłem, żem ledwie mógł siedzieć na ławie, a ona tańcowała bez ustanku aż do tego momentu, w którym Stojowski począł swoje kazanie.	Ale przecież dla pana hrabiego, człowieka tak wybitnego, Włochy nie mogą być ojczyzną; wyciąga do pana ręce Francja, Francja nie wszystkim okazuje niewdzięczność; źle obchodzi się ze swoimi dziećmi, ale gościnnie przyjmuje cudzoziemców.	Coś podobnego wrzeszczały wczorajszej nocy, ale nie zwracaliśmy na to oczywiście uwagi. Wszakże ciągle wygadują brednie. Gadały, zdaje mi się, jeszcze, że ci powypadały ze starości zęby i dlatego nie łowisz stworzeń większych od koźlęcia, unikając nawet starych capów, których rogi budzą w tobie strach nieopisany. Naprawdę te bandar-logi, to bezwstydni potwarcy!	Tak, bo pani chciała, żebym panią lubiła nie tak sobie, za nic, ale za to, że pani mi jeść daje z łaski.	Właśnie. Diabelnie mnie kręciło, by mu wygarnąć prawdę. W ogóle męczy mnie ta tajemnica. Najchętniej roztrąbiłbym wszystkim o naszych zaręczynach. Ale jeszcze nie wolno mi. Nie wolno. Pośpiech mocno pokrzyżowałby moje plany.	Ależ bardzo panią prosimy a ja specjalnie błagam, ażebyś nie opuszczała siostry... Co najmniej do czasu, w którym ukończę ważniejsze interesa... Ada naprawdę jest osamotniona i łaskę wyświadczy nam pani pozwalając choć raz na dzień spojrzeć na siebie i zamienić parę słów.	Musimy udawać, że wygląda tak jak inne Nie możemy mu przecież powiedzieć, jak się złamało; biedny chłopiec! Jeśli jeszcze o nim zacznie kiedy mówić, musimy robić wesołą minę.	Rzepa nie chłopak. Po ślubie dziateczki do lasu, po ślubie. A to takie smyki, jak pan, co psem śmierdzą jeszcze, to zdaleka od narzeczonej... kiedy mówię, że zdaleka, to zdaleka!	Tego on nie uczyni bo to, co rzekł, że tę ojczyznę i hetmana miłuje, to prawda: inaczej by nie służył między nami, mogąc do Krymu iść i tam we wszystko opływać. Już też rozkoszy u nas nie zaznał!	Ach czekałem od ciebie czegoś więcej. Senat mnie nienawidzi. Gdy wyjadę, któż mi zaręczy, czy nie zbuntują się przeciw mnie i nie ogłoszą kogo innego cezarem? Lud był mi dawniej wierny, ale dziś pójdzie za nimi... Na Hades! Gdyby ten senat i ten lud miał jedną głowę!...	Prawdę mówiąc, właściwie Łucya pierwsza wpadła na tę myśl i nie dała mi pokoju, dopókiśmy się nie wybrały.	Mówiłam mu tak: „Skądże waćpan wiesz, żebym mu była wzajemną?” A on odpowiadał: „Ja bym nie pytał!” I rób tu, co chcesz, z takim!... Głupia tamta, która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. „Lepiej tego nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!” I zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej jamy się schować. Po prostu bałam się go!... Zabobony, Wierzenia, ReligiaFlirt, Kobieta demonicznaAle co tam! nie dla mnie on, nie dla mnie!	Nie jest to prawdopodobne Nie, nie jest to prawdopodobne, ale wierzę, że się to stanie. Mam jakieś dziwne wrażenie, możesz je nazwać, jeśli chcesz, przeczuciem, że „Ustronie Patty” i ja zawrzemy jeszcze bliższą znajomość.	Ale nie moja.	Ale widocznie dla ciebie to nie jest takie ważne, by o to walczyć, by znieść różne przykrości i zmartwienia.	Ciężki jesteś, niezręczny, nie masz tego nieodpartego subtelnego uroku, który...	Na to zgoda, ale nie potrzebuje pani się gniewać na mnie i wyrażać swoje oburzenie aż w ten sposób, jest to troszeczkę...	No, tak Dżon i Ward też nie wzięli.	Ponieważ przypuszczają, iż wyjeżdżam z rozkazu kardynała, nie pomyślą, że masz ochotę iść ze mną.	To by mi się dość podobało Holender, który tam mieszka, bardzo ją dobrze wyrestaurował i odda nam ją za trzydzieści tysięcy, skoro zmuszony jest wracać do Indii.	To nie wiadomo miejsca te podobają mi się. Bądź co bądź i na wszelki wypadek kupiłem łódź, clipperclipper	Więc może odbędziemy tę rewię we dwójkę Proszę nie być dzieckiem; taka duża, piękna pani.	Zaraz poznałem z maści i z tego łyska na czole, tęgi źrebak!... Ale z Antkiem powinniście zgodę zrobić koniecznie, przez te gniewy na nic się chłop rozpuścił.	Panie oto przyrządy niezbędne „Nautilusowi” do żeglugi. Tu, jak i w salonie, mam je zawsze pod okiem; wskazują mi one dokładnie położenie moje i kierunek wśród oceanu. Jedne są panu znane, jak termometr, wskazujący temperaturę wewnętrzną „Nautilusa”, barometr, który wskazuje ciśnienie powietrza i przepowiada zmianę pogody, higrometr, pokazujący stopień suchości atmosfery, stormglass, którego mieszanina, rozkładając się, zapowiada nadejście burzy, busola, wedle której kieruję mą drogę, sekstant, który wedle wysokości słońca na niebie uczy mnie poznawać, pod jaką jestem szerokością, chronometry, pozwalające mi obliczyć długość geograficzną, i na koniec lunety dzienne i nocne, które mi służą do sprawdzenia wszystkich punktów widnokręgu, gdy „Nautilus” wypłynie na powierzchnię wód.	Czasu nie ma, za trzy dni muszę, muszę na Sapiehę wyruszyć.	Do widzenia! I bardzo dziękuję, że mi o tym powiedziałeś. To bardzo uprzejme. Bardzo! Uszanowania dla ciotki. Doskonale ją pamiętam... Zostaw tego szczura, Dżip! Do nogi! Leżeć!	Nic, tęskniłem za tobą strasznie. Miałem wrażenie, że coś złego się stało. Nie wiem. Zanadto cię kocham, zdaje się. Nie poznaję siebie.	Nie, żyje jeszcze boję się jednak, że nie pociągnie długo.	Sprzedaję sporo bawełny do Łodzi, a wpłaty kierowane są na mój rachunek w tym właśnie banku „Lloyd and Bower”, w którym ojciec zaciągnął tę nieszczęsną pożyczkę. Dowiedział się o mnie tedy z przypadku albo też od któregoś z przemysłowców łódzkich. Dość że napisał do mnie rozpaczliwy list z prośbą o pośrednictwo.	Do pewnego stopnia. Nie wiemy wszakże, czy już nie zdążyła zebrać tu jakichś ważnych wiadomości. Nie mam prawa dla ratowania siebie, a nawet dla ratowania twojej opinii biernie patrzeć na szkodę wyrządzaną państwu. Nie, kochanie. Co do tego, nie może być dyskusji.	Umarli niekiedy opierają się. Ten człowiek na górze nie chce odejść. Siedzi przy stole z pochyloną głową i zwieszonymi rękami. SzantażAlanie! Alanie! Jeżeli mi nie pomożesz, jestem zgubiony. Powieszą mnie, Alanie! Czy ty tego nie rozumiesz? Powieszą mnie za to, co zrobiłem.	A co za agitację tu prowadzicie? Co wy tu macie do roboty?	A cóż innego, panie bakałarzu już po moim panu! już go niezawodnie nie zobaczę,  nie ma żadnej rady!	Co pan mówi! Ależ to kapitalny pomysł! Ma się rozumieć, że to ogromne ułatwienie. Jeżeli tamci mają dobrze urządzone pracownie, będziemy mogli równolegle dokonywać wielu doświadczeń. To niezawodnie przyśpieszy wynik moich poszukiwań. Tak, to istotnie świetny pomysł.	Cóż bym miał powiedzieć, dobry Boże, nad to, że profesor Palmieri jeszcze większe cuda pokazuje za pięć franków od osoby...	Do widzenia	I nie chciał pozostać?	I pani go nie ukarała za taką zbrodnię?	I powiedziała to zupełnie głośno. Ja się zacząłem śmiać, wszyscy inni także, a ze wszystkimi i pan Kopowski. To musi być łatwy charakter. Oświadczył następnie, że jeśli dziś gorzej wygląda, niż zwykle, to dlatego, że się nie wyspał i że mu pilno w objęcia Orfeusza.	Jak to! Jak to nie ma zwyczaju?	Jaśnie pan nic jej nie powiedział; ma tylko trochę wołowiny, jedno kurczę, sałatę i jakąś jarzynę.	Jestem gotów do każdej.	Marcinek... Pan się pyta, czy dobrze przygotowany? Zapewne że dobrze, ale czy zda... któż to może wiedzieć?	Nie Pan Bóg zabrał, jeno ludzie zabrali. Tatary ją uwiezłyuwiezły	Nie masz go	Nie wiem	Nie zapominaj o mnie przed królem a radź co mam począć jeśli Rybiński wyzdrowieje.	Nie.	Niech ksiądz kanonik będzie spokojny ja pewnie nie wydam.	O mój Rafaelu chciałabym, aby na przyszłość nikt nie wchodził na to drogie poddasze.	Podobno, taka jest na ogół opinia. Ale to już koniec pięk­nej zabawy.	Pracownia Nr 5 ma się natychmiast udać do kancelarii pana rektora!	Proszę pana... co to?... Przecież my się nie gniewamy.	Słusznie. Ale, jeśli jak pan mówi rzeczywiście popełniłem ten gest niezbyt uprzejmy i położyłem pana rękę na ramieniu, może usprawiedliwi mnie trochę fakt, że Alicja Wanert była wówczas moją narzeczoną.	Tak	To... to prawie nigdy się nie zdarza...	Wątpię, czy ta kobieta była szantażystką. Gdyby żądała od Jacka pieniędzy, on na wszelki wypadek chciałby je zachować i nie pożyczałby ich nikomu. To mnie niepokoi coraz bardziej.	Yeah, często. W Bangkoku też i w Manili. Młodzieńcy wiem o pewnym statku. Bardzo zgrabnym i za niewielkie pieniądze. Stoi w Rotterdamie. Pojedźcie go obejrzeć. Przecież Rotterdam to tu zaraz Teraz statki są strasznie tanie, chłopcy. Jak stare żelastwo. A ten ma tylko sześć lat i silnik Diesla. Chcecie go zobaczyć?	Z pewnością znajdziemy jakiś sposób zdobycia ognia. Pan Smith lub pan Spilett dadzą sobie z tym radę.	A kanał, na którym w tej chwili jesteśmy?	A ksiądz proboszcz, czy już nas opuszcza?	A no posłuchaj, jaka...	A ten drugi?	A więc panna! a nazwisko?	Alboż ja mam zwyczaj sam otwierać bramę?	Beczułki, i to beczułki może nawet pełne!	Bodaj mu pierwej było szkoda!	Cicho, bo dostaniesz!	Co ci szkodzi, kochany?...	Co znaczy wszyscy?	Czyżby pan mówił szczerze?	Dlaczegoś wówczas uciekła? Po coś to zrobiła?	Dobrze, ciotko, postaram się.	Dziś mamy trzynasty dwudziesty za tydzień. Za mleko i bułki zapłaciłaś?...	Felek!	I to nastąpi. Tymczasem zawarli układ kapłani.	Ile kosztuje?	Ja jestem starozakonny...	Jak za wojsko.	Jei tik vilčių neužtenka, poniute, tai aš jau nuo savęs į programą pono Vincento kiek reik įdėsiu. Po šimtui metų lietuviai įgys tokį apšvietimą, kad juosius pašauks į visas žemes karaliauti ir tokiu būdu visa tauta taps karaliais.	Jest pan bardzo przyzwoicie odziany, wbrew swoim zwyczajom; tylko dlaczego pod tym ubraniem, bardzo schludnym, brudna koszula?	Litwę!	Miłość odparł wzburzony Wokulski.	Moja droga, alboż człowiek stojący nad grobem może myśleć o czymkolwiek wyjąwszy grobu?... Reszta wszystko głupstwo!	My poganie?!	No mów	No widzisz! Z wodą?	Obowiązek	Od bardzo niedawna żebyś ty wiedział, jakie to horyzonty otwiera.	Pan ma dużo humoru czy już jest szósta?	Po temu, że ona okropno trudnajaGaspadyń fiesor (...) ona okropno trudnaja	Powoli, powoli! Przez pół roku możesz sobie pobiegać bez postronka u pęcin. Wyjednałem ci to u sahiba-pułkownika Creightona. No, i dwadzieścia rupii miesięcznie. Stary czerwony kapelusz wie, że przyjeżdżasz.	Rzeczywiście...	Szczo z tobojuSzczo z toboju (ukr.)	To może przyjdę pomagać tylko zapytam mamę, czy pozwoli.	To są Kiełbaski Tu jest Wyspa Dzika, o której mówiłem wam dziś rano: między nimi a Popielcem, ich odwiecznym i zawziętym wrogiem, toczy się od dawna śmiertelna wojna. I mniemam, że wskutek huku kanonady, skierowanej przeciwko Physeterowi, przestraszyły się nieco, w obawie, iż to ich nieprzyjaciel pojawił się tutaj z całą siłą, aby ich zajść znienacka albo też splądrować wyspę. Nieraz to już próbował uczynić, wszelako z niewielkim powodzeniem, zważywszy czujność i baczność Kiełbasek, które (jako mówiła Dydo towarzyszom Eneasza, kuszącym się o zajęcie portu w Kartaginie bez jej wiedzy i zezwolenia), z przyczyny złośliwości nieprzyjaciela i bliskości jego ziem, ćwiczyły się w nieustannym czuwaniu i pogotowiu.	Więc tam, blisko szosy, stoi nieprzyjaciel?...	Więc ty się naprawdę w tej sikorce zakochałeś?!	Wyżej, a czemże jestem, abym się miał o to kusić? biednym muszkieterem, nędznym, nieznanym i zbytecznym na świecie?	Zrobi się wszystko. Od razu jutro.
Mój Boże, dlatego że pensja z powodu różnych okoliczności, jakie się w niej wydarzyły, prawie nic nie jest warta. Wybaczy pani szczerość?... Czysty dochód z pensji już w zeszłym roku zmniejszył się, a dziś zapewne spadł do zera. Tymczasem pan Kazimierz ciągle potrzebuje pieniędzy, zwyczajnie jak młody człowiek... Przed chwilą jednak poznałem, że z synem da sobie pani radę, co jest rzeczą bardzo ważną... No, ale choćby pan Kazimierz wziął się do jakiego zajęcia czy też w inny sposób miał byt zabezpieczony, to jeszcze nie wszystko... Zmniejszą się wydatki, lecz dochody nie wzrosną...	Nikt! Ale wiem to dobrze sama! Nic w tym domu nie jest w porządku, a babka nie sypia po nocach ze strachu, że dach runie im na głowę. Babce nikt nie może przywrócić wzroku, tak powiada, ale ty, dziadku, potrafisz tego, naturalnie, dokonać... nieprawdaż? Pomyśl, jak to smutno być ciągle w ciemności, jak strasznie i nieznośnie. Nikt jej, prócz ciebie, nie zdoła poradzić. Pójdziemy jutro i zaradzimy złemu. Prawda, że pójdziemy zaraz jutro?	Jest pan grzeczny jak zwykle. Niech się pan nie gniewa, ale jeśli ja pana nie wychowam, to chyba nikt już nigdy, bo Zosi nie wierzę w tym wypadku zupełnie. Idźcie, dzieci. Mężczyzna, TajemnicaNiech pan tylko zanadto się przed nią nie wywnętrza: ani teraz, ani po ślubie. Mężczyźni w ogóle nie wiedzą teraz, co można mówić, a czego nie; stracili wszelki takt. A zresztą trzeba być zawsze trochę tajemniczym dla ukochanej kobiety.	Tutaj nie ma wcale horyzontu morskiego Musielibyśmy szukać stanowiska aż przy wyspie Seil i również nie wiadomo, czy dotarlibyśmy na odpowiedni moment.	Na to jedna tylko jest odpowiedź ta, którą dała rzeczpospolita francuzka, kiedy szło o urzędowe uznanie jéj bytu: ślepy, kto nie widzi! Lecz wróćmy istotnie do tego, o czémeśmy wprzódy mówili, do związku z sobą braterskiego wszystkich dzieł sztuki, nie wyjmując i muzyki. Malarstwo u nas odbiło, gdy tylko do życia się poruszyło, wszystkie poezyi natchnienia. Widzimy w niém Maryą Malczewskiego, Wallenroda, Dziady, Farysa. Najmniéj się w niém odzwierciadlają Słowacki i trudny do wcielenia plastycznego Krasiński. Szlacheckie gawędy Pola rodzą malarstwo kontuszowe i rodzajowe, które już wykluwało się z pamiętników Soplicy. W téj chwili na materyałach Szajnochy, Szujskiego i tylu innych dziejopisarzy powstaje Matejko. Jednocześnie te same aspiracye, te same pragnienia i pociągi mają wszystkie sztuki; ale poeci i pisarze przodem idą, torując drogi, za nimi malarze, którzy ich dopełniają, a może na końcu idzie obojgiem rozmarzona muzyka, która jest aureolą kreacyi wieku.	Wszystko się wyrównuje podczas egzaminów. Beetle nie pisze zadania i liczy na to, że go uratuje angielski. Na mojej godzinie pisze przeważnie wiersze.	Ach, widzę, niestety! że nie możesz pan nam przebaczyć mimowolnego współudziału w ostatnim wypadku. Musimy więc z żalem wyrzec się przyjemnego towarzystwa i życzyć panu szczęśliwej drogi! Niech Bóg ma pana w swej opiece!	Z reguły nie przywiązuję wagi do listów anonimowych; jednakże w ostatnich dniach otrzymałem tak wyczerpujące listy rzucające światło na sprawę, przy czym zawierające tyle prawdziwych szczegółów, że nie mogę sobie pozwolić na ich zupełne zignorowanie. Przy tym znajduję w nich pewne wzmianki, które zmuszają do poważnego wzięcia ich w rachubę.	I on ciebie lubi. Przyjeżdżał odwiedzać dziadzia. Pytał się o ciebie, kiedy wracasz, nawet jak na niego bardzo serdecznie. Ale go teraz nie ma w domu. Pojechał do Berlina. Mówił, że po zaręczynowy pierścionek.	Naturalnie. Całkowicie podzielam twoje zdanie. Nigdy przecież nie wiadomo, jakie straszliwe czy po prostu nieprzychylne okoliczności złożą się na czyjś zły postępek.	Dostojny rycerz Don Kichot z Manchy dobrze mówi został on zaczarowany na tym wozie nie ze swojej winy, ani za złe uczynki, ale przez podstęp i zdradziecki gwałt tych, którym jego męstwo i cnota były solą w oku; on to jest owym Rycerzem Posępnego Oblicza, o którym zapewne już słyszeliście, którego czyny waleczne i dzieła niesłychane po wiek wieków jaśnieć będą na spiżu i marmurze, mimo zawiści i zawziętości nieprzyjaciół, co by radzi w niepamięć je zagrzebać.	Montwiłł, zmiłuj się, nie ziewaj tak głośno!	Nie porozumiemy się, proszę pana o rękopis	Och, nie wiem, czy by on miał ochotę, nie znam go... to jest znam... tak... trochę; o, stoi tam	Może myśleli, że po powrocie z wojny zasiądę do lekcji z zagranicznym guwernerem? A oni będą robili, co chcą?... Do pioruna, mylą się bardzo... Panie ministrze, ogłaszam naradę na godzinę drugą. Kiedy się zbierzemy w sali, ma się cichaczem zebrać w korytarzu pluton żołnierzy. Plutonowy ma stać przed drzwiami i słuchać, a jak klasnę w ręce, ma wejść z żołnierzami na salę. Panu mogę powiedzieć prawdę: jeżeli zechcą zrobić tak, żeby wszystko było po staremu, jak przed wojną aresztować. Ale to tajemnica.	Muszę oddać panu Micawberowi sprawiedliwość że chociaż sam dla siebie pracować, o ile się zdaje, nie umiał, pracował w danym razie z prawdziwym zapałem. Sądząc po jego działalności w ostatnich czasach, jeśliby zawsze tak działał, posiwiałby od pracy. Od rana do nocy grzebał się w papierach i księgach, nie licząc listów, które po kilka razy dziennie pisywał do mnie z kancelarii pana Wickfielda, a czasem i poprzez stół, gdy siedząc naprzeciw mnie, mógłby przecie doskonale myśl swą słownie wyrazić.	Księżyc świeci nie dość jasno Nie, nie, nie dam dziś pannie łódki. Jutro rano za to, jak tylko słońce wzejdzie, każę pannę odwieźć.	A czyż pies nie wywęszyłby ich śladów?	Jak to, nie wracasz do Besançon! Opuszczasz nas na zawsze?	Masz ty, małpa zielona, nie budź	Nie głupi on. Cwaniak, struga tylko wariata.	Och, jakiż z pana nudziarz. Nie pamiętam	Pięć tysięcy ma na procencie u pana Benedykta. Cóż to za posag... Wcale posagu żadnego nie ma... a dumna przy tym jak księżniczka i zła jak szerszeń.	Już w żadnych Pani Krzeszowska zrobiła mi taką scenę za to, że musiała zapłacić sto tysięcy za kamienicę, że ja nie protegowałam jej u pana Wokulskiego, i tak dalej, że... pożegnałam ją i już tam nigdy nie pójdę. Naturalnie, wymówiła nam komorne od Nowego Roku.	Albo o ile mnie to obchodzi! Moje gwiazdy nie mają nic wspólnego z twoim bydłem.	Albo za swoją gwiazdę i aby smrodu łojówek nie czuć, łeb sobie roztrzaskać daje... Ty, mój ojcze, znasz z bliska takie przykłady...	Że to nie wszystko	Rozumiem, że są dwie kategorye ludzi: jedni nie robią sobie z niczego nic i sposób postępowania stosują przygodnie do każdej okoliczności, drudzy mają pewien system, którego się mniej więcej konsekwentnie trzymają. Ja należę do tych drugich. Przywykłem do ochraniania pozorów, i co więcej, przyzwyczaiłem się do tego tak bardzo, że w końcu zmieniło się to w moją naturę. Ale widzisz, gdy się naprzykład podróżuje samowtór w wielki upał	Jeszcze nie, i radbym z nią pomówić, nim pójdę do macochy.	Nigdy nie lubiłam kotów	Po ojcu, po starym cześniku. To samo tancerz był ongi, a towarzysz nie lada jaki, chociaż dziś kutwa nad kutwami.	A którymi pan dziś przyjechał? Nigdy nie mogę ich dokładnie rozpoznać. Wszystkie są czarne jak aksamit lyoński.	Bo w razie listów gończych będzie rzucać się w oczy taka poszukiwana para. Zatem oni radzą, byś ty jechała do Hamburga, lub do Hawru, gdzie okręt zatrzymuje się i stamtąd wsiadła na pokład, a mnie chcą zabrać odrazu do Gdańska, albo też odwrotnie. Zapewniają, że tylko w razie ścisłego zastosowania się do ich rad, gwarantują bezpieczeństwo. Ale... ale ja wolę raczej zaryzykować, niż rozstać się z tobą.	Jest pan Żegocki, starosta babimostskibabimostski miasto w płd. części Wielkopolski, dziś w powiecie zielonogórskim., z panem Kuleszą. Ci w Wielkopolsce rozpoczęli i znacznie Szwedów konfundują; siłasiła (daw.) tu: majątek, dobra materialne. od pomsty szwedzkiej uchronić. Z wojska pierwszy się podniósł ten pułk, któremu pan Wojniłłowicz pułkownikuje.	Jest sposób, żeby się o tym przekonać. Niech pan pobiegnie do portu i znajdzie jednego z tych ludzi, którzy przedwczoraj po południu pełnili staż... Tylko niech się pan spieszy, jeśli pan chce mnie jeszcze tutaj zastać.	Ugryzł cię? A... to co inszego; ale po cóż kłamałeś, żeś rozdarł na gwoździu? Dzwonią na wieczerzę, marsz!	Słuchaj no, Żabba, a gdzież to ci bezpieczni koledzy pod lasem? Prowadź, bo doprawdy zgłupiałem ze snu i paniki. To nie moja specjalność wodna komunikacja.	Chodźmy tam; zaczekamy na niego.	Czy to pan Vanderdendur obszedł się z tobą w ten sposób?	Na imię?	Przyjdzie i na nich termin	Czy pozwoliłby pan swojej żonie na zmiany, gdyby je zaprowadzić chciała?...	Tak, ale przyczynił się pan do mojego małżeństwa...	Co jej jest?	Cóż to się stało? jaki powód? zapytał podczaszyc, trochę zdziwiony tym pospiechem.	To bardzo zajmujące! Mr. Barnes, przypomina pan sobie pewnie, że ja także byłem w tym pociągu i zrewidowano mnie pierwszego. Ten drab był naprawdę chytry... wszak prawda?	Och, Robercie, okrutny jesteś, że traktujesz to ironicznie skoro wiesz, że to niemożliwe i że tam będę tak cierpiał!	Ile lat ma ta dziewczynka?	Jestem lekarz! Uważam za rzecz ze stanowiskiem lekarza niezgodną to, co pan dyrektor pozwala czynić swemu totumfackiemu.	Właśnie. Chcecie wiedzieć, to wam powiem, że Nastusia to moje dzieło.	Ale ja jestem widelec, którym każdy minister musi jeść: to co innego.	A co będę miała do roboty?	A więc zrób pan to dla mnie i zarekomenduj mnie Domowi Handlowemu w H., z którym ciągłe macie stosunki. Muszę opuścić dom państwa...	Być może ale czy znasz pan człowieka, który ją porwał?	Czy ksiądz wie, w jakim celu hrabia kupił dom w Auteuil?	No, idź do swego pokoju A pan proszę za mną.	Pojadę, mogę pojechać i sama, ty przyjedziesz?	Słowo tylko: za co mnie więzicie? co to znaczy?	A... więc o to chodzi...	Ale mężu, do czego zmierzasz?	Chcesz nas pan intrygować.	Czy tu można wieczerzać?	Jak to a skąd wezmę słoniny i korzeni?	Moryc to moja tajemnica, to moja nagroda.	Pan pewnie lubi karty.	Pani słabo?	Prawda li, żeś obrzydliwą wiarę obcą przyjęła? jesteś chrześcijanką...	Prawo i obyczaj, mnie starszą, mnie matkę oddzielićby chciało od boku męża i zepchnąć gdzieś...	Pójdziesz pani spać natychmiast! o ojcu ja pamiętam	Ten ci właśnie kazał was wołać.	To niemożliwe!	Więc osoba ta, przepraszam panią, osoba ta miałażbymiałażby	A Maszko ciągle jeszcze w Petersburgu?	A ty masz reisenderowskie gusta, skąd takie bydlę, gdzieś poznał?	Adyady (gw.)	Ależ Henryku!...	Baskowie w służbie gubernatora.	Czego chcesz, urwisie?	Dlaczego?	Drużyna liczna...	Ha! w takim razie zostanę.	I czego chciał?	Jezus Maria!	Joasia.	Koralia! Koralia!	Lepiej zabij ją, przestaniesz może o niej myśleć	Nieko man neskauda.	Nim je przyjąłeś miałeś inne dla rodu i ojca	Piątek!	Rosja, Polska, Władza, Polityka, Historia, Obraz świata	Sam odwołaj, coś powiedział Pierwszy zacząłeś.	Trzeba będzie jednak sfabrykować panu jakieś dokumentadokumenta mówił wuj Dymitr	Tutaj, ojcze.	W godzinach?...	W jakim celu?	W każdym razie kupiec...	Więc ja sam rozkolonizuję!...	Wojna, Walka, Zwycięstwo, Klęska, Hańba, Krew	Zamiast wina wlej trochę piwa.	Zapłacimy inaczej.
I nigdy pan nie zleciał?	Mówię to, co wiem! Juści, wiedziałam, że ją spotykasz tu i owdzie, ale Bóg mi świadkiem, jako cię nie podejrzewałam o nic zdrożnego! Myślałam sobie zawsze, że skoro mój syn nosi kapłańską sukienkę, to splamić się jej nigdy nie poważy! Ady bym cię przeklęła na wieki i wydarła ze serca, choćby wraz pęknąć miało... Dopiero Kozłowa otworzyła mi oczy, a teraz już sama zobaczyłam, do czego chciała cię przywieść ta suka...	Nie pytaj teraz o nic. Nigdy cię już nie skrzywdzę. Jestem twój na wieki	A po co mi ten kluczyk?	Ale co nam mówi, że dziecko zostało pogrzebane żywcem?	Ba! To nie nowina! Dlatego też ja najpierwej jemu rzecz zakomunikowałem! Zrazu nie chciał i ociągał się, powiadając: „A co mnie do tego, że kto babę wykradł Mazurom! To niech się Mazury pilnują! A zresztą wartoż to wojować o starą babę, jeszcze do tego z diabłem? Bo to przecie stolnikowa, kiedy szła za mąż, to ja jeszcze szabli udźwignąć nie mogłem, i teraz się będę bił o nią, żeby mnie wzięli na języki i gadali, co im się podoba! Nie chcę, dajcie mnie pokój! Mnie Piotrowicz nic nie zawinił”. powiedziałem Wstyd mi będzie powiedzieć, ale trudnoż zmilczeć, że Jur siedzi za piecem”.	Boi? A mnie na co jej lęk? To brednie! Nie boi się ona, ale ty jesteś uczciwy, żeś przyszedł. Wczoraj myślałem, żeś złodziej.	Co mnie tam waszmości przeprosiny! Przepraszaj sobie waszeć takich, którzy dobrami frymarczą i za lada tysiączek gotowi duszę swoją skląć od wszystkich diabłów; ja bez przeprosin zostanę ten, którym był, i prędzej jeszcze Rabe komu daruję, niżbym miał o grosz więcej na nich wziąć.	Czytałam ją i założę się, że ten uczciwiec, co na osiołku siedzi, jest to Sancho Pansa, giermek jego, najpocieszniejszy człowiek pod słońcem.	Już jestem.	Lepiej u Maguliny, co pod Długoszowym domem z garnkami siedzi; prosto od niej skoczymy na górę i jużeśmy w domu.	Niech zdechną wszyscy, co to nam szkodzi	Och! Po co łóżko! Jeżelibyś mi pan, panie Copperfield, nie wziął za złe i pozwolił przenocować tu, przed kominkiem...	Proszę pani, ta panna de Forcheville to jest przecież Swannówna. A świadek ślubu, niechże mu będzie „baron” de Charlus, bo tak się sam każe tytułować, to jest ten stary, co kiedyś utrzymywał jej matkę, nie bez wiedzy Swanna i za jego zgodą; bo Swann także coś z tego miał.	Robota nie gęś, ona się nie wytopi. Siądź pan, ja panu co powiem. Czy oni bardzo czekają na gratyfikację?	Rozpytaj się na wsi, kiej mnie nie wierzysz, każdy ci to samo przytwierdzi, przeciech nie prawię, że Mateusz prawdę gadał, a ino, co mówił ludziom...	Tak, tak To zupełnie to samo, co w Anglii. Po Karolu I Cromwell, po Cromwellu Karol II, może po Jakubie II będzie jakiś zięć, krewniak, książę Orański; stathouder, który sam mianuje się królem; a wtedy nowe ustępstwa dla ludu, konstytucja, a z nią i wolność!... Ty to zobaczysz, młodzieńcze Jesteś w takim wieku, że sam to wszystko zobaczysz.	Tak? Dziwny jest ten Pietrek. Czyż można jednak wierzyć ślepo takiemu Pietrkowi? Trzeba spróbować samej. Pewnie dotąd nie skupiałaś myśli na tym, co mówi pan profesor, i nie patrzyłaś uważnie na litery?	To było śmiałe, co Pani zrobiła.	W świątyni?... A któż może wiedzieć, o czym ja przekonałem się i co postanowiłem w świątyni?...	Więc nie boisz się ognia karabinowego, a z powodu głupiego snu alarmujesz cały obóz? Ładna sprawa! Zanim bym pozwolił byle komu powalić się na ziemię... bo nie mówię już o dobrowolnym położeniu się... i zanim by urządzono sobie pukaninę, zasłaniając się moim ciałem, dużo głów zapoznałoby się z moimi kopytami. Wszakże narażonym się jest niemal na pewną śmierć! To straszne!	A Komuna nie głodowała? Szczury jedli, a nie poddali się.	A dowiedział się pan, kto w ministerstwie będzie ten „gips” załatwiał?	A gdyby ojca pańskiego w ciągu kilku dni ogłoszono bankrutem?	A ja jestem za świadka biadaż temu, który by się nie stawił; mnie by się musiał za to sprawić.	A tak, to prawda. Ale gdybyśmy nie prześcignęli Lukullusa, nie mielibyśmy żadnej zasługi, bo przecież urodziliśmy się tysiąc osiemset lat po nim	Ale luter jest?	Ale nie myśl sobie, że takie włóczenie się tam i sam wyjdzie ci na dobre.	Ale pierwej ze Szwedami koniec uczynim!	Ależ sprawa ta obchodzi syna pani...	Bo prochów nie mam. Mało dwadzieścia czółen posłałem, by mi choć trochę przysłano czy sami nie mają na dłużej nie. Gdybym miał dosyć, pierwej bym Kudak i siebie w powietrze wysadził, nimby tu noga kozacza postała. Kazano mi tu leżeć czuwam, kazano zęby wyszczerzać raz maty rodyłaraz maty rodyła (ukr.) i to potrafię.	Bo że pan Podbipięta takowe rzeczy wymyśla, nie dziwię się! Zawsze miał dowcip w pięści, a od czasu jak ściął największych trzech kpów między Turkami, sam czwartym został...	Bociek to kujnął cię w czoło?	Boć nijakiego sprzętu do tego nie ma Sprzęt ma kniaź Witold i póki ku nam nie nadciągnie, nie ugryziem żadnego zamku, chybaby trafunkiemtrafunek (daw.)	Cha! cha! cha! cha! Cichojcież, bo i mnie krew zaleje, ino ze śmiechu! Słyszeliście, ludzie, wójta mu się zachciewa. Zbroja u Trzaski za kumotra! Cha! cha! cha! Adyady (gw.)	Chcesz mi coś powiedzieć?	ChorobaChorzy są na śpiączkęśpiączka i zapadli na nią wszyscy, prócz tych, którzy przedtem pomarli na ospę. Został mi tylko ten jeden chłopak...	Cicho!...	Cztery czy pięć mil stąd, u podnóża góry, macie panowie zagrodę przeznaczoną dla zwierząt domowych. Zwierzęta te potrzebują starania i opieki. Czy pozwoli mi pan mieszkać tam razem z nimi?	Czy między innymi nie używała mego nazwiska?	Czy pani tego żąda?	Dlaczego chcesz zakłócać mi spokój?	Dlaczegożbym prawdy nie miał rzec, Cezarze...? prawda należy bogom i cezarom! powiem ją... Wszystko, coście uradzili, dobre jest, jeśli z fałszem do czynienia macie; a jeśli z prawdą, nie przyda się na nic.	Droga, unosisz się zadaleko	Idź o północy, ze ślepą latarkąślepa latarka narzędzie podobne do kilofa o jednym ostrzu spiczastym i ostrym, a drugim spłaszczonym, używany głównie w górnictwie i budownictwie. żelaznym w drugiej.	Ja pani pomogę...	Ja, anim marzył, rzekł Bogusławski.	Jak to?	Jeden umiera stojąc, drugi umiera leżąc. Jedząc nie umiera nikt.	Kiedyś, gdy jeszcze byłem małym chłopcem może miałem lat dziesięć czy dwanaście, miałem nauczyciela, który jednocześnie wykładał w jakiejś uczelni ekonomię polityczną. Otóż on przepowiadał mi wielką karierę... naukową!	Którędy zaś do Żywca?	Masz na to moje słowo.	Miękkiej! W takim razie pan będziesz pomiędzy gruszką a serem.	Mogłeś się tu nie pokazywać, iść wprost do buduarubuduar (z fr.)	Moja babciu, czemu też babunia tego obrazu szkaradnego wyrzucić gdzie na strych nie każe... Malowanie nie osobliwsze, a djabeł tak szkaradny że aż strach...	Mówiłeś z Kingiem, Beetle?	Nareszcie widać coś przecie!	Nie gorączkuj się waszmość Nie wywołuj burdy, zanim się przekonasz o jej potrzebie. Waćpan masz na grzbiecie kabat żołnierzy francuskich, a w gębie język szkocki, to wiadomo... ale w czasach dzisiejszych wielu ludzi zacnych chodzi w ten sposób, więc ja zgoła się tym nie gorszę.	Nie lubię, jak mówisz o sobie w ten sposób.	Nie miałem zamiaru prosić pana o to	Nie może to być, rycerzu, abyś waćpan dopiero mnie ujrzawszy, tak wielką miał do onej służby ochotę.	Nie mówisz, lecz dajesz do zrozumienia, i w tym rzecz. Właśnie przed chwilą powiedziałam, że cię rozumiem i widzę, że tak jest. Otóż, gdy podajesz w wątpliwość dobre intencje pana Murdstone i udajesz, że je lekceważysz, przekonana jesteś tak, jak i ja, że są one najlepsze... powinnaś być przekonana... i jeśli był i jest zbyt surowy wobec pewnej, wiadomej nam osoby... Zresztą i ty, i ja, i nawet Davy wie, że nie może tu być mowy o nikim obecnym... to... to jedynie dla przyszłego dobra tejże osoby. Przez miłość dla mnie kocha on najpewniej ową osobę i działa dla jej dobra. W tym, jak i we wszystkim, musimy przyznać mu hart i wyższość. Sama wiem, jak słaba jestem, dziecinna, niedorzeczna, zwłaszcza wobec tak poważnego, stałego, pełnego charakteru i woli męża.	Nie tłumaczy to pana bynajmniejbynajmniej rzekł, stając przed kominkiem.	Nie żaden ja panicz, gospodarzu, ino prosty czeladnik; dopraszam się waszej łaski, cobyście mi nie dwoilidwoić komuś	Nie! To mały, niechlujny bydlak, który by zaczął do wszystkiego pchać nos. Prócz tego przechadzać się, spacerować; obnosić się. z nim, objąwszy go ręką za szyję?	No i jak? Jak, nowy towarzyszu?	No, Hudl, przestałabyś	Oni grają, grają, grają.	Otóż wyraziła się w ten sposób dlatego, że proboszcz jeździ ciągle z jednego misyjnego zgromadzenia na drugie. Wyrażenia „osławiony” użyła zamiast „sławny”... Była to zatem gorąca pochwała! „Osławiony dlatego, że się puszcza!”... Ha, ha!	Pan nazywa poczucie obowiązków w kobiecie zanikaniem kobiecości!	Poco pożegnać się?	Powiada, że tak mu się podobało	Prawda, ale żeby mu kto godny przełożył, ile narodu przez to bieduje, to może by ustąpił.	Promieniuje jak królowa, uśmiecha się jak panna młoda. Przysunęła fotel do łóżka i porozkładała na nim ubranie, które własnoręcznie utkała dla męża.	Pyszny lokal i całkowite utrzymanie.	Spytam: „werdo”, ale tak grubo, że nie poznają.	Słyszycie bluźnierstwo?...	Tak jest! rzekł Kmicic.	Tak jest. My są Słowianie.	Tak, panie merze. Wykarczuję panu jeszcze z parę piędzi lasu przed śmiercią	Tak.	Tak. Mam dla pani wiadomość. Czy mogę mówić otwarcie?	Temu, którego bolał brzuszek?	To jest głośna tajemnica: nie martwię się i mam dobry żołądek.	To może i lepiej, że pojedziesz. Póki ona cię widzi, nie chce cię i znać, ale jak posiedzi ze mną i z Czeremisem miesiąc, dwa	To ojciec nasz, to patriarcha!	To są skrzydła.	Tu jest beczka, jaśnie panie!	Ty tak zrobisz? A jak ty to zrobisz? Ja domyśliłem się, że ty rabinowi o tym mówić chcesz, i szukałem ciebie, żeby ostrzec cię i nieszczęście od głowy twojej odwrócić. Ty myślałeś sobie, że jak ty rabinowi cały interes rozpowiesz, on zaraz zerwie się i krzyknie, aby nikt brzydkiej rzeczy takiej robić nie śmiał. Jeżeliby on tak zrobił, wszyscy byliby mu posłuszni, to jest prawda, ale on tego nie zrobi...	Tylko nie łobuz, uważasz, bo możesz dostać!	Uczciwie chłopcu z oczu patrzy; cóżeś ty za jeden?	Vaikai Vincukas savo kiaušius atidavė panelei, kaip gi bus? Reikia jam duoti!	W fiumuarze.	Widziałeś pan zamek odrzykoński?	Wiem o tym i jest mi z tym dobrze Nie ma nic tak miłego, jak wyobrażanie sobie różnych rzeczy. To zupełnie jakby się było wróżką. Jeżeli człowiek uporczywie sobie coś wyobraża, niebawem staje się to dla niego prawie rzeczywistością.	Wola ludu zgromadzonego na sąd na fejtoce jest świętą	Zimno.	Znam go trochę. Surowy jest, nieprawdaż?	Łohoyski: I to pan mówi, oficer rezerwy floty? Słuchaj Taziu, może byśmy go po prostu tego...	Żyw będziesz i wraz się zakochasz, byle jeno nie w księżniczce Barbarze, bo ci ją drugi wojewodzic sprzed nosa sprzątnie.
Że może nie jesteśmy jeszcze u kresu naszych utrapień, drogi Spilecie, i potężna moc naszego opiekuna będzie miała jeszcze okazję się objawić. Ale nie o to chodzi. Teraz najważniejsze jest życie Harberta.	Ba, sam waćpan się z tym wydałeś, bo skądże poza tym mógłbym o tym wiedzieć? Hoseason jest moim wspólnikiem i dzielimy się z sobą zyskami, więc widzisz waćpan, że na nic nie zdadzą się kłamliwe wykręty. Powiem też waszmości szczerze, że zawierałeś kiepską umowę, wtajemniczając takiego człowieka, jak ów żeglarz, w swoje prywatne sprawy. Ale tego już nie zażegnać, więc jakeś sobie waćpan pościelił, tak się wyśpisz! Zaś sedno rzeczy w tym: ileś mu waszmość zapłacił?	Dobrze nie jestem tak głupi, żebym nie wiedział dobrze, czego się mogę spodziewać. Niech się stanie, co się stać może najgorszego, mało mnie to wzrusza. Zbyt wiele razy oglądałem śmierć, odkąd poznałem się z tobą. Mam ci jednak kilka rzeczy do powiedzenia (w tej chwili byłem bardzo podniecony), przede wszystkim zaś to: wpadłeś teraz w ciężkie opały, straciłeś okręt, skarb i ludzi, całe twoje przedsięwzięcie poszło na marne. Może chcesz wiedzieć, kto tego wszystkiego dokonał? Odpowiem ci	Nie wiem, pojedziemy na miejsce i może się przekonamy. Dziś jednak nie mogę jechać, gdyż oczekuję interesanta z miasta. Odłożymy więc to do jutra rana	No i cóż to przeszkadza? W szlacheckim domu, a nawet w pokrewnym, dni kilkanaście posiedzieć, sądzę, że panu przykrości nie zrobi.	Tak, tak muszę wyzdrowieć i zakrzątnąć się koło interesów. Jeżeli wyrębu nie będzie, zdecydowałem się szukać innej posady. Ciężko rozstać się z Odryniecką Puszczą, ale Marysia dorasta. To ważniejsze.	Mój nieszczęsny brat umiera z głodu, tam, na bagnie... Nie możemy go opuścić... To światło jest sygnałem, że przygotowaliśmy dla niego pożywienie... a tamto światełko wskazuje, gdzie mamy je przynieść...	Czy to nie sprawia pani przykrości, gdy brat idzie na polowanie i zabija zwierzynę?	A nie powozisz?	Czemu nie powiedziałeś wyraźnie?	Nie jestżeś niewolnikiem?	Nikogo nie zostawiłam.	No, nie!	Och, nie zmęczę jej, to ostrodzioba!	Nie? Doprawdy? Dlaczego? Mebli nigdy nie łamałem, a biegać „w konie” nie miałem z kim.	Uspokój się pan, panie profesorze, nie ma się o co kłopotać.	Niestety Istnieje traktat z 1814 roku i nie wolno tknąć Napoleona, nie złamawszy jego zasad.	Co nie mam znać? Przecie widujemy się co dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo ja siedzę u niej, albo oboje u Wysockich.	E! Bo też ja nie wierzę, by to były diabły!	Myślałam, że już pan nie przyjdzie	Zdaje się, że musimy Późno się robi, a ja mam jeszcze robotę.	Zważ no, waszmość i ja tu mam prawo coś powiedzieć w swej obronie... a ta szulerka jest zajęciem nie bardzo godnym szlachcica. Ale wciąż jeszcze oczekuję pańskiego zdania.	A komuż go sprzedam?... Czy tym, którzy nie kupią sklepu, gdyż mają pieniądze, czy tym, którzy by go dlatego tylko kupili, że nie mają pieniędzy? Sklep wart ze sto dwadzieścia tysięcy rubli, mam je rzucić w błoto?	No tak. Ale czarny wcale nie naciera.	Nie mogę powiedzieć Ale przysięgam pani przysięgam... że nie pan Kazimierz...	Że nigdzie dotąd króla Ludwika ani księcia Bogusława nie uwidziałem.	Dla Boga! Toż ja go znam. Cudów on pod ZbarażemZbaraż żartowniś, dowcipny., żeśmy na weselu mało boków od śmiechu nie pozrywali.	Byłem tego pewny To gadzina! Uśmieje się pan prezes, ale ona twierdzi, że pan w maju zabił i obrabował jakiegoś Żyda. Nawet wymieniła hotel, w którym pan pokazywał jej owe zrabowane pieniądze!	To trzeba nalegać, żeby koniecznie była odpowiedź Ja teraz pójdę spać, bo jestem bardzo zmęczony. Dużo się piło. Sądzę, że każdy byłby zmęczony po takim wieczorze i po takiej nocy.	To dopiero tajemnica. Przyznam się, że dałbym wiele, aby ją wyjaśnić.	Nie każdemu dają ludzie pieniądze na piękne oczy.	Proszę dobrodzieja a nie lepiej tę różę zasadzić na grządce albo włożyć w doniczkę?	Dobry wieczór, Beatko. Przepraszam, że dzwonię tak późno, mam nadzieję, że was nie obudziłem.	Cóż się stało z Tobiaszem?	Gdziem nie był? w obu klasztorach, na biskupstwie, i na dworze książęcym	Tego nie wiem.	Czyje to?	To i dobrze.	To oczywiste!	Poczekaj: na mój rozum, jeszcze nie skończone. Jeszcze Maciuś wróci.	Weźcie. Że biednym pomagacie darmo, to słusznie, ale od nas możecie wziąć.	Bo wiadomości następują jedne po drugich, ale nie są podobne do siebie	Niby to taka skromniutka, a dyabeł za skórą siedzi.	On był z twoim synem w niewoli, razem z nim uciekł! wołał Bernard, a Siewros włóczył się od nóg dziada do ojca niemą zanosząc prośbę. Tubingas wreszcie podniósł dłoń, a spuszczając ją na ramię Chroniwosa zawołał.	Pokornie dziękuję, w dobrym zdrowiu była, gdym odjeżdżał. A tu w Łomży wszystko po woli waszej królowej miłości się wiedzie?	Ach, co to za wielki wojennik! co to za rycerz! co to za wódz!	I na to już pora przychodzi, panie Rzepecki: mądrzeją...	Dowody pan zna więc wyliczę tylko ich nagłówki. Widzimy w świecie zwierzęcym, że większemu rozwojowi mózgu odpowiada większy rozwój umysłowości. Ze świata zaś ludzkiego wiemy, że nadmierny albo skąpy napływ krwi do mózgu osłabia lub unicestwia samo myślenie. Że alkohol, kawa, herbata, podniecając krążenie krwi, podniecają proces myślenia. Że gdy mózg więdnie na starość, słabną zarazem zdolności umysłowe...	Nie mogę więcej powiedzieć. Bądź pan zdrów, niech będzie zdrów pański ojciec, pańska narzeczona, pańskie dzieci.	Co to nowego? Jaki książę?	Zaraz się dowiedzą!	Choćbyś to pan miał wziąść za naśladowanie, powiem mu, bo tak myślę	Bądź pewien. Miłość niespełnionaAle to widzę, że ty tę dziewkę jeszcze miłujesz?	Owo pofolgujmy sobie teraz trochę i pijmy, proszę was, dzieci: zarobiliście na to, aby popić bodaj cały miesiąc.	A co ci to, cher cousin?..	Z jednej ręki strapienie i z tejże otrzymacie pociechę! Gdyśmy z ogrodu wracali po niefortunnym śledztwie, królowa jejmość kwaśna i nachmurzona, panny złe, jak jędzonki, a król i my wszyscy rozmiłowani w Montwille na umór...	Owszem, zupełnie serio mówię. To także jeden klejnot z drogocennego skarbca naszych przymiotów.	Ekscelencja może na mnie liczyć.	Chcieli pochwycić rybę władzy. Pod pozorem dążenia do dobra ludu chcieli panować zarówno nad ludem, jak nad innymi klasami kraju.	Ma do tego prawo. Wszak od lipca zostanie właścicielem.	Mówią, że król Ferdynand potrzebuje bardzo dużo pieniędzy.	Wiedzom, poleciał na przewodnika.	Sztuka szeptała Endelmanowa, usilne zwracając uwagę zebranych na obraz, bo zaczynali już odchodzić.	Bóg niech waszej królewskiej mości da wszystko dobre za takową kompasjękompasja (z łac.) mówił ze łzami rycerz.	A zarobki jak?	Tak wzbiła go aż do stref, w których tracimy go z oczu.	Ksiądz, Żyd, Kłótnia	Mam jeszcze sto innych pomysłów Gdybyśmy jakiegoś starego pana obronili przed piratami morskimi na przykład.	Ano tam, za górą. Znaki widziałem.	Tak	Tak, tak!	Od tego, żeby wyd(ł)awcy mieli przecie co obdzierać.	Zapalcie światło!... Kto mnie szuka?... Tu jestem.	Wódz Wódz Naczelny, będzie pań­skim pasażerem. Rząd zapłaci za usługę, a pan weź­miesz udział w przedstawieniu, które cały kraj po­dziwiać będzie.	Ale Włoszka wy jąlekceważycie, widzę.	Szkoda mi pań bardzo. Stracę jedyne towarzystwo!	A wy tu co robicie?	Panie de Busigny, czy pozwolisz nastawić swój zegarek podług mojego, albo mój podług twojego?	Bądźcie, waszmościowie, zdrowi! bądźcie mi zdrowi!	Kto?.. a Głogowski! Głogowski!.. Jakże tu zimno!	Cesarz nam nasze odrębności, jakieśmy ocalili dotąd, poręczyć musi.	Robak, Sąsiad, Sąd zaczął w kącie ganku jakiś widocznie zgryźliwy i mocno przez życie gryziony sąsiad	Człowiek jestem	Co pan robi?...	Co takiego?	Co tam?	Ile ma?	Ach, Boże, żeby go zastali!	Gdy cię zawołam, panie Frejer.	Przecież miałem i noce	W jaki sposób?	„Byłbym cię mógł zastrzelić”	A Szwedzi?	A wiecie z czego chata spłonęła?	Ależ, tato...	Cóż, złamał nogę?	Dziewczynę widziałam	Infantka?	Jużeś, zdrajco, powiedział.	Nieprawda!
Dziad! Czy wolno mu odrzucić nakaz, który usłyszał? A gdyby pasterz betlejemski, którego zbu­dził śpiew aniołów, powiedział, że to też złudzenie i zasnął, braci swych nie budząc? Któż by nam odkrył Boga w grocie? A gdyby mędrcy trzej ze wschodu uznali gwiazdę za zjawisko zwykłe i za jej światłem nie szli w te strony, które Ojciec wybrał dla swego Syna za Ojczyznę? A gdyby tłumy tych żebraków z Judei uznały za oszusta Tego, co im zwiastował miłość, którą Bóg dla ludzi chowa	Alanie Breck! Czy sądzisz, żem taki, iż odwrócę się tyłem do ciebie w największej twej niedoli? Nie wolno ci mówić mi tego w oczy! Całe moje postępowanie zadaje kłam tym słowom! Prawda, żem usnął tam na ugorzyskach, ale wynikło to ze zmęczenia, a ty czynisz źle, że mi to wypominasz.	W każdym razie, jeżeli ten Dreyfus jest niewinny nie bardzo umie tego dowieść. Cóż za idiotyczne, emfatyczne listy on pisze ze swojej wyspy. Nie wiem, czy pan Esterhazy więcej jest wart od niego, ale ma grubo inny fason w swoim stylu, inny kolor. To nie musi być przyjemne dla stronników Dreyfusa. Co za nieszczęście dla nich, że nie mogą zmienić niewinnego.	Zepsute młode świńtuchy! Co za fatalny przykład dla niewinnych chłopców o czystych duszach i wzniosłym sposobie myślenia, jak ty i ja!	Ja też lubię stare koziki, kraje się nimi chleb, też brązowy, z namaszczeniem, uroczyście, powoli, w ogóle lubię stare używane przedmioty, tabakierki brzozowe, sekretarzyki, szafy, półki, komody, to, czego używały ręce ludzkie przez długi czas, co jest zużyte, to budzi wzruszenie. Metalu nie znoszę. Słoje na drzewie, ornamenty, chaty chłopskie, ty tego nie znasz, łodzie, balie kijanki: to wszystko drzewo. Ludzki materiał obcy, nietutejszy.	Za dużo wiesz ale nie wszystko. Już od dwu tygodni, może od dziesięciu dni widzę, że ojciec miewa po kilkanaście rubli...	Nic nie szkodzi, moje dziecko, ale zaraz musisz mi się tłumaczyć. Widzisz, jestem starym człowiekiem, lecz mam dobre oczy i bardzo jeszcze świeżą wrażliwość. Zwłaszcza jeśli kto jest mi sympatyczny, odczuwam każdą przykrość czy też przyjemność, jakiej on doznaje. Otóż w tobie zauważyłem wielką zmianę... domyślasz się zapewne. Widzę, że cię to męczy, nawet szkodzi twemu zdrowiu. I ty doznałaś zawodu, analizując. Przekonałaś się, że on niewart twych myśli, że to nie brylant, ale prosty pomalowany kamyk, prawda?	Oho, oho! Znam ja tych arogantów! Ojciec tego młodzika, gdy tu wszedł, niosąc zgubę biednej naszej Jadwini, był tak słodki, taki miły, tyle obiecywał! Miał Jadwinię co rok nam na święta przywozić, syna, jeśli będzie, oddać na wychowanie. Złote góry! Tymczasem porwał ją do swego zamku rozbójnickiego nad Ren i tyleśmy ją widzieli. Słowo Niemca to fałsz... Moja jedyna córka umarła wśród obcych, wrogów, sama. Nie dano nam znać o chorobie i śmierci.	Właśnie dlatego, że daleko! Spokój tam wokoło, bo co było zbrojnych ludzi z tej strony granicy, to ściągnęło ku nam. Nie spodziewają się tam teraz Niemcy żadnej napaści, więc na ubezpieczonych uderzym.	Proszę nie mówić o ojcu. Zrobię, co zechcę. Jeśli nie nabiorę sam politycznego rozumu, zostanę oficerem frontowym, do czego mam największą skłonność. Potrafię zginąć bez parszywych form intelektualnych, wymaganych w jakichś parszywych politycznych salonikach, w których robi się bezsilną politykę kompromisu...	O nie! Kobiety mają znacznie skuteczniejsze i bardziej przekonywujące od słów sposoby przekonania współzawodniczek o tem, że dany mężczyzna należy do nich. Wystarczy świeży zapach tych samych perfum na każdem ubraniu, ślad szminki do warg na ustach, ślad pudru na ramieniu. Pozatem telefonowałam kilka razy do pana i zawsze poznawałam jej ładny i młody głos.	Cichoj, Burek, gospodarze ano jedzą... i ty dostaniesz, nie bój się...	Nikomu więcej, ale tobie. Zresztą dużo osób o tym wie. Podobasz mu się bardzo od dawna i kocha cię. A ty, Stefa?... To niemożliwe, żebyś była obojętna! Kochasz go również... prawda?...	Pies by się nie chycił za taką kaszę: jak uwędzona!...	Proszę się nie martwić, spotkała pannę de Villefort i idą razem, tuż za nami; oto i one w białych sukniach, jedna z bukietem kamelii, druga z bukietem niezapominajek; ale niech mi pan powie...	O odwadze wielmożnego pana, o czynach, uprzejmości i zamysłach jego, to ludzie znów różnie gadają, jak którzy Jedni powiadają: e! to głupiec, ale zabawny! drudzy znów: mężne ma serce, ale nie ma szczęścia; inni znów: grzeczny jest i uprzejmy, ale  wariat; inni znów... ale kto by ich tam spamiętał, na wołowej skórze tego nie spisać, Bóg wie czego już tam nie gadają i o wielmożnym panu i o mnie, że to już nie moja głowa, ażeby to wszystko tak powtórzyć.	Nie chciałem ci tego mówić, widzę bowiem, że to bezcelowe. Ale, ostatecznie, ma się skończyć tak czy inaczej, niech się spełni. Okłamujesz mnie; kochasz innego; oto nasza tajemnica.	To nie ja, panie hrabio To ktoś inny, któremu wyświadczyłeś pan tą samą przysługę: pomylił go pan ze mną. Owszem, mówmy o tym, błagam, bo jeśli opowiesz pan o tym, to może powtórzysz nie tylko to, o czym już wiem, ale także dodasz wiele faktów, o których nie wiem.	Olaboga, Antek, a ty skąd? Drapnąłeś?	Teraz musisz się wykąpać, a ja pójdę do obórki po mleko. Potem spotkamy się w izbie, zjemy kolację i odpowiem ci na to, o co zapytasz.	Wiész co uznaj się zwyciężonym. Nie możesz zaprzeczyć geniuszu naszym wieszczom pogrobowym, Adamowi, Zygmuntowi, Juliuszowi. Uznał ich nawet ten świat, co nam nic przyznawać nie chciał. Nie zaprzeczysz uroku i polotu pieśniarzom naszym, ani genialności mistrzom penzla i ołówka, a wszyscy oni przecie czerpali z téj skarbnicy, w któréj ty nie widzisz nic, nad próchno, brud i zgniliznę. Były więc niespożyte zasoby, niezamulone i niezatrute źródła, nieprzegniłe organa żywota.	O, to się panu nie uda	Tu, w domu, nie może pani mieć moich listów. Ktoś może przejąć. Jest to rozkosz nad rozkoszami czytać cudze listy miłosne...	Wiedziałem, że to wy, bom się wszędzie o was na popasach pytał.	Za co?	A dla tej, że przed zachodem słońca ulewa spadnie, he, he, he!	To szkoda. Chciałabym, byś dziś odwiedził wujenkę Szczerkowską i omówił z nią nasz wspólny wyjazd do Jarzębowa.	Niech ojciec słucha! on tak ciągle mówi. Co to jest? do czego to podobne? To jest handel! to jest kupiec! to jest fabrykant porządny, co mówi: „Winienem, to zapłacę”. Tak może mówić głupi chłop, co nie rozumie żadnych interesów!	Z ratusza zaraz posłano pachołków do pana Spytka ale go tam nie było. Wyszedł rano i jeszcze nie wrócił.	Żądam więc, aby śledztwo rozpoczęło się jak najprędzej, ja zaś dostarczę Wysokiej Izbie wszystkie dowody do tego potrzebne.	Rajtarie wyszły już do Kiejdan, skąd mają do Kowna ruszyć i tam czekać... Nasze polskie chorągwie są jeszcze tu, nie zdało mi się naprzód ich wyprawiać. Ludzie niby pewni, a przecie mogliby się z konfederatami zwąchać. Głowbicz pojedzie z nami; semenowiesemen dziś popr. forma N. lm: ze Szwedami. idzie w przedniej straży... Po drodze ma rozkaz rebelizantów, a zwłaszcza chłopstwo wycinać.	A co też się z fortuną pana Podbipięty stanie? Podobno tam wsiów i wszelkiej dobroci bez liku... Zali przyjaciołom czego nie zapisał, bo jak słyszałem, nie miał rodziny?	Jak ja bym chciał to wszystko widzieć jakie to wszystko musi być pięknie!	Między ludźmi, u których mam zasięgać zdania o Asyrii nie wspomniałeś, ojcze, Greków	Nie boisz się mnie?... Nie nienawidzisz?...	Ano jużci. Zresztą, wolę se ręce urobić, od świtu do nocy harować, byle się te wyklinania raz skończyły.	Ja też nie, panie kapitanie.	Może to i być!	Nic się nie zmieniło w jego umyśle, jest zupełnie niepoczytalny i rozprzęgnięty umysłowo; ale u pani cóż słychać?	Tak a cóż to w takim razie jest, co tak przeraźliwie huczy?	Kiedy rzeczywiście... Mogę się mylić, zapewniam pana, że w chiromancji zdarzają się pomyłki. A przytem pan taki nerwowy. Tak. Pan jest zanadto nerwowy. Powinien pan trzymać siebie w garści. I nie pić! Unikać alkoholu. Wszelkich podniet. Zarówno sztucznych, jak i naturalnych. Czy leczył się pan kiedy na nerwy?	A bo ich Harry nie zna? Sanders zły, żeś mu nie chciał dać na kredyt.	Czy my nie płyniemy przeciw prądowi?	Dla Boga! Chyba same amazonki w Latyczowskiem mieszkają	I do sto tysięcy.	I sam po dworzu nie lataj, bo mi całą izbę zalejesz	Kobieta demoniczna zasyczał ksiądz i podniósł ciężką łapę do góry.	Kto nie chce?	Musisz przyjść! Sama nie dam rady, pomożesz mi! Chodź zaraz!	Nie ma nic	Nie miałbym? Tolitoli (daw.)	Nie tylko wiersze. Znów w ostatnim dyktandzie zrobiłeś dużo błędów.	Nie! Raz jeszcze wszystkiemu zaprzeczył.	Nie, nie, już tym razem i karę daruję.	No więc niech będzie, że były tam anemony na wiosnę, a nasturcje w lecie. Dość, że jednego razu był straszny deszcz, ale po prostu straszny... potop!	Oj, do diabła!... Po cóż one z nią rozmawiały o Wokulskim?... Gotowe nieszczęście...	Pewnie pani znowu kilka lat posiedzi w Warszawie jak my?... Felunia już bardzo dawno nie była na wsi.	To by było nieco lepsze. (Kubuś zaczyna pogwizdywać.)	To? To są stare grzyby z konserw, przyrządzone à la millanaiseà la millanaise (fr.)	Co zwykle od niéj wszyscy nikomu jéj nie żal tyle co mnie, lecz z uporem tym niéma ratunku.	Pomścij mnie, zabij niegodnego de Wardes a potrafię się pozbyć i ciebie, głupcze jakiś, narzędzie bierne w moich rękach!...	Niech mię Bóg broni, abym was chciał przymuszać. Ja ino proszę. A ku pamięci dzisiejszego świętego obrządku darowuję wam dziesięć morgów pola w Łobzowie i drzewo z moich lasów na nową chałupę.	Ależ Władysław będzie przeszkadzał! przeszkodzi choćby tylko dlatego, żeby ciebie udręczył, gdy go napadnie taki humor.	Być może	Co słychać? Są jakie nowiny?	Ja panu powiem ostatnie słowo: dziesięć tysięcy rubli, zaraz, na stół, no jakże, będzie zgoda.	Proszę pani, znam i ja dzieci	Raju, raju... co oni powiedzą, jak nas zobaczą!	W nocy wychodzić w dżunglę i paść się, a w dzień mieszkać w jeziorze, tak jak kiboko (hipopotamy). One wyjść dopiero po zachodzie słońca.	Zapolujemy sobie wpierw Pustka w żołądku źle wpływa na bystrość wzroku. Ludzie chodzą zazwyczaj krokiem powolnym, a dżungla jest okryta rosą, która nam ułatwi znalezienie choćby najlżejszego śladu.	A	A może pan chciałby wypocząć?	A, więc go zapewne spotkałeś w dorożce...	Był sam?	Był tu przed chwilą.	Czy Hankę widziałeś?	Cóż mówi Kresowski?	Cóż robić! Taki los.	Dlaczego niepodobieństwo?	Doskonale.	Dwudziestu.	Gdzieżeś była, nim cię woda porwała?	Idziemy.	Jaki charakter pisma miał Danglars?	Jest, jest szpikuś	Julja tuż śpi w drugim pokoju, dała by mi dopiero, żebyśmy ją przebudzili!	Krowie na księżej oborze też będzie niezgorzej! juści...	Kłamiesz	Musimy lecieć, bo zginiemy. Uciekajmy!	No, osioł i gęś	O... nowa ofiara!...	Panie Krukowski, niechże pan przeprowadzi pannę Eufemię!...	Pod nami morze!	Powiedz Greggs	Prowadź.	Robisz mi pan afront w moim domu!...	Skacz, złodzieju!	W jaki sposób podarujemy te rzeczy?	Wyjaśnimy.	Zupełnie serio. Każdy może popełnić błąd.
Nie wspominaj nawet tego monstrum. Rzeczywistość jest jedna; jest nią zbiór wszystkich jakości aktualnych i byłych, czyli wspomnień, w trwaniach wszystkich indywiduówindywidum (łac. individuum: niepodzielne) ale wtedy, jeśli nie przyjmie się poglądów koniecznych, można otrzymać nieskończoność rzeczywistości nie. Otóż wielkie problemy w nauce są wyczerpane, poza biologią, która w postaci bardzo naiwnych koncepcji walić będzie o mur głową, to znaczy beznadziejnie starać się opisać bez reszty życie w obrębie mechanizmu, podczas gdy witalizmwitalizm nowych pojęć koniecznych nie stworzy: liczba ich jest ograniczona.	Mam nadzieję, że tak nie jest Jestem dziś znużony, Henryku. Nie pójdę do klubu. Dochodzi jedenasta, a chciałbym się wcześnie położyć.	Miłościwy książe sprawa to pono nie łatwa będzie, ale słowo wasze na szali zważy. Krótko mówiąc, otom się wielmi a wielmi rozmiłował w córce pana Petrka, a swatać się do niéj nie śmiem sam. Ojca nie mam, miłość więc waszą prosić muszę o opiekę, o dobre słowo nietylko u Petrka, ale i do własnéj matki mojéj.	To... to już niedługo potrwa, Aniu... Czuję to teraz z pewnością. A wolałabym mieć przy sobie ciebie, niż kogokolwiek innego. Zawsze najwięcej mi się podobałaś ze wszystkich dziewcząt, z którymi chodziłam do szkoły. Nigdy nie byłaś zazdrosna ani brutalna, jak niektóre z nich. Biedna Emilka White przyszła mnie wczoraj odwiedzić. Przypominasz sobie przecież, że Emilka i ja byłyśmy tak bliskimi przyjaciółkami przez trzy lata pobytu w szkole? A podczas koncertu szkolnego poróżniłyśmy się. Odtąd nigdy z sobą nie mówiłyśmy. Czy to nie było głupie? Teraz wydaje mi się to głupie, ale pogodziłyśmy się wczoraj. Emilka powiedziała, że od dawna już chciała się ze mną pogodzić, ale myślała, że ja nie chcę... Ja zaś nigdy się do niej pierwsza nie odezwałam, gdyż byłam przekonana, że ona nie będzie chciała ze mną mówić. Czy to nie dziwne, że ludzie nie rozumieją się wzajemnie, Aniu?	Widzisz, panie Nafirze, my sami nie wiemy, czy nam posiadanie tej wyspy korzyść lub stratę przynosiło. Sen, Państwo, Obywatel, Religia, Serce, RozumUmysły mieszkańców Snu są pod wszystkimi względami nadzwyczaj rozdwojone. Teraz snogrodzianie sami nie wiedzą, co mają myśleć, życzyć sobie lub pragnąć, i rzucili się jednomyślnie prawie w objęcia religii, którą tak pojmują jak wszystkie inne rzeczy, to jest rzewnie, lecz nieudolnie, zbyt wiele sercem, a zbyt mało rozumem.	Nie chciałam się wałęsać, ale iść do domu!	Tak, ale jakże tu zostać w takiej sytuacji: bez długów, czysty, a nieżonaty. Zważcie: powiadam czysty, do kroć diabłów! Bowiem, gdybym był tęgo zadłużony, moi wierzyciele troszczyliby się aż nadto o moją Wielebność. Ale, będąc wolny od długów, a nieżonaty, nie mam nikogo, kto by się o mnie zatroszczył i żywił dla mnie taką miłość, jaka, wedle tego co powiadają, istnieje w małżeństwie. I gdybym przypadkiem popadł w chorobę, Pan Bóg wie, jakby mnie tam pielęgnowano. Mędrzec powiada: „Tam gdzie nie ma kobiety (rozumiem, matki rodziny i prawnie zaślubionej), tam choremu licho się dzieje”. Widziałem jawne dowody tego na papieżach, legatach, kardynałach, biskupach, opatach, przeorach, księżach i mnichach. Owóż w tym tkwi złego główny korzeń.	Wiem o tym. Na cóż są lustra i mężczyźni? Nie to miałam na myśli. Czy wszystkie ogonki mam pochowane? Czy suknia się nie fałduje? I czy nie lepiej wyglądałaby ta róża trochę niżej? Obawiam się, że przypięta jest za wysoko	Nie ma ani chwili czasu do stracenia. Burza lada moment znajdzie się nad naszymi głowami.	Ach nie król jest temu przeciwny, matka mnie obronić potrafi. Litwa się oddawna domaga w. księcia, ale polscy senatorowie obawiają się rządów osobnych. Kraje połączone na pozór, ciągle się rozdwajają... trzeba unikać wszystkiego co je rozdziela.	Mówisz jak poeta, a nie jak fabrykant. Kto może zaręczyć, że za tydzień nie będzie to tylko kupa gruzów! Kto wie, czy za rok sam nie będziesz chciał się jej pozbyć. Fabryka, taki dobry towar jak i perkal i tak samo się sprzedaje, jeśli na niej dobrze zarobić można.	I to schodzi się z tym, co ów kawaler powiada Ale jeżeli deputacje i między pułkami chodzą, to ważne jest, bo znaczy to, że owoc już dojrzał, że nasze starania nie zmarniały i robota gotowa, a zatem czas nadszedł...	Nie do wiary!	Nie tyś go zaklął, by się nam ukazał?	Nie wyrzekaj się tak stanowczo, Janiu!	Dziękuję bardzo, ale przyjdę jutro, dzisiaj nie mogę.	Moja pani Borowiczowa, ty wiesz, że ja cię skrzywdzić nie chcę! Wbij zęby w ścianę, nie można! Ani grosz!	M’Turk, proszę cię, puść mnie! Ja nie śmierdzę, przysięgam Bogu, że nie śmierdzę.	Dwie godziny nie minęły. Nie może mnie pan ani zabić, ani wydać, nie tracąc szacunku własnego i	Ja nie mogę wziąć tego na wiarę, że oni mnie puścili żywego... Pewnie mnie będą jeszcze prześladować, ale mój naczelnik mnie obroni.	Nie ma Krzysia...	Uspokój się w akcie tym, po szczegółach wyjaśniających twoje stanowisko, powiedziano, że gdyby odnalazł się Ludwik, będziesz obowiązany oddać mu połowę majątku rodzinnego. Twój ojciec był człowiekiem sprawiedliwym; nie chciał on uczynić cię niewinną ofiarą podejścia, do którego wmieszany zostałeś nieświadomie.	Wy nie tutejsi?	Dziękuję ci, stary przyjacielu, żeś przybył, chociaż miałbym się prawo i gniewać. Nie o sto mil Billewicze od Kiejdan, a z ciebie rara avisrara avis (łac.)	To ciężko, bardzo ciężko będzie! Z kim innym nawet bym mówić o tym nie chciał, bo to rzecz niebezpieczna i gardłem grozi, ale dla takiego cnotliwego syna, jako ty jesteś, to ja rad zrobię, co w mojej mocy i rozumie będzie. Dawajże te pieniądze.	Ja miesiąc temu wiedziałem, że on się potrzebuje spalić. Dziwiłem się nawet, że tak długo zwleka, przecież procentów mu nie dadzą od asekuracjiasekuracja	A to nie byliście w Malborgu?	Z miłości do ojca. Ojciec nie przeżyłby wyjazdu z Koborowa, a ten łotr, zwąchawszy to, podsunął ojcu układ, że jeżeli Nina zostanie jego żoną, on przepisze na nią tytuł własności Koborowa i że w ten sposób nasze gniazdo rodowe pozostanie w rękach Ponimirskich. Siostra więc poświęciła się i gorzko to pokutujegorzko to pokutuje dokument zobowiązujący do spłaty długu w określonym terminie, może być przedmiotem handlu. na ogromną sumę i plenipotencjęplenipotencja (z łac.)	Czasami trzy i cztery dni... Tylko niekiedy zrywa się na parę godzin i nagle pada jak sęp przeszyty strzałą. Ale trafia się to bardzo rzadko...	A któż winien, że pan nie przychodzi we właściwej porze?!... Sto razy słyszałeś pan, że do Maleskiego należą miesiące parzyste, a do Patkiewicza nieparzyste...	Jam jest.	Kto pan jest?	Oto jest, drogi panie	Czy nie możesz zabrać mnie z sobą?	Jutro. Ale przedtem zatelefonuj pan do mnie. No, a teraz zmiataj pan tędy, przez kuchnię, bo tam już czekają na mnie. Zaraz. Przeprowadziłeś się pan do „Bristolu”?	Mogłabyś też, Kaziu, już nie dręczyć tego biedaka...	To doskonale! Czy jest tam teraz?	Odłóżcie kpiny na potem, ale ja dzisiaj muszę się widzieć z kimś z „wydziału”.	Co to jest, na miłość Pana Boga?	Jest na prawo, kapitanie!	Jest na świecie i czartouskaja siła	Widzi pani, może i ja kiedyś będę miała taki zamek, takie salony, park i tarasy. Będę miała przepych, wspaniałą rezydencję, bogactwa i tytuły. Takie życie przeznaczone dla mnie, takie, a nie inne!	U nas jest przysłowie: „Hardy, jak Szkot”	Wiem: czarodziej. Mam jego adres. Plotka, głupstwo, ale go jutro zbadam. Zamiast uganiać się za czarodziejem, postaram się pochwycić przestępcę.	Och, zastanowiłam się. Dość się nasłuchałam o przelewach, obrachunkach miesięcznych, hossie, bessie, o pożyczce hiszpańskiej i o akcjach haitańskich. Zamiast tego Luizo, rozumiesz to?	Ale kiedy ja chcę wiedzieć	Co najpyszniejsze to że on nazwał się katechetą.	A co ciekawsze że na tle pośmiertnej nicości zaczęły pokazywać mi się jakieś kształty... ruch...	Stąd zapewne gniewy panów pułkowników. Powiadają, że skoro Polacy to srebro znaleźli, to się Polakom należy.	Otóż rychtyk słowo w słowo ja dziś wszyściutko to na własne oczy widziałam.	Do Turek!	Do stu kaduków! Któż was wygania? Jedzcie, pijcie, śpijcie, czego, u diabła, chcecie?	Lada dzień zaczną się żniwa.	Zatrzymała się i spojrzała mu w oczy:	I zryłeś się na frasunek jak bela.	A jak się tobie powodziło?	Toby było nieromantyczne, a poza tym opowiadanie stałoby się za długie.	O! A jeśliby to biedne dziecię, jego matka, żyła, czy umieszczono by go, jej syna, w tym „pewnym” miejscu?	Dlaczego pan ze mną jedzie?... Dlaczego zrobił mi pan taką przykrość! Po co to?	Ależ, mężu! Królu! przecież to twój bratanek! Jedyny syn nieboszczyka króla!	Ja, co najwyżej, poczytałbym go za narwanego.	Jak pani chce to zrobić?	To prawda.	To tak jak i u mnie!	Więc to wacpani konceptkoncept podjęła Hedwiga.	Ja, cała szlachta i wojsko, przysięgam ci!...	To pewna, że nieszczęśliwa kobiéta.	To trochę za dużo!	Za to teraz jestem istnym aniołem	Biedactwo! Za dziesięć lat będę już stary, a ty będziesz nadal młoda.	A bo co?	A pan, panie szambelanie, co tu robisz w tém sielskiém zaciszu?	Ależ tam są dwa przylądki	Co! co! mnie?... Za moją przyjaźń, za moją życzliwość	Dała jaką?	Eliezer! Opowiedz nam co o szerokim świecie!	I co?...	I owszem, niech ich pan rozdzieli Zobaczymy, czy Gillet ma rację.	Jakie znowu „skąd”? Ty sam. Włącz dzwonek.	Rozumiem a więc umarła?	Widziałam kapelusz, jaki wybrała dla żony redaktora.	A Jerguteliau, sakau! Pareivis išleido ją iš kalėjimo; juk kad ne jis, būtų sudeginta buvus ir, mat, nesidžiaugė nė kiek, ėmė ir nudarė!	A byli i poszli!... Niezguła jeden, jemu też swatów posyłać...	A mój nowy powóz?	A podałem.	A przyjdą inne, czym ich żywić?	Balzaka, tak	Dlaczego, Roy?	Dobra nasza, chłopcy! Żydzie, gorzałki!	I owszem, panie profesorze.	Niechże cię kaduk porwie! krzyknął wybiegając młodzieniec, trzasnąwszy drzwiami za sobą.	Nigdy.	Obraz świata, Dobro, Kondycja ludzka, Duch, Interes wyrzekało widmo.	Odpocznij. A Jędrusiowa niech podaje. Głodny jesteś?	Panna Marja zawsze taka! tłumaczyli inni.	Przeszło dwadzieścia!	Tak, panie	Toś ją w Petersburgu zostawił?	Zabiję cię!	Łęczycan zdrowie!
Ha! co? Każdy inny wpierw by wrócił z wami list czytać, a tamtemu by przez ten czas w łeb ołowiu napchano. Ale jak mi tylko przyniesiono papier, który przy nim znaleziono, tak zaraz mnie coś tknęło, iże to z przyrodzenia mam do wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z latarkami szło naprzód i już byli na łące. Mówię im tedy: „Poświećcie no mi, niech wiem, co tu stoi...” I zacząłem czytać... To mówię waćpanom, aż mnie zmroczyło, jakoby mnie kto pięścią w łysinę buchnął. „Na Boga! panie kawalerze, czemu to tego listu nie pokazałeś?” A on na to: „Bo mi się nie spodobało!” Taka jucha harda, nawet w godzinę śmierci. Ale ja, kiedy to go nie porwę, kiedy nie zacz nę obejmować. „Dobrodzieju żeby nie ty, już by nas wrony strawiły!” Kazałem go tedy nazad brać i tu prowadzić, a sam ledwiem z konia ducha nie wyparł, ażeby wam jak najprędzej powiedzieć, co się przygodziło... Uf!...	Pani, młody oficer odkrywa w pani przymioty; których my, dawni przyjaciele, nigdyśmy nie widzieli. Nie mogliśmy się dopatrzeć, na przykład, wyrazu tkliwej i współczującej dobroci. Ponieważ ten młodzieniec jest Niemcem, pierwszym przymiotem kobiety w jego oczach jest dobroć, natychmiast tedy widzi w pani wyraz dobroci. Gdyby był Anglikiem, ujrzałby w pani arystokratyzm i lady likelady like (ang.)	Widzi mi się, że chyba dopiero późno w noc... na śnieg się ma, daleko, nie pospieszę... ale kiej się napierasz, idź, nie wzbraniam...	Bardzo to dzielnie z twej strony, że się przyznajesz! Wielu szlacheckich gagatków nie odważyłoby się na takie powiedzenie.	Trocha, wszelako nie na śmierć, bo nie poszła durchdurch (niem.) zapalenie, stan zapalny., ale powieda, niech jeno chory spokojnie poleży miesiączek abo dwa, to potem pójdzie do szlubu zdrów jak rydz.	Na co ty nie masz ochoty, moje dziecko! Przyznaj się, że czasami masz nawet chętkę uwieść mnie A więc jeśli nie chcesz zginąć w straszliwej pustce, w której cię zostawią i ludzie zazdrośni o twoją wyższość, i twoje własne uczucia, bo gwałtownością twoją spalisz wszystkie przewody, i myśl ta, którą się puszysz jak indor, bo nienasyconą absolutem jesteś tak samo jak i ja, musisz pójść za mną. Ale nie z łaski, z nudy i dla kaprysu, jako dumna z bogactwa i urody bankierska córka, tylko jak pokutnica oczekująca, kiedy jej z łaski rzucą jakiś ochłap wyższej świadomości. KsiądzBoże! na myśl o tym, że z moim poczuciem rzeczy ostatecznych i z ich nieujętością w żadne pojęciowe karby mógłbym nie być katolikiem, ogarnia mnie przerażenie gorsze, niż jeślibym ujrzał przed sobą otchłań piekielną.	Byka bierz za rogi, a nie popuszczaj, jaże się zwali...	Ponoś nie leżą i nie gniją. Kazał król nam piechocie po  bitwie rowy kopać, i chłopy też przyszli z okolicy pomagać w robocie, aże łopaty warczały. Poukładaliśmy potem Niemców w rowach i przysypali na porządek, by się z nich jakoweś choróbska nie wylęgły, ale oni tam nie ostali.	Tak jest, ekscelencjo. Jego królewska mość czeka tylko jeszcze na poddanie się reszty wojsk, po czym zaraz do Warszawy i do Prus wyruszy.	Przyszłam cię zobaczyć i choć przywitać, odezwała się Cecylia poufale, lecz nie naciskając się zbytecznie, czy też mnie poznasz?	Owszem zapewniam pana, mój drogi, że i takich kobiet jest sporo. Ale Lusia też do nich nie należy. O ile ją znam, sądzę, że największym jej pragnieniem było mieć męża z charakterem.	Tu nie chodzi o twoją wiarę, tu chodzi o coś większego, straszniejszego. Trzeba przysiąc na kamień Angary. A wiedz, że kto na kamień krzywoprzysięgnie, tego duchy w tej samej chwili ukarzą, spuszczą żywy ogień z nieba albo wciągną w Bajkał. Powiedz, jeżeli nie jesteś pewna, nie narażaj się na próbę. Ja cię ukryję na krańcu świata...	To jest niemożliwe ale być dwiema strzałami, razem lecącemi w górę, jak mówiła Idalka, i zarazem znajdować się o sto mil od siebie, jest także niemożliwością.	Czy sądzisz, że cię zdradzę? Daję słowo honoru, iż tego nie uczynię, zobowiązując się, w razie przeciwnym zapłacić kwotę pięciokrotnej wysokości.	Zaczekaj Wprowadził ją do swojego zamku i uczynił z niej najpierwszą damę w okolicy; a trzeba jej przyznać, że umiała utrzymać się na stanowisku.	Ale ściślejsze jest „rozbicie materii”. Wiesz, rozbić atom na elektrony i te elektrony zaprząc do roboty. Rozumiesz?	Co, miałbym przestawiać mój zegarek? Nie, nigdy!	Nic ci nie zostawił?	Nie mogę pojąć!...	Niech Pan nie mówi tym tonem albo odejdę.	Prawdziwa bieda, Trot Sama nie wiem doprawdy, co począć.	Słyszałem o tym Ale nie wiedziałem, że...	Stale to już nikt, ale bardzo często przyjeżdżają na kilka dni, czasem na tydzień, pan Łęcki z córką. Dystyngowana osoba pełna rzadkich przymiotów. Pan wreszcie ich zna? Szczęśliwy ten, komu odda serce i rękę! Co to, panie, za wdzięk, co za rozum; doprawdy, czcić ją można jak istną boginię... Nie znajduje pan?	Na serio już nie masz pieniędzy?	Chodźmy, moi państwo, do stołowego pokoju Strach, co się dziś wyrabia ze służbą!...	Spodoba mi się, to się i ożenię. Zabronisz?	Obłoczkowe, mgliste chcesz wasan mówić kat ich tam wie! trudno z Herschelem przypuścić i nie ma czem tego zdania poprzeć, jakoby każda z osobna tworzyła odrębny system planetarny	Przecie pan nie jesteś dyplomowanym lekarzem. Pan wie, że prawo tego zabrania?	Nie wiem, czy to koniecznie, abyś ty szedł ze mną	Ale czy ja panu nie przeszkadzam?	Miejmy nadzieję, że zmieni się na lepsze	Pani trudniłaś się już nauczycielstwem?	Więc zaprowadź nas do nich, to wówczas ty zostaniesz z nimi i będziesz panował po ojcu, a my pójdziemy dalej aż do morza.	Te, wisusy, uszy poobrywam, jak nie przestaniecie!	Niech pani wyprawi Terkowskiego do Afryki na drzewo czy do innej ciężkiej cholery!	Może też ludzie nasi wysłani się dowiedzą. Jeśli tylko książę pozwoli, wybiorę pewnych i wyślę choćby jutro.	Nie jestem jeszcze zupełnie o tym przekonany mam jednak nadzieję, że wkrótce zdobędziemy konkretniejsze wiadomości.	Ale ja pana nie chciałem obrazić, ja mówię tak, jak myślę	Joasia mogłaby kłamać, ależ chyba nie kłamią nasze oczy. Pan Kazimierz bałamucił biedną dziewczynę od wakacyj...	I ja nie mam domu, Litko. Mogłem go mieć, alem go sprzedał.	A dlaczegoż należećby miały do mnie?	Między Krzyżaki pojechał do Malborga.	Pan tutaj! wracasz pan do Europy?	Zgóry płacić trzeba. Ja tam łatków, ni łachudrów nie potrzebuję. I jak pan chcesz: z pościelą, czyli też bez?	Miałem i ja tam znaczne posiadłości, które mi po bezdzietnym krewnym przypadły, alem je wolał opuścić i przy Rzeczypospolitej się oponować.	Ty sobie żartujesz, a ja doprawdy boję się.	Nie, dowód poświęcenia. Spytajcie Lucjana, czy poświęciłby swojego anglika dla nieznajomego?	Pamiętam doskonale. Utrzymywał pan, że ogoli brodę, gdy będzie się żenił.	Tak, pan! Skąd się wzięły te rewelacje?	Śmieszny pan jest.	Możliwe ale nieodmiennie wymagają natychmiastowego zwrotu w drobnej monecie. W tym cały błąd. KobietaKobiety, jak to powiedział jeden dowcipny Francuz, wzniecają w nas żądzę arcydzieł, ale wciąż przeszkadzają w ich urzeczywistnieniu.	Co mu będzie! Jego świątobliwość, dziś groźny, przebaczy im, gdy się upokorzą...	Cóż myślisz na to sakryfikować?	Ojcze czy ludzie są bardzo chorzy, gdy proboszcz przychodzi do nich?	Wara ci zaglądać do mojej duszy!	O czym pan tak dumasz? Miałżebyś jaki powód do smutku?	Ale, ale czy myślisz, że ziemia była pierwotnie morzem, jak zapewnia wielka książkawielka książka	„Poszły panny na rydze! na rydze! na rydze!” dziś: przytupując. do taktu w stopień fotelu, na którym siedział i jeździł, bo był w połowie sparaliżowany.	Tak jest. A przy tym zdobył on tak ogromne łupy i tyle pieniędzy w Chartumie, że funty egipskie mierzy workami od obroków i rozdaje je między swych wiernych...	A ode mnie przypomnij, że ja na święty Jan odbiorę łąkę	Ba! Żebym to wiedział, że ona od ran!	Jak to? Tak daleko od jakiegokolwiek kawałka ziemi?	Ano, to draładrała (daw. pot.)	Dopiero to w Lipcach nastanie święto!	Niechaj tam! Ale co chcesz, Beniaminie, abyśmy zrobili?	To zdrowie wuja!	W Chinach zrobił kuzyn to odkrycie?	Siak, czy tak a szkoda mi jej, oj! szkoda! Mam odesłać moję karetę, czy prosić do niej pana podczaszyca?	I to jak! Dotyczy osób, które znasz, i taka zabawna! Powinnaś ją poznać i od dawna pragnąłem odkryć ją przed tobą. Zacznij.	Czy to ci, coście o nich śpiewali, wójtowa?	O, droga przyjaciółko to pewne, powiedział mi o tym pan Debray, który przy tym był.	Panie więc pan uderzysz na ten okręt?	Nic z drugiej strony. Ja tylko tak sobie powiedziałem. Pani ma słuszność.	Poczekajcie, poczekajcie na mnie!	Nawet kobieta. Złowiłem w powodzi. Może ją znacie?	Mimo mej woli może?	On będzie handlował z kolejarzami. Inaczej, zobaczyta, że Niemcy zabiorą nam wszystko sprzed nosa.	Potem robiliśmy próbę z tego, com skończył niedawno.	Tu mieszkam ja, pani. Czym mogę służyć?	A no...	Gdzie ja bym tam komu mogła wpaść w serce.	Tak	Bez pieniędzy	Co ty tu robisz?	Czy poza wami był ktoś przy robocie?	Jam także gotów		...tam są diabły, panie. Morskie diabły.	Aniu, czyżby twoje opowiadanie wróciło?	Artysta, Poeta, Rodzina, Pieniądz	Czyś co widziała?	Dokąd pani pojechała?	Masz pani jaki głos?	Padłas!	Pan prezydent prosi zaczekać.	Słyszał.	Takusińką ma ci głowę kiej moja...	Trochę boli mnie głowa...	Zmęczony jesteś	Żegnam cię, panie!
Gdybym pojechała, to bym zobaczyła i twoją matkę, tak samo jak Dicka Ona chyba wcale nie jest podobna do matek w Indiach.	Rad byłem, rozumie się Zeznawali Dźwięk, Wyrzuty sumieniaCzy pan wie, jaka była moja pierwsza myśl, gdym ich słuchał? Doznałem ulgi, ucieszyłem się, dowiedziawszy się, że te krzyki... czy mówiłem panu, że słyszałem krzyki? Nie? Otóż słyszałem... krzyki o pomoc, straszne... okropne. Imaginacja, jak przypuszczam. A jednak, nie mogłem pojąć... tamci nie słyszeli. Pytałem się ich później. Wszyscy mówili... nic! Nic? A ja słyszałem, nawet wówczas. Powinienem był wiedzieć, że to niemożliwe... ale ja nic nie myślałem... tylko wsłuchiwałem się. Bardzo słabe jęki, ale słyszałem je dzień w dzień. Nareszcie jeden z majtków podszedł do mnie i rzekł: Patna... francuski statek... dopłynęli szczęśliwie do Adenu... śledztwo... sąd... przygotowane dla was pomieszczenie w Domu Marynarzy”. Przechadzałem się z nim po pokładzie i rozkoszowałem się ciszą. Nie było więc krzyków. Imaginacja! Musiałem mu uwierzyć. Nie słyszałem już odtąd nic więcej. Nie wiem, jak długo mógłbym to znieść. Stawało się to coraz przykrzejsze... chciałem powiedzieć... głośniejsze.	Czy skończysz? Wcale nie jesteś głupia, córko, o tym wiem. Ale nie o to teraz chodzi. Powiedz mi, czy poza buddyzmem, który jest w etycznych koncepcjach zaledwie z naszą wiarą porównywalny, istnieje religia wyższa ponad chrześcijaństwo i to w formie katolicyzmu?	A tak, ojca Pawła. Właśnie nas Tatarzyska pędziły przez miasto, kiedy na placu targowym czterech łotrów ciągnęło ojca Pawła do chana, który siedział pod kościołem Panny Maryi. Pustelnik wyglądał osobliwie. Był całkiem bielusieńki, aż bił w oczy. Broda po pas wisząca jak obłok, włosy roztrzęsione wokół głowy jak korona gwiaździsta, twarz i ręce jak śnieg jasne, wszystko białe a białe. Czy to wieczne posty i ciemnice tak go wychłodziły, czy to świętość ubrała go już w takowe anielstwo, nie wiem, ale i pogany patrzały na niego, jakby na cudowne zjawisko. Chan, jeno spojrzał na ojca Pawła, zaraz wpadł w jakoweś pomieszanie. Zaczął oczy spuszczać, kręcić się, namyślać, potem rękę wyciągnął i powiedział: „Odprowadźcie tego człowieka tam, skąd wyszedł. Nie róbcie mu nic złego. Ten człowiek już nie należy do nas, ale do Boga”. I my na własne oczy obaczyli, jak ojciec Paweł nazad wszedł do swej komórki. Tatarzy nie śmieli go dotknąć, a my płakali z radości	Jakżeby mogli? Przecież nie znają kraju. To drobnostka!	Nie Lejbku, ni, ni. Wyn czerwony Żydki, pytaje, tamoczka, jakby to powiedzieć, no tamoczka, koło pagórka Gisbon.	Niestety! Ile razy o tym pomyślę na piętnaście lat przed rokiem 1914 skórą i nerwami przeczuwałem, że jakieś wielkie zdarzenie się zbliża chciałem sam to wielkie zdarzenie wywołać, aby się to rozpoczęło właśnie w Polsce. W moim planie inny miał być charakter wypadków i rezultat odmienny. Nie ma zresztą o czym mówić, gdyż dziś cały mój pomysł wygląda na urojenie. Rzeczywistość ma tę wyższość nad wszelkim urojeniem, że jest rzeczywistością. Stały się niewątpliwie cuda na świecie, ale sądzę, że ludzie nie są godni cudów i dlatego za każdy cud trzeba płacić ogromnym morzem nowych i nieoczekiwanych cierpień.	Tym lepiej będę śmielszą. Nie jestem baronowa... jestem zupełnie kim innym. Ale o to mniejsza. Chwilowo znalazłam się w trudnym położeniu... potrzebuję dwudziestu tysięcy franków... A ponieważ nie chcę w tutejszych lombardachlombard	O tak, zapewne, w historii ludzkości najpiękniejszą kartą są zdobycze i odkrycia. Jakże to rozkoszna musiała być taka podróż na przykład Kolumba po Atlantyku, Magellana po Oceanie Spokojnym, po morzach polarnych Parry’ego, Franklina, d’Urville’a i tylu innych. Nie mogę bez pewnego wzruszenia patrzeć na odjazd czy to zwykłego parowca, czy statku wojennego lub eskadry. Zdaje mi się, że stworzony zostałem na marynarza i prawie codziennie żałuję, żem się od dzieciństwa nie poświęcił temu zawodowi.	Gdy pan odczuwa seks przez ból... To jeszcze nic. Takich jest miliony. Gdy pan odczuwa ból przez seks... I gdzie pan nie odczuwa bólu? O, wielki Piotrusiu. Czyżby pan cierpiał za całe nieudane pokolenie? Nie wiem, na Boga Żywego, nie wiem...	Nie żartuj, bo mnie to nie w głowie w tej chwili.	No nie, czy wie o tem, że Trzewik spod Majdanowa, to pan?	Co zaś do skazańca nikt, nawet prezydent Republiki, nie ma już mocy zachowania mu życia. Ten chłopiec, zdrów i silny w chwili aresztowania, jest teraz w ostatnim stadium suchot.	Powiadam wam powiadam wam, że ani jeden kieł w całej dżungli nie wyszczerzy się przeciw wam i ani jedna łapa przeciw wam się nie podniesie. Żaden człowiek ani zwierzę nie poważy się stanąć wam na przeszkodzie, póki nie dojdziecie do samej Kanhiwary. Będziecie mieli straż przy sobie.	Nawet nie wiadomo, co to za jeden.	Mówił mi twój ojciec. Nie mogłeś go to zastąpić na chórze, he? Stary ledwie nogami włóczy. Jasiek, Jasiek! a daj no smyku fajeczkę i papierosików dla panów.	Nie, nie jadę z niechęcią; mylisz się; kocham cię, Oktawie, przestań mnie dręczyć.	I dobrze by myślał Jeżeli zadał mi kto ciosy, to bynajmniej nie płeć piękna, ale... czy ja wiem co?... może fatalność.	Nie!	No, nie	Pan przecież nie wierzy w stałość tamtej harmonii.	Ja ojciec jestem, a nie żaden „ty”! Ja artysta je­stem, a nie kabotyn!... Bodaj ci język za te bluźnierstwa usechł.	Czuję się dosyć dobrze wątpię jednak, czy kiedykolwiek będę jeszcze pułkownikiem, chyba że znów wybuchnie jaka wojna, a zdaje się, iż to nie nastąpi za mojego życia.	Nie powiedział mi kędy ma siedlisko swoje, a w moje progi nie wstąpił, mimo, żem go wzywał, aby przyszedł nakarmić się owocami mojego ducha.	A prawda! Wszakże masz starszego syna! Gdzież on jest?	Chodziłem raz bez celu po Rzymie Niebo było przeczyste, a księżyc oblewał kolumny i mury bladym, tajemniczym światłem. Towarzysze moi poszli kędyś za dziewczętami, mnie tęsknota za domem i miłość popędziły w świat. Wreszcie poczęło mnie palić pragnienie, wstąpiłem tedy do pierwszego z brzegu domu podmiejskiego, by poprosić o szklankę wina lub mleka. Ukazał się w progu izby starzec i pewnie w pierwszej chwili wziął mnie za podejrzanego włóczęgę. Powiedziałem mu, o co proszę, a gdy się dowiedział, że jestem cudzoziemcem i Niemcem z narodowości, zaprosił mnie gościnnie do izby i przyniósł flaszkę wina. Poprosił mnie, bym usiadł, i spytał, czym się trudnię. W izbie pełno było książek i starożytnych zabytków. Zawiązała się długa rozmowa. Opowiadał o dawnych czasach, o malarzach, rzeźbiarzach i poetach starożytnych. Dotąd nie słyszałem nikogo, co by tak mówił, zdawało mi się, jakobym przybił do nieznanego lądu i wysiadł na obcą mi ziemię. Pokazywał mi pieczęcie i inne stare wyroby, potem czytał z zapałem prześliczne poezje, tak że czas minął szybko. Dziś jeszcze radość serce me przejmuje, gdy wspomnę na różnobarwny zamęt myśli dziwnych i uczuć, jakich w onw on wieczór góry Harz; góry harceńskie., czułem się szczęśliwy i wesoły, jakbym szedł na wesele. Nie zatrzymywałem się w drodze, dążyłem ciągle polami, przez równierównia	Nikt się za mną nie ujmie Nikt...	A pani co zrobiła?... Zgubiła niewinnego człowieka, chorego na serce... Niech pani zejdzie na dół... niech spojrzy, a do śmierci nie zapomni pani swego czynu... Bo komu on szkodził... komu zawadzał ten biedak?...	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	I głupi. Siadajże pan. Ja lubię Polaków, ale z wami wcale gadać nie można, zaraz się byle słówkiem obrazi i bądź zdrów. Langsamlangsam (niem.)	To co innego. Ja i dziś jeszcze cię namawiam. Interes, Ojczyzna, Polak, ŻydNa ostrożnej spółce z rozumnymi Żydami nikt nigdy nie stracił, przynajmniej finansowo. Ale co innego być wspólnikiem, a co innego pionkiem, jakim mnie chcą zrobić... Ach, te Żydziaki!... zawsze szelmy, w chałatach czy we frakach...	Zapomniałem, że Anglja jest wyspą, a wy królem na niej, milordzie.	Coś tam oni długo gawędzą pod figowcem Pewno im tam Buldeo naplótł niestworzonych dziwów. Ale wkrótce chyba tu nadciągną, by wywlec z pułapki kobietę i jej męża i wrzucić ich między Czerwone Kwiecie! Ho! Ho! Będą się mieli z pyszna, gdy nie znajdą nic w pułapce!	Myślałam, że pan Chaumontel jest w Szwajcarii.	Jest tak dobry, że cię prowadzi na spacer.	W tej chwili, wróciłam dopiero o szóstej, naszukawszy się ciebie wszędzie: przez ciebie trzymałam dorożkę siedem godzin. Oto pańska troskliwość! Zapomnieć o mnie dla butelki! Muszę się szanować, skoro teraz mam grywać co wieczór, dopóki Alkad będzie robił kasę. Nie chcę zadać kłamu recenzji tego młodego człowieka.	Chyba nie możesz jeszcze powiedzieć na pewno!	Co znaczy to: ale?...	Apostołowie czytać nie umieli, a święci byli.	Ojciec pani ma ogromnie pańską, arystokratyczną twarz, bardzo... znam się na tem, a pani nie chciała koron!.. Pamiętam, na Podolu, u państwa Kruszelnickich, magnacki dom... Stary pan Kruszelnicki, szyłam wyprawę dla wnuczki...	Więcej dać nie można... Gdybyście byli otoczeni i wzięci w niewolę, Raszyn zostałby bez obrony.	Cha! cha! panience by się i kawaler należał! ale na to jeszcze czas.	Waszej Miłości ludzie pewnie nie bez wiedzy i rozkazu jego, dopuścili się rozboju i napaści na dworze moim, czasu niebytności mej.	Idź i poszukaj go jeszcze na patio. Idź, przyjacielu! Szukaj na schodach, pod bramą i obejrzyj każdy kamień. Szukaj, aż zejdę na dół... Chodzi boso i nigdy nie wiadomo, kiedy zjawi się za plecami. Kazałem mu szukać tego wachlarza, gdy tylko przyszedłem, by usprawiedliwić moje ponowne przybycie, mój niespodziewany powrót.	Zasławek!Zasławek krzyknął Ochocki i zamachnął batem do ogromnego wystrzału, który mu się jednak nie udał, ponieważ bicz niezbyt szczęśliwie rzucony w tył, zaplątał się między parasolki dam i kapelusze panów.	Wobec tego należy chyba przypuścić, że za granicę nie pojedzie i że moja koleżanka niepotrzebnie na niego czeka, a ja niepotrzebnie trudziłam pana redaktora.	On się panu należy podwójnie i jako dawna własność, i jako mascotte’a. Ręczę, że nie miał pan dotąd mascotte’y na swoim aero!	Koń ten stanowczo jest, a raczej był barwy jaskra polnego Kolor ten znany jest bardzo w botanice, lecz u koni, przynajmniej jak dotąd, był nader rzadki.	Dajże pokój, chłopcze! To wstyd wyciągać przed narodem...	W czasie snu?... To trudno zauważyć...	Doprawdy? I masz na to dowody?	Podpisałeś traktat, i to na korzystnych warunkach. Winszuję	A może nie chcesz jechać?	Czy jesteś pewny, że prócz niej nikt tu nie przychodzi i że ona nieprędko tu wróci? Byłaby pewno przerażona, gdyby nas tu zastała, a plan sahiba Carrisforda poszedłby w niwecz.	I co ty na to, Albercie?	Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy? Pan nam opowiada tę scenę tak, jakby się panu zdarzyła wczoraj„Na śmierć! Śmierć mordercy!” (...) Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy	Bałem się, że odniosłeś poważniejsze potłuczenia i... i... wiedziałem, że to człek mądry...	Tak; w czym to pana dziwi?	Przypominam ją teraz sobie Była to jedna z dwu szwaczek, które widziałem u krawca za pierwszej mej bytności. Pamiętacie?	To Adolf przywiózł z Paryża i sam wybrał	Ale kimże ty jesteś, abyś sobie uzurpował prawo do władzy nad istotami wolnymi i myślącymi?	Psiakrew! powiedz od kogo, a pójdę i psiakrew, zęby powybijam.	Puść ich, niech sobie idą do diabła!	Do Languedoc.	Do mnie!...	Mam, ale...	I leżałaś tak cicho! Co za nieszczerość! A może chciałaś być chwilę sama?	Takich sekretów jak moje! Więc życzę mu, żeby był zadowolony z tego, co wyszpera.	Niech nam pan przedstawi swoje argumenty, panie Bergeret Ja jestem za zniesieniem kary śmierci dla przestępców zwykłych, a za przywróceniem jej w sprawach politycznych.	Dziękować wielmożnemu panu, co ich nauczył tego, żeby u nich czysto było	Ja sądzę że i tam radziby być pewni, iż pani wyrządzonych sobie krzywd zapomniałaś także.	Jakiż mus czy pokuta kazała pani tak się zamęczać?	Skąd wziąłeś się tutaj, dostojny wodzu, jeżeli główne twoje siły znajdują się przed naszą armią?	Chciałem się raz pozbyć ciebie, nędzniku, psie niegodny!	Po co przyszedłeś?	Złotówko, znajdź się.	Jakżeby mogło być inaczej, kiedy patrzę na puste twe krzesło.	Farsa!... Gdzie Krym, gdzie Rzym, gdzie Indie, a gdzie Zasławek?... Tym bardziej że prawie jednocześnie inny Żydek, handlujący węglami, widział znowu Wokulskiego w DąbrowieDąbrowa	Idź, idź! Zostaw mnie! Ależ idźże! Jeżeli tutaj zostaniesz, umrę. Czy chcesz patrzeć na moją śmierć?	Wobec jakiego bigosu? Uchodzić? Dlaczego? Dokąd? Nigdy bez tej, którą uwielbiam, hrabino	Za wójtową chałupę pojechali!	Mówcież mi ją, jeśliście jej świadom	Wszystko w porządku Pracujecie?	Jutro nad ranem.	A Szyller?...	Byłem.	Dlaczego?	DżekuńciuDżekuńcio (daw.)	Hańba!	Krzysiu!	Kwardy on jeno z wierzchu, lala (gw.)	Najlepiéjbyście uczynili, nasadzając przeciwko nim duchowieństwo luterskie.	Niech żyje zgoda!	Niedługo wrócę	Pan Borowiecki, ho, ho, ho! On zna Łódź, on wie, kto czego potrzebuje.	Paź jestem!	Pragnę	Usieklim.	Zgadł pan, panie Franku.	Śmiało?... W jakim znaczeniu?
Nie! to nie jest głupie.	Tak jest Mój tatuś umarł i nie zostawił mi ani szeląga. Jestem w nędzy...	Szukać, nigdy!... Osoba, o której mówisz pani, jest kobietą, istotą świadomą i samodzielną; jeżeli więc pragnie zachować incognito, byłoby obrazą nie spełnić jej życzenia...	A jaki jest Egipt?	Do pewnego stopnia Widzisz, moja mała, aniołowie, jako duchy niebiańskie i pozbawione ciała, a natomiast obdarzone możliwością przenikania przez ściany, absolutnie nie potrzebują pieniędzy. W swojej pracy detektywnej, jeżeli już mają się nią zajmować, nie muszą dawać napiwków ani przesiadywać w restauracjach hotelowych. Wszystko to kosztuje.	Wie pan nigdy nie spotykałam takich mężczyzn jak pan. I wydaje mi się, że znamy się już od lat. Wydaje mi się, że potrafiłabym już dziś powiedzieć ściśle, co pan w każdym wypadku zrobi, co powie. I to jest zastanawiające, że jednak za każdym razem odkrywam w panu nowe rewelacje, nowe niespodzianki. A przecież pan jest monolitem...	Jakto nic? To nie te łzy co płyną za przeszłością, ja się znam na tem. Babunia nic mi nie utai.	Nie można inaczej, przysięgam Bogu, nie można. Trzeba cugle trzymać w garści i batem jeśli nie bić, to świstać przynajmniej, bo inaczej cała buda stanie, i nikt jej później z miejsca nie ruszy.	Nic pilnego. Ja sobie wcale bliższych stosunków nie życzę Smarkata wcale mnie ciotką nie nazywała, nosa drze! Co to się takiej gęsi zdaje! Nędzarka, podobno na wyprawę dał prezes, a teraz tony przybiera. Biedny Andrzej, żal mi go.	Ja nie mam teraz czasu mówić o tych sprawach, mój panie. Jedź pan z łaski swojej do Gawronek do mego męża, to się pan z nim rozmówisz.	Teraz tedy wacpanna możesz zweryfikować, jaka jest dla niej moja adoracjaadoracja (z łac.) rozkaz., pokłoniłem się temu staremu łykowi, wziąłem rekuzęrekuza (daw., z łac.)	Pozwólcie mi odetchnąć, panie rycerzu, bom się zasapał. Odwilż jest i mgła, ale to już niedaleko...	Ależ nie mam nic do roboty. I naprawdę będzie mi przyjemnie.	Czy panie dziś nie wrócą?	Dlaczego ja wtedy nie umarłam?	Mocny Boże tom ja jeszcze sprawy nie wygrał?	Nie jestem taki głupi! Już bym go nie miał.	Och... och... och! Ja nie mam wcale ma-mu-si!...	Nie, bo już się nie błyska.	Nie może być! A! To by pięknie było, żebym nabożeństwo opuścił!	Ach! Jaki przyjemny! A poza tym jest morze, są statki, łodzie, są rybacy, zatoka, jest Am do zabawy.	Oto jest. A jakże będzie z zemstą? Niech się raz wypełni, bo się lękam srodze	Pragnę widzieć się z panem Aramisem: czy takie jest pańskie nazwisko?...	To prawda! Ale czyż czuwałem, jak należy, nad młodą, osiemnastoletnią dziewczyną, czyż czyniłem, co trzeba, by nie rzuciła się w zepsuty świat? Czyż starałem się pocieszyć ojca, któremu córka była wszystkim, który nią tylko żył?	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	Tak i nigdy nie przestanę sobie winszować, żem się na nią zdobył...	Tak - ale z rodu ich pozostał Miłosz, z synem, a co gorzej, dwaj synowie, których matka do dziada na Niemce posłała... dorośli są, przyjdą i upomną się o swe dziedzictwo... Wojna to nie miesiąca jednego, ale lat może wielu; wojna nie z jednym Chwostkiem, ale z Niemcy, którzy w ich obronie staną...	Jestem i nie myślę zapierać się tego. Zwłaszcza przed panem.	Mario, czy nie widzisz, aniele mój, że rzekłem te słowa, aby ci wydrzeć tajemnicę?	Nie bardzo dobrze, bo mi się jakieś straszne mary pokazywały we śnie.	Wielu! ale przecie nie wszystkich? zapytała panna, a w głosie jej zadrgała obawa i smutek.	Wyrządzasz mi podwójną obelgę bo skoro jesteś bogatą, odmowa twoja nie ma usprawiedliwienia.	Nie zrobiłam wówczas nic złego. Zaręczam panu hrabiemu. Gdybym wówczas została w Nicei, byłabym zrobiła daleko gorzej. Ach, puść mię już! Pójdę do domu.	Nie, bo wiedzą, jak się pan świetnie fechtujesz.	Zapewne, ale i żonę mam i nie chcę być śmiesznym mężem.	Zemścij się, Edmundzie! ale zemścij się na winnych, zemścij się na nim, na mnie, ale się nie mścij na moim synu!	Nie rozumiem, jak przedmiotem poezji można robić taką rzecz jak kopanie piłki.	Kiedy już mowa o tym pucybucie to może już pan zbębnił jakiego odpowiedniego dla pana oberlejtnanta.	A to wy, Anna, jakże się macie?	Jakże to tutaj układać?	Pan ma te pieniądze? to znaczy tutaj, w kieszeni?	Tikti aš ant to tinku, tik su viena apytarmesu apytarme	To sufit pod spodem Uważajcie! Gdybyśmy to trochę rozluźnili, wapno zleciałoby prosto do sypialni na dole.	To taki skryba dziennikarski, taki FréronFréron (1718–1776)	Ale za to ci, co teraz idą, piękni na podziw! O matusiu, matusiu... aże się serce do nich wyrywa!	Dwudziestego grudnia 1914. Tak, a teraz napiszcie adres na kopercie, weźcie tych czterysta koron, zamieście je na pocztę i wyślijcie je pod tym adresem.	W twojem nic. Mówiłem mu jako krewny pana Pławickiego, że oddał mu najgorszą w świecie usługę.	Odpocząć! Ależ później będzie jeszcze więcej roboty, całych lat potrzeba pracy wytężonej, zabiegów, szczęśliwych warunków, dobrych odbiorców, kapitałów, żeby stanąć jako tako, wtedy dopiero będzie można myśleć o odpoczynku.	O tym właśnie myślę od początku, a ty dopiero po czterdziestu minutach przyszedłeś do tego samego.	Są w dziele tym wyrażenia, z którymi z trudem mogę sobie poradzić.	A jak o hiszpanach?	A jak wygląda?	Ale co dzień!...	Bóg, Diabeł, Egzorcyzm, Kondycja ludzka	Czasem milczenie więcej waży niż słowa, ale przecieś pani słów kilka powiedziała.	Czy mam go samego przyprowadzić?	Czyżby ktoś nas śledził?	Ja wprawdzie jadłem obiad u téj wyśmienitéj Ahaswery i syt jestem, a wino było doskonałe; pozwolicie mi jednak towarzyszyć sobie, abyśmy się bliżéj poznali. Czuję w was duszę bratnią.	Jakże moja córuchna myśli dzień spędzić? Bo ja jestem na twoje rozkazy.	Muszą być większe rozchody.	Nic z tego! Płynął długo pod prąd Wajgungą, aby zmylić ślady.	Odpowiedział, że rzeczywiście siedział w jakimś mamertyńskim kryminale. Wyznał nawet, za co. Oto za kradzież jakichś dokumentów w Rzymie. Czy jeszcze plotkować?	Pan Babiński z mężusiem, ale do dwunastej zastępuje go sam.	Prosiłbym pana prezesa o posadę, bo...	Tacy mówią, co słyszą jak się Sułkowski wychwala....	Więc lepiej niech umierają z głodu?	A gdzie się będzie mieszkało w tej twojej Leniwie?	Ani ja	Bardzo pan młody	Boh znajet, szczo budetBoh znajet, szczo budet (z ukr.)	Chce pani zejść do ogrodu?	Choćby głowę przyszło dać! dodał cicho.	Cicho!... już nadchodzą...	Czekam na ciebie.	Eh! zawołał żołnierz.	Idą już, idą. Bieżyjcie z nimi, a zarządźcie, co potrza. Ja ostanę w chałupie, obrządzę i śniadanie zgotuję. Józka z Witkiem będą donosili ziemniaki na pole!	Klemens Dziurdzia.	Kochany Ordyński	Kochasz jeszcze mordercę swego brata?	Ksiądz	Ksiądz Patroni Łasko z Huszczy od pana wojewody bracławskiego.	Mój ojcze, byłam u pani Łucyi, bardzo do­brej i uczynnej osoby, która przyobiecała mi wynaleźć jakieś płatne zajęcie.	Mówiła Płoszkowa, żeby się do nich sprowadzić na przezimowanie, i sama się ochfiarowała dać nam izbę, z dobrego serca.	Na pewno?	Niewesołej?	Nowe niebezpieczeństwo pewnie!	O co?	O kodėl gi tamsta šiandien taip vėlai su pusryčiu? kiti jau senai pavalgė ir poguliopogulys	Oto masz...	Pieniądz traci wartość, matko!	Przyrzekamy!	Roch! potrzymaj panu dziedzicowi konia!	Sahibie: konstrukcja!	W mojej willi.	Wybaczy pan	Wyślę ją do koleżanki.	Znowu niedorzeczność!	Zważyć nam pierwej koniunktury wypada	Zyski i straty będą równe.	Żywię.
Jeszcze zauważysz, mój Harvey’u. Jeszcze zauważysz... gdy skończysz wyższą szkołę. Alboż ja tego nie wiem? Alboż ja nie znam tego wyrazu na twarzach, mówiącego, iż uważają mnie za... za „groszoroba”, jak oni tutaj to określają? Mogę ich pokruszyć na miazgę... tak... lecz nie mogę zajść ich tak, by im dopiec do żywego. Nie mogę powiedzieć, jakoby oni bardzo, bardzo mnie wyprzedzali, jednakże czuję, iż sam jestem bardzo, bardzo w tyle. Teraz ty znalazłeś się w szczęśliwym położeniu... znalazłeś sposobność pokazania, kim jesteś. Możesz chłonąć w siebie wszelką wiedzę, jaka jest wokoło, i będziesz żył z ludźmi, którzy robią to samo. Oni to będą czynić najwyżej dla kilku tysięcy rocznie; ty zaś pamiętaj, że czynisz to dla milionów. Nauczysz się na tyle prawa, by mieć pieczę nad swym własnym mieniem, gdy mnie już nie będzie na tym świecie i gdy będziesz musiał być solidny w stosunku do najwybitniejszych ludzi (z czasem mogą ci się przydać); nade wszystko zaś powinieneś uporać się ze zwykłą, pospolitą wiedzą książkową. Nic tak nie popłaca w naszym kraju jak ona, Harvey’u, i to z każdym rokiem więcej... zarówno w polityce jak w interesach. Przekonasz się o tym...	Usiądźmy w cieniu Parker przyniósł właśnie napoje, a jeśli dłużej będzie pan stał na tym skwarze, zepsuje pan sobie cerę i Bazyli nie będzie chciał pana malować. Istotnie, nie powinien się pan opalać. Byłoby z tym panu nie do twarzy.	Moja mamo, a któż by za niego poszedł? Któż by się naraził na śmieszność? Trzeba być wiejską gęsią lub nie mieć już krzty ambicji.	Może tam, gdzie się pani mnie nie spodziewa.	Tak zarzucił mi, że jestem nikczemny, bom go nazwał żebrakiem. I ja także powstrzymałbym się, gdybym nie był zirytowany, ale teraz gotów jestem wszelkie następstwa tego, com powiedział, przyjąć.	Wszyscyśmy uradowani I dziewczęta pewnie cieszyć się będą. O małom o nich nie zapomniało małom (...) nie zapomniał	Ale nie dla ciebie. Ja ciebie znam. Zanim mogłabyś zwariować, zabijesz się. A ja ciebie śmierci nie oddam.	Nie pójdę Rób pan co się panu podoba, ja nie pójdę. Czy nie wystarczy panu to, co pan już ze mną zrobił?	Nie wiem czuję tylko, że spokojną być nie powinnam i nie mogę. Posądzam go że się domyślał, iż ja mu ujdę i ustąpię; wolał więc może sam pozornie zniknąć, niż szukać mnie i moich po świecie. Panu Wiktorowi, równie jak mnie i Ferdynandowi, bezpieczniéj gdzieś innego szukać kątka...	Co też w takim jednym mózgu wszystko się nie zmieści! Strzeż się pijaństwa, Czeklesie! Para z gorących trunków otacza nas kołem czarodziejskiem, które z początku nieźle wygląda; ale jak tylko wypijemy kilka kieliszków, to się koło coraz mocniej ścieśni i oprzędzie nas, jakby siecią pajęczą i to już nam tylko pokazuje ze świata, co sami sobie wbijamy do głowy, w końcu zaś tak nas ze wszystkich stron opanuje, że już i członkami własnemi władać nie możemy: śpiemy więc, a wówczas para się rozchodzi,	Już się zaczyna Madagaskar, Madagaskar, powariowali wszyscy czy co? Już nie można tego słuchać! Potąd mam	Jak będziesz przerywał i przerywał, to się niczego nie dowiesz.	Wstydzi się! Można go bowiem posądzić, że nie spełnia własnego pragnienia, ale czyni to zniewolony przez ludzi.	A któż nam takiego jak wy bohatera zastąpi? Nie, bez ciebie na czele nie ma wyprawy...	Nie wiem, nie umiem powiedzieć, patrząc na nią ciągle. Twarz blada ściągłaściągła twarz	Daj mu się przynajmniej wyspać A łotr, żeby mnie tak podejść. Powinieneś był, kanalio, mnie się wpierw oświadczyć, a nie gwałcić mi córkę jak ostatnią dziewkę w moim własnym domu! Rozumiesz, skurczyflaku?!	I tak, i nie Bywają dobre i złe interesy. Ale rozumie pan, że nie podróżuję na własny koszt.	Dziecko, Obraz świata mruknął ponuro. jakże człowiek wyżyje? Depce to każdy, kto ma nogi, bije każdy, kto ma ręce, klnie na nie każdy, kto rusza żuchwami. Ja mam zostawić po sobie bachora, drugą taką skopaną, poparzoną psinę, jaką byłem sam! Po co? Mało to tego mrowia ludzkiego? Zobacz Londyn, Chicago... Przecie człowiek fiu!... i dopiero, powiada, wszystko się odbywa według prawa. Socjologia, powiada, tak, socjologia owak... Takie prawo... Dam ja ci, sobaczy synu, prawo...	Pani składam najlepsze życzenia. Ordynat był w mej loży. Zarzuciłam go życzeniami. Wyszedł rozczulony. Mój mąż znalazłznaleźć kogoś jakimś (daw.) malarz okresu romantyzmu, znany z cyklu rysunków na temat powstania styczniowego. typy. Biedna Lucia jest w rozpaczy, że nie może pani widzieć.	Powiedziała coś, co znaczyło to samo. Powiedziała, że zaraz cię poprosi do telefonu, a wróciła z oświadczeniem, żeś wyjechała. Gdybyś istotnie wyjechała, ona nie mogłaby o tym nie wiedzieć. Byłaś w domu i byłaś nie sama.	No i w porządeczku I cóż ojciec zrobi z tym idiotą Zdzichem? Aha, znowu mi przysłała Halina jakiegoś cymbała. Oczywiście wyrzuciłem go za drzwi. Do pioruna, co ona sobie wyobraża, że będę rozdawał posady w fabryce wszystkim jej absztyfikantomabsztyfikant (pot.) dziś raczej: żigolak: płatny partner do tańca w lokalu rozrywkowym a. młody mężczyzna czerpiący korzyści materialne z dotrzymywania towarzystwa lub ze stosunków z zamożnymi kobietami.? Doprawdy ojciec mógłby trochę utemperować swoją córeczkę. Zdzich napycha nam jakieś wyranżerowanewyranżerowany (rzad.) kochanek., nie dość kochanej rodzinki, jeszcze mamy stać się przytułkiem emerytalnym... Istny dom wariatów... Co to jeszcze? Aha! Biuro kalkulacji trzeba wziąć za pysk. Oni nas zarżną cenami robocizny! Liczą na przykład siedemnaście godzin na imadełko „F” do tych dużych frezarekfrezarka	Gdyby nawet tak było, nie ma o czym mówić. Na razie jest to bezprzedmiotowe.	Idę swoją drogą na to nie ma już rady.	Słuchaj, rzekł rzucając na nią ognistemi oczyma, wiesz ty co czy nie?	Umyślnie? Na rany boskie, to nie może być!...	A czemu nie każdego z ulicy? Z kim mam przyjemność?	Eh!... porządek... Porządne panny nie mają zegarków wysadzanych brylantami...	Ja jejmości życzę jak najlepiej, ale jakem Nieczuja, tak nie rozumiem, w czym mam folgować.	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Nie	Nie powiem, bo mnie tam odprowadzisz, a ja nie chcę!	Nie, nie ma, proszę pana doktora. Ale ma niedługo przyjechać. Może pan doktor zaczeka. Tu już czeka pan Howe.	Widziałem nie konieczność, ale upór despoty i Huniada a teraz widzę wiarołomstwo wasze względem papieża. Przyrzekliście, ale i złamaliście słowo wasze...	Więc słuchaj, Janek. Widzę, żeś delikatny. Ręce masz białe, chociaż podrapane, i paznokcie starte. Kłamać bardzo nie umiesz	Kucharzu, jesteś dżentelmanem Póki okręt nie na dnie, będę wam kucharzem! Przepadł na dobre.	A to mnie, że ona tam płacze! A przez kogo może płakać, jak nie przez tę wiedźmę?... Coś jej tam nagadała?!	A! widać, że ich pan zupełnie nie znasz Gatunek jest ten sam	Co prawisz! Jakże sułtan więcej im może przyznać niźli Rzeczpospolita? W Turczech jest absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.) i kto szlachcicem zostanie, temu sam król nie może nic odjąć.	Co, wszyscy poszli? Juchy chłopy Juchy! żebym za łeb nie trzymał, to miałbym wróbla... albo patyk złamany... Pochowałeś żonę, Rochu?	Na co zdadzą się więc dzieci! Przecież ja kocham żonę. Szczęśliwie, ona jest trwała kobieta. Urodzona La Bertellière.	Ja nic jeszcze nie umiem. Niech Kaczkowska śpiewa... to dla niej partya!	Co to: nie pozwala! On pannę Hedwigę wsadził do więzienia.	Z pewnością ostatnia, bo... już nic nie będę miała dla ciebie.	A a a!... A pytał się, czy ja chcę, żeby on miał dziecko?	Cieszę się, że możemy pozostać jeszcze rok w „Ustroniu Patty” Obawiałam się, że one powrócą. A wtedy nasze wesołe, małe gniazdko byłoby rozbite. A my, biedne, nieopierzone pisklęta, zostałybyśmy znowu wyrzucone w bezlitosny świat pensjonatów.	Heleno powzięliśmy pewien projekt względem ciebie i musimy się porozumieć.	Jak myślisz, kapitanie, ile czasu im zabierze, żeby się tu dostać?	Modlitewnik Marii Antoniny? Ależ królowa przekazała go swej pokojowej, z tajemnym poleceniem oddania go hrabiemu Fersen. Z nabożeństwem przechowywany w rodzinie hrabiego, znajduje się od pięciu lat w pewnej gablotce.	Rozumie się Kiedy nieprzyjaciel w sąsiedztwie...	No i wyszedł! Jak tylko się ściemniło i trochę sobie pojedli, on i trzydziestu Sikhów zeszło po schodach w baszcie, salutując ciało małego Everetta, oparte w pionowej pozycji o ścianę. Ostatnie słowa Stalky’ego były: Kubbadar! Tumbleinga!Kubbadar! Tumbleinga!	Powiedz mi je. Zgryzota jest jak skarb dany do przechowania. Póki strzeżemy jej sami, nawet sen ucieka od nas i dopiero wtedy robi się lżej, gdy znajdziemy drugiego stróża.	Cóż za myśl Mam go już z dawien dawna. Okryj mi lepiej nogi pierzyną. Br... jakie zimne noce! Pójdziesz teraz najpierw do sypialni królewicza Lulejki i dobrze wygrzejesz mu łóżko szkandelą. Wrócisz potem i poprujesz moją zieloną jedwabną suknię, i jeszcze zrobisz mi na poczekaniu jaki ładny czepeczek na rano, potem zacerujesz mi pięty w pończochach... no, a potem będziesz mogła pójść spać. Tylko pamiętaj przynieść mi o piątej z rana gorącej herbaty z sucharkami!	To jeszcze nie kwestia. Taki Pitagoras, Platon, Dante, Szekspir, Słowacki lub Dostojewski byli chyba jaźniami potężniejsi od ministra Pradery, a wierzyli... Zresztą w ostatnich czasach tzw. nauki metapsychiczne dostarczają na to coraz to więcej, coraz to bardziej przekonywujących dowodów. Weźmy np. choćby tylko jedno ich specjalne odgałęzienie, znane pod nazwą mediumizmu.	Bracie mój mówię z tobą jako na spowiedzi, odkrywając ci duszę moją. książęta czy Biskupi?	Chodzisz na koturnach. Robi to wiele stuku, ale krępuje swobodę ruchów.	Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa	A nijak. Poczeka se pani na prom i promem śmignie na drugą stronę.	Na koń Sorokę!	Zaprawdę! zaprawdę! Papieżowi i panom chrześciańskim daliście przyrzeczenie, słowo rycerskie... a teraz... wystawujecie ich na sztych...	Czy zapisałeś sobie, kto ci zwrócił?	No cóż, w takim razie chcę więc, a nawet uważam, że powinienem to zrobić, chcę wyprowadzić księdza z błędu co do tych mniemanych przyjaciół, których Edmund uważał za tak mu oddanych.	Brzmi to łatwo	Cóż to wam jest?	Jak to za Bergowa? co wam jest?	Jaki mi do komendy!	Król do mnie przybywa...	O... bardzo okazałego mężczyznę, wszyscy to mówią. Moja matka też słyszała taką opinię. Kiedy byłam u niej w niedzielę, powiedziała wyraźnie, że wszyscy nazywają młynarza okazałym mężczyzną.	Oby Pan Bóg sprawił, żeby już raz zdobyto wyspę! wolałbym raczej umrzeć, niż pozostawać w tej strasznej niespokojności.	Porwałem go spośród jego dworu, spośród wszystkiego wojska i chciałem związanego do nóg waszej królewskiej mości rzucić.	Rzeczywiście potrzebuję odpoczynku Trochę mnie to za silnie wyczerpało. Gdzie jesteśmy?	A kto był wasz ojciec? Czy także Kozak?	A skądże wiesz o tym?	A ty chciałbyś być weteranem?	A ty masz?	Bardzo dziwne...	Bieda, Przemoc	Biedacy! Niewinne jagniątka!	Cóż rozumiesz przez zbawienie?	Ja... ja ino... chciałem...	Jest coś prawdy w tym co mówisz, Bianchon.	Jutro w kuchni zarżnąć każesz czarnego koguta.	Kiedy chce pan...	Kto? Może... pan Halski?...	Ktoś gadał, tylko co.	Moriturus te salutat (Wita cię mający umrzeć) chcę umierać	Mów! Mów!	Niech będzie spokojny.	No, kimże on był? Dajże chłopakowi święty spokój!	Och, panie prezydencie, mogę zaręczyć, że wyszedłem od pani d’Espard w chwili, gdy wniesiono herbatę; zresztą moje sumienie...	Pan hrabia także!	Pańska złośliwość ma także siłę...	Proszę funtfunt	Przecież pokazywałem panu blaszkę	Skąd mogę wiedzieć?	Słucham, Ekscelencjo	Tak!	Więc niech probuje,	Z więzienia? Łukasz jest w więzieniu? Gdzie?	Zdrowie twoje, Divolaccio!	Żegnaj! Tysiąckrotnie dziękuję, dobra Tripsitinko!
To was i tak nie minie. Ale ta myśl jest dobra. Ja cię rozumiem i dlatego wyrzeknę się pewnych formalności, ale pod najściślejszy dyskrecją. Helena i Adam? Tak?	A poza tym nie mogę uważać za życzliwość, że dla dobra, dla korzyści instytucji mianował właśnie mnie. Pozwól też, że ja sam osądzę i zadecyduję, czy mam żywić dlań szczególniejszą wdzięczność.	Jest coś mistycznego w dziełach sztuki. Sam twórca, który w chwili szczęśliwego natchnienia na płótno czy na papiér przelał myśl swą, gdy zechce ją powtórzyć raz drugi, nie będzie już w tém usposobieniu, w jakiém ją porodził. Kopia jego własna własnego arcydzieła będzie już wystygłą łupiną... a cóż dopiéro mówić o innych? Ja, tak samo jak w tłumaczenia, i w kopie nie wierzę.	Czy ja powiedziałam jakie głupstwo?	Ja może, ale ty niebardzo; zawsze w nim nienawidziłeś obcego.	Jeśli mnie znacie, a śmiecie rzucić mi tém słowem w oczy... powiedziałbym i ja, że was znam, a jednak	To i ja za wami i ja zwami...	O, Maksymilianie, błagam cię, uczyń jak ja, żyj z tym cierpieniem, a może kiedyś jeszcze się połączymy.	Ja nic nie potrzebowałem obserwować, bo mi Jadzia sama powiedziała. Przecież ci pisałem.	Ja nie mówię, ażeby pan mój kłamał	Ja zawsze twierdzić będę że ważniejszym dla sprawy naszej jest wysłanie kilku kobiet do uniwersytetu aniżeli utrzymywanie jakiejś dobroczynnej pracowni...	Pani tak niezwykle omszoną butelkę musiałem spostrzec od razu... Pani pojmuje... Lecz w tej chwili przekonywam się, że takiego wina nie mogła wybrać kobieta...	Nie przyszłam tu po nauki do pani Szczepanowej Jeżeli się tak rozumiecie na dworskich przepisach, to lepiej nauczcie jej królewską wysokość wytworniejszych ukłonów... bardzo by się to przydało, bo istotnie chyba nikt nie odgadnie, patrząc na nią, że ma z księżniczką do czynienia.	Pozwolisz Povondrze tak po prostu umrzeć?	Tak, to byłoby najgorsze. Wtedy nie mielibyśmy już nadziei...	Tak samo dziesięć tysięcy. Nie wydobędę na razie więcej.	Spodziewam się, że do tego czasu dokonam czegoś zaszczytnego, ale taki jestem ociężały, że się boję, moja Ludko, czy nie przepróżnuję życia.	Sułkowski nikogo słuchać nie będzie, poświęci wszystko sobie, aby króla utrzymać pod panowaniem swém: da mu co zechce. My nigdy pewni jego być nie możemy: musimy go obalić.	Dla Boga! Uważaliście waćpaństwo, jak to mu zęby błyskały, zupełnie jak staremu Tuhaj-bejowi, gdy był w gniewie! Po tym jednym bym go poznał, bom też starego Tuhaj-beja często widywał.	Dziękuję ci, synu A teraz zostaw mnie tu na chwilę samego.	O tak, diament jest naprawdę piękny	Weźmiemy go do rzeki, wypłukać trzeba dobrze, bo się ano cudnie usmarował i mógłby nas niechybnie zdradzić.	Co do mnie słuchałem cierpliwie, aż wreszcie zdecydowałem się sam zobaczyć. Bez osobistego przekonania się nie chciałem...	A jakże też pan hrabia myśli brać się do roli, jeśli spytać wolno?	Będę... wierzę w to głęboko. Chwilami zdaje mi się, jakbym je już czuł u siebie w kieszeni.	Co się dzieje z Itą? Dlaczego nie siada do stołu?	Jakże się cieszę, że nie było mnie wówczas na świecie Kora to rzecz dobra jedynie do ostrzenia pazurów.	W takim razie składa się to doskonale. My również do Orleanu dążymy. Wprawdzie zamiarem naszym było udać się w drogę dopiero jutro rano, gdyż podróż nocna nie jest dziś zbyt bezpieczna; jednak pod pańską opieką i dla przyjemności towarzystwa pańskiego gotowiśmy jechać zaraz.	A! a! to miejsce sławne tobie go tylko wolno nie znać Cezarze... To Syryjska gospoda, jeszcze za czasów Augusta przez piękną Aniją wsławiona... którą i Virgili opiewałTo Syryjska gospoda (...) przez piękną Aniją wsławiona... którą i Virgili opiewał	Daje dużo, daje ciągle, tylko on się nie lubi chwalić!	Już chyba nie.	Któż ci broni? we dnie jéj nie wykradniesz! idź się pokłoń dawnemu bóstwu.	Ma rację spytał pan Tomasz zamyśliwszy się nieco.	Nie pojmuję skąd się biorą skrupuły pani. Jego ekscelencja minister policji generalnej państwa...	O!... zaraz romansowała. Flirtowała go, zresztą miała do niego feblikfeblik	On już ma żonę. Nie potrzebuje drugiej.	Wiecie... nalazłem wczoraj w sadzie jeża; owiązałem go łyczkiem, coby mi nie uciekł i schowałem za piec. Ciekawość, co takiemu gadowi lubuje? Ziarno, abo muchy, abo glisty?	Zaprawdę, waćpan nie masz potrzeby na nikogo się powoływać Sam jesteś o wiele lepszym sędzią niż którykolwiek Maclaren w Balquhidder, bo, jak mi Bóg miły, na Stuarta jesteś tęgim kobziarzem. Daj mi kobzę.	Wydaje mi się, że nie warto się wycofywać.	Ale jak mam je dostarczyć?	Chcesz jeść, to nie tańcuj, a gadaj. Masz, jedz na zdrowie. A wziąłeś lekarstwo, co doktór zapisał?	Co by nas przekonywało że spaliśmy dwadzieścia cztery godziny.	Co my wam możemy zrobić? Czy wam ziemię zabierzemy? czy może w szkodę bydło wpędzimy? czy będziemy kraść albo rozbijać?... Nasi są ludzie spokojni, nikomu w drogę nie włażą, byle im nikt nie lazł...	Do diabła	Do gry!	Do niej?	I to jakie! Zostaje pani osobistą sekretarką dyrektora Krzysztofa Dalcza. Niech pani powie Józefowi, żeby przeniósł pani maszynę do gabinetu dyrekcji technicznej.	Ilu książę możesz wysłuchać dziennie bez zmęczenia?	Mam nadzieję że zostanie mi z niego pięćdziesiąt, a choćby czterdzieści tysięcy rubli...	Mężatka, pamiętająca o swych obowiązkach, powinna myśleć tylko o podobaniu się swemu mężowi. Nieprawdaż Feluniu?	Nie, to niemożliwe!	Niech Bóg broni! Ślubuję celibat, a jeśli go złamię, to żonę będę trzymał w Mariampolu.	Od dwóch dni nie wstaje z łóżka, odpowiedziała Tekla.	Proszę, proszę jeżeli waszmość dla mojej kompanii, to nie przyjmuję tej grzeczności; waszmość tam potrzebniejszy na przedzie.	Pójdziemy, ko-koszko, na ulicę Marszałkowską, pod numer 305, do domu, który dopiero co skończono stawiać.	Słuchajcie no panie Bartłomieju, mam Jegomości coś dobrégo powiedziéć.	Tego nie wiem.	Więc wasza królewska mość jest pewien, że aeroplanem wracać nie będziemy, tylko na wielbłądach?	Właśnie ojciec mówili, że w tym tygodniu dadzą na mszę, cobycoby (gw.)	Właźcie już... właźcie! Mokro na dworze, dziatki!	Zastrzegam, że dziękuję nawet za radę, jeżeli pan chce mi wyświadczyć usługi. Nie potrzeba mi wcale „człowieka”. Człowieka!	Żebyś wiedział ojcze, jak z tem jest czarująca!	A! I z jakowej racji?	A, guten Tagguten Tag (niem.)	A-le!	Aby spotkać.	Ale, mój panie, tysiąc dukatów dla Tepera i Szulca! ha! ha!	Antek przeciw mnie? Ocyganili was, ażeby im ozory paskudne poschnęły!...	Byliście w Krakowie?	Cicho no, przykucnij!	Co mi powiesz, wasza dostojność?	Cudowny dzień	Czekać pierwszej sposobności i tego gagatka wyprawić.	Czyn jeden jest tylko: w głębi ducha!	Dobry pies, ładny pies, mądry pies	Guciu, cicho bądź Zabroniłem ci mówić, co było w teatrze, a ty zapomniałeś, com ci mówił.	I chciałeś ze mną pomówić, ale czy to chodzi o twoje sumienie?	I dobrodzieja prosili?...	I to wystarczyło?	I wyrugowałbyśwyrugować uczucie. ze serca?	Jak to?...	Jaki?	Jedno dziecko	Jestem inoino (gw.) rzekł Kim, podnosząc oczy w odpowiedzi.	Miałeś dobrą jazdę?	Najprzedniejsze obywatelstwo, mówisz waszmość? Patrzajcież!	Nic, nic... Boże drogi...	Niech cię diabli!	Nowe sitko na kołku	Posiadam dokument Jest on w moim posiadaniu, to jest, właściwie mówiąc, złożony został w ręce tu obecnego pana Traddlesa.	Pozwolę sobie w to wątpić	Sprawy ludu czekają, panie...	Tedy niech pokój będzie z tobą.	Varietas delectatvarietas delectat (łac.) rzekł. rodzaj słodkiego wina hiszpańskiego; nazwa od imienia i nazwiska Pedra Jiméneza., mości Hałła-Drałła.	W matki zarządzie.	Więc dobranoc.	Wolno pani towarzyszyć?	Wszyscy jeszcze spali!	Wszystko powiem, wszystko, co tylko wiem.	Wykończ tylko; oryginalny obraz i pełen smutnego wdzięku.
To gorzej, że straciliśmy osła bo on nosił i balsam i szarpie; lecz proszę waszej dostojności nie mówić mi nigdy o tym szkaradnym napoju, na wspomnienie którego wnętrzności mnie bolą. Proszę pana również pamiętać, że trzy dni, w ciągu których miałem patrzeć się na pańskie szaleństwo, już upłynęły; mnie się zdaje, żem już wszystko widział i cuda opowiem przed panią Dulcyneą, zostawcie mi to, panie, piszcie tylko i wyprawcie mnie, bo drżę z niecierpliwości, ażeby znów powrócić i wybawić pana z tego czyśćca, w którym was zostawiam.	Wszystko to prawda ale, kochany przyjacielu, dziś mamy inne czasy.	Och! bierzesz powozik agenta giełdowego za szczęście. Ba, rychło sprzykrzyłbyś sobie majątek, widząc, że ci odbiera szanse stania się kimś. Pomiędzy nędzami bogactwa a bogactwami nędzy czyż artysta waha się kiedy? Czy nam nie trzeba zawsze walki? Toteż przygotuj swój żołądek, patrz Ten człowiek zadał sobie trud zgromadzenia swoich pieniędzy jedynie dla nas. Czy to nie jest rodzaj gąbki zapomnianej przez naturalistów w gatunku polipów, którą należy delikatnie wyciskać, nim się ją pozwoli wyssać spadkobiercom? Czy nie podziwiasz stylu w tych płaskorzeźbach, które zdobią ściany? A świeczniki, a obrazy, cóż za inteligentny zbytek! Jeżeli mamy wierzyć zawistnym oraz tym, którzy silą się badać sprężyny życia, człowiek ten zgładził w czasie Rewolucji pewnego Niemca i kilka innych osób; mianowicie, jak mówią, swego najlepszego przyjaciela i jego matkę. Czy mógłbyś przypuścić zbrodnię pod siwiejącymi włosami tego czcigodnego Taillefera? Wygląda na bardzo poczciwego człowieka. Spójrzże, jak te srebra błyszczą: i każdy z tych lśniących promieni miałby być dla niego pchnięciem sztyletu?... Baśnie! To już lepiej uwierzmy w Mahometa. Gdyby opinia miała rację, oto trzydziestu dzielnych i utalentowanych ludzi gotuje się jeść wnętrzności i pić krew owej rodziny... a my dwaj, młodzi ludzie pełni niewinności, zapału, bylibyśmy wspólnikami zbrodni! Mam ochotę zapytać naszego kapitalisty, czy jest uczciwym człowiekiem...	I w tym różnimy się, ojcze Ja wiem, że to nie jest przelotna depresja.	Sądzę, że to zupełnie wystarczy Proszę odprowadzić tego oskarżonego na dawne miejsce.	Cynadrowski Zresztą wszyscy zauważyli na koncercie, że pan Krukowski zaniedbywał pannę Eufemię, a ciągle zwracał się do pani.	Nie święci garnki lepią, Józefie. Patrz co robią inni, nie wstydź się zasięgnąć rady starszych i postaraj się wyzbyć żądania od siebie doskonałości. Trzeba zawsze wierzyć, że to, co się robi, jest robione dobrze. Człowiek bowiem niemający uznania i szacunku dla siebie, nie może oczekiwać tego od innych, a przeciwnie, ceniąc siebie, podnosi swoją wartość w oczach otoczenia. Czy rozumiesz mnie chłopcze?	Ręczę ci że z tym będą szczęśliwi.	Cóż to? Co to za hałas?	Wcale nie! Przypuśćmy, że byłeś pan istotnie jej mężem, a chcąc wejść w związek z Miss Remsen, zapłaciłbyś pan każdą kwotę za dokument, stwierdzający nielegalność małżeństwa pierwszego.	Poco mi to? Bo to ja mało mam roboty w domu? A nudno, bo niema do kogo przemówić. Ot, dziś pan jest, to już tu siedzę i panu głowę zawracam.	To syn księżnej Siurkukteni, Kubilaj. Prawda, że niepodobny do innych? Wszyscy nasi książęta mają płowe głowy i zielone oczy, on jeden ma czarne włosy i oczy. Powiadają, że kiedy przyszedł na świat, wielki Dżyngis-chan nie mógł się nadziwić wnukowi. Pewnie po matce odziedziczył włosy, a trzeba przyznać, że i urodę wziął po niej.	A czemuż to?	Ale pan jest, o ile wiem od Copperfielda, doskonałym kaligrafem.	Ależ to cud prawdziwy jak żyję, nie widziałam nic podobnego. Dziękuję panu bardzo, żeś był łaskaw mi to pokazać.	Dać pokój! na co? to się ułatwi inaczej, nie znajdą nic.	Dziś niepodobna. Stare bydlę powiedziało żonie, że wyjeżdża na wieś.	Ha, ha! Masz pan dla mnie może trochę złota za moje talary?	I cóż się okazało?	Ja miałbym cię opuścić? Mówię ci jeszcze raz, że nie znasz Madziarów. Tutaj potrzebna jest wielka ostrożność. Ja go spiorę.	Ja także chciałabym dopomóc pani Latter, jeżeli potrafię, ale cóż mogę zrobić u panny Malinowskiej?	Jak się onego czasu paliły młyny odkolkovskie to strażacy przyjechali aż z Vysoczan...	Jak to? Hoffmann, autor powieści fantastycznych? Ten czarodziej? Ten nieporównany Hoffmann?	Jakżem szczęśliwy, że was raz jeszcze pożegnać, jeszcze raz się pamięci i sercu waszemu polecić mogę	Król, który dotąd zapałem nam wszystkim dawał przykład, od niejakiego czasu zdaje się tęsknić do Polski. Uważaliście to?	Myślałam, że dzisiaj już nie przyjdziesz? dziś: zielonkawej. zapadłej twarzy i wielkich czarnych oczach.	Nie, panienko, byłam rano na rydzach, to sucho całkiem.	Nie, to mój narzeczony	Och, pan nie zna Olszyca!	Od sufitu co chwilę spuszczają się niby dwie nogi pajęcze, straszliwe... Grube jak palmy, kosmate, zakończone hakami... Czuję, że nad moją głową unosi się potwornej wielkości pająk i osnuwa mnie siecią z lin okrętowych...	Ooo, to nie najlepiej się stało	Opłaciło się niezgorzej, bo to nie zapisał sześciu morgów!	Pozwalam tylko powracać do domu, powtórzyła Laura, i zapomnieć o biednej istocie, którą przypadek zbliżył do niego... mimo woli, a wola własna nakazuje pożegnać!	Przyjacielu Ned, wiem, że zabijasz ryby i łowisz je bardzo zręcznie. Złowiłeś mnóstwo tych zajmujących zwierząt. Ale założyłbym się, że nie wiesz, jak je klasyfikować należy.	Przyjdzie taki czas, że mi zapłacicie!	Szczególna to osoba Straciła narzeczonego i postanowiła zostać panną.	Tak i wdzięczny panu jestem bardzo, choć tego zgoła nie rozumiem. Kto pan jesteś?	Tak jest, Clewer. Uczę go francuskiego. To jego pierwszy kurs, a on już jest tak ogłupiały, jak ty byłeś kiedyś, Beetle. On z natury nie jest bardzo inteligentny, ale jak go tu zaczęto tłuc, stał się prawie skończonym matołkiem.	Ślicznie! Nie spodziewałam się od pana takiej odpowiedzi... Powiem to babci i poproszę, ażeby żadnemu z panów nie pozwoliła jeść rydzów, a przynajmniej nie te, które ja zbieram.	A czym?	A dlaczego macocha schowała?	A jakie jeszcze inne?	A nasz kto ciągnął przez przestworza? Może na Ziemi taki zwyczaj.	Aha!	Ale włóż na siebie płaszcz.	Ano... ano...	Chodźmy dalej. Tu jeszcze nie ma rzeki.	Czym mogę ci służyć?	Dzięki ci, odkupicielu.	Dziękuję pani, nie palę.	Dziś inaczej zdobywa się majątek. Mężczyźni muszą pracować, a kobiety wychodzą za mąż dla pieniędzy. Świat jest bardzo niesprawiedliwy!	Eee, pójdę.	Effendi, młody Nowowiejski cię pozna.	Egzagerujesz, Sewerko	I szpilki do włosów Rosną na drodze, Małgosiu, tak samo jak grzebienie i kapelusze z ciemnej słomy.	Ja, Hiram pozdrawiam pana, panie Dagon, życzę panu dużego majątku i powodzenia w interesach.	Jakże bawełna poszła?	Jeżeli idzie o podniesienie kultury rolnej posiadamy parę pism specjalnych, których tytułami i adresami bardzo chętnie służyć pani będę.	Jużci na Grzyba, bo Grzyb siedzi na skłonie pode dworem, a wy z drugiej strony doliny.	Mianowicie?	Miłość, jaką żywię dla ciebie, umocniona długim czasem trwania, każe mi ciągle myśleć o twoim dobru i pożytku. Posłuchaj, co umyśliłem: mówiono mi, iż w Panzuście, niedaleko Kruły, mieszka sybilla wielce znamienita, która przepowiada wszystkie rzeczy przyszłe: weź tedy Epistemona dla kompanii i udajcie się do niej, aby posłuchać, co też wam powie.	Na Boga żywego!	Nie mów mi: panie. Mów mi... tak jest, miałem być mężem twojej matki, więc mów mi odtąd: ojcze...	Nie umiem ci tego powiedzieć.	Nie wiem. Sam mi radź. Nie wiem. Całe życie poświęciłem, żeby tę winę zatrzeć. Skąd mogłem wiedzieć? Radź mi, tyś młody.	Nie znasz się na polityce, kawalerze	Nie! Jeszcze nie wiem.	No tak, ostatecznie, ale pora nieodpowiednia	Obwiniony jesteś o zdradę	Oh no! Będę tylko obserwował.	Panie byłem na korytarzu i słyszałem, jak pana wylewali.	Perkunowi go na objatę!	Powiedzmy! KaKa!	Prawda! prawda! Ot, jak mnie Bóg miły! niejeden mógłby się z waścią na rozum pomieniać.	Przecie już słyszałeś. Dostał figę.	Przejdźmy teraz, panno Trotwood do własności pani.	Przepraszam cię, kochana Jane dziś: zagadnięty.	Przepreszem.	Rachunku za pociąg jednak nie zapłacę.	Raczej popełnisz.	Tak, chodźmy ale byłoby lepiej...	Tak, kapitanie	Tak, z pewnością ogłosi upadłość i ułoży się z wierzycielami.	Toteż dostaniecie państwo po rubelku za fatygę	W październiku miał być nasz ślub!	W takim razie, dobrodzieju, chyba by mnie powieszono... czy nie tak?	Więc co robić? Przecież jestem obrażony	Więc dlaczego chorzy na dwuosobowość w tej drugiej osobie nie poznają samych siebie?	Wybacz, kuzynko	Wyśmienicie Zatem, jeżeli Jim pozwala, otworzę tę paczkę.	Wątpię, bo chcą coś kupić.	Z próżnymi rękoma lepiej wcale nie chodź do niego Weź przynajmniej ze sobą pięć pustych pudełek.	Zechce pani pokwitować pełnym imieniem i nazwiskiem.	Znajdziemy	Zwątpienie mówił Jędrzej z Brochocic.	Złota głowa i złote ręce u wacpani, dobrodziki mojej. Czemżeczemże (daw.)	Źle! Ha, zobaczymy, kto mocniejszy.	Żegnam pana	„Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem będą pocieszeni;	„W blasku uroczych wdzięków, które ją otaczały niby promienie”, bracie Sibie, „a szelest jej lekkich kroków wpadał do ucha jak przyjemna muzyka!”
Nie udawaj głupszego, niż jesteś i nie śmiej się, i nie pluj w kawę, bo to oznaka złego wychowania. Ja chcę oczywiście powiedzieć, że bankiet odbędzie się wieczorem, ale zaproszenia muszą być napisane i wysłane natychmiast, i to ty musisz je napisać. Siadaj więc przy tym stole; leżą tam stosy papieru ze złoconym i niebieskim napisem „Ropuszy Dwór”	A więc i ja nie powinnam jeść Przepraszam panią bardzo za moje spóźnienie się, ale nie uczyniłam tego rozmyślnie. Zegarek mi stanął i nie wiedziałam, która godzina.	Źle zrozumiałaś to, co mówiłem o kolii. Nie przyrzekłem ci jej w sposób formalny. Z chwilą gdy robisz wszystko, aby mnie przywieść do zerwania, bardzo naturalne jest, że ci jej nie dam. Nie rozumiem, gdzie tu widzisz podejście lub interesowność. Nie możesz mówić, że ja podzwaniam pieniędzmi; wciąż ci powtarzam, że jestem biedny i że nie mam grosza. Nie słusznie bierzesz to w ten sposób, maleńka. W czym jestem interesowny? Ty wiesz, że jedyne co mnie interesuje, to ty.	I aby nie było między wami kłamstwa ani zdrady, ani nienawiści?	Nie rozumiem.	Nie, maszynę wodną.	Więc pan, oprócz szału i interesu, innych pobudek nie uznaje?	A jeżeli Roland tak wyglądał to się wcale nie dziwię, że Angelika wolała Medora niż jego, bo tamten był młody, ładny, miły itd.	Nie wiem, bom mu twarzy nie widziała, widziałam jenojeno (daw.)	Ty bo niewiesz, że ja niezmiernie wiele podróżowałem, opłynąłem do koła całego człowieka i splondrowałem go wzdłuż i wszerz z kapitanem angielskim Wilmore. Płynęliśmy na fregacie Experta. Byłem na tej osobliwszej wyspie, która się sercem ludzkiem zowie. Najczęściej bywa ona pustą, rzadko bardzo zaludnioną, mieszkańcy jedni wypychają drugich. Na pozór i serce mężczyzny bardzo jest do niego podobne, ale daleko mniej przystępne dla nieświadomych żeglarzy, którzy do wybornych portów jego; jakich jest tam mnóstwo, trafić nie umieją. Kto się tu dostanie, dłużej czasem mieszka; lecz postrzegałem na obu sercach jedno to, że pospolicie jak niewiedzieć dla czego kto przyszedł; tak niewiedzieć czego odchodził. Nigdy przyczyny dociec nie potrafiłem. ale i to nie było prawidłem.	Wiesz dobrze że nie mam na to dość pieniędzy. Zresztą mylisz się, sądząc, że współpraca z tobą nie odpowiada mi...	Jak Pana Boga miłuję, nie rozumiałem! Ale czekaj, niedługo już mojej głupoty. Postałem tak z godzinę, może krócej, ale mi się czas bardzo dłużył na onym czekaniu po ciemku. Wreszcie pan wyszedł z niedużym zawiniątkiem i dał mi je nieść za sobą. Ciężkie było i twarde, ledwiem dźwigał. Wróciwszy do domu, zasunął się w swojej izbie, a mnie kazał iść spać. Choćby mnie ciekawość brała wyjść na podwórze i oknem zaglądać, nic bym nie uwidział, bo dzień i noc grubą derą było zasłonione. Kilka razy powtórzyła się taka wyprawa, ma się rozumieć coraz to w inszej stronie: zawsześmy wracali szczęśliwie. Złodziej, SumienieAż jednej nocy, będzie temu ze trzy tygodnie, gdy tak stałem na straży, a deszcz ze śniegiem prószył gęsty, widzę, że się brama od ulicy otwiera, dwóch panów idzie rozmawiających głośno, za nimi pachołek. Jak ci nie gwizdnę co ino sił, umarły by usłyszał; ale stoję w miejscu i czekam na pana. Ani pół pacierza nie zeszło, leci ku mnie jak ten wicher, tłumoczek na ręce rzuca... „Biegaj do domu w te pędy!” rzekłem se w duchu i lżej mi się zrobiło. Przychodzę do domu, a pan przy drzwiach czeka na mnie. „Udało ci się? gracki chłopak; sowitą nagrodę dostaniesz”. wrzeszczę ze złością „Jak wola, jak wola a tymczasem wejdź do izby, nie musisz moknąć na deszczu”. Co miałem robić! Wszedłem. Dopiero on mi gada, żem głupi jak dwuletnie dziecko. „Idź na ratusz, idź, synku. Ładnieś zrobił, żeś mi się przyznał. Niech cały dom do góry nogami przewrócą, jednego czerwieńca nie powąchają, jednego pierścionka nie najdą. Wszystko w bezpiecznym schowaniu. Sam się w ziemię zapadnę, zje diabła, kto mnie chyci. A ciebie, złodziejskiego pomocnika, wsadzą do lochu, za czym się sprawa rozjaśni. Posiedzisz tam rok albo dziesięć, różnie się zdarza; a panowie w trybunale mają setki spraw do sądzenia, łacno i zapomną takiej drobnostki, że tam jakiś psi syn czeka zmiłowania. Hincza Bartnika nie dostaną, ale Jasiek zgnije pod ziemią.” Śmiał się, ino mu te zębce łyskały w gębie, a ja stałem i patrzyłem nań jak na samego diabła. „Nawet cię zamykać nie będę wolno ci chodzić do miasta, kiedy zechcesz, i wracać, kiej ci się podoba. Wydasz mnie, pójdę na hakWydasz mnie, pójdę na hak...	No, no, żeby się tylko nie okazało co innego Pójdę z panem.	Ależ ja nie jestem kobietą! Jesteś w błędzie! Władysław może być nie dobrym; ale niech sobie kocha kobiety, toć i ja robię tak samo! Nikt swojej młodości lepiej nie pragnie użyć odemnie! a muszę ci nawet powiedzieć, że miewam niemało szczęścia.	Niedawno był tu u mnie prezes Tuchwic. Prezes Tuchwic powiedział mi, że niektórzy z lekarzy naszej lecznicy podpisali się na memoriale, żądającym mego ustąpienia. Nie podał mi żadnych nazwisk. Czytałem ten memoriał i mam powody przypuszczać, że to pan jest jego autorem. Autorem oraz inicjatorem.	Ach! niby pan tego nie wiesz!... a no dość, że my się rozumiemy... to był kiepski interes...	Jako patryarcha rodu. W swojem imieniu i wszystkich przodków. Mam taki do niego wstręt, że nie umiałbym dwóch słów nakreślić. To jest stary, patetyczny komedyant. Ją prędzejbym przeprosił, ale na co się to zdało? Ona musi z ojcem trzymać. To i ja rozumiem. W najlepszym razie odpisze mi, że jej bardzo przyjemnie, i na tem stosunek się urwie.	A! nie on swobodny, ja także; czy może być co milszego w małżeństwie? Nie mamy czasu się sobą przesycić, i dlatego bardzo jesteśmy szczęśliwi.	Cóż dzieciom twym na tym gródku zamkowym zagraża? jedna chyba tęsknota za tobą. Nie będziesz przecie tak zaprzątniętym sprawami naszemi ażebyś do domu zaglądać nie mógł. Stara niewiasta ochmistrzyni zostanie z niemi, służba wierna...	Dlaczego ja nie mam rozumu i dlaczego ty, Rabsun, nie mówisz do mnie	Głupiemu gadaj, ale nie nam. Bez ciebie by się tu obyło. Cztery języki zna, a buty dziurawe. Rączki jak u panienki, a we łbie pewnie wszy.	Ależ nie! Widzisz przecież, że żyje. Pewnie zamiast wbić mu nóż między szóste i siódme żebro po lewej stronie, jak to zwykle czynią pańscy ziomkowie, ugodziłeś go nieco wyżej lub niżej. A prawnicy mają twardy żywot czworo; pan de Château-Renaud, pan Debray i pan Morrel to siedmioro; pan major Cavalcanti, ośmioro.	Na miłość Boską! Wstręt! Wstręt, jeśli istnieje, to nie z mojej strony.	Ja, do Niemców! zawołał z oburzeniem Siewros. Toś ty jeszcze chyba nie poznał, co to za gady, kiedy się dziwujesz, żem jeszcze do niemców nie przystał.	No, o Ahaswerze przecież tego nie powiész	Nawet za piętnastoletnią pensję? No, to chyba jest warte zastanowienia, czyż nie?	Zapewne jeżeli nade wszystko cierpliwość ma tu jakieś znaczenie; bo przekonałem się, że lada złośliwy żarcik pozbawia rozumu najsławniejszego Manchy rycerza; ale wierzcie mi, panie, że na przyszłość, pomimo największej chęci do śmiechów, śmiać się nie będę ze spraw waszych, a jeżeli otworzę usta, to tylko, aby powiedzieć coś na chwałę i uczczenie mego pana i władcy.	Pepa!... żono!... uspokój-że się... Na Boga, że też nigdy bez szopek się nie obejdzie.	Nie mówmy o Heluni, tylko o mnie...	Przeze mnie? ja wcale nie żądałem urlopu.	Ałła! Ja tego uczynić nie mogę.	Nie, Najjaśniejszy Panie, ja tylko mówię, że on sam się myli; mówię, że źle jest powiadomiony, że pilno mu było oskarżyć muszkieterów Waszej Królewskiej Mości, dla których jest bardzo niesprawiedliwy, i dlatego z nieczystych źródeł czerpał wiadomości.	Nie wieda, czy przez cały dzień jeden koń podoła takiego nosić	Powoli, powoli, powoli Michel! Jeszcze termin nie upłynął. Niech Herbert powie, co zdziałał.	A ty może myślałaś, że sześćdziesiąt? Zapewne wyglądam na tyle, sama to wiem, a i wtedy już niewiele lepiej jak teraz wyglądałam. Może nie wiesz dlaczego? Ha? Czy wiesz, dlaczego?	Spadłem raz na przeszkodzie z koniem. Mam jeszcze tu nad skronią bliznę. Czaszka jednak nie była naruszona.	To są dobra książęce Jest pałac, pięćset miar ziemi, stu niewolników i paręset sztuk bydła. Wielki to majątek, lecz jeżeli sądzisz, że podoła mu twoja mądrość...	Ale gdy więdnąć przyjdzie, to smutniej zwiędną to były także słowa mojego instynktu.	Cała zamieniłam się w słuch...	Przypatrzmy się im bliżej	Za to, że pana arcyksięcia zastrzelili w Sarajewie!	Ale pozna mnie pani, gdy się pobierzemy	Czy to dżadu (czary)?	To dziwne. Co ty gadasz! Że niby ja klęczałem? I proszę cię, co właściwie, co w tej piwnicy... tak dziwnie oddziaływaoddziaływa	Czy mówiła panu jak się zowie?	Zaniosę go do kasyna, pokażę jako dowód nikczemności Valenoda, którego z żebraka uczyniłem bogaczem. Zhańbię go publicznie, a potem wyzwę go. To już za wiele.	Powiedają: „Chłop robotny i żona pyskata, to wezmą choćby i pół świata.”	Yeah, opowiedzieć A wy to potem sprzedacie jakiejś Company, a ta pośle tam swoje statki. Ja ci powiem, my ladmy lad (ang.)	Słyszysz mój młody przyjacielu, odezwał się do niego, co za dziwna historja?	Czyżby pani Jarzębowiczowa domagała się od wszystkich talentów kulinarnych?	Mam jeszcze czas. Muszę panu powiedzieć, dlaczego dla mnie te wiadomości o bankructwach, o tym, że Łódź traci dwa miliony, są mało ważne; przyszły bowiem wiadomości znacznie ważniejsze... Ja mówię do szlachcica?	Pan jesteś tak głupi, że ja panu muszę zmniejszyć pensję!	Wytworzywszy dla tej mechanizacji podstawę Dwadzieścia wieków już nad tym pracujecie.	Bóg da, że damy sobie i z nim rady.	Kiemlicze; jest ojciec i dwóch synów.	Pan jest dobry chłopak	Bo jo wiem?... Musi, że sprzedam...	Bo mnie wcale.	Tak, a jednak przed lufą Azia miałeś chwilkę strachu: widziałem twoje oczy.	Co ten młody człowiek powiedział na końcu?	I wino piją niepoczciwe stare węgierskie, ale ten francuzki kwasek co ledwie chorego mógłby zaspokoić.	Powiedz słowo, synu, a jutro rano otrzyma sumę potrzebną dla swego uwolnienia.	No, a teraz wróćmy do tych kronkodylów Zaciekawiłeś mnie, paniczu.	A ja szydzę! boś zasłużył na śmiéch! Wyrwij sobie garść włosów i policz w nich siwe: znajdziesz więcéj ich w jednéj ręce, niż ja lat przeżyłam; przystałoż, bym była twoją?	No więc co? Czy było jej?	A jak ja będę odejść?	Pani na pewno dużo podróżuje?	W samym więzieniu lub na mieście. Stróże, raz zapłaceni, wprowadzą, kogo zechcę.	Za co?	A więc za jakiś kwadransik wrócimy tu do pana.	Co sądzicie o tym obrazie?	Ten wszystko kupuje. Żywym towarem nawet handluje. Wyznanie wiary u Havemeyera nabyłeś sobie za Ewarystę. Pierwszorzędny sukces. Szczerze gratuluję.	A po co było wypuszczać wilki?	W dwójnasób dobra wróżba Co najmniej drugi syn!	Bo Asyria ma nas wziąć pod swoje panowanie.	Cóż robić, biedny mój Maksymie, trzeba zrezygnować Do wieczora...	Miał nas prowadzić po zdobycze, a wprowadza do ubogiej świątyni.	Od czego bądź.	Pan nieodwołalnie chce odebrać pieniądze w tym tygodniu?...	Wójt ta wasze docinki dobrze jej wynadgrodzi!	Ach, Nanon, czemu on wraca przez Paryż, kiedy wyjechał przez Saumur?	Chicot, jeden z najlepszych robotników. Ma troje dzieci biedaczysko!	Rzeczy... rzeczywiście	Bo pouciekali.	Będę niemiłosierny, srogi, okrutny Wiesz wszystko?	Cicho...	Cichojcie, Walenty, dajcie mu gadać.	Ciszej pan mów!	Jakiego rywala?	Jam dworskich obyczajów nieświadoma!	Kiedy egzamin miesięczny?	Kto?	Lustro?	Najlepiej wezwać lekarza	Pan stanowczo chcesz dostać bzika	U dziadka.	Wilk, sierdzistysierdzisty (daw.) zauważył Zych.	Wołodyjowski u księcia wojewody wileńskiegou księcia wojewody wileńskiego	Wstawaj szczenię zatracone... prowadź!	Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim!
Dobrze nie rozumiem ani słowa z tego, co powiedziałeś. Ale to mnie ani grzeje, ani ziębi. Chodzi o to, jak mam dostać się na okręt?	Co zrobiłeś? Dużo zrobiłeś! To ja, stara trąba, lecę do pani Harperowej, żeby opowiedzieć jej twój cudowny proroczy sen, i co? Okazuje się, że to wszystko bzdury! Ona już wie od Joego, że byłeś tu wtedy i sam słyszałeś wszystko, o czym mówiliśmy. Tomek, ja naprawdę nie wiem, co z ciebie wyrośnie! Jeszcze teraz słabo mi się robi na myśl, do jakiego stopnia zbłaźniłam się przed panią Harperową! A ty mi na to pozwoliłeś i nie pisnąłeś ani słówka!	Bezwarunkowo. Jest to opozycja, która powstała skutkiem propagandy niejakiego Czarwaki. Ten, działając śród młodzieży, a także i ich matek, sprawił, że corocznie pewna część zarówno chłopców, jak dziewcząt, nie chce się poddać operacji odcieleśnienia i pragnie pozostać w stanie pierwotnym. Z drugiej strony różne elementy grzeszne i występne pod wpływem przewagi sił ciemnych przezwyciężają w sobie astral i tu mają wyznaczony pobyt. Staraliśmy się im urządzić życie w stosunku do ich potrzeb, ale ci zamiast pracować na miejscu	Robiłam, co mi się zdawało moim obowiązkiem, uważając, że to uspokaja ojca, zachęcałam go do tego kroku, uważałam, że mu to ujmie pracy i mnie pozwoli być z nim częściej i dłużej, ale... O! Trotwood! Teraz mi się zdaje, żem niechcący namawiała ojca na zgubę, ja, rodzone jego, ukochane dziecię! Wiem, jak mnie kocha. Widzi we mnie jedyną swą pociechę, jedyny cel życia. Wiem, jak wiele rzeczy skrywa przede mną, na bok uchyla, nie chcąc mnie smucić. Wiem, że troska o mnie zachmurza mu często czoło, osłabia energię, denerwuje. O, gdybym go mogła podtrzymać! A tymczasem niechcący doprowadziłam go do tego wszystkiego.	Tak się dzieje, że ani się odzieję, ani się nadzieję, a mam tylko nadzieję, że się raz przecie gdzieś stąd podzieję, bo tu w Podborzu już nikt nie wytrzyma. A wy co robicie teraz z matką, Hanusik?	Nie jestem tak szalony jak wy, ale za to więcej rozgniewany, lecz dajmy temu pokój, powiedzcie raczej, panie, co jeść będziecie dopóki nie wrócę? udacież się na drogę, jak Kardenio, wydzierać chleb biednym pasterzom?	W decydowaniu się? Nie wiem, ale Jaś dał mi wspaniałą receptę. Powiada, że gdy znowu będę niezdecydowana, co robić, mam sobie życzyć, aby to było zrobione, gdy będę miała osiemdziesiąt lat. Ale Jaś sam umie się bardzo szybko decydować, byłoby więc źle, gdyby w jednym domu było pod tym względem za wiele zdolności.	Mój Boże, to się tak ładnie mówi, ale... Nie płacz, Dynuśka! No, Dynuśka, idź sama z Pamelą wyładować walizy No, nie płacz, będziemy szczęśliwi.	To mi się podoba.	Dziwne mi to było, że on, tak młody, ma taki mir u Tatarów. Ale teraz rozumiem: przecie i Kozacy, ci nawet, którzy wierni Matce zostali, Chmielnickiego za jakowąś świętość uważają i nim się szczycą.	Co to zastawiają się imieniem Maryi i samego Pana Jezusa, a gorsze od najgorszych pogan	Wcale mnie to nie gniewało.	Najlepsza ostrożność to trzysta wiernych szabel, a skoro mnie pan miłościwy komendę nad nimi powierza, to go przeprowadzę w zdrowiu, choćby po brzuchach Duglasowych podjazdów.	No, to już jest lekka przesada, a nawet, powiedzmy otwarcie, megalomania. A kimże ty jesteś, u diabła starego? Może cię nie znam, może ukrywasz w sobie coś, co przekracza granice mego pojmowania?	To odejdź sama	To znaczy?...	Ciotko March, jak śmiesz mówić takie rzeczy. Jan jest ponad nikczemność i nie będę cię słuchała, jeżeli się chcesz tak odzywać Mój Jan nie poślubiłby nikogo dla pieniędzy, tak samo jak i ja. Oboje chcemy pracować i będziemy czekali. Ja się nie boję ubóstwa, bo mi nigdy nie tamowało szczęścia, i wiem, że je znajdę także przy nim, ponieważ mnie kocha.	Panie Cyrusie nie sprawimy wam nigdy tego zmartwienia. Zresztą, pomówimy jeszcze o tej podróży, gdy przyjdzie na nią czas. Poza tym jestem przekonany, że gdy tylko ujrzy pan nasz stateczek ukończony, tak dobrze zaopatrzony w maszty, liny i żagle, gdy zobaczy pan, jak się sprawuje na morzu, kiedy będziemy opływać naszą wyspę jestem przekonany, powiadam, że nie będzie się pan wahał puścić mnie w podróż. Nie ukrywam, że pański stateczek będzie prawdziwym arcydziełem!	Ależ nad przyszłością, mój drogi. Pomyśl tylko, co zrobimy, gdy Czertwan wypowie swe usługi? A uczyni to niezawodnie!	Cóż to za pytanie?	Cóż to, panie bracie?	Jak to?	Tak liczę na to, że umrę spokojniej	To mnie skłania do mniemania, że pan zachowałeś stosunki z Hawaną.	Co ci jest, moje dziecko cóż to za papier trzymasz w ręce?	I głosi, że ogień jest bóstwem, bóstwo zaś to płonie na twym nosie.	Nie do mnie należy pani robić uwagi ostrzegam jednak, że z tymi panami z arystokracji trzeba się bardzo rachować. Jeżeli więc panna Solska nie odda pani rewizyty, nie wiem, czy wypada...	Nie wspominaj pan o raportach, wiem już, jaką można do nich przywiązywać wagę. Ale, mówiąc o raportach, panie baronie, co się pan dowiedział o aferze z ulicy Saint-Jacques?	Zlękłaś się, ażebyśmy cię nie zatrzymały u siebie, a może i nie zamurowały w jakiej komórce! Bądź spokojna. Tyle zgłasza się do nas kandydatek, że ledwie mogłybyśmy przyjąć czwartą część, gdyby były miejsca. Nie my wciągamy, ale nas proszą.	Ej! Nakrywali mnie tam czapką i ręką jako ptaka w gnieździe, ale co nakryli, tom uskoczył i gdzie indziej ukąsił. Naprzykrzyłem się tak, że jest cena na moją głowę... Wyborny ten półgęsekpółgęsek (daw.)	Tak, ale i ja miałem pewne racje, aby się śmiać z tego.	Zaprawdę kiedy będę na swoim gospodarstwie (co nastąpi, jeżeli Bóg pozwoli, niebawem), zasadzę je i zaszczepię w moim ogrodzie w Turenii nad brzegiem Loary i będą się nazywać gruszki chrześcijanki. Bowiem nigdzie nie widziałem lepszych chrześcian, jako owych zacnych Papimanów.	Odbywasz prawdopodobnie długie podróże Spędzasz całe miesiące, nie widząc lądu... zapasy kończą się... wodę wydziela się porcjami... twój duch obcuje z potężnym oceanem i tak dalej?	Dlaczegoście mnie o tym nie uprzedzili, słyszycie? Dlaczego naraziliście mnie na złamanie słowa wobec takiego człowieka, jak pan hrabia, który ma w swym ręku nasze życie? Na rany Zbawiciela! Gdybym sądził, że któryś z was wiedział, iż ten młody człowiek jest przyjacielem pana hrabiego, własnoręcznie wypaliłbym mu w łeb.	Nie bój się! nie zbóje!	Czymże ja się stałem, jeśli ty jesteś mną?	I szabli nigdy bardzo nie podnosić, aby do sztychu przejść łatwo	Przypuszczacie więc, że pana porucznika nie ma w koszarach?	Sen w istocie dziwaczny, odpowiedział ksiądz Sycyna zamyślając się i zażywając powoli tabaki, sen bardzo dziwny. Ale sen mara, pan Bóg wiara, mój kochany panie Bartłomieju!	Tym sposobem wolno mi mniemać, że koszty wybudowania tego statku są niezmierne.	Co wy robicie najlepszego, co? tu: by, aby. się chronić od ludzkich oczów.	Ja?... Dlaczego mecenas pyta?... Wcale go nie znałem.	Nie powiesz, Nastuś, co?	No więc, w jednym słowie: przyczyna, która panu nie pozwoli pojechać do Włoch?	Panie Roux, niech pan namówi mego męża, by oszczędzał ludzi, którzy mogą mu być użyteczni. Pustka robi się dokoła nas.	Albo człowieka sumienie ruszyć nie może? Dopóki miał własne dzieci, nie dbał o synowicę, teraz gdy mu je Pan Bóg odebrał...	Czy pan zobaczysz się z nim po powrocie?	Jeśli zbyt długo będzie się ociągać...?	Nie podstawił nogi!	Pucunio? Krzywdy? Nigdy w świecie, proszę pani. Pucek, przywitaj się z panią!	Z kim się pan żeni?	W Calatayud przełożyli nas na ten wóz z materacami. Pamiętacie? Jeszczeście, panie podporuczniku, gadali ze mną, jakeśmy jechali przez Ateca, przez Alhama, przez Sisamon, przez Medinaceli. W Medinaceli rozdzieliły się drogi. Prawa poszła na jakąś Siguenzę, a lewa wprost na południe do Guadalaxara. Z Guadalaxara jedziemy już całe popołudnie i całą noc do Alcala...	Dobrze Zabawię tu jeszcze dzień albo dwa, przygotuj więc wszystko jak należy.	Gdyby było we Francji wielu ludzi takich jak pan, a jest ich, na nieszczęście, za dużo, wszelki rząd byłby niemożliwy.	Jestem Tristan, ten, który tak kochał królowę i który będzie ją kochał aż do śmierci!	Osobliwa rzecz iż, będąc biedakiem i po roku seminarium, znajdujesz jeszcze w sobie tak cnotliwe oburzenie. Musiałeś być tedy bardzo ślepy.	...o zwolnienie mnie z zajmowanego stanowiska	A Sasi żelazo mają na sobie i na strzałach ich dziesięciu na waszych stu stanie.	Ale...	Bardzo dobrze, mój przyjacielu Sancho	Czysta prawda Wyglądała na czterolatkę i już wcale dobrze gadała.	Do Polski	Gdzie „tam”?	Jestem zwłaszcza bardzo kontenta.	Mości panowie! Są pieniądze, są działa, będzie piechota i wiwenda... Takie moje rządy na początek!	No... Jadę na koszt ciotki Stefy. Ciotka chce, bym coś zobaczyła. Miewa czasem takie hojne wybryki.	Pani pozwoli, że przedstawię... Pan Niepołomski, nasz nowy lokator, pani Barnawska.	Widać, że trzeba byłoWidać, że trzeba było	A chyba.	A cierpliwość?	A pan dobrze gra?	Bez łgarstwa, umiesz polować z psem, z ptakiem?	Byśmy tylko mogli!	Chcesz wiedzieć?	Dobrze, Eminencjo.	Doskonale.	Dwadzieścia dziewięć.	Idę	Jaki powód?	Krzesełko podać wielmożnemu panu	Krzesiwem? spytał Kaźmirz.	Kto on jest?	Marta	Mellechowicz dobry żołnierz!	No, no, schowajmy starannie ten świstek może nienapróżno wydałem ostatniego pistola. A teraz dosiądźmy koni, przyjaciele, i ruszajmy w drogę.	Pan Ludwik?	Pierwszy raz dzieciaka mi dali.	Prawdziwe nieszczęście.	Prr! Stój, siwa!	Rozumiem.	Sam, pieszo?	Sire, sire, przez litość!	Szczęśliwy	Szkoda!	Taip jisai rinko tuos kiaušius, nabagėlis, taip lesino savo vištelę, kad daugiau dėtų, kad panelei daugiaus galėtų atnešti... Padaryk malonę, panelyte, priimk tą mūsų menką pyragą!	Tą manierą tyś cały stworzony.	Więzienie	Wstępuję.	Włodku Kujawski,	Zabierze niania dzieci ze sobą.
Czy panu nie wiadomo że tylko sułtan może robić paszą, a że mój przyjaciel Teleben (bośmy się zaprzyjaźnili tak jak guzik z pętelką), zbuntował się przeciw Padyszachowi! Wiadomo panu, albo nie wiadomo, że istotne nazwisko monarchy tego kraju jest Padyszach, a nie Chan albo Sułtan. Nie wyobrażajcie sobie, że to coś wielkiego seraj: to to samo co mieć stado kóz. Te kobiety są bardzo głupie, wolę sto razy gryzetki z Montparnasse.	Jest w tym kraju przysłowie, które mówi, że lepiej zapobiec chorobie, niż ją leczyć W gruncie rzeczy to absurd. Tutaj wiecznie czemuś zapobiegają. Ale to przysłowie jest charakterystyczne. W Anglii nie lubią energicznych środków. Niech no pan nie będzie zanadto angielski. A w tym konkretnym wypadku niech pan nie będzie głupi. Zło już tu przeniknęło. My nie chcemy zapobiegać	Za to, że nie mogłem o pani zapomnieć, panno Marysiu. Za to, że ani bawić się, ani pracować nie mogłem.	Czyżby? Niepokojące? Zapewniam panią, iż sam bynajmniej nie czuję się zaniepokojony. Przepadł gdzieś wachlarz, no i chciałbym go odszukać. Ale nie wydaje się mi, żeby tu był. Po prostu szukam wachlarza. Nie pojmuję, jak Antonia mogła... Mniejsza o to! Czy znalazłeś go, amigoamigo (hiszp.)	Ależ ważne w życiu jest nie to, kogo się kocha ważne to kochać. To, co czuła pani de Sévigné dla córki, może o wiele słuszniej pretendować do podobieństwa z namiętnością, jak Racine odmalował w Andromace lub w Fedrze, niż banalne stosunki młodego Sévigné z jego kochankami. Toż samo miłość jakiegoś mistyka do Boga. Zbyt ciasne linie demarkacyjne, jakimi określamy miłość, pochodzą jedynie z naszej nieznajomości życia.	Tak jest znałem kiedyś dziewczynkę obdarzoną prawdziwym talentem do muzyki, ale nie wiedziała o nim. Nie zgadywała, jak miłe rzeczy komponuje w samotności, i gdyby nawet ktoś jej powiedział, to by nie uwierzyła.	Nie boję się!	Zabobony kogut. jest sławnym złośnikiem; uchodzi za symbol czujności, a ja bym go raczej obrał za symbol gniewu. Cóż łatwiejszego niż podżegnąć te stworzenia do najwyższej zapalczywości? Anglicy dziś jeszcze brzydko się bawią walkami biednych kogutów. Bardzo więc łatwo przypuścić, że były między nimi gatunki albo osobniki, które dosłownie piorunowały wzrokiem, tak na przykład jak... jak drętwa piorunuje dotknięciem. Wszak wiecie panie, co jest drętwa? Francuska la torpille, Linneuszowska Raja torpedo, gatunek ryb węgorzowatych, których uderzenie wstrząsa i ubezwładnia człowieka, a inne ryby na miejscu zabija. Aha! Widzę, że porównanie z torpedami zaczyna panią przekonywać. A czemu? Bo dotknąłem przedmiotu znanego i dowiedzionego. Gdyby drętwy należały do istot przedpotopowych, kopalnych, gdyby pisał o nich tylko Herodot albo Wójcicki, rzuciłabyś pani książkę, mówiąc: Ot, stary bajarz, plecie sam nie wie co. Ale że Raja torpedo należy do fauny żyjącej, to pani wierzysz i nawet nie bardzo się dziwisz, chociaż podług mnie drętwa jest równie zadziwiająca jak bazyliszek; jedno i drugie posiada w sobie rodzaj straszliwego stosu Voltystos Volty	Czy nie zechciałby pan opuścić mię? Do brzegu nie jest tak znowu bardzo daleko. Niech pan to zrobi! Albo	Trzeciego dnia swojej choroby wyspowiadał się Woroba, przyjął Najświętsze Sakramenta, pożegnał się z Panem Jaroszem, z panem Heliaszem i Dominikiem, a i ja byłem przy tym, bo Woroba posyłał po mnie; wszyscy płakaliśmy, a pan Heliasz najbardziej. Kiedy już odejść mieliśmy, on mi znak dał, abym został. Wyciągnął spod poduszki małą drewnianą deskę i dał mi ją, mówiąc: „To jest testament mój, Woroby Dmytra. Woroba świadom! Urbanku, oddaj to Hanuszkowi, kiedy wróci. Woroba świadom! Ale tu mi zaraz przysięgnij na Trójcę Świętą, że mu oddasz do rąk własnych. To jest testament Woroby; mój testament, dla Hanusza testament. Słyszysz? Woroba świadom!” Musiałem mu przysiąc, jako chciał musiałem przysiąc, chociaż widoczna rzecz była, że Woroba już nie był wtedy przy zmysłach i że w gorączce tak bredził. Wziąłem od niego tę deskę, na której znaki jakieś czarną farbą są porobione.	Jeszcze nie czas, owoc nie dojrzał Królowi staremu nie dosyć dokuczyła kochanka, mało się o nią troszczy. Trzeba czekać aż poczuje, że mu zawadza i młodej królowej serce męża odbiera.	Skąd wiesz, że to on? W tym nie miałby żadnego interesu.	Oczywiście, prawda co do joty A chociaż nie porzuci swego złodziejskiego zawodu, to istnieją przecie inne lasy, gdzie może chodzić w wolne, księżycowe noce... są lasy koło Skötterup i dalej ku północy lasy królewskie, dokąd wygodnie dotrzeć można.	... No dobrze, dobrze... A jakże zdrowie siostrzyczki? Wie pani, i ja też, ale o tym przez telefon lepiej nie mówić... Co, do teatru? Eee... wie pani co, czy nie chciałyby panie pójść ze mną do cyrku?... O nie, dziś walczy najsilniejszy człowiek świata... Jak?... Wacek, jak się on nazywa?	Przypatrzcie się, wasza wielmożność, jaki to psi syn mądry... powiadomiony, co się w obozie dzieje, jakby zjadł z nami beczkę soli.	Przecież Willetts nie żyje W jakim celu uczyniłeś to szaleństwo?	O tak, to prawda. Zaczynasz mówić banalne nonsensy. Nie widzę, żeby kokaina dodawała ci wiele intelektualnie. Jestem pijany i czuję się daleko wyższym od ciebie.	Takie czapki nie nazywają się kiepy, lecz kepi. Tamte różniły się od dzisiejszych tym, że były miękkie i dawały się najrozmaiciej na głowie układać. Przywdziewał je też każdy inaczej	Nie znam się na tym Ale za wszelką cenę musisz go wybielić. Wymyśl coś. Postaraj się. W torbie zostało ci jeszcze dużo różnych specyfików. Książę zrobi wszystko, żeby jego skóra zmieniła kolor. Inaczej zostaniesz za kratkami na zawsze!	Właśnie iż powinowaty mu jestem ruszyć się nie mogę	Dobry wieczór Gdzież to pan Kuzenda?	A, to już coś na serio i wcale się nieźle zaczyna.	A! ojcze, gorzkie bo myśli na pokarm przychodzą,.. o świecie myśleć nie warto, ludzie tęsknoty nie warci.	Pożądanie a jego zaraz ciągotyciągoty zauważyć, zorientować się., że z początku mało ze sobą gadali, a teraz, jak razem chodzą, to ciągle jedno ku drugiemu szyję obraca i tak uradzają... uradzają!... Napijcie się jeszcze.	Szkoda, że to już, jest tak prędko	To ja będę udawała, że ty nie płaczesz. Że jesteś taki, jak ja chcę.	Kto wie co to za jedni? wszyscy śniadzi, mogą być i cygańskiego rodu. Wszakże niedarmo tak konie lubią.	Bo niegdyś brał zanadto żywy udział w „ruchu”. Zesłali go przeto między swoje „bohatery najmłodsze”, które, jak wiadomo, w oczekiwaniu „czynu” leżą na zapiecku. Tam też odzwyczaił się od siedzenia i spoziera na świat, jakeś pan słyszał: no, nie à vol d’oiseauà vol d’oiseau (fr.)	Zgadzam się i na to. Na ciebie kolej, Rolandzie.	Czemuś nigdy nie mówiła?	Nie liczyłem jego pacjentów.	Daję panu słowo że o niczym nie wiedziałem.	Ach, tak! Wzywał ciebie, chciał pożegnać, napisać testament, poruczyć sierotę... a ciebie nie było... Pisałam, nie odpowiadałeś!	Co to znaczy? Po co ten kapelusz i szal?	Ku pasztetowi, kotku. Ale, poprawił się zaraz, ja tak mówię tylko... tylko... au figuré!  Iruś, czy ja pamiętam jeszcze, co znaczy au figuré? a?	Może. Badam to właśnie. Dotąd uchodzi jednak za córkę pańską.	Skoro koniecznie chcesz, więc... być może... Ale to mnie mogło tylko cieszyć...	Jakże, nie pozwala mu być człowiekiem własna nawet żona i rodzina. Regina mnie wprost przeraża swoim handlarstwem	Słyszałam, że się żeni?	Mnie?... A on po co miałby mi się oświadczyć?...	Jedni i drudzy. Dobrze wiedzieć, co się uda, ale też dobrze wiedzieć, co zagraża.	Ja jednak znajduję, że pozbyć się jej...	...panie Fix. Cieszę się bardzo, że spotykam tu pana na pokładzie. A pan dokąd jedzie?	Bardzo przepraszam za natręctwo ale pan sam upoważnił mnie do zjawiania się w każdej porze...	Szczęśliwemu i aniołowie ku pomocy stają! Do mnie nikt nie przyszedł! Niechby choć panna Antonina troszkę pomogła?	Chamis albo nie złapał pociągu w El-Wasta albo też po nocnej podróży zaspał i przyjadą dopiero jutro.	Wierzę pani święcie Opowiadanie byłoby dla pani bardzo przykre, więc może lepiej ja powiem, jak się rzeczy miały, a pani będzie prostowała niedokładności lub omyłki. Wszak Stapleton radził pani napisać ten list?	Rozerwać się... odetchnąć świeżym powietrzem... Już denerwują mnie warszawskie upały, no	Wszystko mi jedno, czym jest, bo nienawidzę i pogardzam wami.	Dziecko jest.	Uczynię, co tylko w mej mocy.	A tobieżto co?	Bo mam takiego znajomego, co by i dziś pożyczył, ale on chce zastawu	Niepodobieństwo! Mówi pani jak rodowita Angielka. Ja w Polsce bawię od niedawna, a wasz język jest taki trudny.	Myślę, jenerale że ów Kmicic był jednym z największych tegoczesnych żołnierzy i że położenie nasze jest desperackie...	Kobieta, UpadekTak, jesteś już zepsuta, jak wszystkie dzisiejsze kobiety, te ostatnie; potem będą tylko mechaniczne matki, spełniające funkcje społeczne mężczyzn na równi z nimi. Lubisz jeść rzeczy nieświeże	Trzeba by w złem zdrowiu lepiej o sobie pamiętać waćpan nadto już skąpisz na wszystko.	Matka mówiła, że ojciec pisał do ciebie za granicę. No, przestańże być wreszcie z łaski swojej Pytią delfickąPytia delficka	Dobry wieczór, wasza wielebność Ale już też czekamy, czekamy!	Albo też mądrości, panie baronie, może mądrości Bo przecież kaczki puszczali z upodobaniem wielcy wodzowie starożytności. Przeczytaj pan u Plutarcha życie Scypiona Afrykańskiego.	Niech pan będzie spokojny, już ja pana obronię.	Królowa chce abym go odpędził, bo jéj któś szepnął, że mi doradzał bałamuctwa...	Proszę panów gdyby łokieć mego perkalu kosztował tylko o dwa grosze taniej niż dziś, wówczas na każdym milionie kupionych tu łokci ogół oszczędziłby dziesięć tysięcy rubli...	No, ale już w Boga musi pan wierzyć...	U nas za kulisami inny świat, inna moralność. Daję pani słowo! Kobiety stanowczo lepiej umieją kochać i są szczersze.	Zdrada jakowaś! Na rany Chrystusa! skoczże waść ze swoim szwadronem na tę piechotę; inaczej w bok nam przyjdzie!	Lucjan prosi was gromadnie, panowie, na wieczerzę do swej damy, pięknej Koralii.	Do widzenia, dzieci Błogosławię was Wierz mi pani, życzenia uczciwego człowieka mają swoje wartość, bo idą do Boga i muszą szczęście sprowadzić.	Na placu de Grève.	Ale pocóżby mnie wzywał osobiście, gdyby szło tylko o napis, który lada dworzanin mógł zamówić u mnie?	Skończmy na dzisiaj te roboty!..	Szkoda czasu na kłótnie.	Poczekam nawet do komety z tysiąc ośmset dwunastego roku; będzie przechodzić w roku...	A do jakiej stacji? Ministerstwa Spraw Wewnętrznych czy Obserwatorium?	Trzeba jechać do Wilna, żeby mu jaką pomoc obmyślić.	Kaziu! Żebyś ty wiedziała, jakie głupstwa mówisz!	Dlatego pan przyjechał. Dobre pole do apostolstwa.	A jak będziemy wchodzić?	Dobrze! Wygraj, a pójdę z tobą!	Książę pan chce mówić!... Książę pan chce mówić!	Przyszła naprawdę?	Właśnie dlatego czemś go rozerwać koniecznie potrzeba	A potem?	Bardzo lubię.	Czyś zmęczona, Heidi?	Córka.	Dalej tam! Fok-żagiel, dolny hals puść! Fok-reje w kant, wy tam, warta bakortu!	E, zimno	Francuski pudel!	Głód rzekła Sara. oszukać. go zmyśleniem.	Lub?	Lubisz pan ogrodnictwo?	Miszutka!	Możeś i sama w zmowie!...	No, a w nocy?	Pan Fredro? Jaki pan Fredro?	Słucham.	Słyszeć, słyszałem...	Wyjechał.	Z zamku idziesz?
Nie potrzebujesz mi mówić tego, ja wiem wszystko; powtarzam panu nawet to, co się panu zdaje tajemnicą. August II potrzebował sławy i rozgłosu ze swych miłostek, pobożny syn jego nie dopuści nawet podejrzenia na siebie. Dlatego wszystko się musi ułożyć tak, aby ludzkie oko nie widziało, ludzkie nie słyszało ucho.	Widziałem i tych zajęci są nieustannie szukaniem zardzewiałych szpilek i starych gwoździ po rynsztokach, jako wiadomo, że te hultaje czynią i na tym świecie. Ale centnar tego żelaziwa wart tam jest ledwie kromkę chleba, a jeszcze i o to czasem trudno: dlatego biedne niebożęta nieraz więcej niż trzy tygodnie nie mają w ustach ani ździebełka i pracują dzień i noc, czekając, aż przyjdzie jarmark; ale tak już są zachłanni i przeklęci od natury, że nie baczą na ten trud i niedolę, byle z końcem roku mogli uciułać jaki lichy grosik.	Na nic! Już on jak se postanowił sprzedać, to sprzeda, a nie sprzedałby ino wtedy, żeby same Niemcy kupić nie chciały. Ja go znam! On mnie przecie dwanaście lat do roboty nie wołał, choć nieraz i jak było pilno!...	Ale gdzie zaś!... Wyjechał do Odessy, stamtąd ma zamiar udać się do Indyj, z Indyj do Chin i Japonii, a później przez Ocean Spokojny do Ameryki... Rozumiem podróż, nawet naokoło świata, sam bym mu ją radził. Ale ażeby nie napisać słówka, zostawiając, bądź jak bądź, ludzi życzliwych i ze dwakroć sto tysięcy rubli w Warszawie, na to, dalibóg! trzeba mieć w wysokim stopniu rozwiniętą psychozę...	Dobrze nie jestem tak głupi, żebym nie wiedział dobrze, czego się mogę spodziewać. Niech się stanie, co się stać może najgorszego, mało mnie to wzrusza. Zbyt wiele razy oglądałem śmierć, odkąd poznałem się z tobą. Mam ci jednak kilka rzeczy do powiedzenia (w tej chwili byłem bardzo podniecony), przede wszystkim zaś to: wpadłeś teraz w ciężkie opały, straciłeś okręt, skarb i ludzi, całe twoje przedsięwzięcie poszło na marne. Może chcesz wiedzieć, kto tego wszystkiego dokonał? Odpowiem ci	Ha! jeśli naprawdę należysz do Dangalów, to może będziesz dopuszczony przed jego oblicze. Ale wiedz o tym, że domu jego strzeże dzień i noc stu ludzi zaopatrzonych w korbacze i ci nie żałują razów tym, którzy by chcieli wejść bez pozwolenia do Mahdiego. Inaczej tłumy nie dałyby świętemu mężowi ani chwili wypoczynku... Allach! widziałem nawet i Dangalów z krwawymi pręgami na plecach.	O Boże, no dobrze, powiedziałem to w nieco brutalny sposób, ale za to szczery. Skoro więc nie można sprawić, by to marzenie się spełniło, skoro, aby osiągnąć ów cel, musiałbym ożenić się z panną Danglars na samą myśl o tym ogarnia mnie przerażenie. Kochankę, drogi hrabio, można porzucić; ale z żoną, do licha, to co innego. Żonę ma się na wieki, czy blisko, czy daleko, ale na wieki. A posiadać na wieczność pannę Danglars, choćby nawet na odległość, to straszne.	Ho! ho! rodem kurki czubate. Lubię to, kiedy człowiek nie robi sobie ceregieli z tym łachem, nazywającym się opinią publiczną.	Nie uprzedzaj się, matko, błagam cię... To jest fałsz, że Żydzi jedzą wieprzowinę i zabijają koty...	Dalibóg, pani Grandet, ty już sama nie wiesz, co wymyślić, aby wyrzucać pieniądze. Żałoba jest w sercu, nie w ubraniu.	Zacny panie Rzecki! Ależ ona, przysięgnę, już dziś kocha się, biedactwo, w Wokulskim... Humor jej się zepsuł, po nocach nie sypia, tylko wzdycha, mizernieje kobiecisko, a kiedyście tu byli wczoraj, cóż się z nią działo... Ja, matka, poznać jej nie mogłam...	A zastrzeli! Co? nie? Pan myśli, że Horn nie umie strzelać? W niedzielę w strzelnicy trafiał z pistoletu w asa piętnaście razy na dwadzieścia, sama widziałam.	I nie wiadomo, gdzie się schronił Lotariusz z Kamillą?	Nie troszcz się o nią Za Lejką mi padła dziś w nocy.	On zwariował Dosyć, ojcze, uspokój się, nic nie mów...	Za mało znamy się Pan nie znosi męskiego towarzystwa, a ja wolałabym śmierć aniżeli zazdrosnego męża.	Psychicznie może jest coś takiego, staram uratować się za jaką bądź cenę, ale w imię czego, nie wiem	Nie, panie nie tylko nie za granicą, ale nawet ani w szkołach publicznych; wiek dziecinny i pacholęcy przepędziłem w domu mojego ojca. czy, czy też. nie zna francuskiego języka.	Zdaje mi się jednak, że w tym półświetle i wśród płynu tak gęstego w stosunku do atmosfery strzały nie mogą nieść daleko i rzadko bywają śmiertelne.	To nie jest warte łez matki.	Nie wiecie to, że pełna psiarnia młodych szczeniąt? Wyrwie się które z szopy, to i biega, dokazuje, łasi się człowiekowi, a jejmość ze strachu zaraz upiory upatruje.	Byleby go ona za kulisy do aktorek nie zaprowadziła jak innych ichmościów, rzekła pani Kossakowska, boby go szkoda było...	I... niech psy biorą takie interesy a nie ludzie.	Nawet kobiety pani nie obchodzą?	Nie mogłem jej sobie taką wyobrazić.	Nie odmawiam i nie przyrzekam. Mama żyje, zdrowa?	Nie żal mi niczego.	Rzeczywiście, takich dwóch łajdaków nie łatwo znaleźć!...	Zechce pan mówić prędzej, bo nie mam czasu.	Było to nie dalej jak w Umballi, gdzieśmy spędzili noc ostatnią!	Jeśli mnie niebędącego tobą lepiej znasz niż siebie, to może nie jesteś sobą w takim sensie, jak sądzisz. Może twojej naturze właściwe jest to przede wszystkim, co znasz dokładnie i wszechstronnie, nie zaś to, co sam oceniasz jako niejasne i mgliste. Wiedza, Kondycja ludzkaCóż według ciebie znaczy być sobą?	Nie myślę wcale, aby pan Rohityn był dla pani nieodpowiedni, księżno. Owszem, o ile go znam, sądzę, że jest to najwłaściwszy narzeczony, jakiego pani sobie mogła wybrać.	Zrobię tak, jak pragniesz, mamo! Ja mam tę samą nadzieję. Gniew nieba nie będzie nas ścigać, bo ty jesteś nieskazitelna, a ja niewinny. Ale jeśli już postanowiliśmy, co mamy czynić, działajmy szybko. Ojciec wyjechał z domu pół godziny temu; możemy więc uniknąć scen i wyjaśnień.	Kto by to rzekł że ten rycerski człek, pan Grygier, do krawieckiego cechu należy! Taka hetmańska dusza, a owo igłą zabawiać się musi i nożycami! Panie Grygier, a na chocimskiej ile Turków zabiliście?	Do widzenia za miesiąc? Przecie ty jedziesz do Berlina, nie do Rzymu...	Dopóki człowiek tego nie rozumie, że go zabijają, znieważają, kaleczą	Odjąć go Tatarom! Znajdziemy zakładnika, a okup on sam zapłaci! Panie Wojniłłowicz, rusz no swoich ludzi i niech siłą go wezmą, jeśli inaczej nie będzie można!	Skoro zaczęliśmy walkę z kapłanami, należy jej dokończyć, tym bardziej dziś, gdy mamy listy dowodzące, że Herhor układa się z Asyryjczykami, co jest wielką zdradą państwa...	To ja sama! Niechcący! To nie waćpan!	Zaczekaj jeszcze Dlaczego z tym masz jechać do ministerstwa? Czy to jest konieczne?	A kajby. Dobrodziej wyjechał, to się wyleguje kiej ten wieprz.	A... niby to ja całkiem, zupełnie. nieprzygotowany na takie pytanie.	A ja dwóch. Powiedzcież sami: kto lepszy wódz? Ot, co jest! Po cóżeśmy tu przyjechali? po służbie książęcej, wieści o Krzywonosie nałapać; otóż powiem waszmościom, że jam się pierwszy o nim dowiedział i z najlepszych ust, bo od Bohuna, i wiem, że pod Kamieńcem stoi, ale oblężenia myśli zaniechać, bo go tchórz obleciał. To wiem de publicisde publicis (łac.)	Czekam na listy od brata... na telegram, którym mnie wezwie. A tymczasem chodzę do szarytek.	A ja się odważyłem!	A! młokosie! młokosie! miłostki pewno jakie?... Powtarzam ci, strzeż się: kobieta zgubiła nas wszystkich co do jednego, i gubi nas jeszcze tak samo. Wierzaj mi, jedź dzisiaj.	Dobrze. Napijemy się herbaty.	Lecz czego się pan spodziewa? Za parę godzin zacznie dnieć, a wtedy...	Na jaką babę?	To zwykły reporter. Nieodpowiedzialny. Ja „Excelsiora” jestem podpora. Łamię nocny numer. Pan to rozumie. Funkcja jest taka, że sens można złamać. Nawet kosteczki temu lub owemu, jeżeli potrzeba, potrafię zgruchotać.	Bóg ci zapłać... trafiłeś na taką chwilę...	Ty się może też z nim spotkałeś?	A jednak, to już Łódź naprawdę!	Gdyby to były fury złota albo srebra, snadniej by im znaleźć przyszło, ale to, co temu Żydowi wzięto, to ja w garści zamknę, a przecież ono za połowę rynku stoi!	Byłoby to dla mnie najlepsze!	Tak. Bób jest dobry. Też go stosowałem.	A któż tu jest?	Cóż? czy przynajmniéj zdołałeś ich nakłonić do zachowania najważniejszego hygienicznego warunku, czystości?	Jakże to nierozsądne z jej strony! Powinna ją pani odprawić.	Kadłub i maszyny. Czy zgoda?	Moja kobieta opowiadała mi to kilkadziesiąt razy. Czasami, bywało, jużem pod koniec prawie zaczynał wierzyć.	To gadaj, gdzie pojedziesz.	W tym pięknym porównaniu Bolonia oznacza zapewne obojętność, a Rzym doskonałą miłość.	Kiedy zgasł mój anioł, myślałam, że tylko ja jestem nieszczęśliwa...	Wiesz, Nino pan Dyzma będzie mnie uczył gry bilardowej.	Co też pan mówi? Przyjdzie tu, niby tak, spacerkiem?	Znajda chce być naszym profesorem.	A kto ci każe biegać? Masz przecież konia i wóz.	Ale co?	Boże! mateczka zaczyna miewać przeczucia?...	Chyba tylko bezmyślność, z jaką zamiata mechanicznie potrzebnych i niepotrzebnych.	Co on mówił?	I co z tego?	I często po drzewo chodzą, co?	Oto wdzięczność niewieścia za dobre chęci	Pisał do mnie znowu, po raz drugi, mój przyjaciel o Niepołomskim.	Tak.	Tyle jeno, że ziemniaki wsadzone i groch posiany.	Wiesz Emil, będziesz miał brata albo siostrę.	Więc chce pani jechać?	Z Białegostoku trzeba będzie do niego deputatówdeputat (z łac.) mówił Zagłoba	A ja sztukę czerwonego jedwabiu. Może biały lepszy? Jak myślicie?	Ach, Boże!	Biegnij, biegnij szybko!	Chcę zmienić panią... właśnie szukam miejsca.	Czego chcesz?	Cóż za uciecha niewczesna?	Deszcz leje a ja...	Do stu piorunów!	Gerai! Atsakysiu jums, jog mokslinyčios buvo lenkiškos ir universitetas buvo lenkiškas, bet kas gi uždraudė lietuviams užsidėti tada lietuviškus?	Głupiec	Henryk Walezy, brat króla francuskiego. Ten ma stronników mocnych w senacie, poseł jego siła obietnic rzuca narodowi.	Ja	Jak smoluch, papusiu!	Ka! ka! ka! Aš neturiu nė saito, nė brankto. Aš nepripažįstu nė tikybos, nė tautos. Aš esmi žmogus ir daugiau nieko. Ot, jūs intrigavojate vieni prieš kitus, kaip lenkstudentis prieš litvomanus.	Kto jesteś? Czego chcesz tutaj?	Kto tu był ostatni?	Ts! ts!...	Zajrzyjcie do moich Pryczków abo i do Filipki... zajrzyjcie!...	Zapalę
Nie prowadźże na głowę swoją przekleństwa naszego, i niech go więcéj oczy twoje nie widzą Ty myślisz może żarty, a to śmierć moja i śmierć matki na twoje spadnie sumienie... To jedynak u nas; ja duszę gubię żeby go wyprowadzić na ludzi, a miałbym pozwolić, żeby sobie fartuchem świat zawiązał?	Jest nas milion, rachując lekko nie sto tysięcy; ale to zresztą prawda: szlachta wszystka do siebie podobna, bo inaczej nie byliby zakonem takim, jakim są i jakim im Pan Bóg być przykazał; ale zawsze pomiędzy człowiekiem a człowiekiem jest pewna różnica.	Nie zasłużyłem na tyle łaski, ekscelencjo Tak, gdybym był zupełnie nieuczciwym, miałbym swoich pięćset tysięcy franków; zresztą mogę panu przedłożyć rachunki z mego majątku, mogę go panu wyszczególnić! Ale niech pan hrabia pozwoli sobie powiedzieć, że jeżeli rozmawiałem o nim z panią Clapart, to nigdy dla wyśmiewania się, ale przeciwnie, ubolewając nad jego stanem i pytając pani Clapart, czy nie zna jakich lekarstw nieznanych doktorom a popularnych u ludu... Mówiłem o pana uczuciach i przy małym, kiedy spał (okazuje się, że nas słyszał!), ale zawsze w formie pełnej przywiązania i szacunku. Nieszczęście chciało, że ta niedyskrecja wyszła mi na zbrodnię. Ale, przyjmując słuszny wyrok pańskiego gniewu, pragnę bodaj, aby pan hrabia wiedział, jak się rzeczy miały. Och, mówiłem o panu z panią Clapart z serdecznym wylaniem. Wreszcie, może pan hrabia spytać mojej żony, nigdy nie mówiliśmy między sobą o tych rzeczach...	Mej dojrzałości najcenniejszym sprzętem jest on poniekąd. Gdy już skleroza doskwiera przedwczesna i trawić nie mogę, systemu Muellera ćwiczenia uprawiam pod jego kierunkiem z zachowa nim wdzięku. Lalka jest podła, z ludzkimi sposoby zbyt spokrewniona. Jeżeli nacieram, ona grzbiet nadstawia; jeśli w łeb wytnę, wyprasza się kozłem, a skoro tylko za grdykę przycapię, pokornie się płaszczy. Uporu nie zna, zdradę wciąż knuje, myśli podchwytuje, których nie rozumie, pokory nie czuje przeznaczenia swego, po prostu żyje, jak pierwsza lepsza społeczna figura dość marnie płatna.	Cóż ty na to?	Ohoho... Niby to po ulicach nie stoi wszędzie ich tajna policja. Taki Żydek z papierosami, taki dorożkarz, taki posłaniec, taka... z przeproszeniem jaśnie pana, łajdaczka, co się szlaje po ulicy	Mnie to mniej dziwi Moja służba mówi mi tylko to, co uważa za stosowne. Prawdopodobnie nie lubią zakonu Św. Jana.	A co? To druga złota nowina, jaką ci przynoszę. Cieszże się, majsterku. Już krew zabitego nie będzie cię po rękach piekła. Już sumnienie po nocach nie będzie cię dezolowałodezolować (daw., z łac.)	Mówił to, co istotnie widział Czy jednak nie zastanowiło go, że żadna z matek, którym palono dzieci, nie płakała?	A gdybyście wiedzieli, jakie jest jego zatrudnienie, nie staralibyście się w sposób tak nieludzki temu przeszkodzić.	Ho! Ho! Nie przejmuj się, doprawdy To co mam, wystarczy dla dwóch. Nie obawiaj się.	Niepotrzebnie! Kiedy mu ojciec powiedział, że dobrze, to niechaj go sobie ojciec jutro przyjmuje i powie ode mnie, że właśnie jest niedobrze... Nie chcę z nim mówić. Pojadę jutro do Kielc!	Kochanek to owoc zakazany: słowo, które, dla mnie, streszcza wszystko	Nie wspominaj pani o tem, niema tak rozpaczliwego położenia, któreby upoważniało istotę, stworzoną na obraz i podobieństwo boskie, do odebrania sobie życia. Zastanawiałem się i przekonałem, że nie mogę pomagać do takiego grzechu.	Utopista i klasyk: echo encyklopedystów i rewolucyi francuskiej. Jest to szlachetność, porządek, doktrynerstwo szwabskie, deklamacya patetyczna i nudna.	Zgadza się Kobiet nie zabijają, są na to zbyt szlachetni. I kobiety są zawsze piękne.	Bo też nie czytam go nigdy Co mnie obchodzi, czy on bronił Rabiriusza czy też Kluencjusza? Dość mam procesów, które sam sądzę. Bardziej już odpowiadałyby mi jego dzieła filozoficzne; ale skoro dostrzegłem, iż wątpi o wszystkim, doszedłem do wniosku, że wiem zupełnie tyle, co on i że nie trzeba mi niczyjej pomocy, aby być ignorantem.	O ile nie byłbyś nędznym pachołkiem jakiegoś wielkiego pana, a nie salonowym nadobnisiemnadobniś (daw.) ale mniejsza o to	Zrobi się. Niech pani przyjaciółka przyjedzie do mnie. Ja jej wskażę drugiego lekarza, który również światle i postępowo na rzecz się zapatruje. Wydamy orzeczenie, że... z powodu... no, powód się wynajdzie. Potem ta pani uda się do którejkolwiek prywatnej lecznicy, to zawsze lepiej niż w domu, my zawiadomimy władze i w parę godzin będziemy ze wszystkim gotowi.	Są blisko Listy z Węgier przynoszą groźne wieści. Coraz to jakiś książę rusiński zjawia się tam, błagając o ratunek albo przynajmniej o schronienie... Dwór mego ojca jest pełen takich wygnańców, którzy straszne rzeczy opowiadają...	Uważam że to jest zmiana...	Nie boję się tego zgoła. czy Mr. Barnes nie spuszcza cię z oka? Czy to on?	Ach! A komuż to zawdzięczam? Czym jest dla mnie wasza polityka i wasze kopalnie, wasze srebro i wasze konstytucje, ten wasz don Carlos i don José, który...	Ale to nie w tej przecie łodzi...	Nie zostanę i basta. Mówię, że nie, to nie.	Przypominam ci, Mokumie że przy wodospadzie Morgheda obiecałeś zaprowadzić mnie w okolicę obfitującą we wszystkie rodzaje zwierza. A musisz i o tym wiedzieć, że nie dlatego puściłem się na drugi koniec świata, żeby strzelać sarny lub tropić lisy. Tego tałałajstwa i u mnie w domu nie braknie. Pragnę nim upłynie godzina zwalić...	Należy być przygotowanym na wszystko Owym gościem, co ma przywieźć pieniądze, może być wywiadowca policyjny.	Nie, pani. Nie rzuciłem muzyki. Tylko mi oczy otworzono. Człowiek, który rękę mi podał, czy też przypadek, sam nie wiem doprawdy. Zrozumiałem, że złą szedłem drogą. Nie pracować i mrzeć trzeba, ażeby tworzyć, ale żyć!	Nie śpieszy się nam, póki co.	Więc ja jestem twoim dłużnikiem? Masz tu A to twój ojciec?... ten, co cię wczoraj chciał batem obić?...	Ale przecie panna Karusia była tutaj u nas nad wieczorem! Zdrowa jak rybka! Najłaskawsza, najmilsza osoba! Co też państwo mówią!	Bez wątpienia nie przejeżdżając przez Indie. Lecz gdybym nie był w Indiach, nie ocaliłbym pani Aoudy, nie zostałaby ona moją żoną i...	Winicjusz jest w tej izbie, gdzie i wszyscy, bo ta jedna jest większa, a zresztą same ciemne cubicula, do których tylko spać chodzimy. Wejdźmy już	A bo teraz starzejesz się, dobrodzieju, łysiejesz. Strzyżenie przy samej skórze nie pomoże, mizdrzenie wąsiąt, wyszczypywanie siwych włosów, podczernianie z lekka baczków, czyszczenie starych marynarek od najbardziej angielskich krawców nie pomaga. Ewa nie chce widzieć twych łajdackich uśmieszków i powłóczystych spojrzeń. Tak, tak	A gdzież ta branka jest?	A jak było wołać, kiedyście uciekli schować się w leszczynę	A jeżeli wasza świątobliwość nie pozyska skarbów Labiryntu?... Jeżeli Fenicjanie, rozmyśliwszy się, nie dadzą przyobiecanej pożyczki?... Jeżeli wojsko będzie głodne, a nadzieje pospólstwa zostaną zawiedzione?...	Ależ w naszej wsi nie ma tyle mąki...	Ja uważam, że człowiek normalny powinien być przedewszystkiem obojętnym, zimnym i nie dbać o nic, powinien zostać spokojnym wewnętrznie.	Na przykład do latania po powietrzu?	Nie było jeszcze większego rycerza!	Nie będę jadł.	Nie mam wcale chorych!	Nie! mam litość i pytam się tylko.	Podobna jest teraz pani do Mickiewiczowskiej Zosi.	Przecież nic się nie stało	Rzeka ta nie zamarza?	Szczeknął na mnie.	To pani nudzi się	Kali wziął miecz Gebhra i poszedł za zeribę. Myślałam, że chce naciąć więcej chrustu, ale on wcale nie wrócił.	Ach, mój drogi Bazyli, właśnie dlatego odczuć to mogę tak dobrze. Wierni znają tylko powszednią stronę miłości, niewierni znają jej tragedie.	Bardzo to ładnie, że modliliście się za nią	Bele czego nie powiadaj, kiej wójt do cię mówi!	Ja nie potrafię? Tylko spróbuj! Dwa razy wyżej cię podciągnę od wróbla.	Któż to was tak namówił?	Nie wiem.	O, pani Nie pozwól, aby zawładnęły tobą takie ponure myśli. Będzie mama mieszkać z nami, będzie mama jeszcze długo szczęśliwa, kochana, czczona i przy nas zapomnisz...	Prawdaż to, że młodszy wasz królewicz do Czech się wybiera przeciw Albrechtowi?	Przepraszam cię, mówią, że to zupełnie uczciwa osoba...	Są to potwale, straszne zwierzęta! Spotykałem niekiedy ich gromady po dwieście lub trzysta sztuk liczące. O! Te należy tępić, bo to są okrutne i złośliwe stworzenia.	Tak, tak i to przecież też mówiłem. Toż to profanacja, świętokradztwo wynagradzać zdrajców, a może nawet zbrodniarzy.	Te wiedźmy, to prawdziwe czarownice! Tfuj! Najwidoczniej mają jakąś nieczystą w sobie siłę. Ledwiem je zmógł!	Zostawię jej kartkę i oddam przez gaździnę, że plan wycieczki powstał rano i że nie chciałem jej budzić... Dobrze obmyśliłem?	Co tobie? Czy jesteś chory?	„O przewrotności kobieca! Co za przyjemność, co za instynkt pcha je ku temu, aby nas oszukiwać?”	A ty żądałeś, żeby Maciusia ogłosić królem.	Ach, jakaś ty nieznośna! Hrabia słusznie cię kokietką nazywa. Drożyszdrożyć się zawołał niecierpliwie.	Co się dzieje z podskarbim?	Tak krótko dziś graliście w domino! Szkoda. Kto kogo ograł?	Ale ma szczęście	Dobryś sobie, w taki deszcz!...	Mnie głowa boli i jestem zmęczona, więc myślałam, że któraś z was pójdzie	Pencroffie ma pan niedobre myśli i bardzo by mnie pan zmartwił, gdyby pan przy nich obstawał. Ręczę za wierność Ayrtona.	Rzeczywiście A ponieważ ten strumień zasila jezioro, zapewne więc od strony morza istnieje odpływ, przez który uchodzi nadmiar wody. Zobaczymy, gdy będziemy wracać.	Tak autora tych anonimów.	Tak, urocza Stefcia!	A gdzie wyjechali?	Beczka!	Czy potrafiłby pan obliczyć przekrój kuli ziemskiej?	Czy też Nirwid myślał kiedy o wojnie	Cóż mu zarzucasz?	Cóż takiego? ciekawie zapytał Majster.	Dawajcie tego psiawiarę, tego takiego syna, który mu konia podał!	Dlaczego?	I moim Czy wasza matka płakała kiedy?	Insynuacja rozbrajająca. Wszystkie twe wywody smak posiadają sianowej pożywki.	Jezus Maria!	Kiedy, confiteorconfiteor (łac.) dalibóg	Nawet Flamandka?	Owszem; lecz reszta urządzenia zdawała się pochodzić z twoich pokoi bibliotecznych.	Pan Bujanower idzie, pan Bujanower.	Szczęśliwym?...	Trzech	Tu śpię w drugim pokoju.	W głęboką Rosiją?	Waćpan mi dajesz nauki?	Zabawiłbyś się! wtrącił Helmut.	Zaczynaj!	Śpiewasz?	Żeby nam bajki opowiadać.
To jest	Widzę, że część religii i twojej sukni przenika cię aż do zapomnienia uraz osobistych; to iście po chrześcijańsku; buduje mnie to, aczkolwiek nie dziwi u człowieka takiego jak pan. Postaram się, by sprawa nie miała rozgłosu.	A to dlaczego? kiedym już zdrów jak się należy i aż nadto pewien jestem, że nigdy tu wracać nie będę potrzebował.	Nasz okręt to cacko! Zobaczysz, jak to będzie pięknie, gdy nasz grotżagiel poda się wiatrowi i statek z całym swym ładunkiem ruszy do domu. Ale wpierw trzeba popracować!	Niech cię o to głowa nie boli. Do tej pory wszystko stanieje. A po Żydach, dopiero zacznie się życie, ech!	Proboszcz uczyni to jutro w kościele, a wtedy wszyscy obecni będą się modlić o to razem z nim.	Tak jest Ale już z parę lat, jak pułkiem dragońskim dowodzi. Stary to żołnierz i kuty.	A więc wyrzekasz się świata na zawsze; postanowienie twoje jest nieodwołalne?	Widzi pan, to nie to, ja nie umiem nazwać, bo za mało znam wasz język, ale chciałbym coś słodkiego i ładnego, te, co pan śpiewał, są ordynarne bardzo.	Czy ja sama podałam? Zaraz! Sama pobiegłam do kuchni, jak panna Karusia objawiła swą wolę, że napiłaby się wody żeby zaniosła tackę do pokoju i żeby podała pannie Karusi, bo sama poszłam zamknąć spiżarkę. Nieraz się tak zostawi spiżarkę na dwie minuty, a potem tego brak, tamtego nie ma. Kto wziął, kto ruszał nie wiadomo.	Jakie to okropne, co ty mówisz, Henryku! Nieprawdaż, panie Gray? Henryku, pan Gray jest znowu słaby. Mdleje.	Nie potrzebuję wiedzieć, czy pan jest cierpliwy, czy nie, to mnie nie obchodzi.	A tak. Uradziliśmy wszyscy, że tak będzie najlepiej. Obu im będzie raźniej na nowym miejscu. A zresztą! Którego tu wybrać? Obydwa ładne. A dziadkowie do ostatniej chwili nie mogli się zgodzić na to, który ma jechać, a który zostać. Psom będzie dobrze, prawda? Biedna Plotucha, jej najgorzej!	Jeżeli jest tak, jak mówisz, to musisz już odczuwać albo odczujesz wkrótce skutki jego obecności. Spotkał we Włoszech Alberta de Morcerf i ofiarował jej królewski podarunek; twoja macocha i brat przejeżdżają koło bramy jego domu	Ten Müller jest jeszcze zupełnie jugendjugend (niem. die Jugend) odezwał się Kessler do Moryca, idąc za całym towarzystwem, na przełaj wspaniałych trawników.	Zawsze, ile razy mogliście go złapać! Niby to ja nie wiem.	Życie moje jest w tobie! Nie umiem sobie już nawet wyobrazić, jak mógłbym istnieć, oddychać bez ciebie.	Jeśli o mnie chodzi powiem panu, że ponieważ brak mi tylko cudownej lampy, aby się znaleźć w sytuacji Aladyna, nic nie stoi na przeszkodzie, abyś mnie pan nazywał Aladynem. Tym sposobem nie będziemy się oddalać od Wschodu, dokąd, jak chętnie uwierzyłbym, zostałem przeniesiony mocą jakiegoś dobrego geniusza.	To źle. W inkryminowanych predyspozycjach cerebralnych kryją się nieraz eufemistyczne namiastki kompleksów psychicznych, ekwiwalenty fantasmagorycznych efemeryd sensualnej ambiwalencji!	Czy to Pan Bóg robi zawieruchę?	Przyjdzie pora, to pogadamy. Dajcie odpocząć. Z Czehryna prosto jadę.	To widać Zaglądałeś w kieliszek, stary!	To sobie powiedz.	Chciałbym... chciałbym... abyś raczył oszczędzić mi trudu: nie chce mi się wracać pieszo do Paryża. Jestem bardzo zmęczony; nie jadłem takiego dobrego obiadku jak ty i ledwie trzymam się na nogach.	Chciałam wziąć coś dla Małgosi, która nie może tu przyjść, bo jest bardzo zmęczona. Ktoś mnie potrącił i oto w jakim pięknym stanie jestem	Ciąłem go w dłoń; bogdaj to licho, żem go nie poznał!... Ale waść, ale waść, mości Zagłobo, cóżeś to waść najlepszego uczynił?	Dla pani Tazio ma we wszystkim rację, bo pani się w nim kocha. Ale niech pani uważa, żeby mu nie zmarnować życia. Jak się urwie z łańcucha, będzie z nim gorzej...	Jak to?	Nie trza dać, by się znarowił!	Strasznie to smutne i upokarzające dla ułamków!	Nie pokazali się już ponownie?	Tak, nazbyt piękny i nazbyt dobry dla mnie. Wówczas, kiedy słyszałem go po raz pierwszy jako dziecko, wówczas byłem całkiem inny, a teraz jakże się zmieniłem! Ta myśl mnie przygnębiła, kiedy słuchałem tej muzyki, i ta myśl wycisnęła mi łzy z oczu. Pani nie potrafi tego odczuć, bo pani jest jeszcze dobra i czysta.	Odszukanie naszego tajemniczego opiekuna Ach! Trzeba przyznać, drogi Cyrusie, że tym razem jego opieki zabrakło, i to właśnie w chwili, gdy jej najbardziej potrzebowaliśmy!	Chcę się weselić, pić wino, słuchać muzyki, patrzeć na te oto boskie kształty, które obok mnie widzicie, a potem zasnąć z uwieńczoną głową. Już pożegnałem się z cezarem i czy chcecie posłuchać, com mu na pożegnanie napisał?	O! na honor za wiele wymagasz, kochany d‘Artagnanie, dałem, co mogłem i uprzedzam, że nic lepszego już wymyślić nie potrafię.	Obrażasz się, nimfo Kalypso! Nie masz o co!...	Nazywam się Jan, do usług Jan Obieżyświat. Sądzę, że jestem uczciwym człowiekiem, panie, i uprawiam kilka rzemiosł. Byłem wędrownym śpiewakiem, ujeżdżaczem cyrkowym, linoskoczkiem, później zostałem nauczycielem gimnastyki, a następnie, by się stać pożyteczniejszym dla społeczeństwa	Ale czy nie ma na tych instrumentach, narzędziach czy książkach jakiegoś znaku lub napisu, po którym moglibyśmy rozpoznać ich pochodzenie?	Zapewniam panią, że nie wszyscy.	Niewdzięczne ze mnie stworzenie, wiem o tym Pozwól mi pójść i poszukać ich w tę ciemną, zimną noc. Chcę z nimi dzielić niewygody, postaram się dowieść... Czekaj no! Słyszę szczęk talerzy, nareszcie kolacja! Wiwat! Chodź, Szczurku!	A jeśli nie poskutkuje?	Albo, właściwie mówiąc, zacznie się... boisz się?..	Boryna wdowiec, ożeniłby się z nią, a chłopak zdałby się do pasionki...	Dlaczego nie możesz?	Jakto? bałażbyś się	Nic już o tym nie mówiłeś od niejakiego czasu oto znów rozpoczynasz. Niedobry!	Nie	Nie będzie odpowiedzi.	A ja się odważyłem!	Nie stójcie w tym ponurym, wilgotnym korytarzu, dobry panie Krabatius!	Wujciu... ja z wujciem pójdę... nie chcę tu być...	Dokoła, nawet w domu za nikogo ręczyć nie mogę	Opuszczony, od wszystkiego umyślnie usunięty, swoją nawet dywizją nie władał.	Dobrze. Ja właśnie potrzebuję twego autorytetu, a raczej autorytetu wszystkich trzech, aby takiemu znęcaniu się położyć kres.	Dajże mi Boże z nim się spotkać!	Ej, panie bracie! Nie dałaby i we dwadzieścia cztery miesiące rady!	Niestety, mościa księżno nademną téż ludzie litości nie mają.	Po co? My nie idziemy do wojska. Prócz tego ja musztrę umiem doskonale, wyjąwszy, oczywiście, chwyty karabinowe. Ciekawe, co oni tam w sali robią?	A więc Sulpicjusz Castillan poczeka na ciebie...	Krzywousty je po trzykroć zdobywał i okupił krwią swoją należało odtąd do nas i stało na straży granicy	Byłam już parę razy z kompanią, ale bym co roku chodziła	O Myszkowskim powiadają że odda trzech szlachty polskiej za jednego psa włoskiego...	No, jakże ja mogę od pana!... I za co?	Moja siostra Eliza ma dużo dowcipu, jak jej przyjdzie humor	Ja sam mam szablę do obrony, a swoich mam czym wykupić!	Kawał czasu! dodał książę, i jak mnie pani teraz znajdujesz?	No, a cóż robi szlachta dla sztuki?	Od jak dawna?	Z mężem, mała gąsko, żyjemy, można powiedzieć, własnym życiem; ale kochać, znaczy żyć życiem drugiej istoty	A Boże mój! Żebym ci ja była wiedziała, toby mię pani starościna była zaraz do nich odwiezłatoby mię (...) była zaraz do nich była odwiezła	A tak... przecież wiadomo...	Jak Bóg Bogiem...	Jesteś nieostrożny!...	Kim jesteś? Kim? Boże!	Cóż w takim razie?	Co ekscelencja pragnąłby zjeść?	Czy będzie pobierał jaką płacę?	I pan zostawi mnie samego zupełnie?	No, dobrze	Pojadę, jakem Rutowski, raz, dwa, trzy, panie tego owego, pojadę.	Powiedz mi, wasza dostojność czy i tobie czytają raporty?	Przebaczasz mi pan?	Przycisnął usta do jej dłoni...	A nad czemże panować będziecie! miłościwy książę? zapytał Opat spokojnie.	Andy. Andrew Scheuchzer.	Czemże będzie Warszawa mości książę, spytał szepleniąc pieszczotliwie strażnik Mierzejewski.	Dobry wieczór! Dobrego roku!	Dobry, poczciwy człowiek!	Długo siedzieliśmy	Francuski pudel!	Głupiś!	Kto?	Młodość, Dorosłość, Syn, Ojciec	Nic bardzo cennego, jeśli chodzi o wartość	Płaszcz, melonik.	Rzeka sprostował Szczur.	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Tyzenhauz! patrz!	Więc aż cały miesiąc leżałem w malignie?	Zapewne, kochana pani.	Żartujesz.
Nie patrzcie na mnie tak srogo, moi mili. Jam tu nic nie winien. Czegóż innego mogliście się spodziewać?	Sam nie wiem dobrze. Napisałem Podróż na księżyc, w której głupcy dopatrzyli się wszelakiego rodzaju napaści na religię oraz przeróżnych praktyk, stwierdzać jakoby mających moje bliskie pokrewieństwo z diabłem. Alboż nie nazywają mnie Kapitanem Czartem? Wrogowie, a nie zbywa mi na nich, uznali bez wątpienia za właściwe dorzucić tę jedną jeszcze niedorzeczność do wielu innych, którymi mnie zasypują. Ale co tam! Kpię z tych ludzi i ich wynalazków! Posiadając konia i szpadę, czuję się dość silny do wywrócenia lub rozbicia wszystkich zawad, które mi na drodze stawiają. I dlatego właśnie, mój drogi, wyruszam w drogę dziś, gdy tylko zmierzch zapadnie.	Można by w nie zmieścić dwie wyprawy i jeszcze by się coś miejsca zostało Pani niezawodnie innego jesteś zdania i nie dziwię się temu. Wzrosłaś w atmosferze zbytku i nie masz pojęcia o przestawaniu na małym	Jedziemy natychmiast. Pani wydaje mi się zmęczona	Stoję ja przed parkanem i ani się ruszę. A tu był dalej plac, gdzie wywozili gruz i śmiecie. Stoję tak, a tu patrzę: coś się rusza. Ciemno, ale zobaczyłem kota: w śmieciach grzebie. Tak ja przykucnąłem cichutko i za cegłę. Kot spojrzał na mnie i ślepia mu się świecą	Czy chcecie państwo, czy nie chcecie, a przyjąć nas musicie. Kiedy panna Jadwiga nas zaprosiła, to niechże teraz i ma. Panie Bolesławie! czemu pan drzwiów od podwórza nie zamykasz? Chłodu pan do pokoju napuścisz i sam zaraz fluksyi dostaniesz. Moje uszanowanie pani Szyszkowej! Świąt winszuję! A ja z panem Bolesławem już po zaręczynach! Na całe życie w niewolę idę, ale szyć już nie będę. Niech to szycie dyabli wezmą! Tylko że ślub nasz odwlecze się aż do Julii albo do Augusta, bo pan Bolesław musi po papiery jechać, a teraz urlopu nie dają, a gdyby bez urlopu pojechał, toby jeszcze i odprawę dali!...	Nie... nie, Ingeborgo wolę trzymać się rzeczy tej ziemi!	A jużci. Dwa tygodnie go nie było, trza się panu pokłonić.	Gdzież my wiec zwołamy, boć stanie na tym, aby się zebrał, dawno go nie było	Jakże to? Czyż nie doskonały stał się właśnie świat? Krągły, źrzały? O, ta złota, krągła obręcz	Mój panie oskarża pan hrabiego w chwili, kiedy nie ma go w Paryżu i nie może się wytłumaczyć.	A niechże pani nie zapomina o nas!	Zatem obecnie przyszła pani nie w moim interesie? Chwała Bogu.	A gdzież jest do czarta ta zupa? Czyś się uwziął drwić sobie dziś ze mnie bez przestanku?	Namyśl się więc waćpan dobrze bo z góry zapowiadam, że nie gdzie indziej, jeno do Radziwiłła wrócę!	Jak najprędsze zrzucenie tego stroju, rzekł Pobożanin; mógł on chwilowo być potrzebny, ale naraża dziś więcej niż broni. Powtóre, sama nie możesz pani pozostać... trzeba żeby ją ktoś odprowadził do Warszawy. W Warszawie nie będzie też łatwo coś znaleźć stosownego...	A te Żydki, co z Cesarstwa przyjechały, to ony nie potrzebują robić geszeftu, co? Ja już widziałem, że ony się coś kręcą po mieście, oglądają place i szukają cegielni. Zobaczy pan, że zrobi się ruch. Dziesięć lat temu było tak samo. A cóż, że bez jedną zimę w Łodzi cicho, to i wół jak się napracuje, to leży potem i odpoczywa i ino rusza gembą, a rusza. Mówiłby kto, że zdycha, a jużci, niech no odpocznie, to potem tak ciągnie, jaże się zatyka.	Każde słóweczko, mój złoty Czinganguku! I dlaczegóżby nie? Przecież my nie zrobiliśmy nic złego. My nie jesteśmy kłusownikami. My nie staraliśmy się oczerniać biednych, niewinnych chłopców	Cóż robić, panie konsyliarzu, kiedy się uparła?... Ona dałaby i parę tysięcy rubli, byle tylko małą wyleczyć. Ma pieniądze, więc dogadza fantazjom	Eliasz, zmień się z nim na miejsca.	Musiały wam się głupimi wydawać moje dzisiejsze popisy. Paplałem jak pensjonarka.	Złotówko, znajdź się.	O tak, wypogadza się	Myślę pójść do lasu i powiesić się Jak ci się zdaje, wszak dobrze zrobię?	Fu, jaki jestem zmachany ale zdaje się, że tak będzie ładnie. No, cóż tam? Bardzo czule cię żegnali czcigodni koledzy?	Źle byłoby, gdyby tak sądził Ale pan, który jest, jak właśnie powiedziano, jednym z wodzów partii katolickiej w departamencie, pan powinien wiedzieć, że wasz Bóg niegdyś w wiekach biblijnych miał żywe upodobanie do ofiar w ludziach i że woń krwi była mu miła. Cieszył się rzezią i lubował w pogromach. Taki był charakter jego, panie de Terremondre. Był chciwy krwi, jak pan de Gromance, który, jak rok długi, stosownie do pory roku, strzela sarny, kuropatwy, króliki, przepiórki, dzikie kaczki, bażanty, cietrzewie i kukułki. Brał na ofiarę winnych i niewinnych, wojowników i dziewice. Zdaje się, że bardzo smakowała mu córka Jeftego.	Kobieta, Starość, Czas odparła, śmiejąc się.	Zgadzam się potulnie. Nazwijmy inaczej: myślenia rycerskość. Była nieodzowna za Torquata Tassa Tasso, Torquato (1544–1595)	Z tego, co podsłuchałam wczoraj wieczór, wnoszę, że zwierzył się narzeczonej, prosząc o jej pomoc. W chwili, gdy miał właśnie powiedzieć, co ma uczynić, zobaczył mnie i urwał. Sądzę, że idzie o tę dziewczynkę.	Ależ moja sfera, parantelaparantela (z łac.) czy to nic nie znaczy, nie wystarcza?	Ano tak trudno panią do tego zmuszać. Jaką pani ma pensję?	Ja... ja... nie mogłabym poślubić Billa... Nigdy mi to nie przyszło na myśl... nigdy!	Czemu nie?	Czyś pani studyowała medycynę?	Ja nie byłam na obiedzie, bo miałyśmy robotę pilną.	Jak pani mogłaś wziąć ten medalion?	Panno Rosiczko, jakże ja pani odpowiem?	Otóż widzisz Mamy trzy sześciany tej samej wielkości i z tego samego materiału, które jednak są nierównej wagi. A dlaczego? Gdyż w pełnym sześcianie jest najwięcej cząstek stali, w pustym mniej, a w drucianym najmniej. Wyobraź więc sobie, że udało mi się zamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciałzamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciał	Nie idzie za tym widziałem ci ja takich, którzy już zgoła w jego szponach byli, a przecie jeszcze zdrowo i cało powrócili do domu i żyli po kilkadziesiąt lat.	A Michała to niby nie znają? A Michała to niby nie będą omijali?	Chrystus Pan też był niewinny i też go ukrzyżowali. Nigdy nikomu nie zależało na jakimś tam niewinnym człowieku. „Maul halten und weiter dienen!”	Jaką my subtelną rozmowę prowadzimy jak na tego rodzaju zakład! Nie nudzę cię, jesteś może zajęta?	Królowie teraz na wojny nie jadą.	No, bierz pan taki, jaki jest Nie mam czasu wołać, aby mi przyniesiono inny. Panie de Blacas, zechcesz dopilnować, aby przygotowano dyplom dla pana de Villeforta.	Ona by ci tylko zawadzała, a dla mnie tem droższą jest, skoro sama mi tylko pozostaje. Powiesz, żem ją zachował.	Wprawdzie, mówiła pani Starowolska, słyszałam ja o niej i wprzódy to i owo	Jak to, pójdzie pani do niego?	Tańczą nasze kobiety i dziewczęta same ze sobą, na chwałę Panu, nie zaś po to, aby w męskich sercach zasiewać ogniste ziarna pożądliwości. A śpiewamy... Zaczekaj, panie mój, ja ci zaśpiewam.	To już przeciw takiej żadna broń nie poradzi, prawda?	Muszę pojechać na krótko z ciotką do Frankfurtu! Ale wstąpię jeszcze do babki, gdyż czeka na mnie.	O, od dawna!	A tak... Bardzo mi przyjemnie poznać waszmość pana.	No tak...	Takim, że kobieta modnie ubrana jest czasem jak kropla do kropli podobną do zuluski...	A jeśli ci powiem to już będziesz wiedział?	Co ci jest?	Dlatego, że jutro jest niedziela!	Proszę mi chociaż powiedzieć, czy spotkałem panią tu, w Warszawie, czy gdzieś na prowincji, czy może kiedy w pociągu?...	To i ja za wami i ja zwami...	A to młynarzowi ukradli konie!	Ależ to zgroza! Pan pewnie żartujesz, panie Vautrin?	Ależ, Gösto, jest nas dwunastu!	Ba! przecie jest nowa królowaAnna Cylejska	Co, tatku?	My tymczasem rozprawiałyśmy o twych losach. Wiesz, że te panie pojutrze wyjeżdżają?	On cię osłonił?	Rozumiem. Jeno to mi dziwno, żeście pierwszy list stracili, bo skoro Jurand ułapił tych, którzy was napadli, to list powinien był być przy nich.	To moja sarenka. Opowiadałam ci o Jenny... pamiętasz... wówczas w kuchni.	To twoja wina.	Ale, gdy ją zobaczysz...	Byle wam ich starczyło	Cicho!... Jak Boga kocham, istna bożnica!	Czemu uciekacie?	Czy ma pan jakie znajomości?	Czy mamy wykonać tę ostatnią formalność w obecności pana komendanta?	Czy straciłem zaufanie?	Czy wielmożny pan poszukuje statku?	Cóż wtedy?...	Hela: Siedź! (Usiadł).	I Ostrą Bramę widziałeś?...	I cóż?	Ja wolę prawdziwe.	Ja, kochanku... Ja mieszkam tutaj, w Warszawie.	Janie! a może by podesłać jeszcze Wołodyjowskiemu z garść ludzi?	Jednakże, hrabio, jeśli mają dowody?	Ką, mamele? Parodyk!	Młody Meir skarb znalazł.	O panie!	O! niemożna! smutnie rzekł Jan.	Panie Chmielnicki, czy aby wierzysz w nieśmiertelność duszy?	Pożądanie	Prawdopodobnie	Rzeczywiście.	Uciekł?	W lesie, panie pułkowniku.	W prochach ekspensekspens (z łac. expensus) odrzekł ów oficer.	Wiarołomca!	Wyjaśnienie?... Czy można czemś objaśnić miłość, analizować uczucie?...	Zatem ile?	Znakomicie, znakomicie, znakomicie!
Ja myślę, że wystrasza! Kto zechce dać ogłoszenie do pisma tego rodzaju?!	Ja zbadam te psy i koty	A ja powiadam, że za króla z uczty Baltazara! to najbogatsze.	A ja! Czyż nie tkwię w Paryżu trzy lata a dopiero od wczoraj Finot daje mi stałych trzysta franków na miesiąc za naczelną redakcję, pięć za kolumnę i sto za arkusz w tygodniku.	Nie wiem	Tak... hm... Nie wiedziałem, że Żejmor ustępuje. Ale szlagier! Czcigodni koledzy popękają! Cha... cha... cha... Powiadam ci, popękają. No cóż?... Nie każdy awansuje skokami. Ten idiota Żejmor spoglądał na mnie z góry i teraz dostanie po nosie. Prawdę powiedziawszy, zasłużyłem sobie na ten awans. Zawsze wiedziałem, że prezes musi wreszcie zwrócić na mnie uwagę. Nie wielu jest takich urzędników, którzy by tak pracowali, jak ja. A poza tym na stanowisko w dyrekcji musi być ktoś, wyglądający reprezentacyjnie. Nieraz trzeba do ministerstwa pójść, czy jakaś konferencja, bankiet. Do licha! Nasz piernik nie jest taki głupi, na jakiego wygląda.	Ale gdyby to on był tam na górze... nie mogę tego wprost pojąć... on zna dokładnie mechanizm, codziennie sam puszcza go w ruch.... wystarczyłoby przecie, aby cofnął się o krok, jak ci już tłumaczyłem.	Musiałeś chyba zauważyć ostatnio ale nie... bo i po co? Gdy się coś zauważy, pojawia się konieczność poniesienia pewnych trudów. Jutro może powiesz sobie: „O, gdybym wcześniej zwrócił na to uwagę! Gdybym postarał się temu zaradzić”. Ale nie, to przecież może sprawić kłopot. Nie ma o czym mówić. Zapomnij o mojej prośbie.	Odsłoniłeś mi mnie samego, Henryku Czułem to wszystko, co powiedziałeś, ale bałem się tego i nie umiałem wyrazić. Jak dobrze mnie znasz! Nie mówmy już jednak o tym, co się stało. Było to cudowne doznanie, nic więcej. Wątpię, aby życie zachowywało dla mnie jeszcze coś równie cudownego.	Ba! W tym właśnie różnica. Tam się ma do czynienia z Bogiem i ze zwierzem, tu z ludźmi. Tamto może zabić, zniszczyć, to czasem też zabija, ale rzadko, a zawsze brudzi. Co Radlicz pani zawinił?	Chciałabym być pani przyjaciółką	Chciałem w nich jeden wyraz poprawić, gdyż nie tak go postawiłem, jak stać był powinien, ale Macron odjechał pośpiesznie	Konie mu się i tak nie wrócą, a co dwie dusze zgubił, to zgubił!	Może zaczniemy teraz mówić o kobietach, czy to nie właściwy temat dla panów?	Naprawdę nie najgorszy? Jak to?	Nie powinniście robić różnicy, i jeżeli boicie się zanadto wytrząść tego pana to niesprawiedliwie.	Nie prosiłem Boga o takiego doktora i wątpię, abym mógł strawić twoje lekarstwa, ale dziej się wola boża.	Nie, dziękuję bardzo, to niemożliwe.	Nie. Tu już ostaniem. Dobrze czas na słuchaniu świeckich pieśni zejdzie, ale na jutrznięjutrznia	No, to nie jego wina	Spodziewam się, że do tego czasu dokonam czegoś zaszczytnego, ale taki jestem ociężały, że się boję, moja Ludko, czy nie przepróżnuję życia.	Czy to jest jakaś tajemna siła i specyficzna własność ukryta w rondlach i patelniach, która przyciąga do się mnichów, tak jak magnes przyciąga żelazo; a zaś nie przyciąga cesarzy, papieżów ani królów? Czy też to jest indukcja i przyrodzona skłonność zrośnięta z habitami i kapturami, która, sama z siebie, prowadzi i popycha dobrych zakonników do kuchni, bez żadnej myśli i zamiaru z ich strony?	Pokój was wiąże, ale Europy nie obowiązuje... ona go znać nie chce. Ojciec ś. poczynił takie ofiary, kardynał Franciszek czeka, a my tu... z założonemi rękami...	A bodaj waszmościów ubito! Napędziliście mnie strachu niemało!... Ażem zdrętwiał, że to pan regent.	A jakże waszeć chcesz, abym nie ulżył fatygi mojej pannie siostrze?	Ale cel waszej podróży?	Ale pani Latter wróci?...	Ale skąd ci te myśli przychodzą do głowy?...	Będzie on pana wypytywał, Bóg wie o co, a ty mu odpowiesz na to wszystko tylko dwoma słowami: Tours i Bruksella. Wtedy będzie już na twe rozkazy.	Chciałam się pozbyć dwóch, ale muszę zaczekać jeszcze tydzień.	Ciekawaś czy nie, a powinnaś wiedzieć, że przed ludźmi nic się nie uchowa! A kto cicho robi, o tym głośno mówią! A o tobie wygadują, że niech Bóg broni!	Czy nie ujrzymy pani uroczej córeczki?	Cóż począć? Fernand musiał go wziąć, przepisał lub kazał przepisać, może nawet nie chciało mu się tego uczynić. Ach, mój Boże! Jak pomyślę, że może posłał kartkę napisaną przeze mnie! Szczęście, żem zmienił charakter pisma.	Cóż to takiego?	I nie wiecie, kto tej chorągwi pułkownikuje?	I ten kawaler powiada, że słyszał to na własne uszy?	Jak pan śmie? To mój narzeczony!	Kto wie czy szczytem człowieczeństwa nie jest absolutna nieużyteczność jednostki, jej zbędność w społeczeństwie.	Którędy mogli przejść? Nie widzę żadnych prześwitów w tej gęstwinie.	Mało co nie czekałam na waju!...	Mądra myśl, mądra myśl Ale wie pan co, najlepiej byłoby przedtem naradzić się z panem Krzepickim. Zna pan pana Krzepickiego?	Nie będę piła.	Nie, straszne są tylko nasze wymagania od niego, straszne są tylko nasze marzenia o pięknie, straszne są tylko nasze pożądania dobra i sprawiedliwości, bo nigdy się nie urzeczywistniają i nie pozwalają brać życia takim, jakim ono jest. W tym leży źródło wszelkich cierpień.	Nie, za mokro i za zimno...	Nigdym wypadku tego nie uważał za przeszkodę. Przestrach i żal, jakimi napełniło nas w pierwszej chwili uwięzienie pańskiego brata... wybacz pan! Tego Manuela, chciałem powiedzieć, już z umysłów naszych ustąpiły. Rozmówmy się zatem, jeśli życzysz sobie tego, o tym związku, którym dom nasz zaszczycasz.	Nowy pan nasz nie chce by mu tu jego mienie przepadało, by ludzie jego gnili w podziemiu a dom walił się i rozsypywał... potrzeba cóś począć.	Tak, tak widzę dobrze; czy sądzisz, że to znów ona?	To niech sobie idzie na cztery wiatry!	To ty się w to niepotrzebnie mieszasz, kobieto Ksiądz żąda ode mnie pewnych wiadomości, a grzeczność nakazuje, abym mu ich udzielił.	Wszystkie tak robią! A Kuba myślał, skąd parobcy mają pieniądze?... Każdemu trzeba machorki, a kieliszka wódki, a potańcować w niedzielę!... To skąd wziąć?...	Wystaraj mi się potajemnie o paszport! do Węgier albo do Bawaryi, gdzie chcesz! abym tylko ztąd się mogła wydobyć! abym tylko na niego nie patrzyła!	Właśnie mogłeś tak zrobić. Ale jestem pewna, że zrobiłbyś tak, gdybyś tylko o tym pomyślał.	Zabrany! a to przez kogo?	„Poszło”! Komuś tam o nie poszło.	A co, panie majster?	A reszta legii gdzie?	A toż prawda? że i zapachem zabić można?	A ty, moje biedne dziecko?	A ty, uczony chłopcze?	A z koszem co?	Ach! Idą już pod lipy A jednak słuszność jest po stronie tego biednego młodzieńca.	Ach, czymże są słowa? Później spróbuję ci wyrazić moją miłość; w tej chwili mogę tylko czuć...	Ależ wałacha masz, niech go pioruny! Cóż za koń!	Anno! opowiedz mi jakąś historyjkę.	Chcemy zrobić piękne puchary.	Cierpieć. A ty?	Co takiego?	Do licha! warto było ruszać się z miejsca dla dwudziestu hultajów, uzbrojonych w motyki i łopaty! Grimaud mógłby był kiwnąć na nich, aby precz poszli, jestem przekonany, że byliby nas pozostawili w spokoju.	Femciu zdaje mi się, że coś wyrzucasz przez okno...	Grubo?	Interes, Szlachcic, Żyd, Zabawa, Dziedzictwo	Jaki ten pierścionek podobny do obrączki, którą nosiła księżniczka!	Krra... a co ma na głowie?	Moja droga	Mówisz, że ojciec małej bint i twój dadzą nam dużo pieniędzy?	No dobrze... idźcie już tylko.	O Pani! Don Żuan był komiwojażerem w miłości.	O czym tak myślisz?	O wschodzie słońca.	Och ty! A kociuba?	Podróż	Pokłóciliście się?	Przecenia pan moją skromną rolę.	Psyt!... Niechże się tak stanie...	Rafał!	Są jeszcze inne osoby na pokładzie, kapitanie.	Tak, powiadam panu, będziemy mogli robić interesy. Kupuję pański romans...	Teraz kiedy Włoszka starej królowej najpotrzebniejsza?	U mnie w Grenobli, schowana w pudełeczku	W Afryce?	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! uchowaj nas Bóg!	W którym pokoju umieszczono Donata?	Wie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an SieWie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an Sie (niem.)	Więc o cóż ty dbasz? Zastanów się i powiedz, czego chcesz?	Więc pani znajduje, że w ubraniu?	Więc w tamtą...	Wszyscy są złodzieje...	Z jakiego powodu?	Za godzinę będę najszczęśliwszym z ludzi	Śliczną też pani Starowolska wychowuje dziecinę, nieprawdaż pani? ciągnął pan Edward. Ładneto, i nad wiek swój rozumne dziecko; a tak boleśnie zdaje się odczuwać swoje sieroctwo...
Ależ bynajmniej! Przypominasz sobie to filozoficzne dzieło, które czytaliśmy razem w Balbec: bogactwo świata możliwości w stosunku do świata rzeczywistego. Otóż tak samo jest w sztuce wojennej. W danej sytuacji nastręczą się na przyklad cztery plany, między którymi wódz mógł wybierać, tak jak choroba może mieć rozmaite ewentualności, na które lekarz musi być przygotowany. I tu jeszcze słabość i wielkość ludzka stają się nowym źródłem niepewności. Bo przypuśćmy, że wśród tych czterech planów przypadkowe racje (jako to: uboczne cele do osiągnięcia albo konieczność pośpiechu, albo braki aprowizacji) każą wodzowi wybrać plan pierwszy, mniej doskonały, ale w wykonaniu mniej kosztowny, szybszy i mający za teren okolicę sposobniejszą do wyżywienia armii. Może, zacząwszy od tego pierwszego planu (który nieprzyjaciel, zrazu niepewny, odcyfruje niebawem) nie móc go wykonać z powodu zbyt wielkich przeszkód (ja to nazywam: ryzyko zrodzone ze słabości ludzkiej); wówczas może go porzucić i próbować drugiego albo trzeciego, albo czwartego. Ale może się także zdarzyć, że próbował pierwszego jedynie przez fintę, aby związać przeciwnika i zaskoczyć go tam, gdzie się wróg nie spodziewał ataku. W ten sposób pod Ulm, Mack, który oczekiwał nieprzyjaciela od zachodu, został otoczony od północy, gdzie się czuł bardzo bezpieczny. Mój przykład nie jest zresztą bardzo dobry. A Ulm jest raczej typem bitwy przez otoczenie, który powtórzy się w przyszłości. Jest nie tylko klasycznym przykładem, który generałowie będą naśladowali, ale formą poniekąd konieczną (konieczną między innymi, co pozostawia wybór, rozmaitość) jako typ krystalizacji. Ale wszystko to nie znaczy nic, bo rama jest bądź co bądź sztuczna. Wracam do naszego filozoficznego dzieła; to jest tak, jak zasady racjonalne albo prawa naukowe; rzeczywistość pokrywa się z tym mniej więcej, ale przypomnij sobie wielkiego matematyka Poincarego: on nie jest pewny, czy matematyka jest ściśle dokładna. Co się tyczy samych reguł, o których ci mówiłem, mają one ostatecznie drugorzędne znaczenie; zresztą zmienia się je od czasu do czasu. I tak na przykład, my, konnica żyjemy Służbą w polu z roku 1895, o której można powiedzieć że jest przestarzała, skoro opiera się na starej i zużytej teorii, uważającej, iż walka kawalerii ma wyłącznie prawie działanie moralne, siłą przestrachu, jaki atak budzi w nieprzyjacielu. Otóż najinteligentniejsi z naszych nauczycieli (co tylko może być najlepszego w kawalerii, a zwłaszcza ów major, o którym ci mówiłem), sądzą przeciwnie, że rozstrzygać będzie szczera bitwa, gdzie będzie się machało szablą i lancą i gdzie najtęższy będzie zwycięzcą nie tylko moralnie i siłą przestrachu, ale fizycznie.	Ja rok czekam a po roku oświadczam się powtórnie. Wzięła mnie! niema co gadać! Uważałeś pan, jak jej ślicznie z tymi krótkimi włosami. Powinna zawsze tak chodzić. Rok czekam i milczę, ale potem będę uważał, że mam rozwiązane ręce. Niepodobna też, żeby i w niej przez rok coś się nie zmieniło, zwłaszcza, jeśli tamten nie da znaku życia... Wszystko to jest ogromnie dziwne! Myślisz pan, że ja nie robię wszystkiego, co w mojej mocy, żeby w nim rozdmuchać jakąś iskrę dla niej? Dalibóg, że człowiek nigdy chyba więcej nie robił przeciw własnemu sercu. Pani Bigielowa robi także, co może. Ale trudno! Nikt znowu nie ma prawa powiedzieć mu wyraźnie: żeń się, skoro on jej nie kocha. I to jest jeszcze dziwniejsze, że on i o tamtej, zdaje się, nie myśli. Jedna panna Ratkowska więcej jest warta, niż cały zagajnik takich „Topolek”	I mam prawo! Czyż nie mnie zawdzięczacie całą historię? Nie ma się co śmiać! Któż, jeśli nie ja, napisał, jak to „Alladyn odzyskał swą żonę”	Kiedy ja się nie boję, tylko... Ja nie wiem, jak się to umiera, i dlatego... tak mi smutno...	Ja znowuż myślę że i z Klatova dostanie się człek do Budziejowic. Spacer juścić galanty, gdy człowiekowi pilno do swego pułku, i jeszcze do tego wszystkiego bać się trzeba, żeby za swoją dobrą wolę nie spotkała go jakaś przykrość, gdyby się nie znalazł w czas na miejscu.	Jak? To żadna sztuka. Musisz tylko powiedzieć chłopcu, że nigdy nie chcesz kochać nikogo innego, tylko jego, na zawsze, a potem pocałować go i rzecz załatwiona. Każdy to potrafi.	Zanosi się na burzę. Jest parno jak w piekle	Szczęśliwa jesteś, że możesz mówić! Ja mam serce ściśnięte. Chciałbym płakać, nie mogę. Nie cofaj mi ręki. Zdaje mi się, że mógłbym całe życie patrzeć tak na ciebie, czując się szczęśliwym, zadowolonym.	Signor Zingarelli signor Zingarelli był nauczycielem bardzo surowym. Nie kochają go w konserwatorium; ale chce, aby postępować tak, jakby się go kochało. Wymykałem się, jak tylko mogłem; zachodziłem do teatrzyku San Carlino, gdzie słuchałem boskiej muzyki; ale, o nieba! co  począć, aby zdobyć osiem su na bilet? Olbrzymia suma Signor Giovannone, dyrektor San Carlino, usłyszał, jak śpiewam. Miałem szesnaście lat. „Ten chłopiec to skarb”, rzekł.	Carrai! To jeden z jego ludzi tak mnie urządził! Poruczniku, nie pozwól mu uciec! To jeden z piratów!	To się nazywa iść prosto do celu	Do licha. Zresztą zobaczymy. A teraz proszę otworzyć. Nie trzeba się obawiać, że nas spostrzegą, co?	Ćśś! To po prostu łódź tego wujka i tyle! Nie wierć się	Nie bój się waćpanna... Kto się bije?	Właśnie najlepsza godzina obiadu. Bowiem nadchodzi ta święta linia, tak uczczona przez Arystofanesa w komedii jego Prorokinie, która przypada wówczas, gdy cień ma dziesięć stóp długości. Niegdyś u Persów godzina posiłku była przepisana jedynie królom: każdemu innemu za zegar służył własny brzuch i apetyt. W istocie u Plauta pewien pasożyt uskarża się i wymyśla wściekle na wynalazców zegarów i kompasów, jako iż pewną jest rzeczą, że nie ma dokładniejszego zegaru od żołądka. Diogenes, zapytany, o której godzinie człowiek winien się posilać, odpowiedział: „Bogaty, kiedy będzie miał apetyt, biedny, kiedy będzie miał czym”. Jeszcze wyraźniej mówią lekarze, iż godzina kanoniczna jest	To trudno. To ci też nie wolno.	Ale otóż to właśnie najbardziej mnie rozdrażnia! Nie obraca się ona ani trochę, mogę ci to raz jeszcze okazać jak najdowodniej.	Głupie dziewczęta One tylko myślą, ażeby ustroić się, wymalować i pachnidłami namaścić... Ale skąd się biorą te pachnidła i kto je przywozi do Egiptu, o tym już nie wiedzą.	Dantès wykonał to, co do niego należało nie mam mu nic do zarzucenia. Postój miał miejsce na polecenie kapitana Leclère.	Nie, pan jej nie kocha.	Jam tu darmo z Sanoka na piechotą nie przywlókł się!! Powiadali ojcu i mnie, że wy tu opływacie.	Nie musiałeś waszmość daleko na tej ziemi być, kiedy piękniejszej nie widziałeś nade mnie.	Tak ... Tak może się bardzo przydać, zwłaszcza, że nikt nie może łudzić się, iż panowanie jego nad rodem trwać będzie w nieskończoność.	To nic, Carmaux. Z nim nic nam nie grozi. Płyniemy prosto do Maracaibo?	Cóż znowu! Ale niech pani nie krzywdzi karych.	A pan coś strasznie rozmowny?... Nie wyglądał...	Nie wymyślę nic jenszego. Nie kontruj waszeć, bo sam sobie psowasz jenteresjenteres	A gdy padać, to kułakiem w kark?	Pamiętasz naszą rozmowę tego dnia, kiedym ci przedstawiła Stefka?... Mówiłam wtedy rozmaite niedorzeczności: że ja nie znam życia, że myślę o Joasi i o innych rzeczach... Pamiętasz?... Mówiąc to byłam bardzo niegodziwa...	Pięć franków! Żartujecie zdrowo, mateczko, oficerski koń! Nie minie kwadrans, jak go sprzedam za pięć napoleonów.	Tak? A no to co innego... I to pana...	No, to ja ci innego wyszukam męża na miejsce moje	Czas. Jak powiedział biskup z Leon, jeżeli wolność jest dawna, królewskość jest wieczna: wszelki naród zdrowy duchem, wróci do niej pod taką czy inną formą.	Dlatego nie pisałam z początku!	E, to widzę, Kmicicowie naprawdę nie z tych, co ludziom w ręce patrzą. O co tedy idzie, panie kawalerze?	Czy to panicz jedzie z Blunderstone?	No, no, proszę się uspokoić, ekscelencjo, bo krew zacznie panu szybciej krążyć i nabierze pan takiego apetytu, że przeje w jeden dzień milionik. Niechże pan będzie nieco oszczędniejszy, na litość boską!	Jak ci każę, to wyjdź.	Dziękuję, dziękuję! Chwała Bogu, nic mi nie trzeba, a za to inni czasem potrzebują czegoś ode mnie.	No, to dasz pan pokwitowanie na całą sumę, kiedy już dostaniesz pozostałe czterdzieści tysięcy. Pomiędzy ludźmi uczciwymi niepotrzebne są takie środki ostrożności.	Ja to muszę!...	Teraześ się wściekł.	Prawda jak ciemno na dworze?	Służę w gwardji Jego Królewskiej Mości, Eminencjo, i nie mam powodu być niezadowolonym.	Myli się pan, Albercie, przyrzekłem i zrobię.	Gdybym wiedziała, że mnie przyjmie, i że będzie na nas łaskaw?	Kędyż to było?	O Boże, to przecież...	Dzień był prozaiczny dla nas Ale dla niektórych ludzi był to dzień cudowny. Niektórzy byli dziś szczęśliwi. Może gdzieś dokonano dzisiaj jakiego wielkiego czynu lub napisano wielki poemat, lub urodził się wielki człowiek. A niejedno serce zostało złamane, Filo.	Czy pamiętasz czy pamiętasz, jak odziedziczywszy dumę twą i porywczość, któreś pieszczotami w nim rozwijała, skaleczył mnie, na całe oszpecił życie, do śmierci napiętnował swym niezadowoleniem? Patrz na mnie i jęcz, i przeklinaj własne swe dzieło.	Łykam, owszem. Ale czasami chciałoby się coś zrozumieć. Zresztą życie obaliło i ten twój „modus vivendi”. Spotykają się ludzie po więzieniach i muszą żyć długo razem dzień po dniu...	Ojcze mój, przecież nie źródło, lecz rzeka, która czerpie z niego swoje siły, bywa straszna i groźna.	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	Na rezerwie pojechał?	Jakże ci się moja Kazia podobała?	Które niegdyś było tak głębokiem, jak wszystkie twoje uczucia, ale teraz...	Błagałem cię, zaklinałem, że chcę dzisiaj nareszcie sam na sam z tobą pomówić...	Rachuję na pana...	Wczoraj jeszcze byłem na wyspie Cejlonie w towarzystwie mych braci...	Co tam matula! mnie się posłuch należy, gospodarz jestem.	Czy byłeś grzeczny u pani Boulter?	Kiedy tak, kochany przyjacielu, dodaj zatem do jego wierności dobrą sumkę pieniędzy, która zapewniłaby mu dostatek, a wtedy będziesz mógł ręczyć za niego z pewnością.	Dobrze, że niema tu tej swawolnicy Bronki...	Ale cóż nagli?	Boli cię! Dlaczego? Jak dawno?	Dobrzeście wprzódy rzekli Zaniesiemy na wiec krwawą suknię i koszulę, położym ją przed starszyzną i rzeczemy: „Zginął Wisz za was, za wiec, niech wiec stanowi o pomście za krew jego”.	Tak. I co z tego?	Tak.	Pan James i ja, panie...	Atanazy: Za tydzień, o ile jutro wstanę.	Nic więcej.	A ja Natalka, a po nazwisku Szumińska. Mój ojciec majstrem w fabryce w Ludwikowie był. Ty znasz fabrykę w Ludwikowie?	Matko Boża!... Zochna, Zochna, za coś ty mnie kochała?!	Być z nim, służyć mu...	Zwłaszcza dla mieszkanek	A o kometach także podobno niewiele wiecie panowie?	Ze wszystkim.	Milcz prowadź mnie, dokąd ci kazano, jeśli ci kazano.	Co chcesz, abym ci powiedział?	Więc zaraz jutro idziemy.	No, więc ty go wyzwałeś i zabiłeś...	E, wielkie słowa...	Kiedy?	Spocznijmy chwilę, ojcze! Zaraz odpłynę!	Wszyscy już przybyli?	A córka?... a Helunia?...	A cóż kochać mamy? zapytał Tobiasz.	Czerwone, żółte, białe.	Gospodyni kazali, byście swoją krowę napaśli, aż z głodu ryczy!	I exulom!	Jakże moja Teklusiu, powiadasz Jasisko moje zdrowe?	Kto?	Mniejsza o długi.	O stary, niepoprawny pohańcze!	Porzucił ją?	Prosto idziesz z domu?	Strach, Świętoszek rzekł brat Jan	Straciłem przytomność	Wysadzić wyspę!	Z całego serca.
Ach, alboż one zaschły? i czy jest możność powiedzenia jej: „Nie jedź!” Ja sama myślałam, że to będzie niedobrze, ale przekonałam się, że przeciwnie. Na Powązkach płakała bardzo, ale było jej lepiej. Wracając, przypomniała sobie, co jej mówił profesor Waskowski jedyna!	Jesteś pan rozwiedziony a ponieważ rozwód u nas nie daje się inaczéj, tylko gdy małżeństwo za nieważne jest uznane, więc wychodzi na to, jakbyś hrabia był kawalerem.	Każde z was wybierze jakąś liczbę. Włożycie wszyscy ręce do koszyka z numerami i po kolei będziecie je wyciągać. Komu dostanie się wybrany przez niego numer, ten będzie musiał odpowiadać prawdziwie na pytania reszty towarzystwa. To bardzo zabawne!	Roksana... Roksana... To prawda. Zapomniałem o niej! Roksana odwróci się ode mnie ze wzgardą jak od nędznego tchórza! Wiwiano! Wiwiano! Nie mogę tego czynić! Wolałbym stokroć umrzeć, niż ją utracić!	Z przeproszeniem jegomości, nie cyganiłem, bom też szlachcic do równości się z każdym poczuwający, nie Cygan, chociaż dzierżawami chodzę, póki Bóg nie da osiąść na swoim. A ten pierścień dał mi pan Kmicic na znak, że to, co mówił, to prawda, a ja zaraz waszmościom słowa jego wiernie powtórzę, bo widzi mi się, że tu o skóry nasze chodzi.	Ach, gdzie bądź. Tu, oto. Nie będzie się go wieszało. Proszę go tylko oprzeć o ścianę. Dziękuję.	Ada, co robisz?... Chociaż... czy ja wiem... Może będzie lepiej, jeżeli dowie się o tym pan Stefan.	Dzieci! Brakowałoby tylko tego, aby mnie dobić! Mąż! Gdzież jest mężczyzna, któremu mogłabym się... Czy dobrze byłam uczesana dziś wieczór?	Może oszalałem, bo wierzę, że potrafisz być tak po królewsku wspaniałomyślna. Jeślim kiedy był głupio zły dla ciebie, żałuję tego. Nie dam ci odtąd nigdy, nigdy sposobności uskarżać się na mnie.	Niebezpieczny prowadzicie proceder i godniejszy hultajów niż szlachty... Nie bez tego też musi być, żeby na was jakie wyroki z dawnych czasów nie ciążyły?	Po co ukrywać to, co musi się wydać.	Prawda? Pojmujesz to... Więc... ale ona... Karen Peersen... jak mówię, może otrzymać służbę... dobrą służbę... i musi już jutro się zdecydować... dlatego sprawa jest bardzo pilna...	Schöneicha boją się jak złego ducha. Zna je do gruntu. A jak weźmie na fundusz, to nie zostawi suchej nitki.	Za to nikt ręczyć nie może.	Bedzie cię biło rok, bedzie dwa. Ty się trzym! Nic nie pytaj. Stępi sie to złe, kij mu sie na drzazgi ostrzepie, straci włade i pójdzie se w dyasi. Nie dam ci rady boś chłop! Insy bedzie niby w sobie tęgi, ale go bieda w miesiąc stępi, bo siły nijakiej ni ma, jako ten pniak w lesie: po wierchu mocny, ale go kopnij to nagorse. Ty się trzym! Choć i płono, choć i boli... Wytrzymies, nie bój sie nic. Ha, kie juz telo zdoles wytrzymać, to sie w tobie, bracie, siła zsiednie jak krzemień. Włada na cie przyńdzie telo, co każdej biedzie do gardła skocys... A zdusis! Hej!	Napewno I przekonam się, czy pan ma męski charakter, czy będzie pan mnie nudził pytaniami, albo starał się dowiedzieć od kogoś innego, czy lojalnie zaczeka pan na moje osobiste rewelacje.	Panie Michale, musiałeś tam używać jak pies w studni. A godziło się to mnie, starego, na straży tu zostawiać? Mało dusza ze mnie nie wyszła, tak mi się chciało szwedziny. Surowych bym ich jadł!	Musiałem tak zrobić. To nie ode mnie zależało. Teraz mszczą się na mnie moje własne usiłowania. Gdybym był człowiekiem spokojnym, gdybym się zgodził na wszystko... „Kto zmaga się ze światem, zginąć musi w czasie, by żyć w wieczności”.	A jak przy nim to jest?	Ależ to jest tylko zabawka	Ano widzisz trzeba by zachodów, starań, potem się trzeba ukrywać, tyle kłopotów!	Bo też nie należy do rzeczy najłatwiejszych dokładne zrozumienie mowy bombiarza, który sobie w łeb strzela.	Będę tęskniła I błagam, niechże pan do mnie pisze.	Cóż to było? wszak hrabina z łóżka nie wstaje...?	Dzień dobry! Panie gospodarzu, herbaty dla pana... Ładny dzień, prawda, akurat do spaceru końmi. Ale też zrobili nam figla!	Hetmanowa jéj nie ustąpi, ale to żywe srebro... jak ją widzisz drobną, słabiuchną napozór... to kozak prawdziwy...	I ten wasz król to także farmazon dajcież mi z nim pokój.	I to Ottman zrobił ten wynalazek?	Już na to przyszło? Niechajże dobry Bóg ma was w swojej opiece.	Jużem dawno zapomniał o wszystkim! Nikt tu nic nie mówił! Nigdy nie było żadnej białej kobiety! Nie było nigdy żadnej łodzi! Nigdy w ogóle nic się nie zdarzyło!	Miłaż to opieka!	Może ja do jutra wystaram się bez zastawu Ja przyjdę jutro.	Mówisz też jak żołdak.	Najdalej za dziesięć dni muszę być we Frankfurcie	Przyznajesz się pan tedy do ojcostwa?	Próżniacy i arystokracja! Myślę, że zdanie to jest raczej silne aniżeli słuszne.	Tai tada suprastumėt, guodotinas prabaščiau, jog tie gąsdinimai tik intrigos ir tai suvis paikos. Visi lietuviai myli savo kampą ir viską, kas tame kampe yra gero. Argi jie galėtų išmesti iš savo širdies tą taip guodojamą kunigų luomą? Myli jie savo kampą, geidžia jam viso gero, geidžia dėl to ir santaikos,  ypač tarp savo žmonių. Šitą jūs galite patėmyti kaip apsiėjime visų,  taip ir apsiėjime Onutės.	To pan sam powinien wiedzieć najlepiej.	Tobie bym, bracie, szczerze nie powiedział! Wiesz, jak to ten moskiewski ofikofik	Wszyscy wiedzą, bo przecie i te wyrwy, co są z boku góry, to woda wyżarła.	Z jak największą uwagą. Pragniesz pani może dowiedzieć się czego o swym niezrównanym braciszku?	Zniknę tak że się ani opatrzą jak się wysunę,	Zupełnie tak, jakby księżna była tego warta	A naturalnie.	A nie widziałeś ty Austriaków?	A no, w mojéj znajoméj, w pani Warskiéj.	A pieniądze masz?	A toś nie słyszała wystrzałów?	A w końcu co myślisz uczynić?	A więc pan...	A! tem lepiej	A, a, pan Mikołaj! Co tu waszmość na schodach porabiasz?	Ale szkoda trzymać pustką.	Ale ślady są	Bo po co pan przekładasz te graty, skoro nie ma gości w sklepie?	Bo wyście w tem ręce maczali	Bom stara, moje dziecko, i przeszłam wiele.	Był.	Chętnie, ale mam dwa warunki.	Co ty mówisz, człowieku!... ależ światy odkryli, miliony rzeczy wprost dobroczynnych. Porównaj stan ludzkości przed wiekiem choćby	Co, kochanie?	Czy Magdalena Brzeska?	Czy musi paść?	Dla kogoś obcego nie ale dla przyjaciela, kto wie...	Dla wymacania	Hela: Chodź, Prepudrech.	Hm! może być źle!	Ja chcę żebyś wasza dostojność mnie go darował.	Ja rozumiem, lordzie Henryku	Już mu niewiele brak, więc wolno	Kapitanie, zdrowie twoje i twej damy	Kogo?	Mam go podpisać?	Na mnie wieje z tych wyniosłych ścian ukryty smutek	Nie bardzo ci jakoś na zdrowie poszła ta zabawa!	Nie chodź tam!	Nie ma pani?	Nie tak bardzo, jak pani myśli. Straszny los czeka tych czworo w tej kombinacji, o ile zmiany społeczne, ku którym nieuchronnie zdążamy nie zmienią zasadniczo ich psychologii.	Nie, kochanko. Wieczór jest ciepły... Tylko śmierć zajrzała mi w oczy...	Nie, mówią, że dla oblężonych gromady ciągną.	O... tam... takie długie, czarne...	Oj ty głupi! Faraon podoła kapłanom!...	Otóż mam, czego mi trzeba	Pamiętam.	Po co?	Powiedzcie.	Raczcie zezwolić, miłościwy królu, bym was uweselił dobrymi nowinami.	Skrupulatnie	Stara nie pozwoli, u Nastki z dziesięć gęb siedzi na trzech morgach.	Słuchaj, Mańka, nie irytuj mnie, bo cię lunę w zęby.	Ten, któremu ekscelencja wypłaca pensyjkę.	W jakim miejscu?	Więc ja już nie jestem u państwa Korkowiczów?...	Więc podzieliwszy między trzy osoby wypadnie po dwadzieścia rubli... Gra niewarta świeczki!... No, proboszczu, siadajmy do warsztatu...	Wszyscy są złodzieje...	Wyjechała tej nocy.	Z pewnością	Zbożu niewiele złego ale kolejnikom przerwało groblę...	Zbytek łaski! Mamy co innego do roboty.	Zgadnij do kogo telefonowałem. Do Anny.
Szczęście, HistoriaNa pełnym brzuchu jedynie polega szczęście. Wszystkie problemy wasze są sztuczne. Tylko w zupełnym zbydlęceniu i to programowym leży prawdziwy pozytywny kres ludzkości: nic o niczym nie wiedzieć, nie uświadamiać sobie nic, przyjemnie wegetować. Cała kultura okazała się humbugiem; droga była piękna, ale się skończyła: nie ma do czego już dążyć, nie ma drogi, prócz naszej; prawdy nie ma, nauka nic nie daje i włazi cała w technikę. Sztuka naprawdę: kto raz ujrzy to, co ja, nigdy nie zawróci to tego pseudoludzkiego świata. Było dobrze, ale się skończyło zbydlęcenie na tym tle będzie igraszką do wykonania. Zamykanie dancingów przez faszystów, tych największych błaznów na świecie, przemawia za moją tezą. Ale to tylko wstęp	Dziwny jesteś... Hm... Śliczna noc... Dawniej bywałeś weselszy. Jeżeli się nie obrazisz powiem ci po przyjacielsku: tetryczejesz. Jesteśmy w jednym wieku, a o ile ty starzej wyglądasz! Wprawdzie ja może wyglądam za młodo. Nieraz, mam wrażenie, przeszkadzało mi to w karierze. Ty o to nie dbasz, ale mnie należałby się awans. Żeby to człowiek mógł mieć dwa wyglądy! Jeden dla kariery, solidny, z brzuszkiem, drugi dla kobiet. Kobiety jednak zawsze wolą młodszych. Teraz che, che, che, będę mógł przytyć... Widzisz, dlaczego na przykład ty nie żenisz się. Jesteś w znacznie lepszym położeniu ode mnie. Bywasz w tych sferach, gdzie są bogate panny. Albo i mężatkę którą możesz rozwieść. Weźmy chociażby taką Butrymową. Reprezentacyjna i dama całą gębą, a poza tym majątek ziemski i trzy kamienice. Tylko zakrzątnąć się.	Ten sam. Wszedł on w tej chwili do niego i czatuje na owady wikłające się w sieci, które pod wodą porozciągał. Topnik żyje w swoim pałacu bardzo wygodnie: ma czym oddychać, a jak się przędzeniem zmęczy, to się zabawia polowaniem.	Ty się nie gniewaj, „Sędzia”, tylko zrozum, że nie te czasy. Teraz nie można zrobić komuny na pięćset rubli, a prócz tego obstalować na następny dzień u tego samego burżuja obiad z gęsiną i zjeść go spokojnie, a potem jeszcze tańcować. Spróbuj no sam! Na takie interesy jest za późno.	Oczywiście! Dostrzegam nie bez wzruszenia, że aczkolwiek samą prawdę począłeś interpretować nieco dowolnie, przecież jej założeniom niezmiennym i nie podlegającym rewizji pozostałeś wierny. To bardzo istotne. Sądzę, że główną uwagę trzeba zwrócić nie na podkreślanie różnic w naszych punktach widzenia, lecz na to, co nas zbliża i łączy. Jedna jest prawda.	Na prostych faktach. Będąc pensjonarką, notabene wzorową uczennicą, panna Brzeska musiała pracować osiem do dziesięciu godzin na dobę. Ledwie skończyła pensję, została damą klasową, co odpowiada dziesięciu godzinom pracy umysłowej na dobę nie licząc zajęć obowiązkowych. Obecnie mieszkając w waszym domu pracowała na pensji albo dla pensji znowu z dziesięć godzin; prócz tego mocno interesowały ją sprawy towarzystwa kobiet, mnóstwo cudzych interesów, wreszcie... kwestia nieśmiertelności duszy. Młoda panna, która tak dużo pracuje, nie może rozwijać się pod względem erotycznym. A tym bardziej musi być zacofaną, jeżeli zajmuje się, a nawet martwi kwestiami religijno-filozoficznymi.	W tobie cała nadzieja, Jędrusiu! choć na grochowinach pozwól się przespać, nie wyganiaj!	Doro najdroższa to, co mówisz, nie tylko jest dziecinne, lecz i brzydkie. Sama wiesz, jak dalece mijasz się z prawdą.	Owszem, panie hrabio; ale jeżeli pyta mnie pan o to, abym się wystarał o okno, to bierze się pan do tego za późno.	Wojewodowie oba dobrzy! nie mówcie! Pudyk prowadził na plac i bił się dzielnie. Leszek od niego lepszy jeszcze.	Tak miarkujecie, no to się nie gódźcie, ale drugim nie przeszkadzajcie!	Waszmość wydajesz mi się być nie tylko znamienitym oficerem, ale i rozumnym człowiekiem, a mnie mój urząd nakazuje patrzeć, słuchać, o racje wypytywać; mów więc waszmość choćby najobszerniej i nie obawiaj się znużyć mej cierpliwości. Owszem, jeśli zgłosisz się kiedy do służby cesarskiej, czego ci najmocniej życzę, znajdziesz wasza mość we mnie przyjaciela, który cię wytłomaczy i racje twoje powtórzy, jeśliby ci za złe twoją dzisiejszą służbę poczytać chciano.	To bardzo prawdopodobne, że ona zajmuje się przemycaniem narkotyków.	O to, że aby ukryć się w puszczy i zatrzeć za sobą ślady, wszedł do tej rzeczki.	Co mi tam was targ, patsaj go! gęba by cholewa, rozumuje! patsaj go! Jesce mi tu będzie targiem dowodził! Abo to ja o ten gros stoję, a co mi za sobą błociska i swędu naniesiecie, to się ich do tygodnia nie pozbędę! tego mi nie licys! Zebym po was myła i sorowała podłogi, nie chcę ja tego	No, jak chce, to i żeń się. Cóż to za porządek, żeby chłop bez baby był.	Książę Aleksander Sobieski, nie prawdaż? ale ten się nie ożeni!! a Ludwiczek gotów, staraj się go zatrzymać.	Niech pan będzie spokojny O! pan mnie jeszcze nie zna, jak sobie powiem, to jestem odważny, muszę tylko sobie powiedzieć; zresztą jestem pikardyjczykiem.	Nie wiem zobaczy ją pan, żona moja jest przy niéj. Boję się, czy pańskie starania co tu pomogą, widać śmierć weszła już do mnie, aby mi wszystko zabrać.	Ha Wówczas byłbym narażony na wielkie przykrości. Przede wszystkim zarząd hotelu, później policja... Musiałbym się gęsto tłumaczyć.	Nie, i prawdopodobnie nie mam nawet twoich sił. Jestem rośliną przesadzoną w inny grunt. Właściwie nie przesadzoną; powinienem powiedzieć wyrwaną z korzeniami, a to nie jest stan normalny; ale mówią o człowieku, że wytrzymuje wszystko.	To ty, to ty, Tristanie! Niech Bóg błogosławi godzinę, w której cię widzę: tyle się jej wyczekałem!	Co? Wiesz, jak będę chciał, żeby ten przeklęty mieszaniec mnie załatwił, to wtedy się wygadam. Inaczej nigdy!	Na dziś, ale tylko do wieczora mianuję cię szambelanem ażebyś nie powiedział że darmo dźwigasz klucz tak ciężki. Idź i oznajmij Böttigerowi że bogini Diana odwiedzi go wraz zemną.	Nie spodziewałem się takiej dobroci serca	To chwała Bogu! Niech no tylko pan jeszcze nie wychodzi, bo słaby, a zimno. Ja zrobię, co potrzeba.	Na to ona zeszła; ale pięćdziesiąt lat temu pokazałbym co innego!	Coś ta Jurand inaczej w Krakowie gadał, ale teraz myślę, że się nie przeciwi	No, no, znajdziesz ją jeszcze Trzeba poszukać tych poczciwych Rosjan; pani Pascal miała wrażenie, że oni byli rodem z Moskwy. Nie ma co! Pojadę do Moskwy!	Będzie gorąco Będziemy się śpieszyć, mamusiu, ile tylko można, jednakże sądzę, że niepotrzebnie już teraz wkładasz kapelusz i rękawiczki. Lepiej połóż się i zażyj lekarstwo. Zagrałbym z tobą w domino, ale dziś niedziela.	Jak to?	Kto weźmie szablą po łbie, to i spokojny jak trusia.	I nie boisz się sama sepacerować o tej porze między grobami?...	Może zaczniemy teraz mówić o kobietach, czy to nie właściwy temat dla panów?	Dodaj kochanku że caluteńka matematyka ogólnie wzięta, redukuje się do tej ogromnej prawdy jedynej, że	A! to wy!	Akurat mu tyle potrzeba, żeby się ożenić, ha, ha, ha!	Jakież to myśli?	W sposób bardzo prosty. Przyjrzałem się dokładnie twemu obliczu.	Dobrze! Obiecuję to pani. Chcę, abyśmy w Głębowiczach byli w zgodzie, chcę panią widzieć wesołą, tak jak obecnie. Ja jestem szalenie wesół i szczęśliwy.	W razie czego tutaj stawimy im czoła Polana jest wystarczająco rozległa, aby z dużej odległości zauważyć, gdy wróg będzie się zbliżać.	Na Boga! Lorko, cicho!..	Na głowie mojej szłom pradziadów!	Nie ma czego!	Nie widziałem, proszę pana.	Wie pan najlepiej, że wierzy pan we wszystko Pójdę z panem do ogrodu. W pracowni jest strasznie gorąco. Bazyli, każ nam podać jaki napój chłodzący, coś z poziomkami.	Czy ja wiem? Szliśmy przez ogień. Pałaszami... Stokowski, jucha, wojował! Bodaj to!	To ci pannica, kiej ten pies odarty ze skóry!	Ach, to wszystko. Mój mocny Boże!	Cóż pana tu sprowadza? Co się stało? Czy pan doktor chory?	Zaraz się o tym przekona sam krokodyl... Bęc go!	Tak, tak... Ale kupuje nie na własne imię, tylko za pośrednictwem starego Szlangbauma... Tak przynajmniej mówią w domu, bo i ja tam mieszkam.	Słusznie czyni Nie tylko ściany mają uszy, ale ostre języki latają po komnatach i donoszą co trzatrza (gw.)	O, pan się myli dla nich właśnie tu przychodzimy...	Niewielki. W każdym razie zabawne to dla mnie, z Ziemi przybyłego, gdy pan tak mówisz, którego ojcowie również z Ziemi tutaj przybyli.	Sądzisz tedy że mi panna Wickfield jest milszą, niż mogłaby być rodzona siostra?	Tak, mam wiadomość pewną, że do klasztoru.	Niech mi Najjaśniejszy Pan daruje po ludzku rzeczy biorąc, tym co najtrafniéj strzelać będą, należy coś w nagrodę i na pamiątkę.	Dla kobiety wcale nie.	No i jeżeli tego wszystkiego nie zechcę?...	Umarł, pochowany, i święty mu pokój! Na co go z grobu wywlekać.	Danglars napisał denuncjację lewą ręką, aby nie rozpoznano jego pisma, a Fernand ją wysłał.	Czy uwierzysz, Edyto, że mi lepiej?...	Bądź spokojny, panie margrabio, przyjdzie on i upewniam pana, że będzie nam często dotrzymywał miejsca w pałacu Lembrat	Tak jest.	Ale moje suknie wskazała desperacko pulchną rączką dama różowa i biała, uczepiona naczelnikowego ramienia.	Ot, mi wasze prawa! Ot, wasze trybunały! Ot, wasze przywileje!	Wybacz mi, Kaju, moją porywczość Sądziłem, żeś ją kazał uprowadzić dla siebie lub dla cezara.	Najwyżej o jakieś piętnaście stóp	Bukacki, czy jego duch?	Czego pan chce?	Jesteś czymś zmartwiona?	Masz pan wszakże Eljasmana i jego kasę. Bierz, ile trzeba, i dawaj weksleweksel	No tak! i kolegi Lousteaukolega Lousteau	Pan jesteś wyjątkiem...	Panna Anna ma mnie widzę za takiego młokosa i...	Podziękuj waszmość księciu i powiedz, iżeś mnie zdrowym widział.	Proszę! proszę! naprawdę zrobił majątek? Proszę... Jeśli z prawdziwych Połanieckich	Tak.	Tak.	Zawojuj nas, jeśli możesz!	A dobrze!	C’est pour épater...	Dokąd?	Jaka?	Jakto? kochana podskarbino?	Mieliśmy dzisiaj.	Mister Tarkowski...	Nach Warschau.	Niech Bóg ma w opiece cały nasz dom i chwały mu przyczyni.	Nieco dawniej od Waszeci	Nigdy.	Owszem, bardzo pięknie	Owszem, owszem Serce bije, ręce ciepłe!	Panno Stefanio!...	Powóz pana hrabiego gotowy.	Proszę podać adres dentysty.	Wiatr gałęźmi rzuca.	Wodą	Znasz miasto?
Panie radco, czyż pan rzeczywiście nie współczuje z babcią Przepiórkowską, której nie wiedzieć dlaczego zamykają stancję, choć ją prowadziła uczciwie i doskonale, i tym sposobem niweczą środek utrzymania się? Czyż pan rzeczywiście współczuje z brutalnymi fantazjami karierowiczów gimnazjalnych?	Masz słuszność, lepiej być gdzie indziej, jeśli tylko można. Cieszy mnie, żem cię widziała... Jedź zdrów... nie mam do ciebie żalu. Choć była chwila... po tym mordzie... że chciałam cię zabić. Ale człowiek głupieje w takich razach... prawda? Potem dopiero się spostrzega, że nikt nie winien. Nie, to nie twoja wina... winien świat!	Niech Bóg broni. Wróg, Rozpacz, WojnaWedle bowiem prawdziwej mądrości wojennej, nigdy nie trzeba doprowadzać nieprzyjaciela do ostatecznej rozpaczy; jako że w takowej opresji mnożą mu się siły w dziesięćkroć i budzi się męstwo, które było już zemdlone i podupadłe. I nie masz skuteczniejszego środka ratunku dla ludzi złamanych i rozbitych niż zwątpić o wszelkim ocaleniu. Siła wiktorii wydarli tak zwyciężeni z rąk zwycięzców, kiedy tamci nie zadowolili się w miarę, ale zapragnęli wszystko wyniszczyć do nogi i wytępić całkowicie nieprzyjaciół, aby nawet poseł klęski nie ocalał. Otwierajcie zawżdy nieprzyjaciołom wszystkie bramy i drogi i raczej zbudujcie im most ze srebra, aby ich precz wyprawić.	Nie wilkami, nie, to jeno bieda podjudza, kłyźni i jednych na drugich rzuca, że gryzą się jak te psy o gnat objedzony!	Nie jest to szczera prawda; nie dbam wcale o tego chłopca, ani też nie złożę żadnego okupu. Róbcie sobie z nim, co tylko się wam żywnie podoba!	Nie, Zillo! Oddać ci go, znaczyłoby nie tylko wyrzec się lękliwie raz powziętego postanowienia, ale nadto skazać siebie na śmierć powolną, a więc boleśniejszą. Do widzenia, Zillo. Odchodzę z ufnością w Bogu.	I najgorętsze uwielbienie... nie zdoła przełamać...	I nie chcemy brać na siebie odpowiedzialności!	Lepsza zastygła prawda, niż fałszywy „ruch w interesie”, będący wyrazem błędu inicjalnego. Wielość poglądów nie dowodzi życia, tylko niedoskonałości. Prawo entropii pojęciowej...	Moje dziecko, jestem cierpiący i nie mogę zostać.	Nie Inny biskup, Pontoppidam z Berghem, mówi również o mątwie, po której cały pułk kawalerii mógł defilować.	Nie pójdę; brodu nie znam... pływać nie umiem...	Nie rozumiem ciebie.	Nie.	O nie! Wina cała jest moja. Nie powinnam go była opuszczać.	Ty! ty do nich? po co? żeby cię pociągnęli, z sobą, żebyś przepadł z ich ręki, żeby cię zabili, otruli, oczarowali? Nie! nie! ja cię nie puszczę, i ty nie pójdziesz!	A jeżeli mężczyźni nie robią nic i jeszcze nie wystarcza im sto rubli na miesiąc?...	U nas służące nie miały nigdy dni wolnych, a mimo to służyły po kilka lat i chwaliły, że im dobrze.	Wolę być głupcem, wolę być głupcem, stokroć bardziej głupcem niż oszustem. Proszę, oddaję panu to, nie chcę tego dotykać. Zapewne znajdzie pan niejednego, który zgodzi się zastąpić mnie...	Konia jeno zmacha i niczego się nie przewie... juści	Nic mu nie mów, Madziu!... Dowiesz się jutro.	Nie boisz się jechać do Szczytna?	Nie ja, panie hrabio	Nie tak to broniliście się przed poufałościami dawniej, towarzyszu Jędrzeju	Ach, świat się kończy, paniuńciu... sądny dzień! Nikomu tego nie powiedziałabym, ale pani muszę... Kiedy nam przyjdzie zapłacić choćby tylko profesorom, a to przecie	Wszystko nowe u was! oprócz potomstwa chłopa... Brühl! o nikim podobnym nie przypominam sobie. Postąp waćpan nie lękaj się. Widzisz przed sobą kapłana wiary nowéj... arcykapłana... arcykapłankę... Słyszałeś o mnie? Jestem wdową po królu Auguście Mocnym... byłam jego żoną... hrabinę Cosel widzisz przed sobą, słynną na cały świat ze szczęścia i nieszczęść swoich. U moich nóg leżeli mocarze świata, rozkazywałam milionom. August mnie kochał jedną...	Coście to tak zakłopotana, moja jejmość? Juściż źle u nas na dworze ci nie jest, ani na czym zbywać może?	Mnie o to wcale nie chodzi... tylko chyba panu... Także kochanek...	Nie tacy oni głupi! Jeżeli w Delhi dostanę się w ręce sprawiedliwości, to na podstawie dowodami popartej skargi o zabójstwo wydadzą mnie państwu, które sobie tego życzy. Odeślą mnie z powrotem pod strażą, a potem... zginę powolną śmiercią dla postrachu reszty naszych. Nie dla mnie południowa kraina. Biegam wciąż w kółeczko... niby kozioł jednooki. Od dwu dni nie miałem ni kęsa w gębie Jestem oszelmowany więc poznają mnie w Delhi od razu.	Wstęp, ale nie miejsce na pogawędki.	No, jakto, chorował pan chyba! Tak schudnąć! A może pan zajmuje się jakimś sportem?	Mości kanoniku dotknąłeś tu materii, która budzi w moim umyśle dawno już oburzenie przeciw modnym dziś komediom, którymi tak samo się brzydzę, jak i tymi powieściami rycerskimi. Komedia bowiem powinna być zwierciadłem życia ludzkiego, przykładem obyczajów i obrazem prawdy, a dziś cóż w komedii przedstawiają? same głupstwa najnieznośniejsze, obyczaje najgorsze i obrazy sprośności niesłychanej. Czyż może być co głupszego na przykład, jak przedstawiać w pierwszej scenie dziecię w kolebce, a w drugiej kazać mu się bić jako rycerzowi? Czyż może być większe wariactwo, jak wystawiać stuletniego starca tchórzem, pokojowca oratorem, pazia doradcą, króla komediantem, a królową pomywaczką? Ale najdoskonalsza rzecz jak to się tam akcja toczy! Widziałem komedię, której pierwszy akt odbywa się w Europie, drugi w Azji, a rzecz kończy się w Afryce i gdyby sztuka miała więcej nad trzy akty, to pewno by i Amerykę do kontrybucji powołano. Jeżeli prawdopodobieństwo ma być głównym warunkiem komedii, jakże można, żeby w rzeczy dziejącej się za czasów Pepina lub Karola Wielkiego bohaterem był cesarz Herakliusz i żeby mu kazano zdobywać Ziemię Świętą i z krzyżem wjeżdżać do Jerozolimy, kiedy wszystkim wiadomo, że to było dziełem Godfryda de Bouillon? malutka różnica czasu, nie ma co powiedzieć. Jaki to bigos, jaka mieszanina baśni z prawdami historycznymi! Jaki chaos narodów, charakterów i epok! I jak tu darować błędy tak grube, kiedy na nich ludzie najciemniejsi się poznają, ale to najwyborniejsze, że są ludzie, co wręcz utrzymują, że w tym leży szczyt doskonałości i że chcąc wprowadzić co innego, trzeba cierpieć chyba zachcianki jak kobieta w ciąży.	Nigdy nie czułem się nieszczęśliwym, a wtedy właśnie bawiłem się najlepiej, bo miałem czas.	To nie był tamten To był on sam... mój syn... mój Ramzes!...	Widzisz, to na niego Pan Bóg burdy nasyła.	Grywałeś pan jednak co wieczór.	Pan szuka kogo? może ja będę mógł pana objaśnić	Zgrabny, mały wózek i dobry konik. Już dawniej kiedyś przyjechałeś do nas tym zaprzęgiem okólną drogą. Było to dokładnie przed rokiem. Chrystyna towarzyszyła ci.	Już tam temu daj spokój, a co leżysz, to leżysz. Cały rok nas obłupiał ze skóry, to niechże teraz grosiki zapłaci.	Bez wątpienia ale podróżni dobrze wiedzą, że z Kholby do Allahabadu muszą się dostać w inny sposób.	Widzisz, już jest tylko kawałek. Chcesz odebrać?	Jest i przysięga, że mył się cały przed samą wizytą. Słyszysz, cały.	Myślisz, że ci ubliża to, co mówi taki Raczek!	Patrzę na smugę bąbelków, która sunie po powierzchni wody. Zastanawiam się, co to?	Staję do apelu, panie naczelniku! odezwać się.  do mężczyzny w średnim wieku.	A ty, sowo! jeśli tak mówisz, to czemu ty mnie wróżyła na biedę, czemu ty mi hukała nad uchem: „Lach przy niej! Lach przy niej!”?	Kobiety są gadatliwe ale to pochodzi jeno z ich słabości. Dałem jej czar. Ta kobieta jest przykuta do Koła żywota i całkowicie oddana pozorom doczesnym, lecz niemniej, chelo, jest ona cnotliwa, łaskawa i gościnna... z całej gorącości swego serca. Kto zaprzeczy, iż ona mogłaby osiągnąć zasługę!	Poparcie księcia de Navarreins byłoby mi bardzo użyteczne wobec pewnej osoby wszechpotężnej w Rosji, której znowuż interwencja jest mi potrzebna dla uzyskania sprawiedliwości w sprawie tyczącej zarówno mego majątku, jak pozycji w świecie. Chodzi o to, aby cesarz uznał moje małżeństwo. Wszak książę de Navarreins jest pana krewnym? List od niego załatwiłby wszystko.	Bo te miejskie mężczyzny, to ino tak na urwisa, aby ino zawrócić głowy, a tak do ożenku, to ich nima.	A juści, że mamy dziedziczkę, jak Boga tego kocham.	Ech, zamilcz, bydlę. Twoja cnota to Achilles bez pięty	Niech pani powie: tamci dużo rozkazywali i wydawali pieniędzy, stworzył jednak Francję i sztukę kto inny. Tworzyli ją źle wynagradzani żołnierze i marynarze, przywaleni podatkami rolnicy i rękodzielnicy, a nareszcie uczeni i artyści. Jestem człowiekiem doświadczonym i zapewniam panią, że łatwiej projektować aniżeli wykonywać i łatwiej wydawać pieniądze aniżeli je gromadzić.	Powinien byś, panie kawalerze, przedstawić mnie margrabiemu de la Mole.	A córka, panna Marta, to samo przy dziedziczce zamieszkuje, jako przy matce.	A niechże ci Bóg da zdrowie! O, to masz rozum! Prosta rzecz! prosta rzecz! Zabieraj go razem i byleś go żywięcymżywięcy (daw.)	Bardzo mało, tylko to wiem, żem przez sen bardzo płakała i żem potem umarła.	Chyba dlatego nazywasz ją pani bankrutującą, że powstała z mojej inicjatywy?...	Jakiegoż to?	Jakże się w salonie tu znalazła?	Kto to był?	No, gadaj!	O, jakież to piękne!	Panie dyrektorze, co obchodzi chorego, który tu przyjeżdża po zdrowie, zagajnik, a nawet tuja? Tam jest błoto! Łąka nasiąknięta jest zgniłą wodą, która stoi w nieruchomym kanale. Ten kanał trzeba zaraz zniszczyć, a łąkę przerżnąć kilkoma rowami. Osuszać, osuszać...	Spodziewam się!	Stanie się zadość twej woli może z niezmiernym narzekaniem twoim. Bacz, co mówię.	To samo mu rzekłem, bo chciał bieżyć za tobą...	Śmieliżbyście twierdzić że w tym zabobonie jest prawda?	Ale, bo widzicie państwo, kazałam obraz powerniskować.	Od kiedy jesteś takim amatorem mycia i czesania?	Posłać po pana Władysława Skoraszewskiego Uczynić go oboźnym. On ma mir u szlachty i w ryzie utrzymać ją potrafi.	Schowam list za podszewkę ubrania i połknę go, gdy mnie złapią.	Tak jest. Schwytałem kilku ludzi, którzy wyznali, iż Chmielnicki wysłał ochotnika, który by za waszą książęcą mością szedł a ogień, jeśli wiatr będzie pomyślny, podkładał.	Trzeba im wierzyć, kiedy tak twierdzą ale prawdziwie ten salon może zadziwić nawet takiego jak ja Flamandczyka.	A dziś?	A jednak jest i ten Chińczyk.	Antoni!	Bo jestem Polką!	Co mi tam z waszego kochania, kiedy mi jegomości przeszkadzacie!	Cztery lata temu, byłam tam rok tylko.	Czyżby pani zamierzała pomówić z mężem?	Dawnoście z letniego mieszkania?	Dix neuf ansdix neuf ans (fr.)	Drzewa zbrakło, warzywarza (gw.)	Eliezer! Opowiedz nam co o szerokim świecie!	Imię tedy ma Laura... a brat?	Jako zakład.	Kobieca ręka, co?	Lachy?	Mama jest na zamku Piotrowiczowym	Naprzód, Kali i Mea są poganami, a Nasibu, jako Zanzibarczyk, mahometaninem. Trzeba ich więc oświecić, nauczyć wiary i ochrzcić. Po wtóre, trzeba nawędzić mięsa na przyszłą podróż, a zatem muszę chodzić na polowanie; po trzecie, mając dużo broni i nabojów chcę Kalego nauczyć strzelać, aby nas dwóch było do obrony; a po czwarte, chyba zapomniałaś o latawcach?	Pnia z czerwonymi rękoma	Poszli; obiecali jutro wrócić.	Szczęść Boże na robotę! jakże idzie?	Tak.	U nas tak jak nikt.	Wielkie zgryzoty i silne uczucia	Wilki ozdarły zajączka.	Wpadnij do nas!	Zgadłeś. On cię lubi.	Łajdak... Ha!
Ten żołnierz, to jeszcze niewielka ryba ale z czasem złowimy i grubszą. On jedynie sprzedaje woły za podwójną cenę; jedną dla siebie, a drugą dla rządu, czego nie uważam za grzech.	Co za bieda, każde dworzyszcze weźmie do chwili, póki najmiłościwszy pan coś z nimi nie postanowi, a okupu nieszpetnego nie naznaczy! Ci  Inflantczycy to przewrotny i chytry naród niczym...	Słuchaj pod żadnym pozorem nie oddalaj się od tych drzwi; wiesz, że przeszłej nocy, milord ukarał żołnierza, który opuścił stanowisko na chwilę, a jednak to ja sam przez krótką nieobecność jego czuwałem w zastępstwie.	Hanka też nie gorsza od niego, dała mi maciorkę, prosię to jeszczekjeszczek (gw.)	Tak, to istotnie podobne do zwalisk te skały... Ale przecież tu nigdy nie było żywej istoty.	Bogać ta mają, do cna już trawę wypaliło, żeby im gospodyni nie podtykała w oborze, to by całkiem zgubiły mleko. Dajcie mi Pietrusia przewieźć go ździebko na koniu	Czyż nie domyślasz się, że dla widzenia ciebie?...	Nie chwal no ty się tak bardzo tą lwią naturą bo i lwów bieda bija, a to o tyle mocniej, o ile więcej zapominają, że im lwami być przynależy.	To może lepiej było nie odjeżdżać.	U matki spałam, a Witek co ino przyleciał powiedzieć. Nie żyje to naprawdę?	Nie chwalił się tym. Ale nie o Manuela chodzi w tej chwili. Teraz na placu Cyrano.	Teraz, gdy ja już i tak wiem wszystko. O, to nie było mądre, mój panie!... Ale wszystko jedno, nich pan mówi. Dodam tylko, że ci panowie na próżno narażali się na koszty.	Nie, nie! jeśli Cosel ma tu przybyć, ja opuszczam Warszawę: ta kobiéta targnąć się może na mnie, najniegodziwszego gwałtu dopuścić.	Nie, to by trwało za długo, a przy tym ja potrzebuję tego zmęczenia, którego chciałby mi pan oszczędzić. Dobrze mi to zrobi.	Tem lepiej, towarzyszu, tem lepiej. Jednak pomyślę o was. No, lecz przedewszystkiem pamiętajcie, że partja nie zostawia swoich na łasce losu, ale też i nie przebacza tym, którzy mają język zadługi. Rozumiecie?	Broń Boże, Rachelciu, przysięgam, żem wódki do ust dzisiaj nie wziął.	Kłamiesz. Nie złamałem, lecz zwichnąłem.	Nie! Nie! O cesarzu, o cesarzu!	Psia natura nie może sobie cygana zwabić, będzie panicza łaskotać. Nie wytrwa! Oj młodość! oj młodość!	Ten pan zna ludzi, a nie zamki.	Widocznie sądzili, że pan mnie nie będzie miał zaszczytu poznać. Czy pan wie, że oni mnie zabronili wstępu do pałacu? Że kazali jadać samotnie? Że nie wolno mi opuszczać parku, bo Kunik kazał służbie bić mnie kijami, jeżeli wyjdę?	Więcej też nie potrzebuję! Hajda teraz, bo droga przed nami okrutna!	A zatem przybraliście rolę sędziów, zapominając, że ci, co nie posiadając prawa, karę wymierzają, równają się zabójcom.	Co do mnie choćby jeszcze jeden diabeł przyszedł mi trąbić w uszy, nie ustraszy mnie, jakem Turek.	Jeszcze nie wieczór! przyjdzie i córka! Ale pan się śpieszysz, więc chodźmy.	Uzdrawiaj ich, gdy są chorzy lecz żadną miarą nie odbywaj guseł. Pamiętaj, co się przytrafiło Mahratcie.	O! To dobrze Jeślibyś odjechała daleko, to byłoby tak, jak gdybym ciebie stracił, moja ty Peggotty. Tak zaś będę cię czasem widywał, to nie koniec świata!	Mamy nadzieję, że się pani nie zmęczy	Nie ma już Dynuśki, zabiłeś ją, mój drogi Zapraszam cię na premierę hrabiny de La Baudraye.	Dodam jeszcze żem równie wprawny do oskarda jak do oszczepu; jeżeli mogę się na co przydać kapitanowi Nemo, to niechaj mną rozporządza do woli.	To ci się tylko wydaje, drogie dziecko. Ale wyobraź sobie na chwilę, że musiałabyś teraz chociażby powiedzieć ot, przypuśćmy, panu Józefowi, co o nim myślisz?	Proszę panienki matka mówi, że kobieta, co ma dwanaścioro dzieci, to się już przez to samo nauczy więcej, niż ABC. Dzieci to dobra lekcja i rachunków, i zmyślności.	To, co mówisz, jest tylko cynizmem pośledniejszego gatunku.	Już mógłby Caban, bez szkody dla siebie i dla teatru, puścić ją na trawę...	Zabawne! My właściwie, nawet kiedy nie jesteś­my sami, uprawiamy formę monologu, i ty, i ja. Ale przepraszam cię. Za mantis religiosa również.	To powiedzieli ci, że pan Epinay zgodził się, abyśmy zamieszkali razem?	To tylko uprzejmość	Łohoyski: I to pan mówi, oficer rezerwy floty? Słuchaj Taziu, może byśmy go po prostu tego...	Mnie się zdaje że bardzo ważnem zadaniem dla ludzi mieszkających na wsi, jest ożywianie tam życia towarzyskiego, które znajduje się teraz w wielkim upadku...	Ach, to dzieciństwo!	Czy pamiętasz jeszcze ów dzień, kiedy padłeś na śnieg i pozostałeś tam? Owego dnia powiedziałam, że ON przyjdzie kiedyś do nas do lasu i będzie się z nami bawił...	Pożar trwa Pożar trwa. Dobry Boże, to znaczy, że wygraliśmy wielką stawkę!	Rubla za sarnę... a niby ja za proch piętnaście... całego rubla!... niby jak to?...	Straszne to!...	To czegój ślepiasz po sadach?	To nieprawda!	Niech tylko tu pan Babinicz nadciągnie! Otóż tak! Będę, umyślnie będę jeszcze bardziej Brauna bałamuciła, by całe prezydium pobuntował i z ludźmi, z końmi i z nami razem do pana Babinicza przeszedł.	Wszystko jest piękne i dobre, niech tylko księżniczka Jolanta będzie szczęśliwa	Chętnie Ale przejdźmy się piechotą, bo zdaje mi się, że jak się zmęczę, to mi dobrze zrobi.	Do czorta! Jeśli dobrze zrozumiałem, chcą nas usmażyć na rożnie.	I pozbierać nasiona z których będziemy kiedyś mieli wszystkie warzywa Starego i Nowego Świata.	Nic wcale... tylko prędzej już spodziewałabym się Stasia zobaczyć, niż ciebie...	Przypuściwszy, że wszystko stanie się według woli pani czy mnie przyjęłaby pani za towarzysza?...	Szkoda, bardzo miłe jest nasze dzisiejsze spotkanie Ale oczywiście, masz słuszność, zwłaszcza ze względu na chłopca jest już nawet za późno.	Toż dopiero siódmy raz, jak z sobą razem pływamy Dobry ładunek zawsze jest dobrym ładunkiem, a może być zły lub dobry sposób ładowania choćby nawet takiego balastu. Gdybyś tak kiedy widział czterysta ton żelaza naładowanych na...	Co ja ta wiem?... tyla jeno, co mi się udało ze starszego wyciągnąć.	Na przedostanie się na statek, żeby rozpoznać, ile ma załogi.	Spodziewam się, że przy pomocy boskiej w ciągu tygodnia ukończę tę sprawę. Ogrom dowodów, które mam już w rękach, wystarczy, jak sądzę, do wymuszenia z obwinionego przyznania się do winy. Na wypadek jednak, gdyby zaciął się w swym uporze, przygotowałem środek, który mu usta niezawodnie rozwiąże.	A jednak! Koń będzie tu stał osowiały, a zagrzał się porządnie... W stajni jest ciepło, a jednocześnie nakarmi się wraz z kucykami.	Ale na czymże polega gra?	Bynajmniej! Zresztą później obszernie wszystko wam wyjaśnię. Obecnie chodzi mi o zasadę:	Co o nim myślisz?...	Co takiego? co takiego?	Cóż się takiego stało?	Dlaczego pan porównywał oba te listy?	Oczywiście! Czy można lepiej spędzić czas kilka miesięcznego urlopu, jak przebiegając świat?	Pan Paweł Dalcz? Wuj pozwoli, że się przedstawię, Jan Jachimowski.	Tak mi się też zdawało	A kto może o szanownym panu dać referencje?	Ach tak! Hm... tak, pewnego wieczora widziałem coś podobnego.	Bardzo dobrze! Chciałbym odpocząć trochę, zanim ruszę dalej.	Bóg pomagaj!... Szczęśliwej drogi!... A dajcie tam dzięgielu zdrajcom Prusakom!	Czego ty właściwie chcesz?	Dlaczego?	Do Bzika. Jest w karczmie?	Dzień dobry!	Gdzie?	He?	Jest o wiele mniej nudna niż pani X (żona gadatliwego akademika, kobieta naprawdę niepospolita), która cytuje wam dwadzieścia tomów!	Kto jest podpisany pod tym artykułem, panie poruczniku?	Mam całe dwadzieścia minut do operacji.	Mam ojca.	Miszuk, gonię za tobą z Moskwy: wszędzie biorą.	Mnie?	Mniej więcej temu dwa tygodnie.	Nienawiść	Niezłą. Ale kobyłę oby szlag trafił.	Pewnoś głodny? migiem przystroję wieczerzę.	Poczekaj	Pożar, Bohaterstwo	Proszę pana, a gdyby tak...	Przekonany o tym jestem, upewnić panią mogę Rozczulony jestem tą serdecznością.	Słucham!	Tak i zabieram ze sobą Maksymiliana.	Tak, margrabino! Trapiła mnie trojniaczka i czwartaczka.	W tym miejscu stanie chałupa!	Wiem, że musiałeś myśleć o czymś ładnym i dobrym Sądzę, że myślałeś coś o Colinie.	Więzienie	Wstań już. Jest przecież zimno.	Z jakich stron?
Zepsuła się młockarnia we Woli, to go pozwali, bo dworski kowal nie umie sobie poradzić...	Choćby fortuna i urodzenie nie stawały na przeszkodzie, nie chciałbym ja waszej książęcej mości w drogę wejść i to mi tylko dziwno, że się jeszcze śmiałkowie tacy znajdują.	Jak zmora dusi, to najlepiej przeżegnać się, widzisz. Bo krzyż ją zaraz odstraszy. Bo krzyż to męczeństwo Jezusa. Jezus za wszystkich cierpiał.	Panie Crosetti nie zapomniałem dotąd tego dnia, kiedy mnie matka moja po raz pierwszy odprowadziła do szkoły. Pierwszy raz miała rozstać się ze mną na dwie godziny i zostawić mnie w innych rękach niżli w rękach ojca. Mnie oddać komuś pierwszym z szeregu tych koniecznych a bolesnych rozstań, jakie sprowadza życie. Ono to zabierało jej dziecko, żeby go już nigdy nie oddać takim, jakim było i tak zupełnie jej własnym. Wzruszona była, a i ja także, choć nie pojmowałem dlaczego. Polecała mnie panu głosem drżącym, a odchodząc żegnała mnie jeszcze przez okienko we drzwiach mając pełne łez oczy. I pamiętam, że pan wtedy położył rękę na piersiach i uczynił drugą taki ruch, jakby chciał rzec: „Niech pani mi zaufa!”	Oczywiście namyśliłem się i jadę. Pomyśl pan przecież, może to będzie ostatnia podróż „Great Easternu”, ta właśnie, z której nie powróci.	To przynieście sobie kawę i siedźcie w kancelarii przy telefonie, dopóki was nie zawołam. Czy wiecie, co to znaczy ordynans kompanii?	Oto zuch! To ordynat, panie... Michorowski z Głębowicz. Ho, ho! To wielki pan, ale nie taki, jak oni wszyscy.	Tak, mości kawalerze, i to najlepszego, bo to ja sam.	Rozumiem, stryjaszku. To znaczy, że należy pójść do wojska.	Możesz, jak mi Bóg miły, powinnaś! Patrzaj, że w to uwierzyli i książę hetman, i pan Wołodyjowski. Toć wszystkie postępki moje im znane, a uwierzyli... Widzisz!... Czemu byś to ty jedna miała mi nie ufać?	Wiesz co, Sancho, kaducznie mi dopiekłeś tym twoim gadaniem, że ja cię z domu wyciągnąłem! I po co to takie bajdy? alboż nie wyjechaliśmy obydwaj razem, przecieżem ja w domu nie został? Wyruszyliśmy razem, jednymi drogami chodziliśmy, obydwaj i wspólnie dzieliliśmy dolę naszą, a że tobie się raz oberwało, czyżem ja nie był zbity sto razy więcej od ciebie? ot, tyle i mojego zysku!	A to gdzie i po co?	Bezbożna to pożądliwość!	To fałszywy diament	To wy, Antoni?...	Wieczny mu odpoczynek! Powróćmy do Manuela. Mówiłeś mi, że to dziecko losu?	To napiszmy do ojca	Biegaj mi zaraz na dół i przypilnuj, by niewiastę odniesiono na powrót do jej izby. A śpiesz się, będę oknem patrzył, jako się to stanie.	Pozwalam ci i ja mimo to, są mi one niezmiernie przykre.	Kazały wielmożnemu panu, żeby natychmiast spichlerz otwierał, stodoły to samo, żeby im od spiżarni klucze dawał! Zarazem poznał, że źle. Pan na mnie kiwnął palicem i raz dwa kazał przez zęby, żebym leciał we wieś po chłopach. Niech mi, pada, kto żyje, idzie na pomoc z cepami, z widłami, z siekierą. Ja we drzwi, a tu, słyszę, tych oficerów pan sklął, zmaścił słowem i kazał im, żeby natychmiast precz szły ze dwora!	Drogi panie prokuratorze Nie po to tu pana przyprowadziłem, aby pocieszać, wręcz przeciwnie.	W istocie smutne to rzemiosło służące tylko do zadowolenia kaprysów mody! Powiedz mi jednak, kapitanie, jaką ilość ostryg może w ciągu dnia wyłowić jeden statek?	Ależ nie, mój Boże! Nie! Jedyną osobą, która po niej dziedziczy, jest Valentine... O, gdyby przyszła mi do głowy taka myśl, sam bym się pchnął sztyletem, aby ukarać serce, że śmiało dopuścić na chwilę tę myśl!	Jak to?	Może to jakiś sygnał?	To są przecież nimfy, panie Cohn.	Tempe: Bez głupich żartów, panie Łohoyski. Ja moje idee traktuję poważnie: nie są one funkcją moich stosunków rodzinnych i finansowych. Dla pańskiego zbydlęcenia wystarczy panu kokaina. Ja wiem też wiele rzeczy.	Pamiętajcież tylko że i tej straży, gdy się zawieruszy, nie możecie być pewni. Gdy Hocz górę weźmie, pierwsi viertelnicy pójdą pod jego rozkazy.	Czy nie masz nic przeciwko temu, że wstąpię na chwilę do Elizjusza Wrighta? Mama prosiła mnie, żebym zostawiła tam tę miseczkę powideł dla ciotki Atosy.	Lecz nigdy mi nie powiedziałaś także, że nie kochasz mnie pani wcale i doprawdy wyrzec takie słowa za wielką byłoby niewdzięcznością ze strony Waszej królewskiej mości. Bo powiedz mi, gdzie znajdziesz miłość podobną do mojej, miłość, której ani czas, ani oddalenie, ani rozpacz nie mogą ugasić; miłość, która się zadowala wstążką zgubioną, wejrzeniem przelotnem, słówkiem nieobliczonem. Trzy lata temu, pani, po raz pierwszy cię ujrzałem i odtąd w ten sposób cię kocham. Czy chcesz, abym ci powiedział, jak byłaś ubrana, gdym po raz pierwszy cię ujrzał? Chcesz, abym opisał szczegółowo każdą ozdobę twojego ubioru? Racz słuchać, królowo, widzę cię jeszcze: siedziałaś na ziemi, według obyczaju hiszpańskiego, miałaś suknię z zielonego atłasu, złotem i srebrem haftowaną, rękawy rozwarte i djamentami podpięte na pięknych ramionach, na tych ramionach cudownych; pod szyją kryzę miałaś, maleńki birecik na głowie tegoż koloru, co suknia, a na nim wspaniałe pióro czaple. O! słuchaj, zamykam oczy i widzę cię taką, jaką byłaś wtenczas; otwieram je i widzę cię taką, jaką jesteś teraz, czyli stokroć piękniejszą jeszcze!	Tak i jabym spytała może niedawno, czyż to być może a dziś powiadam że możliwe wszystko.	Ty, Iry, jesteś bardzo rozsądna i praktyczna osoba, ale masz jeden błąd: nie lubisz powolnego rozumowania! Każda prawda potrzebuje przekładu. Stosuję do tego moją bajkę, że, sądząc po tym domu, lud tutejszy zapewne pochodzi z Anglii, z poddanych Haralda! Co? Nieprawdaż? Ta stara mumia może nawet pamięta legendowy naramiennik.	Powiem ci coś Prezesowa bardzo lubi Wokulskiego, zdaje mi się, że go bardzo dobrze zna, choć nie wiem skąd, i często rozmawiała ze mną o nim. I wiesz, co mi raz powiedziała?...	Aha! A jeszcze, gdy im powiemy, że nauczyliśmy się palić, kiedy byliśmy piratami, pękną z zazdrości!	Czy się przywiązałeś do kogokolwiek?	Kto by się nie pomścił, ojcze!	Dobrze, dobrze! Wierzę ci w zupełności i nie chcę już gawędzić na ten temat. Czas nagli, powinienem więc biec co tchu, żeby się połączyć z mymi przyjaciółmi.	Już ja, keine gadanie, wiem, że nie inną, jeno tą.	A cóż wiesz o wcielaniu nauki Chrystusa w życie? Co ci jest wiadomym z zawiłych procesów przekształcania słów w czyny? Znasz kształty i rozmiary zła? Nawet się nie domyślasz konieczności towarzyszących rządzeniu. A człowiek, natura człowieka! Kondycja ludzkaCóż ty wiesz o człowieku?	Nic. Przez sen zdawało mi się... że ten... że złodziej...	Uprzedź go, by nie wyjeżdżał, nim się ze mną nie obaczy.	Od wakacyj, od wakacyj... Nie mogę rzucać pensji, na którą mnie łaskawie przyjęto, i do tego w niezwykłym czasie.	A więc... przysięgam na mój miecz i sztandary naszych wojsk, że nikomu nie powiem o tym, co mi wasza dostojność odkryjesz.	Jesteś pan człowiek majętny i znasz się na naukach przyrodniczych.	Tobie zimno?... Może podać ci szal, a może przeniesiemy się do pokoju?...	Ja we wszystkie urzędowe czynności moich współkolegów wglądać nie mogę...	Owszem, wspominał, że nie szła stryjowi karta.	A po co? Zamknąć celę, jak się zamykało, gdy żył i tyle!	Muszę się porozumieć z Macklinem.	Ożeń się z Magdą od Jankla, ta ci pasuje w sam raz.	Niechaj więc będzie dla waszej przyjaźni. Ale musi mi zapłacić trzy funty turneńskie za sztukę do wyboru.	Jestem na pańskie rozkazy chce pan, abym sam zaniósł listy do Parmy? Czy też mam panu towarzyszyć do Ferrary?	No, jakto, chorował pan chyba! Tak schudnąć! A może pan zajmuje się jakimś sportem?	Jakże wasza excellencya jest z hr. Sułkowskim nie trzeba zapominać że słońce zachodzi, że ludzie są śmiertelni, i że synowie po ojcach następują a Sułkowscy po Brühlach.	Nie zdołałem. Zwłaszcza że musiałem baczyć, byś nie zaprzestał myśleć po swojemu, swoimi patrzeć oczyma, a nie przez moje.	La Chesnaye posłać natychmiast po pana de la Trémouille; dziś jeszcze mam z nim do pomówienia.	Ma pan rację. Właśnie złości się... Czy ma pan wolny czas?	A ja teraz będę musiał wyjechać na jakiś czas, żeby, rozumiesz... No, bezpieczniej.	W nocy wyjeżdżam, bo mój Żyd nie dał mi dłuższego urlopu.	A gdybym ja nosił wachlarz nad nomarchą Memfisu?...	Angielskim? Więc Henryk nie żyje?	Do Soboty	Gdyby szczęście Kościoła i Państwa zechciało, aby Wasza Eminencja mnie przeżyła, wytrwałbym bez obawy.	Ja jestem krewny pierwszej żony pana Pławickiego.	Ja... ja ino... chciałem...	Kogo takiego wuj spotkał koło Starego Mostu? podobno kogoś, kogo wuj wcale nie zna?	Nie będą ci dziś służyli, rozumiesz?	Nie ma Krzysia...	Pamiętasz mnie?...	Nie wiem. Prus dzielił ludzi na cztery kategorie: na tych, o których wiadomo, skąd biorą pieniądze i na co wydają, tych, o których wiemy skąd biorą, lecz nie wiemy na co wydają, takich, o których wiemy na co wydają, lecz nie wiemy skąd biorą, i wreszcie na takich, o których nie wiadomo ani skąd biorą, ani na co wydają.	Ale dlaczego, panie?	I pan Sobieski może sukurssukurs (z łac.)	Pokój?... A tak... pokój dla panny Brzeskiej... Proszę...	Tak jest, i zacny bardzo, zobaczysz waść...	Tak. Sir Karol lubił mówić o rozporządzeniach, zawartych w swoim testamencie.	...ostatecznie ten rymarz powinien swego synalka nauczyć moresu. Niepodobna odmówić Leszkowi pewnej dozy słuszności.	A ono na prawo, tatulu, co takie szybiaste?	A skąd ty ratunek ten mieć możesz?	Cichojcie, cichojcie! On mówi o Dżamli-nin-korze, rumaku, który w jeden dzień oblecieć może cały świat.	I dziś jeszcze znam takich, którym tysiące spadły na głowę z zapisów.	Jest, jw. panie.	Oby tylko wzeszło!	Od dziś... od zaraz.	Otom już na rozkaz najmiłościwszego pana	Szanowna mamusia podobno wyjechała za granicę?	Tak, u jednego z przyjaciół de Bergeraca.	Wielki Człowiek! Wy uważajcie na krawatkę	Choroba z tymi babami	Co mówisz?	Dziwna mania	I cóż? Kiedy mój rachunek zapłacony zostanie?	Oto masz, kapitanie; ciągnij śmiało; pokosztowałem: odpowiedzialne winko.	Pieniądz traci wartość, matko!	Powinszować znajomości!	Rana w nodze znowu mu dolega.	Signora! Signora non e vero!	Właśnie. W pargaminowejpargaminowy	Zamawiałeś?... byłeś z okólnikiem?...	Zatem ognia!...	Święty prostoprosto
Za to go pokochał. Nie chciał już z nim gonić na ostre ani na tępe kopie i pokochał go. Zbyszko też powiedział mu swoje utrapienia, a ów, że to o cześć rycerską jest dbający, okrutnym gniewem zapłonął i do brata swego, mistrza, Zbyszka na skargę zaprowadził. Bóg da mu za to zbawienie, bo niewielu jest między nimi, którzy miłują sprawiedliwość. Mówił mi też Zbyszko, że pan de Lorche wielce mu dopomógł przez to, iż go tam dla wielkiego rodu i bogactw szanują, a on zasie we wszystkim za Zbyszkiem świadczył.	No tak, prawda, wonczas one jeszcze były czarne. Tak, pan ociec i dziś ma wąsy długie, o! tyle. A wżdy to jeszcze nic nie znaczy. U nas co bogobojna białogłowa, to z różańcem, a co mąż rycerski, to wąsal.	To dość dziwne Znałem wielu feldkuratów, a każdy z nich kurzył jak nie przymierzając gorzelnia na Zlichovie. Feldkurata w ogóle nie umiem wyobrazić sobie niepalącego. Jednego tylko znałem takiego, co nie palił, ale za to żuł tytoń tak zaciekle, że podczas kazania popluł całą kazalnicę. A skąd też pan pochodzi, panie feldkurat?	A całe pięć roków! Nie było się czym wykupić, to i musiałem rużie dźwigać. Jenojeno (daw., gw.) pomiatać. mną, kto chciał, i biedym się najadł, ale kamraty meme (gw.) tośmy, to żeśmy (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika w 1 os.lm). zworowali abo dała jedna dzieuchadzieucha (gw.) mnie. przezywały od kartoszkówkartoszka (z ros.)	To nie przeszkadza, że jeżeli go kiedy odnajdę...	Ach! Na rachunek pana Dalcza?... Wiemy, wiemy, proszę szanownej pani, pan dyrektor Dalcz telefonował, ale może pani wzięłaby to futerko? Tylko o dwieście złotych droższe, a lisy...	Raz jeden tylko przyszedł ten pan, co to jest redaktorem.	To nie jego pismo!... ja sam, przed wyjazdem, załatwiałem z nim nasze wspólne rachunki.	Nie, nie w zamku, pierwej, daleko. słuchaj, bo to jest chwila jedyna, może i ostatnia, w której mam siłę zebrać resztę zastanowienia i powiedzieć te słowa. Aspazjo, Aspazjo! jeśli ty nie chcesz lub zdolną nie jest kochać ja cię nie potępię Może ty pragniesz hołdów, uwielbienia, miłości? mów, mnie i na to serca wystarczy poprzestanę na obrazie twoim, nie zbluźnię ci nigdy innej kobiety wyborem Powiedz i zostaw mię tu samym; choćbym nie miał siły zawlec się do domu, choćbym tu skonał opuszczony i biedny, jeszcze w skonaniu błogosławić ci będę i powiem przed Bogiem w niebie: Aspazjo, miej litość	Ona mnie nie widziała Ale czyż to nie dosyć spotkać na ulicy des Gres, o dziewiątej rano, najpiękniejszą z kobiet paryskich, która wróciła z balu przynajmniej o drugiej po północy? Tylko w Paryżu mogą dziać się podobne rzeczy.	Tempe: Wasza złość na mnie polega tylko na tym, że mi zazdrościcie siły, której nie macie. Siłę miałem, aby uwierzyć, ale ta wiara dała mi jeszcze drugie tyle, o ile nie więcej. (Tamci milczeli ponuro). Mam piekielny talent organizacji. O tym sam nie wiedziałem. Nadchodząca przemiana musi zużyć mnie, i to na najwyższych stanowiskach. Zobaczycie.	Czekając na mnie, było napisane w górze, iż się pan zdrzemnie i że panu ukradną konia. Ha, cóż! nie myślmy o tym dłużej! niewielkie rzeczy, jeden koń stracony, a być może jest napisane w górze, że się odnajdzie.	Kto ci to powiedział?	To diabły!! Na pewno! Trzy! Boże! Tomku, już po nas! Módl się!	To nowe bomby z amerykańskim zamkiem. Taka pewna.	To samo słyszałem i wtedy, akurat to samo słowo: przesada...	Jakieś szmery... uderzenia młotem... co to jest?	A dlaczegóż pan się żeni z Anką? Czemu pan sobie nie wybrał żony z pośród łódzkich Żydówek lub Niemek, co?	Nie lękajcie się, dobry panie, nie powiem nic takiego, co by mogło razić uszy ich wysokości, umiem jeszcze na pamięć całą lekcję, którą przed chwilą usłyszałem od pana względem tego, co mam mówić wobec dostojnych osób.	Zali myślisz, że nie zechcę sławną śmiercią sławnego żywota zapieczętować po tylu latach służby? A co mi się godniejszego zdarzyć może? Znałeś pana Dziewiątkiewicza? Ten, prawda, że nie wyglądał więcej jak na sto czterdzieści lat, ale miał sto czterdzieści dwa i jeszcze służył.	Nie dawała, duszko, nie dawała! Nie znasz życia i świata! I do czego są zdolne kobiety, zwłaszcza gdy idzie o piękność innych kobiet.	A więc dlaczego chcesz pan wydać córkę za jego syna?	Nie. Sympatia do pani.	Niewiele. Raz tylko wypytywała się, czy mnie bardzo pieści pan Wokulski.	No, i dobrze ją wydali Mąż, chłop dorodny, dobry, stateczny i szpetny nie jest.	Od dwudziestu lat Daval pracował przy mym boku. Ufałem mu. Oddał mi nieocenione usługi. Skoro mnie zdradził wskutek nie wiem jakich pokus, chciałem przynajmniej, z uwagi na przeszłość, zachować tę jego zdradę w ukryciu.	Ponieważ zajedziemy tam późno, ponieważ jestem bardzo głodny, a zwłaszcza bardzo spragniony, i wreszcie ponieważ nie mam zwyczaju bić się na czczo, chyba gdy jestem do tego przymuszony.	Przesądzasz pan sprawiedliwość świata Pan wszystkie swoje myśli i pragnienia zwróciłeś do jednego celu: do wzbogacenia się. Widziałam dobrze, jak wszystkie twoje szlachetne uczucia gasły jedno po drugim, tłumione tą namiętnością, która ostatecznie zwyciężyła. Czy nieprawda?	Ułatw mi pan wstęp do Châtelet. Chcę pomówić z Manuelem.	Miłosierdzie boże jest dla złych, nie dla dobrych	A niech mi pani powie, czemu dżetattura trafia się prawie wyłącznie na półwyspie włoskim? W innych krajach ludzie z urocznymi oczami są bardzo rzadcy. Pytanie nawet, czy wszyscy nie daliby się wywieść z jakich rodzin italskich? Wszelkie podania o tych oczach i sposobach odwrócenia ich wpływu rozeszły się pierwotnie z ksiąg etruskichczemu dżetattura trafia się prawie wyłącznie na półwyspie włoskim? (...) Wszelkie podania o tych oczach i sposobach odwrócenia ich wpływu rozeszły się pierwotnie z ksiąg etruskich zjawiska, które dzisiaj znane są pod nazwą hipnozy, w XIX w. określano jako mesmeryzm (od nazwiska Franza Antona Mesmera, 1734–1815) lub magnetyzm. źle użyty, którym pewni ludzie są obdarzeni jak pewne węże, co umieją magnetyzować ptaszki, ażeby je pożreć.	Ale pozostanie pan chyba na wieczerzy?	Ależ nie, ty pracujesz.	Czy pan jeszcze co każe zapakować?	Jak przez mgłę pamiętam jeno onę chwilę, boćem lat pięciu nie miała, kiedy ojca Krzyżacy zabili, że bronił zamku i nie chciał powiedzieć, jaką drogą poszli Jagiełłowi rycerze, Kubę krzyczącego wniebogłosy zabrali, a matce grozili, że ją ubiją	Jestem prawie pewny że będziemy sobie długo biwakować pod lasem Rowumy. Nasi naczelnicy nie ustąpią sobie i, bez urazy pańskiej, podobni są dwom znarowionym koniom, z których każdy ciągnie w inną stronę.	Ludzki pan!...	Nie rozumiem, czemu wy napadacie na panią de Bargeton i na barona du Châtelet, którego, jak słyszę, mianowano prefektem Charenty i referendarzem stanu.	Nie śpisz jeszcze?	Nie. Jeszcze nie.	Odpowiem pytaniem: Czy dokonałeś pan tej kradzieży?	A czy pańska małżonka może prowadzić interes w czasie pańskiej nieobecności?	Ada jest niezdrowa Zresztą...	Ale dajciesz mi pokój! niemam czasu! zawołał Krzywulec jadę właśnie i śpieszyć muszę na radę familijną do księcia S.	Będziemy musiały zrezygnować i zaczekać chyba do jesieni Znajdziemy z pewnością jakiś chlewik, gdzie się schronimy, a w najgorszym razie pensjonat znajdzie się zawsze.	Co ma począć kobieta zdradzona?	Da Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki on ci przyjaciel, że we wszystkim możesz się na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...	Do apteki?	Do woli	Dzień dobry, Benie Weatherstaff! Chciałbym, żebyście z panną Mary i Dickiem wszyscy stanęli tu rzędem, bowiem chcę wam powiedzieć coś bardzo ważnego.	Grisza, marsz do kuchni.	Kradła słodycze lub może szpiegowała nas Ale na szczęście, znalazłam pasztet i bochenek chleba.	Najjaśniejszy Panie rozkaż, by mi oddano muszkietera mojego, albo niechaj go sądzą.	W granatową świtkę, od góry do dołu zapiętą, ozdobioną krzyżem Legii Honorowej.	Zbliżcie się, panie wojewodzicu; znam od wielu lat zacnego ojca waszego. Że zasię niedaleko pada jabłko od jabłoni, tuszę, że chlubę ino a pociechę przynosicie rodzicowi i miłej matce Rzeczypospolitej.	Zobaczę, czy powinnam być wdzięczną za zaszczyt...	A czy tutaj skrzydła obracają się same?	A ksiądz Raillane?	A któż wam tego zabronił?	A po co?	A ty wszystko, co on robi, widzisz?	Ach!	Ach, wreszcie jesteś!	Aramis byłeś podobno wczoraj na śniadaniu w oberży „Parpaillot?”	Aż tyla! Pięć złotych...	Bardzo mi przyjemnie.	Bo...	Bóg waści natchnął tą myślą!	Będziemy mieli konia zapasowego	Co mam przywieźć babce?	Czasem prawda staje się naszym	Czołem, mości pułkowniku!	Czy mogę państwu ofiarować mój powóz? zapytał z pełnym galanterji ukłonem, i wyrazistem na młodą kobietę spojrzeniem.	Czy wszyscy państwo już grali?	Cóżeś widział? Mów prędko.	Gadam, po co płachtę odpinacie. Jeszcze się który tłomok zesunie i wyleci.	I co on odpowiada?	I co?	Ile?	Iw... jak ty możesz, nieziemska, bawić się z drabem takim jak ten Pochroń. Ty, tak anielsko piękna hélashélas (fr.) bandyta, zbój.!	Jak się masz, stary?	Jakże mam honor poznać waszmości?	Kiedy ja, proszę pana, mam kupić lekarstwo.	Ktoby tam zliczył taką sumę, a jeszcze będzie bogatsza.	Mądre bestie!	Na pohybel Lachom i panom!	Niech i tak będzie Idź, dokąd chcesz, czyń, co ci się podoba. Potrafię unicestwić wszystkie twe natarcia.	Nieźle, łaskawa pani! Postępujemy powoli, postępujemy.	O piękną damę, kiedyś w teatrze.	O, bardzo proszę oddać mi ją zaraz.	Och, och, moi ojcaszkowie, staremu komisarzowi mówicie takie rzeczy! Któż wy jesteście?	Ojcze, żądają ode mnie dowodów Mam je przedstawić?	Pozory, Przebranie	Prawda. Już muszę...	Rzecz prosta, że o panu Kazimierzu Norskim.	Skądże?...	Tak.	Wiem chcesz zabić moją świadomość.	Za dni kilka.	Zbyt jesteś tego pewien
Łaskawe panie! macie słuszność, zupełną słuszność. Ach, żebyście wiedziały, co mię wstrzymuje! To właśnie wasza dobroć, którą chciałbym niejako wypróbować, aby wiedzieć, do jakiego stopnia mogę liczyć na waszą wyrozumiałość. Jeżeli ociągam się i waham, to nie z braku zaufania, ale z obawy, aby za prędko was nie zrazić, tak jak zraziłem już wielu! Bo nie raz, i nie dwa, ale dziesięć razy próbowałem opowiedzieć historię mego życia. Cóż panie powiecie? Jeszcze nie znalazłem człowieka, co by ją wysłuchał do końca. Zwykle w połowie opowiadania goście moi przypominali sobie nagle jakiś gwałtowny interes i odkładali resztę do przyszłych odwiedzin, które nigdy nie następowały, albo też mrozili mię taką lodowatością, kłuli takim zoilostwem, że sam nie chciałem dalej mówić. A! W książkach to największe cudactwo połykają chciwie, byle drukowane, to już wierzą, a kiedy człowiek opowiada, co przebył osobiście, na co patrzył własnymi oczami, to kręcą głową, nigdy im nie dosyć dowodów. Pewien jestem, że gdyby moje dzieje ukazały się w książce, upstrzone błyskotkami modnego stylu, pod różową okładką, niejeden by się do nich zapalił. Ale że to mówi biedak schorzały, trzęsącym się głosem, w izbie obdartej, wszyscy ruszają ramionami.	Nigdy nie zgodziłabym się na to Nigdy nie dałabym swego błogosławieństwa!...	Nie, nie, Wilhelmie! To nie mieści się w mojej głowie. Jakże Bóg mógłby pozwalać na zbrodnię?	Ach, Najjaśniejszy Panie! Pan minister nie jest kimś, kogo można by posądzać o zdradę. My wszyscy, Najjaśniejszy Panie, byliśmy ślepi, a on podzielił tylko to ogólne zaślepienie, i ot, cały powód.	I cieszy mnie to jeszcze więcej niż ciebie, możesz mi wierzyć ale ostatecznie czemuż ten okrutny dzieciak nie poprosił mnie o paszport na jakieś przyzwoite nazwisko, skoro miał ochotę puścić się do Lombardii? Na pierwszą wieść o jego uwięzieniu pojechałbym do Mediolanu, a przyjaciele, których mam w tym kraju, godziliby się zamknąć oczy i uznać, że żandarmi przytrzymali poddanego księcia Parmy. Opowiadanie o twojej wycieczce jest miłe, zabawne, godzę się na to chętnie twój wypad z lasu na gościniec jest dosyć w moim guście, ale mówiąc między nami, skoro ten lokaj miał twoje życie w rękach, miałeś wszelkie prawo wydrzeć mu jego życie. Gotujemy tu Waszej Ekscelencji świetną karierę, przynajmniej ta oto zacna pani tak mi nakazała, nie sądzę zaś, aby największy wróg mnie oskarżył, że kiedykolwiek byłem nieposłuszny jej rozkazom. Cóż za śmiertelna zgryzota dla niej i dla mnie, gdybyś się był potknął w tym wyścigu! Lepiej by ci już było abyś był z tego konia od razu kark skręcił.	Atanazy: To zależy od tego, czego się od niej to, że filozofia stanęła na czysto negatywnym określeniu granic poznania, wyzwala mnóstwo energii, która inaczej szłaby na bezpłodne zmaganie się z niemożliwością. („Czy to ja mówię?” można się zmechanizować, zachowując zdobycze kultury. I do tego idzie ludzkość, ale nie dojdzie przez niszczące katastrofy, mające na celu natychmiastową realizację państwowego socjalizmu.	To ja ci dziękuję, że jesteś taka miła i ładna. Pomyśl tylko: mogłabyś być skwaszona i brzydka, a tym samym zepsuć mi piękny obchód takiego sobie finału, nie, źle się wyraziłem, raczej półfinału!	Z przeproszeniem pańskim, to dziadek mojego chłopa. Jak go pan tutaj widzi, ma sto dwa lata. I ot, niedawno zaprowadził piechotą naszego malca do Clermont! O, to był silny mężczyzna; teraz nic tylko śpi, pije i je. Bawi się zawsze z naszym małym. Czasem malec wyciągnie go w góry; pomalutku, ale idzie.	Nie sądzę; przypuszczam jednak, iż w niebezpieczeństwie wielkiem się znajduje, z którego Wasza Miłość jedynie może ją wybawić.	Ależ tak, właśnie to sobie mówiłam. Jacy oni są grzeczni! Ha, ha! Teraz przychodzi się do mnie na rozmowę. Jeden książę powiadał mi kiedyś, że tu jest o wiele przyjemniej niż u jego żony. Zdaje się, że teraz w świecie one wszystkie mają taki fason, że to istny skandal. Zostawiam państwa, jestem dyskretna.	Po pierwsze to jest akt niewdzięczności. To więcej niż zbrodnia: to błąd i głupota, którą nazwałbym piramidalną! Zresztą, jeżeli nikt tu nie powie: „hola!”, człowiek, który wypędził Bismarcka, bardzo jest zdolny odtrącić stopniowo całą politykę bismarkowską, a wówczas to jest skok w nieznane.	Choćby i tak albo to mu nie rozweselim samotności, wszakże to coś warto?	Ideałów nie ma. Temu brak tego, tamtemu owego. Jeden na przykład ma i charakter i uczciwość i ambicję, a nawet wykształcenie i stanowisko... Powinienby odgrywać jakąś rolę nie tylko w swojej pracy, nie tylko w zajęciach zawodowych, ale, rozumiecie, i w życiu... W tym szerokim życiu, gdzie żyje się dla siebie, nie dla stanowiska, dla ogółu. Weźcie na przykład mnie. Nie dlatego mówię żeby stawiać was w trudnym położeniu, ale szczerze, z ręką na sercu: przecie nie uważacie mnie za matoła? Co?	Nie oszalał ja ani ci nie chcę grozić, jeno taki jest rozkaz Chmiela, iż jeśliby ktokolwiek z was, choćby który z komisarzy, o co spytał	Ależ pisząc to, okrywam się hańbą!	Ja nie mam pretensyi do znawstwa, ale mnie się sztuka podobała ogromnie, bo taka szczera...	Nie, pani, nie mogę być wrogiem tych, którzy w niczym mi nie szkodzą. Sądzę tylko, że zajmują oni uprzywilejowane miejsca bez zasługi i że dla utrzymania się na nich apostołują w społeczeństwach pogardę dla pracy, a cześć dla próżniaczego zbytku.	W Zołotonoszy? Czekajże waćpanna. Poznałem i ja w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa.. Cóż robić?... kiedy nie ma gdzie indziej, to uciekajmy i tam. Ale trzeba będzie zjechać z gościńca, stepem i lasami przebierać sięprzebierać się (daw.)	Witam go też wdzięcznym sercem i widzę, że wielkiej to rezolucji musi być kawaler, skoro się do nas przedarł.	Psy! psy bez serca! Nie chcę ich jałmużny! nie potrzebuję! Z głodu zdechnę, ty i ja, a ziarna tego przeklętego zboża nie ruszę!...	To zwykły reporter. Nieodpowiedzialny. Ja „Excelsiora” jestem podpora. Łamię nocny numer. Pan to rozumie. Funkcja jest taka, że sens można złamać. Nawet kosteczki temu lub owemu, jeżeli potrzeba, potrafię zgruchotać.	A czyż tutaj nikt nie pije herbaty?	Byle nas, mospanie, w powrocie rozbójnicy nie zaskoczyli	Jeszcze nas nie uczyli.	Nie	Nie zaśnie. Uciekajmy, żeby nas nie wołał.	Nie.	Tak, ale sam wiesz, jaki z niego szczwany lis, bardzo możliwe, że później zmienił kurs, żeby nie dać się złapać w mieście.	Jest to tylko sen o raju! i książę westchnął znowu głęboko.	A tymczasem wy nieźle na swej grze wychodzicie... jak dotąd. Idzie wam jak z płatka. Nie mówię o pana dochodach, ale czy pan nie zdobył sobie rozgłosu po prostu przez niezrozumienie tego, do czego dążymy?	Ech, nie ma o czym mówić!... Rzecz główna, że dwie nogi ocalały.	Skąd mam wiedzieć? Krzywicie się, to i przestaniecie. Dziewucha jak malina, robotna, zdrowa. Jak se dwie pełne konewki na nosidłach zawiesi, to ci leci śpiewający, aż radość patrzeć. Zawdyzawdy (daw.)	Marnie skończysz, Ceśka. Wyślą cię towarniakiem razem z twoimi Lewinami prosto do dołu. Nie uciekniesz spod łopaty, sikso... Wczoraj mówił mi w zaufaniu kolejarz z towarowego, że przetoczyli tamtędy transport z Reichu, cztery tysiące Żydów, i powieźli w stronę Białej Podlaskiej. A wszystkie wagony, jeden w jeden, wysypane niegaszonym wapnem.	Ach, tak to istotnie ważny powód. Tylko idąc taką drogą rozumowania, można wyszukać na administratora kogoś, kto ma ośmioro dzieci i ociemniałą ciotkę, a sam jest paralitykiem...	Hrabina walcuje lepiej ode mnie. To ogólne zdanie.	O czymże to?	To bardzo źle, przecież to nasza najbliższa krewna, a krewnych kochać należy...	Jaka ona jest uprzejma trzeba naprawdę urodzić się wielką damą, by umieć tak się uśmiechnąć.	A choćby!... albo to ja gorszy od innych!	I ty jesteś jedynie zwykłym sobie wigiem! Atoli, gdy to doszło do Colina Roya, wskipiaławskipieć	Należałoby też sobie życzyć żeby nie wykładano już kursu łaciny w ciemnej, wilgotnej piwnicy.	Jakiej nadziemskiej? Człeku, co gadasz? Z gliny ona jest i tak jak pierwsza lepsza farfurka stłuc się może.	Kiej on was nie skrzywdzi, ino wy krzywdziliście starego dziedzica. Nowy weźmie tylko swoje, sprowadzi komisarza, naczelnika, a jak który z was złamie mu jedną gałązkę nadto kończył Żyd.	Ale ten nie wygląda na Amerykanina?	Słuchaj, gdzie się tu wszyscy porozłazili?	Czy to ty jesteś tą muzykalną dziewczynką?	I dziadek. Sam z nim mówiłem; protestował się wprawdzie z początku, zarzucał wiele rzeczy Lgockiemu, ale na koniec dał się przekonać.	Dziwujesz się, jakbym już stergła i po śmierci straszyła!	Nieraz zastanawiałam się jak smutny los czeka przyszłe pokolenia. Ludzie inteligentni będą musieli przestać w ogóle rozmawiać.	Żeby mnie tę dziewkę dali, ja by był wasz lackilacki (z ukr.) zaklęta, zaprzysiężona., wasz pies. I wziąłby swoich semenów, innych z Ukrainy skrzyknął, taj na Chmiela i na rodzonych braci zaporoskich ruszył i kopytami rozniósł. A chciałby za to nagrody? i mnie by było dosyć, a teraz...	Niech mi pan wierzy, panie Stanisławie że my bez wyjątku jesteśmy pod tym względem jednako wymagające, tylko z początku bierzemy często tę cząstkę, którą nam dają, za całość, a potem...	Hańba, Kobieta ”upadła” rzekła stara dama do głowy prowincjonalnej dynastii.	Wszystko jedno	Ta ta ta ta wiem, o co ci chodzi, poczciwy z ciebie człowiek, pomówimy o tym jutro, dziś jestem zajęty. Żono, daj mu pięć franków	A! Mówiłeś z nią, powtórzże mi... co ci powiedziała?	Ja Ja... Wasza Biskupia Miłości... ja myślałem...	Oto co znaczy swoboda.	Ale, ale Czy wiecie, że Święte Przymierze postanowiło go przenieść?	Jakto? N. Panie, już miłość?	O, długo by opowiadać, kochany panie Pastrini Mówisz pan, że Vampa wykonuje swoje rzemiosło w okolicach Rzymu?	Jak panowie chcecie byle tytuł mi odpowiadał.	Aha! Miło mi widzieć pana, panie Copperfield. Pan w żałobie! Czas leczy wszelkie rany.	Bardzo ciemna i wielka.	Bo ciebie ratować chcę, Hanusz.	Byłeś bardzo nieszczęśliwy, zapełniając maczkiem te stronice	Na, sakau, kad žmones matė, kai stovėjo susiglėbavę sode.	Niech mi pan da spokój, niech mnie pan puści	Skąd wiecie?	Szampan! śliczny mi szampan, mruknął wojewoda.	Tak odpowiadają kobiety naszej epoki!	Zabij go pan z łaski swojej. Tkliwy Werter!	A czym, Bazyli?	Anglia? Szkocja?	Ant šitokių tavo žodžių, Onute, aš negaliu priešintie, bet...	Bliżej... bliżej! Uklęknij tu, przy mnie!	Coś jednakby radzić potrzeba? rzekła.	Cóżby mogło być?	Fabian Bohatyrowicz!	Gdzież pani chce jechać?	I kończyć nareszcie!	Je le sais: il est rare que des célèbres danseurs aiment les femmes. D’ailleurs, la danse elle-même contient quelque chose de feminin. Il m’est difficile de l’expliquer en français. Rangopal aussi est homosexuel. J’ai lu ses lettres d’amour, des lettres très naīves et très belles, adressées à mon... à un de mes amis.Je le sais: il est rare... (fr.)	Komu?	Niechże pani spocznie...	Obowiązek, Rodzina	Pies doprowadził.	Pięć lat obostrzonego więzienia w fortecy	Pozycja społeczna, Chłop, Mieszczanin, Żyd, Obywatel	Przyjedzie i on.	Ptak pytała Jagna.	Signora! Signora non e vero!	Strach, Kobieta, Mężczyzna, Pamięć nalegałem.	Słuchaj	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto ma pieśń zwycięska! Słuchajcie!	Trucizna...	Trudno znać, moja dobrodziejko, kiedy on albo w drodze, albo zamknięty siedzi. Całe życie medytuje i milczy!	Tutaj, tutaj!...	Uszedł.	Wolejwolej (daw.) odpowiedział stroskany Maćko.	Wrócę z pewnością, żeby panu raz jeszcze podziękować z całego serca i pomóc mu, w czym potrafię.	Śliczna dziewczyna!
Dla mnie to nie ulega żadnej wątpliwości! Domyślam się, co pan przez to rozumie, panie profesorze! Wszystko zaczęło się od chwili, kiedy Nr 5 przeniesiono do wspólnej sali. Co mrugasz, Craye! Ty sam wiesz to równie dobrze jak ja.	Tempe: To się okaże. Otóż, że ja przy tym przeżywam samego siebie w wymiarach odpadka tej kultury, której nienawidzę, że sam wynoszę się przy tym ponad siebie w wymiarze przeciwnym mojej idei. Ja wiem niezauważalnie, niepostrzeżenie. nadchodzącego pod maską niby wielkich, a w gruncie rzeczy fałszywych idei, świadome zejście do otchłani szczęścia i to jest dla was najbardziej niezrozumiale	Tu nie ma ani „och”, ani „ach”! Czy pani wie, dlaczego ta śliczna panienka płacze? Pani nie wie... A ja wiem. Ja wyszedłem na drogę, stoję i słucham. Myślę, co też te panny mogą z pani córką mówić. Myślałem, bezeceństwa... Co pani tak na mnie patrzy? Przecież to w takim „przedpieklu” to nie kupić, bo widzę, panna Pita ma czerwone uszka i coś minka strasznie niepewna. Słucham... i dolatuje mnie słowo jedno... drugie... Aż we mnie krew zawrzała. Pani wie, czym one pani małą torturowały?	Jak Bóg miły, prawdę świętą mówię; ale kiedy wy sąsiadowi, kumowi półzłotka żałujecie za jego krwawicę, no! to niech będzie co Bóg chce, a ja téż gębę stulę.	Nie bardziej niż teraz pan troszczy się o to, co się ze mną stanie	No cóż Czy nasze życie nie jest ciągłym czekaniem? A ja na przykład, co robię innego? Czekam. Uzbrajam się w cierpliwość i czekam.	Zobaczmy na coZobaczmy na co nawet gdyby sądził, że ma do tego powody.”. Nie podpiszę tego kontraktu, dostojny doktorze: myślom rozkazywać nie można, dobrych uczynków za złe, równy od równego, ani nawet pan od sługi spodziewać się nie ma prawa. Wolę wrócić na Ziemię, gdzie zdaje mi się żaden szlachetnie myślący i uczony człowiek takich ofiar nigdy się nie domaga od bliźniego. Od was spodziewałem się jeszcze wyższych pojęć pod względem szlachetności.	A co mi pan radzi?	No tak... Ja też nie stawiam zarzutów... Zresztą wypadek ten nie wpłynie na nasze stosunki... Owszem, pan będzie miał teraz osiemset rubli pensji...	Nic nie przesadzam! Zobaczysz sama. A ja będę chodził dumny jak król. Wiem, że to próżność, ale bodaj każdy mężczyzna ma tę wadę. Cieszy go i napełnia pychą to, że ma kobietę, której mu wszyscy zazdroszczą.	A ja także nie wiem, mamo.	Ale gdzie tam! zdaje ci się ino Nie jestem wcale dobry; nawet w tej chwili popełniam grzech ciekawości... przyznaj mi się, powiedz, co sobie kupisz za te pieniądze?	No, zakochany jeszcze niezupełnie, ale widzisz, Lucyanie, ciekawość mię dręczy. W całém spotkaniu mojém z tą kobietą jest coś niezwykłego, coś, co zakrawa na awanturę: a możeż być rzecz bardziéj drażniąca i powabna nad awanturę i tajemnicę w naszym wieku, którego realizm ze wszystkiego uroku dawnéj romantyczności odarł towarzyskie stosunki ludzi?	Pewnie, miłościwi państwo, że nic więcej, jeno opieka boska i cuda Najświętszej Panny, na które co dzień własnymi oczyma patrzyliśmy.	Po co to opóźnienie?	Ta, ta, ten upiór, co mi się ukazał w salce przed kilku miesiącami! A! wiem teraz dla czego wydała mi się tak straszną...	A ja ją przyjmuję pustelnica, z wielką radością odpowiedziała Basia, bo mi już sama wasza twarz o dobrem sercu świadczy.	Co on gada, Senderl?	Hm... A w jakiej dziedzinie pan poszukuje zajęcia?	No, wasz „pan Andrzej”!	Pozwól mi mówić... A ja nie mam ochoty rozmawiać z ojcem na twój temat. Już cię nie wezmę nigdy do pani Colomb.	Przepraszam bardzo, czy pan z Warszawy przyjechał?	Więc po co?	Niepospolity honor to dla mnie że, mnich ubogi i nic nieznaczący, sprawiam waszmości ukontentowanie.	Poszczuliście psa, a następnie staraliście się wmówić mi, żeście wyratowali mnie z niebezpieczeństwa. Chcieliście otrzymać wynagrodzenie. Czyn wasz jest... No, powiedzcie sami, jak się na to zapatrujecie?	Albo gros grains, vert de mer! Jest to ostatniej mody...	Bom mu wzbronił. Atoli dość mi tego i teraz pierwszy przyjeżdżam, gdyż on, na służbie będąc, nie może. Chciałem imć państwa łaskawców moich o gościnność dla dziewki prosić, a sam do Raszkowa jechać, skoro jednak powiadacie, że wszędy bezpieczno, to wezmę i ją ze sobą. Ciekawa świata sroka, niech mu się napatrzy.	On wogóle rzadko bywa u moich znajomych a dziś miał przyjęcie u dyrektora Opery. To jest ważne dla jego karjery.	A cóż mnie to obchodzi! Kupić postęp społeczny za cierpienia, choćby najokropniejsze, jednostki, to dalibóg! tanie kupno...	Nie wiesz? Chciałem zobaczyć się z Wangiem. Chciałem Wziąłem cię z sobą, bo nie mogłem zostawić ciebie bez opieki w pobliżu tych ludzi. Nie! Wszystko to razem zanadto jest potworne. To wprost nie do zniesienia! Nie mogę ciebie obronić. Nie mam na to sposobu.	A ty zapominasz o jednej rzeczy...	A więc, ponieważ nie siadamy jeszcze do stołu nalej sobie xeresu, baronie, tak jak myśmy to zrobili, i opowiadaj.	Aa... bo czemu to królewna miłościwa nas się nie zaradzizaradzić się strojąc przemądrzałą minkę dorzuciła Ewunia Reyówna.	Chciałem też jeszcze waszmościów prosić, aby jak będę gadał z czarownicą, na owego Czeremisa uważać; wielki to ma być paskudnik, ale podobno z rusznicy okrutnie strzela.	Dam sobie rady nie obawiajcie się o mnie.	Hm... Nie wiem, czy sobie przypomnę	I wierz mi, że tak będzie najlepiej.	Jak to Pani rozumie?	Jasny panie!	Nie jam go podmawiał, tylko ocknienie, przebudzenie, siła żywota. Jam winien, żem go nie wstrzymał, to prawda. Alem go nie wstrzymywał, to wyznaję.	Nie ma skutku bez przyczyny wszystko wiąże się łańcuchem konieczności i dąży do najlepszego celu. Trzeba było, aby mnie wygnano z pobliża panny Kunegundy i abym przeszedł dwa razy przez rózgi; tak samo trzeba, bym prosił o chleb, póki nie będę mógł nań zapracować; nie mogło być inaczej.	Niech się nie pokazuje, rzekł, mnie trudniej będzie uczynić coś niż komu drugiemu, bom na oczach i w podejrzeniu, lecz znajdą się inni.	O, to kutwa!	Och, nie to miałem na myśli Przeciwnie, uczyłem się chemii, gdyż wybrawszy Wschód na miejsce zamieszkania, chciałem pójść w ślad króla Mitrydatesa.	Och, poproszę Boga, aby ukarał tylko mnie.	Pomówmy więc o panu Zaccone. Pytałem księdza, czy go ksiądz zna? Któż to taki?	Prawdopodobnie nie troszczą się wcale ale za to my się troszczymy i nie oddalimy się stąd bez osiągnięcia naszego celu. Nieprawdaż, koledzy?	Serce mi się kraje na tę jego obojętną uprzejmość Maksymilianie, ty coś przed nami ukrywasz.	To cię Niemiec jaki weźmie, bo na ciebie dobrze ostrzą zęby.	To prawda!	Tylko w takim razie?... Ha, cóż robić, dziękuję i za to...	A kto mianowicie?	A mówcie! A pyskujcie! zarówno mi jedno! jak. pożar, już była gotowa na wszystko, nawet na najgorsze.	Aha, już swoje!	Ale my, brat, nie kurscy.	Ależ państwo naprawdę brząkacie w dzwonki flirtu!	Bom go puścił i już.	Bóg zapłać za ugoszczenie, ale dobrze całkiem nie było.	Będę na balu i przebiorę się	Chciej pani usiąść i zaczekać chwilę, aż ukończę roz­mowę z tymi paniami, które przybyły pierwej.	Czemu on nie pójdzie do swoich wychowawców?... Mogli by mu dać jakie miejsce w dyplomacji	Dajże spokój Ostatecznie masz prawo wyjść, za kogo ci się podoba.	Diano Barry!	Dziękuję	Ej! ciotuniu! a przeszłego roku na przednowku kto nas ratował?	Gdzie panienka?	Gotów!	Głupstwo!	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	I będziesz.	I poparzyłeś się?	Lecz gdy się widzi taką damę w otoczeniu rozwrzeszczanych dzieci, brudnej niani...	Moryc! Sprzedaj resztę bawełny, bo już nie wytrzymam, a od lichwiarzy nie chcę pożyczać.	Najnaturalniej w świecie, objadł się zanadto i skończył z niestrawności. Poczciwiec zrobił się na stare lata strasznym obżartuchem.	Nie jestem jeszcze pewien. W każdym razie mamy kierunek.	Nie mogę, słowo daję. Są w życiu człowieka takie chwile, w których nie powinien ulegać...	Nie waham się, ale rozmyślam	Nigdy, Conseil.	Nikt, oprócz tego, który mi go dał.	O, Valentine, jeszcze twój najmniejszy paluszek... przesuń go przez szparę, żebym go mógł pocałować.	Och! Z pewnością taniej by nam wypadło bawić się w złu, niż kłócić się o dobre. Toteż oddałbym wszystkie mowy wygłaszane na trybunie od czterdziestu lat za pstrąga, za powiastkę Perraulta lub szkic Charleta.	Och, któraż kobieta jej nie posiada!... W każdym razie z tego powodu panna Brzeska musiała opuścić dom państwa Korkowiczów...	Odwagi	Ojcze, mój małżonek prosi, abyście jeszcze wypili. Nie rozumiem, dlaczego nalega, pewnie z gościnności.	Pięć do sześciu tysięcy.	Pochlebstwo, Kłamstwo, Polityka	Powiedz, gdzie Manuel?	Powiedziałem wyraźnie. Proszę o zupę. Nie mam czasu na interwiewy. Biuro nie czeka.	Proszę księdza, Opatrzność na szczęście naniosła nieco poprawek do tego gigantycznego planu, którego zdajesz się być dość żarliwym stronnikiem.	Przysięgnij! Inaczej wrzucę cię związanego do izby, gdzie się usmażysz, albowiem postanowiłam spalić tej nocy całe skrzydło rezydenckie. Wiedz o tym!	Romantyków! Posługujesz się metodą naukową.	Tak... Gdy wróci, będę miał do ciebie pewną prośbę.	Tego przynajmniej zdania są twoi sikhowie Twoi sikhowie tak myśleli, gdy dwie nasze kompanie nie dalej jak trzy miesiące temu przybyły im z pomocą pod Pirzai Kotal przeciwko ośmiu chorągwiom afrydyjskim, stojącym na szczytach gór.	Trzy ruble.	Uwierzę, gdy drzewo zapłonie na ognisku.	Wasza prawda, jak zawsze wasza prawda. Nie będę się bał. Już teraz mogę sobie drwić z Italczyków i Tatarów	Wysoko patrzą takie przyjaciele!... Chcą ewikcyi...	Względem pana? Wątpię, nie miałam przynajmniej nigdy tego zamiaru.	Żyje jeszcze	„Byłbym cię mógł zastrzelić”
Powiedam szczerą prawdę, abo to nie młoda, nie urodna, nie bogata! Kijem się będzie musiała oganiać przed chłopami.	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	Nie chciałbyś to wozić? poruszając. miechem.	Abe Nie zostawiaj mnie tu!	I nie ostrzegł mnie ksiądz?	Nie	Nie nie, ty będziesz żyła i będziesz pomszczona!	Mógłbym być! A więc nie wydarła mi wszelkiej nadziei! O piękna, śliczna, złota, brylantowa pa­ni Karolciu, zlituj się nade mną! Jestem naprawdę szale­nie rozkochanym! Mógłbym być tym szczęśliwcem, jeżelibym... powiedz pani, błagam, zaklinam, jeżelibym co?!	Chciałam na ciebie zawołać i... nie mogłam... ale...	Mnie nie stać na taki cenny...	Nie tylko królowa; wszystkie młode pszczoły ze smakiem ją jadają. Zaczekajże na mnie chwilkę, bo muszę tego pyłku uzbierać.	To tylko pucybut pana oberlejtnanta, bo mu zeżarł obiad. Czy nie wiesz, kiedy pojedziemy?	Kobiety w seraju nie umieją ani słowa po francusku, a język jest nieodzowny dla porozumienia się. Ali dał mi pięć prawych żon i dziesięć niewolnic. W Janina, to tak jakbym nic nie miał. Na Wschodzie mieć kobiety to jest w bardzo złym smaku; ma się je, tak jak my tu mamy Woltera i Russa; ale kto kiedy otwiera swojego Woltera czy Russa? Nikt. A mimo to należy do dobrego tonu być zazdrosnym. Zaszywa się kobietę w worek i rzuca się ją do wody na proste podejrzenie, wedle artykułu ich kodeksu.	Kiedy tak, to lasu może ciąć nie będą!	Nie godzi się... to jest nieuczciwie!...	Żeby jeno nie objadły robaczyska. Susza, to mogą się jeszcze rzucić.	Miłościwy panie! czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska mość między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi nie zgrzeszyli.	A czy to, że ja, pan i wszyscy ludzie myślą i czują, nie jest faktem co najmniej równie dobrym jak wzajemne przygaszanie się promieni światła?	Nie może napewno racja!	Ufaj bogom, siostro moja Zresztą czyż nigdy przedtem nie pomagałaś sahibowi umalować się w ten sposób?	Nie jestem jeszcze zupełnie o tym przekonany mam jednak nadzieję, że wkrótce zdobędziemy konkretniejsze wiadomości.	O! nie! przeszkodził mu zapewne pan de Tréville, albo pan Desessarts. Znam ja się na tem, moja Katty, pewna jestem tego młokosa i trzymam go dobrze.	List wysłany w zeszłą środę?... Ależ panie, sądzę, że udzielę cennej wskazówki... W sobotę rano ojciec Charel, stary szlifierz, który włóczy się po wszystkich jarmarkach departamentu, ojciec Charel, napotkawszy mnie na końcu wsi, zapytał mnie: „Panie merze, czy list, który nie ma znaczka, też zostanie przesłany?” „I dojdzie?”	Zażyj „coco”, Aziu. Z tym nie ma w życiu dramatu O, jadą. Widzę brodę starego Berlza. Lecz co to? Panna Hela ma obandażowaną rękę.	Ależ nie! Cóż za okropność!	Było ze czterdziestu. Ale za późno przyjechali. Gdyby nie moi, byliby go słudzy starostki zdławili.	Co pan tu robisz jeszcze? fuknęła nań z góry Babetta.. Dla czego nie powracasz? Hetman będzie się gniewał, a wiesz pan, że gniew jego raz obudzony jest niebezpieczny... Jestem przyjaciółką pani St-Georges, w jej imieniu proszę i naglę, jedź pan co najprędzej nazad.	No przyszłością się nie trapmy do zbytku, gotówem i ja ze starym królem zostać fatalistą! Bóg się ulituje nad nami. Tymczasem myśleć potrzeba jako tej młodej pani, która tu przybyć ma, zastęp utworzyć, obrońców zjednać, czuwanie zapewnić.	Ale, mówiła nie wszystko jeszcze utracone. Jeszcze was wiara może uratować.	...Jak już mnie ten tramwaj przejechał, zacząłem uciekać. Bo policjanta zobaczyłem. Ze strachu nie bardzo bolało. Byłbym zwiał, ale mnie ludzie zatrzymali. Mówią: „Patrz, głupi”. A już z buta chlusta krew	Zna to że mnie opanowała rzuca mną teraz jak dzieckiem; jeszcze na dobitkę, wystaw sobie jenerale, co dzień pod oknem tego nieszczęśliwego Kozłowskiego z jego łysą jak kolano głową, który patrzy w okno moje, dobija mi się do drzwi, awantury wyrabia i tłumy tu sprowadza... gdy ta nielitościwa najniegodziwiej szydzi z biednego warjata!	Poczekajcie coś wam pokażę. Pogrzebał grubymi palcami w kieszonce kamizelki, wyciągnął z niej coś i położył na stole. Było to pięć różowych pereł wielkości pestek czereśni.	To go sobie każę do kulbaki na arkaniearkan	Co prawda, to prawda, ale djabli to potem, aksamity, dywany, złocone meble... tfu!.. twoja matka mieszkała w karczmie, jak wyszła za mnie i było dobrze, jak Boga kocham.	Co to jest? rękopism? A jaki nabity! Ja sądziłam, że pan masz drukowaną edycję Bacona?	Jego to sprawki, tego bałabajdybałabajda Podrygałowa. On się pokumał z tymi duchami, które są nieczyste. Kawał duszy sprzedał za pomoc w łajdactwach. Śmiercią nas straszy i myśli sobie, że przez nią nas wszystkich w niewolę zagna. Gnipićgnipić	N. Panie jest to arcydzieło sztuki, to pewna, ale... ale...	Baśka wicher! Niech ją Nowowiejski bierze. Szczerze mu życzę, bo to setny chłop.	Jeżeli pan pozwoli, trzeba by to zobaczyć.	Kiedy to on wszystkie przeczyta?	Panie krawiec te dziewki to dobra rzecz...	A to co jest?	Zmora ta moja sprawa, co ją wspomnę, to mi wszyćkowszyćko (gw.)	Ależ to są ludzie niewinni!...	Czy to twoje dzieci?	Fortuna pańska... nazwisko piękne... stosunki... co to i mówić!	Przypuśćmy, że tak; lecz na co zdadzą ci się miliony na pokładzie „Nautilusa”?	To co, mamusiu?...	To pani Owsicka jest twoją ciotką, Marylko?	To się zdarza	Słyszę Dźwięk ich jest, na mą duszę, bardziej proroczy niż odgłos wszystkich kotłów Jupitera w Dodonie. Słuchaj: Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Kto się żeni, żeni, żeni, życie ceni, ceni, ceni. Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Ręczę ci, że się ożenię: wszystkie żywioły namawiają mnie do tego. Możesz uważać to słowo za tak trwałe jak mur ze szczerego brązu.	Raczej narwana, niż egzaltowana a to, widzisz, jest różnica, bo egzaltacya idzie niemal zawsze w parze z dobrem sercem, a narwanie często godzi się z oschłością serca i często nawet wypływa z tego, że głowa się pali, a serce śpi.	A poza tym bardzo bogata, jak mi się zdaje.	W takim razie, Lena, muszę powiedzieć, że łapała myszy zupełnie inaczej, niż wszystkie koty na świecie. Podnoszę wam deskę	Na wesele.	Ne budu howoryty na moroziNe budu howoryty na morozi (z ukr.) odparł szorstko Chmielnicki.	Ale ja wiem, dlaczego ona się stroi.	Bardzo trudne położenie Ale wydaje mi się, że widzę teraz jasno, jak Ropuch powinien postąpić. Mówię, wam, powinien koniecznie...	A ona jest ładna?	Boję się? Żartujesz! Przyjdź po mnie i zamiaucz.	Czy on rzeczywiście wywodzi się z baronów kurlandzkichkurlandzki zapytała siwiejąca dama.	Mówisz że się opierają?	A ciężko było żyć?	A toś mi z nieba spadł i ów szlachcic także! A siłażsiła (daw.)	Co takiego! Pod moją opieką?	Czego ona chce?	Gotować się do obrony, zwołać, kto żyw w zamku! Wybaczcie, muszę przyjąć nowych gości.	Ha, ha! Pojmuję, mój dobry książę, ona ciebie oczekuje do tańca.	Jak ty się interesujesz moim żołądkiem!	Jesteśmy jesteśmy winne panom za lipiec...	Przecież pan jest wydawcą „Tygodnika”, pan jest właścicielem tego pisma?	Przyślę jeszcze dzisiaj lekarstwo. Chodźmy!	Tak	Za trzy dni dość będzie czasu	A nasze butú roztrzaskują najtwardsze głowy.	A! i ofiary składać bałwanom!!	Ani do mnie	Byliśmy przyjaciółmi!	Będę leżał.	Cygani jak ten pies	Cóż zawinił wojewoda?	Dlaczego?	Dziadka znaczy	Dzisiaj rano.	G. 1.	Hm! ktoś widocznie śledzi pańskie kroki.	I cóż?	Jaki?	Maksymilianie...	Ne! Čia jų naguose pražūsime!	O Chryste! takiém zdziebełkiem jadła miałabym go zabić!	Obyczaje, Zabawa zagadnął Rocho, aby zwrócić uwagę w inną stronę.	Od Cyrana?	Oo, naturalnie! Pewnego razu podniósł w jednej ręce konia!	Powinien byś więcej rozmawiać z ojcem! Ojcu przykro, żeś taki małomówny!	Pytała was?	Sam o tem wiesz najlepiej	W takim razie trzeba płacić siedemset rubli...	Zwiążę je wstążką!	Życzę dobrego snu w ariańskim zborze...
Ale jeśli masz umrzeć, to zapisz sobie majątek komu innemu; bo jeśli umrzesz... niczego już potrzebować nie będę.	Co robić zatem? Czy nie ma już ratunku?	Ależ nie Carrara, tylko Karara...	Bo co? Czygo tu nie ma?	Czemuż nie ale o tem zapominać nie trzeba, że ludzie mnie i was będą szpiegowali. Ostrożnym musisz być. Bóg z wami.	Książę wcale na mnie łaskaw nie jesteś?	Której by nie było powiadasz pan, gdyby się człowiek	Nie bój się, Wawrzku, każda młódka pójdzie za niego, niechby tylko rzekł.	Nie jestem kompromitujący dla dam	Nie psuj kwiatków, to je boli	Nie znam się na przysłowiach, ale pani się pomyliła.	Nie, monsiniorze, dowiedziałem się w więzieniu dopiero i to z ust pana sędziego, wielce miłego człowieka!	O czym nie wie ani jego dostojność następca, ani nawet Sara?... My wszystko musimy wiedzieć. Ten zresztą sekret nie był trudny do zdobycia. Przy Sarze bowiem znajduje się jej krewna, Tafet, kobieta niezrównanej gadatliwości.	Tak jest, hrabino, nie tylko filozofowie, ale wszyscy poznają prawdę.	To do ciebie nie należy.	Wystarczy więc, Franciszku, jeżeli wrócisz o wpół do ósmej. Albo zaczekaj, przygotuj mi ubranie. Możesz spędzić wieczór poza domem. Na obiedzie nie będę w domu, więc nie będziesz mi potrzebny.	Kiedyś powiedziałem, że niepotrzebnie jesteś taka nieprzystępna, bo nie jesteś jeszcze młynarką. Ty uśmiechnęłaś się... jak to ty umiesz... bardzo podstępnie i odpowiedziałaś: „Właśnie dlatego”.	Czy nie myślisz jednak, że to jest przykre, pokazywać się tak nago lub prawie nago przed publicznością?	Jak to znowu? Nic a nic nie rozumiem.	Matyldy są na co dzień, damy na święta. Ale Iza będzie największym świętem. Słowo honoru daję, że nie znam kobiety, która by na mnie tak piekielne robiła wrażenie... No, ale bo też i ona lgnie do mnie!	Tak, czy nie? Do cholery, grzecznie pytam!	Tak, kapitanie, a w związku z tym, że na tym wzgórzu ani w okolicach nie ma żadnych innych jezior ani źródeł, właśnie tutaj hiszpańscy żołnierze będę musieli zaczerpnąć wody.	Taką była jego wola Przyjmijcież tedy pana z należytą czcią i wszystkie usługi oddajcie mu, jak się godzi, ażeby nie spotkały was kary w doczesnym i przyszłym życiu.	Antoś, przestań już	Cichoj, mała, cichoj! Podjedz se ano, bo pojedziesz z gospodarzem do miasta! Tyla klacz, że już do ogiera czas, a świniaś. Utytlesz się zawdy kiej maciora	Witek, dałeś to już na wypominki?	Więc dobrze! Opowiedz mi twój dzień, to mnie rozerwie. Powinieneś chyba starać się, aby mi tutaj czas nieco uprzyjemnić. Dosyć się już nudzę, gdy mnie zostawiasz tu samą na całe dni.	Jak on go sądzić będzie? Jaki wyrok spadnie na głowę jego? Co z nim stanie się?	Przyjacielu skąd ci się bierze nadzieja, że moja pani zechce popatrzyć na szaleńca szpetnego jak ty?	Trudno to wytłumaczyć Byłbym jednak skłonny przypuszczać, że przyczyną tej osobliwości jest położenie naszej wyspy na półkuli południowej, która, jak ci to wiadomo, mój chłopcze, jest o wiele chłodniejsza od północnej.	A więc pana obrona będzie właściwie przyznaniem się do wszystkiego?	Albo kto się tak dziś czesze?...	Co? Czyżby korsarze budowali kościoły? Czy naprawdę oni je budują?	Jak tylko można najwięcej.	Oczywiście, że mam! Skądinąd każdy milioner jest tak samo szlachcicem jak bastard, to znaczy może nim być.	Panu, jak mi się zdaje, bardzo pilno?	Przyjdzie do tego wszędzie Kara boska... Sąd ostateczny bliski... Coraz gorzej i gorzej, a znikąd poratowania!...	Wyrzucę cię z powozu!	A Dessau?	A to dlaczego?	Ach, mateczko!	Biceps na wylot, kość nienaruszona. Szarpnęło ścierwo, bo małe. Koniec. Jeżeli, to tylko z dużego kolta mówiła, gładząc narzeczonego po głowie.	Bóg widzi wszystkie rzeczy	Będę miała.	Całuję rączki pani dobrodziejce!... Uściśnienia od rodziców, ukłony od całego Iksinowa... Pani doktorowa dobrodziejka miała zamiar przysłać kopę szparagów...	Co?	Człowiek	Cóż Zdzisław? Bardzo był zachwycony moim przyjazdem?	Cóż to pomyłka w numerze?	Dlaczego tu szyba stłuczona? Ile kosztuje to lustro? Kto gra na tym fortepianie?	Do twego ojczyma. Wezwałam go, aby się ze mną na czysto rozmówił.	Dobrze jest znać swoich sąsiadów Wyspa Tabor to nasza sąsiadka, i to jedyna! Grzeczność wymaga, aby przynajmniej złożyć jej wizytę.	Don Kichot z Manchy błędny rycerz, jeden z najdzielniejszych, jakich kiedykolwiek widziano.	Doskonale. O której pojedziemy?	Dzięki, szczodry panie. Będę teraz umiał z wiernymi gadać.	Gdzie ja go wezmę?	Gleicher Schritt! Glied rückwärts marsch! Glied halt! Laufschritt! Glied marsch! Schritt! Glied halt! Ruht! Habt acht! Direktion Bahnhof; Laufschritt marsch! Halt! Kehrt euch! Direktion Wagon, Laufschritt marsch! Kurzer Schritt! Glied halt! Ruht! Teraz sobie przez chwilkę odpoczniesz! A potem zaczniemy na nowo. Przy dobrej woli dużo można zrobić.	I cóż, Stefo?	I sam mam wątpliwości	Idź do kąta.	Ja myślę, że prędzej nudzi	Ja w twoim wieku...	Ja wiem, że mama mi dobrze życzy, ale ja też mam swój rozum...	Ja zaś co wiem, to wiem, i przy swoim stoję.	Jest, panie.	Jutro tu do nas przyjadą z rewizją i na stryk...	Kobieta demoniczna	Kto wy?	Milcz, milcz! Upił się, choć rano! Poszedł precz, bo za łeb wyciągniem!	Może będziesz pani potrzebowała człowieka dobrej woli, który bez wahania przyłożyłby lont do miny prochowej?	Nad idealnym zapalnikiem... co?	No, co? Co?	No, dziedziczne.	O ile dopisze pogoda.	Okrucieństwo, Żołnierz, Przywódca	On tylko na jedną rzecz czeka, któraby go skłoniła ostatecznie do przywdziania sutanny	Pan się gniewa na mnie?	Potępiasz mnie więc i ty? i ty, i wszyscy... Rzecz jest skończona ze mną. Zostałem wyklęty, anathema! Uśmiéchnął się szydersko.	Prawda, panie, czuję wielką trwogę, ale dlaczego postrzegacie to teraz bardziej niż przedtem?	Proszę, tu jest rachunek!...	Przez Machnickiego.	Przystrzygł włosy	Rubla.	Serce rzekła, przypom­niawszy sobie widocznie młodość swoją.	Sędziemu, pani, sędziemu!	Tak, tak piękność primae classis!	Tak. To jest mój folwark.	Tak... on...	Tak; to jest pukiel włosów, który zginął mi wraz z medalionem.	To Anusia Borzobohata-Krasieńska Wszyscyśmy się w niej swego czasu kochali i Michał także. Bóg raczy wiedzieć, co się z nią teraz dzieje.	To była prawdziwy księżniczka i pomyśleć, że tutaj mieszka.	To zacznij zawracać głowę Kingowi, natchniony wieszczu! Zrób jaki fajnowaty, klawy refren, każemy go śpiewać mikrusom.	Tuhaj-beja?...	Udaj się pan stąd do Blangy, a z Blangy do Neufchatel. Tam zajedź do oberży pod „Złotą Broną”, daj hasło oberżyście, a znajdziesz także konia, gotowego do podróży.	W domu pana barona jest kawalerski pokój do wynajęcia za dziesięć rubli miesięcznie?	Wyżej wszystkich stoi przysięga na chrzcie krzyżowi pańskiemu	Zaczyna się starzeć	Zawżdy łatwiej znaleźć sposób zdobycia kochanki niż przebijania muru głową.	Zdaje mi się, że to dość jasno wyrażone	Żebyś wiedział, że te dzieci, to przecie twoje... Wiktor, Wiktor...
Chciałbyś? Co za zarozumiałe chłopisko! Chciałby mi dać do zrozumienia, że nie zdobędziemy Sulaco bez niego! Ha, ha, ha! A może byś puścił się do niej wpław, mój chłopcze?	Nie niczego sobie, tylko najlepsze i jedynie wskazane. Po drugie musicie zamieszkać na wsi. Trzeba natychmiast odbudować Terkacze i porzucić miasto. W mieście żaden poszczególny człowiek nie może być szczęśliwy, a tym bardziej małżeństwo. Pokusy! O! Jutro z wami wybiorę się do Terkacz i uplanuję, co i jak.	A! dla mnie już od dziśdnia zaczyna się męczarnia tém większa, że Gorajski przybywa, że o niego będę w obawie i o to, co on zniecierpliwiony może przedsięwziąć.	Będziesz za to hojnie wynagrodzony, drogi przyjacielu Udaj się pojutrze do kancelarii dworskiej z Czaplą i z panem des Lupeaulx, a zastaniesz dekret podpisany przez króla. Kanclerz ma go jutro zanieść do Zamku; ale jutro jest Rada, wróci późno; mimo to gdybym dowiedziała się o rezultacie w ciągu wieczora, poślę do pana. Gdzie pan mieszka?	Ale to wszystko dobrze! Ależ Zosia jest jeszcze takim dzieckiem, że ledwie za lat kilka by mogła... ale gdzież tam! Co panu w głowie!	Kochany panie, musisz zaufać mi ślepo i zrobić to, co powiem. Oświadczysz pan Stapletonom, że mieliśmy wielką ochotę panu towarzyszyć, lecz że ważne interesy powołały nas do Londynu. Spodziewamy się wrócić niebawem. Czy pan zechce powtórzyć im to dosłownie?	Na Boga! wielka to jest rzecz, ale bez księcia nie możemy nic stanowić. Tu nie ma się co spierać. Waćpanowie w służbie jesteście i ordynansówordynans (z łac.)	Albo ja za nią chodzę? Czy ja wiem? Ona mnie, ja się jej nie pytam.	A co słychać poza tym?	I co?	Ba!... mam nadzieję, że mnie nie trafi. Wreszcie obstąpimy karetę i zgładzimy ze świata w niej się znajdujących. Zawsze to nieźle, gdy mniej o kilku nieprzyjaciół prześladować nas będzie.	Jestem gotów, panowie. Mniemam, że krata znaczy to samo, co separacja, a to jeszcze nie najgorsze.	W takim razie nie pojmuję, w jaki sposób mogę się przyczynić do odkrycia prawdy, gdybym nawet zgodziła się podjąć tej sprawy za dwa tysiące franków.	A pan jeszcze na nogach! krzyknął stary jak sobie chce, ale podczaszycowi czas by położyć się i wywczasować choć trochę.	A ty mi przyrzekłeś dom z winnicą pod Ameriolą więc chcę szukać dziewicy wszędzie, gdzie mam nadzieję ją znaleźć. Po wybuchu pożaru mogli powrócić na Zatybrze... Mogli okrążyć miasto, tak jak my okrążamy je w tej chwili. Linus ma dom, może chciał być bliżej domu, by obaczyć, czy pożar nie ogarnie i tej dzielnicy. Jeśli wrócili, tedy przysięgam ci, panie, na Persefonę, że znajdziemy ich na modlitwie w podziemiu, a w najgorszym razie zasięgniemy o nich wiadomości.	Ale dziadek się do nich tak przyzwyczaił	Pojadę, ale wdzięczność zachowam. Rzadko tak uczciwych ludzi jak w Pacunelach!... Waćpanny zawsze się tego Kmicica boicie?	To cale się tu coś nowego święci, począł zadumany Sapora, gra świeczki warta... Pieniędzy takich podchwycić nie mogli... Są gdzieś skryte... Nie ma co się namyślać, niegodziwego człeka należy się pozbyć... a jejmości zagarnąć spadek...	Czyżby z tobą było tak jak ze mną czyżbyś mimo chęci kochania nigdy nie napotkała miłości?	Pragnąłbym i ja tego szczęścia ale własnego dachu nie mam, służę, a któż wie czy Hananias widziałby dobrém okiem, gdybym do jego domu przychodniów wprowadzał?	Klu-Klu milczeć będzie, jak grób, ale Klu-Klu poznała smutnego króla. Zdradzić może Maciusia ten spalony list, ale nie Klu-Klu.	Na Pomorze jadę do księcia do Światopełka, powinowatym mi przecie jest, swojemu ginąć nie powinien dać.	Ach, więc wszystko jedno, jak to nazwiesz. Powiedzmy: liaisonliaison (fr.)	Ciewyciewy (gw.) ozwał się wiarus do Kima. cisnął dziecku pais.	Manuel, jak mi się zdaje.	Spodziewam się! Coś, za coś! Mam opinię zupełnie zepsutą. Niechże wiem dlaczego!...	Tak, będę pracowała. Wstąpię do teatru!...	Trzeba będzie jak najdłużej stawiać opór.	Za cóż to mi waszmość dziękujesz?	Że jedna cnota stopi się dziś jak wosk.	Nie! nie pójdę za mąż!... Może sobie ojciec odwołać słowo; mnie nie zmusi...	Tutaj nie macie się bać czego, bom wam powiedział, że wam włos z głowy nie spadnie; ale tam dalej w górach zawsze radzę ostrożność, bo tu ludzie siły może w duchu nie mają, ale mają w rękach, i duchów się nic a nic nie boją, a broń Boże waszmość na nich dmuchać... teraz umysły podrażnione, mogłaby w rzeczy wypaść jakaś nieprzyjemność.	Jenerale nie pójdziesz ztąd póki nam nie powiesz jak to było?	De Marsay bawił się mną jak lalką. Byłam taka młoda! Nie kochamy nigdy mężczyzn, którzy występują w roli guwernerów, nadto urażają nasze próżnostki. Oto niebawem trzy lata zupełnej samotności, i wierz mi, ten spokój nie miał w sobie nic przykrego. Tobie jednej ośmielę się powiedzieć, że tutaj czułam się szczęśliwą. Byłam znudzona adoracjami, zmęczona bez przyjemności, drażniona powierzchownymi wzruszeniami, którym serce było obce. Wszyscy mężczyźni, których znałam, wydali mi się mali, płascy, powierzchowni; żaden nie sprawił mi najlżejszej niespodzianki, żaden nie miał prostoty, wielkości, delikatności. Byłabym pragnęła spotkać kogoś, kto by mi zaimponował.	Ambroziak musicie mnie po starej znajomości zrobić jedną rzecz...	Chciałbyś ujść w jego oczach za proroka?	Com ja waćpanom takiego uczynił, że mnie prześladujecie?	Do widzenia.	Idący do Zell am See.	Jutro tu do nas przyjadą z rewizją i na stryk...	Nie. Chyba jednego pana Rogockiego, bo ci inni już mi się sprzykrzyli. Ale jego ostatecznie mógłbym wziąć ze sobą...	No tak, ale nie umarła. A nawet czuje się już dużo lepiej.	Dobrze, ale poco i dlaczego pan mi to mówi?	Mój pan dziś jest nastrojony żartobliwie. E... teraz już wiem: z tą mandoliną to też był żart. Niedobry! Tak dworowaćdworować	Słowem, same inicjatywy! Same innowacje! Nie pojmuję, skąd się u pana znalazła taka filantropia demokratyczna, bo nie jest odziedziczona po przodkach, justement!	Ależ nie kryję się! Spałem.	Bo ja nikogo nie chcę.	Ja też niczego panu wmawiać nie chcę.	Nie spodziewaliśmy się i tego.	Nikt w to już nie uwierzy i ja także nie! Wiem dawno od babuni z Frankfurtu, że to nieprawda.	Pani jej nie przypomniała?	Tak, wielebny ojcze, to prawda. Przyjęła wszakże naszą wiarę.	Teraz wyszedł zameldować się policji, ale wróci...	Czyż wszystko musi mieć związek ze wszystkim? Choćby w rozmowie wyzbądźmy się namacalnej przyczynowości. Bawmy się w rzeczy nieoczekiwane.	Nie może być! to wy! a to zapisać trzeba w kominie! Elżbietka i mój maleńki okręcik lądowy! Płyniecie od północy z wiatrem południowym! No, proszę na pomost!	Straszne rzeczy dzieją się w naszym domu!... W pokojach kanarki wrzeszczą tak, że trzeba zatykać uszy, pies szczeka, aż ściany drżą, a Stefan gwiżdże przy obiedzie. Zdaje mi się, że dostałam się na pustynię...	A kto to był Hannibal?	Ach, więc to milczenie jest rodzajem hołdu dla nas?...	Ale już koniec.	Bardzo zacne i po dniu jeszcze lepiej się waszmościowie o tym przekonacie.	Biją się!	Czemu nie, w bitwie, w polu pewnie jeden drugiemu pola dotrzyma	Czemużby nie?	E, widzisz, ośle... Takiś stary kolega! Już się boisz księdza...	Grzech nie grzech, a takitaki (reg.)	Jeigu jis tenai gavosi į Pilėnus, pas motiną norint jų ne didelis skaitlis, vienok jis mus pažįsta, tai bus niekas iš to.	Mój drogi, bądźże muszkieterem, albo opatem, ale nigdy jednym i drugim jednocześnie	Nie mam o tym żadnego pojęcia.	Nie mogę.	Nie.	Ot, ta szelmeczka, która tam się śmieje; podoba ci się?	Pan oszalał?	Rusza, rusza Daj nam Boże zawsze takiego wiatru. Napijmy się na tę pogodę.	Tym bardziej że bez cyrulika i inna cnota chrześcijańska wejść tu może w praktykę...	Wszystko pono wezmą ulubione Klaryski Niema się tam już czem pożywić.	A Szyller?...	A czy bierze proszki według przepisu?	A kawę piłeś?	A teraz jeszcze kaszlesz?	A wielawiela (gw.)	A zatem według ciebie Jastroń zapadł w sen pod wpływem silnego wstrząsu nerwowego?	A, guten Tagguten Tag (niem.)	Byłeś?	Cicho panna bądź!	Czemu spałeś?	Cóż teraz poczniemy?	Fiszman?...	Jedziemy?	Kiedy mama tu była...	Kochasz?	Krótko mówiąc po zapłaceniu kosztów, pozostanie mi jeszcze jakie trzydzieści talarów.	Książę, jesteś pewien, że chcesz powiesić Czarnego Korsarza?	Muszle?	Obecny	Oto jest, przyniosłem ci.	Panie profesorze...	Tam mieszka nieczysta Żydówka, która powstrzymuje przybór Nilu... Biada nam!... nędza i głód wisi nad Dolnym Egiptem.	Teraz przemówiła przez ciebie Anna... Czy palisz fajkę?	Więc wrócił?	Zarobiłeś na tym interesie z pięćset rubli.
Nie, ja mówię jak jest. Pan nie wiesz co było powodem, żem wyszła z obyczajów powszechnych, widzisz tylko, żem dziwaczna i szalona, jakże możesz się zakochać we mnie? Nie! to się mylisz chyba... jesteś ciekawy tylko lub chwilowa fantazyjka przyszła ci do głowy... bo miłość?... Ja miłość pojmuję tylko poważną, świętą, wiekuistą, gotową do ofiar.... heroiczną, a dwudniowe zalecanki nazywam, pustotą.	A widzisz jednak, że ja pracuję dla bibi.	Ja chora jestem, prawda?	O, mateczko! byłem bardzo złym synem, toteż Bóg mnie ukarał i zesłał mi sen straszny. Śniło mi się, żem was wszystkich utracił, że wróżka mnie zaczarowała w muchę. O mateczko, co ja wycierpiałem! Jak tęskniłem do ciebie! Przebacz mi po raz ostatni! Będę się uczył, będę pracował, zobaczysz! Ale ty za to, mateczko kochana, nie będziesz już płakać tam, na cmentarzu... czy dobrze?	Wszak go się nie boją ani ptaki, ani inne zwierzęta może i ja dla tego samego nie będę się bał jego wzroku. On jest jakby czarodziejem zwierząt, a ja jestem chłopiec-zwierzę.	Ja teraz już wytrzymać nie mogę, nudy takie, że chyba się wścieknę.	Ona żałuje, żmija! Dobrą chwilę wybrała do żalów. Chwyta mnie jak dudka w sidła, drwi ze mnie, upaja mnie, okrada, a po tym wszystkim prosi o przebaczenie! Kto by się był jednak spodziewał! Marota w przymierzu ze zbójami! A, plemię cygańskie, zdeptałbym cię teraz nogami! Wybrnąłem ze wszystkich zasadzek, zwalczyłem wszystkie przeszkody, a tymczasem jedna samiczka wyprowadziła mnie tak fatalnie w pole! Ale do diabła i wszystkich sług jego, to się tak dobrze nie skończy! Odbiorę swój list, choćbym miał rozpruć tego Ben Joela od brzucha do gardła! Dalej, panienko, każ osiodłać mego konia i wynajdź mi jak najśpieszniej kogo, co mógłby wyruszyć natychmiast do Paryża. Dostanie dwadzieścia pistolów, jeśli stanie na miejscu jutro przed wieczorem.	Papiery! a to dobre! papiery! przecież tam masz kupami jak w stodole pszenica i żyto leżące złoto... osobno holenderskie... osobno portugały... i... chodzisz szuflować, żeby to nie zatęchło. Widzisz, ja wszystko wiem!	Kochać wolno To mój los, że wszyscy szaleją... Ale pisać do mnie tak poufałym tonem... Więc on naprawdę myśli, że	Tak, ty. Jest do spełnienia dobry i święty uczynek, mój panie, a przytem zarobić na tem możesz dużo pieniędzy.	Tak. Mam ją	Tak tocznotoczno (ros.)	Uzyskała od pana ofiary, jakich towarzystwo nie mogło wymóc na tobie. Musi być zachwycona swym tryumfem, będzie zeń bez wątpienia nieco próżna, ale, na jej miejscu, byłabym nią bardziej jeszcze. Dotąd jest tylko sprytną kobiecinką, zacznie uchodzić za kobietę genialną. Odmalujesz ją nam w jakiejś czarującej książce, z tych, których sekret posiadasz ty jeden. Mój drogi panie, nie zapominaj tam o Vandenessie, zrób to dla mnie. Doprawdy, nadto jest pewny siebie. Nie przebaczyłabym tej promiennej miny samemu Jowiszowi Olimpijskiemu, jedynemu z bogów mitologicznych, wolnemu, jak powiadają, od wszelkiej przygody.	I tak co rok jeździsz do Ostendy, będziesz teraz miała przynajmniej po co jeździć.	Brzydka to farsa Cóż, kiedy nie ma na to rady. Co dzień słońce zachodzi i co dzień nie ten, to ów umiera, zwykła kolej, którą biorąc do serca, darmo byśmy tylko sobie psuli życie. Jazda! Ostro czy z wolna, jak się zdarzy, byle wprost do celu, poprzez przeszkody do wygranej.	Chyba nic nie wiecie? Byliście koło chaty?	Co robić zatem? Czy nie ma już ratunku?	Gdzie to jest?	Nie chciałbyś to wozić? poruszając. miechem.	O, Jadzia! Ona, choć zawsze milczy i nawet oczu nie podnosi, z ludźmi co chce robi.	Ojczyzna, Plotka, Rosja, Zdrada ostrzeż pan Wokulskiego (nie ode mnie, tylko od siebie), że ten jego wspólnik Suzin to wielki hultaj i zapewne niedługo zbankrutuje... Ostrzeż go pan, bo szkoda człowieka... Zawsze Wokulski, jakkolwiek wszedł na fałszywą drogę, zasługuje na współczucie...	Porthosie nieraz już zwracałem twoją uwagę, że brak ci zupełnie dyskrecji, i to ci szkodzi u kobiet.	Gadasz głupstwa Po pierwsze wszystkie ich udziały nie starczą na to, a po drugie termin za dwa miesiące. W tym czasie niepodobna sprzedać udziałów inaczej, jak za psie pieniądze. Zresztą na pewno nie zechcą. Znam ich dość dobrze.	Niech pan wierzy, że zrobię wszystko, co będzie w mojej mocy, wszystko, co potrafię, by panu nie było ze mną źle.	Królowie, nie podpisujcie tego papieru. Nie można porównywać Maciusia ani z Napoleonem, ani z żadnym królem dorosłym. Chociaż nie mam dzieci, odgaduję dziecko sercem macierzyńskim. Maciuś jest nerwowy. On ma dobre serce.	A cóż? spytał, a co?	Aha! Zapewne, że musi być to... Niezawodnie to...	Bo się Konopka z panem Lubienieckim założył, że waszmość nie przyjedziesz na drużbę i że Sanoczanie słowa nie dotrzymują.	Czy nie upomniałabyś Marii Anny?	Dlaczegóż się osłania jakąś tajemnicą, ukrywa? Mnie to niepokoi.	Dobra to myśl, moja Heidi Jeśli jednak ten smutek właśnie on sam zesłał na człowieka, to cóż ma powiedzieć Bogu?	Dwadzieścia cztery, a nawet tylko dwanaście godzin ciemności, przecież to Ziemia.	Hrabia? Przyjacielem twojej macochy? O, instynkt nie oszukałby mnie aż do tego stopnia. Jestem pewien, że się mylisz.	I uważacie to za rozsądne?	Jak dawno jest zamężna?	Może panienka co kupi?... Mam dobre, tanie towary. Może co z byżuterye?... Może rękawiczki, śpilki do włosów, masyw, srybne! może co?... Mam różny towar, na różne ceny, a wszystko doskonalne, paryskie!...	Nie oszalał, ale został chrześcijaninem	Nie powiesz?	Nie większe od tych, jakie niektóre osoby znajdują w dużych domach	Niech mnie ojciec nie irytuje, bo...	Niewiarowicz mi takiego papieru nie da.	No, mam pieniądze, doświadczenie, możność rozpoczęcia nowego życia Znajdę w świecie kąt, gdzie mnie nie znają, gdzie nie wiedzą...	Owszem, i on mnie kochał, ale jego już nie ma.	Pani baronowa Krzeszowska (jestem przyjacielem obojga baronostwa) pragnie zbyć klacz wyścigową. Zaraz pomyślałem, że pan przy swoich stosunkach może życzyłby sobie posiadać podobnego konia... Jest ogromna szansa wygranej, gdyż biegają prócz niej w wyścigu tylko dwa konie, znacznie słabsze...	Przed wami? Za co?	Sądzę, że nie bezpośrednio...	Waść się djabła zaparłeś że w niego nie wierzysz, śmiejąc się dodał kapucyn patiens quia aeternus, a temu graczowi niedaleka może meta, musi się o swój honor upomnieć!	Wiem, chciałby pan, abyśmy obie... Dosyć, tu jest miejsce święte. Czekam was na śniadanie o pół do drugiej.	Wnuk to Saula Ezofowicza?...	Z czegóż to suponujeszsuponować (z łac.)	Zdawało mi się, że już nigdy nie pozwolą mi rozmówić się z panem... No, nigdy!...	Ze zbójami godzi się i na parol nie zważać.	Zostaw go A sam ruszaj z Bogiem i wracaj zdrowo. A tę siekierę, którąś rąbał drzewo, weź ze sobą, może przyda ci się na co.	A artyleria wyszła?	A kogo chcecie obsadzić?	A toć mi pyszny pan! śmiał się stary.	A zatem?	A! dobrze powiedziałaś mimo woli	Ba, miałem dać na mszę za stryjkowe zdrowie i zabaczyłemzabaczyć (daw.)	Chwazdrygiel: Sztuka negująca treść degraduje się do czysto zmysłowego zadowolenia.	Czy Wasza Królewska Mość zakazuje mi nastawać dłużej na ten temat?	Cóż chcesz, żebym jeszcze uczyniła?	Cóż one pomyślą	Cóż się z nim stało?	Dziękuję...	Gdzie?	Gdzieżeś pan był?	Hrabiego Ponimirskiego	Inflacja i wojna zrujnowały wiele rodzin. Niejeden został nagle zepchnięty do trzeciego stanu. Często mieliśmy sposobność patrzeć na smutną walkę inteligencji.	Jak pan.	Jakto?	Jesteś ranny?	Jesteśmy tu szpiegowani prawda?	Kużden się na was ogląda.	Mamy się przebierać naprzeciw szafotu?	Musimy bacznie sprawę śledzić. Trzeba mieć nosa!	Myślisz, że wszyscy marranosimarranosi	Na jutro gotuje się nam bodaj dramatyczny turniej Samuel Zborowski zatknął na placu swoję włócznię i postawił tarczę, ofiarując się na cześć króla z równym sobie stoczyć bój.	Najgorszy parobek, a jeszcze lepiej w groncie robi!	Niewiem, ale wiem, że jej łzy na moją duszę padają, jak rozpalony żar.	Oczywiście.	On... poczekaj; odprowadzę cię.	Pan myśli, że tylko dziś czuwałam?	Paėmė, mat, ir nudūrė Pareivį, kaip kokį  aviną!	Proszę...	Przeczytaj jeno naprzód pismo!	Rozkaz, aby przeniesiono cię do osobnej celi i pozwolono widywać ze mną.	Szlachetna duma!...	Słusznie. Rozumiem. Dobrze, mości książę. Mym jednym spojrzeniem tej religijnej ofiary dokonam.	Tu Murek, niech pani otworzy.	W dentystce?	W gabinecie przyległym do pokoju, w którym zmieniała ubranie.	W jakiej odległości od morza zostawiliście tego żółwia?	Wielmożni panowie Prawdziwie wielmożni panowie! bo fortuna w rzeczach publicznych dobrze użyta całemu narodowi adjuvatadjuvat (łac. adiuvo, adiuvere) błagał i trzaskał palcami suchotniczy pan.	Wiem	Z daleka.	Z przyjacielem, mości odźwierny!	Zaiste, zajęcie godne mizantropamizantrop mruknął Decoud zjadliwie.	Zara, zara!...	Zdechłego kota.
Dużo mnie to obchodzi Jest to nazwisko pewnego znanego mi opryszka, ja zaś dla zwięzłości tak waszeć nazywam. Lecz chciałem aści powiedzieć, co następuje: Pijaństwojedna szklanka rumu jeszcze waszeci nie sprzątnie ze świata, lecz jeżeli pan wypijesz jedną, zachciewa ci się drugiej i trzeciej, a stawiam w zakład własną perukę, że jeżeli waszeć wkrótce nie zmienisz tego trybu życia, to umrzesz umrzesz pan i pójdziesz na miejsce dlań przygotowane, jak ów człowiek, o którym mówi Pismo święte. A teraz postaraj się wasze pójść ze mną. Zaprowadzę pana do łóżka.	A więc! Skoro to jest wojna, to jeden człowiek nie może na sobie  skupiać całego naszego współczucia.	Nie, mój panie. Chyba jest nawet luteraninem.	O, niech pan będzie spokojny. Pan Dalcz ich z ręki nie wypuszcza. Nawet jak szedł do łazienki, to zawsze ze sobą zabierał. Raz, kiedy pojechał do domu przebrać się, a zauważył, że w tamtym ubraniu je zostawił, to natychmiast wrócił po nie. Pamiętam dobrze, bo akurat nikogo ze służby nie było i sama schodziłam sprowadzić taksówkę.	Tak, ale od nas dwu, excellencyo, zręczniejszych nie było. Siła i potęga, to jeszcze nic, kto ich użyć nie umié. Ja wam ręczę, potrafimy.	To nie moja wina Nie moja wina, że ci, z którymi łączą mnie stosunki, domagają się, ażebym sklep sprzedał. Prawda, że społeczność straci, ale też i społeczność chce tego.	A co nam do tego Nas to nic nie obchodzi. I o tem szkoda gadać. Pan chyba głupi nie jesteś, panie Murek, ani nas za frajerów nie masz. My nie jesteśmy ciekawi, ile panu Czaban zapłacił za zwrot i jaka między wami ugoda. Nas interesuje, czy pan oddasz, czy nie?	Ale pora by do roboty, a to chleba nie będzie i o głodzie myśleć przyjdzie...	Jeżeli pan nie ma nic przeciw temu to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem odpisze...	Bo jeżeli nie okażemy Leszkowi natychmiast jak najlepszej woli, jeżeli przez jedną chwilę pomyśli, że działaliśmy z premedytacją i że w dalszym ciągu pragniemy oderwania go od Marysi... Wtedy będzie już za późno. Kto wie, czy nie zabrał jej z owego młyna i nie wywiózł do kogoś ze swoich przyjaciół?	Czy nie jest pan czasem, tak jak ja, pasażerem z „Rangoonu”, przybyłym wczoraj?	Nie po to jedni gospodarze powyzdychali, żeby drugich wołać!	Najjaśniejszy Panie pozwolisz bym pod jego ojcowską opiekę syna mojego przysłała. Sierota to i ostatni dobrego rodu potomek, godziło by się, żebyś Wasza król. Mość podał mu rękę...	Prawda, ale trzeba na to poradzić. Powiem dobrej pani Łucyi, a ona z pewnością znajdzie jaki zbawczy środek.	Przywidziało się panu hrabiemu. Nikogo tu nie ma.	Słusznie. Nie sądź, mój synu, iż nie wiem, że z racji moich obowiązków właśnie na mnie spoczywa szczególny nakaz, abym wszystkie siły swego umysłu i ciała poświęcił budowie fundamentów pod dzieło Świętej Inkwizycji. Boże Wszechmogący, trzeba niestety powiedzieć, dzieło tak jeszcze w świecie chrześcijańskim nie umocnione, iż śmiało i bez obawy posądzenia nas o pychę możemy twierdzić, że my tutaj, w naszym Królestwie, stanowimy wzór jedyny i największej doniosłości, przekazując wszystkim innym katolickim narodom naukę naszych doświadczeń, jak ustanawiać porządek na ziemi oraz jakimi sposobami należy niszczyć opór wrogów.	Ani czy jest panną, wdową, lub mężatką?	Napewno. Jest takie śliczne	A że to wam ten balsam nie pomógł?	E gdybyście nie gniewali się na mnie, jabym z wami rad pomówić od serca.	Och ty, ty! Jak ja ciebie nie znoszę za to komediaństwo twoje, za tę nieuczciwość, obłudę za tę złość twoją wobec mnie!	To nie fałsz Gdyby nie dziki napad tych afrykańskich małp, nie byliby przecież zginęli.	Już i tak się wali na głowę twoję; nam wielki ojciec chatę wieczną zbudował. W drogę! w drogę! dziś jeszcze w nocy idziemy, i ty z nami! Jutro nasz obóz rozłożym o mil kilka i wszystko się zapomni.	Bogu chwała, Bogu chwała! A jacyż to pułkownicy są z panem Wołodyjowskim?	I głowa nie pomoże wiele, gdy rąk niema za co zaczepić	Jestem arcyburżujem, który tylko widzi jasno, co stać się musi, i nie chowa głowy pod skrzydło...	Wreszcie komuż to koloniści odsprzedają swoje kolonie? Chłopom. Za Wisłą wszystko po nas wykupili chłopi i wszędzie kupują tylko chłopi...	Bo on jest, proszę pani, Kajtuś i kurzy jak stary.	Mylisz się pan, nie jestem hrabią de Monte Christo.	A gdy padać, to kułakiem w kark?	Czy Seldon nie odszukał jego kryjówki?	I nie dognały cię?	Ja we wszystkie urzędowe czynności moich współkolegów wglądać nie mogę...	Najlepiej złożyć go w jednej z jaskiń, dopóki nie uwiadomimy policji.	Nie jestem głupcem, mój drogi.	Nie miałam.	Nie, nigdy!	Nie. Przyjechałam z pewną parą Anglików. Państwo Dwarf...	Niestety, nie	To moja rzecz. A czy znalazłbym u pana nieco opieki?	Ty występowałaś? Ty? Ależ to niemożebne.	Dobrze, wielmożny panie, ale jeśli pan pozwoli, będziemy stosować wszelkie środki ostrożności.	Panie Felton! wyjdziesz stąd i udasz się do aresztu wojskowego w tej chwili.	Co to pomoże, a ucieszyłbym tylko Szaję i tych wszystkich, coby chcieli, abym zdechł jak najprędzej. Kundel, popraw Ostrożnie! ostrożnie!	Co za słuszność? Sadowski za tymi mnichami przemawia, jak gdyby był u nich na żołdzie! Co on powiada?	Nazywam się Odrowąż, a na imię mi Józef.	Czy to pan?...	Ty mi nie wierzysz. Znam cię, mój chłopcze, ty łżesz jak świeżo upieczony król.	Oni teraz schowali się tak jak ślimak w skorupę.	Zamiast pozostawiać je w pustej Faszodzie, odeślij je do Smaina wraz z tymi ludźmi, którzy przywieźli je do Omdurmanu. Smain poszedł ku górom, do suchego i wysokiego kraju, gdzie febra nie zabija tak ludzi jak nad rzeką.	Wierzę. Zbyt długo trzeba by mówić... Mniejsza oto. Ale ja ją tracę, ja ją tracę! I jeśli jeszcze ten mój zakaz stanie między nami...	Bosman Sowa wraz z matem Więciorkiem i marynarzem Owregą pozostaną tu na pokładzie do jutra rana. Zawiesić natychmiast na masztach właściwe światła; ponadto ze względu na mgłę co trzy minuty wysyłać syreną sygnały dźwiękowe. Nad ranem wpłyniecie do portu wewnętrznego.	Ach, tak! A mnie się zdawało, byłem nawet pewien...	Myślałam. Bo ród mego męża także pochodzi z Niemiec, gdzie nazywali się von Propfenberg. I dopiero edykt nantejski zmusił ich...	Ster na prawo!	Synu mój, błagam bogów, aby ochronili cię od gwałtu i kary, na jaką zasługujesz...	Słowem, stał się pan antyfeministą?	Wszystko spaliło tedy na panewce!...	Ależ pogoda przepyszna zaledwie daje się uczuwać lekki wietrzyk.	Ech, zawracanie głowy tą miłością! Ona chce wyjść za mąż, zrobić partię...	Lepiej by się zdała jaka szklaneczka dobrego chłodnego winka.	Zróbmy szóstej jaki kawał na pożegnanie!	A ja idę do domu, jestem szalenie zmordowany	A wy?... a mężczyźni?... co wyrabiacie przed ślubem i po ślubie?... Więc kobieta...	Bo jestem stara i muszę umrzeć.	Com mógł, tom zrobił. Nic wielkiego...	Dobrze, proszę pana, może pan być spokojny.	Oczyść nas!	Pan mi więcej zaszkodzisz, niż pomożesz! zawołała Laura.	Że Krukowski wyjechał	A cyganie dokąd poszli?	Ach, ty Kalkulacjo	Albo co?	Będę zmuszony wyjechać z Warszawy a chciałbym mieć w tobie towarzysza podróży.	Choć popatrzeć, choć okiem rzucić!	Co tobie, Ramzesie?...	Co ty mówisz?... Trzeba zbudzić pannę Magdalenę...	Co wygadujesz, stary grzybie?	Dał wam jeszcze coś innego	Dobry wieczór, kochany prezesie.	Dziękuję ci, dziękuję bądź spokojna, mam pieniądze.	Ja?	Jaka krzywda?	Jakże teraz? Zostaniesz sama w domu?	Jednakże...	Jesteś sceptykiem.	Kula	Matko Najświętsza! Pani nasza blednie	No i co dalej?	No i co?	No, cóż znowu...	O czym?	Przepyszna rola!	Prędzej!	Radźże mi, radź, mój dobry, jedyny przyjacielu!	Teatr, Danse macabre, Śmierć, Vanitas	Uderzyłeś?	Witaj, kochana moja!	Wróć mnie wolność!	Zwycięzco...
Co? alboż to ty panie zrozumiész? Żal mi nędzy, chłodu, głodu i włóczęgi mojéj, bośmy widać przeznaczeni na wiekuiste błąkanie się po świecie... Prawda, że ci to niepojęte, żeby tęsknić można za czarnym chlebem, za czarną dolą i za wędrówką bez końca? Mówią ojcowie nasi, że w kraju, z któregośmy wygnani, cześć oddawano ptakowi, który i do was zalata... Patrz, oto jego gniazdo na tém drzewie. Cierik ten (ptak) zowie się u was bocianem... Bocian w podaniu cygańskiém jest przeklętym jak cyganie.	W gefechcie niejeden narobi w portki Niedawno temu opowiadał nam pewien ranny kolega w Budziejowicach, że jak szli do ataku, to się zerżnął trzy razy z rzędu. Naprzód, jak wyłazili z dekunków na przedpole, przed zasieki z drutu kolczastego, potem, gdy zaczęli forsować zasieki, a po raz trzeci, gdy doszło do walki na bagnety i Moskale biegli krzycząc „ura”. Potem zaczęli wiać nazad do rowów, za dekunki, i z całej tyraliery nie było ani jednego, żeby mu się taka rzecz nie przytrafiła. Jeden zabity, który leżał na dekunku nogami na dół, a któremu w czasie ataku szrapnel ściął gładziutko pół głowy, też musiał w tym ostatnim momencie zdrowo się zerżnąć, bo ze spodni spływało toto do dekunków razem z krwią. A ta połówka jego głowy, razem z mózgiem, leżała akurat pod tym. Człowiek nawet nie spostrzeże, jak i co, a już się stało.	Jeżeli się chybisz, zostaniesz zeszpecony. Słuchaj i ja, jak wszyscy młodzi ludzie, zastanawiałem się nad samobójstwem. Kto z nas do trzydziestego roku nie zabijał się raz albo dwa razy? Nie znalazłem nic lepszego niż zużyć istnienie rozkoszą. Rzuć się w szaloną rozpustę, a wówczas albo twoja miłość, albo ty, jedno z was zginie. Nadużycie, mój chłopcze, jest królową wszystkich śmierci. Czyż nie ma ono w swej służbie piorunującej apopleksji? Apopleksja to strzał z pistoletu, który nie chybia. Orgie dają nam wszystkie rozkosze fizyczne; czyż to nie jest opium w drobnej monecie? Zmuszając nas do picia nad miarę, rozpusta rzuca trunkowi śmiertelne wyzwanie. Czyż beczka małmazji księcia Clarence nie smaczniejsza niż muł Sekwany? Kiedy padamy szlachetnie pod stół, czyż to nie jest małe periodyczne zaczadzeńko? Kiedy patrol nas zgarnie, wówczas, leżąc na zimnym tapczanie na strażnicy, czyż nie kosztujemy przyjemności Morgi, tylko bez wzdętego, obrzękłego, sinego, zielonego brzucha, a z dodatkiem świadomości zdarzeń? Ach! to powolne samobójstwo, to nie śmierć zbankrutowanego sklepikarza! Kupcy zhańbili rzekę, rzucają się w wodę, aby rozczulić wierzycieli. Na twoim miejscu starałbym się umrzeć wykwintnie. Jeżeli chcesz stworzyć nowy rodzaj śmierci, walcząc w ten sposób przeciw życiu, chcę być twoim sekundantem. Nudzę się, jestem rozczarowany. Alzatka, którą mi stręczono za żonę, ma sześć palców u lewej nogi; nie mogę żyć z kobietą, która ma sześć palców! To by się rozgłosiło, ośmieszyłbym się. Ma tylko osiemnaście tysięcy franków renty, majątek jej maleje, a palce się mnożą. Tam do czarta!... Prowadząc wściekłe życie, może znajdziemy przypadkiem szczęście!	Tak jest, on! Ignacy, ten diabeł wcielony, który, zakochawszy się w niej za młodu i dostawszy rekuzę, poprzysiągł mnie zemstę wieczystą i teraz ją wykonywa! Spodziewałem się tego, ale nie mogłem temu zapobiec. Trudnoż, miałem nadworną utrzymywać milicję, aby dom pilnować od niego; trudno uciekać było przed nim za granicę, kiedy by to się na nic nie zdało; trudno rozprawiać mi się z nim dzisiaj na rękę, kiedym już stary i zakrzepły.	Jakiż dowód na to, że ten zegarek był jego własnością?	Kominy na dachu... tak bliskie, że niemal ręką można ich dosięgnąć... i dym, który się wije smugami i kłębami wzbija się w niebo... i wróble, co skaczą dokoła i gwarzągwarzyć	Otóż wyraziła się w ten sposób dlatego, że proboszcz jeździ ciągle z jednego misyjnego zgromadzenia na drugie. Wyrażenia „osławiony” użyła zamiast „sławny”... Była to zatem gorąca pochwała! „Osławiony dlatego, że się puszcza!”... Ha, ha!	Co to za chłop Zbyszko! to takiego drugiego na świecie nie ma. A mężne to, a wartkiewartki (daw.) średniowieczny urzędnik, odpowiedzialny za ściąganie podatków, obronę i sądownictwo na terenie kasztelanii, to jest jednostki administracyjnej średniego szczebla. córki, o różnych cudnych mieszczkach nie wspominając.	Przyjacielu Sancho wiesz o tym, że nie będziesz człowiekiem większym od drugich, jeżeli nie będziesz działał więcej od drugich. Wszystkie te burze, co nam się przytrafiają, nie sąż dowodem, że niebo się dla nas wypogodzi i lepsze nastaną czasy? Czy nie wiesz, że złe i dobre ma swoją granicę, a jeśli gwałtowne rzeczy nie mają trwałości, czy nie powinniśmy wierzyć nieomylnie, że dotykamy już palcem darów losu szczęśliwego? Przestańże się tak bardzo trapić przygodami, co mnie się przytrafiają, a których najmniejsza cząstka na ciebie nie spada.	A cobyś zrobił, gdybym tak pewnego dnia przyszła do ciebie i została na zawsze? I bylibyśmy razem zawsze, zawsze... zawsze...	Czekam, co mi pani powiedzieć może.	Ja? co za niegodziwe dziecko! Lituś wie, że ją kocham... ogromnie kocham! Niech Bóg broni... Nikogo na świeciebym tak nie żałował... Będzieszże ty mi cicho nareszcie, ty mucho utrapiona! ty... najmilsze drogie stworzenie!...	Jakże! Toż on na oczach całego wojska usiekł pod Zbarażem Burłaja.	Może pani na to liczyć bezwarunkowo.	Może się stanie zwierzem, jak dojdzie do władzy. To straszna utajona potęga. Jedyny człowiek, którego się trochę boję. Nie mam dziś czasu na pana	Nie myślałem źle... Nie myślałem o pani, jak mnie podobni o takich ładnych jak pani kobietach, nie! niech zdechnę!... Myślałem... Jezus Marya! nie mogę wyleźć z „myślałem!”... Dlaczego pani ma w sobie to coś, co jest siłą?... skąd ona?...	Skąd jedla? A to ją, wielmożny panie, ściął ten chłop z Porąbek, co to z Miemcem miał sprawę.	To sprawa jego i twoja. Ale niech uważa, żebyśmy go nie musieli ciachnąć po jajach. Byłoby mi przykro, stary, ze względu na ciebie. Cześć stary! poszukam panny młodej.	Łączcie się z pochodem, zostawcie owies w stertach, aż się wysypie nikłe ziarno, niech ziemniaki gniją w ziemi, puśćcie konie, by nie zginęły w stajniach z pragnienia, otwórzcie obory, by krowy mogły na noc wrócić pod dach, i zabierzcie dzieci, gdyż Bóg je miłuje. On sprzyja malcom, kieruje ich krokami, więc niech pomagają tam, gdzie rozum ludzki ustaje.	Dość tego siadajmy na koń, a ja cię z błędu wyprowadzę natychmiast; jeżeli Bóg, dama moja i ramię dozwolą, przyjrzę się twojej twarzy i pokażę, czym ten sam Don Kichot, którego pokonać tak łatwo. Dosiedli koni, ni słowa już nie mówiąc, i rozjechali się w przeciwne strony, aby zająć miejsce do rozpędu. Zaledwie ujechali kroków dwadzieścia, Rycerz Zwierciadlany zawołał na Don Kichota;	A jego do ciebie, jak słyszałem. Serca są jak konie; zbiegają się i rozbiegają na przekór wędzidłom i ostrodze. Krzyknij na Gula Sher-Khana, żeby silniej zawarł przegrodę tego gniadego ogiera. Nie potrzeba nam końskich brykań na każdym postoju, a tego myszatego i karego należy trochę zamknąć... A teraz posłuchaj. Czy dla pocieszenia swego serca musisz koniecznie zobaczyć się z tym lamą?	A co?	A nasi patrzyli na to, zgrzytając zębami. Tak i pomścili swych towarzyszy na onych dziesięciu zbiegach. Skoczyli za nimi w pole, zakłuli spisami i porąbali na sztuki, mimo że tamci o ziemię się rzucali i zmiłowania błagali.	Cóż panna Zuzanna mówi na to?	Dobry panie, powiadasz kłamstwo i szaleństwo: jakoż Tristan mógłby być w tej ziemi? jakoż uciekałby przed tobą? jakoż nie zatrzymałby się, zaklęty na me imię?	Dyć nie płaczę, nie... ale weź od młynarza z pół korczyka jęczmienia na kaszę, to taniej wyjdzie niźli gotową kupować.	Ja, proszę pani, nie przez ciekawość pytam... Tylko ten biedak Cynadrowski zobowiązał mnie, ażeby się o tym dowiedzieć... Przyrzekłem mu i...	Na, matote dabar, poniute, ką daro lietuviai su viltimis ateityje neva skęsdamos jau tik aš norėjau padaryti progą lietuviams patapti karaliais, kaip Vincų Vincas visą mano darbą ant niekų pavertė.	Nie kazał? Widzisz, ja nie wiedziałem, że tego. Ja chciałem dać mu tylko naukę na drugi raz.	Nie. Mówili, co Kozłom sielnie się dostało.	No, przecie nie myśl, że obudzę cię złymi wiadomościami. Zbudzę cię w zwykły sposób. Myślałżeś co o tej cukrowni, którą mi tu radzą budować?...	Pan minister źle może mnie zrozumiał. Istotnie często pożyczki są udzielane z karygodną lekkomyślnością...	Pijaczyna? Jak tam sobie chcesz, tym gorzej dla tych, co się boją wina, bo widać, że mają w sercu jakieś złe myśli i lękają się, aby wino ich nie wyspowiadało.	Podobno Bum-Drum z Murzynami i lwami przyszedł Maciusiowi na pomoc.	Posłuchaj drogie dziecię pojmujesz, że byłoby niepolitycznie wcale nie przyjąć tak wyraźnego zaproszenia. Gdybym nie poszedł, milady, nie mogąc pojąć, dlaczego bywać u niej przestałem, mogłaby tworzyć domysły rozmaite, a w końcu dojść prawdy. Niebezpieczna to rzecz zadzierać z kobietą tak mściwą, gdy przewidzieć niepodobna, co jest w stanie zrobić w zapędzie złości.	Prawda! I wysadzi ich na ląd?	To dziw, że jegomość hetman taki wydał ordynans, gdyż właśnie na stepie w tak ciężkie popadłeś terminyciężkie terminy	To mniejsza, bo i ja nie wiem. Ale synowie pani to tacy bracia marmurki... Do kogo podobni? Do pani? może do męża? A gdzież fotografia męża?	To pycha... która poniesie karę, jak na to zasługuje.	Trudno się nie zgodzić. Zaczekamy na wschód słońca.	Widziałam jednak że pani Warska pojechała już konno na spacer.	Więc co pan wie?	Założyć się o wszystko co kto chce, to jest we Francji sposób nie założenia się o nic.	Święta prawda, Aramisie trzeba rachować na wady ludzkie, a nie na cnoty. Księże szanowny!... jesteś wielkim moralistą.	A kiedyż to nastąpi?	A pan będzie blisko mieszkał?	A w zamian ja o coś poproszę!	A widzisz jednak, że ja pracuję dla bibi.	Ale jednakże; żeby zdrowia nie nadwerężył!	Bom się bała, że mnie odpędzisz.	Czy ja wiem kto? Zła wróżba i serce moje.	Czy kiedykolwiek to robiłem?	Czy mąż tej ohydnej istoty żyje jeszcze?	Czyj! Bijałem ciebie nieraz i nie chwalę się, a ty jeszcze: czyj!	Dlatego, że gdybym go uwolnił, nim się zupełnie oswoi i do nas przywiąże, to by sobie zaraz poszedł.	Do Taurogów.	Dużo miodu w ziemi dobrzyńskiejziemia dobrzyńska	Dwie zielone dwie czerwone, dwie niebieskie, a jedna pstra.	Dziękuję pani, nie będę ich przeglądała nie przyszłam tu dziś nic kupować ani obstalowywać. Celem mego przybycia jest suknia balowa, którą mi pani przysłała do M.	Gdy raz będzie w moim domu pod Corioli, odpowiadam za nią	I Szwedów pod Klewanami poraził!	I zapomniałeś o niej...	Ja będę oficerem.	Jak mamy się bronić, kapitanie, jeśli żołnierze zaatakują dom?	Jakie to niedorzeczne! Niech będzie muzykiem, jeżeli chce, to lepiej, niż mu zatruwać życie, posyłając do kolegium, którego nienawidzi.	Jantoś!	Jeśli się waszmości tak udał, to go ode mnie kup, bo ja dwie orty za niego w Łęgu zapłacił	Kiedy się to stało?	Kradł.	Któż mu to las wytnie, jak nie Lipczaki?	Mamo!	Mogę namalować ci wąsy.	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	Mój ojciec jest stary. Kochamy się bardzo... i nie chciałbym, żeby się o mnie martwił.	Naprawdę? Kraska była dla ciebie taka niegrzeczna?	Nie wymówiłeśwymówić (daw.)	Nie, głębiej.	No! a jak się uprą!	No!!	O, młodo a pstro! mruczał.	O, wiedziałam, wiedziałam i wiem jeszcze więcej.	Oddam pani przecież!...	Otóż i mój najpierwszy przyjaciel	Paradny jesteś, Jurek! Dobranoc panom.	Proszę, proszę	Przede wszystkim usiądźmy gdzieś i pomówmy o ubraniu dla mnie. Widzisz, jak wyglądam.	Przyjacielu, w zagrodzie są tylko szopy, nadające się zaledwie dla zwierząt...	Puść mnie!	Sześć do siedmiu tysięcy ludzi.	Sądzę, że gdyby nawiedziło mnie jakieś wielkie strapienie, przyszłabym do tych sosen po pociechę	Tak że to ono z wieku bywało!	Tak, panie...	Tak, tak, pijany jestem Nie mów nikomu o tym.	To mi wszystko jedno! Ja duszę się tu!	W stronę Nowej Zelandii	W śnieżki grałem z Adasiem i Tomkiem	Więc czemu z nimi siedzisz?	Z Litwy! ja tam niebyłem od roku.	Zapomniałem o tym.	Zdrowszy?
Nie, ona cię lubi. To nie to. To rzeczy stokroć głębsze. Ty nie wiesz. Ja w tej chwili muszę zamknąć moje życie. Ta chwila minie i ja nigdy nie zdołam tego wykonać.	Wiem dobrze, kochana Klaudio że to ty śmierć mi zadałaś! Nie wiem, co cię do tego skłoniło, ale chęci moje i zamiary nie zasługiwały na taką karę.	Posłusznie melduję, że ja dlatego nic nie myślę, ponieważ żołnierzom w wojsku jest to zakazane. Kiedy przed laty służyłem w 91 pułku, to nasz pan kapitan zawsze mawiał: „Żołnierzowi nie wolno myśleć. Za niego myśli jego przełożony. Jak tylko żołnierz zacznie myśleć, to już nie jest żołnierzem, ale marnym, wszawym cywilem. Myślenie nie prowadzi...”	I w ściany on go schować nie mógł, bo on wiedział, że one spróchnieją prędko i ich zrzucą, ażeby nowe postawić. Ja te nowe ściany sam stawił i w starych ścianach szukał bardzo, ale pisania w nich żadnego nie było.	Idrysie, gdyby to mówił Gebhr, to bym się nie dziwił, ale o tobie myślałem, że masz więcej rozumu. Z nie nabitej strzelby nie wystrzeli i sam wasz Mahdi.	Czy pan nie mógłby przestać mi deptać po piętach, panie szanowny? Bo... jak zamaluję, to rodzona matula nie pozna.	Byle, wiadomo, chrześcijanin Nie powiesz przecie, że pomogłaby Żydu!	E, znowu mi nie ufasz?	Można nie chcieć, wiesz pan czego? Baby, kiedy człowiek stary.	Nadzwyczajnie, drogi mój Bonacieux, nie taję tego bynajmniej.	Nic nie wiem	Nie mam pojęcia. Jakieś zwierzę idzie w naszym kierunku. Słyszysz szelest liści przed nami?	Nie przypada mi do serca ale skoro ciocia sobie życzy.	Nie, regulamin więzienny...	Państwa Mequinez nie ma w Tucuman.	To co innego Pan się tym bawi. Nie jest pan człowiekiem religijnym.	A to dla czegóż nie zostałeś w tamtej kopalni?	Mam ja na nie pewne zamiary.	Nie Szczerze wyznam, co w sercu: stary jestem i do słuchania rozkazu ciężki. Rogata dusza	Nie zaszkodzi. Może to nawet wywrzeć pewien korzystny wpływ na system nerwowy.	To go nie przyjmę więcej!	Nie; dostrzeżono twojego chłopaka i to mi posłużyło za drogowskaz.	No i dobrze działają? Nie psują się co kwadrans?	I ja byłam taka A teraz, kiedy Wiktor zostawił cię samą, czyż nie stałaś się z powrotem młodą dziewczynką, spokojną, bez rozkoszy, ale i bez cierpień?	Dla mnie ma znaczenie tylko to jedno, że pana kocham, że pana uwielbiam, że wprost nie wyobrażam sobie, jak mogłabym żyć z dala od pana...	Aha! Tak to! Przypomniały ci się moje utarczki z Różą Niech ją! Boję się jej prawie! Jest ona moim złym duchem. Nie wspominaj jej nigdy! A teraz co zamyślasz czynić? Pójdziesz zapewne do swej piastunki? Co?	Aaa! mówimy o rzeczach, które mnie nic a nic nie obchodzą.	Ale ona nie wyjeżdża za granicę dlatego, ażeby dłużej być z tobą.	Co też w takim jednym mózgu wszystko się nie zmieści! Strzeż się pijaństwa, Czeklesie! Para z gorących trunków otacza nas kołem czarodziejskiem, które z początku nieźle wygląda; ale jak tylko wypijemy kilka kieliszków, to się koło coraz mocniej ścieśni i oprzędzie nas, jakby siecią pajęczą i to już nam tylko pokazuje ze świata, co sami sobie wbijamy do głowy, w końcu zaś tak nas ze wszystkich stron opanuje, że już i członkami własnemi władać nie możemy: śpiemy więc, a wówczas para się rozchodzi,	Nie chociaż rzeczy mogą pójść w ten sposób, że spotkają nas smutne wypadki, wreszcie wszystko zależeć będzie od twojej pilności.	Nie mogę pozbyć się wrażenia, że widziałem ją tańczącą w bardzo ekscentrycznym kostiumie.	Skończyłem Wszystko skończyłem! Żadnej myśli nie zostawiłem niedokonanej! Ziemia moja. Odzyskałem, jakem sobie przysiągł, i dąb mój stary żyje i przestoi na wieki! Dziś mi szumiał tak potężnie, jak młody!	I co większa to ten kawaler tu obecny sam go salwował i waścinychwaścin a. waściny napaść., przyszedł mu z pomocą. O którym to wyratowaniu się Chmielnickiego wcześniej waci zawiadamiam, bo gotów cię z ZaporożcamiZaporożcy dobra ziemskie, z których dochód przeznaczony był na osobiste potrzeby króla i dworu; tu: dzierżawiony przez Czaplińskiego majątek. odwiedzić, a znać nie byłbyś mu rad bardzo. Nadtoś się z nim warcholił. Tfu, do licha!	Czy nie posuwasz się pan za daleko, mości de Lamothe? Bergerac jest przyjacielem i stałym bywalcem naszego domu.	Jeszcze nie wiem. Może zabierzemy się do tego starego, uschniętego drzewa na wzgórzu, po drugiej stronie potoku Cichego Domu?	Przysięgniesz mi że nigdy się nie poróżnisz z dyrektorem z powodu tych listów?	Święci ojcowie! Nie wzywałem was do tej pory na radę, ponieważ wszystkie moje rozkazy odnosiły się wyłącznie do spraw wojskowych...	Czy jedna! Mam ich tysiąc codziennie, ale dzisiaj przyjechała ciotka z Częstochowy i cały czas tylko wyrzekała, że nie mamy dzieci! Słyszysz, Karl? Cała rodzina się tym martwi i ciągle mi wymawiają, ciągle... On powiedział, że się ze mną rozwiedzie, bo mu wstyd przed swoimi za mnie. Dzisiaj uradzili, że ciotka ma mnie zawieść do Brodów, do jakiegoś cadyka, który ma na to poradzić...	Powstrzymać się, synu, nie mogę widząc, jak na oślep lecisz na niebezpieczeństwo, zadzierając nosa. Ukorz się, ukorz, na lepsze ci to wyjdzie.	Ach! pani trzeba wierzyć w przeczucia... Ja, na przykład, w jednym tygodniu miałam dwa ostrzeżenia. Raz znaczy pomyślność, a że ja zawsze modliłam się tylko o to, ażeby na stare lata zostać gospodynią u jakiego uczciwego proboszcza, więc zaraz zgadłam, że się w tych dniach taka posada dla mnie otworzy. Nawet, powiem pani, żem zaraz o tym wspomniała panu Saturninowi i już zaczęłam się starać o kupców na moją maszynę do szycia, stół, żelazko i takie tam graty...	Muszę choć zaprawdę przeciwko tej podróży samowolnej protestuję.	To co?	Tak, ale to co innego. Zbójca to zwykle coś znacznie lepszego niż pirat. W wielu krajach zbójcy pochodzą z najlepszej arystokracji, wiesz, książęta, hrabiowie i tak dalej.	No i ożenię się z tobą, no i pójdziemy do sadu wiśnie rwać, niby to, bo przecie teraz jeszcze zima. Narwiemy pełny kosz, i... tego.	Dla kogo ty tu jesteś?	Kiej tak... to naści tego ptaka! Obacz ino, jak się sam rucha.	Mój Boże, jak ty możesz tak się uprzedzać do biednego chłopca pełnego przymiotów, anielskiej słodyczy, niezdolnego uczynić nikomu nic złego?	Od pewnego czasu jestem w istocie trochę chory, ale to mała rzecz...	Widział kto podobną dziewczynę! Czy ja jestem twoim ojcem? Jeżeli je ulokowałaś, musisz mieć kwit...	A wasze konie to zjedzą.	Ale, mimo że jesteśmy tu między sobą i możemy wszystko mówić, ja i tak wracam do mojego	Co?... co?...	Dwa tygodnie zabaw to będzie wspaniała sprawa!	I czy uwierzysz waszmość? Jest jeden symptomatsymptomat (daw.) ufać, zwłaszcza nadmiernie; wierzyć.? A jednakoż bez te wszystkie lata zawdym ja sobie myśliłamyśliła (daw.)	Ja bym do końca życia mego czekała...	Zbyteczne; załatwię to sama. Dziękuję!	Śliczna to była kobietka	Żeśmy to już przecie wyjechali i jakowyś ratunek przedsiębierzem, to grunt!	A!... Więc ci będzie obojętne, jeśli cię znienawidzę jako tego, który pierwszy nauczył mnie nad wszystko stawiać rozkosze niższego rzędu?	Zaraz zlezę! Tylko żem się o gałąź zahaczył, proszę pana. Na lewo, chciał pan wiedzieć?...	A słowo stało się ciałem! Ptaszka mamy szukać? A którego? Ano dwa ich tu siedzi społem w kąciku!	Ależ dlaczego!?	Bo on mnie tak ciężko obraził.	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	Czy i mnie bocian przyniósł z gorącego kraju?	Cóż, dobrze. Wiesz, że dotrzymuję słowa, prawda? Jeśli więc wrócisz do domu cały i zdrowy...	Dotąd myśmy się bez niej obchodzili	Kto pan jesteś?	Nic i nigdy.	Nieee pię ę. Tylko jestem urżnięty, rżnięty dęty.	Niezupełnie polubownie. Pan Piotrowicz jest hm... bardzo impulsywny i ma przykry zwyczaj nieliczenia się z doborem słów.	Rzeczywiście tak było. Zawsze tak siedzimy. Cieszy mnie, że przynajmniej we śnie trochę o nas pomyślałeś.	A moja o kaszę cięgiem mi turkocze...	A raczej, gdzie bułanki i drogi poprowadzą.	Bardzo dobrze, mój Szwejku, że umiecie wszystko należycie wytłumaczyć	Bo rano, barzejbarzej (gw.)	Brat rzekła Małgosia.	Bóg dał gości, znamienitych gości! Przyszedłem służby ofiarować i o godność spytać.	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	Czy schudłam?	Czyś zmęczona, Heidi?	Cóż zaś może wskóraćwskórać	Frumet, wejdźmy na chwilę do kuchni.	Jaki koniec?	Krzesło?	Który z panów pragnie zastąpić ordynata w powożeniu, niech podniesie dłoń do góry.	O! a na cóż ci serce moje?	Pewnikiem z psikusów? Hhhrrrum.	Skosztujem!	Słuchaj, Wilhelmie... chciałem ci powiedzieć...	Słusznie mówicie, panie Marcinie; wasze słowa niczym kazanie ojca Bonifacego.	Tak, tak!	Trafiłeś?	Tęga jucha!	W grocie	W takim razie zostanę tu na zawsze.	Wekslem.	Wezwie.	Zadowoleni, wasze wysokobłagorodie!	Zdradzam.
Ktoś znów umarł Nie mówiłaś, pani, że zaraza wybuchnęła między służbą pani.	Ja, wrogów? Tak mało na świecie znaczę, że nie mogłem sobie ich do tej pory zdobyć. Wobec zaś moich podwładnych starałem się zawsze łagodzić mój zbyt porywczy charakter. Mam dziesięciu czy dwunastu marynarzy pod rozkazami; racz ich, panie, wybadać, a oni ci powiedzą, że mnie szanują i kochają, nie tyle jak ojca, bom na to za młody, ale jak starszego brata.	Do stu katów, wierzę bardzo moja Teresa porządna kobieta, co się zowie, i gospodarna jak rzadko; i gdyby nie była tylko zazdrosna, nie zamieniłbym jej za olbrzymkę Andandonę, którą mój pan tak chwali, że była dobrą gospodynią. Oho, nie umrze ona z głodu ani pragnienia, choćby się jej spadkobiercy powściekali.	A jednak jest w tej chwili, bo każe się domyślać pani obojętności	Ach tak! Pani to zauważyła? Jestem nawet wściekle zły, lecz nie z powodu wieści z Głębowicz. Rozmawiałem z dziadkiem, opowiedział mi wszystko...	Mówiłeś pan jeszcze że te książki wielką krzywdę mi wyrządziły, gdyż mi rozum pomieszały i z ich przyczyny w tej klatce mnie zamknięto i że daleko lepiej bym zrobił, gdybym czytał książki poważne i rozumne, które razem przyjemność i naukę by mi dały.	Czytałem. Bzdura. Za wiele jest w tym tego parszywego pseudoarystokratycznego światopoglądu, mimo że wnioski są słusznawe, nie słuszne. Jesteś w ogóle nieuk w tej sprawie w propagandzie, oczywiście. Do innych celów wsiakuju swołoczwsiakuju swołocz (ros.) z tą cyniczną bandą można się dogadać. Ale cierpieć nie mogę puszących się półgłówkowatych snobów	Niestety! Tak właśnie jest, biedny starzec nie może w ogóle się ruszać, dusza jedynie czuwa jeszcze w tym ciele, choć i ona świeci tylko bladym, drżącym światłem, niczym lampa, co wkrótce zgaśnie. Proszę mi jednak darować, że mówię panu o tych rodzinnych nieszczęściach. Zdaje się, że przerwałam panu, gdy mówiłeś, że jesteś dość zręcznym chemikiem.	Co do mnie zawsze się będę wystrzegał słów, które by mogły obciążyć pamięć nieszczęsnego marszałka. Nie potrafię sądzić jego czynów. I nie do mnie, zaiste, należy rozgłaszanie jego najbardziej dowiedzionych błędów. Wyrządził mi on bowiem dobrodziejstwo, za które wdzięczny mu będę dopóki życia.	Nie tak bardzo, jak pani myśli. Straszny los czeka tych czworo w tej kombinacji, o ile zmiany społeczne, ku którym nieuchronnie zdążamy nie zmienią zasadniczo ich psychologii.	Czego jej powracać? Nie powróci... Marcela, z miasta przyszedłszy, mówiła, że już jej tam niema: pewno ze swoim lokajem gdzieściś dalej powlokła się...	Szkoda to jest niewymowna, bo jednak wielki to był rycerz!... Chodźmy do niego, panie Michale. Miał on zwyczaj dworować sobie ze mnie i we wszystkim mi dogryzać. Może go i teraz ochota do tego schwyci. Mój Boże, jak się to ludzie zmieniają! Taki to był wesoły człek...	Tak jest i kuropatwę! Przekonałem się, że najlepiej jadać codziennie to samo, a ten porządek potraw sobie ułożyłem, bo to mojemu żołądkowi odpowiada...	Tego jednego właśnie chciałem uniknąć, miała nie dowiedzieć się o twoim przyjeździe.	Komissja? pokopała, poorała, popsuła co mogła, a nie znalazłszy nic, pojechała zkąd przybyła, mówił Aron... Najedli się, napili, nabrali co wlazło... a czego nie wzięli, zostawili jejmości... Ona tam z Będziewiczem i rotmistrzem króluje.	A właśnie, że choć wiele mogę, bardzo wiele mogę, i prawie wszystko mogę, a jednak są takie rzeczy.... Bo widzicie, wy tego ciemni ludzie nie rozumiecie, że tu zakon to dzieło!	Patrzą na nas! Żegnam pana. Nie mam panu nic do powiedzenia, przeszłość tak zamarła w moim sercu, że jej już nie pamiętam, a jeśli chwilami wspominam, to ze wstydem.	Proszę, jeśli łaska, wziąć ze stolika zieloną karafkę. Proponuję panu nieznany mu trunek. Zajmujący wyrób prawosławnych mniszek. Przepyszny gatunek słodkich rosolisówrosolis eliksir miłości., jak go ochrzciła firmowa nalepka. Wydudlij trochę, a może zrozumiesz lepiej, co mówię i po co!	Nie tak blisko, jak się wydaje Gdyby można jechać prosto, wciąż przed siebie, bylibyśmy tam w dziesięć pacierzy. Ale musimy okrążyć jar, tak niebezpieczny, stromy i głęboki, że nie można go ani przejechać, ani wierzchem przeskoczyć. Trzeba jechać ostrożnie, aby na zakrętach nie zgubić głównego szlaku.	A jakże! Będzie on teraz Kowalskiego do końca życia wyśmiewał, a niech Bóg broni dostać się na jego język, bo ostrzejszego w całej Rzeczypospolitej nie ma... A gdy jeszcze zacznie, jako ma zwyczaj, koloryzować rzecz swoją, tedy od śmiechu ludzie pękają...	A kto cię tam wie, zbereźniku, jakąś ty ją odwiózł... Broń czego Boże, jeszcze będą ludzie gadali, że ją od sapieżyńskiej opieki kolki sparłykolki sparły czy, czyż. od swoich Tatarów bisurmańskichbisurmański (daw., pogard.)	Albo musiałoby się rozstąpić morze, jak za czasów faraona; ale mamy dużo mórz, a zresztą zamiast statków mógłbym wysyłać karawany.	Co za bezwstydny zarozumialec!	Czyż nie ocalił pan Peppina?	Głupiaś! Widzisz ją, mojem się tu będzie dzieliła! Nie bój się, na wycug do waju nie pójdę...	I nic już pan nigdy o Aspazji nie słyszałeś?	Nie frasuj się waćpanna. Żyw będzie.	Nie sądzę, Najjaśniejszy Panie.	No, panie Spilett oto odkrycie zapewniające panu dozgonną wdzięczność Pencroffa!...	Pomyślę o tym Choć widzę z tego, że i najczcigodniejszy Mefres, i ty, święty proroku, chcecie mnie wciągnąć w nabożeństwa, jak mego ojca.	Posłałbym parlamentarza... Nic na tym nie stracimy, jeśli się akcja o godzinę opóźni.	W Zołotonoszy? Czekajże waćpanna. Poznałem i ja w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa.. Cóż robić?... kiedy nie ma gdzie indziej, to uciekajmy i tam. Ale trzeba będzie zjechać z gościńca, stepem i lasami przebierać sięprzebierać się (daw.)	Widziałem rzekę i wnioskuję, że rybna. Chciałbym dostać przynęty do wędki. Jest to najmilsze spędzenie czasu! Hazard i obserwacya! Wędkę przywiozłem z domu. Już się śmiejesz, Iry? Ty zawsze moje gusty traktujesz z humorystycznej strony.	Ani wie, dziecinka, co za splendor niezasłużony ją spotyka Królewska chrześnica! Wyście za kumę, niewiasto?	Jakież wyjście znaleźliście nagle? Widzicie, nie zlękli się waszej depeszy. Nie dostawili na termin ani jednego wagonu żywności. Na cóż jeszcze będziemy czekać? Któż nam jej dostarczy?	Jest pan bardzo miły Niech pan wstąpi do mnie na obiad, opowiem panu jak na spowiedzi.	Połowicępołowica (tu daw.) wcale; zupełnie, całkiem. nie ciężka. A za łaskawość niezmierną, dobrotliwe serce jej miłości czym płacicie? Powtarzam, wstydno mi za was.	A ty, Mendel? dla ciebie Leniwa też jest odludnym grajdołkiem?	A wasza matka nazywa się Chaja Estera?	Ach! Ach! więc wy nie wiedzieliście o tym!... Towarzyszu, na miłość boską, jakże tak można?... Cóż wy robicie w takim razie między nami?...	Ależ nie skojarzonej z pietyzmem dla pewnych wspomnień	Bo co?	Bogać tam krzywdy! Żebyśmy co dzień tak sprzedawali...	Budnik, JW. panie.	E, wielka mi sztuka! Potrafię wodzić ich w kółko jak uwiązane kozy! Przecie znam się na ludziach...	Gwiżdżę na to Przyjdzie czas, zapłacę mu za to.	I znów wtórowali rybałci. Młody Zbyszko z Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura i zapytał:	Królewna Różyczka nie potrzebuje zaczarowanego pierścionka, by w oczach moich być najpiękniejszą z pięknych	Nie chcesz chodzić do szkoły, prawda?	Nie przypominam sobie.	Nie wszyscy my tu	Niech Pan Bóg broni! Ani człowiekowi, ani zwierzowi, ani niebu, ani ziemi, ani wodzie, ani ogniowi!	Nikogo nie widziałem, sir	Powiadają, że to wielki specjalista.	Rzną żydowskie z Rudki, nie wiecie to?	Sto dollarów, że prawą nogę w pierw postawi na okręcie.	Ten guzik trzeba nacisnąć, aby... wyruszyć w podróż?	To modne słowo w najlepszych towarzystwach posługują się nim w traktierni pod czarną kwoką.	Walał się dwa lata po tiurmachtiurma (ros.)	Wcale nie rozumiem, prawdę powiedziałeś	Wy jesteście w lepszem położeniu od innych, bo siedzicie na Krzemieniu. W danym razie ty weźmiesz wszystko w swoje twarde łapy i coś tam wyciśniesz. Gorzej z tymi, którzy mi wierzyli na słowo, i powiem ci w oczy, że mi więcej o nich chodzi. Miałem, a nawet mam, ogromne zaufanie... To dziś moja bolączka. Ale jeśli mi dadzą czas, to jakoś wyłatam... Gdybym zaś miał trochę szczęścia w domu, a w niem sprężynę do roboty...	A cóż ty na to?	A o kanapie.	Ach! Herod-baba!	Ale kiedy ja cię zawsze poznam moja kochanko.	Ale substancja moja przepadnie.	Bastylii...	Dawno jeździsz na tym koniku?	Dobranoc!	Dotąd wszystko łatwo. Ale teraz którędy waszeć myślisz bieżećbieżeć (daw.)	Gdzieżeście ulokowali mego przyjaciela, pana Copperfielda?	Hm, dziwne to wszystko, bardzo dziwne	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	I muszek na twarzach pań oraz kokieterii	I owszem, oglądałem.	Ja kto wie: popłoch ich może ogarnie; odstąpić mogą.	Jak mi Bóg miły gonimy coś w piętkę! Cóż wy myślicie sobie, dobrzy ludzie?	Jeszcześ tu?	Kto śmie tu wołać „hańba”? Pierwszego łotra, który jedno słowo piśnie, schwytać i cisnąć na arenę!	Mam z wami do pogadania	Miał dużo towaru?	Mówmy o czém inném! Fürstemberg wstał.	Najpewniejszy!	Naturalnie	Nawet teraz.	No to dawaj fant!	No?	O Misiu.	Powie ci to bilecik, który, wróciwszy, zastaniesz u siebie. Odejdź już, odejdź!	Powiedz teraz	Proszę, proszę pana	Prywatny majątek.	Pycha, Kłamstwo kłamał Golimski.	Płakała?	Słowa biegnące po miedzianym drucie dojdą do miast i wsi po obu brzegach rzeki.	Słowo.	Ta wiara każe przebaczać Spotkałem u Akte Pomponię, która powiedziała mi: „Niech ci Bóg przebaczy krzywdę, jaką wyrządziłeś Ligii i nam.”	Taką samą.	To jest ładna kombinacja!	W takim razie możemy iść przed siebie, strzelając we wszystkie strony na chybił trafił
Ale dobrze, dobrze, wierzę, że ucieczka udać się może; jednakże zmiłuj się, nie czyń tego, przynajmniej póty, póki ja z wiadomościami nie wrócę. Kto wie, może to tylko postrach na ciebie i na szlachtę waszą, może to wszystko nic nie jest i lada dzień oni sami cię puszczą. Bo za to ci ręczę, że pewno zaraz na drugi dzień po twoim uwięzieniu wiadomość o tym posłano do Wiednia, a lubo tutaj robią teraz śledztwa z tobą i protokoły piszą, to jednak to wszystko nic nie znaczy i aż dopiero dyspozycja stamtąd los twój rozstrzygnie.	Gadać o czym jeszcze nie mam, a jak będzie trza, to z wami najpierwszym się naradzę. To będzie jeszcze za jakiś czas, a tymczasem wiozę różne rzeczy na skład w spokojne miejsce, a za mną przywiozą więcej...	Mówiono mi na mojego Afra, że się z Nazarejczykami pobratał. Stary mój dozorca niewolników nic nań jednak złego wynaleźć nie może, a ja sama nie widzę w nim jeno większą od niejakiego czasu chęć do pracy i posłuszeństwo.	Gdzie? Nic nie wiem. Kiedy? Także nie wiem albo raczej przypuszczam, iż się skończy, gdy te morza nie będą już miały nic nowego do pokazania nam. Wszystko, co się zaczęło, musi mieć swój koniec na tym świecie.	A, Polak nie Polak, Francuz nie Francuz, Hiszpan czy Turek, to mi jest wszystko jedno. Niech mu Bóg da zdrowie za to, że stąd wylazł. Nogi mi odjęło z kretesem... A teraz patrz jedna z drugą na tę, bo to przecie nie byle co. Już ją człowiek raz widział dawnymi czasy. Jakoś mi się wtedy inna wydała...	Ależ naturalnie! Ile razy pan będzie miał wolny czas, zawsze będzie tu mile widziany. Pan nie zna mojej wujenki, to jest najcudowniejsza istota na świecie. Zobaczy pan, jak pan ją polubi.	Czemuż to pan Lucyan nie był na nabożeństwie?	Daj spokój, Maciusiu, nie zaprzątaj sobie głowy głupstwami. To wszystko wymyślone, żeby głupi mogli na naradach udawać mądrych.	Doprawdy! Nigdy byś się nie domyślił! Otóż ci właśnie Stuartowie, Maccollowie i Macrobowie (którzy musieli płacić dwie daniny, jedną przymusową królowi Jerzemu, a drugą dobrowolną Ardshielowi) ofiarowali mu lepszą cenę niż jakikolwiek Campbell w całej Szkocji; a posyłał na wszystkie strony, by ich wynaleźć... aż nad brzegi Clyde i na bruk Edynburga... szukając, namawiając i prosząc, by przyszli tu, gdzie mieli zagłodzić Stuarta, a uradować ryżego psa Campbella!	Idźcie wprzód na górę, zapukajcie do pana i przekonajcie się, czy jest u siebie.	Kupiłem udziały, rozumiecie, wykupiłem je i nie widzę w tym nic, co by stanowiło waszą krzywdę.	Masz rację szmalec gęsi wyborny jest z konfiturami.	Mieszkało tu dawniej, po rewolucji dwu braci Rudeckich. Obydwaj gospodarowali na spółkę, bo to było dziewięć folwarków, gorzelnia, tartaki, stadnina, obory	Naprzód stary od rozbójników je ratował, potem w drodze widać mniszkę namówił sobie. Na zamku gdy ona wrzekomo chorowała a książę na łowach był, podkradał się do niej. No	Nic pilnego! Poznaj no kolega zakład, tamto rzecz uboczna. Mówię dlatego, że i tamto...	Nie jedziemy na praktykę?	Nie żądaj tego ode mnie, Bazyli. Uważam to za niemożliwe, abyś patrzył na ten obraz.	Obyczajów dworskich nie znam możliwe to czy nie... nie wiem, lecz że na dworze szlązkim częstym gościem bywał	Oczywiście. Weź mało	On jest bardzo drogi! Hüberman doliczył mi za niego całe dwa tysiące rubli. Ja nie lubię głupstw, lubię tylko solidne rzeczy, ale jak mi zaczął gadać, że w każdym porządnym pałacu musi być pokój urządzony po chińsku lub po japońsku, a że i Mada chciała, to on zrobił po mauretańsku dla oryginalności. Mnie to nic nie szkodzi, niech sobie będzie po jakiemu chce, ja i tak w tym nie będę mieszkał.	On?... mnie... w łeb?... A masz!... a masz!... a wynoś się od tych pijaków!...	Powiedziałem mu wszystko. A on jeszcze rad był, na kniazia Wasyla wspomniawszy. Ej, chybaś ty mi co zadałachybaś ty mi co zadała	Proszę panów gdyby łokieć mego perkalu kosztował tylko o dwa grosze taniej niż dziś, wówczas na każdym milionie kupionych tu łokci ogół oszczędziłby dziesięć tysięcy rubli...	Skrobie się w ten sposób po karku... Potem wyrzuca Jeden palec na stół i z lekka fuczy przez nos... Potem odzywa się:	Tak sądzisz? Jesteś bardzo mądra!... A więc uważaj. Prościutko stąd aż do galeryjki idzie steert... tak nazywamy tę wielką belkę a na końcu steertu znajduje się kierownica; skośne sztaby, złączone z obiema krzyżowymi belkami, wiążą wszystko. Jeżeli teraz obrócimy na dole kierownicę i przesuniemy naprzód, steert wykonuje taki sam ruch, a wskutek tego i kaptur się obraca. Zrozumiałaś?	Valentine Proszę, posłuchaj tego, co mam ci do powiedzenia, bo jest to niesłychanie ważne. Na kiedy zaplanowano twój ślub?	Wie pan co, panie Szwejk Na co nam tu, na Salmovcu, ten cały ambaras? Czy nie lepiej będzie, gdy poślemy pana do dyrekcji policji?	Wszystko jedno. Ale to jest zapaskudzanie Wisły! Już i tak daliśmy tym lekkoatletom masę pieniędzy na schronisko, innym znowu na klub. A teraz oddać im to...	Właśnie! Stulić pysk ciągnął tamten. I żalił się dalej, że jest na wpół ugotowany; ale za to teraz wszystko mu jedno, ile grzechów ma na sumieniu, bo przez te ostatnie trzy dni przeszedł porządny kurs wstępny do tego miejsca, dokąd źli ludzie idą po śmierci a w dodatku jeszcze ogłuchł jak pień od cholerycznego hałasu na dole. To podłe, przeklęte, zgniłe pudło, ten stary skraplacz, skrzypi tam i hałasuje jak stara winda pokładowa albo i jeszcze gorzej; a z jakiego powodu on, mechanik, naraża życie każdej nocy i każdego dnia tego wyjaśnić nie potrafi. Widać już się taki nieustraszony urodził, do jasnej cholery. Widać...	A co dasz?	A ino, że to ja lokaj, i w tej zapowietrzonej luberji, kiej jaka małpa zagraniczna chodzę, że ino pańskie psy po ogonach drapie za całą robotę. Ścierwy!...	A ja ci odpowiedziałem: „Dobrze, będziesz ją miała”.	A tak podejściem ją ściągnąć? zapytał książę Andrzej.	Ach, o to panu chodzi. Więc dobrze. Złoży pan w moim osobistym sekretariacie.	Aha, to pan jest ten Szwejk? A w jaki sposób pan się tu dostał?	Alboż Lejba, krawiec, nie ma dzieci? a jednak u niego w izbach czysto, i dla tego już rok minął, jak nikt z jego rodziny nie chorował.	Ale nie ma żadnego śladu świadczącego o tym, że butelka już od dłuższego czasu pływała po morzu	Ależ dlaczego?	Ależ ja nie w tym celu tam jadę!... Chcę się tylko pożegnać...	Bije! Ciebie, tak małego i słabego! Słuchaj: dziś wieczór jeszcze zostanie zamknięta w Tower. Mój ojciec, król...	Ciociu, przecież ja cię naprawdę kocham	Co to za istny Perugino	Czy mam opuścić pokój?	Czy to góry?	Darujcie, wasza wielmożność, przykazano mi... lecieć chyżej wiatru...	Dobrze jest mieć takich zacnych krewnych jak pan...	Dobrze. Przyprowadź mi tego chłopca, chciałabym z nim porozmawiać w cztery oczy.	Dzieciństwo, tatuś...	Gorsze to, niż sobie wyobrażasz. Po prostu rozpaczliwe. Słyszysz? On jest już wszędzie. Sądzę, że ma jakiś określony plan.	Ha! niech pan da list. Zobaczę, jak mi tam będzie.	I cóż z tego, że było?	I ja trzydzieści tysięcy... tekwszystkie ”Tek” lub: ”tek” hrabiego Anglika są w całej książce pisane rozstrzelonym drukiem.!...	I o tym wiem!	I po co?	I waćpanna temu wierzysz?	Ile?	Inni powyjeżdżali i nie wiem, gdzie są.	Jak się panu podoba, byle nie do mnie. Zechce pan uwolnić mnie od dalszej swej arogancji. I moja cierpliwość może się wyczerpać!	Jedziemy do Róży?	Jest trochę chora, ma katar...	Jeżeli jeszcze raz to zrobisz, powiem!	Już my minęli miasto.	Kaziu, każ mu powiedzieć!	Każdemu z nas różne rzeczy grożą Czy pan, ale proszę o szczerość, nie uprawiał za młodu pewnego brzydkiego nałogu?	Konie pana Bucholca po pana dyrektora	Kuba, przejedzcie ździebko, użyjcie i wy wesela!	Mam iść przez bagno?	Miałeś pojechać po pannę Jadwigę	Mnie to mniej dziwi Moja służba mówi mi tylko to, co uważa za stosowne. Prawdopodobnie nie lubią zakonu Św. Jana.	Mogę.	Mylisz się...	Nie powiadajcie tak, bo się rozgniewam. Rad ją widzę i tego się nie zapieram; inne też to niż dla Ryngałły ślubowanie. Spotkaliście urodziwszą?	Nie, tego nie wymagajmy od siebie, cha! cha!	No, to chodź tutaj!	No, wójtowa. Jakoż to ma być? Sam król was prosi, a wy nie i nie.	O rety... a bardzo stare?	O, nie! Wiem, że pan mną po prostu brzydzi się.	Och, to już drobiazg. Posiadając mniejszość, jest on zupełnie bezsilny. Zresztą załatwi to adwokat. Widzę, jak bardzo panu dokucza ta historia, rzeczywiście niemiła. Tym chętniej wezmę się do jej zlikwidowania, że poczułem do pana prawdziwą sympatię, a chyba nie zacznę w oczach pańskich uchodzić za zarozumialca, gdy powiem, że mam również pewność pozyskania pańskiej.	Olbromski!... to ty, ptaszku! Twoja to jest nowa sprawka...	Pan wie, że mój ojciec jest ubogi	Podobno ani ty, ani nikt, chyba diabeł, rzekł chmurno Tumry.	Pozwól-że panu zjeść!	Przecięch się nie ozedrę, dwóch robót razem nie poradzę	Skończcie ten moralizujący dramat, a zacznijcie co z operetki, będzie weselej.	Suma będzie dziś trochę później bo kanonik zaraz po rannej mszy pojechał do młyna dysponować Siatkowską. Ona bardzo źle. Ma papa jeszcze z pół godziny czasu.	Szczęśliwy jesteś, panie Stanisławie... Nie wyjeżdżasz w tym roku za granicę?	Ta przewyżka? To nie fraszka	Tak pani brata, pana Edka, widuję od czasu do czasu, ale myśmy się rzeczywiście trzydzieści cztery lata nie widzieli.	Tak, ale jestem winien krawcowi, gospodyni...	Tak, dopisek. List, jak już raz nadmieniłem, został spalony i nie można go było odczytać. Raz jeszcze pytam panią: dlaczego nalegałaś, aby sir Karol spalił list, który otrzymał w dniu swojej śmierci?	Tak. Ja podałam	To dla mnie za daleko	To jejmość pani wdowa po kniaziu Wasylu Kurcewiczu?	To nie, ale po co poddawać go analizie?	To niech pan Maruszewicz przeczyta głośno, co tam jest?	Wasza wysokość dokładnie pojąłeś	Wiem, wiem. To ta twoja kochana ciotunia. Ubrdała sobie, że pośrednik od sprzedaży placów jest moim kochankiem. To jest nie do uwierzenia, ile wstrętnych rzeczy siedzi w głowie takich starych, zjełczałych panien! Naturalnie! Teraz już jestem zdemaskowana, mam kochanka pośrednika, drugiego kominiarza i trzeciego zamiatacza ulic. Nie wspomniała ci ciotka czasami o szwadronie kawalerii?!	Z całego serca Andrzeju przybyła nam jedna siostrzyczka!	Zapewne, ale pan, jako sam małomówny, powinien mieć dla milczących pobłażanie. Zresztą nie spierajmy się. Hanka grzeszy brakiem cywilnej odwagi, to fakt, ale pan pomimo to daruje, i pomoże.	Żyje?
Nie, pani; świat fantastyczny nie istnieje już nawet na Wschodzie; tam także są, tylko pod inną nazwą i w innych kostiumach, komisarze policji, sędziowie śledczy, prokuratorzy królewscy i biegli. Kryminalistów wieszają tam, ścinają głowy i wbijają na pal z wielką przyjemnością, z tą tylko różnicą, że przestępcy jako zręczni oszuści umieją zwieść sprawiedliwość i zapewnić powodzenie swoim zamiarom za pomocą sprytnych kombinacji. U nas głupiec, którego opanował demon nienawiści lub chciwości, jeśli ma wroga albo po prostu dziadka, którego chce zniszczyć, idzie do sklepu, podaje tam fałszywe nazwisko, przez co tym szybciej go można wykryć, i kupuje pod pozorem, że mu szczury spać nie dają, kilka gramów arszeniku; jeśli jest bardzo sprytny, udaje się do pięciu lub sześciu sklepów, po to, żeby go można było rozpoznać jeszcze łatwiej. A gdy już ma swój specyfik, aplikuje swemu wrogowi taką dozę arszeniku, od której zdechłby mamut albo mastodont i w ten sposób, zupełnie bez sensu, sprawia, że krzyki ofiary alarmują całą dzielnicę. Wtedy zjawia się cały rój policjantów i żandarmów; posyłają po lekarza, ten robi sekcję i łyżkami wybiera arszenik z żołądka i wnętrzności. Nazajutrz sto gazet rozgłasza wypadek, oznajmia nazwisko ofiary i mordercy. Tegoż wieczoru kupcy korzenni schodzą się jeden za drugim i oświadczają: „To ja sprzedałem arszenik temu panu”. A żeby nie pominąć przypadkiem właściwego nabywcy, wskazują ich ze dwudziestu. Durnowaty przestępca zostaje aresztowany i uwięziony: śledztwo, konfrontacja, udowodnienie winy, wyrok i gilotyna. Chyba że to kobieta, zwłaszcza niepowszedniej urody	Ciotka, widzisz nawet w razie przegranej, będzie miała jedną wielką pociechę. Moje zbiory za jakie kilka tygodni będą już w Warszawie, a to było jej marzenie od lat kilkunastu. Jeszcze ojca namawiała na przeniesienie ich do kraju bardzo usilnie. Już wszystkie gazety rozpisują się o tem to trudno wypowiedzieć.	Ech, powoli wrócą ci siły! Cóż to jest kula przez pierś? Ot, drobnostka! Nie takie już rzeczy przeżyłem, a czuję się nie najgorzej.	Owszem, ma! To jakby załamywanie się blasków tych właśnie uczuć na miniaturowych kropelkach wzajemności, w atmosferze zgodnych i świetlanych warunków. Im ona jest szersza, więcej barwista, gdy się nie widzi końca, wówczas daje szczęście ogromne. Zawsze jednak lepiej nie analizować jej zbytnio, nie rozbierać na atomy może spłynąć jedną kropelką zimnej wody i zamarznąć w kryształek, raniący serce. Jaka bowiem ona jest, to kwestia siły poprzedzających ją burz, ale już jest sobą; gdy się chce ją rozdrabiać, wyjdzie parodia.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że w domu nie mamy naboi, wobec czego trudno będzie zestrzelić go ze stołu. Pozwalam sobie zauważyć, że to jest Mikulaszek, służący pana majora Wenzla. On zawsze niemieje, jak tylko zobaczy którego z panów oficerów. I w ogóle wstydzi się mówić. Toto jest taka sierota niemądra, że się tak wyrażę. Pan major Wenzl pozostawia toto zawsze na korytarzu, gdy wychodzi do miasta, więc biedaczysko szwenda się od jednego służącego do drugiego po całym baraku. Żeby jeszcze miało to powód do takiego przestrachu, ale on przecież nigdy nic złego nie zrobił.	Bóg nie dał mu tej łaski Zgadliśmy też z Zagłobą, co się stało. Oto służyło chłopisko u Radziwiłłów od pacholęcych lat, za panów ich swoich uważało, i na widok Radziwiłła musiało się skonfundować. Może mu nigdy ta myśl w głowie nie postała, żeby na Radziwiłła można rękę podnieść. Bywa tak, bywa! Śmierć bohaterska, PobożnośćHa! życiem to przypłacił. Dziwny człek jest pan Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni krewnym nie był, a przecie inny by po synu tak nie desperował... Prawdę zaś rzekłszy, nie było czego, bo tak sławnej śmierci zazdrościć by Kowalskiemu można. Toż szlachcic i żołnierz na to się rodzi, by nie dziś, to jutro gardło dać, a o Kowalskim dzieje pisać będą i potomność jego imię wysławi.	Lecz gdyby nawet istotnie przypuszczenie twoje sprawiedliwém być miało dlaczegóż ta kobiéta nie ma oddać serca i ręki, komu zechce? Jeżeli się jéj podobał, no, to wyjdzie za niego!	To tobie się tak zdaje matuniu; a choćby i źli byli, taki cóż?	Tomaszu Sawyer, to bezczelność tak się zakradać i podglądać, co ktoś ogląda!	Na pierwsze się zgadzam, ale drugie już podlega kwestii. Michorowski jest jak ogniotrwała kasa sztucznie zamknięta. Otworzyć go bez jego własnej pomocy nie zdołamy, tym bardziej zajrzeć, co on w sobie nosi.	Dopókąd on, paniczu, świata jak się patrzy nie oporządzi, wara náma ze strzemienia nogę wywłóczyć! Gdzie on, tam i my. On zażywa wczasu-spokoju precz, porządek zrobimy i dopiero znowuj do ziemie, ale już wtedy ostatni raz na dobre. Tak starzy powiadali...	Moi panowie, odparł rzemieślnik, jestem stolarz, gdybyście mi kazali buty robić to nie moja rzecz; tak i to, jestem prosty człowiek a to bardzo kręta sprawa, nie moją to głową podołać.	Panie hrabio, to nic więcej, tylko fatalność, jestem tego pewien. Najpierw kupiłeś pan dom, akurat w Auteuil, akurat ten dom, gdzie popełniłem morderstwo; schodzisz pan do ogrodu właśnie po tych schodach, po których on schodził; stajesz pan właśnie w miejscu, gdzie dostał śmiertelny cios; dwa kroki dalej, pod platanem, był grób, w którym pochował dziecko... To wszystko nie jest dziełem przypadku, o nie! Bo w takim razie przypadek zbyt przypominałby Opatrzność.	Bo mi się tak zdawało A zresztą zobaczysz, to się wyjaśni. Że było naprawdę wielkie niebezpieczeństwo, a myśmy go wyratowali.	Johnie, czy naprawdę uważasz, że chorzy ludzie powinni przychodzić do domu pełnego zwierząt? Żaden szanujący się lekarz nie trzymałby w salonie stada jeży i myszy! Zwierzaki odstraszyły już czworo klientów! Dziedzic Jenkins oraz wielebny pastorpastor umrzeć.! Biedniejemy z dnia na dzień. Jeśli tak dalej pójdzie, nikt ze śmietanki towarzyskiejśmietanka towarzyska	O, pod tym względem ja go już dawniej oceniłam. Jest to człowiek energiczny i przywiązany do nas... Zresztą mniejsza z tym Jakże papo skończył z kamienicą?	Tak jest, panie lejtnant bo akurat fasowaliśmy arak do kawy, a ja naprzód wypiłem arak. A jeśli wyszło jakie nowe rozporządzenie, że naprzód trzeba pić kawę, a dopiero potem arak, to przepraszam pana i na przyszłość zastosuję się do rozkazu.	Nie, nie, nie, nie Ja bardzo cię lubię... jeszcze sobie przypadniemy do serca; a przez wzgląd na cześć naszego domu nie mogę cię odprawić tą drogą, którą tu przybyłeś. Pozostań tu spokojnie, bądź dobrym chłopcem; skoro pomieszkasz tu troszkę spokojnie, przekonasz się, że zgodzimy się z sobą.	Owszem tak, i niech nikt, proszę, nie odchodzi. Mężu mój, ojcze! Przerwij grobowe to milczenie, powiedz, co stanęło pomiędzy nami?	Miałabyś we mnie towarzysza, jeżelibyś chciała, bo muszę odbyć dużo podróży, zanim przybłądzę do waszego niebieskiego grodu. Jeżeli się spóźnię, to powiesz za mną dobre słowo, Elizo, zgoda?	Zresztą Akademia, to jest salon, a Bergotte nie ma dosyć szlifu krzyknął pan Bloch, podczas gdy pan Nissim Bernard, zasmucony, pochylił ku talerzowi swoją pierścienistą brodę, godną króla Sargonu. Mój kolega, od czasu jak też nosił brodę, również kędzierzawą i granatową, bardzo był podobny do swego wuja.	Jakże to, Stachu? Nie można! Cóż byś tam robił?	A mnie się wydaje, że będzie zupełnie przeciwnie i wkrótce nowi ciekawscy przybędą zakłócać nasz spokój Te tajemnicze zniknięcia nie przejdą niezauważone i wzbudzą podejrzenia wśród krewnych hrabiego i niedoszłego pana młodego, a władze Maracaibo zaczną węszyć. Lepiej będzie zabarykadować drzwi i przygotować się do obrony. Czy w tym domu jest jakaś broń palna?	To dwie przyjaciółki serdeczne	Jak to?	Bóg w miłosierdziu swoim nie dał mu dożyć takiej chwili! Straszne to czasy nadchodzą na tę Rzeczpospolitą. Konwokacjekonwokacja wybory króla. bezkrólewie, okres pomiędzy śmiercią króla a objęciem władzy przez następnego., niezgody i machinacje zagraniczne teraz, gdy potrzeba by, aby cały naród w jeden miecz w jednych rękuw jednych ręku  (starop.)	Zdaje się, że hrabia jest owym podróżnym, który, gdyby nie uprzejmość pewnego młodego człowieka, miał się wgramolić na kozioł obok Pietrka.	I nic pan nie jada potem do obiadu? Och, jak to pachnie szlafmycą! Kiedy nas tak bujał przed chwilą swymi orderami, myślałem, że on jest sprytniejszy ale ściągniemy tego mydlarza znowu na ordery. rzekł do Oskara	Ależ, panie wiesz bardzo dobrze, że Morze Czerwone nie mniej jest zamknięte jak zatoka, skoro międzymorze Suez nie jest jeszcze przebite, a choćby było, statek tajemniczy jak nasz nie puszcza się na kanały przerywane śluzami. A więc Morze Czerwone nie jest drogą, którą powrócimy do Europy.	Ba! Zachowujecie się, Halny Dziadku, tak jakbym wam gadała brednie, a nie ma przecież w całym Prättigau człowieka, który by nie dziękował Bogu, gdybym mu przyniosła taką wieść.	Hrabio, przedłużasz tylko moją agonię, to wszystko.	Jakie ma ładne buciki jak się świecą!	To weź do łóżka.	Młody król! młody król żeby się zaś dał tak powodować matce, jakby jeszcze dzieckiem był, woli nie miał... niepojęta rzecz! Mówcie co chcecie! ona i jej astrologowie, czarnoksiężnicy, doktorowie poją go i rozum mu odejmują, a kto wie jakich zażywają środków.	Pójdziesz tam. Słyszałem, że dzierżawca umarł. Zobacz tonie, pogadaj z rybakami i pójdź do właściciela. Można dać sto rubli drożej niż Żydzi! Oto zadatek, spisz kontrakt na twoje i moje imię. Podzielimy się zarobkiem. Pojutrze czekam cię z powrotem.	Boże, on się tak strasznie modlił!	Czeladź z Wodoktów mówią, że Kozacy. Pewnie się Kmicic z Chowańskim albo z ZołtareńkąZołtareńko	Ja myślę.	Ogłaszam wszem wobec i każdemu z osobna, że zaczyna się gotować!... Zabawcie się panie w Heby.	A drugi raz ożenił się z Łaszczówną...	A tak, tak właśnie Matki! Pamiętam! Ot taki mały chłopczyna! A! Tam w Blunerstone grzebaliśmy wraz z matką dzieciątko! Pamiętam! Jakże się pan miewa?	Ja znajduję, że... że niewybrednie tendencyjny. Wybacz, Henryku, ale połknąłeś w zapędzie cały dorobek kulturalny tych meduz: wiedzę, sztukę, cywilizację.	Nie moja kompetencja. Władza wie, co robi.	Tak jest znam ja go z dawna, bośmy razem w szkołach byli i pensapensum (łac.)	Zamężna? Przypomina mi pani powiedzenie nieboszczyka Michaud; miewał kapitalne odezwania! Wybierał się do Palestyny, przyjaciele zaś przedkładali mu jego wiek, niebezpieczeństwa podobnej wyprawy etc. „Wszakże pan jesteś żonaty?” „Och! tak niewiele!”	Prawda Jak Bóg miłosierny zawoła kogo do siebie, nie zatrzyma go rodzony ociec ni matka...	Tak, chłopczyku. Jesteśmy grabarzami wszystkich nieżywych stworzeń małego rozmiaru, jak na przykład ptaków, myszy, susłów, chomików i wielu innych. Groby, które kopiemy, są zarazem kolebkami naszych dzieci; składamy bowiem jajka w martwe ciało, żeby wylęgnięte z nich potomstwo znalazło zaraz gotowy pokarm pod ręką. Bóg chce, abyśmy z pracy, jaką podejmujemy dla świata, i dla siebie też wyciągali jakąś korzyść. Innej zapłaty za robotę nie bierzemy.	Nie, drogi panie, nie Ma pan talent, niech mnie czarci porwą, i rad jestem niezmiernie, że pana poznaję.	Bo nie chcę panu pozować.	Gdy będzie skończone, przeczytam je tobie i panu Harrisonowi, a chciałabym, abyś je surowo oceniła. Nikt inny nie ujrzy go, aż zostanie wydrukowane.	I pan Grodzicki nie omieszka posiłków posłać!	Nic wam nie mówił Niemiec?	Nie czyta?	Nie zatrzymuję, przepraszam bardzo	Możliwe, że cię kocham	Z 856 przedsiębiorstw zbadanych w 818 nie było żadnej pomocy lekarskiej, w 10 ta pomoc istniała faktycznie, w 24 była znośna, a tylko w 4 należyta.	Że poręczyciel może nie wiedzieć nazwiska wierzyciela... Wszystko jedno, byle było zapłacone	Nie schudła ona na pewno w opowiadaniu	Powiedział pan, że nie ma pan krewnych Więc jest pan zupełnie samotny?	A kto tam? Jest co nowego?	Mąż będzie dla ciebie zawsze dodatkiem. Ty jesteś jak duchowa AmazonkaAmazonki (mit. gr.)	Pójdziemy, ko-koszko, na ulicę Marszałkowską, pod numer 305, do domu, który dopiero co skończono stawiać.	Jak sobie życzysz, synu.	Jak widzisz	„Błyskawica” uciekająca przed huraganem? Nigdy!	Idź na mogiłę ojca, Zygmuncie, idź na mogiłę ojca! Może z niej... może tam...	Czy uważa mnie pan za swojego przyjaciela?	Cóż ci powiedział? Chciał otruć Manuela; czy wiesz o tym?	Dobrze ale gdzież kreda?	Która tu jest zdrowa! Podaj mi pan rękę i idźmy do salonu.	Moryc, coś pan zrobił ze swojej żony?	Ojcze, czy zło istotnie jest tak potężne i powszechne?	Doprawdy, kochany hrabio, cudowną masz pamięć. Ale, ale, dodaj jedno jeszcze...	Gdzież jest ten człowiek?	Jest N. Panie.	Tak, ten Lykon był dobry, dopóki udawał szalonego. Ale ażeby można go podstawić zamiast Ramzesa!...	Wiem i jestem wdzięczna. Zawsze byłeś dla mnie wielką pociechą, Teodorku	Ślicznie dziękuję majorowi za radę Pamiętam jego ostatnią wyprawę do Warszawy...	A u nas w bungalowie?	Albo jej trzeba pociechy?	Ależ kapitanie, wierzaj...	Aż nadto młody	Będą goście wieczór, zapal ogień.	Czas, panie generale	Cóż tedy robić?	Idjotka przecież dzwonki nieczynne.	Ir aš!	Jakto i pan obmurowywał?	Kto taki, wasza książęca mość?	Mamusiu, a pan Stach?	Osobnik! Tajem­niczy pan w szarym palcie?	Pani nazwisko	Przerwał i patrzył uważnie w oczy ministra; ten jednak wzruszył ramionami.	Przyszłam pana prosić o pozwolenie pracowania w kantorze wieczorem, niezależnie od godzin dziennych. Mam dosyć wolnego czasu i mogłabym...	Strasznie go pokaleczono!	Szczęśliwej podróży.	Widzę.	Właśnie poszukiwanie narkotyku.	Żmije jadowite!..	„Jakaś głowa kiepska odparł niezmieszany Zagłoba.
Wiedziałem, żeś to ty sprawił! Ty, nie kto inny! Czemuś go nie związał słowami, skoro taki wpływ na niego sobie wyrobiłeś? Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem... Ale gdzież on jest? co czyni?	Wiész co uznaj się zwyciężonym. Nie możesz zaprzeczyć geniuszu naszym wieszczom pogrobowym, Adamowi, Zygmuntowi, Juliuszowi. Uznał ich nawet ten świat, co nam nic przyznawać nie chciał. Nie zaprzeczysz uroku i polotu pieśniarzom naszym, ani genialności mistrzom penzla i ołówka, a wszyscy oni przecie czerpali z téj skarbnicy, w któréj ty nie widzisz nic, nad próchno, brud i zgniliznę. Były więc niespożyte zasoby, niezamulone i niezatrute źródła, nieprzegniłe organa żywota.	Masz, moja droga, rację. Kolbuszewski na swoje prawdopodobnie nie dostałby zbyt wiele, ale mógł wziąć na moje. Co zaś dotyczy upominania się rządu o wpłaty, miał również wymówkę, że beze mnie nie może decydować ani udzielać wyjaśnień, bo sam nie wie.	Bo nie umiesz na rzeczy patrzeć filozoficznie, darling. Zastanów się: ludzie myślą wciąż o jutrze. Co dzień o jutrze. I tylko o jutrze. Dzięki temu nie dostrzegają takiego drobiazgu jak dzień dzisiejszy. Nie dostrzegają teraźniejszości. Wciąż żyją jutrem, a gdy to jutro staje się wreszcie rzeczywistością, gdy zegar przemierzy odpowiednią ilość godzin i przeniesie ich w to jutro, już na nie nie zwracają najmniejszej uwagi. Bo jak wariaci wpatrzeni są w następne jutro. Płyną koło nich zdarzenia, przewalają się sprawy, coś się dzieje. Oni tego nie mogą widzieć, nie widzą, nie potrafią skupić na tym uwagi, bo cała ich uwaga skoncentrowana jest na przyszłość. Gdybym pisał monografię naszych czasów, dałbym jej tytuł: Ludzie bez teraźniejszości. W tych warunkach człowiek dopiero na łożu śmierci, gdy z ust lekarza słyszy, że już nie ma przed nim żadnego jutra, dostrzega swoje dzisiaj. Niestety, to dzisiaj jest mało pociągające. I oto takim happy endem kończy się długi film życia dwunogiej istoty pozbawionej upierzenia, a obarczonej bzikiem w pogoni za jutrem. Czy nie uważasz, maestro, że tkwi w tym paradoksalne marnotrawstwo?... Czy nie sądzisz, że ten system egzystencji spoczywa na niezachwianym fundamencie kretynizmu? Jeżeli mi oświadczysz, że system jest doskonałym narkotykiem przeciw świadomości prześmierdłej nudy dnia dzisiejszego, powiem ci, że widzę w tym głęboką moralność. Nie na próżno lekarze przez długie lata wrogo się odnoszą do używania narkotyków przy porodach. Musi w tym tkwić jakaś racja. Czemu tedy człowiek, rodząc swoje dzisiaj, ma być narkotyzowany gorączkową myślą o przyszłości? Nie można być mędrcem, nie znając teraźniejszości, nie widząc jej ani siebie w niej. Teraz już wiesz, dlaczego jestem mędrcem.	Ludzie, którzy tak wiele, jak ty, posiadają, nie mogą być odważni, trapi ich bowiem lęk przed przemocą lub utratą własności.	Grzela powieda niech uczą po naszemu, a nie chcą, to nie uchwalać szkoły, nie dawać ani grosza, przeciwić się, a juści, tylko parobkowi łacno krzyknąć na gospodarza: robił nie będę, całuj me gdzieś, i uciec przed skarceniem. Ale naród nie ucieknie i za bunt kije wziąć weźmie, bo nikto drugi pleców za niego nie podstawi... To wamawama (gw.) mór, śmiertelna choroba. nie minie.	Ale ty mnie kochasz, szkaradniku... nie rzuciłbyś dla nikogo!	Nie wiem, po co ja z panem jadę? i tak tu mieszkać nie chcę. Ja łaski nie potrzebuję ani opieki. Jeszcze sam ojca utrzymywałem w Warszawie. Może pan sobie Mańkę zatrzymać, jeżeli jej się tu podoba.	Dlaczego lord sam nie przybył? oczekiwałem go dziś rano.	Czy go pani nie zna?... Umrze z pragnienia, a nie poprosi nikogo o szklankę wody. Kiedym odjeżdżał i powiedziałem mu gdzie jadę, nie powiedział mi ani jednego słowa, ale tak na mnie spojrzał, tak mi ścisnął silnie rękę, że go zrozumiałem zupełnie...	Żeby się choć na tym skończyło! Doigrał się, co? A mówiłem, a przekładałem, nie słuchał osieł jeden i ma teraz bal! Stary ryfaryfa osoba próżna, pewna siebie i dumna; nadęty., ale Felka szkoda, zdolna szelma, po łacinie umie ekspedite, że i biskup lepiej nie potrafi. Cóż, kiedy we łbie pstro i dalejże wybierać się z motyką na słońce... A powiedziano: jakże to... aha! czego nie wolno, nie rusz, a co zakazane, obchodź z daleka. Pokorne cielę dwie matki ssie... tak... Zapamiętaj to sobie, Jasiu! No, mówię, zapamiętaj! Zmęczyły mnie pszczółki! A przychodź wieczorami na brewiarz. Ale uważaj na siebie i nie spoufalaj się z chłopami, bo kto się zada z plewami, tego świnie zjedzą! No, mówię, zjedzą i basta!	Nic nie szkodzi to dowodzi tylko, że Sancho Pansa posiada dowcip, który nie jest udziałem pospolitych umysłów. Lecz nie traćmy czasu, jedźmy, a wielki Rycerz Posępnego Oblicza niech raczy zaszczycić nas swoim towarzystwem.	Nie, nie, to nie wypada. Tak nie można. Co sobie pomyślą...	Tak moje panie, uważam odtąd stosunek z panną Wandą za poniżający godność osobistą kobiety, która umie siebie cenić, i postanawiam nigdy nie przyjąć ją w swym domu, ani przy spotkaniu nie podawać jej ręki...	Kochałem ją, ale wierz mi: inaczej niż ciebie. To było potworne. Wszedł tamten drab. Ona uciekła przedtem. Czy tu rozumiesz? To wszystko było przygotowane. Jestem splugawiony. I ja ją kochałem! Inaczej, ale także mimo wszystko. Ale to nie była zazdrość. On nie był jej kochankiem. To niemożliwe. Już jej nie kocham, ale coś strasznego jest we mnie, czego nie pojmuję...	A jeśli nie powróci?	A w wiosce nie szukali?	Ależ on był wciąż przy mnie Skąd by on to wiedział? Ja nic nie wiedziałem.	Jeszcze nie	Juści, kogo nie boli, temu zawsze powoli.	Naczelny Wódz wyobrażał sobie, że besztając młodego, ledwo mianowanego kapitana trzymał w swych rękach ster rządów całego cesarstwa, równocześnie zaś von Lennaert podjudzał go. Kto wie nawet, czy nie von Lennaert podsunął mu tę myśl.	Nie dojadamy resztek po wielkich dziennikach konstytucyjnych, które mają swoje fiszki z księżmi, pełne takich kaczek	Nie ma jeszcze.	Nie pleć!...	Nie tak był wtedy ubrany!	Nie, rzekł sucho.	Nie.	Pan nie zawrócisz w głowie umieniem!	Podwójnie więc zadowolona jestem Innych środków nie odważyła-bym się używać dla choréj, bez zatwierdzenia medycznego autorytetu, ale ten, jaki radziłam, wiedziałam z pewnością, że jest niezbędny i pomocny.	To pewne. Ale pójdę już do mojego obserwatorium, bo inaczej Francuz załatwi wszystko, a ja nie zdążę dowiedzieć się, jaka to suma.	W kantorze prośby, nie mam czasu	Wariacie, gdzie lecisz bez palta. Powiedz im, że nie możesz tak iść do figury, to ci pozwolą wrócić na górę po palto. Temu powiedz, temu... Panie policjancie.	A co wy się nią tak opiekujecie? Nie wydam jej i tak za waszego chłopaka.	Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. Co robić? Dzisiaj strata, jutro zysk. Pan dał, Pan wziął i nie ma o czym mówić, drogi człowieku.	Niech się pan tym nie martwi Choć trudno odgadnąć, co dziadek ma na myśli, a raczej tylko się tak panu wydaje, przekażę jego myśli tak, aby nie było żadnych wątpliwości. Od sześciu lat opiekuję się dziadkiem. Może sam panu powiedzieć, czy choć jedno jego życzenie zostało niespełnione dlatego, że nie udało mi się go zrozumieć.	Biedny Saniette, ja nie chcę żeby go dręczyć	Ja tu komendant i nie wpuszczę żadnego wojska.	Konam, a skonać nie mogę. To znaczy, że od kwartału bankrutuję.	Mówiłam panu już kilka razy, że to jest pańskie przywidzenie. Nie wyróżniam nikogo ani w łasce, ani w niełasce.	Och przyszły dyplomata musi mieć plecy... ojcowskie... Nie suknia zdobi człowieka, ale spodnie.	Ustępujmy, na Boga, ustępujmy! Gdybym wiedział, że nie mają pieniędzy, wolałbym im ze swoich pożyczyć, byle chociaż z pozorem honoru pozwolili nam odejść.	Wkrótce się z tym otrzaskacie a jeżeli ten łotr ośmieli się wytoczyć nam proces, no to winszuję mu. Zresztą mniejsza o to. Pękalski nie przyszedł?	Huź-ha! do kroćset fur diabłów! Na prawo. Cią-ą-ą-gnij, na imię boskie! Zdejmuj ster, hu! Cią-ą-gnij! Cią-ą-gnij. Napijmy się! Napijmy się, powiadam, i najlepszego, kordialnego. Słyszysz, bracie piwniczny. Dawaj, przynoś. Już wszystko idzie do stu milionów diabłów. Hej ty, paziu, przynoś tu mój breweriasz Czekajcie. Cią-ą-ągnij, przyjacielu, taak! Tam do czarta, to mi pięknie łysło i zagrzmiało, jak mi Bóg miły. Trzymajcie dobrze tam w górze, proszę was. Kiedy to mamy dzień Wszystkich Świętych? Myślę, że dzisiaj mamy Wszystkich Milionów Diabłów.	Ależ ta czarna dziewucha jest zuch dziś: linijka. W polskiej szkole jeszcze do II wojny światowej nauczyciele bili uczniów linijką po rękach, ponieważ wierzono, że kary i zastraszanie mogą być skuteczne w nauczaniu. Obecnie wiadomo, że takie podejście jest szkodliwe., targał za uszy i za kudły, i nic, jak głąby, a ona powiedziała tylko, że litery to muchy, i nauczyła.	A cóż ty od niego chcesz? przecież to osoba duchowna jest, przysiągł już innej oblubienicy.	Valentine, przez cały czas tego długiego czuwania jedyną rzeczą, na której skupiała się moja uwaga byli ludzie, jacy u pani bywali, jedzenie, picie i lekarstwa, jakie pani podawano. Kiedy jakieś napoje wydawały mi się dla pani niebezpieczne, wchodziłem, tak jak przed chwilą, wylewałem je ze szklanki, a zamiast śmiertelnej trucizny wlewałem napój o dobroczynnych właściwościach. Krzepił panią i przywracał do życia, które chcą ci odebrać.	Djabli tam! Ze mną. Rozumiesz, te amerykańskie małpy chcą mnie do kryminału. Już tu w ambasadzie, i wogóle niebo i ziemię poruszyli.	Ach, o to panu chodzi. Więc dobrze. Złoży pan w moim osobistym sekretariacie.	Cieszy mnie to! Moim zdaniem każdy młodzieniec powinien tego chcieć, chociaż ciężko jest matkom i siostrom zostającym w domu	No tak Wyraźnie chce mnie pan ożenić za wszelką cenę.	Ale gdzie ja jestem?	Dlaczego ironja dźwięczy w pańskim głosie? Opowiem panu kiedy, jak wiele mi zrobił dobrego ten człowiek, więc nic dziwnego, że się uradowałam, zobaczywszy go.	Ja się panu bardzo dziwię	Mylisz się. Najwięcej mnie obchodzi, by mój mąż był człowiekiem, którego mogę szanować.	Ot, matoł z ciebie, za łaską rzec; właśnie na przekonanie, czy przede dniem twardo śpi i czy się sztuka uda.	Ożenić się z tobą	Postanowiłem zakończyć życie... Ciężka to chwila, ale trudno. Honor...	Proszę czytać: „Cała prawda wyjawiona po raz pierwszy. Sto egzemplarzy wydrukowanych przeze mnie samego i dla pouczenia Dworu”.	Trzebaż było dopatrzéć do końca byłbyś widział jakeśmy się rozstali!	W zasadzie... w zasadzie to jest rzeczywiście bardzo piękna myśl. Ale...	A jak utoczyć wino ze ściany? I jak oliwę z sufitu?	A więc zostajesz tutaj?	Bardzo dobrze!... to była chłopka prawdziwa! Masz pani temperament i głos, dwie pierwszorzędne rzeczy!	Czy mnie poznajesz?	Daj ci Matko Najświętsza pociechę!	Ja zaś wolę wyobrażać sobie, że jest bezinteresowny i że właśnie dlatego zasługuje na zaufanie	Jeżelibyś czego potrzebował, pokój mój znajduje się naprzeciw twojego...	Książę zaś przez zemstę taką na niego potwarz wymyślił, od której dusza się wzdryga.	Niegodzi się szydzić!	Nieprzyjaciele odezwał się ojciec.	No, no! jak ono tam jest, to jest, a wy sobie ruszajcie z Bogiem daléj.	On mnie zabije!	Poczekajta, dzisiaj odpust, zabawimy się w karczmie!	Rozmiłował się w tobie strasznie	Tak, ale gdyby pan ją znał w owej epoce, och, jakaż była śliczna! Mieszkała w małej willi bardzo osobliwej, pełno tam było chińszczyzny. Przypominam sobie, że nam zmącili spokój chłopcy z nadzwyczajnymi dodatkami, w końcu kazała mi wstać z łóżka.	To dalsza sprawa	Więc czym prędzej wyślijmy drugą depeszę.	Więc komuniści znowu?... Czy coś z policją?	A czy pan doktor czego potrzebuje?	A cóż tam z twoją spółką handlową z Kirgizami?	A pan będzie dużo tańczył?	Będę!	Chciałbym jednak wiedzieć, gdzie przebywa	Co pan tu robisz? rzekł prezes dumnie.	Czy zasługuje na swoją nazwę	E, skąd. Wczoraj zaangażowałem lokaja, który zrezygnował z pracy u Villefortów, słuchajcie uważnie.	Gdzie go pan znajdziesz?	Hajże na Moskwę!	Infantka niemłoda, przyznaję starsza od was... któż wie, czy długo pożyje... jeszcze, panie najmiłościwszy, dynastię ugruntujecie ku swej pociesze a pożytkowi Rzeczypospolitej.	Licytowałam bez atu! Jak ś. p. męża kocham, bez atu, no, kiedy mówię, że bez...	Nam?	Noctu?	Obrączka ślubna	Pewnie, żem z daleka przyjechał, i dlatego pytam, w nadziei, że gdy na kogo politycznegopolityczny (z łac.)	Reikia klausyti, kad sakau, Tu verčiau troboje padėk Kazei ką nors dirbti. Mergelė tegu padeda mergelei, juk taip Elzyte?	Są większe klucze?	Tak dalece naprawdę, że ona już wyjechała. Co tam musiało być, skoro taki Osnowski ją opuścił	Wczoraj był w pałacu Elizejskim.	Wiedziałem, że pójdziesz. Czy zrobiłeś jej scenę?	Zdrowie podczaszyca!
Niewiela już braknie; ściskam każdy grosz, jak ino mogę, na przyodziewę jak najmniej wydaję, ot, byle oberwano nie chodzić. To się i zasługzasługa (daw.) czerwoniec, czerwony złoty: nazwa złotego pieniądza o wartości zbliżonej do dukata. należały, ino tobie; przeciem ja ani we śnie o tym nie pomyślał, że Hincz Bartnik a Czarny Rafał to jedność.	Wiesz, co mnie w tej chwili zastanawia? że jest w świecie jeden czynnik, z którym się nikt w swoich planach i w swojem działaniu nie liczy, a przez który wszystko się może rozbić, zawieść, popsuć cóż? Przychodzi takie bydlę, nieobliczalne dla żadnego umysłu mniejsza na teraz z tem, ale bestya popsuła mi robotę całego życia.	Ależ, księże dobrodzieju Sprawiedliwośćczyż chcesz pan przyrównywać Ludwika Wielkiego, największego z władców Francji, który zabrał złoto obywatelom na cele wojenne, na opłatę wojsk, z ową nędzną kreaturą, która skradła żabot, by się w niego wystroić?	Pewnie, że tak, i właśnie dlatego będziecie robili teraz wszystko, co wam każemy, tak samo jak Clewer. Gdybyście się nie poddali, wzięlibyśmy was na tortury. A ponieważ poddaliście się musicie śpiewać hymny pochwalne na cześć zwycięzców. Prędzej!	A ci dwaj? Gdyby tak połączyć ich myśli w jedno... tak pomyślał o sobie. Już obcy człowiek litował się w nim nad zdechłym dzieciątkiem. Widział jak na dłoni wielkość wielowymiarową tej włochatej kupy wykoślawionego mięsa z kośćmi, brnącej obok niego w krótkim kożuszku przez odwilżejący śnieg. Miał przecie do czynienia prawie z „człowiekiem reprezentatywnym”, z unikatem	Głupiś, Kokoszko! Cnota, DobroA co do Oleńki, będziesz i ty z nogi na nogę przestępował, jak ją zobaczysz, bo białogłowy z tak grzecznym umysłem drugiej nie znaleźć. Co dobre, to ona wraz pochwali, a co złe, tego zganić nie omieszka, bo wedle cnoty sądzi i w niej ma gotową miarę. Tak ją już nieboszczyk podkomorzy wychował. Zechcesz przed nią fantazję kawalerską okazać i pochwalisz się, żeś prawo zdeptał, to ci potem jeszcze wstyd: bo zaraz rzeknie, że zacny obywatel tego czynić nie powinien, gdyż to jest przeciw ojczyźnie... Tak ona rzeknie, a tobie jakby kto w pysk dał i aż ci dziwno, żeś wprzódy sam tego nie rozumiał... Hańba, Zabawa, PokusaTfu! Wstyd! Warcholiliśmy się okrutnie, a teraz trzeba przed cnotą i niewinnością oczami świecić... Najgorsze były te dziewczęta!...	Ot prawdę ja tobie powiem, Pietrusia, że mnie już i gospodarstwo obrzydło. Dla kogo człowiekowi starać się i pracować? Czy u mnie chata pełna dzieci? jedno tylko, a i to takie, że tylko tchu w nim słuchaj, czy jeszcze żyje. I więcéj już nie będzie. Żonka mnie nie żonka. Ja na nią i patrzéć nie chcę, nietylko co. Przyjdę do chaty z pola, taj położę się jak pies, do nikogo słowa nie przemówiwszy. Dobrze jeszcze, jeżeli ta milczy, ale jak przyczepi się do mnie ze swoją złością, albo ze swojém lubieniem, to zaraz i wyjemy oboje jak to dwa wilki, żeby ich razem zamknąć. Ot jakie moje szczęście! Ludzie ze mnie naśmiewają się, jak gdybym już ja był ostatni i gospodarstwo prędko czort weźmie... bo człowiek do niczego ochoty nie ma, tylko-by świat przeklinał	Proszę bardzo. Wczoraj wieczór o godzinie jedenastej trzej żandarmi, których sierżant Quevillon zostawił na straży w zamku, otrzymali od sierżanta kartkę z krótką wiadomością, wzywającą ich czym najprędzej do Ouville, gdzie znajduje się ich oddział. Wsiedli natychmiast na koń i kiedy przybyli do Ouville...	Bo wiedz, że ja bym na sromotę żadną nie zezwolił. To nie Włochy, mój miły	Po co ja się mam ratować? Dla kogo? Elżbieta jest jedyną drogą istotą, jaka mi na świecie została...	Więc kup pan sobie flower i strzelaj od rana do wieczora w kartę. Już ja potrafię przeciągnąć sprawę na kilka dni.	Tak, tak, powiem tylko tyle że kto opuszcza osobę kochaną, oddaje ją diabłu w posiadanie. Tak i ja dostałem się w jego szpony. Oczywiście, każdy sądzi, że czyni dobrze. Rezygnować, to dobrze, kochać, to źle!	Dlaczego nie? A co mi zrobi? Jak miał pieniądze na kupienie nas, to niech teraz źreć daje.	Ja z tobą na słowa walczyć nie potrafię, pobijesz mnie niemi nie potępiaj!	Nie, nie spodziewałem się tego Powiedziano mi, abym nikogo nie wołał i nie robił hałasu, żeby nie wzniecić paniki. Uznałem te ostrożności za słuszne. Wziąłem jedną z lamp, które wisiały pod płóciennym dachem, i poszedłem naprzód. Kiedy otworzyłem luk dziobowego skrajnikaskrajnik dziobowy Umilkł na chwilę.	No, Baśka! Lecisz na mnie; dobrze, com się klamki chwyciła, byłabym runęła jak długa	Wyobraź sobie, że we wtorek. Aż dwa dni przepędziłam na wsi u panny Solskiej Do śmierci będę jej dłużniczką za to miejsce w Jazłowcu...	Zostaniesz, Dynuśka, wszystko skończone. Ech! Ta fortuna, czyliż przychodziła mi tak tanio? Czyż nie trzeba mi było ubrać się w grubą blondynę o czerwonym nosie, córkę rejenta, plus teściową, która zapędziłaby w kozi róg panią Piédefer na punkcie dewocji...	Nie mogę. Na Chrystusa rany, na wszystko, co święte, nie mogę. Nie mam siły	Smoła, hiszpańskie cebule, nafta, mokre płaszcze przeciwdeszczowe, pokruszone liście laurowe, płonąca guma, prane koronkowe firanki... nie, chwila, mój błąd, firanki, które wywieszono na słońce, żeby wyschły... oraz lisy... mnóstwo lisich szczeniąt...	To ciężkie warunki! Drogi Gösto, wszakże mógłbyś mi przyznać choć jedną duszę, bodaj jedną małą duszyczkę, na przykład majorowej. Czemuż to ją ochraniasz?	Zawiodła cię tym razem pamięć. Według mego obliczenia pan de Bergerac powinien w tej chwili dojeżdżać do Colignac lub nawet już się tam znajdować.	Wasza prawda, jak zawsze wasza prawda. Nie będę się bał. Już teraz mogę sobie drwić z Italczyków i Tatarów	Ależ hrabia Monte Christo nic o tym nie wie, bo przecież nie starałby się być z nami w tak dobrych stosunkach.	I typowy wielki pan. Można to poznać od razu. To nie jakiś dorobkiewicz udający pana, ale karmazyn rodowy. Widać to nawet z twarzy. Ma przy tym wiele pewności siebie i dumy, ale w dobrym rodzaju.	Jestem zdania pana prokuratora A gdybym należał do pańskich przyjaciół, pozwoliłbym sobie udzielić rady: słyszałem, że pan d’Epinay ma wkrótce wrócić. Nakłoniłbym go wobec tego, aby doprowadził tę sprawę ostatecznie do skutku; czyli wykonałbym ten plan, którego pomyślne zakończenie przyniosłoby panu największy zaszczyt.	Jeszcze nie było Bengalczyka, który by miał serce większe od dziurawego orzecha. Ale mniejsza o to... A teraz pogadamy względem tych orzechów. Za przysługę winna być zapłata. Powiedziałam, że wieś należy do ciebie.	Król poszedł w góry z wielkim wojskiem i dwa dni temu przez Żywiec przejeżdżał, ale oni go naścigli i tam się gdzieś wedle Suchej bili... Nie wiemy, czy go dostali, czy nie, ale dziś pod wieczór do Żywca wrócili i palą, mordują...	Mielnicki jest oryginał Ale pan Solski niczym, ale to niczym nie upoważniał... i przyznam się panu, że ta wieść obraża mnie...	Najmniejszego. Marceli oddawna już spłacił mi moją część Kaniówki. Wróciłem tu ze świata goły jak bizun i gdyby nie matczysko poczciwe, nie miałbym nawet za co wziąć tej dzierżawki. Ale ona tam miała jeszcze kilka groszy, które mi pożyczyła...	Nie. Z taką, co chodzi w chustce, to ja się nie ożenię, a kapeluszowa mnie by nie chciała.	Przestraszasz mnie Czyliż zapomniałeś, że między zmarłymi ja mam dwie miłe istoty, które nie są pochowane według egipskiego rytuału.	Te worki to była moja wieczna troska. Jak schować, gdzie schować? Kiedy nam powiedziano, że mamy nad Prutem długo siedzieć, schowałem worki w tym jarze, pod trzema kamieniami.	Za fajczarnią ile razy ma być coś złego, tyle razy pokazuje mi się mysz przez kilka dni z rzędu.	A, rozumiem Z chwilą gdy zaczynacie zajmować się kobietą, widzicie ją już nie taką, jak jest, ale taką, jaką chcecie widzieć. Korzystne złudzenia, jakie rodzą się z tego pierwszego zainteresowania, porównywa pan z tymi ładnymi diamentami pokrywającymi ogołoconą gałązkę, a widzialnymi, nich pan to zważy, jedynie oku tego młodego człowieka, który zaczyna kochać.	Tak. Dowiedział się od kogoś, że tu jestem... Widzicie, jakie to nerwy! Nie myślałem, że was tu zastanę, i od razu... Piękny głosik ze siebie wydobyłem, ani słowa... Samemu głupio go usłyszeć, a cóż dopiero mówić o delikatnych bliźnich.	Ależ ja znam Nucklao! Widziałem tę szkołę.	Czyli: ni pies, ni wydra, coś nakształt kapłona!...	Do rzeczy, do rzeczy! Krótko i węzłowato! Pani pewnie coś zmalowała nie w porę?	Dowiecie się kochana hrabino; zawsze zawcześnie o rzeczy nieprzyjemnéj	Ja... broń?	Jakie to szczęście, że pani tego nie widziała!...	Musicie przebrać się za muszkieterów lub halabardników. Jeśli opuścicie miasto przebrani za mieszczan, oddziały, które przeszukują okolice, z pewnością was schwytają.	My nad nim władzy nie mamy w głowie ci się mąci, Żegota! oni swój trybunał najwyższy mają w Rzymie, nikt duchownego tknąć nie śmie.	Nie jam go podmawiał, tylko ocknienie, przebudzenie, siła żywota. Jam winien, żem go nie wstrzymał, to prawda. Alem go nie wstrzymywał, to wyznaję.	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Nie sztuka domyślić się własnych zamiarów mów, bracie!	Nie zna pan litości dla innych! Więc powiem panu, że dla pana również nikt nie znajdzie litości!	Pokażę ja waszmościom komnatę, gdzie ja pono duszę tę frajlein, i sami powiecie, czy wszelaka królowa nie chciałaby do śmierci siedzieć w takowym karceresie. To najpiękniejsza komnata z całej mojej kamienicy.	Puść mnie! Czy ja co złego zrobiłem?!	Umiem... bo język ten słyszałam wciąż od urodzenia Ty byś też umiała nim mówić, gdybyś go stale słyszała w domu.	A gdzie Grochowski?	A kompatriotkom?	A któżby to mógł być?	A on widział waści?	A tamto czy prawda?	A więc nie kinematografkinematograf (daw.) zaskomlił Jacinto.	Ach, wiecznie pleciesz niedorzeczności!	Au, au, au!	Będzie ją miał wasza świątobliwość	Czy pan zawsze ma tak... przyjemny humor?	Czyż nie jestem żoną twoją? Czy nie mam prawa żądać, byś z troską swoją przyszedł do mnie? W ostatnich dwóch dniach wiele strachu o ciebie wycierpiałam.	Cóż on zrobił takiego?	Dlaczego głupota?	Do jutra!	I co dalej?	Isaj Fomicz.	Jak?	Jakże, idzie biznes?	Jednak, gdybyśmy mogły grzecznie, niehybiając, dać do zrozumienia Darskiemu, jużciż dla nieznajomego człowieka taki mieć kłopot i strapienie.	Jesteś, jak widzę, kapitalistą?	Jeśli tak, to co innego	Jeśliś go bronił, to powinien być ci wdzięczny i pomagać.	Jj! To ta wszyćko jedno, jegumość, bom straśnie zziąb.	Józka! a gdzie to Pietrek z Witkiem?	Kartais jiems pasiseka įpult į mūsų žemę, tai pagonys daug piktybių pridirba.	Krzysia nic mi nie mówiła.	Kto?	Miałeś go, książę, ale za cenę mojej głowy.	Nie mów mi: panie. Mów mi... tak jest, miałem być mężem twojej matki, więc mów mi odtąd: ojcze...	Nie, Tatarów nie widzę.	Oto jest prawdziwy buldog angielski, żebym tak nogę złamał, proszę jaśnie panienki, urodzony z dzikiej krokodylicy...	Pan Kuzenda gotuje kawę Siadajcie, o, patrzcie, ktoś do nas płynie. To wy, piekarzu?	Pani zupełnie nie lubi psów?	Pewnie, pewnie... Niech to pioruny zapalą razem z waszym ukontentowaniem!	Przedewszystkiem aresztuję pana za uprowadzenie dziecka, które było w opiece Róży Montalbon.	Tak	Tak jest... Mam szczególniejsze szczęście do wielbicieli kuzynki...	Tak.	Taniec i francuskie rękawiczki.	To on, Ben Joel!	Trzeba ją wprzód ocucić z omdlenia.	U Ben Joela.	U jakiego lorda protektora?	Więc nie płaci mu pani za ważenie sera?	Więc przykre.	Więc zawołajmy go!	Wolę Beatlesów.	Wszelki duch Pana Boga chwali! wrzasnął zakrywając oczy rękoma przelękniony hajduk	Żegnam panią hrabinę i dziękuję za zaszczyt, jaki mi pani raczyła wyrządzić!...
Odpowiadając na to pytanie, muszę naturalnie przystąpić do objaśnień, jakim sposobem kieruje się „Nautilusem”.	Hela: Ja znam ludzi ze wszystkich możliwych warstw. Ale teraz mówię jako zwykła burżujka i to teraz, kiedy przeszłam na katolicyzm, chce mi się pewne rzeczy doprowadzić do ostatecznych konsekwencji i marzę o papieżu, który by nareszcie wyszedł z Watykanu na ulicę. (Ksiądz Hieronim zadrżał: to była jego myśl przecie	Nie? och, dalipan, to gracko! Ale gdzież ja podzieję osła w czasie bitwy, bo nie wiem, czy mi się będzie godziło do niej należeć na takim rumaku. A gdzie go potem znajdę?	Tak, istotnie, aby być w miejscu, lecz prawdę mówiąc, w Komorze Celnej nie potrzebują ludzi z talentem, a wpływy rodziny mojej nie zdołały wysunąć na widownię zalet i zdolności mego męża. Same jego zdolności szkodziły mu raczej, zbyt rażąco odbijając od nieudolności i miernoty innych. Nie zamilczę też przed panem, kochany panie Copperfield, że gdy ta gałąź rodziny mojej, która zamieszkała w Plymuth, dowiedziała się, że towarzyszę mojemu mężowi wraz z małym Wilkinsem, jego siostrzyczką i naszymi bliźniętami, przyjęła go o wiele chłodniej, niż tego mógł się, i to dopiero wyszedłszy z więzienia, spodziewać. Powiem nawet panu w nadziei, że to zostanie pomiędzy nami, iż przyjęcie było więcej niż chłodne!	A więc przychodzę, bo chciałbym dotrzymać złożonej obietnicy. Dzisiaj to twoje życie jest w niebezpieczeństwie, więc pozwól, że ci się odwdzięczę czymś, co z pewnością docenisz.	To, że są w panu dwie osoby Ojciec już się wypłakał. Teraz kolej na prokuratora.	I to bardzo złego. Wydaje mi się pan człowiekiem niezwykle niebezpiecznym, jeśli więc przydarzy się cokolwiek naszej kochanej księżnej, odpowiedzialność złożymy przede wszystkim na pana. Chciałbym jednak pomówić z panem o życiu. Moje pokolenie było nudne. Któregoś dnia, kiedy poczuje się pan znużony Londynem, niech pan przyjedzie do Treadley, aby wyłożyć mi swą filozofię rozkoszy, popijając wybornego burgunda, którego posiadam, na szczęście, dość wiele.	Dialektyka narkotyku jest tak samo nie do odparcia, jak dialektyka socjaldemokracji. Tylko irracjonalnie można się temu przeciwstawić. Niedawno jeszcze syndykalizm wydawał się czymś urojonym. Dziś widzimy, czym jest państwowy socjalizm: utopią	A gdzie się to podzieje biedota, gdzie?	Widzisz to, Madziu Tyle listów musisz napisać, rozumie się, jeżeli zechcesz.	Ja mam mnóstwo życzeń, ale najmilsze, to żeby pojechać do Rzymu, robić piękne obrazy i być najlepszą artystką na całym świecie	Nie słyszałem o tem Wydaje się delikatną i słabowitą w istocie, a ma przed sobą jeszcze kilkanaście dni tych festynów, któremi dobrze się umęczyć musi. Na turnieje choć z galeryi będzie patrzeć zmuszoną, a potem rozdawać nagrody. Wieczorem od tańca się nie uwolni.	To go nie przyjmę więcej!	To się pokaże Dopóki będzie taka szosa jak dotąd, to ręczę za wszystko.	Księżna musi być skrewniona z tym wszystkim Nie wiem już kto mi powiedał, że to stamtąd wydali kuzynkę za księcia z dołu. Zawszeć to ta sama paranteza. Ho! ho! to wielka rodzina te Guermanty!	Staraj się pozyskać jej serce. To chyba potrafisz	Cóż się znowu stało? Przecie wczoraj był w ratuszu na balu?	Wszystko to bardzo piękne czy jednak te łowy pereł nie są niebezpieczne?	Co się stało! jak się stało! niema o czem rozprawiać, lepiej, żeby się to skończyło, a co rychlej. Trzeba pojednania i zgody.	E, to mu ta stary łaskę wyprosi!	Obmierzły Pedrito? Któż to taki u licha?	Skoro chcesz rady to radzę ci wyjechać w podróż.	Nie, nie, w Wiedniu wszystko jest dobre, a tu wszystko złe. I krawcy, i lekarze, i naturalnie... kobiety... Właśnie dlatego mnie nie chcesz... Trudno, nie miałam szczęścia urodzić się wiedenką...	Tak jak stoi w Hagadzie nie o to chodzi. Grunt, że trzeba ją kochać.	A teraz, skoro mi się nie udało, pozostawiam państwa samych. Zabieram tylko panów	Zależeć nie zależy, alem obiecał, a zawsze dotrzymuję. Jak komu przyobiecam, że go utłukę, to też zawsze dotrzymam.	Przeciwnie, od roku są narzeczonymi... Ale nie!... Opowiem ci od początku. Nie masz pojęcia, jaka to smutna historia.	Ale król stary chory jest i życie mu obiecują niedługie	A gdzież jest	Niema takiego na świecie wiem o tem doskonale: weźcie zatem Grimauda.	Poradzi!... Nie będzie ona mu się strachała. Laszka biłoruczkaLaszka biłoruczka (z ukr., pogard.) mruknął Burłaj.	Wasza wielmożność! Wiedziałem ja o tym z góry, że stany się sprzeciwią, ale owóż Azja powiada, że gdy Tatarzy raz za pozwoleniem waszej wielmożności osiądą, tedy się rugować nie dadzą.	Właśnie... Nie lubicie się...	Da sobie rady! nie obawiaj się waćpan!	Ale się z nim zobaczysz?	Broń Boże nagłych odwilży, dżdżów i roztopów, to Bóg wie, kiedy wróci	Na miłosierdzie boskie! Co czynisz?	Starczy mi na moje skromne wymagania	Toż to będą mieli z takich pociechę!	Aha z gór przyjechał nad morze, a potem, co tu robić, jak zawsze, pojedzie na zimę do Paryża. Dziękuję ci, kotku, co tu robić, za tę wiadomość. A nie wiesz czasem, co pan plenipotent pisał o tym młynie? Wypuszczą go w dzierżawę Wygryczowi, czy nie wypuszczą?	Ciekawa rzecz, gdzie się ta możność nastręcza?	Słuchajcie mnie waszmościowie, co mi tu do głowy przez ten czas przyszło. Na nic ich wieszać	Wtedy... chciałem go zobaczyć, ale nie było go w Warszawie. Winniśmy mu bardzo wiele. Poczciwy człowiek, i żeby nie on...	Poradźże mi waszmość, jak by dziewczynę na nogi postawić?	I milionerem? zaczynam wierzyć, że papo zrobił dobry wybór przyjmując go na wspólnika. Chociaż...	Na mnie spojrzał	Zdążymy na obiad. Może tatuś zmęczony?	Dałeś mi pan słowo, że zastosujesz się do moich poleceń, a ja powiadam panu, abyś został.	Ale, panie doktorze, ja mam naturę wręcz odmienną; przeciwnie, zwykle lekarz nie może mnie utrzymać w łóżku	Nie, proszę pana. I ja bardzo pana proszę, doktorze, o szczerą prawdę	Rozważcie przyjaciele, czy wątpliwości wasze nie są w pełni rozwiązane.	Albożem ja mógł mieć jaką nadzieję? Dlategom właśnie zeszedł wam z oczów, że jej nie miałem... Chcę widzieć was szczęśliwą i dlatego smutnej twarzy mojej tu nie przynoszę.	Bom już gotów był twojej rady posłuchać, a teraz znowu się pokrzyżowało.	Nie, nie! dziś: zawrzasnęła..	I pani nic nie jadła od obiadu?	Nie trzeba jej zbijać z tonu!	Byłam wtedy małą dziewczynką. Stryjenka wówczas miała już przeszło trzydziestkę. Nie pamiętam, by kiedyś w jej domu wymówiono nazwisko Jemioła.	Sądzę że mieszkańcy Szwajcarii muszą także dotykać ziemi, jeśli chcą iść. Inaczej mieliby skrzydła, nie zaś nogi.	Ale, stryjaszku...	Literat, Młodość dziś popr. o dzieciach: dziesięcioro., ale gdy skończyłam z dziewiątym, talent mój zawiódł i pozwoliłam dziesiątemu pozostać przy życiu jako bezradnemu kalece.	I ja jestem tego samego zdania, proszę pani.	Tak. Czy widziałeś konie, co przed chwilą stanęły przed bramą?	A dajtaże jej w łeb, Janie! Co ona za was ma gadać?	Co, czy i ona już?...	Nawykliśmy do namiotów! ciepło one trzymają, a w nich człowiekowi rycerskiemu raźniej niż w chacie co jak stos suchy od lada iskry płonie.	Co mówisz, nieszczęsny! Czy sądzisz, że w ten sposób Manuel odzyska wolność?	Jakich wampirach? A co mówił?	Cóż pan zamyśla robić przez ten rok próby?	A jakże, pacholik mój przyniósł ją za mną. Wawrzuś!...	Mamy królewską ucztę Znam zwierzęta, które dałyby sobie chętnie obciąć uszy, aby zasiąść z nami do takiej kolacji!	Uciekam, już pewno wszyscy wstali.	A więc szczęśliwi ludzie	Coś mnie uwiera...	I będziesz tęskniła za mną.	Jak jakie szczeniaki!	Jeśli pan pozwolisz?	Może go jednego ma?	Stój! Już wiem, Bogu wszechmogącemu niechaj będą dzięki!	W bitwie konny rycerz za dziesięciu piechoty staniestanie (daw.) rzekł Zbyszko.	Właśnie o tych naszych karmazynach mówię	A pan ją odwozi?	A przy nadmiarze?	Ależ przecie kochasiu, jakąż podaje rację swego gwałtu?	Ależ tam bywa też dobre towarzystwo!	Anna Winter.	Chodź, w hotelu pomówimy jeszcze.	Nic łatwiejszego nad potwarz!	Pański lekarz?	Piękną Greczynkę z wczoraj.	Poproś.	Porządny z ciebie chłop	Przemiana odrzekł Piotr.	Pytałem onych paziów. Bogusław ją wziął do Taurogów.	Szukasz mojéj protekcyi?	Słucham cię	Trzeba żeby dowody były	Uwielbiam taką dumę, a gdybym był prawodawcą, nakazałbym ją wszystkim.	W mieście...	Wy z nami! kneziu!	Śpiew szedł z góry, jakby z drzew albo jeszcze z dalsza nawet
Jeszcze niezupełnie. Te baby, to... są trzy kandydatki na Nitouche.	Krytyka artystyczna i polemika są czymś zupełnie zbytecznym, ponieważ chodzi tam tylko o to, czy dane coś podoba się czy nie. Co tu o tym w ogóle można powiedzieć. Te rubryki w ogóle powinny być skreślone. Nie wiem, czemu pan tego broni, nie będąc nawet artystą. Sport odrodzi ludzkość, która potrzebuje antydotu na złe uboczne skutki kultury. W sporcie jest przyszłość rasy ludzkiej...	To jest jegomość pan król trzy razy wypiekany. Chcę go wykierować na człowieka; te szelmy króle są jak młode wołki; nic nie umieją robić do rzeczy, jeno nękać biednych poddanych i trapić cały świat wojnami dla swej nieprawej i szpetnej uciechy. Chcę go włożyć do jakiego rzemiosła: zrobię zeń roznoścę tatarskiego sosu. Dalej, spróbuj no krzyczeć: „So-o-o-su, tatarskiego so-o-o-su!”.	O, to to! to właśnie! Co mówiłem? Mówiłem, że nic dobrego z tego nie wyniknie.	Albo to jego mleko! Wierzy w swoje mołoko, jak w Matkę Boską. Mówi, że ludzie nie powinni karmić się niczym innym, tylko mlekiem i chlebem razowym. Sam leczy się mlekiem na wszystkie choroby. I właśnie w tym miesiącu prowadzić ma kurację mleczną...	Nie, nie, księżna odwoziła do Maineville gości pani Verdurin na pociąg paryski. Możliwe nawet jest, że pani Verdurin, która miała coś załatwić w Saint-Mars, wybrała się z nią! W ten sposób jechałaby z nami, odbylibyśmy drogę wszyscy razem, to byłoby urocze. Trzeba będzie dobrze wypatrywać oczy w Maineville. Haha, bagatela, można powiedzieć, żeśmy o mało co nie przegapili sprawy. Kiedym zobaczył pociąg, zatknęło mnie poprostu. To się nazywa przybyć w momencie psychologicznym. Pomyślcie tylko, gdybyśmy nie złapali pociągu, pani Verdurin patrzy, patrzy, a tu powozy zajeżdżają bez nas: awantura! spytał doktór z odcieniem dumy.	No, to już chodźmy na obiad, bo panna Anna musi się niecierpliwić.	To ci sami, ci sami! Czyżby Szekspir drwił świadomie ze wszystkich i mówił przez usiłowania tych grubych i prostych natur, że wszyscy tak wyglądają i wszyscy są takimi tylko wobec prawdziwego artyzmu... Wszystko to miałoby być tylko nieudolną chęcią, bezwiednem dążeniem ślepców do słońca!	A ja myślę, że przede wszystkim trzeba dawać pracującym to, co im się należy Głodny wół kładzie się na ziemi, głodny koń chwieje się na swych nogach i wzdycha... Możnaż więc żądać, aby głodny człowiek pracował i nie objawiał, że mu jest źle?...	Ja już nie będę mógł nigdy pływać Ta ręka jest sparaliżowana, nie na jeden dzień, ale na zawsze; podnieś ją tylko, a zobaczysz, jaka ciężka.	Zaiste stanie się to wtedy, gdy zapanuje siła jedna, siła świadomości, gdy natura stanie się obyczajna i skromna. Gdyż przyczyną wszechzła jest ogólna słabość, brak poczucia moralnych praw i mała wrażliwość na rozkosze wolności.	Ach żeby tylko przyprowadzili ze sobą pana Smitha, żeby go odszukali. O, to byśmy Bogu za to podziękowali!...	A tak, to prawda. Ale gdybyśmy nie prześcignęli Lukullusa, nie mielibyśmy żadnej zasługi, bo przecież urodziliśmy się tysiąc osiemset lat po nim	Jakto? Czemuż to?	To prawda a czy dobyta byłaby przeze mnie, czy przez kogo innego, zawsze z żalem prawdziwym patrzeć będę na krew tak dzielnego szlachcica; i ja więc bić się będę w kaftanie.	W moim państwie, panie cześniku dobrodzieju, bić się nie wolno, każdy musi czynić to, co mu każę.	Wykupił; ale to wszystko nie pomoże.	Myśl można zobojętnić tylko myślą Terror, despotyzm mogą jedynie zdławić francuskiego ducha, którego język nadaje się cudownie do aluzji, do dwuwykładności. Im dalej prawo pójdzie w represji, tym bardziej myśl wybuchnie, jak para w machinie z klapą bezpieczeństwa. I tak: król robi wszystko dobrze; jeżeli dziennik będzie przeciw niemu, wówczas wszystko składa się na ministra, i na odwrót. Jeżeli dziennik wymyśli bezwstydną potwarz, ktoś mu ją powiedział. Z jednostką, która czuje się pokrzywdzona, skwituje się, przepraszając ją z całą lojalnością. Jeśli zawloką dziennik przed kratki sądowe, skarży się, że nie zażądano sprostowania, ale zażądajcie go, odmówi, śmiejąc się, bagatelizując swą zbrodnię. Wreszcie oplwa swą ofiarę, kiedy triumf jej stanie się jasny. Jeżeli go ukarzą, jeżeli go dotkną zbyt ciężką grzywną, postawi skarżącego pod pręgierz, jako wroga swobód, kraju i oświaty. Powie, że taki a taki pan jest złodziejem, dowodząc, że jest najuczciwszym człowiekiem pod słońcem. Zatem zbrodnie dziennika potwory! Temu, kto go czyta co dzień, dziennik może w określonym czasie wmówić, co zechce. Dalej wszystko, co mu się nie podoba, będzie niepatriotyczne, on zaś nie myli się nigdy. Posłuży się religią przeciw religii, konstytucją przeciw królowi; sponiewiera władzę, jeśli władza nie pójdzie mu na rękę, pochwali ją, gdy będzie służyła namiętnościom pospólstwa. Aby zdobyć abonentów, będzie wymyślał najbardziej wzruszające baśnie albo też błaznował. Dziennik podałby własnego ojca na surowo, przyprawionego solą konceptów, raczej niżby miał nie zająć lub nie zabawić czytelników; stanie się aktorem, wkładającym popioły syna do urny, aby płakać naturalnymi łzami, kochanką poświęcającą wszystko dla ukochanego.	O najsłodsza moja! Jakież bielmo miałem na oczach, że spędziwszy piętnaście lat pod jednym z tobą dachem, nie dostrzegłem wcześniej całego blasku wdzięków twych i cnoty. Podobnej tobie nie ma ani w Europie, ani w Azji, ani w Afryce, ani w Ameryce, ani w Australii (nie wiem tylko na pewno, czy była już wtedy odkryta). Nie, nie, nie zaprzeczaj, czyż jest na świecie dziewica, która by godna była stanąć obok ciebie? Kto? Angelika? Ha! Ha! Ha! Gburia-Furia? Puh! Ha! Ha! Ha! Tyś moją królową! Tyś moją Angeliką, bo anielską masz postać i duszę!	Nie mówmy już o tym, to mi sprawia tak wielką przykrość i proszę pana, niech pan z moją ciotką o mnie nie rozmawia, dobrze?	Strzeż się!... wolność moja, to twoja hańba.	To wszystko przez pogodę, Ksawery. Gdyby była normalna wiosna...	Jeżeli zostałem aktorem, jestem aktorem i chyba nim pozos­tanę, to nie dlatego, żebym nie potrafił robić czegoś innego. Myślę np. że mógłbym być niezłym architektem, może chirurgiem.	Tak, to mogły być Włochy Podróżowała pani po Włoszech?	I mamie Mama wczoraj mówiła, że gdyby pani miała rozum i potargowała się, to mogłaby dostać u nas z pięćset rubli rocznie.	Jestem tu, aby służyć swojej pani i zapominać bardzo szybko to, co się mówi przy mnie.	Lecimy na dół...	No niech pan się pożegna raz na zawsze ze swą najlepszą lichtugą i z capatazem cargadorów.	Panie Jaskólski, niech go zaniosą do nas, do tego pustego pokoju na górze Nie bój się, będziesz się leczył w domu, u nas!	Niech go diabli porwą z jego orgiami! On i jego zięć, to gorsze niż sądowniki albo dyrektorowie teatru. Ostatecznie jada się tu bardzo przyzwoicie, Marieto Cardot zamawia zawsze obiad u Cheveta, przyjdź ze swoim księciem de Maufrigneuse, pośmiejemy się, każemy im tańczyć taniec trytonów.	Pamiętaj wrócić do pałacu przed świtem; będę czekała na ciebie.	Kobiety są gadatliwe ale to pochodzi jeno z ich słabości. Dałem jej czar. Ta kobieta jest przykuta do Koła żywota i całkowicie oddana pozorom doczesnym, lecz niemniej, chelo, jest ona cnotliwa, łaskawa i gościnna... z całej gorącości swego serca. Kto zaprzeczy, iż ona mogłaby osiągnąć zasługę!	Nie wrzeszczcie tak głośno. Czy nie wiecie, gdzie może być ten zatracony Vaniek?	Tak tak, przeczuwam w panu mojego duchowego brata i dla tego nie chcę, abyś pozostał w niewiadomości co do mojego nazwiska. Jestem Pantaleon Kwiatkowski, poeta.	Może z innego, a może i z tego Ożenić się z tobą przecie nie ożeni się. Więc po co?...	Gińmy więc razem ja uciec nie mogę, nie chcę, nie godzi mi się. Paulusa twojego Bóg będzie ojcem i opiekunem, idę z tobą.	Nie, tatku ja chciałam bawić się z muszką.	Tego sobie waćpan nie myśl. O żałobie myślałam i modlitwie, więcej o niczym...	Ja nie jestem szczęśliwą!	Nie będziecie mieli ani jednego abonenta	Nie... bo dziś... sobota...	No tak Umówiliśmy się, że się spotkamy.	A co? nie masz nad hajduczka!	Daj spokój wystarczy dziesięć... Kto wie, czy jutro nie dasz mi stu tysięcy... Duży masz majątek?	I nie ma pan powodu	Złego nie znajdę, chyba skłamię!	Ślijcież zaraz do Poznania, aby wam je tu przywieziono, albo za granicę nie puścimy inaczej.	Tam w szopach musi być jeszcze lewar albo i dwa; ale oddałem im wszystkie klucze. A przy tym	Ale co wam się dzieje? mówcież nareszcie...	Już niech pan będzie spokojny, wszystko będzie dobrze.	A więc te projekty są nadal aktualne?	Czy książka podoba się panu?	Tak, mężu	Wzruszyłem się trochę. Wiele tu zostawiłem serca... wiele...	Dzisiaj jeszcze prócz jednej ale tę niebawem może sam zgubię.	Ale ja jestem przekonana. Przed chwilą widziałam go przed sklepem Au Gainsborough. Stał jak zahypnotyzowany. W głębi widać było jego dziewczynki, którym przymierzano podróżne kapelusiki.	Ale w jaki sposób, Pencroffie zamierza pan odbyć tę wycieczkę?	Chciałem szczerze, by mój paukant przeprosił pana Maszkę, ale w takich warunkach niepodobna.	Czy ten pan, co cię w rękę całował, jest...	Gdybym śmiał, przeklinałbym was i dzień i godzinę, w któréj widziałem was po raz pierwszy ale spójrzę i jestem złamany. Macie nademną władzę?	Hrabia Hieronim Koniecpolski. Wygląda jak burłakburłak (daw.)	No, ale Cynadrowski był tam niepotrzebny	Więc może mi wyjaśnisz, jaka zafajdana flanelka trzyma mnie przy życiu?	A co wy tu robicie?	A co właściwie piraci mają do roboty?	Ale lubisz przecież płakać nad opowiadaniami!	Ale nieprzyjemna pała.	Ale zatrzymuję pana, panie Copperfield	Ale! nad syrotoju Boh z kaletoju!	Ciężki latoślatoś (daw., gw.) dla. gospodarzygospodarz	Co takiego? Bombiarz?	Czy pani wie że Cruchotowie mają razem ze czterdzieści tysięcy franków renty?	Cóż znaczy ta minka?... Wyglądasz, jakbyś spadła z księżyca.	Horacego przywiozę innym razem. A może pani chce coś z naszej literatury.	I pan także! Uważałem pana za malarza, nigdy za poetę.	Jest jeden sposób: wnieś pan podanie do ministra sprawiedliwości.	Karczmarek chce wydzierżawić chociażby, potrzebuje majątku dla zięcia.	Ludzie coście za jedni?	On nam jak prosty robotnik drzewo piłować pomagał...	A naturalnie!	A wrócisz?	Aaaa!	Aš nevažiuosiu, vis tiek! Kaip aš paliksiu visą savo ūkį?... Kaip bėgsiu į tą Ameriką viską čia pametęs?	Boże! Boże! Boże!	Cóż pan powie?	Cóż takiego?	Jednym słowem, zastępuję ci w tej chwili demoniczną kobietę	Kazik?	Król z Szydłowskim!	Kto pichcił słone przynęty zamiast rosołu?	Mój Boże, jaką ty masz twarz!...	Najlepiej zaraz jutro rano!	Ne taip noriu mokytis, kaip namie nuobodu, Mokslinyčiojemokslinyčia pažaisti., pasišnekėti.... Andai pasakojo Bernienė, jog Bielskų Jonieškaitė jau mokinasi.	Nieźle, dziękuję panu!	Nigdy!	Otóż ten sok...	Potrafisz?	Razem z czernią sześćdziesiąt tysięcy ludzi.	Także do Poręby.	Ty?!
Miał dwadzieścia siedem lat pracował na siebie, ba!... na nas, i umarł... Nic nie wiemy, co się z nim dzieje, czekamy listu z Moskwy, a tu przychodzi telegram z Wiednia... Taka dziwna śmierć...	W ojca wrodził się taki gniewliwy jak i ociec. Oni mnie streczno-streczni przychodzą, Fabiana Bohatyrowicza synowie... i pomiędzy nami kłótni żadnej nie ma. Tylko tego Adasia najwięcej teraz to gryzie, że mu w jesieni do wojska trzeba iść... Jak sobie na to wspomni, gadziną staje... Jeszcze i czwarty brat u nich jest, Julek, ale taki zawzięty rybak, że go z Niemna ani ściągnąć... Za Niemnem i za swoim psem, Sargasem, świata nie widzi, a do tego troszkę głupi. A siostrę ich, Elżunię, panienka widziała...	Masz rację. Przez kilka lat powodziło mi się nieszczególnie. A widzisz, Ludko, ludzie są tacy, że z czyichś niepowodzeń zawsze są gotowi robić im zarzuty, tak samo zresztą, jak z sukcesów zasługi. Dlatego tylko nie popadam teraz w zarozumiałość, gdy mnie darzą zaufaniem i w każdym najniewinniejszym słowie dopatrują się mojej wielkiej mądrości.	A wykupić się nie mieliście za co?	Hm, nie wiadomo, czy i ludzie długo cię pośród siebie znosić będą? Ich gadanina tyle warta, co rechot żab w bagnie. Teraz idę, a na drugi raz, gdy przybędę z odwiedzinami, będę czekał na ciebie w szuwarach bambusowych, na skraju pastwiska.	On jest najzupełniej do niczego niezdatny A mnie by się przydał. Gdyby pan umiał patrzeć na rzeczy jak należy, to byś rozumiał, że to jest stanowisko jak dla niego stworzone. A przy tym... No! Przecie to najwspanialsza, najpewniejsza okazja!... Ja muszę mieć człowieka. Ot co! W każdym razie mogę zagwarantować, że wyspa nie zatonie pod nim	Wojciech mi tłumaczył, ale nie umiem powtórzyć. To jest, widzisz, nie na ciele choroba, a to są takie rozmaite myślenia i smutek.	Co, to mocne? Ależ to się już teraz obsuwa. Doprawdy wydaje się, jakby wam żal było drzewa, podpieracie w odstępach dwu przeszło metrów! Ach, zawszeście ci sami. Żal wam minuty czasu i wolicie ryzykować życie, jak stracić jeden wózek na to, by porządnie podstemplować sklepienie! Natychmiast brać mi się do tego! W tym miejscu muszą być założone podwójne belki!	Opowiedzże mi co o mojej matce!	To potrzebuje namysłu! Czyż wiem coby natenczas zemną było. Umarłabym O! niewiem wszyscy mi to mówicie że wcale nie głupia.	Pan feldkurat wcale na łóżku nie był. Jak tylko przyjechaliśmy, to zaraz pana feldkurata ułożyłem na kanapie, bo dalej zaciągnąć go nie mogłem.	Nie brońcie się! To taki zwyczaj.	Co?... Wsiądziemy na okręty z rodzinami i skarbami, a tym psom zostawimy gruzy miast i gnijące trupy niewolników... Alboż nie znamy krain większych i piękniejszych od Fenicji, gdzie można założyć nową ojczyznę, bogatszą aniżeli ta?...	Był większy od nas wszystkich rycerz a nazwiska jego nikt nie wie i nie pamięta.	Zbliż się, mój synu Czekałem na ciebie. Niewiele czasu mi zostało, muszę się śpieszyć, a mam ci do powiedzenia rzeczy niezmiernie ważne. Niektóre trzeba będzie zapisać, aby natychmiast podać je do wiadomości publicznej. Gdzie jesteś?	Ale nie uśmiechasz się do mnie, nie wydajesz się szczęśliwa, że mnie widzisz.	Co to zrobił	Zgierski łże... on ich także nie zna... Solski to jakiś narwaniec czy zajęty...	Wszystko wasza miłość odzyskacie i uczynicie po woli swej, oddając się Litwie ale Unii on nie chce znać, Unię poszarpać potrzeba, a Litwie wolę swą dać.	Gdyby mózg był substancją posiadającą władzę czucia (a wiemy z fizjologii, że mózg nie posiada czucia), w takim razie: primo musiałby istnieć jeden atom, do którego spływałyby doświadczenia innych atomów, i ten centralny atom stanowiłby naszą duszę. Rozumie się, duszę nieśmiertelną, gdyż atomy, według nauki, są niezniszczalne.	Szkoda To mógłby go zagrać Fred, a tenor tylko by śpiewał. Wiesz, jak się robi taką synchronizację w filmie.	Wuju, a co to jest?	Nareszcie! Chodźcie! Jest mama i dziewczęta. Ta wyprawa mnie dobije! Głowę tracę i nóg nie czuję. W tej chwili wracamy ze sprawunków. Od jedenastej na mieście! Kaziu, pomóż nam!	Nie! Powziąłem zgoła inną myśl. Ludzkie stado nie powinno wiedzieć, że maczam palce w tej całej sprawie. Poluj na własną rękę. Ja nie pragnę ich oglądać!	Że jest dobra i niepospolita, to niema wątpliwości. Pamięta pani, jakem mówił, że one czynią mi wrażenie cudzoziemek, ale to nieprawda! Pani Osnowska	Wiem, że ci to dogadza znać to już po sposobie, w jaki się wystroiłeś.	A tobieżto co?	A! i w djabła nie wierzy! powtórzył ktoś znowu.	Czemuż nie miałyby być dla pana?	I co z tego?	I co?	Myszki nie robią takiego hałasu!	Nie chcę cię widzieć, znać! Bierz konia i uchodź stąd!...	Nie wrócił więc wczoraj? nie wrócił!	Nie, śmierć pańska będzie inna	O, tyle panu nie zabiorę.	Skończyliśmy zatem z literaturą i nauką No, a malarstwo? Co tworzą malarze?	Zaraz nie możesz mieć. Skądże tatko weźmie pieniędzy na dwa rowery w jednym roku?	Ani Jasia! Widzę, że mu nadal współczujesz. Może mi powiesz, dlaczego? Ja sądzę, że można mu raczej zazdrościć. Zdobywa we mnie rozum, urodę i złote serce!	Wyznam ci prawdę, nie myślałem o tym.	Dobre wspomnienia ma pan prezes z Koborowa A to ładny majątek! Cóż, niech pan rozwiedzie Ninę z Kunickim i ożeni się.	Ile ci dał, co?	Nie. Chcę właśnie mówić z tobą... o nim...	O, bo szukają ją tam, gdzie jej nie ma.	W takim razie nie powinnaś mieć żadnej obawy o mnie.	Wobec tego mnie się wydaje, że on jest głupi.	Zwykła strzelanina Ano, to proszę! Mało im tego. Połowa wojska od tej zwykłej strzelaniny stopniała, a oni już na nią nosem kręcą.	Że umierającemu bardziej przyda się wino niż pojednanie z Bogiem Te panie z waszego obozu wiele mówią o prawach kobiet, ale całkiem zapomniały o prawach boskich. Potem dzieci oddają do szpitala, a same umierają w domach kobiet wątpliwej wartości.	Królewna wydała rozkazy, aby się gotowano do podróży	Od Konopki! A cóż to, Konopka twój brat?	Poczekaj no jeszcze. Ten klecha jest podobno krzepki w sobie?	To ja już pójdę.	Czy bardzo panu o to chodzi?	Jak się masz, Szczurze	Więc to wacpani konceptkoncept podjęła Hedwiga.	Tak, tak, bardzo wielkiego. Rozejrzyj się, kogo tu brakuje?	Moglibyśmy tak dojść aż do MemlaMemel powiedział Nik z zadowoleniem.	Piorunujemy w gazetach na publiczność owczym pędem dążącą za granicę, do tak zwanych badówbad (z niem.: Bad)	Tak, pani; wiem teraz, kto jesteś: jesteś pani Bonacieux.	A więc powiadasz, że dama jest nieobecna?	Ach, dość tej etykiety!	Ciasno: chyba do Pajęczyny.	Ciekawy jestem twojego planu Musi być interesujący.	Do Zosi? Ha, ha	Do czego? Do usuwania brodawek.	Dobrze, mój drogi.	Tak, proszę mamusi.	W takim razie miałaby teraz lat czterdzieści trzy, bo mamy rok 1897.	Widziałem przez okno, jak je wyprowadził, siadł i wyjechał! Chciałem łapać, ale potem złość mnie wzięła. Zabrali tyle, niech ich i ta reszta udławi!	Że ja flirtuję z panem doktorem	A! Tyś go zabił Dlaczego?	Alboż my jesteśmy drapieżni?	Ani w dzień śmierci sir Karola?...	Czy pana głowa boli?	Czy zaraz?	Czytaj pan.	Dlaczego?	Dwa funty	Ha! Cóż ten przezacny młodzian porabia?	Klaro!	Kobieca! Żartujesz chyba!	Kogo?	Lustro?	Nadchodzą już, mój Boże!	Naturalnie, żem widział!	Niech żyje Rasseneur!	No i cóż? płakała. Ostatecznie lepiej niech ona płacze, niżbyś ty miał płakać.	No?	O gazety.	Oh, oh! słyszysz!	Ośmnasty	Pierwej byłeś rycerzem niż posłem, Lichtensteinie...	Pojadę	Raniutko.	Sam dałem dwa talenty!	Snobistyczne zbytki, trzonu, pozbawione wszelkiej celowości i własnej konstrukcji	Ułatwię panu.	W takim razie postaw djament.	Wszyscy my jako jeden mąż! Bóg zgodę pochwala, i obaczycie, iż fruktafrukta (łac. fructa)	Zobaczymy.
Ja już nie wiem, co chcę mówić od czasu, gdym ujrzał ciebie i gdy nasz pan, śledząc moje czynności na folwarkach, pobił kijem i odebrał zdrowie mojemu pisarzowi, który zbierał od chłopów podatek. Przecie ten podatek nie dla mnie, Saro, tylko dla naszego pana... Przecie nie ja będę jadł figi i pszenne chleby z tych dóbr, tylko ty, Saro, i nasz pan... Przecie ja dałem pieniądze panu, a tobie klejnoty, więc dlaczego podłe chłopstwo egipskie ma zubożać naszego pana i ciebie, Saro?... Ażebyś zaś zrozumiała, jak mocno wzburzasz moją krew dla siebie, i ażebyś dowiedziała się, że z tych pańskich majątków ja nic mieć nie chcę, tylko wam wszystko oddaję, weźmijweźmij	Prawdę gadacie, że mnie na świecie nie było, bo mi się skończy w żytnie żniwa trzydzieści cztery rokiroki, roków (gw.) wiedzieć., jak było, a ja nie.	Pomnijcie, królowo moja, że nie ino włoska, ale i pełna wigoru polsko-litewska krew płynie w żyłach naszego potomstwa. Nie wygrzewać przy piecu, nie chronić od lada powiewu; zdrowe córy chcę mieć i syna dzielnego, a nie panięta z morskiej piany!	Za nic nie chcę! Nie chcę! Mówiłam Szmigielsi, że na nijaką skromność nie zezwolę.	Tak, przyjdę Przechodziłem już koło bramy, nie śmiejąc spytać o panią. Nie zna pani jeszcze literatury Zapewne istnieją w niej chlubne wyjątki, ale ci literaci wloką za sobą straszliwe nieszczęścia, a jednym z pierwszych jest rozgłos, który kala wszystko! Niech kobieta popełni błąd z...	Za to tylko ręczyć mogę, że człek nie z gminu, dowcipny bardzo i w ostre zbrojny słówka, głowa nie lada, wiersz gładki.	Chodzi ci pewnie o to, czy nie za bardzo utrudniłem so­bie życie, tak? Cóż ci powiedzieć, miła moja? Oczywiście, w pew­nym sensie rzeczywiście życie sobie utrudniłem, ale dobrowolnie i świadomie. Jednak w rozrachunku ostatecznym, kto wie, czy żyć tutaj w sposób trudny nie znaczy żyć lżej i łatwiej, przynaj­mniej dla pewnego gatunku ludzi.	Ależ kiedy się nie daje	Czy nie należałoby przede wszystkim pozbyć się małżonków Barrymore?	I nie umierają od tego?	Ludzie nieprawdę gadali! W pisaniu tym nie ma żadnych rzeczy mądrych i miłych Bogu!	Nie chcesz wejść w mój świat. Tak, niestety wspomnienia nie dadzą się nigdy przenieść w duszę innego człowieka z tą intensywnością, z tym smakiem jedyności, który mają dla ich właściciela. Czemuż nie mieliśmy wspólnego dzieciństwa	Nie wiem, proszę pana...	Niech się pani tylko nie gniewa, moja dobra panno Steniu!	Nikt jéj nieuchybiał, dopóki sama nie rozpoczęła obelżywie ze wszystkiemi się obchodzić.	Noelu, idź z Alą, ona cię uspokoi my ciebie nie opuścimy, ale pamiętaj, bracie, dotrzymać danego słowa i ani ojcu, ani wujkowi nie pisnąć nic o tym łobuzie.	Pomyślałem już i przystać na waszą propozycję nie mogę.	Nigdy cię o to nie pytałem, sam doprawdy ale wiem, skąd mi to przyszło do głowy właśnie teraz, musisz jednak przyznać, że ani ja tobie, ani, co ważniejsze, również i ty mnie, nigdyś­my sobie nie utrudniali życia nadmierną ilością pytań.	Wcale nie zasługuje. Otóż to właśnie, że nie zasługuje. Czy ty, na przykład, wiesz, co to jest przygoda?	Och, niechże się papo nie przejmuje. Jest źle, ale nic nie grozi temu... temu beniaminkowibeniaminek Czyż on nie jest szalony?	A dobrze Niech pan wstąpi po mnie o siódmej. Mamo, nie masz nic przeciwko temu?	Czemuż nie powiedziałaś mi tego nigdy otwarcie?	Jakto? Nudzi się Wasza Królewska Mość! Czyż Najjaśniejszy Pan nie używał dziś przyjemności polowania?	O nie, szanowna pani. On już jest stary. Brodę ma już całkiem białą.	Tak jest Nie dosięgnęły mnie strzały Partów, ale trafił mnie grot AmoraAmor (mit. rzym.)	Słuchaj Kiedy zdradziłeś przyjaciela, Bóg nie zaczął cię jeszcze karać, ale zaczął cię ostrzegać; poznałeś co to nędza i głód; dopadła cię zazdrość i żal, że zmarnotrawiłeś połowę życia. Już wtedy obmyślałeś zbrodnię, tłumacząc ją koniecznością. Bóg jednak uczynił dla ciebie cud	Ale nic dla jej syna Mniejsza o mnie Czy pani nie spostrzegła, że moja matka od pewnego czasu jest bardzo... rozdrażniona?...	Na to by już kolej nie przyszła W tych warunkach razem z Warszawą przepadłaby też i tajemnica piorunującej maszyny Jacka.	Panie de Bergerac, może pan wracać do domu. Nie potrzebuje się pan niczego obawiać.	Łotry! Poganie! Jak mnie wczoraj jeden za rękę szarpnął, to aż mi w kościach trzasło...	Pyszna! Żebyś pani widziała, jak ona mi w mózgu tkwi, jak ona tam jest pyszną i zupełną, to wiedziałabyś, że to, co grają, jest marnym łachem, strzępem...	Panie niech mi pan przysięgnie na święte imię Chrystusa, że mnie pan uwolni, jeśli powiem prawdę. A wtedy wskażę miejsce, gdzie ukryto skarb.	Beze mnie?! Jak to tak?	Ja miałem do niej w swoim czasie uprzedzenie, ale przekonywam się, że to niezła kobiecina, a przytem biedna.	No tak A co gorsza, własne łydki tak rozpaczliwie, tak beznadziejnie i żałośnie chude, że młody pracownik szydła i dratwy gotów je sobie nadsztukować w spodniach.	Oto mi porządek, tak się należy, brawo, dobrzy ludzie Chodź pan	Pan Kotowski, jest.	Przyjmuję, bo przysięgam panu, że brakowało mi tylko tej okazji, by doprowadzić do skutku projekty, nad którymi rozmyślam już od dawna.	A co?	Ach, Boże, żeby tylko była córka, bo Stach sobie życzy córki!	Aniołki moje dlaczegóż nieszczęście jest przyczyną waszego połączenia?	Baśka wicher! Niech ją Nowowiejski bierze. Szczerze mu życzę, bo to setny chłop.	Czy widzisz, czy widzisz pani, gdzie usiadła? To dla tego, aby módz lepiéj strzelać oczyma po kościele.	Dobrze! Wszak to do dworu ta jedna droga prowadzi?	Dziwi panią, że się całują?...	Ej, kawalerze, doprawdy ty masz diabła w sobie. Ależ to niemożliwe: skoro mnie oddasz klucze, jakże dostaniesz się do środka?	Jakiżeście to zgiełk robili na moją cześć?	Jam jest.	Milordzie milordzie, strzeż się, cała Anglja znużona już twojemi występkami; milordzie, nadużyłeś władzy królewskiej, którą posiadłeś bezprawnie, wstrętny jesteś ludziom i Bogu; Stwórca ukarze cię później, lecz ja uczynię to dziś jeszcze.	O, rety! Siedź w chałupie! Idę już, idę! Kasia, dawaj kaganek!	On jest zupełnie dzisiaj ładny	Owszem. To Angielka. Nazywa się miss Normann.	Pamięta pan ukwiecone stepy?	Proszę cię, odejdź... Kiedyś chora, to idź do domu.	Róbcie tak, żeby z ostrokołów patrzący myśleli, iż nocą ztąd precz jechać macie... Zbierajcie się jak do drogi.	Tak jest	Tak jest!	Tak sądzisz? A mnie się zdaje, że stracił doskonały obiad!	To prawda No, panie Goguelat! opowiedzcie nam o Napoleonie.	To się pewno pokochają.	To się rozumie kobieta, o której względy się starasz, gardzi tobą.	W swoim pokoju. Czy chcesz pan z nią pomówić?	Widzi mi się Bartków Pietrek ze Szydła.	Zabija nas dziś, jak nas uratował kilka miesięcy temu, posyłając nam pierwszy swój zarobek! MercierMercier, Louis Sébastien (1740–1814)	A te lwy czy wielkie?	Ale cały dwór już wie! Wszyscy na nogach, sądny dzień!.. Nieszczęście.	Bardzo szczęśliwi Był chyba zbyt dobry dla mnie.	Bohuna? Cóż ty chcesz z nim uczynić?	Cudów dokazywał. Z nędznemi środkami pozywał Potkańskich	Dam panu pieniędzy, zrobimy do spółki, dobrze?	Dobrze	Dopieroż zjechały komissje! uwięziono... zaczęto szukać, znaleziono	Dziewiętnaście, może dwadzieścia lat.	I chcecie kupić podarki i ozdoby choinkowe? Ile masz? Sto	I on widział pana Kazimierza?	Jakąś me ostawił, takusieńką i jestem...	Jestem tylko sprawiedliwy	Już miałem mu rozwalić łeb	Kto sieje nienawiść, zbiera żal.	Któż ci każe?	Lydia, Lydia, Lydia...	Matko Boża!... Zochna, Zochna, za coś ty mnie kochała?!	Mogę pani dać dziesięć.	Na włócznię i na ostrogi świętego Jerzegośw. Jerzy	O ładnych twarzach, a w szczególności o oczach	O, moja najukochańsza!	O, ty masz, widzę, zapasy na noc	Proszę o dwa zeszyty: jeden w kratkę, a drugi do rysunków.	Przyjaciele trzeba nam ruszać w dalszą drogę, w przeciwnym razie Van Gould umknie.	Pytasz się!... Któż matkę własną tak obgaduje?...	Siadam w miejsce odpowiedzi.	Szczęśliwy!	Słuchamy!	Tak!	Tak, ślepcom a śpiewakom wszędzie dojść można może też i ich odszukam.	Wypijmy.	Ziemia dymi!	Zobaczymy, jaki będzie w interesach	Światła, Józef!	Żywi aby?
Nic nie będzie mu grozić? Akurat! Zawsze się zaczyna od obiecanek cacanek, potem się mówi, że nic nam nie będzie grozić... A potem taki osobnik rozpływa się w powietrzu, nie dotrzymawszy ani słowa. I pewnego pięknego ranka na takich biednych ludzi, jak my, wali się, nie wiadomo skąd, nieszczęście.	Nic na to nie poradzę; nigdy nie widziałam, jak się mdleje, a nie mam ochoty zsinieć, sczernieć i paść na wznak, jak ty. Jeżeli będę umiała rzucić się swobodnie na ziemię, to dobrze, a jeżeli nie, to padnę z wdziękiem na krzesło. Nic sobie nie będę z tego robiła, kiedy Hugo podejdzie z pistoletem	A to co nowego? Nie tylko jakbym nic nie pił, ale naprawdę zmienia się wszystko w zupełnie, ale to zupełnie co innego, a przy tym jest takie, jakie jest. To cudowne: jestem zupełnie trzeźwy, a mimo to tego nie było wtedy... Poczekaj!	Jest to nie lada cnotą utrzymać w każdej rzeczy rozeznanie O tym przekonał się Steyning, gdy posłał Counahana jako szypra na statku Marilla D. Kuhn, zamiast Capa; Newton czuł rwanie w kościach i nie mógł płynąć. A myśmy go przezywali „Counahan Żeglarz”.	Ba! to gotowi nie podpisać, gdy się dowiedzą, żeś się wasza książęca mość ożenił?	Nie powiedziała mi.	Nie!	Nie; trzeba, żeby to zachował dla Linety.	Nie? A to siedź w kącie i mazgaj się.	No i co gdzie widzisz tu coś złego? Hrabia lubi podróżować, hrabia ma swój jacht, bo jest bogaty. Jedź do Portsmouth czy do Southampton, a zobaczysz porty zatłoczone od statków bogatych Anglików, którzy mają takie same kaprysy. Aby mieć gdzie odpocząć w czasie swych podróży, aby uniknąć tej ohydnej kuchni, którą zatruwam się od czterech miesięcy, a ty od czterech lat, aby nie sypiać w tych obrzydliwych łóżkach, w których właściwie nie da się spać, kazał sobie urządzić mieszkanko na Monte Christo. A gdy już je sobie umeblował, obawia się, by rząd toskański nie usunął go stamtąd i aby wydatki się nie zmarnowały	Po drugie: nie powie jej pan, że pana ojciec służył u jej ojca.	Przyjdź pan jutro do nas na obiad, proszę pana w ojca imieniu. A teraz będzie pan łaskaw zobaczyć, która godzina, ja tego nie mogę zrobić aby nie myślano, że mi się gdzie spieszy.	Jakże to? Nic nie rozumiem.	Nie, u notariusza, który ma dla mnie nabywcę; ale nie mogliśmy się porozumieć: chciał kupić ten dom z całym urządzeniem, więc wracając wstąpiłem do Braschona, aby się dowiedzieć, ile mu jesteśmy winni...	Juści, że niemłody, ale mu nie odmówią... nie, gospodarz taki, bogacz!	Panowie! religia się czuje, ale się określać nie da. Nie jesteśmy sędziami dróg i celów Przedwiecznego.	Kiedy się pomyśli, że są we Francji cymbały pragnący wprowadzić do nas uroczyste głupstwa, jakie Anglicy robią u siebie z ową wspaniałą zimną krwią ciarki przechodzą człowieka, który widział Anglię i który pamięta uroczy i pełen wdzięku obyczaj francuski. W ostatnich czasach Walter Scott, który nie śmiał malować kobiet takimi, jak są, z obawy, aby nie być improper, kajał się, iż stworzył piękną postać Effie w Więzieniu Edynburskim.	Nie wiedziałem, że były tak straszne...	Pogoń i tak nas doścignie, więc nie potrzebuję tego czynić.	Proszę pana, może pan zaczekać w salonie, ale pani nie ma w domu, więc spytam panienkę.	Bo Pan Jezus nam rzekł i święci apostołowie, co wszystko w łacińskich książkach jak wół stoi wypisane, że lepiej zabić niźli masz zgorszyć, bo jako te niewiniątka zgorszysz, to jakby mnie samego; tak stoi w Piśmie świętym bełkotał niewyraźnie, bo nie po jednym już był ni po dwóch...	Ach nie!... To proste. Wy, moraliści, macie pasję komplikować życie. Z pomyłek stwarzacie przykazania i wiedząc doskonale, że to są tylko pomyłki Żal mi was!	Czy nie lepiej byłoby użyć cząstki tych skarbów na zasilenie kasy państwa i podźwignięcie Egiptu z niedoli, w jakiej jest dziś pogrążony?	Jakkolwiek szybki i wyborny jest twój statek, nie zdoła jednak wpłynąć w górę wodospadu Morgheda.	Naprzód, tego byś waćpan panu Sapieże nie śmiał powiedzieć a po wtóre, niby mruczysz na Kowalskiego, a miłujesz go jako źrenicę oka.	Nie jeżeli miłość wasza zechcesz tylko dla samego dostojeństwa krwi swej o prawa swe się upominać i zamiast łez, okazać energią i wytrwanie. Ja mam lepsze przeczucia. Po tych dniach smutnych, Bóg i nam i miłości waszej nagrodzi jaśniejszemi.	Święte popioły rujnujesz i depcesz... Czyliż nie widzisz, co zburzą te kule! Patrz!	Właściwie przyjechałem z wizytą do pani Ostrowskiej i sądzę, że przyjęłaby mnie, gdyby jej dano mój bilet. Ale ten zwyczaj, jak widzę, nie jest tu jeszcze w użyciu.	Ale chyba nie popełnię błędu, jeżeli powiem, że czujesz się szczęśliwa?	Bądź co bądź, pani d’Aiglemont nigdy nie jest sama	Nie wiem, wczoraj mi tylko wspominał, że nosisz w twarzy jakieś nowe łajdactwo, że coś zamierzasz...	Opowiesz mu wszystkie szczegóły wejścia i wyjścia nocnego z zamku królewskiego, gdzie się wcisnął przebrany za wróżbiarza Włocha; dodasz także, aby nie wątpił o prawdziwości moich wiadomości, iż miał ukrytą pod płaszczem długą białą szatę, usianą w deseń łez czarnych, głów trupich i kości, na krzyż złożonych: ponieważ, w razie wypadku niespodzianego, chciał uchodzić za ducha Białej Damy, ukazującej się, jak wiadomo, w Luwrze, przed każdym wypadkiem wielkiej doniosłości.	Co robisz w mojej sypialni? Jak śmiałeś uciec z więzienia? Gdzie jesteś? Nie widzę cię.	To ja, prose pieknie łaski jaśnie pani... to ja... Wiem, ze nie powinnam była tego robić... ale ja się, prose pieknie pani, przypatrowałam tej lalce... i przestrasyłam sie, kiej pani wesła... i wlozłam se pod stół.	Kawałka chleba! co też ty wygadujesz, kotku. Sobie i wszystkim takim, jak ty, ubliżasz! Kawałek chleba! wielka rzecz! wielka sztuka. Kawałek chleba, co tu robić, może mieć każdy, kto nie jest kaleką, ani, z przeproszeniem, głupcem ostatnim. Kawałek chleba ma, jak w Biblji pisze: „ten, który drzewo rąbie, i ten, który wodę nosi”. W miastach, co tu robić, buty i odzież szyją, pieprz ważą, różne tam inne rzeczy robią, po wsiach orzą, sieją, młócą, mielą i kawałek chleba mają...	Obeszłoby się bez tego wszystkiego żebym tylko nie zapomniał zrobić sobie balsamu Fierabrasa; jedna kropelka tego kordiału zastępuje wszystkie starania i leki.	Tak, kocham morze! Morze jest wszystkim! Pokrywa ono siedem dziesiątych powierzchni naszego globu. Jego tchnienie jest czyste i zdrowe. Jest to niezmierzona pustynia, gdzie jednak człowiek nie jest nigdy sam, bo wszędzie czuje wokoło siebie życie drgające. Morze, dźwignia potężnego i cudownego istnienia, całe jest ruchem i miłością. Jest to żyjąca nieskończoność, jak się jeden z waszych poetów wyraził. Tak jest, panie profesorze, natura objawia się tu w każdym ze swoich trzech królestw: mineralnym, roślinnym i zwierzęcym. To ostatnie przedstawiają cztery gromady zwierzokrzewówzwierzokrzewy wpływ ich ustaje, potęga niknie! Ach, panie! Żyć, żyć tylko w łonie morza! Tu tylko jest niepodległość! Tu nie znam nad sobą pana! Tu jestem wolny!	Ta, ta, ten upiór, co mi się ukazał w salce przed kilku miesiącami! A! wiem teraz dla czego wydała mi się tak straszną...	Tak jest. Sam to księciu radziłem, gdy się pytał, co w tej materii myślę	Jak to, co się stało? Wyszła za niego za mąż. Bawi, o ile wiem, teraz na Uralu. Jest inżynierem.	Wspaniale! Więc zrobię, co do mnie należy, podrzucę mone­tę św. Antoniemu, wrócę do ciebie, a potem? Potem będzie twój wielki wieczór, będziesz śpiewała najpiękniej w świecie, prześci­gniesz samą siebie, będziesz dla mnie śpiewała, tak?	Co takiego? Znowu przeprowadzka?	Słuchaj no... Jeżeli tak będziesz traktował pannę Magdalenę, oczy ci wydrapię...	Dziękuję ci, mój Rafale, ale jakbyś pojechał ze mną, to któż by Jasia odwiózł. Ty masz swoje zadanie, ważne i odpowiedzialne. W moich troskach to jedyna pociecha, że mogę być przynajmniej spokojna o Jasia.	I ja tak myślę ponieważ niestety należy się obawiać, że tymi przybyszami mogą być piraci malajscy.	Niestety, tak	Skoro nas kto odwiedzi dowiemy się może, dzięki czemu mamy zaszczyt zajmować te panie...	Tak Samotność wypacza ludzi.	Tak właśnie nazywa się mój towarzysz podróży. Boże! drogi gospodarzu, powiedz mi, miałożby spotkać go jakie nieszczęście?	Tak.	Co poczniem? Wystrużemywystrużemy co i nic dziwnego, bo musi on być Bohunowi przyjacielem albo zgoła krewnym. Co poczniem? Jeśli wiem, to niech się w konia zmienię, przynajmniej waćpanna będziesz miała na czym jechać. Szelmą szelma	O! widzę, żeś podły do tego stopnia, iż podniesiesz rękę nawet na kobietę...	Rad bym wiedzieć, gdzie ty te gaje przechowasz do wieczora?	Mogę. Przyjdą do Raszkowa ściahy tych rotmistrzów, którzy swego czasu do sułtana przeszli, a teraz do posłuszeństwa Rzeczypospolitej chcą wrócić. Przyjdzie Kryczyński na pewno w trzysta koni, a może i Adurowicz, inni zaś później nadejdą. Nad wszystkimi ja mam z polecenia hetmańskiego objąć komendę i do wiosny cała dywizja się zbierze.	Ależ prawo masz, dziecko, zupełną swobodę. Dom ten będzie pod samowładnym twym berłem.	Biedne dziecię! Wiesz co, moja rybko, ten potwór, którego nazywasz ojcem, ściąga dobrowolne nieszczęście na swą głowę.	Oddałbym miesięczną gażę, byle zbadać, co się tam dzieje w twojej okrągłej łepetynce.	To handel bardzo niepewny Dlaczego on wziął się do tego?	Udobrucha się z czasem. Teraz chodź! Gdzież są twoje sukienki?	A prędko wrócisz? Daj lepiej mnie	Bardzo! Kiedy przyjedziesz do Polski?	Co nigdy?	Gdzie?	Idźże waszmość do licha!	Masz pan jeszcze jaki?...	Mnie! mnie! tyś mojem dzieckiem!	Nawet aparat fotograficzny!	Niema celu Wzięcie takiej dziewczynki byłoby niewskazane z wielu względów. Przedewszystkiem jest już zaduża. Będzie pamiętała swój dawny dom. Pozatem myślałem o zaadoptowaniu, a tu byłoby to kłopotliwe.	Nostromo! Ja także nienawidziłam tego srebra z głębi duszy.	O, jakże pani nieznaną rzeczą jest miłość!	Panna Danuta Jurandówna... A skąd ona jest?	Razem ze mną. Ja bym tam pani opowiedział...	Zapewne, ale sądzę, że kobieta, która wypełnia wszystkie swoje obowiązki, zasługuje na to szczęście.	A czy to pewny człowiek.	A jakaż sprawa?	Bez pałek trudno.	Bohun.	Czterdzieści jeden.	Czy to naprawdę konieczne posyłać tę sumę Luigiemu Vampie?	Dobranoc.	Dobrze!	Don Rodrigo, pomyśl, czy musiałbyś się podpisywać pod słowami: oddycham, chodzę, jem, śpię?	Dość już tej hańby! Mamyż czekać, aż na smyczęsmyczę	Drogi Bianchon!	Dziękuję! O, dziękuję panu!	Hale, kiedym dobrze widziała za oknem, łeb kiej ceber i ślepie czerwone!	I będzie kosztowało prawie równie drogo	Ja.	Lwy i tygrysy w parku królewskim!	Miasto, Interes, Niebo	Niech spróbują!...	No to dobrze, przepiszże pan wszystkie te weksle z terminem 5 września; piątego września o godzinie jedenastej stawię się u pana.	Potem drugiego dnia wieczór i na trzeci rano.	Przenosimy proch	Przysłał pocztą.	Stokowskiego zdrowie!	Sześć.	To się nazywa wziąć nogi za pas	Ze wszystkiem, czego pan chce.	Zimne kartofle mama mi dała.
Mam w piwnicach ze czterdzieści zbójów i lewensów, tych wezmę. Baśka (że to, ile razy kazałem kogo powiesić, zawsze mnie molestowała, bym go darował zdrowiem) nieraz mi już radziła, żebym ze zbójów żołnierzy uczynił. Nie chciałem, bo trzeba było przykładu. Ale teraz wojna na karku i wszystko można. Chłopy to okrutne, którzy już proch wąchali. Rozgłoszę przy tym, że kto dobrowolnie do regimentu z jarów albo z odojów się stawi, temu będą dawne zbójeckie uczynki darowane. Zbierze się ze sto ludzi. Baśka też będzie kontenta. Wielki ciężar waćpan zdjąłeś mi z serca!...	Podoba ci się? Wszystko to są rzeczy z mojego starego kuferka. Radziłam się czarodzieja, a on mi polecił, żebym tam zajrzała.	Niezbyt długo, jak na to, com zdziałał. Posłuchaj pan. Przybyłem na miejsce, wdałem się w bójkę, poruszyłem całą wieś przeciw sobie, wzięto mnie za opryszka i złodzieja, zaprowadzono do sędziego, przeszedłem podwójne śledztwo, omal nie wysłałem dwóch ludzi na szubienicę, przyprawiłem lokaja o wygnanie z domu, pokojówkę o utratę miejsca, przekonano mnie, iż spędziłem noc w łóżku osoby, której nigdy nie widziałem, a której mimo wszystko zapłaciłem za to; i jestem z powrotem.	Wreszcie kiedy się znalazłem w tamecznym sądzie, przed obliczem miejscowych sędziów, dowiaduję się, że przeklęty korsarz zginął otruty przez Zenę. Byłbym rad w tej chwili móc zmienić bieliznę. Słowo honoru, nie wiedziałem nic o tym melodramacie. Zdaje się, że Greczynka dodawała opium (tyle tam rośnie maku w tym kraju!) do grogu swego pirata, aby mu ukraść chwilkę swobody i móc iść na przechadzkę; otóż poprzedniego dnia nieszczęśliwa kobieta pomyliła  dawkę. Olbrzymi majątek przeklętego pirata był przyczyną całego nieszczęścia biednej Zeny; ale wytłumaczyła rzeczy tak po prostu, że, na zeznanie starej, wypuszczono mnie natychmiast na wolność, z zaleceniem mera i austriackiego komisarza policji, abym się udał do Rzymu. Zena, która ustąpiła znaczną część bogactw Uskoka spadkobiercom i sędziom, wyszła cało, jedynie kosztem dwóch lat klasztoru, gdzie siedzi jeszcze. Pojadę robić jej portret, bo za kilka lat wszystko pójdzie w niepamięć. Oto jakie głupstwa popełnia się w osiemnastu latach.	Igiełko! a gdzieżby się ten hultaj podział? Jest birbant, nic dobrego. Dni całe śpi, a w nocy harcuje. Z natury nieprzystojny. Ho, ho! uczę go bezustanku, ale uparte, w zdrożnościach zakamieniałe! Skończy źle, jak każdy nicpoń!	Niedługo, jeszcze czekam. Widzi pani, przeprowadzka, zainstalowanie się, pozawieranie a raczej poodnawianie znajomości zajęły nam bardzo wiele czasu. Ale teraz zaczynam już myśleć o koncercie, szykuję się... o, ja mam cierpliwość, jak pani wie, mam!..	Ehę, już umykasz, byle się nie uczyć, w mojej dziesiątce jesteś i jak nie będziesz umiał, to na mnie spadnie!	Już w szkole, uważasz, zaczęła się była komocja w umysłach. Dużośmy czytali... Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego, Żywot Chodkiewicza, to były jakby światła pochodni w noc ciemną. Dam ci te książki... Na opresję kmiecą, na kurs sprawy publicznej krwawym patrzaliśmy okiem. Każdy zaufał w szpadzie i na nią poprzysiągł. Wierzyliśmy, że cała Rzeczpospolita na naszym leży ramieniu i że to my ją wydźwigniem. Gdym wrócił do domu i zaczął rozmawiać z ojcem, porwała mię desperacja. Ojciec stał po stronie i w szeregu tych, których na śmierć nienawidziłem. Kazał mi tak postępować, tak nawet myśleć jak on i oni. Nastawał, żebym się zaparł samego siebie. W jednej rozmowie zelżył mię, w drugiej zagroził...	No, zamek Iglica stanie się sławny... co całkiem mi się podoba, bo w gruncie rzeczy od kiedy moja matka tam nie mieszka, myślę wciąż o tym, żeby się go pozbyć przy pierwszej lepszej sposobności. Teraz znajdę kupców. Tylko...	Pierwsza rzecz, odparł kapucyn, to plunąwszy porzucić te próżniacze życie. Albom to ja was takich paniczów i fircyków nie napatrzył się? co robicie? oto od rana do wieczora bawicie się, używacie	Tak, potrafi podobać się ludowi. Wszędzie przybiera mentalność danego kraju. Jak na swój wiek jest zdumiewająco ruchliwy. My to stwierdzamy na sąsiadach. W Czechach na przykład zachowuje się jako kolosalny indywidualista. Każdy ma tam swój Absolut na własną rękę. U nas mamy Absolut państwowy. U nas Absolut dojrzał natychmiast do wyższego państwowego uświadomienia. W Polsce działa niby jakiś gatunek alkoholu... U nas działa... jako... jako... höhere Verordnung, verstehen sie michhöhere Verordnung, verstehen sie mich (niem.)	Serdeczne dzięki! Słyszałem jednak, że woda w Wełtawie jest niedobra. My bowiem chorujemy w rzecznej wodzie na nieprzyjemną dezynterię. Ciężko byłoby mi też opuścić mój miły ogródek.	Mnie to nie męczy... nic, ale to nic!... Tydzień na wsi i... zobaczycie... Za każdego rubla, który winnam komu, oddam sto... Europę... Europę oblecę... i znowu będę szczęśliwa, jak niegdyś...	Weź pan gromadę czujących i świadomych ludzi, a przekonasz się, że łącząc ich w jakie zechcesz grupy, nie otrzymasz zbiorowego czucia ani świadomości.	Nie jesteś zatem jego spólnikiem nie wiesz, że przeznacza mi hańbę... przewyższającą w okropności najstraszniejszą karę na ziemi?	Przypominam sobie... Słyszałem o czymś podobnym. Opowiadał mi pewien kleryk, który czytał opis franciszkanina. Tak, właśnie, Kara... Karaka... to gdzieś niedaleko królestwa księdza Jana... Ależ to jest na końcu świata, musiałyście iść chyba rok?	Jeździł koleją nadziemną tak długo, aż mu się udało wsiąść w pociąg, do którego już dotrzeć nie mogłem. Opóźniał wsiadanie zawsze aż do chwili, kiedy pociąg ruszał, a czasem cofał się zpowrotem. Musiałem go naśladować po drugiej stronie wagonu. Wkońcu skoczył, w chwili gdy konduktor zatrzasnął drzwi po stronie gdzie stałem.	Masz ładny akcent i z czasem czytałabyś dobrze. Radzę ci się uczyć, gdyż język niemiecki cennym jest nabytkiem dla nauczycieli, ale muszę się obejrzeć za Gracją, bo okropnie dokazuje.	Zawsze ci sami! Czcze błazeństwa w chwili, kiedy kariery wasze, jakie by one tam już były, ważą się na szali. Oczywiście! Ach, rozumie się! Stara szajka zatwardziałych grzeszników Corkran...	Dłutam mu pożyczył, będzie już z miesiąc, a teraz mi potrzebne i nikaj go naleźć nie mogę. Myślę, co tam w rupieciach zarzucone...	I tam posyłałem. Chutor się spalił, chaty ani śladu, ino zgliszcza, a o Sydorze i jego rodzinie nikt nie wie.	Jak to?	Jak to?	Powiedz, że ładnie wyglądałam i dobrze się bawiłam.	Takiś to majster! Taki se ścichapęk, lelum polelum, a z dziedzicem zajączkami się dzieli... Cie!... Ale kulasem za tę spółkę zapłacisz...	Widziałem go kilkakrotnie a nawet leczyłem go na żądanie Osjana Colot, który bardzo troszczy się o zdrowie fizyczne i moralne swych pensjonariuszy.	Zostaniemy w tyle on sam zbliży się jedynie.	Nie można rozumniej mówić, niż to czyni owa kapłanka. Toż samo ja ci powiadałem, skoroś pierwszy raz mnie o to zagadnął. Pij tedy i zważaj, co ci powiada serce, uniesione szałem bachicznym.	Jak to nie? czemu nie? poskąpi, bo mu miło skąpić	Tylko proszę nikomu nie mówić, że to ja wam powiedziałem o wszystkim Proszę nic nie mówić, bo wtedy on mnie zabije! Ale wdowa tyle razy była dobra dla mnie, że muszę to powiedzieć... Zaraz powiem, tylko przyrzeknijcie, że mnie nie wydacie!	Ano niech pan tak zrobi, jak uzna za słuszne	Jak tu cicho!.. jak tu inaczej!..	Kiejbykiejby (gwarowe) zwierzała się Sarze głosem zachrypłym, wślizgnąwszy się w jeden wieczór do jej pokoju.	Może będziemy zmuszeni schronić się do Granitowego Pałacu?	Może pan pomoże mi przenieść naszego pana do gabinetu?	Mój Boże! gdy komu ściele się szczęście, on dziwaczy.	Powiedzże mi przynajmniej: co sądzisz o tym człowieku?	Słuchaj no, Lizo, jeżeli ona umrze, to ja dobrze wiem, kto zostanie żoną młynarza.	Żebyście widzieli, jak go ucieszył kanarek, jak zaczął dawać wodę, bułkę, cukier. Dzieci są lekkomyślne i niedoświadczone...	Darujcie, miłościwy panie, że się jeszcze odezwę Albrecht przysięga wierność Stolicy Apostolskiej, lecz o tym wspomina, że prawie cały kraj przejął heretycką naukę, i że niemal na palcach zliczyć można prawowiernych katolików w pruskiej prowincji.	Dzięki Bogu, że choć taki jeden jest bo pamiętacie, jakeśmy to i Radziwiłłowi ufali?	Ja dalipan nie żałuję że sobie odjechały Poczciwe te nasze kobiéciska, ale i księżna Teresa i moja siostra zanadto święte, aby z niemi było bardzo wesoło.	Nie dotykaj książki téj, księże Stanisławie całéj smoły piekielnéj mało jest na jéj spalenie.	Wyglądasz czarująco. Słodka Diano, pocałuj mnie po raz ostatni na pożegnanie. Diana Barry nigdy mnie już nie pocałuje.	Siedm już razy wschodziło słońce siedm już razy wschodziło słońce od dnia owego, w którym ona czarodziejskiemi ustami swemi rzekła do Konwaliusa: pójdź i znajdź siedlisko pana Karłowskiego, a znalazłszy je, powiédz, że pani Kameleon chce ujrzéć go w progach swoich. I ja, bracie duchowy, przez siedm dni i siedm nocy szukałem ciebie, nim przyszła chwila nadziei, że wola jéj spełnioną zostanie.	Każdego boli to samo Nie ma już lepszych, gorszych. Równość w nieszczęściu, koniec. Kij spada równo na każdy grzbiet i nie wybiera.	Szkoda! wielka szkoda! że nas pani podczaszyna opuściła (w duchu dodał: dobrze zrobiła że sobie pojechała) wielka szkoda! ale podczaszyc nam zostajesz na dłużej? nie prawdaż?	Tak?... A mnie sześćdziesiąt i wot, Domaszko, ja myślał, że ty naprawdę mnie coś ciekawego powiesz, ale ty młokos jeszcze, nie zmądrzał nic nad swoje lata... Czy ty, Domaszko, pomyślał, że za twój postępek możesz ciężko odpowiedzieć? Że ja mogę i atiestatatiestat (z ros.)	Ach, oczywiście! To prawda. Jestem niczym.	Aż... no, proszę ciebie, powiadaj dalej bo tyleśmy sobie już wzajemnie naopowiadali, że grzech by był śmiertelny, gdybyś o sprawie twojego serca, która jest najważniejsza, milczał.	Co to jest żal doskonały?	Czy wiesz, Dawidzie że ponurość i skrytość są to najnieznośniejsze cechy charakteru?	Gdzie waść chcesz. Nie mam teraz czasu!	Naprawdę, aż mnie kusi, aby wierzyć, że widzi przyszłość... a zwłaszcza to, co w niej dobre.	Panie Aronnax, czy chcesz pan, żebym ja sam do niego poszedł?	Tak jest; powiedział, że zaczeka, pokąd rozkażecie. Siedzi w antykamerze.	Tak więc ten, którego nazywasz Manuelem, jest to w rzeczywistości?	Słowa twe nie starczą za dowód. Bracie Dozorco! przyłóż koniec szpady do serca zuchwałego! Każ mu dla poszukiwania światła odbyć drogę z Zachodu na Wschód, a gdybyś ujrzał najlżejszy w nim upór, przeszyj mu na wylot zdradzieckie serce!	Nikczemne oszustwo, Biskupia Miłości Ja myślałem... ja... ja teraz widzę... że...	To i dobrze! to i chłopca już nie ma! Co to za natręt był i jaki wścibski	A ja wyciągając garstkę drobnych z kieszeni	A na przykład, zrób łaskę, opowiedz.	A skądże macie te wiadomości o śmierci kniaziówny? Czy nie ci kawalerowie je przywieźli?	Andrzej! Nic nie rozumiem, co ta idiot­ka mówi, chodź!	Chcę wiedzieć jaki jest stan skarbu.	Co za nudy! Na pamięć już umiem tę musztrę!	Cudów ponoć dokazywał w ostatniej wojnie, aż cenę na jego głowę nałożono, bo wolentarzamiwolentarz (z łac.)	Daj spokój Moryc. Nam potrzeba teraz gotówki, nie pocałunków.	Duch światłości to Bóg A przy ciele Danvelda są księża?	I ostatni, możesz być pewny. O ile nie zwariuję.	No dobrze ale do Ostępowiec jest tylko cztery godziny jazdy i wszyscy prędko wrócą.	Oho, nie masz już nijakich Szwedów!	On przecież ciągle to robi.	Ona jest tam	Tego nie powiedziałam.	A biegliście?	Ale przedtem zamieszkiwało je jakieś stworzenie	Bynajmniej	Cóż będzie z folwarkiem?	Do księcia pana! do księcia pana!	Ha?	Hiszpański, kapitanie	I co?...	I cóż ty tam w tym śmiechu przeczułaś, marzycielko?	I udziały Ganta, w najpodstępniejszy sposób!	Jeszcze czego	Miłość niespełniona	Mości panie!	Naprawdę?	Niedługo albo i długo	Niepodobna. Trzeba go pozostawić w spokoju i strzec od wszelkiego wzruszenia fizycznego lub moralnego.	Och! Jakżebym chciał tego!	Pożegnałem.	Pracuję w warsztatach kolejowych.	Słucham waszej przewielebności	Tego tam, Żabba! Poczekaj, aż wrócę; wysłuchaj tymczasem lekcji Broni!	Tylko prędzej, prędzej!	Więc naucz mnie	Wyśmienicie. Gdzież są Niecińscy?	Władza, Mądrość mówił Herhor.
Trzeba iść spać. Za późno jest, aby rozmawiać o sprawach, które cię tu sprowadzają; jutro znajdziemy odpowiednią chwilę. W południe jemy tu trochę owoców, okruszynkę chleba i pijemy szklankę białego wina; obiad jemy jak paryżanie, o piątej. Taki porządek. Jeśli chcesz obejrzeć miasto lub okolicę, jesteś wolny jak ptak. Darujesz, że moje interesy nie zawsze pozwolą mi towarzyszyć ci. Wszyscy tutaj może ci będą powtarzali, że ja jestem bogaty; pan Grandet to, pan Grandet owo. Niech sobie gadają, takie gadania nie psują mi kredytu. Ale faktem jest, że nie mam grosza, pracuję w moim wieku jak młody czeladnik, który ma za cały majątek lichy ośnik i parę tęgich rąk. Zobaczysz może niedługo sam, co kosztuje talar, kiedy go trzeba wypocić. No, chodźmy. Nanon, świeca?	Róbcie jak chcecie a mnie czas do domu. Dostanę i tak szturchańca, żem się zapóźnił, a byle drzwi były zaparte, to mi ich już nie otworzą, i w chlewku lub w plewniku wyspać się będzie trzeba. Ale mnie to wszystko jedno: skóra już twarda! cha! cha! cha!	Już mi raz o tym wspominałaś. Jakkolwiek nie mogę mieć do ciebie wielkiego zaufania, pozwalam ci mówić, sprawa bowiem zamiast rozjaśniać się, staje się, owszem, coraz ciemniejsza. Mów zatem.	Żebrzę. Przypomniałem sobie, że to już czas niemały, jak nie jadłem i nie piłem. Jaki jest w tym mieście zwyczaj zbierania jałmużny? W milczeniu, jak u nas w Tybecie, czy też głośno?	Czy pani życzy sobie, ażebym jej to powtórzyła?...	To już takie Paczesiowe nasienie, a Dominikowa nie insza była, nie.	Z kim? Z Łohoyskim może? Mówię ci, że kokaina... Jak możesz nawet pytać o to. Masz brom albo chloral? Dawaj prędko.	Gdybym chciał zełgać, to byłbym od razu powiedział, że się wydala albo że się nie wydała, a ja rzekłem: nie pomnę. Żebyś miał rozum, to byś zaraz cnotę moją z tej odpowiedzi wymiarkował.	To to już rok, jakeś waćpan z nieboszczką z Rozłogów przed Bohunem uciekał?	Widziałyście, jak się to pawi! A to przejdzie i ani już spojrzy na kogo.	A budu. Ja siczowy Kozak. My sobie Chmielnickiego bat’ka hetmanem obrali, a teraz korol jemu buławę i chorągiew przysłał.	A jak pan sądzi, Pencroffie w jaki sposób to wszystko się stało i co mogło spowodować ten wybuch?	A niechże to kadukkaduk zawołał pan Zagłoba.	Ależ to Kamil!	Bardzo przepraszam, jaśnie panie, zawiniłem, ale więcej się to nie powtórzy.	Bez wątpienia zwierzęciem Wprawdzie posiadam wszelkie znamiona zupełnie ludzkiego zjawiska, ale szczerze równocześnie pragnę mojego własnego, i to okazowego zezwierzęcenia na tle współczesnej ludzkości. Marzę wprost o tym, by stać się jakimś mamutem, ichtiozauremichtiozaur (gr.: rybojaszczur) dziś popr. forma N. lm: ścisłymi związkami.  z niezaprzeczonymi bydlętami nowego świata, czyli tak zwanej drogiej mej ojczyzny...	Bądź spokojny, to przejdzie.	Co mi przynosisz? nadewszystko proszę nic nie ukrywaj przedemną. Co mówią? czy Rybiński żyje?	Czyż o to pytać potrzeba i odpowiadać, i	Czyżto już niewinnego poratować nie można?	Dostaniesz je, wieź mnie z chyżością błyskawicy do Konstantynopola, tam zapłacę ci bezzwłocznie. Albo nie, wieź mnie do panny Kunegundy.	Ej, to tylko gadanie.	Język ten bardzo mi się podoba ale...	Mogę ci to powiedzieć, bo i tak nie wyjdziesz stąd żywo. Kasztelan Zborowski stoi z trzema chorągwiami na drodze do Sokoła, by nie dopuścić stamtąd odsieczy oblężonym. Po mowie znać, żeś Polak, w hańbie się tarzasz, płatny szpiegu moskiewski. Wyprowadzić za obóz i powiesić	Musi mnie pani dopiero nauczyć.	Nie wierzysz, że to nie jest miłość zmysłowa, ale jakieś nieziemskie przywiązanie?... Słuchaj... Wiem, że to jest dziecko naiwne, nie zna życia; ale przy tym ma wielki rozsądek, a umysł jej rozwija się z dnia na dzień. Dziś jest dojrzalsza niż wówczas, kiedy sprowadziła się do nas.	Nie, wuju, margrabina d’Espard to jest dostojna i znamienita dama, która wniosła skargę do trybunału celem oddania męża pod kuratelę. Wujowi właśnie powierzono...	Nieświetna jest ta restauracja la Tour d’Argent Zdarzało mi się tam jeść fatalnie.	O, darling. O ile znam ludzi, na pewno to się nie przytrafi.	O, to jest niesłychanie zmysłowa dziewczyna. Przywiązałam się do niej, gdyż wiem, że nie ma żadnej moralności. Uważam za wysoce nieetyczne posiadanie moralności. Jeżeli etyka, niech pan przyjmie moją terminologię, jest moralnością przystosowaną do aparatu naszej indywidualnej psychiki, to moralność w ogólnie przyjętym znaczeniu, narzucona danemu indywiduum, będzie w jego pryzmacie nieetyczna, gdyż nie może być szczera, a wypływa z pobudek strachu przed wyłamaniem się z szablonowych reguł.	Obacz no, jakiego będziesz miała sługę! Z wyjątkiem swego pana, z samego on by diabła skórę zdarł, żeby sobie kołnierz z niej uczynić.	Pewno już słyszałeś?...	Skądże to wiesz wszystko? Dawno ją znasz?	Tak myślicie?... A był kto z was tam na miejscu, na owym zakręcie?	To szkoda. Powinien by ich pan o to poprosić. Berma w Fedrze, w Cydzie to tylko aktorka ale pan wie, że ja nie bardzo wierzę w „hierarchie” w sztuce.	To wcale nieładnie zrzucać winę na Randalla King musiał być pijany jak sowa, gdy układał to zdanie.	To widzę, zacni z was ludzie. Przyrzekacie?	Wnoszę że oba razem wzięte posiadają znaczenie głębsze od zwykłej korespondencji państwa Micawberów, nie domyślam się jednak, o co idzie. Oba listy zdają się mi pisane w dobrej wierze. Biedaczka! Trzeba jej w każdym razie odpisać, uspokoić ją, upewnić, że się zobaczymy z jej mężem.	A co?	A jak jutro cię pozna i nawalinawalić (tu pot.)	A kto ma się zajmować?	Aaa?...	Alboż my zatrzymujemy te, którym trafia się wyjść za mąż?... Owszem, z naszych nowicjuszek, nawet sióstr kornetowych, bywają dobre żony. Ale nie każdą wabi świat... Niejedna woli być siostrą cierpiących, matką sierot i oblubienicą Chrystusa...	Ale ja potrzebuję rękawiczek, perfumerie zaś nie będą na tyle uprzejme, aby przyjąć pański oblig PieniądzOt, masz pan wspaniały sztych, tam w pierwszej szufladzie komody, wart jest osiemdziesiąt franków, egzemplarz przed odbiciem, a po artykule, nagryzmoliłem o tym parę dość uciesznych wierszy. Było co pisać o tym Hipokracie odtrącającym dary ArtakserksesaHipokrat odtrącający dary Artakserksesa namiestnik prowincji (satrapii) w starożytnej Persji; synonim tyrana. paryskich. Znajdziesz pan jeszcze pod ryciną z trzydzieści romansów. No, bierz wszystko i daj czterdzieści franków.	Ale na choroby nerwowe, albo syfilis?	Bo wszystko zawdzięczamy pani...	Chcesz ściągnąć na nas wszystkich złą kulę? Co robisz?	Ciekawym. Masz kogo, co by robił honory domu?	Czy sądzisz pan, że tak straszliwy wstrząs fizyczny, jakiego doznał mój ojciec, mógł nie wpłynąć wcale na jego władze umysłowe?	Czy tak?	Człowiek; dla tego, jak ty umrzeć muszę	Do Aquae SulisAquae Sulis	Dobry wieczór panu	Dobrze, szukajmy. Ale ja ci potem powiem.	Gadaj: co będziesz robił, jak dostaniesz patent?	I co z tego? Co pan znajduje w tym obraźliwego? Co pana obchodzi, że zamki Janiny wydane zostały w ręce Turków przez jakiegoś oficera o imieniu Fernand?	I mówisz z nim tak wprost?...	I ze mną na pistolety nie wygrasz.	Idź obudź.	Jakie?	Jeden?	Jestem Paweł, bratanek stryja.	Jestem trochę chora i zirytowana, a tobie ufam moje dziecko, więc rozgadałam się. Wiem jednak, że...	Jutro, po zachodzie słońca.	Kto wie: jeżeli czarodziej, może się wyratować; teraz dopiero mścić się zacznie.	Moi przyjaciele na tak postawione twierdzenie nie ma co odpowiedzieć. Ale żadne słowo nie wiąże nas względem dowódcy tego statku.	Mordarski, ty nie bądź kapitalistą. Jak wesz pijesz moją czerwoną krew i ciągniesz w swoją stronę.	Nie do ulaul (pot.)	Nie martw się. Tak często rozmawialiśmy o tobie, że wie dobrze, jak się z tobą porozumiewam On wie wszystko, co wiem ja.	Nie widziałem ognia bitwy! Widziałem go w ciemności... Najpierw nadszedł człowiek, mający wyjaśnić położenie... Potem przybyli jeźdźcy... Potem przybył on, stojąc w obręczy świetlnej... Dalej było tak, jak mówiłem. Starcze, czy powiedziałem prawdę?	Nie wiem, czy im wolno, jeno wiem, że je miewają. Prawda, że Krzyżak bez zgorszenia do pojedynczej walki stanąć nie może, gdyż przysięga, że tylko za wiarę będzie się wespół z drugimi potykał, ale tam prócz zakonników siła jest i świeckich rycerzy z dalekich stron, którzy panom pruskim w pomoc przychodzą. Ci patrzą jeno, z kim by się sczepić, a szczególniej rycerze francuscy.	Nie wierzy ksiądz w Boga?	Nie zbywa się w ten sposób ludzi dobrze wychowanych, panie hrabio. Trzeba gwarancji honoru.	Nie, panie i muszę dodać, że mój gabinet jest bardzo ubogi w porównaniu z pańskim. Pan tu posiadasz sześć do siedmiu tysięcy tomów...	Nieba! Copperfield!	Niezwykłym zmądrzeniem tysiąca drobiazgów i ogłupieniem, prawie doszczętnym, wysokich walorów.	O co mu idzie?	Obacz, jak spoglądają na nas spode łbów.	Obojętność dla śmierci jest cechą umysłów dojrzałych, a pociąg do życia wiecznego	Od roku.	Ojciec święty mówi prawdę!... Mądre są słowa proroka!...	On nie śpiewa jeno tylko w swoje dni i o swoich godzinach.	Ostrożnie, pchełko, żeby cię „proszkiem” nie posypali!	Oto jest.	Panience duszno: otworzyć okna	Phi!	Prędzej!	Rybek? Cóż z nimi robisz?	Skąd ta pewność?	Sumienie	Są głębiéj... czekają na ciebie.	Tak jest	Tak prawdę, jak tu przed tobą stoję. No, mójeś tymójeś ty (gw.)	Tak.	Tego ja nierozumiem	Ty masz czarną suknię, prawda, Leno?	Tymczasem niech ją piorun spali. Dobranoc panie Dawidzie.	Wiem, pani.	Właśnie najlepsza godzina obiadu. Bowiem nadchodzi ta święta linia, tak uczczona przez Arystofanesa w komedii jego Prorokinie, która przypada wówczas, gdy cień ma dziesięć stóp długości. Niegdyś u Persów godzina posiłku była przepisana jedynie królom: każdemu innemu za zegar służył własny brzuch i apetyt. W istocie u Plauta pewien pasożyt uskarża się i wymyśla wściekle na wynalazców zegarów i kompasów, jako iż pewną jest rzeczą, że nie ma dokładniejszego zegaru od żołądka. Diogenes, zapytany, o której godzinie człowiek winien się posilać, odpowiedział: „Bogaty, kiedy będzie miał apetyt, biedny, kiedy będzie miał czym”. Jeszcze wyraźniej mówią lekarze, iż godzina kanoniczna jest	Z czemże? z czem?
Panie marszałku Wang: zbyt dużo honoru, aby odmówić: „Sliszkom mnogo czesti, cztob’ otkazátsia” tajemniczych dla mnie samego. Czy i dzisiejszy ranek nie jest tego dowodem? Gdyby nie ta moja ostatnia wolta, straciłbyś pan ze trzy czwarte twoich tutaj dysponiblów. Ostatecznie zwyciężylibyście liczbą. A planu mego nie pozna pan, bo on jest tu. Zdumieli się Chińczycy). nie ubliżając panu, generale Ping Bo niemieckich komunistów bez walki wziąć się wam nie uda. Nas zgubił brak idei wewnętrznej Położył mały, czarny przyrządzik przed nakryciem chińskiego dostojnika i siadł. Nikt więcej nie mówił, choć temat był niezły. (Każdy skrywał wstydliwie coś pod swymi giezły	Wiem o tym Nie ma kawałka ziemi we Francji, gdzie bym mógł bezpiecznie stawić nogę; ale gdyby sprawiedliwość umiała jak Bóg zważyć każdą okoliczność; gdyby raczyła badać, kto jest istotnym potworem, morderca czy ofiara, pozostałbym z dumą wśród ludzi. Czy pan nie zgaduje dawnych zbrodni człowieka, którego zarąbano siekierą? Uczyniłem się sędzią i katem, zastąpiłem niedołężną sprawiedliwość ludzką. Oto moja zbrodnia. Żegnam pana. Mimo goryczy, jaką pan zaprawił swą gościnę, zachowam jej wspomnienie. Znajdę jeszcze w duszy uczucie wdzięczności dla człowieka, a tym człowiekiem będzie pan... Ale wolałbym, żebyś był szlachetniejszy.	Proszę pani... nie będę ukrywał, że to jest stan dość ciężki, ale z tym ludzie żyją, osobliwie na wsi. Znam wiele wypadków tego rodzaju. Ja pani przepiszę szczegółową kurację.	Parę dni temu mówił mi stary pan Zawiłowski, że pan jego krewny, ale, że pan u niego bywać nie chce, a on u pana nie może, bo ma pedogrę. Czemu pan u niego nie bywa? to taki miły i dystyngowany człowiek. Niech pan do niego pójdzie. Jemu to nawet przykro. Pójdzie pan?	Ginie cnota, a z nią i Rzeczpospolita, bo prawie wszyscy się zgodzili... Ja, dwóch panów Skoraszewskich, pan Ciświcki i pan Kłodziński czyniliśmy, cośmy mogli, aby ducha między szlachtą do oporu pobudzić. Pan Władysław Skoraszewski mało nie oszalał; lataliśmy po obozie od powiatu do powiatu, i Bóg widzi, nie było tych zaklęć, których byśmy nie użyli. Ale cóż to pomogło, gdy większość wolała jechać z łyżkami na bankiet, który im Wittenberg obiecał, niż z szablami na bitwę. Widząc to cnotliwsi rozjechali się na wszystkie strony	Och! Gdyby okradał kasę galerników, to nie miałby się gdzie podziać, bo w ślad za nim posłano by wszędzie człowieka, co by go zabił. Przy tym okraść kasę to nie tak łatwo, jak wykraść pannę z dobrej familii. A wreszcie Collin to łotr niezdolny do takich czynów, on widziałby w tym ujmę dla swej sławy.	Tak nie lubię, kiedy ten stary paw krzyczy. Zdaje mi się, że to nie on, tylko...	Uhum, szczury; z piekła rodem. Idę z dziewką do wędzarni po kiełbasy, buch... jak nie wytnie drzwiami...	Dlaczego mnie nie chcesz? Czy już ci nie podobam się?	Nie, za żonę już dziękuję, co mi po niej, do rozwodu idę, nie chcę.	Chętnie gotów jestem temu uwierzyć bo wystawiam sobie, że znajduje się tu trupa komediantów, a ci na scenie przedstawiają się jako królowie i pewno, że do takiej chałupy nikt inny nie zajedzie, tak tu ponuro i głucho, jak w grobie.	Nie stanie się! nie stanie się! Jezus, Marya! A zkądże ty wiesz, że już tak napewno nie stanie się? A jeżeli stanie się, jeżeli napiszą, to co? Wstyd będzie miłej siostrzyczce, a?...	Słusznie gadasz, Wojtuś. Za wszystko trzeba dziękować Panu Jezusowi. Ale, com to jeszcze chciała rzec... Aha. Jest nas tu trzy babki do zamiatania kościoła i uprzątania pajęczyn. Każda ma dwa dni służby, a w świętą niedzielę wypoczynek. Niby to lekka robota, a przecie w moich leciechw moich leciech (daw.) dziś popr.: zdołam..	Gdybyś nie kochał ludzi dzisiaj, nie mógłbyś nimi pogardzać jutro	Istotnie dobre wychowanie szwankuje nieco tutaj na bagnisku... chociaż wierzbowych rózeg wcale nie brakuje.	Nie ruchajmyruchajmy (gw.)	Nie... tak!... przypominam sobie...	Niech pani nie myśli, panno Marysiu, że jestem aż takim głupim snobem.	O, mój Boże! Więc go zobaczę! Nigdy nie myślałam, żebym mogła zobaczyć Dicka!	Otóż postanowiłem premierostwa nie przyjmuję.	Tyle nie miał.	Wstawać chłopcy! Pobudka! Widzieliście coś takiego? Nie sposób ich obudzić. Trzeba zabrać stąd pościel. Trzeba ugotować obiad, a oni śpią. A niech ich tam!	Wszystko jedno. A ja u jej stryja, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta, głupiej posady za trzysta z czymś złotych nie mogłem dostać, choć miałem dyplom magistra chemii w kieszeni i dziury w butach. Pan miał rację, panie Nagórski, że mi pan położył rękę na ranieniu.	Żadnym sposobem nie może być! Chyba innym razem... kiedy później... po elekcji...	Obowiązkiem twoim jest robić to, co ja chcę Będę o tobie pamiętał. Teraz możesz odejść.	Wiem, nauczył mnie Bazakbal.Antysemityzm On jest bardziej twórczy w swoich myślach, niż ty	Mówmy rozsądnie, panie gubernatorze przypuszczam, że wasza wysokość pośle mnie do więzienia; tam mogą mnie zamknąć, nogi i ręce okuć w kajdany, ale spać mnie nie zmuszą i mimo całej waszej władzy, mogę nie zmrużyć oka przez noc całą.	Ach, babciu, zawsze i przed chwilą nawet wymawiałaś mi, że o tym nie myślę, a teraz ta wiadomość tak cię zdziwiła, że niemal przerażona jesteś.	Albo nie... już nic... Daję panu na dziś urlop. Moi państwo, chodźmy do parku. Panie Ochocki...	Dalibóg jeżeli wycisnę z interesu z Moulineaux pięćdziesiąt tysięcy franków, bo hrabia da mi pewno dziesięć tysięcy, osiądziemy sobie w Isle-Adam w willi Nogent. Ta willa to jest zachwycająca siedziba, zbudowana niegdyś przez księcia de Conti dla pewnej damy: pomyślano o wszelkich wygodach.	Dziękuję serdecznie nie lubię nadużywać gościnności; a przytem, wiesz przecież, iż muszę pomyśleć o umundurowaniu.	Nic się nie stało Wracasz przecie z gospody.	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Nie wszystko jedno... Ja bym chciał z tobą tylko porozmawiać	W takim razie pozwolę sobie powtórzyć opowiadanie ojca mego, które słyszałem nieskończoną ilość razy. Jest niezmiernie interesujące.	Zawiłowski też przecie nie ma pieniędzy.	Ze wsi, z daleka! Chyba. Tutaj nie mógł się ożenić, mając taką reputację.	Dajże termin niech wiem, ile to trwać ma; nie mogę tu siedzieć rok i koni trzymać na kupnym owsie, korzec po trzy złote; to ruina!	Tak, konieczna bo później się wszystko wyrównywa, bo później taki atłasowy Stasio, jak pan, panie Babiński, musi służyć, musi robić, po nocach nie sypiać, oczki wytężać i pobierać taką malutką pensyjkę, i zasmucać mamę, że się nudzi, i że mu się buciki podarły! hi! hi! hi!	A to jak? skąd? kto was tu przysłał?	Jak długo?	Szczwana to liszka. A obaczcie no, co się z nim dzieje, bo on gotów się w ziemię zapaść.	Ach! To pan? Co ty mówisz? Słyszałem, słyszałem. No, no!	Niewielkaby to była łaska, zabierze pieniądze, które gdzieś schowane miał, odezwała się Dobkowa cicho, bo tam tego słyszę było gotówką na kilka milionów.	A to, proszę księdza prefekta, oni mówią, że Dawid uciął głowę Goliatowi.	Ach, powodzenie!... jaka to względna rzecz powodzenie, nieprawda, panie doktorze? Wobec losu mądry czy głupi, uczciwy czy nieuczciwy... Wszak prawda, panie doktorze?...	Co mi tam wasze obywatelstwo! Dziesięciu chałup jeden pies strzeże i jeszcze niewiele ma roboty.	Każ mu być mi uległym, poleć mu by mnie, matkę twych dzieci, szanował, to będzie sposób najlepszy utrzymania pokoju...	Kiedy król ma tylko jednego syna.	Notariusz przyjdzie, skoro ojciec tego koniecznie chce; ale będę go musiał przeprosić i to przeprosić za ojca, bo ta scena będzie doprawdy śmieszna.	Przydałby się on w pewnej drobnej sprawie... na południu...	To już lepiej o literaturze	A jakby tak, to cóż?	Ale jakże pan mogłeś w tajemnicy zbudować cudownego „Nautilusa”?	Co takiego?	Dam ci odpowiedź jutro	Jestem nerwowy Słuchaj pan! pan jesteś tu główną osobą, prawda? A gdyby nas tak przyłapali, mógłby nas pan wydostać?	Moje dziecko, ja cię proszę, żebyś pojechała.	Nad czym chcesz się zastanawiać?	Naprawdę Zośka pojechała do ciotki?	Panna Jagienka i to wam przysłała, panie.	Po co człowiek żyje? Po co ten tłum? Po co ten bazar?	Pytam się waszej dostojności jakim prawem na twojej infule znajduje się wąż królewski?	Rzeczywiście byłby to już ostatni stopień niepowodzenia...	Skądeś się wziął? Domyśliłeś się, gdzie jestem?	Tak. Otóż o dziesiątej punktualnie. Będą tam ci dwaj. Zapamiętajcie sobie ich wygląd.	Z miłości do Marceli? drwisz sobie, czy o drogę pytasz?	Zgadłaś, pani Za tydzień opuszczę ten kraj. Tylu ludzi, którzy zasługiwali na zemstę niebios, żyło tu w szczęściu, podczas gdy mój ojciec konał z głodu i rozpaczy!	Łże? To kopnij poniżej grzbietu...	A mogą. Na Woli obżarły już ze szczętem.	A ojca rodzina?	A tak; tysiąc razy tak.	Abym opowiedział jedną z naszych nocy...	Ach, więc sferą pan określa pewne stopnie umysłu	Błagam waszą książęcą mość! Za tego człowieka ja...	Ciekawym, jaki, bardzom ciekaw	Codziennie próbę urządzać można, zawsze na kim innym.	Cóż z tym pocznę?	Dziękuję...	Gdzie prawda? spytał German.	Jaki świat?	Kamizelek	Lecz zapomniałem niektórych szczegółów...	Mamy więc twoje słowo	My z Nikolskiego Twierskiej guberni.	Na wszelkie rady dość jeszcze czasu	Niechże kto z was tego na nim dokaże!	Niemal od dziecka	No, zobaczymy! Siedem razy osiem?	O kimże innym mówiłabym? Dziś tedy rano, o dziewiątej, panna Magdalena Brzeska wyznaczyła Femci schadzkę w kościele.	Oho polecam i nakazuję wszystkim być dobrej myśli. Widzę oto Kastora po prawej.	Ostatni raz cię wzywam, czy pójdziesz ze mną?...	Panie Kubusiu, prawdę pan mówi?	Przynajmniej część	Sprawiedliwość tam, gdzie ból!	Szlachcic!	Tak.	Tak.	Zwarjowałeś!	„A światłość wiekuista niechaj mu świeci!”
Charles Gould jak zwykle nie uważał za stosowne napomknąć coś więcej o swych pobudkach. Pan wie, że nie lubi mówić. Ale my wszyscy znamy jego powód, a ma go tylko jeden: chodzi mu o bezpieczeństwo kopalni San Tomé i o zachowanie koncesji Gouldów w myśl jego układu z Holroydem. Holroyd jest drugim niepowszednim człowiekiem. Rozumieją wzajemnie swoje sfery wyobraźni. Jeden ma lat trzydzieści, drugi blisko sześćdziesiąt, a są jak stworzeni dla siebie. Być milionerem, i to takim jak Holroyd, to być wiecznie młodym. Śmiałość młodości polega na tym, iż zdaje się jej, że dysponuje nieograniczonym czasem, jednak milioner ma w ręku nieograniczone środki, a to jest lepsze. Długość życia jednostki ludzkiej jest czymś niepewnym, natomiast potęga milionów nie ulega wątpliwości. Zaszczepienie czystych form chrześcijaństwa na tym kontynencie jest mrzonką młodocianego entuzjasty, a usiłowałem już panu wytłumaczyć, dlaczego Holroyd w pięćdziesiątym ósmym roku życia jest niby człowiek, który stoi u jego progu. Nie jest misjonarzem, ale kopalnia San Tomé w tym go wyręcza. Czy pan da wiarę, iż nie mógł się powstrzymać, żeby nie wspomnieć o tej sprawie w czysto rzeczowej konferencji o finansach Costaguany, którą odbył przed laty z sir Johnem? Sir John wspomniał mi o tym ze zdumieniem w liście pisanym w drodze powrotnej, z San Francisco. Daję panu słowo, doktorze, iż rzeczy same w sobie nic nie są warte. Zaczynam wierzyć, iż jedyną rzetelną ich wartością jest treść duchowa, którą każdy z nas odkrywa we właściwej sobie formie działalności...	Kobieta, którą kocham, nie jest wolna	Tak jest, rozumiem bo woda otacza mnie, a nie przenika.	W każdym razie wina Sary nie jest tak wielką	Ja wiem, ale kiedy to tak nie idzie... Ja może bym mu nic nie zrobił, a po co on mnie się wtedy czepiał.	O nie, przecież niczym to nie grozi, bo nikt nie zna naszego szyfru.	Żeś Laury nie znalazł, zaczęła spokojnie a posępnie, wierz mi, Honory, nie skłamiesz. Tej Laury, co tam żyła w Borowcach, nie ma na świecie... tamta Laura umarła, leży pogrzebiona obok przodków w grobach pod zamkiem; stary Eliasz chodzi tam wieńce nosząc na jej trumnę... Ja już nie jestem tamtą Laurą	A wachlarza nie dasz mi?	Ba! Kiedy nie mogę.	Napiję, czemu nie	Nie stwierdzono ani śladu czegoś podobnego. Przy uduszonym znaleziono portfel z czekiem opiewającym na milion kilkaset tysięcy gotówki. Niczego nie tknięto. Nie brakowało nawet zegarka złotego z łańcuszkiem.	Nie wiem... gdzieś była...	Odejdźcie sobie Nie dla was są te moje sprawy.	Proszę mnie wcale nie zapisywać	Tak, ciebie I cóż, nie płoniesz ze wstydu?	O! ona jest bardzo wspaniała a jeżeli nie dała ci teraz żadnego diamentu, to niezawodnie da ci później. CzaryAle wiesz, co mnie dziwi, Sancho, to to, że podróż tę zrobiłeś jakby na skrzydłach, bo nie bawiąc trzech dni, przeleciałeś trzydzieści dobrych mil tam i na powrót i jestem przekonany, że mędrzec Megromam, który zajmuje się mymi interesami, wspierał cię pewnie w podróży, chociaż tego nie uważałeś, bo są tacy mądrzy, że biorą czasem rycerza uśpionego z łoża i przenoszą go o dwa lub trzy tysiące mil z miejsca na miejsce przez noc jedną; inaczej błędne rycerstwo nie mogłoby się wspierać wzajemnie, jak to czyni. Zdarza się czasem, że jeden rycerz walczy w górach Armenii z Andriagiem lub innym potworem i już ma ginąć, kiedy nagle spostrzega na chmurze lecącego w pomoc drugiego rycerza, który przybywa z Anglii ocalić mu życie; dlatego nie dziwię się, przyjacielu Sancho, że wróciłeś z takim pośpiechem, niezawodnie prowadzono cię w ten sposób.	Na litość boską! Na litość boską, nie wołajcie nikogo, ratujcie mnie! Nic złego wam nie zrobię.	Długo nie mogłem kroku jednego naprzód postawić. Skoro wiatr przepędził cokolwiek kurzawę, wbiegłem wewnątrz zamku; kilka pokojów zniknęło pod gruzami. Zapłakałem, ale nie byłem winien. Tylko co zacząłem panować. Od tego to czasu jestem królem. Sam teraz osądź, czy mam do tego prawo, czy jestem przywłaszczycielem, królem z przywidzenia, wariatem.	Nie wiem, kto z nas będzie jeszcze zbawiony, a kto nie. Sztuka, ReligiaTakiego demona jak ty, Hela, zbawić to bardzo trudne jest zadanie. A artysta zawsze się jakoś dopcha do tronu Przedwiecznego. Religia i sztuka mają to samo źródło w bezpośrednio danej samotności indywiduum we Wszechświecie, z którego powstaje lęk metafizyczny. Sztuka ten lęk pokrywa konstrukcjami działającymi bezpośrednio, religia jest systemem pojęciowym ujmującym uczucia, które z tego lęku płyną. Tak mówił mi Atanazy, który jest moim prawdziwym przyjacielem.	Sam nie pojadę!	W to wierzę. To wam z oczu patrzy. Bronia od wczoraj nauczyła się kłamać. To smutny nabytek! No, nie licz kwadratów posadzki, dziewczyno! Nie marnuj chwil szczęścia! Ono się wam obojgu całe, wielkie należy. Nie rozrzuciliście go po świecie, jesteście warci dobrej doli.	Panie konsulu wielcy złodzieje mają zawsze wygląd porządnych ludzi. Rozumie pan, że ludzie z fizjonomią nicponiów muszą pozostać uczciwi, inaczej zaraz by ich aresztowano. Zaś fizjonomie uczciwe trzeba dopiero umieć zdemaskować. To dość trudna praca, przyznaję. Nie jest to prosty zawód	Ale, wyborna była, panie, dopiero w sądzie, występując jako świadek. Postawili ją, pamiętam, na krześle. Ten, broniąc się w Southampton, uderzył ją, zranił, nic nie pomagało! Uczepiła się go, mówię panu, jak ćma i nie puściła, dopóki go nie pojmano. Uczepiła się go, wpiła się po prostu w niego, policjanci zaledwie oderwać ją zdołali. A świadczyła! Wszyscy pokładali się od śmiechu! Upewniała, że jeśli byłby nawet Samsonem, jeszcze by go pojmać zdołała. Cha, cha! Nie wątpię o tym.	Jak ci się nie podoba, to zabierz z powrotem rynny i ruszaj pókiś cały.	Hm... dobrze siadaj tu. Cóż nic nie mówisz?	Ktoby ich tam słuchał oni nigdy nie będą kontenci, oni wiecznie piszczéć muszą; dusić ich trzeba jak cytrynę żeby sok wydali.	Nie upieram się przy marszałku, więc baron...	Toteż kapłani nie wydają wszystkich ofiar, ale je zgromadzają i powiększają fundusz...	W całej dżungli nikt nie wie, że noszę na szyi ten znak. To ślad obroży. Tak, mój mały, urodziłam się pośród ludzi, a matka moja zmarła w królewskim zwierzyńcu w Udajporze. Dlatego to dałam za ciebie okup wówczas na Skale Rady, kiedy byłeś nagim szczenięciem ludzkim. Urodziłam się pośród ludzi i za młodu nie wiedziałam nawet, co znaczy dżungla. Chowałam się w wielkiej okratowanej klatce. Pewnej jednak nocy poczułam, że jestem Bagerą, panterą czarną, nie stworzoną na to, by stanowić zabawkę dla ludzi. Rozerwałam nędzną, słabą zaporę i uciekłam. I dlatego to, że poznałam sposoby ludzkie, stałam się potężna w puszczy, groźniejsza od Shere Khana...	Ale ksiądz ma takie zapasy, że nie powstydziłaby się ich i najlepsza gospodyni.	Tego ja nie wiem. Prosiła tylko, abym się bardzo śpieszył. Ale ja stary, z ledwością powłóczę nogami.	O, przepraszam cię on nie jest bez charakteru, tylko udaje człowieka bez charakteru dla... kariery. I wiesz, że mam wstręt do tego typu ludzi.	To straszne. Nie uwierzę, by to panu wystarczało.	Nic, ale to nic nie rozumiemy!...	Pan Klejn już nie będzie u mnie służył od lipca Więc niech pan rozmówi się z panem Rzeckim, oni znają się dawniej.	Owszem zwiedziłem rozmaite okolice tego kraju. Są takie, w których połowa mieszkańców ma bzika; inne znowuż, gdzie są za mądrzy; inne, gdzie ludzie na ogół są dość łagodni: inne, gdzie silą się na dowcip; we wszystkich zaś pierwszym zatrudnieniem jest miłość, drugim obmowa, a trzecim gadanie głupstw.	Czy jest co pomiędzy żywopłotem a aleją?	I ja też go biorę na siebie pomimo że jest pułkownikiem.	On jest chory	Tak jest panie prezesie.	Zanim zdecydowałbym się zamienić choćby na chwilę skórę swoją na cudzą, musiałbym wiedzieć jakim jest ten drogocenny przedmiot...	Obojętność dla śmierci jest cechą umysłów dojrzałych, a pociąg do życia wiecznego	Tak, miemcom. Zamknął ich do takiej dziury, gdzie jeno nietopyrz wytrwa. Niby to z tej racji, że lepsze izby zajęte. Lamentują też, psiawiary, oj, lamentują, aż się na całą okoliczność rozlega...	I dla mnie też to rzecz ciężka, panie Balfour a waszewasze (daw.) tu podniósł głos, zawrzawszy nagłym gniewem do niej, ku niej, dla niej. przyczynę!	Powiadali chłopy, jak tam żywią, że pono pies jeno z głodu chyciłby się takiego jadła, prawda to?	A dyć, Bartku, to o tym prosiaku, co to za tobą przylazł do chałupy...	To źle Mogą pomyśleć, że wasza królewska mość się boi.	Jak to! mój Boże, jakież to okropne!	Ale ty, cóżeś to za ptaszek?	Jak ci każę, to wyjdź.	Kazały wielmożnemu panu, żeby natychmiast spichlerz otwierał, stodoły to samo, żeby im od spiżarni klucze dawał! Zarazem poznał, że źle. Pan na mnie kiwnął palicem i raz dwa kazał przez zęby, żebym leciał we wieś po chłopach. Niech mi, pada, kto żyje, idzie na pomoc z cepami, z widłami, z siekierą. Ja we drzwi, a tu, słyszę, tych oficerów pan sklął, zmaścił słowem i kazał im, żeby natychmiast precz szły ze dwora!	Polak, więc szlachcic, to się rozumie siadajże, szanuję szlachectwo... a żem ja mieszczanin, będę stał.	Co to znaczy tombak?	Cóż na to Gizela?	Dokądże to „wyjechał”?	E! e!... a cóż ty na to, pani kaznodziejko?	Jak to?...	Tak, jak na to zasługuje.	To dużo a ile między nimi dobrych?	To zostawię pełnomocnictwo na Bigiela na wypadek, gdybym musiał wyjechać.	Cóż cię obchodzą ci ludzie, wuju, że zaprzątasz się ich sprawami?	Idź więc, drogi przyjacielu ale proszę, jeżeli miałbyś jakieś kłopoty, pamiętaj, że dysponuję na tym świecie pewną władzą	Tym lepiej miejcie tylko staranie o mnie i o moim osiołku, a wszystkim nam dobrze będzie. A teraz skoro już się najadłem, zrobimy patrol po mieście. Dobry gubernator powinien osobiście czuwać nad bezpieczeństwem swoich poddanych.	Ani chcę nawet myśleć o tym! Cóżeś ty, biedne dziecko, winne, że cię źli ludzie omamili.	O ślicznym, modrookim chłopczyku, który przed chwilą, gdy wchodziłam w próg, bawił się w tym pokoju „w konika”.	Myślałem się wymknąć wielkim kanałem; miałbym wody po szyję, ale wydostałbym się...	A jak kto na śmierć chory, na nic mu i dochtory!	A kto jemu dał taki rozkaz?	A więc daję panu trzy miesiące. Widzi pan, że daję panu czasu z okładem.	Boisz się wspomnienia kulis?	Czy wciąż kierują się na południe?	Gorączkuje się pani	Papo dziś był pijany! zachichotał młodszy chłopiec; ale wnet umilkł, bo mu starsza siostra pogroziła nieznacznie paluszkiem.	Rób, jak chcesz	W tej chwili znajduję się myślą na ugorach pana Silasa Slona	Z utęsknieniem oczekiwać, ku podwojom spoglądać, z rozradowaniem witać was będę, serca mego pani! Zezwólcie, wasza miłość, bym ku dnia dzisiejszego pamięci przyozdobił paluszek waszej ręki tym skromnym upominkiem.	A Szyller?...	A pani?...	Co?	Czy dobrze droga ciocia spała? A ty, kuzynko?	I oni... za pomocą tej maszyny?	Jakąś przynętę?	Na jednym poziomie widzisz już wszystkie życia przejawy.	Ne znaju, paneNe znaju, pane (ukr.)	Niech żyje sława!	Od mojej pilności, panie?	Pani przyjmuje, oczywiście?	Petruti, aš nežinau ar jis įkąs tave ar ne, bet jis rengiasi mane įkąsti. Ir turiu pasakyti, jog aš jį pažįstu geriau už tave ir mislyju, jog jis savo prižadėjimą išpildys. Vieno aš dėlto norėčiau, kad įkąstų mane ne skaudžiai, kad kąsdamas nežinotų kur kąsti, kur būtų skaudu.	Pozdrów mamę ode mnie.	Proszę pani Wystarczą mi trzy franki, niech pani zachowa resztę. Wystarczy, wystarczy.	Rycerz zapytał.	Spróbujcież chociaż wprzódy łagodniejszego środka	Tak.	Trza będzie iść... Cóż ta z beków!	Tėvai, Rūpestis Suprantu! Rūpi tau, kad ji gal imti dabar, išsilepinus, slapstytis  nuo darbo ir sarmatytis darbo. Ar taip?	Uwaga! Szaja jedzie	Weź obie, weź!	Wszystkie kręgi połamał.	Ładnie! Na pańskim miejscu, panie Kazimierzu, teraz straciłabym wszelką nadzieję.	Święci Kryspin i Kryspinian, patronowie szewców.
Musiał ci to ktoś powiedzieć, bo sam byś tego nie wymyślił.	Jak to! co cię do mnie sprowadza? Czyż to nie pragnienie ujrzenia męża, z którym rozłączona byłaś od tygodnia przeszło?	A więc koniec i dziś zabieram cię ze sobą na kurację Na jutro obiecują awanturę wyższej marki, a ja w tym udziału brać nie mogę ja nie wiem. Może wszystko tak właśnie musi się zaczynać, ale ja nie mogę, nie będę i koniec. No? Przyrzekasz?	Jużem i o tym pomyślał Kowalski mi mówił, że między jego dragonami jest dwóch Prusaków, dobrze umiejących po niemiecku szwargotać i ludzi roztropnych. Niechże oni im to powiedzą po niemiecku, który język pewnie Szwedzi umieją, tyle lat się w Niemczech nawojowawszy. Kowalski już nasz duszą i ciałem. Setny to chłop i niemały będę miał z niego pożytek.	Nie zmalał ale szlachcic to nie studnia, wiadro się w nim nie pomieści.	Alem nie zasłużył, aby mnie o to posądzano nie jestemże posłusznym?	Dajże spokój, hajduczku najsłodszy On to z największymi mistrzami czynił.	Nie sądzę. A zresztą to lepiej dla nas nawet. W zamęcie, jaki niewątpliwie nastanie po jego powrocie, zniknąć możemy niepostrzeżenie...	To pani podała wodę w szklance naszej kuzynce, Karolinie Szarłatowiczównie?	To zbyteczne.	Nim wykonasz ostateczną przysięgę, dowiedz się najpierw, jakie są obowiązki wstępującego Jeżeli mniemasz mieć w tym zakonie spokojne i przyjemne życie, jesteś w wielkim błędzie, bo właśnie kiedy chcesz jeść, to musisz pościć; kiedy chcesz pościć, to musisz jeść; kiedy chcesz spać, musisz czuwać; a kiedy chcesz czuwać, musisz spać. Od żadnej też posługi rycerskiej wymawiać się nie możesz, a zawsze iść tam, gdzie ci każą. Musisz ojca, matkę, siostrę, braci, przyjaciół niżej postawić, a spełniać jeno to, czego dobro Zakonu wymaga. Za to wszystko Zakon ofiarowuje ci jeno chleb i wodę, skromny habit i zbroję rycerza i niczego więcej domagać się nie możesz, bo tak twoja osoba, jak i wszelka twoja majętność, jest własnością Zakonu!	Chętnie to uczynimy! Przyrzekam za siebie i w imieniu moich gości. A na który dzień nas za... za... zapraszacie? wg Długosza.	Ale jednak uważa mnie pani za... szuję. Mniejsza zresztą o epitet. Taki czy inny... To nie ma już znaczenia.	Ależ nie, Halu! ja wcale ci nie chciałem dokuczyć. Miś jest cudo. Miś jest arcy-Miś.	Zapewne... Zobaczymy Jeszcze waham się, ale... jeżeli pani zna tego młodzieńca i ręczy, że się to nie powtórzy...	Ojcze mój, nie mogę zmienić co postanowiłem, rzekł zniżonym głosem słabym niech się dzieje wola Boża! Od braci ja nie chcę nic tylko posłuszeństwa i daniny na znak méj władzy.	Niech mi pan wierzy, panie Morrel byliśmy bardzo przywiązani do „Faraona”, ale jakby marynarz nie kochał swojego statku, zawsze mu będzie droższa własna skóra. Nie daliśmy więc sobie tego powtarzać dwa razy; zwłaszcza że statek skrzypiał i jęczał, jakby mówił do nas: „Idźcie już sobie! Idźcie, do licha!”. I nie kłamał ten biedny „Faraon”, bo już czuliśmy, dosłownie, jak nam się zapada pod nogami. No i zanim by się kto obejrzał, szalupa była na morzu, a my w szalupie. Kapitan zszedł ostatni; a raczej nie zszedł, bo nie chciał opuścić statku, ale porwałem go wpół i rzuciłem między kolegów, po czym sam wskoczyłem do szalupy. Czas był na to, bo zaraz potem zawalił się pomost, z hukiem, jakby wypaliła cała bateria okrętowa. Dziesięć minut później statek zanurzył się dziobem, potem tyłem, a potem zaczął się kręcić w kółko jak pies, co się chce złapać za ogon; a wreszcie, cześć pieśni, i brr-rum!... Skończyło się, i już po „Faraonie”.	Mości książe przypisujesz mi większą władzę niż miałem... Upadek swój winieneś położyć najprzód na karb własnéj nieopatrzności, potém słusznego czy nie gniéwu królowéj imości, naostatek woli N. Pana, któréj ja byłem tylko wykonawcą.	Zawojują bez oręża i bez krwi, niewiasty co ich dla książąt z Niemiec brano, jakby ich u nas lub na Rusi nie było, i co Niemiec u nas to pan... Z lada pachołków na możnych pourastali.	To dobrze! Do wieczora się przeniesiemy.	Był to prawie i los Moniuszki On także aż do ostatniéj chwili nie mógł się dorobić dla rodziny i dla siebie téj drogiéj niezależności, która człowieka wyzwala dopiéro.	Dobrze, możesz nie przyjeżdżać, wolę zostać w domu, niż ci przeszkadzać.	Nie mamy żywności	Nie mogłem nie znać, bo jakże mógłbym inaczej oddać list.	Nie robił za darmo	Nie, przy wszystkich.	Wszędzie, aby nie tu.	Papo! ja nie chcę ani ziemi, ani grosza, nic, nic, tylko słowa waszego, żeby mnie uczyć się nie bronili! Ja im wszystko oddam za swobodę i pracę, którą kocham. Wszystko!...	O, tu nie widzę żadnej trudności, moje skrupuły tak daleko nie sięgają.	Widzisz pan, że nie ma żadnych wątpliwości Przypalanie pięt jest decydujące. Biedny wariat, wyleczył się ze swojego szaleństwa i uwolnił z więzienia.	Jakąś masz dziwną ochotę. Tylko... Czybyś ty czasem?... Hakami kazałbym cię rozerwać... Czemu to tak tej funkcji się napierasz?	Ja nie zdradzę bądź spokojny. Więc tak źle, tak źle jest?	Nie myślałem, że cię jeszcze zobaczę	Tak... i nie... My... my... nie rozłączyliśmy się zupełnie, tylko jeszcze nie nadszedł czas, byśmy się razem mieli puszczać w drogę. On znajduje się w pewnej miejscowości, gdzie zdobywa wiedzę. Musimy jeszcze czekać.	Pamiętaj przy tym waszmość że są tylko supozycje, ale pewności nie masz, że po kniaziównę pojechał.	Bo... miał pan słuszność, nie chcąc więcej widzieć się ze mną.	Jedyny w okolicy cieśla zdolny naprawić koło był zajęty gdzie indziej! Nie mogliśmy przekuć ni jednego ładunku kruszcu.	Zaraz pani pokażę. Amis! Amis, synku, pamiętaj, nie zrób wstydu panu No, Amis! kot! kot! kot!..	Wie pan że po wyjeździe Comstocka Bella i ukazaniu się pani Comstock Bell w tak straszliwy sposób wszystkie środki, które były do dyspozycji dziennika, zostały użyte, aby odszukać państwo Comstocków Bellów. Mimo iż otrzymaliśmy pismo od Comstocka Bella adresowane do nas z Lucerny, wiedzą z całą pewnością, że Comstock Bell nie był w tym mieście. Dostaliśmy drugi list z Wiednia.	Dopiero za dwa, trzy lata, w każdym razie nie prędzej, aż skończę siedemnaście lat.	Cóż? słyszę, że rozmawialiście państwo z kuzynką Izabelą o arystokracji?... Przekonałeś ją pan, że to hołota?...	Zali my tylko mamy tę Rzeczpospolitą przed złodziejami obszczekiwać jak pies podwórce! Inni nie wiedzą, którym końcem z muszkietu się strzela, a dla nas nigdy spoczynku.	A wot i nyma wże nimciw w ŻytomireA wot i nyma wże nimciw w Żytomire (z ukr.) czekał chwilę na jakąś odpowiedź, ale chłopcy milczeli i stali jak wrośli w ziemię.	Bo proszę cię, tyle się w życiu ma stosunków i miłostek, a ostatecznie pokazuje się zawsze, że była właściwie tylko jedna kobieta i gdyby zechciała, zostałby człowiek był przy niej, jak pies... Ty jesteś szczęśliwy, tyś rzeczywiście na tę kobietę trafił w swojej żonie...	Jest twarda jak skała, mój drogi.	Napij się jeszcze, Kuba, i rzeknij, co ci mam zasług dodać.	Dali mi dowód czci swej niemały najdroższą relikwię, koronę Ś. Szczepana przeznaczając na ten obrząd.	A ja...	Ja? mniej więcej tyleż samo.	Panie... wielmożny panie... ja przecie jestem Wysocki...	Bo... zazdrosny bywa, nawet bardzo. Ale do pana... do pana ma szczególniejsze uprzedzenie.	Raz tylko w życiu opowiadałem o tym, właśnie księdzu Busoniemu. Takie rzeczy wyjawia się tylko pod tajemnicą spowiedzi.	Ale jakżeś ty robiła?	Będziesz mi jeszcze pozował?	Hela, jak mogłaś, dziś właśnie	Co się też pani wydaje!	Połóż się na trawie, oddychaj wonią kwiatów, nasłuchuj szmerów traw, rozkoszuj się śpiewem ptaków, pław się w słońcu, a w interwałach myśl o piwie, albo o czarnej Antce	Mam inne zainteresowania	Kiedy byłam w niewoli tatarskiej, widziałam, że u nich wszystko da się kupić, wszystko.	Mówił ci, że tu będzie?	Ach, o Zoni! Ta poczciwa kobieta zawsze darzyła mnie nadmiarem uczuć.	Matko Święta! wyprostuj-że się, Jimmy.	No tak.	O której masz pociąg?	A teraz może by dać kije pewnej liczbie niesforniejszych, ażeby lepiej pamiętali miłościwy rozkaz?...	Ależ o nic, mamo, po prostu pytam, po raz pierwszy po kilkudziesięciu latach, dlaczego przestałaś grać, byłaś młoda, piękna, sławna.	Czy pani słyszała kiedy śpiew Karłowskigo?	Dla kapłanów.	Dlaczego mnie kochasz?	Gwałtu! Bierzcie ją sobie, a mnie zostawcie w spokoju!	Mały! dwa koniaki dla pana sekretarza!	Napiszę, gdyby zaszło coś ważnego.	Niemiłe zaskoczenie dla tych łajdaków!	O, długo by opowiadać, kochany panie Pastrini Mówisz pan, że Vampa wykonuje swoje rzemiosło w okolicach Rzymu?	O, w takiej wazie można by posadzić kasztanowiec z Tuileriów! Jakże im się udało wypalić takie olbrzymy?	Stanko, mójeś tymójeś ty (gw.)	Tłumaczyłem długo (Szarpał się i krzątał koło kieszeni tużurka i łzy wystąpiły mu do oczu).	Zapewne, panie Utterson Pan Hyde ma klucz.	Zaprowadź mnie tam!	A reperaczyja?...	Czy wiesz, com teraz widział?	Da, da, barinia, aptekar.	Do usług waszej książęcej mości!	Dziadu przeklęty, lepiej milcz!	Dzisiaj rano.	Gdzie ją umieściłeś?	I wy ją otoczoną temi obcemi zostawicie, aby one spiskowały?	Idź do djabła! Władysławie!	Jaka?	Jakżeś łaskawa.	Jezus Maria! Szwedzi następują!	Kazałbym mu zamiast trzysta	Kocham ją jedną w świecie!	Krzysiu!	Najzupełniej.	Naturalnie, żem widział!	Panie Chardon czy wiesz, czemu te panie wyszły kiedyś z loży?	Szlachcic, Żyd rzekł Lisiecki. dodał	Wedle rozkazu!	Ze mną? Nic...
Nie wiem, ojcze. Być może je znasz, może wiesz, co się we mnie dzieje. Chciałem się modlić, nie wiedziałem, że nie jestem sam. Widzę cię po raz pierwszy, nie wiem, kim jesteś, lecz kiedy stoję przed tobą i prócz nas dwóch nie ma nikogo, wydaje mi się, jakbym cię znał od dawna, od pierwszej chwili, gdy zacząłem myśleć. Czemu tak patrzysz na mnie, ojcze? Sam powiedziałeś, że nie mam gorączki, jestem przytomny. Czy wiesz, ojcze, o co się chciałem modlić? Może i tego się domyślasz, ale pozwól mi to powiedzieć, ponieważ ty to zrozumiesz: masz twarz człowieka, który wszystko rozumie, może dlatego czuję się wobec ciebie tak, jakbym cię znał od dawna, od samego początku. Ojcze mój, ojcze, chciałem oto prosić Boga, aby wybaczył tym wszystkim, którzy mając w swoich rękach władzę zły z niej czynią użytek i nie dla dobra ludzkiego ją sprawują, lecz na straszliwe krzywdy i cierpienia. Chciałem mówić: Boże wielki i miłosierny, któryś jest w niebiesiech, miej litość nad gwałcicielami sprawiedliwości, wybacz świadomym kłamcom, zdradzieckim oskarżycielom i fałszywym sędziom, bądź miłości w tym, którzy w ślepym zapamiętaniu niszczą spokój ludzki i sieją wśród nich strach, obłudę i nienawiść, oszczędź oprawcom twej karzącej dłoni, miej zmiłowanie nad mordercami... Tak się chciałem modlić. Ale nie mogłem, ojcze, nie potrafiłem, nie chciałem! Słowa mi przez gardło nie przechodziły. Kiedy teraz je wymawiam, są oskarżeniem i przekleństwem, ale kiedy miały być modlitwą	Czy myślisz, że i ja nie jestem nią?... Ja, na przykład, kiedy kłania mi się ten... sekretarz z poczty, odpowiadam mu z lekka, czego mama nawet nie domyśla się... I jeszcze ci coś powiem, ale... Madziu, to wielka tajemnica...	Co ja każę. Zechce iść na zgubę i hańbę, niech idzie; ale to nie będzie wasza siostra, ani córka moja. Precz z nią!	Znam go i wiem, że Pan Bóg ciężko te dzieci skarze na swoich dzieciach i dobytku, ale to ino głupie chłopy! Ale żeby taki pan, co tyla pieniędzy miał, co jego córki były kiej królewny i takie uczone, miały tak samo zrobić z ojcem, to mi się nie widzi, nie uwierzę, panienko, to jaże mnie cosik w sercu kole... Moja Anusia takby nie zrobiła! o, nie!	A ja ci powiadam, że nie podniesiesz na żadne z nich korbacza. Jeśli to uczynisz, za każde uderzenie oddam ci dziesięć.	Jutro zatem ślub. Będę w kościele, daj mi wiedziećdaj mi wiedzieć pamiętaj I przytuliła ją drżącą do piersi, krzyż nad głową kreśląc, i po chwili Kazia już była na drodze za starym dworkiem, w którym marzyła życie przebyć, a którego już może więcej nie zobaczy.	Nie dla majątku, ale dlatego, ażeby mieć pracę i nie umrzeć z głodu. Znam dobrze to prawo, o którym mówi pan Starski...	Pójdź i powiedz staremu Wiszni: na próżno zasieczono ci syna. Czary to, ułudny sen. Nie stoi na tych gwiazdach nikt, nikt nie dźwiga twoich krwawych losów.	Dałbyś spokój, Penn Idź na tył okrętu i skończ partię szachów ze stryjem Saltersem. Powiedz tatkowi, że jeśli nie ma nic przeciwko temu, będę odbywał wachtę za Harvey’a... on się okrutnie zmachał!	Doskonały nie jest, wady posiada jak każdy człowiek, ale nie jest zarozumiały...	Winszuję, ale nie zazdroszczę. Nie lubię z zasady trudnych rzeczy.	Którego nie można pochwycić na nieznajomości czegokolwiek, bracie Sibie.	Pani tego nie zauważyła? Zawsze sobie powtarzam, że to cud, że jemu się nie zdarzył wypadek w czasie gdy z panią jedzie...	Ni, nie chcę Żyda na moim gruncie. Niejednego już wy zjedliśta, pejsaki, co was przyjął w komorne.	Nie, moi bracia, ale mam rozkaz i muszę go uszanować.	Wiele od pacjenta samego zależy. Na jego spotkanie już dawno wysłałem mego sekretarza, A-to-tso, chińczyka. W Londynie czeka.	Jak nie mam uważać gdy całemu stanowi wojskowemu tak szpetnie przymówiła, że ze wstydu nie wiem, gdzie oczy podziać.	O, tak to nie pójdzie! W żaden sposób nie moglibyśmy zachować swej powagi, kochany Orrinie, gdybyśmy puszczali płazem takie uwagi.	Nie jest mnie trudno spotkać; przecież jeśli mnie pamięć nie myli, jeszcze wczoraj byłeś pan u mnie.	Prawdopodobnie żal za grzechy. Ale jak się to stało, że wybrali sobie Schombergową na powiernicę?	Tak, tak, tak Moje obawy ziszczają się. Od samego początku lękałem się, że z tego kontaktu doktora Jekylla z owym pokracznym indywiduum wynikną złe następstwa. Zaprawdę, miał pan rację, Pawle. I ja jestem teraz przekonany, że biedny Henryk został zamordowany, a morderca, Bóg wie, w jakim celu, znajduje się jeszcze w pokoju swej ofiary. A więc dobrze, pomścimy śmierć doktora Jekylla! A teraz, Pawle, niech pan tu wezwie Bradshawa.	Aleście już tu piwa nawarzyli. Krótko mówiąc, lepiej wam stąd uchodzić, bo prędzej, później stryczek was nie minie. Pojedziecie ze mną; wierną służbą zmażecie winy i cześć odzyskacie. Biorę was do służby, a już tam i korzyść się znajdzie lepsza aniżeli z onych koni.	Ani grosza. Jeździłem od miasta do miasta, od domu do domu prywatnymi ekwipażami.	Byłem nadto zakochany, aby zwracać uwagę na to, co mi się wówczas zdało głupstwem Ale powinien bym być gruntownie wyleczony z miłości, bo właśnie w Stanach Weneckich, w Dalmacji, dostałem przykrą lekcję.	Czy to w samej rzeczy nie może oburzać?	Nie ród mój pochodzi z Judei, a ty?...	No? Nie pamięta pan kogoś nieznośnego z cichego dworku w Terkaczach?	Od ostatniego dnia miesiąca stycznia.	U siebie w domu. Pana Wierusza nie znam.	Z przeproszeniem, panie feldkurat, siedzi pan już dobre pięć minut jak zarżnięty i zdaje się, że nie ma pan ochoty do gadania. Zaraz widać po panu, że siedzi pan w pace po raz pierwszy.	Czas znajdzie!... wie, że gorzałki żałować nie będę, a on jeno poradzi galanto szlachtować i mięso sprawić. Jagustynka też pomoże.	I że też to miłościwy pan tych przestróg z nieba nie usłuchał.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a mnie też ta biednego nie napędzicienapędzić (gw.)	Wielki to rycerz! Nie masz w Rzeczypospolitej większego!... Słuchajcie!	Ach, Łabęcka, jak się masz! Dlaczego nie skończyła?...	Ależ się pan od tego czasu musiał zmienić	I żadnego dotąd zajęcia znaleźć pani dla siebie nie mogłaś?	Jak to to jeszcze nic? Na duszę mego rozgrzanego rozporka, toć my oba, Panurg i ja, drżymy już ze strachu. Wolałbym raczej popić niż oglądać te tu utrapienia.	Jeżeli więc, panie hrabio, nie chce pan czekać, możemy uznać nasze projekty za niebyłe.	Nie. Antoś, weź je sobie.	Tak mówisz?... Więc dobrze, samca, samca... Czyż nie jestem samicą?!	Puszcze już tak spokojne, że dziecko może nimi iść bezpiecznie. Łotrzykowie wywieszani, a w ostatnich dniach Azba-bej z całą watahą tak zniesion, że i świadek klęski nie pozostał. Przyjechałem właśnie tego dnia, kiedy go zniesiono.	Tak właśnie i ja sobie zamierzam.	Rób, co chcesz ze mną, wypraw mnie z Paryża, choćby nawet z Francji.	A może pójdziemy na kawę?	Bo go znam. Ale mniejsza o to. Chodzi tu o panią. Najlepiej byłoby, gdyby natychmiast wyjechał...	Mieszkanie już wynajęte, więc jutro niech sobie pani idzie z Bogiem, a że się nam należy piętnaście rubli, to wszystkie łachy zatrzymam, jak mi pani wróci, oddam dopiero.	Gdyby to ode mnie zależało... gdybym to ja... Kazałbym strzelać we łby tym gałganom, kazałbym!... Na miły Bóg... przecież to... wieszać jak kundlów!	Ale zkądże podejrzenia? zkąd domysły?	Było... ale teraz jest tutaj	I na mnie czas	Poczekajcie, poczekajcie na mnie!	Słyszałeś pewno o Joubercie?	„Ja”	Ostatni raz cię wzywam, czy pójdziesz ze mną?...	Za trzy reale będzie tego ze sześć kwart.	Jakże pani dobrze zrobiła, że przyjechała do nas zaczerpnąć trochę świeżego powietrza, rozrywki!	Masz rozum, pierwszyś teraz we wsi, to cię wszystkiewszystkie (gw.)	Czy mogę zapytać, czy ta wysoce pouczająca, czarująca instytucja jest nowa?	A co tam jest w środku?	A po co tu przybył pełnomocnik królewski?	Bo stanowczo za dużo pijesz.	Byłem waszym bratem w cierpieniu. Nasz mistrz także. Według reguły, mistrz naszego zakonu musi koniecznie być trędowaty, żeby lepiej czuł i rozumiał męczarnię tych, którym służy.	Jest to, mój kochany Sawiniuszu, triumf mojej Joanny. Nieczęsto jada się taką rybę.	Każdy rozumny człowiek musi mieć co do kobiet opinię Wschodu	No tak. Ponieważ pan zostanie prezesem zarządu Ligi Patriotyzmu Gospodarczego. Zatem byłoby dobrze, gdyby pan coś napisał, coś związanego z zagadnieniami patriotyzmu gospodarczego.	Oziębłą postawą czy nadmiarem pieszczot?	Pani uczyła nas w szkole, że tylko poeci piszą w natchnieniu wiersze.	Słuchaj, tyś wtedy mówił o jakiejś książce ze sztukami.	Więc to ów Bonacieux?	Wszyscy jeszcze spali!	A robisz burzę w rodzinie!...	Biédny! biédny! zacny mój... kochany!...	Boże mój!	Bożeż mój, Boże!	Brzozowskiemu...	Czego, jak czego!...	Do diabła taka robota!	Erynie	Gdzie leżą?	Hmm, drogi panie Morrel przykro mi, że narobiłem tyle zamieszania u państwa.	I pięknych dóbr także... gdzieś tam...	I z właściwym mu talentem raczył oświetlać kwestie	Kiedyż wyrusza w drogę?	Którą z nich wolisz, Elizo? Tylko jednej tu potrzeba	Mniej więcej	Młody, mógł mieć dwadzieścia siedem, osiem lat.	Najjaśniejszy Panie, w południe stawimy się w Luwrze.	Narkotyki rzekł Łohoyski, zażył dużą, po dziesięćkroć śmiertelną dawkę „coco”. Po czym wstał i zaczął „przewracać coś między rzeczami”. krzyknął już dawnym głosem rozradowanego ludzkiego byka, jakim był w niedawnej przeszłości.	No cóż, po prostu lubię zieleń i cień	Oczywiście I w dodatku wzięłabyś męża!	Oświadczyny, Małżeństwo	Piękna jesteś.	Spałem.	Taflą szklaną? Czekajże, mistrzu kochany, toż taka szybka parę tysięcy będzie kosztowała...	Wiemy, wiemy	Więc jednak	Zagraniczni goście Chodźmy im podziękować.	Zbyt wiele szlachetności i delikatności przypisujesz mi, margrabio.	Żywiołom... Doprawdy?
Przecież nas nikt nie słucha Tą lalką kazaliście mi się bawić, albo raczéj daliście mnie jéj na zabawę, ale nie możecie żądać, abym się w niéj kochała! Waćpan wiesz najlepiéj, co jest nasz król... Piękny, dobry, niezdolny do niczego, mężczyzna	O, nie! On nie taki głupi! Ale pewna bardzo zgrabna dziewczynka załatwiła to bez trudu. Ja oddawna wiedziałem, że tego durnia dziewki zgubią. To istny królik. Piekielnie leci na baby. No nic, teraz mu w ciupie wychłodnie!	Niekoniecznie. Przy wielkim nasileniu myśli możliwe jest coś podobnego i w stanie jawy. Naturalnie nie każdemu i nie z każdym to się uda. Przypuszczam, że w tym wypadku zbrodniarz musiał być osobnikiem bardzo słabej woli i podatnym na wpływy woli cudzej... Myśl ludzka jest potężna, a zgęszczona do pewnego, dość wysokiego napięcia, może dokonać cudu.	Nie mam do tego prawa i nie znam takiej rangi. Jestem tylko generałem brygady, a ty rannym oficerkiem. Jak zostanę naczelnym wodzem in partibus infidelium, nie zapomnę, żeśmy spali pod jedną kołdrą.	Na chwilę przypuśćmy, że takie samo prawo, ale ci to jeszcze nie daje prawa wymyślania robotnikom, wymyślania wcalewcale	Jeszcze go nie odkryli, ale wpadli na ślad.	Niech tak będzie, czekam trzy tygodnie Ale niech pan zapamięta, że po trzech tygodniach żadna zwłoka ani żaden wykręt nie uwolni pana...	A widzisz? Dawnoś nie był u pana Żegoty, toś i zapomniał o mnie. Chodź z nami!	Ja nie bałamucę	Nie było!	Nie, muszę z panem pomówić w poważnej sprawie.	Nie, skrył się za przymurek. Chodź tu, chodź, czego się boisz? Zbój związany.	Nie, zupełna nieprawda, przywidzenie dla mnie bardzo bolesne.	Wcale nie jesteś wytworny dzisiaj.	„Dzieci ulicy” czytać nie umieją, książek nie znają. A dzieci złodziejów też są złodziejami i coraz ich więcej będzie.	À propos: wiesz, że on mnie nie chciał puścić. Zapomniałem ci powiedzieć, tak byłeś zajęty Zosią. Zamknąłem szelmę w alkowiealkowa (daw.)	Straciłbym te głowy, chcesz powiedzieć, i nie byłbym żyrondystą, jak mi to kiedyś dałeś do zrozumienia?... Odpowiem ci wówczas, kiedy zabijesz człowieka w pojedynku, co jest jeszcze mniej szpetne niż oddać go w ręce kata.	A co to jest pamięć?... Pamięć jest to X czy alfa, a wyobraźnia jest to Y czy beta... Czego mnie te wyrazy uczą?... Niczego. W całej naturze znajdujemy ślady pamięci. Na drzewach znać ślady siekier, na polu ślady deszczów, w skorupie ziemskiej ślady epok geologicznych. Może być, że i w mózgu są tego rodzaju ślady, ale one nie są pamięcią, czyli współczesnym czuciem wrażeń o całe lata oddalonych od siebie.	Przeżegnałem się: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ażem się przeląkł, a on mnie poznał od razu, ucieszył się okrutnie (że to mnie ma za przyjaciela) i powiada: „Bóg mi cię zesłał! Teraz już nie umrę”. A ja mówię: „Co jegomość tu robisz?”	Albożto do karczmy czy po staremu do młyna żeby nas pilnowali na bok nie jeździć! hę? Co to kowal nas w arędę wziął?	Ach Taki robisz podział, my dearmy dear (ang.) apetyt rośnie w miarę jedzenia.. Pęcznieją te potwory, dławią się w gorączce pożerania, pławią się we własnych ekskrementach, bo przecież wszystkiego przetrawić nie mogą... Miasta...	Jakże tam ze zdrowiem, droga pani? Pani go nic a nic nie szanuje, jak widzę.	Oho, nie chciałbym rywalizować z tobą! Cicha woda z ciebie!	Popatrz, popatrz Uważaj, żeby z tego twoja przepowiednia nie sprawdziła się.	Franciszek Niech mi Franciszek przyniesie z mojego gabinetu pudełko z cygarami, to jest zupełnie wilgotne. Ja to kładę na piecu, niech Franciszek uważa, niech ono nie zginie.	Panicz, gdzie to rzuca pieniądze, a na wpisy to rubla nie da!	Ja dla pana tu jestem. Cały dzień mi pan z głowy wyjść nie chce. „Pójdę i powiem mu, co mam na myśli. Stary ja człowiek, rodak	To bardzo prawdopodobne A cóż pan o tym myśli, panie Holmes?	Umrę. I właśnie dzisiaj, kiedy jestem silniejszy, może już ostatni raz, chciałem z tobą kilka słów...	Ale krzyż mu zrobię na plecach święconą kredą.	Ale proszę mi powiedzieć, w jakich stosunkach ksiądz jest z nuncjuszem?	Mówisz, że chłopak ten sprawiał się dzielnie? Opowiedz mi to, Tréville, wiesz, jak lubię opowiadania o bitwach i potyczkach.	Czekaj... Powiedz jeszcze panu Wołodyjowskiemu, żeby się kupy trzymali, że Radziwiłł, niech jeno się jazdy od Pontusa doczeka, to wnet ruszy na nich. Może już jest w drodze. Obaj z księciem koniuszym i elektorem praktykują, i blisko granicy niebezpiecznie stać. A przede wszystkim niech się kupy trzymają, bo poginą marnie. Wojewoda witebski chce się na Podlasie przedrzeć... Niech mu idą naprzeciw, aby w razie przeszkody dać pomoc.	Ho, ho! Trafiła panna Aneta na moją słabą stronę. Ma się rozumieć! Będzie z tego dochodu tyle, ile kot napłacze. Już ja to wiem. Niech tylko panna Aneta prędko wraca, bo na podwieczorek przyjdzie czarna Julka i Hanka.	Matko litościwa! to on to był z nami na wszystkich wyprawach! Ależ on najwyraźniej jest zaczarowany.	Chcesz mnie uderzyć? Możesz to uczynić. Powiedziałem ci już, jak sądzę, że jestem skrępowany kajdanami.	Co drugi Wołoch, to po śmierci będzie upiór	A cóż? Inna rzecz, gdyby to był chłopak, co by się mógł z tobą ożenić Wówczas gadaliby, że narzeczony...	Bo słyszałem, jak Idrys mówił, że on i Gebhr ruszą z wielbłądami natychmiast. To znaczy, że pojedziemy koleją i zastaniemy wielbłądy tam, gdzie będą tatusiowie, a stamtąd będziemy robili jakieś wycieczki.	Na miły Bóg! A cóż się pani we mnie podoba?... Czy ten brud i łachmany, czy to, że jestem fujarą i gruboskórnym?...	Niestety, to smutna prawda. Minister Kazimierz Pradera niespełna pół godziny temu zginął śmiercią gwałtowną, zamordowany ręką nieznanego złoczyńcy. Panowie! Bez względu na stosunek wasz do niego uczcijcie pamięć niezwykłego człowieka!	Sam wiesz najlepiej.	To w jaki sposób jest pan spokrewniony z Brodzkim?	Wciąż to samo, od chwili tamtej wieści.	A to dopiero terapia!	Och! za to pani ręczę	Okupu! Ty? Za kogo?	Skąd się to waszmości uwidziało?	To se miesckichmiescki (gw.)	To tam więcej osób będzie?	Wielkie nieba! Cóż to znaczy?	Wprawił nas w wielki kłopot, źle z nami postąpił, muszę to przyznać...	Panowie bracia, zmiłujcie się! Po co tu plany? Po co tu consilia? Zrobim zajazd na dom onego majstra, jemu łeb ukręcim, czeladników powywieszamy, panną starościankę na koń i skończona kampania.	Chcecie, panowie, wiedzieć, co jest? Otóż tak, podałem się do dymisji.	Pełnia winy może być tylko tam, gdzie istnieje premedytacja.	Wiele miesięcy czekałem na tę chwilę, mój synu.	Wiem o tem, jesteś człowiekiem odważnym mogę ci zatem oznajmić, że będziesz sądzony, a nawet skazany...	Co? Znowu kuguar?	Czego się pan chcesz dowiedzieć, Bertuccio?	Dziękuję ci, zacny przyjacielu!... a kiedyż mnie pomścisz?	Jak król jest usposobiony dla Sułkowskiego?	O! panie hrabio, godziż się tak ze mnie biédnego prostaczka żartować? ja się tego uczę, w czém panowie jesteście mistrzami!	Oto są. Proszę wyrzucić.	Tak jest istotnie.	A hetman?	A ona uwierzy?	A wiecie którędy?	Bardzo rozsądnie z pańskiej strony.	Biedaka Jimmy’ego	Chodźcie do kościoła, przywieźli do chrztów czworo dzieci.	Chyba... że oskarżenie swe odwołasz...	Czekam.	Czy doktor odwiedza waszą chorą siostrę?	Cóż tu u was nowego?	Do Maracaibo.	Dobrze. Kocham cię.	Eunana?... A cóż inni?...	Historia rzecze Don Kichot	I ja tak samo zrobiłem	Icyk rzucił, Mendel rzucił. Wszyscy rzucili.	Jan?	Już przyparty do wydmy	Każdy z nas zatem błądzi.	Kiedyżeś przyjechała?	Lach? zapytał Gedymin, a wargi mu gniewem zadrżały.	Mów pan, słucham z radością	Naprawianiem butów.	Niezmiernie jestem wdzięczny panu prezesowi	O, jak mi Bóg miły! Gimnazjum skończył! No i cóż teraz	Pracy? Pracy? Przecie sami mówicie, że pracujecie. Wynosicie śmiecie.	Prawdziwie teraz już do pana ani przystąpić, ani pożartować, taki się z podczaszyca zrobił wielki statysta! a tak jeszcze niedawno kradliśmy razem kożuszki z kominka u starościnej.	Proszę pana hrabiego...	Przychować będzie wama łacniej.	Przypuszczam!	Realizował prawdopodobnie tylko ostatnią swą myśl, z którą zasnął przed dwoma laty.	Rozumiem, panie... Bóg... niech Bóg...	Rozumiem. Musimy ten list dostać.	Tak.	Tak. Widzi pani ten długi rząd okien za fabryką Trawińskiego?	Za Wo–kul–skim?...
Bardzo bym chciała mieć stajnię pełną arabskich rumaków, pokoje wypełnione książkami i magiczny atrament, żeby moje dzieła były tak sławne jak muzyka Artura. Ale zanim obejmę w posiadanie zamek, pragnę dokonać jakiejś rzeczy wspaniałej, bohaterskiej lub niezwykłej, która by nie została zapomniana nawet po mojej śmierci. Nie wiem jeszcze, co to będzie, ale ciągle na to czekam i chcę was wszystkich kiedyś zadziwić. Zdaje mi się, że będę pisała książki i tą drogą pozyskam bogactwo i sławę. To by mi się podobało i takie jest moje ulubione marzenie.	Spróbować! Czy gdybyś się znalazł na kolumnie na placu Vendôme, spróbowałbyś się rzucić w powietrze? Czy można zatrzymać bieg życia? Czy człowiek zdołał kiedy przepołowić śmierć? Zanim wszedłeś do tego gabinetu, postanowiłeś odebrać sobie życie; i ot, naraz zaprząta cię jakiś sekret i odrywa cię od śmierci. Dziecko! Czy każdy twój dzień nie nastręczy ci bardziej zajmujących zagadek? Posłuchaj mnie. Widziałem rozwiązły dwór regenta. Jak ty byłem wówczas w nędzy, żebrałem chleba; mimo to dożyłem stu dwu lat i zostałem milionerem; nieszczęście dało mi majątek, niewiedza oświeciła mnie. Odsłonię ci w kilku słowach wielką tajemnicę ludzkiego życia. Człowiek zużywa się przez dwa instynktownie spełniane akty, które wyczerpują źródła jego istnienia. Dwa słowa wyrażają wszelką formę, którą oblekają owe dwie przyczyny śmierci: CHCIEĆ i MÓC. Między tymi dwoma kresami ludzkiej czynności istnieje inna forma, którą obierają mędrcy, i jej to zawdzięczam moje szczęście i moją długowieczność. Chcieć spala nas, a móc niszczy; ale WIEDZIEĆ zostawia nasz wątły ustrój w stanie trwałego spokoju. WiedzaToteż pragnienie czyli chcenie umarło we mnie zabite przez myśl; ruch czyli moc rozpłynęła się w naturalnej czynności moich organów. Krótko mówiąc, pomieściłem moje życie nie w sercu, które się kruszy, nie w zmysłach, które się ścierają, ale w mózgu, który się nie zużywa i który przeżywa wszystko. PogardaŻadne nadmierne wzruszenie nie uraziło mej duszy ani mego ciała. A jednak widziałem cały świat. Stopy moje zdeptały najwyższe góry Azji i Ameryki, nauczyłem się wszystkich ludzkich języków i żyłem pod wszelakim rządem. Pożyczałem pieniędzy Chińczykowi, biorąc w zastaw ciało ojca; spałem pod namiotem Araba na wiarę jego słowa; podpisywałem kontrakty we wszystkich stolicach Europy i zostawiałem bez obawy moje złoto w wigwamie dzikiego; krótko mówiąc, osiągnąłem wszystko, ponieważ umiałem wszystkim gardzić. Moją jedyną ambicją było widzieć. Widzieć, czy nie znaczy wiedzieć?... Och! wiedzieć, młodzieńcze, czy nie znaczy używać mocą intuicji? Czyż nie znaczy odkryć samą istotę faktu i posiąść jej treść? Co zostaje z posiadania materialnego? Myśl. Osądź tedy, jak pięknym musi być życie człowieka, który mając moc wyciśnięcia w swej myśli wszystkich realności, przenosi w swoją duszę źródła szczęścia, dobywa z nich tysiąc idealnych rozkoszy oczyszczonych z ziemskiego kału. Myśl jest kluczem wszystkich skarbów, dostarcza rozkoszy skąpca, nie dając jego trosk. Toteż unosiłem się ponad światem, gdzie moje przyjemności były zawsze rozkoszami intelektu. Moją rozpustą było oglądanie mórz, ludów, lasów i gór! Wszystko widziałem, ale spokojnie, bez zmęczenia; nigdy niczego nie pragnąłem, wszystkiego oczekiwałem. Przechadzałem się we wszechświecie niby w parku, który do mnie należał. To, co ludzie nazywają troską, miłością, ambicją, klęską i smutkiem, to są dla mnie idee, które zmieniam w marzenia; zamiast je czuć, ja je wyrażam, tłumaczę; zamiast dać im pożreć moje życie, ja je dramatyzuję, rozwijam; bawię się nimi niby powieściami, które bym czytał mocą wewnętrznej wizji. Nie znużywszy nigdy moich narządów, cieszę się jeszcze krzepkim zdrowiem. Ponieważ dusza moja odziedziczyła całą siłę, której nie nadużywałem, ta głowa jest jeszcze lepiej umeblowana niż moje magazyny. Tu są prawdziwe miliony. Spędzam rozkoszne dni, obracając inteligentne spojrzenia w przeszłość; wskrzeszam całe kraje, krajobrazy, widoki oceanu, wspaniałe postacie historyczne! Mam urojony seraj, gdzie posiadam wszystkie kobiety, które do mnie nie należały. Oglądam często wasze wojny, wasze rewolucje i sądzę je. Och! jak można przekładać gorączkowe i przelotne zachwyty wzbudzone kawałkiem jasnej lub ciemnej skóry, widokiem mniej lub więcej krągłych kształtów; jak można przekładać wszystkie klęski twojej omamionej woli nad szczytną zdolność wywoływania w sobie wszechświata, nad olbrzymią rozkosz poruszania się bez skrępowania więzami czasu ani zaporami przestrzeni, nad rozkosz ogarniania w sobie wszystkiego, widzenia wszystkiego, nachylania się nad krańcami świata, aby zgłębiać inne sfery, aby słuchać Boga? Oto zjednoczone Móc i Chcieć. Tu są wasze pojęcia społeczne; wasze nadmierne pragnienia, wasze wybryki, wasze rozkosze, które zabijają, wasze bóle, które dają nadto żyć; ból bowiem jest może tylko gwałtownym szczęściem. Kto mógłby oznaczyć punkt, w którym rozkosz staje się cierpieniem i ten, w którym cierpienie jest jeszcze rozkoszą? Czy najwyższe blaski idealnego świata nie pieszczą oczu, podczas gdy najbardziej lube mroki świata fizycznego rażą go zawsze? Czy słowo rozum pochodzi od rozumieć? I co jest szaleństwo, jeśli nie nadmiar chcenia lub możności?	A cóż dobrego stamtąd przywożą? nie wiem. Jeśli oręż, co zabija, zbójeckie to dobro, jeśli świecidła, co niewiasty płochymi czynią, trucizna to. Mamy ziemię swą, co nas żywi, pieśni swe i dzieje, które karmią, bogi nasze... cudzego nic nie potrzebujemy.	Przepraszam pana jednej rzeczy nie mogę zrozumieć. Ze wszystkich rysów tego portretu widzę jasno, że Hallucini był, co się nazywa, niedobrym człowiekiem. Otóż to mię niesłychanie dziwi. Mąż obdarzony tak ogromną nauką, szczęśliwiec, który twierdzi, że obcuje z duchami, że ma dotykalne dowody na życie zagrobowe, ach, zdawałoby się, że taki człowiek powinien być lepszy od innych?	Cicho Anka, z Bożą pomocą zjemy i twój obiadek, zjemy! Słuchajcie no dzieci... a gdybyśmy tak spróbowali wędlinek, co? tak z majowymi grzybkami, he? No, moi dobrodzieje kochani, moje dzieciątka, zróbcie mi tę przyjemność. Nie przyjmę was ananasami, bo nie mam, biedny sługa Chrystusów jestem, ale co mam, to bierzcie. Anka, a prośże za mną. Stachu, bo cię cybuchem przemierzę, jak będziesz taki niemrawy, ruszajże się chłopcze.	A gdzież ma być? To królewska, najjaśniejsza sztuka. Ona musi gdzieś tu się kręcić, a kto ją wie, gotowa się i szambelanową Rzesińską nominować i moje poczciwe imię w niesławę podawać. A tego ja nie ścierpię. Więc do króla pójdę, o audyencyę poproszę i powiem mu wbrew: Najjaśniejszy panie, kochaj się we wszystkich dziewkach, jakie ci się podobają, ale od szambelanowej Rzesińskiej wara, póki ona moje imię nosi. To raz; powtóre, krzyż obiecałeś, daj; na kasztelanię konsens przyrzekłeś, podpisz, z reszty kwituję.	Przybyłeś przez Meung, gdzie cię spokała jakaś nieprzyjemność; nie wiem, co takiego, lecz zawsze coś tam było.	A co za spojrzenia rzuca na pana ukradkiem! Przyznaj, ojczulku, jako znawca, iż nie często zdarzyło ci się ściągać bardziej żywe i słodkie zarazem. Co za wdzięk, co za lekkość, szlachetność w chodzie, w ruchach!	Ażeby was szlag trafił! Jakim prawem stajecie między nami a naszym gospodarzem klasy? Jak Boga mego, wy dwaj dajecie nam szkołę w tajemnicy doprawdy... doprawdy... nie wiem już, co mamy zrobić.	Z rozkoszą rosnącą co dzień się wgapiam w kompozycję zacną i myślę nad tym, jakby to urządzić, by móc malowidło na własność nabyć.	Ano tak to jak nie ma potrzeby ani szans, to się nie walczy, po prostu. Byliśmy okrążeni, pomocy nie można było się spodziewać znikąd, więc nie było sensu walczyć. Kiedy walka nie ma sensu, zamienia się w zwykłą rzeź, wiesz?	A! a! to nie może być! Dieskau? nie...	Nie trzeba tu żadnej polityki. Uczyń to waść, jeśli zdołasz. Wiem, że mniej umiem od waćpana, ale tego przecie sobie nie dam uczynić!	Ale, proszę pani, to nie jest żadna dama, to taka sobie prosta kobieta.	I, to nie, tak źle nie było... Zresztą...	Nie jadłem Zmuszony byłem zboczyć nieco z drogi i zasięgnąć informacji w okolicach Nîmes, przez co, będąc i tak spóźnionym, nie chciałem dłużej już się zatrzymywać.	Przecież mama nie pozwala mi się ruszyć z domu! Przecież to mama zabroniła mi nawet rozmawiać z ludźmi! Przecież... jak. kokosz, póki się dobrze nie wyspał i nie podjadł jak się patrzy.	A cóż mam począć! westchnęła Sabina; ja sama jeszcze dobrze nie wiem jak się złoży! Uczynię pana sędzią, a jego łaskawej rady usłucham z wdzięcznością. Matki nie mam, rodzina moja po świecie się rozpierzchła, dokądżebym się udała?	Wyśmiał ją. Powiedział, że nie jest naiwnym dzieckiem, że na ludziach się, dzięki Bogu, zna i że dziwi się temu, że ciebie nie doceniali. No widzisz, mój kochany synku!	Cóż to znaczy, mój drogi? życie w mieście kosztuje, mianowicie jeśli komu trzeba jak mnie utrzymać dom stosownie do stanowiska posiadanego w świecie...	Patrzcie no, Szwejku jak się obładował ordynans batalionu Matuszicz i jakie dobre rzeczy taszczy do wagonu sztabowego. Aż dziw, że się nie przewrócił na torach.	Zły duch cię opętał. Nikt w tej dolinie nie śmiałby przemawiać w taki sposób do mnie...	Świat mnie brzydzi nie chcę już bywać nigdzie, będę żyła samotnie przy tobie, jeżeli mi przebaczysz.	To już ich sprawa. To są spryciarze. Tak wszystko zorganizują, że przewiozą i ciebie i mnie bezpiecznie. Ich własny interes w tem.	A po co, przeciech dobrze pamiętają...	Dziecku samemu ani na krok nie dam stąpić	Nie wiem...	Nigdy się o nic nie gniewam. Gniewa się tylko, lub raduje głupstwo Człowiek powinien patrzeć, obserwować i na swoją drogę	A to niechże Bóg błogosławi! Człek tęgi i uczciwy, krew dobra, dłoń silna dziś popr. forma: obydwie. ręce nad naszymi głowami, mówiąc jeszcze raz:	A ty czego za nią stanął? Myślał, że ja ją zjem, co?	Cicho bądź, nic nie rozumiesz: ja mam podwójny system wartościowania.	Czy nie było tam pana de Norpois?	Dlatego, że pan dotknąłdotknąć się	Ja się go tam nie boję.	Nie	Nie powinieneś o nim mówić z taką pewnością, bo go nie znasz.	Nie, muszę skończyć! Nie dostanę żyta od Eryka z Falli zanim skończę ten zagon, a nie mam już w domu ani szczypty mąki.	Nie, nie możemy powinniśmy napisać do panny Sandal, że „dowiedzieliśmy się, że pani jest bardzo biedna, przeto prosimy panią, ażeby pożyczyła nam swoje rzeczy, w które się przebierzemy za Cyganów, ażeby przyjść pani z pomocą materialną”. Owszem, możesz, Doro, napisać taki list.	Nie, niewyraźnie się dziś czuję.	Nie. Już nie potrzeba.	Od wczoraj nie miałem nic w gębie	On ma trzy żebra złamane, rozbitą głowę i krwotok płucny, więc nie jest z kategorii kwiatków zwiędniętych ani motylków zdeptanych. Cierpi...	Pan hrabia?	Ponieważ przy sobie nie miałem żadnych dokumentów.	Przyjaciele nic przed sobą nie ukrywają...	Robiłem, com mógł przytaczałem rozmaite argumenta, ale... Argument przekonywa myśl spokojną, ale nie uleczy zranionego uczucia.	Skąd się pani wzięło to przypuszczenie? Ma pani słuszność, istotnie, wyjdę prawdopodobnie za p. Andrzeja.	A juści, dziecię moje: od Kulu do Pathankot... z Kulu, gdzie zmarł mój pierwszy chela. Gdy ludzie byli dla nas dobrzy, składaliśmy datki, a na całym pogórzu okazywano nam życzliwość.	Dobrze więc, kochany panie, zgoda, nadstawię panu gardło do poderżnięcia, ale żądam trzech tygodni czasu; za trzy tygodnie spotkamy się i albo panu powiem: „Tak jest, wiadomość była fałszywa” i odwołam ją, albo też: „Tak jest, wiadomość jest prawdziwa” i oddam się na łaskę pańskiej szpady lub pistoletu	Hej! A może mnie tam i kradną w Komborni! Oj! Powywieszałbym drabów do dziesiątego pokolenia!	Ledwie się wojska trochę największym trudem wojewodzińskim zebrało, ledwie jest jakowaś siła na obronę Rzeczypospolitej, a już czyjeś warcholstwo chce chorągwie rozrywać, do nieposłuszeństwa przywodzić. Siłasiła (daw.)	A może wam tu jaka niewygoda, zaraz gadajcie.	Dwadzieścia jeden, a raczej skończę dwadzieścia jeden lat za kilka dni, bo urodziłem się w nocy z 27 na 28 września 1817 roku.	Guma! Guma! Ocean gumy! Atrament i krew, wszystko razem pomieszane. Potrzymałem przez chwilę głowę tego bydlaka nad łacińskim zadaniem szkolnym na poniedziałek	Ja zawsze daję tylko cztery procent, a nawet trzy i pół jednak mojemu zięciowi dałbym i pięć, a zyski byśmy dzielili.	Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku... jakże...	Niech i tak będzie, ale pozwól, abym był trochę rycerzem Konrada. Niepodobna mu jest poświęcać się kształceniu młodych panów Zwirkiewiczów, ponieważ musi na wiosnę wyjechać zagranicę.	No i cóż?	Zaiste, zaciekawiacie mnie, miłościwy panie.	A ja od dawna.	A! droga hrabino! chwytając ją za rękę bądźcie moją opiekunką, moją EgeryąEgeria	Ale i siebie oszczędzaj, albowiem zadanie, które masz przed sobą jest nad siły nawet dorosłego człowieka. Czy ty zdajesz sobie z tego sprawę, gdzie się obecnie znajdujecie?	Ależ dlaczego?	Amen!	Ano miał ze trzy godziny czasu.	Bestia! Idźmy do pań.	Bóg łaskaw! zło mija! Bóg łaskaw!	Będę czekał.	Całą noc była burza	Czasami zdejmuje.	Czyli że?	Dałbyś pokój tej kokainie, Jędrek...	Do jutra	Do stu hamburskich piorunów! Trzeba go zastrzelić, żeby uśmierzyć jego głód!	Dobranoc.	Dobrze, panie dyrektorze.	Drwię sobie z ciebie, stara ropucho!... Mam już dosyć waszej szopki!...	D‘Artagnan mówił, że przy szturmie tej nocy poległo kilku Francuzów i tyluż roszelczyków.	Grób dodał machnąwszy ręką.	I dziś.	Ja także jestem parasolnik, a także znam rymarstwo i umiem rondle pobielać.	Ja, Eminencjo, wiedząc, że pojedynki są zakazane, porwałem ławę jakąś i zwaliłem nią jednego ze zbójów... i jak mi się zdaje... krzyż mu przetrąciłem...	Kogoż, proszę? spytała Laura.	Michałko.	Mój Boże! A gdzież on jest?	Mów, mów, Peggotty	Mężu mój drogi!	Pita jeszcze dziecko.	Podjedziemy razem i wówczas powiesz im, że przybywamy jako przyjaciele.	Pogoda będzie jutro...	Reszta jest niczém przy tém,	Starościna	Słyszałem twój głos.	Tak, jaśnie panie	Taki wyrostek z Muchówki. Nazywa się Antoni Suszkiewicz.	W „Sumienności” niema zmian?	Widzę je, widzę, cóż dalej?	Więc proszę, żeby jutro ogłoszono o tym w gazetach.	Z rozkoszą	Śmierć! Wielki Boże!
Nauka przychodzi z wiekiem a warto i to powiedzieć, moje dziecię, że małe szakale są bardzo pospolite, natomiast takiego Muggera jak ja niełatwo nadybiesz. Nie pysznię się z tego bynajmniej, gdyż pycha prowadzi do zguby; ale zważ, że tak zrządziło przeznaczenie... a sprzeciwiać się swemu przeznaczeniu nie powinno żadne ze stworzeń czy to biegających, czy to pływających, czy pełzających. Co do mnie, jestem najzupełniej zadowolony ze swego losu. Komu służy szczęście i dopisuje wzrok, ten jakoś daje sobie radę na tym świecie, zwłaszcza jeżeli przed wejściem w jakąś debrę lub łachę rzeczną zwykł zawczasu zbadać, czy jest z niej wyjście.	A cóż to jest owa siła i materia?	Ach! Dalibóg prawda! Czuję się w istocie bardzo pokrzepiony; jakoś mi się weselej i milej robi na sercu. Bogu dzięki! Bo to, co mam do opowiedzenia, to diabelnie smutne. Ha! Miłość! Rozpacz!	Aniele mój! i o tém pamiętałeś. Ale nuż mnie to ziele upoi gorzéj jeszcze. Co mówisz?	Co mnie to obchodzi, mów Kipman o tym do Stanisława.	Co to gadać, rzekł Presler, to bałamuctwo; damy sobie słowo honoru, że nad flaszkę ani kropli.	Gdzież to?	Jak to rozumiesz?	Już w Kownie chciał zdawać rachunki ledwie uprosiłam, żeby jakiś czas jeszcze pozostał. PowitaniePatrz, jaki to ładny dwór. Może to Poświcie?	Na kamieniu urodzone Ale z pana to wyszczekany warszawiak. Niech pana nie znam, kochany panie!... A pan nigdy nie był żonaty?	Nie chcę ci odradzać, Alanie ale zdaje mi się, że wybieramy się z deszczu pod rynnę. Jeżeli tak trudno przedostać się przez rzekę, to sam rozsądek powiada, że z morzem będzie chyba gorsza sprawa.	Nie widziałeś, proletariuszu, che-che, „jednostko z ludu”, ani dziesiątej części. Gdy zostanę jednym z królów Ameryki środkowej, na początek, dajmy na to, copperkingiemcopperking	Nie, to martwa maszyna. Koni chcę żywych! Doskonałych koni i wygodnego powozu!	O, to to! to właśnie! Co mówiłem? Mówiłem, że nic dobrego z tego nie wyniknie.	Przyznaję sam że rana zadana temu zwierzęciu jest co najmniej dziwna. Nie umiem też wytłumaczyć, jak to możliwe, że Top z taką siłą wyleciał ponad wodę. Można by naprawdę uwierzyć, że to jakaś potężna ręka wyrzuciła go na powierzchnię i że ta sama ręka uzbrojona w sztylet uśmierciła następnie diugonia!	Stać to mu się po prawdzie nic nie stało... ino jak Walanty do Jana z Kęt, tak ja do was obu przychodzę rady szukać.	To mi jeno dziwno, że Juranda nie znaleźli!	To prawda, przepowiednia wyraźna Zresztą, cokolwiek się stało, lepiej wiedzieć.	W istocie właśnie to wzbudza admiracją moją, że tu nic nie widzę polskiego, że gdyby nie zima zaglądająca przez okno, sądziłbym się jeszcze w salonie pani Geoffrin. Ale nie te to już czasy!	Zdrowie, Lekarz tu: środek zapobiegawczy, lek uśmierzający a. wzmacniający., ale właśnie po pierwszej zdarzył się zaraz paroksyzm. Wprawdzie nie powtórzył się więcej. Książę Bogusław kazał też rzucać medykiem w prześcieradłach i to mu pomogło, bo medyk sam febry ze strachu dostał.	Zrobili to w nocy, przebrali mnie za marynarza, by nikt nie zorientował się, że tu jestem.	A ten drugi wysoki i ponury, który wydaje się zatopiony w swoich wyrachowaniach?	A ten trzeci, w ubraniu z galonami, który gra na wiolonczeli?	Ale teraz dajmy temu spokój, drogi Spilett, później o tym pomówimy.	Bez legitymacji uprzejmości pańskiej nie mogę zdobyć? Posiadam przy sobie prawdziwy syjamski dowód osobisty, czyli ten oto parasol czerwony. Nie mam nazwiska, natomiast trzynasty numer w mym kraju został mi przyznany pośród nieśmiertelnych. Tę liczbę feralną odczytasz z łatwością na rączce kościanej mego parasola.	Dla czegóż ten strój? co on znaczy?	Najchętniej. A teraz?	Nie. Ja nie z sentymentu. Znam ja twarde i nieludzkie konieczności... Muszą być okropności i katastrofy. Niech się leje krew! Ale zimny rozum musi kierować i tym: wszystko ma swój czas! A teraz nam krwi ludowej wylewać nie wolno! Nie wolno, bo nie warto!	Nieszczęście!	Od kilku tygodni, i teraz jestem na wyjezdnem.	Pan nawet nie wie, jak ta jędza Nuna mi dokucza i ten jej obrzydliwy narzeczony. I nikogo nie ma, kto by mnie obronił, kto by mnie pocieszył. Jestem nikomu niepotrzebna.	Zdrajców, nie Radziwiłłów nienawidzę, a najlepszy dowód, że książę krajczy Radziwiłł jest w moim obozie... Mów waść, czego chcesz?	A Lulejka, najdroższy?	A mnie, że wesołym być nie umiem.	A szedł ty do pańskiego lasu drzewo kraść, kiedy świronek budować zapotrzebował, ha?	A tu jest moje opowiadanie. Bohaterka moja bawi na balu, świecąc od stóp do głowy wielkimi diamentami najczystszej wody. Ale na cóż się zda uroda i bogaty strój? Ścieżki przepychu prowadziły tylko do grobu. Wszystkie bohaterki musiały być albo zamordowane, albo umrzeć z tęsknoty. Nie było dla nich ratunku.	A wy zawdy po swojemu, bych o północku w kieliszki zadzwonili, wstaniecie radzi na pijatykę	Aby akt był ważny, muszę mieć pewność, czy klient wyraża aprobatę czy też dezaprobatę. Testator może być chory na ciele, ale musi mieć zdrowy umysł.	Aby cię kochały	Albo oni mają czas, jaśnie pani? Starszy ciągle w domu potrzebny...	Byłem w banku.	Bóg, Religia wtrącił Westynus.	Cicho bądź, nic nie rozumiesz: ja mam podwójny system wartościowania.	Co poczniesz?	Co ty wygadujesz? człowieku, upamiętaj się i Boga w sercu miéj...	Co? Jakie ogrzewanie?	Często czytałam i powtarzałam sobie historię Mitrydatesa, a zawsze uważałam ją za bajkę	Dalej niech sobie sami radzą.	Dobre z ciebie dziecko, Różo!	Donka nie pozwalała. Mówiła, że ojciec się na nią strasznie pogniewa.	Dowiedzcież się panowie jeszcze, jak bezczelną była ta baba. Zagroziła mi, na wypadek niezapłacenia żądanej kwoty, że poda, na podstawie owej metryki, mnie jako swego męża, pozostawiając mi sprawę udowodnienia, że wyszła za mego chorego krewniaka, nie za mnie. Skandal taki byłby mi wówczas bardzo nie na rękę, przeto zapłaciłem, gdyż papiery, zawierające uczciwe nazwisko mojej dawnej narzeczonej i jej dziecka, warte były tej kwoty.	Dziękuję i nawzajem życzę panu scenicznych sukcesów	Granice nasze są szeroko zakreślone i pozostawiają nam dużo swobody.	Hrabia sobie przyjemne żarty ze mnie stroisz ja znam tylko dwór ze sceny. Na scenie królową jestem lub boginią, a zszedłszy z desek, zupełnie nieświadomą istotą tego co się w świecie dzieje.	Huzia, pies-ski! Dhole tylko patrzeć, jak podążą w dół rzeki. O ile nie stchórzycie jak ps-s-sy, będziecie mogli rozprawić się z nimi na mieliznach.	I cóż tu robi z siostrą?	I jeszcze kazała mama prosić...	Jakób!	Jur z Borowiczek.	Kogóżby? Ferdynanda oczywiście	Mamy przecież złoty i groszy siedem... Kupię jaj, bułek... jest sól i herbata...	Moją niewzruszoną zasadą jest nie odmawiać nigdy nikomu... póki mam przy sobie choć szczyptę	Może była mowa o wypadku z Patną?	Musimy lecieć, bo zginiemy. Uciekajmy!	Nam tyle nie potrzeba poprzestaniemy na parze kurcząt, pan mój jest bardzo delikatny, je mało i ja także nie jestem największym żarłokiem w świecie.	Niczego nie szkoda Pan jest naszym największym dobroczyńcą. Przez całe życie nie zdołamy wywdzięczyć się panu. I niech pan wierzy, że na głowie stanę, a odzyska pan wolność, panie Kosiba.	Nie człowieka, tylko bydlę. Gorzej bydlęcia, bo chuligana.	Nie miała czasu	Nie wiedział pan w ogóle, że przyjechałem?	Nie wiesz, kto był przywódcą tej piekielnej wyprawy?	Nie wsiądę! Słyszałeś?	Nie.	Niema, widzę, innej rady. Ale musisz pan być w kostjumie... Doskonale... urządzający maskaradę przysposobili pewną ilość przebrań dla tych gości, którzyby przybyli bez kostjumu. Proszę wziąć jeden z nich.	No i co pan powie o naszym zakochanym?	No, czego chcesz?	Obrośnięta dzikim winem.	Ojciec powiedział Borsuk z wielką surowością oczywiście nie on je zbudował; powstało setki lat przedtem, nim twój ojciec tu zamieszkał powiedział.	Pan hetman mu dziesięć wyrobi!	Prawie zaczynam wierzyć, że Ziemia jest niezamieszkana... Dziwno mi jeno wobec tego, skąd ja przybyłem doprawdy!	Spójrzcie tylko do góry! Kolejne złamane gałęzie.	Szybciej!	Tak gadasz, jak całkiem wariat.	Tak, jakby od zadraśnięcia kulą.	Tak.	Testament	Tonem człowieka, który cię uwielbia, pani	Uf!	Uważałem, że wczoraj już w wieczór nie było bardzo dobrze... ale cóż takiego? może po doktora?	W okolicy pełno żebraków	Wasz król jest smarkacz	Wdzięczny?	Wielkie mecyjewielkie mecyje (daw., pot.) pogardliwie skrzywił się Dyzma.	Wielmożni panowie Prawdziwie wielmożni panowie! bo fortuna w rzeczach publicznych dobrze użyta całemu narodowi adjuvatadjuvat (łac. adiuvo, adiuvere) błagał i trzaskał palcami suchotniczy pan.	Więc my będziemy pierwszymi cała Ziemia będzie do nas należała.	Wprawdzie dopuścił się winy, aleśmy już wybaczyły i obiecałyśmy nie zdradzać go przed nikim	Wspaniały... czy tak?	Ze względów czysto ludzkich należałoby go o tym powiadomić. Jak tylko przyjdzie, zaraz mu powiem.	Śmiesz mnie, mnie śmiesz mówić! Ty wiesz, ja cię w kajdany okuję!	Śnieg?	Żadnej poszlaki? Widział kto?
Tak. Twój umysł i twoje serce nie stały się, niestety, nasze. Jesteś w tych murach obcym człowiekiem. To nie jest twoje miejsce.	Jedziemy wprost z pańszczyzny zamkowej, gdzieśmy Najjaśniejszemu do zmistyfikowania jakiegoś Anglika służyli... Na Boga! kto łaskaw panowie, oszczędźcie mi wstydu, pierwszy raz mi się trafia, że kogoś nie znam w Warszawie... Mości książe podskarbi, kto to jest cavaliere... jakże? Fotofero?	Czyny wasze niech świadczą za was, a nie czcze słowa i przechwałki Zamiast pogańskiej pychy miejmy Chrystusową pokorę... trwajmy na modlitwie i czekajmy. Spytają was, nie zapierajcie się prawdy, ale nie chlubcie się siłą waszą, aby ona wam wydartą nie została; bo komu pilno do bitwy, ten często pierwszy z niej ucieka. Naówczas gdy przywiodą was przed ołtarze fałszywych bogów, a każą składać ofiarę, klęknijcie i módlcie się, szyję pod miecz oddając... ale nie wzywajcie śmierci.	Troszeczkę bardziej, tylko że aby nie pokrwawione. Kiedy Siapsia, starszy karczmarz, trzymał w pachcie krowy dworskie, Ryfka przychodziła o świcie do udoju, mleko mierzyć. Ja to samo musiałam wstawać do krów przed świtem. Tom sobie z tą Żydówą rozmawiała z nudów o różnościach. Nieraz jej tam co darowałam. Czasem znowu wypukałam ją z karczmy w lecie wieczorem i wymykałyśmy się obie w noc, we mgłę, nad rzeką w rosach, w niekoszonych trawach boso polatać... Książę pan będzie się gorszył, że ja się tak z tą Żydówką postponowałam...	Jak ci się podoba, to już nie chodzi o czas. Tyś bogaty, ja cię bogatym nie chcę.	Jest przecież zbyt rozsądnym, aby nie wiedzieć, że tam ludzie, jak na sądzie ostatecznym, podzieleni są na kozłów i baranów, a kto nie ma runa, zbawionym być nie może.	Już cię Kostek przekabacił na swoją wiarę? A samego proboszcza pytaj, niech ci powie, czy diabeł nie przybiera wszelakiej postaci? Abo mu to dziwne w dziecko się przerzucić? Wszyscyśmy widzieli, jak hulał z Kondusią, omal z duszą uciekła. A potem taki był rad ze siebie, aż se koziołki magał na oną uciechę.	Ach, mój Boże! Czy to nie wszystko jedno? Chodzi w ogóle o kobietę, o jakąkolwiek kobietę. Stał się pan, jak widzę, prawdziwym kobieciarzem.	No, to pan jej nie pozna. Cień został! Pomimo pozwolenia ojca, matka słyszeć nawet nie chce o jej naukach. Skonfiskowała jej pieniądze, rządzi sama folwarkiem, jej każe pracować w śpiżarni i oborze. Nie mogąc sama poradzić, Hanka wezwała mnie na ratunek.	Tak, wszystko to sprawił twój Bonaparte Uczciwy człowiek, ot, do rany przyłożyć, liczący czterdzieści lat i  pięćset tysięcy franków, nie może spokojnie skłonić głowy na prowincji; jego księża i jego szlachta wypędzają go stamtąd.	Słuchaj no, stary Wezwę do ciebie doktora, jeżeli uważasz, że naprawdę jest ci potrzebny. Ale nie zdaje mi się, aby było z tobą aż tak źle. Pomówmy o czym innym.	Aha! Umiesz rzecz jedną: dużo gadać! Ale na pokładzie We’re Here nikt ci nie każe zanadto mleć jęzorem. Miej oczy otwarte i pomagaj Danowi robić to, co mu nakazano, i tak dalej... a ja ci dam... może nie będziesz chciał przyjąć, ale ci wypłacę... dziesięć i pół dolara za każdy miesiąc; pod koniec wyprawy będziesz miał, powiedzmy, trzydzieści pięć. Trochę pracy zawdyzawdy (gw.)	Nie mogłem dokładnie zmiarkować, ale ze cztery tysiące ludzi sam widziałem, a za lasem stała także jakowaś jazda. Otoczono nas wedle Krasiczyna, do którego pułkownik Dubois umyślnie z traktu zboczył, bo mu doniesiono, że się tam ludzie jakowiś znajdują. Teraz mniemam, że Czarniecki umyślnie podesłał językajęzyk	Ale to nie była żadna kobieta. To był tylko chłopiec!	Tak, w ostatnim dniu, gdy mówił ze mną, przypominam to sobie, rzekłam: „Jeśli kiedykolwiek ujrzę pierścień z zielonego jaspisu, ani wieża, ani warowny zamek, ani zakaz królewski nie przeszkodzą mi spełnić woli przyjaciela, będzieli to rozsądek czy szaleństwo...”.	Zostałeś sam przecie wspólnikiem, to wystarczy! Jakże ci się powodzi?	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	I to jest właśnie klęskowy wpływ tego, co ludzie nazywają pesymizmem A rozsiewają nam się jego ziarna z dwóch stron: ze Wschodu (poznała pani brata Leny	Dlaczego nie, interes jest do zrobienia	Zaraz ci opowiem A może siądziemy i napijemy się czego? Kumysu albo araki? Mam kumys wyborny, przy napitku lepiej się gada. Kiedy nas już znalazłeś, to po co się śpieszyć. Opowiem ci wszystko, a potem pojedziemy do Kargana	To się tylko tak mówi: „czytam”. Widać było po prostu, że oczy zmęczone i senne. Z twarzy człowieka dużo można „wyczytać”. Czasem nawet można wyczytać, jaki on jest.	Kata ty tam mnie słuchasz; dobrze gdzieś zerkasz oczyma za pannami albo może zgoła i na migi z nimi już gadasz, bo to u młodych jak prędko, tak i zaraz.	Tak powiedasz wacpanna? Dałby to Bóg? A mnie się widzi, jako pan Schultz bliżej sobie szuka żonki.	Możesz mi ją pożyczyć na jeden dzień? Ja ci nie zniszczę.	Innych nie znasz...	Musisz przyjść! Sama nie dam rady, pomożesz mi! Chodź zaraz!	Nie.	Żadnego nie masz życzenia?	Ależ nie! teraz już tego nie chcę... o nie! Każde z nas ma już teraz świat osobny... zupełnie inny...	A zatem pojutrze wizyty? Zaczniemy od wujostwa Dąbrowskich. Brat mojej matki i jego żona, dwoje bezdzietnych smakoszów. Druga wizyta gorsza, u Wolskich człowiek niezaradny, pozbawiony energii, fajtłapa., pięć córek starzejących się w panieństwie i matka zła za sześć! Tam z góry nienawidzą pani.	Racja Pocieszanie rannych jest tu nie na miejscu. Tylko że, panie kapitanie, jego krzyki mogą sprawić, że wszyscy inni będą za dużo myśleli o tym, co może nastąpić.	I... i... nienajgorszy on jeszcze! Nawet nic złego zrobić nie może, choćby chciał, bo go nigdy w domu nie ma...	Próżno bym się na moje prawa szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości, a mnie wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu siedzieć; wolę nawet tam niż tu!	To cię nauczy obchodzić się grzeczniej z gośćmi, których ci Pan Bóg zsyła.	O ho! ho! daleko idziesz! Pleć tylko tak, pleć, i królewnie się przysłużysz i sobie.	Ot tak: powóz stanie przed bramą, będziesz się niby ze mną żegnała i wejdziesz na stopień, by mnie uścisnąć raz ostatni; służący mego brata będzie już uprzedzony, da znak pocztyljonowi i ruszymy galopem...	Ach, mój Boże! Konieczne... To takie względne pojęcie. Być może, że kto inny mógłby być innego zdania. Jednakże ze względu na stan nerwów szanownej pani, na wysoki stopień rozdrażnienia... Medycyna dziś, proszę pana, musi się liczyć z momentami psychologicznymi...	A mnie się zdaje, że rozumiem Otóż kierować.. Gdybym tylko miał coś, czym bym mógł ruszyć go z miejsca!	I cóż? Niepotrzebniem cię wodził ze sobą, polska królewna pięknie się wyraża w naszej mowie, obeszło się bez tłumacza.	Czterolatki?! Nie! Chyba Czaroludki! Tak, już teraz rozumiemCzterolatki?! [...] Chyba Czaroludki! Pharisees (czyt. fejryzyz), co oznacza... faryzeuszów..	Milcz! Dawniej za to zerwałbym z tobą stosunki. Dziś okropnie tylko ranisz moje uczucia najgłębsze, stwarzając sztuczne nieporozumienia.	Tamto? Ach, to po prostu Puszcza My, mieszkańcy Wybrzeża, rzadko tam zachodzimy.	Oczywiście, uważam, iż nie może	Wczoraj dostałam zaproszenie, ale czy będę, nie wiem!	Oczyszczony... oczyszczony... A któż go oczyścił? Ty sama! Czyż to pięknie, aby panienka surduty czyściła?... do czego to podobne?	Głuptasku, to jeszcze nic. Wiem nawet, jak się toczy wino ze ściany. Jak wytoczyć oliwę z sufitu.	Tak? Mam o tobie tym lepsze wyobrażenie. Twoje nauki są dobre. Zawróciłeś pewnego znajomego mi człowieka z drogi niesnasek Człek ten przybył tu w szczerym zamiarze dopuszczenia się dacoity (rozboju). Taki chciał rżnąć, grabić, zabijać i uprowadzać, czego dusza zapragnie.	Jakże to?	No to dawaj fant!	Cie... a ja miarkowałam całkiem co drugiego. Organiścina pchnęłapchnąć mnie. go szukać... lecę w tę stronę, rozglądam się... pusto... tknęło me cosikcosik (gw.) żeby. zajrzeć pod gruszkę... patrzę... siedzą se jakieś turkaweczki... gaworzą... Juści, miejsce sposobne... z dala od ludzkich oczów... juści...	Turnieje i zabawy potrwają jeszcze dni kilka Czas mamy. Stary król zdaje się bawić niemi.	Więc i ja będę się uczyła po angielsku?	A to piękna rzecz, kiedy chłopiec tak eroicznieeroicznie zauważyła z wysokim zajęciemwysokie zajęcie	Jak to mam rozumieć, panie? (dosłownie „Herr”, bez „mein”dosłownie „Herr”, bez „mein” Sie elender Müssiggänger. Sie Schmarotzer	Ja sądzę, że to pan raczej dziwnie mówi.	Albo do panien Sapieżanek, aby tam była, aby instalacja pro formapro forma (łac.)	Bojaźńby szczęście zatruła, gdyby tak zawsze dręczyć nas miała Drogich chwil szkoda jej dawać na pastwę.	Hej! bliżej mu ta za wolą boską do ślubu niż do truchłytruchła (gw.) odpowiedział dobry ksiądz Wyszoniek.	A niedoczekanie twoje! Niedoczekanie twoje! Tfu! Tfu, na psa urok.	Prawie zawsze o piękności i cnotach niewiast lub o stałości rycerzy, którzy ślubują wiarę jednej, tylko jednej!	Owszem, ale muszę je pierwej poznać.	Zgoda Co mi tam! klejnot bardzo ładny, choćby człowiek co go ofiaruje był brzydki.	Co za konie?	Tak, słyszałem.	Dostałem telegram, że maszyny, jakie zamówiłem, przyszły do Warszawy, a że jednocześnie chciałem ci zrobić niespodziankę... więc i jestem	A jak złapią was!	A jak?	A jak?	Ale kogo wybrać	Co takiego?	Pani ma tu moc znajomych.	A i owszem.	Aha	Ból? ból bez nadziei wyleczenia?	Chcesz oberwać?	Chory, mówią: dech mu zatyka.	Cóż mu złego?	Danglars kiwnął potakująco głową.	Dawno ona zapowiedziana	Dawno.	Dlaczego właściwie nazwano dzwon Mnichem Morskim?	Dokąd idziesz?	Doprawdy?	Flirt zapytał Wokulski.	Głupstwo!	Hej! dziady bezczelne! Fora stąd! A wynocha!	Hipolita!	Hm! ktoś widocznie śledzi pańskie kroki.	Jaką przewagę?	Kto by ci cerował pończochy, gdybym podróżowała? Patrz, jaką wywierciłeś dziurę.	O, Disko!	Pójdę trochę usiąść koło matki, zostawiam ci swoje krzesło	Tai tau dyvai! Mane vokiečiai apdraskė ant rubėžiaus ir galima būt pakore, kad būčiau nesidavęs apsikrikštyti. Įmetė mane į vandenį ir likau gyvas.	Twój?	W grocie	Więc może nas wynagrodzi?	Wątpię	Zamykam, dzieciątko moje.	Zmów pierwej paciorek.	Znakomita!
Zapomniałem spytać cię o to już wczoraj. Nie żądam przysięgi, że nigdy nie powtórzysz tego, co usłyszysz: nadto cię dobrze znam, aby ci czynić tę zniewagę. Zaręczyłem za ciebie, wprowadzę cię do salonu, gdzie będzie jakieś dwanaście osób, zapiszesz sobie wszystko, co kto powie. Nie obawiaj się, mówcy będą się trzymali kolei, nie mówię porządku Z tego, co będziemy mówili, spiszesz jakie dwadzieścia stronic; wrócisz tu ze mną, ściągniemy je do czterech. Te cztery stronice wyrecytujesz mi jutro w miejsce numeru „Quotidienne”. Natychmiast potem puścisz się w drogę, pocztą, jak młody furfant podróżujący dla rozrywki. Chodzi o to, aby cię nikt nie zauważył. Dotrzesz do wysokiej osobistości. Tam trzeba będzie jeszcze więcej sprytu. Chodzi o to, aby oszukać całe otoczenie: ile że między sekretarzami i służbą znajdują się ludzie zaprzedani wrogom i czyhający na naszych wysłanników, aby ich przytrzymać.	Widzicie, jak względni byliśmy dla was? Mogliśmy tu zawołać Clewera i kazać mu się przyglądać. Bek koźlęcia rozbestwia tygrysa. Myśmy tego jednak nie zrobili. Moglibyśmy teraz powiedzieć o tym paru tylko chłopcom, a zaczęliby wami w całej budzie pomiatać jak psami. Nie wytrzymalibyście tego. Ale my i tego nie zrobimy. My zrobiliśmy to wszystko dla moralności, Campbell, tylko dla moralności. Toteż, jeśli wy nie rozgadacie, z nas żaden nic o tym nie powie.	Ty śmiesz? Ty chyba kłamiesz! Nie wiesz, czym jesteś teraz dla mnie. Pamiętaj, że jeśli zginiesz, to ja ani chwili żyć po tobie nie będę. Zginiemy razem z tobą: ja i Melchior.	Cicho! Cicho, mówię! Ty, Wasil, wybij to sobie z głowy. Nie bądź durny. Nie dla ciebie ona, a ty nie dla niej. Sam pomyślisz, to i oprzytomniejesz. A ty, Zonia, idź do niej i poproś. Niech przyjdzie. A patrz patrz, żeby zechciała przyjść. I to jeszcze ci powiem, Zonia, że źle jest tak sierotę, biedaczkę krzywdzić! Bóg za to karze.	Jestem pewna, że tak... Wreszcie nie o niego chodzi, tylko o... moją chlebodawczynię, która (chwilami tak mi się zdaje) zazdrości mi waszej znajomości... Ale ani słowa o tym, Ado... Mogę się mylić, nawet z pewnością mylę się... z tym wszystkim...	Ależ, o ile mnie moja stara pamięć nie zawodzi, zdaje mi się, że Dechambre grywał sonatę Vinteuila dla Swanna, wówczas, gdy ten klubowiec, wycofawszy się z arystokracji, nie przeczuwał iż będzie pewnego dnia zmieszczanionym księciem-małżonkiem naszej narodowej Odety.	Tak, nie przypuszczałem, że będziesz temu przeciwny. Georges Petit zbiera wszystkie moje najlepsze obrazy na wystawę na Rue de Sèze, która ma być otwarta w pierwszym tygodniu października. Portret zostanie zabrany tylko na miesiąc. Sądzę, że użyczysz go na ten czas. Zwłaszcza, że zapewne nie będzie cię tutaj. Zresztą, skoro go zasłaniasz parawanem, nie powinno ci na tym zależeć.	Nie bajki, nie; ja nawet wiem, jak herszt onych złoczyńców wygląda. Srogi to zbrodzień; ani dziecku, ani niewieście nie pofolguje, nóż jego ze krwi nie obsycha.	Gdyby to oddech tak wracał z pamięcią Otóż widzi pan, mamy tu obecnie jej krewną. Zręczna i nikt więcej od niej posiadać w krawieczyźnie nie może dobrego smaku. Księżniczka, mówię panu!	Hm. To prawda. Ani razu przedtem nie zwrócił pan na mnie uwagi.	„Głupie? Naturalnie, że jestem głupi. Gdybym był mądry, byłbym kupcem i miałbym wielki sklep w Singapurze, zamiast być z początku górnikiem, a potem lokajem. Ale jeśli pan nie odejdzie, zastrzelę pana zanim się ściemni, póki mogę jeszcze wziąć pana na cel. Ani chwili wcześniej, Numerze Pierwszy; lecz gdy zacznie się ściemniać, zrobię to z całą pewnością. A teraz dość tego!”	Nie żegnam się z tobą, ponieważ zobaczymy się wkrótce Zobaczymy się, i to wiele razy, jeżeli jesteś coś wart. Ale jeszcze nie dałeś się wypróbować.	Gotów jestem skoczyć w ogień za pana Balfoura Jest to zacny i dzielny junosza, a chciej waszmość pamiętać, kto to mówi. Noszę nazwisko królewskie a kogo zwę przyjacielem, z tym mnie łączy prawdziwe pobratymstwo. Ale ten pan jest zmęczony i winien się przespać; jeżeli zaś nie ma chęci do kart, nie przeszkodzi to nam dwom trochę się nimi zabawić. Ja zaś jestem gotów i chętny, mospanie, zagrać w każdą grę, jaką wymienisz.	Bardzo dobrze to dowodzi, że siły wracają nie nagle, lecz stopniowo... Jakże się czujesz?	Co nie ma płynąć?... płynie aż do samego morza, a jakby ty, mołojczyku, wyszedł tu z Podborza, a szedł brzegiem, a szedł i szedł... tobyś do limanuliman	Kiedy tak to nie przelewki, poznała cię że z tobą zrobi co zechce, potrzeba się ratować, bierz paszport i uciekaj gdzie pieprz rośnie.	Matuchna nie może już wydawać na mnie...	Moja pani, zwykliśmy nazywać przypadkiem wszelki szereg zdarzeń, których łączności dobrze nie pochwytujemy. I mnie dziwne moje życie przez długi czas wydawało się pędzone ślepą siłą; dziś jednakże, kiedy zaczynam nań spoglądać z wysokości mogiły, która już przede mną narasta, gotów jestem uznać w nim bieg Opatrznościowy...	Nie masz to, jak nasz król miłościwy!	Nie przykrzy ci się?	Nie wiem, co pani pocznie bo pan de Clèves, któremu dałam list do przeczytania, oddał go panu de Nemours, który przyszedł wcześnie rano prosić, aby go od pani wydostał. Pan de Clèves przyznał się niebacznie, że ma ów list, i miał tę słabość, że ustąpił prośbom pana de Nemours.	Nie, pani. Chciałem tylko z panią rozmawiać.	Obłoczkowe, mgliste chcesz wasan mówić kat ich tam wie! trudno z Herschelem przypuścić i nie ma czem tego zdania poprzeć, jakoby każda z osobna tworzyła odrębny system planetarny	Wam też po nocy i takim błocku łazić... nie siedzielibyście to w chałupie i pacierze se przepowiadali...	„Czem jest życie? ach, chwilką tylko!” Nie mogę się ruszać i skończyło się	A... to znów co za magiczne koło i trójkąty po podłodze? Kto się ośmiela błazeństwa jakoweś wyprawiać? Mości Rylski... dochodziły mnie słuchy o zakazanych praktykach waszmości, nie chciałem dawać wiary, lecz gdy mi prawda sama przed oczy staje, rozkazuję, odpowiedzcie, co to wszystko ma znaczyć?	...A mój interes jest bardzo ważny: bombę przywiozłem i nie wiem, komu oddać! Widzicie, jaki mój interes. Pieniądze partyjne przywiozłem, 250 rubli	A czy nie wiesz też nic o niejakiej Marysi o ekspedientce ze sklepiku Szkopkowej?	A jeżeli ja uprę się i nie oddam panu w lutym, co mi pan zrobi?	Ba! Kiedy nie warto. Kołtun skręcił polską duszę. A przy tym i ja sam... Siła w ręce stężała... Siła w ręce...	Dość wątpliwa co najmniej. Jest to siła, nie przeczę, ale wichrowata, siła dla siły to jest jego idea, siła w czystej formie. My, Syndykat, musimy go zużyć dla naszych celów.	I nie potrzebowałbyś w tamtej epoce fabrykować swoich chemikaliów.	Mieszkał, a raczej mieszkała jego matka. Lecz zamek wydał jej się zbyt smutny i nie podobał się jej. Wyprowadzili się w zeszłym roku.	Nie chciałbyś jej zobaczyć?	Nie śmiem prosić...	No, co, panie Murek, nie poznajesz pan starych znajomych?...	Panna Rudecka może zostać Michorowską, ale nie ordynatową i bez praw do ordynacji.	Polityczny dzieciuch. Liga kpi z wszystkich, by choć w ten sposób, czyli niewątpliwie dosyć dokuczliwie, arcypowagę zaznaczyć swoją, której się kłania najuprzejmiej każdy bez wyjątku naród i najuprzejmiej nie słucha żaden. Genewski trybunał czy areopagareopag	Przepraszam nie mogę podać ręki... od kilku godzin jest już w ogniu...	Takiś duży wyrósł i o wiłach nie słyszałeś?	Z tej samej krwi i kości co my? O, chyba nie!	Z żadnąśmy się jeszcze tu nie spotkali, rzekł komisarz...	Ależ wiem.... rozumiem... Ale byłoby, jeśli nie przezorniej, skoro panów razi to słowo, to bardziej naturalnie...	To i cóż z tego? Ona miała dość po nieboszczyku Hazarapelianie, który ją tak przyjemnie i w porę owdowił, a zresztą i bez małżeństwa mogła z Turskim i z wszystkim, co on posiada, robić, co jej by się podobało. A jeśli jej chodziło o syna...	Potem mi to pani wszystko opowie, teraz niech pani słucha: ja ją tak kocham, że jeżeli to dłużej potrwa, nie wiem, co się ze mną stanie. To jest ta piekielna wielka miłość, która zdarza się raz na tysiące lat na jednej planecie.	Dwunasta zasię traktuje o mnie. Zalizali (daw.) żartobliwie uśmiechając się, pytał król.	I przez chwilę na niej odpoczywa. Spostrzegam, że mówimy metaforami. Niechże więc będzie o jedną metaforę więcej. Poczytuj mnie za zwiedzacza górskich lodowców i stromizn, który w noc burzliwą przybył do schroniska...	Mój panie pan chce we mnie wmówić, że to wszystko działo się naprawdę?	A jako dowód tego niecnego czynu... oto obuwie bluźniercy	A ty sam, dziecko wyobrażasz sobie, żeś zakochany?	Ach te konferencje!... Niechże pan siada... Malutka, daj nam kawy... Zawsze piję kawę przed kolacją, bo to mi psuje apetyt. Niech pan mi poda papierosy.	Ale myśmy im za to płacili.	Ażebym pił z kielicha pana Mielnickiego, który zresztą może być człowiekiem najgodniejszym szacunku...	Cóż to znaczy?	Daj mi miseczkę. Znam ludzi w tym mieście... wszystkich, którzy są miłosierni. Daj, a odniosę ci ją pełną strawy.	Idźże, głuptasku... takam ja królówna, jako ty królewic. Margośka mi jest i tyla. Matka... ociec! bo ten mały już wstał.	Janku! O czym ty mówisz!	Mimo całej lojalności dla domu sabaudzkiego muszę przyznać, że służba wojskowa i podatki tak dalece dają się we znaki ludowi neapolitańskiemu, iż nieraz zdarza mu się żałować dobrych czasów króla BombyKról Bomba	Oj! gwiazda to zaćmiona, śmiejąc się zawołała wojewodzicowa z poglądem w zwierciadło, niestety! potwierdzające ten wykrzyknik, ot lepiej, wstańmy od stołu, kawę ponieśli...	To sobie przy wyborze zawarujecie	Więc cóż ci przeszkadza zrobić sobie taką samą	ŚmiechLudzkość sama siebie bierze zbyt poważnie. Jest to pierworodny grzech świata. Gdyby człowiek jaskiniowy umiał się był śmiać, historia poszłaby odmiennym torem.	A czemuż cię niania zabrała od mamy?	A jakże! Całe życie przyjacielem pani ostanę...	A jednak niepojedziesz tam więcej.	A może i Petroniusz?	Bom chory	Będę tu czekał choćby do rana. Matko Boża! Matko Boża!	Cicho bądź!...	Co ja tu będę robił!	Czekaj... Spróbuję, chyba potrafię sama.	Czy przyjdziesz nam wreszcie pomóc, Ropuchu?	Często grywają ze sobą?	Cóż pan chcesz robić?	Do pani.	Dobry wieczór	Drogi kolego, zjawiasz się w momencie zaciętej walki, trzeba się szybko decydować. Literat, PolitykaLiteratura w ogóle rozpada się na rozmaite strefy, ale nasi wielcy ludzie dzielą się na dwa obozy. Rojaliści są romantykami, liberały klasykami. Rozbieżność pojęć literackich łączy się z rozbieżnością przekonań politycznych, skąd wojna na wszelki rodzaj broni, potoki atramentu, docinki wyostrzone jak stal, potwarze, jadowite epitety między sławami w zalążku a sławami na schyłku. Dziwnym zbiegiem, romantyczni rojaliści żądają wolności literackiej i uprzątnięcia praw określających przyjęte formy w naszej literaturze, gdy liberali chcą utrzymać trzy jednościtrzy jedności forma wierszowa, w której szósta sylaba wersu i szósta sylaba po średniówce stanowią ostatnie sylaby akcentowane półwersów; dodatkowym wymogiem w pisaniu aleksandrynem bywa zgodność z formą heksametru jambicznego. Aleksandrynem pisze się utwory o charakterze heroicznym, np. tragedie czy epopeje. i tematy klasyczne. Opinie literackie są tedy w każdym z obozów w niezgodzie z opiniami politycznymi. Jeśli zostaniesz eklektykiemeklektyk	Handel	I chcielibyście państwo wiedzieć, jak stoją jego sprawy?	Jak się nazywała?	Jutro.	Juści, kto wymiarkuje, kiedy prawdę powie, a kiej scygani!	Kto dziś nocą jeździł?	Milcz, głupi! Sobie bierz Samosiłka.	Musi być bardzo inteligentna	Na Głubiem, u błotka, gdzie olchy rosną na prawym brzegu ogień się pali...	Naturalnie.	Niech się pani gospodyni śpieszy!	No tak. Ale jeżeli on powziął decyzję w ostatniej chwili, np. w celach rabunkowych? Powierzchowność ofiary mogła wzbudzić w mordercy pewne w tym kierunku nadzieje...	Patrz, jacy podobni. Czy wy, chłopcy, bliźnięta?	Próżno mi pochlebiasz.	Sądzicie, że się was kto boi? Królowa powiada, żeście jej ten wasz sławny pierścień gwałtem z palca zdarli.	Słyszał pan?	Tak jest, książę	Tak, ten pan przyszedł przed dziesięcioma minutami; wprowadziłem go do salonu. Jeśli pan zechce również pójść za mną...	Umiem!	Wszystkie bym je wygubił.	Właśnie przed chwilą, panie prezesie...	Zauważyłem prześliczny lasek, dotykający ogrodu klasztornego; powiedz, że wolno mi po nim spacerować, kto wie? może będę zmuszona wyjść tylnemi drzwiami?	Zupełnie sam?
Jeżeli i mnie wolno podnieść głos w tym miejscu to i ja proszę, abyś nam opowiedział tę ciekawą historię.	Oczywiście, poduszki grzeją, a leżąc wysoko, łatwiej jest oddychać Nie mówmy jednak o tym. Dziękować muszę Bogu za wiele rzeczy, których brak takim jak ja starcom. Dostaję co dzień białe bułeczki, mam ciepłą chustkę i ty przyszłaś do mnie, droga Heidi. Może byś mi coś przeczytała?	ListMiałem ich pięć w życiu. Ilekroć mnie coś złego spotkało. Oj, ten dziadunio! Matka, ListPierwszy list przyszedł, jakem matkę kładł w trumnę. I wiecie, co w nim było? Żem to ja ją do grobu wtrącił, ja, com ją kochał i czcił jak świętą! Miałem wtedy lat czternaście, zostałem sam. Pochowałem matkę i przysięgłemprzysięgłem tu daw.: świadectwo maturalne.. Odwieźli mnie koledzy do mieszkania i gdyby nie Żabba, poniósłbym świeżutki patent świętemu Piotrowi jako certyfikat zgonu. Trzeci raz w Petersburgu to było. Rozmyślaliśmy z Żabbą, jaką drogę obrać, do których wrót wiedzy zapukać, jak krajowi najlepiej usłużyć; przychodzi list: „Zostań doktorem, chcę mieć swego medyka! Radzę ci to ze względów dziedzictwa; jak mi usłużysz, to ci co zapiszę”. Dosyć tego: poszedłem w drugą stronę	Doskonale!... Awantura będzie z mamą okropna, ale raz się to wszystko złamie. Przy tym jestem pewna, że ojciec mnie poprze Niech żyje emancypacja, prawda?...	Mnie się zdaje, żeśmy się już widzieli! Tylko nie mogę sobie przypomnieć, gdzie?	Więc nie było nikogo?... A skądże, u licha, pchły, które mnie oblazły?	Zbiorowa halucynacja. Proszę milczeć w tej chwili! Ja też coś widziałem. Graj, Zieziu!	Była piękna. Miała lat osiemnaście i bardzo wiele wdzięku. W Ameryce, gdzie młode panny zachowują się na ogół bardzo swobodnie, nasza przyjaźń i wspólna podróż nie wydały się nikomu niczym nadzwyczajnym. Niezależnie od moich znajomych w tamtejszych kołach dyplomatycznych, miałem tam jeszcze sporo przyjaciół i kolegów uniwersyteckich ze sfer dobrze sytuowanych. Bawiliśmy się wybornie. Mimo woli dostosowałem się do tamtejszych zwyczajów. Noce spędzaliśmy na hulankach. Nauczyłem się wtedy pić. Niemal codziennie wracało się nad ranem w stanie nietrzeźwym. Pewnego dnia otrzymałem z Waszyngtonu zapytanie, czy nie zamierzam wracać do Europy, gdyż jeżelibym wyznaczył swój powrót na dni najbliższe, ambasada waszyngtońska skorzystałaby z tego, by powierzyć mi przewiezienie nader ważnej poczty dyplomatycznej. Ponieważ i Betty musiała już wracać do kraju, chętnie się zgodziłem. Wówczas nastąpiło nasze pierwsze rozstanie. Nie chciała ze mną jechać do Waszyngtonu po te papiery, wolała zostać w Nowym Jorku i tu na mnie czekać. Nasze rozstanie trwało zaledwie trzy dni, lecz przekonało mnie, jak bardzo jestem do niej przywiązany...	Bracie! Przecież tam może być dla mnie od dawien dawna dymisja i leży w jakiej kancelarii. Komunikacje nasze z Francją były tak długo zerwane... Mówiłeś, że kresy pocztowe zostały dzięki twoim staraniom nawiązane... Może właśnie nadeszła.	On ma też własny przedmiot poszukiwań. Nie rzekę, ale byka. Tak, Ryży Byk na zielonym polu ma go kiedyś wynieść do wysokich dostojeństw. Zdaje mi się, że on niezupełnie należy do tego świata. Był mi nagle zesłany do pomocy w poszukiwaniach, a nazywają go Przyjacielem całego świata.	Ach, ty gołąbku!... Co nie można?... Wszystko można... Ja był raz na jednej operzena jednej operze	Ja sam urządziłem sobie tam już wszystko, co mi jest potrzebne. Wymagam od służącej, żeby na czas czyściła obuwie, przynosiła bułki, samowar i, co najgłówniejsza, żeby nie wchodziła do pokoju, jeśli jej nie wołałem.	Muszę jeszcze oczyścić swe suknie i poprawić włosy. Niech pan mi od tego kelnera przyniesie, z łaski swej, miotełkę, bo ja go się grubo lękam.	Sprawca tego rozruchu powinien być końmi rozerwan, bez względu na usługi, jakie oddał!	Tum go czekał! Jakiż był tego małżeństwa effectus?	Wstąpię. Tembardziej, że chciałbym zabrać tę kopertę, którą pan był łaskaw wziąć na przechowanie.	Mościa pani! Ja się nie mam za żadnego mędrca nadzwyczajnego, ale nigdy jeszcze nie dostrzegłem tego na sobie, iżbym rzeczy proste pojmował inaczej, jak je pojmuje świat cały. Konkurencja moja, lubo przez niezwyczajne przechodzi koleje, jest rzeczą prostą i tak, jak ja ją rozumiem, rozumieją wszyscy; ale postępowania waszmość pani ze mną i sam Salomon, gdyby wstał z grobu, wytłumaczyć by nie potrafił!	Aresztować młodego chłopca. Na dworcu ma oczekiwać stu policjantów, stu towarzyszyć ma w drodze do więzienia i stu pilnować w więzieniu.	Cóż ja, panie dyrektorze, pan w ogóle na kobiety nie zwraca uwagi...	Cóż, jeśli nadal jest na wyspie, to niemożliwe, żebyśmy go nie znaleźli.	Nie wiadomo, co robić, kiedy się rozmawia z wielkimi dyplomatami Mają manię poważnych dyskusji. Skoro się ograniczyć do  komunałów, uchodzi się za głupca. Skoro sobie pozwolić na coś szczerego i świeżego, są jakby spadli z obłoków, nie wiedzą, co odpowiedzieć i nazajutrz o siódmej rano każą oświadczyć nieborakowi przez sekretarza, że się zachował nietaktownie.	Sam wiem, że niedobrze, mówić szkoda Ja bez wódki myśleć nie mogę. Żyć długo nie będę. No, to przynajmniej umierać chcę przytomny, a nie z zamąconą głową. Jak nie piję, to głowa mi się kręci i myśli są nudne jak para z wrzącej bielizny w pralni.	A ja nie byłem namiestnikiem pana mego?...	A to prowadzą złoczyńców na galery.	Ale skoro teraz morze sięga aż do Drezna...	Broniłbym się przed tym bardzo ostro, Henryku	Był pijany.	Cóż Zdzisław? Bardzo był zachwycony moim przyjazdem?	Dlaczego pani chce tego, po co to pani?	Ha! w takim razie, ja się pomyliłem. Pani Oldmore?... I to nazwisko jest mi znane. Daruj mi ciekawość, ale chciałbym wiedzieć, czy to moja znajoma.	I cóż, panie, co głowy ścinasz, podporo kraju, Brutusie królestw Cóż się stało? Powiedz pan!	I różowa sukienka, z czemś takiem ładnem, białem u szyi...	Iksinów?... Iksinów?... Nie mamy żadnej uczennicy z Iksinowa... Ha, może to i dobrze... Przysyłałaby nam pani panienki do wyższych klas.	Jasne, jeśli tylko się nie boisz.	Judy jest kochana. Judy, zrób nam jeszcze jedno zdjęcie, ale z przodu.	Nie drukujemy, proszę pana, rękopisów tak obszernych zechciej się pan udać do braci Cointetów.	O panie, aż nadto jasno!... Co byś pan jednak powiedział, gdyby kokieteria Beli była tylko niewinnym odwetem, a raczej ostrzeżeniem?...	Pan prezes zawsze się ze mną droczy! Ja wcale bojaźliwa nie jestem.	Ty oberwańcze! Mówi się: panna Klara! A cóż to za interes masz do panny Klary?	Wybornie! a jak był odziany?	A cóż? siadać i jechać w drogę... Koniska też się trochę wydychały	A jakież jest inne wyjście? Chyba twój mąż nie zgodzi się spełnić jej żądań?	A tobieżto co?	A właśnie, że źle. Dawne króle były za dobre.	Ale nie widzę sposobu w ogóle utrzymania rzeczy w tajemnicy	Ale, mój drogi, ten Matifat...	Bierz się za robotę.	Bo i tak jest. Obaczysz waćpan, że to nic wielkiego. My już zwyczajni, a consuetudo altera naturaconsuetudo altera natura (łac.) rzeka w płn.-zach. części Ukrainy, w dorzeczu Dniepru. i Wiszowaty Staw.	Chętnie, ale czy pani jesteś mocna w języku rosyjskim?	Co?...	Czemu płaczesz?	Czyś już skończyła?	Często tak bywa z kobietami Kobiety sprawiają wiele niespodzianek	Cóż u was słychać? jakże sobie radę dajecie sam?	Dlatego też, zachowując zwyczaj tytułowania się baronem, zaprzestał pan przyznawać innym tytuł hrabiego.	Dzieciom się rewolwerów nie daje	E, za zimno jest, jedzmy śniadanie	I pozbierać nasiona z których będziemy kiedyś mieli wszystkie warzywa Starego i Nowego Świata.	Jak dawno nosicie biały płaszcz?	Jak mi Bóg miły! to będzie ucieszna historja, pieniędzmi jego eminencji ocalę królowę!	Jest niewielu, którzy z księgi przyrody czytają i biorą dla siebie pokarm żywota.	Jestem ci szczerze wdzięczny, kochany starosto, i dziś jeszcze skorzystam z twego pozwolenia.	Kochanie pozwolę sobie zauważyć, że mało co zawdzięczam Brytanii i nie żywię przeto dla niej podobnie przyjaznych uczuć.	Kto by ta miał dobra a i grontu dosyć	Maks sam przyjść nie może?	Mam, mam.	Miałaś mi opowiedzieć sen!	Mieszkam z siostrą moją, która ma u siebie kilka osób znajomych Nie chciałem panu czynić subiekcyi.	Mój Boże, jakież to śliczne! Mam nadzieję, że pojadę kiedyś za granicę, ale wolałbym widzieć Rzym niż szereg	Nie zaśnie. Uciekajmy, żeby nas nie wołał.	Niech odwoła, co powiedział	Nieszczęście!	O nie! niech pan ucieknie przez kuchnię.	O tak, bardzo prosimy... Mój ojciec jest wielkim przyjacielem pana.	Odprawcie ich prędko i powracajcie.	Oj zła baba, to zła... jak ogień...	On wyprawił się dziś z samego rana, żeby cię sprzątnąć ze świata! Czy spotkałeś się z nim?	On zawsze bawi się w dowcipy. Bucholc wziął jego chemikalia?	Owszem, ale... co tu zobaczysz, moja droga? Trzeba najwcześniej wstawać, najpóźniej kłaść się spać, wszystkiego pilnować, a co najważniejsza	Pan Spenlow...	Patriotizmas, Tautybė Susimildamas, ką ponas kalbi? Ar tai mislyji, jog aš nors valandą apleidau savo apeigą kaipo lenkė tautietė? Bet ką aš galiu padaryti? Ką aš tik pasakau ir geriausia, ji klauso manęs su atsidėjimu, o iškreipia saviškai. Aš sakau: reikia mylėti savo tėvynę Lenkus; ji man atsako: tiesa, reikia man mylėti mano tėvynę Lietuvą. Aš sakau: Lenkai ir Lietuvą vis tai viena. Ji gi man atsako, jog Lietuva guli į žiemius nuo Lenkų ir užima Kauno, Suvalkų ir pusę Vilniaus rėdystės, ir pertai de facto ji skiriasi savo padėjimu; jog išskyrus tai skiriasi kalba, būdu svieto ir nešenenešenė	Patrzcie, kucharz oszalał	Podsędkowa?...	Pogodziliście się zupełnie?	Praktykant! Jak to dobrze, że już przyjechał! Ciekawamciekawam	Prawda jest starym żołnierz, a tyle trupa dawnom nie widział, chyba pod ChocimiemChocim (ukr. Chotyn) taktyczne zwycięstwo wojsk polsko-litewsko-kozackich nad armią turecką. przy szturmach janczarskichjanczarowie (tur.)	Proszę w imieniu moim (znowuż uczułem, że mię sen ogarnia, odpowiedziałem jednak z największą w świecie powagą), złożyć za gościnność dzięki	Przyrzekam.	Qu’ il te fait la cour.	Skąd wiesz pan, że jestem Barnes?	Tak	Tak. To jest jedyna i najlepsza droga. Sama oferta wystarczy, by zbić cenę.	To całkiem niemożliwe	To czemu tu siedzim z założonymi rękami? nie możem to Szwedów bić?	Widzisz jestem żonaty.	Wiele jest takich szpar w murach mego zamku, które są bardzo stare i tworzą nieraz najdziwniejsze rysunki	Zaczekajno Roch się zatrzymał. No, czegóż stoisz?	Znowu te myśli o śmierci	Że już nigdy nie zobaczę cię nawet, Olesiu...	Żeby nie zełgać, mój jegomość, tom tu dwie polanki owsem obsiał jeszcze z wiosny.
Wiem. Mówił mi. Mówił mi również, że perspektywa pozostania tutaj tak pana przeraziła, że aż się pan bronił rękami i nogami.	Mówię ci: ligaj na ławie! pókim dobry... Jak ty dziś dostaniesz swoje, to nie będziesz się, kondlu, wdawał z tym hyclem Jaśkiem... Ligaj mi zaraz!...	Ja powiedziałam, że nie wiem, który to pan Wokulski. A wtedy pani baronowa mówi... Ach, jak pański zegarek głośno puka. Niech pan pokaże...	Nie po-je-dziesz!... Pozwólcie mi przynajmniej umrzeć, jak mi się podoba. Nie chcę pożegnań... łez... awantur...	Jak Boga kocham. Bestia, że dostał się na stanowisko szefa gabinetu premiera, przewrócił sobie we łbie. Cymbał, zdawało mu się, że wszyscy przed nim będą plackiem!	A miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! Pozwólcie waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć to dla niewiasty ciężki termin.	Dlaczego?... No więc dobrze, to poślę czek Natce jako podarunek ślubny, tego mi pan nie zabroni?	Posłusznie melduję, panie lejtnant że to idiotyzm. Widziałem już dużo idiotycznych afiszów, ale takiego cymbalskiego afisza jeszcze nigdy nie widziałem.	Tak! I trzeba być bardzo gruboskórnym, żeby nie widzieć, że się podoba kobiecie, a w dodatku podejrzewać ją o kpiny!	Wasza książęca mość! nie wymawiam... Proszę... Błagam... Ale to się nie stanie. Ci ludzie na całą Polskę sławni... Nie może być! Nie może być!... Nie będę Judaszem dla Wołodyjowskiego. Pójdę za waszą książęcą mość w ogień, ale nie odmawiaj mi tej łaski...	Tak ale myślę, że ma złote serce i jestem pewien, że bardzo nas polubił.	Widzisz, Nikodem, ty pewno nie wiesz, że ja bardzo za tobą tęskniłam, bo wiesz, że nawet kochanka nie mam, wciąż czekam na ciebie. Szukałam cię, ciągle myślałam, że jednak wrócisz, że nie zapomniałeś.	To był tylko pretekst. Pan Atanazy przejął się zbytnio zachowaniem się biednego Tvardstrupa w stosunku do mnie. Trochę był niesmaczny ten Szwed, ale mniejsza o to: pokój jego duszy. Mógł to uczynić mój Azio, a uczynił twój Tazio: czyż to nie wszystko jedno? W każdym razie tamten nie żyje. Dziwne to że dzień dzisiejszy jest zwrotnym punkiem mego życia: cała przyszłość zawarta jest w tym wypadku.	Bógby ją natchnął, żeby Maryni co zapisała. Ale przystąpmy do sprawy. Moi panowie, nie potrzebuję wam mówić, że naszym obowiązkiem jest skończyć ją, o ile można, zgodnie.	Dobrze że się mu pokłonisz	Dobrze, dobrze choćbyś miała się dowiedzieć o tym, że idzie tu o umierającą matkę.	Nie chybi, jeno król polski dowiedziawszy się, że mistrz nasz szykuje nań nową wyprawę, przysłał jednego ze swoich, żeby zawrzeć ugodę.	Jeżeli chcesz, bym krzyknęła z bólu, ściśnij mi rękę mocniej.	Oho, skąd!... Ja wiem wszystko, od czegożem gospodyni? Myślałam, że bodaj opędzimy komorne i wydatki do świąt; ale gdzie tam... W kasie tak krucho, że pani wczoraj posyłała mnie tam... naprzeciw, do Szlamsztejna...	Albo ten biedny Vautrin, którego zrobili galernikiem wiesz Sylwio, to przechodzi moje siły, ja nie mogę jeszcze uwierzyć. To był człowiek taki wesoły, przy tym płacił mi piętnaście franków na miesiąc za kawę z wódką, a zawsze oddawał wszystko co do grosza!	Słowo! słowo honoru, jest tam to wszystko!... Dojdzie pani, ale przez tyle cierpień, przez tyle łez.. Strzeż się pani marzeń.	Tak dowodzi estetyk... Boże, jak ci końscy malarze świetnie się mają! W rozmowach krytykujemy ich obficie, ponieważ zemsta jest jedyną rozkoszą naszych biednych bo­gów na nudnym Olimpie.	To jest żołnierska piosenka którąśmy śpiewali na hibernach, chcąc, żeby się jaka dobra dusza nad nami użaliła.	Ale do kogo ty należysz? Jesteś dla mnie typowym objawem pseudomorfozy, używając pojęcia Spenglera, wziętego przez niego z mineralogii: jeśli formy poprzedzające dane zjawiska są dość określone, a nowa treść sama ich nie wytwarza, to wlewa się tam i zastyga na podobieństwo nieistniejących już tworów przeszłej epoki, które wygniły, skruszały i rozwiały się. Twoja poezja jest taką pseudomorfozą. A dowodzi to słabości. Może paru Rosjan na tle ich rewolucji stworzyło coś prawie nowego; tam w Rosji materiał przestał być treścią wierszowanej propagandowej broszurki	A to co nowego? Nie tylko jakbym nic nie pił, ale naprawdę zmienia się wszystko w zupełnie, ale to zupełnie co innego, a przy tym jest takie, jakie jest. To cudowne: jestem zupełnie trzeźwy, a mimo to tego nie było wtedy... Poczekaj!	A, Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami	Czy... czy nie będziesz się gniewała, gdy ci to powiem?	Cóż pan na to, Mr. Barnes?	Marychna... to jest Maria...	No... no... niech pan powie, czy nie mam racji?	Takich jak Mazowiecki, więcejby być powinno a wielkorządców mniej. Ci władzy całej nie mają, a przez to niewiele uczynić mogą.	To musi być szalona przyjemność... Mów pan...	To niech jegomość kogo innego wyszlewyszle (daw. dial.)	To ona się truła?	Zgadzam się Zostanę, póki pan profesor nie wróci.	Świetnie powiedziane Życzę ci, wicehrabio, aby w podobnym przypadku pan kapitan uczynił dla ciebie to, co uczynił dla mnie.	Dlaczego kazał pan to złożyć? Pan także myślał?	A szalonym tylko, szalone się przedsięwzięcia udają	Ale co się stało?	Bo, słyszę, beczka już podzwaniać zaczyna, a mnie podobno i na gruncie jeszcze trzeba będzie oblewać to dziedzictwo.	Czyś bardzo chora, babko?	Dasz pan pieniędzy?	Dlaczego, panie szefie?... Dlaczego?...	I ja byłam taka A teraz, kiedy Wiktor zostawił cię samą, czyż nie stałaś się z powrotem młodą dziewczynką, spokojną, bez rozkoszy, ale i bez cierpień?	Jaki pan chciwy na pieniądze! Gotów pan duszę za nie dać!	Jakiż to skarb?	Jednakże, panie prezesie?	Jest dość kobiet, moje dziecko	Jeszcze nie, łaskawy panie, ja potrzebuję zasięgnąć rady spowiednika.	Michałku, żeby byli mądrzy, to by co zrobili?	Napijcie się do Jagny tej słodziuśkiej...	O, to kutwa!	Oni oboje o płakaniu najwięcej myślą, a to ze srogiej żałości... Ewa przy tym najzacniejsza dziewka!	Panie redaktorze, dałem komunikat, nic ponadto nie wiem.	Ta nasza doktorka to uzbrojona w naukę siostra miłosierdzia...	To dobrze, niechże sobie ojciec zostaje dziedzicem, ja jutro wyjeżdżam.	To obłęd!	Tym piękniej. Jedna z najpiękniejszych rzeczy, jakie człowiek może zrobić. Ale dlaczego o to pytasz?	Umie się pani bronić od tego	Za pół godziny jedziemy. Od tej chwili zaczyna pan służbę przy mnie.	A czy odjedziesz, czy odjedziesz, gdy ci dam, czego żądasz ode mnie?	A naturalnie.	A tak, proszę pana, wczoraj tam robotę zaczęli.	A ty czym byłaś całe życie?	A więc	A wody łajdakom w Parmie! W jaki sposób wykonasz ten żarcik?	Aha. Ten sam.	Anim go widziała, ani wiem o tem	Czyto wasza ojczyzna?	Cóż, Włochy! cuda! same cuda!	Dobrze. Nie zapomnę o panu i życzę powodzenia.	Jaką?	Jeszcze	Julian.	Któregoż ona dziś przyjmie?	Lusiu postąpiłaś okrutnie.	Maksowi umarła matka przed chwilą, idziemy stamtąd.	Mamele, ar tamsta nori važiuoti?	Może Henry?	Mówi woźny z poczty. Przysłano tu dwie klatki z gołębiami.	Nie ja dysponuję na razie czterdziestoma tysiącami.	Nie jesteśmy Amerykanami.	Nie ma bo ochoty śpiewać.	Nie umiem jej sobie wymyślić.	Nie wyganiaj! I tak nas wygnali, nas, szlachtę i familiantów!	Nie zabierzesz dziecka.	Nosiłem, nosiłem!	Odrobina masażu i będzie wszystko dobrze.	Oto i lokaj. Zanieś lodów hrabinie, ot tam, pod kandelabremkandelabr	Pewno pieniędzy! Nie mam, nie mam, skąd ja ich tam mieć mogę...	Piętnaście talentów...	Remognerzy umarli?	Siła ich?	Takie wycieczki są nie dla karmazynów	Ty gdzieś chodziłeś	W Baku, proszę pani.	Wcale nie!	Więc tak!	Wsiadajmy, Ayrtonie.	Zanocujesz tu dzisiaj i pozostaniesz u mnie, aż nadejdzie czas powrotu do Nucklao. Taki rozkaz.
Nie chcę być chłopcem, pięknie dziękuję! Nie chcę się zachowywać tak jak oni. A ty, H. O., przestań siąkać, od tego jest chustka. Nie masz własnej, to dam ci moją.	Tak źle znów nie jest Moim zdaniem póty ludzie będą grali w karty, póki będą mieli co stawiać. Gra leży w ludzkiej naturze. A czym właściwie jest życie? Człowiek nie wie nigdy, co mu się może zdarzyć. Najgorsze ze wszystkiego jest to, że człowiek właściwie nigdy nie zdaje sobie sprawy, jakie karty ma sam w ręku. Co jest atutem? O to właśnie chodzi! Rozumie pan? Każdy człowiek będzie grał, jeśli mu się nastręczy sposobność	Kobieta niby trochę pierze, ale takim, co nie bardzo mają czym płacić, a ja dawna forma imiesłowowa; dziś: człowiek krzepi się mówiąc.: dzisiaj pościsz za dusze zmarłe, jutro na pamiątkę, że Chrystus Pan nic nie jadł, pojutrze, na intencję, ażeby Bóg złe odmienił. Zaś po świętach nie będzie nawet sposobu i dzieciom wytłomaczyć, na jaką intencję nie jedzą...	Póki nie wrócicie, to i Juranda pohamuję, aby się na was za Zygfryda nie pomścili	Ależ cóż znowu, dzieci tam chodzą. Niech się pan nie boi... ze mną się nic złego panu nie stanie.	Choć w napad nie wierzę, ale przeciw ostrożności nic nie mam!	Nie, nie, nie! Tysiąc razy nie! Mnie miałby kto powstrzymać, zabrać mi przyszłość, nie pozwolić żyć! O nie, nigdy; niema takiej mocy na ziemi, niema takich pęt, którychbym nie zerwała...	Nie źlijcie się na mnie, sąsiedzie przychodzę do was z dobrą nowiną.	Przy panu nie należy wypowiadać żadnych życzeń, bo natychmiast je spełniasz Dlatego zwróciłam się do pana Morrel.	Że i kot lepiej przeciw szczurom nie staje. Serce mi tu rosło, jak Pana Boga kocham! Aleś waćpani słusznie uczyniła cofając się z bitwy, bo pod koniec zwykle o przygodę najłatwiej.	Obiecałem jej balsam dla tego młodego rycerza, który od turatur zaręczony.. Jeśli podniosą krzyk po pochwyceniu dziewki, powiemy, żeśmy nie tylko nie chcieli jej krzywdy, aleśmy jej jeszcze leki przez chrześcijańskie miłosierdzie posyłali.	A gdyby nie były wesołe?	A ty chciałbyś biedną i taką, co nie lubi pracować.	Ale jakże tam spodziewają się ustrzec taką tajemnicę? Niegdyś posiadał ją jeden człowiek, król. Dziś zna ją już kilkunastu z nas, nie licząc bandy Lupina.	Czy nie dostrzegasz w tej naiwnie złośliwej recepcie czegoś w rodzaju metody sympatetycznej?	Dotychczas nie wyprowadzam wniosków.	Nie wierzysz? Ty mnie nie wierzysz?	Nie, nie	Nie, panie prezesie, pan dziedzic pewnikiem w Siwym Borku, bo tam kolejkę zakładają.	Samobójstwo, Kara, Wolność, Kondycja ludzka Więc nie czeka nas kara za... za mord na duchu?!	Właściwie po twoim nieodkłonieniu się nie miałem już prawa odzywać się do ciebie. Przyznasz jednak...	Nie nabiją. Zrobisz to sprytnie, jak gdyby nigdy nic. Niby to będziesz książki niszczyć. Skrzyneczki nie bierz, bo pomyślą, żeś znalazł pieniądze.	Chciałam i ja tam słać Jaśka, ale mój nie da, że to u ojca i że panienka więcej uczona, bo w szkołach była we Warszawie...	Brühl ani Polski ani Polaków nie zna to nasza sprawa i nasza rzecz.	Cała moja zasługa, że właśnie nic nie zmieniam z dawnych urządzeń ojcowskich!	Choćby do nas zajrzeli, nie byłoby nam z niemi gorzej niż jest.	Masz pani słuszność, nie będę już kończył...	Nie twoja w tym głowa, weź ino...	Nie wiem, co by tu było do mówienia...	Nie zjedzą, Nastuś! Gront jest, to i łacniej przeczekać, dyć całe sześć morgów nasze	Panie, ależ to miliony, to miliony! Marzyłem o tym od lat! I teraz nagle... ach, ja idiota, czemuż nie zabrałem!...	Jeszcze tylko tego by nam brakowało Jeśli kogoś z nas dosięgnie, to żywy stąd nie wyjdzie.	O, przepraszam cię on nie jest bez charakteru, tylko udaje człowieka bez charakteru dla... kariery. I wiesz, że mam wstręt do tego typu ludzi.	Wasz syn, viejo!... Nigdy nie było człowieka takiego jak wasz syn. Ha, trzeba spróbować... Ale jeśli to tylko część przekleństwa, żeby mnie zwabić?... Mówicie, że wzywała mnie, żebym ratował... A potem?...	Jedźmy tedy ku Warszawie, byle spiesznie Posłuchajcie, waćpanowie... Prawda, że nasze imiona groźne są nieprzyjacielowi, ale przecie we trzech niewiele wskóramy, więc ja bym radził tak: skrzyknijmy szlachty na ochotnika, ile się da, żeby tak choć z chorągiewkę panu przyprowadzić! Łatwo ich do tego namówimy, bo i tak muszą ruszyć, gdy przyjdą wici na pospolite ruszenie, więc im to wszystko jedno	Tak! do śmierci? Gdybym się był z Castelką ożenił, tobyśmy właśnie byli blizko.	Przychodzę do Bagery, nie do ciebie, niepoczciwy, stary Balu!	Niewątpliwie przechowywał się aż do dnia wczorajszego. Znów wyszliśmy na wieczorną przechadzkę i znów zjawił się nagle. Poznałem go.	Och były piękne egzystencje, które kończyły się w ten sposób... Na przykład, wie pan... ten żeglarz, którego popioły przywiózł Dumont d’Urville, La Pérouse... To piękny charakter ten La Pérouse, interesuje mnie bardzo	Och! mówisz już tak trzy lata.	Tak powiedział mój świątobliwy ojciec?	Źle Ale można się było tego spodziewać. Może nawet i lepiej.	Miałem przez ciebie chwilę trwogi. Sądziłem, żeś się po pijanemu zgubił bez ratunku. Pamiętaj, że igrasz ze śmiercią.	No tak. Wasza królewska mość...	O, my się znamy!... jedna z odcieniem goryczy, druga z wyrazem melancholii.	Szczęśliwej drogi, rzekł Dołęga kłaniając się	Zgadzam się panowie Tutaj, na gruncie neutralnym, możemy przy sposobności rozmawiać o fluktuacjach morza, o kierunkach wiatrów, o wysokości piętrzących się bałwanów, o innych fenomenach fizycznych, co nadzwyczaj powinno zaciekawić.	Życie moje niepocieszonem już być musi, rzekła Laura, takie przeznaczenie. Miałam szczęśliwe dni dzieciństwa i ich wspomnieniem żyć będę...	Broń Boże, za nic w świecie. Jeśli Bóg ma pomóc człowiekowi, to znajdzie radę i na torbę.	Widziałem go później na dzień przedtem, nim mnie uwięzili. Pobłogosławił mi i mówił, iż przyjdzie do amfiteatru przeżegnać ginących. Chciałbym na niego patrzeć w chwili śmierci i widzieć znak krzyża, bo wówczas łatwiej mi będzie umrzeć, więc jeśli wiesz, panie, gdzie on jest, to mi powiedz.	Ale naprzód w Raszkowie muszę być, a potem tu wrócić.	Czy mam to pozostawić tutaj, jaśnie panie?	I moje do ciebie. Ale skądże mogłem wiedzieć, że Czerwony Byk wciągnie mnie w takie korowody?	Masz to już kajkaj (gw.)	Ot, to mi figiel gracki!	A to dla czego?	A to małe, co ma takie ładne oczy, pulchniutkie, rozkoszne?	Ależ to wstrętne...	Czego chciało od ciebie owo straszydło morskie?	Ha! to go niema dla pani nigdzie...	Jakże to?	Jest na to zbyt rozumny.	Michale, co to jest?	No to na zdarNo to na zdar odpowiedział Sagner i wyszedł przed gmach dowództwa stacji.	Och! proszę pana... cóż mnie to właściwie obchodzi?	Panie Wilczek, stary Grünspan chce z panem pomówić choćby zaraz.	To tutaj, proszę pani, tutaj	A no, jadę.	A tu co?	Aj! Cóż tam? Dostałeś reumatyzmu na wyścigach? Mdli cię po wczorajszej kolacji?	Anno! Powiedz mu, powiedz mu...	Bo jest dla mnie jakiś zapis w jego testamencie.	Co, 3000? Czy on wariat?	Czemże miałbym nieszczęście niezadowolić Waszej Królewskiej Mości?	Dziad zupełnie samotny	Dziękuję wam	I stajennego rozszczepili?...	Istnieje!	Ja! Pytałeś waść, com uczynił?	Jak każda dobra reputacja, Gladys Każde wrażenie, jakie potrafimy wywołać, stwarza nam nieprzyjaciół. Tylko miernoty bywają popularne.	Jakto?	Kobieta demoniczna	Ką čion, vaikeli, džiaugsies, kada visą laiką širdis nerimstanti buvo.	Kłamiesz!	Milczże i idź zkądeś przyszła Precz, babo!	Ministerstwo Oświaty, panie kapralu, zbudowało dla nich kosztem wielkich ofiar szkołę, a przy budowaniu jej zmarzło pięciu architektów.	Moiście, dyć jeno wojną żyję!	Panna Brzeska...	Patrzcie go: powiedzieć mu najniewinniejszy iocusiocus (łac.)	Prawda!	Projekt? Jaki projekt? Co uradziliście, moi wujowie?	Przynajmniej część	Późno, po dwunastej.	Starość mówił	Słyszałam, że moja matka była piękną! słyszałam, że była rozumną i że miała odwagę umierać, gdy ją obrażono zbyt boleśnie!	Trudno we własnym domu...	Tyś oszalała!...	Widziałeś?	Zatem nos jest organem!	Znowu?!
Mogłem ja słuchać, chociaż jestem sędzią już niemal sławnym, więc redaktorowi nie mniej przystoi pokonać się nieco, zwłaszcza, że przybył po informacje. Przechodzę właśnie do najciekawszej i najpoufniejszej izdebki duszy, na wskroś zagadkowej. Baletowy rycerz zaparł się istotnie swej wiary trzykrotnie, lecz deklarację ateistyczną złożył wobec świadków dopiero na chwilę przed samym zgonem, a więc po zamachu, który wobec tego, co Yetmeyer twierdzi, musiałby być skutkiem znacznie wcześniejszym od głównej przyczyny poważnie spóźnionej. Wynika z tego, że trudno zbawcę uznać za mordercę. W stosunku wspólników nie znalazłem cienia życiowych różnic, intryg, podjazdów.	Nie ma obawy. W najgorszym wypadku posądzą panią o kleptomanię. Wystarczy zaliczać się do towarzystwa i być dobrze sytuowanym materialnie, a można kraść, ile dusza zapragnie. Każdy powie: „Biedactwo! Cierpi na kleptomanię...”. To straszna choroba i tylko ludzie biedni nigdy na nią nie chorują.	Nie wypada mrugać, ale podniosę w górę brwi, jeżeli będzie coś złego, a opuszczę je w dół, jak wszystko będzie w porządku. Pamiętaj trzymać się prosto i stawiać drobne kroki. Jeżeli cię komuś przedstawią, nie podawaj ręki do uścisku, to niepotrzebne.	Nie	Nie, nie dawaliśmy! Przysięgam Bogu, żeśmy nie dawali!	Nie, nie żadnej kartki.	Znowu cię nie rozumiem. Co do Trestki to zawsze ci mówię, partia niezła: człowiek bardzo dobry, trochę dziwak, ale to nie szkodzi. Przy tym ładny majątek, rezydencja zupełnie możliwa, a nade wszystko	Nie, moja droga, po prostu je kupiłem. Przekupstwo jest transakcją głupią. Nie posiada się żadnej gwarancji skuteczności włożonych pieniędzy. Zresztą wszystko na świecie jest dostatecznie tanie.	To być nie może!	To bardzo proste. Po jego ucieczce oczywiście ustawiono kogoś, kto pilnuje jego skrytki w banku. Byliby bardzo naiwni, gdyby tego nie zrobili. Każdy, kto by usiłował skrytkę otworzyć, zostałby natychmiast aresztowany.	Kiej to nieładnie Przecie jaśnie pan, a i to naradza się z jaśnie panią i jaśnie paniczem, nie dopiero ja.	Nie, pani! Za dobre słowo wdzięczny będę, ale nic mi nie trzeba!...	Nie w moich. Muszę wypełnić ostatnie zlecenie naszego biednego kapitana Leclère, pojmujesz pan, że to mój święty obowiązek. Ale bez obawy, zajmie mi to tylko czas potrzebny na drogę tam i z powrotem.	Zapewne byleby nie rzucano kamieni z procy, jak podczas owej z dwoma wojskami potyczki, w której tak straszliwie opatrzono panu szczęki i stłuczono, Bogu dzięki, słoik z poświęconym napojem, od którego zaledwie mi wnętrzności nie pękły.	Nie mam zamiaru wyłącznie i zawsze korzystać z tego urządzenia.	Czy bezpieczną tu będę, panie Don Kichot? bo widząc pana stojącego w podobnym ubraniu, nie wiem, co mam myśleć o tym.	Nie mów tak	To jest pewien pan, nie wiem, zdaje się, Lulu, który jest właścicielem tej dryndy. On mnie zabiera na Karmel.	Robiłbym to może, gdybym miał racje po temu; ale przysięgam ci, nie mam szczęścia być kłamcą w tej chwili.	Czemu sama nie chcesz?...	Ja sam to dziś myślałem, mówiąc z tym Tempe. A to kanalia! Ale zatrzymałem się i zostałem już socjalistą-chłopomanem. To musi przyjść. Ja muszę przeżyć się do końca, tworząc coś wielkiego, a tylko tam to jest możliwe. Rozumiesz? A jak ręka?	A zkąd co wziąć? I to, co widzisz, dwoje rąk robiło, jedne plecy dźwigały;... a teraz coraz to ciężéj, coraz to gorzéj, serce się drze... Nie wiedziéć już jak radzić!	Tak zniesion, że nie wiem, czy dwudziestu piąciudwudziestu piąciu	Prosty. Pokarmem umysłu jest poznawanie. Żądza nie trwania czy przetrwania, jak mówisz, lecz pędu, postępu, odkrywania nowych prawd, wydobywanie ich z głębin ziemi, z tkanki roślin, z atomów i z bezmiarów gwiazd, z własnych myśli wreszcie. Poznawanie wszechświata, poznawanie siebie i poznawanie swojej roli we wszechświecie. Tu jest źródło wszelkiej wiedzy, tu kryje się motor nauki. I jakże możesz zmusić swój umysł, by wyrzekł się tego, co jest, co musi być racją jego istnienia? Powiadasz „żyjemy bezpieczni w naszych prawdach”. Ależ gdy pewnego dnia bodaj przypadkiem przyjrzysz się im bliżej, spostrzeżesz fikcyjność wielu z nich.	Cóż więc będziesz robić? Przecież wiesz, że ja nie mam czasu do stracenia, aby całe rano...	Odpowiedzieli, że nie mogą wydać mi jej natychmiast, albowiem boją się odpowiedzialności. Gdy więzienia napełnią się mnóstwem ludzi i gdy straci się rachunek więźniów, wówczas mi ją oddadzą. Ale to ostateczność! Pierwej ty ratuj ją i mnie! Jesteś przyjacielem cezara. On sam mi ją oddał. Idź do niego i ratuj mnie!	Ależ, co to za odpowiedź... Co innego uczciwi ludzie, a co innego sfera towarzyska, która nigdy by ich nie przyjęła do siebie. Tak, jak się stało, jest najlepiej i winszuję	Co nie mam mówić! Ty cicho bądź, stara Pani synowa tylko spaceruje i zagraniczne książki czyta, a tyle dba o dom, co pies o zeszłe lato. Cicho bądź, stara. Ja mówił będę, bo tu pan jezdem i dziedzic.	Panowie nie rozumiemy takowego terminu. Ale wyłóżcie nam, jeśli łaska, kogo macie na myśli, a wrazwraz (daw.)	Czemu nie poślesz do domu po inną?	Dziwak to był, nie wierzył wcale we wdzięczność.	Juści, co nie do ślubu go rychtujemrychtować (gw.)	Było, jeno nie do żeniaczki!...	Siadaj, Ropuchu Przyjaciele oznajmiam wam z przyjemnością, że Ropuch uznał wreszcie swoje błędy. Żałuje szczerze swych przewinień. Postanowił wyrzec się samochodów na zawsze, uroczyście mi to obiecał.	Nieoceniona! jak ona ukłoniła się przed Bronkiem, jak na niego patrzyła... ona, na honor, wyobraża sobie, że to arcykapłan!	Nalegam na pośpiech Potrzeba ażeby Litwa Polskę wyprzedziła i dała jej dobry przykład, od tego wszystko zależy. Pierwsza ona, okrzyknąwszy Ernesta, pozyska większe prawa do jego serca i wdzięczności. Młody jest i przez matkę świątobliwą wychowany, więc Kościołowi będzie podporą i wam opieką przeciw tym, coby rozdwoić chcieli pod pozorem wiary, gdy ona najlepszą i jedyną trwałą jest spójnią narodu.	Tylko co przyniosłem	Powiedział... zdaje mi się... powiedział, że pewnie jest mi lepiej tam, gdzie jestem teraz, ale gdybym przedtem był grzeczniejszy...	To chodź do mnie albo tu każę gąsiorek przynieść. Po drodze się przygodzi!...	Czy przyjrzałeś się tym skałom... od strony lądu?	Biedak na pewno od dawna jest w tym stanie	A pan d’Artagnan cóż na to?	A ówże zimownik jak się zwie?	Dowody pan zna więc wyliczę tylko ich nagłówki. Widzimy w świecie zwierzęcym, że większemu rozwojowi mózgu odpowiada większy rozwój umysłowości. Ze świata zaś ludzkiego wiemy, że nadmierny albo skąpy napływ krwi do mózgu osłabia lub unicestwia samo myślenie. Że alkohol, kawa, herbata, podniecając krążenie krwi, podniecają proces myślenia. Że gdy mózg więdnie na starość, słabną zarazem zdolności umysłowe...	Jak śmiałeś się dopuścić takowego zuchwalstwa! Wysłałem cię z rozkazem do pułkownika Montwiłła, a ty...	Tak, dla ciebie niebezpieczeństwo więzienia, dla mnie niebezpieczeństwo śmierci!	Oto przy tym świadku panią przepraszam, jeżelim co przeciw niej zawinił.	A słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Duch Św. zstąpił w łono Dziewicy i powiła Syna Bożego.	Daj to Boże dobre o sobie rozumienie jest połową szczęścia.	Nudzisz się? to bardzo dobrze, moje dziecko. Dziś można odsłonić tę roletę z boku... Trzeba także uchylić drzwi od ogrodu...	Też się jest czego bać! Obie są młodsze od ciebie!	Rzucam panu kurtkę Toma, żeby pan miał na czym siedzieć, bo tam wilgotno. Jemu i tak za gorąco. Do widzenia.	Aleś to waćpan uspokoił?	Ano to dobranoc!	Chciałbym widzieć to rzadkie zjawisko	To naprawdę las!	To wedle onych kratówkratów rzekł Kornelius.	Zdaje mi się, iż przypisuje go powodom politycznym.	Znów zaczynasz na ulicy.	Mnie niepotrzebne są żadne gwarancje, nawet wystawione tam	Będę niemiłosierny, srogi, okrutny Wiesz wszystko?	Dwieście rubli na miesiąc!... Naturalnie, musimy poczekać...	Słuchaj spróbuj nam rozłożyć tę substancję: jeżeli wydobędziesz z niej jakikolwiek pierwiastek, nazywam go z góry diaboliną, próbując bowiem zgnieść ten skrawek, rozwaliliśmy dopiero co prasę hydrauliczną.	I jest pan zadowolony ze swej wycieczki?	Tak.	Panie odpuść! ci Francuzi zawsze są pewni siebie!...	Grzyb chce nogi wyprostować, bo se zasiedział...	Czy go już aresztowali?	Otóż więc napiszcie teraz z drugiej strony rozkaz wydania mi oślątek i podpiszcie go pięknie, ażeby poznano waszą rękę.	Zdrajco! przed sądem odpowiesz za swe uczynki!... Żmijo!... Mam jeszcze syna...	On ciebie obchodzi?	Zrobi mi pani ten zaszczyt, aby przyjąć moje ramię?	A rzeczy są jakie?	A ty skąd wiesz?	Czym przyjechała?	Cóż ten Waligóra tu zamyśla?	I czegóż znowu, do ciężkiej choroby, chcecie?	Bóg go obroni!	Czy jesteś pełnoletnimpełnoletność	Więc dziś	Za kogo?	Zapal go płomieniem!...	A po cóż Bronia potrzebna w Kaźmirówce?	Ależ zbieg, ranny?	Aramis?	Baczność zatem!	Czemuż niebezpieczne, panie prezesie?	Czy potrzebujesz pieniędzy?	Czyby kto zachorował?	E?...	Gdzież rodzice? Pomarli?	Idą...	Kogo?	Mam.	Masz talara.	Niewątpliwie	Oto ulica de Bondy	Tik parašyk tuojau nuvažiavęs Ir paskui rašyk dažnai! Juk mes lauksime žinios nuo tavęs, lygu saulės...	Wciąż siedzisz w dziale korespondencji?...	Zgoda.
Och, nie, panie kapralu! Wygodniej na koniu! Zresztą ja nie umiem nabić karabinu, a widzi pan, że umiem jeździć konno.	Panie Świerkoski, poślij pan przez swojego robotnika list do Osieckiej, bo piszą, że pilny, a mój Roch po wczorajszym pogrzebie jeszcze nieprzytomny.	Jestem, ekscelencjo Czego pan sobie życzy?	Umrzeć muszę i o stajnię mieć staranie. Słuchać, co pan mówi, muszę, czasem wypić kieliszeczek, przespać się i na noc spuścić psy. Ot, co muszę.	Co? pan nie wiedział?...	Och, tak odda jej pan taką usługę, jak gdybyś był jej ojcem...	Załatwiałem to, co mi pan rozkazał.	Mości rycerzu! zaklinam cię na wysokie cnoty, którymi Pan Bóg cię zaszczycił, pójdź na ratunek ojcu mojemu, którego dwaj niecni łotrowie mordują.	To nic nie szkodzi. Proszę zaraz tu do mnie.	A przez kogo, jeżeli nie przez nią, wylał ojciec szefa kalkulacji? Ten bąknął jej coś o jej najdroższym i w godzinę nie było go już w fabryce. To pewne. Nawet wywołuje oburzenie, bo wcale się nie ukrywa ze swymi amorami. Traktuje ją demonstracyjnie jak wielką damę.	Dziękuję pani dobrodziejce, dzisiaj jestem zupełnie zdrów.	Do stu tysięcy rekinów! Jeśli zobaczę choć jednego na swojej drodze, to ucieknę trzy mile dalej, obiecuję ci to, kapitanie. Wolę już mieć do czynienia z kuguarami i jaguarami.	...w tej walce o swoje prawa do szczęścia...	A co, panie majster?	A nie: ja na ulicę wyjdę i będę krzyczał.	A teraz nie dokuczają?	Ależ nie na mnie nie na mnie chyba, a na inną.	Boże wielki! jeszcze gdzie na Dzikie Pola ruszy i nie ujrzę go więcej w życiu!	Boże! Więc to, co podejrzewałem, miałoby być prawdą? Hayde, byłabyś szczęśliwa zostając ze mną?	Co tu się dzieje? Dlaczego? Kto?	Dobra, panie, nigdy mi jeszcze nie uczyniła krzywdy. Zaś Ania i Elżunia są pod tym względem takie same jak ona.	Dyskusja moja z Cointetami, którzy, jak mogła się pani domyślać, kryją się za Métivierem, skończyła się o północy. Ale cóż takiego zaszło od wczoraj, co jest gorsze niż uwięzienie biednego Dawida?	Dzisiaj się pani nie bała?	Gdyby się pani chciała uczyć, to przytem, co pani posiada, przy swobodzie i środkach, zaszłaby pani daleko.	I ja znam Zgierskiego. Wygląda na pokątnego finansistę.	Ja byłbym mu się od razu dobrał do skóry, gdyby on był moim synem!	Jak to? Jeżeli do tego stopnia nie cierpi małżeństwa, dlaczego sama wyszła za mąż?	Jeszcze jedno pytanie, miss Stapleton. Jeżeli w słowach pani nie było ukrytego znaczenia, to dlaczego nie chciałaś, aby je brat usłyszał?	Ma pani talent, ogromne uczucie, indywidualizuje pani muzykę, brak tylko pani szkoły i techniki, gra pani jest intuicyjną. Boże, muszę iść, bo tam dzieci w kąpieli! Tak, ta jedna fraza pyszna. Uderzyła w klawisze i powtórzyła ją kilka razy	Mamy jedną przewagę o tym, jak jest naprawdę w firmie, wiemy tylko my. Jeżeli temu Tolewskiemu nie brakuje sprytu, nie będzie on wierzył opinii, póki nie zajrzy do faktycznych danych. A nic łatwiejszego, jak właśnie takie dane mu zaprezentować jednym małym trickiem.	Można nią z wyspy odpłynąć i do lądu się dostać?	Na Boga żywego!	Nie bójcie się znajdzie ona i u nas miłość i chuchanie. Strzec będziemy kwiatuszka, a posadzimy go na pięknym, wysokim zamku.	Nie jest on moim Należy do pana Benassisa	Niech go nie znam, tego Mellechowicza! A ty co?	No, mam dziś co się zowie dobry wieczór! Napijmy się z tej racji czegoś musującego!	Pozostaje jeszcze nazwać cypel na południowo-wschodnim krańcu wyspy	Proszę zawiadomić pana profesora by jak najprędzej wracał do domu.	Przyznam się, wielmożny panie żem ja już łapał je ręką i przekonałem się, że te diabły, co cię tak turbują, mają ciało jak się należy i wcale nie żywią się wiatrem, a co więcej, nie słychać ich ani siarką, ani innymi plugastwami, tylko pachną piżmem i wonnościami, że aż w nos bije.	Teraz jest	Wielemozny panie! wielemo...	A Horpyna!... toć tę basetlę znam dobrze!	A cóż tam, kolego Juchno?	A cóż to, gburze jakiś, nie poznajeszże? To ja, burmistrz Freimuth!	A ja... przed siebie.	A kawę piłeś?	A oczy ma jak ryś, aż nimi kłuje Takiemu się nie przeciw!	A ten młody kapłan?...	Ach i to twoje bezdennie naiwnie zaufanie. „Co, Właduś?” Uj­rzałem tego potwora, ziejącego śmiechem, i zdawało mi się, że ciebie w tej oto chwili wprost z ramion jemu w paszczę...	Ale to miało taką straszną głowę	Ależ proszęż bliżej może się czym posilicie, zmęczeni z drogi. Każę co zrobić ciepłego.	Ani mi to w głowie nie postało.	Ani żony?	Antysemityzm mówił łagodnie.	Byłem dla niej okrutny. Nie zapominaj o tym.	Co?... No, dziesięć okrętów	Czekam, aż się uspokoją z tą panną.	Czy jeno masz waćpan eksperiencjęeksperiencja (z łac.) spytał Wołodyjowski.	Dlaczego?	Dotyczące planu zmian w statucie Funduszu i w przepisach...	Dzień dobry!	Dłużnik jest silniejszy od wierzyciela.	Fay koloru Bismarck! Może trochę zbyt światły, zbyt voyant? Oto inny z ramażem czarnym.	Gdzie z wody?... Z rzyki?...	Geradajosie, wierny mój druhu!	I bez tego nie zapomni; wżdy ostatnim przeniewiercą byłby.	Inne życie?	Ja po swojej koniczynie już dziś i zaorałem!	Juścić, że być będą,	Kto to napisał?	Myślisz, że da się wykraść ciało?	Nie lubi nas syn?	Nie rozumiem.	Nie, właśnie rzeczy przykre należy łykać jak lekarstwo, jednym haustem. Więc?...	O moja luba! nieuwierzysz jaki mię ogień pali, pragnę, palę się cały	O, Jadzia! Ona, choć zawsze milczy i nawet oczu nie podnosi, z ludźmi co chce robi.	O, to się rozumie. Więc dziś po południu każę w korytarzu umieścić ogłoszenie, a...	Oho! to widać, ktoś większy od księdza biskupa żmudzkiego!	Pamięć moja musiała się przykrócić wraz z oddechem Nie przypominam sobie.	Pochodni!	Posyła mnie ojciec Goriot.	Prawda kochany Alfierze, wszystko poszło jak najlepiej, zimno odparła podczaszyna	Prawo prawem, alebyś już nie ziewał, tylko byś ty gnił, i to nawet nie w kryminale, tylko w glinie dolno-austriackiej. Masz szczęście.	Prosto z Zasławka, gdzie siedzę prawie od dwu miesięcy A niechże ich w końcu diabli wezmą, w jakie wpadłem awantury!...	Rzekłem swoje, ruszaj precz, wilkom cię każę jeszcze szczuć i poganiać...	Ręka Stwórcy ciąży nad nim i nie uniknie kary zasłużonej.	Stanko... widzisz ty? ŻydyŻydy	Tak mi służba nieszczęśliwie wypadła, że nie mogę być u Orłowskich.	Tak.	To dziwne, Lizo, ale mnie się zdaje, że Janek cię nie cierpi.	To kiej tak dobrze, czemuż to kowal tam nie pojechał, co?... Smoluch jucha, łże jak ten pies i tumani, a wy głupie wierzyta!	To możliwe	Trudno	Trzeba będzie szlachcie dać znać ażeby się kupilikupić się (daw.)	Widziałeś, Marcinek, zbrodniarzy?	Wy tak gadacie, co wam ślina przyniesie.	Wyłączmy kwestie pieniężne	Wódki nie macie? Kurz tak drapie w gardle...	Zatem?	Świnią trza być, ale nie chłopem, żeby się zaś tak tarzać...
Ależ, kochanie, to, co mówisz, nie trzyma się kupy, fałszywe jest od podstaw. Wiesz równie dobrze jak ja, że istnieją tytuły pretendentów, które obowiązują nadal, jeżeli terytorium zajęte jest przez uzurpatora. Na przykład król hiszpański mieni się również księciem Brabancji, stwierdzając przez to stan posiadania mniej dawny od naszego, ale dawniejszy niż posiadanie króla Belgów. Nazywa się także księciem Burgundii, królem Indii Zachodnich i Wschodnich, księciem Mediolanu. Otóż nie posiada już Burgundii, Indyj ani Brabancji, tak jak ani ja, ani książę heski nie posiadamy Brabancji. Król hiszpański mieni się mimo to królem Jerozolimy, cesarz Austrii również, a ani jeden, ani drugi nie ma Jerozolimy.	No, to nie jest taka wielka podróż, ale za to najprzyjemniejsza z tych, jakie znam.	Ja? Dziękuję bardzo, ani mi w głowie. Słyszałem wprawdzie czasem za swymi plecami, że stary Prusak Bates to cwaniak, ale nie myślę brać na siebie odpowiedzialności za nowego kierownika gier i sportu. Proszę załatwić to między sobą. Dobranoc.	A ja w najlepszej wierze chciałem już to bydlątko powieść za sobą lub przynajmniej wymieniać za mojego osła, który nie zdaje mi się być dogodnym; do kata, wielmożny panie! jednakże te prawa i ustawy rycerskie są zbyt surowe, jeżeli nie dozwalają nawet osła za osła zamienić, ciekawy też jestem, czy dozwolono jest przynajmniej zamienić siodło.	Głupstw, kochanku? Nie. Ta skóra kurczy się za każdym moim pragnieniem... to coś przekręcone... Braman ten braman to musiał być tęgi figlarz, bo pragnienia, widzisz, powinny by rozszerzać...	Rzeczywiście, mój przyjacielu wierzę temu, bo więcej mi w tej chwili dałeś dowodu dowcipu, niż tamten Sancho Pansa przez cały czas, com go widział; widać w nim było żarłoka i głupca, a nie dowcipnisia, i przekonywam się, że czarownicy, prześladujący prawdziwego Don Kichota, i na mnie się usadzić musieli, każąc mi dręczyć się tak długo z fałszywym Don Kichotem i tym cymbałem giermkiem jego. Ale po Bogu a prawdzie nie wiem, co powiedzieć, bo istotnie na własne oczy moje widziałem tamtego Don Kichota w szpitalu wariatów, a tu spostrzegam zupełnie innego, który tamtego nie zna wcale.	Nie wiem, Ludko, nie śmiem nawet zgadywać. Ale przypuszczam, że jest to przepowiednia czy też przestroga. Zwyczajny sen nie zostawia takiego wrażenia.	Patrz, na Marsa! i to dziecię rozpieszczone woli kamienie nad brzegiem morza, nad puchy i przymuszone pieszczoty! Ale chodź! niewolnik niewolnikiem, a wybierać mu się nie godzi do smaku! Cezar zażądał wielkiéj uczty... Priscus cię wołał!... słońce ma się ku zachodowi!!!	A nie. Ksiądz do kary to skory, ale z pomocą to się nikomu nie pokwapi...	Czemuż sobie co na to nie radzisz? Jeżeli ran nie ma, to trzeba się wysmarować mydłem i spirytusem.	Ty mi to poradź ojcze Smutnie doświadczyłem że woli własnej nie umiem dać kierunku, przyznam się, że dziś nawet, chodź się tu przywieść dałem jak posłuszne dziecię, nie mam odwagi spojrzeć na przyszłość	Matematyka, odparł Tomek, jakkolwiek umysł ludzki podnosi, zaostrza i wykształca, jest nauką ilości, zatem nauką z ciała wynikłą; a że ciało nie jest prawdą lub same przez się przynajmniej	Słuchajże! w tym miejscu, na którym jest teraz twoje kolano, zakopałem to, co mego ojca zawiodło w jasyr, co Mordacha wydało na moją zemstę, co już przedtem i mnogiej krwi, i mnogiego nieszczęścia było przyczyną. Tego Persa, co to przyniósł był aż z indyjskiej ziemi, struł jeden Ormianin, tego Ormianina udusili trzej Greczyni w Białogrodzie, tych Greczynów utopić kazał basza jędropolski, tego baszę zabił ataman Łoboda, Łobodę rozsiekali mołojcy, aż się to dostało memu ojcu, a ojciec usycha teraz w pogańskich łykach... Kiedybyś chciał wziąć, com zakopał, to i ciebie spotka nieszczęście i zguba!	A ja się stąd nie ruszę. Tu jest jej grób. Ja nie mogę. Niech pani jedzie. Ja tu skończę najlepiej i przynajmniej zniknie dla pani problem mojej egzystencji.	Był kupcem, panie hrabio, objął firmę po moim biednym ojcu. Ojciec umarł i zostawił nam pięćset tysięcy franków; podzieliliśmy się po połowie, bo tylko dwoje nas było. Gdy Emanuel żenił się z siostrą, nie miał nic, oprócz absolutnej uczciwości, wspaniałej inteligencji i reputacji bez skazy; pragnął posiadać tyle, ile jego żona. Pracował dopóty, aż zgromadził po sześciu latach dwieście pięćdziesiąt tysięcy franków. Naprawdę, panie hrabio, można się było wzruszyć, patrząc na tych dwoje dzieci tak pracowitych i zgodnych; dzięki swoim zdolnościom mogli zrobić wielki majątek, ale nie chcąc nic zmieniać w ojcowskich zasadach, trudzili się przez sześć lat, choć kto inny mógłby zarobić tyle w ciągu lat trzech. Toteż w całej Marsylii jeszcze głośno od pochwał wobec takiego szlachetnego wyrzeczenia. Na koniec, pewnego dnia Emanuel poszedł do żony, która właśnie wypłacała należności.	Nie wiem, panie doktorze Nie mam pewności, czy jest on zdrów na umyśle.	Wyznam sumiennie, w jaki sposób przyszło do tego, lecz powierzając pani tajemnicę, błagam o jak największą pobłażliwość. Sąsiaduję od dawna z ojcem pani. Nie wiedziałem, że pani de Restaud jest jego córką i byłem tak nieostrożny, żem najniewinniej w świecie wspomniał o panu Goriot przed siostrą pani, przez co obraziłem na siebie i ją i jej męża. Nie umiem pani opowiedzieć, jak surowo księżna de Langeais i moja kuzynka potępiały tę apostazję córki. Opowiadałem im całą scenę, a one śmiały się do upadłego. Pani de Beauséant porównywała ciebie, pani, z twą siostrą, odzywała się bardzo przychylnie o pani i opowiadała mi, żeś nieskończenie dobra dla mego sąsiada, pana Goriot. Bo i jakże mogłabyś pani nie kochać tego człowieka? On ubóstwia panią tak namiętnie, że ja zaczynam być zazdrosny o to. I dzisiaj przez dwie godziny mówiliśmy z nim o pani. Byłem przejęty słowami pana Goriot i powiedziałem dziś przy obiedzie kuzynce mojej, że niepodobieństwem jest, abyś pani była również piękna, jak jesteś kochająca. Gorące moje uwielbienie podobało się pani de Beauséant, która zabrała mnie na operę, mówiąc ze zwykłym swym wdziękiem, że będę mógł sam zobaczyć panią.	Idę spać Niech diabli wszystko wezmą, tu buta włożyć nie mogę bo kłuje, ta klempa popaliła mi kołnierzyki, w domu piekło, tego już za wiele. Mateusz! Jak by kto do mnie przychodził, to mnie dzisiaj nie było i nie ma, słyszysz?	Ale owszem! dobrze! Ja się tego nie wstydzę, również jak i tego, żem dostał kosza.	Wie pan, że to nie do uwierzenia, aby taka niewielka znawczyni, jak dyrektorowa, obsadzała sama sztuki!	To drobiazg, stryjenko, nie boję się.	Tam do licha! wino trąci korkiem. Weź to dla siebie, Krzysztofie, a dla nas pójdź przynieś więcej; znajdziesz tam na prawo, wiesz? Jest nas osób szesnaście, sprowadź więc osiem butelek.	Wyśmienite... To nie takie piwko jak u nas, no, ale zawsze lepsze niż ten paskudny kumyskumys	To przecież nie da mi zmrużyć oka.	To czemu tego nie zrobisz? Ciągle tylko gadasz, że możesz.	Jakże wasza excellencya jest z hr. Sułkowskim nie trzeba zapominać że słońce zachodzi, że ludzie są śmiertelni, i że synowie po ojcach następują a Sułkowscy po Brühlach.	Ależ pani de Restaud jest, zdaje mi się, uczennicą pana de Trailles	W jednym miejscu niedawno zaczęli kować i tych ostawim w spokoju, ale ot, z tej i z tamtej strony bardzo już się wryli. Weźmiesz waść pięćdziesięciu dragonów, wezmę ja tyluż i popróbujem ich przydusić. Masz waść ochotę?	W takim razie nieobce jest ci pewnie imię Maroty.	„Zapaszek” to dobrze powiedziane jak na tak pachnącego autora	Ja bym na miejscu Teodory popędziła go trochę	Co wam do tego! znajdę obłogi, a pójdzie zając w żyto, no, to i my za nim.	Niby tak ale żaden rozumny człowiek nie ma czego szukać w Devil Bay.	O! będziemy ich pilnowali, jeżeli tylko wpadną w nasze ręce. Jego eminencja może być spokojny, odstawimy ich do Paryża pod dobrą eskortą.	Ja ci tam nie byłem u innych, tylko u tych dwóch, które tutaj przychodzą.	Oj, oj!... Przecie mi nieraz ze sądu dawali do przepisywania, choć nie mam lekkiej ręki. A te wiersze, co pan ekonom z OtroczaOtrocz	Proszę cię, odejdź... Kiedyś chora, to idź do domu.	Tak jest i jeśli macie ludzi ślijcie ich z łopatami, trzeba naprędce usypać baterye do rana. Będą strzelać do słupów i próbować kul siły.	To za drogo.	To co nam więcej pozostało?	Obawiałem się, że tak długa rozmowa z proboszczem może cię zmęczyć	Czasopismo to prenumerował niegdyś nasz wiejski karczmarz Lubił ogromnie rasowe kozy, a wszystkie mu pozdychały. Dlatego prosił redakcję tego czasopisma o poradę.	Nas dwu, to mało	Ba, liść pada z drzewa, a ptactwo ciągnie na południe Potem, zniżywszy głos i ukazując szybujące po nad drzewami stado pliszek, dodał:	Zobaczę, dokąd, byle nie tu.	Ależ miałeś ją w rękach, Athosie, dlaczegoś jej nie utopił, nie zadusił, albo nie powiesił? przecież tylko umarli nie powracają.	Zapewne nawet nieuleczalna którą ja przecież poczytuję przeciwnie, za wysoki stopień jego wykształcenia.	Ależ nie, ależ nie Nie brakowało żadnej strony.	Nakoniec wróciliśmy na naszę drogę?	Nie wiem.	Odzyskania zguby nie śmiem utrudniać.	Czy pani postanowiła mi nie odpowiadać?	Nie trzeba?	Nie szkodzi Chcę tylko zobaczyć ten pokój, nic więcej. Proszę dać mi klucz.	Twoja wola, ale drudzy muszą tutaj ostać i jakoś sobie radzić.	Co wam tak pilno?... Czekaliście parę tygodni, możecie jeszcze poczekać z tydzień, ze dwa... Zresztą, jeżeli koniecznie chcesz...	Mój drogi, bądź przekonany, że jeżeli o kimś mówisz źle, zawsze ci uwierzą.	Naprzód się postarajcie, a potem przyjdziecie.	Także koncept!... Pański zegarek zawsze spieszy się z rana, a późni wieczorem	Bo wtedy dziewczęta obejmują cię jedną ręką za szyję, a drugą sięgają ci do kieszeni, nazywając cię najmilszym. Nieprawda, Jasiu?	Dzisiaj w nocy. Myślę, że tej nocy diabli przyjdą zabrać starego Hossa Williamsa.	Jak się nazywa mama?	Możemy wstąpić do pana pogadać?	Och, tak, tym gorzej	Powiecie, żeście wzięli okup za pana de Bergowa, aby mieć czym zbójom zapłacić.	Za Albańczyka, och! już lepiej za Albańczyka!	A bo co?	Więc chodźmy. Bo pan pewnie bardzo zmęczony.	A skądże masz te dziury we łbie, co?	Ar seniai tu tą pasaką girdėjai apie mūsų kūdikį?	Co zamierzasz, kapitanie?	Cóż w tym zabawnego?	I ślub da po szelmowsku.	Ty jesteś Sabina Marcja, wdowa po Trebonjuszu.	Bo lubi, żeby ją podziwiali	Pani Stefania udaje dzisiaj złośliwą	Ano trudno	Czy Tonnor znał również pani męża?	O, mój panie, a sława?	Panie!	Panu dość, a mnie mało!...	Powiadacie, jakby już Jasiek całkiem był głupi!	Powiedział: dobrze A więc...	Więc czegóż jeszcze chcecie?	A więc poczekajmy	Czarny Korsarz!	Czy ty wyjeżdżasz?	Dowód!	Dzieciństwo odrzekł Sylwester	Gadajże!	Hilda	I kiedy należy oczekiwać skandalu?	Krzywdę? Jakąż krzywdę?	Mamo!	Och, desperacja!	Pewnie chodziło mu o opinię ludzką?	Przecie jako narzeczony...	Przecież ty wczoraj miałeś doroczne zebranie Akademii...	Zaprzeczasz własnéj woli?	Zaraz przyjadę
Niewątpliwie, miss Campbell, nie podobna nawet porównać tamtych z naszymi przestrzeniami archipelagu hebrydzkiego. Jest to prawdziwy archipelag, z niebem dużo jaśniejszym niż niebo wschodu, z poezją dużo piękniejszą niż wszystkie ich wody. Archipelag grecki stał się przytuliskiem wszystkich bogów i bogiń greckich. Zgadzam się z tym. Ale pani to dobrze rozumie, że owe bóstwa były niezmiernie podobne do zwykłych mieszczan, bardzo pospolitych, obdarzonych zaledwie życiem materialnym, urządzającym swe interesy i sprawy w sposób bardzo ludzki. Wedle mego zdania Olimp przedstawia się mniej więcej jak bogaty salon, w którym zbierają się bogowie i boginie podobni zupełnie do ludzi, ponieważ ulegają ich wadom i ułomnościom. Tak nie jest na naszych Hebrydach. Jest to miejsce pobytu istot niezwykłych, nieziemskich. Bogowie skandynawscy to istoty nadnaturalne, eteryczne, trudne do określenia piórem lub pędzlem. Taki na przykład Odyn, Osjan lub Fingal są to wszystko duchy poetyckie zaczerpnięte z odwiecznej tradycji sag. Jakże  cudowne są te istoty pojawiające się w mgłach morz północnych, pod biegunami, pośród nieprzebytych lodów i śniegów! Oto Olimp prawdziwie boski, nie taki jak Olimp grecki. Ten nie obejmuje w sobie nic ziemskiego i jeżeli rzeczywiście wyznaczyć należy miejsce pobytu dla tych istot niezwykłych, to najodpowiedniejszym dla nich są nasze Hebrydy. Tak, miss Campbell, to tu właśnie przebywam, by wielbić to, co prawdziwie boskie, i jako prawowite dziecię starożytnej Kaledonii nie zamieniłbym naszego archipelagu, jego dwustu wysp, szarego nieba, burzliwych prądów ogrzewanych Golfstromem na wyspy wszystkich mórz Wschodu!	A ja, rozumiesz, mogę żyć tylko w Lukce. Wracam więc jak najprędzej do Włoch.	Jestem pewien Dlatego mogę panu szczerze powiedzieć, że prezes życzy sobie znaleźć powód, pretekst, podstawę moralną do udzielenia dymisji dotychczasowemu dyrektorowi handlowemu. Rozumie pan?	Żebyś mógł jako polityczniepolitycznie (z łac.) skrypt dłużny, dokument wystawiony przez dłużnika, zawierający potwierdzenie zaciągniętego długu i zobowiązanie do jego zwrotu. ma.	No widzi pan, jak jest z pańską megalomanią. Zdawało się panu, że lecznica rozpadnie się w gruzy, jeżeli pan nie przyjdzie. Tymczasem świetnie się bez pana obejdą.	D’Artagnanie, życie mi zwracasz! Sądziłem już, że mną wzgardzono, że mnie zdradzono. Tak szczęśliwy się czułem, ujrzawszy ją znowu! Nie mogłem uwierzyć, aby narażała swoją wolność dla mnie; a jednak jaka przyczyna sprowadzić ją mogła do Paryża?	Pokaż no; nie bój się, nie wezmę ci, ino coś zobaczę. Widzisz, z tego końca jest gruby i zakrzywiony, a ja mam w kieszeni taki sprawny, ostry nożyk, co wszystko zdoli. Wyrzezam końską główkę, dopiero będziesz miał źróbkaźróbek (gw.)	Wszak go się nie boją ani ptaki, ani inne zwierzęta może i ja dla tego samego nie będę się bał jego wzroku. On jest jakby czarodziejem zwierząt, a ja jestem chłopiec-zwierzę.	Ja, jaJa, ja (niem.) szepnął znowu Störch, cofając się nieco w tył z krzesłem, bo go Borowiecki uderzył oczami.	Brawo! Rozumiesz majątek: to jest patent na impertynencję. Jesteś nasz! Panowie, pijmy na cześć potęgi złota. Pan de Valentin, stawszy się sześciokrotnym milionerem, przychodzi do władzy. Jest królem, może wszystko, jest ponad wszystkim, jak wszyscy bogacze. Odtąd dla niego zdanie: WSZYSCY FRANCUZI SĄ RÓWNI WOBEC PRAWA jest kłamstwem wypisanym na czele konstytucji. Nie on będzie słuchał praw, ale prawa będą słuchały jego. Nie ma rusztowania, nie ma katów dla milionerów!	Nigdzie! ani na chwilę, tylko do ojca	W takim razie pan Norski będzie miał zaszczyt zmusić pana	Tak samo ja Prawda, Huck? To samo ci mówiłem, no nie?	Matka wyjeżdża na prowincję, a syn idzie do wojska. Wczoraj właśnie sporządziłem akt darowizny.	To nie dla siebie... tak... przecież zawsze sam nie będę w nim mieszkał, bo... nie, nie pójdę za pana, bo powracam do teatru:	Czy wiesz, Marto że jesteś prawdziwie piękna. Co za pyszny wzrost! Musisz być przynajmniej o pół głowy wyższa ode mnie. Bieda nie zeszpeciła cię dotąd wcale, chociaż różo­wy odbłysk żaru, który w tej chwili pada na twarz twoją i naśladuje delikatny rumieniec, podnosi bardzo piękność twą i prześlicznie wygląda przy twych kruczych, olbrzymich włosach! Cóż by to było, gdybyś jeszcze zamiast tej brzydkiej, wełnianej, zrudziałej sukni włożyła ubranie żywej barwy i wykwintnego kroju, zamiast tego płócien­nego gładkiego kołnierza otoczyła szyję swą przezroczystą koronką, żebyś warkocze twe podniosła wyżej nieco i ubrała je pąsową różą lub złotymi szpilkami... Byłabyś prześliczna, moja droga, i trzeba by ci było tylko parę ra­zy ukazać się w loży pierwszego piętra na reprezentacji modnej jakiej komedii, aby młodzież całej Warszawy za­pytała jednogłośnie: „Kto ona? gdzie mieszka? czy po­zwoli, abyśmy hołdy nasze u jej nóg...”	No no, panie Krzepicki, tylko jeden jedyny warunek: sztama! Rozumiesz pan? Sztama! Sztama! To znaczy, musimy trzymać jeden z drugim. I ani pary z gęby o tym, czym ze sobą gadamy...	Ja	No tak, ale pan dał na to pieniądze.	Toteż zjawiają się teraz prorokinie, jak za nieszczęsnych czasów króla Karola VII. Wszak i w naszym mieście jest jedna, która poczyna sobie szczęśliwiej niż Joanna. Córkę Jakuba d’Arc nawet jej rodzice uważali za obłąkaną i szaloną, a panna Deniseau w swym ojcu znalazła ucznia i adepta. Nie sądzę jednak, by powodzenie jej mogło być wielkie i trwałe. Naszemu prefektowi, panu Worms-Clavelin, zbywa na wytwornym obyciu, ale jest on mniej głupi niż BaudricourtRobert de Baudricourt (zm. 1454) prezydent Francji w latach 1895–1899., by spróbował słuchać panny Deniseau. Na to ksiądz rektor może mi odpowiedzieć, że za dni naszych wpływ Bernadetty z Lourdes jest silniejszy, niż był kiedykolwiek wpływ Joanny d’Arc. Ta rozpędziła kilkuset zgłodniałych i wylękłych Anglików; Bernadetta poruszyła niezliczonych pielgrzymów i miliardy ich ściągnęła na nieznaną górę w Pirenejach. I mój czcigodny przyjaciel, pan Piotr LaffittePierre Laffitte (1823–1903)	To wiem, że jest w Upicie. Ale w domu co się dzieje?	Nie czyńcie Nais odpowiedzialną za wyskoki próżności smarkacza nieposiadającego się z dumy, iż znalazł się w świecie, w którym nigdy nie spodziewał się stąpić nogą Czy nie widzicie, że ten Chardon bierze uprzejmość światowej kobiety za awanse? Nie umie jeszcze odróżnić milczenia, jakie zachowuje prawdziwa namiętność, od protekcyjnych grzeczności, jakie ściąga nań jego uroda, młodość i talent! Los kobiet byłby nazbyt ciężki, gdyby były odpowiedzialne za wszystkie pragnienia, które budzą. On jest zakochany, to pewne; ale co się tyczy Nais...	A szczoszczo (ukr.) ozwały się ze środka głosy mołojców, widocznie przekonanych, że to ktoś od taborów kozackich przychodzi.	Albo od pani swojej	Albo się puszcza kluskę przez okno!...	Cały błąd twój jest to, żeś się zanadto pośpieszyła.	Słyszeli panowie Myślę jednak że przede wszystkim biedne to dziecko musi się uspokoić.	Wręcz przeciwnie. Nadal uważa pana za jakąś niesłychaną fantastyczną postać. Dlatego tak za panem tęskni.	Nie To mnie raczej zabij, a jego weź ze sobą na zamek i powiedz ojcu memu, że król ciemności rzucił mnie w przepaść, a Gotfryd oszalał z bólu i ledwieś go uratował. Mój ojciec nie da wówczas wiary jego słowom, a ty dostaniesz pół królestwa w nagrodę, gdyż kocha go on jak syna.	Właśnie. Ale to było konieczne. Miałem w tym swój interes. Czy nie rozumieliście, o co mi chodzi?	Nie rozumiem tego i jestem pewny, że te rzeczy dałyby się pogodzić, byleby postępować z niemi...	Zostawże ten nóż poszczerbiony, powiadam, nie stawiam tak wysokiej ceny rozgrzeszenia... Najpierw pijmy; następnie dowiesz się, jakim straszliwym warunkiem okładam twoją ekspiację. Mów tedy: Agata jest bardzo rozkoszna, bardzo smakowita?	Czy jaśnie pani każe wygrzać szkandelą także i łóżko księcia Bulby?	No, to nie diabłaż ty wozisz ze sobą?	Zaraz mi lepiej Bok trochę pali... Nic to!... Całkiem mi dobrze!	Że to przezpieczności nie ma żadnej!... człowiek pod strachem cięgiem żyje jak ten zając, a nikto nie poradzi.	I u Wachników znowu się pobiły, aż po księdza chodzili, żeby rozbroił... a u Paczesiów cielę pono się udławiło marchwią.	Właśnie, akurat, moja Franciszko od księdza proboszcza! Wiesz dobrze, że jemu się udają tylko cienkie mizerne szparażki. Powiadam ci, że te były grube jak ramię. Nie jak twoje, oczywiście, ale jak moje biedne ramię, które jeszcze tak schudło tego roku.	A co to mamie?	Co tu się wydarzyło?	Dziewka się ciebie boi a ty, niepoczciwy, znowu patrzysz na nią.	Jaśnie panie, powóz Francuza wielokrotnie mijał się z kolaską Teresy.	Nie, proszę pani, panna Hejbowska. Znam ją od dziecka, bo nasze rodziny były zaprzyjaźnione.	To szatan z piekła rodem ta kobieta!	To widzę, żeś po prostu desperat.	Nauczyciele szermierki, których pan pobiłeś.	To majątek!	W imię Ojca i Syna, i Ducha to tu!	Widziałeś pan króla?	On? on nic nie będzie wiedział, nic nie usłyszy i nic nie zrozumie. On się nie pyta, z kim i dla kogo liczy, byle tylko liczył. Jemu wszystko jedno czy Hiszpan, czy Chińczyk; nie ma żadnej narodowości i jest kosmopolitą. Ot i wszystko.	Na honor, drogi mój gospodarzu zażądałem najlepszego, jakie masz, wina, a jeżeli mnie oszukałeś, sam będziesz ukarany tem, czem zgrzeszyłeś, bo nie cierpię pić sam i musisz mi dotrzymać kompanji. Pijmy zatem! No, dalej! za czyje zdrowie pić będziemy, aby nie zranić niczyjej miłości własnej? Niechaj będzie za pomyślność twojego zakładu.	Tak, dopisek. List, jak już raz nadmieniłem, został spalony i nie można go było odczytać. Raz jeszcze pytam panią: dlaczego nalegałaś, aby sir Karol spalił list, który otrzymał w dniu swojej śmierci?	Zapewne. Ale czy możesz sobie wyobrazić, że zostaniesz psem przez całe życie?	Ależ nie! Wiem, że ścigałeś nieprzyjaciół jak Czarniecki.	Jeżeli nawet na wymyśle, nie widzę bynajmniej jego absurdalności.	Mnie już coś Bernsztajnowa o tym mówiła. Wiesz, co ci Mela powie?	Na cmentarz?... Żeby mi jeszcze jaki „umarlak” głowę ukręcił? Nie głupim!	Uczyń tak, Zeusie, a bogowie złożą ci taką daninę, jakiej nigdy nikomu nie złożyli.	Wolę polować na tygrysy, niż zostać kondotieremkondotier	A co on chciał?	A kimże był ten człowiek?	A ten z dzwonkami	Co?!	Ilu ludzi ze sobą zabrałeś?	Mało co profesor! I mało co z Krakowa!	Na dobitek!...	Nie ma innej rady!	Nie zapomniałem jeno umyślnie nie brałem, bom jej jeszcze nie był zasłużył.	Nie znałem go, nigdym go w życiu nie widział.	Nie!	Papciu, mój papciu, proszę sprowadzić lustra i konsole, bo doprawdy, mnie aż wstyd, że u nas takie nagie ściany...	Pojmujesz, że gram dopóki czuję wenę; zaczynam na nowo grać o djament!...	Psia natura nie może sobie cygana zwabić, będzie panicza łaskotać. Nie wytrwa! Oj młodość! oj młodość!	Siedem tysięcy!... ten brzydki mały djament wart był aż tyle?	Żartujesz, panie Wilhelmie. Ale przeszkodziłam wam? Chciałam tylko przypomnieć Karolowi, by wziął proszek. On zawsze zapomina.	A cóż on będzie robił?	Andrzej... jedź!...	Bóg szepnęła Małgosia z głębi duszy.	Dawid	Dlaczego?	Jaa?... Z Paryża.	Jakie podróże?	Jakże, dwór stawiał we Woli.	Jest więc zewnątrz statkuzewnątrz statku	Jużem rozmawiała z mym chłopem Prawdać, że Kanhiwara jest aż o trzydzieści mil stąd, ale w Kanhiwarze znajdziemy Anglików...	Losy! Powinien był walczyć z niemi. Mężczyzna!	Może wtedy miała włosy innego koloru i... Chciałem powiedzieć coś niedorzecznego.	O nauczycielkach wolno.	Owszem	Pod jakim?	Polityczna sprawa.	Poszedł przodem.	Rankeillor? Pisarz? Juści, żem słyszała!	Rączki całuję.	Skądże znowu? Krata gruba.	Tam byliśmy szczęśliwi...	Weź.	Wszyscy wy tutaj?	Właśnie z tobą. Gdzież ona znajdzie lepsze towarzystwo i przyjaciółkę?	Znasz moje imię!
O nie, nie można tak robić. Najlepiej udawać, że się nic nie wie, i przyłapać na gorącym uczynku, żeby już się nie mógł w żaden sposób wykręcić.	A jeżeli ja sama nie domagam się więcej, ty plotkarzu! Ciebie to przecie nie dotyka.	Na nic się nie zda wszystko ja gadać nawet nie chcę.	Tak, moja córko Wiesz dobrze, że ja cię nigdy nie opuszczę. Wszak drzewo nigdy nie opuszcza kwiatu, to kwiat opuszcza drzewo.	Wolałbym ja nasz chleb żytni, a bogdaj i owsiany placek w Podborzu kiedyby go nam nie broniono.	Nie trzeba To oczywiste, że ten strumień płynie do morza. Idźmy więc, trzymając się jego brzegu, a będę bardzo zdziwiony, jeśli wkrótce nie zaprowadzi nas na wybrzeże. Dalej, w drogę!	Nie wsiądę! Słyszałeś?	Rozkaz hetmański, aby komendy ściągać może przyjść lada dzień i trzeba będzie ruszać nie mieszkając, a tu Baśka leży i czas zły.	Nie ma o czym gadać że mi się Zosia podobała, nie przeczę, a że się Lgocki o nią stara, wiem i cale mnie to nie zraża. Poprobujemy się z sobą, kto lepszy, i snadź nie będzie to nam szkodzić na zdrowiu, jak każda walka.	Nie w tym kwestia Jesteśmy jeszcze dość piękne, aby obudzić miłość; ale nie przekonamy nigdy nikogo o naszej niewinności ani cnocie.	Nic jeszcze nie było pewnego; zresztą królowa powiedziała: nie śmiała więc sprzeciwić się rozkazowi królowej.	Kiedy nie rozumiem... nie wiem, co...	Nie myśl, że tylko dlatego. Ja cię kocham. To tylko podnieca moją miłość, nie wiem, jak to wyrazić: chciałabym cię duchowo pożreć. Tak niedawno to było, a już jestem zła, już teraz chciałabym cię męczyć. Jesteś jedynym na świecie całym. Któż mógł mi dać to?	A ja cię zapewniam, że już nigdy z tobą nie zatańczę.	Bah! Czy to pani nie widziała, jak wczoraj szeptali na tej kanapie?... Wokulski dawno już nie był tak ożywiony, a nawet wzruszony jak wczoraj...	A wczoraj, przedwczoraj nic nie czułeś?	Czy pan czasem nie byłeś malarzem?	Nic nie rozumiem pana	Nie jestem żadnym szantażystą...	I dlatego jestem pewna że to tylko pretekst. Starzy ludzie, kiedy kochają, stają się tyranami. Mój teść po prostu nie chce, aby jego wnuczka wyszła teraz za mąż.	Tak; ale to nic nie znaczy. Wasza wysokość wie dobrze, że ten biedny wartownik...	Nie, pani odkryto by łatwo, że to jest udanie; a przy tym ja chcę polegać tylko na tobie samej; jest to droga, którą radzą mi obrać i serce, i rozum, Zważywszy twój charakter, zostawiając ci swobodę, zamykam cię w granicach ciaśniejszych niż te, które ja bym ci mógł zakreślić.	Panie hrabio czy nie posyłałeś kogo do Manuela?	Pieszo tak, ale powozem nie.	Lecz gdyby nawet istotnie przypuszczenie twoje sprawiedliwém być miało dlaczegóż ta kobiéta nie ma oddać serca i ręki, komu zechce? Jeżeli się jéj podobał, no, to wyjdzie za niego!	Nie mnie Zresztą i tak dowiesz się o tym zbyt wcześnie, Mario	No, idźmyż, kuzynie Ale weź mój koszyk i sam zbieraj rydze, bo mnie to, przyznam się, nie bawi.	Waszmość panu przecie coś jeszcze innego oprócz tej podróży musi ciężyć na sercu, bo jużciż trudno przypuścić, żeby sama obawa jakiego napadu lub niespodziewanej awantury mogła mu napędzić tak octowego humoru, zwłaszcza że waszmość sam, jak powiadasz, nie tak bardzo się boisz...	Nie chciałbym narazić się na gniew pana hrabiego Sądzę przeto, że należy działać ostrożnie, w jak największej cichości, oszczędzając przede wszystkim pana de Colignac. Byłoby najlepiej zebrać się na drodze do Cussan, w pewnym oddaleniu od zamku, i pochwycić czarownika, gdy tamtędy będzie przejeżdżał.	I to nie. Wisiał w kącie fartuch. Ale szczur powiesił się zębami, tak skoczył i wisiał na zębach, w płótno się wgryzł. No już.	E! trochę papieru po piętnaście czy dwadzieścia su, tylko, że gustownie dobranego, i oto wszystko. Meble niewiele znaczą; zrobił je mój koszykarz, chcąc mi swą wdzięczność okazać! Gabrynia z kilku łokci perkalu sama sobie firanki sporządziła. Ten domek i te skromniuchne sprzęciki wydają się panu ładne dlatego, że je pan spotykasz gdzieś na skłonie góry, w zabitéj deskami okolicy, gdzie się pan nic porządnego znaléźć nie spodziewałeś; ale cała tajemnica tego uroku polega na tém, że domek Gabryni harmonizuje niejako z tą naturą, która zgromadziła dokoła niego parę czystych strumyków i kilka wdzięcznie ugrupowanych drzew, i ubrało trawnik najpiękniejszą zielonością i wonnemi fiołkami.	Moi panowie, odparł rzemieślnik, jestem stolarz, gdybyście mi kazali buty robić to nie moja rzecz; tak i to, jestem prosty człowiek a to bardzo kręta sprawa, nie moją to głową podołać.	A już wtedy jakeś to pan u nas mieszkał, już wtedy puszczałam się tęgo. Nie umiałeś się do mnie zabrać.	Nie odejdzie Agni na krok, na krok?	Ot, zjechaliśmy się wypadkiem z hrabiną Aurorą, moją starą znajomą... i... i... była hrabina z Poznania. Eh, plotka! Nie lubię rumienić się przed panienką. Niech pan milczy o Lidii.	Ja ci dam ja ci dam co zechcesz...	Zupełnie do tego podobny; miałem go danym za okaz siły przez czeskiego magnata Sternberga w przeszłym roku: przeczuwając iż król o pierścień swój zapytać może, oddałem własny.	Ba! Ja myślę.	Ja, Hiram pozdrawiam pana, panie Dagon, życzę panu dużego majątku i powodzenia w interesach.	Naturalnie! Ale najnieznośniejsze są wielkie damy i służące z restauracji. Co to za wymagania, jakie grymasy!...	Trzeba panu było z tą polityką?... A co do należności, to dlaczego dwadzieścia pięć?	A czy wiesz? Ukazała mi się we śnie zmarła Rembowska. Och, tak okropnie patrzyła mi w oczy!	A! jak się macie panie Marcinie. Co słychać w miasteczku? sprzedaliście żyto? po czemu?	Każdemu mogą ukraść. Tak jakby to pierwsza na świecie kradzież.	Pewnego razu jakaś kobieta rzuciła mi kawałek suchej skóry rybiej Miałem apetyt na jej dziecko... ale, jak mówi przysłowie: „Lepsza jest końska pasza niż wierzgnięcie końskiego kopyta”. I jakże postąpiła twoja kobieta?	Posłuchaj mnie, panie i potęp, jeżeli zasłużyłam. Sargon chce mnie pojąć za żonę, za swoją pierwszą żonę. Według naszych ustaw, kapłanka, w bardzo wyjątkowych wypadkach, może zostać żoną, ale tylko mężczyzny pochodzącego ze krwi królewskiej. Sargon zaś jest powinowatym króla Assara...	Prawda jest! prawda! Skoro dlatego tak się śpieszył, to i dobrze.	Bo tak mi się podoba olbrzymi, potężny, nadludzki; przym. od Tytanów, pierwszego pokolenia bogów, starszych od bogów olimpijskich. głosem.	Czytałam dziś w Wędrówce pielgrzymaWędrówka pielgrzyma (ang. The Pilgrim’s Progress from This World to That Which Is to Come) odrzekła Eliza, po czym dodała, idąc z wolna do fortepianu:	Mój jegomość! Pomóżże mi waszmość w tym ciężkim dla mnie terminie, a wdzięczność moja dla niego niewyczerpaną będzie do ostatnich dni mego żywota.	Wa-hima bać się lwów, ale Wa-hima kopać głębokie doły i jeśli lew w nocy wpadnie, to Wa-hima śmiać się.	Chodźcie, ojcze, do mnie na chleb i sól, i na miodu kwaterkę, a podjecie, to pójdziecie spać na siano do odryny	Dziwię się że z taką pindą rozmawiasz.	I nawet wiem, dlaczego lepiej. Pani wzdycha do Wokulskiego...	Pan Regowski. Mówili, że mu na imię Jakub.	To musi być naprawdę piękne, pani Franciszko	Wiem Cezarze, ale i ty umrzesz także	Wraz z niektóremi innemi rzeczami w tym rodzaju. Do tych też dwóch wyników prowadzą te, jak pan mówi, warsztaty, roboty, kultury, ofiary i różne inne mortyfikacje.	A to byś jegomość grał po ludzku. A te twoje przyśpiewki to tylko rozpusta żołnierska i nic więcej dobrodzieju mój kochany. Jasiek, a daj no ogieńka, bo mi fajeczka zgasła.	Tak i musi być. W Kijowie mówili, że najlepszy mołojec u Lachiw w niewoli, choć inni mówili, że zginął.	Bo oni są sługami bogów bo oni lękaliby się ich kary...	Cicho, smyku... gotowi cię usłyszeć. Chrześcijanie to są, katoliki porządne i dobre ludziekatoliki porządne i dobre ludzie	Co wiesz?	Czas tylko przez ciebie tracę.	Czy po znalezieniu papierośnicy mówił coś?	Gdybym jednak mógł pomówić z panem prywatnie	Kapitanie Smollet czy słyszał pan kiedy bajkę o górze i myszybajka o górze i myszy	Maciek, bój się Boga	Myślałam, że zgubisz nareszcie w Wiedniu swe furmańskie gusta...	Nais poczyna sobie z nami dość szczególnie Co ona robi?	No! gdzież idziem? odezwał się znowu.	Owszem, panie, uczynię, co w mej mocy, cokolwiek będzie Jednak za pozwoleniem pańskim tylko poszukując tego skarbu mogę uratować życie własne i tego chłopca. A jakże!	Przeciwnie. Dlatego, że mamy już sierpień i że wkrótce mgła zaciemni niebo naszej Szkocji. Należy zatem korzystać z końca lata i z początku jesieni. Kiedyż pojedziemy?	Skąd pani o tym tak dobrze wie?	Tak mówią wszyscy zbrodniarze.	Więc cóż to! otwarta wojna?	Zaraz będzie Sądzę, że ci z góry byli zadowoleni z numeru porannego. Zobaczycie, że przyjdzie Jego Biskupia Miłość. Powie mi: Dobrze ryczałeś, Joszcie. Mieliśmy już „oszalałą wściekliznę?”	A dalej?	A król młody? król?	A która mocniejsza, w której więcej ludzi?...	A może jenojeno (daw., gw.)	A więc mów.	A wracaj, żołnierzyku boży, a wracaj szczęśliwie, bośmy cię tu pokochali szczerze. Niechże cię Rafał święty prowadzi i odprowadzi, moje dziecko, mój synaczku kochany!...	Bartek! Chodź tu! krzyknęła stara ostro.	Być może.	Będę ostrożny.	Dlaczego?	Dlaczego?	Jakieś tam słowo powiedział.	Jakże wy nazywacie te specyfiki?	Kazio, drzwi zamknąć!	Korab.	Mówże!	Niech cię diabli!	Oho! wątpię, abyś mnie pan gubernator zmusił spać w więzieniu.	Pan Babiński, moja siostrzenica, Tola!	Pomówię z nim, Nedzie.	Proś moich ludzi, którzy pilnują tabunu, powiedziałem ci już! Wśród mojej czeladzi musi być kilku Hindusów.	SodomaSodoma (bibl.) odrzekł starosta	Zapamiętałem tylko brodę.
On? Właśnie! Załóżmy się, że, gdyby dostał nawet to miejsce, nie minąłby tydzień, a już strzeliłby jakiegoś bąka, za którego hrabia by go odprawił.	Mnie nie, tylko Miecio jest gałgan, zły urzędnik, niedbały, czasem się upija, przysięgam Bogu, wczoraj poczułem, że pije wódkę; ale widzisz, skarżył mi się, że jeść mu się chce czasem. Złożyłem o tem raport! Narzekał, że mu twardo spać; kropnąłem protokuł, bo to już dyrekcja winna! Swoją drogą napiszę trzeci. Tak. Dobrze mi jest, tylko tu, przez ścianę, ciągle ktoś krzyczy; posłałem Miecia, żeby się dowiedział, kto taki; przychodzi i powiada, że tam warjaci siedzą. Co za warjaci? Warjaci! ha! ha!	O, daleko. Nie widzą tego tylko ci, co stoją dziś u władzy, i twój papa także, Helu. Minęły czasy bezpłodnych męczeństw. Wierzę, że Kościół na długi czas stanie się instytucją podziemną, jak za czasów pierwszych chrześcijan. I nie myślcie, że to ze strachu przed torturami czynię. Nie, napisałem już o tym memoriał do Rzymu. I zdaje się, że na wypadek chwilowego zwycięstwa materializmu na świecie całym nastąpi taka mimikramimikra (biol.) nie tylko naszej, ale i innych razem z Anglikami pokonają siebie samych te Hindusy.	Zaraz ci opowiem A może siądziemy i napijemy się czego? Kumysu albo araki? Mam kumys wyborny, przy napitku lepiej się gada. Kiedy nas już znalazłeś, to po co się śpieszyć. Opowiem ci wszystko, a potem pojedziemy do Kargana	Co się tyczy Asyryjczyków, myślę, że dostojny Nitager za wcześnie kłopocze się nimi. Jeszcze jesteśmy chorzy po dawnych wojnach i musimy pierwej dobrze się wzmocnić, zanim rozpoczniemy nową Co się zaś tyczy następcy tronu, Nitager sprawiedliwie mówi, że młodzian ten posiada zalety wodza: jest przezorny jak lis i gwałtowny jak lew. Mimo to wczoraj popełnił dużo błędów...	Jest moją własnością. Oddawna już go posiadam, ale dopiero dzisiaj po raz pierwszy wyciągnąłem go ze schowania i wziąłem z sobą do kopalni.	Ależ, Helenko!... Pomyśl, na co się narażasz mówiąc w podobny sposób?... Całe szczęście, że nas nie słyszy nikt obcy.	Może być że kiedykolwiek, gdy po skończeniu nauk do Korczyna wrócę, w wielu względach o pomoc pana prosić będę.	Dla strachu ja się nie cofnę rychléjby mnie groza znęciła ku sobie.	Raczej niewiele. Nawet kotu mogę się śnić. Ale zawsze lepsze to niż nic. A co ci się śniło?	Bądź pan o niego spokojny To Mikołaj z Przylądka Matapan, przezwany Rybakiem. Znany on jest na wszystkich Cykladach. Śmiały nurek! Woda jest jego żywiołem i żyje w niej więcej niż na ziemi, nieustannie pływając z jednej wyspy do drugiej, nawet do Krety.	Nie! nie! Któżby się zaś odważył z tem do niego przystąpić.	Roksana... Roksana... To prawda. Zapomniałem o niej! Roksana odwróci się ode mnie ze wzgardą jak od nędznego tchórza! Wiwiano! Wiwiano! Nie mogę tego czynić! Wolałbym stokroć umrzeć, niż ją utracić!	Lepiej byłbym zrobił, żebym nie przychodził na świat Bądź zdrów, Kolb, nie mam ci za złe myśli, którą podzielam. Powiesz Dawidowi, że moim ostatnim westchnieniem był żal, że go nie mogę uściskać.	No, nie! Ja się mało znam. LekarzAle, proszę kolegi, jak można... Takie ostre wystąpienie przeciwko uznanym prawdom, a nawet, powiem sumiennie, przeciwko... oczywistości. Medycyna to jest medycyna, to jest fach. Ja się nauczyłem, wydałem pieniądze, włożyłem ogrom pracy, ja umiem, mam patent	Poświęćcie tydzień na próbę. Zdaje mi się, iż w sobotę wieczorem przyznacie, że rozrywka bez pracy jest równie uciążliwa jak praca bez rozrywki.	Ale słowo honoru, że zgłupiał. Bo przecież wiem, że jedzie na wystawę do Paryża, i to lada tydzień...	A to leć, choćby nawet do Żyda, leć!	Ano, jest! Rośnie, rośnie! Wezmę za pas kilka gwoździ zadzierżystych do gwożdżenia armat, może się w drodze na jaką hakownicę natkniem.	To najmniejsza rzecz, wyłaź no jegomość ja cię tu zaprezentuję, ale z kielichem w ręku, inaczej nie.	Widziałem jako to pan Słuszka, brat pani podkanclerzyny, czynił, ale i on nie miotał przez pół tak wysoko.	Do stu rekinów! Z braku innego pożywienia usmażymy je i zjemy, udając, że to węgorze.	To znany sposób i nasz księżulo nie może sobie nawet przyznać pierwszeństwa.	Gdybym wiedziała, że mnie przyjmie, i że będzie na nas łaskaw?	A obejść i zostawić, aby się do Janowa dostać?	Siedźcież sobie panowie, a ja idę do domu szykować obiad. Niechże ksiądz długo ich nie trzyma i jak najprędzej przyprowadzi.	Skąd pani wie, że nie ma?	Szkoda cię, Anno szkoda, że nie masz ojca ni matki. Dlatego jesteś taka.	Wolałem sam go przynieść. Pokażę ci go po obiedzie. Zajrzyjmy do karty.	Nie. I ja myślę, że nie.	A jak to się robi? Czy to coś podobnego do tatuowania?	Ejże, nic to nie szkodzi, bo i mój dziaduś żołnierzem był, ale dziękuję za dobrą chęć!	Nie pójdę! nie pójdę! nie chcę, nie mogę, mam swoję chatę i w swojéj chacie choćby umrzeć!	Daj mi asindziej pokój, rzekł Dobek chmurno: kto was prosił, żebyś się w to wdawał?	Masz tu od nas herbatnika!	Mówisz, książę jak przystało na dobrego Egipcjanina. Przecie i nas bolałby podobny traktat, ale bezpieczeństwo państwa niekiedy wymaga chwilowego poddania się okolicznościom...	Cóż dziwnego! Człowiek, który sobie zawdzięcza wszystko, nawet kolor swoich włosów!	Jeżeli mi pan zechce zdradzić, kto mnie nikczemnie spotwarzył zostaję, aby się dowiedzieć o tym i aby skarać szalbierza.	Oh! To będzie drobnostka! Trochę zboczymy z drogi, nic więcej! Pojedziemy na fregacie „Abraham Lincoln”.	Panie naczelniku, rzekł, pan mi przyrzekłeś! zlituj się nademną!!	Tak ci Boże dopomóż?...	Tak, to ja.	Święcił jutro będzie, to mu podam, może weźmie...	Który z nich to Manuel? Nie wiem, jakim sposobem możesz każdego z nich rozpoznać i nazwać.	A no i jakże, przeciem nie siedział na waszym wozie pacierza...	Ja tu jestem ja... Brunhilda...	Jakże i czym zdołam się tedy wytłumaczyć?	Nie, zwykłym szeregowcem.	Nigdy pana nie widziałam.	Odprowadzi mnie pan do powozu	Pan się urżnie	Pan wiesz, że arjanie stanowili wyjątek.	Trzeba nam twojej pomocy	Jak to jużeś pan zasłużył na mą wdzięczność? Jeżeli tak pójdzie, to będziemy wkrótce dobrymi przyjaciółmi.	Juścić straż... A od czego ona zresztą?... Może i tamci dwaj byli ubezpieczeni na żydowski dochód. Pożar to jest intratna rzecz. duszny, jadowity.	Ach, mój Boże! Czy pan mówi poważnie, panie de Villefort?	Co to?... Co ci jest, dziecko?	Ach, panie, cóż to za pyszna historia! Cóż za cudowne odkrycie!	Ależ to stary dziad!	Ależ twój dziad, a mój ojciec, mieszkający z bogami, Amenhotep, był arcykapłanem i posiadał rozległą władzę w kraju.	Co mnie to obchodzi! Mów, coś widział w domu modlitwy!	Co to?	Co tobie znowu jest, Frumet?	Czyżby to ze względu na sprawę pana Arystobula Ursiclosa?	Więc pan jest komunistą, panie baronie	Więc to drzewo chlebowedrzewo chlebowe a. chlebowiec (biol.)	Za wycior!	Bo naczelnik policji musiał oddać go świętemu Mefresowi na jego rozkaz w imieniu najwyższej rady...	Chama	Czarna także?	Dobrze widocznie metoda, której użyłem względem tego chłopca, bardzo była trafna, przy sposobności będę ją nadal stosował.	Dziedzic siedzą u młynarza w izbie ode drogi, a konie stoją w podwórzu.	Imię	Ja, Żyd, jestem mordercą.	Jedzenie, Obyczaje mówiła prezesowa	Jesteś sama?	Jesteś zadowolony?	Kiejkiej (gw.)	Kobieta młoda, panie Rzecki, niebrzydka.	Morowe cygarko!	Na ile?	Na wieś wyjedziesz, kuzynie, zapewne w maju zaledwie lub w czerwcu.	Najwyższy czas, panie Pawle...	Niech pani weźmie dorożkę!	No, Nanon masz.	Och, ojcze!	Ostatecznie, droga pani, prawo musi chronić wierzyciela. Otrzymaliście państwo trzy tysiące franków, trzebaż je oddać...	Otwórzcie!... bo wywalimy bramę!...	Pani mówi o sferach?	Pluje krwią?	Polityka, Wojna rzekł spokojniejszym tonem pan Ignacy trącając gościa w kolano.	Posłuchaj, pozwól sobie wytłumaczyć.	Prawda!	Rafaelowskim	Sowińska	Szwarc!	Uwielbiam cię, Sancho	Więc przyjdziecie?	Zakonzakon (daw.) odpowiedział Zbyszko.	Zrobię.
Onże się za wszystkich ofiarował, miłościwy panie! Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali; nie mając pewności, przecieśmy go nie przestali opłakiwać, bo gdyby nie jego kawalerski postępek, ciężko by nam było dać sobie rady...	A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarżyński takie porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie może się odjeść.	O ile się nie jest czymś między ostrygą a radcą sądowym, dwiema istotami najbliższymi formacji wapiennych w świecie zoologicznym nie sposób nie poznać w Olimpii...	Daj mi jeno nadzieję, że jak uczynię, to i ciebie odzyszczę... Dobrze ci mówić: „Naprzód to uczyń...” A nuż ja uczynię, a ty za innego przez ten czas pójdziesz? Boże ratuj! Boże uchowaj od takiej rzeczy, bo chybabym oszalał. Na imię boskie błagam cię, Oleńka, dajże mi pewność, że cię nie utracę, zanim z tamtą waszą szlachtą do zgody przyjdę. Pamiętasz? samaś mi to napisała, a ja on list chowam i jak mi bardzo na duszy ciężko, to go sobie odczytuję. Niczego więcej nie chcę, tylko mi jeszcze powtórz, że czekać będziesz, że za innego nie pójdziesz!...	Sądzę że to droga, którą Helder zamyśla wydostać się z Londynu, jakkolwiek nie uda mu się to tak łatwo. Na wypadek konieczności nie żałował zachodów i pieniędzy aby wypróbować ucieczki.	Nie, na to nie dam słowa honoru! Są i inne względy. Piękność pani powinna zasiadać na tronie, nie wśród kelnerów i lowelasów modnego szynku. Myślę sobie, że dobrze czynię, wydobywając panią z tego odmętu pospolitości. W zysku, wyznaję, miałbym to szczęście, że mógłbym... z oddali patrzeć na panią, czasem rozmawiać, myśleć, że jestem czymś... że jestem...	Dlaczegóż to matka musiała ustąpić miejsca córce? Dlaczego córka nie szukała sobie innego ula? Jak mogła zgodzić się na taką ze strony matki ofiarę?	Moi! Je! Ich! Ego! Czekałem, póki własnych myśli już słyszeć nie mogłem, kiedyście wy bili w bęben! A potem schowałem się w pace na węgiel a Króliczy Bobek zrobił Kingowi pogrom. Słyszeliście, jak szkło dzwoniło?	Tymczasem nigdzie cię samego nie puszczę; wracaj na ulicę Grabarzy, będę ci towarzyszył.	Cóż dziwnego, moja pani! Musi pilnować, by mu nikt tego z przed nosa nie sprzątnął.	Nie wierzę	Nie.	Pan nie wie? Naprawdę pan nie wie? ha, ha, ha,	Dać pokój! na co? to się ułatwi inaczej, nie znajdą nic.	W istocie i ja tak sądzę. Nie możecie być tą, któréj się domyślam, bo ta nie miałaby odwagi i przyjść tutaj, ani pozwolenia.	Widziałem tych żołnierzów, kiedyśmy przez majdan przejeżdżali i tak myślę, że więcej między nimi kpów niż dobrych pachołków. Bazarnikami im być, nie naszymi komilitonami, którzy się w sławie kochamy, więcej ją od zdrowia ceniąc.	No cóż, jeśli koniecznie chcesz, to owszem: jesteście pospolici zbrodniarze. Ty, Atanazy, zabiłeś dwoje ludzi, ona ci tylko w tym pomogła. Wiem, że teraz musisz cierpieć okropnie z powodu upokorzenia taki będzie koniec. A ona zostanie niwelistką, jak Bóg na niebie spytał, przypatrując się prędze na policzku Atanazego (w ogóle nie patrzył dotąd na nich wcale).	Wiem Ale wiem nie swoimi myślami. To są już twoje myśli, ojcze.	Matko Najświętsza, trzymaj mi rękę! Matko Najświętsza, ratuj! Jam tu poseł, ja od hetmana przyjeżdżam, a chcę jako zbój nocny mordować... Jam szlachcic, jam sługa Twój... Nie wódźże na pokuszenie!	A kiej to będzie Żydowica prawdziwa, nie żadna kumedyantka.	Więcej mi jak teraz nie dokuczy!	Precz, mówię, baby, nie przeszkadzać, gdy wolę nieba wykonuję. Dość waszych rządów, dość skamla­nia. Zamykam sklep i działać idę w imieniu ludu, co mnie prosi, bym go ratował przed zagładą.	Właśnie, że nie. Ty stara.	W takim razie mam nadzieję, że szybko się ciebie pozbędę. Nie znasz jeszcze siły i szermierskiej wprawy hrabiego z Lermy.	Tak! dzieje jej nieszczęść. Na cóż serce sobie kaleczyć; chodźmy, nic się tu niedowiemy. Pomimo usilnych Barona nalegań, który za nos wziął był biednego filozofa, Tomko nie dał się zawrócić i wybiegł na ulicę, ulicą w rynek, z rynku na przedmieście jak szalony	I jak nas tylko co nie roztratował.	Tfu, na złe języki rady nie ma. Gdzie mnie tam do dziewuchy. Do grobu bliżej. Mnie tam nie w głowie babskie rzeczy.	Gdy ja prosiłam, by pan się ogolił, nic to nie pomagało. Widocznie inna miała lepsze argumenty.	Mam nadzieję, że pozwolisz mi umrzeć u boku moich kamratów i że nie zmusisz mnie, żebym walczył z tobą przeciwko Hiszpanii.	Byłem i będę jeszcze często. Nie lękasz się?	Jeżeli nie przestaniesz krzyczeć, wyniosę cię do jadalni.	Milczałabyś stara, bo nic nie znasz	Nie bardzo lubisz Wysockiego?	Wie pan co, panie Szwejk, my jednak zrobimy próbę z tymi lekarzami sądowymi. Złożymy ładną komisyjkę, przekażemy pana do aresztu śledczego, a tymczasem pan sobie dobrze odpocznie. Na razie jedno pytanie: podług protokołu miał pan się wyrażać i rozgłaszać, że teraz niedługo wybuchnie wojna.	Ale syn Taillefer’a ma się bić jutro, a ja słyszałem, że go mają zabić.	Dziś już zapóźno narzekać na to co się stało	Ale na miłość bożą, cóż tedy? a to śmieszna awantura... rzekł marszałek siadając na łóżku.	Powoli, powoli Jeśli pozwolisz, będę się ostrożnie obchodził z twoją kiesą. Gdyby zobaczono, że tak wiele naraz rzeczy kupuję, powiedziano by niezawodnie, że musiałem czekać z kupnem na twój powrót...	Biédna to teraz kobiéta, dodał Zaklika, ale jéj resztki więcéj warte niż nasze bogactwa... A słuchajcie panie Treue, jak się tam wprosicie do niéj, to jéj pocichu starego sługę przypomnijcie, bom ja niegdy u niéj sługiwał.	Po co? By pokłonić się publiczności za tę wielką łaskę, że mnie raczy oklaskiwać? Oni mnie się powinni pokłonić, że ja im tę łaskę robię i rzucam ochłap mego serca przed ich nogi.	Musiałbym pana w każdym razie przeprosić Moja Marynia dziś po raz pierwszy wychodzi i idziemy do Bigielów na obiad. W tej chwili musi być już ubrana, ale mam jeszcze ze dwadzieścia minut czasu.	Owszem, pracować z panem jestem gotów ale tylko, że tak powiem, jako nieoficjalny doradca. Zobaczy pan, że i tak mnie będą robili odpowiedzialnym za niepowodzenia, jakich pan dozna.	Tak jest, panie profesorze, lecz, szczęśliwszy od was, zaraz prawie zdołałem się dostać na wysepkę pływającą.	Panie Holder zechce pan notować. Przygotuje mi pan na jutro rano dane statystyczne, dotyczące produkcji i konsumpcji kauczuku, jego ceny rynkowej w hurcie i detalu, wykaz notowań giełdowych akcji kauczukowych i listę firm oraz banków pracujących w kauczuku na wielką skalę. To wszystko. Wyjeżdżam teraz na miasto. Wrócę mniej więcej za godzinę. Pan jeszcze czegoś chciał?	Dwa dni, miłościwy panie, a i to za wiele. Na starość ino domadoma (gw.)	Na cienie mego ojca...	A co do kobiet? Cóż się robi z nimi, kiedy tu przyjdą?	A ja; stara już była, inszym drzewom ino cień rzucała, a pożytku ani na jeden ząb. Wziąłem siekierę i zrobiłem jej koniec. A dlaczego się pytasz?	Wierzę, że jesteście o tym przekonani. Co więcej, możecie być o tym szczerze przekonani	Czyżby więc piraci weszli na pokład?	Doskonale! Wydałam bajońskie sumy, wariowałam! Ordynat mi powiedział impertynencję, że pomimo świetnych zabaw wyglądam, jakbym była désillusionnéedésillusionnée (fr.)	Na cholerę?	Na pewno	Ojciec do Smołochowa? po co?	Bo ja rzeczywiście jestem motyl. Już byłam raz motylem... Gdyby pani wiedziała? Któż uwięzi motyla? Trzeba go złapać, a później szpilką przebić. Lecz motyl, który siada gdzie chce, nawet na czole Psyche, tylko rozłoży złociste skrzydła	Naturalnie. Niech mama nawet wcześniej pojedzie do Jachimowskich i powtórzy im to, o co mamę prosiłem: o moim pobycie za granicą, ściślej w Londynie, i korespondencji z ojcem.	Jeszcze ojciec partiipartia zaśmiał się Andrzej.	Czterech jeno ów Krzyżak wymienił, a pewnie i sam będzie, i szósty się znajdzie, nam tyleż osób postawić trzeba Więc ty, bracie, obok mnie Ty, mości kasztelanie, jako nasz główny doradca, a dalej ci, co najwięcej do zwycięstwa się przyczynili. Zyndram z Maszkowic. Zawisza Czarny Sulimczyk. Florian Jelitczyk. Dzielny Farurej, a też i Habdank Skarbek. Ba, i Jan Nałęcz. Dobrze by i Lisa z Targowiska, i wielu innych, aleć trudno wszystkich tych dzielnych rycerzy... Ba, a przede wszystkim Ziemka i Kazimierza, książąt mazowieckich.	A widzisz! I zrobi się obróżkę i będzie bal. Dobrze, Stasiu! Co? Zrobisz? Zrobisz obróżkę?	Czytaliśmy, a jakże, że nas taki zaszczyt spotkał.	Przecież i królom wolno jest piękność w niewieście uczcić... i czuć dla niej miłość jak innym ludziom.	Słyszałam to od pana Zgierskiego On przecież jest prawą ręką Solskiego.	Ach, oczywiście! To prawda. Jestem niczym.	No, to szturm będzie jako żywo. Chodźmy stąd	Aha! lubisz żartować, to mnie cieszy. A dokąd to szedłeś?	Bóg nasz to Bóg Miłosierdzia	Czyżby się naprawdę nudzili?	Jest pan ranny?	Któż to by mógł być?	Przede wszystkim trzeba tajemnicy! Kiedy datowany jest wyrok?	Załoga liczna, dzielna, mało co mniej niż sześć tysięcy ludzi. Szeremetiew, Łuków, Krywoborskij, kniaź Paleckij	No chyba wyczytałeś pan w gazecie wyraźnie: z Janiny, do stu diabłów!	Kiedyż znowu z powrotem do naddunajskiej stolicy?	Kobiety zawsze sprowadzają wszystko do swojego ja.	Nic ci do mojego żalu...	W Piśmie Świętym napisano: „Za winy ojców cierpieć będą dzieci aż do trzeciego i czwartego pokolenia”. Skoro sam Bóg podyktował takie słowa swojemu prorokowi, czemuż miałbym być lepszy od Boga?	A cóż waszmości po mnie?	A za dziewięć miesięcy jeszcze gorzej.	Rodzice moi przed wojną mieszkali w swoich dobrach w Prusach Wschodnich i mieliśmy tam dużo sąsiadów Polaków. Zresztą później studjowałem slawistykę, bo podziwiam piękno waszego języka dźwięcznego języka.	Ależ ty z głodu umrzesz	Bo jo wiem...	Czekaj pan chciałbym pana...	Daj mi pokój!	Jutro pierwsze posiedzenie powakacyjne proparu zapewne wasza królewska mość zechce im coś powiedzieć?	Kara boska przychodzi.	Kobieta, Żona, Patriota zapytał pan Zagłoba.	Musi być dziura w podłodze.	O, panie Wokulski!...	Ot i Ketlingowy dwór! Zacnie mieszka!	Pan był w Żegiestowie?	Pocztowej! Gdzież on znów mógł jechać?	Pójdę z panem	Skąd przybywacie?	Wal naprzód!...	Wariat!	Więc wacpani dajesz całki swój asentymentasentyment (daw.)	Zali i mną tak waćpanna pogardzasz?	Zostanie pan w Warszawie przez zimę?	Łatwo panu tak mówić...	Śmierć, Danse macabre mówił dalej Sancho
Nie potrafiłem ukryć swojej miłości. Pani przepełniała mi duszę. Ośmielę się twierdzić, że musiała pani wyczytać to z moich oczu. Ale nie byłem tego pewien. Pani wydawała mi się zawsze taka nieprzystępna...	Wcześnie przeciwko niemu go starano się usposobić trudno się spodziewać, aby temu wpływowi oparł się o własnej sile. Lecz rzecz to nie nowa. Narzeczoną swą zna z listów, wie że mu serce zawczasu przeznaczone przyniesie, że jest pobożnie przez matkę wychowaną. Nie daje nic znać po sobie... miłostki młode zapomnieć się muszą, aleby dobrze było zawczasu im tamę położyć.	Nie zdołasz zrozumieć: gdzie kończy się wszystko, co twoje, cała twoja natura, której nie znasz, ta, która przed myślą twoją była tam zaczyna się On.	Panu Bogu bym podziękował, że mi się te tajemnice odkryły przed ślubem, a nie po ślubie.	To mnie bardzo cieszy. Aj, aj! jak mnie pan przestraszył, to się na moim zdrowiu odbije. Ale pan jesteś dowcipny, ha, ha, ha! żeby mi takiego figla urządzić, a ja się szczerze przyznam, że uwierzyłem, ha, ha, ha! to mi się podoba. No, daj no pan pieniądze, bo w kasie czekają na nie. Bardzo dowcipne, bardzo...	Ja się niczego nie boję. Alboż pan nie ze mną, blizko? Proszę mnie położyć pod drzewem i zostawić mi naszego psa. Będę czekać cierpliwie.	Bo Fernand i Danglars to dwaj parweniusze; razem zdobyli szlachectwo, razem się wzbogacili: jeden wart drugiego. No, może oprócz paru rzeczy, bo mówiono o nim to, czego nigdy nie powiedziano by o mnie.	O, nie! nie dopuszczę do tego; długi honorowe płaci się natychmiast.	Czy pani sądzi, że piękność pani ma dla mnie taką cenę? Pani twarz jest dla mnie obietnicą duszy jeszcze piękniejszej, niż pani jest piękna. Ech, pani, ludzie, którzy widzą w kobiecie tylko kobietę mogą kupować co wieczór odaliski godne seraju i dostępować szczęścia nader tanio... Ale ja byłem ambitny, chciałem żyć z panią w komedii serc, z panią, która nie masz serca. Wiem o tym teraz. Gdybyś miała należeć do mężczyzny, zamordowałbym go. Ale nie, kochałabyś go i śmierć jego sprawiłaby ci może przykrość.... Jakże ja cierpię!	A może jeno pośpiech się waćpannie nie podoba? Dajże mnie nadzieję!	A nie pogniewa się pan prezes?	Jak to? I nie ma pan wrogów?	Owszem przyjmuję to przypuszczenie jako możliwe i trafne, ale wzruszam ramionami na to... Obawia się biskup właśnie tego, co mu najmniej grozi... Współzawodnikiem jego być nie myślę.	Cóż za myśl? Tam udają się same tylko „gołowąsy”. Mogłoby paść na nas podejrzenie, że obawiamy się walki... Nie, nie, trzeba koniecznie trzymać się na właściwej wyżynie!	Józieńku, mój kochany, ja bym dawno przyszła, ale Natka nie pozwala. Mówiła, że woli utopić się.	Co?... pojedynek? I może myślisz, że pojadę z tobą w roli lekarza?... Będę patrzył, jak dwu dudków strzela sobie we łby, i może jeszcze będę musiał którego z nich opatrywać?... Ani myślę mieszać się do tych błazeństw!... Zresztą nie jestem chirurgiem i od dawna pożegnałem się z medycyną...	By panna Anna miała na kim swojej mocy po próbować. Aleć radzę ostro się brać, bo wiem jeden sekret o tym kawalerze, dla którego jest on niezwyciężony... i nawet panna Anna z nim nic nie wskóra.	Nudzi mi się, gdy odpoczywam. Wolę sobie na słonku i świeżém powietrzu karczować; to mnie ożywia. A co do wina, tak proszę pana, to jest wino i wiem dobrze, że z łaski pana dostaliśmy je prawie zadarmo od pana mera z Courteil. Ho, ho, zawsze się to wyda, choć pan się jak może ukrywa.	Albo czego brak pogodzie? nigdy w życiu lepszej sobie nie życzę! Niechbyśmy tylko dostali latający wiatr trzyćwierciowy, dopierobyście państwo widzieli, jak się okręt umie kołysać!	Czy nie dziwi cię miłość, jaką dwie dziewczyny z krainy Uszaków pałały do małp, jak ci to opowiadałem?	Przykre sprawy opowiadasz mi, panie Henderland Jeżeli obie strony jedynie wywierają postrach, to już nie chcę słuchać o tym wszystkim.	Albożeś nie wykopał?	Ja, proszę pani, nic nie sądzę	Jak to, dwa kostiumy na jutro? Ekscelencje darują, ale to żądanie typowe dla Francuzów. Dwa kostiumy! Jeszcze i za tydzień nie znalazłbyś pan jednego krawca, co by zechciał panu przyszyć sześć guzików do kamizelki, choćbyś mu za każdy płacił po dukacie!	Nic nie słyszałem.	Nie	Nie jadłem.	Nie kochasz mnie?	Nie sądzę.	Nie, nie! Jeux de société!	Nie... Ten pan... Porządny człowiek, alem go wygnał, kiedy tak pan baron kazał...	Niech pan tak nie mówi. On wujenkę przecież bardzo kocha.	Niechże pan posłucha, zanim resztę tych starych zębów wybijać, historii o tamtych, których już nie ma.	A! nic, nic! bardzo prosta rzecz. Nie można bezkarnie dozwolić, aby ta hałastra, gryzipiórki jakieś co papiér zasmarowują, śmieli się porywać na sądzenie ludzi klass wyższych i mówienie o nich bez należnego uszanowania.	Co najpyszniejsze to że on nazwał się katechetą.	Drobnostka, nie stało się przecież żadne nieszczęście Zamazało się i nic więcej; zacznie się na nowo lub zmyje, i po wszystkim.	Wiedzcie, że dowody mam w ręku, czarno na białym, iż to była zemsta za nawrócenie się Kmicicowe.	Tylko, panie Aronnax; obliczenie to bardzo łatwo sprawdzić. Otóż trzeba panu wiedzieć, że mam zbiorniki dodatkowe, mające sto beczek objętości. Mogę więc zanurzać się do dalekich głębin. Kiedy chcę podnieść się i wierzchem statku dotykać wód poziomu, potrzebuję tylko wypuścić tę wodę; a chcąc wynurzyć „Nautilusa” na jedną dziesiątą jego całej objętości, dość mi opróżnić wszystkie zbiorniki.	Tak nie powie żaden sędzia A przecie ty masz być najwyższym sędzią...	Żyje, chwała Bogu, ale ja z nią tak jak prawie nigdy nie byłem...	Dlaczego? Dlatego, że jestem niewygodny, że moje wielkopańskie maniery rażą tego parweniuszaparweniusz dziecko urodzone poza związkiem małżeńskim. maglarki, dlatego, że ja tu powinienem być panem, nie ten łajdacki przybłęda, dlatego, że znieść nie może, iż ja, prawy dziedzic Koborowa, ja, potomek rodu, w naszym odwiecznym gnieździe rodowym muszę być panem!	Kiedy się pan pogrążysz na tysiąc metrów głębokości, ściany „Nautilusa” poddane są ciśnieniu stu atmosfer. Jeśli więc wtedy chcesz opróżnić dodatkowe zbiorniki dla odjęcia wagi statkowi i podniesienia się ku poziomowi, każesz pompom przezwyciężać to ciśnienie stu atmosfer, które równa się stu kilogramom na każdy centymetr kwadratowy... To wymaga siły...	A to dziw, jak Pan Bóg te same akurat chęci nam zsyła! Bom i ja sobie myślał: „Niech no się tylko żenię, a moja panna musi mieć punkt w punkt podobniusieńkie obleczenieobleczenie (daw., gw.)	Nie wiem cobym dała, rzekła Sabina, żeby mnie kto raz od niej uwolnił!	A to cuda prawdziwie! pani tu masz arcydzieła! Albo się mylę, lub to prawdziwy i przepysznie dochowany Corregio	Lucjan jest moim kolegą szkolnym, byliśmy bardzo blisko!... W ciągu tygodnia będę coś wiedział od niego. Postaraj się pan, aby wydano zapowiedzi, a ja podejmuję się przyskrzynić Dawida. Moja misja kończy się z jego zamknięciem pod klucz.	Poszedłem za nimi. Tak. Chciałem wiedzieć, co się dzieje... dlaczego oni tak się skradają... Śledziłem ich cały czas, aż do ogrodzenia wdowy. Tam się ukryłem i słyszałem jak ten obdartus wstawiał się za wdową, a Hiszpan zapowiadał, że ją oszpeci... Mówiłem już o tym panu i pana synom...	Nic pilnego. Potrzebuje pani przecież kupić sobie kilka kostyumów, to jest pilniejsze.	To znaczy, że te jaszczury żyją w morzu?	Teraz idź i staraj się dowiedzieć, co porabia Cyrano, który już się podobno wylizuje ze swej rany...	Wyście tu, miłościwa pani, prawdziwa księżna Winnam wam tylko, że mojego pana z lochu dobyto, niechże Bóg wam za to zapłaci! Macie dobre, wspaniałe serce książęce! Wy u Bolesława możecie, co zechcecie!	I uspokoiłeś się już?	To chrzestne imię czy nazwisko?	Siadło mu coś na nos i uparł się grać w moich sztukach. Co więcej, namawia kolegów swych, aby czynili toż samo.	Pst! Pst! Wiele bym dał za to, żebym umiał mówić językiem krajowców. Rzeka, która obmywa grzechy! A jak dawno już jej szukacie?	Jak ona się nazywa?	Tak tylko się domyślam.	Wszystko się zgadza: senność przerywana nerwowymi napadami, nadpobudliwość mózgu, bezsiła ośrodków nerwowych. Panią de Saint-Méran pokonała ogromna dawka brucyny albo strychniny, którą ktoś zaaplikował jej naturalnie przypadkiem, a może przez pomyłkę.	Kochana panno Ludwiko! zawołała, nasza Wandziulka jest teraz zbyt zajętą, aby nam udzielać swej miłej obecności. Utraciliśmy ją, utraciliśmy...	Juścijuści (gw.) że. ten zbój poredziłporedzić (gw.) westchnęła ciężko.	A może ojciec pozwoli do nas na ostatni obiad? Będzie murbia na zimno	Ale tylko albo przyszłej pani Mielnickiej, albo przyszłej teściowej pana Solskiego.	Miałżeby Wiktor przybyć, na którego czekamy i który jużby powinien wrócić ze swéj wycieczki do Rzymu?	Statek nasz tak, jak skończony Dno tylko jeszcze smołą wylać trzeba i wnieść nań co dla ludzi konieczne; bo żywności z okolicy trudno dostać będzie, a oblężenie nasze może potrwać.	A mnie przyszedł do głowy cudowny pomysł.	Ach! chętniebym robił wszystko! Wszystko, czegoby tylko żądano!	Jeszcze jedno. Gdy staniemy u celu, obudzisz mnie.	No cóż, Maciusiu, wrócimy chyba do pałacu?	O, ludzie na świecie!	Pana Skrzetuskiego, namiestnika, któren do KudakuKudak (nazwa z tur.)	Pójdę prosto, jako sierpem rzucił. Całe Prusy teraz stoją otworem, chyba gdzieniegdzie małe prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Roch też uczy już od wczoraj w ojcowej izbie.	Władzio przeszedł do klasy pierwszej...	Aby ocalić nasze życie.	Ależ znam! Dwadzieścia tysięcy funtów.	Bardzo ciekawa, ten co wyszedł, mordował mnie przez godzinę, a w końcu, korzystając z pańskiego wejścia, zapomniał mi zapłacić.	Czy wiesz, co z nim słychać?	Hm, pozostajesz widocznie w dobrych stosunkach z rzeźnikiem... Fredriksen ugania zawsze za dziewczętami.	I bydło zgorzało?	I ja dodał	I krowy!	Istotnie jeździłem...	Ja	Jaki list?	Krowa muzykalna!	Któż tam?	Mateusz ma kiepełe: mądrą radę daje.	Mhm!	Mąż?	Niechże panienka czyta...	Po wtóre?	Poczekam.	Poruszasz tę sławną sprawę wolnej woli, będącą śmiertelnym szkopułem. Dajesz ucho podszeptom Pelagijczyków i pół-pelagijczyków.	Prawą i głęboką myślą, rozwagą nad czterema prawdami najwyższej nauki.	Przedmiot zachwycający!	Tak, tak, przysięgam Bogu!	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	Więc aż dwa wypiłaś?	Więc już po pojedynku?	Z Raszkowa?
Zaraz ci to wywiodę. Waszmość powiadasz rzeczy ani dla mnie nowe, ani nieznane. I owszem, aż nadto dobrze znajomy mi język, którym mówią miłośnicy. Ale po porządku, po porządku. Najprzód tedy, co powiadasz, że ani biskupi, ani archimandryci, ani ksiądz Marek, ani ksiądz Barszczewski nie powiadali takich opinij, jak moja, to kłamiesz brevi manubrevi manu (łac.) to masz rację w połowie. Zerwać tylko można, ale ją też i zerwać należy! Zerwać tę strunę, która grać nie powinna i grać nigdy niezdolna w dźwięcznej cnót ludzkich harmonii! Miłość dla kobiety, miłość niezwiązana stułą i niepobłogosławiona przez namiestnika bożego, nie jest struną grającą. Jej głos jest chrypliwy, charczący i brzydki, a lubo w pierwszych dniach swego istnienia ma takie chwile, w których miłym odzywa się dźwiękiem, to jeśli i ten dźwięk nie jest ułudą, to trwa tak krótko i tak prędko głos swój odmienia, że go tylko tym prędzej przytłumić należy. Miłość w dniach pierwszych podobną jest do małego tygrysiątka: śliczne ono jest i łaskawe, pokorne i wstydliwe, gdy się narodzi, ale za trzy dni owce już zjada. I gdyby to wiedzieć, gdzie jest granica; gdyby wiedzieć, kiedy przychodzi ta chwila, w której zęby jej rosną, to może by ją można uczynić bezzębną i utrzymać we wstydliwości, w pokorze, i uczynić z niej kwiat i ozdobę ludzkości, ale kiedy, tego nikt nie wie i wiedzieć nie może! Dopiero, patrzysz, stoją niewiniątka jak trusie, z daleka od siebie, oczy opuszczone ku ziemi, rumieńce wstydu na twarzach, ani cienia złego tam nie ma... odwróciłeś się	Widzi pan uważam, że żadne z nas nie ma nietylko prawa, ale nawet i potrzeby wtrącania się do przeszłości drugiej strony. Dla uspokojenia pana, dodam, że ja osobiście nie miałam żadnej przeszłości, przynajmniej zaś takiej, któraby mogła wywołać niezadowolenie przyszłego męża. Może to nie jest istotne, może pan nie przywiązuje do tego żadnego znaczenia, ale poprostu stwierdzam fakt. Oczywiście wiem, że pan zgodnie zresztą z uznanemi przywilejami mężczyzny, przeżył nie jeden romans. I to mnie nie obchodzi wcale. Natomiast ze względów poprostu ambicjonalnych żądam, by zerwał pan ze swoją obecną kochanką.	Żeby mieć pieniądze, dużo pieniędzy, tyle ile mi potrzeba mieć, to pierwsza przyczyna, a druga jest ta, żeby rozmaite chamy niemieckie nie mogły powiedzieć: „Jedźcie do Monaco”. A potempotem zakończył szyderczo.	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Po prostu: Monte Christo to wysepka na Morzu Śródziemnym; bezludna, bez załogi wojskowej, jest bezpieczną kryjówką dla przemytników i piratów wszystkich narodowości i ze wszystkich możliwych krajów. Kto wie, czy zacni przedsiębiorcy nie płacą swemu władcy haraczu za prawo azylu?	Będzie odtąd całkiem samotny Nie ma przy nim ani żywej duszy, gdyż pani Gould zabrała przed chwilą dziewczęta. Do niedawna nie były tutaj zbyt bezpieczne. Jako lekarz nie mogę oczywiście zrobić nic więcej. Ale prosiła mnie, żebym nie opuszczał starego Violi; zgodziłem się bez sprzeciwu, bo nie mam konia, aby powrócić do kopalni, gdzie powinienem być. A w mieście obejdą się beze mnie.	Jakkolwiek jest radzę na Podlasie się przemknąć. Możemy tam owe zbuntowane chorągwie radziwiłłowskie porwać za sobą i królowi jegomości przyprowadzić, a wtedy pewnie nie pozostanie to bez nagrody.	Jeśli rzeczywiście dotknęła ich ręka boska znaczy to, że Bóg, który jest najwyższą dobrocią, nie znalazł w ich przeszłości nic, co mogłoby im wyjednać złagodzenie kary. Widocznie byli już potępieni.	I tak trzask prask, tak jej wygarnęła w żywe oczy, bez ceremonii. I nie uprzedziła mnie o niczym, szelmutka, ona jest sprytna, istna małpka. Pani jest szczęśliwa, że się pani umie powstrzymać; zazdroszczę ludziom, którzy umieją skrywać to, co myślą.	A niech pan, kochany panie Nikodemie, nie zapomni dobrze zamknąć kasy. I rozetki przekręcić.	Nie sądziłabyś tak, gdybyś kochała i była kochana	O, pan wybaczy, panie dyrektorze, bardzo przepraszam, ale nie wiedziałam, że to pan.	Umyślnie szedłem przy nim, a w papierze niosłem gotowaną wątrobę. Zaczął węszyć i podskakiwać ku mnie. Nie dałem mu nic i szedłem dalej; pies za mną. Koło parku skręciłem w ulicę Bredova i tam dałem mu pierwszy kawałek. Pożerał wątrobę nie zatrzymując się, żeby mnie z oczu nie stracić. Skręciłem w ulicę Jindrziską i dałem mu nową porcję. Potem, gdy się nażarł, wziąłem go na smycz i ciągnąłem go przez Plac Wacława na Vinorady aż do Vrszovic. Po drodze wyrabiał mój piesek istne cuda. Kiedy przechodziłem przez tor tramwajowy, położył się i ani rusz. Chciał widać, żeby go tramwaj przejechał. Przyniosłem ci też czysty formularzyk rodowodu, który kupiłem u papiernika Fuchsa. Musisz zmajstrować rodowód, Szwejku.	O nie!... Tronu niech się nie wyrzeka, bo w takim razie cóż by zostało z jego obietnic dla Fenicji...	Jedźmy Prawdę mówiąc, powinien bym był kazać waściom worki na głowę założyć, jako jest zwyczaj, ale nie mamy tu co ukrywać, a żeście na szańce spoglądali, to dla nas lepiej.	O, nędznik! To on go sprzedał Turkom! A jego majątek to nagroda za zdradę. Czyż o tym nie wiedziałeś, panie mój najdroższy?	Że i znamienitszy być nie może. Widzisz, eksperiencję ma niezmierną, bo od czternastego roku życia przeciw Angielczykom rokoszanom służył, przy prawdziwej wierze stając. Szlachcic też to jest wysokiego rodu, co i po jego obyczajności snadnie poznać możesz.	Doprawdy, aż tak? Sądzę, że gdybyś się przyjrzał bliżej, rozczarowałbyś się. Nie, raczej przy bufecie, nie dalej niż dwa miesiące temu, ujrzałbyś istne cudo: dryblas dwa metry wzrostu, skóra idealna i przytem lubił te rzeczy. Ale wyjechał do Polski.	Ale dajcież mi spokój! Chryste Panie, bo mnie udusicie! Pięć flaszek szampana! Właśnie tyle wart mój dramat. Hej, Stasinek, zagrajno „Słońce i pogoda”, dawno już nie słyszałem.	Cóż to takiego? Mam nadzieję, że ksiądz mi nie będzie zagracał jadalni swymi szpargałami.	Dzielnieś się spisała chociaż gdyby nie wypadek mecenasa...	Nie! Jadę do Rzymu.	Póki moje ręce będą miały siłę utrzymać żelazko, nie będzie ci zbywać na niczym! Gdy byłam starszą pracownicą u pani Prieur, zaprzyjaźniłam się z młodą panienką bardzo zacną, krewną Postela, Brygidą Clerget; otóż Brygida oznajmiła mi, odnosząc bieliznę, że obejmuje zakład po pani Prieur; pójdę pracować u niej...	Ach, tylko nie mówmy o kobietach w ogóle. Na drugi raz „śmiej”	Pan Stanisław Fogelweder i Niemiec Ruppert jedno pono prawią Z królem źle jest, bardzo źle, a leki i lekarze co pomogą, gdy kto życia nie szanuje?	Tak krótko widzieliśmy się wczoraj kochany Fabianie Byliśmy właśnie w chwili odpłynięcia. Wiem tylko tyle że nie sam przypadek spowodował nasze spotkanie na przestrzeni „Great Easternu”. Wyznaję, że jeżeli w czemkolwiek wpłynąłem na postanowienie z twej strony...	Nie wiem. Może ten pani protegowany, Płażyński.	Dla tego samego powodu, dla którego i ty mnie nie zabiłeś w czasie mego snu	Jak możesz przewidywać szpital, a nie starać się go uniknąć?	Ale chyba pani sama tego wszystkiego nie robi, moja pani?	Podobny jest zwłaszcza do ojca To wykapany ojciec, a także moja biedna matka.	Chaos jest największym nieszczęściem, jakie zdarzyć się może na froncie	Czemuż to, na wszystkie cuda! Cóż nam z tego przyjdzie?	O nocleg prosiłem; pozwolili, to i przenocuję. A rankiem chętnie zobaczę. Trochę umiem ślusarki.	Powiadam, że jest on pierwszorzędny powagą, jako teoretyk. Ale pan, jako praktyk, zajmujesz pierwsze w Europie	Widzisz, matko to pan Don Kichot dał niezawodnie ojcu tę wyspę, którą mu tak często obiecywał.	To właśnie stanowi moją siłę	To właśnie, miłościwa księżno, tak samo myślałem uczynić, ale z pozwoleństwem będzie mi łacniej.	Ale się zgadzasz? Dobrze jest wiedzieć, z kim się będzie miało do czynienia. Żyć przecie będziesz pod jednym dachem, obcować codziennie? Brr!	Stary kapłan, młody tygrys! Oj, daliż mi się we znaki ci nowi kapłani! Złażą się jak muchy do moich towarów! Czyż ojciec mego syna jest studnią miłosierdzia, by dawać wszystkim, którzy proszą?	Powiem to zaraz. Przysięgnij mi jednak wpierw, że w najgłębszej tajemnicy zachowasz moje odwiedziny.	A co się tyczy pieniącha, to mogę pokazać. Jak lodu! Można by pofrajdować choćby i z tydzień.	A przecież mówisz, że ci odmówiła? Jednak zdobyła się na tyle taktu	A to czemu?	Zośka, po co ty to robisz?	Jest, jest szpikuś	Jeżeli jest w mojej mocy	Źle tu myślą o niej, bo ją chcą dać Bohunowi, który jest pies potępiony.	Czy pan też jest tego zdania, panie Cyrusie?	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Tak? Mam o tobie tym lepsze wyobrażenie. Twoje nauki są dobre. Zawróciłeś pewnego znajomego mi człowieka z drogi niesnasek Człek ten przybył tu w szczerym zamiarze dopuszczenia się dacoity (rozboju). Taki chciał rżnąć, grabić, zabijać i uprowadzać, czego dusza zapragnie.	Po drodze wyrozumiałem coś niecoś, domyślam się, że popełniono tu kradzież. Zalizali (daw.)	Przyszła wiadomość, że babunia chora i wszyscy jadą do Ostępowiec.	Stuki? Na co stuki?	Semen! Za co mnie, jak Tatary, tak w łykach wleczecie?	Jak pana wezmą do wojska i wyślą pana w pole odprawimy z panem feldkuratem mszę świętą, aby Bóg Niebieski dał, iżby pierwszy granat pana przetrącić raczył.	Jak się ma kotek, panno March?	O srebrne dzwonki do czapki, które mój albo jego pan sprawi temu, co wygra.	Co?... co?... co?... On z pewnością obraził się...	Ale będziemy tam bywali?	Beniamin do tańca! Pójdź z nami w tany, Beniaminie!	Bieżyj w ten mig i dowiedz się, gdzie stanął!	Daję ci radę: zapomnij!	Dam ci w rękę twój własny miecz.	Ostatnio lubi się spóźniać	Pan do kraju?	Pieniądze? Pieniądze ci dać?	Wymowny jesteś, mój drogi lecz ostrzegam cię, że mogą wyniknąć plotki. Sama słyszałam jakieś niedorzeczne domysły Lory.	Znamy te ważne sprawy, dla których się tu przychodzi. Panienko, proszę mówić.	Żadnego, był dla mnie bardzo życzliwy.	A tamto, po drugiej stronie?	No. Wszystko, co niby dawniej z grzeszkami...	Dzięki za jasną i otwartą obietnicę lepiej więc za głowę ujmę od razu, niżeli za ciało; wolę zamieszkanych i ludnych niż pustych i dzikich szukać krajów.	A tutaj podporucznik Dub z tej samej kompanii.	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	Tak! W kraju albo za granicą.	A cóżeś mu odpowiedział?...	A teraz, czy jesteście gotowi powracać ze mną razem?	Bardziej niż kiedykolwiek.	Bez żadnej wątpliwości.	Byliście pono u Antka?	Crescite et multiplicaminiCrescite et multiplicamini (łac.)	Czego „wszystkiego”?	Czyżby przyroda utrwaliła tu jedno ze stadiów ewolucyjnego pochodu? Byłżeby ten korzeń-karzełek przeczuciem człowieka w roślinie?	Cóż tedy?	Cóż, Włochy! cuda! same cuda!	Dałem!	I nieszczęścia, których warto uniknąć w ten sposób	Jako żywo! Panno MożnaPanno Można zakrzyknął stary.	Kiedy?	Kwadrans po piątej	Lubię twoją matkę	Mój koń kochany! Chodzi?!	Słyszałem.	Tak	Takie nasze przeznaczenie!	Więc dlaczego? Dlaczego!	Znalazłem lepsze	Znowu poezja!	Zobaczymy
Może zajść okoliczność, iż będę potrzebował kilku wierszy w jego felietonie Słowem, mój drogi, w literaturze sekret powodzenia jest nie w tym, aby pracować; chodzi o to, aby wyzyskiwać pracę cudzą. Właściciele dzienników to przedsiębiorcy, my jesteśmy murarze. Toteż im człowiek bardziej mierny, tym szybciej dochodzi; taki wszystko strawi, pogodzi się ze wszystkim, potrafi schlebiać podłostkom sułtanów literackich, jak ten świeżo przybyły z Limoges, Hektor Merlin, który już robi politykę w dzienniku prawego centrum, a zarazem pracuje w naszym świstku; widziałem go, jak podnosił kapelusz upuszczony przez naczelnego redaktora. Nie zrażając sobie nikogo, chłopak ten przejdzie pośród rywalizujących ambicji, podczas gdy będą się biły z sobą. Ot, żal mi ciebie. Widzę cię tym, czym byłem niegdyś, a jestem pewien, że za rok lub dwa ty będziesz tym, czym ja dzisiaj. Będziesz przypuszczał jakąś ukrytą zazdrość, jakiś osobisty interes w tych gorzkich radach; dyktuje je po prostu rozpacz potępieńca, który nie może już porzucić piekła. Nikt nie śmie powiedzieć tego, co ja tu krzyczę z bólem człowieka ugodzonego w serce i podobnego biblijnemu Hiobowi na śmietniku: „Oto moje wrzody!”.	Żal mi księcia Bumpo Boję się, że lekarstwa, których użyłem, w końcu przestaną działać. Sądzę, że jutro rano, po przebudzeniu, będzie tak samo czarny jak wcześniej. Właśnie dlatego nie zostawiłem mu lusterka. Z drugiej strony możliwe, że zostanie biały na dobre... Kto to wie! Nigdy nie używałem dotąd podobnej mikstury! Szczerze mówiąc, sam byłem w szoku, że zadziałała. Coś przecież musiałem zrobić, prawda? Nie mogłem przez resztę życia szorować królewskich kuchni. Były ohydnie brudne! Widziałem to nawet z okna naszej celi! Ale cóż... i tak żal mi Bumpa!	Zaczekaj. Więc przedewszystkiem dziecko to musi być sierotą. Musi nie mieć rzeczywistych rodziców dlatego, by nikt doń nigdy nie zgłosił pretensyj i by ono nie wiedziało, że jest tylko naszem przybranem dzieckiem. Przynajmniej do czasu aż osiągnie dojrzałość. Drugie, to kwestja pochodzenia tego dziecka. Chciałaś wziąć chłopskie dziecko i wychować je w środowisku swojem. Otóż... wiem coś o tem z bezpośredniej obserwacji. Znałem kilka podobnych wypadków. Zbyt często kończyły się źle... Bardzo źle.	I teraz, kiedy dowiedziałam się, że ojciec nie żyje (pierwszy raz powiedziała o nim „ojciec”, nie „papa”), zrozumiałam, jak cię kocham. Ale cierpieć jeszcze będziemy oboje bardzo, bo we mnie jest coś poza mną: jakaś siła mną włada, nad którą nie panuję i cierpiąc nie będę nigdy kłamać i ty mnie, o ile potrafisz ja muszę upaść zupełnie i ty też, tylko inaczej i razem ze mną w tym upadku właśnie będziemy iść coraz wyżej, aż tam gdzieś zespolimy się razem w jednego ducha, wszechwiedzącego w męce bez granic i tam (Atanazemu przypomniała się ta chwila złączenia z duchem Jędrka Łohoyskiego i to, co było później; ale to działo się w „sztucznym raju” kokainy	Przypuszczam, że nie będziesz mnie prosił, żebym cię nazwał człowiekiem litościwym więc moje uczucia mogą cię zadziwić, panie Silver. Gdybym wiedział na pewno, że majaczą (a jestem moralnie przekonany, że przynajmniej jeden z nich zapadł na febrę), opuściłbym to obozowisko i jakkolwiek naraziłbym własne życie, starałbym się im dopomóc swą umiejętnością.	Nie ruszaj się! Przecież ci powiedziałem, że mam w dłoni szablę.	Nie gniewam się. Zresztą postawmy na uboczu kwestię moich poglądów na różne rzeczy. Teraz chodzi o to, czym mogę ci służyć.	Hallo! siostra dyżurna? dobry wieczór siostrze, tu mówi Andrzej Wnuk z Teatru Popularnego... tak, ten sam... dziękuję siostrze, bardzo mi miło... na oddziale siostry leży, o ile się nie mylę, pani Grażyna Zarembina, żona... właśnie... tak... tak... rozumiem... oczywiście, powtórzę i dziękuję... to świet­nie... a kogo prosić?... siostrę... siostrę Dobrowolską, tak, oczywiście, wszystko dokładnie powtórzę... dziękuję... proszę przekazać pani Zarembinie najlepsze pozdrowienia od męża i rów­nież ode mnie...	Co ty, durny, gadasz? Że na co się nie zgodzę?	Michale, miej że Boga w sercu, nie daj się za nos wodzić!	O, ale opuściłam to, co najistotniejsze. Będzie tam miłość, Filo, wierna, czuła miłość, jakiej się nigdzie na świecie nie znajdzie	Zostanę tu wejdzie kto, lepiej, że się nie znamy.	Mylisz się, panie łowczy! Mówię, że mi źle na świecie, bo tak jest, ale z wolą bożą dawno się pogodziłem. Nie proszę, nie jęczę, nie przeklinam, łbem o ścianę nie tłukę, chcę jeno spełnić, co do mnie należy, póki mi sił i życia staje.	Nie anioł, ale do usług, Śladkowski, podstoli rawski... Nic to! Słuchajcie dalej: Chan, pomny na dobrodziejstwa pana naszego, króla prawowitego Jana Kazimierza, któremu niech Bóg da zdrowie i panowanie w najdłuższe lata, idzie z pomocą i już wszedł w granicę Rzeczypospolitej, Kozaków, którzy się oponowali, na sieczkę rozniósł i wali w sto tysięcy ordy pod Lwów, a ChmielnickiChmielnicki, Bohdan Zenobi (1595–1657) chcąc nie chcąc., z nim razem.	To wszystko stosuje się do pani. To wszystko charakteryzuje piękną duszę pani. Ale mnie chodzi o jedno: jaki jest stosunek pani do Łukasza! To w danej chwili interesuje mię najbardziej. Jeżeli Łukasz nie jest już dla pani tym, czym był dawniej...	Pani jest dziwną dziewczyną... Doprawdy. Gdybym nie wiedział, że pani mnie nie zna i znać nie może, tobym był przekonany, że... No, może mi pani coś jeszcze o mnie powie?	Dlaczegóż to nie?	Przed dwustu laty mówiono, że Murzyni to Murzyni.	Właśnie. A szereg faktów wskazuje na to, że właśnie wy, towarzyszu Garbaty, możecie nam dopomóc w wykryciu prawdy.	Myślę, że ten właśnie jest, bo ich dwu nie znam Nie ma go tu?	Żałuję, że z równą siłą nie powiedziałeś: tak! Przecież otrzymałeś specjalną i doskonałą instrukcję wojskową w korpusie. Ale nie uważaj z łaski swej tego, co mówię, za werbunek.	A czy pan nie wiesz, że koń zatargowany, a panna zaręczona	A! proszę, daj-że mi pan z tém pokój! Nic podobnego nie przypuszczam, a moje zaproszenie, moje natręctwo pochodzi poprostu z tych pustek w Rzymie i ciekawości córek Ewy. Zapraszam koniecznie! Przyjdziesz pan?	Moja droga, w danym wypadku to byłoby raczej przeciwnie, bo ja przecież nie mam żyjącego męża.	Na miłość boską niech pani tego nie robi... Pan Kazimierz?... ależ to plotki...	Nie; mam rozkaz wyraźny; w okolicy obozu poznanoby ciebie, a to, jak pojmujesz, kompromitowałoby kardynała.	Słuchaj, Rzędzian: tu o życie twego pana i panny chodzi! Czy tobie sam Bohun mówił, że ona nie była w Kijowie?	Może zaczniemy teraz mówić o kobietach, czy to nie właściwy temat dla panów?	Mniejsza o to rozkaz wasz spełnię, ale to nie odmieni rzeczy.	To te upały uderzają do głowy, ja wiem, mnie samego o mało już którego dnia szlak nie trafił... Kochany pan Moryc, prawda, pan jesteś bardzo blady, pana pewnie serce boli, może zawołać doktora?	Aha! Aha! To wszystko dobrze; jespan jesteś niczego familii, znałam kilku Nieczujów, znałam i ojca waścinego, kiedy wziąwszy słowo od panny Mężykówny, przyjeżdżał tu do mojej siostry, pani starościny Trockiej, prosić o błogosławieństwo. Tęgi to był człowiek swojego czasu... i jespan, widzę, niczego kawaler, sługiwał w wojsku, jak słyszę, ma niczego fortunę, rozamorował się podobno w Zosi na umór, przeleciawszy za nią z półtorasta mil aż z Mazurów, i wszystko to dobrze... ale na co to takich amorów? Znowu będzie jakie nieszczęście.	Och, to... to inna rzecz. A z kimże to masz zamiar się żenić, jeżeli wolno spytać?	Nie mam prawa sprzeciwiać się Ale przynajmniej zostań u nas, dopóki nie znajdziesz mieszkania.	Gdyby też kiedy można, odezwał się, choć na minutę pana z siostrą razem zobaczyć! zawołał. To osobliwsze podobieństwo...	Nie prosiłam o wyszukiwanie. Prosiłam tylko o wskazówkę, dokąd się zwrócić.	Sto bym ich znalazła, ale się gniewam na króla, to najważniejsza; laissez-moi.	Ten człowiek dał się opętać próżności. Mieliśmy o nim dokładne informacje nie tylko od Moragi, ale i od innych. Przy tym jego brat również wziął udział w intrygach.	A jak też na przykład zdaje się panu Kuszkowskiemu: czy przepłynąć wpław Narew, naprzeciw „murowanki”, trzymając na głowie ubranie i nie zamoczywszy go, lada kiepkiep (daw.)	Jeżeli się gniewacie na mnie, to wychodzę, dobranoc!	Czy Żydzi kiedyś tak chodzili? Pokażcie mi, jeśli łaska, gdzie jest napisane w Torze, że Żydzi przed wiekami chodzili w atłasowych kapotach i aksamitnych czapkach? Czy nie ładniej i zdrowiej chodzić z obnażoną głową, bez butów i bez tych wszystkich głupich strojów?	Otóż to tak, rzekł Żyd: to ja jegomości lubię... at! trzeba było dawno porzucić.	A to ciekawe! Co to za fakty? To chyba niemożliwe.	Ale jakim cudem mógł pan wiedzieć że ja coś wyznałam panu de Clèves?	Czemużeś to uczyniła?	Moje uszanowanie! moje uszanowanie! Powiem państwu, że na podwórzu mróz aż trzeszczy!	Nie było rozkazu.	Nie, nie...	On miesiąc temu twierdził, że kobiety cnotliwsze są najczęściej źle zbudowane.	Powiedziała to ciocia?	To mu obrońców przysporzymy...	W takim razie jest to trucicielka i powinna ulegać karze śmierci.	Widać zatem, że pan Smith przyszedł tu sam	Właśnie, że tak.	Ale czy przynajmniej jest tu dość głęboko? Bo co wystarczy naszemu „Bonawenturze”, na pewno nie wystarczy naszym pancernikompancernik	Nie. Zostawiłem w oficynie, bo mnie zawołano.	Dobrze. Kiedy zaś waćpan będziesz chciał, żebym przestała, to mi słowo rzeknij.	Et, nic takiego... Gdybyś się choć trochę orientował w fizyce, objaśniłbym ci swój Karburatorkarburator	Istotnie istotnie, to bardzo dziwne!	Zali stary Zych wie, że cię panna do mnie wysłała?	Mój złoty, trzymaj mnie aby!... Ja umiem dzisiaj naprawdę, ale mogę się miejscami zaciąć...	Uciekajmy stąd, bo inaczej za pięć minut zwali nam się na głowę całe plemię.	A! opieracie się więc!	Co ci jest?	Janek się nazywam... Jaka ty niedobra.	O, ludzie, ludzie! W tej turbacji wszyscyśmy potracili głowy!	Panie doktorze, proszę odwiedzić mego męża ciągle go bolą nogi, czuje się słabym...	Z dziwną lekkomyślnością wyraża się pan o Weychertowej wyrzekła wyniośle.	Zdaje się.	Twoje pociechy, ojcze, byłyby bezużyteczne; pan jesteś Hiszpan, ja Francuz; pan wierzysz w nakazy Kościoła, ja jestem ateusz...	W imieniu naszego dziecka! Ach, daruj mi życie dla dziecka!	Wobec którego Doriana? Czy tego, który nalewa herbatę, czy tego tam z obrazu?	Bardzo mi przyjemnie.	Co masz na myśli?	I tak co rok jeździsz do Ostendy, będziesz teraz miała przynajmniej po co jeździć.	Jutro o ósmej chciałabym już być przy wujence, bo wuj będzie czuwał przez całą noc, a sam jest niezdrów.	Niech i tak będzie! niech więc Rycerz Lwa raczy towarzyszyć nam do zamku, a przyjmiemy go, jak wszystkich błędnych rycerzy, którzy zaszczycają nas niekiedy swoją obecnością.	A gdzież tamten?	A następnie, bym wpuścił tylko pana majora Bartolomeo Cavalcanti i jego syna.	Ale cóż tobie?	Bardzo...	Choćby w szopie	Co dzień przyjdziesz?	Co tam o takich rzeczach gadać!	Co?	Do diabła!	Hm! Pewno usłyszał jakąś plotkę na rynku i chce z niej skorzystać.	I... zapewne!	Krótko mówiąc, insynuujeinsynuować	Na cóż im wojna?...	Na jakiej zasadzie?	Na każdy, który podają z dobrą wolą. Szczególniej na obiad ubogich.	No... no...	Tak.	Ty zkąd tu! Jakso? zawołał.	W każdym razie człowiek jest odpowiedzialny	W każdym razie ja zawsze trzymam z tobą.	Wracam do domu, do Poręby.	Wybornie, drogi stryjaszku.	Zamrę?	Znaliście go?
Wszystko nam jest groźne odkąd do chat naszych wnikają obce przybysze, opowiadając o wielkości swych bogów, odkąd dla świętych dębów cześć osłabła, a potajemne szepty modłów się rozchodzą! Wzrok mój ciemny widzi dalej aniżeli oczy tych, co jasno widzą słońce: bo w tem słońcu szukają tylko dla siebie blasku, któreby im oświeciło koronę na głowie. I ty po nią sięgasz, Gedyminie! a z koroną na głowie będziesz słabszym, aniżeli twoi ojcowie, którzy siłę swą czerpali ino w potędze miecza i jedności ludu.	Właśnie, właśnie! I cóż z tego? Brutal? Tak! To jest typ nowoczesnego mężczyzny! To jest silny człowiek! Zwycięzca! Zdobywca życia!!... Po cóż mi zawsze wmawiasz, że jestem stuprocentową kobietą? Uwierzyłam ci i teraz, kiedy spotykam na swej drodze stuprocentowego mężczyznę...	O to! To drobnostka! Od naszego wspólnego przyjaciela wiedziałem, że jedziesz do Saharunpore, więc się tam udałem. Taki czerwony lama nie jest osobistością niepozorną. Kupiłem sobie apteczkę podręczną, a jestem też po prawdzie niezłym lekarzem. Przez bród dostałem się do Akroli i dowiedziałem się o was wszystkiego, a zagadywałem to tu, to tam. Wszyscy ludzie prości wiedzą, co się z wami dzieje. Wiem, kiedy gościnna stara jejmość wysłała duli (lektykę). Mają tu wiele wspomnień o dawniejszych pobytach starego lamy. Wiem, że stare dziedziczki nie mogą wytrzymać bez lekarstw. Stałem się więc lekarzem i... słyszysz, co mówię? Ja sądzę, że to rzecz bardzo dobra. Słowo daję, panie O’Hara, ludzie tutejsi, wieśniacy, na pięćdziesiąt mil wokoło wiedzą o tobie i o lamie. Dlatego przybyłem. Czy uważasz?	Wtedy zaczęło się dopiero dla nas życie. Mieliśmy chłopów i dworzan co niemiara. A gości. Dzień i noc nakrywano stoły, grano na trąbach i fletach. W takim domu się wychowywałam. Miałam bogate suknie, piękne zausznice, pasy, pełno dziewek na usługi. Grałam na lutni; ojciec nawet sprowadził mi karła. Jak dorosłam, goście zaczęli się zjeżdżać jeszcze częściej, zalotników huk. Czekali długo. Na koniec wybrałam sobie męża Niemca. Zdawało mi się, że będzie dobry. Włosy miał jak len, a na koniu wyglądał jak królewicz z bajki. A co to było za wesele! No, chyba tylko z cesarskim można porównać. Bawiliśmy się cały tydzień, beczek z piwem i winem nikt nie mógł się doliczyć! Mój mąż przepadał za łowami i ucztowaniem, a nade wszystko lubił grać w kości. Wyrzuty sumieniaOjciec zaniemógł, czuł się coraz gorzej i gorzej.	Ja? szaleństwo! Na spanie jest zima, nie lato i noc księżycowa w Zakopanem! Pięć lat przyjeżdżam do Zakopanego i zawsze każdą noc księżycową markuję.	Jestem absolutnie pewna. Tak pewna, że... Widzi pan ten klucz? Nawet zostawię go po pańskiej stronie.	Na wszystkiem, czego się dotknie, zostawia ślady własnej śmieszności i poniżenia. Strzeż się Szwarc! tyś wprawdzie w niczem, ile cię znam, do niego niepodobny, ale tu każdemu nie w ten, to w inny sposób noga może się pośliznąć...	Jak to! miłość, to rozkoszne uczucie, które zaczyna się tak pięknie...	List wysłany w zeszłą środę?... Ależ panie, sądzę, że udzielę cennej wskazówki... W sobotę rano ojciec Charel, stary szlifierz, który włóczy się po wszystkich jarmarkach departamentu, ojciec Charel, napotkawszy mnie na końcu wsi, zapytał mnie: „Panie merze, czy list, który nie ma znaczka, też zostanie przesłany?” „I dojdzie?”	Nie wiem czy zbłądziłeś, sądząc przychylnie postępek tak niezwyczajny jak mój; ale nie wiem, czy ja się nie omyliłam, wierząc, że mi oddasz sprawiedliwość?	O, świeże jajka Ale to rozkoszne! A gdybyś jeszcze miała tak kawałek masła, moje drogie dziecię.	Pluję teraz na opinię dżungli! O Mauli, Mauli! Może on już nie żyje w tej chwili?	Wysłuchasz mnie do końca, milordzie. Uwiodłeś młodą dziewczynę, znieważyłeś ją, splamiłeś; napraw swą winę, wypuść ją na wolność, nic więcej nie będę wymagał.	Znowu będę sam jeden! Już do mnie na wiosnę nie powrócisz! Umarłeś! Wszystko umiera! Wszystko trzeba stracić! Dlaczegoż więc nie korzystamy z chwili?	Kiedyśmy zastanowili się i zrozumieli, że ty, panie, chcesz moich usług, taka w nasz dom wstąpiła radość, że kazałem dać służbie dziesięć dzbanów piwa, a moja żona, Tamar, kazała, ażebym ja jej kupił nowe zausznice. Wesele moje tak się wzmogło, że kiedym tu jechał, nie pozwoliłem oślarzowi bić osłów. A kiedy niegodne moje stopy dotknęły waszej posadzki, książę, wydobyłem złoty pierścień (większy niż ten, który dostojny Herhor dał Eunanie!) i podarowałem ten złoty pierścień waszemu niewolnikowi, który mi nalał wody na ręce. Za pozwoleniem waszej dostojności, skąd pochodzi ten dzban srebrny, z którego poleli mi ręce?...	Tak było ze mną... Oddał mię ojciec do szkoły kadetów. Nie byłem w domu bardzo długo, bo na lato zwykle zabierał mię do siebie jeden przyjaciel ze szkoły. Przyjechałem do Tarnin pierwszy raz, gdym już był gefrejterem. Miałem głowę naładowaną myślami... Nie wiem, czy mię będziesz rozumiał...	Bardzo ładna albo raczej bardzo piękna Ale ja nie mogę się poznać na tej jej urodzie. Nie jestem jej godzien!	Chybaś na pokrewieństwo przez Kiszków liczył... Bo to my mamy ze sobą rachunki... Mogę panie kawalerze kazać ze skóry obedrzeć.	Jezu miłosierny... strawę onemuon, onemu (daw.) pomyślał Waluś. Upuścił nożyk i tyczkę na ziemię, rozchylił chruściany płot i wymknął się z zagrody.	Najwięcej o panią. Tamto dzieciństwo prędko przeminie bez poważniejszych następstw. Niech pani nie bierze tego tak tragicznie. Swoją drogą dołożę starań, aby w Słodkowcach zapanowała dawna swoboda.	Och! tak tak, to wielki i delikatny człowiek...	Tak sobie mały interes.	Tak.	Tak?	Jak ci to już raz mówiłem sądzę, żeś ty to był przeciw światu całemu. Zastanów się na przyszłość, gdyż chciwość i przebiegłość zawsze się w końcu przeciw samym sobie obrócą. Pewnik to taki jak śmierć.	Pan de La Baudraye opowiedział, iż późna ciąża pani wymaga, aby połóg odbył się w Paryżu: że skłonił panią do tej podróży, chcąc jej zapewnić opiekę najgłośniejszych lekarzy Tak więc mimo hałasu, jakiego narobił pani wyjazd, aż do dziś wieczór była pani pod osłoną legalności.	Rób, jak chcesz Faktem jest jednak, że jeżeli ty wyjdziesz ze swojej spółki, to ona wpadnie w ręce Szlangbauma i całej zgrai parszywych Żydziaków. Tymczasem gdybyś został, mógłbyś tam wprowadzić ludzi uczciwych i przyzwoitych, którzy mają niewiele wad, a wszystkie żydowskie stosunki.	Powiedziałem i po raz trzeci powtarzam, iż dom ten zamieszkany jest przez mego przyjaciela, a jest nim Aramis.	Ech, do stu piorunów, Sancho, kiedyż u licha skończysz swoje gadanie! a że też zawsze trzeba ci to przypominać! Jak się rozpaplesz, to byś już nawet i o jedzeniu zapomniał, żeby ci tylko dać gadać.	Przyznam się panu, że jeszcze nie poznałem się z bliska z tym rodzajem ryb.	Nie takie nadzwyczajne. Ale sądzę, że mnie lubią. Ten chłopak jest trochę nieznośny, bo jest zakochany; czuje się w obowiązku stroić melancholijne miny.	Nu! A co to szkodzi, że on słyszał? Izraelitą, jest! Naszym! On pary z ust przeciwko swoim wypuścić nie będzie śmiał!	Pani Gould, ktoś pani potrzebuje. Czy pani wie, co się stało? Pamięta pani, co mówiłem wczoraj o Nostromie? Otóż dzisiejszej nocy płynęła z Zapigi lancha, kryta łódź z czterema Murzynami. Gdy mijali Wielką Izabelę, jakiś kobiecy głos, jak się okazało, głos Lindy, wezwał ich z urwiska, żeby podpłynęli do plaży (noc była księżycowa) i zabrali do miasta rannego człowieka. Patronpatron (hiszp.)	Chodźmy do profesora	Czy ten Pauluk Boga nie boi się, żeby taką w chacie trzymać...	Do licha, dasz mu je pan!	Dziś inaczej zdobywa się majątek. Mężczyźni muszą pracować, a kobiety wychodzą za mąż dla pieniędzy. Świat jest bardzo niesprawiedliwy!	Gdzie jest koń?	Jaka szkoda przyglądając się obiciom, żem się za czasów tamtych nie urodził! Nie darowałbym tym rycerzom, o nie! Troja by nie zgorzała i Kartaginy by nie zburzono, bo uśmierciwszy tylko jednego Parysa, rzeczy inny by wzięły obrót.	Jeszcze tego nie trzeba Mam też nadzieję, iż jeśli wszystko utracę, to Rzeczpospolita chociaż o dzieciach moich będzie pamiętała.	Już to mój panie poruczniku, rzekł Maciéj, kiedy rzecz jaka musi być tajna to i licha warta. Jam przywykł szeroką chodzić drogą i o białym dniu, a manowcami i po nocy nie umiem.	Martwi czy żywi trzeba się właśnie o tym przekonać. Czy zamierza pan ścigać Siuksów?	Nie mogę ich zapomnieć, miss Stapleton Jestem przyjacielem sir Henryka, chodzi mi o jego bezpieczeństwo. Niechże mi pani wytłumaczy, dlaczego radzisz mu pani opuścić te strony i wracać do Londynu?	Nie twój kłopot. Wracaj do żony! Nam, wolnym, daj żyć! Twoje minęło.	Nie żartuj. To jest naprawdę wzniosłe, co oni robią.	Nie, uczciwego człowieka Przecież nie przez zazdrość się go ztąd pozbyto... Ja do niéj dotąd prawa nie mam.	No, i dobrze ją wydali Mąż, chłop dorodny, dobry, stateczny i szpetny nie jest.	Spal! Głupia! pyta się jeszcze, czemu?	Wiem, dlatego mówię, żeby przyszedł do roboty, ale swoją drogą źle wy swojego pilnujecie	Wszystko jedno... Dawać go tu prędzej, bo Izyda za godzinę musi iść do miasta...	A gdzie to wieziecie?	Ale czekajże niech się wysapię wreszcie	Ale znam nazwę, co wiele ułatwia.	Ale żyje?	Atanazy: Nie potrzebujesz nam tego objaśniać a tu są panie...	Bardzo ci wdzięczny za pamięć!	Bez wątpienia.	Cieszę się, że cię widzę, Konradku, pożegnaj ode mnie swoją śliczną żonę...	Co myślisz robić z temi pieniądzmi?	Co za widok! Sądzę, że promień przynajmniej kilka mil długości.	Czy nie byłto Norwegczyk z wąwozu?	Czy pani mnie chce?	Czém się to dzieje?	Daj jej pan spokój... to dziwna kobieta...	Dowód zaufania...	Gdybym miał taki rozkaz, to bym o panu Lubomirskim wcale nie był wspominał.	He!	Ho, ho, ho, pierniczki, pierniczki, proces był bardzo dobry, bardzo smakowity i korzenny. To jacyś dobrzy ludzie.	I wy mu to wszyćko dali?	Idź pan przywitaj babunię.	Instynkt instynkt utrwalenia czegoś i powtórzył Wokulski.	Ja nie mogę wyjechać.	Ja także chciałem się z tobą spotkać Wiesz, że byłem w Maracaibo?	Ja to samo!...	Jakże można było ją aresztować?	Jegomość! hej, jegomość!	Jestem bardzo słabą staruszką, panno Shirley. Od przeszło dwudziestu lat cierpię bardzo. Od dwudziestu długich, bolesnych lat umieram stopniowo.	Jeśli tylko będzie można!	Już ja wiem, dlaczego.	Kondotiery!	Krew ta dawno w nich zmięszała się z błotem!	Może i zaszkodzi.	Najpóźniej za kwadransik	Nanon nie wraca	Nie mam zamiaru bawić się z Cottonami	Nie wiem, nie potrafiłbym już chyba. Nawet mówić o sobie jako o kobiecie nie umiem...	Niewiem, rzekł Tomko wzruszony, ale niespokój, żądza jakaś niepojęta mnie pędzi.	Otwórz...	Poczekaj, zaraz zobaczymy.	Przepraszam cię, Elu...	Przyjdę.	Taki z brodą	To zatrzymuję dla siebie pieniądze zaś weź sobie, Sancho.	W jakim dniu?...	W poważnej sprawie! I cóż to za sprawa?	W śnieżki grałem z Adasiem i Tomkiem	Wielkie rzeczy! Ja mogę się dać śmiało pocałować!	Wielką mi panowie zrobicie przyjemność jeśli zechcecie mi je pokazać, bo wyobrażam sobie, że posągi, z taką starannością przenoszone, bardzo piękne być muszą.	Za mną, panie komisarzu! Pójdziemy razem!	Zawsze mówiłem, że zacny z ciebie kawaler
Po Murdeliona?... Nie znam ci ja wprawdzie z bliska tego Murdeliona, ale nie zdaje mi się, ażeby to był człowiek do tego, żeby kogo uspokoił i jaką boleść uśmierzyć potrafił. Nie jest on zresztą księdzem, o ile z boku się mogłem dowiedzieć; ma to być pan jakiś alboli też szlachcic znakomity, którego przeszłe awanturnicze życie w mury klasztorne zaprowadziło; znaczy on wprawdzie wiele w krośnieńskim klasztorze i ma wielkie zachowanie u bractwa, ale to podobno nie rozumem przychodzi do tego, tylko groszem, którego dla konwentu nie szczędzi. Myśl wszakże, którą waszmość miałeś, aby wziąć jaką świątobliwą osobę do siebie dla czytania wspólnie słowa bożego, dla oderwania się od ziemskich frasunków, dla podniesienia ducha poważną i stateczną rozmową, jest bardzo chwalebna i gdybyś ją był przyprowadził do skutku, stałaby się niezawodnie dobrym dla niego lekarstwem; ale to do tego nie brać ci było kogo innego, jeno księdza Innocentego, franciszkanina z tego samego klasztoru, który już nieraz podobne służby odprawiał, którego znają po całej Polsce i zapraszają do oddalonych miejsc świętych na kazania i który jest człek wiekowy, doświadczony, świadomy świata i ludzi, i rzeczy światowych, i różnych pomiędzy ludźmi stosunków, a w naukach wszelkich jest jakby we własnym domu. Co się zaś tyczy owej miłości i konkurencji, której rekuzę sobie waszmość uważasz za wielkie nieszczęście i bierzesz za powód do tak czarnego frasunku, to jest rzecz, o której wiele by mówić, a właściwie nie warto.	Dowiedzże się, Sancho, jeśli dotąd o tym nie wiedziałeś, że najbardziej zniewalające nas do miłości przymioty są piękność i skromność, a te obydwa w takim stopniu posiada Dulcynea, że jest bez zaprzeczenia najpiękniejszą w świecie. Ja utworzyłem sobie ideę podług swoich życzeń i przedstawiam ją sobie taką, że ani Helena, ani Lukrecja, ani żadna z heroin wieków przeszłych, greckich, łacińskich i barbarzyńskich, wznieść się aż do niej nie zdoła. Niech mówią, co chcą, idioci nie zgodzą się na to, ale uczciwi ludzie zrozumieją moje uczucia.	Nie, kochaneczku, żadnego lania nam nie dacie a nie dacie dlatego, bo wiecie sami, że prędzej czy później dostałoby się wam jeszcze gorzej. My mamy czas. My możemy ze swą zemstą poczekać. A wy zrobiliście z siebie błaznów i przekonacie się o tym jutro, jak tylko King dowie się o waszej rezolucji. Jeśli was najdalej do jutra wieczór szlag z tego powodu nie zacznie trafiać, gotów jestem	Oni już sami nie wiedzą, co myśleć Każdziuchnego dnia inaczej panicz wygląda. Twarz mu się wypełnia i już nie jest taka ostra, a bladość znikła jak kamfora. Ale zawsze przecież musi trochę narzekać	Niesłusznie. Wówczas powierzchowność moja przypominała bandytę. Ale byłem porządnym człowiekiem. Czy jest pani pewna, że dzisiaj pod powierzchownością przyzwoitą nie kryje się łotr?	Nie. Z taką, co chodzi w chustce, to ja się nie ożenię, a kapeluszowa mnie by nie chciała.	Najlepiej będzie jeżeli Karolka przestanie gadać głupstwa. I wogóle nie wtrącać się do cudzych spraw!	Postaram się nie myśleć wcale.	Prędkiego prędzej się nie zrobi, Iwanie Matwieiczu!	Tym bardziej jest niebezpieczna, że się z niej nic nie rozumie. Bowiem chytrość przejrzana, chytrość zrozumiana, chytrość odkryta, traci istotę i miano chytrości: nazywamy ją niezgrabstwem. Na mój honor, oni muszą znać lepsze jeszcze sztuki!	Spotkałem wczoraj rano na Wschodniej bardzo ładną dziewczynę, poszedłem za nią, żeby się jej przyjrzeć lepiej, bo znałem skądsiś jej twarz. Weszła do jednego z domów na Dzielnej i zniknęła mi w podwórzu. Trochę strapiony szukam stróża, aby się od niego dowiedzieć, gdy natykam się na młodego Kesslera, wchodzącego do bramy. Wydało mi się to podejrzanym, bo przecież wiadomo, że Kessler wciąż się włóczy za dziewczynami. Zaczekałem przed domem i po kilkunastu minutach doczekałem się, że wyszedł, ale nie sam, wyszedł z tą dziewczyną, tylko tak ubraną wspaniale, że z trudem ją poznałem. Wsiedli do powozu czekającego o kilka domów dalej i pojechali w kierunku kolei. Tę dziewczynę Malinowski musisz znać?	Och! Na tym starcu!... Nie, nie; łotr nie miał po prostu czasu się z tym załatwić.	Dużo nie ma, bo teraz to już wszyscy paprzą, ale się jeszcze trafi, Bogu dziękować. Na Józefowej górce jest ten stary zając, co go to pan zeszłego roku postrzelił w wątrobę. Stary już, zdrowia wielkiego nie ma, pod górę na ostre, jak to dawniej umiał, już teraz z ledwością idzie, ale ta jeszcze łazi. Na smugu było ich dwu. Jeden to nawet był kotek śwarnykotek śwarny wielki. hałas jak w powstanie...	Cóż? wesele słyszę? stryj się żeni? a to śliczna rzecz, jak Bóg miły... jużcić nie będę zawalidrogą.	Tak sobie. Możesz sobie pomyśleć na przykład, że... że tam niezdrowo. I zapal sobie lampkę. Przełącznik jest tuż przy drzwiach. Ten hałas w piwnicy, to nie od mojej maszyny, bo ona pracuje całkiem cicho, równo, nie wydaje żadnego zapachu... Tam huczy tylko, hm, taki, uważasz, wentylator. No więc idź, a ja tu poczekam na ciebie. Potem mi powiesz...	A czyj to dwór taki foremny, że i król foremniejszego mieć nie może?	I chaldejscy także, a jednak i ci, i tamci sprzysięgli się przeciw nam... Nie ma prawdy na świecie, mój książę!...	Czy waszmość panna nie wiesz, jak się przemawia do królewskiego dziecka? Swojej równej gadaj, wasza miłość, „proszę pójść ze mną”. Gdyby król jegomość słyszał podobne zuchwalstwo!	Niekoniecznie nie więcej niż w to, gdybym powiedział, że bywają wieloryby długości 300 stóp, a ważące 100 000 funtów.	Ja nie troszczę się jak kolega tylko jako szwagier.	Słusznie, dla siebie to czynię, nie dla niej.	Kawałeczek drogi. Nie bardzo daleko.	Od was? Abyście siedzieli cicho... i panować nam nie chcieli	Gdzie zbudowany, nie wiesz?	Na to pozwalam, ale nie ja.	A tyle dziewuch się starzeje albo i służby szukać idzie...	Pytam się, kto brzdąka? Olszewski, to ty?	Nie; znaleziono go o pięćdziesiąt łokci od niej.	Mało zajmują mnie instytucje pani a nierównie więcej fundusze... Otóż po raz nie wiem który radzę podnieść miesięczną składkę członków...	Bez kapitana! Na Boga, zważ pan dobrze na to, coś wyrzekł, bo zdaje mi się, że odgadujesz moje najskrytsze marzenia. Czyżby miał pan rzeczywiście zamiar mianować mnie kapitanem „Faraona”?	Skandal, żeby policjant państwowy tak się wyrażał na służbie do obywatela.	Nie mogła znieść tej kompromitacji i poprosiła mnie, bym pozwolił jej wyjechać w podróż.	Był. Widziałem go! Modliłem się na chórze i kiedym schodził do celi, zobaczyłem jak szedł przede mną korytarzem, do każdej celi pukał i z każdej celi, odpowiadał mu głos jakiś, a on szedł dalej jakby zwołując wszystkich. Zniknął mi na zakręcie, a gdym się już położył, usłyszałem pukanie. Podniosłem się i otworzyłem drzwi: stał na środku korytarza, rękę podniósł do góry, patrzył na mnie i powiedział:	A to idiota! Powiadasz, że wstrzymał? Może jeszcze i Ottmana wezwał?	Inni, panie, zbogacili się na funduszach narodowychInni (...) zbogacili się na funduszach narodowych... nic. Ehe! he!...	Widział się pan z człowiekiem, który przyszedł do pana w imieniu pańskiego przyjaciela?	Co jej jest?	Któż to jest?	Jak to nie o ciebie? A dlaczego miało chodzić o ciebie?	Pan także? O, jakże cnotliwi są dziś ludzie, Boże drogi, jakże cnotliwi stali się wszyscy!	Zazdroszczę pani Ale raczej pani jest Angielką niż Amerykanką. Sądząc z akcentu i ze sposobu bycia.	Dziękuję. Na razie poprzestanę na samodzielnej obserwacji. Czy wolno mi przejść się tędy, ogrodem pomiędzy domami?	Tak, panie, ale jeden z kotłów wymagał naprawy, dlatego też odjazd nastąpi jutro.	Bóg cię za to ukaże	Ten strach twój to moja największa rozkosz.	Wyjdźcie, będziemy głośno mówili, to choć on Kozioł, a usłyszy!	Grzywny dla was i dla księcia lepsze Co po ziemi, którą nieustannie strzec trzeba, a i ludzi pilnować?	Hale, cała wieś by zaraz wiedziała. Naści dziesiątkę, kup se co...	To nic! przecież pojadą po śladach Almanzora i trafią.	Tu pani wypocznie i nabierze sił do dalszej zabawy I wybaczą państwo, że muszę wracać do gości.	Wolałbym chyba o całej imprezie zamilczeć Miałaby dziewczyna teraz, Boże uchowaj! wpaść znowu w ręce kozackie albo tatarskie, to dla Skrzetuskiego byłaby nowa boleść	Ja, chwała Bogu, jeszczem dotychczas człowiek, ale ty kto jesteś?	Mój Nieczujo! Rób, jak możesz. Niech cię Bóg prowadzi, mój synu!	Tak myślisz! Trzeba go przesłuchać. Audiatur et altera parsaudiatur et altera pars (łac.)	Bo to dworskie grunta, a pan zna przysłowie: Na dworskim polu dużo stert, na chłopskim dużo ludzi.	Tak, tak. Niech go szukają...	Ale w takim razie na cóż pan liczysz?	Tak, jak pani.	Tu obok, za ścianą...	A onaż, czy ciebie kocha? moje ty dziecko jedyne.	A! cóż pan mówisz! cóż są za ciężkie jego zbrodnie.	Ale jakiej?	Już dawno temu, gdyśmy wyszli z wozu?	O! tak, panie	Tak, pani	Tak... tak... Tak... rozumiem... „Cherbourg”... a potem?	Znasz ją?	Cudze. Na wypłaty.	Do stu zdechłych wielorybów! O tej porze, kapitanie?	Duży spryciarz wlecze na sznurku małego spryciarza. Mały spryciarz szturcha głuchego we śnie i budzi.	Ja! Przyniosłem ci bzu.	Jak powiadasz?	Och! nic!	A gdzie jesteśmy?	A kiedy wrócisz?	A wej słysę.	Ależ powoli! syknął Dobek, pierwsze dni...	Błoto duże?	Chleb z lebiodą i korą brzozową pieczem.	Cóżeś zrobił z sygnetem?	Dla Boga! Chyba same amazonki w Latyczowskiem mieszkają	Do Kłębów śpieszycie?	Długo chorowała?	Finot zawsze pozostanie klasykiem, konstytucjonalistą i piernikiem	Ha! dobrze te dwie rzeczy nieźle chodzą w parze.	Jakim prawem?	Jakim sposobem?	Którego siłę wykorzystamy! A teraz chodźmy, chodźmy!	Mamo...	Masz jakie nowiny?	No więc cóż ten człowiek?	Oj, gadaj	Oj, oj, tatusiu! Dobrze.	Ot i on!	Przepraszam jaśnie panią hrabia de Beton pragnie panią widzieć.	Szymek! a pódzipódzi (gw.) poradzić....	Tem lepiej.	Wbrew ustawie?	Witold!	Zdrajco!
Tak, wszystko jest możliwe a nawet to że prokurator nie umarł. Ksiądz Busoni dobrze zrobił, że cię do mnie przysłał; a pan dobrze zrobiłeś, żeś mi opowiedział swoje życie, bo już cię o nic nie będę posądzał. A co się tyczy Benedetta, którego imię tak nie pasuje do charakteru, nigdy nie starałeś się odszukać jego śladów albo dowiedzieć, co się z nim stało?	Nie wezmę ja dużo, z małą watahą łatwiej się ukryć i podejść... ale z pięciuset dobrych mołojców dajcie, a już moja głowa, że wam języków przywiozę, i nie pocztowychpocztowy dziś popr. forma B. lm: towarzyszy; towarzysz	Nie N. Panie, trudno to tak udawać! Samem go widział! Ktoby się to tak wygórowanych sentymentów spodziewał w prostym szlachciurze! Mojem zdaniem, nie winien książe podskarbi nic, bo mógł-że przewidzieć co wyniknie? Kozłowski przebywszy ciężką chorobę z której ołysiał zupełnie, zwarjował całkowicie.	Tego nikt nie potrafi żaden złodziej nie jest tak głupi, ażeby się dał okraść.	Tegom się nie spodziewał, żebym panny Krzysi nie miał dziś ujrzeć. Zali naprawdę chora?	Oriano trzeba przynajmniej opowiadać prawdę i nie łykać jej połowę. Trzeba powiedzieć że ówczesna ambasadorowa angielska (niezła kobieta, ale trochę pomylona i specjalistka od takich gaf) wpadła na dość dziki koncept, aby nas zaprosić z prezydentem Republiki i jego żoną. Byliśmy (nawet Oriana) trochę zdziwieni, zwłaszcza że ambasadorowa dosyć miała z nami wspólnych znajomych, aby nas nie zapraszać właśnie na tak dziwne zebranie. Był tam jeden minister, który coś ukradł, wreszcie nie mówmy o tym, nie byliśmy uprzedzeni, wpadliśmy jak w pułapkę; trzeba zresztą uznać, że wszyscy ci ludzie byli bardzo grzeczni. Ale to już było zupełnie dosyć. Oriana, która nieczęsto robi mi ten zaszczyt, aby zasięgać mojej rady, uznała, iż powinna w ciągu tygodnia rzucić bilet w Pałacu Elizejskim. Gilbert posunął się może za daleko, widząc w tym plamę na nazwisku. Ale nie trzeba zapominać, że, poza wszelką polityką, pan Carnot, który zresztą wywiązywał się bardzo przyzwoicie ze swoich obowiązków, był wnukiem członka trybunału rewolucyjnego, który w ciągu jednego dnia posłał na śmierć jedenastu naszych.	O tak, księże proboszczu! ufam w miłosierdzie tego Boga, w którego całe życie wierzyłam gorąco. I jakiż-by On był ojciec ludzkości, gdyby się nie zlitował nad biedném sercem matki!?	Nie chce pani zostać moją żoną?... Wiem, że jestem brzydki, mam wiele wad...	Nie! Nie! Jak Boga kocham, nie będę się mścił.	Jeżeli jednak przez czas mojego pobytu w Paryżu nie zdarzy się nic, co by mnie zmusiło do wyjazdu, będę na pewno otrzymywał te pieniądze?	Niestety, jestem teraz skrępowany służbą żołnierską. Skoro tylko wyzdrowieję, muszę się udać do obozu.	Pozwól mi pani spytać się: czy już nigdy nie spotkamy się w życiu?	Jak partia rozkaże. My po to, żeby słuchać, a niech partia uczciwie myśli. Każdy pójdzie spokojny, jak będzie wiedział, że tak potrzeba. I to jeszcze: nasi wolą, żeby ich nie namawiać, nie tłumaczyć, na rozum nie zostawiać	Jednakże oto tu obecny p. d’Esgrignon, szlachcic z Perche, doszczętnie zrujnował się dla niej przed dwunastu laty i z jej powodu omal nie dostał się na rusztowanie.	Nie chcę o tym słyszeć Niepodobna uchylić się od etykiety! Zrzekam się tytułu.	Ach, nie pytaj. Dawaj wódki Byłem w towarzystwie moich jednoklasowców w jednym miejscu. Niedobrze jest. Musimy wzmocnić dawki	Ale takich wielkich płócien gotowych nie znajdę, gruntować je muszę, a nim wyschną... na mokrych malować niepodobna... więc to przy najlepszej chęci potrwa...	Czyż potrzebuję mówić? czyż pani tego nie widzi?...	Dobrze. Ludko, idź zaraz po pana Banga Nie możemy nic postanowić, póki on nie przyjdzie.	I jeszcze go pan nie wymyśliłeś?	Najj. panie sam Padre z przyjemnościąby popatrzał na to arcydzieło i wcaleby o spowiedzi nie myślał.	Nie! nie chcę panu dobrowolnie sprawiać przykrości.	Nie.	Raczej nie. Nie. Z każdą drobnostką tak latać. Zresztą oni mają nocnik. Szukałam okazji na szuku. Choć pan taką okazją znów nie jest.	To jeszcze nie wiadomo, mój jegomość!	To prawda! Kab hetakich matek świat nie widział!	Mnie tam nic nie potrzeba. Przyjechałem i przyszedłem tu z matką do pana, bo matka mi pisała, że pan chce nam pomóc.	Widzisz pan, ten podział pracy tak człowieka stoma łańcuchami do miejsca i czasu kiedyś przykuje, że gdziekolwiek się ruszy, natrafi na zimny metal maszyny, każde jego spojrzenie w dal przysłonią kłębiska dymów. Tylko długie i smutne kominy fabryczne będą patrzały martwo w dal	A ja ci mówię że nie znasz siebie.	E! mój drogi wiesz dobrze, że nie te kule są najstraszniejsze, które pochodzą na wojnie od nieprzyjaciela.	No, już nie! Do widzenia! Oto żądany dziennik. Zaraz obiad.	Sfiksować przyjdzie! rzekł w duchu... zaniepokojony mocno... i odpowiedzieć już nawet nie umiał. Wdowa patrzała nań swemi najczulszemi i najrzewniejszemi oczyma...	„Nie myślisz przecież, że mi chodzi o ten jakiś skarb	Osiemdziesiąt... może sto... może sto pięćdziesiąt rupii; lecz płaca jest rzeczą najmniejszą w tym zawodzie. Co pewien czas Bóg zsyła na świat ludzi... i ty jesteś jednym z nich... którzy mają ochotę wyprawiać się z narażeniem życia hen w świat i zasięgać wieści... dziś, dajmy na to, o sprawach dalekich, jutro o jakiejś ukrytej górze, a dnia następnego o jakichś ludziach z sąsiedztwa, którzy zbroili coś niemądrego przeciwko państwu. Takich niespokojnych duchów jest bardzo mało, a jeszcze z tych niewielu, zaledwie dziesięciu się może na coś przydać. Do tych dziesięciu zaliczam, rzecz szczególna, tego babu... Jakże więc wielkie i upragnione musi być zajęcie, które bezczelnością napawa serce Bengalczyka!	Co powiadacie o ostatnim dowcipie Oriany? Wyznaję, że bardzo mi się podoba Takiniusz pyszny!	Zatem do widzenia. Ale! jeśli zobaczysz jutro Pławickiego, powiedz mu, że w Rzymie umarła jego krewna, Płoszowska, po której spodziewał się spadku. Testament był tu u regenta Podwójnego i ma być jutro otwarty.	Boć i obóz, do którego żołnierz się wpisuje i nieprzyjaciela, z którym się walczyć ma, dobrze poznać trzeba, nim się wyda wojna?	Chcę wiedzieć, o czym ci się śniło?...	Dziękuję, wierz w to za nas oboje, kochany. Czuję się w połowie szczęśliwa.	O! Zaraz się o tym przekonamy.	Wdzięczny, nieskończenie wdzięczny jestem... Każdy, panie, czyni, co może!... Spełniam po prostu swój obowiązek.	Znajdzie się i to samo. Tymczasem posłuchaj pan. Z górą przed stoma laty ktoś zapytywał Woltera: czy dusza ludzka może żyć po śmierci? Na to wielki satyryk odpowiedział: czy śpiew słowika zostaje po śmierci słowika?...	Zostaniemy i będziemy się kochać zawsze	A ty kim jesteś?	A to benedyktyni byli już w tym Królestwie?	Aha, już swoje!	Beze mnie?! Jak to tak?	Dałem już na mszę świętą do Pana Boga, panie podstoli dobrodzieju, to i za świętych stanie.	Nawet gdybym cię mianował moim doradcą?	Puśćcie go już! Przecie on beczy!	To znaczy, że pan koniecznie chce otrzymać rekomendację? A do kogo?	W każdym razie proszę mnie uprzedzić, kiedy będzie ta stacja, bo muszę kazać służbie zapakować moje liczne kufry.	We Włoszech?	Wiem.	Więc już widziałaś tego człowieka?	Wy zniszczyliście książki i poplamiliście kajety, a teraz będą na nas krzyczeli, że jesteśmy brudasy	A czyja ta góra z sosną?...	A jeślibym ja pragnęła mieć ten spis zaraz, natychmiast.	A no, te Żydy familianty	A pojutrze podróż	A więc, pomyśl	All right! Tak będzie najlepiej. A ty, mój kochany Jerzyku, zostaniesz przez cały ten czas tutaj ze mną.	Awanturę! Jezu Panie! alboż	Czy i on z nami pojedzie?	Do Paryża?...	Dobrze	Dobrze, dobrze, dziękuję uprzejmie!	Dość tego! Zbyt długo trwają te żarty!	Dzień dobry!	Gdzieżeś przecie bywał? ciekawie badała pani.	Ja, wołałem odpowiedział stary młodzieniec	Jak na pierwszy raz, bardzo pięknie.	Jaki?	Jakże? Ma to przysłać?	Jawohl	Mamul! Ogi pats mūsų prabaščius tolydžio su ruskiais susideda, o kodėl jis nepaklysta? O gal būti, kad jau ir paklydo?	Mości książę...	Musisz zostać chociaż kilka dni.	Na jaki krzyż?	Nadużywa ojciec tego pojęcia. Bezpośrednia owa rzeczywistość to bezpośrednie przeżywanie, takie same w istocie swej u jednokomórkowca, jak i u człowieka....	Najpewniej na Nowym Moście.	Naści trochę piroga ze serem i źryj! Ha, ha... ale żegnam pana	No to i cóż? zapytał Rupert	No... przecież coś musicie mieć.	Ny, wielmożny panie ja wczoraj wymiatała stancye.	Oto pan Petit-Claud, moja droga; polecam ci go tym żywiej, iż wszystko, co uczynisz dla niego, będzie niewątpliwie z korzyścią mojej pupilki.	Owszem! Piętnaście tysięcy franków, rozumiesz pan?	Pan sam, do licha! Rozdaje pan zaprzęgi po tysiąc ludwików, ratuje życie żonom prokuratorów królewskich, jako major Brack wystawia pan na wyścigach konie czystej krwi i dżokejów niewiele większych od małpek, wygrywa złote puchary i rozsyłasz je ładnym kobietom.	Pies?	Postępek ten jest gwałtem nikczemnym; czy wiesz o tem mój panie?	Rozumiem, żeś postanowiła przed chwilą w myślach oczernić siebie przede mną.	Rzecz dziwna wchodziliśmy przez jakąś plugawą sień w jednym z nadrzecznych domów, wychodzimy zaś tą piwnicą o parę kilometrów na wschód, w czystym polu!	Samobójstwo pytał Geist.	Stary idyota!	Tak Przejdźmyżprzejdźmyż	Tak sądzisz?	Uciekajmy stąd i to szybko!	Widzicie! każdy niedźwiedzie sadło rairaić (daw.) wydrążony w drzewie ul dla leśnych pszczół..	Z duszy życzę aby was od tego bolu Bóg miłosierny strzegł,	Zgoda
Niech pani trzyma z nami Niech pani kopnie tę całą przeklętą hipokryzję. Wprawdzie on pani nie wierzy, ale może i tak udało się pani już coś przewąchać, co?	Oto widzisz, księże Stanisławie, od roku już uczę syna pani Grodzickiéj. Zdolny i bardzo dobrych skłonności jest to chłopak; ale przy moich nawet usiłowaniach, marnie zginą jego zdolności, jeśli go do szkół nie oddamy. Matka nie może tego uczynić, ani ja także; chciałem się więc zapytać, czy między sąsiadami N. nie znasz kogo z dobrą chęcią, coby dał środki na wychowanie tego dziecka, z którego dzielny człowiek z czasem być może?	To jest absurd Bell jest człowiekiem niezmiernie bogatym. Być może, że dla jakiegoś szalonego kaprysu w młodości bawił się tym, lecz obecnie nie ma najmniejszego powodu do grania roli zbrodniarza. Skąd panu wiadomo, że Willettsa mają aresztować?	U mnie panna Anna znaleźć może czasem rozrywkę, towarzystwo uczciwe, zabawkę, mogę jej towarzyszyć do kościołów na nabożeństwo, przechadzkę, czasem i wieczorek u mnie spędzić weselej będzie. Ja bardzo lubię młode osoby, sama dzieci nie miałam, to się choć cudzemi chętnie otaczam.	Powoli, powoli, przerwała gospodyni, może do tego przyjdziemy... tylko się dobrze rozmyślmy, aby co może być zwycięztwem nie było przegraną walną bitwą.	Zapomnieliście o tém że N. Pan może zmienić prawo.	O, nie tak dziwna, jak się zdawać może Dla starych, mój drogi, wspomnienia są całą treścią życia; niemi karmią się oni wtedy, gdy wszelkie ziemskie nadzieje przyświecać im przestają. A matka moja jest już starą; do miejsca, w którém urodziła się, żyła, kochała i cierpiała, przyrosła, jak kamień do gruntu, w którym mchem się okryje. W N. stoi dom, do którego po raz piérwszy weszła, jako młoda i szczęśliwa żona mego ojca; w domu tym jest kącik, w którym długie godziny przesiadywała nad kołyską moją. Tuż za miasteczkiem jest mogiła mojego ojca, a w kościele ołtarz, przed którym modliła się całe życie. Ma ona tam dawnych znajomych swoich, którzy znali ją młodą i z którymi przez długie lata dolę i niedolę dzieliła; słowem, po-za tém nieznośném dla innych miasteczkiem dla niéj niéma życia. A gdybym ja ruszył w świat, ona-by nie została, bo bardziéj, niż do wszystkiego na ziemi, sercem przykuta jest do mnie. Osądź więc sam, Cypryanie, czy mnie należy niepokojem zatruwać ostatnie dni matki, któréj tyle wienienem? Czy nie powinieniem raczéj zwyciężyć i stłumić własnych porywów, zwalczyć własnych bólów, aby ją spokojną i ufną we mnie doprowadzić do mogiły?	Pewno, pewno ale na to trzeba umieć latać na tych młodych skrzydłach, jakie ty masz, a nie tak mizernymi lotkami, jak tam u mnie wiszą. Miałem ci i ja kiedyś skrzydła, tak dobrze jak mój syn Neuiabi i często mi się ostrogi w nich zaplątywały, ale nareszcie się wypierzyły i nie chcą odrastać więcej. Przyjacielu, masz być tak uczonym lekarzem, jak drugiego nie znajdzie na Księżycu, racz wejrzeć w mój organizm badawczym wzrokiem i wyśledzić, czy można jeszcze czym odżywić to moje zgrzybiałe ciało.	Za pierwszym razem może i ciekawe, ale jak się w tę i we w tę bez przerwy gada: „U nas w pułku” to ma się tego dosyć. Ciastka też się mogą przejeść.	Niczego! Połóżmy nawet, że nic nie dadzą, to mi teraz nie strach! Żałoby nie założę. Połuczam tysiąc rubli żałowania! Można żyć! Żebym chciał, tobym był bogatszy, mogłem się ożenić. Aha, prawda! Toż i ja ciebie dziś spłoszył od panienki.	Wedle sprawiedliwości, jeżeli obligi pańskiego brata negocjuje się (negocjuje się, rozumie pan ten termin?) na rynku po tyle a tyle straty, jeżeli ktoś z pańskich przyjaciół będzie tam, jeżeli je odkupi, to wobec tego, że wierzycieli nikt gwałtem nie zmuszał do odstąpienia ich, spadek po nieboszczyku Grandet z Paryża jest rzetelnie czysty.	Z gościńca. Ja służył u pana hetmana polnego, ale potem chorągiew rozlazła się, bo nie było co jeść. Do domu nie miałem po co wracać, bo spalony. Inni na gościniec poszli rozbijać, tak i ja z nimi poszedł.	Hola! Wasz Bóg tego nie rozumie. Jeśli pozbawia nas złudy, to jest zdecydowanie przeciwny naturze. Jest po prostu niemożliwy, Elen, absolutnie niemożliwy. Musi to zresztą i sam zrozumieć. Albo jest zupełnie niedoświadczony, albo też zupełnie i zbrodniczo destrukcyjny. Szkoda, panno Elen. Ja nie jestem wrogiem religii, ale ten wasz Bóg nie wie, czego żądać, a czego nie żądać. Niech pani idzie na pustynię ze swoim jasnowidztwem, święta Elen. Dla nas, ludzi, taka rzecz się nie nadaje. Żegnaj, święta Elen, i raczej do niewidzenia.	Jaśnie wielmożny panie, upraszam waszą dostojność o błogosławieństwo i odprawę, wolę powrócić zaraz do mojej żony i dzieci, z którymi przynajmniej rozmawiać i kłócić się mogę, bo to straszna rzecz, ażebym towarzyszył panu i dniem, i nocą wśród tej pustyni, nie otworzywszy gęby, wolałbym, żeby mnie pogrzebano żywcem. Gdyby Bóg pozwolił zwierzętom mówić, jak to było za czasów Ezopa, rozmawiałbym z Rosynantem o wszystkim, co mi przyjdzie do głowy, i słowa nie gniłyby we mnie. Na moją duszę! to rzecz nieznośna, chodzić ciągle, szukać przygód, a znajdować tylko ludzi, którzy nas podrzucają, biją kułakami, kamieniami i na domiar wszystkiego mieć gębę zamurowaną jak niemowa.	Nie widziałaś to, jakeśmy zimowali w jego przystani, co tam zawsze przychodziło różnych włóczęgów po wsparcie? A on ani pytał, kto i skąd, tylko ręce trzymał w kieszeni a dawał. A co my im to naprzywozili z Prus aksamitów, materii, szkła, porcelany i różnych różności! Pamiętasz ten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komoręten serwis, coś go to między węgle schowała, jakeśmy przejeżdżali przez komorę	Nie Nie, musimy jeszcze przejść przez męczarnię zupełnego oczyszczenia. Nie rozstając się, nie wyrzekając się niczego, przezwyciężymy wszystko, co w nas jest jeszcze zwykle i pospolite: tę małostkowość zazdrości i poczucie własności ciał. Roztopimy się w wielości, rozmnożymy naszą wspólną jaźń, rozpuściwszy ją we wszechświecie, którego symbolami będą nam inni ludzie, aby jeszcze więcej spoić ją w jedno niewyrażalne, pozażyciowe coś na granicy niebytu, czego dotąd nie było na ziemi od początku wieków.	Bez uwag, nianiu; mówię ci ciągle, nie wtrącaj się...	Czas wreszcie aby się to wszystko skończyło!	Gorsza bo nawet i nie modlą się do Matki Przenajświętszej.	Ja nie mogę się ztąd oddalić!	Jeśli który z was dostrzeże końce moich bucików niech powie, a wróciwszy do domu, otruję się.	O! to nie byłoby bardzo roztropne.	Tak, ale pan siedzi we dwoje, a ja sama, to ogromna różnica.	Ale, panie cześniku dobrodzieju! Ja nie powiadam, żeby Jur z Borowiczek nie pierwej ode mnie wiedział o tej rzeczy, ale że z początku inaczej o niej rozumiał niż teraz, to pewna! Przecież ja powiadałem wyraźnie...	Ekscelencjo co się stało, to się stać musiało.	Nie wiem jeszcze. Ach, Boże wielki! Na czym to wisi żywot ludzki! Biedne chłopczysko, taki był wesół wczoraj. Ej, Jadziu, czemu ty nie zapłaczesz?	Och, jaki mi sekretarz!... Ode mnie wydobywa wszystko, co mam pod sercem, a sam droży się. Któż by mógł dać dukata, jeżeli nie pan Solski? Pewnie przyjechał oświadczyć się o panienkę... Chwała Bogu!	Przecie ja, mój radco, nie zarzucam rządowi złych intencji i daleki jestem w ogóle od myślenia o tym. Nie należy jednak, zdaje mi się, pałać pożądaniem tłumienia oświaty, che-che...	Widzi pani, od razu poznałem. Intuicya to wszystko! Weźmiemy panią w opiekę, słowo!... Zrobi się małą wzmiankę, potem da się trochę szczegółów pod sensacyjnym tytułem, potem artykuł większy o nowej gwieździe na horyzoncie sztuki dramatycznej zrobi się rumor, dziwowisko!... ludzi się porwie... dyrektorowie będą sobie wydzierać panią, a po jakim roku lub dwóch... teatr warszawski...	A cóż to, mosanie tego! cebuli powąchałeś, Ignacy, że ci łzy płyną z oczu?	Albo się w komorze zamkniesz żoninej...	Bez wątpienia, proszę pana Niech pan nie zapomina, że od chwili naszego wyjazdu palimy we wszystkich piecach. Wystarczyłoby nam węgla na podróż przy małej parze z Nowego Jorku do Bordeaux, ale nie będzie go dosyć, by dojechać całą siłą pary do Liverpoolu.	Bo ci nie własne Skomonty, gdzie przepracowałeś dziesięć najlepszych lat, ani żona dla ciebie Łukasz Gral.	Bo mam wielu krewnych na Litwie i miło wiedzieć, z kim się ma do czynienia.	Cicho, Michał! Słyszane to rzeczy, żeby sam ksiądz... Dawno już mówiłam, że to siano w przeszłym roku... cicho, tam jakaś kobieta stoi.	Co się stało z Królową Śniegu, Marylo?	Dziś ja jestem Pauliną, Polyeukta żoną, odparła Laura, i myślę tylko o scenie trzeciej czwartego aktu... lecz ileż w niej trudności!... Być tą bohaterką razem i niewiastą, tym ideałem Rzymianki, matrony, żony, i nie stracić ziemi pod stopami, a pozostać kobietą!	Ej, taki z was pepeesowiec, jeżeli wy tego nie miarkujecie.	Gadam, po co płachtę odpinacie. Jeszcze się który tłomok zesunie i wyleci.	Głupi to rozum był	Ha, w takim razie wcale nie rozumiem, po co pan tu stoi?	Hej! Jużci ciężkie ty masz z Krzyżaki rachunki, ale tak tuszętuszyć (daw.)	I czemuż to?	Ja, tak mi Panie Boże dopomóż, i płakać będę z panią, jeżeli tego będzie potrzeba; ale przecież mi, pani, opowiedz swój smutek.	Jakże to?	Mimo to widzę ją	Na mój honor! Nie wiem. Baptysto, przynieś wczorajszą gazetę!	Nakłoń uszy swoje, władco, i wysłuchaj skargi Dziś z rana kapłan-urzędnik, który z twego rozkazu przyszedł namaścić włosy moje, powiedział mi, ażebym idąc do ciebie zostawił sandały w przysionku. Tymczasem wiadomo jest nie tylko w Górnym i Dolnym Egipcie, ale u HetytówHetyci kraina we wschodniej Afryce, na południowy wschód od Egiptu, skąd Egipcjanie sprowadzali drogą morską aromatyczne żywice, złoto, heban, kość słoniową, skóry żyraf, lampartów oraz dzikie zwierzęta. Najprawdopodobniej na wybrzeżu dzisiejszej Erytrei., że dwadzieścia lat temu dałeś mi prawo stawania przed tobą w sandałach.	Nie człowieka, tylko bydlę. Gorzej bydlęcia, bo chuligana.	Nie.	Nie. Podpłyńcie tu i zabierzcie tych dwóch.	No, no cieszę się, bo widzę, żeś mnie poznała.	O! jaśnie panie, nie wspominaj mi o tem Boże wielki! jakże ja błąd mój okupiłem drogo. O! ja nieszczęsny!...	Pieścisz je wasza miłość nad miarę; ciepło, sucho, powietrze zdrowe; ja bym radził nawet Zosieńkę wynosić na parę godzin na słońce, a starsi śmiało po całych dniach bawić się mogą z Jadwisią przy Szczepanowej.	Powiedzcie mnie, kto wy taka, i jakie wasze życie od urodzenia było? Czy to wy... nu... co to wy takiego o tej zapłacie...	Powtarzam wam że nie widzę w tem ani profanacyi, ani nic nadzwyczajnego... a ta przysięga!!!	Sport rekordowy niczego nie odrodzi, tylko dogłupi jeszcze tych, których nie ogłupił dancing, kino i mechaniczna praca.	Słucham cię, Jacku, mów dalej.	Tak, już mówiłem.	Tylko nie w tym wiśniowym przyodziewku ani w tych brązowych przypalanych bucikach. Dajże mu jakieś bardziej odpowiednie ubranie.	Za tydzień wyjedziemy jeśli już kto wierzy, że mi trzeba Włoch, by wyzdrowieć.	Zdaje mi się, panie że rycerze, czyniący te szaleństwa i pokuty, mieli do tego powody, ale wy z jakiejże przyczyny chcecie zostać wariatem, któraż dama pogardziła wami? jakiż dowód macie, że pani Dulcynea z Toboso zrobiła jakie głupstwo z Maurem lub chrześcijaninem?	Zupełnie zdrów i punktualny jak jego podróżny notatnik. Ach, panie Fix, pan nie wie, że mamy ze sobą młodą panią.	Ślicznieśmy się z tego wywinęli!	A kiedyż, Trot kiedyż pojedziesz do Canterbury?	A ze wsi, proszę pani.	Ale i Szwedzi mają jeszcze znacznych stronników między panami a szlachtą?	Ależ pani naprawdę jest cierpiąca!...	Boh znajet, szczo budetBoh znajet, szczo budet (z ukr.)	Co, najdroższa?	Dlaczego?	Dzień dobry, panie magister: my tu na nową kwaterę, wasza miłość takożtakoż (daw.)	Grać	Innymi słowy, albo położysz ich wszystkich na łopatki, albo sam kark skręcisz przy tej sposobności.	Ja mam po babci ja mam... trzy tysiące rubli. Więc pani będzie taka dobra... taka kochana...	Jestto stara formułka; zmysł w istocie jest jeden tylko.	Kiedy pan jedziesz za granicę?	Kim jesteś? Kim? Boże!	Kto taki?	Kto was nauczył przyrządzać taki wspaniały napój?	No, i co dalej?	O ty, najpiękniejsza i najniewdzięczniejsza ze wszystkich kobiet, dostojna Kasyldo z Wandalii, możeszże zezwalać, aby rycerz, niewolnik twojej piękności, trawił życie, błądząc po świecie, na nieskończone trudy narażony? Jeszczeż ci mało, że dzielność mego ramienia zmusiła wszystkich rycerzy Manchy do wyznania, że jesteś najpiękniejszą na świecie.	Oo!?	Pani dawno w klasztorze?	Posądzajcież zarówno i dyżurnych najjaśniejszej pani.	Powiedziałem już.	Przychylność tego zacnego dżentelmena podcina mnie, że pozwolę sobie użyć wyrażenia utartego pomiędzy sportowcami. Podobne dowody przychylności, podobna gościnność do głębi wzruszać muszą przywalonego niedolą, walczącego z losem człowieka.	Przypuszczam, że teraz będę miał możność częstszego widywania pani...	Rad bym go z duszy pożegnał!	Rodzina, Ojciec odpowiedziała Una.	Sara Crewe wygląda doskonale	Skądże ja mogę wiedzieć!	Symulując!	Sądziłem że robię państwu przyjemność, zapraszając też czcigodnego Jana de Lamothe.	W takiej chwili do cichego ogniska pracy takiej kobiety wpada nagle, jak duch zniszczenia, jej	Wariat pan jesteś!... Możesz przecie umrzeć.	Z pewnością będą gotowe.	Zanim jego królewska mość lub który z dworskich dostojników zaszczycą ich grzbiet swą osobą, czy ubliżyłoby im, gdyby poniosły takiego jak ja biedaka?	Znajdziesz drugą Ambubaję, i dziesięć co mnie zastąpią... Epicharis mi zazdrości... ją weźcie.	Zrób jedną rzecz...
Nie trzeba koni ani powozu Tak, mój biedny chłopcze, dobrze zgadujesz, nie żyje. Ale to nic jeszcze, rzecz cięższa. Zastrzelił się.	A za Bernarda ręczyć można iż przez to na Endorfa nie wyrośnie i zamiast myśleć o zabójstwie, sam by się dał zabić dla Zakonu.	O! Nie będzie z tego nic każdy się postawi, za to ręczę.	Ależ tak, widzisz je pan wtedy, gdy Bóg pozwoli, aby się zmaterializowały; wtedy dotyka ich pan, ociera się pan o nie, mówi do nich, a one panu odpowiadają.	Jam taka zmęczona... tak strasznie się zmęczyłam och, raz jeszcze na ciebie popatrzeć! Bo nie wiem, nie wiem, co zrobię, gdy wyjedziesz...	Są, ale autor chybił, albowiem jestem zarazem i gorszy, i mniej płaski, niż mnie przedstawił. Widzisz, my tu dawno zatraciliśmy poczucie tego, co jest godziwe lub niegodziwe, i mnie samemu wydaje się, że tak naprawdę to tej różnicy nie ma, chociaż Seneka, Muzoniusz i Trazea udają, że ją widzą. Mnie to wszystko jedno! Na Herkulesa, mówię, jak myślę! Ale zachowałem tę wyższość, że wiem, co jest szpetne, a co piękne, a tego na przykład nasz miedzianobrody poeta, furman, śpiewak, tancerz i histriohistrio (łac.) nie rozumie.	Zalterował się mocno i odwrócił rozmowę. Opowiadał mi, jako KrzywonosKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) a gdym mu powiedział, że w Zamościu, rzekł: „To się może spotkamy”	Więc może odbędziemy tę rewię we dwójkę Proszę nie być dzieckiem; taka duża, piękna pani.	Mój w tym rozum i moja głowa. Ty garnków pilnuj, a do mnie się nie wtrącaj, kiedyś baba!	Od tego zależy wszystko. I właśnie, nie chcąc sprawie nadawać niepotrzebnego rozgłosu przez wyznaczenie specjalnych rewidentów, zwróciłem się do pana. Spodziewam się, że jako wypróbowany przyjaciel firmy pan zechce ułatwić mi zadanie i wskaże kilka spraw, które mogą dać ową podstawę moralną.	Wierzę pani święcie Opowiadanie byłoby dla pani bardzo przykre, więc może lepiej ja powiem, jak się rzeczy miały, a pani będzie prostowała niedokładności lub omyłki. Wszak Stapleton radził pani napisać ten list?	Więc to tak teraz jesteś ślubną żoną Barwickiego.	Nie uprzedzenie, ale rzeczywistość, której nic zmienić nie może.	Nie bójcie się, panie; wiem ja dobrze, jak trzeba rozumować z tą połową rodu ludzkiego, której główną zaletą jest zmysł odgadywania. Mężczyźni żądają wywodów ścisłych i wyczerpujących, damy się owszem nimi niecierpliwią, wolą szkic leciuchny, który można „dośpiewać w duszy”. A więc będziemy szkicowali. Widząc, jak Hallucini robi i robi doświadczenia, które nigdy go nie zadowalają, widząc, jak męczy się w poszukiwaniach...	Tak, dziwne, że on też będzie. Myślałam, że pojechał w góry. Otóż i Salusia! Cieszę się, że wróciła na czas. Czy się dobrze ubrałam?	A ty Atanazy nie przerażaj się widokiem miasta.	I to być może.	To może okno otworzyć?	Jak mi wójt pedziałpedział (gw.) aż. me zamroczyło. Taki parob kochany, taki brat najmilejszy. I kto by się to spodział. Jużem sobie układał w głowie, jak się to grontem podzielim, nawet już o kobiecie la niego myślałem myśli (B.lm). od wszystkich, zawołał podnosząc się z miejsca:	Dhole!... Dhole!... krwiożercze rude psy dekańskie! Nadciągnęły w nasze północne strony, głosząc, że Dekan opustoszał i że zabrakło w nim zwierzyny. Gdy ten oto księżyc był jeszcze na nowiu, miałem przy sobie czworo istot najbliższych: samicę i troje małych. Ona zaprawiała dziatwę do łowów na trawiastym stepie, czając się na kozła, jak to jest w zwyczaju u nas, mieszkańców nieosłoniętej przestrzeni. O północy słyszałem, jak wyły pospołu, oznajmującoznajmując	Uczynię to natychmiast i uciąwszy potrzebną ilość gałęzi, odebrał błogosławieństwo swego pana, obydwaj rozpłakali się i giermek wsiadł na Rosynanta.	Nie bój się... Wszystkie te, co czyścowe męki cierpią... wszystkie. Pan Jezus odpuszcza je na ten dzień na ziemię, żeby swoich nawiedziły...	Przepraszam stryja, to on mnie nie lubi.	W takim razie... sądzę, że mogłaby pani dla dobra przyjaciół to uczynić, żeby w swej górnej świetlicy przyjąć hołdy hrabicza polskiego. Powinien za taką łaskę zapłacić milion. My, szlachta polska, znani jesteśmy z tego, że płacimy za piękne łaski ze szczodrobliwością niewiarogodną. Powinien oddać wszystko, co ma, a że za to, przypuśćmy, zobaczy tę cou de cygne et les épaules d’albâtrecou de cygne et les épaules d’albâtre (fr.)	Okręt, Obyczaje rzekł, odrywając plecy od ściany na parę cali, ażeby mi się przedstawić. Skłoniłem się lekko i powiedziałem, że dowodzę handlowym okrętem zakotwiczonym obecnie w Rushcutters’ Bay. Oświadczył mi, iż go zauważył, taki ładny, niewielki statek. Mówił o nim po swojemu, bardzo uprzejmie, a obojętnie. O ile pamiętam, zdobył się nawet na łaskawe skinienie głową i powtarzał, oddychając ciężko:	Nie wątpię w to, co mówisz	To nie ma zgoła celu. Mnie jest wszystko jedno, w którym punkcie tej płaszczyzny przestrzeni zginę.	Co za dziwo! Musieli gdzie zabłądzić, noc taka czarna! Burek nie trafiłby.	Konrad odmówił naturalnie, co go może obchodzić...	Niech ci Bóg płaci, Janku! Ot i poczęstować cię nie mam czém u nas ubogo...	Tak? Uciekliście z kościoła jak oparzeni!	To trudno. Wczoraj ubyło ci na wadze sto gramów.	Mówiłaś, że czytuje ci często poezje, ciekaw jestem, czy też ich nie płodzi?	Czyż nie uzgodniliśmy że nie tylko ja, ale i moi przyjaciele mają być dla was nietykalni?	Nie lubię tych przycinków. Czyż nie można dyskutować bez brzydkich wyrazów?	Kto to jest Dick? Co za dziwaczne imię!	Czyś nigdy nie tańczyła?	Dlaczegoś nie wstał?	Et! Głupstwa! Losy nasze są ułożone z góry. W Hiszpanii jeszcze nauczyłem się wierzyć w Przeznaczenie. I przeznaczenie zsyła mi ciebie dziś rano.	Nie czytałem.	Nie dla fantazji mojej, ale dla miłości. Moją żoną zostaniesz!	Nie wiem.	Pan hrabia się zmienił: członek partii SDSD	Z pewnością nie tu! Pójdź, zobacz!	A co? Czy dlatego, że generał, więc już nie weźmie?	A jednak... zobacz, obejrzyj się...	Jestem trochę chora i zirytowana, a tobie ufam moje dziecko, więc rozgadałam się. Wiem jednak, że...	Ludzie jednak wyżej cenią sztukę niż zdrowie. Żadnemu z nas nie robiono by takich owacji.	Nie masz Szwedów! nie masz!	Nie. Słyszałam tylko o nim. Wspomniał mi raz o tym Kazik.	Słyszysz, jako w mieście dzwonią? Zgadnijże, dlaczego dzwonią, boć przecie nie niedziela, a jutrznięjutrznia	Wniosłem prośbę. Nie jest jeszcze załatwiona.	Ha! zaciekawienie, ten romantyczny potwór chwycił panią za gardło, jak mnie przed chwilą.	Jeżeli sobie nie życzysz...	Ano, teraz zobaczymy tę sławną Karolę.	Dlaczego! skąd pan to wziął!	Pani? Przecie to męska gra.	To wieloryby południowe Statki wielorybnicze majątek by tu znalazły.	O, to co innego. Wyrzuciliby mnie z pracy i straciłbym emeryturę.	O to też przybyłem prosić waszmości.	O... bardzo okazałego mężczyznę, wszyscy to mówią. Moja matka też słyszała taką opinię. Kiedy byłam u niej w niedzielę, powiedziała wyraźnie, że wszyscy nazywają młynarza okazałym mężczyzną.	I na toś go pociągnęła, ułudziła.	I pan sądzi, że mój mąż udzieli panu poparcia?	Już moja zeszła na dół, niech panowie pozwolą.	Morgan Każ przygotować łódź i opuść ją na wodę.	Spuściłeś łódź na morze?	Widziu, i mnie weźcie na te wesele! Już mnie o nim Zofia tyle nagadała... ona krewna pana młodego i zaproszona... tańczyć będą... i ja chcę potańczyć!	Więc cóż z tego będzie?...	Więc i ciebie nawraca panna Howard i takie wykłada ci poglądy?...	A tenże czambułek?... Co też król z nim uczyni?	I jest hrabią?	Jako niedorzeczność?...	Przed Bogiem i ludźmi oskarżam tę kobietę o zamordowanie księcia Buckinghama.	Zaraz wróci, poszedł oddać list posłańcowi. Czy gorzej boli cię głowa?	Święta prawda, ojciec w fabryce pod wagonetkę wpadł	A zatem?	Cicho! Chodźmy stąd.	Czuje żeś słabizna! a mąż?	Ja! Zadaję łżazadawać łża	Jakeś i z dziedzicem nasz las obrabiał	Jakich faktów?	Jakże cioci zdrowie?	Kogóż! przerwał Wiaduch...	Mówił Dubiel!	Naprawdę?	Niech kosztują, kiedy warte Sprzedaj mi jednego jenojeno (daw., gw.)	No, i cóż ty powiesz?	O, widzi pani	Odpędź je, bo meme (gw.)	Owszem Coś wspominała o listach państwa...	Pan dyrektor żartuje.	Przez śp. samego pana stolnika.	Serdytesserdytes (z ukr.) mówili Kozacy	Szesnaście su mniej.	Tom ma słuszność	Trzeba ratować Zakon!	W których, przepraszam?	W którym miejscu?	Zatem obstajesz przy swojem?	Żartujesz pan chyba?...
Co za pomysł! Ma on swoje zasady, do których zapewne doszedł pracą duchową, a że się z nami nie zgadza, to cóż tu mają do roboty Anglicy?	Żebym ja to był wiedział, alem nie wiedział, więceśmy przeciskali się z panną między Tatary i Kozaki jak wąwozem. Szczęściem kraj był pusty, tak że nigdzieśmy żywego człeka nie spotkali, ni we wsiach, ni w miasteczkach, bo wszystko pouciekało, gdzie kto mógł, przed Tatarami. Ale dusza mi na ramieniu siedziała ze strachu, żeby to mnie nie ogarnęli, czegom też w końcu nie uniknął.	Przypuśćmy nawet, że waszmość zostałeś odpowiednio wynagrodzony to pozwolę sobie skromnie zauważyć, że mnie to nie spotkało. Płacą mi, i to zgoła nie za wiele, tylko za to, że jestem młodszym oficerem na tej starej kufie, a waszmość wiesz doskonale, czym starał się ciągnąć z tego zyski; poza tym jednak nie płacono mi za nic innego.	Nie miałem możności. Trzeba byłoby zrobić to na większą skalę, skonstruować odpowiedni aparat, a to jest kwestia kilkunastu tysięcy złotych. Jednak tak jestem pewien rezultatów, że gdybym mógł się na taką kwotę zdobyć, nie wahałbym się ani chwili.	A ot, masz szanowny pan takiego Połanieckiego: ten na Domu komisowo-handlowym zrobił wcale duży majątek i co ma, to w gotowiźnie, tak, że jutro mógłby wszystko na stół położyć. Sam on szanownemu panu nie zaprzeczy, że rady moje często były mu przydatne, ale jednak co zrobił, to zrobił przez handel	Ach! wszystko to, co wiem, dręczy mnie, i wszystko, co widzę. To niebo mnie dręczy i to morze, i ciało moje, i życie moje!	Przebacz, władyko! Co mnie kazali, to powiem, ja nie winien!	Zgoda. Ja zostanę tutaj ze swymi ludźmi... tak nie będzie powodu do obaw. Mogą być inne drogi prócz tej, którą wybraliśmy na klifie, tak samo może być więcej dróg w Iglicy. Ale z pewnością między wybrzeżem a Iglicą nie ma żadnego innego połączenia prócz tego tunelu. Dlatego przez tę grotę musi się przejść. Zostanę więc tu aż do pańskiego powrotu. Niech pan idzie, panie Beautrelet. Niech pan będzie ostrożny... a w razie najmniejszego podejrzenia zaraz wraca.	W gruncie ani ty, ani ja nie potrzebujemy zbytku. Jeśli dasz mi w Neapolu miejsce w loży w „San Carlo” i konia, będę aż nadto szczęśliwy; trochę więcej czy mniej zbytku to nie jest rzecz, która mnie lub tobie da odpowiednią pozycję; da ją nam przyjemność, jaką wybitni ludzie znajdą może w tym, aby zajść do nas na filiżankę herbaty.	Co? Jak? Gdzie? Wylać? Za co? Cóżeśmy zrobili? Graliśmy tylko na bębnie i za to King już nas wylał z pracowni!	Muszę jednak dodać, że robię to tylko dla utrzymania stosunków z Solskimi... Pana Dębickiego przecie nie znam!...	A ten z czuprynką, to twój kolega?	To straszne! To straszne! Ja po prostu oszaleję!	Jednak jesteś ciekaw, co w gazetce będzie stało a jednak żaden nie wytrzyma, żeby go nie przeczytać.	Rozumiem że ma pani wielki obowiązek społeczny. Jak zaś ja to rozumiem, nie potrzebuję tłomaczyć... No, ale mój Boże, każdy człowiek ma trochę praw do osobistego szczęścia, a pani ma więcej aniżeli ktokolwiek inny...	Więc cóż pan na to, panie ministrze sprawiedliwości, czy można tak robić?	Wszystko to robi na mnie wrażenie szopki, zupełnie zbytecznej. Jeśli sądzą, że przestraszą ordynata, czeka ich zawód.	Zbyt pewien, mój drogi, jesteś owego szacunku, na który zasługuje rzekomo ta panieneczka. Nie posądzam cię o naiwność! Ale jakże myślisz zareagować?... Jestem bardzo ciekawa. Czy idąc wzorem owego urzędnika pocztowego zamierzasz wdać się z synem rymarza w bijatykę?	No, kiej tak to jo juz nie bede bacyła, ze te wągle takie cięzkie... albo ze mnie ta casem kuchorka wytarmosi... bele mi było wolno o tem wsyćkiem myśleć.	Każdy z nas ma w sobie jakąś cząstkę ogólnego ducha ludzkości, pożyczoną na czas pewien. Wraca on potém do ogólnéj skarbnicy. Jesteśmy ułamkami wielkiéj całości, od któréj się nam oderwać niepodobna, czémś nakształ kropel wody, które się odrywają w postaci kulek na chwilę, lecz muszą się rozpłynąć późniéj, albo w parę przemienić. Wszystko w nas pożyczone od matki, z któréj łona wychodzimy. Dziécię nowonarodzone na miękkiéj tkance mózgu przynosi już wyciśnięte macierzyńskich myśli zarody, które się w niém rozwijać mają. Zowią się one instynktami. Późniéj w życiu, ucząc się, czerpiemy ze skarbnicy ogólnéj doświadczeń, które uzbiérały pokolenia... Szczęśliwy, kto temi na dzień jego pracy danemi mu narzędziami i materyałem cóś mającego wartość stworzy. Najgenialniejszy twórca pół swego geniuszu bierze z mniéjwięcéj wyposażonéj kolébki.	Kiedy się pomyśli, że są we Francji cymbały pragnący wprowadzić do nas uroczyste głupstwa, jakie Anglicy robią u siebie z ową wspaniałą zimną krwią ciarki przechodzą człowieka, który widział Anglię i który pamięta uroczy i pełen wdzięku obyczaj francuski. W ostatnich czasach Walter Scott, który nie śmiał malować kobiet takimi, jak są, z obawy, aby nie być improper, kajał się, iż stworzył piękną postać Effie w Więzieniu Edynburskim.	Mej dojrzałości najcenniejszym sprzętem jest on poniekąd. Gdy już skleroza doskwiera przedwczesna i trawić nie mogę, systemu Muellera ćwiczenia uprawiam pod jego kierunkiem z zachowa nim wdzięku. Lalka jest podła, z ludzkimi sposoby zbyt spokrewniona. Jeżeli nacieram, ona grzbiet nadstawia; jeśli w łeb wytnę, wyprasza się kozłem, a skoro tylko za grdykę przycapię, pokornie się płaszczy. Uporu nie zna, zdradę wciąż knuje, myśli podchwytuje, których nie rozumie, pokory nie czuje przeznaczenia swego, po prostu żyje, jak pierwsza lepsza społeczna figura dość marnie płatna.	Okropnie przemądrzały. Co za czasy. Zaraz będę przepytywał. Powtórz sobie, co trzeba.	A, a dosyć że my z sobą po całych tygodniach jak obcy, ledwie się na pokojach spotkać możemy na chwilę.	Bo mi się tak chce, Jędrusiu! bo mi się tak podoba, synku! jak Boga tego kocham.	Jesteś Francuzem i nazywasz się John?	Nie wiem. Woła mnie tajemniczy głos. A potem może być już za późno. Muszę. Nie namawiaj mnie. Wiesz, jak nie lubię odmawiać.	Niech mi pan wierzy jeszczem się nigdy nie czuł tak wzruszony.	Są przecie w pobliżu zamki krzyżackie. Gdyby choć ze dwa zdobyć, znaleźlibyśmy może Jurandównę albo wiadomość o jej śmierci.	Wracając do rzeczy czy Jim może nam towarzyszyć na pokład?	...najgorszą rzeczą jest rozpanoszenie się psychologizmu i przepełznięcie jego na wszystkie sfery, do których wcale nie pasuje: socjologia psychologistyczna jest bzdurą Gdyby konsekwentnie wszyscy przeprowadzili taką zmianę w swoich poglądach, ludzkość przestałaby po prostu istnieć: nie byłoby nic świętego i nic konkretnego.	Bałaś się?	Bojam się...	Będzie i krowa, Nastuś, będzie, jużem se jedną upatrzył.	Co wy powiedacie? co?	Czekaj A po co właściwie chodzisz do warsztatów, w jakim celu?	I strojem różni się od towarzyszek.	Kobieto, tobie przecież usta nie zamykają się od rana do nocy.	Morderstwo, Zbrodniarz rzekła poważna dama zwracając się do mnie.	No więc gadaj, do pioruna, o co chodzi?	O, zapewne znałem go zresztą dawniej. O ile się nie mylę, jest ścisłą kopią tego, czegoś szukała.	Tak, perły się rodzą w muszlach zranionych	Tak, trochę chciałem się przejść.	Uspokój się, Madziuś Panowie ci nic nie zrobią Stefkowi... O ich pretensjach wiemy od dawna, zaś pan Zgierski widocznie ma do Stefana interes i dlatego cię nastraszył.	Więc odwołam się do pomocy ciotki i u niej zaciągnę pożyczkę...	I owszem obietnicę stryja  przyjdzie mi wypełnić tym chętniej, że lubię ten taniec.	O! moja pani czy masz mnie za żebraka?	Wzięłam chustkę, moje dziecko, gdyż mi jest zimno Moja kołdra jest trochę za cienka.	Czyż nie jesteś moją, na zawsze moją?	Dlatego, mamo, tylko, tylko dlatego, że te wieczne wymówki mamy, iż za mąż nie idę, ranią mię, obrażają, upokarzają...	Aha! Nie ma! Jeszcze i z łóżka nie wstawał.	Byliśmy. Czy są jakie konie?	Czemużeś mi nie powiedziała?	Dajcie mi spokój!	Daję ci słowo.	Kurczakowi? Galaretce? Czy ty masz bzika, Lulejko? Nic nie wiem o żadnym kurczęciu ani o żadnej galaretce.	Naprzód, Kali i Mea są poganami, a Nasibu, jako Zanzibarczyk, mahometaninem. Trzeba ich więc oświecić, nauczyć wiary i ochrzcić. Po wtóre, trzeba nawędzić mięsa na przyszłą podróż, a zatem muszę chodzić na polowanie; po trzecie, mając dużo broni i nabojów chcę Kalego nauczyć strzelać, aby nas dwóch było do obrony; a po czwarte, chyba zapomniałaś o latawcach?	Nie, panie... ale...	Rok, ale na ten rok daję ci pokarm Janie, odpowiedziała śmiało Julja. wrócisz i	Skąd wiesz?	Tak... a potem muszę wyjechać do Paryża.	A	A do was daleko?	A duch?	Ależ ja nie żartuję	Argi jus vėlytumėte sau tamsų kaimieną vietoje apšviesto žmogaus, norints ir ne gaspadoriaus? Ag ir idealas jūsų, ans Vincų Vincas irgi ne negaspadorius, o tik, ak, už jo jūs eitumėte.	Baj, baju, będziesz w raju	Bóg słyszał. Amen!	Bóg, Religia wtrącił Westynus.	Czary, Kobieta	Dobranoc panu!	Dokąd?	Ein Gedanke steigt mir aufein Gedanke steigt mir auf (niem.)	Ha! Udawaj niewiniątko: już ty mnie dobrze rozumiesz.	I ona była w wianku?	Jakże! boć w beczkach stoi zboże do siewu!	Milczałbyś! I mnie szkoda, pomimo żem podrapany i pokąsany przez tę małą osóbkę! Cóż robić? Skończyłeś robotę? Nie? Siadaj, zgryziemy ją we dwóch! Za tydzień jedziemy do Petersburga. Grocholski kwili gdzieś z naczelnikową. Mamy i jego część. Daj no cyrkiel i nie myśl o błaźnicybłaźnica (daw., reg.)	Naturalnie Przecież słyszałam pańską rozmowę telefoniczną, a teraz pan udaje.	Nie wiem.	Nóż...	O czym?	Ona sama wiedźma ta... czortowa przyjaciółka... kowalicha proklataja... hroszy nie dała, a po nocy ludzi na zmarznięcie wodzi...	Panie, chciałbym mówić z panem Rafaelem	Panowie! Toast na cześć dzisiejszych zdobywców nagród, ordynata w pierwszym rzędzie!	Podyktowaną przeświadczeniem o słuszności bronionej sprawy	Poszedł z nim gdzie największa wrzawa, odparł zapytany.	Rachuję na pana...	Regulamin zabrania.	Sama?	Stefciu, on ciebie uderzy!	Tak, Murzyna, który poratował nas łodzią w trakcie ucieczki. Zamieszkuje w odludnym szałasie na obrzeżach lasu.	Turskiego?	W zasadzie ma słuszność. Zbyt wielka cnota była dobra w katakumbach rzymskich. Dziś zarówno mężatkom, jak i pannom nie jest w niej do twarzy.	Widziałem.	Zamiast mnie obrażać, dziękuj pan Bogu.	Zapraszał	Zaraz poletępoletę (gw.)	Zdechniemy jak psy Tu nie ma, mówię, żadnej żywej istoty.	Śnię.	Żyw tedy, żyw mój ojciec!
To mi się podoba! Przecież zabiłem ja sam nie dawniej niż półtrzecia roku temu blisko Grenlandii wieloryba mającego jeszcze w sobie oszczep jednego z wielorybników z Cieśniny Beringa. Pytam się pana, czy to być mogło, aby wieloryb uderzony oszczepem na zachodzie Ameryki dostał się na wschodnią jej stronę, jeśli nie przepłynął około Przylądka Horn lub Przylądka Dobrej Nadziei, a więc nie przebył równika?	Helena nie żyje?... utopiła się.	Juści proboszcz tyle wie, co i my, gdzież go odeśle? Pogadam z matką na wyrozumienie. Nauka, OkrucieństwoAbo to chłopcu krzywda u nas będzie? Poje se po uszy, a zechce, to i wyżej uszu, nie narobi się, ino tyle, co naukę odprawi z godzinę co dzień.	Przynajmniej nie zadziwił mnie. Dziwię się raczej, że chce zbliżenia ze mną. Żona jego posiada milionowy majątek, jestem mu niepotrzebny.	Wówczas Niepołomski, podobno, wpadł w straszną pasję rzucił się na niego. Zrobiła się burda. Zaraz następnego dnia Niepołomski znikł z Warszawy i już go tam więcej nie widziano.	Cóż u djaska! możeś myślała, że mój okręt będzie chlewem! Nie! moja morska Łucya co rano myje się i stroi jak każda inna kobieta, a jak sobie gracko wpłyniem na morze, to korpus jej jeszcze lepiej się wykąpie. Pokład musi być czysty! w powszednie dnie jest to mój spacer, a w niedzielę mój kościół. Alem się na prawdę nie spodziewał, że się tak ślicznie wybierzecie! wyborny to był koncept, Elżbieto!	Otóż jest tylko jedna rzecz, która trzyma mnie w wahaniu i niepewności: a mianowicie, że nie wiem, w jakim porządku i w jakiej liczbie znajdują się nieprzyjaciele, którzy trzymają miasto w oblężeniu; gdybym to bowiem wiedział, ruszyłbym na nich bez najmniejszej obawy. Dlatego zastanówmy się razem, w jaki sposób moglibyśmy to wybadać.	To prawda, od wczesnej młodości miałam dwie ulubione nauki: botanikę i mineralogię; dowiedziawszy się później, że użycie ziół tłumaczy często historię ludów i całe życie mieszkańców Wschodu, podobnie jak kwiaty wyrażają u nich miłość; żałowałam bardzo, żem się nie urodziła mężczyzną, bobym niezawodnie była albo Flamelem, albo Fontaną, albo Cabanisem.	Ooo! Nie mogę! Natężcie się. Dyć nie będziecie tu zdychać.	Polityka muzułmanin, tu: sułtan turecki i chan tatarski.praeparaturpraeparatur (łac.) Mikołaj Potocki, zwany Niedźwiedzia Łapa, herbu Pilawa (ok. 1593–1651), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny w latach 1646–1651. i zdam mu sprawę, i będę prosił, by się jak najbliżej ku nam z wojskiem przymknął. Czy co wskóram, nie wiem, bo chociaż to pan mężny i wojownik doświadczony, ale okrutnie w swoim zdaniu i swoim wojsku dufny. Waść, mości pułkowniku czerkaski, trzymaj w ryzie Kozaków pan; skrót od: wasza miłość., mości namiestniku, po przybyciu do ŁubniówŁubnie Zaporoże, kraina zamieszkana przez Kozaków zaporoskich; także: ich wędrowna stolica, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. baczność obrócił. Choćby mieli co począć powtarzam.: mamy czas. Na Siczy teraz ludzi niewiele: za rybą i za zwierzem się porozchodzili i po całej Ukrainie we wsiach siedzą. Nim się ściągną, dużo wody w Dnieprze upłynie. Przy tym imię księcia straszne i gdy się zwiedzą, że na CzertomelikCzertomelik	Podadzą pani posiłek trzy razy na dzień o dziewiątej rano, pierwszej z południa i ósmej wieczorem. Jeżeli to nie podoba się, pani, oznacz inne godziny, a pod tym względem, zastosujemy się do życzeń twoich.	Nie wiem, jak się to robi?	Oho! ho! jeszczem też nie słyszał, żeby ją kiedy tytułowano najdostojniejszą panią, zawsze się nazywała po prostu tylko panią Dulcyneą; to już pan historyk grubego w tym uciął bąka.	Tak jest Dziś być musi. Znacie mnie, ojcze, iż nie jestem trwożliwą, lecz gdyby się opóźnił, niespokojną bym była. Czyhał i łapał Przemysława Henryk. Zagęścił się u nas zwyczaj ten chwytania ludzi i wymagania na nich męczarnią, aby się swoich praw zrzekali. Mieliśmy tego przykłady. Przemysława, przyszłego króla, lękają się.	Może by sam zbielał albo polakierował ją na czarno A że Melania jest śniada i nie do twarzy jej w czarnym, więc wycofała się z tego za pośrednictwem kosza.	Jeno że mu nie bardzo ufają. Gdańsk nie chciał przyjąć jego załogi... Mają Niemcy nos dobry.	No, cicho! Nie ma o czym gadać! Służba to służba! Dałem hetmanowi parol, że się zaciągnę, a czy prędzej, czy później, to wszystko jedno...	Będą się oni palili, jak Rzym z ich przyczyny się palił Lud się uspokoi, i bogowie przebłagają...	Czołem! W zacnej kompanii pojedziem. A gdzie nas wiozą, nie wiecie waszmościowie?	Kogo mam się bać?	Nie, czekałam na panią.	Nie, pani, od cygar i fajki.	Pan w nic nie wątpi!	Zanosi się u was na coś!	Był tu? ale-żeś pan nie z nim rozmawiał? podchwycił jenerał, zdawało mi się, że ci coś śmiesznego prawił Turkułł... i Reverdil... Pokaż-że mi tego Fotofero, ja zaraz ci wyśledzę kto to taki.	Nie... ja nie mam pradziadka Zapinalskiego...	Nigdy nie miałem tajemnicy z wyjątkiem tego, że muszę umrzeć dzieckiem. Oni wszyscy nie wiedzą, że ja wiem o tym, więc to coś jakby tajemnica. Ale wolę, że tak jest.	Chętnie Oj, widzę, że bardzo się panu spieszy do tych pieniędzy?	Wie pan, panie Nikodemie, niech pan go lepiej nie odwiedza, bo to nawet i jemu może szkodzić. Lekarze mówią, że obcowanie z ludźmi działa nań podniecająco, a zalecili ograniczenie podnieceń do minimum.	Takiej nie masz. Jest natomiast inna, która ci dumę daruje. Przeczytasz	A, to już coś Dzisiaj mamy czwartek, kto wie, co się jeszcze do niedzieli stanie?	Ale to nie może być?	To pani nic nie wie o tych innych.	Zdrów jestem nie było tu jednak tym razem żadnych bachanalii, chociaż istotnie miałem gości.	Czy nie można by obejrzeć tamtego?...	Wczoraj dostałam zaproszenie, ale czy będę, nie wiem!	Ale swoją drogą polowanie na pluskwy to plugawe zajęcie W jaki sposób się do tego zabrać?	Widziałem, ale tyś przedtem jeszcze wykopał... tak mi mówili... A zresztą, widzisz, to nie moja tylko rzecz; czterech nas do tego należy...	I dobrze ci tak, hultaju!... Łatwo ci było poznać, że jesteśmy ludźmi znakomitymi, a nie żadnymi fałszerzami, nieprawdaż?	Rzeczywiście, macie chyba bzika! Trzysta tysięcy! Ja w życiu takich pieniędzy nie widziałem! Skądże ja mogę dać! Proszę, rewidujcie, przetrząśnijcie całe mieszkanie! Jeżeli znajdziecie, zabierzcie. Zabierzcie i sprzedajcie wszystko! Oszaleliście! Trzysta tysięcy! Przecież to majątek.	Powiadam ci, Zosiu, że są niepokoje gorsze aniżeli miłość...	Dlatego, że Ciepiszewski jest bałwan, że Ciepiszewski zakłada towarzystwo tylko dlatego, ażeby mieć harem i tytuł dyrektora. Zrozumiano, panie Krzykiewicz?...	Ale prawda, że mam ruchliwy umysł?	Druga jest schowana pod kamieniem, do którego byłem przykuty. Proszę posłać kogo do mojej celi, aby przyniósł tę butelkę. Będzie ona, jak sądzę, wystarczającym dowodem.	A tak. Zrazu nic. Odżałowali tego wuja Dominika, nagrobek mu wystawili na cmentarzu naszego kościoła, msze kazali odprawiać za jego duszę. A tymczasem...	Ale ja wiem o rzece wielkich uzdrowień.	On zgłupiał do reszty, to potrzeba mieć pieniądze, żeby kupować! to potrzeba mieć za co, żeby kupić, co potrzeba? To Wulff pewnie co ma, kiedy stawia fabrykę, to Bernstein dużo ma, kiedy za całe sto tysięcy mebluje sobie dom?	A co mi za niego dajesz?	A rzeczy są jakie?	Ale mnie pilno sprawić waszej przewielebności zadośćuczynienie, na świadectwo mych dla was najlepszych chęci. Gdybyście mięmię	Co jest?	Co to jest zeszłoroczne listowie?	Czy pamiętasz, Peerze, co mi przyrzekłeś?	Dotąd wszystko łatwo. Ale teraz którędy waszeć myślisz bieżećbieżeć (daw.)	Dziękuję za taką troskliwość...	Ja bo takiej miłości, która zabić łatwo, jakiegoś tam robaczka, co to mu lada chłodek szkodzi, lada ciepło go o mdłości przyprawia	Ja też tu wysiadam.	Ja.	Jak suseł.	No, to chodźmy do cukierni, na kawę z ciasteczkami!	Och, dobrze! Ale czemu wszystko na gotówkę?	Oczywiście	Podobno pani jest adiutantem Ramszycowej?	Roch jutro przyjdzie do Krosnowy, to wam dam coś, co przywiozłam z Rzymu dla was	Siądźmy tu Czy stryj Karol poinformował cię o powodach, dla których zostanę tu przez pewien czas?	Tak. Wszyscy. Nita nawet odwoziła mamę do domu.	To pewne, ale...	To źle, iż ci sami świadkowie obwinionemi będą więc zeznania ich niewiele wzbudzą wiary.	A chciałabyś może by im dawał śluby?	A dziś?	A paszport?	A samiście najpierwsi pomstowali na dziedzica...	A Żmudź?	Aha!	Ależ chcę wiedzieć...	Cóż pan porabiał?	Daję Australię z kangurem. Albo trzy Luksemburgi.	Hau! Hauuu! hauuu!	I gdzież to mnie wieziecie?	Jednak możesz nim być.	Jutro dam odpowiedź	Na co tak patrzysz?	Niech żyje!	Ot, mudrahel!mudrahel (ukr.) mówi Opanas	Ozorya...	Pan Knoll dał nam pięć sztuk kolorowego towaru.	Powołali cię?	Proszę o głos	Roztaczasz, matko wielebna, przede mną tak dziwne perspektywy...	Skądże ty weźmiesz cukru? Oszalałaś?	Służę jegomości!	Taigi, taigi! pirmiausiai visos pavirs į respublikas, paskui respublikonai ims vogti viešą labą, kol visko neišvogs. Paskui ims peštis tarpu savęs, paskui išsidalins ant skirtų kaimų, arba parapijų ir susipras, jog be tvirtos monarchiškos valdžios negalima gyventi; nuo tada mes patapsime į karalius, kaipo nemokantieji vogti.	Te kamyki mają kolor twoich oczu, Marysieńko.	To dobrze: spaliłem to	To nieprawda!...	To prezes babciu paple, u niego lada co, jedna groźba na języku,	Ust. Raz jeszcze ust mi daj!	Wiadomo	Zapewne	Zły to ksiądz który ma litość dla heretyków!
Trafnieś powiedział, Sancho Jeśli bakałarz Samson chce do nas należeć, co z pewnością nastąpi, nazwiemy go pasterzem Samsonino lub pasterzem Karaskon, Mikołaja Nicoloso, naśladując Nemorina sławnego; co do proboszcza, nie wiem, jakie mu damy imię, lecz trzeba zrobić coś z jego nazwy, naprzykład Kuriambro. Co do pasterek, w których się kochać będziemy, nie trudno nam będzie znaleźć dla nich imiona, a ponieważ imię Dulcynea, zarówno piękne dla księżniczki, jak dla pasterki, nie ma co zmieniać, a ty, Sancho, nazwiesz swoją, jak ci się zdawać będzie.	Nie, nie chciałabym tak schodzić ze świata. Chciałabym mieć czas, by przygotować się na śmierć, by pożegnać się ze swoimi i z życiem... a przede wszystkim przygotować duszę do tej wędrówki w wieczność.	Za wzajemność nigdy nie można dość zapłacić, ja zaś nie mając dwóch palców u prawej ręki zbieram na niewolnika-skrybę, który by spisywał moje myśli i zachował moją naukę dla świata.	Atanazy: Dosyć, Tempe, jesteś nudny nie tylko ja, ale ci inni ogólnie znane stwierdzenie, nieposiadające głębszej treści; banał, frazes. i cała wielkość rozwiewa mi się natychmiast w nudę: widzę już nie zbytecznych ludzi, tylko zbyteczną ludzkość, która nic już nie stworzy	Jakie dwa tysiące lat temu, a może i dawniej. Trzeba wiedzieć, że początkowo byli oni bożkami. Kilku z nich przywieźli tu FenicjanieFenicjanie różne plemiona celtyckie z terenów dzisiejszej Francji osiedlały się w Anglii być może już w VI w. p.n.e., JutowieJutowie tu: Danowie, plemię z płd. Skandynawii, przodkowie dzisiejszych Duńczyków. Najeżdżali oni Brytanię od VIII w., FryzowieFryzowie jedno z plemion germańskich, które najechały Brytanię w V w. n.e. Od nich pochodzi nazwa Anglii. a każde przywoziło z sobą swoje bożki. Ale w Anglii stawały się z tych bożąt prawdziwe niebożęta. Ja osobiście skarżyć się nie mogę, bo mi wtedy było nie gorzej niż obecnie. Miska kaszy, kubek mleka i drobne figle płatane wieśniakom, jak teraz, tak i wówczas, wystarczały mi w zupełności do szczęścia. Osiedliłem się tutaj, jak widzicie, i żyłem zawsze za pan brat z ludźmi. Natomiast większa część mych druhów pragnęła nadal być bożkami, mieć ołtarze, świątynie, świątalników i ofiary...	No, to wsadźże je sobie Wspólne obyczaje, moralność! Chyba dlatego wspólne, że każdy z nich chciałby okraść drugiego i każdy ma gębę, pełną pięknych słówek. Znam ja ich! Znam! Oni to robią opinję publiczną, tę siatkę, w którą omotają każdego słabszego, jeżeli mu się tylko jakie nieszczęście przytrafi. Omotają i trach o ziemię. Zadepczą w imię moralności, w imię prawa, a później na wyścigi biegną, żeby rozdrapać to, co po tamtym zostało, by zająć jego miejsce, zabrać jego dorobek, jego sławę, jego samicę! Znam ja ich! A w obronie zadeptanego, myślisz, że stanie kto? Nie, bracie, nikt! Żaden wzniosły bałwan, żaden najserdeczniejszy przyjaciel, ani kobieta, choćbyś ją przedtem złotem obsypywał, choćbyś jej, jak pies, służył, pójdzie do innego, do silniejszego, do większego samca, do bogatszego, bo ją jej sucza natura niesie, roznosi, tę najgorszą ścierkę, tę fałszywą gadzinę, tę...	Dajże pokój, nie ma na to dostatecznej wagi Nie ma potrzebnego kalibru.	Rycerz Maćko, wysłuchawszy tego, powiedział mi nazajutrz dzień: „Jeśli tak, to ją może i znajdziem, a mnie co duchaco ducha (daw.) schwytać, jak psa łańcuchowego., tak jak Juranda przywiedli. Niech rzekną mu, że ją oddadzą, byle sam po nią przyjechał, to i przyjedzie, a wówczas dopiero stary Zygfryd pomstę za Rotgiera na nim wywrze, jakiej oko ludzkie nie widziało”.	Nie wypada, jakże, dwie same młode kobiety pójdą do restauracji, nie można. Coby sobie ludzie pomyśleli o nas?	Ta pani nie rozumie żadnego języka prócz swego i dlatego odpowiedzieć nie może na ich żądanie.	No, pan się sezonu nawet najgorszego nie obawia	W żadnym wypadku nie będziesz potrzebowała posługiwać się strasznym podarkiem, który ode mnie otrzymałaś.	A co, nie gadałem woma w niedzielę, żeby podpisać?... Potrzebny to nam dziś strach i bałamuctwo?... Aleśta wszyscy woleli ciągnąć, aż się urwało	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	No, tak. Napadli na nas jeszcze wczoraj, o północy, ze wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi, a nas pięćdziesięciu, zamkniętych w starych basztach. Broniliśmy się strzelaniną, póki nam prochu starczyło. Potem kamieniami. Ale i oni rozebrali mur, wybili dziurę w baszcie narożnej i podpalili schody.	Nie przybyliście tutaj, aby podtrzymywać ich w owym szaleństwie i nie po to was tu wysłano: tedytedy (daw.)	Na śmierć wszystkich Basków! Kolejny twardy orzech do zgryzienia! Ten przeklęty dowódca Gibraltaru naprawdę chce nas zetrzeć na miazgę! Co ty na to, przyjacielu?	No jakże? Ma się wiedzieć, żem się temu cudnemu obliczu do syta napatrzył... Ilekroć wspomnę o tym wszystkim, to go jak żywego przed sobą widzę.	Dobrze, dobrze! Dlaczegóż nie miałbym dać ci pierwszeństwa, skoro od trzech lat dzierżawisz już gorzelnię moją... ale po co tak śpieszyć... miesiąc czasu jeszcze...	Ha! wiedziałam, że nie wytrzyma! Zaraz pomyślałam, że nie wytrzyma!	Już dwa miesiące, jakem jej nie widział...	Nie	Nie chciałem wspominać o tém, dopóki nie odkryliśmy sprawcy	Nie znam pani.	Nie, dziękuję!	Nie, nigdy!	O tym testamencie i ja wiedziałem alem w pierwszej chwili nie uważał go za niezwalczone impedimentumimpedimentum (łac.)	Przyszedł Nie uważałeś pan, czy aby w rogożach?	Ale nie o to, tylko...	Rozumie się. Zaraz ci wyjaśnię resztę. Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że między Kamą a szczątkami namagnetyzowanej przez nią wody istnieje do dziś dnia ciągły związek, tzw. rapportrapport (fr.)	Ech! To stara historia, mój drogi Może nic tam nie było znów tak złego. To z tych czasów, kiedy twój przyjaciel Valenod nie byłby od tego, aby w Verrières myślano, że między nim a mną istnieje mały stosuneczek... Och, bardzo platoniczny...	Jeżeli nie mają dość sił, to w każdym razie mają dobry węch bo wujowi elektorowi tyle, mniemam, chodzi o Rzeczpospolitą, ile i mnie albo księciu wojewodzie wileńskiemu.	Może i tak było, nic mię to nie obchodzi.	Nie To niemożliwe.	Nie ukrywajcie mi nic	Starałem się wybrać tylko miłych ci ludzi, ale jeśli jeszcze każesz kogo zaprosić, natychmiast wyślę zaproszenie, albo sam pojadę.	A to kiedy się stało?	Dziękuję ci Mela, pieniądze mam, byłem dzisiaj w nocy wzywany do chorego.	Musiały cię do tego skłonić ważne, jak sądzę, przyczyny?	Pokusa! Tymczasem dwie godziny czasu do wyjazdu. Ciekawym, gdzie to Urban...	Są to wszystko ptaki przelotne i przychodzą do nas z drugiego świata: częścią z bardzo rozległej krainy, którą nazywają Dzień-bez-chleba, częścią z innej, położonej ku zachodowi, którą nazywają Za-wiele-was-tuczęścią z (...) krainy, którą nazywają Dzień-bez-chleba, częścią z innej (...), którą nazywają Za-wiele-was-tu	A czy ci, ci, dla których sprzedajesz sklep, ocenią cię lepiej?...	Chyba że działalność moja na Ziemi przypadła na okres chwilowych uwstecznień...	Hej, podle kutra Paszkowego na kocwikocwi	Ja się panu bardzo dziwię	Jakże się ojciec czuje?	Kiedyś... starzy ludzie żyjący jeszcze coś o tym pamiętają... ojciec bogatego Saula, wielki kupiec Hersz, pisania tego dotknął się.	Poprzysięgnę na cześć!	Są, mój chłopcze napotyka się je czasami.	Zakochana?! Może tylko skłonna do zamążpójścia!	Zgadzamy się chętnie	Ty, Józia, masz żądełko, he! he!... powie słówko, to jakby żgnął pod żebro, jak Boga tego kocham!	Aha! mój Beniaminku jeszcze mnie ledwo przez połowę rozumiesz	Fela, co ty wyrabiasz?	Nic, co mi i dziwno.	Powiedział mi to samo.	Tymczasem zanim przyniosą nam wina d’Artagnanie, opowiedz mi, co słychać z naszymi: bardzo jestem ciekawy.	Większy, więc ma ludzi po świecie roztrącać?	A jak wygląda?	A to jakim sposobem?	Ach, to lepiej!	Co takiego?	Czy pan jeszcze co każe zapakować?	Czy wiesz pan gdzie jest teraz?	Czy wolno mi jeszcze mówić o Eunice, panie?	Daj Boże! Zawsze mnie to martwi.	Dobrze. Czy mam zacząć?	Droga przypominasz sobie, że kiedym ci przyprowadziła Liszta, Liszt powiedział, że ten portret to kopia.	Mój Stachu tak ci ufam, że gdybyś nawet spalił miasto, jeszcze byłbym pewny, że zrobiłeś to w szlachetnym celu.	O jakiej nici ty mówisz?	Oczywiście, wiem A co pani w tem laboratorjum robi?	Osób poszukujących początkowych lekcji jest da­leko więcej niż takich, które pobierać je potrzebują Konku­rencja ogromna, ceny więc bardzo niskie. Czterdzieści groszy, dwa złote najwyżej za godzinę...	Tak. Znam go. To człowiek, którego szkoda, aby miał ginąć w więzieniu z powodu... zbrodni... młodzieńczej.	To fałsz! Przecież wiedziałbym o tym...	A bękart?	A ja myślę że królowi trzeba zrobić gorący okład i żeby płukał gardło.	A więc młynarz całował cię?	Aha! Więc jej było Maria.	Ba!	Bo musi	Będę! Z panią.	Cóż mogę mieć? Chyba tylko dziękować za małego.	Ja i Wokulski?...	Kto taki?	Masz jaki sposób ratowania mnie?	Milczeć i won stąd!	No cóż? Jestem ciekaw...	No?...	Panie życzą sobie czegoś w pasy! W horyzontalne czy w perpendykularneperpendykularny	Rozumiem. Masz kepełe. Dowidzenia.	Siedemdziesiąty drugi	Smaleniem cholewek	Społecznik, Więzień przerwał znów inny	Szesnastego września, ojcze.	Szkoda tylko, że znowu je rozburzę	Tak jest.	Tak, o zmierzchu	Uniewinnia?	Verba volantverba volant (łac.)	Za naszą miłość!
Słuchaj, Naściu, przebaczam ci, boś ty nieszczęśliwa Ale jam lepsza od ciebie. Jak mogłaś powiedzieć mi coś podobnego i to w takiej chwili, kiedy ja zdolna byłam wszystko dla ciebie uczynić, nawet wejść do pokoju mego męża, czego nie zrobiłabym ani dla siebie, ani dla... To godne wszystkich złych postępków, jakich dopuściłaś się względem mnie od lat dziewięciu.	Nie pamiętam już dobrze, jak się to stało... Dość, że mię... te... puścił. Rzuciłem się we drzwi, między domostwa, wypadłem w pola i dopiero co mocy w nogach! Gwałt uczynili żołnierzykowie, dalej sypać za mną w ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka Boska odegnała... Lasami przyszedłem do tych moich Wyrw bosy, obdarty do naga, głodny. A stanąwszy w tych progach, takem sobie rzekł: „Teraz Ci, Panie Jezu, ślubuję, że już nie wyjdę!”. Otóż i siedzę jak leśny wilk. Widzisz waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie chleba, na poły z plewami spieczonego... Zważ waszmość, że działa się ta sprawa w roku Pańskim 1768. Gdzież mnie teraz do Krakowa? Co bym tam ujrzał?	Sądzę tylko tyle, mój drogi, że temu autorytetowi winien jestem życie; nie powinienem go zbyt mocno krytykować. Pozwól mi więc, zamiast robić z tego sprawę gardłową, wybaczyć hrabiemu to wszystko; nie mówię już nawet, że mi ocalił życie, bo byłaby to może lekka przesada, ale na pewno dzięki niemu zaoszczędziłem cztery tysiące piastrów, co stanowi dwadzieścia cztery tysiące liwrów na nasze pieniądze, a to suma, na którą by mnie na pewno nie oszacowano we Francji; dowodzi to że nikt nie jest prorokiem we własnym kraju.	Nie, nasz król. Król francuski, Ludwik. Kilka dni temu odbieram list podpisany Guillaume Ruysbrouck, Cordelier. Otóż w liście misjonarz wita mnie jako ziomka, bo to człowiek z naszej ziemi, z naszych flandryjskich stron, przesyła mi wszelkie błogosławieństwa i donosi, że przybył tu z drugim zakonnikiem, żeby szerzyć wiarę świętą. Skarży się, że mają tłumacza, pijaka i gbura, co więcej szkodzi, niż pomaga. Słyszał, że mój Filip zna języki i pyta, czy nie chciałbym, aby „szerzył chwałę Bożą”.	Płynęłabym tak daleko i długo w pana milczącem towarzystwie! Moglibyśmy myśleć każde z osobna i nie wyszlibyśmy poza tę łupinę! Niema tu Poświcia i skarbów, ani owej złowrogiej otchłani! Niech pan nie patrzy tak ponuro! Proszę mi lepiej powiedzieć, co pan myśli w tej chwili? Pewnie pan pieśń jaką ma w pamięci, jak ja.	Co ja ci odpowiem, mój ty aniele. Ty wiesz najlepiej, co się we mnie dzieje...	Z całej duszy błagam Boga o taką przyszłość dla Alberta ale nie będzie ona moim udziałem. Tak wiele rzeczy runęło we mnie i wokół mnie, że mam wrażenie, iż zaczynam zbliżać się do grobu. Jestem panu wdzięczna, że dałeś mi możliwość powrotu do miejsca, gdzie kiedyś byłam tak szczęśliwa. Powinno się umierać tam, gdzie zaznało się szczęścia.	A! kochana księżno ja się często mylę w sądach; ale ten... ten dzisiejszy nasz pan, jako człowiek straszy mnie, a jako artysta należy pewnie do tych, co ślicznie mówią o sztuce, a okropne bazgrzą rzeczy... Będziesz potém musiała swą ciekawość opłacać nabywaniem krut...	Cóż więc będziesz robić? Przecież wiesz, że ja nie mam czasu do stracenia, aby całe rano...	A czemuż mnie nie wołaliście, chrrry! Ukażcie mi ich zaraz, chrrry!	Będziemy tu mówili nie tak o niem, jak raczej o jego działaniu, o prawach jego bytu i stosunku do ciał innych, gdyż wewnętrzna natura i istota tego płynu są nam zupełnie nieznane.	Jaki ty, Wasyngo, szczęśliwy, że nie masz na głowie tak okropnej odpowiedzialności! Co ja zrobię!	Nie rób tego ty nie jesteś urobiony na człowieka, który może się obarczać kimś tak niezdecydowanym i bez wyrazu jak Tuśka... Ja ciebie znam! Zjesz ją i zjesz siebie... Potrzebujesz całej siły, swobodnej myśli... Co ty z nią zrobisz? co?	Nie, mój dzielny chłopcze, ja umrę z pewnością, a ty mnie przykryjesz dobrze kamieniami, żeby hieny nie mogły mnie wygrzebać. Umarłemu to może wszystko jedno, ale za życia niemiło o tym myśleć... Ciężko umierać tak daleko od swoich...	Moja mościa panno! Chciałem jechać bez pożegnania, ale nie mogłem. Bóg raczy wiedzieć, kiedy wrócę i czy wrócę, bo i o przygodę nietrudno. Lepiej nie rozstawajmy się z gniewem w sercu i z urazą, aby kara boska na które z nas nie spadła. Ej! Siła by mówić, siła by mówić, a tu język wszystkiego nie wypowie. No! Szczęścia nie było, woli bożej, widać, nie było, a teraz, choć ty, człeku, i łbem w mur bij, nie ma już rady nijakiej! Nie winujże mnie, waćpanna, to i ja cię nie będę winował. Już na ów testament nie trzeba zważać, bo jako rzekłem: na nic ludzka wola przeciw boskiej. Daj ci Boże szczęście i spokojność. Grunt, żeby sobie winy odpuścić. Nie wiem, co mnie tam spotka, gdzie jadę... Ale już mi dłużej nie wysiedzieć w męce, w kłótni, w żalu... Człek się o cztery ściany w izbie rozbija, bez rady, mościa panno, bez rady!... Nie masz tu nic do roboty, jeno się ze zgryzotą w bary brać, jeno myśleć po całych dniach, aż głowa boli, o nieszczęsnych terminach i w końcu nic nie wymyślić... Trzeba mi tego wyjazdu, jako rybie wody, jako ptakowi powietrza, bo inaczej bym oszalał.	Nastały odwilże i ciepła, wbrew, można rzec, przyrodzonemu natury porządkowi, bo mieliśmy wiadomość, iż na południu Rzeczypospolitej zima trzyma się jeszcze tęga, a my zasię brodziliśmy w roztopach wiosennych, które naszą ciężką jazdę do ziemi przykuły. On zaś, mając ludzi lekkich, tym bardziej dojeżdżał. Co krok roniliśmy wozy i działa, tak że w końcu komunikiemiść komunikiem (daw.) jeździec, kawalerzysta. iść przyszło. Mieszkaniec okoliczny w ślepej zaciekłości swej jawnie sprzyjał napastnikom... Będzie, co Bóg zdarzy, ale w desperackim stanie zostawiłem cały obóz i samego księcia pana, którego w dodatku febra złośliwa nie opuszcza i po całych dniach sił pozbawia. Bitwa jeneralna wszakże nastąpi wkrótce, ale jak się to obróci, Bóg wie... i pokieruje... Cudów należy się spodziewać.	Nie, idę do teatru. Wracając do naszej współkiwspółka (daw.) zakład, w którym z nasion roślin oleistych wytłacza się olej.. Ustępuje ją nam na bardzo dogodnych warunkach, potrzebujemy na razie sto tysięcy rubli. Czy mi ojciec może tymi czasy oddać tę sumę matki? Warunek spełniłem.	Nie, proszę pani Są dwa listy do panny Magdaleny i... i jeden do panny Eufemii	Panie, wracaj do siebie. Poznałem cię, ale będę milczał nie chcąc cię gubić. Puścić cię nie mogę, ale wracaj i niech bogowie ześlą ci ukojenie.	Nie, o ile go żywcem nie pogrzebią, lecz pozostawią w spokoju aż do chwili przebudzenia się. Niestety, nieraz zachodzą tu straszliwe pomyłki. Może się też zdarzyć, że dusza śpiącego nigdy już w ciało nie powróci.	Jak chcesz. Mnie jest wszystko jedno.	Naturalnie! Jest taka jak ty!	Nie, nie. Już po dziesiątej i panują egipskie ciemności. Nie mogę tu zostać, bo jest pełno osób i u Salusi przenocuje kilka panienek. Poleżę, póki Anna nie przyjdzie, a potem będę musiała iść piechotą.	Nie. Całe rano leżałem w łóżku A bo co?	Robi się, co się może Oczywiście nie nasza wina, jeżeli staje się nieszczęście.	Tak... tak... Żyje pełnią życia i pozwala żyć dookoła siebie. A życie jest dane na to, aby go używać, a nie kaleczyć.	Ty się nie dziw Przy­zwyczaiłem się o tym grzechu naszym pierworodnym, za którym idzie kobieta, utracenie raju rzeczywistości, wreszcie zło wszelkie i gorycz życia aż po grobu próg... Grób na nas poczeka. Wspomnienie chce pożegnania, życie prosi o wspomnienie. Duch wzdryga się przed tym, że ma zakończyć na przypadku dnia	Co ja ta wiem?... tyla jeno, co mi się udało ze starszego wyciągnąć.	Dlaczego oni to do tego czasu nie szukali i nie ogłaszali ludowi pisania tego?	Miałem nadzieję, niech mi księżna nie przerywa... sądziłem że się kiedyś przekona, iż nikt jéj tak kochać nie może, jak ja. Tymczasem szatan nadał tego samozwańca Gorajskiego.	Nowy interes, Stefanku? Ależ wiesz przecie, mam tysiąc sto rękopisów. Tak, panowie złożono mi tysiąc sto rękopisów, spytajcie Gabussona! Po prostu niedługo będę potrzebował osobnej administracji, aby zarządzać składem manuskryptów, całego biura dla ich czytania; będą posiedzenia, głosowanie o ich wartości, diety i stały sekretarz przedkładający mi sprawozdania. Słowem, filia Akademii Francuskiej, z tą różnicą, iż akademicy lepiej będą płatni w Galeriach Drewnianych niż w Instytucie.	O, dziękuję ci, ma brata i ojca, którzy podobno nie są zbyt dobrze wychowani... mogliby nie uszanować mojej skóry... A przy tym i ja się żenię.	Widocznie nie wszyscy nadają się do tego samego, a ze słów twoich widzę, iż odzywają się w tobie instynkty ojca, który pono nie może zrozumieć wielu rzeczy...	Rozumiem pana że dobrej pamięci o moim mężu pan nie zachowa. Powtarzam, że sama mu tego przebaczyć nie umiem. Chociaż to przecież nie on wyciągnął tę sprawę, tylko dygnitarz z ministerstwa, radca Gąsowski. Zapewne, mój mąż okazał mało odwagi i mało charakteru. Kiedy Gąsowski robił mu zarzuty, że takiego człowieka jak pan... pojęcia nie mam, co on ma przeciw panu... Mąż powinien był przeciwstawić się. Może zażądać dowodów. Czy ja wiem. Ale Gąsowski ma ogromne wpływy w Warszawie. Sam pan rozumie, że jedno jego słowo, a mój mąż straciłby swoje stanowisko. Od śmierci jego brata nie mamy żadnego oparcia ani stosunków. Już raz przed dziesięciu laty zostaliśmy na bruku. Ale mąż wówczas był młodszy i obowiązków mieliśmy mniej. A żyć trzeba...	Ale tak, masz słuszność! stokroć masz słuszność! złote słowa! Jest to dowodem prawdziwéj wyższości, gdy człowiek ze wszystkiemi żywiołami życia umié być w zgodzie, gdy wszystkie pojmuje i rozumié. Tout comprendr, cest tout pardonner! Zresztą dla nas obowiązkiem jest badać człowieka we wszystkich jego objawach najrozmaitszych, aby umiéć go malować jakim jest.	Ależ to nadzwyczajny człowiek!... To, pani, geniusz inteligencji, charakteru, energii... To człowiek, który robi uszczerbek ludzkości przez to, że nie zajmuje jak najwyższego stanowiska. Umysł wola, a wszystko w wielkiej potędze	Bardzo mię za młodu, widzisz, straszyli, toteż na starość jakby znalazł. Niejednegom stracha za życia widział, piękny wojaku... I taki teraz tchórz ze mnie.	Cholera! nie mogłeś przytrzymać?	Co się stało? czy znów kto zachorował?	Co takiego?	Dobrze. Ile pan dajesz za ten plac, który jest panu tak bardzo potrzebny.	Ile ty lat masz, kuzynko?	Ja się tam nie boję	Ja się z tobą nie kłócę o to wszystko	Kiedy ja nie wiem o niczem, monsiniorze; nigdy jej nie widziałem.	Marszałek, naturalnie, milczał, ale kobiety perswadowały pannie, że tak robić nie wypada. Ona zaś ma w tych razach jedną odpowiedź: „Marszałek powinien być kontent, jeżeli wyjdę za niego, a wyjdę nie po to, aby wyrzekać się moich przyjemności...”	My też nie możem czekać, bo miecz wisi nad nami A waćpan gdzie się chcesz schronić?	Na rozkaz podprokuratora królewskiego?	Nic się nie boję..	Nie chciałeś?	Nie głodnym! Byłem na probostwie.	Nieznośny pan jest!	No i co z tego? BogactwoAle za to wyobraź sobie, że znajdujesz stary zaśniedziały garnek, a w nim sto błyszczących dolarów, albo skrzynkę z diamentami? Co?	Pewnie, że nie wiem. Przechodź.	Po rybie byś go waszmość nie poznał, bo wielu Tatarów może takowy znak nosić, zwłaszcza z tych, którzy przy brzegach mieszkają.	Szpigelman mówił że od naszej sumy nie można mieć dziesięciu tysięcy rubli procentu. Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej hipotece...	Tai taip tu ją dabojai! kad galėjo jovitis su vaikinais, o mūsų broliams nenorėjo į paskirą stubelę nunešt krūzelįkrūzas	To była sfałszowana dymisja, ja o tym nic nie wiedziałem. Podpis był podrobiony.	Ty? O, Rodrigo...	W tym małym paszteciku jest taki wielki trufel...	Wielaga, nie daj się!	Śpieszyć się nie potrzebujesz...	A czy przyjdzie?	A kiedyż prom będzie?...	A potrafisz ministrować?	Albo oni nas tam przyjmą!... Przecież dawno mówiłem mamie, że to dranie...	Ale mówiłeś, że wrócisz!	Ale pan wie, w czyim?	Ależ, Rejzel kochana Byłby to już, na psa urok, czwarty mąż.	Ano niech pan tak zrobi, jak uzna za słuszne	Chcesz więc, ażeby kapłan wobec wojska lekceważył religię?	Chociażby Łabą... a potem dalej Wełtawą.	Cóż ona więcej zrobiła, mówcie	Cóż to znowu? Klaro, duszko, zapominasz się. Więcej stanowczości!	Cóż, u licha! przecie wszyscy wiedzą, że lada dzień sprzedam las i wezmę pozostałe dziesięć tysięcy rubli...	Dziękuję panu za komplement	Gdzie są książę i pan Radziejowski?	I jesteś, panie, pewien, że nakreśliła... rybę? Oo!...	Istotnie tak sądziłam. Tss! Agnieszko! I dlatego to właśnie milczałam.	Ja najpiękniejsze pantofle, jakie tylko znajdę!	Jednych pędzi nędza, drugich ciekawość, dwie biedy kochany panie innych młodość, trzecia bieda także, a niektórych przypadek.	Mariaszka przychodziła, Chawroszka przychodziła, Czekunda przychodziła, Dwugroszowa przychodziła......	Motyl zaczął Pucek i urwał, bo właśnie nad krzakami bzu polatywał duży motyl.	Może i tak!...	No?	Owszem... cieszyłabym się, gdyby się to stało	Przejedź którego z nich, to nam poschodzą z drogi!	Przeto?	Psiakrew!	Szczęść wam Boże! Musi być wam jednak miło patrzyć na tę górę, którąście prawie sami wykarczowali.	Słucham.	Tak.	Tak.	To pani syn?	Trzeba będzie postawić most dziesięciosążniowydziesięciosążniowy odezwał się młodszy pan.	Wiersze!	Wszystko jedno.	Ze mną?	Świat uratowałem!	Żadne bzdury, kapitanie. Niku upija ryby, u ludzi zaś wywołuje straszne bóle brzucha.
I nie pytaj... Siedzi on teraz, kaleka, i o lasce chodzi, a kto jeho znaje, szczo on myśli?kto jeho znaje, szczo on myśli? (z ukr.) więzienie. trzymali... A co pomogło: nic. Bo oni jak na niego sąd wydali, w tajemnym narodnymnarodny (z ukr., ros.: narodnyj) to już jemu, petersburskiemu carowi, ani gwardia, ani armaty, ani złote lejbjegierylejbjegier myśl, pomysł; por.: dumać. tajemną znać może? Już kołykoły (ukr.) główeczka, głowa., ani panieneczki Oleńki nie pożałował, a i za siebie się nie uląkł, to chto jego zmoże. Choć ty i hosudarhosudar (z rus.)	Dziwna to jest rzecz ze mną on przecie konfident i ufa mojej głowie więcej jak swojej, a nie tylko mi nic o owym afekcie nie wyznał, ale rzekł mi nawet kiedyś, że to jest amicycja, nic więcej.	Zabobony kogut. jest sławnym złośnikiem; uchodzi za symbol czujności, a ja bym go raczej obrał za symbol gniewu. Cóż łatwiejszego niż podżegnąć te stworzenia do najwyższej zapalczywości? Anglicy dziś jeszcze brzydko się bawią walkami biednych kogutów. Bardzo więc łatwo przypuścić, że były między nimi gatunki albo osobniki, które dosłownie piorunowały wzrokiem, tak na przykład jak... jak drętwa piorunuje dotknięciem. Wszak wiecie panie, co jest drętwa? Francuska la torpille, Linneuszowska Raja torpedo, gatunek ryb węgorzowatych, których uderzenie wstrząsa i ubezwładnia człowieka, a inne ryby na miejscu zabija. Aha! Widzę, że porównanie z torpedami zaczyna panią przekonywać. A czemu? Bo dotknąłem przedmiotu znanego i dowiedzionego. Gdyby drętwy należały do istot przedpotopowych, kopalnych, gdyby pisał o nich tylko Herodot albo Wójcicki, rzuciłabyś pani książkę, mówiąc: Ot, stary bajarz, plecie sam nie wie co. Ale że Raja torpedo należy do fauny żyjącej, to pani wierzysz i nawet nie bardzo się dziwisz, chociaż podług mnie drętwa jest równie zadziwiająca jak bazyliszek; jedno i drugie posiada w sobie rodzaj straszliwego stosu Voltystos Volty	Istotnie A ja nie doznałbym przykrych obaw, które mi sprawiła pańska rana. Przeszedłem z tego powodu, przysięgam panu, bardzo ciężkie godziny i dziś jeszcze pańska bladość jest dla mnie bolesnym wyrzutem. Nie gniewa się pan już na mnie?	Dość tych pieszczot! psujesz ją, powiadam ci! a już popsuta jest, jak nie może być gorzej! Na nic oczu nie miałeś i pociechy z niej mieć nie będziesz, gwałtownie poczęła krzyczeć Dobkowa. Po całych dniach i wieczorach wysiadywali tam z tym niby kuzynkiem na romansach... ty i na to byłeś ślepy... Ale ja się w to nie wdaję, jak sobie pościele tak się wyśpi... niech tylko mnie w drogę nie włazi... Chodź waćpan zemną.	Nie, już nigdy nie wróci do życia. Odegrała swą ostatnią rolę. Ale ta samotna śmierć w jaskrawej garderobie winna być dla ciebie dziwnym, ponurym fragmentem z jakiejś tragedii z epoki Jakubatragedie z epoki Jakuba Desdemona, postać z dramatu Szekspira Otello, uduszona przez swojego chorobliwie zazdrosnego męża.. Nie trać jednak swych łez dla Sybilli Vane. Była mniej rzeczywista niż tamte.	Zazdrościć wam, żołnierzom, którym wolno tak łatwo zrzucić gniotące brzemię. Zginąć! Kto śmierci w oczy patrzył i nie boi się jej, temu nic prostszego w świecie. Was głowa nie boli o to i żadnemu na myśl nie przyjdzie, że gdybym ja teraz wojnę zaciekłą rozniecił i, nie zawarłszy układu, zginął, tedyby kamień na kamieniu z tego kraju nie pozostał. Nie daj Bóg, aby się to stało, bo i w niebie nie znalazłaby dusza moja spoczynku. O, terąue quaterąue beatiO, terąue quaterąue beati (łac.) Bóg mnie widzi, Bóg sądzi, czy pragnę tego wyniesienia i czybym się nie zrzekł, gdyby inaczej być mogło... Znajdźcież wy, którzy mnie odstępujecie, środek ratunku; wskażcie drogę wy, którzyście mnie zdrajcą mianowali, a dziś jeszcze podrę ten dokument i wszystkie chorągwie ze snu rozbudzę, aby na nieprzyjaciela ruszyć.	Nie zamierza My będziemy palili węglem. Z powodów mnie wiadomych napęd karburatorowy nie nadaje się dla naszej fabryki. Dość, panowie! Całą sprawę uważam za kwestię zaufania do mnie.	No... to co teraz zrobimy? Przecież musimy odnaleźć zaginionego wujka! Bez dwóch zdań. Ten chłopiec jest zbyt młody, żeby rozbijać się po świecie w pojedynkę! Chłopcy nie są jak kaczęta. Wymagają opieki przez długie lata. Szkoda, że nie ma z nami Czi-Czi. Ona na pewno znalazłaby tego mężczyznę. Poczciwa Czi-Czi! Ciekawe, jak sobie radzi!	Masz to, czego mnie właśnie brak... Wiesz, używałem tego środka, coś mi zalecił i nic... już mi nic nie pomoże. Czuję, że nie przeżyję tej zimy z pewnością, bo jak mnie nie boli żołądek, to bok, to serce, to włazi mi ten straszny ból w kark lub łamie mi po prostu krzyż, jakby drągiem żelaznym.	Nie, jeszczem się nie wściekł nie zaręczam jednak żeby do tego nie przyszło.	Bardzo dobrze, jest bez zapałek i nie może nikomu podać ognia. Tak, to jest po pierwsze, a po drugie, czy nie śmierdzą wam nogi, Szwejku?	Choćbyś pan lamentował bodaj do jutra rana, nic to nie pomoże ani nie odmieni.	Chce pani, żebym dał słowo, że nie zająknę się przed nikim o tamtej smutnej chwili? Czy tak? Że nawet w sądzie?	I... ślepi, to im niełacno me zmacać, a sam przeciek pod pazury nie wlezę	Jeszcze nie było Bengalczyka, który by miał serce większe od dziurawego orzecha. Ale mniejsza o to... A teraz pogadamy względem tych orzechów. Za przysługę winna być zapłata. Powiedziałam, że wieś należy do ciebie.	Nie wiesz przypadkiem, czy nie sprzedali tego wielkiego indyka, który wczoraj wieczorem jeszcze wisiał w oknie wystawy? Tego największego?	Nie, gdyż przybiegli „razem”.	Nie. To nieśmiałość. Nie śmiem...	Zawsze „opieka”, zawsze „filantrop” Nie jest moim zamiarem żądać, ażeby lekarz szukał miejsca dla swych uzdrowionych pacjentów. Stan lekarski ma obowiązek, ma nawet prawo zakazać w imieniu umiejętności, ażeby chory wracał do źródła zguby swego zdrowia.	Czyżbyś nie znał tego starego słonia ze złotą obrączką na kle?	Matko dobrodziejko, odpowiedział jej syn padając do nóg jak długi, nie chcę ja wcale majętności do rąk moich odbierać, rządź i rozporządzaj nią jak swoją, a co mi łaska twoja na sustentacją wyznaczy, tem się kontentować będę.	Ale, widzicie panowie, ja do tych awantur wprost nie mam dość silnych nerwów!	Dobre to pewnie dla tych, co sobie wygódki robić mogą, lecz są położenia, w których człowiek nie jest panem siebie i do nich stosować się musi. Naówczas żyje czem może...	Ja nie, ale Bob Tanner próbował.	Ja się bawię najlepiej, bo wcale nie potrzebuję zabawy	Mama sama nie wie, a mówi! Nie na żadnego geometrę, tylko na inżyniera.	Na nieszczęście, nie potrafię tego powiedzieć. Czy wśród znajomych i sąsiadów pańskich w Dartmoor jest jaki mężczyzna z bardzo czarną i dużą brodą?	Nie wiem, czy służba urządziła panu dobrodziejowi wszystko jak należy?	Nie, słowo daję, że ja tu obecny, jestem przytomny i, po długiem rozmyślaniu, postanowiłem przyjść i prosić o pani rękę, pomimo wszystkiego...	O! o! proszę bardzo nie lękać się o nią!	On jest dobry chłopak, ten Edka. Tylko nieco gwałtowny. Jak czasem rąbnie naszego inżyniera w pysk, to aż miło patrzeć. Tak bez powodu. Zresztązresztą (daw.)	On wskrzesza wdzięk XVIII wieku, ale unowocześniony	Owszem. Znałem panią. Lecz nie pytałem o nazwisko pani. Pytam o to tylko w pewnych wypadkach. Pani jest na przykład takim wypadkiem.	Przy tym, o ile mnie się zdaje, ona was nie kocha, więc zrobicie jej łaskę.	Rafał, nie mów tatuńciowi dobrodziejowi, żeś mię tu zastał...	To prawda. Nie pomyślałem o tym. Zastanowię się, jak należy ją ukarać. Czy ojciec jest dla ciebie dobry?	Wcale tak nie pomyślałem.	Wcale się zmieniasz, rzeczywiście! Zawsze myślisz tylko o sobie i łasisz się na słodkie słówka od ludzi, którzy wcale o ciebie nie dbają.	Kradną pieniądze z kieszeni Żydów i tymi pieniędzmi kupują sobie łaski Niemców! Władzy im się zachciało? Ustanowili „radę”, ustanowili „policję”. Otworzyli własne więzienia i własne urzędy podatkowe. Niemcy nawet nie muszą przykładać ręki do tej śruby, sama się obraca i dociska do żywego mięsa.	Wie pan, mówią, że Fabrycy mnie zwodził w tym sensie, że był jednym kochanków księżnej; nie wierzę w tę bajkę i aby jej zaprzeczyć, pragnę, abyś pan doręczył Fabrycemu tę sakiewkę.	Zaraz to mówiłem! Wszyscy się stropili, a ja pomyślałem: nie może być! Zaraz to pomyślałem! Chodźmy! żywo, Janie! żywo! A tamci się skonfundowali... ha!	Ale możesz pani lepiej zrobić Przecie i ten jegomość, który jest bardzo przyzwoity, powiedział, że kto uwalnia społeczność od zbrodniarza, choćby zresztą najcnotliwszego, ten wykonuje akt posłuszeństwa dla prawa. Bo kto pił, ten pić będzie. A gdyby mu przyszło do głowy pozabijać nas wszystkich? Toć, u licha, my byśmy byli winni tej zbrodni, pomijając już to, że pierwsi padlibyśmy ofiarą.	Czy myślisz, że mnie wesoło? Ot tém tylko pocieszam się, że kiedyś, kiedyś, wylecę ztąd w świat szeroki, widny, ludny i zobaczycie tu mię tak, jak swoje uszy bez lustra!	A co? Wiem ci ja to lepiej od innych!	Co prawda, to prawda, ale djabli to potem, aksamity, dywany, złocone meble... tfu!.. twoja matka mieszkała w karczmie, jak wyszła za mnie i było dobrze, jak Boga kocham.	Czy nazywasz się pan Caderousse?	Kochany jak się tu znalazłeś?	Przyjaźń spytał, idąc za nią w kąt pokoju, podczas gdy wszyscy powstali na przyjęcie pana Laurence’a.	Przywidziało się panu. Ręczę, że gdyby był w bufecie, byłby i tutaj! Czego ten idjota chce, poco dzisiaj przyszedł?	Widziałeś go pan?	Wielka rzecz jezioro! Za miesiąc jak co roku jedziemy nad morze i będę pływać, ile mi się tylko spodoba.	A zadrzyj ogona kiejkiej (gw.) zgromiła ją odrywając oczy od różańca.	Ach, doprawdy! I jak sądzisz, umizga się do niej ten kuzynek?	Ale przecież to Polak.	Ale też Saint-Giraud odpłaci to Grogeotowi	Byłby może zadowolony, gdyby o tym wiedział, ale wierzę, że nasza rozmowa zostanie między nami.	Dziesięć tysięcy jazdy i ośm piechoty, żebym tak zdrów był! W Bogu nadzieja, że w znacznie szczuplejszej liczbie odejdą, niech tylko jedną wycieczkę poprowadzę.	Na stajestaje	Od jak dawna oskarżony był szpiegiem?	Odpływ się zbliża.	Ona wolałaby zostać wspólniczką jakiejś znanej firmy i... ja ją namawiam, ażeby rozmówiła się z panią...	Trzeba wyjść za mąż, proszę pani, mieć dzieci.	Wolej by to lub tamto, ale gorzej, bo między Krzyżaki.	Zgadłeś pan!	A czy ta obietnica zostanie dotrzymana, panie Noirtier?	A gdzież to trza jeździć, żeby obaczyć? Do Paryża?	A gdzież to, jeżeli łaska?	A jednak, bracia, zawsze to pieniądze artielne.	A ty brat może?	A wam, panowie wam niech żyje kawiarnia targ próżności.” „przyjaźń” czytamy „indywidualista”, gdzie rozsądek pisze „zbłąkany filister”.	Byłam w sadzie.	Choćbyś i garniec miał, toś chłop, a Pakosz szlachcic.	Ciekawość, Jadziuniu, jest znakiem roztropności.	Co tobie, Ramzesie?...	Czytałam wczoraj, jako Rugier zwyciężył Eryfilę dziewięsiłkę i szedł do pałacu Alcyny	Do Częstochowy, bom też grzesznik!	Dokąd państwa mam odwieźć?	E, śmieszna jesteś!	Gdzie ja sierota znajdę takiego opiekuna?!	Jak Bóg Bogiem...	Jesteś silny, prawda?	Jeszcze palę w kotle	Kto to dzwonił?	Któż to taki ta biedna Emilka, panno Klaro?	No cóż! Że umarł z głodu!	No, a pani, czegóż żądasz?	Ostatnia?	Panie!	Pounds of sterling?	Powiestkę wamawama (gw.)	Proszę o rękę pani!	Przekleństwo zawołał jakiś szlachcic.	Tam stoi, rozmawia o polityce w gronie wielkich znakomitości.	To bardzo dobre	To mi tan!	Trzeba wziąć broń?	Właśnie, tego by brakowało.	Zgoda! Niech idzie o trzy. Zend! Po pistolety!	Żeby was święta ziemia pochłonęła. Żydowskie dziecko.
Jak to może być: nic nie potrzeba? Taki młody pan? Jak to może być? Ona jest całkiem porządna dziewczyna.	I ty nic mi nie wspomniałeś!	Ode mnie?... Zdaje się panu. Mam w sobie parę kropli krwi węgierskiej, więc kiedy wsiądę na konia, szaleję i plotę niedorzeczności. NotabeneNotabene (łac. nota bene) nie cofam nic z tego, com powiedziała, ale mylisz się pan, jeżeli sądzisz, żeś mnie już poznał. A teraz pocałuj mnie pan w rękę; jesteś pan rzeczywiście interesujący.	Poczekajże! Przed pół rokiem wstąpiłem do rewolucyjnej organizacji wojskowej. To jest sprawa, na której zrobię karierę. Wyłapię im oficerów, pułkowników, może generałów... Ja nie zwyczajny „filor”. Mój naczelnik mi obiecuje, że zajdę wysoko, ale ja to wiem i bez niego.	A ja panu tak wierzyłem, ja pana tak uważałem jak syna, co to jak syna, jak syna i córkę razem, a pan zrobił takie łajdactwo, takie łajdactwo, co pana Pan Bóg może skarać za to, bo tego się nie robi przyjacielowi, który zaufał na całe trzydzieści tysięcy...	Czy waszmość, panie kapitanie, nie masz zamiaru wpuścić mnie do środka? Jest dziś bardzo zimny ranek, mości panie i na piasku trudno wysiedzieć.	Nie potrzeba wierzym ci tak!	Nudził się sam w celi. Obiecano mu tytoń do fajki, jeżeli się przyzna. Przyznał się. Opowiadał wszystko, czego chciano. Ten Sieurin, trzydzieści siedem razy karany za włóczęgostwo, niezdolny jest zabić muchę. Nigdy nic nie ukradł. Jest to matołek, istota nieszkodliwa. W chwili zbrodni żandarmi widzieli go na wzgórzach Duroc; robił tam dla dzieci fontanny ze słomek i czółenka z korków.	Wróciły, ale nic nie przywiozły.	A nie wiesz, kto to taki?	Absolutnie. Aha, jednak nakładam mały, malutki waruneczek. Rozumie pan, że nie mogę wypuścić na wolność człowieka, który podaje środki odurzające, wymyka się przez okna, a potem zostaje przyłapany na włóczeniu się po terenie prywatnym, że takiego człowieka nie mogę wypuścić na wolność bez jakieś rekompensaty.	Ale bo to niesztuka nie sztuka gospodarzyć, gdy jest na czém; ale jak nie ma z czego, a dlatego i ład jest i ciągnie się...	Ależ się pan objuczył pryncypiami. Prędzej czy pó­źniej taki pociąg towarowy wykoleić się przecie musi. Nie pijasz pan? Tym bardziej należy pamiętać, że tam oto siedzi Lili i nudzi się nad Graphic’iem.	Biedny, stary King! Jego we Wspólnej Sali nie lubią i będą mu teraz wciąż Króliczy Bobek pod nos pchali. Boże! Co za rozkosz! Jak to cudnie! Jak wspaniale! Ach, żebyście go byli widzieli, jak pierwszy kamień wleciał! I ta ziemia!	Bądź co bądź chciałbym kwadrans temu być w skórze Topa, bo na pewno nie szczekał bez powodu!	Choć raz muszę sese (gw.) ulga.! Tylam się przez nią natruła, tylam przecierpiała, że swojej krzywdy nie daruję, pókim żywa!	Dobił się sam przecie nie dożyje wschodu słońca.	HandelAle co się tyczy tegorocznych urodzajów obiecujące są, bardzo obiecujące...	Ja zasię słyszałem, że uczeni mężowie powiadają, jako właśnie one dawne astrologie, alchemie, magie ino kłamstwa i bałamuctwa szerzyły i że człek oświecony ku zabawie tylko a rozweseleniu odczytywać je może.	Jutro może nam słońce zaświecić...	Już jestem w pogoni za mojem szczęściem, nijak mi zatrzymać marzeń zapędzonych...	Kto wie, dokąd zajdziemy. Może to być tuż obok, ale może też być w odległości kilku kilometrów albo i więcej. Musisz się przygotować na daleką drogę.	Mocna, twarda uzda, której ani zerwać, ani zębami przegryźć nie można.	Nic niema pewnego na świecie, ale...	Niczego... Ale jeden z nich powiedział: „Nie ma czasu do stracenia... jutro rano o ósmej przywódca tam do nas zatelefonuje...”	Nie drwij, już ja bym wolał, żeby on był trochę mądrzejszy.	Nie posyłaj pan Już go mają dosyć. Jesteśmy zbyt dobrzy przyjaciele, abym panu nie miał oszczędzić straty czasu.	Nie słyszysz? Harcuje oklep na wielkich słowach, bez głowy i ogona.	Nie znaliście podczaszyca?	Nie, nie! Avocat?	Nie, ona się tam chowała u pewnego człowieka... co nazywa się Schultz... Majster od bursztynów, człek bogaty...	Nie? A więc nie zgadza się pan na ten drugi projekt, podobnie jak na pierwszy?	Niechże was głowa o to nie boli; to moja sprawa!	No bo o moim istnieniu nie raczysz pamiętać.	Pamięta pani jak ja dawno zwracałem uwagę na te rolety?... Gdyby były zasłonięte, pani Krzeszowska nie mogłaby śledzić, co się dzieje w mieszkaniu pań.	Panie sprawa dobry wzięła obrót i zdaje mi się, że się uda zupełnie.	Pudziesz precz, ty, wszechwiedzące szczenię nie wróci w ogóle wrócić musi” teraz nie wróci tak piekielne były to rzeczy. Co za szkoda, że takie historie giną bez śladu, jak zginęły zresztą wszystkie pijane improwizacje Tengiera, Smorskiego, Szymanowskiego i tylu innych. Głuchy huk ciężkich drzwi wchodowych zamknął wątpliwości w pewność pierwszej klęski. Dziesięć lat temu jeszcze a teraz...? Starość. Zaczęła cicho, rozpaczliwie płakać	Spodziewam się, tego się nie robi	Synu mój na cień ojca... na nasze bogi zaklinam cię, wstrzymaj się parę dni z tym ogłoszeniem... Z darami Fenicjan trzeba być bardzo ostrożnym...	To proszę mi szczerze powiedziéć czy mama potrzebuje teraz pieniędzy?	Wacek!... przyszlij mi karminu, piwa i butersznyt!...	A co uczynimy z tym szerszeniem i z tą muchą?	A ty zapominasz o jednej rzeczy...	Ach, panie! Zajrzałem oto dziś do jednego z wnętrzywnętrzy i znam je wszystkie już! Wychodzę pijany smutkiem aż do nienawiści życia. To uczucie musi być wam dobrze znane, hę? Aż do nienawiści samego siebie, gdy energia bez ujścia zło lub żółć w sobie tylko warzy i serce nią własne zalewa. Dosyć z wami wieczór jeden przeżyć, aby was zrozumieć.	Ach, rozumiem, teoria bankrutuje w praktyce. Toteż ma prezes rację, że Jean Ogiński jest dziwakiem.	Ależ my jesteśmy wprost ze stajni!	Alimenty	Czy masz pan tę pewność?	Cóż będzie?...	Cóż chcecie?... skrzat to jeszcze, dzieciuch...	Cóż ja bym śmiał mówić o tak wielkim generale Buonaparte? Książę u niego służy za adiutanta	Do mnie!...	Dobryś, znowu!	Doprawdy? I masz na to dowody?	Dziękuję stryjaszkowi	Eins, zwei i mój Madziar zleci na łeb po schodach.	Gdzie?	Góry i kwita!	Hej-mej! Jeżeli sahib zabije kogoś, to go wsadzają do więzienia...	I cóż ona na to?	I ten kawaler powiada, że słyszał to na własne uszy?	Jak umarł?	Jeszcze by czas o tym pomyśleć	Jeszcze jedno pytanie Powiadasz, przed śmiercią sir Karola kilku ludzi widziało to zjawisko na łące?	Komuż na tym zależy, by wyznawać prawdę przepisywaczowi?	Mój ty biedny, kochany Ajdarze, szkoda twoich cudownych oczu na płakanie. Jakież to szczęście, że ja przy tobie jestem, inaczej zostałbyś sam, zupełnie sam.	Męztwo?	Mężu, przez litość!	N-naprawdę?	Niech pan pije, drogi panie Cavalcanti Aż dławi pana wzruszenie.	Niedawno się pobrali.	Niegodziwiec jeden! Odpłacę mu, odpłacę!	O tak, dobry opiekun Ile on ci daje na miesiąc?	O, mój ojcze! Teraz rozumiem, czemu cię zamordowali!	Odbywa przegląd swego pułku	Ot, czwarty!	Otworzą przed nami skarby ziemi i rozkażą jej, aby ojczyzną nam była!	Panie przekładają barby z brzegami dantelowanymi? Gust wyborny! Czy na papiliona?	Po cóż miałbym tam zachodzić?...	Po staremu wilcy tu was ogryzą.	Prawie tak, z małem streszczeniem, że jedno i drugie jest...	Puls ledwie bije, źrenice stygną... Pamiątkę zostaw, dopókiś przytomny. Czym prędzej powiedz, czym jest nasze życie?	Szumi młodość!	Są u mnie	Tak, ale czy syn, uwolniony, przyjmie mnie za wspólnika?	To jeden z najlepszych oficerów wojsk francuskich Człowiek znający się na tych rzeczach rozumie, co znaczy tego rodzaju pochwała. Podobno chciano go w swoim czasie mianować marszałkiem, wolał jednak zostać przy boku cesarza. Miałem sposobność widzieć go na dwa dni przed zajściami w KoruniiKorunia, właśc. A Coruña (hiszp. La Coruña)	To moja sprawa!	Widzę, że pan wymowny jesteś tylko w listach do pensjonarek.	Wiecie z czem przychodzę.	Więc ot i Carolus wyszedł z saku. Przewidywałem, że na to przyjdzie. Jakże to? zapomnieliście, iżem to prorokował? Niech Kowalski przyświadczy.	Więc umiesz po angielsku?	Więc?	Właśnież w tym rzecz. Najmiłościwszy nasz pan artystą jest i w kunsztach się kocha. Giana wypuścił za to, że śpiewa cudnie	Zapewne zacznie straszyć dopiero wtedy, kiedy pan odejdzie.	Zatrzymała się i spojrzała mu w oczy:	Zlynczować go!	Zobaczymy się więc wieczorem	Że też ojciec musiał koniecznie zrobić z siebie widowisko i sprowadza nam tu Żydów na kark. Co my z nimi poczniemy?	Żebym, psiakrew, którego z tych dyplomatów znał osobiście!	„Przyjdź królestwo Twoje”.
Żyć po co. No, i cóż z tego będzie, tak czy owak, tu czy tam, zestarzejesz się, zniszczy cię to życie. I co?...	Że maszyny i kultywatory nasze robią olbrzymie postępy. Wprawdzie nie doścignęły jeszcze zagranicy, ale to wada nieustalonego systemu, brak intensywności w wykonaniu. Wina ta ciąży i na obywatelach, odbiorcach. Zanadto wierzymy w zagranicę: co zagraniczne, zyskuje uznanie, a co nasze, najczęściej ironiczny śmiech. Ale śmiać się łatwo, trudniej działać.	Aha, nie co inszego to musi być A jej miłość się sromasromać się (daw.) ironiczne: Anna Jagiellonka miała w tym czasie 49 lat.	Bądź spokojny. Mówię o przyszłości. Przez miesiąc lub dwa miesiące niech ci wystarcza to, co tytułem gościnności otrzymujesz od brata. Potem zobaczymy.	Co to gadać, rzekł Presler, to bałamuctwo; damy sobie słowo honoru, że nad flaszkę ani kropli.	To nie jest cudzy interes! Kamionker Izraelitą jest... on nasz... a na co on brzydkimi postępkami swymi duszę Izraela psuje i sławę jego przed światem plami?... Zejde! I dla ciebie interes ten cudzym nie jest! Syn twój, Abram, do interesu tego należy!	A! Nie jesteś zły, a chcesz, żebym sczezła marnie, zginęła, byleś ty tylko postawił na swoim i byleś się cieszył... licznym potomstwem! I otóż ci się nie udało! Znaleźli się na szczęście ludzie lepsi dla mnie od ciebie, obcy ludzie, którzy mi dopomogli: Wanda i ten lekarz młody, co mi w tej chwili więcej okazał współczucia niż ty przez całe życie.	Co takiego?	Nic pana nie obchodzi, co się dzieje w świecie, jak żyją, co robią, co myślą?	Przyślę ci jutro nowe książki, ale co przeczytasz, musisz mi opowiedzieć.	Tak sądzę; ale co też mogą znaczyć te jego wiadomości z Grecji?	Tak mi się zdaje. To jego szwendranie się po całym świecie waścinym, jak opowiadasz, także nic dobrego nie znaczy. Dobre siedzi cicho w kącie, złe tylko szuka napróżno spoczynku którego nigdzie znaleść nie może. Tandem plunąć a porzucić.	U nich to samo. Powieśmy się, Tomek! Poduszkę się zastawi, kupmy wódki, wypijmy po flaszce i niech nas wszyscy diabli...	Upewniłabyś się jeszcze więcej, gdybyś go widziała i mówiła z nim tak, jak ja Wcale bym się nie dziwił (uważajcie, co powiem!), gdyby Piotr przy jego poparciu otrzymał lepsze miejsce.	Poszedłem najpierw do pani hrabiny ale nie mogłem się z nią widzieć, bo zajęta była wraz z mężem ważnymi jakimiś interesami. Alem ja tak nastawał, że sam pan hrabia wyszedł do mnie i tak mi powiedział: „Pan Goriot umiera, to i dobrze! Nic rozumniejszego nie mógł zrobić. Pani de Restaud jest mi potrzebna, bo musimy pokończyć ważne interesy, pójdzie sobie wtedy, gdy wszystko będzie skończone”. A taki był rozgniewany! Miałem już wychodzić, aż tu pani hrabina wchodzi do przedpokoju jakimiś drzwiami, których pierwej nie widziałem. „Krzysztofie powiedz memu ojcu, że ja się posprzeczałam z mężem i nie mogę go zostawić; chodzi o śmierć lub życie moich dzieci; ale przyjdę natychmiast, gdy wszystko będzie skończone”. Z panią baronową to znów inna historia. Nie widziałem jej wcale, ani mówić z nią nie mogłem. „A! pani śpi; wróciła dziś z balu po piątej i gniewałaby się, gdybym ją przed południem obudziła. Gdy zadzwoni na mnie, to wtedy powiem, że jej ojciec ma się gorzej. Ze złą nowiną nie ma się czego śpieszyć, zawsze będzie czas ją powiedzieć”. Daremnie prosiłem! Ach! Prawda! Chciałem się widzieć z panem baronem, ale nie było go w domu.	Jako nad rzeczą, która pana nie obchodzi?... Otóż nie kocham pana. Po prostu chcę mieć pana przy sobie i dla siebie. Nazwał pan to kaprysem. Mniejsza o to. W każdym razie rozporządzam środkami, które umożliwiają mi realizację tego kaprysu.	Hola!... Hola!... A cóż to wy, moi panowie, jesteście ajentami domu pogrzebowego, że mi w taki sposób urządzacie pacjenta?... Kazimierz! wyrzuć mi te butelki do sieni... A panów proszę, ażebyście pożegnali chorego... Szpital, choćby na jedną osobę, nie jest knajpą... To pan tak wykonywasz moje zlecenia?... To pan mając wadę serca będziesz mi urządzał pijatyki?... Może jeszcze zaprosicie sobie dziewczęta?... Dobrej nocy panom a na drugi raz nie otwierajcie mi tu piwiarni, bo was zaskarżę o zabójstwo...	Ach, to dobry pomysł Zaraz pojadę do Bolińskiego. Ale widzisz, oni starają się o zabezpieczenie swoich pretensji na moim majątku, a że mają wpływy w Banku Wschodnim, to zamrożą mi tam całą gotówkę. Tymczasem wpadła mi świetna kombinacja do głowy. Kolosalny interes: trzeba na to kupę forsy wynaleźć.	Chwała Bogu. Jeżeli się nie gryzą, to znaczy, że zmartwienie dopiero chodzi gdzieś za nami. Trzeba tylko dobrze uważać, a można mu się jeszcze wywinąć. W każdym razie chwilowo dajemy spokój naszej sprawie. Możemy się fajnie zabawić. Znasz Robin Hooda?	Cóż tu Antek ma do rządzenia? jego to?	Hm... hm... o włos, to stałoby się! Radziłbym panu jednak nie wskakiwać zbyt często do jadących już pociągów.	Jam Kowalski, a to pani Kowalska... Idźcie do wszystkich diabłów!!	To najwygodniéj bo świadek ten nie miesza się do spraw naszych tak czynnie, aby dla nich zstępował na ziemię. Najlepszém świadectwem Bożém jest los, który waćpana spotyka. Oto są owoce waszéj polityki: pruski najazd i sromotna króla ucieczka.	Wielka to z waszej strony dobroć, że zgadzacie się przyjąć do siebie biedną, opuszczoną przez wszystkich dziewczynę	A ja powiadam, że za króla z uczty Baltazara! to najbogatsze.	Aa, to pan jest? Może byśmy tak zagrali w warcaby?	Czy zatrzymamy to w tajemnicy?	Czy znacie tekst pieśni Schuberta Der Tod und das MädchenDer Tod und das Mädchen kochany. i broni się tak, jakby się broniła przed kochankiem: „...rühre mich nicht an”rühre mich nicht an (niem.) Daj mi swą dłoń, piękna i delikatna postaci.. A to jest przecież śmierć.	Jedno ziemskie i jedno wieczne. Czyż jednak z tej niepowtarzalności nie wynika nakaz, aby swoim życiem, myślami i uczynkami nie rzucał człowiek cienia na tych, którzy po nim nadejdą? Czemu jedno chore istnienie ma zatruwać inne, i grzechy i występki jednego człowieka mają się kłaść ciężarem na barki innych?	Już mi to pan Sobieski konfidowałkonfidować rzekł Zagłoba.	O, byłam bardzo smutna, samotna ale wierzyłam w ciebie! Ufa serce, gdy kocha. Tyś mój! Ja tylko przez ciebie żyję, bo i cóż to jest życie? kiedy się człowiek śmieje i weseli, smuci i płacze, myśli i kocha	To i lepiej. Stój no waćpanna.	To ten człowiek pomógł ci w ucieczce?	Wiem, panie, albowiem powiedział mi to dozorca Chadigi, ja zaś, dowiedziawszy się o tym, przyszłam nie tylko błagać cię o pomoc, ale by ci powiedzieć także, że dwaj ludzie z mego pokolenia Dangalów, Idrys i Gebhr, są wielbłądnikami w Medinet i że uderzą przed tobą czołem, gdy tylko przybędziesz, ofiarując na twe rozkazy siebie i swe wielbłądy.	Z każdego boku jest to prawda, jest to cztery razy prawda. Pan mi dowiedź, że jest inaczej.	Jak najprędsze zrzucenie tego stroju, rzekł Pobożanin; mógł on chwilowo być potrzebny, ale naraża dziś więcej niż broni. Powtóre, sama nie możesz pani pozostać... trzeba żeby ją ktoś odprowadził do Warszawy. W Warszawie nie będzie też łatwo coś znaleźć stosownego...	Jest czynnik potężny, posłuszny, szybki, łatwy do dyrygowania, który nadaje się do wszystkich użytków i który panuje na moim statku. Wszystko się tu robi przez niego. On mnie oświeca i ogrzewa. On jest duszą moich przyrządów mechanicznych. Czynnikiem tym jest elektryczność.	Do Bzika.	Dobrze! Leć do Kryczyńskiego natychmiast i każ im, by zajmowali Raszków.	Głupiś, kochanku. Zwyczajnych kozłów do lasu nie puszczają, boby zniszczyły rozumiesz? Najpierw leśniczym, a potem nadleśnym.	I pani tak mówi! Pani, która, przy wszystkich warunkach posiadanych do szczęścia, jesteś najnieszczęśliwszą, bo już tracisz wzrok, bo jutro może zupełnie zaniewidzisz? Pani błogosławisz?	Może mi pan przynieść taki kwitek nawet na milion, i też go chętnie przyjmę Niech pan powie, o której, a mój posłaniec wstąpi jutro do pana i przyniesie dwadzieścia cztery tysiące franków.	Nasi piraci kochają pieniądze, ale jeszcze bardziej kochają swego kapitana i oddadzą ci także więźniów z nadbudówki.	Nie, nie, dziękuję, czekam tylko na wóz i braciszka. Ścielę się do nóg.	O którym liście wasza książęca mość mówisz? Bo oni, przeczytawszy sami ten, który znaleźli przy mnie, przeczytali mi w nagrodę drugi, któryś wasza książęca mość do komendanta birżańskiego pisał...	Trzech lub czterech... posłać szwajcarów niech wezmą i do Pleissenburga; tam rozum przychodzi: reszta będzie siedziéć cicho.	A kochanemu profesorowi szczęśliwej drogi i szczęśliwej misyi.	A no!	A toż znowu?...	Bezdzietnie!	Bóg zapłać	Cisza! Mówcie szybko, gdzie jest Van Gould!	Czym więcej kupimy, tym więcej zarobimy.	C’est pour épater...	Daj mi pokój!	Dlaczego?	Ej!... Nikt... Ot! Tak; zła jestem i koniec.	Et, dałbyś waćpan pokój!	Głupstwo!	I mówisz, że wysysają krew?	I taki zawsze poważny, jakby kij połknął.	Jaśnie panie, powóz Francuza wielokrotnie mijał się z kolaską Teresy.	Jestem gotów.	Jesteś czegoś zły?	Książka, Literat odpowie licencjat	Miłosierdzie, Pies, Sługa	My robimy ładny kawałek flirtu	Nie mogę prędzej pisać, niż piszę.	Nie mogę, nawet dla ciebie, surowo odezwała się córka...	Nie rozmawiałbym z tobą, mój synu, gdybym tego nie wiedział.	Nie; ja jestem synem Beniamina, najmłodszego z synów Saula, który dawno już temu umarł.	Niech nie odchodzi. Każ mu być tu, proszę!	Nieszczęście!	O, powiedz, proszę cię, powiedz!	Odp.: Tak, proszę pana. Czyśćcie zęby pastą Flit. Jest oszczędna, jest najlepsza, jest angielska. Chcecie mieć pachnący oddech? Używajcie pasty Flit.	Pani daruje niedyskrecję zapytania. A pani ślub kiedy? Zapewne rychło.	Panie, ja nie jestem zadowolony z siebie!	Pavėlykite, o darodymai rasis	Pewnikiempewnikiem (gw.) ospa., bo czerwona i rozpalona kiejkiej (gw.)	Planchetku mój miły prawdziwie nieoceniony z ciebie człowiek.	Potem nadejdą może inne czasy.	Powinnibyście się domyśleć Lekko sobie ważycie Hocza i gmin, a grozi wam wielkie od niego niebezpieczeństwo.	Prawda ale wystarczyłoby napisać: natychmiastowy przyjazd konieczny.	Skąd przybywasz, moja damo?	Stabrowska?... ta literatka?	Starszy pan! O mój Boże, przylatujemy, a tu pan nieżywy, a panienka na ziemi...	Tak jest!	Tak jest.	Ten twój mistrz musi mieć niezłą policję tajną. Boję się, że pracuje ona metodami lepszymi niż nasza defensywa.	Trzeba by go na auto posadzić.	Widzi pani	Wiem, posłowie od papieża.	Wiem. Nasza piechota maszeruje na dzień około trzynastu mil egipskichmila egipska	Wyjeżdżał pan?	Wyobraź sobie, że przed kilku laty omal nie zostałem sam gwiazdorem.	Z jakie pół kos.	Z sześciu pułków ciężkiej jazdy zostały tylko dwa szwadrony	Zagramy sobie z panią, pani Grandet	Zarozumialec jakiś! Wżdy pieska ja sam, przez twojej rady umyśliłem.	Łżesz!
Młody człowieku młody człowieku, zapewniam cię, iż pomimo że na stoliku twoim znalazłem książkę, która wyprowadza człowieka od małpy, jesteś moim synem, a ja nie ścierpię, aby Bielecki ubliżał wierze świętej. Bo co pozostało oprócz wiary? Reszta wszystko przemija, a Bóg jest wieczny, jak powiedział TertulianTertulian, właśc. Quintus Septimius Florens Tertullianus (ok. 155–ok. 240)	Słuchaj, Krzychu wiesz, na czym mi zależy, wiesz, że nie zamierzam stawać ci na drodze, że wkrótce zostawię ci całe przedsiębiorstwo. Powiedz zatem, dlaczego zajmujesz wobec mnie pozycję jakby obronną?	Nie mam ochoty cię zabijać. Szkoda o tym gadać zresztą. No, my już odchodzimy. Zabieram z sobą ten kolczasty przedmiot na dowód, żem ciebie zwalczył i wystawił na pośmiewisko.	A jęczmień na Świńskim Dołku obejrzałeś?	Już mi to kiedyś powiedziałeś w Paryżu i teraz, zaraz na lotnisku. Naprawdę jestem podobna?	Nautilus. Na niego stawiałem.	Poczekaj, idioto jeden ty tu na miejscu łatwiej kark skręcisz!	Postaw największy kociołek na ogniu, moje dziecko mam wreszcie tajemnicę!...	Właśnie to nas zgubiło! Przez dwanaście godzin burza rzucała nami jak piłką, aż zrobił się przeciek. „Penelon chyba idziemy na dno, mój stary, daj mi ster i zejdź na dół”. Wziął ster, a ja zlazłem na dół, a tu wody na trzy stopy! Wracam i wrzeszczę: do pomp! do pomp! Ale co z tego, było za późno. Wzięliśmy się do pomp, ale im więcej pompowaliśmy, tym więcej się nalało. „Ech, do diabła jak mamy tonąć, to i tońmy; raz się umiera w życiu”. „Taki to dajesz przykład, Penelon? czekaj no, czekaj tylko!”. Przyniósł z kajuty parę pistoletów i zawołał: „Łeb roztrzaskam pierwszemu, co odejdzie od pompy!”.	Po drugiej, ale z dala, bardzo z dala A prócz rycerzy na koniach jest moc pieszych w blachach i z ogromnie długimi dzidami. A prowadzą takie wielkie skrzynki, a te skrzynki mają takie długie gardziele, a jak podsypią jakiś czarny proszek i podpalą, to z onych gardzieli wylatują wielkie okrągłe kamienie. I dym także, i ogień. A śmierdzi tak, że w gardle drapie i w nosie kręci	Hale, póki nie pora, to co ta bedebede (gw.) mnie. przeniosą do izby, na łóżko pod obrazy, i świecę mi zapalą... i księdza sprowadzą... a potem we świąteczne szmaty me przyobleką i pochowek sprawią gospodarski. Juści, dałam na wszystko... a ludzie poczciwe sieroty może nie ukrzywdzą. Niedługo przeciekprzeciek (gw.)	Nie tylko po dworach, lecz i po zamkach, ba! nawet na królewskim dworze	Och, ręczę ci, że pan Bloch nie czekał na więcej, wziął nogi za pas.	Mokumie jeżeli łoskot, który słyszałeś, pochodzi od maszyny parostatku, to, aby go rozróżnić, należy zejść na dół i przyłożyć ucho do powierzchni wody. Woda przenosi dźwięki wyraźniej i szybciej niż powietrze.	Nazywam się Polikarp Białopiotrowicz Mam dwóch wnuków; za nich obu przychodzę tu na obrachunek.	A przecie i książę Bogusław już teraz królowi i Rzeczypospolitej służy Niechże im Bóg obudwom przebaczy, a zwłaszcza temu, który krew rozlał... Ludzie wszelako zawsze będą mieli prawo powiedzieć, że oto w chwili największego nieszczęścia, w chwili klęsk i upadku na tę ojczyznę nastawali, a nawrócili się do niej dopiero wtedy, gdy nieprzyjaciołom powinęła się już noga i gdy korzyść własna nakazywała ze zwycięzcą trzymać. Ot, w czym ich wina! Teraz już nie ma zdrajców, bo nie ma zysku ze zdrady! Ale jaka w tym zasługa?... Zali nie nowy to dowód, że tacy ludzie gotowi zawsze mocniejszemu służyć? Bóg by dał, Bóg by dał! żeby inaczej było, ale takich win Magierów nie opłaci...	O, wiem dobrze, że macie Nie potrzebuje pan mydlić oczu. Na nic się to nie przyda, zapewniam pana. Chodzi nam o tę mapę	Niby pan nie wie? Jak pan nie wie, to mogę panu powiedzieć, tylko nie będziemy tu z panem dyrektorem na korytarzu gadać.	E! i tego nie potrzeba, proszę waszej książęcej mości samo wspomnienie okrucieństw tygrysa tego zdoła mnie wyleczyć, a z pozwoleniem waszej wysokości, odejdę teraz, ażeby nie patrzyć więcej na jego obmierzłą i szczapowatą twarz.	I nigdy nie przekroczysz, cioteczko. Gdy skończysz sto lat, jeszcze będziesz miała osiemnaście. Tak, żal mi i jestem też niezadowolona. Panna Stacy powiedziała mi już dawno, że gdy osiągnę dwudziestkę, charakter mój będzie ukształtowany, dobry czy zły. Nie czuję, aby to było to, co być powinno. Jest pełen niedociągnięć.	Przyjacielu Sancho wiesz o tym, że nie będziesz człowiekiem większym od drugich, jeżeli nie będziesz działał więcej od drugich. Wszystkie te burze, co nam się przytrafiają, nie sąż dowodem, że niebo się dla nas wypogodzi i lepsze nastaną czasy? Czy nie wiesz, że złe i dobre ma swoją granicę, a jeśli gwałtowne rzeczy nie mają trwałości, czy nie powinniśmy wierzyć nieomylnie, że dotykamy już palcem darów losu szczęśliwego? Przestańże się tak bardzo trapić przygodami, co mnie się przytrafiają, a których najmniejsza cząstka na ciebie nie spada.	A co, jak usiadł w sadzie rano, tak i dotąd tam siedzi kiejkiej (gw.) boję., żeby mu się rozum nie popsuł.	Nie wiem i bardzo mnie to dziwi... zazwyczaj kręci się tutaj zawsze wieczorem, jak gdyby sam czart go popędzał.	Dobrze, dobrze jeżeli chodzi tylko o zgodę ojca, będziesz moją żoną. Ewo, droga Ewo, uczyniłaś mi życie bardzo lekkim do dźwigania od tej chwili. Miałem, ach! serce bardzo ciężkie brzemieniem uczuć, których nie mogłem ani nie umiałem wyrazić. Powiedz tylko, że kochasz trochę, a znajdę odwagę potrzebną, aby mówić o reszcie.	Nie, mości Land zwierzę jest ranione, oto jego krew, ale twój pocisk nie został w ciele.	He! Cześnikiem mnie nazywają, chociaż takie było moje cześnikostwo, jak twego ojca skarbnikostwo.	Masz swoje pół suwerena; dostaniesz drugie pół, jak mi doniesiesz coś więcej. Dobranoc.	Nie mój dom. Nie ma co do tego dyspozycji. Nie mam poręcznej drabiny. A słup i tak latami stoi. A ile to ja, proszę łaski pana, zboża przez te lata wydał do spichlerzów państwa nawłockiego! Któż by to zliczył! Ile się to mąki przemełło w tutejszym młynie!	StarośćOsamotnienie jest właściwością starości ja zresztą nie znoszę towarzystwa. Ludzie nie zapełniają życia, wnoszą w nie tylko chaos.	Tereso, nigdy się nie zdarzyło, żebym ci nie dał tego, co przyrzekałem Wejdź do groty i ubierz się.	Cóż to za człowiek? Żeby mię tylko nie sprzedał za jakie srebrniki. Bom widział już takich między nimi, co się to Francuzów trzymają dla zysku, ale zarazem i od swoich radzi biorą.	Stolica Święta prosi, abyśmy utrzymali pokój za wszelką cenę. Żąda, aby mistycyzm został policyjnie zakazany. W Anglii nie da się tego zrobić w ogóle... Mówię wam, panowie, czternaście funtów. HeavenHeaven (ang.)	A co najmniej nadałby jej imię Fiona, bracie Sibie, czyli, inaczej mówiąc, nazwałby ją pięknością, jakiej nie było równej w epoce gaelickiej!	Ale dlaczego nie ma mi się udać?... Dlaczego?...	Może znajdzie się coś, ale nie wiem ile. Drobnostka.	Nie ma tu co mówić lepiej byś się trochę położył, Jazonie Olley.	Wszystko to pokochamy, to będzie nasze, w krwawym trudzie zdobyte, bez krzywdy niczyjej. Gdzież tam! Za każdą rzeczą będą szły przyjazne spojrzenia tych, co z miłością dla ciebie będą próg nasz opuszczali. Wszystkich ludzi, których ty uzdrowisz, dobry lekarzu... Dobry lekarzu...	Udałem się w tę podróż po wojnie, która się tam rozegrała. Chciałem odszukać grób jednego przyjaciela, tam, pod beznosą czaszką sfinksa poległego. Tymczasem te piramidy, obeliski, sfinksy, pustynia, miasta zaginione i wszystko, co się tam działo, tak mię, uważasz, wzięło, że zacząłem z książek dochodzić, co i jak. Moi przyjaciele, a osobliwie jeden, którego bardzo kochałem, zostali tam zamordowani.	Bardzo być może Nic o tym panu nie mogę powiedzieć.	Nie jestem ani księciem, ani złodziejem, ani biskupem, ani komediantem Jestem biedakiem opadłym z sił, który przybył tu z Paryża piechotą. Nazywam się Lucjan de Rubempré, a jestem synem pana Chardona, poprzednika pana Postela, aptekarza z Houmeau. Siostra moja wyszła za Dawida Sécharda, drukarza z placu du Mûrier w Angoulême.	Nie mają, lecz chcą mieć. Im także obmierzły rządy kapłańskie.	Od czegóż Dietrich von Altenburg! Wszak wszyscy, ilu nas jest komturów, uważamy cię zawczasu jako Wielkiego mistrza. Zygfryda więc rozkazy mogą być pominięte, a wola Dietricha stokroć przy układach szanowaną	Umiem prawdę odróżnić od fałszu, a wątpliwych wieści nie śmiałbym jego królewskiej mości donosić.	Wierzę bardzo ale słyszałem, że daleko więcej jest mnichów.	Wychowuje cię Pata (to była jego najstarsza żona) i ona chodzi z tobą po naszym ogrodzie, który jest duży i piękny.	I cóż z tego! Powtórz raz jeszcze, błagam, powtórz, może uda mi się uwierzyć. Powtórz raz setny, że odrzucasz moją miłość, którą matka twoja widziała dobrym okiem; spraw, abym przekonał się, że igrasz z moim szczęściem, że nie obchodzi cię ani moje życie, ani śmierć. Ach, Boże mój, Boże wielki! Marzyć dziesięć lat, że będę mężem twoim, Mercedes, i stracić całą tę nadzieję, która była jedynym celem mojego życia.	Panie sześć milionów Egipcjan, a ja i moi przyjaciele przed innymi zgodzimy się, ażebyś czerpał z tamtego skarbca. Ale... nie łudź się, wasza świątobliwość!... Bo stu najwyższych dostojników państwa oprąstu najwyższych dostojników państwa oprą się temu	A jam jest Ługowski, dworski królewski!... Proszę, to waćpan aż z Litwy, spod Witebska jedziesz?	A kto już pomarł, nie wstanie	A więc zna ksiądz wiele języków?	Czy nikt z was nie ostał?	Dobrze więc, powiem ci, że także i mnie byłoby przykro, gdybym miała już nie ujrzeć Czarnego Korsarza	Gdyby nie to podobieństwo ze starą, można by sobie i tak, i owak myśleć...	Jest lepszy sposób	Jest tobą zachwycony...	Nie.	Tak jest.	Dowiaduję się co chwila lepiej o tem.	I butelkę wina starego dla ojca, bo mi się zdaje, że to będzie skuteczniejsze od chiny.	Nad sto tysięcy prócz sreber i kosztowności, których bodaj że drugie tyle.	No, żeby zaś... My są piechota, a ty co tu robisz?	Od dnia, w którym rozpocząłem analizę, tj. temu już parę miesięcy, aż do dziś rana krótsze ramię odgałęzienia ciągle odchyla się o ten sam kąt od pionu, podczas gdy przeciwnie ramię dłuższe ustawicznie zmienia kierunek.	Oj, to co będzie? on musić już prędko umrze!	Ja mam po babci ja mam... trzy tysiące rubli. Więc pani będzie taka dobra... taka kochana...	A pod względem materialnym? Przepraszam panią, że o to się pytam.	A potem co uczynić i dokąd iść?	A! do wszystkich djabłów! kochany Aramisie, jeżeli to są owoce, jakie ci z Tours przysyłają, powinszuj odemnie ogrodnikowi, który je hoduje.	Co pan wyprawia	Co?... Gęś?... Jaka gęś...	Dlaczego do sanatorium?	Kiedy doprawdy, panie profesorze...	Pamiętaj, dodała raz jeszcze, i wybiegła.	A tak, lecz i inni...	A to doskonałe! Mamże temu wierzyć?	Bardzo dziękuję stryjaszkowi.	Boska w tym wola.	Czemu, Doady?	Dlaczego musi chodzić w worku i posypywać głowę popiołem?	Gdzie go wsadzimy?	I Ducha Świę...	Kogo prosił?	Która?	Kłamstwo	Ludzie wygrywają przecież...	Masz twarz człowieka zupełnie zadowolonego, zupełnie spokojnego.	Może być.	Może.	O raju... to dla mnie? Naprawdę? Taka biała kosulkaTaka biała kosulka	O, nawet ważną rzecz chcę ci powiedzieć	Och, panie dyrektorze, naprawdę bardzo dziękuję...	Parce que les Frères Maçons qui s’étoient unis pour la conquête de la Terre Sainte avoient choisi Saint-Jean pour patron...	Proszę, proszę! To waćpanna znasz tak dobrze pana Wołodyjowskiego?	Rozmawialiśmy tylko. Pan Brooke przyszedł po swój parasol	Staniem tam i tak! Trzeba szkapom wytchnąć.	Takich nam teraz trzeba ludzi	Tysiące kozic.	Wprowadzisz ich?...	Wyszedł ze znajomym?	Właściwie to mnie rujnują komornicy...	Zapewne... Może pojutrze!
Nie sądzę że on i jego żona są jak stworzeni dla siebie. Bóg świadkiem, nie znam w świecie czegoś nudniejszego niż ona: oszalałabym, gdyby mi przyszło spędzić z nią dwie godziny. Ale powiadają, że on ją ma za bardzo inteligentną. Bo też trzeba sobie powiedzieć, nasz „mistrz” był zwłaszcza potężnie głupi: widziałam go, jak bywał olśniony osobami wprost nie do pojęcia, poczciwemi idjotkami, których za nic nie ścierpiałoby się w naszej paczce. I co powiecie! on pisywał do nich, rozprawiał z niemi, on, Elstir! To nie przeszkadza, że miał strony urocze, och! urocze, urocze, i rozkosznie niedorzeczne oczywiście. (Bo pani Verdurin była przekonana, że ludzie naprawdę wybitni robią tysiące szaleństw. Fałszywy pogląd, w którym jest jednak coś prawdy. Niewątpliwie, owe „szaleństwa” są nieznośne. Ale zwichnięcie równowagi, które objawia się dopiero na dłuższą metę, jest skutkiem owładnięcia mózgu ludzkiego przez subtelności, do których nie jest pospolicie stworzony. Tak iż dziwactwa uroczych ludzi przywodzą do rozpaczy, ale nie ma prawie uroczych ludzi, którzy by skądinąd nie byli dziwakami).	No, no, kochana, ja przecież także pijam czasem herbatę Angeliko sądzę z kilkumetrowych rachunków twojej krawcowej, że nie zbywa ci na pięknych toaletach, w których się godnie zaprezentujesz naszemu gościowi. Musicie obie z matką pomyśleć o urządzeniu jak najwspanialszego przyjęcia. Pewnie zechcecie urządzić kilka rautów i balów. Ja bo zawsze byłbym raczej za porządną królewską ucztą, ale każdy ma inny gust. Prosiłbym cię też, duszko żebyś raz już przestała nosić tę odwieczną suknię z niebieskiego aksamitu, w której od pięciu lat widuję cię na wszystkich audiencjach. Kup sobie także nowy naszyjnik, tylko niedrogi, ot tak, za jakieś sto, sto pięćdziesiąt tysięcy dukatów.	Wyspa nazywa się Itongo, a słowo to w jednym z narzeczy Oceanii oznacza ducha. Czyli: wyspa-duch.	A tak, prawdę wam brat powiedział, oni na to najbardziej łase, bo to ze starego już niełacnoniełacno (daw., gw.) biedota, ludzie biedni. bije się za wiarę Mahometa, i to z takim zawziątkiemzawziątek (daw.) ten, kto się czegoś zaparł, odszczepieniec, odstępca.. Niechże będzie pochwalony Majestat Boski, że mnie na podobną infamięinfamia (daw., z łac.)	A i bez tego długie on ma ręce, jako pan taki...	Ale skąd on wyrwał taki surdut?...	Bo duch w zasadzie jest jeden i przez przemiany różne do ostatecznej dąży jedności, która snadź była kiedyś na początku, choć nie wiem, czy ten początek można brać w czasowym znaczeniu.	Bohaterka, zaciskając w drżącej dłoni zdobyty klucz, rozgląda się po korytarzu, a uchwyciwszy moment, gdy nikt jej nie widzi, otwiera szybko drzwi pokoju groźnej wampirzycy. Tam przeprowadza rewizję, znajduje bezcenny dokument, zaciera po sobie ślady, zamyka drzwi, a klucz odnosi na dół, prosząc o wymienienie go na właściwy. Nie zwlekając dłużej, natychmiast pakuje swoje manatki, reguluje rachunek i wyjeżdża najbliższym pociągiem.	Kto on?	Oczy moje i serce. Jest ono jak dolina między górami, która nie może milczeć, kiedy słyszy krzyk, lecz odpowiada echem.	Taka baronówna, jak i on książę. Ha, a tam tylu prawdziwych...! Nie, ja nie mogę...	Czemu nie? chciałabym bardzo. Jak zejde kiedy dużo koszyków sprzeda, a ja dużo wełny naprzędę... kupim sobie znów na targu takie białe koźlątko...	A do mnie z Balic. Biegaj do miłościwego pana, powiedz, że idę! Ewa, gdzie moja opończa?	A jednak skafander, jakiego używasz pan do zanurzania się w wodzie, wyświadczałby wielkie usługi w tej operacji.	Adam, wyrodne dziecko zakazuję ci. Ty nie myśl, żeś maturzysta. Ja, ojciec, ci mówię, że jeśli nie przeprosisz szanownego pana i gościa w tej chwili, to ja, ojciec, ciebie własnoręcznie, słyszysz, staropolskim zwyczajem. Ja człowiek starej daty i nie będę zważał na lata.	Ależ to jest impertynent!	Brat Danveld przyszedł do mnie i dał mi zakonne pocałowanie, ja zasię myśląc, iż on to przez swawolę jakowąś czyni, podniosłam na niego bezbożną rękę...	Cóż to znaczy? Tamb’ Itam jest tutaj...	Fakty! Trzymaj się faktów.	Józia, a to jak Boga tego, mów no po ludzku, człowiek siedzi, jak na kazaniu niemieckiem, a to ino szerc... szerc...	Kto to przyjechał?	Lodzia musi się z nią znać, a o ile sobie przypominam, były na jednej stancji i razem chodziły do szkoły, była nawet u państwa, tak, przypominam sobie.	Mieszkał, a raczej mieszkała jego matka. Lecz zamek wydał jej się zbyt smutny i nie podobał się jej. Wyprowadzili się w zeszłym roku.	Mówiłeś mi pan o niebezpieczeństwach, z jakimi według opinii historyków starożytnych połączona jest żegluga na Morzu Czerwonym?	Na troski najlepsza pociecha a tej się nie spodziewam.	Naprzód odpowiem ci jako statysta: imię Tuhaj-bejowicza mogłoby wprawdzie certum quantumcertum quantum (łac.)	Niech się i pan hrabia do tej rzeczy przyczyni. Nie kradzione, bo dla partii.	Niech-że pan skończy... proszę pana o to...	Ojcze mój! Nie pojadę. Zostanę z tobą. Daruj mi. Przebacz, nie wiedziałam, że ci sprawię boleść taką. Nie zostawię cię samego, nie rozstaniemy się nigdy. Słyszysz, ojcze, tylko mi przebacz Tak, nie pojadę, zostanę z tobą, ojcze.	Ordynat jest zastosowanyzastosowany do kogoś odrzekła prędko.	Pan się boi?	Prawda, jak jej dobrze w tych klejnotach?	Raczej whisky. Władza, Robotnik, Alkohol, Pozycja społecznaWiesz, co to jest koniak?	ReligiaKażdą się religię buduje na męce. A zapanuje nad światem obrządek, który się z bólem upora w poczęciu i swym wyznawcom bezbolesną pewność otworzy na wieczność.	Skoro jest pan taki hojny, to dostanie pan coś za to ode mnie.	Smutek tam lęgnie się ze zgrozą	Słuchaj, zdrajco! Ja bym stu takich wyrodków za jeden jej włos oddał!... Ale ja tobie nie wierzę, krzywoprzysięzco!	Tak niewątpliwie stało się to niedawno.	Teraz ja się pytam, co tobie Mela? Masz łzy w głosie?	W istocie... panie hetmanie dobrodzieju... jestem w przykrem położeniu...	Zaprosiłam pana	Zastanowimy się razem Powiedz tylko, co się stało?	Zwykłe halucynacje akustyczne wywołane lekkim rozstrojem nerwów. Ponadto meble może się pozsychały: ogrzewasz pomieszkanie dość silnie.	Źle! źle!... Muszę szukać kupca na mój materiał wybuchowy. A myślałem, że połączymy się...	Żyć po co. No, i cóż z tego będzie, tak czy owak, tu czy tam, zestarzejesz się, zniszczy cię to życie. I co?...	A ja wiedziałem, że pan jesteś mądry człowiek.	A jakże poradzono sobie z marszałkową d’Ancre? krzyknął król w najwyższym uniesieniu	A jeżeli czasem stryj zostanie w domu?	A ty, Jadziu, tak samo myślisz?	A widzisz! Chwała bądź Bogu...	Ach, dawniej!... to co innego.	Ani słowa o tym wszystkim, Nanon	Bardzo szczęśliwi Był chyba zbyt dobry dla mnie.	Bynajmniej	Chwała Bogu! A gdzie pan Hieronim?	Czapkę zrzuciłeś.	Czego tu chcesz?	Cóż ci tam znowu?	Cóż to za łaska?	Dalej niech sobie sami radzą.	Dobrze. Słyszę zgrzyt sprężyny.	Doskonale!	Drogi panie, w najprzyjemniejszej. Ojciec da panu pięćdziesiąt tysięcy liwrów rocznie, póki będziesz pan w Paryżu.	Gospodarz	Ja kocham byka...	Jakkolwiek bądź, mało miałbym zaufania do pańskiego lekarza i dobrowolnie nie prosiłbym go o poradę!	Jużci prawda Panowie! hej tam...	Mam głęboką nadzieję, że sprostam swym obowiązkom wspomagana przez nieprzebraną łaskę i nieskończoną dobroć Zbawiciela mego, Jezusa Chrystusa.	Mniszewski! ty! w tym stanie!	Mogęż liczyć na instancję?	Mówisz zatem iż tego grubijańskiego szlachcica posądzasz...	Nagroda.	Nie jestem chora i niczego mi nie brak	Nie ma tu ptaków.	Nie spróbował pan nawet?	Nie wolno mi wychodzić poza to drzewo, a zresztą trzeba również pomyśleć o znaczku pocztowym.	Nie zgubię napewno	Nie, to sarna; patrz waćpanna: dwie, trzy!	No, Stanko, dawaj pastorał!	Nowa emisja?	Oby tylko wzeszło!	Oddam go tylko królowi	Pilėnuose? aš nežinau, o pabaigoj žiūrėsiu, kaip išpuls.	Potrącił mnie na wyścigach.	Powiedziałem!	Prawda. Po pogrzebie Danvelda wyruszę zaraz w drogę.	Prosto z Zasławka, gdzie siedzę prawie od dwu miesięcy A niechże ich w końcu diabli wezmą, w jakie wpadłem awantury!...	Sam widziałem...	Skądże panienka wie?	Słyszałem... i co?	Tam do licha! cóż ty na to, mój chłopcze? To są bardzo osobliwe fakty.	To ja mam opowiedzieć wszystko, co widziałem?	To już chyba dotychczas z mody wyszło My teraz we wszystkim stoimy za Ameryką. Może już czas na dworzec?	To przegram.	Wina, Ojczyzna, Grzech, Przemiana, Przyjaźń	Więc czemuż ta komedia?	Wracajmy Nie może pokój stanąć, niech będzie wojna.	Zabieramy obie. A łóżka wygodne są?	Zawsze zgoda.	„Poszło”! Komuś tam o nie poszło.
Chodziłem raz bez celu po Rzymie Niebo było przeczyste, a księżyc oblewał kolumny i mury bladym, tajemniczym światłem. Towarzysze moi poszli kędyś za dziewczętami, mnie tęsknota za domem i miłość popędziły w świat. Wreszcie poczęło mnie palić pragnienie, wstąpiłem tedy do pierwszego z brzegu domu podmiejskiego, by poprosić o szklankę wina lub mleka. Ukazał się w progu izby starzec i pewnie w pierwszej chwili wziął mnie za podejrzanego włóczęgę. Powiedziałem mu, o co proszę, a gdy się dowiedział, że jestem cudzoziemcem i Niemcem z narodowości, zaprosił mnie gościnnie do izby i przyniósł flaszkę wina. Poprosił mnie, bym usiadł, i spytał, czym się trudnię. W izbie pełno było książek i starożytnych zabytków. Zawiązała się długa rozmowa. Opowiadał o dawnych czasach, o malarzach, rzeźbiarzach i poetach starożytnych. Dotąd nie słyszałem nikogo, co by tak mówił, zdawało mi się, jakobym przybił do nieznanego lądu i wysiadł na obcą mi ziemię. Pokazywał mi pieczęcie i inne stare wyroby, potem czytał z zapałem prześliczne poezje, tak że czas minął szybko. Dziś jeszcze radość serce me przejmuje, gdy wspomnę na różnobarwny zamęt myśli dziwnych i uczuć, jakich w onw on wieczór góry Harz; góry harceńskie., czułem się szczęśliwy i wesoły, jakbym szedł na wesele. Nie zatrzymywałem się w drodze, dążyłem ciągle polami, przez równierównia	Cicho siedź, idioto! Kto się ciebie pyta o to wszystko? Nie zrozumiałeś nic z tego, co ci mówiono.	Co ty tam robisz? Panowie dowiedzcie się, że nasz przyjaciel de Valentin pan margrabia de Valentin, posiada tajemnicę robienia majątku. Jego pragnienia spełniają w tej samej chwili, w której je poweźmie. O ile nie zechce uchodzić za chama, za człowieka bez serca, zrobi nas wszystkich bogaczami.	Tak, nad wszystkimi, mój panie Dumny jestem wobec ludzi, bo to są węże gotowe rzucić się na tego, kto je przerasta, a jednocześnie nie depcze. Ale dumę moją składam przed Bogiem, co mnie wyciągnął z nicości, abym się stał tym, czym jestem.	To nie dziw są to czasy, któremi brzemienne chodziły wieki.	Wziąć go aby nie uszedł co poznał że był Jaksa.	Zasnął... zasnął twardo... jak małe dzieciątko Ma się rozumieć, nie ma tu mowy o nijakim jedzeniu, póki on się nie obudzi. Czy widzieliście kiedy taką siłę modlitwy? Wierzę, że on zawdy wypatrywał młodego Olley’a za oceanem. Jazon był strasznie dumny ze swego chłopaka, a mnie się zdaje, że wszystko, co się zdarzyło, to kara za czcze bałwochwalstwo.	Ale po co chamowi majątek, we łbie mu się przewróci i będzie myślał, że wszystkim jest równy.	Co mogli ułożyć? wrąc i tupiąc nogami jak dziecko, zapytał podczaszyc.	Co? Ma zostać u Halnego Dziadka? Czy ci się pomieszało w głowie, Deto? Jakże możesz robić coś takiego! No, no, stary wyperswaduje ci to dokładnie, ręczę!	Mógł podjechać gondolą. Widzi pani, u nas co innego; ale tu, we Włoszech, takie już jest powietrze, że jeśli kto prawdziwie kocha, to albo pisze sonety, albo staje z mandoliną pod balkonem. To jest rzecz zupełnie pewna, wypływająca z położenia geograficznego, prądów morskich, składu chemicznego powietrza i wody	Ale cóż tam znowu! Ja się nie gniewam. To, panie, młodość. Ale bo też prawa teraz. Ojciec powinien mieć prawo posłać na policję z kartką: tyle a tyle gorących a świeżychgorących a świeżych konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: w bursie się chowałem, tj. w internacie. się chował. To mogę powiedzieć, więcej niż trzysta razy bity byłem, nie byle jak. Z solą i podniesieniem bili. A ojciec Atanas łozyłoza	Do jutra musimy spocząć Zresztą niech Skrzetuski rozkazuje: on tu wodzem; ale ja przestrzegam, iż jeśli dziś ruszymy, konie mnie wszystkie popadają.	Jużci, Zbyszka teraz najdziem, bo pewnie nie gdzie indziej, tylko przy boku kniazia Witoldowym będzie, ale trzeba by raz wiedzieć, czy on ma jeszcze czego po świecie szukać prócz tych łbów krzyżackich, które ślubował?	To są kulki bursztynowe Ta oto, która wisi tuż przy srebrnym amulecie, niczym z pozoru nie różni się od innych, tymczasem...	Żegnam, żegnam, z typami w pańskim rodzaju nie chcę w ogóle mieć do czynienia.	A więc otrzymał pan wykształcenie w szkole wojskowej i nie wie pan, że oficer jest odpowiedzialny za swego podwładnego? Bardzo ładnie. Po drugie, gawędzi pan ze swoim służącym jak z jakim bliskim przyjacielem. Pozwala mu pan, aby mówił nie zapytany. Po trzecie, pozwala mu pan obrażać swoich przełożonych. I to jest właśnie najlepsze. Z tego wszystkiego wyciągnę odpowiednie konsekwencje. Jak się pan nazywa, panie poruczniku?	Już nigdy nie będziemy spuszczać firanki i pozwalam ci patrzeć, ile tylko zechcesz, ale wolałabym, żebyś do nas przyszedł, zamiast się przyglądać przez okno. Mama jest taka dobra, że będzie ci z nią doskonale. Eliza zaśpiewa, jak ją poproszę, Amelka zatańczy, a ja z Małgosią rozśmieszymy cię scenicznym występem i zabawimy się wybornie. Czy dziadek by nie pozwolił?	To doskonale! Niema do tego powodu, mogę pana zapewnić Wszystko, byle nie to! Jeżeli nic przez chwilę nie mówiłem, to nie dlatego, żeby nie było bardzo wiele do gadania. Mamy tego aż nadto.	Wżdy nie łazi za mną jak niańka; służby jutro nie mam, skoczymy do miasta jak po ogień i w te pędy z powrotem.	Ej, nie! Widzisz pan to drżenie? To jest zły znak, panie. Zaczęło się to przed trzema laty, kiedym jeszcze uczył w szkole. Z początku nie dbałem, myślałem, że samo przejdzie. Ale nie przeszło, kochany panie. Owszem, z dnia na dzień gorzej. Niedługo nie będę mógł wcale pisać. Ach, tego dnia, kiedy po raz pierwszy ręka mi tak zadrżała, żem zrobił kleksa na kajecie ucznia, to, panie drogi, jakby mi kto nóż w serce tknął! Szło to tam jeszcze jakiś czas, wlokło się, ciągnęło, alem już czuł, że nie mogę dłużej. I tak, po sześćdziesięciu latach nauczycielstwa rozstać się musiałem ze szkołą, z uczniami, z pracą. Nie było to lekko, nie!	Alboż to oszczepów nie mamy?	Ale ba, jakże, byłem panie i nie na jednej.	Coś się pan nie opalił od słońca?	Czemu się nie ma wywczasować?	Czy to nie za słodkie, jak na wino?	Cóż to dla sahiba-pułkownika znaczy parę rupii On je wydaje w wiadomym jemu celu, a nie dla twoich pięknych oczu.	Dawniejsza szlachta wiodła życie dzisiejszych bogatych rolników. Musiała też być do nich podobna.	Do „Wielkiego”.	Dobrze, wyślę panu telegraficznie. Kiedy pan pojedzie?	Jedno jedyne samobójstwo uważam za usprawiedliwione, a mianowicie samobójstwo z miłości, skutkiem czego namawiam się na nie od kilku lat	Jeszcze nie	Kurzyć się chce, jak sto diabłów! Nie macie tam który dymka?	No, tak. Chodź, Antoś, do domu.	Oczywiście, mój chłopcze Lepiej jednak, żeby nie było potrzeby się bronić.	On się panu należy podwójnie i jako dawna własność, i jako mascotte’a. Ręczę, że nie miał pan dotąd mascotte’y na swoim aero!	Ot! Przyśniło jej się myśli, że już wygrała, kiedy jej zięć będzie miał o parę tysięcy więcej majątku niż inny.	Prawda. Pieś ma racyę... Kto może myśleć tylko o sztuce, jeżeli mu ciągle brak na życie, na komorne, jeżeli codziennie musi żreć się z nędzą, czy to usposabia do dobrej gry?...	Przy tysiącu franków pensji chyba żyjesz pan dość biednie, prawda?	Słyszałem o tym Ale nie wiedziałem, że...	Tak. Najlepszy człowiek i tyle już wycierpiał przeze mnie, że nie wolno mi go narażać na nowe cierpienia, boby ich nie przeniósł.	To jeszcze gorsze od gniewu Ja nie po to wychodziłam za mąż, aby rozmawiać rozsądnie! Jeśli chciałeś ze mną, niebogą, rozsądnie rozmawiać, trzeba było uprzedzić. Niedobry!	To nasza znajoma, pani Maszkowa. Czy pan jej nie był przedstawiony?	Ty mi przynosisz posłanie od mojego ojca?	W tym całe nieszczęście, bo ja nie jestem gołąbek. Mnie przywiązać mogłaby taka tylko kobieta jak ja sam. A takiej jeszczem nie spotkał.	Więc nie płaci mu pani za ważenie sera?	Wszystko tam przeżył: oświecenie, czynienie cudów, ekstazę, wszystko. On nie twierdzi, że te rzeczy się tam nie dzieją.	Za granicę już nie pojedziesz.	Zatem nie traćmy czasu!	Żadne zapieranie się, nie pomoże. Ja się nie mylę.	A Katerinosław daleko od Kijowa?	A byli na starem cegielnisku.	A książę wojewoda?	A może?... Wcale dobre... Przywiozłem takich parę pudełek z miasta na wypadek takich gości, jak kochany szwagier... tylko takich gości!	A ze wsi, proszę pani.	Adolfie mamy za sąsiadkę naprzeciwko zachwycającą osóbkę, przemiłą brunetkę...	Ale dwa miliony! To jednak ładna sumka	Ani mi się waż! Gdzie ona teraz?	Bo muszę uważać na ciebie	Choroba rzekła Ludka, ściągając gwałtownie gumowe kalosze, z tragicznym wyrazem twarzy.	Cicho	Ciemięzcy!	Dalibóg oni mają na myśli papieża.	Dobrze. A tobie?	D‘Artagnan i jego przyjaciele.	Henryk?	I nasi lepiej też wypoczną	Ile osób chce pan zabrać ze sobą?	Jakie? hę?	Jeszeli baronofa saprasza pana to upefniam, że bandziesz pan u nas gościem posządanym.	Jeśli mam wyznać prawdę przyszedłem, aby panu opisać pewien okaz...	Jużci.	Kado na łańcuchu.	Maksymilian Maksymilian! Czyli wszystko panu wyznał?	Miejcież pomiarkowanie!	Milcz i słuchaj rozkazów!	Myślisz tu pani szukać kariery?	No, a pani Elozonowska? A ten wasz ukochany dziadek, którym się tak zachwycasz... Jakże on się nazywa? Zawsze zapominam.	O, la Boga świętego!... Przecie już tydzień czasu jedziemy od Burviedro.	Pani dobrodziéjka dawno już w podróży?	Panie drogi a czymże kupno okrętów różni się od kupna chmielu? Chyba większym zarobkiem...	Plersch leży bez zmysłów.	Po cóż miałbym tam zachodzić?...	Proszę cię, Piotrusiu, dosyć... Pan Solski musiał być mocno zajęty...	Proszę mi zagrać...	Przykro mi niezmiernie lecz sprawa, o której chciałbym mówić z panem, niewesoła jest, dotyczy mej ciotki.	Stało się!	Słucham jaśnie pani.	Taigi!	Tak To też sąd ją potępił.	Tak. Musimy pomówić ze sobą o rzeczach wielkiej wagi.	Tak?... A ja myślałam, że już umrę...	Wybornie, uczony Conseilu. Owóż między tymi skorupiakami uszka morskie, trydakny, muszle włókniste i wszystkie inne, wydzielające perłową masę, to jest ową materię niebieską, fioletową lub białą, która zdobi wnętrze ich skorupy, mogą wydawać perły.	Zabił parlamentariusza.	Zaczekaj pan Daj mi skończyć, a jeżeli chcesz mi pan coś o tym powiedzieć, zrobisz to później. „Trzeci, chociaż był moim rywalem, także mnie lubił, a nazywał się Fernand; a moja narzeczona zaś nazywała się...” Ach, zapomniałem, jak miała na imię narzeczona.	Zakładam się o pięćdziesiąt rubli, że wygra!... Trzyma pan?	Zaraz.	Znam ja jeich manier. Chodźwa!	Zostawione zostały samym sobie.	Złowiłem cztery rybki!...
Dajże spokój!... Gdyby każde niepowodzenie u kobiet miało kończyć się śmiercią wielbiciela, to ty, mój kochany, dla samego siebie musiałbyś założyć oddzielny cmentarz... Dostawałeś przecie arbuzy za arbuzami, a jednak żyjesz; dlaczegóż więc tamten młody człowiek miałby być głupszym od ciebie?	Prawda, Rochu, ale niech no dwóch się zgodnie zmówi w przyjacielstwo, to ten trzeci może niezgorzej oberwać po łbie	O noć to nie, rzekł Maciéj, ale ta Moskiewszczyzna to się ona przybiera na różne figle, a szpiegi tak udają dobrych Polaków, że licho ich tam pozna!	Obaj tedy ruszyli do panny z całą ostentacją, jaka w takich razach we zwyczaju. Cały dwór aż się trząsł. Przyszły złe wieści od księcia Janusza, Sakowicz jeden je przeczytał, zresztą nikt na nie nie zważał ani też na Sakowicza, bo był tego czasu wypadł z łaski za to, że małżeństwo perswadował. Dziewictwo, PodstępA u nas jedni mówili, że to nie pierwszyzna się Radziwiłłom ze szlachciankami żenić, że w tej Rzeczypospolitej wszystka szlachta równa, a billewiczowski dom rzymskich czasów sięga. I to mówili ci, którzy już sobie chcieli łaski przyszłej pani zarobić. Inni twierdzili, że to tylko fortel księcia, aby do większej przyjść z panną konfidencji (jako to między narzeczonymi niejedno uchodzi) i przy sposobności kwiat dziewictwa uszczknąć.	Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	Przyznam się panu, panie sędzio śledczy, że jeśli od razu nie byłem obecny przy pańskim śledztwie, to tylko dlatego, że miałem nadzieję, iż mi pan zechce powiedzieć o swoich rezultatach. Więc cóż panu wiadomo?	Skoro koniecznie chcesz, więc... być może... Ale to mnie mogło tylko cieszyć...	O niczym nie wiesz? A o tym, czy także nie wiesz, jako pytają na ratuszu? Nie powiadano ci jeszcze? Tam każdy złoczyńca najpierw tak mówi, jako i ty: o niczym nic wiem. Tedy go po dobremu proszą: powiadaj, nie daj się psować! A jak nie powie, tak jako ty powiedzieć mi nie chcesz, tedy dają go katu, a kat bierze go na śrubę. A wiesz, co to śruba? Jak kat pokręci, raz, drugi raz... trzeci... wyciągnie ciebie jako strunę na skrzypcach, powykręca ci stawy i członki, powywraca łopatki, wszystkie kości zaczną trzeszczeć, żebra się rozsadzać będą. I żebyś jaki twardy był, śpiewać, niebożę, będziesz!	Właśnie! myślimy o tym ciągle. Przychodziło już nam na myśl, że może w zameczku ślepym w kaplicy był jaki ogromny krzyż, wymalowany na ścianie czy też wymozaikowany na podłodze, tak duży, że trzeba było dokładniejszego określenia, w którym jego miejscu znajduje się owa skrzynka i dlatego dziad wspomniał o tym słońcu. Ale po zbadaniu starych planów okazuje się, że kaplica stała akurat w tym miejscu, gdzie dziś nowe oficyny, a że w planach nie ma najmniejszej wzmianki o jakimś wielkim krzyżu, trzeba by więc całe oficyny burzyć i ziemię piędźpiędź	A szpieg moskiewski chyba, ino co inszego Pojmaliśmy go, jak się przemykał po ciemku między wozami, hasła nie zna, tłumaczyć się nie umie. Podpatrzyć co chciał abo podsłuchać, a może i uśmiercić kogo... znacznego, bo w tę stronę się kierował.	Ano, to w niedzielę przed południem stawię się przed waszym domem. A o kumę się nie trapcie, sam się postaram o jaką uczciwą niewiastę. Pójdę już, bom wypoczął, a muszę zajść przed nocą, nim bramy pozamykają.	Gdybym się jeszcze umiał dziwić czemukolwiek na tym świecie, to bym się dziwił, że nie spotykamy się właśnie na tamtym. Cóż za zbieg okoliczności! Dobrodzieja, o ile mnie pamięć nie myli, wiele lat temu pozbawiono możności kontynuowania doczesnego żywota i wyprawiono ad patresad patres (łac.)	Z dobrej strony rzecz bierzesz i podoba mi się, iż z imion rotmistrzów przewidujesz i wróżysz nasze zwycięstwo. Taki sposób wróżenia z imion jest już niedzisiejszy. Niegdyś był on uświetniony i ze czcią przechowywany przez pitagorejczyków. Wielu znacznych panów i dawnych cesarzy korzystało z niego. Oktawian August, drugi cesarz rzymski, spotkawszy jednego dnia wieśniaka, zwanego Eutychos, to znaczy szczęśliwy, który prowadził osła nazwanego Nikon, to znaczy po grecku zwycięski, uderzony znaczeniem tych imion, tak mulnika jak też i osła, nabrał wiary w swą pomyślność, triumf i zwycięstwo. Wespazjan, również cesarz rzymski, jednego dnia pędził czas samotnie na modłach w świątyni Serapisa; wtem wszedł niespodziewanie sługa jego imieniem Bazylides, to znaczy królewski, którego z dawna pozostawił chorym; z czego powziął nadzieję i pewność uzyskania cesarstwa rzymskiego. Religianos, nie dla innej racji ani przyczyny, jeno dla znaczenia własnego imienia, został przez wojsko obwołany cesarzem. Czytajcie Kratyla„Kratyl” Platona	A co najgorzej, uśmiechnął się Szydłowski, nie można, gdy się zechce, pójść incognito do pięknej Bondarywny...	A ojciec? Prawda! co on powie na mój wyjazd? Zgodzi się! Musi się zgodzić, był taki dobry dla mnie.	Ach, co do rąk, bądźcie spokojni! Z natury są ładne, a gdy je wybrylantuję, wówczas mogą się schować rozmaite łapki magnackie, nie zawsze odpowiadające pochodzeniu.	Alboż jesteśmy właścicielami pól obsianych lub pastwisk? Czegóż możemy się obawiać od tych owadów?	Ale ważysz się dzielić moje losy i iść ślepo, z zawiązanemi oczyma?	Bardzo wierzę! Ekstrabaty, tydzień ciupy i pięćset... a ty jeszcze się stawiasz? Beetle, bierz go!	Bo ja doktora kocham Ja kocham doktora Ja tobie, słuchaj doktor, wyspowiadałem się jak histeryczka księdzu: z detalami... Ja tobie bramę do mego serca otworzyłem. A potem każę ci wleźć głębiej. Ja... O Jezusie Mario!... Weź mnie pod ramię i prowadź!... Czarnej kawy za­funduj... Nie	Boisz się wspomnienia kulis?	Borowski zerkał bokiem na mecenasa i rozumiał, że jemu milczeć tu nie należy. Gotował się więc i on.	Byłaby szkoda, to jest przydatny człowiek...	Czy to jej córka, ta urocza osóbka obok niej?	Cóż się dzieje? dobrze się dzieje, robią się pieniądze i basta.	Doskonale! Ale jeżeli się panu nie uda, my będziemy w pogotowiu.	I to nie!	I w jakiż sposób zdołał pan to stwierdzić?	Jaguś, a to przysiądźmy se ździebko.	Jak będziesz w Warszawie wstąp do mnie... Ale ani słowa o tym, co się tu stało...	Jak to zdrajcy?... jak to zdrajcy? Ani pan podskarbi Gosiewski nie zdrajca, ani pan Judycki nie zdrajca. Toż ich cała Rzeczpospolita zna jako zacnych ludzi i ojczyznę kochających.	Już po błogosławieństwie! Eulalia nie przyjdzie już musiała się zlęknąć deszczu.	Kiedy to ma nastąpić?	Królowo dziękuję ci. Byłaś dla mnie bardzo dobra. Nie mogę być niewdzięczny. I dlatego właśnie się nie zgadzam. Bo gdybym się zgodził, miałabyś zmartwienie.	Kto to wie bywało różnie, teraz mi już nogi jakoś nie służą, choć głowa jeszcze strzyma.	Mnie to ani parzy, ani ziębi	Młyn teraz cięgiemcięgiem (gw.) ozwała sięozwać się (gw.)	Na czym to polega?	No, to jazda!	Oczywiście. Jeżeli jest tak, jak pan mówi i jak pan tu napisał, przyznaję, że profesor Wilczur powinien ustąpić. Ale ja go do tego zmusić nic mogę. Zawarłem z nim umowę, na mocy której pozostanie on kierownikiem lecznicy, póki sam zechce. To drugie. Jest i trzeci punkt. Widzi pan, mam w stosunku do Wilczura obowiązek wdzięczności. Przed wielu laty leczył on moją matkę i wówczas uratował jej życie.	Olbromski!... to ty, ptaszku! Twoja to jest nowa sprawka...	Są. Tutaj są wszystkie zwierzęta. Musisz na to spojrzeć naukowo, Abe. Do mojej karnacji goryl by bardzo pasował. Zauważyłeś, jakie Judy ma włosy na nogach?	Sądzisz więc pan, że Makololowie troszczą się o wasz południk?	Sędzia, Sprawiedliwość podjął hrabia Mosca dodał zwracając się do Fabrycego	To był list?	To już roztropnie postąpił, bo tam tylko fortelami trzeba radzić. Do KamieńcaKamieniec Podolski miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy. ich gniazdo; trzeba tam iść albo z całą dywizją, albo samemu.	To prawda, moje dziecię masz zupełną słuszność.	To ładna dziewczynka ładne małe dziewczątko z malinką pod lewą brodawką.	Wracając do naszej rozmowy, czy pan się nie obrazi na mnie, gdy o coś bardzo, bardzo poproszę?	Wracała z boru, on jechał i spotkali się coś. w serce, sposępniał i głuche, kolące podejrzenie zatargało kajśkajś (gw.) wnętrzności..	Z panem to ciężko łopatą trzeba kłaść do głowy, a ja do takiej fizycznej pracy mam za słabe zdrowie. Krótko mówiąc: weźmiesz pan setkę?	Z przeproszeniem, panie feldkurat, siedzi pan już dobre pięć minut jak zarżnięty i zdaje się, że nie ma pan ochoty do gadania. Zaraz widać po panu, że siedzi pan w pace po raz pierwszy.	Zaczął się śmiać	Zgoda. Lecz zostaje jego banda, a uczniowie takiego mistrza są sami mistrzami.	A zatem twój biały kamrat jest głuchy jak pień.	Ale dziś jest po bitwie, ergoergo (łac.)	Aš duočiau da vieną taip paglostyti, tik gaila, jog manęs neklausia.	Bo nie każdy tak musi harować, nie każdy!	Chce mnie pani na niańkę?	Ciechanów niedaleko.	Co najmniej o dobre ćwierć mili.	Co on mówił?	Co ty, smarkaczu, tutaj, zamiast leżeć w łóżku?	Cóżeś ty, chłopie, rozum stracił? przecie nie ma teraz wojny i Bóg wie, kiedy będzie!	Dałbyś wiarę, że o nieśmiertelności duszy Pan Kazimierz dowodził, że dusza nie istnieje...	Dlaczego?	Do usług waszej miłości!	Dobrze, dobrze. Musi pani zapomnieć, że oni na świecie istnieją. Trzeba leżeć na świeżym powietrzu, jeść...	Ewa (przytomnieje, widzi dwie srólki, krzyczy)	Jak nasz Zdzisław	Jakto?	Jakże sądzisz, Emiljo, wszak Mr. Barnes jest interesujący?	Jakże tak można!	Janusz, co klepiesz?	Już ją dojadamy, bośmy przedać musieli.	Józka! tak mi nie gadaj, z pieniędzmi niema żartów; pamiętaj, że nie mówi do ciebie ojciec, a tylko wasz dziedzic, słyszysz?..	Konie są zakładowe, sanatoryjne, fabryczne nie moje ani twoje, tylko nasze, gromadzkie, ojczyste.	Koruta	Mój pan takiej wędliny nie robi.	Nie przypominam sobie.	Nie! nie!	Ooo!	Panna Danuta Jurandówna... A skąd ona jest?	Przesadza pani. Nie trzeba przesadzać, panno Łucjo.	Przystaje na wszystko.	Skąd o tem wiesz?	Spróbuj ano, tknij choćby, a obaczysz!	Tak jest. A teraz od księcia.	Tak.	Tobie, siostro Lawinio!	Ty tego nie zrobisz, Franiu, jeżeli mnie choć trochę kochasz!...	Wiesz, odprowadzę cię.	Wybierano zapewne naczelnego dowódcę?	Wyjść, a jak nas zobaczy?	Zatem jest już pani dość otrzaskana z terminologią techniczną. W każdym razie ilekroć w tym, co będę pani dyktował, będzie pani miała jakiekolwiek wątpliwości dotyczące pisowni, proszę zapytać.	Zatem zamierza pan wkrótce przystąpić do odbudowania dworu?	Zechciej pan tedy obejrzeć!	Zobaczysz go panna wkrótce a za dwa miesiące będzie niezawodnie chodził w okularach i z parasolem.	Śpicie kolego?	Źle pani czyni. W tej chwili, rodzina, słusznie zaniepokojona, skarży margrabiego...
A ty, jak to cierpisz? Chwalił się człowiek: „Nie dam pić, nie dopuszczę do butelki”.	Pani z wyjątkiem mego przyjaciela, margrabiego Crescenzi, który ma trzysta lub czterysta tysięcy franków renty, wszyscy tu kradną: i jak nie kraść w kraju, gdzie wdzięczność za najdonioślejsze usługi nie trwa ani miesiąca? Czymś realnym, czymś, co przeżywa niełaskę, jest tylko pieniądz. Pozwolę sobie, pani, mówić straszliwe prawdy.	Nie rozumiałem... nie pojąłem tak jak dzisiaj.	Pokazuje ci, jak twój Jan będzie się zachowywał niedługo. Czy to nie wzruszające?	Wcale nie przez nią, tylko że Sargon śmierdzi łojem... Wreszcie do czego to prowadzi?... Wy, święci ojcowie, nie jesteście dozorcami moich kobiet; sądzę, że dostojny Sargon nie powierzył wam swoich, więc	Ja znajduję że miałam prawo tak postępować, jak postępowałam. Było to życie takie jak każde inne. Pani nie znajduje?	Ta przewyżka? To nie fraszka	To mnie nie obchodzi	Dobrze, dobrze. Milczeć będę teraz i później. Ale nie może mi pan zabronić myśleć... Co to panu szkodzi!... Ja teraz pokażę... Zawsze myślałem, że jeżeli człowiekowi dane będzie rozpocząć życie na nowo, z czystą kartą... A teraz pan... niejako... tak... oczyścił mą kartę...	Dosyć!... dlaczego mnie tak męczysz?... Strudzone ciało chce spocząć, dusza ulecić w krainę wiecznego światła... A wy nie tylko nie pozwalacie mi umrzeć, ale jeszcze wymyślacie nowe udręczenia... Ach!... nie chcę...	Ja... ja! Bo moja dola inna niż wasza! Choćbym chciała, weselić się nie mogę... Czego oczy nie widzą, to serce czuje, a gdy serce smutne, trudno być twarzy wesołą...	A! nie skarż-że się, bo nigdy sam nie będziesz, mając swój geniusz z sobą.	Jeśli dochowałem wiary dziecku, to teraz nie będę miał żadnej trudności i zasługi!	Zawsze taki był wątły, zupełnie nie wiem, jak on zniesie tę podróż.	Bądź posłuszny, Laporte!... czy nie widzisz, że nie mam czasu do stracenia?...	Ach, pani! dlaczegóż mnie obudziłaś, daleko byłoby lepiej dla mnie, żebym nie była słyszała tego nieszczęśliwego śpiewaka.	Kocham cię, pragnę i będziesz moja; nigdy dla żadnej kobiety nie czułem tego, co pani we mnie budzi	Mnie nawet oznajmywać nie potrzeba o tém o czém wiem dobrze. Sułkowski żonaty, więc zapewne przeznaczoną jestem za żonę drugiemu ministrowi króla, Brühlowi. Tegom się oddawna spodziewała. Rzeczywiście szczęście to wielkie!	Nie robił za darmo	Z siebie, widzisz, gada, nie z wierzchu, tylko ze środka...	Więc i to także umiesz?... Oczywiście... zuch dziewczyna!... No, szwed jest taki łagodny jak baranek... Dostaniesz wózek, Lizko, jesteś dobrą dziewczyną, bo nie zapominasz o matce... dostaniesz wózek... Sören pojedzie z tobą do Kirkeby... tam twoja droga skręca w bok... więc i on coś niecoś skorzysta... a my otrzymamy wcześniej wiadomość. To doskonale. Bo moja stara jest trochę niecierpliwa... gotowa w końcu zażądać, bym ja sam pojechał... a dla ciebie będzie to rozrywka... prawda? I Janek pojedzie do domu, zamiast męczyć swoje małe nóżki. To dobrze, bardzo dobrze! Moja stara będzie też zadowolona, bo bardzo się troszczy o tego małego brzdąca... No, zaraz pomyślimy o tym.	Nie mogę. Już i tak jestem jakby pijany.	Przestań czytać książkę. Przestań! W twoim wieku już się książek nie czyta.	Doskonale. SzpiegOtóż powiedziałbym, że zasadniczo nie powinniśmy tolerować istnienia tajnych agentów, ponieważ skłonni są wyolbrzymiać niebezpieczeństwo zła, przeciw któremu ich się używa. Że szpieg fabrykuje swe informacje, to jest już zwykły komunał. Ale w sferze działalności polityczno-rewolucyjnej, polegającej częściowo na gwałcie, zawodowy szpieg ma wszelkie możliwości po temu, aby wziąć się do fabrykowania samych faktów, co ma podwójny zły skutek: z jednej strony wznieca zbrodnicze współzawodnictwo, a z drugiej wywołuje popłoch, śpieszne zmiany w prawodawstwie, ślepą nienawiść. Lecz ponieważ ten świat jest niedoskonały...	No a za co wy się możecie przebierać?! Przecie nie za Żydów?!	Jużto taki w tem nie chybi, jest jakieś licho niedarmo się zrana sól wywróciła. Pamiętam kiedy mój nieboszczyk szedł w tę nieszczęśliwą godzinę, co się miał pobić z tym krzywonosym a potem tak zmarnieć, to i wówczas także sól mi się z drewnianką wywróciła. I także na prawą stronę. A tu mierzchnie, dalibóg że mierzchnie!	Wygląda to na scenie, jak zmokła kwoka, głos będzie tu podnosić.	Tak, jest pan przenikliwy trzeba wiedzieć komu? Dobrze jest zatem zbierać informacje, z kim człowiek zamierzający założyć pismo styka się, w jakich środowiskach się obraca i jakie ma szanse. Jestem w tym szczęśliwym położeniu, że bez trudu dowiaduję się o tym. W naszym światku dziennikarskim żadna tajemnica nie da się dłużej utrzymać. Skoro się zaś wie, komu należy odradzać, nietrudno jest zastanowić się nad tym, kto ma to zrobić, czyim wpływom najłatwiej ten ktoś ulega. Tedy wziąwszy to wszystko pod uwagę, mam wrażenie, że panu Piotrowiczowi nie tak łatwo uda się zrealizować swój zamiar. Właśnie przez wciąganie do władz Ligi Patriotyzmu Gospodarczego osób mogących wchodzić w rachubę uniemożliwimy im zaangażowanie się w imprezie pana Piotrowicza, a ponieważ „Tygodnik Niezależny” z samego prawa inicjatywy stanie się organem Ligi, wszystkie materialne świadczenia skierują się do... jego kasy.	Czyliż to potrzebne?... Ja już wiem wszystko...	Odtąd często w myśli mojej zjawiałaś się, jak w owej chwili, z podniesioną w górę ręką. Wyżej, zawsze wyżej! Tyś mnie wiodła wyżej.	Tegoż samego. To jest syn, a zarazem adiutant księcia wielkorządcy. Niezawodnie się do nas zbliży, skoro tylko nas zobaczy. O ile ojciec jest surowym i po prostu powiedziawszy, starym żołnierzem, o tyle syn jest okrzesanym, a nawet estetykiem: doskonały muzyk, dobry malarz, wyborny tancerz, wszystko co tylko chcesz, a przy tym najmilszy człowiek ze strony charakteru	A jak ja myślę?	Ależ bardzo chętnie, panie Binder. To go, wie pan bardzo ucieszy, że pan o nim pamięta. Ależ tak, bardzo chętnie posłużę.	Cóż pana to obchodzi, co ja ze sobą zrobię?	Dalibóg jeżeli wycisnę z interesu z Moulineaux pięćdziesiąt tysięcy franków, bo hrabia da mi pewno dziesięć tysięcy, osiądziemy sobie w Isle-Adam w willi Nogent. Ta willa to jest zachwycająca siedziba, zbudowana niegdyś przez księcia de Conti dla pewnej damy: pomyślano o wszelkich wygodach.	Panowie strasznie mocno wiązali... Cóż to będzie?...	To wstąpże pan do nas. Ja tylko odprowadzę panią	A zagrałbyś to i pobożne pieśnie, co?	Co smakuje bydlęciu, szkodzi człowiekowi! Powiedają: „Kogo woda zbawi, to zbawi, a gorzałka kużdego na nogi postawi.”	Panie, chodźmy dalej: to jeszcze nic.	Piękna jak złoto.	Wolałbyś, abym był jak kamień?	Bo on się we mnie kocha i sam mi powiedział, że każdego, który by się do mnie zbliżał, w sztuki posieka, a teraz wierz mi waćpan, że się tylko przez wzgląd na obecność księstwa wstrzymuje, inaczej zaraz by poszukał okazji.	Boję się! Wyznaję to ze skruchą. Na miły Bóg, boję się! Rotmistrz mię przestrzeli na wylot zatrutą kulą.	Ale gdzież tam, moje złoto, zgadzam się. Możesz panią od razu jutro do mnie przyprowadzić. Cieszę się u niej tak paskudną opinią, że uwierzy na pewno, iż ja się wszystkiego podjąłem...	Mój drogi zdajmy się na naszego gospodarza, dowiódł nam, że ma swoje tajemnicze źródła; zjedzmy więc spokojnie obiad, a po obiedzie pójdziemy na Włoszkę w Algierze.	Opatrzność pana natchnęła podsłuchać spisku O, dziewczęta! Pięknie by nas urządziły. Ja miałem dostać za towarzyszkę Józię Okęcką, a Cesia miała jechać z Wolickim. Słyszana rzecz! Herezja! No, no, urządziłem im sztukę! Umizgnąłemumizgać się	Sądzę że obowiązkiem twym jest zwrócić się wprost do pań, co ją wzięły pod swą opiekę. Tajemniczość nieszlachetnie wygląda w podobnych wypadkach. Tak mi się zdaje.	Ach, chelo, jeżeli mnie porzucisz, będę sam, samiuteńki.	Tak, miss Campbell, i jestem pewny że pojawiłby się na nasze błagalne wezwanie.	Ano, rozumie się.	Czy mamy wywnioskować ze słów pani że pan Maldon chory?	Już się do Częstochowskiej ochfiarowałamochfiarowac (gw.) żeby tylko. powrócił. Wójt obiecowałobiecował (gw.) dzisiaj..	Kupuję kamień, PungPung chełpi się zbawca.	Niech będzie pochwalony.	Phi wielkie rzeczy. Przecie my się pobierzemy. Zresztą możesz mieszkać w hotelu i będziemy widywali się codziennie.	Skądżeś się tu wziął?	Sądziłem, że może doktor Livesey...	Tak bardzo, że wylałbym ostatnią kroplę krwi, byle tylko go zabić.	Wszak i Kraków się spalił. Spalony ze wszystkim? I z tym prześlicznym kościołem, co się wznosił na chwałę Panny Maryi?	Wątpię, żeby z nieco upartym a sierdzistym starcem już się co dało uczynić	A cóż w warsztacie tak cicho?	A gdzie?	A jako Polka, czy złączysz swe losy z księciem Fryzlandii, gdy otrzyma od papieża zwolnienie z przysięgi?	Andrzej.	Bo czym my, kobiety?...	Chce pani, żebym był szczery?	Czego?	Czyż złe? ojcze mój?	Cóż by go mogło przestraszyć?	Cóż więcej?	Dlaczego?	Do Królestwa Szczęścia	Do zobaczenia.	Dobrze! Wygraj, a pójdę z tobą!	Doprawdy? Doprawdy?	Dużo.	Gdybym miał Matkę! gdybym miał Matkę! O pewnie, z potępienia wiekuistego tylko matka wybawić może...	Hrabia był panem swojej przeszłości i wybrał drogę usłaną różami.	Jakim cudem ten zatracony hultaj zdołał wywąchać tę sprawę?	Jeśli ci czego potrzeba, piśnij tylko słówko.	Każdy używa swej broni	Kiedy widzę okazy, wierzę kiedy pana słucham, rozumiem. Ale gdy wyjdę stąd... Rozłożył ręce w sposób desperacki.	Kiedyż pani podobny wyrok wyda na mnie?	Kogoś wziął z jeńców?	Krewny.	Kuklinowski zamordowan!	Na zbójców mam rewolwer zawsze, a dla przeciwnika pistolety i szpadę. Żegnam pana!	Niech mnie...	Nieszczęśliwa!	Ociec w Prusach sprzedają.	Pod Magentą, panie...	Proszę sobie dobrze przypomnieć.	Rzeczy... rzeczywiście	Słucham	Tak zmieniona?	Ten chłopczyna jest piekielnie nudny	Uczynię, co tylko w mej mocy.	Za godzinę	„Do czego on zmierza?”
Mój przyjacielu wielka zachodzi różnica między uczynkami, które miłość wywołuje, a tymi, co z wdzięczności pochodzą. Rycerz może przestać kochać, ale nie przestanie mieć wdzięczności. Zdaje się, że Altisidora bardzo mnie kochała, dała mi ten podarunek, co to wiesz, płakała, kiedym odjeżdżał, przeklinała mnie, obelgi miotała, bezwstydnie skarżyła się wobec wszystkich, a to przecież dowody gwałtownej miłości, bo złość kochanków kończy się zwykle przekleństwami. Z mojej strony, nie mogłem jej żadnej robić nadziei, ani żadnego skarbu nie mogłem jej ofiarować; bogactwa błędnych rycerzy są, jak te, co to nimi szatany olśniewają, fałszywe i pierzchliwe, zresztą poprzysiągłem wierność innej. Nie mogę więc jej ofiarować nic więcej, prócz kilku oznak pamięci, bez ubliżenia jednak temu, com zawsze winien Dulcynei, której robisz krzywdę, zwłócząc ciągle baty owe, którymi można ją tylko odczarować. Powiem ci prawdę, tak się obawiasz o skórę swoją, że chciałbym, iżby ją wilcy zjedli, kiedy wolisz ją zachować dla robaków, niż zrobić z niej przysługę dla tej damy.	Jak to znać, że profesor nie dotknąłeś się tej rzeczy praktycznie!... Gdybyś słuchał narad o cenie i dobroci wapna i cegły, o głębokości fundamentów, wyborze machin, wynagrodzeniu mularzy i gatunkach buraków, zapomniałbyś pan o swoich ideałach. A gdyby ci jeszcze dzień po dniu kładziono w głowę, że korzystniej zachęcić sąsiadów do plantacji buraków aniżeli uprawiać je samemu; gdyby ci skakano do oczu, że chcesz psuć robotników płacąc im lepiej; gdyby w kontraktach z przedsiębiorcą mularskim, ciesielskim i tak dalej podsuwano kruczki, przez które ludzie ci musieliby pójść z torbami, dopiero poznałbyś, co to jest interes przemysłowy... To nie jest żyjący posąg, ale machina do wyciskania dywidendy z buraków, robotników i rolników... To nie organizm, ale młyn, w którym mielą się ludzkie istnienia...	Hrabio nie zapominajcie o mnie u królewicza. Lękam się czym mu dosyć okazał moją cześć i przywiązanie do niego, moje uwielbienie dla naszéj świętéj i czystéj królewiczowéj: powiedzcie mu...	Ale niech pan będzie ostrożny Wasyl to tęgi chłop. Nie tak łatwo panu będzie zapakować jego narzeczoną do kufra.	Kto da?... We wsi gadają, że was sam Pan Bóg pokarał za Owczarza i sierotę... Niemce na was pomstują, że ha!... bo ten gruby młynarz z Wólki pokłócił się z nimi i odjechał... Nawet mnie Josel nie kazał tu iść i mówi, że wam teraz wyłażą bokiem kurczęta, coście kolejnikom tamtych lat sprzedawali. Zawzięty Żyd, maleńko, żem mu ukropem ślipiów nie zalała... No, ruszta się, Ślimaku!...	Niech się pan strzeże astmy Moja siostra nigdy nie wychodzi wieczorem. Zresztą ona jest teraz w nieszczególnej skórze. W każdym razie, niech pan tak nie stoi z gołą głową, niech pan prędko włoży kapelusz.	Nimi się nie martw, panie Kiedy ich kapitan staje do walki, nie mają w zwyczaju się mieszać.	Kiedy ten pan audytor nie umie dobrze po czesku. Już mu tę sprawę tłumaczyłem w taki właśnie sposób, ale on mi dowodził, że samiec wszy nazywa się „wszyk”. Powiada do mnie ten pan audytor: „Ne fśaś, ale fsik. Femininum, sie, gebildeter Kerl, ist »ten feś«,  also masculinum ist »ta fsik«. Wir kennen uns’re Pappenheimer”.	Chciałeś mi mówić o pannie Laurze? Jest to dla waszmości, o ile mogłem zauważyć, najniebezpieczniejsza osóbka. Gdyby chciała, mogłaby cię za daleko zaprowadzić; szczęściem, wybij to sobie z głowy, bo ona chcieć tego nie może... Dobkowie są majętni, familianci, a waćpan dotąd jesteś chevalier Georges tout court. Z czasem się to może zmienić, dziś tak jest!	Pomyśl że to, czego ty żądasz, jest daleko niebezpieczniejszym niż naturalny porządek rzeczy...	Hale, taki tam łachmytek miescki, wielga mi osoba, co ino gospodarskim kurom pod ogon uważa, czy la niej jajków nie niesą, abo i ludziom w garście, będzie się ta przekpiwała z rodowych gospodarzy! Wara ci od Jagusi!	O czem mówiliśmy? A, o tej słusznej blondynce, pokojówce pani Putbus. Ona lubi też kobiety, ale sądzę że to ci jest wszystko jedno: mogę powiedzieć szczerze, nie widziałem nigdy równie pięknego stworzenia.	Wszystko w porządku, my już wiemy Domyśliłem się wszystkiego z rozmowy z naszym wczorajszym zastępcą. Nie wiedziałem tylko, że to pana miał na myśli. Cwany hultaj! Piegowaty Zdaje mi się, nazywa się Corkran.	A ja go tracić nie dam! zawołał książę.	Tak, pan nie jest prawnik.	To są głupcy. Porządek, przedewszystkiem porządek i systematyczność, słyszysz pan? Gdybyś się pan trzymał tych zasad, nie zwracałbyś uwagi swojej zwierzchności.	My nie żartujemy, ekscelencjo	Nie mam żadnego.	Nie my pierwsi	Plotkami ni obmową nie pożywi się u nas, to za nic ma taką kompanię.	Ten się szczególniej boi żeby go nie minęła piękna pani i miękkie łóżko...	Tylko pan później nie pogryź mojego Amisa	„Jaka ty piękna jesteś! Cud...”	Nie lada to był rycerz	To przecież nie ona śpiewa	W życiu największém szczęściem są nadzieje i pragnienia; o nie się modlić potrzeba.	Ja zawsze twierdzić będę że ważniejszym dla sprawy naszej jest wysłanie kilku kobiet do uniwersytetu aniżeli utrzymywanie jakiejś dobroczynnej pracowni...	Pani Gummidge nie bardzo piśmienna, ale Ham napisał brulion, który poczciwa kobieta, jak mogła, najstaranniej przepisała. Oznajmiła Emilce, że poszedłem ją szukać, i przesłała jej ostatnie moje (pamiętasz pan?) słowa.	No... tak sobie. Czy pan nic nie uważa?	Oczy otworzył Synoczku, Wasilku! Bóg ma nad nami grzesznymi miłosierdzie! Niech Jego imię będzie sławione na wieki wieków! Synoczku, żyjeszże ty? Żyjesz?...	Pytam się was, bo to potrzebne jest do moich planów: dlaczego rozpuszczono libijskie pułki?...	A nie daléj jak jutro Siekiera ostra, odpocząłem trochę przy kowadle, pójdę w las.	Nic ci nie wierzę	Nie wiem, ale chce z hrabią pomówić.	Tym bardziej Jurand nie wróci... Chybaby moc Boża!...	Czy pan ich nie doznał?	Paradny z pana facet! Czy sądzę! Ależ to oczywiste! Jest jego kochanką i boi się go w dodatku!	Owszem. W tym wypadku chodziło mi bardziej o trafne odnalezienie prawdy niż w tysiącu innych. Zależało mi na tym, a omyliłem się kompromitująco.	Wiesz o tym, Dorianie, że obraz jest twój. Oddałem ci go, zanim jeszcze powstał.	Jest mi najzupełniej obojętny.	Phi! Ładna jest przyjemniejsza do patrzenia niż mordy waszych pryncypałów.	Zdawało mi się.	O naukę waszej książęcej mości proszę, bo też wstyd by mi było, gdybym się przy takich statystachstatysta (daw.)	Nie bacząc nawet, czy tym korzyść, czy klęskę przyniosą... „innym”?	Tak, to wszystko, co miałeś usłyszeć, mój synku	Ktoś do niej przyszedł...	Za godzinę zluzować mi i tamtych.	Niech będzie pochwalony! Przyjechałam pokłonić się wam od tatula i zapytać o zdrowie.	To ja! Przyjechałem po babcię. Czas jechać.	Umysł niespokojny, szyderski i od niejakiego czasu z niewiadomych powodów, stał się tak ostrym i nieznośnym...	No teraz Marychna będzie mu listy wystukiwać na maszynie.	Przypuszczam, gdyż znał kryjówkę. I przypuszczam, że powiadomiono go o rozpaczliwym stanie jego przywódcy, gdyż wskutek zaniepokojenia zrobił głupstwo i napisał tę groźbę: „Biada panience, jeśli zabiła pryncypała”.	Tak, zwłaszcza gdy słówko to powróci i uderzy obuchem.	Królu złoty! Co pan mówi? Czy to już postanowione?	Na wszystko! Albo nas niech diabli biorą, albo kapitalizm! Udry na udry	A dla tej, że przed zachodem słońca ulewa spadnie, he, he, he!	Przemówże pan co... Może byśmy się pogodzili?	Skąd więc wiesz, że on przychodzi?	Tak, dziękuję Wszyscy zdrowi.	Tylko prosiątko, panie Pencroffie? Słuchając pana, sądziłem, że przyniósł pan co najmniej kuropatwę z truflami.	A więc to prawda, on zginął!	Ale powiadam, że zaszkodzi.	Byłam pewna, żeś się doskonale wczoraj zabawiała, intrygując tego hrabiego... dręcząc nieszczęśliwego Georges’a i obudzając uwielbienie tego Bogusławskiego...	Dwa tygodnie zabaw to będzie wspaniała sprawa!	I w jakiż sposób zdołał pan to stwierdzić?	Myślisz, że odpuszczą?	Niech pan ruszy.	Oho! już widzę, że wiejesz przed Renią i Alim! Zobaczyłeś przez okno i w nogi! Chciałbym, żebyś spotkał ojca!	Pamiętasz? Dałeś parol, iż cokolwiek się z Ketlingiem pokaże, przez miesiąc zostaniesz z nami?	To se kupuj.	Tu chcesz się przebrać?	Zgodziłeś się?... Pójdziesz?	Słuchaj Felek, telefony zepsute. Mam tylko ciebie jednego. Czy wiesz, gdzie mieszkają ministrowie?	Wdzięczny, nieskończenie wdzięczny jestem... Każdy, panie, czyni, co może!... Spełniam po prostu swój obowiązek.	Gdzie? kto z Galicji?	Może tylko lekkomyślny. Oto księgi, a oto weksle. Licz pan sam!	Na rozkazy waszej królewskiej mości!	No co, pożyczysz?	No, co pan kalkulujesz?	Sumka niczego sobie, Sebastianie. Carrai! Gubernator chce zobaczyć trupa.	Wsadźcie je sobie gdzieś, stojęstać o coś (daw.)	A komu, miłość Wasza każecie z sobą?	A może	A widzisz.	Ale jakże, nad czym pracować byś pani chciała i mo­gła?	Astralne remanenty	Będziemy zmuszeni porzucić łup?	Dawaj, dawaj, byle dużo!	Gdzie?	I kiedy chcę.	Już czytać umieją...	Mam czas.	Niedziela.	Nikomu.	Prosiłbym pana prezesa o posadę, bo...	Rozmnożyły.	W Bombaju?	Widziałeś je?	Więc chcesz pozwolić jej, by nadal została tu?	Więc już pani umie krawiecczyznę, panno Mario?
I ja jestem pątnikiem Drogi Żywota Mój jest grzech i moja też kara. Wmówiłem w siebie... tak, teraz zdaję sobie sprawę z tego, że było to jeno urojenie... żeś był zesłan, by pomagać mi w poszukiwaniach. Przeto serce moje przylgnęło do cię za twoją dobroć, uprzejmość i wielką nad wiek twój roztropność. Ale ci, którzy idą Drogą Żywota, nie powinni dopuszczać do siebie ognia pożądliwości ani przywiązania, boć to wszystko jest złudą. Jak powiada... Zboczyłem z drogi, mój chelo. Nie poszło to z mej winy. Radowałem się widokiem życia i nowych ludzi spotykanych po drodze oraz twoją uciechą z oglądania tego wszystkiego. Byłem zadowolony wespół z tobą, ja, com winien był myśleć o swych poszukiwaniach i o niczym ponadto. Teraz jestem pełen smutku, bo zabierają mi ciebie, a rzeka moja jest daleko ode mnie. Otom złamał zakon!	Niezła Mięśnie jego ust skurczyły się dziwnie i wywołały jakiś niezwykły u niego wyraz, krótkotrwały jak błyskawica pozwalająca na sekundę zajrzeć w tajemniczą głąb chmury. i być odpowiedzialnym za niego? Skądże ja mogłem wiedzieć coś o tym George’u, którego tak przywoływali? Przypominam sobie, że go widziałem leżącego na pomoście. „Zabójca i tchórz!” rzekłem. Na to on zaczął krzyczeć: „Ty go zabiłeś! Ty go zabiłeś!” „Nie! Ale ciebie zabiję natychmiast!” Zerwałem się, a on upadł w tył ze strasznym, głośnym hukiem. Nie wiem z jakiej przyczyny. Było zupełnie ciemno. Przypuszczam, że chciał się cofnąć. Stałem jeszcze, patrząc przed siebie, a mały maszynista zaczął szlochać: „Chyba nie tkniesz biedaka ze złamaną ręką, przecież uważasz się za dżentelmena!” Usłyszałem ciężkie kroki i potężne sapanie. Tamta druga bestia zbliżała się ku mnie. Widziałem tego potwora jak we mgle czy we śnie. „Chodź tu bliżej!”	Ale i ja się ciebie nie pytam, co robisz?... Po co, zresztą, mamy się kłócić?... Tylko Majkowskiej ruszyć nie dam!... Tobie idzie o intrygę, a mnie o byt, przecież dobrze wiesz, że takiej pary bohaterskiej, jak Mela i Topolski, niema nigdzie na prowincyi, niema może i w warszawskim teatrze. Naprawdę, to oni jedni trzymają wszystko!... Melę chcesz wysadzić?... ależ ona ma sympatyę u publiczności, prasa ją chwali... ma talent!...	On ma też własny przedmiot poszukiwań. Nie rzekę, ale byka. Tak, Ryży Byk na zielonym polu ma go kiedyś wynieść do wysokich dostojeństw. Zdaje mi się, że on niezupełnie należy do tego świata. Był mi nagle zesłany do pomocy w poszukiwaniach, a nazywają go Przyjacielem całego świata.	To i cóż z tego? Jest dziadkiem i musi dbać o dziecko. Nic złego więc tej małej nie zrobi, bo on sam by za to odpowiadał, nie ja.	Nie udawaj, że ci na nim nie zależy, bo ci go za karę zacznę bałamucić!	Ja wiem że umieram, Aleksandrze, a zawsze miałem w sobie cichego wroga: marzenie. Ja nie mogę nic robić, nie marząc. Nie dość mi jest uczynić, muszę widzieć. Muszę widzieć każdą chwilę i powiedzieć jej: dobra jest. Muszę teraz widzieć śmierć waszą i własną i nauczyć się ją kochać.	Czy jak ty chodzisz po ulicy tam i na powrót a oni przechodzą koło ciebie tak obojętnie, jak koło latarni jak jest na przykład deszcz to ty myślisz wtedy, że nic nie zarobiłaś Co?	Ale pozostaje mi jeszcze zemsta! Nie, nie spocznę póki nie zniszczę Van Goulda i całej jego rodziny i póki nie obrócę w popiół miasta, którym rządzi. Maracaibo, przywiodłoś mnie do zguby, więc teraz ja przywiodę do zguby ciebie! Choćbym miał wezwać z Tortugi wszystkich korsarzy i wszystkich bukanierówbukanierzy	Myślę sobie, że już ci nic nie dam więcej Ani tycio! Gardzisz zatem swoim ojcem, nie masz do niego zaufania, nie wiesz, co to jest ojciec? Jeżeli nie jest dla ciebie wszystkim, jest niczym. Gdzie jest twoje złoto?	Bo twój wujaszek Pławicki jest najnudniejszą i najnieznośniejszą figurą na świecie, nie mówiąc o twojej kuzynce, która jest bardzo miła panna, ale odmienia od rana do wieczora swój nieodżałowany Krzemień przez wszystkie siedm przypadków, dodając do każdego łezkę. Ty tam mało bywasz, ale wierz mi, że to jest także niepospolicie nudne.	Och, Karolu, czyż nie widzisz, że ty mnie zabijasz, to już straszliwie dawno. Nigdy już o tym nie myślałam; rzekłby kto, że ty chcesz koniecznie naprowadzić mnie na te myśli. Dużo na tym zyskasz	Baczę... zrobili tak u nas... zaraz, za drugim chłopem już byłam... nie, widzi mi się, że jeszcze za Mateuszem...	Ej, co ty wiész! czyś ty kiedy widziała wielki świat? Ja, jak byłam dwa miesiące w Wilnie, u ciotki Kaczyńskiéj, to widziałam z daleka, jak tam panowie pięknie kłaniają się i mówią, a panie zawsze w aksamitach i atłasach, ciągle tańczą, jeżdżą z wizytami, słuchają muzyki, albo patrzą na teatr i cóż dziwnego, że pani Warska, taka piękna, taka bogata, woli żyć na tym wielkim świecie, niż w Jodłowéj.	Ja ciebie, Felku, nie zmuszam. Poszukaj gdzie indziej roboty.	Nie zajechałem tu po dobréj woli, odezwał się Jaksa, i nie na łowy, alem się srodze obłąkał.	Stoję na rozdrożu i nic nie wiem, co pocznę naprawdę, bo chociaż postanowiłam wrócić do teatru, ale...	Tiens! Widzisz, nie masz kroku pewnego. Potykasz się i ty. Niepewnie krok stawiasz.	No, widzi pan, panie Nagórski, jak się to wszystko jedno z drugim albo łączy albo nie łączy. Pan mi położył rękę na ramieniu, pan był we fraku, pan się ożenił z panną Wanert...	A skądeś to wiedział, że my chcemy żebrać u ciebie, o Mali Jedyną rzeczą, o którą nam chodziło, było przyjrzenie się tej rzece... tam za polem.	Gdyby to była prawda! tedy... różne mi tu maści na rany przykładają... ale nie byłoby lepszego balsamu od słów waszmości.	Nie przyjechał!	Nie śpiewają nigdyNie śpiewają (...) nigdy	Nie. Dziękuję bardzo	On o wielkich rabinach naszych i uczonych mówi, usta jego wypuszczają z siebie obrzydliwe bluźnierstwa.	Wiem, ale coś tu jest nie tak.	Widziałeś ty kiedy spokojne morze?... Prawda, jakie ono nudne, niby obraz snu, w którym się nic nie śni? Dopiero gdy wicher zaorze gładką powierzchnię, gdy jedna fala spada w otchłań, a druga podnosi się, gdy na powierzchni zagrają światła, a z głębi odezwą się groźne lub jękliwe głosy, wówczas morze robi się pięknym.	Dałbym i ja za to chętnie swoją, ale nieszczęście teraz na świecie jak dżuma grasuje. Lepiej już milczmy i na wolę bożą wszystko zdajmy.	I opuściłeś go wraz z innymi? Zdradziłeś jego i mnie.	Prawda!... Ileż to razy, kiedy rozmawiałeś z Madzią, a choćbyś tylko patrzył na nią, wstydziłam się za ciebie... Ach, jacyż wy jesteście wstrętni z waszą miłością...	Przynajmniej raz wygadał się, że całe życie jest niedołęgą	A bo ja wiem, trzeba przecież zapytać Tojby.	A co by pan zrobił, panie dyrektorze, gdyby pan miał milion dolarów?	A gdzieżeś był do tej pory?	A mnie z takiego samego powodu odbierasz prawo sądzenia?	A nieprawda. Bo i zwierzęta się śmieją. Na przykład pies.	A więc gdzież jest to dziecię? spytał pan Spirydjon, którego twarz oblekła się niezwykłą mu powagą i smutkiem.	Ale owszem, i pachnie jak balsamy! Leży tam koło pulpitu, na ladzie.	Bardzo się cieszę, iż tak jesteś wyrozumiałym i rozsądnym	Było ci tam dosyć wygodnie? Jak spędziłeś noc?	Co ci jest?... głowa?	Co?... jakie?...	Czy pan odgadł, kim ja jestem?	Cóż to, wujaszku! odezwał się Tobiasz	I tam... tam pani poznała swego narzeczonego?	Jakże ja do nich pójdę?	Jesteś bardzo rozumna i bardzo dla mnie dobra	No, a jak z zamkiem? Słyszeliśmy, że mina pod bramą? Długoż wytrzymacie?	Nędza! Gdyby ojciec twój miał bodaj dwadzieścia cztery tysiące funtów renty, czy mieszkałabyś w tym pokoju zimnym i nagim? Tam będą moje skarby	Och, jakiś społecznikarz, nawracacz, feminiściarz... Cóż to za nudy! I egzaminuje jak na pensji... Cóż to będzie? Umiem mówić, proszę pana miłosierdziarza, po francusku, byłam w Nicei i w Paryżu, na Korsyce, i niejednego hrabiego wodziłam za nosek...	Panno Marysiu! Bo doprowadzi mnie pani do szału!	Sądzę, że polubimy Kingsport Opowiadano mi, że jest to piękne, stare miasteczko i posiada najpiękniejszy naturalny parknaturalny park (ang. nature park)	W tej chwili znajduję się myślą na ugorach pana Silasa Slona	W umysłach, które wyszły z masy żydowskiej, ale wzbiły się do szczytów cywilizacji. Weź pan HeinegoHeine Henryk (1797–1856) wybitny demokratyczny poeta i krytyk niemiecki., LassalaLassalle Ferdynand (1825–1864) mąż zaufania Bismarcka; wpływowy bankier berliński, jeden z największych w Europie., a poznasz nowe drogi świata. To Żydzi je utorowali: ci pogardzani, prześladowani, ale cierpliwi i genialni.	Widzisz, Tulke! Możesz być sobie prefektem, ale ja skończyłem już liceum, a ty zostajesz. Rozumiesz to?	Wolałbyś kłótni poniechać com ci winien? Zapomniałem ja swojej urazy, zapomnij i ty swojej.	Wróćmy na górę Na co przedłużać bezużyteczne poszukiwania?	A gdzie my stąd pojedziemy, ojcze Owsiwuju?	A mało to narobił mątu? Mało to was nabuntował? Jeszczekjeszczek (gw.)	A sprawiliście też sobie, księże biskupie onon (tu daw.)	A, tak...	Aha, powietrze jest, ale „Kuriera”„Kurier”	Ba!... mieliśmy ciągłe pragnienie.	Bez mała, bez małabez mała rzekł Długosz	Być może, ale...	Czemu zaś waćpan to mówisz?	Czemuż to zdjęłaś swoją śliczną sukienkę?	Do licha!	Do północy, u Maruszewicza?...	Dzień dobry!	I miał dzieci?	I odrzuciła pani oświadczyny Solskiego?...	Inni także tak śpiewali i pewnie spuścili z tonu	Jak siekiera	Jak to?	Jak to?	Jakaś młoda dziewczyna.	Jakto? koło, a w kole czarną plamę?	Kto przyjechał?	Kto?	Nic... nic... takiście dobry!	Niech Bóg uchowa!	Nigdzie! ani na chwilę, tylko do ojca	Ojcze! to wasze ostatnie słowo?	Owszem, ale mówiła do swej towarzyszki.	Pani żartuje chyba?... Opowiadała mi o Lwowie, i o swojej przeszłości.	Pisz list... natychmiast!	Rada byś wrócić na Łobzów?	Rybą, powiadasz? Pękam ze śmiechu... opowiedz, jak to było!	Słucham pana.	Tak już o was wszyscy wiedzą? To źle...	Tak, w Suezie.	U was już może o obiedzie myślą?	W Avonlea!	W imię Ojca i Syna, i Ducha to tu!	Walmy na ratusz!	Widzę	Wierzę	Zobaczymy.	Żywy obraz brutalnej i zmaterializowanej burżuazji, pracującej tylko dla otrzymania stopni. Ani jednego intelektualisty w całej szkole!
Wiedziałam, że pokaleczysz nogi przez te niedorzeczne korki. Przykro mi, ale nie widzę innego sposobu, jak żebyś wsiadła do powozu albo tu przenocowała	Panie hrabio przyznaję, że Albert nie miał prawa tak się unosić, przychodzę więc przeprosić pana za to, ale tylko w swoim imieniu; pan hrabia rozumie? To tyle, jeśli chodzi o mnie. A teraz chciałem pana prosić o pewne wyjaśnienia w kwestii pańskich stosunków z mieszkańcami Janiny i nie wątpię, że jako człowiek honorowy nie odmówi mi ich pan. Na koniec dodam parę słów na temat tej młodej Greczynki.	Głowę daję, że będziemy mieli śliczną awanturę! Widzisz te dwa widma czarne? Nie ma wątpliwości, że to są czarnoksiężnicy, co porwali jakąś księżniczkę i uwożą ją gwałtem w karocy. Muszę skarcić ten gwałt, choćby przyszło głową nałożyć!	Posłuchaj, przyjacielu Nie chciałbym, abyś miał wyrzuty sumienia. Uwierz mi, przysięgam, że nikomu nie wyrządziłeś krzywdy, a tylko pomogłeś w spełnieniu bożych zamysłów.	W Taurogach nie masz więzienia, jest jeno dom mój, w którym waszmość będziesz jako u siebie. Wiem, że hetman chce widzieć w waszmości zakładnika, ja widzę tylko miłego gościa.	Zaprawdę, przyjacielu Sancho, ostatnie słowa, które powiedziałeś, czynią cię godnym zarządu stoma wyspami. Z natury masz dobre serce, a bez tego nauka nie przyda się na nic. Pamiętaj tylko, że niebo wspiera zawsze dobre cele, a teraz dosyć tego. Pójdźmy do ich wysokości, gdyż czekają na nas z obiadem.	I tak i nie. I interes i inne rzeczy. Widzi pan, kiedyś byłem tak głupi, że nie przyjąłem pańskiej propozycji w sprawie tej kombinacji emigracyjnej... A dzisiaj... dziś właśnie chodzi mi o pańską pomoc w tej dziedzinie.	Lecz, panie rycerzu zapewniam, że podług obietnicy twojej, nie możesz przedsiębrać nic, dopóki mnie na tron nie przywrócisz.	Powiedziałem tak, panie Debray, ponieważ od dziś nie mam już przyjaciół i nawet nie powinienem ich mieć. Jestem panu wdzięczny, że raczył pan mnie rozpoznać.	Ale tak myślę, że nie przygodzi sięprzygodzić się (daw.) ale teraz wolą do Malborga ciągnąć, bo tam beczki z małmazjąmałmazja	Nie wiem, lecz mój ojciec wpadł w pułapkę. Powiedziano mu i uwierzył, że jestem w okolicy, że chcę się z nim widzieć i że wyznaczyłem mu spotkanie w karczmie Lion d’Or.	Ba! w to graj! a do tego nie Warszawianka. Jakże się to dzieje, że jej dotąd nie wyszpiegowano i nie zbałamucono.	Nie przeszkadzam panom, nie przeszkadzam. Pan Urbański się ma wprawdzie niedobrze, bo przyznam się panom, że takiej rany jeszcze nie widziałem; czym to i jak to było cięte, Bóg raczy wiedzieć.	No to jedź! Nie możesz zaszkodzić.	Pomocy! Ja nie potrzebuję księdza, ale doktora! Może nie jestem śmiertelnie ranny, może jeszcze nie umrę, może da się mnie uratować!	Ale ba! lepiéj ja bez oczu widzę niż wy, co ich macie po dwoje na jednego. Siadajcie, ta czasu nie traćcie, stary Rataj nie zawiedzie.	Słuchaj! Bogiem nie wojuj, bo Go nie oszukasz!	Słuchaj, Adolfie czy wolałbyś, aby moja córka była zawsze wspaniale ubrana, aby wszystko szło w domu jak z płatka i aby cię to nie kosztowało ani grosza?	Mój przyjacielu Widziałem tysiące ludzi umierających na polu bitwy, a śmierć nie czekała, aż ich dzieci przyjdą pożegnać się z niemi; pociesz się więc; nie jednego ciebie to spotkało.	Nie można tak mówić!	Nie, nie było mu wolno Nikomu nie było wolno robić tego, czegoś nie chciał, bo niby miałeś umierać i inne jeszcze głupstwa... Takiś był biedny!	Nie. Od trzech dni nie widziałem.	Niech pan nie posyła świadków do Beauchampa. Niech pan sam do niego pójdzie.	Panowie, baczność! Uważam, że Trestka chce ściągnąć każdemu z nas po jednym zajączku dla zwiększenia swego tryumfu	Ponieważ obiecałem lordowi Henrykowi Wottonowi, że pójdę z nim.	Szkaradny człowiek z pana, Mr. Barnes! Czyż nie miałam mnóstwo sukcesów?	Zresztą, nie mam już ochoty. Dajmy temu spokój.	A, to proszę bardzo. Partaczy, co takie budki robią, jest bez liku. Ale ja innego nie wybuduję.	Doprawdy! wytłumacz się, bo nie rozumiem wcale, co chcesz powiedzieć.	On się pyta! Nie wypada i już. Zresztą ja ci to mówię.	A mnie się zdawało, że ten agricola podbił pani serce od pierwszego wejrzenia.	Bez wątpienia Nadszedł wiek, sędziwe lata, choroba uczyniły swoje. Nie tym jest, jakim był w początkach. Widzi jasno, poczynać nie ma siły; ratuje się więc w sumieniu swem, tem com wskazał... wiarą w Opatrzność. A jabym ją, taką jaka ona jest, rychlej fatalizmem nazwać mógł. Dobre jest zdanie się na wolę Bożą, bo bez niej nic się nie dzieje, aliści i człowiekowi dana wola w pewnej mierze, której zażyć ma obowiązek.	Jak się masz! Nie poznałem cię po głosie.	Któż to taki? Bo dotąd nie zapytałem o nazwisko...	Nie inaczej, panowie! człowiek, który ośmiela się zaprzeczać prawom tak oczywistym, zasługuje, aby go spalono żywcem na publicznym placu.	Nie zdaje mi się.	O, nie, a zresztą, to zależy od szczęścia.	Otóż żebym waści przekonał, że Rabe warte są te pieniądze to ja sam wrócę tę sumę. Panie skarbnikowiczu, daj Boże szczęście!	I więcej nic? Co to się z ciebie zrobił za zuchwalec... nigdy bym się tego nie spodziewał...	Nic się nie stało jeszcze nic się nie stało i błagam panią, niech pani się uspokoi.	Zaprzęże się panom Sarenkę, podczas gdy tamci panowie będą pili kawę Idź no ty zobacz, czy stary Léger zabierze się z nami...	Cóż, doprawdy trudno mi opowiedzieć, jak się to stało Byłem właśnie, jak mi się zdaje, zajęty zbieraniem roślin, gdy nagle usłyszałem jakby łoskot lawiny spadającej z wysokiego drzewa. Ledwie zdążyłem się odwrócić... Ten nieszczęśnik, który zapewne siedział ukryty na drzewie, rzucił się na mnie. Wszystko to razem nie trwało tak długo, jak tu opowiadam, i gdyby nie pan Spilett i Pencroff...	O, właśnie też jest czego żałować! komedianckie korony, co to warte, nie tacy oni głupi, żeby ze złota je robili, z szychu i z gałganów sklecą byle co i tego im aż nadto.	Tak, tak, straszliwie konał To dostawał napadów szału, to znów wołał, żeby mu przynieść rumu, to śpiewał: „Piętnastu chłopów”. Była to jego jedyna śpiewka, kamraci, a powiem wam prawdę, że odtąd nigdy nie lubiłem słuchać tej pieśni. Był wielki upał i okno było otwarte, więc wyraźnie słyszałem rozbrzmiewającą tę starą pieśń i czułem, jak śmierć brała tego człowieka w swoje szpony.	No, a u nich to pałka	Gdyby ci badający wiedzieli choć cośkolwiek, nie wypytywaliby tak gorliwie A teraz, o czem pragną oni tak się dowiedzieć? Czy niema czasami księcia de Buckingham w Paryżu i czy widział się, lub ma się widzieć z królową?	Stare oklepane powtarzasz mi rzeczy, kochana Anusiu, czy się tam w to pan Bóg wdaje.	My tak zawsze, jak pić to solidarnie, jak co robić	To by po części tylko tłumaczyło początek napisu; lecz skąd nazwa i postać mnicha? Co dzwon może mieć z nim wspólnego?	To też się w Łodzi robi gęsto.	Wobec byle jakich przeciwników, tak. Ale jeśli nieprzyjaciel jest sprytny, fakty bywają takie, jakie on wybierze. Te wspaniałe poszlaki, na których pan opiera swoje śledztwo, mógł swobodnie ułożyć po swojej myśli. I o ile chodzi o takiego człowieka jak Lupin, widzi pan, dokąd to może doprowadzić, do jakich błędów i głupstw! Sam Herlock Sholmes wpadł w pułapkę.	Przecisnąć się obok niej niepodobna, bo tu ciasno, więc trzeba się będzie trochę wrócić, wydostać się na górę i objechać przeszkodę, ale do wieczora jeszcze ze dwie godziny, a zatem mamy czas. Niech też i konie trochę odetchną. Słyszysz wodospad?	A to z pół roku byłeś we świecie...	Aha! To z tego tak łomot był?	Co najmniej tydzień	Co tu robiłeś?	Czy ten pan, co cię w rękę całował, jest...	Dokąd?	I jak! Było to o tym Burku Panajezusowym!	I zasypią nas kulami. Gdyby to był dzień, to natarcie mogłoby wyjść nam na złe.	Jak to trzydzieści trzy? Dziesięć tysięcy to dziesięć procent...	Jedyną moją prośbą, panie marszałku, to pół godziny rozmowy z moją żoną na osobności. Przy tym muszę napisać dwa listy: do pierwszej żony i córeczki.	Jeśli tak, to są nieszczęśliwe kobiety	Kończy się w najlepszy sposób, jaki można wymyślić.	Kto tam?	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	Musisz sam rozmówić się z Jastroniem.	O, to drobnostka! Ja byłem w Simli na wiosnę, właśnie kiedy Stalky, zagrzebany w śniegach, zaczął bezpośrednio korespondować z rządem.	Więc lepiej, chwała Bogu? Spodziewałem się tego... jutro będzie zupełnie dobrze, a pojutrze uprosimy gospodynię o SardanapalowąSardanapal (gr.)	Ładny tam chaos musi być w pańskim mieszkaniu!	A czy pańska małżonka może prowadzić interes w czasie pańskiej nieobecności?	A do kogo chcesz pisać?	A jak krwotok?!	A kimże był ten człowiek?	Ale ja niewiem kto wy jesteście	Ależ, mój panie, ja umieram... Ja dziś, jutro umrę... A pan jesteś zdrów jak byk...	Bóg zapłać!	Chory jestem. Boli!	Cud cud!	Czekam na mego pana, pana Vanderdendur, słynnego przedsiębiorcę.	Czy byłeś przy śmierci tego staruszka?	Dlaczego tak prędko?...	Dziękuję	Jaka?	Jest w gaiku...	Mości panie książę mianował waści namiestnikiem.	Myślisz tedy waść do Baru wracać?	Niech ci Bóg da zdrowie, chociaż mówisz głupstwa	Niegodnym!	O, naprawdę z wiatrem nawet z tej strony diablo ostry powiew.	Ojej, chcieliby oni, żeby im kto uprzątnął, a oni do gotowego.	Pilno dawać baczność. Źle wróży ten spokój.	Proszę wejść.	Spakowane.	Trybunał mógłby dać wyraz tej naganie w motywach swego wyroku.	Uczeń, Nauczyciel, Zemsta	W takim razie, skoro pan wspomniałeś o przejściu Izraelitów i o katastrofie Egipcjan, zapytam pana, czy dostrzegłeś pod wodami ślady tego wielkiego faktu historycznego?	Wiem.	Więc stan jest rozpaczliwy?	Zgoda. Jaki jest pański plan?
Nie ale lubię lubię źle siedzieć na tych mahoniowych fotelach pokrytych wiśniowym aksamitem lub zielonym jedwabiem. Lubię ten brak komfortu wojowników, którzy pojmują tylko krzesło kurulne, którzy krzyżują rózgi liktorskie i piętrzą laury na środku salonu. Upewniam waszą wysokość, że u Iénów nie myśli się ani przez chwilę o tym, jak się siedzi, widząc przed sobą zwalistą Wiktorię wymalowaną al fresco na ścianie. Mój małżonek będzie mnie uważał za bardzo złą rojalistkę, ale ja jestem w istocie bardzo nieprawomyślna i ręczę, że u tych ludzi człowiek dochodzi do tego, że kocha wszystkie te „N”, wszystkie te pszczoły. Mój Boże, dosyć długo królowie nie psuli nas zbytkiem chwały, toteż ci rycerze, którzy znosili tyle wieńców laurowych, że obwieszali nimi nawet poręcze krzeseł, uważam, że to ma swój szyk! Wasza wysokość powinna by tam iść.	To nadto delikatne pytanie wujaszku! ja nie mogę, niepowinienem odpowiedzieć na nie!	Wcale nie, szczęście mi tylko sprzyja; lecz co tu będziesz robił, czekając na mnie? Spodziewam się, że nie glossy o palcach i błogosławieństwach, co?...	No dobrze. Więc niech będzie trudno, a ja to przecież zrobię, żeby nie wiem co.	A jednak nie było na świecie nic, czego bym bardziej pragnęła... czekałam z dnia na dzień... za każdym spotkaniem czekałam na to słowo! Wydawało mi się, że ci się wprost narzucam! Na koniec byłam pewna, że mnie nie chcesz... że pogardzasz mną!	I dlatego, mój miły, wydało ci się, że nie ma między nami żadnego dystansu. Przecież mówiąc o człowieku, którego nie mogę kochać, myślałam o człowieku, którego kocham.	Nie, to jej nie pomoże... i tak zrobi klapę...	Optime jak to, to ty złożyłeś dowód takiej odwagi, umocowując bukiety na baldachimie? Co rok drżę, patrząc na nie; zawsze się obawiam, aby nie kosztowały życia człowieka. Moje dziecko, zajdziesz daleko; ale nie chcę podcinać twej przyszłości, która będzie niewątpliwie świetna, skazując cię na śmierć głodową.	Och, każda rzecz staje się rozkoszą, gdy zbyt często do niej wracamy To jedna z najważniejszych tajemnic życia. Wydaje mi się jednak, że morderstwo bywa zawsze omyłką. Nie powinno się nigdy czynić nic takiego, o czym nie można swobodnie rozmawiać po obiedzie. Pozostawmy jednak w spokoju biednego Bazylego. Chciałbym uwierzyć, że mógł naprawdę skończyć tak romantycznie, jak to przypuszczasz, ale nie mogę. Przypuszczałbym raczej, że spadł z omnibusu do Sekwany, a konduktor przemilczał to z obawy o skandal. Tak, wyobrażam sobie, że taki mógł być jego koniec. Niemal go widzę leżącego na wznak w brudnozielonej wodzie, ponad nim suną obładowane barki, a długie wodorosty czepiają się włosów. Wiesz, że nie wierzę, aby mógł był stworzyć jeszcze coś dobrego. W ostatnich dziesięciu latach jego twórczość bardzo podupadła.	A com ja ci mówił, nie trzeba było kota w worku kupować.	Cyt, cyt, babo! Nie czas na rozczulanie się nade mną, idzie głównie o to, żeby jak najprędzej zanieść do Krakowa wiadomość	Jak on się nazywa? Jim! Jim! To nie jest żadne nazwisko.	Ksiądz katolicki będzie ślub dawał, innego ja sam nie chcę.	Nie, byli w trójkę. Siedział z nimi mój dobry znajomy, i to on na pewno poznał ich ze sobą Dantès przetarł dłonią czoło	A! baba o niczém wiedziéć nie powinna.	Aa, pikolo, nie śpisz?	Bo i nie jest nią	Byle nowych w ich miejscu nie stawić Trafia się bowiem, że pracownik młody wistocie okazuje jak na dłoni, iż król jaki nie urodził się dnia 14-go, ale we dwa dni późniéj, iż bitwa sławna odbyła się wcześniéj o tydzień, niż dotąd sądzono, a zato postać historyczną, choćby Nerona lub Tyberyusza, dla oryginalności zmienia w bohatéra jasnego i Tacyta czyni umyślnym kłamcą.	Coś mi się nie zdaje! nie zdaje mi się, panie rotmistrzu, rozśmiała się kuzynka; ani wiek pański...	Imponuje, moja pani, nie chce obok nas usiąść.	Jam też była niespokojna, żeby tam do bitwy nie przyszło. Chwała Bogu, żeś waćpan przyjechał.	Masmas (gw.) brzydki., ze na mnie kija nie potrza. Raz w kielokielo (gw.) czas; raz w kielo cas mama wrzuciła rzemyk za piec (użycie czasownika w lm wyraża szacunek do osoby, o której się mówi)., chi, chi, chi! Chodź ze mną na paświskopaświsko (gw.)	Miał on zawsze chwilki słabości gdy go niewieści pisk i krzyki zmogły, ale w nim owa Kaźmirzowa ojcowska stałość myśli mieszkała, że się chwilowem ustępstwem z prawej drogi sprowadzić nie dawał.	Mogliby okraść cały dom, a on nie usłyszy nawet szmeru.	Nabab na pewno nie przysłałby mi pary koni wartości trzydziestu tysięcy franków, do tego z czterema diamentami w uprzęży	Nauczę cię jednego środka, przy pomocy którego żona nigdy nie uczyni cię rogalem bez twej wiedzy i zezwolenia.	Nie będzie już wąchał chleba w ten sposób	Nie należy leżeć na trawie.	Nie powróci; wreszcie, powiem mu, że przyprowadziłem kobietę, i że ta kobieta u niego się znajduje.	Nie wolno, bo niezdrowo.	Niech ojczulek napisze do niego list z prośbą, żeby mi nie odmówił rad i wskazówek, o jakie go poproszę.	No! przysiągłeś kiedyś jeszcze dzwonił zębami przed bramą, przysiągłeś, mówię, że mię ciągle dręczyć nie będziesz, a teraz niedotrzymujesz słowa.	Piratów kule się nie imają	Wdzięczna Trudem nie mogę jej nazwać.	Wie pan przecież, że wprost nie śmiałabym skłamać.	Więc jéj nie masz zawsze?	Ja nic... ja nie mówię!...	Ja to właśnie winnam dziękować pani za przyjemność, jaką mi to sprawi, że będę jéj użyteczną, przyczyniając się zarazem do wychowania, dzielnego może na przyszłość człowieka. Słyszałam, że syn pani ma wielkie zdolności.	Wiem. Rosja, kraj niewoli, kraj rabówrab (daw.) nazywano tak cara Aleksandra II, ponieważ zniósł pańszczyznę w Imperium Rosyjskim., ale tam, gdzie ja stąpię, gdzie ja żyję, jak daleko ja sięgnę, tam rządzę tylko ja.	Jeśli on się rozmyśli, to ja się powieszę. Tak to łatwo was zapomnieć! Będziesz go miała, kiedy zechcesz. Cóż mam odpisać?	A może to panią męczy?	Bo chłopak chciał mi odebrać pieniądze. Jest tu za parkanem.	Cicho tylko.	Cóż cię to tak może obchodzić, że pies z za płotu szczeka?	Cóż to za jeden?	Jak to? Wszyscy zginęli?...	Jeszcze jedno pytanie: kiedy po raz pierwszy przyszło ci do głowy, że ja jestem dziwny człowiek?	Kazaliście im to robić?...	My byśmy pana kupili! Chcę przez to powiedzieć, że być może moglibyśmy dzięki zbiórce narodowej zapewnić środki, które umożliwiłyby panu...	Tak, pani, lecz okoliczności zwróciły się przeciwko mnie. Niewiele mi pozostało, ale proszę, żeby zechciała pani to przyjąć.	To istna potwarz	To twoja hańba, ty ulicznico!	To wszystko złośliwe psoty czarnoksięskie ci nikczemnicy wiedzieli dobrze, że wyjdę zwycięsko z tej walki i umyślnie przemienili owego rycerza w przyjaciela bakałarza, ażeby go zasłonić od słusznej wściekłości mojej i żebym darował życie temu, co tak podstępnie godził na moje. Mój przyjacielu, czyż trzeba lepszego dowodu złości i potęgi czarowników nad tę, jakieśmy mieli niedawno w przeistoczeniu Dulcynei? Po takim cudzie czymże jest ta bagatela? Ale ta mi została pociecha, że prawica moja silniejsza od tych czarów i że pomimo zawiści i całej potęgi cudownej sztuka, odwaga moja zapewniła mi zwycięstwo!	Tylko jak?	W takim razie pójdę teraz do domu, żeby zrobić to, co inaczej zrobiłbym jutro. Więc dzisiaj jest ślub Alicji Penhallow? Trzy śluby jednego lata, Aniu	W zupełności. Jakiż to jednak rodzaj zbrodni chcesz popełnić?	Że jesteś „szczególny chłopak”. Daj pyska, brachu, ty jesteś szczególny, a ja mam ruchliwy umysł.	A! tém lepiéj! tém lepiéj! pani będziesz wolną...	Ale gdzie jest Wierszułł?	Amo, moneo et caetera.	Ano były, jużci były procesje i stacje krzyżowe.	Bom mu w złości powiedziała, że oni się miłują, że Krzysia dla Ketlinga idzie za kratę. Kto w Boga wierzy, niech leci, hamuje! Jedź waćpan co prędzej, jedźcie wszyscy, jedźmy wszyscy!	Całej rodziny!	Chcesz tedy uciekać przede mną?	Doprawdy, powiedziała? Myślałam, że ci każe zrównać z ziemią Dülmen...	Doprawdy? zawołali obaj małżonkowie; a p. Rokowicz dodał:	Gdzie byłeś tyle godzin?	Hajże na Moskwę!	Honor!... Ha! Ileż razy Lucjan go naraził... Pisać przeciw własnemu sumieniu!... Napadać najlepszego przyjaciela!... Przyjmować pieniądze od aktorki... Żyć z nią publicznie! Przywieść nas do ruiny!...	I role swoje odegrywali z zadowoleniem, swojem i publiczności	Janka!.. Janka!..	Jedyna!	Możesz odejść.	Mógłbym zrobić gorszy wybór	Naturalnie	Niech pan przyjdzie do mnie Jestem sama. Byle prędko.	Niezwykle pięknie	No cóż opuszcza dom.	Ocalić mu życie! ty! zawołała Agnieszka.	Oho! „Tourterelle” wywiesiła żółtą flagę; pewnie mają chorych za burtą.	Owszem.	Pana Bukackiego. Bo Józio Osnowski mówił mi, że pan Świrski przywiózł jego ciało.	Pani Bogno, przerwijmy tę rozmowę	Pani rozkaże odesłać?...	Panie...	Ponieważ najzupełniej sprawiedliwości tej ufam, Najjaśniejszy Panie, z uległością i spokojem zdaję się na łaskę Waszej Królewskiej Mości.	Pozwól mi przejść, hrabio	Rozważcie... wstrzymajcie się... król...	Samiec ją karmi. Lata ciągle naokoło i przynosi jej rozmaite jagody.	Sołomin.	Są nowe na święta. Tymczasem noszą dawne, jeszcze dobre. Pan ordynat dzielnie się ochronką opiekuje. Bardzo dobre są te kobiety, które przeznaczył do dozoru, i pani ochroniarka zacna osoba. Żebrak, StarośćOchronka i szkoła pełna, ale przytułek dla starców stoi pustkami.	Tai ne taip gal būt lengvas dalykas.	Tak jest, miłościwy panie, uczestnik obrony i naoczny świadek cudów Najświętszej Panny...	Trza będzie iść... Cóż ta z beków!	Twoje nieszczęście?	Ty?	W wiosce Astorga, w roku 18...	Waldemar jedzie!	Widziałeś Marka?	Witeziami są ci, którzy wspierają się na Jaźni. Jako szprychy koła przeciwległe lub w ukosie względem siebie
Nie mówię nic, bom nic nie słyszał i niczego nie widział... Ale jeżelibyś powiedział, że w nocnych godzinach po lesie uwija się coś więcej oprócz ludzi, zwierząt, ryb i ptaków, nie wiem, czybym nazwał cię kłamcą. A teraz na ciebie kolej, Tomaszu. Co ty powiesz na to wszystko?	Ale tak, mój panie Czy to pan za nic poczytujesz słoneczne porażenia, żółtą febrę, gorączki, zapalenia i tym podobne niebezpieczeństwa? Serce się kraje na samą myśl, jak tam ten biedak cierpieć musi!	Więc niech pan sobie wyobrazi, że wcale nie jest tak sprytna. W Krynicy, to jest taka nasza miejscowość kuracyjna, skąd przesłałam panom jej fotografię, miałam możność zrewidowania pokoju tej pani. Nie znalazłam nic, co by mogło naprowadzić na jakiś ślad. Żadnej korespondencji, żadnych dokumentów. Nic.	Bukacki powiedziałby na ten temat z dziesięć ironicznych paradoksów o naszem społeczeństwie... To mi utkwiło w głowie, coś mi mówił, jak on napadał na nas za to, że tu się zawsze coś, albo kogoś kocha. Jemu się zdaje, że to głupie i do niczego, a ja w tem widzę wielki przymiot. Trzeba czemś na świecie stać, a co my mamy? Pieniędzy nie mamy, rozumu o tyle o ile, daru oryentowania się w położeniu niewiele, gospodarności i to jest prosta rzecz! Bo ostatecznie, póki się w brzuchu ma jeszcze jakąś iskrę, póty się nie jest zupełnem bydlęciem	Rozumie się, proszę pana, uparł się i nie wychodzi. Codziennie podają mu przez okienko na widłach chleb i mięso na żądanie: ale, niestety! on czego innego spożywa więcej. Pewnego razu spróbowałem tam wejść z dwoma chłopcami moimi, lecz uniósł się wściekłością okrutną. Posłyszałem odgłos pistoletów nabijanych i muszkietu, który ładował jego służący. A na zapytanie nasze, jakie mają zamiary, pan odpowiedział, że we dwóch ze swoim służącym rozporządzają czterdziestoma strzałami, i że wypalą je do ostatniego, zanim dozwolą, aby czyjabądź noga postała w piwnicy. Wtedy, panie, zaniosłem skargę do gubernatora, a ten odpowiedział, że dobrze mi tak i że będę miał na drugi raz naukę, jak to niebezpiecznie ubliżać wielkim panom, którzy raczą u mnie popasać.	Czy zawsze był taki, oczywiście, dokładnie nie mogę wiedzieć Mam lat dwadzieścia sześć, on zaś pewnie przeszło siedemdziesiąt, nie znałam go więc za młodu, nie spodziewaj się wiele. Gdybym miała nadzieję, że nie rozniesie się to po całym Prättigau, mogłabym ci niejedno powiedzieć. Matka moja pochodziła z Domleschgu, a on także.	Ach! Niech mi pan wierzy zemszczę ja się na tym stworzeniu.	Czy Colin jest garbaty? Nie wygląda na takiego	Feinfein pytał, rozkraczając się na środku pokoju z rękami w kieszeniach.	Nic z tego, bo mam coś lepszego, interes cudowny, który mnie musi postawić, zobaczycie, że stanę od razu na czterech nogach.	Nie należy się właściwie wyśmiewać ze swych adoratorów ale ja sama zawsze to czyniłam.	No, nic nie szkodzi. Jakoś to będzie...	O dla Boga! Widzę, że muszę jechać, ale mi tak jegomości żal, że choćbyś mi jegomość ten kropiasty pas darował, zgoła bym się nie pocieszył.	Pani położyła się o trzeciej rano, nikt nie może wejść do niej, aż zadzwoni	Ręczę za to: przewraca oczami, wzdycha i grucha miłośnie na różne tony; słowem stara się o rękę dumnej panny Eugenii.	To tylko igraszki Chce się tylko zatrudniać. Jakaś taka, uważasz, boska młodość. Czekaj no, ja wiem, co chcesz powiedzieć. Jest ogromny w pracy. Imponuje nam po prostu tym, co potrafi zrobić. Ależ, mój Bondy, to jest takie bezsensowne, że w tym nie może być żadnego planu.	Tymczasem usiądźcie se na schodku, a jak się nabożeństwo rozpocznie, to wstaniecie i wszystko ujrzycie jak przez okno: całe święte obrzędy, królewica Fryderyka, co choć niewiela starszy ode mnie, już biskupem jest krakowskim; i samego pana miłościwego, i królowę, no, jednym słowem, napatrzycie się za wszystkie czasy i na resztę cichego żywota w Porębie.	Uf! uf! aj! oj! odezwał się głos z szafy nie mam czasu	Bierz cię djabli z twoim domem, krzyknął rozwścieklony porucznik i pociągnął do pani Szymonowéj na Bednarską. Tu jeszcze się jedna lampka świeciła, kilku jakichś ludzi gwarzyło w drugiéj izbie, a w pierwszéj z podziwieniem zastał niby drzemiącego znanego sobie kolegę niejakiego Muszyńca, który wszystkich stanów i rzemiosł w życiu wypróbowawszy, nakoniec oparł się aż w policyj. ale już trzeźwy.	Gdyby pani wtedy tak się nie uśmiechnęła, nie byłbym może przyszedł tu dziś w nocy To jest pani triumf.	Niech Hades pochłonie twoich chrześcijan! Napełnili cię niepokojem i zniszczyli zmysł życia. Niech ich Hades pochłonie! Dobro, Sprawiedliwość, ZłoMylisz się mniemając, że to jest nauka dobroczynna, bo dobroczynnym jest to, co ludziom daje szczęście, to jest piękność, miłość i moc, oni zaś nazywają to marnością. Mylisz się, że są sprawiedliwi, bo jeśli za złe będziemy płacili dobrem, to czymże będziemy płacili za dobro? A przy tym jeśli za to i za to jednaka zapłata, to po cóż ludzie mają być dobrzy?	Panorama-Dramatique, a ostro, zarobisz trzydzieści su InteresDauriat jest obwieś, który sprzedaje za milion pięćkroć lub sześćkroć książek na rok, jest to niby minister literatury Chciwość jego, nieustępująca łakomstwu Barbeta, operuje masami. Dauriat ma doskonałe wzięcie, szeroką rękę, ale jest próżny; co do inteligencji, ta składa się ze wszystkiego, co słyszy naokoło siebie; sklep jego jest bardzo polecenia godną szkołą. Można tam spotkać najwybitniejszych ludzi. Tam, mój drogi, młody człowiek nauczy się więcej w godzinie, niż schnąc nad księgami przez dziesięć lat. Dyskutuje się artykuły, szkicuje pomysły, wchodzi się w stosunki ze sławnymi lub wpływowymi ludźmi, którzy mogą być użyteczni. Dziś, aby dojść do czegoś, trzeba mieć stosunki. Wszystko jest trafem, jak widzisz. Najniebezpieczniejsza rzecz to mieć rozum samemu w kącie.	Ach, niestety! Odpowiem panu jak Lukullus, że gdybym wiedział, że będę miał zaszczyt mieć pana u siebie, byłbym się jakoś przygotował. Cóż, stawiam wobec tego moją pustelnię do pańskiej dyspozycji w takim stanie, w jakim jest. Ali, czy podano nam już do stołu?	Ale, królowo moja, tylko dwa słówka, rzekł rotmistrz. Pani mnie masz za nieprzyjaciela dla tego, że ja tu z moją kuzynką przywędrowałem, która pani dosyć dokuczyła. Otóż, słowo daję, ja potępiam jej postępowanie, gotów jestem stanąć w obronie pani... zwrócę się przeciwko niej, wystąpię jawnie...	Cóż ty na to?...	Ho, ho, nie dorzuci pan tu	I dwie klasy dadzą ci się we znaki, szczególniej w początkach. My coś wiemy o tym, prawda, mamo?	Ja! poprzysiągłem, że nigdy ani ja, ani nikt z moich przyjaciół nie będzie miał do czynienia z tym ohydnym Mervalem. Kawaler będziesz musiał zaręczyć za tego pana, który być może... to jest bez wątpienia jest godnym człowiekiem; ja będę musiał zaręczyć za pana Fourgeotowi, a Fourgeot za mnie Mervalowi...	Jakaś ty dziś piękna!... Ile razy widzę cię, zawsze wydajesz mi się zupełnie inną i coraz piękniejszą...	Jeszcze nie, i radbym z nią pomówić, nim pójdę do macochy.	Kto jest ten generał, który tak psioczy na drugiego?	Major jeszcze nie ma osiemdziesięciu...	Można wam będzie powinszować Uważałem ją wczoraj, przypatrywałem się pilno: piękna, młoda, pełna uroku, a król przecie o niej i o jej mężu pewnie będzie pamiętał.	Mąż? Wczoraj pił. Dziś po mieście biega, znajomym kańczugkańczug	Niech będzie pochwalony... Jak się macie, Jacentowa?	No, moment nie był najlepszy. Czechosłowacja, Zjazd Par­tii...	Obraz świata, Pozycja społeczna odezwałem się	Powiedziałbym ci, drogi chłopcze, że przybierasz rolę, z którą ci wcale nie do twarzy. Każda zbrodnia jest pospolita, tak jak każda pospolitość jest zbrodnią. Morderstwo nie byłoby w twoim stylu, Dorianie. Przykro mi, jeśli obrażam twoją próżność, ale zapewniam cię, że to prawda. ZbrodniaZbrodnia należy wyłącznie do klas niższych. Wcale ich za to nie potępiam. Wyobrażam sobie, że zbrodnia jest dla nich tym, czym dla nas sztuka, po prostu sposobem przeżywania nadzwyczajnych wzruszeń.	Ratuj Janku, poczciwa duszo! a nie, to poginiemy.	Tak, to ja, Hiszpan z lasu we własnej osobie Nie chciałeś mnie powiesić, a więc żyję.	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować albo się za jakim Wołodyjowskim uganiać, którego by się przy strzemieniu za towarzysza mieć wolało.	Tęskniłem więc, i coraz mocniej. Nie mogłem przemóc owej tęsknoty, zwłaszcza że przybył jej w pomoc niepokój smutnego przeczucia. Urwałem liche interesa i wróciłem. Nie darmo tęskniłem, nie fałszywie przeczuwałem.	W Mohilowie wojsk nie ma, w Jampolu nie ma, w Raszkowie nie ma! Ja tu jeden pan!... Kryczyński, Adurowicz i owi inni ja im wezyr, ja im murza najwyższy, ja im wódz, jako Tuhaj-bej był wódz	W każdym razie nie możecie państwo w tym stanie iść przez miasto. Odwiozę was. Proszę.	Wiej, Trzewik, bo wsiąkniesz. Ciemno już. Nie złapią. Byle do Warszawy, a tam już kamień w wodę.	Zapewne że w miejscu tak odludnym snują się niedobre duchy w najosobliwszych postaciach. Zdaje mi się jednak, że to, co przeszło obok nas, jest raczej zwierzęciem. Podobne ono jest do osiodłanego konia, tylko większe i prędsze w biegu. Mówią zaś mieszkańcy oazówoazów	A czy wolno wiedzieć	A zatrudnienie pan ma?	Abom to głuchy? Zaraz idę.	Ach, widzę, że to rzeczywiście sprawa poważna	Aha No, wie pan, ale to przecież genialne.	Aj-riszti... to był pułk... mego ojca...	Ale, ale! oberkabym jeszcze zatańcował z panią, jak Boga tego kocham.	Aż półtora? Jezu Chryste! Dlaczego?	Bo on przybłęda, proszę pani.	Bogucki! Pamiętam, słyszałem to nazwisko.	Cyt! cyt! to to panowie wam pobudowali.	Czy zabierasz ze sobą maszynę do pisania?	Cóż? i sądzić mają?	Gdzie jest dziadek?	Godność wasana?	Hilda	Hula, żyje nad stan i wpada w długi. Zobacz no pan w niedzielę takiego ryfusiaryfuś	Ja... praw...	Jacicęjacica zapytał Anzelm.	Jak śmiesz robić mi z tego zarzut! Jak śmiesz!	Jaki pan? Przecież leżę w łóżku.	Kogo?	Kubuś! Kubuś!	Luciu, przesadzasz!	Może chcesz mapy?	Może mi pan da jaką książkę do czytania?	My ją!	My tu już za ciebie oględziny odprawili. Złote jabłko ten Lubicz!	No, więc nowele, powieści, pamiętniki?...	O czymże?	Ojcze z nieba, Boże	Opowiedz mi, jak to ma być w ołtarzu, bom strasznie ciekawy. Że szafa zamykana, że małe obrazy dokoła, to wiem; ale co więcej? Co ci święci ludzie mają tam do roboty?	Owszem. Piotrze, śniadanie dla panny Brzeskiej... Potem może Piotr wysłać list, który mu dziś dałam...	Pan co za jeden?! Czego pan tu szuka po nocy?	Pani starościna omglała!	Panie doktorze, czy pan jest wierzący?	Patrz jeden z drugim, gawronie! Wielki gościniec widzisz, jak z lasu idzie do Nadarzyna?	Pilno mi świtu i jutro doczekać!	Poirrrrette pobity!	Potrafić potrafię, ale czasu dużo zejdzie. Czasu szkoda. Świt nas przyłapie.	Przyjadą po nią jutro lub pojutrze z rozkazem królowej.	Prędko przez to przeszłaś.	Rób pan to, co dyktuje ostrożność	Służę panu	Tak, panie.	Ten jest piękny i gładki!	To salwy ognia armatniego	Wysoko leżą?	Za tydzień wyjeżdżamy razem.	Zapomniałem, prawda, że dziełem sztuki mam być najprzedniejszym.	Zatem, do widzenia, przepraszam, że cię napróżno trudziłem.	Zimna, a któż ci to powiedział?	Zobaczymy.
I ja jestem sam	Ja, Herr Leutenant, ich interessiere mich dafürJa, Herr Leutenant, ich interessiere mich dafür (niem.)	Tylko co trzy łyżki ja wypiłem	Ja, Aleksandrze Piotrowiczu, rok wszystkiego byłem w batalionie, a tutaj się dostałem za to, że Grzegorza Piotrowicza, komendanta mojej roty, zabiłem.	A tu wszystko na skarb zabiorą! lamentując krzyknęła jejmość. Nie, ja tu muszę być, aby choć w części ratować...	Ja w nocy nie załatwiam interesów.	Tę drogę ja znam. Ogrodem bliżej będzie	A o mnie co mówią, to pan nie ciekaw? a przecież powiadają, że ja tam odgrywam bardzo ważne pole.	To na nic, panie Ja umieram, żegnaj, mój panie... i...	Punkt pierwszy Musimy brnąć dalej, gdyż nie możemy się cofnąć. Gdybym rzekł choć słowo o powrocie, zbuntowaliby się od razu. Punkt drugi: mamy jeszcze czas przed sobą... przynajmniej do chwili odkrycia tego skarbu. Punkt trzeci: są tu jeszcze marynarze, na których można polegać. Prędzej czy później, łaskawy panie, dojść musi do bitwy, a ja radzę, ażeby jak to mówią, łapać sposobność za włosy i pewnego pięknego poranku, kiedy najmniej będą się spodziewali, uderzyć. Przypuszczam, że możemy liczyć na waszych osobistych służących panie Trelawney?	O, ja się nic a nic nie boję!	Czego ty boisz się, Franka? Czego ty czasem taka przestraszona, jakby umarłego przed sobą widziała? Może ty kary boskiej za wszystko, co złego zrobiłaś, boisz się? Nie bój się! Już ja tobie mówię, nie bój się! Wyspowiadasz się! Pana Boga przeprosisz, to i daruje.	No panie Rzecki, nie będziemy rozprawiali o tej materii. Gdyby to zrobił kto inny, nie miałbym nic przeciw temu, ale Wokulski!... Obaj przecie znamy jego przeszłość, a ja może lepiej niż pan, bo nieraz świętej pamięci Hopfer robił u mnie przez niego obstalunki.	Co się stało? Ludzi zabrakło. Co było najporządniejszego, to już dawno wybrane. Nie miał kto rządzić, a za łeb trzymać, a do kupy zganiać. To się i rozlazło wszystko, a teraz i tych biorą	Ale żona moja przede wszystkim z góry nie posądzała mnie o niewinność, a ja jej, co prawda, nie obiecywałem miłości. Byłem bardzo lichym mężem, ale za to, jak człowiek kupiony, byłem najlepszym subiektem i najwierniejszym jej sługą. Chodziłem z nią po kościołach, koncertach, teatrach, bawiłem jej gości i faktycznie potroiłem dochody ze sklepu.	A gdzież pan widzisz podobnych nieuznanych biédaków? Ja nie mogę się ich dopatrzyć ani w historyi literatury, ani w dziejach sztuki. Trafiało się może, iż wielcy reprezentanci ducha wieku, chwilowo wśród panującéj wrzawy, wśród jakiegoś wielkiego zaprzątnienia umysłów nie zostali wysłuchani, nie mogli być dostrzeżeni; ale wprędce omyłkę naprawiono, dług spłacono. Trafiało się iż inni wiek swój wyprzedzili geniuszem, pracowali dla przyszłości i przez nią dopiéro zostali ocenieni, choć niemniéj byli owocem swojego czasu i jego zasiéw wydał ten zbiór opóźniony.	Będę nieskończenie panu profesorowi wdzięczną za tę istotną łaskę... Czy mogłabym od razu teraz uiścić się z należności za te lekcje? Zapewne wypadnie mi w tych dniach odjechać i dlatego tylko trudzę pana...	A jeśli ci powiem to już będziesz wiedział?	Myślę, Julio, że ty masz jakąś tajemnicę. Ty kochasz Och! łudziłem się, że pozostaniesz wierna staremu ojcu aż do jego śmierci, spodziewałem się zachować cię przy sobie, szczęśliwą i świetną, podziwiać cię taką, jaką byłaś dotąd. Nie znając twego losu, mógłbym roić dla ciebie spokojną przyszłość; ale obecnie niepodobna mi wierzyć w twoje szczęście, bo ty bardziej jeszcze kochasz w nim pułkownika niż kuzyna. To dla mnie jasne.	Nawet tak jak dziś jest zakochałbym się w niéj łatwo Ale wiem że się to na nic nie zdało: wyśmiałaby mnie.	Być może, być może, skoro pan tak powiada... Zresztą nie mam prawa żądać rachunku od pana... i gdyby pan chciał się żenić...	A to, proszę pana, jesteśmy w wielkich łaskach u pewnej wielkiej damy, księżnej de...; przepraszam! mój pan nakazał mi tajemnicę, nie mogę zatem nazwisk powiedzieć; pani owa zmusiła nas, abyśmy przyjęli na pamiątkę od niej wspaniałego rumaka hiszpańkiego i takiegoż muła. Doprawdy, że chciało się patrzeć bez końca na te cudowne stworzenia! Wtem mąż zazdrosny dowiedział się o wszystkiem, przejął w drodze wierzchowce znakomite i zastąpił je temi oto bydlętami!	Czyż o to trzeba prosić? Jak to, więc kiedy się kocha kobietę, pozwala się jej brodzić w błocie lub naraża się ją, aby łamała nogi, idąc pieszo? Jedni chyba rycerze łokcia radzi widzą zabłocone falbanki.	Tak. Przyczynia się też do jej przesady i to ciągłe życie na wsi, przez które się trochę rdzewieje. Myślę, że w mieście wszystkie dziwactwa ludzkie i śmieszności ścierają się wzajemnie, a na wsi łatwiej ludzie zmieniają się w oryginałów. Zwolna odwyka się od towarzystwa, zachowuje się jakiś przestarzały sposób w obejściu z ludźmi i dochodzi się do przesady. My wszyscy musimy się ludziom z wielkich miast wydawać zardzewiali i trochę śmieszni.	Ba! a prawda, szłusznie kochanko mówisz! To jeszcze na dwoje widłami pisano, albo albo, proszę, a mnie się zdawało.	Cierpienie, Ogień tu: żywe pochodnie.... Przybiorą ich w bolesne tuniki napojone żywicą, przywiążą do słupów i podpalą... byle tylko ich bóg nie spuścił na miasto jakich klęsk... Semaxii! To straszna kaźń.	Błagam cię, Alanie. Pomyśl o moim położeniu. Zanim przyszedłeś, omdlewałem z trwogi. Może sam pewnego dnia zaznasz trwogi. Nie! Nie myśl o tym. Spójrz na to wyłącznie ze stanowiska naukowego. Wszak nie pytasz, skąd pochodzą trupy, które bierzesz do doświadczeń. Nie pytaj i teraz. Powiedziałem ci już za wiele. Proszę cię jednak, zrób to dla mnie. Byliśmy kiedyś przyjaciółmi, Alanie.	Ależ moja Albertynka się kształci! W istocie, to Davioud, ale zapomniałem o tem.	Nie Ale widzę, jak człowiek, którego kochałam, staje się mordercą mojego syna.	O, proszę się nie martwić.	Właśnie teraz zgodzą się prędzej, bo może im co pomogę.	Jak to?... i waść dopiero teraz na poszukiwania się wybrał? Toż to rok blisko! Cóżeś waszmość dotąd porabiał?	Boję się, paniczu, że kwiaty zmarzną. Za długo im na mrozie.	Ot, jak się złożyło.	Wołanie? Być może, że w wirze walki wyrwał mi się jakiś okrzyk! I cóż, stary Balu jak żeś wyszedł z tej przygody?	Tak mężusiowi radzą, ale to jeszcze niewiadomo, bo...	Aaa! taki znów nie tak pojechali!	I tego nie trzeba.	Nie, Pencroffie to nie tytoń, to gorczyca.	Proszę mnie to zostawić. A, panienko! będziemy wieczerzać w moim pokoju. Gdzie jednak, u licha, mój pokój?	Zwyczajne, powiadasz? Nie, to czarodziejski bukiet.	Mój Baćka, nie gadajmy, co było dawniej. Dawniej był ład, był przemysł, był kredyt, człowiek był pewny życia i mienia. A tera co? Przewróciliście wszystko do góry nogami, zrujnowaliście przemysł, zrujnowaliście i mnie, a teraz chcesz dawną cenę za kamizelki. Nie mogę. Katolik jesteś?	Anglia może przyjąć wiarę japońską i stosunki będą jeszcze świetniejsze.	Bo też to są rachunki z waszego sklepu i waszej spółki	Chyba oszalałeś?! Skoro wyjedzie, nie będzie mogła szkodzić Polsce.	Czuję to.	Cóż to takiego?	Daj mi swoję bekieszę Sieniński.	I nie wypłaciło mu se wracac do checzy	Jak pan to rozumie?	Kto taki porwał? Czy ten młody, co to tu zawdy siedział na beischlagu? Ten od Wodnej Armaty?	Któż by odmówił, gdy zapraszają tak piękne usta, a dzień tak skwarny? Nalej mi, a szczerze, cudna dziewczyno!	Nie widzę w tym sensu	Niech pan o tym więcej nie mówi! Cóż u licha podsunęło panu ten pomysł?	Sądzę, że obrażona miłość własna zniewoliła pana do odegrania niecnej komedii, której ofiarą padłem. Z tego powodu budzisz pan we mnie więcej współczucia niż nienawiści. Namiętność bywa szaleństwem, doprowadzić ona może do wszystkiego, nawet do pożądania zguby rywala.	Służba samowoli nie cierpi.	Tak, tak, zdrowie Dantèsa Zdrowie Dantèsa! Zdrowie przyjaciela!	W jakim celu zatem uczyniliście to? Powiedzcie prawdę.	Wola twoja byłaby podłą, gdyby nie była wolą całego narodu: wtedybym podłożył ogień  pod twój zamek i wraz z nim na objatę Perkunowi oddał ciebie i siebie	Z pana to sympatyczny człowiek	Zatem to musi być z żołądka.	A któż kieruje robotami?	A! wykrzyknął nagle król biorąc coś z teki	Alboż są tacy?	Ale, przyjdź pan do kantoru Borowieckiego podpisać kontrakt na dostawę węgla.	Bo widzisz, wolę być głuptaskiem niż nieszczęśliwą. Prawda?	Boskiego Platona!	Chodź tutaj	Co robił Orgaz? Pożycz mi zapałki. Kapuśniaczek siąpi, zagasił mi fajkę.	Co? Znowu kuguar?	Czy chcesz może szklankę wody z cukrem?	Czyś pan rozpoczął dziś kampanię?	Dobrze mi świadczy o panu ta szczerość, z jaką wyznaje przede mną chorobę.	Fulgencjusz był dobry chłopiec ale oni przewrócili mu w głowie morałami.	Gdzie-żeś był?!	Hm! Tai dėkui Dievui!	I masz pan list?	I pójdziesz ze mną wszędzie?	Jeśli pani zezwoli. Wszakże musi pani pamiętać, że otrzymałem przyrzeczenie odpowiedzi po ślubie siostry.	Kapral	Księżniczkę znajdziemy	Kto?	Miauczał? O, milordzie! Przysięgam...	Mimo woli ojca? podchwyciła Agnieszka.	Może pani Hadot.	Myślisz pan, że go zaproszą?	Na Madagaskar!	Nieprawdaż, wujenko nieprawda, że wspaniale?	O kuo gi lenkai tame kalti?	Raniutko.	Re-nifer.	Sto dollarów, że prawą nogę w pierw postawi na okręcie.	Słyszałem o tym. Ale też nieznośne zimno dziś mamy...	Ten sam. Był żonaty z Ostrowską, daleką naszą krewną. Umarła ona w dwa lata po ślubie, zostawiając córkę Kazię. Ta Kazia	Tym bardziej że mamy dziś pełnię a te przypływy i odpływy kwietniowe bywają bardzo silne.	Wstąpię do klubu.	Właśnie.	Zgoda.	Żono ma wieczna, odkręć śruby zardzewiałe. Oto ręce pragnące uścisku...	„Twoje obawy są głupie”
Muszę się przebrać do obiadu.	Pojechali państwo pod Piotrków, do ojcówojcowie (gw.)	I jestem nim a ty dowiesz się o tym za niedługo na swoje nieszczęście. Przyznałeś się przed chwilą do morderstwa	Mała rzecz... bardzo proszę... nic nie szkodzi Nie powinienem być oszpecony, a co do zęba... Gdzie mój ząb, doktorze?... proszę zawinąć go w papierek... A co do zęba, od dawna już powinienem wprawić sobie nowe. Nie uwierzysz pan, panie Wokulski, jak mam popsute zęby...	Ile razy miał pan do czynienia z ofiarami Antoniego Kosiby?	Masz pan rację Pójdziemy tymczasem w tamtą stronę, aż do tej chaty na wzgórzu.	No, co tam Jakiż to interes miałeś pan do mnie?	Wojtek! Co ty mówisz! Ja o niczem nie wiem! Wróciłam do domu i nikogo nie zastałam. Czy to możliwe?	Zacny panie to ziemia Bretanii, którą dzierży diuk Hoel. Był to niegdyś piękny kraj, bogaty w łąki i uprawną rolę; tu młyny, tam sady jabłonne, ówdzie folwarki. Ale hrabia Ryjol z Nantes spustoszył wszystko; jego kwatermistrze wszędzie zażegli ogień i zewsząd wybrali łupy. Ludzie jego zbogacili się na długo: taki los wojny.	Proszę się nie zakładać, panie prefekcie, proszę się nie zakładać. Jestem pewny, że kandydatem Jego Eminencji kardynała arcybiskupa jest jego wikariusz generalny, ksiądz de Goulet.	I owszem, nie wypieram się, bardzo mi się podobała.	Zgadzam się, proszę wielmożnego pana, a jakże, zgadzam się...	Ależ poczekaj, powiem ci i co innego. Wyobraź sobie, że Władysław jest już po słowie z panią Gabrielą. Poczciwa rozwódka pożyczyła mu pięć tysięcy rubli, za które ekwipuje się jak książę. Gdybyś widziała jego odświeżony pałacyk, meble i powozy...	Nie lubię Francuzów wogóle. Jest to niemądry przesąd, oczywiście, ale ile razy spotkam któregoś, przychodzi mi do głowy, że jest to może awanturnik. Słodkie ugrzecznienie ich przypomina koty, gotowe lada chwile pokazać pazury. Ale może ten twój Francuz nie przybędzie, a wówczas...	Trubadurów nie mamy ale grajkowie nasi nie najgorzej śpiewać umieją. Czy gospodarz pozwoli, by który z lutnistów przyszedł do stołu z piosenką.	Ależ drobiazg to przecież zrozumiałe, że akwizytor w ten sposób stara się o zdobycie ogłoszeń.	Cóż się tam dzieje?	O, rozumie się	Skończył oświadczeniem się i poślubił Beatrycze.	Toteż zdaje mi się że ona się podobno urodziła we Francji.	To jest człowiek Teraz już można być spokojnym o Katarzynę Pawłownę. Kim się Kuźniecow zajmie, ten już może spać spokojnie.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Co mi to obce, dziedzic tu jezdem i pan, a komu się to nie widzi, to pszoł! jak Boga tego kocham. ryknął, grzmocąc pięścią w stół, ale matki nie było, stała tylko Janka, dygocąca ze złości.	Czuję się bardzo zaszczycony	Kochana Valentine, czy przypadkiem nie czujesz się źle?	Podoba mi się to właśnie!	Więc dotychczas nie gniewałaś się naprawdę?	Służąca pańska, panie Bergeret przypomina mi tę wyrazistą postać, którą Giotto namalował na sklepieniu kościoła w Asyżu, gdy, idąc za natchnieniem sonetu Dantego, przedstawił Tę, której nikt drzwi nie otwiera z uśmiechem.	A przez kogo, jeżeli nie przez nią, wylał ojciec szefa kalkulacji? Ten bąknął jej coś o jej najdroższym i w godzinę nie było go już w fabryce. To pewne. Nawet wywołuje oburzenie, bo wcale się nie ukrywa ze swymi amorami. Traktuje ją demonstracyjnie jak wielką damę.	Ależ ja ci nie odmawiam, moja najdroższa, pośpiesznie przerwał pan Jan; jabym ci chciał nieba przychylić, brylantami cię osypać, ale sama wiesz, w jakim stanie jest nasz majątek, i jak ciężkie przebywamy teraz czasy... Rządowe opłaty nie czekają, a mam ich po uszy; wierzyciele dokuczają także; na gospodarstwo trzeba pieniędzy...	Podziękuj pan swemu szczęściu, że nie lubię robić burd po obcych domach i że zbyt szanuję pańską narzeczoną, bo spoliczkowałbym pana jako nikczemnika i zabił nazajutrz za te brudy i podłości, które mi prawisz, a które nie tyle dotykają mnie, co pannę Jadwigę. Nie jestem jej narzeczonym, ale kocham może więcej niż pan, a niezawodnie wyżej cenię i poważam. Nie śmiałbym jej nie wierzyć, pilnować i pozwalać sobie na przypuszczenia krzywdzące. Bądź pan pewny, że ona bez pana pomocy potrafi utrzymać swój honor nieskalanym i chyba pana dzika zazdrość wymyśli cień na nią. Chciej pan i to zapamiętać, że raz drugi nie ujdzie podobna rozmowa między nami na sucho.	Ja, ja Wilhelm nie lubi książek, on jest dobry burszbursz (z niem. Bursche)	Ależ ja... ależ my nie mamy z nimi żadnych zatargów... a wszak potrzeba niemałego bólu, niezmiernej wprost wściekłości, byśmy wyruszyli pustoszyć ludzkie siedziby	O! Dzięki panu, panie Copperfield, o nikogo w szczególności, to jest w każdym razie o żadnego mężczyznę.	A wróciła! A wiecie, panie, kto mi ją powrócił?	Bardzo panu dziękuję, ale nie mogę przyjąć tak wspaniałej propozycji.	Czy to ja jestem aresztowana w tym pokoju?	Owszem, ale ja...	Cóżbyś pan powiedział na ten oto dowód?...	Na niego żadne nie padłoby podejrzenie, gdyby Meir Ezofowicz purycowi złych myśli w głowę nie włożył...	Ale ty sobie poradzisz jak zawsze!	Bo o co chodzi?	Jak to?! Czyżby pan miał przypadkiem pogardzić młodym prosięciem?	Miss Dora jest urocza, ale nie czyni mnie to jeszcze szczęśliwym konkurentem. Cóż znaczy atoli, że jest bogatsza?	Musielić ją tu przywieśćprzywieść (daw.) rzekł kasztelan.	Nnno... za mało pana znam!	Widzi pani, mnie nic nie izwiestnoizwiestno (ros.) nauczyciele. wyjdą z kancelarii i pójdą na etażetaż (ros.)	Pan Kajetan Boirouge twierdzi, że pan Lousteau zarabia dwadzieścia tysięcy na rok pisaniem czy pani w to wierzy?	Patrz-że pan w oczy nie w sufit, to w nich srebra nie znajdziesz.	A co znaczy: być człowiekiem?	Ale nie starsi panowie pomyślcie o naszym wujku. H. O. myślał początkowo, że to jest niedźwiedź.	Bóg rzekł Marek	Chciałabym ci powiedzieć: to sobie nie przyjeżdżaj.	Co? Naprawdę? Ogromnam?	Czy mógłby mi pan podać nazwisko tej pani?	Czy to była też sztuka czarnoksięska?	Ej, kto wie, czy ci naprawdę Bukacki nie poddał jakiej myśli?	I co, potwierdził?	Jak to po prostu „huuu”?	Jak to wylewam?	Na ślizgawce	Nie rozumiem, o czym mówisz.	Nie, bynajmniej, a po wtórepo wtóre	Nie, nie pomagaj To moja pierwsza ryba. Czy... czy to wieloryb?	Posłusznie melduję, że mi po pana feldkurata kazali przyjść.	Proszę pani, okólnik!	Tak...	To nam sonda pokaże. Każę opuścić „Nautilusa” na dno lodowca, a moi ludzie opatrzeni w przyrządy nurkowe rozbijać go będą z najcieńszego boku.	Ty masz dobre nogi, mój kochany.	Wiem o tem; lecz możesz umieścić mnie gdziekolwiek na prowincji, u jakiej znajomej damy: w swoich stronach rodzinnych, naprzykład...	A gdzież tamten?	A pieniądze gdzie?	A więc wybaczam ci	Aš kitaip misliju	Ba, skoro to było u Gilberta, to jest prawdopodobnie jeden z waszych przodków	Było to pragnienie tylko twego ojca?	Daj mi wskazówkę.	De Villeparisis, z domu de Bouillon?	Desideras diabolum, nieszczęsny!	Dla mnie?	Dlatego to dziś raczej: podkręcając wąsa.	Gospodarka dobrze idzie?	Ile?	Jeżeli mają.	Kasiu!	Każdy jest człowiek.	Mam iść przez bagno?	Mianowicie kto taki?	Musiałem.	Mów dalej	No, a trzeci?	Precz!	Skądże ci te myśli?	Sumienie	Szczęśliwy ten Maciuś	Szlachta i wojsko to jedno.	To już przestaje być rajem. Mam potworne halucynacje...	W takim razie głupi!	Wdzięczen wam jestem szczerze i zaraz jutro czytanie rozpocznę. Mówiliście, że ksiąg ma być dwanaście?	Wyjdźmy stąd będą nas szukać.
Panno Lusiu... Ja też straciłem wszystkich najdroższych pod tymi gruzami... Pewno już gęsta trawa na nich porosła...	Może właśnie dzisiaj się napije... jest już chłodno... a zawsze dobrze jest wypić coś gorącego. Tutaj zdążysz jeszcze zrobić porządek.	O, jeszcze nie teraz. Dopiero po przekroczeniu granicy przyjedzie wielki urzędnik chański i z najlepszej zdobyczy wybierze to, co mu się wyda godnym oczu monarszych. Resztę rozda wodzom, wedle ich zasługi. Proste pospólstwo i brzydkie dziewki bywają od razu oddane, ale dla niewiast pięknych i znakomitych zacni Mongołowie, jak widzicie, mają względy.	Tu... zaraz... dałam jej osobny pokoik... Bo ja, panunciu, jak widzę osobę z edukacją, to bym jej nieba przychyliła... Kaśka albo Maryśka, proszę panunci, to może gdziekolwiek... i na drugi dzień pójdzie do roboty. Ale dama z edukacją... ach, panunciu!... U mnie, panunciu, to czasami i hrabiny mieszkają... Co dziwnego? Książę, nawet biskup, może nogę złamać. Tak i z tym... O tu, paniusiu... Ależ że też Pan Bóg zlitował się nad biedaczką choć w ostatniej chwili!...	Zostawcie... nie... pewno nie... Skąd ma siła być. Takie życie. A ona nie przebacza równanie (matematyczne). ci zawsze wypisze: X = 0, i śmierć. Basta cosibasta cosi (wł.) dziś popr.: Hercen, Aleksandr Iwanowicz (1812–1870), rosyjski pisarz, myśliciel i działacz społeczno-polityczny, zwolennik poglądów rewolucyjno-demokratycznych, stworzył doktrynę socjalizmu rosyjskiego, który miał powstać z pominięciem fazy kapitalizmu; popierał ruch rewolucyjny okresu Wiosny Ludów oraz powstanie styczniowe w Polsce; autor książki autobiograficznej Rzeczy minione i rozmyślania.. Zazdrościłem zawsze Herzenowi. Jaki on szczęśliwy był. Pomiędzy takimi ludźmi żył. Takich miał przyjaciół. Morze, góry, muzyka. I ludzie jak morze i jak muzyka. Nie chciałoby się umierać. Na południe pojechać i mieszkać sobie w białym, czystym domku. Śpiew żeby był. Okna otwarte na morze. I myśleć, myśleć. NaukaWy nie wiecie, co to jest matematyka! Wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra matematyka, cóż! Że mnie by łopuchyłopuch Głowa jego płonęła. Miał silną gorączkę i zaczynał bredzić. równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. Cisza... I cóż ja tam sobie, zbłąkany dyferencjałdyferencjał (daw.)	Doprawdy, panie Beetle jesteśmy panu serdecznie zobowiązani za pańską diagnozę, która nie mniejszy zaszczyt przynosi pańskiej chorobliwej fantazji, jak też i opłakanej ignorancji, z jaką pan tak wymownie rozprawia o tych chorobach. Teraz zaś wystawimy pańską wiedzę na próbę na innym polu.	Wyraził chęć udziału w wyprawie, a ja wyraziłem zgodę. Wiesz, że to doświadczony najemnik, wiele stoczył wojen jeszcze w Europie, może oddać nam znaczne usługi. I do tego jest bogaty.	Dziękuję panu za taką miłość która w jednéj uwielbianéj istocie nie znajduje wszystkich możliwych doskonałości. To co hrabia tak niewłaściwie miłością nazywasz, już nią być nie może, bo ma w sobie robaka analizy: rozbiéra, sądzi, a miłość powinna być ślepą dokończyła	O, daleko mi już lepiéj.	Czy pani wiesz o tym, że te wszystkie przedmioty, jakie tu widzę porozkładane, przedstawiają niemałą wartość pieniężną i że za sumę, jaką niegdyś kosztowały, mogłaby żyć pół roku rodzina z kilku osób złożona?	Na żebrę ino nam iść, we świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak te woły harowalim i dnie... i noce... za parobków... a teraz co?... A Pan Bóg was pokarze za krzywdę naszą!... Pokarze... Całe sześć morgów zapisali... a te szmaty po matce... te paciorki... to wszystko... i la kogo to? La kogo?... La takiej świni! A żebyś pode płotem zdechła za krzywdę naszą, a żeby cię robaki roztoczyły, ty wywłoko, ty lakudro jedna, ty!...	Pan pewno chciał powiedzieć nie kijem go, to pałką, ale to wszystko jedno, bo już widzę, że pan mnie i tak rozumie.	Niech sobie pan przypomni tego doktora, co to zdjął pierwszy kajdany z nóg i rąk obłąkanychdoktor, co zdjął pierwszy kajdany z nóg i rąk obłąkanych nie więzić, nie ograniczać.. Ja mam nadzieję, że kiedyś pobyt w szpitalu obłąkanych będzie prawie wolnością, że tam nieszczęsna chora głowa będzie snuła swe marzenia bez przeszkody.	Wówczas powie pan słówko naszemu plenipotentowi, a on resztę załatwi. Może być, że po konferencji z nim pani Latter sprzeda pensję albo zgodzi się na jakiego wspólnika, który by kontrolował dochody i wydatki... Nie wiem, co postanowi... W każdym razie nie będzie musiała zamykać pensji w ciągu roku i uspokoi się co do własnej osoby.	Bardzo dziękuję ale doprawdy nie wiem, gdzie ja to włożę?	Powrócę z pewnością wrócę, bracie Janie, mój ojcze duchowny, i to rychło. Jeno wydajcie rozkaz, aby te utrapione Kiełbaski nie drapały się na okręty. Podczas gdy wy będziecie walczyć, ja będę Boga prosił o wasze zwycięstwo, na wzór walecznego hetmana Mojżesza, wodza ludu Izraela.	Wiem żeście w prawie biegli i niedarmo lat parę strawiliście w Bononji ale ja moje prawo mam zapisane, tu, w piersi, nie znam innego nad nie. Obrażony, skrzywdzony, nie wyjdę ztąd inaczej, jak pomszczonym.	Na to jeszcze czas	Tak, ale ja muszę odmówić z brewiarza modlitwy potem kilka wierszy ułożyć na żądanie pani d’Aiguillon, a następnie pójść na ulicę Św. Honorego, aby kupić różu dla pani de Chevreuse; widzisz więc, drogi przyjacielu, że jeżeli tobie nie pilno, mnie się bardzo śpieszy.	Oddałabym wszystko, żeby móc ci uwierzyć. To by zmazało wszystkie twoje grzechy i winy. Nawet czułabym się szczęśliwa, że byłeś taki niedobry i uciekłeś z domu, gdyby tylko było prawdą to, co mówisz. Ale jak mogę ci wierzyć, że przyszedłeś tu specjalnie, abyśmy się o was nie martwili i w końcu nic nie powiedziałeś?	O, co to, to nie, łaskawy panie byłoby to pięknie, aby gubernator był na polowaniu, gdy tylu ludzi sfatygowanych przybywa szukać go w nagłych interesach. Niech wasza wysokość raczy mi wierzyć, że polować powinni próżniacy, nie gubernatorowie; co do mnie, myślę tylko w niedziele i święta uroczyste bawić się, grać sobie w karty lub w pliszki, bo to, jak powiadają, dobry dłużnik zawsze ma otwarty worek, kogo Pan Bóg wspomoże, ten więcej może, ciało rusza nogi do drogi, nogi dźwigają ciało, aby postępowało. Za Boską pomocą i przy dobrych chęciach będzie się rządziło jakoś zawsze trzeźwo, nie po pijanemu, a kto mi nie wierzy, niechaj przymierzy, niech mi palec w gębę włoży, tak go ścisnę, aż się strwoży. Oho! niech tylko nabiorę wprawy, to mnie najmędrszy nie zawstydzi, kaptur nie czyni mnichem, ani łachman lichem, skoro zacznę, będzie znaczne.	Jaśnie wielmożny panie hetmanie Wieści potrzeba. Spuśćcieże mnie ze smyczy z moimi Tatary, a ja wam wieści przywiozę.	Odbyliśmy z sobą parę przechadzek Zna doskonale wszystkie Rzymu zakątki. Mówi po włosku, jakby się tu urodził; nauki ma wiele, a nie pedant, dowcipu dużo...	Oszalałaś?... Ja nigdy nie kładę się, bo może mnie krew zadusić...	Ty mnie raz uderzysz, a ja ciebie dziesięć	Raportuję waszej królewskiej mości, że posiadamy trzy fortece (było pięć), czterysta armat (było tysiąc) i dwieście tysięcy zdatnych do użytku karabinów. Naboi mamy na dziesięć dni wojny (było na trzy miesiące).	A oto, uważa pani, malunki dawniejsze. Ksiądz nasz na nie trochę się skrzywił, bo to, za pozwoleniem, ździebko za gołe są te pannice, ale wyrzucić było mi szkoda, bo ramy massyw... stuknął kijem z rozkoszą w bronz.	Chwackichwacki (daw.) Powiada, że słyszał, jak w Niemcu gnaty chrupnęły i miarkując z tego, jako się w boru popisał zapalczywy, skłonny do gniewu. chłopy. Żeby nie Zbyszko, byłby się turtur (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii). przyczynili...	Zdaje mi się, że gdyby pani dotknęła człowieka ciężko poranionego, nie tylko ból by go opuścił, ale chyba zagoiłyby mu się rany.	Co pani myślała, mówiąc o pannie Ricie? Proszę mi powiedzieć.	Co zatem robić?	Nie sądzę, aby to była ona. W każdym razie niech pan nie mówi nic mężowi, on nie lubi, aby Gilberta wychodziła o tej porze. Good evening.	Stokrotnie przepraszam stokrotnie przepraszam, tylko słówko. Ponieważ nie ma wyboru, im prędzej odjadę, tym lepiej. Kuzynka moja, Annie, mówiła mi właśnie, że woli nie móc widywać swych przyjaciół, niż widzieć ich wygnanymi, a stary...	Z nikim nie trzymam, ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.	Dziękuję pani za to opowiadanie! Jestem tedy z norwegskiej szlachty, nie z duńskiej! To też Hakon Jarl Öhlenschlägera zawsze lepiej mi się podobał, niż jego Palnatoke! Czy też pójdziemy pograć w wolanta?	Nie o to chodzi, co kto lubi, tylko o to, gdzie jest rozum, ergoergo (łac.)	A widzisz Widzisz, używa tego rodzaju przenośni. Osobę własną spaja z wielkimi niedolami i tego imienia używa chętniej niż innych. Wszak to nikomu nie szkodzi.	Chociażby w charakterza wirtuoza. A zresztą nie masz przecież ani rodziny, ani nic cię nie zmusza do powrotu do Warszawy. Posiedzisz sobie na wsi wśród innych ludzi. O, właśnie! Tam cię naocznie przekonam, ilu ludzi jest dobrych. Nie chciałeś wierzyć w ich istnienie.	Co się stało? Co Padre chce powiedzieć?	Czy pan sądzi, że u kobiet wrażenia mijają tak szybko jak u mężczyzn?	Cóż? I w szkołach uczniowie nie lubią nowych zadań i ćwiczeń. I uczeni nie lubią rzeczy nowych, trudnych i niezrozumiałych. Jakże przyznać się, że wierzymy, że duch Kopernikaduch Kopernika wcielił się w Gwiazdora	Cśś!... Kurtyna idzie w górę, posłuchajmy. Staram się zawsze nie tracić ani jednej nuty z tej opery. Nie ma piękniejszej muzyki niż w Wilhelmie Tellu!	Dzień tak piękny, chciałbym wyjść, a tymczasem pan de Bergerac nie przybywa, aby mnie zwolnić od roboty.	Dziękujem za szczerą intencję ale uspokójże się, bo właśnie w taki sposób, jaki radzi Babinicz, najmniej narażeni będziemy.	Dziękuję, tatusiu. A wie tatuś, że podmyło tę krzywą brzozę przy Siwym Ruczaju?	I to gorączkowe, wyczerpujące życie ciągle, ciągle?...	I! może taki nie zastrzeli! Kto wie! może nie! Zresztą co tu radzić? Rada nie pomoże.	Ktoś może zobaczyć!	Nie mam po co, a zresztą wcale tam nie chcę iść.	Nie poruszaj się, panie, i nie okazuj tysiącom twoich niewolników, że masz smutek w dniu triumfu...	Nie, mój ojcze... boli mię to bardzo... ale nie...	Przyjaciele czy przypominacie sobie, że przed zatonięciem bryg wzniósł się do góry na szczycie trąby wodnej?	Rzeczywiście, panie Cyrusie Niech więc pan sporządzi plany; robotnicy czekają, a myślę, że i Ayrton potrafi nam doskonale pomóc przy tej pracy.	To jeden z tych Basków, którzy nas napadli. Zdradzi nas.	To nieszczera odpowiedź, musisz wyznać, czego sobie życzysz.	Uspokój się, szalony potomku konsulów. Nie po to sprowadzamy barbarzyńców na sznurach za naszymi wozami, byśmy mieli zaślubiać ich córki. Strzeż się ostateczności. Wyczerpnij proste, uczciwe sposoby i zostaw sobie i mnie czas do namysłu. Mnie także Chryzotemis wydawała się córką Jowisza, a jednak nie zaślubiłem jej	Zatem wracaj do króla i Bóg niech będzie z wami!	Zleciłeś coś maklerowi w sprawie moich Suezów?	A gdyby prawdą?	A gdzie jest szlachetny redaktor?	A nie, nawet nie dotknę ciebie, nie ruszę cię. Zostań tu sobie zdrowa.	A pan jest ordynat Waldemar Michorowski.	A tak... aleja...	Abraham-Ajzyk nadal ma parnoseparnose	Ale są ludzie, którzy cierpieli dużo bardziej niż pan.	Apeluję do pana rektora, panie profesorze.	Czego?	Czy Barrois przyrządził dla pana lemoniadę?	Dziękuję panu. Do widzenia.	Fasuj go w kantorek!	Gadaj! Skąd wiesz? Dlaczego przez ciebie?	I myśli kuzyn stosować tę zasadę w Polsce?	Ile łyżeczek cukru pani wpuściła do szklanki?	Kochasz mnie?...	Kto ma świnkiświnki (gw. środ.)	Mógł się pan mnie zapytać	Niczego nie ruszono, sir?	Nie pytaj mnie... Nic do mnie nie mów, jeżeli nie chcesz, ażebym rozpłakała się na ulicy...	Nie!	Nikogo.	Niu, niu, niu...	No?	Ot, tak!	Po sabacie.	Pochlebstwo rzekła Małgosia i mrugnęła na Ludkę, a uśmiechnęła się do Elizy.	Prawie zawsze... nie	Proszę, tylko krótko.	Próbowaliście podchodzić? Jak daleko wypadają za wami?	Sensacji, temperamentu, a więc i sztuki. Z własnego życia należy jak z filozofii wyciągnąć nieubłagane konsekwencje.	Sobaczka!	Tai leisk mane, mama, į miestą da pasimokyti.	Toby był tylko dowód dobrego gustu i tegobym mu za złe miéć nie mógł ale dokucza hrabinie Moszyńskiéj, dla któréj mam najwyższy szacunek.	Toć ludzie!	Tutmozisie	Tytulik?	Wama cosik niezdrowo po wczorajszym?	Wariatka!	Więc czegoż takie tajemnice?	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.	Żeby kto inny nie dał.
Dużo mnie to obchodzi Jest to nazwisko pewnego znanego mi opryszka, ja zaś dla zwięzłości tak waszeć nazywam. Lecz chciałem aści powiedzieć, co następuje: Pijaństwojedna szklanka rumu jeszcze waszeci nie sprzątnie ze świata, lecz jeżeli pan wypijesz jedną, zachciewa ci się drugiej i trzeciej, a stawiam w zakład własną perukę, że jeżeli waszeć wkrótce nie zmienisz tego trybu życia, to umrzesz umrzesz pan i pójdziesz na miejsce dlań przygotowane, jak ów człowiek, o którym mówi Pismo święte. A teraz postaraj się wasze pójść ze mną. Zaprowadzę pana do łóżka.	Zrobione. Ja wiem, że dużo będzie zależało od waszego raportu i zgóry serdecznie wam dziękuję. A żebyście wiedzieli, że ze mnie szczery chłop, to wam powiem coś, czem będziecie mogli Bigelsteina i Szepsa trzymać za mordę. Ręka rękę myje. Czy chcecie pogadać z tym frajerem Lempkem i z resztą komitetowych?... Proszę bardzo! Ja nic do ukrywania nie mam. Ale myślę, że to zbędne. Lempke oczywiście będzie na mnie psy wieszał, a Glass wylezie ze swemi staremi oszczerstwami. A jednak nic mi nie zrobią. Ani mnie, ani Sławomirowi, ani Wałachowi. Bo Bigelstein i Szeps wiedzą, że byłby koniec. No, więc jak?... Chcecie, by zrobić wam kontakty, czy wystarczy wam moje słowo?	A tworzącym dla ciebie parę drużbantem będzie pan Kazimierz Jaśmont, którego cyfry na cieniutkiej chusteczce wyhaftujesz i tę chusteczkę ofiarujesz mu w zamian podanych ci przez niego bukietów mirtowych... Tak? Umiesz to zapewne na pamięć, jak i wiele innych rzeczy, których ponauczałaś się w czasach ostatnich. Czy wiesz o tym, że wczoraj, kiedy panna Teresa łzawiąc się z czułości opowiadała ci radość swoją i mamy z przypuszczalnego twojego małżeństwa z panem Różycem, śmiejąc się odpowiedziałaś: „Bo to wy wiecie jedno, a ja drugie!” Gdybym wtedy na ciebie nie patrzał, myślałbym, że to stara Starzyńska mówi! Prościejesz, Justysiu, widocznie prościejesz...	Królu mój za porywczo bierzecie to wszystko... Cała Europa karmi cię obietnicami, listami pochwalnemi i pochlebstwy, i za twą krew daje piękne słowa... Gdzież są te obiecane zastępy i te ślubowane posiłki pieniężne? Przysłano nam garść włóczęgów, których w obozie wstydzić się i kryć z niemi było potrzeba. Polacy i Węgrowie walczyli sami... Krzyżowców niemieckich i włoskich niema co wspominać... Na przyszłą wyprawę nie dadzą więcej.	Szczekasz kiej ten pies, zmówiłaś się z nim, dobrze, ale bacz, że niech jeno co z chałupy zginie, to jak Bóg w niebie, do sądu podam i ciebie wskażę, żeś pomagała... Zapamiętaj to sobie!...	Bo to takie czarowniki, co z aniołami za pan brat gadają, mogą robić, co zechcą. A jakbyś mi jegomość zniknął w ręku jak kamfora, to co? Ale tymczasem zabierajmy się, bo to już dziewiąta.	To i my mogliśmy prędzej złapać, tylkośmy nie chcieli zmordować się na całego. I ciebie nam było żal.	A ja w najlepszej wierze chciałem już to bydlątko powieść za sobą lub przynajmniej wymieniać za mojego osła, który nie zdaje mi się być dogodnym; do kata, wielmożny panie! jednakże te prawa i ustawy rycerskie są zbyt surowe, jeżeli nie dozwalają nawet osła za osła zamienić, ciekawy też jestem, czy dozwolono jest przynajmniej zamienić siodło.	Widzicie, dzieci, wy nie żyjecie w stolicy i nic nie wiecie, co się dzieje To znaczy: wiecie z gazet, ale nie przeżywacie atmosfery. Ja jestem po stronie przeciwnej, ale muszę przyznać, że jest w tym pewien odcień wielkości. Straszliwa epoka, mówię wam. Wy tu, pod opieką córki „ziemiodzielca”, jesteście na razie jak pod kloszem.	Wujaszek wie? Wtenczas się z wujaszka tyle krwi wylało, że właśnie dlatego to wszystko. Gdyby nie to, to właściwie wujaszek nie jest tak ciężko ranny.	A nie mówiłam! Gdzież teraz ten wasz syndykalizm wyrosły z burżujskiego ugrupowania z pozorami załagodzenia walki klasowej? Gdzie wasza pseudo-organizacja pracy? Wszystko to bzdura. Trzeba było zrobić izolowaną, ale absolutnie izolowaną monarchię i zginąć z honorem bez kompromisów, jak mój car Kirył...	Ale, księdzem by być takiemu łajdusowi, przecież moja Magda jest już w szóstym miesiącu, i to od niego...	Może sobie pozwolić, stać go i na to!	No, to już sobie tydzień odsiedział	O, to niedobrze. Gdybym ja nie sypiał... A radziła się też pani kogo?	Ten wszędy musi być pierwszy! Mości jenerale, znam ja go! Okrutnie to zacięty kawaler, i nie da się wykurzyć!	Żeby tak kot płakał, jak ja szczęśliwy jestem... Przyjechałem tu po kawałeczek szczęścia, ale nie wiem, czy mi go dadzą... Cóż robić? Naukę i jej stosowanie poczytuję za rzecz wszechświatową, przed którą muszą ustępować wszystkie względy osobiste i zakątkowe. To jest potęga numer pierwszy...	A jeśli to mój szwagier, to co z tego? Przecież jest dziedzicem! Czego taki dziedzic ode mnie chce?	Dlatego, nie mogąc się niczego spodziewać stamtąd, skąd starano się, jeśli nie zabić, to w każdym razie zastąpić czym innym religię, musimy dojść do wniosku, że jest ona najwyższym objawem ducha ludzkiego i jedyną formą przezwyciężenia Tajemnicy Bytu. Powszechność tego zjawiska, a także w istocie swej zawsze te same skutki jego: spotęgowanie twórcze jednostki na równi z udoskonaleniem społecznej organizacji i powszechnością dobra...	Nie możemy być pewni, czy dżuma nie zdołała już rozszerzyć się poza obręb Paryża. Sądząc jednak z dotychczasowych danych, wszystko zdaje się wskazywać na to, że Paryż otaczają po dawnemu szczelne kordony wojsk, których zadaniem jest całkowite odizolowanie go od reszty Europy. Świadczyłoby to o tym, że dżumę udało się umiejscowić. Nie ulega wątpliwości, że z chwilą, gdy tylko rząd i otaczające nas wojska dowiedzą się, że epidemia w stolicy wygasła, następnego dnia wkroczą do Paryża i wtrącą na powrót do więzień uwolniony kosztem tylu cierpień proletariat. Do tego pod żadnym pozorem dopuścić nie możemy. Skoro, zbiegiem tragicznych okoliczności, Paryż znalazł się w naszych rękach, nie mamy prawa oddać go z powrotem w ręce kapitalistów i wyzyskiwaczy.	Ach, żeby to już co prędzej oną zasłonę zerwali!	Było to może czczym tylko naigrawaniem się?	Czemuż mi nie odpowiadasz? Cóż to znaczy?	Karusek, do nogi!... To ty zawsze bawisz się z prosiątkiem?	A co to jego obchodzi?	Aha, aha, w południe to było? Słyszałem i ja ino myślałem, że grzmi.	Jakże proszę pana naczelnika?	Jeszcze lepiej, z pańskiego własnego rewolweru pana zastrzelą, oszczędzi pan im kosztów	Komu?... Alboż to mało Żydów w Warszawie?	Myśli, że Pana Boga za nogi złapała	Na pogrzeb mój przyjechać musisz. Wolno ci przecież będzie mnie do trumny ułożyć! Nikogo swojego nie mam. a blisko już mi do ziemi!	Niestety! to nas wszystkich spotyka.	Poczekaj. Nie spiesz się. Więc Kado ogon podwinął, odskoczył. Stoi jak głupi i woła na pomoc.	Słuchaj, Oriano słyszysz przecie, jej wysokość powiada, że to jest kobieta niepospolita.	Tylko kogo, proszę szanownego pana? Tylko kogo?	Nie sądzę, aby to była ona. W każdym razie niech pan nie mówi nic mężowi, on nie lubi, aby Gilberta wychodziła o tej porze. Good evening.	Podziękujesz ty mi za cielę, będzie, jakiegoś jeszcze nie widział. Walek, a przeprowadź go, niech się przechłodzi, chociaż co tam takiemu smokowi znaczy jedna mucha!	Przysięgam panu na wszystko, co mi jest świętym i drogim, że mówię prawdę. Nie pojechałam, bo mi coś przeszkodziło.	To wiele pani straciła. Wiosna na wsi... Ziemia pachnie, rozumie pani? Ziemia pachnie i powietrze pachnie. Ptaki. Dużo ptaków. Zakłopotane, zaaferowane latają, ćwierkają, śpieszą się, dźwigają jakieś źdźbła, jakieś słomki, jakieś kłaczki mchu... A skowronki wysoko na niebie... I krowy wypędzają na pastwisko... Niebo takie jasnobłękitne... Spędziłem takich kilka wiosen na dalekich kresach, na Białorusi... Była pani tam kiedy?	Tu nie ma wcale ani kwestii higieny, ani tym mniej nie ma totumfackiego. Co się panu wydaje? Gdzie Rzym, gdzie Krym? Higieny!	A on chce dostać pięćdziesiąt tysięcy na fabrykę. Dla takiej sumy można choć na czas jaki nie mieć aktorki na utrzymaniu. Nie żenować siężenować się	Na kilka tygodni, na miesięcy kilka, na rok, na dłużej, któż to wie wyjeżdżając?	Do diabła się przyda.	Dobrze, dobrze tylko żebyście później tego nie żałowali, że go odprawiacie; zdałby się może stary i z nim do ładu by przyjść można.	Przez ten czas pan hetman nadąży. Wreszcie, co bądź się stanie, myśmy przysięgą związani	Spóźnimy się i zajdziemy na dziesiątą.	Zechcą? Przez przyjaźń?... Czy za pieniądze?	Nie chciałem powiedzieć, czego ode mnie żądała twoja matka. Ma się rozumieć, że nie mogłem złamać słowa, obiecawszy, że będę milczeć.	Tak, pani; ale w tych wierszach, w tej poezji czujemy wyraźnie, że czary nie są przedstawione jako proste zmyślenia; czujemy, że poeta do pewnego stopnia sam w nie wierzy i tym najwięcej nas oczarowywaoczarowywa	Właśnie rzecz ma się inaczej. Pan mówi jak naturalista, a ja zrobię jak piekarz. Conseil, nazbieraj tych owoców, zabierzemy je z sobą, gdy będziemy wracać do czółna.	Z nim trzeba bardzo uważać gość przyzwyczajony do dostatku. W najlepszych sferach się obraca. Jakże ci się podobał?	A moja rzeka, moja rzeka! Spodziewałem się, że jego byk doprowadzi nas obu do rzeki.	Dodam że nigdy nie było takiego cheli. Wstrzemięźliwy, łagodny, rozsądny, nieżywiący zawiści, wesoły w drodze, pamiętający o wszystkim, uczony, prawdomówny, uprzejmy. Wielka będzie jego zapłata.	Hej! ozwał się któś z tłumu	Ja jestem, kolego, Czech Chcesz się napić?	Jenerał więc nie znasz cavaliere Fotofero?	Ketling kukła! Grzeczny kawaler, ale kukła! Stłukłam sobie oto kolano o dyszel i cała rzecz!	Myślałam o tym ale on ma czas dopiero po czwartej, kiedy u nas skończą się lekcje.	Nie poszedłby pan z nami jutro do Opery Komicznej?	Nie poznaje mnie pan?	Nieprawda, nie podstawił!	No, no Zdajesz mi się dobrym chłopcem, niech mnie diabli biorą, warto by cię wydobyć z nieszczęścia, ale...	Ode mnie nie uciekają. Dawno przyjechaliście?	Panna Fourmont, która całą zimę była najpiękniejsza czuje, że zeszła na drugi plan: popatrz, jaką ma minę.	Pentuer utworzy radę do zbadania tych rzeczy Tymczasem nie chcę, aby karano...	Pewno jej przyszedł do głowy jakiś pomysł Ona zawsze tak się zachowuje, gdy uda się jej wymyślić coś nowego...	Stajesz się naczelnym redaktorem	Wawrzuś... straż miejska pod murami... prosto ku nam...	Wiecie o tym, jako ja, młynarz i kowal zrobiliśmy ugodę ze dworem, że sami we trzech zwozić będziemy drzewo na tartak, a potem deski do miasta.	Że się stara o mnie, babciu? Dziękuję!	A Bukacki?	A zatem?	Ach! zawołała Laura, jam niewdzięczna sprzedać ją musiała.	Ach, dopomóż jej pan!	Ba, ale cóż robić?	Bez bitwy	Bez wątpienia, bo poezja jest tworem natchnienia	Bezsprzecznie... masz zupełną rację	Co miałem oddałem Polsce. Swoje rachunki mam z Mar­szałkiem.	Co z nim zamierzasz uczynić?	Czy ma pan dosyć?	Czy wiesz, skąd wracam?	Dokąd, jeśli wolno zapytać?	Głupstwa! Zabawnie mówić o tym.	I cóż? cóż?	I z Rochem przyszedł?	Kto?	Nasz interes?	Ney, ciemięgo. A gdzieżeś ty służył dotąd?	O mój kochany dziaduniu, widzę, że zabierasz mi tylko swój majątek, ale zostawiasz mi nadal swoje serce!	Pan ma do mnie interes?	Praca cnota, ofiara... i różne inne mortyfikacje...	Rozkaże najjaśniejsza pani spytać go?	Szkoła rzekła pani March tego wieczoru.	Tak, proszę pani!	Tak.	Trzeci miesiąc.	W moich troskach	Wiem o tym. Wiem o wszystkim. Nawet o tym, o zaszło między wami w wigilię jego śmierci.	Wiem, patronowaniem temu dziecku, córce zbrodniarza i nierządnicy. Nasienie wiele obiecującej rośliny.
A taki mądry na swój wiek Z ust tego dzieciaka usłyszeliśmy bowiem nagą prawdę. Pan ma słuszność, don José! Bogactwa naturalne Costaguany nie są bez znaczenia dla postępowej Europy, której przedstawicielem jest ten młodzian, podobnie jak przed trzystu laty skarby naszych praojców hiszpańskich były rzeczą nader ważną dla reszty Europy, reprezentowanej przez zuchwałych piratów. Przekleństwo nijakości ciąży na naszym charakterze: Don Kichot i Sancho Pansa, rycerskość i materializm, szczytnie brzmiące uczucia i ospała moralność, potężne wzloty ku idei i gnuśne zastyganie we wszystkich formach zepsucia. Wstrząsnęliśmy całym kontynentem, by odzyskać niepodległość, a staliśmy się bierną pastwą demokratycznej parodii, bezwolnymi ofiarami łotrów i rzezimieszków; nasze instytucje są błazeństwem, nasze prawa kpinami, a naszym władcą Guzman Bento! Upadliśmy tak nisko, iż kiedy taki człowiek jak pan obudził w nas sumienie, głupi barbarzyńca w rodzaju Montera staje się groźnym niebezpieczeństwem, a ciemny samochwał, Indio, Barrios, jest naszym obrońcą.	Zaczekaj pan Daj mi skończyć, a jeżeli chcesz mi pan coś o tym powiedzieć, zrobisz to później. „Trzeci, chociaż był moim rywalem, także mnie lubił, a nazywał się Fernand; a moja narzeczona zaś nazywała się...” Ach, zapomniałem, jak miała na imię narzeczona.	Ach, widzę, niestety! że nie możesz pan nam przebaczyć mimowolnego współudziału w ostatnim wypadku. Musimy więc z żalem wyrzec się przyjemnego towarzystwa i życzyć panu szczęśliwej drogi! Niech Bóg ma pana w swej opiece!	Nie wiem ściśleNie wiem ściśle uroczyste ogłoszenie w kościele mającego się odbyć ślubu. już wyszły, a taki cichy ślub może się co dzień odbyć	Żeby wiedzieć, która godzina Musisz dzwonić co pół godziny, żeby się nie pogubić. I zabierz tyle liny, ile zdołasz. W podróży lina zawsze się przydaje.	Tak, zabiorę cię w szczęśliwy kraj Żywych. Czas zbliża się; czy nie wypiliśmy już całej nędzy i całej radości? Czas zbliża się; skoro dopełni się ze wszystkim, jeśli cię zawołam, Izoldo, czy przyjdziesz?	No, więc to prawda że ty wierzysz ciągle w prawdziwość tego lokaja? Zapomniałżeś już, jak to Dulcynea przemieniła się w chłopkę, a Rycerz Zwierciadeł w bakałarza Karasko. Czyż to nie oczywisty podstęp czarowników, co mnie bezustannie prześladują? Miłość, Dama, Rycerz, Pamięć, Kobieta, MężczyznaAle powiedz mi nie zapytywałeś się przypadkiem tego mniemanego Tosilosa, co porabia Altisidora: czy płacze po mnie, czy wygnała z duszy miłosne uczucia, co ją tak namiętnie wobec mnie opanowały?	Będzie mi bardzo miło. Ale czy nie spóźnisz się na pociąg?	Jak długo potrzebujesz pan namyślać się?	Jeszcze dwa tygodnie zatem Pan się znudzi okropnie na Żmujdzi.	Nie bój się	Ty jej nie znasz! Opowiem ci krótko. Na wiosnę oświadczył się jej Grzesikiewicz, znasz go, człowiek zupełnie porządny i bogaty.	Niech się pan nie broni. My rozumiemy. Gdy panna Rita jest u nas, wówczas dąży pan tu głównie dla niej	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Dlatego, że on na interesach takich nie zna się	A on, czy zastanowił się, znieważając mojego ojca?	Mobilia, chętnie rzekł bankier kłaniając się, je sors d’en prendre!	Muszą się tam dobrze bawić?	Nikt Sam się stworzył.	Patrzę i wpatruję się i widzę tylko jakiś papier, na pół spalony, na którym wypisane są jakimś dziwnym atramentem gotyckie litery.	Puściliśmy się na bezdroża Ostrożnie... jama! Wpadniemy w nią!	Ręce mu drżą, w mowie czasem się miesza, wzrok miewa błędny. Zauważyłem to od dawna, a i to także, że im mniej bywa sobą, tym częściej, w takim stanie, obarczany bywa interesami.	Tak! Tak! Najprawdziwsza prawda! Sprzymierzeni zajęli wreszcie Paryż. Boney’owi odechciało się wszystkiego, on i jego poplecznicy, szczęśliwie już przysięgli wierność Ludwikowi XVIII!	Trzeba je wpuścić Ale pierwej... może która z was podskoczy i zadzwoni na kościelnych. Niech im przez kratę powie, aby się rozejrzeli i stróżów pobudzili, bo istotnie te kobiety wyglądają podejrzanie... Może to jacyś złoczyńcy przebrani...	Nie, ja ino względem opieki, proszę przewielebności. Otulałam dziecko przez drogę, coby się nie zaziębiło.	To jeden z moich najdawniejszych przyjaciół; biedaczysko nieszczęśliwe, nie świeci mu poezja. Dużo ma pomysłu, zawsze dużo obiecuje, ale nic nie kończy dobrze. Trzeba czekać na drugą część, którą zapowiedział, może mu się uda i pierwszą uczynić godną łaski. Tymczasem, odłóż braciszku na bok, a pokaż no co to tam te trzy tomy razem związane?	Czego tak patrzysz? czy myślisz, że drugi wąż może się ukrywać w drzewie?	Jestem zbyt biedny, aby pozwolić, byś się rujnowała przeze mnie znak zniewolenia i upokorzenia; podczas drugiej wojny samnickiej wojsko rzymskie, otoczone w Wąwozie Kaudyńskim (321 p.n.e.), musiało się poddać; żołnierze zostali rozbrojeni i jako pokonani zmuszeni do przejścia kolejno „pod jarzmem”, jakie nakładano wołom do orki; w tym przypadku wykonano je z włóczni..	Oczywiście nie mogę dowierzać swojej pamięci. Ale zdaje mi się, że ktoś ogromnie podobny do tej damy był tancerką w kabarecie... Gdzie to było, już sobie nie przypominam. Ani kiedy. Przepraszam panią za te aluzje w stosunku do jej znajomej.	Nie bierzesz mu tego za winę? Ja zasię twierdzę, że dobry syn Kościoła stawiałby jakieś tamy odszczepieństwu w swoim państwie. Czemuż pod berłem naszego pana hydra owa nie zadziera łba zuchwale i da Bóg nigdy się to nie stanie.	Nie, już nie mogłem, nie mogłem; jesień taka straszna, zimno, ciemno, mokro, nudnie, że położyć się w błocie i wyć z rozpaczy.	Rozumie się, że bałamucił, aż nareszcie skłonił ją do schadzek. Przecie chyba pamiętasz pani, kiedy Joasia wróciła na pensję o drugiej w nocy... Bohater!... Don Juan!.. Mówił jej, że jest najpiękniejsza, że dopiero ją pokochał prawdziwie, groził, że odbierze sobie życie w jej oczach... A dziś drwi z niej i ucieka. O, podły rodzie męski!... I ja nie mam rozmówić się o tej nieszczęśliwej z jego matką?	Bądź pan cicho, widzisz przecież, że nie chce, abyś wiedział, że to od niego.	Ta-a-k? Przypuśćmy zatem... wszak można przypuszczać nieprawdopodobieństwo nawet?... Przypuśćmy tedy, że powstanie nieporozumienie pomiędzy tobą i twą matką?	Ja, widzicie, do żadnej partii nigdy nie należałem, ale różnych znam, mogę powiedzieć. A wy czyj jesteście?	Dobrze. Ludko, idź zaraz po pana Banga Nie możemy nic postanowić, póki on nie przyjdzie.	Idź do licha! Nie udawaj Jorrocka. Nie moglibyśmy jakoś dopaść?	No, nieprawdopodobieństwo było chociażby w tym, że nawet gimnazjum nie skończyłem, ale nie o to chodzi. Mój mentormentor	I zabijają ich też. Gdyby nie policja!	O-wa! On tylko powiada, że jeżeli mnie nie puścicie, będzie to przeszkodą w jego zajęciach... w jego sprawie prywatnej, niecierpiącej zwłoki.	Po co? Cóż nas obchodzi to wszystko, co było czy mogło być? Czyż nie tak?	Tak... za półtorej godziny. Prawda, Belu, że nie posiedzimy tu dłużej?	Co pan mówi, señor?	Co pan płaci?	Dzieci serca? Nie rozumiem!	I ja także! i ja!	My jej nie wydamywydać wojnę mówił smerda.	Nie miałem jeszcze sposobności powinszować Waszéj Ekscelencyi	Nie mogłem znieść dłużej! Knut to zły człowiek!	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	Nie wiem.	Nie, ale źle go sądzisz.	Nie.	O, nie mów tego! Nie mów, proszę cię, Gilbercie.	Widziałeś pan króla?	Wychowany za granicą, mało wogóle znam stosunki familijne, w istocie np. szczęśliwemu wypadkowi winienem odkrycie, nie już pokrewieństwa, o którem wiedziałem, ale innych nie mniej ścisłych węzłów, łączących oddawna nasze rodziny.	Do waszej książęcej mości co miałem, to oddałem, a oprócz tego mam do króla szwedzkiego. Czy waszej książęcej mości nie wiadomo, gdzie go mam szukać?	A czy wszystkie ich pieniądze potrafią otworzyć nam drzwi do raju, które otworzy jedno błogosławieństwo Mahdiego?	A teraz idź do twego pana, którenktóren	Myślę, że może być warta tysiące piastrów.	Napiszę do pana.	Ty świnio mała!... Ot, czym taki handluje chętniej niż gazetami. Wybiega z tym przed hotele.	Tym lepiej. To dziwne. Myślałam, że na naszej stacyjce tylko my... Zobacz, Zosiu, czy jest Andrzej. Weź koszyczek. Pociąg stoi tylko dwie minuty.	Z tą różnicą, że jest to cmentarz zalany wodą Czuję, że ta wilgoć przenika mi kości.	A ile chcesz procentu?	A może to rzeczywiście była gwiazda?	A widzi pani! I w dodatku	Ale ty pierwszy tu usiadłeś.	Anieli niebiescy, ratujcie mnie!	Bez zwołania sejmu?	Bóg zapłać, bo i koniczyna zeszłoroczna nietęga; jeśli susze przyjdą, przepadnie!	Chorąży orszański, Kmicic! A z kim mówi?	Chwała Bogu!	Chłopca? Dziewczynkę zapisać?	Czy ja wiem którzy potrzebniejsi.	Cóż gadała Cyganka?	Cóż to za kaszel!...	Cóż waćpan myślisz, iż dla Tepera tych nędznych trzykroć sto tysięcy czerwonych złotych...	Dobrze!	I ona to waści wysłała?	Ja pewnie umrę... o Boże!...	Ja sama poszłabym. Prawdę mówię. Poszłabym.	Ja strzelam pierwszy?	Jego?	Juści... dyć parę kuropatków dobrodziejowi przyniosłem.	Kiedy mama tu była...	Kiedyż twój ślub?	Król uciekł! puszczaj mnie! puszczaj!	Niechże cię kaduk porwie! krzyknął wybiegając młodzieniec, trzasnąwszy drzwiami za sobą.	No, prawda.	Pewnie szyję utnie!	Pij z cukrem! dla wnuków dostaniesz oddzielnie Walenty, podaj mi futro	Pokora, Bohaterstwo	Proszę panią hrabinę	Rzeka stoi, lód mocny, kiedy wozy przechodzą.	Stanowczo. Dlaczego pytasz?	Tak, mogę panu dowieść Oto zlecenie, które otrzymałem.	Ten człowiek oszalał!	Wiesz równie dobrze, jak ona i my wszyscy, kto najprędzej otrzyma ową palmę.	Za co płacą?
Obawiam się, że tak... i to z oburzeniem i wstrętem, o których ani pan, ani ja nie mamy wyobrażenia. Urzędnikiem jest świetnym. Nie trzeba wystawiać jego lojalności na zbyt ciężką próbę. To jest zawsze błędem. Poza tym chcę mieć zupełną swobodę... taką, jakiej nie uważałbym może za wskazane udzielić komisarzowi Heatowi. Nie mam najmniejszego zamiaru oszczędzać tego Verloca. Wyobrażam sobie, że zaskoczy go bardzo tak prędkie wykrycie jego związku z tą sprawą, bez względu na to, jaki jest ów związek. Nie będzie trudno go zastraszyć. Ale nasz prawdziwy cel leży gdzieś poza tym człowiekiem. Chciałbym, aby mnie pan upoważnił do obiecania mu takich warunków bezpieczeństwa, jakie uznam za stosowne.	Och, mój Boże stało się tylko to, że Karolina objęła zarząd domu i nie umiała się z tego wywiązać.	Dowodu? Dla naszego znakomitego Beetle’a! Jak gdyby go było potrzeba! Przypuszczam, że dostarczenie dowodu nie będzie niepodobieństwem dla sierżanta. Przynajmniej w mojej klasie uchodzi Foxy za niezwyciężonego w wyłapywaniu krętaczy. Z całą pewnością palili gdzieś i pili. Chłopcy tego typu zawsze to robią. Zdaje się im, że to po męsku.	Cała rzecz że w Synthezie rządzicie się jednym, dwoma, niewielką ilością faktów, a w analyzie wielą. Sprawa miedzy ilościami tylko; sprawa więc właściwie o to: czy z małej ilości faktów, na wielką ilość wnosić się godzi? Tu Analyza odpowiada że u niej większa ilość faktów daje lepszą rękojmię pewności.	A, skoro to jest umyślne, wszystko w porządku Wspominałem ci o tym jedynie na wypadek, gdybyś nie wiedziała, bo w takim razie, gdyby bank postąpił tak samo wobec kogoś będącego z tobą w mniej zażyłych stosunkach, mogłoby ci to być niemiłe.	Wszystko, o co mnie pani oskarża, popełniłem chociaż słowa pani nadają występkom moim rozmiary, jakich nigdy nie miały. Odkąd panią widzę pracującą pilnie i wytrwale w kantorze, pomimo że to pani nie bawi i dużo wysilenia kosztuje, zmieniłem moje zdanie pod tym względem: nie tylko pani nie zawadzasz, ale pomagasz nam istotnie. Od czasu zaś, jak „księżniczka” dobrowolnie sobie powiększyła godziny pracy i sprzedała swoją suknię balową, powziąłem dla niej szacunek i życzliwość.	Nie, pani ja się tak tem zajmuję, jak pan Bigiel muzyką: w wolnych chwilach i dla własnej rozrywki.	Macocha nigdy nie zastąpi matki, mój panie; ale nie o to tu chodzi, zostawmy zmarłych w spokoju.	Jak to dobrze, że pan przyszedł; chciałam się pana poradzić...	Odepchnął mnie prawą ręką i krzycząc, wbiegł przede mną po schodkach. Lewa ręka zwisała mu u boku. Szedłem tuż za nim i widziałem, jak kapitan rzucił się na niego i powalił go na plecy. Nie uderzył go jednak; stał nad nim pochylony i mówił coś z gniewem, lecz zupełnie cicho. Pewnie pytał go, czemu, u diabła, nie pójdzie i nie zatrzyma maszyn zamiast drzeć się na cały pokład. Słyszałem, jak powiedział: „Wstawaj pan! Biegnij! Leć!”. Klął przy tym. Mechanik zsunął się po prawostronnych schodkach i obiegł wkoło luku świetlnego ku zejściu do maszynowni, które znajdowało się po lewej stronie. Biegł i jęczał...	Kiedyśmy zastanowili się i zrozumieli, że ty, panie, chcesz moich usług, taka w nasz dom wstąpiła radość, że kazałem dać służbie dziesięć dzbanów piwa, a moja żona, Tamar, kazała, ażebym ja jej kupił nowe zausznice. Wesele moje tak się wzmogło, że kiedym tu jechał, nie pozwoliłem oślarzowi bić osłów. A kiedy niegodne moje stopy dotknęły waszej posadzki, książę, wydobyłem złoty pierścień (większy niż ten, który dostojny Herhor dał Eunanie!) i podarowałem ten złoty pierścień waszemu niewolnikowi, który mi nalał wody na ręce. Za pozwoleniem waszej dostojności, skąd pochodzi ten dzban srebrny, z którego poleli mi ręce?...	Nie; świętych nie ma. Jest ona tylko złą, jeżeli się kocha bez uwielbienia, a co najmniej bez szacunku, i jeżeli ci, którzy się kochają jeżeli ci, którzy się kochają, nie mogą być jak dwie strzały, o których mówiłaś, Idalko.	Tak ci jest, są między nami tacy, bośmy ludźmi lecz nas trzyma krzyż na piersiach, strach Boga, przysięga, kapłaństwo nasze. Zapomni się jeden nie wszyscy	Ho, ho, mój przyjacielu, serdeńko, jak ty umiesz pięknie dworować sobie z ludzi. Doskonały z ciebie odbiorca. A to mi tęgi kupiec na barany! Dalibóg, toć ty masz gębę nie kupca na barany, ale czystego rzezimieszka. Do kroć set kiszek baranich, dobrze by było spotkać cię z pełną kieską wpodle flaczarni na odmrozku! He, he, kto by cię nie znał, ten by cię kupił. Patrzcie mi go, dobrzy ludziska, jak on tu piaskiem w oczy ciskajak on tu piaskiem w oczy ciska	...mówię tedy... do opłakanego stanu, w jakim mię widzisz. Otóż dam ci radę: nigdy nie odkładaj na jutro tego, co dziś ma być zrobione. Każda zwłoka jest okradaniem czasu, który musimy trzymać za kołnierz, by nam nie umknął.	Obstajesz przy tym, coś napisał? Ależ my jesteśmy handlarze frazesów, żyjemy z naszego kramiku. Kiedy będziesz chciał stworzyć wielkie i piękne dzieło, słowem, książkę, będziesz mógł zakląć w nią swoją myśl, duszę, wżyć się w nią, bronić jej; ale artykuł, czytany dziś, zapomniany jutro, to warte dla mnie tylko tyle, ile za to płacą. Jeżeli przywiązujesz wagę do podobnych dzieciństw, niedługo zaczniesz żegnać się znakiem krzyża i wzywać Ducha Świętego, aby napisać prospekty dla księgarni.	Tatusiu? A odkądżeś się to przypytał do moich ojców za syna, zbereźniku jeden!	Zważaj na słowa, mości panie! Mój ojciec przyjaźni się z gubernatorem. Możesz drogo zapłacić za to, jak mnie traktujesz. W Maracaibo broni i żołnierzy jest pod dostatkiem.	Nie powinnoby być trudno zdecydować się	Tylko się nie rzucaj tak bardzo.	Tak, niby to tak na ogół Ale tym razem... idzie o młodą kobietę, którą Emilka znała dawniej... a nie powinna znać już teraz.	A Józka, że to jeszcze skrzat głupi, to i cóż poradzi?	Czy to Krzywonos z całą potęgą?	Cóż robić! Słucham, chociaż nie powinnam, i nie odpowiem nic, jak pan tego żąda.	Wtedy odpowiem, że wolę ustrój B, ze względu na moją książkę. A ponieważ jest to dla mnie sprawa wielkiej wagi, jestem gotów zrezygnować z korzyści, jakie daje ustrój A. Robię po prostu bilans.	Jeśli waść się domyślasz, to powiedz prędzej, bo mnie ogień pali!	Ja nic nie potrzebowałem obserwować, bo mi Jadzia sama powiedziała. Przecież ci pisałem.	Niech wam Bóg zapłaci, bo ja nie potrafię!	Wcale się nie denerwuję! Żądam wyraźnej odpowiedzi. No!?	Mój dobry panie, po odwiedzinach rodziców przynoszę zawsze moim klientom flaszkę szampańskiego. Trochę to drogie, sześć franków butelka, ale skrzepią człowiekowi serce.	Optymista, zgadzam się, bo zdaje się mu, że trafił na naiwnego.	Czy ta pani nie podróżowała w roku zaprzeszłym, czy nie była we Francji?	Hrabio, zawiera pan w sobie kwintesencję całej ludzkiej wiedzy. Gdy na pana patrzę, wydaje mi się, że przybyłeś do nas z innego, mądrzejszego świata.	I ty jesteś jedynie zwykłym sobie wigiem! Atoli, gdy to doszło do Colina Roya, wskipiaławskipieć	Wiem, że ludzie się męczą i cierpią ponad miarę swoich win, a często bez win.	Ale nie moja.	Ja takoż dziękuję za waszeciny asentymentasentyment (daw.)	Ja, ja, ein Mann, ein Wort. Aber noch mein Vater pflegte zu sagen: da liegt der Hund begraben. Ich sage: da liegt der Jude begraben Ja, ja, ein Mann, ein Wort. Aber noch mein Vater pflegte zu sagen: da liegt der Hund begraben. Ich sage: da liegt der Jude begraben (niem.)	Nie. Duchem twojej Wigilijnej Przeszłości.	Tłum zwie ją Kameleonem, ja nazywam ją bóztwem.	Na niego żadne nie padłoby podejrzenie, gdyby Meir Ezofowicz purycowi złych myśli w głowę nie włożył...	Teraz będziesz spał czy nie?	A niech cię jeno dojrzy, to zaraz pieski pospuszcza.	Ksiądz proboszcz musiał się dziś porządnie utrudzić?	I na zamku nieraz by się czemu było przypatrzeć	Tu jest weksli na tysiąc pięćset rubli, proszę pana.	No, to na dostawy trzeba pogwizdać.	Zaś co do ostatniego słowa możliwe są dwie kombinacje: „iglica” lub „izbica”. Odrzucam „izbica” jako niewiążące się z przymiotnikiem wydrążenia i zostaje mi „iglica”.	Więc czytam: „P. Głogowski, młody, utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat p. t. Niezłomni. O ileśmy mogli poznać, z pośpiesznie, bo na krótko nam udzielonego rękopisu, rzecz to wspaniała, w duchu Ibseno-Maeterlinkowskim, o scenach niezmiernie wstrząsających”.	Wentzel widzisz Herberta przy Lidii? Przecie skombinował, co maszynista, a co primadonna! Patrz, jak wetuje porażkę. Oho, jaki do ciebie podobny! Wąsy kręci, oczy mruży jak kot. Ani się obejrzysz, jak się zupełnie przejmie twoją rolą.	Ja? ależ wprost przeciwnie!	Więc papo nic nie wie?...	Najmniej przyjemnym miesiącem w roku jest listopad	Myślę, że pani jest ogromnie różna od tych doniczkowych roślin. Pani przypomina stepy, usiane kwiatami, raźne, buńczuczne, a pełne poezji i rzewnej muzyki.	Niezawodny znak. Kalokagatia. Zawsze powiadam: albo nihilizm, albo Sofokles; albo Platon, albo Czernyszewski. A teraz jest pięknie: już się Moroszkin pojawił...	Ale no, tylko przenocować pozwolenia prosim.	Pan chyba ma na myśli aptekarza	Czy jesteście oczekiwani?	A do mnie ma pan list? Do Brzeskiej?	No tak. I właśnie dlatego umarli państwo de Saint-Méran: abyś odziedziczyła ich majątek. Dlatego też w dniu, gdy zostałaś spadkobierczynią pana Noirtier, wyrok zapadł także na niego; dlatego też i ty miałaś teraz umrzeć. Twój ojciec dziedziczyłby po tobie, a Edwardek, jego jedyny syn, odziedziczyłby wszystko po nim.	Ależ tak, podziwiałam go, zazdrościłam ci twojego szczęścia, znalazłaś swój ideał! Piękny mężczyzna, zawsze tak dobrze ubrany, w żółtych rękawiczkach, świeżo ogolony, buciki lakierowane, bielizna bez zarzutu, najwyszukańsza czystość do najmniejszych drobiazgów...	Gdybyż w naszej mocy było spędzić chmury z waszego czoła, miłościwy panie Widzę, w czytaniu szukacie rozrywki; wolno spytać, co za księga?	Na estradę, do rozgłosu, do sławy!	Wrogowie już pomarli na puszczy z pragnienia. Teraz szukamy miasta o dwunastu wieżach i złotej bramie...	Proszę mam lekarstwo, które pan zapisał.	Co takiego?	Co z księżycem? spytał książe.	Co, matuś?	Na, żryj!	Hrabinie Mielżyńskiej ot, robię znaczek na rogu. Uważasz, Tesiu?	Mam je istotnie; a ty podobno dobijasz do miljona...	Dobry wieczór! Dobry wieczór! Dlaczego tak późno?	Powiada filozof, iż bez wyjątku	Tak, tak tak	Tak.	Jaki nakaz? Kto mi śmie w nocy rozkazywać w mym własnym domu?	Byle szermierzem Bożym był	Myślisz teraz:	No?	A cóż? zapytała wdowa nieśmiało.	Aha! A kogo będziemy łupić?	Bij!	Cztery złote za masło i po czterdzieści groszy za kaczkę.	Dlaczego?	Gerai, gerai dukrelė,	Jadłam, ojcze	Masz słuszność, panie	Niech ono będzie całym rajem wspomnień wierzącego dziecka	Niewinność spojrzenia!	Petruti, aš nežinau ar jis įkąs tave ar ne, bet jis rengiasi mane įkąsti. Ir turiu pasakyti, jog aš jį pažįstu geriau už tave ir mislyju, jog jis savo prižadėjimą išpildys. Vieno aš dėlto norėčiau, kad įkąstų mane ne skaudžiai, kad kąsdamas nežinotų kur kąsti, kur būtų skaudu.	Posłuchamy najchętniej!	Przejęliśmy korespondencję królewską którą Szwedzi zronilizronić	Skocz ta który, postronek przynieść...	Sołomin.	Uznajemy!... Błagamy, ażebyś wziął, panie, ile potrzeba!...	W Czechach zainteresowanie mierne. Trzy nowe zapytania.	We świecie jedyna...	Wykurzą cię stąd Niemcy razem z twoim rozumem.	Z kim?	Zbyteczne objaśnienie
Tak czyniłem, gdy sahib Yankling zwichnął sobie nogę z tamtej strony Astoru. Aha! Ja już przejrzałem zawartość ich koszów... lecz podzielimy się tym, jak należy, dopiero w Shamlegh. Daj mu jeszcze trochę. To dobre lekarstwo. Pomacaj! Serce mu już teraz lepiej bije. Połóż go głową na dół i nacieraj mu z lekka pierś. Gdyby był czekał spokojnie, aż policzę się z sahibami, nigdy by się tak nie stało. Ale nuż sahibom przyjdzie ochota polować tu na nas? Wtedy nieźle byłoby puknąć do nich z własnej ich broni, hę?	Doprawdy? Kłaniaj się mu pan ode mnie. Minnie i Jorama nie ma w domu, są na wieczorynce. Żałować będą, że nie mieli zaszczytu widzieć pana! Minnie rzadko kiedy dom opuszcza: „dla ojca”, jak mówi. Dziś namówiłem ją, grożąc, że jeśli zostanie, położę się przed zachodem słońca. Tak to Joram i ona poszli na wieczorynkę.	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	Zazdroszczę tego panu moi rodzice żyli z cudzej pracy, a pan nie ma na sobie tej plamy.	Aha, widzisz, tak zaraz pokazało się, po co ja Nastusię na nią nasłał. Swojego człowieka muszę mieć w izbie, coby mi drzwi otworzył i co niebądź dopomógł. Więc mi Nastusia powiedziała, że dokrzyczeć się do niej nie mogła, jak ją dzisiaj wedle czwartej rano zbudzić probowała.	Co mi swoboda? na co życie? na téj ziemi spalonéj i tak daleko od swoich, gdzie nie słyszę ani języka rodziny, ani szumu moich ukochanych lasów, ani strumieni szmeru, i ona!	Ja tak nie lubię o tym mówić	Życie twoje nie do ciebie teraz należy. Zabraniam ci, w imieniu królowej, narażać się na niebezpieczeństwa, nie mające łączności z twoją podróżą.	Nie, daję ci słowo honoru, że się nie kocham.	Nie kardynał! wszyscy, wszyscy mnie błagali, abym pozostał Ta wyprawa ma być stanowczą i ostatnią!	Wiadomo waszej świątobliwości że faraon, który nie otrzyma arcykapłańskich święceń, nie może spełniać najwyższych ofiar tudzież ubierać ani rozbierać cudownego Ozyrysa.	A cóż? nie mam czego czekać, poprobuję.	A kto pisał? nie wiesz?	A tobie o te westchnienia głównie się rozchodzi. Mnie nie trzeba szukać, póki żyję, bo sam wychodzę naprzeciwko psiarni przekleństw, żeby wiedziano na świecie, jak się przekleństwami i błogosławieństwami pogardza. Wychodzę sam przemierzać wolą terras tractusque maris coelumque profundumterras tractusque maris coelumque profundum (łac.)	Ale cóż o niej nie wspominałeś nigdy?	Ale za kogo właściwie pan mnie ma?	Cóż to takiego? Noc to nieodpowiednia pora dla przyzwoitych ludzi, a ja nie chcę mieć nic wspólnego z nocnymi włóczęgami. Co waćpana tu sprowadza? Zwracam uwagę, że mam garłaczgarłacz	Ma pani wdzięk osoby, która dużo cierpiała w życiu	Może sobie pan Sinclaire śmiało na to pozwolić! Tej stawki nie wygram!	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Nie mam.	Nie ruchajmyruchajmy (gw.)	Nie, nie boli	Oho! to nie zależy od ciebie.	Waćpan nigdy nie masz pieniędzy!	Wstydno mi wyznać, aleć takowej panienki nie pamiętam, acz pamiętam wiele innych rzeczy.	Panie, on ubóstwia żonę i nie śmie jej nic powiedzieć Odgrywa z nią sceny takie, że można skonać ze śmiechu, istny ArnolfArnolf	A skąd wy przychodzicie, że o niczym nie wiecie? Książę Bolesław już od roku spoczywa w grobie.	Dostojny Herhorze czy święty stan kapłański ma coś do powiedzenia w tej sprawie?...	Et! co mi tam! Nie dbałem ja nigdy o to wielce, co jutro będzie. Przyjdzie ze wszystkimi Radziwiłłami się zahaczyć, to jeszcze Bóg to wie, kto komu lepiej przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle wisiał nad głową, a dlatego niech jeno oczy zmrużę, to i śpię smaczno jak suseł. W dodatku, mało mi będzie jednego Radziwiłła, to porwę drugiego i trzeciego...	Już byś ty teraz przynajmniej dał spokój. Drażnić przestań. Jedyny człowiek, któremu coś zawdzięczam, jest moja matka. Z tą przynajmniej wiadomo, czego się trzymać. Od razu, jeżeli ty jej wszystkich zębów nie pokażesz, żywym zje.	Od Semenowej szabli! chociaż nic nie rozumiałem. z tej całej przygody nic nie rozumiał, przeciem na ślepo trzymał z Kozakiem przeciw Żydowi.	Rozumiem. Już więcej ci się nie będę nastręczał ze swą figurą.	Tak, ale twoje, a ja chcę, żeby mama miała swoją.	Tak, chociaż teraz jest też zmuszona do pracy.	Wszystko mi świadczy, Jonatasie że wasz pan pochłonięty jest wielkim dziełem. Pogrążony jest w głębokich medytacjach i nie chce, aby go odrywała od nich płaska rzeczywistość. Zatopiony w świecie myśli, genialny człowiek zapomina wszystkiego. Pewnego dnia, sławny Newton...	Zawsze to twierdziłem! I nie śmiałby też chyba iść do proboszcza, gdyby był zupełnie zły. Ludzie zawsze przesadzają.	Musi dać! Powiedz mu, że mój ojciec umarł i zostawił mi wielki spadek. Tak. I powiedz, że zgadzam się na ten ogród. Nawet i na trzy lata, jak on sam chce, byle dał pieniądze i byle pożyczył konia. Rozumiesz?	Ludzie, słuchajcie! Cóż to szkodzi twoim bogom, że sobie pogwarzysz z takim basałykiem? A śpiewka to ci się udała! Chodźmy dalej, a ja ci zaśpiewam pieśń o Nikal Seynie pod Delhi... bardzo to stara pieśń.	Proszę panów zupa podana, wszyscy już siedli do stołu.	Ty sam gdy ci żal ten odejdzie, trzymać mnie będziesz. Dziś sierdzisz się i gniew ci rozum odejmuje. Potem ci serce do mnie powróci.	Ale... jeżeli ja wypędzę ją z domu na cztery wiatry?...	Com mógł, tom zrobił. Nic wielkiego...	Do teatru, zapomniał pan czego.	Hm! Widzę, że będę raz jeszcze musiał iść i pomówić z szóstą.	Ja pewnie umrę... o Boże!...	Już ja ją znam... ona jak ta pijaczka... kiedy trzeźwa, to i dobrze, a jak kiedy upije się, to znów jemu co takiego zrobi...	Kto zejdzie do szalupy?	Kto? Wszak pobił wszystkich!	Mam, panie, do zbierania owoców.	Nic. Zaczekaj! Będę się uczył!	O co, o co? O to, że mógłby taki drab rzucić się na panią i zrobić z nią wszystko, coby się mu podobało. Rozumie teraz pani?	Wstrząśnienie wyrzuciło cię razem ze mną do morza?	Zlogizuję kiedyś katolicką dogmatykę i zobaczycie, co z niej pozostanie, Ojcze Bazylu Rozśmiał się cynicznie, ale echo odpowiedziało mu pustym dźwiękiem z jego własnej głębi, jak ekskawacje wulkaniczne, gdy rzucić kamień na ich sklepienia.	A Dessau?	A gdzie jest wojewoda witebski?	A mnie tysiąc razy bardziej	A no kto! Najprzód sam wojewoda krakowski, Włodzimierz.	Ach, Maroto, kochasz mnie zatem?!	Ale co wam się dzieje? mówcież nareszcie...	Ale jest ksiądz pewien tego, co mówi?	Baj, baju, będziesz w raju	Bądź gotowa na pierwsze wezwanie.	Cicho, Maryna zwyciężymy ostatnią trudność. Będę miał równocześnie patent na wynalazek i na udoskonalenie.	Cioteczko! niech się ciocia uspokoi.	Co? Jacentowa? Babka kościelna?	Coś musi mu przecież zostać. Porcięta...	Czy mi się zdaje, czy Madzia jest zmieniona?	Dopełniają się wzajemnie.	Dopierośmy zaczęli, jesteśmy w piętnastym tysiącu...	Hale, tera jajo chce być mędrsze od kury i stadu przewodzić...	Jak też pan myśli, ilu ludzi jest na pokładzie „Nautilusa”?	Jedź waćpan z Bogiem!	Już się pan chcesz kłócić?...	Już zapłacone!	Konkurent!	Kłócił się będziesz a pomstował, a rady u ludzi szukał, a prawował mówiła cicho oglądając się na drzwi.	Mamy liczyć na przypadek?	Masz koko odrobinkę weź, otrzeźwiejesz natychmiast	Masz rację. Był u nas Trawiński.	Metrykę urodzenia dziecka?	Nam?	Ni mniej, ni więcej, tylko poprostu temu oto panu, który zwiedzał kopalnię, ukradł zegarek.	Niech cię diabli wezmą!	Niewiele już zostało	No.	O, spiesz się waść, spiesz się, a weź z powrotem wóz, abyś miał na czym owe pieniądze odwozić.	Owszem. To Angielka. Nazywa się miss Normann.	Podjąłem pieniądze.	Przy dobrej sprawie	Rzecz możliwa?...	Same tam stare graty! pięćdziesięcioletnie pamiątki!	Sielnysielny (gw.)	Szczęśliwa panna!	Temu właśnie, na coś przystał, zaprzeczam.	To bardzo dobrze, żeśmy się spotkali. Długo na ciebie czekałem	Twoje kury, wielki magnacie!	Weź mnie pani pod rękę	Wielki majątek, przyjacielu; za dziesięć lat trzeba będzie dziesięć razy więcej papieru, niż go się zużywa obecnie. Dziennikarstwo będzie szaleństwem naszych czasów.	Zaraz wrócę.
Bo to się stało z prędkości, ale wierzę w to mocno, że się książę zreflektuje. My, obcy ludzie, żadnym sposobem pod jego jurysdykcję nie podchodzimy. Musi na opinię zważać i od gwałtów nie może poczynać, aby sobie szlachty nie narażać. Jako żywo! za wielka nas kupa, aby wszystkim głowy postrącać. Nad oficyjerami ma prawo, temu nie mogę negować, ale tak myślę, że się na wojsko będzie oglądał, które pewnie o swoich nie omieszka się upomnieć... A gdzie twoja chorągiew, panie Michale?	Dość tego! Jeśli mnie pan istotnie tak szalenie kochasz, to zgodzisz się zaczekać do Nowego Roku na odpowiedź! Nie chciałam pana dotknąć, proszę mnie nie uważać za kobietę bez serca, ale chcę wygrać zakład. Nie tyle mi zależy na pieniądzach, ile na pokazaniu szwagrowi, że potrafię władać sobą. Jeśli mnie pan kochasz naprawdę, nie zechcesz unicestwić zwycięstwa mego.	Tak: miała trzy coraz silniejsze ataki w kilkuminutowych odstępach, ale drugi odstęp był krótszy niż pierwszy. Kiedy pan przyszedł, pani de Saint-Méran od kilku minut już ciężko dyszała; dostała wtedy ataku, który wziąłem za zwykły atak nerwowy; przeraziłem się naprawdę dopiero, gdy rzuciła się na łóżku, wyprężona i z zesztywniałą szyją. Wtedy wyczytałem z twojej twarzy, że dzieje się coś poważniejszego, niż myślałem. Kryzys minął i chciałem zrozumieć coś z twojego spojrzenia, ale ty unikałeś mojego wzroku. Mierzyłeś jej pan puls, liczyłeś uderzenia, nie obracałeś się wcale w moją stronę, aż nadszedł drugi atak. Ten drugi atak był straszniejszy od pierwszego: znowu konwulsje, usta zacisnęły się i przybrały fioletową barwę. Przy trzecim ataku skonała. Podczas pierwszego ataku stwierdziłem, że to pewnie tężec, a pan się do tego przychylił.	Ale król nie może być tak... tak... natarczywym, król będzie miał wzgląd na sławę moją! to być nie może! toby było...	O nie, za pozwoleniem, mam dla ciebie, ważniejsze przeznaczenie; jeśli pojedziesz, to na północ... a nawet, mówiąc po wojskowemu, internuję cię w pałacu. Bądź łaskaw nie oddalać się na dłużej, mogę cię potrzebować w każdej chwili.	Matka moja umarła, gdym się urodził, więc ojciec straszne ma uczucie, gdy patrzy na mnie. On myśli, że o tym nie wiem, ale słyszałem, jak sobie ludzie mówili. Ojciec nienawidzi mnie.	Przepraszam, ale nie rozumiem. Bo żeby panu dom sprzedawali, a Łęcki chciał jego kupić, wtedy pan miałby interes podbijać cenę. Ale jak pan kupuje, to pan ma interes zniżyć wartość...	Skoro rozwiązano mi oczy, byłem w namiocie. Stał przede mną tęgi, starszy oficer. Był to właśnie pułkownik Czerwinek. Wyłożyłem mu twoje, generale, zlecenie po francusku, a kiedy zaczął do mnie mówić po niemiecku, odparłem, że nie rozumiem ani jednego wyrazu. Kilkakroć usiłował zagadnąć jeszcze po niemiecku, ale robiłem wówczas jak najgłupszą minę i powtarzałem z naciskiem, że nie rozumiem. Wtedy zaczął łamaną francuszczyzną podrwiwać sobie z naszego żądania, mówił mi o nadzwyczajnej wielkości szańca, o jego budowie, nieznanej nam wcale. Słyszałem nieustający huk siekier i młotów. Kończą, widać, most z nadzwyczajną forsą. W pewnej chwili pułkownik rzekł nieznacznie do podkomendnego oficera po niemiecku, żeby między krypami wybrać łódkę niewielką dla pięciu żołnierzy i oficera, który powiezie raport do Góry. Wtedy już wiedziałem, że mostu całego nie ma, skoro muszą do Kalwarii przeprawiać się łodzią.	Ani jej pani odbieram ani jej za mego życia grosza nie dam. Jest młoda, więc niech pracuje... Ale niechże mi nikt nie gada, że dziewczyna nie ma zabezpieczonej przyszłości!...	D’Artagnanie, życie mi zwracasz! Sądziłem już, że mną wzgardzono, że mnie zdradzono. Tak szczęśliwy się czułem, ujrzawszy ją znowu! Nie mogłem uwierzyć, aby narażała swoją wolność dla mnie; a jednak jaka przyczyna sprowadzić ją mogła do Paryża?	Nie chodzi o żadne osobiste uprzedzenia do wicehrabiego, tyle tylko mogę panu powiedzieć	Nigdy się o nic nie gniewam. Gniewa się tylko, lub raduje głupstwo Człowiek powinien patrzeć, obserwować i na swoją drogę	Poczekaj. Nie spiesz się. Więc Kado ogon podwinął, odskoczył. Stoi jak głupi i woła na pomoc.	Starałam się, o ile mogłam, znaleźć sobie miejsce tu, w tych stronach, w Blunderstone, lecz nie znalazłam nic odpowiedniego, moje dziecko.	Tego, że nie widzę sposobu dostania się na nią.	Teraz już nie w Rzeczypospolitej, bo tamte strony odpadły. Mój rodzic wedle Smoleńska ma majętność.	Dobrze, stoją tam nowe pod łóżkiem. A tę zabierz ze sobą i schowaj do skrzyni na samo dno. Ino nie zgub! Na Boga świętego!	A mnie on co?! Nie mój. I jest o czym myśleć teraz!	Ale, panno Niro osobiście dla pani gotów byłbym ponieść największe straty, ale magistrat i miasto nie są moją własnością. Czyż pani nie bierze tego pod uwagę, że...	Co mu wcale nie przeszkadza drwić z niej.	Kochanie Zdaje mi się, że cię nikt o nic podobnego nie posądza.	Nie rozumiem... Zgoła nie wiem...	Nie ten już co był	Nie, nie! Nie trzeba.	Nie, nie! Nie, Ayrtonie! Pencroff nie wątpi w pana! Źle pan zrozumiał jego słowa.	Nie, owszem, ktoś mieszkający blisko.	O la Boga! A czymże ty ją wykarmisz; bo mi przecie ze dworu więcej paszy nie sprzedadzą. No, czym?...	O tem już nic nie wiem, a zresztą takich informacyj nie udzielamy. Kto mówi?	Nauka, Potwór mówił Geist. okres, w którym człowiek używał narzędzi sporządzonych z kamieni, głównie z krzemienia.. Na taką tedy ludzkość w biegu wieków spadały rozmaite wynalazki. Brąz, żelazo, proch, igła magnesowa, druk, machiny parowe i telegrafy elektryczne dostawały się bez żadnego wyboru w ręce geniuszów i idiotów, ludzi szlachetnych i zbrodniarzy... A jaki tego rezultat?... Oto ten, że głupota i występek dostając coraz potężniejsze narzędzia mnożyły się i umacniały, zamiast stopniowo ginąć. Ja nie chcę powtarzać tego błędu i jeżeli znajdę ostatecznie metal lżejszy od powietrza, oddam go tylko prawdziwym ludziom. Niech oni raz zaopatrzą się w broń na swój wyłączny użytek; niechaj ich rasa mnoży się i rośnie w potęgę, a zwierzęta i potwory w ludzkiej postaci niechaj z wolna wyginą. Jeżeli Anglicy mieli prawo wypędzić wilków ze swej wyspyAnglicy mieli prawo wypędzić wilków ze swej wyspy...	Panie Boże napełnij serca nasze miłością dla wszelkiego kapralstwa, abyśmy na nie spoglądali bez obrzydzenia. I niechaj panuje pokój w tej dziurze aresztanckiej na szynach!	Posłalibyście choć pismo do Bogdańca. Sanderus czysto wszystko wypisze. Będą przynajmniej o was wiedzieć i bogdaj na mszę dadzą.	Ten, którego widziała służba, kiedy wpadł do domu Sary i w chwilę później uciekł... Ten, który idąc na nieprzyjaciela zabrał ze sobą fenicką kapłankę Kamę, która splugawiła ołtarz... Ten wreszcie który wygnał z domu Sarę i uczynił ją niewolnicą za to, że jej syn został Żydem...	Jeśli się czujesz na siłach to opowiem ci coś o ojcu.	Myślę, że ten ktoś to był duch pokutujący, a tam tam na pewno są skarby!	No to napisz pan do swojego korespondenta w Janinie i zapytaj go, jaką rolę odegrał Francuz nazwiskiem Fernand w tragedii Ali Tebelina.	A któż to wtenczas wzionwzion (gw.) wtrąciła Józka.	A po co pan tak niezręcznie upuściłeś ją na ziemię?	A więc życzy pan sobie szpica bez zębów? Wiem o takim szpicu. Ma go pewien właściciel gospody w Dejvicach.	Bo jeszcze przed dwoma tygodniami kazałem porządnie okuć drzwi żelazem i zamknąć je na trzy zamki. Klucze są u mnie.	Ci ludzie ci ludzie, tak się od nas różnią, jak korsarze od prawdziwych marynarzy. To są piraci!	Co im tam glejty! Albo to sam książę płocki, również jak i wasz tutejszy, mało od nich krzywd cierpią? Nad granicą wieczne bitwy i napaści	Cockey, na co jest ten kurek?	Czy dlatego tracą na urodzie?	Cóż robić, niech już tak zostanie. A więc do zobaczenia o dziewiątej.	Ee... co mi to za cuda! Ino bym palcem ruszył, jak raz takie same potrafię, jeszcze i piękniejsze.	Hm... przyszło mi na myśl... tak w Kopenhadze... tam musiała poznać wielu ludzi bardziej wykształconych aniżeli ja... a ubiegłej zimy bawiła tam znowu...	Jak to z nami?	Jak to?	Matka jestem Prawo matki jest święte. Ja dałam do szkół zdrowego chłopca. A tu co! Żadnej pociechy. Pieniądze nauczył się puszczać. Spodnie dziesięć rubli kosztowały.	Mieliśmy na drodze katastrofę.	Milcz! Dzieci twoje to trąd	Niech będą za to błogosławione od pani począwszy!	O!... to gorsze od skarabeuszów	Telefonowałem do fabryki, ale mi odpowiedziano, że pan dzisiaj wyszedł wcześniej.	To drobne owady	Wyspa oddalona o dwa tysiące mil, na południe od równika	Za to co powiem może zbyt śmiało.	Zadowoleni! A więc to znaczy, że was podburzali? To znaczy, że byli podżegacze, buntowszczyki? Tym gorzej dla nich!	Znalazłem ją jak zaczyniała mąkę na chleb na podwórku.	A jak obstąpią dokoła?	A jeżeli kto odziedziczy majątek?	A z jakiej kancelarii, jak mniemasz, podchodzi ów dekret?	Ach, pani! mię też pali gorączka dowiedzenia się choćby, kogo maluję i dla kogo?	Ach, tatku, tatku... jakiś ty dobry... jakiś ty święty!...	Ale...	Ależ, panie...	Bagatela!	Będzie bura!	Co? Przybyła?	Czy jest jakakolwiek możliwość, że te dzieci potajemnie gdzie dostają jeść?	Czy już wychodziłeś?	Dlaczego?	Dokąd wasza książęca mość dążysz?... Czego chesz?...	Dom aktualnie pański... ale...	Gdzie mam go szukać?	I koniec!	Jak rażony gromem	Jakie wojsko?	Jestem z powrotem przychodzisz w porę, Jerzy.	Jesteś bardzo rozumna i bardzo dla mnie dobra	Kicha nawaliła!	Komu pisano, ten zgnije. Was tu prędzej ryby oszczypią.	Krople kapią	La zdrowia... Niech będzie pochwalony.	Laczego! Dyć... przeciek adwokat mówił, co może puszczą.	Może chory?	Mógł pan osądzić o tym z mego postępowania ale rada bym wiedzieć, co pan o tym rozumiałco pan o tym rozumiał	Mów jaśniej!	Odkryto nas!	Owszem...	Posłuchaj dalej, zostawił mi list.	Pozwolisz Povondrze tak po prostu umrzeć?	Spotka was szubienica.	Tak jest i od dawna	Tak jest, ale co będzie, gdy one zabiją cię w dżungli albo gdy Małe Plemię zabije cię, zanim zdołasz wskoczyć w rzekę?	Trzeba darować Mariannie Zdaje się, że zaczęła od mego mieszkania. U mnie jest bardzo wilgotno, kaszlałem dziś całą noc. rzekł, wodząc okiem po ścianach.	Tym bardziej.	Wagonem prywatnym? On opowiadał, że wielmożny pan takim jeździ.	Więc, Czema, ad actaad acta (łac.)	Znają. Pana Wilczka całe miasteczko kocha, szczycą się nim
Pewien Polaczek galicyjski zemknął ku nam lasami na Komorów, na Janki, Wolicę. Przyszedł o północku do Michałowic w ubraniu chłopa, tak zaciapany, że ledwie go było widać. Wziąłem go na dobre spytki, bom podejrzewał, czy to czasem nie jaki znawca, ale nie!	Tak tak, słusznie cię tutaj mają za największego bohatera ze wszystkich, jacy kiedykolwiek żyli na Księżycu... Posłowie poprzedni opowiadali, że to ty właściwie sprawiasz szeregi i ty właściwie odnosisz zwycięstwa.	Niechaj sobie robi, co chce kiedy biedny, to po co mu się zachciewa na żonę Kiterii? Także wybrał się, jeszcze czego? szybki z okna? Ja powiadam, panie, że kto biedny, to niech siedzi w swojej chałupie, niech się nie pcha do bogatych. Głowę stawiłbym, choć to tylko wariaty o takie rzeczy się zakładają, że Gamasz zakryłby go całego dukatami; a w takim stanie rzeczy czyżbyś pan radził Kiterii porzucać pierścienie i suknie, które jej Gamasz dać może? Cóż tam z tego, że on taki zgrabny do tańca ten Bazyli: to się na diabła zdało, nie dostanie za to ani kieliszka wina w szynku. Miej ty minę od stu diabłów i zwinności za dziesięciu, jeszcze ci nikt złamanego gronia nie da. Da, ale jeżeli zręczny do pieniędzy, o! to znów co innego: za pieniądze wszystkiego dostanie; kupisz sobie rent, dom wybudujesz i żyjesz sobie, jak pan.	Gdyby wasza miłość nie był tak zagniewanym, przysiągłbym, że sobie ino dworujedworować	To jest nie do zniesienia. Napiszę do redaktora z zapytaniem, czemu nam nie odpowiada.	To okaz zaginiony już, ale przetrwał może tutaj. Wszystko możliwe na takich bagnach. Nie zdziwiłbym się, gdyby ten głos był wabieniem ostatniego bąka w Europie.	Ty go, powiedzmy, sprowadzisz tu. Facet będzie zwiedzał, oglądał, a w pewnym momencie powiesz mu z miejsca: Szanowny panie, tu, za temi oto drzwiami jest człowiek godny zaufania, człowiek, za którego osobiście ręczę. Ma on do pana interes.	Ne znajuNe znaju (ukr.) kukułeczka. i do Kijowa z nią pojadę.	Wolnyś jest! wracaj, dokąd chcesz, choćby do Radziwiłła, lubo bolesno to jest widzieć kawalera z zacnej krwi, zdrajcy przeciw ojczyźnie pomagającego.	A u ciebie żółta młodość. Nie lubię ogranych kart. Dobre to dla emerytów do pasjansa. Nie, na Erywańską nie pójdę.	Hale, kiej taki cię wywiedzie niby na postronku, że ani zmiarkujesz, kiedy, co i jak, a wszystko wypowiesz. Ho, ho, znam ja ten dziedzicowy pomiot.	Tak, kochanku... Ale to nic. Przecież ty jesteś tęgi, rozumny, mądry chłopiec! Przecie ty kochasz swoją mamusię. Trzeba się uczyć, malutki, uczyć...	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	Nie dla mnie! O, nie! Nie dla malkontenta. Widziałem militaryzm na cmentarzu we Fröschweiler, a dyplomację ot tu, na wschodzie. Dość mi na tym nauki i sławy.	Byłam trochę zła, ale wiedziałam, że nie ma po co z nim się spierać. W takich kwestiach był zawsze nieustępliwy i uparty jak kozioł. Zresztą może i miał rację. Należało tedy poszukać innego wyjścia. W tym celu zaproponowałam, by sprowadzić Freda, którego oczywiście wobec Jacka nie nazywałam inaczej jak detektywem. Jacek również uznał to za wskazane, chociaż skrzywił się i dodał:	Powiedz don Cezarowi, że mu polecam mego przybranego syna; wiem, że zbiry, które go porwały, nie zostawiły mu czasu na wzięcie brewiarza, proszę tedy don Cezara, aby mu dał swój, a jeżeli stryj pani zechce przysłać jutro do konsystorza, obowiązuję się zwrócić mu książkę, której użyczy Fabrycemu. Proszę również don Cezara, aby doręczył panu del Dongo pierścień znajdujący się obecnie na tej pięknej rączce.	Yeah. Te muszle, co się trzymają kamieni tak mocno, jak silna jest żydowska wiara, i trzeba je odciąć nożem. No i wtedy te jaszczury przyglądały się tym Singhales, a ci myśleli, że to są morskie diabły. To bardzo prymitywny lud, ci Singhales i Bataks. Gadali, że ponoć tam są diabły. Yeah. Nie dało mi to, człowieku, spokoju. Nie wiem, czy to tylko my, Czesi, jesteśmy takim ciekawskim narodem, ale gdziekolwiek spotkałem naszego rodaka, wszędzie musiał we wszystko wetknąć nos, żeby niby poznać, co się za tym kryje. Myślę, że to się bierze stąd, że my, Czesi, nie chcemy w nic wierzyć. Więc wbiłem sobie do mej starej, głupiej łepetyny, że muszę się tym diabłom bliżej przyjrzeć. Swoją drogą byłem też pijany, to prawda, ale to dlatego, że wciąż miałem w głowie te głupie diabły. Tam na dole, na equatorequator (ang.)	No tak, i ja się tego uczyłem.	Powiem, że przyszedł za tobą, że przez cały czas na ciebie czatował, i jak tylko wyszedłeś, ukrył się za rogiem muru.	Tak, tak... co mnie wchodzić pomiędzy małżeństwo, a zresztą, widzi pani, już po krzyku.	No, ale ja... ale i my... ale wszystkie Plemiona Dżungli wiedzą, że Shere Khan zabija ludzi po dwa i trzy razy na miesiąc.	Tak A skądże wiesz, że ja o tym myślę?	To zabawne, że on bywa u starej Saint-Euverte Och, ja wiem, że on jest inteligentny ale i tak, Żyd u siostry i bratowej dwóch arcybiskupów!	Ależ panie prokuratorze Niech pan będzie człowiekiem. Pan przecież zna się na prawie, to może panu przynieść zaszczyt, ale będzie pan musiał się zdobyć na całkowitą ofiarę.	Na miłość boską, panie Pifke usiądź pan na moim miejscu i oddaj mi swoje...	Ach tak?	Dość mi na tym, cudowna głowo, widzę, że nic dla ciebie nie ma skrytego.	Gotów jestem przypuszczać, że tak jest.	O, panno Lusiu pani jest najlepszą, najcudowniejszą istotą, jaka istnieje na świecie.	Pani król przybywa kul swoich dział na słupach u góry probować.	Ależ nie ma takiej potrzeby, skoro pan hrabia na mnie czekał, to nie ma potrzeby	Odchodzicie już? No dobrze, rozumiem, że niewielka to dla was przyjemność rozmawiać z taką starą kobietą jak ja. Szkoda, że młodych nie ma w domu.	Jaki? nie umiem wam odpowiedzieć. Tak sobie, porządny Włoch, kupiec, z którym się poznałem przypadkiem. Radził mi wprost ażebym Włoszkę porwał gwałtem... królby mi za to podziękował.	To nie wchodzi w grę, panie Wystarczy duża suma pieniędzy, żebym odzyskał córkę, gdyby rzeczywiście miało się okazać, że została uprowadzona, w co osobiście szczerze wątpię, albowiem podróżowała incognito. Gdybym puścił wolno Czarnego Korsarza, musiałbym nadal obawiać się o własne życie. Jestem wycieńczony długą walką, którą musiałem toczyć z nim i z jego ludźmi, czas zakończyć to szaleństwo. Panie hrabio, każ swoim ludziom rozwinąć żagle i obrać kurs na Gibraltar.	Ja nic jeszcze nie umiem. Niech Kaczkowska śpiewa... to dla niej partya!	Juchy te chłopaki, wymyśliły sobie co niebądż la zabawy. Żadnych zabitych nie było w lesie, ludzie se jakieś spały pod krzakami. Złapię Kłębiaka, to ja mu dam strachania. Spotkałem po drodze wójta i zabrałem się z nim, to cała historia. Wio! maluśkie!	Józku, ja ci nie zamierzam narzucać swojej opinii.	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Rzetelna prawda, ale bo też wiecie: zbierało się i zbierało, póki się nie nazbierało, a teraz czas by skończyć, ot jak!	Mój kochany, ja nic nie wiem i niczego się nie domyślam. A może pokłóciłeś się z panią Douglas?	Proszę pani, nawet nie wiem, czy mi wypadałoby mówić o tym z panem Norskim	Przyjacielu gwiazd! zdobyłeś wielką wiedzę. Strzeż się, by się to nie stało zarodkiem pychy! Żaden człek mający prawo przed oczyma nie mówi skwapliwie o tym, co widział lub spotkał.	Nie, dotychczas nie uczyniłem nic złego, ale muszę to zrobić.	Słowem, jeżeli nie dam ośmiu tysięcy, to się pan z nią nie ożeni? Zostawi pan kobietę z dzieckiem?	Zaraz przyjdę! Wstydzą się roboty, a nie wstydzą się zwykłej żebraniny, tego już zaczynam nie rozumieć. Co wam jest?	Jak się ma to drogie dziecko?	Jak to co robić? Pójdziemy dalej poszukiwać	Lecimy mu w oczy i nie potrafimy go ominąć.	Nie miałem szczęścia go widzieć, nawet w kolebce będąc	Nie myśl teraz o tym, Czarusiu, Czarusieńku...	Nie. Ojciec jego jest chory i on jest z nim razem. Mojego przyjazdu spodziewa się dopiero po południu. Napisz pan koniecznie.	Zdaje mi się... że dosyć lubię towarzystwo, tylko nie bardzo umiem być człowiekiem miłej zabawy, gdyż pochodzę...	A chodzę, chodzę, bo lubię patrzeć, jak Żyd świninę ćpa!	Brawo! Widzę, że młodsi adepci fi­lozofii zaczynają rozumować prawidłowo. Więc co z tą, jak powie­działeś? Kampto...	Czy sądzisz że sześć listów pochodzących od rodziny Bastablów nie będzie wyglądało trochę... trochę...	Doskonale. Nie obarczę was paczką partyjną. Weźmie ją zwykły kurjer. Władacie dobrze językiem niemieckim?	Ja sam bardzo żałuję.	Nie mogę.	Nie trzeba	Podobno jednak ten Wokulski dowiódł swego patriotyzmu nie tylko językiem...	Przecież nie zrobiłem tego dla przyjemności.	Wspominałem coś, ale tylko ogólnie, jak sądzę.	Z tego, coście się dowiedzieli, konkluduję, że nadzieja nasza ino w zburzeniu murów a wałów... inaczej twierdzy nie dostaniemy.	Ba! starca! Starość to już nie życie prawdziwe, to zachód słońca skrzepły i zimny, szanujmy ją, ale zbyt jej nie wynośmy. W młodości to, w tobie jest prawda żywota: młodość to nadzieja, pragnienie, czyn; starość żyje tylko łupinami i odrobinami. To konanie dogorywającej lampy.	Semen! już się teraz szczęśliwie skończyło między nami! Wiarym ci dochował, przysięgi dotrzymał: wolen już jestem, nieprawdaż, i nic tobie nie winien.	Och! po cóż opuściłem moje cnotliwe poddasze? Świat oglądany od strony kulis jest bardzo plugawy!	A to drugie lekarstwo?	A z pianą już odlewasz się?	Atsakyti aš rasčiau ką, vienok ne tame darbas, ne tame branduolys jo. Ir jeigu nuo manęs nieks da negirdėjo mano numanymo tautiškame darbe, tai priežastis to suvis kita. Aš vieną gerai žinau, jog „humanum errare est”	Cóż takiego?	I cóż, Adolfie?	To moja chrzestna matka; byłem u niej dwa tygodnie.	Wiesz dobrze, że to kwestia czasu.	Wziął za to ciężką pokutę, ciężką! Toście i najstarsi we wsi, co?	Acha!	Aha!	Ale ze mnie dureń	Aż?	Bogowie ocalą swoich wiernych	Czy wciąż masz zamiar poślubić pannę Danglars?	Czym?	Dobrze. Ale milicja ani chybi cię zamknie.	Elżbieto! Milczże!	Kto cię uderzył przez twarz?	No, i czego się od nich dowiedział brat mój?	Obawiam się, że jesteś zajęty	Panowie, dajcie spokojnie przeczytać dzisiejszą gazetę... Faktycznie, kręcą cykorię pudami.	Państwami kieruje żołądek i jego wymagania	Przewidująca z ciebie kobieta, droga pani Coquenard	Przyjacielu pół pistola za ten papier!	Przypuszczam tylko, że w raju musiało być trochę weselej	Rodzaj śmierci może monarcha sam naznaczyć... wedle stopnia winy,	Sceny świata całego stały przedemną otworem. Dyrektor „Komedyi francuskiej” umyślnie przyjeżdżał, aby mnie widzieć i zaangażować...	Suchy, córuchno, co?	Sztama,	Wielki mistrz zabity!	Więc ją kochasz?	Wybadałam Benedykta.	Zapewne mówisz o grze?	Zebranie prefektów?
Jesteś głupiutka. Bardzo głupiutka Po pierwsze, nie ty mnie się oddałaś, a ja ciebie wziąłem. Po drugie, nie jest to zapłata, bo równie dobrze i ty musiałabyś mi zapłacić. Jak w ogóle może być mowa o zapłacie wówczas, gdy obie strony sprawiają sobie wzajemną przyjemność! Postanowiłem kupić ci futro, bo nie chcę, byś się zaziębiła i rozchorowała. A chyba wolno mi zrobić prezent temu, kogo lubię, i to prezent taki, jaki mu jest potrzebny?	Bogactwo, Żyd, RozumPrzestań być choć na chwilę bardzo bogatą Żydóweczką, o nadmiernie wyostrzonym intelekcie, zresztą typowo po semicku nietwórczym, przestań raz czegokolwiek wymagać. Poddaj się tak, jak dla eksperymentu poddawałaś się hipnozie. Chodzi o „nastawienie” nastawienie fenomenologiczne.. Pieniądze twoje nic tu nie pomogą, choćbyś je wszystkie oddała na mój klasztor. Przysięgam ci, że nie to jest moim celem.	Mój dobry przyjacielu Czyż ja nie znam swego rzemiosła?	Tak, panie ministrze, ale ja jestem doktorem praw. Nie! Niech pan minister nie sądzi, że ma do czynienia z obłąkanym. Mój wygląd to skutek wielu miesięcy najcięższej nędzy. Nazywam się Franciszek Murek. Mam oto wszystkie dokumenty...	Ba... i mój stary wie o kopiejce, i wie, że ja mu nie poślę, bo nie mam. A choćbym posłał, to i co? Też nie mówiłbym: obowiązek, tylko: wódka. I choćby mój stary deliriumdelirium	Spróbujmy, Zośka, spróbujmy jeszcze być szczęśliwi, a może nam się uda! Nie kładź między nas tej krwawej rany, o której, wiem, że nigdy nie będę mógł zapomnieć. Ja cię naprawdę kocham tak bardzo. Nie zabijaj tego we mnie. Zobaczysz, jak ci będę wdzięczny i dobry. Co ci szkodzi zrobić próbę?	Istotnie, tylko w tak wielkie święto można wznosić zdrowie tak podłego, obrzydłego skąpca, człowieka bez serca, jakim jest Scrooge Ty wiesz, Robercie, że on jest taki właśnie. Nikt nie wie o tym lepiej od ciebie!	Był, ale już nie jest	Kiej nie wiem, ilu ich jest	Czy przez to chcesz powiedzieć, że tu jest?...	Jest pieczeń i butelka wina, ale pan chyba tylko popatrzy, bo jeść pewnie nie dadzą.	Tyle razy chyba, ile orzechów jest na tym drzewie! Ale cóż stąd wynika? Nie boję się, spać mi się chce, a z Shere Khana robię sobie tyle, co z krzykliwego pawia Mora!	O mój Eugeniuszu, jakże to piękne, coś ty teraz powiedział	Piłem go i bardzo mi smakował ale dla głowy ciężki jest.	Tak. A pan powiedział, że także chciałby rosnąć blizko... Więc ja teraz naokół tych fotografii, na passe-partout, chciałam wymalować brzozy. O, tu, widzi pan, zaczęłam, ale nie bardzo mi idzie, bo naprzód dawno nie miałam farb w ręku, a powtóre, nie umiem malować z pamięci.	Dlaczego pan nie chce zrozumieć, że ta przestroga ma pańskie dobro na względzie? Raz jeszcze powtarzam: wracaj pan do Londynu zaraz, dziś wieczorem. Opuść te strony. Cicho!... Mój brat nadchodzi. Nie mów mu pan o tym ani słowa... Proszę mi zerwać parę storczyków z tej kępy traw Mamy dużo dzikich storczyków. Lubię ten kwiat.	Przyjacielu wiesz dobrze, jak cię kocham, i gdybym miał syna nie więcej byłby mi drogi. Proszę, wierz memu doświadczeniu, porzuć tę kobietę. Nie znam jej wcale, lecz mam przeczucie, głos wewnętrzny mi mówi, że to istota zgubiona i że nad nią ciąży fatalizm zbrodni.	Nie przykazujem nikomu chodzić na łbie, to niechże i namanama (gw.) ruszać się, poruszać się., jak komu wyrosły kulasykulas (gw.)	Któż to taki? Bo dotąd nie zapytałem o nazwisko...	Nie może być?...	Wartoby nawet zatykać jak najszczelniej, gdyby to co pomogło	Nie potrafię ci na to odpowiedzieć Jestem aż po sam czubek ogona przejęty s-s-smutkiem, iż s-s-stary kobra nie zakosztował s-s-smaku twego noża. W Chłodnych Legowiskach zawsze czai się jakieś licho... zarówno na ziemi, jak i pod ziemią. Ale teraz jestem głodny. Czy nie zechciałbyś dziś towarzyszyć mi w łowach?	Ja proszę o trzecie miejsce.	Natychmiast powiem, mogłem to dawniej mówić, ale czekałem, bo... Grzesikiewicz był jeszcze narzeczonym pani; czekałem, nim być przestanie.	Więc widziałeś? W takim razie zaklinam cię! powiedz mi, powiedz, coś widział, a słowo szlacheckie ci daję, że ani słówka jednego nie uronię z mojego serca.	„Cóż za różnica! Wczoraj jeszcze ojciec mnie zbił. Jacy ci bogacze szczęśliwi!”	Nie wiadomo, bo daleko. Byśmy się tu za one skały ukryli, wpadniemy na nich niespodzianie, bo tędy im droga. Jeśli potęga za wielka, to pan Wołodyjowski niedaleko, strzały usłyszy i na pomoc skoczy.	No, to tak dla wygody i pańskiej, i mojej. Jakbyśmy wzięli umowę miesięczną, to obaj musielibyśmy zapłacić od tego, djabli wiedzą poco, ubezpieczenie i podatek. A tak lepiej. Więc dniówkę pięć i pozatem od każdej sprawy jakiś procent. Wytargujesz pan zniżkę jakiejś zaległości	Nie. Popyt ogranicza się teraz do spółek naftowych, ta branża właśnie się odbiła od dna. Akcje Royal Dutch jak dotąd zdrożały o niespełna trzy tysiące franków. A przewiduje się, że dojdą do czterdziestu tysięcy. Myślę, że nie byłoby rozsądnie czekać ze sprzedażą aż do tego momentu. Ale teraz nie potrzeba się śpieszyć, bo tendencje rynku wydają się nadzwyczaj obiecujące.ta branża właśnie się odbiła od dna (...) tendencje rynku wydają się nadzwyczaj obiecujące	A jak nie urodzi, też mniej płacą. Zawdyzawdy (gw.)	A właśnie nie widzę różnicy. Dlaczego można zachwycać się sprawnym działaniem mięśni, a nie wolno sprawnym funkcjonowaniem, excusez le motexcusez le mot (fr.)	Ale ludzie! Przekręciliście coś! To zupełnie niemożliwe!	Czyż to moja wina, żeś stracił siedemset tysięcy?	Idź już, Jur! Idź! Dłużej tu dzisiaj pozostać nie możesz. Oczekuję cię we wtorek o tej samej porze. Przyjdziesz, nieprawdaż, Jur?	Jak chcecie, to wam trochę poczytam.	Jakto? I nie interesujesz się tem?	Otrucie nie mogłoby trwać godzinę czasu.	Tak, panie, to moje nazwisko.	Tak, państwo to faraon i... jego najwierniejsi słudzy	Według mego rachunku nie pozostało już więcej, jak trzy... nie... czterysta dziewięćdziesiąt cztery lub pięć cetnarów.	Żeby kazała, toby go dotychczas nie było już na ziemi.	Krew uderzyła mi do głowy... ale to już przeszło... Podły Żyd... no, ale Wokulski	A mówiłeś, że nie piszesz wierszy tu zaś widzę prozę gęsto nimi przeplataną.	Ale czy społeczeństwo nie mogłoby się obejść bez waszych systemów i organizacji?	Ano słuchajcie, co się dalej działo. Więc mnie uczy bakałarz, jako mam przewielebnemu profesorowi niziutko się pokłonić, całą przygodę pod Warną i ono ślubowanie uczciwie, przez wykrętów opowiedzieć i o radę prosić. „Coć rozkaże tak uczynisz; mąż to świątobliwy a wielkiej mądrości, pewnikiem zdoli rozwiązać ten węzeł i twoje sumienie uspokoić”.	Czy możesz nawet pytać? Przecie widzisz, co zrobił z moją pracownią...	Czy nie pisała do pani, dokąd jedzie?...	Nie masz za grosz serca.	Pismo to dostaniemy; przysięgam jaśnie panu.	Są liczne. Niektóre z nich pod batem morcy zamurowali, bo wody morza się przez nie wdzierały.	To widać było ci pilno do nas?	Uważaj! Nie zapominaj, że kto powie stary kawał, stawia butelkę koniaku.	Wierzę, ale co mnie to obchodzi?	Właśnie! To fakt, że oni mają tu dobre miejsca!	Cieszę się, że przyjechałeś, bo obawiałam się, że nie przyjmiesz zaproszenia	No gadajże, co się stało?	O tak, chodźmy stąd, chodźmy, bo zdaje mi się, że umrę, jeśli będę dłużej na niego patrzeć.	Od majora?... Za co?...	Weź no, weź! Schowasz pieniądze do szafy. Przydadzą ci się kiedyś, niezawodnie.	Wojnę. Na wszystkich cykloramach przedstawiane są mianowicie bitwy. Żydów. Stąd pochodzi antysemityzm, bo dotychczas mieliśmy tylko pisma antysemickie.	A co będzie, jeśli się obrazi? Jeśli państwo Czyńscy przestaną u nas kupować, tak jak przestali u Mosterdzieja?	Bo tak pomiarkowawszy wszystko, myślę wszelakowszelako (daw.)	Co mówisz?...	I cóż by było z tego przyszło?	No, odsądzić od pani Niny.	O, naprawdę za wiele	Po co ta kurtka? Przecież mam kurtkę	Powiem ci, panie, jeśli dasz mi słowo, że wybaczysz moim wspólnikom.	Przywiązano mu więc do nóg tę kulę i rzucono do morza.	Zawsze kochanku obałamuca cię ta fikcja duszy, której się pozbyć niemasz siły! Cacko z dziurką dla dzieci! Gdziesz u diabła ta dusza? Bawią was jak niemowlęta, którym czego dziś dać niechcą odkładają na jutro	A Jeanlin pracuje?	Ale jabym przysięgać musiała.	Ale teraz, Ignasiu, dalekobyś lepiej zrobił, gdybyś milczał!	Aš už Bernardą laikau,	Chce pan, żeby stąd poszedł?	Dziękujemy, dziękujemy!	Dziękuję.	Gospodyni kazali, byście swoją krowę napaśli, aż z głodu ryczy!	I jeszcze groziliście nam laniem!	Jakim sposobem?	Kiedy tatko ciągle mnie wyśmiewa albo zniechęca	Kto mi poda rękę?	Leży oto w łóżku, rozsuń pan firanki i rozmów się.	Maršalka tau gyvastį dovanos!	Mówisz pan o tej pani... jakże ona... Sta... Star?...	Niech pan się mnie chwyci pod ramię.	Niedoczekanie twoje, parchu jeden!	Opłatki!...	Owszem, mogłoby zmienić. Jestem wciąż jeszcze w mocy zakazać.	Pan u nas dopiero piąty raz, prawda?	Tak li mówicie o Cezarze?	Tak, mamunia ze wszystkiego się wyzuła Teraz będziesz pan mógł dogadzać swym zachciankom, bywać w świecie, zajmować się połowem posagów i tańczyć z hrabinami, które stroją się w wieńce kwiatów brzoskwiniowych.	Tak, włóczył się Włóczył się.	Tak.	W bitwie.	Wanda!	Waćpanu w zaufaniu powiem: ochotka na szwedzką juszkęjuszka	Z pewnością, jak wszyscy, używają sieci.	Zaraz zasiądę Jeszcze mam sporo roboty w kuchni.	Żeby też choć drogi, któremi człowiek chadzać ma, wyraźniej były narysowanemi!
Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	Tereso, zanieś to sama do pana de Marsay i oddaj mu do rąk. Jeżeli go nie zastaniesz, to odniesiesz mi list.	To ci powiem, że jeśliś ty się za Jagienkę bił i ludziom przez nią łby rozwalał, toś ty naprawdę jej rycerz, nie czyj inny, i musisz ją brać.	To znaczy, że policja górą i że ten burżuj już się nie boi, a przez to człowiekowi się robi ciasno w tej Warszawie.	Ależ to za mało...	Jesteś dziś struta i cierpka dlatego, że nie możesz opływać w zbytkach, biedaczko! Poczekaj, jak zrobię majątek, to będziesz miała powozy, lody, trzewiki na wysokich obcasach, bukiety i rudych kawalerów do tańca.	Karolino, z chwilą gdy się zaczyna przechodzić do porządku nad tymi drobnostkami.... Gdy się ustępuje zbyt łatwo i nie trwa w zawziętości i gniewie... Czy ty wiesz, co to znaczy?	To ty, nasz aniołku kochany, jesteś przy mnie! O, jakże ci jestem wdzięczny za tę troskliwość!	Mój mości panie! czyli się waćpanu w oczach tylko nie pomieszało lub czyś częściowej porażki za ogólną klęskę nie poczytał, bo to, co powiadasz, całkiem imaginację przechodzi.	Z pewnością tego nie uczynię Wielkiej to jest fantazji żołnierz, a że nieszczęsny, tym bardziej go żadną chłopską funkcją nie pohańbię.	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	A więc to postscriptum...	Aha a może to skutki żartu, o którym wczoraj mówiłeś, panie Danglars? Jeśli tak, to biada temu, kto się nań poważył, bo to straszliwa psota!	Ale przedtem... a potem pani ma atłasową skórę na ręku, to pani wina... Zresztą księżyc świecił... moja złota pani, jeszcze trochę...	Boże mój! Żeby to tak można iść bez końca, bez końca	Czy się to na co przyda?	I butelkę wina starego dla ojca, bo mi się zdaje, że to będzie skuteczniejsze od chiny.	Mówiłem to od samego początku! Czyż do złego, dzikiego i strasznego dziadka wracałoby dziecko, któremu dawano jedzenie, doskonały napitek i otaczano dobrobytem?	Nasz okręt to cacko! Zobaczysz, jak to będzie pięknie, gdy nasz grotżagiel poda się wiatrowi i statek z całym swym ładunkiem ruszy do domu. Ale wpierw trzeba popracować!	Niezręczny to krok, mój panie I gdyby czcigodny starosta słyszał pańskie słowa, wystarczyłyby one do popsucia całej pańskiej sprawy.	Prawda to, ale ono zawsze niepięknie. A jak, mówisz, ów komendant się nazywał, co?	Rany! To straszne. A skąd twój ojciec wiedział, że ona chce na niego rzucić czary?	To może wtedy pogadamy założyciel (firmy itp.)..	To się rozumie...	Więc to on, Najjaśniejszy Panie, to on?...	Ładnie mi pogodna Będzie to dziecko przytulać starymi rękami i bać się, człowieku, bać się, że i ono będzie kiedyś uciekać przed huczącymi wodami, które nieodwracalnie zalewają cały świat. Będzie z przerażeniem marszczyć swe krzaczaste brwi i szeptać: „To ja zrobiłem, Marzenko, to moja wina”. Literat, Wizja, Polityka, Koniec świata, ProroctwoPosłuchaj, naprawdę chcesz skazać całą ludzkość na zagładę?	Niech mi pan, panie Copperfield, wybaczy. Czuję się zobowiązany dobrocią pańską, lecz przyjąć nie mogę, znam moje położenie. Dość jest już takich, co gardzić mną będą, po cóż mam obrażać ich uczonością nieodpowiednią memu, tak bardzo skromnemu położeniu? Nie przystoją mi tak wzniosłe zachcianki! Przez życia ciernistą drogę wypada iść mi jak najciszej, jak najpokorniej.	Nie tylko z naukowego Zmieniamy się. I niechże pan sam powie, czy moja miłość sprzed lat kilku zostałaby obrażona, pomniejszona czy przekreślona przez to, że pokochałam teraz kogoś innego? Po stokroć nie. Wówczas kochałam pełnią uczuć i myśli, całą sobą, niepodzielnie i nie było we mnie miejsca na nic innego, byłam całkowicie owładnięta kochaniem. Ale nie byłam to ja, ja dzisiejsza, jaką pan widzi przed sobą. To już jest zupełnie inna istota. Nawet ciągłość między tamtą i mną została przecięta, brutalnie zerwana. Natura zaś nie znosi próżni. Jest takie przysłowie łacińskie...	Mój Boże, tam we świecie cięgiem myślałam o Lipcach, ale żeby takie sprawy się działy, to mi nawet i do rozumu nie przychodziło... a tom nawet póki życia długiego i nie słyszała o podobnym! Złe się tutaj osadziło na dobre czy co?	Od wielu lat jestem ciężko chory na serce Nie ma takiej minuty, w ciągu której byłbym pewny życia. Mimo to nie straszę panien...	Skoro pan chce, abym mówiła z panem, i skoro godzę się na to uczynię to ze szczerością, jaką niełatwo by pan znalazł u osób mojej płci. Nie powiem panu, że nie widziałam pańskiej skłonności; może by pan nie uwierzył, gdybym tak mówiła. Wyznaję zatem nie tylko że ją widziałam, ale że ją widziałam tak dobrze, jakby pan mógł tego pragnąć.	Więc jednak pan sobie przypomniał! rzeczywiście nie przyszłam, ale to nie z mojej winy, mieliśmy właśnie z mężem duże kłopoty, Stefan musiał się ukrywać, musieliśmy zmienić mieszkanie.	Mało kogo Murawjew nie wieszał On i mnie mógłby powiesić. Karakozowa powiesił...	Przyszedł, kazał sobie podać kufel tego piwa Nie ostrzegłem go, wypił i padł bez życia. Za mocne było dla niego.	Moi bracia! Jesteśmy tu swoi i nie swoi, ale to nie szkodzi. Swoi niech se przypomną, że na święty Jan mamy z dziedzicem podpisać układ o las. Więc względem tego podpisywania ludzie sobie rozmaicie myślą: jedni chcą, a drudzy nie. Zatem ja przemawiam do was, moi bracia, ażebyśmy se coś zgodnie postanowili i ażeby między nami była jedność...	Widzisz, o mało się z nią nie ożeniłem. Nie odważyłem się jednak na to; nie ośmieliłbym się skazywać młodej kobiety na życie z kimś, kto jest tak cierpiący i nudny.	Miły mi dom dziada mego, Saula i miłe mi twarze wszystkich braci i krewnych moich... Ale ja bym chciał za ten las polecieć, ażeby wszystko widzieć i wszystko wiedzieć, i bardzo mądrym stać się, a potem tu powrócić i wszystkim tym, co w ciemnicy siedzą i w kajdanach chodzą, powiedzieć, jak oni mają zrobić, żeby z ciemnicy wyjść i kajdany swoje z siebie otrząsnąć.	A żadne, tak nas uczyli we szkole, że teratera (gw.) nikt. nie rozbierzerozebrać (gw.) odpowiedział Antek.	Ale przed wieczorem wrócą. Po nocy diabeł najgorszy, a wstydzić się dziewce nie potrzeba, bo ciemno.	Biedny papuś, bo on jest za dobry.	Brawo Kocham cię czule, mój panie, skoro tak mówisz. Niech się tylko pokaże jakiś spiskowiec, a dobrze go przyjmiesz.	Effendi! a jeśli Wielki Lew się nie zgodzi?	Eviva il Re! wyroki boskie są nie zbadane.	Ja? Z ciebie? Co za pomysł! Ja, przeciwnie, chcę ci jeszcze dać przyjacielską radę.	Jeszcze by, już najmniej jak za każdą duszę zapisaną jajko dostają...	Kończę, panie Siuzę Porobiłem wielkie odkrycia w chemii, stworzyłem nową naukę, wynalazłem nieznane materiały przemysłowe, o których ledwie śmiano marzyć przede mną. Ale... brakuje mi jeszcze kilku niezmiernie ważnych faktów, a już nie mam pieniędzy. Cztery fortuny utopiłem w moich badaniach, zużyłem kilkunastu ludzi; dziś zaś potrzebuję nowej fortuny i nowych ludzi...	Miłość rzekł Henryk po długim pocałunku	Mości książę łżą ci tylko, którzy się boją, a ja się nikogo nie boję.	Mężczyznę, który krok w krok chodzi za nią od dawna.	Nie gadam z panem!	Nie mam pieniędzy!	Niech się mama nie boi, zostanie wszystko dla Jędrusia, bo przecież tylko Jędruś jest dzieckiem, tylko Jędruś potrzebuje, tylko o Jędrusiu się myśli i dla Jędrusia się zbiera.	O tym nie wiedziałem jeszcze. Czy pan przekonany jest o tym?	Obu rękami pisać nie umiem.	Oni nie chcą, abym żył...	Służę panu ale pod jednym warunkiem: jeżeli nie zranisz przeciwnika, będziesz się zaraz na miejscu bił ze mną.	Tego nikt nie wie. Ponoć były takie maszyny od wiary. Takie długie kotły.	Uczucia są mimowolne i człowiek nad nimi nie panuje.	Więc, wujaszku, chodzi mi o zamierzchłą przeszłość. Czy wujaszek nie przypomina sobie kobiety imieniem Elisabeth Normann?	Że jestem bardzo niespokojny, Najjaśniejszy Panie.	A skąd! Wiesz przecież dobrze, że podarłem papier w drobne kawałki.	Ach, jak bym ja ciebie wzięła w kuratelękuratela nerwica, nadpobudliwość., no i wreszcie zwróciłbyś uwagę na mnie.	Biedne dziecko zapewne lepiej że skończyła życie, które dla niej było nieznośną męczarnią.	Cichota, pyskacze, ale! Na zabawę się zebrały i zęby będą szczerzyć z  cudzego nieszczęścia! Do domu, baby! Czego tu stoita? Jużeśta dosyć namełły ozorami	Co, może wyjeżdżasz pan?...	Dziś otrzymałem list od najdostojniejszego ministra Herhora. Pisze nam, że jego świątobliwość faraon (oby żył wiecznie!) oczekuje na wasze poselstwo w swym cudownym pałacu pod Memfisem i że jego świątobliwość (oby żył wiecznie!) jest dobrze usposobiony do zawarcia z wami traktatu.	Gdzie będę spał?	I tego trzymać się musimy ściśle. Więc kto z nas idzie na wartę?	Jabym cały wieczór z jedną panią tylko tańczył, jak Boga kocham!	Jak często przychodził?	Jakie były wówczas przekonania religijne pana d’Espard?	Jakim sposobem dopełnia tej metamorfozy?	Jakże panna Billewiczówna owe królewskie hołdy przyjmowała?	Koło przeszło chłopcu przez nogę	Kupujcie, przeda i jeszcze waju w rękę pocałuje.	Lucia jest pod wpływem Prątnickiego.	Michalakowa, jużci ta sama, co już ode żniw...	Mister Tarkowski...	Mnie o konia chodzi, Athosie.	Moja Idalko masz taki zabawny sposób przedstawiania rzeczy zupełnie prostych...	Mów, piękna Krystyno wszak mam słowo twoje?	Panie Moryc Welt, wypłać mi pan natychmiast moje trzydzieści tysięcy marek!	Pewniej Żyd.	Pieniądz, Chciwość	Pieśń do wieków, wyciąganie ramion do rodu ludzkiego, do ludu, który będzie na ziemi, do tych, co przyjdą i zginą jak my. Skarga i radość. Jakież słowo zawierało więcej pociechy i jakaż pociecha była smutniejszą nad ten głos jednego z gromady do jednego z gromady, który kiedyś cierpieć będzie na tej samej ziemi.	Pilnuj steru, Singletonie Ludzie, ciągnąć! Mocniej, szczury bezsilne! Hisuj! Pracuj na chleb	Pokocham cię, jeno mię puść.	Powiadali mi ludzie, że się Tatarzy waćpana gorzej ognia boją. No, co? podjąłbyś się?	Prawdziwie... Politycy, przewidywacze, znawcy! Jedno pole należycie zorane, jeden rów z loiką wybrany, żeby przerznął i wygoił sapowatą od wieków niwę, więcej mi znaczy niż sto broszur o rządzeniu narodem.	Przecie i tak pilną uwagę mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi na nabożeństwo, ale ostrożność godzi się zachować choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a WittenbergWittenberg	Przecież wiesz, że mnie powiesi?	Pędzę do Luwru, wywołuję panią Bonacieux, powiem jej, że się namyśliłem, dostaję list i lecę z nim do kardynała.	Realizował prawdopodobnie tylko ostatnią swą myśl, z którą zasnął przed dwoma laty.	Stop! Galopujesz!	Tam, na brzegu! Czai się do skoku!	Umarła dzisiaj i lepiej zrobiła	W jaki tedytedy (daw.)	W więzieniu.	Więc chodź pan. Tym sposobem zobaczysz wszystko, co można widzieć w tej żegludze zarazem podziemnej i podmorskiej.	Wszystko, co zechcesz! Bywaj zdrów!
Nie pójdę tam nigdy. Będę polował w dżungli samopas, na własną rękę. Jużem ci raz to mówił.	Dowodzi to jednak że ludzie nie tylko wylądowali kiedyś na tej wysepce, ale ją przez jakiś czas zamieszkiwali. Pytanie teraz: co to byli za ludzie? Ilu ich było? Ilu ich jeszcze zostało?	Wiem o tym, panie Copperfield że panna Trotwood, jakkolwiek jest nader szanowną osobą, bywa czasem nieco żywa. Pamiętam, wszak znałem ją, gdy byłem skromnym pisarzem w kancelarii pana Wickfielda. Pamiętam i nie dziwię się, jeśli obecne okoliczności zaostrzają jej temperament. Dziwić się raczej wypada, że znosi to wszystko tak heroicznie! Otóż chciałem powiedzieć panu, panie Copperfield, że pomimo to matka moja i ja albo Wickfield i Heep, jeśli tak się panu lepiej podoba, jesteśmy do usług panny Trotwood, o ile to będzie w naszej możności.	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Co to do mnie należy? Dlaczego wpan mnie pytasz o to? Mnie się zdaje, że sama pani nasza tego nie zechce, gdy się rozmyśli.	Jak to cicho! Już nie śpisz? Otwórz no okno! Czy to już późno?	Poczekaj, nie brnijmy w nieistotne nieporozumienia. Mówmy otwarcie raz w życiu, nie przyjmując niczego za obrazę. To nie jest tak banalne. Pozycja społeczna, Historia, UpadekJesteś hrabia według Tempego jakiegoś potwornego świństwa na wielką skalę. Możesz pomyśleć: „Dobrze nie mam żadnej tradycji, przy pomocy której mógłbym upiększyć mój upadek. Jestem czymś bezimiennym, odpadkiem młodszej pseudokultury, która u nas właściwie nic ciekawego nie stworzyła, przeżuwając od wieków zagraniczne nowalie i to przeważnie nie w porę, nie te, które należało, i nie z tej strony je przyjmując, z której należało. Ty jesteś czymś tak międzynarodowym jak pierwszy lepszy komunistyczny Żydek narodowość to dość wczesny wynalazek to jakby ktoś wkładał pięknie rzeźbiony patyk w koła lokomotywy, chcąc ją zatrzymać. I to jest najstraszniejsze, że jakkolwiek to, co się teraz zaczyna, ma wszelkie pozory wielkości i może jest wielkim w chwili stawania się, będzie przyczyną szarzyzny i nudy społecznej, o jakiej my pojęcia nawet nie mamy, mimo że na te rzeczy już narzekamy. Dlatego nie mogę przejąć się tą ideą.	Dotąd nic szczególnego dziś: zagadnięty. Nie podobało się to widocznie panu Creakle, lecz natomiast musiało się podobać pani i pannie Creakle, obu szczupłym kobietom, na które ośmieliłem się podnieść swój wzrok.	Jest to osoba niemłoda, bezwładna. Jej mąż był niegdyś merem w Gloucester. Ona zawsze do nas zajeżdża.	Przyznam się hrabiemu, że niezupełnie rozumiem Czy to ma znaczyć, że musimy liczyć się z postępem niższych mas, aby nie dopuścić zrównania z nami?	To nic nie znaczy! Uczyń, coś powinien!	Ma kochankę. To nawet skandal, rzecz prawie jawna.	Spadnie z nich to cielsko, spadnie!	To i dobrze, kiejkiej (gw.) mówiła chłodno, jakby całkiem bez radości, a wójt pomedytował cosikcosik (gw.)	To mu przypomnę!	Zgoda na całej linii; pieczętuję to uroczystem słowem honoru! Moje warunki są takie: szczerość zupełna i bezwzględna, zaufanie nieograniczone... Amen!	Kto? gdzie? w sypialni? a to mi się podoba! Nikt nie może się dostać do niej bez mojej wiedzy... ja nie wychodziłam nigdzie. Śni się wam, nikt nie ruszył nic. Chyba ta nowa wychowanka wojewodzianka Zosia, poprzewracała szukając.	A niby to Anzelm żadnego żalu do pana Korczyńskiego w sercu swoim nie chowa i żadnej ubligi od niego nie otrzymał? Czy to Anzelm już nie pamięta, jak pan Korczyński przed całym swoim dworem mnie i Anzelma złodziejami nazwał? Czy Anzelm nie pamięta, jak pan Korczyński na nas różne kondemnacjekondemnacja (z łac. condemnatio: skazanie)	Ach, wiadomości szpiegów nie mogą być zupełnie pewne. Szpieg nie może się zanadto pytać, bo to zwróciłoby uwagę: dlaczego on tak wszystko chce wiedzieć? Oni muszą być bardzo ostrożni.	Ja przecież nic nie mówię! Ja nic nie mówię!... Największą cnotą mężczyzny, panie Rzecki, jest dyskrecja, panie Rzecki, szczególniej w bardziej poufałych stosunkach...	Juścićjuścić niewystarczającego rozmiaru; krótki, mały. chłopię, jakom ja był wonczas, nie baczybaczyć (daw., gw.) strój (ubiór i ozdoby)., jeno za batem i konikiem się ugania. Ale ja powiem wacpaństwu tak: jutro wracam doma. Tedy opowiem wszystko panu miecznikowi...	Może i dziwny, ale szeroką, gdy ją księżyc oświeci albo gwiazdy ukażą i tak sobie tutaj w samotności zaśpiewał z cicha samemu sobie, jakby słuchaczki obok niego wcale nie było.	O, niech ciocia tak nie myśli! Ja ani kłamać, ani udawać nie chcę! Prawda, że zawsze łamię sobie głowę, aby mnie i ojcu tych kilku własnych naszych groszy na odzienie przynajmniej wystarczyło... Ale boso czasem chodzę i kapeluszów ani żadnych drogich rzeczy nie noszę nie tylko dlatego... nie tylko dlatego...	A ja, wiem.	A teraz idź się przejść, idź na topolową, tam większy cień i chłodniej. wszędzie., kajkaj (gw.) tylko. czerwieniły kobiece przyodziewy, posiedział z panem Jackiem pasącym na jakiejś miedzy Weronczyne krowy, napił się mleka u Szymków na Podlesiu i wrócił do wsi dopiero na samym zmierzchu, nie napotkawszy nikajnikaj (gw.)	Ale, mówiła nie wszystko jeszcze utracone. Jeszcze was wiara może uratować.	Ciszej, kochany panie Jastroń, ciszej i grzeczniej. Nie wyjeżdżaj zbytnio z pyskiem, bo, jak mi Bóg miły, grzmotnę ze „spluwa”. A dobry jest i nigdy nie chybia... Skąd się znamy	Co ja widzę! W jaki sposób dostał się do moich notatek nasz pan Vaniek?	Daj spokój, Moryc. Mówisz z goryczą, więc nie bez stronności, nie chcę słuchać	Dlaczego więc tego nie zrobisz? Przecie przynajmniej za granicą mogłabyś być sobą.	E... ja chcę zaraz, teraz.	Franciszko, nie słyszałaś tego dzwonienia od którego o mało głowa mi nie pękła?	Jest u mnie; dam ci ją, kiedy chcesz, ale co by ci po tym kawałku drewna było?	Jesteś troszeczkę, o ile sobie przypominam, nastrojony... Czy cię, jak tamten przewidywał, strach nie zaczyna oblatywać z czterech stron świata? Może chcesz wrócić?	Kim jestem? Słuchaj: jestem jedynym człowiekiem na ziemi, który ma ci prawo powiedzieć: „Maksymilianie! Nie chcę, aby syn twojego ojca dziś zginął”.	Na pewno będą mnie ścigać! Ho, ho! Mam ci ja w języku niejedno żądło, którym mogę je rozjątrzyć.	Nawet w Warszawie nie ma Żyda aptekarza.	Nie pytałeś się też wasze, jak się nazywa owa szlachcianka, z którą Bohun chce się żenić?	Nie! Miłość jest siłą.	Pozdrowienie i cześć szlachetnemu wojskowemu trybunowi i tobie, panie! Niech szczęście wasze równe będzie waszej sławie, a sława niech obiegnie świat cały, od słupów Herkulesa aż po granice Arsacydów.	Rozumiemy, pani Nie mówi pani o tych nieborakach, którym się zdaje, że wszystkie słowiki mają jeden głos.	Trudno powiedzieć gdyż pod gęstym zarostem trudno rozpoznać rysy twarzy, ale nie jest już młody i sądzę, że ma około pięćdziesiątki.	Zapewne... musiałem... A nie spotkaliście śladów ludzkich istot na tym wybrzeżu?	Źle pani robi. Pozatem nie pamięta pani tego, co jej mówiłem wówczas w Koszołowie.	A czy w Estampes znajduje się jaka dobra oberża?	A czyj?	A jak posłyszy? albo nas kto posłucha i doniesie?	A najwięcej księdza!	A potem dlatego, że ludzi ucywilizowanych przerabia na dzikich...	A więc jest chrześcijanką	Baron postara się w jak najkrótszym czasie...	Co mówisz, filozofie? Moskwicyzmu? śmiałość., a co, a co?	Co poczniesz?	Co się stało?	Do twego ojczyma. Wezwałam go, aby się ze mną na czysto rozmówił.	Gdzie jest pani Aza?	Hankę!	Heidi, po prostu. Ale muszę się nazywać Adelajda. Będę uważać pilnie...	Herbaty! zdejm mi buty i naszykuj ubranie na wizytę.	Jak ten znakomity Benedykt, bracie Sibie, który zbyt długo opierając się...	Jaki wujko?	Jakżeś zażył tę wielką figurę? Czym?	Jedni cię uwielbiają, drudzy śmieją się. Byłem u jednego z twoich antagonistów w interesie naszej biblioteki; zastałem tam niemałe grono i mówiono właśnie o Augustynowiczu i o tobie... Ale, ale! czy wiesz, kto ciebie tam najgoręcej bronił?	Karany policyjnie?	Kocham Nienawidzę tego słowa, ale tak jest.	Kochany książę Bulbo, zapomniałem przedstawić Waszej Dostojności mego ukochanego bratanka, księcia Lulejkę. Proszę, uściśnijcie się po bratersku. Lulejko, podaj rękę Jego Dostojności.	Mój doktorze gdyby każdy żołnierz myślał o skórze swego sąsiada, a może nawet i nieprzyjaciela, pięknie wyglądałaby armia!... Niech każdy dba o siebie...	Mój przyjacielu, pytasz nas o radę, ale najpierw trzeba, żebyś ty sam siebie się poradził. Żaliżali a. zali (daw.)	Nieszczęsne, najbiedniejsze!...	Oczywiście.	Ona pewnie jest taka sztuczna, a wy ją wszyscy może tak adorujecie: artystka!	Ot, durna	Pan hrabia na pewno wie, że pojechałem z panem na miejsce pojedynku.	Panie profesorze, dziękuję panu za objaśnienia, które dostarczyłyby wspaniałej noty jakiemu dom Calmetowi, gdyby benedyktyni jeszcze istnieli; ale mam zaszczyt zwrócić pańską uwagę, że ten skrawek miał pierwotnie rozmiary... tej mapy otóż od trzech miesięcy skurczył się bardzo znacznie...	Pańska rzecz pisać, a moja, jako sługi, oddać, ale jeno temu, do kogo są pisane, zaczem niech mi będzie wolno pożegnać waszmość panów.	Pioruny siarczyste! że musimy tu siedzieć!	Poruszasz tę sławną sprawę wolnej woli, będącą śmiertelnym szkopułem. Dajesz ucho podszeptom Pelagijczyków i pół-pelagijczyków.	Powróci komunizm pierwotny, bez form, wstanie nowy świat i wszystko zacznie się od początku.	Proszę o głos	Przez pierwszego lepszego chłopa można posłać...	Rosyjska myśl jest bardzo lekkomyślna myśl Wy wszyscy robicie ciągle skoki. Wy jesteście jak wasz kraj: mało kolei żelaznych.	Stokroć byłbym szczęśliwszy jeślibym został użyty do słownika.	Szanowny panie Rzecki.	Szukajmy więc dalej	Słyszę.	Tak, co najmniej	Tak, jest jej rodzoną wnuczką.	Tak.	Trzeba uciekać, póki ten czort bez zmysłów leży.	Twoje korale.	Uwolnijcie się od tego dworu	W kreminale niech se rządzi, jak mu pozwolą... Smakuje mu gospodarka, powloką go w kajdanach na Sybir i tam se będzie gospodarzył!	W którym? Bo wiele światów mamy w roku pańskim 1838.	W którą stronę jedziecie, gospodarzu?	Więc aż cały miesiąc leżałem w malignie?	Wszystko dobrze ale teraz tu są potrzebni. Wódz chce z nimi pogadać.	Wszystko, wszystko... Niebo, nasze góry i was także widziała, jakeście chodzili za bronami...	Zrobi co mu się poleci...	Zupełnie.	Że mnie... no tego, co pan.
Ja? Ja ją mam całą w głowie. Ja od pięćdziesięciu lat patrzę na każdą firmę, co się zakładała. Ja mogę dzisiaj prawie na pewno powiedzieć o wszystkich co otwierają interesy, czy one będą żyć. Niech mi pan wierzy, panie Trawiński, moje słowo to nie jest ten wiatr, moje słowo to dokument, to weksel z najlepszym żyrem.	Że ktoś jest świnia, to ja nie muszę być pastuch od świń	Uważa pan dobrodziej, ja nic nie myślę, ja piję piwo	Ja, ja, Herr Baum	Nie mnie o to pytaj bom ja zdybał tego szlachcica w Lesku, dokąd dla odwiedzenia wojewody przyjechał, a że znał mego ojca, a nawet był powinowatym przez Mężykównę, tom go zaprosił do siebie i tu przywiózł za jego wolą; zresztą go nie znam, ale kiedy chcesz o nim co wiedzieć, to pytaj raczej samego gospodarza, który jeszcze przed laty żył z nim we Włoszech i jest z nim w przyjaźni.	A może Tatarów cale nie masz może to jeno strachy? Pójdę ja z lasu i obaczę.	Dopraszam się łaski, a dyć ja żona tego chudziaka, Bartka Kozła	Panno Tunko! Ależ ja już powziąłem decyzję. Z chwilą, gdy prosiłem panią o rękę! Przecież to całkiem zrozumiałe.	Ani ja! Balował się, używał, a ty cierp za cudze!	Lalusiu!... Ja tu zostanę!	Otóż to jest! Oto jest! Nie możesz ty już do Krymu wracać, chyba z utratą wiary, że zaś musiałaby iść za tym i utrata zbawienia, więc żadne dobra ziemskie ani godności wynagrodzić by ci tego nie mogły. Po prawdzie, toś ty wdzięczność winien i panu Nienaszyńcowi, i panu Nowowiejskiemu, bo pierwszy z nich spomiędzy pogan cię wydobył, a wtóry w prawdziwej wierze wyhodował.	Mamo, uśmiechnął się młody człowiek, zdaje mi się że się nieco uprzedzasz? Ja go znalazłem pełnym najpiękniejszych uczuć.	Będzie panu rada. Więc jest pan zdania, że numer nie należy do najgorszych?	Owszem zapewniam pana, mój drogi, że i takich kobiet jest sporo. Ale Lusia też do nich nie należy. O ile ją znam, sądzę, że największym jej pragnieniem było mieć męża z charakterem.	To, że takie katarynki są to przedmioty mojej najgłębszej niechęci, do których za nic w świecie nie chciałabym być podobną. Czy rozumiesz teraz?	Jużci, chwalę bo prawy jest rycerz, a to grunt! Szczerze wam też powiem, że chciałem go dziś całkiem na słowo puścić, niechby był jechał, gdzie chciał, byle się chociażby i za rok stawił. Także to przecie między pasowanymi rycerzami przystoi.	Będę siedziała cicho, ale niech się to nie powtórzy albo rozpowiem po całym mieście.	Oto nasz piękny Lucjan Nie znam przykładu równie szybkiego triumfu W Paryżu fortuna jest dwojakiego rodzaju: albo materialna, pieniądze, które każdy może zdobyć, albo moralna, stosunki, pozycja, wstęp do świata niedostępnego dla pewnych osób, bez względu na majątek. Otóż mój młody przyjaciel...	Niech nam pan przedstawi swoje argumenty, panie Bergeret Ja jestem za zniesieniem kary śmierci dla przestępców zwykłych, a za przywróceniem jej w sprawach politycznych.	Was się później przywoła albo sami z własnej woli zgłoście się do pielęgnowania. No chodźże!	Nie spodziewałeś się?	Weźmiesz od swego Czabana. Nie martw się.	Wiesz dobrze, że mnie nigdy nie jest zimno; zresztą w męskim ubraniu...	Ba, ba! szerszeń jest, nie ma co gadać!	A! doprawdy, toby był prawdziwie miłosierny uczynek. Ta młoda nadewszystko, to bardzo dobre dziecko, a tak opuszczona zwalać się może.	Dlaczego on nie może zdać, taki Marcinek! On zda na pewno, tylko od tego zdania do przyjęcia dodał ciszej	A kajżekajże (gw.) pytał Antek rozglądając się po ludziach.	Choćby jutro. Jest on już od dwóch tygodni w Grenobli.	Ha, na to już nie ma rady.	Orszańscy się rozchodzą.	Widzę, że pan przejął się tą stratą. Jak ją pan sobie tłumaczy?	Wielkie pieśni, wielkie dzieła kunsztu rodzą się z boleści wielkich.	Oczywiście, rzecz jasna, kontrakt nie został odnowiony! Do piekła z tobą, wiedźmo! Sami cię za drzwi wypędzimy!	On długo chorował i doktor kazał mu zdrowo jadać. Ale on i tu jada tylko to, co tanio kosztuje. Mieszka w ciupie i hoduje ptaki, a obok ma dwa wielkie pokoje oto dzieci, które zbiera po ulicach.	Ot, nie ukradłam ich przecież, a nawet nie ugryzłam... Przyjdę, bywało, do domu, zdejmę, na miejscu położę, i znaku niema, że brałam.	I diabli nadali że musiałem się tu zatrzymać. Taka marna... Hereheretau!!!Hereheretau	Mamy przeczucie, że to jutro będzie szczęśliwsze...	To nie z naszej parafii, proszę księdza proboszcza. Jakiś obcy człowiek, podróżny.	Wszystkie rozkosze życia igrają koło mego śmiertelnego łoża i tańczą przede mną niby piękne kobiety; jeżeli je zawołam, umrę. Wciąż śmierć! Powinieneś być zaporą między światem a mną.	A nie chodź do kwarantannykwarantanna kołek zatykający otwór w beczce; pić ze szpuntu: pić bezpośrednio z beczki., nie graj na balandrasiegrać na balandrasie (reg. ros.)	Nie o to chodzi, żebyś jej cnót nie ujmował, jeno żebyś jej męża dodał. Ale ty Krzysię wolisz!	Jestem tak wspaniałomyślny, że nie będę go wyzywał na pojedynek. Nie chcę pani kompromitować.	Kochany dziadku, będę z tobą tak poufale mówić jak z ojcem. Za mąż nie pójdę.	To jużeś ty mi tak kazała.	Mniejsza o to, co to nas obchodzi? Będę dziś jadł obiad z moją córką u pana, słyszysz pan? Ona cię czeka; chodź prędzej!	Święta prawda! Nikt na świecie nie dbał tak o siebie jak on. Nikt na świecie.	Idź do djabła! zawołał generał.	Jadziu! Nie wierzysz mi?	Nie potrzeba go było	Przez straże nasze porozstawiane i nikt ich nigdzie nie widział	Przybyłeś przez Meung, gdzie cię spokała jakaś nieprzyjemność; nie wiem, co takiego, lecz zawsze coś tam było.	Różnie bywa. Mierna, przeplatana lżejszą dolą, ożywiona nadzieją i młodością, pobudza do czynu. Są inne, które demoralizują, te dopiero przyjdą na ciebie.	To jakaś osobliwa sprawa Czemu wleczecie tutaj tego Kunerta?	Mówiłem, że nie ma tu stałych mieszkańców, ale powiedziałem też, że zawijają tu przemytnicy.	A... pan brat. No, to pewno twój. Dla mnie łaskawie zostawisz „obywatela” Michcika.	Ależ dlaczego, dlaczego nie?!	Ależ, panie!... Pan Rydzewski i pan Pieczarkowski mieli sposobność widzieć jego album, złożone z samych recenzyj... Pan Pieczarkowski mówi, że Molinariemu ofiarowali to jego wielbiciele. Otóż wszyscy europejscy recenzenci nazywają go genialnym.	Cezar ich nie lubi.	Kocha cię winy jej nie widzę.	Nie moja, dworska.	Nie.	Prawda to dopiero fizyjonomia łotrowska!... Lecz gdzież on jedzie?	To fałszywy diament	Wiem to od Joasi.	Zabierz ją stąd, Hanuś. Umyj ją, uczesz, otrzep i dopiero niech wraca, jak będzie w porządku.	Tak, alem obcy tu, podróżny...	Teraz gdym została sama i opuszczona na tym świecie, teraz wiem, że w istocie tak było	Tęgo ci my pijema ale Sanoczanie, pal ich kat! od nowa., jak gdyby na czczo; pan Załęski zaś mówił:	Duszę tę poznała naprzód prababka jego, żona Hersza, a potem poznał ją rabbi Izaak.	Pokój tobie, dobry sługo Co przynosisz?...	Słusznie, pięknie, sprawiedliwie, raporcik każdego dnia, regularnie. Tak: pisany, ustny?	Tak krótko dziś graliście w domino! Szkoda. Kto kogo ograł?	Tak też i czynisz?	Tak, ażeby kazanie było jasne	Tak, tak.	U samego wylotu helskiego międzymorza. „Król Olaf”, okrążając przylądek, wpadł znienacka na wypływającą z przystani rybackiej naszą brandwachtębrandwachta uszkodzenie. była znaczna, groziło zatonięcie. Sprawę komplikują: mgła, która owej nocy zaciągnęła cały Wik, i wadliwa podobno sygnalizacja z wybrzeża.	Więc dobrze mi w tym?	A dobrze!	Ale wolę iść z panem.	Barona Danglars	Bunt Niech piekło pochłonie ją i cały ten dom!	Bądź zdrów, Marku	Czas?	Czyją?	Cóż twoja fabryka?	Dawnoście z letniego mieszkania?	Gdzie?	Interesowny młodzieńcze!...	Kobieta, Obyczaje, Przemoc	Nawet gdy je będę wypowiadał wolno i uroczyście, jak pastor?	Niech pani ze mną zostanie!	No	No, a podjazd?	Pod naszemi nogami.	Skąd pan wie o tym?	Te, Gęba!	Wedle rozkazu, sir!	Wypaproszyć by ją!	Z okolic Nowego Jiczina	Żegnamy pana!
Moleschotta ja nie czytam, bo on jest zacofaniec, a zresztą to inna sprawa. Moleschott mi mówi: myśl, i ja myślę. A tu... psu wściekłemu instynkt powie: gryź, i on gryzie. A ja skąd wiem, co tobie twój Bóg każe zrobić? Pókiś ty sam od siebie zależał, ja wiedziałem, czego się od ciebie spodziewać, ale od czasu, jak u ciebie Bóg pojawił się, ja już nic wiedzieć nie mogę. Skąd ja wiem, co temu twojemu Bogu do głowy przyjdzie? Ja tam nie lubię mieć z nim do czynienia. Kto chce ze mną żyć, musi sam za siebie odpowiadać.	Faramuszki, moje złoto! Przecież ty wiesz równie dobrze jak ja, że to nieprawda. Pani była może bardzo zdenerwowana, ale to zwykły objaw. Po pewnym czasie nastąpiłby spokój. Ja sam początkowo z tego tragedii nie robiłem, ale teraz mi cię żal, gdy patrzę na ciebie. Wskazane! Wskazane! Znam ja Podkieckiego. Bardzo szlachetny i uczynny człowiek. Ma zasady. Pomaga kobietom i to bezinteresownie. Nikt mu nic zarzucić nie może. Człowiek uczynny i szlachetny. Wiem, jak to urządza: wszystko otwarcie i „legalnie”!	Hm! Hm! Człek, który po ciemku tyle, co ja, nachodził się po polach i gajach, nigdy nie zejdzie ze swej drogi, chyba że mu przyjdzie uciekać przed stróżem.	Nie wynoszę ja ich nad swoich, bo gdyby tu było z piętnaście tysięcy takich ludzi, jacy pod Zbarażem byli, kwarcianych i jazdy, tedybym się ich nie bał, ale z naszymi, daj Boże, abyśmy coś znaczniejszego wskórać mogli.	Ja, Żyd, jestem mordercą.	Rafuś! czemu nie jesz? Zlituj się, nie zwlekaj, bo ja za nic nie ręczę. Mogę zjeść wszystko. Tylko jeszcze pieczone kartofle...	To cyganię, cyganię! co ty mówisz siostry dziecko! Ojciec się jéj zaparł... krew niewiary! Niech się idzie włóczyć za swojemi, nam nic do tego.	Ja nie mogę wyjść za mąż.	Kiejście taki majster, to sobie stawiajcie, ja z próchna nie poredzę	Słyszałem i ja o tym, ale owo dlaczego pytam: jest na respekciepanna na respekcie	Ależ zmiłujcie się, gazdo Bolszewizm był przeżytkiem w zarodku. Może idea była teoretycznie ładna, tak jak chrześcijaństwo nie miała danych ogólnej nędzy. I to nie tylko w krajach rolniczych, ale nawet w najbardziej uprzemysłowionych. Można się już obejść nawet bez idei narodu...	Widzisz sam kapłan i zakonnik, nie ciągnę cię do tego, co dla mnie portem jest i szczęśliwością, albowiem wyzuć się trzeba ze starego człowieka, aby nowym być, a w tobie kipi krew i bije serce...	Mówiłem już mu kilkakrotnie, że pan dyrektor go nie przyjmie, on jednak wprost nie daje mi spokoju. I teraz siedzi w sekretariacie. Zachowuje się przy tym w prowokacyjny sposób. Nawet pozwala sobie na głupie uwagi o dyrekcji...	Nie tyś jedna taką sierotą, odrzekła kobieta... jam równie wyprobowana, syn mój jest tu także za temi murami, a ja nawet twarzy jego widzieć, głosu posłyszeć nie mogę. I przychodzę tu co dnia daremnie, i błagam ich, napróżno... i odchodzę bez nadziei.	A ojciec nie potrzebuje mi ciągle mówić, że to moje lasy, moja ziemia, bo ja bardzo dobrze wiem i nie czyham na to	Nie ma się o co strachać Nie zdarzyło się to panu po raz pierwszy i mogli już pana rozpoznać.	Doprawdy? A czy się pan tylko nie przechwala?	Przestań to próżna robota, nic mu już nie pomoże.	Ja bym ją zabiła, kokietkę. O niego już nie dbam, jeżeli dał się uwieść tej zalotnicy, ale jej nie daruję, nie daruję, nie daruję!...	Jam nie pan żaden i nie bogacz ja sługa jestem i bardzo miernego staniczkastaniczek	Posłuchaj Dziś wieczorem, kiedy zrobi się ciemno, zamierzam przeleźć przez kraty w oknie i przefrunąć do pałacu. Zobaczycie, że na pewno uda mi się skłonić króla, żeby was wypuścił.	Sądziłam, że będzie mi jej bardzo brakować i poczuję się samotną. Czyż nie tak? Brak mi jej, coprawda, ale nie byłam samotna i to zawdzięczam panu właśnie. Dziękuję bardzo. Byłeś pan niezmiernie uprzejmy zawsze.	Co mi jest? a któż wam mówił, że mi się co stało?	Co się stało?	Nie Zabierałem się do innej gry.	Nie przejdzie pan tak łatwo przez mur tej wysokości. A jeśli się panu to uda, przywitają pana dwa ogromne psiska, należące do mej matki, które zostawiłem w zamku.	Nie. Domyślam się tylko, że pewnie uprzedził królową o nowej jakiej machinacji kardynała.	Och, więcej niż dobra, bo jest piękna Dorian mówi, że jest piękna, a on rzadko myli się tego rodzaju w sprawach. Portret przez ciebie zrobiony szybko rozwinął w nim wrażliwość na powierzchowność innych osób. Między innymi był to zbawienny wpływ. Zobaczymy ją dziś wieczór, jeśli nasz chłopiec nie zapomni o umowie.	Oni to wiedzą pewnie i rozpaczliwej też obrony spodziewać się tu musimy.	Rzecz oczywista i spodziewać się należy dla dobra archeologów, że te poszukiwania prędzej czy później będą czynione, gdy po przekopaniu Kanału Sueskiego nowe miasta powstaną przy jego brzegach. Kanał to zgoła nieużyteczny dla okrętu takiego jak „Nautilus”.	Szkoda, że się tak nie stało, byłby ładny widok. Mieszkanie zamienione w szpital, a pani w siostrę miłosierdzia.	Tak Właśnie o niego. Czy się utopił?	Tak zacnemu kawalerowi wszystkie arkana duszy mojej otworzę, choć siłasiła (starop.) zaczynam.: Wiesz waszmość, że herb mój zwie się Zerwikaptur, co z takowej przyczyny pochodzi, że gdy jeszcze pod Grunwaldem przodek mój Stowejko Podbipięta ujrzał trzech rycerzy w mniszych kapturachrycerzy w mniszych kapturach	Mój synu na cóż nam słów? Ale czy ta mała pukawka nie jest rozkoszna? Wszystkie sześć nabojów wyjdzie od jednego pociągnienia. Nosi się ten rewolwer na piersiach przy samym ciele; tam nie zardzewieje. Nie kładź go nigdy gdzie indziej, a da Bóg, zabijesz nim kiedyś człowieka.	Jeśliś się waćpan tak skonfundował usłyszawszy moje nazwisko zrozum, jak nieprzyjaciele w polu muszą się konfundować.	Odgadłam również że jesteś jednym z tych wynalazców, którym potrzeba, jak memu biednemu ojcu, kobiety zdolnej opiekować się nimi.	Pan de Villefort Niech się pan z nim zobaczy i porozmawia.	Powróci komunizm pierwotny, bez form, wstanie nowy świat i wszystko zacznie się od początku.	Tak ciągle okłamują mężczyźni panie, tak ciągle są panie przyzwyczajone do słodkiego brzęku flirtowych dzwoneczków, że głos brzmiący naturalnie wydaje się paniom skrzekiem barbarzyńcy.	Trzewiki, głównie trzewiki, w dość odległych jedna od drugiej chwilach przytomności, najczęściej bowiem robił po pijanemu awantury, gdzie się dało.	Miły panie, wytchnij trochę, nie dawaj ucha żałości. Widzisz ten gęsty krzak okolony szerokim rowem; schowajmy się tam, ludzie przechodzą tłumnie drogą, udzielą nam nowin. Jeśli Izloda zginie, synu, przysięgam na Boga, syna Maryi, nigdy nie spocząć pod dachem, aż do dnia, w którym ją pomścimy.	Ach nie!... To proste. Wy, moraliści, macie pasję komplikować życie. Z pomyłek stwarzacie przykazania i wiedząc doskonale, że to są tylko pomyłki Żal mi was!	Ale gdzie jest więzień? Nie widzę go...	Czemuż mi nie odpowiadasz? Cóż to znaczy?	Fe, co też to asanasan a. acan (daw.) ofuknęła go pani Marta, która w przystępach złego humoru z „pana” zwykle przechodzi na „asana”	Stara jest piekielnica, to wiadomo, ale chłopaki też niezguły i ciamajdy!	Tak tak, przeczuwam w panu mojego duchowego brata i dla tego nie chcę, abyś pozostał w niewiadomości co do mojego nazwiska. Jestem Pantaleon Kwiatkowski, poeta.	Hetman go sądzi, robi co może mimo wrzasku... pokoju nie mając na chwilę. Król między młotem a kowadłem. Mijają złote czasy, którycheśmy używali, głowa pęka od zajęcia i strachu. Dziś wielki wieczór u posła, chybić nie można, śpieszyć muszę.	Mój Boże A czy koniecznie musi to pan załatwić? Czy pańskie biuro nie może tam wysłać kogoś innego?	Nie powiadajże mi jeżeli nie chcesz albo nie możesz	Nie, nie; nie chodzi o pieniądze, ale o pańską Eugenię. Całe miasto mówi o niej i o panu.	A i tobie by coś należało!	A każdemu... wola Boża, cóż, nie poredzi... Hale, mógł jeszcze pożyć jaką porę, żeby nie ten las...	Ale, naprawdę, piękna.	Ależ to śliczny chłopak i gdyby tylko miał grzebień i pomadę, zbledliby przy nim wszyscy żandarmi.	Co, jak?	Coś by w tym może było, ale ty jesteś zbyt wielkim optymistą, Beetle!	Czy jest chrześcijaninem?	Hej, acanie! czy acan znasz ludzi, którzy zjechali tu przed chwilą?	Mam wrażenie, mój drogi Lanyonie że my dwaj jesteśmy najstarszymi z przyjaciół, jakich ma Henryk Jekyll.	Nie inaczej, panie szlachetny. Historyczna, cuchnąca buda, zakupiona (bez uiszczenia pieniędzy!) za nieprzyzwoitą ilość pesedówpesedów toreadorskie metody zadawania bykowi ciosu śmiertelnego.. I oto spadł na arenę, niby szczebiot skowroni, słodki okrzyk dziewczęcy:	Niestety, nie	Nikt go odtąd nie dotknie.	Teraz czy chcesz wyjść?	To nie mieszkaniec Saumur tak puka	A juści. Obrodziły latoś niezgorzej.	A oprócz tego on jest obrzydliwy filister, wywieszacz koszów. Nosi krawat w kratkę. Ruskin mówi, że człowiek, noszący krawat w kratkę, musi być na wieki potępiony.	Aleście, koledzy, już widzę, w potrzebie byli!	Antek wróci, to i gospodarz będzie	Chory jestem	Czemu, hrabio, pudrujesz włosy Puder! Człowiek taki jak pan, jeszcze młody, który z nami wojował w Hiszpanii!	Dawajcie ich sam!... Na szable ich!... Bigosować!...	Dlaczego miałbym źle wyglądać	Dlaczego to, wasza wielmożność, dlaczego?...	Dlaczego?	Gdzieś to podział?	Głupstwo Niedorzeczna zemsta za wydalenie z fabryki. Może pamiętasz, był taki zastępca Jachimowskiego, Karliczek? Wulgarnewulgarny (z łac. vulgus: pospólstwo, tłum)	Jak mamcię kocham!... Jak papciępapa (daw.)	Jakże to można zapomnieć!	Jest Wokulski	Ksiądz	Lalka	Mała korzyść	Może panuńci tytuń szkodzi?	Możliwe, kochany teść myśli zapewne, że wszyscy o tym i tak wiedzą.	Niech szlag trafi ciebie i twoje manaty To była głowa trupa, ślepoto.	Oczywiście.	On ma jechać do Troków, a ty masz zostać w tej okolicy.	Panie doktorze!Nienawiść	Patrzę, panie kapitanie.	Pomagaj ci Bóg!	Poproście lorda de Winter	Powtarzam ci...	Stryj jest aniołem!	Tak. I będziesz ostatnia. Jedyna.	To podłość!	Tylko widzisz mówił Winiarski tajemniczo do Czerkaskiego	W istocie, jest to bardzo bogate!	Widziałem go w Warnie na sułtańskiej galerze; do wiosła go sprzedali. Prosił mnie, aby żonie jego dać znać o nim w Podborzu, w ekonomii samborskiej i aby jej zlecić, żeby przeze mnie albo przez Ormiany lwowskie wykupiła go z niewoli. Ma na to sołtystwo sprzedać. Pięćset twardych talarów żąda za niego ten agaaga (tur.: pan, naczelnik)	Zdrajca!...
Po dwakroć i trzykroć ludzie znaleźli drogę do tego miejsca atoli nie odzywali się słowem, póki nie spotkali się ze mną, idąc po omacku w ciemności; wówczas wydawali krótki okrzyk... i nic więcej... A wy przyszliście tu sobie we dwójkę. Człowieku i wężu, i staracie się mnie omamić, bając mi, że miasto moje już nie istnieje i że skończyły się dni mego stróżowania. Ludzie zmieniają się nieco z wiekiem, ale ja nie zmieniam się nigdy! Póki nie podniesie się kamień, póki nie wejdą tu bramini, śpiewając znane mi pieśni, póki nie nakarmią mnie ciepłym mlekiem i nie wyniosą mnie z powrotem na światło dzienne, póty ja, ja... ja... i nikt inny... jestem strażnikiem skarbu królewskiego! Powiadacie, że miasto wymarło i tu oto widać odziomki drzew? Schylcież się więc i zabierzcie, co się wam podoba. Na całej ziemi nie ma skarbu jako ten. Człowiecze o wężowym języku, jeżeli ujdziesz żyw tą drogą, którą tu przybyłeś, tedy ukorzą się przed tobą królowie i będą sługami twymi!	Przepraszam cię byłem przed chwilą nieprzyzwoity. Daruj. Ale widzisz, ja tak cierpię nad tym, że nie mogę ci dać pełnego szczęścia.	Nie chciałbym, żeby pani z mego powodu uległa przykrym posądzeniom. Czy nie mógłbym którego dnia widzieć się z panią?	Niewiele na początek. Ale sza. Chcę rozegrać tę partię tak, aby nikt nic nie wiedział. Dobije pan za mnie targu pod koniec miesiąca, ale niech pan nic nie mówi panom Cruchot, to by ich bolało. Skoro pan jedzie do Paryża, rozejrzymy się równocześnie w interesach mego biednego bratanka, zobaczymy, co w trawie piszczy.	Wielka mądrość. Ja też malowałem, ale mnie to nie zadawalniało...	Nie mogę odpowiedzieć z całkowitą pewnością Mam albo 183, albo 182 lata. Ale wiem, że kiedy przyleciałam tutaj z Afryki, król Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębukról Karol ukrywał się jeszcze w pniu dębu	To dopiero! wczoraj nie miała złamanego szeląga, a dziś ma kilka milionów.	Tytularnych zobowiązań? Zapewne. Ale nie tyczą się one wyboru żony.	Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Czy i wy nie zostaliście chrześcijaninem?	Masz rację, nie trzeba tak myśleć; kochałem cię naprawdę, to może nie była miłość, ale wielka, wielka przyjaźń, większa niż możesz przypuszczać.	Nie zbywa się w ten sposób ludzi dobrze wychowanych, panie hrabio. Trzeba gwarancji honoru.	Gdy skończysz Redmond, czas będzie, abyś znalazła męża Nie jestem zwolennikiem odkładania małżeństwa, jak to ja uczyniłem.	Lepiej, że na desce bo to się nie zedrze i na później się przyda.	Ludzie zawsze kwitują to szyderczym uśmieszkiem, jakby chodziło o coś, czego należy się wstydzić. A przecież nie sposób mieć do nas pretensji, prawda? Kto chciałby zostać na tonącym okręcie, gdyby mógł z niego uciec?	On zrobi... tylko go już nie odpychaj. O, ja coś o tym wiem... wiem!...	Za pozwoleniem to się zaraz wyjaśni czuje urazę do pana starościca o lekkie słowo w żalu rzucone, gdyś się go zdał pomawiać o grę nieuczciwą. To dało powód do nieszczęsnej zemsty objętego wyrzutem podczaszyca Ordyńskiego. Tak lekko ludzi szacować nie godzi się, i to właśnie do poprawienia zostaje.	A to, sądzę sprawę reguluje ostatecznie. Ile razy spotka was coś, co się uchyla od normy przyjmijcie to w sposób nienormalny. Ale to mi coś przypomniało. Tu na tej półce jest cały stos różnych romansideł. Możecie sobie je brać, potem położycie na swoim miejscu. Nie myślę, żeby im czytanie na świeżym powietrzu zaszkodziło, przeciwnie, czuć je tytoniem, więc nawet przydałoby się przewietrzyć. zakończył ten zdumiewający człowiek.	Pani, na miłość Boga nie zarzekaj się! Możesz uporem swym sprowadzić największe nieszczęście, tak jak zwrotem tego kawałka papieru odzyskać możesz wolność... wszystko...	Panie gospodarzu nie przysięgaj i przypomnij sobie, że dawniej w Indiach uważano koty za święte. Były to dobre czasy.	Pani mi musi zaufać. Nie chcę umrzeć, póki nie będzie z nas para przyjaciół. Ale można by doprowadzić go do tego, żeby pani zaufał, co?	Pewnie, że wama nie dam i powąchać.	O, kobiety wszystko o sobie wiedzą! Ja mu się tam dobrze przypatrzyłam.	Nie, Józiu, bo mnie już nie będzie z wami szeptał i jakiś straszny żal rozdzierał mu serce.	Dobry znak jaśnie pan nie przyzwyczajony do tłumoków.	Myślałby kto, że ciocia mówi o swej pannie służącej. Panna Stefania nie jest z tych, które można zbałamucić	Nie wolę już pańskie wino.	Od dwóch dni nie wstaje z łóżka, odpowiedziała Tekla.	Po staremu, zdrajców nie brak.	Z ciebie już nigdy nic nie będzie, Jaszka	Żaden z nich o wspaniałomyślności hetmańskiej nie wątpi i wszyscy go po cichu w sercu kochają, ale myślą sobie tak: hetmana samego zdrajcą hassa szlachecka okrzykuje; na dworze u króla go nienawidzą; sądem mu konfederacja grozi	To mi człowiek w moim guście! Od razu przystępuje do rzeczy! No, więc jakie masz zdanie co do tego? Czy zostawić ich na lądzie jak zesłańców? To byłby sposób kapitana England. A może zarżnąć ich jak wieprze? To byłoby w duchu Flinta albo Billy Bonesa.	I nic nie będziesz odkładał na przyszłość?	Możemy więc wyjść natychmiast, świadków nam nie trzeba.	Wszyscyśmy na równe wystawieni niebezpieczeństwo czemuż go nie czujemy?	Zresztą, niech pan spojrzy, tam idą jacyś ludzie, i tam też. Niechby nas z różdżką zobaczyli, natychmiast rozniosłoby się, że czegoś tu szukamy.	Sam pan widzi, panie lejtnant że go budzę, ale to ciężka sprawa.	Deo gratiasDeo gratias (łac.) dużymi literami; cycero w typografii to jednostka długości, wynosząca 12 punktów typograficznych, czyli ok. 4,5 mm. Nazwa pochodzi od rozmiaru czcionek użytych w wydaniu listów Cycerona z 1468 r. na pierwszą stronicę. Pan, panie Kosztial, poda w „Wiadomościach Miejscowych”, że prezes G. H. Bondy przyjmie w niedzielę z rąk arcypasterza sakrament chrztu. Doda pan do tego radosne powitanie, rozumie pan? A ty, Joszcie, siadaj i pisz... Poczekaj no, jakieś mocniejsze słowo na początek.	A to mi słodką nowinę zwiastujesz! Także ci się to poszczęściło?	Mylisz się, Rodrygu, mylisz się! Ojciec mój spojrzy w me oczy i w oczach mych wyczyta prawdę całą. Oczyma opowiem mu wszystko!	Przejechał z tymi dragonami, którzy się o nas w Suchej obtarli. Wielu go widziało.	Rozumie się.	Cóż to jest? no! mówcież przez litość mówcie!	Oni teraz schowali się tak jak ślimak w skorupę.	Czy jest ładna?	No, to jednak powiedziała stryjowi dość dużo.	Słyszę nieprawdopodobne rzeczy! Adwokat pański zachowuje się tak, jakby pan naprawdę miał zamiar nas opuścić...	Jeszcze nieskończone, nieskończone rachunki! Jeszcze żyje, jeszcze nie umarł, jeszcze przed nim i przed nami lata stoją otworem. Nażre się pychą, natka zaszczytów adwokacki syn z Ajaccio	Cięższe jest ono, niźli pani przypuszcza, ale świadomie włożone!	Pozwoli pani, że ją pożegnam...	Znacznyż to kto?	A to znaczy?	Myślałem, że jesteś bogaty	No, jakże myślisz; co będzie?	Tedy łatwo może zrozumieć, że grozi panu ciupa. A zatem zrozumie też, że może pan być zmuszony do ucieczki. Prawda?	I leżałaś tak cicho! Co za nieszczerość! A może chciałaś być chwilę sama?	Więc dobrze, będę patrzeć na mego Stefunia.	W zeszłym tygodniu trzeba było sypiać na ziemi, lecz obecnie mamy izdebkę na poddaszu, którą Zofia własnoręcznie okleiła papierem. Gniazdko, mówię ci! Z okna widok prześliczny.	Boża wola, nic więcej!	Całkiem	Jak długo byłem nieprzytomny?	Jak długo zabawi pan w Londynie?	Jak lukrecjęlukrecja wtrącił dość cicho Profesor z niewzruszonym wyrazem twarzy.	Kazali wam po mnie przyjść, a gdzie pójdziemy?	Kto potrzebuje pieniędzy? Do czego mi były pieniądze potrzebne?	Mnie czekają w Krakowie, i pilno wracać kazano	My mówimy, a pan Andrzej coś milczy zawzięcie.	On jest dziwnie piękny, tą jakąś jesienną pięknością, ostatnią	SzczęścieSzczęście jest zawsze tam, gdzie je człowiek widzi. Niech FloraFlora (mit. rzym.)	Tak.	Tyle dziewczyn jest we wsi...	Widzę poezję na śmietniku	Więc?	Zostanie pan u nas na obiedzie, panie Roux Sprawi pan nam prawdziwą przyjemność.	Żeby ta Bela raz już skończyła z Wokulskim tak albo owak...	A czybyś go pani poznała?	A cóż?	Ależ, ojcze...	Antek	Co w takim razie?	Cóżeś z klechami swoimi zrobił?	Dla innego księcia.	Dobrze! dobrze!	Jadę do Baskerville-Hall	Jakto?	Jej współwyznawcy	Most! most!	Może Marka trzeba z niebezpieczeństwa wybawić	Mów	Ne taip kunigėli! liepkite pakinkyti vieną arklį dėl manęs, aš sėsiu į vežimėlį, įsidėsiu valizą ir rasiu jai vietą ar upėje, ar girioje. O jeigu imsite deginti arba slėpti kur nors, tai liks pėdos žymės.	Niech stracę ustąpię ci co najtłustszych i najbardziej dostałych.	O czary! rzekł westchnąwszy młodzieniec	O tej godzinie, proszę pana, po co?	Oni...	Rozumiem, rozumiem!	Wczesnym rankiem.	Wojuje...	Wy dziady. Buty macie dziurawe.	Żeby choć zacząć sadzić przed świętami!	Żyję.
To cyganię, cyganię! co ty mówisz siostry dziecko! Ojciec się jéj zaparł... krew niewiary! Niech się idzie włóczyć za swojemi, nam nic do tego.	Jeżeli jego dusza znieść nie może milczenia, niech krzyczy. Inaczej ona będzie podłą duszą.	A czy ty się nie za bardzo męczysz w żłobku?	Chcesz, żebym poszedł z tobą? Bo chodzi o złamanie lodów. Samego mogą cię nie przyjąć... Szkoda, że mojej żony niema... Po całych wieczorach przesiaduję teraz sam i grywam na wiolonczeli, ale w dzień mam dużo czasu i mogę iść, gdzie chcesz.	A jednak, a jednak. Porzućmy ten temat. Pan woli nie wiedzieć, niźli się potrudzić, by coś zrozumieć... Miliarder Dawid będzie wydalony jutro z granic państwa. Nie wątpię na chwilę, że się osiedli na swojej wyspie i że poczują tego łowcę treści niebawem wszyscy, nawet solidny i na sensacje wstydliwe łakomy, potężny „Excelsior”.	A niechże mama tak nie mówi!... Dobrze mama zrobiła, pomagając Zdzisławowi, bardzo dobrze... Z pozostałej reszty spłaci mama ten dług, a Zosię ja wezmę do Warszawy... ja się nią zajmę...	Nie chce mi się pracować.	Przestań, Bianchon, ja się z nią żenić nie myślę. Kocham prześliczną kobietę, która odpłaca mi wzajemnością, i...	To ja postaram się panu przynieść. I świecę. Jeśli papo pozwoli. Proszę się nic nie bać, mój drogi panie, my pana na pewno nie damy	Tym gorzej, tym gorzej, droga pani, albo raczej tym lepiej. Opatrzność tak zrządziła, że nikt nie będzie po nim płakał.	Panie! włosy powstają na głowie, kiedy się patrzy na to, co się tu dzieje. Nie chcę ubliżać nikomu, ale taka, na przykład, pomoc lekarska odbywa się w sposób zupełnie pocztowy. W dniu oznaczonym lekarz, „mający pod sobą” z osiem fabryk, jedzie z miejsca na miejsce... Czy to panu nie sprawia czasem przykrości?	Prawdę gadacie, że mnie na świecie nie było, bo mi się skończy w żytnie żniwa trzydzieści cztery rokiroki, roków (gw.) wiedzieć., jak było, a ja nie.	Wcale nie zasługuje. Otóż to właśnie, że nie zasługuje. Czy ty, na przykład, wiesz, co to jest przygoda?	Hm pewno się zestarzał. Nawet Nostromo się postarzał, chociaż się nie zmienił. Skoro o nim mówimy, chciałbym pani coś powiedzieć...	A juści, przeciek to ten sam, co go jej dali ociec.	Ale to ci się śni! odpowiedziała uspakajając ją ciotka.	Ani mi to w głowie nie postało.	Będziemy się bronić!	Dla młodej i ładnej dziewczyny bez roboty i chleba, którą hojność pańska ocali może od występku.	Dlatego, że król jegomość raz przecie znalazł sobie ludzi, co nie służą prywacieprywata tu: rzecz wspólna, publiczna, także jako wskazanie na rzeczpospolitą.. I kłamie, kto powieda, że oni sami jedni rządzą. Wszak ci w onej Morskiej Komisji zasiadają rozmaite dygnitarze: i Denhoffy, i Ossolińscy, i Guldenszterny. A wszak ci są tam i nasze rodowite gdańszczany. Czy nasz kompan, poborca Jerzy Hefel, tam nie siedzi, co? A wszystko same zacne personypersona (łac.)	Dobrze noga nie powinna ujść z tych ludzi.	Dobrze pana tedy odgadłem Toteż pospieszyłem przyjąć ojcostwo chrzestne małego Polidora; zapisany jest w księgach stanu cywilnego jako syn barona i baronowej de La Baudraye. Jeżeli pan masz serce ojca, powinieneś być rad, wiedząc, iż dziecko to jest spadkobiercą jednego z najpiękniejszych majoratów we Francji.	Dobrze. Czy historia, którą opowiadałeś, nie jest wyjęta z Morskiego lwa?	Dotychczas nie widzieliśmy na szczycie góry żadnego dymu zapowiadającego bliski wybuch	Głowę daję, że będziemy mieli śliczną awanturę! Widzisz te dwa widma czarne? Nie ma wątpliwości, że to są czarnoksiężnicy, co porwali jakąś księżniczkę i uwożą ją gwałtem w karocy. Muszę skarcić ten gwałt, choćby przyszło głową nałożyć!	Jak matka chce! Ja inaczej pieniędzy nie dam!	Jeżeli, Eminencjo, raczysz mnie oświecić, jakie zbrodnie mi zarzucają, powiem następnie, czego dokonałem.	Ludzie, ludzie! słuchajcie głosu Kalego, syna Fumby, potężnego króla Wa-himów znad brzegów Bassa-Narok, o, słuchajcie, słuchajcie! i jeśli rozumiecie jego mowę, uważajcie na każde jego słowo!	Módl się za nami!	Naprawdę? Aż taką masz na to chętkę? Prawdę powiedziawszy, kupiłem ten nóż dla ciebie... w prezencie, tylko ci go nie dawałem, bo nie wiedziałem, jak to przyjmiesz. On należy do ciebie i niech ci służy, Harvey, bo jesteśmy kamratami z jednej łodzi i tak dalej, i tak dalej. Bierz go na własność!	Nie będęćnie będęć osłona, opieka., a tuszę sobie, że z takowym sygnałem dopłynę do fortunnegofortunny (daw.)	Nie ma Krzysia...	Nie rozumiem.	Nie wrócił, panie oberlejtnant.	Nie. To coś z Warszawy. Chodzi po warszawsku.	Ofiara tym większa że dziewczyna, którą traci, jest naprawdę śliczna. Do stu tysięcy diabłów, co za szczęściarz, ten nasz przyszły kapitan! Chciałbym choć przez dwanaście godzin być na jego miejscu.	Oto widzisz, każde twoje słowo, każde spojrzenie przypomina mi, że już nie jesteś dzieckiem, ale dorosłym młodzieńcem...	Patrz pan, jak staremu nieborakowi oczy się zapalają	Ponieważ to obcy, Francuz może, cudzoziemiec!!	Twoja brutalna dzikość jest wprost ordynarna, mój Marcinie ZemstaNie rozumiesz nawet, o co mi chodzi. Chcę się nim trochę pobawić. Spróbuj tylko wyobrazić sobie nastrój takiej gry! ten człowiek z kartami w ręku	Ty szkaradna istoto! Powiedz choć jedno.	Tylko odpowiadać na moje pytania, nie opuszczając żadnego szczegółu. Choćby przyczyny, które pana skłoniły do postępowania w sposób, który dostarczył pani d’Eepard pozoru do jej skargi, były najdrażliwsze, niech pan mówi bez obawy. Zbyteczne będzie zwrócić pańską uwagę, że sąd zna swoje obowiązki i że w podobnych okolicznościach najgłębsza tajemnica...	Za to będą się ciebie bali niezadługo żywi	Zachwycony! Tym bardziej, że nigdy nie byłem obecny przy sprawie tego rodzaju, a ta jest bardzo zajmująca.	Zowię się Róża Mitchel i mieszkam narazie East ulica 30, nr. ..... Przybyłam niedawno z rodzinnego Nowego Orleanu i poszukuję stosownego mieszkania.	A ciż dwaj z mieczami, tak paradnie wystrojeni?	Bez obelg!	Brawo! Pan pływasz jak ryba.	Bóg wam zapłać, Śmierćale miarkujcie ino, że to starsi ździebko jesteście, a przecież i tak kużden śmiertelny, bo to	Chi, chi, chi, chi...	Co tobie, Lulu, tyś chora?	Co!? Co pan powiedział?	Co?	Co?	Co? Rzucać kotwicę przy samym lądzie, mając w perspektywie burzę?! O czym pan myśli, panie Cyrusie? To by znaczyło dobrowolnie wystawiać statek na pewne rozbicie!	Dlaczego?	Dlaczego?	Dzień dobry, ojcze Ach! I tyś tutaj, Delfino.	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	Hm... przyszło mi na myśl... tak w Kopenhadze... tam musiała poznać wielu ludzi bardziej wykształconych aniżeli ja... a ubiegłej zimy bawiła tam znowu...	I gdzie światło także	Ja poproszę o wytłumaczenie Thorpehomme Rozumiem homme (dodał podczas gdy rzeźbiarz i Cottard wymieniali porozumiewawcze spojrzenie). Ale Thorp?	Ja także bardzo żałuję. Ale mam termin.	Jak to, przegrał pieniądze kancelarii!	Jak to? Hoffmann, autor powieści fantastycznych? Ten czarodziej? Ten nieporównany Hoffmann?	Jakto? Jest panienka w moim wieku.	Jesteś w pałacu milionera.	Jutro wieczorem! Ależ to będzie za późno! Musi pan zaczekać...	Kobieta demoniczna, Ptak sęp.	Kobieta, Mężczyzna, Miłość	Madame Weychert est doublement veuve aujourd’hui	Między piątą a siódmą.	Napiję, czego chcesz Beniaminku napiję choćby i octu z żółcią, bo znów jesteś prześliczny, ale jednej rady mojej usłuchać musisz...	Nic wielkiego ściana przygniotła mi palec, ten oto z pierścieniem i kamień zranił mnie do krwi...	No, a to po prawej stronie?	O czym pan myśli?	Oczywiście miałem je.	Ojoj!... Cobyśmy choć na czas z Prądnika wrócili!	Ostawić ci co z mojego pocztu?	Oszczędzać proch i kule.	Pani wątpi?	Praca, Honor, Pieniądz	Rzekłeś, jakbyś z nimi trzymał	Spojrzyj pan na publiczność... Bardzo wiele osób pogląd mój podziela!	Stryj jest geniuszem	Suma dwa do trzech tysięcy rubli, którą pan winien Żydom, dziś będzie spłacona...	Tam, tam tam jest smok, tam są potwory!	Thor! Teufel!	Tiesa! Tiesa!	To Beauchamp cię tu przysyła?	Trestka ugodzony jakimś sztyletem, pewno zazdrości	W każdym razie dziękuję ci za komplement.	W tym miejscu Widzisz pan, że już umieściłem na niej nowe wysepki.	Wié już królewicz?	Ze stu i dwudziestu	Zkądże to, że struła brata?	Zobaczymy to zaraz	Śmierć wszystko możliwe. Ale ich zabrać musimy.	Żal doskonały jest to obrzydzenie sobie grzechów pochodzące jedynie z miłości Pana Boga.	Żal jest dwojaki: doskonały i mniej doskonały.
Che, che, che, niech się szanowny pan nie zapiera. Sam słyszałem rozmowę panów, stary jestem i niedowidzę, ale słuch mam dobry. Już ja ręczę, że jak pan mnie przedstawi, jak pan na przykład powie panu ministrowi: „Drogi panie ministrze, pozwól, że ci przedstawię mego starego dobrego znajomego Leona Kunickiego!...” O! To zupełnie co innego...	To nie będziesz się pan poświęcał. Po cholerę, poświęcenie temu, co ma forsę!	Co? jak mi Bóg miły, całego zysku dowiedziałem się tylko, że nie jestem zdatny na gubernatora i że za bogactwa, które się nabywa, rządząc krajem, płacić trzeba spokojnością, snem i apetytem nawet, bo trzeba ci wiedzieć, że na wyspach gubernatorzy to tylko jedzą, co im doktor pozwala.	O! Wdzięczny ci jestem, mój drogi, za ostrzeżenie, ale to już pożyczone chyba.	Bo nie stałaby mama teraz nade mną jak straszny kat. Straszny, bezlitosny kat! Mama to wygnała stąd Łukasza pod pozorem troski o mnie, dla mego szczęścia. Mama to może wymówić słowo, mamie to może przejść przez usta, zmieści się w piersiach, mamie!	A więc powiem wam... My będziemy publicznością, my będziemy czytelnikami, my napiszemy do redaktora, co myślimy o rozdziale, w którym jest mowa o Geraldinie.	Ależ to czary	Głupi! Jakże to? Nieboszczyka zdrowie pijesz?	Jak to?	Już ja wiem lepiej Nie jestem tego godzien, ale zostałem wysłuchany. Czuję to. Bo skądżeby mi pan zaproponował	Nic, nic... tylko, że to Staś przecież jechać miał po mamę...	To dziwne, że taka rzecz może sprawić ból a jednak sprawia. Zdaje mi się, że jestem takim samym głupcem jak ci wszyscy, którzy znają tę historię zwrócił się do Leny z sarkastyczną uprzejmością.	To ja wysiądę i pójdę odszukać ciotkę pani podchwycił żywo Wysocki i rad z tej okazji pozostania, wyskoczył natychmiast z powozu.	To ruszajmy	To znaczy?	To zniewaga!	Wiedziałem, że dla ciebie jest to drobiazgiem	Za co?	Pan myśli pewnie, że mnie ogarniało szaleństwo I to jest zrozumiałe, jeśli pan pamięta, że zgubiłem czapkę. Nad moją gołą głową słońce odbyło całą swą drogę ze wschodu na zachód, ale widać tego dnia nic mi nie mogło zaszkodzić. Nawet słońce nie mogło zrobić ze mnie szaleńca... I zabić mnie także nie mogło... Tylko ja sam mogłem to zrobić.	Ale czemuż ona sama nie zjachała do mnie? Czy chora, czy co?	Czy to Krzywonos z całą potęgą?	Istotnie tak sądziłam. Tss! Agnieszko! I dlatego to właśnie milczałam.	Na dzień i godzinę? To cudownie, zgadzam się!	Panie Nieczuja! Kiedy gospodarujesz, to gospodarujże dobrze; pan starosta Łętowski przyjechał i chciałby się przebrać.	To niech leży zimny trup na postrach. Kto urodził się Żydem, ma umierać Żydem.	O, widzi pan, tu mieszkam. To jest ulica Skośna, numer siódmy. Mieszkam u swojej przyjaciółki na piątem piętrze. Mieszkanie dwadzieścia osiem. Będzie pan pamiętał?	Postanowiliśmy to już sto lat temu! King będzie wam zawracał głowę, nie my!	Tak właśnie, pani... i opowiedzieć, co zaszło. Poza tym, nie posiadam dalszych wiadomości. Pozostaję dotąd bez miejsca i poszukuję obowiązku.	Nie myślałem wcale tak źle Nie wiedziałem tylko, co o tym sądzić. Skądże bierze się tutaj strzelba twojego brata? Czy już dawno tu leży?	Strasznie mi przykro, że nie chcesz poślubić Roya Bardzo bym chciała mieć w tobie siostrę. Ale masz najzupełniejszą rację. Zanudziłby cię na śmierć. Kocham go, bo jest poczciwym, słodkim chłopcem, ale rzeczywiście jest nieco niezajmujący. Wygląda, jakby musiał być zajmujący, ale nie jest.	Chętnie się na to zgodzę, jeśli jednak ty przystaniesz na moje warunki.	Od czasu, kiedy w Polsce idee zostały wydeptane obcasami proboszczów, szlachciców, fabrykantów i szanownych panów dziennikarzy, kiedy, uważa pani, rozmnożyły się tam „stany posiadania”, nie miałem innego wyjścia, tylko zdobyć pieniądze i tworzyć „stan posiadania” dla wydeptanych ideówideów wygrałem dwadzieścia centimów. Trzy tysiące franków? A jeżeli przegram i to?	Na honor, gdybyś widział, jak na odgłos dzwonka zmykały, zabierając szpilki, co im powypadały w zabawie z warkoczy. Sprowadź je tu, kochanie.	Wiem, ojcze. Ale może się również i tak zdarzyć, że ów człowiek nie był w swych występnych myślach osamotniony, dzielił się bowiem nimi z drugim człowiekiem.	Mógłbym grozą wymusić posłuszeństwo najzupełniejsze dla siebie czy dla tego, komu bym oddał swój wynalazek... Jednym ruchem palca, na przyrządzie nie większym niż zwykły aparat fotograficzny położonego, mogę unicestwiać miasta i burzyć kraje całe tak, iż ślad by nie pozostał, że były...	Ale lepiej by wiedzieć, gdzie jest Bo dajmy, że mistrz spyta: komu mam rozkazać, by ją oddał? Cóż mu powiemy?	Otóż są takie: lokal, światło, opał, całkowite utrzymanie, usługa, konie itd. Pensji sześćset rubli rocznie. Prócz tego możesz czynić użytek z gabinetu i narzędzi do praktyki osobistej zimą, latem zaś urządzisz sobie ambulatorium w specjalnym budynku poza parkiem. Istnieje tam nadto mały szpitalik, także poza parkiem, w dominium pani Niewadzkiej. Bo nie wiem, czy wiesz, że egzystuje zakład Cisy i majątek tegoż nazwiska, własność pani Niewadzkiej.	Królewiczowa, zszedłszy na kurfirsta żonę i pozbawiona królewskiéj korony, podobno temu nie rada.	Tak ci powiedział? Więc kłamie. Bezczelnie kłamie. W 1929 roku podczas rajdu sycylijskiego wyskoczył z szosy i rozbił wóz na miazgę.	Należy w takim razie zrobić tylko małą poprawkę w ogłoszeniach, w opisach Cisów. Nie należy twierdzić, że tu leczą, przypuśćmy, febry uparte, choroby dróg oddechowych, bo tego tutaj spodziewać się nikt nie może.	Zatem dobrze, mimo że nie rozumiem, czemu nie powiedziałeś tego wcześniej. Więc dobrze, zostaję.	A gdzie będzie spał Mendele?	A kto mocniejszy, ojcze: did’ko czy upiór?	A ponieważ będzie mniej ostrożny niż my, zginie!	Bom w modestii żył zawsze, przeto mi w kościach nie strzyka! Gdzie mieszkasz, zali znalazłeś gospodę?	Boś ty, moje dziecko, marzycielka i dziwaczka... Wszakże czasem ci się zdaje, że kwiatek ma wyraz złośliwy, że ptacy cię łają świergocząc...	Czy lubi pan śpiew?	Czy tam tylko mieszka ociemniała wdowa? Nikt więcej?	Daj spokój, nie prawuj sięprawować się (daw.) rzekł Zych.	Gdyby Przedwieczny zniechęcony walką wchłonął z powrotem w Siebie świat objawiony i zamknął się w Sobie na zawsze.	Kazano mi powiedzieć, primo 1mo że JW. pan śmiało i bezpiecznie wyjść już możesz, gdy sprawa z panem Rybińskim skończona, a król Jegomość księdza biskupa wziął na siebie; 2do że z Florencji przyszła smutna wiadomość pod datą...	Mercedes umarła, pani, a ja nie znam nikogo więcej o takim imieniu.	My tu sobie filozofujemy, rozprawiamy, a naokoło krew płynie. Człowieka nieustannie mordują Nie zniosę dłużej, nie mogę.	Nie szedłem nigdy za większością...	Nie, o nie!	Nie.	Nie. Zresztą zajęty...	No, muszę wyznać: tak jest.	Pewno nie ich dziesięciu, zwołają sobie stu Pomorców, albo i dwustu, a tym do nas iść niedaleko...	Tu, w Leniwie? I do tego jeszcze przyzwoity?	Tym bardziej Jurand nie wróci... Chybaby moc Boża!...	Tłum, PogardaMnie się zdaje, że skoro tylko człowiek wyrwie się ze sfery uczuć wrodzonych wszystkim bez wyjątku ludziom na ziemi, wówczas nabiera pewności siebie i dumy dlatego tylko, że jest inny od „tłumu”. Gdyby kto dziś zaczął podawać w wątpliwość twierdzenie Kopernika, z pewnością zaraz nabrałby dumy i gardził tłumem.	Wszystkiemu temu bałamuctwu winni źli doradzcy nie on. Chcieli mu życie osłodzić babami, a niemi je zatruli. Niech Bóg przebaczy krajczemu i podczaszemu, i innym pomocnikom, którzy mu miłośnice wynajdowali, stręczyli i przywodzili. Zaczęło się od tej mieszczanki Basi Giżanki, która dziś karetą jeździ o czterech woźnikach; poszła za tem Zuzia Orłowska, aż napatrzyli Hannę Zajączkowską między fraucymerem królewnej Anny, która teraz pokutuje za nią i łzy wylewa.	Wydzieracie się kiej sroka na deszcz. Cała wieś słyszy!	A cóż panu brakuje?	A ino.	A ma pan... ile lat?	A ot i słońce zachodzi!	A! zastanawiałeś się i ja także się zastanawiałam.	Biedna Nanon nalewka z czarnych porzeczek..	Czerwone, żółte, białe.	Dokąd?	Dziś znajdę... jest dopiero trzecia...	Głupstwo!	I nic mu za takowe wścibstwo?	I z jakich stron, zacny panie, pochodzi ów włos złocisty? Kto ci go przyniósł? Z jakiego kraju?	Jaki, proszę pani?	Jakich?...	Jakże się pani miewa!	Jest dwudziestu pięciu jeńców.	Jezus Maria! Tomek, masz rację!	Matote, tada ir lenkstudentį suviliojo patys mūsų kampo litvomanai tyčia, kad daugiaus jam niekados ir niekas netikėtų. Tai matote, buvo prieč jį visa intriga padaryta.	Może Pan śmiało bywać u niej w dalszym ciągu.	Mów dalej proszę cię, niech się dowiemy, jakeś urządził swego baszę.	Najzupełniej. Sądzę, że wreszcie skończyła się wojna i że czas najstosowniejszy do otwarcia interesu.	Naprawione	Niech mi pan wierzy, że naopowiadano panu wstrętnych łgarstw	Obyczaje zapytał Dan przezornie.	Obydwa?	Ojczyzna, Polak	On?!... Pan de Villefort, prokurator królewski? Oczywiście, że go widzę.	Pan teraz wierzy w niebo?	Poganiajże, woźnico	Prawie!	Stary kawalarz! I namyślisz się pan zapłacić za półtora roku, wekslami z rocznym terminem?	Są. Panoramy!	Tylu, ilu pan Longinus.	W istocie rozum masz tylko nim zanadto świdrujesz!	W tym tygodniu...	Z Pragi.
Otóż zmiłujcie się tylko nie powtarzajcie. Ja przed wami jak przed ojcem rodzonym. Jeszcześmy wówczas byli w lasach pana łowczego i stary Bartosz i mój nieboszczyk razem. Nie wiecie bo coto za człowiek był mój nieboszczyk! Jużto prawda, że czasami lubił z ludźmi uczciwymi podhulać, ta i podpić, ale co chcecie, taki człowiek człowiekiem. Ależ za to sprytny, a do wszystkiego do czego chcesz, a przewąchał bestja co się gdzie święciło i przez dziesiątą ścianę. Jakoś Bartosz z moim nieboszczykiem mało nie jednolatki byli, obaj nieżonaci, bo mój taki mnie jeszcze i nie zaznał. Aż tu matczysko im stare umiera, jakoś w późną jesień przed Wszystkiemi Świętemi, to i gospodyni w domu nie stało. Nu, już taki jednemu trzeba się koniecznie ożenić. Mój był młodszy, o! i tęgi chłopak, jak Boga mego kocham. Ludzie poczęli im swatać nieboszczkę Bartoszowę, młodą i śliczną dziewkę; krew z mlekiem, jagódkę, ale już była we dworze u nieboszczyka łowczego. Bartosz z początku nie zechciał, kiwał głową i nie smakowało mu coś, że to ze dworu, zwyczajnie. A no jak zaczęli go namawiać, że dobra gospodyni, że uczciwa, a liczko taki gładkie było, tak się nareszcie odważył, ta i ożenił.	Zazwyczaj nie Co prawda niejedno się już podobno zdarzyło. Mówią o tym to i owo, ale ja nie wiem, czy w tych wszystkich historiach jest coś prawdy. Mnie nigdy jeszcze nie zrobili nic złego, tak samo nikomu z moich znajomych.	Bo to zła nowina, co mi wacpani przynosisz. Kiedy Ollender ostaje, to my nic nie wygrali. On gorszy od starego. Już ja go chyba gdzie w kącie przyduszę albo kolnękolnąć (przestarz.)	Bogać ta mają, do cna już trawę wypaliło, żeby im gospodyni nie podtykała w oborze, to by całkiem zgubiły mleko. Dajcie mi Pietrusia przewieźć go ździebko na koniu	No, bo gdybym już mógł stworzyć to, co jest moim obowiązkiem, stworzyć dom dla pani, zapewniony byt... To moja wina. Tylko, że czasy są tak ciężkie. Wszędzie redukcje, kryzys... Jednak moja wina.	Przeminie ten i inny przeminie. Widział już je DanteDante Alighieri (1265–1321) papieży Grzegorza XVI (1831–1846) i jego następcy Piusa IX (1846–1878); obaj nakazywali Polakom posłuszeństwo wobec zaborców jako legalnej władzy i potępiali powstania, co było przedmiotem licznych dyskusji wśród Polaków.. Przeminą. Mgła to i miraż: na dnie dusz stoi gmach w słońcu, tam postawię łzawy mój posąg; zmartwychpowstanie krew.	Dokładnej liczby godzin ci nie podam. Ja już od sześciu tygodni spalam pół kilograma węgla przy obciążeniu trzydziestu kilogramometrów i wierz mi, kolego, maszyna pędzi, i pędzi, i pędzi	Długo już tu jestem Czy mam już pójść? Oczy masz senne.	Ludzie biegną ku ratuszowi... już wiem, wiem, pewno zgubę jaką wielką obwołują albo jakie zarządzenie lub rozkaz pana burmistrzowy.	I patrz pan, co się dzieje! Książę się z nią rozwiódł, bo tak chciała, i chodzi teraz... Był już zapewne i u pana? Ha, ha, ha! To jest doskonałe! Z Rogockiego uciekł niby i wrócił. Ja... no, co to mówić; pan widzi. Nawet taki Golimski potrafił zgłupieć jeszcze bardziej.	Ależ nie, nie trzeba Trzeba starać się mieć twardsze serce. Inaczej co by się z tobą stało, gdybym wyjechała w podróż. Przeciwnie, mam nadzieję, że będziesz bardzo rozsądny i bardzo szczęśliwy.	Czemu? Ależ trzeba się nad tym zastanowić. A jeżeli pan Vautrin jest rzeczywiście owym Trompe-la-Mort? Kto wie, czy nie korzystniej byłoby wejść z nim w układy. Ale cóż? Chcąc od niego dostać pieniędzy, trzeba by go ostrzec, a on mógłby zemknąć sobie gratis. To dopiero byłby puff szkaradny.	Itaita (łac.) w rzeczy samej, w istocie. świnia jest tłusta Hej, hej, rr, rrr, rrr, rrrr. Ho, Trysiu, rr, rrr, rrrr. Nie rozumiecie tej mowy. Jeszcze jedno. Gdziekolwiek w polu się zeszczają, zboże się udaje, jak gdyby sam Pan Bóg tam oddał wodę. Nie trzeba innego gnoju ani nawozu. Więcej jeszcze. Z uryny ich wyciągają kwintessencyści najprzedniejszą saletrę pod słońcem. Za pomocą ich łajna (niech was to nie mierzi) lekarze naszego kraju leczą siedemdziesiąt osiem rodzajów chorób. Najlżejszy z nich to jest choroba św. Eutropychoroba św. Eutropy z Ksaintes	Nie pójdziemy dalej gościńcem, bo moglibyśmy podeptać święte żuki. Pentuerze, czy tym wąwozem, na prawo, można okolić szosę?	Obiecaliście zapis zrobić, co?	Proszę tak nie myśleć! Inaczej musiałabym przebić pana tym sztyletem hiszpańskim, by dać dowód, że tak nie jest.	To taka skomplikowana historia czy nie można by jej odłożyć do jutra?	Tymczasem nic więcej nie możemy zrobić Musimy zaczekać, aż zacznie funkcjonować telegraf i poczta, wtedy zobaczymy, co się dzieje w całym kraju i za granicą.	A znalazł się taki, co widać Boga się nie bał, ojca, matki nie szanował; skarał go też Pan Bóg	A! Powiedział ci to Piotr Apostoł! Na to nie ma argumentu, pozwól jednak, bym ja przedsięwziął pewne środki ostrożności, choćby dlatego, by Piotr nie okazał się fałszywym prorokiem, bo gdyby Piotr Apostoł wypadkiem się omylił, mógłby stracić twoją ufność, która i nadal zapewne Piotrowi Apostołowi się przyda.	Byłem wprzód, niż pan o tym pomyślałeś	Co, na przykład?	Kobieta tak młoda jeszcze, piękna, chociaż musiała cię szanować, wychodząc za ciebie uległa, jak mi się w zaślepieniu mym zdawało, pobudkom mniej szlachetnej może natury. Zapomniałem, widzisz, o tysiącznych w lepszym świetle rzeczy takie stawiających wypadkach. Sam pomyśl o tym, na rany Chrystusa!	Myślę przede wszystkim o tym, jaki ogrom inteligencji był księdzu potrzebny, aby dotrzeć do takich rezultatów	Nas nie ma co żałować. Zupełnie dobrze obejdzie się bez nas ludzkość.	Nie można, zaraz zaczynamy.	O święty, a jakże będzie z tym dzieckiem, któremu daliśmy lekarstwo? Dżat będzie tu o świcie.	On powiada: „Bierzecie go ode mnie i nie umiecie powiedzieć, na co go wykierujecie”. On powiada: „Powiedz mi, zanim odejdę, bo rzecz to niemałej wagi wychować dziecko”.	To ta, co przyjeżdża czasami do fabryki takim zielonym samochodem i z psem	Toś wyśmienicie powiedział. Pamiętaj o tym zawsze, inaczej będziesz się skwarzył w piekle jak kiszka na patelni.	Więc o cóż chodzi waszmościom?	Więc wasza kr. mość będzie się biła z trzema państwami?	Zajmij się więc czarnym pokojem.	A jakaż rada?	A któż tu najstarszy?	Ach, to cudownie! Będziemy mieli dużo dzieci...	Ale skąd się to bierze? Dlaczego on jest taki? Nie rozumiem.	Chcesz wiedzieć, kto jest dama? o! mój przyjacielu, Sancho! nic wielkiego, jest ona ni mniej, ni więcej tylko prawą dziedziczką tronu wielkiego królestwa Mikomikon, która szuka twego pana, prosząc, ażeby pomścił zniewagę, wyrządzoną jej przez złośliwego olbrzyma. Słysząc w Gwinei o wielkim męstwie Don Kichota, księżniczka ta nie wahała się przedsięwziąć tak dalekiej podróży na wyszukanie go osobiście.	Czego chcą?	Dobrze, synku, dobrze.	Dziwne doprawdy, bo byłem pewny, że nocy dzisiejszej miłosne zdarzenie omówić należy.	Dziękuję, nic mi na razie nie dokucza.	Eeee	Ho! rzekł ks. Żegota...	I cóż, stary przyjacielu jakże się miewa chemia?	Ja jestem kupcem, panie Jumart	Ja tylko sekwestr kładę w imię moich praw do gotowizny zawołała pani Dobkowa.	Jak mówisz to ty, burboński kuzyn, to jest to tylko niesmaczne. Jestem nieudanym artystą, jeszcze ci dranie łyknęli choć kroplę czegoś z dawnych czasów	Jedyny człowiek, który po śmierci styl życia zatrzymał. Poważam starca, kocham go głęboko, przyjaźń jego cenię.	Jestem... jestem... nr 27.	Kocha, ale dobre, poczciwe dzieci, a nie takie zbytniki, jakoś ty jest.	Kochanie Zdaje mi się, że cię nikt o nic podobnego nie posądza.	Mianowicie?...	Mości Don Kichocie do ciebie to koniecznie należy rozstrzygnięcie tej sprawy, w rzeczach bowiem rycerstwa dotyczących i ja, i ci wszyscy panowie ustępujemy ci kroku całkowicie i na sąd twój zupełnie się zdajemy.	Może pani pożyczyć agrafki do zapięcia sukni pod kolanami?	Musisz zapakować mnóstwo specjalnego pieczywa Konkretnie sucharów. No i wołowinę w puszkach. I kotwicę.	Na naszej. Na Ziemi.	Nic nie mam przeciwko temu.	Nie wiem; może. Zresztą kto wie, czy ona rzeczywiście nie stała w owej chwili za nami?	Nie, Eminencjo, ponieważ jedyna rzecz, za którą mogłoby to nastąpić, nie jest wiadomą jeszcze Waszej Eminencji.	Nie, żeby się okazać uprzejmiejszymi niż jesteśmy.	Nie. Nieee!	Obiecujemy	Och, te bażanty! Takie to duże, a takie krzykliwe, takie pstrokate i głupie! Zupełnie jak niektórzy Rzymianie!	Oczywiście	Odpadła mnie ochota.	Ofiara, Obyczaje odpowiedział generał	Otóż przeszło trzy miliony, licząc sto trzydzieści tysięcy ziaren na jeden buszel.	Otóż słuchaj w pieczarze były skarby tak wielkie...	Panie drogi, niech pan to weźmie, po prostu jako prezent.	Panno Marysiu!	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że przyszedłem.	Powiedz mi Stachu, ty znasz Bukackiego?	Pozwól mi trzymać i podawać ci pióra! Nie mam nic do roboty przez te długie, długie godziny, w których tak bywasz zajęty! Pozwól mi podawać ci pióra.	Przysięgam!	Publiczność była wprost olśniona i porwana trzecim aktem... wstawali w krzesłach.	Tak myślisz?	Tak, i to zamczysko podobno kamienne, bodaj, czy nie na wzór naszego, tak mówią przybyli z ostatniej wyprawy	Tak. Wówczas możesz powiedzieć: tout est fini!tout est fini (fr.)	Takie nieszczęście was spotkało!	Taniec	Teraz handluję. Mam do spółki dom handlowy.	Tomek, ja chyba pójdę...	Toteż kapłani nie wydają wszystkich ofiar, ale je zgromadzają i powiększają fundusz...	Widzę poezję na śmietniku	Wiem, jestem różniczkąróżniczka (mat.) rodzaj sumowania nieskończenie wielu nieskończenie małych wartości, stosowany dla wielkości zmieniających się w sposób ciągły. takich elementów daje wypadkową atmosferę społeczną danego kraju. Ty przynajmniej nie masz tych problemów...	Wierzę	Wojna jest daleko	Wyobrażam sobie	Wysadzić wyspę!	Właśnie. Utrzymywałeś, że...	Wżdyś chyba nie zapomniał, jako cię miłościwy pan pięknie pochwalił? A żeśmy cię dopiero wczoraj naprawdę poznali, że nasze serca k’tobiek’tobie a. ku tobie (daw.)	Z pewnością kapłani... O bodaj wam poschły ręce, gałgany!... I taki łotr jeden z drugim śmie nas upominać, ażebyśmy dawali nieboszczykowi wszystko w najlepszym gatunku...	Zaczekam tutaj Mam jeszcze długą noc przed sobą, to rozejrzę się należycie.	Zastanów się pan! na Boga! dokąd? Wieszże jaką on pojechał drogą? Pół godziny, czy może więcej jakeś to rżenie usłyszał... pół godziny zbieży może nim konia przyprowadzą... Po cóż ten zachód cały, aby się potem wstydzić! Ja pana nie puszczę!	Zdolności nie mają także. Po mnie.	Zostajesz? Tutaj? Na środku ulicy? Kiedy wszyscy idziemy na dworzec?	Zrobi się to	Śpij, nie gadaj.	Żadnego z was.
„Oho! Znów chodzi o Mahbuba. Doprawdy, niedobrze to handlować z sahibami rodowodem białego ogiera! A może Mahbub sprzedał jakieś nowe wiadomości? Cóż teraz czynić, Kimie? Nie wiem, gdzie kwateruje Mahbub, a jeżeli on tu przyjdzie przed świtem, to go zastrzelą. Nie wyjdzie ci to na korzyść, Kimie. Do policji z tym zwracać się nie można; nie wyszłoby to na korzyść Mahbubowi... a nie mogę sobie przypomnieć żadnej lekcji z Nucklao, która by mi się tu mogła przydać. Allah! Tu jest Kim, a tam są oni. Najpierw więc Kim musi się obudzić i odejść w taki sposób, żeby oni nie podejrzewali. Zły sen zrywa człowieka na nogi... zatem...”	Nie, Henryku, tym razem sztuka i dla nas była dobra. TeatrGrano Romea i Julię. Przyznaję, że byłem nieco przerażony widokiem zobaczenia Szekspira w tej nędznej budzie. Po części wszakże byłem też zaciekawiony. W każdym razie na pierwszy akt postanowiłem pozostać. Ohydną orkiestrą dyrygował jakiś młody Hebrajczyk przy rozstrojonym fortepianie. To mnie omal nie wypłoszyło, ale ostatecznie podniesiono kurtynę i przedstawienie rozpoczęło się. Romea grał jakiś starszy jegomość z uczernionymi brwiami, z ochrypłym głosem tragika i z postawą kształtu beczki piwa. Merkucjo był nie lepszy, szarżujący błazen, który wplatał własne dowcipy i był na poufałej stopie z galerią. Obaj byli równie śmieszni, jak scena, która wyglądała, jakby przeniesiono ją z jakiejś zapadłej szopy. Ale Julia! Wyobraź sobie, Henryku, dziewczynę lat zaledwie siedemnastu, o twarzyczce podobnej do kwiatu, o małej greckiej głowie, ujętej w koronę ciemnobrązowych warkoczy, o oczach fioletowych od uczucia, o ustach jak płatki różane. To najczarowniejsza istota, jaką kiedykolwiek widziałem. Mówiłeś raz, że nie podziała na ciebie patos, ale piękność, sama piękność może wycisnąć ci łzy z oczu. Mówię ci, Henryku, zaledwie ujrzałem tę dziewczynę, łzy przesłoniły mi oczy. A jej głos bohaterka idyllicznej komedii Jak wam się podoba Szekspira, córka wygnanego księcia, mieszkająca w Lesie Ardeńskim w przebraniu pasterza., następnego ImogenąImogena	Nie pozna się. Jest zanadto zmartwiony! Stalky, poderżnij się na tym stemplowanym papierze na dole i pisz: „Jestem ci winien dwa szylingi i cztery szóstki”. Nie jesteś mi wdzięczny, Beetle, za to, że te hopy wydostałem od Prouta? Stalky nie oddałby... Co robisz, ośle jakiś!	A choćby! A choćby! Chytrzyć nie będę. Czym ja gorsza od tamtej?... Że nie taka młoda?... To i co? Zastanów się sam, Antoni, po co ci taka młoda?... A to jeszcze miasteczkowa! Z fanaberiami. Kapeluszowa. Grzech na duszę weźmiesz!	Nic złego, moiściewy, ino z dobrym sercem przychodzę ku wam. Bardzo was pięknie prosimy oboje z Margosią, cobyście to niebożątko chore do ciepłej izby wnieśli. Nie sposób siedzieć na takim mokrze. Jeszcze uskwirknieuskwirknąć (gw.)	Nie sądzę, że jesteś pan Mr. Barnes, ale wiem to napewno. Przy powitaniu wyraziłem się nie dość ściśle.	Wiadomo będzie, co zdziałał tym swoim osobistym urokiem. A zresztą to wcale nie jest złe nawet w sferze sztuki, nie mówiąc już o życiu działaczy, zdobywców i tym podobnych przemieniaczy realnych wartości. O	Z prawdziwym panem wiadomo od razu, czego się człowiek ma trzymać, ale to była trudna sprawa. Kapitan nic a nic mnie nie obchodził, nie przymierzając jak i pan w tej chwili, panie Schomberg. Może pan teraz zaraz zapalić cygaro albo w łeb sobie palnąć	Czy sądzi pan że jestem tak podobna do innych kobiet, że nie zdobyłabym się na nic oryginalnego?	Na honor szczęśliwy jestem, że spotkałem młodego człowieka, który może mi coś powiedzieć o tej osobistości; potrzebuję protekcji hrabiego w dosyć poważnej sprawie, w której nic by go nie kosztowało dopomóc mi: chodzi o reklamację u rządu amerykańskiego. Byłbym bardzo rad dowiedzieć się czegoś o charakterze hrabiego de Sérisy.	Widziała pani jeden narożnik głębowicki, ale czy pani nie zmęczona? Bo jak na pierwszy spacer, to trochę za daleko.	Nie mogłem się powstrzymać i zapytałem, dlaczego każe mi budzić śpiącego człowieka, kiedy trzeba przecież, żeby wszyscy na statku spali spokojnie, póki się stąd nie wydostaniemy. Zaśmiał się i rzekł, że nie widzę jeszcze tego interesu ze wszystkich stron.	Wszystko, co mi powiedzieliście, panie, jest bardzo piękne jedna jest tylko przeszkoda w wypełnianiu rad waszych, że oprócz tego, co mówiliście o zbieraniu pieniędzy i powtórnym ożenieniu się, nic a nic więcej nie pamiętam, napiszcie mi to lepiej, a każę mojemu spowiednikowi odczytywać co dzień, abym się tych wszystkich maksym na pamięć nauczył wreszcie.	Jest wielu partyzantów staroświecczyzny ale póty u nas nie będzie dobrze, póki się nie pozbędziemy właśnie starych przesądów.	Pięknie dzisiaj wyglądała. Gdybym miała żyć długo, chcia­łabym się zestarzeć, jak ona. Ale wolałabym nie. Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita. Nie uważasz?	Chcesz! O, jak ty chcesz, Jacku... I będziesz. Do widzenia! Nie... jeszcze.... Jesteś? Wiesz, co ja robię w tej chwili?	Dalipan, panie myślałem o rzeczach ważniejszych, a nie o takich drobiazgach. Skąd też przyszło panu, u diabła, dowiadywać się o tym, co drudzy myślą i jeszcze kobiety rozkochane?	Jakaś ty piękna, Madziu!... Boże, wyjechałaś z Iksinowa prawie dzieckiem, a dziś widzę skończoną kobietę... Jesteś trochę mizerniejsza, ale to nie szkodzi	Nie zupełnie i to właśnie jest nieszczęście. Objąłem po nim sprawy; jestem człowiek sumienny, musiałem wejść we wszystko.	Ot, głupie gadanie głupca znamionuje widzisz przecie, co tu za tłum dworzan, jakie konie, giermkowie... nawet tam dalej wóz wyładowany stoi. Z daleka idą, to se też pobrali wszystko, co chcieli, ku potrzebie; tedy błazny dla zabawki być muszą. Sprawny i roztropny był, co te śliczne osoby i królewskie orszaki rzezał, o niczym nie zabaczył.	Owszem. Wspomnę tylko o tym drobnym szczególe, że mąż pani mnie nie lubi. Jest to drobiazg, który w obecnych okolicznościach nabiera wprost śmiesznego znaczenia. Śmiesznego i ogromnego, gdyż mój plan, rzecz jasna, wymaga pieniędzy. A tu mamy do czynienia z dwoma sentymentalnymi ludźmi.	Pan musi teraz okazać się tym, kim Pan jest w istocie swej: nie tylko człowiekiem poważnym i głębokim, lecz i umiejącym za miłość swą walczyć.	Tak się pan do mnie odnosi jakbym nie mówiła tego jedynie przez życzliwość dla pana.	To nie było trudne, poznał cię ten drań.	Wielki to rycerz! Nie masz w Rzeczypospolitej większego!... Słuchajcie!	Dlaczego nie sprzątnięte, Alfredzie?	Dziesięć, niech będzie dwanaście. Widzisz, nie chciałbym niczego sprzedawać.	Młodego (król czasem tak zwał syna) nie widzieliście?	Nie wiem ale przecież świat jest dość obszerny.	Nie zgubiliśmy tego Amerykanina.	Nigdymnigdym (...) nie uczynił odrzekł Alan.	Ponieważ nie mają długich uszu, a ich kształty są zgrabniejsze.	Pytałem czy nie potrzebuje pani pomocy. Widząc panią schyloną i nieruchomą, myślałem, że pani może zemdlała.	Teodorku, bądźże rozsądny, zaniechaj tego, a ja cię wytłumaczę, jak będę mogła najlepiej. Nie możesz tu zostać, więc po co odgrywać komedię?	Widzi pan... Widzi pan... Tego już nie wiem.	Mój drogi przyjacielu ja się zadowolę dwustoma tysiącami renty; nie daj się prosić, no!	To kiej tak dobrze, czemuż to kowal tam nie pojechał, co?... Smoluch jucha, łże jak ten pies i tumani, a wy głupie wierzyta!	A czym to sobie u was zasłużyłam na tyle dobrości? czym?	No, kapitanie pan miał słuszność, a ja byłem w błędzie. Okazałem się osłem, więc czekam na pańskie rozkazy.	Pójdziesz na dół do kancelarii, do pana sekretariusza Rylskiego, powiesz mu ode mnie, by zaraz rozpisał kartelusze foremne do ich miłościów: pana hetmana Tarnowskiego, pana wielkorządcy Bonera, pana marszałka Kmity, do księdza biskupa, do pana Justa Deciusa i do tych wszystkich panów senatorów, o których obecności w mieście miał się za moim rozkazem dowiedzieć. Niech uprzejmie wyrazi w swym piśmie, jako im najłaskawiej przypomina, że jutro o piętnastej godzinie odbędzie się uroczystość poświęcenia dzwonu, po czym przewiezienie go na Wawel, a następnie skromna wieczerza, na której ich wszystkich rad widzieć będę.	Zacni obywatele gdańszczanie. Całej Rzeczypospolitej przykładem świecą. To się z panem Czarnieckim pod Warszawą spotkamy, bo ja tam pociągnę, jeno się przedtem koło Lublina nieco zabawię.	A jakże! Nazywa się Jim Horscroft i jest moim najlepszym przyjacielem.	A jakże? utrzyma on się tam?	A wiesz, że to pomysł!... bo możnaby to policzyć razem z przyszłą gażą...	A z nim co się stało?	A, gdzie! Tomatys, Bacciarelli, Lullier, jak dawniej było... wszystko to w kąt, jak Bóg miły rzekłem do starej	Cicho bądź, sknero Ratujemy ci życie, a ty się boczysz?	Co ci się zdaje, Ned?	Co to za papiery i skąd je masz?	Do kogo to pan mówisz?	I cóż to paliliśmy podług pana profesora?	I spodziewam się, że wezmę udział w wielkiej grze.	Ja widziałem Karakozowa; na tę samą...	Jak to wczoraj? Przecież to już tydzień?	Jak to? Przecież trzeba odprawić kiduszkidusz	Jakto?... Przecie pan znasz tego Malinowskiego, wiesz pan co to za człowiek, kolegowaliście przecież?	Kiedy mówię, że oddam, to oddam.	Kto wie co to za jedni? wszyscy śniadzi, mogą być i cygańskiego rodu. Wszakże niedarmo tak konie lubią.	Kumoter? Toście się już postarali o chrzestnego ojca?	Na wszystko przyjdzie czas, na wszystko.	Obejdzie się bez podziękowania. Śpiewałam dla siebie.	Pocztowych, gabinetowych. Będziemy trzymali gołębie na kolanach.	Profesor pewnie zobaczysz się z Bukackim miałem od niego list. Oto jest.	Tak i ja sądzę Jednakże ze starą królową niech Bóg mnie broni zrywać i jej się narazić. Takiego robaka jak ja zgniotłaby odrazu.	Tak. W godzinę po tym, kiedy się zastrzelił. Leżał tutaj, o, około okna, właśnie w tym miejscu, gdzie ty klęczysz.	To fatalne, że ja muszę uczyć historji profesora Sorbony. Ależ, drogi profesorze, pan jesteś ciemny jak tabaka w rogu.	Widzicie Wszystko pochodzi stąd, że wy jesteście kupą skończonych osłów. Macie zupełnie ptasie mózgi. Powtarzaliśmy wam to chyba nieraz!	Wróć pan do obozu, dowiesz się tam o wszystkiem.	Zepsował się?	Zresztą zobaczymy Jestem bardzo ciekawy, co powie pan Cyrus o naszym dzikusie. Popłynęliśmy po człowieka, a przywozimy potwora! Ha, każdy robi, co może!	...13 marszbatalionu kompania 11.	A najwięcej?	Bo mogłoby pana nieszczęście spotkać.	Ciotko!...	Czy zauważyłeś, jak ona wymawia niektóre słowa? Zupełnie jak Swann. Jakbym go słyszała.	Dla pana prezesa, che, che, che, wszystko potrafię.	Dlaczegóż musisz?	Dobrze, że żyjemy i kasa uratowana!	Dwa lata temu.	Jestem tu, przy tobie, jedyna, czuwam nad tobą...	Kto tam? co wy za jedni, czy należycie do smutnych, czy do wesołych?	Kto? tu: hipnotyzer..	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	Pierwszemu lepszemu!	Postaw lepiej od razu coś większego! Coś, co przełamie fatalny los!	Questa infame vitaQuesta infame vita (wł.)	Si vous préférez être lâche soit! (fr.)	Siedem!	Skądże pan wiesz?	Sprawiedliwie gadają stryj Mikołaj, że Daniel cienki w pasie jak kazalnica u Panny Maryi... hi! hi! hi!	Tak, słyszałem, że mieszkańcy moczarów wierzyli w takie rzeczy	Tak, tak! Biały ogier arabski. Ale ty pisałeś do mnie o gniadej kobyle.	Tak.	Ten tu libacyjelibacyje	Tylko tyle?	Tylko?	Waść byś jej dał radę	Wszystko jest możliwe	Zamilcz! zamilcz...	Zupełnie! odpowiedziała Wanda
Próbowałem ci ja tych ludzi, ale mi żaden nie poradził. Słowo nie kosztuje, słów ci każdy nasypie, a co potem? językiem miele, ręką nie ruszy	Dajcie pokój tym pochwałom, kumie nie mam ja tak dobrego mniemania o sobie, jak wy we mnie wmawiacie, ale po waszych pochwałach więcej się szacować będę niż wprzódy.	Hę? ja? rozśmiał się rotmistrz: ot to dobre ja ociężały!	To powiedz matce, a dobrze będzie, jeśli i tato posłucha, że szkoda ich trudu. Twój tato z pewnością ciężko haruje na kawałek chleba. Mama twoja, domyślam się, zbiera grosz do grosza, żeby opłacić twoją naukę, a ty obracasz wniwecz cały ich trud. Myślisz, że nasi prorocy tak sobie, bez celu przemawiali? Byli takimi samymi biedakami jak twój ojciec. Zarobku ze swoich przemówień nie mieli. Im chodziło tylko o to, żeby ich słuchano. A ty co robisz? Grasz w guziki. Powiedz więc, proszę, grzeszysz tym czy nie?	A ja wcale nie jestem znawcą sztuki.	Ja przestraszyłem się małego pieska, a wielbłąd własnego snu.	Ja też współczucia nie pragnę, ale spokoju.	Stawiaj dwie! ja nie jestem taki, jak ty samolub.	Więc dobrze! Nie chcę ci rzeczy malować w czarnych kolorach, ale jest bardzo prawdopodobne, że każde dziecko będzie cię kosztować jeden ząb. Ja przy każdym dziecku straciłam jeden ząb.	Broń Boże! moje dziecko; ja téż nie dla tego to mówię. Ale widzisz, ludzie gadają...	Eh! to cała historia Spotkałem ją koło Saskiego Placu... szła z tym swoim amerykańskim ojcem... Stanąłem, mówię mamie, jak bałwan i patrzę, a ona na mnie i skręcają na wystawę sztuk pięknych, a ja za nimi...	Nie ma się o co strachać Nie zdarzyło się to panu po raz pierwszy i mogli już pana rozpoznać.	Proszę pana ja wiem, że sam nie możesz mnie pan stąd uwolnić, ale możesz moją prośbę przedstawić władzom, możesz wyjednać rozpoczęcie śledztwa, możesz mnie kazać oddać pod sąd. Pragnę stanąć przed sądem i nic więcej, niech wiem, jaką popełniłem zbrodnię i na jaką jestem skazany karę, bo niepewność gorsza jest od wszystkich tortur.	Cóż ja winien? Przez głosowanie postanowiły tak dzieci.	Ja właśnie lubię męskie gry. Nauczy mnie pan?	Milcz! Czy doprawdy jesteś tak ślepy i głuchy, iż nie zdajesz sobie sprawy, co odrzucasz, wybierając pozory chwały i blasku? Cóż jest twoim pragnieniem? Włożyć na głowę arcybiskupią infułę, mieć dwór, pałac, bogactwa, zasiadać w odświętnych szatach na tronie? Ty, dominikanin, tego najbardziej pragniesz? To jest twój cel umiłowany? Coś ze sobą zrobił, w jakie sieci się zaplątałeś? WładzaMyślałem przed chwilą, złudzony pozorami twego umysłu, że wyniosę cię do najwyższych godności walczącego Kościoła, mianując cię jednym z inkwizytorów Królestwa. A ty marzysz, żeby zostać arcybiskupem Toledo!	Tak, nad wszystkimi, mój panie Dumny jestem wobec ludzi, bo to są węże gotowe rzucić się na tego, kto je przerasta, a jednocześnie nie depcze. Ale dumę moją składam przed Bogiem, co mnie wyciągnął z nicości, abym się stał tym, czym jestem.	Taki był. Widno po dziadku OlgierdzieOlgierd (zm. 1377) żeby. w pole nie wyruszał. On zaś wytłumaczył to sobie, jako oną wieszczkę Turkowie posłali, by serce we wojskuwe wojsku  (gw.)	Nie powiadaj byle czego, panie Michale! Medyk, medyk... Zaś by szlachecka córka, z zacnej krwi, miała pójść za człeka tak podłej kondycji?... Raz ci to już mówiłem! nie może być!	Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy? Pan nam opowiada tę scenę tak, jakby się panu zdarzyła wczoraj„Na śmierć! Śmierć mordercy!” (...) Więc oni krzyczeli po francusku, ci Dalmatyńcy	A w stolicy dorośli chodzili do szkoły, a dzieci dawały łapydawać łapy tu: dziwna i ciekawa awantura (a zwykle stypą nazywa się uroczysty obiad po pogrzebie)., o raju.	Co on się tak bucibucić się (daw.)	Nie, przecie nie sześć, najwyżej cztery... Helunia bawi się tam doskonale, bo choć jej niczego dotykać nie wolno, ale za to jak ona się przypatruje zabawkom po nieboszczce...	Spytaj się pan czego nie będzie, na to łatwiej odpowiem. Pan po raz pierwszy na przyjęciu bratowej?	Widzę, że Roch nie na próżno kręci się po wsiach	Że co?	Ale, ale Był tu jaki młody człowiek dziś po południu?	Co też pan mówi, panie Dalcz? rzemieślnik zajmujący się odlewaniem przedmiotów z metalu. Czepiel, wzruszając ramionami.	Dobrze, to już dogłębnie przerobiłem i nie mam zamiaru pozwolić komukolwiek leźć mi z tym do oczu	O co idzie?	Pawłowa, powiadajcież, o co tu chodzi?	To prawda: ale ty jesteś sahibem i synem sahiba. Przeto nigdy nie daj się nakłonić do pomiatania czarnymi. Znałem chłopców świeżo przyjętych do służby rządowej, którzy udawali, że nie rozumieją mowy lub zwyczajów ludzi czarnych. Obcięto im płacę za nieuctwo. Nie ma grzechu większego nad nieuctwo. Zapamiętaj to sobie.	Ani mniej, ani więcej tylko o wysokość kwoty, jaką złożyłem u pani, a nawet... o wysokość procentu... Przyzna pani, że ta troskliwość byłaby dziwną ze strony pana Dębickiego, gdybyśmy nie mieli prawa zaliczać go do partii nam nieprzychylnej.	Dobrze! Zbliżcie się teraz trochę do mnie!	Eeee... to tylko tak bezbez (gw.)	Oto są naprawdę moje góry. Tak powinno by się mieszkać, wysoko ponad światem, w oderwaniu od rozkoszy i w rozmyślaniu o sprawach bezgranicznych.	To dobrze tak, i książę opowiadał to samo. Biedny kardynał! siedmiu ludzi w przeciągu dwóch dni, i to najdroższych swoich: ale dosyć już tego. Panowie, słyszycie! dosyć: zapłaciliście sobie za ulicę Feron i powinniście już być zadowoleni.	Ależ nie! bądź pod tym względem zupełnie spokojny. Ojciec od dość dawna już spłacił swoje długi. Nie były one zresztą wielkiemi, a przyczyna, dla których je zaciągnął był niegdyś, napełnia mię zawsze dla niego wdzięcznością i szacunkiem wielkim, które mię uszczęśliwiają...	W istocie, król, który ma rzadką pamięć fizjonomii, był tak łaskaw, widząc mnie w fotelach w teatrze, przypomnieć sobie, iż miałem zaszczyt widywać go przez szereg dni na dworze bawarskim, kiedy nie myślał o swoim wschodnim tronie (wiadomo panu, że go nań powołał kongres europejski i że król nawet bardzo się wahał z przyjęciem, uważając ten tron za niezupełnie odpowiadający jego rodowi, najszlachetniejszemu w całej Europie). Adiutant przyszedł mi oznajmić, abym pośpieszył przedłożyć swoje służby jego królewskiej mości, któremu to rozkazowi skwapliwie uczyniłem zadość.	Tylko tyle, że jestem za młoda na coś podobnego, że nie chcę mieć wobec was tajemnic, że się musi rozmówić z ojcem i że jestem bardzo wdzięczna za jego dobroć, ale jeszcze przez długi czas będę dla niego tylko przyjaciółką, niczym więcej.	Ale skąd! on mówi, że byle człowiek odłożył pierwszy tysiąc rubli, a jeszcze poznał taką piękną kobietę jak Stawska, zaraz polityka wywietrzeje mu z głowy.	Miłościwy panie! czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska mość między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi nie zgrzeszyli.	No, to powiem wszystko otwarcie, ale się ze mnie nie śmiej mój ojcze zawstydzony prawie odkrywając postać szatana na obrazie	Trudno. Jeżeli wcześnie pozbędziesz się go, to przyjedź do mnie.	Zgubiłeś mnie wuj z kretesem, bo nie tylko, że mnie kula w łeb w KiejdanchKiejdany (lit. Kėdainiai)	Jak to jużeś pan zasłużył na mą wdzięczność? Jeżeli tak pójdzie, to będziemy wkrótce dobrymi przyjaciółmi.	Tak żałuję że pan Korzecki nie może przyjechać. Obiecał, że nas odwiedzi, a już tyle czasu nie był... Kiedy się też znowu zobaczymy...	Tak, panie! Najzupełniej Masz pan słuszność, najzupełniejszą słuszność. Panicz Davy wie, że jestem nieodrodnym żeglarzem, tak jak i on	I typowy wielki pan. Można to poznać od razu. To nie jakiś dorobkiewicz udający pana, ale karmazyn rodowy. Widać to nawet z twarzy. Ma przy tym wiele pewności siebie i dumy, ale w dobrym rodzaju.	... nic z tego zgoła wynikać nie może Niech pani tylko spojrzy na swojego syna. Włosy ma takie same, jak pani, bardzo jasne i kręte, pani oczy niebieskie, i nos, i całą budowę głowy...	Ach! to obrazek, który dziś rano w książkach znalazłem.	Baczę, jakeś to me łoni przyjmowała.	Bo to niepoczciwe amory; ale są i zacne, od których chwała boża się przymnaża.	Bóg zapłać, mówię ci, pluń na to diable nasienie, przecież rozum swój masz...	Dlaczego oni tak się drą?	Dlaczego to mówisz?	Doprawdy nie myślałem o niczym, tylko o zemście.	Mnie tam nie do śmiechu.	Oto go masz	Prawie czekałem na pana Skinął głową Morycowi i Leonowi, uśmiechnął się do pozostałych, objął ręką w pas Borowieckiego i wyprowadził z knajpy.	Skąd pan o tym wie?	Tak, ale da mi pan dwadzieścia pięć ludwików komisowego i zapłaci mu pan jeden tom z góry	Tak.	Tak...	W celu przypatrywania się, jak to mam zwyczaj, biegowi rzeczy ludzkich.	Wiem Ale wiem nie swoimi myślami. To są już twoje myśli, ojcze.	Więc pani pierwszy raz?... Prawdopodobnie rodzina... opór... niezłomne postanowienie... zabita deskami prowincya... pierwszy występ amatorski... trema... powodzenie... poczucie w sobie Bożej iskry... marzenia o prawdziwej scenie... łzy... noce niespane... walka z otoczeniem... wreszcie pozwolenie... a może potajemna ucieczka w nocy... strach... niepokój... chodzenie do dyrektorów... angażowanie się... zachwyt... sztuka... boskość!	A gdybym chciał opowiedzieć coś bardzo ciekawego, na przykład o pani dyrektorowej Smolińskiej, która w tej chwili wychodzi?	A więc, pomyśl	Artykuł wstępny?	Ba, ale skoro się nie gra?	Coś zobaczył?... Gadaj!	Czy wyglądam na człowieka imającegoimać się (daw.) zawołał kapitan.	Drukują. Wydałem farbę.	Gdzie one są?	I cóż, moi przyjaciele Rzecz jest daleko poważniejsza, niż myśleliśmy.	I pan jesteś francuskim oficerem? Bardzo pan liczy na dyskrecję swoich słuchaczy.	Jakim sposobem?	Jakiż stąd wniosek?	Jakże będzie ze mną?	Jesteś pan tego pewien?	Już nie, moje dziecko! Przerwałam abonament.	Kce ko pani?	Mości panie przepraszam, żem go samego zostawił, ale inaczej uczynić nie pozwalał mi obowiązek gospodarza.	Nie chcesz już zatem ocalić Manuela?	Nie masz się asani czego gniewać.	Nie móc ofiarować geniuszowi Zła głowy w zamian za tę głowę! Oddałbym moją własną!	Niech mnie powieszą, jeśli nie jesteśmy już blisko miejsca, o którym wspominacie. Już mam brodę na wpół osmaloną. Ej! panie! chyba odkryję oczy, zobaczymy przynajmniej, gdzie jesteśmy.	Nudny jest ojciec jak...	O, gdyby nie on siedział w tej łupince, kazałabym ją rozbić!...	Och, tyś zgubiona. On cię urzekł, zatruł cię. Mówisz od rzeczy.	Panie...	Próżno dawaliśmy znaki, pan jest straszny.	Rozkaże najjaśniejsza pani spytać go?	Trzeba znaleźć tego, komu zbrodnia przyniesie korzyść, mówi zasada prawa.	Tsss! Prudentia et vigilantiaprudentia et vigilantia (łac.) mnie gdzie indziej czekają.	Upiłem się	Wacek! Wacek!	Winą?	Z przyjemnością, z przyjemnością, wzajemnie”.
Hrabina może nie jutro, ale nawet pojutrze wyjeżdżać rano Czas jest piękny a podróż można odbywać powoli. Lecz że drogi nie zawsze bezpieczne, król JM. ofiaruje jéj kilku ludzi eskorty, którzy aż na miejsce odprowadzą. Jest to z jego strony galanterya bezprzykładna... Za to powinna mu być pani wdzięczną.	A cóż? Potem ogień i krew, ogień i krew, ażby został sam chłop i sam robotnik, a wtedy ty jego budź, a nie daj mu zasnąć, a nie daj mu stworzyć sobie nowych bogów.	Także wam się to dziwne zdaje? Czwarty rok dobiega, jak się tu uczę. Co bym za matoł był, gdybym do tej pory ino do zamiatania wiórów był dobry.	A mówiłam ci: zawróć! Nigdy nie słuchasz! O cal ci kula przeleciała nad głową! Boże, Boże! Niby to wasza idealna policja! Taki człowiek swobodnie się obraca! Gdzież porządek! Ot, kryminał mógł być na gładkiej drodze, w jasny dzień! A mówiłam: zawróć!	Być może, że prorok weźmie was w opiekę, gdyż starałem się go na to namówić. Powiedziałem mu, że sława jego miłosierdzia rozejdzie się wówczas wśród wszystkich białych narodów. Tu dzieją się straszne rzeczy i bez jego opieki zginiecie niezawodnie z głodu, z niewygód, z chorób lub z ręki szaleńców. Ale musicie sobie go zjednać, a to zależy od ciebie.	Filo, właściwie nie jesteś lekkomyślna Pod twoją lekkomyślną powierzchnią kryje się poczciwa, wierna dusza kobieca. Dlaczego ją ukrywasz?	Gdyby zechciał się zabić, mógłby to zrobić dawniej... Zresztą i pistolet by wystarczył, nie dynamit	Ha! Orłowe gniazdo, ale nie wiadomo, czy się orzeł w nim znajdzie, jako był Wiśniowiecki, czy jeno wrona? Znaszli pana generała podolskiego?	Już milczę, Jadziuniu! Wszak to nie skarga była. Wiesz, że płacę bez szemrania.	Nic sobie z tego, bracie, nie rób bo to się może zdarzyć każdemu, że nie zapamięta sobie wszystkich tłustych i wszystkich chudych z imionami i nazwiskami. Chudych ludzi nieco trudniej zapamiętać, ponieważ jest ich na świecie bardzo dużo. Tworzą oni większość, jak to się mówi.	Nikogo, odpowiedziała Lassy... ale też i nie stara się o to...	Twój tatuś pomyśli, że to sen Oczom swoim nie będzie chciał wierzyć.	Bo zaczyna się od tego, że trzeba mieć klientelę, a na Freta pies z kulawą nogą nie przyjdzie. Można wprawdzie chodzić po ludziach i szukać zamówień, ale nie mając porządnego warsztatu, nic porządnie się nie da zrobić. Raz dadzą, a więcej nie. Konkurencja jest duża, pójdą do innego. Zaś co dotyczy kapitału na początek, to trzeba reklamę zrobić i temu owemu parę groszy wsunąć, czy to gdzie woźnemu, czy subiektowi, albo i na poczęstunek zaprosić. Tak mnie się patrzy.	Myślę o tem dawno. Żebyś nie był taki głupi, i rozumiał trochę sztukę, tobym ci opowiedział plan, bo pieniądze mieć będę każdej chwili. Ty wiesz, że ja mam do ciebie słabość, ale mnie nie zrozumiesz, bo jesteś bezbrzeżnie głupi i papla!	Przysłano z Pragi Włocha Ma listy do Augusta, do was i jeśli się nie mylę do wielu innych. Chcą go tu nam posadzić jak dozorcę, jak szpiega. To rzecz dla ciebie obelżywa! więc wiary w nas nie mają? Są więc ludzie, którzy im donoszą, że Elżbiecie się dzieje krzywda?	Słuchaj waszeć jeśli to sprawa z rycerstwem jego królewskiej mości, to inaksza facjatafacjata (daw., pot.) słowo, słowo honoru., ale pod kondycjąkondycja (daw., z łac. condicio)	To się tłumaczy, że pana nie zastałam w biurze, kiedy pan jest tutaj. A ba, sąd zawsze się znajdzie, kiedy chodzi o to, aby zrobić co złego. Przychodzę, panie margrabio, powiedzieć panu, żeśmy się porozumieli z synem, aby panu wszystko oddać, skoro tu chodzi o pański honor. Mój syn i ja wolimy raczej wszystko oddać, niż panu sprawić najlżejsze zmartwienie. Doprawdy, trzeba być głupim jak garnek bez ucha, żeby chcieć pana brać pod kuratelę...	Tak to, tak! Wszyscy gotowiśmy polec, bo zresztą to najłatwiejsza rzecz. Wszelako obowiązek każe nam, których Opatrzność naczelnikami uczyniła, nie samej tylko chwały szukać, ale i za pożytkiem się oglądać. Wojna już tak jak zaczęta, to prawda, ale przecie Carolus Gustavus pana naszego krewny i musi mieć na to wzgląd. Dlatego należy i paktowania popróbować, bo czasem więcej słowem można wskórać niźli orężem.	A to klapa! Co za świństwo!	A! Pani już tu, panno Marto! I wszystko do obiadu przygotowane! Jakże to dobrze! Pani Emilia była bardzo niespokojna.	Aha, będą! Albowiem będą... albowiem oni będą... e... e... będą cierpieć... e... e... błogosławieni, którzy będą... albowiem oni... e... e... oni będą cierpieć.... albowiem będą... e... Ale co będą? Czemu mi nie podpowiadasz, Mary? Jesteś niedobra!	Ale zawdy łąki nie będzie.	Bo ona jedynie pomaga, bo zasada homeopatii: similia similibus curantur, jest zasadą, naturze ludzkiej najbardziej odpowiednią, jest jedynie prawdziwa. Pan prezes stwierdza ją na sobie najlepiej.	Bóg z tobą! Ależ on tego nie zrobi!	Całkiem po prostu. Podrobiono moje pismo na odwrotnej stronie fotografii i wyznaczono spotkanie. „R. de Val.”, droga do Valognes, trzy kilometry, czterysta metrów, karczma Lion. Mój ojciec przybył, złapano go, to wszystko.	Cha, cha! ten pułkownik! Widzisz, ja zaczęłam już było rapsod wojenny i uderzyłam czołem co tobie? Chodź tu do mnie, przysiądź się.	Czegoś podobnego dziś już nie ma	Dlaczego nie będzie? Fabrykę zamykają?	Dlaczego? Dlatego, że jestem niewygodny, że moje wielkopańskie maniery rażą tego parweniuszaparweniusz dziecko urodzone poza związkiem małżeńskim. maglarki, dlatego, że ja tu powinienem być panem, nie ten łajdacki przybłęda, dlatego, że znieść nie może, iż ja, prawy dziedzic Koborowa, ja, potomek rodu, w naszym odwiecznym gnieździe rodowym muszę być panem!	Dlaczegóż pani nie próbowałaś uciekać?	Już ja to załatwię	Któż to, ta ona, wybrana?	Mieszka w hotelu „Bristol” pod nazwiskiem Elisabeth Normann. Czyż nie tak?	Na pół on martwy ale tej połowy, co żywa została dosyć będzie, aby ci dobrą dał pamiątkę.	Nie chcę skarbu, nie lubię kopać i idę na podwieczorek.	Nie martw się, Grzela, przemieni się jeszcze na dobre, przemieni...	Nie rozumiem	Nie tędy, Julku!... tylko nie tędy!	Nie wiem, coś ze mną się dzieje, z czego nie umiem zdać sobie sprawy. Zalewa mi się mózg i serce jakąś ciemną obawą. Niech doktór mówi, straszy mnie ta cisza okropna.	O tym właśnie myślę od początku, a ty dopiero po czterdziestu minutach przyszedłeś do tego samego.	O, to kochany dziadunio już mówi?	Prawda, jakie to śmieszne?	Tak, ale wy się na tym nie rozumiecie.	Tak, tak, ale po co to wszystko?	To już na pewno w przyszłą niedzielę.	Ty jesteś moje drugie dziecko... Moja jedyna! Nigdy, przenigdy o tobie nie zapomnę. Na śmiertelnym łożu będę pamiętać twoją twarz i twoje imię. I on	Widzisz, Nikodem, ty pewno nie wiesz, że ja bardzo za tobą tęskniłam, bo wiesz, że nawet kochanka nie mam, wciąż czekam na ciebie. Szukałam cię, ciągle myślałam, że jednak wrócisz, że nie zapomniałeś.	A ot, tam! Wieże widać.	A tak.	Astralne remanenty	Bo deszcz leje. Psy siedzą gdzieś w kącie.	Bo skąpo płynie na inne... niższe.	Będą się i do ciebie śpieszyły, Józia, będą...	Chyba wystarczy Wszyscy będziemy wisieć i prażyć się na słońcu przez twoją nieudolność.	Cygani jak ten pies	Czyś cierpiąca?	Często tu do was przyjeżdżają ludzie z Zachodu?	Cóż mam mu mówić?	Do jutra	Dobrze, ale jeszcze za mało patosu, za mało!...	Dokąd? do pana Sapiehy?	Ha! Udawaj niewiniątko: już ty mnie dobrze rozumiesz.	Hm! Piękna godność!	I czegóż się teraz boisz?	I mnie taki los spotkał	I teraz powinien by pan wyruszyć.	Ja poczekam.	Jak Boga ko!...	Jak na teraz, cała	Jakież na przykład?	Jakto!... żądała głowy mojej od kardynała?...	Jest tu schwytany żołnierz, jeden z tych, którzy mi pomagali waszą książęcą mość porwać. Ja dawałem rozkazy, on działał jako ślepe instrumentum. Tego żołnierza zechciej wasza książęca mość na wolność wypuścić.	Jestem powstaniec, nazwiskiem Józef Odrowąż.	Już ostygłem i ostudzam się ciągle	Masz babo placek!	Muszę ciągle myśleć o tym, jak też wygląda	Mówcie swoje, a ja postaram się przypomnieć sobie niektóre okoliczności.	Młody, mógł mieć dwadzieścia siedem, osiem lat.	Naprawdę?...	Niech ojciec...	O nieśmiertelny! ój Zakon jest w tobie: chrześcijanie bluźnili przeciw temu Zakonowi i dlategom ich znienawidził.	Ojciec, Syn dorzuciła Hanka.	Ot, gadacie panie, jak ten wiatr wieje. Ktoś wam bajek naplótł gwoli postrachu, a wy wierzycie.	Panie przerobiony! rzekł obracając się do młodego, gdzież obiecana zapłata?	Pewnie Wicek Płynie na tamten brzeg, bo dziś łowią ryby.	Prawda. Jestem straszliwie samotna i nieszczęśliwa. Oddam ci się dziś. Wierzysz chyba, że jestem dziewicą?	Przecież wolno mi go trochę popchnąć.	Póki jeszcze prosimy po sąsiedzku!	Rycerz, Rozstanie	Tak; przed kilku laty szczenięciem wywiózł go z Zawrocia i podobno lubi go aż do śmieszności, graniczącej z bzikiem...	Ten na czole swym nosić będzie krwawą kresę...	Trucizna, Kara, Prawo	U pani de Champignelles?	Umiem.	Widzieliście go!	Wiem o tym.	Więc książę rychło nadciągnie?	Wszyscy po trochu, a Kessler, Bucholc, Müller najwięcej.	Znowu zbrodnia!	Że policja poszukuje morderców
Michał, widzi pani, już z rok do Antolki chodzi i chce z nią żenić się. Może co z tego i będzie, tylko nie zaraz, bo stryj i ja nie pozwolimy jej w szesnastu latach za mąż wychodzić. Jeżeli wiernie kocha, to niech jakich lat dwa albo i trzy poczeka, póki dziewczyna wzmocni się w sobie i pomądrzeje. Drugiemu smętny byłby ten odkładodkład	Mej dojrzałości najcenniejszym sprzętem jest on poniekąd. Gdy już skleroza doskwiera przedwczesna i trawić nie mogę, systemu Muellera ćwiczenia uprawiam pod jego kierunkiem z zachowa nim wdzięku. Lalka jest podła, z ludzkimi sposoby zbyt spokrewniona. Jeżeli nacieram, ona grzbiet nadstawia; jeśli w łeb wytnę, wyprasza się kozłem, a skoro tylko za grdykę przycapię, pokornie się płaszczy. Uporu nie zna, zdradę wciąż knuje, myśli podchwytuje, których nie rozumie, pokory nie czuje przeznaczenia swego, po prostu żyje, jak pierwsza lepsza społeczna figura dość marnie płatna.	Jednakże znała twój adres. Strzeż się! Przyjmujesz w swojej kawalerce szykowne kobiety, a ja tego nie ścierpię, mój ty cudny chłopaku!	Nie doczekasz się, żebym ja cię pocałowała	A ja chciałem panu zaproponować, by do Syjamu raczył się udać, gdzie zrobi karierę. Natychmiast mógłby pan objąć posadę w randze ministra na królewskim dworze. Z wielkim powodzeniem tumanić potrafi pan obcych i swoich, nie pozwalając nikomu na to, by się pokusił o docieczenie, czy też przypadkiem i w jakim stopniu nie raczył zbałwanieć sam pan szanowny.	Hm? Sztuka, Artysta, Samotność, SławaWstąpić do klasztoru, zostać rzemieślnikiem!... Wcale niezły ratunek dla Pawluka i jemu podobnych chłopców z kawiarni Jedno i drugie może z nich uczynić mistrzów, o ile nie stali się już beznadziejnymi „artystami”. W przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak oddać się pod opiekę literatów. Mistrzami to ich nie uczyni, może wszakże zrobić sła­wnymi.	Dlaczego oni nie zamyślają się nigdy o życiu przyszłem?	A jednak!... Kiedy młynarz mnie pocałował, ona wiedziała o tym i omal nie umarła z tego powodu, że już się jej wiele nie należy.	Opowiadam więc dalej. Rzecz tak się miała: kupcy Kadyksu posiadali przywilej, na którego mocy do nich należało przyjmowanie wszystkich towarów przybywających z Indii Zachodnich. W sprzeczności z tym przywilejem było wynoszenie w zatoce Vigo na ląd pieniędzy przywiezionych na galionach. Zanieśli więc skargę do Madrytu i wyjednali u słabego Filipa V, że konwój, nie wynosząc na ląd swego ładunku, pozostawać będzie pod sekwestrem w zatoce Vigo, dopóki floty angielskie się nie oddalą.	Może trędowatym? Boję się, że z twoją dialektyką możesz się łatwo nawrócić na totemizm nawet, a poza totemizmem nie ma już nic	Ona? Przecież ona nie ma pojęcia o biciu! Najwyżej postuka naparstkiem po głowie. Kto by się tym przejmował! Ciotka tylko dużo gada, ale gadanie nie boli, chyba że zacznie lamentować. Słuchaj, Jim, dam ci moją szklaną kulkę, wiesz, tę białą.	Dobry wieczór, moje dziecko Takem się w téj chwili zagniewała na Marysię, że nie uwierzysz. Wyobraź sobie, ta nieznośna dziewczyna...	Chętnie panu wierzę. Zrobiła to w takim razie z własnej inicjatywy. Zresztą jest to nieważne. Chciałam dać tylko panu dowód, że jestem dość ostrożna na to i dość doświadczona, by nie zostawiać jakichkolwiek kompromitujących śladów. Zapewne swoim oskarżeniem może pan spowodować to, że mnie aresztują i przez kilka dni, a nawet tygodni zatrzymają w więzieniu. A niczego mi udowodnić nie potrafią. I będą musieli mnie zwolnić na skutek interwencji mego poselstwa, które również nie jest poinformowane o roli, w jakiej tu przyjechałam. Proszę zastanowić się przy tym, że z wielką łatwością uwierzą mi wszyscy, gdy wyjawię motywy pańskiej denuncjacji. Rezultat będzie ten, że ja wyjadę wprawdzie bez dokumentów, o które mi chodziło, ale pan powędruje do więzienia nie tylko pod zarzutem bigamii, lecz i z piętnem podłego oszczercy, który dla uwolnienia się od swojej prawowitej małżonki oskarżył ją o szpiegostwo. Pańska obecna żona, a właściwie pańska kochanka, o której honor tak panu chodzi, też nie wyjdzie z tego zbyt czysto, zważywszy to, że bynajmniej nie będę robiła tajemnicy z jej myszkowań w moich rzeczach. Oboje będziecie wyglądali niezbyt pięknie. Para kochanków, udających małżeństwo, knuje przy pomocy nędznych środków spisek przeciw porzuconej prawowitej żonie.	„Tkaj nam natychmiast lekkie suknie do tańca. Nie możemy się ruszać w tych sztywnych spódnicach i giniemy z gorąca. Ale musisz zwilżyć nić śliną pajęczą, bo inaczej się urwie, i tkając, wrobić w materię kwiaty, które rosły w ogniu, śpiesz się, gdyż inaczej zginiesz”.	Coś podobnego nigdy się nie przygodziło... To niepodobne do wiary!	Zdaje mi się... że dosyć lubię towarzystwo, tylko nie bardzo umiem być człowiekiem miłej zabawy, gdyż pochodzę...	Ja nie sądzę mówił, biegnąc piórem prawie równo ze słowami margrabiego.	Ja nigdy złych nie robię.	Oczywiście, Pan Bóg obżartuchów stworzył, więc Pan Bóg będzie się o nich kłopotał Już raz dostałeś słupka, a teraz wart jesteś, żeby cię posłali na pierwszą linię. Kiedy ja byłem pucybutem u pana oberlejtnanta, to mógł mi we wszystkim zaufać i nawet przez myśl mu nigdy nie przeszło, abym ja mógł jemu coś zeżreć. Gdy się fasowało coś takiego specjalnego, to zawsze mi mówił: „Weź to sobie, Szwejku” powiada mój oberlejtnant	Ja nie wiem, co to jest być głodną	Nie chciałem wam przeszkadzać.	Nie ma	Ostrygi doskonałe! słowo daję, nie jadłem u hetmana B... lepszych! Jak świeże!... A ty, królowo?	Więc nie potrzebuję panu tłumaczyć, o jaką posługę chodzi?	Zobaczymy! I nie chcesz ztąd iść? Mów!	To ta od Swiniagłowy, co za Matertera ją wydali, za Fryca, szeptali niektórzy. Nażyła się ona, nażyła dopóki jej księża nie nawrócili do pokuty. Jeździł do niej Sreniawita, była i u króla, skakała i śpiewała aż się na łzach skończyło.	O, tak nie można! Ja panią odprowadzę.	I nic już nie można jej pomóc?	Dziwię się że matki w tym kraju noszą swe dziatki przez dziewięć miesięcy w żywocie, zważywszy, iż w domu nie mogą ich ścierpieć i chować ani przez dziewięć lat, najczęściej zgoła ani przez siedem. Co rychlej kładą im koszulkę na suknię, obcinają im na czubku głowy co nieco włosówkładą im koszulkę na suknię, obcinają im na czubku głowy co nieco włosów dziękczynne modły. (jako był zwyczaj czynić na cześć Oromasisa, wedle zakonu Zoroastra); ale same lamentacje i gorzkie żale, jakimi czczono demona Arymańskiego; i wszystkie, tak młode, jak stare, zanoszą ustawiczne modły za swych rodziców i krewnych, którzy pozamieniali je w ptaki.	Myślę przez to, że nie mogę cię poślubić Sądziłam, że będę mogła... ale nie mogę!	Nie spotkaliśmy nigdzie śladów erozji, a to dowodzi, że tu nigdy wody nie było; to zaś świadczy o braku powietrza, a więc i życia	Jak on się zachowywał w czasie przed znalezieniem papierośnicy w palcie?	Prawdę przynoszę zawsze; przekona się mama jeszcze o tem	O tak! Rozumiem dobrze, że przysięgi tej łamać nie wolno! Słyszycie? Jan nie opuści swej żony, mimo że go czekają wszystkie cuda Portugalii!	Chyba mnie do kąta nie postawisz?	Dlaczego o mnie zapomnieli? Czemuż nikt nie przychodzi?	Nie puszczę. To jest łóżko samej pani dziedziczki.	Schultzów i nie Schultzów. Wszystko jedno. Głównie, aby był ruch. Czy nie wszystko jedno, czym podpalam stóg, hubką, zapałką, świeczką czy łachmanem umoczonym w nafcie. Byle ogień był.	Tu przeprosiny nic nie pomogą!	Panienka!... oj, panienka ty, delikatna, śliczna, jak ta królewna... Jak tylko on ciebie do Koźlukowej chaty przyprowadził, ja zaraz pomyślałam sobie: ot, Boże mój, Boże! chłop, taki prosty, a zachciało się jemu królewny. Mnie nawet dziw bierze, że ty za takiego prostego chłopa poszła...	Że ja was poznałem hrabino, to nic dziwnego, poznałbym was wszędzie i nie za królowę przebraną. W królewskim stroju tak wam naturalnie; lecz że wy mogliście mnie poznać...	Jak rozkazano Moja żona i córka krzyczały wraz z innymi: „oby żył wiecznie!”, a ja skakałem do wody i ciskałem wieńce do statku waszej dostojności, za co miano mi płacić po utenie. Zaś kiedy wasza cześć raczyłeś wjeżdżać łaskawie do miasta Atribis, mnie naznaczono, abym rzucił się pod konie i zatrzymał wóz...	Ciebie się pytają, filozofie? Z Sandomierskiego? Jeśli z Sandomierskiego i Olbromski, to powinien być bratem czy krewniakiem Piotra...	Jak to z twojej? Przecież bili się o kwestie sportowe?	Weźmiemy się do nich czy dać spokój?	Tak, w świat ducha schronić się przed wszystkiemi burzami życia, to jedyna ucieczka.	Może pojadę, jeżeli zaproszą, A o braciach moich... rodzonych... (znowu uśmiecha się), co pan Bolesław słyszał? Może nawet którego z nich widział?	Mówi, że go tu coś trzyma, alkohol w gardło wlewa i że mu się w tej rozpaczy lepiej pisze.	A ja?	A ja Kamę kocham jeszcze więcej.	Moje dzieci... moje dzieci... ale ja!...	Przyniosłem proszę pana feldkurata, zamiast dwóch butelek orzechówki takiej, jaką pije pan kapitan Sznabl, od razu pięć, żeby w domu był pewien zapas i żebyśmy mieli co pić. Czy ludzie mogą zabierać teraz ten fortepian? Bo lombard niedługo zamkną.	Za co?	Przyjdę na licytację, ależ teraz muszę iść do mego zabójcy...	To tym bardziej, bo może Skrzetuski w takowe popaść terminy, w których trzeba mu będzie pomóc.	Z kim? Z Łohoyskim może? Mówię ci, że kokaina... Jak możesz nawet pytać o to. Masz brom albo chloral? Dawaj prędko.	Mam więcej niż to w portmonetce Pani Morrison dała mi pięć szylingów, a pani Medlock dała mi też pieniędzy od pana Craven.	Tak? A jeśli będzie tęskniła za tobą, płakała i jęczała, jak to zwykle robią takie głuptaski, to cóż wówczas pocznę?	To będżemi mi zaraz widżec Gdże są mi teraz, pan Mactonal?	A innym razem, to miesiąc i dwa i trzy ani spojrzy i tak samo inne dziewczęta zaczepia...	Ależ to geometria	No to go zgaszą.	Tak Robił to bardzo często.	To tak pan myślisz o swojej przyszłej połowicy?	To tu, Antoni, otwórz.	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	A ba, to groszaki	Ale Paulina?	Jak to pani Józefowa wszystko akuratnie pamięta!	Królikowski, tak jak ty?... Jesteś krowienty, mój artysto!	Może płastuga!?	Ponieważ to métiermétier (fr.)	Tak jest.	To nieprawda!	Bez przerwy, bez przerwy	Cóż król?	Dobrze-by było abyś pan odwiedził swego przyjaciela... tém bardziéj, jeśli chory...	Ha, trudno.	Jakto?... czyżbyś pragnął...	Jeńcy?	Kiba tave apkerėjo ta begėdė! o kad ji skradžiai žemę nueitų.	Kłótnia	Moja matka jest wiedenką.	Musisz wiedzieć czy twój przyjaciel Manuel obmyślał wraz z tobą te piękne, ambitne plany?	Nastąpiłem na żabę	O jedno tylko chciałbym pana prosić.	O kim mówisz, Jerzy?	Ona?... Ona jest śmiertelną nieprzyjaciółką wyścigów!	Opowiedziałeś matce?	Ot i on!	Panie Fernandzie, znasz ich?	Petroniuszu!	Przestrzeż go tedytedy	Spod księcia Janusza?	Twoja, ojcze!	Wokulski	Zafundujesz pan Dobkowi parę wódek, a on sztukę poprowadzi.	Zasadnicza idea ta sama	Zły go opętał, przeciek dobrodziej wypędzali z niego diabła.	Święcie mówicie czyńcież wedle tego.
Czy pani wie, dlaczego wózek taki ciężki? Proszę nie myśleć, że ja wiozę tylko swój dobytek. Mam tu skarby po nieboszczyku panu.	A cóż nam przeszkadza puścić się w drogę, czyż piętnastu mil nie da się przebyć nocą? Droga jest prosta, równina przed nami, nie ma więc obawy zabłąkania się.	Dlaczego nie przyniosłeś palta do zeszycia? A sznurowadła nie związałeś tymczasem?	A cóż babunia myśli? późno bardzo rozeszliśmy się, nie warto już kłaść się w łóżko pomyślałem sobie, i ot przybiegłem do babuni na kawę.	A do czego u ciebie ochota jest? Ty do niczego ochoty nie masz!...	Bardzo mocno nie bierzcie mi tego za złe, ojcze.	Chyba nie	Co znaczy, Beniaminie, na prowiant? Czy masz zamiar wozić ze sobą kuchnię? W jakim celu? Czy to po drodze nie ma szynków, zajazdów?	Dlaczego ma się podobać, wuju Sibie?	Gdyśmy z Barabaszem czasu swego u króla miłościwego byli i gdyśmy na krzywdy i uciski nasze płakali, pan nasz rzekł: „A to nie macie samopałówsamopał	I uważa profesor, wszystko byłoby w porządku, ale w zeszłym roku diabeł go opętał. Przychodzi do mnie, całuje mnie w rękę i mówi, że się chce żenić. Uważa pan: chce się żenić! Zdurniałeś, powiadam. Po co tobie się żenić?... Przy córce mieszkasz, baby nie potrzebujesz. Stary pryk z ciebie. I z kimże się chcesz żenić?... A, powiada, z Małgośką od Lawończuka. A Lawończuk, trzeba profesorowi wiedzieć, to biedak nad biedaki. Ziemi dziesięcin dwie czy trzy, a chałupa pełna dzieci. Głodem przymierają. Ta jednak Małgośka była niebrzydką dziewczyną. Nieraz ją tam matka do roboty w ogrodzie brała, to zauważyłem, że niebrzydka. Tylko zmizerowane to, zachudzone... No, ale pobrali się. Dałem im tam krowę i myślę sobie: co to z tego będzie?... Aż i niedługo czekałem. Patrzę, na folwarku parobki i  dziewuchy wciąż się śmieją i śmieją, palcami polowego wytykają. Aż i on sam do mnie przychodzi. Prosi, by go nocnym stróżem zrobić. Zacząłem wypytywać o powody, a on mi do nóg. Rady nijakiej znaleźć nie mogę Jak mnie  wielmożny pan nie wyratuje, to sczeznąć przyjdzie. Zacząłem się dopytywać. A okazuje się co. Że żona mu, gdy tylko się odpasła, na prawo i na lewo z parobkami się puszcza. On w pole, ona do parobków. A wie profesor, co ja mu na to powiedziałem?	Jak to jak możesz mówić, żeś nie czuł przyjemności! Babka opowiadała nam, żeś nie uronił ani słowa z roli Bermy, żeś wybałuszał na nią oczy, i że ty jeden zachowywałeś się tak w całej sali.	Jaśnie panienka zaczyna zaraz dywagować, jak tylko wchodzi w nie swoją sferę kwestii społecznych. Niestety, eksperyment pokazujący, jak by było, gdyby było całkiem inaczej, jest niemożliwy, wobec tego...	Jeszcze nas nie uczyli.	Mnie się nic nie zdaje bo ja nie czytałem tyle, co wy, panie, tych pism błędnych, ale mimo to przysiągłbym, że te wszystkie mary, otaczające nas, nie są bardzo katolickie.	Może nie początkowo potem, gdy się wszyscy przekonają, jak smaczne i pożywne jest wino, zarabiać będziemy znacznie więcej.	Mój drogi chłopcze, mówi się o tym dopiero od sześciu tygodni, a angielska publiczność nie zdobyłaby się na taki wysiłek umysłowy, aby mieć więcej niż jeden temat na trzy miesiące. W ostatnim jednak czasie szczęściło się jej. Miała mój rozwód i samobójstwo Alana Campbella. Obecnie ma tajemnicze zniknięcie artysty. W Scotland Yardzie wciąż utrzymują, że mężczyzna w szarym płaszczu, który dziewiątego listopada wyjechał nocnym pociągiem do Paryża, był biednym Bazylim, a policja paryska twierdzi, że Bazyli wcale do Paryża nie przybył. Za kilka dni usłyszymy zapewne, że widziano go w San Francisco. Dziwna to rzecz, że wszystkich zaginionych widuje się zawsze w San Francisco. Musi to być cudowne miasto, posiadające całą przyciągającą siłę zaświatów.	Nie	Nie po naszej woli się stało ino tak, jako chciał Pan Jezus i jako jest najlepiej dla ciebie i dla nas.	Nie po-je-dziesz!... Pozwólcie mi przynajmniej umrzeć, jak mi się podoba. Nie chcę pożegnań... łez... awantur...	Nie to tylko. Wówczas już dostrzegłem coś dziwnie słodkiego i rozważnego w tobie i w całym twym otoczeniu, coś, co gdzie indziej przedzierzgnęłoby się w smutek, tu zaś było słodyczą samą.	Nie! Tobie już nic nie zrobią! Trzeba będzie powiedzieć mej żonie królowej, by się tu osiedliła! Ma ona właśnie znieść kilka jaj!...	Nie, nie wiedziałem.	Niechby jeszcze padało, czyste złoto, nie deszcz.	Patrzajże to on naprawdę myślał bez pożegnania odjechać. A przecież to wojna, mosanie! Kto wie co komu jest zapisano, a i tak jeszcze chciałem ci co powiedzieć. Komendę wziął Jur z Borowiczek z Gintowtem, to dobrze, bo to ludzie jak mur, ale szlachta się trochę popiła, uważaj tam z łaski swojej... żeby się ta hołota gdzie nie pogubiła po drodze. Oj! Bo to widzę i na oszmiańską już termin przyszedł.	Pozwól im podejść blisko kwadrans drogi oddziela nas od miasta. Więcej to czasu, niż potrzebujemy, ażeby się zastanowić; jeżeli stąd się wyniesiemy, nie znajdziemy już nigdzie miejsca, równie odpowiedniego. A oto właśnie, moi panowie, mnie teraz przychodzi do głowy myśl doskonała.	Waćpan nigdy nie masz pieniędzy!	Więc Tatarzy odjechali? Czemu odjechali?	Zapewne; ale powiedz mi, Conseil, czyś jeszcze nie poklasyfikował tych wspaniałych okazów fauny morskiej?	Zawinił pan, ale, niestety, prawo kary nie należy do mnie.	A co? Jak z waszecią spokorniała? Jak się pięknie zasubmitowała? Dajże już waszeć pokój tym głupim kratom i tyraniom. Do kogo już ona teraz ma uciekać, kiedy tamten zabit? I po co złe języki budzić? Już i tak całe miasto krzyczy na pana konsula, że katujesz dziewczynę.	A czy tam Pan Bóg jest?	A cóż pan wiesz?	A to co innego	A ty, Dmytruś, wierzysz?	A w czymże im pani uchybi, jeśli pani choć trochę przestanie więzić i krępować siebie?	A, Jergutėlyčiau, kaip panelė gražiai pasakojo!	Ach... krewny mój, szczur Szua, mówił mi...	Bardzo przystojna panna, tylko po co utleniła sobie włosy.	Bo gdybym się obudził, ból gardła mógłby się obudzić również, a myślę, że lepiej, abyśmy sobie obaj wypoczęli...	Bo ja wiem... Wariat to on jest, ale może by potrafił zapanować nad sobą...	Być może.	Było trzeba. Będzie trzeba: was zabiję albo kurczątko.	Chyba	Chyba niemożliwe?	Co chcę, to chcę.	Co może być wesołego? Jeszcze się więcej tylko popiją.	Czy i pan pojedzie?	Ech, dziecko, nauczże się rzemiosła Książka, chociażby była arcydziełem, musi stać się pod twoim piórem stekiem idiotyzmów, dziełem niezdrowym i niebezpiecznym.	Gubernator Murcji, don Fernando, to twój krewny?	Ha, ha, ha, wiesz Berta, że to jest pyszny witz. Fryc i obrzydzenie wesołego życia! Ty jesteś znakomita, to ty niewiele znasz swojego męża	Handel, Interes	I czytała ją pani?	Istotnie, tak, istotnie	Ja sama położę cię spać.	Ja? Nic. Mówiłem, że sporo kosztuje założenie takich dzwonków; a powiedz mi, na co im one?	Jest pan zdziwiony, panie Blumkiewicz?	Kiedy się już kocha... tak... zdaje mi się, że wtedy przebacza się wszystko i...	Kiej obiecuję, to jakbyś już miał na wozie.	Kochana matko Co za nieszczęście!	Kto granicę swego „ja” przekroczy, ten tylko zro­zumieć jest zdolen cudze cierpienie. Kto swe „ja” zniszczy, ten dopiero odczuć je potrafi.	Kto ją zgadnie? raz patrzy tak jakby się gniewała, czasem jakby się litowała.	Major Cavalcanti.	Mary! Czy ty mnie kochasz?	Mon cheri, ty się śmiejesz ze mnie, a ja się i tak przyznaję, że lubię, aby wszystko wyglądało porządnie, nowo...	Może „Nautilus” mógłby nam się przydać, żeby opuścić Wyspę Lincolna i dotrzeć do jakiegoś zamieszkałego lądu.	Możesz poznać kogo zechcesz.	Na drugiej stronie rzeki. Czeka!	Na południu	Na to trzeba czekać pełnoletności Hanki. I owszem. Mamy czas.	Najpierw, gdzie jest twoja żona?	Nieźle byłoby również zacytować parę sądów sławnych krytyków	No, DżekDżek (daw.)	Osiemnaście tysiącznych (1,018) dla Morza Jońskiego, a dwadzieścia osiem tysiącznych (1,028) dla Adriatyku.	Otylia, wdowa po Paczuli? Ona wciąż jeszcze na waszym folwarku?	Owszem!	Pani Ostrowska czeka ciebie od godziny. Otrzymała jakieś listy, potrzebuje rady w niemieckim języku.	Panie Pencroff czy będzie łaskaw wziąć moje buty i przymierzyć, czy dobrze pasują do śladów?	Panie Sadowski! pan szczerzej mówisz od innych, co myślisz, bo reputacja pańska zabezpiecza go od wszelkich podejrzeń...	Panie Świerkoski, poślij pan przez swojego robotnika list do Osieckiej, bo piszą, że pilny, a mój Roch po wczorajszym pogrzebie jeszcze nieprzytomny.	Pewnie!... I do niego uciekniemy, byle się pokazał!	Proszę mnie puścić Szukałam tej paczki. Zapodział mi się gdzieś klucz od bieliźniarki.	Przeciwnie, przeciwnie, mój panie Wydaje mi się, że ta afera pozostaje w ścisłym związku z katastrofą, o której mówimy, a śmierć generała Quesnel odkryje nam być może ślad wielkiego spisku wewnątrz kraju.	Płakała? biedna! Ja idę właśnie do niej. Bądź pan zdrów.	Rany boskie! Gdzież... gdzież, do diabła, wyście siedzieli? Powinienem się był domyśleć, że to podstęp!	Ratuj!	Sam pan powiedział: „nikt”	Skąd się tutaj wziąłeś?	Szelma!	Słuchajże, musisz nas wypuścić na dwie godziny koniecznie.	Słyszałeś?	Tak.	Także to o mnie mówił?	To prawda. Ale co ja lepszego mogłem wymyślić we dwa lub trzy tygodnie, niż w tydzień? Miałem pewne skrupuły i z którym pożycie może być trudne.	Tyla odrobi, co pies napłacze. Niech se kaj indziej szuka, dosyć się łoni naszczekała przed całą wsią na ojca, że ją ukrzywdził.	W charakterze... po prostu podporucznika à la suite.	Wasza miłość! dawnom to chciał uczynić, co teraz czynię.	Wierzę	Wychodzę	Zrozumiałem ja bardzo dobrze, wielmożny panie wszystko, coś mówił; ale chciałbym, żebyś mi raczył wytłumaczyć jedną rzecz, która mnie mocno frasuje i właśnie mi w głowę zajechała.
Jak możesz mówić takie rzeczy do mnie, który od chwili, gdy cię poznałem, każdego dnia dowodzę, że wszystkie moje myśli i całe życie podporządkowałem twojemu życiu i twoim myślom? Co wzbudziło twą ufność wobec mnie? Czy nie mój honor? Gdy powiedziałaś mi, że jakieś nieokreślone przeczucie każe obawiać ci się wielkiego niebezpieczeństwa, zaoferowałem ci pomoc, nie prosząc w zamian o żadną zapłatę prócz szczęścia, że mogę ci usłużyć. Czy od tej chwili, słowem jakimś, gestem najmniejszym dałem ci powód do żalu, że to mnie właśnie wybrałaś spośród tylu, co z ochotą gotowi byliby umrzeć dla ciebie? Powiedziałaś mi, że jesteś zaręczona z panem d’Epinay, że ojciec tak zadecydował; a że cokolwiek pan de Villefort postanowi, musi się spełnić, tak też bez wątpienia będzie i w tym wypadku. Dobrze więc, usunąłem się w cień, zdając się nie na własną wolę, nie na twoją, lecz na bieg wypadków, na Opatrzność, na Boga. I oto pokochałaś mnie, ulitowałaś się nade mną i wyznałaś mi to. Dziękuję ci za te słowa, proszę tylko, byś czasem mi je powtarzała, bo pozwalają mi zapomnieć o wszystkim.	Jeszcze jeden sposób, aby mnie złapać! Wąchacie się tu wszyscy jak złodzieje na jarmarku. Jeżeli Dawid to wynalazł, nie potrzebuje mnie, jest milionerem! Do widzenia, miłe ptaszyny, dobranoc!	Wszystko to dobre ale jeśli on tak szczerze nam życzy, to czemu sam do nas nie przyjechał, zamiast się jako wilk koło nas przemykać i ludzi nam kąsać?	Na pewno. Oczywiście z niejakim utrudnieniem. Ale nie jest to niemożliwością.	Nie... Dostaniemy gotowe. Proszę zostawić to mnie, a jutro, gdy się panowie obudzą, znajdą taką kolekcję kapeluszy, kaftanów i spodni, że na pewno to panów zadowoli.	O, nie! Niestety nie! Wolałbym, żeby tak było, ale to dziecko wszystko pamięta! Schnie i marnieje z tęsknoty. Podobno był to miły i wesoły chłopczyk, teraz stał się ponury, mrukliwy, siedzi w ciemnym kącie i płacze. Na nikogo patrzeć nie chce. Długo nie mogłem słowa z niego wyciągnąć, na koniec zrozumiałem, że on ma żal do wszystkich, do wuja, do mnie, do całego świata.	Wyobraź sobie, że cały czas jechała za nami ze swym taborem, ale nikt do tej pory o tym nie wiedział. Kiedy spostrzegłam ją, pomyślałam, że znowu chce mi dokuczać. Nie wiem, czy łaska boska ją dotknęła, czy jakiś cud odmienił, bo weszła drżąca, skruszona, uklękła przede mną i szlochając prosiła, abym jej przebaczyła. Powiada, że umiera ze zgryzoty, że już dawno chciała się ze mną pogodzić, tylko brakowało jej śmiałości. Ale ktoś jej powiedział, że chrześcijanie przebaczają najcięższe winy, więc zdobyła się na odwagę; chce mnie przeprosić i błagać o zgodę w imię mojego Boga. Podniosłam ją i zaczęłam ściskać, zapewniać, że wszystko będzie dobrze. Ale ona jeszcze nie mogła się uspokoić. „Nie uwierzę	Sposób był jeden. Najprostszy. Zrezygnować z beznadziejnej drogi prawniczej i postarać się o to, by wojewoda, jako najwyższa władza polityczna, wpłynął na Niewiarowicza. O, ja wiem, że i ta droga nie należy do łatwych. Powinien pan wprost zwrócić się do wojewody. Całkiem prywatnie. Nie ze skargą wydalonego urzędnika miejskiego, lecz jako obywatel poszkodowany na honorze, uważa pan, na honorze, samem posądzeniem o nieprawomyślność. Jeżeli wojewoda uwierzy panu, wówczas znajdzie wiele możliwości wyświetlenia sprawy. Zaznaczam jednak jeszcze raz, że winien pan zwrócić się doń nie jako do dygnitarza, lecz jako do autorytetu, że tak powiem, moralnego. Rozumie mnie pan?	Z przeproszeniem jegomości, nie cyganiłem, bom też szlachcic do równości się z każdym poczuwający, nie Cygan, chociaż dzierżawami chodzę, póki Bóg nie da osiąść na swoim. A ten pierścień dał mi pan Kmicic na znak, że to, co mówił, to prawda, a ja zaraz waszmościom słowa jego wiernie powtórzę, bo widzi mi się, że tu o skóry nasze chodzi.	Jego kochanką... Tak, nie jestem, bo on tego jeszcze nie zażądał. Co mnie obchodzi pani Denowa czy Radzińska albo mąż, który mnie opuścił... Już nie wiem, co się ze mną dzieje... To jedno czuję, że ten człowiek zabrał mi duszę.	Mówiłam że powiem wszystko, nic mnie już wstrzymać nie zdoła. Milczałam dotąd, przez długie milczałam lata, teraz na mnie kolej mówić. Kochałam go stokroć więcej, niżeś go sama kochała! Kochałabym go, nie prosząc nawet o wzajemność. Jeślibym została jego żoną, jak niewolnicę nagiąłby mnie do swych fantazji, za słowo jedno, całe bym mu, bez wahania, oddała życie! Któż to lepiej ode mnie wiedzieć może? Tyś była wymagająca, dumna, samolubna. Moje kochanie zdeptać mogło całą twą nędzną czułostkowość.	To jeszcze byłoby mniejsze Ale pan Solski ma za dużo rozumu i uczucia, ażeby od swej żony nie żądał jakiejś wiary, miłości dla ludzi, ideału... Tymczasem dla Heleny podnioślejsze sprawy nie istnieją, ona drwi z nich. A ponieważ jest za dumna, ażeby chciała udawać, więc z panem Solskim postępuje nieledwie w cyniczny sposób. „Ja dam ci moją piękność, a ty mi dasz twój majątek i nazwisko”	Dobrze to, dobrze ale z tym wszystkim , kiedy ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną. Ja myślę, żeby nam obu zawrócić do domu, bo to te przygody, za którymi nasi panowie gonią, nie zawsze wychodzą na dobre.	Dajże ci Panie Boże, mój mężu! bardzośmy też zbiedzeni, ale co to te zaspy, czy wyspy, mój miły, bo ja to jakoś tego nie rozumiem.	Więc rzuć mnie tu ja z tobą iść nie chcę; zostanę tu; zginę marnie, a nie pójdę. Kobieta, choćby matka, rozkazywać mi nie będzie.	Właśnie, i to jest gruntem, z którego następne wyłaniają się pytania. Czy w stronach tamtych okoliczności będą sprzyjały rozwojowi przyrodzonych i nabytych zdolności mego męża? Czy przedstawiają się dlań szanse zostania, jak na początek, chociażby gubernatorem którejś z wysp Oceanu Spokojnego? Czy będzie tam miał sposobność rozwinięcia przyrodzonych swych i nabytych zdolności?	Nie pytał się, bo pan był wtedy na wojnie.	Na co to pytanie?	Nie wiem, jak się to pisze... Widzi pan, chciałabym jeszcze kiedykolwiek być w Warszawie.	Oj! Między Bogiem a prawdą, służba ciężka. Twardy pan, nie grzech wyznawać, wszak w okolicy wszyscy narzekają. Ludzie gadają, że nasz pan tak podobny do swego brata nieboszczyka, jak sęp do sokoła. Za czasów pana Sulisława dobrze się działo w chałupach i na zamku, a teraz wieczna bieda i pomstowanie. A od śmierci syna...	W takim razie to jest nikczemność Ja zaprowadzę księdza do tego adwokata.	Ach, najjaśniejsza pani... jeszcze nie na tym koniec. Lękam się, że drugiej prośby tak łacno nie wysłuchacie.	Nie my tracimy; przed chwilą był Bauer i mówił, że jakieś kilkanaście tysięcy.	Co dzień, matuchno?... Przecież mogą być dnie, kiedy wcale nie wyjdę z domu... O czymże wtedy pisać?	Frajer z pana A mógłby pan do czegoś dojść. Tylko nie przez tych tam...	Wiem Ale z rzemiosła?... Nic?... To gorzej. No, to się jakoś zrobi. Wszystko wam jedno zatem, do której dzielnicy was przypisać?	Chyba dlatego tylko, że stoi na cyplu łodzi, bo zresztą cóż więcej?...	Czy... będzie miała kiedy izbę i budżet?	Mylisz się na dworach książąt życie po naszemu, niemieckie, język nasz, śpiewy nasze, ludzie z naszych ziem...	No, nie wszyscy. Ja też jestem szlachcic, a jednak...	To, psiakrew, tchórz. Powinienem był przewidzieć tę semicką nerwowość. Cóż z tego, że przyjaciel rodziny? Ładnego bigosu nawarzyłby mi. W każdym razie bardzo ci dziękuję. Dzielna z ciebie dziewczyna. Myślałem jednak, że Blumkiewicz ma więcej zimnej krwi.	Wiesz pan, kto jest mordercą?	A jak wprowadzili cię na statek?	Agaj-Hanie, iżaliż pewno czekają mnie u drzwi?	Bo... widzisz... przypomni to nam Kurów...	Nic łatwiejszego za godzinę tam być możemy. Dziś niedziela, pewnie będzie u siebie.	Nie ma strachu.	No, no, panowie Cóż to za dziki pomysł!	Powiedz to jemu	Skrzetuski został u księcia Koreckiego w Korcu, dokąd z Kijowa przyjechał, i leży chory, o świecie bożym nie wiedząc	Skądże to wiesz?	Tak jest zresztą Chrystyna przejawiała takie tajemne siły jeszcze za życia.	To źle.	Ale wnosząc z tego, coś mi mówił, twój mistrz znajdować się musi w tej chwili w Paryżu.	Matysku takiś wykrętniczek, że gadać szkoda do ciebie. Ja do ostatniej nędzy przyszedł, serce mi się pada od żałości, a ty sobie jeno śmieszki stroisz!	Przez całą noc stałem naprzeciw domu pod „Zieloną Gwiazdą”. Harrańczyk tam był, upił się i wyrabiał takie krzyki, że aż policjant upominał odźwiernego...	Dlaczego chcesz się zgubić?	Dobra rada i szybka pomoc więcej warte w tej chwili niż złoto i srebro!	Dobrze, stawię się.	Gdzie pojedziesz? Za nic ci Bogdaniec? Pazurami będziesz w nim orał? bez chłopów?	Ile pan potrzebuje, młody panie Bernheim?	Jakże on miewa się?	Mój ojciec był już w wieku podeszłym więc pojedynek był nierówny. Waszmość tworzyłbyś ze mną lepszą parę.	Przyjedź jutro, szepnął posępnie Dobek... jutro... ja potrzebuję czasu...	Przypatrzcie się, panowie: oto mój ojciec	Twardzi ludzie, żeby który pisnął. Modlą się.	Wentzel, Wentzel! Żartujesz ze świętych rzeczy. Każdy porządny człowiek musi się ożenić!	Zawiązali spółkę. Niech go...	A czyjeż są?	A dzieci pan wysłał też?	A! Dyrektorem?	Aha, zapewne wiesz już o wylądowaniu Jego Cesarskiej Mości.	Bez tytułów, Maryna	Cichoj, Szymek, cichoj, bo cię spierą!	Dlaczego?	Dlaczego? Wszystko śpi, tyle bankructw jak nigdy, wiele fabryk stoi, a reszta robi połową ludzi. Jeszcze jeden taki sezon, a pół Łodzi klapnie.	Do Moskwy pojadę iść pora.	Dobrze, ciociu. A dokąd ma jechać?	Dodatek nadzwyczajny! Bomba w restauracji!	Dokąd mam wrócić?	Dziękuję pokornie jegomości	Grób dodał machnąwszy ręką.	Hanusia... dobrze, żeś przyjechała... szczerym sercem cię witam.	Hoch, er lebe! Noch ein malHoch, er lebe! Noch ein mal (niem.)	I owszem, przeczytam caluteńką ale cóż teraz zrobimy z tym tu całym drobiazgiem, a jeszcze zostaje?	I z panem.	Jak go ukrywasz?	Jaką scenę pamiętasz?	Macie taką smutną twarz.	Mąż, Czary zapytała Czarna Wróżka.	Niezła zdobycz, naczelniku, niezła zdobycz	No dobrze. Będziesz mi potrzebny jako tłumacz... w razie pojmania, uważasz, niewolnika. Ale czegóż łazisz rozpięty jak mamka?	No?	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Odkryłem, jak uwolnić ogrodnika od koszatek, które wyjadają mu brzoskwinie.	Patrz pan.	Powiedziałem już wszystko Waszej Wysokości!...	Prawda!	Proroka nauka wsiąkła w twą duszę.	Proszę o głos	Przybłęda.	Ranny deszcz i starej baby taniec niedługo trwają.	Tak pani ale zapomniałem w Warszawie nożyka do rozcinania kartek w drodze i wróciłem po niego.	Tak, panie.	Tak.	Tedytedy (daw.)	Ts-ts	Ty?	Waszmość kim jesteś?	Wątpię.
Najpierw to surowo na mnie patrzał i mówił: „Przyszedłem przeprosić za zachowanie się mego Zenona. To głupi i zły chłopiec. Należała się mu kara, wałkoniowi, a co od pana Sobka dostał, to jeszcze mało. Rozumiem, powiada, że nie miał prawa pani, to znaczy mnie, obrazić. Nie jego interes, co pani robi. Pani Szkopkowa opiekuje się panią, jej prawo, a nie tego darmozjada. I gdyby pani przyszła poskarżyć się mnie, to dostałby za swoje. Ale, powiada, pani poskarżyła się młodemu dziedzicowi z Ludwikowa i teraz mnie, starego, nieszczęście całkiem niewinnie spotkało, bo mi zamówienia cofnęli, a to więcej jak połowa mojego zarobku”.	Nie rozumie wielkości swoich losów ano cóż, wychodzi z kolegium. Słuchaj, ja nie jestem gaduła Pamiętaj, że w twoim wieku uczciwość zdobywa się jedynie, kiedy się umie opierać pokusom, w takim mieście zaś jak Paryż pokusy są na każdym kroku. Mieszkaj u matki na poddaszu, chodź prosto na wykłady, stamtąd do biura, kuj cały wieczór i cały dzień, ucz się w domu: zostań w dwudziestu dwu latach drugim dependentem, a w dwudziestym czwartym roku pierwszym; zgryź prawo, a przyszłość masz w kieszeni. A, ba! Gdyby ci się to nie podobało, mógłbyś wstąpić do mego syna rejenta i zostać jego następcą... tak więc praca, cierpliwość, dyskrecja, uczciwość: oto twoje szczeble.	Jak nikt nie wie! jak śladu nie ma być! a mnież parobek Wątroba o tem powiedział! Myślisz, że on języka utrzyma... Dzierla też wie, wie Dobruch, i ma się to ukryć??	Mój szlachcicu patrz swoich kuropatw i siatek, a do drugich się nie wtrącaj, to moje rzemiosło i wiem lepiej od ciebie, czy lwy te na mnie wysłane, czy nie. I zwracając się nagle do dozorcy lwów:	Ino że w pomyślnym miesiącu dzieło poczynał i w dobrym je skończył, tym się może w swej niepewności krzepić	Mniej więcej coś w tym rodzaju: co jednak najbardziej drażniło, że to wszystko było tak słuszne i rozumne. Pojmujecie! Przychodziło tak w porę, jak gdyby miał wszelkiego rodzaju informacje, których, rozumie się, mieć nie mógł.	Pozwoli pani objaśnić sobie że przy naszej fabryce już budują domy dla robotników, którzy mam nadzieję, nie będą żywili się kawą ani pakowali do łóżek nagich dzieci...	Widzę, że nie nazbyt podobają ci się nasze czasy?	To by poszli jak w dym na podkomorską i przejechali im po brzuchach. Wtedy byliby wolni, ale tego nie uczynią, bo naprzód nie lubią oni jeździe regularnej w oczy leźć, po wtóre, będą się bali, że więcej wojska w lesie czyha, więc pomkną ku nam.	Ej, nie! To by nas haniebnie zmarudziło, a ja powiedam, trza się spieszyć...	Nie trzeba! Imość zawsze tylko byś się Alżusią posługiwała, a chłopcom wszystkie folgi robiła. Niech Adaś po wodę schodzi, a dziewczyna i bez tego wieczerzę gotować będzie!	Pijany? A, stary wieprz obrzydły! Gdyby się choć na tych kilka godzin umiał powstrzymać od picia.	Spodziewam się ja nie tylko pochwalam, ale mu winszuję.	Spojrzał na adres i rzekł: „Mała omyłka w adresie, prawda, Bobie! Powinno być plac Abla nr 3” w oryginale ang.: James Johnson., ulica Greenwich 8”. Domyśliłem się więc, że portier mieszka na placu Abla nr 3, a nosi to samo nazwisko.	Mało nas to zresztą obchodzi. Co znajdowało się w liście? Do kogo był adresowany?	Napijesz się, Władku?	No, jak się macie? pytał, potrząsając dłoń Maćka.	Tyś go zwyciężył, wspaniały, dobry panie! Pułapka jest pusta. Potwór wyprowadził się. Dziękujemy ci! Mów, czego żądasz, a wszystko damy.	Zachowajcie ostrożność Mogą się czaić w okolicy.	Takiego człowieka pani nie znajdzie. Jeśli się kto ofiaruje, to będzie oszust; skarb weźmie i przepadnie jak kamień w wodę. Uczciwy człowiek nie powie: zrobię to, bo nie zrobi. Niech tylko Tatarzyska zwąchają, że poseł wiezie drogie rzeczy, złupią go i zabiją. Ja skoczyłbym dla pani w ogień, poszedłbym, jak stoję, bez oszczepu między wilki i niedźwiedzie, ale do Tatarów, nigdy! Takiej ofiarności nawet Bóg by nie wymagał!	Nie byłam. Nie chciałam, aby się wczorajszy koncert odbył.	I mówcie także że jakkolwiek Danveld chciał przycisnąć nieprzyjaciela Zakonu, nikt tu jednak pierwszy miecza na Juranda nie wydobył.	Kto ich nie ma! Zresztą pensja zawsze robi na mnie wrażenie bardzo kłopotliwej fabryki.	Branki tu nie ma Juliusz Cezar jest dla mnie zbyt nieciekawy dawniej znałam, nim ich opiewał Wiwian.	Czy myślisz, że nasz Pan zaszedł tak daleko na północ?	Do niczego! Tuśka ma słuszność rzucając go... to nie jest mąż dla niej.	Ja tego pokazać nie mogę Chyba tak na dłoni. Niech Bóg broni pod światło.	Kopyta nie kopyta... Ale ciągle po górach chodząc takie sobie odciski i guzy porobiłem, że jak kopyta wyglądają...	No, to nie było trudne Myślę, że trudniej będzie nakłonić Dobranieckiego do przyjazdu.	Pan Sapieha na takowy układ nie przystanie Rad bym cię miał, alem słowem książęcym za bezpieczeństwo twoje zaręczył.	Podobno jest synem cieśli z naszych stron, ale raczej bym przypuszczał, że jest naturalnym dzieckiem jakiegoś bogatego człowieka. Widziałem, jak otrzymał list anonimowy lub pseudonimowy z przekazem na pięćset franków.	Wiesz, Nikusiu, że jeszcze mi we łbie huczy po wczorajszej bibiebiba	Więc może z Jackiem na współkę?	Z licytacji! Tak! To szkoda, nie masz więc żadnego majątku, bo ten poczciwy Jaś kochał cię szalenie i musiał tracić na ciebie wszystko, co miał. Cóż więc robisz teraz? Jak żyjesz?	Zdrowi. Jasna pani kazała powiedzieć, że gotowe wszystko i czeka pana hrabiego. Jasna panienka dała list. Młody pan...	Dobrze... matkę biorę na siebie, już ja ją uprzedzę o wszystkiem, no, mówię, że uprzedzę, że wszystko będzie dobrze.	A więc znieważa pani samego Boga i będziesz ukarana! Pewnego dnia, leżąc na otomanie, nie mogąc znieść ani głosu, ani światła, skazana na to, aby żyć niby w grobie, będziesz cierpiała niesłychane męki. Kiedy będziesz szukała przyczyny tych powolnych i zasłużonych męczarni, przypomnij sobie wówczas nieszczęścia, które tak hojnie sypałaś po drodze! Posiawszy wszędzie klątwy, wracając, zbierzesz nienawiści! Jesteśmy własnymi sędziami, katami sprawiedliwości, która panuje na ziemi i kroczy ponad sprawiedliwością ludzi, poniżej sprawiedliwości Boga.	Bo uważa że korzystniej jadać macę z kiełbasą aniżeli samą.	Boże! To mój ojciec, moja matka, moja siostra, płaczą nade mną uśpionym, nie wiedząc, czy wróci życie lub śmierć nastąpi. Ja chcę pójść do nich, otrzeć im łzy i żyć pomiędzy nimi.	Ciekawić?! Wie pan, że to brzmi strasznie?	Czy nie było tu listu od księcia?...	Cóż ja na to poradzę?	Dorian jest zbyt rozsądny, mój drogi Bazyli, aby od czasu do czasu nie zrobić głupstwa.	Jemu na imię Harvey a ino patrzeć, jak w kozi róg zapędzi pięciu południowobostońskich poławiaczy mięczaków!	Jesteś dziwnie ciekawy. Nie mówiłam o niczym.	Kogo macie mieć na obiedzie?	Mówię ci przecie, że możesz odejść, słyszysz?	Najpotrzebniejsza w świecie	Niech Ignacy idzie sobie na miasto	Pan tego nie zechcesz zrobić!	Powiedz mi, czy ja dobrze słyszałem, pani de Villeparisis powiedziała, że twój wuj jest Guermantes.	Tak, w osiemdziesiąt dni! Idzie mu niby o zakład, ale, między nami mówiąc, ja w to nie wierzę. To by nie miało sensu. Musi być w tym coś innego.	Ufarbuj go na swój kolor.	Waszmość to, widzę, nie tylko w wojnie, ale i w radzie prym możesz trzymać	Więc ja przyszedłem powiedzieć panu rektorowi, że to wybił Dobrosielski...	Więc przyznajesz, że szukałeś rozrywki, zadowolenia próżności, zabijałeś jałowy dzień tak samo jak ja?	Że co?	A dokądżeto? dokąd? matuniu? i po co ci wstawać było?	Ale cóż mam robić?	Ale pan mu nasunąłeś tę myśl, nieprawdaż?	Ale z Ewelinką albo z panią Wąsowską.	Bardzo Marysię miłujesz, prawda?	Co ci, gołąbeczko, co ci?	Co to takiego? Kotary od łóżka?	Czy to twoje pismo, Lulejko?	Czyś pan całkiem pewny?	Czyś widziała kiedy matkę pana Dolewskiego?	Do Warszawy? Przenigdy!	Dobranoc, mój chłopaku.	Dobrodzieju!	Dobrze, babulo, dobrze	Dwa lata.	Hola! jakiż tu jest u diabła zamek, czy forteca, żeby nas znaglać do tych ceregieli? Jeżeli jesteś gospodarzem, każ nam otworzyć w tej chwili, bo bardzo nam pilno; chcemy tylko popaść nasze konie i dalej wyruszyć w drogę.	I latawce.	Ja? Ot, dla zabicia czasu.	Jak chcesz.	Jakieś pół roku temu.	Jako przyjaciel czy jako wróg przybywasz?	Już idę!	Już je zestawiono.	Masz, bakałarzu, za twą naukę!	Małżeństwo zapytał Zbyszko.	Miłuję ich także, ojcze.	Najzupełniej.	Niestety! i ty tak będziesz myślał	O, pozwalają.	Panie ordynacie!	Panna Wiktoryna?	Popowa pilnujcie w Moskwie	Przechadzka po pokładzie. Potem lekcja muzyki. Trzy partie warcabwarcab	Przyszedł! Przyszedł!	Rewolucja, Szlachcic zapytał młodzieniec po długim milczeniu, gdy już skończył opowiadanie o sobie.	Sam waszmość, panie oberszterze, powiedaj, bo ja od śmiechu ledwie co zipię.	Słuchaj no	Słuchaj, Wilhelmie... chciałem ci powiedzieć...	To mało!	To nadzwyczajne, Bazyli! Muszę zobaczyć Doriana Graya.	Tylko bez głupich dowcipów, młody człowieku. W takiej chwili.	U waszej wielmożności senatorska głowa, to pewno!	Warkę widać Ot, wieża kościelna błyszczy w miesiącu.
Nie, nie niechże wieść o piękności pani Dulcynei z Toboso pozostanie nietykalna, zgadzam się na to, aby tylko wielki Don Kichot oddalił się do siebie na rok, jak się ułożyliśmy przed walką, albo przynajmniej dopóki go sam nie zwolnię z danego słowa.	Nie uznaję obowiązków moralnych w odniesieniu do defraudantów. I ja radziłbym pani nie pakować się w tę sprawę. Ja bo już go na oczy nie chcę widzieć i na próg nie wpuszczę. Taką krzywdę mi zrobić!	Na takie dzieci nie ma wcale u Boga rachunku. Topić by je powinni, a nie karmić na rządowy koszt, innym chleb odbierać. Podatek to kto płaci? My płacimy, aby jedna z drugą mogła sobie z kawalirami przyjemności swojej używać.	Jeżeli go pani lubi, może go pani dostać Maria i ja postanowiłyśmy dzisiaj, że go nie wynajmiemy, gdyż nikt z ludzi, którzy go oglądali, nie podobał się nam. Nie jesteśmy zmuszone wynająć go. Możemy sobie nawet pozwolić na wyjazd do Europy bez wynajęcia domu. Wystarczyłoby nam pieniędzy, ale za żadne skarby nie zgodziłabym się, aby mój dom przeszedł w posiadanie takich ludzi, jacy tu przychodzili oglądać go. Wy jesteście inne. Wierzę, że go lubicie i że będziecie się z nim dobrze obchodziły. Możecie go dostać.	Żebym nawet tak chciał, jak nie chcę, to nie mam fenianie mam fenia	O! nie, nie! nie wołajcie go, błagam pana, zdrowa jestem, nic mi nie trzeba, niech nie przychodzi.	Gdy jeden z was na krótki chociażby czas obejmie to stanowisko, w jego ręku znajdą się wszelkie sprawy, którymi różnie będzie mógł pokierować. Ze swej strony mogę obiecać, że przyczynię się do wszczęcia kwestii zwrotu pożyczki w taki sposób, że nie zostaniecie na lodzie.	Ha, cóż? ożenię się po świętach Przecie ona za nie swoje grzechy cierpieć nie może. Nie jej to była wola.	Nie	Nie pójdę!	Nie ruszaj się, bo strzelę.	Więc są rzeczy, których się nie przebacza?	Oczywiście! Uważają się za wyższych ponad zwykłe rozrywki. Małe zarozumiałe bydlątka! W tym szyderczym, celtyckim uśmiechu M’Turka jest coś, co mnie denerwowałoby trochę. A jak starannie oni się zawsze ze wszystkim kryją! Bezczelność wprost na zimno obmyślana, z góry ułożona. Jak pan wie, jestem bezwzględnym przeciwnikiem wtrącania się do spraw cudzych klas, ale tym chłopcom trzeba dać nauczkę, Prout, i to dobrą nauczkę, jeśli chcemy poskromić bodaj tylko ich wybujałą pewność siebie. Gdybym był na pańskim miejscu, zająłbym się przez jaki tydzień ich sprawkami. Chłopcy tego rodzaju nie wstępują do Łowców Pluskiew bez kozerybez kozery	Gdyby nawet tak było, nie ma o czym mówić. Na razie jest to bezprzedmiotowe.	A jak nie pozwoli, to co?	Hrabinaby się obroniła sama, szepnąwszy słowo królewiczowi ja jéj nie potrzebuję w pomoc przychodzić; daleko gorzéj jest, że drwi z nas wszystkich, nie wyjmując nikogo.	Wiadomo waszej świątobliwości że faraon, który nie otrzyma arcykapłańskich święceń, nie może spełniać najwyższych ofiar tudzież ubierać ani rozbierać cudownego Ozyrysa.	Ach, poczciwy wariacie! My mielibyśmy nie zauważyć, że wy za nami dziś po południu idziecie, no nie? Zdawało się wam, że nas wystawiacie, co? A tymczasem to myśmy was wciągnęli w zasadzkę, żebyście sobie wiedzieli! Pułkownik Dabney wspaniały facet., co?	Jak to? On nie wiedział, gdzie mnie szukać? Przecież byłam tak blisko!	A ty, smyku, dlaczego jeszcze nie śpisz?	Na pohybel temu, który cię opuści! Już myślałem nad tym, w jaki sposób narżniemy ich wszystkich jak wieprze, tak że żywa noga nie ujdzie. Ale jedno mnie tylko trochę niepokoi.	Miałeś nakazane Ale czy nie widzisz, że się sytuacja zmieniła? Ech, mój Joszcie nasze świątynie opustoszały, a owieczki pobiegły za Absolutem. Joszcie, człowieku głupi, jeśli mamy pozyskać owieczki dla siebie, musimy zdobyć Absolut. We wszystkich kościołach poustawiamy atomowe Karburatory, ale takich rzeczy, ty moja wielebnostko, nie rozumiesz. Zapamiętaj sobie, to jedno: Absolut musi pracować dla nas: musi być nasz, id estid est (łac.) zniekształcona forma capisci: rozumiesz (2 os. lp cz. ter.)., mi filimi fili (łac.)	Ojczyzna, Plotka, Rosja, Zdrada ostrzeż pan Wokulskiego (nie ode mnie, tylko od siebie), że ten jego wspólnik Suzin to wielki hultaj i zapewne niedługo zbankrutuje... Ostrzeż go pan, bo szkoda człowieka... Zawsze Wokulski, jakkolwiek wszedł na fałszywą drogę, zasługuje na współczucie...	Kiej nastał, to pono piechty przyszedł z jednym węzełkiem, a teraz by go i we cztery dworskie wozy nie wywiózł.	Ja też, droga pani najmocniejsze żywię przekonanie, że przy obecnych okolicznościach, jest to najodpowiedniejsze dla mnie i mej rodziny pole. Spotkać się tam możemy jeszcze z wielkim losem! Przestrzeń nie zraża mnie, a o wdzięczności mej za łaskawą ofertę pani zbytecznie byłoby mówić.	Nie... a zresztą dobrze, ale będę mówił o... miłości!	Tak jest Mój tatuś umarł i nie zostawił mi ani szeląga. Jestem w nędzy...	Panie radco, czyż pan rzeczywiście nie współczuje z babcią Przepiórkowską, której nie wiedzieć dlaczego zamykają stancję, choć ją prowadziła uczciwie i doskonale, i tym sposobem niweczą środek utrzymania się? Czyż pan rzeczywiście współczuje z brutalnymi fantazjami karierowiczów gimnazjalnych?	Ale nie!... Powiedz sam... Spojrzyj! Czy nieprawda, że cały jest złoty?	Przyjacielu sąsiedzie, serdeńko; z wełny tych baranów wyrabia się najcieńsze sukno rueńskie: sukno limesterńskie przy nim to jeno prosta gunia. Ze skóry ich sporządzi się nadobne trzewiki, które się sprzeda jako trzewiki tureckie albo montelimarckie, albo już co najmniej hiszpańskie. Z kiszek ukręci się struny na skrzypce i harfy, które posprzedaje się tak drogo, jak gdyby były rodem z Munikanu albo Akwilei. Cóż ty na to?	To esencjonalna dziewczyna, tylko nie bardzo pozwala badać temperaturę swych gorejących oczu.	Tomek! Zgubiliśmy się!! Już nigdy nie wydostaniemy się z tych pieczar! Dlaczego oddzieliliśmy się od innych dzieci!	ListMiałem ich pięć w życiu. Ilekroć mnie coś złego spotkało. Oj, ten dziadunio! Matka, ListPierwszy list przyszedł, jakem matkę kładł w trumnę. I wiecie, co w nim było? Żem to ja ją do grobu wtrącił, ja, com ją kochał i czcił jak świętą! Miałem wtedy lat czternaście, zostałem sam. Pochowałem matkę i przysięgłemprzysięgłem tu daw.: świadectwo maturalne.. Odwieźli mnie koledzy do mieszkania i gdyby nie Żabba, poniósłbym świeżutki patent świętemu Piotrowi jako certyfikat zgonu. Trzeci raz w Petersburgu to było. Rozmyślaliśmy z Żabbą, jaką drogę obrać, do których wrót wiedzy zapukać, jak krajowi najlepiej usłużyć; przychodzi list: „Zostań doktorem, chcę mieć swego medyka! Radzę ci to ze względów dziedzictwa; jak mi usłużysz, to ci co zapiszę”. Dosyć tego: poszedłem w drugą stronę	Tak więc pamiętajcie że się nie znamy, a razem że macie we mnie chętnego pomocnika w tem wszystkiem, co interesowi młodej królowej służyć może.	Zależy mi, by utrzymywać ze wszystkimi dobre stosunki. Ale co się dzieje z Debray’em, nie widuję go już u baronowej?	Na cóż ci to?	A teraz chyba mogę na pana liczyć?	Gdzież to ta Konopnica? spytał blady chłopak. Ano, prawda, odpowiedział sam sobie, na końcu języka... znajdzie się.	A co my biedne dzieci zawiniły? Przecie Basia mnie tak samo nad swój żywot miłuje, jako i ja Basię. I na nas się mścicie? Śmiertelny grzech!	Muszę troszeczkę pomyśleć, muszę pomedytować, jak to jest. Wracając do rzeczy... Proszę powiedzieć, co pan hrabia chciał mi zakomunikować?	Jak to? Cavalcanti żeni się z panną Danglars?	Jak to? Zyzio? Zyzio Krzepicki, adiutant cioci Przełęskiej?	Nic. Teraz powinieneś wziąć na przeczyszczenie. Nawet	Śmiech bierze na twoje nieszczęście ciekawy jestem, cobyś powiedział, gdybym ci opowiedział pewną przygodę miłosną.	Wkrótce się o tym dowiesz. Teraz przygotuj się na przykry widok, mój Nafirze, o dziecko znane mi od tak dawna i od tak dawna ukochane. Zobaczysz twoich przyjaciół, znanych ci skądinąd, zobaczysz takich, jakimi byli, gdy ich oddano wnętrznościom padołu, na którym się rodzili.	Jak najlepiej. Mów dalej.	Co to dla bogatego nabywcy rzekł oblizując się pan Kasper	No więc Swann przyjdzie do ciebie specjalnie Spędzicie przed tym trzy godziny razem, jeżeli was to bawi Ale gdzie ty pomieścisz zabawkę tych rozmiarów?	A to rozumowanie?	Aha! Zapewne, że musi być to... Niezawodnie to...	Albo to: „Gonią się goście po lipowym moście...”	Król będzie wiedział! Ach, to jeden z najpiękniejszych dni mojego życia!	Któż to taki?	To dobrze, że pani mówi.	Czy wiesz, panie co zdarzyło się może przed godziną. Jego dostojność Sargona jacyś młodzieńcy napadli i obili kijami...	Z czym to pójdą? z gołymi pazurami ten wiater zagrabiać?	Jakiż to jest ten nasz czas?	Tak, trzeba nam nowej padliny	To prawda ale mój giermek bardzo je ceni z powodu osoby, która mu je podarowała.	Znam swoich. A jest i drugi plus. To cła! Cła, panie!	A, tak. Kiedy będziemy mieli ten zaszczyt?	I powiedz mi, Żabba, skąd się ten tani płyn wziął w takiej ilości przez jedną noc?	No przecie te, co pokazują odkąd ta działka jest nasza, niby świetlicy.	Antoni Kosiba, znachor, co tu mieszka.	Bo co? Profesor myśli, że mnie ugryzie?	Czy ksiądz wie, w jakim celu hrabia kupił dom w Auteuil?	Mąż też, sperospero (łac. forma 1. os. lp)	Nieprzyjaciołom rotmistrzu miły. Nieprzyjaciołom byśmy się obronili, ale my sami sobie jesteśmy najgorszym wrogiem.	Bardzo jestem obowiązany za łaskawą pamięć. A pani hrabina?	Do kroćset! Przecież i tak wszystko rozumiesz!	Choćby tylko tyle, żebym go innym odebrała! rzuciło dowcipne dziewczę...	Coś czynił dziś?	Czyż więc mieliśmy powiesić Fulkona? Ten był nam potrzebny do zawarcia pokoju z królem. Wiedzieliśmy, że dla uratowania swego chłopca gotów był zdradzić choćby połowę Anglii.	Człowieka tego musisz odszukać, Linnarcie i podziękować mu w moim imieniu! Gdziekolwiek go spotkasz, oddaj mu cześć, albowiem miał serce dla całej naszej rodziny.	Domyśla się pan, gdzie pana prowadzę?	O! odpowiedział drugi, musiał się wczora zalać porządnie.	Przywódca, Mądrość zawołał, zapalając się, pan Zagłoba.	Słuchaj no, Filip, chyba ty wziąłeś wiosła.	Z tym Bonacieux.	Zbaw nas, panie!	A rodzina?	A zatem chłopcy: strajk	Amerykanka, druga żona ojczyma panny Norskiej...	Bez kartki meldunkowej?	Człowieku! Zastanów się przecie, że żądasz ode mnie rzeczy niemożliwej!	Dziwne ścieżki losu!	I ja!	I z panem.	JW. panie jest okoliczność ważna.	Ja wprawdzie jadłem obiad u téj wyśmienitéj Ahaswery i syt jestem, a wino było doskonałe; pozwolicie mi jednak towarzyszyć sobie, abyśmy się bliżéj poznali. Czuję w was duszę bratnią.	Modlitwa	Niech sobie będą pachciarskie. Chodź! Przynoś klucze! Wyłaź z dziury!	Niezmiernie jestem wdzięczny panu prezesowi	O zbiorek poezji	Owszem, piłam szampana, dokazywałam, mizdrzyłam się, jednym słowem byłam ohydna	Powiadał Jelsky...	Przebógprzebóg (przestarz.) zawołał. dziś popr. Ms. lm: skarbach.”.	Telefonogram, panie oberlejtnant.	Witek, a któren ci takiego guza nabił?	Zdrowa
Mój Nieczuja! Ty mi powiadasz rzeczy takie, które ja bym także potrafił powiedzieć. Mój rozum wprawdzie już stary i, zapewne, że nie taki obrotny, jak twój, kiedy młody; nie jest on w stanie co moment nowe wynachodzićwynachodzić (daw.) ale wiesz ty, że jeżeli niemałą sztuką jest umieć żyć na tym świecie, toż nierównie większą jest umieć umrzeć w samą porę. Ja tego nie umiałem i dlatego jeszcze raz powtarzam, że wstyd i hańba wieczysta!... A kiedy nie wierzysz, to posłuchaj, co będą gadać Litwini. Bo to u Mazurów świat inny i głowa inna, a niejedno złe, które tam już od dawna stało się ciałem i zamieszkało, tutaj jeszcze za dziw nad dziwami uchodzi. I u was to może byłoby nic, ale u nas wstyd i hańba wieczysta!... Ty bo może nie wiesz wszystkiego i dlatego tobie rzecz ta inaczej się wydaje; ty może nie wiesz...	Tak, wielmożny panie. Taka najpierwej przysyła mu list, potem bukiet, a nareszcie sama przychodzi za woalką, bo myśli, że jej nikt nie pozna... To, panie, śmiech dla całej służby!... On nie każdą przyjmuje, choć która da jego lokajowi ze trzy ruble. Ale czasem, jak trafi mu się dobry humor, to nieraz dobiera sobie chłopisko jeszcze dwa numery, każdy w innej stronie korytarza, i w każdym inną rozwesela... Taki, bestia, zajadły.	Panna Lawenda i pan Irving urządzili się już w swoim nowym domu Jestem przekonana, że panna Lawenda czuje się zupełnie szczęśliwa ale jest tam i dopisek Karoliny Czwartej. Jej się Boston zupełnie nie podoba i tęskni okropnie. Panna Lawenda prosi, abym będąc teraz w domu, poszła kiedyś do Chatki Ech, rozpaliła ogień i przewietrzyła chatkę, żeby poduszki nie zbutwiały. Namówię chyba Dianę, żeby tam ze mną poszła w przyszłym tygodniu. Będziemy mogły spędzić wieczór z Teodorą Dix. Chciałabym zobaczyć Teodorę. A propos, czy Ludwik Speed odwiedza ją jeszcze?	No, to już nie odgadnę Ludzie tu, jak widzieli panią doktorkę z tym młodym Czarkowskim, to już coś tam gadali. Inni wspominali, że dziedzic z Wickunów chce się z panią żenić. Ale to znowu zakamieniały stary kawaler, więc nie wierzyłam. Tak samo nie wierzyłam, kiedy pani Jankowska opowiadała, że pani doktorka za profesora Wilczura się wybiera. Powiedziałam jej: „Moja pani Jankowska. Co też pani za głupstwa gada. Przecież to człowiek wiekowy. Do trumny mu bliżej jak do ślubu”. Tak samo i z tym bratem księdza proboszcza. Nie nadaje się. Za mało wykształcony i co to za mężczyzna, co na łaskawym chlebie u kogoś żyje, a sam nic nie robi.	Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	Wróciłem na pokład, tak jak Heyst sobie tego życzył. Nie chciałem być natrętem wobec jego cierpienia. Później, około piątej rano, kilku z moich majtków przybiegło do mnie z krzykiem, że pali się na wybrzeżu. Wylądowałem natychmiast, naturalnie. Główny dom był w ogniu. Żar nie pozwolił nam się zbliżyć. Pozostałe dwa domki zapaliły się jeden za drugim jak łuczywo. Do samego popołudnia nie można było posunąć się dalej niż do końca pomostu u brzegu.	Zwariowałeś chłopcze! Ledwie się na nogach trzyma, kaszle jak suchotnik i już usiedzieć spokojnie na miejscu nie może! Nie zapominaj przy tym, że to ty go wiozłeś wówczas, gdy zbiegł. Dość tego, że raz jeden nazwisko twoje jest związane z jego aferą. Nie możesz się więcej kompromitować. I tak się dziwię, że dotychczas nie skombinowali, jak dziwnie się zbiega fakt jego pobytu w „twoim” domu z jego ucieczką z „twojego” auta.	Doskonale to wiesz, Henryku, że sam nie wierzysz w nic z tego, co mówisz. Gdyby Dorian Gray zmarnował swe życie, nikt nie cierpiałby więcej od ciebie. Jesteś znacznie lepszy, niż się przedstawiasz.	Przyszedłem zabrać cię, Sybillo, na przechadzkę. Nie wiem, czy zobaczę jeszcze kiedyś ten obrzydliwy Londyn. Najpewniej nie.	Ja? Szkic? O nie, zbyt lubię malarstwo! Nie, nie, zajmuję się czymś przeciwstawnym do malarstwa	Mógłbym, gdybym był kim innym, ale Maszce dyablo nie wypada. Nie! Znajdą się inne środki, na które może i panna Pławicka, którą zresztą bardzo cenię i wysoko stawiam, chętnie się zgodzi.	To kłamstwo! Gdzie Krystyan bywa, tam podobne niedorzeczności z pewnością nie mają miejsca: dałby Bóg, żebyśmy wszyscy tak dobremi byli chrześcianami, jak on! Mówiłam z nim o tem, a on mi się wyspowiadał i upewniał mnie, że go najlepiej buduje Pismo Święte i wspólna modlitwa z ludźmi pobożnemi. Jeżeli między dwunastoma apostołami naszego Zbawiciela mógł być jeden Judasz, czyliż w małem gronie gminy chrześciańskiej nie może być kilku doń podobnych, z których ludzie nieżyczliwi mogą brać powód do obmowy? Lepiej wierzyć za wiele, niż za mało. Komu świat we wszystkiem przeciwny, ten łatwo może sie potknąć, a szczęśliwy ten, kto potyka się tylko o Biblią i o słowo Boże.	Ale, ale choćbyście ją w złoto i diamenty oprawili, tak jej, jak u nas nie będzie, jeśli jak my jej nie umiłujecie!	Naturalnie! Oni się nigdy nie pastwią. Czasem tylko uderzą. Zawsze tak mówią. Wykopią duszę z chłopca i chłopak idzie do komórki i tam beczy. Schowa głowę pod płaszcz i płacze. Trzy razy na dzień pisze do domu z prośbą, żeby go wzięto z zakładu	Być może, że gdyby jej matka była częściej zaglądała do dziecinnego pokoju, to i Mary byłaby nabrała miłego obejścia. Smutne to wspominać obecnie, gdy to urocze stworzenie nie żyje, że większość otaczającego ją towarzystwa nie wiedziała nawet, że ma dziecko.	Chcę, żebyś się nie wygłupiała. Masz dom, rodzinę... Co za życie czeka cię tu, w domu twoich rodziców?	E! nic tam pewnie nowego nie ma oprócz tego co nam wiadomo, że małżeństwo młodego pana postanowione, i że stara królowa się niem gryzie.	A nie jesteś?	A! nie sądźże tak źle o nim To są pozostałości z dawnych czasów, on teraz będzie innym. Ze starych więzów rozkuć się trudno.	Ależ nie przeszkadza pani. Wprost naprzeciwwprost naprzeciw	Cicho, Fela, nie gadaj głupstw.	Nie, tylko moje samolubstwo	No, tak Ale przecież nie zechcesz się przyznać do tego, że podsłuchiwałeś.	To także nie powiem.	W każdym razie dobrześ postąpiła, żeś nie dała mi go zabić.	Wybacz, wielebny ojcze nie jestem upoważniony do roztrząsania decyzji czcigodnego ojca.	A cóż wam dowodzi, że tak nie było. Może to był ojcobójca? Co wam pozwala czynić przypuszczenie, że tak nie było?	Do licha! wiadomości, jakie ksiądz ma o Włoszech nie są zbyt świeże.	Ja, kniaginia, jestem prowincyjał pierwszy raz jestem od dwudziestu lat w mieście naprawdę nie przejazdem	Nie jestże to przepyszne, co? Czcigodna Nechem jako jedyna niezłomna strażniczka wozu świętego!	To była sfałszowana dymisja, ja o tym nic nie wiedziałem. Podpis był podrobiony.	Nic więcej Niestety, nic więcej nie chciało powiedzieć, ale gdyby pożyło (święta niech będzie pamięć tego dziecka) jeszcze godzinę, to dowiedzielibyśmy się niesłychanych rzeczy.	Ładny żołnierz, nie ma co mówić!	Na elekcję z wszelką pewnością powrócę i powiem waści czemu: hetman chce mieć tu w tym czasie jak najwięcej ludzi, w których się szlachta kocha, aby ci ją dla jego elekta kaptowali. A że, dziękować Bogu, imię moje ma dość miru u współbraci, więc mnie tu pewnie ściągnie. Liczy on i na waćpana.	Przepraszam... może pan będzie się gniewał, że przy takiej małej znajomości, tak poufale... ale ślicznie pan tę orację powiedziałeś... Czy pan ją sam ułożyłeś, czy też...	Jak będziesz w Warszawie wstąp do mnie... Ale ani słowa o tym, co się tu stało...	A tak, właśnie, Mowcher. Zmykał, zmyliwszy pogoń, z fałszywą brodą, w peruce, przebrany i zmieniony do niepoznania, gdy go przypadkiem na ulicy w Southampton spotkała karlica. Spotkała, porwała i, cóż pan powie, uczepiła się poły, na kark mu wsiadła jak śmierć sama!	Po co chciałeś się ze mną zobaczyć? Przecież już ustaliliśmy wszystkie warunki.	Tak. Rzecz rozciąga się na długie lata Jednak zawsze już bliżej końca.	A jak się ma książę wojewoda wileński?	Ależ pani jeżeli łaska, niech pani wytłumaczy się jaśniej, skoro już pani raczyła przyjść tutaj...	Czy tak?...	Skoro karawela nas ostrzeliwuje, to i my ostrzelajmy Hiszpanów.	Tak ci się zdaje, Janku rzekł Tumry.	A co za sprawę ma z tym Żydem i z tym brylantem pan Siedmiradzki?	Czy istotnie znaleziono trupa?	Dawno. I dziwuję się, jakobym je pierwszy raz widział, gdyż z dzikich krajów przyjeżdżamy.	Dobry panie, chciałbym się umyć.	Głuptasie nieznośny! Czemużeś się rozebrała? Cóż to znaczy?	Ha! Jeżeli ci koniecznie potrzeba towarzysza, to wesprzyj się na ramieniu pana de Rastignac.	I cóż się stało? Kto was po świecie rozniósł?	Och, bo papuś to jest także!	Powiedz mi, wasza dostojność czy i tobie czytają raporty?	Przeproś ją, jeżeli chcesz mi zrobić przyjemność Ona jest bardziej nieszczęśliwa.	Raczej Napoleon jej się oparł...	Tymczasem, odparła Laura, choć u Anglików i Francuzów zapożyczyćbyśmy się mogli, nim swojego coś stworzymy!	A ówże Bohun co tu porabia?	Ale dlaczegóż tak straciłaś nadzieję otrzymania wzajemności?	Może mnie tylko wydać za mąż...	W ładowni, ale odwiedzali mnie często i przynosili jedzenie, które kradli ze spiżarni kucharza.	Ale	Co cierpisz?	Czego?	Dużo też zapłacił brat pański za takie lekcje?	Masz pan rację Pójdziemy tymczasem w tamtą stronę, aż do tej chaty na wzgórzu.	Nareszcie zapytuje O!... tak!... znam go na moje nieszczęście!	Pan, Sługa	Po co mu pani nadeptuje na odciski!	Tak wytrzymała. A przysięgam panu, że czułem, jak ustępowała mi pod ręką.	To szatan kobieta! (Bynk egaszi) któż wié co ona myśli, kto wié kogo kocha, kto powié co zrobi jutro!?	Wiem o tym od dawna.	A ja ci rzekęrzekę	A ja cię mogę zamknąć w kryminale, heliotropie pachnący!	A teraz, Patelnia, zanuć jaką piosenkę!	Ałła!	Blondynka?	Bzdury ona plecie. Ja lepiej potrafię wróżyć.	Cel!	Chyba coś tropi.	Dwanaście kotłów parowych?	Jezus! Jezus! Jezus!	Na odwieczerzu, a może i później.	Najpewniej	Naturalnie.	Och! Bez konsekwencji.	Ojciec skąpy i dziwak, a ten, ruszyła ramionami.	Pochwalony!	Pod nią!	Przepraszam, jak nazwisko nowożeńca, bo niedobrze słyszałam, choć panowie dosyć głośno krzyczeli.	Przysięgam przez proroka.	Próbuj! przyklaśniemy.	Sama?	Skąd?	Takie piękne nazwisko! Jedno z najpiękniejszych we Francji!	To leć tam zaraz!	Trza je należć i schować przezpiecznie, bo niechby ich dopadł, ukradnie	Waćpan go widział w ogniu?	Wszelki duch!... Tyżeś to, melankoliku?	Z nimi! Z tymi z budów!	Zrozumiałem.
Nie jest to nic trudnego trzeba mieć tylko wprawę, a tej pani wkrótce nabierzesz. Dobrze się stało, że dziś się o tym dowiaduję, bo jutro właśnie chciałem przyjąć jednego więcej nasypywacza. Odbieramy zawsze tak liczne zapotrzebowania, że ci, co są, nie mogą nastarczyć ważyć i ekspediować posyłek.	Dobrze Opowiem panu coś, co pasuje do naszej sytuacji, tylko że wtedy zamiast prawdziwej wojny były tylko manewry i była taka sama panika jak tutaj, ponieważ nikt nie wiedział, kiedy wyruszymy z koszar. Razem ze mną służył jakiś Szic z Porzecza, człowiek porządny, ale pobożny i bojący się. Wyobrażał sobie, że manewry to coś okropnego, że ludzie podczas manewrów padają z pragnienia i że podczas marszów sanitariusze zbierają tych biedaków jak ulęgałki. Więc pił na zapas, a gdyśmy wyruszyli z koszar i dotarli do Mniszki, mówił: „Wiecie, chłopcy, ja tego nie wytrzymam. Chyba że się Bóg sam zmiłuje nade mną”. Potem przybyliśmy do Horzovic i mieliśmy tam dwa dni odpoczynku, ponieważ stała się pomyłka, bo szliśmy naprzód tak szybko, że razem z pułkami, które szły na naszych skrzydłach, bylibyśmy zagarnęli do niewoli cały sztab nieprzyjacielski i byłby z tego wielki wstyd, jako że nasz korpus miał przegrać, a nieprzyjaciel wygrać, bo w korpusie nieprzyjacielskim był jakiś smarkaty arcyksiążę. I wtedy ten Szic zrobił taką rzecz: kiedyśmy obozowali, zabrał się i poszedł do wsi za Horzovicami, żeby sobie tam coś kupić, i koło południa wracał do obozu. Gorąco było, a mój Szic wypił niezgorzej, więc patrzy, przy drodze stoi słup, na słupie kapliczka, a w kapliczce za szkłem malutki posążek świętego Jana Nepomucena. Odmówił pacierz przed świętym Janem Nepomucenem i powiada: „Gorąco ci, he? Powinieneś się napić. Stoisz tu na słońcu i pocisz się zdrowo”. Potrząsnął manierką, napił się sam i powiada: „Zostawiłem ci tu łyk, święty Janie Nepomucenie”. Ale żal mu było, więc wypił wszystko i dla świętego nie pozostało nic. „Jezus Maria, powiada, święty Janie Nepomucenie, musisz mi teraz wybaczyć, ja ci to wynagrodzę. Zabiorę cię z sobą do obozu i napoję cię tak świetnie, że się na nogach nie utrzymasz”. I mój zacny Szic przez współczucie dla świętego Jana Nepomucena zbił szkło kapliczki, wyjął posążek świętego, wsadził go sobie pod bluzę i zaniósł do obozu. Potem ten święty Jan sypiał z nim na słomie, Szic nosił go z sobą w tornistrze i miał wielkie szczęście w kartach. Gdzie tylko obozowaliśmy, wszędzie wygrywał, aż przybyliśmy w Pracheńskie, obozowaliśmy w Drahenicach i tam Szic wszystko przegrał. Gdyśmy rano wyruszali w pole, to na gruszy przy drodze wisiał święty Jan powieszony. To jest anegdota z życia wojskowego. A teraz znowuż zawiesimy słuchawkę.	Moja droga, czy czujesz się w wenie urody, zalotności? przyjdź do mnie za kilka dni na obiad, a uraczę cię d’Arthezem. Nasz genialny człowiek jest co się zowie dziki, boi się kobiet i nigdy nie kochał. Zbuduj plan w tym duchu. Jest nadzwyczaj inteligentny, przy tym ma prostotę, która wprowadza w błąd, odejmując wszelką nieufność. Przenikliwość jego, na wskroś retrospektywna, działa wstecz i niweczy wszelkie rachuby. Zaskoczyłaś go dziś, jutro już przejrzał wszystko.	Nie czas o tym myśleć! Co ja znaczę i moje sprawy wobec tego, co się stało? Wszystko marność i marność, a na końcu śmierć!	Powiedziałaby mi z pewnością, że miała przyjemność cię oglądać... Mój Boże! Doprawdy, jakie my jesteśmy nieszczęśliwe! Nie możemy nigdy wiedzieć, co wy właściwie robicie... Siedzimy przykute do naszego gospodarstwa, podczas kiedy wy załatwiacie wasze interesy. Ładne interesy!... Na twoim miejscu umiałabym przynajmniej wymyślić historie lepiej skomponowane, niż twoje!... O, wy nas uczycie ładnych rzeczy!... Mówią, że kobiety są przewrotne... Ale kto je uczy przewrotności?...	Chwycili pana niby w łapkę na myszy zabili nam trzech ludzi. Rozwalimy mur koło zawiasów po przeciwnej stronie; niech się pan nie zbliża, kule będą lecieć na nas; zdaje się, że są nieprzyjaciele w ogrodzie?	Chce pan widzieć się z naszym Rosjaninem? O tak, to jest jedyny Rosjanin, którego mamy u nas i mamy z nim pewien kłopot. Widzi pan, nikt nie zna jego języka i jesteśmy zmuszeni angażować kogoś na dwa lub trzy razy w tygodniu, aby dowiedzieć się, czy mu czegoś nie potrzeba i tłumaczyć mu przepisy więzienne.	Nie należy tracić nadziei w ocalenie, które może przyjść wcześniej, niż się spodziewamy. Nikt nie wie, co jutro przyniesie. Wiem, że oni są silni, ale silniejszą jest sprawiedliwość.	To nic z niego nie będzie Z takiego ciasta człowiek wyjść nie może. Należy patrzeć na rzeczy tak, jak się one przedstawiają. Inaczej nic na tym świecie nie zrobisz. Ot, ja na przykład, nigdy nic nie biorę sobie do serca.	Omyliłeś się jeszcze w innej sprawie! Twój zły czyn wyszedł na najlepsze tej właśnie, którą chciałeś skrzywdzić. Nie mając wózka, a chcąc zobaczyć kwiaty, Klara zrobiła wysiłek, nauczyła się chodzić. Chodzi coraz lepiej i może kiedyś będzie spędzała na pastwisku całe dni, częściej nawet, niż gdyby to mogła robić, mając wózek. Widzisz więc, co się stało! Bóg może uczynić zły czyn i krzywdę dobrodziejstwem dla poszkodowanego. Zrozumiałeś wszystko, nieprawdaż, Pietrku? Zapamiętaj sobie to, co mówiłam o sumieniu z kolcem, ile razy miałbyś ochotę zrobić coś złego. Czy tak uczynisz?	No to omówimy naszą sprawę. Pan ma wyglądać nieapetycznie. Zresztą wystarczy tak, jak pan wygląda. Rzecz decydująca. Mamy tu współlokatorów. On rzekomy inżynier rzeżączka, zakaźna choroba weneryczna., którego nabawiła się w wojsku. Ale mniejsza. Chodzi o to, by pan, panie Piotrusiu, blokował klozet. Od rana do wieczora. Jedzenie dam. Zamknę pana, by było pewniej. Rozumie pan. Ja bowiem nie mogę sama siedzieć, ponieważ chodzę na posiedzenia Badaczy Pisma ŚwiętegoBadacze Pisma Świętego Meyers Konversations-Lexikon, najobszerniejsza encyklopedia niemiecka XIX w., wyd. 1839–1855; złożona z 52 tomów, kilkakrotnie wznawiana w 1. poł. XX w., w wydaniach skróconych do 12–15 tomów., pierwszy tom. Encyklopedia. Rozumie pan.	Jezu Chryste, po cóżeś stworzył tyle tego tałałajstwa! To chyba sam Chmielnicki z czernią i wszystkimi wszami! Nie rozpustaże to, powiedz mi waszmość? Czapkami nas pokryją. A tak dobrze przedtem bywało w Ukrainie! Walą się i walą! Bogdaj was diabli w piekle walili. I wszystko to na naszą skórę. Bogdaj ich nosaciznanosacizna	Nie po prostu nie czuję się uprawniony do dalszego zarządzania jego majątkiem. Nigdy ci, Wil, nie mówiłem o tym, ale sam wiesz, że wszystkie pieniądze, jakie wkładam do fabryki, stanowią wyłączną własność Krzysztofa. Ze spadku po jego przybranym ojcu, nieboszczyku Wyzborze.	Gniewa się na mnie, to wiem, ale żeby się mścić tak nieludzko!...	Nie oglądałem go z bliska i nie wiem, czy ma jakie znaki diabelskie na sobie, czy nie, ale jechałem z nim na jednym wozie i nic takiego mi w oczy nie wpadło. Zresztą, to mogę waszmościom powiedzieć... byłlibyłli Rzeknę tedy do Bala:	Co ty wiesz o tym...	Jesteś Ale mimo to zapewniam cię, że nie żałowałbym dla ciebie żadnego trudu, gdybyś tylko zechciał być rozsądnym zwierzęciem.	Patrzcie państwo: jaśnie pana. To bydlę naprawdę myśli, że ja się ożenię „myt a Salcze Apfelgold”myt a Salcze Apfelgold (z jid.)	Takiś to?... Więc dla prywaty z nieprzyjacielem się połączyłeś? A czymże mu za onę usługę zapłacisz, jeśli nie zdradą?... Nie, bratku, nie przeszkadzałbym ja ci układać się z tą szlachtą, ale wezwać nieprzyjaciela w pomoc	Wystarczy, znamy tych ptaszków! Raz nadziałem się na nich w lesie, za domem wdowy. Zwiali, gdy tylko mnie zobaczyli. No, chłopcy, w drogę! Opowiedzcie wszystko szeryfowi. Śniadanie zjecie jutro rano.	Tylko wymknę się do ciebie i uciekniemy. Ale nie kuśmy więcej Boga, nie spotykajmy się przez jakiś czas: to cud albo zrządzenie Opatrzności, że dotąd nikt nas nie przyuważył. Gdybyśmy zostali przyłapani, gdyby się ktoś dowiedział, że się tu widujemy, nasze nadzieje ległyby w gruzach.	Co to jest! Dopiero mi się przypomniały owe kitajki i suche razy, o których mi w lecie powiadał był pan Urbański i trochę dreszczdreszcz mnie przeszła chciałem uderzyć i siekać. Ale w tymże okamgnieniu wysunął się Stojowski ze sieni (jeden z dwóch braci starościców, którzy na Grudnej siedzieli, a potem się na Dąbrowę, od książąt Lubomirskich nabytą, przenieśli) chłop duży, o wielkich sumiastych wąsach i minę pana mający i wziąwszy mnie z krwią zimną pod ramię, rzecze na stronie:	Tak, na czerwono à la rak Ale nie to przekaże jego imię potomności. To ohyda, Błażej chciał to zniszczyć.	Dwa lata temu był prawie gruby, ale jak począł jeździć na welocypedzie, fechtować się, zażywać kuracyi Bettinga, latem pić Karlsbad a zimą jeździć do Włoch lub Egiptu dla transpiracyi to jego żona! A on to czyni przez kokieteryę dla niej. Tańcowywał też po całych nocach na balach, także z tego samego powodu.	Daj no pokój, nie rzucaj się darmo jak cygacyga (z węg.) Nikt nie jest mądrym, jeśli nie jest cierpliwym.. Siadaj no, pogadamy o tym ze sobą...	A to widać paniczek nie wie o naszym jeleniu	Ale kto to jest? Gdzie on się ukrywa?	Bądź spokojna. Kobiety zwyciężają zawsze. Nie potrzeba na to cyrku ani sceny... Tu byłoby może trudniej. Patrz tylko!	Na honor, nie wiem, moja kusieńko ale ciebie, mniszeczku, dalibóg bym ozłocił.	Według mnie wszakże nie trzeba było przystawać na pokój, jeno dalej walkę prowadzić.	I targuję się, ażeby zmusić was do podpisania innej, która zmniejszy wasze procenta, a zwiększy moje dochody... Nie, książę, usuwam się zupełnie na serio.	Jak ja? smutno się śmiejąc podchwyciła wdowa. Ja! niewiastą byłam na chwilę tylko i to krótką, los mój uczynił mnie, ot czémś ni babą ni mężem. Ani się już znam do niewiast, ani mi się godzi mężem zwać. bo mu i lice kraśne potrzebne i usta śmiejące się i ręce białe.	A Ulisia tego Wojtka, co to za kościołem siedzi?...	A ten najstarszy chłopak, na co się kieruje?	Co ma być, uradzono iść na Nakło, za dni kilka najdalej.	Co to dzisiaj ludzi odpoczywa za darmo.	Dlaczegóż to nie?	I oszczepem, panie jeśli pan nie odrzucisz mojej pomocy.	Jakże to się stało?	Nie, to przyjacielska rada towarzysza Zakonu, odrzekł szyderczo Robert.	Pewno, że się przyda, dziękuję panu.	Przeciwnie, wcale się nie znamy.	Tu nie ma się co i namyślać	Właśnie, jego brat ożenił się z moją siostrą Zresztą matka jego była cioteczną siostrą matki Oriany.	A! to małżeństwo a! to małżeństwo. Napróżnom odradzała, próżno błagałam, twoi przyjaciele postanowili mnie na przekór.	Ano, przecież nie jest żaden książę ani minister, ani deputat, ani biskup; czemuż ma ręce takie białe jak człowiek, co nic nie robi?	Nie wykręcaj się i nie kłam!	Kiedy ja ją z Rozłogów Bohunowi wykradłem, gorzej było, bo nas ścigali z tyłu, a z przodu był bunt; jednakowoż przeszedłem przez całą Ukrainę jakoby przez płomień miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. zaszedłem. A od czego głowa na karku? W najgorszym razie do KamieńcaKamieniec Podolski	A czemu nie każdego z ulicy? Z kim mam przyjemność?	A jeśli on nie żyje?	Akurat To co, żem głodny?	Byłem u nich onegdaj to dobra kobiecina!	Doprawdy?... Co za szkoda!... Bo ten pokoik (z meblami) będzie wolny tylko do sierpnia...	Gdzie tam nudno! dobrze!	Ile mam, to mam.	Ja Płoszowskiego spotkałem też raz zagranicą i uczynił na mnie wrażenie zupełnie niepospolitego człowieka. Przypominam go sobie doskonale.	Ja myślę, że i ty jesteś tego zdania	Ja waści o zdanie nie pytam, jeno rozkaz daję. Przy mnie komenda.	Musić poszli na polowanie czy co, bo ze strzelbą	Na co?	Naści, Hanuś, to la ciebie, jak ci kaj droga wypadnie	Nie więcej?	Nie znasz ty swego szczęścia i nie rozumiesz... głupia...	Niech mówi! Dobrze mówi.	Przypatrzcie się a dyćdyć (gw.)	Rozumiem z samego uprzykrzenia a nudów, aby ino nie latać z kąta w kąt.	Tautiškumas, Patriotizmas Poniute! Aš kalbą vedu apie Lietuvą ir lietuvius, o ne apie visą svietą. Jeigu mes gyventumėm pamaryje arba ant salos, tai aš sakyčiau, jog mokslas apie marias mums reikalingiausias. Bet mes ne ant marių gyvename. Kiti mokslai, kaip filologija, jurisprudencija irgi mums netinka, nes su tais mokiais gali būti tiktai priveizdėtoju (tarną valdžios), o valdiškos vietos mūsų žmonėms neduoda. Per tai patėmykite, kiek mokytų mūsų kampo vargsta be vietų. O da labiaus vargsta tie, kuriems teko valdybos vietos, nes jiems davė tokias, kurių kitiems nereikia. Ir taip, kaip matote, visi mokslai, kurie surišti yra su tarnavimu dėl valdžios, mums netinka. Mums reikalingi tie mokslai, kurie patys per save gali duoti užpelną gausiausias mokslas savo pasekmėmis. Chemija pamokino Krupp’ą vokietį daryti gerą plieną, chemija parodė, jog naudingas dalykas krėsti lauką superfosforatais. Chemija atrado vaistus nuo įvairių ligų. Chemija rado, kaip daryti stiklą, kaip iš marinių žolių jodą ir bromą gaminti; kitaip sakant, chemija mokina išrasti naudą iš įvairių daiktų, duotų per prigimimą... Jeigu mes iš datyrimo supratę, jog mums kiti keliai užkirsti, o imsimės už naudingo dėl mūsų mokslo, jeigu mes vietoje tykoti kokios nors valdiškos vietelės, o imsimės už darbo, tai mes ūmai pavysime kitas pralenkusias mus tautas. Chemija tai mokslas ateities. Kas pirmas ją sunaudos, tas ir pakils, nežiūrint ant to, ar jis liuosas, ar pavergtas. Reikia tiktai vienybės ir santaikos dėl mūsų žmonių, kad jie išradę ką pirmiausiai siektųsi apversti ant naudos savo žmonių. Dabar ikvaliai jau turimi mes inteligentų dėl sudarymo rankvedžių visokiu mokslu, be kurių būtų sunku suprasti chemiją ir naudotis iš jos.	To ja, panie.	Wszystko mi jedno.	Żeby kto inny nie dał.	A jak ja myślę?	A jakbym ci jednę rzecz powiedział, tobyś dopiero uwierzył w zaklęte miasta i skamieniałe królewny	A kniaziówna zdrowa? gdzie jest?	Ależ...	Alkohol, Obyczaje, Rodzina	Bałamuctwem	Chodźmy tam	Ciotko!...	Czy byli sami?	Czy pani tańczy?	Dvaras, Mokslai Ar esat matę, kaip motinėlė vandenį verda? Vanduo katile, pradėdamas kaisti, ima garuoti, o kad jau labai įkaista, garai, kaip dūmai kokie, kyla ir kyla iš katilo aukštyn. Kodėl taip darosi? Todėl, kad vanduo apšildamas suskysta, t.y. dalijasi į mažutėlius lašelius, randas toks lengvas, jog pasikelia aukštyn. Ir mes jau tada nebeįmatome atskirų lašelių tik matome lyg kokius dūmus, susispietusius ties katilu, ir sakome, jog tat yra garai. Garai plauko sau po trobą. Bet nulėkę toliau nuo ugnies, kur nėra taip šilta, tie  mažučiai vandens lašeliai tuojau apšąla, susitraukia po kelis į krūvą, randas suokus, persimaino į didesnius lašus ir krinta žemyn. Jei mes laikysime ranką ant garų, mūsų ranka sušlaps, nes garai apšalę susilies į lašus ir nukris ant mūsų rankos. Taip pat yra ir ant lauko. Vanduo upėse, ežeruose, jūrose, balose įkaista nuo karštų saulės spindulių, lengvėja ir pasikelia aukštyn į orą; kol tie garai tebėra žemai, mes dar jų nematome, bet pasikėlus jiems labai aukštai ir susivienijus į didžius gabalus, jau galima pastebėti. Vadiname juos debesiais. Taigi debesiai, tie, kur plaukia aukštai ties mumis, ties mūsų galvomis, yra tat garai, tokie pat, kaip tie, kurie išeina iš verdančio katilo. Vėjas nešioja tuos debesius po visą pasaulį. Kol oras aplink juos yra šiltas, debesiai vis tebeplaukia, bet, papūtus šaltesniam vėjui, tuojau atšalsta, garai susilieja į vandens lašus, lašai sunkūs nebegali susilaikyti ore ir krinta ant žemės. Mes tada sakome: lietus lyja arba tiesiog	Kobieta, Mężczyzna odparł mały rycerz.	Korzecki?	Ksiądz przecie, uczony...	Majątek po pańskiej matce.	Mniej więcej.	Niech was boska moc prowadzi. Szczytno przed wami.	Obcujecie z włóczęgami i zbrodniarzami?	Oj, prawda!	On nabity!	Trzysta rubli.	Twoje zdrowie, mamo, bardzo ładnie wyglądasz.	Uciekajmy.	Użyjemy szabli.	W podróż?	Wojna	Zapomniała nawet swego wachlarza	Łuna! Łuna!	Żegnam więc pana	Żegnamy pana!
Łohoyski: Co pan tam robi, panie Tempe, jest pan pionkiem.	Hrabio Teraz ty mnie posłuchaj, jak słucha się kogoś, kto bierze Boga na świadka swoich słów: jestem tutaj, ponieważ pragnę umrzeć w ramionach przyjaciela. Oczywiście, są osoby, które kocham: moja siostra Julia, jej mąż Emmanuel. Ale teraz potrzebuję silnego ramienia i uśmiechu. Julia wybuchnęłaby płaczem i straciła przytomność. Widziałbym tylko jej cierpienie, a mam już dość cierpienia. Emanuel próbowałby mi wyrwać broń z ręki i podniósłby krzyk w całym domu. Pan, panie hrabio, jest kimś więcej niż zwykłym człowiekiem. Nazwałbym pana bogiem, gdyby nie był pan śmiertelnikiem. Mam pana słowo i wiem, że poprowadzi mnie pan ku śmierci łagodnie, jak przyjaciel.	A woreczek pan starszy mają?	Ale pan jednak odbywał wycieczki morskie?	Będzie to panu trudno w Łodzi, bo tutaj nie ma takich bogatych, za których zgodziłbyś się pan wydać córkę	Co, może wyjeżdżasz pan?...	Dlaczegóż ukrywasz pan przed ludźmi ów transcendentalnytranscendentalny odezwał się wreszcie Wokulski.	Dobrze! Panie Mitchel, racz pan łaskawie zaczekać przez kilka minut. Niedługo to potrwa.	Dostaniesz pan odemnie w prezencie pierwszorzędną laskę. To nieprzyjemnie tak chodzić z pustemi rękami. Nu, chodźmy, chodźmy!	Nie, mam żonę, ona też będzie aresztowana. To jedyna rzecz, którą możemy zrobić. Nie trzeba było zaczynać nic. Gdy się jednak coś zaczęło, nie można zrzekać się odpowiedzialności. Dotąd nie zrobiliśmy nic. Właściwie zaszkodziliśmy nawet. Jeżeli wytrwamy i przed sądem potrafimy zachować się jak trzeba, wszystko nabierze innego znaczenia. To jest jasne. Rząd będzie usiłował ogłosić nas za szaleńców, zbrodniarzy i smarkaczy. Trzeba, by świat, gdy mu rząd na naszą ławę oskarżonych ukaże	Niechże pan siada. List, TajemnicaCzyżby od pańskiego przybycia do Londynu zdarzyło się panu coś niezwykłego?	No, nie mówię, że z Tysiąca i jednej nocy. Co tak naprawdę stanowi księżniczkę, mój drogi? To diamenty. A ona jest nimi okryta.	On tylko po czwartej narzeczonej czuje się dobrze, ale po czwartym kuflu jest do niczego.	Proszę, niech mnie pan uwolni od tego	Przedwieczny prześladować nie każe. Rabbi Huna powiedział: „Jeżeli prześladujący sprawiedliwym nawet jest, a prześladowany złoczyńcą, Przedwieczny ujmuje się za prześladowanym”.	Starałem się wybrać tylko miłych ci ludzi, ale jeśli jeszcze każesz kogo zaprosić, natychmiast wyślę zaproszenie, albo sam pojadę.	Uważam, że postąpiłaś z Royem haniebnie Jest on piękny i mądry, i bogaty, i dobry	Z czego pan to wnosi?	A choćby głowę położyć, też sława	A co? albo dar nie wart królowej? Niech się nim zabawi, ja nic za niego nie chcę, nic... nawet żeby na mnie spojrzała; niechaj tylko wie, żem uparty...	A cóż babunia każe? chyba o królu Jegomości?	A cóż to za Plemię?	A djabli go wiedzą.	A dlaczego go sypiesz?	A gdzie mama?	A naprawdę, jeśli umrze, zabójcą będzie społeczeństwo!	A po co?	A teraz kiedy zakończyłem rozmowę z teściem, chciałbym porozmawiać z bankierem.	A więc ty nie kochasz ciotki?	Ale ja dostanę zawrotu głowy i stracę równowagę...	Ale mam ojca, któremu winienem posłuszeństwo!	Ależ na miłość boską, kochany chłopcze, dajże temu pokój!	Bo gospodarna, raz w rok się myje, coby na mydło nie wydawać...	Bo i prawda	Bo skrzynie ze srebrem stołowym poszły do naprawy i jeszcze dotąd nie wróciły	Boisz się?	Boże, bądź mi ku pomocy i przy skonaniu!	Będzie bardzo piękna	Cicho, Hamer, nikt cię o to wcale nie pyta.	Co najwięcej, to amatora. Lubiłem kiedyś zbierać te piękne dzieła ręki ludzkiej; chciwie poszukiwałem, szperałem niestrudzony i zdołałem zgromadzić nieco przedmiotów wysokiej wartości. Są to ostatnie moje wspomnienia z tej ziemi, która umarła dla mnie. W moich oczach wasi artyści tegocześni są już starożytni, jakby istnieli przed dwoma lub trzema tysiącami lat. Mistrze nie mają wieku.	Co się stało?	Czego się Luzer tak dopytywał o Lejbke?	Czego tu chcesz?	Czy dobrze droga ciocia spała? A ty, kuzynko?	Deszcz z błota?	Do diabła! Patrzaj, co twój ojciec narobił. A mówiłem mu: „Marcinku, nie rób głupstw: po co się ty masz szargać dla innych, kiedy jak ty będziesz zaszargany, to cię nikt z błota nie wyciągnie”. Znasz przysłowie: „Nie pożyczaj, zły obyczaj, nie oddają, jeszcze łają”.	Do majątku, proszę pani. Postanowiłem sobie, że będę milionerem. Urodzony i wychowany w nędzy, wyobraziłem sobie, że najwyższe szczęście daje pieniądz. Niech pani nie sądzi, bym był kiedykolwiek tak płytki, bym o pieniądzu myślał jako o samym bezpłodnym bogactwie. Nie traktowałem go również jako środka umożliwiającego beztroskie i luksusowe życie. Myślałem o nim jako o potędze, którą daje posiadaczowi. Marzyłem, a raczej źle mówię, bo marzyć nigdy nie umiałem, układałem sobie plany, że będę zakładał fabryki i przedsiębiorstwa, że stanę się duszą zorganizowanych rzesz ludzkich, którym wpajać będę moje pojmowanie świata, moje ideały i tak dalej.	Dobrze, dobrze... mamusia kołtunka in summo graduin summo gradu (łac.)	Dotąd nic	Dowiecie się!	Hej, przyjacielu!	I co by się stało?	I dużo ma szczeniąt?	I pięśćby się przydała może, więcej serce.	I zamierza pani po ukończeniu uniwersytetu praktykować?	I że byłem w ostatnich czasach w korespondencji z ojcem?...	Ja nie wiem, ale Irusia nie byłaby tam szczęśliwą.	Jak to w ogóle?	Jak to! Przecież pani wie, że jestem z policji	Jakże byłem szczęśliwy, że na tym się skończyło, że nie zaszliście w tę noc ciemną gdzieś za wieś	Jesce ze mną, panie Niecujo.	Jesteś zgniewany i masz słuszność.	Kochanie, to by nie przeszło. Wszyscy sławni tenorzy są strasznie grubi.	Ludko, ufajmy Bogu i szukajmy. A czy to już Kraków?	Milordzie, wybacz!... mówię, jak mogę; i staram się panować nad sobą. Jednak, milordzie, pomyśl dobrze nad tem, co uczynić zamierzasz i strzeż się, abyś miary nie przebrał.	Miło mi to usłyszeć Tak mi się zdaje, że twoja lina o coś zaczepiła.	Mylisz się, kamracie To fale roziskrzyły się na przyjęcie Czerwonego Korsarza.	Myślę, żeśmy stracili niepotrzebnie trzy ważne godziny.	Na miły Bóg! cóż się stało?	Nam ich tu przygnają, ale mamy czas, bo do owej kępy będzie z ćwierć mili.	Nawet gdyby nie były, pani hrabina sama byłaby zdolna wprowadzić je w modę.	Nie noszę przy sobie. Ale prawdę powiem skąd i kto jestem. Jam wiceminister komunikacji królestwa Syjamu.	Nie wie pani?	Nie. Powiedz jej, że będę na nią czekał w sobotę wieczorem na ulicy Warszawskiej, obok więzienia.	Nie; cokolwiek się stało i cokolwiek nas dzieli, pozostań tu jak najdłużej.	Niech żyje wiecznie, wszechmocny i łaskawy wódz nasz, faraon Ramzes!	No tak, kauczuk, a może guma, już nie pamiętam.	O! nie myślę panu do tego wcale dopomagać, panie oficerze	Od czasu do czasu proszę jej dawać łyżkę tego lekarstwa To przyniesie jej ulgę.	Oni wiedzą, że to szacherka!	Osiodłali, nie osiodłali tobie nic do tego, nie twoja sprawa.!	Pani Stabrowska uraczy nas jakim specjałem literackim	Pietrek, chodź tu!	Proszę pana bardzo.	Przywódca wołano.	Pójdź do dworu, poproś pana, zapłać czynsz za rok, i tyle.	Tak, ale dzień składa się z dwudziestu czterech godzin, godzina z sześćdziesięciu minut, a minuta z sześćdziesięciu sekund; przez osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta sekund można wiele zdziałać.	Tak, już wszedł.	Tak.	Tej nocy jeszcze, i to za pośrednictwem tej samej Maroty, która była przyczyną mego pierwszego niepowodzenia.	Teraz będą żłopać kawę i grać w warcaby, dopóki „krowy nie wrócą do domu” Mnie się tak widzi, jak gdybyśmy tu wszyscy byli zaczarowani. Nie ma na całym świecie większych leniuchów jak Rewiaki, gdy nie łowią ryb.	To szczera prawda	To, czego wymagałaby cześć i interes państwa.	W gruncie rzeczy złoczyńca zawinił tu poniekąd tylko w części.	W nocy tu przyjdę. Będę czekał na tej pryzmie kamieni, gdzie zawsze.	Więc po cóżeś tu przyszła?	Wydaje ci się... Nie bój się, do diabła, nie ma tu nikogo.	Zali słyszałeś, że Bóg przebaczył żałującemu łotrowi na krzyżu?	Ładne nieszczęście!	Świetna myśl! Oskarżony, proszę się opanować i stać prosto. Tym razem otrzymasz dwadzieścia lat. Pamiętaj jednak, jeśli znowu staniesz przed nami za jakiekolwiek przewinienie, będziemy musieli odnieść się do ciebie z całą surowością!
Zanim tę salę uprzątną z krzeseł, to się biedne panie diabelnie znudzą w buduarach, a my tu na galerii.	Niezgorzej, niezgorzej; przestronno, ustronno, stary Strasz trzy razy się zatchnie i trzy razy spocznie, zanim do nas dolezie. W Bogu nadzieja, że nieczęsto nas będzie nawiedzał. Jedno mi nie na rękę...	Zdaje się, że dwudziesty siódmy. Przy głównym wejściu. Zobaczysz jej nazwisko na drzwiach. Przykro mi jednak, że nie chcesz pójść ze mną na obiad.	Mnie wydaje się, iż to jest wino mirweńskie, bowiem przed napiciem się tak sobie zamyśliłem. Ma jeno tę wadę, że jest zimne; ale to zimniejsze niż lód, niż woda z NonakrisNonakris źródło w Beocji., bardziej niż źródło Konthoporii w Koryncie, które mroziło na lód żołądek i organy trawienia tych, którzy je pili.	No to trzeba wyruszyć na pogrzeb.	Siedem pik Zajączkowski, jesteś na ręku.	Co, może nie tak? A gdyś odurzył, oplątał tę wariatkę... (niech mi nieba przebaczą, że ją tak nazywam!...) uważałeś, żeś nie dokonał jeszcze dzieła zniszczenia, nie nadręczywszy do woli biednych ofiar, zacząłeś więc wychowywać ją po swojemu, łamać skrzydła biednej uwięzionej ptaszynie, uczyć ją śpiewać na twą tylko nutę.	Dobrze. Podejmuję się. Musi mi pani odpowiedzieć na kilka pytań. Przedewszystkiem nazwisko i adres.	Bohaterskim, nieprawdaż? Krótko mówiąc, los padł na mnie. Ale to jeszcze nie koniec; ocaliwszy mi życie, kapitan wybawił mnie od zimna, a dał mi nie połowę swego płaszcza, jak święty Marcin, ale cały; wreszcie od głodu, bo się ze mną podzielił, zgadnijcie czym?	Na cmentarz?... Żeby mi jeszcze jaki „umarlak” głowę ukręcił? Nie głupim!	Nie bądź pan śmieszny O życie pańskie byłem zupełnie spokojny, tak jak jestem pewny, że kiedyś dostaniesz się do więzienia. Cała rzecz, że ja nie chcę panu ułatwiać tej podróży.	Po czym udał się do Skirwoiłły. Stary wódz dał znak i nie czynił żadnych trudności co do odjazdu, wiedział bowiem, o co chodzi, lubił Zbyszka, był mu wdzięczny za ostatnią bitwę i przy tym nie miał żadnego prawa zatrzymywać rycerza, który należał do innego kraju, a przyszedł tylko z własnej ochoty. Więc dziękując za znaczną usługę, jaką oddał, opatrzyłopatrzyć (daw.) zbroja wykonana z metalowych kółek. i w hełmie na głowie. Więc zbliżywszy się do niego, rzekł:	Ależ uchowaj Boże! Powiem, że widziałem ją w towarzystwie młodego dżentelmena, którego czasami spotykam. I postaram się z niej wydobyć, co o nim sądzi. W ten sposób nawiązać będzie można rozmowę na interesujący temat. Ponieważ zaś dam uroczej Betty do zrozumienia, że moja ciekawość ma podłoże zazdrości, w niedyskretnych pytaniach będę się mógł posunąć dość daleko.	No, a jakże, nie nudzi się tu doktor Kolski?	Czemu stoisz tu i gapisz się? Czemu targasz rękami włosy? Wyglądasz, jak gdybyś zwariował. Ale to wszystko tylko udawanie!... Wymyśliłeś tę całą historię tylko dlatego, aby zażądać wyższej płacy!	Czyżby? Niepokojące? Zapewniam panią, iż sam bynajmniej nie czuję się zaniepokojony. Przepadł gdzieś wachlarz, no i chciałbym go odszukać. Ale nie wydaje się mi, żeby tu był. Po prostu szukam wachlarza. Nie pojmuję, jak Antonia mogła... Mniejsza o to! Czy znalazłeś go, amigoamigo (hiszp.)	Jeżeli jest tak, jak mówisz, to musisz już odczuwać albo odczujesz wkrótce skutki jego obecności. Spotkał we Włoszech Alberta de Morcerf i ofiarował jej królewski podarunek; twoja macocha i brat przejeżdżają koło bramy jego domu	Moja kochana, my tu nie przejdziemy...	Tak, trochę chciałem się przejść.	Dlaczegóż nie miałabyś przyczynić się do wspólnego dobra? Powiedz tylko! Czytałem jego listy pisane do ciebie. Ten człowiek zrobi wszystko, pójdzie jak dziecko za ciastkiem. Jeśli tylko zechcesz, sprzeda cały majątek i pojedzie za tobą do Ameryki.	To nie ja potrzebuję teraz twojej pomocy, ale moja babka, panie doktorze. Nie wie pan, jakie spotkało nas nieszczęście?	A cóż cię znowu tak bardzo niepokoić może?	Sir Robercie! sir Robercie, niegdyś władco i panie, zaprzestań słuchać śmiesznych bajań wschodniego omamiciela, bo doprawdy, że nie czas dzisiaj wyrzekać się wam czegokolwiek ani szukać za światem szczęśliwości, gdy ona jest blisko...	I Brzozowskiemu, i felczerom, i mnie. Przecież ja bym tu bez butów chodził, gdyby mi przyszło co dzień ekspediować jedną dozę rycinowego olejku, a czasami parę proszków chiny.	Pięć franków! Żartujecie zdrowo, mateczko, oficerski koń! Nie minie kwadrans, jak go sprzedam za pięć napoleonów.	Bardzo prawdę, tak dalece prawdę, że oto je masz.	Nie potrzebujesz się obawiać. Żaden z naszych współziomków nie rozpozna się w opisie.	Zawsześmy sobie z Danem mówili że gdyby... gdyby coś takiego się zdarzyło, tobyśmy wiedzieli doskonale, co mamy robić... ale... teraz to nam wszystko jakoś inaczej się składa...	Nigdy! nigdy! A pocóżbym tam została? żebyś mnie za pół roku, czy za tydzień wypędził, albo rzucił jak ogryzioną kość któremu ze swoich lokajów, jak było z innemi?	Nie mówił. Powiedział wprawdzie, że jest wada serca, ale dodał, że u dzieci często przechodzą takie rzeczy bez śladu. Sam nie ma nadziei.	Rozumiem Pan Wokulski zapewne nie będzie robił trudności co do porękawicznegoporękawiczne	To widać są Kiemlicze wielcy i mali a ci nie tylko są mali, ale i w rzeczy hultaje, jeno żołnierze okrutni i mnie wierni.	Nie bądź pan dzieckiem, panie Blumkiewicz. Ręczę panu, że nie posiedzisz w ciupieciupa (pot.)	Chryste ukrzyżowany! radca Somonowicz chce w nas utwierdzić mniemanie, że on naprawia społeczność od początku świata!	Co mi tam, nie pójdę!	Ja śpię?... Bodaj język usechł temu, kto mówi podobne kłamstwa. Ja, wiedząc, że przyjedziesz, od godziny ubieram się, przygotowuję ci kąpiel i perfumy...	Spytaj się jej! Każda za ciecie (gw.)	A ja go nie dałem!	A po pięć morgów mają i żenić by się już mogli!	Chyba potknęła się i wpadła?...	Czy ojciec pański już dawno nie żyje?	Dlaczego nie czytasz?	Jakoż ci się widzi, Jurek, dobrze radzi to dziecko?	Może nie?	Nie lubisz zagranicy?	Nie, nie trzeba! Obiad prędko?	Przepraszam, ja wcale nie jestem zaślepiona.	Trzewiki, głównie trzewiki, w dość odległych jedna od drugiej chwilach przytomności, najczęściej bowiem robił po pijanemu awantury, gdzie się dało.	Wiem I potykaliście się potem, i wzięliście ich poczet. Wszystko mi rozpowiadał pan z Taczewa:	Wiem to i czuję lecz zamiaru tego nie miałem. Zapewnić o tym pana mogę szczerze, sumiennie, pod słowem honoru. Pokochałem pannę Spenlow...	Wytłumacz się jaśniej, Mousquetonie, opowiadanie twoje jest pełne rzeczy pouczających.	Zdaje się.	Żenisz się z tą, coś z nią szedł?	Pan też byle co przy obcych Ten młody pan jeszcze Bóg wie co pomyśli.	Wiedział, że wojna, i dlatego do kniazia Witolda pociągnął. Powiadał, iż prędzej przez niego coś przeciw Krzyżakom wskóra  niż przez samego króla.	To dziw żeś waćpan za dziada przebranym będąc miał szablę przy boku!	Śpiew rzekł cicho Szczur, który wciąż miał oczy zamknięte.	A słoninę to ma grubą, że szukać!	Co wy robicie?	Czy słyszałeś pan kiedy o Starcu z Gór? Tym, co chciał zabić Filipa Augusta?	Do stu piorunów! Jeśli do tego dojdzie, to prędzej czy później połamią „Błyskawicy” dziób.	I do ludzi.	Idź waszmość za mną; wysłucham i rozważę.	Komu Bóg przysądzi.	No, dobrze Niech przyjdzie do mnie jutro.	Pan teraz wierzy w niebo?	Przeszkadzają im chodzić ich skrzydła olbrzymie	Szukać, aby, znalazłszy, być znowu odepchniętym i wzgardzonym?	Zobaczymy. To, co mówisz, jest naprawdę osobliwe.	A jakże	A u matuli jutro będę...	A wy, mój Grzegorzu, widzieliście kiedy stracha?	A, Rzymianie to jadali? Jadali koszatki?	Czemu?	Czy dobrze?	Czy waszej królewskiej mości znane są punkty naszych narad?	Czym chata bogata, tym rada	Cóż mu pan naczelnik powiedział?	Cóż pan chce? Czterdziestka!	Dymitr Montwiłł, Andrzej Boner i Krzysztof Czema.	I ja!... i ja!	Komu, nam?	Kondycja ludzka, Nauka, Śmierć mruknął Geist.	Masz amunicję? A może i zapasy żywności?	Mogłożby być inaczej?	O to mi chodzi...	Och, Panglossie! Panglossie! Och, Marcinie! Marcinie! Och, droga Kunegundo! czymże jest ten świat?	Oto i one.	Panie dyrektorze, zakazuję dostarczania Karburatorów bankom.	Panu to wiadomo, a skąd?	Rochu, bywaj! siostrzeniec. przy sobie.	Słyszę.	To już koniec, Pedro... ci przeklęci Indianie, ranili mnie śmiertelnie.	To niemożliwe!	Wczoraj.	Więc?	Wysoko leżą?	Wyłudził od pani?	Zastrzeliłby Kuba sarnę?...	Zdrajco!
Otóż to!... Ale mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie nie zrobił żadnego świństwa... Co to jednakże za interesa prowadził on w Paryżu, a później w Moskwie, na czym również grubo zarobił?... A godziło się to zabijać krajowy przemysł, ażeby dać osiemnaście procent dywidendy kilku arystokratom dla wkręcenia się pomiędzy nich?... A pięknie to sprzedawać całą spółkę Żydom i nareszcie uciekać zostawiając setki ludzi w nędzy lub w niepewności?... To tak robi dobry obywatel i człowiek uczciwy?... No, pijże, panie Ignacy!... Nasze kawalerskie!... Panie Szprot, pokaż, co umiesz... nie kompromituj się przy chorym...	No pewno, że to do księżnej należy się zamek w Guermantes. I to ona jest tam wójcina. To jest coś.	Ja jednak wyobrażam sobie że choćby się arcydzieł tworzyć nie mogło, przecież to wcielenie myśli musi na chwilę czynić bardzo szczęśliwym i pochłaniać człowieka.	Wiem, nie on jeden, ale całe zagadnienie na tym stoi, że oni nie są tacy mądrzy, jak o sobie myślą, a my nie tacy głupi, jak oni sobie wyobrażają. Gdzie są te młode geniusze, w piwnicy?	Broń Boże. Nic podobnego. Chciałbym tylko powiedzieć, że nie jestem taki biedny, na jakiego wyglądam. Mam jeszcze jedną kapotę, zupełnie nową. Dwie pary kamaszy, także nowe. Niedawno nabyłem nową pościel i trochę bielizny. Nie będę ukrywał, że mam też trochę grosza na książeczce w kasie oszczędnościowej. Rzemieślnik ze mnie nie najgorszy. Najlepszym dowodem są pantofelki Tojby.	Ja chciałem panu powiedzieć, że mnie denerwuje ten ciągły brzęk szklanek w kantorze i to ciągłe syczenie gazu.	No, bo gdzież pani w tym wieku na głuchą prowincję. Nie, nie ma nawet o czym gadać.	Pewnie, że tak będzie!	Wolę to, niż żeby tupała nogami i krzyczała, jak to niektóre z nich umieją! Myślałam, że dziecko tak rozpieszczone, jak ona, podniesie wrzask na cały pensjonat. Bo też nie widziałam, by komu tak dogadzano, jak jej.	Jestem pewna, że tylko przypadkowo został pan złoczyńcą	Nie wiedziałem, że waszmość przebywasz w mym opoluopole powiada Robin.	Niechże cię Najświętsza Panna w cudownym miejscu ratuje, wierny przyjacielu! któryś mi tyle wyświadczył, że i brat nie uczyniłby więcej!	Powiadam ci, Zosiu, że są niepokoje gorsze aniżeli miłość...	Widać, że szanowny pan nie ma nieszczęścia być literatem.	Wójcie! wiedz, że w tej chwili ani Bóg, ani szatan nie byliby w stanie zatrzymać mnie!	A boją się i są u sąsiadów różnych. Tylko ja tu nocuję. Chcesz zostać ze mną?	Byłaby szkoda ogólna Kogo mi jednak najbardziej żal, to panny Ratkowskiej. Ona też poczyna już wątpić, czy on będzie tem, czem był, i to ją dręczy, może więcej od innych smutków.	Cóż chcesz, mój drogi. Kiedy ktoś był wygnany przez górali, uciekał z Paryża ukryty w furze siana, tropiły go na wrzosowiskach pod Bordeaux psy gończe Robespierre’a, może się zahartować. Mów zatem, co się stało w tym klubie?	Tak jest, najjaśniejszy panie. Ja cudzoziemiec, przybłęda, rozmiłować się śmiałem w dzieweczce obcej mi narodowością, tradycjami	Tak, goniłem motyla. Piękny okaz; spotyka się go rzadko, zwłaszcza na jesieni.	Tak, lecz jako człowiek z krwi i kości wciąż musi ulegać prawom snu i spoczynku. A my, niestety, nie możemy czuwać nad nim w owych chwilach.	Wielki jesteś, Stary Człowieku! wielki i łaskawy! Nie odchodź tylko od nas na tę gwiazdę, o której mówisz!	Ty powinieneś się ułożyć, ty powinieneś zarobić na tym pięćdziesiąt procent.	A jeżeli ty się mylisz?	Czegóż to się nie możesz nauczyć?	Ja panu pomogę. Jest kryształowa, biała jak śniegi tatrzańskie. Ale to nie klasztor urobił ją taką, to natura.	Ja się bardzo za tobą stęskniłam, Krzychu...	Ja się chcę tylko usprawiedliwić.	Jakże ty sam pojedziesz? Czemu nigdy nie weźmiesz masztalerzamasztalerz	Jedno jedyne samobójstwo uważam za usprawiedliwione, a mianowicie samobójstwo z miłości, skutkiem czego namawiam się na nie od kilku lat	Jestem rangą najstarszy, to niewątpliwa. Nie dlatego jednak podałem zdrową i jedyną radę, tylko dla pospolitego dobra. Niech książę Ferdynand pójdzie na ziemie pruskie i pobudzi Wszechniemce	Jeżeli ci się tam tak bardzo podoba, owszem. Ale wracając do twego obecnego stanu: czy to, co odczuwasz tutaj, jest zwykłym nerwowym niepokojem, czy też jest to coś bardziej określonego?	Mniejsza o to! Porzuciłem wszystkie swoje sprawy. Tylko ta jedna się liczy. Między mną a Lupinem toczy się walka... walka na śmierć i życie.	Mniejsza z tym! Ot, tym zdobyłem to królestwo (tu uderzył się po szpadzie) i tym utrzymam. Nie potrzeba mi waszych sufragiówsufragium (łac. suffragium)	O, tak!	Przeglądam swoje dokumenty, stryjaszku i nie wiem, jak sobie poradzę... Nie znam się na tych rzeczach...	Słuchaj, Filip, mam prośbę do ciebie. Nie dokuczaj ty Stefanowi.	Tak jest Mój tatuś umarł i nie zostawił mi ani szeląga. Jestem w nędzy...	Wszystko to być może, ale jak ci dam trzeźwe i pijane słowo honoru, rachuj na mnie, te ci daję!	A	A któż by inny o tej porze? Może Jego Królewska Mość Ludwik XIV, któremu przyszła ochota złożyć ci pierwszą wizytę?	A pan Franciszek, nowo upieczony apostoł, co wszystko w kopalni chce przewrócić do góry nogami!	A! Ojciec Murdelio! Witajże waszmość w moim domu; wielkie to dla mnie ukontentowanie.	A! wierz mi po za tém, czém on dziś jest, czuć jednak przeszłość jakąś, niechybnie lepszą, świetniejszą. Masz słuszność co do upadku; ale bądźmy miłosierne, nie obwiniajmy naślepo człowieka. Kto wié jaki w tym udział miały losy.	Ach, ach, ach! doskonała głowa... to samo mówią Romuald i Stefek... ale dostał maleńkiego bzika...	Ależ panie Zyziu pan Dyzma jest przyjacielem Żorża, nieprawdaż? A to chyba motyw wystarczający.	Ależ to istne dzieciństwo!	Ambitną, być może! bo mam tylko jeden cel w teatrze: sztukę.	Bardzo. I jak to było?	Brühl utrzyma się. Królewicz płacząc to przysiągł żonie, to była wola ojca jego. Sułkowski będzie pozornym władzcą, ów istotnym, a potém...	Będziesz w domu wieczorem?	Choćbym miał, to bym nie dał Listy zostały w Pilwiszkach.	Czego?	Człowiek nie może być pewny	Cóż mówiła?	Dlaczego? Czy chory?	Doskonale! Nazwiemy go Trotwood. Syn Dawida zostanie Trotwoodem.	Dziakuju, wam Aksena, za waszę radę... Tylko, jak to zrobić... trzeba, żeby to kto znający robił...	Gra, Śmierć, Vanitas zawołał Sancho	I niechaj Bóg broni, by mi wlazł kiedy w pazury przy takiej okazji...	Idź między chrześcijan idź do domu modlitwy i pytaj braci o Glauka lekarza, a gdy ci go wskażą, wówczas, w imię Chrystusa, zabij!...	Jakżeż zatem mają cię wrogowie nie nienawidzić? Twoje życie, czcigodny ojcze...	Jestem do usług, kapitanie.	Jeszcze nie. Czy to ma być żart, czy serio?	Jezus Maria! Biły go! Jasia biły! tylko. zakrzyczała przez zaciśnięte zęby:	Kiedy indziej odpowiem. Przecie będziesz mnie waćpan odwiedzał?	Kochankę! odparł Suchy z uśmiechem ironicznym.	Mam wzrok całkiem dobry, doktorze.	Meklemburg-Strelitz, miasto stołeczne Strelilz!... Meklemburg-Szwerin, miasto stołeczne Szwerin!... Hessen-Darmstadt... Sachsen-Weimar!... Badeńskiel... Toskańskie!...	Mnie to mniej dziwi Moja służba mówi mi tylko to, co uważa za stosowne. Prawdopodobnie nie lubią zakonu Św. Jana.	Może nie wystarczy?	Nie	Nie trzeba, przyniosłem ją ze sobą.	Nie, mam zamiar wydać dzieło statystyczne!	Nie, żadnych.	O, cioteczko Jakubino, czyż nie byłyśmy grzecznymi dziewczynkami przez całe te trzy zimy, gdy nam matkowałaś?	Obcy	Oho tego nie uczynimy, bowiem wnetkiwnetki (daw., gw.)	Prawdę mówisz	Proszę mi pozwolić sobie towarzyszyć	Sumę pańską mogę umieścić w lepszym interesie. Będzie pan miał dziesięć tysięcy rocznie...	Szolem Alejchem! Alejchem Szolem, reb Ajzyk Dawid!	To i cóż z tego? Cóż kogo mogą obchodzić pańskie krzewy?	To jest widzę ogromnie kochane przez panią!	To może pani zechce zostać moją żoną, żebym mógł zająć wakującą posadę.	To niebezpiecznie...	Trudno znać, moja dobrodziejko, kiedy on albo w drodze, albo zamknięty siedzi. Całe życie medytuje i milczy!	Uspokójcie się, panowie Honor szkoły nie został stracony. Ocalił go	Uśpieńskiego wzięli	Valentine, czy wolałabyś oskarżyć macochę?	W Buczynku, albo i nie w Buczynku, to jeszcze niewiadomo.	Wczoraj.	Wezmę.	Wiem, wiem! jam też sierota!	Więc musi pan codziennie przechodzić Leśną?	Więc ona potrzebuje pieniędzy, ta wielka dama?	Więc, proszę cię, jak?	Za co on ci to darował?	Zatem nie żyją?	Zmiłuj się nad nami!
Zostawmy rzeczy tak, jak są. Nie jestem wcale chory, spędziłem miły dzień w towarzystwie pana i pojadę sobie jutro. A gdy pan zawitasz kiedy do Grenobli, znajdziesz tam jednego przyjaciela więcéj, i to przyjaciela nie na żarty. Wszystko co do Piotra-Józefa Genestasa należy: i jego kieska, szabla i krew jest na pańskie usługi. Zresztą nie rzuciłeś pan ziarna na skałę. Gdy dostanę emeryturę, zagrzebię się w jakiéj dziurze, zostanę tam merem i będę się starał naśladować pana. Brak mi pańskiéj wiedzy, będę się więc uczył.	Był psychoanalitykiem, który chciał przez uświadomienie pacjentowi jego kompleksu wyleczyć go raz na zawsze.	Nie zapomnij, braciszku, cóżem ci rzekł: czarnego koguta na pamiątkę Sokratesa i Ewarysta Popowa. Sokrates też był łysy i też wypić lubił. I bogów, których KsantypaKsantypa a czarny kogut oznacza wyzdrowienie i ofiarę dziękczynną. A z jakiej choroby wyzdrowiał, o tym, braciszku, w KaramzinieKaramzin, Nikołaj Michajłowicz (1766–1826)	I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już za nią cni... Jeszcze ździebko, na frasunek! Wiecie, pójdziem wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej na wąglikach wyczekuje.	Jakubie! Czemu nic nie mówisz?... Na Boga! Tak bardzo chciałbym usłyszeć przyjacielskie słowo!... O, to straszne zastrzelić człowieka... chociażby był występny... Pomyśleć, że stanie przed Wiecznym Sędzią... obciążony grzechem... albowiem byłby mnie zastrzelił... Och, on umie mierzyć... ale jego strzał poszedł w powietrze... natomiast mój... ach, Boże!	Dotychczas było we zwyczaju że gdy skarb potrzebował funduszów, nakładało się większe podatki na pracujące pospólstwo. Ja jednak, który znam mój lud i jego nędzę, nie tylko nie chciałbym go na nowo obciążać, ale jeszcze rad bym udzielić mu pewnych ulg...	Czarownica odparła rozcierając szklanym tłuczkiem zioła w moździerzu. zebranie.”, pławiono w stawie Annę Bogdajkę za zbrodnię czarnoksięstwa i Magdę Strzeżyduszynę, którą wzięto z tej przyczyny na męki, że wrzucona do rzeki „pływała, głowę z wody jako kaczka wyścibiając”... Szatan jest piękny i nigdy nie zabraknie takich, którzy pójdą za jego rydwanem... Wrzuć to do tygla!	A czy zastałam profesora Wilczura? Za dwie godziny najpóźniej musimy wyjechać, by zdążyć na samolot.	A na co taka cizba? Rety... boję się!	Są na dole, Najjaśniejszy Panie i, za zezwoleniem twojem, la Chesnaye powie im, aby tu weszli.	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem! Kto je wymyślił? Na pewno Żyd, klecąc szałas.	Wodzi męża na pasku! trzyma go pod pantoflem!	O la la: jeżeli zechcę, to sama. Ali, nie przechylaj się na prawo, patrz, maczasz szarfę w wodzie.	Sądzę, mój Jacinto, że posiadasz główny warunek po temu, by mogła połączyć nas przyjaźń, nie jest ci bowiem obcą konieczność stosowania obojętności w związkach ścisłych, czyli na ścisłym wyrachowaniu opartych. Brak wszelki wspólnych upodobań i zaciekawień ułatwi nam niewątpliwie zawarcie stosunku, wyrażającego się raczej w przyjaznej obojętności, o którą mi chodzi, gdyż może być potrzebna, aniżeli w obojętnej przyjaźni, która jedynie w płciowym odniesieniu, zwłaszcza w małżeństwie pożyteczną czy pożądaną być może, a której nie umiałbym nigdy na nic użyć.	Przepraszam wielmożnego pana Wiem, że zabronił mi pan tu przychodzić, ale pan hrabia nakazał mi przyjść do siebie.	A pamięta pan Anzelm, ile to gości zbierało się wtenczas w Korczynie? Jakie to oni plany układali sobie, jakie sprzeczki zawodzili... jakie nadzieje mieli?...	Cóż ty znowu myślisz robić, Ludko? długa ocieplana peleryna z szerokimi rękawami i rękawami, noszona w XVIII i XIX w. przez kobiety. i kaptur	I wróci pan bez kajdan?	Ja jutro, nie dalej, wynajdę panu ustronne, pewne i wygodniejsze mieszkanie.	Ech, ty stary Czego się tobie zachciało? Gdzie ona dla ciebie?... Ty się w głowę stuknij! Ot, co! Do jakiej roboty ona tobie się nada? Chodzisz do niej i chodzisz, a co wychodzisz? Tobie baba zdrowa potrzebna, robotna, nie taka białorączka.	Ja się wcale nie nazywam Joasia, tylko Kasia.	Panowie To nie Morcerf przyjechał, ale, do diabła! Franz i Debray.	Pojedź, czemu by nie? Ty sprawisz niespodziankę ojcu, ja rozruszam mego starego Brooke’a i zabawimy się wybornie. Zrób to, Ludwisiu! Zostawimy list zapewniający, żeśmy zdrowi, i puścimy się w drogę. Mam dosyć zebranych pieniędzy. Wycieczka ci posłuży i nie będzie nic złego, że odwiedzisz ojca.	Jak? „Znam i te posady”. Uważasz... Nie zbliżam się po rozkosz do kobiety, której nie kocham. Ciebie nie kocham przecie. Rozumiesz? Więc jakiż podstęp? Co? Jeden mędrzec starożytny, Pitagoras tak mówił: „Nie poddawaj się rozkoszy zmysłowej, dopóki nie poczujesz, że ona jest niższą od ciebie”. Uważasz?	Ależ, Krzychu, ja wcale... ani tym bardziej on...	Cicho! milcz ojciec ci przebaczył, powrócicie we dwojgu... Do nóg staremu, do nóg!	Czy bardzo? Nie wiem, czy bardzo. Nie mam żadnych porównań. Kocham tylko ją i nigdy nikogo poza nią nie kochałem... I nigdy nie pokocham.	Dlaczego nie?	Doro najdroższa to, co mówisz, nie tylko jest dziecinne, lecz i brzydkie. Sama wiesz, jak dalece mijasz się z prawdą.	Ja proszę... Błagam!	Jak wszystko w Głębowiczach. Panie nawet ordynata nazywają cudownym.	Jako żywo nie myślałem, że tak wesoło zakończymy ucztę!... A ileż ci zapłacono za to, żeś wpadł pod wóz?	Może „Nautilus” mógłby nam się przydać, żeby opuścić Wyspę Lincolna i dotrzeć do jakiegoś zamieszkałego lądu.	My tak ją lubimy! Nazywamy ją księżniczką nie z bajki.	Nagadaliście się do syta?	Nie ukrywam, że tak.	Okropne są twoje słowa!	Ona też należy do rodziny Mojżesza! pewnie to całe gniazdo żydów ucieka od nas co żywo!	Rozbierz się do gatek i pójdziesz do szesnastki	Spodziewam się wiele po pani Lyons i mam nadzieję, że jutro pozyskamy choć jeden dowód.	Straszna jest ta nieustanna walka i ten lęk, och, najgorszy ten lęk przed czemś, co nadchodzi, ogarnia, staje się coraz bliższe, nieuniknione...	Sza!... nie mówmy o nim; to jest cały wszechświat: można go tylko rozważać, ale nie pojmować...	Tak jest a kto by chciał rozumem wszystkiego dochodzić i zginie, a nie będzie umiał w to ugodzić	Tak jest, ponieważ nie pozwoliłam się obmacać, powiedział, że wszystkie moje wdzięki chowam dla pana. Tak, jak gdyby służąca nie mogła być uczciwą dziewczyną!	Wyślij telegram, że jadę niezwłocznie. Najwcześniejszy pociąg odjeżdża jutro rano, więc się tym wybiorę.	Zabij, zbóju...	A choćby dobrym słowem	A to osobliwaosobliwa (daw.) dziś: znalazł. kto taki.	A z daleka jedziesz?	A! co ty pleciesz.	Ach, Starskiego... Zobaczymy.	Ale tak mi żal odchodzić... doprawdy... doprawdy... Więc pani dziś... u spowiedzi? To niespodzianka!	Anioł to stróż!	Biedny przyjacielu! Ileż ty cierpisz!	Całkiem zaprzężony?	Ciągle!	Czarna także?	Czy myślisz, że takie wielkie uczucie trwać może całe życie?	Dlaczego bijesz się z Makowiczem?	Dlaczego?	Dobrze, pójdziemy	Doskonale	Dziki?	Gdybym mógł tego dokazać, byłbym Bogiem, bo w chwili, gdy się poznało istotę świadomości, stwarza się ją. A ty, czy możesz mi powiedzieć, czym jest poezja?	Gerai, bet taip gaila tamstos, tėveli!	Hm, bo też i jest wcale niezgorsze	Jesteś moim mężem...	Jestże walka? któżby chciał mną się tak dalece zajmować.	KaKa?	Kiedy?	Kobiety z prowincji, które widywałem w Paryżu były w istocie dosyć obcesowe...	Kochana matko Co za nieszczęście!	Kogo?	Matulu! Matulu!	Małka, a po co ci kupiec?	Naprzykład, miłość.	O la Boga! A przecie dopiero co dawaliście krowinę za trzydzieści i trzy ruble?	Obszukać go!	Ojcze, przychodzę prosić tylko o pozwolenie.	Oto i on	Otóż to, nadto ciężko Jakoś bardzo ciężkie te wasze wozy, Franciszek Kozioł.	Panie Waldemarze, jak się mają pańskie muzy z Apollinem?	Pewnie, pewnie...	Proszę. Służę nimi w każdej chwili.	Przepraszam, kto taki?	Prześlicznie i koniec?	Ptaka, który uciekł nam w czasie pierwszej wyprawy i którego imieniem nazwaliśmy tę część lasu.	Salters, ładujże prędzej!	Surowie ci go pokarali!	Sława mu!	Tak, słusznie!	Tiesa, seni krikštamotė. laikas jau tau apie kapines mislyti.	Tumry! co ci to? czyś chory?	Ty bezwstydnico, nieuczciwa dziewczyno! Kucharka mi się skarży, że wciąż jej coś ginie!	W kominie płonie ogień	W pięciu zaczęli wczoraj w połednie, Filip, Rafał i Kobus za odrobek, a Kłębów Jadam i Mateusz przynajęci.	Zabierze niania dzieci ze sobą.	Zechciejcie od tej strony się przypatrować, wielmożny rycerzu. To właśnie ta kaplica w pośrodku kościoła, kratą mosiężną otoczona. W tej trumnie ponad ołtarzem spoczywają kości świętego. Co dzień się tu odprawia nabożeństwo śpiewne.	Zobaczymy, jak skończy.	Ładny tam chaos musi być w pańskim mieszkaniu!
Bynajmniej jest to wesele najbogatszego w całej okolicy wieśniaka i wieśniaczki, pięknej jak mało; odbędzie się we wsi, gdzie mieszka narzeczona, którą zowią piękną Kiterią. Pan młody nazywa się Gamasz, bogaty, ma lat około dwudziestu dwóch, ona zaś najwyżej osiemnaście. Słowem, pasują do siebie jak ulał, chociaż powiadają, że ród Kiterii jest daleko starszy od rodu Gamasza, ale kto by tam na to uważał, pieniądze wszystkiemu poradzą. Gamasz jest chłopak dzielny i hojny, chce mieć wesele sute i całą łąkę, na której odprawiać się będzie, postanowił pokryć szałasem, ażeby słońce nie dochodziło. Będą tam wszystkie zabawy, będą grać w balona, biegać do mety, tańczyć z kastanietami i bębnami, bo w tej wsi są doskonali tancerze. Będzie ochoty po uszy, ale najdziwniejsze rzeczy to pewno będzie wyrabiał Bazyli.	A! więc panie jeszcze nie wiedzą! On tak jest... jakby to powiedzieć... chory na głowę, ale tylko trochę. Jeżeli panie chcecie go wspomóc, nie dawajcie mu dużo na raz, bo tam istne sito, co wrzucić, to i przeleci. Różni państwo już tu bywali, sto razy go zaopatrzyli, no i cóż? Wszystko przemarnował.	Do stu diabłów, są inne środki okazywania miłości, niż Homer. Ale on zawsze był niedołęgą. Opowiedziałbym panu, jak ta fujara zbłaźniła się kiedyś, ale de mortuis nihil nisi bene. Otóż dość o tym durniu. Zostawił w końcu Bognę samą, bo przecież starego Brzostowskiego nie można liczyć, zostawił samą, a to nie jego zasługa, że ona umie dać sobie radę w życiu. Jednak ja, jako przyjaciel zmarłego poczuwam się do obowiązku opieki nad nią zwłaszcza w tych kwestiach, gdzie już raz wykazała brak zdrowego rozsądku. Mówię o jej pierwszym małżeństwie. Teraz zwierzyła mi się, że że chce wyjść za tego Malinowskiego.	Liczcie ile czasu potrzeba aby się na Węgry dostać, ludzi tam zawsze do boju gotowych znaleźć i zebrać, a z niemi powrócić. Odsiecz wam przywiodę, chyba bym nie był żyw, a żyw spodziewam się być, bo bić się jeszcze ochotę mam srogą!	Ach, po co ta komedia... O mnie naprawdę nigdy ci nie szło. A zresztą nudzę się.	Chwileczkę zaraz wam służę. Pawełku! wyglądasz imponująco. Wiesz, że to obrzydliwie z twojej strony przez tyle lat nie pokazać się nam... Już służę, tylko muszę jeszcze zatelefonować do krawcowej, bo mi tej nieszczęsnej żałoby na czas nie skończy. Wiesz, mamo, zdecydowałam się na koronki. Przepraszam was...	Marzenia, o młody rewolucjonisto? WieśMówmy o nowych wsiach szklanych. Już się one nie palą, a i piorun w nie nie bije. Chaty w niektórych osiedlach połączone już są szklanymi chodnikami. Obszerne gromadzkie szklane obory i gromadzkie chlewy dają możność rozwinięcia nowych przemysłów mlecznych, kooperatywnej hodowli świń. Znika cuchnąca obórka dla każdej chorej na gruźlicę krowiny i znika dwakroć bardziej cuchnący chlewik dla brudnej świnki, mającej na sobie i w sobie miliony zarazków chorobotwórczych. Odpadkami mlecznymi karmią tam świnie i wyhodowują je, a w masarniach wiejskich przerabiają na znakomite szynki i kiełbasy.	Nie Jesteś dla mnie za duży, za obcy. Nie potrafiłabym dosięgnąć do twoich zainteresowań. Ja, widzisz, bliższa jestem temu prostemu życiu. A ty operujesz w jego najbardziej złożonych formach. Czuję się przy tobie tak jak, powiedzmy, samotny marynarz na olbrzymim okręcie. Sam nie jest w stanie kierować nim ani nawet go poznać.	Tam gdzie być można pierwszym i ostatnim.	To słuchaj: znam ja inne ziele, co w ziemi rośnie. Kto się go napije, dwa dni i dwie noce jak pień leży, o świecie nie wie. Tego ja jej ziela dam	Ty tu jeszcze?	Z największą chęcią, pod warunkiem jednak, że postarasz się potem o urlop i odwiedzisz mnie w Capetown. Pokażę ci południowy firmament aż ku samemu biegunowi. Co to za śliczne konstelacje, jakie niebo piękne; mam właśnie sprawdzić paralaksę gwiazdy θ Krzyża Południa, będziemy ją razem mierzyć. Nie rozpocznę tej pracy bez ciebie.	Za czym się oglądasz? Tu nie ma Synnöwe!	Powiedzie się To pan pchnąłeś mnie w błoto, możesz mi tedy dać tych parę banknotów, żebym się miał czym obetrzeć... Ale, drogi panie jeżeli mnie pan zwiódł, jeśli nie kupisz mi drukarni w ciągu tygodnia... przygotuj się, że zostawisz młodą wdowę	Wierzę wierzę temu, co opowiadają ludzie godni wiary. Trzymam się zaś tego co mi opowiadali jednozgodnie oficerowie kolejni i majtkowie, że w czasie głębokiej nocy, jakaś postać jak cień przechadza się po okręcie. Jak ona się zjawia? nie wiadomo. Jak niknie? także nic o tem nie powiedzą.	No, no, dobrze już, dobrze, panie dziennikarzu Udaje pan wybrednisia? A siedem miesięcy temu, gdyśmy wylądowali na tej wyspie, nie posiadałby się pan z radości, napotkawszy taką zwierzynę...	A tyś co za jeden, rybko panie święty?	A! niechby była tęga! mówił książe. Gdy błota staną, rzeki staną, stawy zmarzną jedź wówczas gdzie oczy poniosą! Nieprawda, Holsza?	Ale czy pozwoli panu, by wyjechał pan z człowiekiem, którego nazywają hrabią de Monte Christo...	Ale ty nie śpij, tylko odpowiadaj przytomnie.	Byłoby mi dość trudno, proszę pani, po tym, co już o nim powiedziałem.	Co ci odpowiedział?	Co? Czyżby korsarze budowali kościoły? Czy naprawdę oni je budują?	Co? Na sobie miałem przez cały czas. Prali mnie, a ja nic. Patrzajcie, jak mi pyski opuchły.	Coś pan za jeden?...	Dobrze, dobrze, pozostańcie jednak cali, to lepiej, bo będziecie mi użyteczni. Tréville skoro nie masz miejsca w muszkieterach, a zresztą postanowiliśmy, że dla wejścia do zgromadzenia tego trzeba odbyć nowicjat, umieść tego młodzieńca w kompanji pana Dessesarts, twojego szwagra. A! do licha! Trévillu, jak ja się cieszę na myśl o krzywej minie kardynała; będzie wściekły, ale wszystko mi jedno, jestem w swojem prawie.	Jak pan umie psuć mi wszystko!	Jaśnie pan spał dziś bardzo dobrze	Królowie nie mogą robić wszystkiego, co chcą.	Miałeś pan przecie o baronowej...	Nic, pełno tam wody, jestem do nitki przemoczony.	Nie inaczej, bardzo go polubiliśmy, bo się zachował jak rodzony syn	Nie wiesz? On jest po słowie z cioteczną siostrą doktorowej Downarowej. Łapali go przez trzy karnawały, teraz triumfują!	Nie, daję ci słowo honoru, że się nie kocham.	Nie, nie, jej mówić nie trzeba! Dopiero w listopadzie otworzy się tę salę malaryjną i odda jej pontyfikalniepontyfikalnie	O rany! Chciałem tylko powiedzieć, że jest ich tam cała masa, rozumiesz? I że w ogóle mógłbyś ich zobaczyć; na przykład takiego starego garbatego Ryszarda...	Oj daleko za katy, już mnie tam moje stare nogi nie doniosą.	Około słońca krążą z zachodu na wschód planety z satellitami swemi. Satellity w świecie planetarnym reprezentują toż samo stanowisko, jakie w świecie naszym ziemskim zajmują rośliny, do ziemi przywiązane, przyrosłe. Jak te rośliny one niemogą ruszyć się od planet swoich i podlegają ich przemożnemu wpływowi; są to sługi sług.	Pan przysyła sto rubli. Z tego ma być zapłacone siedemdziesiąt parobkom za kwartał, a trzydzieści dla jaśnie pani.	Renaud niezawodnie miał rysy twarzy szerokie, cerę rumianą i czerstwą, oczy żywe, ognia pełne i wyłupiaste; temperamentu był strasznie gwałtownego, obraźliwy, zadziorny i zawsze stawał w obronie rabusiów, złodziejów i innych tego kalibru ludzi. Roland, albo Rotolam, albo Orland (bo historia nadaje mu te trzy rozmaite imiona), był niewątpliwie wzrostu średniego, barczysty, krępy i niezgarbiony, na twarzy ogorzały, z brodą rudą, cały porosły, w spojrzeniu groźny, małomówny, ale mimo to grzeczny i uczciwy.	To może by mnie pan teraz podarował sztary szurdut, bo jakże ja będę na krzcinach?	To się zmieni, to musi się zmienić! Gdyby tak zostało, jak jest, nigdy bym sobie nie darował, że to ja urządziłem!	To wicher; zresztą już tam Nowowiejski chce z niej ognia wykrzesać.	Ty, Nik, jesteś niemożliwy!	Tylko się zbliżcie.	Widziałam! Bardzo był radosny!	Witaj, milordzie domyślam się, że z nami trzymasz...	Więc mnie acaństwo zmuszać myślicie? hę? krzyknął prawie gniewnie Dobek odwracając się.	A ja dopiero... ja.... nie wiem, czy wystarczy nam na chleb przez dwa tygodnie!	A może i niebezpieczne!	A o której od pana wyszedł?	A potem	Albo ja was otrzeźwił i zasmucił. Trosk mam dosyć i do czynienia wiele...	Ale jakże, nad czym pracować byś pani chciała i mo­gła?	Ależ ja i fraka nie mam	Bardzo prosto!	Biedna Hayde!	Brawo, w takim razie rad jestem, że obrałem dzisiejszy dzień na obrobienie doliny Oise Możecie mi panowie dopomóc.	Czy pójdzie pani ze mną?	Do stu piorunów! Van Stillerze, przyjacielu, nie ma czasu do stracenia. Gdy tylko nadejdzie świt i wzejdzie słońce, Hiszpanie z miejsca zaczną nas szukać.	Dużo bywasz?	Girdėjai Onute naviną, pratarė jaunukas,	Gubernator obiecuje darować wam życie.	Holla!	Ja także!	Ja źle? Hej.	Jaki guzik?	Jakiż z ciebie niedołęga nie słyszysz więc rżenia koni, dźwięku trąb, werbla, bębnów i kotłów?	Jesteśmy tego pewni, działamy wszyscy przeciwko człowiekowi, który niema nawet przeczucia, nawet idei niebezpieczeństwa, a ambicya Brühla jest dla nas najskuteczniejszém narzędziem.	Juści prawda, Socha on jest, a ja jego żona i przyśliwa prosić wielmożnego pana niziniera o robotę  na fabryce, o...	Kiedy?	Lenieje ci ona kiej krowa na zwiesnę.	Ma pani instynkta...	Matko Boska! Wasza wielmożność już i koronowanym głowom zdzierży.	Myślałem, że z Warszawy...	Nic, nic, moje dziecko, Ale widzisz, jabym chciała wiedziéć... czy to prawda.	Nie masz temperamentu. Nie możesz pojąć i sądzić kobiety z temperamentem.	Nie sądziłam ażebyś tego sobie życzyła?	Nie! nie nazywam.	Nikogo.	No, a cóż robi szlachta dla sztuki?	Noc bardzo widna	O tym już inni myśleli	Okpił, okpił! Sprzedałem za czterdzieści tysięcy, zarobiłem na tym trzydzieści osiem i pół, ale mnie okpił! Nie daruję mu tego do śmierci!	Owszem, nie chcę asińdźki zwodzić, bo choćbym przyrzekł, to bym nic nie zrobił, ale jakże nazwisko? Dorobek? Parobek?	Owszem, trochę. Robi wrażenie układnego.	Panie Michale po służbie jedziesz!	Panie gospodarzu nie przysięgaj i przypomnij sobie, że dawniej w Indiach uważano koty za święte. Były to dobre czasy.	Pluń na wszystko!... będzie dobrze...	Przecie to i wstyd, chłopy tyle, a wszystkie kobiece roboty robią...	Razem pojedziemy?	Szernowie	Tem lepiej! będziecie jej mieć niemało, moi panowie, bądźcie tego pewni!	U nikogo.	Uszy, to oni nadstawiają uszy	W istocie bodaj czy to nie trudniejsze jeszcze.	Więc on chce ściągnąć na głowę swoją karę, przeznaczoną dla przeklętych!... chce, aby zemsta ludzka uprzedziła sprawiedliwość Boską!...	Wstąpiłbym chętnie do Loreto	Wystarczająco.	Zapasy przygotowane, ładunki rozdzielone, więc należy tylko objuczyć zwierzęta i możemy ruszać choćby jutro.
Takem właśnie myślał. Widzę, człowiek przygląda się, a teraz idzie w tę właśnie stronę. Myślę: zaczepić ryzykownie, a jak nie on? Nam dzisiaj po ulicach włóczyć się nie bardzo wypada, zaszlibyśmy gdzie, ja mam tu jedno miejsce, swoi ludzie...	Przez całe życie nie skończę. To tak, jak litanja, czy jeszcze lepiej: nowenna do pani. Wie pani, że nieraz czytałem o miłości, ba, widziałem ludzi, którzy się kochają, ale nigdy nie wyobrażałem sobie, że w tem niema krzty przesady! O, ja i panią nauczę kochać tak mocno, tak szalenie, jak ja. Panno Niro! Zobaczy pani, jakie to olbrzymie szczęście...	Mój drogi tak ja, jak i moja narzeczona wiemy, że miłość zupełnie platoniczna pomiędzy mężczyzną a kobietą jest taką samą legendą jak kwiat paproci: oczekują na jego rozkwit, wierzą, że istnieje, ale w rzeczywistości nikt go nigdy nie widział.	Tu jestem! Pan hrabia zapewne skończył mowę, ja jednak spałem przez cały czas i żałuję, ale nie wiem nic a nic. Co by pan hrabia powiedział na to, gdybyśmy się rozjechali do domów i pozwolili państwu iść na spoczynek?	No, powiedz mi, droga Mario powiedz szczerze: czy możesz ręczyć za to, że twoja protegowana jest osobą porządną, akuratną, biegłą w rachunkach, peł­ną taktu i znajomości ludzi, tak jak ręczyłaś, że jest ona uczciwa?	„Ma matkę, która lubi różowy kolor” rzekł du Tillet. To słowo położyło koniec próbom barona. Po obiedzie baron oznajmił Wilhelminie Adolphus, że jej zostało u niego ledwie czterysta tysięcy franków. Córka Adolphusów z Mannheimu, uszczuplona do dwudziestu czterech tysięcy franków renty, zgubiła się w rachunkach, które mieszały się jej w głowie. „Jak to! mówiła do Malwiny, jak to! toż ja miałam zawsze sześć tysięcy franków dla siebie u krawcowej! Ależ skąd ojciec brał pieniądze? To jest tyle co nic, dwadzieścia cztery tysiące, będziemy w nędzy. Ach, niechby mój ojciec widział mnie w takim upadku, umarłby z bólu, gdyby już nie był umarły! Biedna Wilhelmino!” I zaczęła płakać. Malwina, nie wiedząc, jak pocieszyć matkę, zaczęła jej perswadować, że jeszcze jest młoda i ładna, że w różowym jest jej zawsze do twarzy, że będzie chodziła do Opery, do Bouffons, do loży pani de Nucingen. Ukołysała matkę marzeniem o ucztach, balach, muzyce, pięknych tualetach i powodzeniach, aż kobiecina usnęła pod jedwabnymi błękitnymi kotarami wykwintnej sypialni, przylegającej do pokoju, gdzie dwie noce wprzódy oddał ducha pan Jan Baptysta baron d’Aldrigger. Oto jego historia w trzech słowach.	Oto jest, pani dobrodziejko nasz kochany eskulap, mosanie tego, Lucyan Dolewski, a to, Lucysiu, śliczna moja dziedziczka, pani Warska, któréj ja od lat dziewięciu jestem najpokorniejszy sługa i podnóżek, mosanie tego.	Ja nie mogę Uczyniłoby to przykrość niewysłowioną jéj i mnie. Niemogę! nie mogę! Ta nieszczęśliwa się zgubi! To istota nieopatrzna, fantastyczna, dumna, zdziwaczała...	Nie, dyrektorze naprawdę nie o moją zarozumiałość tu idzie. Raczej jest w tym może trochę nieufności we własne siły. Chodzi mi o to, że mam pewne myśli, będące stanowczo innowacją ze względu na dotychczasową sztukę sceniczną, i chcąc je przeprowadzić u aktorów uznanych i gotowych, muszę przełamać wpierw ich rutynę, do czego nie zbyt się czuję na siłach. Obawiam się, że wobec niezaprzeczonego i już wyrobionego artyzmu tego lub owego aktora znanego, ulegnę i będę miał teatr może doskonały, ale nie taki, jaki mieć chciałem.	Nie! ja się nie zarzekam, tylko nie tęsknię.	Tobie łatwo być wesołą. W filozofii czujesz się jak w domu. Ale ja nie, a na myśl o okropnym ćwiczeniu jutrzejszym ogrania mnie drżenie. Co powie Jaś, jeżeli się zetnęzciąć się (daw. pot.)	Ach, gdyby telegraf jeszcze funkcjonował, moglibyśmy go uprzedzić. Ale teraz to niemożliwe! A nie możemy też zostawić tutaj samego Pencroffa z Harbertem... Ha!... Więc pójdę do Granitowego Pałacu sam.	Ach, łobuz! Chciał mi się odpłacić za to, że dotrzymałam mamie słowa. Serdecznie go wyłaję i sprowadzę go tu, żeby cię przeprosił!	Ależ, Pawle! Nie znałeś ojca czy co? Przecie ten despotadespota	Ja się boję...	Ja! Dla mocy bożej wszystko jest podobne, nawet i powrót jego szczęśliwy!	Jak to nie podziękowałyśmy? Zdaje mi się nawet, żem to przemyciła dosyć zręcznie	Na miłość Boską! co się stało?... Jezus, Marya! po co ja tu przyszedłem?!	Nie wiem. Mam tyle roboty z fabryką, że nie wiem, co pierwej robić.	Niech ich wszystkich diabli wezmą, co mi to szkodzi, co ja na tym zarobię, że oni mają, albo nie mają.	Proszę pani, o takich rzeczach niedobrze gadać. Po co wywoływać wilka z lasu? To pewna, że gdyby się inna porządna służba trafiła, poszedłbym stąd dzisiaj, chociaż państwo nieźli.	Skądże to taka pewność? Dzień jeden nie upłynął od przyjazdu pana do ta stronado ta strona	To jest bardzo mądre Gdyby u nas w szkole była taka książka notarialna, nie byłoby całej awantury z CzarliCzarli (daw.)	Żeby tak w książce opisał, toby nie uwierzyli	A! miłość nie przychodzi tak prędko... królowie nawykli, aby im służyło wszystko, a uczciwa niewiasta o takiej miłości słuchać nie powinna.	Ach, nie. Widzę tylko nieznaczne zmniejszenie ich kolosalnych dochodów, co zresztą mnie nie obchodzi. Ja mam obowiązek dbać tylko o własny zysk i o taniość dla nabywców; nasz zaś towar będzie tańszy.	Może wyjdę, może nie, wiesz że nigdy nie robię planów. W każdym razie, lody to nie jest coś co obwołują, co obnoszą po ulicy; skąd ci przyszła na nie ochota?	A co w gazetach, panie majster. O czym nam tam piszą?	A gdzie jest?	A moje dziecko, mój ukochany synek Czy zasłużyłam na to, aby mi zarzucano brak przywiązania do mego skarbu?	Co się stało?	Co za makolągwa? Jaka pasterka?	Czego chcesz? czemu nie pozwalasz nam słuchać dalej.	Czy cię źle traktuje?	Czy doprawdy?	Czy pan znał ojca mego?	Dlaczego?... że ktoś, co kocha teatr, chce się dostać do niego?...	Dotychczas nie bardzo, ale mogą zacząć go słuchać pewnego dnia...	Dzień dobry... dzień dobry, kochana panno Magdaleno... Doskonale pani spała!... Po łaźni i po płaczu zawsze się dobrze śpi.	Fe! Któż by tam myślał o żabie!	Gwarzyliśmy sobie o latach minionych. To jeno umieją czynić ludzie, kiedy się zestarzeją, dzieweczko...	I bunty robią się co dzień A jakież są nasze ogólne dochody i wydatki?	Ja raz jeszcze pytam, gdzieś była przez te trzy dni?	Jakże się pani podoba Warszawa?	Jesteś tego pewien? Czyż nie wspomniałeś, że zarówno pan de Hojeda, jak i jego dowódca utrzymują przyjacielskie stosunki z ludźmi pochodzenia żydowskiego?	Koronowaniu nie można było przeszkodzić Ukoronowali go, ha! Nie na długo!	Nie mogę. Mam rybę, którą muszę oddać w Stors o trzeciej na wielki obiad, a nie ma żartów z tymi klientami i z rybą także.	Nie.	O czym ci się śniło?	O! zapewne. Jest to mężczyzna postawy wyniosłej, brunet ogorzały z oczami przenikliwemi, białemi zębami i blizną na skroni.	Patrzyłam na morze, matko dzisiejszy zachód był tak piękny i tak dziwnie smutny.	Podołam! Zacznę od jutra... Dziś muszę skończyć koszyki, zamówione przez białego kupca. Już pójdę...	Sza... sza... dzieci, dosyć! Wszystko będzie dobrze... Trochę się straci, ale zawsze cały geszeftgeszeft (z niem. Geschäft)	Tak! Odebrałem jej dwa razy ogromny pistolet, z którym wszędzie na występy jeździła. Mówiła, że to po ojcu, generale. Przemocą wydzierałem jej tę broń z ręki.	Trochę wina! Tym lepiej. Chcesz białego czy czerwonego?	Tylko pilnować, żeby nie porwała moich trzewików, które jej łaskawie pożyczyłam	...a na ten pomost chwiejny wjadę z moimi koń­mi dwunastoma wjedziemy razem na te deski, na wodę...	A o... tyle ślicznych karpi, karasi, nawet dwie szczuki...	A twoje długi?	Biedny panicz!	Chodź. Józiek, pójdziemy.	Co to było takiego?	Czyś zauważył, że odźwierny tu bez łańcuchów?	Dobrze, dobrze To także wiemy, ale jakimżeś sposobem go teraz znalazł?	Dziki?	Dziękuję, panie Spilett Czas wracać do pracy.	I dlaczego to?	Iiii... Pewnie parcianka.	Jakież zatem przyjąć należy zdaniem twoim możliwości?	Jakiż to był okropny dzień	Już chyba setny raz!	Józef, jedziesz jutro!	Liczysz?	Maryśka!	Na posterunek policyjny, odbijemy więźnia.	No to lećcie na jednej nodze i wracajcie czwałemczwał rzekł Ostroróg	No to mamy już tylko spakować walizki wyjedziemy w dzień podpisania intercyzy, zamiast w dzień ślubu.	Obmówił panią	Oczekiwałem jasnego pana	Oho!...	Ooooo!	Panno Klaro?...	Pokażemy.	Przez żołądek robaków, jak Szekspir mówi.	Skoro go ujrzę, pomówimy wówczas o panu Arystobulu Ursiclosie.	Skąd pani wie?	Spójrz, oto moje dłuto.	Strach, Sumienie	Słucham panią.	Taczki... Wózki.	To bardzo niewiele jak na moje wymagania	To samo tyczy i Średniej Dżungli A przemawiam w imieniu dość znacznego plemienia...	To znaczy, że was powieszą jutro w nocy albo pojutrze...	Troszeczkę. Marja podobno więcej odemnie.	Ty?	W jakim kierunku?	Więc baron miał poniekąd rację, przychodząc do ciebie ze słowem przebaczenia?	Więc to... Więc jakim prawem katujecie w podobny sposób książęcego chłopa?	Wszystko w rękach losu.	Z tobą nigdy.
Jest to zgoła nieurzędo-owa propozycja, na którą możesz odpowiedzieć: „Nie, babu”. Jeżeli nie masz jakich pilnych zamierzeń wraz ze swym staruszkiem... może będziesz mógł go nieco zabawić; może ja potrafię dogodzić jego fantazjom... chciałbym utrzymywać z tobą łączność służbową, póki nie odnajdę tych polujących kanciarzy. Mam do ciebie wielkie zaufanie, odkąd spotkałem się ze swym przyjacielem w Delhi. Gdy sprawa ostatecznie się wyświetli, włączę twoje nazwisko do raportu urzędowego. Będzie to dla ciebie wielką chlubą. Taki to jest istotny powód mego przybycia.	Bo ona tam ukryta za Jampolem i o tym on wiedział, ale tam jarów, zapadlin, komyszy tyle, że choć i wiedząc dobrze miejsce, trudno trafić, cóż dopiero nie wiedząc! Jeździłem ja za końmi i na sądy do JahorlikaJahorlik	Widzi mi się, że stryj Salters nie przeżyje obecnej wyprawy. Oto pierwszy komplement, jaki spotkał mnie z jego ust! Co to jest, Harve? Taki jesteś niemrawy i jakbyś pozieleniał na twarzy. Czy nie jesteś chory?	W takim razie jeszcze dzisiaj trzeba uwolnić wszystkich. Ludzie nie mogą być więzieni za to, że chcieli przekonać się, czy święty Nil przybiera lub że słuchali muzyki.	Czy to mi przyrzekałeś, Lucjanie? Nie obciążaj tak słodkiej teraźniejszości zgryzotą, która później zatrułaby mi życie. Nie psuj przyszłości i, powtarzam to z dumą, nie psuj teraźniejszości! Czy nie posiadasz całego mego serca? Czegóż ci trzeba? Czyżby twoja miłość dała się powodować zmysłom, podczas gdy najpiękniejszym przywilejem kochanej kobiety jest nakazać im milczenie? Za kogo mnie bierzesz? Czy już nie jestem twoją Beatrycze? Jeżeli nie jestem dla ciebie czymś więcej niż kobietą, jestem mniej niż kobietą!	Ty nic nie chcesz zrozumieć. Najpierw chodzi o ciebie samego, o twoją jedyną drogę życia, na której możesz się istotnie przeżyć. A potem o twoją karierę także, w razie zwycięstwa Syndykatu. Pamiętaj, że to nie wszystko jedno, skąd się patrzy na życie: czy z loży parterowej, czy z przesyconego wyziewami paradyzu. „Leute sind dieselben, aber der Geruch ist anders” (Przerwać jakim bądź sposobem to walenie się ciężkich jak jakieś potworne kufry (właśnie) słów).	Bynajmniej! Są zaiste pomiędzy nimi znaczne różnice. Niektórzy są chudzi jak szczapy, inni zaś tłuści jak młode szak... chciałem powiedzieć, młode psiaki. Nie chciałbym bez powodu uchybiać ludziom. Trafiają się między nimi (to prawda) typy najrozmaitsze, jednakże długoletnie doświadczenie pouczyło mnie, że biorąc wszystko pod uwagę, są to na ogół z kościami poczciwe istoty. Nie dopatrzyłem się żadnych rzeczy zdrożnych ani u mężczyzn, ani u kobiet, ani u dzieci, a pamiętaj, moje dziecię, że kto gani innych, tego inni też ganią.	Dziwnie. Płacze i wzdycha. Czasem przed obrazami się modli, to znów na belwederku siada i nic nie mówiąc w niebo tylko patrzy a patrzy... Najczęstsze u niej przecie: lutnia i ksiąg włoskich czytanie...	Wiem o innych objawach, ale nad nimi nie mam władzy. Ja czynię tylko to	Za nią pójdą Moczydoły, gdzie jest młyn. Było też na łęgachłęg nie bój się!	Żalu nie... Owszem, zdaje mi się, że ona cię bardzo kocha... Ale wiesz, jakie myśli niekiedy przychodziły mi do głowy, kiedy rozmawiałyśmy o tobie?... Wiesz, że ona... ona jest... ona jakby była zazdrosna o ciebie...	Nic mi o tym nie mówił i ja też o nic go nie pytałem.	Smutna to pozycja, do teatru... rzekł młody człowiek, gdzie, jak u nas, teatru nie ma i być nie może pono...	Na moim? A czy ja pamiętam? Tyle lat! Ale wszystkiego było w bród, trzy dni, proszę pana, trwała zabawa, cała Jezior­na się bawiła, nawet pani hrabina Potulicka z Obór była z syna­mi parę godzin, mój mąż, pan wie, jak był młodym chłopakiem, praktykował u ogrodnika w Oborach, to były czasy!	I dlaczego pan się dotychczas nie ożenił?	Ja nie mam rzeczy. Ja nie burżuj albo socjalista, żeby za sobą kuferki wozić.	Mercedes umarła, pani, a ja nie znam nikogo więcej o takim imieniu.	Naprzód proszę nie żartować z duchów. A po wtóre... dlaczego mam chodzić na wszystkie sesje tych pań?	Nic się nie stało jeno miłuje jedną dwórkę księżny i rad by ją jako najprędzej uwidzieć.	O tym, że pracownia technologiczna wyrośnie z cierpień, z gruzów ludzkiego szczęścia. I nawet nie zadaje pan sobie pytania, jaką drogę przeszedł baron od miłości dla swojej żony do... pracowni technologicznej!...	Samo się bawi. Jak chcę i muszę, to nie mogę.	Tej... tej!... I nawet bodaj czy nie przez nią...	To ty nie wiesz, że Katarzyna za chwilę wyjdzie na podwórze?	Dobrze więc, powiem ci, że także i mnie byłoby przykro, gdybym miała już nie ujrzeć Czarnego Korsarza	Gdyby nie twoja płochość, mógł w radości odejść ten najmilszy i tyś mu mogła w ramiona pójść jako wybrana, jako żona...	Nie, tylko cały przód	Ponieważ mnie pan znieważyłeś i nie pojadę dalej, póki nie otrzymam od pana satysfakcji.	Przecież mówiłem już pani Walentowej, że rodziny żadnej nie mam.	Przede wszystkim owe nasze fabryki nie są naszymi, lecz niemieckimi...	Takie nieszczęście nie zaszkodzi i najbogatszemu.	Trafnie wyraziłeś się pan czarownie uśmiechnęła się do mnie: najprzód możność nieuczynienia tego, do czego czułem wstręt i czego nigdy potem nie przestałbym sobie wyrzucać!...	Więc się ucz. Przed końcem sierpnia przyjedziesz tu do mnie, otrzymasz wskazówki i pieniądze na drogę. Jeszcze jedno. Czy pisałeś kiedy wiersze?	Przynieś no tablicę, Danny. Zastanawia mnie, jak te Francuzy dadzą sobie radę, jeśli nie spotkają się z uprzejmością Amerykanów. Pisz czterdzieści sześć, czterdzieści dziewięć... to im wystarczy; zresztą widzi mi się, że są to dane mniej więcej dokładne.	E! to ty mi tak, po jurystowsku myślisz się wykręcać! fiu! fiu! przerwał rotmistrz... Siedziałeś godzinami przy kobiecinie, prawiłeś jej słodycze na ucho, ściskałeś za rączki... niewiasta nieszczęśliwa przylgnęła sercem do jegomości, a ty chcesz młynka wywinąć?	Juści, że tak. Ty powiesz: „Niech no zobaczę ten tarkeean”. Jać na to: „Gotowała go kobieta i może to zaszkodzi twej kaście”. Ty zaś rzeczesz: „Mniejsza o kastę, gdy ktoś chce... skosztować tarkeean”. Zawahasz się na chwilę między słowami „chce” i „skosztować”. Na tym polega cała tajemnica. Mały przestanek między wyrazami.	A o tym skąd pan wie?... Do czasów Gilberta sądzono, że elektryczność istnieje tylko w bursztynie, dziś wiemy, że może istnieć w całym wszechświecie. Zwyczajni ludzie sądzą, że w tym miejscu, gdzie marznie woda, a jeszcze bardziej jest ciepło. Stąd wniosek, że aczkolwiek duszę dzisiaj upatrujemy tylko w mózgu, nasi następcy mogą dojrzeć ją w roślinie, w kamieniu, nawet w tym, co nazywa się	Frajerze, gdzie idziesz? Tam odbierają pieniądze i dają kopa w zadek, a potem pędzą prosto razem ze wszystkimi na UmschlagplatzUmschlagplatz (niem.)	I cieszyły się wszystkie oczy, które na młodość jego patrzały...	Kneź wam pokłon śle i do siebie prosi, na koźle udo, na miodu czaszę, na drużbędrużba szyderczo ciągnął dalej smerda.	A to ja Był już czas najwyższy, boś pan już tonął.	Bardzo mi do tego, boś mnie pan obraził wczoraj! Chcę satysfakcji!	Bo mnie się tyle przypomina	Boże! ja myślałam, że już nigdy...	Co wy wygadujecie, Szwejku?	Czy jeszcze co nowego?	Dziecko moje, nastały teraz straszne czasy.	Głupcze, przecież zarobisz, jak je wymienisz; pięć sous na sztuce.	Jakaś ty dobra! jaka poczciwa, jak ja cię kocham.	Juści, abo to im matka da się żenić... abo to im popuści...	Kiedyż się to stało?	Król wciąż gniewny na mnie?	Obligacje te zostały rzeczywiście sprzedane na mocy pani upełnomocnienia. Lecz mamżemamże	Panie, ja mam sraczkę, żaden tyfus.	To za darmo! Ano, jeszcze kieliszek na drogę... zaraz ruszam z miejsca.	W tym właśnie sęk! W tym właśnie sęk! Capatazie, zaczynam wierzyć, że jest pan na swój sposób geniuszem.	Wujenka uczy mnie kłamstwa! Co pan na to, panie Józku!?	Wypada ale mamy jeszcze trochę czasu, więc pójdziemy przez Aleje.	...Który wypuszcza węże ogniste *	A co ma robić?	A swego ojca?	Ależ panie, dokąd pan nas prowadzi?	Bezmyślność jestem	Bierz ich!	Cierpki jesteś Jak myślisz załatwić tę sprawę?	Dlaczego to, wasza wielmożność, dlaczego?...	Dobrze.	Dzieciaku! Byłżebyś zazdrosny o Cygana?	Ile?	Jakto? Więc gdzież twoje uwielbienie dla chińskiego patriarchatu?	Jedno i większe od tego mnie minęło	Krótko mówiąc, może by mi pan zechciał przedstawić swe świadectwa. Mam tu kolegę, przyjaciela, młodego Krafta.	Kto pan jest?	Mam obowiązek mówić.	Niewątpliwie najszczęśliwszą Tak przynajmniej sądzę. Mogężmogęż	O, jak mnie Bóg miły! Toż to pachołek pana Skrzetuskiego!	Odejdź stąd! Uciekaj stąd!	Ogromnie ciekawa jestem waszego spotkania!	On myśli, że mnie unieszkodliwił, co?	Ona już ukończyła...	Otóż chciałem, abyś mi wytłumaczył: co znaczyła ta heca w ogrodzie?	Pani! gdyby to co pomogło, prosiłbym, by mnie pani obiła. Ale tu już niema o czem mówić, bo to rzeczy niepowetowane.	Ponieważ to métiermétier (fr.)	Powinszować im można, pięć dni dopiero po ślubie.	Przenigdy!	Przysięgam	Rozumiem, mój jegomość.	Rzeczywiście, monsiniorze słyszałem, jak wymawiała wszystkie te nazwiska.	Skąd... skąd pani wie?...	Tak, najwyraźniej. Opisywał ją dokładnie, taką samą, jaką widział dziadek, kiedy ją tracono. Była tak piękna, że wszyscy płakali.	Tak? Siadaj pan. Oto szklanka wina, wypij pan i opowiedz szczerze, z czym przyszedłeś.	To ino mnie przez złość pan jemu postąpił.	To wiele mówi! Przy tym jest pani sama z sobą w niezgodzie.	W tej chwili idę. Jako żeś mnie tu wynalazł?	Wie pani, co to jest?	Wielki Boże! Co mi pan jeszcze powie?	Więc znajdź mi kupca: dam ci dziesięć procent od zysków.	Wyjaśnimy.	Zwłaszcza gdy jako doświadczony żeglarz wiedział bardzo dobrze, czym grozi podobne pływanie po falach odmętu?	Śmiech rzekł Ketling	Żyj wiecznie, Ramzesie bo jesteś szlachetnym panem...
Nie, dziecino, ja cię nie zniechęcam... Ja może mylę się, ale dopóty nie będę podzielał twojej radości, dopóki nie zobaczę pomyślnego skutku. Widzisz, im kto mniej cieszy się ze swych zamiarów, a więcej przewiduje zawad, tym mniej będzie miał smutku, gdy mu się zamiar nie uda. Rozumiesz?...	Ciągle się mówi o zagadkach życia Ale ja prawdziwie nie wiem, co nie jest zagadką. My, świat, żywot nasz, jego błyski i cienie	Nie wierzysz? A patrzże, co się nie dzieje. Nasz kuzyn Baryka torf wysuszony w specjalnych suszarniach sprzedał na opał, a w ogromnym torfowisku wybierał wciąż kanał idący w półokrąg, na dziewięć metrów głęboki i kilkanaście szeroki a zawracający wylotem swoim znowu do morza. Utworzył coś w rodzaju ogromnej litery U, brzuścem dolnym zwrócone do lądu a górnymi, szeroko rozstawionymi szczytami łączące się z morzem. Te dwa szczyty połączył z morzem, gdy kanał został obustronnie drzewem ocembrowany.	Czemużeś mi tego nie powiedział wcześniej? Niepotrzebnieś się martwił tyle czasu, w każdej chwili mogę cię zdrowo i szczęśliwie dostawić na wasz świat.	Czy nie podzielisz się ze mną swoimi przypuszczeniami?	Nie masz chyba powodu cieszyć się ze swojej kariery...	Niezawodnie. Roman z uciechą myślał, że się tu spotka z dwoma ulubionymi towarzyszami pierwszych lat życia. Czy Domuntówny nie powychodziły za mąż?	To nie z powodu herbaty Oni źli są na pana, żeś szlachcic i do nich niepodobny. Wielu z nich chciałoby się przyczepić do pana, obrazić czymś, poniżyć. Jeszcze pan tu dozna wielu nieprzyjemności. Nam tu wszystkim niezmiernie ciężko, daleko ciężej pod każdym względem aniżeli innym. Potrzeba dużo zimnej krwi, ażeby się z tym oswoić. Wiele jeszcze spotka pana nieprzyjemności i za herbatę, i za oddzielną żywność, pomimo że tu bardzo wielu i bardzo często spożywa swoje potrawy, a niektórzy stale piją herbatę. Im wolno, a panu się nie godzi.	Nie trzeba nigdy kwaśno przyjmować talarów to może przynieść nieszczęście.	Widzi mi się, panie bracie, że to nie święty był, kiedy cię takiej choroby nabawił.	Przyszłość rysowała się mym oczom bardzo jasno. Po mej śmierci chciałem, abyś wyszła za pana de Croisenois jako wdowa. Szlachetna, ale nieco romantyczna dusza uroczej wdowy, wróciwszy na drogę pospolitego rozsądku pod wpływem niezwykłego, tragicznego i wielkiego dla niej wydarzenia, raczyła ocenić rzetelną wartość młodego margrabiego. Zgodziłaby się wreszcie być szczęśliwą szczęściem zwykłych ludzi: poważanie, bogactwo, zaszczyty... Ale, droga Matyldo, przyjazd twój do Besançon, o ile wyjdzie na jaw, będzie śmiertelnym ciosem dla pana de la Mole, a tego bym sobie nie przebaczył. Sprawiłem mu tyle zgryzoty! Akademik powie, że wygrzał żmiję na łonie.	Ja przyszłam do ojca, żeby ojciec poradził, prosiłam wszystkich, żeby także przyszli, niech zobaczą, niech mojemu mężowi powiedzą, kiedy mnie słuchać nie chce, że jak tak dalej będzie prowadzić interes, to my wyjdziem bez niczego	Bardzo mi przyjemnie. A teraz, czy pan zechcesz pójść za przykładem pana Gravier, który codziennie rano, po śniadaniu towarzyszył mi w moich wycieczkach po okolicy? Prawdopodobnie zajęcia moje jako tak pospolite nie przypadną panu do smaku. Przytém nie jesteś pan ani merem, ani właścicielem ziemskim, i w moim kantonie nie zobaczysz nic takiego, czegobyś w innych nie widział, wszystkie chaty są do siebie podobne; ale z drugiéj strony odetchniesz pan świeżém powietrzem i nadasz jakiś cel przechadzce.	Ba! jeśli nie wytrzymasz, to ci nie będzie krzywdy. Ale tymczasem powtórz opatowi i Zychowi to, co ci mówię. Niechby ta w gniewie na Zbyszka choć trochę pofolgowalifolgować (daw.)	Widziałem. Miałem to szczęście. Nie doświadczyłem wprawdzie wzruszeń tej dziewczynki, która zbliżywszy się do niego ze drżeniem i przyjrzawszy mu się szczegółowo, zawołała do swej matki, pełna głębokiego zdumienia: Maman, c’est un homme! Przypatrywałem się więcej obyczajom demokratycznym i samym demokratom. Stroje dam! Józefina Buonaparte ubrana w tunikę grecką i coiffé en camée... Panie Tallien, de Chateaurenaud, Adrienne de Cambis, de Crény... Te jak Sapho de Mytilène, inne à la Cléopatra. I to wszystko w poczciwie sankiulockim miesiącu nivôse...	Będzie pan dalej robił bo jak nie, to ja muszę obiad szykować.	Doszły mnie posłuchy, że koło Łukowa jakiś szlachcic Skrzetuski ma żonę cudnej urody. Daleko to!... Ale jednak posłałem ludzi, żeby mi ją porwali i przywieźli... Tymczasem, czy uwierzysz, panie Kmicic, nie znaleziono jej w domu!	Jam w istocie to dziecko ocalił i na nie rachował	Każda pewna, póki nie upadnie.	Nie, owszem, ktoś mieszkający blisko.	Zostaniesz, zostaniesz Wracać czas będzie zawsze... Tu nie na jeden rok i nie na dziesięć będzie praca.	Aha patrzcie no państwo! I to pan Cezary zajmuje się tym?	Martwi czy żywi trzeba się właśnie o tym przekonać. Czy zamierza pan ścigać Siuksów?	Mój Boże A czy koniecznie musi to pan załatwić? Czy pańskie biuro nie może tam wysłać kogoś innego?	Nonsens Ebba Dohna zmarła niedługo potem. I tak bym jej nie dostał.	Słyszałem. Ale żeby na mnie nie było.	Biédna to teraz kobiéta, dodał Zaklika, ale jéj resztki więcéj warte niż nasze bogactwa... A słuchajcie panie Treue, jak się tam wprosicie do niéj, to jéj pocichu starego sługę przypomnijcie, bom ja niegdy u niéj sługiwał.	Z nikim nie trzymam, ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.	A załóżmy się! Tylko rodzaj zawodów ja sam oznaczę.	Chciałbym was odprowadzić przez kawałek drogi, Przyjacielu całego świata... ciebie i twojego żółtego człowieka ostatniej nocy w mym wyschłym sercu wytrysły zdroje wspomnień i było to dla mnie błogosławieństwem. Naprawdę wojna rozchodzi się w powietrzu; odczuwam ją... Patrz, wziąłem ze sobą pałasz.	Numer trzydzieści cztery; mówią, że tak się przyzwyczaił do ciemności, że dojrzałby nawet szpilkę w najciemniejszym kącie lochu.	Tacy mówią, co słyszą jak się Sułkowski wychwala....	Tak, stryjciu Leszek wyleczył się i wrócił. Widzisz, że niesprawiedliwie go potępiałeś. On mnie bardzo kocha, prawie tak mocno jak ja jego...	I na to zgoda Wszystkie zaś zyski wszystkie zyski wyższe nad dwadzieścia procent, proszę cię, ażebyś nie dawał mi ich do ręki, choćbym... błagał, rozumiesz?... ale żebyś dołączał do kapitału. Niech rośnie, prawda?...	Może ci się ona spodoba.	Powiadam panu, że najzupełniej rozszedłem się ze swymi przodkami. Dziwaczne idee miewano w tamtych czasach. Ja jestem dzieckiem swojej epoki. Zerwałem z przeszłością.	Czyż godzi się w naszym wieku	Cóż tam u was słychać? pani Ryżyńska była wczoraj bardzo zmartwioną; jakże się ma dzisiaj?	Ludzie gadają że kiedy człowiek jaki wiesza się, wtedy zawsze wielki wiatr powstaje...	Mój panie pan chce we mnie wmówić, że to wszystko działo się naprawdę?	Od kogo i względem kogo gwałtu obawiasz się, rycerzu?	Panie! na miłość boską, powiedz mi, czy tobie, czy rządowi waszemu, lub osobistemu nieprzyjacielowi zawdzięczam gwałt, jakiego się względem mnie dopuszczono?	Przyjechał z Zajączkowskim i już się dopytywał o ciebie.	Tomek się nazywam.	Znajduje się w stanie katalepsjikatalepsja rzekł Bianchon.	A gdzie będzie spał Mendele?	Tysiąc, co najmniej, a może być dwa!	A tak	A! co ci to dziecko moje! co ci to jest?	Ależ pan sam, mój panie ależ pan także proszę, daj mi dowód, iż masz prawo mnie wypytywać?	Co takiego?	Co?!	Czego ode mnie żądasz?... Jak mam postępować?...	Czemu tak? Zaliściezali (daw.) spytał Zygfryd de Lówe.	Nas może równie tyle cieszy to trochę ziemi ile żyda przepyszne jego sady.	Sztuka więc jest jak piwo owsiane	Tak, moje dziecię.	Tak.	To jest milionerka, Angielka, żona Ramszyca, tego od cukru, bo jest drugi od węgli. Biały Ramszyc i czarny Ramszyc, jak ich nazywają.	Znowu zaczynasz swoje Cóż to, jesteś w samej koszuli! Co to ma znaczyć?	„Oto moje życie... Ja wagetuję, mój dobry Jonatasie”.	A jakie?	A któż mu dał pieniądze?	A my siłą będziem bronić...	A tu przyniosłem pokwitowanie.	A! wyzwól nas! wyzwól! wyrwij nas z tego więzienia...	Będziecie Jestem pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię z wami rachunki w moim kantorze.	Centrala!	Czyżby wiosna belgijska pod tym względem ustępowała naszej?	Dobrze Daję panu trzy miesiące.	Eh, eh! Słowo wiatr! Srebro na stół!	I barwę tę przypisujesz pan mikroskopowym porostom wodnym.	Jako konserwatysta dla przyzwoitości.	Jakoś w zimie, tego roku, coś to uciekł z Poręby...	Kiejkiej (gw.)	Kocham cię	Kto tam mówi?	Lecz dokądże mam posyłać listy?	Mamy broń, która zieje ogniem i grzmi.	Musiało zło przeważyć, kiedyśmy upadli	O Myszkowskim powiadają że odda trzech szlachty polskiej za jednego psa włoskiego...	O wilku mowa, a wilk tuż.	O! Ona trzyma w ręce lornetkę... niebieską i wyzłacaną.	Od borów coś huczy, pewnikiem przyjdzie odelga	Ojcze!	Ostańcie z Panem Jezusem.	Panu Braunowi kazałam, by zaraz mi wszystko donosił.	Poszedł za bramę?	Rzeczywiście, leżała Ale wydałeś ją na gryzak dla małego borsuka, kiedy zaczął ząbkować.	Seks	To i ci po to jadą?	To jest terror ekonomiczny.	To myślałeś o mnie?	Trudno ją oszacować bo kontury są zbyt nieregularnie powycinane.	Wciąż cię pycha na rumaku oszalałym unosi. Wciąż ci strzyga o jednym zamku dalekim szepce po nocach?	Wiadomo. Dobrze wiadomo.	Wiesz o tym.	Wyjadę.	Zgoda!	Łaskę mi robisz.
Ha! co? Każdy inny wpierw by wrócił z wami list czytać, a tamtemu by przez ten czas w łeb ołowiu napchano. Ale jak mi tylko przyniesiono papier, który przy nim znaleziono, tak zaraz mnie coś tknęło, iże to z przyrodzenia mam do wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z latarkami szło naprzód i już byli na łące. Mówię im tedy: „Poświećcie no mi, niech wiem, co tu stoi...” I zacząłem czytać... To mówię waćpanom, aż mnie zmroczyło, jakoby mnie kto pięścią w łysinę buchnął. „Na Boga! panie kawalerze, czemu to tego listu nie pokazałeś?” A on na to: „Bo mi się nie spodobało!” Taka jucha harda, nawet w godzinę śmierci. Ale ja, kiedy to go nie porwę, kiedy nie zacz nę obejmować. „Dobrodzieju żeby nie ty, już by nas wrony strawiły!” Kazałem go tedy nazad brać i tu prowadzić, a sam ledwiem z konia ducha nie wyparł, ażeby wam jak najprędzej powiedzieć, co się przygodziło... Uf!...	A co, jeśli taki nietoperz się na nas rzuci?	Co się stało?	Co się stało? Wszyscy zdrowi?	Salmentynową pakuj na stos to paskudztwo, jak i inne, ale Dianę Gil Pola schowajmy i szanujmy, jakby ją sam Apollo napisał. Ale ruszaj dalej i spiesz się, trzeba kończyć, bo już późno.	Nie tylko nie winiłabym pani matki że powtarza minione historie, ale żalę się, że mnie pani matka nie oświeciła co do obecnych i że mnie nie wtajemniczyła co do rozmaitych interesów i stosunków na dworze. Jestem ich tak bardzo nieświadoma, iż niedawno jeszcze sądziłam, że pan konetabl jest jak najlepiej z królową.	Posłuchaj człowiek ten wyjechał i w ten sposób uniknął na razie zemsty mojej; lecz my się połączymy; jak to już było postanowione, a potem zdaj na lorda de Winter troskę o honor jego i jego żony.	Kuchty u bogatszych państw, one rozparzone są i tylkoby do kina chodzili, albo z frajeramy na ksiuty. Robota jeim nie w głowie. Szczególniej zwłaszcza tym, co to na powyższych piątrach mięszkają. Dla takiego tłomoka wielkie nieszczęście jest z kubłem ze śmieciamy na podwyrko pyrgać i bez fasonu zapaćkaną kiecką przed inszemy koleżankami pokazywać się. To taka cholera śmiecie albo w nocy wynosi, albo w kubełku ubija na cement przez trzy dni, że śmierdzi w całkiej kuchni, jak zaraza. Przez co i od państwa wygawory dostaje i w razie kawaler przyjdzie, nosem kręci i gotów wyobrażenie mieć, że owa dana panienka osobiście śmierdzi. I to ci powiem, Trzewik, że właśnie z takiego śmierdzenia moja kombinacja wyszła. Tylko trzeba takie mięszkania wybierać, gdzie państwa jest kupa, które wypić lubieją. Bo śpryt jest w butelkach. Im więcej chlają ciściochy, czyli też wina, albo piwa, tym więcej butelek próżnych zostaje.	Otóż to... ten młody, to technik... tylko co technologję skończył, co tu robić, u ojca czasowo bawi. Do Stefka przyjechał, bieduje. Ojciec stary, matka dogorywająca, bracia niedorośli, wszystko to bez niego, co tu robić, jak pod dziurawym dachem zostanie. „Chciałbym tu gdzieś blizko choć czarny chleb jeść”... co tu robić. Stefek mu doradził ten młyn Oławickiego. Wielki, piękny, źle prowadzony, technik zrobiłby z niego cacko... Podobał mu się ten projekt, cóż, kiedy, co tu robić, niczego dobić się nie można...	Intellektuelle Sachsengängereiintellektuelle Sachsengängerei (niem.) zgermanizowane rozwodnione umysły.! Spojrzyj no pan na tych żarliwie po polsku się modlących patriotów poznańskich. Czy tam wyrasta choć jeden nowy kiełek waszej duchowej kultury?	Jędza baba, skąpa, chciwa; cierpieć jej nie mogę. Downar sam to zacności człowiek, no i powaga naukowa, genialny chirurg i diagnostyk. Zresztą jeden z tych rzadkich, którzy nie dla chleba i kariery, ale z powołania i zamiłowania leczą. Gdyby nie żona, byłby w nędzy, ale szczęśliwy, że ją ma, więc są bogaci; ale on osiwiał, choć ma ledwie lat czterdzieści. Trzeba, żebyście do nich poszli z wizytą, jak się raz na to zbierzecie.	Kapitan się ucieszy, mój drogi. W takich chwilach każdy zuchwały pirat jest na wagę złota.	Luźnie idą i obozują zawsze szeroko się rozkładając Zobaczymy co jutro pokaże...	Mnie już więcéj nie było potrzeba zastukałem sobie w główkę i zaraz mi odpowiedziało, że to wasze być muszą. Ale jak zaczęła Naścia gadać i to i owo, a ja z nią śmiać się, a tu nadeszła i Hrycycha, i we troje bajdurzyli, tak i do nocy przebałakaliśmy. Dopiéro ja, żeby nikt nie widział, pociemku wody nabrawszy, przyciągnąłem je tutaj.	Nie mam nic wspólnego ze sprawami nadprzyrodzonymi Nikt mnie nie posłał. Po prostu znalazłem się na pańskiej drodze.	Nieuprzejme! Kobiety są wspaniałe! Chciałem tylko powiedzieć młodemu człowiekowi, że to, co muzyka ukazuje to nie jest wcale „Wola sama w sobie”, ani „Synteza nieskończoności”, ale na przykład tużurek papy Verdurin w palmarium Zoologicznego Ogrodu. Tysiąc razy fraza ta brała mnie na obiad do Armenonville, przy czym nie potrzebowałem opuszczać tego salonu. Mój Boże, to zawsze mniej nudne, niż tam iść z panią de Cambremer.	Ot, ja naprzykład, pracuję niby dla tej naszej sztuki. Dwadzieścia pięć lat mażę tam i mażę tym pędzliskiem po papierze, albo po płótnie, i Bóg jeden wie, com się napiłował, nimem z siebie coś wydobył; tymczasem czuję się samotny na świecie, jak palec. A czegóż chcę? Oto żeby mi Pan Bóg za całą tę piłę dał jakie poczciwe kobieciątko, któreby mnie trochę kochało i było wdzięczne za moją miłość!	Trafił swój na swego, zbój na zbója, nie ukrzywdzą się zanadto!	A jakże pani decyduje się żyć w mieście?	A to w spencerku chodzić nie może?... to darł bedziesz takie ubranie poczciwe, co kosztuje całe dwadzieścia pięć rubli.	A więc dobrze	Alboż się gniewam?	Ależ panie Marcinie! Przecież pan, który nawet nie masz dziedzictwa, nie zechcesz się równać...	Bo złe dzieci tak by się nie biadoliły. Posłuchajcie ano...	Bogdaj wcale nie wróci, bo z wozami wyjechała i z tobołami. Z tego miarkuję, że daleko i na długo.	Bych jeno z tych wrzasków nie wyszło co złego!...	Chryste Panie!... Jelsky, toś ty się oszwabił?!...	Co to subiekcję!... Kto nie chce mieć subiekcji w domu, niech przychodzi do knajpy...	Co ty robisz?	Czego się boisz, Maniu?	Czyż można się aż tak omylić?	Dajcież mu się wygadać...	Dlaczego mam zostać na miejscu? Jestem przecież motylem	Dobrze, weź ten surdut.	I ja się modliłam dzisiaj, ale o swoje szczęście. Prosiłam pana Jezusa, żeby ten pan, z którym jadę, dał mi bardzo dużo pieniędzy i żebym mogła matce rzucić w twarz jakieś sto albo tysiąc rubli i bić ją, bić, aż by krew płynęła. O, za pieniądze ona pozwoliłaby się bić.	Ja nie wiem, co to jest być głodną	Nie ma strachu, bo tu obejdzie się bez rozwodu. Radziłem się adwokata. Da się zrobić unieważnienie małżeństwa.	Nie, nie gniewam się, bo przyznaję panu zupełną słuszność.	Nie. Jakiś taniec tak się nazywa i panny dają kawalerom.	O co?	Ojciec o tym dobrze wie Racje i prawo mają za sobą ci, którzy mają wszystko inne. Siłę, siłę. I o tym też ojciec dobrze wie.	Proszę cię, to jest proszę panią od dawna o chwilę poufnej rozmowy, czekam na nią tygodnie i zawsze ktoś...	Przedewszystkiem przekupiłeś pan służącą, umieszczając na jej miejscu szpiega swojego, którego przemyciłeś pan oczywiście do domu. Skutkiem tego nie mogła przyjąć zpowrotem dawnej służącej i z trudem zaledwo znalazła inną.	Rady?... Zawiszy bym nie dał, Paszkowi bym nie dał, Powale też;  ale nie chwalący się, takim jak on poradzę dwom. Obaczy krzyżacka jego mać! Zali nie tęższy był ów rycerz od Fryzów? A jakem go ciął z góry bezbez (daw.)	Spytaj Natana, który w tej chwili goni za ubóstwianą, gdzie spędził noc przed trzema dniami? Zaczadził się, moja mała, bez twojej wiedzy, dladla (daw.)	Ten Mitchel, to prawdziwy artysta. Cóż za zimna krew! Czeka do ostatniej minuty terminu, dokonywa rzeczy tak, że może zaświadczyć mnóstwo osób, iż czyn spełniony został w czasie oznaczonym. Przytem postarał się o wyśmienite alibi. Chory w Filadelfji! Ba... Trudno dziś zaufać komuś!	To prawda Gdzie on się podział?	To źle, niech się panienka nauczy. Kobiety powinny umieć maszerować; to potrzebne, jak panna za mąż idzie, bo która tego nie umie, to zamiast iść w jednym szeregu z mężem, będzie szła albo za prędko, albo za wolno, a taki fuszerski maszerunek do niczego dobrego nie doprowadzi. A jaszcze jak taka żona obejmie komendę, to niech Bóg broni! Pan pułkownik mówi tak samo. On powiada: Wojciechu, u nas kobiety źle wychowują. Jeżeli chłop idzie naprzód, to baba zostaje w tyle, a jak chłop zwolni kroku, to znowu baba leci naprzód jak opętana, ten do Sasa, ta do Lasa, i nie mogą się zgodzić. Źle, źle, Wojciechu, kobiety powinny razem z mężczyznami maszerować krok w krok, równo, ot tak, raz, dwa, raz, dwa. Rozumie panienka?	Trzeba się zastanowić ja nie jestem taka głowa jak mój brat. Jestem sobie skromny, poczciwy człowiek, który umie tylko jedno: drukować po dwadzieścia su „Parafianina” i sprzedawać go po czterdzieści. Wynalazek, który dopiero jest w fazie doświadczeń, przedstawia mi się jako źródło ruiny. Uda się pierwsza próba, nie uda druga, próbuje się dalej, człowiek się wciąga, a kiedy raz włoży bodaj palec w tryby, wnet porwą go całego...	Uwięzić księcia! pierwszego ministra Karola I! Niepodobna!... Taki rozgłos! a gdyby wreszcie podejrzenia Waszej Królewskiej Mości, które za mylne pragnę uważać, miały jaką podstawę, co za skandal straszliwy! przygnębiający!	Wiem o tym, panie Copperfield że drogi moje wiodą mnie teraz na obczyznę, a i to wiem, że liczni członkowie rodziny mojej, którym pan Micawber listami oznajmił o naszym postanowieniu, nie raczyli nam nawet odpowiedzieć. Jestem może przesądna, lecz nabrałam przekonania, że pan Micawber jest skazany na nieotrzymywanie odpowiedzi na mnogie listy, które rozpisuje na wszewsze (daw.)	Więc sposób okazał się skuteczny?	Wszyscy o tem wiedzą. Nikt nie wie, dlaczego się truła, ale przecież to nietrudno się domyślić, o, wcale nietrudno...	Wyruszamy dziś wieczorem. Ciemność, mój synku, jest pewniejszą od dnia powiernicą tajemnic. Jeżeli zajdzie potrzeba wymienienia kilku szturchańców, lepiej, że się to odbędzie po ciemku, bez niepotrzebnego kłopotania pachołków miejskich i gorszenia statecznych mieszczan. Idź pogapić się trochę w stronę Nowego Mostu, ja tymczasem pójdę powiedzieć dzień dobry imć panu Janowi de Lamothe, naszemu drogiemu, kochanemu, czcigodnemu staroście, którego niechaj dziś jeszcze wszyscy diabli porwą!	Właśnie porządkujemy domostwo, Alanie Będą tu ze świecą w ręku przetrząsali cały Appin, więc musimy mieć wszystko w porządku. Jak widzisz, zakopujemy w mchu tę odrobinę broni palnej i siecznej; to zaś, jak mi się zdaje, są własne aścine suknie francuskie. Trzeba je będzie zakopać, jak przypuszczam.	Zawiążę ci tylko język na supeł, żebyś swoim miłym gajowcom czego nie wypaplał. Zrozumiałeś?	Zdaje mi się jednak jeżeli mamy wystąpić przeciw hrabinie, do mnie to należy: jest ona bowiem moją bratową.	A bez cóż on utonął?...	A gdyby zerwał z Fenicjanami?...	A ty którego wolisz?	A, ty spałeś, filucie?	Aleś meme (gw.) jak. ten zbój, no!	Ależ to nie chybi! Wszakże twoje powieści są szekspirowskie w porównaniu z ramotamiramota	Boście słowem nawracać chcieli jak ludzi, gdy ich mieczem trzeba tępić jak zwierzęta!	Członek Siekierzyńska ma głos.	Do dworku!	I nie jest wykluczone, że plecami do sali, zasłaniając w ten sposób Monikę, chwyci jej rękę i mocno w przegubie ściśnie.	I tyś ten sam. Za pomyślność twoich zamiarów... Jakiekolwiek są, wiem jedno, że muszą być godne ciebie. A teraz	Im tam wystarczy.	Ja je poniosę chętnie	Jakto, i pani dobrodziejka nad takiemi rzeczami łamała sobie głowę?	Jezu! a kiedyż wystawicie?...	Jeżeli drogę zna, to może.	Kobieta, Mąż, Sława, Żona	Maksymilianie, mieliśmy być dla siebie tylko dwoma głosami, dwoma cieniami.	Masz walonki.	Meir!	Nie wie jeszcze nic	O tak, pod bardziej ostrym kątem.	O! i bardzo; straciliśmy pięciu ludzi, roszelczycy ośmiu czy dziesięciu.	Obiecał mi zwrócić twoje listy.	Oho, chyba z dalekości wędrujecie, gospodarzu, kiedy o takie rzeczy pytacie.	Ojciec w szpitalu jest?	Panie Wilczek, stary Grünspan chce z panem pomówić choćby zaraz.	Pch! To niechybnie z naszej partii, bo innych nie tracą. To my swoi.	Pod ziemią!	Poszli jakby w stronę Lipiec.	Przyjmuję ale w takim razie ja będę twoim dłużnikiem, bo ten sztylet wart jest daleko więcej niż dwa cekiny.	SOKRATES:	Sire, nie myślałem, że to nazwisko jest znajome Najjaśniejszemu Panu.	Słyszałeś pewno o Joubercie?	Słyszysz, a dyć mi jaśnie pani jechać każą!...	Tak jest w istocie.	Tak tu! bliżej ciebie Juljo! I za to cierpienie Tentala, taką otrzymałem zapłatę.	U siebie masz?	W domu powiem.	W ten sposób od tego czasu?...	Wcale nie powinien! Nic podobnego! Ty nie rozumiesz! Ropuch powinien...	Zatem właściwie nie nam grozi niebezpieczeństwo w razie rozerwania kontaktu z Halszką, lecz Kamie?	Zrobicie abo i nie zrobicie...
Tak samo z pewnością mówili w zeszłym wieku ci „medycy”, co to z narzędziami swego „fachu” objeżdżali dwory pańskie pokornie wypytując się, czy kto nie jest słaby, gdy im kto twierdził, że stan lekarski będzie zajmował to ogromne stanowisko, jakie już ma dzisiaj. Kolega się żalisz na szyderstwa, które cię spotykają. Pomyśl, co by cię czekało, ciebie, Żyda-lekarza, sto lat temu?...	Wiara, KsiążkaEj! Co się tam będziecie spierać o prawdy, których obadwa nie rozumiecie. Jest który z was ksiądz czy teolog, czy biskup? Jak stoi w piśmie, tak wierz, a kiedy w wierze twojej najdzie się fałsz, to ty za to odpowiadać nie będziesz przed Panem Bogiem, jeno ten, co pismo pisał; boś ty jest prosty człowiek i nieuczony. Tak było u nas od wieków i dobrze było z tym; wszyscy w jedno wierzyli i jedno robili; a dzisiaj, kiedy się namnożyło piśmiennych a mądrych głów, to już każdy poszedł swoim torem i owóż, gdzieśmy tym zaszli. Ale i to gadanie na nic się nie zdało; lepiej opatrzyć gospodarstwo pana skarbnikowicza i od szkody go zabezpieczyć, kiedy się jeszcze nie może ruszać sam.	Ale czy państwo nie jesteście trochę skuzynowani? Zdaje mi się, że Norpois ożenił się z panną de La Rochefoucauld.	Ej! Nie! Pomyliłam się! Widzi pan tę główkę dziada? Czy podobna?	Ja też nie mówię, żeby to już była gotowa przygoda ale początek do niej, bo to tak się zawsze zaczyna; słuchaj no, słuchaj, zdaje mi się, że zaczyna stroić lutnię, czy gitarę i odkaszliwa tak, jakby się zabierał do śpiewania.	Nie zaglądaj kto wie? Przypadek jest tak figlarny!	Widzisz jednej rzeczy nie udaję. Oto wszystko, co sam mogłem sobie powiedzieć, lub co ktoś może mi powiedzieć, pomyślałem i powiedziałem sobie od dawna. Prowadzę najgłupsze i najbardziej czcze życie, jakie można prowadzić. Naokoło mnie jest ogromna nicość, której się boję i którą zarzucam takiemi oto gratami, jakie widzisz w tym pokoju, żeby się mniej bać. Nie lękać się śmierci, to co innego, bo się po śmierci nie czuje, ani myśli. Wtedy ja będę stanowił także cząstkę nicości, ale czuć ją, żyjąc, uświadamiać ją, zdawać sobie z niej sprawę, dalibóg, nie może być nic podlejszego. Przytem stan mego zdrowia jest zły naprawdę i odejmuje mi wszelką energię. Nie mam w sobie paliwa, więc go sobie dodaję. Mniej w tem jest pozy i udawania, niż przypuszczasz. Że poddawszy sobie paliwa, biorę życie ze strony humorystycznej, to naśladuję w tem chorego, który leży na tym boku, na którym mu leżeć najdogodniej. Tak mi najdogodniej, a że pozycya jest sztuczna, zgadzam się; każda inna jednak byłaby dokuczliwsza. I oto przedmiot wyczerpany.	Wpływać na kogoś, jest to oddawać mu swą duszę. On już nie może myśleć swym własnym umysłem ani kierować się swym własnym uczuciem. Jego cnoty nie należą już do niego. Nawet jego grzechy, jeśli grzechy w ogóle istnieją, są pożyczane. Staje się echem czyjejś obcej muzyki, aktorem w roli nie dla niego pisanej. Kondycja ludzkaCelem życia jest rozwój siebie samego. Naszym zadaniem jest doskonałość wyrażenia własnej istoty. Obecnie ludzie obawiają się samych siebie. Zapominają o najwyższym ze wszystkich obowiązków, o obowiązku względem siebie samego. Są istotnie miłosierni. Karmią głodnych i odziewają nagich. Ale ich własna dusza cierpi głód i marznie. Rasa nasza pozbyła się odwagi. Może naprawdę nie posiadaliśmy jej nigdy. Przemoc społeczeństwa, będącego podstawą moralności, przemoc Boga, będącego tajemnicą religii	Ja nie Medycyny chciałabym, nie wiem, czy zdążę, choć higieny trochę, akuszerii. Zapóźniłam się aż strach. Teraz pędzić będzie trzeba.	Nie. Pytałem Marka, czy ładna, ale naturalnie, nic się nie dowiedziałem	Ach, powodzenie!... jaka to względna rzecz powodzenie, nieprawda, panie doktorze? Wobec losu mądry czy głupi, uczciwy czy nieuczciwy... Wszak prawda, panie doktorze?...	Ale jest ich porządna gromada.	Ani moja, ani druga, ani ciężka, ani lekka Czy to ja żenię się z panną Dulcyneą z Toboso? Niech jego wielmożność, Don Kichot, który ją nazywa swoją duszą i rozkoszą, oćwiczy sobie skórę za jej uwolnienie. Za cóż ja mam być biczowany bez żadnej korzyści?	Daję panu słowo, że profesor o tym wcale nie wiedział...	Dlaczego więc nie poszedłeś?	Dlatego to i pobyt ci tam smakował!... Czekajże, mam i drugi list, prywatny, hetmana do ciebie.	Dlatego, że to jest niepotrzebne i bezcelowe.	Imię i nazwisko. Poczekasz, zanim usłyszysz. Już się ta o nie dopytywał niejeden dygnitarz, boby se szczęście rodziny ufundował, żeby się też dowiedział. Strasznie są ciekawi, jakim się też herbem pieczętuję. Tobie nie powiem, bo jakem wspomniał o tym robaczku, co to u babuleńki, to ci tak zaraz ślipeczki błysnęły!...	Ja nic widzieć nie chcę! nic, nic!	Jak to nie ma? A stara Papacoda nie smok? A Marina Arcamone nie smok?	Jasno określonych nie ma więcej, ale są rozmaite odcienie. Jednych łączy wspólność idei naukowych, drugich wspólność towarzyskiego stanowiska. Masz tu demokratów, arystokratów, liberalnych, ultramontanów, wreszcie hultajów, kobieciarzy, próżniaków, jeżeli chcesz, i nakoniec zagorzałych pracowników.	Kobieta demonicznaHela: Żyd, AntysemityzmJestem Żydówką, proszę pani: oni mnie nienawidzą za to i boją się tego, nie wyłączając mego narzeczonego rzekła ostro, tnąc go jakby brzytwą po storturowanej, chłopięcej twarzyczce.	Miłość, Los skrót od: wasza miłość pan. nie tego mniemania, co i ja, że gdyby nie amory, siłasiła (daw.)	Moja pani, kąpię to ja się sam! I to w każdej wodzie, na jaką tylko natrafię. Nie jestem brudas. O, nie! powstrzymał się od dalszego mówienia, nic nie powiedział.  i pobiegł ku Bursztynowi, który właśnie pokazał się na dworcu.	Może nie ma pan pieniędzy? Bo ja mogę...	Nie masz pani odwagi dotknąć się mojej ręki, której sama wielkość przestrasza panią nie mam pani tego za złe. Owszem, podoba mi się ta szczerość nie zamaskowana fałszywą grzecznością.	Nie mogę cię przecie wziąć z sobą, idąc oblegać rzekł d‘Artagnan.	Nie pójdziesz tam, panie poruczniku. Próżno się dobijać. Pan majster gadał mi bez ogródki: „Powiedz wacpani temu kawalerowi, aby się już do mnie, póka żywpóka żyw wyrażenie., ale to ja nie z siebie gadam, jeno powtarzam chryjęchryja	Nie.	Nie. Ty jeszcze tego nie rozumiesz...	O! Niceś waszmość nie mówiłNiceś waszmość nie mówił	O! i ja tak myślę no! że się panu we łbie kotłuje, to już mniejsza dziwota, ale że hajduk, takie głupie chłopisko, wierzy na dobre w obiecaną sobie wyspę, to mi się nie może w głowie pomieścić.	Pan jest naszą chlubą	Prawda, że do sierot pójdę, jeśli nie zasnę?	Proszę cię, Fryc, bądź cierpliwy. A te pola za gościńcem i tamte jary to już nie wasze?	Tak, chciałem powiedzieć dwa miliony franków, a jednak kapitana nic ona nie kosztuje; po prostu poszedł i wziął.	Tego nie pamiętam. Ale przypominam sobie, że podobizny jego podawały pisma po wystawie. Przystojny człowiek, a nade wszystko...	To z wielkiego szczęścia, mój jegomość! Jeszcze nigdy nie miałem tyle pieniędzy na własność.	Tylko tego nie mów, proszę cię.	U Dancygerowej jest duża beczka. Taka beczka!	Wracam do mojej myśli. Trzeba rozmówić się z kapitanem. Nie wspomniałeś pan nic, kiedyśmy byli na morzach pańskiego kraju. Otóż teraz, gdy jesteśmy na morzach mojego, ja sam z nim będę mówił. Kiedy pomyślę, że za kilka dni „Nautilus” będzie się znajdował na wysokości Nowej Szkocji, że tam, w kierunku Nowej Fundlandii otwiera się zatoka, w którą wpada Święty Wawrzyniec, i że Święty Wawrzyniec to moja rzeka, rzeka Quebecu, mego rodzinnego miasta; kiedy pomyślę o tym wszystkim, to ogarnia mnie wściekłość i włosy powstają na głowie. Wierz mi pan, raczej skoczę w morze, niż tu zostanę! Duszę się tutaj!	Wszystko to wybitne na jego miłej fizjonomii. Nie wiem czemu, patrząc na niego, serce mi drży z radości, tak jak gdybym spotkał dawnego znajomego	A jak pan sądzi, kochany panie Nikodemie, łatwo panu pójdzie? Prędko da się rzecz załatwić?	A to, żeście świntuch i tyla! I ani ważcie się mnie czepiać.	A Żmudź?	Aha, z onegoon, onego (daw.)	Ale nim jesteś!	Aresztowali?	Biegnę i wracam natychmiast	Będziesz pan całą gębą	Ciężka to praca.	Cztery!	Dla Boga! Chyba żeś już pytał?	Dlaczego? Zabawa, LudGmin ma również swe zabawy, zbliżone do naszych.	Gdzie jesteśmy?	Gwiazdy! Gwiazdy! gwiazdy! Jezus, Marya! Skończenie świata! Ja chcę, żeby ona dla mnie gwiazdy z nieba zdejmowała! Ona mi wymawia, że gwiazdy dla mnie z nieba zdejmuje! A gdzież te gwiazdy? jakież to gwiazdy! Śliczne gwiazdy! Jezus, Marya! zginienie zdrowia i życia! Nędzny kawałek chleba, zgryzotą posmarowany!	I co z tego?	Jak ci na imię?	Ludzie, ludzie... chodźcie patrzeć... wiły będą sztuki pokazować!	Macierzy Małopolski!...	Madagaskar Wtedy zobaczysz, po jakiej ziemi chodzisz. Tymczasem to wszystko fiumefiume żegnaj., zbawcy. Adieu, Mardocheusze.	Miałeś coś pedziećpedzieć (gw.)	Może byś rad czytać?	Myślisz tedy waść do Baru wracać?	Mówili o tym na różnych dworach chwalono tam zawziętość waszych rycerzy, ale przyganiano im, iż pogan przeciw Krzyżowi bronią.	Na szczęście my jesteśmy płaszczkami, które potrafią być groźne, mój drogi. Kapitanie, widać już Hiszpanów?	Niech tam! I to zrobię.	O!... w takim razie najchętniej.	O, dziewczę ty moje, dziewczę! Malutka tobie to już dawno pora spać.	Obszukać go!	Owszem. Chociaż niema skał, bardzo tu ładnie! A tamten domek z drugiej strony?	Panna Marja zawsze taka! tłumaczyli inni.	Pod przenośnią, tateczku!	Precz! Precz!	Przestał pan wierzyć w siebie? Wyczerpał się pan? Brak panu sił?	Przynieś nam, Madziu, szachy	Pójdę w swiat po nią.	Siebie się pytaj!	Spodziewam się wiele po pani Lyons i mam nadzieję, że jutro pozyskamy choć jeden dowód.	Spróbujmy	Starość	Szpiclujcie wroga	Słowo honoru. Ale niech pan pamięta, że piątego...	Tam są!	To prawda No, panie Goguelat! opowiedzcie nam o Napoleonie.	To się przypatrz! Na czterech rogach Rynku postawiono kadzie z winem i skrzynie z owsemNa czterech rogach Rynku postawiono kadzie z winem i skrzynie z owsem dla wygody przyjezdnych gości i ku pożywieniu ich koni	To są frazesy. Człowiek tak może znać tylko życie.	To znaczy w kierunku wskazywanym przez krótszy smoczek ukariny?	To, co wam wart	W kościele katolickim?	Więc mówmy serjo: ile pan żąda?	Więc to pani tak dawna znajoma nieboszczyka?	Wuju...	Wytłumacz to wyborcom!	Właśnie... Otóż tedy... A najgorszy bestia to ten Patkiewicz, co trupa udaje. Jak zapadł wieczór, a ten pokraka wylazł na schody, to mówię ci, taki był pisk, jakby stado szczurów tamtędy przechodziło...	Zatem?	Zmykajmy najpierw potem zrozumiesz...	Żal	„Ehe, ehe, pogadasz ty o niejednym jutro z miłościwą panią...”	„Nareszcie! ta kobieta powie mi z pewnością, jakich używa środków...”
A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarżyński takie porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie może się odjeść.	Do mnie policja ma dalszą drogę, postaram się jakoś przelawirować i pojadę za wami.	Moja ty droga, dobra!... jak ja się cieszę, że zobaczyłem ciebie! Ile ja tobie do powiedzenia mieć będę.	Przyjemność, jaką znalazłam w spotkaniu z panem zdwaja się chęcią dowiedzenia się czegoś o nieszczęśliwym przyjacielu pana, poległym za sprawę inną niż nasza, ale wobec którego zaciągnęłam wielkie zobowiązania, bez możności podzięki i wypłacenia się. Książę de Cadignan podzielał mój żal. Wiem, że pan byłeś jednym z najlepszych przyjaciół biednego chłopca. Nie zadziwi tedy pana, że pragnęłabym wiedzieć wszystko, co mógłbyś mi powiedzieć o tym, który ci jest tak drogi. Jestem przywiązana do wygnanej rodziny i uchodzę za monarchistkę; ale to nie znaczy, abym była z liczby tych, którzy myślą, iż niepodobna jest być równocześnie republikaninem i szlachetnym człowiekiem. Monarchia i republika to jedyne dwie formy rządu, które nie dławią wzniosłych uczuć.	Czekajcie, panie... powiadam: gotów jestem uznać, jeżeli ujrzę spełnienie mojej myśli. O! wtedy i zwichnięcie mego osobistego szczęścia, i długie lata przemęczone w niedoli, wszystko wyda mi się niczym wobec przekonania, że byłem narzędziem wyższej ręki, ale jeżeli przyjdzie umrzeć przed spełnieniem życzeń, tyle burz przetrzymać, a w porcie zatonąć, o! wtedy... zaprawdę nie wiem, jak potrafię sobie wytłumaczyć zagadkę mego życia? Po co ta nieszczęśliwa nauka przyszła kusić mię jak istny szatan, obsypała mię z początku bogactwem i pomyślnością? Bo że mię obsypała, tego nie zaprzeczam, ale to były tylko sidła, aby mię wciągnąć w pogoń za niedoścignionym, za którym biegnąc, rzuciłem po drodze wszystko, co jest rzeczywiste i drogie, uczucia, dostatki, spokój. Jam tej nauki nie szukał. W młodości ani mi się śniło o żadnych odkryciach, urodziłem się z odmiennymi zupełnie skłonnościami, chciałem żyć jak inni ludzie, kochając, bawiąc się, gospodarując, a jeżeli jaki rodzaj wiedzy mię nęcił, to raczej rodzaj czysto myślowy, teorie filozoficzne, gdzie dusza buja swobodnie po wolnych światach przypuszczeń i wszystkie sprzeczności związuje sobie złotym węzłem syntezy. Do analizy owszem, do nauk przyrodniczych zwłaszcza, które ślepo się trzymają ciasnych dróg doświadczenia, czułem wstręt i nieledwie wzgardę; z uśmiechem pysznej litości słuchałem o badaczach, co lata całe trawią na studiowaniu jednej gwiazdy albo jednego wymoczka, i pytałem z nie udanym podziwieniem, jak ludzie poważni mogą roznamiętniać się do takiej mrówczej pracy, kiedy stoją przed nimi kwestie globoweglobowy (daw.) bóstwo hellenistyczne, czczone w pierwszych wiekach n.e., powstałe z połączenia tradycji egipskich (Thot) i greckich, uosobienie mądrości i wiedzy tajemnej, wg legendy autor tysięcy ksiąg. powiedział: „Co jest w dole, to jest w górze, a co jest w górze, to jest w dole.” Słowo to wygląda na paradoks, jednakże doskonale określa myśl, że w oczach bezstronnych nic nie jest niższym ani wyższym; czy cedr czy hyzophyzop niepotrzebny., wszystkie konieczne, czy małe, czy wielkie, często nawet małe bywa najużyteczniejsze. „Co jest w górze, to jest w dole...”, a wszystko równie ważne w oczach Boskich i tych, co sądzą po bożemu. Toteż niczym nie wolno pogardzać... Karząca logika przeznaczenia sprawia, że człowiek zwykle w to wpada, czego się najmocniej odrzekał. Ja także... Jeszcze w kolebce straciłem rodziców; nawet ich nie pamiętam; pozostałem sierotą bez opieki i najmniejszego majątku, wszystko się rozprysło w odwiecznym procesie, który nasze dawne znaczenie z wolna pochylił do upadku. Byłem ostatnim z mego rodu; po ojcu nie pozostał nikt, co by mógł wziąć mię w opiekę; ale z linii macierzystej znalazł się daleki krewny, który zajął się mną jak synem.	Et co ty tam poradzisz? Idź do domu spać.	I pijakiem Wstydziłabym się panu profesorowi powtórzyć to, co on mi nagadał... Czy rzeczywiście pan profesor z nim pił?	Ja? Ale po co? I tak mam kłopot z zarządzaniem dochodami. Musiałbym oprócz intendenta przyjąć jeszcze księgowego i kasjera. Ale wracając do Hiszpanii: zdaje mi się, że sen baronowej o powrocie don Carlosa niezupełnie był snem... Czy gazety też o tym czegoś nie mówiły?	Jakiej pomocy spodziewasz się pan stąd?	Już to zauważyłem i przepraszam. Dobrze przynajmniej, że człowiek gada otwarcie. Znam się na tym i pierzcham jak senne marzenie. Tylko jedno maleńkie słóweczko: dokąd jedziecie? Może wam trzeba pieniędzy albo czegoś w rodzaju pomocy?	Pan się przyznajesz do szczęścia! a to coś także osobliwego!	Poszła baba! Dam ja ci mieszać się do moich interesów...	Ach! Tak bym chciała, aby to była prawda! Żeby tak można było się wyspowiadać, poradzić w trudnych sprawach! Myśmy już pięć lat nie widziały prawdziwego księdza!	Ale przecież można by się tu dostać przez otwór, będący dawniej kraterem.	Bodajże cię! A to doskonale! Niech cię Bóg błogosławi... Wiem! Wam to nakazała ta dziecinka... A pamiętasz, jakem ci mówił, że i ona ma coś do spełnienia, że nie umrze, póki tego nie spełni? Niechże jej Bóg da światło, a wam obojgu błogosławieństwo... Marynia to przecie złoto!...	Cicho bądźcie, nie macie za co przeklinać	Czy to pan, panie Mitchell? Uderzyłem głową o tę przeklętą ścianę z taką siłą, że przewróciłby się nawet byk. Gdzie pan jest?	Do matusi, do Poręby. A wy skąd?	Dobry człeku wy tego nie rozumiecie. Król jest jeden, ale was dwóch jest, co się prawujecie. Jak ten zły człowiek nie zechce ustąpić, tedy odwoła się na to, że wam król dekret wydał po złej opowieści, co się po łacinie ad male narrata zowie, to znaczy: będzie twierdził, że króla źle i fałszywie powiadomiono o rzeczy. Przed dekretem czapkę zdejmie, pokłoni się pięknie, ale co wydarł, tego tak lekko nie odda.	Gdy mąż święty spożyje wieczerzę, położy się spać A teraz postaram się o jedzenie dla niego.	I czy w ogóle diabli mnie nie wzięli? Wszyscy musieli tak myśleć i, do licha, myślą do tej chwili!	Jakim sposobem uczysz się tych pięknych manier? Ja w żaden sposób nie mogę! Słuchaj, jakaś wesoła muzyka!	Jednak moja domyślność mogłaby mnie zaprowadzić za daleko... Mogłaby przekroczyć pewne granice... Mogłaby sięgnąć poza ramy... powiedzmy... dozwolone.	Kto by mu się ino raz przyjrzał, zmiarkowałby, że nieczysta sprawa.	Któż to jest ta Szwejcowa? Gdzie mieszka? Czym zajmuje się?	Masz słuszność. Za naszą miłość!	My Sasi dołem, Polacy górą! Nasze kurfirstowstwo już w kieszeni, więc o nas się nikt nie zatroszczy; ale korony polskiéj nam trzeba, więc Sapiehowie, Lipscy, Czartoryscy, Lubomirski, Moszyński, Sułkowski, na przodzie.	Naturalnie, poczekajmy jeszcze Jeśli jest niewinny, wypuszczą go na wolność, jeśli zaś winny, po cóż byśmy się dla niego narażali.	Ni A się hycle na mnie zajedli!...	Nie wiesz! Nie znasz Niemców! To jest nie naród, ale wprost zakon straszliwy, zorganizowany mądrze i bezwstydnie do wytępienia takich oto jak my rolników i marzących na jawie. Nad Łabą, nad Wełtawą! Słuchaj!...	Nie. Wprawdzie mają zamiar kiedyś go zabrać, ale albo zapominają, jakie zrobili znaki orientacyjne, albo wcześniej umierają. A skarb leży i leży, tak długo aż ktoś wreszcie znajdzie stary, pożółkły papier, na którym narysowana jest mapa i szyfr. Nad takim papierem trzeba nieraz ślęczeć cały tydzień, zanim się go odcyfruje, bo ten szyfr najczęściej napisany jest hieroglifami.	Nikt nie umarł i nic się nie stało.	No, no, nie szkodzi. Nie unoś się zbytnio. Jesteś niezwykle przystojny mężczyzna. Mógłbyś od biedy Orgaza zastąpić, kiedyś w przyszłości, o czym dość poważnie sam ze sobą myślę. Czujesz, że suniemy już po murawie? Słychać najwyraźniej, jak powitalna dla nas orkiestra na marimbachmarimba	O zatwardziałe serce niewdzięczny giermku, przyjaźni i łasko źle zwrócona! I otóż nagroda za to, żem cię zrobił wielkorządzcą i postawił na tym stopniu, że możesz zostać w każdej chwili hrabią, margrabią, lub czymś podobnym? Choć gdy powrócę z wygnania, to wszystko to musi nastąpić, bo nareszcie post tenebras spero lucem.	O! tak piękna, señora, że chcąc ją pochwalić i o jej wdziękach dać ci wyobrażenie, powiedzieć tylko mogę, że do ciebie podobna.	O, jeszcze nie teraz. Dopiero po przekroczeniu granicy przyjedzie wielki urzędnik chański i z najlepszej zdobyczy wybierze to, co mu się wyda godnym oczu monarszych. Resztę rozda wodzom, wedle ich zasługi. Proste pospólstwo i brzydkie dziewki bywają od razu oddane, ale dla niewiast pięknych i znakomitych zacni Mongołowie, jak widzicie, mają względy.	Oboje prędko rosną i oboje prędko wracają do sił i zdrowia. Takie dzieci to jak młode wilczki, a pożywienie to dla nich krew i ciało	Owszem, coś tam, ale bardzo mało Poprzedniczka pani, panna Klara, dowodziła, że w naszej sferze trzeba umieć dużo języków obcych i obcą literaturę, o polskiej zaś mówiła, że mi się na nic nie przyda.	Panie generale: czy mogę się zapytać, co tu się stało? Mówiłem tam z Ciuńdzikiem. Twierdzi, że...	Panienko, to przecież moje dzieciątko! Hale! byłam tam we szpitalu, u starszego pana i tak się spłakałam, że jaże mnie mroczyło.	Precz!!... precz!... słyszysz? Wypędzam cię na zawsze z mego domu!... Nie przestąpisz nigdy tego progu, póki żyć będę, bo cię zabiję, jak psa wściekłego i wyrzucę za bramę!... Nie mam już córki!...	Przed wami ja się ukrywać nie potrzebuję tyś wiernym naszym sługą.	Tak, samych chłopców Kapłani skrapiali każde dziecko wonnościami, ubierali w kwiaty, a wówczas posąg chwytał je spiżowymi rękoma, otwierał paszczę i pożerał krzyczącego wniebogłosy... Za każdym razem z ust boga wybuchały płomienie...	Uczyłeś się historii?	Wszyscy ci Dżatowie są jednacy! Stał raz Dżat na swym śmietniku, a obok przejeżdżały słonie królewskie. „Hej, poganiaczu! za ile mi sprzedasz te osły?”.	Zaraz, ja ci, widzisz, wszystko opowiem... Tylko nie uciekaj. Chodź do mnie.	Zdaje się zdaje się, że popełniliśmy małą apostazję!	A czy on żyje?	A w razie plajty?... A jeżeli lato nic nie da?...	A...	Ale co u diabła robią korsykańscy bandyci z hiszpańskimi przemytnikami?	Ależ to Żydówka!...	Bardzo proszę Macie tu panowie wolny stolik... Ja opuszczę was na chwilę...	Brat jestem.	Byłoby wskazane, stryjenko założenie w pokoju Krzysztofa aparatu telefonicznego. Jeżeli stryjenka pozwoli, przyślę montera.	Co Londynowi wiadomo o fałszerstwach?	Co?	Czasu jest więc dość	Dajże spokój. Idalka śpi. Pożegnam ją od ciebie.	Dokądże to, Lucette?	Gdzie?	Głuptasku! Kto raz go zobaczy, ten nie może już żyć. Jak więc mogłem go widzieć?	Hajże! Hajże!	I nosi je?	I owszem. Dobranoc, Sulpicjuszu.	Idź sama, nie pójdę z tobą! Mówię ci, odejdź! Żeby mnie w kajdany skuli, w lochu zamknęli, wolniejszym bym był niźli przy tobie, słyszysz, wolniejszym!	Ja!	Ja, szanowny panie.	Jak to! Ta wieśniaczka, która mu wyrwała moccoletto!...	Jestem na usługi waszej dostojności	Kilka miedziaków.	Królu miłościwy! Las mi poziomki rubinowe na misternie rzeźbionych liściach paproci podaje, a głupiec tylko serca przyjaciół na płatnych sług ukłony zamienia!	Kto mówi?...	Miałem go prawie w ręku.	Nie chcę, to zła wróżba.	Nie ma środków na utrzymanie większej liczby...	Nie wiem, o co panu chodzi	Nie! Ja jestem terchanem, choćbym przegrał, nikt mojej głowy nie dotknie.	Nie, sprytem mężów naszych.	No.	Pokrop go ksiądz święconą wodą	Prezesa Rady Ministrów?	Przesadzasz, moja droga, przesadzasz. Nie było znów tak źle	Przestań już. Głupia gęś.	Senat prosi twych rozkazów!	Starość wykrzyknął przechylając kieliszek.	Słuchajże, Jędrek... dobrze nam tam będzie?	Tak, proszę pana.	Tak.	Tak.	Tatarzy w Suchowolu!	To już moja sprawa	To waść wyłaź.	Ustąp, psubracie!...	Wiele sobie z tego robię!	Wielki Boże, co słyszę!	Więc chodź!	Więc oprócz dwóch: Marcelego i jednej mojej, wynalazłeś jeszcze jaką?	Wszakże uwolniliście Kamę od klątwy!	Zabić psa!
Niech mu będzie. Ale ja nie o tym mówię. Tylko że tobie się nie spieszy do roboty.	To nie ja: tatulo... Jeśli wolicie na skórze, to niewoli nie ma.	Twoje! Twoje, którego chyba ja jedna nie zapomniałam. Edmundzie, nie przychodzi do ciebie pani de Morcerf, ale Mercedes.	A kiedy ja nie mam żadnych „wieszczów”	Ja twojego starego bardzo lubię, i to jest w swoim rodzaju morowy typ. On by chciał, żebyśmy czekali tysiąc lat. Ale swoją drogą nie będzie źle, gdy takie nieuspołecznione jednostki będą już należały tylko do zabytków.	Nie ja ich	Ogromnie nie lubię przestawać z tego typu ludźmi. Mam nawet obawę, czy ten człowiek, wdarłszy się w nasze tajemnice, nie wyzyska tego na własną korzyść i nie będzie próbował nas szantażować.	Moja jejmość, to u was na wsi takie obyczaje u nas inaczej, mało nie codzień malują pięknych i brzydkich, aby po nich na świecie pamiątka została. Żadnego w tem grzechu nie ma. Najrzałam tylko waszą córkę przez okno, warta tego przecież, żeby z niej malarz zdjął obrazek.	Jak to skąd?... Z danin od ludów azjatyckich. Fenicja winna wam pięć tysięcy, no i ja ręczę, że odda, jeżeli nie trafią się jakieś wypadki... Ale oprócz niej Izrael winien trzy tysiące, Filistyni i MoabiciMoabici	Och ty, ty! Jak ja ciebie nie znoszę za to komediaństwo twoje, za tę nieuczciwość, obłudę za tę złość twoją wobec mnie!	To tylko igraszki Chce się tylko zatrudniać. Jakaś taka, uważasz, boska młodość. Czekaj no, ja wiem, co chcesz powiedzieć. Jest ogromny w pracy. Imponuje nam po prostu tym, co potrafi zrobić. Ależ, mój Bondy, to jest takie bezsensowne, że w tym nie może być żadnego planu.	Więc dla pana nie istnieją żadne pewniki? Czyliż nie wiemy na pewno, że dzieciobójstwo albo chińskie mordowanie starców to jest rzecz dobra? Że mówić prawdę jest dobrze, a kłamać źle? I kto by chciał propagować ideę dzieciobójstwa albo niszczyć uczucie solidarności, powinien być usunięty...	A kto wie, czy tak nie jest, jak nam mówią. Nie­chaj mówią	A to wspaniała historja! Nie posądzałam pana o taką... przedsiębiorczość. Pyszne! Cóż?... Winszuję.	Ale co was zmusza do tego?... Czy przegraliśmy wielką bitwę, czy już nie mamy wojsk?...	Czemużeś nie został przy taborach?	Jawnych nie, ale potajemnie.	Jeśli zaś nie?	O ile nie będzie nowego strejkustrejk żartował ordynat.	Pojęcia nie mam. Może tę wielką, czarną?	To nic, nie daruję żeby świat nie powiedział, że  diabeł uszedł cało ręki mojej, nie daruję, choćby cały ród ludzki miał stanąć w jego obronie. Stójcie! cybulusycybulus	To nie filantropia Ot, po prostu zależy mi na pomaganiu cierpiącym, a na majątku... nic nie zależy. Panu, jako bogatemu, trudno to będzie zrozumieć.	To niech nie dostaje. Nie dbam o rozwód!	Widać umyślnie mu tam Chmielnicki zimowisko wyznaczył, gdyż Tuhaj-bej został nad Dnieprem, a ów murzamurza [wym. mur-za] a. mirza [wym. mir-za] uraza, gniew. jeszcze z dawnych czasów. Nikt też Tatarom tyle sadła za skórę nie zalał, ile Burłaj.	Z bratem? Pan hrabia nigdy nam o bracie swym nie wspominał!	Niechże się pani Serczykowa nie boi; wżdy już was trzymały i bez powietrze z wami leciały, i do wody wrzuciły, a stało się wam co? No, widzicie! Zresztą „ony” nie są zawzięte; jak im się raz nie udało, to już się was nie chycą. Wierzcie mi, ja z takiego kraju, co srodze jest od strachów nawiedzany, to znam wszelakie onych obyczaje.	Być może, być może, skoro pan tak powiada... Zresztą nie mam prawa żądać rachunku od pana... i gdyby pan chciał się żenić...	Nic więc nie wiesz?	Nie wiem sam, czy się zdecyduję na polowanie.	On o nic nie prosi, bo wyczytał w 745 tomie praw, że uwięzieni ministrowie dopiero po trzech dniach pobytu w więzieniu mają prawo składać prośby do łaski królewskiej, a oni siedzą dopiero trzy godziny.	Ona nie jest ładna, jak to nieraz bywają ładne dziewczynki Ale jest w niej coś takiego, co ludzi pociąga. Ma rzęsy straszliwie długie, a oczy prawie zielone.	Tego właśnie powiedzieć wam nie mogę, trzeba mi zaufać.	Uważam, że pani pójdzie, pani Comstock Bell Nie mam ochoty spotkać się z pani małżonkiem w więzieniu chelmsfordzkim.	Zapominacie, zdaje się, towarzyszu, o tym, że ludność Paryża jest niestety liczebnie ograniczona i że jedni i ci sami ludzie nie umierają po dwa razy Prosty rachunek arytmetyczny każe im się domyślić, że w Paryżu od dawna nie powinno by było już zostać żywej duszy.	Oczywiście. Jesteś przecież bogata i wolna, jak napisał pan Danglars. Według mnie, musisz opuścić Paryż, szczególnie po tym skandalu z małżeństwem Eugenii i po wyjeździe barona. Ludzie muszą koniecznie pomyśleć, że jesteś pani opuszczona i biedna. Nikt nie wybaczy żonie bankruta, która żyje w bogactwie i prowadzi otwarty dom. Trzeba tylko, abyś została jeszcze dwa tygodnie w Paryżu, powtarzając, że opuścił cię mąż i opowiadając przyjaciółkom, w jakich okolicznościach. Później wyprowadzisz się z pałacu, zostawisz tam całą swoją biżuterię, i zrzekniesz się dożywocia. Wtedy wszyscy będą głosić peany o twojej bezinteresowności. Wszyscy będą wiedzieli, że jesteś porzucona, i sądzili, żeś biedna	Nawet się nie spłoniłspłonić się (daw.) tu: napęcznieć.!	Wiem, ojcze. Ale może się również i tak zdarzyć, że ów człowiek nie był w swych występnych myślach osamotniony, dzielił się bowiem nimi z drugim człowiekiem.	Panie kawalerze masz mnie w ręku i możesz mnie zabić, ale o jedno cię proszę: nie nudź mnie!	Ja bym jemu pokazał opór. Całe szczęście tego łotra na Galernej ulicy, że umarł, już ja bym mu...	Papciu mój najdroższy! Papciu! Napisz prędko akt ułaskawienia, a ja z nim pobiegnę na plac egzekucji!	Mnie się wydawał bardzo ciężki	A więc będziesz miał dość odwagi?...	A więc postanowione?	Coś letko wama idą schedyscheda ozwał się drwiąco Mateusz.	Czegóż chcecie? Znacie chyba chłopców. Naturalnie, że chwytają się wszystkiego, co w ich oczach uchodzi za okazję zesłaną przez samo niebo. Cóż tam jest właściwie w tych pańskich sypialniach, King?	Dziękuję widać to było tylko po zmarszczce między oczami. Coś psuło się w ogólnej kompozycji tej historii.	Gadaj, co się stało?...	No więc, dzieci! W lewo! W lewo! No, kobieto, podaj mi rękę, o tak! I siup na górę!	O tak! Byłem rad niezmiernie. Zrazu myślałem, iż Maximus wyróżnił mnie za mą dzielną postawę i za sprawność w marszu; atoli gdym powrócił do domu, pater wyjaśnił mi, że niegdyś służył pod rozkazami Maximusa w czasie wielkiej wojny piktyjskiej, przeto teraz uprosił u niego, by darzył mnie swą łaską...	Prawda spostrzegła to: zdaje mi się, że słyszałam coś od niej w tym przedmiocie.	Sumienie jeno prawdę mówi, a gęba ją pozuje i kłamstwo na świat wyplunie. Ten, który z obcymi wojskami napada kraj, krzywdę zarzuca temu, który go broni. Bóg to słyszy, a niebieski kronikarz zapisuje.	W takim razie zawiadomcie kolegium w Babilonie o postanowieniu, a oni sprawią, że król Assarkról Assar rozmyślało nad nim nasze kolegium kapłańskie.	Więc tak do końca życia?	Właściwie to chcę sobie coś kupić, ale mam w tem pewien cel, że kupię na rozpłaty.	Z czego się śmiejesz?	Zatem, łaskawa pani mam ochotę wysłać zaufanego posłańca do Brunona i kazać mu, aby dotarł do Bolonii; może to tam porwano naszego młodego przyjaciela. Jaką datę ma jego ostatni list?	...I jesteś pretorianinem?...	A gdzie są te wilki?	A ty? spytała Lassy.	Aha Queenstown to miasto, które stąd widzimy?	Ale on i grzywien chce, i ziemi a życie twoje droższe niż oboje! Co ci po ziemi, gdy w lochu siedzieć będziesz?	Apageapage (gr.) mruczał ojciec Wiktor.	Bodajby im kat żelazem herby powypalałkat żelazem herby powypalał	Być może. Otóż kiedy leżał w lazarecie, zauważyłem, że Stalky i M’Turk znacznie gorzej tłumaczyli Roman d’un jeune homme pauvreRoman d’un jeune homme pauvre (1858)	Cisza! Nadchodzą.	Co myślisz o tym, droga?	Co to było?	Co?... Refektarz jest fortepian jest, wiolonczela jest... Wie pan co?... Naprzód będziemy rozsprzedawać bilety...	Czy to ty, Błażeju?	Dawajcie tego psiawiarę, tego takiego syna, który mu konia podał!	Do dziury	Dobre to chłopię, poczciwy dzieciuch w pół do siebie staruszka	Dziad to tak dobrze zna, jakby sam przechodził.	Francuz?	Gotowiśmy	Herbata dla lalek	I ona to waści wysłała?	I posiadamy około trzydziestu złotych miesięcznie...	Juści, gospodarki można by wykrajać kiej plastry miodu, jedna w drugą, i każda z łąką i paśnikiem.	Miał prawo jako narzeczony...	Mój Boże, jakież to śliczne! Mam nadzieję, że pojadę kiedyś za granicę, ale wolałbym widzieć Rzym niż szereg	Natychmiast wracam	Nic z tego. Zaraz albo wcale! Zresztą znajdę sam!	No, to idźże jeszcze raz i dobrze poszukaj!	No, żartuj zdrów! Wyglądasz jak koń andaluzyjski, dobrze pasiony kukurydzą.	Owszem	Owszem, pójdziemy na Stare związki do „Małego”.	Pewnie to było! Nic innego!	Przepraszam, że co?	Ruszajmy!	Tak	Tak, wynajmowałam ją do szycia...	Tak, zrobił sobie bilans. Mądry chłop, zrobi miliony.	To już takie pańskie ostatnie słowo?	To wasza mość tylko z piechotą zostałeś?	Tom siedzi na bramie	W fiumuarze.	Wiem o tym.	Za natręctwo, za włóczęgę.	Świętą Księgą!
A to plaga! Jestem Karłowski, mieszkania stałego nie mam, bom przed chwilą dopiéro przyjechał do Warszawy.	Eeee?... A kto wymyślił? Tam ano stoimy i czekamy. Matusia, choć spostrzegą, że nas nie ma, pomyślą, żeśmy przed dom wybiegli, i łajanie dla mnie, a bicie dla ciebie na potem odłożą. Aż tu nadchodzi dwór, wszystkie panny, rycerze, całe dziwowisko. My się przypatrujemy, a gdy Elżbieta ze swymi dziewkami Mariacką farę przeminie i ku nam się skieruje, my w tejże chwili z okna buch, buch, buch kwietne wiązki jej pod nogi. Tak powitają kochaną księżniczkę Wierzynkowe wnuki!	Kobieta, Ciało, Diabeł, Mizoginia rzekła stara zaiste, prawdziwie., szaleję z bólu, już po mnie, nigdy się z tego nie wyleczę, patrz. A teraz jeszcze poszedł do kowala, żeby mu do reszty wyostrzył i zaszpicował pazury. Zgubiony jesteś, mospanie diable, mój przyjacielu. Umykaj, radzę ci, bo on nie daje pardonu. Umykaj stąd, proszę cię.	Kupą, kupą, do mnie, nie dawać się!	Nie mamy czasu do stracenia; ja będę pytał, a pan będziesz odpowiadał.	No starościcu czas ci już wyjść na świat; będziesz blady, interesujący, sam czas starać się o pannę, bo do mężatek ci nie życzę, tam bladość źle rekomenduje. Mamy panien hukiem i bogatych i ładnych, ożenisz się jak sam zechcesz, bo młodzież hurmem się wynosi do wojska, a o mężów wkrótce będzie trudno.	Tylko obiecaj mi, że Natce słowa nie powiesz, bo by się zabiła ze wstydu. Ona nic nie wie, że ja tu do ciebie po ratunek dla niej przyszłam.	A ja przekomarzań dalszych nie zniosę. Proszę, odpowiadaj: miałaś przyjemność?	A nie byłeś ze mną u niej na kawie? a nie mówiłeś sam, że bardzo przyjemna kobiecina?	Ale trzeba nam wracać do towarzystwa, a ja poprosiłem dopiero o jedną z dwóch rzeczy, i to mniej ważną. Druga jest o wiele dla mnie ważniejsza, ale boję się spotkać z odmową: czy by to była wielka przykrość, gdybyśmy przeszli na „tygdybyśmy przeszli na „ty”?	Ale że téż to, mosanie tego, pan, panie Lucyanie, nie znasz pani Klotyldy. A piękna z was była-by para, mosanie tego, ha, ha, ha!	Ani to jemu w umyśle nie postoi! Książę całą Rzeczpospolitą ma na głowie. Cóż waćpan myślisz, teraz tu najważniejsze sprawy się ważą, całego narodu tyczące, żeby on się czyjąś prywatą zajmował? A choćby też, co jest niepodobne, nie proszony permisję dał, tedy, jak Bóg na niebie, nikt by z nas teraz z obozu nie wyruszył, bo i my też pierwsze służby ojczyźnie nieszczęsnej, nie sobie powinni.	Co za nie?	Czegóż jeszcze on chce ode mnie? Czego chce od nas? Nasza sprawa jest jasna. Wezmą nas lada chwila. O ucieczce nie ma już co myśleć. Czy pan nie zauważył nikogo przed domem?	Czy to nie sum, o, tam?	Dałam mu sama wódki, żeby po wirchach nie latał.	Dlatego miałem zaszczyt wstąpić do pana, by poprosić o parę objaśnień.	I słusznie mówią jeśli tylko piękność pani nie odbiera jej pierwszeństwa, ale piękne damy, nie traćcie darmo czasu na zatrzymywanie mnie, bo obowiązki wyraźne mojego zawodu nie pozwalają mi nigdzie kosztować odpoczynku.	Ja nie wiem nic ale znam mego pana, pamiętam pewien wieczór... własnego życia...	Jak to, babusiu: nie wiecie, gdzie jest przedmiejski przysiółek zwany powszechnie Bugajem? Nad rzeką, tuż za Zieloną Rogatką.	Jam nie rycerz błędny, nie Don-Kichot, wolę unikać niebezpieczeństw i zwyciężyć, niż wywoływać je i upaść. Nakazuje mi tak nie średniowieczna fanfaronada, ale rozum.	Jest to głos, który my dwaj słyszeliśmy: mówił tylko do tych, co mają w sobie świątynię!	Macie i uważajcie: nie robić na marginesach żadnych notatek, podpisów, ani znaków. Przez to najłatwiej wpaść. W razie czego trzeba powiedzieć, żeście tę bibułę znaleźli na ulicy.	Może nie lubi przyjęć tego rodzaju?	Nie wie o niczym	Nie, gdyż przybiegli „razem”.	Nie, nie...	Nie, to ja. Chciałam go rozerwać jednego wieczoru, kiedy był trochę smutny, a was nie było w domu, i podobał mu się ten pomysł, więc nie besztaj, Ludko	Oczywiście, podoba mu się Komuż mógłby nie podobać się? Jest to jedno z największych dzieł nowej sztuki. Dam ci za nie, co zechcesz. Muszę je mieć.	Odpowiedzi mojej również pani nie uwierzy.	Pójdę i do Chrapowickiego, choć to ciepła woda, co ze szkodą jest, bo od niego, jako od przyszłego marszałka, siła zależy. Podszczuję Paców. Przynajmniej wszystkie jego praktyki publice przypomnimy. Przecie słyszałem po drodze, że ta szelma o koronę dla siebie myśli się starać!	Pójdę jutro o świcie do Suratu, bo wołają mnie do domu...	Samotnik rzekłem mu na to. Uśmiechnął się tylko. I cóż mu miałem powiedzieć? Z tym człowiekiem nie można jakoś rozgadać się poufale. Coś takiego w nim siedzi.	Wcale pan nie musi! Powiadam panu, że pan nie może. Wolałbym raczej...	Wolno, wolno, czemu nie? ino was nie dopuszczą. Kniaź chocze uże umeratyKniaź chocze uże umeraty (z białorus.)	póki na uciszonych tęsknych morzach nie zakołysze się łódź, złocisty czar, a wokół tego złota wszystkich dobrych a złych przedziwnych rzeczy pląs:	A cóż powiesz o szkołach szklanych! O kościołach zakwitających na wzgórzach, według marzenia i skinienia artystów, w formach tak pięknych, iż wobec nich zagaśnie i zblednie wszystko, co dotąd było.	A może pan woli gorące mleko, panie doktorze?	A pod jakim?...	A przecież?	A skąd ty ratunek ten mieć możesz?	A ta ma trzydzieści trzy	A taki temu boćwinkowi wąsy podetnę, bo ma za długie!	Aby mu iść z pomocą.	Ale co? Co w niej możecie przyganić?	Ale lubisz przecież płakać nad opowiadaniami!	Ale są zakurzone...	Chce pan, żeby stąd poszedł?	Co będziesz robić?	Co ja tam zrobię!...	Czyj jesteś?	Cóż robisz tam na górze?	Dlaczego dzwonisz?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dobrze Zobaczymy.	Dobrze nam dziękujeta za pomoc! Niech was...	Dokąd tym zmierzasz?	Dowiesz się pan za chwilę.	Dzień dobry, matko! czy mnie poznajecie?	Ee... żebyć to ino ręka... żeby noga...	Gdzie jest Maple?	Ha?	Hiszpański, kapitanie	Ho ho! Grał pan w pikietę?	I cóż jeszcze!	I muszek na twarzach pań oraz kokieterii	In saecula saeculorum Amen. A co nam dobrego powiecie? spytał pan Bartłomiej.	Ja? Hm, za dwa lub najpóźniej trzy tygodnie. Tyle trzeba na przejazd.	Jak jakiej kobiety, jak jakie przywiązanie!	Krzesełko podać wielmożnemu panu	Niech odpoczywa w pokoju wiecznym...	No, czy pan lubi napoje wyskokowe, czy pan upija się?	No, kiej wolicie, to trza czekać...	No? Cóż pan to robisz?	O	O co chodzi? Może myślałeś, że cię opuszczę? Że gdy wyjdę za mąż zapomnę o tobie?	O tak, hawa-dilli (podnosiciel serc)	O!... mogłeś pan sam odgadnąć.	On cię przeprosi.	Pisano o tym. Czytałem.	Przyjechałem tylko na jarmark!	Rekwizytor!	Rozumiem, nagadano waćpanu trzy po trzy...	Tak	Tak trzymać, dobrze!	Tak, ojcze.	To mi raczej wygląda na hiszpański beret Widzicie tę wiązkę wystających z niego piór?	To staje się coraz ciekawsze	To zależy od pani.	Trzeba się z tém jednak pogodzić bo wszystko na świecie co jest życiem, wyrasta ze śmierci.	Uważam, że sprawa ta jest w związku z pewnymi innymi zagadnieniami, które pana właśnie mocno interesują.	Wojsko twoje jest rozbite	Zapewne są i takie, które się bawią. Ja pracowałam i listopad wspominam równie mile jak kwietny maj.	Zapewnie dla tego ponieważ zrobiłeś pan zakład za Wilmorem?	Zapraszał	Zostałem wypędzony bo tam teraz mało sług potrzeba.	Że jedna cnota stopi się dziś jak wosk.	Że... że skończyło się samo.	Żąda ojciec notariusza?
Raczy pan pozwolić ja jestem ordynansem pańskiej kompanii, pan raczy być dowódcą kompanii 11. Ja wiem, że to jest rzecz bardzo dziwna, ale i to wiem, że pan podporucznik Dub jest pod panem.	Ale to wszystko nieprawda wszakżeż już tyle lat, jak ojciec Zuzin umarł; czyż to z grobów powstają umarli? Doprawdy, że nie wiem, co wam wszystkim jest, że wierzycie tym baśniom.	Nudził się sam w celi. Obiecano mu tytoń do fajki, jeżeli się przyzna. Przyznał się. Opowiadał wszystko, czego chciano. Ten Sieurin, trzydzieści siedem razy karany za włóczęgostwo, niezdolny jest zabić muchę. Nigdy nic nie ukradł. Jest to matołek, istota nieszkodliwa. W chwili zbrodni żandarmi widzieli go na wzgórzach Duroc; robił tam dla dzieci fontanny ze słomek i czółenka z korków.	To samo powiedziałem księżnie. Ale w duszy rad jestem, iże się pokazuje, jako i nas krzywdzić jest nieprzezpiecznanieprzezpieczny (daw.) rękojeść od topora a. siekiery. chycićchycić w rzeczywistości, naprawdę. to nikt dobrze nie wie... Tego Juranda też mi żal, bo i za życia się boleści o dziewczynę najadł, i jeżeli zginął, to ciężką śmiercią.	Ani grosza mniej! Walek, puszczaj go... ostrożnie ino, bo krowa nietęga... Od jednego razu pokryje... Pewnie, że drogi, ale biorę tylko po rublu i dwadzieścia groszy postronkowego, żeby się Lipce dochowały porządnych krów. Młynarz się gniewa na mnie, ale już mi obmierzły te koty, jakie macie po jego stadniku. Trzymajże, gapo, krowę przy samym pysku, bo ci się wyrwie! No, to idźcie z Bogiem A jutro eksporta do kościoła!	Co to, panie Jerke, do wszystkich diabłów Nikogo w sklepie! Gdzie brat? Gdzie goście? No... no... Co to pan tam masz?	Dawidzie jesteś człowiekiem małej pomysłowości i małej wiary. Ale niech no ja tylko wyostrzę sobie dowcip, zobaczysz, że o ile nie potrafię wyprosić, pożyczyć lub chociażby ukraść łodzi, to ją sam zrobię!	I poszedłeś na to wezwanie, niebaczny?...	Jak to? i nic więcej?	Jeżelibyś została moją żoną... Trzeba by przełamywać milion trudności... A gdybyś nią wreszcie została, to okazałoby się, że nie możemy żyć razem, bo ty kochasz Niepołomskiego...	Kiedy to takie nudne! Will, zrób świnię, mój drogi, zrób świnię!	Kiedyście bednarz, to se każcie obręczami żywot ściągnąć, coby poczuł. Niech mnie oneon, onego (daw.) ok. 0,5 litra a. półlitrowe naczynie. flaków za cztery denary, jeszcze i z przyczynkiemprzyczynek zobaczyć; rada bym uźreć	Kto czego zwyczajny, to mu smakuje!	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Nie, pani. Mylisz się w swoich radach i nie będę z nich korzystał. Moje biuro to mój Paktol, nie będę zakłócał tam spokoju i biegu spraw. Moi urzędnicy to ludzie uczciwi: pracują na mój majątek, a ja im płacę daleko mniej, niż na to zasługują, jeśli zważyć zyski, jakie mam dzięki nim. Nie będę się na nich złościł. Mój gniew skieruję na tych, co jedzą u mnie obiady, zajeżdżają mi konie i rujnują moją kasę.	Nie, to on gada na polanie! Posłuchajcie!	No, dobrze. Zatem, jeżeli ja każę przyprowadzić tu pannę Mary, to dlaczego Medlock ma cię wydalić, gdyby się o tym dowiedziała?	Prawda, masz słuszność sam to czuję, śmiesznym się staję z tem mojem uwielbieniem dla piękności, alem się urodził artystą. Nie mogę chłodno patrzeć na arcydzieło arcymistrza, na twór bożej ręki.	Przypadek? O, nie, nie, pani, to nie przypadek!	Strasznie to przesolone, bo ciekawym nawet, jak by tu procent odpowiedni wydusić?	Tak, naturalnie, ale nie chciałbym dzielić się z kimś zasługą, bo mam nie lada wiadomość. Pan markiz rozumie? Minister usunąłby mnie do drugiego rzędu i zdmuchnąłby mi sprzed nosa cały profit. Powiem panu tylko jedno: mam zapewnioną karierę, jeśli pierwszy przybędę do Tuileries, wyświadczę bowiem taką przysługę królowi, że mu to nigdy nie pozwoli o mnie zapomnieć.	To ja, Pawle...	Wiem to, kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?...	Za późno się w to wdałem Nim Fabijan rękę na niego podniósł, ja powinien był uderzyć w twarz tego nędznika.	A ten drugi medyk nic wam nie zalecił?	A tobie, złodziejski synu, co do tego? Bądź kontent, że ciebie nie ruszam.	A więc zechce mi pan zrobić tę przyjemność, aby być obecnym na moim ślubie w Isle-Adam.	Ach, ty głupi! głupi!...	Albo ja wiem! Albo ja wiem!... Mówią, że chce się żenić...	Ale co się tam z nimi stało?	Ależ nie skojarzonej z pietyzmem dla pewnych wspomnień	Ależ, Turkey, my myśleliśmy, że tego chcecie, jak Boga kocham. Myśmy myśleli, że wam tam będzie znacznie wygodniej.	Ba! a jeżeli pozwoleństwa nie dadzą?	Bij me, bij, a kryminał cię nie minie, pani wójtowo!...	Bo bałem się, że będę miał grandę, więc sobie z boczku słuchałem, co powie.	Bywaj!...	Będzie ci dobrze u mnie.	Będę na balu i przebiorę się	Chyba że tak	Co mianowicie?	Co? Ty stąd odjeżdżasz?	Coś pan za jeden?...	Czy panna Brzeska jeszcze nie śpi?	Czyż mogę sądzić inaczej! Racz pan przedstawić wyraźnie swoje zamiary.	Dlaczego mnie pani całuje?	Dlaczego?	Dlaczego? Królewska wnuczka, panna cnotliwa, urodna jak jabłuszko, jeszcze i mocna... Bogu na klęczkach dziękować za tylorakie łaski! Ale, ale... Gdzie moja chrześnica? Dawnom dziecka nie widział.	Dziecińskie, nasze.	E, nie, wszystko mi jedno, kiedy zajęte.	Ewka! daj pokój, daj pokój... Czego drażnisz człowieka!	Frajdl.	I nie szczęściło się im na Podlesiu. Krowy im pono padły.	I?...	Ja go rozumiem Ale na jego miejscu robiłbym co innego.	Jak się masz, Krecie	Jaki chłopiec? Nie kłam, mnichu, i nie staraj się mnie oszukać. Nie jestem w humorze do żartów. Tuż koło twojej chaty złapałem tych łotrów, których podejrzewałem, że go uprowadzili. Wymusiłem na nich wyznanie, a oni powiadają, że im się wymknął i że szli jego śladami aż do twoich drzwi. Pokazali mi nawet ślady jego nóg. No, a teraz nie zwlekajcie dłużej i wiedzcie, czcigodny panie, że jeżeli mi go tu zaraz nie sprowadzicie... Gdzie chłopiec?	Jakie zamiary ma twój mistrz? Czy idzie piechotą, pokutując za dawne grzechy? Dyćdyć (gw.)	Jakoże ją mam brać, kiedym ja przed ołtarzem w Tyńcu Danusi Jurandównie ślubował?	Jakto? niewierzyłabyś jeszcze w przywiązanie Jana.	Jesteś brutal! Radzę ci nie wtrącać się do tego, co do ciebie nie należy.	Jeszcze jej tu nie masz, ale, da Bóg, będzie. Ten kawaler ją widział, powieda, że ją sprowadzi, patrzcie, oto imci Korycki, jej salwatorsalwator (daw., z łac.)	Już ja sam ze sobą zrobię	Kochacie ich?	Mam honor prezentować się JW. podczaszycowi, głośno z ukłonem rzekł wesołym tonem Orlandini;	Mówicie o Mszczuju Waligórze?	Na czem opierasz ten sąd?	Nazwisko?...	Nie boli	Nie mogę. Kazionna broń!	Nie przejdziesz!	Nie tylko w dziennikarstwie.	Nie.	Nigdy się w plotki nie bawię, nie umiem siać zawiści, ale...	Nikt cię nie będzie podejrzewał?	On wcale nie ma nazwiska. Królowie nie mają nazwisk, tylko imiona.	Ona nazywa się Priscilla Grant	Patrzaj! Tam mamusia schodzi do nas po Długim Wygonie! Cóż ona powie, gdy zobaczy pan Ryszarda? Przecież on się przed nią nie ukryje!	Proszę cię, Tomek! O, znowu!	Proszę, proszę... W mieszkaniu Chmielnickiego. Więc o tej porze?	Prowadź! Jeszcze jedno słowo, a łeb ci mieczem rozpłatam!	Przeprowadzimy wam tędy kolej żelazną.	Prędzej ty u mnie będziesz palta podawał, nim ja będę w twojem towarzystwie.	Północ blisko	Sam.	Sprawiedliwość	Tai da negražiau iš jūsų pusės ir atleiskite man, jeigu aš jums tai sakau, nežiūrint ant visos mano guodonės, kurią turiu dėl jūsų, kaipo lenko	Tak, panie.	Taki straceniec! Gdzie on się nie utrzyma! Tegom jeszcze zapomniał powiedzieć, co mi na odchodnym krzyknął: „Będę tu i tydzień siedział i nie dam się, bylem miał co jeść!”	Teraz przemówiła przez ciebie Anna... Czy palisz fajkę?	Tiesa, kunigėli, jog reikėjo jam kęsti iki galo kaip aš kenčiau. Bet, kunigėli, jus užmirštate, jog mane persekiojo dvi tris nedėlias, o tą vaikiną persekiojo ne metus, ne trejus... Bepig, kunigėli, kitiems pasakoti apie krikščioniškus jausmus ir apie krikščioniškus darbus, pačiam vienok paduoti paveikslą; dėl kitų sunku. Bartis ant Vincų Vinco mes visi mokame, bet nemokame apsvarstyti tą, ką jis gero yra padaręs...	Trudno temu uwierzyć a trudniéj jeszcze przypuścić żywą taką doskonałość coby W. K. M. godną była.	Umarł.	W Krakowie.	W tamtą Spotkałem ją; cała w czerni, leciała jak szalona, nic nie widząc przed sobą; myślałem, że wariatka!	Wcale nie! Kiedy Molly Fairburn torturował mnie czasem godzinę, padałem na ławkę i zasypiałem jak kamień. Biedak! Ostatecznie nazwał mnie poetą ale przecie poetą.	Więc tam pojedziemy!	Wujek chłopca głoduje. Musimy przyspieszyć.	Z rozpaczy żeń się pan	Zaprawdę! zaprawdę! Papieżowi i panom chrześciańskim daliście przyrzeczenie, słowo rycerskie... a teraz... wystawujecie ich na sztych...	Żono, kolację, bom głodny jak wilk! a gdzież ten „Fliegender literat”?
Toż to to, co ci tak pilno było opowiedzieć, mości golibrodo i co niby miało też być tak do rzeczy stosowne? A mości brzytewko, miły mój skrobibrodo! jakaż to bieda, kiedy ślepy zapragnie o kolorach rozprawiać! To ty i tego nie wiesz, mój dobrodzieju, że wszelkie porównania i zastosowania jednych umysłów do drugich, męstwa do męstwa innego, albo piękności, albo rodowitości rozmaitych wiedzy z sobą, zawsze są nieprzyzwoite, nieprzystojne i zawsze psu na budę się nie zdały? Nie udaję się ja za kapłana, mój mości panie, ani za mędrka się nie kwapię uchodzić; chciałbym tylko z całego serca świat przekonać, jak głupio sobie poczyna, że nie myśli o przywróceniu błędnego rycerstwa. Zresztą, co mam w bawełnę obwijać, widzę już, jak na dłoni, że nędzny wiek nasz niegodzien jest posiadać zaszczytów, którymi dawne słynęły wieki, kiedy błędni rycerze stawali w obronie państw, bronili cnót dziewic, wspierali sieroty i wdowy, karcili pysznych, a nagradzali dobrych. Dzisiejsi wojownicy wolą jedwabne i złociste stroiki, niż ciężkie kirysykirys niewygoda, brak wypoczynku. i wszelkie życia wygody z pogodnym znosić czołem? Gdzież dziś wojownik, co przebywszy dalekie góry i odwieczne lasy, gdy stanie na wybrzeżach morskich, rzuci się śmiało w nędzne czółenko, bez masztu, żagli, wioseł i majtków i puści się nieustraszenie, choć widzi przed sobą wzburzone morze, choć spienione bałwany miotają nim pod niebiosa lub w niezgłębione pogrążają go otchłanie. A rycerz prawdziwy nie lęka się burzy, za nic ma niebezpieczeństwa, rzuca się na oślep, fala go niesie i w mgnienia oka, kiedy ani się spodziewa, wysadza go na brzegi o trzy tysiące mil od miejsca, z którego wypłynął, na brzeg bezludny, nieznany, gdzie kroczy śmiało i dokonywa dzieł tak wielkich i nadzwyczajnych, że chwała ich, na spiżu wyryta, służy potem za wzór i pomnik potomnym wiekom. Widzę ja aż nadto dobrze, że niewieścia miękkość i niecna niedołężność dziś popłacają, to modne teraz przymioty, bezkarnie wynoszące głowę nad znoje, trudy i męską wytrwałość. Prawdziwe męstwo nie ma już żadnej zasługi, nie przynosi chwały; nikt go już nawet odróżnić nie umie od czelnej dzisiejszych junaków nadętości, waleczne zawodzących popisy przy stole i pannach; zniedołężnienie i ciemnota podały w pogardę zacne rycerza rzemiosło, którym zawsze chlubili się i jaśnieli błędni rycerze. Powiedzcież mi, gdzież znajdziecie dzielniejszego i szlachetniejszego młodziana, jak Amadis z Galii? gdzież udatniejszego kawalera jak Palmerin z Oliwy? kto zrówna w słodyczy i uprzejmości Tyrantowi Białemu? Pokażcie mi kawalera układniejszego od Sizwara z Grecji, męża liczniejszymi okrytego bliznami i tęższymi władnącego ciosami jak Don Belianis? waleczniejszego i zuchwalszego nad Periona z Galii? kto mi wymieni tak śmiałego i natarczywego wojownika jak Feliks Mars z Hirkanii, albo serce wznioślejsze i szczersze jak Esplaudiana, albo żołnierza tak dzielnego, jak Cirongilio z Francji? Widzieliście kogo dumniejszego odwagą od Radomonta, przezorniejszego i wytrawniejszego od króla Sobrina, żwawszego do czynu od Renauda, albo Rolandowi w boju równego? Czyż są gdzie na świecie tacy, co by ich męstwo i wytworność porównać można z Rogierem, od którego książęta Ferrary ród wiodą, jak o tym świadczy Turpin w Kosmografii? Wszyscy ci mężowie, mój dobrodzieju, i wielkie mnóstwo innych, których bym ci tu jeszcze mógł wyliczyć, byli rycerzami błędnymi, byli świecznikami, gwiazdami wszelkiego rycerstwa i takich to radziłbym królowi jegomości powołać do siebie, jeżeli chce się z Turczynem krótko rozprawić i tak go przepłoszyć, że ani się obejrzy, jak wróci, skąd przyszedł i swoich się nie doliczy. Bajcie sobie, co chcecie, a ja przecież w chałupie siedzieć nie będę, chociażby dobrodziej jałmużnik po mnie nie przyszedł, albo Jowisz, jak waćpan skrobibroda powiada, deszczu poskąpił; ja tam na niego zważać nie myślę, powiadam, że deszcz być musi, jak zechcę, to padać będzie i koniec. Widzisz, mości balwierzu, żem ci trafił w cetnocetno	To ty byś pojechał, wiem; ale czybyś dojechał, to inna rzecz. Waść jesteś Niemiec, a obcemu niebezpiecznie zapuszczać się w kraj wzburzony. Kto tam wie, gdzie król osobą swoją w tej chwili się znajduje i gdzie się będzie za pół miesiąca lub za miesiąc znajdował? Trzeba po całym kraju jeździć... Przy tym... nie może być!... waść nie pojedziesz, bo tam wypada swojego posłać i familianta, aby się król jegomość przekonał, że nie wszystka szlachta mnie opuściła.	Powiedziałbym, że jest to być może zrządzenie losu, iż właśnie w tym momencie odszedł od nas nasz znakomity kapitan i przyjaciel J. van Toch. Z jego osobą związany był ów romantyczny, piękny i nieco szalony handelek perłami. Uważam to za zamknięty rozdział naszego przedsiębiorstwa. Miał on, by tak rzec, egzotyczny urok, ale nie pasował do dzisiejszych czasów. Szanowni panowie, perły nie mogą być przedmiotem szlachetnego, rozrastającego się i pogłębiającego biznesu. Dla mnie osobiście ta historia z perłami była tylko małym divertissementdivertissement (fr.) ale divertissement, które wam i mnie przynosiło przyzwoite zyski. Poza tym, w początkach naszej firmy te salamandry miały jakiś urok nowości. Trzysta milionów salamander już tego uroku mieć nie będzie. (Śmiech).	Kiedy się wstydzę. Raz byliśmy na wsi u ojca kolegi. Tam pili. A ojciec powiedział, że nie chce. Bo znów wtedy zaklął się mamie, że wódki do ust nie weźmie. Więc kiedy go zaczęli namawiać, żeby choć jeden kieliszek, pociągnąłem ojca za rękaw, bo wiedziałem, że jak jeden, to zacznie już więcej. I ojciec wstał i mówi: „Chodź, pójdziemy do rzeki”. I tak sobie szliśmy. I skowronki śpiewają. I zboże jakby nam się kłaniało. I słońce. I ładnie, przyjemnie. Ojciec trzyma mnie za rękę. Potem usiedliśmy nad rzeką, a tata znów trzyma za rękę. I raz mu ta ręka drygnęła, jakby się oparzył pokrzywą. I ja powiedziałem: „Widzi tata, że lepiej nie pić”. A tata na mnie spojrzał i strasznie się zawstydziłem, i strasznie mi się żal zrobiło taty. Bo się na mnie spojrzał tak żałośnie. Wiesz, czasem pies spojrzy, kiedy o coś prosi albo się boi, żeby nie uderzyć. Ja wiem, że co innego człowiek, a co innego pies. A mi tak przyszło do głowy. Już bym za nic w świecie drugi raz tego ojcu nie powiedział. Bo patrz: ojciec jakby się domyślił, bo tylko patrzy na wodę, patrzy, patrzy	Nie ma potrzeby Ale sprawa jest na tyle ciekawa, że sam zrobię to doświadczenie. Mój kredyt u pana wynosi sześć milionów, wziąłem już dziewięćset tysięcy franków, a więc zostało mi pięć milionów sto tysięcy. Biorę więc te pięć świstków papieru, które uważam za bony, bo widnieje na nich pański podpis, i daję panu kwit na sześć milionów. Tym sposobem rachunek między nami będzie wyrównany. Kwit przygotowałem już wcześniej, bo musi pan wiedzieć, kochany baronie, że bardzo dziś potrzebuję pieniędzy.	Czekajże, nie płacz; pobiegnę do pana krajczego, poproszę go, by kazał dziada przytrzymać. Jak posiedzi w ciemnicy o chlebie i wodzie, to wyśpiewa, z czyjego rozkazania szlakuje za tobą. Ostań tu i bądź spokojna.	Najczęściej poziomki. Czasami melony, czasem znów cytryny i ogórki. Tak, kłuje go od samych łokci. A teraz bierzmy się do lin, trzeba im je cisnąć do łodzi. Czy to prawda, co opowiadałeś mi niedawno, że przez całe życie ani razu nie przyłożyłeś ręki do żadnej roboty? Chyba cię teraz trochę strach obleciał, co?	Nie mówiono zresztą nigdy nic, a myślałem, że pan to wie.	Przyznam się szczerze, że przedewszystkiem staram się nie myśleć o niej, bo mnie zaraz dławi jakiś okropny strach. O, tak, boję się śmierci, boję.	Z kantonistówkantonista mówił stary nie byle jak. Życie jakoś pozostało i żyje sobie człowiek, żyje.	Czego by miał się gniewać? Przecież nie mogę tam całą noc siedzieć i patrzeć na ich pijatykę? On wie, że ja tego nie znoszę...	Pojedziesz ty, Babinicz, Ługowski, z żołnierzy. Pan kasztelan sandomierski rusza także ze mną; prosiłem go, by jak najmniej ludzi brał z sobą, ale bez kilkunastu się nie obejdzie; pewne to i doświadczone szable. Nadto jego świątobliwość nuncjusz chce także mi towarzyszyć, którego obecność doda powagi sprawie i wszystkich wiernych prawdziwemu Kościołowi poruszy. Nie waha się przeto swej poświęconej osoby na hazardhazard (daw.)	Ręczę panu, że nie. Zaręczyny to nie ślub. W tej chwili jadę do Głębińskiej, już ona ich rozerwie, choćby byli stalą spojeni. A, sprawiedliwość chodząca! Zedrzemy ci maskę, zedrzemy!..	A więc mamy czterdziestu mężnych obrońców! Jaki szlachetny gest! Co za poświęcenie! Nie wykluczam możliwości, że na dnie tego szlachetnego zapału jest też chęć uniknięcia zwykłych obowiązków. Niewątpliwie otrzymają też szczególne przywileje, jak chór i Towarzystwo Nauk Przyrodniczych	Akbahu-Ułanie chan darował cię królowi, jakoby mu psa albo sokoła darował, dlatego nie uwłaczaj mu, aby cię zaś jako psa na powróz nie wzięto.	Dobrze, że wiatr winien, nie kto inny! Dostałby mu się kryminałkryminał	Hm... Nie wiem, czy sobie przypomnę	Mnie tam nie do śmiechu.	Mój, proszę państwa! Ale niech się państwo uspokoją! W tym koszyku nie ma pomidorów!	Nie chcę też cię zmuszać, a swoje zmartwienie idę ofiarować tam, gdzie każda łza starego będzie policzoną.	To przysiążże jeszcze, że dobrowolnie pójdziesz za nami i że ucieczki nie będziesz próbował, a każę cię całkiem rozwiązać	Słuchajże, frater. Nie wiem, gdzie u was moda przyjmować, ale jeśli tu, na tym miejscu, to radzęć, jak tu przyjdzie brat Jerzy, odejść lepiej, ot, do tej izby przy furcie, bo my tu o nader światowych rzeczach będziemy rozmawiali.	A tyś nie widział, kogo spotykasz?	Błagam o przebaczenie. Nie chciałem pani obrazić. Niech pani tak nie odchodzi.	Co się stało Tojbo, dlaczego nie pokazujesz się?	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	I ja lubiłem Krzemień, gdy byłem chłopcem. Ale gospodarzyćbym w nim nie chciał... Takie trudne warunki...	Nie przewidujcież, księże kanoniku, kresu, gdy go nic nie zapowiada; wszakże nie tak wiekowym jesteście?	Nie wstanę, dopóki mi pani nie przebaczy! Ja dla pani...	Nie wstydzę się, bo słusznie mówię; wasza miłość był zdrów jak rydz, wesół, silny, nic mu nie brakowało, w jednej godzinie przyszła niemoc, a spomnijcie ino, czym się objawiała? Chodź, Montwiłł, gadaj, co się dzieje urzeczonemu?	Niech pani wybaczy memu przyjacielowi jest zawsze lekarzem, miłość jest dlań tylko kwestią higieny. Ale nie jest samolubny, chodzi mu widocznie tylko o panią, skoro sam odjeżdża za godzinę.	Sam wiem, czy mam się modlić, czy nie.	Tak, panie prezesie. Ale jest jeszcze jedna okoliczność. Oto profesora nie ma ani w Tyrolu, ani w Dalmacji, ani w ogóle za granicą.	Ten drugi Acta Tomiciana: akta dyplomatyczne Piotra Tomickiego (1464–1535), biskupa krakowskiego i podkanclerzego, zebrane przez jego sekretarza, Stanisława Górskiego. przeprowadzona w szkołach pijarskich w r. 1740–1753 była pierwszą i ważną próbą przebudowy systemu nauczania i wychowania w duchu świeckim i patriotycznym w Polsce. Krzemiński przez wiele lat zbierał materiały do wielkiej monografii o Konarskim, której jednak nie napisał., pisał jednocześnie o najnowszych sztukach i figlach dyplomacji współczesnej. Pracował bez przerwy, bez wytchnienia, jako kanclerz bezsenny nieistniejącego państwa. Błogosławiony warszawiak! W ubogim swoim mieszkanku, wśród ukochanych książek i pism, do ostatniej chwili nad wielką dawną i nową Polską	To już nie twój pokój	Więc niech pani przejrzy to. Nie brak tam niczego aż do opisów przyrody włącznie. Pani Halszka niepotrzebnie trudziła panią. Dlaczego to zrobiła, zupełnie nie rozumiem.	Dlaczego? Com pani zawinił, że mnie pani tak okropnie nienawidzi?	Jak tobie ładnie będzie w czerwonym mundurze! I zupełnie inaczej wyglądasz, kiedy się rozgniewasz. Chciałabym zawsze w twoich oczach dostrzegać te błyski! Teraz jesteś przynajmniej mężczyzną! Tylko... wiem doskonale, że... o tym wojsku, to żarty.	Wiem o tym tyle, co i pan, to znaczy nic.	Odpowiedział: „A co mnie to obchodzi, że mnie okradną?”.	A jakże tu u was na zamku? odezwał się Maciek	Dobre sobie, walczyć! A czym? Gołymi rękami? Broń to luksus.	Generał gdzieś nam zniknął w tej walce, potem się okazało, że zginął, ale my przebiliśmy się do Warszawy, ale tylko po to, żeby tydzień później kapitulować...	Jak pan dobrodziej ma węgierskie dukatywęgierskie dukaty	Jeśli się zdoła poznać na tym, co mu dasz.	Któż cię zgadnie U ciebie po głowie zawsze ptaszki latają.	Kupiec miał przy sobie duże pieniądze, myśmy to zawczasu wiedzieli. Uradziliśmy za te pieniądze rok przeżyć we trzech spokojnie, bośmy się już zanadto zmordowali.	Mój mąż pomoże panu i wszystko będzie dobrze. A tymczasem najlepiej pan zrobi, jeśli pan zamieszka na kilka dni u Guiglianiego, w hotelu Continental. To coś w rodzaju pensjonatu. Spokojnie tam. Mój mąż pana zaprowadzi.	Mówił.	Niech pan pozwoli.	No, ma na pewno jakieś sto pięćdziesiąt do dwustu tysięcy liwrów renty.	Przepraszam cię jeszcze raz i odchodzę.	To nic. Porozumieliśmy się w kilku słowach. Cyranowi zdawało się, że znalazł w Perigord, gdzie bawił przed kilkoma dniami, kilka dowodów mających jakoby osłabiać winę jego protegowanego; jedna  chwila wystarczyła mi, aby go przekonać, że się najzupełniej myli.	To ty napisałeś, że Borowicz ciągle głośno mówi po polsku?	Żeście też sobie, mieszkańcy Jasnogrodu, dali wydrzeć tę wyspę Ciemnostanowi?	A teraz masz już moją relację Więc to tak wyglądało!	Abo co?	Ażeby pić z nich czekoladę	Bet ir ta Marelė tokia graži, kaip tiktai tikroji Birutė!	Bo to wiadomo paniczowi żeśmy już opuścili osadę w Bush i zamieszkali w Port Middlebay Harbor, niby w mieście.	Byłabyś pani zatem niezmiernie dzielną podróżniczką.	Ciekawość, Jadziuniu, jest znakiem roztropności.	Ciężko to na wdzięczność cudzą liczyć, a zwłaszcza na heretycką Pamiętam jeszcze wyrostkiem tego waszego kurfirsta, zawsze to mruk był, rzekłbyś: ciągle słuchał, co mu diabeł do ucha szepce. Powiedziałem mu to w oczy, gdyśmy z panem Koniecpolskimpan Koniecpolski	Cnota braci, sprawiedliwość ich i pobożność.	Czy jeszcze czujesz się zmęczony?	Cóż to za niezenośne miasto!... Jacy poziomi ludzie!...	Doprawdy?	Grób skończony od dwóch tygodni	Ja zatrzymuję Operę, WłochówWłochów rzekł Vernou.	Jak on się nazywa?	Jakto? ale ja ci wierzę, tylkom się chciał wprzód Cabremu opowiedzieć ale kiedy tak, na, bierz, byle tak było, jakem prosił.	Jestem gotowa Jestem twoim więźniem i muszę słuchać rozkazów.	Komukolwiek ciało astralne.. W momencie kontaktu odrywa się od nas coś z przenikającej nas na wskroś psychofizycznej aury i przywiera do rzeczy dotkniętej. Osobniki hiperwrażliwe umieją nieraz wyczuć szczątki astralnych pozostałości na ubraniach lub przedmiotach, które należały do ludzi zmarłych nawet przed kilkunastu laty.	Kostucha waszej dziewusze na imię...	Krzywo szły od buka!... Łżesz!...	Kupcy! W takim razie żywcem niech sprzedają nas Niemcom. I to się nazywają Żydzi? I to się też nazywają Żydzi? Sam prezes Czerniakow.	Milcz, Klu-Klu.	Na koń, towarzysze! Na koń!	Niby po tatusiu?	Nic, nic... Boże drogi...	Niechże ma choć taką	No, to dobrze. Dowidzenia. Jutro o siódmej.	Od chłopów tutejszych, których mam między ludźmi kilkunastu. Oni to wszędywszędy	Panie i panowie...	Pewien tego jestem	Plauen, komtur ze Świecia, przybył trzy dni temu do Malborka, z nim liczny oddział rycerzy. Wkrótce nadciągnęło więcej, będzie ich ze trzy tysiące. Kazał jeszcze i z miasta ludzi do zamku zwołać, i żywności jak najwięcej sprowadzić, i szańce poprawiać, a ja od tych szańców uciekłem, żeby wam, najmiłościwszy królu, o wszystkim donieść	Pokusa! Tymczasem dwie godziny czasu do wyjazdu. Ciekawym, gdzie to Urban...	Robinson? Wiele?	Sługa odparł Povondra.	Tak Ma toboły, które muszą ważyć co najmniej trzysta kilo.	Tak, mój panie	Tak, tak!	Takiemu, co sam bez komendy łazi	Tam będę znajdował listy pani.	Ty sam. Sto dwadzieścia tysięcy ludzi musząSto dwadzieścia tysięcy ludzi muszą	W porządku, niech ci będzie. Zabierzemy się do tego nawiedzonego domu, chociaż to dosyć ryzykowna sprawa.	Woła na nią po imieniu. Zdaje się: Jeannette.	Z Nitouche... przecież ją pani grasz... ogłaszałem już o tem w pismach...	Z czyjego rozkazu?	Zrobimy!
Czy pan zauważył że ona w jednem miejscu mówi: „Po tem, co się u nas stało, nie mogę pisać dłużej.” Czy pan nie domyśla się, co się tam mogło stać?	A więc pan myślisz, profesorze, że „Nautilus” się nie wydobędzie?	Mości licencjacie w tej chwili nie jestem w stanie tego wszystkiego ci opowiedzieć; głupio mi jakoś na sercu, bo straszne pustki w brzuchu; zajdę tylko do chałupy, łyknę ze trzy lampy na pokrzepienie i zaraz po obiedzie wrócę wam dokończyć o ośle i o stu talarach i o wszystkim, co zechcecie.	Nie myślałam, że za pierwszym zaraz razem zblamuje się pan tak fatalnie	Zwyczajnie. Trzyma się to za rękojeść, a drgania kulki wskazują kierunek. Im bliżej do poszukiwanego przedmiotu, tem silniejsze drganie. Czy nie słyszał pan serjo nigdy o różdżkarstwie?	Czy który z was, mości panowie, życzy sobie mieć ze mną do czynienia? Powiedzcie wyraźnie, o co wam idzie, nie jesteście chyba niemi, jak sądzę. Ten, który czegoś żąda, dostanie, co mu się należy. Tyle lat żyję na świecie, a jakaś tam kufakufa	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	Dobry wieczór, drogi i kochany przyjacielu! I co, w ten sposób pan się ulatnia, nie pożegnawszy się ze mną? No i co, jest pan zadowolony? Nieprawdaż, to było bardzo piękne? Andante, co? Nikt nie napisał czegoś bardziej wzruszającego. Pytam się czy kto potrafi wysłuchać tego bez łez. Kochany pan jest, że pan przyszedł, generale. Niech pan powie, dostałem dziś rano przemiły telegram od Froberville’a, który mi oznajmia, że trudności ze strony Wielkiego kanclerstwa są, jak się to mówi, wyrównane. Głos pana de Charlus wznosił się dalej, równie ostry, równie odmienny od jego zwykłego głosu, jak głos przemawiającego z emfazą adwokata różni się od codziennej dykcji: wokalny objaw nerwowej euforji, z rodzaju tej, która, w czasie obiadów księżnej, wzbijała tak wysoko djapazon głosu i spojrzenia pani de Guermantes.	Aby na mnie czekać... Przygotuj się i przyjedź do mnie, a teraz pomóż mi wyjść tak, aby mnie nikt nie zauważył.	Alanie Breck! Czy sądzisz, żem taki, iż odwrócę się tyłem do ciebie w największej twej niedoli? Nie wolno ci mówić mi tego w oczy! Całe moje postępowanie zadaje kłam tym słowom! Prawda, żem usnął tam na ugorzyskach, ale wynikło to ze zmęczenia, a ty czynisz źle, że mi to wypominasz.	Co ci się stało? Czy cię żmija ugryzła?	Co się dzieje z dziewczyną? Gdzie jest?	Co wacpan gadasz? Ja nie mam wrócić do domu? A gdzież pójdę?	Eh, mój profesorze, nie grajmy komedii Mam jakąś jedną setną prawdopodobieństwa, że moja choroba jest niegroźnym zakatarzeniem płuc i żołądka, z czego można wyleczyć się. Ale mam dziewięćdziesiąt dziewięć na sto szans, że to suchoty, które albo skończą się bardzo prędko, albo na rok czy na parę lat zrobią mnie niedołężnym, zatrują życie, zjedzą fundusz, jaki zebrałem... No, a ja na inwalidę nie posiadam kwalifikacyj.	Ja? Przenigdy! O zdrowie wasze co dzień się mo...	Nem tudom Ucz się, panno, po czesku.	Uważaj, żeby ci się nie zdarzył jaki wypadek.	Rano rano droga Moina śpi. O czwartej droga Moina jest w Lasku. Wieczorem droga Modna idzie na bal albo do teatru... Ale to prawda, że pani d’Aiglemont ma szczęście oglądać córkę, kiedy się ubiera lub przy obiedzie, o ile przypadkowo droga Moina je obiad ze swą drogą matką. Nie ma jeszcze tygodnia, drogi panie jak zastałem tę biedną matkę smutną i samą przy kominku. „Co pani?” spytałem. Spojrzała na mnie z uśmiechem, ale widziałem, że płakała: „Myślałam, odparła, że to dziwne być tak samą, kiedy się miało pięcioro dzieci; ale to jest nasz los! A przy tym ja jestem taka szczęśliwa, kiedy Moina się bawi!”. Mogła się zwierzyć mnie, wszak niegdyś znałem nieboszczyka jej męża. To było wielkie zero, miał szczęście, że znalazł taką żonę; to pewna, że jej zawdzięczał parostwo i stanowisko na Dworze.	Niewątpliwie Ale sądząc ze stanu, w jakim znajduje się ten warzywnik, należy się obawiać, że wysepka od dawna nie jest zamieszkana.	Odpocznijcie trochę, bo potem nie zatrzymamy się, dopóki nie złapiemy Van Goulda.	Księże! Przebaczam ci, albowiem masz po trochu bzika. Nie czynisz różnicy pomiędzy ludźmi uczciwymi a łotrami i nie stawiasz państwa wolnego ponad rządy ciemięzców i despotów. Lunatyk z pana przedziwny i nie widziany dotąd na kuli ziemskiej.	Ale wam nie pozwalam i basta! Będziesz mi tu dowcipkował?   Proszę tańczyć i wstydu mi nie robić! Niech hrabia raczy zapomnieć, że jest Niemcem i nie afiszuje się z hrabiną... przy tym nie zadymiajcie domu.	Ot nie można powiedzieć, aby poszpetniała, jest równie ładna, jak była, ładniejsza jeszcze. I nie to, że się opuszcza w robocie. Nie. Wyborna, doskonała robotnica, lepszej nie znaleźć, ale brakuje jej czegoś. No, cierpliwości, wytrwania, sam nie wiem czego, ale czegoś brakuje.	A kiedy ja nie mam ochoty...	A o manewrach dzisiejszych już słyszeliście co?	Ach, to ty, panie?... Cóż, wyspałeś się?	Bardzom rad, że się ta krotofila niemal przed mymi oczami rozegrała, bo mogłem przezprzez (tu gw.)	Chce mnie pani struć do reszty?... Niech zdechnę, ale chyba nie wytrzymam do wieczora!...	Co?	Czemuż nie przytrzymałeś pan złodzieja?	Dla Boga! Uważaliście waćpaństwo, jak to mu zęby błyskały, zupełnie jak staremu Tuhaj-bejowi, gdy był w gniewie! Po tym jednym bym go poznał, bom też starego Tuhaj-beja często widywał.	Ha, ha, ha! piszczącym głosem odezwał się Rupert, podniósł się z krzesła i stając podparłszy się, w boki na przeciw Bartłomieja	Ja nic nie wiem, ja nic nie rozumiem. Wyście chyba powariowali. To wam powiem, towarzysze, że tu o godzinie dziewiątej była rewizja i trzęśli cały dom...	Linetka naprawdę nie lubi miasta?	Może być. Jeżeli kogo nie cenię lub nie kocham.	Nazwisko? Na cóż panu nazwisko! Nazywa się Castillan. Podejmuję się urządzić panu spotkanie z nim w odległości kilku mil od Paryża. Do pana należy wynaleźć powód sprzeczki.	Nie byłoby nic nadzwyczajnego!	Nie mogłeś, dobrodzieju, zaczynać od tego, ale z księdza wieczna przekora.	Nie wiedziałam, że pan już jedzie...	Nie, dziękuję, nie jestem dzisiaj usposobiony.	Nie, proszę pani. Będziemy tak rzucali, żeby wszystkie kółka prosto szły do niej, to wtedy nic nie będzie biegała. A jeśli Józio nie umie, to niech rzuca do kogo innego.	No, więc jak? załatwione?	No... no... niech pan powie, czy nie mam racji?	Odumarli mnie rodzice, nie mam krewnych ni przyjaciół. Idę, gdzie mnie oczy poniosą!	Pan Craven zamknął go, kiedy jego żona tak nagle umarła. Nie chce, żeby tam ktokolwiek chodził. To był pani ogród. A on drzwi zamknął, wykopał dziurę i klucz pochował. Tak! Ojoj! Pani Medlock dzwoni, muszę śpieszyć!	Skoro tak ja podejmuję się wywiedzieć o wszystkiem.	Strasznie starzeje! rzekł, czy pan hetman tego nie widzi?	Słyszał, co Littimer mówi?	Tak i mnie się zdawało myślałam jednak, że wypada panią zapytać.	Tak, panie. Ożeniłem się i dlatego musiałem szpital opuścić; trzeba było założyć dom, postarać się o praktykę samodzielną.	To ty, to ty, Tristanie! Niech Bóg błogosławi godzinę, w której cię widzę: tyle się jej wyczekałem!	Właśnie. Jeżeli pierwszej kobiecie i mężczyźnie zależy na ukryciu faktu popełnionej przez niego bigamii, to owej trzeciej zależy na ukryciu swoich skandalicznych przeżyć. W takich warunkach już znacznie łatwiej o niezbyt zaszczytny wprawdzie dla stron obu, lecz tym niemniej przez obie strony pożądany kompromis. Już widzę swoją bohaterkę (tę trzecią), jak z nienawiścią w spojrzeniu godzi się na zatajenie bigamii, jest bowiem niewątpliwie kobietą z towarzystwa, której musi zależeć na jako tako dobrej opinii. Mężczyzna rzuca się w ramiona tej pierwszej i następuje happy end.	Zobaczysz potem teraz słuchaj! Zauważyłam, że kadzie i skopki dawno nie były szorowane. Musisz to zrobić, drogie dziecko, przed spaniem.	Aha, Dyzma. Głupie nazwisko, a imię?	Albo trzydzieści tysięcy	Ależ w sypialni; ja chcę to mieć przed oczami.	Ano, chodźmy!	Bardzo kochają!	Bogdajeśmy ich zastali w Spychowie!	Był już karany?	Chcę mieć z niej wielką wyrękę jeszcze zanim ona dorośnie!	Choćby głowę przyszło dać! dodał cicho.	Cooo? Coś ty powiedziała?... Chodź tu, psiawiaro, słyszysz?... Chodź tu, niewolnico, kiedy męż... czy... zna ciebie woła... Rozumiesz, psiakrew ja	Czego życzy sobie jego wielmożność?	Dawajcie ich sam!... Na szable ich!... Bigosować!...	Dlaczego, panie?	Dobrze... Czy córka ma już jakie początki?	Górę Pan Bóg stworzył	I widziałeś, że ma obie nogi na lewym boku?	Jak to?	Jakiś ty głupi! Byle dziewka...	Jakto, nikt? Wczoraj byli tu Leliwy, był Jarosław Śreniawa, było dwu Zaprzańców i Różyce...	Kawaler, ale bardzo stary... Ach, jaki to uczony człowiek, jaki szlachetny... Pan Solski bardzo go kocha i ledwie zmusił go do przyjęcia u siebie posady bibliotekarza...	Ktoś jest?	Lgockiemu	Może on tam i dobry sobie i im, dodała stara, im takiego właśnie niemczyka czy francuzika było potrzeba	Mógłbym ci u niego pomóc.	Mówcie proszę	Nazywać różnie można. Nazwa to pusta rzecz.	Niech czeka! jestem na konferencji.	Niech pan powie: zbiorowe paplanie!	Niech piją: nic!	Oddaj porcygar, słyszysz?!	Okupują wszystkie wady, wymazują wszystkie błędy przez bezmiar, nieskończoność swej miłości, kiedy kochają Miłość aktorki jest rzeczą tym piękniejszą, im gwałtowniejszy kontrast tworzy z otoczeniem.	Parol kawalerski, że odjadę wolno?	Pióro, pióro, dajcie pióro!	Prawda! Zapomniałem, że jesteś pan poróżniony z panem Noirtier, a to nowe poświęcenie dla sprawy monarchii zasługuje na hojne wynagrodzenie.	Serio pani to mówi?	Sianem se te miejsca wypychają lebo gałganami	Tada mažiaus ant savęs ponas paneštumei.	Tak prędko?	Tak, tak Nawet licząc na wielką łaskę Opatrzności Bożej, muszę powiedzieć, że jesteśmy w bardzo ciężkim położeniu.	Toś waćpan dobrze powiedział.	We śnieli czy na jawie?	Wie pani, zarobiłem na kamieniach przez trzy miesiące pięćset rubli	Wrócisz?	Wszystko swój koniec ma!	Zapomnieć mowy i wiary ojców.	Złote ziarna mądrości!	Święta prawda!
Parfaitement, monsieur, c’est la même choseParfaitement, monsieur, c’est la même chose (fr.) rzekł pan.	A co znaleźli? spytał ciszej Aron.	A dlaczego tylko jedną?	A jeżeli portier to zauważy?	A kiedy ty jesteś moje dziecko. Ja cię na świat wydałam, ja ci darowałam to życie. Twoje życie to ja ci dałam. Gdyby nie ja	A nie pamiętasz, jak wysoko podnosi się woda?	Ale będziemy tam bywali?	Ale dlaczegóż chcesz być innym, jak inni ludzie!	Ale ja jadę w poniedziałek do Algieru, a stamtąd na Przylądek Dobrej Nadziei. I kiedy będę na Przylądku Dobrej Nadziei, nie będę już mógł spotkać mego znakomitego kolega, przepraszam, nie będę mógł spotkać mego konfratra.	Ależ skąd.	Boże! No tak, tak tego znakomitego księcia! Niech diabli wezmą tych włoskich książąt!	Bywam nim niekiedy, wielmożny panie.	Błagam cię, pani, powstań, przyrzekam ci wszystko, czego tylko piękność twoja domaga się ode mnie.	Co mi pan tu plecie? Uczeń klasy maturalnej...	Co pani jest? czego płaczesz?	Co się tu dzieje?	Co tu robisz? I jakeś się do nas dostał?	Co znaczy, że teraz nie jest on porządnym człowiekiem...	Co, paniuńciu?	Czemu zaś?	Czemu, jeśli przyszli z zamiarem zabicia panny de Saint-Véran, nie zrobili tego w jej pokoju?	Dobrze noga nie powinna ujść z tych ludzi.	Dobrze, dobrze	Domyślam się, o Helę... O, pan może przypuszcza, że ja zapomniałam naszej umowy!... Wtedy u państwa Korkowiczów.	Doprawdy?...	Doskonale i nie mów nigdy nikomu, że byłeś w bitwie, nie piśnij słowa o B... ani o żandarmie, który ci sprzedał marszrutę. Kiedy będziesz chciał wrócić do Paryża, udaj się najpierw do Wersalu i przejdź rogatkę od tej strony, ot tak, piechotą, jak gdybyś sobie szedł spacerem. Zaszyj swoje napoleony do portek; zwłaszcza kiedy będziesz miał płacić za coś, pokazuj ściśle tyle, ile wynosi kwota. To mnie trapi, że cię będą nabierali, że z ciebie wycisną wszystko, co masz. A co ty poczniesz bez pieniędzy, nie umiejąc sobie dawać rady? itd...	Dosyć! Ubierajcie się. Tam już, jak Boga kocham, wyją...	Dziwny napis.	Dziękuję, takich książek nie czytam	I nie gnębi to pana?	Ich melde gehorsam, Herr Generalmajor der Mann ist blödsinnig und als Idiot bekannt, säghafter Dummkopf.	Ij... jaki zaś opętaniec... nie wiesz, co chłopaki wyprawiają na pastwisku? A sameś na ręcach nie łaził, jakeś był mały? Widzicie go... opętaniec! Maciupernemaciuperny (gw.) bardzo chudy i giętki. jak badylek, spoiliście ze zbytków miodem, a teraz się dziwujecie, że mu się w głowinie przewróciło, robi, samo nie wie co.	Ile katastrof!	Ja bym chciała mieć twoją fotografię, Will, ty dzisiaj mocno wyglądasz	Jak rzekłem już, zachowanie moje było osielskie, ale zbytecznem jest pańskie ostrzeżenie, gdyż zaręczam, nie powtórzy się to już.	Jest taki przesąd, że jeżeli się weźmie czyjąś chusteczkę, to się... z nim rozstanie.	Jeszcze nie wiem. Przyznaję się panu szczerze, chociaż tak ostro, za ostro pan mówi do mnie, ale mniejsza z tym, bo wiem, że pan, jako dyrektor takiej wielkiej drukarni, mówić inaczej nie może.	Jeśli tak to nie dajmy mu stać w drzwiach jak żebrakowi, ale zróbmy mu miejsce przy stole! Winniśmy mu cześć i podziękę, albowiem on to właśnie uczynił śmierć lekką Björnowi Hindriksonowi. Mnie zaś osobno przyniósł jedyną pociechę, jaką mieć mogę po śmierci męża!	Jutro?	Kiedy?	Komierowski To ona tak z domu będzie? A rodzina z Radomskiego	Księżniczkę znajdziemy	Mam, proszę panienki.	Miarkowałem, że cię u Kłębów zastanę i razem wyjdziemy...	Moja pani! Czego możesz chcieć od mojej pani?	Mordercy? Czyż została zamordowana?	Może w takim podnieceniu powstają i szybsze odruchy... Czy ja zresztą wiem?	Może zła myśl, bo i to sen bierze z oczu. Zmów pacierz do cudownej Panienki. Zaraz ci Ona sen zeszlezeszle	Może, odpowiedział August.	Mógłby był powziąć podejrzenie. O, tak głupią nie jestem. Dojechawszy do ulicy czterdziestej siódmej, doczekałam się powrotu Mitchela. Był sam i widocznie znowu okpił Wilsona. Wsiadł do pociągu do miasta dolnego, ja także. Ale tym razem nie pokazałam mu się. Poszedł prosto do jednego z domów przy Irvingsplacu. Oto numer!	Mój profesorze przed panem nie myślę bawić się w sekreta. Pani Latter ma pieniądze, gdyż Ada pożyczyła jej sześć tysięcy rubli, za co plenipotent zrobił mi awanturę. Ale interesa pani Latter muszą być zawikłane, ponieważ dała na komorne tysiąc rubli zamiast dwóch tysięcy pięciuset. Nareszcie mam wskazówki, że jej kłopoty nie są i nie będą chwilowymi, bo pan Norski nie tylko dużo wydaje, ale jeszcze gra w karty...	Na Boga, Borsuku! skąd miałeś czas i skąd czerpałeś siłę, aby zrobić to wszystko. Przecież to zdumiewające!	Na Plantach, przy fontannie, nocą.	Nic go nie żałuję Nie powieszą go na pewno. A teraz on naprawdę gotów zostać wielkim artystą, jak się trochę skupi i zizoluje od życia. Ja przyjaźń dla niego zachowam. Pozwolisz, Taziu?	Nie rozumiem. Więc pan Szczerkowski wrócił sam?	Nie trzeba. Za chwilę wrócę.	Nie znam go, ale zdaje mi się, że to pan Zuker...	Nie znałaś stryja, po co płaczesz?	Nie, to nie on... to... tamten!	No, jużci warto Ino jakże on będzie gospodarował na dwu ziemiach?	No, no, Caderousse, nie gadaj głupstw.	No, to wysiadaj!	O, Boże mój! za co ja te wszystkie męczarnie znoszę? Co ja mamie złego zrobiłam? Czy to moja wina, że Władek i Józio tak o nas zapomnieli, jakby nas wcale na świecie nie było?...	Od szóstej bywam wolna.	Odprowadziłam na górę moje panienki i chcę prosić, ażeby pani pozwoliła im jeszcze jutro pożegnać się ze mną.	Około stu rubli	Paciorek?	Pani więc jesteś wdową! I może... może pani masz dzieci?	Pani, słowa twoje świadczą, że obcy ci jest i duch rodziny, i duch religii. Toteż nie zawahasz się między egoizmem społecznym, który cię rani, a egoizmem człowieka, który obudzi w tobie pragnienie rozkoszy...	Powinnaś go pani skarcić za to!	Pozwól ty powiedzieć sobie, że więcej niż dziwne jest z twej strony, iż pozwoliłaś temu panu w swojej obecności znieważać moją dobrą sławę i szarpać moje nieskazitelne imię.	Pracy i biedy. My nie mamy swojego nazwiska. Chłopomani zwą nas piekarczykami.	Rozumiem, wujaszku.	Sfiksować przyjdzie! rzekł w duchu... zaniepokojony mocno... i odpowiedzieć już nawet nie umiał. Wdowa patrzała nań swemi najczulszemi i najrzewniejszemi oczyma...	Sprawiedliwości i kary.	Stulże gębę. Co cię ugryzło! Zawsze musi psuć mi humor. Chodźmy.	Słyszałem słyszałem. Podobno ten łajdak sprowadził tu pana, bo pan jesteś jakąś figurą. Uważam za swój obowiązek, jako dżentelmen, ostrzec pana przed złodziejską personąpersona (z łac.)	Tak, a panienka?	Tak, już można. Jestem zupełnie zdrów. Nie chcieli mi pozwolić przedtem wyjść, ale na mecz się przecie wydostałem. Ale ty masz gębę jak kompot.	Tak, zapinki djamentowe, które król ofiarował królowej.	Ten w Singapurze też mówił, że to prawda Ale i tak dostał po gębie	To będzie zależało od metody odwetu	To ja pana dyrektora podwiozę pod willę. Zamoczy pan dyrektor nogi.	To mniejsza, choć szkoda psiny! I ty go lubiłeś...	To pojedyncza chmurka nie ma więc się czego obawiać.	Trzydzieści cztery lata.	Tylko tyle?	Umiera? Co mu takiego?	Ury! Ury! Ukorz się, wejdź w układy. Panowie! Znam mego syna, wiem, że się ukorzy. Dajcie mu tylko czas do namysłu! Panie Copperfield, pan go zna przecie, wie, jak bywa pokorny.	Uwińta się rychło, to se ździebko popatrzycie na jarmark.	Widzisz teraz, że sprawa jest poważna	Wierz mi, hrabio, i korkiby cię uszczęśliwić mogły, gdybyś miał tylko cierpliwość i wytrwałość.	Wiesz, Jelsky?... Sądząc z wymowy i dowcipu, musiałeś dziś popełnić nie lada nikczemność.	Wróżek, wróżbitów, jednym słowem ludzi przepowiadających przyszłość.	Wyznanie?...	Właśnie i Nastka mówiła mi to samo.	Za rzadko odwiedza ją pan	Ze szczęścia?...	Znać, że waści mocno ślub dolega. Co do rebelii, wiedzże, iż jej przed wiosną nie będzie, bo choć to zima lekka, ale zima zimą. Mamy dopiero 15 februariifebruarius, februarii (łac.)	Zrozum, że królewicz pragnie tego!
Albo ty w niewoli? Ty tu pani. I gdzie chcesz wracać? Kurcewiczowie wyginęli, ogień pożarł wsie i grody, kniazia w ŁubniachŁubnie członek ordy tatarskiej., i żołnierstwa. Kto cię uszanuje? Kto się ciebie użali, kto cię obroni, jeśli nie ja?	Co do mnie, ani myślę się ruszyć, z przeproszeniem pani hrabiny a jeśli bez giermka obejść się nie możecie, weźcie sobie innego. Niech brodate damy poszukają takiego. Ja tam nie jestem czarownikiem, żebym po powietrzu latał. Proszę! proszę! co by powiedzieli mieszkańcy mojej wyspy, widząc swego gubernatora latającego jak wrona po powietrzu. Całuję ręce i brody tych dam. Świętemu Piotrowi w Rzymie, a mnie tu dobrze, karmią mnie doskonale, darowali mi wyspę i mam być taki głupi, by porzucić to wszystko dlatego, że babom brody porosły. Wielkie mi nieszczęście! przecież pustelnicy, święci, nosili aż do pasa brody.	Co ty gadasz? Toś ty już wyzwolony?	Wszakże wiesz wszystko, czym ty dla mnie...	Jako patryarcha rodu. W swojem imieniu i wszystkich przodków. Mam taki do niego wstręt, że nie umiałbym dwóch słów nakreślić. To jest stary, patetyczny komedyant. Ją prędzejbym przeprosił, ale na co się to zdało? Ona musi z ojcem trzymać. To i ja rozumiem. W najlepszym razie odpisze mi, że jej bardzo przyjemnie, i na tem stosunek się urwie.	I tutaj do nas zostały cudownie z nieba przeniesione, w podobny sposób jak u Homera, ojca wszelkiej filozofii (wyjąwszy oczywiście boskie dekretalia), rzeka Nil nazwana jest Diipetes. I ponieważ widzieliście papieża, ich ewangelistę i wiekuistego protektora, będzie wam pozwolone oglądać je i ucałować wewnątrz, jeżeli macie wolą. Ale będziecie musieli trzy dni przedtem pościć i regularnie się spowiadać, starannie łuskając i przesiewając wasze grzechy, tak bacznie, aby nie upadła na ziemię ani jedna najdrobniejsza okoliczność, jako nam to bosko opiewają boskie dekretalia, które tu oto widzicie.	Nie podobało mi się to gdy pan oddawał nagel temu drabowi toż on byłby mógł panu roztłuc głowę jak skorupę jajka.	Potem niby to gdzieś jedziemy. Raz na koniach, to znowu na wozach, a ja zawdy na kolanach u matki. Co się obudzę, spojrzę, to przy nas kręcą się jakoweś czarne strachy. Wszelako z całej ucieczki pamiętam jeno to, że mi było zawdy głodno. Nawet płakać ja nie śmiał, bo matusia precz gadała: „Jasiu, cicho... cicho, jak będziesz płakał, to źli ludzie nas zabiją”. Ach! Między Bogiem a prawdą ja wtedy nie miał czego płakać, jeszcze byłem z matką! Ale i to się skończyło... Matki już nie widzę... Jeno moja ciotka czy jakaś krewniaczka wiezie mnie gdzieś przez ogromne pola. A na czym wiezie, to iście śmiech powiedzieć... A prawda czyściuteńka dobrze pamiętam	Czy myślisz, że mnie wesoło? Ot tém tylko pocieszam się, że kiedyś, kiedyś, wylecę ztąd w świat szeroki, widny, ludny i zobaczycie tu mię tak, jak swoje uszy bez lustra!	A... pan brat. No, to pewno twój. Dla mnie łaskawie zostawisz „obywatela” Michcika.	Dlaczego ona wyprowadziła się od nas?	Nie zupełnie, jedna z moich pasterek przychodzi do niéj na noc Niedaleko jéj domku trochę wyżéj w górę leży jeden mój folwark; nie mogłeś pan widziéć jego zabudowań, bo zasłaniają je jodły. O! bezpieczną ona tu jest zupełnie! Zresztą, Bogu dzięki, nie masz urwisów w naszéj dolinie, a jeżeli się jaki znajdzie, posyłam go do wojska, i bywa z niego doskonały żołnierz.	Powiedzcie mi, Ossipon, straszny człowieku, czy też któraś z waszych ofiar odebrała sobie kiedyś życie? A może wasze tryumfy są jeszcze niekompletne? Albowiem wielkość pieczętuje się tylko krwią. Krwią. Śmiercią. Spójrzcie na historię.	Prześladuje mnie ostatnio pech. Przyznam ci się, że jestem prawie bez grosza.	Strumień jest piękny i jak wchodzę na wysokie drzewo granatowe, to widzę meczet za naszym murem.	Tak a jego boi się ona jeszcze więcej.	To nie wszystko dziś wieczór jeszcze, a jest już trzy kwadranse na dwunastą, dziś wieczór Wasza Wysokość prześle margrabinie Raversi wiadomość, iż radzi jej udać się na wieś dla odpoczynku po trudach, jakie musiał jej sprawić pewien proces, o którym mówiła dziś w swoim salonie.	To pyskujże sobie choćby przed całym światem, kiej nie masz rozumu, a mnie daj spokojnie chleb wysadzić, bo się na węgiel spiecze; zajmij się lepiej robotą, śledzie ano przełóż z wody do mleka, to więcej soli stracą, Józka niech maku utrze, jeszcze tyla do zrobienia, a wieczór ino, ino...	Widzę i ja, że nie może być inaczej! niech się tedy wola waszmościów spełni. Dziękuję z serca, panowie bracia, i tak tuszę, że da Bóg, nie zawiedziecie się w tej ufności, którąście we mnie położyli. Jako wy przy mnie, tak i ja do gardła stać przy was przyrzekam, a czyli wiktorię, czyli zgubę fatafatum (łac.)	Zaśby ta pobił, Mateusz ta jednego tknął, że mu nie odrzekł na Pochwalony, to zaraz juchą się oblał i dziw duszy nie zgubił.	Ja ją skłonię! ja ją zmuszę! Dla nas byłoby to prawdziwém szczęściem. Interesa nasze w najgorszym stanie... Uchowaj Boże co na mojego męża, runie wszystko...	Mnie się zdaje że wystarczy po tysiącu na każdego; coprawda, mówię nie jak Spartanin, lecz jak notarjusz...	A ja na wysokim, wysokim drzewie siedział i wronki w powietrzu pasł...	A jaśnie pan nie pamięta jak mówiłem, że w załodze jachtu jest dwóch bandytów korsykańskich?	Ale nie na chromakach, Sancho, mówi się na rumakach Gdyby cię Dulcynea usłyszała tak mówiącego, za kogóż by nas wzięła?	By nam się w tych komnatach dobrze działo!	Dobrze, powiem i to.	Drogi panie, pojmuję twoje wzruszenie, trzeba ci dać czas, abyś ochłonął. Chcę także przygotować naszego młodego człowieka do tak upragnionego spotkania. Na pewno niecierpliwi się nie mniej niż pan.	Ech! Idź, gdzie ci się podoba!...	Ja mówię, że niesławy nie ma! Nagrodę turniejową odstąpiłem dla ciebie	Ja też tak sądzę	Jeżeli jednak szanowna pani prezesowa nie przyniesie mi w kopercie owych pięciuset złotych, proszę się strzec. Oddaję pani uczciwie wszystko, co posiadam, ale nie radzę żadnych wybiegów.	Mam ja trójniak bardzo przedni, może waść kusztyczekkusztyk a. kulawka	Mamy przecież i przyjaciół tutaj Biskup kujawski, podkomorzy Tęczyński...	Mnie się tego słuchać nie godzi	Nie należy ich lekceważyć, panie Pencroff Łuki i strzały przez całe wieki służyły do przelewania krwi. Proch istnieje dopiero od niedawna, a wojny są tak stare jak rodzaj ludzki, niestety.	Nie wiedziałeś nigdy i nie dowiesz się. Żyjesz tylko we mnie. Jesteś moim snem o ziszczonym szczęściu.	Nie, to moja rodzona donia	No, czy mam!... Któż ich nie ma. Znajdzie się tam jakaś drobnostka, którą jeszcze dziś ureguluję.	Och, daj pani pokój, nie ma w nich nic tak nadzwyczajnego. Ot, mam tam być na obiedzie jutro. Chcecie państwo iść zamiast mnie? Mówię to z całego serca. Szczerze powiadam, najchętniej pozostałbym tutaj.	Ojcze! i ja z tobą. Czekając tutaj na was, umarłabym z trwogi.	Pan także? O, jakże cnotliwi są dziś ludzie, Boże drogi, jakże cnotliwi stali się wszyscy!	Potem mi to powiesz, bracie pierworodny, a teraz szukajmy.	Przyda się przeciwko Indianom.	Tak, jeśli zbliżymy się do brzegu, a statek unosić się będzie na powierzchni. Nie, jeżeli będziemy oddaleni, a okręt zanurzy się pod wodę.	Tylko w takim razie?... Ha, cóż robić, dziękuję i za to...	Tymczasem mogą jeść surowe mięso. Przecież są jeszcze dzicy i im wszystko jedno.	Widzisz, jaka to cholera z tego Stalky’ego!	Wsuń to pod nogi	A bez co? bez co... kiedy oni wrócili?	A dokładniej?	A zaś co mam robić?	A, tak?	Ach, przepraszam!...	Ach, więc tak?... Ktoś, widzę, wyszpiegował mnie, więc nie mam co taić. Tak, mamo, chodzę po cmentarzu albo z Madzią, albo z panem... Cynadrowskim.	Ale mnie radź!	Bo skrzynie ze srebrem stołowym poszły do naprawy i jeszcze dotąd nie wróciły	Byłem w okolicach Wilna.	Cha, cha, cha	Co słychać nowego?	Com uczynił? Chodź, panie Michale	Cóż takiego?	Daleko...	Dlaczego?	Do Kashi (Benares).	Do widzenia, dzieci Błogosławię was Wierz mi pani, życzenia uczciwego człowieka mają swoje wartość, bo idą do Boga i muszą szczęście sprowadzić.	Dziękuję cioci, ale nie.	Hola!	I cóż on nam pomoże? Nie jest z naszego rodu, nie ma nóg, a zwłaszcza posiada tak straszne oczy...	Im tu będzie lepiej lepiej niż tam na polu pod skwarem słońca, nawet dłużej będą żyły.	Jako amen w pacierzu!	Jednak jesteś ciekaw, co w gazetce będzie stało a jednak żaden nie wytrzyma, żeby go nie przeczytać.	Ko	Musisz mi dla próby przeczytać coś. O, na przykład weź stąd.	Na Bednarską, do dworku Sienińskich!	Nie czuję do ciebie żadnego żalu.	Nie rozumiem...	Nie u wszystkich O ile mi wiadomo, nie wszystkie z tych narodów ujarzmionych przez Polskę zdołały sobie zapuścić burżuazję. Są takie między tymi narodami, które jeszcze własnego raka burżuazji wcale nie posiadają, więc walka klas istnieje w tych okolicach ujarzmionych tylko na papierze tutejszego programu partyjnego.	Nie wiem.	Nie, tylko szczerze.	Nie. Jest zaręczona z innym.	Nie? cygaro!	O tak! Rozumiem dobrze, że przysięgi tej łamać nie wolno! Słyszycie? Jan nie opuści swej żony, mimo że go czekają wszystkie cuda Portugalii!	O tym Lykonie, który zabił dziecko księcia następcy słyszałem Ale gdzie masz dowody, że Mefres uwięził Lykona w Pi-Bast, że przywiózł go do Teb i że wypuszcza go do ogrodów królewskich, aby tam udawał obłąkanego faraona?...	Owszem; i na miasto wychodzi, czasem konno na łowy wyjeżdża.	Pan Niepołomski jest w więzieniu.	Panna tu zostanie a ludzie w jasyr do szlachty pójdą.	Po co pytać? Wiesz, że weźmiemy popelinowe suknie, bo nie mamy nic innego	Powinien wystąpić o zmianę imienia	Pukające?... Nie!	Tak jakem przeczuwał, granica Białej góry nieopodal już, ale przystępu nie dają.	Tak więc moje dziecko, kiedy lud Izraelski stanął u stóp góry Synai, ten który go wyprowadził z niewoli Egipskiej i wiódł przez pustynię wstąpił na wierzchołek, i śród grzmotów a błyskawic ogłosił ludowi dziesięć przykazań bożych...	Tam tak samo mówią, tylko, że trochę lepiej grają!	Więc nie?... więc nie?	Za późno?	Ze względów wewnętrznopolitycznychwewnętrznopolityczny	Znane mi?	ścierwy te wisusy, żeby taką rzecz wymyślić!	Żal mi tylko matki, bo wyrzucić ją musiano pewnie na ulicę! Dawniej posyłałem jej od czasu do czasu po pięć franków... teraz... skądże bym wziął!	Że uwielbiam?
Spodziewam się, że w domu nie brak ci szpady, mój panie A na wszelki przypadek, ja mam ich dwie i, jeżeli zechcesz, użyczę ci jednej.	Myślę przecie, że nie powinna się skarżyć byleby tylko ludziom bogatym. Może myślała, że ci, nie potrzebując podarków cioci Leonii, nie mogą być podejrzani o to, że ją kochają interesownie. Zresztą podarki czynione osobom bardzo zamożnym osobom „tej samej klasy” co ciocia Leonia i które „dobrze pasowały razem”, były dla niej cząstką obyczajów owego dawnego i świetnego życia bogaczy, którzy polują, wyprawiają bale, składają sobie wizyty i których podziwiała z uśmiechem. Ale inna sprawa, jeżeli korzystający z hojności cioci byli z tych, których Franciszka nazywała „ludzie tacy jak ja, ludzie, którzy nie są nic lepszego niż ja” i którymi gardziła najbardziej, chyba że ją nazywali „panią Franciszką” i uważali się za „coś gorszego od niej”. I kiedy ujrzała, że mimo jej rad, ciocia rządzi się swoim zdaniem i że wyrzuca pieniądze dla osób niegodnych, podarki, które ciocia robiła jej samej, zaczęła uważać za nikłe, w porównaniu z urojonymi sumami dawanymi Eulalii. Nie było w okolicach Combray tak znacznego folwarku, którego by, zdaniem Franciszki, Eulalia nie mogła sobie z łatwością kupić za wszystko, co jej przynoszą te wizyty. Prawda, że Eulalia w ten sam sposób szacowała niezmierzone i ukryte bogactwa Franciszki. Zazwyczaj, kiedy Eulalia już poszła, Franciszka opatrywała jej osobę mocno krytycznym komentarzem. Nienawidziła Eulalii, ale się jej bała i uważała za konieczne w oczy okazywać jej „przychylną twarz”. Odbijała to sobie po odejściu Eulalii, nie wymieniając jej co prawda, ale wygłaszając sybilińskie wyrocznie albo zdania o charakterze ogólnym jak u Eklezjasty, których znaczenie nie mogło mieć dla cioci tajemnic. Sprawdziwszy spoza firanki, czy Eulalia zamknęła drzwi: „Podchlebcy umieją wkraść się w łaski i zgarniać majątki; ale cierpliwości, pan Bóg wszystkich ich kiedyś pokarze”	Możecie panowie być spokojni Dzięki temu, że mister Dawid i ja pracujemy od dawna w pokrewnych gałęziach przemysłu, detektyw mój starym zwyczajem nie odstępuje go ani na krok. O każdym jego posunięciu będziemy dokładnie poinformowani i w chwili właściwej zawsze będziemy mogli interweniować. Tymczasem szykujmy się do odjazdu, aby nie dać się zaskoczyć wypadkom.	Dałbym tysiąc razy życie, aby ci pomóc nigdy cię tyle nie kochałem, drogi aniele, lub raczej dopiero od tej chwili zaczynam cię ubóstwiać tak, jak zasługujesz. Co ja pocznę z dala od ciebie i ze świadomością, żeś nieszczęśliwa przeze mnie! Ale nie mówmy o moich cierpieniach. Wyjadę, tak, ukochana moja. Ale jeśli cię opuszczę, jeśli przestanę czuwać nad tobą, być wciąż między tobą a mężem, powiesz mu wszystko, zgubisz się. Pomyśl, on wygna cię haniebnie z domu; całe Verrières, Besançon będą mówić o tym skandalu. Zwalą na ciebie wszystko; nigdy w życiu nie podźwigniesz się z hańby...	Z zapadnięciem nocy przypuszczono do nas atak, podczas którego garść Malotów przedostała się przez mur. Zawzięty bój trwał przez parę minut, ale nasi chłopcy spisali się nadzwyczajnie. Całe szczęście, nie nie mieliśmy ciężko rannych, bo musielibyśmy ich nieść czterdzieści mil do obozu Macnamary. Aleśmy też drałowali! W połowie drogi staremu Ruttonowi Singhowi zabrakło już sił; położyliśmy go na czterech karabinach i burce Stalky’ego, a niósł go Stalky, jego jeniec i dwóch Sikhów. A potem ja zasnąłem. Można spać, idąc, jak nogi należycie zdrętwieją. Mac przysięga, że my wszyscy weszliśmy do jego obozu chrapiąc i żeśmy padali, gdzieśmy stanęli. Jego ludzie wciągali nas do namiotów jak tłumoki. Pamiętam, jak ocknąwszy się na chwilę, ujrzałem Stalky’ego śpiącego z głową na piersi Rutton Singha. On spał całą dobę. Ja spałem tylko siedemnaście godzin, ale zaraz potem rozchorowałem się na dyzenterię.	Ty nie wybierasz, ty żresz wszystko, co ci samo w ręce wpadnie, jak świnia, twoje apetyty są niższego rzędu, to nie jest metafizyczne nienasycenie. Ja wiem, że takie zjawiska jak my, ludzie bez miejsca, były we wszystkich epokach, ale dziś specjalnie trudno jest w tej formie przeżyć siebie w sposób istotny. Czasem marzę o jakimś salonie z osiemnastego wieku: bredziłbym wtedy o filozofii w sposób niczym nieukrócony...	Powinieneś wiedzieć, panie podprokuratorze, że możesz być usunięty. Jeśli w normalnym przeciągu czasu nie potrafisz spodobać się pani Pélisson, ale to spodobać się zupełnie, popadasz w niełaskę.	Ojciec Filip był wesoły.	No tak To najlepszy chłopak pod słońcem, ale nam się nigdy nie zdawało, żeby on był ładny. Zanadto mu nos w górę leci.	Na pewno nie utonął Gdyby utonął, powiedziałyby nam o tym głębinowe skorupiaki. Znamy wszystkie słonowodne nowinki. Małże nazywają nas plotkarzami oceanu! Możesz powiedzieć chłopcu, że choć nie wiemy, gdzie jest jego wujek, gwarantujemy, że nie utonął.	A tak, wiem, że jego dom nawiedziła śmierć	Polecam ci baczność jak największą. Ja zaś wejdę dla obejrzenia powtórnego pokoju tej kobiety, która, jak się zdaje, ma samobójcze zamiary i której mam rozkaz pilnować.	Pomyślą, że ją tak król stroi	Słusznie! Okrutnie mi się podobasz, Rochu, synu Rocha. Żołnierz najlepiej akomodowany, gdy nie ma innej żony jak taka; i to ci jeszcze powiem, że prędzej ona po tobie niż ty po niej owdowiejesz. Szkoda jeno, że młodych Rochów mieć z nią nie będziesz, bo widzę, żeś bystry kawaler, i szkoda by było, gdyby taki ród miał zaginąć.	Nie było potrzeba, ale gdyby było, pewnie, że nie namyślałabym się...	Niech się pan trochę pohamuje! Niech się pan trochę pohamuje! Takie pytania nie prowadzą do niczego, rodzą jedynie nieprzyjaźń. Kapitan powiedział albo za wiele, albo za mało i mam prawo żądać od niego wyjaśnienia tych słów. Pan wyraził się, że mu się nie podoba ta wyprawa. No, proszę, dlaczego?	Cóż pana to obchodzi, co ja ze sobą zrobię?	Ja tylko tobie chciałam opowiedzieć...	Ja, pani, często o tém myślę.	Niech ojciec puści	Tym większa twoja zasługa, żeś się potem iść ważył. Miarkuję po twojej nędzy, że straszna to musiała być droga. Bóg wejrzał na twą ofiarę, na twą cnotę, na twoją młodość i przeprowadził cię.	Nic nie szkodzi, Szczurku To przecież mój zwykły sposób wyrażania się. Przyznasz chyba, że ten dwór nie taki znowu brzydki, prawda? Tobie się też podoba. No, a teraz, chłopcy, mówmy poważnie: potrzeba mi właśnie takich zwierząt jak wy. Musicie mi dopomóc. Chodzi o ważną sprawę.	Przysięgam na duchy przodków moich i na moją cześć, że mówię prawdę!...	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	„Niedobra dziewczyno nie dość, że nie umiesz uszanować pracy ludzkiej, ale jeszcze ośmieliłaś się podnieść rękę na kobietę, co cię wypiastowała!... Popełniłaś zbrodnię, która nie może pozostać bez kary. Nie warta jesteś żyć w społeczeństwie ludzkim, więc pójdziesz w służbę do najpracowitszych istot w świecie, do pszczół, i tam w pocie czoła od rana do wieczora pracować będziesz dopóty, dopóki nie nauczysz się szanować pracy i nie zrozumiesz całej wielkości twego występku. Zamieniam cię w pszczołę roboczą!”	Cyt! tylko mnie słuchaj, a głowy nie masz czego łamać.	I pani na niego, jak wszyscy! Dziwny los! Cały świat albo go się boi, albo nie lubi i obchodzi z daleka.	Juścijuści (gw.: już ci) strażnik.! Ino by szczeniak zaskowyczał, już po mnie. Czemużeście go sami nie chytalichytać (gw.)	Nie tak!	No, to w altance, ale nie w krzakach	Słuchajcie no, Maheu! Nie zależy wam widać na życiu!...	Widzieliśmy ich. Ale daleko nie zajdą, bo ich zjemy.	Właśnie widzę. Ale czy czasem nie połamano czegoś?	Nie, to jej nie pomoże... i tak zrobi klapę...	Niech mi ekscelencja wybaczy żem dał na siebie czekać. Jednak spóźniłem się nie więcej niż kilka minut. Dopiero co na wieży Świętego Jana z Lateranu wybiła dziesiąta.	A pani? Pani, tak droga i tak potrzebna panu Noirtier?	Biedaku tak ciebie pokrzywdzono.	Bo długo chorym będąc, z chaty prawie nie wychodził i pierwszy raz wtedy po swoim wskrzeszeniu te miejsce zobaczył, przez które kiedyściś z wielką kompanią jechał...	Co mam przeczytać?	Daj spokój, Henryku. Dusza jest straszną rzeczywistością. Można ją kupić, sprzedać, zamienić. Można ją zatruć lub udoskonalić. W każdym z nas jest dusza. Wiem o tym.	Drugi rok. Na ślubie Potkańskiego byłem świadkiem i drużbą (Gustaw uśmiechnął się gorzko). Po jego śmierci widuję ją codzień.	I nie jest panicz kulawy?	Intrygujecie mnie panowie. Słucham z całą uwagą.	Jeszcze nie a jakże się ona wam wydaje?	Kiedy pan wie, to proszę czekać Nie zapominam i nie zdradzam niczyjego zaufania i panu dziękuję za pochlebny sąd...	Mary! Czy ty mnie kochasz?	Na rycerską cześć?	Nie masz? To gdzieś go podział? Gadaj!	Nie. Zresztą zajęty...	Nie... trochę... trochę...	Niestety! Ale to już czas przeszły dokonany. Od dziś zaczynam pracować. Jutro przecie obejmuję Strugę.	O! ona mnie kochała!	Panie, nie ma już torów!	Przepraszam bardzo pana wicehrabiego, czy nie zechciałby pan tu chwilkę zaczekać?	Służyłem u dwóch panów ale jak ukończyli interesy u dworu, odebrali mi zaraz liberię, wróciwszy zaś do domu, sprawiali ją tylko przez próżność i ażeby udawać wielkich panów.	Tak się stało?	Tak, proszę mamusi!	Toż nie grzech, jakiż tu grzech?	Widocznie nie miał woli.	Wystarczy na pierwszy raz.	Łzom pan nie wierzy?	A co ci ludzie zrobili? Co oni zrobili?	A jednak powinieneś Co w takim razie zrobisz?	A kto będzie jeńca pilnował?	A! to czegóż u licha możesz odemnie żądać? Żebym cię sztuki jakiej nauczył? Naprzykład jak się z jednego jajka stopięćdziesiąt łokci wstążki wyciąga...?	Anglia może przyjąć wiarę japońską i stosunki będą jeszcze świetniejsze.	Bo też to są rachunki z waszego sklepu i waszej spółki	Bodajem tylko lubiłabodajem tylko lubiła	Chce należeć do kompletu?	Choroba, Pozory, Żart	Co dzień...	Co znaczy za kim? Tęskni się...	Dam panu.	Do Królestwa Szczęścia	Do licha, dasz mu je pan!	Doprawdy? Nawet muszę?	Dziecko rzekł	Głód rzekł Kacperek, który się lubował w kaczych przysłowiach.	Ha, ha, ha!	Harbert ma celne oko A to jego łuk. Niech spróbuje jeszcze raz.	I ów pan Niepołomski zdołał wydrzeć panom taki kąsek?	Jak to! pan zna starego Norpois?	Jak wygląda? dodał pan Salomon.	Jakim sposobem?	Miałabym jeden triumf więcej.	Mówcie i dajcie mi go.	Natychmiast?	Nazywam się Brzeska, jestem znajomą matki Apolonii	No, a gdzie to jest napisane, żeby mąż miał mieć koniecznie niepokój od żony?	Osiemset sześćdziesiąt pięć, co daje trzy tysiące sześćset siedemdziesiąt sześć dolarów i dwadzieścia pięć centów. Teraz to mi się jeszcze należy part i zapłata!	Panie Dolewski, szanuję pana za to jesteś pan człowiekiem czynu	Piekło, Grzech	Przy uczeniu się, jeżeli pani zechce, mógłbym podsuflować.	Szczęście, Żołnierz, Wojna, Ambicja rzekł król.	To już całe trzydzieści złotych bierzcie, do równa bierzcie	Tłum widziałem, twoją potęgę pojąłem.... Gardzę sobą, nienawidzę swego życia!	Upiec pan każe?	Wiem to, kochana ciotko! Lecz teraz powiedz mi, proszę, co cię trapi?	Wypadek?	Z przeciwnej.
Wasza Wysokość doskonale zrozumiała położenie. Grozi nam obu, pani i mnie, największe niebezpieczeństwo. Wyrok na Fabrycego nie jest odwołany; w tym samym dniu, w którym zechcą się mnie pozbyć, a panią znieważyć, wtrącą go z powrotem do więzienia. Nasze położenie gorsze jest niż kiedykolwiek. Co się tyczy mnie osobiście, wychodzę za hrabiego! Osiedlimy się w Neapolu lub w Parmie. Ostatnia niewdzięczność, jakiej hrabia padł ofiarą, w zupełności zbrzydziła mu politykę; ja zaś nie radziłabym mu tkwić w tym bagnie, chyba żeby mu książę dał ogromną sumę. Pieniądz, Kradzież, Polityka, DwórPoproszę Waszej Wysokości o pozwolenie wytłumaczenia jej, że hrabia, który miał sto trzydzieści tysięcy, obejmując urzędowanie, posiada dziś zaledwie dwadzieścia  tysięcy renty. Próżno nalegałam nań od dawna, aby myślał o sobie. Podczas mojej nieobecności wytoczył sprawę generalnym dzierżawcom księcia, którzy byli złodziejami; hrabia zastąpił ich innymi złodziejami, którzy mu dali osiemset tysięcy franków.	Co tam kosztowało Panienka przecie wie, że ja dla siebie nic nie potrzebuję... to jest... tak dotychczas myślałem, że nic nie potrzebuję, a okazało się, że i ja mam swoje fanaberie, zachcianki... Ot, wymyśliłem sobie, że trzeba mieć kogoś na świecie, jakąś dobrą duszyczkę, o której jak się wspomni, to lżej człowiekowi żyć na świecie. Starzeję się już. A na starość przychodzi tęsknota do ciepła. Polubiłem szczerze panienkę. No, weź! Nieważny to gościniec, ale z serca. Weź! Samotna jesteś i ja samotny, a moja samotność gorsza, bom stary. Pozwolisz, panienko, choć tam od czasu do czasu okazać, że ci dobrze życzę.	Napisz zaraz do pana Sobieskiego, niby o nowinach mu donosząc, a w końcu powiedz, że coram bliskiej wojny chciałbyś z miłości, jaką dla niego masz, przy jego osobie zostawać i w polu czynić. Na rany boskie! To jest arcyprzednia myśl! Bo naprzód i to jest niepodobne, żeby takiego zagończyka, jak ty jesteś, za murem zamykano, zamiast go w polu zażywać, a po wtóre, za list takowy hetman jeszcze bardziej cię pokocha i zechce przy sobie mieć. Będzie on także potrzebował wiernych żołnierzy... Słuchaj tylko: jeśli się Kamieniec obroni, to sława na pana generała podolskiego spadnie, a czego w polu dokażesz, to na chwałę hetmańską pójdzie. Nie bój się! Hetman cię generałowi nie odda!... Prędzej by każdego innego oddał, ale ciebie ni mnie nie odda!... Pisz list! Przypomnij się mu! Ha! Wart mój dowcip jeszcze czegoś lepszego, niż żeby go kury na śmieciach dziobały! Michale, napijmy się przy tej okazji	Bo, bo mnie się zdaje, że Noel jest chory... ale naprawdę. Eliza nie chce iść po doktora, bo mówi, że to jest zwyczajne przeziębienie. Ale on jest bardzo chory, może umrze...	Wie pan przecież jaki jest mój pan, i wie pan, że się ostatnio stale odosabnia. Teraz znowu zamyka się w swej pracowni. Panie Utterson, lękam się...	Niech tak będzie Teraz i ja ci powiem, Maksymilianie: wszystko, co zrobisz, będzie dobre.	Chwazdrygiel: To ostatnie pojęcie to także skrót, jak pojęcie czerwonego koloru. Ale chciałem mówić o czym innym. SztukaCiągle słyszę narzekania artystów na to, że stali się obcy społeczeństwu. Tylko dlatego tak jest, że wskutek sztucznego arystokratyzmu odsunęli się od spraw społecznych.	Doprawdy, my sami niewiele wiemy zdaje się jednak, że są to znakomite osoby, zwłaszcza ten, który zsadził damę z konia, wnosząc po uszanowaniu, z jakim jest dla niego reszta towarzystwa.	Och, panie hrabio niech go nam pan zwróci zdrowym!	Słyszałeś? Może za granicą. Bronia tam się kształciła.	Twierdzi, że musi z panem pomówić. Coś tam gadała, że jest pan na błędnej drodze i że szkoda takiego człowieka. Obiecałam jej, że was poznajomię. Tembardziej, że wspomniała o możności pracy dla pana.	„Przeszło czterdzieści lat, panie marszałku! Pod Aspem wysłużyłem złoty medal. Byłem także pod Lipskiem, mam kanonierski krzyż, pięć razy byłem śmiertelnie ranny, ale teraz już koniec, na amen. Lecz co za szczęście i radość, iż doczekałem dnia dzisiejszego. Co mi tam śmierć, gdy odnieśliśmy wielkie zwycięstwo, a cesarzowi została przywrócona jego ziemia!”	A teraz boi się pani jeszcze?	I jakże się tam dostać?	O, rozumiesz doskonale, droga Lucette. Nie jesteś tak głupia. Ano panienko, trzeba się pogodzić z koniecznością i rozgościć się tutaj aż do południa. Jeśli chcesz czytać, proszę dziennik. Zawiera nader ciekawe szczegóły o morderstwie, wiesz przecież, owej damy, która mieszkała w tym domu. Czy śledziłaś przebieg tej sprawy?	O! Odpowiedzialność! Nikt nie pociąga nikogo do odpowiedzialności! I każdy wie, kochany panie Wickfield, że się wszystko robiło w jak najlepszych, jak najpoczciwszych intencjach, ale cóż, biedaczysko nie ma sił, by wytrzymać piekielne życie! Na to nie ma rady! Musi biedak umrzeć chyba, nie chcąc sprzeciwiać się postanowieniom doktora, a ja go znam i twierdzę, że umrze raczej sto razy, niżby się miał narazić doktorowi.	Nie unośmy się jeno zważmy jego ruchy i słowa. Dostrzegłem w nich głębokie tajemnice i zgoła mnie nie dziwi, iż Turcy czczą takich szaleńców jako Muftich i Proroków. Czyście uważali, jak on (zanim otworzył usta, aby przemówić) potrząsnął i kiwnął głową? Z nauki starożytnych filozofów, z ceremonii magów i z obserwacji uczonych w prawie, możecie osądzić, iż ten ruch spowodowany był nawiedzeniem i tchnieniem ducha fatydycznego, który, nagle wchodząc w wątłą i małą substancję (jako wiecie, iż w małej głowie nie może się znajdować wielka mózgownica), wstrząsnął ją w ten sposób, jak, wedle zeznań lekarzy, przydarza się i w innych członkach ciała ludzkiego, a mianowicie częścią dla wagi i gwałtownego impetu dźwiganego ciężaru, częścią dla wątłości sił i organu dźwigającego.	No... no... teraz jest odpowiednia chwila na cud...	Bo mnie tam wszystko jedno. Nie dlatego mówię, żeś król, ale żeś podobny do synka, który mi umarł. Jedyne szczęście miałem w psim życiu i Bóg je zabrał. A potem przyszło to wszystko. Więc ruszaj na cztery wiatry, rozumiesz, bo jak nie, to...	W chmurach kryją się doprawdy dziwne, tajemnicze rzeczy To pewne, że pewnego rodzaju zachmurzenie często na nas wywiera wpływ niezwykły. Pociągają nas ku sobie, jakby chciały nas w cień swój chłodny wessać i ponieść kędyś. Ich postacie są barwne i cudne jak wyszeptany sen otchłani duszy, jaśń ich i wspaniała światłość ścielące się po ziemi to zwiastuny owej nieznanej, niewysłowionej, zaziemskiej wspaniałości. Ale są inne chmury, ponure, zamyślone, przerażające, z których wyzierają straszydła przedświatowejprzedświatowy	Nędzniku, a jednak uważałeś tę łaskę za dobrodziejstwo. Twoje podłe serce, które drżało na myśl o śmierci, podskoczyło z radości, gdy dowiedziałeś się, że do końca życia będziesz cierpiał hańbę. Powiedziałeś sobie wtedy to, co mówią wszyscy zbrodniarze: „Z galer można wyjść, z grobu nie”. I miałeś rację, bo drzwi twojego więzienia otwarły się dla ciebie w sposób cudowny i niespodziewany. Pewien Anglik zwiedzał Tulon; uczynił kiedyś ślub, iż uwolni dwóch ludzi od niesławy. Jego wybór padł na ciebie i twego towarzysza. Po raz drugi uśmiecha się do ciebie los: otrzymujesz pieniądze, odzyskujesz spokój, możesz rozpocząć nowe życie pomiędzy ludźmi, ty, który zostałeś skazany, aby żyć wśród zbrodniarzy. I wtedy, nędzniku, wtedy ośmieliłeś się po raz trzeci wystawić Boga na próbę. „Mało”, mówisz sobie, chociaż masz więcej niż kiedykolwiek dotąd	Co jest wiernego wojska, to pod panem Czarnieckim. Oni na pana Czarnieckiego ante omniaante omnia (łac.)	Jak kawaler z panną zaczynają: pardon i merci, to się na pewno ożenią.	Lepiej by było... lepiej by mi było nie brać noża od ciebie. Wtedy on by się dostał na twoją linę.	Zobaczymy Przekonacie się panowie, że czcigodny konsystorz miał rację. Po prostu sami wstrzymacie produkcję Absolutu. Ale te szkody, te szkody, jakie tymczasem powstaną! Nie myślcie sobie panowie, że kościół wprowadza Boga na świat! Kościół umiejscawia Go jedynie i reguluje. A wy, panowie bezbożnicy, rozpętacie Go niby powódź. Łódź Piotrowa wytrzyma i ten nowy potop. Niby arka Noego przepłynie przez fale Absolutu, ale wasze współczesne społeczeństwo zapłaci za to!	Ilu ich jest? Oto pytanie Jeśli nie więcej niż tuzin, zdołamy ich odeprzeć, lecz jeśli ich jest czterdziestu, pięćdziesięciu, a może więcej...	A jeżeli taki chory to szkoda, że pani nie towarzyszy mu za granicę...	Ależ on się nie nazywa Jakób, jeno Kuba!	Daj spokój, moja droga. Feliks zna się na tym.	Kobieta, Mężczyzna, Wierność, Pozycja społeczna odrzekł Don Kichot mieć jakąś zaletę., że wytrwale i wiernie przyjaźni jej dochowywał. Nieśmiertelny Ariost, co tak szeroko piękność jej opiewał, zamilkł o niej całkiem, odkąd ten wybór niegodny zrobiła, i nie chcąc już nawet wspomnieć, co się z nią potem działo (a zapewne nic dobrego), zakończył historię jej tymi dwoma wierszami.	To nic, Carmaux. Z nim nic nam nie grozi. Płyniemy prosto do Maracaibo?	Metody. Czy kraje pan oglądany przedmiot na drobne części, szukając w jego morfologii odpowiedzi na to, czym on jest, czy bierze pan sumę wrażeń w całości.	Owszem. Emabluję z całą premedytacją. Chcę się pani podobać. Zaraz. Janie na Trzeci Most... Przejedziemy się troszkę. Dobrze?	A we Wólce! Ja ta zawdy za pan brat z dziedzicami i z dworskimi pieskami: znają me i nie ukrzywdzą! Dały mi ciepły przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił i Boga chwalił. Człek się wyporządził i pieskowi też niezgorzej boki wydobrzały! Ho! ho! dziedzic mądry: z dziadami trzyma i wie, że torbę i wszy za darmo miał będzie... he! he!	Ależ go pan wypatroszył, niby zająca. Cały się pokazał.	Szkoda pana Sama jestem kobietą i wiem, że kobiet nie zdobywa się ofiarami, tylko siłą.	Trzebaby nawet zajrzeć, czy powozy są zaprzężone, w razie gdyby pan koniecznie chciał dziś wracać do Balbec bo co do mnie, nie widzę konieczności. Odwiozłoby się pana jutro rano. Będzie z pewnością ładnie. Drogi są wspaniałe.	Ty!... powiedz raczej, żeś był narzędziem tej przeklętej kobiety; lecz ja teraz ci przysięgam, że to jej ostatnia zbrodnia.	Tylko proszę nie wychodzić poza obręb domu; nie chciałabym zostać samą w tej izbie. Boję się czegoś. O! Słyszy pan? Wciąż chodzi. Co za ciężki, wlokący się chód...	A tam, w onych kopcach pod darnią.	Andrzej się ożenił!	Bogactwo, Siła odezwie się Sancho	Eliezer! Opowiedz nam co o szerokim świecie!	Jakże ci się podoba panna Orecka?	Ludzie się zawsze znajdą Chcecieli trzymać się tu i mieć dobrze, ze mną iść i przy mnie stać musicie.	Wiesz przed chwilą miałam scenę z mamą... istny wyjątek z dramatu!... Kazała mi klęknąć i modlić się, słyszałaś?	Tak, pewnie; w jego wieku Aleksander, Cezar czy Napoleon, którzy narobili potem sporo hałasu, nie zaszli jeszcze tak daleko jak on.	Nadużywam twego przywiązania, nie zasługuję na nie Nie jestem tym, czym być powinnam. Ty to co innego! Tyś zawsze dobry, ja powinnam myśleć tylko o tym, aby cię uszczęśliwić.	Jako ćma nie boi się pochodni póki w niej nie zgorzeje...	Nie mogę. Mam robotę dla Czabana. Wystarczy, że nie będę się ludziom pokazywać.	Nie okazałaś im pani nigdy, że cię bliżej obchodzą, więc nie narzucały się pani ze swoim zaufaniem	Powiedzcie mi to lepiej po polsku Cóż to tam takiego? Wyście zazwyczaj spokojni, widzę poruszonym?	No! Jak to: co ja robię? Ja urzędnikiem jestem, w kancelarii samego gubernatora ważne bardzo papiery przepisuję.	Co dzień, matuchno?... Przecież mogą być dnie, kiedy wcale nie wyjdę z domu... O czymże wtedy pisać?	Nie można tak mówić!	Niewiarowicz mi takiego papieru nie da.	Obchodzić! Ależ ty go wcale nie obchodzisz, wuju...	Z Waszyngtonu?... On przecież został z matką...	Jak to! To konie pani baronowej?	A czy będę mógł go kiedy zobaczyć?	Anka przyjeżdża za dwa tygodnie, to natychmiast ją przyprowadzę pani.	Ba, a czy wiesz także jak?	Byłam dziś w domu i szukałam pieniędzy ojca mego! Ale nic nie znalazłam. Wszystkie skrypty dłużne podarte, szuflady i schowki puste.	Co to znaczy?	Jutro odjeżdżamy, nie pozostanę tutaj dłużej ani jednego dnia.	Jutro! a czemu nie dzisiaj?	Kilka godzin. Au! Nie ruszaj mnie, Sid. Umieram...	Nie będę mógł o dwunastej, mam klinikę.	Nie książę, jeno Jurand ze Spychowa	Nie rozumiem waćpani	Oto powtórzyć Miedzianobrodemu to, coś przed chwilą do mnie mówił.	Prawda, że wyjeżdżał pan do Paryża bardzo obrażony na mnie?...	Rzuca swoją rękę. Babka moja opowiadała mi o tym.	Tak!	Tak... Châteauroux.	To są sekrety tego pana	Toś szczęśliwy; ja zaś od wczoraj na próżno po całym mieście jeżdżę!	Tyle że takie szaleństwo mogłoby go drogo kosztować, panie.	A ja jestem taki pan, który woli dziewczynę.	Aha, z onegoon, onego (daw.)	Ant galo parašai ranką Škeredelninkučio daryti ant kraštų gazietų... Ir kaip matau, tai tiesą nusakė ir pulkauninkaspulkauninkas	Co?!	Czy znałeś pan małą Różę Mitchel?	Dlaczego duch?	Dobrze, pytaj pan.	Dziękuję	Gdy zobaczę oryginał...	Ja za Renią	Milcz, Lennarcie! Schowaj dla siebie kazanie.	O, z pewnością!... (Ciekawam?...)	Pośpieszcie ze mszą przynajmniej, a ja w zakrystii przysposobię kordiałykordiał (daw.)	Rycerz, Sługa, Korzyść, Wyspa przerwał balwierz	Sługa, Pieniądz, Bogactwo, Zazdrość rzekła słabym głosem, wydobywając pieniądz z sakiewki, którą miała pod ręką	Tik, žinoma, nereikia tingėti. Tinginys ar koks girtuoklis verčiau teneinie į Ameriką. Bet darbščiam žmogui visados linkiu eiti.	Tłumy, chłopcy niezmiernie mnie lubią, rzeczywiście. Ale dwóch tylko wchodziło w rachubę. Wszyscy inni byli za młodzi i za biedni. Ja muszę wyjść za mąż bogato.	W drodze do Saint-Sernin.	Wedle rozkazu!	Wszyscy, wszyscy; pan, ja, my... wszyscy, powiadam panu bośmy wszyscy nocą i dniem czuwać, strzedz, pilnować powinni. Cóż za przyczyna pożaru?	Ósma godzina.	Śmierć, Raj dziś popr.: żyje.
Niech-no się pan nie gniewa a posłucha, ozwał się stary: jest o czem radzić. Od wczorajszego dnia domu poznać nie można. Rządzą się jak szare gęsi... a toć przecie nie my do nich, tylko oni do nas przybyli i do naszego obyczaju zastosować się powinni. Rotmistrza nam tu nie trzeba, on tu słyszę zabiera się całą zimę siedzieć. Jejmość co każe, jegomość zaraz spełniać poleca... oni w tydzień wszystkich nas przepędzą... Nie może tak być! nie może...	Słaba nadzieja Dopóki się nic nie zmieni w Rosji, nie może się nic zmienić i u nas. A jak wierzyć w jakieś zasadnicze tam zmiany? To imperium, Paweł, może istnieć i funkcjonować tylko przy takim systemie, jaki jest, żadnych radykalnych zmian, musi być stary rosyjski carat, tyle że unowocześniony i przemalowany na czerwono, więc precyzyjniej­szy w metodach ucisku, tak samo zaborczy, natomiast nieporówna­nie bardziej zakłamany. Oni nawet, gdyby chcieli coś zmienić, nie mogą. W swoim rodzaju ta budowla stalinowska jest genialna, ale jak każdy system reakcji jest tak doskonale w swoim mechaniz­mie działania utrwalona, iż nie dopuszcza jakichkolwiek możliwoś­ci zmian, zakwestionujesz jeden z elementów konstrukcji lub zechcesz go wymienić na inny, wszystko wówczas zaczęłoby się walić, okazałoby się, że jeden nowy element absolutnie nie pasu­je do pozostałych, całą machinę trzeba by było wymieniać. Nie, mój drogi, Rosja może się rozpaść, nigdy zmienić.	Jakoż nie było zrobić, kiedy panna Hedwiga nie chciała ze mną gadać, dopókadopóka	Ot, moja myśl! Naprzód wiwendy tyle zgromadzić, jakobyśmy mieli oblężenie wytrzymać, potem obóz warowny założymy, a wówczas niech przychodzi Radziwiłł ze Szwedami czy z diabłami. Szelmą jestem, jeżeli tu drugiego Zbaraża nie uczynię!	Nie, to nie leży w moim temperamencie. Mogę pisać tylko wtedy, gdy pisanie wypełnia mi wolne chwile od pracy aktywnej; co zaś do wykładów... Droga pani, i stamtąd mnie wygryzą. Nie, nic mi nie zostało. Ot, zamknąć się w domu i czekać na śmierć. Przyjdzie zresztą ona szybko. Tak już w przyrodzie to jest urządzone, że to, co niepotrzebne, samo się likwiduje. A ja czuję, że jestem niepotrzebny.	Przypuszczałem, madame, że się pani nie uda zatrzymać miss Normann w kawiarni. Toteż zachowałem jak najwięcej ostrożności. Zdążyłem przeszukać pokój i w porę uplasować się w hallu. W pokoju, oczywiście, nic nie znalazłem. Ta osoba jest dostatecznie sprytna. Natomiast byłem świadkiem wręczenia jej papierów, na które oczekiwała.	Otóż myli się pan, mój drogi. Kradnie, bo ma żonę, dzieci i wielkie ambicje w stosunku do siebie i w stosunku do swojej rodziny. Kradnie przede wszystkim dlatego, że nie jest pewien, jak długo jeszcze będzie u pana, chce więc zapewnić sobie przyszłość. Bertuccio zaś jest na świecie sam. Bierze z mojej kasy tyle, ile chce, nie zdaje mi rachunku, i ma pewność, że go nigdy nie odprawię.	My... my was nie opuścimy, Foxy. Ślusarz zawinił, a kowala powieszono, co...? Nie, wyście niczemu nie zawinili. Psy polujące na lisa w lesie zawsze trop gubią. Ja... ojej, niedobrze mi...	Przepłakałam tyle lat, ale nie temi łzami, któremi dzisiaj płaczę. Tak mi w duszy jasno! Pozwól mi zamknąć oczy i zobaczyć tę światłość. Ileż to szczęścia w jednem słowie! Józefie mój, Józefie! ja nawet nie umiem o tem myśleć!	Ale, widzicie panowie, ja do tych awantur wprost nie mam dość silnych nerwów!	Bum, nie idziesz pan do teatru?	Byłam, nie widziałaś mnie?	Chodziłam sama w puste ciemniki tęsknic, żebyś raz jeszcze spróbował napaść tak samo i żebym cię mogła zabić od jednego ciosu, ale nie rzemiennego pręta, nie! Żebym cię mogła zabić od jednego ciosu sztyletem w huczące serce. Miałam go zawsze w pogotowiu...	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Dobrze. Polecenie pana doktora, abym od narzę­dzi ostrych nie stronił i lęku w sobie nie wytworzył przed długim i spiczastym kształtem, wykonałem: obrusy wszystkie pokrajałem, firanki ściąłem i skłu­łem mebli tapicerskie części; sztychem niejednym za­groziłem ciociom	E! e! Motruno kochanie! coś ty mi się nie poprawiasz, nic z ciebie nie będzie! Jaka z ciebie gospodyni drzémać pod piecem. I wieczerzy nie jadła, i obiadu gotować nie myśli. Ja za ciebie wszystkiego zrobić nie mogę; rusz się i sama!	Jak uważam, wspaniała pani Olimpja nie zupełnie zasłania panu	Kto i komu ma przebaczać?... Pan Starski chyba nigdy nie obrazi się o takie rzeczy, a może nawet będzie rekomendował swoich przyjaciół. O resztę zaś można nie dbać mając liczne i tak dobrane towarzystwo.	Masz tam trochę rzeczy i książki. Daj mi słowo, że nie sprzedasz tych książek.	Natychmiast, jeśli nie prędzej! Twarde, uparte chłopisko, ten King. Ale my go nauczymy wołać capivi! No, dalej, Antki!	Nic, co by mi mogło pomóc, królu. Jestem niewinny, ale nie mogę tego dowieść. Nie mam potężnych przyjaciół i dlatego nie potrafię udowodnić, że owego dnia nie byłem wcale w Islington, lecz w czasie, gdy według nich miałem popełnić zbrodnię, znajdowałem się w innej zupełnie miejscowości, w Wapping Old Stairs; tak, o królu, i co więcej, w owej godzinie, gdy według nich miałem zabić człowieka, ja uratowałem życie ludzkie. Pewien tonący chłopiec...	Pewnie topora nie macie?	Rzeczywiście, nie brak niczego	Tam. Ach nie, nie tam... Już nie mieszkam w tym miejscu. Wracajmy! Ja żartowałam. Tu taka pustka, taka pustka obmierzła...	Żadna wyraźniej zarysowana indywidualność nie asymiluje się zbyt łatwo	Architektura to święta sztuka. Dzisiaj architektów nie mamy, są tylko rzemieślnicy. Czy sądzisz, że oni wiedzą, czem jest linja?	Dlaczegóż to matka musiała ustąpić miejsca córce? Dlaczego córka nie szukała sobie innego ula? Jak mogła zgodzić się na taką ze strony matki ofiarę?	W każdym razie to nie jest pióro radcy stanu	Bo ja wiem? Słyszałem, że parę razy strzeliły w nocy, a na drugi dzień gadały, co im ktości zaglądał do koni. Ale kto by zaś, tego nie wiem.	Leźliśmy Chowańskiemu w gardło i nie zjadł nas... Pamiętacie?	Mieszczanin, Obyczaje, Szlachcic cóż stąd?... Już nie pracuje w sklepie, ale nudzi się w Łazienkach. Uważałaś, jaką on ma znudzoną minę?	Naprawdę. Przekonany o tym jestem. Na nieszczęście nie lubił mnie, utrzymywał, że zawiodłem jego nadzieje, i ożenił się ze swą gospodynią.	Otóż to właśnie: gdyby oni oboje nie stanęli nagle w tym miejscu, wszystko wydarzyłoby się inaczej. Piorun strzeliłby prosto we mnie jak kula w zwierzę.	Przepraszam panią, to nie sala bilardowa, tylko gimnazjum, i brałem lekcję fechtunkufechtunek (z niem.)	Przez czas pewien w Nicei, a gdy tu będzie zbyt gorąco, wtedy na przykład w Montreux, gdzieś w górach Szwajcarii... Pani napisze do mnie do Zgliszcz, dając mi znać. Bez adresu nie mógłbym skierować Niepołomskiego	To ci nic Zych nie mówił o Danusi?	Wesoły, nie wesoły, pies z nim tańcował! Ale widzisz, on mi nawala w parafię.	Ze mną to nie z Ordyńskim dajmy sobie pokój, znamy się dosyć.	Nie odpowiadając dziecku, przygarnął je do siebie i usiadł z nim razem na kanapie. Rysy mu się wygładziły, patrzył na syna długo i smutno. Jacek zaczął się niecierpliwić:	A ja znów jak patrzę na panią Warską, to mi wszystkie uśmiechy z serca na usta lézą, mosanie tego. Taka śliczna! taka miła! Ej, Boże odpuść... nie dziwić się tym ludziskom, co to tam za nią, na wielkim świecie, łby tracą!	To jeszcze nie kwestia. Taki Pitagoras, Platon, Dante, Szekspir, Słowacki lub Dostojewski byli chyba jaźniami potężniejsi od ministra Pradery, a wierzyli... Zresztą w ostatnich czasach tzw. nauki metapsychiczne dostarczają na to coraz to więcej, coraz to bardziej przekonywujących dowodów. Weźmy np. choćby tylko jedno ich specjalne odgałęzienie, znane pod nazwą mediumizmu.	Niech mi pan pozwoli odprowadzić się do drzwi	No, dosyć tego, tu o rzecz chodzi, a oni... Jakiż to lewizor bracia?	O!... O!... Widzi pan? To on.	Co to znaczy?	Gdyby tak mnie spytano jabym dawno tę jędzę i sekutnicę wyprawił stąd na cztery wiatry.	Jak to Znowu pan wraca do tej okropnej historii?	Jak to! Dałbyś mi, ojcze, dwanaście tysięcy?...	Nagórski, cofnąwszy cokolwiek fotel do tyłu, jakby stwarza­jąc ten pozorny dystans, chciał się od towarzystwa Orlika odciąć, popijał swojego harcerzyka, w pewnym momencie odstawił opróżnioną szklankę na stół i już miał zamiar podnieść się i odejść, gdy Or­lik podźwignął głowę, przetarł wierzchem dłoni załzawione oczy, włosy odgarnął z czoła, a skoro spojrzał na Nagórskiego, wyraz je­go oczu, jeszcze zaczerwienionych i zwężonych, lecz przytomnych, stał się ostry i nieprzyjemny.	Pani zawsze jesteś pełną miłości bliźniego i politowania nad nędzą! rzekł z wielką grzecznością, pod którą wprawne ucho dosłyszałoby jednak ironję.	Po pierwsze to zależy także od indywidualnych dyspozycji zjeżdżania w dół, po drugie można głębiej (tu poprawił binokle), można, kochanie.	Przepraszam, że cię od razu zapytam: wszak z zamiarem wstąpienia do wojska? Do legiów czy może na ochotnika?	Tak jest. Ledwo mogłem go poznać. Ogorzał, wygolony...	To czyni razem?	To pan, drogi panie!	To tedy bądź waszmość zdrów... Daj Bóg, abyśmy się w lepszych czasach spotkali.	Ty, Meir, dobry jesteś, rozumny i piękny. Imię twoje znaczy „światłość” i mnie przed oczami robiło się światło, ile razy ja zobaczyłam ciebie. Ja dawno chciałam ciebie znaleźć i porozmawiać z tobą, i powiedzieć, że ja chcę przez całe życie moje do ostatniego dnia o tobie myśleć... Ja tobie chciałam powiedzieć, że choć ty wnuk bogatego kupca, a ja wnuczka biednego karaima, co koszyki plecie, my jednacy w oczach Pana Przedwiecznego i mnie wolno na ciebie oczy podnieść i na twoją światłość patrząc, być szczęśliwą!...	Zachowam je dla pana bo goście moi jacyś ludzie w znaczeniu widać mają tu z sobą kucharza i wszelkie zapasy.	Śmierć, śmierć gwałcicielom!	A Kali?	A co byś chciała? Żebym codziennie biegał siedem mil?	A kiedy przybędzie następny?	A właśnie, że ptaszek.	Agnieszko widzisz, jakeś mi niezbędnie potrzebna w życiu! Jesteś istotnie mym dobrym aniołem, w takim cię też zawsze widzę świetle.	Bardzo! O, bardzo!	Biegnąc za mną, aby mi przykrość wyrządzić aby mnie tu ścigać, gdy pragnę być samą.	Bloch powiedział mi (co była nieprawda), żeś ty dobrze znała jego kuzynkę Esterę.	Bo sądzę, żeś pan od nich trochę lepszy ale kto wie co będzie jutro? schwycą cię, uniosą z sobą i życie wyssą jak upiory, będziesz im potem podobnym, urużowanym i chodzącym trupem tylko.	Ci, którzy króla i Rzeczypospolitej odstąpili.	Co za Czarny Hajer?	Co znów za Kajtuś?	Coś chciała powiedzieć?	Cudownie! Więc gdybym pana zapytał, jakie przedmioty skradziono z tego salonu?	Czy dotąd jeszcze żyje i demokratyczno-satyryczne przypowieści wnuczce opowiada?	Czym można panom służyć?	Dam ci, co zechcesz!	I ziemię!	Jakoż?	Jestem tu, przy tobie, jedyna, czuwam nad tobą...	Kto prosi?	Maecenas atavis edite regibus!	Mam wrażenie, mój drogi Lanyonie że my dwaj jesteśmy najstarszymi z przyjaciół, jakich ma Henryk Jekyll.	Masz słuszność. Za naszą miłość!	Mądrość państwowa należy do tajemnic kapłańskich, więc może ją zdobyć tylko człowiek poświęcony bogom. Tymczasem wasza dostojność, pomimo wychowania przez kapłanów, jak najbardziej stanowczo usuwasz się od świątyń...	Niestety co?	No nareszcie, nareszcie myślałem, że już zacznę poszukiwać pana przez prywatnych detektywów.	Och, ty go kochasz	Pamiętam.	Przyszło mi do głowy, że może być spokrewniona z Van Gouldem.	Stój! Szeryfie, jakiego dnia miało być popełnione morderstwo?	Tak, lecz pragnę także.	Te berlińskie saturnaliasaturnalia	Telegram poranny „Przeglądu”! Tragiczny zgon ministra!	W jaki sposób książę Bracciano może znajdować się w klatce?	Wierny sługa, przychodzę po rozkazy	Więc idę	Za czym? No... za wszystkim... za krajem...	Za dwa tygodnie!	Zadzwonię do pana. Do widzenia i dziękuję.	Zamek w kupę gruzów Turcy obrócą!
Sam mówiłeś, że lwy i pantery w dzień nie polują. Przy tym słyszysz, jak King trąbi z tęsknoty za nami. Jaki tam lew odważyłby się polować tam, gdzie dochodzi głos Kinga?	O, M’Ruo! czy myślisz naprawdę, że biały pan, tak potężny, którego boi się słoń, który ma w ręku piorun, który zabija lwy, któremu kiwa ogonem wobo, który wypuszcza węże ogniste i łamie skały, może zawierać braterstwo krwi z byle królem? Pomyśl, o M’Ruo, zali Wielki Duch nie ukarałby cię za zuchwalstwo i zali nie dosyć będzie dla ciebie chwały, jeśli zjesz kawałek Kalego, syna Fumby, władcy Wa-himów, i jeśli Kali, syn Fumby, zje kawałek ciebie?	Z pewnością nie mogłabym tego powiedzieć. Jakże wiele rzeczy zaszło, odkąd wymówiłam te słowa. Zdaje się, że już rok upłynął!	O, rety boskie! Cóż się tam nowego wali na mnie sierotę! Ady mi już oczy omal nie wypłyną z onego płakania.	Szanuję tak dalece tradycye narodowe, że zapowiadam, że się choć trochę podchmielić musimy. Dziadowie i ojcowie nasi nie rozchodzili się nigdy nasucho.	Juści, że nic nie robię; juści, że chłód mam galanty, ale... ale... człek był wzwyczajony do pola i do ruchania się, tu siedź, kiej pies w budzie uwiązany, kiej tyn kamień, i patrz, jak drugie parobki jeżdżą, śpiwają se, a do tego wszyscy się śmieją ze mnie...	A! tak! niepospolity aktor, który doskonale rolę swą odegrywa. Zdolności ma, nie zaprzeczam, ale tém więcéj się go lękam. Cóż ręczy za jego charakter? Kryje się ze swą przeszłością, z nazwiskiem, a to przecie nie mówi za nim.	No nie, to mu się nie uda.	Dzisiaj to się panienka ładnie uwinęła. Czy nie?	Nie mylisz się ja sam, drogi kolego.	Przepraszam prawa przyrody pozostawcie panowie łaskawie nam. My się także nie wtrącamy do waszych dogmatów.	Stary potworze! Czyż nie masz klucza, aby wchodzić do mnie o każdej porze i o każdej chwili? Bal skończył się o wpół do szóstej, a ty masz okrucieństwo budzić mnie o jedenastej!...	I kwity, i zastawy... Oni mówią, że to prosta formalność; niemniej osiedlają się na folwarkach waszej świątobliwości i zabierają chłopom, co się da...	Nie wiem.	Nie zauważyłam.	Nie żal wam snu, Stokes?	Nie, taka jest tylko jedna	Trochę, zaledwie znośnie! Muzyki kto nie lubi?	„Kręć, kręć, przeklęta intrygantko” „Spróbujcie tylko mieć jaki proces, nigdy wasza sprawa nie będzie dobra”.	Najzupełniejsza. Od dawna wiemy o nich i nie ma dziesiątka lat, ażebyśmy z tamtych krajów nie otrzymali jakiegoś klejnotu, rysunku czy wyrobu.	Wierzymy, że to są pierwsze polskie nogi, ale do pana, jako do specjalisty, zwrócę się o informację: poco te treningi, wyścigi i rekordy pan robisz?	A ja nie pozwalam, i Maciusia zastąpi doskonale minister handlu i prezes ministrów.	Czy to jest ostatnie waszecine słowo? Panie rajco, weź tę rzecz na rozmysłwziąć na rozmysł tu: gwałtowność, porywczość. kiedyś nie pożałował. Ja jeszcze poczekam. Waszeć myśl odmienisz i jeszcze raz pogadamy.	Gadali we wsi, że was zabiło.	Hale, albo to Boryna nie mógłby gront oddać Antkowi, co?	Ja? Ależ nie	Nie umiem po łacinie	Nie wiem doprawdy jak to pogodzić. Czyżbym był tak stary?	To będzie pałac, nie fabryka, dla nas zresztą taki komfort za drogi!	Ty tego nie zrobisz, Franiu, jeżeli mnie choć trochę kochasz!...	Wiem, ale mówiąc szczerą prawdę, myśmy trochę... trochę dryfowali, gdyśmy się natknęli na młodego Olley’a.	Egzamin wypadł nieźle połóż pani teraz pióro i posłuchaj mnie uważnie. Jestem właścicielem składu nasion w Warszawie i mógłbym pani dać u siebie zajęcie w ekspedycji. Obowiązkiem pani byłoby przepisywać rachunki i przygotowywać obstalunki. Ofiarowałbym pani za to piętnaście rubli pensji miesięcznie na początek, wraz z całkowitym utrzymaniem. Czy chcesz się pani tego podjąć?	Przez złość do nich, że to chcą działów. Piekło tam u nich, a to dzień nie mija przez kłótni, zaś wójt broni Dominikowej, opiekunem był nad sierotami jeszcze po śmierci Dominika.	Drogi panie prokuratorze Nie po to tu pana przyprowadziłem, aby pocieszać, wręcz przeciwnie.	Noirtier Noirtier? Znałem jakiegoś Noirtiera na dworze królowej Etrurii, był on żyrondystą za rewolucji francuskiej. A jak się twój podprokurator nazywał?	Teraz idź i staraj się dowiedzieć, co porabia Cyrano, który już się podobno wylizuje ze swej rany...	Cały skarbiec trzeba zabrać z sobą, bo tam łakomych nań rąk wyciągnie się siła	Czemużby nie? Jest to dom, z którego przed chwilą wyszedłem, a wskutek nieco szczególnego zbiegu okoliczności właśnie ja jestem owym człowiekiem, którego asanasan (daw.)	Człowiek z równą przyjemnością popisuje się złem jak i dobrem	Jakiej nadziemskiej? Człeku, co gadasz? Z gliny ona jest i tak jak pierwsza lepsza farfurka stłuc się może.	Już ja się na tym znam. Jak wychodzili, to ją trącił czy coś i powiedział: pardon.	Panie, ten żarcik, już powtarzany za Cesarstwa w kilku garnizonach, stał się dziś bardzo niesmaczny	Poczekajże, Kosteczku, daj państwu odetchnąć zaopiekuj się panem Domaszką.	To chyba paradoks... Zdaje mi się, że w istocie jest to najboleśniejsza ze wszystkich ofiar.	Sprawa jest taka. Mam szwagra, który z tytułu swego stanowiska może mieć dostęp do ważnych dokumentów, dotyczących uzbrojenia i przemysłu wojennego w Polsce. Szwagier zgrał się tu niedawno w kasynie i grozi mu dużo kłopotów. Chcę mu pomóc.	I co najważniejsze zdobędziemy dowód, według mnie, całkiem dostateczny, na to, że zamek należy do tej niewiasty.	Na wesele mnie zaproście, to wam takiego „Chmiela” zaśpiewam, że rychtyk w dziewięć miesięcy chrzciny wyprawicie...	W Zamościu ze Skrzetuskim; został już namiestnikiem w chorągwi i służby pilnować musi, ale gdyby był wiedział, kogo tu ujrzy, o! jak Bóg na niebie, byłby wziął permisję i tu z nami wielkim krokiem nadążył. Wielki to jest kawaler, na wszelką łaskę zasługujący.	Czekaj pan Już utonął jeden z kapitanów „Great Easternu”, a byłto jeden z najzdolniejszych gdyż trzymając go prawie na wprost fal, umiał uniknąć tego nieznośnego kołysania z boku na bok.	Do jakiego księcia? Na miłość Pana Boga!	Masz czeki na bank handlowy. Wpisuj żądaną sumę na okaziciela, wypłacą natychmiast. Ciekawy jestem, co kupujesz?	A więc, czemże jest, na Boga!?	Czy jesteście przygotowani na śmierć?	Mniejsza o to. Niech mama mówi dalej.	Na jeden dzień.	Uczyńmy jaki piękny i smakowity ślub. Och, och, bu, bu, be, be, bu, bu. Olaboga, ślubujmy jaką pielgrzymkę. Tak, tak, niech każdy złoży tu dwa denary.	O, był pan na wyścigach?	Rzecz załatwiona. Moim zdaniem umiejętność kierowania polega na umiejętności natychmiastowej decyzji.	Tasiemkę czerwoną rzucić za siebie albo na pierwszym noclegu ognisko wiadrem wody samemu zalać. Pamiętaj waść... jeżeli chcesz zapomnieć!	Więc co?... Na całą wieczność, aż do końca świata przetrwa ten twój system?...	Możesz i ty wracać. Wszystko dobrze. Pieniądze ma?	O dusze pieskie! Kiedy tak, niechże diabli porwą wszystko! Pójdę jeszcze z waszą książęcą mością!	Tajemnica brewiarza Dlaczego Potiphar, starszy kucharz Faraona, ten, który kupił Józefa i któremu Józef byłby przyprawił rogi, gdyby chciał, był dowódcą kawalerii całego królestwa Egiptu? Dlaczego Nabuzardan, nadworny kucharz króla Nabuchodonozora, był wybrany spośród innych rotmistrzów, aby oblegać i spustoszyć Jerozolimę?	Alboż ja wiem!	Ale cóżby tu konie cudze o północku robiły? A wyż tu co tak późno?	Ale przez ten czas siłasiła (daw.) rzekł pan Wołodyjowski.	Ja!	Otóż, proszę pana, większość już wpłaciłam...	Rozsądź ich, Sancho rzekł Don Kichot	To jest wpieranie. To jest szpiclowanie cudzej duszy. Niegodziwość!	A dawno stąd wyszedł?	A gdyby złodziej był sam szlifierzem?	Cierpliwości!	Czy hrabianka podziela zapatrywania ojca?	Czy jest ładna?	Do bramy z nim i pod obcas, ale już!	Do rzeczy, do rzeczy!	Dobranoc, brygadierzebrygadier jęknął kapłan zapadając gdzieś głęboko.	Dyć żywię jeszcze, gospodyni! żywię!	Dziękuję panu	Hm.	I książę wierzysz temu?	Idźcie, Szmulu!	Jest w tobie pierwiastek diaboliczny, którym usprawiedliwiasz we własnych oczach rzeczy najsprzeczniejsze z naszymi zasadami: miast być sofistąsofista (pot.)	Jesteś pan pewien swego twierdzenia?	Kogo?	Le-e-wo!	Naprawdę	Naprawdę jest romantykiem?	O kam gi tas panašumas man būtų reikalingas?	O, o! Bez komplementów tyl­ko, bez komplementów.	Powinien byś przestać ją kochać.	Rzeczywiście	Tyle ci mam do powiedzenia Sam już twój widok napełnia mnie pociechą i otuchą. Gdybym posiadał czarodziejską różdżkę, ciebie bym chyba wzywał.	Upadek, Pamięć	Wierzę!	Wszak ci możemy też wyznawać potajemnie wiarę naszą choćbyśmy pozornie składali ofiary bogom ich?	Z drogi! z drogi!	Zagadnienia?	Zostaw ją pan.
Mówię ci, że tak jest! Tak! Wy odchodzicie sobie precz, a ja, pan dżungli, muszę chodzić samopas! A jak to było w zeszłym roku, gdy przyszła mi oskoma na trzcinę rosnącą na polach ludzkiej gromady? Posłałem ciebie jako gońca do Hathiego, rozkazując mu, by przybył w oznaczoną noc i trąbą swą nazrywał dla mnie tej słodkiej trawy...	Chciałbym podczaszycowi być użytecznym jeśli pozwolisz, dodał Włoch, mam tu dość piękne stosunki w stolicy i wiele mogę, choć na pozór nic nie znaczę. Jeśli byś pan w jakimkolwiek razie, pozbywszy się śmiesznego wstrętu i obawy, które widzę w oczach jego, chciał się odezwać do mnie, zawsze mi miło będzie mu służyć. Nieprawdaż, dodał wesoło, że dwór świetny, że Warszawa miłe miasteczko. Widziałeś pan wczoraj Frascatellę	Naturalnie robisz mi pan na lewo i prawo opinię człowieka ekscentrycznego; według pana jestem jakimś Larą, Manfredem czy lordem Ruthwenem. Gdy już się pan przyzwyczaiłeś do mojej ekscentryczności, próbuje pan zrobić ze mnie człowieka banalnego. Mam być nagle kimś pospolitym, wręcz prostakiem; a w końcu przychodzisz tu pan i żądasz wyjaśnień. No wie pan, to doprawdy jakieś żarty.	Przyczyną, dla której myślimy tak dobrze o drugich, jest to, iż obawiamy się sami o siebie. Podstawą optymizmu jest zwykły strach. Uważamy się za szlachetnych, gdyż przyznajemy naszym sąsiadom cnoty, które mogą być pożyteczne dla nas. Chwalimy bankiera, chcąc podnieść u niego swój własny kredyt, i znajdujemy dobre strony u złodzieja w nadziei, że będzie oszczędzał naszą kieszeń. Wierzę we wszystko to, co powiedziałem. Najbardziej nienawidzę optymizmu. Co zaś do zmarnowanego życia, to żadne nie jest zmarnowane prócz tego, którego rozwój został powstrzymany. Jeśli chcesz wypaczyć charakter, zajmij się udoskonalaniem go. Co się tyczy małżeństwa, byłoby oczywiście niedorzecznością, ale między mężczyzną i kobietą istnieją bardziej zajmujące związki. Będę je na pewno popierał. Mają ten urok, że są modne. Ale otóż i Dorian. Powie ci więcej niż ja.	Rzecz nie nadaje się do rozmowy telefonicznej. Prosiłbym panią o wyznaczenie mi godziny i miejsca spotkania.	Jak pan pozna, co to jest prawdziwe świństwo, rozkład psychiczny, gdy pan będzie u takiej na górze lub na dole, to może, może.	Co, ty wierzysz w mądrość Ewy! Cóż to, czy ona wstąpiła do uniwersytetu, jak panna Solska, czy co?... Ja myślę i zresztą Bronek mi wspomniał, że z tym jabłkiem było coś innego...	Gardłujcież tak, żeby wam za powrotem mądra głowa od gardzieli na wieki nie odskoczyła, dodał po chwili.	Kazano mi powiedzieć, primo 1mo że JW. pan śmiało i bezpiecznie wyjść już możesz, gdy sprawa z panem Rybińskim skończona, a król Jegomość księdza biskupa wziął na siebie; 2do że z Florencji przyszła smutna wiadomość pod datą...	Kiedy tamtą widać woli... Ha! żeby mi to choć do głowy przyszło!	A w tej szkole czego was uczono?	Bo należałam do innego	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	E, gdzietam, proszę pani! ma lat pewno więcej jak czterdzieści, a nos taki czerwony jak te węgle na kominku w tej chwili. Ale bardzo dobra i pobożna osoba! miałaby pani rozrywkę z jej towarzystwa, gdyby się pani z nią zaznajomiła.	Kiedy będziesz żonaty, zrobimy próbę na twojej żonie. Uczynimy to, dla miłości Bożej, skoro nam dajesz takie zbawienne przepisy.	Mam. Zresztą jutro spotkamy się na brydżu u pani Przełęskiej. Nikodem też u niej bywa.	Odziej się i bieżyj do Jambroża, niech jutro, choćby i po mszy, a przychodzi ze statkami oporządzić wieprzka.	Skoroś waść dobrze o Brodach wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w twe ręce, bracie... jak ci na imię?	Więc ma na próżno dopominać się pamięć o drogie rysy.	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!	Moja pani, kąpię to ja się sam! I to w każdej wodzie, na jaką tylko natrafię. Nie jestem brudas. O, nie! powstrzymał się od dalszego mówienia, nic nie powiedział.  i pobiegł ku Bursztynowi, który właśnie pokazał się na dworcu.	Otóż widzisz Mamy trzy sześciany tej samej wielkości i z tego samego materiału, które jednak są nierównej wagi. A dlaczego? Gdyż w pełnym sześcianie jest najwięcej cząstek stali, w pustym mniej, a w drucianym najmniej. Wyobraź więc sobie, że udało mi się zamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciałzamiast pełnych cząstek budować klatkowate cząstki ciał	Nie, niech pan mnie nie pociesza, proszę pana. Ja wiem, ja to czuję, że znalazłam w pańskiej bogatej duszy głęboki i szczery oddźwięk. Przecie tak krótko się znamy, a ja mam dla pana tyle ufności... Nie trzeba, niech pan mnie nie pociesza, na moją tragedię nie ma rady. Wystarczy, że mnie pan rozumie... Pan jeden	Tego nie wiem, ojcze. To jest człowiek zamknięty w sobie i pokorny, jakkolwiek nie we wszystkich sprawach myśli, jak nam nakazuje Kościół.	Ja już z natury jestem śmiały, a Wokulski wariat!... Dziś dopiero dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie dziesięć, ale pięćdziesiąt tysięcy... rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie chce dziś jechać, ale jeszcze mówi, że	Najjaśniejszy Panie! Czy nie widzisz, że wzdłuż tego muru biegną pęknięcia tak proste i wyraźne, jakby umyślnie były zrobione, i że tworzą one rysunek drzwi?	To nasz Ja jestem w obowiązku u pana pułkownika. Pan nie zna naszego pułkownika?	Uprowadź mnie stąd! Nie mogę znieść tego widowiska!	Więc zauważyłeś i ty, że nie podziękowano mi tak, jakem zasłużył?	Zaraz to sobie pomyślałem Więc ten twój aparat wytwarza coś takiego w guście ozonu, prawda? Albo raczej jakiś gaz trujący. I gdy się człowiek tego nawdycha, to potem... troszeczkę go to... przytruje... czy może rozweseli. Prawda? Stanowczo, kolego, nic tu nie ma innego, tylko gazy trujące. Wyzwalają się niezawodnie przez spalanie węgla w tym... w tym twoim Karburatorze. Pewno jakiś gaz świetlny, albo gaz rozweselający albo może fosgenfosgen	Posłuchaj, mamo, ale nie denerwuj się za bardzo. Mamo, nie wyobrażasz sobie nawet, jaka jesteś śliczna Jesteś najpiękniejszą, najszlachetniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem.	A czemuś tak nie zrobił?	A wiesz ty, że ja nic nie słyszę?	Ale cały ten łańcuch przypadków może być zerwany przez najmniejszy wypadek; sęp może nie nadlecieć wcale albo upaść sto kroków od stawu.	Bóg da!	Co się wam żywnie podoba, Foxy. My nie jesteśmy przestępcami.	Czyż możesz to jeszcze teraz nazywać romansem?... Teraz, po przeczytaniu tego listu?...	Gront mój po ojcu, nie ustąpię z miejsca	Jajeczny, ja ci mówię, że nie masz świadków.	Lepiej mi, dziękuję! Strasznie się przeziębiłem i od tygodnia siedzę w zamknięciu.	Mości panowie dajmy temu pokój! Jeśli wam ciężko tego słuchać, cóż dopiero pannie Billewiczównie.	Nie mam innej. Nowa suknia kosztowałaby trzysta franków.	Nie wiedziałem.	Nie wierzę w te brednie.	Nie, wasza królewska mość, zapierają się.	Owszem, moja droga. Jeżeli nauczyłyście się śmiać z rzeczy, z których należy się śmiać, a nie z tych, z których się śmiać nie wolno, to zdobyłyście mądrość i rozsądek.	Panno Stefanio, pani mnie dziś tyranizuje. Nie otrzymałem ani jednego lepszego słówka, a z tańców tylko ten nędzny walc.	Prawda, z kim nie wojną	Prawą i głęboką myślą, rozwagą nad czterema prawdami najwyższej nauki.	Przeczytam list za chwilę Powiadaj prędko: zdrów pan miłościwy? Nic mu się nie przygodziło w tym wojennym upale?	Rozum macie bystry, a niceście nie pomiarkowali	Tak. Nic im nie dałem, a mimo to odpłynęli.	Tylko jedna z łodzi jest obsadzona ludźmi prawdopodobnie załoga drugiej podąża wzdłuż wybrzeża, by odciąć nam drogę.	Widziałam i... nie mogę jeszcze stłumić oburzenia.	Więc mama chce, abym ja był po prostu tajnym adiutantem pani Wie mama chyba o zasadniczej sprzeczności syndykatu i partii wojennej, która jest wierną naszemu wodzowi. Oni by chcieli dyplomatycznie opanować Chińczyków i uratować....	Zaraz po co? Tak sobie. Śnił mi się dziś Sen nocy letniej. Muszę go sobie przypomnieć.	Ze Sandomierskiego? Syn pana Marcina?	Zrobisz, jak zechcesz. Mnie i tak tu nic po nim. Wstyd nawet z takim głupstwem się wozić.	A ci dwaj mężczyźni przyjechali z tamtej wiejskiej stacyjki	A cóż mu to szkodziło?	A diabliż je wiedzą czy myślisz, że ja rachowałem?	A śpieszcie, bo Jambroża ino patrzeć.	A!	Ależ pani jeżeli łaska, niech pani wytłumaczy się jaśniej, skoro już pani raczyła przyjść tutaj...	Ba! Wystrzeli, ale czy trafi?	Bo co?	Boisrenard.	Co?	Cóż mam robić?...	Cóż takiego?	Dzień dobry, Cezary! Skąd idziesz i dokąd tak rano?	Dziękuję. Jużeście mnie uraczyli anatomią.	Ha! Smain powinien wynagrodzić nas za nich osobno.	Ho, ho! sezon się zaczyna gorący	I cóż, Stefo?	Kiedy indziej opowiem Poranili mię i chorowałem.	Miłościwy...	Mądrze powiedziałeś!...	Najf!	Niewesołe ma pan święta	Od ciotki Miriam.	Po co my tam pojedziemy! to będzie nudne! Bal w lecie, kto to widział!	Po włosku? To pan umie po włosku?	Potrzebuję natychmiast co najmniej 2000 dolarów!	Przed kilkoma laty.	Przyjechałeś, przyjechałeś, mój słodki, mój jedyny!	Rychtyk, jak zegarek. Co w tém, to poszła po ojcu; już kiedy, bywało, co powié, to jak amen w pacierzu, choćby pioruny biły, tak musi być i koniec.	Sznurową drabinkę i narzędzia?	Tak mnie przynajmniej zapewniała, lady Narborough SerceZapytałem ją kiedyś, czy jak Małgorzata z NawarryMałgorzata z Nawarry	Tak, tak, w uczciwym domu	Tak, żyje...	To dobrze. Będę wstawał.	To ten Górów, skąd Jasiński ma konie?	Uch, nareszcie	Wasza miłość!	Wspaniale! Czy ja też będę mogła przyjść?	Za moje pieniądze	Za wiele? Żartujesz!... Jestem powściągliwy jak ksiądz Baudouin. Jeżeli mówię, że baronowa...	Zgadzasz się?	Zgadła pani. Sprowadziła mnie tu niedola osoby trzeciej, będąca zarazem wielką sprawą czy wielką niesprawiedliwością społeczną.
Tak. Czułam, że czegoś mi potrzeba, a było mi potrzeba widoku trawy i gęstych drzew. W tym półmroku zdaje mi się, że widzę las... duży las... Czy także powie pan że w lesie, jak i w klasztorze, nie ma nic... nic!... Żadnej nadziemskiej siły, która bez pomocy zmysłów przemawia do naszej duszy?	I pomyśleć że zawsze i wszędzie najważniejszą rzeczą jest nie to, jak się robi, ile, kto robi. Póki pan prezes kierował bankiem, wszystko było dobrze.	Na żadne draństwo nie pójdę z tobą, choć wcale nie wątpię, że zachowujesz ideologię magnatów kupieckich i że prawowiernym kompanem jesteś zaszczytnie znanych i zasłużonych prima-nababów. Wszystko, co mówisz, w niczym mnie jeszcze nie przekonało, że zmysł kosmiczny obudzić zdołałeś u kogokolwiek, że okupiłeś matactwa twoje jakiejś nowej ery, twórczej, historycznej, udaną szczepionką.	Czcigodny Akelo i wy członkowie wolnego ludu wilków! Co prawda nie przystoi mi zabierać głosu w waszym zespole. Atoli ogólne prawo dżungli powiada, że jeśli idzie o spór, dotyczący niedorostka, jakiegokolwiek bądź narodu puszczy, wolno o losie jego i życiu wyrokować za pomocą okupu. Tak mówi prawo, nie objaśnia zaś komu wolno okup ten złożyć. Tedy nie jest zabronione, by członek jednego rodu składał okup za członka rodu innego! Czy nie mam racji?	A wasza miłość nie pojedzie?	Ale ostatecznie muzeum go nie posiada	Lepiej o tym nie mówić! No! Mości pułkowniku, wracajże nam zdrowo... promocje cię tu czekają...	Na czymże polega ta groza? Dziecko wcale nie wygląda strasznie	Nie szkodzi, sierżancie. Nigdy nie wiadomo, co ludziom powiedzieć.	Tak, nie inaczej.	Z tym wszystkim, mój Sancho nie ma na świecie rzeczy, której by czas nie zatarł, ani bólu, z którego by śmierć nie wyleczyła.	Znowu dorożki nie umyjesz i będzie urągał.	Dobrze, dziękuję, ale jeśli ma na tym cierpieć fabryka, to proszę nie przyjeżdżać, potrafię znieść i tęsknotę, przecież to nie po raz pierwszy.	Pan był chory słyszałam, że pan już zdrowszy musiałam przyjść do pana z wielką prośbą...	Co pan ma za przyjemność mówić zawsze co innego, niż pan myśli...	Zapewniam panią żem lepszego, wspaniałomyślniejszego nie miał towarzysza. Zginąłbym, gdyby nie opieka, jaką mnie syn pani wsparł i otaczał.	Tych dwojga nie doczekamy się nigdy Teraz, gdy już mają drużbę, może nie odłożą ślubu.	Piękna, od dawna się go nauczyłem! Na mą głowę, która niegdyś była jasnowłosa, jeśli rozum uleciał z tej mózgownicy, to ty, piękna, jesteś tego przyczyną. Czy nie ty miałaś strzec napoju, którego napiłem się na pełnym morzu? Piłem go w wielki upał, w srebrnym pucharze i dałem pić Izoldzie. Ty jedna wiedziałaś o tym, piękna: żali już nie pamiętasz?	Mąż mój nie chce wierzyć, że zakochałam się w Nemi. A ja się zakochałam. Jak tam byłam, to mi się zdawało, że tam jeszcze chrześcijaństwo nie doszło, że nocami wychodzą jacyś kapłani i odprawiają nad jeziorem pogańskie obrzędy. Krótko powiem: cisza i tajemnica i dotąd nie przeszła. Zbudowałabym sobie pustelnię nad brzegiem jeziora i boso. Cobym dała, żeby zostać pustelnicą... Widzę siebie nad jeziorem...	Dziwi mnie to, co mówisz nieraz słyszałam z twoich ust, że nie ma na dworze kobiety, którą byś cenił wyżej.	Nie męczy to pana, że wciągam go w orbitę moich smutków?	Jak chcesz ja już jestem zdecydowana. Geniusz to sprawa mózgu: nie wiem, jak na tym wychodzi serce, pomówimy o tym później.	Ot, głupie gadanie głupca znamionuje widzisz przecie, co tu za tłum dworzan, jakie konie, giermkowie... nawet tam dalej wóz wyładowany stoi. Z daleka idą, to se też pobrali wszystko, co chcieli, ku potrzebie; tedy błazny dla zabawki być muszą. Sprawny i roztropny był, co te śliczne osoby i królewskie orszaki rzezał, o niczym nie zabaczył.	To nie ma zgoła celu. Mnie jest wszystko jedno, w którym punkcie tej płaszczyzny przestrzeni zginę.	Mówią? Ja wiem, że nią jest! Rzuciła przecież czary na mojego ojca. Sam to mówi. Idzie raz ojciec drogą i widzi, że ona chce na niego rzucić urok, chwycił więc kamień i gdyby się nie schyliła, trafiłby ją porządnie. I co na to powiesz, że tej samej nocy spadł z szopy, na której spał pijany, i złamał sobie rękę?	Basta Oddaję wam ich: możecie ich upiec lub ugotować, uwędzić lub przyprawić w pasztecie. Nie jest ich taka liczba, jaką miał KserksesKserkses I (ok. 518–465 p.n.e.) podczas bitwy morskiej pod Salaminą w 480 r. p.n.e. flota perska pod wodzą Kserksesa I została rozbita przez ateńską, dowodzoną przez Temistoklesa..	Czy zdaje pan sobie sprawę że my obaj narażamy się teraz na pewne niebezpieczeństwo?	Jeszcze... jeszcze się nie zdecydowałam	Już pan skończył?	Sprzymierzeni, szlachetny panie, nie dopuściliby się nigdy podobnie dzikiego i barbarzyńskiego czynu!	Ha, ha, ha... nie! do dyabła! Tylko się lękam o swoją głowę.	On mówi, że się już nad Clewerem znęcać nie będzie. Ani nad nikim innym?	Stójcie! Ani kroku! Byście gorzko nie pożałowali waszej zuchwałości! Użalę się królowi. Chyba wiadomo wam, że wszystko odeń otrzymam, czego ino zażądam.	To może względem posady? Jeżeli tak, to za późno, bo mój siostrzeniec posadę już znalazł. Do września jest zajęty. A jeżeli pan chce, to proszę zostawić adres, to we wrześniu on się zgłosi.	O, wa. Co jest? To nic nie jest Za rok, dwa Niemcy pokażą ci.	To się rozumie. Wtedy naprawdę nie mogłem miauczeć, bo ciotka cały czas mnie pilnowała. Ale dzisiaj się postaram. HandelHej, co tam masz?	Wątpię, ażeby się to udało Trudno myśleć o wielkich fabrykach tym, którzy nie mogą zdobyć się na małe ulepszenia w już istniejących...	Jak to coś? tysiąc rzeczy! Wierzaj mi, mości rycerzu, mówię ci to po przyjacielsku i bodajem tak na swoim rzemiośle nigdy grosza nie zarobił, że to najpiękniejszy i najciekawszy obraz w całej Europie. Ale sam zobaczysz; chodźmy tylko prędko, bo już późno, a mamy wiele do mówienia i pokazywania.	Tak, ale tu jest nie tylko jego matka, nie trzeba nam zawracać głowy matką. Jest tam dziewucha, lafirynda najgorszego rodzaju, która ma na niego więcej wpływu i która właśnie jest rodaczką imć Dreyfusa. Ona zaraziła Roberta swoim duchem.	Ja też, broń Boże... Ale, panie ministrze, pan minister był łaskaw zaznaczyć, że my tam źle gospodarujemy. Otóż ja pragnąłbym zapewnić pana ministra, że osobiście jestem w Funduszu Budowlanym tylko wicedyrektorem i mój wpływ na działalność instytucji, mówiąc właściwie, jest żaden.	To jest właśnie ta opowiastka, panie Bondy. Zaczęło się od tego, że łowiłem perły na Tana Masa... Albo gdzieś tam. Yeah, to była jakaś inna wyspa, ale to jest na razie mój secret, młodzieńcze. Ludzie to straszni złodzieje i człowiek musi uważać na to, co mówi. I kiedy ci dwaj przeklęci Singhales odcinali pod wodą shells z perłami...	A na śmierć panie i na to Ugryzła mi nogi fabryka do kostek, potem doktorzy ucięli do kolan, ale śmierć i tak szła, to mi ucięli do pasa, ale śmierć i tak idzie, panie... i przyńdzie, o co miłosiernego Pana Jezusa proszę i tej Matki Najświętszej...	Ciekawymciekawym i babunia to samo. Za godzinę trzeba ruszać.	Zanotuj to, drogi Spilett, gdyż wydaje się udowodnione, że obecność eukaliptusów wystarcza do zneutralizowania wpływu miazmatów febry bagiennejfebra a. gorączka bagienna (daw.)	O, to orlątko! Ale czy ona sama jest au courantau courant  (fr.)	Powiadali mi też, że ją srogo karzecie za to, niesłusznie robicie, a kto niesprawiedliwość czyni, grzeszy, mówię wam, grzeszy!	To fatalne! Chociaż treść listów, które nasz przyjaciel Marek do waszej dostojności pisał, znam dokładnie i będę mógł z pamięci powtórzyć...	To i ja będę na posiedzeniu	Czy to były Suwałki?	Kto to?	O, długo to potrwa!	Tak, to Noirtier.	Wiesz, Tomek ciocia czekała na ciebie całe popołudnie. Mary przygotowała twoje odświętne ubranie i wszyscy o ciebie pytali. Czy to coś na twoim ubraniu, to glina i świeca?	Czemuż ja widziałem w nim tylko zbłąkanego sąsiada, który trochę się chciał przed panienkami z Dąbrowy swoim koniem pochwalić!	Doskonale, chciałeś mnie szantażować, zabezpieczyłeś się z góry. Typowy potomek Marsantów, Mater Semita, czuć rasę	Oczywiście. I trzeba przysiąc na trumnę i wszystko podpisać własną krwią!	Tak mi się zdawało Chciałeś go przecie wysłać za granicę?	Trzeci miesiąc mnie już zatruwa. Możesz iść Hamer!	Trzymam się zasady niewtrącania się do cudzych spraw.	A wasz jest niedołężny dziad.	Aż tak? Szła pani zamyślona... Czy można znać przynajmniej powód tego zamyślenia.	Cóż ja mogę?	Dlatego też trzeba nam działać niezwłocznie...	Dziś wieczorem u mnie w domu	Kobieta, Krzywda, Nienawiść, Mężczyzna mówiła mi ona tego wieczora, kiedyśmy wracali do domu	Kto nogą stąpił na księże terytorium, ten idzie do księdza na śniadanie!	Modliłaś się i płakałaś. Czy mogę wiedzieć, z jakiego powodu?	O tem potem co się dzieje w mieście?	Prawda, że fałszerz, ale mi żal było tego Gilberta. Bądź co bądź, był on na swój sposób odważny	Prawdziwym winowajcą!... jest ciemięzca Anglji, prześladowca prawowiernych, podły przeniewierca honoru kobiecego, ten, który dla fantazji serca zepsutego, każe przelewać krew anglikom, co dziś proteguje protestantów, a jutro ich zdradzi...	Więc wy tu byli już kiedy?	„Cóż za tupet!”	Bardzo!	Choćby w szopie	Co ta bestia sobie myśli jak on śmiał... ha	Co? co? Myśmy uciekli? Na rany Chrystusowe, co ksiądz mówisz! Myśmy uciekli, kiedy, my?	Dlaczego, Antosiu?	Gorączka cię trawi	Idziemy na teatr...	Jaż wczoraj słyszał jak taja (ta) wrzeszczała w swojéj chacie jak oczyniona (opętana)...	Jednego razu taki kamień trafił w przeciwległy parkan, a drugi w głowę człowieka.	Kulawiec z ciebie, Jasiu, ale i gałgan!	Kur nemuš! Mušdavo bjauriai ir ne sykį, tik tris sykius...	Lubisz podróże!	Możliwe, ojcze.	Na dworze? na dworze hrabio, będziemy mieli szczęście posiadać go!	Na miłość bozką!	Niech cię Nieba mają w swojej opiece	Niech ich psi kąsają. A siłasiła (starop.)	Pojedziemy razem, na parę bodaj godzin taka mała pielgrzymka.	Słusznie	Tak! Komunistyczny!	Tak, księżno dziś raczej: nieznacząca, mało znacząca rodzina. pono pochodziła rodziny).	Tak, proszę bardzo.	Ty prawdę mówisz czy kłamiesz?	Ty, papo?	W konie!	Wiem „Es war einmal ein König, der hatte einen grossen FlohEs war einmal ein König, der hatte einen grossen Floh (niem.)	Zrobione?	Ów krewny, kawaler bardzo bogaty, bardzo rozumny i poczciwy, miał kilku synowcówsynowiec (daw.)
Nieraz myślałem, czyby nie lepiej powiedzieć Skrzetuskiemu o wszystkim, ale to mnie wstrzymuje, że sam on nigdy o niej jednym słowem nie wspomniał, a bywało, jak kto wymówi, to się tylko wzdrygnie, jakby go co w sercu ukłuło.	To tem lepiej. Ona tak dobrze chodzi koło małej. Dobranoc pani.	Poszedłbyś spać, Penn! Nie masz powołania do spełniania obowiązków chłopca okrętowego. Przynieś no wiadro, Harvey’u. Aha! Penn! Zanim pójdziesz lulu, rzuć to wszystko do beczki. Czy wytrzymasz jeszcze bez snu tę chwilę?	Przysięgam ci na to, co mam najświętszego w świecie. Mów, przez litość!	Te panie siedziały kilkanaście lat za granicą. Kto wie? Zresztą w niczem to moich zamiarów nie zmienia. Jeśli pan Krasławski siedzi w Ameryce i nie przyjeżdża tu, to musi mieć do tego dobre powody, więc tak, jakby go nie było. Owszem, teraz nabieram otuchy, że moje małżeństwo dojdzie do skutku, bo rozumiem, że gdy ludzie muszą coś ukrywać, wówczas mniej są wymagający.	Ty zawsze tak mówisz, jak gdyby Polska już była niepodległa A przecież siedzą jeszcze Niemcy w Warszawie i poradź tu sobie z nimi bez wojska, bez armat i bez pieniędzy. To tylko teraz wiadomo, że na wszystkich frontach Polacy się biją i wszędzie nadaremno!	Cicho, Paulino, cicho Chodźmy stąd. Jest tu może jakiś kwiat, którego zapach mnie mdli. Może to ta werwena?	Dobrze Jeżeli mam wybierać, oświadczam, że mam prawo przekonać się, co i jak się to stało, skądeście wy tu się wzięli i gdzie są moi przyjaciele.	Dajcie mi spokój! Nie mnie zawinił i nie ja mogę mu darować. Niech mu poseł Zakonu daruje, to i ja daruję, a nie, to niech mu głowę utną.	Być może ale skoro mówi o podróży do Egiptu, to widocznie nie ma zamiaru dać się zabić. Owszem, niech jedzie i niech zabierze ze sobą Zawiłowskiego.	A jakże! Opowiedziałam jej wszystko, naszą biedę, niedostatek, i licząc wiele nas jest, jakoś wspomniało się i o tobie. Aż jejmość pocznie mnie pytać: a wiele to jej lat? a umie ona co? A potem: możeby na służbę do dworu przystała?	Ile to lat już będzie, jak Cyprian tak samo w wigilię Bożego Narodzenia wrócił?	Jak to?...	Jakież to są warunki?	Opatrzność boska czuwała nad wami. Czyjaż to krowa przy trześni?	Poważnie, Li. Zobacz, że to są prawdziwe perły!	Tak, to prawda, i ja chciałabym cię naślado­wać. Gdybyś więc i dla mnie wyjednała także jaką­kolwiek pracę w kopalni...	Tjapeł, do bańzga bazya to dalaróf	To ciężkogłów, ma dużo pieniędzy	Myślę, że Zuzanna Sowerby ma rację Wczoraj zatrzymałam się u niej, jadąc do Thwaite, i pogawędziłyśmy trochę. A ona powiedziała tak: „No, dobrze, Saro Anno, być może, że ona nie jest dobra i może nieładna, ale zawsze to dziecko, a dziecko ciągnie do dziecka”. Zuzanna Sowerby i ja chodziłyśmy razem do szkoły.	Nie jestem znowu tak cnotliwy! W każdym razie wiem, co to dobroć. Co się zaś tyczy mojego przyjaciela, to chociaż nie miał się czego spodziewać, jednakże był dziesięć tysięcy razy lepszy ode mnie. Przestań się śmiać, mości Faunie!	O, o, co ja widzę! Ależ to jegomościa nikczemnie oszkalowano! Ja widzę, że jegomość jesteś szlachetnym i dostojnym panem!	Oboje jesteśmy na jawie Naprawdę, wygląda wszystko to jak sen; i jest teraz noc, i wszyscy w domu śpią, wszyscy, prócz nas dwojga. Oboje jesteśmy rozbudzeni.	Bardzo przepraszam, jaśnie panie, zawiniłem, ale więcej się to nie powtórzy.	Krótko mówiąc Kryczyński Tatar polski. Był on pułkownikiem jednej z naszych lipkowskich chorągwi, za czym ojczyznę zdradził i do dobrudzkiej ordy przeszedł, gdzie, jako słyszałem, wielkie ma znaczenie, bo tam się widać spodziewają, że on i resztę Lipków na pogańską stronę przeciągnie. Z takim to człowiekiem Mellechowicz w praktyki wchodzi, a najlepszym dowodem ten list, którego tenortenor	Nie tak gwałtownie, Luciu wolniej... wolniej... Ach, to ty, Madziu? Prawda, jaki okropny dzień?... Mama zdrowa? tatko zdrów?	Widzisz przecie, że to jest...	Naturalnie. Zaufanie miał do nas, kiedy mi wszystko o sobie i wozie swoim opowiadał. A przyjaźń... Cóż to jest przyjaźń? Kiedy jeden człowiek życzy dobrze drugiemu. Największym dobrem człowieka jest prawda jego życia. Zaś cała działalność nasza była właśnie ku temu zwrócona, aby Zwycięzcę wywieść z błędu o rzekomo ziemskim jego pochodzeniu, a więc życzyliśmy mu dobrze, czyli...	Rozejdźmy się lepiej; nie przywykłam, aby eksperymentowano dla zabawki na moich nerwach i wrażliwości.	Tak, że nie byłam tam owego wieczora, kiedym ci powiedziała, że idę stamtąd, wówczas, gdyś mnie szukał u Prévosta	Wybyście się nań skarżyć nie powinni, wam tu mało nie jak w raju. Ziemi, pól, wody, lasu, służby do nich macie dostatkiem i do woli. Królowie, książęta, my téż dajemy wam wszyscy, biskupi na rękach noszą	Wybornie. Otóż spadł tu na mnie jeszcze jeden sklep z jego właścicielką, wdową. Ponieważ prawie cały kapitał należy do mnie, więc w interesie tym muszę mieć kogoś ze swej ręki; wolałbym zaś kobietę ze względu na właścicielkę sklepu. Czy więc przyjmie pani miejsce kasjerki z płacą... tymczasem siedemdziesięciu pięciu rubli na miesiąc?	Pani, jestem szlachcicem przybyłym tu zza oceanu.	Petroniusz chrześcijaninem!... Petroniusz nieprzyjacielem życia i rozkoszy! Nie bądźcie głupcami i nie chciejcie, abym w to wierzył, gdyż gotówem w nic nie uwierzyć.	A! bo jeździ, i doskonale... gdy siedzi na koniu, każdyby przysiągł, że ładny chłopiec, a jak się po kobiecemu ubierze... najśliczniejsza panna. Doprawdy, że ja sama nie wiem...	Bo w razie listów gończych będzie rzucać się w oczy taka poszukiwana para. Zatem oni radzą, byś ty jechała do Hamburga, lub do Hawru, gdzie okręt zatrzymuje się i stamtąd wsiadła na pokład, a mnie chcą zabrać odrazu do Gdańska, albo też odwrotnie. Zapewniają, że tylko w razie ścisłego zastosowania się do ich rad, gwarantują bezpieczeństwo. Ale... ale ja wolę raczej zaryzykować, niż rozstać się z tobą.	Może postąpię nierozsądnie, zwracając uwagę pańską na pierwszy błąd w tej grze. Jesteś pan, oczywiście, przeciwnikiem moim, ponieważ jednak przyjaciel mój odszedł sam, nie mogę oprzeć się pokusie.	Nie! Powziąłem zgoła inną myśl. Ludzkie stado nie powinno wiedzieć, że maczam palce w tej całej sprawie. Poluj na własną rękę. Ja nie pragnę ich oglądać!	A co, nie mówiłem, że warto wstać przed wschodem słońca?	A może gdzie na polu bitwy Daj Boże, obok siebie, nie przeciw sobie.	Ach, te góry... i śnieg na górach!... Ale co ty wiesz o górach?	Dlatego, że nie wierzę w autentyczność małżeństwa, które ta pani usiłuje wmówić panu. Moim zdaniem cała rzecz polegała na mistyfikacji.	Może ale na razie zaczniemy od wytwarzania łuków i strzał, a nie wątpię, że wkrótce będzie się pan z tą bronią obchodzić równie zręcznie jak myśliwi australijscy.	Mówiłem! Ale idę w ślady mądrej metody onej staruszki syrakuzańskiej, która za rządów Dionizjusza, znienawidzonego przez cały lud potwora, codziennie chodziła do świątyni modlić się za pomyślność tyrana. Powiadomiony o tej dziwnej nabożności, Dionizjusz zapragnął dowiedzieć się, jaki jest jej powód. Kazał sprowadzić zacną kobiecinę i spytał.	Nie mogę, stryju, muszę się śpieszyć do rodziców, oni tam sami i bardzo, bardzo znękani.	Nie zwierzałeś swego projektu, swoich planów komukolwiek... Cointetom, na przykład?	Noc okropna i nieprzejrzana, w której się coś rusza i coś idzie do mnie.Strach  Ale ja nie wiem co i boję się.	Na mnie teraz kolej Pojąłem za żonę tę kobietę, gdy była młodą dziewczyną, wziąłem ją pomimo woli całej mojej rodziny; otoczyłem dostatkiem, dałem moje nazwisko; aż pewnego dnia przekonałem się, że jest piętnowaną; ta kobieta ma wypalony kwiat lilji na lewem ramieniu!	Nie ma za co. A ty co spostrzegłeś?	A ja pana kocham, bo pan jest porządny szlachcic, prawda ciociu?	Ależ bądźże rozumna, Lizo! Nie mogę pozwolić, abyś tak uciekła! Cóż by ludzie powiedzieli?	Angelique! ouvre la porte à cette pauvre bête!... jego krzyk rozdziera mi serce... Czytam coś lepszego aniżeli Dumania odparła chora.	Antoś, nie rób tego.	Bierz! bierz co chcesz... bierz ile chcesz! bierz wszystko co mam!	Cóż robić, Nedzie, skoro ucieczka jest w tej chwili niemożliwa.	Cóż tam na wsi?	Ha, może dlatego, że mi się właśnie coś podobnego marzyło. Skąd się, do diabła, wzięła ta mara?	Hi... hi... matka Lina tęgo bierzmuje! sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim..	Ja nie mam wcale rodziny, a bardzo mało przyjaciół, którzy by dbali, czy żyję, czy umarłem	Jednak wiele z tym roboty: hydroliza, kazeina, gotowanie, amoniak...	Na uczciwość, kumie śliczny pomysł i zaprawdę godzien twego rozumu.	O, ludzie na świecie!	Prawda, ale tam na końcu tego placu błyszczy jedno jasno oświetlone okno.	Toteż ich rozgania, gdzie dopadnie, i srodze pilnuje.	Wasza książęca mość! czas na spoczynek, już drugie kury piały!	Widywano śmierć faraonów po kilkumiesięcznym panowaniu i upadki dynastii, które rządziły dziewięcioma narodami.	Zatem Stokrocie są moje ale nie będzie pan zaczepiał nigdy żadnego z moich wydawnictw?	A cóż Jadzia chce?	Ale wy wolicie błogosławieństwo Mahdiego?	Bardzo przepraszam...	Czy narzeczony?...	Cóż król robi?	Cóż myśli Wasza Ekscelencja?	Cóż tam moja Teklusiu?	Dobrze	Dobrze	Gdzie pan Horn?	Ha, ha, ha!	Ja rozumiem (ino bez waszej urazy). Ja wiem, że wolno, ale tylko bandytom...	Kopanie skończone.	Litujcie się wy wprzódy	Mieliśmy możność widzieć już tę procedurę austriacką...	Może stróż.	Muchy lecą do ścierwa!	Niema nic niepodobnego dla miłości prawdziwej.	Och, znane, arcyznane, od lat mnie tem częstują	Panie hrabio proszę mnie podwieźć pod dom, jeśli łaska	Prawda, że nazwisko waszmości nieszwedzkie. Z jakiego narodu, proszę?	Proszę	Przed chwilą dawałeś weksel.	Przyszedł.	Psia twarz!... tyle waryactw w takim marnym futerale!	Razem ze mną. Ja bym tam pani opowiedział...	Rozbije się.	Rozrządzaj mną pani powtarzam.	Siadaj-no mecenas będziemy razem słuchać...	Więc ja dziś zasłużyłem...	Wygasło?	Zgadnij!	Znam ten ogród Należy do mojego przyjaciela Moralesa.
Ależ ja nic podobnego sobie nie wyobrażam! To jest bardzo ładne imię...	Ba, cóż to jest dla pana, który widziałeś Wschód i Hiszpanię!	To jest podobizna papieża. Poznaję go po tiarze, po krymce, po płaszczu i po pantoflu.	To jest woreczek Makolola.	Na pewno wiedzą dokładnie, że nic z tym nie mamy wspólnego A co powiedzą, to inna sprawa. Natychmiast muszę znaleźć Michaelisa i uprosić go, aby przemówił od serca na którymś z naszych zebrań. Publiczność ma coś na kształt sentymentalnego szacunku dla tego człowieka. Jego nazwisko jest znane, a ja pozostaję w kontakcie z kilku reporterami wielkich dzienników. To, co powie Michaelis, będzie skończoną bzdurą, ale taki ma jakiś sposób mówienia, że można to przełknąć.	Mając szesnaście lat byłam zmuszoną, choć czułam się bardzo słabą, żebrać na gościńcach Sabaudyi. Sypiałam w Echelles, w żłobie pełnym słomy. Oberżysta, który mi dawał ten przytułek, był dobrym człowiekiem, ale żona jego nie cierpiała mnie i wymyślała mi od najgorszych. Przykro mi to było, boć przecie taka niegodziwa nie byłam; mówiłam pacierze rano i wieczór, nie kradłam, zgadzałam się z wolą bożą, a żebrałam, bo nie umiem nic robić, i byłam rzeczywiście bardzo chorą, zupełnie niezdolną do podniesienia motyki lub nawet do zwijania bawełny. Wkońcu żona oberżysty wypędziła mnie ze swego domu, a to z przyczyny pieska. Od najwcześniejszego dzieciństwa pozbawiona rodziców i krewnych, nie zaznałam nigdy spojrzeń życzliwych. Poczciwa matka Morin, która mnie wychowała, umarła; była dla mnie bardzo dobrą, to prawda, ale nie przypominam sobie już jéj pieszczot; zresztą biedna staruszka zapracowywała się w polu, nic więc dziwnego, że choć mnie lubiła i pieściła, uderzała mnie czasem łyżką po palcach, gdym zaprędko zupę z jéj miseczki zjadała. Biedna kobiecina! nie ma dnia, żebym się za nią nie modliła; niech jéj tam Bóg da szczęśliwsze życie niż tutaj, a zwłaszcza lepsze łóżko; bo pamiętam, że skarżyła się zawsze na niewygodę tapczanu, na którym sypiałyśmy razem. Nie moglibyście wyobrazić sobie, panowie, jak to jest okropnie, gdy się zbiera same tylko obelgi, odprawy i spojrzenia, co jak nożem przeszywają serce. Widywałam takich starych nędzarzy, którzy już sobie nic z tego nie robili; ale ja przywyknąć do tego nie mogłam. Każde ostre „nie” do płaczu mnie pobudzało. Co-wieczór wracałam smutniejsza, dopiéro modlitwa uspokajała mnie trochę. Na całym świecie nie było ani jednéj takiéj istoty, któraby mi sercem za serce odpłaciła. Niebo mi się tylko przyjaźnie uśmiechało, to téż wtedy tylko czułam się szczęśliwą, gdy wiatr chmury pospędzał z obłoków, a one wisiały nade-mną takie czyste, błękitne! Kładłam się wtedy na ziemi i patrzyłam w nie długo, długo, i zdawało mi się, że jestem wielką panią, że się cała kąpię w tym błękicie, że się wznoszę co-raz wyżéj, wyżéj... i tak mi było błogo, tak już żadnego ciężaru nie czułam, jak ptaszek. Ale wracając do moich miłości, powiem panom, że oberżysta miał po swojéj suczce prześlicznego pieska. Było-to takie miłe, jakby coś rozumnego, białe z czarnemi łatkami; widzę go zawsze przed sobą. Stworzenie to przywiązało się do mnie, którą każdy odpychał. To téż kochałam je całą duszą. Zawsze mu najlepsze kąski dawałam, a gdy wieczorem wracałam do domu, to poczciwa psina wybiegała na moje spotkanie, skakała dokoła mnie, lizała ręce i nogi, nie wstydząc się moich łachmanów i patrzyła na mnie takiemi dobremi, wdzięcznemi ślipkami, że mi się aż na płacz zbierało. Ten mnie przynajmniéj kocha, myślałam, głaszcząc dobrego pudelka. W zimie sypiał u moich nóg. Tak mi było przykro patrzéć, gdy go bito, że przyzwyczaiłam go, aby kości po domach nie kradł, i na chlebie, co mu dawałam, poprzestawał. Gdy byłam smutna, stawał przede-mną, patrząc mi w oczy, jakby chciał powiedziéć: Nie martw się, biedna Gabryniu. Gdy jaki podróżny rzucił mi parę groszy, on biegł i podnosił je z kurzu. Codziennie odkładałam trochę pieniędzy, aby uzbierać pięćdziesiąt franków i odkupić go od ojca Manseau. Ale żona jego, widząc, że pies mnie tak lubił, chciała go także do siebie przynęcić; a trzeba panom wiedziéć, że to biedactwo cierpiéć jéj nie mogło. O, bo to mądre stworzenia! one zaraz przeczują złego człowieka. Miałam sztukę złota zaszytą w pasku od spódnicy, rzekłam więc do ojca Manseau: Mój kochany panie, chciałam panu ofiarować całoroczne oszczędności za pudelka, ale nim go żona pańska weźmie dla siebie, choć nic o niego nie dba, odprzedaj mi go pan za dwadzieścia franków. Nie, moje dziecko schowaj swoje dwadzieścia franków, niech mię Bóg broni, abym miał brać pieniądze od takich jak ty biedaków. Weź sobie pieska, a jeśli żona moja bardzo złościć się będzie Widzisz, jaka to ładna dziewczyna	Ach, nie, nie. Nigdy w świecie nie odważyłabym się przyznać Władkowi. Czyż go nie znasz?! On by ze mną zerwał wszystkie stosunki. Jestem przekonana, że nigdy nie zdradził żony. To taki moralista. Daję ci słowo, że wolałabym już przyznać się Pawłowi.	Bo to prawda	Cicho bądź, Edwardku! Ten mały trzpiot ma niestety rację i powtarza jedynie to, o czym niejednokrotnie sama mówiłam. Panna de Villefort, mimo wszystkich naszych wysiłków, by ją rozerwać, ma dość smutne i mrukliwe usposobienie, co niewątpliwie szkodzi jej wdziękom. Ale dlaczego jej nie ma? Zobacz no, Edwardku.	Co pani jest?	Czy to grzecznie zakradać się do panieńskiego pokoju?...	Dość już, przestań na chwilę! Co to znaczy, Tulke?	Ja tam na takie rzeczy nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska mogłaby się nie powstydzić takiej urody.	Jest Jewel!	Jest ich ta jeszcze miareczka w kopcu.	Kiedy nam i tak nic nie zrobił! To przecie tylko szopa! No, gdzież ty idziesz?	Nie wiem nie wiem, czy mogę sobie na to pozwolić, panie profesorze.	Niech ono będzie najboleśniejszym, ale pozostanie szczęściem, bo taka miłość pięknem jest	O! To mi wiek! Królu złoty, nie odmawiajże mi. Będzie pan miał wygodne mieszkanie, albo z nami w pałacu, albo w osobnym pawilonie, jak pan zechce. Konie do dyspozycji, samochód do dyspozycji. Kuchnia dobra, do miasta niedaleko, a jak pan zechce w Warszawie swoich przyjaciół odwiedzić	To dobrze. Wasza miłość zmęczony. Przed tak ważnym krokiem trzeba wypocząć... i... ostatecznie rozważyć...	To korsarz kolombijski Jesteśmy jeszcze o sześć mil od ziemi, a wiatr słabnie.	W każdym razie moje jest mniej potworne niż zestawienie pani z Marią Ludwiką.	A Jergutėliau! Pasmaugti kunigaikštį Kęstutį! Argi tat teisybė?	A do Abisynii?	A więc	A-a-a... A, a, a...	Aha! Co? Mam głowę na karku?	Albom kiedy co gadał?	Ale jesteśmy jeszcze razem Niech dzień jutrzejszy nie mąci nam radości dzisiejszego. Nie mogę znieść myśli, że wyjeżdżam sama... tak jestem zaprzyjaźniona z domem. Ty mi mówisz o samotności! Ja właśnie powinnam wzdychać. Ty zostaniesz tu w gronie starych przyjaciół	Ale któż ją przyniósł?	Ale waszej mości całkowita względem Mellechowicza przysługuje inkwizycjainkwizycja (z łac.)	Ar žinai, Vinceli, tu verčiau būsi kryžiuočiu! Pasiūdysiu tau tokį baltą apsiaustą juodu kryžiumi...	Bardzo być może... przeciw lepszemu spodziewaniu	Bóg z nim! radźmy teraz, co czynić.	Cisza! Nic nie słychać?	Ciszej.	Co?...	Czy nie może mówić?	Cóż dziwnego! Człowiek, który sobie zawdzięcza wszystko, nawet kolor swoich włosów!	Dalipan nie wiem znam tego trzpiota Frascatellę, lat już dwa jeśli się nie mylę, a do tej pory jej nie rozumiem. Robi co tylko możne, żeby ją miano za zgubioną, za przepadłą, za strąconego aniołka, mówi, chodzi, lata, mięsza się do towarzystw, których dotknięcie truje i gubi, a jak salamandra cała z płomienia wychodzi, i nikt w Warszawie pochwalić się nie może, żeby choć ust jej dotknął, tak jej sztylecik straszy.	Dam ci jeszcze czwórkę, ale milcz, gaduło!	Dam sobie sam radę!	Dlaczego?	Dobrze w takim razie, do Koloseum!	Dominikowa zły pies, nie przepuści nam bez precesu.	Doprawdy, nic o nim nie wiem... Mój klient umawiał się z nim osobiście. Nie było żadnego kontraktu... zwykły list...	Drogi panie, czy obraziłam cię w czymkolwiek? Dlaczego nie dasz mi ani jednego pocałunku? Powiedz, niech poznam swój błąd, a przyrzekam zań piękną pokutę, jeśli zdołam.	Dziękuję. Dobra, proszę pani.	Hm! Na tę rację znajdzie się z czego w Zamościu odpowiedzieć. Armat ciężkich tam nie brak, a my musielibyśmy je dopiero sprowadzać, co gdy roztopy nastąpią, stanie się niepodobnym.	I postarzałam się.	Idź do diabła, stergnij.	Jak pan dobrodziej ma węgierskie dukatywęgierskie dukaty	Jakim ludziom?	Jakże ja mogę ciebie wziąć, do domu obcego człowieka puścić?	Jedenaście milionów! Nie, temu nigdy nie uwierzę, chyba bym je sam obrachował.	Jestem cynikiemcynik zwolennik filoz. szkoły stoików, pot. człowiek wyznający równowagę duchową nie zakłóconą radością ani smutkiem., bo biedę znoszę cierpliwie, a jestem perypatetykiemperypatetyk	Jeźli wy pieszo i my także dawnośmy po ziemi nie stąpali; pójdziemy chętnie, przypatrując się krajowi nowemu.	Jutro może mi legnąć przyjdzie. Nic mi po układach na pojutrze...	Kolossalkolossal (niem.) zachwycał się artylerzysta, zmuszając mnie do wydawania coraz nowych odgłosów.	Motin! visaip kiti buria: iš vėjo, iš vandens, iš alaus ir medaus. Aš prastas burtininkas, kartais viedreviedras (sl.)	Müller!... Jego mi żal:	Na wszelki wypadek powiesz mu, że żałuję, że go tu dziś z nami nie było. Spotkałby dawnego szkolnego towarzysza.	Nadszedł jakiś wędrowny olejkarz... dybigarnek w domu sahiby. Pobiłem go dowodami i modlitwami, stwierdzając, że nasze czary są skuteczniejsze od jego farbowanych cieczy.	Nie Pan Bóg zabrał, jeno ludzie zabrali. Tatary ją uwiezłyuwiezły	Nie bój się, nic mu nie będzie. Prawda, ojcze Wyszońku?	Nie, nie! Tam...	No, więc ty go wyzwałeś i zabiłeś...	Och, mój Boże kobieta rozmawiała z mężczyzną trzy razy w ciągu zimy, tuliła go w sercu bez swej wiedzy; niech się zdarzy jakaś wycieczka, spacer i	Oczyść się, obmyj, bo cię wezmą na języki i wyśmieją. My wracamy do Grudna. Powiem wszystkim, żem cię posłał na Wygnankę w swoim interesie.	Oho! już po znajdzie.	Ojcze	Oszalał bałwan! Koruta, ośle jeden, czego ty bronisz tych łotrów, oni dzieci gwałcili!	Otrzymałam pudełko czekolady i obrazek, który chciałam skopiować	Panowie się znają od dawna?	Po co?	Pospiech wszystko zgubić może Uwolnić was z więzienia znajdą się sposoby inne... Dla wyzwolonego schronienie się znajdzie...	Poszła baba! Dam ja ci mieszać się do moich interesów...	Pozwól, wasza dostojność, niech mu sam ten respons odniosę!	Proszę mi nie wstawać o piątej, brzydki, niegrzeczny chłopcze. Nie ma w tym sensu.	Przepraszam! Przecie nie wyprawimy młokosa na tamten świat, zlazłszy zaledwie z siodeł.	Przyjechaliśmy pod wieczór wraz z księżną... i tam dalej automobilem, który Rohityn kupił przed trzema dniami całkiem rzeczywiście.	Rzecz jeszcze niezupełnie zdecydowana, ale	Szelmą jestem bez uszuSzelmą jestem bez uszu	Tak, mogliby być zazdrośni i słusznie	Tak, panie... Może mąż powróci...	Tak.	Toby był tylko dowód dobrego gustu i tegobym mu za złe miéć nie mógł ale dokucza hrabinie Moszyńskiéj, dla któréj mam najwyższy szacunek.	Trudna rada! Uczmy się forsownie języka, a tymczasem spuść się na służbę. Niech Czertwan wskaże ci zaufanych.	Widzę	Wie.	Wiecie, naczelnik zapowiedział, że za dwa tygodnie mają się zebrać Lipce i uchwalić na szkołę!	Więc chcesz pozwolić jej, by nadal została tu?	Wpół do pierwszej.	Wszakże na chrzcie świętym dano ci imię Urbana?	Z początku nie piechotą uciekała jeno na dwóch koniach, bo i tego psa, żeby go mór pobił, zrzuciła z kulbaki.	Znajdzie inne gdy zechce	Znają się właściwie bardzo niewiele.	Zresztą, twoja księżna nie powraca z wód, wszak się nie mylę?	Łatwo możesz się dowiedzieć	Świętej pamięci królowa, widząc krzywdy całego narodu, widząc dzieci zabierane przez Zakon, niemczenie onych, przyuczanie do posług wrogich dla ojczystego kraju, do wyrzeczenia się mowy ojców, błogosławić będzie naszym chorągwiom
Grosman, ty tak nie gadaj, to moje dziecko!	Ja sam z nim pomówię, ale ty musisz powiedzieć, jak rzeczy stoją, ciotce.	Jak to, to ty, poczciwy Falcoz	Zostawałem w seminarjum od roku dziewiątego mego życia: trzech dni brakowało mi do dwudziestu, miałem zostać księdzem i już miało być po wszystkiem. Pewnego wieczora udałem się, według zwyczaju, do jednego domu, który odwiedzałem z przyjemnością; co chcesz, jest się młodym i słabym. Wtem pewien oficer, który okiem zawistnem patrzał na mnie, gdym czytywał Żywoty Świętych pani tego domu, wszedł nagle, nie opowiedziwszy się wcale. Właśnie tego wieczora tłumaczyłem jej ustęp z Judyty i wykładałem wiersz po wierszu tej damie, przesadzającej się dla mnie w grzecznościach. Pochylona nad moim ramieniem czytała razem ze mną. Postawa jej, zbyt swobodna, przyznaję, obraziła oficera: nie wyrzekł słowa, lecz skoro wyszedłem, pobiegł za mną, a dopędziwszy mnie, powiedział:	Pani stolnikowa? Już też się o to nie bój. Pani stolnikowa istna tabakierka grająca. Jak nakręcę, tak i zagra. Zaraz do niej idę. Trzeba ją nawet uprzedzić, aby na twój proceder z panną krzywo nie patrzyła, ile że wasz szkocki proceder inny, a nasz inny. Jużci nie będę zaraz deklarował w twoim imieniu, jeno tak sobie wspomnę, że ci dziewka w oko wpadła i że dobrze by było, żeby z tej mąki chleba rozczynić. Jak mi Bóg miły, że zaraz idę, a ty się nie strachaj, bo przecie wolno mi powiedzieć, co mi się spodoba.	I bez klątwy, gdy się obwoła, odpadną od niego wszyscy, niema kto by nie czuł zgrozy téj. Sioła nasze płoną, ludzi w pień wycinają, kościoły na stajnie pozmieniali, kapłanów wieszają.	Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami wykręciliśmy do Dalnowa i Kroków, stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma tam żadnych chorągwi, bo wszystkie, co były, ściągnięto ku Kiejdanom, aby je mieć pod ręką.	Nie?... Więc na cóż są pieniądze?... Jeżeli sto tysięcy rubli rocznie nie daje szczęścia, cóż go da?...	To znaczy, że na swój honor przyrzekasz mi pan, iż jeśli za miesiąc nie znajdę pociechy, pozwolisz mi uczynić ze sobą, co zechcę, i cokolwiek zrobię, nie nazwiesz mnie niewdzięcznikiem?	Zaprawdę! pragnę ich tak, jak nowych butów, gdy stare chodaki nogi cisnęły i podarły się na nich nowość ma to do siebie, że umysły rozbudza i nęci. I to coś warto. Cóż dopiero, gdy jest prawdziwie piękną i pociągającą?	Kiedym służył u Tomasza Karasko, ojca bakałarza Samsona brałem dwa dukaty na miesiąc, oprócz strawy. Nie wiem, ile powinienem brać od pana, ale wiem dobrze, że giermek błędnego rycerza ponosi daleko więcej trudów niż służący rolnika; bo niech będzie co chce, kiedy człowiek służy u gospodarza, jakąkolwiek pracą zmacha się przez cały dzień, przynajmniej wieczorem je kolację, a w nocy wyśpi się w wygodnym łóżku. Tymczasem, jak jestem w służbie u pana, mógłbym przysiąc, żem nigdy nie powąchał ani jednego, ani drugiego; wyjąwszy dwa lub trzy dni, któreśmy przepędzili u pana Diego de Miranda, jeden, w którym zebrałem szumowiny z Gamaszowego kotła, i to, com zjadł, wypił i przespał u Bazylego. Zresztą, Bogu Najwyższemu dzięki, spałem zawsze w swoim futerale, na ziemi pod gołym niebem, wystawiając się na to wszystko, co zowią wichrami i burzą, żyjąc, Boże zmiłuj się!... ot, łupinami, korzonkami, okrawkami sera lub okruchami zeschłego razowca, a za napój używając wody, którą się napotkało w tych pustyniach.	Tak, byleby wczesny i nieusprawiedliwiony wstręt go nie uprzedził Na dworze, a dzieje się to na wszystkich dworach, intryg krzyżuje się mnóstwo, nie dajcie się w nie uwikłać.	Co do mnie, nie mam do niego żalu Żal mi go, ale nie mógłbym gniewać się na niego, gdybym nawet chciał. Któż bowiem cierpi przez jego kaprysy? On sam, tylko on sam. Uroiwszy sobie na przykład, że powinien nas nie lubić, nie chciał przyjąć naszego zaproszenia. Jakiż z tego rezultat? Taki, że uniknął niesmacznego obiadu.	A ja byłem w czarnym pożyczonym garniturze i rękawy miałem za krótkie i koszulę przynajmniej o dwa numery na dużą.	A więc, z przeproszeniem pana oto jeżeli nie kałamarnica Bouguera, to przynajmniej jedna z jej sióstr.	Dużo też zapłacił brat pański za takie lekcje?	Mam nadzieję, że ci Vaughnowie nie są ani zbyt wykwintni, ani całkiem dorośli. Czy słyszałaś o nich, Ludko?	Nie rozumiem was. Kobierzec szyłam na podarunek dla mego pana.	Niestety, jeszcze nie! Ale przyjdzie dzień, w którym go odbiorę...	Po rybie byś go waszmość nie poznał, bo wielu Tatarów może takowy znak nosić, zwłaszcza z tych, którzy przy brzegach mieszkają.	Ale kiedy ktoś się ukrywa kiedy w żaden sposób nie można się do kogoś dostać, pod pretekstem, że jest w kąpieli, przy obiedzie albo w łóżku, trzeba niepokoić go tam, gdzie można go spotkać.	Nie warto o tym mówić. O której ojciec wróci? Znów będziemy razem. Tak przykro, gdy was nie widzę.	Przecież od dwudziestu czterech godzin już jej nie ma cała Warszawa się tem zajmuje. Piękna Ukrainka znikła razem z matką i jakimś, mówią, dawnym swym kochankiem, chłopem czy Kozakiem. Natura ciągnie wilka do lasu, a Kozaka w step. Szkoda tylko, że nie wcześniej się namyśliła.	Rozumiem was wszystkich! Biedak w waszym otoczeniu musi się sam o siebie troszczyć. Powtarzam, iż nie dbacie o ludzi, którzy wam służą. Niech pan spojrzy na mnie! Po tylu latach znalazłem się nagle w położeniu psa, który warczy tam, na dworze, nie mając ani budy, ani bodaj ogryzionej kości w zębach. Caramba! Oczywiście nie przypuszczam, żeby pan miał natychmiast wydać mnie w ręce Sotilla. To nie o to chodzi. To chodzi o to, że jestem niczym. Tak nagle! Niczym dla ludzi	Sądzę, iż wiadomo ci, mospanie, że nie jest zwyczajem w Andaluzji, ażeby giermkowie patrzyli się z założonymi rękoma, jak ich panowie się biją; nie pozostaje nam, jak tylko przygotować się do poigrania na ostro.	W ogrodzie. On ciągle jest w ogrodzie, choć nikomu zbliżać się nie wolno, z obawy, żeby na niego nie patrzano.	Ba... i mój stary wie o kopiejce, i wie, że ja mu nie poślę, bo nie mam. A choćbym posłał, to i co? Też nie mówiłbym: obowiązek, tylko: wódka. I choćby mój stary deliriumdelirium	Ten zuch dostał krzyż za to, iż spłodził różne dzieła, których nie rozumie: jest chemikiem, historykiem, powieściopisarzem, publicystą; posiada czwartą, trzecią część, połowę praw do mnóstwa sztuk teatralnych, a jest ciemny jak oślica Balaama. To nie człowiek, to nazwisko, to etykieta znajoma publiczności. Toteż nie odważyłby się wejść do któregoś z owych gabinetów, gdzie widnieje nad drzwiami ten napis: Tu można pisać samemu. Jest sprytny tak, że wywiódłby w pole cały kongres dyplomatów. W dwóch słowach, jest to moralny metys, ani zupełnie uczciwy, ani zupełne ladaco. Ale sza! Pojedynkował się już, świat nie żąda więcej i powiada o nim: „To uczciwy człowiek”.	A czy gdziekolwiek bądź wziąć mogę, gdyby tego kawałka nikt nie potrzebował?	A owszem, owszem, to się zdarza. Siostrzeniec księżnej Róży Sulemirskiej, Gucio, nie mógł dotknąć śledzia, a ambasador włoski w Paryżu, Toracci, po ananasie dostawał pokrzywki.	A wczoraj, przedwczoraj nic nie czułeś?	A więc na rzecz ubogich?	Ale za to świeża pani jak róża...	Czegóż ma być wojna? odezwał się Salomon. Ja nie mogę tego uczynić.	Gdzie zaś! humor to tylko u niego taki, aby to nic nikomu nie wyznać. Nigdy on nie był inny.	Ile to osób bywa na poczcie... Któż zresztą zabroni młodemu człowiekowi kochać się?...	Jeżeli mówię o koksie to z tego powodu, że znalazłem murowane źródło. Że niefałszowany, dam głowę, a ekspedycja i transport do nich należy.	Mam plan!... Zaraz napiszę do Warszawy, ażeby wystarali mi się o miejsce nauczycielki od wakacyj. Nie będę miała pensji	Na razie jak mężczyzna.	Na ten hazard mogę ci pozwolić.	Nic nie rozumiem z tego, co pan mówi Niech mi pan da akt i pokaże, gdzie mam podpisać.	Nie wiedziałem, że się tak stanie...	Nie wiem...	Nie. Kicia wcześniej była.	Pan starosta żartuje sobie. Musiałbym odbyć aplikanturę, a za co?...	Panna Joanna jest damą klasową i osobą przyzwoitą, która nigdy nie pozwoliłaby się całować panu Kazimierzowi.	Pewnie, ale nic dobrego z tego nie wyjdzie, obaczycie, spomnicie moje słowa.	Słowem, jeżeli nie dam ośmiu tysięcy, to się pan z nią nie ożeni? Zostawi pan kobietę z dzieckiem?	Uspokój się kapitanie nie trudnię się praktyką w podróży!	Wybornie, pokażcie mi go.	Wykazują one bardzo dziwne podobieństwo... Pismo w nich obu jest właściwie identyczne; różny jest tylko kierunek stawiania liter...	Węglichowski jest moim kolegą z Dorpatu. Mieszkaliśmy razem. Tęgi lekarz... mógłby z niego być, gdyby nie to, że ten człowiek zawsze wszystko brał lekko. Nie lubi czytać	Zapewne, zapewne! ale Kazio mógłby osiąść w swym majątku. Długów nie miał i Marek odstąpiłby mu z dzierżawy.	A dokąd czort prowadzi?	A ja do mszy cię zapędzę, panie opacie! Dobywaj szpady, jeśli łaska, natychmiast!	A przecież się szykują Myślałem, że to sprawdzanie.	Aby mu iść z pomocą.	Aha!	Ale ileż pracy i trudu wszystko to pana kosztować musiało!	Ależ, mój drogi...	Ano, chodźmy!	Bon, ale powiedz-no, podobno się żenisz, czy tam coś takiego z p. Zofją?	Co pani?...	Co to są czyny?	Co to znaczy! w świecie teraźniejszym, aby odznaczyć się, trzeba dobić przynajmniej do dziesięciu; czy mieszkasz tu stale?	Co? a prawda! To niema znaczenia, mój panie Malinowski. Są ludzie, którym do grobowej deski, w obecności ich wnuków i prawnuków trzeba mówić „panie kawalerze”. No, Bogna, niechże się pani pokaże. To ładnie tak zapominać o starym przyjacielu?	Czyś gotów?	Do lochu, czy tak?	Dobrze grają, prawda?	Dyrektorze, obiecał mi dzisiaj dać dyrektor.	Głupi! Jakże to? Nieboszczyka zdrowie pijesz?	Heleno!	I ja jeszcze muszę czekać?	Jako Salomon!	Jestem pewien, że będzie panu rad.	Jeszcze jedna kwestia W jaki sposób ukryje pan przed wywiadem obcym fakt finansowania Centrali przez Skarb Polski?	Jeżeli się tam do tych Pillen, do matki dostał choć to niewielka siła, zawsze on nas zna lepiej od innych, zła rzecz.	Już oni wiedzą lepiej. Mają takie zaklęcia. Znają taki werset z Psalmów, które należy odmówić czterdzieści razy czterdzieści...	Jędruś mi chciał pokazać naszą nową sypialnię i zanimeście się spakowali, jużeśmy tu przybiegli.	Kiedy?	Kogo?	Malinowski!	Mniemałem, że waszego wodza zwą Appin	Moje dzieci	Niby zdrowszy, bo już próbuje wychodzić.	Nu dobrze; tak co ona wam gadała?	Ot, durna	Przepraszam cię, życie jest psiem	Przyjąłem je później, Nyanatiloka, Trójświatowiedny, gdym poznał tajemnicę trzech światów: materii, formy i ducha...	Rychtyk podobnie i kowal mówił!	Sam dałem dwa talenty!	Skąd to wszystko wiesz?	Tak?... Tem lepiej. Widocznie to te... jakże... halucynacje... he... he... he.. No, dobranoc, doktorze, ograł mnie dziś pan paskudnie, ale zrewanżuję się. Dobranoc.	To dobrze. Mój jesteś. Będziemy odtąd zawsze razem.	To handel bardzo niepewny Dlaczego on wziął się do tego?	Widzi pan podarty papier.	Witam pana...	Więc do szańców! Mało było wczoraj ognia i kul!	Właśnie. Ale...	„Great Eastern” drwi sobie z pory roku Ta burza wyłącznie dla niego. Widzisz pan te chmury przerażające które zakrywają niebo. Podobne są do zwierząt z gieologicznych czasów; niezadługo one się pozjadają.
Przed południem. Od rana była smutna, jakby coś przeczuwała. Pan wie, że ona przede mną zawsze zaręcza, że jest zdrowa, musiała się jednak czuć niedobrze, bo przed samym atakiem siadła przy mnie i prosiła, żeby ją trzymać za rączkę. Wczoraj jeszcze zadawała mi takie dziwne pytania: czy prawda, że jak chore dziecko o co prosi, to mu się nigdy nie odmawia? Ja powiedziałam, że tak, chybaby prosiło o rzeczy niemożliwe do spełnienia. Coś jej chodziło widocznie po główce, bo wieczorem, jak Marynia wpadła na chwilkę, znów zadawała nam podobne pytania. Poszła spać wesoło, ale dziś od rana skarżyła się na duszność. Szczęściem, że posłałam po doktora przed samym atakiem i że zaraz przyszedł.	Panie Bardzo być może, iż to wszystko, co mi pan mówisz, jest najszczerszą prawdą; mimo to nic nie mogę w tej sprawie postanowić pewnego, dopóki nie będę miał w ręce dowodów materialnych.	Och, jaki mi sekretarz!... Ode mnie wydobywa wszystko, co mam pod sercem, a sam droży się. Któż by mógł dać dukata, jeżeli nie pan Solski? Pewnie przyjechał oświadczyć się o panienkę... Chwała Bogu!	Sen mnie tak morzy że aż mi oczy pod wierzch głowy uciekają, a spać nie wolno. Ciekawym, kiedy będzie wolno? Czy strzelają, czy nie strzelają, ty stój pod bronią i kiwaj się od fatygi, jak Żyd na szabasie. Psia służba! Sam nie wiem, co mnie tak rozbiera: czy gorzałka, czy ranna irytacja za ów impet, któreśmy niesłusznie obaj z księdzem Żabkowskim wytrzymać musieli?	Przecie dowiodłam panu fałszu! Poprzestaję tymczasem na tym małym tryumfie i nie nalegam dalej! Czy zadowolony pan z wyroku sądu?	Ja także sądzę z pierwszych wrażeń i prawda, że mnie równie panna Castelli wydaje się mniej powierzchowną, niż pani Osnowska. Wogóle to są ładne i miłe kobiety może ja nie umiem tego określić, bo nie znam dość świata, ale oto, wyszedłszy od nich, miałem takie uczucie, jakbym jechał w wagonie z ogromnie miłemi cudzoziemkami, które bawią się, rozmawiają bardzo sprytnie także. Tak!... i w niej niema nic swojskiego. Z niemi nie ma się uczucia, że się wyrosło z jednego pola, na jednym dżdżu i pod jednem słońcem...	Żal, nie żal, a musisz się zostać. Jak pojedziemy gniazda z drzew wybierać, to i waćpana weźmiemy, ale teraz nie.	Jak długo jego życie potrwać może, gdyby pozostał w tym stanie i żadne dotychczas używane lub przeze mnie znane lekarstwa nie okazały się skuteczne?	Prosty ja pachołek, alem szlachcic i sługa wasz wierny... dajcieże mi jakowy wspominekwspominek (daw.) żniwo, tu przenośnie: wojna, walka. wojennej, a święty Jerzy mi świadkiem, że tam w poprzódku, nie zaś w ociąguw ociągu (daw.)	Wiesz, Jadwigo w tym, co powiedziałaś, jest jedno wyrażenie, które mi dużo światła na całą kwestię rzuca: „póki kto tej próby w życiu swoim nie przyjdzie”. jest symptomatem wykazującym działalność jego organizmu, tętnem, po którym się stan zdrowia lub choroby rozeznaje Dziecinną mi się widzi dłuższa sprzeczka o jej zbawiennych czy tam potępiających wpływach W zasadzie musimy uznać, że miłość najpiękniejszy kwiat życia ludzkiego rozwija; słusznie jest pożądaną jako szczęście, sprawiedliwie cenioną jako szlachetne uczucie Zastosowania mnóstwo przedstawiają wyjątków są inni, którzy nawet w szlachetnych nie mogą się ostać uczuciach bo w naszym światowym chaosie różnie bardzo się dzieje. a w rzeczywistości złe nam już takie głębokie pod nogami wykopało jamy, że choć pień jego stary podetchniemy, to na zrównanie gruntu nie wystarcza i trzeba nieraz w dół rzucić ładne dla pięknego ulubioną dla ukochanej i uczczonej. Praktyka życia od normalnego planu Bożego fatalnie odstąpiła. kiedy się wznoszą kolumny portyków, kiedy rosną ku niebu ostrołuki starych kościołów i sklepienia poważnych bazylik a jednak są chwile historyczne, w których znów chwalimy wspaniałość miasta gorejącego pożogą swych gmachów cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie.”. Okolicznością? przyczyną, celem i skutkiem wartość wszelkiego faktu sądzić trzeba. ale i prawy człowiek bardzo często wyrzec jej się musi.	Więc go pan znasz? To ja raczej powinnam zapytać pana, i któż to taki?	A ja udam się z tobą, panie, jeśli nie masz nic przeciwko	Cierpienie mówiła raz ona trzeba uciec z własnej piersi trzeba myśleć o jakiej osobie, o jakiem zatrudnieniu, o rzeczach jakich na robotę rąk naszych, a nigdy w głąb własnej duszy nie spojrzeć, nigdy się myślą w tajnie własnych uczuć nie zatopić chociaż to nie pociesza i nie koi bólu, przynajmniej rozrywa go i dzieli posłuchaj mojej rady, gdy z władz owych jedną tylko odedrzeć spróbujesz, gdy uwagę tylko odłączyć i skierować zdołasz	Ale dlaczegóż opuszczać mnie, która nie liczę się do świata i zawsze miałam na tyle rozumu, aby go sądzić, tak jak na to zasługuje!	Posiadacz tajemnicy, kapitan gwardii, podaje jej cząstki w dzienniku, który odnajduje jego prawnuk. Potem cisza. Rozwiązania zagadki nie podaje. Dlaczego? Ponieważ pokusa skorzystania z tajemnicy nęka go coraz bardziej i wreszcie jej ulega. Dowód? Jego zamordowanie. Dowód? Znaleziony przy nim wspaniały klejnot, który bez zwątpienia wziął z owego królewskiego skarbu, którego kryjówka, nieznana nikomu, stanowi właśnie tajemnicę Wydrążonej Iglicy. Lupin mi o tym powiedział. Lupin nie kłamał.	A więc się nie dziwię Jedyny mój protektor wyjechał.	Ale nie przyjął też i równowartości swoich udziałów. Oświadczył, że nie wpłacił ani grosza i popełniłby nieuczciwość, biorąc pieniądze cudze, w dodatku hm... śmierdzące.	Być może! być może! odparła pani Starowolska; bywają ludzie w których sercach leżą niezmierne skarby dobroci i uczciwości, uśpione i przysypane grubą warstwą niezdrowych naleciałości życia. Ale przychodzi pora w których okoliczności lub szczęśliwe natchnienia zmiatają ten pył naleciały w ich wnętrze, a to co leży pod spodem odzywa się, ożyje, i popycha ich do myśli i czynów, które lekceważyli wprzódy. Daj Boże aby tak było w wypadku o którym mówimy. Moją Anielkę oczekiwałaby w takim razie świetna, a przynajmniej choć nie sieroca przyszłość.	Czy nie mają żadnej racji?	Czy w trakcie śledztwa nie zmieniło się jego zachowanie?	Do kogo ma pan więc osobiste uprzedzenia?	I gdzież pan sypiał?	Jaki tam Tołstoj! No, więc nie młynarczyka. Dobrze! To pisarczyka prowentowegopisarczyk prowentowy	Jeśli mnie nie posłuchasz, gorzko pożałujesz!	Myślałem że jeszcze nie wiecie nic?	Naszego brata bez dębiny nie przekonasz, to wiadomo. Dobrze jeszcze, że nie wszystkich wysiekł.	Nie dbam o to. Dzikusy nigdy nie napawały mnie strachem.	Nie inaczej To są kotary od łóżka.	Nie powiedziałam tego Uszczypnęła mnie, bo nie zeszłam dość prędko z estrady.	Nie rozbierę więcej, to darmo. Mateusz to by pewnikiem poredził.	Nie wszystko. Opowiedz historycznie.	Nie, Augusto.	Nie; dziękuję. Dobranoc pani.	Niech inni mówią, jakem dokazywał! mnie nie wypada!	Pietrek długo próbował i powiedział mi, że nie można się nauczyć, bo to jest za trudne.	Ślubu z nim nie biorę	Czasem odwiedzają mnie damy Zdarza się, że któraś zostaje u mnie na noc, jeśli nazajutrz nie mam służby. W takim razie podajecie kawę do łóżka, gdy zadzwonię rozumiecie?	Ot ziółko dała panna Aneta cudowne! Bodajto biebrzeniec! Już mu nie w głowie sierść z zwierbluda, co?	Wybacz pan, lecz wątpię, aby mógł przyjąć cię w tej chwili.	że ujrzał, jako człowiek na krzyżu wisi i nie zniósł, aby miłość dla człowieka stała się dlań piekłem i śmiercią wreszcie?	Człowiek umiera ciągle, umiera, choć nie wie. Lepiej jest umierać, wiedząc. Tworzyć samemu swój obraz taki, jaki będzie. Tworzyć to, co zostanie z nas: groźna, żelazna legenda mocy i zniszczenia.	To nie ona otworzyła, jeno wy, panie rajco, wy sami otworzyli.	Wiecie państwo, że ona jest ładna, wygląda bardzo inteligentnie; gdyby nie drobna wada w górnej wardze, byłaby poprostu czarująca. Jeżeli istnieje wicehrabia de Tours, można mu powinszować. Oriano, wiesz kogo mi przypominają te brwi i ta linia czoła? Twoją kuzynkę, Jadzię de Ligne.	Daj mi go Bóg spotkać bo ja osobną mam z nim sprawę.	Ja poślę po policję! My mamy swobodę. Poszanowanie praw obywatelskich.	Jak zawdy, na pierwszym trepie, dłubie wedle swoich kamyczków.	Jabym bawiła się, jak pani Warska.	Jak rażony gromem	Powiem ci jedno: zaręczano mi, że ona mnie ma za kompletnego idiotę.	Ujmujecie to w sposób transcendentalny Słyszałem niedawno, jak Karl Yundt mówił coś bardzo podobnego.	Żebym tam był, pokazałbym wam, jak się gra w tennis.	Co jest? to co jest, to już koniec; spytajcie chyba co było... Marłam, schłam, słabłam, codzień stygło ciało, codzień się zasuwały oczy, a ot, dziś, jutro koniec będzie.	No! no! Mów sobie co chcesz. Dosyć na was spojrzéć, aby poznać urodzonego z Bożéj łaski artystę i męczennika, boć to na jedno wychodzi. A toż przecież corpus delicti!	Ach! mam swoje fantazje! Chcę coś mieć swojego, lubię się patrzeć na złoto... Ostatnia prośba moja do ciebie.	Apeluję do pana rektora, panie profesorze.	Dziękuję panu, z przeproszeniem pańskim. Żegnam panów, życząc im i ich rodzinom opamiętania i skruchy za grzechy.	Mam o was powiedzieć panu Bonerowi?	Złodziej i oszust! Da panu za to na wagonie dziesięć korcykorcy zawołał cicho Stach.	To już więcej niż pół roku I czym żyłeś? Co jadłeś? Co piłeś?	A więc śpieszmy, bo już blisko siedemnasta godzina.	Co mają dokuczać?	Dziękuję, ale ogromny mi żal stracić pana.	Jeżeli jest w mojej mocy	Juści, chciałby się to kto mozolić na darmo!	No, no, zobaczę to. Jutro wieczorem przyjdę mu krew puścić.	O!... tak się panu zdaje.	Panie!	Połóż się na trawie, oddychaj wonią kwiatów, nasłuchuj szmerów traw, rozkoszuj się śpiewem ptaków, pław się w słońcu, a w interwałach myśl o piwie, albo o czarnej Antce	Róbże, co chcesz!	Słuchaj! Założę się o co chcesz, że nietylko możesz dać Miss Remsen rubin równej wartości, ale nawet zwrócić ten sam.	Taj dosyć, bo mnie na ostatku takoż biała znalazła się.	Także powód! I cóż będę robiła? Mam może i dla twej fantazji wstąpić do klasztoru? Śmieszny jesteś!	Utrafię, patrzcie!... At! Do tej czaszki, między rogi... raz, dwa!...	A większość pańskich towarzyszy niedoli pragnie uniknąć zetknięcia się z policją.	A! pani pozwól powiedzieć sobie, iż nieosobliwego masz męża.	Bo muszę chorągwie odprowadzić.	Czy potrzebujesz czego, kuzynie?	Dlaczego... i czego?	Dobrze. Dobrześ zrobił. Byłem bardzo zmęczony. Mój święty też chorował. Podobno wpadł do...	Drzewo szepnął Ochocki.	Et, nic! Uczyniłem comparationemcomparatio (łac.)	Grywać w bilard.	I cóż Luter?	Jankiel ta wie wszystko zaraz, a może i nieco przódzi...	Ne od Lachiw?	Niech was bogowie bronią od takiej ostateczności	Poszedł z tą... rączką, z loży. Widziałeś ją?	Prawda! odnośne świadectwo zapisane jest w księdze rodu starego Joela. Zapamiętaj to, mości starosto.	Przijemni?	Raz słyszałem płacz.	Religia, Pieniądz, Interes, Walka odrzekł Lisola	Samolubstwo ze smutną obojętnością rzekła pani Emilia.	Tak, pani. Winicjusz ma dziś jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.	To niemożliwe!	Widać to	Wybudujecie sobie lepsze.	Z Tysiąca i jednej nocy.	Z jednym Indianinem, który był naszym przewodnikiem po dżungli i z dwoma oficerami.	Za pół godziny muszę się śpieszyć.	Łowczanko
Henryku, mówisz o śledztwie? Co masz przez to na myśli? Czy Sybilla?... Och, Henryku, ja tego nie zniosę! Bądź jednak zwięzły. Powiedz mi wszystko od razu.	Doskonale, wiedziałem z góry, że mam do czynienia z ludźmi inteligentnymi. Nie traćmy wobec tego czasu. Dodaję wam pięć minut na sprawdzenie tego, co wam powiedziałem. Możecie przez ten czas przekonać się, że druty wasze są naprawdę przecięte i że wieś znajduje się w polu obstrzału naszego statku. Dla pewności uprzedzam was, że pierwszy konny posłaniec, czy rowerzysta, który by ukazał się na szosie, dostanie kulą w łeb. A teraz	Masz mi co więcej powiedzieć jeszcze? Gróźb twoich wcale się nie lękam. Kocham syna mojego i póki żywa bronić go będę.	Nie o to chodzi. Czy możesz rozporządzać Ben Joelem lub kilkoma innymi pieskami tegoż samego gatunku?	Oczywiście! Możesz wziąć więcej, nawet wszystkie, jeśli masz na nie miejsce	Tak, to mnie także niepokoi Ropuch, jak wszyscy wiemy, jest bogaty, ale milionerem nie jest. Prowadzi samochód fatalnie, a poza tym zupełnie się nie stosuje do przepisów drogowych. Trup lub bankrut, oto co z niego będzie, wcześniej czy później. Jesteśmy przyjaciółmi Ropucha, Borsuku, czy nie powinniśmy jakoś temu zaradzić?	Tak, ale nie chce mi się wierzyć żeby jego strata bardzo zubożyła don Carlosa Goulda. Jest jeszcze więcej tych bogactw w górach. Po skończeniu pracy w porcie nieraz jeździłem do pewnej dziewczyny w Rincon i słyszałem, jak dudniły wśród ciszy nocnej po rynnach. Od lat bogate głazy staczają się z hukiem gromu, a górnicy powiadają, że w samym sercu gór jest ich aż nadto, by grzmiały tak jeszcze przez długie czasy. A jednak walczyliśmy onegdajonegdaj (daw.) dawna jednostka wagi, licząca 1/32 funta, tj. w różnych miejscach i czasach od 10 g do 50 g.; tu przen.: odrobina. srebra na ziemi, za który można kupić chleba dla głodnych. Ha, ha! Dobrze. Chcę, żeby to było najsłynniejszym i najrozpaczliwszym dziełem mego życia, i wszystko mi jedno, czy jest wiatr czy go nie ma. Małe dzieci podrosną, a dorośli się zestarzeją, nim pamięć o nim zaginie. Powiedziano mi, że monteryści nie mogą dostać srebra bez względu na to, co stanie się z capatazem Nostromem, i powiadam panu, że nie będą go mieli, bo Nostromo uwiązał je sobie u szyi.	A czy było jeszcze co jeść na rzece?	A jak będzie wojna, moi kochani, ręczę wam, że z tego pałacu nic nie zostanie, bo Maciuś przecież nas nie obroni.	A tak, bo nic innego nie ma do roboty Czemuż tam nie został, jeżeli mu było tak dobrze; Bóg wie po co tu wrócił! Raz mu tu­taj za zimno; raz za wiele deszczu! To mu też nieraz i mówię: idź sobie! nikt cię nie trzyma! ja sobie mogę pójść do obowiązku, a dla chłop­ca też znajdę na kawałek chleba.	A to z Madzią Kazio chce ją całować po rękach, a ona nie pozwala...	A więc pan mu tego doradzać nie będzie?	Co tu zawczasu dziękować?! Jak będzie za co, to i dziękować, a nie, to nie dziękować	Co? Aż kole morza? Skądże ona się tam wzięła? Czy kto ze sług ją odratował?	Daj mu cały, ale na miłość Bożą, potrzeba chwycić ten kapitał, waćpan wiesz, nie potrzebuję mówić... Za granicą zachwiany kredyt, potrzeba naprawić... w kraju także pilniejsze, krzyczące należności pozapłacać, choćby procenta... a kassa jest próżna..	Fakt Ale ich długie włosy wydają wtedy inny dźwięk. Ćśś! Ucisz z łaski swojej tego prosiaka! A teraz wszyscy wstrzymajcie oddech, bo chcę nasłuchiwać. Moje zadanie jest niełatwe, a drzwi są okropnie grube! Ćśś! Niech nikt się nie rusza. Zamknijcie oczy i przestańcie oddychać.	Jak to! Chcesz pan zamieszkać w hotelu? To nie byłoby zbyt przyjemne dla pana.	Jakże ty sam pojedziesz? Czemu nigdy nie weźmiesz masztalerzamasztalerz	Katolik jest lecz chłodny, ambicya u niego wyżéj wiary; wpływ jego dłuższy byłby nam, katolicyzmowi, sprawie nawrócenia zgubnym. Nie ma wątpliwości...	Nic ci nie zaszkodzi!	Nie gorzej niż pan zmokłam, a po co? Ot, tak mi się podobało. Już nie rąbią?	Nie przyjmiecie mnie? No, ale przecież przyjęliście mnie na pirata...	Nie wiem ja myślę czasem o szczęściu takim, którego by żadne najprzeciwniejsze wiatry rozwiać nie mogły, i innego	Nie wiem. Nie mam żadnej rodziny	Nie zawołasz strzeż się, milordzie, albowiem znajdziesz się w ręku Boga	Pan nie zna kobiet. Wszystkieśmy jednakie. Chcemy jak najpełniej użyć młodości. A co do męża i dzieci?... Owszem. Bardzo chętnie. Nawet w najgorszą biedę. Ale na to trzeba się zakochać. Albo już znudzić się ostatecznie i zapragnąć spokoju. Albo zbrzydnąć i w ten sposób zapewnić sobie roboczego wołu, któryby tyrał na rodzinę do śmierci. Nic pan nie wie o kobietach.	Pevensey? Czy mówisz o tym Pevenseyu za wzgórzem?	Przyzwijcie go! Albo nie... Sam do niego pójdę.	Rabbi Nochim, dziad rabbi Izaaka, mówił dziadom naszym: „Nie prowadźcie pługów po ziemi wygnania!”	Tak, lecz potem rozlała ją po stole na dowód, że w przyszłości nie będzie już potrzebowała tego środka.	To nie zmienia sprawy. Mimo wszystko Kama pozostaje z nią ciągle w astralnym kontakcie i przez nią może w dalszym ciągu szkodzić Halszce.	Wy byście mnie odbili. Tam musieli być jacyś nasi ludzie, o których raczyliście mi nie powiedzieć.	Łaskawe panie nie mogę powiedzieć, że jestem na niemieckiem kazaniu, bo umiem po niemiecku. Raczcie panie oświecić mię, w jakim języku toczy się rozmowa...	Śmiej się zdrów! Nie są to śmieszne rzeczy.	A coś odpowiedział tym, którzy ci mówili o moim małżeństwie?	A jakby przyjechały robić strajk?	A może Rzędzian nawróci jeszcze do Zbaraża?	A niemieckie uniwersytety?	A pan także z wojny?	A ty kto?	A wiedział przedtem, że Fernand to imię chrzestne mojego ojca, a Mondego to jego nazwisko rodowe?	Aha!...	Ale gdzie tam! Ty to lepiej przyjdź do nas.	Ależ pędził... Dogania go!	Ano, ciężko będzie! Dalibóg, ciężko!	Biedny chłopak! Wierny był jak pies	Biédna to teraz kobiéta, dodał Zaklika, ale jéj resztki więcéj warte niż nasze bogactwa... A słuchajcie panie Treue, jak się tam wprosicie do niéj, to jéj pocichu starego sługę przypomnijcie, bom ja niegdy u niéj sługiwał.	Będzie mi wolno? Proszę, niech mi pani pozwoli! Wiem, że potrafię je nauczyć! Ja je lubię i one mnie lubią!	Co takiego? Co takiego mieć będzie?	Co tam?	Czemuż tedy przychodzicie tu ciągle? Wysiadujecie przez pół dnia, gapiąc się daremnie! Czyż to dobrze marnować tyle czasu, miastmiast	Czołem! Czołem! Jak zdrowie?	Dlaczego mnie pani całuje?	Dobek uciekł! krzyknął Georges.	Eh! cóż znowu... Wokulski za dużo ma rozumu, ażeby dwa razy popełniał to samo głupstwo. Tylko, kochany panie Rzecki, kto z taką babą ma do czynienia, ten musi być przygotowany...	Głogowski!	I im należy się życzliwa opieka...	I słusznie, bo jesteście daleko mniej warci od kobiet.	I ten kawaler powiada, że słyszał to na własne uszy?	Idjotka przecież dzwonki nieczynne.	Jak to! teraz? w tej chwili?	Jeżeli tak...	Kobieta ”upadła”	Matce?	Małżeństwo	Moje dziecko, ja cię proszę, żebyś pojechała.	Musicie być gotowe, że lada dzień skończy.	Mówię panu, kochany panie Nikodemie, dziś jeszcze wypędzę ją z domu.	Nigdy Ach! on taki szlachetny, taki prawy! czyż mógłby kłamać?	No i co?	No to dlaczego się uśmiechasz?	Och, bardzo chętnie, owszem.	Od wuja	Oto patrz pan, do czego doprowadzają baby nawet takich ludzi jak Wokulski! Wiesz pan, dlaczego on rozdrażniony?...	Pan Kajetan...	Panu się śpieszy?	Po czem to poznajesz?	Powariowali, jak Pana Boga kocham.	Prawda, prawda... ale bez co ona poszła do komedjantów?	Propagandę... polską?	Przybliż się.	Przypuszczam, że morderca spełniał akt w stanie na pół przytomnym. Równie dobrze byłby udusił ciebie lub mnie, gdyby którego z nas spotkał wtedy na moście.	Przysłał mnie tu pan Jarosz Spytek, u którego służę, aby mi pan Grygier takie ubranie zrobił, jako inszym jego czaladnikom.	Prędzej, szybciej, Senderl!	Słyszałem coś, piąte przez dziesiąte, że zamieszkaliście na wsi	Tak, moi państwo powiem wam bajeczkę.	Tak, tak wy, mężczyźni, miewacie czasem strasznie brutalne dusze...	Tak, zażądałem książki... odchodzę na inne miejsce.	Tam do diabła Ale co i jak?	Telegram.	To Mormon Elder, p. Hatch, jeden z wielkich kaznodziejów Miasta Świętych. Jaki piękny typ mężczyzny! Przypatrz się pan temu oku dumnemu, tej powierzchowności, z której promienieje godność, jego postawie tak odróżniającej się od postawy Yankesa. P. Hatch wraca z Niemiec i z Anglii, gdzie głosił mormonizm z powodzeniem, gdyż sekta ta liczy w Europie wielką liczbę stronników, którym pozwala zastosowywać się do praw ich kraju.	To lala (gw.)	To znaczy, parę razy mówiliśmy o tym z Morcerfem, ale pani de Morcerf i Albert...	W czem? jak?	Wcale, wcale nic?	Wielki to jest wojennik i aż żal, że przeciw ojczyźnie wraz z innymi powstaje. Razem służyliśmy pod Chocimiem	Właśnie, tego by brakowało.	Żeby cię zaraza sybirska!	Żołnierz, Wojna, Kobieta, Mężczyzna, Przemoc, Gwałt rzekł Wyganowski.	Żądasz zatem jeszcze mego szacunku i podzięki?
Ojcze Léger, czy chcesz odstąpić panu swoje miejsce, pojazd będzie równomierniej obciążony.	Ze słyszenia. Czy nie zdarzyło się panu nigdy słyszeć o sobie wiadomości, powtarzanych przez ludzi, których pan w życiu nie widział?	A czy zgadniesz: co on może zrobić dla ludu egipskiego?	Ależ, panie gdzież pańska przygoda? czyś pan mówił z hrabiną? Możeś pan ją zapytał, czy nie chciałaby uczyć się prawa?	Czemu Zosia nie przyszła? Tak ją lubię, tak bym chciała, żebyśmy naprawdę były w przyjaźni.	Dzień tak piękny, chciałbym wyjść, a tymczasem pan de Bergerac nie przybywa, aby mnie zwolnić od roboty.	Nie znajdziem i na gościńcu. Patrzałem ja dobrze, czy na których saniach nie było jakowych łubówłuby kobieta. przyodziewków. Nie było nic. Panna ostała w Spychowie.	No... tak!	Oto go macie! Mój syn wziął po matce nie tylko oczy, ale i te swoje dziwactwa. Tak właśnie ona nazywała te dziwy!	Pewno, że lepsze. Zwłaszcza, że przez cały czas masz pod ręką dom, cyrk, i tak dalej.	Stryjciu Antoni ja tak proszę, tak bardzo proszę...	Tak	Tak!	Tak! znajomego Cóż on tu robi?	Tak.	W takim razie, Błażeju, czemuś jeździł co tydzień na obiad do Chantilly? Książę d’Aumale był zupełnie tak samo wnukiem członka trybunału rewolucyjnego, z tą różnicą, że Carnot był zacny człowiek, a Filip Egalité obrzydliwa kanalia.	Z dobrego serca. A juści, pewnikiem chce zrobić na złość matce, dyć się żrą ze sobą kiej te psy. Torba zapowietrzona, nie potrzebuję jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję ci taką chałupę, że i okno będzie, i komin, i wszyćko, co ino potrza. Obaczysz, że jak ament w pacierzujak ament w pacierzu (gw.) za trzy tygodnie. stanie gotowa, żebym se miał kulasykulas (gw.)	Za dwa dni podejmuję się wyrobić dla ciebie pozwolenie opuszczenia Ancjum na tak długo, jak zechcesz, Poppea jakaś spokojniejsza i, o ile wiem, nic od niej nie grozi ni tobie, ni Ligii.	A chciałbyś?...	A co do innych zleceń?	A ja mam zataić? duszę gubić? tobie dać szaleć, abyś się do reszty rozwydrzył A! niedoczekanie twe! Miałem ja litość nad tobą, dosyć, nadto... Czas cię w żelazne kleszcze wziąć!	A teraz idź do najbliższego skrybentaskrybent	A! przez usta pana mówi pobłażliwość tych, którzy w pokoju z sumieniem swojém żyją, podczas gdy ja, jestem surowy, jak człowiek mający wiele, wiele plam do zatarcia we własném życiu.	A..? Tu nie śmiejąc wyrzec o co mu chodziło, Aron wydobył ręce i w dłoni pokazał, jakby liczył.	Ach! Gdyby wasza wielmożność sobie życzył, mógłby sobie naprawdę nieźle zapolować	Ach! łotry otwierajcie, bo wam jutro łby potłukę.	Aj!... Może to sobie stać przez tysiąc lat i nie zaczepię go... Za pozwoleniem waszej czci: co to za folwark widać tam?...	Albo po chińsku	Ale to nie zobowiązuje. Jesteś wolny ty i jestem wolna ja.	Ależ dlaczego, dlaczego nie?!	Aš žinau ir gerai pamenu kad kada aš buvau mažas, tai mane nešiotėnešiotė	Bardzo mi przykro, ale w takim razie nie mogę skorzystać dla mojego pisma z dalszych wyjaśnień i rewelacji.	Biedna Emilka!	Bo widzisz... Byłoby wysoce niepedagogicznie ustąpić pod presją groźby. Z drugiej jednak strony musimy wziąć pod uwagę jego wiek. Jeżeli dotychczas nie zdołaliśmy go wychować, to i dalsza pedagogika nie pomoże nic.	Byłeś dziś u Pławickich?	Bóg ci zapłać. Powiadaj, jako było?	Chamy albo mechesy	Ciężka to rzecz Godzinę biegałem po rozmaitych korytarzach i salach, jak mysz, którą kot goni. I przyznam ci się, że nie tylko nie rozumiem tej drogi, ale nawet nie wybrałbym się na nią sam. Śmierć na słońcu może być wesołą; ale śmierć w tych norach, gdzie kret zabłąkałby się... brr!...	Co też to waszmość?	Cóż bo ty dziś pleciesz! co pleciesz! kiwając głową z oburzeniem przerwała staruszka.	Dlaczego ty nie staniesz wraz z nimi w szeregu, Willy?	Do wszystkich należy!... drogo wy za niego zapłacicie!	Dobrzyż do bitwy?	Dość mizernie to wygląda ostatnio.	Dzieci pani pisarzowej przewinął i obtarł, to się ździebkoździebko (gw.)	Dziękuję uprzejmie szanownemu panu, ale nie spieszy mi się.	E! odparł Władysław. Co ja chcę, co kto chce, co ojciec żądał, nie znaczy tu wiele. Pomyślcieno Petrek, nie o sierotach a o ziemi téj sierocéj, którą nieboszczyk jak placek dla głodnych pokrajał. I nie on ją sam dzielił, ale wdowa uprosiła Biskupów, a ci jéj pomagali, aby im rządzić łacniéj było samym i panować. Nie my tu już książętami ani oni; i sprawa to nie króla nieboszczyka ale ich.	Gdzie ruszą z Połonnego? Nie wiadomo?	Hennicke... spodziewam się, że my z sobą zawsze.	Hrabio, rzekł, słówko	I niech pan powie jeżeli nawet Ludwik, to pan Rohityn jest dla mnie nieodpowiedni...	Idąc za radą naszych mistrzów Lewatywiarzy, w epoce, w której ma zwyczaj tu przybywać, umieściliśmy w młynach mnóstwo kur i kogutów. Za pierwszym razem, kiedy je połknął, o mało że nie umarł. Bowiem śpiewały mu we wnętrznościach i fruwały po żołądku, z czego popadł w lipothymię, ucisk serca i konwulsje gwałtowne i niebezpieczne, jak gdyby jakiś wąż wlazł mu przez usta do żołądka.	Jak to odłożyć? Na co? Znajdziemy innego drużbę.	Jakto... w wypadku?	Miałam się ciebie spytać Ten dziwak, ta zagadka, ten któś niby artysta, jak ci się zdaje, kto to może być? Wszystkich nas intryguje, a ty go bliżéj znasz... Wczoraj u księżny...	Może pan dobrodziej ma jakie kosztowności?... Pierścionków, zygarków, branzeletów?... Jak zdrowia pragnę, ja rzetelnie zapłacę, bo to dla mojej córki...	Muszę, skoro pan prawi im impertynencje.	Na żadne draństwo nie pójdę z tobą, choć wcale nie wątpię, że zachowujesz ideologię magnatów kupieckich i że prawowiernym kompanem jesteś zaszczytnie znanych i zasłużonych prima-nababów. Wszystko, co mówisz, w niczym mnie jeszcze nie przekonało, że zmysł kosmiczny obudzić zdołałeś u kogokolwiek, że okupiłeś matactwa twoje jakiejś nowej ery, twórczej, historycznej, udaną szczepionką.	Najzupełniej.	Nic nie chcę, moja pani, bo z tobą to na jedno wychodzi...	Nie chcę, by pan mnie źle zrozumiał. Przyszłam do pana, by mu wyjaśnić pewne rzeczy.	Nie jestem kompromitujący dla dam	Nie wiem co uczynię z sobą, rzecz to obojętna teraz... Wszędzie gdzie będę, poniosę z sobą dolę moją... mój Honory, niechże jej nie obciążają zgryzoty... i wstyd samej siebie, niech zostanę godną mojego dobrego ojca i tego ideału, jaki sobie dla Laury wymarzyłam w młodości...	Nikt tu od pani pieniędzy nie chce, a jeżeli czego chce, to właśnie oddać!	No, więc masz pan, panie Murek, tę forsę tu?	No.	O! Bardzo mnie się podobają.	O! tu chodzi o fakt naukowy	Od dnia wczorajszego.	Ominiemy ją w odległości dwudziestu sążni.	Pan rotmistrz przyjedzie dopiero o czwartej	Po coś go brał	Postaw im waszmość kufę...	Pragmatyczny! On śmie używać wobec mnie takich wyrazów. Z pewnością nie wiesz nawet, co to jest.	Se... co? Cóż to znaczy?	Skądeście uciekli?	Sumišimas Lengvai pasakyti! Patėmyjęs savo klaidą aš šiandien bėgu, kaip sakai padaryti, bet girdžiu jau policija erža su Keidošių lauke, ties šioželkašioželka (brus.) „Tai pakišta Škeredelninkučio, ne kitaip”	Taki człowiek przy piecach martenowskich, przy walcach, przy drucie zarabia dziennie parę rubli. I jakże to żyje, co robi z tymi pieniędzmi?	Teraz zwykłe komisowe za kupno, a później porozumiemy się.	To jest dama, która uchodziła za bardzo zakochaną w Karolu	To jest mieszkanie świętej pamięci ojca pana dyrektora?	To znaczy sześć i trochę drobnych nie dam oszukać mojego księżyka.	Tym razem tylko z Kadyksu.	Uważam, że nie zerwałeś stosunków z rodziną!	W Raszkowie? Toż my Raszków znamy. Stamtąd my Halszkę Skrzetuską wywozili, z onego waładynieckiego jaru, pamiętasz, Michale? Pamiętasz, jakom owo monstrummonstrum (łac.) obrona. stanie aż w Raszkowie, tedy jeśli się Krym ruszy albo cała potencja turecka, to oni tam wprędce wiedzieć będą i wcześnie do Chreptiowa znać dadzą, zatem i nieprzezpieczeństwa wielkiego nie ma, bo Chreptiów nie może być nagle ubieżon. Dalibóg, nie wiem, dlaczego by Baśka nie miała tam z tobą zamieszkać? Szczerze to mówię, a przecie wiesz, że wolałbym sam starym łbem nałożyć, niźli ją na jakowyś szwank wystawić. Bierz ją! Będzie wam obojgu na zdrowie. Baśka jeno musi przyrzec, że w razie wielkiej wojny pozwoli się bez oporu choćby do Warszawy odesłać, bo wówczas nastaną pochody okrutne, bitwy zawzięte, oblężenia taborów, może i głody, jako pod Zbarażem, a w takich potrzebach mężowi trudno głowę ochronić, a cóż dopiero niewieście.	W takim razie czym jest to, co się odzywa zza krzaków u Boulterów?	Waćpan mi dajesz nauki?	Weźmiecie mnie z sobą?	Więc słowo zagadki i synteza wszystkich sprzeczności byłyby po za życiem naszém?	Wody!	Wojsko?	Za pozwoleniem, rzekł Dobek: o tem staraniu oficjalnie mowy nie było!	Zadławić tę gadzinę!	Zdaje mi się, panie Ochocki że prędzej zostaniesz naszym Kopernikiem, aniżeli nauczysz się ostrożności! Jak mogłeś wobec Izabeli nazwać tego pana poliszynelem?...	Zielony promień!	Zobaczymy	Żeby kasztelan, jako opiekun, dał pozwolenie Salomei Bobrownickiej do przybrania sobie właściwego otoczenia i wyruszenia na Żmudź w celu szerzenia i wszczepiania wiary świętej, a tym sposobem przygotowania jeszcze więcej umysłów do połączenia się zupełnego z Polską.	Żonę i to jaką jeszcze! Kolor trwały, cena od dwudziestu pięciu do czterdziestu, deseń w kraty, według najświeższej mody, daje się prać, nosi się doskonale, pół niciana, pół bawełniana, pół wełniana, leczy od bólu zębów i innych chorób uznanych przez Akademię Medyczną! Wyborna przy tym dla dzieci i jeszcze skuteczniejsza od bólu głowy, od zbytku soków jako też od cierpień przełyku, oczu i uszu zawołał ochrypłym głosem	Żyd	„Do czego on zmierza?”
A... to znów co za magiczne koło i trójkąty po podłodze? Kto się ośmiela błazeństwa jakoweś wyprawiać? Mości Rylski... dochodziły mnie słuchy o zakazanych praktykach waszmości, nie chciałem dawać wiary, lecz gdy mi prawda sama przed oczy staje, rozkazuję, odpowiedzcie, co to wszystko ma znaczyć?	No z tym parlamentem i ze speakerem. Sam pan opowiadał, że Anglicy są tacy wysportowani, a tu nagle takiego głupstwa zrobić nie potrafią! Chociaż... może dorosłym jest trudniej... Mnie się na przykład zdaje, że pan by też nie potrafił!	Nie. To są raczej kłopoty natury moralnej. Mam wrażenie, że wdał się w jakiś romans czy też zaręczył się z kimś, kto przysparza mu wiele zmartwień.	Jezu miły! Wesele ci już w głowie! Wesele! małoś pierwsze opłakał? Ano mi zaraz powiesz: trzeba matki dziecku! Parobczak gdy się chce żenić, nigdy dla czego innego, tylko że mu niema komu bielizny uprać, a wdowiec nie dla siebie ino dla małych dzieci! Co ci to w głowie?	Nieszczęście było istotnie, ale nie takie, jak przypuszczasz. Przed dwunastu laty Rozalia miała narzeczonego, który na krótko przed dniem na ślub naznaczonym prawie nagle umarł. Była po nim w rozpaczy i, chociaż zdarzyły się jej potem partye odpowiednie, za mąż iść nie chciała.	Przecie on jest z Zadnieprza i Zadnieprzańcom przywodzi jakże się to stało, ojcze, że on teraz z południa od strony KamieńcaKamieniec Podolski	Dajcież mi się staremu choć popatrzeć dłużej na nią, odezwałem się. Baba rozśmiała się, ramionami ruszając.	Gdzieście się bili?	Hm, to się niby ma znaczyć, żebym ja wam dał te pięćset rubli?	Mój ojcze, żenię się, przychodzę prosić...	No, mości panie no, mości panie, myślę, że waćpana doszła jakowaś wieść o tym. Więc waćpan parasz się muzyką, jak ludzie powiadają? Jesteś po trosze i kobziarzem?	Tak. Uczę się tworzenia potęgi.	Trzeba by się wszystkiego wyrzec, wszystkiego zaniechać, własną robotę własnymi poszarpać rękoma...	Więc zejdźmy się gdzie. Kiedy pan jesteś w domu?	Zbliż się, mój synu Czekałem na ciebie. Niewiele czasu mi zostało, muszę się śpieszyć, a mam ci do powiedzenia rzeczy niezmiernie ważne. Niektóre trzeba będzie zapisać, aby natychmiast podać je do wiadomości publicznej. Gdzie jesteś?	Zgadza się.	Zjawiłeś się znienacka jak wyrzut sumienia.	Zrobiłem, co się dało. Szpiega własnej jego żony.	Ja więcej w tę twoją niedorzeczną sprawę rąk nie umoczę Nie dokażesz tu nic, a ja się mojej pani narażać nie myślę.	Niech się panie nie trudzą. Na karnawale nie była i on jej wcale nie zna.	Ależ wszelką radę przyjmę z wdzięcznością; nie mam przecież nikogo, nie wiem, jak się obrócić i do kogo... Pomóż mi pani, proszę o to serdecznie!...	Oj, Bożeż mój święty, ta nawet gadać nie warto... dwa snopki słomy, dwa prześcieradła, foremne kukły uzwijać, głowy z bądź czego dorobić, derką przykryć, taj niech sobie leżą. Ani Ambrożemu do myśli nie przyjdzie przypatrować się, który paź żywy, a który słomiany.	Pieniądz, Praca, Kondycja ludzka, Własność, Bogactwo, Pozycja społeczna nie poświęcę przyjemności pełnego człowieczego życia, nie wyrzeknę się patrzenia na słońce, spacerów po powietrzu, swobodnego oddychania, myślenia nad trochę większymi rzeczami niż miliardy, kochania itd. itd.	O, Janka! No Janka Andrews wróciła znowu w zeszłym tygodniu do domu i ma wyjść za jakiegoś milionera z Winnipeg. Możesz być pewna, że matka jej nie traciła czasu, aby o tym wszystkim opowiedzieć.	Ach, ty małpo jedna! Zjem cię czy co? (Słychać było głos mówiący do kogoś stojącego w pobliżu: „Weź, Franek, drugą słuchawkę, to zobaczysz, co to za małpa ten ordynans 11 kompanii”). Halo, śpisz czy co? Odpowiadaj, gdy kolega pyta. Więc ty naprawdę o niczym nie wiesz? Nie udawaj i nie wypieraj się. Czy wasz rechnungsfeldfebel nie mówił nic o fasowaniu konserw? Nie mówiłeś z nim o takich rzeczach? Ach, ty ofermo! Więc cię to nic nie obchodzi? (Słychać śmiech). W ciemię cię widać mocno bili. Jeśli dowiesz się czego ciekawego, to zatelefonuj do nas do 12 kompanii marszowej. Mamusin synek z ciebie i fujara. Skąd jesteś?	Może tak i bywa gdzie indziej... za co inszego... ale Antka nie tknęli	Nakłoń uszy swoje, władco, i wysłuchaj skargi Dziś z rana kapłan-urzędnik, który z twego rozkazu przyszedł namaścić włosy moje, powiedział mi, ażebym idąc do ciebie zostawił sandały w przysionku. Tymczasem wiadomo jest nie tylko w Górnym i Dolnym Egipcie, ale u HetytówHetyci kraina we wschodniej Afryce, na południowy wschód od Egiptu, skąd Egipcjanie sprowadzali drogą morską aromatyczne żywice, złoto, heban, kość słoniową, skóry żyraf, lampartów oraz dzikie zwierzęta. Najprawdopodobniej na wybrzeżu dzisiejszej Erytrei., że dwadzieścia lat temu dałeś mi prawo stawania przed tobą w sandałach.	Czy macie czasami takie poczucie, że wszystko jest nie to? Że takie jest jak jest, a jednak nie to I wszechwiedzącymi orzechowymi oczami zajrzał Zypciowi pod sam psychiczny szpik. „Dusza schizotimika w tiele cikłotimika”	A czemuś tak nie zrobił?	A jeżeli te cztery dni miną, a oni nie przybędą?	A te znaki tu, na obwodzie koła?	A za dwieście bywała ładna świeca.	Ale przynajmniej księżna Oriana jest niewątpliwie inteligentna.	Ależ co znowu! Przecie potrafię zapanować nad sobą. Zresztą najlepiej będzie, gdy zaraz odjadę.	Automobil jest mój!	Ba! lubię tylko familijne instrumenty... a po drugie, jak mi zbraknie benzyny, to przecież deseczka, choćby z kanapy, nic nie pomoże.	Bo już było za późno.	I on tobie mówił, że panna pod Raszkowem?	Ja ich nie oskarżam, lecz sąd pozostawiam Waszej Królewskiej Mości, bo po cóż aż pięciu ludzi zbrojnych przybyło w miejsce tak ustronne, jak okolice klasztoru Karmelitów bosych?...	Ja także jestem bardzo biedny mój pan i Paweł mają także co najmniej tysiąc lat; prawie nigdy nie wychodzę z domu, ino czasem do ojca Szymona.	Jesteś śmieszny. To, o czym mówisz, jest właśnie źródłem artystycznej twórczości, tak mówi Ziezio Smorski.	Może sobie pan Sinclaire śmiało na to pozwolić! Tej stawki nie wygram!	My nie naciągamy oto nasza konstytucja.	Na imię jej Emilka i niewielka! Ale za to twarzyczka! Kobiety zjadłyby ją w kaszy, gdyby mogły.	Niby nie widziałaś	Nie mogę mówić o takich drobiazgach.	Nie zapomnimy, nie zapomnimy! Chce pan, żebyśmy odmawiały nowennę na pańską intencyę?	Nie.	Niech pan o tym więcej nie mówi! Cóż u licha podsunęło panu ten pomysł?	No tak, pytam, czy podczas mojej choroby często tu bywał?	No, to możecie iść. Nie zatrzymujemy.	O nie! Panna Rottenmeier zabroniła mi płakać.	Stryj pana Józefa nie żyje	A czy to pewny człowiek.	A książę wojewoda wileński w Tykocinie oblężon?	A niech ci tam mój Janek pomoże	Ach, co mnie to wszystko obchodzi! Chodźcie ze mną, dzielny kolego Paliwodo, i wy, nieustraszony kolego Bałaguło. Odsłonię wam tajemnicę, która w zdumienie wprawi wasze dusze!	Bardzo mi przyjemnie	Byłem ci i ja we Francji, mości panie	Co tam wasz Józik!	Co z drugiej strony?	Czy z tych samych Guermantów, co mają zamek w pobliżu Combray i jakoby pochodzą od Genowefy Brabanckiej?	Cóżeś pan robił w Wiłkomierzu?	Dlaczego?	Dobrze! Już niosę kawę.	Długo waćpan myślisz zabawić w Warszawie?	Długo! Pan chyba żartuje! Jadę z Rudowy. Posłaniec wyrwał mnie już z wagonu. Spieszyłem, jak mogłem, ale w taką zamieć niepodobieństwo. Piekielny czas!	Huragan szaleje na Haiti	Ja sobie już sam znalazłem.	Ja!	Jak chcesz.	Jakie to dziecko dowcipnedowcipny zawołała Peggotty. ciągnęła ciszej	Królu miłościwy! Czyż zapomniałeś, że dziś wieczór, skoro pierwsza zabłyśnie gwiazda, zasiądą ludzie do wieczerzy wigilijnej?	Kto?... z kim?...	Kłamiesz, dobrze wiesz, że przyjdziesz, bo też tego chcesz. Chcesz?	Mówiła pani przed chwilą, pani margrabino, o kapeluszu pana Molé; dojdziemy niebawem do tego, co Arystoteles w rozdziale o kapeluszach...	Niech siedzą, jeśli taka wola waszej królewskiej mości.	No, ale bądź zdrowa!...	No, to chodź!	O czym pani tak rozmyśla?	Opuść ją i pozostaw jej losowi. Niech sama jedzie tam, dokąd teraz zdążacie oboje.	Panno Lusiu! Ja pokochałem wszystko, co w ten najpiękniejszy wieczór było przy pani. Pokochałem tę poduszeczkę, na której spoczywała pani główka, tę kołderkę, która otulała panią, to łóżeczko! Wszystko!	Posłusznie melduję, że mam reumatyzm, ale najjaśniejszemu panu będę służył do ostatniej kropli krwi Mam obrzękłe kolana.	Pół flaszki?	Ratunku!	Rodzone dwie dłonie, siostrzyne... a dole, a dole! Gdzie jednej do drugiej!..	Szkoda, was tak mało; trzeba było jeszcze z dziesięć osób sprowadzić	Tak powiedziała?	Tak! W CavalleriiCavalleria, właśc. Cavalleria rusticana	Tak, ale to tylko	Teraz ty, bracie duchowy, powiedz mi swoje doczesne zwanie i kędy obrałeś sobie siedlisko, abym mógł przybywać niekiedy w progi twoje i zasilać cię owocami swojego ducha.	Toni, jego z tych samych powodów boli krzyż, co ciebie	Trwały w niezmiennej cywilizacji przez długie wieki, przez dziesiątki wieków.	W kieszeni.	Wasza świątobliwość raczył zapomnieć, że kapłani wspierają dziesiątki tysięcy ubogich, leczą tyluż chorych i utrzymują kilkanaście pułków na koszt świątyń.	Wypić bym wypiła, ino że to wdowiec, a staremu prędzej z brzega do Abramka na piwo, to potem co?... Dzieci macochę wyżeną i...	Zgubisz nas	Zupełnie pewien, wielmożny panie.	Żebyś wiedział.	Żono ma wieczna, odkręć śruby zardzewiałe. Oto ręce pragnące uścisku...
Tak. Mieszka w pawilonie, w parku, z sanitariuszem. Nie widuje go pan dlatego, że lekarze zalecili mu jak najrzadsze obcowanie z ludźmi, gdyż to pogarsza jego stan. Ale czy ja wiem, może ujrzenie pana, kolegi z dawnych lat, nie zaszkodziłoby mu. Czy lubiliście się wzajemnie?	Marjo! ty zawcześnie mniszką siebie i mnie chcesz zrobić w dodatku. Cóż tak złego, rozmowa! obojętna!	Przepraszam cię, ale tak jestem ciekawy!	Tak	Tak jest, bardzo byśmy chcieli to wiedzieć	Tak, dlaczego mi odmawiasz?	Tak.	Pomyślą, że ją tak król stroi	Prawda Elżbietko, mówiłam to i sądzę, że tak jest, bo choć musimy pracować, obmyślamy sobie też rozrywki i stanowimy wesołą kupkę, jakby się wyraziła Ludka.	Kto sam uczciwy, ten uwierzy, zły i w kościele brudu się dopatrzy. Ale na złych nie ma co zważać. Ot, było, minęło, przeszło. Widzi pani do sadownika idę po truskawki. Nie pójdzie pani ze mną? Dobre truskawki, takie wielkie. A słodkie.	O, to jest rzecz bardzo ciekawa Wyobraź sobie wielką gromadę pszczół zbitych w jedną masę; z daleka wygląda to jak czarny worek wiszący na gałęzi, szerszy u góry, a węższy u dołu, albo jak duże winne grono. Pszczoły trzymają się jedna drugiej nóżkami. Moje towarzyszki uczepiły się innych, każda podała mi dwie nóżki, przykazując trzymać się ich mocno i nie puszczać. Tak wisiałyśmy z godzinę. Już mnie zaczęło boleć całe ciało od niewygodnego położenia, gdy przyszedł jakiś człowiek w płóciennym ubraniu i w gęstej drucianej masce okrywającej mu twarz i głowę, a w ręku trzymał plecioną kobiałkę. Człowiek ten zaczął kropić nas wodą, a potem mocno trząść gałęzią, do której rój był przyczepiony, i po chwili spadłyśmy w tę kobiałkę, a on nas zaraz nakrył płótnem i zawiązał. Przelękniona panującą wśród nas ciemnością i hałasem, zaczęłam się pytać moich towarzyszek, co to znaczy i co z nami dalej będzie; ale one uspokoiły mnie, mówiąc, że nie potrzebuję obawiać się żadnego niebezpieczeństwa i że odbywają się właśnie przenosiny królowej matki wraz z całym jej dworem do nowego królestwa.	Myślałem i jeszcze myślę, że z tych psubrackich pazurów nie wyrwiemy jej żywej, ale wszystko w boskich rękach. Trzeba mi gadać od początku. Przyjechaliśmy do Szczytna tu: ufać.... W widzeniu się z księdzem nie było też przeszkód i gadaliśmy przez dwie noce	Nie wiedziałbym co asindźce odpowiedzieć, śmiejąc się rzekł stary, bo takiego rycerza jak wy nie myślę, żeby kto do posłuszeństwa nakłonił i prowadzić go potrafił.	Nie wiem, co ma ten fakir do tego chłopca, który jest zapewne ofiarą jego oszustwa albo jego wspólnikiem Nie możemy pozwolić, by chłopak, Anglik z rodu... przypuściwszy, że jest on synem masona, to im prędzej odda się go do ochronki masońskiej, tym lepiej dla niego.	Mój synku, to się nie godzi! Wyrzekłeś się nas? Co? Ho, ho, ho! To brzydko! Tego ciebie na chrzcie nie nauczyłem!	Niech giermek siada za siodło a rycerz niech będzie pewny, że Malambrun od wszelkich przygód w drodze ich osłoni, i że jedynie miecza jego obawiać się powinien. Zresztą, tylko zakręcić kołek na czole konia, a on zaniesie sam w miejsce, na którym olbrzym oczekuje. Ażeby zaś chmury powietrza i długość podróży nie odurzyły jeźdźców, niech odprawią podróż z zawiązanymi oczami, a gdy koń zarży, będzie to znakiem, że stanęli na miejscu. To rzekłszy, zniknęli. Doloryda, spoglądając na konia, ze łzami radości rzecze:	O, jakiś pyszny, Wejdawutas! A pamiętasz, przed rokiem, te okropne otchłanie, troski, męki? Pokonałeś wszystko! Było ich legion, wrogów, a ty jeden, bohaterze! Teraz tobie czas spocząć i być szczęśliwym. Wyrosłeś, jak twój Dewajtis, na przykład całym pokoleniom. Już ci teraz nic nie brak.	Ale ręce macie i męztwa wam nie brak więcej nie potrzeba. W pole iść, na to żołnierz, a w zamku się bronić nawet baby potrafiłyby, gdyby serce miały.	Trudno tego wymagać Perspektywa zmiany, rozstania się z wujem, zawsze to coś. Śmierć Barkisa nie będzie wprawdzie przeszkodą, ale zwłoką, a nie ma to, widzisz pan, nic gorszego nad niepewność.	Litość budzi we mnie istota, która załamuje ręce, wyrywa sobie włosy, wydaje krzyki, ponieważ wiem z doświadczenia, iż nie czyni się tego bez bólu; ale co się tyczy cierpień właściwych kobiecie rodzącej nie lituję się ich: nie wiem, co to jest, Bogu dzięki! Ale, aby wrócić do niedoli, którą znamy obaj, do historii mego kolana, które stało się pańskim wskutek pańskiego upadku...	I słusznie mówią jeśli tylko piękność pani nie odbiera jej pierwszeństwa, ale piękne damy, nie traćcie darmo czasu na zatrzymywanie mnie, bo obowiązki wyraźne mojego zawodu nie pozwalają mi nigdzie kosztować odpoczynku.	A nie boisz się czarnej nocy?	Nasza Katia nie żyje...	Nie. Zobaczymy ich dopiero o północy. Uważałeś, że zapowiada się burza?	Wiedźcie mnie jako się wam podoba; spocznę gdziekolwiek, droga nas nie znużyła i gotowiśmy do pracy.	Wszystko na to wskazuje, kapitanie Nie czujesz tego mdłego zapachu, który unosi się nad wodą?	A pan nie pomagasz mu w tej pracy?	A ty, Prokop, Boga nie wzywaj bo wszyscy gadają, że twoje nieszczęście z dziećmi to przez karę bożą za krzywdę twego brata...	Bo takie życie jest dla mnie torturą! Czyż tego nie widzisz, czy nie odczuwasz, Ew!	Czterdzieści Jest tam sklep tytoniowy i jednocześnie kolektura loterji Kopelowicza. Wejdziecie i zapytacie: A który pański numer?... Musicie odpowiedzieć:	Mieciek, ale ty o mnie źle nie myślisz?	Ned Land myśli wręcz przeciwnie niż ja Jest to umysł pozytywny i żołądek wymagający. Patrzeć na ryby i jeść ciągle same ryby to za mało dla niego. Brak wina, chleba, mięsa nie do smaku godnemu Saksonowi nawykłemu do befsztyków, którego whisky i jałowcówka, w miarę użyte, wcale nie straszą.	Niceśmy nie słyszeli	Nie	Nie czyń tego	Nie ma tu miejsca na żadne przeprosiny. Proszę opuścić mój gabinet. Natychmiast.	Nie może być Teraz, gdyśmy Chmielnickiego za buntownika ogłosili i cenę nałożyli na jego głowę, i buławę nad Zaporożem Zabuskiemu oddali, nie przystoi naszej powadze wchodzić z Chmielnickim w rokowania.	Nie, nie trzeba! Obiad prędko?	Nie; stangret, Baptysta i Ali, to wystarczy.	No i cóż ci trzeba? Nie tacy z nich durnie, za jakicheśmy ich braliza jakicheśmy ich brali	No to przynieście z domu pieniądze i wtedy przyjdźcie, to wam pokażę. I gromadami proszę nie przychodzić. I proszę nogi wycierać, bo mi cały sklep błocicie. I drzwi zamykać.	No, nie.	O, zapisany jest ciągle w naszym domu, ponieważ nie chciałby robić władzom subiekcji	Palatyn i Biskup, i wszyscy proszą was, miłościwy panie, o pośpiech. Czas nagli, nie, to ino patrzéć jak buchnie.	Paniczek to nawet nie wie, że nam gniadą ukradli!	U nas wara komu postać mój stary ludzi nie lubi.	Mój drogi, my jesteśmy dorośli, silni i zaradni mężczyźni, a pomyśl, co by się z nami stało, gdybyśmy się znaleźli tu tylko we dwóch, nawet z bronią, ale bez zapasów i bez ludzi...	Zastaniesz zastaniesz ojca jej złamanego wiekiem, białowłosego starca, odrodzonego jednak pod wieloma względami. Nie mierzy on już jak dawniej ludzkich smutków, radości, potrzeb jedną wyłącznie miarą. Wierz mi, dziecko, niemało szarpać się z sobą i życiem potrzeba, zanim się ta ciasna nasza rozszerzy miara.	To się jeszcze ciągnie od Pokolenia Rozłamu Wszystko, co tu widzisz, to następstwo Pokolenia Rozłamu, pokolenia wieży Babel: chaos, tumult wypełniony złodziejstwem, grabieżą i rozbojem.	Widzicież wy, moi ludzie... A i miałbym ja sumienie! Przecie ja tu mam koło dłoni taką dziureczkę. Jak mi się jeść zachce, to se tylko ssać pocznę godzinę czasu	Zatem to jest to, co się nazywa uroczystość, wielkie światowe wydarzenie sezonu.	Ławę? Po co?	Boże mój! Skąd ci się to wzięło?	Co przez to rozumiesz, wujku Wilhelmie?	Co to jest?	Co? Ksiądz Gratry? A! to co innego. Mój kochany, nieoceniony ksiądz Gratry! Jeżeli on co podobnego twierdzi... Ale czekaj pan... Zaczynam sobie przypominać, że kiedyś w jego książkach spotkałam...	Czego? Moja mama wie, że ja zawsze się muszę w kimś podkochiwać.	Dyć juści, on ci Bartłomiej Kozioł, dopraszam się łaski prześwietnego sądu!	Może właśnie ojciec chce tego...	Młody. Pewnie, że młody.	Obacz, jak się to rządzisz! Do Spychowa trzeba go odesłać, ale niekoniecznie mamy wszyscy jechać, bo z nim może jeden wóz pójść.	Tego było mi potrzeba! Trzeba natychmiast ogłosić ludowi, że arcykapłani zdradzili państwo...	A pleciesz, Matysku, pleciesz!	Ach, więc chodziło ci o pieniądze!	Bernajoux, do usług.	Blondet, Blondet, czemu my jesteśmy tacy biedni?	Bo jestem w ostatniej nędzy.	Bóg patrzy w duszę moją!	Chorzy, kalecy, zwierzęta, nawet przestępcy znajdują przytułek i odpowiednie warunki bytu. Z jakiejże racji dusza wyjątkowo szlachetna ma być pozbawiona tych praw?...	Czego mama chce?	Czy jeno masz waćpan eksperiencjęeksperiencja (z łac.) spytał Wołodyjowski.	Czy masz jeszcze inne siostry?	Gotowiśmy	Ha, ha, ha! Ten cień miał kontury Kozła-Bafometa!	I papierosy palić.	Ja?!... cóż ja mogę?...	Jakie listy?	Królewski?	Mam przyjemność go znać. Czy już wyjechał?	Mam robotę.	Mama lubi wieś	Musi nam przywrócić oderwane ziemie	Musiałem cię przecie zbudzić z zamyślenia W jakiż inny sposób mógłbym ściągnąć cię z gwiazd na ziemię?	No a tamten drugi człowiek, który jakoby uciekł z parku?	O czemżeście mówili?	Odstąpże, Ingeborgo! Może cię bijak cepów trafić w głowę!	Ojcze mój	Pani Gdybym był wcześniej głos swój zaczął obrabiać, śpiewałbym już w operach, a tymczasem muszę jeszcze zaczekać, muszę jeszcze pojechać do Medjolanu na jakie pół roku.	Posłusznie melduję że ja sam postrzegam na sobie nieraz oznaki idiotyzmu, osobliwie ku wieczorowi...	Robotnicy...?	Rozumiem, ten powóz będzie od brata twojego.	Skąd wiesz, jak piszę?	To być może ale...	To dopiero... Dlaczegóż dziś koniecznie mamy iść do niego!	To jest nasz, mój i Marji.	To system, kuzynie	Wiész przecie ile król winien był hetmanowi, ile wojewodzie ruskiemu, który hetmana skłonił na stronę króla; a wiesz gdzie dziś ruski wojewoda?	Śmiałżebyś podnieść rękę na swoją królową?	Światła, Józef!	Źle robisz synku
Ale jesteś człowiekiem, Mały Bracie, przyhołubiony przeze mnie wilczaszku. Jesteś człowiekiem z krwi i kości! Gdyby nie to, nasza Wilcza Gromada pierzchłaby od razu przed natarciem rudych psów. Tobie zawdzięczam me życie, dziś zaś uratowałeś naszą Gromadę, tak jak ja ongi uratowałem ciebie. Czy zapomniałeś? Teraz jużeśmy skwitowani. Nie masz co tu robić dłużej! Odejdź do swego plemienia, swych bliźnich. Raz jeszcze ci powiadam, źrenico mego oka, żeśmy już zakończyli łowy... Wracaj do swego plemienia!	Duchowa. Nikt mi jej dziś już nie wydrze. Ha, ha, ha! Gdyby jej lekkomyślny właściciel teraz powrócił i zechciał tu zamieszkać, „straszyłoby” w tym domu. Niebezpiecznie jest mieszkać w przestrzeni wypełnionej po brzegi ludzką myślą.	Tak. Jeżeli ktoś robi tajemnice. Ja będę zupełnie szczery. Otóż, proszę pani, jak już mówiłem to pani wczoraj, wiele przeżyłem. Zjeździłem niemal cały świat. Wiele nauczyłem się i wiele zrozumiałem. I dlatego właśnie nie jestem szczęśliwy, chociaż dopiąłem tego celu, który sobie postawiłem. Przekonałem się, że ten cel był nic niewart.	Zdrów jestem nie było tu jednak tym razem żadnych bachanalii, chociaż istotnie miałem gości.	Boże! Boże! Czemuż nie powiedziałeś wyraźnie!	Byłem pewny, że tak będzie, ale nie sądziłem, że tak prędko...	Czterdzieście Naszych polskich wraz z Mazurami jest pięćdziesiąt, ale nie tak okryteokryty broń drzewcowa o cienkim grocie, używana do przebijania zbroi. okrutnie się od krzyżackiej juchyjucha	Czy nie do zapomnienia?	Dobrze. Polecenie pana doktora, abym od narzę­dzi ostrych nie stronił i lęku w sobie nie wytworzył przed długim i spiczastym kształtem, wykonałem: obrusy wszystkie pokrajałem, firanki ściąłem i skłu­łem mebli tapicerskie części; sztychem niejednym za­groziłem ciociom	Dziwy, dziwy, kto nam wytłumaczy, co to za tajemnica? Dziecina z wielkiego domu, nie ma wątpienia, ale czyja?... Co tam takiego? Któraż beze drzwi zaziera? No, wejdź, czego chcesz?	Hm! Co innego było śmiać się z tych baśni w Londynie, a rzecz inna stać tutaj, wśród ciemności na bagnie i słyszeć ten głos przeraźliwy. Mój biedny stryj! Wszak widziano wyraźnie ślady łap wielkiego psa przy jego zwłokach... Wszystko to łączy się ze sobą. Nie jestem tchórzem, Watson, lecz to wycie ścięło mi krew w żyłach. Dotknij mojej ręki.	Ja nic nie powiedziałam	Ja nigdy nie dopuszczę żeby mnie posądzano nigdy, nigdy! wolę... wolę...	Jabym pobiegł i tysiąc mil! Ale chciałbym być najpierwszym, a nie chciałbym, żeby wielu biegło za mną! wtenczas cały świat mówiłby o mnie, a nazwisko moje we wszystkich byłoby gazetach!	Może wyjdę, może nie, wiesz że nigdy nie robię planów. W każdym razie, lody to nie jest coś co obwołują, co obnoszą po ulicy; skąd ci przyszła na nie ochota?	Niby co do nalewki, nie odmawiam, pani robi o wiele lepszą niż aptekarz. To co w aptece sprzedają, to istne ziółka.	Nie boję się tego zgoła. czy Mr. Barnes nie spuszcza cię z oka? Czy to on?	Nie ubliża mi! Kazałbym ja ci chodzić w grubych buciorach, w zgrzebnych gałganach, w drelichu, jak bele chłopu od kanalizacji, co ze wsi przy lazł... Tobyśmy zobaczyli...	Nie wypada się o taką rzecz targować i jeszcze ze złodziejem.	Nie!	Nie; ale jeżeli hrabia ma za sobą ministrów, ja mam króla Ludwika XVIII i czterdzieści tysięcy jego portretów dane poczciwemu Moreau pozwolą mi kupić Moulineaux za dwieście sześćdziesiąt tysięcy franków gotówką, wcześniej od pana de Sérisy, który będzie bardzo rad odkupić folwark za trzysta sześćdziesiąt tysięcy, zamiast czekać, aż grunty będą po kawałeczku wystawione na sprzedaż z urzędu.	Przecież, że za dużo, abo to matka nie mówiła...	Przepraszam, sprzeciwił się Zarwański; znam doskonale Izraelitę, który lat kilkanaście, jeśli nie więcej, prowadził temu jegomości wszystkie handle. Otóż ten mi zaręczał, że nie licząc dóbr, gotowego grosza szlachcic przez jego ręce dostał nie jeden, ale parę miljonów złotych... a grosza na życie nie wydawał... chyba co dla córki tej, bo dla niej nie żałował nic, choćby ptasiego mleka zażądała...	Raczy pan mną nie interesować się	Sułkowskiego obalić potrzeba Więcéj nie żądam nic, ale tego dla dobra króla i państwa wymagać muszę. Naówczas ja się potrafię utrzymać sam, a we mnie miéć będziecie najwierniejszego sługę cesarskiego domu.	Ta jejmość wdowa wygląda mi jakoś, jak gdyby miała ochotę zdmuchnąć mi sprzed nosa moje gubernatorstwo. Oho! nie zapomnę ja nigdy tego, co pewien aptekarz z Toledo mawiał zawsze: „gdzie diabeł nie może, tam babę pośle”. Znał je dobrze, toteż ich nienawidził.	Tylko nie zaczynajcie się bałwanić, mój Szwejku. Czy przyszedł skąd jaki meldunek?	Widzisz? Masz, powąchaj. Nie ma zapachu, prawda? Teraz weź kroplę na palec i poliż językiem. Tylko ostrożnie. No co? Ani zapachu, ani smaku. Myślisz, że co to jest?	Zewnętrznych zmian dużo; wewnętrznie, obawiam się, że nic się właściwie nie zmieniło, a to wszystko, wśród czego dawniej żyłem, wydaje mi się teraz dziwnie, dziwnie...	A no, kiedy już chałupa pani Dulcynei ma być pałacem to przez Bóg żywy, czyż pałac o tej godzinie może być otwarty? Chcecież, panie, żebym budził wszystkich kołataniem? alboż to szynk, który o każdej godzinie otwierają?	Mój powóz czeka już przed bramą. Za pięć dni muszę być w Rzymie.	Zapomniałem grać zupełnie, ale jeśli ksiądz pozwoli, to już umyślnie nauczę się jakiej pięknej mszy i wtedy przyjadę ją zagrać.	Żydzi, on mnie i was wszystkich przetrzyma Ja dźwigam jak wół, gardło zdzieram za marny grosz, a taki kładzie się na ulicy, łapu-capu zawija kalesony, pokazuje na nodze wrzód wielkości włoskiego orzecha i już ma pełną czapkę pieniędzy!	A tak, tak na pewno jej dobrze zrobi.	A to wiem, wiem; moja córka Kunegunda, jak tu u mnie była na Wielkanoc, to mi o panience naopowiadała fura rzeczy. Umie też panienka maszerować?	A więc widzieliśmy tę samą rzecz, tylko z innej strony. Ja w lustrze widziałem go z przodu, pochylonego ku mnie czarną jamą pustej szyi.	A zatém chcecie żebym wam powiedział o co chodzi. Słuchajcież.	Abdullahi, mój wódz, to miecz Mahdiego.	Ach, tak właśnie mówi	Ale czy ciężka?	Ale ja, moi towarzysze, gotowiśmy przechowaćgotowiśmy przechować	Amfibie! Kobietę do żaby przyrównywać!...	Boczek?	Brawo, kapitanie! Ale jakimże sposobem sternik może wyśledzić drogę, którą mu wśród wód zakreślasz?	Chciałbym ja mieć kiedy takowy strój dla siebie i rząd na konia!	Co się należy?	Co to jest? dokąd, u djabła, tak lecisz?...	Coś podobnego!	Czyż musiałem w Rzymie znosić jakieś niewygody?	Cóż ci się to dzisiaj stało, Tybergu? Wszystko co powiem, bierzesz z najgorszej strony!	Cóż w tem ważnego?	Cóż, ciepło tam znajdzie?	Dała słowo! I żebyś wiedział,  Niecuja, żebym cię zaraz zabił, kiedy byś chciał temu pseskadzać!	Doprawdy? A to dlaczego?	Dzieci, wstawajcie!	Dziękuję pokornie jegomości	Flirt	Gdzież tam! Pani Szczerkowska zna najlepsze źródła istotnie pięknych mebli. Jeździmy od sklepu do sklepu godzinami.	Grała ją pani prześlicznie, cudownie!...	Jak dla kogo!	Jak to?	Jak waszmość śmiesz nazywać mnie pocztowym? mnie, towarzyszatowarzysz	Jaka pani dobra, jaka pani dobra! Panno Zofjo, jakże zdrowie? Panna Janina Orłowska! Anusia! weźno okrycie pani.	Jakim sposobem?...	Jakto? Znasz go pan?	Jestem Honory Dobek, wysłany przez pana Salomona.	Kiedy indziej odpowiem. Przecie będziesz mnie waćpan odwiedzał?	Któż by?...	Mów głośniej.	Na co czekasz?	Nabyty tu w Warszawie?	No więc dobrze Żyjmy jak dobrzy przyjaciele. Zejdźmy wszyscy do sali na obiad; po obiedzie zagramy w loteryjkę po dwa su. Bawmy się. Co, żonusiu?	No, a za cudze pijecie?...	Och, mój Boże! Ależ to wygląda na to, że w krótkim czasie będziesz bardzo nieszczęśliwą... albo bardzo szczęśliwą.	Oczywiście, przed dwoma, mniej więcej tygodniami, na długo przed podróżą do Bostonu.	Papo zostaje, to cała nasza pociecha.	Pewien tego jestem	Po kim? Po kim?	Pokłoń się waszmość ode mnie.	Przecież drukują poezje i w pismach Rex, poszedł precz!	Przyjechałam na dworzec po ciebie...	Przysięgam ale chcę mieć twoją apelację napisaną i podpisaną własną ręką. Pójdę sama do prezydenta sądu.	Póki Żydy dają	Rozumie się, że jestem dojrzały.	Sam on się zgubił. CzehrynCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto i forteca nad brzegiem Dniepru na Połtawszczyźnie. wojska płynące pod Barabaszem i Krzeczowskim na Chmiela, a oprócz tego pan Stefan Potocki lądem z usarią pociągnął; ale Rzędzian w Krzemieńczugu dziesięć dni dla naprawy czajkiczajka	Tak jest! za długo obojętnym byłem względem bogów; oni też ciężką dręczą mnie boleścią i trapią chorobami, niemocą, niepokojem... Sen uleciał mi z powiek, wszystko obrzydło; potrzeba ich przebłagać, Thrasyllu.	Tak, mój zacny panie, zabite przed dwoma dniami.	Tak, pan.	Także to nas waćpan zabawiasz, mości kawalerze	Teraz pański dług będzie wynosił tylko cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem ludwików Cierpliwości, dojdziemy do porozumienia.	To ci się śniło, synku. Zamknij oczka, a dobry niedźwiedź znowu przyjdzie.	To właśnie zasługa.	W razie czego tutaj stawimy im czoła Polana jest wystarczająco rozległa, aby z dużej odległości zauważyć, gdy wróg będzie się zbliżać.	Wiem „Es war einmal ein König, der hatte einen grossen FlohEs war einmal ein König, der hatte einen grossen Floh (niem.)	Wiesz?	Więc to jeszcze dziecko... Niechże Nasibu da ci dla niej herbaty, ryżu, kawy i wina... Bierz, co chcesz z zapasów, a jutro przyjeżdżaj po nowe.	Więc upierasz się przy tym, by przyjąć warunek Leszka?	Więc...	Wyobrażacie sobie myśli, jakie mnie oblegały w dalmackim więzieniu, bez żadnych znajomości, mającego stawać przed dalmackimi Austriakami, pod grozą, że mi utną głowę za to, żem się przeszedł dwa razy na spacer z kobietą, która się uparła trzymać cały czas przy sobie odźwierną. To los!	Zkądże ci ta uwaga przyszła do głowy?
Nie ma już ojca Czy to w istocie ty i ja, moja żono, wydaliśmy na świat tę nieposłuszną córkę? Ładne wychowanie, a zwłaszcza religijne! I co, nie jesteś w swoim pokoju? Do więzienia, moja panno, do więzienia.	Zapewne! Ale widzi pan hrabia, kiedy kto w domu ma tylko chleb z solą, to mu się na nic nie przyda, że usiądzie i zastanowi się nad tem, jakie pieczyste lepiej może smakować!	Sam widzisz że rzucam na papier czyny bohaterskich zbawców Austrii, ale nic mi się kupy nie trzyma i wszystko z przeproszeniem do dupy. Mamy do czynienia z samymi iksami i niewiadomymi, które dopiero przyszłość wyjaśni. Prócz dawnych moich zdolności odkrył we mnie kapitan Sagner niezwykły talent matematyczny. Muszę kontrolować rachunki batalionu i doszedłem do wniosku, że nasz batalion jest zgoła bierny i że czeka tylko na jakąś okazję, żeby zrobić jakie takie wyrównanie ze swoimi rosyjskimi wierzycielami, ponieważ po porażce i po zwycięstwie kradnie się najwięcej. Zresztą to wszystko jedno. Nawet gdybyśmy zostali pobici na głowę, to i tak mielibyśmy dość dokumentów o naszym zwycięstwie, ponieważ jako historyka batalionu darzą mnie na tyle zaufaniem, iż wolno mi pisać: „I znowuż zwróciliśmy się ku nieprzyjacielowi, który już mniemał, że zwycięstwo jest po jego stronie. Wypad naszych żołnierzy i atak na bagnety był dziełem okamgnienia. Nieprzyjaciel, zrozpaczony poniesioną klęską, ucieka, rzuca się we własne okopy, a my kłujemy go bez litości, tak że w nieporządku opuszcza swoje rowy strzeleckie, pozostawiając w naszych rękach rannych i jeńców. Jest to jeden z najsławniejszych momentów”. Kto takie chwile przeżyje, ten natychmiast pisze do domu kartę i wysyła ją pocztą polową: „Dostali po dupie, kochana żono! Jestem zdrów. Odstawiłaś już naszego smyka? Tylko go nie przyuczaj, żeby cudzych ludzi nazywał tatą, ponieważ byłoby to dla mnie bardzo niemiłe”. Cenzura przekreśli następnie zdanie: „Dostali po dupie”	A czy ten mandaryn bardzo stary? Wreszcie, młody czy stary, sparaliżowany czy zdrów, co mi tam! Słowo daję, że... Do licha! Nie, ja bym się nie zgodził.	Bardzo mi miło.	Gdzie?	Hale, tyle... a statki, a szmaty, a krowę, a ileś wycyganił od ojca? Baczę dobrze i te gąski, te prosiaki i kto tam zliczy! A ciołek, co ci go dał niedawno, to nic?	Ja to sobie zapisałem, panie oberlejtnant: „Przyjmijcie telefonogram. Kto jest przy telefonie? Masz już? Czytaj, czy tak jakoś”.	Jakem poczciw prawda, że to wielka bieda, aż litość bierze; kamienne by musiało być serce, co by się nie roztkliwiło, widząc tę piękną damę tak oszpeconą sromotnie.	Kiedy tak, to proszę pana o kupienie mi zegarka.	Mylisz się PoezjaMnie chodzi o formę, a nie o treść. To, że opisujesz umęczonych komunistów i grubo używających życia szpiclów, i zatwardziałe dusze sędziów, i nacjonalistyczny humbughumbug (ang.) jest to taki sam materiał życiowy, jak każdy inny. Ale to mi się nie podoba, że ten nowy materiał, bez żadnej wiary w jego artystyczną wartość, programowo wpakowujesz w zgniłą formę dawnej poezji, używając co najwyżej i tak już zużytych futurystycznych sztuczek wstrętem do samego materiału, nieprzetworzonego na artystyczne elementy. Nie budzi ten materiał zamierzonego uczucia	Mów więc, gdzie się podziewa Van Gould?	Patrz, patrz! Księżna Helena! Wygląda zawsze jeszcze bosko. A ileż ona to będzie miała lat? Czekaj... No, no, coś tam pono niewiele do czterdziestki brakuje, jeśli w ogóle brakuje jeszcze co.	Prawda Po tej okropnej scenie nie ma już nic oprócz śladu, jaki zostawia sen.	Tak było? No, bo też, możesz mi wierzyć, nie było czasu do stracenia. Ale dość jużeśmy się nagadali; połóż się spać, chłopcze, a ja będę czuwał.	Tak? Szkoda! może pan później żałować, lecz, wolna wola. A, jeśli spytać się godzi, więc jakież projekta, powrót na łono kochającego ojca? cha! cha! ale ona nigdy się na to w świecie nie zgodzi!... Widzi pan... ja panu powiem, bo świat znam doskonale, zostanie z desperacji aktorką i pierwszy lepszy amant teatralny... rozumie mnie pan? Scena nie daje spoczynku ani fantazji, ani sercu... znudzi się w końcu schnąć tak marnie... Więc tak lepiej...	To ty go wcale nie znasz. O nim dużo się w Łodzi będzie mówić. Ja w niego, że zrobi gruby interes, tak wierzę jak w siebie.	Twój umysł lgnie do błahostek. Bądź co bądź, nie brak jej zręczności. Czuję się pokrzepiony na całym ciele. Gdy dojdziemy do przedgórzy, przybędzie mi jeszcze sił. Hakim miał słuszność, gdy mówił mi dziś rano, że dech ciągnący od śniegów zdmuchuje z człowieka dwadzieścia lat życia. Na czas pewien pójdziemy w góry... pomiędzy wierchywierch sobie. inoino (gw.)	Ty sobie żartujesz, a ja doprawdy boję się.	A czyjeż by, jak nie jej?	A cóż to będzie za życie?	A jakże się pani nazywa?	A jużciż co dnia uczę się przy was czegoś nowego, a musiałbym mieć łeb bardzo zakuty, gdybym z tego nie profitował. Jałowa to i niepłodna ziemia, co nic nie wydaje, choć ją uprawiają i gnoją; ja tu chcę powiedzieć, wielmożny panie, że wasze rozmowy są gnojem, który kładziecie na jałowy i niepłodny mój umysł, a czas, który przebyłem w waszych usługach, jest dla mnie uprawą; z tego wszystkiego muszą przecież wyróść owoce, godne takiego zachodu około mojego mózgu.	A moje dzieci są syte?	A to jakim sposobem? Dziad zawsze cię drażni, żeś je postradał w przeprawie ze mną.	A! Płakali wy po nim?	A, to pewno!	Ach tak To znaczy, że na te dni, kiedy nie można się bez niego obejść.	Ależ my, dzięki Bogu, bałwochwalcami i apostatamiapostata rzekł Bernard.	Ani też nikt się nie dowie, Alanie! Ręczę ci za to! Ale odzież, jaką miał na sobie, jego wygląd, wiek i inne tym podobne cechy? Doprawdy nie byłoby dla mnie rzeczy łatwiejszej.	Bardzo dobrze. Za to teraz my zabawimy się z wami, ponieważ tak się nam podoba. Będziemy tak samo sprawiedliwi wobec was, jak wy byliście wobec Clewera. On nie mógł nic zrobić wam, wy nie możecie nic zrobić nam. A to ci heca, co?	Baronie...	Bierz diabli okulary! Pojedziesz, Józefie?	Chcesz się bawić?	Chcesz to tak zostawić?	Co to?	Czego?	Czuję. Ale... dlatego... odejdę...	Czy nie włożymy na siebie naszych skafandrów?	Cóż to pani do snu nie idzie?	Dałbym ci, ale nie mam Zresztą czekaj, przyda ci się to?	Dobrze mówicie! pojadę i ja!	Domyślam się treści listu Marcelego	Gdyby pani mogła przyjść o godzinie dwunastej w południe na wystawę obrazów. Dobrze?	Generale, dnieje!	Hale, pójdę sam, to powiedzą, co do Jagny ciągnę.	Hum, hum	I któż to był?	Ja?... Pojęcia nie mam.	Jagna! przecie Jędrek jedzie do sądu i do haryśtu...	Jarema!	Jest, od ubiegłej niedzieli.	Jesteśmy wolni? Jak to się stało, panie? Czyżby ten nikczemny gubernator nagle odnalazł w sobie jakieś nieznane sobie wcześniej pokłady dobroci i postanowił zwrócić nam wolność?	Krew jest bezpłodna. Krew jest zawsze bezpłodna	Książe wyjeżdża do Wiednia? nic o tém nie wiém.	Książę mnie znajdujesz tak zmienioną? spytała urażona Dobkowa.	Maks, Endelman i Kessler będą z pewnością, bo Maks się wyspał, a tamci dwaj wynudzili się porządnie na dzisiejszym przyjęciu Endelmanów.	Mam ci coś powiedzieć, Trot Czy ci nie przeszkadzam?	Masz, daj im dziesięć franków i niech czekają	Miłościwy Panie! Naszemu młodemu księciu czas by siły spróbować i trudno nam go utrzymać, rwie się strasznie!	Mocny Ale czas już składać.	Musiał to być przypadek, jeden z tych, których przewidzieć zgóry i uniknąć niesposób.	Mówiłeś wasza mość: periculum in mora.	Mąż mój! On zajęty... nietowarzyski... zawsze tylko o gospodarstwie swoim i o interesach...	Męczy mnie	Na pewno niezaraźliwe	Naprawdę? Kiedy?	Nic mnie nie obchodzą włosy waszmości.	Nic to! znajdziemy go! wykopiemy! dostaniem choćby spod ziemi!... A tymczasem ja mu tu boleśniejszy cios zadam, niż gdybym go ze skóry kazał żywcem obedrzeć.	Nie przypuszczałam, by pan tak łatwo umiał zrezygnować z tytułu przyjaciela.	Nie, byłam na premierze w Gymnase.	Nie, nie mam... Trzeba kupić.	Niech się dzieje wola boża! Skoro się mnie waćpan wyrzekasz, to idźże swoją drogą! Bóg zostanie nad sierotą!	No, to mnie pocałujcie.	O mężu święty!	Obchodzi mnie, bo imię chrzestne mojego ojca, hrabiego de Morcerf, brzmi Fernand.	Około stu rubli	Opatrzność pana natchnęła podsłuchać spisku O, dziewczęta! Pięknie by nas urządziły. Ja miałem dostać za towarzyszkę Józię Okęcką, a Cesia miała jechać z Wolickim. Słyszana rzecz! Herezja! No, no, urządziłem im sztukę! Umizgnąłemumizgać się	Pamiętajcie tylko gdyście poznali młodego pana, że korona, którąbyście krwią zmazali lub gwałtem dla niego zdobyli, na jego czystej skroni nie spocznie. Mieliście zręczność zrozumieć go wy sami; my powiedzieć możemy, że teraz go dopiero poznajemy bliżej i lepiej, bo w oczach naszych jak kwiat się rozwinął; jest to natura bohaterska, piękna, szlachetna, brzydząca się gwałtem wszelkim i przeniewierstwem. Banowi Garze daliście listy żelazne, zaręczające mu bezpieczeństwo; raczej Władysław zrzecze się korony waszej, niż dozwoli ażeby mu tu włos spadł z głowy.	Pan szuka kogo? może ja będę mógł pana objaśnić	Pewnie, że tak. Stąd zaraz ruszymy wedle ordynansuordynans (z łac.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 60 km na południe od Chmielnika..	Po co oszukiwanie? Jeżeli kochany pan Józef tak kwestię stawia, to nawet możemy im dać normalne zyski. Zaksięguje się po prostu transakcje z ręki do ręki, pan Mech już to sprytnie załatwi. I interes jest czysty jak łza.	Po skrzyniach poznasz, panie. Niejeden oddałby trzos nabity dukatami, byle posiąść to, co się w nich znajduje, ale ja tobie darmo z nich udzielę, byleście mnie i moje skrzynie zabrali.	Przedtem jednak obmyśl coś, czym bym mógł najbardziej rozzłościć tego nieboszczyka!	Przyniosę Ojcu Okularników dużo świeżych i tłustych ropuch, żeby się stary najadł do syta! Ta dziwna rzecz pijąca krew słoni jest chyba wcieloną śmiercią... ale i tak jeszcze nie wszystko rozumiem.	Rozumiem, że nie mam prawa pisać tego, co myślę...	Skąd?...	Tak To ja.	Tak. Lecz podobnego wrażenia może doznać człowiek nietańczący, zatem nie amator. Gdy jest przeciwnie, widok tańczących musi porywać. Chciałabym jednak wiedzieć, jaki człowiek pierwszy raz zatańczył?	Tęgiś, Żydzie. A jakże cię tytułować?	Uwaga! Ten przeklęty kocur znów pręży się do skoku!	W Villa-Réal, czcigodny ojcze, szczególnie wiele, jak się wydaje, jest dusz dotkniętych ciężkimi schorzeniami	W którą stronę pan chce jechać?	Więc dobrze. Zgadzam się na twoją propozycję. Przy spotkaniach będziemy się zachowywali tak jak dawniej. Oczywiście tylko w obecności ludzi. Podkreślam tylko, że nikogo tym nie wprowadzimy w błąd, jeżeli jednocześnie będziesz się afiszował z tą kobietą. To wyrzeczenie się niewiele by cię nawet kosztowało. Zabawię tu najwyżej jeszcze dzień lub dwa.	Wpadnij do nas!	Wód, które są pewnie usiane rafami sądząc z tego, co widzieliśmy przy południowych brzegach Zatoki Rekinów.	Yeah, w takim razie muszę wybrać dwie z nich, bo chciałbym je komuś posłać.	Z posłami Ladislausa ciągnie Bartelemo, legat Jego Świątobliwości Jana XXII i ten Gerward, biskup Kujawski, który tak gardłował w sprawie koronacyi Klein-Königa.	Zosia: On mnie nie zauważał przez kilka lat. Nie wiem, co mu się stało teraz. Boję się pani, jest pani zbyt piękna.	Święte słowa
Ktoś przecież musi odpowiadać. Nie może być tak. Ksiądz deklamuje o sprawiedliwości. Winien mi jest sprawiedliwość zatem. Rząd karze i sądzi. Kto ma władzę, kto śmie mieć władzę i znosi to życie, ten winien.	Ty do Jehowy, ja do Ałłaha, każdy w swoją drogę. A przy atletach zostanie reporter. Ten wytrwa, o wytrwa do samego końca i fałszów napłodzi, które spienięży za cenę prawdy sprytnie zabłaźnionej. Najchętniej z klatki kopertę by wykradł i stał się zwycięzcą, gdyby nie ta kobra. Czas nam uciekać, by z moralnego pismaków zakonu ktoś nas nie dostrzegł i rewelacji patridiotycznej, obowiązkowej, nie spreparował. Chętnie zabiorę cię spośród tłoku nieznacznym sposobem, lecz derwiszowi nie odmów jałmużny i do mej kaszkul (miseczki nadobnej) skromny wrzuć datek.	A o panu Michałku, chłopaczynko, pytać zakazano. I nie słyszeć o nim lepiej, i nie widzieć. Tak jakbyś go nie znał nigdy... Straszny on... On w Petersburgu samohosamoho (ukr.) tu: tytuł władców Rosji od czasów Piotra I. na śmierć sądził... Chował się on przed nimi, chował, ale oni wszędzie za nim: i koleje z nim rozsadzali, i pałac jego cesarski zapalili, i samego wreszcie bombą rozerwalikoleje z nim rozsadzali (...) i samego wreszcie bombą rozerwali	Nie wierzę w to, Henryku, i nie wierzę, żebyś ty tak wierzył. Jakikolwiek był jednak powód dość że kierowałem się ku drzwiom. Na drodze natknąłem się na lady Brandon. „Chyba pan nie odejdzie tak wcześnie, panie Hallward?”, wykrzyknęła. Znasz jej szczególnie ostry dźwięk głosu?	Ale czy ty jesteś pewny, że Charlus miał tyle kochanek? dodał z tajemniczą miną. Jest tam pewna panna de... zdaje mi się d’Orgeville, powiem ci dokładnie, córka ludzi bardzo, ale to bardzo przyzwoitych, matka jest mniej lub więcej z domu La Croix-l’Êvêque, sama śmietanka, podobno nawet trochę krewni ciotki Oriany. Zresztą wystarczy ujrzeć tę małą, zaraz się czuje że to jest panna z najlepszego domu (czułem przez chwilę rozpościerający się na głosie Roberta cień ducha Guermantów, który przeszedł niby chmura, ale bardzo wysoko i nie zatrzymał się). To mi robi wrażenie jakiejś cudownej przygody. Rodzice są zawsze chorzy i nie mogą się nią zajmować. Ba, mała pociesza się jak może, i liczę na ciebie że znajdziesz rozrywki temu dziecku!	Poszło mi wcale nieźle, bo ona nie bardzo się przestraszyła, gdym zapytał: Czy będziesz mnie kochała? Bydlę moje już okiełznane, wskoczmy teraz na nie i kierujmy nim wedle upodobania.	Och, nie lękaj się pani szafotu Nie chciałbym cię okryć taką hańbą, bo spadłaby ona i na mnie. Nie, przeciwnie, jeśli mnie zrozumiałaś, powinnaś się domyślić, że nie możesz zginąć na szafocie.	Jakiś ty dobry, jakiś ty kochany, żebyś ty wiedział, jak ja ciebie strasznie kocham i... ja nie chcę, ja nie mogę mieć przed tobą tajemnic! Możesz mną później pogardzać, ale wyznam ci wszystko. Obiecaj, że mi przebaczysz! Obiecaj! Ja, widzisz, jestem taka biedna, taka słaba. Ja doprawdy nie umiałam się bronić. Ona miała na mnie jakiś wręcz hipnotyczny wpływ...	Ty? Ty mi dogadzasz? O nie, nawet ani w mojej najniewinniejszej, lecz najgorętszej prośbie! I to mnie martwi, czego ci nawet powiedzieć nie śmiem, bo zaraz się gniewasz i stajesz się oziębłym! Ty się pewnie wstydzisz przyznać przed światem, żem twoją prawdziwą córką! a jeśli nią nie jestem, tedy powiedz mi przynajmniej, kogo mam kochać za ojca!	Ot, jest! Jak mi Bóg miły! tego tylko brakło! Przeczytasz tedy list, który do pana Sapiehy napiszę, i własny dodasz... A jać jeno przyrzekam, iż się z Zamościa nie ruszę. Wreszcie sama Babinicza wybadasz i sama go prosić będziesz, aby się funkcji podjął. Skoro mnie posądzasz, to nie chcę o niczym wiedzieć.	Kiedy chcesz, niech i tak będzie! Lepiej to nawet, że nie będziesz miał dzieci, bo mniej kpów będzie po świecie grasowało. Nieprawda, Rochu?	No, z naszymi pieniędzmi nie potrzebujemy się zajmować takimi drobnostkami. A ty przyznaj się, papo, że męczy cię zupełnie zwykła zazdrość o mnie: kochasz się we mnie podświadomie: kompleks córki. Inaczej byłoby ci wszystko jedno. Czy Lola Green przestała ci już wystarczać jako antydot na kazirodcze uczucia? Jest podobna do mnie prawie jak bliźniaczka. Jedyny występ miała tutaj tylko. Płacisz jej potworne sumy. Wiem wszystko. Mam jej fotografię w mojej kolekcji erotycznych osobliwości obok mojej, twojej i mamy. Kompleks córki! Cha, cha, cha!	No, czy na przykład Barrois, stary sługa, nie omylił się czasem i nie przyniósł pani de Saint-Méran czegoś, co było przygotowane dla jego pana.	Mosze, idź ty zaraz do szamosza (posłańca synagogi) i powiedz mu, że rozkazanie moje jest, ażeby on szedł zaraz do dajonów i do kahalnych i ogłosił im, że kiedy słońce zajdzie i zmrok ziemię okryje, oni wszyscy zebrać się powinni w bet-ha-kahole na wielki sąd...	Hm! to nas i tyle nie będzie. Jak waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?	Niech pan hrabia będzie spokojny... Spieszmy się jesteśmy zapóźnieni. Słuchajcie, ojcze Léger; wiecie, że mamy górę przed sobą, ja nie jestem głodny, będę jechał wolno, to wam dobrze zrobi przejść się trochę.	Tak, tak myślę. I poszwendać się trochę. Nie siedzieć w jednym miejscu do obrzydliwości, aż się twarze, ulice skleją w jedno jak pomyje. I nie widzisz nic więcej. Świat ostry, przenikliwy, który uderzy, kontrastowy. Nie taki świat jak tu, prowincja prowincji. Oddech morza, oddech innych krajów, wszystko różne, wszystko nowe.	To prawda, że to bardzo smutno być musiało, ale co też się pani za dziwactwa poplotły.	Abo się to nie odgrażał?	Główna rzecz by nie więzić ni zdolności w głowach, ni kapitałów w kasach, bo kto tak czyni, ten wprost grzeszy przeciw społeczeństwu.	Ja?.. Ależ nie czuję się znakomicie.	Nie trzeba go podpisywać tylko go podcyfruję, a to wystarczy nawet na 300 osłów.	Panna Janina gęś! Panie Świerkoski, to jest wcale niestosowne określenie panny Janiny Bardzo nawet niewłaściwe, bo takiej rozumnej i pięknej kobiety nie można nazywać gęsią...	To tylko parę dni bo Zdzisław wezwie mnie za granicę. Ale chciałabym się trochę wzmocnić.	Czy nie wygodnie ci tutaj droga siostrzyczko? jeżeli czego ci brakuje, rozkaż tylko, a w tej chwili każę ci dostarczyć.	Nie cieszy cię to, widzę?	Nie da się.	Nie mogę! Niewart jej jestem. Jak mi jeszcze raz odmówi, to w łeb sobie palnę!	Nie może być?	Nigdy! nigdy! tyś mi była jedyną, żadna cię nie zastąpi...	To są pojęcia chrześcijańskie Ksiądz Lantaigne temu nie zaprzeczy.	Brawo! Cieszę się, słysząc, że pan tak mówi, to dobra wróżba dla losu Dantèsa.	I nie żądajcie tego od waszéj gromady nie powinniście chcieć wstydu naszego.	Jabym nie myślał, żebyś była inna.	Nie zlezę.	Nie, mój chłopcze, nie możesz.	Najlepiej jutro. Wujenka na pewno ucieszy się. Jutro jest sobota, to jest taki nieoficjalny „żurek” wujenki. Niech pan koniecznie przyjdzie. O piątej!	Nie czyń mi wyrzutów Stało się, stało się.	Aha, więc na tym ci tak zależy!	Jak najłagodniej, jak najnieznaczniej, ale trzeba... Zdawało mi się że wszystko przewidziałem... Wszystko, z wyjątkiem procesu o bluźnierstwo, który przy tej dziwnej kobiecie wisi nad następcą tronu!...	Muezin zbyt przeraża Kto mógł aż tam nawiązanie do jednej z powieści detektywistycznych Arthura Conana Doyle’a pt. The Hound of the Baskervilles (przekłady pol.: Pies Baskerville’ów a. Tajemnica Baskerville’ów), należącej do  cyklu opowieści o detektywie Sherlocku Holmesie, opublikowanej w 1902 r., na tym bagnisku.	O czym też mogłyście rozmawiać, że trwało to tyle czasu?	Tak jak to on.	To ojciec, tak, ojciec! Zabijcie mnie!	Daj mu spać lecz postaraj się o to, żebyśmy byli dobrze nakarmieni po jego przebudzeniu. To jest człek ogromnej świętości.	Tak pan sądzi? W XV i XVI wieku kwiat rycerstwa we Francji i Włoszech musiał być bardzo drobny i wątły. Zbroje książęce z końca wieków średnich i z epoki Odrodzenia, artystycznie kute, z przedziwnym kunsztem cyzelowane, są tak wąskie w ramionach i cienkie w pasie, że człowiek dzisiejszy byłby w nich skrępowany. Robione były prawie wszystkie dla ludzi szczupłych i małego wzrostu. Portrety francuskie z XV wieku i miniatury Jehana Foucquet przedstawiają ludzi raczej skarłowaciałych.	A kiedy dopiero zacznę wam, mój przyjacielu, mój kumie, serdeńko, godnie wychwalać członki wewnętrzne! Łopatki, dyszek, boczek, cynaderki, bruścik, wątróbkę, śledzionę, flaki, ozorek, pęcherz wyborny do gry w piłkę, żeberka, z których w Pygmii robią proce, aby strzelać pestkami wiśni do żurawi; głowę, z której, przy pomocy odrobiny siarki, robi się czarodziejski odwar, aby pobudzić do bejania psy cierpiące na zatwardzenie...	A, to jest ów sławny centrowiec Moreau z Oise	Ach, tak. Odon to był ten, który malował?	Ależ... ależ... ależ... wyprowadzili pana w pole tak samo jak mnie!	Co to jest łąka?	Co za szczęście! Aleś opalony, Copperfieldzie! Jakże się cieszę.	No, a gdzie to jest napisane, żeby mąż miał mieć koniecznie niepokój od żony?	O! To tam stolniczeńko Mazurów nasiecze, kiedy się pomiędzy nich dostanie.	Tak! babcia kochana, i to dziś jeszcze.	To tylko ja, przyszłam oddać książkę	Z tego wynikałoby, że uważasz jej towarzystwo za nader interesujące.	Zima jeszcze zdzierży a za jakie ośm albo dziesięć dni będę już coraz to spoglądał ku Mohilowu.	Wszystkich woziłem, których myśli, on w czyny wcielił. On z ducha wódz i król, więc mnie ten pogrzeb przysługuje z ra­cji najwyższej, bo duchowej.	A cóż u sto tysięcy diabłów więc i to odrzucacie?	Czegóz waszmość się śmiejesz?	Modliczaki dobre gospodarze, na dworską modę w polu robią.	Możemy wreszcie i tak zrobić...	Nagrałam się już dosyć	Nim rok minie, pan twój porzuci cię, a inni mu dopomogą. Gdybyś była Egipcjanką, wziąłby cię do swego domu, ale Żydówkę...	No i co on robi?	Rehabilitowano nas wreszcie Mr. Prout zmiękł.	Służyłem u dwóch panów ale jak ukończyli interesy u dworu, odebrali mi zaraz liberię, wróciwszy zaś do domu, sprawiali ją tylko przez próżność i ażeby udawać wielkich panów.	Teraz już za późno, bo nam i hetmańskie wojska, i szwedzkie drogę zamykają.	To jego kołdra?	W dziadka się wrodził	Wejdźmy na jedną tylko chwilę.	Wiem o tym	Za wiązami, które rosną tuż nad grobem...	„Ojcze Nasz, któryś jest w niebie”	A dużo też pan przegrał?	A! Masz dziecko! A więc cóż stąd? Poczeka jeszcze trochę.	Byłabyś pani zatem niezmiernie dzielną podróżniczką.	Będziemy ci towarzyszyli	Chłop, Szlachcic, Współpraca	Co tam masz?	Co wy tam robicie, Balounie?	Czołem, panie Charłamp, czołem, ach! czołem, panie pułkowniku, najniższy sługa!	Cóż tu począć?...	Dokąd bracie?	I pojechałem	Już kończę pisać panie.	Leżało tam naokoło dużo łyka. Ścisnąłem mu jeszcze raz szyję i wstałem.	Mędrkować, widzę, poczynasz...	Mędrzec, Sława, Książka odpowie Don Kichot	Porwać ją każę! Szukać, wywieźć Wit niech idzie, śledzi i z kamieniem u szyi rzuci czarownicę przeklętą do Wisły... Zabić ją! utopić!	Stewart, śniadanie!	Ten sam.	W jego imieniu dziękuję	W tej chwili opuszczam tę karczmę!	Więc cóż? operę?	Właściwie...	Ze mną koniec koniec, koniec...	Łukasz Halicki?	Życie mi tu zmierzło do cna
Jest to osoba niemłoda, bezwładna. Jej mąż był niegdyś merem w Gloucester. Ona zawsze do nas zajeżdża.	Otóż, przyjacielu Ned, słuchaj mnie i uważaj. Ryby kościste dzielą się na sześć rzędów. Primo, acanthopterygie, których szczęka górna jest całkowita, ruchoma, a skrzele mają kształt grzebienia; ten rząd obejmuje piętnaście rodzin, to jest trzy czwarte ryb znanych. Typ: okoń zwyczajny.	Od tego czasu życie mi błogo upływa. Zacząłem pisać poemat wierszem jednosylabowym; dosyć to trudne, lecz na trudnościach polega zasługa wszelkiej rzeczy. Treść jest światowa, przeczytam wam pieśń pierwszą, składa się ona z czterystu wierszy, a czytanie trwa zaledwie minutę.	A kim jest ten Stefan? To twój mąż?	Jak to? rzuciliśmy na ów kurnik tyle żelaza i ognia, że niejedna potężna twierdza z popiołem i dymem już by uleciała, a oni sobie wygrywają radośnie... Co to jest?...	Daje dużo do mówienia o sobie Jest z domu Chapon. Ojciec jej był komornikiem i największym sknerą i lichwiarzem w departamencie. A ona ma doprawdy typ arystokratyczny.	Jak uważasz. Mały jest ten kleszcz.	Jest i pan Borowiecki?	Mój ojcze! Czy ty naprawdę sądzisz, że życie jest czymś godnym dbałości, niepokoju, zabiegów?... Wierzaj mi, że osobiście nie zależy mi na nim wcale.	Było już raz Było wczoraj w kawiarni. Że też ty zawsze do jednego wracasz!... Ma się niemal wrażenie, że w tych ogólnikach opowiadasz coś ze swego życia.	Ależ tak, drogi hrabio. Czyżby zapomniał pan, że ten wielki człowiek, ten heros, ten półbóg jest dotknięty chorobą, która go wprost pożera, zwaną prurigo?	Daruj mi, widzisz, nie mogłam wytrzymać, nie mogłam... Tyle dni czekałam na ciebie, tyle dni myślałam o tej chwili spotkania się z tobą, tak się cieszyłam... bo mnie jest źle, Karl, mnie jest bardzo źle w domu... Zabierz mnie stamtąd, zabij mnie jeśli chcesz, a nie pozwól mi wracać do nich!	Wygrana wojna mówił król jakby do siebie. Najłatwiej zapomnieć wtedy, po co się jest królem.	Byłby na Ukrainie naród tatarski, jako jest kozacki! Kozakom przyznaliście i przywileje, i hetmana, czemu byście nam nie mieli przyznać? Waszmosć pytasz, co by było? Chmielnickiego by drugiego nie było, bo byśmy nogą Kozakom na gardziel zaraz nastąpili, buntów chłopskich by nie było, rzezi ani spustoszenia, ani Doroszeńki by nie było, bo niechby się podniósł, pierwszy bym go na smyczy hetmanowi pod nogi przywiódł. A chciałaby potęga turecka na was iść, to byśmy sułtana bili; chciałby chan zagony puszczać, to chana. Nie także dawniej Lipkowie i Czeremisi czynili, chociaż w Mahometowej wierze trwali? Czemu byśmy mieli inaczej czynić, my, Tatarowie Rzeczypospolitej! My, szlachta!... Teraz waćpan licz: Ukraina spokojna, kozactwo w ryzie utrzymane, od Turka zasłona, kilkadziesiąt tysięcy wojska więcej ot, co mnie do głowy przyszło, ot, dlaczego mnie Kryczyński, Adurowicz, Morawski, Tworowski słuchają	I w tym, i w czym innym, bom w Kurlandii, na samej granicy żmudzkiej, na człeka takiego samego nazwiska, jako jest moje, natrafił, któren mnie adoptował, do herbu przyjął i fortuną obdarzył. Mieszka on w Świętej, w Kurlandii, ale i z tej strony ma majętność Szkudy, którą mnie puścił.	Koralia wyrabia się Jeżeli będzie grzeczna, poprę ją po cichu przeciw intrygom przy debiucie w Gymnase. Posłuchaj pan: na jej intencję rozmieszczę na galerii chwatów, którzy będą uśmiechać się i robić szmerek, aby pociągnąć oklaski. To sztuczka, która stawia aktorkę. Podoba mi się Koralia, musi pan z niej być zadowolony, to sercowa kobieta. He, he! Już ja tam potrafię wygwizdać, kogo zechcę...	Toć dla niemców gody udało się im pochwycić polaka na gorącym uczynku i to jeszcze biskupiego brata... Będą go sądzili, to im dopiero gody, aż się oblizują.	Cóż stąd? czy cię to zadziwia, stara szlafmyco? Takim ludziom jak pan Eugeniusz nie trudno o przygodę.	Wiemy o tym ale nie o to idzie. Z wyzwisk, jakimi King uraczył w osobie Flinta prefektów, można by zrobić awanturę na wielką skalę. Wypędki? Źle wychowane niedźwiadki? Nie może być, ażeby prefekci...	Ale ileż pracy i trudu wszystko to pana kosztować musiało!	Nazywam się Mika. To wystarczy.	To i białe wrony pono są, ino że nikto ich nie widział!	Wcale to nie poganin, jeno z chorągwi pana wojewody wileńskiego rotmistrz petyhorskipetyhorcy	Ach, tak! Dalej, zarzucają panu Kazimierzowi miłostki... No, miłość, pojmuje pani... światło życia, kwiat duszy... Ja najmniej powinien bym oburzać się na miłostki młodych ludzi... Pojmuje mnie pani... Na nieszczęście pan Kazimierz zaangażował trochę pensję...	Nie chciałem czynić właśnie skandalu. Nie przepadam za metodami wojowania i rekwizycji. Liczyłem na to, że konie z Suchołustka lada chwila mogą nadejść. Wolałem cierpliwie poczekać. I oto, jak pani widzi, los mię za me cnoty szczodrze nagrodził.	Starczy mi tego zaszczytu, jeśli biedacy zachowają wspomnienie o mnie przez parę lat po śmierci mojej. Korzyść będzie dostateczna, jeśli przy każdej chacie zasadzę parę jabłonek, jeśli wyuczę grajka kilku starych melodii, a pastuszków na leśnej polanie pięknych śpiewek. Proszę wierzyć, pani majorowo, jestem ten sam co dawniej, szalony Gösta. Wiem teraz, że mogę zostać jedynie muzykusem, i na tym poprzestanę. Dużo rzeczy muszę naprawić, ale płacz i skrucha to sprawy nie moje! Chcę dać radość biedakom i w tym upatruję pokutę swoją!	Aaa... coś ważnego! A no, to słucham, mów prędko.	Jak to! Liberalizm nawet w seminarium! Biedna Francja!	Ten sam, co malował całe album; to widać.	To zależy, jak to będziemy rozumieć!	Wracają!... mało to?	Wróciłeś to już ze świata?	Zamów pan zaraz, to ustąpią dobry rabat	Życia byłyby również zmarnowane, gdyby ona była zwykłą salonową gęsią o płytkiej duszy i wielkich nogach.	Tym się powodzi, o, tym to świetnie się powodzi!	Uspokój się, drogi chłopcze sam widzisz, że trzeba, abyś wiedział wszystko. A teraz mogę ci powiedzieć, że twoja tu dzisiejsza obecność wydała się nieco przedwczesna. Gdybyś mi uczynił ten zaszczyt, aby się mnie poradzić, dodałbym, kapitanie, że nie uchodzi zjawiać się w Albano przed upływem miesiąca. Nie potrzebuję cię ostrzegać, że byłoby niebezpieczne pojawiać się w Rzymie. Nie wiadomo jeszcze, jakie stanowisko zajmie Ojciec Święty wobec Colonnów; przypuszczają, że da wiarę oświadczeniu Fabrycego, który twierdzi, że o bitwie pod Ciampi wie jedynie ze słychu; ale gubernator rzymski, zajadły orsyńczyk, wścieka się i byłby bardzo rad, gdyby mógł powiesić którego z dzielnych żołnierzy Fabrycego, o co ten nie mógłby się upominać, skoro przysięga, że nie brał udziału w bitwie. Pójdę dalej i mimo że mnie nie pytasz, pozwolę sobie udzielić ci rady wojskowej: jesteś lubiany w Albano, inaczej nie byłbyś tu bezpieczny. Pomyśl, że się przechadzasz po mieście od kilku godzin, że jakiś stronnik Orsinich może to wziąć za zniewagę lub przynajmniej dojrzeć w tym sposobność zdobycia pięknej nagrody. Stary Campireali powtarzał tysiąc razy, że da najpiękniejszą wioskę temu, kto cię zabije. Powinieneś był wziąć z sobą do Albano kilku żołnierzy, których masz u siebie w domu.	Dziękuję panu za dobre słowa. Znamy nasze położenie, znamy i nie skarżymy się na nic.	Dobrze wysiadaj pan i... powieś się! Bo po takim skandalu nie masz po co wracać do Warszawy.	Jabym się z nim nie mógł też widzieć?	Jakaś ty dobra, jakaś ty kochana, Madziu!... Nie dziwię się, że Miętlewicz szaleje za tobą.	Omylił się pan Jestem kupcem galanteryjnym i karabiny nic mnie nie obchodzą.	Te, cyliender, nie gniwaj się!	We Warsiawie siedzi od wczoraj, po dzieci pojechała do szpitala, ma dwoje przywieźć na odchowanie, niby z tych podrzutków...	Już je rozpocząłem I gdy tu jestem, gdy odpowiadam na twe uprzejme pytania, szukam także. Miej tylko ufność, cny trybunie, i wiedz, że gdyby ci zginęła zawiązka od obuwia, potrafiłbym odszukać zawiązkę lub tego, który ją na ulicy podjął.	Pater noster dało nam naszą sztukę, nasze pomniki, może naszą naukę i naszą nowoczesną formę rządu, w której wielka i twórcza społeczność znajduje cudowne przedstawicielstwo w pięciuset inteligencjach, gdzie przeciwstawiające się sobie siły zobojętniają się wzajem, zostawiając całą władzę cywilizacji, gigantycznej królowej zastępującej króla, ową dawną i straszliwą postać, rodzaj sztucznego Losu stworzonego przez człowieka między niebem a nim. W obliczu tylu spełnionych dzieł ateizm robi wrażenie bezpłodnego szkieletu.	Zrobił się z niego ortodoksyjny żyd. Uprawia talmudystyczną mistykę i kabałę. Dał dziesięć milionów na syjonizm. Onegdaj strasznie pokłócił się z doktorem Hubką. Bo, wie pan, Hubka przystał do Braci Czeskich.	Próbowałem, ale nie powiodło się, niestety. Mr. Van Rawlston, proszę nie zapominać, że nie jestem wszystkowiedzącym. Podejrzewałem kradzież, nie mogłem jednak wiedzieć, jak wykonaną zostanie. W każdym razie byłem świadkiem czynu.	A jakże waćpan sądzisz: czy przyjadą później?	A po co mnie mówić? Na pohybelże wam wszystkim!	Ale gdy z lewej nie ma nic...	Ani pozwoli żeby jej synowie, porządni i uczciwi młodzi ludzie, kompromitowali się uczęszczaniem do jej domu,	Bogowie!... bogowie!... zmiłujcie się nad niewinnymi...	Czy my wam co winne, moi panowie, że nas zatrzymujecie, idźcie sobie swoją drogą, a nam dajcie pokój, bo nam śpieszno.	Dlaczego szczególniej na ich obiad?	Ja... tylko ze względu na ciebie.	Jak się nazywasz?	Nie, nie odrzucam	No, no, tylko nie tak żwawo, mój kochany! Popatrz, Tadek, jak wygląda nadwyrężenie ciała fizycznego wskutek utraty pewnego quantumquantum (łac.)	Pan nie wie? Naprawdę pan nie wie? ha, ha, ha,	Półtorej anny. Skąd mogę wiedzieć, że po napisaniu tego listu nie dasz drapaka?	Szukajcie sami, ja go wama nie wyślipiam.	Tak, ale gdyby dobrze poszukać, może by się znalazły.	W istocie nic teraz nie słychać.	W wagonie ani słóweczka, panie mój kochany, ale potém na foksalu widziałam, że rozmawiali ze sobą; a piękna z nich para była, choć malować.	Zbliż się albo ja zbliżę się do ciebie.	Znam, jakże ci się podoba?	A teraz przywiążmy go do drzewa.	A ty?	A wiesz ty co ja o nim myślę?	Chociażby	Chętnie, kapitanie.	Co komu pomoże twoja przepustka. Zdychać razem ze wszystkimi można i z przepustką.	Co robisz?...	Czas przeszły, czas przeszły, jeśli mi wolno poprawić łaskawą panią.	Cóż pan taki przerażony?	Damy trzydzieści złotych.	Dla czegóż jej tu szukacie?	Gdzie są weksle?	I św. Stanisław!	Ja także chciałabym dopomóc pani Latter, jeżeli potrafię, ale cóż mogę zrobić u panny Malinowskiej?	Jakimże sposobem ja, choć buty mam wyporkami podszyte, kostnieję po kolana! zapytał szlachcic.	Milcz prowadź mnie, dokąd ci kazano, jeśli ci kazano.	Może. Dlaczego?	Możem niepotrzebnie przyjechała. Mnie bardzo potrzeba spokoju, Stachu.	Nu, tak... Co pani Stawska powie?...	O święty, a jakże będzie z tym dzieckiem, któremu daliśmy lekarstwo? Dżat będzie tu o świcie.	Potęgą wiary ojców i miłości ziemi naszej pokonamy ich, jakeśmy dotąd pokonywali, inaczej biada tobie, biada twoim synom i wnukom, biada całemu ludowi, on aż do imienia zaginie!.. Zaginie!	Pozostaw nam wiarę ojców i dawny obyczaj!	Prawda	Prawosławny, batiuszka, i żaden inny!	Proszę cię.	Pół rumbupół rumbu brzmiał ciąg dalszy komendy.	Szukam tego psa	Tak,	Tak, a dalej?	Trzeba przynajmniej, dla mego honoru, aby wyglądało, iż pani była dzielnie atakowana	Tło białe adamaszkowe lśni w słońcu jak srebrne.	W takim przypadku zamiast budować dom, wybudujemy statek, a pan Pencroff obejmie jego ster...	Więc odmawiasz?	Zawżdy ludzie narzekali
Zapewne! tylko że z temi samemi przesadzonemi wyobrażeniami! Powinien się ożenić, toby mu wyszło na dobre! stary kawaler zawsze nieszczęśliwą być musi istotą! Dobra żona, jak ty, moja Łucyo, dopieroby go rozweseliła, boć naprawdę szczęśliwym nie jest, przynajmniej że mu niekiedy przychodzą takie myśli, których lepiej iżby nie znał wcale. Dawniej nie lubiłem go, bo mi się zdawało, że on się ma do ciebie! Podobno Piotr Wik byłby sobie tego życzył!	Ginie cnota, a z nią i Rzeczpospolita, bo prawie wszyscy się zgodzili... Ja, dwóch panów Skoraszewskich, pan Ciświcki i pan Kłodziński czyniliśmy, cośmy mogli, aby ducha między szlachtą do oporu pobudzić. Pan Władysław Skoraszewski mało nie oszalał; lataliśmy po obozie od powiatu do powiatu, i Bóg widzi, nie było tych zaklęć, których byśmy nie użyli. Ale cóż to pomogło, gdy większość wolała jechać z łyżkami na bankiet, który im Wittenberg obiecał, niż z szablami na bitwę. Widząc to cnotliwsi rozjechali się na wszystkie strony	Ach, Błażeju jeżeli chcesz mi powiedzieć, żem znała pana de Bornier, oczywiście, że go znałam, parę razy nawet odwiedził mnie, ale nigdy się nie mogłam zdobyć na to, aby go zaprosić, bo trzeba by mi za każdym razem dezynfekować salon formaliną. Co do tego obiadu, przypominam go sobie bardzo dobrze; to nie było wcale u Zenajdy, która w życiu nie widziała na oczy pana de Bornier i która musi przypuszczać, kiedy ktoś mówi o Córce Rolanda, że chodzi o księżniczkę Bonaparte, o której mówiono, że się zaręczyła z synem króla greckiego; nie, to  było w ambasadzie austriackiej. Przemiły Hoyos myślał, że mnie uszczęśliwi, sadzając obok mnie tego zapowietrzonego akademika. Musiałam sobie zatykać nos, jak mogłam, przez cały obiad; odważyłam się odetchnąć aż przy rokforze.	Nie wiem dobrze. Jeden, sierota dziewięcioro małych dzieci chciał się uczyć, przyjechał do miasta, ale nic znaleźć nie mógł. Czwarty ma niedobrego ojczyma: prawie go wygnał z domu. A reszty nie znam.	Czegóż to się nie możesz nauczyć?	Nie. Jeździ prędko i bierze pasażerów, ilu się da.	On się panu należy podwójnie i jako dawna własność, i jako mascotte’a. Ręczę, że nie miał pan dotąd mascotte’y na swoim aero!	A więc dobrze, już dobrze! Zgadzam się z tobą, Szczurku Ale ja chciałem się spytać, czy nie mógłbyś wprowadzić mnie do pana Ropucha? Tyle o nim słyszałem i ogromnie chcę go poznać.	W gaju nie wiedziałem, że to ona do mnie mówiła, ale przecieżeś podsłuchiwał i wiesz, co jej odpowiedziałem: że kocham inną i że jej nie chcę.	Dla Boga! czy tylko nie polegli, żeś ich waćpanna nie widziała?	Pan bardzo uprzejmy, ale nie trzeba. Gdybym chciała, zaciągnęłabym kotarę. Zresztą dziś nigdzie nie idę. Dopiero wieczorem do zajęcia.	A nie taki	Ani jednego chojaka ściąć nie pozwolić!	Co dzień, matuchno?... Przecież mogą być dnie, kiedy wcale nie wyjdę z domu... O czymże wtedy pisać?	Mówię o młynach Za parę lat będziemy sprowadzali nawet mąkę, bo nasi młynarze nie chcą zastąpić kamieni	Nic nie wybaczę! Ruszaj mi w tej chwili! Drzwi zostawiają otwarte, nóg nie wycierają.	Nie wiem.	Nie!	Oto, mój Józik nie leżałby na podłodze	Słuchaj! Powiedz panu profesorowi, iż go przyjąć nie mogę... bo... pan umarł i...	Tak! śnijmy, marzmy, szalejmy, bądźmy „rozumni szałem,” jak się wyraził poeta Rzeczywistość jest obrzydliwą i straszną!	Widzi pan, a ja pamiętam! Bo to pan położył mi rękę na ramieniu, a nie ja panu.	Złe to są znaki Dawniej na dziesięć zwycięstw przychodziła jedna klęska i świat dziwiliśmy męstwem. Dziś przychodzą nie tylko klęski, ale i zdrady	Świece, nie panny!	Czym je żywicie? Podobno masowo zdychają w podróży. Nie jest ci to wprawdzie mój zawód, ale wiem coś i o tym, że drobno pokruszone i rozsypane makuchymakuchy	A to nie wiesz, jak wejść?	Ale co to jest, że Bartosz nie wracają?	Dusza nie umiera a dla nas byłaby to wielka radość wyrwać to boże stworzenie ze stanu zezwierzęcenia.	Jak myślicie, czy to uczciwy człowiek? nie zdradziłby was?	Nie patrzyłem dziś na kobiety; śpiew pochłonął mnie zupełnie.	O ważnych rzeczach! Dobrze, pomówimy o tym jutro. Dziś nie mam czasu.	Król? Znam go dobrze, wszak ci szatan mnie był zawiódł ku niemu, a raczej ten człek, zbójca, który tyle dusz niewinnych pogubił, zausznik jego Kochan... Znam ich obu. Król w duszy dobry jest, litościwy, ludzki, ale do Bożych rzeczy chłodny... Nawrócić by go można, gdyby się dał poruszyć... Jemu życie i wszystko obojętne...	A pozwólcie mi wprzód myśli zebrać drżę jeszcze cała, w głowie mi się przewraca... Wiecie jak mnie ta jejmość namówiła na dzisiejszą przejażdżkę i zabawę wieczorną i jakem się ja jej dziecinnie pociągnąć dała.	Bom wspomniał, jako w taki sam ranek obaczyliśmy ze Zbyszkiem na drodze z Tyńca do Krakowa takiego samego niby wielkoluda. Powiadali wówczas, że to Walgierz Wdałylegenda o Walgierzu Wdałym (ok. 1380–ok. 1415), rycerz i dyplomata, powołany do rady wojennej przed bitwą pod Grunwaldem., ale też nic dobrego z tego nie wypadło. Na psa urok.	Ależ tu wcale i myśleć niema potrzeby! Poprostu dlatego, że sposobiłeś się do czego innego, że jesteś człowiekiem oświeconym, wyższym...	Czy go znam? Nazywa się Sawiniusz, ale nosi też nazwisko Cyrana de Bergerac. Ach, stary Lembrat zadrżeć musiał w swym grobie! Chodź, chłopcze, w moje objęcia! Niech cię uścisnę i ty uściśnij mnie także!	Po co? Niech chodzi w sukniach, które ona mu uszyje. Póki w nich będzie chodził, póty będzie jadł, pił i zabijał nieprzyjaciół. Jak ostatnią z nich włoży, wszystko się dla niego skończy.	Tak, ale komedii dość nudnych. W tym miejscu całuje mnie już ósmy chłopak. Wracamy.	To ludzie, którzy mu zazdrościli, dwóch ich było, proszę księdza, jeden kierował się miłością, drugi ambicją; to Fernand i Danglars.	Dwie jedyne rzeczy, które nie zawodzą nikogo. No, do widzenia. Teraz jadę do Warszawy, a po świętach	Do jednej i drugiej, mój księże, ma jedno i drugie, dostał mu się i majątek, i świetna pozycja.	Psiakrew z taką sprawą! Jak się usadzą na Podlesiu, to i ciężko będzie w Lipcach wytrzymać	A wasza matka nazywa się Chaja Estera?	Bardzo się pan zmienił	Chociaż my chamy, ale synki nasze będą szlachta, bo się z waszych panienek porodzą!	Czy powiedział ci, że się ożeni z tobą?	Krótko mówiąc smarkacz, który chował swoich osiemnaście tysięcy franków renty na żer pierwszych akcji, które się nadarzą	Szkoda! Czekaliśmy tak długo! Czy jednak spytałeś ją o imię, może ci zbrakło czasu?	Z tym drabem mieliśmy tylko nieprzyjemność od samej chwili, gdy wsiadł na okręt wtedy w Bombaju, w nocy? Zahukał potulną młodzież musieliśmy jak wariaci szukać go po wszystkich dziurach tonącego statku, ratować. Nieomal bunt z jego powodu nieprawda, cieślo?	A jużci! dla państwa tu jest bardzo złe powietrze...	Mój drogi, czy ja cię pytam, gdy do ciebie dzwonią jakieś panie?	Przystań do nas, niech piorun w tego kiejdańskiego tyrana trzaśnie! Będziesz nam przyjacielem i towarzyszem najmilszym, a ojczyzna matka przebaczy ci, coś przeciw niej zawinił!	A to rzecz niesłychana dziwi mnie to mocno.	A! szkodać mi jéj niebogi! kiedy to takie poczciwe... ha! Ale może to i lepiéj!	Dobrze ci jest?	Edwardzie, rzekł biorąc rękę Gaczyckiego; przyznaj, że w historji którą opowiadałeś, moja osoba grała niepoślednią rolę. Ten chiński Kyang to ja...	Jak pan myśli, jak długo może trwać nawałnica?	Pardon, ale wśród nas ona jest niewłaściwym elementem, elle n’est pas pour nouselle n’est pas pour nous (fr.) trędowata.	Sprzedajmy jednego konia mimo iż mogę siedzieć tylko na jednym pośladku, przycupnę z tyłu za siodłem panienki i dobijemy do Kadyksu.	To właśnie wada naszej epoki.	Wszystko jest piękne i dobre, niech tylko księżniczka Jolanta będzie szczęśliwa	A Aryjczyk?	A cóżby im z tego przyszło?	A to znowu coś innego? już ci Będziewicz szkodzi?	A to... proszę waszej wielebności... może bym ja...	Ach, prędzej, niech mama przyjdzie!	Ala chce daleko.	Ale kiedyś...	Azja kniaź	Cóż poczniemy?	Daj mi, Najjaśniejsza Pani, ten list, bo czas nagli.	Dlaczego?	Dwa-dzie-ścia.	Dzikich.	Gdzie on ściągnął ten koncept?	Gdzież to ty lecisz?	I bez kapelusza	I ja to wiem...	Ja myślę to samo, co i nasz przyjaciel Ned! i ciekawym, co pan na to powie.	Jakie dziecko?	Jako przystało, jako przystało	Jakto, jedna libertina lepszą, zacniejszą nad kobiety z krwi waszej, patrycjuszowskiej pochodzące?	Juści Na cóż ci to?	Masz, weź ten pugilares.	Może dolać araku?	Może utonął?	Mów Bogu wszystko, co czujesz.	Na Madagaskar, a kiedy? Czy to całkiem pewne?	Niech mówią co chcą powinna.	No, pokaż.	No, to jedźże z Bogiem a jaką tam miarkę biorą?	O kolonie?	Oni wszyscy Oni wszyscy, i chłopi, i robotnicy, i urzędnicy, i księża, i my....	Opowiedzcie ją Między ruinami bardzo lubię słuchać legend. Nad Renem pełno tego...Nad Renem pełno tego...	Pan też byle co przy obcych Ten młody pan jeszcze Bóg wie co pomyśli.	Prześlicznie!... Ale... jakże ty chcesz pracować?...	Tylko one dwie, wasza królewska mość	Według... według rozkazu.	Władza krzyknął Silver.	Za godzinę
Lekka mgła unosi się nad strumieniem, ale słońce zaraz ją rozproszy. Spośród kępy brzóz i topoli wynurza się wieża kościoła, a krzyż na niej błyszczy w słońcu jak złoto.	Śpi sobie biedactwo. Raz tylko otworzyła oczy na chwilę, ale wlałam jej w usta dwie łyżki reńskiego wina i jak zasnęła, śpi ciągle, a tak mocno, że nie słyszała, chociaż chodziłam koło niej, paliłam w piecu, gotowałam zupę... Wiesz ty, August, że to jest córka pana Oreckiego, cośmy mu zawsze wozili zboże? Poznałam ją od razu. Ona przychodziła do nas z ojcem oglądać nasz statek, pamiętasz? A taka była ciekawa! W każdy kąt musiała zajrzeć i dziwiła się, że w takiej małej kajucie znajduje się wszystko, co potrzeba. Ale co się to z nią zrobiło? Jezus! Jezus! Taka była świeżutka wtenczas jak pączek róży, a teraz jest taka bledziutka... Jak Franz ją z łodzi wynosił, to przelewała mu się w rękach jak umarła.	A to przecie był tu już jeden ich cesarz, Osman. Było to, pamiętam jak dziś, w roku 1621. Przyjeżdża, jucha, owo właśnie z tamtej strony Smotrycza, od Chocimia; wybałuszył ślepie, otworzył gębę, patrzy, patrzy odpowie wezyr. „To niechże ją Pan Bóg zdobywa, bo ja nie głupi!” I zaraz się wrócił.	Iść do Warszawy? To tu kniaź Wiśniowiecki przyjdzie, żony i dzieci wasze jako piorun pobije, ziemię a wodę tylko zostawi, a potem i on za nami do Warszawy z całą potęgą szlachecką, która się do niego przyłączy, pociągnie	Tak się to mówić zwykło w takich razach uroczystych. Tylko cała wzniosłość tego nie jest chyba po naszej stronie. Będą szli niemo i tępo. Cóż innego dać im mogą kobiety? Zaś mężowie nasi? jeśli któremu z nich branka rzeczywiście grozi wykręcą się, wyszachrują z tego „ambarasu”, na to, by tąże kartą fatalną zagrać może wnet na swoje zyski i dochody w szczęku broni cudzej.	To szczęście prawdziwe. Jak pana inżyniera i Marysię tu przywieźli, to aż strach było spojrzeć. Krwi tyle, że niech Bóg uchowa! Już i modlitwy za konających odmawialiśmy. I żeby nie Antoni!... Szkoda gadać!	Nie... Dostaniemy gotowe. Proszę zostawić to mnie, a jutro, gdy się panowie obudzą, znajdą taką kolekcję kapeluszy, kaftanów i spodni, że na pewno to panów zadowoli.	Och! Jestem wyrodna córka nie myślę już o ojcu, o matce, o niczym w świecie. Ty nie wiesz, ukochany mój, ojciec jest bardzo chory. Wrócił z Indii bardzo cierpiący. O mało nie umarł w Hawrze, gdzieśmy po niego pojechały. Och, Boże! już trzecia! Muszę być w domu, kiedy się obudzi, o czwartej. Jestem panią domu; matka robi wszystko, co ja zechcę, ojciec mnie ubóstwia, ale nie chcę nadużywać ich dobroci, to by było nieładnie! Biedne ojczysko, to on posłał mnie do teatru wczoraj... Przyjdziesz go odwiedzić jutro, nieprawdaż?	A może to fałszywe?	Ani jestem doradcą pana naszego, ani unikam waszej dostojności, którego łasce zawdzięczam to, czym dziś jestem...	Co to jest smutny! Bucholc był starszy od ciebie to i umarł, a ty żyć będziesz jeszcze długo.	Do tego handlu płazami. Do tego Nowego Wieku. Prawdę mówiąc, to właśnie ja nadałem temu bieg.	Hm... A oto chciałem was, Aleksandrze Piotrowiczu, zapytać: czy to prawda co mówią, że są małpy z rękami do pięt, a wysokie jak najwyższy człowiek?	I co my teraz z panem zrobimy?	I masz pan rację! To dowodzi, że masz pan predyspozycje do wschodniego sposobu życia. O, tylko na Wschodzie ludzie wiedzą, jak trzeba żyć. Co do mnie gdy tylko załatwię moje sprawy w Paryżu, wyjadę na Wschód, by tam spędzić resztę moich dni. I jeżeli wtedy chciałby mnie pan znów odwiedzić, trzeba mnie będzie szukać w Kairze, Bagdadzie lub Ispahanie.	Jak to, szczęściem?	Jakim to prawem, mości książę, na moje podwórko?	A wszystko to niczém jeśli was mieć nie będę oddam Guaryniego i Kolowrathową i jeszcze cóś dodatku, za jedną łaskę waszą.	Mój ojciec ma dosyć dla siebie i dla mnie Co się tyczy pańskiego udziału w ubóstwie mojego ojca, przesadzasz pan sobie to czem się chlubić niegodzi. Ojca mego zubożyły ofiary, któremi poszczycić się może, nie pan.	A choćby od jutra zaczynać! Tną już na bliższych porębach, drogi też niezgorsze, to póki sanna, siła można nawieźć, mój parobek wyjeżdża we czwartek.	A tak, to cię nie zdradza?	Co ci to czyś szalony dados?  A tożbym ja twoją ciaj (córką) być mogła, a ty ojcem moim! Tyś stary, ja młoda, i nie mam ochoty być dają (matką) cyganów i niewolnicą mężczyzny.	Czy podobna ażeby to ciebie mieli czarownicy przemienić w lokaja, chcąc mnie koniecznie wydrzeć sławę tej walki?	Jak to co? Greka udajesz? Nie wiesz niby?	No, to i nie gadaj	Posłuchaj, moja piękna Przybyłem umyślnie po to, aby z tobą pogawędzić; z całą chęcią zatem będę odpowiadał na twoje pytania.	Więc jakim prawem?! Jak mogłeś, jeżeli nawet masz jakieś ważne powody, zrobić to bez uprzedniego uzyskania mojej zgody?... Nie wyobrażam sobie, bym ci jej udzielił, ale przypuśćmy, że tak, że w chwili zamroczenia umysłu przystałbym na powierzenie kierownictwa fabryki człowiekowi młodemu, niedoświadczonemu, niemającemu dobrej opinii z dawnych przynajmniej czasów, a w dodatku zupełnie nieobznajmionemu z firmą i jej skomplikowanymi sprawami! Ale dlaczego...	Żebyśta mieli rozum, to by go już dawno mieli...	Jak raz Jurandowi oznajmią, że dziewka u nich, to się nie będą mogli zaprzeć Wierzę, że jej na pograniczu nie trzymają to się przed mistrzem nie zaprą.	I cóż pan myśli! Że ja nie potrafię sobą zapłacić mu wszystkiego, co chcę mieć od niego? I że on nie będzie mi jeszcze dłużny? Piękna jestem zawsze, o! Dzisiaj o wiele piękniejsza niż wtedy, gdyś ty mnie znał. Zdumiałbyś się, gdybyś mógł ujrzeć... Czuję, że dopiero teraz rozkwitam jak kwiat, nie! Raczej jak owoc dojrzewam. Zrobię go najbogatszym z ludzi i będzie mi wdzięczny za to...	Chcesz żebym wyszła! potem zamkniesz drzwi na klucz i mnie już więcej nie wpuścisz. Już to nieraz tak zemną zrobiłaś! Babko, znasz mój charakter! Tam w kanale lód jest przerąbany, więc pójdę i skoczę w otwór, jeśli mi zaraz nie powiesz, co chcę wiedzieć!	Wyprztyk: Nieskończonej szybkości być nie może. Któraś ze skończonych musi być najwyższa. Czy nie wszystko jedno która?	Jestem z ojcem i przy ojcu... niepodobnaby mi było, przy całej swobodzie, jaką on mi daje	Nie ma czasu, nie ma czasu. Ochrzczą dziecko, wyjdą z kościoła, a my się nie nagadamy.	„Nie wrócę już do was...” „...nie warto. Nic nie warto. Ludzie to bydlęta złe i okrutne, znajdujące rozkosz w dręczeniu i pastwieniu się. Kolega, którego szanowałem, uderzył mnie dziś w twarz. Widziałem, jak bito bezbronnych ludzi i jak niszczono stragany nędzarzy-przekupniów. Nie wiem, co jest w was samych i czy nasi chłopcy...”	Yeah. Nie pijesz pan piwa, panie Bondy? Od wyjazdu z Surabaja męczy mnie straszne pragnienie. Posłałbym kogoś po piwo. Może tego stewarta, który przyprowadził mnie do tej kabiny.	Nie mogę tu dłużej żyć. Każdy dzień większa dla mnie męka. Nic tu po mnie w KiejdanachKiejdany (lit. Kėdainiai) właśc. Zołotarenko, Iwan (zm. 1655)  hetman kozacki, szwagier Bohdana Chmielnickiego, brał udział w zdobyciu Wilna (1654). ruszać. Pójdę z nimi.	Teraz sobie przypominam Lecz jego ciało nie zostało rzucone na pożarcie dzikim bestiom.	Wtedy gdy przyjdzie zima, a śnieg wszystko zasypie, nie pozwól umierać z głodu moim braciom, gdy ich ujrzysz skupiających się około domu i szukających ratunku u ludzi.	Pieniądz mówił młody człowiek, niedbale rzucając się na krzesło. Nogi mu jednakże zastygły na myśl, że stary subiekt może nie kazać wynieść rubla dorożkarzowi. Ale Rzecki polecenie spełnił, choć już nie kłaniał się gościowi.	Teraźniejszość jestem, ale nie współczesna. Przez kolekcjonera zobojętniałem na wszelaką wieczność. Z przeszłości wyszedłem, o przyszłość nie dbam. Zawsze muszę kończyć, nigdy nie zaczynam. Mam ustalone na wszystko poglądy. Potwornie się nudzę.	Ale tu nie jest Warszawa.	Atanazy: Obaj nie rozumiecie Chwistka ani w ząb...	Dotrzymajcie mi towarzystwa, panowie. Musicie mi jednak przyrzec, że nie podejmiecie żadnych podstępnych kroków przeciwko mnie.	I na Baldim świat się nie kończy!	Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	Jakto nie ma? a cóż z niemi się stało?	Nie chcę przyjść tu z ojcem	Nie jestem obowiązany wiedzieć o tym	Nie mam powodu do najmniejszych przypuszczeń w tym kierunku.	Nie zapominam nigdy.	Nie!	Obawiam się, że jednak naprawdę ja winien nie jestem.	Około pół roku temu wyjechaliśmy z Tany, aż na pięciu galerach. Wszystko sprzedało się w Bizancjum, tam nakupiliśmy różnych śliczności i teraz podróżujemy lądem z towarami Europy do Azji. Lepiej wracać lądem, bo na Kapczackich stepach stoją wojska tatarskie i pewnie wszystko rozkupią.	Proszę bardzo, panie Blaizot, każ mi odnieść do domu te książki: Jest tu Matka i syn, Pamiętniki dworskie i Testament Richelieugo. Proszę także dołączyć, o ile pan ma, nowe dzieła z zakresu historii, w szczególności dotyczące Francji od czasu śmierci Henryka IV. Rzeczy te ciekawią mnie bardzo.	Proszęż cię, kiedy się już przyznajesz do tego, starajże się zapobiedz...	Ten człowiek jest cały pokiereszowany i potłuczony. Chcę go leczyć Przecie nikt nie wtrącał się do mnie, gdym leczył twe dziecko.	Z pańskiej kieszeni wychodzi pół cala papieru. Przyglądałem mu się, podczas gdyś pan mówił, a byłbym lichym rzeczoznawcą, gdybym z zewnętrznego wyglądu nie potrafił określić daty rękopisu. Czytałeś pan zapewne moją monografię w tym przedmiocie. Otóż w tym wypadku sądzę, że manuskrypt datuje się z roku 1730-go.	A kto wam mówi, że czas zaczynać?	A! wyzwól nas! wyzwól! wyrwij nas z tego więzienia...	Ależ zaraz, Beautrelet...	Bravo!	Czterysta tysięcy.	Czy pan mówi w imieniu don Carlosa?	Dlaczego pan sądzi, że falsyfikat?	Dobrze. Gdzie zechcesz, gdzie każesz.	Dėkui Dievui, Jonuti, da ikšiol tokio reikalo nebuvo ir gal būti, jog ir ne bus ilgai...	E, za zimno jest, jedzmy śniadanie	Idealista, Marzenie, Obywatel, Patriota, Społecznik, Wizja mówił	Ihre Dokumenten, wasi tokument? Ja fidzieć, jak siedzieć nicht fahren, tylko siedzieć, pić, furt pić, Bursch!	Ile?	Ja również cieszę się, chociaż jeszcze... wątpię...	Kobieta, Pieniądz, Polityka	Król! król! gdzie jest król? Co się stało z królem?	Lekarz wracając z pośpiechem do sypialni, z cicha rzekł Bisantizzi	Lepiej na tym wyjdziesz, jeżeli zamiast kokietować profesora, będziesz słuchała lekcyj.	Me... melduję... jako gość je... jedzie.	Miłość	Nic, a będzie!	Niech pani przypomni sobie, że jest drugi przecie!	No, więc, co ci się stało?	O święty, a jakże będzie z tym dzieckiem, któremu daliśmy lekarstwo? Dżat będzie tu o świcie.	Pierwszy raz widzę coś podobnego!	Poległ,	Przejdźmy do gabinetu chodzi zapewne o sprawy literackie.	Racja! Braknie właśnie poczty do obrządzenia koni i tylu wodzów.	Sakė brolis Špitolninkas, kad jau ant arklio negalės užlipt;	Sam.	Stryjciu Antoni ja tak proszę, tak bardzo proszę...	Szkoda	Szlachcic	Tak Przyjechał z ochmistrzyniąochmistrzyni	Tak.	Tylko bez głupich dowcipów, młody człowieku. W takiej chwili.	W Paryżu.	Więc tym lepiej. Lepiej dla nas obojga	Zabić go, zabić go! Śmierć mu!	Zatrzymaj sanie. Ja wysiadam!...	Śmiało, koleżko!	Świadczymy
Czekajcie, dość! Więc to jest okrągłe i grube? I są na tym wyrżnięte litery i figury? Tak? Ach, teraz wiem już nareszcie, co to jest wielka pieczęć państwowa, o którą mnie tyle razy pytaliście i której tak długo szukacie daremnie! Gdybyście mi ją od razu opisali, mógłbym ją wam dać przed trzema tygodniami. Wiem doskonale, gdzie ona jest a przynajmniej nie ja pierwszy.	A! tak! tak! ja przeczuwam niebezpieczeństwo... Król jest nieuważny, tę kobiétę należy... ja nie wiem? cóż z nią zrobić?	I ja jestem na trzecim roku	Ja? Rozumie się!	Lecz ja nie jestem pańskim wspólnikiem	No, no... mężyku... Już tylko nie gorączkuj się Owszem, ja nawet myślę, że pan Krukowski szlachetnie postąpił, bo już za dużo w mieście tych plotek. Co za niegodziwość psuć reputację uczciwej panience...	Otóż tak trzeba napisać: „Milordzie, bratowa twoja jest zbrodniarką, chciała ona kazać cię zabić, aby odziedziczyć twój majątek. Lecz nieprawnie poślubiła twego brata, ponieważ była zamężna we Francji, gdzie została...”	Pójdę z waszą książęcą mością na kraj świata, ale pocieszyć się nie mogę, bo mi tak bez niej ciężko, że ot, nie mogę, nie mogę...	Radzą oddać w dzierżawę! Nawet Żyda sprowadzili. Dawał sześćset rubli, ale ja się uparł na siedmset.	Stryj Alojzy wskazał mi pokoik, gdzie leżały przykryte rogożą jego zwłoki.	Stąd wiem, że de Wardes wczoraj, będąc w towarzystwie, gdzie i ja się znajdowałem, pokazywał pierścień, który, jak mówił, otrzymał od ciebie.	Tak, panie i mam nadzieję, iż pan mi przebaczy, że go trudzę, gdy się dowiesz, o co tu chodzi.	A co to waszmość tak się zapamiętywaszzapamiętywasz się (daw.) tu: taniec.?	Ojej zanim dadzą nam coś zjeść, panie oberlejtnant, to musiałbym panu opowiedzieć całe dzieje narodu czeskiego. A ja znam tylko krótką opowieść o pewnej pani pocztmistrzowej z Sedlczanska, która po śmierci swego męża odziedziczyła po nim urząd. Przypomniało mi się o niej natychmiast, jak tylko zaczęło się u nas mówić o pocztach polowych, chociaż nie ma to nic wspólnego z pocztami polowymi...	Podły tchórzu! Tak bardzo zatem lękasz się o swą skórę? Uspokój się, możesz ją jeszcze ocalić.	Temu, że w tej chwili czuję się zdolnym umrzeć, nie narażając się zbytnio na śmieszność. A któż mi ręczy, czy za dwa miesiące, po długim pobycie w tej wilgotnej kaźni, będę tak samo nastrojony? Przeczuwam odwiedziny księży, ojca... Nie może być nic nieznośniejszego. Trzeba umierać.	Tak, to prawda, przepraszam cię, ojcze. Zresztą stan ludzkiego zmęczenia też bardzo mnie interesuje. Właściwe dawkowanie zmęczenia należy do najbardziej skomplikowanych prerogatyw sztuki rządzenia. Nie wolno dopuścić, aby ludzie byli zmęczeni w sposób niedostateczny, a równocześnie nie należy stwarzać takich warunków, żeby zmęczenie stało się nazbyt wielkie. W obu wypadkach człowiek może się stać niebezpieczny. Zauważyłeś z pewnością, ojcze, że pomiędzy zarozumialstwem ludzkiego umysłu i rozpaczą dadzą się przeprowadzić pewne paralele, mam oczywiście na myśli paralele następstw tych skądinąd odmiennych dyspozycji. Lecz cóż? Nas następstwa muszą przede wszystkim interesować, ponieważ większe na ogół napotykamy trudności przy przeinaczaniu skutków niż przyczyn, odmienianie tych ostatnich nie nastręcza zazwyczaj kłopotów. Jeśli jednak chodzi o twoje zmęczenie, czcigodny ojcze, to sądzę, iż nie posiada ono charakteru niepokojącego, natomiast jest chyba w sam raz. Właściwie jestem dla ciebie, ojcze, pełen podziwu. Przydarzają się od czasu do czasu niezrównoważeni ludzie, którzy raptem zaczynają się buntować po środku życia. O ileż ty, ojcze, jesteś od tych szalonych jednostek przezorniejszy! Chciałbyś naprawić świat, sam już niejako tylko jedną nogą na nim stojąc. To mądrze z twojej strony. Zdaje mi się, że w istocie bardziej cenisz dzieło swego życia, niż to w tej chwili, wśród przywidzeń mdłegomdły (daw.)	A, mój panie, kiedy to już nie może być inaczej i rycerz błędny, co by sobie inaczej postąpił, na śmiech by się tylko naraził, jest to zwyczaj odwieczny i uświęcony; rycerz błędny, walcząc nawet wobec damy swojej, powinien zwracać miłośnie wzrok ku niej, jak gdyby błagając, żeby mu była przychylną i w niebezpieczeństwie pomocą. Chociaż nikt nie widzi i nie słyszy, powinien on zawsze kilku przynajmniej słowami, z głębi serca idącymi, polecić się jej łasce; historia daje nam nieskończoną ilość podobnych przykładów. Ale za tym wcale nie idzie, aby rycerz błędny nie mógł się i Bogu polecić, na wszystko jest czas; w chwili boju nawet może to uczynić.	A może Tatarów cale nie masz może to jeno strachy? Pójdę ja z lasu i obaczę.	Bo tam, proszę pani, mieszka jego matka, staruszka, któréj smutno-by było rozstać się albo z synem, albo z miejscem, w którém całe życie przepędziła. Pan Lucyan bardzo kocha swoję matkę i dla niéj pozostał w N.	Czy tylko nie myli się pani?	Gadam mu, żeby się ożenił z moją siostrą, z Gawędziną, a on mi się przekomarza	Gdybym ciebie zjadł, mógłbym powiedzieć, że wołowinę jadłem, ale boję się, bym po takiej pieczeni reszty dowcipudowcip (daw.)	Jak się masz, Ignacy!...	Jestem tu nowym sąsiadem pani	Juści, że prawda, bo łoni, kiej Sikora przechodził tam nocą, to go ułapiło za grdykę i rzuciło o ziemię, i tak zbiło, że chłop chorzał dwie niedziele	Komu to waszeć mówisz? Wszak ci ja tam był	Matuchna przypuszcza, że ja będę garściami rozrzucać pieniądze?...	Musiało się stryjowi ostatnio powodzić	Nie twoja w tym głowa, weź ino...	Nie. Numer drugi. Pod krzyżem. Pierwszy jest niebezpieczny, za dużo ludzi się tam kręci.	O tak! Czy chcesz ją pan wznowić?	O, panie najłaskawszy... najlepszy... wiecie wy dobrze, czego się wstydam. Toli toli (daw.)	Ona jeździ i chodzi wszędzie, gdzie się jej zamarzy a z tego co na nią powiadają śmieje się niemniej.	Tak, ale tu jest nie tylko jego matka, nie trzeba nam zawracać głowy matką. Jest tam dziewucha, lafirynda najgorszego rodzaju, która ma na niego więcej wpływu i która właśnie jest rodaczką imć Dreyfusa. Ona zaraziła Roberta swoim duchem.	Tak. Proszę o kilka minut cierpliwości... Akcje cukrowni, pojmuje pani, moje akcje można przecie zastawić, ponieważ (jak powiedziałem) pani stanowi doskonałą hipotekę... Pani i panna Helena... Taki Mielnicki jest człowiekiem majętnym, a taki Solski... O nim nie ma co mówić.	To dla niej założy się gniadą czwórkę	Toć i lampa przed zagaśnięciem żywszym płomieniem wystrzeli na ostatku. Mnie się zdaje, co Maciej już dochodzi... Aż mi nawet dziwno, że jeszcze żyje; przecież na wiór wysechł...	Wielka mądrość. Ja też malowałem, ale mnie to nie zadawalniało...	A kiedy ci to powiedział?	Ach! Hm!	Ale najgorsze ze wszystkiego (przez co nawet wpadłam w nerwową chorobę), że ci panowie po kilka razy na dzień stukają do mego okna trupią główką...	Ba, wie to kto? Może zresztą dziś akurat przyńdzie...	Bardzom też ciekawa, co mi powiesz.	Blondynka?	Bom tego Niemca widział na wsi w Podborzu, kiedy popioły u nas wypalać zaczęto.	Byłbym posłał starego Kiemlicza, ale on na tamtym świecie, bo w parowie usieczon, a synowie za głupi. Ci pójdą ze mną. Byłeś w Taurogach?	Cha, cha, cha!	Co to jest?	Co?	Co?	Conseil, co robisz?	Czy leży w świetlicy?	Dlaczego kłamiesz?	Do widzenia, Taboureau!	Dobrze, wolę nawet otwarcie, bo mi niezręcznie i nie umiem inaczej. Chodźmy do twojego pokoju. Zamknij dobrze drzwi!	Dosyć marnie.	Gdyby trwał przy swojem... Gdybyś przekonać go nie zdołała, w takim razie położę nadzieję całą w wypadku, w zdarzeniu, zmieniającem zwykle postać rządów...	Gott behüteGott behüte (niem.)	Gotówką.	Grzeczny musiał być kawalkator, bo widzę, że i wyjeżdżony koń bardzo.	I co?	I jest pan towarzyszem podróży hrabiego?	Idę.	Juściż przenocować, niechby odpoczęły, nim...	Karabin nosić to dostatecznie. A potem lat parę rządowej służby za stypendium.	Macie, matko! To dla was i dla dzieci.	Mam na myśli: czy śpiewa tam dużo srok? chanter: śpiewać, pie: sroka..	Matulu! Matulu!	Mianowicie?	Może Nab?	Mówisz o córce damy, którą spotkaliśmy na przechadzce?	Młódka ty jeszcze, to i głupia... ojcowy grunt, to i ojcowa wola!	Na GodyGody spytała, że to nieobyczajnie było siedzieć jako ten mruk.	Nie otwierać! Nie otwierać!	Nie podziwno starom i schorzało; ślepia me bielą zachodzą.	Nie, Trot, nie proś mnie nawet o to	Nie, mój przyjacielu Za chwilę przestaniesz cierpieć.	Nie, pani nie odejdziesz!	Niekoniecznie ale pamięć moja jest skłonna do zapominania.	No, arystokracja.	No, uczęstowałeś go pan	Proszę podać adres dentysty.	Szczęśliwej drogi, dostojny panie; może czego potrzebujesz?	Szkoda, że za niego nie wyszła, byłbyś pan temu księciu sprawiał spodnie i buty.	Są więc tam rzeczy straszne?	Są wszystkie.	Słuchaj, podsuń mu mnie na dziadka, skoro prowadzi takie biuro pośrednictwa.	To powinno niezmiernie pochlebić królikom, którym wbija szpilki w głowę; kurom, których kości maluje na czerwono, i psom, którym wpycha fiszbiny.	To prawda... to prawda bardzo to niedobrze, ale sprawa zostanie już niedługo załatwiona!	U Basi co w sercu, to w gębie. Zresztą mówiłam już waćpanu, że ona jeszcze woli bożej nie czuje: Krzysia więcej!	U schizofreników	W najmniejszym stopniu nie chcę! Ta jej właśnie prostota, naturalność...	W sprawie dancingu?	Widzę żeś pan czy nudę, czy smutek, czy niepokój, czy gniew wyniósł z zamku	Więc rewolucja?	Wszystko, co mogę powiedzieć to, że traktowano mnie z największymi względami. Moi trzej towarzysze byli najmilszymi ludźmi, jakich spotkałem, niezrównanej grzeczności, inteligentni i rozmowni, czego nie należy lekceważyć, zważywszy długość podróży.	Z kim?... Jacy kapłani?...	Z wielkim zapałem mówisz pan o niéj i odczuwasz cudownie jéj dzieje. Miałżebyś być zakochanym?	Zośka, czy w bajce tylko?
On nie mówił. Ja wiedziałem i wiem. Czy już dziś?	Na uszy mojego osła! już więcej nic powiedzieć nie można w tym względzie. Poprzestańcie na tym, mój waleczny panie, a ponieważ uczciwe księżysko nie wie, czy istniało kiedykolwiek błędne rycerstwo, należy mu wybaczyć.	A nie dziś, to jutro bo nie trzeba się bardzo oddalać od brzegu; ja bym nawet radził powrócić do łodzi.	Co też mogliście zrobić takiego, że Bóg was tak karze? W przeszłości waszej musieliście popełnić jakiś wielki grzech. Czy nie dopuściliście się czasem świętokradztwa? Czy nie skradliście proboszczowi szynki, gdy się wędziła? Czy nie dobraliście się do jego mszalnego wina w piwnicy? Czy jako pacholę nie właziliście na grusze w plebańskim ogrodzie?	BiedaA ze dwudziestu komorników we wsi siedzi i roboty kiej zmiłowania wygląda! Wiecie sami które, a zima ciężka, śniegi, mrozy, nie jednemu już ziemniaki przemarzły, a zarobku nie ma żadnego. Nim wiosna przyjdzie, to zrobi się taki przednówek, że strach pomyśleć! A i teraz już bieda taka, że niejeden raz na dzień gorącą warzęwarza (gw.) dla. wszystkich otworzy! A tu pono się zaprzysiągł, że ani jednego Lipczaka do roboty nie weźmie! Rozgniewał się o to, że podobno skargę na niego pisali do komisarza.	Nie mam czasu, muszę teraz iść szukać Malinowskiego, trzy dni już nie był w domu, jestem o niego bardzo niespokojny.	Co on mi się tam ma podobać czy nie podobać? Albo to on dla mnie? Ja mam swojego Wasyla i innych nie potrzebuję. A jak się komuś przywiduje, że ja do doktora strzelam oczami, to to nieprawda.	A cesarz? Czy mu zapomną tego, co uczynił?	Może dałyby się jeszcze wynaleźć jakie środki ratunku... Czy nie można zmusić Teckiego do oddania?	Czy chcecie, aby serce Kalego było sercem M’Ruy, a serce M’Ruy sercem Kalego?	Czy pan sądzisz, że wart sto pistolów?	Dziękuję panu Doskonale rzecz tę rozumiem, a sumienie moje najzupełniej już jest zaspokojone tym, że, wchodząc w nowy zawód, mąż mój nie nadużyje przywileju. Mówię naturalnie jako kobieta i nie wyrażam się może dość ściśle, lecz byłam zawsze tego zdania, iż mąż mój posiada w najwyższym stopniu te właśnie zdolności, które nieboszczyk papa mój, gdym była jeszcze w domu, uznawał za najważniejsze... tak właśnie, za najważniejsze. Obecnie mąż mój wchodzi w zawód, w którym te wrodzone przymioty rozwiną się i szybko wysadzą go na przodujące miejsce.	Napoleon Bonaparte. Jeszcze niewiem, czy u pana linja ta oznacza to samo. Powtarzam, iż widzę ją na żywej ręce pierwszy raz w życiu. Musiałbym sprawdzić. Uczeni nazwali tę linję łukiem genjuszu strategicznego.	Prawda, niechby cię ochuchała, a już by ci wąsy wyrosły na łokieć.	Przyjechałem tu, by już zostać z wami, by już zostać na zawsze...	Tracisz na próżno czas i piękne słówka, mości Castillanie! Gdybyś naprawdę życzył sobie tak bardzo wpatrywać się w moją twarz, mógłbyś doświadczać tej wielkiej rozkoszy, nic nie ryzykując, gdyż dostrzegam już w oddaleniu wieżę kościoła w Romorantin i tu opuszczam już pańskiego wierzchowca i pana.	Mój szkaradny temperament jest temu winien! Staram się go hamować i czasem zdaje mi się, że go już poskromiłam, lecz właśnie w takiej chwili następuje jeszcze gorszy wybuch. Ach, mamo! Co ja mam robić? Co robić?	Ja nie mam najmniejszéj nadziei lecz gdy małżeństwo jest tak w górze postanowione i ma być nieuchronném... dobrze byśmy się z góry przygotowali do tego, co nas czeka.	Rano rano droga Moina śpi. O czwartej droga Moina jest w Lasku. Wieczorem droga Modna idzie na bal albo do teatru... Ale to prawda, że pani d’Aiglemont ma szczęście oglądać córkę, kiedy się ubiera lub przy obiedzie, o ile przypadkowo droga Moina je obiad ze swą drogą matką. Nie ma jeszcze tygodnia, drogi panie jak zastałem tę biedną matkę smutną i samą przy kominku. „Co pani?” spytałem. Spojrzała na mnie z uśmiechem, ale widziałem, że płakała: „Myślałam, odparła, że to dziwne być tak samą, kiedy się miało pięcioro dzieci; ale to jest nasz los! A przy tym ja jestem taka szczęśliwa, kiedy Moina się bawi!”. Mogła się zwierzyć mnie, wszak niegdyś znałem nieboszczyka jej męża. To było wielkie zero, miał szczęście, że znalazł taką żonę; to pewna, że jej zawdzięczał parostwo i stanowisko na Dworze.	Byłby to żart w uroczym guście Nie wiem, po co to pani opowiadam, nie mówiłem pani o swojej chorobie dotąd. Ale ponieważ księżna mnie pytała, obecnie zaś mogę umrzeć lada dzień... Ale zwłaszcza nie chcę, aby się pani spóźniła, ma pani obiad	Co ma zabić Droga prosta, gładka.	Co znaczy za kim? Tęskni się...	Do jutra.	Dobra. Przydzielimy was do komitetu Wola 2. Będziecie wobec tego komunikować się nie z Liczką lecz z Podsiadłym. Musicie zapamiętać, bo pisać i notować nie wolno: towarzysz Podsiadły. Znajdziecie go w lokalu Związku Zawodowego Bednarzy przy Mozyrskiej pod czternastym.	Kiedy pani jedzie do Warszawy?	Nie chodźcie do karczmy i kobiet tam nie prowadzajcie, tyle zakazuję, piersi zrywam, proszę, nic nie pomaga, macie więc za swoje, ale jednak Bogu gorąco dziękujcie, że grzechu większego tam nie było, mówię wam, nie było!	Nie widzę w tych wszystkich szmermelach, które nam puszczasz, nic, co by miało związek z początkami fortuny Rastignaka. Bierzesz nas za Matifatów pomnożonych przez sześć butelek szampana	Nie! do obozu idę...	Oczywiście. Kosztuje go tysiąc złotych miesięcznie. A korzysta z jej, że tak powiem, usług, rzadko, bo czasami po kilka tygodni nie pokazuje się w Warszawie. Przepraszam na chwilę, wstąpię do baru zobaczę kto tam jest.	Tak. Edmund opowiedział mi wszystko aż do chwili, gdy został aresztowany w jakiejś oberży pod Marsylią.	Ubieraj się co tchu. Chwila najstosowniejsza, a tego nie ma!	Znów sam chcesz prowadzić?	Zrobię wszystko, co zechcesz, ojcze.	A cóż to będzie za życie?	A dobrze, ale za to ty kłaniaj się ode mnie pannie Rózi i powiedz Müllerowi także ode mnie, że jest błazen.	A ja was od jeszcze dawniej!	A ty?	Alboto jemu pierwszyzna!	Ależ byłam tu, panie profesorze, mało kilkadziesiąt razy i wciąż nad pańskimi drzwiami paliła się czerwona lampka.	Ależ tak.	Byłym majorem wojsk austriackich?	Będziesz pan się z nim widział?	Chodźmy tam	Człowiek powinien kochać życie.	Dobranoc, najdroższa.	Dobrze, słucham pana	Drogo bierzesz, nimfo Kalypso!	Dwóch dżentelmenów, takich dwóch dżentelmenów!	Frijoles, frijolesFrijoles, frijoles	Gdyby nie to, że wuj Dymitr jest ranny, to byłoby mi przykro, że nie chodziłem z wami ale tak, to właściwie w ogóle wszystko jedno i nawet taka historia nic nie znaczy.	Hi, hi, hi! Niecuja	Hm? zapytał Majster.	Ja sam.	Jemu doczynię, a jego pani zapłacze.	Jeśli sobie dobrze przypominam nazwałeś się Milesem Hendonem?	Jeżeli je, mistrzu, będziesz pisać dla mnie, jeżeli mnie nie będziesz obrażać brutalstwami i będziesz się liczył ze mną i pisał tylko dla mnie, żebym się mogła bawić i rozrywać, dam ci powodzenie!	Katolik, panie, człowiek jest grzeszny, wielmożny panie.	Lecz ty następujesz tuż zaraz Gdzie jedziesz?	Może królewiczowi poddać myśli niepotrzebne?	Musimy lecieć, bo zginiemy. Uciekajmy!	Muszę nią być dla zrównoważenia pańskiej uprzejmości.	Myślę, żeś odgadł jej znaczenie?	Mój opiekun odpowiedziała Julja.	Młody, mógł mieć dwadzieścia siedem, osiem lat.	Nie bredź, dzisiaj święto prawdziwej pracy, pracy wytrwałej i celowej.	Nie lecz mątwy potężnych rozmiarów. Ale przyjaciel Land musiał się omylić, bo nic nie widzę.	Nie ma czego. Kładka mocna.	Nie zmarnieje!	Nie.	Niech go stratuje słoń i nosorożec, i bawół!	No to będziemy jeść węże.	O, ale to przecież nędznik...	Omyliłem się. Nie dosłyszałem rozkazu.	Ot, jedna z historyjek, które mi obmierziły czytanie dzienników, pełnych tego zawsze.	Piotrowicz! Jak mnie Bóg miły, Piotrowicz!	Ponosiłaby...	Poznajomijże waćpan, mości Zagłobo, i mnie z panem namiestnikiem Skrzetuskim... poznajomijże!	Prawda, a i starego też musisz pieścić i pierzyną przyokrywać!	Przepraszam cię. Nie stracił, tylko zadłużył, ale przy kapitale żony wyrobi się. Żyjemy w epoce przejściowej, w której zachwiane zostały najznakomitsze fortuny...	Przerażasz mnie, Athosie czegóż się obawiasz, na Boga?	Reprezentanci dwu stolic na mnie jednego. Eheu me miserum!	Robisz furorę, Kaziu!	Rzekliście!	Sam król.	Sama pierzyna ważyła bez mała ze trzydzieści funtów.	Słuchaj! Powiedz panu profesorowi, iż go przyjąć nie mogę... bo... pan umarł i...	Tak, w Warszawie pięćset rubli.	Tego nie mów, bo nie wiesz, jak mi to przyszło.	To wielkie nietoperze o podłużnych i smukłych pyskach, mają wielkie uszy, miękką sierść, czerwono-czarną na grzbiecie i żółto-czarną na brzuchu, a ich skrzydła mają rozpiętość piętnastu cali.	Trzeba go wysuszyć na słońcu, to błoto się wykruszy i nie będzie znaku!	Uwolniono go?	W Beaucaire jest jarmark; przyjechali jubilerowie z Paryża; pokażę im ten diament. A ty pilnuj domu, kobieto. Za dwie godziny wrócę.	W czym?	Wiedziałam.	Wiosłuj całą siłą swych mięśni, Van Stillerze Piraci w wiosłowaniu nie mają sobie równych!	Wprędce staniemy u celu,	Wreszcie Bóg chce nawrócenia, a nie śmierci grzesznika.	Zauważono nawet że na tych samych szerokościach  wyspy i części przybrzeżne mniej są narażone na mrozy niż okolice leżące w głębi lądu. Często zdarzało mi się słyszeć, że na przykład zimy w LombardiiLombardia	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.	Życzę sobie, abyś był przy tym obecny
Ale skąd wiemy, że Bóg tego chce, abyśmy byli nieszczęśliwi? Czy to nie jest złudzenie, czy...	Czy może być?	No dobrze... dobrze... ale przecież ktoś musiał wyszperać, musiał mieć tę książkę!... Panie czy pan nic o tym nie wie?... Nie podejrzewa pan nikogo?...	A gdzież pan widzisz podobnych nieuznanych biédaków? Ja nie mogę się ich dopatrzyć ani w historyi literatury, ani w dziejach sztuki. Trafiało się może, iż wielcy reprezentanci ducha wieku, chwilowo wśród panującéj wrzawy, wśród jakiegoś wielkiego zaprzątnienia umysłów nie zostali wysłuchani, nie mogli być dostrzeżeni; ale wprędce omyłkę naprawiono, dług spłacono. Trafiało się iż inni wiek swój wyprzedzili geniuszem, pracowali dla przyszłości i przez nią dopiéro zostali ocenieni, choć niemniéj byli owocem swojego czasu i jego zasiéw wydał ten zbiór opóźniony.	A ile on zażywał tabaki!	A ja teraz już na siestrę i nie gniewam się, że sama do ula po miód poszła!	A jak my mamy odmienić, co ojciec postanowił? On umarł z wolą swoją i nie ma go, żeby ci przebaczył! To nie my, to on rozkazuje; na to sposobu nie ma!	A jeśli z jego rozkazania?	A no, kochany panie Michale, spowiadaj że mi się szczerze, to coś widzę zakrawa na niewolę Babilońską, jeśli tak potrwa, wypadnie zakasawszy poły uciekać.	A potem?	A ty od Czerwonego księcia	A, mój Boże! to bardzo trudno wam powiedzieć. Męczy się, króluje, ludzie mu się kłaniają, piękne panie oczyma go łapią.	Aha, rozumiem chcesz do nas przystąpić?	Ale to jest niedorzeczne!	Anka przyjeżdża za dwa tygodnie, to natychmiast ją przyprowadzę pani.	Boga biorę na świadka!	Być może...	Cenił go jak własne życie	Chwileczkę.	Człowieku, przecież my ci nie obcy. Przecież to twoja siostra.	Dla mnie i jedno i drugie.	Do szpitala pójdzie	Do widzenia, mój synu	Dziwię się, żeś się zakochał we mnie	Gdyż popiół z cygara spadł dwa razy na ziemię.	Hayde! Śliczne imię! To naprawdę istnieją kobiety, które nazywają się tak jak w poematach lorda Byrona?	Hiszpanie go nie znajdą?	I czemu pani spać nie poszła! Służący mógł mi zrobić herbaty, a wreszcie byłoby się i bez tego obeszło.	I to tak bez przygotowania... Djabli nadali...	I tobie nawzajem, licha gro.	Ii... nie!... nawet tam nie zaglądał. A gdyby i zajrzał, przekonałby się, że panna Izabela brała z sobą naiwnego inżynierka po to, ażeby w jego asystencji tęsknić za Wokulskim...	Ja przynajmniéj do tego mu nie dam powodu	Jak to dobrze. Spotkałem panią znowu w tym borku.	Jak to?	Jak to?	Jest ono dla was tym niebezpieczniejsze, że w istocie jesteście bardzo podobni do zmarłego.	Jeszcze i jak! Nawet więcej mają prefituprefit a. profit odparł Grochowski.	Jeszcze! Posłuchajże, co ci powiem. Nie jesteś dzieckiem i potrafisz mnie zrozumieć.	Jeżeli będą cię ścigały zajadle i na oślep, wpatrując się tylko w twe plecy, wszystkie te, które nie wymrą tu w górze, będą się przeprawiać albo tu, albo nieco poniżej, bo Małe Plemię spadnie na nich całą chmarą. Otóż Wajnganga jest rzeką zachłanną... a żaden Kaa nie przyjdzie im z pomocą... więc wszystkie dhole, jakie przy życiu zostaną, będą musiały podążyć aż do brodów koło leż seeoneeńskich. Tam zaś powinna czatować twoja szajka i złapać ich za gardło.	Ma baba pieniądze, a ludzie opowiadają, że dla świętej pamięci pana Dalcza żywiła jeszcze z dawnych czasów... Kto to może wiedzieć... Kiedyś piekielnie ładna była... Dość że jak się tylko dowiedziała, że pan Dalcz, znaczy się ojciec pański, szuka kupca na swoją część fabryki, to zatelefonowała do mnie i kazała mi iść do niego.	Moi państwo winienem złożyć dowody i wyjaśnienie.	Może sam król?	Możemoże mówił Maćko, wyciskając guz, z którego poczęła wypływać obficie krew pomieszana z ropą. choroba. popuścić. Jagienka mówiła, że teraz trzeba będzie skromem bobrowym zatykać.	Musisz pan mieć przy sobie list, który mi pana poleca?	Mówże!	Na razie to tylko o tę kulę, ale za to całą. Niech mi ją pan daruje.	Naprawdę.	Nie bój się. Prosta ja dziewczyna, nie żaden smok.	Nie dasz?	Nie je się szybko i łapczywie. Je się małymi kęsami.	Nie mów tego, Krzysiu, nie mów. Za chwilę możesz wyprzeć się wszystkiego. Nie, nie zaprzeczaj...	Nie radzę takich dreszczów...	Nie sądzę że on i jego żona są jak stworzeni dla siebie. Bóg świadkiem, nie znam w świecie czegoś nudniejszego niż ona: oszalałabym, gdyby mi przyszło spędzić z nią dwie godziny. Ale powiadają, że on ją ma za bardzo inteligentną. Bo też trzeba sobie powiedzieć, nasz „mistrz” był zwłaszcza potężnie głupi: widziałam go, jak bywał olśniony osobami wprost nie do pojęcia, poczciwemi idjotkami, których za nic nie ścierpiałoby się w naszej paczce. I co powiecie! on pisywał do nich, rozprawiał z niemi, on, Elstir! To nie przeszkadza, że miał strony urocze, och! urocze, urocze, i rozkosznie niedorzeczne oczywiście. (Bo pani Verdurin była przekonana, że ludzie naprawdę wybitni robią tysiące szaleństw. Fałszywy pogląd, w którym jest jednak coś prawdy. Niewątpliwie, owe „szaleństwa” są nieznośne. Ale zwichnięcie równowagi, które objawia się dopiero na dłuższą metę, jest skutkiem owładnięcia mózgu ludzkiego przez subtelności, do których nie jest pospolicie stworzony. Tak iż dziwactwa uroczych ludzi przywodzą do rozpaczy, ale nie ma prawie uroczych ludzi, którzy by skądinąd nie byli dziwakami).	Nie, nie śpiesz się Ani wątpić, Bóg chowa dla cię jakąś pewniejszą zemstę. Pomyśl, iż nie jest w twej mocy zbliżyć się do stosu; mieszczanie otaczają go i boją się króla; niejeden życzyłby z serca twego ocalenia, a i tak pierwszy zadałby cios. Synu, dobrze to mówią: szaleństwo to nie dzielność. Czekaj...	Nie.	Nie... bo ja myślałem o pewnej rzece uzdrawiającej.	Nie; zasłużyłem na to: daj tylko znak.	Niech Kubę głowa o to nie boli... niech tylko przyniesie dużo, a za każdą dostanie zaraz do ręki po dziesiątce. Asencję postawię na zgodę, co?	Niegdyś okręt ten nazywał się „Marsylianin”. Miał siedemdziesiąt cztery działa i spuszczony był na morze w 1762 r. W roku 1778, 13 sierpnia, dowodzony przez La Poype-Vertrieux’go, walczył mężnie z „Prestonem”. W roku 1779, dnia 4 lipca, znajdował się w eskadrze admirała d’Estaing przy wzięciu Grenady. W roku 1781, 5 września, uczestniczył w bitwie hrabiego de Grasse w zatoce Chesapeak. W r. 1794 rzeczpospolita francuska zmieniła mu nazwę. Szesnastego kwietnia tegoż roku połączył się w Brest z eskadrą Villaret Joyeuse, przeznaczoną do konwojowania zboża wiezionego z Ameryki pod dowództwem admirała Van Stabel. W dniach 11 i 12 prairiala II roku rzeczypospolitej eskadra ta spotkała okręty angielskie. Panie, mamy dziś 13 prairiala, 1 czerwca 1868 r. Siedemdziesiąt cztery lata temu, w tym samym dniu, w tym samym miejscu, pod 47° 24’ szerokości i 17° 23’ długości okręt ten po bohaterskiej walce, straciwszy trzy maszty, zalany na spodzie wodą, gdy trzecia część załogi jego poległa lub stała się niezdolna do boju, wolał pogrążyć się w morzu wraz z trzystu pięćdziesięciu sześcioma swymi marynarzami niż poddać się	Nigdzie nie pojedziemy, jak tylko do granicy Polski A wy nas nie zaczepiajcie, bo będzie bieda.	No to...	No, dlaczego, dlaczego?! O, to uprzedzenie! Właśnie księża, znając tyle sumień ludzkich, mają możność rozważyć, roztrząsnąć wszystko do gruntu. Oni to rzeczywiście mają moc...	No, nie wydaje mi się to najgorszą spekulacją, a ja jestem przecież spekulantem.	No, no	Nu, to chodźmy.	O bogowie!... Ależ nas za miesiąc napadną Asyryjczycy!... Przecież my jesteśmy rozbrojeni...	O domina! Pozwólcie mi iść z moją panią, abym jej służył i czuwał nad nią w domu cezara.	O mój Boże! Mój Boże	O tak, w środku. Ale lubię, żeby pod koniec wszystko układało się jednak dobrze.	O! nie N. Panie do piękności nie przywiązuję wagi.	O, mój Boże! Toż to najlepsza komedia w świecie!	O, nie mów dalej, to przecież jest zachwycające! Gdybym to ja mógł się tak ubrać jak ty, gdybym mógł zdjąć trzewiki i wytarzać się raz w błocie, gdyby mi tego nikt nie bronił, nikt mnie nie pilnował! Koronę dałbym za to!	Och! moda!... skoro chodzi o pewną skromność niewieścią, moda nie istnieje. Należy chronić panienkę, nawet przed wzrokiem ludzkim.	Od kiedy już... Niech ino jest co większego na zbyciu, wnet zajedzie Niemiec, jeszcze pierwej od Żyda, i płaci bez targu. A co się dla nich miele mąki we młynie!... Tyle, jakby na wojnę szło.	Od tej chwili będę szczęśliwa, powiedziała owca, gdy wilk ją dusił	Pan Ursiclos!	Podobno jest synem cieśli z naszych stron, ale raczej bym przypuszczał, że jest naturalnym dzieckiem jakiegoś bogatego człowieka. Widziałem, jak otrzymał list anonimowy lub pseudonimowy z przekazem na pięćset franków.	Podziwiam tylko świat ten i nie rozumiem, jak można żyć z takim imieniem. Myślę, że śmieszne po prostu.	Powiadasz pan, że prokuratorowa brzydka jest i stara?	Powinna mieć Baśka naukę, ale co to z nią! Jak będzie widziała miecz nad moją głową, uprze się!	Prawda, pomyślmy tylko, że ten biedny chłopak czeka tam, cierpi i może rozpacza.	Proszę bardzo Tylko u mnie jeszcze nie sprzątnięte.	Przyjacielem? A nie podał swego nazwiska?	Synu mój, możesz wielu zawiłych spraw świata jeszcze nie pojmować, lecz jedno powinieneś wiedzieć z całą, na jaką cię stać, pewnością, z większą nawet, niż cię stać, ponieważ całkowite posłuszeństwo musi wypełniać wszystkie myśli i uczynki człowieka walczącego o prawdę. Chcąc służyć wierze, trzeba się jej obowiązującym zasadom podporządkowywać bez wahań, pytań i wątpliwości, bez cienia ubocznych myśli, z nieograniczonym zaufaniem do zwierzchnictwa.	Są na świecie jeszcze ciekawsze, ukrywane starannie po rodzinnych bibliotekach, przekazywane w sekrecie z ojca na syna	Tak się urządzić, aby w nim pozostać mogli.	Tak.	Tam do licha! Powiem panu... jest coś, co mnie martwi... to płomień gazu...	To dziwne. Nie być stworzonym na żołnierza! Dla mnie wprost niepojętą jest taka natura. Ja jestem tylko żołnierzem.	To lepiej, na starość moja piękna, znowu ci jej podadzą, tymczasem bierz czem karmią kobiety i koronowane głowy.	Ustroję się w nie, by świecić jak gwiazda przy boku mego królewskiego małżonka	W głosie pańskim przebija szczerość Jednakże, jak to już mówiłem, nie mam jeszcze wystarczających dowodów, abym mógł gościa swego poczytywać za oszusta.	Wiem, że tak trzeba.	Więc cóż ma oznaczać ta jakaś próba zakazu?	Więc przede wszystkim nie wierzę w to, byś potrafiła zmienić swój dotychczasowy tryb życia. Tryb życia nie jest dziełem przypadku. Jest prostą konsekwencją natury danego człowieka. Ale nie o to mi chodzi. Gdybym nawet miał pewność, że porzucisz Korsaka, tego Anglika i innych, których nie znam, i tak nie mógłbym nadal być z tobą. W najmniejszym stopniu nie chcę cię dotknąć. Owszem, przyznaję ci wiele walorów. Jesteś inteligentna, jesteś wytworna i piękna. Wiem dobrze, że rozstając się z tobą nie czynię ci żadnej krzywdy. Bo nie zależy ci na mnie.	Wyjść, a jak nas zobaczy?	Z plugawej Westfalii urodziłem się na zamku Thunder-ten-tronckh.	Z rozkazu Hirama pożyczają nam Fenicjanie Wzięliśmy już osiem tysięcy talentów...	Zapewne; mógłbym równie dobrze próbować zatrzymać w biegu konia, który wygrał dzisiaj gonitwę A zresztą, cóż mu się może stać?	Zdarza się to niejednemu już ją pani dobrze pozna.
Tak jest, mój jegomość; muszę już wszystko dokumentnie opowiedzieć. Jak mi tedy rzekł, że teraz pieniędzy nie ma, takem do reszty serce dla niego stracił i myślę sobie: „Poczekaj, oddam ja ci przysługę!” A on mówi: „Chorym jest, nie mam siły do podróży, a droga daleka i niebezpieczna mnie czeka. Jeżeli się, powiada, na Wołyń dostanę to już będę między swoimi, ale tam nad Dniestr nie mogę jechać, bo sił nie staje i trzeba, powiada, przez wrażywraży (z ukr.) jedź ty za mnie”. Więc ja pytam: „A dokąd?” Pytam: „Kniaziówna?” rzecze.	Kochany mój panie prawdziwe męstwo powinno mieć tyle cierpliwości w niedoli, ile czułej radości w szczęściu. Bierz pan ze mnie przykład, z przeproszeniem. Jeśli bardzo byłem uradowany w czasie wielkorządztwa mego, teraz, będąc tylko pieszym giermkiem nie poddaję się smutkowi, bo słyszałem, że to stworzenie, co je Fortuną nazywają, jest kobietą dziwaczną, prawie zawsze pijaną i na wpół ślepą; toteż nie widzi, co robi, nie wie, kogo powali na ziemię, ani kogo podniesie.	Prawda, że dziwne?... a przecież tak jest. Gdyby Starski był człowiekiem przyzwoitym i nie awanturował się z młodą panią baronową, Dalski niezawodnie poparłby jego pretensje do testamentu, ba! dałby mu nawet pieniędzy na proces, gdyż zyskałaby na tym i jego żona. Ale że Starski jest cymbał, więc naraził się baronowi i... uratował zapisy. Tym sposobem nawet nie urodzone jeszcze pokolenia chłopów zasławskich powinny błogosławić Starskiego za to, że umizgał się do baronowej...	Byś pan nie wspominał nikomu o moim zakładzie dokonania zbrodni. Nie mogę, naturalnie, zabronić panu, byś mnie śledził i pokonał, o ile zdołasz pan tego dokazać.	Tak Nie pojmuję, dlaczego chce się z panem widzieć.	O, nie przyjmę żadnych usprawiedliwień. Czekam na państwa w sobotę, o szóstej. Jeśli państwo nie przyjdziecie, gotów jestem myśleć... czy ja wiem?... że nad tym domem, pustym od dwudziestu lat, ciąży jakaś okropna klątwa albo że opowiada się o nim jakąś krwawą legendę.	Pan Brandeis nie będzie chyba zazdrosny?	Nic, ot tak nie mam się dobrze, po kościach chodzi czy chorobsko czy starość.	Rzeczywiście, przyjaciele, nie ma co ukrywać, że zaszły poważne zmiany. Produkty wulkaniczne są już nie tylko w stanie wrzenia, ale zajęły się ogniem i z całą pewnością grozi nam bliski wybuch.	Nie, wy tego nie mówicie. Wy jesteście wieczna przeszkoda. Wy rzucacie się na naukę jak sroki na świecidełka.	Przeciwnie nie przerywajcie uroczystości, a ja wam ręczę, że podczas triumfu nie będzie miał wesołej twarzy.	Aha! To z tego tak łomot był?	Czy pański ojciec nie był aby bonapartystą? Chyba mi coś pan o tym wspominał?	Czyż pan dobrodziej nie wiesz czem są oficjaliści, gdy nad niemi pańskiego oka niema? zawołała tęskno kobieta...	Jużci, niby znam... Póki nie miało się swego gruntu, to chodziło się na robotę i do pana Mielnickiego. Niczego szlachcic, ino trochę impetyk. U niego dać w gębę człowiekowi, to jakby kieliszek wódki wypił. Fertyczny pan, ale sprawiedliwy.	Im w to graj jak się tylko dowąchają, że tu żyje córka ich brata cygana, a sierota, a sama jedna, a jeszcze i młoda i ładna; zlecą się i gotowi gwałtem cię porwać z sobą. Te łotry i krwią własną i cudzą frymarczą... Nibyto nie pamiętają ludzie, jak tu ich dziewka bałamuciła naszego pana.	Właśnie. Czyś ty nigdy nie pomyślała, że w temże Towarzystwie Asekuracyjnem jest droga do wcale dobrych dochodów?...	A czy ty tego nigdy nie słyszał?	Oczywiście nie odesłała mama tego stryjowi?	Uspokój się, na Boga nie zapomniałem o tobie, ale się okoliczności zmieniły; król nie jest panem siebie, a rychlejby nas niewolnikami niż królmi zwać przystało. Nie wymagaj odemnie czego dać nie mogę.	Pocóż miałbym je zrywać? Ale, co prawda, są one cieniutkie jak włoski. Kiedy się ludzie z sobą nie widują... Myślę czasem, że możebym już mamy nawet nie poznał! Bo co sióstr, to najpewniej... jedna postarzała, druga wyrosła, trzecia podrosła bezemnie... Co robić? Na to życie! A ty tam masz jeszcze kogo?	Ury! Ury! Ukorz się, wejdź w układy. Panowie! Znam mego syna, wiem, że się ukorzy. Dajcie mu tylko czas do namysłu! Panie Copperfield, pan go zna przecie, wie, jak bywa pokorny.	Na takie dzieci nie ma wcale u Boga rachunku. Topić by je powinni, a nie karmić na rządowy koszt, innym chleb odbierać. Podatek to kto płaci? My płacimy, aby jedna z drugą mogła sobie z kawalirami przyjemności swojej używać.	Tylko, widzisz, drzazgę można wyciągnąć, jeśli nie za głęboko wlazła i jeśli się da uchwycić. Zresztą, co są porównania! Z wyciągniętą drzazgą nic nie tracisz, a mnie się widok na przyszłość psuje.	Ależ od dziesięciu lat nikt tu nie wchodził! Przecież nie było drzwi!	Nie, teraz już nie Zmieniło się położenie.	Nie wiem, czy dam radę. Wróżki nie mają takiej siły. Zjawi się wróżka na chwilę, pomoże i zaraz znika. I tylko wtedy się zjawi, kiedy ktoś bardzo pokrzywdzony albo wielkie niebezpieczeństwo mu grozi. Znasz bajkę o Kopciuszku?	A pan rotmistrz kędy się obraca? zapytał mostowniczy, który na niego ex re przekąski rachował.	Leljuszu namiętność nawet człowieka uczciwego uczciwą być powinna, miłość rozumnego nie może być ślepą. Chceszże obu tych imion stać się niegodnym?	Proszę jechać i nie wtrącać się w nieswoje rzeczy.	Więc nic nie rozumiem... Chyba, żeby... ale nie...	To też obyczaj nasz smoleński: do niewiast czy w ogień śmiało iść. Musisz, królowo, do tego przywyknąć, bo tak zawsze będzie.	Czyliż nie widzi pani jego bukietu i jej spojrzeń?... Sapristi! takiego bukietu jeszcze nie było na naszej kolei...	Ba, to i na bitwę może do obozu nie zdążymy.	Moją niewzruszoną zasadą jest nie odmawiać nigdy nikomu... póki mam przy sobie choć szczyptę	Węgrzyni górą! Szkoci od lewego cofają się. Jak Boga kocham! Dragoni Mieleszki przechodzą na ich stronę!... Szkoci we dwóch ogniach. Korf nie może z dział razić, bo i Szkotów by psowałpsować (daw.)	Aha, tak!... Więc tak Borowski mówił?...	Chyba tak.	Nie	Nie miała czasu	Rzucałem wrony o ścianę! Czyż nie miałem prawa?	Tak, proszę pana.	Tak.	Wreszcie pan dostrzegł.	Żebyś w kościele przysięgał, a też ci nie uwierzą	Jaką wartość ma prawda? Jaką, do stu diabłów, wartość? Tylko tę, że się w nią wierzy! Jeżeli wierzy się w kłamstwo, staje się ono takąż prawdą, a świat chce wierzyć za wszelką cenę. Mundus vult decipimundus vult decipi (łac.)	Bardzo chętnie Wyciągaj łódkę, pojedziemy natychmiast. Ropuch o każdej porze mile wita gości. Czy rano, czy wieczorem jest zawsze taki sam: w dobrym humorze, rad, że się przyszło i zmartwiony, kiedy się odchodzi.	Jak to właśnie? Co pan przez to rozumiesz?	Pościg! Jeśli wciągamy lizele, znaczy się, że Hiszpanie żwawo płyną.	Tak, panie, wiem o tem	Mam jedną myśl, ale nie wiem, czy z niej co będzie. Przyszła mi do głowy, gdy jechałem pociągiem z Dover.	Panowie mojem zdaniem, me należy wtajemniczać pachołków w sprawy tego rodzaju: szlachta nieraz zdradza tajemnice podobne, służba sprzedaje je zawsze.	Szaleję? To za mało: wściekam się!	Istotnie, panno Lusiu, ale, właściwie mówiąc, warto by się nad tym zastanowić.	W takim razie zostanę tu na zawsze.	Droga żono dziś święto Bożego Narodzenia! Zastanów się!	Jak to: co robię?	Masz zdumiewającą pamięć. Tymi nazwiskami można język połamać. No, daj mi tu kawy i każ konie zakładać.	Prawda, jest jeszcze jakieś postscriptum.	Czy istotnie pozwoliłyby panie towarzyszyć sobie do Wersalu?	Ja również	Jak chcesz, ja wolałabym przesiedzieć w domu.	To będzie zależeć od dzisiejszej nocy.	To klejnotklejnot	Tu zrób cud!	Wygląda to na granie na zwłokę	A co mię tam ty obchodzisz! Ty sobie oczy wypatruj na wszelkie Amory malowane i rzeźbione, ale te oto...	Prędzej, Katty, prędzej wyprowadź mnie z pałacu, bo, jeżeli zostawimy jej czas na opamiętanie, każe mnie zamordować lokajom.	Aha!... I oskubać ich, a potem zemknąć	Ciekawym, o czym rozmawiali?	Do widzenia, Garrone!	I bardzo kochany	Jestem gotów spłacić je, od dawna... Ale skąd pani wie o nich?...	Niech Bóg broni pokażę ci kiedyś, kiedy będziesz spokojniejszy.	A dokąd ciągniecie?	A żebyś, ścierwo, skapiał jak ten pies!	Chociaż?...	Cóż chcesz, moja Bianko?	Dobrze	I chodźcie panowie, bo obiad na stole	Kłamstwo, Tajemnica, Łzy	Lusiu postąpiłaś okrutnie.	Mam: pod mostem, nad rzeką.	Małżeństwo, Ojciec, Syn, Własność powiada	Mnie bodaj czy kto pomaga, a wielu przeszkadza	Może panna Justyna chce z bliska popatrzeć, jaka zaraz na Niemnie śliczna iluminacja będzie?	Myślę o dwóch rzeczach.	Mów prędzej! zamordowanoli go?	Niedoczekanie	Odkryć go!	Pod względem?...	Pro publico bono, mości chorąży.	Samego siebie.	Skąd poszła taka głupia plotka?	Syna? Córkę?	Tik gaila, kad ji numirė, vargšė!	Wychodzą	Z Kieleckiego.	Zawsze, moja kochana.	Ziomkowie jesteśmy
Nie wiem, czy to był wtedy stary testament, bo byłem jeszcze bardzo mały	Nie, to mnie raczej!	To nie to, byłeś esdekiemesdek (pot.) jeśli już nie w kosmicznej, międzyplanetarnej katastrofie...	Przecież pan sam widzi. Nie ma go tu, prawda? Daję panu na to słowo. Niech pan sobie nim głowy nie zawraca. Radzę to panu po przyjacielsku.	Jest to tak modna dzisiaj „podróż w nieznane”. Oryginalnością mojej jest fakt, że czynnikiem regulującym staje się naprawdę przypadek, to jest ten moment, gdy konduktorowi uda się stwierdzić, że nie posiadam biletu. Konduktorzy mają przesąd, że pociągami jeździć mogą ludzie zaopatrzeni w bilety. Zawsze podczas letnich wakacji usiłuję ich przekonać, że jest inaczej. Niestety, są to ludzie niezdolni do absorbowania nowych pojęć i dlatego nader często muszę wysiadać na najbardziej nieprawdopodobnych stacjach. Ma to wprawdzie ten plus, że stopniowo poznaję drogą ojczyznę, ale i ma wady. Mianowicie niektóre jej rejony stają się wręcz niedostępne.	Czemuż by nie? Owszem... i to jeszcze Greczynkę! Chodziła w długiej sukni, którą podwijała w zabawny sposób, uganiając za nami pośród kęp janowca. Śmialiśmy się z niej do rozpuku, a ona nam groziła chłostą... jednakże zbyt dobre serce miała poczciwina, by spełnić swą groźbę! A trzeba wiedzieć, że nasza Aglaja przy całej swej uczoności była kobietą zręczną i krzepką.	Wszystko to dobre ale jeśli on tak szczerze nam życzy, to czemu sam do nas nie przyjechał, zamiast się jako wilk koło nas przemykać i ludzi nam kąsać?	Nie, nie to. Tylko ona się boi, że mój ojciec na nią się pogniewa i że wyrzuci ją z domu.	Stryju Ebenezerze nic na to nie poradzę. Waszmość obchodzisz się ze mną jak ze złodziejaszkiem; nienawistną jest ci myśl, że przebywam w tym domu; dajesz mi to odczuć w każdej chwili i w każdym słowie: niepodobna, byś mógł mnie kochać; co się zaś mnie tyczy, to odzywałem się do ciebie tak, jak nie sądziłem, bym miał się kiedy odzywać do kogokolwiek. Czemuż więc starasz się mnie zatrzymać? Pozwól mi odejść z powrotem... pozwól mi odejść z powrotem do przyjaciół, którzy mnie kochają!	Ileż to razy mama czeka na ojca i nikt się temu nie dziwi!	Roksana... Roksana... To prawda. Zapomniałem o niej! Roksana odwróci się ode mnie ze wzgardą jak od nędznego tchórza! Wiwiano! Wiwiano! Nie mogę tego czynić! Wolałbym stokroć umrzeć, niż ją utracić!	Przepraszam. Teraz Barnes, Boston-Albany, te same zlecenia od Albany do Bostonu. Wyjazd trzecia pięć po południu (tego w depeszy nie potrzeba zaznaczać) przyjazd dziewiąta pięć we czwartek. To wszystko jest najzupełniej identyczne z tym, co załatwi Wade, ale warto trochę rozruszać dyrektorów.	Na tym arkuszu jest raport, który złożyła inspektorowi rada pedagogiczna szkoły. Nauczyciele myślą, że ktoś zatruł powietrze szkole. Może jakiś gaz albo morfina. Dawniej dentyści dawali do wąchania taki gaz rozweselający: da powąchać, a potem rwie ząb; tego wcale nie boli, tylko się śmieje i żartuje. Właśnie dlatego wzięliśmy do balonów powietrze z restauracji, z Łazienek i z placu Teatralnego. Nasi chemicy badali, czy są w nim jakieś domieszki; ale nie znaleziono nic podejrzanego.	Keszterowa to co, to perkal? a Grosglikowa, to wata? Cóż pan na to powie?	Dobrze więc, podpisz to pełnomocnictwo i nie zaprzątaj się już niczym prócz swego wynalazku. W chwili gdy trzeba będzie ukryć się przed dekretem uwięzienia, uprzedzę cię w wilię, należy wszystko przewidywać. I przyjm ode mnie rade, abyś nie pozwolił wchodzić w swój próg nikomu, kogo nie jesteś pewien jak samego siebie.	O, to smutna opowieść Zna ksiądz pewnie jej początek?	To jego słowa?	Mylisz się, panie, nie kochałam mojego ojca tak, jak ciebie, moja miłość do ciebie to inna miłość, ojciec umarł, a ja przecież żyję, ale gdybyś ty umarł, i ja bym umarła.	Pan Dyzma to bardzo przyzwoity człowiek. Znam go stąd, że kolegował w Oksfordzie z moim siostrzeńcem Żorżem Ponimirskim. Są od tamtych czasów w serdecznej przyjaźni.	Przyszłej nocy. Zdaje się, że na statku nikt już nas nie pilnuje. Jakieś odrętwienie ogarnęło wszystkich. Czy pan będzie gotów?	Tak... przecież pani mogłaś już to poznać, że kocham panią...	Ideowość papy, cały ten Syndykat Narodowego Zbawienia narodowego w dzisiejszych czasach! Zaczęli mówić szeptem. Genezyp słuchał tej rozmowy z rosnącym przerażeniem. Dwa odrębne strachy: przed księżną i głębią polityki, windowały jego poczucie jaźni na zawrotne, nieznane mu dotąd wyżyny. Czuł się niczym wobec tego cynicznego młodzika, o rok czy dwa zaledwie od niego starszego. Owładnęła nim nagła nienawiść do ojca, że uczynił z jedynego syna swego takiej miary niedołęgę. Jak „ONA” mogła go mieć za coś, mając takiego potomka! Nie wiedział, że właśnie jest odwrotnie, że cała jego wartość polega na bezdennej głupocie i naiwności, przy dość dużych zresztą fizycznych danych.	A może się w mieście zabawią? mało to tam pannów?... cóż to im za niewola do waju się śpieszyć?... he! he!	Musiał to być przypadek, jeden z tych, których przewidzieć zgóry i uniknąć niesposób.	No, to mój drogi, posłuchaj, co wymyśliłem: każę udekorować wóz, przebierzemy się za neapolitańskich żeńców i będziemy wyglądali iście tak, jak na wspaniałym obrazie Lepolda Roberta. A jeżeli dla większego podobieństwa hrabina G*** zechciałaby przebrać się za wieśniaczkę Puzzole lub Sorento, maskarada będzie kompletna, bo hrabina jest przecież tak piękna, że niejeden ją weźmie za oryginał Madonny z Dzieciątkiem.	Nie wiem; słyszałem tylko, że jakiś cesarz chiński kazał zbudować specjalny piec  i w tym piecu odlano, jedna po drugiej, dwanaście takich waz. Dwie popękały pod wpływem ognia, dziesięć pozostałych zatopiono na głębokości trzystu sążni w morzu. Morze, które wyczuło, czego od niego wymagają, oplotło je swoimi lianami i koralami, i wprawiło w nie muszle; wszystko to cementowało się w tych niesłychanych głębinach przez dwieście lat, gdyż cesarza, który chciał dokonać tego doświadczenia, uniosła ze sobą rewolucja. Został tylko protokół, który zaświadczał o wypaleniu waz i o spuszczeniu ich na dno morza. Po dwustu latach odnaleziono ów protokół i postanowiono je wydobyć. Nurkowie w specjalnych machinach przeszukali zatokę, ale z dziesięciu waz odnaleźli tylko trzy	Nie weźmie ci za złe, że nie dotrzymujesz obietnicy, bo sam często zawodzi. Proszę cię, nie chodź.	Prócz tego mam na Krzemieniu margiel. Pamiętasz, żeś sam mi o tem mówił. Pławicki obliczał to na miliony ale w rękach sprytnych ludzi to naprawdę może być niezły interes. Pomyślcie i o tem z Bigielem; ja przyjąłbym was do spółki.	Przysięgnij waćpan, że tego nie uczynisz, a może byś usłyszał coś takiego, co cię do głębi...	Jakie szczęście, że panią tu spotykam!... Już nawet chciałem złożyć pani w jej mieszkaniu najgłębsze uszanowanie... Czy nie idzie pani przez Saski Ogród?...	Biedny chłopiec! nie chcesz tedy jechać?	Nie karz... ich... Wal... dy...	Nie masz jej. Zalizali (daw.)	Nie powiem... nie lubię głupstw powtarzać!...	Nie wszystko. Opowiedz historycznie.	Związaliśmy go tak dobrze, że na pewno zastaniemy go po naszym powrocie, o ile nie uwolnią go Hiszpanie.	Od Semenowej szabli! chociaż nic nie rozumiałem. z tej całej przygody nic nie rozumiał, przeciem na ślepo trzymał z Kozakiem przeciw Żydowi.	A teraz, panie Dick zadam ci znów pytanie, na które odpowiedzieć mi trzeba rozsądnie. Oboje wiemy, że potrafisz, gdy zechcesz, odpowiedzieć rozsądnie. Spójrz na to dziecię.	Tem bardziej kiedy, jak mówisz czasy te wrócić nie mogą, czemuż ich choć dniem jakim nie przedłużyć	Juścijuści (gw.: już ci) daw. spodnie, dwie oddzielne nogawki, które przywiązywało się do paska. chodził będę? Kiej nie zdolęzdolić	Niech się mama nie niepokoi o drugiej piętnaście, zdążymy.	Nie miałem czasu. Kiedy ja miałem oglądać? Człowiek przy tylu interesach jest uwiązany jak ten kuń do wozu.	Ależ muszla nie warta życia ludzkiego	Czy nie mógłbyś znieść, gdyby... gdyby chłopiec jaki na ciebie patrzał?	Innego dostępu wcale już nie ma?	Nie. Ciotka będzie siedziała na pierwszem miejscu i będziemy do niej przychodzili z życzeniami lub kondolencyą, a rolę gospodyni w tym domu przeznaczyłem tobie.	Ja radbym ci towarzyszyć chociaż nie czuję się na siłach, aby konia dosiąść. Próbowałem się biczować wczoraj dyscypliną, którą tu widzisz na ścianie, ale ból srogi przeszkodził mi w tem ćwiczeniu pobożnem.	Czy wiesz, królowo, o czem myślałam poważnie wczoraj?	Możliwe że od czasu, gdy badaliśmy krater, w głębszych warstwach zaszły jakieś zmiany. Widocznie każdy wulkan pomimo pozornego wygaśnięcia może zbudzić się na nowo.	O panie! Czas zbyt krótki, a nieprzyjaciele zbyt blisko, by opowiadać szczegółowo nasze dzieje. Wiedzcież tedy tylko, że ja jestem kapitanem okrętu, który tu stoi w pobliżu na kotwicy. Załoga zbuntowała się, z wielką biedą uniknąłem śmierci, a zbrodniarze wysadzili mnie wraz z tym oto wiernym mi sternikiem i tym oto podróżnym jadącym z nami na wyspie, którą uważali za bezludną, w tym celu, byśmy wszyscy trzej marnie zginęli.	Wie pan co, mam myśl! Panie Dyzma, drogi przyjacielu, niechże mi pan wyświadczy łaskę i przyjedzie do mnie, do Koborowa, na kilka tygodni. Wypocznie pan, użyje pan wsi, powietrze wspaniałe, konna jazda, mam motorówkę na jeziorze... A i przyjrzy się pan memu gospodarstwu, tartakom, no, panie złoty?! Zrobione?	Bogata jest, ten hultaj Cornoiller wiedział, co bierze	My wymieciemy z życia ludu tego brud i nędzę, a zabobony i gusła on już sam wyrzuci.	Słucham pana dyrektora, ale winda jest teraz na górze i myślałem...	Witajcie, rycerzu, sprawiliście nam osobliwą uciechę Z niemałym zdumieniem spoglądałem, jak lekką ręką pierścień bez chyby dzierzgacie, a tą samą ręką, napiąwszy kuszę twardą, trafiliście do celu w samo sedno. Siła i sprawność do pozazdroszczenia. Szkoda ino, że tylokrotny zwycięzca dotąd bezimienny...	Zastosuję się do twojej woli, ojcze. Przywołaj ich, panie Cyrano.	Zuch dziecko! Że też masz czas na wszystko!	Ja bym i tak do śmierci domieszkał, ale Zbyszkowi kasztelkasztel (daw.)	Niedorajdo i ty chcesz upaść tak jak drugie?	Cóż w tym tak nadzwyczajnego?	I popijemy się na weselu.	Zdaje mi się, nawet pani podkomorzyna.	Ach Akte! Petroniusz był u nas przedtem, nim mnie zabrali, i matka moja była przekonana, iż Nero zażądał wydania mnie z jego namowy.	Co się dzieje?	Dla czegóż się jej wyrzekasz?	Nic, psy się gryzą w podwórzu, muszą im jeść dawać.	Pan lubi książki?	Pocałunek, Mąż, Żona prosiła, przytulając się do niego i przytrzymawszy mu wąsy rękami, całowała go w usta.	Rozumie się... Dlatego wyjechałem za granicę.	Tak będzie!	Tak sobie mały interes.	Tak...	Co? Niech ci Bóg błogosławi, jak ja błogosławię. A teraz ruszam, bo czas na śniadanie, a wieczorem koncert w Dolinie.	Dobrze, dobrze! daj tylko panna na trumnę i miejsce na cmentarzu.	A ja mam!	Co znaczy od kiedy? Od pierwszej chwili!	Kazałem mu iść precz.	Kiedy indziej odpowiem. Przecie będziesz mnie waćpan odwiedzał?	O, ja mam słuch dobry	Tożeście wy! Ten paź królewski, co mnie na uczcie u dziadka z papugą z kąta wyciągał?!	A Danuśka?	A gdzież żona?	A... a!...	Bzika? Bohdan? taka, o ile pamiętam, głowa tęga i pozytywna...	Chciałbyś zostać żołnierzem, Czeklesie?	Dziękuję. A ty odjeżdżasz?	Góry i kwita!	Jadłeś coś?	Kogo? kogo one widziały?	Mój jedyny, mój chłopaku...	Nader miłe zajęcie Obcowanie z przyrodą wpływa dodatnio.	Najchętniej.	O tej godzinie?	Panno Marysiu!	Pojadłyśmy już chleba.	Prawo egipskie dozwala, ażeby suma procentów wyrównała pożyczce	Rwałeś gruszki, urwisie?	Również granatowe ze srebrnymi guzikami?	Sława Bohu!	Widzisz, Felek, teraz jestem już prawdziwym królem. Już wszystko dobrze.
No, tegom się po was i spodziewał. A kiedy tak, to wam jeszcze coś rzekę... Zych, jako wiecie, mnie zdał opiekę nad dziećmi. Dlategom to Cztanowi i tobie, młodziaku, przeszkadzał, kiedyście to siłą chcieli wtargnąć do Zgorzelic. A teraz, jak będę w Malborgu albo Bóg wie gdzie, taka to będzie i opieka... Prawda, że nad sierotami jest Bóg i że takiemu, który by je chciał pokrzywdzić, nie tylko by szyję toporem ucięto, aleby go i za bezecnego ogłoszono. Wszelako markotno mi, że jadę. Okrutnie markotno. PrzysięgaObiecajcieże mi, jako i sierot Zychowych nie tylko sami nie pokrzywdzicie, ale i nikomu ich pokrzywdzić nie dacie.	Czy wiesz, dokąd poszedł Cottard? Jest u Saniette’a, którego manewr giełdowy, mający go ocalić, spalił na panewce. Wyszedłszy od nas i przed chwilą wróciwszy do siebie, dowiadując się, że nie ma już ani franka a ma blisko milion długów, Saniette dostał ataku.	Gdybyś zaszedł do jego sklepu, drogi Lucjanie ujrzałbyś na ladzie dębowej (nabytek z licytacji jakiejś winiarni) nieobciętą łojówkę, wówczas bowiem spala się mniej szybko. W tym blasku ujrzałbyś półki próżne. Aby strzec tej nicości, chłopczyna w niebieskiej kamizeli dmucha sobie w palce, tupie nogami lub wali się po bokach dorożkarską modą. Ot, patrz! Nie więcej książek, niż ja ich mam tutaj. Nikt nie może odgadnąć, co tam właściwie za handel się uprawia.	Za przeproszeniem pana nijakiej łaski tu mnie pan nie robi. Ja mam swój fach, a i z prostej roboty wyżyć potrafię. Więcej powiem, bo i żenić się mnie nietrudno z panienką, co będzie miała posag. Nie wymawiam, broń Boże, ale Natka grosza nie ma. Powtarzam, że nie wymawiam, ale małżeństwo to też spółka. Ja daję swój fach. A czy pan chce jej dać posag, czy nie, to pański interes.	Nie Ten jęczmień już do ciebie nie należał, miałeś go jako depozyt u siebie. A gdyby ceny, zamiast podnieść się, spadły? to cóż wtedy? zmusiłbyś pewnie twego kupca, by ci tak zapłacił, jak-eście się umówili?	Nieprzyjemna! Pan, co wierzy, że po nim płaczę, może myśleć, że to było radosne wrażenie. Czy nie lepiej o kim innym lub o czym innym mówić niż o nim? Nie cierpię śledztwa, a pan ma do tego wielki gust. Proszę pana, ostatni bukiecik.	Ach, udajesz, że mnie nie rozumiesz. Ja nie potrafię żyć z wiecznym kłamstwem w duszy. To ponad moje siły. To zatrułoby mi każdą chwilę spędzoną z tobą... Boże, Boże, gdybym mogła zerwać te kajdany.	Nie, łaskawy panie, ale ja się nie dam oszukiwać!	Cérizet stajesz w progu i czekasz na pana Sécharda, gdy idzie na górę, aby zobaczyć, co ukrywa; kiedy wychodzi z pracowni, aby przetapiać rulony, zaglądasz w dziedziniec, zamiast kończyć składanie kalendarza. Wszystko to nie jest ładnie, zwłaszcza gdy widzisz, że ja, żona, szanuję jego tajemnice i zadaję sobie tyle trudu na to, aby mu zostawić swobodę w jego pracy. Gdybyś nie zmarnował tyle czasu, kalendarz byłby skończony, Kolb mógłby go już sprzedawać i bracia Cointetowie nie zrobiliby nam wielkiej krzywdy.	A to już zamknąłem kiedy się pan gniewa, bo gdyby nie, to bym i na trzy dni miał po same uszy do gadania.	Chorym jest, oczarowany, nie może inaczej być!	Jest stryj, urzędnik w banku. Ma młodą żonę i czworo dzieci, katów i wisielców zrazem, bo katują rodziców, a warci wszystko czworo szubienicy, tak są niesforne, rozpuszczone i samowolne. Ojciec tam nigdy nie bywa, bo go to zanadto drażni, ja czasami chodzę jak do domu wariatów. Będziemy potem u Markhamów, u Winnickich, u Dąbskich, u profesora Keckiego.	Ponieważ widzę, że pan teraz bywa w świecie, niech mi pan zrobi tę przyjemność i odwiedzi mnie kiedy. Ale to dosyć skomplikowane Rzadko bywam w domu, musiałby pan napisać do mnie. Ale wolałbym to panu wytłumaczyć spokojniej. Wychodzę za chwilę. Czy zechce pan przejść ze mną kilka kroków? Nie zatrzymam pana długo.	Czy zaraz, nie wiem, ale oswoić się może. Słonie afrykańskie są wprawdzie dziksze od azjatyckich, jednakże myślę, że na przykład Hannibal posługiwał się afrykańskimi.	Mylisz się, panie, nie kochałam mojego ojca tak, jak ciebie, moja miłość do ciebie to inna miłość, ojciec umarł, a ja przecież żyję, ale gdybyś ty umarł, i ja bym umarła.	Jako żywo! Jeno się nie zmierzysz, bo cię nie wezmę!...	Co mi jest? mnie to ta nic nie jest, panienko, ale Rochowa już ino bokami robi, pewnikiem się chudziątku zamrze.	Czy nie można ich zwiedzić?	Pozostawić go tymczasem u mnie. Spokojne to dziecko nie będzie mi przeszkadzało, a dom mój odpowiedni jest dla nauki, cichy, spokojny i niemal tak obszerny jak klasztor. Zostaw go tu pani.	Zaprawdę, mój kumie wiele zdolności ginie w świecie, bo się nimi posłużyć nie umieją.	Bondy? Bondy? Czekaj, czekaj, to nazwisko coś mi mówi. Bondy. Yeah, w Londynie jest Bond Street i tam mieszkają bardzo bogaci ludzie. Czy on tam nie ma jakiegoś interesu na tej Bond Street, ten pan Bondy?	Doprawdy absolutnie tego nie wiedziałem	I nie są niebezpieczni?	Jest chłopiec jeden jest chłopiec jeden, którego wzrok nie byłby mi przykry. To ten chłopiec, który wie, gdzie mieszkają lisy: Dick.	Jeśli prawda, to chyba jej nie będzie.	Nie opuszczę was!	No nie, mój człowieku	No, no, nie wiedziałem!..	No, pociechy to by z niego nie było Przecie on nawet za bydłem chodzić nie mógł.	Szedłem śladem, dognać nie mogłem, gdyż po trzech dniach było za późno. Wieścim po drodze zbierał; uciekali z powrotem ku CzehrynowiCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa., połowa ku Zołotonoszy i Prochorówce.	Wczoraj, nie, pozawczoraj na gościńcu kozaka zastrzeliliśmy, drugi zemknął, zabił mi konia i ot, ręka Nie uwierzył nam: Czernyszewski tam został jak w mogile.	Więc proszę. I niech pan... niech pan z jednego przykładu nie sądzi wszystkich.	Dobrze, dobrze choćbyś miała się dowiedzieć o tym, że idzie tu o umierającą matkę.	A ja cię mogę zamknąć w kryminale, heliotropie pachnący!	Ej! Nakrywali mnie tam czapką i ręką jako ptaka w gnieździe, ale co nakryli, tom uskoczył i gdzie indziej ukąsił. Naprzykrzyłem się tak, że jest cena na moją głowę... Wyborny ten półgęsekpółgęsek (daw.)	Może byś pan przyszedł jutro do mnie, dobrze? Chciałem koniecznie usłyszeć pańskie zdanie o tych meblach.	A podjąłżebyś się pan w istocie? gorąco przybliżając się do niej, zapytał Bogusławski...	A co ona mi ma być? nic...	A właśnie, że ptaszek.	Bóg mi zabrał szczęście i ojczyznę i musiałem jeść chleb obcych ludzi! Od tego czasu nauczyłem się szanować biedę.	Co ja za wilk! Ot, Azja to był wilk!	Co nam do tego?	Ja...	Jeśliś się waćpan tak skonfundował usłyszawszy moje nazwisko zrozum, jak nieprzyjaciele w polu muszą się konfundować.	Lepiej, że ciebie pierwszego spotykam. Oto jest pan Zagłoba, któregoś w Lipkowie poznał, ba, przedtem jeszcze w Siennicy, a to panowie Skrzetuscy: Jan, rotmistrz królewskiej husarskiej chorągwi, zbarażczyk...	Mniej więcej wiem, ale dziś jesteś tak wymowny, że rad wysłucham twego określenia.	No tak. Gadał takie głupstwa i był zdaje się zupełnie pijany.	Padam do nóg.	Pomogę ci, tylko chodź już Chyba się przeziębiłeś nad wodą. To był tylko kawał drewna.	To jak was do pracy przyjmowali? Bez papierów?	Uczynimy wszystko, co będzie leżało w naszej mocy, byleś się czuła szczęśliwa w West Inch	W tej epoce istniała cenzura; otóż, trzeba być równie pobłażliwym dla człowieka, który przeszedł przez nożyce roku 1805, co dla tych, którzy szli na rusztowanie w 1793.	Widzę, że będzie sporo ludzi	Winien wam jestem wiele Okazaliście się dobrzy dla obcego. Ale widzę, żeście rewidowali mój worek?	Właśnie. Ale ona wie, co robi. Jest już niemłoda. Lecz ty! ty!... Właśnie teraz, gdy powinieneś bardzo się przygotować i obliczyć z siłami! Scena lwowska jest wymagająca	Zaraz. Dajcie mi chwilę czasu, żebym się mógł zasmarkać!	A jaka ładna!	A skąd wziąłeś kartkę?	A tak, Polka, to uosobione głupoty, fałszu, kaprysów, złych instynktów, to...	Aby ją tym lepiej sprzedawać?	Ale co Niemiec pomyśli?	Ale jakże, oczywiście.	Alle Wetteralle Wetter (niem.) klął na wstępie.	Boś me skrzywdziła!... Śmiałem to? Jaguś...	Co pan blagujesz! Znamy przecież pańskie konkietykonkiety	Co, zahuczał pan Ostafiej-Euzebiusz	Czy pan Głębocki zdrów?	Cóż mi przynosisz, kasztelanie?	Eisernes Kreuz? Ihm geht alles nach Wunsch. Eisernes KreuzEisernes Kreuz? Ihm geht alles nach Wunsch. Eisernes Kreuz (niem.)	Exemplumexemplum (łac.)	Idź	Kto ci dał ten róg? skąd go masz?	Na Boga, miły siostrzeńcze, czekaj!	Niedługo pewnie wróci, więc zrób ciastka i miej wszystko w pogotowiu	Nigdy! Wolę śmierć.	No... cóż? dalszy ciąg przekopu... Cóż takiego, czego wrzasnąłeś tak okropnie?	Odpuść sobie!	Odrowąż! to mi zapłaci za wszystkie nędze tej włóczęgi z której powracam...	Oj oj oj!	Oj, daleko, pane!	Osa a.	Phi! jaki zły i niegodny człowiek ludzkiéj śmierci żąda!	Pomyślcie tylko o czystej, wzniośle myślącej młodzi, która dałaby duszę, żeby móc na to okiem rzucić!	Prawda! co za cudowne określenie I czy podobna, ażeby taki człowiek wykładał jeografię w niższych klasach?...	Proszę cię, Athosie, zejdź na dół, on cię najmniej z nas wszystkich podejrzewa i zobacz, czy stoi jeszcze przed drzwiami.	Sprzedawała resztki na Piotrkowskiej i trochę na fantyna fanty	Spuściłeś łódź na morze?	Słuchać hadkohadko (z białorus.)	Tak.	Tak. To jakiś dziwny poliglota...	TiensTiens (fr.)	To Kali siąść nad wodą i z żalu płakać.	Tytuł hrabiowski...	Więc chce pani jechać?	Wszystko powiem, wszystko, co tylko wiem.	Wybierz spośród darów, które mi złożono, wybierz kilka najpiękniejszych naczyń, sprzętów, tkanin, a nade wszystko bransolet i łańcuchów, i zawieź to Sarze...	Wystarczą, mamo, wystarczą...	Zapewne. Mówiłem z nim po francusku.	Zgoda.	Zwyczajnie, jak dziecko w sklepie!
Cóż to za okropne słowo?	Drażliwa materia. Gdyby był płatny, zapłaciłbyś mu za cały rok i skończone, ale tak!...	Dziękuję, wuju prześlę wujowi pocztówkę z żółwiem, żółwie przynoszą szczęście. Pani Lalu, dla mnie setkę i, jasne, pan dyrektor Otocki za wszystko płaci.	Gdyby Niemcy takie były jak ty mówisz za cóżby ich ojciec tak niecierpiał, że gdy ich wspomni zęby mu zgrzytają i ręce się same ściskają w pięści.	I jakiż żal dorównać może temu, który czuję, patrząc na boleść jego? Prawda, żem tu sercem i duszą całą przyrosła, że dawniéj ani pomyśleć nie mogłam o wędrówce w świat nieznajomy, na stare lata moje. Ale dla niego czegoż-bym nie zrobiła? czegoż-bym nie oddała? Zbawienie duszy mojéj złożyła-bym u nóg Boga za jeden dzień szczęścia jego...	I myśl o Bogdańcu, bo w tym mnie nie przekonasz, że ty dla Bogdańca, nie dla tego kaczego kłapakakaczy kłapak	Ma pan rację Za dużo sobie taki redaktor jeden z drugim pozwala. Tylko ludzi buntują. Zaprzeszłego roku, gdy byłem dopiero frajtrem, to miałem pod sobą też jednego redaktora, który nie nazywał mnie inaczej, tylko zakałą armii, ale kiedym go uczył gelenksübungów, aż się pocił, to zawsze mawiał do mnie: „Proszę szanować we mnie człowieka”. No, pokazałem ja mu, jak się tego człowieka szanuje w kałużach i błocie. Po komendzie: „Padnij!”	Na szczęście dla Egiptu państwo nasze ma skarby, za pomocą których można podźwignąć armią, wynagrodzić urzędników, obdarzyć lud, a nawet spłacić wszystkie długi, jakie winniśmy bądź świątyniom, bądź Fenicjanom. Skarb ten, zebrany przez pełnych chwały przodków moich, leży w piwnicy Labiryntu. Lecz może być naruszony tylko wówczas, jeżeli wy wszyscy, prawowierni, jak jeden mąż, uznacie, że Egipt jest w potrzebie, a ja, pan, mam prawo rozporządzać skarbami moich poprzedników...	Nie wątpię o tym Janet, poproś tu pana Dicka.	Niestety, droga pani mój urząd, a szczególnie czasy, w których żyjemy, nakazują mi surowość. Muszę być surowy. Kilkakrotnie oskarżałem już w sprawach politycznych i dowiodłem pod tym względem mej nieskazitelności. Na nieszczęście to jeszcze nie koniec.	Och, kilka dzienników. Nie wydaje mi się to prawdopodobne. Wiem, że w Paryżu istnieją okropne nory, ale Bazyli nie należał do ludzi, którzy tam uczęszczają. Nie był wcale ciekawy. To było jego główną wadą.	Tak, ale wiem, gdzie. Pomogę ci go dopaść.	Widzi pan... Widzi pan... Tego już nie wiem.	A jak ma jeść?	A pan Bretschneider już tu nie bywa?	A pozwoli ci to matka, kiejś w chałupie potrzebny do mycia garnków i macania kur!	A! Strzeż mnie Boże. Uszedł, nie ma go, i basta. Na mnie padło	A, to jest ów beniaminek księdza Pirard Powinienem był się domyślić. Ha, na wojnie jak na wojnie! Nieprawdaż, dziecko że obudzono cię, aby cię przysłać tutaj?	Ach!	Ach!... Ada jest święta... To wyjątkowa kobieta.	Adaś! Schodzisz?	Ale dowie się pan, co to szkodzi, moja babciu. Pan tutejszy, paryżanin...	Ależ, panie Sinclair jakim sposobem ten stary rybak, który panu towarzyszył, mógł się zgodzić na podobnie niebezpieczną wycieczkę?	Ba pomógł mi przypadek.	Bo wielki i ciężki. A ja jestem mały i lekki, więc dokażę.	Boże jej błogosław!	Być może.	Choć w napad nie wierzę, ale przeciw ostrożności nic nie mam!	Cicho, cicho, chłopcze kochany Nic się pisać nie będzie bez twego pozwolenia. Zanadto wszystko bierzesz do serca. Nie możesz psuć tego, co się dobrego zrobiło.	Co ci jest?	Co pan umie, gdzie pan pracował?	Co to?	Czego od nas żądasz?	Czy jest bardziej godny zaufania?	Czy mają coś ze sobą?	Czy mówisz to naprawdę?	Czy niedźwiedzie napadają tylko na twoje gospodarstwo?	Cóż umiesz? i jakie czynisz cuda?	Do świąt jeno.	Dobrze. A gdzie pan Borowiecki?	Głupia... precz!...	Ha, pani de Montmorency ma więcej szczęścia. Był pan z nią w Wenecji i Vicenzy. Powiedziała mi, że z panem widzi się to, czego by się nigdy nie widziało inaczej, o czym nikt nigdy nie mówił; że pan jej pokazał nawet wśród rzeczy znanych rzeczy niesłychane; że mogła w ten sposób zrozumieć szczegóły, koło których bez pana przeszłaby dwadzieścia razy, nie zauważywszy ich. Stanowczo, większe ma u pana łaski od nas... Weźmiesz tę ogromną kopertę z fotografii pana Swann i złożysz ją, zagiętą, w moim imieniu, dziś o wpół do jedenastej wieczorem u pani hrabiny Molé.	Idźcie już sobie, czas spać... a ja mam jeszcze pacierze odmawiać...	Ja nie chcę, nie chcę	Jakie uczucia?	Jedno mnie tylko zastanawia.	Jej prawdziwe nazwisko jest Girou Znałem jej matkę, Klementynę Girou. Przed piętnastu laty Paulina Giry była bardzo piękną brunetką.	Kondycja ludzka, Zabawa spytał pan Nowowiejski.	Kto je wydobędzie stamtąd!	Miły Boże! Jakiż pan rygorystyczny!	Może sam król?	Mój Boże, proszę pana, zawsze robiła to co i teraz; robiła wycieczki w okolicę, grywała w pikietę z ciotką i troszczyła się o ubogich. Wieśniacy kochają ją; nigdy nie słyszałem o niej złego słowa z niczyich ust, chyba to że ugania po wsiach sama jedna, nie dbając, czy jest noc czy dzień; ale czyni to w tak chwalebnym celu! Toć ona jest Opatrznością okolicy. Z ludzi widuje jedynie proboszcza, no i pana de Dalens podczas wakacji.	Mój dobry panie, odezwał się Siwiński: wprawdzie człek nie z jednego pieca chleb jadł i do wszystkiego nawykł, i niczego się nie lęka... lecz toć już ostatnia chyba bieda zmusi w takiej budzie siedzieć.	Mówisz tak, jakbyś go kochała	Mówiłeś waćpan, żeś stary żołnierz, a nie wiesz, że husarzy konserwujekonserwować (z łac.)	Na przykład, gdybyśmy się udali razem do Luigiego Vampy, jestem pewien, że nie odmówiłby panu i uwolnił Alberta.	Nasz ogrodnik. Pan Störch nie lubi kwiatów i powiada, że jakby w tych doniczkach posadził kartofle, to byłoby więcej pożytku, ale pan Störch jest głupi prawda?	Nie mam zwyczaju kłamać w razach, kiedy nie zachodzi po temu nieodwołalna potrzeba	Nie mówił też panu Osnowski, czy panna Ratkowska jedzie z nimi, czy też zostaje w Przytułowie?	Nie wiedzieliśmy, gdzie jej szukać, aby uprzedzić.	Nie.	Niech usłyszą, niech się zlecą, niech wiedzą, żeś się Jagny przyczepił kiej rzep psiego ogona, że i ożogiem trudno cię odegnać!...	No, moment nie był najlepszy. Czechosłowacja, Zjazd Par­tii...	No, no! Ja bym się spodziewał, iż może nam to pomóc do dostania łodzi.	On wskrzesza wdzięk XVIII wieku, ale unowocześniony	Pani jesteś zawsze piękną.	Patriota, Ojczyzna, Rodzina, Ambicja, Imię	Pijmy!	Powtórz mi ją.	Przesadziłeś dawkę jak na pierwszy raz.	Raczcie też czytać dalej, rycerzu być może, znajdziemy jaką rzecz, która nas więcej objaśni.	Rozumiałam, że gdy wybór mojej woli zostawiony... Ja tak lubię smutne pieśni...	Różnie się może zdarzyć. Może nasz Zwycięzca przybyć tu, uciekając przed zwycięskimi szernami, a wtedy będzie pewno gnał w Kraj Biegunowy, aby zniknąć co prędzej w swym wozie...	Skończone o tyle, o ile życie moje; zaczyna się od mego urodzenia i trwa aż do czasu, gdym raz ostatni był na galerach.	Stójcie na Boga! Trzeba się najpierw przekonać, co to jest! Coś...	Słowem, czujesz się, kochany przyjacielu, tak szczęśliwy, jak na to zasługujesz?	Słyszysz, Elżuniu, zobaczymy procesję! Wiesz, że dzisiaj Boże Ciało?	Tak jest! Mieliście przez czas wojny w BirżachBirże (lit. Biržai)	Tak jest, dla czegoż to ją zadziwia?	Tak.	Takie imię miejscu temu nadała niegdyś Janka...	Tego nie mówię. Tutmozis jest piękny, jest pierwszym elegantem w Egipcie, ładnie śpiewa i bierze nagrody na igrzyskach. Jego zaś stanowisko dowódcy gwardii waszej świątobliwości należy do najpierwszych w kraju.	Tego nikt nie wie. Ponoć były takie maszyny od wiary. Takie długie kotły.	Telegram poranny „Przeglądu”! Tragiczny zgon ministra!	To moje!	To nie ja, panie prezesie, tylko właśnie...	To obyczaj domowy, do którego się trzeba zastosować.	To słoń!	Tylko roztrząsamy go.	W gospodach z dawna nie masz żadnego miejsca.	W młodocianym wieku nic nas tak nie gniewa, jak takie słowa lub jeszcze gorsze polecenie: „Idź stąd, moja droga.” Po tej zniewadze Amelka podniosła głowę i postanowiła zbadać tajemnicę, choćby jej przyszło poświęcić na to godzinę. Zwróciwszy się do Małgosi, która nigdy nie potrafiła długo jej odmawiać, rzekła pieszczotliwie:	W szałasie, w lesie moreńskim. Spali jedno obok drugiego, utuliwszy się wzajem w ramionach. Chodź prędko, jeśli chcesz znaleźć pomstę.	Wiesz równie dobrze, jak ona i my wszyscy, kto najprędzej otrzyma ową palmę.	Wszyscyć oni są wielce świątobliwi i... wielce łakomi Obszedłem wszystkie słupy i wydeptałem wszystkie świątynie, aż sobie poodparzałem stopy... a dziecko nie wydobrzało ani troszeczkę. A matka też choruje... Cichoj, cichojże, maluśki... Zmieniliśmy mu imię, gdy go napadła febra. Ubieraliśmy go w szatki dziewczęce. Niczegośmy nie omieszkali, chyba... mówiłem to jego matce, gdy mnie wyprawiała do Benares... chyba i ona powinna była jechać ze mną... mówiłem, że Sakhi Sarwar Sułtan najwięcej nam pomoże. Znamy jego łaskawość, natomiast te dolskie bóstwa są nam obce.	Właśnie że niezwyczajnie! Przysięgam ci, Marysieńko, że jesteś pod każdym, absolutnie pod każdym względem nadzwyczajna. A jeżeli chodzi o śmiech... każdy śmieje się inaczej.	Zapewne.	Zwierzę	Złote zasady!	Że wasza świątobliwość jesteś obłąkany, że nie masz święceń arcykapłańskich ani nawet królewskich i że... można złożyć was z tronu...	Žiūriu ant jųdviejų ir lyginu...
Ujdę, napewno. Ale ta możliwość nie jest tak odległą, jak ci się wydaje. Czytałem, że Barnes chce dziś właśnie wrócić do Nowego Jorku. Przypuśćmy, że notatka ta jest prawdziwa, natenczas miałby do dyspozycji trzy pociągi, o siódmej, o jedenastej i ten. Jeden na trzy, nie jest to zbyt małe prawdopodobieństwo.	Wybacz, że cię zostawiam, droga pani lecz, nie wiedząc, że do mnie przyjdziesz, umówiłem się z jednym z przyjaciół moich; powrócę za chwilkę i jeżeli pól minutki poczekać na mnie zechcesz, to skoro tylko się tam załatwię, przyjdę, ażeby odprowadzić cię do Luwru, gdyż już zaczyna się ściemniać.	Czy sądzisz, że ukrzywdziłbym cię o te trzy miliony? Bynajmniej. Te trzy miliony powinny przynieść co najmniej dziesięć. Otrzymałem do spółki ze znajomym koncesję na kolej żelazną. To jedyna gałąź przemysłu, która dziś zapewnia bajeczny i natychmiastowy zysk cztery miliony! Te cztery miliony, jak ci już mówiłem, dadzą mi dziesięć do dwunastu zysku.	Niestety tak. Pyszna natura ludzka ma to do siebie, że człowiek zawsze się uważa za nieszczęśliwszego od bliźniego, który cierpi tuż obok.	Wtem znów przylatują od brzegu, że szum okrutny. Nic to! Wojewoda pazia w ucho: „Będziesz mi tu lazł!” Tańcowaliśmy do świtania, spaliśmy do południa. O południu patrzym, aż już szańce srogie stoją, a na nich ciężkie działa, kartaunykartauna (z niem.)	No, to już nie odgadnę Ludzie tu, jak widzieli panią doktorkę z tym młodym Czarkowskim, to już coś tam gadali. Inni wspominali, że dziedzic z Wickunów chce się z panią żenić. Ale to znowu zakamieniały stary kawaler, więc nie wierzyłam. Tak samo nie wierzyłam, kiedy pani Jankowska opowiadała, że pani doktorka za profesora Wilczura się wybiera. Powiedziałam jej: „Moja pani Jankowska. Co też pani za głupstwa gada. Przecież to człowiek wiekowy. Do trumny mu bliżej jak do ślubu”. Tak samo i z tym bratem księdza proboszcza. Nie nadaje się. Za mało wykształcony i co to za mężczyzna, co na łaskawym chlebie u kogoś żyje, a sam nic nie robi.	A ja widziałem takie śliczne, że już nie wiem, ale nie wiem, co to jest.	I boisz się, że ten ogień nie najmilsze zwiastuje nam towarzystwo?	Naczelny Wódz wyobrażał sobie, że besztając młodego, ledwo mianowanego kapitana trzymał w swych rękach ster rządów całego cesarstwa, równocześnie zaś von Lennaert podjudzał go. Kto wie nawet, czy nie von Lennaert podsunął mu tę myśl.	Widziałem, że cię to obeszło, ale wiatr był na korzyść tych des Grassins. Czyżbyś ty był głupi przy całym swoim rozumie? Pozwól im jechać na wiarę owego „zobaczymy” starego Grandet i siedź spokojnie, chłopcze: Eugenia będzie i tak twoją.	Zawiadamiam pana, że garnizongarnizon (wojsk.) opancerzony samochód a. pociąg. i czołgi. Nad miastem stale dwa aeroplany. Bomby łzawiące wysłane.	Nie zwracaj pan uwagi na jego mowę, ja tu jestem winowajcą Jako Weller klnę się jednak honorem, że już tego nigdy nie zrobię i odtąd poświęcać się będę sprawom tego nieśmiertelnego klubu.	A skąd pani wiedziała, dokąd oni idą?	Jak Boga mego, jeśli ty po sześciu latach pobytu tutaj myślisz jeszcze, że znajdziesz tu sprawiedliwość, słowo daję, jesteś skończonym idiotą.	Wiesz, że o Wentzla panna Annheim obiła szpicrutą Ellę Schwan!	Że jestem bardzo niespokojny, Najjaśniejszy Panie.	Cóż ja zrobię? Każdy, kto pozna Boga, ma ten dar. Każda pańska myśl myśli się równocześnie we mnie. Ja jej nie czytam, ja mam ją sama. Gdyby pan wiedział, jak to człowieka oczyszcza, gdy może osądzić każdą utajoną nikczemność!	Zatem, słuchajcie Można zajrzeć do pokoju królowej przez wąskie okno, które wznosi się w górze komnaty, wybite bardzo wysoko w murze. Ale wielka zasłona rozciągnięta przez izbę zasłania otwór. Niechaj jutro jeden z was wejdzie śmiało do sadu; niech utnie długą gałąź głogu i zaostrzy ją na końcu; niech wespnie się wówczas na wysokie okno i wbije gałąź jak rożen w materię. Będzie ją mógł wtedy uchylić lekko i możecie upiec mnie żywcem, panowie, jeśli poza zasłoną nie ujrzycie tego, com powiedział.	Kiepskiego targu waćpan byś dokonał Mój zwierzchnik, trzeba wiedzieć waszeci, jest pozbawiony swych praw, jak wszyscy ludzie uczciwi w Szkocji. Jego dobra są w ręku człowieka zwanego królem Jerzym, a jego urzędnicy ciągną z nich zyski albo starają się je wyciągnąć. Ale powiem to na chwałę Szkocji, że biedni dzierżawcy myślą o swym panu znajdującym się na wygnaniu, a te pieniądze są częścią owej właśnie daniny, której poszukuje król Jerzy. Otóż aść mi się wydajesz człowiekiem znającym się na rzeczy: jeżeli więc oddasz te pieniądze w posiadanie rządowi, ileż z nich tobie się okroi?	Jeśli dyrektor pozwoli, żeby się takie rzeczy działy, to ja nie jestem w towarzystwie!...	Skądże pani wiedziała? Czy to też jasnowidzenie?	Teraz musisz słuchać uważnie! Do obrzędów, których byliśmy świadkami, należy między innymi dostarczenie skute-ecznego amuletu dla członków naszego wydziału. Poma-acaj się po szyi, a znajdziesz srebrny amulecik, ba-arrdzo tani. To jest nasz amulet. Rozumiesz?	To jest obraz medalowany, patrz pan, tu stoi: „Medaile d’ormedaile d’or (fr.)	Nie Oni lękać się będą, ażeby nie opróżnił się skarbiec raz napoczęty. Oni będą posądzali najwierniejsze sługi waszej świątobliwości o udział w zyskach płynących z tego źródła... A wówczas zazdrość podszepnie im: dlaczego i wy nie mielibyście coś zyskać?... Nie niechęć do ciebie, panie, ale wzajemna nieufność, ale chciwość popchną ich do oporu...	Tym się powodzi, o, tym to świetnie się powodzi!	A cóżeście za szczęśliwiec taki! I pana miłościwego znał, królewskiej osobie posługowałposługować	A ludzki też to człek?	A to co będzie Karolku?	A zdążył się już położyć?	Ach, proszę pani, w tej chwili będę!	Alboż ja przeszkadzam? chowaj Boże! Gdybyś się mnie spytał co masz robić, jabym ci był toż samo poradził! Motrunie, świętéj kobiécie, pewnie lepiéj będzie bez takiego darmozjada; a tobie wygodniéj na stryczku niż w chacie, po któréj głód za tobą chodzi krok w krok jak u siebie...	Chciałeś pan ze mną rozmawiać?	Co to za człowiek?	Czego pan sobie życzysz?	Ja nie mam grosza! ja się rujnuję na występy, aby panu mojemu honor uczynić: jam w długach...	Jak to dziewięć dziesiątek? Powiedzieliście: osiemdziesiąt!	Jak to? Nie należysz chyba do pospolitaków, którzy dźwigają karabin?	Jakże! Toż on na oczach całego wojska usiekł pod Zbarażem Burłaja.	Jeśli nie zapłacą, to sam zapłacę Przyjechałem tu z pocztem znacznym i wozy mam ładowne, a tego, co na nich jest, wystarczy...	Nic się nie martw, Huck. Wszystko sam zobaczysz i zrozumiesz, jak już tam będziemy. Jeśli nie znajdziemy skarbu, oddam ci mój bęben i w ogóle wszystko, co mam. Słowo pirata!	Nie ma o czym mówić Cóż to za niesubordynacja?! No, chodźmy. Tam już pewno śniadanie przygotowali.	Niech pani szczegóły więcej opracuje	Niechaj pan nauczyciel będzie zdrów!	No, możemy się nie zgodzić.	On i ona.	Pani Bogno, przerwijmy tę rozmowę	Panu się podoba tutaj, w Polsce?	Przypatrz się dobrze; znasz tego człowieka?	Pójdź bliżej... usiądź przy mnie... tak dawnośmy się nie widzieli...	Tak, tak Ponieważ ta nieznajoma sama szuka w panu opiekuna i doradzcy, radź jéj pan, aby conajprędzéj Rzym opuściła.	To dlatego wszyscy mnie tu zabaczylizabaczyć (daw.)	To już mnie wasza mość powiedział, jakeśmy w tamtą stronę jechali.	To lord Ruthwen z krwi i kości.	To nieprawda!	W jakim wieku opuściła pani Grecję?	Wciąż obowiązki! Ale gdzież znajdę uczucia, które nam dają siłę ich spełniania? Księże! Nic z niczego, albo nic za nic, oto jedno z najsłuszniejszych praw zarówno moralnych jak fizycznych. Żądasz, aby te drzewa wydały liście bez soków, które je rodzą? Dusza ma również swoje soki! U mnie wyschły one na zawsze.	Weź ich żywcem, generale...	A czyż ci, co z pałacu wypędzają magnata i zabierają ten pałac w swoje władanie, zrobili ten pałac?	Ale żeby też Krystyan zeszedł na dół i wyjrzał za nim!	Co byś jednak powiedziała, gdybym ja również dla jakiegoś ...izmu rzucił cukrownię?	Czas na przekąskę Intendencie, rozpal ogień i przynieś wody, a panna March, panna Salomea i ja nakryjemy stół. Kto umie robić dobrą kawę?	Czołem mu! czołem!	Czy chcę wiedzieć!	Czy w okolicy Radoliszek praktykuje wielu znachorów?	Czyń, jak chcesz gdyż bogowie dali ci mądrość godną członka najwyższej rady.	Dajcie i mnie. Ino czarnej jak smoła i dużo araku.	Dawaj dukaty, zdrajco, bierz perły.	Diabli mnie biorą!	Dzięki Bogu.	Dziś musiałem wraz ze stryjem Wilhelmem reprezentować fabrykę na pogrzebie prezesa Genwajna. Pogrzeb trwał przeszło dwie godziny i nieco przemarzłem...	Eee, wolę zaczekać.	Egzagerujesz, Jasiu!	Gdzież ona?	I cóż ja teraz pocznę, co?	Ij	Iry! Ty zawsze ze swoją prędką decyzyą! Jadę do Paryża, najmuję sobie pokój w pobliżu i czekam.	Jak był ubrany Lykon tej nocy?...	Jak możesz myśleć o tym, aby przyjąć w domu miłosiernego Boga, skoro wypędzasz córkę ze swego serca?...	Jakichże, jaśnie panie?	Kogo?	Lecz przede wszystkim trzeba wiedzieć, czy matka i córka oddają swoją sprawę pod opiekę Don Kichota z Manchy?	Mam jeszcze czas i żebym miał jeszcze sposobność i takiego, jak ty, doktora...	Musisz chyba zobaczyć jasność, babko, gdy wyjdziesz na śnieg. Chodź, pokażę ci.	Naturalnie. Bo żeby mieć taką kobietę i uciec przed nią i pozwolić sobie zabrać ją innemu...	Nie głodnym! Byłem na probostwie.	Nie ma innej rady, jak powiedzieć?	Nie mam pieniędzy do wyrzucenia	Niedaleko! westchnęła Motruna: poczekamy, poczekamy.	Owszem.	Panowie, czas iść do kościoła.	Piekło, Grzech	Rzeczywiście A musimy zawieść tam dokument powiadamiający o położeniu geograficznym Wyspy Lincolna i o nowym miejscu pobytu Ayrtona, na wypadek gdyby przybył po niego szkocki jacht.	Skądże by! Czyż można być smutnym w tak miłym towarzystwie?	Tak bez wiadomości Boga włos z głowy człowiekowi nie spadnie Zwykły, żartobliwy uśmiech pełen życzliwości znikł z jego ust pod marsowymi wąsami.	Tym lepiej	Uczta rzekł Sapieha.	Z pewnością	Zatem czemu nie studjujesz jej raczej u mnie, gdzieby ci było o tyle wygodniej	Zobaczymy!	Ładne. Skrajane „do figury”, zapinane na jeden rząd srebrnych, gładkich guzików, z małymi guziczkami przy rękawach. Czapki zaś były formy francuskiej, również niebieskie, z białą wypustką, z prostym daszkiem
Na honor, czemuż by nie Jednak przyznam się panu, że bardzo żałuję naszego wozu i żeńców; i gdyby nie to okno w pałacu Rospolich, które nam rekompensuje tę stratę, nie odstąpiłbym za nic od mojej pomysłu. A ty, Franz, co o tym myślisz?	Tak, jakby to niemal każdy uczynił na moim miejscu, mam zamiar nieco zaczekać. Jeżeli twój przyjaciel przyśle ci pieniądze z Benares... precz, moce ciemności! Skąd taki dziad wytrzaśnie trzysta rupii?... Pojedziemy do Lucknow i zapłacę za twoje utrzymanie, boć nie mogę tknąć pieniędzy składkowych, skoro zamierzam zrobić z ciebie katolika. Jeżeli nie przyśle, to pójdziesz do sierocińca wojskowego na koszt pułku. Dam mu trzy dni czasu, choć wcale w to nie wierzę... Nawet później, gdyby zalegał z opłatą... ale to już nie do mnie należy. Możemy, dzięki Bogu, tylko jeden krok stawiać naraz. A tu oni wysłali Bennetta na front, a mnie zostawili na tyłach. Niech się wiele nie spodziewa!	Czy tylko nie mylisz się, pani? Helena ma kilka tysięcy rubli złożonych w banku, a pan Kazimierz nie ma wprawdzie nic, bo stracił, ale znowu spodziewa się jakiejś sumy po matce. Tak przynajmniej mówi memu mężowi, od którego pożycza pieniądze. Więc majątek został...	Chyba pani żartuje?... Przecież decyzję swoją zakomunikowałem pani już od dawna. Kocham swoją żonę i nie mam najmniejszego zamiaru rozstawać się z nią nie tylko na zawsze, ale i na krótki bodaj okres. Czy pani rozumie, że ją kocham?!	Ale co pieniędzy wykosztuje? Za to, co się wydało dla Norskich, wziąłbym ze trzy takie restauracje jak w Europejskim Hotelu. Żaden wilk nie zje tyle co baba... A czy to warto?... My najlepiej wiemy, panie Józefie...	Dżungla pochłonęła obszar żyznej ziemi tak znaczny, iż trzeba by dwóch nocy, bym mógł go przebyć od wschodu na zachód, a trzech nocy, bym mógł przejść z północy na południe. Pięć wsi stało się pastwą dżungli... a w tych wsiach i w przyległych włościach, zarówno na niwach, jak pastwiskach, nie ma dziś ani jednego człowieka, który by z ziemi ciągnął pożywienie. W taki to sposób ja i trzej moi synowie dokonaliśmy Spustoszenia Pól w Bhurtporze. Teraz zaś zapytam ciebie, o Dziecię Człowiecze, jaką drogą dotarła do ciebie wieść o tym?	Tak, domyśliłem się tego Naprawdę tu jest?	Dziwno mi jeno, że tak za darmo, przez zapłaty, za jedno Bóg zapłać chcą robić... tego jeszcze nie bywało...	Żal mi cię mój bracie, ale może jest jeszcze jeden ratunek. Udawałeś się do moskali, gdybyś sprobował uciec się do towarzyszów swego syna? do naszych? Przecież ich wszystkich razem nie wybrano!	...i do czego sprowadza się ta wasza osławiona, tajemnicza, niedościgła polityka, o której mówi się jak o jakichś misteriach wtajemniczonych kapłanów lub naukowych eksperymentach wszechwiedzących uczonych. Żadnej wielkiej, wszechludzkiej koncepcji przestało być sługą społeczeństwa i zaczęło je zjadać ku uciesze tych, którzy żyją odpadkami i majakami dawnej władzy. Niby-zawodowa organizacja jest tylko maską, pod którą kryje się zdeformowana, skarykaturowana, dawna ideo-mumia z XVII wieku. Jedyna dziś naprawdę wielka idea: równości i świadomej aż do ostatniego pariasa wytwórczości fałszuje się na dookolnym świecie w niedobolszewizowanych państwach Europy Afryki i Ameryki, a tworzy się naprawdę w gęstwie czterystu milionów tych cudownych żółtych diabłów, które pokażą kiedyś, co umieją, ale nie tak nawet, jak Kocmołuchowicz, ta jedyna istotna dziś u nas funkcja wszechświatowych przeznaczeń. Jedynym jego wielkim czynem będzie może to, że on nic nie pokaże	A cóż, matuniu... roboty! jak zawsze, dla miłości Bożéj jak jałmużny... Gdybyście wy nie litowali się nad sierotą, mogłoby jéj chleba zabraknąć.	Ach! co to za partya? Kazimierz sklep założył.	Albo to jego krew? to jego mienie, nie posoka... Nam krwi za krew trzeba...	Bez państwa, pani? Ale proszę wybaczyć moje pytanie, czy zależało państwu, ażeby odpłynąć na „Carnaticu”?	Bo to zła nowina, co mi wacpani przynosisz. Kiedy Ollender ostaje, to my nic nie wygrali. On gorszy od starego. Już ja go chyba gdzie w kącie przyduszę albo kolnękolnąć (przestarz.)	Co do mnie ja i przez szacunek dla niéj i przez zazdrość wszelkiemi możliwemi środkami starać się będę przeszkodzić, aby w sidła komedyanta jakiegoś i awanturnika nie wpadła.	Co za deklamacja z taką chrypką!...	Doprawdy?... Jakież pani ma zamiary?	Hi! hi! tydzień temu Szczygielski kupił i już tnie... hi!.. hi!.. Bufet! sześć mocnych! Powiem ci, Świerk, że chcesz robić interesa, a głupi jesteś, bo się prędko zmiarkują, robisz łajdactwa, ale małe, marne, głupie, które pachną kratką...	Idź zaraz i poproś... ja czuję się zmęczona.	Ja gardłem za nie stoję	Jak to! Przecież pani wie, że jestem z policji	Nie martw się pan. Powoli wetrzesz się pan w miasto.	Nie pokazujmy się, dopóki się nie dowiemy, z kim mamy do czynienia Bardziej obawiałbym się tubylców, jeśli są na wyspie, niż życzył sobie spotkania z nimi. Gdzie Top?	Nie trzeba To oczywiste, że ten strumień płynie do morza. Idźmy więc, trzymając się jego brzegu, a będę bardzo zdziwiony, jeśli wkrótce nie zaprowadzi nas na wybrzeże. Dalej, w drogę!	No, to co? odezwał się	O nią mniejsza, choć jej propaganda może kosztować panią Latter kilka uczennic. Gorszy jest skandal jej syna z jakąś guwernantką, o czym słychać w Warszawie.	Od Jałowcowego Smugu ku Bielom.	Oj, Kudraś, Kudraś, wstydno mi za cię! Gdybyś był kupcem, a jechał na kraj świata z bryką pełną drogości, nie przysposobiłbyś wszystkiego, co ino można, ku obronie swych towarów, hę?	Otóż to i kłopot z panią Gummidge Dużo o tym myślałem. Między nami mówiąc, pani Gummidge, gdy tylko wspomni swego nieboszczyka, wnet wyrzeka, beczy, z przeproszeniem pani, tak czasem u nas płacz nazywają. Otóż ja, który znałem nieboszczyka, wiem, ile wart był, rozumiem to doskonale, ale inni, kto wie, czy zrozumieją.	Pani ja mam nadzieję, że zasłużę na jéj względy... ja...	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	To dziwne że właśnie dzisiaj mówiłeś, Wilhelmie, o sygnałach ostrzegawczych, które człowiek otrzymuje, aby gotował się na śmierć.	W jakiż to sposób, jeżeli wolno wiedzieć, wybieracie się sami przywieźć dla komuny żywność zza kordonu?	W rok niespełna po przedstawieniu go za męża Montalbon zwiał, a w parę lat później ku wielkiej sensacji miasta, dziewczynka została uprowadzona. La Montalbon wyznaczyła wielką nagrodę, ale nigdy już nie ujrzała dziecka. W jakieś trzy lata później zaczęły interesy kuleć i wkońcu znikła także.	Wdziej na się ubiór męski i jak zapukam we drzwi, wyjdź.	Wszelako król mu się wyrwał i zbiegł	Wy zawsze wszystko tak jakoś, a ja potem będę odpowiadał za to? pierwszy raz to dziecko podajecie?	Z całą pewnością, Padre. Moglibyśmy tego dowieść, gdyby nam pozwolił mówić ale on o nic nie pytał. Rektor jest chytry!	„Cóż za tupet!”	A!... nareszcie... teraz spokojny jesteś, że nas nikt nie usłyszy i mam nadzieję, iż wyjawisz nam swą tajemnicę.	Aha!	Aż kiedy?	Boli mnie jeszcze, lecz nie przeszkodzi do ucieczki.	Chciał strzelić...	Co ci tam nie w smak było?	Czy myślałeś o tym, com ci powiedział?	Czy ładna?	Cóż poredzić, kiej trzeba! Sam Maciek stłoczy, ale sam nie wyskoczy! Te dłuższe nieś stryjnie najpierw, zbójem na mnie patrzy, pyskuje, ale nie ma rady; to ci z miseczkom wójtom, łajdus on, ale z Maciejem żyli w przyjacielstwie i może być w czym pomocny; cała kiszka, kiełbasa i kawał boczku la Magdy, la kowali, niech nie szczekają, że sami zjadamy ojcowego świniaka, juści, całkiem im tym pyska nie zatka, ale przyczepkę będą miały mniejszą... Pryczkowej tę tu kiełbasę, harda, wynośliwa, pyskata, ale z przyjacielstwem szła pierwsza... Kłębowej ten ostatni...	Cóż robisz, powiedz mi?...	Dobrześ to powiedział, panie Czaruś! Ależ mnie wyrżnęło w plecy! A ciebie, Karusia, wyrżnęło?	Dowidzenia z ojcem, muszę iść spać	I bękart człowiecze nasienie... już ona ciężko przed Bogiem odpowie.	Jak to? i nic więcej?	Jednego dnia stanąłem między różami, które blask twoich spojrzeń obleka w białość, szkarłaty i złoto. Każdy ich listek przypomniał mi jedną godzinę, każdy kwiat	Jest?...	Jestem zmęczony.	Kad tu neturėtum ženklo ant kaklo, ir aš tavęs sūnum nelaikyčiau. Tie vokiški šunys širdį tavyje permainė. Kraujo jie tau savo įpylė. Vokiečiu atsiduodi!	Kto tam?	Ludko, ufajmy Bogu i szukajmy. A czy to już Kraków?	Masz pan jakie zmartwienia?	Minęło już tyle dni niepodobna, by do profesora nie dotarł alarm całej prasy. Dałby o sobie znać.	Możemy zaraz siadać.	Na nieszpory poszła...	Nie będę nic przed tobą ukrywać, Maksymilianie Dziś rano była o tym mowa i babcia, na której poparcie tak bardzo liczyłam, nie tylko popiera ten ślub, lecz nagli do niego, tak że w tym momencie jedynie całą sprawę odwleka nieobecność pana d’Epinay. Zaledwie jednak wróci, intercyza zostanie podpisana.	Nie lubię, jak mówisz o sobie w ten sposób.	Nie o to chodzi, czegoś chciał, ale coś zrobił.	Nie u siebie; we Lwowie mam.	Nie wiem dziś popr. z inną końcówką: potrząśnięcie. główki	Nie! Ja zejdę, ja lepiej lochy znam i wiem, gdzie co jest.	Nie; ja jestem synem Beniamina, najmłodszego z synów Saula, który dawno już temu umarł.	No i cóż?	No, zawsze kapitał...	O zębie? O jakim zębie?	O, bardzo zakurzone	O, tu są te ścięte drzewa. O, mostek. O, tu pod tym słupem.	Oh! a ona przecie jedna rozweselićby mnie mogła. Dopóki was tu nie było, choć tęskniłam, alem znosiła lżej samotność, teraz gdy o was wiem, słyszę, tom zazdrosna...	Pamiętam cię tak samo odzianym tam... w naszej dolince... O, gdzież te czasy!... Tak prędko przeszły, a tak dawno minęły.	Patrzajcie!	Pański wywód jest świętokradztwem	Pokażę panu list i fotografję, jeśli chcesz iść ze mną do Lochów Bezpieczeństwa Garfielda.	Polubił jeszcze więcej	Proszę, niech pan jedzie.	Przecież to próba!... ja całą postać mam już w myśli gotową.	Przed chwilą właśnie.	Robotnik, Rewolucja	Skąd to pytanie?	Solski	Tak i przytem nic nie straciła wdzięku. Szpeciły ją dawniej czerwone oczy, a teraz jej to przeszło	To co?	To musi być bardzo nieprzyjemne sypiać w namiocie, jadać różne niesmaczne rzeczy i pić z cynowego kubka	Umarł w katordze.	Wiem, chciałby pan, abyśmy obie... Dosyć, tu jest miejsce święte. Czekam was na śniadanie o pół do drugiej.	Wiem. Pan jest krewny ojca.	Więc to tedy jeno pozory?	Wracamy!	Zaraz	Święcił jutro będzie, to mu podam, może weźmie...	Żadna cena nie jest dla mnie do przyjęcia.	Że jedną podwiązkę wolno mi będzie zapiąć własnymi rękami.
Co pan tu za jeden przerwano mu z chmurną powagą.	Ale w innym wypadku? Widziałem przed chwilą, jak rzucałeś najlepszy kąsek za próg. Czy ty w to wierzysz... czy może...?	Cichajże, mazgaju! Widział kto coś podobnego? Cichaj, nie becz! Sprawię ci cztery pary za tę jedną. Sprawię ci czerwone, zielone, modre i żółte.	Teraz już za późno, bo nam i hetmańskie wojska, i szwedzkie drogę zamykają.	Co to, to nie! Owszem, stawię się, jeśli zajdzie taka potrzeba, ale zdaje mi się otóż zdaje mi się, że nie nadeszła jeszcze na to pora. Wiem, że pan doskonale włada szpadą, ja znośnie; wiem, że na sześć strzałów chybia pan zaledwie trzy, ja radzę sobie ze strzelaniem podobnie; wiem, że pojedynek między nami będzie poważny, ponieważ jest pan mężny, a i ja, jak się zdaje, nie ustępuję w tym panu. Nie chciałbym więc zabić pana albo samemu narażać się na śmierć bez powodu. Teraz z kolei ja postawię sprawę bardzo kategorycznie: czy tak bardzo zależy panu na tym odwołaniu, że jeżeli tego nie zrobię, to mnie pan zabije, mimo że powiedziałem, powtórzyłem i przysiągłem na honor, że zupełnie o tym nie wiedziałem, i mimo że nawet teraz jeszcze oświadczam panu, iż niemożliwe jest, aby ktokolwiek, poza panem chyba, połączył imię hrabiego de Morcerf z imieniem owego Fernanda?	Ale ja mam z tobą Mam ciebie pozdrowić od Pana Kajdasza; zdrów jest, niedobrześ go trafił rydlem, trzeba było lepiej.	Co się dzieje?! Trzeba stąd odjeżdżać. Wszyscy o mnie wiedzą.	Co takiego? ani myślałem...	Co?	Jak nie strzelali! I dziewki ciągali po komnatach, i co dzień ta sama rozpusta. We wsi płacz, we dworze Sodoma i Gomora! Woły idą na stół, barany na stół!... Ludzie w ucisku... Stajennego wczoraj niewinnie rozszczepili.	Jak to co się stało? Już ja go wam wnet oporządzę.	Jakto? Co to?	Naprzód, sierżancie. Proszę mu dać spokój, panie! On spełnia mój rozkaz!	Nie ma co oglądać, nędza	No z tą audiencją u ministra! Czerpak powiedział mi, że odłożona. Minister wcale nie wyjeżdża. Panie Nikodemie, on wcale nie miał zamiaru wyjechać. Co to ma znaczyć?	No, dobrze, zapytamy się pana.	O, powiedz, proszę cię, powiedz!	Och, nie ja nie żyję z nikim z mojej klasy. Odzywam się do nich jedynie w służbie. Ale jest ktoś bardzo dobrze, z kim mógłbym pana zapoznać.	Tak, proszę pani.	To się pokaże. Proszę do kancelarii.	To zupełnie inna sprawa. Żonaty, uważa pan, musi o całej rodzinie myśleć, żeby mieli co do gęby włożyć. Trudno przecież żonę i dzieci na łasce boskiej zostawić, prawda?	Uprzedzam cię, szanowny panie gospodarzu, że nie uwierzę w ani jedno twoje słowo. A teraz, skorośmy to już ustalili, mów, co ci się podoba, chętnie posłucham. „Pewnego razu był sobie...” No, dalej, niech pan mówi!	Zrobię co mi każecie!	A jak się obchodzi z podróżnymi?	A jednak poetęby tego poznać warto! nie dopuściłbym ażeby zginął tak marnie jak ten głupi Luterius Priscus, który doprawdy nie miał się czego zabijać! Przeczytajcie, dystych niepośledni!	A ten twój behadyr, Ajdar, ile ma żon?	A Żalińska?	Aa...	Ach tak	Ale kogóż?	Ależ przeciwnie. Ogromnie mu na nim zależało.	Ależ to chyba nie mogło być tutaj!	Ba, żeby ci nowi byli kolor, ale to bejc najpodlejszy.	Bardzo mi przykro. Chciałam obojgu złożyć moje spóźnione życzenia. Okoliczności nie pozwoliły mi być na ślubie... Bardzo mi to było przykre...	Bon! dziewczątko anielskie, gołąbku niewinny, bardzo słusznie robisz, napij się lepiej mleczka, wysmaruj kamforą, połóż do łóżka i czytaj z Tańskich Hofmanową, to dobrze robi, i na sen, i na trawienie. Żarty na stronę Zaleska musi mieć książki jakie, przecież to kobieta i piękna, i wykształcona, jak zapewnia jej mąż.	By i największa siła nie zawadzi.	Był również Decoud ze swym planem	Chodźmy do profesora	Czy już wiecie? Pod OłomuńcemOłomuniec (czes. Olomouc) wiosną 1241 r., po spustoszeniu Polski i wygranej bitwie pod Legnicą (9 kwietnia 1241), wojska tatarskie dowodzone przez Bajdara ruszyły w stronę Czech. Król Wacław I (1205–1253) starał się ich odeprzeć w okolicach Kłodzka, a następnie pokonał ich w bitwie pod Ołomuńcem. Po tej porażce Bajdar wycofał wojska i poprowadził je na południe, aby połączyć się z głównymi siłami.!	Czy pani wiedziała, że ku niemu idziemy?	Czy to pan, panie Balfour? Schowaj no ten garłacz; paskudna rzecz poczynać sobie w ten sposób.	Cóż to więc, panie zamyślacie czynić na tej pustyni?	Darujcie, czekałem dwa tygodnie. Może nie macie czasu?	Do widzenia zatem...	Dość tej paplaniny Wróćmy do kart.	Dzieciństwo? Łatwo to powiedzieć! Ale ono niesłychanie przeszkadza, są dowody na mamie i na dziadku Macieju. W jego młodości takie dzieciństwo zatruło późniejsze życie.	I... to la kawalera... z przychówkiem, chłopak mógłby już być do pasionki, ale Maciejowi tego nie potrza, ma już pastucha swojego.	Idziemy wziąć udział w kolejnym przyjęciu	Ja widziałem, jak z beczki ciekło.	Ja właśnie, odezwała się Laura, chcę się odzwyczaić od zbytniego rozpieszczenia i zahartować.	Jak dotychczas, nie wiem jeszcze.	Jaka ona prześliczna!	Januszowi jednakże Kmicic pomagał dobrych kawalerów wycinać.	Jest na to rada. Jeśli będzie trzeba, przytniemy mu uszy, ale dopiero wtedy, gdy się do nas przyzwyczai. Teraz byłby jeszcze bardziej zły.	Jutro wyjeżdżam.	Już szósta?... Jak ten czas leci!... Wariat! wariat!	Mamo! Kto to jest Synnöwe Solbakken?	Masz też czego płakać! Stara była rudera, wszystko się waliło!	Mogę!	Możliwe Jednak jak to wytłumaczyć, że Kuzyk w szpitalu powtórzył kilka razy: „To robota Garbatego”? To przecie nie może nic nie znaczyć?	Musiałem się z wami koniecznie zobaczyć Brown, ta historia zaczyna mi się nie podobać. Zadrukujcie wszystek papier, jaki macie na składzie, i zniszczcie płytę. Chcę zamknąć już przedsiębiorstwo.	Mógłbym zrobić gorszy wybór	Mój, teraz.	Mów arcyfioł	Na czem?	Nawet kochance?	Nie jeżeli miłość wasza zechcesz tylko dla samego dostojeństwa krwi swej o prawa swe się upominać i zamiast łez, okazać energią i wytrwanie. Ja mam lepsze przeczucia. Po tych dniach smutnych, Bóg i nam i miłości waszej nagrodzi jaśniejszemi.	Obawiam się żeśmy źle zrobili. Nie należało strzelać.	Obcy człek z mieczem w ręku wtargnął, a raczej wkraść się usiłował do mojego namiotu	Odłóżmy to do wetów, a teraz, jeśliś łaskaw, przysuń mi tego szczupaka, który ma pozór tak czcigodny.	Pan dyrektor przychodzi o dziewiątej	Powiedz tam ojcu niech ją przyśle.	Pozwól mi skończyć. Właśnie dlatego, że jestem niewrażliwy na pewien gatunek konceptów, cenię często dowcip mojej żony. Bo wychodzi najczęściej z trafnej obserwacji. Ona rozumuje jak mężczyzna, a formułuje myśli jak pisarz.	Przecież oni się pobili!	Przestań wreszcie paplać Musiałeś już zdrowo sobie łyknąć.	Przyjechał sędzia śledczy	Prócz jednej	Szlachcic, Chłop, Własność, Przemoc	Słuchaj Telesz, nie gub mnie, nie gub siebie i duszy nie gub. Chrystus kazał bliźniego miłować, a on starszy i mocniejszy od Mszczuja! Daj ty się im wylizać, to nie długo potrwa, nikt o nich nie wie... wymkną się i śladu nie będzie.	Słuchaj no, stary Wezwę do ciebie doktora, jeżeli uważasz, że naprawdę jest ci potrzebny. Ale nie zdaje mi się, aby było z tobą aż tak źle. Pomówmy o czym innym.	Słuchać hadkohadko (z białorus.) rzekł pan Longinus spuszczając oczy.	Tak, Wasza Wielebność.	Tak, kupiłem Cassan.	Tak, niiii...gdy o tym nieee myyyy...ślałem	Tereso, o czym myślałaś, kiedy tańczyłaś naprzeciw hrabianki San-Felice?	To chwała Bogu! Dajże mi się czego napić, bom zemdlał.	To i dobrze na ten raz, trza by go jutro sprawić. Wołałaś Jagustynki?	To są zbrodniarze! uroili sobie, że tylko ich jednemu Bogu cześć oddawać należy, a Cezara czcić nie chcą! Zbierają się po lochach, jaskiniach i zakątach w nocy, na jakieś szkaradne obrzędy; mówią że wśród nich dopuszczają się najsromotniejszéj rozpusty i bluźnierstw ohydnych, że zabijają dzieci... bo to są sprzysięgli nieprzyjaciele całego rodu bogów i ludzi, których wytępić usiłują...	To zuch chłopak	Ty?	W trumnach, jenojeno (daw.) Gdzie inne trupy? i ranni?	W tynglu, w teatrze, w sztuce	Więc opowiem pani historię babki, ale uprzedzam, że smutna, bo babka miała wiele cierpień w życiu.	Właśnie, ty mu dasz. I ja tak myślałem.	Zaraz się to okaże	Zdaje się, że jakiś marynarz plątał się dziś rano po wsi.	Znowu komedya?...	Zobaczymy, czy naprawdę to zrobisz.	Zobaczymy, zobaczymy; ja cię przestrzegam tylko, syniesynie Aspazja, która nam losu według zdolności dobiera, przyrzekła mu bardzo świetny zawód... w najgorszym razie tron wielkiego Mogoła przynajmniej.	Ślicznie, na czas i dobre chęci ja kupiec. przedsięwzięcie, projekt; przedsiębiorstwo.. Jutro rano wstąpię po panią i zaprzęgnę do roboty! Załatwione. A teraz przedstawię pani moją bratnią duszę
Ja bym może nie potrafił jej być wiernym, ale bywam w niej rozkochany co rok. Co lato miewam głód przestrzeni i rozkoszuję się na letnich wycieczkach. Tam się inaczej żyje, czuje, myśli, nawet kocha. Ale myślę ze zgrozą, jak ludzie mogą spędzić na wsi listopad lub marzec! Wściekłbym się! Czy pani nawet te miesiące lubi tam?	Co ty mówisz? Ciemno? Prawda, to już wieczór! A ja myślałam, że to mnie w oczach tak ciemno, bo dziś kilka razy, kiedy chciałam wstać, to w głowie mi się kręciło, jakoś dziwnie... Już wieczór? Musiałam cały dzień przedrzemać...	Nie bój się. Prosta ja dziewczyna, nie żaden smok.	Wcale tego nie czynię. On musi wierzyć, że przybycie tego chłopca tutaj... do macierzystego pułku... gdy poszukiwał swego czerwonego byka... ma cechy cudu. Zważ, panie Bennecie, wszystkie szanse przeciwko temu! Że to na całe Indie ten właśnie jeden chłopczyna... aż z tylu pułków właśnie nasz jeden maszerował, żeby się z nim spotkać!... To już wszystko z góry było przewidziane w wyrokach niebios. Tak! Powiedz mu, że to kismet. Kismet, mallum (rozumiesz)?	Zresztą ten pan nie do pana się zwraca	Rzecz wygląda tak fantastycznie, że trudno uwierzyć. Słucha się tego wszystkiego jak opowieści wylęgłej w mózgu naiwnym i przewrotnym zarazem. Podziwiać tylko się musi złośliwość inwencji.	Ale nie wcześniej, zanim stanie się zadość sprawiedliwości Zdobyłem strzelby sahibów... wszystkie cztery. Zejdźmy w dół.	Che, che, nie śpieszy mi się za bardzo.	Dla mnie aż za późno: W madrissah nauczyłem się czytać, a po trosze i pisać po angielsku. Wkrótce będę już do reszty sahibem.	Doskonale. Takim sposobem musisz też sobie wyobrażać, że komin z ogniem obraca się dokoła pieczeni, aby ją upiec.	Jam nie uciekał ani się chował! Zdrzemało mi się trochę, a szkoda, boby byli nie uciekli!	Kto? Co się waści stało?	Lepiej się trochę jedzie niż przed piętnastu laty ojcze Léger, co?	Panie Michale, na miłość boską, przebijem się czy nie przebijem?	Tak to płacz i pustka szczera, noc naokoło. Gdziekolwiek pokazać się	Właściwie należałoby często tak zasiadać wspólnie i przyjacielsko do śniadania Czy podobałoby ci się to, Lizo?	Ale na cóż się to wam zdało?	Bodajbym się udusił!... bodaj ryby jadły ciało moje na dnie Nilu!... Przecie ty cały folwark zmarnujesz swoimi skargami... kobieto...	Czego się mam bać?	Czy wiesz, o czym myślałem patrząc na tych chłopców, bawiących się razem?	Gdyby starszym był gniewać się, niecierpliwić się. nieco, zakonnik, któremu było pilno	Ja wracam z Tarnowa, gdziem wyliczał pieniądze za Rabe i oblatowałoblatować (łac.)	Leźć po węgłach na dach, dachem się przedostać.	Poczekajcie ja was rozsądzę. Byłem, jak to wiadomo, wielkorządcą i sędzią, umiem rozsądzać sprawy.	Więc ja żądam żeby posłać tę sprawę do wyższego sądu.	Wolę ja nadmiar świniopasów niż nadmiar mądralów.	Nie po prostu nie czuję się uprawniony do dalszego zarządzania jego majątkiem. Nigdy ci, Wil, nie mówiłem o tym, ale sam wiesz, że wszystkie pieniądze, jakie wkładam do fabryki, stanowią wyłączną własność Krzysztofa. Ze spadku po jego przybranym ojcu, nieboszczyku Wyzborze.	Chodzi mi o wszystko. Chodzi o to, żebyś mnie dobrze traktował. U Berła, nie przymierzając, miałam mosiężne klamki przy drzwiach. A u niego, co mam?	Inne okoliczności, łaskawco, inne okoliczności. Teraz my już o Nieczajewie mówić nie potrzebujemy. Co Nieczajew! Ot, taki Bołchowski, na przykład, inna sprawa.	Przypadku nie ma Albo wszystko jest dowolnością, w pewnych granicach możliwości wyglądającą czasem na konieczność na podstawie zasady wielkich liczb, albo jest konieczność absolutna i wtedy pojęcie wyboru rzeczy dość wielkich, aby były fatalistyczne, nie ma sensu.	Nie domu nie spalę, wuja nie zarznę i żadnego dziecka nie uczynię sierotą. Proszę nawet, by wuj w ten sposób nie zaczynał mówić, bo to do niczego nie doprowadzi, a dla mnie jest nieznośnem.	Co znowu! nic mi nigdy o tym nie mówiłeś. Cóż to za jeden? Krewny?	Gdyby nie było śmiesznie rozgłaszać własny triumf zaprosiłbym pana do nas; ale pan hrabia ma też na pewno serca, które drżą o niego i które musi uspokoić. To już tutaj, Emanuelu, pożegnajmy pana hrabiego i pozwólmy, niech jedzie dalej.	Nie o mnie mi idzie, ale o pana!	Nie przez pobożność, ale przez miłość tak ekstraordynaryjnąekstraordynaryjny (z łac., daw.)	Pan kierujesz sumieniem mego przyjaciela Rassi, czy on nic nie ma mi do powiedzenia?	Niech no mi pan Andrzej powie, co on chciał? Po co on tych małych wziął?	We własnym jego obozie, wobec jego ludzi tak jest postanowiono.	A więc, panie kapitanie czy nie mógłbym zapolować na nie, choćby dlatego tylko, abym nie zapomniał mego dawnego rzemiosła?	A wy to nie pójdziecie?	Ale czyjej? wymówił pan Paweł w zamyśleniu.	Bieda, to ogień, co spala drzewo, puch i wszelkie śmiecie, ale metal szlachetny wychodzi z niego jeszcze czystszym	Dlaczego więc dotąd tego nie zrobili? Niewątpliwie dlatego, że nie mają takich zamiarów. Zresztą nas też jest sześciu.	Figę, nie afekt!	I cóż tu robisz, kiedy nie ma szyldów do malowania?	I teraz i w ogóle!	Janowa z jego matką?	Jenerale co mówisz? jaką gwiazdę?	Jest i na to rada. Zrobimy tak: dzisiaj go aresztuję, bardzo surowo przesłucham, pokażę mu wszystkie te szpargałyszpargały (pogardl.)	Kocha mnie!	Musi mi pan pokazać ten list. Proszę o to, bardzo proszę, bardzo...	Na to, nie zgoda.	Nie, powiem mu, że takie jest moje postanowienie, i z godnością wyjdę z pokoju.	Nieszczęście, wielkie nieszczęście na nas spadło, panie Morrel Nieszczęście, które srogo mnie dotknęło. Tuż pod Civitavecchia straciliśmy naszego zacnego kapitana Leclère.	No tak, uważasz... właśnie o tym należałoby pogadać, gdybyś był rozsądny... dlatego przyszłam tutaj... a tymczasem ty zaraz robisz głupstwa!	Opowiedz mi jednak choć trochę, jak to wygląda. Czy to duże mieszkanie?	Pojedziem z waszą miłością wszędy, przeprowadzim przez Szwedów i przez hultajów, bo prawdę waszej miłości rzec, to nas tu źli ludzie okrutnie prześladują, a za co? za co?... Za nasze ubóstwo	Przecież... po pojedynku był pan nieprzytomny...	Pókiście mi sami tego nie powiedzieli, nigdym nie wiedział, mościpanie, o tym, że ojciec mój miał brata.	Tego nie rozumiem moja matko!	W co?	Zaraz pewno i tamci chłopcy zjadą, ale czy też wszyscy staną znowu u nas, Bogu Wszechmogącemu wiadomo... Od Soraczka jakoś żadnej wieści nie ma...	A dzieci wróciły?	Ach! Tynglówkatynglówka (daw.)	Ach, przy tej nieszczęsnej algebrze!...	Albo?...	Ależ, Wasza Miłości, miałem przecież nakazane... pisać przeciwko... przeciwko tym wszystkim zjawiskom...	Alkohol, Cierpienie rzekł Charłamp	Cicho bądź!...	Czwórka.	Dalej, Bixiou!	Do Wilanowa.	I jeszcze kazała mama prosić...	Idź moim śladem! Zanieś wieść seeoneeńskim przyjaciołom moim, staremu Balu i Bagerze.	Jak to?	Jakże moja Teklusiu, powiadasz Jasisko moje zdrowe?	Jest to istotnie, jak sądzę, obowiązkiem moim, ale uważam za nikczemność zdradzenie przyjaciela!	Jestem nim	List wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. do pana atamana koszowegokoszowy	Mająli już dosyć tej, którą przelali?	Mes nemeluosime, nesibijokite.	Miał kaftan w pasy żółte i czarne, taki sam czepek i fartuszek niebieski z czerwonym	Miałem właśnie to samo na myśli.	Musiałabym zacząć od połajania	My byśmy pana kupili! Chcę przez to powiedzieć, że być może moglibyśmy dzięki zbiórce narodowej zapewnić środki, które umożliwiłyby panu...	Na, tai vaikeli, apie tokį mokinimą nėra nei ką mislyti: ji tau ne giminė,	Nicem cudak aboabo (daw.) odpowiedział Wawrzuś.	Nikomu.	O piątej.	Petrek! na łowach wy mi druhem jesteście? hę? a czemuście to mi gdzieindziéj wrogiem?	Pewno, że umiem	Pewno? pewno?	Pierwsza? Pierwsza jestem?	Słucham, synu Tuhaj-beja!	To chodźmy razem. Mam też i o coś innego spytać.	Tę tylko pewność wam przynoszę, iż ziemianie nasi i krakowscy coraz więcej od Czarnego odstają. Ks. Konrad Mazowiecki gotów jest przyjąć ich ofiarę.	Zali to prawda, że go wszyscy opuścili?	Zamknąć oczy i spać...	ZaraZara	Świadkowie?
Widzę to, Józku. Tylko nie kochasz mnie tak, jak bym może pragnęła. Nie umiem tego wyrazić jaśniej, ale wiem, że czułabym się szczęśliwa, gdybyś był bardziej... stanowczy, gdybyś miał więcej własnego zdania, gdybyś bardziej był... czy ja wiem... panem naszego domu.	Istotnie, jest to coś tak od nas dalekiego, że pan tego nawet wcale nie rozumie. Coś, czego wcale nie znamy... O czym mówił LeopardiLeopardi, Jakub (1798–1837)	Powiedziała, że kłamiemy. Biedactwo. No więc, pozostawmy to Losowi sprzymierzonemu z Czasem, którego naglić nie można, a którego wrogiem jest Śmierć, co nie chce czekać. Wycofałem się z tej rozmowy, muszę to wyznać, trochę zalękniony. Usiłowałem się zmierzyć ze strachem we własnej osobie i oczywiście, zostałem pokonany. Osiągnąłem tylko to, że do udręki dziewczyny przyłączyło się poczucie jakiejś tajemniczej zmowy, mętnego, niepojętego spisku, który dążył do utrzymania jej wciąż w nieświadomości. A było to tak naturalne i nieuchronne, wynikło po prostu z postępowania ich obojga! Miałem wrażenie, iż odsłonięto przede mną mechanizm nieubłaganego Losu, którego jesteśmy ofiarą i narzędziem. Strasznie mi było pomyśleć o dziewczynie, którą tam zostawiłem stojącą bez ruchu; kroki Jima rozległy się złowieszczo, gdy przeszedł blisko w swych ciężkich, sznurowanych butach, nie widząc mnie wcale.	To jeszcze nie wszystko, panowie. To bynajmniej nie wyczerpuje zadań przyszłego syndykatu. Wizja, Interes, Twórczość, Obraz świata, PrzemianaSalamander-Syndicate będzie wyszukiwać na całym świecie pracę dla milionów salamander. Będzie dostarczać plany i sposoby opanowania mórz. Będzie realizować utopie i gigantyczne marzenia. Będzie dostarczać projekty nowych wybrzeży i kanałów, pomostów łączących kontynenty, całych łańcuchów sztucznych wysp dla lotów oceanicznych, nowych lądów wybudowanych pośród oceanów. Tam leży przyszłość ludzkości! Panowie, cztery piąte powierzchni Ziemi są pokryte morzami i oceanami. To bezsprzecznie zbyt dużo. Powierzchnia naszej planety, mapa mórz i lądów powinna zostać poprawiona. My damy światu morskich robotników, panowie. To już nie będzie styl kapitana van Tocha. Fantastyczną opowiastkę o perłach zastąpimy hymniczną pieśnią pracy. Albo będziemy uprawiać handelek, albo będziemy tworzyć. Jeśli jednak nie będziemy myśleć w kategoriach kontynentów i oceanów, nie wykorzystamy naszych możliwości. Mówiono tu o tym, za ile powinno się sprzedawać parę salamander. Chciałbym, żebyśmy myśleli o całych miliardach salamander, o milionach, milionach siły roboczej, o przesunięciach skorupy ziemskiej, o nowych genezach i nowych okresach geologicznych. Możemy dziś mówić o przyszłych Atlantydach, o starych lądach, które będą rozszerzać się i wkraczać coraz dalej na obszary mórz, o Nowych Światach, które sama ludzkość wybuduje. Wybaczcie, panowie, może wydaje się wam to utopią. Tak, rzeczywiście wkraczamy do Utopii. Już w niej jesteśmy, przyjaciele. Musimy tylko przemyśleć dogłębnie przyszłość salamander od strony technicznej.	Pan hetman mnie przełożonym nad artylerią kamieniecką uczynił więc przyjechaliśmy z żoną do Kamieńca. Tam dowiedziawszy się o terminach, które was spotkały, wybraliśmy się bez zwłoki do Chreptiowa. Chwała Bogu, mój Michale, że się wszystko szczęśliwie zakończyło. Jechaliśmy w strapieniu wielkim i w niepewności, bośmy jeszcze nic nie wiedzieli, czy tu na radość, czy na smutki przyjeżdżamy.	Ale... ale... panno Magdaleno, pani nie zna Malinowskiej?... Musimy jednak u niej być i koniecznie skłonić, ażeby weszła do spółki z panią Latter. Muszę ocalić panią Latter, przysięgłam sobie, szczególniej za to, że wydaliła Joannę... Nieznośna dziewczyna!...	Wstydź się, chłopcze. Że twoja matka używa takich wyrażeń, nie dziwię się. Ale w ustach wykształconego i dobrze wychowanego człowieka takie obelżywe przezwisko jak „Moskale” jest nad wyraz karygodne. Nic nie znaczy oprócz gminnych manier. Już to u nas jest widać w naturze, że swój patriotyzm objawiamy pokazywaniem figi w kieszeni. Rosjanie są wielkim i bratnim dla nas narodem, ich cesarz jest królem polskim, a teraz ci właśnie „Moskale” walczą i przelewają krew i za Polskę, chcąc wyrwać z jarzma pruskiego i austriackiego zagrabione części naszej ojczyzny. Winniśmy im wdzięczność, szacunek i współdziałanie, a nie niemądre przytyki. Czy rozumiesz mnie?	O tak, chodźmy stąd, chodźmy, bo zdaje mi się, że umrę, jeśli będę dłużej na niego patrzeć.	Ależ, Oriano, to nie ma sensu, wszyscy twoi ludzie są w domu; prócz tego będziesz miała o północy krawcową i kostiumera na tę redutę. On nie zda się tu na nic, a ponieważ on jeden jest w przyjaźni z lokajem biednego Mama, tysiąc razy wolę wyprawić go daleko.	A starszyzna pewno się przyjdzie pytać, czy go usunąć, czy nie?	Ale nie z naszego plemienia i rodu im nienawistnego! to próżna ofiara a nazbyt ciężka i wielka. Chciałem się zabić, gdy mnie wleczono na pastwę temu obrzydłemu starcowi, i lepiejbym był uczynił...	Moje zdanie jest takie, że to ja muszę coś przedsięwziąć.	Teraz ty wyglądasz inaczej, więc nie czyń przede mną tajemnicy, bo chcę i mogę ci być pomocnym: czy ułożyłeś co?	To niepojęte jak można brać serio wybryk szesnastoletniego dzieciaka, który się pokłócił z bratem i uciekł z domu.	Nie potrzebujesz mi mówić tego, ja wiem wszystko; powtarzam panu nawet to, co się panu zdaje tajemnicą. August II potrzebował sławy i rozgłosu ze swych miłostek, pobożny syn jego nie dopuści nawet podejrzenia na siebie. Dlatego wszystko się musi ułożyć tak, aby ludzkie oko nie widziało, ludzkie nie słyszało ucho.	O tak, wprawdzie w inny sposób, lecz treść jednakowa. Tylko ona, jako panna na wydaniu i kobieta piękna, nosi swe zasady jak suknię, stosownie do okoliczności. Więc do salonu: aksamity, gazy, białe puchy, zwłaszcza gdy widzi przed sobą choć jedną dobrą partię z nazwiska, tytułu lub majątku. Na co dzień szata jest ostrzejsza: wełna, brokat, dla ogółu ludzi stać ją tylko na płótno, perkalik, a dla służby nawet zgrzebny drelich jest zbyt kosztowny.	Ja nie wiem czy takie protokółowanie będzie na miejscu, czy będzie zgodne z duchem praw.	Och, co to, to mi wszystko jedno, za długo już zajmuje się świat tą historją	Otóż rozejrzawszy się dobrze we wszystkim i rozwikławszy cały ten kłębek, doszedłem do przekonania, że pan Wickfield jest w stanie godnie i bez obaw stawić czoło położeniu.	Śmiałby to całej wsi się przeciwić! Kiej wszystkie, to wszystkie!	Czy pani zostaje jeszcze jakiś czas w tych stronach?	Doprawdy? A, to mnie nie dziwi!	Ho! to ci się twoja pani sprzykrzyła...	I ten pański ideał, kiedy prosił Stacha o posadę, to już wówczas myślał o zagarnięciu naszego sklepu?	Ja czuję że tak mi dobrze, jak kiedy Julcia śpiewa, jak kiedy mię mama na kolana weźmie, jak kiedy mię Karolek na swoją Zittę wsadzi	Jak grzech, to w brzeg, a pokuta za piec. A jeszcze większy grzech mieć dzieciaka z żonatym.	Jak to? Do więzienia?	Jednakże taki nagły wyjazd w dniu czy też na kilka dni przed balem, na który były już rozesłane zaproszenia...	Nie wiem, czy panu miło Jestem Dyzma...	Odpowiedz mi lepiej, czy ci się podobam?...	Zacny z waści kawaler i dlatego ją chwalisz... ale że dzierlatka, to dzierlatka.	Nie wątpię o tym, zauważę jednak, że ten Cygan ma wspólników i że ksiądz proboszcz, który z nim samym łatwo dałby sobie radę, może ulec, gdy go obskoczy cała banda zbirów. Wreszcie, w każdym razie wypada ci, ojcze, pozostać w Saint-Sernin, gdyż ja wezwałem już mistrza, aby z jak największym pośpiechem przybył do Saint-Sernin.	One wszystkie wydają się nam dziwne dopóki nie sprawdzimy, że są tylko głupie albo nędzne... O Wokulskim nie słyszałeś pan czego?...	Nie masz go tu, bo poległ. Tak przynajmniej oficerowie Sapieżyńscy powiadali. Ja osobno z Tatary Bogusława podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale miarkując z twojej alteracjialteracja (z łac.)	A uważajcie! Jakby Majstra, albo mnie aresztowali, z jakiegokolwiek powodu, to i wasz koniec!	Czy wiesz za co?	Gdzieżeś to wyczytał?	Jak mnie porucznik z wagonu wyrzuci, to sam pieszo pójdę	Jest nas dziś pięcioro, proszę pana.	Nie uczyni on tego prędzej z pokłonem i zgodą przyjdzie. Borów się już wyrzekł, a o syna mu chodzi... Wiecie!... Ale niedoczekanie jego!...	No, to bądź zdrów!	Tak, tak, zdrowie Dantèsa Zdrowie Dantèsa! Zdrowie przyjaciela!	Nie potrzebuję robić, oni już są idiotami. Nasz chłop składa się z żołądka i muskułów, bo rozumu i woli zrzekł się na benefisbenefis	Ale co tam z tego! Człowiek ten musi już być daleko stąd. Odszedł przed dobrą chwilą!	Czekaj, jeszcze nie. Potem Lewin zapłacił i zrobił drugi obstalunek. Musiałem urządzić służbówkę dla Ceśki. Wszystko pociągnięte białym lakierem, nawet ramki do obrazków. Niech go nie znam! Rąk nie mogłem domyć. Samego adamaszku wyszło ze dwadzieścia metrów.	Nie, nie, pamiętam, jak głos pani drżał, pamiętam, jak pani na mnie patrzała z trwogą. Na miłość Boską, bądź ze mną szczera, miss Stapleton. Od pierwszej chwili, gdym zawitał w te strony, czuję coś złowróżbnego w powietrzu. Stąpamy jakby po owych zielonych kępach na bagnie, lada chwila możemy w nich utonąć, a nikt nie chce nam wskazać, gdzie jest niebezpieczeństwo. Powiedz mi pani, co znaczyły jej słowa, a w zamian obiecuję, że je powtórzę sir Henrykowi.	Nie, ale żyć bez niej nie mógłbym, bo nigdzie bardziej się nie nudziłem i nigdzie więcej nie spostrzegłem śmieszności.	A wam koniecznie księżnej potrzeba! rozśmiał się Opat, przecie królewskie dziecię z jakiejbądź małżonki prawej zrodzone, takim będzie królewiczem, jakby w nim niewiem czyja krew płynęła. Byle młodą była a miłą mu i potomka dać mogła	Ach, madame, toż ja niewiele już ją mogę nauczyć! Ona się nie uczyła francuskiego, ale mówi jak rodowita Francuzka. Akcent ma wyborny.	Do czego? Że mogli go gdzie okraść, zabić. Trudniej jest o rubla, niż o nieszczęście	Ja tam stary, oczu nie wypatrzę, ale zaraz tu wszystkich zawołam, niech się dziwują!	Nie ma się o co gniewać... Tacy apostołowie bywają niekiedy użyteczni jak proszek na wymioty.	Szymek, pomiarkuj się i ze mną nie zadzieraj!	Są jeszcze sądy!	Wszakże wczoraj, wskakując do pociągu, wymienił pan swe nazwisko, Barnes?	Ale kiedy mnie ojciec nie poznaje!	Chodź, ułożę cię do snu	Co za pomysł! Niechże pan tam idzie.	Cóż? Nic! Wróciliśmy później do domu. Szliśmy ulicą, powoli, jacyś osowiali i smutni. Nagle przystanęliśmy. Ulicą jechał dorożkarz, co konie wybiedz mogły, pamiętam białe rękawy koszuli już wiesz	Do Zgliszcz?	Dzieci! nie będziem swoich mordować! Niech żyje Bohdan Chmielnicki, hetman zaporoski!	Ha jak wam się lekko o tym mówi, wam, mężczyznom! Dobrze więc, na Boga, przemogę się, skoro taka wasza wola. Ale dałby Bóg, byś go był sobie obciął!	Jesteś nieco rozczarowanym, jak uważam... Zapewne! masz słuszność. Każdy medal ma dwie strony, z których jedna jest odwrotną. Jednak, ci tylko, którzy żyją w tych wielkich zbiorowiskach światła, albo przynajmniej zachowują z niemi spójność ciągłą i ścisłą mogą cokolwiek zrobić... czemkolwiek stać się i cokolwiek zrobić...	Któż by lepiej od pani mógł temu młodemu panu robić honory Saumur.	Mniejsza o nie, boć przecie wiadomo, co jest za tą ławicą	Może pani zdoła namówić do pozostania pannę Melanię.	Nie	Nie; uniknąłem szczęśliwie bastonadybastonada	Niech pan ją tylko dostarczy, panie Pencroffie	Nowina, zgadnij co się stało?	Potrzebowałbym człowieka który mógłby dostarczać materiały urzędom, żandarmerii, policji i celnikom.	Pójdziem naprzód, choćby pod sam Lwów, do którego niezbyt daleko. Musim językajęzyk	Rozkazy?... O, biada mi, poznaję ten głos! Mów	Wasza dostojność nie możesz ścigać zbiegów!...	Wyłazić i nie ględzić!	Z drogi! powtórzył kozak raz drugi co raz donośniejszym głosem, nie zmięszany wcale przeważającą liczbą przeciwników.	A skądże na nim cyfrowane portki zbójnickie, cucha i pas?	Co, kochanie?	Czekaj! Tu jest vol... voluntate quidnam bez niczego.	Czemu wy mi o tym opowiadacie!	Donner und BlitzDonner und Blitz (niem.)	I kiedyż wyjeżdżasz?	I te kobiety... na zawsze już u szernów zostawały?	I... płonepłony (daw., gw.) żołądek. kiej bez sito.	Ja mówię, a wy macie ochotę robić. I czymże jesteście? Oto mimowolnym narzędziem fatum, które każe wam być funkcją populacyjno-demograficzną. Zakładem chałupniczym przyrostu ludności. Koncesjonowaną fabryczką zakładaną w celu wyprodukowania kilku egzemplarzy sobie podobnych indigène’ówindigène (fr.)	Jakto? Miałaś jechać w tym tygodniu?	Jestem jednym z wiceprezesów	Kiedym go zobaczył pierwszy raz, byłby mógł przestraszyć nawet osiwiałego niedźwiedzia, a cóż dopiero Chińczyka. Teraz już jest cywilizowany w porównaniu z tym, co było. No więc	Matko Święta... a cózeście wy za cłowiek taki miłosierny!	Miałeś mi opowiedzieć jego historię.	Miłość, Obowiązek, Samotnik	O tej li mówicie, miłościwy panie, którą wam dałem przed rokiem?	Oberst go wezwał.	Przypominam sobie skazano go na trzy miesiące więzienia z wydaleniem z granic państwa jako karą dodatkową.	Sto.	Uhu!	Wal, Uri.	Zalążki historii i religijności najszersze podstawy.	Zawsze, ojcze!	Ze Szczytna.
Panie hrabio, to nic więcej, tylko fatalność, jestem tego pewien. Najpierw kupiłeś pan dom, akurat w Auteuil, akurat ten dom, gdzie popełniłem morderstwo; schodzisz pan do ogrodu właśnie po tych schodach, po których on schodził; stajesz pan właśnie w miejscu, gdzie dostał śmiertelny cios; dwa kroki dalej, pod platanem, był grób, w którym pochował dziecko... To wszystko nie jest dziełem przypadku, o nie! Bo w takim razie przypadek zbyt przypominałby Opatrzność.	Niech się pan krajczy przypatrzy, co to za koza; nabroi, nabroi, jeszcze i nagrody żąda.	Kiedy się pan pogrążysz na tysiąc metrów głębokości, ściany „Nautilusa” poddane są ciśnieniu stu atmosfer. Jeśli więc wtedy chcesz opróżnić dodatkowe zbiorniki dla odjęcia wagi statkowi i podniesienia się ku poziomowi, każesz pompom przezwyciężać to ciśnienie stu atmosfer, które równa się stu kilogramom na każdy centymetr kwadratowy... To wymaga siły...	O, jakaście to nagła! Zaraz się dowiecie! Tedytedy (daw.)	Więc... we środę... wieczorem? To bardzo dobrze. Można będzie zobaczyć się z nim i umówić. Wieczornym pociągiem kolei nadwiślańskiej.	A i ty wystałaś się, chudziaczko, w boru, to se teraz odpoczniesz... juści, nikto cię już nie ruszy!...	Cóż to, Broniu, gdzieżeś napytała tej biedy?	Jak to?	Jakże to, szlachta?	Moja pani! dowiedz się, że Tecki nie pozwoli siebie wodzić za nos kobiecie. Źleś pani zrobiła szpiegując moje kroki i polując na mnie jak na lisa w norze! Byłbym zapłacił sam ten dług, żeby was oswobodzić, ale kiedy tak, to nie zapłacę. Będziecie za to dłużej czekali, mam inne, pilniejsze długi!	To samo tyczy i Średniej Dżungli A przemawiam w imieniu dość znacznego plemienia...	A któż wy jesteście, żebyście tu rozkazywali, dziadu jeden! A wy pójdziecie ze mną do pana. Wyłazić z krzaków. (To do sierżanta). Ale jo, to sie wi, żeście przyszli za chłopcami. Ino że ci chłopcy mają długie uszy i białe brzuchy, a wy je chowacie do kieszeni, jak już nie żyją. Marsz do pana! On wam pokaże chłopców, że do końca życia popamiętacie. A wy tam	Alboż to oszczepów nie mamy?	Gadaj, to mi otworzysz oczy, bo nie widzę.	Och, to pewne, że nie zostanę w tym mieście...	Kto jest ten pan?	Powiadają ludzie, że te Krzyżaki nie bez przyczyny u nas i u księcia Ziemowita w Płocku siedzą. Chcieliby oni ponopono (daw.) tylko. ich, a jeśli się nie dadzą do tego pociągnąć, to żeby choć na boku spokojnie ostali	Kapitalna sprawa, o której mówiliśmy kiedyś stała się ciałem! Finot, ten człowiek bez cienia talentu, jest dyrektorem i naczelnym redaktorem tygodnika Dauriata, właścicielem szóstej części, która go nic nie kosztuje, i ma sześćset franków pensji miesięcznie. Ja, mój drogi, jestem od dziś rana „naczelnym” naszego dzienniczka. Wszystko się odbyło, jak przewidywałem owego wieczoru; Floryna była wspaniała, zakasowała księcia de TalleyrandTalleyrand, właśc. książę Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1754–1838)	Popełniasz pan w tej chwili ten błąd, że zadajesz fałsz Ministrowi Stanu, parowi Francji, szlachcicowi, starcowi, klientowi. Niech pan poszuka swego projektu sprzedaży!	Masz pan stu przyjaciół, sam tak mówiłeś.	Zejdź pan i wy zejdźcie.	Nie podoba ci się to, bardzo się cieszę. Odpraw go, a Małgosi nic nie mów, żeby nie przestało u nas być wesoło.	A jednak ja wiem wszystko o panu! I pan kochał w życiu tylko matkę i...	Biłeś się jak lew, Czandauro. Marankagua jest podłym zdrajcą, ale  dzielnym wojownikiem. Mało kto sprostał mu w walce wręcz. A jednak  wytrąciłeś mu nóż z ręki jak dziecku.	Chyba nie mówisz pan o pani Jaszuńskiej?	Nie. Im jestem winien ze dwa tysiące, może trochę więcej... Ale, powiadam ci, panie Stanisławie (bo to cała awantura!), ktoś w marcu wykupił moje dawniejsze weksle. Kto? nie wiem; jednakże, na wszelki wypadek, chcę być przygotowany.	Stary, nie młody. Ałła mi tu ich wszystkich zesłał, bo i dziewka jest. Bogdaj w nich zły duch wstąpił. Niech jeno hetmanem zostanę, poigram z nimi. Dziewkę mi tu swatają, dobrze! W haremie i niewolnice potrzebne!	Bo widzi jegomość, jak nas orda wsparła, tak już nie było żadnej rady; więc oni się we dwóch całemu czumbułowiczambuł (z tur.)	Nie! Ja zejdę, ja lepiej lochy znam i wiem, gdzie co jest.	...Właśnie w chwili, gdy się odwracał, z wyżni wzgórza rozległ się strzał, a jednocześnie z jego hukiem Glenure upadł na gościniec.	Mój drogi, od żony dowiedziałem się, gdzie jesteś. Oto, rozliczyłem się, mogę ci pożyczyć pięć tysięcy rubli, ale tylko z dwumiesięcznym terminem. Więc jeśli chcesz?	Prędzej też może Danuśkę strach opuści i prędzej się opamięta, gdy nie obaczy tych dwojga. Ale jeśli służkę zabierzesz, jakoże bez pomocy niewieściej się obejdzie?	Zapomnij, pamiętaj tylko, że polegam na uczuciu i prawdzie I nie bój się, proszę, abym się kiedy zdecydowała na krok ów, którego się lękasz dla mnie.	Ja? ja? protestantką?... O nie! świadczę się Bogiem, który nas słyszy; przeciwnie, jestem gorliwą katoliczką!...	Odsuń się nie przeszkadzaj.	Ale i owszem, zgadzam się	Cóż się stało?	Dalibóg, wydaje mi się, jak gdyby statek był żywy!	I syn jest...	Ja się stawię Obiad w ruinach willi Adryana będzie przynajmniéj czémś oryginalném; ale jak hrabia sobie z nim dasz rady, tegom ciekawa.	Jak się macie dobrze zrobiliście, żeście przyjechali. Roboty huk. W Zakopanem ładnie?	Możliwe! Ale ludzie też są winni, jeśli człowiek staje się zły! Powiadam: chcę mieć raz święty spokój!	Panie prezesie, czy żona Kunickiego wciąż kocha się w panu?	Powiedzieliście mu o tym! Teraz rozumiem, zdaje mi się, że sam sobie obciął nogę...	Są tutaj serca, które cię rozumieją, kuzynie; myślałyśmy, że potrzebujesz czego. Powinieneś się położyć, zmęczysz się w ten sposób.	Słowem, ideał mężczyzny; sposób mówienia wprost o kobiecej słodyczy, bez cienia szorstkości. A jakie obietnice szczęścia,  wolności! Każde jego zdanie zdawało się wykładane palisandrempalisander	Naturalnie, że nie! Przy tym jestem pewien, że by się nie zgodził. Wprawdzie znajduje się w ciężkim położeniu, ale o ile wiem, nie ma bzika.	Co znaczy nie zachwycasz się? Byłeś czy nie byłeś w Weisówce?	O nie! nie trzeba! więc jutro ja sama dam ci dyscyplinę, która zgodzi się z delikatnością twojej skóry, tylko proszę cię o rzetelność w egzekucji.	On był w niewoli, on nie zna ziemi swoich ojców! mruknął niechętnie Chroniwos!	Żeby od nerwów nie być zależnym?	A waszego mięsa i głodny pies nie tknie.	By w ten sposób wrazić im do głowy Prawo Ludzkie. Ludzie nie mają ani kłów, ani pazurów, więc wymyślają takie oto dziwa, i jeszcze gorsze.	Dalibóg, nie	Durny paź? Ja wam pokażę durnego pazia! Jeszcze mnie dotąd nie znali!	Nic nie zapomnieliście?	Nie lubię Auteuil	Nie wiesz, kto może być owa L. L.?	Nie śpisz jeszcze?	Nie. Dziękuję Sama sobie dam radę.	Tak, proszę pana.	Wówczas wystąpią wojska angielskie, których nie zwyciężył nigdy nikt.	Zapewne. Aa... księgi na stole! Jejmość panna Beltrani przeczyta nam coć pięknego. Zasiądźmy i słuchajmy.	A co tam chcecie Maryś?	A ja myślałem...	A ty rozumiesz	Ale co możemy począć z dwudziestoma ludwikami?	Alkohol, Naród	Chciał, abyście byli obecni przy wyzwaniu a teraz chce, abyście byli świadkami pojedynku.	Co najmniej rok.	Czego?	Czy podobna, ażeby zagasło słońce Egiptu?... Ażeby umarł ten, który sam był oddechem i życiem?...	Daj jeść!	Delfino!	Do rodziców jedziesz?	Dobrześ powiedziała, Randi! Niechże ich Bóg oświeci, by myśli swe zwrócili do rzeczy wyższych!	Guwernantka?	Ile ci potrzeba?	Ja chcę zaraz wiedzieć, bo ja chcę wrócić do ojca.	Jagusia sypiała u matki, bo stara ciężko chora, zawdy tak.	Kto wy?	Myślą?	Mówcie no, ojcze, co chcecie powiedzieć, bo czasu szkoda	Na wagę pani każe, czy takie pudełko?	Nastanie ciepły sezon.	O, chłopcze ty mój, chłopcze!	Odwiedza?	Ojcze! Ojcze! Janowo, wody!	Owszem, weź ze stolika.	Panie, świeć nad jego duszą!...	Pozwolisz mi znowu przyjść do ciebie jutro na śniadanie?	Sochroni BihSochroni Bih (ukr.)	Sumienie nakazuje szanować prawo i władzę ustanowioną przez Boga	Tak, ciociu.	Tak, panie.	Tak. W śniegu.	Ty cuchnąca...	Waldemar jedzie!	Zależy kto przychodzi ostatni. I kiedy.	Ścierw i padło!..
Rozumiem tę boleść ale z twórczością w sztuce nie dziejeż się to samo, co z nadziejami i ideałami całego życia naszego? Wierzymy w nie, chwytamy widma zwodnicze i szczęściem jest jeszcze, jeśli się w nicość rozwieją, szlamu i kałów nie zostawiając po sobie.	A no, tak! dostawiłem transport towarów, za co dostanę dobre porękawiczne. zawołał, widząc, że stara panna przygląda mu się z uwagą	Jak pani chce. Zrujnuje pani do reszty to, co się może... i tak już wali.	Jaśnie wielmożny panie, upraszam waszą dostojność o błogosławieństwo i odprawę, wolę powrócić zaraz do mojej żony i dzieci, z którymi przynajmniej rozmawiać i kłócić się mogę, bo to straszna rzecz, ażebym towarzyszył panu i dniem, i nocą wśród tej pustyni, nie otworzywszy gęby, wolałbym, żeby mnie pogrzebano żywcem. Gdyby Bóg pozwolił zwierzętom mówić, jak to było za czasów Ezopa, rozmawiałbym z Rosynantem o wszystkim, co mi przyjdzie do głowy, i słowa nie gniłyby we mnie. Na moją duszę! to rzecz nieznośna, chodzić ciągle, szukać przygód, a znajdować tylko ludzi, którzy nas podrzucają, biją kułakami, kamieniami i na domiar wszystkiego mieć gębę zamurowaną jak niemowa.	Kochany wuju Pławicki: proszę mnie nie brać ani za głupszego, niż jestem, ani za waryata. Powiadam po prostu, że na takie plewy ja się nie złapię więc gdzież są? Proszę o nie	Otrzymałem wszystko, co potrzeba... Muszę to oddać, com wziął. Ten dług przeklęty... Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt nie był, nikt mię nie trzymał!	Ty, ja, my wszyscy ile nas jest, przepadniemy czekając czegoś lepszego. Kto chce co mieć, robić musi... Odonicz i Światopełk robią a my czekamy i doczekamy się że nam głowy pobiorą... Na Leszka trzeba nasadzić wszystkich...	Zorientowała się, że ta śmierć byłaby niepotrzebna, a nawet niebezpieczna. Gdybyś umarła, majątek po tobie i tak wcześniej czy później przypadłby twojemu bratu, uznała więc, że ponowna próba zabicia go byłaby już przesadą.	Surowy materiał! Jeśli za surowy materiał uznamy wszystko, co nie jest tylko nędzną kombinacją pojęć, to nie obrażam się za ten epitet w stosunku do religii, ale wtedy przechodzą do tej kategorii wszystkie uczucia w ogóle, czyli całe życie bezpośrednie. Nie, moja córko, to, o czym się tak pogardliwie wyrażasz, jest istotą indywidualnych bytów: uczucia religijne, wszędzie te same, z których, zależnie od siły objawień, zdobytych zasługą, wyrasta jak kwiat z cebulki system danego kultu. Pojęcia jako takie i ich systemy są nadbudową tylko...	A to co?	Albo przyjmiesz te warunki, albo obejdziesz się smakiem	Być może, ale to nie należy do rzeczy. Jakikolwiek bądź jego charakter, Ofman jest silnym przeciwnikiem, z którym walka będzie bezużyteczną, bo za nim stoi prawo. Dłuższe opieranie się, procesowanie na przykład, narazi państwa tylko na większe straty, a odwleczenie terminu licytacji odwlecze katastrofę, ale jej nie usunie.	Co mi pan będziesz gadał: zapomniałam! Mój panie, ja więcej lat grywam w karty, niźli ich pan masz, i gram dobrze; mówił mi to jeszcze ś. p. mąż, a panowie mi zarzucają omyłkę, no tak, jeśli mówię omyłkę, to omyłkę! Ś. p. mąż mój...	Co to za facet? Skąd go wytrzasnęłaś?	Co? jak?...	Jakie pasażery?... Wielmożny pan to jest pasażer, ale tamto ówcześnie: dowód osobisty uprawniający do przejazdu z miejscowości do miejscowości.. A wielmożny pan myśli, co oni byli pasażery!...	Milczeć! Nie waż się mówić do mnie! Ty	Może! Ja wiele znamznać śmiała się stara	Nie było co mówić o niéj	Nie da się zjeść w kaszy, chwat baba	Nie rozumiem Robiłem, co mogłem, ażeby zbliżyć państwa... Widocznie jednak są silniejsze wpływy od moich...	Nie, nie, nie, nie Ja bardzo cię lubię... jeszcze sobie przypadniemy do serca; a przez wzgląd na cześć naszego domu nie mogę cię odprawić tą drogą, którą tu przybyłeś. Pozostań tu spokojnie, bądź dobrym chłopcem; skoro pomieszkasz tu troszkę spokojnie, przekonasz się, że zgodzimy się z sobą.	Nie, pani tylko mam przyjaciela pesymistę, który mi wytłomaczył, że nierównie korzystniej jest kupić miłość za cztery tysiące rubli rocznie, a wierność za pięć tysięcy aniżeli za to, co nazywamy uczuciem.	Skąd? że kiedy pan z nim rozmawiał, ja się przypatrywałem, nie podsłuchując, broń Boże; o! panie, twarz mu się mieniła okropnie...	Staram się nie mieć żadnej maniery	Słuchaj, Błażeju, rzekła księżna, na którą przyszedł moment wmieszania się do djalogu; nie wiem czemu ty mówisz, że to może pogniewać Palameda; wiesz doskonale, że wcale nie. On jest zbyt inteligentny, aby się obrazić o ten niemądry żarcik, w którym niema nic przynoszącego ujmę. Gotów kto uwierzyć, że ja powiedziałam coś złośliwego; odpowiedziałam poprostu coś, w czem niema nic zabawnego, ale czemu ty nadajesz wagę przez swoje oburzenie. Nie rozumiem cię.	Tak sobie. Co porabia Wolf?	Tak... albo jak dwaj chłopcy De Vitre’a lub syn starego M’Quade. W Kalifornii ich pełno, a oto właśnie w tej chwili, jakby na zawołanie, pojawia się taki okaz należący do wschodniej części kontynentu.	To coś szparko mości panie oni dumni jakby ich rodziła Batorówna, z tego nic być nie może, tylko się daremnie zakrwawisz w sercu. Ot lepiejbyś sobie ubogą jaką znalazł szlachcianeczkę, a piękną, a skromną; a poczciwą, a pracowitą; pobłogosławiłbym ci z duszy.	Trzeba się zastosować do przepisów na pokładzie przyjętych, a zdaje mi się, że nasz żołądek idzie wcześniej niż zegar tutejszy.	Waszmościowie jużeście ich kosztowali za dawnych czasów a ja jeno muszę ślinę łykać. To mówię waćpaństwu, gdym ich teraz w Szawlach ujrzał i te ich żółte brody jako kądziele, aż mi mrówki zaczęły po palcach chodzić. Ej, radaż by dusza do raju, a tu siedź na wozie i zdychaj!...	Wcale nie zajmuje. Przejdźmy do sypialni. O wiele swobodniej będziemy się czuli na uświęconym miejscu przeznaczenia. Tam mamy sorbety, które bardzo lubię, likier kakaowy i papierosy marki „Aspazja”, sperfumowane oraz bardzo cienkie, a przez to zabawne.	Więc słuchaj i rób, co ci kazuję Stara nie mieszka na zamku, ino w dworcu książąt mazowieckich.	Za to jest kimś innym. Ale rzecz najważniejsza: czy ci się podoba?	Ładne „roztrzepanie”! Po prostu bagatelka! Zapomnieć nazwać ziemię!...	A i stamtąd jeszcze daleko do Benares	A ja. Jenom na wozie, bo mnie Niemcy postrzelili.	A nie oświadczył ci ja waszej miłości, panie kawalerze, zaraz przy pierwszej waszmościnej wizycie, że małżonek dla Hedwigi już jest wybranwybran	A teraz doktorze...	A teraz, o ludu Indii, idę szukać tej rzeki. Czy nie wiecie przypadkiem, jak mógłbym tam dotrzeć, gdyż wszyscy podlegamy złym przypadłościom?	A to dlaczego?	A widzisz.	A więc zgoda!	A, a! Nasz gość...	Ach tak! Ależ to istny nabab! Wiecie panowie, ile kosztują takie trzy okna na tydzień karnawałowy i do tego w pałacu Rospolich, to jest w najpiękniejszym miejscu Corso?	Aha! Tuś mi ptaszku! Poczekaj, już mi nie ujdziesz teraz z ręki!	Aż nadto dobre!	Chodź do mnie.	Ci ludzie: te twory, dzieci mojej myśli, dla których porzuciłem słowo, by je wcielić w kształty, by one żyły.	Czarno rzeczy widzisz	Czemże ci kadzić bóstwo nasze, kiedy tej pospolitej woni nie lubisz?	Cóż to za dama?	Dam ci radę! Zrób, wiesz, jak owe dzielne niewiasty w l’Assemblée des femmesl’Assemblée des femmes (fr.)	Disko o wiele więcej dostał od Dana, jeszcze od czasu, gdy ten miał lat dziesięć, nie mówiąc już o tym, że zawsze pół roku spędza w szkole.	Dobranoc panu!	Drogi przyjacielu!...	Dziecko! jakżeś ty exaltowana! Nigdym nie widziała nic podobnego! Ale ty jeszcze wszystkiego nie rozumiesz! O! przyjdzie ten czas, kiedy krwawemi łzami zapłaczesz nad tem, coś dzisiaj usłyszała!	Dziękuję, jestem już całkiem zdrów. To minęło. Przykro mi tylko, żem opuścił zabawę, gdyż zdołałbym może oszczędzić Miss Remsen dotkliwej straty tego klejnotu.	En avanten avant (fr.) ryknął bas w sali.	Erzherzogs Albretchtsystem 8922 = R, przejęty metodą Gronfelda.	G. 2. (wraca i zabiera srólki).	Gospodarz, Honor, Mąż zawołał mąż	I o naszych dzieciach!	Idący do Zell am See.	Jau taip kaip pabaigtas, kad tiktai dugną reikia išsmaluotišsmaluoti	Kim jest Moko?	Korespondowałeś z nią?	Linus umiera. Dlatego nie wzięto go.	Między Łysowem a Patkowem, w lesie Rogaczu. Tu łączka, tam dwór, tu droga. Ja leżę w rowie i nie widzę ani łączki, ani lasu, ani dworu, bo mię ta ryfaryfa bagnet. w bandziochbandzioch	Najlepiej wezwać lekarza	Nie, pani majorowo, nie możemy przyjąć tego daru, my, którzyśmy wygnali panią i tylu nabawili cierpień!	Nie.	Nie. Z niemową.	No tak, dotychczas jeszcze jestem, niestety.	O ile mogę, sprawdzam.	O, długo to potrwa!	O, skoro szwed potrzebuje ruchu...	Ostryga!	Pani jest wciąż nad morzem?	Pod nią!	Pojadę zatem, skoro taka twoja wola, panie mój i królu	Poznałam ją u Ramszycowej i byłam w pracowni. Śliczny ma portret na sztalugach	Przede wszystkim	Tak było dawniej. Teraz jest Judenrein... Ja tu mówię o uchodźcach, którzy latem i zimą nocują w ruinach pod gołym niebem, a ty mi chcesz zaraz, na poczekaniu, wyłożyć sens doli żydostwa.	Tak i my uczynimy	Tak lecz oskarżenie zostało cofnięte.	To już na pewno w przyszłą niedzielę.	To pani pracuje na nocnej zmianie?	To w taką porę waju ciężej niźli inszym.	To, że moja siostra wychodzi za mąż! Stary ośle!... No, teraz szybko pakuj rzeczy!	Tu zostali ugodzeni	Ty, Albercie? A czego od niej chcesz?	Tylko, psiakrew, ten Blumkiewicz!	Tym bardziej, że Wyspy Lincolna nie ma nawet na mapie	Valentine, on pyta, czy ja go kocham. Powiedz mu, czy ty kochasz Maksymiliana!	Wielka to odpowiedzialność	Więc cóż dalej?	Z wykupem za Bergowa?	Zgoda, choć wolałbym prędzej.	Zobaczy pan.
Co nie mają kupić?... Kupią!... Ino trochę o cenę się rozchodzi, bo pan chce za każdą morgę sto rubli, a chłopy dają po pięćdziesiąt. Ale, mówię wam, tak płakali i całowali się, tak gadali, żeby była jedność między chłopem i panem, że pewnie gospodarze dodadzą z dziesiątek rubli, a dziedzic opuści im resztę. Josel mówi, żeby tyle postąpili, nie wyżej, ino nie śpieszący się, a pewniakiem dobiją targu... Mądry, psia wiara, Żyd!... Bez tych parę tygodni, co chłopi u niego radzą, taki ma przecie rozchód w karczmie, jakby się we wsi Matka Boska objawiła... Ach! Matko cudami słynąca!...	Drgnął na to Drgnął na to i oblał się krwią. Znajdowałznajdować (daw.) rzekłem nawet schwytany szczur może ugryźć. Odciął mi się natychmiast: „Toteż nie trzeba się zbliżać do pułapki, póki szczur jest żywy”. Odparłem, że tego rodzaju igraszki byłyby godne jego przyjaciół krajowców; sądzę jednak, iż on, człowiek biały, nie postąpiłby tak nawet ze szczurem. Przyznaję, że chciałem z nim mówić. Ale nie po to, aby żebrać o życie. Co się tyczy moich ludzi, są to... jacy są, tacy są, ale w każdym razie są to ludzie jak i on sam. Żądamy tylko jednego: zacząć walkę i już raz skończyć z tym wszystkim: „Do diabła ciężkiego chyba pan nie zamierza co dzień tu z lornetką przychodzić i liczyć, ilu z nas trzyma się jeszcze na nogach. Więc dalej! Albo niech pan naprowadzi na nas swoją, psiakrew, bandę, albo niech pan nas wypuści i pozwoli nam zemrzeć z głodu na pełnym morzu. Na Boga! Pan przecież był niegdyś białym człowiekiem, mimo swej napuszonej gadaniny, że to jest pański lud i że pan z nim stanowi jedno. Czyżby tak było naprawdę? Co pan, u czorta, dostał tu za to, co pan tu znalazł tak wściekle cennego? No? A może pan nie chce, abyśmy zeszli tam do was? Jest was dwustu na jednego. A jednak pan sobie nie życzy, żebyśmy wyszli na otwarte pole. Oho! obiecuję panu, że damy wam szkołę, nim się z nami załatwicie. Pan mi zawraca głowę, że jak tchórze napadliśmy na niewinnych ludzi. Co mnie to obchodzi, czy są niewinni, czy nie są, kiedy ja dla głupstwa ginę z głodu? Ale tchórzem nie jestem. Niech i pan tchórzem nie będzie. Dawaj tu pan swoich ludzi, bo inaczej, klnę się na piekło, potrafimy jeszcze posłać z dymem do nieba pół tego niewinnego miasta razem z nami!”	Co wam po lesie! Pszenicę za to macie jak nasz bór. Jeszcze wam mało?	Co za  diabeł?	A co ja mam każdemu czapkować?	A co ona porabia?	A co, ukradła?... Widzisz pani, co się teraz zrobiło z paninej gęby?... Hę?...	Ale spójrz na tych gondolierów czyż nie śpiewają bez ustanku?	Czekajta ino, kumo! I ja żebym miała drugiego, to bym go nie posyłała, ale Józik to ho! ho!... Jakeśmy poszli z nim do jegomości, to mu jegomość dał książkę drukowaną po łacinie, a on tak z niej czytał i jegomości gadał, co tam stoi, aż jegomość powiedział: „Żebym ja tak umiał, jakiem jeszcze nie był wyświęcony, to bym nic nie robił, ino na sufit pluł!”	Dla Boga! jakże Radziwiłł ma tu przyjść, kiedy mu na drodze stoją ZołtareńkowiZołtareńkowi rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667).. Co innego my! Jedna chorągiew się prześliźnie, a i to w Pilwiszkach musieliśmy sobie szablami drogę otwierać. Co innego Kmicic, który w kilku ludzi się przemykał, ale książę hetman jak przejdzie z całym wojskiem? Chyba tamtych wprzód zniesie...	Dlatego, że to, co dla ciebie jest tylko chwilowym kaprysem, dla mnie może być rozdarciem niezagojonych blizn.	Dotarliśmy do pola! Za chwilę znajdziemy się w królestwie kalin!	Ja jedna mu wierną zostanę. Stara to przyjaźń i nigdy nie zawiedziona! Jest to człowiek bez skazy i słabości.	Ja wam cosik poradzę, kumie Jeżeli między nami ma być sąsiedzka zgoda, to wiecie, co zróbcie...	Musiałem wam to powiedzieć A szczerze powiem, bez komplementów, wówczas, gdy będziemy w męskim towarzystwie. Przyjdziecie?	Mój przyjacielu ty widać nie wiesz, co to rozrywka na tym świecie. Co do mnie, mam ich więcej niż sam król. I gdybyś chciał się sprzymierzyć ze mną, cudów byśmy dokazali.	O nie! Nigdy bym nie chciała wyjść za człowieka złego, ale pragnęłabym, aby potrafił być złym, lecz nie chciał. Ale Alfred jest beznadziejnie dobry.	Odwiedź mię znowu niedługo, kochana Janino O wiele za rzadko przychodzisz. Ale za to później Jan sprowadzi cię tutaj na zawsze.	Po co jeszcze wędzić?	Posłuchaj mnie teraz. Jestem twoja. Pożegnałam Ardżunę. Ale, gdybyś był odcieleśniony, sprawa byłaby prosta. Bo choć to rzadko się zdarza, jednak u nas czasami ludzie się rozchodzą. Ministerium Miłości nie jest nieomylne. Między mną a Ardżuną nie było tej harmonii, jaka jest konieczną do szczęścia na ziemi. Już od dawna zachodziły między nami starcia, które oziębiły nasze stosunki.	Przesada U nas tak źle nie jest. Sami porządni ludzie. Ot, pojechałbyś ty do Kamieńca.	Więc bujają po powietrzu bez skrzydeł, tym lepiej, te skrzydła czasami bardzo niewygodne, dlatego najwięcej, że są pozbawione czucia. Już razy kilka oparzyłam sobie i pogniotłam skrzydła, nieraz mi też zawadzają w tańcu w salonie.	Za skojcaskojec	Ach, panie! Bogdajbym niesłusznie mniemał, że heretycką nauką WiklefaWiklef więc, zatem. mu się wolę nie pokazować, aby go do grzechu i bluźnierstw przeciw świętościom nie przywodzić.	Ale w płaszczu kąpielowym	Ależ to jest list napisany do pana Turnbulla skąd macie ten list?	Ależ, o ile mnie moja stara pamięć nie zawodzi, zdaje mi się, że Dechambre grywał sonatę Vinteuila dla Swanna, wówczas, gdy ten klubowiec, wycofawszy się z arystokracji, nie przeczuwał iż będzie pewnego dnia zmieszczanionym księciem-małżonkiem naszej narodowej Odety.	Antek!	Bieretek aksamitnych nie trzeba będzie sprawiać, Bogu dzięki mam ich dziesięć w różnych barwach, nawet złotem i kamieńmikamieńmi	Boże wielki! Jeśli posiadała te dokumenty, to były one dowodami, że jej małżeństwo z krewniakiem pańskim jest nieważne, natomiast jego małżeństwo z matką Róży najzupełniej legalnie nastąpiło.	Ciebie... Ciebie Laura.	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Czy chceszCzy chcesz mnie kochać?	Czy ja tego... Nie, nie wiedziałem! Daję na to moje nieskalane słowo honoru.	Czyżby Indianie?	Daj ci Matko Najświętsza pociechę!	Dlaczego?	Dobrze, ale na dziś już dosyć.	Dokąd tym zmierzasz?	Domyślnie-głupio się uśmiechasz i na nic, bo ja się w niej nie kocham, ani nawet mógłbym kochać. Podoba mi się tylko jako typ pięknej kobiety o bardzo uduchowionym wyrazie, ale to nie mój typ, chociaż przy niej wszystkie nasze łódzkie piękności to zwykły perkal przy czystym jedwabiu.	Doprawdy jestem zbyt skromną figurą w pałacu de la Mole, aby się podjąć tej roli.	Doprawdy nie myślałem o niczym, tylko o zemście.	Garniec agrestu... Garniec gruszek... Garniec jabłek...	I któż jest ten niegodziwiec?	I to choroba wieku. Kolekcyonerstwo i kolekcyonerstwo na wszystkie strony!	Isaj Fomicz.	Ja państwa pożegnam	Jak to?	Jakoż będę mógł żyć?	Jeden... dwa...	Jutro rano odjadę stąd na wieś.	Kalwin książę jest, ale przecie wiary prawdziwej dla błędów nie porzucił, jeno się w nich urodził. Nigdy on nie zostanie ani Kromwelem, ani Radziejowskim, ani Opalińskim, choćby Kiejdany miały się w ziemię zapaść. Nie taka to krew, nie taki to ród!	Kogóż to pogryzł wściekły pies?	Kto nam przyjaciel, temu pod nami dobrze, a kto nieprzyjaciel, na tego mamy dwa sposoby.	Ma pan dowód?	Miałżeby kardynał mieć agentów we wszystkich stronach świata!	Mylicie się, panowie jecie koninę.	Nie chcę jej, sam sobie zrobię sprawiedliwość i uderzę na Litwę.	Nie mamy się czego lękać Hassego niełatwo kto zastąpi, choćby i Porpora. Faustyny	Nie ufasz mi pan?...	Nie użyłaby, jak wiele kobiet, które się przyjmuje w towarzystwie, słowa „piłować”, albo „gwizdać na coś”.	Nie, ja nie jestem taki grzeczny.	Nie, to jest... miałbym może...	O mnie?... Czy nie o tym spacerze, na którym pan był moim przewodnikiem?	O to samo i ja się modlę. Dlatego, mój synu, chętnie się przychylam do twoich uwag. Istotnie, nie wolno mi zaniedbać żadnych środków zapewniających bezpieczeństwo.	Ona tak prawi, jak rozgadana czupirnataczupirnata szydzi Podrygałow.	Ośmielam się	Panie Stachu, czy drzewa długo żyją?	Panowie, zwierz, o którym mniemaliście, że jest przepłoszony, wrócił do legowiska.	Posłuchaj Nie przybyłem do ciebie wyłącznie na wieczerzę. Mam pomówić z tobą o sprawach wielkiej wagi.	Powiem Gotliebowi, to jemu będzie przyjemnie.	Powiem jeszcze więcej: dzisiaj o północy pod drzwi sypialni (numer jedenasty) cichaczem podejdziesz. Zażądasz Omara. Ona cię wpuści. Od ciebie zależy, czy równocześnie przyhołubić zechce. W każdym razie radzę po porozumieniu na podarek ślubny wyznaczyć kota. Wspólna własność mota.	Proporczyk do połowy masztu, spuścić flagę! Skrzyżować reje!	Proszę pani, apetyt?	Przyjechałem się zapytać przyjechałem się zapytać, może panowie potrzebują krupów albo sadła?...	Przysłał mnie tu pan Sieniński gospodarz, wszakże go nie ma? po panienki.	Senat cię wita, Cezarze, jako ojca ojczyzny... Sejana głowę ci przynoszę...	Skąd mam wiedzieć? Poleciła mi panu powiedzieć, że przeprowadziła się tam, gdzie mieszka bałaguła Jarme.	Skąd?... pani myli się...	Słyszy pan? Pan major Bartolomeo Cavalcanti wywodzi się z jednego z najstarszych rodów Italii, Dante raczył wspomnieć o nim.... pamiętasz pan, a może nie, w dziesiątej pieśni Piekła. A jego syn, uroczy młody człowiek, mniej więcej w pańskim wieku i tak jak pan wicehrabia, wchodzi właśnie w świat paryski z milionami swojego ojca. Major ma dziś właśnie przedstawić mi swojego syna, il contino Andreę, jak zwykliśmy mówić we Włoszech. Powierza go mojej opiece. Wprowadzę go w świat, jeśli na to zasługuje. Pomoże mi pan, prawda?	Tak, ojcze.	Takaż to zaciekła? Jak będziesz jej mężem, powiedzże jej, że niewiastom kądziel lepiej przystoi niż sprawy publiczne, i trzymaj ją krótko.	Ten dowód, jasny panie, podnosi cenę mojej osoby. Straciłbym ją, gdybym się go pozbył.	Tracisz na próżno czas i piękne słówka, mości Castillanie! Gdybyś naprawdę życzył sobie tak bardzo wpatrywać się w moją twarz, mógłbyś doświadczać tej wielkiej rozkoszy, nic nie ryzykując, gdyż dostrzegam już w oddaleniu wieżę kościoła w Romorantin i tu opuszczam już pańskiego wierzchowca i pana.	Trudna rada! Uczmy się forsownie języka, a tymczasem spuść się na służbę. Niech Czertwan wskaże ci zaufanych.	Trzeba dzisiaj zwieźć.	Trzeba krzyknąć rusz no się, Łukicz.	Usuń się d’Artagnanie, usuń się	W ostatniej chwili Bóg uratował go, objawiając mu się w człowieku	Wiem. Wiem też, kim jest ojciec pani. Słyszałem o wszystkich pani konkurentach, tutejszych i zagranicznych: hrabia de La Tréfouille, książę Zawratyński...	Wiersze będę pisał	Więc cóż by było złego, ciociu, gdyby Stefek naprawdę z nią się ożenił?	Więc srebro wywieziono?	Więc wasza dostojność trudziłeś się wieczorem?... Nigdy nie śmiałabym przypuścić, że nasz władca znajduje się o kilka kroków ode mnie pod gołym niebem.	Wszyscy rzędem... Podnieś trochę latarkę, Tommy... Najpierw odchrząknąć... Nie kasłać, kiedy powiem: raz, dwa, trzy... Gdzie mały Bill?... Chodź prędko, wszyscy czekamy.	Wszystko mi jedno.	Zapalenie mózgu. Dziś gorzej.	Zdumiewająca jest pańska rewelacja! Ale niesposób przypuścić chyba, by człowiek jak Mr. Mitchel, wykwintny, wykształcony, miał zostać zbrodniarzem w celu wygrania kwoty, błahej dlań zresztą. Sądzę, że myślałeś pan nad tem także i doszedłeś do jakichś wniosków. Proszę o podanie mi ich.	Zechce pan, panie Holder, sprowadzić mego syna tutaj do sekretariatu. Zaraz.	Żąda stwierdzenia na piśmie mojej cesji cesja
Tak jest, Jakubie, i dlatego nie weźmiesz mi za złe, że jestem tak natarczywy. Wiem jednak, że brak ci właśnie odwagi do życia. Toteż powtarzam: musisz zacząć żyć na nowo, bowiem twoje obecne życie nie jest życiem!	Prócz tego wszystkie lisy z całej okolicy właziły mu do gęby, szukając za kurami; i byłby zginął lada chwila, gdyby go nie był ocalił pewien kuty szarlatan, który właśnie w chwili paroksyzmu obdzierał ze skóry lisa jako przeciwtrutkę i antydot. Następnie poradził się u jeszcze mędrszych i teraz pomaga sobie za pomocą lewatywy z odwaru ziarn zboża i prosa, do którego zbiegają się kuny: a takoż z wątróbek gęsich, do których zbiegają się lisy. Także skuteczne są pigułki, jakie zażywa przez usta, uczynione z chartów i jamników. Oto nasze nieszczęście.	Ale co teraz będzie, mości panowie! Jestli ten kościół tam we mgle, czy go już nie ma?	Co za izba, panie? próżno pan szukasz. Nie ma już ani izby, ani książek w całym domu, a toć szatan wszystko gdzieś porwał!	Nie wątpię o tym Zadecyduje tu autorytet pana ministra i jego wola ratowania za jednym zamachem waluty i gospodarstwagospodarstwo krajowe zmienność, chwiejność. koniunktury w krótkim czasie mogą zajść zmiany na niekorzyść.	Ej, zakochałam, to nie; ale on taki dobry!	Jeśli idzie o fabrykę, o całą przyszłość, to ja bym się długo nie namyślał... ja bym wszystko puścił... a powiedział to słowo...	Małpa Ja go nauczę moresu! Hej, August! Dostawić mi tu Urbana, skąd chcesz, prędko!	Musimy się postarać, żeby było dobrze Sądzę, że Fila będzie się bardzo nadawała do naszego „małego szczęśliwego domu”.	Mój Boże, to bardzo proste. Ladaco, któremu nieboszczyk zwierzył się z sekretem, pochwyciwszy parę słów sprzeczki z panią Cardot, odgadł pozycję pryncypała. Rejent liczy na twój honor i delikatność, wszystko już jest ułożone. Dependent, którego prowadzenie jest bez zarzutu (ba! Hultaj chodził regularnie na mszę, skończony hipokryta!) podoba się rejencinie. Cardot pragnie zostać z tobą w dobrej przyjaźni. Ma objąć dyrekturę olbrzymiego towarzystwa finansowego, będzie ci mógł oddać jaką przysługę. Ha! Budzisz się z pięknego snu.	Nie dałaś mi skończyć. Bardzo ładny i miły. Odbitka dobra, przy nieznacznym retuszu, dokonanym twoją subtelną rączką, odbitka nabierze reliefu w jednych miejscach, a straci zbędne wypukłości w innych.	To był zachwyt znawcy... Watson nie wierzy mojemu znawstwu, ale to przez zazdrość, gdyż nasze poglądy na sztukę są niezgodne. Według mnie, ta galeria portretów jest wspaniała.	Mogę pani zaręczyć, że uczyni to sam z siebie. Zemsta nie leży w jego naturze! Zresztą spodziewam się go lada chwila z powrotem. Wspólny interes może być wspólnie omówiony. Szkoda tylko, że pan Witold nie będzie obecny.	Na wszystko pan znajdzie wytłumaczenie! Wiem! Ale ja nie chcę, nie chcę pańskich tłumaczeń. Ja chcę zaprzeczeń w czynie!	Nic mi o tym nie mówił i ja też o nic go nie pytałem.	Nie podoba nam się to wcale! Podobnie zresztą jak kładzenie się na ziemi, by poprzez nas strzelano, albo rzucanie się na tłumy uzbrojone w noże. Jedyny sposób walki to wspinanie się po skałach z ładunkiem doskonale zrównoważonym, pod opieką zaufanego przewodnika, który nie krępuje w wyborze drogi... Wszystko inne to głupstwo!	Nie, nie! i profesor mówił nam takie poczciwe rzeczy, że tylko go do rany przyłożyć.	Prawda? Oho, założę się, że pan to nie zawahałby się chwycić kobietę za gardło w jakim ciemnym kącie, gdzie by nikt pana nie widział.	On? Co znowu? Ciekawa banda w czasie podróży do Chin miałem bunt, prawdziwy bunt panie Baker. I ludzi miałem nie takich, jak ci. Wiedziałem, do czego zmierzają; chcieli napocząć ładunek i dostać się do likierów. Po prostu... Ganialiśmy ich przez dwa dni, a kiedy już mieli dosyć, spokornieli jak baranki. Dobra załoga. I odbyłem przejażdżkę aż miło.	Później ukryłem w bezpiecznem miejscu walizkę i na tem koniec. Nie wiem tylko, co dalej ze sobą robić, i z czego żyć. Mam wprawdzie w kieszeni zagraniczny paszport na cudze nazwisko, z moją fotografją, ale bez forsy zagranicę nie mamy poco jechać. A o spyleniu tych papierów teraz nie można marzyć. Chyba gdzie na prowincji, ale to wątpię.	A ja myślę, że w tem, żeby być kochaną, ale to jeszcze nie dość.	Aha, wstyd ci teraz! Pamiętaj, rozkładaj odtąd swe chęci na dłuższe terminy! Między ustami a brzegiem pucharu wiele się przytrafić może. Tak, tak... Ja „Scherza” już mam, nawet Herbert już coś ma, a ty... Wiem tylko, że wiele straciłeś.	Ale i u tamtych chyba nie same sińce. Pomnę, żem grajkowi dobrze raz dojechał. Gdyby nie aksamit na łbie śliski, byłby mortuusmortuus (łac.)	Bardzo ciekawe i dość niebezpieczne ale skoro nie mamy możliwości, żeby zaatakować to zwierzę, nie ma powodu się nim dalej zajmować.	Bo się to panu nie opłaciło pewnie...	Boże miłosierny! to pan Skrzetuski aż za Dniepr po mnie chodził?	Byle nie tak jak, z przeproszeniem nieboszczyka, jak ten wspaniały wielki August II, który swoim ulubionym wyżłom kładł różańce na szyję.	Eh, ruszaj sobie! Mało to jeszcze mamy tych obieżyświatów z twego kraju! Idź do Włoch żebrać, do Włoch!	Ino nas kazał wołać? Nikogo więcej?	Ja nie mogę się ztąd oddalić!	Ja was nauczę!... Za to już odpowiecie!...	Może który z nich jest pretendentem do twojéj ręki, Magdziu? naprzykład ten, który gra na gitarze i śpiewa?	Namyśl się dobrze, Płaskogłowy, byś i ty nie zaplątał się w węzeł śmierci. Nie potrzebuję twego słowa, bo wiem dobrze...	Nie boję się. Kogo mam się bać? Nie wolno jednak o tym mówić.	Nie ma pan jakich pytań?	Nie ma to na to?	Nie mam na to ochoty.	Nie popadłbyś w recydywę, gdyby cię wypuszczono?	Nie! Może wy?	Nie, ale jestem tak szczęśliwy, iż przechadzam się we dwoje z panią, że...	O, nie mów tak! Ulituj się, nie mów, bo skonam lub zmysły postradam!	O, panno Dartle! Jak się pani nie wstydzisz! Gdzie masz serce!	Oho! ho!... Nigdzie nie szukajcie. Sam się znajdę, gdy zatrąbią pobudkę.	Opóźnienie nie może zmienić mojego planu gdyż przewidziałem możliwość pewnych przeszkód.	Panienka w stajni. Mówiłem panience, że wieczerza idzie, a panienka powiedziała: „dobrze”, i poszła do stajni.	Peer Vibe... nie żyje?!	Przede wszystkim pan Ropuch Ma nowiutki kajak, nowe ubranie, wszystko nowe.	Przestań waćpan, bo mnie krew zaleje!... Jakże?... I waćpan był pod Ujściem?... I waćpan patrzył na to wszystko własnymi oczyma?!... Toż to po prostu zdrada była najzaraźliwsza, w dziejach niesłychana!	Ruszaj natychmiast! Nie wytrzeszczaj oczu jak gęś! Idź zaraz!	Tak, tak list jest stanowczy. Czy wiesz, co to za przestroga?	To samo napiszesz do niego, a my już w tym, żeby przyjechał na wskazane miejsce. Podetrzemy pod niego gdzieś ta na Cejlon, zatrzymamy się w jakim Bombaju...	Tych tak nie można zostawić Drugi też dostał, ale żyją przecież.	Wytłómaczcie mi jedną rzecz Maszko jest człowiekiem religijnym...	A co robi twoja siostra? Trzeba ją powiadomić, bym mogła ją panu hrabiemu przedstawić.	A ja jestem wychowawcą.	A jużci	A mnie przebaczysz, panie?...	A ty, czy mnie lubisz?	A! więc wedle słów poety powinieneś pan zazdrościć i wiatrowi co muska jéj lice, słońcu, które gra w jéj oku...	Abom to głuchy? Zaraz idę.	Bartek Kozioł, prześwietny sądzie	Bogu najwyższemu chwała, że wielmożny pan nadszedł!	Byli tacy...	Chcecie to?	Co pani jest?	Co? hę? Kiejdany? gdzie?	Czekaj waść, już są.	Czy mówi pan językiem nowogreckim?	Czy to skutek wstrząsu psychicznego?	Czym? Tym, że żyjesz ku mojej krzywdzie!	Dobry panie, chciałbym się umyć.	Dziękuję. Taka miła niespodzianka!...	Eminencjo!...	I pani naprawdę chciała pisać?	Idź!	Jaki?	Jakie to piękne, eleganckie ściegi! Takie są wielkie i majestatyczne, że na drobne ściegi jakiegoś tam krawca mogą spoglądać z góry niby na plebejuszówplebejusz	Kosiba?... Wyjechał razem z Czyńskimi. Zabrali go. Ale to jest  rzeczywiście rewelacja! I pan profesor jest tego absolutnie pewien?	Którego?	Niechajby już, niechaj! mnie, dalipan, życie zbrzydło.	Nikt, panie. Czy chcecie przez to powiedzieć, że powinny zdejmować suknie i spać nago jak zwierzęta?	No co pan Schultz? Umarł?	No, zresztą potem o tem	Obraz świata	Oho! wy jak pany... herbatę sobie pijecie...	Ohoho! A to dlaczego?	Ojoj... na jednom głupi był... taże my ciżmy w wodzie zamaczali.	Pani raczéj jesteś przełaskawą!	Pewnie, pewnie.	Po bitwie pod Bomb...?	Po co ci to? Jeszcze Krzysztof znajdzie ją u ciebie i będziesz miała scenę zazdrości.	Pokój?... A tak... pokój dla panny Brzeskiej... Proszę...	Tak jest...	Tak, to prawda, i ja chciałabym cię naślado­wać. Gdybyś więc i dla mnie wyjednała także jaką­kolwiek pracę w kopalni...	Tak?	To szczęśliwej drogi.	Wedle tego, co widzę, jest ładna i niedzika.	Wiem	Z początku chciałam ci była podzię­kować.	Z siusiospicyów
Dziękuję ci, ojcze. Wierz mi, że potrafię ocenić twoją wielkoduszność. Cenię ją tym więcej, iż jak wspomniałem, byłeś dla mnie do tej pory dość bezwzględny.	To wszystko jego praca, moja panno Zuzanno Od tego czasu, jak on tu przyjechał, niczego mi nie braknie, wszystkiego jest dostatek, i poczciwe dziecko pozwala mi robić, co mi się podoba. A czemuż nie mam podzielić się z dobrymi ludźmi, kiedy Bóg tak każe i Lucyś chce tego. Przecież beczkę soli zjadłyśmy z sobą, przez kopę lat się znamy.	Byliśmy bardzo znużeni to prawda, ale gdy się człowiek walką rozochoci, to choć z nóg spada, rad by jeszcze tłuc, co jest pod ręką... A przy tym ta wieża jest dziwna i zaciekawiała nas. Na ścianach około schodów są różne znaki, a z dołu widzieliśmy na płaskim dachu jakieś niepojęte przyrządy... Gdyśmy drzwi z wielkim wysiłkiem rozrąbali, bo mocne były i grube, wpadłem ja pierwszy do komnaty z tym oto towarzyszem moim i zobaczyłem szerna. Nie wiem, co mam o tym powiedzieć, ale gdy go zobaczyłem, pomyślałem zaraz, że to musi być szern zwariowany. Siedział bowiem spokojnie tyłem do nas i malował kamyki.	W świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być z daleka od Europy i cywilizacji fabrycznej, mam tego bagna już dosyć, duszę się w nim, tonę, umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem, a chcę żyć i dlatego wyjeżdżam. Zaczynam życie na nowo, po ludzku.	Wy myślicie, co po śmierci? Ja myślę, żeby wszystko tu oddać, a jeżeli będzie co, to całkiem na nowo zaczynać. Aby tylko ludziom nic nie ukraść.	Co ta chłopu szkodzi. Kużden chłop to jak ten wieprzak, żeby nie wiem jak był nachlany, to do nowego koryta ryj wrazi... Ho, ho, jedna jeszcze nie dojdzie... nie ostygnie całkiem, a już za drugą się ogląda... pieski to naród... A jak to zrobił Sikora? W trzy tygodnie po pochówku pierwszej z drugą się ożenił.	Nie mówmy już o tym, proszę pani. Dość mam familijnego szczęścia po całych dniach...	A co oznacza pewność ręki?	A ja bym gardło dał że pan mnie tak rozumiał od razu, tylko robisz sobie pan umyślnie taką zabawkę, ażeby mnie mordować i żebym potem głupstwa gadał.	Ach! To pan? Co ty mówisz? Słyszałem, słyszałem. No, no!	Ale tak. Mnie pani nie oszuka. Kto, tak jak ja, tyle w życiu płakał, od razu wyczuje zmartwienie i innych.	Co to za wódz! Co to za wojennik!	Czasem znowuż zrobi się człowiekowi i w gefechcie słabo z obrzydzenia. Opowiadał nam w Pradze na Pohorzelcu pewien chory rekonwalescent spod Przemyśla, że tam pod fortecą doszło do walki na bagnety i że przeciwko niemu rozpędził się Moskal z bagnetem, chłop jak góra, ale z nosa spływała mu spora kropla, jak to się czasem trafia. Jak ten człowiek spojrzał na ten zasmarkany nos, to mu się zrobiło tak słabo, że zaraz musiał lecieć na Hilfsplatz, gdzie uznali, że to jest człowiek chory na cholerę, i wyprawili go do szpitala cholerycznego w Peszcie; tam rzeczywiście rozchorował się na cholerę.	Dla nich mam złoto. Wykonać zwrot.	Dobrze już Teraz zobaczymy, o co zakład idzie. Panie Athosie, słuchamy!...	Jak to? Tak powiedział? Ja nie zaprzeczam jego wartości literackiej, przed którą wszyscy chylą czoło; ale to jest przykre, że on prowadzi ową niezbyt zaszczytną egzystencję, o której wspominał dyskretnie stary Norpois	O tak, dobry opiekun Ile on ci daje na miesiąc?	Po cóż mi było żyć bez ciebie!	Pojechać natychmiast, ukarać niegodziwego chłopa i kazać zapłacić wszystko, co winien biednemu chłopcu	Przyjeżdża tylko po to, aby wydziwiać na wszystko, a potem zamieści artykuł w liberalnych dziennikach.	Tak! Nie zatrułam niczyjego życia i składam za to dzięki Niebu! Nie, panie Murdstone! Nie zadręczyłam nikogo, nikogo do przedwczesnego nie wtrąciłam grobu.	Tak, ale nie jest przy zdrowiu i nie zara będzie. A to rzecz pilna, pilniejsza nad wszelakie jensze.	To to jakieś nazwisko nie po sławiańsku brzmiące, o ile tu znamy z języków Ziemi	Ty jesteś abstynent i nie wstyd ci, fujaro! Po pysku należałoby cię sprać.	Wiesz że nie lubię niesprawiedliwości. Odbiera mi apetyt, gdy stoją tak żebrząc o kęs jedzenia.	Więc przypuszczasz pan że myślałem o sobie, mając na karku sto sześćdziesiąt osób, uśpionych na tym pokładzie, a mnóstwo innych na ogólnym, niewiedzących o niczym? Gdyby nawet był czas, nie można byłoby ich uratować, gdyż brakowało łodzi ratunkowych dla wszystkich. Zdawało mi się, gdy tam stałem, że zaraz otworzy się pod nogami przepaść i woda zaleje ich wszystkich... Co miałem robić, co?	Właśnie tak, ale na ich nieszczęście ksiądz Faria dostał ataku katalepsji i umarł.	Zupełnie tak jak ja.	Złóż ręce na krzyż: tak, dobrze.	A ja, wiem.	A jeśli ktoś tu przyjdzie?	A kajby. Dobrodziej wyjechał, to się wyleguje kiej ten wieprz.	A nikomu nie powtórzycie?	A o Zbyszku są?	A trzeba, powtórzył Jasiek. I to mówiąc całą siłą kopnął nogą kadź obok stojącą.	A ty, jak to cierpisz? Chwalił się człowiek: „Nie dam pić, nie dopuszczę do butelki”.	A więc panna! a nazwisko?	A! coż znowu! krzyknął Szulc; jakiż u was porządek, proszę cię?	Ale wnosząc z tego, coś mi mówił, twój mistrz znajdować się musi w tej chwili w Paryżu.	Ależ czekać nie mogliśmy, skoro kamienicę puszczono na licytację...	Ależ ja ledwie zacząłem! Słuchaj, mój drogi. Wiele od pewnego czasu nagadano złego o małżeństwie; ale poza tą zaletą, iż jest to najprostszy sposób ustalenia dziedzictwa, jedynie małżeństwo daje ładnym chłopcom bez grosza sposób zrobienia majątku w dwa miesiące: dlatego opiera się wszystkim tym atakom! Toteż nie ma kawalera, który by wcześniej lub później nie żałował, iż chybił z własnej winy małżeństwa z trzydziestoma tysiącami franków renty...	Ależ nie! On czytuje cudze poezje.	Bardzo chętnie ale pod warunkiem, że mi panna Gabrynia opowie także coś ze swéj przeszłości.	Biorą?	Boję się iść dalej, zanim nie wzejdzie słońce	Będzie bieda	Cicho. Cicho. Dajcie spokój. Nie wstyd wam? Ludzie patrzą, śmieją się. Jużeście tego biedaka zanadto ukarali.	Czy kiedy jesteś sama, nie dręczy cię obawa, aby on nie zamącił tej samotności?	Cóż ci to dziécię moje, bracie najmilszy? zamiast mnie pocieszyć, łzy mi tu przynosisz, gdzie ich już tyle!	Dlaczego nie?	Dlaczego?	Doktorze, mnie wprost ręce opadają	Dokąd pan zechcesz, załóż pan u nas pracownię, osiądź, nikt cię nie będzie krępował i w niczem, doczekaj się pan, aż mój chłopiec będzie potrzebował nauczyciela.	Dyć bez ten gorąc! O, przystał do człowieka	Ja siebie znam, mój ojcze, postanowienie moje jest nieodwołalne.	Jacek! kulfonie jeden, gdzie moje pończochy?!...	Jak to i nogę?	Jakie?	Jestem trochę znużona przechadzką. Usiądźmy na chwilkę tutaj, na mchu.	Jesteś synem Kościoła?	Jesteś taka cudna! Nie wypędzaj mnie!	Już rozumiem dlaczego panna Helena bagatelizuje dawnych adoratorów. Ma Solskiego...	Masz rację, Worms Masz zupełną rację. Grecy nie są zajmujący. Są biedni. Mają tylko swe morze błękitne, fiołkowe wzgórza i szczątki swych marmurów. Miód Hymetu nie ma kursu na giełdzie. Turcy, przeciwnie, godni są uwagi finansów Europy. Mają bezład i pieniądze. Płacą źle, ale płacą dużo. Można z nimi robić interesy. Kursy podnoszą się na giełdzie. Wszystko idzie dobrze. Oto czym się kieruje nasza polityka zagraniczna.	Mnie... to samo... a oprócz tego Louvre. Tylko nie ten malowany. Fe!... Wie pan, tamten. Teraz, rozumie się, skieruje pan swoje pytanie do „ciotki” Joasi, chociaż od niej trzeba było zacząć, bo ona jest nauczycielką i kochaneczką. Widzi jegomość słynny obraz malarza fr. Puvis de Chavannes (1824–1898); jego właściwy tytuł to: Le pauvre pecheur (Ubogi rybak)., secundo „Myśl”, trzecio „Wenus”, czwarto... Zresztą nam się wszystkim ogromnie podoba i „Rybak”, i „Myśl”... Babci...	Może pani nalać likieru?	Na Ślązko i do Laskonogiego ztąd się pośle, wy Światopełkowi dacie znać.	Nie wiem. Chamis powiedział, że za chwilę tu przyjdzie i powie.	Nie wiesz pan? A jednak cuda opowiadają o pańskim majątku. Mówią, że masz pan ze sześćdziesiąt tysięcy rocznie...	Nie, nie brat.	Nie, ojcze, tym razem chcę się przechrzcić naprawdę. Tylko nie żądaj ode mnie wiary dziś, zaraz, na poczekaniu. Czuję się bardzo źle sama ze sobą. Nie mogę wyzbyć się uczucia zupełnej samotności i pustki mimo przyjaciółek i przyjaciół.	Nie, to nie siostra.	Niech pan nie szydzi. Ten człowiek, choć martwy, sprawia panu sporo kłopotu.	O, proszę, będziemy z ojcem bardzo radzi	On! ze mną! chyba żartujecie ze mnie?	Panowie, na Wolę! na Wolę!	Paradny pan jesteś!... A twardy sen, zemdlenie, zachloroformowanie	Proszę pana wolimy złożyć jakąś sumę wprost na pańskie ręce, o ile naturalnie interes dojdzie do skutku.	Próbuj! przyklaśniemy.	Próżno pójdziecie, bo do szpitala nie pójdę...	Robinson? Wiele?	Seldon wypatrzył, że jakiś chłopak zaopatruje go we wszystko. Ten chłopak chodzi do Coombe-Tracey.	To gdzie ono może być?	To jest wpieranie. To jest szpiclowanie cudzej duszy. Niegodziwość!	To pomyśl sobie, że królowie mają ich na pęczki, dosłownie całe worki.	W istocie Dyzma nie zamierzał spać. Wyszedłszy od Przełęskiej odprawił szofera, kazawszy mu podaćpodać	Więc cóż takiego?	Więc kiedy?	Więc pan przeciwny jest maszynom zagranicznym?	Więc to ty wieczorami grywasz w ciemnej kajucie? Cóż wolisz? czy morze, czy muzykę?	Wojewodo wiecie dobrze, iż ja korony tej nie pragnę...	Wydolim! wydolim wszystkiemu!	Z kim?	Za kogoż panowie mnie macie, żebym w djabła wierzył?	Zauważył pan, panie Spilett, jak głęboko ma osadzone oczy?	Zaznaczam, że o tej „niepoczytalnej chwili” teraz nie ja pierwszy wspomniałem.	Zmilkniesz ty, a to, psiachmać, jazgocze cięgiem jak ta suka!	Znam To pan Edmund i panna Mercedes.	Zobaczymy się jeszcze przed moim odjazdem, panie hrabio?	Żadnej a żadnej, przysięgam.	„Nareszcie!...”
Ale ty, Waldy, naucz mnie, jak się to zdobywa laury u panien, bo, co prawda, nie bardzo wiem.	Już, już, idę, ale odtąd nie chcę już na obiad nic, tylko to co będziemy słyszeli. To takie zabawne. Pomyśleć, że jeszcze trzeba czekać dwa miesiące, nim usłyszymy: „Groszek zielony, słodki, groszek, groszek zielony”. Jak to ładnie powiedziane: „słodki groszek”, wiesz, że ja lubię taki delikatny, delikatny groszek, skąpany w winegrecie; nie ma się uczucia że się je, takie to świeże jak rosa poranna. Och, albo te śmietankowe serduszka, to jeszcze bardzo daleko: „Dobre serki śmietankowe, śmietankowe serki dobre”. A winogrona z Fontainebleau: „Wino, wino, winogrona”.	Niech się pan nie porywa na sądzenie pana z panów Nawet i ja nie zawsze mogę szefa zrozumieć. A ja jestem Anglikiem i jego towarzyszem. Nie; nie myślę, żeby warto było tę kwestię z nim wszczynać, choć obrzydło mi już do gruntu siedzenie tutaj.	Było to wielką nieostrożnością Proszę cię, sir Henryku, nie wychodź nigdy sam, bo może cię spotkać wielkie nieszczęście. Czy znalazł się drugi but?	Rzecz wkrótce stanie się aktualna. Przedewszystkiem zaznaczam, że ja nic z tem nie mam wspólnego. Występuję tylko jako adwokat w imieniu klijenta, do którego... wolę się nie przyznawać. Dlatego też proszę pana o słowo, że nasza rozmowa zostanie w absolutnej tajemnicy. Bez względu na to, czy przyjmie pan propozycję, czy odrzuci.	O, nie! Nie o mnie mi chodzi! Ja byłabym gotowa na każde poświęcenie, na każde upokorzenie. Ale ty...	Ja nie mam w sobie nic ze Scypiona żadnego... Jestem proch i popiół...	Zgóry płacić trzeba. Ja tam łatków, ni łachudrów nie potrzebuję. I jak pan chcesz: z pościelą, czyli też bez?	Ktoby temu wierzył! albośmy to cię dawniej nie znali, żeście umieli podołać wszystkiemu, tak i dziś... Nie darmo macie głowę na karku...	Przychodzę, gdyż miejsce to lubię, gdyż lubię szum tych starych drzew, ciszę i spokój, a po wtóre dlatego, że wiąże się ono z moim życiem. Jak pani wie, tu właśnie odzyskałem pamięć... Bywam na tym cmentarzu dość często i nigdy nikogo nie spotykam. Czasami trzeba szukać oddalenia od ludzi. Nawet od najbliższych i najmilszych.	Pustynia byłaby bardzo dobra lecz trzebaby ją znaleźć. Niema na świecie takiej pustyni, gdzieby ptak nie przeleciał ponad głową, ryba nie wyskoczyła ponad wodę, a królik nie wybiegł z kryjówki, a ja przypuszczam, że ptak, ryba, królik	Tak, tak, to ci radzę bądź dobrym, choć potajemnym katolikiem. Po naszym teraźniejszym królu nie możemy ani wymagać, ani się spodziewać wielkiéj gorliwości. Dobrze iż takim choć jest jakim się stał, ale młody będzie inny; święta nasza pani Józefa nie da mu znijść z drogi prawéj. Pobożny jest, małżonek wierny, katolik gorliwy. Za jego panowania i nasze się począć powinno. Nie rozpaczamy, zjedliby nas protestanci gdyby mogli, ale twardzi jesteśmy i paszcza ich za mała... chi va piano va sano... qui va sano, va lontano!	Tiens! Widzisz, nie masz kroku pewnego. Potykasz się i ty. Niepewnie krok stawiasz.	O mój Boże! jak zły szeląg. MądrośćBywa u nas częściej niż gdziekolwiek, bo trzeba panu wiedzieć, że to nie jest wariat z rodzaju pospolitych: ma on wiele wrodzonych zdolności i nauki, co i dziś jeszcze widać. Są chwile, że wziąłbyś go pan za człowieka z najzdrowszym rozsądkiem. Zdarzyło się to niedawno jednemu z podróżujących cudzoziemców; Machnicki mieszkał jeszcze w swojej królewskiej rezydencji. Ów cudzoziemiec, zwiedzając zamczysko, spotkał się z nim, wszedł w rozmowę, bo trzeba panu wiedzieć, że Machnicki mówi bardzo dobrze kilku językami, i znalazłznaleźć kogoś dobrze	Cichajże, cichaj! Czyż ta rzeka nie znajduje się koło Benares? Jesteśmy jeszcze daleko od kresu podróży.	O co chodzi? O co chodzi? Niech się panicze nie trudzą, ja usłużę.	A mnieżto nic się już, ani ździebełka nie dostanie?	Jeszcze nie, ceklarzuceklarz odpowiedział Płaza.	Nie pójdę... boję się... w waszej izbie straszy.	Ty mojej matki nie tykaj.	Nie, ja pojadę do Warszawy.	Pieniądze te wczoraj Mielnickiemu zostały zwrócone... Więc ani ja, ani moja narzeczona nie mamy pretensji do pana Norskiego	Myli się pani nigdy w życiu nie napisałem żadnego anonimu. I zdaje mi się, że niczem też nie dałem pani, panno Niro powodów do posądzenia mnie o taką podłość.	Hm! Pół Hindu (Indii), zdaje się, podziela jej uczucie. Ja ze swej strony chciałbym się tylko przekonać, że chłopakowi nie stało się nic złego i że działał na własną rękę. Jak ci wiadomo, byłem mu z dawna przyjacielem, jeszcze w początkach waszej wspólnej pielgrzymki.	A gdzieś tam blisko! Nie pamiętam.	Czy w takim razie, Pencroffie, nie zaryzykowałby pan takiej wyprawy?	Mama nie żyje!	Milczę O wszystkim milczę. Toć i ciebie nazywam Gianem, a nie...	Nie inaczej.	Przecież lubczykiem pani Janiszewskiej nie traktuję!...	Z początku nie piechotą uciekała jeno na dwóch koniach, bo i tego psa, żeby go mór pobił, zrzuciła z kulbaki.	Pocałuj mnie, mój książę No... czego się boisz? Czyż nie jestem twoim kochającym ojcem?	Panie Grosglick, pieniędzy panu nie oddam, wziąłem je dla siebie, potrzebne mi są do poprowadzenia większego interesu, zapłacę od nich dziesięć procent rocznie, a oddam, jak się dorobię	I właśnie dlatego, wiedząc, że jest na świecie kobieta skończenie doskonała, niezbyt się palę do ożenku z panną Danglars. Zauważył pan kiedykolwiek, jak nasz egoizm ubiera w świetne barwy wszystko, co do nas należy? Diament, który migocze w witrynie u Marlégo czy Fossina, staje się dużo piękniejszy, gdy staje się nasz. Ale rozumiesz pan, jakie to cierpienie, kiedy wiemy, że istnieje inny diament, dużo czyściejszej wody, a my jesteśmy skazani już wiecznie na ten jeden?	Słowa te wyrzekłem z namysłem, a teraz mniemam, że należy zawiesić wszelkie roboty, dopóki się wasz rachmistrz nie znajdzie. Czy pan jesteś gotów do odjazdu?	O tak, zupełnie Przynajmniej... do podwieczorku... Zresztą w lecie nasza guwernantka nie bardzo na nas się gniewa, jeżeli się spóźnimy...	A ja se takusieńki dom zbuduję, na tym samym miejscu, ino jeszcze o kilka piędzipiędź	Gadajcież, panie, kto mnie woła, bo nie pójdę!	Wiesz, Clarke, jest już trzech Czertwanów. Nie pamiętasz, jak naszemu na imię?	Pomylił mnie pan z moją babcią wiedziałam od razu, że mnie pan pomylił z moją babcią. Moja babcia mieszkała tam w górze, kiedy pan był jeszcze dzieckiem, książę Bambi. Często mi o panu opowiadała. Tak... ale potem została zabita przez kunę... bardzo dawno... zimą... nie przypomina pan sobie?	Jeżeli ich pan nie nosiłeś, czemu je dawałeś do czyszczenia?	W laboratorium jest siekiera ja się będę nią posługiwał, pan weźmie drąg do zgartywaniazgartywać (daw.)	Czcze wyrazy! jak może władać ten co nie ma siły jeno w uściech? Spójrzyjże na co zeszła siła i moc w ustach Greków, najmędrszego w świecie narodu?	A co to, Nigrze? Kazano wam pilnować więzienia?	Co pan na to?	Cohn, ty się tak znasz na nimfach jak... nimfy na tobie	A, to Michalakowa?	Ach, czynisz mnie dumnym, Gilberto. Jak to? Wbrew przesądom społecznym, wbrew opinii świata całego, ten biedny Cygan, ten poeta uliczny potrafił wzbudzić sympatię w sercu patrycjuszki?	Bo widzisz, to było tak Tu dawniej nad samą wodą stała labradorowa kolumna z naszej kopalni. Na wierzchu była urna i w niej kwiaty. Pewnie glicynie a może storczyki, a może azalie, tuberozy, portulaki, begonie, hiacynty, pelargonie, petunie, cyklameny...	Tak, tak. Lizo! To wszystko prawda... wiemy o tym, cenimy twą dobroć...	Idąc za radą naszych mistrzów Lewatywiarzy, w epoce, w której ma zwyczaj tu przybywać, umieściliśmy w młynach mnóstwo kur i kogutów. Za pierwszym razem, kiedy je połknął, o mało że nie umarł. Bowiem śpiewały mu we wnętrznościach i fruwały po żołądku, z czego popadł w lipothymię, ucisk serca i konwulsje gwałtowne i niebezpieczne, jak gdyby jakiś wąż wlazł mu przez usta do żołądka.	A że naczelnik groził, to jakby wiedział już o Rochu	Oo, patrzcie, jak go broni. To jedna paczka!	To mój brat przysyła po nas.	Wielki to dla nas onoronor (daw.)	W tym jeno pobłądził, że was tu odesłał. Po co nas tu w Spychowie strzec? Ustrzeże i stary Tolima, a tam Zbyszkowi byście się przydali, boście i mocni, i roztropni.	Daj to Bóg! mogą mnie jednak chwycić i do podziemi wtrącić.	Naturalnie. Portret wypełnił lukę w moich poszukiwaniach. Trzymamy go. Watson! gotów jestem założyć się, że jutro wpadnie w moje sieci tak, jak motyle, za którymi sam się ugania. Wezmę go na szpilkę i dołączę do mojej kolekcji zbrodniarzy.	A ty pierwszy Ty, psiakrew, pierwszy, ty, który jak ta zmora, jak ten...	Przegrał zakład ze mną. Wstydzi się pokazać i żałuje „Scherza”.	Na prowincji, ale w każdym razie miałem możność sprawdzić, że talent mam. Wszyscy zachwycali się.	I mnie się toż samo widzi. Żeby tak żyła pani Dorota, o! tobym pokazała, ale tera inaksza rzecz...	Tknięty czymś tam, przeniósł się do lepszego trustu, zostawiając jedynaczce studnię pieniędzy. Usamowolniona sierota, bo matka umarła dawno, przyjechała tutaj na studia. W głowie tej najrozmaitsze pomysły uszczęśliwienia świata	U nas tak mało się zmienia	Nie do Uralu i do Krasnojarska, lecz do Moskwy! Do Moskwy!	A co ona mi ma być? nic...	Chcę wiedzieć: co tu robisz i jakimi sposobami rządzisz, gdyż jestem młody i dopiero zaczynam rządy...	Przepraszam, że co?	Co tu gadać! lepiej policzyć: Lubieniec, Witkowski, Zawratyński, nasz pułkownik	Kobieta, Mężczyzna, Seks, Kobieta ”upadła”, Miłość	Kto ci dał ten róg? skąd go masz?	Kto ją wręczył?	Oto jest materia w rejony! Białe i różowe, efekt wy­borny! Bardzo voyant!	Pani jest najlepsza i najzacniejsza w świecie istota, jaką spotkałem.	A cóż powiem?	A ona gdzieś na dnie duszy może myśli: oto nareszcie jego rzeczą być mogę.	A wdowam! wdowam	Bez pieniędzy	Być może. Na razie wolę pozostać w sferze normalnych objawów życia.	Cudowne!	Czyś pan był kiedy w domu gry?	Halo, 11 kompania marszowa?	Hoch!	Hrabiego Ponimirskiego	Konieczność taka uśmierca przyjaźń.	Niema go we mnie!	Nikogo przy nim?	Odesłał z ciałem.	Pan tak czytał.	Pierwszy raz jestem nieśmiały i szczęśliwy!	Podjazdy jego są. On sam w tyle ostał, bo tam jakiś konwój ułapion, którenktóren	Rząd.	Tak	Tak. Raz.	Trzeba zostawić ten nieszczęsny wózek i biec czym prędzej	Więc wiesz?	Wszystko pozamykane.	Z wdową przed siedmioma laty?	Zamawiałeś?... byłeś z okólnikiem?...	Łupy kupuję! Obierki kupuję, chleb czerstwy, spleśniały kupuję!
Ach, tak? Rano... I po co?... By przekonać się, czy ci zły humor nie przeszedł. Jakąż miałem gwarancję, że zdobędziesz się na tyle łaski i zechcesz ze mną mówić? Przyjeżdżam do ciebie i tylko dla ciebie. Męczę się, nie śpię, a ty mnie tak przyjmujesz. Nie, moja droga. Nic sobie nie mam do wyrzucenia.	A frajlein Hedwiga czy już wie, że pan Kazimierz nieżywnieżyw	A tak! prawda, przypominam sobie. Czy nie o panu Porthosie wasza dostojność chce mówić?	Czy nie sądzisz, że naród angielski jest doskonały pod każdym względem?	Hallo, Stettson! Można się już do ciebie zbliżyć?	Idzie już chłód wieczorny Jeśli pan tu zostanie, dojdzie pan tu jak ulęgałka. Trzeba wracać. To niezdrowo oddychać rosą, do tego nic pan nie jadł od rana...	Już nie założę...	Tak zwłaszcza że tym razem nie będzie już uprzejmego inżyniera, który by nam zapalił ogień wskazujący drogę do portu.	Tuż przy tobie leżę, a nic się nie boję. Weźmiesz, splugawisz. Niewątpliwie przykre... Dawno przemyślałam... Miewam często ręce zanieczyszczone... Umywam i wnet zapominam, kiedy schludna jestem. Dziewictwo również zostaje nietknięte, jak długo niewiasta mężczyzny sama do siebie nie wezwie z tęsknoty za płodem. A we mnie cicho. Skłaniam się ku tobie, ale nic jeszcze w moim macierzyństwie nie krzyczy za tobą. Możesz mnie używać, gwałtem czy podstępem, a ja nawet nie drgnę. Smutno mi nawet, że się przed panem rumienić nie mogę...	Niech mi pan, panie Copperfield, wybaczy. Czuję się zobowiązany dobrocią pańską, lecz przyjąć nie mogę, znam moje położenie. Dość jest już takich, co gardzić mną będą, po cóż mam obrażać ich uczonością nieodpowiednią memu, tak bardzo skromnemu położeniu? Nie przystoją mi tak wzniosłe zachcianki! Przez życia ciernistą drogę wypada iść mi jak najciszej, jak najpokorniej.	Szczerze mnie to martwi bo to był zdolny człowiek, zmarnował wcale ładny temperament malarski. Ba, gdyby został tutaj! Wyszedłby na pierwszego pejzażystę naszych czasów. I to kobieta ściągnęła go tak nisko! Nie dziwi mnie to zresztą, bo on jako człowiek był miły, ale pospolity. W gruncie, natura raczej mierna. I powiem panu, żem to wyczuła odrazu. Bogiem a prawdą, nie interesował mnie nigdy. Lubiłam go, to wszystko. Przytem co za brudas. Czy pan lubi ludzi, którzy się nigdy nie myją?	Zaraz! zaraz! Nie bój się... nie zapomniałam! Srogi to pan, ten nowy pan na Falli. Ale nie bój się wcale! Z mego powodu nie dostaniesz połajanki. Nic trudne nie jest, gdy się ma do czynienia z osobą rozsądną, jaką ja jestem!	A skądże ja, dziewczę z parafii, mogę mieć najsłabsze nawet wyobrażenie o historiach tak amarantowych, jak o tym, co to jest, na przykład, mędrzec?	Ach, co znowu! To była glista, nie kobieta.	Ależ nie, ojcze; stoi ano jeszcze na górze i beczy. Co ci się stało?	Bo ja prosiłem. Następnym razem wasza kolej. No, to ja wracam do biura. Miło się pogadało. Chodźmy.	Dobrze, a czy chcecie wiedzieć, co spowodowało tę trąbę? Właśnie to	Dobrze, dziękuję, ale jeśli ma na tym cierpieć fabryka, to proszę nie przyjeżdżać, potrafię znieść i tęsknotę, przecież to nie po raz pierwszy.	Doskonale Dziesięć godzin na dobę spałem, a przez czternaście nie zsiadałem z konia. Zrobiło mi to bardzo dobrze.	Dziatek ty mnie czworo urodziła i z pilnością hodowała, gospodarstwa strzegła i rąk nie zakładała, dostatku wszelkiego przymnażając...	Ech... Pan kupiec sobie kpi. Kto by nie znał dziedzica? To przecież Mendel, czarny Mendel!	Ja, choć obcy panu Solskiemu, zapobiegam i będę zapobiegał katastrofie, o ile mogę...	Jest do kupienia poręba, niewielka, za tysiąc pięćset rubli, blisko kolei, oglądałem ją niedawno. Śmiało można zarobić na niej tysiąc rubli, mam nawet już zbyt na drzewo do Radomia. Weźmy ją do spółki, interes złoty.	Jesteś zła, że on tańczy... z innymi, nie z tobą!	Jutro? Czemuż mi pan tego od razu nie powiedział! Przecież do jutra to jeszcze kawał czasu! No to przyślij pan kogoś o dwunastej	Może by ją wziąć? Nie sądzę, żeby mama się gniewała, jak ją dobrze otulimy	Mój drogi, nie mijam się w tym twierdzeniu tak dalece z prawdą...	Nic nie ma gorszego nad bezczasowość. Mogę się zabić, ale na myśl, że mógłbym nie istnieć wcale, zimno mi się robi z przerażenia Mówię wam, że jedyna pewność to moje kochane znaczki i wszystko, co z nich wypływa: matematyka, a dalej mechanika i wszystko, wszystko! A reszta to wcielenie niepewności. Znaczki są czyste, a życie jest brudne i plugawe z założenia. Tengier ma rację.	Nie ma	Nie wiem, po co nam każą robić te bezużyteczne obchody. Kto widział jednego więźnia, to tak, jakby widział stu, wysłuchać jednego	Nie śmiem porównać się z twoją mądrością.	Nie, panie	Niech pan nie udaje takiego strasznego niech pan raczej pomyśli o własnym końcu. Dopiero co inspekcja powiedziała panu, że trzeba będzie stanąć do raportu. Do takiej rzeczy należałoby przygotować się bardzo poważnie i głęboko zastanowić nad marnością tego żywota kapralskiego. Czym jest pan zresztą w porównaniu ze wszechświatem, gdy pan zważy, że do najbliższego słońca jest od tego pociągu wojskowego 275 000 razy dalej niż do naszego słońca własnego, a taka odległość potrzebna jest, aby jej paralaksa tworzyła jedną sekundę. Gdyby się pan znajdował we wszechświecie jako słońce, byłby pan zbyt drobnym pyłem, aby pana mogli dostrzec gwiaździarze przez najlepsze teleskopy. Dla pańskiej znikomości we wszechświecie nie ma odpowiedniego pojęcia. Przez pół roku wykonałby pan na firmamencie taki nieznaczny łuk, przez rok taką malutką elipsę, że dla ich wyrażenia przy pomocy liczb brak w ogóle pojęć. Paralaksa pańska byłaby zupełnie niewymierna.	Oczywiście Reich jest za mądry, żeby na to poszedł. Jedno mu obiecał, że dokumenty zatrzyma u siebie, nie w aktach Urzędu Śledczego.	Ot, gadanie! Jakby on inaczej szumiał, niż wszystkie. To nawet nie dom, ale poświecki młyn terkoce na Dubissie.	Ot, zachciałaś, a co ja bym robił z waszym domem? Mam dosyć kłopotów ze swoim gospodarstwem i z sądem gminnym, bo pewno wiesz, że jestem sędzią.	Pozbądź się tych myśli, panie Landzie a co najważniejsze, nie bierz tego za punkt wyjścia do wystąpienia przeciwko naszym gospodarzom, co mogłoby tylko pogorszyć nasze położenie.	Przyrzeknij mi, że się nic nie zmieni, myślę... między nami.	Słuchaj, Żydu ino mi gadaj prawdę. Kto cię tego krętactwa nauczył? Boś ty sam nie złodziej, ale widno, że cię tu złodzieje nasłali...	Tak, a jutro mu wasza miłość będziesz musiała fraszki odmówić i dla tej fraszki stanie się nieprzyjacielem. Nic go to kosztować nie będzie.	Tak, tak, Nino Przebacz. Przebacz. Byłem niemądry. Czy zdołasz mi przebaczyć?	Za to z żoną nie robisz sobie subiekcji	A Rafał Ezofowicz to twój ojciec?...	A dyć te wisielaki Gulbasowe i Filipki chłopaki!	A jakże się Stalky z tego wyłabudał?	A miało być inaczej Ojciec mój aktorem był.	A przedtem?	Ach, tak...	Ależ tak, pozwól mi, pokaż tylko, gdzie jest.	Ba, wiecie: jednemu da on za dużo, drugiemu nic.	Bardzo dobrze. To w laboratorium, a fabrycznie?	Bo co?	Bo co?...	Bolesławie Tęgi, Ziemowita synu!	Był tu Wokulski i dosyć nagle wyszedł.	Cnicnić się dorzucił drugi stróż. hałas, zamieszanie. po nocy; zerżnąć skórę, jak się patrzy, i tyla.	Co rozumiem? No, przecież przez całe życie żebrałeś na ulicach Londynu?	Człowieku.	Cóż pan chce Wyprawiamy ich do Babilonu tuż po odłączeniu.	Cóż, wielebni bracia, pora nam udać się do kościoła. Podziękujmy Bogu za szczęśliwie odbytą podróż i pomódlmy się także za dusze heretyków i grzeszników, aby Najwyższy w swej niewyczerpanej dobroci dopomógł im do szczerego wyznania i wyrzeczenia się błędów.	Dwa lata.	Dziękuję pani!	Gwes, podle kutra.	Jak powiedziałeś? Żółte ciżemki?	Jak to! pan zna starego Norpois?	Jednak dość jasno, abym mógł widzieć, jak ten pański człowiek tam się kręci	Jednakże bliższych krewnych niema.	Jego sprawa?	Jeżeli to jest prawda, że mnie lubisz, to jakimże, u licha, sposobem możesz rozmawiać z tym bęcwałem?	Jutro jest wesele mojej siostry; muszę jechać, bo się obrazi.	Mówisz dziwnie	Nabije ci guza!	Niech panie zmienią wędliny na konfitury, a wujeneczka niech od nalewek przejdzie do serów	Niedoczekanie świętej pamięci babci klejnot albo z banku przychodził list z zawiadomieniem, że znowu konto uszczuplono, albo z dziękczynieniem ktoś się zjawiał za hojny da­tek huczał lasem; a wiosną hiacyntami oraz domem zasobnym, czystym i wesołym: wanilią, terpentyną, płótnem)...	Nieprzyzwoite wystawianie na widok publiczny nieletnich dzieci, małpujących idiosynkrazje starszych. Fuj!	Opowiedz im całą historię, mości Ryszardzie Wszak ona poniekąd dotyczy ich włości.	Pani Niewadzkiej?	Pies	Pocałuj	Pokój temu domowi i mieszkańcom jego!	Posłuchaj mnie królu.	Proszę cię, Falino! Ukochana, piękna, droga Falino słyszysz? Proszę cię o to z całego serca!	Tak tak, on żyje, nietykalny pan dusz i losów. Strach pomyśleć, o obłęd przyprawia myśl	Tak...	To dziw tylko, że jeszcze żyje.	To nic, dziecko moje. Jutro przyjdzie doktór...	To niech będzie ćwierć funta.	To prawda!	To wy? To wy?	Tymczasem. Święte słowo, tymczasem!	Więc chcesz ją wysłać do Warszawy, Feliksie?...	Więc to coś bardzo złego?	Więc widziałeś wszystkie organa księcia jegomości, nawet mózg, płuca, wątrobę?	Wracam do rzeczy Więc pani sądzi, że odporność ich w przyjmowaniu kultury jest winą ciasnoty mózgów, jakie posiadają?	Wy także naznaczeni jesteście do pochodu	Wynoś się stąd!	Wżdy raczcie wyjrzeć, dostojny panie, i król miłościwy niech okiem rzuci, jako przekupka pod Długoszowym domem siedzi wśród potłuczonych przez się garnków, aż ją ludzie otoczyli i dziwują się.	Za kogo księżna miłościwa, pani nasza i dobrodziejka uręczauręczać (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. zapędów dziedziny zakonnej bronić.	Zdolna kobieta z panny Ady Co ona myśli robić?	Żywot z niej wyparłeś? Ach, szkoda, szkoda!... A źrebak?
Ten chłopak nie ma taktu Może być uczony, ty się znasz na tym; ale w gruncie, to prosty chłop. Co do mnie, nigdy nie miałam o nim dobrego pojęcia od czasu, jak odrzucił rękę Elizy i to pod pozorem, że ona czasami po kryjomu odwiedza pana Valenod.	Czy to prawda, że dziewczyna, która służy u pana jest jego siostrą?	To jest zupełnie to samo Jakaż różnica? Pamiątki też pochodzą z jakichś uczuć, z jakichś myśli. Z chwili. Z danego momentu. Z danego nastroju.	Przyjemność, jaką znalazłam w spotkaniu z panem zdwaja się chęcią dowiedzenia się czegoś o nieszczęśliwym przyjacielu pana, poległym za sprawę inną niż nasza, ale wobec którego zaciągnęłam wielkie zobowiązania, bez możności podzięki i wypłacenia się. Książę de Cadignan podzielał mój żal. Wiem, że pan byłeś jednym z najlepszych przyjaciół biednego chłopca. Nie zadziwi tedy pana, że pragnęłabym wiedzieć wszystko, co mógłbyś mi powiedzieć o tym, który ci jest tak drogi. Jestem przywiązana do wygnanej rodziny i uchodzę za monarchistkę; ale to nie znaczy, abym była z liczby tych, którzy myślą, iż niepodobna jest być równocześnie republikaninem i szlachetnym człowiekiem. Monarchia i republika to jedyne dwie formy rządu, które nie dławią wzniosłych uczuć.	Oczywiście Rothschildowie, mimo że mają natyle taktu aby nigdy nie mówić o tej ohydnej sprawie, są w duszy za Dreyfusem, jak wszyscy Żydzi. To jest nawet argument ad hominem (książę używał trochę naoślep wyrażenia: ad hominem), który nie dosyć się podkreśla, aby wykazać złą wiarę Żydów. Jeżeli Francuz kradnie, morduje, nie czuję się zobowiązany, dlatego że jest, jak ja, Francuzem, uważać go za niewinnego. Ale Żydzi nie uznają nigdy, aby któryś z ich rodaków był zdrajcą, mimo że wiedzą o tem doskonale, i mało dbają o straszliwe następstwa (książę myślał oczywiście o oburzającym wyborze pana de Chaussepierre), jakie zbrodnia jednego z nich może ściągnąć... Słuchaj Oriano, nie będziesz przecież twierdziła, aby fakt, że oni bronią zdrajcy, nie był miażdżący dla Żydów. Nie powiesz mi, że to nie z racji swego żydowstwa.	W ostatnich czasach myślałam bardzo dużo o moich grzechach i największym z nich jest samolubstwo, więc chcę dołożyć wszelkich starań, żeby się z niego wyleczyć. Eliza nie jest samolubna, dlatego wszyscy ją kochają i boją się ją stracić. Gdybym ja była chora, nikt by się bardzo nie martwił i nie zasługiwałabym na to. Chciałabym jednak, żeby mnie kochano i żałowano, więc będę usiłowała stać się podobna do Elizy. Wprawdzie łatwo zapominam o moich postanowieniach, ale mając ciągle przy sobie przedmiot, który by mi je przypominał, zdaje mi się, że postępowałabym lepiej. Czy mogę wypróbować ten sposób?	A u nas znowu na naszej kolonii, bo my jesteśmy z Niemców, to na Boże Narodzenie piecze się gęś z jabłkami i te pieczone jabłka to tak pachną, ale powiadam wam: pachną!	Mówi Bazakbal. Czy pani jest sama?	Idalko nie broń jej. Hrabia ma słuszność: ta dziewczyna zaćmiewa sobą nasze panny. Był to największy nierozsądek z twej strony brać ją na bal.	Będzie już prawie sześć miesięcy. Jeszcze parę niedziel upłynie, zanim skończę pracę. Ach, gdyby człowiek miał więcej czasu, mógłby się nacieszyć robotą. Ale w tym szalonym pośpiechu to i nie dośpi, nie doje. Nieraz po całych nocach kujemy. Ani ja, ani mój syn nie mieliśmy czasu odwiedzić naszego kochanego księdza...	Na co? O! panie Dembowski, szczęśliwy każdy, czy to mężczyzna, czy kobieta, kto serce i umysł swój zajmie poważnemi rzeczami, nauką, pracą; bo przez to wiele dobrego innym zdziałać może i sam nierównie lepszym się staje.	To wystarcza, by uznać go za waszego wspólnika. Zresztą widzisz, mój kochany, że mają nawet dla niego pewne względy: zamiast go zamęczyć na śmierć, co ciebie nie ominie, jeśli wpadniesz im kiedyś w ręce	Ależ to nie z mojej ręki. Ja ją przecie dziś dopiero poznałam.	A niechże Pan Bóg broni nie przeczę, że mogła lepszą partyę zrobić, ale co znowu można mu tak dalece zarzucić? Jest widocznie bardzo do niej przywiązany... Celina nie może mu wprawdzie przebaczyć sprzedaży Głuchowa, a i ja mu tego nie zapomnę nigdy, sama jednak słyszałam, jak Anielka broniła go zawzięcie.	Wiesz gdyby nie przepowiednia ojca Pawła, na pewno nie zniosłabym takiej drogi. Ale to proroctwo trzyma mnie przy życiu. Wrócić tam, odnaleźć nasz skarb, a potem umrzeć...	Nie wolno mi wychodzić poza to drzewo, a zresztą trzeba również pomyśleć o znaczku pocztowym.	Gdzież to?	I tyż to mówisz, Michale?	To dobrze.	Kto jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać	Och, to urocza nowela Znam ogródek, gdzie Diana de Cadignan przechadzała się z panem d’Espard. To ogród jednej z moich kuzynek.	O panie! Jestem biedną, nieszczęśliwą praczką, zgubiłam pieniądze i nie mogę zapłacić za bilet, a muszę znaleźć sposób, aby wrócić na noc do domu. Nie wiem, co mam począć. O Boże, mój Boże!	Rzecz się ma tak, kochany panie Jeden wieśniak tutejszy, tłusty i krępy tak bardzo, że waży prawie dwieście osiemdziesiąt funtów, wyzwał drugiego, który połowy tego nie waży, na wyścigi piechotą do mety o sto kroków, pod tym warunkiem jednak, że jeden tyle będzie ważył, co drugi. Zapytano się wyzywającego, jakim sposobem chce porównać ciężary, powiedział, ażeby szczupły wziął na siebie sto pięćdziesiąt funtów żelaza, a tym sposobem zrównają się zupełnie.	I to być może.	Prawie nigdy dłużej niż rok I to rzadko, bardzo rzadko.	Mości panie nie mów lekce, kiedy nie wiesz, o kim mówisz... Nie żadna to firka, jeno panna Anna Borzobohata-Krasieńska... I waćpan inaczej jej nie zwij, jeśli nie chcesz swojej grubianitatisgrubianitatis (daw., neol. na wzór łac.)	Wyśmienicie. Masz więc przyjść dobrze przed południem, by ksiądz podkanclerzy ani momentu sam nie pozostawał. Jędrzej niech nikogo nie odprawia od bramy, wracam niebawem. Wawrzuś!	Ale to są oficjalne zaręczyny.	Tak ci on mówi, ale czy to prawda?	Boże wielki! jeszcze gdzie na Dzikie Pola ruszy i nie ujrzę go więcej w życiu!	No, z tym się zgodzę, olbrzymie to dobre słowo.	Proszę mi tylko jedno jeszcze powiedzieć... tylko jedno, błagam! Czy to odkrył Tomek Sawyer?	A mnie ze sobą nie chce wziąć...	Niechże tak będzie! Pozwól, miłościwy panie, niech jedzie!	Naturalnie ja, dzięki ocalałemu fragmentowi odgadłem całą resztę, obliczając długość wierszy na podstawie rozmiarów papieru, doszedłem do ukrytego sensu za pomocą znaczenia urwanych zdań, podobnie, jak kierujemy się w wędrówce po podziemiach nikłym światełkiem padającym z góry.	Ach, do kroćset! W tym kraju są tylko lisy! Zwierzaki nic nie warte!	Ja ci nie chciałem dokuczyć Tak mi się tylko wymknęło.	Zmarnieje niedługo, jeśli nikt dbać o niego nie będzie Cebulki będą żyły, ale róże...	Strach pomyśleć, desperacja ogarnia, serce się kraje, łzy płyną! Ojczyzna zgubiona, niesława po śmierci, takie wojska rozproszone!... zatracone! Nie może być inaczej, tylko koniec świata i sąd ostateczny się zbliża!	Chłop, Interes, Wieś, Miasto zagadnął Karol.	Nie, proszę pani.	Nikogo nie przyjmę. Jestem niezdrów. Proszę tak powiedzieć.	Moryś także będzie niezły, ale reszta... nędza i wystawa pod psem! No! i klapa pewna!...	Patrzcie no, koledzy! ten chorowity Francuzina sam tak oto ze swym szoferem rznie na całą bolszewicką armię.	Jakże, nie pozwala mu być człowiekiem własna nawet żona i rodzina. Regina mnie wprost przeraża swoim handlarstwem	Nie bój się, Li!	Widzę po was, że mała nie gorzej.	Wolałbym co prawda chłopca z prowincji... Nie łobuz jesteś?	A wy pospaliście się jak woły; można by wam łby poucinać i za płot powyrzucać, nimby się który rozbudził.	Antek wziął się za Szymkiem!	Gadaj, Jędruś, gadaj!... takim rad, żeście przyjechali, takim wesół, że pił będę na uciechę. Matka, postaw gorzałki!	Musiały na wieś polecieć, bo suka Kłębów się goni...	O, my się znamy dobrze!	Tak powinno było być już wtedy	A za cóż mnie imać mają?	Panowie! Za dwadzieścia minut mija termin zakładu.	Powiedz tak, jak ci wskazałem.	W salonie ktoś czeka na jasną panią.	A w pasie wcięte kiej osy, batem bych je poprzecinał, że ani poznać, kaj te brzuchy dziewają... Z bliskam wypatrywała.	Bądź co bądź, przekonać się można.	A skądże się tu wziąłeś?	A ty mnie łasce szatana.	Chłopak nasłuchał się plotek jarmarcznych	Czy koniecznie ma mieć męża?	Może być.	Można!	Mówię ci, że możesz zaufać mojemu uczuciu.	Skądże. Tamten ożenił się z siostrą wielkiego księcia N.	Ty jesteś... Ty jesteś piękną kobietą.	A gdybyśmy umarli natychmiast?	Aha!	Ależ najzupełniej.	Aż kompromitująco?	Betty!	Bo chcę.	Byłeś kiedy w Oszmianie?	Chciałbym mieć dziesiątkę!	Cicho!... cicho!...	Cichoj, Jaguś, dyćdyć (gw.)	Damy im pieniędzy macie przecież pieniądze?	Dobrze	Dziadek. Komu innemu byłbym...	Gdzie?	Hańba, Honor	Idjotka przecież dzwonki nieczynne.	Jakiego pana Cavalcanti?	Jakże więc pan tu wszedł?	Jędruś...	Matote, gyventi tarpu tokių kaip prabaščius ir tokių kaip Skriaudupys, kurie be saito ir be brankto, man per sunku. Prabaščius liepė man pasakyti pamokslą žmonėms, kada iš tikro reiktų jam pasakyti pamokslą. Skriaudupys vaikščioja be brankto ir be saito, kaip ta degloji; iš tikrųjų reiktų jam neatbūtinai ir saitą ant sprando užnerti, ir branktą pakabinti. Bet lik sveikas, Kurpiūne! Antai, jau tavęs Onutė akimis ieško. Jeigu aš čionai negyvensiu, pakvieski ant svodbossvodba (brus.)	Nasi mężczyźni do tego przywykli.	Odwołasz! Odwołasz!...	Panie jestem angielskim obywatelem i służy mi prawo...	Po północy wyjdę.	Rinaldo pamiętasz, o czym mówiłem ci wczoraj wieczorem?	Tych oto tutaj, krewnych mego ojca.	Wiem o tym, pani majorowo!	Więc kiedy jesteś taki ślepy, Achillesie, patrz!...	Zaczyna mnie pan interesować, panie Wokulski	Śliczną, miłą masz żonę	Żadnego.
Nie, nie! To reszta osłabienia, która wnet przejdzie. Nic mi już nie jest. Czekałem na ciebie, wiedząc, że wrócisz tej nocy... Odejdziemy stąd...	Aha! a pieniądze te, co za domy wzięli, razem z ojcem na stroje i kawalerów traciła, a nas troje jak te szczenięta porzuciwszy, sama do familji na wygody i rozkosze uciekła. To co, że upamiętała się później i przed śmiercią trzęsła się nade mną, jak kura nad kurczęciem? Ja jej nigdy już tego nie darowałam, co ona wprzódy na zgubienie moje robiła. Wielka rzecz, że upamiętała się wtenczas, kiedy już z niej tylko skóra i kości zostały, a nikt i spojrzeć w jej stronę nie chciał. I wtedy, żeby kto choć palcem na nią kiwnął, poleciałaby i o mnieby znów zapomniała... aj-aj, jakby poleciała! już ja wiem! już ja ją znałam! Tylko, że Pan Bóg i ludzie opuścili, to ona do mnie przykleiła się... a wprzódy co? Żeby takich matek świat nie widział!	Bynajmniej jest to wesele najbogatszego w całej okolicy wieśniaka i wieśniaczki, pięknej jak mało; odbędzie się we wsi, gdzie mieszka narzeczona, którą zowią piękną Kiterią. Pan młody nazywa się Gamasz, bogaty, ma lat około dwudziestu dwóch, ona zaś najwyżej osiemnaście. Słowem, pasują do siebie jak ulał, chociaż powiadają, że ród Kiterii jest daleko starszy od rodu Gamasza, ale kto by tam na to uważał, pieniądze wszystkiemu poradzą. Gamasz jest chłopak dzielny i hojny, chce mieć wesele sute i całą łąkę, na której odprawiać się będzie, postanowił pokryć szałasem, ażeby słońce nie dochodziło. Będą tam wszystkie zabawy, będą grać w balona, biegać do mety, tańczyć z kastanietami i bębnami, bo w tej wsi są doskonali tancerze. Będzie ochoty po uszy, ale najdziwniejsze rzeczy to pewno będzie wyrabiał Bazyli.	Jak to? Co? Cóż ja mam wspólnego ze starym Violą? Chyba to, że stary dziwak nie ma zegarka z łańcuszkiem, który ten złodziej mógłby ukraść. A ja panu powiadam, doktorze Monygham iż trudniej przyjdzie mu uwolnić się ode mnie, niż sobie wyobraża. Mówię panu, że jeszcze poparzy sobie palce na tej drobnostce. Przede wszystkim nie odejdę bez swojego zegarka, a co do reszty, to zobaczymy! Zdaje mi się, że być zamkniętym to nic wielkiego dla pana. Ale Joe Mitchell jest innego pokroju człowiekiem. Nie zamierzam ulegle poddać się zniewadze i grabieży. Piastuję godność publiczną, mój panie!	Ostrze twojej złośliwości, Haneczko, nie może mnie zranić, gdyż wiem doskonale, że ani przez chwilę nie możesz na serio brać tego, co mówisz.	Czy nie chciałabyś mieć gospodarza w tym zamku na lodzie?	Pani jesteś jego córką! alboż mnie pani nie poznajesz? Mieszkałem w Swendborgu, miałem żonę i syna! Ach! Okropne nieszczęścia zwaliły się na biedną moję głowę! Tu byłbym umarł z głodu, gdyby mnie klasztor nie przyjął na braciszka.	Przekonany jestem, że byś jej nie dostrzegł, choćby ci ją wskazano palcem a na tym świecie trzeba najprzód zobaczyć jakąś rzecz, zanim się z niej zrobi użytek. Trzeba przejrzeć na wskroś, inaczej nic nie będzie.	Jestem tak szczęśliwą, jak zawsze Nie troszcz się, panie mój, używaj wczasu, odpoczywaj u mnie, zapomnij trochę o ciężkiej twej koronie. Na to ja jestem sługą twą, aby ci choć godzina w słodkiem upłynęła oderwaniu od pracy.	Na siwym koniku, hej! był ktoś, był! dziewczyno! A tęgi chłopiec; choć go oczy nie widziały, to go uszy zrozumiały.	Srom! a! to piecze tylko chwilę, goi się rana i nie boli, choć piętno zostaje na wieki...	To sam na tym zyska, bo im nie spłaci długów	Oj! oj! co ja wam poradzę! Poprobuję co zdołam, ale niedaleko wy ze mną zajedziecie! niedaleko! A ty myślisz, cyganku kochanie, że mnie to tak łatwo swoją chatę porzucić i pójść do was na służbę za miarkę powietrza? Myślisz, że to mnie u panów braci niedobrze! A to ja się tam wylegam czasem nawet w izbie, a bywa i na ławie pod piecem! I taki szmat mi na plecy dają, i odzienie niczego, i poczęstują codzień kułakiem, żebym nie zapomniał, że mam plecy... A jak raz do ciebie pójdę na parobka, już gdybym wrócił kiedy do nich, wyszczują mnie psami, stary indyk nawet oczy mi wydrapie... Ot taki wóz lub przewóz: a jak zechcę co dla was zrobić, panów braci potrzeba będzie pożegnać.	Hm, ciężkie mi dajesz zadanie bo w całéj okolicy naszéj, są tylko dwa rodzaje właścicieli ziemskich: albo wielcy panowie, którzy ciągle mieszkają za granicą i w stolicy, i których nie znam, albo drobna szlachta, nie mogąca łożyć tak stosunkowo znacznych kosztów.	Ja nie ustąpię wy także powinniście działać. Brühl nie może.	A więc dobrze. Przysięgam, że pani nie zdradzę.	I cóż ty na to, przyjacielu Sancho, hę? słyszysz, co to się dzieje? a wiele ci to ja razy mówiłem? Widzisz sam teraz, czy nie mamy królestw na nasze rozkazy i królewien, co się nam w małżeństwo oddają?	Muszę wierzyć, bo nie mam dowodów, że go zabito	Nie karz... ich... Wal... dy...	Nie widzisz? Ślepy?... Ach, przecz się mam dziwować, skoro i mnie samego szatan oślepił.	Nie, powtórzył kapłan silnie ujmując go za rękę, pójdziesz ze mną do łoża konającego, przypatrzysz się śmierci w całej jej okropności, a stanąwszy u progu, powrócisz do nowego żywota.	Upieram się jednak przy swoim zdaniu Nie zaprzeczy pan przecież, że pewnego dnia węgiel całkowicie się wyczerpie.	Nie wielkić to grzech; a dziś się człek tej myśli ima i jakoś go ona krzepi.	Tak jest miłościwy panie Ban miał powierzoną straż insigniów królewskich, był odpowiedzialnym za nie. Wydał je lub niedbalstwem swem dozwolił je królowej przywłaszczyć. To ułatwiło śmieszną koronacyę pogrobowca, a drugą koronę królowa zastawiła cesarzowi i za okup jej wojnę prowadzić będzie. Słuszna rzecz, żeby stróż za skarb odpowiadał.	Z całego serca, z całego serca, dam i więcej ale cóż się stało ze lwami, żyją, czy nie żyją? Dozorca rozpowiedział wtedy rzecz całą, przesadzając jak mógł odwagę Don Kichota i tchórzostwo lwa przypisując przestrachowi, jakiego doznał.	No nie wiesz? Pójdzie nam o co i pokłócimy się.	Ale uprzedzam cię, Penkroffie, że to nie są świnie	Dobrze. Mówmy o obrazach, czy to nie właściwy temat dla pani?	Małpy nie mają wodzów! Skłamały, jak zresztą zawsze kłamią!	Nikogo, odpowiedziała Lassy... ale też i nie stara się o to...	Tak, jeśli nie wrócicie tam, skąd przyszliście.	Widocznie zachodziła potrzeba. Tego pan nie wie, że Niepołomski jest żonaty!	Wy nie żandarm?	Pracowałem po biurach, przy buchalterii, pracowałem i w technicznej branży: byłem w Szulcowskich warsztatach magazynierem, byłem nawet ekspedytorem po redakcjach. Ale to... Mam chlubne świadectwa. I mimo to wszystko, łaskawy panie, na mój wiek podeszły wskazują. Młodzi nas biorą bo byle na knajpę i jeszcze na coś starczyło, to świat. A ty utrzymuj rodzinę... I nie ma rady!	I ja to umiem i rozpoczęła się gonitwa. Wiewiórka skacze z gałęzi na gałęź, a Klu-Klu za nią. Wiewiórka hop z drzewa na drzewo, a Klu Klu za nią. Z pięć minut trwała gonitwa, aż wiewiórka zmęczona skoczyła na ziemię, Klu-Klu za nią. Myślały dzieci, że się zabije, ale ona tak zręcznie spadając to chwytała się, to odpychała gałęzie, że spadła na ręce	Będziemy go mieli, Pencroffie Wczoraj po drodze spostrzegłem na zachodzie górę dominującą nad całą okolicą.	I na cóż potrzebna wam była woda? Ażeby skosztować?	Jak ci na imię, bracie?	Renaud niezawodnie miał rysy twarzy szerokie, cerę rumianą i czerstwą, oczy żywe, ognia pełne i wyłupiaste; temperamentu był strasznie gwałtownego, obraźliwy, zadziorny i zawsze stawał w obronie rabusiów, złodziejów i innych tego kalibru ludzi. Roland, albo Rotolam, albo Orland (bo historia nadaje mu te trzy rozmaite imiona), był niewątpliwie wzrostu średniego, barczysty, krępy i niezgarbiony, na twarzy ogorzały, z brodą rudą, cały porosły, w spojrzeniu groźny, małomówny, ale mimo to grzeczny i uczciwy.	Tak. Choć legło wielu. Żywi zostali załogami w zdobytym kraju na równinach... I ja tam rychło powrócę.	Janie!... tyś się z Babiniczem zmówił na jej cnotę?!	N. Panie mogę mu oszczędzić przykrego i nudnego tłómaczenia, ja z góry wiem, czego będziecie żądać odemnie, Grzybowska mię przygotowała: mam być panią kasztelanową i stanąć na równi z tamtemi.	Zawołam oknem na policję, że mnie pan przemocą...	Tak jest, odezwał się w końcu Dobek, zdobywszy się na męztwo: tak jest, przyszedłem po radę...	Jak wam jest?	Któż to jest, ten twój przyjaciel z białymi bokobrodami?	Ale czy ty jego zniesiesz, o to idzie! Przecie się zastanów! Spotkałem cię teraz w dziwnym otoczeniu, ale przecież ty w innym świecie żyłaś, do innych przywykłaś ludzi! To jest dzieciak, a przy tym człek nieokrzesany, gruboskórny, głupi i nade wszystko	A to było?...	Broń Boże! Ogród naokoluteńko zagrodzony i zamknięty; gdzieby tam jaka bestya dostała się do takiego raju.	Hraju, paneHraju, pane (ukr.) odpowiedział Kozak, podnoszą wynędzniałą twarz.	I cóż, czemu pan się rozstał ze swym przyjacielem paszą?	Jak się państwo mają? dobry wieczór! moje uszanowanie!	Jak wilki się włóczą, że ni pomiarkować, kiedy i którędy.	Jaśnie Pietrze dziedzicu, kiej mi tak kazali.	Każda moja decyzja jest ostateczna.	Kim ksiądz właściwie jest?	Księżniczki i książęta To są najzwyczajniejsze dzieci.	Masz moją wdzięczność i przekonasz się, że jest coś warta.	Powiesz natychmiast, czy przygotowują w Weselu Orgaza dla mnie śmierć podstępną?	Teklo, ozwała się po chwili, czy ta pani młoda jest i ładna?	To i owo, panie oberlejtnant.	A jakże poszedł za kordon?	A! tém lepiéj! tém lepiéj! pani będziesz wolną...	Chwalić Boga!	Chyba ktoś urzeknie.	Czemu?	Czy i ze szczegółami?...	Czy ma pan tę walizkę?	Czy pani mówiła co do mnie?	Dobrze, dobrze!	Dorianie!	Dyć wiem, Pietrze, i uważam.	Dziedzic już przejechał!	Im mniej ludzi będzie wiedziało, co wiozę, tym lepiej. Czeladź moja wierna, a solówki każę im pieńkąpieńka	Ja myślę, że czterdzieści dwie	Jednak, panie dyrektorze, częściej się słyszy o samobójstwach ludzi młodych. Przeważnie z miłości...	Kobieta, Przemoc spytał znów.	Ne apie tai kalbu. Aš sakau, kad jūsų mieriuose, jūsų programoje nėra nieko, kas galėtų pakelti žmogų, kas galėtų įkvėpti jam viltį šviesesnių laikų ateityje... O be tokios vilties, aš nežinau, kaip gali gyventi?	Nic, nic...	Od samego początku.	Pan Korzecki mówił, że ma nadzieję niedługo zobaczyć się z mamusią...	Panie doktorze, Paulina Giry ma teraz czterdzieści dziewięć lat. Debiutowała w 1876 roku w Wodewilu; miała wtedy dwadzieścia dwa lata. Jestem tego pewny.	Pleć już sobie, dziecko moje...	Poboćkałboćkać (daw.)	Powiada, że te wystrzały	Prokuratorem	Proszę pani niech pani sobie wyobrazi, że pan prezes jeszcze się waha!	Proszę.	Przeciwko niej?	Później ciężkość, nudność, wstręt do jadła.	Słowo?	Taak. Zobaczą, dokuczać będą.	We Lwowie mu wzięto?	Wiem. Dobrze. Pochlebcom zawsze dobrze, w gazetach ich będą drukowali! Jedź dalej! Wyraźnie i, mośćbrodzieju, tak żeby sens było widać.	Wybornie się składa! Mój zajazd szczyci się właśnie posiadaniem jednego ze znakomitych pańskich kolegów, autora Agrypiny, wielkiego Cyrana de Bergerac.	Właśnie, że poproszę!	Z kim?	Zali w istocie o tak wdzięcznym obiekcie była narada?...	Zimno będzie	Znam ja się z Tataryz Tatary posiadłości książęce, okolica Łubniów; Łubnie odpowiedział pan Michał.
Im co? Dla nich on zawsze jest na zawołanie. Tylko dla mnie nie.	Jest! Znowu na uniwersytet... Co ci po tym, wal na wieś, zajmij się interesami starego!...	O którym mówią, że jest wariatem, chciałeś powiedzieć, czyż nie?	Choćby to było wszystko, sądzę, że podobna rada zgodniejszą jest z honorem szwedzkich żołnierzy niż jałowe z niej drwiny przy kielichach i niż wysypianie się po pijatyce. Ale to nie wszystko. Należy rozpuścić między naszymi żołnierzami, a zwłaszcza między polskimi wieść, że górnicy, którzy teraz nad założeniem miny pracują, odkryli stary przechód podziemny, ciągnący się pod sam klasztor i kościół...	Dużo masz tych pierścionków, Albertyno. Na jaki palec włożysz ten, który dostaniesz odemnie? W każdym razie, ten jest bardzo ładny; nie mogę dobrze dojrzeć cyzelowań dokoła rubinu; rzekłby ktoś wykrzywiona twarz ludzka. Ale to nie na mój wzrok.	Mam trzy rozmaite: jeden z nazwiskiem i tytułami Waszej Ekscelencji; drugi jedynie z nazwiskiem, a trzeci na fałszywe nazwisko Józefa Bossi; każdy paszport podwójny, wedle tego, czy Wasza Ekscelencja zechce przybyć z Florencji, czy z Modeny. Chodzi jedynie o podjęcie małej przechadzki za miasto. Pan hrabia radziłby jaśnie panu zamieszkać w gospodzie „Del Pelegrino”, której gospodarz jest jego przyjacielem.	Może dlatego to nie jest jeszcze oficjalne; w każdym razie mówią o tem dużo.	Można było wytrzymać, panie feldkurat. Pragnienie jest następstwem wczorajszego pragnienia. Ugasić takie pragnienie nie tak łatwo. Znałem pewnego stolarza, który pierwszy raz upił się na Sylwestra roku tysiąc dziewięćset dziesiątego, a pierwszego stycznia miał takie pragnienie i czuł się tak niedobrze, że musiał kupić sobie śledzia, a potem pił znowu, i tak się to powtarza już codziennie od czterech lat, i nikt nie może mu na to poradzić, ponieważ zawsze w sobotę kupuje śledzie na cały tydzień. Taki ci to kołowrót, jak mawiał pewien starszy sierżant 91 pułku.	Oto jest! Tak! Tak! Mam i ja takiego na myśli, który by samym imieniem sąsiadów przeraził. Wojennego nam pana potrzeba, jako był Stefan Batory. No, bądź zdrów, żołnierzyku!... Wojennego nam pana potrzeba! Wszystkim to powtarzaj!... Bądź zdrów!... Bóg ci zapłać za gotowość!...	Z tych opowiadań. Fila powiedziałaby, że są zabójcze, ale w podwójnym sensie, gdyż wszyscy w nich umierają. Co za olśniewające, cudowne miałyśmy bohaterki! I jak je stroiłyśmy! W jedwabie, atłasy, aksamity, klejnoty, koronki	Za mną?... Mama tak ciągle zajęta, że widywałyśmy się ledwie przez godzinę na dzień, a czasami i tego nie...	Ona tak prędko rośnie i tak dużo się uczy że wkrótce zostanie nauczycielką, a miss Minchin wie dobrze, że ona będzie pracowała choćby za darmo. Bardzo to nieładnie było z twej strony, Lawinio, że opowiedziałaś o jej zabawach na poddaszu. A jak tyś się o tym dowiedziała?	A bo się to co urodzi na takich zdziarach i mokradłach!	A co mnie tam do tego, co ona pisze do ciebie! No, rzecz skończona. Zosia będzie twoją.	A tak, Marta	Co zrobimy? To samo, co miałyśmy zrobić za trzy dni... Wyjedziemy.	Doprawdy? Sądzę, że to nietrwałe polepszenie, bo March nigdy nie miał wiele żywotnych sił	Dzieciaki jesteście Duże, niemądre dzieci. Kto widział tak się kłócić! Jacku ty wiesz, ile mam do ciebie przywiązania...	Dziękuję ci Nie wierzę ci... niezupełnie... ale dziękuję ci, że jesteś taki dobry... zawsze byłeś dla mnie dobry... teraz dopiero rozumiem w całej pełni, jaki byłeś dla mnie dobry...	I mówisz, że wysysają krew?	Ja... ja nie wiem. Och, puście mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.	Jak będziesz mnie pan tak nudził, powtarzając w kółko jedno i to samo, to przestanę przynosić jedzenie.	Jeśli waćpan wolisz, niech i tak będzie!	Kara boska! kara boska! Ludziom języki pokazywała, w święto, zamiast na służbę bożą iść, z kawalerami mile chwile spędzała, i ot ma teraz za to! Pan Bóg długo cierpliwy, ale jak rozgniewa się, to i ukarze!	Krosnowa tak zmienia.	Panie d’Artagnan zeznaj, co zaszło pomiędzy tobą a tym oto panem.	Spokojnie, towarzyszu Garbaty Samiście sobie winni, bo my wiemy, żeście szczery członek partji, ale dlaczegoście tak nagle ogolili brodę?	Tak ci on mówi, ale czy to prawda?	Tak mi serce wali... czegoś się boję...	Tak, ale ty nie czekasz na nędznych dwieście franków, ale na jakieś pięć, sześć, być może dziesięć, a nawet i dwanaście tysięcy; czort cię tam wie, bo ty skryty jesteś. Ty zawsze coś tam miałeś pochowane, jakieś sakiewki, skarbonki, bo próbowałeś okpić swojego biednego przyjaciela Caderousse’a. Na szczęście, wspomniany przyjaciel Caderousse miał nosa.	To wszystko, co mi ostało po Uadze...	Tłum ludu przyszedł ze skargą, że im podjazd krzyżacki zabrał dobytek, a kobiety i dzieci zabiera do niewoli. Tenże sam podjazd gotuje się do oblegania zamku.	W Nîmes dosłownie brodziło się we krwi; co krok widziało się trupy; mordercy, zebrawszy się w bandy, zabijali, łupili i palili. Na widok takiej rzezi przejął mnie dreszcz. Lękałem się nie o siebie	Wymagasz pani przysięgi! na wszystkie bóstwa Olympu przysiądz jestem gotowy... Tak pięknéj kobiéty nie widziałem w życiu i zdumiewam się nielitości losu, który takiego anioła oddał w ręce mojéj akcyzy.	Wyprowadź mu, Witalis! a ty tam daj znać do Ludwikowa też, że ichni panicz tu leży.	A jak się pan z nim rozstał?	A kto mówi o projektach ten ma na myśli ewentualność.	A miałby pan teraz czas, by zobaczyć się ze mną?	A w tej Galicji...	Ach! kapitanie Bluteau, ja się tu z panem jak dziecko rozpaplałem, a pan mi nic nie mówisz o swojém życiu, które przecież ciekawém być musi. Żołnierz w wieku pana niejedno widział i niejedno-by miał do opowiedzenia.	Ale jak! Nieczęsto odbywa się podobną musztrę...	Ale masz mądrość starca!	Ale możem trafić i na regularne wojska. Nie mamy armat, a armaty przeciw nim grunt.	Ale proszęż cię? taka bagatela?	Ale skądże ci to dziś przyszło?...	Ależ dogadzasz i nawet psujesz. Dawniej uciekałem od obiadów w domu, a teraz nawet na proszone występy nierad chodzę. A tej służby, która mi truła życie, teraz jakby nie było; ani ich słychać. W innych familijnych domach panie wiecznie narzekają na kucharki i lokajów, panowie na szalone wydatki, a u nas o tym nigdy mowy nie ma. Ty mi dom rajem zrobiłaś, ty jesteś czarodziejką.	Ba ręczę za przywiązanie Kolba i Maryny; tych dwoje potrafi upilnować wszystkiego. Zresztą wycisnęliśmy cztery tysiące renty z ruchomości, do których musieliśmy dokładać; masz przed sobą rok czasu dla zrealizowania swoich nadziei!	Bardzom ciekaw	Braknie ci to czego?	Będę!	Chebacheba (gw.) tu: cały. świecie!	Cie... Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba!	Coś niby. Ale kto ty jesteś?	Czy też tu kiedy pada?	Deszcz z błota?	Do ciebie? Cóż ci przyszło do głowy?	E!... widzę za wiele żartów w moim domu. Tobie uchodzą umizgi, boś młodszy?... Prawda. Umizgajże się do dziewczyny, ale... zaraz mi się oświadcz o nią...	Gerai, Marcele, labai gerai!	I to już przeszło... wiém! kochaliście się wzajemnie ja sądzę najmniéj pół roku, wśród którego on cię z dziesięć razy zdradził pocichu, a ty jego!!	Indyka! Żywego czy też nieżywego?	Jagustynka to nikomu dobrego słowa nie dadzą	Jestem inspektorem policji, którego obowiązkiem...	Jestem.	Juściż nie zawsze, ale trafić na wyjątek trudno i rachować na takie szczęście, to Pana Boga kusić. przez sieni	Kiedy wraca?	Kiedy zechcesz, moja złota	Masz list od panienki?	Masz zawrót głowy?	Mnie dotąd nie.	Mogą być książęta-Cyganie.	Musieliście być w lepszym stanie, to wam i weselej było.	Nareszcie!	Nie bzdurz Kiedyż przestaniesz rumienić się, słysząc coś podobnego! Wszak jesteś starą mężatką.	Nie jestem ani księciem, ani złodziejem, ani biskupem, ani komediantem Jestem biedakiem opadłym z sił, który przybył tu z Paryża piechotą. Nazywam się Lucjan de Rubempré, a jestem synem pana Chardona, poprzednika pana Postela, aptekarza z Houmeau. Siostra moja wyszła za Dawida Sécharda, drukarza z placu du Mûrier w Angoulême.	Nie pisał sam, lecz ktoś z moich znajomych w Rzymie pisał do mnie na skutek jego prośby.	Nie rozumiem jaką scenę?	Nie słyszał o niczem.	Niech Bóg jedyny i wszechmocny zleje na ciebie mądrość i siłę, a szczęście na lud twój...	Niech mu ojciec da spokój!	No, to i was stąd trzeba czym prędzej	Noctu?	O biedniż wy, słudzy boży! Aż się serce kraje, jak mi Bóg miły! Ci, którzy we dnie i w nocy służą Panu Bogu i bliźnim swoim...	O czym pani myśli czy o czym pani myślała?	O, Anglicy nigdy nie łamią form	O, naturalnie...	On je już posiada, sahibie... Wodę, w której pływa, opanował jak ryba. W każdym razie dobrze będzie wypuścić go ze szkoły.	Owszem, bardzo dostępna ale zanadto dobrze strzeżona, ręczę wam za to, i przybywam po posiłki.	Pamięta wasza królewska miłość, jak się pan krajczy onej śmierci dziwował!	Pewno jesteś głodny? Każę ci przygotować...	Przez most.	Sieci ratownicze i morga są bardzo brudne.	Stryj zawsze był dla mnie dobry	To imię osobistości, którą grał oryginał portretu w idiotycznej operetce.	To niedobrze.	Tymczasem choć moje koszta najmem odbiorę a! gdzieżbym ja ją miał sprzedawać! a tobym sam okradł siebie. Na targu choćby u najpiérwszego kupca, u Charesa, który po całéj Grecyi jeździ za tym towarem, takiego ptaszka nie dostaniecie...	W powietrzu coś niedobrego czuję, Gdybyś mi kazał powiedzieć com widział i słyszał, nie umiałbym się tłumaczyć... a boję się. Plwacz ma tu jakieś związki, spiski... coś knują!	Widzisz tam	Zabobony, Żart tu rozciągnęła wszystkie fałdy naraz	Zaraz będzie, kapitanie.	Znakomicie, Nabie! A może ty byś chciał zostać kominiarzem wulkanów?
Właśnież w tym rzecz. Najmiłościwszy nasz pan artystą jest i w kunsztach się kocha. Giana wypuścił za to, że śpiewa cudnie	Gdyby Europa nie była w koszarach, widziano by, jak niegdyś, wybuchy rewolucji we Francji, w Niemczech lub we Włoszech. Ciemne siły, chwilami burzące się na bruku ulic, dziś znajdują regularne ujście w musztrze, w kulbaczeniu koni i w uczuciach patriotycznych. Ranga kaprala daje należyty upust energii młodych bohaterów, którzy bez przymusu wojskowego stawialiby może barykady, ot, dla rozprostowania ramion. Dowiaduję się właśnie, że pewien sierżant nazwiskiem Lebrec wygłasza wzniosłe przemowy. W biurze bohater ten wzdychałby do wolności. W mundurze pragnie tyranii i przez to zapewnia panowanie porządku. Łatwo jest utrzymać pokój wewnętrzny w narodach uzbrojonych. Proszę zauważyć, że w przeciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat Paryż tylko jeden raz burzył się trochę i właśnie ten jedyny ruch był wywołany przez ministra wojnyten jedyny ruch był wywołany przez ministra wojny	Może i to być ale ja sumieniem zaręczam, żem go ani widział, ani o nim słyszał, a zresztą choćbym i przystał na to, że on się tam znajduje, to jeszcze nie idzie za tym, żebym wierzył historiom tych wszystkich Amadisów i całej chmary rycerzy błędnych. Dziwna to rzecz doprawdy, żeby też człowiek uczciwy, rozumny i dobry, jak wy, mógł tak ślepo uwierzyć w te wszystkie cudackie wymysły głupich owych książek.	Jak? królowaby miała tak jawnie, w obec książąt i panów okazać swą niechęć, nie dając żadnego podarku? To nie może być, nadto jest mądrą.	To jest interes dla całej Fenicji, więc ja na nim zarobku nie potrzebuję	Jeżeli tak, to dobrze przyjdę tu jutro. Powiem ojcu, że pan mnie nazwał złodziejem. To trudno: niech ojciec sam powie. Nawet i mama może przyjść. A tego dolara odeślę dziadkowi: niech sobie trzyma. I bibliotekę niech pani sama prowadzi. A u pana, mister Taft, już nigdy w życiu, ale to nigdy nic kupować nie będę. Ja wiem: panu się zdaje, że jak jestem dziecko, to już wolno wszystko. Dorosłemu by pan tak nie powiedział.	Bajeczna jest doprawdy nasza kochana księżna Z chwilą gdy się znajdzie w salonie sławny człowiek, zawsze musi być przy niej. Oczywiście musi to być jakiś wielki mogoł. Nie można mieć co dzień pana de Borelli, Schlumbergera lub pana d’Avenel; ale wówczas będzie pan Loti albo pan Rostand. Wczoraj wieczór u Doudeauvillów, gdzie, nawiasem mówiąc, wspaniała była nasza księżna w swoim szmaragdowym diademie, w różowej sukni balowej z trenem, miała z jednej strony pana Deschanel, z drugiej niemieckiego ambasadora: wykłócała się z nimi o Chiny; publiczność, w pełnej szacunku odległości, nie słysząc, co mówią, pytała się, czy nie będziemy mieli wojny. Doprawdy, można by rzec, królowa odbywająca cercle.	Bo jest jakaś inna. Est-ce que je sais?Est-ce que je sais? (fr.) mój Boże., zawsze nie tak.	A, więc to była hrabina? o tém nie wiedziałem... Teraz jest-to dla mnie zrozumialszém... Na widok wchodzącego Filipa, porwała się przestraszona, krzyknęła i padła trupem!	Ja też słyszałem, jak żona Dżema Fettleworth powtarzała tysiące razy to samo, nazywając go „obrzydliwym pijaczyną” Zawsze tam ci coś z tego wyniknąć musi. Więc też żonę wytłukł na kwaśne jabłko, a sam poszedł pod Niebieskiego Lwa i spił się jak jaki lord.	Może nie uwierzysz, skrzydlaty doktorze?... Stary Swidwa umarł z tęsknoty do mnie, a przed śmiercią kazał mi powiedzieć, że się zobaczymy kiedyś, może na Księżycu. O, dobrodzieju, musi tu być gdzieś i stary Swidwa w pełni Księżyca. Nie wiem, czy to było we śnie czy na jawie, czy też w stanie snojawy, widywałem nieraz starego Swidwę z Ignasiem i z Edwigerem, tego mi nie wygadasz z myśli.	O, całkiem po prostu. Jest w liście pana Harlingtona do pana Stefana Vaudreix, a raczej do Lupina...	Pan przecie jest już u nas zarejestrowany!	I pan w to wierzy? Otóż papa powiedział mi dzisiaj: „Nierychło doczekacie się dziś pana Lebas, pan de Clagny prosił, aby go zastąpił w trybunale”.	I więcej kieszeni. Mój ojciec ma trzynaście kieszeni, a ja tylko dwie. Mnie się nic nie mieści, a jak zgubię chustkę do nosa, to krzyczą.	Że to jednak przez tyle lat do domu nie zajrzał?...	Więc widzi pan, panie kapral że wożenie aresztantów to nie żaden szpas. Nas trzeba otaczać troskliwą opieką. My nie jesteśmy takimi zwyczajnymi żołnierzami, którzy o wszystko muszą kłopotać się sami. Nam trzeba przynosić wszystko, wszystko pod sam nos, ponieważ są na to takie rozporządzenia i paragrafy, których każdy musi się trzymać, bo inaczej nie byłoby porządku. „Człowiek aresztowany to taka bezradna istota jak dzieciątko w poduszce, mawiał jeden mój znajomy włóczykij, o niego trzeba się kłopotać, żeby się nie zaziębił, żeby się nie irytował, żeby był zadowolony ze swego losu, żeby nieboraczkowi nikt krzywdy nie czynił”.	Chodzi o to, ażeby pani napisała zupełnie tak samo, jak dawniej, tak jakby się nic nie miało zmienić, jakby pani miała na ulicę Warecką powrócić... rozumie pani?	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że Baloun wydawał mi się z całej naszej kompanii marszowej najporządniejszym człowiekiem. Taki z niego niezguła, że nie może zapamiętać ani jednego chwytu, a jakby mu dać w rękę karabin, to jeszcze by się stało jakie nieszczęście. Podczas ostatniego ćwiczenia ślepymi nabojami o mały figiel byłby wystrzelił w oko sąsiadowi. Myślałem więc, że przyda się przynajmniej w takiej służbie.	A ma, najmiłościwszy panie, właśnie że ma! Poszedłem o zakład z Ostrorogiem, który buciłbucić się	Ale co prawda, to prawda że krowa tego warta. Wydoiłam ją przed wieczorem i mówię ci, choć przyszła z drogi, dała więcej mleka niż Łysa...	Bo odbija się od talerza i razi mnie... I jak dadzą lody, to mi roztopi.	Choć raz muszę sese (gw.) ulga.! Tylam się przez nią natruła, tylam przecierpiała, że swojej krzywdy nie daruję, pókim żywa!	Mądryś, nie ma co mówić nie tego żałujesz, że cię ze służby wypędzą i sromotnie rodzicom odeślą, ino ci markotno, co dworska służba nie będzie kwikać na twój widok.	Takie przysługi mogą go przecież poróżnić z władzami kraju, w którym uprawia podobną filantropię.	A ba! Czy przychodzą? Dobra ta noc, jeśli ich nie ma. A nie ma wojska, to są nasi. Wyjdą nasi, to wojsko.	Je ne peux pas boireje ne peux pas boire (fr.) powiedział ale ja nie., jedno cassis, to moja norma, i to nie co dzień.	A ja, Antonycz, byłem pewny, żeś ty już umarł; doprawdy.	A to czemu?	Ale tymczasem twój skarbnik ogranicza nasze wydatki. Owszem, chciałby nawet pozbawić nas dziewcząt służebnych, bez których przecie nie możemy umyć się ani uczesać.	Ależ, drogie dziecko! Trzeba przecież panować nad sobą.	Bardzo dobrze! Tak być powinno! Wyborni są ci chłopi... Gdybyś ty mnie słuchał, dawno już sprzedalibyśmy tę nudną wieś i uciekli do Warszawy!	Będzie mi miło, proszę pana Do widzenia, sir Charlesie. Do widzenia, profesorze.	Chciałeś to wszystko zatuszować za pomocą różnych podstępnych machinacji, co?	Chociażby po to, by móc z kolei zapytać, dlaczego to robiła.	Co waćpani na to?	Dajże już tam pokój tej głupiej gadaninie, a lepiej zbierzmy jako siły, żeby się dźwignąć z tej niemocy. Koń, Rycerz, HonorObaczmy, jak się miewa Rosynant. Biedaczysko, i jemu się porządnie dostało.	Dobrze, dobrze; nie zapraszałbyś tak skwapliwie, gdyby co szwankowało.	Dwa miliony?	Hajda zatem, dzieci komu w drogę, temu czas.	Hrabio nie zapominajcie o mnie u królewicza. Lękam się czym mu dosyć okazał moją cześć i przywiązanie do niego, moje uwielbienie dla naszéj świętéj i czystéj królewiczowéj: powiedzcie mu...	I jaka, aż się lśkni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz wzejdzie...	Jak ja cię kocham! Każde twoje dotknięcie w szał mnie wprowadza. Spojrzeć na ciebie nie mogę, bo, bo... Boże, jak ja tęskniłam za tobą!	Jak to? Wszystkie pieniądze, które były w banku, czy co?	Jesteśmy, zapewne, obaj ciekawi treści rozmyślań naszych i zaspokoję pańską ciekawość. Spróbowałem ująć rzecz czysto z pańskiego stanowiska, by odgadnąć, jakie wnioski wyciągnąłeś pan z mego zachowania się przy zwłokach.	Krewny jestem pana Seweryna bliski. Mojego ojca przecież brat.	Miłościwy pan nasz, gdyby mu nawet Bóg życia przedłużyć raczył zawszeby sam nawet, bezdzietnym będąc, powinien myśleć o wyborze następcy, przyczem i waszej miłości los przyszły mógł i powinien był zabezpieczyć.	Niechże cię pierwej wspomoże, a teraz szkła nie rozbijaj, bo pierwszy bym ci za to głowę rozbił. O czymżeśmy to mówili, mościwi moi?... Aha! o Częstochowie... Luctusluctus (łac.) powiedzenie popularne w XIX w., oznaczające potwierdzenie czyjejś słuszności, często używane ironicznie. sapieżyńską.	No, nie zapominaj, że już kawał czasu upłynął, odkąd pochowaliśmy młynarkę.	O! mój panie pozwól sobie powiedzieć, iż w tym razie, nie postąpiłeś tak, jak na człowieka przyzwoitego przystało.	Osobliwa rzecz iż, będąc biedakiem i po roku seminarium, znajdujesz jeszcze w sobie tak cnotliwe oburzenie. Musiałeś być tedy bardzo ślepy.	Ot, tak sobie	Przepraszam N. Panie żyję z wielą w najlepszéj, ale z temi co się za boginie i królowe mają, nie umiem w istocie. Ta kobiéta rujnuje kraj! ma fantazye dziwaczne... i żadnéj zasługi uszanować nie umié.	Przyzna pan, że trójka w zaprzęgu ciężka do prowadzenia.	Tak może mówić tylko bardzo młoda i bardzo naiwna!	Tak, Wasza Królewska Mość.	To za szpiegostwo!	Wiadomo mi raczej, że nie lubisz pan mówić naszym językiem	Wynoś się do diaska z wzdychaniem!	A dlaczego nie ma pan przy sobie aparatu?	Akt ślubu z Olivią Corsinari i metrykę urodzenia dziecka.	Ale dałem ci zegarek w zastaw!	Ależ tutaj, przy drugim stoliku.	Bierzżebierzże rzekł Panurg.	Bo dobrze patrzę.	Brawo, kapitanie! Ale jakimże sposobem sternik może wyśledzić drogę, którą mu wśród wód zakreślasz?	Chce mnie pani struć do reszty?... Niech zdechnę, ale chyba nie wytrzymam do wieczora!...	Chory, mówią: dech mu zatyka.	Co ci mam dać?	Co tam?	Co wy robicie, Szwejku?	Czekajcie, zaraz wyrachujemy. Miłościwy król WładysławWładysław III Warneńczyk (1424–1444) dziś popr. forma Ms. lm: latach; w jednych leciech: w tym samym wieku. byli: dlatego też łacniejłacnie (daw.)	Czy pszczoły z każdego gatunku kwiatów osobno słodycz zbierają?	Cóż, jak tam?	Dobrze, ale jeszcze za mało patosu, za mało!...	Dziękuję	I nic więcéj?	I zarazem wielkie nic dobrego!	Jak chcesz.	Jeśli stary Pławicki jej nie przeje, nie przegra, nie zmarnotrawi.	Kapłani będą moimi sługami, nie ministrami...	Mają dosyć, psiawiary! Pewnie we dnie dadzą sobie i nam odpocznienie. Już im teraz i armacięta musiały od ciągłego kichania pochrypnąć.	Mam szczerą ochotę.	My, pani my męczennicy najświętszych uczuć, my wiecznie zapoznani przez pełzającą po nizinach prozy i materyi ludzkość, żyjemy dla tego tylko, aby cierpiéć.	Nie obudziłam cię?	Nie, nie...	Nie... dawnymi drogami już nie chadzam.	Niech żyje!	Nieprawda. Tatuś śpi!	O, la Boga! Strzeliliście do mnie z jednej lufy, a już chcecie tyle pieniędzy, jak za armatę.	Pana Palandra.	Psiakrr...	Siostro! Klaryso! Zapomnijmy o tym	Szkoda. W każdym razie obiad zjemy chyba razem? O której mam wrócić?	W czem?	Wiesz pan co? Bardzo łatwo mógłbym pana zgubić po drodze.	Włąąąącz	Z największą chęcią.	Świetnie. Ale z łaski swojej nie udzielaj mi znów fałszywych informacji, jak wtedy.
O, to byś mnie uczęstowała! Przez Bóg żywy, daj sobie pokój z klasztorem, bo mnie mrowie na samą myśl przechodzi. Dajże pokój, Oleńka, a nie, to ci tu przy wszystkich do nóg padnę i będę błagał, abyś tego nie czyniła. Pana Wołodyjowskiego odmówiłaś, wiem, bo sam mi o tym powiadał. On to mnie zachęcał, abym cię dobrymi uczynkami zdobył... Ale na co by się to zdało, gdybyś miała do zakonu wstępować? Powiesz mi, że cnotę dla cnoty trzeba praktykować... a ja ci odpowiem, że miłuję cię jak desperat i nie chcę o niczym więcej wiedzieć. Kiedyś wyjechała z Wodoktów, ledwiem z łoża powstał, jużem cię szukać zaczął. Stawiałem chorągiew na nogi, każdą chwilę miałem zajętą, nie miałem czasu strawy zjeść, nocy przespać, a przeciem szukania nie zaniechał. Tak już przyszło na mnie, że mi bez ciebie ani życia, ani spokoju! Tak się już uczepiło! Nic, tylko wzdychaniami żyłem. Dowiedziałem się wreszcie, żeś u pana miecznika w Billewiczach. To, powiadam ci, pasowałem się z myślami jakoby z niedźwiedziem: jechać, nie jechać?... Alem nie śmiał jechać, żeby mnie żółcią nie napojono. Powiedziałem sobie wreszcie: nie uczyniłem jeszcze nic dobrego... nie pojadę... Aż książę, ojciec mój kochany, ulitował się nade mną i posłał prosić was do Kiejdan, abym choć oczy swoim kochaniem mógł napełnić... ile że na wojnę ruszamy. Nie żądam, abyś jutro zaraz za mnie szła... Ale bogdaj słowo dobre od ciebie usłyszę, bogdaj się zapewnię, będzie mi lżej... Mojaż ty duszo jedyna... PrzebaczenieNie chcę zginąć, ale w bitwie każdemu się to może przytrafić, bo przecie nie będę się za innych chował... więc mi powinnaś odpuścić, jako się umierającemu odpuszcza.	Muszę już iść. To wam jeszcze powiem, że nie powinniście zbytnią surowością zrażać do siebie kobiety, młoda jest, pstro ma w głowie jak każda kobieta, to trzeba z nią mądrze i sprawiedliwie postępować; trzeba jedno nie widzieć, drugiego nie dosłyszeć, a na trzecie nie zważać, by tym sposobem uchronić się przed niesnaskami, z tego wychodzą najgorsze rzeczy. Pan Bóg zawsze błogosławi zgodliwym, mówię wam, błogosławi! Ptak, KrzywdaKiż to diabeł!	Wszak go się nie boją ani ptaki, ani inne zwierzęta może i ja dla tego samego nie będę się bał jego wzroku. On jest jakby czarodziejem zwierząt, a ja jestem chłopiec-zwierzę.	Tak jest, szlachetny Petroniuszu. Prefekt obawiał się, by nie próbowano odbić podpalaczy.	A to pani dopiero teatr zajechał w głowę!... no, nie uwierzyłabym, gdybym nie widziała...	Kiedy to nie wachmistrz. Otwórzcie, wasza miłość. Pożądaną wieść niesiemy. Czarny Rafał w naszym ręku!	Nie Gdy geniusz stworzy arcydzieło istotne, zakocha się w niém, jak Pygmalion.	Nie był to ci żaden synod, jeno congressuscongressus (łac.) odparł ksiądz Kaleb	Nie zdołasz zrozumieć: gdzie kończy się wszystko, co twoje, cała twoja natura, której nie znasz, ta, która przed myślą twoją była tam zaczyna się On.	A do mnie żalu mieć nie będziesz potem?	Nie odpuściłbym ani o krok	Nie przyjechał!	Nie róbcie tu żadnych głupstw	Nie.	O, to fraszki! Ludzie są jak konie. Co pewien czas potrzeba im soli, a jeżeli tej soli nie ma w żłobie, to będą zlizywały ją z ziemi. On poszedł na pewien czas w szeroki świat. Znudziła go madrissah. Wiedziałem, że tak będzie. Kiedy indziej sam zabiorę go z sobą w podróż. Nie martw się, sahibie Creightonie. To zupełnie, jak gdyby kucyk, używany do gry w polo, urwał się i pobiegł uczyć się sam tej gry.	A co do raptu waćpanu o tym nikt nie mógł powiedzieć, że ona ocaliła mi wprawdzie życie, gdy mnie szlachta ścigała, ale potem kazała iść precz i nie pokazywać się na oczy. Co mi wówczas pozostało?	Trubadurów nie mamy ale grajkowie nasi nie najgorzej śpiewać umieją. Czy gospodarz pozwoli, by który z lutnistów przyszedł do stołu z piosenką.	Naturalnie. Żeśmy z sobą zerwali, nie idzie za tym, ażebyśmy się mieli nienawidzić. U nas w teatrze inaczej niż na świecie. Kochamy się, rozchodzimy, ale pozostajemy przyjaciółmi. Czy nie lepiej?	O, nie. Właściwie mówiąc nigdzie stale nie mieszkam. Najczęściej jeszcze w Paryżu. Spędzam tam co roku dwa lub trzy miesiące.	Czy nie wiesz waćpan, bo tego w liście nie znajduję, jaki może być relief przedpiersia tego szańca?	Tyle ty tylko wiesz Nie pragnę, aby ta dziewczyna rozkochała się w tobie, ale pragnę, by użaliła się nad tobą, Dawidzie, do tego zaś bynajmniej nie potrzeba, by miała cię uważać za piękność. Niech no ci się przypatrzę Wolałbym, żebyś był trochę bledszy, poza tym jednak nadajesz się doskonale do mych celów... masz wygląd pyszny, wisielczy, obszarpańczy, obdrapany, a kubrak twój posądzić można, żeś go ukradł strachowi na wróble. No dalej... w tył zwrot i marsz z powrotem do traktierni po łódkę dla nas.	Robercie von Wartburg, mówisz tak, jakobyś we własną sprawę wiary nie miał, ozwał się milczący dotąd Hochswald. Jesteśmy na to wysłani, przez Wielkiego mistrza, żeby zgody z Ladislausem niedopuścić, a ku nam ją obrócić.	Przepraszam sędzio, panu wolno twierdzić, że coś rozumie, czego na przykład ja pojąć nie mogę. Lecz jak się przedstawia ten łotr i zbawca w tej samej osobie?	Eryk z Falli podarował nam ten kawałek gruntu, na którym stoi dom i nikt nam go odebrać nie może!	Owszem, ale wolałbym. Przy sposobności zaproponuj to mu, bo mnie nie wypada. Gotów pomyśleć, że imponuje mi jego książęca mitra.	Wasza Wysokość ma niewątpliwie słuszność i wydaje zawsze mądre rozkazy, ale spełnić je w tym wypadku było trudno, zwłaszcza że Wasza Wysokość nie dozwoliła Chomy aresztować...	Dobrze... Nie kop dalej powiedz mi tylko, na jakiej wysokości znajduje się tunel, któryś zrobił?	Z serca służę waszmościom, bom i sam też miał do stołu siadać. Zresztą pan Wołodyjowski, jako starszy oficer, bierze komendę, więc ja to jestem u niego, nie on u mnie.	Rób, co chcesz, ale ja nie myślę jechać w taką podróż bez ciepłych kalesonów!	Nie, młodszy. Dalej: nowomieszczan pięciu, Gajda ze starostwa, kalikatorkalikator (z łac.)	Słyszałem iż jacyś ludzie tłumaczą chłopom, że za panowania waszej świątobliwości mogą nie płacić podatków...	O, nie mów tego o nim, zwłaszcza teraz gdy zginął	To już pewno, że on tu jest?	Moja praca dwa razy uciążliwsza od twojej; jakby ci było, gdybyś siedziała godzinami zamknięta z nerwową, kapryśną, starą jejmością, która się tobą posługuje, ze wszystkiego jest niezadowolona i tak cię męczy, że wyskoczyłabyś chętnie oknem albo dałabyś jej policzek.	Równie ważnem, jak dla was wiadomość o Sabinie, dla mnie to, czemu tu jej szukaliście? Odpowiedzcie mi, wówczas i ja wam odpowiedzieć się postaram.	Więc pan odchodzisz od nas? tyle zrozumiałem, ale nie wiem dlaczego?	I trucizny bym się teraz napił, nie tylko wina! I snadź ona tylko jedna mogłaby być dobrym teraz lekarstwem dla mnie	Najłatwiej człowiek uczy się w Paryżu. Tam też siedzę. W Genewie również, w Belgii...	Za to co powiem może zbyt śmiało.	Zapewne. Ale przecie możecie obwarować się zastrzeżeniami. Na przykład, jeżeli zostanie stwierdzone, że spełniam źle swoje obowiązki, że produkcja jakościowo lub ilościowo spada, że organizacja psuje się, że z mojej winy powstają straty, macie prawo mnie usunąć.	A pan zrozumiałeś to, co mówiłem?	Ale co byście ta o śmierci gadali. Zeprzyjcie się na mnie, stańcie ino, zaraz będzie lepiej. No, spróbujcie, mój sąsiedzie kochany!	O, spiesz się waść, spiesz się, a weź z powrotem wóz, abyś miał na czym owe pieniądze odwozić.	Dzielny chłopak! Napijże się, rodaku!	Dziś rano wyprowadziła się.	Prawda to, syneczku, prawda To rzeczywiście wspaniała odmiana.	Sama miałaby się otruć?	To dobrze. Jakżeś tego dokazała, Miss?	To znajoma moja, pani Warska z Jodłowéj	Teraz się przynajmniej z tobą pogodziły?	Więc to musi być jakiś przebrany książę	Bo ja sam się zwykle bawię.	Bój się Boga! Więc po cóż do mnie przychodzisz?	Eks-obywatel ziemski, ale człowiek uczciwości nieposzlakowanej.	O tak, tak, babciu, uspokój się	Co ją może obchodzić nieznajoma? ot, dla próżnej gawędy chyba.	Oczyść się, obmyj, bo cię wezmą na języki i wyśmieją. My wracamy do Grudna. Powiem wszystkim, żem cię posłał na Wygnankę w swoim interesie.	Mój syn? Co znaczy „gdzie”? W sądzie okręgowym. Tam go pan znajdzie.	Akurat tyle, co pisałem ci w raportach. Interesa dobrze idą, towarów przybyło, a jeszcze więcej zamówień. Trzeba jednego subiekta.	Nieważne i tak po niego pójdę.	Powiem mu wszystko.	I tak do piachu, i tak do piachu.	O wilku mowa, a wilk tuż! zawołała amarantowa dama wychylając głowę przez otwarte okno; mówimy o Wandzi Rodowskiej, a ona właśnie przechodzi ulicą!	Przekleństwo im, przekleństwo tobie! jeżeli lud swój do złego prowadzisz!	Wyjeżdżasz więc pani bez żalu? spytał.	Zwyczajnie kukietka! Zaprowadzi z nim zaraz romans, sąsiadka zobaczysz.	Hej, wy! coście ta za jedni?...	Za pracą. W Czumce robiłem w tartaku. Tartak zamknęli. Ludzie mówili, że tu, w Chotymowie, dostanę zajęcie i zarobek.	...dlatego, że on przyjechał	A czemu nas najeżdżacie?	A jakże on traktuje swoich przeciwników?	A młody on czy stary?	Ależ... ależ... kierownik pociągu chce mnie rewidować.	Jestli on przy księciu?	Sławny bęben za górami	Wszyscy oni jednej miary i warci u mnie gnić w lochu, pod nogami! Mnie należało panować na Wrocławiu i na Krakowie i	A jak zginiesz?	Bohun zabit!	Czary	Cóż ten człek? spytała Agnieszka.	Dobrze, nawet deszcz już przestał padać...	Ja lubię muzykę i gram trochę, a nawet często i z zamiłowaniem. Niechże pan siada.	Jakim Psem znowu?	Kapitanie Smollet czy słyszał pan kiedy bajkę o górze i myszybajka o górze i myszy	Kobieta demoniczna	Loboga, aże mnie zatknęło, myślałam, że mojej...	Lubię z dobrymi końmi.	Mam dosyć.	Minęła ósma.	Możliwe.	Niby jaki?	O! i bardzo; straciliśmy pięciu ludzi, roszelczycy ośmiu czy dziesięciu.	Powrócisz więc pani sama?	Przecieżem go widział!	Pyszny lokal i całkowite utrzymanie.	Ruszajmy!	Spróbuję je zawiązać nanowo. Jutro będę u nich.	Widziałeś go pan?	Więc cóż?	Żegnam pana
Nie, czy wierzysz, że Bóg nie będzie Bogiem bez Polaków, oni są jak konieczny ton w jego piersi.	On powiedzal, że bezbożnemu i zuchwałemu wnukowi memu za długo pobłażał... Reb Mosze i Kamionker, i cały lud proszą jego, żeby on nad Meirem sąd uczynił... Na prośby moje on sąd ten do jutrzejszego wieczora odłożył i powiedział, że jeżeli Meir upokorzy się przed nim, a cały lud o przebaczenie grzechów swoich prosić będzie... na głowę jego lżejszy wyrok spadnie...	A był... ale temu lat piętnaście jak jejmość umarła...	A jednak myślę że należałoby jednak upewnić się, czy więzień rzeczywiście umarł; nie wątpię o pańskiej wiedzy, doktorze, ale jestem tu za wszystko odpowiedzialny.	A nie, kumie to ja ryczałem.	A widzicie, gospodarzu, jak to źle Żydkom chleb odbierać? Ja straciłem przez was z pięćdziesiąt rubli, wy zarobiliście dwadzieścia pięć, ale za to kupiliście sobie gniewu we wsi za jakie sto rubli...	A wiem, wiem temu by tylko trzeba dać porządną dozę rumbarbarum, żeby mu żółć ściągnąć, co we wszystkich tomach tak dogryza, trzeba by także odciąć Zamek Sławy z niego i wiele jeszcze innych plugastw, a wtedy można go będzie do czasu uwzględnić, i jeżeli się poprawi, to obaczymy, może zasłuży sobie na ułaskawienie. A tymczasem, możesz go, braciszku, zachować u siebie, tylko strzeż, żeby go nikt nie czytał.	Ach tak... A z czegóż to pan wnioskuje, że ma na mnie aż tak wielki wpływ?	Alboż pan twój taki  wariat żeby się miał bić ze lwami?	Alboż tak nie uczyniłem? bo... bo...	Ale bardzo wielu reflektuje na cudzy.	Ale co będzie z tym znajomym u Orleanów?	Ale dlaczego?	Ale my mamy przecie uciekać do Abisynii.	Ależ nie, proszę pani, one to lubią. Wrócą z kościoła z apetytem i zobaczy pani, że tylko im będą śmigać w rękach.	Bo samolub to jest w ogóle taki zarozumiały człowiek, że jest zupełnie pod każdym względem niemożliwy.	Bronię to Kozłowej?... powiadam ino, jak się mi widzi. Musi kobieta szukać jakiego zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić.	Byle nie coś takiego, czego nierada słucham.	Był tu już przedtem chory był od dawna, złamany, strawiony chorobą. Gdy spostrzegł, że źle z nim, prosił, aby posłano po mnie. Żałował przeszłości, żałował.	Chociażby... aby się później godzić!... Pani nie lubi się godzić? To takie miłe...	Co to znaczy?	Czy ja wiem?... Kiedy Stefek umizga się do innych kobiet, Helena nie ukrywa zazdrości; ale kiedy wróci do niej, traktuje go chłodno. Może go i kocha... Stefka można kochać, o można!...	Czy widzieliście i zauważyliście przemyślność tych braci buczących? Odbywając swą procesję, wyszli jednymi drzwiami kościoła, a wrócili drugimi. Pilnie się strzegli wrócić tamtędy, którędy wyszli. Na mą cześć, to jakieś kute pachołki: powiadam, kute jak stal damasceńska, kute na cztery nogi, kute, podkute i zakute.	Czy świadek przypomina sobie dobrze, że miało to miejsce na parę dni przed zbrodnią? Czy on nazajutrz po posądzeniu go o kradzież był jeszcze w zakładzie?	Cóż to? Czy masz zamiar stać się sufrażystką?	Cóż to?...	Dawno tu mieszkasz?	Do licha! wiadomości, jakie ksiądz ma o Włoszech nie są zbyt świeże.	Drugi interes jest nie mój i dlatego poważniejszy Chodzi o kogoś, kto panią interesuje...	Dziwne z ciebie stworzenie! Ilu się pozbyłaś?	Finot zawsze pozostanie klasykiem, konstytucjonalistą i piernikiem	Gerai ir tai, motin, jeigu tai  nors jos parėdkas.	I ja?	I panna Stefcia nie chce już ze mną rozmawiać?	Ja wiem, co mi wolno.	Jakby to Krzyżacy się ich wyrzekali! swoich nie mają, prawda	Jaki mi do komendy!	Jedź, dziecko, nie wstrzymuję cię, bo wiem, że to dla ciebie szczęście. My starzy, my ojcowie, czy matki, jesteśmy egoiści, chcielibyśmy dzieci zawsze mieć przy sobie. Jedź, proszę cię o to. Ja tutaj sobie radę dam i, chociaż zostanę sam... chociaż ciebie... nie będzie... chociaż... Przysięgam Bogu, że chcę tego!	Jej ojciec, kapitan Crewe, bardzo pragnie, by rozpoczęła naukę języka francuskiego. Boję się jednak, że ona ma do francuzczyzny jakieś dziecinne uprzedzenia... bo nie bardzo się garnie do nauki	Jest herb jego ekscelencji	Jeśli ci pilno iść spać, to nie zatrzymuję!	Jutro kończę nauki? Chybaście oszaleli! Ja dopiero je zacząłem.	Już to mój grzech że ja do Kiejdan kazał nawracać, bo mnie kazali do Birż jechać... Jeno żem zgłupiał przez tego szlachcica, który choć krewny, a taką rzecz mi uczynił, której by i obcy nie uczynił... Żeby to nie krewny!	Kto nie ma chęci, ten wie, jak wykręci!	Mnie się przysięgali, jako już po wszystkim.	Mogę śmiało powiedziéć że się tu nie obawiam nikogo, ale téż nikomu wierzyć nie mogę.	Muszę dodać że byłem pijany. Gdy się napiję, wpadam w szał i zabić bym gotów siebie i wszystkich. Tak, wystarczy mi wypić tylko dwa kieliszki, a czuję już ochotę do awantur. Potem choruję dwa dni.	Muszę stąd wyjechać jak najprędzej. Mam dwie bardzo pilne sprawy. Jedną w Gdańsku, a drugą w Kopenhadze. Warszawę widzę po raz pierwszy. Z przyjemnością zostałbym tu dłużej. Zarówno miasto, jak i jego mieszkańcy bardzo mi się podobają.	My będziemy śpiewali po polsku	Mylisz się, mój mężu gdyż odjeżdżasz na dalekie, obce brzegi, w celu wzmocnienia, nie zaś rozluźnienia istniejących pomiędzy sobą a AlbionemAlbion (z łac. albus: biały)	Mówią, że między bazarnikami są przebrane Lachy. Bodaj tej wojny nie bywało!	Mówiłem wam, caballeros, że pod tą czapką kryje się trup	Na piwo?	Najbardziej mam mu za złe, że to jest człowiek, który kłamie. Zapewnił Celinę i Anielkę, że za rok lub najdalej dwa będzie mógł odkupić te majątki. Powiedz, czy to jest możliwe? Mów! Ale te kobiety wmawiają same w siebie, że tak będzie.	Nic nie mogłem zrobić Nie pozwolili nawet zrzucić korony i jechać na bezludną wyspę.	Niczego ci nie udowodnią. Trudno im zresztą przyjdzie poznać cię bez zarostu.	Nie było to zapewne rzeczą łatwą?	Nie ma już na podorędziu Jagusi, to może mu się odechce.	Nie on tylko doi ich jak krowy i ma dla nich wzgardę za to, że oni interesów swoich nie pilnują i pozwalają, żeby on ich oszukiwał.	Nie traktowaliście wy mnie przy waszych interesach, to i ja was nie potraktuję przy moim	Nie wziąłeś palta?	Nie, może to ty, Porthosie?	Nie, paniczu, pani, ciocia panicza.	Niech więc będzie pół miliona Jednak, słowo honoru, nie myślałem, że mam aż tyle.	Niechże odejdzie z zapasem sił i pociechy...	No? a wy?	O tak, tak! Tego właśnie pragnęłam!	O, nie, panie hrabio! Przysięgam na zbawienie duszy mojej, powiem wszystko! Nawet sam ksiądz Busoni poznał tylko część mojej tajemnicy. Ale błagam pana, niech pan najpierw odejdzie od tego platana; o, księżyc zaraz rozświetli tę chmurę i jak pan tak stoi w tym miejscu, owinięty w pelerynę, który kryje sylwetkę, wydaje się pan podobny do pana de Villefort...	Och, czekałem, byś nazwał mnie Dorianem.	Odprawiona? Z jakiego powodu?	Ona jest córką fabrykanta makaronu Może pamiętasz, Klaro? wszak osóbka ta prezentowała się u dworu jednego dnia z jakąś córką pasztetnika. Król zaczął się śmiać i powiedział po łacinie jakiś dowcip o mące. Powiedział, że to są ludzie, ach, jakże on ich nazwał? ludzie...	Perspektywy?	Pisałam listy do rodziców od pani Latter. Ale skąd ty wiesz?	Poczekam, ażeby zobaczyć, jak pani będzie wychodziła.	Precz z burżujskiemi pachołkami!	Przede wszystkim nie jestem Siuzę...	Przenigdy.	Puść go.	Pytam się: czy nie masz w tych czasach... jakiego kłopotu, który należałoby powierzyć matce, w braku ojca?...	Pójdę, pójdę.	Syn, powiadacie? Więc to złotowłose dzieciątko nie zginęło u pogan? Żyje jeszcze?	Szwedów jeszcze w ziemi widzkiej nie masz, chyba podjazdki małe zachodzą, i to ostrożnie, bo chłopstwo na nich okrutnie zawzięte.	Słowacki	To dopiero zuchwałość! Zakraść się do miasta pełnego uzbrojonych po zęby żołnierzy!	To idźmy na Bar albo koło Baru; niech tam tych kamienieckich Lipków i Czeremisów dżuma w karwaserach wydusi! Waćpan o tym nie wiesz, że Rzędzian wziął i od Burłaja piernacz. Możemy wszędy między kozactwem śpiewajęcy chodzić. Co najgorsze pustynie jużeśmy przejechali, wejdziemy teraz w ludzki kraj. Trzeba też i o tym pomyśleć, żeby się o wieczornym udoju w chutorachchutor a. futor u diabła.! Żeby zaś trzech chłopów nie dało sobie rady w stepie! Połączmy nasze fortele z twoją szablą i hajda! Nic lepszego nie mamy do roboty. Rzędzian ma i Burłajowy piernacz, a to grunt, bo Burłaj teraz całym Podolem rządzi, a byle się za Bar przedostać, to tam już Lanckoroński z kwarcianymi chorągwiami. Hajda! Panie Michale, czasu nie traćmy!	To ja wysiądę i pójdę odszukać ciotkę pani podchwycił żywo Wysocki i rad z tej okazji pozostania, wyskoczył natychmiast z powozu.	U nas na pensji nawet salon daleko jest piękniejszy, a ja bym tak chciała, aby nasz był choć taki, jak tamten...	Uchowaj, Allachu! Niektórzy ludzie mocni są rozumem, Czerwony Kapcylindrze, ale twoja moc jeszcze więcej znaczy. Zachowaj ją... sądzę, że to uczynisz. Jeżeliby chłopak niedobrze ci służył, natrzyj mu porządnie uszu.	Udałeś mi się i żeby nie twoja chciwość, to bym cię do służby wziął; ale skoroś Burłaja tak w pole wywiódł, już ci to, żeś mnie nazwał opojem, przebaczam.	W uszach ci szumi?	Widzisz tę wykałaczkę?	Witajże, witaj!	Więc jakże będzie?	Więc przypuśćmy, że dałbym im tysiąc rubli, więcej nie mógłbym, rok zamkniemy z grubą stratą, ja to czuję.	Wstawać, ubierać się.	Wyjrzyjcie, panie.	Za drzwi, wynosić się, tutaj takich spraw nie załatwia się!	Zwierciadło, jakie nieraz brudzi wicher nawałnicy	Ładna historia	Śliczna kobieta! podobno gust pana Marka?
Przykład nader trafny, mój Jerzy. Chrystus, wyzwalający nieszczęśliwego opętańca w ten dziwny sposób, dokonał dzieła świadczącego o Jego wysokiej sile magicznej; było to potężne przerwanie prądu magnetycznego, zakażonego przez złą wolę. Znamienną przy tym jest rzeczą, że czarne siły, które opanowały ciało nieszczęśliwego, musiały przejść w inny, lubo niższy organizm. Wyparty z człowieka wir astralny wszedł w zwierzęta, które z kolei opętane przez demony, rzuciły się w morze i potonęły.	Dla przyczyn, które nie leżą w samym Ignasiu, ale które mogą mieć z nim związek. Nie wiem, czy doszła panią wiadomość, że małżeństwo panny Castelli z Kopowskim jest zerwane i że położenie tych pań jest wskutek tego ogromnie przykre. Przez zerwanie z Ignasiem oburzyły na siebie opinię, a teraz znów nazwiska ich są na językach ludzkich. Byłoby dla nich doskonałem wyjściem wrócić do Ignasia niewiadomo, czy nie da się pociągnąć...	Z przejściem lata, powiadam ci, nastały tam pieskie mrozy Bałem się, że te draby bunarskie za pieniądze gotowi mi są kiedy w nocy poderżnąć gardło. Moja drużyna przyboczna, złożona z tubylczych sipajów, śmiała mi się w oczy! Na Jowisza! Jestem człek bojaźliwy! Ale mniejsza o to. Wracam do toku opowiadania... Wielokrotnie posyłałem meldunki, że ci dwaj królowie są przekupieni przez państwo północne; potwierdzał to w zupełności Mahbub Ali, który był jeszcze dalej na północy. Na nic się to nie zdało. Odmroziłem sobie tylko stopy i straciłem jeden palec u nogi. Posłałem meldunek, że drogi, za które płaciłem tyle pieniędzy robotnikom, buduje się dla wygody cudzoziemców i wrogów...	Jeszcze? Słuchaj. W piękny ranek, wyjeżdżając z Tours, młody człowiek mający wsiąść na la Ville d’Angers trzymał w dłoni rękę ładnej kobiety. Zespoleni w ten sposób, oboje podziwiali długo, ponad szeroko rozlanymi wodami Loary, białą twarz sztucznie wykwitłą we mgle niby twór wody i słońca lub jak kaprys chmur i powietrza. Ta wiotka postać bujała w przestworzu niby słowo na próżno szukane, które biegnie w pamięci, nie dając się pochwycić; przechadzała się wśród wysp, potrząsała głową poprzez wysokie topole; potem olbrzymiejąc w oczach albo roztaczała tysiąc lśniących fałdów swej sukni, albo błyszczała aureolą opisaną słońcem dokoła jej twarzy; bujała nad wioskami, nad pagórkami i zdawała się bronić parowemu statkowi przepłynąć pod zamkiem Ussé. Rzekłbyś, widmo Pani Wodnej, broniącej swojej dziedziny przed nowoczesnymi wynalazkami.	Nic nie szkodzi. Dziewczęta, czy możecie to zrozumieć, że nasze życie redmondzkie jest prawie skończone?	Wiesz pan co, panie Binder to może by pan na jutro zrobił dla mnie taką kapustę po morawsku. Ja spróbuję.	Przepraszam pannę hrabiankę ja dawno robię pieniędzmi, ale takiego procentu nigdy nie widziałem. Od trzydziestu tysięcy pan hrabia może mieć trzy tysiące, i jeszcze na bardzo niepewnej hipotece. Ale co mnie do tego... Mój interes jest, żebym ja odebrał moje pieniądze. Bo jak jutro przyjdą inni, to oni znowu będą lepsi od Dawida Szpigelmana, a jak pan hrabia resztę odda na procent, to ja będę musiał czekać rok...	To ci Słońce wyjaśni. Tak o was tu mówią: że wy się mordujecie nawzajem, że walczycie ze sobą o rzeczy nędzne i marne, że zapomnieliście ducha. Jesteście pogrążeni w mroku i niższości. Zmysły macie niedorozwinięte: nie przewyższyliście sami siebie, a namiętność popycha was w stronę piekła. Wreszcie i zewnętrznie się różnimy. My umiemy latać, a wy nie. Wy robicie maszyny, a nam to niepotrzebne. Wszystko czynimy wolą własną. A przy tym jedna rzecz, to...	Ha, ha! Boisz się tych filutów z seminarium! Masz też o czym myśleć! Czy droga jest mniej piękna dlatego, że w płotach, które ją otaczają rosną ciernie? Podróżny idzie naprzód, a złośliwym cierniom pozwala tkwić w miejscu. Ale, do roboty, chłopcze, do roboty!	Nie, milordzie, proszę jeszcze i powiadam ci: kropla jedna wody jest dostateczną, aby czarę przepełnić; mały błąd napozór, może ściągnąć karę na głowę, dotąd oszczędzaną, pomimo zbrodni bez liku.	No tak, mój Boże, telegraf. Widziałem czasem, jak na końcu drogi, w piękny, słoneczny dzień, wznoszą się na wzgórzu czarne ramiona, zginając się jak łapy olbrzymiego owada i zawsze czyniło to na mnie ogromne wrażenie, przysięgam. Myślałem o tych dziwacznych znakach, które z taką precyzją mkną przez powietrze i przenoszą nieznaną wolę człowieka siedzącego przy stole jakieś tajemne moce, i śmiałem się z tego. Nigdy nie naszła mnie chęć, aby podglądnąć z bliska te ogromne, białobrzuche owady z czarnymi, cienkimi łapami ale na drugiego takiego owada z białym brzuchem i czarnymi łapami, oddalonego o pięć mil. I wtedy zdjęła mnie ogromna ciekawość	Tak Mogliśmy zostać zgnieceni lub co najmniej uwięzieni przez lody. Wówczas z braku powietrza do oddychania... Tak, ślicznieśmy się wywinęli!	Ten być nie może bez Polski.	Dlaczegóż, Leonello, nie idziesz zawołać tego zdrajcy? Niech przybywa w ten moment, aby druga siła nie pozbawiła mnie siły do zemszczenia się, niechaj to gwałtowne pragnienie nie rozprasza się w bezskutecznych słowach.	A to ten gbur każe mi odprowadzić swego osła do stajni, dowodząc, że niegdyś wielkie damy siodłały konia jakiemuś Lancelotowi, a w dodatku nazywa mnie starą.	Aha! A jeszcze, gdy im powiemy, że nauczyliśmy się palić, kiedy byliśmy piratami, pękną z zazdrości!	Ażebym pił z kielicha pana Mielnickiego, który zresztą może być człowiekiem najgodniejszym szacunku...	Czy pan jest pewny, Brichotku, że Chantepie oznacza śpiewającą srokę?	Ha! nie jest to miła robota, zwłaszcza wśród takiego otoczenia. Cóż za pustkowie!...	Jest pani tak młoda jak to możliwe, że tyle pani wycierpiała?	Kocham cię, pragnę i będziesz moja; nigdy dla żadnej kobiety nie czułem tego, co pani we mnie budzi	Nie. Ulatniam się!	No to jeszcze nie zepsuty, ale już ambitny Jak się z tobą obszedł?	Nosiła zawsze sztylet u pasa, jam nic nie winien	O milordzie!... nie pocieszę się nigdy...	O, dlaczegóż by nie? On jest bardzo odważny.	Pani nie jestem w stanie odmówić, gdy mnie ktoś prosi w ten sposób; bądź zadowolona, odchodzę.	Posłuchajcie Jeśli za parę dni spotkacie jakiś statek rybacki lub inny, który by płynął w tę stronę, polećcie mnie załodze; zapłacę im dwadzieścia pięć piastrów za odwiezienie mnie do Livorno. Jeżeli nie spotkacie nikogo, wrócicie sami.	To nie może być Jeszcze onegdaj przysięgała mi...	To zginę! Mama myśli, że zginąć	W drogę, w drogę! Może też Bóg nam dopomoże, że wieści jakowej zasięgniem.	Zatem nie może pan wejść	Wcale nie zauważ tylko, jak on wzdycha. No, no, głowa do góry, Fernandzie i odpowiedz. Przecież to nie przystoi nie odzywać się do przyjaciół, którzy pytają cię, jak się miewasz.	Ale gdzież tam! Nigdy. To był sławny majster od zegarów; taki sławny, co nie tylko w całej Hanzie miał reputację, ale i cesarz RudolfRudolf II Habsburg (1552–1612) zegar., i z Paryża o nie pisano.	Teraz rozumiem i niektóre słowa, jakie słyszałem, stały mi się jasne. Otóż ten pan pozował, a młode panie malowały go: pani Osnowska olejno wprost, a panna Castelli akwarelą z profilu. Obie były ubrane w perkalowe fartuszki na wierzchu sukien i obie były śliczne. Pani Osnowska widocznie dopiero zaczęła się uczyć, ale panna Castelli ma dużo wprawy.	A bo... bociek musiał się kajś przytaić i jeszcze mie kujnie...	Ale pani może opuścić zakon, kiedy zechce?	Argumenty, którymi przekonałem te pisma nie należą wprawdzie do najsłuszniejszych, lecz tym niemniej są najbardziej przekonywające: pieniądze.	Czy to prawda, że pani Korkowiczowa każe wbrew przyzwoitości i zwyczajowi podawać pani półmisek po swoim mężu?...	Czy to z mego powodu się stało?	Dobrze jest mieć takich zacnych krewnych jak pan...	I co? Jeszcze wątpisz, Valentine?	I jakże się pani hrabinie podoba?	Idzie? Radosna wieść! Może nas wypuszczą nareszcie z tej spelunki przed wieczorem. Dmuchnę sobie do Poświcia zawracać kontramarkę tej samotnej turkawce! Warta grubych pieniędzy!	Lepiuk nie żyje, a on jeden mógł córce przebaczyć; ani gromada, ani bracia nie mają do tego prawa.	Michał miał słuszność, że ją kochał to niezwykła kobieta.	Na tego posypie się grad kamieni...	Nie rozumiem...	Nie, Ada! A pani jak myśli?	Skończmy najpierw z lochami Jeśli wrócę na światło dzienne, może mi już zabraknąć odwagi, aby dokończyć tej smutnej misji.	Sądziłem, żem ci powiedział że królewicowej powiedziano, iż list wypadł tobie.	Słowo honoru, że mówię poważnie. Pójdziesz ze mną, żeby pomóc mi je wyciągnąć?	Tak, tak, tak! Ja powtarzam tę samą myśl: jestem generałem cesarskim i tylko cesarskim...	To dobry kraj... cały kraj południowy jest dobry... świat wielki i straszny...	To rzecz szkaradna! Nie uciekam na jej widok, ale wolę o tym nie myśleć.	To to jest ciotka pana Marka, zajęta lokowaniem roju pszczół.	Waćpan powinieneś się rozmówić z Ewką Waćpan zgoła za mało z nią rozmawiasz, aż jej dziwno to bywa. Niedługo przed obliczem pana Nowowiejskiego staniecie... Mnie samą niepokój chwyta... Powinniście się naradzić, jak sobie począć?	Wiesz o Jagusi?	Zaprawdę jest to lew! Ale jak on podobny do sfinksa...	A to indywidum ogromne, które rusza cięgle głową z góry na dół, jak murzyn w zegarze?	Ale nieprzyjemna pała.	Bardzo trafnie odgadł pan	Bez całe trzy roki bywał we świecie.	Ciekawym, o czym rozmawiali?	Czy Natan zostanie?	Czy pan dowierza naszemu gospodarzowi, panu Bonacieux?	Czy wszystkie były takie jak ta broszka?	Cóż to za okropne słowo?	Dobrze obliczyłem. Wystarczy.	Dobrze.	Doskonałe grunta!	Dziękuję	Dziękuję ci, hetmanie zaporoski	Ho, ho!	I sam hetman tego Mellechowicza setnikiem uczynił!	Igrasz z nami jak kot z myszą. Młynarza już pożarłaś!	Jażejaże (gw.)	Już go od niego wycyganił! Po tym jednym poznałbym cię, Rzędzian, na końcu świata!	Kto, ojcze?	Moja kobieta... tam w Rosji.	Musiały go prochy na miejscu rozerwać!	Musisz zapakować mnóstwo specjalnego pieczywa Konkretnie sucharów. No i wołowinę w puszkach. I kotwicę.	Mówiono mi wszakże iż król jéj przyrzekł ożenienie?	Na paradę	Niby, myśli pan, do wdowy? Ba, prawdę rzekłszy...	Proszę cię o to mój ty kusiu aksamitny. Powiedzże, moja serdeńko.	Przecież i ty masz nowe ubranie.	Rany... tatusiu... cóżeście...	Samochodem!	Skradłeś?! Skradłeś mi weksle?! Klucz, proszę zaraz oddać klucz od kasy.	Sobie.	Swój	Sześćdziesiąt i pięć skończyłem w tym miesiącu.	Tak Dla nas byłoby tu za ciasno!	Tak, szczęście to delikatna rzecz	Tate, daj troszkę karbidu. Jankiel czeka.	To jeden wypadek. Drugi: kiedy pan miał pracownię pod nimi wyrzucił ich pan z ich pracowni.	Wystarczy	Właśnie, panie kapitanie.	Zgoda! Zatem do wieczora!
Hej! Czemu nie obijecie, jak się należy, tego żebraczego pomiotła?	Pohańbić nie wolno ale wolno pokłonić się staremu Billewiczowi i rzec mu: Słuchajcie, ojcze! dajcie mi swoją synowicę za żonę, bo mi żyć bez niej nijak.	Za drzwi, wynosić się, tutaj takich spraw nie załatwia się!	A ona znalazła się?	Jakie te chorągwie okropnie ładne! Ta żółta mi się najbardziej podoba.	Niech się stanie, czego żądasz.	Zaczekajmy. Teraz trwa przypływ. Kiedy nadejdzie odpływ, droga się odsłoni.	Pomysł przypadł do gustu staremu Garibaldino. Zaś dla Lindy każde miejsce było miłe i dobre, o ile zostało wybrane przez Nostroma. Mogła tam oczekiwać łaskawych odwiedzin swego Gian’ Battisty równie dobrze, jak gdzie indziej. Myślę, iż kochała się już od dawna w tym nieskazitelnym capatazie. Przy tym zarówno ojciec, jak siostra pragnęli usunąć Gizelę z oczu niejakiego Ramireza.	O, myli się pan. Nie należy wyrafinowania identyfikować z komplikacją. Pierwsze jest jedynie wyostrzeniem i zróżniczkowaniem, a jeżeli pan woli, intensywną eksploatacją cech posiadanych, wrodzonych, tkwiących w organizmie, podczas gdy drugie uważam za konglomeraty wyhodowane sztucznie, za przeciwstawności logiczne, za antynomie, jakie w organizmie mogą się spotykać tylko w stanie patologicznym.	A jakże będzie... gdzież ty podziejesz się, nim ślub nasz nastąpi?	Jakim sposobem potrafiłaś już do nich się dobrać?	Kiedyż do rejenta, drogi panie, z naszą spółką?... Namyśliwszy się przystępuję z pięćdziesięcioma tysiącami rubli... Tek.	Najświętsza Panno Ostrobramska! a toż się zagadałam! Dziesiąta godzina! Moje uszanowanie pani aptekarzowéj dobrodziejce dziękuję za herbatę i łaskawe względy; pora już do domu, wielka pora.	Nie. Ukaranie. Gdy jest się skrępowanym działalnością swego poprzednika...	Spróbuj zgadnąć Jest to w fabryce i zaczyna się na literę „t”.	Całej Litwy nie uda się może na początek wytargować, ale chociaż dobry kawał z Białorusią i Żmudzią.	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Pewnie, że nie! Wy znacie Tulkego niewątpliwie lepiej niż my. Toteż ja mówię tylko za nas trzech. My tłumaczenie Tulkego przyjmujemy. Ja jednak chciałbym zaznaczyć, że gdyby mnie złapano na tak haniebnym uczynku i ja ośmieliłbym się podać na swe usprawiedliwienie to, co Tulke	A cóż? Mam przynajmniej tę pociechę, że dawniej do pracy swojej dopłacałem, teraz inni mi za nią płacą.  Są zapewne niejakie trudności... Doświadczone i praktyczne oko mojego... pryncypała nie zawsze pozwala się rozwinąć moim snadź przewrotnym artystycznym fantazjom, ale przyznać muszę poza tym, że dba o mnie bardzo i abym się nie przeciążył pracą, daje mi same drobne, nic nieznaczące sztuki do wyreżyserowania...	Blisko dziewiątej było, gdy usłyszałem turkot na ulicy, a, pragnąc dowiedzieć się, coby to być mogło, podszedłem do moich drzwi i poznałem, że ktoś usiłuje wejść. Ponieważ ubogi jestem i nie lękam się złodziei, otworzyłem drzwi do chaty i ujrzałem trzech mężczyzn, stojących w pobliżu. Za nimi tuż w cieniu stała dwukonna kareta i konie wierzchowe. Należały one niechybnie do trzech mężczyzn, którzy przyjechali wierzchem.	Prawdę gadacie, że mnie na świecie nie było, bo mi się skończy w żytnie żniwa trzydzieści cztery rokiroki, roków (gw.) wiedzieć., jak było, a ja nie.	Jestem wolny i na tyle zamożny, by wystarczyło dla nas obojga. Przysięgam, że nie odważę się nawet pocałować cię w czoło, nim nie zostaniesz moją żoną.	Popow; Popow nazywał się... pisarz on był, z Moskwy on był, do gazet pisał; lat siedem czy osiem w katordze był.	Ej, panowie łycariłycari (ukr.) mówili starzy Zaporożcy uroczysko i futor kozacki nad rzeką Żółtą w płd. części Ukrainy; dziś miasto z kopalniami rud żelaza i uranu, położone ok. 100 km na zachód od Dniepropietrowska; bitwa pod Żółtymi Wodami (1648) zakończyła się klęską wojsk polskich. i KorsuniaKorsuń (dziś ukr.: Korsuń-Szewczenkiwskij) wieś w centralnej części Ukrainy, ok. 30 km na płd. wschód od Konstantynowa; miejsce klęski wojsk polskich w starciu z Kozakami i Tatarami (1648).. Czorty wy chyba nie ludzie. Takich my jeszcze na świecie nie widzieli.	I cóż? Zdaje mi się, że to całkiem trywialna historia. I co pan na to, pan, który jesteś znawcą?	Słyszałem, co pan mówił... Jeśli jej to sprawiło ulgę, to dobrze; ale widzi pan, żeby to był pewnik, to powinnibyśmy sobie teraz... bo ja wiem?... chyba ucztę wyprawić i cieszyć się, że Litka umarła.	Ale czy księżnej niema w pociągu? błyszczące jak owe reflektory które laryngolog przymocowuje na czole aby oświetlić gardło chorego może wskutek wysiłku, jaki wkładał w to aby zestroić swój wzrok z niemi	Trzymajcie jak zechcecie ja tyle wiem, co mi powiedzieć kazano, i to wam mówię. Postanowił wojewoda was uwięzić	Więc powinnam obrócić go na jak największą korzyść tego, co on kochał...	Ja mówiłem, że on źle skończy. On symulował filozofa i człowieka z fin de siecluz fin de sieclu (fr. fin de siècle) łobuz, hultaj; nieżydowski chłopiec; młody, niepraktykujący Żyd.. Czemu na protestantyzm? Ja myślałem, że on jest subtelniejszy. Mnie nie o to idzie, że przeszedł na inną wiarę, bo czy on będzie katolik, protestant, czy mahometanin, to i tak Żydem nie przestanie być i dla nas nie jest stracony.	W samej rzeczy, po co ci tu stać? Ruszaj do kazarmy To nie twoja sprawa.	Nie, mój drogi. Poproszę cię o nią dopiero w chwili działania. Sprawa wyjątkowa. Przechodząc obok Bradleya, zechciej wstąpić do sklepu i każ mi przynieść paczkę najmocniejszego tytoniu. Jeżeli możesz, byłbym ci bardzo obowiązany, gdybyś tu nie wracał przed wieczorem, a wtedy zestawimy nasze wrażenia i poglądy.	Czy pan nie jest fizjonomistąfizjonomista zapytała panna Rita.	Jest to lęk przed statyką wieków. Te menhiry	Kiedyż przyjeżdżają państwo Solscy? Pan Solski w sąsiedztwie mego męża ma majątek... co za majątek!... Lasy, łąki, a jakie grunta!... Dwieście włók, proszę pani... Mój mąż mówi, że tam można by postawić cukrownię za psie pieniądze, a mieć z niej ogromne dochody... Pani ciągle koresponduje z panną Solską?...	To dobra nasza! Nie zdzierżą nam!	To pan chyba cud zrobi	Niechże ich prowadzą dwaj Jerauldowie Musimy przez czas jakiś pobyć między nimi na Wschodnich Płyciznach, choć jeżeli szczęście dopisze, nie zagrzejemy tam dłużej miejsca. Teren, gdzie przebywamy obecnie, wcale nie uchodzi za dobry.	Polaczek, jeżeli już do czego, to do ożenku z posażkiem	Zapewne Ale nie rozdymałbym tego do rozmiarów tragedii. Potrafiłbym zrozumieć i przebaczyć. Naprawdę przebaczyć. Przebaczyć w sobie. I bądź przekonana, że nie zostałoby we mnie najmniejszego żalu, najmniejszej goryczy.	A mnie to na co?	A to tego samego autora, co Ogród Flory oba lepsi, dalej z nią za okno, to same kłamstwa i wariacje.	A! więc to coś okropnego, coś okropniejszego od śmierci.	A... to jedź...	Ale to może być naprawdę długa opowieść, ekscelencjo.	Dlatego wasza świątobliwość raczy przygotować kilkunastu ludzi pewnych. Z nimi wejdę do Labiryntu w nocy poprzedzającej szturm i obsadzę komnaty, które sąsiadują ze skarbcem... Osobliwie górną...	Dobry wieczór! Dobry wieczór! Dlaczego tak późno?	Harvey’u, nie zechciałbyś zejść na dół i przynieść przynętę?	I mnie coś podobnego przychodziło na myśl Czy pan wie, że ona jest obecnie w Warszawie?	Jakże to mam rozumieć?	Nawet aparat fotograficzny!	Nic łatwiejszego! Nie mogę wprawdzie oddać pani konia, a sam iść pieszo, gdyż zależy mi na pośpiechu, siodło moje wszakże jest dość szerokie i mocne, abyśmy oboje siedzieć na nim mogli.	Niczego bardziej nie pragnę.	Nie z panną Łęcką, ale z panią Stawską.	Nie! Pojadę lepiej sam... Charłamp zresztą ranny.	Otóż żebym waści przekonał, że Rabe warte są te pieniądze to ja sam wrócę tę sumę. Panie skarbnikowiczu, daj Boże szczęście!	Panie Weinberg, pan jesteś... no już pan wiesz i my wiemy, co pan jesteś, ha, ha, ha.	Pono to niedźwiedniki szły z karczmy i pierwsze zobaczyły.	Proszę zniżyć ton, nie znoszę wrzasków.	Skądże ci wlazł do rękawa? Byłeś dziś może z podstarościm w spichrzu?	Szuka pan wciąż buta?	Tak. To Bonaparte	To Justysia odkryła wszystko.	Wycofuje pan swych ludzi z portu?	Z siebie, widzisz, gada, nie z wierzchu, tylko ze środka...	Za dwie godziny będzie już po nim.	A ja na zimną cielęcinę.	A jednak zna go pani dobrze...	A może pani była dawniej hrabiną borgijską?	A pańskie recenzje?	A z domu?	Ale, dziękuję ci za konia, którego przyprowadziłeś dla mnie.	Ale, gdy ją zobaczysz...	Bogna mówiła o swatach, ale tam były pieśni i dary, a tu same tylko dary... Czemu?	Chwileczkę tylko zabiorę szanownemu panu Chwileczkę.	Co myślisz?	Cygan wszystko wié, dobrodzieju! obojętnie mruknął dowódzca bandy.	Czołem! Czołem!	Cóż było z dziaduniem i Wojcieszkiem?	Dlaczego?	Hrabiego Trestkę poznałabym tylko po jego dowcipach.	Ja na jego miejscu byłbym!	Ja narzekam mniej od innych, a teraz będę jeszcze ostrożniejsza, bo mnie tego nauczyło upokorzenie Ludki	Każesz pani?	Kocham, kocham...	Mamy prawo wstępu	My gajerowscy?	Najlepszy dowód, że pani tak rano wstała.	Otóż biorąc pod uwagę, że rząd angielski jednakowo proteguje i opieką swą ochrania wszystkie religie ludu hinduskiego, Obieżyświat za przestępstwo polegające na tym, iż świętokradzką stopą dnia dwudziestego dziewiątego października przestąpił próg świątyni na Malabar Hill w Bombaju, skazany zostaje na dwutygodniowe więzienie i karę pieniężną trzystu funtów szterlingów.	Owszem, przybywa	Poważne?	Proszę pani, różnie mówią...	Rzeczywiście	Tak wyrzekłem.	Tak, panie.	Trzymaj, te wrzasnął mu nad uchem woltyżer.	Wieleż ich jest?	Więc chcesz mi powiedzieć...	Wydano rozkazy i spełniono je!	Zawsze Zawsze z wyjątkiem winobrania. Wtedy jedziemy pomagać Nanon i mieszkamy wszyscy w opactwie Noyers.
Bóg wam zapłać, dobrodzieju, za wasze dobre chęci dla mnie; ale nie wiem, czy mi co pomożecie na to, bo to rzeczy światowe i ot, bodaj czy nie grzeszne.	A jeżeli o oświatę ludową wątpię, czy na tej drodze cokolwiek da się zrobić; lud nasz jest tak pierwotnym, że trudno pomiędzy nim a nami znaleźć jakikolwiek punkt... kojarzący...	Marcinek... Pan się pyta, czy dobrze przygotowany? Zapewne że dobrze, ale czy zda... któż to może wiedzieć?	Co do mnie... nie wiem, jak tam Rafał... ja... postanowiłem dosługiwać się stopni od najprostszego kanoniera.	Ja państwu nie przeszkodzę, bo wpadłam tylko na chwilę i mam rzeczy do kupowania	Wam się należy też nauka, jak traktować poważnie poważny przedmiot. Głupie żarty wcale nie na miejscu.	Tym lepiej! W takim razie ty będziesz tu częściej przychodzić. Bo jego nie potrafisz się wyrzec. Na nas innych nie zwracasz, oczywiście, uwagi!	Sądzę że to droga, którą Helder zamyśla wydostać się z Londynu, jakkolwiek nie uda mu się to tak łatwo. Na wypadek konieczności nie żałował zachodów i pieniędzy aby wypróbować ucieczki.	A potem jesteś bałwanem! bałwanem, godnym szubienicy! Ale może się jeszcze nic złego nie stało. Może ten wyrostek nie miał nic złego na myśli. Nakryj tymczasem do stołu. Stój! A jak się to stało, że kołdra ułożona była w ten sposób, jakby chłopiec leżał jeszcze w łóżku	Żal nie wystarczyłby, Tadziu, musiałbyś ponosić skutki swego niegrzecznego zachowania. Czy pamiętasz jeszcze ową niedzielę ubiegłego lata, gdy nie poszedłeś do kościoła? Powiedziałeś mi wtedy, że nie opłaca się być niegrzecznym. Co robiliście dzisiaj z Emilkiem?	Doprawdy nie wiem, kim on jest, ale na pewno nie pochodzi z rodziny chańskiej, bo ma ciemne włosy. Cechą rodziny Dżyngis-chana są szarożółte włosy, dziedziczone przez potomków. Jaki ma piękny pas! Ach, per Bacco!per Bacco! (wł.) bóg wina czczony w starożytnym Rzymie, odpowiednik greckiego Dionizosa. Same turkusy! Taki pas pewnie wart... No, mój stryj dałby za niego trzysta... może czterysta florenówfloren	No, patrzcieże waszmościowie na tego Litwina! Nie mam ja dworować z niego, kiedy on ludzkiej mowy nie zna! Cóżeś waszmość chciał powiedzieć? Kołujesz, kołujesz jako zając wedle kotliny, a w sedno nie możesz utrafić.	Czy opowiadałem ci, jak umarła?	Ja już nic pana nie rozumiem. Jak pana szanuję, panie Myszkowski, ja nic nie rozumiem, co pan mówi. Ja dotychczas wiedziałem, że jak kto pracuje, to ma, a jak kto pracuje i jest mądry to ma jeszcze więcej, a jak kto jest bardzo mądrym i bardzo pracuje, to robi miliony!	Głupiaś, jensza to rzecz, nie twoja, mówię ci, przyjdź, znajdzie się jeszcze i dla was.	Już ci powiedziałem, że wzdragam się na myśl o morderstwie.	Nie będę więc mogła widzieć się z panią kasztelanową? spytała.	Ten człowiek jest cały pokiereszowany i potłuczony. Chcę go leczyć Przecie nikt nie wtrącał się do mnie, gdym leczył twe dziecko.	A czy ktoś mnie powstrzymywał przed ucieczką?	Ja nie zapominam!	Miej rozum, Toniu. Jeżeli chwalisz Solską, że dała ci tysiąc rubli na szpital, nie gań własnych dzieci, gdy sprawią odzież sierocie...	Uciekajmy stąd, bo inaczej za pięć minut zwali nam się na głowę całe plemię.	W Roseneath, jak również i z naszej wieży ujrzymy tylko horyzont rozciągający się nad brzegami Clyde. Tymczasem należy czynić obserwacje i badać słońce zachodzące na horyzoncie nad brzegami morza. Otóż należy do was, moi wujowie, abyście w jak najkrótszym czasie ukazali mi błękit owego horyzontu.	Wojskowy człowiek przyjąłby w gościnę kamrata, a postronny człowiek nie przyjmie. Noclegu szukam. Strudziłem się drogą idęcy kikut-śtukut, och, bardzo...	Zamach w tym czasie łatwo zaplanować, ale trudniej doprowadzić do skutku, choćby dlatego tylko, że odzyskawszy niemalże wczoraj tron naszych przodków, czujnym okiem spoglądamy zarówno na przeszłość, jak na teraźniejszość i przyszłość. Od dziesięciu miesięcy moi ministrowie wzmacniają straż nad brzegami Morza Śródziemnego. Gdyby Bonaparte wylądował w Neapolu, cała Koalicja zerwałaby się na równe nogi, zanim by doszedł do Piombino; gdyby wylądował w Toskanii, wysiadłby na wrogą mu ziemię, gdyby zaś wylądował we Francji, miałby przecież tylko garstkę ludzi i łatwo byśmy go pokonali, skoro jest tak znienawidzony przez ludność. Przestań się więc pan trapić, ale pamiętaj, że możesz i tak liczyć na naszą wdzięczność.	A które są takie fascynujące, panie sędzio śledczy! Nie znam silniejszego wzruszenia, niż widzieć wszystkie fakty wyłaniające się z mroku, żeby tak rzec, grupujące się jedne przeciw drugim i formujące powoli przypuszczalną prawdę.	Połóżcie się lepiéj ja zaraz ognia lepszego rozpalę i krupniku wam wczorajszego odgrzeję... Wamby się i posilić potrzeba.	Ano, to czekajże, zacznę od początku. Trzeciego marca to było, wszystko mi stoi przed oczyma, jakby się wczoraj działo. Trzeciego marca tedy, czyli nazajutrz po przyjeździe do Wilna, roztwieramyroztwierać (daw.) tu: w pośpiechu. ołtarzową szafę zbijają, aż tu drzwi służba na rozcież otwiera i wnoszą królewica Kazimierzaświęty Kazimierz Jagiellończyk (1458–1484) rozweselić się, rozbawić się., śmiał się nawet. Kazał paziowi przynieść ze sypialnize sypialni (gw.)	Tego właśnie ma on się uczyć w Lucknow.	Wieszczy znak! A teraz, imć panie Billy Bones, jeżeli tak się nazywasz, zobaczymy, jaki kolor ma twoja juszkajuszka	Nie warto! Zaraz będę w domu!	O! jestem już wynagrodzony wspaniale Pozwalasz mi powiedzieć, iż cię kocham; to większe szczęście, niż mogłem się spodziewać.	Obudziłam się już przedtem i chciałam nawet wyjść z namiotu, ale...	Tak, dziś mógłby już być majstrem, gdyby nie służba u Iwana.	A tobie, mamo, jak ona się wydaje?	A wiecie w Paryżu to takie niedźwiadki przyczepiają do automobilów „na szczęście”. Co drugie auto w Lasku BulońskimLasek Buloński	Grosze, grosze. Cały ten interes na resorach.	I mąż mój jest na sesji...	Ja, a przecież życzę pani, jak córce rodzonej...	Jakto agentka? Przecież nie chodzi pani po mieszkaniach?...	Kochanie pozwolę sobie zauważyć, że mało co zawdzięczam Brytanii i nie żywię przeto dla niej podobnie przyjaznych uczuć.	Lecz przed zemdleniem, zebrawszy wszystkie siły, wymyślał i odgrażał się panu.	Nie pojadę do teatru.	Nie wiesz gdzie. Za chłodno.	Pamiętaj tylko to nie płoche słowa, to uroczysta ma być przysięga.	Pewnie nowe pomiary!... Widzisz, jak dobrze, żeś wtedy nie kupił łąki od pana?	Przeczytaj Moryc uważnie depeszę, tylko nie oglądaj adresu	Tak, tak Wydaje się to aż nadto prawdopodobne.	Wiedziałem o tym. I dlatego jesteś jedyną istotą, której się zwierzyłem.	Właściwie nie garbuskiem, ale garbem społecznym są takie pojęcia i zwyczaje, jakie panują w Mirowie...	Właśnie dlatego, że jesteś zbyt oczytana w filozofii, chciałem cię zażyć od strony zupełnej prostoty. Ale skoro nie, to nie. Wytoczę argumenty cięższe.	Yeah, Czechem. Przecież my się znamy, panie Bondy. Z Jevíčka. Sklep z artykułami sypkimi Vantoch, do you remember?	Zarobiłeś na tym interesie z pięćset rubli.	Że wasza świątobliwość jesteś obłąkany, że nie masz święceń arcykapłańskich ani nawet królewskich i że... można złożyć was z tronu...	Dobry człowiek jestem, zgodliwy, wszyscy o tym wiedzą, ale jak mnie kto chlaśnie batem, gotówem oddać kłonicą.	Może to delikatna forma pamięci i hołdu?	Nic szczególnego. Przeważnie mówiłeś od rzeczy. Zrozumiałam tylko, że coś cię dręczy.	Ostatecznie to dla mnie kwestia bytu: toteż, mój poczciwy przyjacielu, winien ci jestem dzięki. Dwadzieścia pięć ludwików to dla mnie bogactwo...	Tak?!... dobrze!... Zapomniał jeno, że jego koczotka jest w moich rękach...	Ty Boga kochasz? ty Boga kochasz? A święte kielichy kto pokradł Panu Jezusowi?	Zobaczymy!	A cóż we Włodawie robił?	A prawda! Przypomniałeś mi, z czym szedłem do ciebie. Masz, czytaj!	A...	Ba, będę miał własną partię.	Cie, a za cóż to wójt ma u niej łaski?	Co to za jeden?	Cóż to, przypuszcza pan?...	Daj	Didko jeho beryDidko jeho bery (z ukr.) zaklął po rusku Wołłowicz.	Gal tiksite ant to, jog aš prie jūsų nieko nekalbėsiu apie prabaščių?	Jaki obrzęd, kochany Traddlesie?	Jakich tam oficerów?	Jestem	Która godzina? panie podkanclerzy.	Mocen ci jest!	Naturalnie, i tym razem postanowiłem ciebie prosić o pomoc...	Niech i tak będzie. Ciągnąłeś dalej swoje łajdactwa, kradłeś, aż wreszcie zamordowałeś.	Nieszczęście jakie?	O tak, tak! Tego właśnie pragnęłam!	O! Wszystko jedno! W Warszawie dasz mi pole, dopilnuję cię!	Och młodości, co wiecznie wszystkiemu wierzysz! Opowiedzże im o twoim Pertinaxie!	Oj, daleko, pane!	Pewnie Jednego wypędzim, a drugiego wybierzemy, aby zgoda była.	Przestań	Pójdę, Najjaśniejszy Panie, i za dziesięć minut wracam.	Stary gadał dopiero co.	Sterlety tylko w Wołdze	Strzegockich? Żaden	Tak. Musimy pomówić ze sobą o rzeczach wielkiej wagi.	To pójdziesz dalej; będziesz apelował.	To wam Bóg zapłać, że nas tak uczciwie przyjmujecie	Valentine, jesteś aniołem! Ale powiedz mi, jaką korzyść odniosłaby pani de Villefort, gdybyś została starą panną?	W poczekalni jest w tej chwili kilka osób Ale jeżeli pani jest znajomą matki Apolonii, to możemy pójść do niej.	Widziałem to	Wiemy, wiemy Widziałyśmy ich kiedyś. Bracia, ale niepodobni do siebie, jakby dzień i noc.	Wszędzie, wszędzie	Zawód?	Ładny gość, co błoci podłogę i atrament wylewa.	Łamały i takie dla blasku korony księżna Teschen jest wielką i dumną panią.
Jużto ja nie dziś czuję, że umrzeć potrzeba niedożywszy siwego włosa... A! i nie żalby mi było świata, gdyby nie dziecina sierota!... Ot tak Sołoducho, matko kochana, życie uciekało, uciekało i uciekło; darmo ziele warzyć i zażegnywać, Pan Bóg wié co robi: przekleństwo ojca wisi nademną. Spokojniebym umierała, spokojnie, gdyby nie dziecina; ale we wsi nie ma cyganicha brata, nie będzie miéć cygańskie dziecko opiekuna. Marysia moja zwala się i przepadnie. Takiéj męki jak moja, wy nie rozumiecie, Sołoducho. Żyłabym żyła, żyła i męczyła się, żeby dziécię wychować, a to Bóg nie pozwala za grzechy moje. A! co się stanie z Marysią moją!	Moja? cóż ja... Nie lubię takich bankietów.	Och, dosyć! Błażeju, bajeczny jesteś. Ja nie wiem, gdzie ty wyszukujesz wszystkie te nazwiska, ale szczerze ci ich winszuję. Jeżeli nie znałam „Chaussepierre”, w zamian czytałam Balzaka a nawet czytałam Labiche’a. Wysoko cenię Chanlivault, dosyć jest w moim guście Charleval, ale wyznaję że du Merlerault jest arcydziełem! Zresztą, zgódźmy się, że Chaussepierre jest też nienajgorsze. Ty skądś pozbierałeś to wszystko, to niepodobieństwo! Pan, który chce pisać książkę, rzekła do mnie, powinien pan zapamiętać Charleval i Merlerault. Nie znajdzie pan nic lepszego.	Żyjemy w epoce, pani, gdzie nic nie jest pewne Trony wznoszą się i padają we Francji z przerażającą łatwością. Piętnaście lat to okres czasu zdolny uporać się z wielkim cesarstwem, monarchią, a także rewolucją. Nikt nie odważyłby się ręczyć za przyszłość. Zna pani moje przywiązanie do prawej monarchii. Te słowa nie mogą dziwić w moich ustach. Niech pani przypuści katastrofę: czy nie byłabyś rada mieć przyjaciela w stronnictwie, przy którym zostałoby zwycięstwo?	A jeśli nie umie?	Nie, nie! Zawołam doktora.	O nie, przeciwnie w zupełności podzielam zdanie pań.	Skończ panna rozdział i nie bądź zuchwała.	O to! To drobnostka! Od naszego wspólnego przyjaciela wiedziałem, że jedziesz do Saharunpore, więc się tam udałem. Taki czerwony lama nie jest osobistością niepozorną. Kupiłem sobie apteczkę podręczną, a jestem też po prawdzie niezłym lekarzem. Przez bród dostałem się do Akroli i dowiedziałem się o was wszystkiego, a zagadywałem to tu, to tam. Wszyscy ludzie prości wiedzą, co się z wami dzieje. Wiem, kiedy gościnna stara jejmość wysłała duli (lektykę). Mają tu wiele wspomnień o dawniejszych pobytach starego lamy. Wiem, że stare dziedziczki nie mogą wytrzymać bez lekarstw. Stałem się więc lekarzem i... słyszysz, co mówię? Ja sądzę, że to rzecz bardzo dobra. Słowo daję, panie O’Hara, ludzie tutejsi, wieśniacy, na pięćdziesiąt mil wokoło wiedzą o tobie i o lamie. Dlatego przybyłem. Czy uważasz?	Posłałem wprawdzie dwa lata temu do Epidauru trzy tuziny żywych paszkotówpaszkot nie pomoże, ale nie zaszkodzi. Jeśli ludzie składają jeszcze na świecie ofiary bogom, to jednak myślę, że wszyscy rozumują tak jak ja. Wszyscy! Z wyjątkiem może mulnikówmulnik jedna z bram Rzymu.. Prócz Asklepiosa miałem także do czynienia i z asklepiadamiasklepiada spanie w świątyniach w celu otrzymania od bogów wskazówek.. Wiedziałem, że to oszuści, ale również mówiłem sobie: co mi to szkodzi! Świat stoi na oszustwie, a życie jest złudzeniem. Dusza jest także złudzeniem. Trzeba mieć jednak tyle rozumu, by umieć rozróżnić złudzenia rozkoszne od przykrych. W moim hypocaustumhypocaustum (łac.) substancja używana jako kadzidło i do wyrobu perfum., bo wolę w życiu zapachy od zaduchów. Co do Kiprydy, której mnie także poleciłeś, doznałem jej opieki o tyle, że mam strzykanie w prawej nodze. Ale zresztą to dobra bogini! Przypuszczam, że i ty także poniesiesz teraz prędzej czy później białe gołębie na jej ołtarz.	Ale jak? I gdzie? Koszowy na wszystkich ostrowach straż postawił, żeby się nikt do Lachów nie wymknął i nie dał znać, co się dzieje. Na Bazawłuku pilnują Tatarzy. Ryba się nie przeciśnie, ptak nie przeleci.	Bóg święty widzi, że nie łżecie	Ach nie, taki wypadek mi nie grozi, quelle idée!quelle idée (fr.)	Pani jedzie pani jedzie; chcesz mnie oszukać i chybić swej przysiędze! A wszakże, gdybym o dziesięć minut opóźnił ułaskawienie Fabrycego, byłby trupem. I zostawi mnie pani nieszczęśliwym! A gdyby nie twoja przysięga, nigdy nie miałbym odwagi kochać cię tak, jak kocham! Czyż pani nie ma honoru?	Przyjaciele jam jest królewiczem Lulejką, jedynym prawym władcą państwa paflagońskiego... Podnieś się, Bałaguło, nie klękajże w miejscu publicznym. I ty nie padaj mi do nóg, poczciwy mój Paliwodo!... Zdradliwy stryj, gdym dzieckiem był nieletnim, pozbawił mnie i tronu, i korony, jak Hamleta, nieszczęsnego księcia Danii. Chował mnie wśród pustych uciech, a jeśli pomyślałem kiedy o wyrządzonej mi krzywdzie, to mnie zwodził i córkę swą, księżniczkę Angelikę, obłudnie przyrzekał dać za żonę. Skradziony tron i ojców mych koronę w dzień mych zaślubin miałem dostać w wianie! Kłamstwo za kłamstwem padało z jego warg chytrych, jak chytre było jego starcze serce. Ach, fałszem były jego obietnice, fałszem była Angeliki dusza, fałszem miłość jej i uroda. Bulbo, głupkowaty następca tronu Krymtatarii, w jej zezowatych oczach znalazł łaskę. Ja zaś zwróciłem me książęce serce ku skromnej Rózi, służącej na dworze, która, jak właśnie gazeta podaje, jest zaginioną królewną Różyczką, spadkobierczynią prawowitą Krymtatarii. Anielska dusza mojej ukochanej światlejsza jest od świetlnych blasków słońca i czystsza od drżącej kropli rosy. O niej wciąż myślę we śnie i na jawie, do niej należy serce me i dusza, bowiem nie znajdę piękniejszej nad nią, cnotliwszej, skromniejszej, łagodniejszej... itd., itd.	Ty mnie nie kochasz Karl?	Chodźże, głupia, chodź! Teratera (gw.) mnie. we wszyćkim słuchaj kiejkiej (gw.) dla. ciebie nie będę i krzywdy ode mnie nie zaznasz.	Cóż to za zabawa? Wiecie przecież, że nie pora teraz myśleć o zimowych kwaterach, jeszcze czas.	My sami mówimy, że szkoda ale cóż, kiej z nami dziedzic nic nie gadał, nawet pary nie puścił. My dla świętej zgody, już byśmy i półczwartej morgi wzięli...	Rzeczywiście rzeczywiście Albert nie wprowadził nas w błąd, mówiąc, iż szczególny to człowiek ów hrabia. A co pan o nim sadzi, Morrelu?	A więc podasz o wpół do jedenastej. Debray może będzie musiał pójść do ministerstwa... A zresztą na tęże godzinę zaprosiłem hrabiego; dwudziesty pierwszy maja o wpół do jedenastej; chociaż nie liczę bardzo na jego obietnicę, chcę jednak być akuratny. Aha, nie wiesz, czy pani hrabina już wstała?	Niewątpliwie, jest ich dużo ale takich, co sobie to miano przybierają, a takich, co na nie zasługują, bardzo mało.	Nie. Jak sądzę, dziewczyna poszła na przechadzkę.	Z żadnąśmy się jeszcze tu nie spotkali, rzekł komisarz...	Nie wiem... nie wiem...	Przecież tego nie opowiadałem żywej duszy!	A najmilszy dar przyniósł Pan Bóg z niemi, bo jakąś wielką otuchę i cierpliwość a i czasu na myślenie długie nie było, bo ratowaliśmy tego biedaka. Siedziała nad nim czarna Julka, dwóch felczerów, ksiądz, panna Aneta... Nie dali rady! Ot go i pochowamy teraz! Powiedz co, Marku, czyś oniemiał?	Nie mogę, za pół godziny muszę jechać na kolej	Cała koncesja Gouldów jest skompromitowana. Nie mogła na zawsze pozostawać poza politycznym życiem tego kraju narwaniec., z proklamacją w kieszeni ratującego się ucieczką do prostackiego, bajdurzącego, nieokrzesanego samochwała, który w tej części świata nosi tytuł generała. Brzmi to jak komiczna bajka, a jednak może się udać, ponieważ pozostaje w zgodzie z duchem tego kraju.	Nie pierwszy raz tu jestem.	Bo jeszcze nie zastygły!	To również było skierowane do mnie; do mnie, który nic nie wydarłem tej damie, ani zęba, ani nic z tych rzeczy możebnychmożebny (daw.) niemożliwy. do nazwania, które można wydrzeć kobiecie.	Ja nienaumyślnie.	A za to że kiedy wszyscy mnie czernili i wyśmiewali, pan Jan, który miał prawo gniewać się i dekretydekret	Ja zaś ja cię upiekę na wolnym ogniu, jak dziki człowiek.	Jeden jest człowiek, któren może ojczyznę jeszcze ratować, jeśli mu buławę i resztę sił Rzeczypospolitej oddadzą, jeden jest, bo o innym już ani wojsko, ani szlachta nie będzie chciała słyszeć.	Broń Boże! Ja go mam za najlepszego, ale cóż my teraz ze sobą poczniemy bez ziemi, funduszu i miejsca zamieszkania? Wicio radby szukać karyery, ale gdzie? a ja przyjęłabym służbę, ale tymczasem gdzie głowę ułożymy? Pani jedna może wpłynąć na Marka, żeby o nas pomyślał i zajął się bratem. Proszę mi obiecać tę łaskę.	Mój przyjacielu, już nie masz nic do dodania?	Aniu, ja się chcę ożenić...	Byłoby to grzechem przeciw praktyczności, cnocie, którą cenisz najwyżej...	Czemu to uczyniłeś?	Dajcie pokój, Grzegorzu Gdyby was nie było w pracy, czegoś brakowałoby w niej, czegoś, co wy sami tylko dać możecie.	Ale jakże mam na to wpaść? Czy to jakaś olśniewająca partia? Jeśli Legrandin i jego siostra są zadowoleni, można być tego pewnym.	Ja już sam trafię do łóżka, a ty pokaż drogę porucznikowi.	„Powiedz twemu panu, że jego eminencja dobrze jest usposobiony dla niego i że prawdopodobnie los jego zależy od widzenia się z kardynałem”.	Cóż tedy znaczy, że garnitur składa się tylko z sześciu?	Dajże spokój, hajduczku najsłodszy On to z największymi mistrzami czynił.	Sam sobą się brzydzę a! pozwól mi płakać! Odkąd nas burza, wleczonych na wygnanie do Turris Libissonis, rzuciła z okrętem ku téj wyspie, odkądeśmy tu troje uciekli i schronili się za twoją poradą, Juda, co nieszczęść na nas spadło, a gdzie najmniejsza wyzwolenia nadzieja?	Więc to prawda!... Więc to prawda?... Biedna Fenicja, ale i Egipt...	Wiadomo, że gościniec o dzień drogi i w tamtej stronie...	Tak, przypominam sobie teraz! A ty odpowiedziałaś, że mając do wyboru, wybrałabyś holenderski.	On może śmieć Ale my na niego oko mieć będziem i jeżeli jego usta choć jedno słowo z siebie wypuszczą, zegniemy go w łęk...	Cha, cha, cha Więc naprawdę pieścisz w swej duszy słodkie złudzenie, że mogę posiadać coś takiego?	Co wy tu spiskujecie?	Zakocham się w niej i zacznę układać się z wierzycielami. Przestanę, jak mówisz, „udawać”	Dziękuję! Trochę lepiej, już dziś Łukasz poszedł w pole do siebie, bo musi być, wyprowadzimy się od dziada...	Bo tylko człowiek inteligentny może wiedzieć o Harunie al Raszydzie, co wie pan.	Panie Korolu, może pan przyjdzie do ganku, bo tam czeka Socha i koniecznie chce się z panem widzieć.	Pij! namawiaj! kiedy ci się zachciało krowy!	Jeszcze baran żyje, a już kuśnierz kożuch na nim szyje...	Pewnie: kapoty granatowe, faje w zębach i portki na cholewach.	Temu właśnie, na coś przystał, zaprzeczam.	I mnie także!	A nas też jest pięciu.	Cisza! Niech świadek swą powieść bez prze­szkód podejmie.	Topolski! kolej na ciebie!	Ależ, Lizo, gadajże wyraźnie, co wiesz o tym?	A wiesz, co rozpowiadają o tobie i Jasiu?	Może cytował jakie cudze słowa.	Wy jesteście narzeczeni.	Masz tu jakich krewnych, czy sympatyków?	Co tobie? Chory jesteś?	Co uprawiają profesję artysty	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Któż wie co Palatyn uczynił z sobą?	Patrzeć potrzeba, co z dwojga mocniej dotknięte.	Poradzę sobie!	A co tam?	Historia rzekł Goldenberg	Będzie mu przecież lepiej w Krosnowie, niż w szpitalu.	Czy prędko będzie koniec z tymi podłymi robakami?	On On ma	Pani Gonzales, albo jak cię tam zowią?	A mogła o tem wiedzieć z dobrego źródła, będąc żoną swojego męża.	Tak.	Masz gruszkę.	O ile można znać kogoś, widząc go drugi raz w życiu.	Ojcze mój	Waldy, zjedz homara... Mówię ci, zjedz homara!	A gdzież znaleźć podobnego lokaja?	Ba pomógł mi przypadek.	Brawo!... brawo!...	Cóż myślisz robić?	Dajże waćpan pokój!	Daleko?	Do baletu z takim słuchem i głosem!	Głupiś!	Jaki blady	Nieznośna dziewczyna	No, wtedy, gdy w każdej chwili grozi nieszczęście.
Wcale tego nie wyjaśnię, panie nadinspektorze. To jest po prostu nie do wyjaśnienia. Na podstawie swoich wiadomości wytłumaczyć tego nie mogę. A w każdym razie jeszcze nie teraz. Myślę, że człowiekiem, który najwięcej miał z tym do czynienia, okaże się Michaelis.	Rycerze najznamienitsi, którzy to widzieli, nuż błagać miłościwego pana, coby swej drogocennej osoby nie narażał, a życie dla dobra ojczyzny szanował. Zmarszczył brwi, gniewny srodze, i umilkli wszyscy. Rozpoczęła się wielka bitwa, okropna rzeź. Turcy ustawili swe wojska w półkole, na podobieństwo księżyca, bo ten od nich wielkiej czci doznawadoznawa dziś popr. forma N. lm: z Turkami. jednegom ino pilnował, a to, coby moje strzały nie chybiały celu. Tego zgiełku, wrzasku, jęków, łomotu kopii uderzających o pancerze, tętentu i rżenia koni, tego zamieszania straszliwego, na które wspomnieć niepodobna, bo się w głowie zawraca i wszelkie myślenie ustaje, tego wam nie wypowiem, a choćbym nawet zdolił, gadać o tym nie chcę.	To moja niewolnica, którą kupiłem w Konstantynopolu, księżniczka, którą adoptowałem i nie kocham poza tym nikogo.	Tysiąc razy dobrze! Chciałem prosić o to samo. W grudniu muszę już wiedzieć z pewnością, czy pani pojedzie, lub nie.	Dzięki Bogu nie żyjemy w czasach, w którychby ofiary krwawe były potrzebne. Syn pani niech mi tylko obyczajem przodków da serce swe, a innej ofiary, da Bóg nie będę wyciągał od niego.	Nie tak wierzę i tak jest. Każdy, kto pracuje, wnosi coś swojego, coś, czego nie byłoby bez niego i czego nie wolno mu utaić dla siebie.	O, bądź spokojna, nie zapomni.	A teraz to się nie boisz?	Jestem pewien, że nie jest szczęśliwa	Oj, nie cebuli powąchałem, ale stare czasy przypomniałem Przecież to ja jéj ojca na ręku nosiłem i ją widziałem w kołysce, i trumnę nieboszczki pani, het tam, na górę niosłem. Ja jéj nigdy nie mogę widzieć bez łez; taka to już moja natura.	Jako? moje małżeństwo żadnem jest! Męża mojego nie znam. Wzięłam go jedynie dlatego, abym mogła sobą władnąć i tu przybyć, a wy mnie, królu i panie, karzecie za to, co mnie najwięcej kosztowało i było ofiarą dla ciebie.	Niech się pani na mnie nie gniewa! Ja już naprawdę nie mogę...	Mówisz prezesie, jakby Julka i Marja nie od siebie i nie odemnie, ale od ciebie tylko zależały. Przecież tu jeszcze ani mowy o niczem niema; ale gdyby co było, jać mam większe prawo rozporządzać wnuczką.	Dobrze przemawia to na twoją dwudziestą ósmą korzyść. Nie mniej się po tobie spodziewałem! Cóż więcej?	On? A tak. To on przecież już od dawna prześladuje z zawiści mojego biednego ojca; on, który rzekomo opowiada się za lewicą, nie potrafi darować hrabiemu de Morcerf, że jest parem Francji. No oczywiście, nawet to nagłe zerwanie narzeczeństwa, bez żadnego powodu... No tak, jesteśmy w domu.	Nie powiedział pan? Ale pan to myśli. Tak, to prawda, piszę rzeczy, których się wstydzę. A wie pan czemu? wie pan?	Co słychać? Słychać źle, zrobił się ładny deszcz z protestowanych weksli, można je będzie kupować na funty. Ale to wcale nic nie szkodzi.	Nie spodziewałam się, że mi pan kiedy tę rzecz powierzy!	Nie chcę, żeby ktokolwiek bądź wiedział, dokąd się udajemy Chodzę tam, gdzie mi się podoba. Wszyscy otrzymali rozkaz, żeby mi w drogę nie wchodzili. Nie chcę, żeby mi się przyglądali. Dobrze pan o tym wie!	Ach, człowiecze, któż ci tego odmawia? Przebij mnie, jeżeli na tym ci zależy, nie będęć stawiał oporu. Wszakoż powiedz mi waćpan, czego sobie życzysz, a zobaczysz, że jeszcze możemy dojść do zgody.	Moja matka? Otóż portret jej nie będzie leżał między gratami!	Niech się pan o mnie nie troszczy Dam sobie radę.	Niepodobna, panie rycerzu Sancho jest moim ulubieńcem i nie oddalę go stąd za nic w świecie, a w tym, co ma powiedzieć, zdaję się zupełnie na jego delikatność.	Dzieci te pochodzą z najgorszej rodziny pijackiej wpływy miały jak najgorsze. Charaktery ich są zupełnie różne. Dziewczynkę łatwo nam będzie wprowadzić na odpowiednią drogę, ale z chłopcem, zdaje mi się, nie poradzimy sobie tak łatwo. Jest zepsuty, zdaje się, że mu nieźle było w domu, i jest uparty, samodzielny.	Rozumiem, że tam, gdzie stali, musiały konie wszystką trawę spod śniegu wygrzebać, więc chcą w innym miejscu kosz założyć. Przy tym być może, że orda, stojąc w pobliżu Doroszowych, wadzi się z nimi: zawsze tak bywało. Niby to oni sprzymierzeńcy i wspólnie wojują, a niech tylko siehenie obok zatoczą, to się na pastwiskach i na bazarku zaraz biją.	Ależ bądźże rozumna, Lizo! Nie mogę pozwolić, abyś tak uciekła! Cóż by ludzie powiedzieli?	Czyż nie prawda? przecie krewniaka macie książęciem na Pomorzu, co się odgraża że co Krzywousty poodrywał od niego, ma nazad zdobywać... Kto wie i was może czeka stołek jaki książęcy.	Co się stało, to się nie odstanie Pomyślmy lepiej, co teraz robić!	Szkoda. Wolałbym, abyś pani umiała mniej, a dobrze. Czy przecież posiadasz pani choć jeden przedmiot gruntownie, to jest tak, że mogłabyś się podjąć go wykładać?	Już się często ze sobą spotykali, bracie Sibie, i nasz młody przyjaciel nie zdawał się być obojętny na piękność Heleny.	Ino się upewnij, coby se poszła z Poręby, bo jakby została, nie pozbyłbyś się baby do śmierci.	Skądże tak pewnie gadacie, kumotrze, że całe to nieszczęście ino przez ........ą zdradę się stało?	Wie pan co? Ja to panu wyperswaduję, a pan sam dojdzie do przekonania, że wszelkie kłamstwo utrudnia zeznanie.	Acha! Niby to wytrzymam!	Jak to dobrze, że stryjcio Antoni przyszedł Chcę stryjcia naciągnąć...	Po mej bytności u ciebie w więzieniu jestem na zawsze dla całego Besançon i okolicy pastwą języków Przekroczyłam granice, honor mój stracony; prawda, że to dla ciebie.	Jak kazaliście, zrobiłem wszystko. Jezioro nasze, ale nie miałem rozporządzenia na połów, a tu mi Żydzi progi obijają po ryby. Poszedłem po radę do naszego chrzestnego. Chciał po was sam jechać, ale coś niedomaga, mnie posłał. W jurgiskich młynach zabrakło żyta, od czwartku stoją. Pytał się o was młodszy ze Skomontów trzy razy. I panna Hanka przyjechała wczoraj z proboszczową synowicą i także was potrzebuje. A najgorzej z temi rybami, bo bardzo płacą teraz. Tak was czekamy, jak słońca.	Jak to, z sąsiedztwa? Któż to taki?	Moiściewy, a cóż by w domu robił na tych piętnastu morgach. A mało to jeszcze drobiazgu!... A czasy ciężkie, jak z kamienia...	To warte dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć franków, siedemdziesiąt pięć centymów, mój chłopcze Ale, aby ci oszczędzić kłopotu sprzedania tego, dam ci te pieniądze w funtach.	Może to jej imieniny pojutrze?	Tak, panowie, w istocie, to moja miara	To ja czy mogę wejść?	Śniadanie będzie go kosztowało dwadzieścia franków! To już trzydzieści kilka franków.	Więc dosyć, ale przysięgam cioci, że ja go do śmierci kochać będę...	Kornelius? A, cha, cha! Ten spił się jak bela, że musiałymy klucz mu zabrać, bo do południa będzie spał.	Naturalnie, poczekajmy jeszcze Jeśli jest niewinny, wypuszczą go na wolność, jeśli zaś winny, po cóż byśmy się dla niego narażali.	Że chcę prawdy i sprawiedliwości lala (gw.) ozwał się uroczyście.	Jest o wiele mniej nudna niż pani X (żona gadatliwego akademika, kobieta naprawdę niepospolita), która cytuje wam dwadzieścia tomów!	Przekonam cię, że można.	Zum Befehl, panie lejtnant Pewnego razu czytałem, posłusznie melduję, że była wielka bitwa i że w tej bitwie poległ jakiś szwedzki król razem z koniem. Obie padliny wyprawiono do Szwecji i teraz te dwa trupy stoją wypchane w muzeum w Sztokholmie.	Więc miarkuj, coć rzekę: królewna co dzień chadza na nieszpór do fary i tam, po skończonym nabożeństwie, jeszcze na modlitwie długie godziny przesiaduje. Dwie ino panny bierze ze sobą; najczęściej Kachnę i oną drugą, co...	Ale dajciesz mi pokój! niemam czasu! zawołał Krzywulec jadę właśnie i śpieszyć muszę na radę familijną do księcia S.	Ja sam będę miał prawo do dwóch drzew rzekł p. de Charlus	Do szpitala lub do ministerium, tam gdzie idą ludzie zrujnowani na ciele i duchu	Ja cię zawsze, Właduś, lubię, ale dziś idź już	Tak. Był pan tam kiedy?	Więc zamknę drzwi na łańcuch.	Ależ, zmiłujcie się!...	Anioł Pański w południe takoż pobożnie odmawiasz? No, Krysiu, dziś pozwalam przywitać pana Andrzeja.	Bo co?!	Dworskie pomietła, do psów się im godzić, kiej taki dobry wiatr czują!	Hands offhands off (ang.) pokryje się kłosami....	Kiedy mi tak dobrze!	Macie go przecież tam w tym złotym kielichu.	Mam lepszy pomysł, szybciej będzie naszą łodzią.	Prawda, jak Bóg na niebie!	Tak! Tak! Toż gotów jestem oddać głowę, żem dziś w południe widział równiankirównianka	Tamten drań wypaplał czy co?	Wy, wasz król jesteście prawdziwi wyznawcy Chrystusa. Powiedziano mi mylnie... Oszukano... Chcę szukać w Rzymie zwolnienia ze ślubów zakonnych, chcę zerwać z Krzyżaki!	Zapewne, zmieniłem się nieco	A pani należałabyś?	A skrom masz?	A zatem do widzenia.	Ach!... mecenas jesteś dziś niegodziwym!	Byłeś w Płocku czyli też w Warszawie?	Czy będziesz miał lożę w Operze?	Czy pan rozmyślnie używa czasu przeszłego?	Do licha stąd, skąd zazwyczaj.	Gdy tymczasem?...	Heleno jesteśmy o kilka mil od Francji...	Interes	Jedna twoja, druga moja.	Jezu mój miłościwy! Maryja!	Kiedy wraca?	Korab.	Muszę.	Narada została przerwana	O! o!	Odkąd przebywa w Châtelet. Zwłaszcza od dzisiejszego ranka.	Odziedziczył	Oto mój wnuk, po bratanku	Pani d’ Espard!	Po niemiecku. Znam też francuski.	Polityczna sprawa.	Prawdopodobnie nogami.	Wielki mistrz zabity!	Wiem On chce do Mincla.	Zapomina pan, kolego, o profesorze Wilczurze i o jego popularności	Żartujesz, stryju
To i odpowiem A co miałem robić?	A co my biedne dzieci zawiniły? Przecie Basia mnie tak samo nad swój żywot miłuje, jako i ja Basię. I na nas się mścicie? Śmiertelny grzech!	A pan, panie Danglars, co myślisz o tym wypadku?	Bo co?	Buuu Uuu! Uueh! Umykajmy co tchu!	Nie! Teraz pora iść na wały! Kto żyje! Czynić, co każą.	Dawno pani nie widziałem... Ach, panie Stefku...! Niech się profesor nie dziwi, że ja tak pana Borzyckiego nazywam, ale to takie chłopiątko jeszcze.	Tak, ale co to za kibić wysmukła!	O, co się stało?	Więc to nic wielkiego?... Bo, moje dziecko, ja zawsze bałam się, ażebyście wy nie robili długów... Gdybyś wiedział, jak długi mnie samej ciężą...	Ja nie kradnę. Zresztą od niedawna jestem uczniem bardzo świątobliwego człowieka... siedzi on za obozem. Widzieliśmy dwóch ludzi nadchodzących z chorągiewkami celem wyznaczenia miejsca. Tak zawsze bywa we śnie albo przed spełnieniem... tego... przepowiedni... Toteż poznałem, że spełni się niezawodnie. Widziałem Czerwonego Byka na zielonym polu, a mój ojciec mawiał: „Dziewięciuset diabłów... pukkapukka (czyt. pakka)	Nie, nie trzeba, po co masz się krępować znajdzie się inny pokój.	To nie on! To pani Danglars, jest nieustraszona.	Rzemieniem by ich złoić, co mają ludzi trwożyć po próżności!	Nie, ale dlaczego nie? No, wiem: śmieszne by było. Kirsanow by się śmiał, ja sam. Zresztą i tak przecież nie, przecież oni mi nie darują tego Kropotkina. Oni wiedzą, kto, bo już na moją głowę nagrodę nałożyli. Car powiedział, że nie może spać spokojnie, póki Grzegorz Goldenberg po świecie chodzi. Wiecie przecież?	Ja mówiłem o wyścigu hipicznymhipiczny	Któż to może wiedzieć, czy się nie powtórzy. Strzeżonego Pan Bóg strzeże.	Wściec się można w takie nudne popołudnie. A prócz tego jeszcze śmierdzi. Wiecie co? Chodźmy sobie zapalić. Mam byczego kumeta.	Nie. (Wiedział, że to nieprawda).	No, no! Ja bym się spodziewał, iż może nam to pomóc do dostania łodzi.	Cóż mogłem powiedzieć? To szyper mówił: „Lekkie zderzenie; zatrzymałem okręt. Sprawdziłem uszkodzenia. Kazałem spuścić łodzie z największą ostrożnością, żeby nie wywołać paniki. Po spuszczeniu pierwszej łodzi okręt poszedł na dno wśród szkwału. Zapadł się w wodę niby kamień”. To jasne jak dzień i okropne. Przecież skoczyłem, prawda? Musiałem z tym się uporać. Cóż mnie obchodziła ta ich historyjka... To było, jakby się oszukiwało umarłych	Cóż to jest znowu?	Dlatego, że „Duncan” jest jachtem parowym, a nigdzie nie dostrzegłem śladu dymu, ani nad statkiem, ani obok niego.	Było to gładzenie zwierząt złoczyńczych „Nautilus” to nie nóż rzeźniczy.	Hale, krzepki to juści, że jest, ale już ma ze sześćdziesiąt roków.	Nie nazywaj mnie tak!... bo mi to nieszczęście przyniesie...	Nic nie wiadomo. Tylko potrzeba go wysłać na wieś, jak tylko zrobi się ciepło. Myślałem o koloniach letnich, ale to nie dla niego. W każdym razie dwoje starszych, mogę się postarać, aby wysłano z innymi, kilka tygodni na wsi zrobi im doskonale.	A, to ciekawe, nie wiedziałem o tym	Najmocniej przepraszam ale jako stały gość pański, ośmielę się w zaufaniu zapytać: co mówiła dama, która wyszła przed chwilą?... Bardzo przepraszam za moją śmiałość, ale w zaufaniu...	Znam ja twoją bryczkę!	Nie, o ile go żywcem nie pogrzebią, lecz pozostawią w spokoju aż do chwili przebudzenia się. Niestety, nieraz zachodzą tu straszliwe pomyłki. Może się też zdarzyć, że dusza śpiącego nigdy już w ciało nie powróci.	Ale jest inna sprawa Zbliża się dzień pogrzebu boskiego ojca mego, lecz skarb nie posiada dostatecznych funduszów...	Głupstwo! Niech się wali! Albo to pierwszy raz! Już my sobie jakoś poradzimy!	To wam Bóg zapłać, że nas tak uczciwie przyjmujecie	To ładna historia... No i cóż on zrobił?	Powiedziałem to.	Zjeżdżała przecież komissja, czyniono poszukiwania, znaleziono księgi, to prawda... nic więcej	Biedna hrabina! To jej mi żal przede wszystkim, taka szlachetna kobieta!	Fernand? To jeszcze inna historia.	Nie kłam, Tomku. Wiesz, że tego nie znoszę.	Umarł dla acanny nie ujrzysz go już nigdy. Radzę acannie, wracaj do klasztoru i staraj się trzymać język za zębami; nakazuję ci opuścić Petrella w ciągu godziny. Zwłaszcza nie opowiadaj nikomu, żeś mnie widziała, lub potrafię cię ukarać.	A jakowyż ma być? Wszak ci to nasz pan Meister się żeni.	Dowiedziałem się, że atelier Jarzymskiego mieści się nie tam w prywatnym mieszkaniu, lecz zgoła gdzie indziej	Jan Szular kupił w Montpellier od mnichów z Sankt-Olary piękne Dekretalia wypisane na dużym i pięknym pergaminie lambalskim, aby z nich zrobić formy do wybijania złota. Otóż, jakimś dziwnym nieszczęściem, ani jedna sztuka nie udała się jak należy. Wszystkie były popękane i porysowane.	Ale w takim razie niczego się od niego nie dowiemy. Jeżeli on rzeczywiście pozostaje w jakimś związku z Kamą...	Phi... drobiazg. Kilkanaście tysięcy. Ale i to dobre. Uniknęłaś przykrej historji. Masz szczęście.	A któraż teraz jest godzina?	Gdzież jest pani?	Pan nie jesteś chory?	Toćże obwołano w imieniu wielkiego króla, iż nikomu nie wolno pod karą stryczka polować na sarny ani na łanie, na dziki ani na rogacze?	Słuchaj wiem, czuję, żeś ty tu nie przybył przez litość dla mnie, przez ciekawość dla siebie, ale z rozkazu.	A jeżeli się pani nie spodoba! Wówczas chyba powieszę się z rozpaczy.	Jak je zakończysz, szczęśliwie czy nieszczęśliwie?	Pan mnie nie chce angażować?	Politycznie ich przyjmują ale nic, chudziątka, nie wskórają, a najlepszy dowód	Nie wiem... chciałżebyś badać mnie w téj chwili?	Proszę pana, może pan zaczekać w salonie, ale pani nie ma w domu, więc spytam panienkę.	Tak się mówi, gotów. Ale jak mu się powie	Podejdź do niego Jak tylko będą przenosili tacę, nalegaj, by się poczęstował.	A czy zobaczę mamę?	Wiesz, nieraz w nocy wstaję, aby zajrzeć do niej, bo mi się chwilami wydaje niemożebnem, aby była pod moim dachem.	Pan się śmieje! Wy wszyscy się śmiejecie z przeszłości, zaprzedaliście duszę złotemu cielcowi. Tradycje nazywacie trupami, szlachectwo przesądem, a cnotę zabobonem śmiesznym i godnym politowania.	Jak się masz, Krecie	Witek, obacz no, kto tam wszedł do chałupy!	Ach, jakże sobie wyrzucam, żem takiej próby zażądał od waszmości! Już lepiej było zgodzić się na okno albo na taniec owego człeka.	Chciałbyś tego samego środka użyć z hr. Cosel? wątpię żeby się powiódł.	Siebie się pytaj!	Tak będzie! W sednoś waćpan ugodził!	A no... mówię bratu.	Ależ wspaniale mieszkacie, po książęcemu...	Jak mało czego na świecie	Jak?	Kradzież, Patriota, Plotka, Zdrada mówił bas	Kto?.. a Głogowski! Głogowski!.. Jakże tu zimno!	Rozmiłował się w tobie strasznie	Sam mi o tym powiedział.	Więc zbliżcie się i padnijcie na twarz przed dobrym Mzimu.	Žiūrėkit, vaikai, būkite geručiai! Klausykite mamelės, nedykaukit! O tu, Vinceli, atmink, ką sakiau: globėk juos, padek mamelei, neužmiršk, kad aš tave savo vietoje palieku. Ar neužmirši, Vinceli?	Królewskie mieszkanie!.. i dla kogo?..	Zupełna racja! W książkach historycznych znaleźć można mnóstwo drobiazgów i anegdot, mogących być miłą rozrywką dla człowieka rozsądnego, a zarazem nauczyć go wielu rzeczy odnośnie do natury człowieka.	A teraz powiedz, tylko szczerze	Gdzie cię boli?	I patrzy ino, kogo by puścić pod pierzynę, któren aby mocny!	Muszą przecież wiedzieć ludzie.	Rodzina, Ojciec odpowiedziała Una.	A może jenojeno (daw., gw.)	A w pobliżu Żywca wyście jedni byli?	Barskiemu ktoś pomagał	Dobranoc	Gdzie Maks?	Może i stary.	Nubia	Oho!...	Panie, mam także zbiorek wierszy...	Same wysokie domy.	Słowo przerwie mu Don Kichot	Wymyśl większą, kiedyś taki zuch!	Zakonotujęzakonotować (daw.) rzekł biskup Tomicki z uśmiechem	Zleziesz.	Znajdziemy na pewno coś innego na ząb.
Nie ma żadnych Kobiety, jak wielu mężczyzn zresztą, nie rozumieją nic ze spraw, o których chciałem mówić. Moja bratowa jest uroczą istotką, która sobie wyobraża, że żyje jeszcze w czasach powieści Balzaka, kiedy kobiety miały wpływ na politykę. Stosunki z nią mogłyby w danej chwili oddziałać na pana jedynie ujemnie, jak zresztą wszelkie stosunki światowe. I to jest właśnie jedna z pierwszych rzeczy, które panu chciałem powiedzieć, kiedy mi ten głupiec przerwał. Pierwsza ofiara, jaką trzeba dla mnie zrobić (będę żądał od pana tyluż ofiar, ile panu przynoszę darów), to aby się pan nie starał bywać w świecie. Cierpiałem przed chwilą, widząc pana na tym pociesznym zebraniu. Powie pan, że i ja tam byłem; ale dla mnie to nie jest zebranie światowe, to wizyta rodzinna. Później, kiedy pan dojdziesz do szczytu, o ile cię będzie bawiło zejść na chwilę w salony, nie będzie to już może niebezpieczne. I wówczas, nie potrzebuję panu mówić, jak bardzo będę ci mógł być użyteczny. Sezam pałacu Guermantes (i wszystkich tych, które są warte, aby ich wrota otworzyły się przed panem) ja mam w ręku. Ja będę o tym sądził i ja chcę decydować o tym, kiedy przyjdzie pora.	Zaprawdę jest to wielkie zło, że mając wojnę wodza nie macie... Przejechaliśmy ziem wiele, od Dunaju począwszy po Łabę i Odrę, a nigdzieśmy nie znaleźli ziemi, gdzie by knezia lub króla, albo wodza i głowy nie było. Sasi i Frankowie naciskają nas wszędzie, bronić się im trzeba albo, jak Obodryci, trzymać z nimi przeciw swoim, lub ze swoimi wiązać przeciw nim... Inaczej pójdą ziemie w niewolę... Czymże się to dzieje że wodza sobie wybrać nie możecie?...	Mój drogi! ty masz poczciwe i kochające serce, ty bardzo kochałeś tę małą, byłbyś wiele dla niej uczynił zróbże jeszcze to jedno: wierzysz, czy nie wierzysz, zmów za nią: „Wieczny odpoczynek..” Jeśli myślisz, że jej się to na nic nie przyda, powiedz sobie: „Więcej jednak nic już dla niej nie mogę, a to jedno mogę...”	To niepodobna miłość moja to życie moje. Musiałbym od kolebki zaczynać, a końca i tak byście się nie dowiedzieli, bo go sam nie wiem jeszcze.	O, o całą oktawę! Żyję przynajmniej w cywilizowanym świecie. Bywam w domach, gdzie zbiera się literatura, sztuka i teatr!.. o, nieskończenie jestem szczęśliwsza... kilka razy grałam z wielkiem powodzeniem na rautach!.. I gdyby nie różne kłopoty... no, ale się wszystko przetrzyma! Jakoś tam będzie! Mężuś bierze lekcje śpiewu i uczy się bohaterskich partyj: Raula, Lohengrina, Wilhelma Tella! Wolno idzie, bo musi przecież chodzić do biura. Tak, tak się to żyje, ale co u pani?.. co w Bukowcu?.. Była tu u mnie niedawno matka pana Stasia. Bardzo miła kobieta, tylko taka dziwna... przyszła się wypytywać o syna, mnie... uważa pani, jakie to kłopotliwe... skarżyła się, że zaprzestał wszystko pisywać w listach, szczególniej od mojego wyjazdu z Bukowca. Prosiła mnie, żebym mu nie cofała swojej przyjaźni, że on zupełnie zasługuje nawet na miłość... doprawdy, że nie rozumiem, czego ona chciała.	Nie widziałem jej... Dawnom już w domu nie był. Ale nie martw się, Rafciu. I ja wyjechałem, a raczej wyszedłem, bez pożegnania, prawie psami wyszczuty. Dawne to rzeczy... Myślałem, że ojciec przysyła przez ciebie...	Widzisz pan praca to wielka księga biednych. Ten poczciwiec mniemałby ubliżać sobie, gdyby poszedł do szpitala lub się puścił na żebraninę; on chce umrzéć z rydlem w ręku, w polu, przy blasku słońca. Otóż, to męztwo co się zowie. Praca stała się już dla niego niezbędnym do życia czynnikiem, a śmierci on się nie boi! ani wié nawet, jak głęboki z niego filozof. Starzec ten nasunął mi myśl założenia w moim kantonie domu przytułku dla rolników, wyrobników, wogóle ludzi, którzy pracując całe życie doczekali się uczciwéj ale biednéj starości. Ja, kochany panie, nie przywiązuję żadnéj wagi do mego majątku, bo ten osobiście na nic mi się przydać nie może. Człowiekowi, który spadł ze szczytu swych marzeń i ze wszystkiemi nadziejami wziął rozbrat, bardzo niewiele potrzeba. Tylko życie próżniacze dużo kosztuje i powiedziałbym nawet, że ten, co korzysta z pracy drugich a sam nic nie produkuje, popełnia kradzież spółeczną. Napoleon dowiedziawszy się o dysertacyach, jakie po jego upadku wszczęły się z powodu pensyi, jaką wyznaczyć miano, powiedział, że nie potrzebuje nic prócz konia i dukata dziennie. Przybywszy tu, wyrzekłem się pieniędzy, ale zarazem nabrałem przekonania, że pieniądz do czynienia dobrze jest niezbędnym czynnikiem. Zapisałem tedy testamentem dom mój na założenie przytułku dla nieszczęśliwych a mniéj dumnych od ojca Moreau starców, żeby w nim do końca życia schronienie znaléźć mogli. Przytém, pewna część tych dziewięciu tysięcy franków, jakie mi rocznie moje grunta i młyn przynoszą, przeznaczoną będzie na udzielanie podczas ciężkich bardzo zim wsparć najbardziéj potrzebującym. Zakład ten dostanie się pod opiekę rady municypalnéj z proboszczem, jako prezydentem, na czele. Tym sposobem, majątek, który wypadkowo zrobiłem w tym kantonie, zostanie w nim nazawsze. Ustawa téj instytucyi szczegółowo spisana jest w moim testamencie; znudziłbym pana, gdybym mu ją powtarzał; dość powiedziéć, żem wszystko przewidział. Utworzyłem nawet fundusz rezerwowy, który z czasem pozwoli gminie udzielać jakoby stypendya dzieciom okazującym wybitne do nauk lub sztuk pięknych zdolności. Tak tedy nawet po mojéj śmierci cywilizacyjne moje dzieło daléj rozwijać się będzie. Widzisz pan, kapitanie Bluteau, gdy się już raz coś zacznie, budzi się w człowieku jakaś siła, która go do skończenia zmusza. Ta potrzeba porządku, to dążenie do doskonałości jest jednym z najwymowniejszych dowodów jakiegoś drugiego, poza-światowego życia. Ale zdążajmy prędzéj, trzeba mi kończyć mój objazd, a muszę jeszcze ze sześciu chorych odwiedzić.	Jak to, powiedziała to pani? Tyle wiem, że ta dama, której nazwisko nigdy nie powinno wyjść z moich ust, ocaliła mi życie. W chwili gdy żołnierze wpadli do domu, aby mnie pochwycić, ojciec pani uprowadził mnie w swoim powozie. Czuję się bardzo źle; od kilku dni to pchnięcie bagnetem nie daje mi oddychać. Umrę, i umrę w rozpaczy, skoro tym samym przestanę panią widywać.	No właśnie! Grzeczny, dzielny chłopiec. Wspaniały chłopiec! Dwa tysiące wierszy to dużo, bardzo dużo.Nauka Mój chłopcze, nigdy nie pożałujesz trudu poświęconego nauczeniu się ich, bo wiedza ma wartość większą od wszystkiego innego na świecie. To ona czyni ludzi wielkimi i dobrymi. Ty, Tomaszu, też zostaniesz kiedyś wielkim i dobrym człowiekiem, a wówczas powiesz sobie: „To wszystko zawdzięczam temu, że w dzieciństwie miałem wielkie szczęście uczyć się w szkółce niedzielnej. To wszystko zawdzięczam moim wspaniałym nauczycielom, którzy nauczyli mnie pracować, to wszystko zawdzięczam drogiemu panu dyrektorowi, który dodawał mi otuchy, czuwał nade mną i dał mi tę piękną Biblię, aby mi towarzyszyła przez całe życie. To wszystko zawdzięczam dobremu wychowaniu”. Tak będziesz kiedyś mówił, Tomaszu, i za żadne skarby nie będziesz chciał oddać tych dwóch tysięcy wierszy. A może teraz powiesz mi i tej pani coś z tych pięknych rzeczy, których się nauczyłeś? Prawda? Bo my jesteśmy dumni z chłopców, którzy się dobrze uczą. Na pewno znasz imiona dwunastu apostołów. Może wymienisz nam tych dwóch, którzy najpierw zostali wybrani?	Moja droga Gladys! Jak możesz tak mówić? Romantyczne uczucie żyje przez powtarzanie, a powtarzanie przekształca żądzę w sztukę. Przy tym miłość, którą przeżywamy, wydaje się nam zawsze jedyna. Rozmaitość przedmiotu wcale nie zmienia poczucia, że nasza namiętność jest jedyna. Potęguje ją tylko. W życiu możemy mieć co najwyżej jedno wielkie doświadczenie, a tajemnica życia polega na tym, aby doświadczenie to powtarzało się jak najczęściej.	Elżbieto! Z tego żartować nie wolno!	Nie	Nie widzę „Królewny Hanki”	Nie wiem.	Śpij, dziecko, nie gadaj od rzeczy	O nie, nie zgodziłabyś się. Zaczekaj i zobacz. Cmentarz św. Jana to miłe miejsce. Był on tak długo cmentarzem, aż przestał nim niejako być i stał się teraz osobliwością Kingsportu. Przechodziłam tamtędy wczoraj dla zażycia ruchu. Otacza go wielki mur kamienny i szereg wysokich drzew, a szpalery przecinają go; są tam najosobliwsze nagrobki z najosobliwszymi i najdziwaczniejszymi napisami. Będziesz się tam chodziła uczyć, Aniu, zobaczysz. W istocie nikogo się tam już nie grzebie, ale przed kilku laty wzniesiono tam piękny pomnik dla uczczenia żołnierzy nowoszkockich, poległych w czasie wojny krymskiej. Pomnik ten znajduje się na wprost bramy wejściowej, i znajdziesz tam wiele „pola dla wyobraźni”, jak mawiasz. Ale oto nadjeżdża twoja waliza, a chłopcy przychodzą ci powiedzieć dobranoc. Czy rzeczywiście muszę się przywitać z Karolem Slone, Aniu? Zawsze ma takie zimne ręce, w dotyku są śliskie jak ryby. Musimy ich poprosić, aby nas niekiedy odwiedzali. Panna Hanna powiedziała mi poważnie, że wolno nam przyjmować wizyty młodzieńców dwa razy w tygodniu, jeżeli będą odchodzili o właściwej porze; zaś panna Ada poprosiła mnie z uśmiechem, abym pilnie baczyła, by nie siadali na jej pięknych poduszeczkach. Obiecałam jej czuwać nad tym; ale Bóg wie, gdzie wolno im w takim razie siedzieć; chyba na podłodze, gdyż poduszeczki są wszędzie. Nawet na pianinie.	Och, to ciekawe, odparł dość impertynencko p. de Charlus, z miną człowieka, którego myśl musiała przebyć długą drogę, zanim doszła do rzeczywistości zupełnie innej niż jego rzekome domysły. Ale ja ich nie znam	Otóż rzeczywiście mam żal do profesora i żal do pani. Mam żal do was obojga. Przyjechaliście tu państwo, tutaj, gdzie jedynym lekarzem jestem ja. Oczywiście nie chcę się równać z profesorem. On jest wielkim uczonym, ja skromnym lekarzem wiejskim. Nawet nie chcę się równać z panią, która praktykując w stołecznych zakładach leczniczych, miała na pewno możność poznania najnowszych metod i środków lekarskich. Ale czułem się głęboko dotknięty tym, żeście państwo okazali dla mnie lekceważenie. Mogliście mnie lekceważyć, ale zdobyć się na tyle uprzejmości, by tego nie okazać!	Że to Rocha wziął na probanta, nie Dominikową!	Ja ją też kocham, ale irytuje mnie, że ona nie widzi własnej śmieszności.	No, jakimże! Tym o Turskim. To jest śmieszne. Turski nie żyje.	Niech pan nic nie mówi o panu Moreau Zdaje mi się, że powinien by się pan nauczyć milczeć w publicznym dyliżansie.	To, co myślimy my. Jeżeli jest Bóg...	Ale tak długo się nie zgłaszał!	Aż nadto! Ubóstwia swego Kałgę. Dla tego dzieciaka zabiłaby pół świata, a doprawdy nie ma dla kogo, bo to i szpetne, i naprzykrzone jak szczenię, a złe jak żmija.	Nie ma celu robić pani próżnych nadziei Nogi przepadły. Ale poza tym wszystko jest dobrze.	A nic! Nie chce wracać do domu.	To być nie może: kilka dni przeleżeć musisz... A któż tobie i dziecku posłuży, zgotuje; kto cię nauczy jak chodzić koło niego?	Nie szarp się... spokojnie siedź... bo cię zastrzelę jak psa, dziewko zatracona!	Nic więcej nie mogę, aniżeli czynię. Jesteś mi luby, więc daję pieszczoty.	Ale rad byś, ale rad byś! Dlatego to, choć w jeździe służysz, tak zapamiętale na mury tykocińskie piechotą leziesz, bo myślisz, że tam nie tylko Radziwiłł, ale i Billewiczówna siedzi. Znają cię, niecnoto! Jakże? jeszcześ jej sobie z głowy nie wybił?	Dlatego, że według mnie z tamtej strony jest tyle chęci do małżeństwa, ile we mnie i pannie Danglars. Ale naprawdę, kochany hrabio, rozmawiamy tu o kobietach zupełnie tak, jak kobiety rozmawiają o mężczyznach; to niewybaczalne!	Nie skończyło się, skoro się rozpoczyna na nowo.	Gdybym miał jakiś środek, żeby wpuścić mu powietrze do płuc może w ten sposób zapobiegłbym uduszeniu. Ale nie ma nic! Nic!	Idźże pan, zdaje się że to pański pryncypał woła.	Poczekaj... Będziemy wszystko albo prawie wszystko, co inni obracają na zbytek, oddawali dla dobra tych ludzi. Ty nie wiesz, ile szczęścia... Z tej resztki, którą dasz swej żonie, z tej najostatniejszej, zobaczysz, co ona zrobi.	Już mnie nie ma	Igiełko! a gdzieżby się ten hultaj podział? Jest birbant, nic dobrego. Dni całe śpi, a w nocy harcuje. Z natury nieprzystojny. Ho, ho! uczę go bezustanku, ale uparte, w zdrożnościach zakamieniałe! Skończy źle, jak każdy nicpoń!	Cóż będzie, jeżeli ci nie dam? Jestem panią tej wsi.	To co, że zimno?	No, chodź pan, a to niby panna, tak się pan stroisz.	Sąsiad zawsze. umieli się rządzić, oszczędzać, skąpić, byle ino majętności przysparzać, to i nagromadzili bogactwa pełne skrzynie, a niemal ćwiartka gruntów łobzowskich w ich ręku. My zaś, Trzaski, anoano (daw.)	To jednak straszno tak przysięgać!	Niech przyjdzie, choćby jutro. Co to wam, czego beczycie?...	Mój pan dziś jest nastrojony żartobliwie. E... teraz już wiem: z tą mandoliną to też był żart. Niedobry! Tak dworowaćdworować	Czy widzieliście i zauważyliście przemyślność tych braci buczących? Odbywając swą procesję, wyszli jednymi drzwiami kościoła, a wrócili drugimi. Pilnie się strzegli wrócić tamtędy, którędy wyszli. Na mą cześć, to jakieś kute pachołki: powiadam, kute jak stal damasceńska, kute na cztery nogi, kute, podkute i zakute.	Ja zabieram co moje... Ordyński mi wszystko przegrał.	Prędzej! Schyl się... wziąłeś już? No to chodź, a żywo, bo i mnie już coś strasznego się dzieje...	Ależ niech mnie Bóg broni, bym żartował z tego, co jest moim życiem. Ale zmęczyło mnie nieustanne bieganie po polach i przeskakiwanie murów, przestraszyła też myśl, którą podsunęłaś mi wczoraj wieczór, że twój ojciec mógłby pewnego dnia wziąć mnie za złodzieja	Zgadza się, ale proszę, wyjaw mi, kim jest ten człowiek.	Nieuzasadnione było też to niezwykłe małżeństwo	Cóż to przeszkadza?...	A ja, wiem.	Kapłan wychwala kapłana? Co za dziwo? Jeżeli on ci jest jakimś kmotrem (darliście z sobą koty, gdyście tu byli za ostatnim razem), przyciągnę go tu postronkami i... i dam mu potem obiad, jak przystoi jego kaście, mój synu... Wstawaj i spojrzyj na świat! Ta bezczynność, ta mitręga na barłogu jest matką siedemdziesięciu diabłów... mój synu! Mój synu!	Toś i do Pacunelów już trafił? Strzeż się jeno, bo tam ładnych dziewcząt jak maku w ogrodzie.	A jako się zowiesz?	Która z tych pań nazywa się Klelia Conti?	Pocieszże się, towarzyszu miły!	Zatrzyma się!	Przygotować się do zwrotu!	Czy pan wie, co pan powiedział, panie Janku?	Po co mam schodzić? mogę stąd zadzwonić.	Kajać się, ojcze Ogrynie? Z jakiej zbrodni? Ty, który nas sądzisz, żali wiesz, jaki napitek wypiliśmy na morzu? Tak, dobry sok upoił nas i oto wolałbym żebrać całe życie po progach i żyć ziołami i korzonkami z Izoldą, niż bez niej być królem pięknego królestwa.	Wierzę ci, Harvey. Tato pomylił się po raz pierwszy w swoim życiu.	Więc proszę zapytać pana Graya. Jest jednym z jej najbliższych przyjaciół.	Cha, cha, cha pokaż kuzynowi swoją sztukę! co tu robić!	Uwiężą go chyba, co?	Niech pan da pieniądze, ja będę grała, przyniesie mi pan szczęście! O, oto moje ostatnie sto franków...	Co? Jacy ludzie?	Cóż, wciąż kocha się w tobie?	Ja bo miałem już przyjemność nietylko oglądać	Owszem, ale... myślałam, że panu będzie przyjemniej w towarzystwie pani Wąsowskiej.	Ale możemy się natknąć i na konnych a ludzie, którzy nas gonią, mogą krzyknąć, aby nas przytrzymano...	Każdy, kto bogaty, jak i u nas...	Niby jak já?	Czy o samym łowieniu czy też o niebezpiecznych przygodach, które...	Tak ale powiedziałeś tak, żeby mi zrobić przyjemność, i tyle!	Czegóż bym mógł sobie jeszcze życzyć? Wszak mam dżunglę i łaskę dżungli. Czyż można marzyć o czymś więcej pomiędzy wschodem i zachodem słońca?	A więc	Pan był w Żegiestowie?	Musiałem cię przecie zbudzić z zamyślenia W jakiż inny sposób mógłbym ściągnąć cię z gwiazd na ziemię?	Dobrze, drogi mój ojcze.	Gdyby klucz zginął!	Już są.	O mój Boże! Toć ulokowałem u nich dwieście tysięcy franków!	Starsza pani w domu?	Toż ty, kobieto, będziesz tutaj teraz naprawdę samotna i opuszczona	Całkiem niepotrzebnie.	Chodź ino tu, Jędrek	Dobrze.	Dureń	Dużoś winien?	Gdybyście ich mieli, gdzieżbyście ich pomieścili, skoro mamy dziś tylko kukułkę?	Jakto! czego?	List dla pani.	Ne! Ir tiesa uždrausta.	Prawo, Pożar	Sire, sire, przez litość!	Słuchaj! Dlaczegoś ty radził iść daleko pod RagnetęRagneta	Tai, vaikine, ne nuo šiandien, ne nuo vakar. Ir tai ne vienoje vietoje apie tai girdėjau, ir nuo tiek metų ta kalba nepasibaigė.
Nie, pani, to nie sam Bacon. To wszystko przeze mnie tłumaczone i moją ręką wypisywane z tysiącznych autorów, a jest też tu niemało i moich własnych wspomnień. To moje Silva rerum. Od lat wielu miałem zwyczaj robić wyciągi ze wszystkich dzieł, gdzie znalazłem jakikolwiek szczegół stosujący się do mego pomysłu. Tu spisałem także przygody mego życia, opowiedziałem wszystkie sceny widziane w zwierciadłach, wszystkie legendy i tradycje ściągająceściągać się (daw.)	E, to bardzo naturalna rzecz. Wyspa ta jest jedną kupą skał, nie ma tam ani jednej piędzi ziemi uprawnej.	Pali się! Pali się mydlarnia Mani! Kto podpalił mydlarnię w taki dzień? Tam jest nafta... nie daj Boże, z dymem pójdzie cały kwartał.	Zapewne Ale zdaje mi się, że najwyższy czas, abyśmy zaczęli działać; nadszedł czas, byśmy powstrzymali ten strumień śmierci. Co do mnie, nie potrafię już dłużej w żaden sposób ukrywać takiej tajemnicy, nie mogąc mieć nadziei, że sprawiedliwości stanie się zadość i że społeczeństwo pomści śmierć ofiar.	A Czarny Korsarz nic nie widział i nie słyszał?	Ech, nie lubię też tych wszelkich...	Ja zaś nie chcę ze zdrajcami służyć.	Nie mówiły, aleć one wiedzą	Nie oddycha...	Nie. Stoją.	Nie omieszka odpowiedzieć „tak”, bracie Samie.	To źle, kiej nic nie wiemy Zniosła kura dwa jajka naraz? Czy co ważniejszego jeszcze się stało?	Teraz próżno rwać się do drogi, moje matki Roztopy wiosenne świat zalały i nie przebrniecie przez bagniste puszcze. Poczekajcie, aż ziemia wyschnie. A tymczasem musicie sprawdzić, czy potraficie jeszcze chodzić. Bo to ważna sprawa. Zbliża się dzień Zmartwychwstania Pańskiego, chcę zaprowadzić was do Krakowa.	Nie ma za co. Przyzwyczajenie staje się drugą naturą. Co zaś do tej kaszy, to chciałam powiedzieć, że nic nie mamy, tylko ten worek jęczmiennej. I to sekret! Proszę pana no, to głód.	Nie bardzo mi się uśmiecha taki obrót sprawy Cztery lata w uczelni! Wolałbym już wybrać jacht i kamerdynera!	Bo... nie może pan ożenić się z kobietą, którą pan kocha. To jedno...	Jakże mam nie zgodzić się. Tylko teraz jeszcze to, iż mogę pracować. Byle potem państwo chciało mnie przyjąć.	Nie przemarzły! Wachnikom tak wiatry przeziębiły, że z pół dołu musieli świniami spaść, a nasze zdrowe.	Nie wiedziałam, że to chrzestna matka pana Nowowiejskiego któren też musiał jej jakoweś konfidencjekonfidencja	Dziecka nie trzeba mieszać w to-to. Ja wiem dobrze, co mi trza robić. Nie, i basta! Siwki dwa mam tylko, a lando stare, odrapane, liberie w dziurach.	Nie zawsze należy mówić myślami.	Wiesz, stryju, że ja nie wierzę w nic prócz człowieka.	Już milczę, Jadziuniu! Wszak to nie skarga była. Wiesz, że płacę bez szemrania.	A jeżeli ja nie przyjmę pojedynku?... Przecież ja mówiłem prawdę...	Dość naiwna w gruncie rzeczy. Zacząłem z nim rozmawiać, używając wielu słów, których znaczenia nie może znać prosty chłop czy choćby półinteligent.	Już trzeci raz nie wrócą.	O! to wam nie żal nas, to nas nie kochacie	Później, oczywiście, mówiliśmy o malowaniu i portretach. Ja zauważyłem, że panna Castelli ujęła nieco głowy panu Kopowskiemu, ona zaś odpowiedziała mi: „To nie ja, to natura!”	Otóż to! Widzisz, jak to bywa! Taki zdolny, miły chłopak i źle z nim jest, ale to bardzo źle! Pośliznęła się mu noga! Awantura fatalna, powiadam ci, że fatalna...	Bo... ano... bo mi się tak podoba!	I ja tak myślę! Do jutra czy na dłużej?	Czy pan dobrze rozumie, o co pytam? Proszę mi wybaczyć, że tak się upieram, ale moje życie zależy od pańskiej odpowiedzi. Czy to pan nas ocali?	To nie zbóje, to moi oficyjerowie...	A ona jest ładna?	Tak jego jedynym przyjacielem.	Chcesz się założyć, że wypiję butelkę szampana duszkiem?	Na minutkę poweselić się...	Poszli do portu, żeby dowiedzieć się, czy są jakieś rozkazy od ciebie, panie	Ten orzeł, co go widzisz nad proporcami, to pierwszy orzeł biały, co się wzniósł nad tą ziemią; on jeden opowie ci całe jej życie.	Wstrzymajmy się w tej chwili od wszelkich sądów. Wkrótce już wszystko ostatecznie się wyjaśni.	A cóż tam? Szaraczki się zgadzają?	Chciałem się widzieć z księdzem Murdelionem.	Okaże się!	Więc zapewne modliłaś się w domu?	Pójdźmy w tamtą stronę, posiedzimy sobie trochę w karczmie u Pamfila, poczekamy przy szklaneczce malagi i zobaczymy, co się dalej stanie.	Polak, więc szlachcic, to się rozumie siadajże, szanuję szlachectwo... a żem ja mieszczanin, będę stał.	Tak w istocie wygląda to, jakby tu ktoś często chodził.	Wy zawsze wszystko tak jakoś, a ja potem będę odpowiadał za to? pierwszy raz to dziecko podajecie?	A oto więc skąd Ferrante wziął pieniądze na swoje rozruchy! I pani mi opowiada to wszystko w gwardyjskiej sali?	A czego? do kogo?	Ach tak? Więc tak pani sądzi? Doprawdy?	Ciekawa jestem w jaki sposób dowiódłbyś miłości, o której tak mówisz?..	Do dziury	Do widzenia, panie Morrel, tysiąckroć dziękuję.	Jak prędko zostanie wysłana?	Tak. Musimy jednak przejść kawałek po dachu.	U panny Malinowskiej albo u której z pań należących do naszego stowarzyszenia	Mam polecone wsadzić go do karocy i zabrać z sobą.	A na mnie?	Czy ja na pani robię wrażenie poważnego?	I ja jestem na trzecim roku	Chłop prawił eks-obywatel uwłaszczenie chłopów w zaborze rosyjskim, przeprowadzone przez rząd carski dekretem z 2 marca 1864 r. Z chwilą uwłaszczenia chłopi otrzymywali na bezwzględną własność uprawianą przez siebie ziemię, a ich dotychczasowe „powinności” wobec szlachty (pańszczyzna, czynsze) zostały zniesione. Podstawowe grunty folwarczne pozostały jednak w posiadaniu obszarników....	Czy to był... duch?	To tylko notatki.	O, stare Prusaczysko! Stalky, to twoja wina, matole jeden!	To była przysługa?	To poezje, bardzo piękne poezje... Wiersze. Ale francuskie.	Kto ją wie!	Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka.	Czy go panie znają?	Kto tedy przeciw księciu? jakie chorągwie?	Panie Krukowski, tylko szybko... Raz dwa!...	Przez Prut	Zobaczymy, czy załatwiona! ja go zmuszę siłą...	Złodziejski król, mocarz taki, a psami go szczują	A parobcy?	A ty poznajesz te panie?	A więc trup?	Ano, tedy szliśmy a szli, niczym burza, co po drodze drzewa łamie i z korzeniami wyrywa. Ażeśmy stanęli pod WarnąWarna	Bardzo dziękuję.	Betty!	Być może; milczenie przede wszystkim.	Czesławie!	Czy ci lepiej, ojcze?	Cóż, Włochy! cuda! same cuda!	I nadziei!	Ja także!	Kawalerem?	Kobieta rzekła matrona.	Kupię ci, córko, kupię...	Małżeństwo, Matka, Córka, Mężczyzna, Mąż	Mojej matki!	Norite žinoti, ko mes geidžiame ir ko mes ieškome? Gerai! Poniute, patėmykite, kas darosi Vokietijoje. Ten ūkininkas, turintis 15 margų, gyvena taip, kaip pas mus gyvena ant 60 margų, o žemė vis ta pati, kaip pas mus. Dėl ko gi taip?	Och, jakiś ty dzielny, mój ty złoty księżyku!	Owszem, bardzo	Pan podporucznik niech żyje!	Potrzebuję natychmiast co najmniej 2000 dolarów!	Trochę lżej.	Tu odnajduję pana	W czasie karnawału byłem w Rzymie...
Stary Franz nie miał i trzydziestki, jak do Warszawy przyjechał, ale rzemieślnik był już pierwsza klasa i, jak się pokazało, głowę na karku miał. Na psach przyjechał, co mu wózek z całym dobytkiem przyciągnęły, a nie nazywał się Dalcz, tylko Daltz. Ale że to ludziom trudno tak wymówić, to i wszyscy mówili: „a to zanieś zamek do naprawy do Dalcza”, „a niech Dalcz zreperuje zawiasy”, bo to otworzył sobie skromny warsztacik na Bonifraterskiej, co to nazywano także i „pod psami”, że to niby na psach przyjechał. Ale człowiek był zacny, pracowity, a był wówczas taki zamożny młynarz na Pradze, Bauer się nazywał. Też z Niemców. Otóż Franz robił to i owo przy młynie i coś w dwa lata z córką Bauera się ożenił. Podobno w posagu dostał pięć tysięcy rubli, czy więcej. A że człowiek był oszczędny, pracowity i niegłupi, zaraz sobie niewielką kotlarniękotlarnia zespół dwóch nieistniejących dziś budynków w Warszawie, znajdujących się na początku ul. Wolskiej, zbudowanych na pocz. XIX w. przy drodze wyjazdowej z Warszawy do wsi Wola; rogatka: daw. posterunek na granicy miasta, na którym pobierano opłaty za wjazd. kupił i zaczął budować. Trochę ze swoich, trochę z posażnychposażne (środki) linia kolejowa Warszawa–Skierniewice–Koluszki–Piotrków–Częstochowa–Dąbrowa Górnicza na Kraków i Wiedeń, najdawniejsza w Królestwie Kongresowym, zbudowana w latach 1838–1848. różne zamówienia przyszły. A jak synowie szkoły pokończyli i ojcu pomagać przyszli, to już w fabryce ze dwustu robotników było.	Lousteau zrozumiał, pobiegł zamówić obiad. Lucjan, zostawszy sam, postawił całe trzydzieści ludwików na „czerwone” i wygrał. Ośmielony tajemnym głosem, jaki słyszą niekiedy gracze, zostawił wszystko na „czerwonym” i wygrał: uczuł w żołądku palenie jakby rozżarzonych węgli! Mimo głosu przesunął sto dwadzieścia ludwików na „czarne” i przegrał. Doznał wówczas rozkosznego uczucia, jakie następuje u graczy po straszliwych wzruszeniach, kiedy nie mając już nic do rzucenia na stół, opuszczają płomienisty pałac, gdzie się trawią ich ulotne marzenia. Znalazł Stefana u Véry’ego, gdzie, jak powiada La Fontaine, zanurzył się w rozkoszach kuchni i utopił zgryzoty w winie. O dziewiątej był tak pijany, że nie mógł zrozumieć, czemu odźwierna z ulicy Vendôme odsyła go na ulicę de la Lune.	Ot, Jędruś serce, stary Odmiwąs chyba zawziął się; obliczyłem kolej mniej więcej, już onegdaj na mnie noc przypadła, a tu nie. Tak myślę: nic to, nazajutrz zawoła... nastawiam uszy wczoraj, a ten gada: Skrzetuski, Psarski, Tarło, Korsak, Mielecki, Zebrzydowski. Taj co robić, czekać trza, choć człowiek zły, jak psa zjadłszy.	Trzpiot z ciebie! Ale proszęż cię, nie miałam czasu cię wypytać o to, kto jest ten twój oryginalny pan Wiktor, który u nas wystąpił jak bandyta, a dziś się nam przedstawił w tak zmienionéj postaci. Co to za nowa zagadka?	Niechaj ci to już on sam opowie, albo Stefan... bo ja nie mogę... Jest to okropna historja... ach, ach, ach! co się to czasem dzieje na świecie... co się dzieje! Dwóm braciom młodszym dobrze podobno...	Bo już od pewnego czasu spostrzegłem w niej zmianę. A że nie cieszę się względami i pana Solskiego, więc... Wie pani, co stąd wynika?... Że zbyt rzadko na moje nieszczęście widuję panią...	Istotnie, olbrzymie! Wentzel przysłał wystawowe egzemplarze koni i bydła, a do obsługi tej arystokracji masztalerza Anglika i dwóch Szwajcarów, pasterzy. W Strudze wynikła z tego wieża Babel. Nikt się nie może porozumieć. Nasze Mazury oszczekują jak wilków przybyszy. Anglik każe sobie rządcy buty czyścić, dopomina się rodowitego burgunda i krwawych befsztyków. Szwajcarzy chcą kaloryferów po oborach i świeżej lucerny na karmna karm	Pani jest dziwną dziewczyną... Doprawdy. Gdybym nie wiedział, że pani mnie nie zna i znać nie może, tobym był przekonany, że... No, może mi pani coś jeszcze o mnie powie?	Dlaczego sądzisz, generale, że nie przyjdzie do tego?	Dużo z tego! Żebyście wy, tatulu, ubrali się w surdut i nogawice wyciągnęli na buty, to by z was był także pan. Ale gruntu tyle, co on, nie macie.	Hale, bogać ta, kiejkiej (gw.) szybko. sprzykrzyła mi się taka nauka, że przycapiłem ścierwę w jakimś kącie i tak mu pysk wyrychtowałem, jażejaże (gw.) mnie. potem nie bijałbijał (gw.)	Lecz czy w liście tym nie ma przypadkiem jakich szczegółów odnoszących się do pisma mego ojca?	O to się nie bój. Zaraz jutro lub pojutrze wpadnę do was i pomówię z twoim dyrektorem.	Proszę pani jest pani podejrzana, że pani oddziaływała na margrabiego d’Espard, aby wydobyć od niego znaczne sumy.	Tak, jestem tego pewien lubi pana bardzo i dlatego przypuszczam, że mogę się odważyć zdradzić panu, gdzie on teraz jest...	Używany? Czy nie widzi pan, że jest złamany?	W owym czasie, moja dziecinko, miejsce to zwało się Weland’s Ford, czyli Bród Welanda. Wiodła ku niemu droga (o jakże uciążliwa i wyboista!) od Beacon, ot tam z samego szczytu wzgórza, a całe zbocze górskie było porośnięte gęstym lasem dębowym, pełnym zwierzyny. Na próżno szukałem tam Welanda... nigdzie ani śladu po nim! Patrzę: aż tu naraz ukazuje się jakiś opasły chłopek, człapiący konno leśną drogą od strony Beacon. Jechał niesporo, bo konisko zgubiło gdzieś w błocie podkowę. Podjechawszy do brodu, zeskoczył z siodła, wydobył grosz z kalety, położył go na kamieniu, przywiązał konia do dębu i zawołał: „Kowalu! Kowalu! Będziecie mieli robotę!” Potem, jakby nic, siada na ziemi i dalejże chrapać. Możecie sobie wyobrazić, co się ze mną działo, gdym nagle zobaczył, jak z zarośli wyłazi stary, siwobrody, zgarbiony kowal przepasany skórzanym fartuchem i bierze się do kucia konia: był to Weland we własnej osobie! Zdumiony nad wszelkie pojęcie, wyskoczyłem z krzaków i pytam: „To ty, Welandzie? Przebóg, cóż tu porabiasz?”	Czasem kładzie się ją do pudełka od sardynek w porównaniu z jego absolutną ignorancją we wszelkich innych sprawach przemysłu Na hiszpańskim wybrzeżu są fabryki, gdzie się pakuje sardynki do pudełek, i...	Komu chcecie Sproszę wszystkich do księżny Teresy, do pani Lizy, gdzie mi będzie wolno, i odczytam co mi los dał w ręce. Jestem dziś względem tego człowieka wolnym od wszelkiego obowiązku oszczędzania go. Niech stanie przed ludźmi w tém świetle, na jakie zasłużył.	Tego ja, pani, nie rozumiem. Jeśli tak jest, to nie potrzebuję o nic zabiegać, bo w każdym razie muszę ożenić się z panną Pławicką.	To nie filantropia Ot, po prostu zależy mi na pomaganiu cierpiącym, a na majątku... nic nie zależy. Panu, jako bogatemu, trudno to będzie zrozumieć.	Już to panu mówiłem kiedyś w ogrodzie, po śmierci pani de Saint-Méran. Jego ciało jest uodpornione na tę truciznę. Dawka, która dla niego jest nieszkodliwa, dla innego jest śmiertelna; ponieważ nikt nie wie, nawet morderca, że od roku leczę brucyną paraliż pana Noirtier, zbrodniarz zaś jest przekonany, a doświadczenie go w tym upewniło, że brucyna jest najgwałtowniejszą trucizną.	Nikt nie żartuje To pan chyba żartuje, bo czyż pan nie wie, poco wywozi się towar?... Tam w Argentynie społeczeństwo jest bardzo moralne. Tamtejszym kobietom nie wolno wieczorem z domu wychodzić. Mężczyźni tamtejsi nie dopuściliby do takiej hańby. Ale oni sami wychodzą. I lubią gdzieś wstąpić, by się zabawić swobodnie. To im potrzeba dużo obcych kobiet, żeby nie obrażać surowych obyczajów. Dlatego nasz interes tam kwitnie. A i dziewczętom powodzi się nieźle. Żyją w wygodzie, niczego im nie brak. A już ta jeżeli tańczy i śpiewa, jeżeli zna obce języki, to napewno narzekać nie będzie. Tyle, że jej nie puszczą.	Mówię ci, duszko, że w niektórych razach jesteś najzabawniejszym pod słońcem stworzeniem, a gdy idzie o twą rodzinę, nie chcesz nawet ust otworzyć i gdyby nie moje naleganie, nie powiedziałabyś nawet nikomu, żeś otrzymała list od Jacka. Takie to masz zaufanie do niezrównanej dobroci twego męża! Dziwi to mnie bardzo, lecz naturalnie, sama możesz najlepiej sądzić, jak ci wypada postępować, lepiej ode mnie musisz znać męża.	Bogać tam przejezdni! Oglądały wszystko, las i rzekę, i miały ze sobą jeszcze takie patrzydła do patrzenia, co aż nas mrowie  przechodziło...	I nie wiadomo, gdzie się schronił Lotariusz z Kamillą?	I żeby pan nie wyobrażał sobie, że mam jakiekolwiek wyrachowanie.	Kto to jest Dick? Co za dziwaczne imię!	Mnie jednego i sieci moje... dwóch lub najwięcéj trzech w potrzebie... ale zanurzy się do brzegów.	Nie turbuj się: weźmie on i kacze.	Niech mi kto wytłumaczy, dlaczego kobiety są od nas lękliwsze, kiedy w innych razach przewyższają nas odwagą...	Och, mieć milion! gorączkował się Turski. nie! to za mało módz zdrapać z wnętrza kościoła Maryackiego te głupie i śmieszne i ubogie i takie bezsensowne malowidła Matejki, tę pstrokatą jajecznicę ograniczonego geniusza...	Poczuwam sie do pewnych obowiązków względem tych dziewcząt Czy Nostromo jest obecnie w Sulaco?	Tuszę, iż nie za wielkie były pochwały; siła pożytecznych rzeczy mogłaś się nauczyć u pani kasztelanowej płockiej.	Właśniem z tych rąk się wyśliznął... a to wiesz, że na Podlasie tędy droga... Ale mniejsza z tym. Zdrada, Honor, SzlachcicGdyś pierwszy raz tę pannę porwał, wyzwałem cię na szable... prawda?	Jestem już wcale nie taka młoda. I zupełnie samodzielna. Pracuję na siebie. Dlatego mam szacunek dla ludzi pracy... I wcale mnie nie przestrasza, że ktoś ciężko pracujący ma zniszczone ubranie. Przeciwnie, ile razy...	Nie jestem ani niemieckim, ani żadnym innym! Nie jestem wcale hrabią! Wiesz sam dobrze, że to ojciec mój życzył sobie tego tytułu, no więc, przyznasz... musiałem... Ma, czego pragnął.	Sielma szlachcianka ta pani synowa! W kościele kiej szła, to niby królewna wyglądała, że te drugie panie, to przy niej były niby służące! Ale bo to i Jędruś nie dziedzic? nie uczony?	Mieszkał, a raczej mieszkała jego matka. Lecz zamek wydał jej się zbyt smutny i nie podobał się jej. Wyprowadzili się w zeszłym roku.	Hm! Nie każdy brat kochany bywa i nie każde kochanie... Ależ, Copperfieldzie, nie pijesz, jak widzę! Wychylmy kieliszek na cześć pierwiosnków, w twoje ręce! A drugi na cześć lilii, co nie sieją i nie przędą, w moje!	A o mnie ani słowem marnym nie zapytosz Gwes, kto ta stoi o ojczyma?	A więc jeżeli uważasz, panie margrabio, że wszystko w porządku, wypada nam już tylko nadać temu aktowi ważność prawną. Za trzy dni gotów byłbym poślubić pannę Gilbertę.	A więc, panie Kwiatkowski a więc, ponieważ pan znasz pana Karłowskiego, chciéj wyszukać jego mieszkanie i powiedziéć mu, że pragnę go poznać bliżéj.	Aha, jesteście tutaj?... Urządzimy zapewne naradę familijną? No, niebezpieczeństwo już minęło, a odbudowa młyna nie potrwa długo.	Ależ sam powiedziałeś: aby mieć dowód!	Co to za historja z tą febrą Rosnowskiego, z tym psem i z tym bzikiem?	Czy cię kruki posieką! A wiesz ty, że to myśl wcale niegłupia! Wspaniałato musi być w kruczym żołądku trumna,	Do kogo?	Dobrze, ale gdzież i jak się znowu z panią zobaczę?	Dzieci, mówią, to plaga! Ale żeby kto wiedział, jaka to ciężka starość bez własnych dziecisków! Niechby i broiły, żeby ich mieć teraz. Moja Jadwinia nie zrobiła mi nigdy przykrości i za to ją Bóg wziął. A teraz?	Kiejkiej (gw.) zawołał Grzela, wójtów bratwójtów brat (daw., gw.) gdzie. stał Antek, Mateusz, Kłąb i Stacho Płoszka, poredziwszyporedzić (gw.) skupiać się, gromadzić się. zarazem coraz ciaśniej.	Lusterko do ust.	Nie	Nie dla zagórskich to panów ale dla wspomnienia owego młodzieniaszka, któregośmy jak syna wszyscy kochali, a którego dusza patrzy teraz z uciechą na nas, żeśmy pamięć wdzięczną o nim zachowali.	No, dalej, podawajże te tłumoki! Rusz się, hombrehombre (hiszp.)	O domina! Pozwólcie mi iść z moją panią, abym jej służył i czuwał nad nią w domu cezara.	On tylko na jedną rzecz czeka, któraby go skłoniła ostatecznie do przywdziania sutanny	Pojechał już na podjazd; nie zna on spoczynku.	Ponieważ ze wszystkich łotrów, jakich znam, ten karierowicz wydaje mi się najuczciwszym.	Tak jest.	Tak, kochanie. Widocznie tylko twoja obecność w Warszawie przynosi szczęście w grze Totowi. Obębniłem go na wcale okrągłą sumkę. Jego i jego przyjaciół. To są nader poczciwi ludzie.	To całe jej szczęście. Patrz pan tylko, jak ona podnosi i opuszcza lornetkę! Goriot przebija się we wszystkich jej poruszeniach	To jeszcze z tamtych czasów pozostał ci pociąg do krzyków?...	Wasza Książęca Mość raczy wybaczyć, ale u nas w użyciu są... topory.	Więc pan by mnie wyrzucił za burtę, co? Ja bym i tak wiedział, gdzie jestem. Mieszkam tu od wielu lat.	A i ja gadam na serio. Było to w pewnej cyrkumstancjicyrkumstancja (daw., z łac.)	A wyście wrócili?	A!	Anibym go słuchała.	Bitwa, Polak, Żołnierz, Przywódca, Walka	Bywa u was kto?	Czy mam powiedzieć o śmierci pana?	Czy tak?...	Dla jego dobra. Chciałam, by ten romans wywietrzał mu z głowy.	Dziecko	Gajkoś! Toć tu...	Jakże ci teraz?	Już „tam”.	Kto wy jesteście?...	Lecz... o ile go pan znał...	Możemy zaraz siadać.	Na wieki wieków!	Nóż...	Pod jakim?	Polityka, Filozof, Naród, Wojna, Walka	Przypomnij sobie, może jaki szczegół?	Pół dnia drogi.	Sam jeden.	Siadajcie panowie	Tam potrzeba ludzi Podsiadły będzie już poinformowany o was.	To odpisz za niedźwiedzia, a tymczasem dawaj przesyłkę!	W stronę Louvres.	We czwartek. A o której godzinie?	Wiwat! Niech żyje!	Więc konstytucja Magna chartaMagna Charta [Libertatum] mówił Kirsanow	Więc widzisz	Woda!	Wrócił z Halli	Właśnie czekam na niego.	Zdrów jestem, nawet zupełnie zdrowy jestem, tak... tak...
Wprost nie mogę przekonać siebie, że to nie sen, że to rzeczywistość. I... doprawdy... boję się...	Bardzo żałuję że nie będę mógł skorzystać ze spotkania pana w Londynie, mister Willis, gdyż bardzo chciałbym z panem pomówić o różnych interesach dotyczących wschodniej Europy, lecz właśnie gdy dowiedziałem się o pańskim pobycie w Anglii, interesy wzywają mnie do Hamburga.	Rozumiem chciałbyś wiedzieć, skąd się ono poczęło i jak przyszło do tego stanu? Będziesz to wiedział w swoim czasie; przebacz, że nie zaraz. Powieść za długa, a rzecz ważna, jedna ze świętych dla mnie tajemnic; ubliżyłbym jej, gdybym ją wyłożył na stół zamiast wetówwety (daw.)	Słuchaj no, Stalky! nie mamy zamiaru robić ci żadnych scen, sprawa jest na to zbyt poważna, ale wiedz sobie, że jesteś na indeksie. Pokazało się, że jesteś skończonym osłem.	Czekałam cię wczoraj cały dzień i muszę się użalić na ciebie, żeś nie wrócił, tak jak przyrzekłeś. Wiesz, że gdybym w stanie, w jakim się znajduję, była zdolna do nowego strapienia, to pewnie z powodu śmierci pani de Tournon, o której dowiedziałam się dziś rano. Żałowałabym jej, gdybym jej nawet nie znała; zawsze to rzecz godna współczucia, gdy młoda i piękna kobieta jak ona umrze w ciągu dwóch dni: ale co więcej, była to jedna z osób, które mi były najmilsze, i godna tego przez swój charakter i cnoty.	Nie, panie dyrektorze, ale sądziłem, że skoro Feliksiak ma takie poparcie u pana prezesa, należałoby...	O, nie powiesz mi już, że psuję sługi, daję zły przykład? O, ty niegodziwcze!	Niech otworzy, powiadam. Zwariowała stara czy co? Nie chcę, żeby Maślarz widział, że mam. Zobaczy, że będzie żałowała.	To jest jasne Nie twórzmy tylko teorii usprawiedliwiających bezczynność. Lud już dawno powtarza: ziemia i wola, i my z nim. Nauczmy się sięgać i brać.	A mnie co do tego? Kneź surowo zakazuje, aby się tu obcy po kraju nie wałęsali.	Jeden z moich przyjaciół, rozumiesz! nie ja pewien hrabia z mojej prowincji, czyli z Berry, szlachetnie urodzony, jak jaki Dandolo lub Montmorency, rozkochał się, mając dwadzieścia pięć lat, w dziewczynie szesnastoletniej, pięknej, jak anioł. Z poza niewinności dziecięcej przebijał umysł żywy, umysł niekobiecy, poetyczny; mało powiedzieć, że podobała się... upajała. Żyła ona w małem miasteczku, przy bracie, który był proboszczem.	W kompanii, w kompanii! ze mną i z kilkudziesięciu ludźmi. Oni tam, zdaje się, śpią na szańcu jak zabici; ogni nie widać, straży nie widać. Zbyt w naszą słabość dufają.	Nie może być, bo choćby nas zrazu nie dostali, to kraj przed nami zaleją, a potem jakże się wydostaniem?	Ach Nie odznacza się on zbyt oryginalną powierzchownością.	Podziękujesz ty mi za cielę, będzie, jakiegoś jeszcze nie widział. Walek, a przeprowadź go, niech się przechłodzi, chociaż co tam takiemu smokowi znaczy jedna mucha!	Zapewne tak musi być inaczej nie dałoby się to w ogóle wytłumaczyć.	Kostucha ta o nikim nie zabaczy, jeno tego ostawia se, by lepiej skruszał, bo kwardy, juści... wycygania się, jak może... juści...	Zaciekłość partyjna! W XIX wieku nie ma już prawdziwych namiętności; dlatego Francuzi się tak nudzą. Praktykują największe okrucieństwa, ale bez okrucieństwa.	Jeżeli twoją sprawą jest wtrącać się w cudze interesy, to mogę ci powiedzieć, że to mój syn!	Nic ale pies wściekły też mi nic nie zrobił, a ja jednak usunę mu się z drogi.	Niech Bóg zmiłuje się nad nią i nad panią Emilią Dałbym na sto mszy, gdybym wiedział, że jej to pomoże.	Ocknijcie się, na miły Bóg! Nie było-li z wami dziewczyny?	Będę pytać. Przecie często się zdarza, że zajeżdża tu kto, co do Wilna się wybiera.	A dla wieprzów? Oddam nie drogo.	A mnie nie dali!	A nie chciała. To nie dziewka, jeno kamień.	A zdychajcie tu sobie! To dawno wiadomo, że w waszem towarzystwie niema miejsca dla uczciwej kobiety!...	Nie. Przetnę ją z tyłu i każę dorobić zapięcie.	Niestety niestety, nie cały majątek oddałem...	Nigdy nie zapomnę wdzięczności, jaką winienem paniom!	Nie robiłem za darmo! Jak mnie ze wsi wypędzą, to przyjdę do ciebie na komorne	Więc dobrze, ale nie teraz.	A bądźcie sobie w pogotowiu, jeśli sprawia to wam przyjemność, ale możesz być pewien, że wyjednam dla niego ułaskawienie.	Jużem cię dawniej gdzieś widziała! Ale ty nigdy nie przychodzisz do dworu!	Tęsknię jedynie jeszcze do mojej niedoszłej żony o złoto-zielonawych włosach, jak Lukrecja Bordżia, tej Indianki, której nie wyśnił Szi-wa. Teraz idziemy do Mistrza, który może wszystko spełnić. Żądaj i ty dla siebie!	Walek, idźże zobacz, a jak nic nie ma, to daj brzdącowi za kark, coby tydzień popamiętał.	Więc z góry nie odmawiasz?	Rosołku? A jakże, w tej chwilusi przyniosę... dobrego, a jakże; jest wyborny, dla panny Papacody, osobno się gotuje. Ale Bóg jeden raczy wiedzieć, czy się na co przyda, bo już tej biedaczce niewiele się należy.	Tak, po panoptikach! Ludzie dzielni, przed którymi jest przyszłość własna i świata, tam będą odsyłali te patosy smutków i pesymizmów. A ponurościami in spe panoptikowymi raczą się, jak wiadomo, tymczasem instynkty zbrodnicze. Będzie to ultissimumultissimum (łac.)	Czy to już koniec, dzieci? Rucio wyznał swoje grzechy, a ty, Broniu, wyspowiadałaś się detalicznie, ilu podrapałaś ludzi, gdy cię od niego zabrali? No, teraz gdzie ta piosenka? Chcemy ją słyszeć.	Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać kiejkiej (gw.) szepnął z politowaniem i wartkowartko tu: orientować się. sobie po słońcu, jakojako (daw., gw.) koło. podwieczorka.	Kusz-sz-sz! Czyż zgadza się z obyczajami dżungli urządzanie hałasów i tartasów po nocy i przeszkadzanie drugim w łowach... zwłaszcza gdy zwierzyna tuż-tuż nadciąga?	Proszę, jaki to pan wartki do umykania! A potrafi też wasza książęca wysokość chodzić prosto na nogach? Bo uczyli mnie w klasztorze takiego wierszydełka: „Pierwej, niżeli latać, nauczcie się chodzić...”	Mówiłeś mi że dążysz w stronę Krakowa. Ja pędzę wprost na Tarnów, do siebie. Kraków omijam. Ale jeśli ci na tym zależy, walmy na Kraków.	Bo mi się sznurowadło urwało...	Niech się wasza miłość gorzałki napije.	No, jakże, widziałeś się z wójtem?	Oto gorzki system podobnego wychowania! Chce się zrobić święte, robi się...	Ale na ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę wietrzy a wzdycha...	Dajmy tedy pokój Sierpinkowi. Ale kto jeszcze? No, a LanckorońskiLanckoroński Marcus Tullius Cicero (106–43 p.n.e.), najwybitniejszy mówca rzymski, filozof, polityk, pisarz. opisował? Albo i CyppelmannCyppelmann żeglarz, kupiec, admirał polskiej floty; ur. w Holandii, od 1608 mieszkający w Gdańsku, właściciel statku handlowego; od 1626 w służbie króla Zygmunta III Wazy brał udział w walkach ze Szwedami; dowodził polską flotą w zwycięskiej bitwie pod Oliwą (24 listopada 1627), zginął podczas bitwy na pokładzie zdobytego okrętu szwedzkiego., co tu, pod samym Gdańskiem, zbił flotę szwedzką? Na to my już sami patrzali.	Panie ja zrobiłem wszystko, co mogłem, ale niebezpieczeństwo jest groźne... Przemów, panie, do ludu i poczyń mu obietnice.	Wygląda to na scenie, jak zmokła kwoka, głos będzie tu podnosić.	Co ci przyszło do głowy, Beniaminie? Wzięliśmy chyba wszystko, co jest potrzebne człowiekowi podczas wyprawy. Torba, uchowaj nas Boże od grzechu, jest. Tałes, tefilin i modlitewnik są. Kapota szabasowa też. I to chyba wszystko, ku chwale Najwyższego. ZabobonyZabraliśmy wszystko. Co nas więcej może obchodzić? Co mogliśmy zapomnieć?	Dzisiaj jestem na dwadzieścia tysięcy, a za rok fabryka będzie moją, ja panu ręczę...	Jak to? Zalizali (daw.)	Miliony kosztuje ta perła Saksonię.	Mówiłem już, Eminencjo, racz pytać, gotowi jesteśmy odpowiadać.	Oto jest To babki naszej pisanie, propria manupropria manu (łac.) obfitość. argumentów.	Proszę pana! Zrobiłbym z niego raj na ziemi.	Proszę tu przyjść na chwileczkę	Radbym więc miéć o tém...	Taki jak i mój.	To dumna sztuka ta Marit!	To już wreszcie chodźmy bo prawdę rzekłszy, vacuumvacuum (łac.)	A bękart?	A zabił pan ile sztuk?	A zatem odpowie mi pan za tydzień?	Biały człowiek!	Ciemno jakoś!	Ciągnij!	Co gadasz?	Co mi waćpan prawisz?	Czemu, Doady?	Czy to krewny pani Pierson?	Dawniej...	Dobrze, bardzo dobrze!	Geige? Ach so, interessieren Sie sich für MusikGeige? Ach so, interessieren Sie sich für Musik (niem.)	Gwałtu! Biała foka ściga nas! To niesłychane, by foka sama szła do rzeźni!	Ha jeśli to wam humory zakwasza, można temu zaradzić.	Hale, cheba o jednej izbie ze sionką.	I ja tak myślę.	Jakoś złożymy.	Mam pełnomocnictwo.	Może byś wyszedł naprzeciw pana Poiret	O Jezu...	Och! to dobrze! och! to dobrze!	Panna Wilczurówna.	Pod pszenicę?	Posąg Amona w Tebach?...	Skąd wiesz?	Tak mi dzisiaj smakuje	Tak.	Tańcują se juchy i gorzałę piją, i papirosy kurzą!	To będzie doskonały sposób wypędzenia nas	To i honor będzie miał niemały, i profit!	To niby znaczy, żeś to waćpan powalił Gustawa Adolfa?	W związku z instalacją mojego rywala u pana Danglarsa.	Wierzenia, Zabobony, Sumienie, Cierpienie pastor, duchowny protestancki. Adersowi w gwiazdy patrzyć... Zaraz erygowałerygować (z łac. erigo)	Wychodźmy!	Świerk, dostałeś prztyczka w nos, co? Trzymajże, bracie!
Pewno. Satysfakcję daje, ale nie daje poczucia prawdziwego życia. U mnie jest tak: idę do jakiegoś celu, cel osiągam i znowu idę do nowego. Na radość miejsca tu nie ma i samej radości nie ma, bo tak sądzę, że radość istnieje tylko wtedy, gdy można się nią dzielić. Ja, widzicie, nie umiem mówić, ale wy i tak mnie rozumiecie, bo macie cienką skórę. Otóż to jest nie pełne życie. Mnie osobiście, mnie nic ze światem nie łączy. Ja wszędzie jestem sam. Ponad rodzinę wyrosłem, wżyć się w towarzystwo ludzi odpowiadających mi pozycją społeczną nie umiem, a czasami nie chcę. Nie dlatego, że są bardziej ode mnie ogładzeni, kulturalni, czy wychowani. Niedlatego też, że bywają głupsi i gorsi. Po prostu to inna parafia. Obcy. Nie pasuję do nich. Nieraz zastanawiałem się nad kwestią, czym do nich nie pasuję i do niczego nie doszedłem. Chyba wszystkim.	Owszem, wiemy o tym dobrze Ale czy to nie wszystko jedno? I tak mogło to być prawdą. Przecież Sintram jest sługą diabła. Pokumali się ze sobą od dawna.	Racz więc własnoręcznie mędrca zapakować. By zaś nikt nie spostrzegł i nie zmiarkował, kogo i jak mam uwieźć, racz włożyć go w pudło od majtek wonnych, chyba fularowychfularowy sypialny (wagon).. Musisz się kwapić, gdyż lada chwila po bagaż się zgłoszę.	Niechaj sobie robi, co chce kiedy biedny, to po co mu się zachciewa na żonę Kiterii? Także wybrał się, jeszcze czego? szybki z okna? Ja powiadam, panie, że kto biedny, to niech siedzi w swojej chałupie, niech się nie pcha do bogatych. Głowę stawiłbym, choć to tylko wariaty o takie rzeczy się zakładają, że Gamasz zakryłby go całego dukatami; a w takim stanie rzeczy czyżbyś pan radził Kiterii porzucać pierścienie i suknie, które jej Gamasz dać może? Cóż tam z tego, że on taki zgrabny do tańca ten Bazyli: to się na diabła zdało, nie dostanie za to ani kieliszka wina w szynku. Miej ty minę od stu diabłów i zwinności za dziesięciu, jeszcze ci nikt złamanego gronia nie da. Da, ale jeżeli zręczny do pieniędzy, o! to znów co innego: za pieniądze wszystkiego dostanie; kupisz sobie rent, dom wybudujesz i żyjesz sobie, jak pan.	Właśnie, akurat, moja Franciszko od księdza proboszcza! Wiesz dobrze, że jemu się udają tylko cienkie mizerne szparażki. Powiadam ci, że te były grube jak ramię. Nie jak twoje, oczywiście, ale jak moje biedne ramię, które jeszcze tak schudło tego roku.	Dzięki temu Hiszpanie nie wymkną się w kierunku Maracaibo	Rzeczą, która najtrwalej zapisała się w mojej pamięci, jest mieszkanie ojca Ben Joela. Przebywałem tam z jego synem, dzisiejszym towarzyszem włóczęgi, z jego siostrą Zillą, wówczas jeszcze maleńką, i z jednym jeszcze dziecięciem, które umarło w kilka lat później.	Błogosławioną niech będzie twoja trwoga, która choć na chwilę uwolniła mnie od nudów... Bogowie! jakiż to ciężki dzień... Gdybyś słyszała nasze narady, gdybyś widziała miny moich doradców!... I jeszcze, na domiar wszystkiego, podobało się czcigodnej królowej uczcić nasze zebranie swoją obecnością... Nigdy nie przypuszczałem, że dostojeństwo faraona może mi tak dokuczyć...	Nie, ojcze. Nie muszę się przebierać.	Ale książę Błażej nie jest antysemitą.	Rycerz prowincja Holandii położona pomiędzy rzekami IJssel, Moza i Ren. rycerzy znajduje się po tamtej stronie ale jam panu memu, księciu JanuszowiJanusz I Starszy (Warszawski) jest zobowiązany do służby..	„Ojej! Myślałem, że ten łotr skończył już z panem. Stanął dęba i o mało co nie dał mi rady. Od tej chwili skradałem się tędy i owędy, szukając pana”.	A to ładnie! Bardzo ładnie Przyjeżdżać tyle razy i nie wstąpić do mnie! Myślałam, że się pan obraził.	Do pioruna z babami! Czegóż znowu chce ten stary grzmot? Psiakrew, że to przespać się nie można	Jest ich przecie dwudziestu, to nie byle pozytywka. Mogliby koncerty dawać.	To nie jest niewolnica, boska Augusto, ale wychowanka Pomponii Grecyny i córka króla Ligów, dana przez tegoż jako zakładniczka Rzymowi.	Tak. Czułam, że czegoś mi potrzeba, a było mi potrzeba widoku trawy i gęstych drzew. W tym półmroku zdaje mi się, że widzę las... duży las... Czy także powie pan że w lesie, jak i w klasztorze, nie ma nic... nic!... Żadnej nadziemskiej siły, która bez pomocy zmysłów przemawia do naszej duszy?	Ależ nie, jestem kontent, taki kontent, że chciałem ci pogratulować, mój malusi! Ale ponieważ nie byłem ubrany jak należy, zachowałem pewne środki ostrożności, aby cię nie skompromitować.	Ależ bądźże rozumna, Lizo! Nie mogę pozwolić, abyś tak uciekła! Cóż by ludzie powiedzieli?	Fi, takaś harda. W interesie tak nie można.	Jeszczech go nie widziałeś! popatrz jeno, podobny do cię jak dwie krople.	Trudnoż stawiać tamę tak świątobliwej podróży toż przynajmniej wypraszam sobie łaskę, iżbyś jegomość nie zaniedbał wstąpić z powrotem!	Ho, ho! czterdzieści lat temu, jako mnie kniaź Wasyl w jasyrjasyr i od tej pory służyłem mu wiernie, a gdy onej nocy odjeżdżał na przepadłe imię, to dziecko Konstantynu zostawił, a do mnie rzekł: „Czechły! i ty nie odstąpisz dziewczyny, i będziesz jej strzegł jak oka w głowie.” Łacha ił AłłaŁacha ił Ałła	Nie, nie usprawiedliwiam kłamstwa, ja nie mogę być jezuitąjezuici	A omijaj Rozłogi, bo tam Bohun. On także do rebelii chce się zapisać.	Czy sądzisz, że go nieszczęście jakie spotkało? Athos jest rozważny, dzielny i zręcznie włada szpadą.	Dałbym ci więcej, gdybym rano nie zapłacił dużego okupu.	Do ostatniej chwili nie należy tracić nadziei...	Nie pójdę	Nie wiem, jaką to moją krzywdę pomściłeś pan ale to wiem, żeś wyrządził krzywdę mojej nodze, która przedtem była prosta zupełnie. Szukając przygód po świecie, najgorszą z nich mnie sprawiłeś, co nie myślałem nigdy o panu.	Nie, proszę księdza, chciałam powiedzieć: Niebezpiecznych związków.	Nie.	Och! Niech się pani zdecyduje.	Tak ale do dziś dnia, tak dobrze panuje Bona młodemu jak staremu, synowi jak ojcu. Marsupin widzi w tem czary! W istocie trudno pojąć jak młody pan, tak wielkiego umysłu, tak szlachetnego serca, w tak ciężką i sromotną popaść mógł niewolę.	Zaduszone nie piszczy.	Złapmy się siatki! A kosz do morza!	Wiecie warunki? ja się ich domyślam. Despocie oddaje zapewne Turek zabrane zamki i miasta... a Huniady?	Bezpieczny od czego, Dorianie? Coś cię niepokoi. Dlaczego mi nie powiesz? Wiesz, że mogę ci pomóc.	A mógłbym spytać czy nie znajduje pan rozkoszy w czytaniu Horacego?	Jest więc w tym domu chory, którego trzeba łapać?	Nie ma lepszego piwa, Lizo, aniżeli to, które ty sama uwarzysz Ono całkiem inaczej pachnie. Chmielem.	Nie ryczcie, babo, wstańcie, przystąpcie do krzyża, podnieście dwa palce prawicy do góry. Będziecie przysięgać. Mówcie za mną.	No, to z tymi obowiązkami społecznymi. Dlaczego nie ma obowiązków społecznych rzeźnik, stolarz, poeta, tylko lekarz?	Mam „Schultert!”. Więc przy „Rechtsschaut!” moja prawa ręka zjeżdża po rzemieniu na dół, obejmuje szyjkę, a ja podrzucam głowę na prawo. Potem „Habt acht!”, więc prawą ręką chwytam rzemień, a głowa moja zwraca się prosto na pana.	Co? Czyżbyś znał ją tak dobrze, że mógłbyś mnie zaprowadzić do jej loży?	Głupstw, głupstw ociec nagadał! Bardzo słusznie! Niech już sobie ociec stąd idzie, bo jak jeszcze troszkę tu postoi, znów pan Korczyński na język ojcu wlezie...	Ot, tak! ni ztąd, ni z owąd może od téj gwiazdki, co nad naszym domem świeci, może od téj jodły, co nad nami szumi. Alboż to on piérwszy raz przyszedł mi do głowy?	A ten, a ten długi bez łydek! Patrzcie! Dłuższy jak Wielki Post!	Jak każdy człowiek, towarzyszu Stalin.	Kiedy? jak?	Tak.	Tak.	Tak. Pani nawet zna te konie.	Co ja sobie myślę? chcecie wiedzieć? ot dziadu, co ja sobie myślę, że świat ślicznie zbudowany i gospodarz rozumny, a człowiekowi przecie na nim bieda i bieda.	Bo ją o to błagał na klęczkach... groził, że odbierze sobie życie...	Panie żandarm, kochany, chwileczka. Ja mam już legalnie wykupiony certyfikat na wyjazd do Palestyny, to po co mam jechać z wami?	Chcesz wyjść lecz jeżeli kardynał cię zawezwie, cóż mu odpowiemy?	Ech, cóż nam to wszystko? Za kilka dni będziemy bogaci! Z chwilą gdy Lucjan będzie bogaty, mój aniele, będzie miał same cnoty...	Za żadne skarby na kuli ziemskiej...	A ty skąd wiesz o tym wszystkim?	Ach, to idjota ze mnie! Przebacz mi, przebacz!	Była, ale popołudniu odwiedziła nas pani Müllerowa z Madą.	Co za przypuszczenie!	Czy chodzi o testament?	Ja też?	Na długo?	Oczywiście! Masz wszystko, ale jesteś niewdzięcznym dzieckiem, a dobrobyt przewrócił ci całkiem w głowie.	Trzymam pana za słowo. A zatem	Widzi pan, to atawizmatawizm	Wieje to jeszcze?	Więc niech pan pokaże.	Więc tym lepiej. Lepiej dla nas obojga	Świat należy do tych, co umieją skrupułyskrupuły	A któż wy jesteście?	Bracia Przemysławie i Henryku!	Byłby z niego poważny opiekun!	Co ty wygadujesz! Pod jakim pretekstem?	Czyim wymysłem?	Dlaczego po cichu?	Do mnie przyjaciele! do mnie! ręce jej lodowacieją mdleje, wielki Boże, straciła przytomność!...	Do pioruna! Tęgi z pana szermierz!	Dwa lata! można jeszcze dużo wydrukować towaru przez dwa lata. Hamer dawaj!	Gdzie?	I cóżby było? drzącym głosem spytała go Julja.	Kazimierz pisał, wzywając gwałtownie do Kowna.	Miau! Miau!	Moje dziecko	Mój plenipotent	Mówiłeś, buldog...	Niezupełnie. Mogę znaleźć miejsce w innej kompanii, a w potrzebie mogę też żyć i sama, mam bowiem przy sobie wszystko, co mi do zarobkowania potrzebne, mianowicie: kastaniety i ubiór tancerki.	Nigdy	O, pozwalają.	Oby taki efekt był w ogóle możliwy.	Podobno bardzo dobrze prowadzę auto. Mam bezbłędny refleks.	Ratunku, bo mnie tratują!	Różne rzeczy... czasem dzienniki i powieści, czasem Plutarcha, albo Biblję...	Strzegą nas dokoła.	Słowo szlacheckie!	Słucham pana.	Tansorel...
Nie mogę, panie hrabio, ja i mój brat (wskazała chorążyca), wyjeżdżamy na wieś... Przybyliśmy pożegnać tylko panią kasztelanową... a ponieważ szczęśliwym trafem pana tu widzę, dodała chwytając go za rękę i wlepiając w niego śmiało niebieskie swe oczy, pozwól panie hrabio, bym się twej poleciła pamięci. Jestem w położeniu przykrem, z którego tłómaczyć się nie mogę; jestem zagrożona boleścią tem większą, że nie mnie, ale najdroższego mi ojca dotyka; będę potrzebowała protekcji, pomocy, opieki,	Ach, cóż tam pieniądze. Sto razy wolałabym mu zapłacić, ale on zakochał się we mnie do szaleństwa. Ty nie masz pojęcia, jaki on jest drapieżny i bezwzględny. A najgorsze to to, że Paweł zaczyna mnie śledzić. Jestem w okropnym położeniu. Wzruszyłam ramionami.	Niech mu będzie. Ale ja nie o tym mówię. Tylko że tobie się nie spieszy do roboty.	Jakie? W każdym razie nie trudno się z nich wyleczyć.	Wcale nie żartuję. Wytaczam proces potwarcom i wycofuję się z „Tygodnika”.	Ja bo się nie bawię w delikatesy, przysięgi wierności i tym podobne. Po jakie licho? Zachciało się żony, więc biorę sobie, którą upatrzyłem. Co ona pocznie z całym małżeństwem, to rzecz podrzędna. Zobaczymy później. Sprawa jest główna, aby prawo było. Kto je zechce złamać, ten musi zapłacić. Od sumy zależy, czy będę mógł przyjąć. I na tym kwita. Chodźmy pić dalej.	Ehe! Myślisz, że tym wszystko naprawisz Zdaje ci się, że ci się nikt oprzeć nie może, prawda?	I żeby czarne były, to je kąpią we wywarze z olszyny, że i rodzona matka potem nie rozpozna, zaś cegłą ścierają jaże do kości te miejsca, kaj przy chrzcie Oleje święte kładli na nie, i prosto w diablęta przemieniają.	Nie pomożesz jej ty, to jej głód pomoże! Bez chleba długo nie wyżyje!	Więc mówicie, że Dżjafirka nigdy nie będzie szczęśliwa?	Król ojciec, odezwał się nie na co innego dał pierworodnemu Kraków tylko na to ażeby panował. Ja chcę panować	Być może ma pani słuszność... Być może. Tłumaczyłoby się to zresztą wiekiem profesora. Ale pani... Teraz, gdy widzę całe to otoczenie, wszystkie warunki pracy i tę szarą, smutną codzienność, która tu panuje, nie mogę pojąć, jak pani tu może wytrzymać, panno Łucjo.	Tak, ma głowę, czy nie ma głowy, nie jest to ważne. Żeby kupić majątek trzeba mieć pieniądze...	A więc nie kinematografkinematograf (daw.) zaskomlił Jacinto.	Nie przetańczyłem z nią walca i chciałem wiedzieć jej imię; zresztą nie widzę w niej nic osobliwego.	Nie trzeba?	Nie.	O, a któżby ich nie lubił? alboż król nie człowiek?	Panie bracie, a do cesarza niemieckiego nie pisaliście?	Nie mogę pogodzić jednego z drugim! Nie rozumiem...	Zgoda, ale co noc spać w stodole nie życzę nawet wrogom.	Może zaprzeczysz może zaprzeczysz, że dziś od południa, odkąd przyszła depesza, zmienił ci się nastrój?! Może zaprzeczysz, że przebrałaś się dla Dyzmy?! Że teraz od godziny mizdrzyszmizdrzyć się (daw.)	Najpierw odbiorę zapłatę Obelgi zmusiły mnie do podwyższenia ceny. Ale kimże ty jesteś, że ubierasz się jedną modą, a wyrażasz zgoła inną?	Myślę, że tak zrobię A gdy zostanie wydrukowane, poślę tym amerykańskim panom wycinek. Ale wytnę ten zachód słońca. Zdaje mi się, że pan Harrison miał rację.	Nie bardzo, bo skąd taki komendant ma wiedzieć, czy to prawdziwy rozkaz władz partyjnych?	Nie. Pan Jamisz doskonale prowadzi gospodarstwo, a przytem dużo pisuje o rzeczach rolniczych. Naprawdę jest to lumen naszej okolicy. I taki zacny człowiek! Ona również dobra kobieta, tylko dla mnie nieco przesadna.	Jak ja nie mam wiedzieć, gdzie zakład? Pan dobrodży z daleka? Pan dobrodży sze cokolwiek zabłoczuł...	Moim zdaniem kłopoty pani Latter są ciężkie, ale nie finansowe, lecz moralne...	Wszystko mówi samo to, że tu jestem, odezwał się hrabia; missja moja niefortunna skończona, powracam i siedzę w Warszawie... myśląc cioci służyć, bawić się i okrutnie bałamucić.	Czy nie masz przyjaciół w Paryżu?	Ja tam nie pojadę	Żeby tobie było wesoło, to i ja bym się śmiał. Wszelako mam ci ja i inną do smutku przyczynę, a prawdą rzekłszy, nie tylko ja, ale i my wszyscy.	Poznałam tutaj. Czy tak ci się podoba?	A z nami co będzie, jaśnie pani? Taki uczony pudel zarobiłby przez ten czas na podwórkach ze dwa złote... Pani z ratlerką, żeby tu przyjść, zamknęła na pół dnia magazyn z paryskimi modami, a ja spóźniłem się na giełdę...	Mówią, że... że Karol chętnie ożeniłby się z Madą Müllerówną, gdyby... gdyby...	Ba! Da sobie radę, dosyć ma mocy. Cóż to, myślicie, że już zapomniałem gdzie, co tu u nas jest?	Tak tak, on żyje, nietykalny pan dusz i losów. Strach pomyśleć, o obłęd przyprawia myśl	A miałby pan teraz czas, by zobaczyć się ze mną?	Ba wszyscy, z których się będzie drwiło, gotowi w takim razie uwierzyć w swój triumf.	I uspokoiłeś się już?	Jak panienka wyszła, to on do przedpokoju wpadł i krzyczy: „Ignaś!” A ja... chi, chi, chi! mówię: „Czy ty tu był?”	Nieszczęśliwy jakiś człowiek, ozwała się Stasia z litością na twarzy.	Postaraj się przedtem, by Havemeyer zechciał Ewaryście ciebie podarować.	Waćpan podjąłbyś się tego dokonać?	Ja się podejmuję przystawić trzystu chłopów z siekierami, motykami, rydlami do robót oblężniczych!	O! panie będę wdzięczną i poświęcę się cała na usługi osobie, która da mi możność opuszczenia Paryża.	Sahib Lurgan to człek wielce grzeczny. Lecz co ty porabiasz?	Dziwi mnie tylko, że sam tak ochotnie poszedłeś w niewolę swojej fabryki.	Niech będzie pochwalony! Przyjechałam pokłonić się wam od tatula i zapytać o zdrowie.	Pluń na nas, monarcho, aby wnuki nasze mogły się jeszcze szczycić z dumą tymi względami królewskimi!	Słyszałam, alem myślała, że to Czeremis strzela.	Więc mówił pan, że...	Zrób to dla mnie i upij Camusota tak, aby musiał tu nocować.	Drugi mądrze powieda i głupio robi! Juści, żeby miał dobry rozum, to by ci może pomagał, co? Albo pasałby Weronczyne krowy?	Pójdzie panienka, jeśli on będzie chciał Lepiej niech panienka z góry wie o tym.	Ty i pycha! Dobre sobie.	A ja co będę robił z moimi końmi?	Co? Widziałaś go wacpani?	To jest bezsprzecznie pismo doktora Jekylla Co pan sądzi?	Z pewnością mógłbyś waszmość to uczynić! Do bitwy oni na nic. Szwedowie ich ze sobą do posług obozowych wodzą, a w części dla osobliwości. Za to czarownicy z nich exquisitissimiexquisitissimus (łac.) dziś popr.: każdy. najmniej jednego diabła, a niektórzy po pięciu do usług mają.	Ależ za co?	Co?	Doprawdy, ten biedak napełnił mnie litością. Jak wrócimy na górę, pokażesz mi pan jego akta.	Więc co pan zrobi?	A łotr! Wypędzę go w tej chwili. Przepraszam was na sekundę. Ignacy! Ignacy! Dawać tu tego Fartuszka, żywo!	Jest w szpitalu więziennym. Znaleziono go zupełnie nieprzytomnym ze wstrząśnienia przy zwłokach. Będzie odpowiadał przed sądem przysięgłych.	Więc ja mam poświęcić siebie na stracenie?	I będziesz nas bronił, nas, twoje dzieci, przeciw woli ojca?	A kto go przygotował?	Bo takie pytanie musi pozostać bez odpowiedzi.	Czy pająk przyjął to zaproszenie?	Gdybym śmiał, przeklinałbym was i dzień i godzinę, w któréj widziałem was po raz pierwszy ale spójrzę i jestem złamany. Macie nademną władzę?	Jestem Wiarą wierzę w Boga dobrego miłosiernego, Opiekuna sierot i opuszczonych, Pocieszyciela nieszczęśliwych; wierzę w Odkupiciela grzesznych, Sędzię występnych, Mściciela podłych. Wierzę w Prawdę i Dobro.	Każcie mi dać jeść, bo głodnym jak wilk.	Ktoś tu komuś powinien ustąpić: koncert arystokracji czy vice versavice versa (łac.) odparł zagadnięty.	Mężczyzna, Sztuka, Śpiew, Obyczaje rzekł Farinelli (1705–1782) śpiewak włoski, władał formalnie Hiszpanią pod Ferdynandem VI.. Poddano mnie tej operacji z najlepszym skutkiem; zostałem śpiewakiem w kaplicy księżnej Palestryny.	Uważa pan, jest taka awantura arabska	Z pewnością, niech pan przyjdzie do mnie, panie Józefie.	A cóż dziwnego mój panie?	A można, ale za to pozna mnie pan ze swoją matką.	A mąż?	A pani do których należy?	Gdzież więc?	Kondycja ludzka rzekł Kandyd.	Mości panowie! Są pieniądze, są działa, będzie piechota i wiwenda... Takie moje rządy na początek!	Ojciec, Matka, Córka, Małżeństwo, Pozycja społeczna	Pewno chcecie Pismo święte, leży u panny Sandal na biurku	Poczciwy mój Ned były to perły sztuczne, kulki szklane, napełnione wewnątrz płynem wschodnim.	Przecież oni z Maciejem sielnie obserwują...	Szlachcic	Szwedzi odeszli! Szwedzi odeszli!	Teraz chodźmy do Cointetów, oczekują cię.	To padnie	To pan, drogi panie!	To taki chory!	Tło białe adamaszkowe lśni w słońcu jak srebrne.	Więc i o tym pomyślałaś, gosposiu luba!	Wyście ją mieli?...	Wężam jadowitego dostał!	Świadomym swej gracji, rozmyślnym zerem.
Tristanie, zostaw mi Łapaja, swego psa. Nigdy najcenniejszy ogar nie zażywał większej czci i pieczy. Ilekroć go ujrzę, przypomnę sobie ciebie i będę mniej smutna. Przyjacielu mój, mam pierścień z zielonego jaspisu, weź go przez miłość dla mnie, noś na palcu; jeśli kiedykolwiek poseł będzie twierdził, iż przybywa od ciebie, co bądź by czynił lub mówił, nie uwierzę mu póty, póki nie pokaże tego pierścienia. Ale skoro go zobaczę, żadna powaga, żaden zakaz króla nie przeszkodzą mi uczynić tego, co zlecisz, będzieli to rozsądek czy szaleństwo.	Prawda, że dziwne?... a przecież tak jest. Gdyby Starski był człowiekiem przyzwoitym i nie awanturował się z młodą panią baronową, Dalski niezawodnie poparłby jego pretensje do testamentu, ba! dałby mu nawet pieniędzy na proces, gdyż zyskałaby na tym i jego żona. Ale że Starski jest cymbał, więc naraził się baronowi i... uratował zapisy. Tym sposobem nawet nie urodzone jeszcze pokolenia chłopów zasławskich powinny błogosławić Starskiego za to, że umizgał się do baronowej...	Bardzo nie bardzo	Prawdziwie nie wiem, odparła kasztelanowa...	Prędzej, prędzej, praca czeka. Mnie jałmużny nie da nikt.	Jakto nic? Przypomnij jakeśmy się rozstawali, a jak się dziś spotykamy. Padałeś mi do nóg, gdym wyposażyła na drogę, bo nie miałbyś z czem pójść na Litwę, gdyby nie dobrodziejstwa moje.	No, jakimże! Tym o Turskim. To jest śmieszne. Turski nie żyje.	Bardzo dobrze, ja tu nihilizmu nie ścierpię. Pan kapitan u mnie zaśpiewa. Ale Wroński, Wroński nigdy dobrze nie skandował Sofoklesa.	Nie, nie, mnie to dobrze robi. Zrozum, Aniu, że ja sobie sam wyjaśniam...	Och, widzę że pana nie łatwo jest zdobyć.	Nie, Huck, nie mogę tego zrobić. To byłoby nieładnie. A zresztą, gdybyś jeszcze trochę popróbował takiego życia, to byś je na pewno polubił.	Czy nie masz pani nikogo, skądby cię mógł pan de la Porte zabrać?	Zapalenie płuc. Oby się to żadnemu Żydowi nie przytrafiło.	Dawno by książę na waszą dostojność nastąpił, gdyby nie to, że mu krwi swojackiej szkoda.	Na Boga! nie wiedziałam, że okolica ma taką nadzwyczajność.	Co nie ma żyć Żyje i powinien wyzdrowieć.	A jednak tak ono z waścią związane, że czasem i prawdziwego nazwiska ktoś nie powie, jeno rzeknie: „nasz Ulisses”, i wszyscy wraz odgadną, kogo orator chciał wyrazić. Więc też w dzisiejszych trudnych a przewrotnych czasach, gdy niejeden waha się w umyśle i nie wie, gdzie ma się obrócić, przy kim stanąć, rzekłem sobie: „Pójdę! zdania wysłucham, wątpliwości się pozbędę, światłą radą się oświecę”. Król, Polak, WładzaZgadujesz waszmość, iż o bliskiej elekcji chcę mówić, wobec której każda censura candidatorumcensura candidatorum (łac.) władza absolutna. wyniknąć stąd może. Przyznaję waszmości, iż głębokie to słowa, ale wybacz, jeżeli spytam: zali istotnie je wypowiedziałeś, czyli też opinio publicaopinio publica (łac.) maksyma, sąd. tobie w pierwszym rzędzie ze zwyczaju już przypisuje?	W każdym razie wypróbujcie mnie panowie, a przysięgam wam, na cześć moją, że jeżeli zwyciężeni będziemy, z miejsca się tego nie ruszę.	Jak to znowu? Nic a nic nie rozumiem.	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Ależ przysięgam ci, że nie mam pojęcia, kto to mógł być.	Skąd wiesz, że to on? W tym nie miałby żadnego interesu.	I tak i nie, bo, grając, nigdy nie wiem, co gram, tak się myśli i uczucia mieszają swoje i cudze, tak się jedno z drugiego wysuwa i łączy w jeden łańcuch, że trudno mi rozumieć.	Elżbieto! Z tego żartować nie wolno!	Nie tak to trudno Cóż panu powiem? Nazywam się Alonzo Lopez, rodem z Alkowendys, wracam z Basa z jedenastu księżmi tymi właśnie, co to uciekli. Wyprowadzaliśmy ciało szlachcica jednego, co niedawno zmarł w Basa, i chciał, żeby go pochowano w Segowii, w miejscu jego urodzenia.	Od dwóch dni nie wstaje z łóżka, odpowiedziała Tekla.	Z méj strony więcéj nie mam nic, dla mnie tego dosyć...	Umieści pan paczki tak, aby nie zamokły, gdyby przypadkiem zaczęło padać.	Ano tak: stawia się sosenki i świerczki po kątach świetlicy, tedy w jednym kącie zagaić gęściej, a nie dosuwać do samej ściany, coby się Hanusia mogła z czubkiem i z kieckami schować, a między gałązeczki oczka wścibić i przezprzez (daw., gw.)	Jeśli zmienię treść swojego artykułu, jeśli potwierdzę wersję o pańskiej śmierci i jeśli się zobowiążę, że nigdy nie zaprzeczę fałszywej wersji, którą teraz podam jako prawdziwą, czy przysięga mi pan, że mój ojciec będzie wolny?	Wyśmienicie, Jimie! Zobacz no, jak to pomyślnie się składa, że właśnie mam słabość do sera. Widziałeś moją tabakierkę? Z pewnością. Ale nigdy nie widziałeś, żebym zażywał tabakę. Rzecz w tym, że w tabakierze noszę zawsze kawałek parmezanu, sera wyrabianego we Włoszech, bardzo pożywnego. Ofiaruję go Benowi Gunnowi!	Czcza grzeczność, za którą dziękuję Ludzie się niemi częstują, jak dzieci cukierkami, ale to nie karmi. Ale otóż słyszę że się babunia budzi, pobiegnę do niej, uprzedzę o gościu, pójdziemy do niej. Ty Marjo baw pana Darskiego.	Czego ona do naszéj familii przyczepiła się i prześladuje... Czy to już moja młodzieńka głowa przepadać ma przez nią?...	Pan jest idealista	Dziadek wie to doskonale! Czekaj, jest u proboszcza. Zaraz go zapytam	I gorzej jeszcze. Pasożyt tylko się karmi na koszt swego gospodarza, a ja się jeszcze ubieram, jeżdżę za granicę i szukam rozrywek...	Bo przyznaj, kuzynie że życie tyle tylko ma wartości, ile w niem jest tego uczucia, że dla niego można nietylko włożyć maskę...	O, tak, wszystkie angielskie ciastka są okropne. Czy pani to zauważyła?	Jest to bardzo marna wymówka, ale jeśli mi pan powiesz wszystko, uwierzę może.	Szczapa! to wasz niedźwiedź. Dacie go taborytom na wóz Dziadka?	Tak na niebie. Żaliżali a. zali (daw.)	Dobrze ci tak mówić bo jesteś mężczyzna, a nade wszystko masz pieniądze... Tymczasem ona, biedaczka, skutkiem tej awantury już dziś straciła wszystkie lekcje, a raczej sama się ich wyrzekła. Z czego więc będzie żyć?...	A czy powtórzyłeś tę odpowiedź swemu gościowi?	Ja mam jeszcze na obronę i tchórze!	Za co? na kim?...	Kiedyż się to skończy?	Patrzcie, patrzcie, jak się Czema zaindyczył...	Wszystko to pani w paru słowach wytłumaczę. Muszę naprzód powiedzieć, kim jestem. Nazywam się Szczerbic.	To zdaje się jakiś ziemianinziemianin	Och! Niech się pani zdecyduje.	Pójdę, za kogo mi się podoba, ciotko March, i możesz dać swoje pieniądze, komu zechcesz	Wspomniałeś, mój synu że pan de Sigura pod pozorem odbytej spowiedzi usiłował się zrazu wymówić od skosztowania posiłku czcigodnego ojca.	Pani to pewnie od niedawna w teatrze, co?...	To zamaszkarzonyzamaszkarzony (daw.) członek katolickiego zakonu jezuitów, którego główną misją było zwalczanie reformacji; jezuitom przypisywano zakłamanie, przewrotność i bezwzględność, stosowanie zasady, że cel uświęca środki..	Co to za kurtka? Same strzępy.	Cóż to za jakieś wspominki? Opowiadają o nich wszędzie po całej traktierni	To rzecz wyborna	Tylko pierwej kup sobie inną koszulę, bo ta cię kiedy opadnie	Wojna to wojna, a walka samowtórsamowtór (daw.)	Mówili w ministerium, że sztab został odcięty od korpusu.	Dobrze. Przesłucham je i przyślę razem z papierami.	Już nic.	No, może jeszcze będziesz może ty jeszcze pożałujesz, żeś taka była dla mnie sroga.	Panie hrabio otrzymałem list awizowy od firmy Thomson i French.	Pewnie nieprawda!... ale powiadajcie jeszcze...	Wiesz że inaczej nieumiem.	A jaka bezbożność! odszepnęła Antyfona	Biedaku,	Chyba w formie zapobiegawczej?...	Ciekawym?...	Co tam?	Co za książę Hieronim?	Cóż mianowicie?	Głosujemy nad wnioskiem Zejdenmana	Ho, ho! antałekantałek	I dziewczętom także	I odbierzemy konie?...	Jedźcie! rzekł ks. Janik	Lolka, ty jesteś subtelna są różne nóżki.	No i co?	No, ja jestem u niego sekretarzem.	Panie Oliwierze!	Panie!	Prawdę mówisz, panie...	Przyjaźń	Ruszaj!... prędzej!...	SodomaSodoma (bibl.) odrzekł starosta	Szmaja, powiedz no, złotko moje, a kradniesz też lewą ręką?	Słyszysz, Piotrze?	Słyszę turkot powozu.	Tedy jeden zginął?	Tra la la... tra la la...	Ty niewiedzieć co pleciesz.	Wiele, ojcze, widziałem. Widziałem najpotworniejsze gwałty zadawane ludziom, widziałem upodlenie człowieka...	Wszystko	Wyprztyk: Dosyć!	Wysiadam... Niech diabli wezmą pojedynek.	Wyznanie?...	Za godzinę wyjeżdżam za granicę... Dzieci, idziemy.	Zatem, au revoir!
Byłam trochę zła, ale wiedziałam, że nie ma po co z nim się spierać. W takich kwestiach był zawsze nieustępliwy i uparty jak kozioł. Zresztą może i miał rację. Należało tedy poszukać innego wyjścia. W tym celu zaproponowałam, by sprowadzić Freda, którego oczywiście wobec Jacka nie nazywałam inaczej jak detektywem. Jacek również uznał to za wskazane, chociaż skrzywił się i dodał:	Dla strachu ja się nie cofnę rychléjby mnie groza znęciła ku sobie.	Słyszałem, że nie najlepsze... ale ja tam się tymi rzeczami nie interesuję, to do mnie nie należy...	Ten mi córki nie weźmie. I zresztą on inny, lepszy, słodszy od tamtego zbója! Żebyś go widziała po tej awanturze z kartami! Wziął mnie za serce. „Miejcie ze mną trochę cierpliwości ja chcę być waszym, ale mi tak trudno, nikt dłoni nie poda”. Wtedy to posłałam ciebie z nim do tańca.	Przez ten czas jestem do usług pańskich, panie Morrel Wiesz pan przecież, że na dowodzeniu statkiem znam się tak przynajmniej jak pierwszy z brzegu kapitan. Powierzając mi to miejsce, będziesz miał pan tę korzyść, że jak Dantès wyjdzie z więzienia, nie będziesz pan potrzebował nikogo zwalniać, on obejmie swoje miejsce, a ja wrócę do własnego.	Ale cóż to jest? co się tu u was dzieje? nie rozumiem!	Tak Ażeby stworzyć życie przemysłowe chłopskie w porządku, jaki szanowny pan wykazał, trzeba stworzyć przede wszystkim państwo w rodzaju pruskiego. Bo trzeba przecie pamiętać, że w Prusach prawo zwierzchnicze władania ziemią należy do państwa. Ani na chwilę nie wolno o tym zapomnieć. Ponieważ ja państwa stworzyć nie mogę, a posiadam masę ziemi, postanowiłem uczynić, com zamierzył, w sposób, na jaki mię było stać, to jest nie pruski, lecz czysto polski, to znaczy bez niczyjego pozwolenia i aprobaty. Doradcą był mi nie pruski statysta, lecz polski najwyższy rozum społeczny, Stanisław Staszic, i o zgrozo!	Cóż to jest za kobieta? Jak mnie Bóg miły, ja tego nic a nic nie rozumiem.	I ja też... Ale głupi ty jesteś, przecież cię nie zabiję, zanim nie dostanę moich pieniędzy. To dla mnie nie interes.	Ach, tak! Religia srebra i żelaza! To bardzo przyjemny człowiek; wprawdzie ujrzawszy po raz pierwszy w klatce schodowej Madonnę z pomalowanego drzewa, przybrał wyraz namaszczonej zgrozy, ale nic mi nie powiedział. Mój drogi Charley, słyszałam, jak ci ludzie rozmawiali ze sobą. Czy to możliwe, by ze względu na ogromne poważanie pragnęli istotnie zostać nosiwodami i drwalami dla wszystkich krajów i narodów świata?	Wszystkom ci powiedział Egaszi dobra i poczciwa, ale jéj tęskno za swemi, których nie widzi, jak mnie za male (polem) i namiotem! Płacze i płacze biédna! Bukunia moja, którą krwią i potem zlepił; wygnanka, jak my za siołem stoi na pustkowiu i patrzy się w państwo Mutes-oro, na cmentarzysko gadziów. Ciasno w niéj, głodno, zimno i pusto...	Za pozwoleniem to się zaraz wyjaśni czuje urazę do pana starościca o lekkie słowo w żalu rzucone, gdyś się go zdał pomawiać o grę nieuczciwą. To dało powód do nieszczęsnej zemsty objętego wyrzutem podczaszyca Ordyńskiego. Tak lekko ludzi szacować nie godzi się, i to właśnie do poprawienia zostaje.	Nie możecie panowie nie przyznać że wypadki, które przeżywamy, na każdego szczerego demokratę muszą działać przygnębiająco. W gwałtownym i niespodziewanym bilansie sił, jaki dokonał się w naszych oczach, demokracja francuska okazała się quantité négligeablequantité négligeable (fr.)	E! takie to braterstwo wasze! Dać mi jej nie chcecie, bo może od drugiego lepszego się okupu spodziewacie...	Pewno mnie się nawet o mało do królestwa niebieskiego nie przysłużył.	Mówiłam mu to, ale odpowiedział mi po grubiańsku, że nie ma czasu szukać Teckiego po świecie; że skoro dłużnik pieniędzy nie oddaje, to on ich musi szukać na poręczycielu, i dodał: „Niech sobie pan Orecki Teckiego ściga, ja nie będę. Nie byłbym mu nigdy pożyczył, gdyby nie podpis pana Oreckiego”.	Nie... Robota była dobra... Ale nie. Bo wszystko zaczęłoby się od nowa. Nie, zresztą ja będę pracować w kuchni.	Więc poco? Korzyści pani żadnej odemnie mieć nie może. Bo nawet węgla do pieców tu nosić nie trzeba: centralne ogrzewanie. Z nudów też pani tego nie zrobiła, bo kto od świtu do zmroku pracuje, nie ma czasu na wybryki z nudów. Podobać się też pani nie mogę, więc o cóż chodzi?	Nie możesz się żenić z panną Rudecką.	A teraz, o ludu Indii, idę szukać tej rzeki. Czy nie wiecie przypadkiem, jak mógłbym tam dotrzeć, gdyż wszyscy podlegamy złym przypadłościom?	Nie. Od paru miesięcy żadna wiadomość z zewnątrz nie przedostała się do mojej samotni. Nie czytuję dzienników.	Niestety nie! Życie moje upływa na ulotnych głupstwach; ja sama o nich zapominam.	Czyli powiadasz, że czego ci cudza gęba do ucha nie powie, tego ci własny dowcip nie podszepnie. Prawda jest! Ale muszą to być znaczne jakieś personypersona (łac.)	Zdaje mi się, Tom, że z ciebie nigdy nie będzie porządny mężczyzna	Nadało jéj go nieszczęście Przeszłość jéj bardzo smutna. Związana byłaz człowiekiem zwierzęco zepsutym... anioł z bydlęciem! Najpiękniejsze lata życia zeszły na męczeństwie, a gdy wyzwoloną została, nie wiem czy ma jeszcze siły rozpocząć życie nowe.	Niech towarzysz da mi torbeczkę, ja poniosę na nogach, a wy się wieźcie sami. Niedaleko, dwie mile.	Powiedzże mi, moje dziecko czyż podobna, ażebyś od czasu, jak zdatny jesteś do usług, prócz tych spodni, nie wysłużył sobie żadnego ubrania?	Tem więcej będzie ci wdzięczna królowa, znając twój wstręt do zabaw, Najjaśniejszy Panie; zresztą, będzie to dla niej sposobność włożenia tych pięknych zapinek djamentowych, niedawno jej przez Waszą Królewską Mość w dzień imienin ofiarowanych, w które ustroić się nie miała dotąd sposobności.	Wojewodo wiecie dobrze, iż ja korony tej nie pragnę...	Iiiii... taki patent. Dla mnie patentem będzie dopiero dyplom uniwersytecki. A i na tym jeszcze nie koniec!	To najbliższa stacja. Pociąg stanie tam za godzinę i zatrzyma się na dziesięć minut. Przez ten czas można wymienić kilka strzałów rewolwerowych.	Wszak „Great Eastern”, jestto okręt trwały zrobiony z całą ścisłością sztuki budowniczej, co mu pozwala opierać się falom jak gdyby był pniem pełnym i wyzywać spokojnie morze najbardziej wzburzone!	Nie wiem, czy grzeszę, ale to pewno, że chętnie dałbym sobie oczy wykapać, byle twego śpiewania do śmierci słuchać. Ale cóż mówię! Ślepym będąc nie mógłbym ciebie widzieć, co również byłoby męką nieznośną.	A to oczywiście nie nazwisko, ale pseudonim.	Ale, ponieważ nie byli szczęśliwi, więc cóż to warto?...	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	Na pewno i na tym opieram mój plan. Tchórze ufają całkowicie swoim doskonałym wartom. Tu właśnie zaczyna się rola tajnego przejścia. Ów bardzo pożyteczny tunel podchodzi aż do podręcznej spiżarni obok komnaty jadalnej.	Człowiek umiera ciągle, umiera, choć nie wie. Lepiej jest umierać, wiedząc. Tworzyć samemu swój obraz taki, jaki będzie. Tworzyć to, co zostanie z nas: groźna, żelazna legenda mocy i zniszczenia.	Jeśliś mi waćpan życzliwy to uczyńże mi jedną przysługę. Waćpan jedziesz do Częstochowy... oto czerwony złoty... weź go, proszę, i oddaj na mszę w kaplicy.	Nie wie, że nie zginąłem.	Pani się zamęcza z tymi chłopakami...	Ty jednak nie potrzebujesz nabijać sobie głowy złymi słowami, Tadziu	Więc pan zdradzasz postęp... sprzeniewierzasz się naszemu sztandarowi...	Właśnie, można się zachwycać takim wychowaniem! Te błaźnice wygadywały ostatnie głupstwa na panią, a dziecko tego wszystkiego słuchało.	Gospodarzu czy gospodyni, bo jakoś nikogo w tym ciemku nie widzę pozwólcie mi spocząć i obeschnąć trochę przy waszym kominie, bom przemókł do nitki.	A czemu nie wykręciliśmy zaraz do Węgier?	Mówże, podoba ci się miasteczko? czy pierwszy raz w niem jesteś?	Przecież nie jest zaletą?	Biceps na wylot, kość nienaruszona. Szarpnęło ścierwo, bo małe. Koniec. Jeżeli, to tylko z dużego kolta mówiła, gładząc narzeczonego po głowie.	Tylko tyle? No, a na przykład mnie co by pan powiedział?	Idź więc, mój panie i pamiętaj, że czekam tu na ciebie.	On musi odwołać wszystko i kategorycznie; nie wystarczy mi taka notka!	Olbromski!... to ty, ptaszku! Twoja to jest nowa sprawka...	Ja posiadam tyleż; z tysiącem pistolów można wiele dokonać; dalej, wypróżnij kieszenie.	Niekoniecznie. Oto mnie odnalazły rodzicerodzice odnalazły	Przykro mi to słyszeć, panie Barkis.	To wszystko jedno.	A gdzie?... Bo ja tylko wypłacalnym osobom wynająć mogę.	Ale!... jest jednak coś, że właśnie przedmioty niedostępne i niebezpieczne wywierają na człowieka wpływ magnetyczny...	Wódki mu dawajcie na otrzeźwienie!	Żyją i rosną na tęgich marynarzy. Gdy wasza dostojność zostaniesz świątobliwością może niejeden z nich będzie prowadził twoje okręty.	Czego ma być strach? Przecie we dworze ładnie!	Na strychu, na samym strychu.	Wybacz pani lecz jakie są wasze stosunki?	Przecie, babciu, i on kawaler. Czeka na niego pewnie w Berlinie jaka księżniczka i on zechce założyć gniazdo.	Czy ten pan, co cię w rękę całował, jest...	Proszę poszukać księcia! Powiedzcie mu, że teraz on ma podpisywać!	Niech żyje! On Gustawa Adolfa poraził! On Chmielnickiemu sadła za skórę nalał!	Co mam grać?	Gdyby tobie włos spadł przysięgam, że Dagon... że wszyscy tutejsi Fenicjanie oddadzą głowy lub zdechną w kopalniach! Poznają oni, co może Grek...	A z rana i w dzień co czynią?	Czyż dla ciebie jestem nieszczery?	Cóż on mówił?	Do Rosji.	Dość tej paplaniny Wróćmy do kart.	Dziękuję za łaskę.	G. 1. (do Ewy)	Jeszcze cię co napadnie.	Pojechał z furmanką, z ormiańskim towarem... już temu kilka niedziel będzie.	Tak więc, mój kochany Nedzie, musisz być cierpliwym.	W istocie... panie hetmanie dobrodzieju... jestem w przykrem położeniu...	A pan każe je wyrzucać?	Ach, broń Boże	Augustynowicz!	Chłop, Gospodarz, Ojciec rzucił lejce synowi i z batem w garści pobiegł przodem.	Dobrze, dobrze, kamraci	I nigdy!	Jeden dwa, trzy, cztery.	Losujmy	Miasto, Wieś, Praca	Och, ty słodka gołębia duszo...	Orłowska!	Pani, zapłacę i będę milczał	Pieniądz rzekł nieśmiało	Pierwszy.	Pozwólcie mi państwo najpierw zobaczyć pieski! Muńku, pokaż mi szczenięta!	Spod Pyrzogłów.	Słuchaj-no dyrektor, psiatwarz!	Słyszeć, słyszałem...	Wynieść stół.
Buntownik ciągnął tamten ze swobodną pewnością siebie Zamilkł spokojnie, rzekłbyś, ostatecznie, i prawie natychmiast podjął znów: o swych przełożonych, o swej reputacji, o sądach, o swej pensji, o dziennikach... o tysiącu rzeczy. Ale ja myślałem tylko o swym doskonałym zapalniku. Komisarz Heat był dla mnie niczym. Był dla mnie osobistością tak mało znaczącą jak... nic równie błahego nie mogę sobie przypomnieć obaj z tej samej beczki. Rewolucja, legalność i wy, ideowcy, swoją. Ale ja w żadną grę się nie bawię; ja pracuję czternaście godzin na dobę i czasem przymieram głodem. Moje doświadczenia wymagają niekiedy pieniędzy, a wtedy muszę się obejść parę dni bez jedzenia. Patrzycie na moje piwo. Tak. Wypiłem już dwa kufle i zaraz wypiję trzeci. Dziś urządziłem sobie święto i obchodzę je w samotności. Czemu nie? Mam dość sił, aby pracować samotnie, zupełnie samotnie, w absolutnej samotności. Pracuję w samotności od lat.	Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.	Tak cichutko? Ot, co ja wam powiem na pocieszenie. Dawnymi czasy, w szczęku broni i burzach namiętności rozpaczały kobiety po kościołach gotyckich: „Przebacz nam, Panie, bośmy kochały tak bardzo!” A Bóg tych kobiet kochających bywał nielitościwy: ile stąd rzewnych ballad i legend w wierszach pięknych, którymi żywiły się po zamkach wyobraźnie kobiet, własne jak woń kwiatów. Nam dzisiejszym wypada wzdychać po alkowach: „Przebacz nam, Boże, bośmy tak bardzo nerwowe”. I ten Bóg kobiet nerwowych okazał się... dobroduszny. Wynikają stąd zaledwie, brr! szpetne ballady plotek, którymi żywi się cuchnąca jak rynsztoki wyobraźnia tłumów miejskich. Tego się strzeżcie, dziewczęta moje: zamykajcie okna od ulicy!	Mnie aresztować? Zaco?	A ja wiem!... O, już będzie z tydzień, jak ze Stasią oglądałyśmy ten zegarek. Prześliczny!... nawet mama nie ma takiego... Stasia otworzyła kopertę i przeczytałyśmy napis: „Mojej najdroższej Madzi na pamiątkę lat 187... wiecznie kochająca Ada...”. Ada to panna Solska	Miałem nadzieję, niech mi księżna nie przerywa... sądziłem że się kiedyś przekona, iż nikt jéj tak kochać nie może, jak ja. Tymczasem szatan nadał tego samozwańca Gorajskiego.	Jako patryarcha rodu. W swojem imieniu i wszystkich przodków. Mam taki do niego wstręt, że nie umiałbym dwóch słów nakreślić. To jest stary, patetyczny komedyant. Ją prędzejbym przeprosił, ale na co się to zdało? Ona musi z ojcem trzymać. To i ja rozumiem. W najlepszym razie odpisze mi, że jej bardzo przyjemnie, i na tem stosunek się urwie.	To wy mnie wybaczcie piękni jesteście ludzie, piękni, piękni. Nie umiałam zrozumieć was.	Felek. To co ci teraz powiem, jest tajemnicą: żebyś mnie nie zdradził, pamiętaj.	Że tak mi się podoba, że nie jestem obowiązany z zachceń swoich zdawać komukolwiek sprawę.	Ano tak; przerobili szkuner na motorowiec; przemalowali kadłub, przechrzcili na inną nazwę i dziś jest sobie „Esperanza”. Chytre Moskaluszki!	Pilnie tych koni skradzionych szuka. No, a my znowu ze swej strony dokładnie wiemy, że tatko nie jest tak daleko. Wiemy także, że pani we dworze powstańca ukrywasz. Kto to jest ten powstaniec? To ojciec pani?	Daj mi stąd iść Nic nie powiem. Nikomu. Będę milczał jak grób.	A czy ja mówię, że nie moja? Ale mam już potąd tego pełzania na brzuchu. Dość tego! Muszę wydostać dokładne wskazówki gdzie trzyma łup, a potem go dźgnę. Na nic więcej nie zasłużył.	Sądzę, że chcąc nie chcąc będziemy do tego zmuszeni Od zachodu niebo zaczyna wyglądać groźnie. Niech pan spojrzy, jak się zaciąga chmurami!	Jeśli pozwolicie, przyłączę się tedy do was! Dla ciebie, mój Balu i dla ciebie, Bagero, drobnostką jest jedno machnięcie łapy więcej, gdy tymczasem ja muszę nieraz przez cały dzień czatować na przejściu ku wodzie, albo wspinać się przez pół nocy po drzewach, zanim mi wpadnie w gardziel jakaś młoda małpa. Ach, cóż to za drzewa dzisiaj! Nie takie rosły czasu mej młodości! Wszystkie konary popróchniały, a gałęzie łamią się za dotknięciem!	Więc dla dobra Waszej Królewskiej Mości także pochwycono jednego z niewinnych muszkieterów moich, osadzono w więzieniu, jak złoczyńcę, i wśród urągających tłumów prowadzono tego zacnego rycerza, który po dziesięćkroć przelewał krew swoją w usługach Waszej Królewskiej Mości i gotów powtórzyć to zawsze.	Pewno, że nie inaczej ale kto tam wie, czy się i Semenowi nie dostało, bo Żyd ów prawie że jeszcze trzymał w ręce wystrzelony pistolet.	A czy nie można zrobić żeby wszyscy mieli ładne domki z ogródkami i pożywne jedzenie?	Pisał z Paryża listek jeden, a potem nic już, ani słowa. Przysłali tu gazetę francuską z wiadomością, że pułk jego w Hiszpanii. I tyle wiemy...	To dobrze! Ja... już umieram... a chciałbym... chciałbym umrzeć na twych rękach, Mały Bracie.	Widzieliśmy, ale daruje pani, że nie będę teraz opowiadać, bo jesteśmy dosyć zmęczeni drogą i pilno nam do domu.	Nie obawiajcie się czarów My czary odganiamy, ale ich nie czynimy. Bóg, Religia, Obraz świataZwyczajem jest u nas, na Morawie, Boga wzywać przy każdej czynności i jego błogosławieństwa.	A ja się jego nie boję, ja mu pułk w Wasiłówce na Zadnieprzu wyciął.	Czyż nie był przypadkiem błękitny?	Dojeżdżali do wsi, mrok się już był zrobił gęsty i wichura przechodziła, kurzyło jeszcze galantogalanto (gw.)	Lepiej byłoby ją zatrzymać i zrobić sobie z niej pomocnicę Podobno jest to dziewczynka rozgarnięta. Gdy dorośnie, będzie pani z niej miała niemałą wyrękę.	Na co wam te listy, skoro pogodziliście się z kapłanami?...	Na uczciwość, masz racyę, Grzybosiu.	Nie będzie wieczną?	A jednak moja krew	Jak się waszej dostojności podoba, ale szkoda pieniędzy, bo pan przegrasz.	Jasne, że byłem tam! Odbywaliśmy tam manewry.	Na ile oceniasz głębokość?	Toteż krzyczała jak najęta.	Ty tutaj? Chciałem właśnie pójść do ciebie.	Wiadomo, że Josel... Dajcie spokój bo już i wstyd przed obcymi ludźmi, że się ino bijecie i bijecie.	Wszyscy z Granlien byli dziś w kościele z wyjątkiem Ingrid.	Wszystko jak najlepiej, jaśnie wielmożny panie...	Jest pan grzeczny jak zwykle. Niech się pan nie gniewa, ale jeśli ja pana nie wychowam, to chyba nikt już nigdy, bo Zosi nie wierzę w tym wypadku zupełnie. Idźcie, dzieci. Mężczyzna, TajemnicaNiech pan tylko zanadto się przed nią nie wywnętrza: ani teraz, ani po ślubie. Mężczyźni w ogóle nie wiedzą teraz, co można mówić, a czego nie; stracili wszelki takt. A zresztą trzeba być zawsze trochę tajemniczym dla ukochanej kobiety.	Nauka, Wierzenia wywodził Marek tu termin używany w geologii: to, co pozostaje po wypłukaniu łatwiejszych do usunięcia frakcji osadu, gleby albo skały. nie dające się chemicznie rozłożyć, nie wykazujące spektralnych linii, ani atomowej wagi, ani chemicznego syntetyzmu, ani prawa Mariottaprawo Mariotta, właśc. prawo Boyle’a-Mariotte’a	Nie opuszczałem Parmy; słyszałem ohydę, której usta moje nie powtórzą, ale oto jestem. Niech pani pomyśli, księżno, co pani odtrąca! Człowiek, którego pani widzi przed sobą, to nie lalka dworska, ale człowiek! dodał	A ja wcale nie jestem jej kuzynem!	Dziękujemy za wszystko, pani Vigneau wstąpiłem tylko dowiedziéć się, czy co złego nie zaszło.	Każdy dbały jest o własne bezpieczeństwo, ja również, więc... może pani przesiadać.	Nie wiem.	A co ja wyrabiałem? Czy zrobiłem coś nieprzyzwoitego? Czy może byłem pijany?	A może nie u Krzyżaków?	Ale za co go biją?	Będę miała.	Co to jest, takie ładne w tonie, co my jemy?	Dla Boga lepiej teraz jemu niż nam! Słuszną winniśmy mu wdzięczność!	Już jest zawarte w tej sumie, panie hrabio.	Mój panie, co pan właściwie robisz?... Jesteś uczonym czy artystą?...	Nasz ojciec też nie zajmował się nigdy polityką	Nic pilnego Pan pewnie jest doktorem Murkiem?	Nie mniejszem zadaniem rola moja, odezwał się Bogusławski...	Nie, Michele, nie można. To aż nadto znany wybieg. Lepiej udawaj jąkałę.	Nie, przyjaciele Czekajcie do zmierzchu. Nie pozwolę żadnemu z was narażać się w biały dzień.	Nie.	Niech poczekają, nie ostawię rozbabranego.	O, mam już dosyć doświadczenia, dosyć...	Oni jutro odjadą, matko a ja się pohamuję, niech jeno czarnobrewaczarnobrewa	Otóż ostatnio, kiedy go pan widział, powiedział mu pan, iż chyba zapomniałem o wspomnianym małżeństwie lub wykazuję w tym względzie niezdecydowanie.	Pomóc nie pomoże.	Pozwól mi, ojcze, milczeć!	Próżno pójdziecie, bo do szpitala nie pójdę...	Siostro moja oni mnogości Bogów nie mają, wierzą w jednego Boga Bogów, stwórcę świata.	Wracając do rzeczy ja bardzo chętnie dam ogłoszenia waszemu pismu. W ogóle z przyjemnością udzieliłbym poparcia finansowego zdrowym prądom w prasie...	Wszystko dobrze ale teraz tu są potrzebni. Wódz chce z nimi pogadać.	Właśnie dlatego wolałbym pana Andreę Cavalcantiego od pana Alberta de Morcerf.	Zgadzam się z tobą, Kacperuniu	A dlaczegóż to działasz pan w imieniu Opatrzności? Dlaczego pamiętasz o rzeczach, o których ona zapomniała? Co ciebie, Edmundzie, obchodzi Janina i jej wezyr? Jaką krzywdę wyrządził ci Fernand Mondego, zdradzając Ali Tebelina?	A drudzy?	A pan? spytał grzecznie Jan.	A powonieniem?	A przecież pan ze mną rozmawia teraz	Ale co my z nim poczniemy?	Brawo! brawo! majster! Wiwat leżący! zdrowie leżącego!	Cóż on w Łodzi robi?	Cóż to ma wspólnego z danym wypadkiem?	Dla osiołków i innych inteligentników.	I chybiłeś dzięki interwencji pana Trestki, no i gołębim instynktom jego pupila	I św. Stanisław!	Jakże się ona bawiła? Ale proszę wejść...	Jakżeś łaskawa.	Jam już jadł i syt jestem	Już idzie.	Kucharka?	Mój drogi chłopcze, niepotrzebnie drażnisz Idalkę.	Mąż, Czary zapytała Czarna Wróżka.	Nieprawda. Proszę pokazać pugilares.	No, ta pani, ciocia	Puśćcie go, karbowy.	Rozumie się. Bicie	Ten sam.	To szkoda. Chciałabym, byś dziś odwiedził wujenkę Szczerkowską i omówił z nią nasz wspólny wyjazd do Jarzębowa.	W całej wiosce grasowała szkarlatyna	Z jakiego powodu?	Żegnam panią!
Nie, nie od kobiety pieniędzy nie przyjmuję. Zresztą można pożyczyć tylko wtedy, gdy się ma pewność, że się będzie miało z czego oddać.	Właśnie, że nie prawił mi pochlebstw. Może też dlatego nie powinienem wierzyć w to, co powiedział.	Ależ trzeba go obudzić mój brat nie żartuje, ani jego patron też.	Nie góra, jeno kopiec, stary graniczny kopiec...	Nie mogę wyjść za Billa	Nie.	Słuchaj! a gdybyś kochała nie kochaną?	Żydówka bodaj, aby w zapasie nie została	Mój kochany, ja dziwię się, że ona tu tak długo siedziała Przecież ta kobieta opuściła rodziców, ażeby darmo nie mieszkać i nie jadać u nich... Z jakiejże więc racji od was miałaby przyjmować dobrodziejstwa? Zresztą	Czy nie pogniewasz się, jak odejdę na chwilkę? Sądzę, że wypada mi z nim się zobaczyć	Sądzę, że o nas się upominać nie będą.	Bo ojciec jest kramarz, on nie może zapomnieć swojego sklepiku na Starym Mieście i targowania się o kopiejki	Nie dlatego, a tylko że krowa się dzisiaj ocieliła, to został w domu i pilnuje.	I ty, Meirze, nie tak wyglądasz!	No, to nie diabłaż ty wozisz ze sobą?	Wierszyk? Wierszyków ja nie tłumaczę, Żydu.	To... to było w rzeczywistości zasługą tego jakiegoś marynarza genueńskiego! Lecz wróćmy do tego, co mówiłem o zgiełku. Dawnymi czasy rozlegało się przed tą bramą granie surmsurma angielski żeglarz, korsarz i admirał; walczył przeciwko flotom i portom hiszpańskim w Ameryce Łacińskiej; w wielkiej ekspedycji opłynął kulę ziemską (1577–80); w 1588 jako wiceadmirał floty angielskiej brał udział w odparciu tzw. Niezwyciężonej Armady, floty inwazyjnej hiszpańskiego króla Filipa II., największy z tych ludzi, zwykł był ucztować w swej kabinie, na pokładzie okrętu, przy dźwięku surm. Podówczas miasto to było ogromnie bogate. Ci ludzie przyjeżdżali, by zagarnąć te bogactwa. Obecnie cały kraj jest jakby jednym skarbcem, a ci ludzie włamują się do niego, gdyż my wodzimy się za łby. Jedyna rzecz, która jeszcze ich trzyma z dala, to wzajemna zazdrość. Ale z czasem się pogodzą, a kiedy przyjdzie chwila, że zaprzestaniemy swych kłótni, nabierzemy stateczności i rzetelności, nic już dla nas nie zostanie. Zawsze bywało tak samo. Jesteśmy przedziwnym ludem, ale taki już nasz los, że zawsze nas	I gdy sługa Chrystusów przebaczył ci w godzinie męki i śmierci, jakżeby ci Chrystus nie miał przebaczyć?	Nie poredzi, Szymek w swoim prawie i lata też ma.	Tak, to szczęście, że mi go w drodze nie zabrali, w górach tyle rabusiów...	Panie nie uznaję systemu opartego na intrydze i gwałcie! Opozycja to bardzo zła szkoła rządzenia, a politycy rozumni, którzy przed dojściem do władzy muszą się czasem imać tych środków, starają się usilnie rządzić wedle zgoła odmiennych maksym, jak te, które głosili za opozycji. Widzieliśmy w Chinach i gdzie indziej. Skłania ich do tego ta sama konieczność, której ulegali ich poprzednicy. Do rządów wnoszą jeno jedną nowość, to znaczy swój brak doświadczenia. To mnie skłania, panie Hibou, do twierdzenia, że każdy nowy rząd będzie gorszy od dawnego, nie różniąc się odeń zasadniczo. Wszakżeśmy już tego doświadczyli.	A Cystersi są w naszej mocy.. Nakażecie im milczeć. Oni łąki i pola nie spasają, ni uprawiają, co im po nich. Dam dziesięcinę z wiatru co po polu chodzi!	Panie bracie! Domyślać się wolno wszystkiego, ale nie idzie za tym, aby to wszystko zaraz i mówić wolno.	Oj! Między Bogiem a prawdą, służba ciężka. Twardy pan, nie grzech wyznawać, wszak w okolicy wszyscy narzekają. Ludzie gadają, że nasz pan tak podobny do swego brata nieboszczyka, jak sęp do sokoła. Za czasów pana Sulisława dobrze się działo w chałupach i na zamku, a teraz wieczna bieda i pomstowanie. A od śmierci syna...	Dlatego. Mąż mój wielki skrupulat. Nieraz on mi mówił: „Majętnościami ja się opiekuję, ale męża niech sobie każda sama wybiera; byle był uczciwy, to ja się nie sprzeciwię, choćby i w fortunie była różnica”. Zresztą, obie z Krzysią mają lata i mogą sobą rządzić.	A ja wam powiadam że po roku nie będzie w robocie ani jednego Karburatora.	Co się stało? Czy miałabyś od ciotki list z domu? Może Jacuś chory?	To niemożliwe Żadna z tutejszych kobiet nie ma sukni w cenie stu dolarów. Przecież my...	Tego, czym jestem, nie odejmie mi nikt. Idę w śmierć, jak wchodzę nocą w las. Księżyc srebrzy choiny. Drzewa szepcą, drżą liście.	Szkoda, że ja tego zrobić nie mogę. Ale chłopcy tam w dole stroiliby sobie ze mnie żarty.	Doskonale. Przyrzekłem wam, że zobaczycie to, co dane wam będzie zobaczyć, usłyszycie to, co dane wam będzie usłyszeć, chociażby to zdarzyło się trzy tysiące lat temu. Jednakże teraz coś mi się wydaje, że jeżeli natychmiast nie wrócicie do domu, to rodzice zaczną was szukać. Odprowadzę was do samej furtki.	Rozumiej je, proszę, jak ci się podoba, i domyśl się, co znaczą.	Czy na obiad?...	Dobrze. Jak się wy macie.	A przecież ona ma słuszność, bo to tak jest...	Ależ ulitujcie się, wasza miłość...	Nudzę się i udaję przed gośćmi, że mnie bawią, a ty?	Mówił, jakoś Bączek czy coś...	Chodnik do sieni, utkany w chłopskim warsztacie ze skrawków niepotrzebnej materii, jest tak samo miły jak perski dywan. Ściany wyłożone drzewem świerkowym są cudnie piękne...	Któż jesteście i co was do nas prowadzi?	Buonaparte musiał wiedzieć, co mówi.	Cięższe jest ono, niźli pani przypuszcza, ale świadomie włożone!	Co powiadasz?	Co?	I owszem Pokój pana Gravier’a jest wolny, możesz go pan zająć.	Jesteś przecie człowiekiem, Braciszku! Jakoż my, wolni łowcy, mamy ci tłumaczyć, co czynią twoi bracia i z jakiej przyczyny?	PietrekPietrek (gw.) gdzież; gdzie jest. to drzewo?	A! świętyć jest, i za życia błogosławionym go zwać mało lecz jako duchowny nawykły ludzkie myśli roztrząsać, często próżnym wyciągnionym z nich nabawi was strachem...	Pan Regowski. Mówili, że mu na imię Jakub.	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto mój śpiew zwycięski! Słuchajcie! Foxy przyniósł nam herbaty, mimo że jesteśmy parszywymi owcami. Foxy ma serce. Prócz tego	Pamiętam Ich odpowiednie boki są do siebie proporcjonalne.	A to i ja pójdę	To chyba całej fury złota i srebra szukają, ano i kilka fur może	Och! To ten hrabia, który wynajął Franconville, on tam idzie	Moje dziecko, Wielki Łowczy poluje, kiedy chce i gdzie chce. Jedziemy do królewskich lasów na dziki.	No, dobrze, ale kto mógł wynieść na te straszliwe góry taką nową górę?	To do ciebie, lub do mnie.	Dam ci stu ludzi dragonów. Sam tu z drugim stem prócz piechoty ostanę. Chodź na majdan!	Na-hoho!	Ojciec Filip był wesoły.	Tak, szósty... siódmy.	To wolę...	A więc i my przyłożyłyśmy rękę do świętego dzieła!	I oni beze mnie kupiliby grunt od dziedzica?	Idź dzisiaj do młodego króla!	Musisz pan mieć przy sobie list, który mi pana poleca?	Myśli pani?	Następnej soboty będzie w liceum mówił o „patriotyzmie”.	Więc wacpani dajesz całki swój asentymentasentyment (daw.)	Życia nam żałuje!	A gęsi? Święci Pańscy, znowu w szkodzie!	A jeżeli ocenią?...	Ach, ten ojciec, zasłonił ją!	Bo wasza mość odebrałeś jakowyś rozkaz.	Choćby mały rachunek...	Daj rękę. Pamiętaj: w niedzielę kino.	Dwadzieścia cztery	Egoizm?	Huzia! Huzia go!	I koło Torunia!	I odprowadza lekarza.	Kto pani jesteś?	Mantis religiosa.	Najświętsza Panna.	Nawet Hubka?	Niema tutaj Piotrusia?	No, zobaczymy, panie Beautrelet.	Ojcze przewielebny	Ostrożnie Wicek, bo buty zgubisz!...	Oszalał bałwan! Koruta, ośle jeden, czego ty bronisz tych łotrów, oni dzieci gwałcili!	Panie!	Parę tygodni.	Pieniądz spytał sędzia.	Sama?	Taki piękny książę i w sile wieku!	Van Stiller, podejdź no tu! A Ty, Moko, przynieś mi trzydzieści funtów prochu i dobry lont.	Widziałeś tę Greczynkę?	Wilkowie cię przed Cztanem obronią.	Wyjdziesz za mąż, będziesz panią swej woli! pojedziesz za królem, usta zamkniesz ludziom!	Zali niesłusznie uczynił?
Dziwisz się, mój drogi? Wzbudzasz trwogę nie tylko w rządzie papieskim, ale i w sąsiednich królestwach; zdecydowano więc ukarać go dla przykładu.	Izwiniajuśizwiniajuś (ros.) przerwał dyrektor poważnym głosem powiedziałem, że rozumiem, a oto okazuje się, że nie wszystko. Powiedział pan, Domaszko, „strychulec”, tak? Co to takiego.?...	Ja w to tylko wierzę, co widzę, a skoro nigdy nie widziałem duchów, nie wierzę w nie.	Proszę pana, ja się dziwię, że to tak późno nastąpiło!... Przecież znam jego życie i wiem, że ten człowiek prawie dusił się tutaj od dzieciństwa. Miał aspiracje naukowe, lecz nie było ich czym zaspokoić; miał szerokie instynkta społeczne, ale czego dotknął się w tym kierunku, wszystko padało... Nawet ta marna spółczyna, którą założył, zwaliła mu na łeb tylko pretensje i nienawiści...	Wszak druga wyszła zdaje się za mąż za jakiegoś bankiera o niemieckim nazwisku, za jakiegoś barona de Nucingen? Zdaje się, że się ona nazywa Delfina. Czy nie będzie to tylko ta blondynka, która ma boczną lożę w Operze i bywa w teatrze Komicznym, gdzie zawsze śmieje się bardzo głośno, chcąc zwrócić na siebie uwagę.	Bo gdzież on się tutaj wyleczy? Powiedzże, co myślisz!	Moja droga, lecz jakżeż to się skończy?	Mówiłam, że się tak skończy ale pan to nie miałeś wiary...	Nie gniewam się. Zresztą postawmy na uboczu kwestię moich poglądów na różne rzeczy. Teraz chodzi o to, czym mogę ci służyć.	Polubił?! To tak, jakbym miał polubić rozżarzony piec, na którym kazano by mi siedzieć! Nie, Tomku, nie chcę być bogaty i nie chcę mieszkać w tych cholernych, dusznych domach. Kocham lasy, rzekę, beczki i tu pozostanę. Do diabła! Właśnie kiedy zdobyliśmy strzelby, jaskinię i kiedy mamy wszystko, czego potrzebuje prawdziwy zbójca, musiała się zdarzyć ta przeklęta historia z pieniędzmi i wszystko popsuć!	Tak, lak, ja to rozumiem. Zmęczyłem się na śmierć	Widzisz pani, jak to ja starych dobrych znajomych nie zapominam... odezwał się generał. Gdybym jej mógł być czem użytecznym?	Wiecie co, Feliksiak, że ja z wami chętnie bym o tym pogadał. Tylko teraz czasu nie mam. Macie tu mój bilet wizytowy i wpadnijcie do mnie choćby jutro.	Jam też domyślił się, że z cesarzem nasza pani dlatego tylko umyślnie zdawała się na dobrej stopie, aby strachu senatorom napędzić i nie dopuścić lekceważenia.	No, to co innego, jeśli szanowny pan wie na pewno. Una Americana! Pewno to coś takiego.	Sam? no, djabelski masz nos, ale nie bądź tak bardzo gorliwy, bo i to nic potem. Ponieważeś jednak przyszedł chodź zemną, to ci powiem co masz robić.	Przewróciła się ogromna bryła, cała góra lodu. Gdy lodowce topnieją od dołu pod wpływem cieplejszych warstw wody lub kruszą się tam, uderzając jedne o drugie, wówczas podnosi się ich środek ciężkości, wobec czego przechylają się i w końcu wywracają koziołka. Oto, co się teraz przytrafiło. Jedna z takich brył, wywracając się, uderzyła w „Nautilusa” płynącego pod wodą. Potem, wślizgnąwszy się pod pudło, unosząc go w górę z nieprzepartą siłą, wprowadziła na mniej zwarte pokłady, gdzie obecnie leży na prawym boku.	Ale no, tylko przenocować pozwolenia prosim.	Ależ to nie z mojej ręki. Ja ją przecie dziś dopiero poznałam.	Biłem się pod wojewodą ruskim.	Bójcie się Boga!	Ciemnéj togi z kapturem? pójdziemy budzić Rzym uśpiony i przypatrzeć się jak usypia. Zaiste, zabawka godna Cezara!!	Co ci odpowiedział?	Cudzie mój najsłodszy Widzisz jak się trochę wyspałaś, dziś masz czarujący humorek.	Czemużeś to nie umknął jako reszta twoich towarzyszów? O, tacy synowie! Darowała was szlachta życiem w Lubiczu, by mieć robociznę, a wyście zaraz poumykali, ledwie z was łyka zdjęto.	Doskonale, Mahbubie Ali, ale na co mi opowiadasz te koszałki-opałki o kucyku! Dam trzysta pięćdziesiąt rupii... ani paja więcej!	I dlaczego to?	Ja się razem z Krystkiem uczepiłem krzeseł panien de Macris i de Opulo i wyprawialiśmy krotofilekrotofila a. krotochfila (daw.)	Jak to? Król umarł?	Kolega Piotrowicz mówi, że to mydło.	Mówił pan że niedaleko stąd były słynne wody: skąd to wiadomo?	Nie, nie! niech się dola spełni, nie ucieknę ja od niéj.	Niech ci Jezus da zdrowie, co pamiętasz o sierocie.	No, to z Bogiem!	Oczywiście... porwał dziecko, aby pańskie nazwisko wygasło. A teraz, skoro już ustaliliśmy wszystko, skoro odświeżyliśmy pańskie wspomnienia i już pana nie zawiodą, domyślasz się pan, że przygotowałem mu niespodziankę.	Ooo... To pewnie biały człowiek?	Pochlebca! myślisz że niewiem o innych starszych i godniejszych odemnie (oprócz suma którego dziwną pretensią do arystokracji się brzydzę.)	Powiedz mi pan na co podkowy ludziom, którzy nie mają za co utrzymywać koni?...	Si, señor... Dla pań.	Szlachcic, Młodość, Słowo, Honor, Gniew, KsiądzMożesz sobie mówić, co chcesz zupełnie. spokojnie	To pan, to pan!	To płocho, brat miły, bo ty jedna głowa. Oni mnie gotowi naduć!	To waćpan z Krymu powraca?	W każdym razie, dwumiesięczny pobyt na takiej wyspie byłby dość przyjemny Moglibyście kupić tę wyspę, moi wujowie, jeżeli tylko jest do nabycia.	Widziałem, ale żeby mi nie powiedzieli, że to on, to nie byłbym go poznał, tak go boleść i choroba strawiły.	Żydy go duszą, to chłopów o pomoc skomle.	„Co ja robię tutaj?” „Ojciec mój nie jest głupiec, ta podróż musi mieć swój cel. Ba, do jutra, poważne sprawy, jak powiedział jakiś mamut grecki”.	A czyjże ty teraz sługa?	A na dziadkowej łące tyle stokroci, przylaszczek, smółek, niezabudek, mlecza żółtego... a w dziadkowym sadzie jabłonie już kwitną...	A zatem nie są daleko.	Ale miałem przecież pojechać do portu, który otrzymałem. Miałem obejrzeć okręty.	Ale przecież faktycznie byłeś pan wówczas lekarzem i wyleczyłeś tych chorych.	Aleksander Drugi zginie	Bo ty nie leżysz na dnie morza.	Bóg go zachowa cało!	Ciocia ma tak wiele zajęcia!	Czy wiecie, moje dzieci, kto jest ten czarny człowiek?	Czyż mówię coś niepodobnego do prawdy?	Cóż w tym tak nadzwyczajnego?	Do twego mieszkania	Dziękuję!... dziękuję serdecznie!	Eikit, jus, eikit, viščiukai! Jums geriausia bažnyčia bus lovoje!	Gdzie?	Gorączka cię trawi	Ja muszę ją widzieć.	Jezus Maria!	Joasiu!	Kilka dni temu.	Kim jest ten pan?	Macie widmo parowca	Maksymilianie Właśnie po ciebie przyjechałem.	Margrabina de Villeparisis, do której należy zamek de Baucreux?	Nadzwyczajny dodatek! Rewizja w pałacu Kampanelli!	Nazwiska ich?	Nie chcę zapłaty! Dobranoc!	Nie musiał wiele wskórać przeciw księciu Bogusławowi inaczej byłby weselszy.	Nie znam go, ale podobno można z nim pogadać. Zresztą minister Pilchen przez sam fakt osobistego przekazania sprawy temu Czerpakowi ułatwi nam sytuację znakomicie.	Nie, żołnierskiej.	Niebieskie! Niebieskie!	Nigdy, przysięgam ci, nie otrzymałem w seminarium żadnego listu.	O nim nie myślałem w tym pierwszym programie.	Od pensjonariuszy hotelu Charing Cross...	Oto straszliwa wiadomość, jaką zastałam za przebudzeniem Dał mi pan w tej chwili dowód, że jesteś nam oddany, jesteś przyjacielem Dawida i Lucjana, nie potrzebuję tedy prosić o tajemnicę...	Pani zanadto zajęta jest osobą swego szefa i dlatego przegapia robotę.	Pij, psiakrew, Niemcze, żebyś wiedział, że Polacy niczego gościom nie żałują!	Po cóż tyle instancji?	Powiedz teraz	Pożerają też skolopendry?	Prawdziwie! A ja myślałam, że kto z dworu królewskiego. Zbyszko z Bogdańca! Jakże! Gościł tu u nas wasz stryjko, stary rycerz z Bogdańca, i pamiętam, jako i mnie, i moim dwórkom śluzyśluzy a. ślozy (daw.) mówić, opowiadać.. A odnaleźliście waszą niewiastęniewiasta	Prosiłbym pana prezesa o posadę, bo...	Przynajmniej w te-rain jesteś bezpieczny.	Przysięga gracza!	Przysięgłam Meci, że ich, biedaków, nie opuszczę i dotrzymam słowa. Majątku nie mam już od dawna, ale praca moja wystarczy nam, a poczciwy kanonik...	Rozumiem, stryjaszku.	Tak jest... Własną osobą... Siłasiła (daw.)	Tak! Wówczas poznajemy, kto ma nad nami największą władzę!	Tak... za półtorej godziny. Prawda, Belu, że nie posiedzimy tu dłużej?	Weronka swoim pacierzem dzień zaczyna!	Za tobą...	Ze starszyzny jeden Charłamp był przy nim.
Zatem, drogi panie, zakrętasy pierwszego sonetu zwiastują dzieło rodem z Angoulême, które z pewnością zbyt wiele cię kosztowało, abyś się go mógł wyrzec; drugi i trzeci czuć już Paryżem; ale czytaj pan jeszcze!	To tylko wiem że przed sześciu miesiącami jakiś młody i bardzo piękny pan przybył na tym mule z walizką i poduszką, które widzieliście, i pytał się pasterzy, o trzy mile stąd mieszkających, jakie jest najbardziej ukryte i najdziksze miejsce w górach. Ukazaliśmy mu to właśnie, gdyż w samej rzeczy, wszedłszy dalej troszkę, już stąd wyjść trudno. Dlatego dziwię się mocno, widząc was tutaj, gdyż żadna droga, ani ścieżka nie prowadzi w to miejsce. Otóż więc ów młody człowiek, usłyszawszy naszą odpowiedź, odjechał czym prędzej drogą mu wskazaną, zostawiając nas zdziwionych swoją pięknością i pośpiechem, z jakim podążał w góry. Jakiś czas nie widzieliśmy go wcale, aż w kilka dni potem, spotkawszy jednego z naszych pasterzy, rzucił się na niego i dawszy mu ze sto kijów, zabrał z objuczonego osła wszystko pożywienie nasze i z szybkością jelenia, schronił się w góry. Dowiedziawszy się o tym, wybraliśmy się w kilku dla wyszukania go i przez dwa dni przetrząsając najskrytsze miejsca w górach, znaleźliśmy wreszcie ukrytego w spróchniałym drzewie. Przyjął nas ze słodyczą lecz tak był zmieniony na twarzy, tak spalony od słońca, że tylko po sukniach poznaliśmy go, a i te zupełnie poszarpane były. Pozdrowił nas grzecznie i w krótkich, ale wymownych wyrazach prosił, abyśmy nie dziwili się jego postępowaniu, gdyż tym sposobem dopełnia tylko przeznaczonej mu pokuty. Prosiliśmy go usilnie, aby nam powiedział, kto jest. Nie odpowiedział na to wcale. Oświadczyliśmy mu wtedy, aby nam wskazał miejsce, w którym by znaleźć go można było w razie jakiej potrzeby, a mianowicie żywność mu przynosząc, którą chętnie dawać mu przyrzekliśmy, byleby jej gwałtem nie wydzierał, jak to uczynił. Podziękował nam uprzejmie, przeprosił za wyrządzoną pasterzowi krzywdę, przyrzekając, że odtąd o wszystko w imieniu Pana Boga prosić będzie, nie napadając na nikogo. Zapytaliśmy go jeszcze, gdzie jego schronienie. Odpowiedział, że nie ma oznaczonego miejsca, lecz korzysta z każdej sposobności, by noc przepędzić bezpiecznie i zakończył swoją mowę tak żałośnymi skargami, że my zwłaszcza, cośmy go niedawno w takim widzieli stanie, musielibyśmy mieć kamienne serca, by nie rozczulić się jego niedolą; bo, jak to już wam powiedziałem, był to młody, przyjemny człowiek, bardzo dowcipny i rozumny i, jak się zdawało, wysokiego rodu. Nagle przestał mówić, spuścił oczy w ziemię i w tym stanie pozostał czas jakiś. Po chwili zobaczyliśmy, że zmienił wyraz twarzy; otwierał i zamykał oczy, marszczył brwi, zaciskał mocno usta i pięści, jak człowiek, którego paroksyzm szaleństwa napada. Jakoż tak było w istocie, podniósł się bowiem gwałtownie z miejsca, na którym siedział, i na najbliższego z nas rzucił się z taką furią i wściekłością, że gdybyśmy nie pośpieszyli z pomocą, zabiłby go niezawodnie razami pięści i rozszarpał zębami. Podczas tej całej strasznej sceny młodzieniec krzyczał: ciągnął dalej pasterz	Ja mam do pana prośbę. Czy pan mi powie prawdę?... Pan był trochę na medycynie i pan dużo czytał... Niech pan powie, czy Janinka będzie żyła?... Pan przecież wie, co ja myślę... Moja matka umarła na suchoty, Janek także, ja także kaszlę i pewnie będę miała, a może już mam. A przecież to jest bardzo dziedziczna choroba, i zaraźliwa prawda?	Ażeby nie spostrzegły, jak pan będzie lekkomyślnie rozmawiał... wprost na chodniku...	Nie tęskni pan za nimi?	Nigdy go nie miałem	O... nie mógłbym się wyrazić tak ordynarnie. Atoli sprawa była taka. Gdyś pan poszedł za Randolphem do garderoby, powziąłem podejrzenie i ruszyłem pańskim śladem. W chwili, gdy kierownik pociągu chciał mnie zrewidować, odmówiłem, oczywiście, pozornie, by widzieć jak to na pana oddziała, a skutek potwierdził przypuszczenie moje. Wiedząc już, że jesteś pan detektywem, nie miałem powodu sprzeciwiać się rewizji.	To nasza znajoma, pani Maszkowa. Czy pan jej nie był przedstawiony?	W surowości może nam wyrównywają ale nigdy w użyteczności i sławie, bo dla nich dosyć modlić się spokojnie i cicho do Boga, dla dobra innych ludzi, a my rycerze i wojownicy urzeczywistniamy to, o co oni się tylko modlą, zapewniając ludziom pomyślność i sprawiedliwość dzielnością ramienia naszego i ostrzem oręża. Ale za to narażeni jesteśmy na wszystkie niewygody i utrapienia; latem ciągle na piekącym słońcu, a zimą na trzaskających mrozach. Mamy więc prawo nazywać się zesłańcami bożymi na tej ziemi i wykonawcami sprawiedliwości. Wojna i trudy żołnierskie ciągną za sobą tysiące innych mozołów, dlatego też, kto ten stan sobie obierze, wielkie ma zasługi, jeżeli cały się poświęca dla dobra bliźniego. Z tym wszystkim niechże mnie Bóg broni, abym miał twierdzić, że stan rycerza błędnego jest równie święty i bezpieczny, jak stan duchowny; ale to rzecz niezawodna i z doświadczenia dobrze mi znana, że przecierpieć w nim wszelakich udręczeń, głodu, pragnienia, bólu i niewczasu trzeba daleko więcej, słowem, że to stan daleko nędzniejszy, niż o tym przekonać się można z nieszczęść rozmaitych rycerzy, które historia opisuje. Byli wprawdzie między nimi i tacy, co dzielnością oręża korony sobie zdobyli, ale wierzajcie mi, dobrze oni to krwią i trudami przypłacili; a gdyby nie mieli przy sobie mędrców i czarnoksiężników do pomocy, to bądźcie pewni, że niewiele by wskórali.	Jeżeli masz mi coś do powiedzenia, mój człowieku, lepiej powiedz od razu	Każ je pan poświadczyć przez naczelnika przystani	No, chodziło więcej o zamknięcie, niż o połapanie nas; gdyby jednak ktoś teraz przyszedł, złapaliby go niezawodnie.	Widząc, jak Maldon nadużywał narzuconej memu mężowi w imię moje wspaniałomyślności, myślałam, o ile lepiej byłoby, żeby sam sobie wywalczył drogę przez życie. Czułam, że na jego miejscu nie cofnęłabym się przed żadną ofiarą, przed najcięższą pracą, nie posądzałam go jednak o nic gorszego, aż do wieczoru poprzedzającego jego wyjazd do Indii. Wieczoru tego przekonałam się, że był fałszywy i niewdzięczny. Wieczoru tego też poczułam wyraźniej niż przedtem nieufną, przeciw mnie skierowaną baczność pana Wickfielda. Zrozumiałam, jak ciężkie posądzenia omraczają me życie.	Zdrów, wasza miłość, jeno nie wiadomo, czyli go anieli żywcem do nieba lada dzień nie wezmą, bo to święty człowiek.	Nie tak „komisch”, jak to się panu wydaje. Względne systemy wartościowania: indywidualny i społeczny, ujmuję w jednym, który jest absolutny: wykazuję konieczność obu poglądów.	Pozwoliliśmy się im wygadać Potem, gdy wyszli z karczmy i każdy z nich udał się w swoją stronę, brat mój zaczaił się w drodze na katolika, a ja na protestanta i załatwiliśmy się z nimi, przejęci uwielbieniem dla przenikliwości biednego ojca naszego, który był tyle przezorny, że wychował nas, każdego w innej religji.	Przestań kłapać jadaczką Gadać każdy potrafi. To łatwe. Trudniej znaleźć kogoś, kto może być teraz zupełnie wszędzie! Możliwe, że rybak, którego szukamy, tak bardzo martwił się o bratanka, że całkiem osiwiał, i dlatego orły nie dały rady go wypatrzeć. Nie pozjadałeś wszystkich rozumów. Tylko siedzisz i gadasz. Nawet nie próbujesz pomóc! Wiesz, że nie dorastasz orłom do pięt i nie poradziłbyś sobie nawet w połowie tak dobrze jak one.	Franciszko, dla kogo to dzwonili pozgonne? Och, Boże, to pani Rousseau. Toć ja zapomniałam, że ona umarła zeszłej nocy. Och, czas już, żeby dobry Bóg powołał mnie do siebie, nie wiem sama, co się dzieje z moją głową od śmierci biednego Oktawa. Ale ja ci zabieram czas, moje dziecko.	O, dziękuję ci, ma brata i ojca, którzy podobno nie są zbyt dobrze wychowani... mogliby nie uszanować mojej skóry... A przy tym i ja się żenię.	A jakiejże ty chcesz innej? Najlepiej nie dręcz już mnie i siebie i idź spać.	A! dobrze żeś mi poddał co mam z sobą począć muszę pójść do babuni! ona już pewnie wstała, napiję się u niej kawy. I tak wczoraj z wieczora być u niej nie miałem czasu, a pewnie biedaczka ciekawa i niespokojna.	Czarnego psa nie wymyjesz do biała. Czy to on pierwszy raz pijany?	Czemu nie, w bitwie, w polu pewnie jeden drugiemu pola dotrzyma	Dziecko jesteś Nie trzeba być jasnowidzącą, aby wiedzieć, czym by się skończyło moje wmieszanie się w wasze domowe sprawy. Moją rzeczą pieścić naszą kotkę, starać się, aby była wesoła i swobodna. Przypomnij sobie, Trot, własne dzieciństwo, powtórne małżeństwo swej matki; o wiele lepiej byłoby, jeśliby nikt pomiędzy wami nie stawał.	Głupiaś! Widzisz ją, mojem się tu będzie dzieliła! Nie bój się, na wycug do waju nie pójdę...	I ja	Jak Boga mego, jeśli ty po sześciu latach pobytu tutaj myślisz jeszcze, że znajdziesz tu sprawiedliwość, słowo daję, jesteś skończonym idiotą.	Mówię jej tyle razy, że głupia, to mi nie chce wierzyć	Na Boga! Nie miałem pojęcia, że to kotlety. Wyśmienity środek zapobiegający złym skutkom tego trunku!	Naturalnie, a gdyby tego nie było, krzywiłbyś się!	Niczego... Ale jeden z nich powiedział: „Nie ma czasu do stracenia... jutro rano o ósmej przywódca tam do nas zatelefonuje...”	Nie bój się, równo z dniem nie przykusztyka, kościół musi pierwej obrządzić.	Nie dawaj do niéj powodu, N. Panie	Nie dla wieczerzy przychodzimy, dość nam soli attyckiej, którą gospodyni obdziela! odezwał się drugi.	Nie wiem jeszcze, zobaczę	Nie! Wiem, co mówię.	Nim wici roześlemy pojedźmy po dworach, nie mówiąc nic, aby języka powziąć. Jedźmy razem, Domanie, i po kmieciach, i po Leszkach.	Nowina!... Ten wariat zawsze tak robi i nie tylko sam jest wiecznie bez grosza, ale i innym szkodzi.	O snach nie było mowy wcale.	Słowo.	Tak jest. Chartum z rozkazu proroka ma być opuszczone i mało kto tam już mieszka. Burzą teraz co większe domy i cegłę wywożą wraz z innymi łupami do Omdurmanu. Prorok nie chce mieszkać w mieście splamionym przez niewiernych.	Tak. Chcę panu zaproponować przeniesienie się na stałe do Głębowicz. Sądzę, że to panu różnicy nie zrobi, a teren do pracy tam będzie nawet większy...	Zaraz. Czy pani nie uważała, że tak zwane porządkowanie jest właściwie najstraszniejszą ruiną i ponadawaniem przedmiotom codziennego użytku takich położeń, w jakich ich właściwie wcale używać nie można?	Że i anioł by się lepiej nie spisał!	A czy mogą wyrzucić króla?	A panna Valentine?	A skąd ty tak wszystko dobrze wiesz?	Ach, odgadłaś, bądź spokojna	Ach, tatku, tatku... jakiś ty dobry... jakiś ty święty!...	Alboż i hecarz Władysław jest tu w Rzymie?	Ale pocóż szukać znalezionego?	Charakterystyczny szczegół	Co to jest? spytała słabym głosem Eljasza... Kto to jest? Co znaczy ta ręka? o mój Boże!...	Dalej, przyjacielu Conseil, nazywajże je, nazywaj	Dobra wróżka dała mi bukiet wrzosu. Bo skąd się wzięły te kwiaty na ławce?	Dziękuję, dziękuję...	Dziękuję.	Dziś jeszcze pytała mnie, com czynił w Rzymie, choć wyjazd mój był tajemnicą.	Ha! niechże wraca.	Istotnie gdyż uważa, że po tych morzach mogą się kręcić tylko Malajowie, a ci dżentelmeni to nicponie, których lepiej unikać.	Jest podła, głupia, przewrotna, do gruntu zła.	Jutro jutro Jędrka powołają do sądu za to, że pokaleczył Hermana...	Komu? Babce?	Którędyż teraz pójdziemy, Broniu?	Może by do jakiego magazynu albo w służbę... do Rosji...	Musi piłeczkę zacną miał przy sobie to i przerżnął.	Myślałam o tym ale on ma czas dopiero po czwartej, kiedy u nas skończą się lekcje.	Niech żyje wiecznie!...	No!	No?	O! jego pani zupełnie inaczej traktuje, niż biednego pana d‘Artagnana.	Och!	Pewnie gdzieś tkwi w kącie. Trzeba było przejrzeć jeszcze raz karteczki.	Po cóż by szedł do królewskiego ogrodu?	Pomoże	Proszę	Racz, panie, zaczekać na tej ławce A gdy usłyszysz trzy uderzenia w spiżowe blachy, idź do świątyni, wejdź na taras, a stamtąd do purpurowego gmachu.	Raczcie też czytać dalej, rycerzu być może, znajdziemy jaką rzecz, która nas więcej objaśni.	Są obie panie Tylko co do pani młodszej przyszła jedna dziewczynka wydawać lekcje. Ale pani starsza jest w swoim pokoju.	Słuszném, piękném i sprawiedliwém tak, tak! musimy miéć ludzi, którzyby oko mieli na wszystkich....	Taigi? Kad žinotumei, toks didelis, gražus veršis, šėmargis kaip ir motina.	Tak jest; mieszkam w szkole miss Minchin.	Tak, tak, tak	Tak, w samo południe.	Tak... ale... wolałam ciebie takim, jakim wtedy byłeś	Ten szlachetny podprokurator spalił ów list?	To czaszka ludzka A tam leżą jeszcze dwie inne.	To moja sprawa!	To ten Rosjanin?	Trochę mąki, trochę masła i garść rzeżuchy czyż można się tym wzbogacić? A jak sam pewno widzisz, on ma fioła w głowie. Ale przynajmniej tyle na tym korzystam, że poznaję drogę.	Ukradną cię	Wiedźma!	Wiesz, co to jest?	Więc kiedy twoje, to nam sprzedaj	Więc za kogóż ty mnie masz?	Wobec obu.	Wysiekierski to samo ma brata urzędnika, więc mógłby na protekcję rachować, ale gdzie! Trzy haki w „ciotkę” wkręcone!	Wznieść się na powierzchnię wody i wymordować to całe robactwo.	Założę się że wasza wielmożność posądza mnie o popełnienie pewnego niegodziwego czynu?	Źle mnie zrozumiałaś, Lusiu.
Zostawiam panu to, co masz, i zapomnę o panu. Dla świata, dla mnie, dla pańskiego honoru, rozstaniemy się przyzwoicie, bo pamiętam jeszcze dziś, co pański ojciec uczynił dla mojego. Porozumie się pan, jak się należy, z panem de Reybert, który będzie pańskim następcą. Niech pan będzie, tak jak ja, spokojny. Nie trzeba dawać widowiska głupcom. Zwłaszcza żadnych komedii, żadnych krętactw. O ile pan nie posiada już mego zaufania, staraj się pan zachować decorum człowieka bogatego. Co się tyczy tego małego ladaco, który omal mnie nie zabił, niech nie nocuje w Presles, niech go pan pomieści w jakiej oberży, nie ręczę za mój gniew, gdybym go ujrzał.	Bo to, uważa pan, nasz stary podobno kupuje dom Łęckiego, który właśnie jutro mają wierzyciele sprzedać przez licytację...	Najzupełniej Cointetowie narobili wam dosyć utrapień, chcę położyć koniec ich pretensjom. Słuchajcie, dziś jestem prokuratorem, winien wam jestem prawdę. Otóż Cointetowie wyzyskują was w tej chwili, ale jesteście w ich rękach. Moglibyście wygrać proces, jaki wam wytoczą, podejmując walkę. Chcecie po dziesięciu latach jeszcze grzęznąć w tym procesie? Będą wzywać coraz nowych ekspertów i arbitrów, będziecie zdani na los najsprzeczniejszych orzeczeń... A nie widzę adwokata, który by was mógł bronić tutaj... Mój następca to człowiek bez zdolności. Ot, moim zdaniem, zła ugoda jest jeszcze lepsza niż dobry proces.	Poznaję hrabiego! nie ścierpi nigdy, aby znieważono naszą księżnę, co zaś do generała P..., ten, przez oddanie prawym władcom, nie chciał nigdy służyć uzurpatorowi, gdy hrabia, mniej skrupulatny, odbył wszystkie kampanie hiszpańskie, co mu nieraz na dworze wymawiano.	No, to dasz pan pokwitowanie na całą sumę, kiedy już dostaniesz pozostałe czterdzieści tysięcy. Pomiędzy ludźmi uczciwymi niepotrzebne są takie środki ostrożności.	A to ja pana objaśnię, bo i mnie to zajęło, i zaczęłam z nim rozmowę. Heinego wertuje!	A to nie rozgorzała? Powiadaj, coście o niej między Niemcami słyszeli.	Bez wahania przyrzekam Miło mi okazać waszmość państwu przychylność moją we wszelakiej mierze. Owszem, niech się Krysia zabawi pod tak znakomitą opieką. Czy aby nie będzie wadziło pani miecznikowej, że to biedactwo sierota, nieznanych rodziców...	Będziesz tu pyskował, jak zlezę, to obaczysz...	Ciekaw jestem, co by też Holmes powiedział na naszą wyprawę To godzina duchów; grasują teraz po bagnie...	Co prawda, nie rozumiem, ale zjeść, to bym też co zjadł.	Co to wszystko znaczy? Gdzie ja właściwie jestem?	Cóż to za przenośnia?	Dlatego! Dlatego ty to robisz! Jezus, Marya! Oho! Umiesz ty dobrze dokuczyć! Kiedy tylko chcesz, to i nic nie mówiąc, potrafisz dobrze matce dokuczyć! Czystość lubisz, porządek lubisz, brudów w mieszkaniu nie lubisz. To bardzo pięknie! Jezus, Marya! Każdy o tobie powie: „Jaka porządna panna!“ Bardzo pięknie... tylko oprócz porządku i serca troszkę mieć trzeba, a u ciebie serca mało, mało, mało...	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Dziękuję! ot widzisz, jedziemy już do siebie do domu; czy ciebie to nie cieszy?	Gdzie? Tam, gdzie on od wieków bywał gdzie ojcowie, dziadowie i pradziady się nasze zwoływały. Tam nam też stanąć wszystkim i radzić.	Ja to samo!...	Jak to, szczęściem?	Jakże świętej pamięci mama?... To jest...	Lecz jakiż Bóg to dokona?	Niestety, mamo, za dużo wydałem w życiu pieniędzy, wiem, jaką mają wartość. Trzy tysiące franków to ogromna suma, buduję na niej cudowną, bezpieczną przyszłość.	Przeminie ten i inny przeminie. Widział już je DanteDante Alighieri (1265–1321) papieży Grzegorza XVI (1831–1846) i jego następcy Piusa IX (1846–1878); obaj nakazywali Polakom posłuszeństwo wobec zaborców jako legalnej władzy i potępiali powstania, co było przedmiotem licznych dyskusji wśród Polaków.. Przeminą. Mgła to i miraż: na dnie dusz stoi gmach w słońcu, tam postawię łzawy mój posąg; zmartwychpowstanie krew.	Sza! sza! to są wasze interesy!	SłowoTym, czym nas teraz karmią, nikt długo żyć nie będzie, a my czekamy ciągle na „wielkie słowo”, to przez wielkie S	Tak pomyślałem oto jest drogowskaz. Stąd to właśnie wiedzie nasza droga ku gwieździe polarnej i ku korsarskim talarom. A niech mnie piorun trzaśnie, ciarki mnie przechodzą, kiedy pomyślę sobie o Flincie. To jeden z jego żartów, ani słowa. Był tu sam przeciwko tamtym sześciu. Pozabijał każdego z osobna, a tego jednego przywlókł tutaj i ułożył według kompasu, a niechże mnie piorun strzeli! Długie kościska, a włosy jasne! Tak, to na pewno był Allardyce. Pamiętasz Allardyce’a, Tomie Morganie?	To dziwny człowiek jakiś!	To jacyś dzielni ludzie	To kurczenie się, to rzecz zupełnie prosta	To się wie. Taka już ze mnie niegościnna gospodyni. W spiżarni pustka, zęby wbij w ścianę I A tu nieoczekiwany gość,	To także historja tajemnicza. Była istotnie mała dziewczynka, Rosy, którą uważano za córkę Kreolki, ale La Montalbon twierdziła zawsze, że jest to jej własne dziecko.	Tygellinie, ciebie to nazwałem komediantem, albowiem jesteś nim nawet i teraz.	Wiedziałem to dawno, że godny z waści kawaler	Wiem ja o tém, wiem! Wszystkie one takie hultajki	A dziecko?	A ksiądz Kordecki zdrów?	A zatem w drogę, bo inaczej...	Ale ja nie chcę jéj nadużywać, wolę środki łagodności!	Ale ty nie pójdziesz!	Ależ za co?	Ależ, panie doktorze, czy i ja powinnam odbyć taką kurację?	Ani w dzień śmierci sir Karola?...	Bardzo na tym boleję.	Biedna dziewczynko, zmęczona jesteś! Taka rozpacz nie leży w twoim charakterze. Przestań płakać, ja cię czymś wzmocnię.	Bo się prawa w Zakonie popsowały. Różne oni składają śluby	Bynajmniej. Ten, kto zna urok życia, lubi czuć się jak łódź bez steru na falach.	Była.	Bóg światem rządzi!	Chyba tak	Ciebie jeno wysyłać, choćby do piekła, żołnierzyku! Dobrze! Wziąć ich zaraz na pytki. Sam będę indagował!	Co? Ja nic nie wiem.	Czy po znalezieniu papierośnicy mówił coś?	Czyżby nasi wygrali?	Cóż pan porabiał?	E, skądby znów tyran. Tylko, że przychodzę w trudnej sprawie.	Ja wstanę, ja wstanę	Jak? „Znam i te posady”. Uważasz... Nie zbliżam się po rozkosz do kobiety, której nie kocham. Ciebie nie kocham przecie. Rozumiesz? Więc jakiż podstęp? Co? Jeden mędrzec starożytny, Pitagoras tak mówił: „Nie poddawaj się rozkoszy zmysłowej, dopóki nie poczujesz, że ona jest niższą od ciebie”. Uważasz?	Już od tygodnia obawiam się a teraz nie mogę już więcej się opanować...	Już ściął!	Każ powiedzieć pani Danglars, że przyjmuję miejsce w jej loży... Czekaj, czekaj... Później wstąpisz do Róży; powiesz jej, że skoro zaprasza, po wyjściu z Opery przyjdę do niej na kolację, i zaniesiesz tam sześć butelek wyborowego wina	Masz asińdźka słuszność, ani słowa lepiej i ten szkopuł wujaszkowi spod nóg usunąć. Zacznijmy więc od Diany Montemayora. Nie sądzę jednak, żeby ją trzeba na spalenie wyrokować, dość będzie odciąć z niej tylko wszystko, co prawi o mądrej Felicji i o tej zaczarowanej wodzie, wyłuskać z niej wszystkie wiersze, a przy prozie zostanie jej zaszczyt niezawodnego pierwszeństwa między utworami wszelkimi w tym rodzaju.	Mówiłem ci przecież, że mogliśmy jechać wasągiemwasąg rzekł małżonek	Nie przerywaj, bo właśnie ten wypadek świadczy o twojej szlachetności. Więc kiedy po tej aferze wrócił chłopak na wieś, padł mi do nóg...	Nie wiem prawdziwie, ale mają podobno jechać na polowanie.	Nie, teraz już nie Zmieniło się położenie.	Niech pan przybije do brzegu, Pencroffie	Niema u mnie dla ciebie żadnego jedzenia!	No i cóż doktorze kiedyż jedziemy?	No i o cóż ci chodzi?... Z ojcem masz jakieś przykrości?	O! i ona je wykopuje, przesadza, pielęgnuje i przenosi nad zagraniczne, nad któremi czuwać potrzeba, żeby ich wietrzyk, żeby ich chłodek, skwar, lub najmniejsza zmiana powietrza nie umorzyła.	O, rodzice prawdopodobnie nie przyjechaliby na pogrzeb	Obowiązek, Rodzina	Oczywiście.	Ofiara, Wierzenia, Religia zapytał Dan.	Ofiarowałbym mu jutro hekatombęhekatomba (z gr.) szeroki płaszcz z kapturem, noszony jako wierzchnie okrycie przez wszystkie warstwy społeczne. i pójdę włóczyć się po mieście. Może ją w przebraniu znajdę. Chory jestem!	Otóż! ja siadam na co się przytrafi	Owszem, jest w tej chwili przytomny, lecz trzeba by go zostawić w spokoju.	Pan jedziesz od choréj?	Pleciesz androny!	Polityką się nie zajmuję.	Prawda jak ciemno na dworze?	Przemoc	Przyniosę panu	Przypatrz no się jak ta pani bez całą drogę ciągnie chorego ojca na wózku. A ty byś, hyclu, tak zrobił?	Robiłbym ja za ciebie, Jaguś, robił...	Skąd pan mnie zna?	Szkoda pana Sama jestem kobietą i wiem, że kobiet nie zdobywa się ofiarami, tylko siłą.	Tak Prawie zawsze. Ale czasem ktoś jest we mnie...	Tak jakoś	Tom! Udławisz się na pewno! Jak ten chłopiec nieelegancko je Może byśmy poszli do parku i zabawili się w czerwonoskórych?	Trzeba czekać zachodu słońca	Waluś, a jabłuszka będą, co?	Wczoraj byłem w bitwie. Widziałem, że tam nie ma miejsca na badania rzeczy ludzkich.	Wstań! Nie, nie spodziewaj się przebaczenia. Zdradziłeś swoje powołanie, zdradziłeś ducha naszego stowarzyszenia.	Zapasy przygotowane, ładunki rozdzielone, więc należy tylko objuczyć zwierzęta i możemy ruszać choćby jutro.	Zaraz pan hrabia zobaczy.	Ze zbójami godzi się i na parol nie zważać.	Ładne masz suknie?	Łaj mnie ale spytaj Motruny czym winien, czym poszedł o swojéj woli, przytomny?	„Do czego on zmierza?”
Tak, panie Te praczki, które przez cały dzień śpiewają jakieś wstrętne piosenki na dole, a wieczorem śmieją się nad moją głową u tych... studentów... Ci zbrodniarze, którzy na mnie rzucają z góry papierosy albo leją wodę... Ta nareszcie pani Stawska, o której nie wiem, czym jest: wdową czy rozwódką, ani z czego się utrzymuje... Ta pani bałamuci mężów żonom cnotliwym, a tak strasznie nieszczęśliwym...	Jeśli o mnie chodzi powiem panu, że ponieważ brak mi tylko cudownej lampy, aby się znaleźć w sytuacji Aladyna, nic nie stoi na przeszkodzie, abyś mnie pan nazywał Aladynem. Tym sposobem nie będziemy się oddalać od Wschodu, dokąd, jak chętnie uwierzyłbym, zostałem przeniesiony mocą jakiegoś dobrego geniusza.	Ach, no!... Tak... Tak, musicie mieć osobne mieszkanie, rozumiem to... Ale powiem ci, że i ja w tej pustce nie zostanę sama... Któreś z was	Licho mu pomogło bo bez szatańskiej pomocy tegoby nie dokazał. Ja sam byłem na zamku, chodziłem patrzeć do więzienia. Nadludzka jakaś siła była z nim. Sam widziałem na moje oczy!! Jedno okno w górze, żelazną kratą zakute... Kamienie z niego powyrywane, żelazo precz wyłamane... A był w kij związany, ręce i nogi. Podsędzia Gerwart widział go jeszcze wieczorem leżącego, że ruszyć się nie mógł... Wszyscy mówią że sprawa szatańska...	Ale on lubi za bardzo romanse z mężatkami, to nie wypada na fabrykanta.	Ależ, mój panie okrzyki te, jeśli już ten poniechany obyczaj przypominasz, wznosili wierni diecezji, do której zarządu te świątobliwe osobistości były powołane. A ja nic nie wiem o tym, by katolicy w Tourcoing na moją cześć wznosili okrzyki.	A on? Czy kochał cię także prawdziwie? Co uczynił wtedy, gdy ci matka jego z domu swego wyjść rozkazała na biedę, samotność i tułaczkę?...	Nie trzeba tłuc szyb Mógłby ją pan, jak sądzę, spuścić na sznurze. Mam zawsze zapas sznurów.	Miała nas pani za ludzi bardzo dziwacznych i całkiem do wszystkich innych niepodobnych, niby jakichś średniowiecznych pustelników lub ascetów a my jesteśmy tylko zwykłymi śmiertelnikami, pracującymi w dzień powszedni, odpoczywającymi w niedzielę i tańcującymi ochoczo, gdy się zdarzy sposobność, w karnawale. Na wszystko jest czas właściwy; żadna z nas nie zaniedbałaby swej codziennej pracy dla zabawy, ale bawimy się chętnie, gdy możemy, bez szkody dla naszych zajęć. Ja na przykład bardzo lubię tańczyć, a moja siostra Anna także.	A złego nie ma nic? kneź tu stoi nieopodal... żebyście mu jakim czarem nie szkodzili... bo z nim nie żart!...	Porucznik go wyrzuci z wagonu na pierwszej stacji. O tobie już mówiliśmy: i to się krzywił.	Istotnie! Prawdę mówisz Na przykład, głupcy mówią o kociaku, gdy kobieta urodzi dziecko. Słyszałem to na własne uszy.	Trup on już, a wstanie i powie: nie chciwym krwi, nie pragnę	A przecie nie jesteś w domu już siedem lat...	A! nie marszczcie brwi tak groźno! Cześć wam to przynosi Król sam rozmiłowany jest w was.	Ależ nie mogę tych pożytecznych przedmiotów dziedziczyć po mężu	Aż jednego dnia ujrzałam, pomimo i wbrew woli, wszystkie rany jego duszy, które mu zadałam, i wszystkie jeszcze niewykonane zamachy moje na niego. Zadrżałam ze zgrozy.	Nie ukryje się! To co? Nie pierwsza to będzie.	Och, nie! Wyświadczył mi pan wielką, wielką łaskę. Bo widzi pan, teraz się wykryła najważniejsza tajemnica. Teraz przynajmniej wiadomo, że Łukasz Niepołomski jest w porządku. Przynajmniej on jest w porządku! A o to tylko chodzi. Widzi pan: on zawsze był, jest i będzie w porządku!	Wynieście waszego Jezusa i niech da naszym dzieciom zdrowie. Jeżeli nie może, to wszystko jest kłamstwo!	Już za późno, pułkowniku. Wielka szkoda, że pan tak długo przeciągnąłeś roboty. Gdyby nie to, obozowalibyśmy już nad brzegami jeziora.	Wypić bym wypiła, ino że to wdowiec, a staremu prędzej z brzega do Abramka na piwo, to potem co?... Dzieci macochę wyżeną i...	A teraz, panie profesorze pozostawiam pana przy jego studiach. Naznaczyłem drogę w kierunku wschodnio-północno-wschodnim, na pięćdziesiąt metrów głębokości. Oto mapy z wielką punktacją, na których będziesz pan mógł śledzić przebieg tej drogi. Salon jest do pańskiego rozporządzenia, a mnie pozwól pan oddalić się.	Alanie na cóż te słowa? Wiesz doskonale, że tam na drodze leży we krwi człek z rodziny Campbellów.	Czy one tobie nic złego nie powiedziały?	Mamy jednak na sobie tak poważną odpowiedzialność	My Kozaki, matko, nie bójcie się, my nie od Lachiw.	Nie mów mi nawet, nie waż mi się wspomniéć jego imienia: ja go nienawidzę. Jeśli się ośmieli krok uczynić, zginie!	Nie omieszkam z rady skorzystać. Czekam pana sekundantów, bo wojować obelgami nie zwykłem. Chodźmy, panowie!	Nie przypuszczałam, by pan tak łatwo umiał zrezygnować z tytułu przyjaciela.	Niech mi pani powie jak, bo sam nie znam innego sposobu.	Odpowiedz: tak czy nie?...	Tak dopóki się stamtąd nie wymknie.	Tak, woźnicy, który zatrzymał się przed magazynem ze swym powozem i zapytał, czy nie mógłby dostać dla jednego ze swych klientów żółtej czapki szoferskiej. Była tylko ta. Zapłacił, nie oglądając wcale towaru, i odjechał. Bardzo się spieszył.	Wierzę ale królewicowej powiedziano co innego i nie wyda się jej prawdopodobne, aby listy widama wypadały panu z kieszeni. Dlatego też, o ile pan nie ma jakiejś nieznanej mi przyczyny, aby ukrywać prawdę przed królewicową, radzę panu wyznać jej wszystko.	Wskutek wzmożenia się potrzeb ogarek olejowy; kamfina (daw.): olejek terpentynowy zmieszany z alkoholem. albo i szczapą. W miarę wzrostu przemysłu naturalnego, jak widzimy w miasteczkach Szwajcarii, zaspokajających złożone potrzeby mieszkańców okolicy, znaleźliby może w nim zajęcie nasi młodzi technicy, którzy po latach ślęczenia na cudzoziemskich uniwersytetach zostają po przybyciu do ojczyzny albo fagasami niemieckich właścicieli fabryk, brytanami szczekającymi na polski lud albo urzędnikami.	Haha, otóż autor, jak mam powiedzieć, tej geografji, tego słowniczka, rozprawia długo o nazwie miejscowości, która była niegdyś naszem lennem, a która się zwie Pont-à-Couleuvre. Hm, jestem oczywiście pospolitym ignorantem wobec tej studni wiedzy, ale byłem tysiąc razy w Pont-a-Couleuvre (gdzie on był tylko raz), i niech mnie licho porwie, jeżelim widział bodaj jedną z tych brzydkich żmij; powiadam brzydkich, mimo pochwały, jaką im oddaje dobry La Fontaine (Człowiek i żmija, to była jedna z dwóch bajek).	I to już coś znaczy	A dacie mi też słowo, że moje tłómaczenie zostanie między nami? i że uczynicie to o co ja was poproszę!	Co to za człowiek?	Czy to będzie zgodne z prawem, jeśli wypuszczę was jutro z kozy?	Gdybym to ja umiał pisać tak, jak ty.	I słusznie uczynił. Wielka to dusza w małym ciele. Teraz on jakoś zgłupiał, bo go widać twoja gładkość odurzyła, ale poczekaj, niech się jeno oswoi i przyjdzie do siebie! Siłaśmysiła (starop.)	Jakiż to będzie odpust, kochana pani?	Mamusiu, to nauczyciel?	Nieraz już wysyłali i mają takich, którzy drogę wiedząwiedzą	Pocztą?... Trzeba było pójść ze mną, to ten pan... sekretarz prędzej by wyekspediował.	Tak, zazdroszczę mu powietrza Ojciec głupi, niech i syn będzie głupi.	To dla niéj	To jej się od was należy.	To niemożliwe Co pan chce przez to powiedzieć? Członek klubu?	To także nasi: aktorzy.	To znaczy po prostu, iż ksiądz ma oświadczyć, że chce opuścić dom panny Gamard	W celu przypatrywania się, jak to mam zwyczaj, biegowi rzeczy ludzkich.	Wszystko co jest to dla ciebie.	...a po wtóre, gdy taki proces wygram, zdobędę jeszcze większą popularność, jeszcze lepszą markę i... więcej forsy.	A no	A pan zwiedza miasto?	A ty pierwszy Ty, psiakrew, pierwszy, ty, który jak ta zmora, jak ten...	Ale państwo będą mieli gości.	Ale teraz wyszłabyś...	Ano dobre... pewnikiem dobre... smakuje jak kadzidło z miodem i z masłem. Wolę zapić... Jakoś mięmię dziś: mdlić.. Aha, com chciał rzec, Tomasz, słyszę, jakoś słabuje?	Bet klausykite! Kaip ir ant juokų girdžiu ateinant per kiemą pažįstamus,	Bóg zapłać! Dość oni szczęśliwi, bym ich potrzebował nową obdarzać pociechą!...	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się!	Czego chcesz?	Czego pan chcesz? spytała.	Czy tu jest tak ciepło, jak mi mówiłaś?	Cóż tam nowego?	Dawaj, dawaj, byle dużo!	Dlaczego, Belciu, do Wokulskiego?	Emilko, kochanko!	Gana kunigėli sekti keliais Škeredelninkučio ir laikyti kalbas tokio niekšo už šventas. Jis parodė visiems ko jis vertas...	Gdy moja matka odzyskała zmysły, znajdowałyśmy się przed obliczem seraskiera.	Gruby szlachcic od Oszmiany	Ino że w pomyślnym miesiącu dzieło poczynał i w dobrym je skończył, tym się może w swej niepewności krzepić	Ja chcę jutro o świtaniu do miasteczka iść...	Ja i ty jes-s-steś-ś-śmy z-z-z jednej krwi!	Jakże? W tej chwili wracam od hetmana, który dopiero co odebrał wiadomość, że król jegomość jeszcze dziś wieczorem z przybocznymi chorągwiami tu stanie, a hetmani z komputem jutro nadciągną. Od samego SokalaSokal	Jest prawem ogólném iż co się poczęło, musi się skończyć, aby przerodziło się w formę inną. Znajduję więc naturalném, że zmartwychwstaniemy.	Kochanek, Kobieta, Uroda, Honor, Miłość odparł Kakambo Morze Marmara., u księcia posiadającego bardzo szczupłą zastawę; jest niewolnicą w domu pewnego ex-panujacego, nazwiskiem RakoczyRakoczy	Ktoś ty jest?	Lud, Obyczaje, Przekleństwo legawiec: wyżeł, pies myśliwski. go urodziła, pokrakę... Zgnilec... obieżyświat... KopernikKopernik	Ma się wiedzieć, że przyjdę A będzie tam jaka rozróbka?	Możesz chcieć.	Niechże ma choć taką	No, a minister sprawiedliwości?	Pan jest bliskim kuzynem państwa Łęckich?	Po łacinie umiesz także.	Proszę o milczenie aż do chwili rozkazu... Sądziłem, że ujrzymy przed sobą linijkę dwuramienników albo biret. Mieli przecie czas i ludzi, w swoim są państwie...	Przyjdę, przyjdę z pewnością!	Prócz praw	Raz czytałam... O jednym zdarzeniu.	Słuchajmy pomysłu pana Porthosa!...	Sługa, Słowo, Obyczaje	Toteż pan Bronisław tam sypia po obiedzie, a tu dopiero nad wieczorem	Trafiały się, trafiały!...	Zdaje mi się, że za wiele	Zgadza się	Znaczy, że kocha tę swoją bajeczną.
I ja jestem pątnikiem Drogi Żywota Mój jest grzech i moja też kara. Wmówiłem w siebie... tak, teraz zdaję sobie sprawę z tego, że było to jeno urojenie... żeś był zesłan, by pomagać mi w poszukiwaniach. Przeto serce moje przylgnęło do cię za twoją dobroć, uprzejmość i wielką nad wiek twój roztropność. Ale ci, którzy idą Drogą Żywota, nie powinni dopuszczać do siebie ognia pożądliwości ani przywiązania, boć to wszystko jest złudą. Jak powiada... Zboczyłem z drogi, mój chelo. Nie poszło to z mej winy. Radowałem się widokiem życia i nowych ludzi spotykanych po drodze oraz twoją uciechą z oglądania tego wszystkiego. Byłem zadowolony wespół z tobą, ja, com winien był myśleć o swych poszukiwaniach i o niczym ponadto. Teraz jestem pełen smutku, bo zabierają mi ciebie, a rzeka moja jest daleko ode mnie. Otom złamał zakon!	Wszyscy powstają tu na mnie, że nawożę jak diabli Mieszczuchy, to znaczy pan margrabia, pan hrabia, pan taki i taki, utrzymują, iż obniżam tym jakość wina. Na co służy wykształcenie? Żeby człowiekowi rozum zmącić. Posłuchaj! Ci panowie zbierają siedem, niekiedy osiem beczek z morgi i sprzedają po sześćdziesiąt franków, co daje najwyżej czterysta franków z morgi w dobrym roku. Ja zbieram dwadzieścia beczek i sprzedaję po trzydzieści franków, razem sześćset franków! Kto jest głupiec? Jakość! Jakość! Cóż mnie obchodzi jakość? Niech oni zachowają jakość dla siebie, panowie markizy. Dla mnie jakość to talary. Jak powiadasz?...	O, my to dobrze wiemy! Gdy ktoś jest zanadto rogaty... to znaczy krnąbrny jak koza... musi za to siedzieć... w kozie.	Sęk w tym, Doktorze że weterynarz zza wzgórza to absolutny partaczpartacz (pot.)	Ale zgodzić się musi! We dworze pełno Żydów, każden o swoje krzyczy! Powiadał mi borowy, co już krowy zajęte za podatek. Skądże to weźmie zapłacić? Wszystko na pniu przedane! Lasu przeciek teraz, dopóki z nami w procesie, ciąć mu nie pozwolą. Nie poredzi sobie inaczej i przedać musi choćby za bele co	Moja jejmość, odparł Salomon: tu nie o to idzie; u mnie taki zwyczaj był, jest i będzie, że się naówczas kobiety nie pokazują... Jedź najlepiej do Smołochowa; wszak oprócz tego lubisz się radzić tego gołowąsa Będziewicza..	Cóż to jest? mówcie nie słyszałem nic.	Z dobrego serca. A juści, pewnikiem chce zrobić na złość matce, dyć się żrą ze sobą kiej te psy. Torba zapowietrzona, nie potrzebuję jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję ci taką chałupę, że i okno będzie, i komin, i wszyćko, co ino potrza. Obaczysz, że jak ament w pacierzujak ament w pacierzu (gw.) za trzy tygodnie. stanie gotowa, żebym se miał kulasykulas (gw.)	Ach! To pan? Co ty mówisz? Słyszałem, słyszałem. No, no!	Jaki pan ma dowód, że ta lalka jest kupiona u pana?	Tak, ale gdybyś miał choć początkowe wiadomości z filozofii, wiedziałbyś, że złoto jest marnością!	Co w tym dziwnego? Sprawy jakoś się toczą, a my ani się tego nie domyślamy; my o nich zapominamy, ale one o nas nie zapominają, a gdy się obrócimy, zdziwieni spostrzegamy, że już ubiegły spory kawał drogi. Mój ojciec i pan Danglars razem służyli w Hiszpanii; mój ojciec na froncie, a pan Danglars w intendenturze. Ojciec był zrujnowany przez rewolucję, a pan Danglars nigdy nie miał majątku rodowego, a więc obaj zakładali wtedy fundamenty pod karierę: ojciec pod piękną karierę polityczną i wojskową, a pan Danglars finansową i polityczną, godną podziwu.	Hej, miły Boże, gdyby to każdy miał ze dwie pary dzwoneczków mszalnych u podbródka, ja zaś u mego one wielkie dzwony reńskie, połtirskie, turskie, albo kambreńskie, Jezusie, Mario! Co byśmy za zgiełk robili, ruszając żuchwami!	A który to Wielki mistrz was wysłał, rycerzu von Hochswald, czy ten, co jak beczka na ligarach leży dniem i nocą na ławie, czy ten, co rwie się by jak najprędzej po nim władzę zagarnął? ozwał się z uśmiechem Robert.	Jakiż to zakład wygrał radca?	Jutro rano i dni następnych będą dostarczane świeże zapasy. Starosta raczył łaskawie zezwolić na to.	Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka, to i ostanie!	Panie doktorze pan sądził, pan myślał, to panu wolno. Ale nie wolno panu ignorować moich dyspozycyj. Tak. Ma pan ściśle określony zakres spraw i proszę do nich wrócić. Jeżeli zaś to panu nie odpowiada... Ha... Wspominał pan, iż Czakowski ciągnie pana do siebie. Cóż?... W skarbowości można zrobić karjerę. Osobiście radziłbym panu... Tak. Tam dostałby pan etat...	Służąca mi powiedziała. Dlaczego broni mi wstępu i to za pośrednictwem pana?	To mniejsza, choć szkoda psiny! I ty go lubiłeś...	No, no! Już ja wiem, że jak się słuch o tym rozejdzie, na przyszły kwartał wszystkie sutereny, strychy i oficyny spadną na twą głowę i kieszeń! Zobaczymy prędko dno tych oszczędności!	Jak to wodą?	Jak to?	O, to jadalne małże! Zastąpią nam jaja.	To nie wodą pojechał? Pchnąłem gońca do KudakuKudak (nazwa z tur.)	Panna Zdrojowska jest może trochę... oryginalną, ale ma w sobie dużo wdzięku...	Jak to, więc nie każesz go aresztować?	Od połowy maja ustawicznie walczę. Niesłychane panuje tego roku przepełnienie na wybrzeżu, a jeszcze widziałem z jakichś co najmniej sto fok z Lukanonu, rozbijających się o pomieszczenie. Nie pojmuję, doprawdy, po co pchają się tutaj, mogąc siedzieć spokojnie w domu?	Ale gdzież tam, kuzynie. We wszystkiem, co powiedziałeś, nie ma wcale prawdy. Ani życie nie jest marnem, ani życie na wsi stojącą wodą, ani cywilizacja wiecznem używaniem szczęścia i piękności. Oprócz szczęścia i piękności, jest w cywilizacji wiele innych rzeczy...	Oczywiście, że tak zrobimy	Pewnie, ale na księcia tego za mało W domu też i czasu pokoju głowy potrzeba. Nie dość utrzymać co się dostało, zdobywać musi kto chce panować. Ziemianie nasi jak jednego tak drugiego nie lubią. Oba niemcy są.	W tym miejscu Widzisz pan, że już umieściłem na niej nowe wysepki.	Widocznie on ma inne zapatrywania. Zresztą może jej wszystkie zalety uznawać, ale... nie jest ona w jego stylu.	Młodziuchna, nieśmiała, a co gorzej pono wątła i słabowita jak ona tu sama jedna potrafi temu (tu zniżył głos) potworowi się opierać.	Co się tu takiego stało?	Zapominasz, że śmierdzą ci nogi. Jak kozioł śmierdzisz.	Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Ojciec miał słuszność Kraj ten musi być wart kochania, gdy na wzmiankę o nim ludzie tak promienieją. Niech pan milczy; już ja wiem, co pan myśli, i wiem, dlaczego mi pan swej ręki nie podał.	Niech i tak będzie, choć serce moje drży z niepokoju i niecierpliwości Za trzy dni nakazuję wszystkim moim rycerzom stawić się w sali tronowej.	Tak Drugi mąż, który rzucił ją przed kilkunastoma laty, prawdopodobnie przez cały ten czas wyzyskiwał ją, a co najgorsza	Dostojny Sargon i czcigodny Istubar udadzą się do Memfis ucałować nogi jego świątobliwości. Pierwej jednak wasza dostojność, jako namiestnik,  raczysz przyjąć łaskawie obu tych dygnitarzy tudzież ich  świtę.	Któż więc zabił Jana Daval? Czy ten człowiek żyje? Gdzie się ukrywa?	Tymczasem... nie. Co dyrektor pije?	Ja nie będę ciebie przekonywał o nicości każdego z systemów z osobna. Ale wspomnę parę dla przykładu, a szczególniej te, w których typowo występują wielkie bloki problemów zasadniczych. Po pierwsze: psychologizm nie wystarcza sam sobie i wprowadza pojęcia obce założeniu „wyjścia z bezpośrednio danych”, „aus dem unmittelbar Gegebenen”.	No, sprawiedliwie zrobiłeś, jak dobry ojciec Ino pytam sią, co teraz będzie, kiedy ja ani ręką, ani nogą?	Co?	I zamierzasz pani udać się do Romorantin pieszo?	Niech sobie wujenka wyobrazi jaką sensację dziś rano przeżyłam...	On starego ojca mego spod woza, który na niego przewrócił się, rękami swymi wydobył...	Tak się stało?	Trzeba odsunąć drabinę	Dlaczego przez śmierć? Przez potęgę	Kto nam przyjaciel, temu pod nami dobrze, a kto nieprzyjaciel, na tego mamy dwa sposoby.	Ba!... Bóg nas strzegł dotąd i będzie dalej strzegł.	Cóż znowu! Ale niech pani nie krzywdzi karych.	Halt! Ja wiem, ty mnie nie znasz, ale spytaj o Captain van Tocha w Surabaja, w Batawii, w Padangu albo gdzie tylko chcesz. Idź i zapytaj, a każdy ci powie: „Yeah, Captain van Toch, he is as good as his wordCaptain van Toch, he is as good as his word (ang.)	Jak ona śmie!	Jambroży musi być starszy, bo jak ino baczę, on zawdy był stary.	Jeszcze nie...	Kłamiesz. Ludzie nie chcą terroru.	Nauczymy my was wieców	Nie mam kija... nie mam kija! Poszukam kija i przetrącę mu grzbiet.	Nie podobna, mój chelo. Pragnę tego sercem całym, ale mi nie wolno. Wejrzałem w przyczynę wszechrzeczy...	Nie pójdę.	Trzydzieści sześć ja jej dawałem dwadzieścia lat.	Wódki nie macie? Kurz tak drapie w gardle...	Śmiech, Śmierć szczególne połączenie!	A... dla księdza-stryjka.	A... tak	Ach! Hm!	Ale wieczorem, koło dziewiątej, musisz wrócić koniecznie! Pamiętaj! Do widzenia, Jur!	Ależ pojutrze zupełnie wystarczy	Bo tak mówią.	Czy mnogo groszy kosztuje taki obrazek?	Cóżeś ty zazdrosny? spytała.	Dla mnie ważne.	Dlaczego?	Do pana	Dobry chłopak.	I przyjaźń.	Ile?	IštolIštol elgetaudama. atsikrausčiau...	Jakaś kobieta, Pawłowa.	Jesteś sama?	Lepiej mu już ale wprzód zupełnie omdlał.	Może podać panu dyrektorowi szklankę wody?	Mów!	Na koń, na koń żwawo, skrzyknijcie chorągwie i kto mnie kocha, za mną!	On był złym typem musiał być ukarany.	Pan hrabia powiedział: „adiutant Miny, pułkownik”	Pani wyjeżdża?	Pij gorzałkę, a ulży ci. Matka! nalej kieliszki.	Powiem ci od razu, kim jestem Jestem Rzymianinem.	Tak, kupiłem Cassan.	Tak.	W którym? Bo wiele światów mamy w roku pańskim 1838.	Wszystko jedno! Mam dosyć tego pełzania na brzuchu. Mój skarb	Za cenę wyżej wymienionych ziem chcielibyśmy uzyskać odstąpienie wojsk polskich i litewskich spod murów naszego zamku.	Zrywam... zerwę... Hoyma ozłocę... ciebie... ją...	Złota moja, najdroższa, dziecko moje! Poznałaś mnie, poznałaś?...
Co tu tłumaczyć? Postąpiłem, proszę pana, jak ostatni nikczemnik. Pan mię z nędzy wydobył, hodował, lubił, uczył, człowiekiem zrobił: a ja, nietylko że chciałem pana porzucić i postąpić zupełnie inaczej, niż mi pan przez całe życie doradzał, ale jeszcze taiłem się przed panem z projektami swemi, jak przed wrogiem. Myślałem, że pan mię znienawidził i pogardza mną jak psem... bo i byłem gorzej niż psem... A tu przy obiedzie, kiedy panna Rozalia tak skompromitowała mię przed wszystkimi i przed bratem pańskim i chciała mię kąsać, tak jak to ona czasem umie, pan ujął się za mną i mrugnął, śmiejąc się do mnie, jak do przyjaciela... A potem znów przy każdem spotkaniu ciągle tylko dobrze i dobrze, jakby nic nie zaszło, i tylko: co ci jest, Pawełku? czegoś ty taki mizerny? Myślałem, proszę pana, że zginę ze zgryzoty sumienia i żalu. Nie mogłem pomówić z panem, dopóki pan miał gościa. Ale teraz, zobaczywszy, że pan sam jeden idzie w pole, nie wytrzymałem już i pobiegłem... Mój panie drogi, mój złoty, mój najukochańszy, dobroczyńco mój najlepszy, daruj mi, zapomnij o mojem głupstwie, niech ja przy tobie zostanę... a potem, kiedyś, może osiądę na swoim kawałeczku ziemi i dzieci swoje uczyć będę tego, czego pan mię uczył, i aby modliły się za pana...	Coś bym ci rada opowiedzieć, może mi zelży na sercu. Miałam tej nocy sen osobliwy: widziałam jakby na jawie brata mego; szedł jakąś kamienistą ścieżką pod górę, a góra była aż pod niebo. Żal mi go było, bo się słaniał od zmęczenia, tedy mu rzekę: „Zeprzyj się na mnie, lżej ci będzie”. A on tak odpowiedział: „Muszę iść sam, twoja droga insza, nie wolno ci ze mną”. „A dalekoż to jeszcze na szczyt?” powiada. „Ino kto by mi podarował dziewięć piątków, tobym rychlej zaszedł”. „Jak to podarował?”	Gdyby tylko ci, co się kochają, mieli się żenić to w cóż by poszła władza i powaga ojców? Dziwne by to było, gdyby dzieci według swego widzimisię małżonków sobie wybierały; nieraz by wtedy córka szła za sługę ojca, albo za pierwszego lepszego oszusta i łotrzyka, co by jej wpadł w oko, bo miłość łatwo zaślepia i nie zostawia człowiekowi dosyć rozumu na wybór rozsądny. A rozumiesz przecież, mój poczciwy Sancho, że w żadnej przygodzie życia rozum nie jest tyle potrzebny, jak kiedy idzie o małżeństwo, bo żona to nie towar, który zbyć można kiedy się podoba, to towarzyszka całego życia, wspólniczka całej doli, cząsteczka nierozłącznie związana z całą istotą żywota, węzeł gordyjski, którego nic nie rozetnie, chyba dopiero nóż twardy Parki. Powiedziałbym ci, moje dziecko, więcej w tym przedmiocie, ale pan licencjat pewno ma nam więcej jeszcze co do powiedzenia o Bazylim.	A tenże blady pan taki strojny. Nie wiesz, kto jest?	Dziesięć tysięcy rubli jest to fundament dobrobytu dla dwudziestu rodzin co najmniej...	Nie można powiedzieć żeby Rosjanka, ale trudno twierdzić, żeby tak znowu koniecznie Polka. Matkę miała Rosjankę, ale ojciec „korzenny” Polak, wychował ją na Polkę. Był to sławny przedsiębiorca, dyrektor najrozmaitszych fabryk, wynalazca, twórca trustów, nawet tutaj w Europie, właściciel domów handlowych i bankierskich w Petersburgu, Moskwie, Warszawie, Wiedniu. Musiała pani słyszeć.	No, jak w tym wypadku, to chyba sztuką w pole wywodzić, bo co do bicia...	To ty dlatego nie żenił się, że chciał takiej, jak ta?	Z jedną taką kuzynką... obawiam się jednak, że i tak stracimy naszą kochaną córkę, bo o ile znam jej charakter, już nigdy nie będzie chciała wrócić do Francji!	A może wziąć laskę magiczną i spróbować drogi szczęścia. Często o niej czytałam, bierze się kij, to jest laskę magiczną, do ręki i idzie się prosto przed siebie; a gdy się dochodzi do miejsca, w którym jest zakopane złoto, laska sama zatrzymuje się. Wtedy trzeba kopać w tym miejscu.	Bom go naprzód przez fortele do tego doprowadził, że nas wyzwał po czym pan Michał pierwszy stanął i tak go, mówię waści, pokrajał jak wielkanocne prosię, rozebrał go jak pieczonego kapłona	Dosłownie powtórzę wszystko, jak było. Otóż na Orgaza, jak pani orzekła, posiadam rzekomo wspaniałe warunki. Maskę świętości, dla pantomimy tak pożądaną, osiągnąć mogę przez sfingowanie nieprzytomności.	Irena Orwid! Poświcie przepadło! Marek nic nie wart bez ich pieniędzy! To źle! Ale ona pierwsza partya! Hm, hm... można przepadłe odzyskać! Ha! To byłoby dobrze! Trzeba jechać do domu.	Ech, już z tym narodem to człowiek nigdy do ładu nie dojdzie. To prawdziwy kryminał ten kraj! Tu o godzinie dziesiątej wieczorem już ci nie wolno we własnym mieszkaniu tupnąć obcasem w podłogę, bo się cały dom zleci. Nie wolno ci rozmówić się z drugim głośniej, nie wolno ci w kuchni trzymać wiązki drzewa, palić ognia, jak wiatr wieje, nie wolno chlusnąć naftą dla podpalenia w piecu, bo zaraz dwadzieścia pięć franciszków kary	Więc się mnie boisz chociaż jeszcze mnie nie poznałeś. Przede mną drżeli nie tacy jak ty, zapamiętaj to sobie. Nauczyłem moresu większych od ciebie łobuziaków, więc stul pysk i zostań w tyle, żebym cię wcale nie widział.	Dużo by gadać, mój dobrodzieju. Jeden syn mi utonął, drugi w haryście, żona umarła, konie mi ukradli, spaliły me... A wszystkie moje nieszczęścia zaczęły się od tych czasów, jak dziedzic sprzedał wieś, jak zaczęli budować kolej i jak przyszły Niemce. Bez tych najpierwszych kolejników, co na naszych polach tyki ustawiali, rozeźliła się na mnie cała wieś. Buntował też ich, bo buntował Josel za to, że mierniki kupowali u mnie kurczęta i insze tam rzeczy. Do dziś dnia ich buntuje...	A czyś mi nie powiedziała, że porwanie twoje było czysto polityczne?	A jak sam latasz, to ci ciepło. Bierz kapotę i ruszaj	A potém co? pójdziecie we dwoje w świat! Noć, to lepiéj teraz!	A u nas: „Hardy, jak Gaskończyk” Gaskończycy są Szkotami Francji.	Co to może być?	Możesz, panie, rozkazać, ażeby nie dręczono ludzi bez potrzeby. Możesz zniżyć podatki, wyznaczyć chłopom dni wypoczynku. Możesz w końcu obdarować każdą rodzinę choćby zagonem ziemi, z której zbiór należałby tylko do nich i służył do ich wykarmienia. W razie przeciwnym będą i nadal karmili się: lotosem, papirusem i zdechłymi rybami, i w końcu twój lud zmarnieje... Ale jeżeli ty okażesz mu swoją łaskę, podźwignie się.	Mądrzejszy. Mówię panu, że mądrzejszy. Pan musi być również aresztowany. Jeden człowiek to za mało dla tłumu. Dziś zresztą aresztowano już chemika fabrycznego i pańskiego pomocnika. Oczywiście zwolnią ich po kilku dniach, ale pan musisz odpocząć w więzieniu aż do rozprawy.	No i co było dalej?	Ona jest chora?... Co jej?...	To samo, co i stryj: dług powinny zapłacić dzieci zmarłego.	Wcale nie przeczę. A po co się do moich spraw wtrącasz! Ja politykuję...	Wyszły chłopy z chałup, nawet niektóre leciały obces, ale jak do nich wycelowali rzędem, skryły się, psubraty, po zapłociu, a potem w nogi. Ja tu spojrzę bez dziurę w dachu:	Żebyś wiedział ojcze, jak z tem jest czarująca!	Nic to nie wadzi, i to się potrafi. Na przyszły wtorek mamy tu sejmik powiatowy w Oszmianie i ja tam będę, a jaką szlachtę i ile jej stamtąd przywiozę, to waszmość obaczysz i sam osądzisz, czy można z nią bić na zamek czy nie.	Kotwica się zaplątała. Penn ciągle gubi kotwice. Już dwie stracił w czasie obecnej wyprawy... i do tego na piaszczystym dnie... a tata mu zapowiedział, że jeżeli straci jeszcze jedną... ma się rozumieć, podczas połowu... to mu da knagę. Byłoby to śmiertelnym ciosem dla Penna.	A co, jakem zgadł!	A dla nas a dla nas?	A tędy dojść nie można?	Ach! Tak! Więc prawdopodobnie zamieszka w Paryżu. W Paryżu	Ave Maria, Mater DeiAve Maria, Mater Dei (łac.) rzekł na to Stojowski, który to miał przy winie przysłowie i podał mi kielich. Odsapnąwszy wypiłem. Ale zaraz znów jakiś zawoła:	Bardzo dobry człowiek, bardzo!	Bez którego nikt wogóle szczęśliwym być nie może...	Boć i obóz, do którego żołnierz się wpisuje i nieprzyjaciela, z którym się walczyć ma, dobrze poznać trzeba, nim się wyda wojna?	Co? Przyjechali z Krakowa?	Czy nie przyjąłby pan czasem służącego?	Dla Boga! Twarz wydała mi się znajomą, ale strój całkiem waćpana odmienił, bom cię dawniej w kolecie rajtarskim widywał. To już i po polsku chodzisz?	Eksperiencja szczególniej w wojennym rzemiośle, z samym wiekiem przyjść musiała i może dlatego jeszcze nieboszczyk pan Koniecpolski, ojciec chorążego, czasem o radę mnie pytał, potem zaś: i pan Mikołaj Potocki, i książę Jeremi Wiśniowiecki, i pan Sapieha, i pan Czarniecki, ale co do przezwiska Ulisses, temu się zawsze przez modestięmodestia (przestarz., z łac.)	I cóż jest przyczyną tego nagłego wyjazdu?	Każdy dbały jest o własne bezpieczeństwo, ja również, więc... może pani przesiadać.	Nie chcę!... Ja nie Żyd, żebym brał za gościnność.	Nie, w duszy	Nie.	No, co?	No, to i ty gadaj, kiedy wszyscy.	O, to wielka strata!	Oczywiście! Masz pan zupełną rację, zostając. Życzę państwu szczęścia, które oby potrwało jak najdłużej! Żegnam!	Pańską zwierzęcą chuć. Pan mnie nie poznał. Tylko obmacywał mnie pan oczami, jakbym była na sprzedaż.	Pijany czy co?!...	Spróbuj mię niepomyślnie wywalić, pijanico, to ja ci sprawię!	To bliżej	To już mnie zostaw.	To prawda! Ale uświadomiłam sobie wszystko dopiero po niewczasie.	Truchta! Jaki macie paszport?	Uciekajcie, bo czasu nie ma.	Wszystko to niewarte jednego wiersza Dantego.	A czy t o się tam znajduje?	A ja pójdę do moich Ringów, chociaż wolałabym mieć nadzór w domu	A tubylcy? Poznał pan tam jakichś tubylców?	Ale chcę cię zrozumieć.	Chyba franków!	Czy i w tym zamiarze śledził pan mnie?	Cóż się z nim stało?	Dla czegożeś asindziej bywać przestał? zagadnął rotmistrz.	Dlaczego chcesz zakłócać mi spokój?	Dlaczego?	Drożdżyka?	Dzięki czynimy tobie...	Hmm!	I ktoś mu żartem włożył w usta ogarek cygara.	Ja mówię, że Dobrosielski.	Jakto kochały?	Je hais ces brigandsJe hais ces brigands (fr.)	Jutro dowiemy się prawdy.	Lolu!	Myślałam, coś mi nieprzyjazny...	Mój nos był dla mnie zawsze wielką pociechą	Nic, synku, nic...	Nic.	O kobietę?	Pani umie strzelać?	Przeciech urzęda cosik wiedzą?	Szantaż	Sądzę, że gdyby nawiedziło mnie jakieś wielkie strapienie, przyszłabym do tych sosen po pociechę	Słowa waszej książęcej mości są piękniejszą pochwałą pani Dulcynei z Toboso, niż gdyby pieśni tysiąca bardów wysławiały ją po świecie.	Ty! Tyś pędził, jakbyś miał rozbić się w kawałki.	Umiem już liczyć do dziesięciu i napisać: „Niech żyje wiecznie ojciec i bóg nasz, świątobliwy faraon Ramzes!...”	Wielkie są te relikwie, jeśli prawdziwe!	Wieręwierę (daw.)	Wszelka szersza idea, wszelkie większe uczucie, ale pod jednym warunkiem, by były poczęte w Chrystusie. Gdyby Bukacki po chrześcijańsku kochał sztukę, dałaby mu pogodę, której mimowoli szuka.	Wypuszczam ją w dzierżawę.	Wystarczy ściana ognia.	Z Moskwy obstalunki za dziesięć tysięcy rubli, na początek maja.	Zabierz! a juści! Ciarach zapowietrzony! Zabierz, a cóżto na barszcz będę kamienie gotował, a moja praca, a wozisko, a konisko się tłukło bez cały miesiąc, a teraz mówi: zabierz sobie!	Znamienne połączenie wizerunków!
Nie zrobiłeś mi żadnej przykrości Umieram nie z woli własnej, lecz z woli tych ciemnych sił, które przędą życie, myśl i śmierć. Schodzę w noc i czuję nad sobą mus. ŻydNie powinno się ulegać musowi, i ja muszę kochać śmierć, tak jak kochałem morze, miłość, śmiech, tak jak kochałem was przede wszystkim. Bo was kochałem najsilniej. Ja jestem Żyd. I to nie jest przypadek nie byłoby życia. Ona jest, tylko podeptana: jej nie widzi nikt. Ja, z wami żyjąc, mogłem czuć się Żydem i żyć jak człowiek. Zresztą nie za to was kocham. Kocham was za to, że jesteście wy. I gdy będę umierał, będę śpiewał śmierci pieśń o was.	Nie ma on nic wspólnego z opowiadaniem a akcja nie powinna się odbywać w bogatych sferach miejskich. Co ty o tych ludziach wiesz? Dlaczego nie umieściłaś jej tutaj, w Avonlea, oczywiście zmieniając nazwę, gdyż inaczej pani Małgorzata Linde pomyślałaby oczywiście, że to ona jest bohaterką!	Tak... tak... posłuchałabym chętnie i ja! Ale dziś piękny, pogodny wieczór, więc ludzie nie zaglądają w naszą pustać, ale poszli tam, gdzie się można zabawić. Nikt nie ma dziś do nas interesu.	Gdybym to mógł słowem nazwać! Ja tak cię kocham! Nigdy nie myślałem, że może się z człowiekiem stać coś takiego... Twoje uśmiechy, które odsłaniają serce, jakby zdejmowały z niego zasłonę. Twoje czarne, puszyste włosy... Budzę się w nocy i, już nie śpiąc, widzę cię, czuję cię na sercu moim. Minie długa, święta chwila i dopiero wiem, że nie ma nikogo... A odkąd tu przybyłem i zacząłem patrzeć, coś we mnie rozdmuchuje ogień. Pali się we mnie! Nie wiem, co to płonie, nie wiem, co trawi ten pożar...	Och, to nie jest to, co nazywamy aktorka wielkiej klasy.	Tempe: Historia, RewolucjaAle też komunizm nie traktuje nikogo na serio prócz siebie. A zresztą to tylko wstęp. Komunizm jest fazą przejściową, a wahania są konieczne człowiek, który sam wszystko osiągnął, własną pracą doszedł do majątku., businesmanów i hien, trudniących się handlem...	Pani, ja przeciw królowi wyrzutów słuchać nie mogę,	Niektóry rewolwer, pani Müllerowo, nie wystrzeli, choćby się człek skręcił. Takich systemów jest dużo. Ale na pana arcyksięcia kupili sobie z pewnością taki z tych lepszych. No i założyłbym się z panią, pani Müllerowo, że ten człowiek, co mu to zrobił, był odświętnie ubrany. Miarkuje pani sama, że strzelanie do arcyksięcia to robota bardzo trudna, to nie to samo, jak kłusownik strzela do gajowego. Tutaj chodzi o to, jak się do niego dobrać; na takiego pana nie można się wybierać w jakichś szmatach. Musisz, bratku, iść w cylindrze, żeby cię przedtem nie capnął policjant.	Wiesz dobrze o mnie, że nie jestem szczurem książkowym; więc czego się ze mną droczysz! Jeżeli chcesz nowin, to ci o jednej wspomnę; przywiozłem ci w darze taki sztucer dziwerowany, jakiego jeszcze twoje oko nie oglądało na tym padole. Teraz na ciebie kolej. Mów, co czytasz?	Nie. Pani się to wydaje pewnie potwornem, a to jest zupełnie naturalnem. Czy nasze Maćki, Bartki i Jagny zajmują się teatrem, albo sprawami świata? Nie, prawda?	Dobrze robicie, Macieju, dobrze. Jak mój pomerł, żebym była sobie poszukała chłopa, to nie komornicą bym dzisiaj była, nie... Głupia byłam, zawierzyłam dzieciom, na wycug poszłam, gront odpisałam, i co?...	Nie czyń mi pan przykrości, nie staw mnie w położeniu fałszywem, opuść mnie, proszę... bardzo proszę...	Wprost nie do wiary, że pośrodku wielkich lasów nie można upolować nawet kota!	Tamto już się skończyło Teraz ona jest tutaj, czy chcesz, żebyśmy się zapytali wprost, którego woli? Nie zadrwi z nas przecież, bo jesteśmy razem?	A tak! miłościwy panie... ale dziś mnie i moich już tam nie ma	Daj cztery, to i nie będę z Lachem gadał	Jeśli to pani nie znudzi, to pokazałbym pewne plany	Miły siostrzeńcze, uczyń mą wolę: pojedziesz do króla Artura, aż do Karduel i dasz mu do odpieczętowania to pismo. Pozdrów go ode mnie i nie baw dłużej niż jeden dzień.	Nie chciałaś pani umierać płacząc?	No! a cóż mówicie o baronecie Angliku? dla was to nowalia! Warto, bym za ucho pociągnął tych jeszcze co nie kosztowali tej potrawy	No, już nie! Do widzenia! Oto żądany dziennik. Zaraz obiad.	No, kiedy tak, to usiądźmy! Moje drewienko narowiste, stać nie lubi. Masz tytuń?	Pieszo tak, ale powozem nie.	W jaki sposób podobny artykuł nie zmusiłby do rozchwytania edycji?	Jutro przed dziewiątą Dama, Pojedynek, Rycerz, ŚmierćFatalna historia Między naszymi wspólnikami popłoch, bo Krzeszowski strzela doskonałe... Gdyby zaś ten człowiek zginął, wszystkie moje rachuby na nic. Straciłbym w nim prawą rękę... jedynego możliwego wykonawcę moich planów... Jemu jednemu powierzyłbym kapitały i jestem pewny, że miałbym co najmniej osiem tysięcy rubli rocznie... Los prześladuje mnie nie na żarty!...	A jak ja u djabła mam zgadnąć, co on jest! Choćby był królewiczem, to go nienawidzę... krzyknął marszałek...	Głupio naprawdę głupio! Zachowuje się jak małe dziecko... jakby nie istniało niebezpieczeństwo!	I cóż, panie nie przypomina pan już sobie surowych zasad swojej filozofii?	Nie wierzysz? A patrzże, co się nie dzieje. Nasz kuzyn Baryka torf wysuszony w specjalnych suszarniach sprzedał na opał, a w ogromnym torfowisku wybierał wciąż kanał idący w półokrąg, na dziewięć metrów głęboki i kilkanaście szeroki a zawracający wylotem swoim znowu do morza. Utworzył coś w rodzaju ogromnej litery U, brzuścem dolnym zwrócone do lądu a górnymi, szeroko rozstawionymi szczytami łączące się z morzem. Te dwa szczyty połączył z morzem, gdy kanał został obustronnie drzewem ocembrowany.	O! czyś pan przypuszczał, że ja się naprawdę nazywam Kameleon? A to wybornie! to oryginalnie!	Czy ty będziesz się do tego mieszał? Pamiętaj, że jesteś człowiekiem... i przypomnij sobie, jaka to gromada wygnała cię precz. Niechaj wilki się same rozprawiają z psami. Tyś jest człowiekiem.	Penn, idź natychmiast na dół i napij się kawy. Powinieneś mieć na tyle rozsądku, żeby się nie wałęsać po pokładzie w taką pogodę.	Ja mogę sprzedać cztery piękne lwy	Tobie stało się coś przykrego?... Powiedz: co ci jest?	A ja?	Ale ja ciebie kocham, a ty obiecałeś.	Czy ja tu pozostanę?	Ja?	Jaka ja nieszczęśliwa, jaka ja nieszczęśliwa!	Lecz jeżelibym ci odpowiedział: „Dam ci sto rupii za wiadomość o tym, co jest za tymi górami... za rysunek pewnej rzeki i parę wieści o tym, co mówią ludzie po wsiach?”	Tak rozprawa jest niezbędna do egzaminu, poprzedzającego wyświęcenie.	A teraz powiem mojemu panu, że się bardzo omylił; to moja kompozycja, wywiodłam cię w pole.	Chcesz się założyć, że wypiję butelkę szampana duszkiem?	Myli się pan Dano ją Bogu w ofierze. Ale to była ofiara bezkrwawa.	Podepchnij sobie własną durną łepetynę! Idioto! No, zjeżdżaj z nim razem, chojraku!	Słowo. Powiedziałem mu tylko pod sekretem, że Ciepiszewski znowu się zjawił, że sprzedał ostatni folwark w łomżyńskiem i angażuje nowe towarzystwo, że nawet już z tobą traktował.	A do diaska! Masz rację, chłopcze. To ten, co miał na rynku sklep z materiałami. Yeah, Bondy... jak on miał na imię? Max. Max Bondy. To on ma teraz interes w Pradze?	Bo powiedziałeś to pan takim tonem... Ale może sprawi to panu przyjemność? Jedźże pan z moim komisantem do banku, a sam pan zobaczysz, że wyjdzie stamtąd z bonami skarbowymi na tę samą sumę.	Ehe! Daj no, Józiu, piwa. Myślisz pan, że w Turcji znajdzie jeszcze bogatszą babę aniżeli nieboszczka Minclowa?... Józiu!...	Pójdziemy Średnią, chcę się przejść trochę.	Tak, i już po wszystkim! W dniu, gdy morze przedrze się przez ścianę i wpadnie centralnym kominem do wnętrza wyspy, gdzie kipi lawa, w tym dniu, Pencroffie, cała Wyspa Lincolna wyleci w powietrze, jakby wyleciała w powietrze Sycylia, gdyby Morze Śródziemne dostało się w głąb Etny!	Znajdzie się!	Żal mi was, żeście głusi i ślepi.	A juści, niepoznałem! Toć już dwa roki minęło na gody, jak oni mnie przyprowadzili.	A reszta legii gdzie?	A śpi.	Ale w takim razie tatuś musi być bogaty?	Ale, ciociu droga, przerwał znowu, cóż to za djabeł ta panienka, ta pani, ten sfinks...	Bodaj nam zdrów jak najdłużej panował, rzekł z cicha.	Boś waćpan ślepy! zawołała jejmość: a czasby oczy otworzyć.	Boże, Boże! z tymi romansami, z tymi romansami! Z tymi niebieskimi oczami...	Co cię znowu opętało, Pietrusiu?	Co to było?	Co? dobry byt, szczęście	Czy autor nazwiskiem Bergotte był na tym obiedzie, proszę pana?	Czytywali książki.	Cóż tak mizernie wyglądasz?	Desideras diabolum, nieszczęsny!	Dlaczego słońca?	Gdzie ten łup? Czy wiesz?	Głupi, jego córka kosztuje mnie z pięć tysięcy rubli rocznie, a on na mnie warczy.	Ha, ha, brawo Horn, dzielny chłopak.	Jak długo byłeś, kolego, wśród cowboyów na dzikim zachodzie?	Jak najprędzej oddaj ten list, tak jak tego od ciebie żądano.	Jezu Chryste! bądź mu miłościwy Panie Boże Panie Boże! bądź mu miłościwy!	Kiedy wzniósł oczy na Maga, myśląc, iż ujrzy w nim święty zagniew, z dreszczem podziwu ujrzał tragiczną zadumę Leonardowskiego Wieczernika.	Marta...	Możnaby wziąć patent na taki wynalazek Ale mówmy o sprawie Maszki.	Na podziękowanie!	Na wieki wieków, amen!	Nikogo.	No, urządź wszystko sprytnie!	Od śmierci ojca.	Opuszczasz Paryż?	Pan jesteś żołnierzem, a pan Le Pelletier chrześcijaninem; zapatrywania wasze na policzek są różne.	Panie komendancie! Wedle rozkazu, tamci wyłapani.	Pomówmy trochę	Potrącą o koniec drabiny.	Przednie straże musiały podpalić miasto lub wsie pobliskie.	Skąd bym miał mieć dużo forsy, kiedy za całą beczkę dają dwójaka.	Spytaj jéj saméj; idzie z nami...	Słuchaj, posłuchaj mnie dobrze.	To, to, to! A pan jakim cudem zgadł?	Witajże, witaj!	Więc potrzebowałem aż trzech godzin...	Wypadkiem...	Z Krymu.	Zybenknopfy	Świadomym swej gracji, rozmyślnym zerem.	„Jeżeli pan chce wiedzieć, uważam to wszystko za idiotyczne głupstwo”.
Więc tak nadzwyczajnie powinni bronić inkwizycji, nietykalności praw feudałów, dóbr klasztornych i tej dynastii Burbońskiej! Toż przeciwko tej samej dynastii bronił się Aragon, Katalonia i Walencja zębami i pazurami sto lat temu w wojnie o następstwo hiszpańskie. Jak dziś gwałtem chcą mieć nad sobą Ferdynanda VII czy Karola IV, obu Burbonów, tak wówczas na gwałt chciało im się Karola, Austriaka, przeciwko Burbonom. Ciemny naród. Myśmy takie idee kilkaset lat temu przeżyli. Kto by się dziś u nas chciał bić z duszy za takie czy inne następstwo? Pomyśl tylko...	Dzięki pani! O, dzięki za tak dobre o mnie mniemanie. Micawber! Oznajmij gości pannie Agnieszce i matce mojej. Mateczka moja uszczęśliwiona będzie przybyciem tak miłych a niespodzianych gości.	O, nie ma za co	Ojoj! i jak jeszcze Ja moje wrzosowisko po prostu miłuję. A nie jest ono nagie, oj, nie! Całe ono roślinek cudnych pełne, a pachną ci one, oj, pachną! Toż ono śliczniuchne takie na wiosnę i latem, jak ono kwiecie zakwitnie, one wrzosy różowe. Pachnie, jakby miód rozlał! A tyle tam powietrza, że się upić można; a niebo to tak het, het wysoko nad nim, a pszczoły i pasikoniki taki miły rozgwar czynią, tak brzęczą a dzwonią! Za nic bym nie chciała żyć z dala od mego wrzosowiska!	Moje ręce nie mogłyby popełnić takiego morderstwa; żeby nawet usta moje rozkazywały im uczynić to, one by ust moich nie posłuchały. Ale tydzień temu przyszedł tu ojciec mój i z wielkim gniewem rozkazał mi, ażebym oddał mu tę „przeklętą” książkę, którą my razem w sabat czytaliśmy na łące. Ja milczałem. On krzyczał: „Czy u ciebie jest ta książka?”, powiedziałem: „U mnie”, ale kiedy znowu zapytał się mnie: „Gdzie ona jest?”, ja milczałem. Biłby mię, ale wspominając na mój urząd w synagodze i na wielką miłość, którą lud ma dla głosu mojego, lękał się dotykać ciała mego. Zaczął tylko wszystko rozrzucać w izbie, a jak pościel rozrzucił, to i książkę znalazł. Chciał ją nieść do rabina, ale ja wtedy do nóg jemu upadłem i prosiłem, żeby on tego nie robił, bo nie pozwolono by mi za to śpiewać przed Panem i odebrano by mnie tę miłość, którą lud ma dla mnie za to śpiewanie moje. Ojciec sam tego zląkł się, bo on dumny bardzo z tego, że syn jego taki młody ma już wielki zaszczyt w synagodze, i on myśli, że za to, iż syn jego Panu śpiewa i ludowi słowa modlitwy podaje, Pan jemu powodzenie w interesach dawać będzie i grzechy jego przebaczać. Nie poniósł książki do rabina, ale ją sam w płomienie rzucił, a jak ona paliła się, śmiał się i skakał z radości...	O, zbyt czujnie strzegliśmy wybrzeża przez ten czas, póki Henryk wojował ze swymi baronami! Zasię w trzy albo i cztery lata później, gdy w Anglii zapanował spokój, Henryk przeprawił się do Normandii i pod Tenchebrai sprawił bratu taką łaźnię, iż Robertowi raz na zawsze odechciało się walki. Wielu rycerzy Henrykowych przybyło do Pevenseyu, by wyruszyć na ową potrzebę. Pomnę, iż przybył także i Fulkon, więceśmy raz jeszcze zasiedli we czterech w naszej izdebce i krzepiliśmy się winem. Miał słuszność De Aquila, że nie trzeba wydawać o nikim sądu zbyt pochopnego. Fulkon był człowiekiem wesołym... tak, zawsze wesołym... a w ustach wciąż mu się pojawiała jakaś śpiewka.	Niech i tak będzie Idźmy więc za nim, nie zatrzymując się.	Lepiej byś westchnął do Boga za pomyślną noc dzisiejszą, zamiast mię nękać i osłabiać.	Nie! Wyżebrzę tikkut na te-rain.	Jakim mrzonkom? Moim zdaniem capataz był zawsze bardzo rozgarniętym i wrażliwym człowiekiem, nie znającym trwogi i nadzwyczaj użytecznym. Okazywał się ogromnie przydatny. Sir John, jadąc przez góry z Santa Marta, zachwycał się jego pomysłowością i zapobiegliwością. Później, jak pan zapewne wie, oddał nam niemałą przysługę, gdyż zawiadomił ówczesnego naczelnika policji o obecności kilku zawodowych złodziei, którzy przybyli z daleka do miasta, żeby ograbić nasz pociąg wiozący pieniądze na miesięczne wypłaty. Z wielką umiejętnością zorganizował dla Towarzystwa Oceanicznej Żeglugi Parowej służbę przewozową w porcie. Umie wzbudzić posłuch, chociaż jest cudzoziemcem. Co prawda cargadores są tu również cudzoziemcami wyspiarz..	Ale, moja kobieto nie rozumiem, pobito was przed tygodniem, a wasze rany są jeszcze świeże. Pełno krwi na was...	Czy chcesz przynieść mi jego czuprynę? gniewnie; por. sierdzić się (na kogoś), rozsierdzony.. konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: jak to nazwałeś., gdym ci o tym opowiadał?	A co na to powiedziała firma?	Poprzysiągłem sobie zemstę na tym Flamandczyku, który hiszpańskich żołnierzy traktuje jak psy, a szlachciców jak indiańskich niewolników. I postanowiłem na ciebie zaczekać. Przecież przybyłeś tu po to, żeby go zabić. Tyle że on uciekł, kiedy zorientował się, że zdobędziesz twierdzę.	Żal mi cię, Jur sam ty duszę swoją strawisz. Szlachetny ty jesteś człowiek, ja to wiem. Ale to jedno w tobie jest: niewdzięczny jesteś. Wspaniałomyślności żadnej w tobie nie ma, dlatego będziesz zawsze słuszność miał, a każda twoja słuszność będzie porażką. Im więcej wznosić się będziesz, tym będziesz biedniejszy, bo zawsze będziesz szedł przeciwko czemuś. Chłodno ci będzie, Jur, i samotnie. Szkoda mi ciebie.	Nie, niech się księżna nie rozczula; ma tylko to, na co zasłużyła.	Dość dawno. Chociaż żona moja zna ich jeszcze lepiej. On grubo bogaty człowiek; miał jedynaczkę siostrę, która umarła, i skąpca stryja, po którym wziął ogromną fortunę. Co do niej czytywała jeszcze jako panna co jej w rękę wpadło, miała pretensye do rozumu, do artyzmu ot, masz ją całą.	Panie niech mi pan przysięgnie na święte imię Chrystusa, że mnie pan uwolni, jeśli powiem prawdę. A wtedy wskażę miejsce, gdzie ukryto skarb.	Podanie już wysłałem i liczę obecnie z całą ufnością na przychylną odpowiedź ekscelencji.	Purcel (krzyczy): Nie ma kryteriów na ocenienie, czy lepszym jest regulamin jazdy francuski czy rosyjski...	Czasami trzy i cztery dni... Tylko niekiedy zrywa się na parę godzin i nagle pada jak sęp przeszyty strzałą. Ale trafia się to bardzo rzadko...	A bo te oszukańce dają mi tylko piętnaście złotych, a wełniak całkiem nowy! Tak mi potrza pieniędzy, że dziw się nie skręcę...	Co się tyczy tytułu księcia Brabancji, mówiłem ci sto razy Oriano...	Co to ma być?	Nie, panie Aronnax, kołysze się na falach, ale się nie porusza.	Upewniam cię, piękność niezwykła, niepospolita! Stworzona do świata, do hołdów, których pozbawiają ją skromne ich materialne środki, nie dziw, że bywa nieco wymagająca, nieco czasem rozdrażniona. Zadaniem Zofii jest bawić ją i dostarczać rozrywek.	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Coś ty oszalał czy co, że takie rzeczy pleciesz?	Mów! mów! Posłem jesteś! przecie nie uczynię ci nic Mów!	O panie, aż nadto jasno!... Co byś pan jednak powiedział, gdyby kokieteria Beli była tylko niewinnym odwetem, a raczej ostrzeżeniem?...	Śmiej ty się, śmiej a ja ci sto wypadków opowiem takich, gdzie wiarogodni i starzy ludzie naocznymi świadkami byli.	Dla Boga! Co słyszę! Patrzcie się! Mnie to czasem po głowie chodziło, ale powiedzieli mi, że ten się zwie Mellechowicz, więc myślę sobie: no, to nie tamten, a że Azja, to u nich imię powszechne. Tyle lat go nie widziałem, nie dziw, żem nie był pewien! Nasz był dość szpetny i przysadzisty, a ów jest chłop gładyszgładysz (przestarz.)	Co uratować?	Kupię ci gramofon, dziecko drogie...	Naturalnie.	To ci nowina! A kiedyż to będzie?	Dlaczego to ma być koniecznie jeografja?	Mam czas, nie musi być zaraz.	Mój kumie, przyszedł mi do głowy niezawodny sposób wynalezienia twojego kłapoucha, choćby się skrył pod ziemię; umiem ja ryczeć doskonale i jeżeli tylko i wy umiecie, to niezawodnie zaraz go znajdziemy.	Dlaczegóż nie, panem jest wszystkiego oprócz domu i rodziny, które do Boga należą... Cóż mi uczyni?	On to sam powie waszej dostojności, ale przecież pierwej musi zobaczyć się z wami.	Przecież pan mi mówił, że to nie pierwsza sztuka, więc...	Przyjdzie żałować pierwszych czasów Chmielnickiego bo wtedy były klęski, ale zdrajców przynajmniej nie było.	To jest ta sama Ziemia, dziecko.	A, dzień dobry Pamięta pan, że idziemy dziś do Krotyszowej?	Czas, Jedzenie	Czy do lasu pójdziemy?	Do Aquae SulisAquae Sulis	Heidi śpi od dawna! Kolacja miała dziś niebywale zabawny przebieg.	Idź, zdołasz się napić będzie źle. Zdołasz mieć dziewczynę tak i będzie. Do tego nikomu nic.	Jak to?	Jutro już trzeba działać, ojczulku; dziś wszystko musi być przygotowane.	Ma pan słuszność. Tylko człowiek tak nieustraszony jak pan mógł się ocalić.	Muszę przywrócić do łaski mędrców, którzy badają gwiazdy...	Nie bójże się, wszystko tak zrobię, jako chcesz.	Nie powiesz nikomu?	Nie wiem... Zresztą... nie znam jej przeszłości ani rodziny!...	Nie.	O wa! Nie będzie mi nic!	Pewnie ale coś tam słudzy gadali, że zachorzał.	Tfu, nie wymawiaj w złą godzinę	To ten?	Widzisz, smyku, mówiłeś, że z tego małżeństwa nic nie będzie	Wy mnie o to, panie, pytacie?	Ślubowałeś pawie czuby, to ich szukaj, a Jagienkę zaraz bierz.	A coście zrobili z Petrkiem? odezwał się.	A oto gospoda, nazywa się „Pod Czerwonym Lwem”	Bębenki w uszach dziś mi zadudolizadudolić Yetmeyer, jak szczenię, pokornie dziaukoce.	Cicho! Cicho!	Cierpienie, Łzy	Czemuż odrazu sześć?	Czy pani długo tu zabawi?	Cóż, niech dokończy. Zaczekamy	Dobrze, jeśli znajdę parę godzin czasu, przyjadę.	Dzień dobry pani naczelnikowej...	I cóż z tego?	Jak pan każe.	Jeżeli jest ona zbrodniarką, zostanie ukarana.	Może Margośka albo matka?	Myślę, że także...	Naprzód zatem.	Nic, nic, Ewuś	No, no, no...	O jaką?	O tak Proszę je zatrzymać.	O! Bardzo mnie się podobają.	Oddając mi swą księgę rodzinną.	Odmawia pan?	Odpowiedziałbym panu, że wiem jakie.	Panno Walentyno, pani się mylisz!...	Pod grozą śmierci mam zabronione cokolwiek wspominać o jej istnieniu.	Prawdę rzekliście, bo ano tak i jest.	Sześćdziesiąt pięć...	Słusznie	Słyszałaś?	Tak?... A ja myślałam, że już umrę...	Tylko drugi oficer.	W taaa...kim razie wspaaa...aniałość jest baaar...dzo droga	Więc proszę powtórzyć. Pewno jakieś plotki	Właśnie dlatego czemś go rozerwać koniecznie potrzeba
Nie ja wiem nawet, że gdy mnie powieszą, Kirsanow mnie ułaskawi, będzie nawet krzesła łamał, aby wzbudzić zachwyt dla swojej wspaniałomyślności. Już go widzę, jak będzie pozował na Mefistofelesa i mówił: W tym czasie pojmowanie ekonomicznej ewolucji w Rosji mało było rozpowszechnione bohater noweli Gogola pt. Szynel, drobny urzędnik, którego jedyną pasją jest przepisywanie papierów w kancelarii., przepisując papier napisany przez jego ekscelencję ministra.	Przepraszam ale przychodząc tutaj, nie wiedziałem, że spotkam człowieka, którego wiedza i umysł przewyższają tak dalece wiedzę i umysł większości ludzi. Nieczęsto się to zdarza u nas, biedaków zepsutych cywilizacją, aby arystokraci, posiadający do tego, jak powiadają, ogromną fortunę, tracili czas na rozważania o społeczeństwie i na marzenia filozoficzne, które służą raczej do tego, aby pocieszać tych, którzy zostali pokrzywdzeni przez los.	Ta sama, co tysiąca innych życie, życia nie warte; alem przecież i ja żyła, chociażby tylko jednę dobę. Czułam się swobodną, nawet wtenczas, gdy najwięcej mnie dotknięto i dopiero w tej chwili wzrok pański wywiera na mnie wrażenie, co wiąże moję wolę. Świat nie widzi we mnie pańskiej córki, nawet i sam nie wierzysz, że nią jestem! tak jest, jam tylko obcą, której pan świadczyłeś niezasłużone dobrodziejstwa, a więc mogłeś wymagać, bym mu była posłuszną; alem ja nią nie była, więc cofasz się odemnie. Drogi nasze rozchodzą się. Każdy błąd, każdy grzech pociąga za sobą swoję karę, o to, żebyś udawał, iż mnie nie znasz!	Parsywal jest zbyt dobry. To go czyni nudnym. Następnym razem, gdy będziesz pisała o jakimś bohaterze, dodaj mu trochę zaprawy charakteru ludzkiego.	Kupiłem dla pana oberlejtnanta Chciałem mu ugotować rosół z kury, ale on tej kury już nie chce, więc podarował ją mnie.	Sztuka życia, a radzę ci to dobrze zapamiętać, nie polega na wyróżnianiu się, lecz na stosowaniu się do ogólnych form. Nie dotyczy to tylko sposobu jedzenia, lecz i wszystkich innych spraw na świecie, tak w stosunku do znajomych i obcych, jak do państwa i społeczeństwa, a nawet do samego siebie.	Jak może mnie wasza królewska mość narażać na niebezpieczeństwo I tak już mam za swoje. Byłem ministrem, teraz jabłka sprzedaję. Tu nawet imienia króla wspominać nie wolno; a gdyby się tylko dowiedzieli... Proszę, błagam waszą królewską mość, żeby więcej do mnie nie przychodził, bo inaczej, szczerze przyznaję, będę zmuszony donieść o wszystkim policji. To trudno: mam żonę, dzieci	Pamięć, Obyczaje, Historia dwieście. lat abo i więcej, szli Tatarzy do Polski, bardzo dziki a okrutny naród. Palili wsie i miasta po drodze, wpierw zrabowawszy wszystko, co się dało. Starych a niemowlęta zabijali, zdrowych i młodych w jasyr, czyli w niewolę brali i do swego kraju, niczym bydło robocze pędząc, katowali srodze. Ludziska mdleli na samo wspomnienie Tatarów. I zdarzyło się jednego razu, że w oktawę Bożego Ciała, tak właśnie jako i dziś widziałeś, odbywała się procesja po krakowskim rynku. Aliści nagle od strony Zwierzyńca wpada na koniu człek jakiś, ledwie żyw ze strachu, i nie bacząc na święte wizerunki ani na duchowne osoby, wrzeszczy na całe gardło: „Bramy zamykać! Na mury, ludzie! Bronić miasta i życia... Tatarzy!” zakrzyczeli wszyscy strasznym głosem: kto ino miał zdrowie i siły jakie takie, leciał na mury jak szalony. Niewiasty pokryły się z dziećmi po domach... Zaryglowano bramy, podniesiono mosty, a gdy nadbiegła ćmaćma (daw.) żart, zabawa. wyprawiał. Ino musi na drewnianym, nie na żywym koniu harcować, coby przypadkiem w ścisku nie zrobił komu krzywdy.	Być może, że okaże dopiero mnie, a sposobności jej nie zbraknie, gdyż zaraz po powrocie będę u nich.	Dalibóg, że nigdy nie szanowałem cię więcej bo teraz podziwiam nietylko twoją szczerość, ale odwagę.	Masz rację Posłucham i nie chcę już jej znać nawet; przyznaję, że mnie samego ta kobieta przeraża.	Ale jeżeli nie wiecie, kim jest Harvey Cheyne, to jeszcze mało wiecie... i basta. Teraz zawróćcie swój statek i ruszajcie co tchu.	Znikąd paszportu nie można dostać? Tak chwalił się konspiracjami. O paszportach przynajmniej mógłby pomyśleć. Tu jest słaba nadzieja za dwa dni. Ale czy my przetrwamy te dwa dni?	Tak mi się zdaje nie dziś, to jutro, znudzona, któż wié? raczysz pani spojrzeć na sługę swego.	U diabła, na dziesięciu spotkanych na ulicy, sześciu jest świeżo przybyłych i zakładających agentury, a dziewięciu chcących zrobić miliony.	Wolałbym, żeby był rolnikiem jak jego dziadek albo rzemieślnikiem jak ja. Bo kupiec właściwie nic nie robi. Ani sieje, ani buduje; zawsze to wygląda na korzystanie z cudzej pracy.	Ale się zgadzasz? Dobrze jest wiedzieć, z kim się będzie miało do czynienia. Żyć przecie będziesz pod jednym dachem, obcować codziennie? Brr!	Na kamieniu urodzone Ale z pana to wyszczekany warszawiak. Niech pana nie znam, kochany panie!... A pan nigdy nie był żonaty?	Co to jest? co to jest Aza, powiedz mi, co to jest?	A w jakim wieku jest ordynat?	Aha, jest gagatek!	Ej! rozumu nie mam ojcze, ale mi Pan Bóg i matunia z nieba dopomagają... Sierota, jużem powinna była sto razy przepaść z głodu, chłodu i nędzy, a ot mnie przecie trzyma łaska Pańska na nogach i sytą i okrytą i wesołą; to poratuje i daléj.	Myślałam, że chodzi o pieniądze	Pani jedynym pragnieniem moim jest otrzymać możność pracowania...	To nie ma nic do rzeczy.	Ja prawie go nie znałem.	Obawiam się, że będzie bardzo trudno znaleźć rzeczywiście odpowiedni dom. Nie spodziewaj się za wiele, Aniu. Piękne domy w pięknych okolicach z pewnością będą o wiele za drogie dla nas. Będziemy się prawdopodobnie musiały zadowolić jakimś brudnym, małym domkiem, na jakiejś uliczce, gdzie mieszkają ludzie z innej niż nasza sfery.	Co to jest cisowy łuk?	Słyszeli panowie Myślę jednak że przede wszystkim biedne to dziecko musi się uspokoić.	Nic. Właśnie nic. A młody był i śliczny! Taki śliczny, że aż dreszcz mnie niespokojny przechodził, ilekroć na niego spojrzałam...	To niedobrze dla niego. Powinna byś mu to odradzić, Lindo. Mnie nie posłucha.	Tak, ją. Na szczęście nie samą. Towarzyszyła jej córka tego zbója, Gajdy, i	Ej... Piotruś!... Ty coś uprzedzasz się do Norskiego... A to taki piękny człowiek... i lada dzień zostanie szwagrem Solskiego.	Jakże to? Nie słyszałeś o tym, który braterską krew jak Kain rozlewał?... Nie słyszałeś, będąc ze Żmudzi, o Kmicicu?	Nie zmalał ale szlachcic to nie studnia, wiadro się w nim nie pomieści.	Ależ wszystko to jedno; gdybyś i złapała kogo z robotą, mąż twój teraz przyjąćby jej nie mógł.	Można się przez to nie obliczyć z siłami i paść w pół drogi...	Na grodzie się coś ruszać zaczyna, rzekł Pewnie posły wyprawią o łaskę prosząc. Co czynić, gdyby zażądali rozmowy?	Tak, pani, dzieci służby dworskiej, trochę biedaków ze wsi i bardzo dużo zupełnych sierot, nawet podrzutków. Uczą się tu i bawią do czasu pójścia do szkoły.	Tak, wiem. Znam to wszystko. Ty zawsze szantażowałaś mnie śmiercią. Ja cię kocham, ciebie jedną	Na moją uczciwość, trochę za późno zupełnie jak musztarda po obiedzie. Gdybym był miał te dwadzieścia dukatów w więzieniu, mógłbym posmarować łapy mojego strażnika, rozbudzić ducha prokuratora i dziś byłbym na balu w Toledo, zamiast dreptać związany, jak chart na smyczy. Lecz cierpliwości! Na wszystko czas przyjdzie.	A cóż na to Szubert i pan Jaskólski?	Dlaczego Szmul taki niespokojny?... Chodźcie no do mnie, Szmulu! przysuńcie się...	Kiedyż to tu był ten most? Nigdy o nim nie słyszałem	Nie rozumiem, jak mogłeś mnie kochać nadal, gdy byłam takim głuptasem	Pojadę jeszcze jutro do dnia, ale sam może się czegoś o nich dowiem.	Pani się mnie nie czepiaj... Z krowiętami będę się ubierać razem, co?	Ale będę miał. Pojadę na jakiś czas za granicę...	Był kiedyś Na pana kolej!	Dziwadło, przyjeżdżał od Stabrowskich kilka razy do nas.	Na szczęście my jesteśmy płaszczkami, które potrafią być groźne, mój drogi. Kapitanie, widać już Hiszpanów?	Nawet nie liczyłyście?	Pani zupełnie nie lubi psów?	Przeszli do pokoju Wilczura i profesor podał Łucji złożony arkusik papieru. Rozwinęła i przeczytała:	Wiem. Żeby być panią i cudzego chleba nie jeść!	Woźnica jego świątobliwości znaczy więcej niźli wszyscy królowie, a tym bardziej jakiś tam król izraelski, którego jeszcze nie ma...	Zgoda; i te same stawki co kiedyś; ty księgę, ja pierścień.	A ty skąd wiesz, jaka była?	Ach, co to za człowiek straszny i zły!	Ba! Hrabia Pietranera był generałem dywizji. Moja pensyjka skromnego majora wynosiła ledwie osiemset franków, a i to płacą mi ją dopiero od czasu, jak jestem ministrem finansów.	Bo tak mi się podoba olbrzymi, potężny, nadludzki; przym. od Tytanów, pierwszego pokolenia bogów, starszych od bogów olimpijskich. głosem.	Co chciałam to i nagadałam. Rozumiesz?!	Co tam ochota Siadaj pan z nami, to i ochota przyjdzie.	Co waćpan prawisz! nawet barbarzyńcy posłów szanują, a to politycznypolityczny (z łac. politicus)	Czego ci więcej trzeba? Otrząśnij się! Popatrz, co się dzieje.	Nic... nic... podobno u Trawińskiego stał się jakiś wypadek	Pójdę, tylko zobaczę się z ojcem. Czy mogę zobaczyć się?	A co kochany kapitanie?	A więc ten jegomość to jakiś Herkules, zabójca Kakusa, albo Perseusz, wyzwoliciel Andromedy?	Albo co?	Co za młodych! Lepsi z nich przed nami poszli w ziemię, a najmłodsi	Hanuś... a dyć ja... a dyć...	Jutro opowiem panu wszystko	Może mnie tylko wydać za mąż...	Nic, panie.	Oj, ty łobuzie!	Powieszże mi raz przecie?...	Ty szydzisz?	Uczyłam się buchalterii...	Bardzo dobry zwyczaj Po strąceniu rabatu jako handlujący, zapłacisz siedem rubli. Pyszny parasol... Bagatela...	Bydlę! z wami trzeba jak z psami albo ludźmi głosem rozmawiać! Czy przybyło poselstwo?	Będzie panował jeno przymus cnoty!	Chleba! Chleba! Chleba!	Chyba jakaś omyłka.	Czekam.	Hoooo. Jak gwiazdy...	I miał dzieci?	Jak ubrany? Jak ubrany?	Jestem tak gotów jak waszeć.	Jutro z Tataryz Tatary	Mam, mam! Ciocia Przełęska! Zamieszkam u cioci Przełęskiej!	Niech będzie	Nioka dobra	No, trzeba tam wejść.	Och, gdziekolwiek.	Pan hrabia mówi serio?	Słyszałam od majora, żeś prosił o uwolnienie twego mordercy.	Zatem ta stara mówiła ci o Fenicjanach?	Zgoda!	Zosik...
Wiesz, Naomi, ja jestem słaba! Nie męcz mnie dłużej, bo ani chcę, ani mogę uczynić, czego żądasz! Zresztą nie są to rzeczy na twój wiek! Nie, za jakie parę lat, kiedy już ja naturalnie oddawna będę w grobie, syn mój zapewne rozpowie ci, co potrzeba. Teraz idź do przedpokoju i przynieś mi bronzową salopę	O co chodzi? O to chodzi, że nie mam już sił ani przeciwdziałać, ani wstrzymywać, a patrzeć i wszechmocy boskiej po nocach nadaremnie wzywać nie chcę, choćbym miał duszę wydać na potępienie wieczne. Na to wam mogę w tej chwili wykonać przysięgę, że nie chcę patrzeć i nie będę! Wy sobie słuchajcie takiego siewcy, a ja wam powtarzam milionset razy, że to jest wróg waszej nacji, oto ten, który tu stoi!	Pamiętaj, żebyś nie poszła na poniewierkę.	Ani trochę, panie Smith, zwłaszcza przy niepogodzie i burzach. Jednak i wówczas byłoby dziwne, gdyby szczątki masztów i lin nie zostały wyrzucone na brzeg, poza zasięg fal.	To nie sentymentalizm!... Bryzgali nam w oczy swoją wielkością, reklamowali swoje cnoty, kazali nam mieć ich ideały... A dziś, powiedz sam: co warte są te ideały i cnoty, gdzie ich wielkość, która musiała czerpać z twojej kieszeni?... Rok tylko żyłeś z nimi, niby na równej stopie, i co z ciebie zrobili?... Więc pomyśl, co musieli zrobić z nami, których gnietli i kopali przez całe wieki?... I dlatego radzę ci: połącz się z Żydami. Zdublujesz majątek i jak mówi Stary Testament, zobaczysz nieprzyjacioły twoje u podnóżka nóg twoich... Za firmę i dobre słowo oddamy ci Łęckich, Starskiego i nawet jeszcze kogo na przykładkę... Szlangbaum to nie dla ciebie wspólnik, to błazen.	Więc już teraz nic nie rozumiem.	Ale takich wielkich płócien gotowych nie znajdę, gruntować je muszę, a nim wyschną... na mokrych malować niepodobna... więc to przy najlepszej chęci potrwa...	Idź na gnojowisko albo do chlewa, bo tam twoje właściwe miejsce Zachciało ci się rządów, to se rządź, ale ode mnie wara ci, ty opoju!... Wygrażałeś mi biczyskiem, poczekaj, nie daruję ja ci tego...	Bo, widzisz, zdawało mi się, że ci to samemu przychodziło nieraz na myśl... Doady, kochanie. Boję się, czy nie byłam za dziecinna.	Czy on nie jest piękny? zachwycający.	Mogę odpowiedzieć pani markizie otwarcie, że my nie naprawiamy zła, ale je mścimy i nic więcej.	Ech, już z tym narodem to człowiek nigdy do ładu nie dojdzie. To prawdziwy kryminał ten kraj! Tu o godzinie dziesiątej wieczorem już ci nie wolno we własnym mieszkaniu tupnąć obcasem w podłogę, bo się cały dom zleci. Nie wolno ci rozmówić się z drugim głośniej, nie wolno ci w kuchni trzymać wiązki drzewa, palić ognia, jak wiatr wieje, nie wolno chlusnąć naftą dla podpalenia w piecu, bo zaraz dwadzieścia pięć franciszków kary	Nie wporę, widzę, przyszedłem ale proszęż mi powiedziéć otwarcie. Pan tu nie sam mieszkasz, a ja o tém nie wiedziałem. Prosić będę tylko o szklankę limonady i ruszam daléj.	Wiesz, co mi o tobie powiedzieli? że ty dyablo robisz pieniądze. No! no! nie wiem w kogo się wdałeś	Ale ja cię pytam, czy wampirów nie widzisz?	Byłem zajęty wojskiem więc nie mogłem odwiedzać cię...	Byś nie powiadomił władz Maracaibo o mojej obecności w mieście	Jutro, dziadku! Dzisiaj nie mogę.	Nie dam jej, nie dam! życiem swojem ocalę!	Nie jechała przecie z wami?	O, nie głupia!	Piérwsza w życiu, tak powabna! Wiész co, Lucyanie, ani w Paryżu tak zgrabnéj, ani we Włoszech tak ognistéj nie widziałem kobiety. Nie nazwę jéj piękną, bo to wyraz oklepany, przedstawiający głównie regularność rysów, a u niéj rysy spostrzegają się ostatnie, znikają przed dziwnym wyrazem twarzy. Tę kobietę nie z gliny, ale z płomieni, Bóg utworzył; to téż zwyczajnego glinianego człowieka pali, jak istny płomień.	Pędzisz na oślep.	Szarpnął mną, a tego nie znoszę	W takim razie, na Boga, wsypię pana!	Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...	Moglibyście przyjąć krewną jaką lub znajomą. To fałsz! Zrobiliście łaskę! Hodowano mnie, jak rodzoną, oddano do szkoły, nie gniewano się nigdy.	Cóż ja na to poradzę?	Nie naredzałem się z nimi, chcecie, to wierzcie, prawdę wam rzekłem...	Jak to dwoje? Nie rozumiem.	Będziesz mógł wkrótce sam się o tym przekonać, bo powoli zbliżamy się do pasieki. Uli wszystkich jest tam przeszło pięćdziesiąt, więc wszystkie razem pszczoły składają kilkomilionową armię, jakiej nie może posiadać żadne z ludzkich państw w Europie.	On może jeszcze wysoko zajść	Jak on się nazywa?	Bo to je nasa Pani! Pani, co na kmurak se siedzi... A ja wam co powiem. Był taki plugac...	Wyobraź jednak sobie, Henryku, że wychudnę, zestarzeję się, pokryję się zmarszczkami? Co wtedy?	Błagam pana, wysłuchaj mnie. Idzie tu może o życie Manuela! Pozwól mi widzieć się z nim.	Przystojna i czuć, że ma temperament, że...	Niektóre z was również już w swoim czasie ukończyły lat jedenaście, ale urodziny Sary różnią się nieco od urodzin innych dziewczynek. Ona, gdy dorośnie, stanie się dziedziczką olbrzymiego majątku, który powinna zużytkować w jak najodpowiedniejszy sposób.	Poczekaj. Wytłumacz mu. Wszystko po kolei.	Początkowo dość przykre. Usłyszałem wiele krytycznych uwag, niepozbawionych słuszności. W końcu jednak przekonałem się, że mam do czynienia z człowiekiem, który wie, czego chce. Obaj byliśmy tym bardzo ucieszeni.	Ni jedno, ni drugie. Przyjaciel-miliarder poznał mego Boga, oglądał dokładnie, próbował, oceniał, nawet usiłował zbliżyć się do Niego, a w końcu sam z siebie, bez wpływu żadnego, poprawił Go nieco i ustatkował.	O, panie Wokulski, to... bardzo słuszne, co pan mówi, ale i bardzo gorzkie... bardzo okrutne... Mniejsza jednak... Rozumiem, pański żal do nas, ależ... są jakieś obowiązki względem ogółu...	Sam fakt, że podsłuchiwał, wystarczy dla mnie	Chodźźe jeść i miód pić a przy modzie rozpowiadaj, jak to wszystko było.	O tak... ale poza tym jest bardzo sympatyczna, kiedy się o tym czyta.	Ale zapewne widziałeś się z nim?	Do księcia czy do księżnéj, obojętna to rzecz, mówił Niemiec	Jak to, ten obwieś jeszcze tutaj?	Tak Widziałeś to zapewne u Gilberta.	To za duży szemat.	To zapewne dlatego nazywa się długa	Niech pan się zastanowi, capatazie Z czego pan się śmieje?	O! tak, milordzie, tak samo, z lewego boku nożem. Kto ci mógł sen mój  opowiedzieć? Bogu jednemu zwierzyłam się tylko w moich modlitwach.	Pan wiesz, jak place idą w górę, jak cegła podskoczyła, co?	A ja za widzenie prorocze Dwie lecie i para miesięcy... a potem...	A to w jaki sposób?	Ale mi ją pan opowiesz!	Chica!chica (hiszp.) odparł Nostromo.	Czy ja wiem, panienko?... Może co z panem Wojciechem?	Czy to prawda, czy paradoks?	Czyjże to pokoik, kochane dziecko?	Dziecko moje, wnuczku umiłowany... śpij spokojnie, wszystko będzie dobrze!	Ha! To jakiś wybitny świątek miejscowy. Zapewne poddany mego króla i władcy.	Jak?	Jestem złym towarzyszem dzisiaj... Ja mam umrzeć za kilka miesięcy.	Koniom się dać trzeba wysapać	Proszę mi podać rączkę.	Przesadzasz i to bardzo, trzy mile jechaliśmy półtory godziny.	Smutno mi!	Więc pięć tysięcy rubli zostawia mi pan do połowy lipca?	Wszyscy, mój synu, służymy sprawie, która wielkością przerasta każdego z nas.	Za trzy tygodnie Napiszę z pewnością. Do widzenia, Lituś!	A smycz?	Aha. A „zbójecka zasadzka?” Też już była?	Czy jesteś pan zamówiony do Müllerów?	Czy uciekli?	Dałbyś spokój!	Do Nieczajewa idzie Miszuk	Ha! ha! ha!	Ja osłodziłam tę wodę.	Kochana Valentine!	Kto ma pójść ze mną?	Macie i wy, chrabąszcze.	Mercedes	Muszę iść, Nina!	Nadchodzi w ciszy.	O czém człowiek myśléć może, starzejąc?	Pozwolę!	Proszę cię, jestem zdenerwowany.	Proszę w tej chwili podać depeszę.	Przychodzę w ich imieniu. Zapewne odebrałeś pan wczoraj mój list?	Prędzej. No!	Strasznie, matko moja, niewypowiedzianie!	Tai ko čionai nesuprasi,	Trzeba podrzeć ten papier	W jakim sposobie?	Wojna!	Wykrył wszystko... naprawdę?	Zamordować cię każą.	Zdecydował pan kwestię
Całkiem szczerze, nie umiem powiedzieć, jak wasza wysokość będzie zachwycona. Przyznaję, że styl empire zawsze robił na mnie głębokie wrażenie. Ale u tych Iéna to doprawdy istna halucynacja. To coś... jak by to księżnej powiedzieć... coś niby przyniesione falą z wyprawy egipskiej... i ten powiew starożytności, wszystko to, co zalewa nasze domy, sfinksy usadowione w nogach foteli, węże owijające się o kandelabry, olbrzymia muza, która trzyma mały świecznik, aby nam świecić do partyjki bouillotte, lub wdrapała się spokojnie na kominek i opiera się o zegar; a potem te wszystkie lampy pompejańskie, łóżeczka w kształcie łodzi, wyglądające tak, jakby je znaleziono w Nilu, gotowe wyłonić małego Mojżesza, te antyczne kwadrygi galopujące po nocnych stolikach...	Twierdzę, że niejedna tragedia i niejeden dramat rozegrały się w Avonlea Ale twoi ludzie nie są tacy jak inni rzeczywiści ludzie. Mówią za wiele i używają zbyt kwiecistych wyrażeń. Jest tam miejsce, gdzie ten drab Dalrimple gada przez dwie stronice i nie pozwala panience wtrącić ani słowa. Gdyby to w rzeczywistości zrobił, obiłaby go.	Dlatego właśnie, że grozi. Taki już jego charakter. Jeżeli pani nie może przytoczyć mi ważniejszego powodu, to tym argumentem nie zdołam go skłonić do opuszczenia Baskerville-Hall.	Ot, głupie gadanie głupca znamionuje widzisz przecie, co tu za tłum dworzan, jakie konie, giermkowie... nawet tam dalej wóz wyładowany stoi. Z daleka idą, to se też pobrali wszystko, co chcieli, ku potrzebie; tedy błazny dla zabawki być muszą. Sprawny i roztropny był, co te śliczne osoby i królewskie orszaki rzezał, o niczym nie zabaczył.	Na razie nie jest to możliwe Już będzie blisko cztery lata, jak, przejeżdżając tędy i przez Wyspę Krecią, postawiłem sobie za zadanie doprowadzić do skutku pokój pomiędzy nimi, albo przynajmniej długie zawieszenie broni: i byliby odtąd dobrymi przyjaciółmi i sąsiadami, gdyby, tak jedni jak drudzy, ustąpili coś ze swego uporu w jednym punkcie. Popielec nie chciał w traktat pokojowy objąć Dzikich Kiszek ani też Kiełbasek Górskich i ich dawnych dobrych druhów i sprzymierzeńców. Kiełbaski żądały, aby wydano Fortecę Śledziową, równie jako i Zamek Słonogrodu pod ich zarząd i panowanie, i aby z nich wygnano niejakich hultai, obwiesiów, złoczyńców i rzezimieszków, którzy je dzierżyli w ręku. Tego nie dało się ułożyć i warunki zdały się niesprawiedliwe tak jednej, jak i drugiej stronie. Jakoż nie przyszło do zawarcia ugody. Odtąd wszelako pozostali mniej zawziętymi i nieubłaganymi nieprzyjaciółmi, niżeli byli w przeszłości. Ale od czasu orzeczenia soboru narodowego w Szezilusobór narodowy w Szezilu	Ruszymy naprzód szeregiem, i jeśli wasza książęca mość pozwoli, to w drugą stronę, ku lasowi. Droga tam równa i szeroka, a ku miastu mogłyby nam jakowe wozy przeszkadzać.	Fiuu! milion?! O, do diabła! I pomyśleć, że obłowi się taki sobie pan Karaś. Czym on właściwie jest? Redaktor. To żadna pozycja.	Moja królowo, szeptał Salomon, to przejdzie; nie zapominaj, ona tu długo była sama i nawykła czynić po swej myśli, więc ucierpieć musi, a cierpiąc trudno, żeby żalu do asindźki nie miała; ale to przejdzie, to przejdzie.	Wobec tego byłoby dobrze, gdybyśmy byli ze sobą całkiem szczerzy. Mam wrażenie, że nie wszystko dopowiedzieliśmy sobie; niejedno myślimy, a nie mówimy. Więc powiedzmy sobie wszystko! Czy nie poznał pan tego człowieka w masce, czy nie przypuszcza pan, kto to może być?	I! nie ma się czego obawiać ja na to dawno czekałem, czatowałem: wiedziałem że to nie minie i nagroda nie minie.	Są i dobre, są i złe. Nawet przyznam się pani, że nie wiedziałam sama, czy wszystko pani powiedzieć, czy nie wszystko. Ale pan Bolesław radził, żeby powiedzieć wszystko. „Powiem tobie że panna Jadwiga powinna o wszystkiem wiedzieć; ale co się tycze starej, to powiem tobie, że bądź ostrożna!”	Frajer z pana A mógłby pan do czegoś dojść. Tylko nie przez tych tam...	Ma pan rację, drogi Spilett Powinienem już dawno sprawdzić pomiary, chociaż nawet jeżeli popełniłem jakiś błąd, to nie powinien przekraczać pięciu stopni na szerokości lub długości.	O to, że żona najwyższego stanowiskiem sądownika w stolicy nie splami nazwiska, które jest nieskazitelne i nie okryje tym samym hańbą zarazem męża i dziecka.	Widzi pan, ja nie śmiałam jej z początku wspomnieć o Litce, ale ona ciągle o niej mówi. Niech pan także nie obawia się mówić jej o niej, bo to jej sprawia widocznie ulgę...	Ależ ja nic podobnego sobie nie wyobrażam! To jest bardzo ładne imię...	Nie będziesz żebrać? Od kiedyż to odprzysiągłeś się od żebractwa?	To jest prawda Nawet niekiedy słoneczny bóg wciela się w nomarchę i daje początek nowej dynastii. Tak powstały dynastia memfiska, elefantyjska, tebeńska, ksoicka...	Wcale nie chcę cię namawiać, byś się z nią zobaczył. Zrobię to ja sama.	Czemu? bo się boję, bo z was jedna na dziesięć umie kochać, choć nie macie nic innego do roboty.	To tylko nazwisko, nic mi to nie mówi.	Tego nie lubię, że czasu trzeba, bo protekcja by się znalazła. Pewnie by jej pan hetman Azji nie odmówił, bo on się w ludziach wojennych kocha. Michale! Pisz do hetmana! Chcesz inkaustu, piór, papieru? Zaraz pisz! Ot, ja ci wszystko przyniosę, i świecę, i pieczęć, a ty siądziesz i nie mieszkając napiszesz!	Gwarzyliśmy sobie o latach minionych. To jeno umieją czynić ludzie, kiedy się zestarzeją, dzieweczko...	To zaś są kłody na sztorc stawiane, żeby służyły tak jakby za ściankę. Z przodu też, od chodnika przy kończeniu śtrekiśtreka (z niem.: Streck)	Wiadoma rzecz, nie weźmie, a jeśli weźmie, to już grubo weźmie.	A co mu tam! Czarny Korsarz się go nie boi. Żaden statek nie może dorównać „Błyskawicy”, a poza tym słyszałem coś o taranowaniu.	Aa... musi cię to pewnie cieszyć.	Bo to namiestnik	Co wam po lesie! Pszenicę za to macie jak nasz bór. Jeszcze wam mało?	Czy... to... prawda?	E, to przejdzie, to przejdzie!	Ja także pojadę. Chcę zobaczyć, jak tam ojcu będzie.	Jednak to piękny obraz, Ludwinko?	Mimo to widzę ją	No dobrze. Będę jego kumem.	Posłuchaj, radzę ci, rzuć go! Ja to czuję... on śmierdzi krwią.	Tak. Miałbyś odtąd spokojne noce. Musisz tylko spełnić jeden warunek; przyszedłem tu właśnie po to, by ci zrobić pewną propozycję...	To zaraźliwa choroba...	Nie wiem. Nie rozumiem samej siebie. Skądże mogę wiedzieć, czego chcę? Może poprostu... spowiedzi, ale nie! Chcę ci powiedzieć, że dzisiaj wiem, że postąpiłam głupio i podle. Coś mnie zmuszało, by przyjść z tem do ciebie. Do ciebie, jedynego na całym świecie, wobec którego mam ten koszmarny dług. Zasypałeś mnie obelgami. A ja ci mówię, że ich pragnęłam, że nie zaznałabym spokoju, gdybym ich nie usłyszała...	Zechciejcie od tej strony się przypatrować, wielmożny rycerzu. To właśnie ta kaplica w pośrodku kościoła, kratą mosiężną otoczona. W tej trumnie ponad ołtarzem spoczywają kości świętego. Co dzień się tu odprawia nabożeństwo śpiewne.	Cóż znowu! Wszystko się ułoży. Jestem spokojny.	Idźcie do Ohio i najmijcie muła Nam tu nie potrzeba farmerów.	Mam złe poszlaki potrzeba czuwać przynajmniej, wiedzieć, badać, aby nas nie pochwyciło niebezpieczeństwo nieprzygotowanych...	Oczywiście. Żałuję bardzo, że nie ma tu z nami mego starego druha z Londynu, dr. Stirrupa, zapalonego folklorysty i etnologa. Ten by tu używał po uszy.	Mam nadzieję, Dorianie, że zawsze będziesz szczęśliwy ale niezupełnie mogę ci wybaczyć, że nie powiedziałeś mi o swych zaręczynach. Henrykowi powiedziałeś.	Zatem ja mojego wnoszę i z innemi braćmi wielą. Mąż jest ducha wielkiego. Wprawdzie święceń niema, ale te otrzyma, gdy nań wybór wypadnie. Na Pawła z Przemankowa głosujemy. Pan jest możny, głowa otwarta, mąż żelazny.	O, zważaj, zważaj na moje słowa! Pokochałem ciebie, najcudniejszą wśród urodziwych, kiedy anioł zesłany od Allaha, przelatując powietrze, zatrzymałby się w locie, roztoczył nad tobą skrzydła i przypatrywał się tobie tak samo, jak gdyby nową spotkał gwiazdę, w chwili kiedy na rozkaz Stwórcy wznosi się z otchłani i pierwsze najświeższe promienie rozsyła po świecie.	Ale zaszczyt nie lada!	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do mnie nie miał?	Domyślamy się, że pan sam powiesz	Kogo innego wezmą, a mnie nie zresztą pomyślę jeszcze.	Masz rację, Valentine, ale jakim sposobem się dowiem?...	Niech będzie ale skończmy już.	Pewnie, że nie bardzo wypada! Lepiej spać pójdźmy, bo późno.	Prawda! Trochę chudszy, ale oczy ma zupełnie podobne!	Uciszcie się; niech mówi	Z czego pan wnioskuje, że się boi?	Hm, hm! Nie były zupełnie otwarte, ale nie były też całkowicie zamknięte.	Nie wiem. Pewno nie. Czy aby szczęśliwie dojadą?	A co nie mam krzyczeć, kiedy mi dziecko zabili.	A nie chcę.	Ano widzisz trzeba by zachodów, starań, potem się trzeba ukrywać, tyle kłopotów!	Bo nic jej nie zdoła podważyć	Hm, pokusa ta często powtarzać się musiała.	I cóż, panie Horacy, czy jest jeszcze nadzieja?	Matka, Dobro odpowiedziała Anna, która będąc u państwa March od urodzenia się Małgosi, była uważana bardziej za przyjaciółkę niż za służącą.	Mordarski, ty nie bądź kapitalistą. Jak wesz pijesz moją czerwoną krew i ciągniesz w swoją stronę.	Moryc, chodź do nas!	Na nowo głosować! oszukali!	Nie widzisz ich w domu, w otoczeniu żony i pędraków	Odwagi, wszystko będzie dobrze.	On o tym nie wiedział...	Przyczyna, dla której dziś wyruszamy do Londynu.	Sprawdzimy. Przecież pana Witowskiego konie nie mogą prędzej biec od pańskich?	Wynagradzając sobie na innych drogach	Żyje, leży w tej samej sieci, w któraśmy go zaplątali. Gdy się ocknął, chcieli go knechciknecht (daw.)	A tak. Drożyzna aże piszczy!	Angielskie ziele lubię czuć w nosie.	Artysta jazdy konnej!	Byłam u niej.	Co ty wygadujesz!	Czego żądacie?...	Czy i w tym zamiarze śledził pan mnie?	Czy w domu spotkała cię jaka przykrość?	Dlaczego? Mów!	Hale, jeszczech kiejś wyrzekała przed Nastką, co są zleżałe i śmierdzą...	Ja pierwsza Paula, vous aussivous aussi (fr.)	Jagienka?...	Jeszcze żyje.	Kochana Heleno myślałem...	Lud	Napiszę dramat!	O bogowie, dajcie mi siły!...	O co tobie chodzi?...	Oto masz odpowiedź...	Pan już tutaj?	Panienka była?	Tak pan sądzi?	Zupełna izolacja od życia: zginąć we własnym zakamarku, choćby za cenę przedwczesnego zniszczenia.	Śmiech, Śmierć szczególne połączenie!
Hum! Hum!... A ja w tym nic dobrego nie widzę. Naprzód jak on wyszedł, strasznie płakała, a nareszcie... Wreszcie to nigdy nie jest dobrze, kiedy pokazuje się człowiek, którego wszyscy mają za nieboszczyka. Będzie jakaś bieda.	A to już wiem to jest kupiec bardzo znaczny, wenecki, który wczoraj wieczorem do Lwowa przyjechał; w ważnej sprawie on z panem Jaroszem rozmawia; nie dziw, że ci za drzwi kazano.	Gdy chodzi o dobry uczynek, rozumie się to samo przez się Odeślę powóz pani na koniec ogrodu, odjedzie próżny, następnie przejdziemy przez ogród razem, nikt nie zobaczy pani wychodzącej: będą to istne czary!	Zbyt ogólnikowe... Co znaczy na przykład: „Należy zapobiegać zbyt pośpiesznym decyzjom w przyznawaniu subsydiów stowarzyszeniom”... O, tu, punkt siódmy?... Przecie to rozumie się samo przez się. Zanadto ogólnikowe. Albo punkt dziewiąty: „Trzeba pomoc finansową ograniczyć do niezbędnego minimum”... To i tak jasne. Albo co znaczy... Nie, proszę pana... Hm... Jeżeli pan zechce opracować szczegółowy memoriał, będę panu wdzięczny.	Cóż to było? Gniew? Ambicya granic nie znająca...	Nie! to coś słowiańskiego.	Tak czujemy to wszyscy, że przyszła, że blizką jest wielka chwila; ale w czémże się zamyka ta prawda nowa?	To jest wychowanie? Pani synek zmoczył mi cały koszyk? Tfu, ordynarne i po prostu w głowie się nie mieści.	To nie psy ani kocury, to je mój gość...	A co to jest obłęd?	A może pan starszy mówią o tym dziadku, co to chodzi po wsi? Prawda, dyćdyć (gw.)	Co im tam glejty! Albo to sam książę płocki, również jak i wasz tutejszy, mało od nich krzywd cierpią? Nad granicą wieczne bitwy i napaści	Jak to?	Panie Cyrusie ponieważ mówi pan o zwierzynie, to powiem panu, że gdybym był tak samo pewny, że po powrocie będę ją mógł upiec przy ogniu, jak jestem pewny, że ją dostarczę...	Wiem to od moich ludzi, tychże Kiemliczów! U Zbrożka i Kalińskiego wszyscy głośno o tym mówili, nic na Millera i Szwedów nie uważając. Kiemlicze owi nie byli zamknięci, mieli ze światem relacje, z żołnierzami i szlachtą... Tych mogę przed obliczem majestatu i waszych dostojności postawić, aby sami opowiedzieli, jako w całym kraju wre jak w garnku. Hetmani z musu tylko do Szweda przystali, bo zły duch wojsko opętał, a teraz samo owo wojsko chce na powrót do powinności wrócić. Szlachtę i duchownych Szwedzi biją, rabują, przeciw wolności dawnej bluźnią, toż i dziwu nie ma, że każdy jeno pięści ściska i na szablę łakomie spogląda.	A jakich to szołdrów wieziecie?	A to, proszę księdza prefekta, oni mówią, że Dawid uciął głowę Goliatowi.	Ja też postaram się o to	Jeżeli tak to wyczyta w nich śmierć.	Jeżeli zechcesz się nie dąsać i pozwolisz mi mówić do tego, co powiedziałeś, dodam, że jeżeli bitwy powtarzają się i piętrzą na sobie, to nie tylko z racji umysłowości wodza. Może się zdarzyć, że błąd wodza (na przykład niedocenienie siły przeciwnika) przywiedzie go do żądania od swoich wojsk nadmiernych poświęceń; poświęceń, które pewne jednostki bojowe spełnią z zaparciem się siebie tak wzniosłym, że ich rola zrówna się z rolą innej danej jednostki w innej bitwie i obie będzie się cytowało w dziejach jako równoważne przykłady: aby się trzymać roku 1870, gwardia pruska pod Saint-Privat, turkosi pod Froschwiller i pod Wissemburg.	Panie! jesteśmy kapitanami w piechocie, kompanie nasze stoją w Neapolu, jedziemy właśnie do Barcelony, gdzie chcemy wsiąść na okręt, bo podobno stoją w porcie cztery galery, mające odpłynąć do Sycylii. Mamy około dwóchset lub trzechset talarów, co dla nas już się wydaje bogactwem, bo jak pan wiesz zapewne, w rzemiośle naszym skarbów nie da się zebrać.	Przeczytajcie to!	To szatan wcielony!	Ty głupi. Za pieniądze ma się to, właśnie to.	Więc to tak teraz jesteś ślubną żoną Barwickiego.	Zaś miałoby być inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy raz pocznę głową robićgłową robić (daw.)	Dajże pokój i bredni nie pleć. Ani tu o mitry idzie, ani o buławy. Nie podoba się matce i koniec. O moją córkę nie taki pan konkurował, jak ty; pięćdziesiąt wsi miał, pieniędzy jak prochu, z najpierwszymi domami skoligowany; księżniczka by była poszła za niego, gdyby był o nią wypalił! A ja szlachcic na jednej wsi, uparłem się i nie dałem! I poszedł z kwitkiem jak posłaniec ode drzwi, i odgrażał mi, i napadł na mnie, i crimencrimen (łac.)	I wszystko jedno, co rzekł Bez sądu nie skaraliby Juranda, a na sądzie rzecz by musiała wyjść na wierzch.	A drugą pannę murza nasz sam w namiocie miał. My jej tak często nie widywali, ale nieraz słyszeli, jak krzyczała, bo murza, choć ją dla rozkoszy trzymał, przecie ją co dzień puhą bijał i nogami kopał...	Chciała, mówiła, coś ci pozostawić. Czy się domyślasz, co?	Co jest mojemu ojcu? Na co chory?	Co zaś do skazańca nikt, nawet prezydent Republiki, nie ma już mocy zachowania mu życia. Ten chłopiec, zdrów i silny w chwili aresztowania, jest teraz w ostatnim stadium suchot.	Jest w domu, panienko, ale wątpię, czy można się z nim zobaczyć.	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	Takąś chciał mieć. Odpowie wszelkim twym wymaganiom. Będzie spokojna, poważna, dobra i cicha. Zgadza się na wszystko, zrozumie swe położenie i nigdy poza granice nie wyjdzie. Dla ciebie będzie wygodna, a ja ją będę okrutnie lubił!	Potraktujemy go jak jednego z nas, jak kogoś z Bractwa Wybrzeża	A jeśli nie usnę?	A panienki nie ma?	Ach! Łaskawa pani nie wie?	Ależ niech mnie Bóg broni, bym żartował z tego, co jest moim życiem. Ale zmęczyło mnie nieustanne bieganie po polach i przeskakiwanie murów, przestraszyła też myśl, którą podsunęłaś mi wczoraj wieczór, że twój ojciec mógłby pewnego dnia wziąć mnie za złodzieja	Bez obrazy boskiej się też obyć nie obędzie	Bez wątpienia nie przejeżdżając przez Indie. Lecz gdybym nie był w Indiach, nie ocaliłbym pani Aoudy, nie zostałaby ona moją żoną i...	Choćbyście nie mówili wy wiecie wszystko	Do ludzi tylko strzelam, ale nie pudłuję.	Ha, jeżeli tak, więc, pozwolisz, siostruniu, że oświadczę się o pannę Magdalenę... Żonie swego brata możesz robić wymówki, lecz nie osobie obcej...	Jak był ubrany Lykon tej nocy?...	Jeszcze by nie!	Jeżeli pan nie chce zeznać prawdy, w ogóle mówić o tej sprawie ze mną...	Już od południa czekamy na pana stryj koniecznie potrzebuje pana, choćby zaraz, najdalej jutro!	Może tak, a może nie!	Nie ja cię zdradzę, ale strzeż się wigilów.	Nie rozumiem dlaczego?	Nie sztuka, stary, uciekać przed niebezpieczeństwem.	O przeszłości swej nicże nie wiesznicże nie wiesz	Pamiętasz tego rannego giermka? Teraz jest bogatym panem, rycerzem. Bóg mu poszczęścił!	Przyjacielu czyżbym był zadżumiony? Zbiera mi się na wymioty, zupełnie jakbym cierpiał na chorobę morską.	Skoro pani chce wydawać po dwadzieścia złotych na szarlatanów...	Tego ci odmówić niepodobna Tylko jakiż dla mnie zysk z tego pietyzmu? Napewno wolałabym pocałunki, niż szramy na twarzy i sińce.	A cóż ma robić? toż wiécie, że służy.	A święty, poczciwy i pokój miłujący człek	Ale jaki?	Ale wy wolicie błogosławieństwo Mahdiego?	Aš ir iš gručkogručkas (brus.) pridėjo Kurpiūnas mirtis..	Bet!	Bo ja jezdem ze Ślonskajezdem ze Ślonska dokładnie z Górnego Śląska..	Byłaś, moje dziecko, byłaś!... Taki duch czasu, że wszyscy młodzi mężczyźni są pozytywistami, a kobiety emancypantkami...	Co pani myśli z nim zrobić?	Co słychać nowego?	Czytałam trochę.	Dwieście trzydzieści sześć rubli kopiejek trzynaście...	Dziecino!	Et, nic!... Trochę starość, trochę... Ot, nic!...	Ha! Cóż ten przezacny młodzian porabia?	Ja, ale pan prezes upoważnił mnie do tego	Jestem więzień numer dwieście jedenasty	Jeszcze lepiej! Ale, Michał, skądże ludzi weźmiesz?	Kobiety cnotliwe?	Ledwiem co przechylił	Ma się rozumieć: dwie i jedna.	Milcz, Dziedziała!	Mnie?	O, Trot tak młody byłeś, kochający, ufny! O Trot! Czyż mogę zapomnieć?	Oczywiście	Odniosę ci je, powiedz tylko dokąd	Panna Wilczurówna.	Prawa depcze.	Prawdę mówisz?	Skądże do mnie nabrał pan takiego zaufania?	Stało się wedle tego, co marszałek Wittenberg przewidywał	Szanowny panie Rzecki.	Tak się złożyło.	Tak!	Umarł.	W pałacach Syren zaniósł im swoją barwenę i raka.	Wielu jednak powraca, sam znałem niejednego...	Wierzaj mi, Alu, że czuję się jeszcze gorzej, niż wyglądam	Winicjusza lubią wszyscy.	Winszuję! Jeśli już teraz tak myślisz, co będzie potem?	Zdaje się, że po prostu odkryto jakiś bonapartystowski spisek.	Że ja flirtuję z panem doktorem
Miłosierdzie boskie! O cóż ty się mnie pytasz? Czy będziesz miał rogi? Małżeństwo, Mąż, Żona, ZdradaMój przyjacielu, ja jestem żonaty; ty masz nim zostać niebawem. Ale wyryj sobie to słowo w mózgu, wyryj stalowym rylcem, że każdy człowiek żonaty jest w niebezpieczeństwie dostania rogów. Stan rogaty jest naturalną przynależnością stanu małżeńskiego. Cień nie tak uparcie posuwa się za ciałem, jak rogalstwo idzie za ludźmi żonatymi. I kiedy usłyszysz o kim te dwa słowa: „Jest żonaty”, i jeżeli na to powiesz: „zatem jest albo był, albo będzie, albo może być rogalem”, nie okażesz się niedoświadczonym budownikiem naturalnych konsekwencyj.	Taki sam kręciek jak neokatolicyzm księcia Bazylego. Zatulanie się w rozkoszny kącik i wmawianie sobie przez łzy rozpaczy i zawodu, że jednak coś jest dobrego we wszystkim, że istota świata jest dobra, tylko zakryta jest chwilowo przez zło, wskutek naszej niedoskonałości. Nieprawda! Pomijając już krzywdę komórek, pracujących we mnie i tego, co ginie przeze mnie w tak zwanej materii martwej, która jest tylko konieczną kupą istnień w każdym układzie teoretycznie możliwym, stanowiącą podłoże dla innych. Bo jakkolwiek istnienie jest nieskończone, tu w danej zamkniętej przestrzeni musi być mniejszych istnień więcej niż większych. Nieskończona w granicy podzielność istnienia, oto źródło fizyki, opierającej się na przybliżeniu, na granicznym porządku, w ostateczności swej nigdzie nieosiągalnym...	Tak jest, Clewer. Uczę go francuskiego. To jego pierwszy kurs, a on już jest tak ogłupiały, jak ty byłeś kiedyś, Beetle. On z natury nie jest bardzo inteligentny, ale jak go tu zaczęto tłuc, stał się prawie skończonym matołkiem.	Mości rycerzu, rycerze błędni nie powinni przedsiębrać takich przygód, w których widocznie zły koniec ich czeka, bo zuchwalstwo jest przymiotem dzikim i nieroztropnym, więcej do szaleństwa niż do prawdziwej waleczności zbliżonym. Zresztą lwy te nie przeciw tobie są wysłane, jest to podarek dla króla i nie godzi się zatrzymywać tych ludzi, na których odpowiedzialność ciąży.	Za mało się kocha Kibalczyca, panowie stanowczo za mało się kocha Kibalczyca. On sam nie wie, ona nie wie, nasza kochana Katarzyna jaki jest piękny. Żebyście wiedzieli jak ja was kocham	Tak nazywają go Anglicy, ale nie jest to imię ani ludzkie, ani zwierzęce	Nie powraca Daję wam słowo, gubernator tutejszy, szlachcic dostojny, który miał być dzisiaj u mnie na obiedzie, tak pragnął tego konia, że mu go nareszcie dałem.	To nie jest wcale wada serca i ani cienia choroby w tym nie ma... Zwyczajne, najzwyczajniejsze zmęczenie. Organizm nieprzyzwyczajony...	A propos dzisiejszego niezdrowia twego, droga Klotyldo, przychodzi mi na myśl, żem zapomniał opowiedziéć mojéj pięknéj pani o widzeniu się mojém w N. z Lucyanem Dolewskim. Co to za poczciwy i rozsądny człowiek! Nie prawdaż? Jest to jeden z najlepszych moich przyjaciół. Błagam cię o przebaczenie, alem mu wszystko, co między nami zachodzi, powiedział, a on mi mówił, że zna moję cudną narzeczoną. Czy bywał często w Jodłowéj?	Nie, panie Cardot Niestety! Nie wie pan nic o cierpieniach matki, która od siedmiu lat zmuszona jest czerpać dla syna sześćset franków z tysiąca ośmiuset mężowskiej pensyjki... Tak, proszę pana, oto cały nasz majątek. Toteż co ja mogę uczynić dla mego Oskara? Pan Clapart tak nienawidzi tego biednego chłopca, że niepodobna mi go trzymać w domu. Biedna kobieta, sama na świecie, czy nie powinna w tym położeniu przyjść się poradzić jedynego krewnego, jakiego jej syn ma na ziemi?	Co prawda, jest on trochę za poważny. Ale jeżeli przyjdzie mi ochota do figlów, będę mieć ciebie... i Chrystiana.	O, widzisz, już jest domek stolarza... Przejdziemy przez to podwórko...	Panno Janino! Czem jest ten pan?	Niech mi pan wierzy, panie Morrel byliśmy bardzo przywiązani do „Faraona”, ale jakby marynarz nie kochał swojego statku, zawsze mu będzie droższa własna skóra. Nie daliśmy więc sobie tego powtarzać dwa razy; zwłaszcza że statek skrzypiał i jęczał, jakby mówił do nas: „Idźcie już sobie! Idźcie, do licha!”. I nie kłamał ten biedny „Faraon”, bo już czuliśmy, dosłownie, jak nam się zapada pod nogami. No i zanim by się kto obejrzał, szalupa była na morzu, a my w szalupie. Kapitan zszedł ostatni; a raczej nie zszedł, bo nie chciał opuścić statku, ale porwałem go wpół i rzuciłem między kolegów, po czym sam wskoczyłem do szalupy. Czas był na to, bo zaraz potem zawalił się pomost, z hukiem, jakby wypaliła cała bateria okrętowa. Dziesięć minut później statek zanurzył się dziobem, potem tyłem, a potem zaczął się kręcić w kółko jak pies, co się chce złapać za ogon; a wreszcie, cześć pieśni, i brr-rum!... Skończyło się, i już po „Faraonie”.	Ależ pan wie przecie, że ja nie umiem nic wytłumaczyć, ja jestem ciemna, gadam jak chłopka. To kwestja fasonu, kroju; co się tyczy futer, mogę panu dać słówko do mojego kuśnierza; w ten sposób nie okradnie choć pana. Ale pan wie, że i tak będzie to kosztowało osiem do dziewięciu tysięcy.	Nie! Nie, Danielu! Gdybym czuła to mniej boleśnie, mogłabym to zrobić. Ty, Danielu, nie możesz tak jak ja czuć. Los nie był wobec ciebie tak przekorny jak wobec mnie, nieszczęsnej. Rzuć sam.	Nie burz mi pan żółci I bez tego aż nadto dziś ciepło. Chodźmy tam usiąść Nikt nas nie usłyszy, a ja potrzebuję rozmówić się z panem. Jesteś pan sobie dobry chłopak i ja nie mam powodu źle ci życzyć. Kocham cię, jakem Tromp... (do pioruna!) jakem Vautrin. Za co cię kocham? dowiesz się. Tymczasem dowiodę, że cię znam tak, jak gdybyś był dziełem rąk moich. Połóż pan tutaj swoje worki	Nie oddam taniej jak po rublu! Bój się Boga Szloma; kartofle nie urodziły w zeszłym roku, a ztąd wiesz dobrze, że i cena okowity podnieść się musi!	To rzecz szkaradna! Nie uciekam na jej widok, ale wolę o tym nie myśleć.	Wszystko jedno. Ty wiesz i ja wiem... Otóż zarzuca ci, że gospodarujesz za dużo na własną rękę, a tego on nie może ścierpieć.	Cztery... pięć... do dziesięciu tysięcy rubli... Pan Stefan Solski na żądanie panny Ady Solskiej taką sumę zostawił do dyspozycji pani Latter, gdyby kiedy znalazła się w kłopotach finansowych... No, ale ja, jak się pani domyśla, o jej położeniu nie mogłem wiedzieć.	Nie mieliśmy czasu. Czy może masz mi to za złe?	A może, czy nie sądzi pan, byłyby lepsze spinki w formie podków?	A to dziw, jak Pan Bóg te same akurat chęci nam zsyła! Bom i ja sobie myślał: „Niech no się tylko żenię, a moja panna musi mieć punkt w punkt podobniusieńkie obleczenieobleczenie (daw., gw.)	Panowie pamiętali, że pierwsza miłość od siebie! Nie dziwuję się despocie, nie pojmuję wojewody!! Huniady! ten nasz wódz i bohater!!	Dziękuję ci, nie mogę, to byłoby nie tylko wbrew moim zasadom, ale to byłoby wprost świństwem i poniżeniem iść o pomoc do człowieka, którego się nienawidzi i któremu się wprost tego nie żenuje wyrażać.	Ale jakby na niego przyszła bieda, to my pójdziemy! Póki my tu, niech go nikt nie tknie.	Więc słuchaj i rób, co ci kazuję Stara nie mieszka na zamku, ino w dworcu książąt mazowieckich.	Alboż mówiłam, że każę? nie zresztą chcesz pan żebym kazała?	Ja tak nie lubię o tym mówić	Na nic jeszcze nie zasłużyłem...	Nazwiska jego nie znasz	O, byle tylko nie kusił Boga jakąś kolejną zniewagą!	Pewności to tu jeszcze nie ma.	Posyłają nas tam za młodu! Ale nie sposób tego życia znieść i człowiek się wypacza. Niejeden przez to zmarniał.	Więc jakby nowicjat? Czy cię już zwolniono ze szkół? Nie chciałbym mieć w tobie niedouka.	Znać chyba, żeście nie byli w Nowym-Rynku, gdy na nim prezentowano smutny dramat Majora d’Argelles.	Tak, my to przeczytamy. To dla nas nie list miłosny, lecz sprawa finansowa...	Ależ musieliście panowie wynaleźć jakiś preteskt przybycia tutaj, ponieważ miss Campbell nie miała pewno zamiaru spotkania się tu ze mną w Oban.	Gilbert podobno tego lata nie przyjedzie do domu	Ja nie wiem... ja...	Nie jesteś pan księdzem? Nie jesteś pan hrabią Monte Christo?... Boże! Jesteś tym ukrytym, nieubłaganym, śmiertelnym wrogiem! Musiałem ci wyrządzić w Marsylii jakąś krzywdę! Biada mi!	Nie lubię tych przycinków. Czyż nie można dyskutować bez brzydkich wyrazów?	Yeah, taką opowiastkę, panie. Zaraz, zaraz. Nie wiem, od czego zacząć.	Zaprawdę nie wiem. Człek jakiś nabija się do króla, chcąc go widzieć koniecznie... straże nie puszczają. Krzyczy umyślnie, aby się dał słyszeć...	Świec nie mamy Ale są dwie pochodnie.	A co to złotego na szyi?	Właśnie, ekscelencjo. Pobiegłem nad rzekę, usiadłem na stromym brzegu, a że bardzo byłem ciekaw, co było w tym kuferku, podważyłem zamek nożem.	Bo to ani chałupy, ani bydlątka, ani nic! tu: zapłakać., to porwał się na nogi, chyciłchycić (gw.)	No, a cóż ci to przeszkadza albo komu? Tu mię nikt nie widzi, a tam zaraz która z dziewek zobaczy i woła a to do obory, a to do piekarni...	Ależ nic, nic... Chciałbym tylko powiedzieć w tej chwili słów kilka memu pomocnikowi. Oto wszystko.	Bo musi	Czyżbyś sobie wyobrażała, drogie dziecko, że postarałem się o tę wyprawkę w głupiuchnej intencji błyszczenia w oczach Angoulême, o które troszczę się ot, tyle? Chcę naprawić zło, którego narobiłem, i dlatego musiałem znaleźć się pod bronią.	Pochlebiasz mi pani w wielkiej na mnie łaskawości swojej, wymówił pan Edward z ukłonem.	Spod Ujścia?... Na okrutną tedy hańbę waćpan patrzyłeś... Wiemy już, co się tam stało.	To i wy jesteście! Całkiem o was przepomniałam!	On mówił to Jeffowi Thatcherowi, a Jeff Thatcher Johnny’emu Bakerowi, a Johnny Jimowi Hollisowi, a Jim Benowi Rogersowi, a Ben pewnemu Murzynowi, a Murzyn powiedział to mnie. A widzisz!	Tysiąc grzywien! Skąd wziąć tyle srebra! Zbierać trzeba, chodzić trzeba, żebrać trzeba! Tysiąc grzywien! Dla naszego księcia! Ten będzie każdą grzywnę brakowaćbrakować (daw.)	A ta historia?	Bardzo proszę. Mówiłam, że pan za wiele pije.	Czekaj i to mogiła, którą pożegnać potrzeba:	Juści, prawda i choćby prosię przedam, a na mszę zaniesę...	Mam wielką ochotę na popełnienie wzorowego świństwa. Dziś, zaraz, stąd z miejsca, umknąć na mą wyspę.	Na własne oczy.	No i co?	No, no, żeby sam dziedzic przyszedł na chłopski pogrzeb.	No, Łukasz Kuźmicz; czart cię bierz, niech i tak będzie.	O, ja daleko, na Koszykowej.	Panie Stefanie! sądziłam, że jesteśmy przyjaciółmi!	Pozwolę sobie w to wątpić	Wiem, co zrobię...	Złożycie wizyty, będziecie przyjmować. To będzie uciążliwe.	A Adolf?	A ja mogę przyjść?	A ja.	Cavaliere Fotofero, do usług.	Do podróżowania w czasie?!	Hurra! Brawo!... Wery well!... Wiwat!... Niech żyją Marestowie!...	I kochali od dzieci? spytała cicho Lorka...	I pomyślności z Nowym Rokiem!	Jakie zamiary ma twój mistrz? Czy idzie piechotą, pokutując za dawne grzechy? Dyćdyć (gw.)	Ko gi jūs norite?	Kocham cię także, dla ciebie samego jedynie	O, mój ojcze! Teraz rozumiem, czemu cię zamordowali!	O, pani...	Obiecała przyjechać dwudziestego.	Och!...	Oho, wilk w baraniej skórze!	Patriotardspatriotards komuniści.! Wszyscy do raportu!	Po cóż tyle instancji?	Rzucił ją?...	Serdecznie pragnę, abym się omylił	Słońce!	Teraz grząsko wszędywszędy (daw.) rozpadlina, niewielki wąwóz. wiater dmie i błoto suszy. Jeno do Bud bieda, ale i  do Bud znający bór pomału przeprowadzi.	Trudno! noga mi opuchła i boli	W kolokacjikolokacja (z łac. collocatio: umieszczenie, ustawienie)	Wiesz, przed przyjazdem tutaj byłam u mamy pożegnać się.	Wolałbym, żeby się pan był udał do kogo innego.	Z daleka. A teraz spod Grodna idę. Za pracą.	Zaraz się dowiesz. Tymczasem zapalmy sobie papierosa.
A patrzaliście kiedy, ale tak, z bacznością wielką, na te nasze skały Ojcowskie? Toć omal ani jednej nie ma, coby ino zwyczajnym głazem była, prawda? Na ten przykład ta długocka, wysoka, ze szczerbatym wierzchem... Ślepy ino nie widzi, że to panna w koronie, klęcząca ze złożonymi rękoma. A ta znowu na prawo, gdzie dwie lipki na zboczu rosną, tobyś przysiągł, że baszta od jakowegoś grodu.	Będziemy tu mówili nie tak o niem, jak raczej o jego działaniu, o prawach jego bytu i stosunku do ciał innych, gdyż wewnętrzna natura i istota tego płynu są nam zupełnie nieznane.	Doprawdy, naraża się pan dla mnie na tak straszne rzeczy...	Jakże okropnie niesprawiedliwy jesteś! Tak, okropnie niesprawiedliwy. Robię między ludźmi wielkie różnice. WrógPrzyjaciół wybieram sobie dla ich dobrego wyglądu, znajomych dla ich dobrego charakteru, a nieprzyjaciół dla ich bystrego umysłu. Człowiek nigdy nie może być dość oględny przy wyborze swych wrogów. Nie mam ani jednego, który by był głupcem. Owszem, są to wszystko ludzie o wybitnie mocnej inteligencji, więc też umieją ocenić mnie. Czy świadczy to o mej próżności? Zdaje się, że jestem próżny.	Nic panu o tym nie mówił? Nigdy nie napomknął ani słowem, z czego można by wywnioskować?...	Nie, panie Spilett Proszę, żebyśmy odpłynęli jutro skoro świt. Wydaje mi się, że wiatr zaczyna zmieniać kierunek na zachodni, więc tak jak mieliśmy sprzyjający wiatr, płynąc tutaj, tak będziemy go mieli, wracając.	No tak, właściwie nie wiadomo, co się z nim stało. Dwa lata temu z górą, koło Zielonych Świątek, sczezł bez śladu. Ja pierwszy to zauważyłem. Przechodzę, mospanie, jednego rana wedle tej budy, patrzę: zabita na śmierć bretnalami i przyparta na głucho. Myślę: Wyjechał na wyprawę w dalsze strony, w dół rzeki, czy co? Czekamy tydzień, dwa, miesiąc, rok	O, przeklęta moja ciekawość Cały Paryż mówił tylko o wspaniałych rumakach pani Danglars, a ja, szalona, chciałam ich popróbować.	On dostał wieści od innych. Ściśle rzecz biorąc, oni już przed sześciu miesiącami pokazywali pazury. Lecz Devenishowi się zdawało, że są pewne widoki pokoju. W rzeczywistości oni tylko skorzystali z tego, by się wzmocnić. Wyślij zaraz te telegramy... według nowego klucza, nie według starego... moje i Whartona. Sądzę, że nie powinniśmy dać paniom dłużej czekać na siebie. Resztę możemy obmyślić przy cygarach. Myślałem, że tak się stanie... To kara... nie wojna.	Tak! Całuję rączki!	Tak, wiem. Znam to wszystko. Ty zawsze szantażowałaś mnie śmiercią. Ja cię kocham, ciebie jedną	Tak... to szczęście... Powiedz mi, skąd mogło przyjść to nieszczęście?	Tak? I dlatego to pomagałeś mi w kopaniu?	Znam niemal wszystkie systemy religijne świata i chętnie wyznam donnie tak światłej, jak ty, Ewarysto, że przy najściślejszym badaniu dotychczasowych moich życiowych postępków ani jednego dotąd nie znalazłem, dla którego nie istniałoby pełne usprawiedliwienie w tym lub owym systemie. Osobiście obowiązuje mnie obrządek na razie jeszcze tajny. Jemu to zawdzięczam tę nienaganność wszelkich mych odruchów, tę wszechreligijność mojej postawy, jakkolwiek zaprzeczyć trudno, iż główną rolę pod tym względem odgrywają niewyczerpane me środki pieniężne. Bogaci ludzie, chcąc nie chcąc i na każdy sposób, niemal zawsze są religijni.	A czyż się nie zajmuje gęsiami, krowami, cielętami, źrebiętami?... Stęskniłem się za nią, mój drogi pomidorzepomidor Cezary świadkiem! napiszę list do Karoliny Szarłatowiczówny, herbu Rogala. Zapytam jej, czy kury dobrze się niosą?	A jakże się pani nazywa?	A któż to jest ten pan Maruszewicz?	A następnie, chce pani znaleźć jakiegoś nowego i nietuzinkowego człowieka, który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam ludzką naturę, jest to cel nie do osiągnięcia. Ani pani z rozrzutnej w swoich względach nie stanie się oszczędną, ani człowiek nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród kilku tuzinów...	A w skórę chcesz? Darmozjadzie jeden! Masz robić, co ci każą, a nie, to baty.	A wy pospaliście się jak woły; można by wam łby poucinać i za płot powyrzucać, nimby się który rozbudził.	A! Pan Copperfield! Witam pana! Czym mogę panu służyć?	Absolutnie!	Aha! z tym opojem...	Ale ja nie chcę z panem rozmawiać. Proszę natychmiast wyjść i nie pokazywać się więcej, bo...	Ale ojciec pani...	Ależ, Braciszku! przecież my nie...	Auf die Seite, weg! Rechts halten, rechts haltenAuf die Seite, weg! Rechts halten, rechts halten (niem.)	Bazyli przyszedłeś za późno. Wczoraj, gdy dowiedziałem się, że Sybilla Vane odebrała sobie życie...	Boże nam pomóż!	Była moją chrzestną matką, pamiętam ją trochę. Dużo opowiadała mi o niej babka Podhorecka, która bardzo ją kochała.	Była przekonana, że zjecie razem kolację.	Bądź spokojny, to przejdzie.	Car, ZemstaBiały carze, jasny carze, słysz, jak wicher dmie aż nastanie moja chwila	Co się stało, don Martinie? Jestem dziś taka zdenerwowana	Co, odstąpić?! Odstąpić nie zajrzawszy do wnętrza zamku, nie dowiedziawszy się, co te niemieckie bestie pod koniec żarły, nie przyjrzeć się, jak im brzuszyska opadły?!	Czemu się bałaś?	Czy sądzisz że sześć listów pochodzących od rodziny Bastablów nie będzie wyglądało trochę... trochę...	Czytałam w książkach, a od czasu, jak jestem zaklęta w pszczołę, przylatuję tu często po pyłki lub słodycze i przez wodę jakby przez szybę szklaną przypatruję się życiu tego ciekawego zwierzątka.	Dalibóg, nikomu. Przywiązuje pan do niego jakąkolwiek wagę?	Dobrze mówi!	Dobrze, panie bracie.	Dobrze... bardzo dobrze... Dawno już myślałem załatwić ich... No, chwała Bogu, że ochłodziło się chociaż trochę...	Doskonała łódzka kanalia.	Dwa lata za granicą!... całe szczęście, że przez ten czas zapomnisz pan o dziewczynie, a ona o tobie.	I moralną	Imię? Cóż znaczy imię? co znaczy ród? prochu garść! a ile ich rozniosły wiatry po gościńcach? Wszyscy ludzie jeden ród... jeden człowiek, jedna nędza i jedno robactwo...	Jak ja rozkażę?... Azja, co z tobą?	Jak to koks?	Jaki jesteś wesoły Można by pomyśleć, że masz już w rękach ten spadek.	Jam ci nigdy nie odbierała swobody. Byliśmy względem siebie szczerzy i prawiprawy (podn.)	Jeśli cię tam pod murem nie postawią i nie rozstrzelają, to niech mnie szczecina pokryje! Jakże to przed obliczem hetmańskim staniesz? Tfu! Hańba cię czeka i kula w łeb, nic więcej!	Jeżeli on sam wróci tedy niczego się nie boję. Stanę za wierzejami i choćby kto od kwater nadszedł, powiem, że pułkownik nie kazał puszczać...	Każdy się martwi o siebie.	Kto ich widział?	Lud-Duch... Kobieta, SamotnośćGdyby uwierzyć, że on to złamie wszelkie kajdany, a umierającym dźwignie głowę strudzoną, złoży ją na swym łonie i twarz ich szlachetną obróci ku niebu. Och, Boże! Czuć się w rodzinie myślami nieogarnionej, krążyć w niej, jak fala krąży w morzu! Być tym samym, czym są w tym morzu wszystkie inne fale, a być sobą mówiła	Miłościwy panie unanimitateunanimitate (łac.)	Mowy nie ma. Już ja ci ręczę.	Może	Mędrcy utrzymują że dobry humor bywa oznaką dobrego charakteru.	Nasza wczorajsza rozmowa na czym stanęła?	Nic nie zaczynać, jeśli droga haniebna!	Nie masz temperamentu. Nie możesz pojąć i sądzić kobiety z temperamentem.	Nie rozumiem. Dlaczego?	Nie trzeba, Mendel, zanieś to tam gdzie trzeba.	Nie!	Nie, panie doktorze! Ja pana bardzo, bardzo kocham, ale...	Nie. Prosiłam, nic nie pomogło, uparł się i pojechał.	Nie... nie kłamię. A zresztą... mówmy o czym innym. Wiesz? Dostałem trzeci tom NędznikówNędznicy	Niech pani idzie akuratnie za mną Gdzie ja nogę postawię, tam i pani. Nie gdzie indziej, tylko akuratnie tam.	No, teraz za wcześnie mówić o tym. Pan jest zbytnio wycieńczony.	Noc mocy nieczystych Ale dlaczego, panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: „w imię Ducha ŚwiatłościDuch Światłości	O tym co to wiersze pisze! wiem! wiem! taki to i biskup mosanie! at! biskupi jak należy w poezję się nie wdają, zwłaszcza światową... Mów lepiej o sobie, czyś się dobrze bawił, czyś się wyskakał?	Obłudniku!...	Oczywiście	Okrutnie się boję, czy się uda.	Ou! Bo się dąsasz zaraz, jakby cię tu jeść chciano.	Pan praktykant powiedział, że jaśnie pani pojedzie gniadymi.	Pani mi nie poruczy ukłonów?	Phi! wielka mi rzecz: matka! Za cztery lata, jak tylko zechcę, to mogę nią parę razy zostać; ale nie głupiam, oho! bachory!... nie głupiam!...	Popchnęliście mnie na nie i potłukły się. Twoja wina.	Przysłać ci herbatę?	Rozkaz to rozkaz! a kto żołnierz, ten słuchać musi. Waćpan strzeż się, aby złego przykładu nie dawać, a przy tym niedobrze by było dla waćpana ściągnąć na się nieżyczliwość hetmańską.	Rozumiesz, Lorenzo, o co chodzi? Pierwszym, który dzisiaj rano podjął tę próbę, był tamten człowiek.	Stałem naprzeciw województwa; miałem sprawę... mniejsza z tym jaką, chciałem tylko powiedzieć, żem nic wspólnego nie miał z zajściami. Patrzę cztery kompanie, w heł­mach wszyscy. Lubię jak wojsko maszeruje, na defi­ladach zawsze bywam, dreszcz jakiś czuję, kiedy walą o bruk podkute grubo buty. A gdy zagrają	Słyszałem mówiącego o niej Gustawa; powiedz-że mi raz przecie, co to za jedna?	To wystarczy, kapitanie Mogę poprzestać na pańskim słowie. Znam tego pana i możesz mi wierzyć.	Ty nie znasz tej potrzeby ubóstwienia czegoś, co można widzieć, czuć, słyszeć	Tylko... pani gospodyni... pary z ust nie trzeba puszczać przed nikim, bo z tego może wyjść nieszczęście i dla mnie...	W Mickunach?	Wdzięcznym ci jest i nie ominie cię nagroda. Ale teraz opowiadaj, o coć zapytam: zalizali (daw.)	Widziałeś?	Widzisz? Ty też przenikasz wzrokiem te deski.	Wie pan także, że był pan nieco niemądry, panie Gray, i wie pan również, że nie powinien pan gniewać się, gdy panu ktoś przypomni, iż jest pan jeszcze bardzo młody.	Więc nie wiadomym było dotąd panu, że ojczym pański został znów mym sąsiadem?	Więc o cóż ty dbasz? Zastanów się i powiedz, czego chcesz?	Wy nie żandarm?	Wyjdź poza chęci, ponad wolę. Zerwij kajdany realności!	Właśnie. Ale to właśnie budzi we mnie nadzieję.	Ziemia dymi!	Śmiało?... W jakim znaczeniu?
Ja, tak jak pani Bigielowa, chciałabym, żebyśmy wszyscy uważali się za jedną wielką rodzinę, dlatego niech pan zaliczy i nas do swoich dobrych znajomych.	Ach! Przykładacie mi balsam do serca Ale skąd tu wziąć dwanaście tysięcy franków? A gdybym ja ofiarował się na zakładnika...	Przypuśćmy, że ja nie skoczyłem... chciałem powiedzieć, że trzymałem się parowca? Dobrze. Jakże długo to potrwać mogło? Powiedzmy, minutę, pół minuty. Więc słuchaj pan. Po trzydziestu sekundach, nie ulega wątpliwości, znalazłbym się w morzu; i cóż pan myśli, czyż nie chwyciłbym się pierwszego lepszego przedmiotu, nasuwającego mi się pod rękę. Czy postąpiłbyś pan inaczej? Wszak musiałbym chwycić się czegoś?	Alejchem szolem Kto by się spodziewał, że mieszkają tu Żydzi?	Pani raczy żartować! Ha, trudno! Miałem w swym życiu wiele niedorzecznych pojedynków, przybędzie jeszcze jeden! To mi jest pociechą, że będę się bił za kobietę bardzo piękną, bardzo wykształconą... i bardzo niedostępną.	Zdaje mi się, że go nie będzie teraz, poszedł do domu Olku, przecież konno jeździmy na dużych koniach i to rasowych, a umiemy sobie z nimi dać radę, cóż dopiero taki kuc... Almanzor!	A, skoro takie prawo... Muszą się panie poddać.	Jędruś teraz to już się z pewnością ożeni.	Rzeczywiście pływające góry lodowe spotyka się ma mniejszych szerokościach geograficznych na południu niż na północy Pacyfiku.	„...Jako też wzywamy Padellę, zdrajcę, bezprawnie mianującego się królem Krymtatarii...”	O przeklęta nocy! krzyczał Majster osłupiały ze złości, pieniąc się prawie i stał niewiedząc co robić podedrzwiami, a okno zamknęło się, sąsiedzi poszli spać	Nie pytaj, duszko; kiedy słyszę czytanie, natychmiast oczy mi się kleją.	Ja i tak chciałem do mojej narzeczonej napisać, ale jeśli ty pójdziesz, to będzie jeszcze lepiej. Nie mam nadziei, żeby mi ona dotrzymała do grzeczności, jaką ci chciałem wyświadczyć... Szczerze ci dziękuję. Powiedz, że Gątowski mnie przeprosił...	Rozrywaj się z milady, drogi d‘Artagnanie, życzę ci z całego serca, jeżeli cię to jeszcze bawi.	Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami wykręciliśmy do Dalnowa i Kroków, stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma tam żadnych chorągwi, bo wszystkie, co były, ściągnięto ku Kiejdanom, aby je mieć pod ręką.	Miałeś nam opowiedzieć, jak doszedłeś do tego majątku. Słuchamy.	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Nie mieliśmy czasu nudzić się przez ostatnie trzy lata	Twoja żeś mu dała list; jesteś jedyną kobietą w świecie, która zwierza się ze wszystkim mężowi.	Tedy słuchajcie. Gdzie się rodziłem, nie wiem, to jeno wiem, że nie tu, w Krakowie.	Co się stało, panie Karolu? Ciociu, niech pan Karol powie!	Właśnie on Świa­dek wie, kim jest ten, co znikł, rozpłynął się czy ukrył	Kaci go wiedzą, mówił zjadając gałkę od laski prezes, zkąd mu to wszystko? Tać to szerepetka, a minę ma pańską i tak pewny siebie ten intrus, jakby łaskę robił, że tu przyjechał. A przyjechało to pewnie na chłopskich sankach, w siwych barankach.	Jak Boga kocham, nie każdą!	To bardzo jasne. Jak może istnieć człowiek niemający własnego zdania, własnych wyrobionych poglądów?	Ja gwiżdżę na ostrożność Trzeba tak zrobić, żeby nawet nie miał czasu na otwarcie gęby.	Jakże nie brać, kochani moi wy, jakże nie brać! Sami osądźcie: podatek zapłacić trzeba, popa też, jeść też trzeba, a jak jeszcze i na siew ziarna nie starczy, to skąd wziąć, jakże nie brać? Mizerna zapłata, ale zawsze grosz jakiś, drugi, trzeci, zostanie. A jak ono, niebożątko, ma umrzeć, to już je Pan Bóg miłościwy wszędzie znajdzie.	Prawda, panie? To jest więcej niż słuszność: to jest zrozumienie konieczności. Bo prócz „racji stanu”, życia i jego krzywd czy pożądań jest jeszcze ta najważniejsza: racja dusz ku czemuś fatalnie dojrzałych. Dojrzałe tu one jak owoce późne. I gniją, gniją na drzewach. Należy je czym prędzej otrząsać.	Co, wyszedł się przejść? Na czczo? Na ten psi czas? To niemożliwe! Proszę was, weźcie i wy po jednej. Angeliko, jedną parkę, co?	Co to znaczy, mamo?... Co się stało?...	Za to ja pytać będę. Skąd pani wiedziała, że dzisiaj przyjdę?	Bazyli, mój drogi chłopcze, cały czas, jaki posiada, wciela w sztukę. Dlatego na potrzeby własnego życia pozostały mu tylko przesądy, zasady i zdrowy rozsądek. ArtystaZe znanych mi artystów ci, którzy czarują sobą, są marnymi artystami. Dobrzy artyści istnieją tylko w tym, co tworzą, jako ludzie są zgoła nieciekawi. Wielki poeta, naprawdę wielki poeta jest najbardziej niepoetycznym stworzeniem. Ale poeci podrzędni są czarujący. Im gorsze ich rymy, tym bardziej malowniczo wyglądają sami. Już samo to, że ktoś ogłosił tom lichych sonetów, czyni go niezwyciężonym. On żyje poezją, której nie umiałby napisać. Inni piszą poezje, której nie umieliby urzeczywistnić.	Może jeszcze wróci Pamiętasz, że na pustyni nie bywało go czasem po dwa dni, a potem zawsze nas doganiał.	Tak, i to zamczysko podobno kamienne, bodaj, czy nie na wzór naszego, tak mówią przybyli z ostatniej wyprawy	Co ci jest? czemu tak wzdychasz?	Jo im wymienię Siestrzyne grunta wezmę na siebie, a im dam piętnaście morgów tu, przy Ślimakowej chudobie.	Na Boga! toż ja największego w Polsce rycerza widzę! Czołem, czołem!	Tak powiedziała?	Zatem będziesz mi wierny?...	Ja bym chciała gałęzi tych, co tam rosną, dużo naścinać	No, a do kogo podobni? Do kogo jest podobny Piotruś?	Naturalnie, pisywałam do niego, aby mu podziękować za jego delikatność i wspaniałomyślność.	Przyznaj pan, że układasz całą historję, aby wyciągnąć mnie na słówka, i tego Aramisa wymyśliłeś po prostu.	Że on nie ujdzie.	Dziękuję ci, Zillo. Zrozumiałaś mnie. Jeśli umrę, nic sobie nie wyrzucaj. Oskarżaj jedynie przeznaczenie. I jeśli Manuel wróci do ciebie, bądź szczęśliwa. Wspomnij mu niekiedy o mnie. O zmarłą nie będziesz przecie zazdrosna.	Czy zepsute armaty i karabiny prędko można doprowadzić do porządku?	Do wszystkiego błogosławieństwo boże niezbędne a błogosławieństwo przy nas!	Jeżeli do ciebie podobna, musiała być krasawicakrasawica	Mój rozkaz! Mój drogi, idź, proszę do kuchni; wiara czeka na wieczerzę.	Niech kosztuje, niech ja stracę cały majątek, a tego złodzieja złapać, niech on zgnije w kryminale za moje czterysta rubli!	Hale, świnia sama poszła za nim, głupi uwierzy, ale nie sąd. Złodziej jucha, a barana młynarzowi, a gęsi dobrodziejowi to kto pokradł, co?...	Jest co?	Już wiém, wiém; przypominam nie zazdroszczę ci, kochany panie: jakże?	To moja żona wymyśliła, wiesz, jaka ona jest. Mnie te szopki nie bawią.	Widzisz, kochanie miałam ci to już przedtem powiedzieć, tylko... nie było sposobności... mniejsza z tym, trzeba było powiedzieć raz stanowczo...	My? nie! Nie byłabym chciała go znać za nic w świecie, ale raz przejeżdżałyśmy przez Passy, gdy on stał na balkonie i	Niechże mnie Bóg zachowa, abym miał pieniędzy żądać, nie chciałem ich od księcia hetmana, nie wezmę i od waszej książęcej mości. Na własnym żołdzie jestem i na własnym pozostanę.	A jednak byś jej na inną nie zamienił?	A jejmość? co jejmość?	A ona, co ona na to powie?	Co mamy jutro?	Co robić?	Dobry czas na miądlenie. Zlezę przy nich, bo jest tam i Jaguś moja.	Dobrze ci za nią zapłacił?	Gdyby matka karmić nie chciała, choć im mamkę wziąć dodał książe	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie żałuję	Nie, mój ojcze... boli mię to bardzo... ale nie...	Och! proszę cię, nie mówmy o tym	Oczywiście... pamiętam nawet każde słowo, które powiedziałeś wtedy.	Ratując babci róże. Inaczej on nie rozumie.	Więc pan skarbnikowicz nie ma własnego dziedzictwa?	A spadając na plażę, utworzy wodospad	A! daruj.	Antek! Antoś!	Ba! i to racja! mruknął stary ale	Chcesz nas pan pożegnać?	Chory jestem	Czy mogę panu służyć?	Cóż takiego?	Gdzie zechcesz...	Hańby!	Ilu zmiażdżyliśmy?	Jakież na przykład?	Jutro będziesz, mości książę, w łożu, jako i dzisiaj.	Już niedługo.	Kiedy?	Kogo?	Koki...	Mało sto razy mówiłem! Prędzej byście liście na tej lipie policzyli niż tych wszystkich nieprzyjaciół, którycheśmy obaj z waszym ojcem zgładzili. Gdybym miał tyle włosów na głowie, ilum sam położył, balwierze w Łukowskiem porobiliby fortuny	Mnie? O raju, ady tam Wojciech stoi przy saniach! Ten drugi to Zbroja. We drzwiach ksiądz proboszcz w kapie.	Możny pan i dobry żołnierz, ale trocha niedbały.	Na Podlesiu?	Obiecywał.	Otóż te zielone konfitury są ni mniej, ni więcej tylko ową ambrozją, którą Hebe podawała przy stole Jowiszowym.	Owszem, lady Narborough.	Państwo w domu?	Przepraszam pana, czy pan fotograf?	Siadajcie panowie	Tej, którą zaczynam dla ciebie uczuwać...
Dzisiaj się pani nie bała?	Karolino, nie daj się! Broń się, dziewczę z buzią jak malina! Jeżeli go teraz nie oszołomisz, znowu zapanuje nad tobą.	Oczy mam podsiniałe i kiep Fouret brwi mi dziś krzywo uczernił. Patrz, czy nie krzywo? Każę mu palce wkręcić w kurek od muszkietu, a małpę zrobię moim kamerdynerem. Co to jest, że miecznika nie ma?... Chciałbym już do panny! Przecie pocałować się przed ślubem pozwoli... pocałować... posmakować!... Jak prędko się dziś ściemnia... Na Plaskę, jeśliby się wzdragał, trzeba obcążki do ognia wsadzić...	Nie wiadomo, nie wiem, to się okaże	Zatem zanadto jestem pani przyjacielem, aby panią pozostawiać w nieświadomości. Obowiązkiem moim jest dać pani możność uśmierzenia potwarzy wymyślonych z pewnością przez Amelię, która jest na tyle zuchwała, aby się uważać za twoją rywalkę. Zaszedłem dziś rano odwiedzić panią z tą małpą Stanisławem, który szedł przede mną o kilka kroków, kiedy, doszedłszy tutaj oznajmił, iż widział panią z panem de Rubempré w sytuacji, która nie pozwoliła mu wejść; wpadł na mnie, cały przejęty, pociągając mnie z sobą i nie dając czasu na opamiętanie się; byliśmy już w Beaulieu, kiedy mi wyjawił przyczynę swego odwrotu. Gdybym ją znał, nie byłbym ruszył się z salonu, aby oświetlić tę sprawę na pani korzyść; ale wrócić do domu, raz wyszedłszy, to by nie dowodziło niczego. Teraz, czy Stanisław widział fałszywie, czy też miał słuszność, trzeba, aby się omylił. Droga Nais, nie zostawiaj twego życia, honoru, przyszłości na igraszkę w rękach głupca; natychmiast trzeba go zmusić do milczenia. Znasz pani moje położenie tutaj? Mimo iż potrzebuję po trosze wszystkich, jestem pani zupełnie oddany. Rozrządzaj życiem, które do ciebie należy. Jakkolwiek odtrąciłaś moje marzenia, serce moje zawsze pozostanie twoim i w każdej sposobności potrafię ci dowieść, jak bardzo cię kocham. Tak, będę czuwał nad tobą niby wierny sługa, bez nadziei nagrody, jedynie dla przyjemności, jaką znajduję w tym, aby ci służyć, nawet bez twojej wiedzy. Dziś rano oświadczyłem wszędzie, że byłem w drzwiach salonu i nie widziałem nic. Jeżeli cię spytają, kto panią powiadomił o plotkach obiegających o tobie, powołaj się na mnie. Byłoby dla mnie zaszczytem być twoim jawnym obrońcą; ale otwarcie mówiąc, pan de Bargeton jest jedynym człowiekiem, który może zażądać rachunku od Stanisława... Gdyby nawet ten mały Rubempré popełnił jakie szaleństwo, honor kobiety nie może być na łasce pierwszego postrzeleńca, który upadnie jej do nóg. Oto, co powiedziałem.	Ależ Peerze nie wybierasz się chyba w jasny dzień na polowanie jako właściciel dóbr?	Panie niech pan uważa na to, co mówi. Pańskie słowa dają wyraźnie do zrozumienia, że na Elbie popełniono błąd, licząc na pana i w ten sposób nas samych w błąd wprowadzono! Powierzyliśmy panu pewne informacje, jako człowiekowi godnemu zaufania. Okazuje się, że byliśmy w błędzie. Tytuł i stopień wiążą pana z rządem, który my mamy zamiar obalić. Nie zmuszamy pana bynajmniej, abyś nam udzielił pomocy, nie wciągamy tu nikogo wbrew jego woli, ale będziemy naciskać, byś postąpił jak człowiek honoru, choćby to nawet sprzeciwiało się pana poglądom.	Panowie życzę wam powodzenia w waszych pięknych karierach. Niech się pan pojedna z królem francuskim, panie pułkowniku: Czarni-Jerzowie nie powinni żyć w zwadzie z Burbonami. Panu nie ma co przepowiadać, panie Schinner, sława już przyszła do pana i zarobił pan na nią swymi wspaniałymi dziełami; ale jest pan tak niebezpieczny, że ja, który jestem żonaty, nie śmiałbym panu dać pola do sławy u siebie na wsi. Co do pana Hussona, nie potrzebuje protekcji; posiada tajemnice mężów stanu, może się stać groźny. Co się tyczy pana Léger, jedzie oskubać hrabiego de Sérisy; mogę go tylko prosić, aby się ostro wziął do rzeczy.	Daj mu spokój bo to człowiek porządny i dostał się tu za to, że nie chciał służyć w wojsku. On jest przeciwnikiem wojny i należy do jakiejś sekty, a do paki dostał się za to, że się trzyma przykazania bożego i nikogo nie chce zabić. Pokażą mu oni przykazanie boże! Przed wojną był na Morawach niejaki Nemrava, który nawet flinty na ramię wziąć nie chciał, bo jak mówił, było to przeciwko jego zasadzie noszenia flinty na ramieniu. Wsadzili go do paki i potrzymali na chudym wikcie, a potem znowuż poprowadzili go do przysięgi. A on na to, że przysięgać nie będzie, bo przysięgi też nie uznaje. I wytrzymał wszystkie szykany.	A pan Jaś skąd się wziął, to już nie w klasach?	Mylisz się, Miszutka. Tu nie starszeństwo decyduje.	Nie, nie, dziękuję, czekam tylko na wóz i braciszka. Ścielę się do nóg.	Nie zapomnę o tym! Ale dopuścił się przewiny, przeto kara ominąć go nie może. Czy masz coś na swoją obronę, Mauli?	Mnie zgubić? oni? Na mnie by się mieli porwać? Nie! Władysław nadto jeszcze pamięć rodzica szanuje, a wié że ja nie moją wolę a nieboszczyka rozkaz pełnię.	A zatem, mój chłopcze to cenne odkrycie, zwłaszcza zanim doczekamy się chleba z naszej pszenicy. Do dzieła i dałby Bóg, żebyś się nie mylił.	A jednak nie było na świecie nic, czego bym bardziej pragnęła... czekałam z dnia na dzień... za każdym spotkaniem czekałam na to słowo! Wydawało mi się, że ci się wprost narzucam! Na koniec byłam pewna, że mnie nie chcesz... że pogardzasz mną!	Więc cóż z tego? Niech się kocha. Czy lepiej, ażeby i nie kochała się, i była głupia?... Pani jest dzika kobieta, panno Felicjo...	A mógłbym spytać czy nie znajduje pan rozkoszy w czytaniu Horacego?	Nie żyje?	Czy hrabia chciałbyś mi wmówić że król kiedykolwiek zażalonym był na mnie?? Nie łudź się pan tém, byłem i jestem świadomym wszystkiego co przed laty czternastu spowodowało mój upadek; mam najmocniejsze dowody iż królowi narzuciliście gwałtem moją niełaskę, żeście pracowali nad nim i musieli o nią walczyć.	Ależ to nie duch żaden, tylko ćma szara, nazywająca się tak dlatego, że nosi na grzbiecie żółty znak, podobny z kształtu do trupiej główki. W nocy, gdy pszczoły siedzą cicho, wciska się ona do ula, miód wyjada, roboty im psuje, nawet czasem obiera tam sobie mieszkanie, bo żądło pszczół nie wnika w jej ciało przez grubą skórę, jaką ma na sobie. Toteż choćby człowiek porobił większe wejścia do ula, pszczoły zaraz by je zamurowały.	Ach, matko mego syna, możemy zrobić im miejsce Podnieś dziecko. Czy nie widzisz, że to człowiek święty.	Bądź spokojny, mój drogi nic już nie żądam od ciebie! Nie jestem żebraczką! Wiem dobrze, co zrobię... Ty mnie nie znasz.	Nie przyjęto by córek króla Francji, a to czemu?	Każdego, kto ma trochę pieniędzy. Chciałabyś jednak, żeby to się nie nazywało wcale... Ale mniejsza! Proponuję ci posadę. Dostaniesz mieszkanie, utrzymanie, pensję...	Mości panowie jest tu stóg niedaleko za brzeziną, pójdźmy do stoga, wywczasujemy się jako susły, a jutro w drogę... Nie wrócimy tu już, chyba z panem Sapiehą na Radziwiłła.	Doprawdy, dziecko, nie wiem co to daje; ojciec nie mówi nigdy o swoich interesach.	Wujciu... ja z wujciem pójdę... nie chcę tu być...	Ale ten Mellechowicz wilkiem jakoś patrzy. Pisze Michał, że to człek niepewnego pochodzenia, co i dziwna, bo wszyscy nasi Tatarzy szlachta, choć bisurmanie. Na Litwie widziałem całe wsie przez nich zamieszkałe. Tam ich zowią Lipkami, a tutejsi Czeremisów noszą miano. Długi czas wiernie służyli Rzeczypospolitej, za chleb się jej wywdzięczając, ale już za czasów inkursji chłopskiej wielu ich do Chmielnickiego poszło, a teraz, słyszę, poczynają się z ordą obwąchiwać... Ten Mellechowicz wilkiem patrzy... Dawnoż pan Wołodyjowski jego zna?	To prawda, że dziwna jakaś igraszka losu tego byka gwiazdą przezwała! No! świeć-że nam rad nie rad Asterze!	Ja także nie mogłam pojąć tego od razu, ale pszczoły wyjaśniły mi wszystko. Królowa panowała w bogatym i potężnym ulu, otoczona powszechną czcią i miłością poddanych. Ale gdy następczyni tronu, wychowana odpowiednio do swej wysokiej godności na najpożywniejszych pokarmach, doszła do pełnoletności, królowa ustąpiła jej swego ula, a sama przenosi się do innego, wyszukanego przez poselstwo umyślnie w tym celu naprzód wysłane, i tam zakłada nowe państwo, czyli nową rodzinę. Dwie królowe nie mogą żyć razem obok siebie w jednym państwie, bo to mogłoby się stać powodem do zamieszań i buntów.	A mamy! Co, nie śliczna?	Będzie ze sześciu, a może i ośmiu, bom ich też nie mógł dobrze zliczyć	Tak jakbym nigdy nie istniał... Na miły Bóg, o to właśnie mi chodzi!	Sądząc po tym, co dziś po południu widziałem, zdaje mi się, że nie wy jedni jesteście tego zdania w swej klasie. A czy wolno mi zapytać, co jaśnie wielmożni panowie raczą z sobą począć aż do herbaty?	Deputaci cofali się przerażeni	Rotmistrzu! jam niewinna! zawołała Dobkowa. Za całą odpowiedź Poręba spojrzał, uśmiechnął się i ramionami zżymnął.	W takim razie o wszystkim łatwo się dowiemy.	Ale pozwolisz, że pan Michalski pojedzie z nami. Właśnie dziś i tak miał jechać. On się nami zaopiekuje. Ja jestem taka bezradna To odbierało mu trochę uroku, jako głowie rodziny.	Tak jest. Powinienem, ale... Mniejsza o to... Nie chcę zmuszać cię do kłamstwa. Jestem ostatni z rodu. Nazwisko i majątek pozostawiam twemu synowi. Je vous ai aime de toute mon ame...Je vous ai aime de toute mon ame... (fr.)	Prawda, prawda Wyszła za jednego tu kolejarza. I pół roku z nim nie pożyła. Nie ma szczęścia do mężów.	Tak jest Z tej też racji nie usłyszysz waszeć ode mnie innych słów, oprócz gratulacji. Byłoby może niejedno do rekryminowaniarekryminować (daw., z łac.) opiekun, obrońca. mojej rodzonej, ale na tę pamiątkę, że waszeć ją salwował od pogan i w domu swoim żywił, wolę rekryminacje zagrzebać w silentiumsilentium (łac.) kwiaty wdzięczności. złożyć waszeci, tak od siebie, jak i od całej naszej familii, przednioprzednio, a. przednie (daw.)	Bogiem się klnę! Zresztą pan się przekona, Wierzbówka o dziesięć mil przed miastem. Cerkiew tam wielka, a szynkarz rudy. Wania Kruńcow się nazywa.	Panie zdaje mi się, że znalazłem środek transportu.	Uspokój się! Tyle rzeczy przychodzi człowiekowi do głowy! Czy widziałaś się dziś z Synnöwe?	Czy pan wierzy że ludzie zawładną losem, że uczynią celowym stwarzaniem to nieustanne umieranie, uczynią śmierć życiem, że będzie ona posłuszna ich woli i wywodzić będzie z mrącej piersi tylko ich myśl, ich duszę? Czy pan wierzy, że czas będzie miał serce i sumienie?	O! nie tylko z namysłami, ale z okropną pracą, z oporem, czasem nieledwie z niechęcią. Nieraz szczuplutką ręką w stół uderzył albo syknął jak osoba, co nie może rozwikłać nieznośnego supła. Często wstawał, chodził po pokoju z założonymi w tył rękami, objaśniał świece (notabene łojowe), popijał z kufelka coś żółtego, może swój ulubiony ponczyk, a może już jakie ziółka? Raz weszła do niego młoda kobieta, bardzo ładna, pewnie jego żona, przyniosła mu świeżą szklanicę napoju, pogadali, uściskała go i poszła, a mój Schiller znów do roboty. Nad jedną stronnicąstronnica	To dopiero zuchwałość! Zakraść się do miasta pełnego uzbrojonych po zęby żołnierzy!	To co? zawołała Lorka: to niech się żeni, ale całe swoje życie niech o mnie myśli, kocha, marzy i oddycha!	Co robił? Dzikich ludzi uczyć, by się stali dobrzy, łagodni, dzikim ludziom mówić o Bogu i Jezusie Chrystusie, a oni by słuchali wszyscy jak Piętaszek.	O!... zachowaj że pan ten drogi skarb Czy o te papiery panu chodzi?	E... nie do was, ino do mnie; kazał rzezać jasełka.	Tylko za mało, zdaje mi się, dba o Pana Boga!	My na to sposób znajdziemy!	Wszystko na to wskazuje Nieopodal widzę maczugi i tkwiące w konarach drzew strzały.	Rzekłeś wielkie słowa a jakiś głos wewnętrzny mówi mi, że jeszcze ujrzę cię najwyższym naczelnikiem policji przy boku jego świątobliwości.	Go with me to Paris, Luke. Madame Ferens will make a great artist of youGo with me to Paris, Luke. Madame Ferens will make a great artist of you	No, to tak dla wygody i pańskiej, i mojej. Jakbyśmy wzięli umowę miesięczną, to obaj musielibyśmy zapłacić od tego, djabli wiedzą poco, ubezpieczenie i podatek. A tak lepiej. Więc dniówkę pięć i pozatem od każdej sprawy jakiś procent. Wytargujesz pan zniżkę jakiejś zaległości	Co to było?	Za co to?	Zabicie wroga a to zupełnie co innego.	Cóż to za jakieś wspominki? Opowiadają o nich wszędzie po całej traktierni	Co to za wspaniały chłopak, ten Beauchamp Prawda, panie Albercie?	Więcej niźli czego innego Przychodzili tu do nas od rana z pochwałami, ale żeby nas kto na przekąskę i łyk gorzałki poprosił, ten by nas najwdzięczniej uczęstował.	Jadą na całego, co?	Dalibóg Wypij szklankę wina, to cię pokrzepi. Gdzie chowasz wino?	Biuro jest gniazdem plotkarstwa	Jest światem osobnym i samym w sobie, poza wszystkiem leżącym i tylko dla niewielu.	Na Boga, co słychać? co król mówi?	Przesąd szczęście jest w ogóle niczym nieuwarunkowane. Ale weźmy teraz drugi segment zalety, jaką pan widzi w zasadach:	Mój wuj, panie Tomaszu, miał go już za świniobójcę.	Co pani...?	Tak, chcę	Tak.	Czy i nasz wielki sfinks, ten, który pod piramidami?...	Otóż, ja teraz proszę o powiedzenie mi swojego zmartwienia.	Czy też ona zna anonim? Czy ona wie kto ja jestem? Któż ja jestem?	Chcesz pan powiedzieć, przez nas	Dobrze chodźcie do mojej celi.	Właśnie, tego by brakowało.	A ciężko przyszło?	A dwie.	Bardzo dziękujemy.	Ha! Jeśli zawinię względem pani.	Ha, mniejsza Ależ w takim razie sprzedam majątek i wezmę sto tysięcy rubli gotówką.	Huśla.	I GalernikGalernik	I dlatego właśnie ja mam psiećpsieć	Ja was znam.	Jakżeście widzieli, kiedy ciemno było?	Leży tutaj.	Najzupełniej.	Nierozsądek bywa w pewnych chwilach najwyższą mądrością.	On znudzony, zły, bez humoru. Zestarzałzestarzał	Pan Oskierko go podejmuje.	Pani Kunicka.	Pardieu!	Polować?	Wielkiej Brytanii i Stanów Północnych metafizyczna czcigodna postawa.	Z piętnaście
Hej, żeby ja był młody! Ale ty się pokrzep, bo już widzę, jako będzie: Pojedzie, ostrogiostrogi dziś popr.: zyska., gdyż tam granica blisko i o Krzyżaka nietrudno... Jużci wiem, że i między Niemcami bywają tędzy rycerze, a żelazo od jego skóry nie odskoczy, ale tak myślę, że byle który rady mu nie da, bo to jucha do bitki okrutnie sprawna. Patrzże, jako Cztana z Rogowa i Wilka z Brzozowej w mig potarmosił, choć to przecie, mówią, chłopy na schwał i mocarne jak niedźwiedzie. Przywiezie on swoje czuby, jeno Jurandówny nie przywiezie, bo i ja gadałem z Jurandem i wiem, jako jest. No, a potem co? Potem tu wróci, bo gdzieżby miał wracać.	Zatem kiedy mowa o przemyśle jesteś pewny, że piękna pani myśli o sobie, nie o tobie. Cudowna śmiesznostka i bardzo użyteczna w tym wypadku; nie pozwoli ci ani na chwilę stracić głowy dla jej pięknych oczu. Powodzenie zapewnione.	A widzicie! a widzicie, że miałem słuszność (dalszy ciąg sentencji był już więcej z własnego uczucia i własnej indywidualności zaczerpnięty). Oto człowiek zdolny, poczciwy, „dobrze urodzony” w całym najświętszym tego wyrażenia znaczeniu, wśród wszystkich najpożądańszychnajpożądańszy przyniósł z sobą na świat złote serce, diamentową wyobraźnię Tyrteuszem lub Ezdraszem i patrzcie, moi drodzy, patrzcie, a pamiętajcie na zawsze, jaki on dziś złamany, bezsilny, martwy, nieużyteczny... Biada miłości, która się tak na jednostkę wyrzuci i zmarnuje...	Ba! Tak jak mamy olbrzymów wśród ludzi, tak samo muszą być i olbrzymy roślinne. Nie przydają się na nic, chyba tylko do pokazywania na jarmarkach.	Coście mieli źle zrobić, kiedy za siedemnaście rubli macie to samo?	Handluje się sumieniami, przekonaniami, czcią i godnością, prawem i krwią. Przecie nie ma dziś na świecie rzeczy, których bym kupić nie mógł. Sprzedaje się miłość i duszę, krew do transfuzyj i ziemię. Ale wszystko to runie. Przyjdzie czas, że ktoś pierwszy otrzeźwieje, uderzy w stół i krzyknie: dość!	Ja od was nie żądam po pięćset rubli, tylko żebyście pilnowali swoich małych interesów. Takie interesy powinny iść, jak zegarek!	Ja! Więc ci ludzie mają dobra po całym świecie! Jakżebym chciała być na ich miejscu!	Na litość boską! Na litość boską, nie wołajcie nikogo, ratujcie mnie! Nic złego wam nie zrobię.	Nie mam na nic ochoty	No, w brzuchu. A mama była raz w cyrku. A na weselu ciotki piła wódkę.	Wypić bym wypiła, ino że to wdowiec, a staremu prędzej z brzega do Abramka na piwo, to potem co?... Dzieci macochę wyżeną i...	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	A gdzie wasza rodzina?	A ja proszę	A może i zarobię tyla, że starczy, nie bucz ino przy ludziach!	A to w jaki sposób zdążę dziś popołudniu obrobić te wszystkie dziewki, które mają z sobą:	A ty, Antosiu?	A więc, proszę pana, jest pan jedynym i wyłącznym spadkobiercą majora O’Flaharty, zmarłego w sierpniu roku 1828 w Kalkucie.	Ach, tak właśnie mówi	Ach, żeby tak Coś się wydarzyło	Ale mój ojciec... Chcę wiedzieć, kim jest mój ojciec! Zginę, jeśli trzeba, ale się dowiem. Co mi szkodzi, że wywołam skandal? Może mi się tylko przysłużyć... rozsławić mnie... zrobić reklamę, jak mawia ten dziennikarz, Beauchamp. Ale wy, ludzie z wielkiego świata, zawsze macie coś do stracenia, jeśli wybucha skandal, i to mimo tych waszych milionów... No, dalej, kim jest mój ojciec?	Ale pani mi coś bardzo piękna? Redfern fecit?	Broń Boże! Nie od jego żony, tylko od jego kochanki... Jestem jej adwokatem. Występuję w procesie o pół miliona. Ona jest multimilionerką, ale bardzo skąpa. Za najmniejszy grosz da się powiesić. Dla mnie jednak nie znają słowa „drogo”. Dla mnie gotowi są poświęcić wszystko! Znaczy się, jedziemy do Białej Cerkwi?	Bądźcie zdrowe!	Będę tu bezpiecznym?	CierpienieWiedziałem, jak cierpienia wszystkie korzenie wy­plenić można...	Co takiego?	Co to zrobił	Co? Co takiego? Coś powiedział do Mac Lagana?	Czy dlatego, panie, abyśmy prędzej jechali, chcesz, by każdy z nas miał dwa konie?	Czy ja wiem, drogi panie, może pan miał w przeszłości takie, czy inne zdarzenia, które mogły się władzom nie podobać.	Czy też zważacie, mości pankowie, jak się to czule żegna z nami Favoni?...	Dla czego?	Dlaczego, synku, dlaczego?	Dlaczego?...	Do Budziejowic.	Dobry dla ciebie także nie jestem.	Dobrze. Teraz jest... zamarznięty i tylko trzeba go odrąbywać.	Gdyby nie ta gęstwina, można by było iść zobaczyć, kto się tam czai	Gdzie ona teraz pokazuje?	I jeszcze Michał będzie w Kamieńcu!	Idę do domu.	Ile razy ziewnęła przed zaśnięciem?	Ja miłuję nadewszystko spokój!...	Ja nie znam księcia Andrzeja!	Ja sądzę że trzebaby to tam zostawić gdy królewicz jako król tam powróci...	Ja, a o co panu chodzi?	Jak to? Więc nie można go przenieść do Granitowego Pałacu?	Jednak ponieważ wybuch nie może nam przynieść żadnej korzyści, byłoby lepiej, żeby nie nastąpił.	Jestem!	Kaftaników, których nikt nie kupuje...	Macie panowie zamiar zwiedzić il Colosseo?	Miał on zawsze chwilki słabości gdy go niewieści pisk i krzyki zmogły, ale w nim owa Kaźmirzowa ojcowska stałość myśli mieszkała, że się chwilowem ustępstwem z prawej drogi sprowadzić nie dawał.	Mnie rodzice Beniaminem nazwali.	Modlę się.	Mości panowie! a skoczyć no po wiechetki i po łuczywo, będzie nam jaśniej w tym orszańskim tańcu.	Mój mąż twierdzi że wojna hiszpańska swym okrucieństwem znacznie przewyższa światową.	Naściżenaści (daw.) nagroda, podarunek.. Rzekła tedy, że mię miłuje?	Niby jaki?	Nic a nic i wcale mi się nie chciało.	Nie odnoszę tego do ciebie, mój kawalerze; pożyczyłem ci pieniądze, tyś mi oddał; to się zdarza między dobrymi sąsiadami, a my jesteśmy kwita.	Nie rozumiem cię, Piotrze...	Nie spodziewaliście się mnie ja sam nie wiedziałem że tu dziś będę. Domyślicie się co mnie tu sprowadza... chwila obecna jest najwyższéj wagi.	Nie wypada...	Nie, nie! Avocat?	Nie, to martwa maszyna. Koni chcę żywych! Doskonałych koni i wygodnego powozu!	Niezgorsza z niej dziewucha	Obiecuję poprawę, ale Struga musi być moja. Nie zbankrutuję teraz, jeżeli dotychczas to się nie stało. Postanowiłem ustatkować się i pracować.	Opowiedz nam pan, co to była za przygoda	Otóż! otóż! mój panie, wczoraj z rana żona moja została porwana w chwili, gdy wychodziła z pracowni.	Pewnie Gajda?	Po igrzyskach? Jakie to były igrzyska?	Poczekaj: dam ci po dzwonku.	Potrzebuję się odnieść do pana Tepera, rzekł cicho.	Powód? Ależ była nim po prostu tylko kradzież.	Pozwólcie mi państwo najpierw zobaczyć pieski! Muńku, pokaż mi szczenięta!	Przepraszam, czy jest właściciel?	Rzeczywiście, jego powierzchnia zmienia się prawie za najmniejszym podmuchem wiatru.	Tak jest, nie inaczej. Widocznie się boi	Tak! w świat! w świat! daléj a daléj! Zawsze daléj i daléj bez końca, do ostatka, do śmierci i po śmierci nawet...	Tak.	Tego nie pamiętam	Toś go zgubił. Ten chłopak umrze. Odpowiadaj: po co wyszedłeś z domu w nocy i czemu tamtego ciągnąłeś z sobą?	Trzeba, mości Nedzie.	Tęgoście podkurzyli, cały rój się wyniósł.	W najbliższą niedzielę zapewne	W takie gorąco?	Walczyć będziesz jakom ja walczyła.. cichym głosem mówiła Salomea	Widzę, o ile mi pani pokazuje Trzeba jednak mieć bardzo poetycką fantazję, ażeby spostrzec te podobieństwa.	Wiem o tym, nie szukaj. Borowiecki mi wczoraj mówił, bo to on poradził ciebie Bucholcowi.	Więc bez Grzegorza Goldenberga nie obeszłaby się historia Przynajmniej teraz wiemy, jak sprawy stoją. Bez AchillesaAchilles (mit. gr.)	Zapomniał pan o jaśku.	Zapomniałem.	Zgoda, panie starosto, zgoda!	Święta, istotnie święta osoba!	Żartujesz ze mnie	Żeby błazna pytać?	Żebym się ja obracać umiał! westchnął stary...	„Żywe srebro” cię gryzie?
A tak jest tak nie inaczej a co dziwniejsza to, że Chryzostom kazał się pochować wśród pola, jak poganin jaki, tam pod skałą, gdzie bije źródło, bo tam, jak sam mówił, pierwszy raz ją ujrzał. Polecił nadto przy śmierci wiele innych rzeczy, jeszcze dziwniejszych, ale ich nie wykonają, bo organista powiada, że strasznie pogańskie i zły przykład by dały, ale Ambroży, kolega i przyjaciel nieboszczyka, co to także po pastersku się nosi, chce koniecznie, żeby wykonano, co Chryzostom polecił. Cała wieś o niczym innym nie gada i zdaje się, że Ambroży razem z innymi pasterzami, przyjaciółmi zmarłego, postawią na swoim i pochowają go jutro z wielką ceremonią w miejscu żądanym. Będzie to śliczne widowisko, muszę i ja tam pójść.	Och! Nie myślałem, że jesteś tak banalny; ten frazes jest mocno zużyty. Czy nie wiesz, że wszyscy mamy pretensję do tego, że cierpimy o wiele więcej od drugich?	E! jest to miejsce dla niedołęgów, którzy nie mając woli, sił, chęci, aby coś robić, wolą patrzeć i popisywać się obserwacyami zbieranemi z daleka. Takim się zdaje, że widzą wszystko dobrze, a oni tylko widzą odbicia	Wahałem się trochę, bo dwóch już mamy, ale wkrótce przyszedłem do przekonania, że w takim majątku jak Krasowce, pracy i nauki wystarczy i dla trzeciego. Panna Zdrojowska powiedziała mi, że pragnie koniecznie zastąpić w tym wypadku pana Donimirskiego. Ona pragnęłaby zastąpić wszystkich, we wszystkich podobnych wypadkach. Na nieszczęście, Krasowce, będąc fortuną znaczną, nie są przecież kopalnią złota.	Panie niech pan daruje pytanie, które panu zadam. Czy pan jest zupełnie pewny, że ta skóra podlega zwyczajnym prawom zoologii, że można ją rozciągnąć?	A! i ona i cały świat i wszyscy o tém tylko mówią, że nareszcie masz rozum i biednéj kobiecie za kratami więdnąć nie dasz.	Nie znam nic podobnego. Kto to jest ta kobieta, czemu ona mi się kłania?	Zapewne, że nie	Przepraszam ja tam nie widzę ani słówka o żadnym zwierciedle, chyba że pan cały wierszyk uważasz za moralne zwierciadło, w którym się złe żony mogą poznać?	Dystyngowany człowiek, ale nieprzyjemny antypatia mojej narzeczonej. Tak działa jej na nerwy, że biedaczka traci humor w jego towarzystwie. I nie dziwię się, bo to są wprost przeciwne natury: ona poważna człowiek lekkomyślny., ona uczuciowa, nawet sentymentalna	Więc gdzież ratunek? Bo ja, przyznam się panu, że jeżeli mi przyjdzie rok posiedzieć w kałauzie, to moja głowa już niewiele znaczyć będzie, i cale dbać o nią nie będę.	Niech pani wybaczy memu przyjacielowi jest zawsze lekarzem, miłość jest dlań tylko kwestią higieny. Ale nie jest samolubny, chodzi mu widocznie tylko o panią, skoro sam odjeżdża za godzinę.	Nie pański interes. Dość, że masz milczeć. A po drugie, po cichu, żeby nikt nie wiedział, musisz mnie trochę poduczyć po angielsku.	Dlaczego nasz szpieg mówił, że to ma zrobić sekretarz, a nie jego pomocnik?	Pan słuchaj, a nie myśl, to do ciebie nie należy. Ja panu powiedziałem raz na zawsze, żeby mi rano do mieszkania dawać znać codziennie, czy było lub nie było, to nie pańska rzecz, pańska rzecz jest mi donosić, ja za to panu płacę. Na ciastko i gazetę jeszcze byś pan zdążył.	Dora dała pieniądze panny Sandal małemu chłopcu, którego ojciec jest w więzieniu.	Szmulu! dam ci dwanaście rubli, a ty za to kup, co uważasz dla nas za potrzebne. Trzeba by herbaty, choć... samowara nie ma... Ja już zupełnie straciłam głowę!	Uf! Nie wiem jeszcze, czy nie rozerwały mnie na sto małych niedźwiadków! Jestem, jak się to mówi, zbity na kwaśne jabłko! O ile mi się zdaje, poczciwy Kaa, tobie to wraz z Bagerą zawdzięczamy ocalenie życia!	A cóż wam jest?	Ha! To jest smutno ale na to nie ma już rady. Gdybym był tu pierwszego dnia zaraz, kiedy ciebie ujęto, to może byłbym w inny sposób poradził, ale dziś już za późno.	To, panie Blumkiewicz, że mój ojciec popełnił pewien... błąd.	Jeszcze jedno pytanie: kiedy po raz pierwszy przyszło ci do głowy, że ja jestem dziwny człowiek?	Sieroctwo moje Nie miałam ojca i matki, bo ta zmarła w mojem dzieciństwie, a ojciec zginął w jednej z wypraw krzyżowych. Wychowywała mnie przez miłosierdzie siostra tej księżnej, która teraz przez pamięć dla królowej Agnieszki z Meranu, zażądała mnie wziąć do siebie... Nazywam się Bianka, miej, szlachetny mężu, litość nademną.	Ostatnia nadzieja, ostatnia myśl, to jest ten Szczerbic.	Rozumiałam, że gdy wybór mojej woli zostawiony... Ja tak lubię smutne pieśni...	To jest prawda, ale pani Weiss ma dwa miliony gotówką. A co sreber, kosztowności...	Więc doszliśmy do tego że już niema nikogo. Jeden dostał po głowie, drugi w bok, trzeci nogą bardzo grzecznie...	Wiem to. Wszystko, co ci dziś mówiłem, to dla twego dobra. Wszak wiesz, że byłem ci zawsze wiernym przyjacielem.	Powiedz prawdę, możeś niedobrze widział, może ci się ino zdaje? Może to był ktoś podobny, a nie ten sam?	A czego nie zjesz, nie wypijesz, to ci choćby tym wtłoczymy w gardło!	Na samo tego imienia wspomnienie drżę i blednieję. Jabym być miała macochą, ja com tego wyrazu okrucieństwa doznała i przeklęłam go? Czyż nie dziwny traf albo kara boża czyni mnie właśnie	Nóżki mnie bolą. Ja dalej nie pójdę i ty zostawiłaś tatkę chorego. Teraz sam leży w łóżku i kto mu poda herbaty? Wracajmy do domu, tam przecież spokojnie.	Rodzony brat mi je wybił kamieniem w kłótni o dziesięć rubli! Warto było? A panicz niech do mnie złości nie ma. Pan każe, sługa musi!	I to ci jeszcze dodam że choćby wszystko miało być tak, jak mówisz, choćby potęga nasza miała przez to urosnąć, choćby wojna z Turczynem została przez to odwrócona, choćby szlachta sama o to wołała, jeszcze, póki ta oto ręka szablą władnie i znak krzyża uczynić może, przenigdy! Tak mi dopomóż Bóg! Tego nie dopuszczę!	Co zrobił, otrzymawszy policzek? Uśmiechnął się i rzekł do pana Aubertot: „To, to dla mnie; ale dla moich biedaków?”...	A niech ta będą i kasztelańskie, i cudne, a od mojej Jagienki nie lepsze!	Co z tego? Wróćcie dobrowolnie, a wielki mehendys nie pożałuje wam pieniędzy i mój ojciec także.	Czemu nie odpowiadasz?	Czy nie mógłbym oszczędzić mu trudów podróży i sam rzecz ową przywieźć?	I nie opuścił małej. Niech Bóg błogosławi jego głowę i oczy.	Madzia nie pojedzie!...	Na to pozwalam, ale nie ja.	Nie	A juści... są, ja wiem, że są, nie potrzebujesz mnie uczyć, gdzie są lasy moje, gdzie są moje poręby!... Jak Boga tego kocham, moje!... rodzone!...	A ot i my tu przyszli nie w porę z temi odwiedzinami i przyprowadziliśmy sąsiada, któremu nocką może niebardzo rad będziesz.	Ja... z zemstą, nie z wami Tam będę, gdzie pomsta.	Nie o to chodzi, każ mu jeno do walki ze mną stanąć.	Rozkazuj pani zrobię co każesz, nic mnie to nie będzie kosztować.	Nikomu nic do tego. Sklep... sklep jest miejscem publicznym. Każdy ma prawo wejść do sklepu.	Nie, zostaje cisza jak po burzy, gdy przejdzie z piorunami siew, obsiewanie pól..	To Wierszułł nie ranny?	Zleź no, panku, z konia. Do Czehryna nie masz po co jechać.	Zupełnie nie mogę sobie przypomnieć Musiał to zrobić ktoś przygodny.	Oczywiście obiecałem zrobić, co mogłem. Wywiązała się korespondencja i bank wreszcie zgodził się na pewne ustępstwa. Zanim jednak zdążyłem to ojcu donieść, ten otrzymał list, wysłany z banku przed samą konferencją ze mną, a grożący oddaniem sprawy do prokuratora.	Ach, nogi cię bolą. To Paryż, bracie. Przyzwyczaisz się.	Cesarz zapewne kogoś nam przyszle od siebie abyśmy się porozumieć lepiej mogli.	O której się to stało?	O! o! napij się tylko herbaty.	Dziękuję ci, Moryc, ale tam to mnie już kto inny doprowadzi	Proszę panią prędzej, bo się spóźnimy.	Smakuje mi lepiej. Chodź, napijemy się. Muszę się napić.	Wytłumacz się jaśniej, piękna Sybillo?	Zabił się!	Bo mi go żal, bo szczerze żal, z praktycznego filozofa jakim już być poczynał, łatwo go tam przerobią na pospolitego bigota.	Na ulicę du Helder. Mam rozkaz oddać to do własnych rąk pani hrabiny.	Jeżeli cel naszej egzystencji będziemy upatrywali w urozmaiceniu, to ma pani słuszność.	To prawda choroba zjadła naszego zucha. Jednak z taką pewnością siebie mówił o swojej „sztuce”...	A tak, lecz i inni...	Bogusz tu przyjeżdżał. Temu odkryłem moją moc i radę, aby na Ukrainie obok kozackiego narodu był naród tatarski, a obok kozackiego hetmana	Czekaj. Jeszcze chwilę. Będziesz za to rano spała dłużej. Chciałbym jeszcze z tobą pogadać.	Do Giana!	Do zobaczyska	I ja go miłuję.	Jacyż bogowie nam tu was zsyłają? zawołał z uniesieniem.	Jakże to?	Jestem pewien.	Może być...	Tak! Mamy iść wybrać kufer. Cudowne nadeszły. Poematy.	Zabobony, Nauka, Duch zauważyła utleniona dama osoba pośrednicząca w rozmowie z duchami a. przywołująca je.. Jej pogoda, połączona z subtelną nerwowością, daje amalgamatamalgamat	A jak starszy pan me wyleją i wypędzą?	Ale jej dochodzim	Bardzom też ciekawa, co mi powiesz.	Będziecie państwo musieli wysłuchać długej historji...	Dajże gęby za samą ochotę, dajże gęby!	Dziękuję za konfidencjękonfidencja (z łac.)	Gdzie tu leży wyspa Taprobane?	Gniew? Jenerale.	Idę z tobą o zakład, mogę ci tego dowieść. Weźmy miarę.	Ktoś tu komuś powinien ustąpić: koncert arystokracji czy vice versavice versa (łac.) odparł zagadnięty.	Ni.	Niestety...	No więc co piszą w gazetach?	No, czego chcesz?	O! ty ją kochasz zawsze!	Poco, co z niemi będziecie robić?	Sługa waszej książęcej mości.	W sam raz	Wybaczyliście?	Zgoda Zgoda!	Żegnałem miłe mi miejsca
To przecież już dawno stało się Zresztą wolę pracować...	To ja jestem złowróżbną babą!... My, które już zstępujemy do chattrisówchattri dzban na wodę; kobieta ma tu na myśli młodzieńców pełnych życiowego rozmachu, ale koncept jest niezręczny. (Obj. Kiplinga.) Przenośnia, tu zastosowana, poniekąd przypomina polskie przysłowie: „Dopóty dzban wodę nosi...”.. Gdy już nie można pląsać na zabawie, trzeba poprzestawać na wyglądaniu przez okno, a niańczenie wnuków staje się całym zajęciem kobiety. Twój mistrz daje mi wszelkie czary, jakich tylko teraz zażądam dla pierworodnego syna mej córki, ponieważ... czy tak?... jest wolny zupełnie od grzechu. Hakim bardzo podupadł ostatnimi czasy, a w braku lepszych pacjentów truje mi ciągle moją służbę.	Wszechistnienie składa się z niewymiernej ilości światów rządzonych znów przez większe światy. Wszystkie zmysły to w gruncie rzeczy jeden zmysł. Ale jeden zmysł, jak świat jeden, daje klucz do innych. Wszystko tylko musi odbyć się w swoim czasie i na swój sposób. Tylko istność wszechświatowa mogłaby określić nasz do niego stosunek. Trudno też powiedzieć, czy w granicach zmysłowych dostrzeżeń naszego organizmu możemy wzbogacać nasz świat zjawisk światami nowymi, nasze zmysły pomnażać innymi zmysłami, czy też jedynie liczyć należy każdy przyrost poznania, każdą świeżo nabytą zdolność za nowe ogniwo rozwojowe obecnego zakresu naszego zmysłowego postrzegania.	Ale upokorzę się sama, rzucę się w błoto; w ten sposób może ocalę dziecko. To poniżenie w oczach wszystkich to może publiczna pokuta. O ile mnie nędznej wolno o tym sądzić, czyż to nie jest największe poświęcenie, jakie mogę uczynić Bogu?... Może raczy przyjąć moje upokorzenie i wróci mi syna! Wskaż mi cięższą jaką ofiarę, a spełnię ją natychmiast.	Nie będzie potrzeby Słuchaj waszmość: króla od złej przygody w drodze i od zdrad, i od sideł nieprzyjacielskich nie waszmość będziesz strzegł, nie Babinicz ani dragoni, ani moce ziemskie, ale Opatrzność boża, której oko ustawicznie na pasterzów narodów i pomazańców bożych jest zwrócone. Ona to go będzie pilnować, ona go uchroni i szczęśliwie doprowadzi, a w razie potrzeby ześle mu taką pomoc, jakiej się nawet nie domyślacie, wy, którzy w ziemską tylko moc wierzycie.	Tak Właściwie mówiąc, ćwierć kancelarii i ćwierć sekretarza. Dla łatwiejszego odrabiania interesów połączyliśmy się we czterech, składając na kancelarię i sekretarza. Kosztuje mnie to pół korony na tydzień.	To istotnie najlepszy sposób, ale któż się podejmie takiego wyzwania?!	Uspokój się Jeżeli kto ma umrzeć od tej trucizny, to tylko ja sama.	Zdaję się na los ale los to skończony hultaj, nie lubi uczciwych łudzi.	Bardzo to było dowcipnie powiedziane ale tymczasem wygląda to raczej tak, jak gdyby się na tym dowcipie miało wszystko skończyć tu: widoczny. daleko, poza drzewami parku.	Mój szlachcicu patrz swoich kuropatw i siatek, a do drugich się nie wtrącaj, to moje rzemiosło i wiem lepiej od ciebie, czy lwy te na mnie wysłane, czy nie. I zwracając się nagle do dozorcy lwów:	Mój panie pan chce we mnie wmówić, że to wszystko działo się naprawdę?	Niech mi pani wierzy, że i ja odczuwam, ale nie może pani ode mnie wymagać, abym się roztkliwiał nad każdym niedołęgą, nad każdym psem kulawym, kwiatkiem zwiędniętym lub motylkiem zdeptanym.	Stanowczo, dzieje się coś niezwykłego To trzeci raz od naszego ślubu, że ojciec prosi na obiad.	Widocznie panią obchodzi, skoro pani nie chce, żebym ze swoimi na Czerlę spacerował. Ja nie umiem obejść się bez towarzystwa, a właściwie bez kobiecego towarzystwa. Poza tym jestem solid, jak c. k. urzędnik wzdychający do złotego kołnierza. Voilà!	Widziałem to bom się chyciłchycić	Zośka już do nas nie przychodzi. Mama się na nią pogniewała... Maryśka, bo wybijesz szyby!	Pozwól jednak abyśmy my, biédni, zaślepieni, wsteczni, laudatores temporis acti, tym poobalanym ideałom przeszłości łzę uronili na pożegnanie. Zgoda na to, że one były utworami wyobraźni ojców, lecz to mi je czyni drogiemi. Naród każdy w historyą swoję wprawiał klejnoty, ideały, nadając im kształty, jakie w duszy piastował; malował swych bohatérów może nie takimi, jakimi byli, ale jakimi ich pragnął miéć i widziéć. Toć przecie stanowi świadectwo postulatów ducha narodowego, może dla nas droższych, niż prostowanie dat fałszywych i odgrzebywanie jakichś prawd maluczkich, z których nic wycisnąć niepodobna. Gdy wieki pracują na wyrzeźbienie posągu, gdy kują taką świątynię w skale i głazom nadają formy, które się w ich myślach zrodziły	Ach, nie Martwię się trochę z powodu Kolskiego. Otrzymałam od niego list. I chociaż nie pisze wyraźnie, wiem, że ma jakieś poważne kłopoty.	Ano, okaże się niebawem.	Berenice przyniesie, znajdą się	Chodziłem za wojną. Bo gdzie się wilki gryzą, tam jest zawsze co zbierać... Wiesz ty o tym?	I komu przyszło na myśl rozrywać tę barkę! Trzasek się zachciało, czy co?	Może się mylić	Prawda. Pan, zdaje się, pozatem jest lekarzem?	Tak, Albertyno, przebacz mi, jeśli byłem zbyt gwałtowny. Nie jestem znowuż tak bardzo winien jak przypuszczasz. Są źli ludzie, którzy starają się nas poróżnić; nigdy nie chciałem mówić o tem aby cię nie dręczyć. Ale czasami pewne denuncjacje przywodzą mnie do szaleństwa. I tak teraz mnie wciąż dręczą, prześladują mnie opowiadaniami o twoich stosunkach, ale z Anną.	To co innego. Ja i dziś jeszcze cię namawiam. Interes, Ojczyzna, Polak, ŻydNa ostrożnej spółce z rozumnymi Żydami nikt nigdy nie stracił, przynajmniej finansowo. Ale co innego być wspólnikiem, a co innego pionkiem, jakim mnie chcą zrobić... Ach, te Żydziaki!... zawsze szelmy, w chałatach czy we frakach...	Czy ja wiem?... Tłomaczyła to obszernie mamie, ale Miętlewicz trzyma mię w takim oblężeniu, że nie mogę brać udziału w rozmowie. Ale... ale, moja Madziu, mam do ciebie prośbę...	Ale mnie bawi oglądać to z Lolem	Cóż to takiego? dawniej, niegdyś., pod Zam-Zammah. Ale ojciec nie zezwolił na prywatne pogawędki.	Ponoć to nie zawdy tak było...	Tak, ale jest przy tym mieszkanie, jak pan widzisz.	Urzędowe czynności ale to nic jest, Ekscellencyi prywatne ich czynności częstokroć nie równie więcéj znaczą...	Z pani to musi być numer	Ale bo pani dziedziczka nie zwraca uwagi, a to pachnie najgrubszym powrozem. Możemy w taką wleźć kalafutrynę, że nie tylko buty, ale i nogi w niej zostaną.	A! Jak to będzie dobrze! Będziesz u mnie szczęśliwa jak królowa.	Aha, widać, że ty byś, kochaneczku, tak właśnie zrobił	Ale u nich miałeś powodzenie?	Chyba nie na nią ma ochotę! Na to trzeba by odwagi!.... Zagiął parol na Katarzynę, to jasne.	Cóż ja mogę zrobić?	Cóż to, idziecie do dworu?	Ja siałem jeszcze na Palmową, a dopiero kły puszcza.	Nie mogę przecie narzucać tam ciebie. Nie wypada!	Nie potrzebuję, żeby mama pozwalała albo nie pozwalała. Jak zechcę, to sama będę piła.	O tym Lykonie, który zabił dziecko księcia następcy słyszałem Ale gdzie masz dowody, że Mefres uwięził Lykona w Pi-Bast, że przywiózł go do Teb i że wypuszcza go do ogrodów królewskich, aby tam udawał obłąkanego faraona?...	To Antek poprowadzi	Wszystko... może... ale po co?	Wziął za to ciężką pokutę, ciężką! Toście i najstarsi we wsi, co?	A kto tam szuka drogi?	A macie pieniądze?	A! pani pozwól powiedzieć sobie, iż nieosobliwego masz męża.	Ba, a ślubowanie?	Braciszku! gdzie stąpisz, na czyj próg, tam dla ciebie wszędzie otwarty dom rodzinny.	Byliście kochankami?	Bądź spokojny, milordzie; opowiem, co widziałem; lecz książę oddajesz mi zapinki bez szkatułki?	Całej rodziny!	Chcesz, żeby była twoją.	Cichajcie, sąsiedzie. Co inszego mamy na głowie, a nie stare dzieje wypominać. Za godzinkę pojedziemy, dobrze?	Co jeszcze?	Czy pani Mac Pherson była w kościele?	Córka zdrajcy.	Dam, komu trzeba, dziesięć tysięcy piastrów; odłożą egzekucję Peppina do przyszłego roku; potem w ciągu roku dam kolejny tysiąc drugiej osobie, dzięki której Peppino ucieknie z więzienia.	Dosyć... proszę cię... Nie dręcz mnie łzami, bo... wyskoczę oknem na ulicę. Powiedziałem ci, czego żądam i do czego możecie mnie popchnąć waszym sentymentalizmem...	Dziatek ty mnie czworo urodziła i z pilnością hodowała, gospodarstwa strzegła i rąk nie zakładała, dostatku wszelkiego przymnażając...	Dziękuję!	Gdzie są obecnie Pławiccy?	I bliskoś podszedłbliskoś podszedł (daw.)	Jakże ją mam nazywać?	Jażejaże (gw.)	Jego Ekscelencja hrabia Mosca prosi o ten zaszczyt, aby mógł wejść.	Jużem ja wezwał naczelnego lekarza z mego szpitala.	Kto ci dał ten róg? skąd go masz?	Ktoś ci tu chyba poluje Poczekajcie.	Mam coś ważnego do powiedzenia.	Masz rację, ojcze. Rozumiem wszystko.	Muff Potter będzie wisiał, jeżeli go złapią!	Na cmentarz?... Żeby mi jeszcze jaki „umarlak” głowę ukręcił? Nie głupim!	Na wodzie pomnik postawimy Pośrodku rzeki, w pustce.	Najpewniej	Napiszę, gdyby zaszło coś ważnego.	Nie, mój przyjacielu Za chwilę przestaniesz cierpieć.	Nie, pani, od cygar i fajki.	No dla nauki mnie głupiego.	No, wiem, wiem. Dwa palce ci na polowaniu urwało i jeszcze ci mało.	O moją piętę achillesową velvel (łac.)	Owszem	Perkunowi go na objatę!	Poczekaj A ja, ja? Nie umieram raz na zawsze?	Prawda	Słowa waszej książęcej mości są piękniejszą pochwałą pani Dulcynei z Toboso, niż gdyby pieśni tysiąca bardów wysławiały ją po świecie.	W BarzeBar	Wariat.	Widać, panie kapitanie.	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	Wyznaję, że operujesz możliwościami bardzo odległemi i masz szanse ujścia kary.	Za co? ja ci pokażę pytać o przyczynę! Ciekawy? patrzajcie! Wiązać mi zaraz tego złodzieja.	Zalizali (daw.)	Zaraz, zaraz, dy nie uciekam... po co wiązać.	Zostałeś oczywiście na kolacji?	Życie, ludzie
Tak się na twoje szczęście trafiło, że pojutrze wyjeżdża pan Harbarasz z karawaną do Turek. Uproszę go, aby cię wziął z sobą, jako czeladnik jego pojedziesz. Masz mu pilnie i wiernie służyć w drodze, posłusznym być i poczciwym w każdej okazji, złej czy dobrej. Nie dlatego jeno, abyś mnie wstydu nie zrobił, ale dlatego, żebyś na siebie szkody i biedy ciężkiej nie sprowadził, bo to ci powiadam, że jak co przewinisz, jak się tej służby godzien nie pokażesz, z wozu ciebie pan Harbarasz zrzuci i samego zostawi, choćby to na pustyni albo między ludożercy było.	Nikomu nie powiem, daję ci na to słowo królewskie, zawołał zbliżając się Stanisław August, alem ciekaw maniery poety, może bym go po niej poznał?	Bardzo się boję Bo trzeba ci wiedzieć, że z własnymi pieniędzmi może każdy robić, co chce, i liczyć je albo nie liczyć. To jego rzecz. Z cudzymi pieniędzmi trzeba być niesłychanie ostrożnym. Kontrola musi być najściślejsza. Trzeba prowadzić książkę wpływów i wydatków; każdy wydatek musi być stwierdzony rachunkiem.	Słuchaj Teresso nie rozpaczaj, to się zmieni. Faustyna wróci do domu, ty zostaniesz.	Teraz wydaje mi się już nie tylko we śnie, ale często na jawie, że go kiedyś spotkam nieskończenie stąd daleko. Wtedy on ujrzy moje przemienienie i zobaczy rany, które w gniewie i zemście zadał mojej duszy. Wówczas ujrzę go takim jak tu, na fotografii... takim samym, jak był wówczas. Staniemy się znowu równi sobie, podobni do siebie, oczyszczeni z brudów, które nas pokryły. Pozdrowimy się wtedy jak za wiosennych dni naszej młodości.	Nie wiem! Stary cholernik! Czepia się człeka i kąsa, jak mucha we wreśniu! Ciągle tam swary i krzyki, bo i dziewczyna nie milczy! Tego ciemięgę Grala zamęczają od świtu do nocy.	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	A jak się na niego dostanę?	To jest... kamieniem znów nie jestem.	Niewiele mamy nowin, prócz tych, o których ci już pisałyśmy Nie słyszałaś pewnie jeszcze, że Szymon Fletcher złamał w zeszłym tygodniu nogę. Wielkie to wydarzenie dla jego rodziny. Postanowili wykonać teraz wiele rzeczy, które dawno zamierzali zrobić, a nie mogli, póki ten stary przeszkadzał im w tym.	Na miły Bóg! Kniaź on, nie kniaź, ale czymże może być w tej Rzeczypospolitej szlachcicem nie będąc; przecie dotychczas indygenatu nie ma?	Nie wiedzieliście to?	Nie, albo czemu cię to tak dziwi?	No wiesz co! Przecież gdyby to się wydało, w ciągu dwóch dni byłoby już po nas!	Patrzcie, jak się ten książę stroi	To bardzo prawdopodobne zaczynając od króla Teodozjusza, mimo że nie wiem o nim nic pozytywnego.	Wasza książęca mość, ja chyba oszaleję!... Życie, krew moja do waszej książęcej mości należą!... Co mam czynić, aby się wywdzięczyć? co? Mów wasza książęca mość! rozkazuj!	Wierzę, gdy mi to mówisz; przekonałem się teraz, że dlatego tylko, lecz wówczas... ja zaś w zaślepieniu swym upatrywałem w tej różnicy wieku...	Wiesz przysięgnę, że w gabinecie jest Lolo Szmurski; poznałam jego śmiech; ale z kim, mój Boże, z kim? Będę tu nocowała, żeby się dowiedzieć.	Za pozwoleniem waszej czujności, to nie był kapłan, ale chyba jakiś duch, który pilnuje domu księcia następcy (oby żył wiecznie!...).	Panie przyrodniku kiedy idzie o wieloryby, to wszystkiemu wierzyć można. Patrz pan, jak on sunie... a jak się ukrywa!... Mówią, że te zwierzęta mogą opłynąć świat w piętnaście dni.	A ty... czyś nie zapomniał niczego?	Dajże spokój. Zrobisz awanturę, a potem pojedynek. Chcesz zarżnąć barana. Wstyd! Idź no w drugą stronę i załóż się z kolegami, że Herbert ucieknie za godzinę. Będzie farsa. Salutsalut (fr.)	Eee, nie, kwadransik	Nic nie znacząca rana, spirytusem zaleję i boleć przestanie.	Nie! głową potrząsając, rzekł zajadający.	Nie.	O, nie może być! Już tak uczynię!	Ostro się trzyma	Owszem, masz. Nie możesz jej ukryć, więc wyznaj, bo inaczej nic nie powiem.	Szwarc wstał i zwrócił się ku Gustawowi.	Tak; ale uwolnij nas pan od Lucjana; Rastignac i de Marsay nie chcą już słyszeć o nim.	Ufny w mój honor i dlatego włos mu z głowy nie spadnie.	W każdym razie należysz pan do ludzi, którzy niedługo się namyślają.	Więc ty jeszcze nie wierzysz?	Wówczas może pan mówił prawdę ale odtąd rzeczy się zmieniły. Z dobrego źródła wiem, że pan w dniu wczorajszym otrzymał znaczną sumę pieniędzy.	Zabij mnie nie pozwól zhańbić honoru wdowy po Alim.	Biedne dziecko! Niewinne to jak jagniątko	Dziś i zawsze na pamięci to mieć potrzeba	Gdzież ona jest?	Istotnie. Zgadłaś, dzieweczko. To jest właśnie jego doczesne mieszkanie. Und mein Liebchen, was willst du noch mehrUnd mein Liebchen, was willst du noch mehr (niem.)	Mało tak dobrych ludzi jak on, począł Bogusławski; a płynie mu słowo i pióro leci. Ale co z tego, gdy jedno i drugie chyżo biegnąc, kuleje... To samo co w oryginale śpiewało, w tłómaczeniu wyje aż strach.	Panie to jest po prostu kawał oślej skóry.	A cóż by to za cudowna rzecz była! Żartujecie zdrowi, panie Lorenc, ze mnie, prostaczka.	Ach, jakże bardzo pani jest podła	Ach, oczywiście! To prawda. Jestem niczym.	Co to za list?	Coś, jakby świnia chrząkała. Wiesz, Tomek, to chyba ktoś chrapie.	Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a kapusta jest w rynce, baczę, Hanuś, baczę...	Et caetera punctum! Widzę że pan jest przy nadzieibyć przy nadziei (przen.)	Ja wam bardzo dziękuję, jak samemu Panu Bogu...	Liszkę. Policzki ma panna Nina jak jabłka.	Na uciechę, na uciechę!	Nesiskubinkite taip jau kvailyti mane, gal ne tiek aš kaltas kaip tamsta. Dėdamas į rugius pundelį gazietų aš peržiūrėjau kokios; žiūriu ant viršaus, lietuviška gazieta. Na, aš mislyjau, kad ir visos tokios. Mano kaltė, kad nepažiūrėjau toliaus...	Są głębiéj... czekają na ciebie.	Tak, jest piec azbestowo-gazowy.	Tak? I dlatego to pomagałeś mi w kopaniu?	Wypuść ptaszka z garści, to obaczysz! Zapowiedzie słyszałaś?	A więc?	Albo...	Ależ uchowaj Boże!	Aresztujcie mnie lub odbierzcie mi życie, wy czciciele rosyjskiego Chrystusa! Jestem narzeczona Kibalczyca.	Bo tak nawet czasem jakby jakoś nacichł... Ale znowu padnie plucie albo i ze krwią...	Być może. Czy pozwolicie mi odejść?	Bóg jeszcze łaskaw!	Chodźmy dokończyć pańszczyznę!	Chodźmy, Wiktorio.	Co najmniej dwadzieścia.	Czy i ty, Waldy, byłeś rano w borku z panną Stefanią?	Czyż takie miejsce istnieje?	Cóż Maszko? Dobija do brzegu.	Cóż cię w nich tak bawi?	Dobrze, szukajmy. Ale ja ci potem powiem.	Doprawdy doktór gotów był zamienić piorun w pigułki.	Dziewka zginie, jeśli mnie zabijesz... Rozkazy wydane!	Dziękuję, ciociu, ale ja już wolę tu poczekać.	Dziś rano wyjechaliśmy do Lwowa, bo już tam powietrze ustąpiło, a jechało nas trzech: ja, pan Grygier Niewczas i ten złotniczekzłotniczek (daw.)	E! tu w Krakowie	Ej, tam! Pierwsze piętro, Fremde, Lerch, Mordarski! Drugie piętro. Drabik! Czwarte, Papierny! Zaciemnić.	He, jakżebym u diabła spać miał kiedy wszyscy diabli z piekła przyszli po mnie tej nocy.	I pamiętaj, że będziesz musiał potem sam iść.	Ja zbieg, ja złodziej, powrócę tam bez własnego imienia, bez przeszłości, bez żony, bez celu, treści i przywiązania do życia, tylko z tą jego klątwą!...	Jednego dnia szwagier mój, który, przez troskliwość o brata...	Już sprzedana; przyniosłam z sobą pieniądze.	Musiało tam być bardzo przyjemnie! I czy zawsze tak było?	Mów dalej!	Mów śmiele.	Niech pan więc pyta.	No, będziemy wreszcie mieli wyborny obiad, panie Cyrusie! I pan, panie Spilett, skosztuje tego...	O, jakąkolwiek przyczynę podaje, oświadczam, że ma rację!	Pani daruje... ale muszę spieszyć do pracy.	Pani mało zarabia?	Po jutrze ślub jéj, proszę pani.	Powinszować znajomości!	Tak i podzielił zapatrywanie moje, że Thauret oszukuje. Widziałem zresztą także, iż czasem przegrywa, krzywdzę go tedy może.	Tak, widziałam! Dużo mówiłeś dzisiaj z Sämundem.	Widzę, że podziela pan powszechne, choć błędne przekonanie	Więc dobrze, pomówię o tym z Lizą. Być może, że sama przyjmie chętnie pomoc, jeżeli jej zaofiaruję.	Wyłaź	Właśnie... Mówiliśmy o jego matce... Powiedział mi, że z Ameryki przyjeżdża tu jego ojczym z rodziną.
Ja to samo mówiłem Naturalnie, nic im się nie stanie, ale zawsze niemiła historia. Ten osioł Maruszewicz sam przestraszony... Wpadł do mnie, przysięgał, że on temu nie winien... Nie mogłem już wytrzymać i odpowiedziałem mu: „Żeś pan nie winien, jestem pewny; ale i to pewne, że w naszych czasach Pan Bóg opiekuje się hultajami... Bo naprawdę, to pan powinieneś siedzieć dziś pod kluczem za fałszowanie podpisów, ale nie te lekkoduchy...” Aż rozpłakał się. Przysiągł, że odtąd wejdzie na dobrą drogę i że jeżeli dotychczas nie wszedł na nią, to tylko z twojej winy.	To dziwne. Nie być stworzonym na żołnierza! Dla mnie wprost niepojętą jest taka natura. Ja jestem tylko żołnierzem.	Skądże mogę to wiedzieć? Czy ty nie... Nie, prawda, to było zaraz potem, jak ciebie zabrało to wojsko, co wyrosło spod ziemi. Przepędzałem tam czas na rozmyślaniach w izbie naprzeciw gołębnika... o ile mi nie przeszkadzała ta wieczna gadulska...	Biedaku! Nie masz jakoś dzisiaj szczęścia. Pokaż łapkę. Tak skaleczyłeś sobie stopę, to pewne. Poczekaj, wyciągnę chustkę i zrobię ci opatrunek.	Było to nie dalej jak w Umballi, gdzieśmy spędzili noc ostatnią!	To nie, ale przestraszył mnie pan	Hej, już nie hoc! Ale rad was widzę. Miły Boże, to jakbym już był w Bogdańcu!	Nie jestem kompromitujący dla dam	Nie uczyłem się.	W naszych krajach północnych kobiety nie przebierają się!	Nie lękaj się o mnie. Ja mam pewną swoją myśl, która mnie od dawna podtrzymuje, a której nikt nie zna.	Toć wiem że mój brat Waligóra zdziczał zupełnie ale przecie mnie jako duchownego i brata swojego odepchnąć nie zechce i nie może.	Powiedzieli nam bracia, iż macie, nie mówiąc nic nikomu, stawić się w Szczytnie z panem de Bergow i z jeńcami.	Przybyłem tu o zdrowie waćpanny dobrodziejki się wywiedzieć, czyli od strachu jakiego szwanku nie poniosło, co powinien bym był na drugi dzień uczynić, ale nie chciałem się naprzykrzać.	Czemu nie wezwiesz mego lekarza z Kielc, jak cię prosiłem?	Ależ on biedak musiał być bardzo chory? taki blady, jak z grobu! Dlaczego pan nie powiedziałeś nam o tem?	Istotnie tak to wygląda. Ale... więc nie wątpicie... że...	A to jest pani chłopczyk?	Nie wiem.	Wiem. I laurki nie wzięłaś.	Ty jesteś potencjalnie inteligentny, ale pojęciowo głupi, nie gniewaj się. Jesteś jednolity blok, bez żadnej szparki, w którą myśl może się wcisnąć. I nie masz tej żądzy prawdy, którą mam ja. Chcę wiedziećwiedzieć	Wedle umowy los o tym rozstrzyga, nie mogę nic obiecywać.	Mówię: „teraz”, a myślę, że będziesz ich mogła widywać bezpiecznie wówczas, gdy będziesz moja. Tak!... Bo gdyby cezar dowiedziawszy się o tym zapytał, com uczynił z zakładniczką, którą mi powierzył, rzeknę: „Zaślubiłem ją, i do Aulusów chodzi z mojej woli”. On długo w Ancjum nie zabawi, bo mu się chce do Achai, a choćby i zabawił, nie potrzebuję widywać go codziennie. Gdy Paweł z Tarsu nauczy mnie waszej Prawdy, zaraz chrzest przyjmę i wrócę tu, odzyskam przyjaźń Aulusów, którzy w tych dniach wracają do miasta, i nie będzie już przeszkód, a wówczas zabiorę cię i posadzę przy moim ognisku. O carissima! carissima!	Nie od wszystkiego tak łatwo można odejść, proszę pani	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	Nie gniewasz się, że Torbjörn tańczy?	Nie śmiesz mi w oczy spojrzeć, panie Kmicic, z tyłu się kryjesz.	Ech, nie ma o czym mówić!... Rzecz główna, że dwie nogi ocalały.	I ja, a wiesz dlaczego? Kuno rozum ma większy i chytrzejszy, a Ulryk zapalczywszy. Prawyprawy (daw.) dziś popr.: który. czci dochowuje, ale do wojny z nami aż drży. Powiadają też, że byle mistrzem ostał, to przyjdzie wnet taka nawałnica, jakiej na świecie nie bywało. A na Kondrata omdlałości ponopono (daw.)	I ty się nauczysz grać na skrzypcach! Kiedyś będziesz mógł mieć z tego majątek! Nagrasz sobie pieniędzy do kieszeni, a troski wygrasz z głowy, jeżeliby cię kiedy jakie opadły. Tu są moje stare skrzypce; najlepszych jeszcze ci nie dam! Palce tak!	Ale przyrzekniesz, że nie zdradzisz nikomu ani słowa?	W tej chwili nie wiem... Trzeba będzie znaleźć kogo między egipskimi albo greckimi kupcami... W ostateczności	Pan wierzy tylko w siebie, nie w rozum, nie w człowieka, lecz w siebie, pan w gruncie rzeczy tylko siebie kocha.	Lepiej, bym go zbił całego na kwaśne jabłko ja, który go kocham, niżby skutkiem nieuctwa spotkać go miało nieszczęście w kniei. Właśnie teraz uczę go zaklęć, które go ochronią przed napaścią ptaków, ludu węży oraz wszystkich czworonogów, oczywiście z wyjątkiem jego własnego ludu. Gdy sobie je przyswoi, będzie w stanie przywołać na pomoc w potrzebie całą dżunglę. Czyż dla pozyskania takich korzyści nie warto poddać się lekkiej karze?	W dolinę, do gaju Wenery... niech tam zastawią ucztę wieczorną... chcę by i Thrasyllus w niéj uczestniczył... i ty Cajusie... i wy wszyscy... Nie będzie nas ani za mało, ani zbyt wielu...	O nie, w każdym kraju mają inne mieszkania; u nas te ozdobne budynki niedawno weszły w użycie. Po większej części pszczoły mieszczą się w wysokich pniach wydrążonych wewnątrz, nakrytych małym słomianym daszkiem i wyglądających jak wieże albo w dziuplach drzew, po lasach. Te oto budynki, które widzisz, są dla pszczół wygodniejsze, a przez to więcej sprzyjające gromadzeniu miodu. Ale już dość tej gawędki, rozwijaj skrzydła i lećmy!	Nie, tylko jeden Bóg ma prawo, bo on wie, co wycierpiałam. On jeden zna wszystkie łzy moje, wszystkie cierpienia. O Boże, Boże, Boże!..	To może prawda, ale czuję, że niełatwo znudzić się może czerwiec, gdy jest tak piękny jak dzisiaj. Wszyscy lubią czerwiec. Tadziu, skąd ta melancholijna listopadowa mina w okresie rozkwitu wiosny?	Może i wiem, mój bracie Serafinie, i nie chciałbym cię obedrzeć z tego, co ci najmniejszą przyjemność sprawić może na Księżycu. Lecz przede wszystkim opowiedz mi, kolego, chociaż w krótkości, życia twego na Ziemi spędzonego koleje...	Idźże, głuptasku... takam ja królówna, jako ty królewic. Margośka mi jest i tyla. Matka... ociec! bo ten mały już wstał.	Ale ten jest miły i inteligentny	Pojedziemy, kochanie i zejdę z wami ale sama chyba rozumiesz, że historia o duchu nie ma sensu i że w piwnicy tej znajdziemy najpewniej tylko kamienie.	I pan ją poznasz, tylko wsłuchaj się w najgłębsze pragnienia, w najcichsze szepty własnej duszy. A jeżeli chodzi o hasło, to głoszą je wszystkie doskonalsze wyznania: przez ziemskie życie i prace do zaziemskiego, przez wieczne życie i prace	Jesteś nieco rozczarowanym, jak uważam... Zapewne! masz słuszność. Każdy medal ma dwie strony, z których jedna jest odwrotną. Jednak, ci tylko, którzy żyją w tych wielkich zbiorowiskach światła, albo przynajmniej zachowują z niemi spójność ciągłą i ścisłą mogą cokolwiek zrobić... czemkolwiek stać się i cokolwiek zrobić...	A to przewybornie!...	La mnie. Żeś to pamiętał, Jantoś	Toć przyjdzie noc a ty samiusieńka jedna, to ci strach będzie.	Jako to być może kiedy inaczéj było cale od początku świata?	Że to panna Lawinia, osoba, jak się zdaje, tak dobrze chowana, lubi zamieszkiwać taki kraj?	Cóż to znowu? Co ma znaczyć taka mowa?	Co to wam, siostro?	Tak. Obejrzała głowę, jak pan wie strzałem roztrzaskaną, i dostała ataku histerycznego śmiechu, który się zakończył spazmami.. Przypominam sobie dokładnie, bo ją musiano przemocą usuwać.	Pięćdziesiąt dwa, pięćdziesiąt trzy... Cóż to znaczy w stosunku do tego, co by trzeba...	Nieboszczyk pan Zend rad by był... Są polskie, moskiewskie... a ten wałach niemiec... i onaona (daw.)	Pan Wołodyjowski.	Co ja wiem o tej sprawie, to druga rzecz, w każdym razie przyszedłem do was jak do swoich, jak do porządnych ludzi	Obawiam się, że pan głupotą nazywa idealizm.	Ja myślę, żem ich znał! Pracowałem dla nich już szósty raz.	Opowiadała mi różne niestworzone rzeczy, kiedy ten smyk się urodził Czarownica, Dziecko, WierzeniaMówiła, że zawsze wśród nich musi być jeden taki, co będzie umiał przez kamień młyński patrzeć w daleką przyszłość...	A na Sukiennicach widzisz, jak się roi?	A tak i bydlątka żal, co się zmarnuje.	Tak, jesteśmy umówieni przy ujściu rzeki Catatumbo albo Suany Miejmy nadzieję, że wkrótce się tam zjawi.	A żebyś waszmość wiedział, że szydząc sobie lekce, prawdy samej dotykasz. Tyłem się odwrócić i swoje robić	Polecisz z listem na Hożą, wiesz...	Sok ja też wycisnę!	Tak!	Tak; a ty gdzie?...	Aha! jużem się obaczyłjużem się obaczył mrowie, tłum. nieprzeliczonym przywodzą...	Padniesz ofiarą własnego zwycięstwa, zobaczysz, jeżeli z takim zapałem będziesz dalej atakował.	Za wcześnie się urodziłeś, Pencroffie	Czy zdecydowałeś się nareszcie przyznać do winy?	Niech zrobi co chce, niech mu dadzą, co zapragnie, co mi tam!	Kto cię nauczył tego, co głosisz zuchwale ludowi?	Powiadam ci, co ten hycel miał złota. Takie ci beczki stały...	A co będzie, gdy konie zjemy?	A wy kto?	Bynajmniej. W jakimś kabarecie.	Czy matka twoja sądzi, że pani Medlock pozwoli mi pojechać?	Cóż ty?	Effendi, młody Nowowiejski cię pozna.	Pierwszy raz widzę coś podobnego!	Więc ty chciałbyś, Koki, bym została agentką?	A którenktóren	A któż taki?	Baskowie w służbie gubernatora.	Będzie panował jeno przymus cnoty!	Czyby znowu pojedynek?...	Dobra Złockie? odparł zacinając usta	Jestem bratem żony kapitana.	Mam pani oddać połowę	Masz, bakałarzu, za twą naukę!	Miałam list od Krzeszowskiej	No... tego pana... Kazimierza Norskiego...	Sobaczesobaczy	Są tu, moja matko	Toś Radziwiłł!	Uprzejmie panią proszę.	W teatrze!	Złodziej, powiadam wam, złodziej: wydarł mi przemocą złoty zegarek...	Złuda.
Ale to, proszę pana, skoro pan jest tak uprzejmy...?	Pan się obraża Ja pana nie chcę obrażać. Tylko trzeba stać na ziemi, na ziemi. Z ziemi prowadzi tylko ta jedna droga w gwiazdy, którą szedł Chrystus. Przez grób. A pan chce być świętym za życia, zmartwychwstańcem przed śmiercią.	Jest pan zanadto domyślny, doktorze No, ale żegnam. W wagonie był taki kurz, że czuję się jak kundel wytarzany w piasku. Muszę się wykąpać.	A tak, pan Waldemar na Apollu.	Pan Domaszko, jak teraz widzę, należy do tych ludzi, którzy nie uzewnętrzniają swego temperamentu, lecz umieją skierować go na działanie w walce czynnej.	Taglioni! koniecznie trzeba, żebyś pan ją widział w Natalii i w Sylfidzie! To mi dopiero taniec! Unosi się jak ptaszek i spada jak bujająca bańka mydlana!	Tak, powtórzył pan co do słowa.	Wracam do mojej myśli. Trzeba rozmówić się z kapitanem. Nie wspomniałeś pan nic, kiedyśmy byli na morzach pańskiego kraju. Otóż teraz, gdy jesteśmy na morzach mojego, ja sam z nim będę mówił. Kiedy pomyślę, że za kilka dni „Nautilus” będzie się znajdował na wysokości Nowej Szkocji, że tam, w kierunku Nowej Fundlandii otwiera się zatoka, w którą wpada Święty Wawrzyniec, i że Święty Wawrzyniec to moja rzeka, rzeka Quebecu, mego rodzinnego miasta; kiedy pomyślę o tym wszystkim, to ogarnia mnie wściekłość i włosy powstają na głowie. Wierz mi pan, raczej skoczę w morze, niż tu zostanę! Duszę się tutaj!	Kurara jest niewątpliwa. Paraliżuje mowę, oczywiście... krzyk... Paraliżuje nerw błędny. Również ruchy. Nie zostawia absolutnie żadnego śladu. Ani kropli krwi. Przypadek... Niech się pani uspokoi... Zaraz skończy...	Nie będzie tu nikt zabijał Sprawiedliwe jest Koło życia. Grzech nad grzechy...	Ministerium ma wiadomość o wszystkich młodzieńcach i pannach w kraju: zna doskonale ton i barwę ich dusz. Osobna statystyka prowadzi się w tym kierunku. Owóż ludzie są dwoiści: jedni raczej wolą tożsamość tonu i barwy, inni przeciwnie i w danym razie sprowadza ich na jedno miejsce: jest to piękny ogród zwany Radżiwa gody ślubne	Cóż mi przyjdzie z argumentów?... W Miquelon jest szampan po osiemnaście dolarów... a...	Cóż to jest?	Jest jeszcze miejsce! Niech zejdzie kobieta.	Powiedz, czy słuszne jest, aby jeden z ludzi mówił: „To są moje pola”	To jakiś bezczelny obszarpaniec, panie profesorze. Domagał się, bym go wpuścił do pana profesora, i ośmielał się, za przeproszeniem, mówić, że jest pańskim przyjacielem.	A chce babunia to powiem co to jest? i czego płacze?	Można być ludożercą, a poczciwym człowiekiem, tak jak można być poczciwym, choć się lubi smaczne kąski; jedno drugiemu nie przeszkadza.	Absolutnie tak, jak się zaświeca kinkiet... póki nie braknie oliwy.	O najsłodsza moja! Jakież bielmo miałem na oczach, że spędziwszy piętnaście lat pod jednym z tobą dachem, nie dostrzegłem wcześniej całego blasku wdzięków twych i cnoty. Podobnej tobie nie ma ani w Europie, ani w Azji, ani w Afryce, ani w Ameryce, ani w Australii (nie wiem tylko na pewno, czy była już wtedy odkryta). Nie, nie, nie zaprzeczaj, czyż jest na świecie dziewica, która by godna była stanąć obok ciebie? Kto? Angelika? Ha! Ha! Ha! Gburia-Furia? Puh! Ha! Ha! Ha! Tyś moją królową! Tyś moją Angeliką, bo anielską masz postać i duszę!	Nie skrucha, lecz myśl! I nie serce, lecz głowa! SerceSercem ciemnej drogi życia sobie nie oświecisz... Głosy serca to tylko bezradny spazm dławiącego się egoizmu; wola zna cenę tego spazmu i gardzi nim. Głos serca to tkliwy flet żądz, którym nawet namiętność dziś już gardzi. Głos serca to pokutny płaszcz trwogi Przenieś twą dobroć do głowy; spraw, by twoja i cudza wola ufać w nią mogła!	Gdybym nie kochała, czyż byłabym tu w tej chwili? Na cóż mam osłaniać serce swe tajemnicą, gdym się już całkowicie w ręce twe oddała! Ojciec mój żąda, abym poślubiła hrabiego de Lembrat. Nienawidzę tego człowieka i pogardzam nim. Jeśli zechcą upierać się przy tym małżeństwie, spokojnie poczekam na godzinę stanowczą, gdyż zanim ręka moja dotknie ręki hrabiego, zanim kapłan wygłosi błogosławieństwo, będę już trupem.	Dobrze. Obyśmy się, bez ich szkody, tak mieli.	Gdyż kapłani boją się, aby nie napłynęły do Egiptu ludy obce, które mogłyby podkopać naszą religię, a wraz z nią ich dochody.	Nie tak ci jeszcze będzie kąsał!	Przybywam ze Żmudzi aby Najświętszej Pannie, utrapionej ojczyźnie i opuszczonemu panu służyć, przeciw którym dotąd grzeszyłem, co wszystko na spowiedzi świętej wyznam obszernie, i o to proszę, abym dziś jeszcze lub jutro do dnia mógł być wyspowiadany, gdyż żal za winy do tego mnie skłania. Imię, SpowiedźNazwisko swoje prawdziwe też powiem ci, ojcze wielebny, pod tajemnicą spowiedzi, nie inaczej, bo źle do mnie ludzi uprzedza i do poprawy przeszkadzać mi może. Przed ludźmi chcę się zwać Babiniczem, od jednej mojej majętności przez nieprzyjaciela ogarniętej. Tymczasem ważną przywożę wiadomość, której wysłuchaj, ojcze, cierpliwie, gdyż o ten przybytek święty i o klasztor chodzi!	Tak, ale jak się to uda przejechać tę granicę?	Wielki z ciebie, jak widzę, statysta. Powinieneś się, Michałku, co prędzej ożenić, żeby taki rozum nie przepadł.	To mają Niemcy przerąbane Wiesz, Franku, ci Niemcy to był bardzo dziwny naród. Wykształcony, ale dziwny. Znałem jednego Niemca, był szoferem w jakiejś fabryce. To był strasznie gburowaty człowiek. Ale wóz miał pierwsza klasa, to prawda. Patrzcie państwo, to Niemcy już też zniknęły z mapy świata A tak się dawniej puszyli! To było straszne: tylko armia i tylko wojsko... Szkoda gadać, Płazom nawet Niemiec nie da rady. Wiesz, że ja te Płazy znam. Pamiętasz, jak ci je pokazywałem, gdy byłeś mały?	Mer-amen-Ramzesie, patrz w tę iskrę i nie odrywaj od niej oczu... Nie spoglądaj ani na prawo, ani na lewo, ani na nic, cokolwiek wychylałoby się z boków...	Nie znam się na tym Ale za wszelką cenę musisz go wybielić. Wymyśl coś. Postaraj się. W torbie zostało ci jeszcze dużo różnych specyfików. Książę zrobi wszystko, żeby jego skóra zmieniła kolor. Inaczej zostaniesz za kratkami na zawsze!	No, no! nie wiem doprawdy, co bym zrobił wobec istoty, którą bym uważał za wcielenie zła. Nie masz się czego wstydzić.	Trochę nie podoba mi się, że po nowej drodze wozy będą jeździć bez koni Ale nie mój to grzech.	Dobrze więc, usiądźmy Pozwól mi oddychać powietrzem wieczoru, wsłuchiwać się w nawoływania ptasząt, podziwiać promienie księżyca odbijające się w wodzie; pozwól mi napawać się tą naturą, w której każdym szczególe widzę wypisane moje szczęście i która ukazuje mi się pierwszy raz w swoim przepychu, oświetlona miłością, upiększona przez ciebie. Ewo, ukochana moja, oto pierwsza chwila niezmąconej niczym radości, jaką los mi dał w życiu! Wątpię, aby Lucjan był kiedy tak szczęśliwy, jak ja jestem.	No, to już jedno załatwione, a drugie jeszcze ważniejsze: musimy dziś pod wieczór przed samym spaniem zbiec na dół i obejrzeć wejście, czy się da wyleźć na górę i na wszelki wypadek zapewnić sobie ucieczkę drugą stroną, jakowym okienkiem lub dziurą w murze. Kto głupi, będzie się bał, ale mądry pójdzie na samo miejsce i złapie nas.	Sama? sama! dobrze sobie rozpatrzył... Masz szczęście dziewczyno! Ja go dziś nauczę tego chłystka; ale jeźli się tu zjawi, ani mu się pokazuj! ani nosa!	A żeś się to waćpan ważył takiej potędze oponować, przed którą sam hetman wielki musiał ustąpić?	Ciekawość, czy poznają? Dziecko się więcej przeinacza z latami niż starszy człek. Ileżeś to miał wtedy?	Co też pani gadasz! A cóż on temu winien, że mu termin sądowy na ten dzień wyznaczono, na który się obiecał był do Źwiernika?	Nie ma co i gadać, dzielny to żołnierz i naprawdę gotów na wszystko!	Nikt ci go nie zabierze. Idź, siądź sobie pomiędzy moimi Baltisami	Ach! tak... macie rację. To będzie coś z Warszawy.	Aż do tej chwili. Ledwiem się oto wydarł.	Broń Boże! Nie pragnę bynajmniej widoku Krakowa.	Będzie czas uradzać W Płocku i tak musicie odpocząć.	Do widzenia za miesiąc? Przecie ty jedziesz do Berlina, nie do Rzymu...	I głową muru nie przebijesz, choćbyś i trykał jak ten baran!	Ja? Ja jestem Robin Hood, o czym wkrótce przekonają się twoje nędzne zwłoki!	Jak to bezrobotny? Znowu was wyleliwyleli Karliczek uczuł przypływ sympatii do Feliksiaka. Znał go dobrze, gdyż jego częste awantury były dość popularne w fabryce, a o szczególnej protekcji, którą ten ślusarz cieszył się u zwierzchników, różne chodziły wersje.	Kto go tam zdoła zrozumiéć?	Marszałkowska to sprawa, nie moja! Myszkowski winę ci darował?	Mów! mów! Posłem jesteś! przecie nie uczynię ci nic Mów!	Nie mam go już!	Nie, Polak.	Nie, dziękuję!	Nie, przyjacielu Nie dojeżdżamy nawet do kręgu polarnego.	Nie, zboże kwitnie...	Nie.	Nu! ruszajmy do miasteczka! ruszajmy! Noc się robi.	Powiem więcej, panie hrabio jesteśmy prawie pewni, że uzurpatorowi wkrótce pomiesza się rozum.	Psia krew! Nie mogła to zaczekać?	Semen! Za co mnie, jak Tatary, tak w łykach wleczecie?	Tak! Jakże cudownie wykrył wszystko Mr. Barnes!	Tak, wiedziałam.	To się rozumie	Zgoda, Harbercie. Od tego dnia nasz zacny towarzysz niczego już więcej nie będzie pragnął do szczęścia!	La zapisu! Kiej te świnie! Za tę morgę to i młódka najczystsza a pójdzie choćby za dziada spod kościoła...	No, no, żeby sam dziedzic przyszedł na chłopski pogrzeb.	Tylko przyspieszyła.	Ach!	Boże, bądź miłościwy mnie grzesznemu!	Ci, co odjechali wózkiem? Musi Niemce z Wólki, o trzy mile stąd.	Co czynić, wasza książęca mość, choć człowiekowi i markotno!	Cóż ja?	Do Marsylii!	Do pana de Wardes?	Do wszystkich djabłów! z taką stałością	Dzień dobry panience!	Gdzie są obecnie Pławiccy?	Horpyna?	Idioto jakiś! Myślisz, że mnie idzie o nas? Idzie o gajowego!	Idę do babskiego.	Już po niego posłałem.	Niestety! to nas wszystkich spotyka.	Nudny jesteś z tym zabieraniem głosu we wszystkich sprawach z takim autorytetem jakbyś...	O kad į Lietuvą? Ar aš tenai ne buvau?	O! Panie Morrel! Dziękuję panu w imieniu mojego ojca i Mercedes.	Otóż wchodzę właśnie in medias resin medias res (łac.).	Poszedł kupować bilet.	Przekupstwo	Przeszkadza to wamawama (gw.)	Tedy uderzaj	To już wszystko jedno, byle nam Bóg później poszczęścił.	Tobie jednej powierzam tę tajemnicę, moja droga; jeżeli powiesz o niej komukolwiek, zgubisz mnie bezpowrotnie, a może i siebie w dodatku.	Więc co robić?	Z tego wypada, bracia, że naprawdę jadą zmieniać majora	Za Bergowa...	Zapewne jesteś głodny	Zawsze ta sama i tym razem również z groźbami wyjeżdżasz.	Zgadłeś. On cię lubi.
Gdy się już znajdziecie w przybytku szczęśliwości, uproście Najświętszej Matki Bożej i Matki grzeszników, cobym ja, lichy i marny Jej sługa, krócej, nie dłużej czyśćcowe upały cierpiał i przez Jej zmiłowanie oswobodzon światłość wiekuistą oglądał.	Nie bój się, już ja cię odpasę	Ułożyłem ale ty nie możesz mi być już pomocny. Oto po jej śmierci wyznam, żem jest chrześcijaninem, i pójdę za nią.	Cztery czy pięć mil stąd, u podnóża góry, macie panowie zagrodę przeznaczoną dla zwierząt domowych. Zwierzęta te potrzebują starania i opieki. Czy pozwoli mi pan mieszkać tam razem z nimi?	Czy to nie trochę za daleko?	Tak zniesion, że nie wiem, czy dwudziestu piąciudwudziestu piąciu	A bo ja wiem, trzeba przecież zapytać Tojby.	A będzie?	A kto wam mówi, że czas zaczynać?	A prędko wrócą?	A tam papuga! Zielona, z żółtym ogonem, z czubem wyrastającym z głowy, podobnym do liści sałaty! Otóż jest. Znalazł ją Robinson Crusoe, gdy wrócił do domu po opłynięciu swej wyspy. Nauczył ją wołać: „Biedny Robinsonie Crusoe!”. Raz, gdy papuga do niego tak przemówiła, sądził, że śni; ale nie śnił. To istotnie mówiła papuga... A tam zaś Piętaszek pędzi do zatoki, uciekając przed ludożercami... Śmiało! Prędzej! Nie trać odwagi! Robinson cię ocali...	A to na co? Ciekawość was tu przywiodła patrzeć się na ofiary bożego gniewu, jak na światową komedię?	A wy podpisalibyśta?	A za co by ich utrzymać, proszę jaśnie pani?... Zresztą, stąd każdy ucieka, bo tu śmierć. Tu noma troje dzieci umarło. Boże mój! jaki był gwar przy nich!... Mógł se był mój choćby i tydzień w domu nie siedzieć i nawet nie zmiarkowałabym tego. A dziś, jak wyjdzie w pole na pół dnia, to aż mnie cosik rozbiera...	Ach, nieuświadomienie. To tylko świadczy o tem, że nie znał pan ideologji komunistycznej. Czytał pan Marxa?	Ale ja mam	Alem nie zasłużył, aby mnie o to posądzano nie jestemże posłusznym?	Ależ panno w tym, co mówisz, nie ma zdrowego rozsądku i wyraźna sprzeczność leży. Naprzód znam dobrze Pedra Pereza i wiem, że jest bezdzietny, po wtóre, sama powiadasz, że chociaż jego córką jesteś, on często do twego ojca przychodzi. Jakże to rozumieć mamy?	Ani ja ciebie... I dlatego nie powiem ci: rób, co chcesz... Zrobisz zawsze tylko to, co powinna zrobić kobieta twego dostojeństwa.	Ani jutro?	Ani myślę! Gdybym się wymykał po kryjomu, znaczyłoby to, że się boję, a wiesz, do kroćset, że tak nie jest i nigdy nie bywało.	Ażeby podziękować państwu za ich hojne dary na szpital Bardzo przydał się, bo panuje tyfus w okolicy...	Bawimy się... Mówcie! Co kto życzy?	Bo jakimżeś waść sposobem pierwszy po klęsce w Wołoczyskach stanął? Przecież nie chcę przypuścić, żebyś pierwszy dał draładać drała odpowiedź.!	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Bystryś, mości książę. Dowiedz się zatem, że przez mistyfikację moc można zdziałać, spętać, oczarować.	Co w danym?	Czyż doszedł do tego, iż nauczył się wątpić o nas?	Czyż nie jestem krewną twoją najbliższą?...	Cóżeście takiego uczynili?	Daj mi go Bóg spotkać bo ja osobną mam z nim sprawę.	Dziękuję ci, moje dziecko.	Długów jest więcej i te muszą być zaraz spłacone.	Ech, tam, nie najlepiej.	Ehej! chcieliśtachcieliśta (gw.)	Epopeja, moja jazda Tydzień żegnaliśmy się z druhami. W niedzielę zaprosił mnie starszy sowietnik, w poniedziałek dał kolacyę prokuror, we wtorek byłem u kupca C., we wtorek na bliny zawołał do siebie przeświatły ojciec Nikanor, we czwartek poszedłem do mojej przyjaciółki wdowy Pelagii Fokowny, a w piątek na dworcu dałem ja kolacyę kolegom. Nikt nie był trzeźwy, szampiter lał się jak woda, oczyszczonej zabrakło w bufecie. Zapłaciłem 600 rubli daremnych, bo je wybębniłem w stukułkę, i pojechałem z płaczem. Oh, miły brat! Jak mnie ciężko przyszło rozstać się z dobrymi ludźmi! Spałem spokojnie do Kołymny, aż tam kiedy wyjrzę, na platformie sotnia cyganek i cyganów. Ktoś im dał wiedzieć, że jadę; przyszli z powitaniem i z pieśnią. A ty słyszał kiedy cygańską pieśń? Jak pieją! Dusza mój! Nic piękniejszego niema na Bożym mirze! Na rękach mnie wynieśli i trzy dni trzymali i gościli. Tak ja nigdy nie biesiadował. A co pierzyn nasłali! Cha, cha, cha!	Gdzie?	I oni tak samo, przykuci do Koła, przechodzą z żywota do żywota... z jednego zwątpienia w drugie zgorączkowani, znękani szarpią się w bezsilności...	Jak to lalka?	Jednym słowem: to lud in folioin folio (łac.) rzekł Blondet, przerywając.	Jest i pan Borowiecki?	Kartki. Trzy dni jej szukam.	Kiedy Stalky’emu zaczynają nozdrza latać jak koniowi to znaczy, że jest na ścieżce wojennej. Ciekawy jestem, jak się to skończy?	Kim jesteś, panie? Sądząc po ubiorze, można myśleć, że jesteś szlachcicem, lecz nie szata zdobi człowieka, równie dobrze pod tym przebraniem może kryć się zbój.	Kmicic mu tego nie daruje, nie taki to człowiek, on się i na Radziwiłła porwie!	Ką čion da laukti, kur jis ras darodymus to, jog lenkai spaudė lietuvišką kalbą?	Masz przecie familię, znajomych.	Mizernieję, bo nie sypiam... Nie mogę spać...	Miłość, Nienawiść	Mniejsza o to, od kiedy i jak długo; dzięki Bogu, niebezpieczeństwo minęło.	Może Roch po kolacji opatrzy naszego konia, trzeba go będzie napoić	Myślisz, że to takie proste! Poinformowano mnie, że nie ma jej w domu. Ale do rzeczy. Jeśli chodzi o te pieniądze, nie wiem, jak ci to powiedzieć: ta kobieta wydała mi się tak delikatna, że bałem się ją urazić. Kiedy napomknąłem o pieniądzach, ani drgnęła. A chwilę później powiedziała mi, że jest głęboko wzruszona tym, że tak dobrze się rozumiemy. Ale wszystko, co potem jeszcze dodała, było tak subtelne, tak wzniosłe, że uznałem za rzecz niemożliwą, by owo zdanie: „Tak dobrze się rozumiemy”, odnosiło się do pieniędzy. Bo przecież, proponując je, zachowałem się po grubiańsku.	Mówią, że ma takie same oczy, jak jego matka, tylko że jej były śmiejące się i wesołe Mówią też, że pan Craven nie może znieść jego widoku, kiedy nie śpi, a to właśnie przez te oczy, że takie podobne do matki, a takie inne w tej smutnej, wymizerowanej twarzy.	Mówił pan hrabia, że będzie mnie potrzebował	Na ką, matai Jargaliene, tarė jis	Nie ani też nie mam ochoty jej słuchać.	Nie mogę dziś być u pana na obiedzie	Nie zdradzi nas?	Nie, o Agenorze, który umarł w Brazylii... Ma ona syna, który zeszłego roku skończył Saint-Cyr.	Nie, panie hrabio, ale opuścić Paryż...	Niech was boska moc prowadzi. Szczytno przed wami.	Niepołomski... drugi raz! Co pani mówi!	Nim wykonasz ostateczną przysięgę, dowiedz się najpierw, jakie są obowiązki wstępującego Jeżeli mniemasz mieć w tym zakonie spokojne i przyjemne życie, jesteś w wielkim błędzie, bo właśnie kiedy chcesz jeść, to musisz pościć; kiedy chcesz pościć, to musisz jeść; kiedy chcesz spać, musisz czuwać; a kiedy chcesz czuwać, musisz spać. Od żadnej też posługi rycerskiej wymawiać się nie możesz, a zawsze iść tam, gdzie ci każą. Musisz ojca, matkę, siostrę, braci, przyjaciół niżej postawić, a spełniać jeno to, czego dobro Zakonu wymaga. Za to wszystko Zakon ofiarowuje ci jeno chleb i wodę, skromny habit i zbroję rycerza i niczego więcej domagać się nie możesz, bo tak twoja osoba, jak i wszelka twoja majętność, jest własnością Zakonu!	No widzicie. Mnie ta na złotych pieniądzach nie zależy; do tej pory podarunek od królewicza nietknięty w kaleciekaleta (daw.)	No, no, traw swoje złoto, milionerze.	O siódmej dwadzieścia trzy a następny przybywa dopiero po północy.	O, śmierć jest w moim domu!	Obcy, Żyd on mówi	Och, Jakubie! Ty przypuszczałeś...	Odeto, odwieziemy cię masz kawałeczek miejsca koło pana de Forcheville.	Otóż, co... Patriota, PowstanieGotował wraz z innymi piwo, które do dziś dnia pijemygotował wraz z innymi piwo, które do dziś dnia pijemy miasto we wschodniej Syberii nad rzeką Angara..	Panie sędzio gdyby z moich wyjaśnień wynikła nagana postępowania pani d’Espard, co by się wówczas stało?	Pomyśl, że jedna proklamacja, jeden kaprys serca może pchnąć entuzjastę do stronnictwa przeciwnego temu, któremu służył całe życie!	Powierzchowność zaniedbana	Prawda jest	Precz z tym durniem!	Prosimy.	Proszę sobie wyobrazić że udało mi się właśnie zdobyć przychylność hrabiego de Restaud; gdyż trzeba pani wiedzieć, że ze mnie tylko mizerny student, opuszczony, biedny bardzo...	Rzuca się na niego z dziesięciu aresztantów i zaczynają bić straszliwie, i biją dopóty, dopóki nie straci przytomności, to jest prawie na śmierć. Wtedy kładą go na narach i przykrywają półkożuszkiem.	Szkoda człowieka, namanama (gw.) mówili poniektórzy co stateczniejsi, a na to wraziła między nich tłuste brzucho Płoszkowa i dalejże niby to żałująco wyrzekać i trzeć suche ślepie.	Słyszysz ty, jak on mówi po włosku?	Słyszę. Żeby w nich diabli bębnili! Czysta desperacja!	Tego nie twierdzę stanowczo.	Ten nasz, wampir z teatru Argentina.	To bardzo nieprzyjemne, ale jej nigdy nie uczynimy comme il faut marszczony kołnierz; falbana noszona dawniej przy kobiecych kołnierzach i czepcach., uczesana w pięknie upięte warkocze, z kórych to dwóch powodów uważała się za bardzo elegancką i dorosłą osobę.	To dziw, doprawdy zkąd się to proste dziéwczę mogło tego wszystkiego nauczyć: i słów tych, i myśli i téj sztuki zalotnéj, którą lepiéj od naszych pań umie? Wyraźnie robi sobie ze mnie zabawkę!	To raczej ja zostałem w nie wmieszany. Posłuchajcie. Przed paroma laty, w taką samą porę deszczową jak teraz, moi ludzie znaleźli poniżej przełęczy Santa Ana człowieka znajdującego się w skrajnej nędzy i śmiertelnie wyczerpanego. Przyprowadzili go tutaj. Chorował wiele tygodni, ale nie udało się go uratować. Po paru miesiącach umarł.	To stało się za pańską sprawą Odpowie pan kiedyś przed Rosją.	Tylko dla ciebie, bo czytasz to po raz pierwszy, ale nie dla mnie, bo niejedną noc, pobladły, wysilałem oczy nad tym świstkiem, rekonstruując każde zdanie i uzupełniając każdą myśl.	Tylko znajomym, panie hrabio.	Umrzyj dyrektor, spal się, zapij, ale mi nie mów bredni Z pewnością przyleci tutaj restaurator i będzie mi wymyślał, że z tych samych przyczyn mniej sprzedał piwa i wódek, bo publiczność, która musi słuchać i rzadko się śmieje, przekłada gorącą herbatę.	Warto by zajrzeć do nowego ogrodu ciekawam, jak się sprawiają moje piniepinia	Widać z niego, że ktoś śledzi łąkę i przyległe do niej pustkowia i trzęsawiska	Wiem, że panie zawsze umieją role, ale mężczyźni...	Za nikogo	Zabójca, zabójca	Zemszczę się strasznie nad tym nędznikiem	Złodziej, Pieniądz rzekł	šita šneka nieko nemaino asmuo. pereiga stoti už lenkus.	Żegnaj, mały żołnierzu!...
Nie wolno tak pytać. Nie śmiej pan! Rosja jest szaleństwo boże, ona jest. Jest. Świat powie: Rosja. Królestwo boże. Boże, nie człowieka. Tak.	À propos pani Verdurin czy pani wie, kto tam będzie u niej we środę... A, przypominam sobie teraz, żeśmy przyjęli jakieś zaproszenie na najbliższą środę. Czy nie zechciałaby pani przyjść do nas na obiad od środy za tydzień? Poszłybyśmy razem do pani Verdurin. To mnie onieśmiela tak wchodzić samej; nie wiem czemu, ale ta wielka kobieta zawsze mnie przejmowała strachem.	Byłbym się starał wyratować A tego wówczas nie miałem na myśli, kiedy... kiedy skoczyłem Pan mi nie wierzy? Przysięgam!... Et, do diabła z tym wszystkim! Pan wyciąga mnie tu na zwierzenia, więc... Pan mi musi wierzyć! Pan przecież powiedział, że pan będzie mi wierzył.	Były dziełami sztuki i niczym więcej Sądzi pani, że prawdziwy uczony banalizuje swą sztukę, stosując ją dla jednostki? Bynajmniej. Nauka lubi rykoszety, wyczyny, fantazję, jeśli tak można powiedzieć. I na przykład ksiądz Adelmonte, o którym pani przed chwilą mówiłem, poczynił w tej materii zadziwiające doświadczenia.	Mówiłaś dopiero o dziewczynce. Nie wątpię też ani na chwilę, że będzie to dziewczynka. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki...	No, kobieto, przyznajże teraz, iż niewczesnym współczuciem wpakowałaś nas w kłopot, z którego diabli wiedzą, jak się wyplątać. Rok jest lichy; zaledwie będziemy mogli nastarczyć potrzebom naszym i dzieci. Zboże wprost na wagę złota! Wina na lekarstwo! Gdyby jeszcze znaleźć jakąś pracę; ale bogaci się kurczą, biedacy nie mają zarobku; na jeden dzień zatrudniony, cztery traci się darmo. Nikt nie płaci tego, co winien; wierzyciele ścigają z nieubłaganą zajadłością; i ty właśnie wybierasz tę chwilę, aby ściągnąć tu jakiegoś przybłędę, obcego człowieka, który będzie siedział nam na karku, póki się spodoba Bogu i chirurgowi niekwapiącemu się go uleczyć; wiadomo bowiem, iż każdy chirurg stara się przeciągać chorobę, ile tylko może; przybłędę, powiadam, który nie śmierdzi ani szelągiem i który w dwój- i w trójnasób pomnoży nam wydatki. Kobieto, kobieto, jakże ty się pozbędziesz teraz tego człeka? Mówże co, żono, dajże jakąś rację.	Drogi panie Moim pierwszym obowiązkiem jest służba ludzkości. Mógłbym ocalić panią de Saint-Méran, gdyby wiedza na to pozwoliła, ale markiza nie żyje i nic już nie poradzę. Mogę natomiast zrobić coś dla żyjących. Pogrzebmy więc tę straszną tajemnicę na dnie naszych serc. Gdyby ktokolwiek ją odkrył, zgadzam się, by złożono to na moją ignorancję. Ale nie zaprzestawaj pan energicznych poszukiwań, bo kto wie, czy na tym się skończy...	Allach! Co za głupi pomysł tak się bawić na otwartym polu! Mogli go tu zastrzelić ze sto razy... ale to nie pogranicze!	Chce się takiemu gzić, to się gzi. Roboty dla nich na świecie nie ma. A ty mu znowuj dół kop!	W istocie, to cokolwiek długo Wprawdzie kilkakrotnie już znajdowałem się w podobnym położeniu, zawsze jednak krócej. A teraz może byśmy zostawili tu mój zbawczy statek i zobaczyli, czy nie mógłbym nająć mieszkania w którym z tych szarych domków, widniejących tam, na pochyłości. Co znaczy ogień, błyskający spośród tamtych sosen?	To niech ją trzyma Mnie jak raz weźmie, musi też przysiądz, że nie porzuci.. Tak! inaczej ja nie pójdę, choćbym się wyzwolić chciała. Musi przysiądz.	Powiedzieliście wszelako, wielebny ojcze, że położy ręce na głowie córki. Zaliby mu prawica odrosła? bo wiem, żeście o to Pana Jezusa prosili.	Tak samo ja Prawda, Huck? To samo ci mówiłem, no nie?	A czy ja wiem, gdzie oni mieszkają... pewno w Chinach.	Bo on mnie ugryzł do krwi! Niech wasza miłość pojrzy...	Et, nie trzeba. Ja i tak nie dopuszczę do tego nieszczęścia. Zabronię i basta! Albom jej nie matkaalbom jej nie matka	Jak dla kogo! Dla zaczepiających niewiele obiecujące, ale dla prawnych posiadaczy cenne! Niech będzie Bronisława! Co, mała, zgoda?	Znajdzie się. Nie twój kłopot. Jedz spokojnie. Coraz trudniej zebrać was na obiad!	A już o zamków dobywaniu to pewnie nie ma co i myśleć	Ach, coś wspaniałego! Dziś po południu najdroższa moja ciocia przysłała mi paczkę, pełną dobrych rzeczy. Paczki tej nawet nie tknęłam, bo zjadłam dużo leguminy na obiad i byłam bardzo zmartwiona książkami, które mi tatuś przysłał.	Bo właścicielem cukrowni będzie pan I dlatego nie przypuszczam, ażeby pan rzucił fabrykę mogąc w niej robić tyle dobrego...	Bądź spokojny, przyrzekam ci raz jeszcze, jestem szlachcicem, słowo szlacheckie nad wszystko waży, a ja ci je daję.	I pewnie będzie, ale kiedy?	O! tam są jeszcze inne pokoje. Na czas pobytu męża dobiorę więcej izb.	Och! Triumf byłby tu nie w miejscu. Pan nie byłeś na serjo wzięty.	Panie konsyliarzu, ja mam zatkanie, ja mam wielkie zatkanie w piersiach.	Panowie tracimy czas na pustą paplaninę.	Przydała się bardzo; widzisz, jaki wspaniały gród na niej zbudowany?	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	Tam, panie. Ho ho! Wiem ci ja o wszystkim, wiem.	Ułóżcie się tam, mój zuchu, to już mnie nie obchodzi, tembardziej, że nie mam ani grosza więcej.	Do żadnej apteki już nie dolecę i nie doczekam żadnego felczera. Zachwycającą jest męka moja. Taka celowa... dobrze urodzona, świetnie wychowana. Do samego szpiku myślącego czucia utwierdza mnie ona, że przypadkowy, niedocieczony sens mego istnienia wzorowo, mózgowo opracowałem, unicestwiłem i rozwiązałem, jak absurdalnej rapsodii finał. Do żadnej prawdy nigdy zalecanek nie uprawiałem. Sam jestem prawda i jako taka prawdziwie umieram. Przysługi nie chcę od ciebie, papieżu. Książęcym cierpieniem wstydzę się handlować. Gdyby był tu Nino, kardynał-okrutnik, on jeden jedyny posiadałby prawo, aby mnie ratować, czyli spojrzeniem, jednym litościwym, po prostu zabić. Taki interes z inkwizytorem zawsze mógłbym zrobić. Tobie natomiast, któryś jest dostawcą czy instruktorem armii zabawowej zbawców-obwiesiów, mógłbym ostatecznie prześcipne aksjomaaksjoma (daw.)	Żeby on mnie widział, to byś ty już mnie, panie Michale, nie widział. Tego tylko brakowało!	Aha, więc teraz już nie patrzysz przez ten pryzmat. Rozumiem. Przestałaś mnie kochać.	Ciężko ci tu siedzieć? Czemu to?	Co za „to”? Północny Atlantyk?	Precz, mówię, baby, nie przeszkadzać, gdy wolę nieba wykonuję. Dość waszych rządów, dość skamla­nia. Zamykam sklep i działać idę w imieniu ludu, co mnie prosi, bym go ratował przed zagładą.	Jedną z rzeczy, które niewątpliwie przyczyniają się do sukcesu pani Berma jest doskonały smak, jaki wkłada w wybór swoich ról, co jej zawsze przynosi rzetelny i dobrze zasłużony sukces. Rzadko grywa w rzeczach miernych. Ot, i teraz zmierzyła się z rolą Fedry. Zresztą, ten sam smak wkłada w swoje tualety, w sposób gry. Mimo że odbywała częste i lukratywne tournée po Anglii i Ameryce, pospolitość, nie powiem Johna Bulla, co byłoby niesprawiedliwe, przynajmniej dla Anglii wiktoriańskiej, ale wujaszka Sama, nie przylgnęła do niej. Nigdy zbyt jaskrawych barw, przesadnych krzyków. A przy tym ten cudowny głos, którym włada z takim kunsztem i którym posługuje się tak czarująco, byłbym niemal skłonny powiedzieć	O, tak, bezwzględna. W liście do babki, który wiozę, zaznaczyła wyraźnie, że majątek swój złożony w banku, majątek swój osobisty, odziedziczony po matce, podniesie w całości, gdyż jako pełnoletnia ma do tego prawo. Tak napisała do tej babuni... „Jako pełnoletnia”...	A co więcej? Co więcej? Powiadaj!	Czy można być nieszczęśliwszym od człowieka, który stracił kogoś, kogo kochał najbardziej w świecie?	I to wszystko?	Jednakże prócz tych prawie wszyscy wyszli.	Książę Witold jest już zapewne w drodze od wschodu	Kto?	Moja droga, twój papa i twoja mama tyle mają praktycznego rozumu co dwoje niemowląt.	Nie Mówiłem już, że nie chciałem się spóźnić. Zrobiłem toaletę w powozie i wysiadłem przed drzwiami wicehrabiego.	Nie może być!	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	Niech mnie Bóg broni! Żałowałbym tylko wtedy, gdyby koń nie był dobry.	No, no, co takiego?	Spodziewam się. Ale jak mi dadzą gdzie lepsze warunki, to pojadę.	Tak.	Uważaj! Nie zapominaj, że kto powie stary kawał, stawia butelkę koniaku.	Wasza królewska mości, musimy tak zrobić	Że to Uaga nic się nie raduje.	A brat?	A gdyby pan, hrabio, chciał umrzeć, umiałbyś umrzeć w ten sposób, prawda?	A ile by kosztowała łopatka, taka mała?	Aha!...	Ale chyba nie popełnię błędu, jeżeli powiem, że czujesz się szczęśliwa?	Ale nie są materją?	Ale w każdym razie coś by z takiego statku pozostało	Anioł, Zwierzęta	Bo mi przed bitwą tego czynić nie wypadało. Żołnierzem i szlachcicem jestem, przeto o honor dbać muszę...	Będę ci posłusznym, w miarę sił, jakie mi ześlą bogowie...	Czy nie zbyt odległy termin?	Cóż takiego?	Dawno pan przybyłeś?...	Dlaczego?	Dobrze! Ale nie; nie! Jakżeż? W habicie? Nie, nigdy	Dobrze! Ale taki napój pewno dużo kosztuje?	Dość tego Prawprawić (daw.)	Izjasław Kijowsko-Nowgorodzki, Światosław Czernihowski, Wsiewołod Perejasławski, Igor Władimiro-Wołyński, Wiaczesław Smoleński...	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	Jak się miewa panicz?	Jaka śmieszna chałupa!	Może by można jakimś sposobem nie, nie!	Może nie?	Mówił pan przed chwilą, że ogółem trzynaście tysięcy.	Nie cierpię zarozumialców!	No i mam jeszcze dwa pióra, gumę, cztery nowe stalówki i jedną raz używaną.	No, moja miła, zacznę chyba uwielbiać twoją macochę.	O jakich wieściach waść mówisz?	Och, nie!	Przecież pan nie należysz do naszych	Przypomniała babka dziewic wieczórPrzypomniała babka dziewic wieczór rzucił Hieronim, trącając lekko Grocholskiego. zagadnął z cicha.	Przyszły nabywca w Warszawie mieszka?	Stoi sam niezwyciężony Nitager...	Trzeba było podzielić się ze mną owym marzeniem, byłoby spełnione. Pan Głębocki nie może znaleźć mojej bransolety	Tym bardziej iść muszę, abym nie tworzyła sobą dysonansu	Un assassino! un tradittore! una spia!Un assassino! un tradittore! una spia! (wł.) wołała Faustyna.	W jakim celu?	Więc wuj nie jest wcale biedny?	Za ostatnie dziękuję.	Za rycerza, mamy zbroję lekką, stalową, całą złotem nabijaną.	Zalizali (daw.)	Zgadła pani. Ogromnie się zmienił od tego czasu, kiedym go poznał u państwa. Był z nim jakiś Witowski, bardzo cudaczny człowieczek.	Ładna dziewczyna!	„Powiedz twemu panu, że jego eminencja dobrze jest usposobiony dla niego i że prawdopodobnie los jego zależy od widzenia się z kardynałem”.
Dajże spokój. Naprzód, ja mnóstwo rzeczy wiem, a nic nie umiem; powtóre, jestem chory; po trzecie, radźże paralitykowi, żeby dużo chodził, kiedy on nie włada nogami. Przedmiot wyczerpany! Napij się oto wina i mówmy o tobie. To dobra panna, panna Pławicka, i dobrze robisz, że się z nią żenisz. Co ja tam gadam sobie w dzień, to się nie liczy. To dobra panna i ona ciebie kocha...	Ja? Bo ja wiem Wiara, Bóg, Idealista, Naukowiec, FilozofJak Boga kocham, nie wiem, czy wierzę. Może Bóg jest, ale na jakiej innej gwieździe. U nas nie! Gdzieżby znowu! Do naszych czasów coś podobnego nawet nie pasuje. Sam powiedz, człowieku, co miałby z nami do czynienia?	Nie mam znowu specjalnego powodu do radości! Ale, może kupicie meble ode mnie?	Nie wiesz, kto może być owa L. L.?	Pięcioro sług do trzech osób! a toć oni próżnują od rana do wieczora, więc nie ma potrzeby oddzielnie jeszcze wolnych dni im wyznaczać. My się trzymamy innej metody pod tym względem. Nie chcemy, żeby nasze sługi miały czas próżnować, bo próżniactwo jest matką złych myśli i najuczciwszych ludzi na złą drogę wprowadza	Aha! Umiesz rzecz jedną: dużo gadać! Ale na pokładzie We’re Here nikt ci nie każe zanadto mleć jęzorem. Miej oczy otwarte i pomagaj Danowi robić to, co mu nakazano, i tak dalej... a ja ci dam... może nie będziesz chciał przyjąć, ale ci wypłacę... dziesięć i pół dolara za każdy miesiąc; pod koniec wyprawy będziesz miał, powiedzmy, trzydzieści pięć. Trochę pracy zawdyzawdy (gw.)	Mądrzejszy. Mówię panu, że mądrzejszy. Pan musi być również aresztowany. Jeden człowiek to za mało dla tłumu. Dziś zresztą aresztowano już chemika fabrycznego i pańskiego pomocnika. Oczywiście zwolnią ich po kilku dniach, ale pan musisz odpocząć w więzieniu aż do rozprawy.	Oto... niech mi pan da słowo honoru, że mi pan nigdy, nigdy nie będzie mówił o miłości, że się pan nie zakochasz we mnie i będziesz ze mną postępował, jak z młodszym trochę kolegą. Możesz się pan nawet zwierzać z miłości i wszelkich zawodów sercowych.	Pewno, pewno, pilno mi, stryju kochany, pilno! Już bym w pole rad! Czas! Moi wszyscy w tych latach co ja, już się ucierali, a ja muszę z kapelanem czytać i w dziedzińcu do tarczy oszczepem ciskać, gdy mnie świerzbi dłoń użyć go na tych Sasów lub...	Szukać nie ma powodu, gdyż w tym życiu zbieramy kapitał do życia przyszłego. Ale bać się!... Obawa śmierci tak skandaliczna, a tak pospolita wśród obecnego pokolenia jest chorobą wynikającą z zaniedbania higieny ducha. Zdrowie ducha wymaga, ażebyśmy równie często myśleli o Bogu i życiu wiecznym jak o jedzeniu i o rozrywkach; a że tego nie robimy, więc zamiera u nas zmysł duchowy i stajemy się gorszymi kalekami niż ślepcy. Stąd nasze życie nierówne i gorączkowe, stąd brudny egoizm, nurzanie się w drobiazgach, brak wysokich celów i osłabiona energia. Dzisiejsza cywilizacja, która zamiast Boga i duszy postawiła pierwiastki chemiczne i siły, wygląda marnie, a może skończyć bankructwem.	A dlaczego nie przychodziłeś?	A mnie przyszedł do głowy cudowny pomysł.	A nieprawda! Nie tak to dawno, panie Michale, jakeśmy ze sobą na elekcji w Warszawie byli. Za kimże się wszystkie podwikipodwika (starop.)	Ach, więc to jest flirtacja?... To, co robi kobietę podobną do restauracyjnej serwetki, którą każdy może obcierać usta i palce?... To jest flirtacja, bardzo dobrze!...	Bo widzę, że pan zirytowany.	Bóg nie umiera i czeka, człowiek wstrzymywać i przewlekać może dzieło swoje, wydłużać może drogę bez końca.	Czemu nie daliście mi ani słowem znać o tym? Jeżeli Iwan zachowa milczenie, może nam się na pewno udać. Policja jest na poły przekonana, że to sprawa Comstocka Bella. Szukają go po całej Europie i jak długo nie znajdą go, dadzą nam spokój.	Czemu nie możesz?	Czy już teraz dobrze? Wrodzony upór kazał mi nie poddawać się od razu.	Czyż pani nie spostrzegła?...	Dlaczego powiedział pan o tym panu, że to przyszły hetman?	Ja chcę, ale co tu zrobić?...	Jeden, dwa, trzy, cztery tropy Ślady czterech ludzi mających stopy obute. Szli oni nie tak szybko, jak chodzą Gondowie. Ale cóż złego mógł im wyrządzić ten mały leśny człeczyna? Przypatrz się, Bagheero! Oni tu stali w pięciu i rozmawiali przez czas jakiś, zanim jego zabito. Wracajmy, Bagheero! W brzuchu mi coś zaciążyło i coś tak we mnie skacze to w dół, to w górę, jak gniazdko wilgi na czubku gałązki.	Kiedy to źle, ja się wstydzę...	Kto?	Na rany Chrystusa! to nie wiatr, to konie! Ucho mam wprawne okrutnie. Idzie moc jazdy... i blisko już są, jeno wiatr właśnie głuszył. Rata, rata!!!	Najmilej mi będzie spełnić rozkaz jejmości dobrodziejki ale do ostatniego wtorku to jeszcze z półtora tygodnia.	Nasz zakład pana nie obsłuży.	Naturalnie. Czy możnaby się omylić, czy możnaby nie poznać, wśród tysiąca, kroków swojej kuropatewki? Niech mi pozwoli rozzuć się, zanim się położy, to mi sprawi taką przyjemność. Jesteś taka milusia i taka różowa w tej bieli koronek.	Nie gadaj!	Nie macie wy miłości ludzkiej ani boskiej żeście się tak sromotnie na zniszczenie moje nasadzili. Za grzechy moje dam 100 złotych, ale już mnie raz zaniechajcie i na wieczność kwitujcie, i niech was Bóg sądzi za mnie, biednego pachołka!	Nie widziała pani Niedzielskiego?	Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.	Nie. Nie wołałem cię...	No, jak się masz, jeżeli nie żartujesz	No, to ja cię nauczę, jak masz odpowiadać swojemu gubernatorowi Hola! niech zaprowadzą tego łotra, aby przespał tę noc w więzieniu.	Odpuśćcie mi śmiałość niezmierną... nie baczcie na zuchwalstwo... Zasługuję na Wasz gniew, Panie, ale co inszego mam robić? Zrzućcie ze siebie czym prędzej te mokre łachy; mój kożuch gruby, ciepły, wnetki się zagrzejecie.	Panno Różo, dobrodziejko, nie mogłem wytrzymać, bym pani uszanowania nie złożył.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że rewolwer nie jest nabity.	Pozwól, moja droga, ale nie rozumiem, o czym ty mówisz.	Przy was to nikto z leniem się nie stowarzyszy.	Słusznie. Chociaż wątpię, czy nawet jemu wykrztusisz. No, ale to nie moja rzecz. Teraz oswobodź się od zmory Głębockiego. Wyznaj mu prawdę, nie oszukuj, a potem wszystko dobrze pójdzie. Może ci dopomóc?	Ta książka księdza Cazeaux wydała mi się interesująca z różnych powodów. Nie znając teologii błąkałem się w niej nieraz. Ale wyrozumiałem z niej, że błogosławiony Rajmund, ten mnich tak bardzo prawowierny, twierdził, że mędrzec może mieć o tym samym przedmiocie dwa różne, wręcz sprzeczne sądy: jeden teologiczny, zgodny z Objawieniem, drugi czysto ludzki	Tak! Moja matka umarła nie z biedy i nie z bicia, i nie z samych chorób, lecz z tęsknoty za Polską. Mój ojciec... Mój ojciec i moja matka! A wy, wielkorządcy, coście zrobili z tego utęsknienia umierających? Katownię! Biją! Biją na śmierć w więzieniach! Katują! Policjant uzbrojony w narzędzie tortur	Tak, jak ojciec wie, prawie nie mam garderoby i bielizny. Wszystko trzeba kupić. Wszystko, co było, wyprzedałam.	To i siostrze nie mam nic gadać?	To nie miało żadnego znaczenia. Postanowiłem po prostu mieć w Paryżu dom, rozumiem przez to dom własny. Wysłałem więc wcześniej służącego, który już na pewno kupił mi jakiś i umeblował.	Twarde my chłopy. Jużci, z początku nie ma wygód, ale nie ma i głodu. Kazalimkazalim majątek, zwł. ruchomy, węziej: naczynia. nam brak.	Więc wróć do niej!	Wracajmy Nie może pokój stanąć, niech będzie wojna.	Wątpię, czy ona potrafi pisać do rymu przypuszczam raczej, że czytają na głos te piękne poezje, które podarowaliśmy im na prezent ślubny.	Z dobrego serca. A juści, pewnikiem chce zrobić na złość matce, dyć się żrą ze sobą kiej te psy. Torba zapowietrzona, nie potrzebuję jej dobrości. Nie bój się, Nastuś, wyrychtuję ci taką chałupę, że i okno będzie, i komin, i wszyćko, co ino potrza. Obaczysz, że jak ament w pacierzujak ament w pacierzu (gw.) za trzy tygodnie. stanie gotowa, żebym se miał kulasykulas (gw.)	Zatem daje mi pani odprawę. Jak się podoba. Żeby tylko pani nie została bez pary!	Zechciej pan tedy obejrzeć!	A Mercedes Mówiono mi, że zniknęła.	A to jak?	A śniło o mnie?	Ale czy to dla pana takie ważne, drogi Cyrusie?	Ale zapewne widziałeś się z nim?	Bo pewnie.	Bo według  wszelkiego prawdopodobieństwa, niektórzy z nas pozostaną w drodze.	Chwała św. Jerzemu!	Ci Sagan, nieprawdaż, to szczyt fałszywej elegancji, straszne snoby?	Cielsko obmierzłe!	Ciężko tu wam bardzo?	Co mówisz o żelazkach i o kotach?	Czego chcesz?	Czem się to wszystko może skończyć?	Dama, z którą ojciec przyjechał, jest urocza.	Dokąd?	Dotyczące planu zmian w statucie Funduszu i w przepisach...	En-Sof mściwy jest i nieubłagany!	Hej, Kuba! Czy mi się to wszystko przyśniło, czy pałę zalałem przed niedzielą?	Hilda	Jakże się pani podobała Warszawa?	Jesteśmy na rozkaz gotowi	Jeżeli możecie zaczekać mały kwadransik, zabierzecie mojego pana: inaczej odniosę jego walizę i będzie musiał jechać dorożką.	Może.	Mów dalej, Gösto! To mi łagodzi ból. Ale czy sądzisz, że młoda hrabina może zamieszkać w domu robotnika?	Nic.	Niech będzie pochwalony.	Niech pani pośle po lekarza	Noc bardzo widna	Och, już to uczyniłem	Pewnie szwedzki jaki oddział.	Podoba mi się bardzo	Prócz mnie	Skądże znowu?	Tak prawa zabrania pana z sobą, kiedy opuszczę tego piekielnego „Nautilusa”.	Tak! Mój złoty! I napisze się na obróżce:	Tak, panie kapitanie.	Tak, przypomniałem sobie to	Tak?	To widocznie niewystarczająco przewróciliście	Uderzymy w ziemię nieżywą, w ziemię jałową, w ziemię płoną, ostrzem narzędzi z żelaza i dobędziemy z jej łona śpiew rozkochanych niewiast, gwar dzieci i wielki hymn mężów, schylonych nad zagonami złotej pszenicy i żyta, co się srebrzy pod niebem. Od naszych czynów, wodzu, poczną się nowe dzieje! Z naszych ramion zstąpi na ziemię pokolenie potężne i piękne. A ono będzie twórcą pokoleń, których pochód nieskończony iść będzie w wieczność pod niebem świętej Pogody.	Uwielbiam taką dumę, a gdybym był prawodawcą, nakazałbym ją wszystkim.	W Płoskirowie? Teraz?	W więzieniu ojca twego zamknięty jest słynny czarodziej, zwany John Dolittle. Wiedza jego na temat czarów i lekarstw jest niezmierzona i wielu dokonał cudów. Jednakże ojciec twój skazał go na długie osamotnienie. Udaj się doń, dzielny Bumpo, w tajemnicy, gdy zajdzie słońce. Ani się obejrzysz, a uczyni cię najbielszym z książąt, tak że będziesz mógł starać się o rękę każdej białogłowybiałogłowa (daw.)	Zalizali (daw.)	Zostaw już tę swoją Dancygerową Idź, połóż się, głupi chłopie.
I tego, tego osiadła forma życiowa parzydełkowców, morskich jamochłonów; przytwierdzone do jednego miejsca polipy bezustannie poruszają długimi parzydełkami i chwytają nimi drobne żyjątka, które pochłaniają. zaczajony na przepływające drobne stworzonka morskie, tak on czatował, krwawy i niesyty, na myśli, krążące wokół niego jak komary dokoła płonącej świecy, by potem, obojętny i sflaczały, odrzucić całego człowieka jak niepotrzebny dodatek. I im się zdawało, że są w tym jakieś wyższe wartości, mogące usprawiedliwić zwykłą, ordynarną zbrodnię! A może mieli rację? Może to tylko punkt widzenia zmieniał się? Ale co zostawało stałym w tym wszystkim? Dlaczego musieli razem dopiero?... Bo sami dla siebie pozostawali zawsze dwiema pustkami, których nic zapełnić nie mogło. Ten cynizm, włóczony w największe napięcie uczuć potęgował złowrogi urok płciowej rzeczywistości aż do niemożności wytrzymania. „Ale czemu na dnie musiało być to właśnie. Może tylko u takich typów jak on, które poza tym już nie mają więcej nic, dla których to, jak dla kobiet, jest jedyną treścią życia. Czemu musiała być ta przeklęta druga strona z genitaliami, ustami, nogami, z całym tym aparatem brudnych (nawet u najczystszych ludzi) cielesnych wyrostków, ochłapów, bebechów, czemu nie można zdobyć tego poza życiem, tym właśnie wstrętnym życiem, o którym mówią prostytutki, znawcy ludzkiego świństwa, bubki na dancingach i naturalistyczni aktorzy i wszyscy artyści, czyż nie byli tylko pewnym gatunkiem życiowych kastratów o »zastępczych czynnościach«, czyż oni właśnie nie brali wszystkiego przez gumowe rękawiczki, metafizyczne prezerwatywy, a nawet żelazne zbroje z materacami, którymi oddzielali się w sposób konieczny od rzeczywistości? Tak: możliwe, że to ja właśnie z nią, ten kontemplacyjny improduktyw, a nie artysta (o kobietach w ogóle nie myślę: istnieje tylko jedna ONA, która coś rozumie) wysysam najistotniejszą esencję bezpośredniego przeżywania”.	To łgarstwo! Mnie przecież świnię kazał zastrzelić, taką, żeby jej za trzydzieści rubli nie kupił... A jak, będzie temu z tydzień, jego dziewucha, ta Janielcia, wyszła do mojej przed chatę i dała jej niebieską wstążkę, to ci się tak na nią gniewał, jakby o majątek chodziło... Oj! Żeby mi nie tych jego dzieciaków było żal, a osobliwie dziewuchy, to ja bym mu pokazał...	Pani Ewo! Przysięgam na mój honor, że w tym, co zaproponuję, nie mam żadnego wyrachowania, że nie knuję żadnego zamachu na panią, że nic złego nie mam na myśli. Jestem winien wobec Łukasza Niepołomskiego, a nadto... a zresztą... Tak się wszystko złożyło! Otóż proszę	Jestem pewna SzlachcicNiech pani wreszcie spojrzy na niego. Maniery bardzo złe, ale cóż to za fizjognomia, jaka duma!... Szlachetnej rasy nie ukryje się nawet pod łachmanami.	A taki mądry na swój wiek Z ust tego dzieciaka usłyszeliśmy bowiem nagą prawdę. Pan ma słuszność, don José! Bogactwa naturalne Costaguany nie są bez znaczenia dla postępowej Europy, której przedstawicielem jest ten młodzian, podobnie jak przed trzystu laty skarby naszych praojców hiszpańskich były rzeczą nader ważną dla reszty Europy, reprezentowanej przez zuchwałych piratów. Przekleństwo nijakości ciąży na naszym charakterze: Don Kichot i Sancho Pansa, rycerskość i materializm, szczytnie brzmiące uczucia i ospała moralność, potężne wzloty ku idei i gnuśne zastyganie we wszystkich formach zepsucia. Wstrząsnęliśmy całym kontynentem, by odzyskać niepodległość, a staliśmy się bierną pastwą demokratycznej parodii, bezwolnymi ofiarami łotrów i rzezimieszków; nasze instytucje są błazeństwem, nasze prawa kpinami, a naszym władcą Guzman Bento! Upadliśmy tak nisko, iż kiedy taki człowiek jak pan obudził w nas sumienie, głupi barbarzyńca w rodzaju Montera staje się groźnym niebezpieczeństwem, a ciemny samochwał, Indio, Barrios, jest naszym obrońcą.	Toteż na jedną tylko rzecz czekam, zanim pójdę za twoją radą: na rząd, który by przetrwał choć z pół roku. A teraz do ciebie jedno słówko, drogi Albercie, bo trzeba dać odsapnąć biednemu Lucjanowi. Będziemy jedli śniadanie czy obiad? Bo ja muszę być w Izbie. W naszym rzemiośle, jak widzicie, nie wszystko jest różowe.	Róż i jaśminów. Alem czasu nie miał na za­chwyty, bom słuchać musiał, co mi mówiła. „Świat cały zginie. Pożar będzie na całej ziemi taki, że woda w rzekach zawrze i liście spadną z drzew”.	Ustrzelą mi chłopa, jak Bóg na niebie! Mości panowie, czy nie ma żadnego ratunku? Panie Jezu! chłop jak złoto najszczersze! Nie masz takiego drugiego w obu wojskach. Co mu do głupiego łba strzeliło?!... Matko Boża, ratujże go w tej toni!...	Wielki czas na to Morza krwi wytoczono. I myślę, że może nie warto wspominać ci o tym, co tłukło mi się po głowie ostatnimi czasy?	Cała moja nadzieja w tym że Herkules lub Tezeusz trudniejszych jeszcze dokonywali czynów, czymże zaś jest mój osobisty, najbliższy przyjaciel, Kroto, jeśli nie Herkulesem? SługaCiebie zaś, dostojny panie, nie nazwę półbogiem, albowiem jesteś całym bogiem, i nadal nie zapomnisz o słudze ubogim a wiernym, którego potrzeby trzeba od czasu do czasu opatrywać, albowiem sam on, gdy raz zagłębi się w księgi, nie dba o nic zupełnie... Jakieś kilka stajstaja (przestarz.) wódz trojański; wyniósł z płonącego miasta syna i domowe penaty, by dać początek nowemu narodowi., a w końcu zjednałby sobie wszystkich uczciwych bogów w takim stopniu, że o wynik przedsięwzięcia byłbym zupełnie spokojny.	Ni, ja tyle nie zapłacę!	Że ty nie możesz odgrywać tej roli, którą ja odgrywam.	Akurat! Biednym człowiekiem, który posiada dom, gdy ja nie mam nawet własnego łóżka Szczwany lisie! Martwisz się o swoje pieniądze!	Ale nie chodzi o Cavalcantiego?	Ale nie dla mojej duszy...	Kmicic swawolnik był i okrutnik, ale nie parrycydaparrycyda (z łac. parricida)	Kto dobrowolnie jedzie, tego nie będziesz wiązał.	Nie myślmy o nim wcale	Nie o tym mówię. Ale moralna strona...	Och, nie nawet w epoce kiedy miał talent co drażniło u niego, to absolutny brak inteligencji.	Rozumiem, niestety, rozumiem i to. Ale w takim razie nie pozostaje ci nic innego, jak zgodzić się.	Szukanoć go, to prawda, ale, wierę, nie tam, gdzie by się mógł naleźć.	To się nie ukryje,	Ech, rozumie pan! Tylko wewnętrznym rozumem, diabelstwem rozumu. Wie pan, że Niepołomski ożenił się drugi raz?	Oho! pan Karol idzie z Morycem. Wie pan, ja panu będę mówiła wuju, dobrze?	W tym cała trudność że już od pokoleń nędzni rybacy z tej wsi są uważani za osobistych niewolników radży i tamtemu łotrowi nie chce się pomieścić w głowie, że...	Nie mam do tego stanu powołania, odezwała się Laura...	Nie mylisz się pani	Nie, to podróżny.	To nic, Carmaux. Z nim nic nam nie grozi. Płyniemy prosto do Maracaibo?	Czy wszystkim nadałaś już imiona? Jeżeli nie, poprosiłabym cię, żebyś mnie pozwoliła kogoś nazwać. Może to być jakaś podrzędna osoba. Czułabym się wtedy jak współautorka twego opowiadania.	Widziałam już raz taką dymiącą górę To było niedługo po wyjeździe z Anglii nie mogę sobie przypomnieć, jak się nazywa.	To już nie twój pokój	Bo widzisz: powinieneś mieć akurat tyle pieniędzy w kieszeni, to jest w kasie, no, w pudełku czy w skarbonce, ile tu w kajecie wyliczyłeś. Jeżeli masz, to znaczy, że ci się kasa zgadza, że się nie pomyliłeś.	Idź już, Jur! Idź! Dłużej tu dzisiaj pozostać nie możesz. Oczekuję cię we wtorek o tej samej porze. Przyjdziesz, nieprawdaż, Jur?	Bogu dzięki, pan Utterson!	A teraz chyba mogę na pana liczyć?	Chciałbym teraz, jeśli wolno, zadać pytanie, dotyczące innego człowieka i ciekawy jestem, czy go pan spotkał kiedy. Zwie się Thauret.	To matko to reszta przędziwa: już go wam nie doprzędę... bo idę... idę służyć.	Ja mówię, rzucam ziarno w ziemię, ono wschodzi, wstaje złote słońce z czarnej ziemi i kłania mi się, i mówi: to jesteś ty i ja, my jesteśmy. I ja wtedy wiem. Ono jest to, co moją pracę chroni. Ale miłość to jeszcze więcej. To, rozumiesz, ja mówię: tylko ty	Mówiono mi, żeś pan wyjechał.	Pan tutaj, po mnie?	To by mi się dość podobało Holender, który tam mieszka, bardzo ją dobrze wyrestaurował i odda nam ją za trzydzieści tysięcy, skoro zmuszony jest wracać do Indii.	Do usług waszej wielmożności, w komórce na prawo od Krabatiusowego alkierza stoją przy ścianie cztery sienniki zbytnie, coby na przypadek jakowych gości lub innej potrzeby pod ręką były. Z jednego słomę wyjąć i kukły poczynić.	Latem będziesz trzcinę na jeziorze kosił!	Może byś, kochana ciotko może byś sama zwróciła uwagę Dory na te domowe sprawy.	Na krótką chwilę lok. jej włosów na skroni.	Szczęść Boże na robotę!	Co za kibić!	Co za ładne dziecko naprawdę, niezwykle ładne. Takie silne i taką ma dobrą postawę...	Ja! Ja to inna sprawa, ale taki Piotrowicz to zrzuci go ze schodów.	Idźcie już... czekają na was... jeszcze kto nas obaczy... idźcie...	To trochę szorstkie pytanie, ale oddając hołd prawdzie, odpowiem, że czułbym się niezmiernie szczęśliwym, mogąc pozyskać jej miłość.	Co to? Co się stało?	Bogu wolno mnie potępić Jemu podobało się wyznaczyć mi służbę. Wybaczcie mi, skrytobójcy i mordercy, żem was na pokuszenie wiódł; Panie, odpuść mi winy, Panie, wybacz mi.	Pomyślałem właśnie to samo, gdy przyszedł mój Chińczyk i powiedział, że zobaczył łódź z białymi wioślarzami	Za chwilę, proszę pani.	Przy konstytucji tylko stawałem co szlachcic czynić powinien; quod attinet protekcji, to w moim wieku podobno boska najpotrzebniejsza, bo mi pod dziewięćdziesiąt lat.	Co się stało?	Królowo ma! królowo! a ja zostanę tu sierotą! Tyś mi była siostrą, matką, nauczycielką, przykładem, pociechą i tarczą! Cóż pocznę bez ciebie?	Proszę! Możesz liczyć, że dla ciebie wszystką uczynię... Jakaż to prośba?	Nas samych, wierzę temu; zresztą wszakżeśmy mężczyźni, nasza to rola narażać życie, lecz ona!...	Wszystko to być może ale trzeba już temu jakiś koniec położyć.	Że jego świątobliwość jest bardzo chory. Bardzo...	Bo to, widzisz jeśli idziesz szukać brata, mogę ci oszczędzić niepotrzebnego trudu.	Dlaczego? Zostaw. To bardzo przyjemnie, jak tam coś pod łokciem poetycznie skrzeczy. Zresztą, jak chcesz.	Więc dla dobra Waszej Królewskiej Mości także pochwycono jednego z niewinnych muszkieterów moich, osadzono w więzieniu, jak złoczyńcę, i wśród urągających tłumów prowadzono tego zacnego rycerza, który po dziesięćkroć przelewał krew swoją w usługach Waszej Królewskiej Mości i gotów powtórzyć to zawsze.	A co jeśli znienacka nadejdą Hiszpanie?	Ach, jestem pewien, że tam były prześliczne kobiety.	Nic, nic, zamknij okno. Połóż się spać, lub przynajmniej połóż się do łóżka w ubraniu; jak skończę, zastukam w szybę. Lecz czy będziesz w stanie iść z mną?	Och! To Rafael!	Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać kiejkiej (gw.) szepnął z politowaniem i wartkowartko tu: orientować się. sobie po słońcu, jakojako (daw., gw.) koło. podwieczorka.	Płacić! płacić! to i głupi potrafi, każdy Polak to samo umie, to wielka sztuka!	To i ci po to jadą?	Tak. Biedny chłopiec przybył z Paryża pieszo. Zastałem go u młynarza, umiera z wyczerpania i nędzy. Och, bardzo jest nieszczęśliwy!	A bądź nim sobie, bądź, mój przyjacielu, każę cię wezwać, gdy cię będę potrzebował.	Jakie wieści? Już po Chmielnickim?	Ale czy ciężka?	Ależ, Szwejku pozwól dokończyć Jurajdzie.	Ciociu! Ciociu!! Tomek umiera!!!	Czy w domu spotkała cię jaka przykrość?	Dlaczego ciebie boli krzyż?	Jakże wy ją znajdziecie?	Kto cię tu ukrył?	Lubię dobre, silne wyrazy, które coś znaczą	Młodość, Dorosłość, Syn, Ojciec	Nigdy	O micuką ar pašėrei? O vištas ar palesinai?	O!	Och, kiedy wracasz?	Panie!	Pewnie?	Pieniężna?	Po czem?	Proszę każcie im trochę śpiewać, abyśmy usłyszeli ich głos.	Sięgałem do wyższych niż waszmość!	Tst! Hennicke.	Wkraczamy teraz w dziedzinę domysłów	Wypada ale mamy jeszcze trochę czasu, więc pójdziemy przez Aleje.	Zur Besprechung morgen...
Wierzę! Po takiej nocy! Ręce, chwała Bogu, masz zimne. Ach! co to była za noc! Oczywiście, że ci się chce spać. I mnie także. Ale czy nie czujesz się chora?	Kiedy widzisz... Mnie nie o to chodzi. Chodzi o babę. A baba to jeszcze gotowa więcej na niego lecieć, jak go przetrącę albo co.	Nie zważaj na to, co on bajdurzy! To dom rządowy i nie ma tam żadnego bałwochwalstwa, tylko sahib (Europejczyk) z siwą brodą. Chodź ze mną, to ci pokażę.	Szymon to był mój dziadunio, stryja i ojca ociec. Jakub żyjących ludzi nie rozpoznaje, tylko ich wszystkich za pomarłych ojców i dziadów przyjmuje... tak samo zupełnie, jak żeby śród nieboszczyków żył...	Wiedziałem, żeś to ty sprawił! Ty, nie kto inny! Czemuś go nie związał słowami, skoro taki wpływ na niego sobie wyrobiłeś? Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem... Ale gdzież on jest? co czyni?	Tak, tak, mistrzu kochany. Ciężki kawałek chleba. Z tą aktorską hołotą nie można sobie już poradzić. Czasy bardzo się na gorsze zmieniły. Ale co do tantiemy, owszem, nie odmawiam, chociaż czasy są ciężkie i to już nie idzie tak, jak dawniej. O, nie! Ale obliczymy wszystko...	Panowie odebrałem już raz przez pana de Cavois podobne zaproszenie od jego eminencji; nie stawiłem się, a nazajutrz spotkało mnie straszne nieszczęście! Moja Konstancja znikła; niech sie teraz, co chce, stanie, pójdę.	Nie Wiem tylko tyle, że mieszka w Rzymie od początku jesieni, bo zobaczyłam ją zaraz po otwarciu sezonu teatralnego, w tym samym miejscu, co i dziś; od miesiąca nie opuściła żadnego przedstawienia; czasem bywa z tym mężczyzną, którego widzi pan koło niej teraz, a czasem tylko z czarnym służącym.	Takich, jak naprzykład, że moje uczucie nie jest tem, czem było na początku. Myślę, że tem będzie, przyznaję, że do tego idzie. Żenię się mimo tych spostrzeżeń tak, jakby one nie istniały, ale je robię.	To się znaczy, że pan podskarbi w areszt wzięty?... Hetman wielki aresztował polnego? Co to jest?	Taki Miszczakowski nie zginie gdybym go wcześniej znał! Fiuu!... Wiesz, że można było tak całą rzecz ułożyć, że i przez trzy lata niczego by mi nie udowodnili? Opowiedziałem mu wszystko. Oczy otwierałem o tak, gdy mi zaczął układać różne kombinacje. Sam miał podobną historię w jednym towarzystwie akcyjnym i nic mu nie zrobili, a rąbnął ich na przeszło sto tysięcy...	Chodźcie prędzej, zobaczycie. Szedłem spać do obory i ledwiem wlazł na podwórze, Łapa skoczył do mnie, szczekał, skamlał, za kapotę mnie zębami darł i ciągał, nie mogłem pojąć, czego chce... a on wybiegał naprzód, siadał w progu stajni i skowyczał. Podszedłem, patrzę, Kuba leży przewieszony przez próg, z głową w stajni! Myślałem zrazu, że chciał wyjść na powietrze i omdlał! Przeniosłem go na wyrko i zapaliłem latarkę, żeby wody poszukać, a on cały we krwi, blady jak ściana i z nogi krew bucha. Prędzej, żeby nie puścił ostatniej pary...	Nie potrzebujesz się wymieniać. Każdy w Rzymie odgadnie i tak, o co chodzi, a z Rzymu wieści rozchodzą się na cały świat.	Słyszeliście, towarzysze że ten „pan” wywindował tutaj w swym „głosie formalnym” Polskę na takie stanowisko, jakie ją samą, gdyby mogła mieć świadomość i siłę wyrażania opinii, mocno by pewno zażenowało. Muszę oświetlić to twierdzenie, muszę wyjaśnić i jemu, i wam wszystkim.	Używajmy szczęścia przez tę resztę krótkiego życia. Skryjmy nasze istnienie; zbrodnia moja jest aż nazbyt oczywista. Panna de la Mole ma w Paryżu olbrzymie stosunki; bądź pewna, że zrobi co tylko w ludzkiej mocy. Tu, na prowincji, mam przeciw sobie wszystko, co zamożne i wpływowe. Krok twój podrażniłby jeszcze tych bogatych, a zwłaszcza statecznych ludzi, dla których życie jest tak łatwe... Nie narażajmy się na śmiech Maslonów, Valenodow i tysiąca lepszych może nieco.	On ci tyle, co inni nie zawinił wiecznie go trzymać nie będziesz!	Sądzi pan zbyt pochopnie, panie Franku. A nie można rzucać na kogoś kamieniem, póki nie wie się wszystkiego.	Pietrek przyrzekłem ci dziesięć ludwików za zachowanie tajemnicy, ale jeżeli nadal zataisz moją podróż (a będę wiedział, czyś nie wymówił mego nazwiska, ani nie uczynił najmniejszego znaku, który mógłby je zdradzić aż do wieczora, komukolwiek, gdziekolwiek, nawet w samym Isle-Adam), dam ci jutro, kiedy będziesz przejeżdżał, tysiąc franków na wykupno nowego wehikułu. Toteż dla większej pewności nie siadaj do śniadania, zostań przy koniach.	Jezus, Maria! Gdzie ja mam głowę! Kazia! Skoczno i każ przygotować śniadanie... Zaczekaj... I podać tę, wiesz, porcelanę w centki... Czekajże... Nie potrafisz, ja sama zarządzę. Zabaw tu tymczasem panią.	Nie ma u mnie obroków, chyba ci panowie użyczą.	Za pozwoleniem, panie kolego ale ja mam już tego powyżej uszu i bynajmniej nie pragnę owej fali oszczerstw.	Ja muszę zaraz jechać, ale niech się pan z ojcem umówi o wszystko, zgódźcie się na cenę i przyjedzie pan do Łodzi, to zrobimy akt. No, Maks, czas nam w drogę.	Ale nie. Mógł przecież widząc dwie młode i ładne panienki, bo juściż obie w swoim rodzaju jesteśmy bardzo ładne, mógł zsiąść z konia, zarekomendować się i dłuższą poprowadzić rozmowę	Bezwątpienia bezwątpienia wydostaniem cię; lecz tymczasem, ponieważ wyruszamy w pole pojutrze, lepiejbyś uczynił, nie narażając się na Bastylję.	Dosyć! Dosyć! Dwunastu chłopców wystarczy na te ciężkie czasy. A teraz posłuchajcie. Wróżby były znakomite, tylko że trzeba mówić powoli i patrzeć na rękę. Ale muszę was zmartwić. Wszystko odbywa się darmo na dzisiejszej zabawie, nie zarobicie żadnych pieniędzy.	He, he, he! Nigdy. Niby dlaczego? Przeciwnie: śpię nieraz krócej niż inni. Bywało, letnią porą czasem noc całą człek oka nie zmruży przy robocie.	Jak to przy Szwedach?	Kiedy on nie chce mojego kochania, odwraca się, ucieka odemnie	Musiało jednak coś mocno je nastraszyć skoro nie bały się przebiec obok trupów ludzi i lwa.	Nie	Nie będę spał, panie generale.	Nie chcę.	Nie gniewasz się?	Nie, Wolskie zajęte są teraz doktorem Downarem! Boże, com się naśmiala! One jutro coś wymyślą na mego teścia!	Nie, kobiety i słudzy.	Nie, panie, galernik miewa zwykle tylko nieprawe małżonki.	Nie. Rzucili się z własnego popędu.	Skoro wychodzi, to widać, że zdrowa.	Statek był stary, za wielkie to było ryzyko	Tańcuj więc całą noc dzisiaj, upij się na frasunek, a jutro jedź i niechaj tu noga twoja więcej nie postoi w Źwierniku.	Tego nie wiem.	To już się teraz ta wojna skończy?	To zaufany człowiek.	Uważaj, by beczka nie wybuchła, dopóki nie opuścimy domu.	Wracaj, Iry! Jeśli chcesz, ja cię tu zastąpię, choć, słowo daję, nie wiem, czego tu siedzimy?	Z trudnością. Nie. Właściwie nie mogę.	Zatem nie wierzy pani nie tylko Biblii, ale nawet Kardecowi?...	Żeby wasza miłość był widział, jak się król jegomość śmiał z duszy serca, toby mi złego słowa nie mówił.	Ale nic a nic cię nie rozumiem jeszcze mniej teraz, niż wprzód.	Jak? Za co tu chwycić? Nie ma nawet o co palcem zaczepić.	Jeżeli pan ma dla mnie trochę litości pojedź pan do mnie... Będę panu wdzięczny, nieskończenie wdzięczny.	Tak; pragnę ostatecznie się zapewnić. Mów pan wreszcie za mnie jednego, w moim imieniu tylko, jeżeli pan zechcesz.	A chce pan dostać stałą i godną pana pracę?	A zatem i pan skłaniasz się do nadprzyrodzonych wyjaśnień...	A masz! A masz! Patrz, jużem cię tu ugodził, Braciszku! I jeszcze raz! I jeszcze raz! Co? Zdrętwiały ci ręce? Masz jeszcze raz!	A piękne mam oczy?	Ach, pani co za różnica dowiedzieć się przypadkiem, a dowiedzieć się od ciebie samej i widzieć, że chcesz, abym wiedział o tym!	Do siebie.	Don Carlos uciekł z Bourges i wrócił do Hiszpanii.	Musiał się pan pomylić, Pencroffie.	Mówiłam ci, co się stało! Zaraz po śmierci rozwiesili na płocie i ktosikktosik (gw.) uważać. na wszystko.	Natychmiast, natychmiast powracam mam tylko poprosić o coś Maksyma.	O, cóż znowu?! Prowadź mnie natychmiast albo ci pogruchocę ramię.	Okrutnie się boję, czy się uda.	Sądziłam, że pan jest bardziej pewny siebie.	Tak	Tak jest Marjo, zawołał z zapałem Jan porywając jej rękę, ciebie kocham, ciebie jedną. lecz kocham ciebie	Tak mi Boże dopomóż Czcigodny Horacjusz pobłogosławił mój związek z Zofią w Devonshire. Ale oto i ona we własnej osobie, tam za firanką.	Tak? W takim razie myli się pani bardzo. Ja GO już dawno widziałam.	Więc ja mam być komendantem oddziału, w którym znajduje się jego dostojność minister wojny i taki wódz jak Patrokles?	Złóż ręce na krzyż: tak, dobrze.	A Horpyna!... toć tę basetlę znam dobrze!	A długoż będziecie tu siedziéć?	Bo mi ciebie strasznie żal.	Czemu?	Dasz ewikcjęewikcja	Eunana?... A cóż inni?...	Ja lubię chleb już upieczony.	Ja osobiście czuję się szczęśliwy, ale bynajmniej nieusatysfakcjonowany.	Ja, pani, jestem zawsze najlepszym z ludzi i tylko... zapoznanymzapoznany (daw.)	Jakież litery były wyhaftowane na tej pieluszce?	Kończy się w najlepszy sposób, jaki można wymyślić.	Kto mówi?	Malédictionmalédiction (fr.)	Mojego syna za karakozowski wystrzał wzięli, nauczyłam się od tego czasu rozróżniać.	Mówię: fugam fecit lub, jeśli waść wolisz łacinę piękniejszą, in fugam se deditin fugam se dedit (łac.)	Najlepiej by go było postawić gdzieś wysoko, aby wszyćcy mogli słyszeć!	Niewiele	Nikomu.	No, i cóż ty powiesz?	O-ha! O-ha!	Oczywiście	Pani tu, jakim przypadkiem?	Prawnik	Rozkaz od kogo? Od prefekta policji?	Senatorowie i posłowie! król złożył przysięgę żądaną, chcecie aby był ukoronowany?	Są świeże, oryginalne i zachwycają wprzód, nim się odgadnie zkąd pochodzą.	Więc widziałeś wszystkie organa księcia jegomości, nawet mózg, płuca, wątrobę?	Wyruszysz o pierwszym brzasku.	Żądała pani tego?
A ja mu powiedziałem: To i wszystko w porządku, durniu jeden. A cóż ty myślałeś, że młoda kobieta życia nie potrzebuje? Że wciąż na ciebie, starego grzyba, będzie się patrzeć i za tobą świata nie widzieć? Chciałeś się żenić, trzeba się było żenić z babą starą jak ty. A nie z młodą dziewuchą. Prawo takie jest na świecie, że młody do młodego ciągnie. Więc jak byłeś durniem, to teraz cierp... Tak mu powiedziałem. Cha... cha... cha...	Jeśli chcecie mojej rady to nie tańczcie w izbie, a w dolinie nad jeziorem. Noc dziś będzie księżycowa, miejsca do pląsów dużo, a że krzaków i kamieni tam nie ma, a grunt jest równy i twardy, to wam wygodniej niż w izbie będzie. Wy sobie w dolinie po jednej stronie jeziora hasać będziecie, a ja po drugiej na wzniesieniu pagórka stanę i do tańca grać wam będę. Że zaś góry wokoło, to echo moje piosenki po całej dolinie głośno i wyraźnie powtórzy.	O nie Staliśmy się bardzo, bardzo mądrzy, a szkoda... Stajemy się o wiele mniej zajmujący, gdy się nauczyliśmy, że mowa dana nam jest po to, aby ukrywać myśli.	Pytajcie lepiej, gdzie mnie nie było? Najczęściej ponad Niemnem tu się włóczę, bo to moja rodzinna ziemia; i w Pillenach ci bywałem, ale dawno już temu... Co się to małżeństw nabłogosławiło i wiele im naśpiewało!	Pani Koniecpolska siedziała już przy kierownicy dwuosobowej półwyścigówki bez drzwiczek, który to szczegół nie wydał się Dyzmie specjalnie zachęcający do podróży.	Co do mnie jestem spokojny, że uzbrojenie moje nie odbędzie się kosztem płci pięknej.	Czyż to podobna opowiedzieć? Na krzyki jej cała służba nadbiegła, pani pieniła się ze złości; jakie są na świecie przekleństwa i wymysły, wszystkie spadły na twoją głowę. Wtedy to przyszło mi na myśl, że przypomni sobie, jak przez mój pokój dostałeś się do jej sypialni i domyśli się, że jestem twoją wspólniczką, zabrałam tedy trochę pieniędzy, jakie miałam, zabrałam co lepsze ubranie i uciekłam coprędzej.	A kiedy się wielmożny pan tak gniewa, to już gęby nie otworzę i nic o tym nie powiem, co, jako giermek i wierny sługa, myślałem, żem powinien panu powiedzieć.	To się choć do błazna udaje!	Żal nie wystarczyłby, Tadziu, musiałbyś ponosić skutki swego niegrzecznego zachowania. Czy pamiętasz jeszcze ową niedzielę ubiegłego lata, gdy nie poszedłeś do kościoła? Powiedziałeś mi wtedy, że nie opłaca się być niegrzecznym. Co robiliście dzisiaj z Emilkiem?	Ach, to ten magnat, który ci się oświadczył? Ciekawym, dlaczego nie przyjęłaś go.	Nie. O, bądź dobra, zajrzyj tu na górną półkę. Zdaje się, że przywalili go GriegiemGrieg, Edvard Hagerup (1843–1907)	Długo to trwało, aż odkryłem, że dudni coś przy wezgłowiu łóżka i w palenisku...	To pomyśl sobie, że królowie mają ich na pęczki, dosłownie całe worki.	Toteż wyruszymy jutro, i to do dniado dnia (daw.) rzekł Jan. zmęczony. wielce po drodze, ale do jutra wywczasujesz się, jak będziesz mógł. Ja dziś jeszcze konie wyślę z pewnymi ludźmi do Białej, do Łosic, do Drohiczyna i do Bielska, żeby wszędzie świeże były na przeprzążkę. A za Bielskiem puszcza tuż. Wozy z zapasami wyjdą także dzisiaj! Żal z kochanego kąta ruszać w świat, ale wola boska! Tym się pocieszam, że o żonę i dziatki będę bezpieczny, bo puszcza najlepsza to w świecie forteca. Chodźcie, waszmościowie, do domu, bo czas się ekspedycją zająć.	Na Cygana, niech księżna powié Niestety! Proszę mi wierzyć, żem sobie nie nadał téj fizyognomii. Boleję nad tém, że mi ją narzuciła natura, i radbym zetrzéć to fałszywe piętno.	Słyszeliście? Już jednego Niemiaszka, burmistrza z Gołańczy, a drugiego Differta z Obrzycka rozstrzelali za to, że Prusakom ludzi wydali.	Mościa pani! Ja się nie mam za żadnego mędrca nadzwyczajnego, ale nigdy jeszcze nie dostrzegłem tego na sobie, iżbym rzeczy proste pojmował inaczej, jak je pojmuje świat cały. Konkurencja moja, lubo przez niezwyczajne przechodzi koleje, jest rzeczą prostą i tak, jak ja ją rozumiem, rozumieją wszyscy; ale postępowania waszmość pani ze mną i sam Salomon, gdyby wstał z grobu, wytłumaczyć by nie potrafił!	Ma rację. Religia, Polityka, RewolucjaCo za czas, panowie epoka, w której, skoro tylko błyśnie ogień inteligencji, gaszą go natychmiast, stosując okolicznościowe prawo. Prawodawcy, prawie wszystko przybysze z prowincji, gdzie poznawali świat z dzienników, dławią wówczas ogień w machinie. Kiedy maszyna trzaśnie, wówczas nastaje płacz i zgrzytanie zębów! Epoka, w której sporządza się jedynie prawa fiskalne i karne! Chcecie usłyszeć wielkie słowo tego, co się dzieje? Nie ma już religii w państwie!	Bryka nie... nietutejsza... Bryka jak się patrzy... krakowska...	Mało go znam. To stary człowiek.	A pewna to lokacjalokacja	Otóż to właśnie.	Historia ta skończyła się Nie zobaczymy więcej tego Hyde’a...	Kwit pana de Monte Christo jest wart tyle, co pieniądze. Niech pan z nim pójdzie do Rotszylda albo do Lafitte’a, a ręczę, że każdy z nich przyjmie go bez mrugnięcia okiem.	Och, z pewnością, proszę pana; bardzo mi dla dzieci zależy na tym corocznym exodusie. Niech kto mówi co chce, dzieci potrzebują powietrza. Fakultet chciał mnie wysłać do Vichy, ale tam jest za duszno; pomyślę o swoim żołądku wówczas kiedy te chłopaki podrosną. A potem profesor z temi egzaminami, wciąż jak na uwięzi, a upały męczą go bardzo. Uważam, że człowiek potrzebuje rozprężyć ramiona, kiedy tak jak on cały rok spędził na wyłomie. W każdym razie, zostaniemy jeszcze dobry miesiąc.	Fantastyk ten utrzymuje, że morze otrzymało nazwę po przejściu Izraelitów, gdy Faraon zginął w falach, które się zamknęły na głos Mojżesza:	Będziesz tu pyskował, jak zlezę, to obaczysz...	Wyszły chłopy z chałup, nawet niektóre leciały obces, ale jak do nich wycelowali rzędem, skryły się, psubraty, po zapłociu, a potem w nogi. Ja tu spojrzę bez dziurę w dachu:	Ależ to co innego.	Ale spełnię powinność Księże Szczepanie! Boga miejcie w sercu, pamięć miejcie na świętych poprzedników, co siedzieli na tej stolicy; nie prowadźcie na nią człowieka, któremubyście ochmistrzostwa w domu nie powierzyli. Znacie go jakim jest! Psy mu są droższe niż ludzie! Życie wiódł bezżenne z nałożnicami, które do dziś trzyma. Mężobójca! gwałtownik, pieniacz, mściwy! A wy go chcecie postawić na świeczniku tym, obok najstarszego księcia, którego on jest wrogiem!	O, dobrze pamiętam! Było to właśnie w owym roku, kiej starałem się o moją żonę nieboszczkę. Byłem wtedy u pana Pluma za woźnicę i zarabiałem dziesięć szylingów na tydzień. Moja kobita mieszkała hawok na trzęsawiskach.	Okrutnie się boję, czy się uda.	Jezus, Maria! Jak to, sam sobie obciął?...	Tak, ojcze, to moja pierwsza służba.	„Najoryginalniejszy z siostrzeńców, jakiego kiedykolwiek szanujący się skaut chrzcił i ozdabiał obrożką z własnoręcznym napisem.	Tak Skoro ich nie możemy zdobyć na własność, lepiej unikać ich, by nie ranić...	E, nie chodzi tu tylko o posag. Ale à propos, mogę o coś zapytać?	Nie... nie rozumiem, Janko Co masz właściwie na myśli?	A ty dla obcej wszetecznicy porywasz się na nią?	Królowa już nie żyje! westchnął Petrek.	Tak jest, proszę waszej królewskiej mości, Orland szalony.	Przyjaciel pozbawionego czci, zdolny jest do wszystkiego.	Takich, którzy by nie mogli ustać na nogach, nie masz.	Nie, nie trzeba, panieneczko. Wracaj. Za wielki szmat drogi na twoje drobne nóżki.	Dziwne jest życie ach, dziwne jest życie.	Nie, mój chłopcze, nie możesz.	Dlaczego jednak derwiszowym cudem nad kasą się znęcasz?	Piłem go i bardzo mi smakował ale dla głowy ciężki jest.	Tak jest, proszę waszej wielmożności, Jan był moim bratem.	Co, miałbym przestawiać mój zegarek? Nie, nigdy!	Ja nigdy nie kłamię.	Nie ma co dalej opowiadać!	Tak wzbiła go aż do stref, w których tracimy go z oczu.	Jeżeli jej przedtem licho nie weźmie	Któż go nie zna, pani?	Nie wiem, ale coś musi być o jedzeniu.	Tego ci odmówić niepodobna Tylko jakiż dla mnie zysk z tego pietyzmu? Napewno wolałabym pocałunki, niż szramy na twarzy i sińce.	Do Londynu! a cóż my tam będziemy robili?	Widzisz tu gdzieś jakieś działo, Carmaux? Czy może słońce przegrzało ci mózg?!	Czy tu chodzi o bitwę pod Hastings... w roku 1066?	Jestem już zakochany	Już je zestawiono.	Proszę wracać prędzej! Panie już śpią od dawna.	Tak.	Już jesteśmy Szliście z biegiem wszystkich strumyczków, które stworzyły owych czterdzieści tysięcy franków renty, dziś budzących tyle zazdrości! Rastignac trzymał w tej chwili nitkę wszystkich tych egzystencji.	Toś go zgubił. Ten chłopak umrze. Odpowiadaj: po co wyszedłeś z domu w nocy i czemu tamtego ciągnąłeś z sobą?	Co cierpisz?	Cóż on może mi zrobić?	Kto mi ją wskaże?	No, widzą państwo! Jakże jej można przyjść z pomocą, kiedy ona wciąż ma fanaberje!	Ach, Hanno! Byłaś zawsze moim aniołem stróżem!	A cóż ona właściwie uczyniła złego?	Jedno pytanie, pani.	Ty znasz miłość?	Zgadłeś. Teraz musimy dobrać odpowiadający mu sygnet.	A któż, zdaniem twej miłości, najbliżej tronu?	A wszyscy	Arsène Lupin	Czwórka.	Dobre z ciebie dziecko, Różo!	Dość!	Dzień dobry, obywatelu!	Geronima!	Ile ci potrzeba?	Jaki on dobry... jaki on szlachetny... jaki on święty!...	Jakże cię zowią?	Jedźmy zatem	Niemka, Żydówka, Polka?	Panie Vidal!	Poszłabym z tobą.	Proszę kolegi...	Skocz i przynieś.	Sułtan Saracenów Salah-Edin pierwszy uznał neutralność korpusu sanitarnego.	Szczur znalazł kawałek imbiru i powiada: „Założę sklep korzenny!	Szwedzi!	Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?	Wątpisz?	Zapytałem go o ciebie i prosto przychodzę.	Znowu zawiniła pewnie Faustyna
Pan hrabia łaskawość swoją roztaczać raczy jako to słońce. Miło mi jest ogrzać się w promieniach łaski.	Póki z nami się nie ugodzi, to ani chojaka ruszyć nie damy!	To jest beznadziejne. On je trzyma pod kluczem.	To pan musi wylać swego gajowego. On nie godzien mieszkać razem z przyzwoitym lisem w jednym i tym samym hrabstwie. I w dodatku lisica w tej porze roku!	I ja mam tę nadzieję Sprawiłeś nam dużo kłopotu, cieszę się, gdy słyszę, że się to skończy. Taka cudna pogoda, właśnie zaczyna się sezon żeglarski! Naprawdę, Ropuchu, to nieładnie z twojej strony. Nie chodzi mi o kłopot, ale pomyśl tylko, co przez ciebie tracimy!	A jużciż tak by być powinno ale kiedy mnie biedną cząstkę ciężko zużywali, podrzucając jak piłkę, to głowa wtedy była het za murami i żadnego nie czując bólu, przypatrywała się sobie, jak ja w powietrzu kozły wywracam, a kiedy części ciała mają cierpieć, skoro głowa cierpi, to by przecież należało, ażeby i głowa powąchała tego, co członkom pachnie.	Dziękuję pani za poparcie Czytałem jakąś książkę tego niby wielkiego pisarza, niby psychologa, niby moralisty, czytałem dosyć pilnie, bo zmusił mnie do tego rozgłos, jakim się on cieszy u nas, no i wydał mi się starcem lubieżnym, opowiadającym w tonie podniosłym, a z cynicznym uśmieszkiem, szkaradne historyjki.	Otóż wówczas my, to znaczy ty, i ja, i nasz wspólny przyjaciel Kret, weźmiemy się do Ropucha ostro. Nie dopuścimy do żadnych głupstw. Doprowadzimy go do rozumu siłą, jeśli się nie da inaczej. Zmusimy go do rozsądku. Zrobimy... SenAle ty śpisz, Szczurku.	Prawda jest! jak przyjdzie co do czego, to go będziem radą wspomagali, bo się na wojnie mniej rozumie. Zresztą, skończy się jego panowanie, niech tylko pan Sapieha nadciągnie.	Tak, to jest dziwna dziewczyna i powiem ci, że zaczynam tracić dla niej serce. Do jej małżeństwa nie mieszam się, skoro niejedna panna jej zazdrości, a wszyscy mówią, że robi świetną partię. Ale to, co miała dostać po mojej śmierci, przejdzie na innych. Kto ma krocie barona, nie potrzebuje moich dwudziestu tysięcy.	To i lepiej ci z tym, niewiele na tym stracisz, i pan tłumacz byłby dobrze zrobił, żeby sobie był dał pokój z przyswajaniem go nam, bo to jeszcze i stracił wiele zalet w tym przenicowaniu; wierszem pisanej książki nigdy nikt nie przetłumaczy, jak należy, to tam trudno, żeby mu łeb pękł, to zawsze charakteru głównego i najpierwszych piękności nie potrafi zachować. Jemu i tym wszystkim, co mówią o francuskich sprawach, myślę, że można darować i wsadzić je tylko w miejsce pewne, a później, jak będziemy mieli trochę więcej wolnego czasu, to zobaczymy, co z nimi zrobić. Ale wyjmuję od tej łaski niejakiego Bernarda de Carpio, co się tu po kraju włóczy, i drugiego nazwiskiem Roucesvalles, O! ci, jak mi tylko w rękę wpadną, zaraz je oddaję w moc siły zbrojnej gospochy.	A do Karmelitanek... Czemu jej przyjąć nie miały? Swego czasu może mieć z miljon posagu, a czy suknie oblecze czy nie, zawsze za schronienie się klasztorowi wywdzięczy... Nota bene jeśli macocha nie przeszasta onych skarbów...	A to jakim sposobem?	A widzisz. Pamiętaj, co ci mówię. Wszystko jest bzik, i nic więcej. Czasem to i ja, widzisz, tak jakoś... ot... Ale mówię sobie: bzik wszystko, i koniec...	A, jesteśmy w domu! Jeszcze dwa słowa a wszystko się wyjaśni. Ojciec Taillefer	Ach, stryju, to naprawdę sprawa poważna. I jeżeli stryj mi nie pomoże... Ja dosłownie nie wiem, co mam począć! Opowiem wszystko po kolei. Więc Jacek przez roztargnienie zostawił na biurku otwarty list...	Ale, właśnie! Zdrowam jak ten rzemień. Nie zbędziesz się mnie ani za trzydzieści lat!	Beksa! Finek to zuch, będzie z niego stróż. A tamten...	Dlaczego to pani dziś przyszło na myśl?	Ej, Afra! Doigrasz się ty biedy! Trafisz na swojego.	Ha, więc się zawrócimy, mości Land; a jeśli po Zatoce Perskiej „Nautilus” zechce zwiedzić morze Czerwone, cieśnina Babel-Mandeb nie omieszka otworzyć nam do niego drogi.	Jak się nazywasz?	Jest to partja na pozór tylko świetna, mówiła po cichu do pani St. -Georges, lecz rzeczywiście!! Pobożanin stary.. łysy... i namiętnie gra w karty... lada dzień hetman go może odprawić, grosza przy duszy nie ma! Oboje lubią wydawać... Co mi to za zamążpójście!...	Jeżeli damy w owej republice są do pani podobne, to ubolewam nad dolą tamtejszych obywateli. Biedacy muszą być jak BayardBayard (1473–1524) bez trwogi ani skazy..	Kto to ta śliczna kobieta?	Nie ma ależ... Pan tego nie czuje, pan nie rozumie, co się we mnie dzieje? Pan nie wie, co ja znoszę za męki!...	Nie, przyjacielu. To przenosiny i po części ty jesteś ich sprawcą. Obrzydziłeś mi miasto...	Nigdy, to bardzo długo! Ale to wiele znaczy, że tak sądzisz. Teraz wstań i odpowiadaj.	No dobrze. Więc niech będzie trudno, a ja to przecież zrobię, żeby nie wiem co.	O kogo ja się staram? O pewną panienkę na Rusi.	Oto porównanie fałszywe i nie do rzeczy. Bowiem słyszałem przeciwnie, iż gdy wąż dostanie się do żołądka, nie sprawia żadnego cierpienia i natychmiast wyłazi z powrotem, skoro się pacjenta uwiesi za nogi głową na dół i koło gęby ustawi się miseczkę pełną ciepłego mleka.	Panie Wokulski W tej chwili dowiaduję się... Jestem Krzeszowski... Dowiaduję się, że ten biedny Mraczewski z mojej winy otrzymał dymisję. Ależ, panie Wokulski, ja wczoraj bynajmniej nie miałem pretensji do pana... Ja szanuję dyskrecję, jaką okazał pan w sprawie mojej i mojej żony... Ja wiem, że pan jej odpowiedział, jak przystało na dżentelmena...	Piotrusiu spojrzyj, jak on wygląda...	Postępowanie to jest tak wspaniałomyślne, że nie może być naturalne.	Przekonasz się, gdy zrobisz, o co cię poproszę.	Przyjacielu całego świata! jestem człek stary... który, jak dzieci, lubi widowisko. Dla tych, którzy idą Drogą zbawienia, jest rzeczą obojętną, czy kto czarny, czy biały, czy z Hindu, czy z Bhotiyalu. Wszyscy posiadamy dusze łaknące wybawienia. Mniejsza o to, jakiej mądrości uczono cię wśród sahibów; gdy dojdziemy do mej rzeki, będziesz wyzwolon z wszelkiej ułudy... pospołu ze mną. Hej! Kości we mnie doznają bólu z powodu tej rzeki, jak cierpiały w pociągu; ale duch mój wyższy jest od moich kości, jest cierpliwy. Poszukiwanie jest niezawodne!	Skądże się wziął? Z krainy czarów?	Tedy krótko i węzłowato: cała wasza chorość to nic inszego, tylko uroki.	To proszę mi szczerze powiedziéć czy mama potrzebuje teraz pieniędzy?	To wedle onych kratówkratów rzekł Kornelius.	Widzę, że Roch nie na próżno kręci się po wsiach	Wiem, wiem Dziecinnisz się pan jeszcze. Zatrzymują cię na wstępie rzeczy małej wagi.	Zamek to wielce mocny	A bo mię wiater przewrócił w zaspę...	A może byś ty poszedł do mnie w służbę? Kto wie, czybyś żałował tego...	A niechże cię... z twoimi lamentami, mój kapitanie Zerwiłebski!	Ach! tak ono i jest!	Aha, ta z zadartym nosem! No cóż?	Albo bawół roztrącił ją?	Ale ty?	Antoś, dobrze ci dzisiaj?	Bess!	Biegaj mi w te pędy i zawiadom księdza proboszcza, jako dziś cale sobie nie życzę powitania z baldachimem, świecami i wielebnym duchowieństwem. Wyraźnie powiedz: „król prosi, aby tego dziś nie było”.	Byle pierwsza ponowa! i w las! w las! prawda Holsza?	Będą tu ludziom odbierać robotę.	Czy panna Klara jest Polką?	Dla nas czterdziestu, w czterdziestu fotelach. Przygotowujemy Angielską Akademię Umiejętności.	Do tego stopnia, że baronowa bardzo rzadko jest do nas zapraszana, a nie wiem, czy matka była u niej choć ze dwa razy.	Dobrze mi, aż nadto dobrze... ale...	Dobrze. Bardzo dobrze! Nasze wywiady szły równoległymi drogami, a gdy połączymy badania, musimy dotrzeć do dna prawdy.	Dobrze: daj rękę.	Dorianie Dorianie, powinieneś był mnie zrozumieć. Ale teraz mnie rozumiesz, prawda?	Dość mi na tym, cudowna głowo, widzę, że nic dla ciebie nie ma skrytego.	Et... proszę pani. Wiem, co mówię i robię.	Fakty doniesione z Janiny.	I pani naprawdę chciała pisać?	Jest tam zwyczajny, mahoniowy sekretarzyk, przy którym zawsze widziałem kluczyk.	Jesteś żonaty?	Jutro o tej samej porze?	Jużem rozmawiała z mym chłopem Prawdać, że Kanhiwara jest aż o trzydzieści mil stąd, ale w Kanhiwarze znajdziemy Anglików...	Który z panów życzy sobie pierwej?...	Kupiłem udziały, rozumiecie, wykupiłem je i nie widzę w tym nic, co by stanowiło waszą krzywdę.	Może przyjmie, spojrzawszy na bilet	Na przykład do latania po powietrzu?	Na, matote dabar, poniute, ką daro lietuviai su viltimis ateityje neva skęsdamos jau tik aš norėjau padaryti progą lietuviams patapti karaliais, kaip Vincų Vincas visą mano darbą ant niekų pavertė.	Nie jestem samobójcą jestem skazany na śmierć. Nie utrudniaj mi walki! Żyć nie mogę! Ciało moje wzięło górę nad duszą, przeto muszę ją wyzwolić i puścić do Boga.	Nie mam żadnych posad. Wszystko zajęte.	Nie odmówi nam pan tego Przecież na balu będzie dużo osób starszych i nietańczących. A mamusia tak bardzo prosiła... Tak by chciała poznać pana profesora. Tyle o panu słyszała. I od brata, i od ludzi.	Nie, moja mamusia.	Niech mu tam Bóg ześle upamiętanie. Ja wojny z nikim nie szukam i krzywdy cierpliwie znoszę.	Niech więc pan Ropuch zostanie w więzieniu! Chciałbyś pewnie wyjechać stąd karetą w czwórkę koni!	O! stara miłość nie rdzewieje	One myślą bardzo powoli i tak, dopiero za godzinę albo za dwie powiedzą sobie: „Aha! tu stała jakaś dziewczynka z płową czupryną, w różowej sukience i w czarnych pończoszkach.”	Pani coś jest?...	Przecież ja tylko pytałam	Przede wszystkim owe nasze fabryki nie są naszymi, lecz niemieckimi...	Puścisz mnie, Adziuś?...	Rabbi! Heremem tym obciążyłeś ty człowieka, który miłym był oczom ludzi i Boga!	Ranny musiał dołączyć do swoich wspólników.	Szanowny pan był za granicą? no proszę!...	Tak, tak Tak właśnie. Znaliście ją, towarzyszu, co z nią?	Tak. Wszyscy. Nita nawet odwoziła mamę do domu.	Taki mam zamiar.	Widać nie było czasu, jeśli nie przyszedłem. Wzrosłem wśród was i przywykłem, ale ojciec dziecku pierwszy. Kilka dni temu w grób go położyliśmy.	Wiesz, kogo tu spotkałam?	Więc wy nie jedziecie tego lata do Guermantes?	Wypada mi zaprzeczyć.	Wyrzuty sumienia ciągnął Comstock Bell	Właśnie, że tu nie wysiądę... O, ja nieszczęśliwy z takim podłym usposobieniem!...	Za przeproszeniem pańskim, czy go pan nie widział?
Teraz kolej na synów! To można umrzeć ze śmiechu. Przymilałby się nawet pieskowi domowemu. To jest tem komiczniejsze, że Palamed nienawidzi żygolaków. I popatrz, jak on ich poważnie słucha. Gdybym to ja chciał mu ich przedstawić, ależ posłałby mnie na zbity łeb! Słuchaj, trzeba mi będzie przywitać się z Orianą. Na tak krótko jestem w Paryżu, że chciałbym tutaj zobaczyć się ze wszystkimi, którym inaczej musiałbym rzucać bilety.	Hę!! jak się wam zda?? Możem ja was tak umyślnie zwiódł, aby mi prędzéj wrota otwarto, bym na téj srogiéj zamieci nie stał!	A no, kochany panie Michale, spowiadaj że mi się szczerze, to coś widzę zakrawa na niewolę Babilońską, jeśli tak potrwa, wypadnie zakasawszy poły uciekać.	Jakem poczciw prawda, że to wielka bieda, aż litość bierze; kamienne by musiało być serce, co by się nie roztkliwiło, widząc tę piękną damę tak oszpeconą sromotnie.	No więc, raz jeszcze panu dziękuję. Pan był, hm, niezwykle... doprawdy, nie ma na to słów!... Niezwykle... I rzeczywiście, nie rozumiem dlaczego. Boję się, że nie jestem panu taki wdzięczny, jakby należało, ale to wszystko spadło na mnie tak brutalnie... Bo w gruncie rzeczy... nawet pan... pan sam...	Widziałem jako to pan Słuszka, brat pani podkanclerzyny, czynił, ale i on nie miotał przez pół tak wysoko.	Ciężko mi się to z gardła dobędzie ale kiedy trzeba, to mus. Wiemy to, Miłościwy Panie, że Was arcypasterz nasz do korony i królestwa prowadzi i że Wy jej godni jesteście, ale ludziom serca drżą obawą. Korona Wam da wielkość, a ona nieprzyjaciół i zazdrosnych ściągnie. Panuj Ty nam, jakoś jest, możnym księciem, my Cię i tak za króla sobie mamy, a nie wyzywaj złych i zawistnych.	Zbłądziłem, ojcze, lecz wszystko teraz dzięki tobie widzę jasno. Istotnie zło wydało mi się tak wszechpotężne, iż przestałem przez chwilę słyszeć prawdę, przestałem jej ufać. Powiedz mi jednak: dlaczego przenikliwiej niż ja sam potrafisz czytać w moich myślach?	No! masz diable kubrak! Wykręcałem się sianem z różnych okazji, ale w takich jeszcze nie byłem. Z przodu Chmielnicki, z tyłu Bohun, co gdy tak jest, nie dałbym jednej złamanej orty ani za swój przód, ani za tył, ani za całą skórę. Głupstwom pono zrobił, żem do Łubniów z waćpanną nie uciekał, ale o tym nie czas mówić. Tfu! tfu! tfu! Cały mój dowcip niewart teraz tego, żeby nim buty wysmarować. Co uczynić? Gdzie się udać? W całej tej Rzeczypospolitej nie ma widać już kąta, w którym by człowiek swoją, niedarowaną śmiercią mógł zejść ze świata. Dziękuję za takie podarunki: niech je inni biorą!	Jak to nie ma?... A co mówi lewe płuco...	Jak to nie wiem! Przecież znam Zapolankę i widzę, że na taki sposób życia, jaki prowadzicie, jest ona aż nadto wystarczającą...	Wydaje mi się, że państwo bardzo dobrze znali mojego ojca.	Niepotrzebnie w te dzikie kraje iść było z wojskami aby je tu jak Cesarz Henryk potracić od głodu i zdrady; niepotrzebnie wojować było, kiedy my je kropli krwi nie dając zagarniemy... Nie obejdą się one bez naszych rzemieślników, osadników, duchowieństwa i pomocy żołnierskiej... Niechaj tylko ciągną chłopi nasi, niech miasta budują	Zapewne. Wogóle gadaliśmy o sprawach partyjnych. Aha, nawet Dyl dziękował mi za wydanie dobrej opinji o Kuzyku. Teraz przypominam to doskonale. Ale jakiż to może mieć związek z ową awanturą?...	Jeżeli będzie cokolwiek nadto to po obliczeniu zwróci pan Niepołomskiemu albo... mnie samej. Jeżeli będzie za mało, to dodamy. Zgoda? Dziś bardzo mi się spieszy. Bardzo mi pilno. Pan to zrozumie i przebaczy!	Ale gdzież zaś! pogorszyliście stan jego dając mu jeść. Nie może więc się to wam w głowie pomieścić, że kto skazany na dyetę, ten nic jeść nie powinien. Chłopi są niepoprawni jeśli chory od kilku dni nie jadł, zdaje im się, że już umiera i opychają go chlebem i winem. Ta kobieta, naprzykład, o mało co nie zabiła swego męża.	Usłuchano mnie bardzo okrutnie A wszak nie zabroniłam mu pisać... Och, zapomniał o mnie i miał słuszność. To byłoby za wiele, gdyby jego życie miało być złamane; czyż nie dość mego? Czy uwierzysz, droga, że ja czytuję dzienniki angielskie jedynie w tej nadziei, że ujrzę tam jego nazwisko. I wiesz, dotąd nie pojawił się w Izbie Lordów.	A czy pan wie, ile straciłem okazji? Ile możliwości urzeczywistnienia marzeń przegapiłem? Jak piękne by były, gdybym umiał z nich skorzystać! Czy pan wie, ile ich było? Może i ja nie zdołam ich zliczyć.	Doprawdy? A! Bóg wam zapłać! Ha! ależ mi się zdaje, jakbym dziesiątek lat tu siedział. A Maciej?	Dostojny panie, kolekcjonerze, zmiłuj się nade mną Skąd ja wezmę popa? Zdechł starowina przed jakąś godziną wskutek gorąca i braku powietrza. Ja nie dumałem, że Igor gałubczykgałubczyk (reg.)	Dziękuję ci, synu A teraz zostaw mnie tu na chwilę samego.	Hejże, nie udawaj obojętnego, przyznaj, że to ci sprawia przyjemność.	Istotnie poznawanie swej natury w jej nieuzewnętrzniających się cechach może pociągać równie silnie jak eksploracje nieznanych lądów, czy poszukiwanie nowych gniazd.	Już nigdy nie wróciłem tam, gdzie mieszka.	Małżeństwo odpowiedział student tu: przewyższać. wszystkich w gonitwach, w szermierkach, w rzucaniu do celu i wszelkich innych zabawach; gra cudownie na gitarze, śpiewa i tańczy tak samo, a bronią robi jak pierwszy fechtmistrz.	Mój Leszku! Doszło do naszej wiadomości, że lekkomyślność swoją posuwasz do granic, które przekraczają nie tylko dobre obyczaje, ale i pojęcie o godności osobistej, jakie staraliśmy się oboje z matką w ciebie wpoić.	No, to niech Franciszek napije się wódki i niech pamięta	Rychtyk, takie były słowa mej nieboszczki, gdyśmy się przekonali, że chłopak nie jest taki jako inni. Ale dziwi mnie, skąd ty o tym wiesz?	To ojciec, tak, ojciec! Zabijcie mnie!	Więc, jeśli się poświęcę, zaprzepaszczę, wyrzeknę siebie i zgniję w tej codziennej nędzy, to będzie: litość, sumienie i obowiązek?	Wspaniała, wspaniała. Nie znacie się jeszcze?	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	Kamilla oparła się słowom; zobaczymy, Lotariuszu, czy będzie miała moc oprzeć się czynom, wręczę ci jutro dwa tysiące czerwonych złotych i drugie tyle na zakupienie klejnotów! Kobiety nade wszystko przekładają strój, najrozsądniejsze ulegają tej nierozważnej ponęcie. Jeżeli Kamilla wyjdzie zwycięsko z tej próby, nie będę cię więcej trudził.	Ony, choć to i chrześcijanie są, i katoliki prawowierne, ale nie może inaczej być, tylko, musi, to są żydy chrzczone.	Proszę cię tylko o jedną łaskę, zachowaj tajemnicę tych odwiedzin i zostaw mnie w moim piekle, przy tym warsztacie potępieńca. Nie dochodzi się może do niczego, póki najtkliwsze miejsca naszego serca nie stwardnieją w podeszwę.	Trzeba się zastosować do przepisów na pokładzie przyjętych, a zdaje mi się, że nasz żołądek idzie wcześniej niż zegar tutejszy.	Nie zmażę przeszłości i zmazać, gdybym nawet mógł, nie chcę, gdyż ani na chwilę nie chcę zapomnieć tego przywiązania, poświęcenia, jakich dowody dała mi Agnieszka.	O! nie, nie nie jestem i nie byłam nigdy!	A proszę, jeśli jest gorąca, ale jak na przyszłego milionera, macie diablo wygryzione filiżanki!	Ależ się pan od tego czasu musiał zmienić	Co się panu stało?Szaleństwo	Co to ma być?	Dlaczego nie patrzysz na mnie?	Hale... juści... dawnom nie strzelał, tęgom nabił i gruchnęło kiej z harmaty...	I ja podzielam to zdanie Jestem jednak pewna, że pani potrafi trzymać ostro swoje leniuchy. Czy pani bardzo lubi prać?	Ja śpię?... Bodaj język usechł temu, kto mówi podobne kłamstwa. Ja, wiedząc, że przyjedziesz, od godziny ubieram się, przygotowuję ci kąpiel i perfumy...	Mości wojewodo toć to jest najprzedniejszy rycerz spod chorągwi wojewody ruskiego, sławny w całym wojsku.	Nie wiem... Czy będzie miejsce?	Panowie, a gdyby tak ośmieszyć cnotliwych mężów z prawicy? Gdyby napisać, że panu de Bonald czuć nogi?	Pluń na wszystko!... będzie dobrze...	Spróbujmy więc, nie tracąc ani chwili!	Tak	Tak ale myślę, że ma złote serce i jestem pewien, że bardzo nas polubił.	To jest mój stołek, bo taki wysoki. Jakżeś prędko go zrobił, dziadku!	W moim sekretarzyku; ale możesz być pewny, że nie dostaniesz klucza.	Widzisz, Heluniu, znowu odpina ci się kokardka	Środki znalazły się dwukrotnie. Przepił.	A zatem w drogę, bo inaczej...	Antoś, przestań już	Baryka! Cudnie tańczy kozaka Baryka. Czaruś, bracie, stawaj! Najcudniejsza Kozaczka z dzikich póldzikie pola	Biedny profesorzysko! Myślę, że go czekają nowe zawody.	Boże miłosierny! Pleciesz od rzeczy! Gdyby dziewczyna wróciła, musiałabym ją przecież i ja również zobaczyć!	Bądź rozsądny, Teodorze, zostaw Żydów w spokoju. Twoi przyjaciele wmówili ci takie rzeczy!	Chcesz pewnie powiedzieć: w podłej zasadzce, którą urządził na człowieka niewinnego i której sam padł ofiarą! I któż go zabił?	Cóż, mam inny jeszcze sposób	Dosyć	I dźwięku...	I nic mu za takowe wścibstwo?	List, Podstęp	Lub?	Mam robotę.	Miej nade mną trochę litości, hrabio!	Na, żryj!	Nasze okręty ze wszystkich krańców świata ściągają do ojczyzny, ażeby na pierwsze hasło przewieźć ludność i skarby gdzieś... za morze... na zachód...	Niedługo już tego.	Nieprawda!	Niespodzianki tutejsze?	No i cóż?	No... cóż dziwnego!	No?	O, Athosie! rzekł Aramis	Owszem, przybywa	Pan Oskierko go podejmuje.	Pokój wam	Prawda, kto ta bogaczów zmoże, kto ich przeprze... A zajrzyj, Nastuś, do nas.	Prawda. Zaraz ci przeczytam.	Przywódca, Władza rzekł po chwili pan Bogusz	Pójdę z panem	Szkoda	Takie nieszczęście was spotkało!	Ten sam.	Trzy skoki dozwolone	Ukradłem? Poczekajcie.	W jaki sposób?	Wasz król jest smarkacz	Widać zatem, że pan Smith przyszedł tu sam	Wyszedł stąd z próżnymi rękoma.	Zawsze mój młody zapaleniec!... Stanowczo ci ludzie muszą do mnie należeć.	Znak od Boga	Znasz ją i pomaga ci lepiej, niżby zdołał ktoś inny
Przywódca, Żołnierz, Polak, Obyczaje któż to odgadnie? Ale zostanie reszta. Ze wszystkich rozstajnych dróg jedna jakaś będzie prowadziła! Żyły będą pękać, krew zza pazurów tryśnie, ale to darmo. Iść trzeba wiekuistym pochodem. Trza w karach odrobić wszystko i w mękach wyczynić wielkiego ducha. Co do mnie, znajdą mię wszędzie i zawsze, dopóki siły w tych gnatach, a krwi w żyłach. Nic mię nie zwróci z drogi. Mnie stu akuzatorów denigruje, żem Niemiec, bom się u Maurycego Bellegarde’a i u mądrego Blüchera od fahnjunkra uczył, jak ślepo słuchać rozkazu, jak szyk sprawiać i jak wojsko wieść do batalii. Ba, żonę mam Niemkę! Kondotier! Szuka chleba i awantur. Nie ma hańby, której by mi nie zadali. Wiem, że zedrą ze mnie ostatni strzęp dobrego imienia. Nie oszczędzili mi nawet ostatniego postrzału, zarzutu zdrady. Wszystko, co czynię, toć to za pruskie talary. Ale niechże tam! Niech się Chadzkiewicz wygada! Towarzysze niedoli...	O, daleko. Nie widzą tego tylko ci, co stoją dziś u władzy, i twój papa także, Helu. Minęły czasy bezpłodnych męczeństw. Wierzę, że Kościół na długi czas stanie się instytucją podziemną, jak za czasów pierwszych chrześcijan. I nie myślcie, że to ze strachu przed torturami czynię. Nie, napisałem już o tym memoriał do Rzymu. I zdaje się, że na wypadek chwilowego zwycięstwa materializmu na świecie całym nastąpi taka mimikramimikra (biol.) nie tylko naszej, ale i innych razem z Anglikami pokonają siebie samych te Hindusy.	Mówiąc tak o nim nie myślałem nawet o niechęci, którą dziekan żywi ku mnie. Ale samo zetknięcie się z człowiekiem pozbawionym wszelkiej wyobraźni mrozi mnie do szpiku kości. Nie myśl o niesprawiedliwości i nienawiści, nawet nie widok cierpień ludzkich naprawdę nas zasmuca. Przeciwnie, cierpienia naszych bliźnich, o ile je nam przedstawią wesoło, pobudzają nas do śmiechu. Ale te dusze głuche, w których nic nie znajduje oddźwięku, te istoty, w których unicestwia się świat, to widok smutny i rozpaczliwy. Obcowanie z panem Torquet jest jedną z największych przykrości mego życia.	A no, koń i ubiór po tym Goliacie. Co za koń! Powiadam wam i nasz biskup na lepszym nie jeździ. A ten ubiór! Jeszczem podobnego nie widział, mieni się cały od srebra i złota jak ornat.	Aaa... prawo! Niby ty nie znasz Stefka. Co jego obchodzą czyjeś prawa, jeżeli on ich nie uznał? Ach, gdybyś ty sprowadziła się do mnie...	Pan kapral zapomina że żadnemu aresztantowi nie wolno zbliżać się do okna.	Powściekali się, czy co? Śniadania nie jadłem jeszcze. Albo przez cały dzień ani jednej depeszy, albo	To wiadomo. Ale nad tym trza się jeszcze zastanowić. Tymczasem gadajcie, gdzie ona jest, ta bomba. Trza ją, nie zwlekając, gdzieś schować w pewne miejsce.	Za niego i za nią im śmierć. Oni nie mogą tak zginąć bez zemsty. Gdyby tak nie Wiera, nie wy wszyscy, poszłoby nas ze sto chłopa z siekierami. Niechby oni swoimi jasnymi oczami patrzyli z pomostu. Taras nasz i Sonia, orły nasze, jak my za nich giniemy.	Bo ja doktora kocham Ja kocham doktora Ja tobie, słuchaj doktor, wyspowiadałem się jak histeryczka księdzu: z detalami... Ja tobie bramę do mego serca otworzyłem. A potem każę ci wleźć głębiej. Ja... O Jezusie Mario!... Weź mnie pod ramię i prowadź!... Czarnej kawy za­funduj... Nie	Dziękuję panu za Munię, rzekła Laura oddając ją właścicielowi. Wstyd mi trochę mojego wybryku, ale się nie mogłam oprzeć pokusie pogalopowania z moją przyjaciółką. To mi lepsze przypomniało czasy...	A jakże, mój jegomość. Sławny to był zagończyk pan Pełka, któren niedawno poległ Nie wiem, czy by kto lepiej potrafił od niego podjazd prowadzić i pod potęgą nieprzyjacielską się uwijać dobrze mu tak! Ale i z panem Pełką miałem biedy niemało, bo to był człek okrutnie na cnotę zawzięty... Panie, świeć nad jego duszą! Jużem się bał, aby panna, uszedłszy krzywdy od Kozaków, nie doznała gorszej od swoich... Dopierom powiedział panu Pełce, że to księcia naszego pana krewna. A on, trzeba jegomości wiedzieć, że jak naszego księcia, bywało, wspomniał, to czapkę zdejmował i na służbę się do niego zawsze wybierał... Więc zaraz zaczął pannę szanować i aż het, do Zamościa, do króla nas odprowadził, a tam ksiądz Cieciszowski (bardzo to święty ksiądz, mój jegomość) w opiekę nas wziął i pani kasztelanowej Witowskiej pannę oddał.	Ba! Przecież to morze, nie ocean i w dodatku wcale nie ma wiatru, więc skąd się ma pienić?	Ale przecież, drogi Cyrusie, czy całemu temu postępowi przemysłowemu i handlowemu, któremu wróży pan nieustający rozwój, nie grozi prędzej czy później całkowite zatrzymanie?	Dlaczego, że wcześniej nie byłem?	Nie chodzi o podpis ale nie mam nic do powiedzenia na korzyść książki.	Nie odebrałem listu. Powiedz, co mówiła?...	Nie trzeba nigdy kwaśno przyjmować talarów to może przynieść nieszczęście.	Nie w psa, a w kota. Nie kamień, a kawałek cegły. Zupełnie inny chłopak wybił szybę kamieniem.	Nie wiesz! Na zmycie plamy, którą ponoszę, na nasycenie pragnienia, które mnie pali. Tyś mi odebrał córkę, ja tobie życie.	Nie, to ty nie umiesz, kiedy tak!	Przebacz mi, nie mogę!	To była bardzo porządna niewiasta, tyle tylko że była świnią, panie oberlejtnant. Wszystkie swoje obowiązki pocztowe spełniała, jak się należy, ale miała jedną wadę, bo jej się zdawało, że wszyscy ją prześladują, że myślą tylko o tym, jakby jej dokuczyć, więc po pracy dziennej pisywała na nich raporty do swoich władz według tego, jak się różne okoliczności zbiegały. Pewnego ranka poszła do lasu na grzyby, a przechodząc obok szkoły, zauważyła, że pan nauczyciel już nie śpi i stoi przed szkołą. Oczywiście, że jej się ukłonił i zapytał, dokąd wybrała się o tak wczesnej godzinie. Gdy mu powiedziała, że idzie na grzyby, odpowiedział jej, że przyjdzie tam za nią. Z tego wywnioskowała, że miał względem niej, starej babiny, jakieś nieuczciwe zamiary, a następnie, gdy go ujrzała wynurzającego się z gąszcza, przestraszyła się, uciekła i napisała na niego do miejscowej rady szkolnej doniesienie, że chciał ją zgwałcić. Przeciwko nauczycielowi wdrożono dochodzenie dyscyplinarne, aby zaś nie powstał z tego jaki wielki skandal publiczny, przyjechał sam pan inspektor szkolny dla zbadania tej sprawy i zwrócił się do wachmistrza żandarmerii z zapytaniem, czy uważa nauczyciela za zdolnego do takiego czynu. Wachmistrz żandarmerii zajrzał do akt i powiedział, że to niemożliwe, bo ów nauczyciel już raz był oskarżony przez proboszcza, że niby miał się kręcić dokoła proboszczowskiej kuzynki, która wcale nie była kuzynką proboszcza, ale z którą proboszcz sobie sypiał. Wtedy to nauczyciel przedstawił świadectwo lekarskie, że od lat sześciu jest impotentem, bo jakoś bardzo nieszczęśliwie spadł ze strychu okrakiem na dyszel wozu drabiniastego. Więc ta stara pokraka podała skargę na wachmistrza żandarmerii, na lekarza okręgowego i na inspektora szkolnego, że niby wszyscy zostali podkupieni przez tego nauczyciela. Wszyscy trzej zaskarżyli ją do sądu i została skazana, ale odwołała się do wyższej instancji jako osoba niepoczytalna. Została więc zbadana przez lekarzy sądowych, którzy orzekli, że idiotką jest istotnie, ale wszelkie obowiązki urzędowe spełniać może.	A, tak! chcielibyście, żebym się wygadał, a moje myśli jutro już będzie wiedział pan gubernator Kastylii i cała zasługa mnie wydarta, a komu innemu przyznana zostanie. Znam ja się na tym, nie głupim.	Dlaczego nie za sześć lat?	Gospodyni brak wam, Macieju, a bez to nijakiego porządku nie może być...	A tak! Widzisz bo na skutek smutnych okoliczności ukrywa się obecnie pod nazwiskiem Mortimera, wychodzi tylko, gdy ściemnieje, i to w okularach. Ruchomość opisana, miała już zostać zlicytowana, lecz pani Micawber wpadła w tak straszną rozpacz, że musiałem, doprawdy musiałem, nowy podpisać weksel. Gdybyś wiedział, jaką to było pociechą dla biednej tej kobiety.	Jest i druga sprawa. Ludzie zaangażowali się w te place w śródmieściu majątkami całymi, a o ulicy ani słychać. („Zresztą i pułkownik maszZresztą i pułkownik masz przecie swój dział Et caetera i tam dalej!	Już wychodzę odszedł jeszcze kilka kroków. Przyglądano mu się w milczeniu.	Więc to za jego radą poleciłeś mi ubrać się w te zapinki?	Zaraz się na nas rzuci.	Jak chcesz. Mogę się bez tego obyć	Módl się!	O, toś waszmość postąpił wybornie, jak mnie Bóg miły! Ale jakżeście się do Baru dostali?	Pocieszże się, panie Michale; słyszałem i ja, że się czerń wszędy armujearmować (z łac.)	Spodziewasz się jakichś wpływów, czy jesteś ich pewny?...	Są tutaj serca, które cię rozumieją, kuzynie; myślałyśmy, że potrzebujesz czego. Powinieneś się położyć, zmęczysz się w ten sposób.	Zanotuj to, drogi Spilett, gdyż wydaje się udowodnione, że obecność eukaliptusów wystarcza do zneutralizowania wpływu miazmatów febry bagiennejfebra a. gorączka bagienna (daw.)	A niech ich tam Pan Bóg sekunduje a my tylko z daleka obserwujmy sobie, do czego ich te piekielne harce doprowadzą; a to jakby ulał jeden do drugiego przystali, wart jeden drugiego, jaki pan, taki kram, ale głupota pana mniej by odbijała bez tego gapia sługi.	Ślub... Mieciu! Rozumiem. Janka idzie za ciebie Naturalnie, w tym liście, mam go tutaj, wczoraj przysłali z dyrekcji, piszą, żeś był jej kochankiem. Pamiętam, ale kiedy... moje dzieci... moje dzieci...	Bywaj zdrowa, pani. Tymczasem pozostań w saloniku na rufie. My zaś musimy spełnić smutny obowiązek pochowania ciał przyjaciół poległych w walce, lecz wieczorem będę cię oczekiwał na kolacji na pokładzie mojego statku.	Co za brednie!	Ich melde gehorsam, Kompanieordonnanz Szwejk prosi o dalsze rozkazy. Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że już pana szukałem w wagonie sztabowym.	Już po Ben Joelu	Na! na! przerwał towarzysz pierwszego, zbrojny także Ho! ho! mają oni czary wielkie i siły w rękach	No jakże? Coś dostał?	Oszalałeś, przecież Marek naprawdę z Ziemi do nas przybył!	Pamięta pan jak pan za mną krzyczał: „Żydzie, Żydzie, czart po ciebie przyjdzie”?	Panowie, spełniam obowiązek. Czy ten młody człowiek ma poczynić jakie zarządzenia?	Tak, wczoraj byłem u kardynała Rospigliosi i była tam między innymi mowa o tym, że jakoby jednemu ze skazanych miano przełożyć egzekucję.	Zna pan pana Mitchela pewnie już od szeregu lat?	A czyż pan wie, gdzie on jest?	A ja cię wesprę, mój drogi.	Ach, i takie serce!	Ale, gdy ją zobaczysz...	Antek	Bardzo źle.	Bo on mnie tak ciężko obraził.	Byłem.	Będę na każdym...	Clausura nigromanticaeclausura nigromanticae (łac.) objaśnił Wierusz.	Co takiego?	Czekam na odpowiedź	Czy daleko stąd do hotelu?	Czy koniecznie musisz pan iść przez tę ulicę?	Czy wiesz, kogo trafił wczoraj twój kij?	Cóż Niemcy zawinili? powiedz?	Dawno mąż umarł?	Do ciebie od dziadunia. Przyszedł wczoraj...	Hanuś, powiedzieć ci coś?	Izwidki ty Żydku?! Ja jestem Niomka, BeniomkaNiomka, Beniomka	Jak jakiej kobiety, jak jakie przywiązanie!	Jak to? Recenzję napisałeś pan przed przedstawieniem?	Jakoże to być może bez pozwoleństwa rodzicielskiego...	Jest taki znak, co jak sierp wygląda	Kto taki, panie?	Metafizyczna istota bez formy Dziś jedziemy do Indii.	Miałżebyś...	Moja mamusia też pochodziła z Królestwa.	Myślałem, że sam odwieziesz.	Mógł wpaść na chwilę do pokoju przez tylną werandę.	Mów mi zaraz.	Mówi to pani ze zdziwieniem. Czy mam to tak rozumieć, że mnie pani nierada spotyka? W takim razie idę dalej, jeśli pani przeszkadzam.	Nic ciekawego.	Niestety! odparła.	Niestety, tak jest to mnie jedynie od ciebie oddala.	O dėl ko pats pagrįžai iš tos savo Amerikos?	O, panie d‘Artagnan, zbliska czy zdaleka, będę cię zawsze kochała...	Obyczaje rzekł, podbiegając do mnie zdyszany	Oddałabyś mi olbrzymią przysługę...	Pan chyba oszalał I z jakich to powodów?	Panie magister...	Panu Bogu byś dziękował, żeś cudem uszedł śmierci, i to życie, które ocaliła opatrzność, powinienbyś jak ja na usługę kościoła poświęcić	Pod jabłoniami?	Przecież, peccaxi!	Starosta z Wąsoszy.	Słuchaj, Bigiel od czasu, jak tyjesz i sypiasz po obiedzie, z tobą trzeba mieć także świętą cierpliwość.	Tak, kocham cię.	Tyś oszalała!	Zwykłych stójkowychstójkowy
Zanim się urodził, pragnęłam dziewczynki, żebym ją mogła nazwać Anią Ale teraz, gdy mam tego małego Alfreda, nie zamieniłabym go na milion dziewczynek.	Wielmożny panie sądź sobie pan o swoich rycerstwach, ale nie sądź o odwadze innych, bo nasz ksiądz powiada, że trzeba rozważać swoje uczynki i sumienie, a nie cudze. Lepiej oto daj mi pan spokojnie pokosztować moich szumowinek, bo te próżne słowa to się na licha nie zdały, a kiedyś trzeba zdać z nich rachunek.	Cichy kraj, piękny kraj. Ziemia lekko faluje pagórkami, między nimi leżą jeziora, lasy gęste, podszyte jałowcem i leszczyną. Chaty słomą kryte... Nie wszystkie. Te zamożniejsze gontem lub dranicą. Ale na ogół biedota. Biedni ludzie, ubodzy, prości... Dobrzy ludzie. O, że też nie przypomniało mi się to, kiedym rozmawiał z Jemiołem. On twierdził, że wszyscy ludzie są źli. Ale on mówił o mieście. O! Poznałby tamten kraj, poznałby tamtych ludzi... Może i miał rację. Miasto to potwór. Oddzieliło człowieka od ziemi asfaltem i betonem. Skądże ma czerpać uczucia? Uczucia idą z ziemi jak wszystkie soki żywotne. W mieście wysychają, kruszą się, zamieniają się w pył, zostaje tylko mózg rozgorączkowany walką o byt, mózg, który niezdolny jest do myślenia, jeno do kom-bi-no-wa-nia! Do planowania jakichś machinacji. Aby prędzej, aby więcej, aby przebieglej. Człowiek nie widzi siebie, nie widzi świata. Niech pani spojrzy na te domy. Zasłaniają widnokrąg. Otaczają nas ze wszystkich stron... Zostają tylko małe otwory, jakby tunele, którymi możemy się wydostać z wnętrza tego potwora. Kilka szos, kilka torów kolejowych.	Pytam cię tylko, co z twoim przyszłym małżeństwem! Do diabła, nie dopatruj się w moich słowach czegoś, czego w nich nie ma, nie szukaj w nich jakiś ukrytych znaczeń!	Dosyć!... dlaczego mnie tak męczysz?... Strudzone ciało chce spocząć, dusza ulecić w krainę wiecznego światła... A wy nie tylko nie pozwalacie mi umrzeć, ale jeszcze wymyślacie nowe udręczenia... Ach!... nie chcę...	Nie dobrze mnie... oj, moja Marcelko, tak mnie nie dobrze, że już i żyć nie mogę... Jakie już moje życie na świecie! Ręce i nogi mam związane, boję się znowu licha jakiego narobić i tego życia boję się, co mnie przy nim czeka, i wszystkiego boję się... Nic mnie już niemiłe, niczego już nie chcę... Jak w grobie zakopana...	Nie brakuje, bo nie nosiłem go nigdy, ba, i kontusz brałem na siebie tylko w nadzwyczajnych okolicznościach, toteż jakoś mi w nim nie na rękę. Nie masz jakiej sukni francuskiej?	Co się stało, Aniu? Panna Józefina Barry nie żyje	Iw!... Jakże mię dotknęłaś... Nigdy się tego po tobie nie spodziewałem...	Pachołcy miejscy trzymają się za ręce i sznurem, żeby naród nie zastępował drogi.	Uspokój się pan być może syn twój nie dopełnił jakiejś formalności celnej lub sanitarnej, i wedle wszelkiego prawdopodobieństwa, skoro tylko udzieli potrzebnych objaśnień, uwolnią go natychmiast.	Nic o tym nie wiem Chciałbym jednak, by nie rzucano podejrzeń na mych czcigodnych przodków. Proszę mi zawołać do jadalni Sebastiana, pomówię z nim.	Nie twoja rzecz, ty parszywe szczenię! Marsz, a jak nie da, to tobie wszystkie zęby wybiję! No, jazda!	To więcej niż pewne Wszystkie te rzeczy będą się czytelnikom gazet ogromnie podobały. Ja też bardzo lubię odczytywać rubrykę o pijanicach i o awanturach. Niedawno temu „Pod Kielichem” pewien gość nie zrobił nic takiego, tyle tylko, że sam sobie stłukł kufel na głowie. Podrzucił go do góry i stanął pod nim. Odwieźli go z gospody, a rano już o tym czytaliśmy. Albo na przykład w „Bendlovce” dałem razu pewnego jednemu karawaniarzowi w pysk, a on mi oddał. Abyśmy się mogli pogodzić, musieli nas obu aresztować i zaraz było o tym w wieczornych gazetach. Albo gdy w kawiarni „Pod Trupem” stłukł pan radca dwa talerzyki, to myśli pan, że mieli wzgląd na niego? Zaraz na drugi dzień był w gazetach. Może pan zrobić tylko tyle, że z aresztu pośle pan do gazet sprostowanie, iż wiadomości, które zostały zamieszczone, nie dotyczą pana, i że z tym panem, o którym mowa, nie jest pan ani spokrewniony, ani zaprzyjaźniony. Zaś do domu napisze pan, żeby panu to sprostowanie z gazety wycięli; przeczyta je pan sobie, jak odsiedzi karę.	Korę, na której napisałem wam, że zostaliśmy piratami. Jaka szkoda, że nie obudziłaś się wtedy, gdy cię pocałowałem! Naprawdę chciałem tego. Wtedy wszystko byłoby inaczej.	Serce płacze Serce z nią rozstać się nie może.	Nic nie powiem, dopóki mi pan nie wyłuszczy prawdy o tamtym...	Nie aż, tylko poprostu wyjaśnić, dlaczegom tak długo nie przychodził.	Słyszałem swego czasu, jak Montalbon twierdził, że roztropny złodziej powinien nosić przy sobie przedmiot skradziony, by go mieć ciągle pod ręką i pewny byłem, że będzie się trzymał tej metody. W chwili gdy było jasnem, że wszystko zostanie wykryte, człowiek ten, obecny tutaj, wpuścił rubin do szklanki burgunda, gdzieby go napewno nie szukano, on zaś mógł odzyskać z łatwością łup, albo połknąć go w razie najgorszym. Spróbował to nawet uczynić, ale ja wypiłem jego szklankę i dostałem rubin na język. A teraz, panie Montalbon, aresztuję pana w imię prawa!	Ale nie tse-tse? prawda, Stasiu? nie tse-tse?	Czyż doprawdy nie życzysz sobie nic więcej?	Jużci, wrócę, jeśli nie zginę.	Kuklinowski nie żyje!	Nie Ciągle myślisz tylko o żarciu! Nie, nie czuję ani śladu pasternaku. Tabaki zresztą też nie. Czuję sporo fajek i papierosów, a nawet kilka cygar. Ale tabaki brak. Musimy poczekać, aż powieje wiatr od południa.	Nie chcesz, dziadziu, abym wyszła za pana Franza d’Epinay?	Nie wiem, bom mu twarzy nie widziała, widziałam jenojeno (daw.)	No dobrze... albo nie... nie mogę...	Ona nic nie wie.	Ostrożnie, pchełko, żeby cię „proszkiem” nie posypali!	Wie pani, że nigdy o tym nie pomyślałem. Pieniądze pani stawiają panią ponad tym problemem.	Wszystko możesz mu zarzucić Nie jest młody ani dystyngowany; jest zanadto sentymentalny i czasami nudny, ale chciwy?... Już dosyć, kiedy nawet papo nazywa go zbyt hojnym...	Niech mnie Bóg broni abym ja siostrę moję, najpoważniéj myślącą i postępującą, o jakąś płochość śmiał posądzać; ale i najpoważniejsza z kobiét ma fantazye. Zdawało mi się, że chce tu zabawić dłużéj, znajdowała że jéj tu było dobrze; tymczasem teraz przebąkuje, że powietrze jéj nie służy, że się czuje niezdrową, że musi zmienić atmosferę...	E, na co mi znów byłby potrzebny ten skarb, jak ty go nazywasz? Jeżeli pozwolisz mi zabrać stąd ten bodziec, to życzę ci szczęśliwych łowów. Jeżeli nie pozwolisz, to również niech ci służą szczęśliwe łowy! Nie mam zwyczaju walczyć z Jadowitym Plemieniem, a przy tym nauczono mnie Czarnoksięskiego Zaklęcia, używanego przez wasze Plemię.	Czemuby nie? ma twój ojciec dekret królewski, może teraz zrobić to, co nazywają egzekucją dekretu. Król ci dał, to ty bierz, siłą bierz, kiedy po dobremu nie możesz!	Nie mogę Mam jeszcze pięć dni, śledztwo już skończone. Pięć dni czasu to i tak za dużo w tym przypadku; a zresztą, czy pani nie rozumie, że ja także chciałbym zagłuszyć czymś moją pamięć? I kiedy  pracuję dzień i noc, gdy jestem tak bardzo zajęty, bywają chwile, w których o wszystkim zapominam, nawet o sobie, dopiero wtedy jestem szczęśliwy, jak szczęśliwi bywają umarli. A to zawsze lepsze niż cierpienie.	Bardzo dobrze! Ponieważ masz w ręku własną gazetę, nie muszę ci mówić, co mnie tu sprowadza.	Czemużeś mi od razu nie wymienił jego nazwiska?	Nie wiedziałem, że pan dziś do mnie przyjdzie, prawda?	Nigdzie nie chodzę, ja sama jestem guwernantką.	Zośka! Nie mów. To boli.	Czy ja wiem? może dlatego, że ten oficer... to jest, że tamten mu powiedział... Doprawdy nie mam pojęcia!	Jakiego znowuż kłopotu! Toż dla mnie radość największa. A co do tej pani Szkopkowej, to i nie myśl o powrocie.	Nudne! ach, mój kochany, jaka to nudna rzecz to morze! Bywałem nieraz nad jego brzegami, pływałem po niem. Powiadam ci, że gdyby na parowcach nie było z kim grać w winta i czasem nie istniały anioły, w postaci dam ładnych i miłych, możnaby umrzeć z nudy. W dekoracyach teatralnych robi to wrażenie duże, ale w przyrodzie	Kowal odgarnął w tył włosy, które zaszły mu na czoło, i patrzył na mnie przez chwilę, nie poznając zrazu, ktom zacz. Gdy wreszcie poznał, rzecze: Pozycja społeczna, Upadek„Kto jak kto, ale ty, Starodawna Istoto, powinieneś wiedzieć, co tu robię. Przecieżeś sam mi to przepowiedział. Zarabiam na życie podkuwaniem koni. Nawet imię Welanda już mi przekręcono. Zowią mnie teraz Kowalem Przydrożnym, Wayland Smith”.	Odmówiłam bez namysłu. Powiedziałam mu tak: mój kochany, ja z łaski Boga mam dosyć, a Leon po mojej śmierci będzie należał do zamożniejszych ludzi w tym kraju. Po co nam rzucać się w jakieś awantury i kusić Opatrzność? Jeśli ty na swoich przedsięwzięciach zrobisz miliony, zrób-że je dla siebie; jeśli stracisz	Skądże tak pewnie gadacie, kumotrze, że całe to nieszczęście ino przez ........ą zdradę się stało?	Patrząc na niego, ubóstwia się go; znając go, ufa mu się.	Może mi się przesłyszało	Ale kto? Kto mógł się dostać do mojego domu?	O ty potworze! Rozumiem cię: więc ty się dąsasz, aby mnie przekonać o tym, że mnie kochasz!	Dziękuję, że to pan raczył stwierdzić. Ale ja wiem, że w duszy pan mnie potępia.	Rozumiem, ale jeśli mój kapitał da mi więcej procentów u Borowieckiego, to ja idę z nim	A pokażcie mi tę miljonową pannę, której posążek tak cudownie ocaliłem?	Przywieziesz mi dowód, żeś tak zrobił jak chciałam.	To powinno niezmiernie pochlebić królikom, którym wbija szpilki w głowę; kurom, których kości maluje na czerwono, i psom, którym wpycha fiszbiny.	A wie pan majster, kto to taki?	No a teraz osiemnaście, to kawał czasu. Ludzie gadają, co matka dziecko po trzydziestu latach zdoli poznać. Zobaczymy.	Przyzwijcie ano Agatę od Kłębów, to przypilnuje.	Roboty, roboty... Po to one są. Przecież wiesz, tato, że w Gwatemali zdołały zatopić cały łańcuch górski.	Tak więc wysoko sięga zbrodnia?	To była głowa.	To szkoda! Chrzcił on i konfirmował wszystkie moje dzieci!	Za pozwoleniem To już ostawmy imci panu Koryckiemu. Wszystko, co ten zacny kawaler uczynił dla mojej panny siostry, daje mu prawo do buławybuława (z tur.)	Zima jeszcze zdzierży a za jakie ośm albo dziesięć dni będę już coraz to spoglądał ku Mohilowu.	Zobaczymy, co to da to polnische Wirtschaftpolnische Wirtschaft (niem.) szepnął Moryc z ironią.	A jednak ten duch wyśpiewywał pod twoimi oknami...	A książe też?	Ambitną, być może! bo mam tylko jeden cel w teatrze: sztukę.	Bardziej niż kiedykolwiek.	Był w kryminale Ale jaki on piękny!... ach, pani, czyste bóstwo, czysty Napolion!...	Cicho tylko.	Co też pan mówi, panie Lejzorze?	Co znowu?...	Co? Dwie daniny?	Czy ty śpisz Ludwinko?	Dlaczego?	Dzień dobry, panie Dawidzie	Dziękuję ci!	Głupia jesteś	Ho, ho, bo zielone winogrona!	I cóż ludzie mówią?	I... o wszystkich we wsi?...	Ile chcesz za tego konia?	Jakim cudem wejdziesz do twierdzy?	Jego wielmożność pan miecznik Wolski uprasza o posłuchanie w pilnej sprawie.	Już od tygodnia.	Kobiety miejsce u krzyża, odpowiedziała Marja	Kłamiesz!	Macierzy Małopolski!...	Mam jeszcze dwanaście godzin do dyspozycji, mogę je poświęcić.	Musi być, coco (gw.) sobie. i leżą.	No, trudno	O! proszę pani, jak rybka dzięki Bogu, zdrowiuteńki.	O-ha!	Przecie pan jest najbliższym spadkobiercą swego wuja.	Przejdę prędko.	Słuchaj, przyjmuję odpowiedzialność. Za tamte głowy, za te, co padną, za własną. Przyjmuję. I mówię ci jeszcze raz, gdybyśmy zaczęli od początku trup. I bądź tym ty sama	Wymieniłeś zatem przed więźniem moje nazwisko?	Zaraz spalę kadzidło bogom! bom już myślał, że od czasu gdy jesteś namiestnikiem, wasza dostojność, zapomniałeś o swoich wiernych sługach...	Żadnej. Masz tylko moje słowo honoru, że zrobię wszystko, by stryja ułagodzić.
Gdyby nawet tak było, nie ma o czym mówić. Na razie jest to bezprzedmiotowe.	Jeżeli waćpan chcesz posłuchać to jedź do Saragossy, gdzie za kilka dni na Świętego Grzegorza walne turnieje wyprawiają; możesz tam pięknej nabyć sławy, a jeżeli odniesiesz tryumf nad rycerzami aragońskimi, to będziesz mógł powiedzieć, żeś wyższy nad wszystkich rycerzy całego świata.	Broń Boże! To letnisko Jastronia.	To murowane, panie dyrektorze. Jak pan widzi, robię wszystko według, che... che... zasad sztuki.	Jestem tylko logiczny Istnieje kilka rodzajów logiki. Moja należy do kategorii właściwej ludziom oświeconym. Ameryka jest w porządku. To Anglia jest niebezpieczna ze względu na swe idealistyczne wyobrażenia o praworządności. Duch społeczny tego narodu cechują skrupuły, uprzedzenia i to dla naszego dzieła jest zgubne. Mówicie, że Anglia jest jedynym naszym schronieniem. Tym gorzej. To nasza KapuaKapua	Przelewa się to u mnie czy co? Dzieciom to pewnie odejmę od gęby, a jemu dam?	A wiesz, że to pomysł!... bo możnaby to policzyć razem z przyszłą gażą...	A kto wam na to pozwolił?	To ci dopiero taki był jeszcze zdrowy! Kto by się spodziewał, że tak prędko nogi wyciągnie!	To być może. Ludzie się z niego śmieją. Ja, wiesz pan, nie wiem, o ile najmłodsi z Aryów są zdolni do spełnienia jego idei	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Ależ to nie będzie pensja, tatku!... To będą prywatne lekcje, które przecież mogłabym mieć i teraz... O, ja nieszczęśliwa!... tyle czasu zmarnowałam, zamiast dawać prywatne lekcje... O, ja niegodziwa!...	Ano, nie mniej, jak do jutra wieczór. Zdaje mi się, że to niezbyt długo.	Wytrącić mu trzeba to szkiełko, wyrzucić ze ślepia! Niechaj dłużej nie szydzi ze mnie! Zedrzeć z niego tę kamizelkę, oskubać z piórek tego eleganta!...	To cała literatura, mój drogi! Klaryssa jest arcydziełem, a ma czternaście tomów i najtępszy wodewilista streściłby ci ją w jednym akcie. Bylebym cię bawił, o cóż ci chodzi? Ta tualeta była rozkoszna, czy ty nie lubisz kamelii? Chcesz zatem dalie? Nie. Więc masz kasztan	Tak, tak on tu sobie hula i kręci się koło dziewczyny, a tam rodzice myślą, że jeszcze we dworze służy. Marcin aż ramionami do sufitu ruszył, gdym mu powiedział, że już leśniczostwo oddane Pawłowi; a to wczoraj jeszcze stary Choiński słyszę, chwalił się, że syn ma takie miejsce na początek! Ot co! ot co!	Czemu? Nie chcę mówić o tym w obecności pana Cardot, który z pewnością kształcił swego zięcia. Czy uwierzyłby pan, że ten oto pan Cardot, jak go widzicie, stary i chuderlawy, daje Florentynie ledwie pięćset franków na miesiąc, akurat tyle, ile trzeba, aby zapłacić mieszkanie i szmatki i mieć co włożyć do gęby? Stary margrabia de Rochegude, który ma sześćset tysięcy renty, ofiarowuje mi powóz od dwóch miesięcy. Ale ja jestem artystka, a nie taka...	I uciekł razem z tobą? Jak to się stało?	Niech mnie diabli porwą, jeżeli ty nie jesteś zuch dziewczyna!... Od razu coś wymyślisz... raz, dwa, trzy!... To po prostu bajeczne!... Ale... do licha! Właśnie dzisiaj nie ma nikogo z parobków... tylko ten smyk Sören, któremu także pozwoliłem pójść do domu... on mógłby cię odwieźć...	Powtarzam, że Sara nic nie wie o tym, zaś poczciwa Tafet z obawy, aby książę nie zniechęcił się do jej wychowanicy, chętnie ukręciłaby głowę temu sekretowi. Ale my nie pozwolimy. Będzie to przecież dziecko książęce.	To ci wielki kloc! Ustąp mu miejsca, bo widzisz, jaki z niego siłacz! Ja ci pomogę!	Dziękuję. O tym, gdzie pan był, nie ma mowy, chcę wiedzieć, gdzie pan jest teraz.	Tylko śmieszyło, wiem, bo to przecież idyotyczne... Cały teatr śmieje się ze mnie, bo już tutaj były wszystkie panie.	Dawidzie nie jestem ci ja całkiem w porządku... zły człek ze mnie! Nie posiadam ani oleju w głowie, ani uprzejmości. Nie pamiętałem o tym, iż jesteś jeszcze nieletni, nie dostrzegałem tego, że ledwie się trzymasz na nogach. Dawidzie, daruj mi to wszystko!	LosNie wierzę we wpływ przypadku na życie ludzi niezwykłych. Obserwacja wieloletnia przekonała mnie, że sfera jego działania jest znacznie węższa, niż się zwyczajnie przypuszcza. Pradera był indywidualnością zbyt silną, by o losie jego mógł rozstrzygać czynnik tak kapryśny. Przypadek kieruje przeważnie życiem ludzi słabych, którzy nie posiadają własnej osi.	Więc grosze mają u pani tak małą wartość, że można je wyrzucać za okno? Z groszy składają się złotówki, moja pani! Czyż pani o tym nikt nie powiedział?	Tak, tak dosł. wiecznie się poruszające; hipotetyczne urządzenie, które raz wprawione w ruch funkcjonowałoby nieustannie bez pobierania energii z zewnątrz; w przeszłości wielokrotnie podejmowano próby skonstruowania tego rodzaju mechanizmu, jednak jego zbudowanie jest niemożliwe.	Ano pomagał przy opatrunkach, bieliznę panu zmieniał, nawet przy potrzebach pomagał. Aż dziwiłam się, że młody człowiek i chce mu się, bo to zwykle panowie takimi rzeczami się brzydzą. Niczym rodzona matka! Już to mówiliśmy, że rzadko się zdarza, żeby krewniakikrewniaki	Byłeś ładnie wstawiony wczoraj. Tak, staruszku: przede wszystkim nie lubię mężczyzn, którzy piją...	Do mnie tak gadasz? a czego chcesz, robaczku malućki?	Pan mi nie wierzy! Czy mam się tłumaczyć? Nie dałam do tego najmniejszego powodu.	Ach, czynisz mnie dumnym, Gilberto. Jak to? Wbrew przesądom społecznym, wbrew opinii świata całego, ten biedny Cygan, ten poeta uliczny potrafił wzbudzić sympatię w sercu patrycjuszki?	Jaki czarny człowiek? Kto to ten czarny człowiek?	Dużo, dużo książek... różnych, różnych... cała dorożka była tego... Wiesz, Idalko, aż ludzie oglądali się, kiedym jechała z tem wszystkiem... a raczej pomimo tego wszystkiego, bo tak mało dla mnie miejsca zostało, że zaledwie z dorożki nie wypadłam!...	Zgoda Niech pan wyśledzi, co tylko się da; niech pan użyje do tego własnych sposobów.	Tak, woźnicy, który zatrzymał się przed magazynem ze swym powozem i zapytał, czy nie mógłby dostać dla jednego ze swych klientów żółtej czapki szoferskiej. Była tylko ta. Zapłacił, nie oglądając wcale towaru, i odjechał. Bardzo się spieszył.	Ja tak, a ty nie.	Największe własne szczęście jest wtedy, kiedy człowiek może robić dobrze... Chyba tak?	I tak będzie	I tak prędko?	Czy nie było nikogo wieczorem?	Byłyśmy tutaj, ale bez wojska, zupełnie same. Siedziałyśmy na trawie i patrzyłyśmy w dal. Na samym końcu tej łąki, tam gdzie niebo spotyka się z ziemią, rozpościerał się Kraków. Był on niezmiernie daleko, ale bardzo wyraźny; widziałyśmy Wisłę, Wawel	Nie chciałbym narazić się na gniew pana hrabiego Sądzę przeto, że należy działać ostrożnie, w jak największej cichości, oszczędzając przede wszystkim pana de Colignac. Byłoby najlepiej zebrać się na drodze do Cussan, w pewnym oddaleniu od zamku, i pochwycić czarownika, gdy tamtędy będzie przejeżdżał.	A sztandar, na Boga! nie trzeba zostawiać swojej chorągwi, choćby ta chorągiew była jedynie serwetą.	Dużo też pan miał roboty z przetrąceniem tej płyty marmurowej? Czy może przetrącił ją pan od jednego zamachu?	Z panią hrabiną wojować nie myślę mam cóś lepszego do czynienia. Miłość dla króla zmusza mnie w istocie do wypowiedzenia jéj wojny, bo pani kraj niszczysz i byłoby z czego wojsko wystawić, koronę odzyskać, gdyby waćpani zbytki ukrócić.	No, no czy nie za wiele poufałości. Gdyby moje symfonie grane były w jakichś parszywych salonach, wypełnionych nic nie rozumiejącą hołotą wyjących psów, inaczej by pani ze mną gadała. Ty sama, wyjąca suka, ty, Fimoza Luesówna, ty bassarydo jedna, ty jamochłonne stworzonko, ty ksieni smutnego pierdofonu zaklął wreszcie, nie wiedząc już, co powiedzieć.	Nie mogę! Serce mi bije. Ty nie wiesz ja się go bardzo boję! Młody i piękny jest, ale ja jego, on mnie nigdy miłować nie będzie. Czuję, jakby ściana z kamienia stoi między nim a mną. Gdy spojrzy na mnie, jakby się odgrażał, gdy się uśmiechnie, zębami zgrzyta. A! Orcho, ja się go boję!	Mój kochany chłopcze! pozostanie pan dla nich zawsze niezbadaną tajemnicą.	Nie wiem, co tam ludzie powiedzą, ale co nam do świata	Karku szkoda, ale niech pan jeszcze śpiewa, jak kolej przyjdzie, bo się pan dobrze odcina.	Darowuje pan im ich pieniądze, wielka łaska, istotnie!	Proszę pani niech pani sobie wyobrazi, że pan prezes jeszcze się waha!	Zostanę, zostanę! Powiedz pan.	Żółcią pan dzisiaj oddycha i goryczą.	Biada mojej głowie!... Nie naczelnikiem, ale odźwiernym tego gmachu powinienem być... Ostrzegano nas, że ktoś zakrada się do Labiryntu, i nie zapobiegłem temu... A teraz znowu wypuściłem dwu najniebezpieczniejszych, którzy sprowadzą tu, kogo im się podoba... O biada!...	A cóż? odezwał się cicho gdy wyszły, nie mówiłemże wam, iż do téj cudnéj Beatryksy modlić by się można??	A Danuśka? Gdzie jest i co wam rzekli? Z czym przyjechali?	Boże, jak ty ślicznie wyglądasz, Madziu a tu ktoś rozpuścił plotkę, żeś w kwietniu umarła!... Od kwietnia do sierpnia zrobiłaś sobie wakacje, winszuję!... Dopiero musiałaś używać?...	Co ci jest, przyjacielu?	Ty powiedz lepiej, co było, jak byłaś mała, opowiedz o ojcu i o babci, o mnie i o Helence.	Będzie bon, panie Stasiu, na zapas.	Cezar ich nie lubi.	Do uczoności i obrania praktycznego jakiego zawodu	Jak długo jeszcze powietrze zbiorników pozwoli nam oddychać na statku?	Mój Wysocki, podobno przy twoim mieszkaniu jest wolny pokój?	Naturellement, monsieurNaturellement, monsieur (fr.) rzekł. muszą się równoważyć.. A osobiście ja z całą admiracjąadmiracja	Nie mam tego zaszczytu.	Nie wszystko jedno.	Nie zdradzi	O, nie bardzo	Wolałbym tu umierać niż na rzece.	W kwietniu? Zimnica się wam wraca, ja temu nie winien.	Wielka rzecz jezioro! Za miesiąc jak co roku jedziemy nad morze i będę pływać, ile mi się tylko spodoba.	Wiem, wiem, panie dobrodzieju; ale tylko szczególnym przypadkiem dowiedziałem się o tym.	Nie spodziewałem się.	Przecież nie może się równać z Wyspą Lincolna!	Stoi na dole.	Więc nie spał?...	Ach, pani! mię też pali gorączka dowiedzenia się choćby, kogo maluję i dla kogo?	Czy te meble pozostały po ostatnim lokatorze?	Czy bywam kiedy dobra?	Odrzucasz teraz wolny wybór u wodza, intuicję u przeciwnika starającego się przeniknąć jego plany, wszystko, coś mi przyznawał przed chwilą?	Sojusznicy króla Padelli, idziemy zaciągnąć się pod jego chorągiew...	A nużbym ich pozwał? Nużby się chcieli ze mną potykać?	A więc istnieje?	Chcę... ale spędzić inaczej! Inaczej...	Rozumie się.	Więc można wykupić panią Elżbietę?	Bo muszę.	Charłamp!	Dwa dni tylko	Gdzie ojciec przedtem mieszkał?	Miłość miłości nierówna.	Peppino! Podaj mi pochodnię!	Spróbuję	Tegobym tylko chciała!	Uciekajmy!...	Widziałeś Marka?	Wielkim ludziom, wdzięczny bank pobożnybank pobożny (w oryg.: wł. monte di pietà) wykrzykiwał Blondet.
Ależ rozumie pan, że w świecie trzeba nam się cackać z najokrutniejszymi wrogami, udawać, że nas bawi towarzystwo nudziarzy, i często trzeba nam poświęcić, na pozór, przyjaciół, aby im tym lepiej służyć. Taki z pana jeszcze nowicjusz? W jaki sposób pan, który chcesz być pisarzem, możesz nie znać najpotoczniejszych kłamstw świata? Jeżeli moja kuzynka pozornie poświęciła pana dla Czapli, czy to nie było konieczne, aby wyzyskać ten stosunek na pańską korzyść? To figura bardzo dobrze widziana w obecnym ministerium! Aby panu zabezpieczyć możność pojednania, wytłumaczyliśmy Châteletowi, iż do pewnego stopnia pańskie ataki są dlań korzystne. Rząd postarał się wynagrodzić baronowi pańskie prześladowania. Toż des Lupeaulx powiadał kiedyś ministrom: „Podczas gdy dzienniki ośmieszają Châteleta, zostawiają w spokoju ministerium!”	Tak. Ona także nie może sypiać po nocach. Pan nie rozumie dlaczego? No bo przecież ona naturalnie widzi, co się święci. To bydlę nie stara się nawet tego przed nią ukryć. Gdyby tylko miała choć trochę odwagi! Ona wie dobrze, co ja czuję, ale tak się go boi, że nie śmie nawet spojrzeć mu w twarz, a cóż dopiero odezwać się do niego. Kazałby jej zaraz iść na złamanie karku.	Kobiety nie są dyskretne, moja siostro! czy nie mógłbym ci sam usłużyć? tym sposobem tajemnice nasze pozostałyby w rodzinie.	Nie, stryjciu Antoni! Nie to! Tylko przez tę całą awanturę nieszczęście się stało.	Nie, nie doskonały. Po prostu nieprzenikniony. Ale dajmy temu spokój, jeżeli ta rozmowa nie podoba się panu; ani mnie nie grożą pańskie sądy, ani panu mój podwójny wzrok.	Zali myślisz, że nie zechcę sławną śmiercią sławnego żywota zapieczętować po tylu latach służby? A co mi się godniejszego zdarzyć może? Znałeś pana Dziewiątkiewicza? Ten, prawda, że nie wyglądał więcej jak na sto czterdzieści lat, ale miał sto czterdzieści dwa i jeszcze służył.	Tak jest, ale czekajże waćpan. Wróciłem tedy do fortecy i zdałem sprawę panu Weyherowi z poselstwa. Była już późna noc. Nazajutrz dzień znowu szturm, jeszcze zajadlejszy niż pierwszy. Nie miałem czasu widzieć się z panem Skrzetuskim, dopiero trzeciego dnia mówię mu, żem Bohuna widział i z nim mówił. A było przy tym siłasiła (starop.) widok.. Ale o was, wiśniowiecczykach, więcej (powiada) mówią, niż jest.” Na to pan Skrzetuski jak spojrzy na pana Regowskiego nie pójdę.” Dopieroż inni w śmiech z pana Regowskiego.	Będziesz je nosił przy sobie A gdybyś zgubił taką sumę! Czy nie lepiej byłoby powierzyć ją panu Godeschal?	Dlaczego nie? Czasu śmierci jego siedem lat miałem i do nikogo, zdaje się, tak jak do niego, przywiązany nie byłem...	Pani nic nie je Zapewne ojczulek okazał się nieprzystępnym?	Antek dba tyla o nią, co pies o piątą nogę tam jest w przygodzie ktoś drugi! zacząć. ją molestować na wszystkie świętości, ale się nie wygadała, jenojeno (daw., gw.)	Mówię na mocy moich przeczuć, które ostrzegają... wołają, że ten człowiek po to jeździł na wojnę, ażeby mnie zdobyć. I ledwie wrócił, już mnie ze wszystkich stron obsaczaobsacza w objęcia marszałka... O Boże! nawet nie domyślałam się, jak głęboką jest przepaść, w którą spadamy, dopóki nie zobaczyłam takiego dna. Z salonów KwirynałuKwirynał	-Wzrok– Tylko moje oczy mogły to dostrzec. Jestem znany ze swego wzroku. Pewnie dlatego mnie zawołali. Żaden z nich nie miał dość bystrych oczu, aby dojrzeć, jak „Patna” tonie, ale przekonali się jednak, że zatonęła, i krzyknęli wszyscy razem Wycie podobne do wilczego przejęło mnie do szpiku kości.	Aha, jesteście tutaj?... Urządzimy zapewne naradę familijną? No, niebezpieczeństwo już minęło, a odbudowa młyna nie potrwa długo.	Ale być-że to może aby ta śmierć żony, o którą go obwiniać niepodobna, ale zawsze jednak mimowoli przezniego spowodowana, nie zostawiła po sobie żadnego wrażenia?	Ja i rubelkiem nie pogardzę...	Królu mój za porywczo bierzecie to wszystko... Cała Europa karmi cię obietnicami, listami pochwalnemi i pochlebstwy, i za twą krew daje piękne słowa... Gdzież są te obiecane zastępy i te ślubowane posiłki pieniężne? Przysłano nam garść włóczęgów, których w obozie wstydzić się i kryć z niemi było potrzeba. Polacy i Węgrowie walczyli sami... Krzyżowców niemieckich i włoskich niema co wspominać... Na przyszłą wyprawę nie dadzą więcej.	Nie chciałbyś jej zobaczyć?	Nie, panie. Nie mamy listu. Co mamy do powiedzenia, kazano nam ustnie powiedzieć.	Nie, ta właśnie wojna, o której mi wiadomo!	Obraża mnie pani... Można wierzyć, nie podzielając nawet czyjegoś uczucia	Taki dziś blask od słońca, że nic nie widzę.	To bardzo możliwe. Ja wszakże go nie znam.	Właściwie, to dopiero czytanie sztuki, gdyż Dobek nie skończył jeszcze rozpisywania ról...	Jak nie mam, to z jelit sobie nie wypruję.	Ba, jak czarownice Ale się broniły, no! Myślałem, że im nie podołasz!	Nie wiemy wcale, jakimi oczyma zaglądali w ślepie śmierci tamci ludzie. Może w nich był tylko namiętny wybuch ambicji, może wcale nie było spokoju, może była tylko żądza sławy	Emigrant, Szczęście śpiąca królewna., słodko drzemiąca w swym kryształowym pałacu, wśród zaklętego lasu, którego nigdy nie dotykała jej stopa i z którego przychodziły do niej tylko wonie kwiatów i śpiewy słowików? Nieprawdaż, chére maman, że usuwałaś mię starannie od wszystkiego, co powszednie i pospolite, a przyzwyczajałaś w zamian do rzeczy pięknych, do uczuć delikatnych, do marzeń wzniosłych, nieprawdaż?	Nie mam żadnej kompetencji w tym przedmiocie.	To szkoda. Powinien by ich pan o to poprosić. Berma w Fedrze, w Cydzie to tylko aktorka ale pan wie, że ja nie bardzo wierzę w „hierarchie” w sztuce.	Uch! żałuję, żem nie był na tym festynie	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	Dobrze poczciwe z ciebie chamisko: siejże rzepę dowoli, a ja będę chronił ją od burzy, ani nie będę tłukł jej gradem. Ale słuchaj dobrze: ja, jako mój dział, dostanę to, co będzie nad ziemią, a ty będziesz miał to, co pod spodem. Pracuj, chamie, pracuj. Ja pójdę kusić heretyków: bardzo smaczne są ich duszyczki, duszone po huzarsku: pan nasz, Lucyper, cierpi kolkę, przydadzą mu się do brzucha na ciepłe okłady.	Doprawdy?... A to coś zupełnie nowego... Dobrze, niech pan nie pije.	Lofer dzieucha, że tego pacierza w chałupie nie usiedzi.	Tak, to nie sztuka!	Żyw! żyw! Chodź do niego, bo nie doleży, tak cię niecierpliwie wygląda.	Nie tylko przedstawisz mi jutro świeżego barona, ale zaproszę go na pojutrze na obiad. To będzie jeden z naszych prefektów.	Więc daję dzień aresztu za to, że chodzicie nie tak, jak należy, dzień aresztu za to, że pozwalacie kopać doły więźniowi numer dwieście jedenasty.	O, tak! Wkrótce... wkrótce zapomną o nich w puszczy... Tak! Puśćmy ich w trąbę! Czy nie wiesz, gdzie popasa Hathi w noc dzisiejszą?	A co? Bardzo ci teraz szkoda Marty? Wojnat piorunował, że cię zgubi, a sam zmarniał, nieborak. Tak to zawsze bywa, gdy kto się porywa, na tego, którego ja do chrztu trzymałem! Oho, ho! ma się rozumieć! Za rok do Skomontów wrócimy z młodą panią.	Spostrzegłam się na tej pięknej miłości dopiero w zimie 1829 r. Co piątek, w operze, widziałam w parterowych krzesłach młodego człowieka lat około trzydziestu, przybyłego tam dla mnie, zawsze w tej samej stalli, wpatrującego się we mnie oczyma z płomienia, ale często zasmuconego oddaleniem między nami lub może też i brakiem wszelkiej nadziei.	Bój się Boga, Senderl! Co ty wygadujesz? Co to za problem? Po co ten gwałt? Że pluskwa cię ugryzła? Na to ona i pluskwaNa to ona i pluskwa	Pilno mi tylko do malowania Jutro chciałem się zabrać od rana do roboty, a w ten sposób będzie marudztwo.	Dobranoc. Odjeżdżam. Mam na dole rower. Kolej chciałaby wiedzieć, dokąd zwrócić się po dynamit, gdyby nam go zabrakło. Dotychczas rąbaliśmy i kopaliśmy. Teraz zaczniemy rozsadzać skały, by utorować sobie drogę.	Grałam, odrzekła Stasia; nauczyłam się już wybornie na pamięć tej pieśni Szuberta, którą ty tak lubisz; zagram ci ją wieczorem... Czytałam też trochę. Wskazała na książkę otwartą.	Dziatki powinniśmy raczej szukać pereł. Zbliża się przypływ.	Dziękuję, zarabiaj pan sam, prędzej się zbogacisz	I możesz mi pokazać? Czy byłbyś taki dobry?	Możeszże się lękać o niego? spytała Laura. Ty go krzywdzisz.	Pan Czyński musiał naprawiać swoją maszynę I chciał się umyć, bo zawalał się smarami.	Powiedz mi, księże Lantaigne, czy wielkopostne twoje kazania zostały wydrukowane?	Powiedz temu swojemu koledze, że mi się podoba.	Zapewne, zmieniłem się nieco	Zbliżyć się do nich, ośmielać...	A tobie, jak wilkowi po nocy, krew na myśli?	Jak się nazywasz?	Toż mówię, inni tak w całym Łyskowie na pana, a ja nic i nawet w swoim domu pana przyjmowałem...	Właśnie dziś trzeba było iść, jak mówiłem... A cóż z resztkami słomy, które są w stodole? Na cóż czekasz, aby je zebrać?	Poprzysięgnę na cześć!	W salonie ktoś czeka na jasną panią.	A ten, a ten długi bez łydek! Patrzcie! Dłuższy jak Wielki Post!	Chętnie, hiszpańskie wina masz wyborne; przyznaj, że mieliśmy całkowitą słuszność, pacyfikując ten kraj.	Co tak przyparło?	Głupi, będzie tu cudeńka rozpowiadał!	Jakże mogłem zapomnieć! Wszakże to w jego sprawie drogę tę odbyłem.	Kto ma pójść ze mną?	No tak. Skończmy!	No, a jak powiem jej imię i nazwisko, to co będzie?	Siedźcie cicho, niech Tomek mówi! Więc co on powiedział?	Tak Ale to świeżo upieczony baron.	A ile możecie?	Babciu, pilnujcie nosa, poniechajcie księży!	Betty!	Brat zginął porządnie, w zażartej walce	Cezary.	Cisza! Mówcie szybko, gdzie jest Van Gould!	Co oni tam jedzą?	Coś podobnego mówił przy mnie Pobiedonoscew.	Czemuś pozwolił mu odejść?	Czemuż to?	Do księdza Muchowieckiego, do spowiedzi, braciaszku. Trzeba grzeszną duszę oczyścić.	Dość tych wyjaśnień Więc pan mógł według prawa zostać marszałkiem Francji lub posłem do angielskiego parlamentu... a wówczas byłby pan istotnie oddał naszej ambasadzie pewne usługi.	I tych chciałbym odwrócić od Waszej miłości, uważałem jednak za stosowne dać wam o nich wieści, najdalej bowiem za dwie doby staną w Malborgu, lub...	Kiba tave apkerėjo ta begėdė! o kad ji skradžiai žemę nueitų.	Kompania!... naprzód marsz!... Pluton!... naprzód marsz!...	Nic, dziecko moje. Znużona jestem.	O, rety... puśćcie mnie! Czymże wam zawiniłam?	Pan Niepołomski jest w więzieniu.	Powiem to pani w przeddzień swego ślubu.	Racja!	Sam to widziałem i nawet odpędziłem jednego podobnego pisarza. Lecz czyliż mogę być wszędzie obecnym, ażeby zapobiegać niesprawiedliwości?	Siadajmy!	Słucham, miłościwy panie.	U Migurskich w Sieradzkiem, słyszeliśmy już i to, słyszeli, dobrodzieju mój kochany.	W takim razie będę.	W tynglu, w teatrze, w sztuce	Wyzywasz mnie?	Za trzy ruble?	Życie wszelakie twardem jest, a samiście rzekli, im kto wyżej siedzi.
Juścić, ale Pan Jezus strzegł, że cała wieś nie poszła z dymem!	Nie wątpię, skoro potrafił pan tak obcesowo mnie zaatakować.	Chyba nie. Zresztą spotka pan w tych dniach kobietę i mężczyznę, którzy zaważą na pańskim życiu. Ona brunetka, a on rudawy.	Na kamieniu urodzone Ale z pana to wyszczekany warszawiak. Niech pana nie znam, kochany panie!... A pan nigdy nie był żonaty?	Daj pan spokój, panie Hudec Ja załatwię z nim tę sprawę sam. Więc mówię wam po raz drugi: spakuj się pan, bo wam cały ten kram rozwalę w imię Pańskie.	Dziękuję. Widzi pan... i ja znalazłam swój cel w życiu. Tomek, jak każdy wielki artysta, jest jak dziecko. Trzeba się nim opiekować, dbać o niego, pielęgnować...	Inteligencja zabiła wszystko! Daj pan pokój! Absolutna wolność wiedzie narody do samobójstwa, nudzą się w tryumfie jak Anglik-milioner.	Kiedy pan raczysz nareszcie zakończyć ten żarcik?	Zdaje się jednak, że listy jakieś przyszły od Huniady do tutejszych panów Węgrzy sobie dosyć życzą pokoju... Wojna wszystkich znużyła, skarb wyczerpała... Króla do Polski wyzywają, podobno jechać tam będzie musiał, bo się w jego Polsce zawichrzyło... Skarb też wyczerpany, bo młody pan szafuje nim po królewsku, a nim miasta złożą pobór uchwalony...	Jakim sposobem? Szukaliśmy tu przecież pani po całym świecie. Szukaliśmy śladu, cienia, poszlaki. Udało mi się przypadkiem posłyszeć o egzystencji tej damy. Byłem u niej, myszkując, czy się czego nie dowiem o miejscu pobytu jej męża, bośmy przecież nie wiedzieli, gdzie on się podział. Już jeżeli Barnawska nie mogła trafić na ślad pani...	Co to, dobre? święte racje! Tu nie może być wątpliwości. Jam się pierwszy na tym człowieku poznał i choć nie ma przekleństwa, którego by nad jego głową nie miotano, ja wam powiadam, że jeszcze go będziem błogosławić. U mnie dość na człeka spojrzeć, żeby wiedzieć, co wart. A pamiętacie, jako mi do serca przypadł w Kiejdanach? Sam on też nas kocha, jako ludzi rycerskich, a gdy moje nazwisko pierwszy raz usłyszał, to mnie mało nie udusił z admiracjiadmiracja (z łac.)	Powiedziałam mu tak: „Co to waćpan sobie myślisz? Niewdzięcznością mnie nakarmić czy co? Umyślnie zatrzymałam Ewkę, abyś mógł korzystać z okazji, ale jeśli nie skorzystasz, to wiedz, że za dwie, najdalej trzy niedziele odeślę ją do Raszkowa i może sama z nią pojadę, a waćpan na koszu zostaniesz”. Jemu twarz się zmieniła, gdy usłyszał o tym wyjeździe do Raszkowa, i aż mi czołem zaczął bić do nóg. Pytam go tedy, co myśli, a on na to: „W drodze (powiada) wyznam, co mam w piersi. W drodze (powiada) będzie najlepsza okazja, w drodze się stanie, co się ma stać, co przeznaczono. Wszystko (powiada) wyznam, wszystko odkryję, bo mi nie żyć dłużej z tą męką!” I aż mu się wargi poczęły trząść, ile że poprzednio był strapiony, bo jakoweś listy niepomyślne dziś rano z Kamieńca odebrał. Mówił mi, że do Raszkowa i tak by musiał iść, że jest na to dawny u mego męża hetmański rozkaz, jeno pory w rozkazie nie ma wskazanej, bo to zależy od układów, które on tam z rotmistrzami lipkowskimi prowadzi. „A właśnie (powiada) pora się zbliża i ja muszę aż za Raszków ku nim podejść, więc za jedną drogą i waszą miłość, i pannę Ewę odprowadzę”. Powiedziałam mu na to, że nie wiadomo, czyli i ja pojadę, bo to będzie zależało od Michałowego pozwoleństwa. Usłyszawszy to zląkł się bardzo. Ha! Oj, głupia ty, Ewka! Mówisz, że on cię nie kocha, a on mi do nóg padł i jak mnie zaczął prosić, żebym także jechała, to powiadam ci, skomlał po prostu, aż mi się płakać nad nim chciało. A wiesz, dlaczego to uczynił? Zaraz mi powiedział: „Ja (mówi) wyznam, co w sercu, ale bez instancji waszej miłości nic u panów Nowowiejskich nie wskóram, jeno gniew i nienawiść i w nich, i w sobie rozbudzę. W ręku waszej miłości mój los, moja męka, moje zbawienie, bo jeśli wasza miłość nie pojedzie, to wolejwolej (daw.)	Niewątpliwie! Piszę do nich co tydzień i opowiadam im wszystko o swoich tutejszych młodzieńcach. Jestem pewna, że ich to bawi. Ale istotnie, tego, który mi się najwięcej podoba, nie mogę zdobyć. Gilbert Blythe nie zwraca na mnie uwagi, co najwyżej patrzy na mnie jak na małego, ładnego kotka, którego chciałby pogłaskać. Powód tego znam aż nadto dobrze. Winna ci jestem zazdrość, Królowo Anno. Doprawdy, powinnam cię nienawidzieć, a tymczasem kocham cię szalenie i czuję się nieszczęśliwa, gdy cię nie mogę co dzień widzieć. Jesteś tak różna od wszystkich innych dziewcząt, które kiedykolwiek znałam. Gdy spoglądasz na mnie, czuję, jakim jestem niepozornym, małym, swawolnym zwierzątkiem, i pragnę się stać mądrzejsza i silniejsza. I skłania mnie to do dobrych postanowień. Ale pierwszy ładny chłopiec, który staje na mojej drodze, wybija mi te wszystkie postanowienia z głowy. Czyż życie akademickie nie jest wspaniałe? I pomyśleć, że pierwszego dnia nienawidziłam go! Ale gdyby nie to, nigdy bym nie zawarła z tobą znajomości. Aniu, mów mi, proszę cię, często, że mnie lubisz trochę. Tak pragnę to słyszeć!	Ned Land myśli wręcz przeciwnie niż ja Jest to umysł pozytywny i żołądek wymagający. Patrzeć na ryby i jeść ciągle same ryby to za mało dla niego. Brak wina, chleba, mięsa nie do smaku godnemu Saksonowi nawykłemu do befsztyków, którego whisky i jałowcówka, w miarę użyte, wcale nie straszą.	Przemówiłeś nareszcie! Ale cóż się dziwisz? Tamtego uśmiercili Litwini czy Polacy, toć Zakon nie obejdzie się bez następcy Nie obejdzie się też bez Hilta, oho!	Za młodu z ochoty się poduczyłem i dobrze, bo to stary  zwyczaj, żeby umarłemu nie obcy, lecz najbliżsi klecili trumnę. On rodziny nie ma.	Fred miałby łuk i wieniec na głowie, i gdyby te trytony chciały mnie porwać, powaliłby je, nie?	Miałem zaledwie lat dziesięć, gdy mój ojciec umarł. Zresztą nie znam pałacu, mieszkaliśmy w ustronnym dworku na południowym wybrzeżu. Stamtąd pojechałem wprost do Ameryki. Cały ten kraj jest dla mnie tak obcy i nowy, jak dla doktora Watson, a chciałbym już jak najprędzej zobaczyć łąkę i przyległe trzęsawisko.	Naprzód, nie imaginuj sobie waćpanna, żeby Prusy były za morzem, bo za morzem jest Szwecja, a po wtóre: przed kimżeśmy to tak z księciem umykali?	Nie chciał?	Fascynujące to, co mówisz, drogi kataloński przyjacielu, ale słowem się nie pożywimy. Lepiej, żebyśmy napełnili żołądki, nawet jeśli wrogowie usłyszą nasze małe polowanie, niż żeby zabrakło nam sił do dalszej wędrówki.	Gdyby Bóg od razu wysłuchał mojej prośby, wszystko poszłoby inaczej. Wróciłabym zaraz do domu, przywiozła mało bułek i nie mogłabym jej czytać, co ją tak bardzo cieszy. Bóg obmyślił wszystko daleko piękniej. Powiedziała mi to babunia i sprawdziło się dosłownie. Jak to dobrze, że Bóg nie ustąpił, gdym tak gorąco prosiła! Teraz zacznę się znowu modlić tak, jak kazała babunia, a jeśli Bóg nie wysłucha, powiem sobie, że zapewne, jak to było we Frankfurcie, obmyśla dla mnie coś lepszego. Będziemy się teraz modlić codziennie, dziadku, nie zapominając o Bogu, aby i on o nas pamiętał.	Ja i téj córki nie bardzo żądam Co mi tam! Nie dla siebie ja o nich myślę, ale dla was! dla was.	Nie bądź poufały	Nie będzie... dobrze...	Nie mam braci pomiędzy szynkarzami!...	Nie wiedziałem, czasu nie ma chodzić pomiędzy ludźmi i przepytywać...	Nie wiem	Nie, ale...	No, tam, nie szarp jej, Magda Nalej mleka i zwiń czysty gałganek, a Maciek niech ją karmi, kiedy tak chce.	Ot, gadasz! Szlachcic, Polska, Pozycja społecznaSzlachcic taki sam, jak i drugi; jest was sto tysięcy czy wiele tam, bo już nie wiem, ale wszystko jednego gniazda, rodem kurki czubate.	Tak, tak, choć tego nie znać Ja jestem dooobry krewny. Koo...chałem brata i dowiodę tego, jeeeżeli to nic nie będzie kosztowało...	Ten Luzer nie ma żony?	Uciekać! Uciekać! ja nie mogę!	Hersylia westchnęła tylko. Tobiasz chodził szybko po pokoju, rzucał ogniste spójrzenia i usiadł nareście, Hersylia zbliżyła się ku niemu, wzięła go za rękę i milczeli!	A kanał, na którym w tej chwili jesteśmy?	Bądź trochę cierpliwy, Przyjacielu całego świata Los twój się już rozstrzygnął pomyślnie. Wkrótce pojedziesz do Nucklao, a... naści tu trochę pieniędzy na opłacenie skrybenta. Sądzę, że się jeszcze zobaczymy wiele razy...	Co będę grać na pierwszy występ?... Jabym chciała grać Klarę we Właścicielu kuźnic.	Kunige prabaščiau! ar ne pastatyti stalelį po liepa ir ar nepaieškoti kortų?	Myślałem o tém, co mówiłeś i choć przyznaję ci zupełną słuszność, jednak, co do siebie, jestem pewny, że byłbym szalenie zazdrośny o przeszłość kobiety, którą-bym kochał.	Na cóż Klarci takiego wiewu ideału, proszę pani?	Po to, żeby miał nam z czego pensje podwyższać	Tak każdy z was, starszy i młodszy, trzpiot i dojrzały, dziwić się tylko umie, dostrzegłszy ludzkie we mnie uczucie! Zrobili ze mnie igraszkę, przedmiot zabawy, do odtrącenia, gdy się mną znudzą lub im się uprzykrzę, i dziwią się, że mam więcej uczucia od drewnianego konika lub gutaperkowejgutaperkowy	Tak, już przybyła na hale.	Wa-hima paść na twarz przed Kalim.	Z plugawej Westfalii urodziłem się na zamku Thunder-ten-tronckh.	A czego byś chciała? Może również majątku?	A niby pomarli.	A teraz ułóżmy plan wyprawy Dokąd najpierw jedziemy?	A zatem, zgoda między nami, drogi panie Porthosie?	Ani mowy!	Bo to można żyć spokojnie w domu, w którym taka Katarzyna może robić, co jej się żywnie podoba? Aj, co mnie tu uwiera w bok? Coś ty przyniósł, Bursztyn?	Co to jest?	Czy chcesz się przespać?	Daj Boże Anusi. Lżejsze jej będzie sieroctwo, a potem starość	Daj!	Dla mnie?	Do czego ta litania zmierza?	Dobrze Dowodziłem właśnie, że masz szczyptę rozumu, cezar zaś twierdzi, iż jesteś osłem bez domieszki.	Dobrze! a teraz do roboty.	Dobrze, chodźmy. Andy, miałbyś coś przeciw temu, żebym przysłał do ciebie kilku uczonych panów? Myślę, że chętnie by z tobą porozmawiali.	Eli będzie la boîte à mouches...	Ha! kiedym się już raz puścił tą drogą niechże przynajmniej wiem, dlaczego! Jedź do pałacu Beauséant	Ha, pomagaj Bóg! U Jura będę i łańcuch przyniosę. A teraz pora już mi odejść.	I mam im to oświadczyć?	Ilu ich jest?	Ja, panno Łucjo, doprawdy mam pod tym względem tak mało doświadczenia, że... Zresztą to już przeszłość, przeszłość, o której wolę zapomnieć.	Jagienka kazała wam powiedzieć że się rozmyśliła i woli zostać doma.	Jak mi się zdaje co się tyczy zasług, dwoma realami więcej byłbym dostatecznie wynagrodzony; ale co się tyczy obietnicy rządzenia wyspą, uczynionej mi przez pana, warto by dołożyć za nią jeszcze z jakie sześć realów, co uczyni razem trzydzieści.	Jednego z przyjaciół pańskich?	Jeżeli idzie o podniesienie kultury rolnej posiadamy parę pism specjalnych, których tytułami i adresami bardzo chętnie służyć pani będę.	Kiedy I co? Gadaj.	Kobieca ręka, co?	Książę Sułkowski aide-de-camp generała Buonapartego.	Mów Julko Ja cię tak kocham.	Najdziwniejsze że tę zatokę utworzyły dwa potoki lawy wyrzuconej przez wulkan i stopniowo nagromadzonej w czasie kolejnych wybuchów. Wskutek tego jest osłonięta ze wszystkich stron i zapewne nawet podczas najgwałtowniejszych burz morze jest tu spokojne jak jezioro.	Nigdy.	No.	O kołdrze. Kładąc się do łóżka, trzeba wejść pomiędzy prześcieradło a kołdrę.	Ojcem moim był Aleksander Balfour, nauczyciel w owej miejscowości, a matką mi była Gracja z domu Pitarrow zdaje mi się, że jej rodzina pochodziła z Angus.	Panno Janino, może pani nam co zagra!	Powiedzcie, że przyjdę.	Sza, Zygmunt, przed ślubem wszystkie panny tak mówią.	Słuchamy pana, panie Cyrusie	Tak i będzie, wasza miłość. Pójdę synom zapowiedzieć, bo tym szelmom trzeba łopatą w łeb kłaść. Taka mi z nich pociecha... Bóg pokarał za dawne grzechy... Ot, co... Pozwoli wasza miłość słowo jeszcze powiedzieć?	Tak jest	Tak, to on.	Tak, wy dwoje.	Tak. Oczywiście. Tak jest, z wojny.	Tam się przecie zawsze świci.	Tato!	Topię tłuszcz...	Wesoło mi, tom rada kużdemu, czego mu potrza!	Widzisz skarby pod ziemią?	Więc wy postanowiliście zgubić faraona!...	Więzień powiedział Borsuk stanowczo i wstał.	Wstyd i obraza boska, toć ledwie żywi jadą.	Zali już mu zazdrościsz?	Zaraz zasiądę Jeszcze mam sporo roboty w kuchni.	Że miłosierny, to miłosierny, aleć i On bez abominacjiabominacja (z łac.)
Najzwyklejszego. Pozwoliła mi przebrać się w ubranie ojca i oświadczyła rodzeństwu, że przyjechałem z Anglii wezwany przedśmiertnym listem ojca, że mieszkam w Liverpoolu, gdzie posiadam przedsiębiorstwo handlowe. Cóż na to poradzę, że ona jedna nie uważała mnie za wariata, no i że miała rację?... Wręczyła mi pozostałe po zmarłym papiery, papiery, których istnienie przed innymi zataiła. Z nich to dowiedziałem się, że zacny mój rodzic rozstał się z tym światem w najzupełniejszym porządku, że nie popełnił żadnego nadużycia.	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	Nie mogę sobie przypomnieć, gdzie jest Sablin. Nie wiem nawet, kto on jest. Na próżno usiłuję sobie przypomnieć go.	Co się z tym niebożątkiem dzieje?... Ba, ba! żeby się to ona znalazła!	Nie; zasłużyłem na to: daj tylko znak.	Powiesił się na szelkach A te szelki nie były jego własnością. Musiał je sobie pożyczyć od strażnika, że niby to mu opadały spodnie. A co? Miał może czekać, aż go rozstrzelają? Nietrudno zmiarkować, moja pani Müllerowo, że w takich razach człowiekowi się we łbie mąci. Strażnika za to zdegradowali i dali mu sześć miesięcy. Ale nie siedział. Uciekł do Szwajcarii i dzisiaj jest tam ponoć kaznodzieją jakiegoś kościoła. Mało dziś dobrych ludzi, pani Müllerowo. Wyobrażam sobie, że i pan arcyksiążę Ferdynand w mieście Sarajewie też się grubo zawiódł na tym człowieku, co do niego strzelił. Widział jakiegoś pana i pomyślał sobie: „Jakiś porządny człowiek, kiedy wiwatuje na moją cześć”. A tymczasem ten pan trach! do niego. Kropnął go raz czy parę razy?	A z czego to nabierze mocy? Nie doje, nie dośpi, a co rok rodzi.	Nie chore, lecz umarłe. Jeżeli zaś pani uważa, że na przykład martwa ręka nie zasługuje na szacunek, to niechże pani mi powie, którą część ciała powinniśmy czcić?	Otóż i nie na dobre. Już ja taki co wiem to wiem. Dość, że to jemu nie pierwszyzna awanturę zrobić. A potem mu i nieraz ciężko było w życiu i wzdychał i kawęczał: ale zrobionego nie odrobić. Co się stało, odstać się nie może.	Odejdź już, nie dogaduj. Nie podoba ci się, to nie patrz.	Nie, nie! ale dajmy temu spokój. Może pan ma rację, ale ja swojej nie ustąpię nigdy. Pokażę panu list panny Grünspan do Miecia, pisany z Włoch. Nie jest to niedyskrecją, bo jest tam kilka wierszy do mnie.	A co? Wiem ci ja to lepiej od innych!	A jednak nie powierzyłby mi pan własnego okrętu	A powiem! Jeśli ciotka zacznie mi wmawiać miłość do naszej wyłysiałej sfery, to powiem. Na szczęście mieszkam w Głębowiczach, mogę tu rzadziej bywać, jeśli tak ciotkę irytuję.	A to starszy mówił mojemu, jako w kasie brakuje dużo. Wójt już lata po ludziach i skamle o pożyczki, aby choć chyla tyla zebrać, bo ledaleda (daw., gw.)	Bo pani klęczała tak długo. Niech się pani przy mnie położy. Może pani się mnie brzydzi, może mnie pani już nie kocha?	Bo to pańska wina! Tylko pańska wina! Pan wszystkim wierzysz! A ludzie są dranie, ostatnie, zimne dranie! Dobrze panu tak! Bardzo się cieszę! Należało się panu.	Bądź cicho, nie widziałeś tego, byłeś pijany.	Czy słyszysz, panie baronie? Dziadek prosi, abyś pan to przeczytał.	Cóż to znaczy dotąd? czy pan spodziewasz się miéć to prawo?	Dobił się sam przecie nie dożyje wschodu słońca.	Dziwnie gładko to u was idzie!	I to cudem że ta wiara, która się zrodziła u stóp wbitego gdzieś daleko narzędzia sromotnego męczeństwa... u krzyża,	Jak to w górę, dziadziu?	Jakże jabym mógł choćbym nawet chciał was ratować Sama widzisz że jesteś w ich mocy, księżna pobożną i świętą jest, złego od niej obawiać się nie możecie... A ja	Jestem przecież samotna jak ten palec Jak długo można żyć bez męża? Jak długo?	Jeśliś nie zebrał dotąd nawet na cały płaszcz, zasługi twe nie muszą być znakomite.	Kiej ci się nie podoba	Któż to taki?	Na Boga! W tym nasze zbawienie!... Panie Michale, a siła też polskich chorągwi?... Bo że te się zbuntują, to zbuntują.	Nic, przypominam panu Taziowi, jak kiedyś wylał za pełną filiżankę, nie doniósłszy jej do ust. Boję się wejść do kościoła. Ratujcie mnie wszyscy przed Wyprztykiem. Gotów mnie zabić z wściekłości.	Nie mylisz się. Moje telegrafy oto w tych czterech szafkach, obróconych na cztery strony świata. Przyrząd sam bardzo prosty: przez każdą szafkę prowadzi dziura wskroś muru, jest i doskonała busola, wskazująca kierunek, jaki chcę nadać głosowi, i pięć piszczałek z kruszcu topionego ze szkłem, które wymawiają za silnym dmuchnięciem tego mieszka po jednej z pięciu znanych nam samogłosek. Wszystkie słowa można wymówić tymi samogłoskami, szykując je w pewien umówiony porządek, przedłużając je i zatrzymując się z chronometryczną dokładnością. Teraz ustawiłem rurę wskazującą dyrekcjędyrekcja (daw.)	Nie wiem, co mi ty mówisz. Ja się duszę z rozpaczy widząc, co się dzieje, czując w rozmowach pomysły zagłady, wytępienia. On ze mną politycznie mówi, grzecznie się bawi, a zarazem sondę zapuszcza...	Nie wiem... nie patrzyłem i nie pozwoliłem patrzeć żołnierzom... Zniknął gdzieś w gąszczach ogrodu... Zapowiedziałem moim ludziom, że... nic nie widzieli... nic nie słyszeli... A gdyby który widział lub słyszał cokolwiek, będzie natychmiast uduszony.	Nie! Byłem w teatrze „Kasino”, gdziem się umówił z pewną osobą i chciałem dotrzymać słowa.	No, tak nie można powiedzieć znam go bardzo mało. Jest jednak pewne, że jako inżynier nie należy do przeciętnych. Wprowadził sporo pożytecznych innowacji. Na przykład w obliczeniach akorduakord	O, to nowina, bo ja właśnie idę do Grünszpana.	Przepadnijże ty ze swoją lubystką! Umiesz ty źle wróżyć, a poradzić nie umiesz.	Rety!... Gdzież ja miałem głowę! Chyba to jakie mamidła, iżem tak na śmierć zabaczyłzabaczyć (daw.)	Tak! To on nam rzucił drabinę!	To wam! a cóż mnie, którym ją ojcowskim afektem umiłował i z toni takiej wyprowadził?...	Wcale nie. Dla ślepej matki. Matka jej mieszka w Samarkandzie.	Więc i pytać nie wolno? Ja w tego stryja wierzyć nie chciałem, a panna Dorota nie stworzona do tego, aby gdzieś na kresach w lichym dworze z dziewczętami kądziel przędła.	Zanadto pan jest skromny, panie Horscroft Mówią, że tacy ludzie są najwięcej warci. Co to za radość, kiedy pan stanie u celu! Śladami pana kroczy zdrowie, cierpiącym powraca pan moc i dawną siłę. Czy może być cel piękniejszy niż dobro ludzkości? Ja wiem, że pan tak myśli.	A ba, jeszcze by też: spod Włoszczowy!	A jak się nazywało?	A jakże lecieć niemiałam, odparła szybko Julka kładąc głowę na kolanach starościnej, kiedy wystaw sobie babuniu, mam ci opowiedzieć taką śliczną awanturę.	A któż ci powiedział że będzie chłopiec!	A! pan jest bratem pana d’Espard?	Ale któż? kto?	Ale przynajmniej czy powróci na powierzchnię morza?	Ba! Trafiasz w miejsce bolesne. Ten smarkacz daremnie skrobie podbródek scyzorykiem! Ani śladu zarostu!	Boś wacpanna patrzyła na mnie.	Boże święty! Co my teraz zrobimy!	Cud Clerice, poświeć tutaj i zanotuj te piękne historie.	Czekają na mnie	Cóżeś się tak zapamiętałzapamiętać się	Cóżeś waszmość naprawdę słyszał?	Do Zielonych.	Do stołu! Do stołu!	Dobrze!	Dobrze, drogi mój ojcze.	Ja cię przekonam	Ja mam do pana zupełnie zaufanie	Jaki Murdelio?	Jakim sposobem?	Jedź waćpan z Bogiem!	Jest N. Panie.	Jestem, ekscelencjo Czego pan sobie życzy?	Juści, juści... na paśniku znalazłem zdechłe jagnię... wzionem, co miały psy rozwłócyć... poskarżyły, przysięgły, com ukradł, sąd przysądził... wsadziły mę i siedziałem... Niesprawiedliwość jest ino, niesprawiedliwość...	Morderstwo, Zbrodnia zaczął Bzik	Musiało tam być jak za świetnych dni dramatu angielskiego.	Niech mnie pan przestanie nazywać ciągle panną Stefcią.	Nikt, panie.	No idź pan spać	Nosorożec!	O, tak, widziałem, panie sędzio... Ulicą Karme­licką szedłem, kryjąc się pod ścianami domów, bo ku­le, panie, tak gwizdały, jak pod Łowczówkiem, w noc pamiętną, kiedyśmy z Dziadkiem, panie...	Och, tak odda jej pan taką usługę, jak gdybyś był jej ojcem...	Ooo, mam czego zazdrościć: takiego drapaka.	Pierwsze: czy należycie do jakiegoś stronnictwa politycznego i do jakiego?	Porthosie, jesteś przesadny i zarozumiały, jak Narcyz, ostrzegam cię morałów nienawidzę, chyba tylko, gdy Athos je prawi. Co do ciebie, mój drogi, zanadto wspaniałą masz szarfę, abyś w tej sztuce moralizatorskiej był mocny. Będę opatem, jeśli mi się spodoba; tymczasem jednak jestem muszkieterem; a z tej racji mówię, co mi się podoba, a obecnie podoba mi się powiedzieć, że niecierpliwisz mnie.	Prawdziwie	Proszę pana, ja rozumiem wszystko, co dziadek chce powiedzieć.	Sam mi o tym powiedział.	Skąd masz tę pewność?	Szukam tego psa	Słucham pana dyrektora, ale winda jest teraz na górze i myślałem...	Tak, proszę pana.	Tak. Zamierzałeś niegdyś pojąć w małżeństwo... wnuczkę Malahudy. Czy mam ci ją przysłać tutaj, powróciwszy za morze?	Trzeba tu będzie ze sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	Wierzę panu, capatazie	Wszakże zapisano, ilem brał!	Wyłaźcie z wozu!	Zamykam się tam z Kolbem; da mi ojciec kociołek na sporządzenie mojej miazgi następnie pójdzie mi ojciec nazbierać łodyg karczochów, szparagów, pokrzyw, trzciny, której natniesz nad rzeczką. Jutro rano wyjdę z lamusa z próbką wspaniałego papieru.	Zapnij mi pan rękawiczki.	Zaraz będą kiełbaski	Zejdź mi pan z oczu	Zielono też, mój Jezu, zielono!	Znam kogoś z Modlicy, kto by dał na dobry procent... znam i drugich... pieniądze by się nalazły... Moja w tym głowa... pomógłbym.	Śpię?... czy Set rzucił na mnie przekleństwo?... Ty, kapłanka, która pilnujesz ognia przy ołtarzu Astoreth i pod grozą śmierci musisz być dziewicą, ty wychodzisz za mąż?... Zaprawdę, fenickie kłamstwo gorsze jest, aniżeli opowiadają o nim ludzie!...
O tak! panie, tak jak wielu ludzi w kantonie dałabym się za niego posiekać. Ale on, który leczy wszystkich, sam cierpi i cierpienia tego nic uleczyć nie może. Pan jesteś jego przyjacielem, może wiesz, co mu jest takiego? Któż mógł takiemu jak on człowiekowi, co jest obrazem Boga na ziemi, zmartwienia narobić? Znam tu takich, co myślą, że zboże im lepiéj rośnie, gdy on przez ich pola przejdzie.	Teraz mu dobrze! tak dobrze, jak mu nigdy nie było tu na ziemi!	A ja, co Downara dobrze znam to ręczę, że gdyby go pod szubienicę prowadzili, a najcudniejsza z kobiet mu rzekła: weź mnie, a nie będziesz wisiał, toby katowi pomagał stryczek zakładać, byle prędzej skończyć.	A, Czaruś mu na imię? Właśnie chciałem zapytać, bo to bez tego nieporęcznie.	Dlaczego potrochu? Obstaluj kompletną wyprawę, taką, jaką tylko zechcesz, przecież nas stać na to, żeby się później nie wstydzić przed obcymi. Myślę, że w Kielcach nie dostaniesz wszystkiego, jedź do Warszawy. Czytałem w ogłoszeniach, zaraz ci pokażę. Przeglądałem to latem, zobacz, są tu wymienione najrozmaitsze przedmioty.	Eee, bzdurstwa gadacie Jakie robactwo? Nie wierzta mu, ludzie, to wcale nie tak łacno poszło; co się na którego natknąłem, to wielkolud. Co za wąsiska! Co za łapy! Ten z przodu rwie, ten z tyłu kole! Powiadam wam, gorzej niż ze stadem wilków. Już to między Bogiem a prawdą było im niewygodnie. Nie mogli sobie strzał puszczać z daleka bezpiecznie, bo my ich politycznie zapędzili w ciemne zaułki. Trzymali się dosyć długo. Próbujem i tam, i siam, ani rusz. Dopiero jak im wojewodę zabili, wszystko się rozsypnęło, jakby im głowę uciął.	Mam tu prezent purimowy, może chcesz, Tojbo?	Na taki czas wybierać się do boru!	Od kogóż mam brać? Jedni Fenicjanie naprawdę czczą Seta i boją się, aby nie zatapiał im okrętów. U nas zaś szanują go tylko biedacy. Gdybym poprzestawał na ich ofiarach, umarłbym z głodu	Otóż tu w lesie jest stara buda bardzo stara, tylko że się nie wali. Kiedyś w niéj mieszkał leśniczy jakiś, ale się na drzwiach powiesił; od téj pory opuszczono chatę, a drzewa z niéj nikt nie weźmie pewnie: może tybyś był odważniejszy? Jabym go nie ruszył, ale kiedy chciałeś diabła, nie mówiąc złego słowa, prosić o tarciczkę, toż i tę wziąć możesz.	Spóźnienie! Ja sądzę, że to porządne spóźnienie. Proszę tu do mnie!	Tem lepiej, bo ja użyłem swego na wynajęcie barki.	Teraz wszystko rozumiem! Czyli on także wie, że jest tu truciciel, a może nawet wie, kim on jest. Uodpornił cię na tę zabójczą substancję, bo kocha cię jak nikogo w świecie, i dlatego nie podziałała za pierwszym razem. Dlatego jeszcze pani żyjesz. A zachodziłem w głowę, jak to możliwe	Więc ja z tym karabinem przyskakuję do nich. „Mam jeden!” w dół! i oburącz za lufę. I zamiast targnąć, jak on się spodziewał, właśnie ku niemu! I tak go własną kolbą w brzuch: „Mam dwa” woła. I obu nam mięśnie same zagrały w jakieś rytmy szaleńczej otuchy. Co znaczy rzecz taka: broń!... Podczas gdy nasi wszyscy mają takie okrągłe oczy, że to tak znienacka, w przebudzeniu z melancholii i bez żadnych widoków. Ale wiadomo: dla takich chwila nagła to także fatum, taki ogon wrażliwców, chwili nieodpornych, najbardziej potem pcha tych, co tę chwilę wywołali, im narzucili.	Ho, ho! Teraz już wiem, dlaczego Shere Khan domagał się, bym spojrzał mu w oczy. Nie przyszło mu nic z tego, bo nie potrafił znieść mojego spojrzenia... a ja bynajmniej nie upadłem mu do nóg. Zresztą nie jestem Człowiekiem; zaliczam się przeto do Wolnego Plemienia.	Oj, głuptasku, gdybym ja to wiedział. A gdybym nawet znał go, to też nie koniec na tym. Trzeba odbyć czterdzieści postów, odmówić czterdzieści rozdziałów Psalmów, a czterdziestego pierwszego dnia, gdy słońce zajdzie, należy ukradkiem wymknąć się tak, aby nikogo nie spotkać po drodze. Nie daj Bóg, aby się ktoś nawinął. W przeciwnym razie trzeba wszystko zacząć od nowa. Znowu odbyć czterdzieści postów i wtedy dopiero, gdy wszystko ci się uda i nikt ciebie nie zauważy, powinieneś pójść ciemną nocą, na początku miesiąca, za bóżnicę, drogą w dół, i tam stać na jednej nodze przez czterdzieści minut, odliczając czterdzieści razy po czterdzieści, a jeśli nie pomylisz się w niczym, skarb natychmiast odsłoni się przed tobą...	A to co znowu! Słyszane rzeczy! Na wizycie?	Bo on choć i Żyd, to żyć musi, i jego Pan Bóg stworzył.	Czy to jest przyjęte w wyższych sferach, że z mężem kuzynki mówi się na pan?...	Czy widzicie u stóp waszych ten długi a wąski pas zieloności, zakończony szerokim trójkątem? Po obu stronach pasa leżą wapienie, piaskowce i granity, a za nimi obszary piasku. Środkiem płynie struga, która w trójkącie rozdziela się na kilka odnóg...	Dajmy jej pokój na dziś, proszę.	E, to pewnie jakiś nowy gatunek wołu! Pewnego dnia ta bestia nie będzie umiała wygramolić się na most i spadnie, jak spadali ludzie. A stary Mugger nie omieszka wtedy znaleźć się w pogotowiu.	Ja bym rad jechał ale mnie serce zaboli widzieć tam siostrę rodzoną do ognia przykutą, gdy gdzie indziej by panowała doma... Nie pojadę... pozdrowicie ją ode mnie... A ty, Domanie?	Ja cię też kocham, papo. Ty jeden mnie rozumiesz. Już nigdy, przysięgam.	Ja przecież musiałem!	Jeśli w ciągu roku nie ożeni się z nią, to ja powtarzam swoje oświadczenie. Jak Boga kocham! Taka kobieta, jak raz zostanie żoną, to się do człowieka przywiąże.	Już jak ja jajecznicę zrobię to, bardzo słusznie! Sam ociec czasem pochwali, choć jemu dogodzić tak prawie trudno, jak przez ten dom przeskoczyć...	Laskę na scenę i list!	Miłościwy panie za parę dni już i na koń siędęsiędę	Mógłby być ładny, gdyby go dobrze utrzymywano, ale służba jest leniwa, a ja nie umiem zmuszać jej do porządku, zresztą męczy mnie to.	Najjaśniejszy Panie, melduję pokornie, że zegar zamkowy wybił pół do dziewiątej, czas najwyższy rozpocząć egzekucję.	Nie wiem na pewno, ale się domyślam; podobno Murdelio.	Nie, nie... bądź spokojny. Dotąd nie żywi jeszcze zamiarów zamążpójścia. A przecież niebawem już nadejdzie chwila, że odda rękę mężczyźnie, takie już jest przeznaczenie kobiety. A zresztą, widzisz, jeżeli taka jest wola boska, to i ona ją odczuje, ta wola bowiem nie prowadzi na manowce tak jak nasza własna, grzeszna wola, zwłaszcza gdy namiętność ją zaślepi.	Nie. Fabryka jest kooperatywną własnością pracowników, techników i artystów. Sam ów Baryka zakłada wciąż nowe turbiny, buduje huty i idzie dalej. Taka jest wola jego geniuszu.	Pogadacie se potem Teraz pójdź, pokłoń się jego przewielebności. Tak dawno się nie widzieliśmy, nawet nie miałem kiedy pochwalić się księdzu kanonikowi, że mój Stanko już powrócił.	Poszła baba! Dam ja ci mieszać się do moich interesów...	Prawie zawsze. Czasem wywozili mnie do różnych miejscowości nad morze, ale nie chcę tam jeździć, bo na mnie wszyscy patrzą. Zwykle nosiłem taki żelazny przyrząd, żebym się prosto trzymał, ale przyjechał do mnie pewien wielki doktor z Londynu i powiedział, że to nie ma sensu. Kazał mi zdjąć ten przyrząd i dużo przebywać na świeżym powietrzu. Nie znoszę świeżego powietrza i nie pragnę wcale wychodzić na dwór.	Tak mówią, że wielka wojna z Turczynem się gotuje i że sam król z całą potęgą RzplitejRzplitej półwysep na Morzyu Czarnym, siedziba Chanatu Krymskiego, państwa tatarskiego, zależnego od Imperium Osmańskiego., gdzie bodaj dlatego przyjmowano mnie tak honestehoneste (łac.) dziś popr. forma N. lm: z hetmanami. pociągnie, książę ma na Krym uderzyć i całkiem Tatarów zetrzeć. Jakoż to jest pewna, że takowej imprezy innemu nie powierzą.	Za siedmiu górami, za siedmiu rzekami i morzami jest zamek ponury, otoczony murem wysokim. W ciemnym pokoju na złotej tacy leży głowa, która wydaje rozkazy; nie ma ani rąk, ani nóg, ani serca, ani oczów. Bo dawno, dawno zbuntowany czarodziej odciął głowę od tułowia, ale ona żyje.	A stary jeszcze rozwozi piwo?	A usmaż, jeno słoniną nie szafuj.	Ale w takim razie pan ma pięć, wygrał pan!	Ani od Nakła	Czemuś ręki nie wyciągnął wtedy, Zwycięzco?	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Dlaczego pan nie zostawi tego Heatowi?	Dlaczego?	Do stu piorunów! jaki znowu Kunicki? Jaki Kunicki? Skąd Kunicki?! Kunicki to dobre szlacheckie nazwisko, które ta pijawka przywłaszczyła sobie! Ukradł, rozumiesz pan? Ukradł. Nazywa się po prostu Kunik! Sam sprawdziłem. Syn maglarki Genowefy Kunik i niewiadomego ojca. Tak, łaskawco, hrabianka Ponimirska, wnuczka księżnej de Rehon, jest dziś sobie panią Kunikową.	Do widzenia.	Dureń! W tem się mieści imię, sposób utrzymania, zajęcie i znaki szczególne. Innego rysopisu nie potrzebuje nawet w paszporcie.	Dziwy to są, takie dziwy, że w głowie się nie chcą pomieścić bo już pominąwszy, że to tak wielcy dygnitarze, aresztowano ich bez sądu, bez sejmu, bez woli Rzeczypospolitej całej, czego i sam król nie ma prawa czynić.	Fotografujcie mnie w takiej pozie	Janka odpowiada bez namysłu:	Jeżeli do Pragi, z Bogiem jeżeli za królową i królem, signor Giovanni, wam dobrze życzę, nie jedźcie.	Jimmy, bądź mężczyzną!	Kazałbym ich powiesić, bo jako zbójcy niewinną wieś napadli i ludzi wycinali... Ale Jan powiada, że to nie idzie.	Każ no dawać śniadanie...	Kochana babunieczko	Mamy nie ma.	Mnie.	Może Gajda, a może i kto mądrzejszy od Gajdy.	Muszę być w domu, bo wszystkie moje siostry się zjechały. Bardzo mi szczerze żal, że muszę się pozbawić takiej przyjemności, ale to już chyba kiedy indziej.	Mów jaśniej!	Nad życie.	Nie bądź no zbytnio złośliwy!	Nie ma i nie będzie	Nie o!... ale tak!	Nie płaczesz pani, co?... Ha, trudno!... psy już chyba zapłaczą po mnie, niech zdechnę! Ale nie wie pani, co się dzieje z Kotlickim?... Nie bywa w teatrze i nie mogę go nigdzie spotkać... Musiał zapewne wyjechać...	Nie wiem.	Nie żartuję, do diabła, tylko dziwię się wam!...	Niech no który skoczy do dworu po ryby, mieli rano jeszcze przysłać, a jakoś nie przysyłają! Tylko prędzej!	No, nie bocz się tak głupio, Jörgenie! Opowiedz raczej jeszcze coś o takim młynie kozłowym... którego nie dostanę.	O nie	Ogromna suma. Nigdy takiej nie widziałem	Ona nasłana?... chyba przez dobre duchy!... A wykrętne to licho jak łasica... Żebym tak był młodszy, nie wiem, do czego by przyszło, choć i tak człek jeszcze jary...	Ona się często pyta o tatusia. Nie wiem, co jej odpowiedzieć.	Owszem, wysłałam.	Powiem o tym panu.	Rozumiem, nagadano waćpanu trzy po trzy...	Stanie się, jak rozkazuje wasza świątobliwość... Chociaż...	Stefek!...	Tak! nibójś, tak!	Tak, głupcy się z tego śmiali, minister spędził przykrą noc, panowie sekretarze zabazgrali mnóstwo papieru, ale mnie kosztowało to siedemset tysięcy.	Tak, panie Cyrusie.	Tego nie znajduję, niestety!	Telefon był wyłączony. Nigdy już. Przysięgam. Musisz mi wierzyć. Inaczej w tej chwili w łeb sobie strzelę.	Też tak sądzę ale gdy się tam zamkniemy...	To razem tyle kwalifikacji, że może szukać miejsca jeszcze drugie dwa lata z takim samym skutkiem.	Tyle wiem, że te pieniądze zaniosę Koralii	U pana Zwolskiego jest furman, co się nosi z krakowska, wiecem se go obejrzał.	Umarli nie potrzebują wierszy	W Rzymie...	W Warszawie?...	W życiu co żal ci za sobą zostawiać? Czego nie chcesz opuszczać?	Wiecie, tak mi się podoba, że chętnie bym go kupił od was, sprzedacie?	Zamierzacie wysadzić dom?	Zapewne, można. Ale najlepiej nie zastanawiać się nad podobnemi rzeczami.	Zdawało mi się, że pan obiecał wizytę Bazylemu Hallwardowi	Zgoda więc	Złoto nie ziemia! Cebula rośnie tutaj jak łzy kocie!
Zresztą któż zna granice i cały ogrom wpływów i oddziaływań duszy na duszę; któż wie, kto winien? kto ma odpowiadać za nieszczęścia, jakie się stają? Wszyscy są winni i wszyscy pokrzywdzeni, ot co. No, uspokój się pani, już się stało i nic tego nie odmieni; fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł. Możesz pani myśleć o tem nieszczęściu i to myśleć głęboko, bo myślenie wypala odczuwanie... ot co!	Nie można rozumniej mówić, niż to czyni owa kapłanka. Toż samo ja ci powiadałem, skoroś pierwszy raz mnie o to zagadnął. Pij tedy i zważaj, co ci powiada serce, uniesione szałem bachicznym.	Aha! Właśnie!... Przyjdźcie do mnie jutro na podwórze, to pokażę wam skok, jakiegoście nawet w cyrku nie widzieli!	Powtarzam, moją żoną zostanie panna Stefania Rudecka. Proszę, abyście mi państwo uwierzyli i przestali mnie dręczyć, gdyż to do niczego nie doprowadzi.	Tak więc dla uratowania ludzkości od całkowitej zagłady i aby uchronić ludzi od pogrążenia się na zawsze w odmęty niewoli, strachu, kłamstw i nienawiści, musimy zburzyć to wszystko, co w pogardzie dla człowieczeństwa i wśród złudnych urojeń zbudowaliśmy własnymi rękoma kosztem największych ludzkich nieszczęść i cierpień. Z pewnością zamęt wyniknie z tego niemały i ciężkie dnie nadejdą, tym niemniej, aby uratować się przed złem jeszcze większym, musimy szaleństwo naszej wiary nazwać szaleństwem, a jej fałsz fałszem. Trzeba się będzie, mój synu, nauczyć żyć bez Boga i bez Szatana.	O tak, ze strachu... I odłożono wszystko na dwa miesiące. To nic pilnego, rozumie pan; nie mam jeszcze dwudziestu jeden lat, Eugenia ma tylko siedemnaście. Ale te dwa miesiące kończą się w przyszłym tygodniu. Trzeba będzie coś postanowić. Nawet sobie pan nie wyobraża, kochany hrabio, w jakim jestem kłopocie... O, jaki jesteś pan szczęśliwy, żeś wolny!	Co ty tu robisz?... To pokój panny Brzeskiej...	Ej, faryzeusz z panny Anny! A co na to powie pan Longinus?	Mam nadzieję, Henryku, że to jakaś dobra dziewczyna. Nie chciałbym, aby Dorian związał się z jaką wstrętną istotą, która by popsuła jego charakter i zmarnowała jego umysł.	Mamy nie ma, synku. To ci się śniło tylko.	Nie wiem, o co raczycie pytać, miłościwy kniaziu	Nie wiem. Konie tu wszystkie porozkradali, cugowe i fornalskie, to tatko pojechał pewnie szukać tych koni. Podobno aż pod pruską granicę pognali złodzieje na tych koniach.	No tak A co, dziwi cię to?	O, tytuł dawno już ustaliłam! Opowiadanie moje nazywa się „Pokuta Aweryli”. Czy to nie brzmi pięknie i dźwięcznie? A teraz powiedz mi szczerze, Diano: czy widzisz jakieś błędy w moim opowiadaniu?	Prawda, ale powinniście państwo wiedzieć, że agent kasowy wie tylko o tym, co mu deklarują. Wiem tylko, że mamy wielki ładunek bawełny, żeśmy go wzięli od pana Pastreta w Aleksandrii, a w Smyrnie od pana Pascala, o więcej nie pytajcie.	To bardzo możliwe. Ja wszakże go nie znam.	To całkiem jasne. Czy mogłeś sądzić, że usłyszawszy twoje wyznanie, opuszczę ręce i zostawię rzeczy ich własnemu biegowi?... Nie, mój drogi. Postanowiłam działać, i to działać najenergiczniej. Natychmiast zwróciłam się do brukselskiego biura detektywów i dzięki temu obecnie wcale nie jesteśmy bezbronni.	A, broń Panie Boże! bestyi nie było, ale taki sam pałac, taki sam ogród i po tym ogrodzie tak samiuteńko pan konsyliarz chodził pod rączkę z panią Warską. A pani Warska to taka była dziś piękna, niby to anioł, w białéj sukni i z różowym kwiatuszkiem we włosach.	Pozbądź się swych obaw. Nikt nie usłyszy tego, co się tu powie. Mów zatem. Co masz mi do wyjawienia?	A dziś popr.: cytat (r.m.). z kazania kapelana) musi być ktoś, kto potrafi ściskać swe miłośnice (to był Huckluyt) w obliczu całego miasta (reminiscencja z Miltona). Mógłby się przynajmniej zdobyć na przyzwoitość i poczekać, aż się ściemni. Ale on nie czekał. Tak jest, nie przecz, nie czekałeś. O, Tulke, ty niepowściągliwy, niepanujący nad sobą bydlaku...	Dziękuję pani. Tym słówkiem dała mi pani poznać, że w jej przekonaniu nie stoję niżej od panów Starskich, marszałków i im podobnych... Rozumiem, że nawet w tych warunkach mogę jeszcze nie zyskać sympatii pani... Do tego bardzo daleko... Ale wiem przynajmniej, że już mam ludzkie prawa i że pani będzie od tej pory sądzić moje czyny, nie tytuły, których nie posiadam.	A forsy też nie potrafisz zabrać wspólnikom?	Ależ hrabia Monte Christo nic o tym nie wie, bo przecież nie starałby się być z nami w tak dobrych stosunkach.	Ależ, Feliksie, to jej zaszkodzi!...	Bo do imienia artysty nie mam prawa a w charakterze jedną tylko niezmierną miłością niezależności zbliżam się do Cyganów.	Bo z pozwoleniem pana, pan myśli że to lufa strzela?	Co innego mówiłaś, skorośmy się przywitali	Co?	Coście mieli źle zrobić, kiedy za siedemnaście rubli macie to samo?	Czy zastosowałeś się do moich wskazówek? Nic nie jadłeś od wczoraj wieczór?	Dajcież mi pokój! jakoś to będzie!	Historia jest sprawiedliwa i jeśli ktoś jest winien tylu zabitych, tyle przelanej krwi, ten nie jest dzieckiem, a	Ho, ho! Teraz już wiem, dlaczego Shere Khan domagał się, bym spojrzał mu w oczy. Nie przyszło mu nic z tego, bo nie potrafił znieść mojego spojrzenia... a ja bynajmniej nie upadłem mu do nóg. Zresztą nie jestem Człowiekiem; zaliczam się przeto do Wolnego Plemienia.	Jakże ci, Staszku, nie lepiej? Nie chcesz czego?	Jestem gotów pójść za wolą pani. Nie wystąpię przeciw danemu osobnikowi, o ile nie będę miał innych dowodów, prócz podejrzeń pani.	Któż go nie zna, pani?	Moja Luciu, nie sądź wszystkich miarą swych pieniędzy i sfery.	Mój syn może się kochać nawet i w Żydówce, ale nie może myśleć o połączeniu naszej krwi z krwią obcą, z rasą wstrętną i wrogą.	Nic nie jadłem, wypiłem tylko szklankę lemoniady od pana i nic więcej.	Nie jeden bardzo wątpię...	Nie mówił.	Nie sądziłem, że jaśnie pan będzie z tego korzystał...	Niech mama nie krzyczy	Otóż właśnie o to nam chodzi!	Panno Dyziu zdaje mi się, że panna płacze, co pannie?	Pewien rodzaj spania więcej wzmacnia, niż zwykły sen. Teraz nie mamy już czasu, wiatr zrywa się wieczorny, musimy dogonić podmorski statek księcia Huberta.	Ta chuda dziewucha to jego córka?	Tak jest. Ale cóż teraz poczniemy, panie Michale? Jechać za nim czy nie jechać?	Tak, tylko tam! Zresztą, słuchając tych ludzi, którzy się uśmiechają, ściskają i całują, myśli się już nie z oburzeniem, ale ze zgrozą, czy ci ludzie mają jeszcze sumienie i gdzie ich wstyd i etyka.	To letnia burza, zaraz minie. Jakaś ty senna!	To podłość!	To znaczy?	Waszmość musisz uciekać. My jedziem na Podlasie, bo tam się chorągwie przeciw zdrajcom podniosły, a waćpaństwo zabierajcie się zaraz z nami. Nie ma innej rady. Możecie się do Białowieży schronić, gdzie krewny pana Skrzetuskiego, łowczy dworski, przesiaduje. Tam was nikt nie znajdzie.	Wiem, wiem! Ja też nie mam takich zamiarów. Ani myślę wtrącać się w jego tajemnice, jeżeli je w ogóle ma. Chodzi mi tylko o sprawdzenie. Ręczę, że się nawet nie spostrzeże.	Wstyd mi przed panem i za to, i za te moje zwierzenia... Jestem bardzo bezsilna... bardzo słaba... Bardzo nieszczęśliwa...	Dlaczego mnie kochasz?	Inaczej zginiesz ty, nim oni murów miasta dosięgną.	Kiedyż i gdzie mogę się z nim rozmówić?	Miałem list od Mraczewskiego Suzin, jak wiesz, jeszcze w lutym wysłał go do Francji...	Tu Wraże Uroczyszcze. Trzeba razem jechać.	Więc mnie żałujesz, poczciwa dziewczyno?	Wpuśćcie mnie bym nań poczekał pod portykiem.	Wyła tak wczoraj na scenie, że... jak Boga kocham, można się było wściec!	A kto go przygotował?	A pamiętasz numery domów?	A więc idź Jesteś godzien być najprzedniejszym moim pomocnikiem.	A zechce pan dać mi dowód, że tak jest naprawdę?	A, pan się zajmuje zbieraniem pewnych śmieszności.	Ada pojedziesz ze mną za granicę?	Ani chybi do któregoś z komorników...	Cierpienie powtarzał. dodał.	Czy pan też wrzucał?	Czy ty wyjeżdżasz?	Czymżeś tak zeszofowana? Mieliście jaką wzruszającą rozmowę z moim bratem?	Dobro, Bóg powiedziała wzruszona do głębi.	Jest przecież wyjście	Kobieta, Słowo odpowiedział Zagłoba	Kogo mam zaszczyt?...	Kto ciskał?	Lal malowanych! Pani jest niewdzięczna! Sześć pensów zapłaciłem kataryniarzowi, ażeby poszedł sobie precz!	Miał dobry węch. Musiał coś przeczuwać.	Mości panie cóż dziwnego! Ja bym oto te moje pięć palców za nią oddał, chociażem nimi chorągiew zdobył.	No tak. Wiem, żeście się bardzo lubili. Często tam bywasz?	No, czytałeś?	No, więc rozejdźmy się teraz...	O!... proszę pana, będę spał spokojnie pierwszy raz od dni szesnastu.	Odprawię!	Owszem!	Po cóż znowu pan radca ma sobie w łeb walić?	Poczekam na Anasza. Wedle tego, coś mówił, powinien by dzisiaj przywieść posiłki...	Powiedziałem jej że ona będzie Rut, a ja Boazem. Będę stał w polu, a ona przyjdzie zebrać kłosy.	Tai pritiktų prie mūsų linksmybės. Dirstelėjo jam į akis.	Tak, znalazłam!	Tak.	Toś czysty.	Tym przypomniałeś mi, wasza dostojność, że powinienem zapłacić pewne długi	W takim razie oddaj mu książkę, niech się douczy.	Więc ironia?... Czy... czy zasłużyłam na nią u pana?	Więcej niż sens, minęła ich potrzeba. Dziś, gdy czytamy czyjś patetyczny list lub książkę napisaną stylem tak zwanym literackim, ogarnia nas politowanie. Toteż ubiegamy się o prostotę w wypowiadaniu swoich myśli. Nieraz sama siebie przyłapuję na jakimś komicznym zdaniu, którego pretensjonalność spostrzegam. W każdym razie język nasz ubożeje nieprawdopodobnie szybko. Obawiam się, że za lat sto nawet i kochankowie będą się porozumiewali wyłącznie monosylabami.	Wygląda na ochronkę lub szpital bardzo mi się podoba.
Zabijcie, zabijcie, zabijcie nas, psy!	A jakby on się ożenił z Marynią, czyby nas przestał kochać?	Ależ moje!... twoje!... nasze!... Weź, każ kupić żywności, bądź szczęśliwy, jutro znajdzie się ich więcej.	Bynajmniej. Znamy go od lat kilkunastu; zawsze do nas zajeżdża.	Nie wolno, ale można Wycelowali akuratnie, a wytłumaczyć się nietrudno, że to było w nocy i że znaków Czerwonego Krzyża nie było widać. W ogóle dużo jest na świecie takich rzeczy, których robić nie wolno, ale można. Najważniejsze to, żeby spróbować, czy zakazanej rzeczy zrobić nie można. Podczas cesarskich manewrów w okolicy Pisku przyszedł rozkaz, że nie wolno wiązać żołnierzy w kij. Ale nasz kapitan wymiarkował, że robić to można, bo taki rozkaz był strasznie śmieszny: każdy przecie mógł łatwo wymiarkować, że żołnierz związany w kij nie mógłby maszerować. Więc się nad tym befelem nie zastanawiał tak bardzo, żołnierzy związanych w kij kazał wrzucać na wóz taborowy i maszerowało się dalej aż miło. Albo weźmy taki przypadek, który zdarzył się u nas przed sześciu laty. Na naszej ulicy mieszkał niejaki pan Karlik na pierwszym piętrze. A na drugim piętrze mieszkał bardzo porządny człowiek, student konserwatorium, Mikesz. Ogromnie lubił kobiety i między innymi zaczął się też zalecać do córki tego pana Karlika, który był właścicielem domu transportowego i cukierni, a gdzieś na Morawach miał podobno zakład introligatorski pod jakąś obcą firmą. Otóż, gdy ten Karlik dowiedział się, że ten student zaleca się do jego córki, poszedł do niego do mieszkania i powiada: „Z córką moją żenić się panu nie wolno, mój panie łapserdaku, bo jej panu nie dam!” „No, dobrze jeśli żenić mi się z nią nie wolno, to się przecież na kawałki nie rozszarpię”. Po dwóch miesiącach pan Karlik przyszedł znowu do tego Mikesza, przyprowadził z sobą nawet swoją małżonkę i oboje rzekli jednogłośnie: „Pan, panie łapserdaku, pozbawił naszą córkę honoru”. „Tak jest pozwoliłem sobie zhańbić ją, szanowna pani”. Ten pan Karlik zaczął na niego niepotrzebnie wrzeszczeć i przypominać mu, że przecie powiedział, że z jego córką żenić mu się nie wolno, bo mu jej nie da, ale mu tamten całkiem rzeczowo odpowiedział, że ani myśli się z nią żenić, skoro nie wolno. Wtedy zaś nie było mowy o tym, co wolno. A ponieważ o tym nie było mowy, więc on dotrzyma słowa i prosi, żeby się nie niepokoili, bo on jest człowiekiem charakteru, nie żadna chorągiewka, bo zawsze dotrzymuje słowa, to co powie, to jest święte, więc córki państwa Karlików nie chce i nigdy chcieć nie będzie. A gdyby z tej racji miał być narażony na prześladowania, to także nie robi sobie z tego nic, bo sumienie ma czyste, a jego nieboszczka mamusia jeszcze na łożu śmiertelnym zaklinała go, żeby nigdy w życiu nie kłamał, on zaś przyrzekł jej to uroczyście, a takie przyrzeczenie obowiązuje. W jego rodzinie w ogóle nikt nie kłamał, on zaś miewał w szkole zawsze stopnie celujące z zachowania. Widzicie więc że wielu rzeczy czynić nie wolno, ale ostatecznie można. Drogi ludzkie mogą być różne, byle cel był wzniosły.	- Tobie! taż ty sama jesteś lubczykiem, kto by ciebie nie miłował, choćby kneziem był, ślepym by musiał być chyba.	A jeżeli pomimo to namówi kogoś?	A to coś nowego! Cóż ty bierzesz mego bratanka za kobietę w połogu? Odniesiesz ty to zaraz, Nanon?	A więc jedziemy tramwajem!	A zresztą...	A, znosi?	Ależ ja ją uwielbiam!	Ależ ten dąb zwalony jest wybornym mostem dla królików pomiędzy trzema polami i naszą łąką Hobden powiada, że tam najlepiej zastawiać sidła na króliki... właśnie dziś dwa złapał. Hobden nigdy nie pozwoli wykopać tego dębu!	Amelko, tyś ją wzięła.	Bardzo, bardzo mi żal.	Bo kobieta jest na ziemi najwyższem uosobieniem piękności	Byłoby to wielką nieostrożnością. Jeżeli są niewinni, stałaby się im krzywda; jeśli są winni, ułatwiłoby im to zatarcie śladów. Nie! trzeba ich zatrzymać, ale nie spuszczać z nich oka. Jest tam jeszcze groomgroom (ang.)	Chcę.	Ciasno: chyba do Pajęczyny.	Cicho, baby! ot, czas znalazły na swoje babskie kłótnie. A do roboty! Co stoicie tutaj? Patrzcie, gęby rozpuściły. Tfu!	Cichocie no, bo kowal ano ze starszym idzie!	Co za mus? możesz pójść z nami.	Czego sobie życzysz, mój drogi? Tylko prędko. Streszczaj się jak możesz.	Czy nie mówiłem już panu wielokrotnie, że matka darzy pana szczególną sympatią?	Czyż to już ostatek twoich pieniędzy? rzekł ciesząc go Suchy, w którego mowie przebijała się ironia, tak skryta, że jej Majster, ani się mógł domyślić	Cóż dalej?	Daj waść pokój.	Dajcie spokój!	Daruj mi... Uniosłem się, ale ja cię tak kochałem, tak cię jeszcze kocham... Jeżeli chcesz jechać gdzie odpocząć, jedź! Może do tej swojej przyjaciółki. Pamiętasz, jak cię zapraszała?	Dobrze mówi!	Dopóki co?	Dzień dobry.	Gadaj, Jędruś, gadaj!... takim rad, żeście przyjechali, takim wesół, że pił będę na uciechę. Matka, postaw gorzałki!	I czegóż znowu, do ciężkiej choroby, chcecie?	I jak!	I trzy miesiące.	Ja miałbym siły używać przeciw jednej waszej dzierlatce?... Nie chwaląc się, nie z takimi miałem do czynienia, a nie niewoliłem żadnej... Raz tylko, ale to było we Flandrii... Głupia była... Córka złotnika... Nadciągnęli potem piechurowie hiszpańscy i na ich karb to poszło.	Ja przypuszczam? Ja wiem!	Ja? jakie?	Jak to niepotrzebna? Co ty wygadujesz?	Jak wszyscy to przecież i ty z nami.	Jaka może być wystarczająca racja tego fenomenu?	Jaki on tam wojownik!... Że pobił garstkę zbójców libijskich, którzy powinni uciekać na sam widok kaftanów egipskich żołnierzy? Ale zobacz, co robią nasi sąsiedzi. Izrael zwłóczy ze składaniem haraczu i płaci coraz mniej. Chytry Fenicjanin co roku wycofuje po kilka okrętów z naszej floty. Przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armięIzrael zwłóczy ze składaniem haraczu... przeciw Hetytom musimy na wschodzie trzymać wielką armię wielkie miasto w środkowej Mezopotamii (dziś: Irak), nad Eufratem. W tym czasie był stolicą państwa Babilonii. i NiniwyNiniwa	Jakto? Przypuść, że zakochałaby się w nim i wzięła za męża...	Jeszcze to samo?	Król tu: znać. wszystkie tajemnice tego pałacu.	Któż jest w twoim typie?	Kupiłem go w Monachium. Szczerze mówiąc, za bezcen.	Moreau? Ależ jest posłem z departamentu Oise.	Mości rycerzu jeżeli nie masz w swej podróży celu stałego, zechciej jechać z nami na wesele, któremu równego we wspaniałości zapewne nigdy nie widziała Mancha.	Może być	Może nie tylko dla przyjaciela.	Mój tatko ma tylko sześć palców u obu rąk.	Na Boga! Ten człowiek, to mistrz swego rodzaju! Zawdzięczam panu tedy odzyskanie rubinu prawdziwego! Ale proszę opowiedzieć, w jaki sposób zdołałeś pan tego dokazać?	Na cóż to! Zdaje mi się, że wszyscy znamy się na żeglarstwie	Największą. Wyobraź sobie, że na pierwszą wieść o moich przyszłych sukcesach finansowych już chcą mnie żenić!... Mnie, z moją żydowską mordą i łysiną!...	Natura, Mężczyzna, Zabawa zawołał Don Kichot	Nie dobra niżpolskie nie zostały przez rząd moskiewski skonfiskowane, gdyż pradziad potrafił się przed tym zabezpieczyć. Zdawał sobie sprawę z tego, że wynik powstania nie będzie pomyślny. Przeczuwał, że nastąpią represje i kary i wiedział, że jeśli nawet ujdzie z życiem z tych strasznych krwawych dni, to przecież zostanie zesłany na Sybir i pozbawiony mienia. Toteż na kilka miesięcy przed wybuchem powstania cały swój majątek ruchomy i nieruchomy przerobił na imię żony i małoletniego synka.	Nie można. Pojadę z kupcem do Żarnej.	Nie zawracajcie mi głowy, dzisiaj sobota, a w sobotę ja żadnej łapówki nie wezmę. Taką mam zasadę. Wykluczone, szlus! A kolekcja motyli u mnie taka, że dwie walizki pękają, a trzecia się nie domyka.	Nie znaliście podczaszyca?	Nie!	Niech pan zaczeka Przywołam choć ze dwóch ludzi. Zdarza się, że więźniowie mając dość takiego życia i pragnąc, aby ich skazano na śmierć, dokonują absurdalnych czynów rozpaczy. Mógłbyś pan stać się ofiarą takiego czynu.	Niech to piorun strzeli! Karma dla kanarków!	No tak, dotychczas jeszcze jestem, niestety.	No, no, no! Dosyć tego!	Oto jest nóż!	Owszem, ale siedź cicho i przestań przeszkadzać!	Panie Aronnax odpowiem dziś panu to, com ci odpowiedział przed siedmiu miesiącami. Kto raz wstąpi na „Nautilusa”, ten już nie może go opuścić.	Po samej woni poznałem i dlatego nienaruszone w darze wam przynoszę	Posłuchajcieno matko, dobre serce macie, Bóg wam zapłać, i tobie i staremu Ratajowi; ale z tego nic nie będzie! Chcecie się opiekować sierotą, ot, czasem na mnie najrzyjcie, dowiécie się, rzucicie chleba kawałek jakby go bardzo zabrakło; ale ja taki tu zostanę! ja tu zostanę! Ojciec tę chatę budował, matunia w niéj żyli i zmarli; a ja... ja ją tak kocham, że mnieby serce pękło, gdybym otwierając oczy z rana nie zobaczyła ścian jéj popękanych, żebym wyszedłszy na próg, nie postrzegła wierzb cmentarza.	Proszę na mnie zapisać złotówkę, a jednocześnie po raz już nie wiem który zapytuję pannę Howard: dlaczego ona sama kar nie płaci?	Proszę pani od trzech dni już nie widzę naszego Mistigrisa.	Prowadziłbyś go do knajp, na hulanki, no i tak dalej. Fryc mi nieraz z obrzydzeniem opowiadał o waszym kawalerskim życiu.	Przy misce	Płaszcza woźnicy.	Signor Zingarelli signor Zingarelli był nauczycielem bardzo surowym. Nie kochają go w konserwatorium; ale chce, aby postępować tak, jakby się go kochało. Wymykałem się, jak tylko mogłem; zachodziłem do teatrzyku San Carlino, gdzie słuchałem boskiej muzyki; ale, o nieba! co  począć, aby zdobyć osiem su na bilet? Olbrzymia suma Signor Giovannone, dyrektor San Carlino, usłyszał, jak śpiewam. Miałem szesnaście lat. „Ten chłopiec to skarb”, rzekł.	Spalić czarownicę!	Spałem ze sto lat. Gdzie...? O święty, czy od dawna tu jesteś? Wyszedłem, by cię poszukać! Ale... zasnąłem po drodze. Jestem już zdrów jak ryba. Czyś co jadł? Chodźmy do domu! Już od wielu dni nie opiekowałem się tobą. A czy sahiba żywiła cię porządnie? Kto nacierał ci nogi? Jak tam z twoimi dolegliwościami: żołądkiem, karkiem i szumem w uszach?	Tak	Tak, ale oni pracują dosyć dobrze na to żywienie, zarabiają.	Tak, ojcze.	Tak, tak... Ale... gdybym, ale... potrzebował jeszcze jakiej kwoty, to mam się do kogo udać u ciebie?	Teraz, panie Pastrini gdy mój przyjaciel się nieco uspokoił, a pan oceniłeś dostatecznie moje pokojowe nastawienie, powiedzże nam, kto to taki, ten Luigi Vampa? Pasterz czy patrycjusz? Młody czy stary? Niski czy wysoki? Odmaluj go nam, żebyśmy mogli go rozpoznać jak Jana Sbogara albo Larę, natykając się na niego w salonie.	To już ja na Ewanelię wolę Zawsze to Bozka rzecz jest i Bozka siła...	Toteż, proszę pana, jeżeli pan chce dojść do celu, niech się pan uda do margrabiego d’Aiglemont. Jeżeli pan będzie miał tego starego wielbiciela hrabiny za sobą, pozyska pan od jednego zamachu i żonę, i męża.	Trzydzieści tysięcy rubli gotówki! Do tego mój kredyt dwa razy tyle, ja jestem skromny. Moje wykształcenie, moje przyjazne stosunki ze wszystkimi milionerami łódzkimi, moja uczciwość, ani razu nie zbankrutowałem, to ważne...	W zapatrywaniem się swojém z innego, niż ja, wychodzisz punktu, Lucyanie, ale zgadzamy się na jeden rezultat, a więcéj nie potrzeba, abyśmy się pojmowali wzajemnie. Ale, à propos rezultatu, powiedz-że mi, jak idą twoje filantropijno-utylitarne plany?	Widzę, że pan przeszedłeś do obozu spirytystów. Ale zechciej mi powiedzieć jeszcze jedno, doktorze Mortimer. Jeżeli pan skłaniasz się ku takim zapatrywaniom, dlaczego przyszedłeś zasięgnąć mojej rady? Powiadasz pan jednym tchem, że nie warto przeprowadzać śledztwa w sprawie zabójstwa sir Karola, a jednocześnie prosisz mnie, żebym się tą sprawą zajął.	Wiedziałem bo wasz komisant, ten, co powiada, że pochodzi z Tatarów.... zapomniałem jak mu tam!... był u mnie w Jałbrzykowie i mówił mi, że to pan.	Wierzę, a tym bardziej znajomości mocno nieodpowiednie.	Więc przysyłaj mi ich, to będą uczyli się czytać.	Więc trzeba żebyś ty był wolnym, bez podejrzenia wolnym... Idź.	Właściwie to mnie rujnują komornicy...	Wżdy raczcie wyjrzeć, dostojny panie, i król miłościwy niech okiem rzuci, jako przekupka pod Długoszowym domem siedzi wśród potłuczonych przez się garnków, aż ją ludzie otoczyli i dziwują się.	Z chaty czy ze wsi?	Zgrzeszyłbym, jakbym obiecował, że się żaden śmierci nie boi, albo choćby ja. Po mojemu grzych się tak całkiem śmierci nie bać. Ale jest bojenie i bojenie... Z naszych żaden się nie cofnie, jak każą pójść.	Zgubiłeś, toś zgubił, mniejsza ale mi mów z czem cię posłano.	Ładny. A zdawało mi się, że nie trafili.	Śpij dobrze.
Owszem! Owszem! wcale nieźle waćpan stawałeś a że cię inni przewyższyli (tu począł wąs podkręcać do góry), to nie twoja wina.	Nie mogę, panie hrabio, ja i mój brat (wskazała chorążyca), wyjeżdżamy na wieś... Przybyliśmy pożegnać tylko panią kasztelanową... a ponieważ szczęśliwym trafem pana tu widzę, dodała chwytając go za rękę i wlepiając w niego śmiało niebieskie swe oczy, pozwól panie hrabio, bym się twej poleciła pamięci. Jestem w położeniu przykrem, z którego tłómaczyć się nie mogę; jestem zagrożona boleścią tem większą, że nie mnie, ale najdroższego mi ojca dotyka; będę potrzebowała protekcji, pomocy, opieki,	Ja dla pana tu jestem. Cały dzień mi pan z głowy wyjść nie chce. „Pójdę i powiem mu, co mam na myśli. Stary ja człowiek, rodak	Oczywiście; czyż nie jest wszystko gotowe od miesiąca? Widzisz przecie, że trzeba było jedynie przytroczyć walizy; z chwilą gdy stanęło na tym, że nie zostajemy tutaj, czyż nie lepiej jechać jak najprędzej? Uważam, że trzeba wszystko robić w ten sposób i niczego nie odkładać do nazajutrz. Jesteś dziś wieczór w wenie do podróży: chwytam tedy w lot sposobność. Po co czekać i odwlekać bez końca? Nie mógłbym znieść tego życia. Chcesz jechać, nieprawdaż? jedźmy tedy; zależy tylko od ciebie.	Nie. To obojętne. Dzisiaj już potrafię samotnym być w tłumie, tak jak ty nie zdołasz jeszcze być samotnym nawet wtedy, gdy jesteś sam.	A szczęście, żeś tego listu nie wysłał, bo byłabym ci odpisała! No!	Ależ nie... Reniu... ależ nie. Ja nikomu nie powiem	Bo się bałam, żebyś nie uwierzył w inne rzeczy o niej. Tylko tyle.	Bo... bo... o... nie boję się, że się nie dostanę do nieba, Aniu. Należę do kościoła... Ale... to będzie takie inne... Myślę i myślę o tym, i tak mnie to przeraża i... i... tak mi tęskno! Niebo musi być oczywiście bardzo piękne, biblia mówi o tym	Chyba ja w pułku jednego kamrata nie mam, jeśli ty dzisiejszego wieczora doczekasz...	I ani Pana Boga, ani ojczyzny, ani hetmana przy tym nie oszukam, bo pewnie że w polu siła będę mógł dokazać. Dziękuję waści z serca! Tak i ja myślę, że hetman zechce mnie mieć pod ręką, zwłaszcza po liście. Ale żeby i Kamieńca nie zaniechać, wiesz waćpan, co uczynię? Oto przygarść piechoty swoim sumptemsumpt (z łac.)	Ja nie posądzam. Ja widzę.	Ja? Chyba nie, ciociu. Nigdy się jeszcze w życiu nie bałem. Skądże by to teraz?...	Konopce pierwszemu nie podaruję, bo jako gospodarz powinien był bronić swojego gościa.	Miłość podziw, uwielbienie. dla waszej książęcej mości godnie opisać nie umiał... Tak myślę, że cnota w niej jeno i przyrodzona jakowaś nieśmiałość afektom stała na przeszkodzie. Ale gdy się dowie o szczerych waszej książęcej mości intencjach, tedy jestem pewien, że sercu zaraz cugli popuści, a ono bryknąć na pastwisko miłości z największym impetem nie omieszka.	Musicie znać, siostro, jakieś specjalne arkana wyciskania twarogu Podobno i poza granicami klasztoru ludzie się go nachwalić nie mogą.	Muszę! Tak sprawy dalej trwać nie mogą. Aniu, kocham cię! Wiesz o tym. Ja... ja... ci nie mogę powiedzieć, jak bardzo. Czy przyrzekniesz mi, że kiedyś zostaniesz moją żoną?	Mów śmiało, doktorze. Na wszystko z góry się zgadzam. Ja się na nich wcale nie gniewam, ja ich wypuszczę z więzienia, tylko muszą mi obiecać, że się za bardzo rozporządzać nie będą.	Nie drwij	Nie mówić! mam o tem nie mówić! Złość hańba, zgryzota! I dlaczegóż to matce gębę zamykać każesz? Jezus, Marya, czy dlatego, aby mi pokazać, że jestem...	Nie wiem, proszę pana...	Nie zostawił żadnego listu?	Nie, temu nie przeczę	O nim nic ci nie powiem, bo znasz go lepiej. A, mecenasowa sztuk pięknych a tanich ze swoim dworem, muszę iść do niej...	Rozumie się Bylem tylko odszukał Latterową, zaraz wyperswaduję grymasy... Przecie to dla obojga szczęście, łaska Boża!... Co trzymać człowieka, który nie chce?... Lepiej wziąć takiego, który chce...	Tandetę, panie, trotuarową facetkę, a w najlepszym razie wystrojonego parzygnata. To mnie dobiło. Nie przedstawia już dla mnie żadnego interesu. BłotoObejrzałem ją po raz ostatni, musiała się obrazić, bo opuściła suknię w błoto i przeszła na drugą stronę ulicy.	Teraz dopiero wierzę, iż wasza świątobliwość nie byłeś w spisku z arcykapłanami...	Widzę statek oddalony o jakieś trzy strzały z pistoletu, ale nie umiem powiedzieć, czy płynie od strony TortugiTortuga	Zazdroszczę panu Od dwu miesięcy marzę tylko o wystawie paryskiej, ale papa jakoś nie okazuje skłonności do wyjazdu...	Mój ojciec ma dosyć dla siebie i dla mnie Co się tyczy pańskiego udziału w ubóstwie mojego ojca, przesadzasz pan sobie to czem się chlubić niegodzi. Ojca mego zubożyły ofiary, któremi poszczycić się może, nie pan.	Nie ma żadnego prawa, jesteście najpodlejsi z morderców.	To fałsz!... Jakiś zręczny hultaj oszukał cię, Hiramie, pozorami prawdy i ty mu uwierzyłeś. Gdyby istniał taki traktat, układano by go w największej tajemnicy. A w takim razie, jeden z czterech kapłanów, których wymieniłeś, byłby zdrajcą nie tylko króla, lecz nawet swoich współspiskowców...	Wiadomo, ale tamten we wojsku, daleko i nie wiada, czy wróci, a kobiecie samej się cni, Mateusz zaś był blisko, na podorędziu, i chłop kiej smok. Cóż to ma sobie żałować?!	Patrz tam ma być moja ziemia, a tu moje wojsko... I otóż tam najwyższym dowódcą wojsk jest kapłan!... Czy można cierpieć coś podobnego?...	Ma się! Źle! Moja pani, nie ma co ukrywać... Płuca durchdurch (z niem.) dodał uroczyście, wywracając oczy	A jużci. Hycle Szwaby rok temu gadały, że nas wszystkich po trochu wykurzą stela, gęsi mi strzylały na łące, bydło mi raz zajęły, a tera masz!... Wywróciły się bestie na dziesięciomorgowym chłopie, z wielką swoją ambicją!... Za to samo, Ślimaku, warciście łaski boskiej i przyjaźni ludzkiej. Cóż nieboszczka?	I nudzę się, tatku... Dlaczego tu jeszcze ciemno?	Gorsze to, niż sobie wyobrażasz. Po prostu rozpaczliwe. Słyszysz? On jest już wszędzie. Sądzę, że ma jakiś określony plan.	Hej! bliżej mu ta za wolą boską do ślubu niż do truchłytruchła (gw.) odpowiedział dobry ksiądz Wyszoniek.	I cóż to ma do rzeczy?	Jużem rozmawiała z mym chłopem Prawdać, że Kanhiwara jest aż o trzydzieści mil stąd, ale w Kanhiwarze znajdziemy Anglików...	Zapewne. Ale przecie możecie obwarować się zastrzeżeniami. Na przykład, jeżeli zostanie stwierdzone, że spełniam źle swoje obowiązki, że produkcja jakościowo lub ilościowo spada, że organizacja psuje się, że z mojej winy powstają straty, macie prawo mnie usunąć.	A gdzież ten ogród?	A jakby ojciec przyszedł?	A que c’est vrai!	A teraz do widzenia pani, przyjdę jutro oznajmić o wyjeździe posłańca.	A to z ciebie widzę mały awanturnik! Znam go także! bawiliśmy się z sobą!	A więc to Ali?	Ach, co tam Zgierski... Ten kochany Dębicki intrygant!...	Ale myśmy tak zrozumieli, panie.	Ale ty właśnie tego robić niepowinnaś.	Ależ trzeba przejść przez pokój służącego	Ależ, panie prezydencie?!... Ja wcale...	Bo co?	Boję się...	Będzie czem walczyć!... zawołał wesoło Glas, uderzając nożem w butelkę.	Co z ojcem?	Czuję, że zadnicezadnice	Czy myślisz, że wyuczyliby się oni służby w pokoju?	Czytałem.	Cóż robić? Zwiąż wstążką! Tylko żeby wstążka tego samego koloru była co kokarda.	Dlaczego?	Dokonało się szybko i prosto. Bandosy i parobcy, którzy pracowali w folwarkach pod kierunkiem rządców i ekonomów	I przez ten czas... bywałaś tutaj	I wypiłbyś to, prawda?	I zbrodniarzy także	Jaka Jagienka?	Jakto, do waszej? zapytał Rawa, stojąc i gniewny już.	Jakże pani... się czuje?	Jesteś głupiec!	Jis sakosi gaunas po dešimtį rublių kas mėnuo, o išleidimai vardan „polskos spravos” ne iš jo, tik iš lenkų kišenės. Ot, ne per seniai jam atsiuntė penkias dešimtis rublių lenkiškiems reikalams, ant rankų vieno mokytojaus, man pažįstamo, kuris taipogi neva laiko lenkišką pusę.	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Morderstwo przerwał de Fourcy.	Może w Prusiech takie prawa egzystująegzystować	Mów dalej proszę cię, niech się dowiemy, jakeś urządził swego baszę.	Nic, tak tylko się pytałem.	No więc, dzieci! W lewo! W lewo! No, kobieto, podaj mi rękę, o tak! I siup na górę!	No, a potem co? Szczepana tam poślę, coby nożyskami ornamenta misterne poutrącał; czy może Stanko wylezie? Chłop jak tur...	O ho! alboż to trudno choćby i pański styl i manierę skopiować?	O!	Od kogo i względem kogo gwałtu obawiasz się, rycerzu?	Ona zowie się księżniczką Mikomikoną, a to od nazwy królestwa.	Owszem, to się nazywa kodycylem.	Pan się pogniewa, że go tak fatygujemy?	Pan to już słyszał na własne uszy, prawiła?	Przecież mogłaś powiedzieć.	Przyjdzie. Słyszałem na mazowieckim dworze, że przyjdzie, a może i król z nim razem z całą potęgą polską.	Szanowna publiczności!	Tak	Tak, panie	Tak.	Taki niski, gruby.	Uzbrojony po zęby?	W górach, za Novi; rabowałem mulników wracających z Mediolanu, gdzie sprzedali oliwę.	W tej chwili, to znaczy?...	Wasza królewska mości...	Widział ich pan zapewne oboje w lesie?	Z wyjątkiem panien!	Za moje cierpienie.	Zdaje mi się, że stało się tak głównie z mojej winy; ale jeżeli chcesz wiedzieć prawdę, to dotychczas niezbyt byłeś zdatny do czegokolwiek. Co? Może nieprawda?
Wszystko rozumiem, co mówisz, a jednak nad niczym nie chce mi się zastanawiać. Obawiam się, że zdołasz znudzić mnie prędko ględzeniem o twej niby-to-byczości. Byk jest albo go nie ma. To się widzi od pierwszej chwili. Byk jest gwałt, ryk, wesele, zwycięstwo, krew, śmierć. To się czuje od pierwszego wejrzenia.	Och, pani nie wie, czym to było dla mnie. Ja nie żałuję, że stało się tak właśnie.	Widzisz, panie to jest bitwa. W czasie bitwy los co chwila wyciąga do nas rękę i każe jak najśpieszniej odgadywać zamknięte w niej niespodzianki. Mylimy się lub zgadujemy, ale biada temu, kto częściej omylił się, aniżeli odgadł... A stokroć biada tym, przeciw komu los odwraca się i zmusza do omyłek!...	Słuchaj, Madziu... musimy rozciąć tę sprawę raz na zawsze. Gdybyś zawiadomiła ojca czy matkę, gdyby kto z nich tu przyjechał albo gdybyś uparła się jechać ze mną, przysięgam, że otruję się... Zrozumiałaś?	To zaiste szkoda Była to cenna pamiątka historyczna. Niech nam Pan Bóg wybaczy, że tyle wspaniałych zabytków ucierpiało w czasie wojny trzydziestoletniej. Jeśli się nie mylę, czeska kraina została wtedy zamieniona w pustynię zbroczoną krwią i łzami. Całe szczęście przynajmniej, że nie zginął wtedy dopełniacz negacji. W tej książce piszą, że ponoć jest na wymarciu. Byłoby mi go bardzo żal, proszę pana.	Ja, przeciwnie jestem religijny, ale nie jestem teologiem. I oburza mnie, gdy słyszę z ambony, że Bóg kazał nieszczęśliwym kobietom zginąć w płomieniach, by ukarać zbrodnie naszego kraju, który nie kroczy na czele Europy. Czy ojciec Ollivier myśli, że w obecnych warunkach łatwo nam kroczyć na czele Europy?	To czyste szaleństwo Bracia, nie dajcie się wodzić za nos! Czymże jesteśmy w porównaniu z majorową? Jakkolwiek ma się rzecz z naszymi duszami, nie pozwolę, o ile to w mej mocy, byśmy się zachowali wobec tej kobiety jak niewdzięcznicy, szubrawcy i zdrajcy. Zbyt długo jadłem chleb majorowej, by ją w tej chwili opuścić.	Ale to sen! to sen chyba! Prawda! Janek mi wczoraj prawił o cyganach; cały wieczór rwałem się aby pójść ich zobaczyć, alem się spać układł w chacie: jakaż mię tu siła przyniesła?	Kawalerze Georges, odezwała się surowo nań spoglądając: mógłbyś sobie u mnie na wielką wdzięczność zasłużyć. Mam interes ważny mojego ojca, od którego wypadku spokojność jego i moja zależy... chciałabym pozyskać sobie względy hetmana... Możesz z nim mówić o tem?	Może pani zajrzy do nas... Mama jest chora; od kilku dni nie podnosi się wcale z łóżka...	Panie Michale a nie pytałeś Kuszla, co się ze Skrzetuskim dzieje?	„O mężu mój! o bracie mój! o ukochany mój! O ukochany, zostań z nami, zostań w twoim domu, nie oddalaj się od tego miejsca na ziemi, w którym przebywasz...”	Tak to się waszmości zda a nie dosyć was, rodzinę macie, ojca, matkę, braci, siostry, powinowatych, ci oczy sierocieby wykałali. Proszę więc nie mówmy o tem.	Mam całe mnóstwo dzieci Są głodne... i bawią się zapałkami... i wywracają lampy... i kłócą się, i licho wie, co wyrabiają. O, mój Boże! mój Boże!	Ależ z hrabią de Morcerf, który służył pod twoim znakomitym ojcem i nawet przyznaje, że zawdzięcza mu swój majątek.	Ministerium ma wiadomość o wszystkich młodzieńcach i pannach w kraju: zna doskonale ton i barwę ich dusz. Osobna statystyka prowadzi się w tym kierunku. Owóż ludzie są dwoiści: jedni raczej wolą tożsamość tonu i barwy, inni przeciwnie i w danym razie sprowadza ich na jedno miejsce: jest to piękny ogród zwany Radżiwa gody ślubne	Racja, racja... Wynajmę sobie pokoik w jakimś porządnym domu, sprawię sobie przyzwoitą garderobę, będę się co dzień golił i chodził do kawiarni poczytać gazety. Wieczorami będę bywał w teatrze	Z kuniami się zna, co i wielmożna paninka zaświadczyć może, bo bez tyle...	A cóż się stało z chłopcem złego?	Ot, najmniej, bom się strasznie śpieszyłbom się (...) śpieszył	Pójdę do nich którego dnia z ojcem i na tym się skończy.	Ty! Ty, pani, na „Błyskawicy”? Myślałem, że zostałaś na Tortudze. Powiedz mi, oszalałem?	Zanadto się zaczynasz podobać!	„Uhm... te obie zguby pewnie się znalazły”	Nie, nie zdaje mi się.	Boże! Czemuż nie zawiadomiliście mnie od razu!	Elżbieto powiedziałaś to samo, co ja chciałem powiedzieć. Dzięki ci. Nosisz męską głowę na barkach kobiety!	Na udeptanej ziemi, konno alibo pieszo, ale jeno na śmierć, nie na niewolę. Będzie-li zaś spokój, to do Malborga pojadę i kopią w bramę zamkową uderzę, a trębaczowi każę otrąbićotrąbić (daw.)	On wskrzesza to samo, co ty przez niecierpliwość, czy przez pietyzm, już składasz do grobu.	Właściwie ważnej przyczyny temu nie masz żadnej, ale radzi Murdelio, więc go tam słuchają.	Nie zważaj na jej słowa, Rodrygu Cóż znaczą słowa szalonej? A ona jest szalona z rozpaczy. Zabij mnie, ale jej nie tykaj!	To już wcale co innego to fakt, i chociaż ja go sobie tłumaczę więcéj jego niechęcią dla was, niż dla mnie, zawsze i mnie to dotyka.	A tak To była piękna wiktoria. Cyppelmann miał tylko dziewięć okrętów, a Szwedy miały jedynaściejedynaście	Ba! jest pokój, ale my go pierwsi naruszym. Załogi nasze przeciw Mazurom nie wystarczą.	Chodź no, chłopcze! Powiedz z ręką na sercu, czy nie udawałeś czasami ducha, żeby rozweselić pannę Rottenmeier?	Czy bierzecie mi za złe uczucie tak naturalne w tej chwili?	Czy to już dawno?	Czy wiész, kto winien śmierci tego człowieka, który skonał wczoraj?	Do djabła! to, co mi prawisz, jest wcale niewesołe.	E, kiedy ja tak nie chcę.	Nie wpłynie to przecież na naszą przyjaźń, prawda, Doroto?	Nie. A kto to jest?	Oj, był i wziął dwadzieścia pięć rubli dał staremu. Oj, stary wziął i kupił sobie zegarek. Oj, nie wariat to, zegarek sobie kupować?	To samo, co zawsze.	Nie tak gorąco, przyjacielu. Uważaj lepiej, żebyś nie zrobił jakiegoś głupstwa Prosię, które kupiłeś za osiem pensów, człowieku, może cię kosztować głowę!	Toż on teraz nie tylko majętności, nie tylko srebra i klejnoty, ale ponoś i skuwki na rzędzikachskuwki na rzędzikach rzekł pan Wołodyjowski.	Kimkolwiek są, to już nie gra roli. Spostrzegli nas, Van Stillerze, i na pewno nie pozwolą nam uciec. Lepiej nawet nie próbować, bo jeden kartaczkartacz	A mnie przebaczysz, panie?...	A może to ktoś inny?	A pana nie ma. Jezus, Maryja; Jezus, Maryja!	Ależ to gotowy felieton!	Co pan sądzi o jego obecnym zniknięciu?	Cóż to, jasyr? Oprymować chcą wolnego obywatela, kardynalne prawa deptać?	Dla Boga! to czemu tu siedzimy? Dziś bym chciał być daleko!	Dzisiaj tak jakoś zasłabłam...	I poszedłeś na to wezwanie, niebaczny?...	Ja nie mogę odejść z niczem...	Jakoś! Jakoś! Oto kobiece traktowanie sprawy zawsze to „jakoś”.	Kiedyż to było?	Na co?	Nawet gorącej smoły nie pożałowalibyśmy takiemu!	Nie. Z pani nie mam prawa.	Przeszkodzę temu Ale przede wszystkim proszę aby Wasza Najdostojniejsza Wysokość raczyła przyjąć hołd całej mojej wdzięczności i mego głębokiego szacunku.	Szukać, nigdy!... Osoba, o której mówisz pani, jest kobietą, istotą świadomą i samodzielną; jeżeli więc pragnie zachować incognito, byłoby obrazą nie spełnić jej życzenia...	To bardzo zdrowo i bardzo wystarczająco dla takiego prostaka jak ja; człowiek zachowuje apetyt.	To już idzie razem ze słuchem, panie feldkurat. Jak jeden dużo gada, a drugi słucha.	Widzisz tego przystojnego oficera w białym mundurze, z czarnymi, złotem haftowanymi wyłogami?	Wiesz, zamówiłam u Miętlewicza tapety do naszej pensji...	Więc nic nie zdołało ukoić twojego bólu?	Właśnie na to czeka w moim pokoju i o trzeciej tu będzie.	Zabronicie to, przytrzymacie!...	Zapracowali na to	A księżna KingaKinga (1234–1292)	Ależ, panie naczelniku!...	Ani ja! chociem niemało przecierpiała!	Będziemy w nich mieszkać...	Czego tu chcesz?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dy skrępowany...	Fotografować pan umie?	Ile mil drogi zrobiliśmy?	Jakże było mówić, hańba taka.	Jakże ten pan Sherlock Holmes wyglądał?	Jakże, przecie on on	Nawet doktorem filozofii dwu uniwersytetów	O figurkach swoich myśli	Odp.: Henryk Ósmy.	Powiedz mi, jakimi środkami osiągacie takie cuda?	Prawie nic, prawie nic...	Skądże! Zapłacę im na miejscu. Dałem narazie pieniądze tylko na paszporty, wizy i na bilety okrętowe.	Sto franków. Ach!	Swojego nieznasz...	Tatusiu, Fela na balana ce, Fela ce, tatusiu!	Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?	Więc idź za nami jeśli chcesz! postępując powoli ku wozowi który nań czekał.	Wyjeżdżamy pojutrze! Za tydzień otwarcie kursów!	Zastałeś wszystkich w domu?	Znudził już panią?
Widzicie jak się tam ściągają na zachodzie chmury? otóż nie potrzeba na to proroka, aby zgadł, że nim oni powoli ciągnąc od namiotów do miasta nadążą, niezawodnie deszcz zacznie kropić i naszym paradnym ufcom atłasy i aksamity pomoczy!	Mamy ładny ogród przy willi wieczory będą śliczne, i będziem się schodzili na takie pogadanki rzymskie, florenckie... Pani wie (tu podniosła do poziomu z ramionami dłonie i poczęła niemi poruszać), szara godzina, trochę zorzy, trochę księżyca, kilka lamp, trochę cieniów od drzew: siedzi się i rozmawia półgłosem o wszystkiem: o życiu, uczuciach, o sztuce. Przecie to doprawdy więcej warte, niż plotki! Mój Józiu, może się będziesz nudził, ale nie gniewaj się, zrób to dla mnie, i wierz mi, że to będzie bardzo ładne.	No, no, drogi hrabio, mogłoby się wydawać, że gdy tylko masz na to ochotę, słuchasz siedmiu chórów anielskich?	Więc dobrze, niech będzie, wpuść. To jakiś pan, którego mi przedstawiono Oświadczył, że bardzo by pragnął złożyć mi wizytę. Nigdy nie upoważniłam go do tego. Ale, ostatecznie, już piąty raz się fatyguje, nie trzeba ludzi urażać. Obyczaje, Pozycja społecznaPanowie przedstawiam panom moją siostrzenicę, księżnę de Guermantes.	Optime jak to, to ty złożyłeś dowód takiej odwagi, umocowując bukiety na baldachimie? Co rok drżę, patrząc na nie; zawsze się obawiam, aby nie kosztowały życia człowieka. Moje dziecko, zajdziesz daleko; ale nie chcę podcinać twej przyszłości, która będzie niewątpliwie świetna, skazując cię na śmierć głodową.	Ba! ale urody małej, a lud tutejszy rosły. Jak ci na takich koniach w szyku staną, to rzekłbyś: chorągiew na psach siedzi. Ot, kłopot!... Wezmę ja się gorliwie do roboty, bo i samemu mi pilno. Zostawże mnie list zapowiedni do Kmicica, jako pan hetman nakazuje, sam mu go oddam. Bardzo mu w porę przyszedł.	Czyż to nie straszne rzeczy Norwegczyk w Wąwozie, ten sam co bywał u twojego pierwszego męża, siedzi teraz w więzieniu. Przyznał się do okropnej zbrodni: przed wieloma laty, jeszcze w Norwegii, zabił podobno kobietę, a w Swendborgu także, jeśli pamiętasz Sarę, córkę żyda, matkę małej Naomi, czy jak się tam nazywa, co tak wysoko teraz stanęła na świecie,	Z gotowością! O, wtedy to doprawdy gotowa byłam się śmiać. To jest szczera prawda. Mogę powiedzieć, że pierwszy raz od lat miałam ochotę się uśmiechnąć. Mówię panu, że niewiele miałam w życiu sposobności do śmiechu, szczególniej w ostatnich czasach.	Cóż, panie Spilecie, to bardzo proste Na statku pirackim nie na takiego porządku jak na okręcie wojennym. Zbiegli skazańcy to nie marynarze. Z pewnością prochownia była otwarta, bo strzelali do nas bez ustanku, a wystarczy jeden nieostrożny czy niezgrabny człowiek, aby cały statek wyleciał w powietrze.	Bo zrobił to na złość Szai, a zresztą nie mogę za nic iść i prosić tego Szwaba o pomoc. Brzydzę się nim, to by mi wprost ubliżało.	Czy można nie uwierzyć? Przypomnij sobie tylko nas wszystkich i rozrzuć nas myślą w przestrzeni i czasie: Kunicki, Borow­ski, ty, Jelsky, ojciec mój i ja. Pomyśl, czy ten szereg lu­dzi nie mógłby być łańcuchem jednego cierpienia, dla którego karzącą Karmą była Samskara. Zdawałoby się: to najczystsze płomię życia. A ono zawlokło was wszyst­kich łańcuchem przyczyn wstecz, aż na dół chuci. Kondycja ludzka, Klęska, ZłoW ży­ciu, chciej je mieć jak najczystszym, klęski zła tylko zbierzesz.	Poszliśmy razem. Po drodze patrzę, panienka, jak topolka; zgrabna, ładna, głowa mała, uszy, jak na model, dużo wyrazu, a rzęsy poprostu złote. Coś podobnego tylko u nas się zdarza; tego tu pan nie zobaczysz, chyba w Wenecyi, i to rzadko. Podobało mi się też, że się bardzo zajmowała matką, która była bardzo stroskana niedawną śmiercią męża. Pomyślałem, że musi mieć poczciwe serce. Tydzień służyłem im, jak cicerone, a po tygodniu oświadczyłem się.	Mnie łowiska nie uśmiercą, a do przesiadywania późno w nocy jestem przyzwyczajony Jego potężny intelekt da sobie radę choćby z największym nawałem pracy. Ja się boję tylko o jego nerwy. Banda reakcjonistów z tym gburowatym bydlęciem Cheesemannem na czele wciąż go znieważa.	Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw! Trzydzieści lat z domu nie wyjeżdżam, a teraz dopiero na kulig wyruszę, i to jeszcze aż gdzieś za Klimontów, we światy! Cóż ty gadasz?	Każde pani słowo pali mi serce i napełnia je goryczą, tym bardziej że nienawiść, którą do mnie żywisz, jest w pełni uzasadniona. To ja jestem przyczyną wszystkich twoich nieszczęść. Wolę, żebyś mnie oskarżała, niż mi współczuła. Twoje współczucie byłoby nie do zniesienia.	A to nieładnie! Powinna stać na stoliku razem z dziećmi. Tak zawsze panie robią na wiledżiaturze...	Wiem, Edwardzie że we wszelkich kwestiach i ty, i siostra twoja bieglejszymi ode mnie bywacie sędziami, i to tylko chciałam powiedzieć...	A Bóg zapłać panience, niechta pan Jezus wynagrodzi na szczęściu i na zdrowiu, i na dzieciach, i na majątku, bo ja tak se pocichu kalkulowałam, że od świętego Jana, kiedy już moja Anka z państwem przyjadą do Zielonki na lato, to wróciłabym do pani, do Krosnowy, bo byłoby mi blisko do niej, ino bez pola...	Czy nie zastanawiałeś się nad tym jaka tu otwiera się przepaść? Na czym my się opieramy? Na myśli. Dobrze	Ma w banku dziewięćdziesiąt tysięcy rubli, ale na tym baron położył areszt. Piękną napisali intercyzęintercyza zaśmiał się adwokat. rozłączenie małżonków z utrzymaniem ważności małżeństwa.... Ja, co prawda, takich intercyz nie pisywałem, cha, cha!... tj. z bursztynowej fajki..	Ach, gdyby pan to zrobił! Oni tacy smutni, tak się kochają...	Czy nie mógłbyś pan wytoczyć samemu sobie nowego procesu, wygrać go i w następstwie nowego wyroku i dekretu kazać się wypuścić na wolność?	Panie Michale nie pora rozprawiać. Lepiej Bogu dziękujmy, że nam dwom tak wielką dziś spuścił wiktorię, o której pamięć nieprędko między ludźmi zaginie.	Pięćset cekinów! Jak myślisz, Bronek: czy połakomi się kto z towarzyszów Rinalda na tę nagrodę?	Nie opera Carla Webera z 1821 r. (tytuł oryg. Der Freischütz), która zapoczątkowała przełom romantyczny w muzyce niem., wykorzystując w warstwie muzycznej ludowe melodie oraz wprowadzając na scenę jako temat: ludowe wierzenia, potęgę natury, a także niesamowitość; w Wolnym strzelcu jednym z kluczowych bohaterów jest diabeł, Samiel, który bezpośrednio wpływa na losy i postępowanie ludzi, zaś jednym z rekwizytów są czarodziejskie, nigdy niechybiające celu srebrne kule, odlewane w nocy w lesie.”, który chciał widzieć cel przed muszką swej strzelby, a gwizdał na zaczarowane kule i na diabelskie sztuczki.	Rzeczywiście ale skąd? Co do mnie, nie przypominam sobie, byśmy się gdzieś kiedyś już raz w życiu spotkali... Pan od dawna w naszym mieście?	Ja, pani miałbym szukać szczęścia gdzie indziej! Czyż istnieje inne szczęście niż być kochanym przez ciebie? Mimo że nigdy pani o tym nie mówiłem, nie mogę uwierzyć, pani, abyś nie wiedziała o mej miłości i nie czuła, że ta miłość jest najszczersza i najmocniejsza, jaka była w świecie. Na jakie próby wystawiły ją okoliczności, których pani nie wieokoliczności, których pani nie wie	Aha... jasne, że nikomu nic nie mówiłem.	Albo tańcował z diabłami po piekle. Szlachcic to jakiś niedobry, widzi mi się	Jesteśmy! A nie mówiłem?! To „Błyskawica” Czarnego Korsarza!	Owszem. Zwłaszcza że obawiam się zdrady, podejścia, zasadzki. Strażnicy mogą powrócić. Może są gdzieś w pobliżu...	Wiem ci ja to, wiem, alem się chciał upewnić.	Gdyż strzegą nas wszystkie krzaki, gdyż gałęzie na krzewach trzeszczą, gdyż suchy chrust na ziemi chrzęści i ostrzega nas, gdyż zwiędłe listowie zeszłoroczne leży na ziemi i szeleści, aby dać nam znak... gdyż jest kraskakraska	A jeno to, co swojego nie popuszczę, ale cudzego nie łakomam!	A niewierny! no! to bywaj zdrów!	Cóż to? Astma?	Nieprawdaż, wujenko nieprawda, że wspaniale?	Więc jakżeby to zrobić, moiściewy kochani?	Z jakiegoż to powodu?	Otóż nie; zjawił się po prostu z owym człowiekiem, którego wam zapowiadałem i którego mam nadzieję wam przedstawić.	Myślę, że dziś wieczorem albo jeszcze i przed wieczorem znowu do szturmu ruszą.	Nie domyślam się go nawet	Razem szesnaście Weźmyż tedy szesnasty wiersz stronicy. Podoba mi się ta liczba i mniemam, iż trafimy szczęśliwie. Bodajem wpadł w kongres kapitulny wszystkich diabłów, jako kula kręgielna w pełną dziewiątkę albo kula armatnia w sam środek batalionu piechoty (ratujcie się, diabły, komu życie miłe), jeżeli tyleż razy nie wyobracam mojej przyszłej żony w pierwszą noc po ślubie.	A, panie Angliku! To pan chciał grać w piki!	Bardzo chętnie ale pod warunkiem, że mi panna Gabrynia opowie także coś ze swéj przeszłości.	Brzmi to prawie jak zazdrosna uwaga, Stello	Co to za oryginalny człowiek z tego Gaczyckiego? szepnęła jedna.	Ja bym się z panią nie podzieliła moim, gdybym miała.	Jak to!... Twoje buty?...	Musiałby jéj się wyprzysiądz, a mnie przysięgać	Nie. Bywa u mnie!	Do Woli jest mila, po nocy i przez las nie traficie. Stoją tu gotowe konie ludzi, co mają po wieczerzy odjeżdżać, bierzcie je i jedźcie.	Otóż, żeby zapadła... Wziąć ślub, a potem co będzie, to będzie...	Dominikowa nie głupia, już ona wszystkich wyrychtuje.	Niech pani teraz sama powróci do domu. Ja tu zostanę.	Przyjacielu całego świata spotykałem wielu mężczyzn, kobiet, dzieci, chłopców, a niemało też i sahibów. Ale w życiu mym nie spotkałem takiego hultaja jak ty.	Idź z Witkiem, Pietrek też może, niech jeno konie obrządzi; ja ostanę, przypilnuję ojca i może Rocho wróci akuratnie i co nowego przyniesie od Antka...	O, tak, tak!... Moje dziecko jest tam!	A ładnie... spodziewałam się komplimentu pod moim adresem...	Aha! a jeżeli Mahdi wpadnie przedtem do Port-Saidu i mnie zje?	Hurra! Niech żyje Bob Harvey!	On mnie życie ocalił.	Wróżbiarstwo uprawiam tylko przygodnie Głównie poświęcam się pracy naukowej w dziedzinie okultyzmu.	Boisz się, Antek?	Bój się Boga!	Karol nie zginął, wyszedł z Morycem przed chwilą	Małą milę ode mnie. Czy waszmość znasz pana Fredra?	Napijmy się znowu!	Nie jestem zgniewany.	Nie wiedziałem, kim jesteś, ale poprzysiągłem sobie wykryć tajemnicę.	O, jakiś ty mądry! Ojciec pojechał w sprawach urzędowych. Powinieneś się był domyślić.	Pewnie panna Anna Borzobohata ode mnie stokroć gładsza!	Pudel Barnawskiej. Pan się pewno z nią kochasz	Tak, ja, ja	Tak.	Więc przy przerwał sobie nagle własne myśli. ale wola jest narzędziem życia, jego chęcią właśnie... Potrzeba mi twojej większej mądrości. Może znajdę tę moc wewnętrzną, co da mi spokój nawet w takiej chwili.	Dziwne te bagna, prawda?	Jak? Przecież jest w kostiumie arlekina.	Jezu, a może tam jeszcze są zbóje!	Postępek ten jest gwałtem nikczemnym; czy wiesz o tem mój panie?	Pyszny jest Staś!... Odnalazłem tego dróżnika Wysockiego w Skierniewicach, wybadałem go i wiesz pan, com odkrył?...	Smutno będzie teraz w Głębowiczach, co?	A co robi krewna waćpana?	Mam, proszę panienki.	No, co ty?!... Co ty znowuż?	Obdartus jestem prawda, niewesołe wiodę życie.	Pietrusia, ja do ciebie z prośbą...	Proszę do łodzi! proszę do łodzi!	Więc istotnie chce przyjąć Peera Vibe do służby?	Bardzo dobrze, Wasza Dostojność.	Chodź, Pito gorąco... kurz nieznośny.	Głupia! głupia! głupia!..	Jestem dziś nadto zmęczona	Mamyte, aš nenoriu tos Pleikienės! Nė ji išmano ką, nė nieko! Iš kur ji gal ką mokėti? Prasta boba, nė ji skaityti moka, nė ji žino, kaip reikia gydyti. Verčiau nueik pas panelę ir paprašyk vaistų. Ji duos gerų, tuojau pagysiu. Nueik, mamyte!	O, bądźmy przyjaciółmi, przebaczmy sobie wszystko!	Panie Szteiman Usiądź pan trochę, pan jesteś zmęczony.	Pozwól jednak, przeczysta Kalwio iż westalką mogłaś zostać chyba przez sen.	Rzecki	W takim razie ja z tobą jadę!...	„W ideały”!?...
Prawda, drogi chłopcze! Wojna jest jedną z potrzeb ludzkiej natury i nie sposób wyobrazić sobie ludu, który by się nigdy nie bił, to znaczy, by jego członkowie nie mordowali, nie grabili, nie podpalali. Podobnie trudno spotkać księcia, który by nie był poniekąd uzurpatorem. Czyniono by mu ciągłe wymówki i wszyscy by twierdzili, iż nie troszczy się o sławę. Wojna jest tedy ludziom potrzebna, a nawet konieczna. Jest im ona bliższą niż pokój, który też uważać można za odpoczynek pomiędzy dwoma wojnami. Stąd to pochodzi, że książętom starczy najbłahszy pretekst, największe głupstwo, by rzucić swe armie przeciw sobie wzajem. Powołują się na swój honor, którego drażliwość przechodzi wprost granice przyzwoitości. Jedno tchnienie i już powstała straszliwa plama, którą zmyć może jeno krew dziesięciu, dwudziestu, trzydziestu czy nawet stu tysięcy ludzi, oczywiście stosownie do zaludnienia danego państwa.	A jeżeli cale przydarzenie jej usta pierwej opowiedzą, nie twoje? Wszak ci każda sprawa może być czarna jak smoła abo biała jak śnieg, ino ją umieć wykręcić wedle potrzeby. Zresztą, nie przeciwię się. Być może, iż król wynagrodzi cię sowicie i łaską udaruje, ale onej... co zawiniła, nie ukarze. Będzie se dalej panowała we dworcu i już jej głowa w tym, coby tobie, mnie i naszym dzieciom życie obmierzło. Spomnisz moje słowo.	Wiedziałem, żeś to ty sprawił! Ty, nie kto inny! Czemuś go nie związał słowami, skoro taki wpływ na niego sobie wyrobiłeś? Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili weselem... Ale gdzież on jest? co czyni?	Nie kłamię, nie wzięłam jej, nie wiem, gdzie jest, i nic mnie to nie obchodzi.	Nie mam zamiaru tam jechać, żeby się o tym przekonać. Zresztą wasza uwaga jest słuszna Tamci mają więcej charakteru i ten charakter jest na wskroś anarchistyczny. To urodzajny dla nas grunt. Stany Zjednoczone	Tak. Ja nie widziałam, jak przyszedł. Wiem tylko, że wujenka ułożyła go w sypialni, a później on chciał, by mu dać wódki, i strasznie krzyczał, wywracał meble, i później chciał wyjść. Wtedy weszła tam wujenka... i on pewno rzucił się na nią... Nie wiem!...	Jak to, więc wy to nazywacie podziękować! Słyszałem, ale niech mnie czarci porwą, jeżelim wiedział, że to się odnosi do Swanna. Możecie być pewne, że on nic nie zrozumiał.	A cóż innego, panie bakałarzu już po moim panu! już go niezawodnie nie zobaczę,  nie ma żadnej rady!	A co? Ja wiedziałam, że jak nikt nie pomoże, to ino do Bartosza jak w dym.	Chodźmy na oranżerie, pod jabłonie, tam nigdy nie ma nikogo!	Nie, Pencroffie to nie tytoń, to gorczyca.	Jestem innego zdania, panie sędzio śledczy. W chwili, kiedy żaden niewinny nie został oskarżony o tę zbrodnię, moim stanowczym prawem było nie oskarżać tego, który był zarazem winowajcą i ofiarą. On nie żyje. Sądzę, że śmierć jest wystarczającą karą.	Co nie przeszkodziłoby mi jednak gdybym wiedział, gdzie się znajduje książę de Buckingham, wziąć go za rękę i zaprowadzić do królowej, choćby tylko dlatego, ażeby kardynała doprowadzić do wściekłości; bo, panowie, naszym niezaprzeczonym, jedynym, wiekuistym nieprzyjacielem, jest tylko kardynał; i gdybyśmy w stanie byli wynaleźć sposób wypłatania mu figla potężnego, przyznaję, iż głowę własną chętnie bym za to oddał.	Rum jest żołnierzowi potrzebny w każdej porze roku tak samo jak wino. Wytwarza on, że tak powiem, dobry humor. Za pół miarki wina i ćwierć litra rumu ludzie biją się chętnie, z kim popadnie... Co za bydlę puka do drzwi? Nie widzi na drzwiach napisu: „Nicht klopfen! Herein!”	Złote, kochane dziecko!... No, dajmy spokój koncertowi i tym aktorom, bo już widzę, że nie dogadamy się pomimo twego doświadczenia	Zrobiłem sobie z tej wieści niejako haczyk do poławiania jadła i zaszczytów pośród mieszkańców jednej wsi, gdzie kapłan chciał uśpić mego lamę. Ale ja zabrałem staruszkowi sakiewkę i bramin nie znalazł ani szeląga. Toteż ci się pieklił na drugi dzień! Ho-ho! Z owej wieści skorzystałem również, gdym wpadł w ręce białego pułku wraz z ich Bykiem!	Szczególniej od tej swojej historii z Zygmuntem Korczyńskim zrobiła się bardzo poważna, nie stroi się, nie zaleca do mężczyzn, nie szczebiocze...	Argumenty, którymi przekonałem te pisma nie należą wprawdzie do najsłuszniejszych, lecz tym niemniej są najbardziej przekonywające: pieniądze.	Czy nie zechciałby pan z łaski swojej przywołać go tutaj, bo mam mu słówko do powiedzenia?	Czyż nie woła o pomstę?	Juści, wójt trąba, głowy do niczego nie ma i wyprawia takie historie, że posłuchu mieć nie może w narodzie. Żeby choć Antek wrócił!...	Nie wiem, czy będę miał czas Mam tyle nadliczbowych lekcji.	Nie wierzy pan?	Tak, nie mam sił.	Umyślnie przyjechałam... Pan dyrektor nie odmówi mi, prawda?...	Nie wiem kto i nie wiem jak się to ma zrobić ale wiem, ja tego chcę, pragnę, że wszystkom uczynić gotowa, aby się to stało i stać się musi.	Ale ba. Rybiński Rybiński bo nie chce się bić.	Jakoś mi nieskładno Nigdy się nie odważę!	Skandal!... Dyrektorze!... wszyscy widzieli... ani godziny dłużej z nią razem nie będę!	Słuchaj! Powiadam ci, coś niezwykłego. Otworzyłem gębę od ucha do ucha. Całe szczęście, że reszta towarzystwa urżnięta była w sztok i nikt nie słyszał!	Cicho, sza!... zdaje mi się, że moja margrabina należy do stronników kardynała i dlatego nic wiedzieć nie może...	Nie ma po co go męczyć. Powiem panu doktorowi, co jest. On ma złamaną szczękę w tym miejscu i lewą rękę, o tutaj. Złożyłem kości, jak się należy.	Nie mam ani powodu, ni podstawy... Z tem wszystkiem pozostańcie tu, dajcie mi czas, uśmiecha mi się... będę ważył i próbował...	Udawałem się do N. Pana, błagając sprawiedliwości; ani mi odpowiedziano; o krzyżu nikt w kancelaryi nie wie, z kasztelanii się ludzie śmieją. Oto pani masz, oto masz, na coś mię wystrychnęła; masz swą ofiarę dobijże albo ratuj.	Jest ono bolesnym darem, którym zaszczyca Chrystus tylko jednostki wybrane, a polega na tym, że wybrańcy biorą na siebie cierpienia fizyczne lub duchowe innych, którzy nie dorośli do ich ogromu, ugięliby się pod brzemieniem i zeszli na bezdroża. Substytucja duchowa, która niegdyś stanowiła chlubę karmelitanek, powoduje przenoszenie się katuszy moralnych z dusz słabych i podatnych jak trzciny na jednostki silne i odporne, które śmiało stawiają czoło pokusom i atakom ducha przewrotności. I to jest właśnie chwałą zakonów kontemplacyjnych, że przez modlitwy i umartwienia, przenosząc na się cierpienia duchowne innych, chronią dusze chwiejne i niepewne przed upadkiem; na nich to wyładowują się przeważnie ciężkie, miazmatami piekła brzemienne chmury; są niby gromochronami społecznymi, które zwabiając na się przez modlitwę szatański fluid, rozbrajają zbyt silne chwilami napięcie potencjału zła i grzechu.	Czy tak, bratku, czy owak, a zawsze to zdobycz wojenna. Szpetna to wprawdzie i niemiła sprawa, że tu i ówdzie czytasz na lawecie „k. u. k. Artillerie-Division”, ale to niezawodnie jest tak, że taka armata wpadła kiedyś w ręce Moskali, a my odebraliśmy ją sobie. Taka zdobycz wojenna jest daleko cenniejsza, ponieważ...	Pozwólcie mi odetchnąć, panie rycerzu, bom się zasapał. Odwilż jest i mgła, ale to już niedaleko...	U mnie trzynaście... taj jeszcze i dwoje w kołyskach...	Piłem ci ja wodę z Gungi (Gangesu), co się zmieści, aż mi brzuszysko napęczniało. Nabawiłem się ino biegunki, a nijakiej tam siły mi nie przybyło.	To są Kiełbaski Tu jest Wyspa Dzika, o której mówiłem wam dziś rano: między nimi a Popielcem, ich odwiecznym i zawziętym wrogiem, toczy się od dawna śmiertelna wojna. I mniemam, że wskutek huku kanonady, skierowanej przeciwko Physeterowi, przestraszyły się nieco, w obawie, iż to ich nieprzyjaciel pojawił się tutaj z całą siłą, aby ich zajść znienacka albo też splądrować wyspę. Nieraz to już próbował uczynić, wszelako z niewielkim powodzeniem, zważywszy czujność i baczność Kiełbasek, które (jako mówiła Dydo towarzyszom Eneasza, kuszącym się o zajęcie portu w Kartaginie bez jej wiedzy i zezwolenia), z przyczyny złośliwości nieprzyjaciela i bliskości jego ziem, ćwiczyły się w nieustannym czuwaniu i pogotowiu.	Słowo się rzekło, a raczej napisało. Ale uprzedzam, że teraz sprawa istotnie jest groźna. Na wypadek ujęcia zbiegów władze ani myślą żartować. Słyszałam od osób najwiarogodniejszych, że po prostu w sposób najordynarniejszy założą stryk na szyję i wieszają na szubienicy, a nawet w braku szubienicy na belce w pierwszej lepszej spotkanej stodole.	Pięćset cekinów! Jak myślisz, Bronek: czy połakomi się kto z towarzyszów Rinalda na tę nagrodę?	Szczęście żem też pana zastał w domu, a tu król Jegomość chce się z nim widzieć dziś jeszcze, zabieram go zaraz z sobą do zamku.	Bo gdyby to była polska wojna, to rozumiem wtedy byłoby zupełnie inaczej! Cieszyłoby się, gdyby wojska szły naprzód, czekałoby się z biciem serca wiadomości...	Czego ty, Gołdo, tak patrzysz na tę sadzawkę?	Idę do domu, możesz mnie odprowadzić.	Jutro będą się dobrze bawiły Będą na wielkim balu.	Niech mnie piorun trzaśnie! Czarny Korsarz!	Sto rubli i kolację, ale to warto tysiąc, bo się goście dobrze bawią.	To wilgoć się wysusza	Wiem, nauczył mnie Bazakbal.Antysemityzm On jest bardziej twórczy w swoich myślach, niż ty	Zatem życzę szczęścia i winszuję. Ale cóż to za legat, który pan mi zostawia?	I ja bardzo ciekawy ja bym chciał wiedzieć, jakim sposobem gwiazdy po niebie chodzą i trawy z ziemi wyrastają... jak wszystkie narody na ziemi żyją i jakie są rozumne i święte ich księgi i ja bym chciał wszystkie rozumne księgi te przeczytać i z nich nauczyć się myśli bożej i doli ludzkiej, ażeby dusza moja stała się tak pełną wiedzy, jak pełną wody jest wielka przepaść morza... Ja taki ciekawy... ja tak bym chciał...	Bardzo to dobrze. To chwalę.	Bogusław teraz jest pod Malborgiem a inni powiadają, że u elektora, z którym razem na odsiecz królowi ma ciągnąć.	Bywają chwile, kiedy człowiek potrzebuje pomocy przyjaciela, dobrego człowieka. Taka chwila dla mnie nadeszła. Jakubie! Czy słyszałeś dwa strzały?	Co to! Muzyka?	Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa, dzieuchy piesneczek uczy, głupawy jest pono.	Hm... przyszło mi na myśl... tak w Kopenhadze... tam musiała poznać wielu ludzi bardziej wykształconych aniżeli ja... a ubiegłej zimy bawiła tam znowu...	Masz tobie. Pewnie cię tam książę wojewoda niezbyt suto na drogę opatrzył. Wąż u niego w skrzyni siedzi.	Mendel, wyjdź na chwilę!	Parcom dety żdżeślify, sze moke sdadź zie jej na dzo. Bosłuchaj mojej musygi!	Pewnie jej żal było rubla i wróciła do karczmy... A to co?...	Skądżeście to tak rano, moje piękne panie?	Tajemnica mówił Holmes w odpowiedzi na moje pytanie.	To Dick	To go ochrzcij.	Ale nam źle bo nam pilno słyszeć, co w Taurogach się działo, waćpanowie zaś o rodowodach rozprawiacie.	Chcesz mówić pewnie o twojéj matce?	No, no. I cóż wyście z takimi pieniędzmi robili?	Pan się dziwił, że ja się boję rewolweru co? prawda? pan się dziwił?	Spłacę cię i szybko znajdziesz sobie lżejszy kawałek chleba.	Ze sztuką? A kto cię tam będzie lansował? Macie u siebie porządnych dziennikarzy?... Ale przede wszystkim, co zrobisz z żoną?	Że za murami żywności mało i wyzbyto się paru setek gąb	A małżeństwo z Kopowskim?	A ubrania są w tej szafie?	A zatem w drogę.	Ależ toż on za młodu był jednym z najtęższych graczy w pojedynku. Ojciec często mi opowiadał o sprawkach Bargetona.	Co tam, Soroka?	Co! Bije?	Czego żądasz?	Czemu?	Czyńcież z nim, co chcecie!	Dałeś mu drobne?	Dzielni, odważni ludzie!	Gorączkę?	Jakże wygląda?	Ksiądz	Kula rozbójnicka, jakom żyw! W Radomiu było co innego.	No, z Medyceuszami Piękny portret, nieprawdaż, i doskonale zachowany	Panna Stefania ma pierwszy głos	Powiadam panu, że Czosnowska jest boska po prostu.	Szukasz czego?	Tak jest, panie profesorze.	W czym właśnie celujesz	W jaki sposób?	W nocy?	W takim razie	Za Jagienką pójdą Moczydoły	Że ślachcic ślachcica, choćby największego zawalidrogęzawalidroga
A, widzą państwo, to tak! Panowie Noirtier i d’Epinay musieli się gdzieś spotkać na polu walki politycznej. Czy pan d’Epinay, chociaż służył pod Napoleonem, nie zachował na dnie serca uczuć rojalistowskich? Czy to aby nie on został zamordowany pewnego wieczora, gdy wychodził z klubu bonapartystowskiego, do którego zwabili go, sądząc, że jest im bratem?	Darujesz mi pan, przerwała Anna z uśmiechem przystępując do Michała, żem ja tu ojca Spirydjona poprosiła. Był tak łaskaw że przybył na nasze wezwanie, choć jednej chwili niema wolnej. Zdawało mi się, że pobożny kapłan najpotrzebniejszym panu być może.	Taki pan naiwny? A jeszcze doktór praw! Zaprzepaściłeś mi pan jedyną okazję ratunku! Ja tak panu ufałem, że sam już nie wtrącałem się w te rzeczy, a pan póty zwlekał z zakupieniem przez miasto Fastówki, aż pana wyleli! Ja omal tego życiem nie przypłaciłem, słyszysz pan?! Przez pół roku zwodzić, zwlekać... oszukiwać! Tak, bo to już oszustwo!... Jestem zrujnowany! Nie pozostaje mi teraz nic innego, jak z pudełkiem od sardynek iść pod kościół. No! Ja panu tego nie przebaczę. Wolno panu być głupcem, ale na własną odpowiedzialność. Teraz przepadło. Kupują już grunty od wschodu. Jakiś tam Żelazikowski, hycel, parwenjusz, obłowi się.	Ale do jakiego należy pan obozu?	Jak myślisz, poco on ciągle lata do miasta, a?	Na parę dni może pani przeprowadzić się do hotelu.	No, dobrze, dobrze... Słuchaj! A żebyś tak spróbował wydać kryjówki tamtych wszystkich. Lżej by cię sądzili.	No, to doskonale. Doskonale. Ja mam do pana zaufanie. Odrazu wprawdzie niepodobna, ale jestem przekonana, że wkrótce rzecz będzie załatwiona.	O! Konopka już dawno zrezygnował!... Ale słuchajże dalej. Więc ów Holmfels, człek światowy i grzeczny, a tobie bardzo życzliwy, pogadawszy ze mną jaką godzinę, także mnie doradził, żebym sam szedł do prefekta. Więc poszedłem. Prefekt przyjął mnie uprzejmie, prosił siedzieć, nagadał mi dużo ładnych rzeczy, ale co się tyczy ciebie, powiedział mi te słowa: „Kiedy pan Nieczuja zemknął, to dobrze dla niego, ale na żaden sposób nie może być koniec na tym, bo my go musimy poszukać sądownie, a kiedy go dostaniemy, to proces pójdzie swoją drogą. Miło by mnie było, gdybym mógł panu o tej sprawie inną dać wiadomość, ale na nieszczęście, nic ja tu sam nie decyduję, tylko litera prawa”. Kiedym to powiedział Holmfelsowi, rzekł tenże: „Wszystko to być może, jednak ja nie radzę powracać. Co się zaś tyczy łaski, to fałsz jest, co mówi prefekt. Prawda, że cesarzowa-królowa nie może przebaczyć, nie wiedząc, co ma przebaczyć; ale może wydać rozkaz do urzędu, ażeby rzecz ta była puszczoną w zapomnienie. Tu już coś przyszło z Wiednia względem tej sprawy; dzisiaj mi o tym powiadano, ale nie mogłem się jeszcze dowiedzieć, co właściwie. Słuchaj, waszmość: jedź teraz do Bóbrki i opatrz tam gospodarstwo pana Marcina; ja tu tymczasem się dowiem o wszystkich szczegółach tego procesu, a kiedy wrócisz, podamy prośbę do tronu, a ja wskażę drogę do skutecznych instancyj. A choćby ci przyszło i samemu pojechać do Wiednia, to i to niewielka już rzecz. Już my to jakoś zrobimy”. i oto go masz.	One i tak mnie kochają...	Pamiętasz, Jadziu, jakeście parę razy do nas na święta na wieś przyjeżdżali? Maleńki był nasz domek. Na pięćdziesięciu morgach gruntu pałacu mieć nie mogliśmy. Ale jak nam wesoło było! Ty byłaś jeszcze małą dziewczynką...	Przejrzeć można No cóż, człowiek przyzwyczaił się nawet do Boga. Co nowego w Agencji?	Służyć juści chcę, bo co jabym biedny człowiek robił? służyć jako i u państwa, ale do kuni, do wszystkiego, ino do tej ścierwy pokojów to służył nie będę.	Tak powiedasz wacpanna? Dałby to Bóg? A mnie się widzi, jako pan Schultz bliżej sobie szuka żonki.	Tak, tak, dużo roboty... jesteś pracowitym dzieckiem! O, trzeba baczyć pilnie, aby w młynie dobrze się działo... to dobry młyn!	Zawinęli do portu dziś rano; podobno zaszło tam parę wypadków tyfusu. Lecz oto i nasza „Rybitwa”.	Zgadujesz, że pomyślałem o tem. Zrobię to jedynie pod wyraźnym warunkiem, żeby nikt o tem nie wiedział. Ślicznie dziękuję, nie mam ochoty, żebyśmy awansowali na dobroczyńców rodzaju ludzkiego. Żadnej filantropji! Możnaby poprostu powiedzieć, że mu to zapisała księżna Szerbatow.	Zląkłem się, byście tego zbytnio do serca nie wzięli!	A bo jeszcze nie zaczęli.	A cóż to ja jestem grabarz, ażeby robić ludziom tego rodzaju przyjemności?	A gdzie nasz młody Edmund?	A ja co? Toć nie powąchałem ludzkiego mięsa od czasu, jak ruszyliśmy z Ruenu, mimo że wskazówka pokazuje u mnie ciągle dziesiątą albo dwunastą, a mam ją twardą i krzepką jak wszyscy diabli razem.	A jakoż się ten rycerz nazywał? Jak się ta góra nazywała?	A kiedy musieli bronić, bo jeszcze sądu nie było.	A niby pomarli.	A nie ma, mój drogi Zgadłeś.	A ona?	A skrom masz?	A zakaz?	Ach, ty pochlebco!	Albo ja wiem. Może obraziła się na mnie, a najpewniej... już mnie nie lubi...	Aleć to dziwna dziewka z tej Marysi... Tyle czasówtyle czasów	Ależ ulitujcie się, wasza miłość...	Ano darmo, musimy się uwinąć w ostatniej chwili, gdy jeszcze wszystko śpi, nijakiego ruchu na podworcachpodworzec (daw.)	Bodaj mu pierwej było szkoda!	Brat.	Brzydki pan jest... Brzydki i nielitościwy.	Chodź, Pito gorąco... kurz nieznośny.	Co takiego?	Co to znaczy?	Co?	Czasem sama nie wiem, co bym wolała. Na próbie byłam okropna.	Czekamy twoich rozkazów!	Czerwonego Korsarza.	Czy ja na nic przydać się nie mogę?	Czyliż taki barbarzyńca może być pięknym!... Jestem pewny, że śmierdzi łojem...	Dość tego jestem wpanu wdzięczna, ale (tu wzrok łzawy podniosła) ale co komu przeznaczone, tego nie uniknąć nigdy.	Ech, Boże Co mi znaczy to wszystko!	Gdyby chłopcy nie byli zanadto podnieceni, my sami wynieślibyśmy pana na rękach Ale, Bates, jakże pan mogłeś! Mogłeś się pan sam zarazić i cóż byśmy wówczas poczęli!	Horuję	Ja nie grałem. Rozpoczniemy na nowo	Ja?... Dlaczego mecenas pyta?... Wcale go nie znałem.	Jakby było obojętne, to ja by nic nie mówił. Widać nieobojętne.	Jakim sposobem uczysz się tych pięknych manier? Ja w żaden sposób nie mogę! Słuchaj, jakaś wesoła muzyka!	Jakże! A kto by Wierzynka nie znał!	Józiu, puść kantor Bauma, a ja potrzebuję człowieka zaufanego, wziąłbym cię, wyrobiłbyś się przy mnie.	Kochałem to prawda	Mam nadzieję, że się panu powiedzie	Masz słuszność sam nie wiem teraz, co to być może, ale czekaj, bez wątpienia znajdziemy w tym album objaśnienie tego wypadku. Jakoż otworzywszy je, rycerz znalazł pięknie napisany sonet, który głośno czytać zaczął:	Mówiłam, że to są pańskie pieniądze.	Nie	Nie omieszkam.	Nie sprawicie nic...	Nie wiem.	Nie, ale wiesz, ciekaw jestem, co się stało z tą wyprawą O’Tamora sprzed kilku wieków, który w towarzystwie, zdaje się, dwóch mężczyzn i jednej kobiety dał się wyrzucić w pocisku na Księżyc, by tam założyć nowe społeczeństwo...	Nie; zasłużyłem na to: daj tylko znak.	Nieszczere pochwałki Nieszczere i niepotrzebne.	No, bo patronuje życiu kulturalnemu, jest jego arcykapłanką. Wie pan, że poznałam u niej masę różnych znakomitości: poetów, literatów, filozofów...	O mnie?...	Obcujecie z włóczęgami i zbrodniarzami?	Och! och!...	Panie prezesie, przyjechała hrabina Koniecpolska.	Piękność, pani, to królowa, którą malarze uwielbiają i która ma nad nimi wielką władzę.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że mówię o słoniu, który na swoim grzbiecie dźwigał tego władcę, o którym czytałem.	Prawda! oni już muszą być w kościele; zakrzątnij się, nie trać czasu. Biegaj dopilnować śniadania.	Prawdę powiedział!	Przecież kobiety według was nigdy podobno o poważnych rzeczach nie myślą.	Przykazałem im.	Sierżant! Wałęsający się po kraju i uprawiający kłusownictwo ciągnął Stalky bez miłosierdzia.	Siłasiła (daw.)	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	Sługa odparł Povondra.	Słyszę.	Ta-ak...	Takie właśnie robię interesiki.	Tego majestatu nie uznaję, najprzód dlatego, że co roku spada z tronu...	Tradycje rodzinne?	Ty, papo?	Tygodnie, miesiące, lata, wieki odparł z przejęciem pan Ricardo. sędzia. bokobrody. pan wie, to taka prędka gra francuska. A comandantecomandante (hiszp.)	Tyś więcej mężczyzną, niż kobietą!	U nas ciągle, panie, święto.	Waćpan naprawdę tyle masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny!	Widzi pan dobrodziej	Widzisz tego chłopca na ulicy? Jego przez całe jego krótkie życie nigdy żadna dziewczyna nie pocałowała. Mary! Jakież to straszne.	Wiesz, prosiłam was, abyście mi młodego króla zabawiali. Wiesz jak go wasze kościelne te kwestye zajmują, jak rad czyta i słucha o nich. Powinniście mu dostarczać ksiąg, starać się go rozrywać waszą rozumną rozmową...	Więc co? Ale nazywa się pan Jerzy?	Wręcz przeciwnie. Możliwe, że kiedy przyjdzie mi stąd odpłynąć, będzie mi żal bardziej, niż ci się wydaje. I wierz mi, że zachowam w sercu wdzięczność dla Czarnego Korsarza, a nawet może nigdy o nim nie zapomnę.	Wspaniałe ma oczy!	Wszak go się nie boją ani ptaki, ani inne zwierzęta może i ja dla tego samego nie będę się bał jego wzroku. On jest jakby czarodziejem zwierząt, a ja jestem chłopiec-zwierzę.	Zapamiętam.
Czyż mogę?... Czy powinnam?... Mężczyźni tak mało dają wiary tego rodzaju rzeczom! Tak mało czują się zobowiązani do dyskrecji!...	Dobrze pamiętaj tylko, że do mnie i do tego domu przyjeżdżałeś jeszcze dzieckiem.	Ja? Ja? powiem, że mogłoby to być, ale naszej królewnej odgadnąć trudno... Smutek na człowieku jest jak piasek na mogile, kogo on przysypie, niełatwo odkopać... a pani nasza wiele na sobie smutków dźwiga...	Nie wróci, bo albo sobie gdzieś łeb rozbije, jeżeli odzyska rozsądek, albo weźmie się do jakiejś nowej utopii... Choćby do wynalazków tego mitycznego Geista, który także musi być patentowanym wariatem.	Nie zawiodło mnie zatem przeczucie Od czasu tego zajścia w sygnałowej wieży, ciągle jakoś obawiałem się podobnych rzeczy i nie miałem już chwilki spokoju. Już po tym postępku od razu poznałbym Francuza! Ci nie mogą przejść obojętnie koło przystojnej kobiety. Ten przynajmniej poślubił i to jest zawsze pociecha. Cóż robić. Na świecie ciągle kołaczą się smutki. Wy swoje będziecie zmuszeni odłożyć na stronę Bo nad całą Europą znowu rozgorzała rewolucja i prawdopodobnie na karki nasze spadnie nowych dwadzieścia lat wojny!	Nie, panie. Inny byłby przez samą miłość własną dał poznać Ligowi, że odgadł, kto on jest, inny starałby się wybadać go, gdzie mieszka, i byłby albo otrzymał uderzenie pięścią, po którym wszystkie ziemskie sprawy stałyby mu się obojętne, albo wzbudziłby nieufność olbrzyma i sprawił to, że dla dziewicy poszukano by może jeszcze tej nocy innej kryjówki. Jam tego nie uczynił, panie. Dość mi wiedzieć, że Ursus pracuje u młynarza koło Emporium, który zowie się Demas, tak jak twój wyzwoleniec, a dość mi dlatego, że teraz pierwszy lepszy zaufany twój niewolnik może rano pójść jego śladem i wyśledzić ich kryjówkę. Ja przynoszę ci tylko pewność, panie, że skoro Ursus się tu znajduje, to i boska Ligia jest w Rzymie, i drugą wiadomość, że dzisiejszej nocy będzie niemal na pewno w Ostrianum...	Owszem zwiedziłem rozmaite okolice tego kraju. Są takie, w których połowa mieszkańców ma bzika; inne znowuż, gdzie są za mądrzy; inne, gdzie ludzie na ogół są dość łagodni: inne, gdzie silą się na dowcip; we wszystkich zaś pierwszym zatrudnieniem jest miłość, drugim obmowa, a trzecim gadanie głupstw.	A ce qu’il parait	A co innego zrobisz?	A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie w wymionach!	A podałem.	A! a! cóż to za niespodziany gość u mnie! musi ci być gorąco podkomorzuniu (zwała wszystkich bez ceremonji, spieszczając tylko tytuł lub imię) kiedyś się aż sam do mnie pofatygował.	Ach, pani, choćby dwu... choćby jednoklasową... To moje najwyższe marzenie!	Alboż pani jest moją kochanką?... Nie jestem przecie lunatykiem.	Ale bo, tak jak jest to nie może trwać! nie a nie jestem niczém. Panowie bracia się zjeżdżają, radzą, spiskują, chcą mnie wygnać a dzielnicę krakowską zagarnąć.	Ale cóżto strasznego pani Pawłowa?	Ale ja widzę!	Ano, czemu nie? Jeśli HerrHerr (niem.) dziś: pójdziemy. na górę. Będzie w czym wybierać.	Asan kręcisz w kółko Nie dam się przekonać, aż posłyszę pańskie zeznania. Nie mogę być aści przyjacielem, póki nie otrzymam należytych wiadomości. Gdybyś miał więcej zaufania, lepiej by ci się powodziło w życiu; a trzeba ci wiedzieć, panie Balfour, że w naszym kraju jest przysłowie: kto złe wyrządza, sam zła się lęka.	Bardzo piękne teorie, a dla mężczyzn nader wygodne i przyjemne!	Bo co? Dawnom tu nie bywał, więc nie wiem, zalizali (daw.)	Brawo, mały Lombardczyku!...	Carmaux, wracajmy na wierzchołek. Niepokoję się o Van Stillera.	Chcesz się bawić?	Chciałeś być doktorem, pozwoliłem ci być doktorem; chciałeś być nagle filozofem, pozwoliłem ci być filozofem; chciałeś być zagranicznym chemikiem, wysłałem cię, dokąd chciałeś. Ale jeżeli chcesz być nieukiem i błaznem, to bądź sobie bez mojej pomocy.	Cóż ty za osobliwy handel uprawiasz?	Dni twoje policzone!...	Dobij, dobij do czoła! Raz-raz.	Dobrze, pamiętaj	Dobrze; a czym wypchane?	Dwadzieścia pięć... Czy ja wiem?... To może wypadnie po dziesięć rubli sztuka...	E, tak to ja nie chcę.	Furdafurda (daw.)	Godna podziwu stałość...	I jesteśmy uszczęśliwieni, panie Ursiclos, że znajdujemy pana w zupełnym zdrowiu	I mówcie także że jakkolwiek Danveld chciał przycisnąć nieprzyjaciela Zakonu, nikt tu jednak pierwszy miecza na Juranda nie wydobył.	Ja	Ja ciebie znałem tak dobrze, jak dziś	Ja mam do pana interes. Jestem Lesser, szwagier Fajncyna.	Jeśli zdechnę, to i wyniosą, a nie, to ostanę.	Juljuszu miłość ta daremną jest; ja ciebie kochać nie mogę.	Kiedy nie rozumiem.	Kobieta postała chwilę, jakby namyślając się nad tym, co zrobić miała. Wreszcie litość przemogła złe usposobienie, bo machnąwszy ręką, nieznajoma usiadła koło Kaśki, maczając swe źle obute nogi w roztopionej ziemi.	Kobiety zawsze to lubią! Żebyś pan był widział naprzykład, co taka Osnowska wyrabiała, żeby naszego Zawiłowskiego ożenić z panną Castelli! A i Marynia jej pomagała	Kto ma takie myśli jak ja, ten nie powinien by już żyć. Mam nieraz wrażenie, że względem ludzi czymś głęboko, głęboko zawiniłam i że należałoby ich prosić o przebaczenie. Ale jak to zrobić, gdzie, kiedy? Opanowuje mię to szczególniej, gdy mgła, deszcz, wicher. Wtulam się wówczas w pelerynę i siedzę, jak zawsze, bez żadnego zajęcia. Myśli lecą...	Mam nadzieję, że będziemy z siebie zadowoleni. Prosiłbym panią, by miała do mnie zaufanie i by zbytnio nie dzieliła się z przyjaciółkami tym, co robimy i o czym ze sobą mówimy.	Mościa pani, a mnie czas w drogę, wybaczcie więc, że raz jeszcze powtórzę: wybierajcie!	Może wasz syn by poszedł po ciastka? Dostanie za drogę.	Myślałby kto, że ciocia mówi o swej pannie służącej. Panna Stefania nie jest z tych, które można zbałamucić	Najzupełniej. Ty przecie powiedziałeś, że jesteś psychologiem, a chociaż nie dałeś żadnego przymiotnika, należy domyśleć się, że jest tam miejsce na superlatyw. To daje ci wielką przewagę, a ja ją czuję. Patrzysz na mnie i nie ujdzie twej spostrzegawczości ani jeden mój ruch wewnętrzny. Po prostu nie mogę mieć przed tobą tajemnic. Podczas gdy ty cały jesteś dla mnie tajemnicą.	Nie chwalę, ale...	Nie dogaduj!	Nie krępuj się. Zaczekam.	Nie ma już jej! Ledwie coś zostało. Wurcla nie ma, Machnickiego nie ma, Zaćwilichowskiego nie ma. Wurcel i Machnicki nie byli pod Piławcami, bo zostali w KonstantynowieKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Nie mogę... Na dworze zawieja, prawda?...	Nie.	Niech pani powie, że jestem ogłupiały, niby baran zbłąkany.	Nigdy?	Nudzę się i udaję przed gośćmi, że mnie bawią, a ty?	O litości wspomina ten bezczelny, który się porwał...	O nie! Miałem dotychczas aż nadto dowodów, że życiem moim kierują zaświatowe jaźnie.	O wa! pierwejpierwej (daw.)	O! ja także, droga Katty nie przestanę cię nigdy kochać, bądź pewna. Lecz odpowiedz mi szczerze na jedno pytanie, czy nie mówiono u was o młodej kobiecie, którą pewnej nocy porwano i która zniknęła bez wieści?	Obawiam się, że jednak naprawdę ja winien nie jestem.	Oddałem pani gospodyni.	Ojciec-świętoszek Havemeyerowi swojego Boga odstąpił czy sprzedał?	Oni nikomu nie czynią nic złego, chyba że są podchmieleni. Schowaj się za to drzewo.	Pani? Piękna pokora! Już samo zjawienie się pani tutaj to bezczelność! Trzeba mieć miedziane czoło, by przyjść do mnie i spodziewać się mego przebaczenia, po tem wszystkiem, co mi pani wyrządziła!	Panienka! e... juści panienka, dziedziczka kochana!.. a starsze państwo, to niby z Krosnowy i jaśnie Pietrz dziedzic i pani gospodyni jechały bez Bukowiec wczoraj... tak, dobrze mówię, wczoraj... abo i...	Pijaństwo, Żołnierz	Przynajmniej szczerym jesteś	Przyrzekam. Co się stało?	Raczej śmierć!	Robercie von Wartburg, mówisz tak, jakobyś we własną sprawę wiary nie miał, ozwał się milczący dotąd Hochswald. Jesteśmy na to wysłani, przez Wielkiego mistrza, żeby zgody z Ladislausem niedopuścić, a ku nam ją obrócić.	Rozumiem	Sierota jucha, a kałdun to już ledwie udźwignie jak. kłoda, i kijaszkiem macał przeszkody.	Szanowny księże rektorze słucham księdza zawsze z szacunkiem, ale obstaję przy tym, że należało przemawiać bardziej pojednawczo w dniu żałoby i nadziei zarazem, nadziei, która zdawała się prowadzić do pojednania klas...	Szczeknął na mnie.	Tak, panie kapitanie Tak samo, jak zabili Zielonego Korsarza.	Tak, tak, naturalnie	Tak, tak.	Tak... ale to już bardzo dawno!	Tak? Sądzi więc ksiądz proboszcz, że będę następnej zimy posyłał wątłe dziecko, bez względu na burzę i śnieg, o dwie godziny drogi, po to, by wracało samo o zmierzchu, kiedy dmie taki wicher, że nieraz silnemu mężczyźnie zagraża niebezpieczeństwo? Pamięta zapewne ksiądz proboszcz matkę Heidi, Adelajdę? Była także wątła, i w dodatku lunatyczka. Czyż ta dziewczynka ma skutkiem przemęczenia popaść w to samo? Ciekawym bardzo, kto mnie zmusi? Stanę przed każdym sądem, a zobaczymy, czy mnie któryś ukarze.	Tatku...	To już ja na Ewanelię wolę Zawsze to Bozka rzecz jest i Bozka siła...	To prawda	To „Siewjer” z Archangielska, panie kapitanie.	W tej chwili weszła służąca, mówiąc: „To do pana Fourgeot?”.	Wcale nie: Cyganki mają twarde włosy, a ona mięciutkie.	Więc jak? Znowu stękasz?	Więc skądże przyszła ci ta miłość?	Wolne żarty! Panie podstoli dobrodzieju, ale snadź znajdzie się tam trochę lepsze, chociaż i u mnie jest jeszcze jedno, przy którym i to jakby cienkusz tylko wygląda.	Wszystko im się spaliło.	Za tę cenę je dostał?	Zaraz się dowiesz, ptaszyno.	Zdrada, Małżeństwo	Znakomity panie Vautrin dlaczego mówisz pan zimnowrama? To omyłka, należy mówić zimnorama.	Znikła, mówisz?	Znowu dorożki nie umyjesz i będzie urągał.	Znowu kłamiesz... A ten płaszcz... powiedz, że to nie jest płaszcz mego syna... Mój niewolnik znalazł go na tym samym drzewie...
No, kochany panie Dyzma, nie mogę wprawdzie nazwać pana złotoustym mówcą, ale głowę to pan ma na karku. Zatem świetnie. Na razie będzie pan łaskaw zachować ścisłą tajemnicę. Do czasu. Bowiem jest jeszcze wiele rzeczy do zrobienia. Jaś przygotuje projekt ustawy, pójdzie to na komitet ekonomiczny Rady Ministrów, ja zaś jutro rozmówię się z premierem. Jedynym szkopułem, jaki widzę w pańskim znakomitym projekcie, jest kwestia magazynów. O budowaniu nowych mowy być nie może, nie dostaniem kredytów. Zresztą jest to trudność uboczna. W każdym razie, panie Nikodemie, realizacja pańskiego projektu nie odbędzie się bez pana, nie może obyć się bez pana.	Zapłać szkody, to ci maciorę wypuszczę, a nie, to podam do sądu! Zapłać za płótno, co mi je zwiesnązwiesną (gw.) zryte. ziemniaki. Mam świadków na wszystko! Widzisz ją, jaka mądra, będzie se świnie wypasała na moim! Nie daruję swojego! A na drugi raz to twojej maciorze i tobie kulasykulas (gw.) jazgotała zajadle, że zaś i sąsiadka dłużną nie ostawała, to już kłóciły się na zabój, wytrząchając do się przez płoty zaciśniętymi pięściami.	Idź spać, idź... między twoich Greków, pijanico aby z twej winy na nasze głowy grom nie spadł...	Nic dziwnego Na starość mózg więdnie i nie jest zdolny przyjmować nowych prawd...	Chronię się jak mogę najczęściej w mym pokoiku nie zawsze jednak udaje mi się uniknąć pani Heep. Nieraz, gdy wolałabym być sama, zmuszona jestem dotrzymywać jej towarzystwa. Zresztą nie mogę się na nią uskarżać. Jeśli zanudza mnie ustawicznym hymnem pochwalnym na cześć swego syna, wybaczyć to trzeba jej matczynej słabości, tym bardziej że Uriah jest istotnie dobrym synem.	Idź pan wracaj do swego pałacu bez obawy, ja nie jestem już w stanie wydrzeć ci narzeczonej! Ale i ty również siliłbyś się daremnie wydrzeć mi z serca tę miłość, tak jak wydarłeś już nazwisko. Kocham Gilbertę i zemstą moją jest myśl, że dusza tej czystej dzieweczki, na zawsze przed tobą zamknięta, stanęła raz przede mną otworem i ukazała mi skarby swej niezmiernej czułości.	A juści, kiej Janowa mają klucze, zaraz polecę; a nie byłbym pacierza, ino Jędrek Rafałów, koniarek, wzion mi obleczenie i zaniósł na kępę; złapałem go, sprałem juchę kiej psa, a tu słyszę, że ktosik woła...	Posadzić go na tronie!	Waćpan nigdy chyba nie spotkałeś jej oczu! począł chłopak z zapałem, takiego wejrzenia żadne męzkie nie mają oczy!! A to unikanie, by wzrok zdradzający ją, nie spotkał się z memi oczyma... Pobożanin na honor! klnę ci się, to była kobieta, dziewczę cudowne! coś nadziemskiego... Ja...	Schowaj koncepta na lepszą porę. Litka jest bardzo zagrożona.	Możecie mnie zabić, jeśli chcecie, ale wychodząc z domu, zostawiłem na stoliku kartkę z napisem: „schodzimy w dziurę w grocie, jeśli nie wrócimy, można będzie nas tam znaleźć umarnięte”.	Dziękuję panu za tę gotowość, Ayrtonie ale chciałbym usłyszeć od bardziej bezpośrednią odpowiedź na moje pytanie. Jest pan naszym towarzyszem, nieraz już narażał pan dla nas życie i tak jak każdy z nas ma pan prawo wypowiedzieć swoje zdanie, kiedy chodzi o powzięcie ważnej decyzji. Proszę mówić.	Każda kobieta wabi wszystkich mężczyzn Lecz na to dany jest rozum człowiekowi, aby nie popełniał grzechu...	Proszę A ponieważ pan ufasz mi na słowo, więc i ja nie będę żądał bliższych informacyj...	Jeśli pan tak każe nie mam nic więcej do dodania.	Szaleję Czuję, jak chwilami szaleństwo wyje w moim mózgu. Myśli moje są jak upiory, tańczą wkoło mnie, nie dając się pochwycić. Wolę śmierć niż to życie. Toteż szukałem świadomie najlepszego środka zakończenia tej walki. Nie chodzi już o Fedorę żywą, o Fedorę z dzielnicy Saint-Honoré, ale o moją Fedorę, o tę, która jest tu! Co myślisz o opium?	Mój w tym rozum i moja głowa. Ty garnków pilnuj, a do mnie się nie wtrącaj, kiedyś baba!	Powietrze Europy dziwnie na ciebie działa, Iry! Tam, u nas, byłaś zawsze silna, zdrowa i spokojna! O! jakież oryginalne meble!	Nie, zdawało mi się tylko... nie, doprawdy tak jestem strasznie zdenerwowana.	To rzecz umowy. Sądzę, że... kilkaset złotych. W każdym razie nie będzie pan miał wiele roboty. Głównie chodzi o firmę, o nazwisko, o brzmieniu, że tak powiem, swojskiem, o to, że pan jest Polakiem i katolikiem, no, i posiadaczem tytułu naukowego. I za to się płaci. Co do zajęć, zdaje się, będą kontenci, gdy pan ograniczy je do minimum. Te żydy mają różne interesy i nie lubią, by w nich szperać.	Newton, wielki geometra spędził dwadzieścia cztery godzin oparty łokciem o stół; kiedy się zbudził ze swej zadumy, myślał nazajutrz, że to jeszcze wczoraj, tak jak gdyby spał... Muszę odwiedzić tego kochanego chłopca, mogę mu się zdać na co.	Jeszcze dwa tygodnie zatem Pan się znudzi okropnie na Żmujdzi.	Tak, ten pan przyszedł przed dziesięcioma minutami; wprowadziłem go do salonu. Jeśli pan zechce również pójść za mną...	I nie nudzisz się?	Może wrócimy Może wyjedziemy do Anglii, Australii, diabli wiedzą. A może się z tobą rozwiodę?	Nie odczepię się, matce powiem.	Ojoj, okrutnie! Jużem się dławiła jako ten wisielec. Żeby kreza nie była prysłabyła prysła	Nie tylko zdrzemnęłam się i tak mi się coś majaczyło.	Ale cię pozna. Nie bój się! Może cię jutro pozna. Miejmy nadzieję i bądź dobrej myśli.	Myli się pan. Przeciwnie, jestem pewien, że wszystko urządzi według mego gustu; a wie pan, że mój gust różni się dość od gustu ogółu. Przyjechał tu tydzień temu, biegał z pewnością po mieście z instynktem, jaki mógłby mieć pies, co sam poluje; zna dobrze moje kaprysy, fantazje i potrzeby; na pewno załatwił wszystko zgodnie z moimi upodobaniami. Wiedział, że mam przyjechać dzisiaj o dziesiątej, od dziewiątej więc czekał na mnie przy rogatce Fontainebleau; wręczył mi tę kartkę, to mój nowy adres, proszę.	Nie warto się nawet trudzić spodziewam się tylko, że mi pan tak samo dopomożesz, gdy się kiedykolwiek znajdę w niebezpieczeństwie.	A widzisz! W innych stronach cudzoziemiec do śmierci pasierzbempasierzb	Nie, nie! Nie trzeba.	Panowie nie traćmy z oczu chorego...	Na czym polegają nadużycia?	U kogoż pan jesteś na obiedzie?	Ale ja, proszę cię, panie Stanisławie, nie chcę darmo... Proszę cię, ażebyś jak najskrupulatniej odtrącał sobie procent...	Tak mi się zdaje. Bo cóż by robił dwudziestojednoletni chłopak, łażąc za dziewczyną siedemnastoletnią i do tego ładną?	Pewno, że nie Mam już swoje lata. A wiem to, że bez niej i żyć mi się nie chce.	Panowie godzina już upłynęła odkąd tu się znajdujemy i zakład już wygrany; lecz trzeba pokazać, co umiemy, a w dodatku d‘Artagnan nie opowiedział nam swojego pomysłu.	Na miłość boską! Co pani robi? Przecież on panią tylko zepsuć może!	Podłe stworzenie, liche! A teraz wróćmy do Micawbera.	Proszę niech mi W. ks. Mość wierzy, że za złe bynajmniej nie mam tego powrotu ku dawnym uczuciom jego dla JMp. Kozłowskiej. Pozwolisz mi tylko książę prosić się.	Oho! To w tę stronę wiatr dmucha? tu: zaraz, od razu. też szybkim ruchem położył dłoń na pistoletach.	Jeśli go uchroni, to pewnikiem habit wdzieje, bo powiadam waćpaństwu, że takiej żałości, jakom żyw, nie widziałem... A szkoda żołnierza! Szkoda!	Jak się ten szwagier nazywa?	Woda wali bez łąkę i sięga naszego podwórka... A że hycle Szwaby postawiły na swoim brzegu tamę, więc nam ujadło kawałek góry...	Dlatego tylko, że nigdy z pewnością nic wiedzieć nie można.	Pół mili morskiej, nie więcej.	Ależ proszę mówić dalej, nie szkodzi. A więc jest przyzwoity?	Nie mówmy o Heluni, tylko o mnie...	Mów mi o tym, że kary nie ma!	To nazywasz pokrzepieniem? Jak to, u was nie piją wina?	Ja słyszałem, że modlitwa pomaga tylko przed północą. Punkt o samej dwunastej „dusze” wychodzą z grobów i zaczynają spacerować po cmentarzu. Wówczas nie darują nikomu, kto im w drogę wejdzie.	Oto najpierw przelew na dwieście tysięcy franków, dokonany przez pana de Boville, inspektora więzień. Czy pan przyznajesz, żeś winien tę sumę panu de Boville?	Powtarzam panu, że to bandyta, jakich tu nie było od czasu sławnego Mastrilla.	Ach! tak jeżeli jego ekscelencja minister, jak oto mieliśmy honor słyszeć od pana, ma w rzeczy samej pewność jakąkolwiek...	Tak, kapitanie.	A jakże się ten kapitan nazywa?	Proszę się zbliżyć i powiedzieć, jakiej okoliczności winien jestem ten zaszczyt.	A jakowyż ma być? Wszak ci to nasz pan Meister się żeni.	Jak wszyscy?	Tak, trochę, panie Cyrusie	Tak.	Tak, to prawda!	To dobrze! A też dzieciaki, nad którymi dwa lata temu tak ślęczałaś?	Och! słucham ciągle siostrzyczko, wszakże to łąki i drzewa tak grają.	Teraz chodźmy. Już jestem spokojny.	Więc tamte?... Już tylko tamte!.... Jezus Maria, Jelsky!	A mnie tam co! Chcesz prędko, niech będzie prędko. Też mi zmartwienie!	Niechże Bóg uchowa! czyż JW. pani starościna chora? to by naprzód posłać po fizyka.	Więcej, niż mógłbym wydać, bez pokrzywdzenia ziemi i ludzi... bo mam małe długi...	Więc dokończ a ja?	Więc ty powinieneś płacić dwadzieścia rubli za dwie morgi.	Ale proszę wypić cały kieliszek.	Myślałem że specjalnością świętego Antoniego jest odnajdowanie rzeczy zgubionych.	Widzieć wszystko i służyć nowinami tym, którzy ich pragną.	Bo to byłoby absolutum dominiumabsolutum dominium (łac.)	Czy szukają mnie już w mieście?	Trzeba mu było przypomnieć...	Bo też ma śliczne.	Co to jest, co pan śpiewa?	To doskonale.	?...	Co matka donosi?	Co?	Diabeł wenecki.	Idę z panią.	Jest nikczemnikiem.	La Chesnaye! la Chesnaye!	Nigdy	No i co?	No! a wasza nowina?	On sam.	Prawie nic, prawie nic...	Stawska była twoją kochanką...	Truchta! Jaki macie paszport?	W mili.	Wyszedł ze znajomym?	Właśnie dziś nakazana jest senatorska powaga.
Owszem, owszem... Maszko dziś prosił na śniadanie mnie i kilka innych osób. Z początku odmówiłem, nie chcąc zostawić Maryni samej... Ale nasiedziałem się dla niej tyle na wsi, że istotnie należy mi się trochę rozrywki. A ty nie jesteś proszony?	Mnie na imię Salomea. Ale niechże pan sobie nie wyobraża, że jestem jaka tutejsza żydówka, bo się nazywam Brynicka i to z tych Brynickich, co dawniej mieli Mieranowice. To byli stryjostwo mojego tatki, a pani Rudecka jest moją wujenką, wprawdzie nie rodzoną, zawsze jednak pokrewieństwo.	Patrzaj, Bondy ile ja tu mam różnych gazet. Śledzę każdy jego krok. Powiadam ci, że w tym wszystkim nie ma ani szczypty związku. Wszystko to są tylko improwizacje wszechmocy. Absolut wyczynia ogromne triki, ale jakoś bez związku, na ślepo, chaotycznie. Aktywność jego jest zupełnie niezorganizowana. Przybywa na świat całkiem nieprzygotowany. W tym jest jego słabość. Imponuje mi, nie ma co mówić, ale ja widzę także jego słabizny. Nie jest dobrym organizatorem i może nigdy nim nie był. Miewa genialne pomysły, ale jest niesystematyczny. Dziwię się tobie, mój przyjacielu, że dotąd nie dałeś sobie z nim rady. Ty, taki sprytny człowiek!	Zakłóciłem wam okres kwarantanny, tak pięknie nazywającej się w waszym języku miodowym miesiącem. Wybaczcie mi to przekroczenie prohibicji. To wasza jednak wina. Młode małżeństwa powinny przylepiać na drzwiach ostrzeżenie: „Uwaga! Prąd wysokiego napięcia”. Ale nie obawiajcie się, po upływie kwarantanny będę zaglądał do was częściej. Na razie do widzenia i... Boże dopomóż!	Czy pamiętam, drogi Mémé, a stary wazon chiński, który ci przywiózł Hervey de Saint-Denis, widzę go jeszcze! Groziłeś nam, że się wyniesiesz na stałe do Chin, taki byłeś zachwycony tym krajem; już wówczas lubiłeś dalekie włóczęgi. Och, ty byłeś specjalny typ; można powiedzieć, że w niczem nie miałeś gustów takich jak inni...	Jak to, i nigdy nie kochała się pani? Nigdy w pani nikt się nie kochał, kto by zostawił na pamiątkę swoją podobiznę z czułym napisem?	Cofnij pan ten uśmiech nieskończonej pogardy, bo, niestety, nie mnie się należy, nie jestem aktorem, jestem tylko dotychczas dramatopisarzem, uważa pan dobrodziej?..	Już też tak dalece się waćpan nie gryź. Nie miał on nigdy do waści żadnego rankorurankor (daw.) wstrętny, przykry, obrzydliwy., serce złote!”	Na miłość boską! To właśnie jak nasza Krysia. Bo trza wiedzieć wacpaństwu, żem i ja w onym dziecinnym jasyrze utracił siostrę, co zwała się Krysia i miała kole czterech latek, i nigdy my jej nie mogli odszukać.	Nie? To dobrze, bo i mnie się spać nie chce.	Dlaczegóż by nie? DuchNasze myśli i wspomnienia lubią czasem przyoblekać się w ciało. Świat pełen jest larwlarwa (daw.)	Nie. A po co jemu się trudzić. Wojskami dowodzą młodsi, wnukowie Dżyngis-chana: Baty, Peta, Bajdar i jeszcze kilku innych, wszyscy wielcy behadyrowie, co już świat podbili. Słowo, ObcyWielki chan nie miesza się do wojny, siedzi sobie w stolicy, w KarakorumKarakorum	W czerwcu, to akurat będą młode dzikie kaczki już w knotach. Wiesz, mnie się wczoraj śniło, że jechałem czółnem po naszym stawie, a ty i pan Walicki strzelaliście do kaczek wodnych. Tak było ładnie na wodzie! Potem byłem tylko sam i słyszałem najwyraźniej jak na łąkach klepali kosy. Chciałbym widzieć nasze łąki.	Wiesz kasztelanowo, przerwała tłuściuchna, kawaler nie mając dotąd innej passji, a może broniąc się innym, do sceny i teatru zawziął wielką miłość.	To prawda, panie profesorze. „Nautilus” jest światem dla siebie Tym samym są dla ziemi planety towarzyszące jej w biegu naokoło słońca: i nigdy praca uczonych na Saturnie lub Jowiszu nie będzie znana uczonym na ziemi. Ale ponieważ przypadek zetknął moje istnienie z pańskim, to panu udzielę wyników mych badań.	Że jednak ani Desroches, ani du Tillet nie ożenili się z Malwiną wytłumacz nam sekret Ferdynanda?	Wszystkieć nowości u nas opowiadane są w ten sposób i ja też nie umiem opowiadać inaczej, a i wam, panie, cieszyć by się należało, że nie wprowadzam nowych zwyczajów.	Zdarza się niemal co dzień, że gwiazdy już na niebie, gdy do dom wracają. Gdyby stara szła przodem, łacno wyskoczyć zza węgła i szyję dziewce ścisnąć, coby ani zipła. Jeszcze lepiej w sieni wedle schodów się ukryć i sposobnej chwili czekać. Sypialne izby mają na dole, a że młodsze wcześniej spać chodzą, tedy Krysia najpierwsza zbiega ze schodów i jak nic ją chycisz.	A więc zacznijmy natychmiast. Każda minuta zwłoki to dla mnie wieczność. Donosiciel nie został jeszcze ukarany, ma więc nadzieję, że go ona ominie. Ale klnę się honorem	Żywy obrazie słońca, synu bogów Każ Ramzesa namaścić, daj mu wielki łańcuch i dziesięć talentów, ale wodzem korpusu Menfi jeszcze go nie mianuj. Książę na ten urząd jest za młody, za gorący, niedoświadczony. Czy więc możemy uznać go równym Patroklesowi, który w dwudziestu bitwach zdeptał Etiopów i Libijczyków? A czy możemy stawiać go obok Nitagera, którego samo imię od dwudziestu lat przyprawia o bladość naszych wrogów ze wschodu i północy?	Pan Karol opowiadał mi na wiosnę, że pana zastał przy własnoręcznej siejbie jęczmienia, a nie w laboratorium, więc?	Ja w sprawy się żadne nie mięszam i o tem możecie się dowiedzieć łatwo...	Duchowa. Nikt mi jej dziś już nie wydrze. Ha, ha, ha! Gdyby jej lekkomyślny właściciel teraz powrócił i zechciał tu zamieszkać, „straszyłoby” w tym domu. Niebezpiecznie jest mieszkać w przestrzeni wypełnionej po brzegi ludzką myślą.	O, zapisany jest ciągle w naszym domu, ponieważ nie chciałby robić władzom subiekcji	Bo widzisz... Byłoby wysoce niepedagogicznie ustąpić pod presją groźby. Z drugiej jednak strony musimy wziąć pod uwagę jego wiek. Jeżeli dotychczas nie zdołaliśmy go wychować, to i dalsza pedagogika nie pomoże nic.	Czemuż nie?	Jeśli przyrzekłeś dochować tajemnicy my również możemy ci ją przyrzec. Co u diabła! Nie trzyma się języka za zębami przy kumach i sąsiadach! Dalej, gadaj nam tu zaraz, co wiesz o czarnym człowieku!	Nie strzelamy, bośmy rzucaniem ręcznych granatów byli zabawni, które też znaczne szkody w górnikach uczyniły.	Nie, panie. Niedługo już będę żył, więc pragnę przeprowadzić choćby jedną zasadę: jeżeli społeczność chce, ażeby jednostki szanowały umowę względem niej, niechaj sama wykonywa ją względem jednostek. StarośćJeżeli ja mam komuś płacić za komorne, niech inni tyle płacą mi za lekcje, żeby mi na komorne wystarczyło. Rozumie pan?...	Tam do kroćset bohater, zdobywca, pretendent i aspirant do zawojowania całego świata nie może zawsze opływać w same wygody. Bogu niech będzie chwała, żeście przybyli, ty i twoi ludzie, zdrowi i cali aż nad brzeg Tygrysu.	On jest Arya i dlatego w ciągłym niepokoju dąży do spokoju. Teraz kupuje obrazy i sztychy, myśląc, że tem zapełni próżnię. Ach, pani, na co ja patrzę! Toż to te dzieci wieku noszą w duszy taką otchłań, jak naprzykład to jezioro, a w dodatku bezdenną, i myślą, że można ją zapełnić obrazkami, akwafortami, amatorstwem, dyletantyzmem, Baudelaire’m, Ibsenem, Maeterlinckiem, wreszcie dyletantyzmem naukowym. Biedne ptaki, rozbijające głowy o ściany klatek! To tak samo, jakbym chciał wypełnić to oto jezioro, wrzuciwszy w nie ten kamyk.	No, no, czy ksiądz nie przesadza?	Przyznaj pan, że układasz całą historję, aby wyciągnąć mnie na słówka, i tego Aramisa wymyśliłeś po prostu.	All right! Pojmuję. Życie jej przedłużasz o czas pielęgnacji. Będzie leżeć w łóżku, musi rany goić, nie może uganiać. Z chwilą, kiedy wstanie i poleci w miasto, bezzwłocznie zginie.	Zdumiewająca jest pańska rewelacja! Ale niesposób przypuścić chyba, by człowiek jak Mr. Mitchel, wykwintny, wykształcony, miał zostać zbrodniarzem w celu wygrania kwoty, błahej dlań zresztą. Sądzę, że myślałeś pan nad tem także i doszedłeś do jakichś wniosków. Proszę o podanie mi ich.	Księżnęby to bawiło, gdybym ja, zamiast czasem się nudzić trochę, męczył się i trapił?	A z czego tu śmiać się?	Już tylko... słowo... Odezwał się z kpinami w salonie. Trzasnąłem w pysk. Pojedynek. I tak mię... przeszył.	No, a na Polach Elizejskich mieszka pewien bardzo, bardzo bogaty jegomość.	Pozwoli pan, bym go odwiózł na ląd?	Prosimy, Padre, prosimy! Przez ostatnich dziesięć dni spotykaliśmy się tylko oficjalnie.	Zaziębiłeś się?	Ależ zastanów się przecież to Solski prosi o twoją rękę. Wnuk mego jene...	Kto to może wiedzieć? Ten człowiek zajmuje się diablimi sprawkami.	To jest możebne, a bo to w Łodzi mało jest podobnych śmieszności pomiędzy milionerami! Przecież wszyscy znają szczegóły pojedynku Stanisława Mendelsohna z tym inżynierem Myszkowskim.	Chciałbym, aby to był fin de globe Życie jest wielkim rozczarowaniem.	Skąd ci to przyszło do głowy?	Do misek chodźta, ludzie, bo stygnie!	Nassur jest królewiczem, przyszłym maharadżą	Czy mam ją oddać laskarowilaskar zapytała.	Czy to duży majątek?	Czy to już Monte Christo?	Przykro mi to słyszeć, panie Barkis.	W tym rzecz, czy ją odnajdzie. A ludzi ze sobą wziął jakowych?	Yeah, często. W Bangkoku też i w Manili. Młodzieńcy wiem o pewnym statku. Bardzo zgrabnym i za niewielkie pieniądze. Stoi w Rotterdamie. Pojedźcie go obejrzeć. Przecież Rotterdam to tu zaraz Teraz statki są strasznie tanie, chłopcy. Jak stare żelastwo. A ten ma tylko sześć lat i silnik Diesla. Chcecie go zobaczyć?	Ach, Pawle! Jeszcze dziś był przy życiu i bawiłbawić gdzieś (daw.)	Bardzo dobrze. To syn bogatego armatora z Malty.	Czy ona tu przyjdzie?	Czy pan Głębocki zdrów?	Cóż za nieprawdopodobny sekret!	Jakże mój syn, panie Wilhelmie?	Jakże to?	Maseczko to przechodzi cóś granicę swobody karnawałowéj...	Niech więc pan Ropuch zostanie w więzieniu! Chciałbyś pewnie wyjechać stąd karetą w czwórkę koni!	Pan sam będzie dostarczał	Twój list!	Więc poznałeś go bliżej?	Zmądrzeje jeszcze, ma czas.	A nomarchowie, urzędnicy?...	Atsitinka tokia nelaimė ir geriausiems kirtėjams	Bij!	Dobrze	Dobrze, zjem, dziękuję.	Hej, hej! Gotuj zwrot!	Jak najpomyślniejszy.	Kiedyż zwykle dzwoni?	Komierowski. Brat pani.	Kosz kwiatów od pani markizy.	Krasawica...	Naturalnie.	No, powiedzże: ty... ty... ty Femciu...	O kilkadziesiąt kroków dwór N. Pana i sam król.	Okropne Słuchaj pan, potrzebuję waszych pokoi.	Oto skutki obcowania z bezbożnikiem... O Męko Chrystusowa!...	Pan w mieście.	Podzielę je z tobą chętnie	Prawdopodobnie.	Przemytnik?	Przyjechała?	Stary! Pewno stary!	Stój!	Słyszałem że ty jesteś zawsze grzeczna.	Tak, ciotko.	Tak, tylko w tym ślicznym dziewczątku siedzi przyszła Messalina!	Taki z brodą	W handlu win i delikatesów?	Witaj, twórco rozkoszy!	Właśnie tak!	Zdrowie całego towarzystwa!	Zgoda. A teraz ruszaj!
Na dwanaście lub piętnaście sążni ponad dnem tej jaskini widać na prawo wielką czeluść, do której światło dochodzi jedynie przez dziury i szczeliny, długim szeregiem ciągnące się tam od samej powierzchni ziemi. Miałem aż nadto czasu przypatrzeć się tej jamie, bo z nudów, zawieszony na tym sznurze, nie mając celu przed sobą, wszedłem tam, chcąc trochę odpocząć. Wtedy to wołałem na was, ażebyście nie popuszczali sznura, aż sam zażądam, ale musieliście mnie nie dosłyszeć, bo ciągle sznur spuszczaliście, a ja zbierałem go w koło siebie i tak ogromny krąg jego nazbierałem, żem sobie na nim wygodnie usiadł i rozmyślałem, jak ja się tu teraz do dna dostanę, kiedy mnie nikt nie trzyma. I zdrzemnąłem się nieco w tym zamyśleniu, a w chwilę później, sam nie wiem jakim sposobem, znajdowałem się już na najcudniejszej, jaką wyobrazić sobie można, łące. Sto razy oczy przecierałem, bojąc się, czy to nie sen i czy oczy mnie nie zwodzą, macałem się po głowie i po całym ciele, czy to naprawdę ja tam jestem, czy też duch jaki na moje miejsce położony. W tej chwili ujrzałem przepyszny pałac kryształowy, z którego wyszedł starzec sędziwy i prosto do mnie kroki skierował. Miał na sobie płaszcz ogromny, aż po ziemi się wlokący, a na plecach kaptur zielony atłasowy, jakby doktorski, na głowie rodzaj beretu, a brodę długą za pas. Broni żadnej nie nosił, tylko w ręku trzymał różaniec z ziarnkami tak wielkimi jak orzechy i jaja strusie na patrach. Powaga, słodycz i wzięcie się miłe starca przejęły mnie czcią jakąś dla niego, a zdziwiłem się jeszcze bardziej, gdy zbliżywszy się do mnie, zaczął całować czule i tak przemówił: „Od bardzo dawna już, waleczny rycerzu Don Kichocie z Manchy, oczekiwaliśmy na ciebie niecierpliwie, my wszyscy tu zaklęci, abyś światu wyjawił cuda zawarte w jaskini Montesina. Pójdź za mną, znamienity rycerzu, pokazać ci muszę cudowne skarby tego przezroczystego pałacu, którego jestem gubernatorem, bo to ja jestem ów Montesinos, od którego jaskinia wzięła nazwisko”. Jak mi to powiedział, zaraz go się zapytałem, czy to prawda, co tu mówią, że on nożem wypruł serce i wnętrzności wielkiemu swemu przyjacielowi, Durandartowi, i poniósł je do Belerma, o co prosił tamten umierając. Odpowiedział mi, że wszystko prawda najzupełniejsza, tylko, że użył do tego nie noża, lecz sztyletu doskonale wyostrzonego i tak jak lancet cieniutkiego.	Bardzo jestem zadowolony, mości dobrodziejko bo dziewczyna co kwartał wydaje mi się lepszą. A rozsądne to, gospodarne, i kawy, mościa dobrodziejko, naleje, i herbatę umie zaparzyć... Kiedy po wakacjach odjechała do Warszawy, kąta znaleźć nie mogłem... Tfy! nawet kawałeczek kobiety ożywił dom; cóż by to zaś było, gdyby tak, mościa dobrodziejko, osiadła w nim gospodyni całą gębą, kobieta rozumna, dojrzała, pokaźna...	Ma pan rację Za dużo sobie taki redaktor jeden z drugim pozwala. Tylko ludzi buntują. Zaprzeszłego roku, gdy byłem dopiero frajtrem, to miałem pod sobą też jednego redaktora, który nie nazywał mnie inaczej, tylko zakałą armii, ale kiedym go uczył gelenksübungów, aż się pocił, to zawsze mawiał do mnie: „Proszę szanować we mnie człowieka”. No, pokazałem ja mu, jak się tego człowieka szanuje w kałużach i błocie. Po komendzie: „Padnij!”	Zdaje się, że mu dotychczas starczyło. Bo teraz, zda się, nic już nie ma. Jeżeli zabiera na Majdan z fabryki suchotnika, to go zabiera z żoną i dziećmi. Osadza chorego w sanatorium, a dzieci i żonę w domku, których kolonia utworzyła się na tamtym zboczu. Dzieci idą do szkoły freblowskiej i do szkół początkowych, a żony i dzieci dorastające otrzymują możność zarobkowania w tutejszych warsztatach. Stworzył bowiem specjalne rzemiosła: wyrób mebli, zabawek, lasek, fajek, cygarniczek, ozdób z jałowcu, którym pokryte są góry, założył introligatornię, fabrykę słomkowych kapeluszy, wyplatania ozdobnych koszyków i tak dalej. Pracują w tych zakładach i chorzy, o ile im lekarz pozwoli.	Ciągle udawać i za to nic.	A to lochy podziemne drogi zamczyska! Mówią, że pod całą dąbrową ich pełno! Ale całkiem zasypane! Takich dziur jest klika. Głębokie tam są kurytarzekurytarz	A więc zrób pan to dla mnie i zarekomenduj mnie Domowi Handlowemu w H., z którym ciągłe macie stosunki. Muszę opuścić dom państwa...	Albo ja wiem? Dotąd mi idzie jak z kamienia to arjaństwo.	Bywa to	Jeżeli pan profesor pozwoli, to podczas pańskiej nieobecności będę tu zaglądał, by pomagać koleżance Kańskiej.	Kogo to żądacie?	Któż to powiedział?	Miłaż to opieka!	Niech matka nie zważa Strach przewrócił jej w głowie. Ciągle jej się zdaje, że to było wczoraj.	To inna rzecz	No tak, poniekąd tak przedstawiono mi go jako ze wszech miar porządnego człowieka. Poza tym osobiście nic takiego nie zauważyłem... Zresztą, będę panu wdzięczny za informacje, tylko teraz się spieszę... Do widzenia panu.	Tak, przekuł, rzekł smutnie Bogusławski; poczciwemu księdzu nie przychodzi to łatwo, zwłaszcza gdy na coś takiego trafi, co się z sukienką jego nie godzi. Jak skoro uczucie górę bierze, a jakaż sztuka na scenie ostoi się bez niego? woła natychmiast: hola! i przerabiać chce, a w habit przebiera...	Jakąż to on grał rolę w całej tej smutnej sprawie?	Mąż mój nie chce wierzyć, że zakochałam się w Nemi. A ja się zakochałam. Jak tam byłam, to mi się zdawało, że tam jeszcze chrześcijaństwo nie doszło, że nocami wychodzą jacyś kapłani i odprawiają nad jeziorem pogańskie obrzędy. Krótko powiem: cisza i tajemnica i dotąd nie przeszła. Zbudowałabym sobie pustelnię nad brzegiem jeziora i boso. Cobym dała, żeby zostać pustelnicą... Widzę siebie nad jeziorem...	Ani mi się śni uciekać z tobą. Po co? Abo mi to źle samej? Późno, muszę już bieżyćbieżyć (daw., gw.)	A to ciekawe... Cóż on robi?...	Co miałem robić, panie wachmistrzu? Myślałem tak: siedzi na najlepszym koniu, więc jak zechce, to ucieknie	Co jest? to co jest, to już koniec; spytajcie chyba co było... Marłam, schłam, słabłam, codzień stygło ciało, codzień się zasuwały oczy, a ot, dziś, jutro koniec będzie.	Mój ojciec jest tak dumny, że gdyby nawet nic już nie miał, nikogo by w świecie nie poprosił o pomoc, chyba Boga jednego.	Przyznam ci się, Leno, że zaskoczyli mnie tym najzupełniej. Niczego podobnego nie mogłem się spodziewać. I nie wiem, czego się właściwie spodziewałem. Tak się o ciebie niepokoję, że nie mogę trzymać się z daleka od tych wstrętnych łotrów. A nie więcej jak dwa miesiące temu byłoby mi to wszystko jedno. Byłbym kpił sobie z ich łajdactw, tak jak pogardzałem dotychczas wszystkimi zaczepkami życia. Ale teraz mam ciebie! Wkradłaś się w moje życie i...	Cieszę się, Dorianie, iż wreszcie cenisz me dzieło Nie myślałem, że dojdzie do tego.	No, no język masz prędki i ostry; alem ci ja nie jest wrogiem szczerości. Gdybyś mnie zapytał o drogę do dworu Jakuba Stuarta w inny dzień, a nie dzisiaj, uczyniłbym zadość twej prośbie i życzyłbym ci szczęśliwej podróży. Ale dzisiaj... hę, Mungo?	Klucznicy już trzymać nie będziemy; prosta baba nam wystarczy...	Ach, Boże, więc i cóż z tego?... Ale, Madziu, zaklinam cię, nie mów o tym nikomu... Nikomu... Bo gdyby się Hela dowiedziała... Zresztą ja ci powiem wszystko...	Nie, panie, lecz do królowej.	Przeczytajże nam listy, mój dobry panie gdyż ja ani czytać, ani pisać nie umiem.	Dlaczego? Tak dawno nie jeździliśmy nigdzie, tyle lat już siedzimy kamieniem w domu, że powinien!	Ech, to dziecinada! Prędko się zaczęła i prędko się skończy.	Dobrze Tomciu, obetrzyj oczy, masz moją chusteczkę. Wiesz co? Zdaje mi się, że jeszcze zostały paluszki w koszyku. No, siadaj do wózka.	Pieści się pani!... Cóż to znowu? Trzeba otrząsnąć się z apatii i podnieść głowę, jak przystało na kobietę samodzielną... No, niech się pani przemoże... błagam panią...	Co? jutro do lasu, i znów się buduję.	Hej tam w gnieździe! Dokąd płynie ten statek?	Miłościwy panie! czas poprawy nadszedł, ale pod tym dachem wasza królewska mość między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw jej majestatowi nie zgrzeszyli.	Wiem o tym, panie Fogg i z kolei ja zapytam, czy przebaczy mi pan, że udałam się z panem i, być może, opóźniając podróż przyczyniłam się do pańskiej ruiny?	Annie, dziecko moje! Ależ nie tak, nie u moich nóg.	A, Natan umaczał palce w tej sztuce! Nie dziwi mnie już jego obecność.	Co wam do tego! Jedźcie.	Edwardzie! Edwardzie! nie mogę znieść twych wyrzutów! Wdzięczne mam i kochające serce, zapewniam cię, że kochające, spytaj Peggotty.	Jeśli nie powiem?	Musiał tam Sapio pokawić, już ja go znam!	Nie bój się, jazda!	Nie patrzyłem dziś na kobiety; śpiew pochłonął mnie zupełnie.	Osiem tysięcy ludzi, nie licząc dział Lada dzień się przekonacie.	Tak, do chorych.	Czemuż wcześniej tego nie powiedziała?	Nie rozumiem waszej książęcej mości.	Rad bym wiedzieć, gdzie ty te gaje przechowasz do wieczora?	Wiele rzeczy, o których zbyt długo by mówić Do ciebie właśnie przybyłam, Ewelino, z prośbą, abyś jej dała moż­ność pracowania.	Ależ tak, tak! Mądre żelazo drżało i obracało się właśnie w ten sposób. Teraz już się uspokoiło... i, jakże, wskazuje południe!...	Mam wszelkie dane żeby przypuszczać, że mój ojciec jest uwięziony wraz z innymi ofiarami w zamku Iglica. Proszę więc, żeby mi pan zechciał powiedzieć, co pan wie o swym najemcy, baronie Anfredim.	Tak się stanie. Muszę jednak wspomnieć waszej świątobliwości, że dzisiaj lud napadał domy memfijskich Fenicjan...	Że ci się przypatrywał z nadzwyczajną uwagą.	Cóż począć, skoro tak się złożyło. Zaraz po obiedzie położysz się i prześpisz.	Sam, wszystko sam... daję pani słowo Powiedziałem sobie: ukształcę się	A cóż chcesz, bydlę, ażeby ci powiedziano? zapytał Don Kichot.	Albo ja wiem! Albo ja wiem!... Mówią, że chce się żenić...	Co się należy?	Między nami niby?	Obawiam się, że posiwieję, zanim będę miała pierścionek na palcu	A jednak pchali się tutaj najrozmaitsi	A kiedy my będziemy wreszcie mogli zająć się takimi sprawami? Kochana, masz taki wpływ na dziadka, przekonaj go, aby odpowiedział: wkrótce!	A oto i on	A potem dlatego, że ludzi ucywilizowanych przerabia na dzikich...	Bardzo dziękuję, panie dyrektorze, naprawdę...	Co pan zrobił z listami?	I teraz jeszcze boi się pani?	Ja się ciepło ubiorę.	Jestem Mary Lennox. Pan Craven jest moim wujem.	Jutro zaraz pojedziem albo pojutrze. Trzeba i okolicę poznać Szczęśliwyś ty, Jędrusiu, że masz gdzie głowę przytulić!	Jużci się naparłanaprzeć się (daw.) więc i pojechała.	Na bogi, dosyć, szlachetny mędrcze! bo utoniemy w twych zasługach, cnocie, mądrości i wymowie. Dosyć! Chcieliśmy wiedzieć, kim jesteś, i wiemy.	No, hrabia de Sérisy	No, niech pan przynajmniej zamknie oczy. A tu dopiero... Ewa... pierwsza grzesznica.	Przyuczę się i ja przy waćpanach	Trzy zero dla mnie Prawidłowa odpowiedź brzmi: marynarze kapitana Keelinga kilka­krotnie odgrywali na pokładzie „Dragona” Hamleta oraz Ryszarda II.	A jak myślisz, iż mój przyjaciel przyjmie tę rzecz?	A jak o hiszpanach?	Ach! Pokłady węgla są jeszcze bardzo bogate, a sto tysięcy robotników wydobywających rocznie sto milionów kwintali metrycznychkwintal metryczny	Bardzo złe	Bo?	Brat mówiąc te słowa, podała mu rękę przyjaźnie, lecz nieśmiało.	Damusia w kierusiach... pięć dydków!	Dla kogo?	Dzięki Niebu!	Gdyby go był od nas żądał, dalibyśmy pewnie	Gotowiście na śmierć?	Jak waćpan możesz suponowaćsuponować (z łac.)	Julja pękała od śmiechu.	Miłość?	Naprzeciw! po mojemu Polaki... naprzeciw!	Pani jedzie z Warszawy?	Są zbyt praktyczni.	Słyszę.	Zaprośmy biednego Indianina na nasz obiad!	Złodzieje! ukradli mi myśl! ukradli mi myśl!
Bo ja wolę trzymać ze swoimi, biedy się użyje, jak i wszystkie, ale jakoś z pomocą boską żyć można... Ale gdzie przychodzą Niemcy, to już tam nie tylko biedny Żydek się nie pożywi, tam pies nie ma co jeść... Niech one zdechną, niech ich ta... tfy... choroba wytłucze!...	Cicho, moje serce, cicho, moja gołąbeczko Bóg się nad nami zmiłuje, same rady nie damy, ale z Jego najświętszą pomocą nie takie rzeczy się naprawiały. Zobaczysz, jeszcze pojedziesz gdzieś daleko i tam już nie trzeba będzie udawać komedii, świat szeroki, tam już w swojej sukieneczce należnej będziesz chodziła, chłopcy się w tobie kochać będą... O tym to i zapomnisz...	Na rany boskie! czekaj waść! Jeszcześ się wszystkiego nie dowiedział, a szukać go masz czas. Z kim pojedziesz? Gdzie go znajdziesz?	Tak się złożyło. Chowałam się bez matki, ojciec był zawsze bardzo zajęty. Bywał w Warszawie chwilowo sam, bobym mu zawadzała tylko. Potem spędziłam kilka lat w klasztorze w Galicji. Znam Lwów i Kraków, mamy tam dalekich krewnych, a w Warszawie ani jednej znajomej osoby.	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	A teraz musimy wziąć się w garść i ruszać do domu, póki jeszcze trochę widno. Rozumiesz, że nocowanie tutaj byłoby niepożądane, choćby z powodu zimna.	Aha! Więc to takie odwiedziny? Umyślnie o tej porze, kiedy brat przebywa w lesie? I w drodze do leśniczówki cichutko się przemknąłeś? Ej, ej, Jakubie!	Naprzód aż nadto nasypało się im go do garnków z przeszłości, a potem...	Ohoho... Niby to po ulicach nie stoi wszędzie ich tajna policja. Taki Żydek z papierosami, taki dorożkarz, taki posłaniec, taka... z przeproszeniem jaśnie pana, łajdaczka, co się szlaje po ulicy	Zgadzam się z moim polskim kolegą. Może Nieznany jest ich wrogiem. Więc chcemy okazać im pomoc.	Albercie, Albercie, co ty mówisz Panie hrabio, on tak bardzo pana szanuje, proszę mu powiedzieć, że niestosownie się wyraził!	No cóż, panie Cyrusie Co pan powie o naszej baterii? Niech się tu pokażą przed Granitowym Pałacem wszyscy piraci oceanu. Nikt teraz nie wyląduje bez naszego pozwolenia.	Piratów kule się nie imają	Przede wszystkiem mieć się bezustanku na baczności. Kardynał ma pamięć zawziętą, a rękę, sięgającą daleko; wierzaj mi, że on ci wypłata figla.	Służyć będę waszej świątobliwości na życie i śmierć. Ale... gdybym został doradcą tronu, oburzyliby się kapłani, którzy mnie nienawidzą.	Widzi mi się to bardzo do wiary podobnym	Wkradniemy się cicho do spiżarki!	Boś ty, moje dziecko, marzycielka i dziwaczka... Wszakże czasem ci się zdaje, że kwiatek ma wyraz złośliwy, że ptacy cię łają świergocząc...	Nic... nic... podobno u Trawińskiego stał się jakiś wypadek	Szkoda. Ale ma pan nadzieję, że coś się da zrobić, a?	Cofnąć się a zmykać, to nie jedno trzeba ci wiedzieć, mój Sancho że męstwo, niepowściągane rozsądkiem, jest tylko zuchwalstwem, oraz, że czyny człowieka zuchwałego więcej mają styczności z jego szczęściem, aniżeli z odwagą. Powtarzam ci raz jeszcze, żem się cofnął, nie zaś uciekał, i że w tym naśladowałem wielu walecznych rycerzy, którzy nie chcąc narażać nierozumnie swojej chwały, woleli czekać przyjaźniejszych sposobności. Historie pełne są podobnych zdarzeń, które mógłbym ci opowiedzieć; ale dam pokój, najprzód że ci z nich nic nie przyjdzie, po wtóre, że w tej chwili nie mam do tego chęci.	Niech mnie!... jeśli to nowe. Widziałem, stary, całowałeś woalik hrabianki... Niech mnie powieszą, jeśliś nie całował... No, lubisz całować; czekaj, mam tu parasol, może parasol będziesz całował, a jeśli parasola nie chcesz, to może zeszłoroczne moje okrycie. Podszewka poobrywała się w rękawach, zresztą dobra. Niech mnie!... Podajno fajkę... Wiem stary, co się to znaczy; ta głupia Wizbergowa nic nie wie, ale ja wiem.	Czuję, że niechaj mnie jeno wiatr w polu owieje, zaraz słabość mi przejdzie i siła we mnie wstąpi na powrót, a co do Tatarów, to już ja sobie z nimi rady dam i na miękki wosk ich ugniotę.	O Boże, jakoż ja mam pamiętać, kiedy ze mnie było niemowlę? Aniby ja wiedziała o tej mojej niewoli, żeby pani Dorota i starszy pan Schultz nie byli mi o niej gadali. Kiedym ja słuchała, to jakby gadali nie o mnie, ale o inszejinszy (daw., gw.) osoba..	Jakaż to kobieta z tej sahiby! Nigdyć ona nie zahaczyła swego przyjaciela, ale też przez całe życie nie zahaczy tego, kto jej krzywkrzyw i pogłaskał się po zapadłym brzuchu.	Powiadam, tego przekupnia, który dał Klarze Gulli czerwoną sukienkę, a potem spotkał ją w Sztokholmie i wprowadził na drogę nieszczęścia. Ten drab był winien wszystkiemu. W twoim tedy imieniu sprałem go na kwaśne jabłko i zapowiedziałem, że mu kości połamię, jeśli się poważy pokazać jeszcze raz w naszej okolicy!	Ej! Ja wiem, panie, tylko tak mówię na przykład.	Tak jest, Ned, powtarzam ci to z przekonaniem opartym na logice faktów. Wierzę w istnienie zwierzęcia ssącego potężnie zbudowanego, z rodzaju grzbietnych jak wieloryby, potfisze lub delfiny, uzbrojonego zębem czy rogiem, którego siła niszcząca jest straszna.	Widzicie, chłopcy onego czasu dziadek mój też zdesenterował, jak ty na przykład. Ale capnęli go w Vodnianach i tak mu dupę zrąbali, że z niej strzępy leciały. I jeszcze mógł być rad, że miał takie szczęście. Syn Jaresza z Rażic za Protivinem, dziadek starego Jaresza, dozorcy stawów, dostał za ucieczkę kulę w łeb w Pisku. Ale zanim go rozstrzelali na piseckich szańcach, musiał biec między rzędami żołnierzy i dostał sześćset kijów, tak że śmierć była dla niego ulgą i odkupieniem. A ty kiedy uciekłeś?	Z panią tak nie będzie, ja to czuję.. Chodźmy już!...	To wypraw swoich Tatarów naprzód do Krasnegostawu. Ja ze swej strony pchnę gońca, aby tam obroki były dla nich gotowe, a tobie eskortę własną aż do Krasnegostawu dam. Nic cię tu spotkać złego nie może, bo to kraj mój... Dam ci dobrych pachołków z niemieckiej dragonii, ludzi śmiałych i dróg świadomych... Zresztą, do Krasnegostawu trakt jak sierpem rzucił.	Nie wiem, czy ciotka posiada jakieś specjalne przepisy na wygląd pośredników Ja w każdym razie na to nie mam żadnego wpływu.	Co tam! powiem taki prawdę całą! Ojciec stary ma we łbie ćwieka, o Macieju to już i gadać nie ma co, prosto głupi. Ot ty, żebyś miała więcej od nich rozumu, tobyś wszystkich poratowała.	Cóż cię to tak może obchodzić, że pies z za płotu szczeka?	Ja wam zaręczam! słyszałem to z ust własnych Najjaśniejszego Pana, chwalił waszą usłużność i rozum. Wy jesteście w łaskach lub na drodze do nich... to od was zależy.	Nie rozumiem jak żyć możesz, widując ją tak rzadko.	O tym, o którym nie powinna pani myśleć, choćby tylko dla zachowania honoru klanu.	Powozem, ale któż to wie, może sam wraca dziś do Hołowina i nie zechce nam dać koni.	Słuchajno pan czy pan wiesz co gadasz? za co mnie łajesz?	Tu idzie o sprawę Zakonu rzecz jest zagadkowa a groźna. Mają sposób robić niepostrzeżone na nas wycieczki. Potrzeba lepiej zbadać całą miejscowość.	Ty nie wierzysz? A ja go widziałam przed chwilą. Tak! Naszego braciszka Benedykta! No, naprawdę go widziałam i ty go zobaczysz.	Już zawrócił. Zaczeka na nas na pełnym morzu	Czyżeśmy cię nie widzieli? A potem wróciwszy ukradkiem z ustami ciepłymi jeszcze od pocałunków (nie na próżno czytał Beetle nowoczesnych poetów), zwołujesz konferencje prefektów, które nie są konferencjami prefektów, w celu podtrzymania honoru szóstej klasy.	A dobrze, dobrze jej... Może tam gdzie nago chodzi?	A dziękujemy waszmości, żeś był tak łaskaw...	A nie wychodzi?...	A o tym, co był doradcą, nic nie powiesz?	Ach ty psie jeden będziesz mi jeszcze takie rzeczy gadał, ty! I tupiąc nogami, machając rękoma jak do uderzenia, począł wrzeszczeć z całej siły pan Pomocnik:	Broń Boże. Tylko interesy...	Czy to pańskie konie noszą nazwę muz?	Czy wszyscy mają całe buty?	I ja tak myślę	Ja nic nie umiem	Jakże można tak mówić, mając męża, dom i obowiązki?	Kontraktujesz pan pszenicę na pniu? spytał ktoś z sąsiadów.	Lubię Zacconego, a on go nie cierpi. Dlatego nasze stosunki są dość chłodne.	Należysz odtąd do naszych.	Nie ma mowy o żadnych stekach, bo póki co nie ma żadnych krów.	Nie miałem ochoty.	Nie sądzę.	Niech inni mówią, jakem dokazywał! mnie nie wypada!	No, tak, ale on większy.	O jakiej chałupie prawisz?	Robi pani wrażenie, jakby panią coś gnębiło na duszy i na ciele...	Tak ale kontrast bywa czasem potrzebny. Pieprz jest gorzki, przecież jako przyprawa doskonały.	Tak jest w istocie ale niech wasza wysokość rozkaże pokazać mu jego kaptury.	Teraźniejszego czasu i kobietom serce urasta, tak nas bieda przygniotła, a my zniedołężnieli	Zatem trzeba tutaj pełzać i cierpieć tego grubego Matifata i Camusota, tak jak aktorki cierpią dziennikarzy, jak my cierpimy księgarnię?	Zrozumiałem. Zlecenie twe, mistrzu, zostanie wypełnione co do joty.	A bierz cię licho z twoim Amsterdamem! Co mi tu Amsterdam pomoże?	A dziś w nocy.	A pani... Maryniu, będzie mi mówić po imieniu?	A pani?...	Aj!... jaka ona zdrowa, to strach! Jeszcze sobie niedawno nowe zęby w Paryżu zakupiła...	Albo co?	Ale ta rzeka... Rzeka Strzały?	Co będziesz jadł?	Dziwny cel... W chwili nieszczęścia kraju...	Jesteśmy, rzymianinie, chrześcjanami!	Mówiłaś z cezarem?	Naszego krewniaka który Bogdaniec w zastawie trzyma. To muszą być jego bory, ale chyba niedawno je kupił.	No dobrze, ale teraz chcę wyjść.	O! wiedziałam to od razu, że zacnym młodzieńcem jesteś!	Od pierwszego dnia was szukałem i szukam	Ojciec sprzedaje je po sto i sto pięćdziesiąt franków, czasami dwieście wedle tego, co słyszałam.	Ojciec, Dziecko, Obyczaje	Około czwartej.	Osobno, osobno...	Pan profesor napisze kartkę?	Pan wicehrabia Albert de Morcerf!	Pokaż te srebra	Quod Deus avertat!	Szczury.	Ten od Hamera?	To nic, prawda... ale misjonarz tam być może.	W domu powiem.	W związku z instalacją mojego rywala u pana Danglarsa.	Z trumny, niedowiarku!	Zapach bije spod podłogi, bo to jest szczytowa ściana. Belka tam gnije i legarylegary	Złapaliśmy Czarnego Rafała! Bóg świadkiem, że prawdę mówię!
Tak wiem, że to się panu wydaje dziwne. O nazwisko tej drugiej osoby tylko dlatego nie pytam, ponieważ je już znam. Widzi pan, mój Ryszardzie, pańska historia dostała się pod właściwy adres. Proszę pana: jeśli pan jakiegoś szczegółu nie podał całkiem ściśle, niech pan, proszę, od razu sprostuje.	A to, proszę pana, jesteśmy w wielkich łaskach u pewnej wielkiej damy, księżnej de...; przepraszam! mój pan nakazał mi tajemnicę, nie mogę zatem nazwisk powiedzieć; pani owa zmusiła nas, abyśmy przyjęli na pamiątkę od niej wspaniałego rumaka hiszpańkiego i takiegoż muła. Doprawdy, że chciało się patrzeć bez końca na te cudowne stworzenia! Wtem mąż zazdrosny dowiedział się o wszystkiem, przejął w drodze wierzchowce znakomite i zastąpił je temi oto bydlętami!	Dawno pani nie widziałem... Ach, panie Stefku...! Niech się profesor nie dziwi, że ja tak pana Borzyckiego nazywam, ale to takie chłopiątko jeszcze.	Jedź pan, jedź. Byłem niedawno w Hiszpanii. No, ja umiem tanio podróżować, pan by już dzisiaj tak nie potrafił, ale to ostatecznie obojętne. Cudowny kraj! Jakby z jakiegoś nieprawdziwego zdarzenia. Zwłaszcza tam na południu, w okolicach Sewilli, Granady...	A ja, taborek i was ubezpieczywszy, będę na Szwedów wypadał i znosił tych, którzy się na brzegi puszczańskie odważą To jest przednia myśl! Nic tu po nas, tam większe usługi oddać można.	I przytępia, przytępia wrażliwość, milordzie. Nie tylko fizyczną. Czyś zastanawiał się kiedy, czcigodny eskulapie, nad kwestią dostrzegalności zjawisk?... To jest sprawa rozmiarów świata. Rozmiarów i bogactwa. Z czego składa się, na przykład, świat takiego perzu, zwykłego perzu, który tu rośnie pod oknem? Z gleby mniej lub bardziej soczystej, zawierającej mniej lub więcej soli odżywczych i wody, oraz z powietrza plus światło. To wszystko. Można by tu dodać jeszcze moment epilogu: pysk krowy i kilka ruchów jej dolnej szczęki. I weź teraz swój świat. Już w samych realiach i l’embarras de richessel’embarras de richesse (fr.)	Jakież to są rany? Bo to ja stary jestem praktyk. Na ranach się od dawna rozumiem. Może uśmierzę te delikatne bóle.	Mówię o tym, że i tak wszystko jest w porządku. O to tylko chodzi, czy rzeczywiście tak było. Bo skoro tak było, to o cóż się kłócić, spierać?	Co ma Bóg dać, to da! ale wolę szczerą groźbę niż fałszywe obietnice. Puścić mu ręce, konia jeno za cugle powodować, a wasza książęca mość patrz tu! Oto mi jeno za cyngiel ruszyć, by ci kulę w krzyże wpędzić, a dalibóg, nie chybię, bo nigdy nie chybiam. Siedźże spokojnie na koniu, umykać nie próbuj!	Ha! Czyli że nas się boją?! Ale razem z Franciszkiem l’Olonnais poślemy ich wszystkich na dno. Cierpliwości, jeszcze kilka dni i Van Gould przekona się, z kim ma do czynienia.	Mówiłem mu i to jeszcze wczoraj: „To nierozsądnie z pana strony, hrabio, bo kiedy jedzie pan z całą służbą do Auteuil, dom zostaje bez opieki”. „I co z tego?” on na to, a ja: „To z tego, że pewnego dnia ktoś pana okradnie”.	O nie, nie! to znaczy... miałem propozycje na najbliższy sezon, nawet z kilku stron, ale nie odpowiedziałem dotychczas... Nie spieszę się w ogóle...	Słuchaj Kiedy zdradziłeś przyjaciela, Bóg nie zaczął cię jeszcze karać, ale zaczął cię ostrzegać; poznałeś co to nędza i głód; dopadła cię zazdrość i żal, że zmarnotrawiłeś połowę życia. Już wtedy obmyślałeś zbrodnię, tłumacząc ją koniecznością. Bóg jednak uczynił dla ciebie cud	Słuchaj mnie. Właśnie prosić cię chciałem, abyś dziś tak wcześnie nie odchodziła. Koncert dopiero za dwie czy trzy godziny się zacznie, a zresztą co ci po tym koncercie?	Tak, to ładne, ale co dalej?	To uczcij go stuwołem ale nie każ mu ocalać jej po raz drugi... Czy pamiętasz, jak EolEol (mit. gr.)	Żeby mi tam felczer sto razy mówił, to ja powiem swoje: że draństwo jest draństwem co tam uszy?	A cóż! wszyscy ją opuścili wskutek interesów. To jej zmysły pomieszało. Cicho! słyszę, że płacze. Niech się wybeczy, to jej ulgę sprawi. Przez cały czas mojej służby ani razu jeszcze nie wypróżniała sobie oczu.	A to wspaniała historja! Nie posądzałam pana o taką... przedsiębiorczość. Pyszne! Cóż?... Winszuję.	Ach! To ty, hrabio!	Bo Fatma jest cioteczną siostrą Mahdiego. Mąż jej, Smain, oświadczył rządowi egipskiemu w Kairze, że pojedzie do Sudanu, gdzie przebywa Mahdi, i wyrobi wolność dla wszystkich Europejczyków, którzy wpadli w jego ręce.	Co znowu, Nabie! Chyba nie patrzyłeś w odpowiedniej chwili. Widziałem wyraźnie, jak bryg na chwilę przed zatonięciem najpierw uniósł się na olbrzymiej fali, a potem opadł na bakburtębakburta	Coż tam prawda, professorze?	Czemu? bo nie umieją i nie mają sił. Odpoczywają po wczoraj; nie zapomnieli go jeszcze, a już smutek jutra mroczy im dusze	Czy pan jest pewny, Brichotku, że Chantepie oznacza śpiewającą srokę?	Dawidzie młodość wymaga czynu, na nic się nie zda zbijanie bąków, mazgajstwo, lenistwo.	Do czego wszystko to zmierza?	Dobrze więc idź sama, ale idź prosto i nie marudź po drodze.	Drugi jest zepsuty i ja z nim chodzę tylko od parady.	E, to ty jesteś filantrop!	Godnych za to tych związków kucharek, pomywaczek i szwaczek, w których sumieniach jesteś wielkim cudotwórcą i magiem, ojcze Wyprztyku.	Idąc z duchem czasu, zmuszona jestem uznać, że bitwa pod Waterloo miała swoje dobre strony, skoro przywróciła Francji Burbonów, co więcej, w sposób, który im zapewnił niepopularność. Ale widzę, że pan jest prawdziwy nemrod!	Jak wilki się włóczą, że ni pomiarkować, kiedy i którędy.	Jej matka, dziedziczy po niej.	Mam leki jakich mnie nauczyło życie, a poznaję chorobę po zewnętrznych jéj cechach.	Najzupełniej Naturalnie, że należy je zaprząc!	Nie miałabym nic przeciw temu ale doktor nie pozwala. Mówi, że firanki w sypialniach tamują przepływ powietrza.	Nie może być inaczej, tylko on po naszej stronie stanie.Bunt	On chce mnie zjeść, tak jak pradziad jego zjadł mego pradziada.	Ona! W piekle bym ją po tym poznał!	Po głosie ino, po gadaniu.	Tak Asan zaś, wnosząc z jego podłużnej twarzy, jest chyba wigiemWhig a. Whigamore	Tak, tak!	Zrobiłbyś tak? Powiedz, zrobiłbyś tak, gdybyś o tym pomyślał?	A Henryk?	A Lulejka, najdroższy?	A gdybym stąd odpłynęła?	A gdzież jest ten nieszczęśliwy?	A robotnicy czy zginą?	Ale dziś pan taki jakiś zamyślony, zamiast się cieszyć.	Ależ ja nie domagałem się satysfakcji!	Ależ wrócę i przywiozę ci najznakomitszego lekarza.	Bez roboty?	Biała!	Bom się też nie wyspał.	Choroba mówił młody chłopiec.	Ci, którzy cię chcą wieść prostymi drogami Ci, którzy miłość głosić będą, niech sami w nią nie wierzą; niech brzuchy ich obrastają sadłem, a dusze niech myśli ich kłamią słowom, a słowa przeczą czynom Niech nikt nikomu nie wierzy i niech nienawidzą.	Ciemnéj togi z kapturem? pójdziemy budzić Rzym uśpiony i przypatrzeć się jak usypia. Zaiste, zabawka godna Cezara!!	Coś ponad osiem lat.	Czegoż jeszcze czekasz?	Czy istnieje kobieta, która by nie żyła nigdy z nikim prócz męża, jeśli jest mężatką, a z jednym mężczyzną, jeśli jest jeszcze panną?	Dawno się pan z nią widział?	Dlaczego nic do mnie nie mówisz?	Dobrze dam mu posadę, ale w Moskwie.	Dziecko! dziecko!	Flirt, Miłość, Skąpiec ciągnął Szuman.	Gdzie mógłbym ich znaleźć?	Gdzież jest pani?	Idź pan przywitaj babunię.	Ja...	Jak psu jajka	Maria nie może zabronić, bym ją kochał Uczynię z niej swoją Beatrycze.	Moi kochani!... kładźcie się, do diabła, spać, bo inaczej ani Kossuth, ani Turek nas nie rozbudzi.	Moja kobieta... tam w Rosji.	Mój przyjaciel. Ja prowadzę. Słyszysz, Kaczorosiu?	Nic, biednym jestbiednym jest (gw.) odpowiedział.	Nie mówiłamże stryjowi uciekajmy jak najdalej, bo nas tu nie zostawią w spokoju... Ot, i sprawdziło się!	Nie wiecie, nie wiecie, co się z nim dzieje?	Nie wiem, nie wiem....	Nie wiem, o czym chcesz mówić, margrabio?	No, choćby za tego swego Kazika.	O jakim niebezpieczeństwie pani mówi? Nie należę do ludzi zbyt strachliwych.	O snach nie było mowy wcale.	O, Edwardzie! Edwardzie! nie oskarżaj mnie tylko o niewdzięczność. Wierz mi, nie jestem niewdzięczna... Nikt mi tego dotąd nie zarzucał. Wiele mam wad, ale niewdzięczna nie jestem, o, nie!	O, dla miłości bezwarunkowo przebrałbym się za murzyna i	Otóż ja wyjeżdżam... Zaraz wyjeżdżam stąd... A ty musisz mi pomóc...	Panno Niro, pani przecie wyszła przed kolacją. Naprawdę, ciasteczko pani nie zaszkodzi.	Powiada pani sześćset franków emerytury	Pożegnałeś się ze wszystkimi kolegami?	Pracujesz, droga Agnieszko?	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	Trudno!...	W godzinach?...	Weźmiemy go do rzeki, wypłukać trzeba dobrze, bo się ano cudnie usmarował i mógłby nas niechybnie zdradzić.	Wołowik, Józef. Z jednym okiem.	Wrócisz przed wieczorem?	Wyjeżdżam w podróż.	Za zdrowie majestatu: króla jegomości i królowej!	Zapewne. Tylko bez półsłówek, albo rozumiesz pan...	Żyjesz z Koralią w oczekiwaniu czegoś lepszego?
Dwanaście tysięcy, panie Aronnax. Są to jedyne węzły, jakie mnie jeszcze łączą z ziemią. Lecz świat skończył się dla mnie w dniu, w którym mój „Nautilus” po raz pierwszy zanurzył się pod wodę. W tym dniu zakupiłem ostatnie tomy dzieł, ostatnie broszury, ostatnie dzienniki i od tej chwili pragnę wierzyć, że ludzkość ani myśleć, ani pisać nie umie. Te książki, panie profesorze, są na twoje usługi; możesz z nich korzystać, ile ci się podoba.	Da Bóg, mało się ich wymknie Ale kazałem jak najwięcej jeńców brać, a gdyby trafił się między nimi rycerz albo brat zakonny, to już koniecznie nie zabijać.	Gra w polo i usługuje do stołu. Tak. Znamy się na tym. Cóżeś to za diaska wytrzasnął?	Egzamin wypadł nieźle połóż pani teraz pióro i posłuchaj mnie uważnie. Jestem właścicielem składu nasion w Warszawie i mógłbym pani dać u siebie zajęcie w ekspedycji. Obowiązkiem pani byłoby przepisywać rachunki i przygotowywać obstalunki. Ofiarowałbym pani za to piętnaście rubli pensji miesięcznie na początek, wraz z całkowitym utrzymaniem. Czy chcesz się pani tego podjąć?	Ano, to wchodź i zamykaj drzwi. Ten pan może raczy się zbliżyć i przywitać sam.	I chcesz, aby ci król JMć był swatem Ale, Dudyczu mój, to ci rychlej zaszkodzi niż pomoże. Stara pani nasza dąsa się na nas.	Jesteś głuptasem Miesiącami ci się to nie wygoi. Alkohol ogromnie przy tym szkodzi.	A jakeś się tam dostał? Wierzą ci? Nie boisz się? Niejednego już położyli partyjni.	Pojawienie się w mieście za dnia byłoby nieostrożnością Gdybym miał wsparcie swojego statku, który mógłby nas w każdej chwili zabrać na pokład, byłbym gotów podjąć takie ryzyko, ale „Błyskawica” żegluje teraz daleko, po wodach wielkiej Zatoki Wenezuelskiej.	Te, no, kiwony. Te, co to po nieboszczyku świętej pamięci panu Cezarym. Takie znaczy się figurki, co to taki chińczyk czy inszy japoniec zrobiony, że jak tylko palcem dotknąć, to on głową kiwa i kiwa, bez końca.	A co się stało z ludźmi, którzy się żywili plonem zielonych zbóż?	A wam koniecznie księżnej potrzeba! rozśmiał się Opat, przecie królewskie dziecię z jakiejbądź małżonki prawej zrodzone, takim będzie królewiczem, jakby w nim niewiem czyja krew płynęła. Byle młodą była a miłą mu i potomka dać mogła	Chodźcie i napijcie się ze mną piwa w „Sylenie”	Ech! gadanie... skoro się ma pewne nogi i przytomność umysłu.	Potrzebuję dowiedzieć się, którędy mam jechać	Ty się śmiejesz. Wiem.	Zgadzam się panowie Tutaj, na gruncie neutralnym, możemy przy sposobności rozmawiać o fluktuacjach morza, o kierunkach wiatrów, o wysokości piętrzących się bałwanów, o innych fenomenach fizycznych, co nadzwyczaj powinno zaciekawić.	Świat się dziwi! Rok pływa. Jaki wielki weteran. Mój ojciec dwadzieścia lat jest marynarzem	Wstydziłby się Żyd. Żaden goj by tak nie klął na swoją żonę.	Do Krymu! Leczyć się! Mam pieniądze!	Idź, idź, Leonello nie obawiaj się; poprzysięgłam zemstę; umrę, ale pierwej pocieknie krew Lotariusza na zagładę krzywdy mojej.	Nie Przyszedłem tylko pokłonić się tobie, boski nauczycielu.	Wyznałaś pani, że sir Karol na jej prośbę miał znajdować się o dziesiątej przy furtce	Mogłam to nie myśleć, kiej mi cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem, że już rady nijakiej dać sobie nie mogę. Prawda to, żeś o mnie pobił Mateusza?	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	To go chyba zabito i zagrzebano a czemuż go nie szukano pod ziemią? Panie Dominiku, raczcież mi powiedzieć, jako to było?	Ja także, póki mnie noga nie rozbolała. Anusia Muffat, przyjaciółka Salusi, polubiła mnie sobie i prosi, żebyśmy razem przyjechały do niej na tydzień. Wejdzie w świat z otwarciem opery i jeżeli mama pozwoli pojechać, to czekają mnie świetne zabawy	Leon, Leon, w kuchni na taborecie stał budzik! Wziąłeś ten budzik? Nie? To jak ja wstanę?	To szczere chęci, anioł by lepiej nie chciał...	Ach, droga babuniu, to był sen!	Ależ i tak dojdziemy do nędzy! Skąd ty dla nich weźmiesz tyle pieniędzy! I co ty myślisz, że nie skończą z nami? Jedyna rada uciekać.	Beroes?... Beroes?... Gdzieś słyszałem to nazwisko...	Choćby dlatego, że pani nie było tam, gdzie mieliśmy być razem.	Niedobre to upodobanie Cóż komu przyjdzie z zabijania ludzi?	Niezrozumiała, to dobre określenie Kaprys starego człowieka.	Także to Azba zniesion?	To i pan Micawber był z wami w Bush?	To prawda lecz na królowę tego wszystkiego mało.	Onego czasu... Owo nie; źle zacząłem... Roku sucho-mokrego, na końcu miesiąca, gdy ząb zęba nie doszedł z wielkiego gorąca, wtenczas następowały gwałtowne powodzie, a żaden nie utonął, co się wisieć godzi...	Nie mam; jak ci teraz dam trzydzieści rubli, to już nie będzie czem teatru zapłacić	Nie powtarzajcie nikomu tych bredni i zapomnijcie o nich jak najprędzej Byłam bardzo nierozsądna, puszczając cię między tak mało znanych mi ludzi. Może są uczciwi, ale zbyt światowi, źle wychowani i mają niskie wyobrażenie o młodzieży. Niezmiernie mi przykro, że te odwiedziny mogły ci wyrządzić taką krzywdę, Małgosiu.	Jestem pewny, łotrze, że tak było, jak on mówi!	Mój stryju mam do ciebie wielką prośbę, a także do stryjenki i Stefana. Nie odmawiajcie mi, moi serdeczni, gościnności swojej w Darnówce, dopóki nie wyszukam tu sobie gdziekolwiek miejsca dla rozbicia namiotu i umieszczenia pod nim swoich penatów.	Mąż mój nie może zupełnie spać, jeśli obok niego jest w pokoju druga osoba.	Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie?	O jedno też jeno proszę, aby wasza wielmożność raczyła wobec całego wojska zaświadczyć i na piśmie mnie pokwitować, jako nic z onych dóbr na własny pożytek nie obróciłem i wszystko w ręce Rzeczypospolitej, godnie tu przez władzę jaśnie wielmożnego regimentarza reprezentowanej, zdałem.	Dla siebie jam Bogiem, was nie zobowiązuję. Boga mam w sobie i stale z nim jestem. Trzeba go jednak wydobyć z siebie i wam okazać. Do tej ostentacji potrzeba znowu, żebyście wy mogli znieść taki widok i nie postradali wszystkich cennych zmysłów.	I nie będziesz pan szedł za mną, nie będziesz mnie śledził?	A daj Boże, byle dobra a gdzie ona jest ta przygoda, panie?	Dlaczego pan nie możesz?	Dosyć, Tereso. Pani nie miałaby już po co przychodzić, bo pan Goriot stracił przytomność.	Dzieciństwo spędziłam w Holsztynie... od lat kilku jestem żoną Hoyma, ale mnie trzymał odosobnioną na wsi... ledwiem zdala widziała Drezno...	Gdzie dziecko?...	Ktoś ci tu chyba poluje Poczekajcie.	Mało zajmują mnie instytucje pani a nierównie więcej fundusze... Otóż po raz nie wiem który radzę podnieść miesięczną składkę członków...	Nie wezmę	Nie, nie pani, przeciwnie, zobowiążesz nas jak najmocniej, księżniczko.	Nie, proszę pana niech Żur zostanie.	Niewiem, ale wiem, że jej łzy na moją duszę padają, jak rozpalony żar.	Nikogo nie widziałem, sir	Przecie mu jej nie dadzą?	Przecież i po wsiach tak robią z rodzicami. Janowa przecież znała Sochę w Ługach! Dał dzieciom majątek cały i wygnali go, i teraz chodzi po prośbie.	Tak jest, ten sam!	Tak.	A pewnie! I skazali mnie dożywotnio na galery! Ładna mi łaska!	Ależ, pani!...	Babciu zaklinam cię zrób raz, o co cię prosić będę.	Był urodzonym dziennikarzem	Ciekawe wrażenie wyniósłby ten, ktoby nas widział i słyszał teraz	Co mu pan zrobił?	Co? Na cmentarz pójdziemy?	Coż? wskazać go policyi? Ale pfe!	I pan zostawi mnie samego zupełnie?	I śpiewać jeszcze będzie pan skarbnikowicz?	Ja także!	Jakiego pijaka?	Jakże bawełna poszła?	Jestem Juljusz Flawjusz	Kradzież popełniona została w pociągu jadącym, a pasażerów zrewidowano, w jakiż tedy sposób dokonano zbrodni?	Lala (gw.)	Mama umarła.	My Niemcy	Na co?	Niech pan czyta dalej, błagamy	Nieraz już wysyłali i mają takich, którzy drogę wiedząwiedzą	No?	Ojciec, Syn dorzuciła Hanka.	Pani daruje niedyskrecję zapytania. A pani ślub kiedy? Zapewne rychło.	Panie Zygmuncie, mam ukłony dla pana.	Po coś ty Domana oczarowała?	Pójdę na cmentarz, bo widzisz, zobaczyłem tu w jednej karecie coś cacanego. Spojrzałem raz patrzy.	Szczęście	Są takie osoby	Trudnoby było	Wspominałem coś, ale tylko ogólnie, jak sądzę.	Wysłałem już wczoraj po instrukcye	Wyłączyć! Wyłączyć!	Zostanę chętnie	Zrobił niekorzystne wrażenie.	Zwariowałeś pan!... Co dla panny Łęckiej?...
Nie podejrzenia. Po prostu każdy z nas ma w wieku młodzieńczym pewną dozę romantyzmu, którą musi w sobie przepalić, jeżeli nie chce do siwego włosa zostać wariatem. Jedni wyładowują to w grafomanii, drudzy w awanturach miłosnych, inni włócząc się po egzotycznych krajach lub służąc w wojsku i polując na laury bohaterów... Tak... No, Krzyś ma chyba za słabe zdrowie na żołnierza. Czy on służył w wojsku?	Tak. Biorą od nas fortepian, tatko wyrobi salę refektarską... A pan, złoty panie, zajmie się urządzeniem...	Mahdi wysyła was do Faszody w tej myśli, że tam pomrzecie. W ten sposób zemści się na was za twój, chłopcze, opór, który go dotknął głęboko, a nie straci sławy „miłosiernego”. Taki on zawsze... Ale kto wie komu pierwej śmierć przeznaczona! Abdullahi poddał mu myśl, żeby tym psom, którzy was porwali, kazał jechać z wami. Marnie ich wynagrodził, a teraz boi się, żeby się to nie rozgłosiło. Obaj z prorokiem wolą przy tym, by ci ludzie nie opowiadali, że w Egipcie są jeszcze wojska, armaty, pieniądze i Anglicy... Ciężka to będzie droga i daleka. Pojedziecie krajem pustym i niezdrowym, więc pilnujcie jak oka w głowie tych proszków, które wam dałem.	Dwanaście już lat upłynie w tym listopadzie miesiącu, jak ja z towarzyszami odszedł z jakimowieckiego placu. Tak, zda się, jakoby wczoraj było. Z rozpaczą my broń cisnęli, złamali my broń na kolanie, o świętą ziemię strzaskali. A oto z młodego draba ja dziad starzeńki powracam z dalecyny... sam jeden. Wszyscy moi kamraci... gdzie nie wiedz... Za górami, za lasami, za morzami...	Dajmy lepiéj pokój téj kwestyi Mówią powszechnie, iż wiek nasz cechuje się uznaniem równouprawnienia narodowości, zrozumieniem ich posłannictwa. Tymczasem i fakta, i głosy z trybuny parlamentu nad Sprewą i cała literatura niemiecka, nie mówiąc już o innych, świadczy iż niektóre uprzywilejowane narodowości, sobie samym przyznając misyą społeczną i cywilizacyjną, resztę mają za barbarzyńców, skazanych na wytępienie.	Dziękuję ci, mój bracie! Będzie to, sądzę, nie lada zdobycz, którą upoluje tak dzielny jak ty myśliwy. Rad bym ci towarzyszyć w najbliższych łowach.	Czekajcieno jeszcze Panie Macieju, odparł porucznik, Wać Pan jesteś uczciwy człowiek, jemu to mogę szczerze powiedzieć, nie od dziś to moje rzemiosło, namawiałem ja sobie dużo towarzyszy ale zawsze z początku tak bywało jak z waćpanem, dopiero jak głód dokuczy, rozum przychodzi. Wzdraga się człek, wzdraga, potém rozmyśli i przyjmuje. Mnie waćpana żal, daję ci tydzień do namysłu... a potém, zobaczemy.	Na prześpiegiprześpiegi (gw.) mnie. ni parzy, ni ziębi, ale są, które widują co dnia, jak się schodzi w boruw boru (gw.)	Tego jenojeno (daw.) i żeby nie to, że pachołek bez broni pojechał, miałbym na niego posądzenie.	Bajki, prześwietny sądzie. Mnie na to pani nie weźmie.	Jako żywo! jeno w izbie tak ciemno, żem nie mógł rozeznać.	Na pewno nie więcej	O, na pewno nie!	Po co ci tak pilno. Trzy święta mają robotnicy to i my użyjmy odpowiednio Zielonych Świątek.	Poznacie nas najlepiej Przekonacie się, że my go dla was powolniejszym niż dotąd był uczynić potrafiemy.	To naturalne! Któż z nas nie jest chrześcjaninem?...	Zostaje i będzie u nas częstym gościem.	Kosztują nas trzydzieści rubli tygodniowo...	Z drugiej strony, pomyśl tylko, czy Swann ojciec (prawda, ty go nie znałeś) mógł choć przez chwilę pomyśleć, że w żyłach jego prawnuków krew starej Moserowej, co mówiła „Czen dobry panów”, pomiesza się z błękitną krwią Gwizjuszy?	Znoszę i znoszę! milczę i milczę! ale czasem już wytrzymać nie mogę! Dziś naprzykład, od samiuteńkiego obudzenia się mama dokuczać mi zaczęła, a ja bardzo dobrze wiem dlaczego? Dlatego, że Święta nadchodzą, a jak tylko jakie święta, czy imieniny, czy tam coś takiego nadchodzi, mama zawsze spodziewa się, że Władek i Józio napiszą, odezwą się, powinszują, i kiedy się to nie stanie, na mnie swój gniew i cały żal wylewa...	A, żyje! Oczekują, oczekują, oczekują! Dopóki tli się życie, póty jest nadzieja Już mi go malowano umarłym i pogrzebionym. Za tydzień będzie zdrowszy ode mnie.	Oto mamma Vauquerrr, piękna jak gwiazzzda, wysznurowana jak marrrchew. Czy nie dusimy się troszeczkę, mammuniu? Jeżeli się rozpłaczemy, to może być eksplozja; ale ja pozbieram szczątki z troskliwością antykwariusza.	Obyś wybił wielki palec u nogi! Takżeś to skorzystał z nauk tego czcigodnego starca, który przedstawiał ubóstwo i litość jako dwie najprzedniejsze cnoty?... Czyż ci nie nakazał wyraźnie miłować mnie? Widzę, że nigdy nie zrobię z ciebie nawet lada jakiego chrześcijanina i że łatwiej słońcu przeniknąć przez mury MamertyńskiegoMamertyn	Bywało to, bywało, żem i wołu za róg wziąwszy w miejscu osadził, ale teraz już i z baranem nie wiém czybym téj sztuki dokazał.	I sławy ani znaczenia dla siebie nie szuka Lecz Luder go później nauczy się lepiej cenić.	Ja? O, to nic ciekawego. Może pani mi lepiej powie, jak spędzały panie czas w Warszawie?	Mamy już literaturę wskrzeszoną, dzięki ludziom, którzy się jej chcieli poświęcić.	Nie A czy pan wie, co pan byłby wówczas zrobił? Wie pan? A przecież pan nie ma siebie za... za psa?	Nie przyprowadzono cię tu po to, abyś oskarżał, lecz abyś się bronił.	Niech Bóg broni!... Ona nawet nie domyśla się...	To za długo, chcę się z nim widzieć natychmiast.	Więc pani bawi się w filantropję? Jakże? Sierotki, czy staruszki?	Za pozwoleniem waszej dostojności, a cóż ja miałem zrobić? Przeciem ja tylko chłop, a on wojownik i żołnierz jego świątobliwości...	Ech, ta dzisiejsza młodzież nigdy nie są zadowoleni. Jak to, mój drogi, wyszukali ci narzeczoną zbudowaną jak Diana łowczyni, a ty masz jakieś ale?	Nie sądziłam choćbyś nawet miał podejrzenia, co do pana de Nemours, abyś mi miał czynić wyrzuty, żem go nie przyjęła.	Nie ma nikogo, kto by jej zaniósł te nowiny Nie jest to w niczyim interesie. Co więcej, tutejsza ludność drży przed Hernandezem, jakby był istnym diabłem. To nawet kłopotliwe, bo nie znalazłby pan posłańca, gdyby trzeba było porozumieć się z uchodźcami. Gdy Hernandez obozował o sto mil stąd, ludność w Sulaco już truchlała, bo chodziły pogłoski, że piecze swych jeńców żywcem.	U Bena Rogersa w stodole. On mi pozwala, a wuj Jake nie ma nic przeciwko temu. Noszę czasem wodę za wuja Jake’a, gdy mnie o to poprosi, a czasem, gdy ja go poproszę, daje mi coś do jedzenia. Wiesz, Tomek, to bardzo poczciwy Murzyn. On mnie lubi, bo nie zadzieram nosa, że jestem biały. Nieraz siedzimy razem i jemy z jednej miski. Ale nie mów tego nikomu. Gdy człowiek jest głodny, robi czasem rzeczy, których nie zrobiłby kiedy indziej.	A mamy, w urzędzie zrobiony i przy świadkach.	A w Spychowie. Wywieźliśmy ją ze Zgorzelic nie wiadomo po co.	Aha, to pan jest ten Szwejk? A w jaki sposób pan się tu dostał?	Bianchon, gdzie są pieniądze, któreś wziął za zegarek?	Boże miłosierny! to pan Skrzetuski aż za Dniepr po mnie chodził?	Cóż to za obraz? cóż to za obraz?	Dawno, jeszcze w październiku.	Jak to! Liberalizm nawet w seminarium! Biedna Francja!	Jeść mi się chce.	Już późno mama będzie o ciebie niespokojna.	Kiedy ja nie pamiętam tego imienia. To jakieś idiotyczne imię.	Koszule, kokardy! Cóż za przepych, cóż za łaska!	N. Panie ta pierwsza nagroda zowie się Angela o l’amorosaAngela o l’amorosa	Nie	Nie puszczę mojej mateczki, nie puszczę.	Nie, moje dziecko, ale paczki możecie otworzyć. Są dla was.	Nikomu nie wierzę, tylko pani; ale kocham szalenie i jestem zazdrosny o swój skarb. Pani mnie zna!	O! najdroższy czy rany bolą cię jeszcze?	Oczywiście. Żałuję bardzo, że nie ma tu z nami mego starego druha z Londynu, dr. Stirrupa, zapalonego folklorysty i etnologa. Ten by tu używał po uszy.	Oni, panowie. Krew się wysiliła i osłabiła.	Otóż byłoby dobrze, gdybyś pan rozstał się z tą czamarką.	Prawdą więc jest, co powiadają? zapytał ks. Jan.	Taką ilość czekolady mogą przygotować nasze fabryki dopiero w dziewięć dni.	Tylko że Albertyna nic nie wiedziała o przyjeździe panny Vinteuil.	Tęgo się biłeś	Więc mogę?	Wprost nie poznaję.	Wracała z boru, on jechał i spotkali się coś. w serce, sposępniał i głuche, kolące podejrzenie zatargało kajśkajś (gw.) wnętrzności..	Że okoliczności złożyły się w taki sposób... Baron jest człowiekiem dystyngowanym...	„Jak dawno służysz?”	A jakie to są te różne rzeczy?	A kto mi otworzy?	A pan Finot?	Ale czybyś potrafił pisać włoskie poezje?	Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.	Czy pomoże?	Czymże on jest?	Dlaczego pan powiedział „domniemana”?	Dobrze.	Dyżur karny, całą noc przy ustępie.	Dziękuję panu uprzejmie	Gdzie są ci wojownicy Fumby, których rozpędzili Samburu?	Ja w ogóle mogę z tego zrezygnować.	Jakto! czyżby doprawdy ze czterech wierszy poznać można sprawcę ex ungue leonem...	Jakto? a ta Denhoffowa?	Już jestem po śniadaniu, proszę pani.	Mojaś ty jagódko rumieniuśka!	Młodą panią?	Najzupełniej.	Niebezpieczeństwo, Katastrofa	Niech Bóg da wam, wiernym, szczęście i pomyślność!...	Niech żyje nasza królowa!	Od kogo?	On sam.	Rodzice moi przed wojną mieszkali w swoich dobrach w Prusach Wschodnich i mieliśmy tam dużo sąsiadów Polaków. Zresztą później studjowałem slawistykę, bo podziwiam piękno waszego języka dźwięcznego języka.	Słucham	Słyszysz, Helenko?	Tem lepiej! Tem lepiej!	Tuhaj-bejowym jestem synem!	Ulżyło mi. A gdzie jesteśmy?	W takim razie musimy szukać innych środków ratunku...	Wystarczy.	Zatem w drogę!
Moje uszanowanie wielmożnemu panu Która też może być godzina?	Pewnie że tak. Twój tato jest milionerem. Teraz to nawet nie wyglądasz na milionera. Ale łódka i statek, i oporządzenie kosztują masę pieniędzy. Czy myślisz, że twój tato dałby ci taką łódź dla... dla twojej zabawy?	No, widzi pani, ja powiedziałem. To rzeczywiście... Ale ja nie przypuszczałem... To jest właściwie przypuszczałem... Ja odważyłem się... Boże drogi, powiedziałem, że... kocham pannę Lusię...	Owszem... Bardzo lubię. I niegdyś, niegdyś... mój Boże... Teraz już nie mogę. Muszę mieć troszkę, tylą odrobinkę wady serca czy czegoś takiego, bo każda przejażdżka nabawia mię bólu tu właśnie, gdzie bije to przebrzydłe. Mam później bezsenność.	Wtedy, pomimo krzyków, pomimo oporu mojego (dorozumiewałam się bowiem, że chodziło o coś gorszego, niż o śmierć nawet) kat porwał mnie, przewrócił na podłogę, obezwładnił silnemi rękami i, wtedy to łkając boleśnie, wzywając Boga, który mnie nie słyszał, wydałam naraz jęk okrutny z bólu i wstydu. Żelazo rozpalone, żelazo katowskie, odbiło się na mojem ramieniu. Patrz! patrz Feltonie, jakie wymyślono nowe męczeństwo dla dziewczyny młodej, niewinnej, a pomimo to ofiary zwierzęcej namiętności człowieka bez sumienia. Naucz się znać lepiej serca ludzkie, i odtąd bądź mniej powolny w służeniu za narzędzie zemsty niesprawiedliwej...	Cóż by to W. Miłości szkodziło, gdybyście trochę gdzieindziej posiedzieli, a nie w tym Łagowie, gdzie dworzysko jak na dłoni, i wiedzą o was zapewno, że tu jesteście.	O tak, jest to pierwszy dzień w Bukowcu, w którym się czuję zupełnie dobrze.	To trzeba się zasłużyć. Nie, pan zaczyna grę	To niech się nie umizga, kiedy nie umie. W podobnych wypadkach niezręczność jest śmiertelnym grzechem. Czy nieprawda?	Nie można, matko. To zabronione. Miejsca nikomu pokazywać nie wolno...	A cóż to za firma? Chemiczna?	Boże broń jedyną parą, o której słyszałem, a której towarzyszył zgodny chór wszystkich ich przyjaciół i znajomych, będących zdania, że są stworzeni dla siebie, byli Adam i Ewa, lecz to było, zanim ja się urodziłem. Powinowatych dostają pary małżeńskie dopiero w pewien czas po zaślubieniu... kogoś do rodziny nienależącego.	Jak to? rzuciliśmy na ów kurnik tyle żelaza i ognia, że niejedna potężna twierdza z popiołem i dymem już by uleciała, a oni sobie wygrywają radośnie... Co to jest?...	Któż to?	Moja rada brzmi, aby pan zwiał, póki to możliwe. To jest moje  osobiste zdanie. Niektórzy spomiędzy nich myślą, że pan już się przeniósł na tamten świat.	O dwieście zatem więcej, niż się spodziewałem. To jakiś porządny Żyd.	Pozwoli pan poseł dobrodziej, że mu przedstawię przyjaciela a najbliższego socjusza od serca, kolegę z lat szkolnych, i że poproszę dla niego o gościnę w Stokłosach. Jest to imć pan Rafał Olbromski. Rafałku	Tak, to już dom nasz.	Tiesa, tai didelė tiesa! kiek dabar vargšų filologų mūsų kampe be vietų sėdi ir negali kąsnį duonas užsidirbti, norins kiekvienas iš jų yra su dideliu mokslu. Kitas tiktų ir už profesorių akademijos, bet... vietos vistiek neduoda. Ir, kaip man rodosi, tai mislis pono Vincento apie valdišką tarnavimą labai svarbi. Kiekvienas iš mūsų kampo einantis į mokslą turi pirmiausiai užsižadėti valdiško tarnavimo, neieškoti ir nelaukti valdiškos vietos ir duodant neimti. Kada jaunas vaikinas su šitokia mislia eis į mokslą, tai jis mokinsis tik to, iš ko paskui galės turėti naudą ir be vietos valdiškos. Kitaip sakant, pabaigęs ar šiokį, ar tokį mokslą, užsiims darbu duodančiu jam duoną. Nesivalkios kampas nuo kampo, bet dirbs	To niemożliwe!	No, nie są jeszcze po słowie, ale z pewnością nie ona będzie winna, jeżeli to nie nastąpi prędko.	Ani nie mówiła, ani nie myślała tego Wiktor Hugo, to prawda, sądził, że TorquemadaWiktor Hugo (...) sądził, że Torquemada	Jam spokojny, tylko widzę, że niczego się nie dokołaczę... Poczekam ranka i pójdę do pracy. Ciocia mówi, że to ostatnia troska? oj, nie! Słyszałem w Kownie, że mnie Witold pozwał na sąd obywatelski. Wręczył mi papier. Za tydzień mam się stawić na plebanii. Macocha zebrała swoją familię; wiem ja, jak osądzą!	Będzie odtąd całkiem samotny Nie ma przy nim ani żywej duszy, gdyż pani Gould zabrała przed chwilą dziewczęta. Do niedawna nie były tutaj zbyt bezpieczne. Jako lekarz nie mogę oczywiście zrobić nic więcej. Ale prosiła mnie, żebym nie opuszczał starego Violi; zgodziłem się bez sprzeciwu, bo nie mam konia, aby powrócić do kopalni, gdzie powinienem być. A w mieście obejdą się beze mnie.	Ale, pani doktorowo, czyż w zamku nie ma chirurga?	Nie spotykałeś nigdy na drodze swego życia młodszych członków mojej rodziny? Mam na myśli (bo sam jestem bardzo młody) moich starszych braci, którzy urodzili się ostatnimi laty?	Nie tak!... Wiatrak pani z siebie robisz, czy co?... któż tak rękami wymachuje?	Widocznie on ma inne zapatrywania. Zresztą może jej wszystkie zalety uznawać, ale... nie jest ona w jego stylu.	Tu ci jeden pokaże takich, co ci wszystko wytłumaczą, bez przymusu. Będziesz miał wolną drogę. Jakem wuj, takem się dla ciebie postarał, żebyś nie gadał, że się boję, albo że czego w tej Warszawie nie spotrafięspotrafić (gw.) a przeze mnie trafisz wszędzie. Czekałeś cztery dni, ale masz...	Co? Pan się pyta? Więc chyba pan nie zna Głębowicz i ich urządzeń. Ale niechże pan zajrzy do wewnętrznej administracji, do fabryk, do tej samej szkoły i ochronki, którą pan dziś zwiedzał. Już nie mówię o gospodarstwie rolnym. Czyż pan nie widzi, jakie tam wszystko kulturalne, postępowe?	Ale gdzież szukać takiej dziewczyny, o jakiej pan mówisz?	Ale zkądże podejrzenia? zkąd domysły?	Ależ panie, wiek mój nie ma tu nic do rzeczy.	Czy pański statek jest szybki?	Dalej widzisz waszeć, senatorowie szlachty nie będą rozumieć, a że rycerstwo taki zawsze młodsi bracia, będą się musieli starszym akomodować. Słyszę jak pan wojewoda o tem właśnie naradza się z naszą podczaszyną. Otośmy wpadli w łapkę panie Jędrzeju, pójdziemy na starość do szkół pod ferułę Francuzów.	I targuję się, ażeby zmusić was do podpisania innej, która zmniejszy wasze procenta, a zwiększy moje dochody... Nie, książę, usuwam się zupełnie na serio.	Ja zaś nie chcę ze zdrajcami służyć.	Mów!... Janku! Nie chodź tam, pozostań przy nas!... Nie mogę pozwolić, by się kręcił wśród robotników, bo nietrudno o wypadek.	Nie uwierzą.	Nie, Planchecie, bo ty już jesteś na miejscu.	No dobrze, otwórz drzwi.	No, nie powtórzyłaby tego przy wszystkich	O, niech pan tego nie robi, ekscelencjo! Czyż nie służyłem panu wiernie? Byłem zawsze uczciwym człowiekiem, a nawet więcej: spełniałem, ile się tylko dało, dobre uczynki.	O, z pewnością. Ja bym tak nie potrafił	Tak mię naszedłeś niespodzianie żem cię dość serdecznie nie powitał.	Tak? A czemu tatuś się wykrzywił, chodzi po pokoju i trzyma się za głowę? Czy tatusia główka boli?	Z góry się na nie zgadzam.	Z początku nic ale potem widziałem wyraźnie i króla, i mnicha.	Zabija kula, nie prawo	Zaraz pani pokażę. Amis! Amis, synku, pamiętaj, nie zrób wstydu panu No, Amis! kot! kot! kot!..	A bo co, panie Żurko?	A długoż my tak będziem chodzić?	A jakże tu u was na zamku? odezwał się Maciek	A może?... Wcale dobre... Przywiozłem takich parę pudełek z miasta na wypadek takich gości, jak kochany szwagier... tylko takich gości!	A ty od Czerwonego księcia	A! Więc posiadasz pani może świadectwo ukończe­nia którego z wyższych naukowych zakładów?	Aaaa! Toż memu rok i dwanaście niedziel, a jakie!	Bo chcę i mogę...	Był może bardziej na swoim gruncie, podróż do Normandji wykoleiła go.	Bóg jeden! Ilu wiernych poszło do raju?	Co dałeś za niego?	Coś z nim mówił?	Drogi przyjacielu!...	Dwadzieścia kroków ode mnie.	Dzielnie mu się udało!	Handel, Interes, Poeta, Literat	I bardzo... bardzo ryzykowna.	Ja zapłacę.	Jakiego roku?	Jakoweś tajemne znaczenie... gdyby rozważyć...	Jest łajdakiem!	Kto jest Myszkin? Gdzie?	Ma do tego prawo. Wszak od lipca zostanie właścicielem.	Mógłżeś wziąść mnie za zalotnicę, za niewierną i płoche dziecko?	Naturalnie.	Naturalnie. Trzeba się wystrzegać niepotrzebnych zawiłości w kompozycji. Po co wprowadzać nadmiar osób działających? Zawsze byłem zwolennikiem surowej ekonomii środków.	Natychmiast jak uzyskam stopień.	Ni jedno, ni drugie. Przyjaciel-miliarder poznał mego Boga, oglądał dokładnie, próbował, oceniał, nawet usiłował zbliżyć się do Niego, a w końcu sam z siebie, bez wpływu żadnego, poprawił Go nieco i ustatkował.	Nim opowiesz chcę wiedzieć skutek. Da się malować?	No chodźże.	O mój Boże!	O, mnie się najwięcej podobają szczęśliwe zakończenia. Najlepiej każ im się ożenić	Oko płowe, którego źrenica rozszerza się i zwęża, wedle woli Szczęki wydatne, czoło wspaniałe, cera sina, broda czarna, zęby białe i ostre i odpowiednie do tego wszystkiego obejście.	Panie profesorze, tak jest, ja wierzę.	Potoniem!	Przecież słyszałam hałas.	Recterecte (łac.)	Rety! Zbroiła co przeciw rodzicielom?	Siekierą, siekierą	Tak myślisz?	Trzeba go wymasażować.	W nocy?	Widziałeś, Marcinek, zbrodniarzy?	Widzimy już że was, mości Grzegorzu, odgadnąć trudno. Pragniecie nowości i one wam smakują.	Wiesz, co dalej zamierza?	Wyszedłem z Taboru.	Z jedlinowych balów?	Za żadne skarby! Przecież tu są dwa pokoje. I tu się pan prześpi. Co za sens marnować pieniądze!	Zapolanka je spłaci; a tymczasem mógłbyś sobie i swoim paniom więcej niż dotąd uprzyjemniać życie...	Zbyt ciemno jeszcze.
Otóż chociaż nie mam w swoim pokoju parawaników chińskich, ożenię się jednak kiedyś, może wkrótce i osiędę na jednej czwartej Darnówki. Zanim zaś to stanie się zemną, a Leoś i Bronia wyrosną, wypuszczamy folwarki w dzierżawę... Mamy w tem wyrachowawanie swoje... takeśmy już z ojcem uradzili. Realnie więc będę właścicielem jednej czwartej Darnówki, co nie jest wcale bogactwem i może być dostatkiem tylko przy pracy uporczywej i umiejętnej...	Byłoby to życiem bardzo przykrem, mój Czeklesie! Zatęskniłbyś wnet za swobodą. W naszych nogach siedzi niepokój, tak samo jak pociąg do złodziejstwa w myszce pod dużym palcem naszej dłoni. A gdybyś później uciekł, toby cię powiesili bez pardonu!	Czy tobie przystało obsypywać mnie wyrzutami i czy twoje doświadczenie nie powinno raczej mieć pobłażania dla moich błędów? Przyznaję chętnie, żem zawinił; ale pomyśl, błagam, jak mnie ratować z przepaści. Sądzę, iż trzeba, abyś poszedł do królewicowej, skoro tylko się obudzi, i poprosił jej o ów list jakoby zgubiony przez ciebie.	Jest jedna tylko rada wrócić do zamku i schronić się przed deszczem. Iść lasem w czasie burzy nie możemy, a nie ma tu żadnych chat blisko. Nic się nie bójcie, jestem pewien, że już nas szukają. Zobaczyli przecież Almanzora samego. Na pewno będą nas szukać.	Pan Isaacs dał nam pięćdziesiąt funtów zaliczki na spłacenie naszych długów i na sprawienie przyzwoitego ubrania dla Jakuba. Nie powinnaś zapominać o tym, Sybillo. Pięćdziesiąt funtów to duża kwota. Pan Isaacs był dla nas bardzo życzliwy.	Pan, panie Franku, nie wie, co to jest perspektywa sławy dla artysty. Przyznaję, że Tomek nie postąpił może szlachetnie, że nie zdobył się na ofiarę ze swej karjery, ale jest przecie tylko człowiekiem, a czyż można od człowieka wymagać tak wiele? Niech pan sam powie?	Tedy zamiast jednego pokazało się dwa powinowactwa pomiędzy nami, z czego mocno się cieszę, a to o tyle więcej, ile że sobie dobrze przypominam, z jaką czcią mój mąż nieboszczyk zawsze wspominał Nieczujów rodzinę. Więc pan skarbnikowicz nie mieszka już w Sandomierskiem?	Ba! Ty jesteś dziewczyną, więc mnie to tylko bawi, ale żadnemu mężczyźnie na to nie pozwolę.	Pewnie, co gotowa to zrobić, pewnie zmagać się, siłować się. z dygotem trwogi, na darmo klął siebie i wszystkie kobiety i na darmo chciał całą sprawę obrócić w przekpinki, bo strach o Tereskę rozrastał się w nim coraz barzej i dręczył już nie do wytrzymania. Już parę razy się podnosił, aby iść kajś na wieś między ludzi, ale ostawał wyczekując nie wiadanie wiada (gw.)	A bo to wszystko bajki	A ja dodam, że powróci niebawem Przecież Ayrton pokutuje już dwanaście lat!	Ba! Kpimy sobie wszyscy z Dauriata Potrzebujesz go, przejedzie ci po brzuchu; potrzebuje on „Debatów”, Blondet kręci nim jak bąkiem. Och, jeśli wejdziesz w literaturę, zobaczysz ładniejsze rzeczy! I cóż ci mówiłem?	Bardzo mnie to cieszy. To znaczy, że moralną dzidą ranię pana, moralną tarczą bronię się przed panem i... co tam jeszcze moralnego posiadam więcej? Zresztą dość o tym! Teraz pannę Stefanię proszę porównać do jakiej bogini.	Czas mu było już od dawna. Stary wariat!	Czwarta, to ja Ja także chciałabym kiedyś tak rosnąć razem...	Czyje to były wojska?	Dziecko, Grzeczność Mówiąc to Marysia popchnęła małą do kolan królewny.	Kiedyś, kiedyś! Prawda, pisałaś. No, ale potem on przepadł. Jakiś student! Aha! pamiętam! No, więc to	Nie przez państwo, tylko przez Ministerstwo Oświaty.	Nie to nasz furgon z żywnością i amunicją, a w razie potrzeby może nam posłużyć za szaniec.	Nie, nie. To nie ma sensu przeciwstawić się, zaprotestować. Halszka.	Nie. Przepraszam cię, nie sądziłem, że to jakaś tajemnica.	Oni też to samo mówili... Ho! Szlachcic, Pozycja społecznaHarde jakieś szaraki!... Chciałem im dać nagrodę za fatygę, to jeszcze się na mnie żachnęli i nuż przymawiać, że to może orszańska szlachta munsztułukimunsztułuk (daw.)	Patrz, żeby to nie były grzeszne żądze, bo kiedym tu wszedł, toś ustać nie mógł, jeno tak piętą o piętę tłukłeś, jakobyś na głowniach stał.	Przyjmiesz to stanowisko?	Przyznajesz więc, że mój pałac jest prawdziwie królewski. Spodziewałem się tego, bo wiem, że patrzysz okiem duszy niepospolitej. Ale dotąd widzisz tylko ciało; nabierze ono większej wartości, kiedy ci odsłonię jego duszę, bo w każdej rzeczy dusza jest wszystkim! Stąd zwyczajni ludzie w ciągłym są złudzeniu, że z powierzchowności tylko sądzą. Któryż z nich, wejrzawszy na górę zamczyska, domyśli się miejsca, w którym oto jesteśmy, i życia, które tu w tej chwili panujepanuje	Takiego warto posłać po anioła śmierci.	Tam są Niemcy To jest ich sprawa. Ale do nas Płazy nie mogą się dostać, to rzecz oczywista. Musiałyby najpierw usunąć te skały, a nie masz pojęcia, ile by z tym było roboty!	To co?... to co, tatusiu?...	To jest dzieweczka z dworu księżnej. Nie brak ci u nas rybałtów, którzy dwór rozweselają, ale z niej najmilszy rybałcik i księżna niczyich pieśni tak chciwiechciwie	To jest wprost nikczemne i śmieszne.	To trzeba wejść do mnie.	Ważyłem już o jedno proszę, abyście mi waszej opieki nie odmawiali.	Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie, czy nie wracają, dziecko mi zagłodzą.	Wiesz, kogoś gonił? Wiesz, kogoś dojeżdżał? To był sam Carolus!	Właściwie to mnie powiedziano: „Jesteś panem d’Artagnan?” Odpowiedziałem: „Czy tak?” Stróże wasi zakrzyczeli mnie, że są tego pewni. Nie chciałem im przeczyć. Zresztą mogłem się mylić.	Zjeżdżała przecież komissja, czyniono poszukiwania, znaleziono księgi, to prawda... nic więcej	Zmora cię dusi. To nic. Przeżegnaj się.	Zrobiłem te kukły, bo inaczej Indianie mogliby wziąć na cel Czarnego Korsarza i Katalończyka. Teraz są bezpieczni, już nic im nie grozi.	A do stajni nie zaglądaliśta?	A młody ten twój syn?	Ale czemu o takiej godzinie?...	Ale ja nie mam przy sobie pięciuset franków w monecie, musiałbym chyba wynająć tragarza.	Ale, jeżeli panie pozwolą, ja zawiążę swój krawat.	Bo jedna mogła przecież umrzeć	Boję się, paniczu, że kwiaty zmarzną. Za długo im na mrozie.	Bój się Boga! Może ci zaszkodzi?	Będę szczęśliwy, jeśli i pani zechce tak myśleć o mnie. Ja jestem człowiek bardzo pani oddany, bardzo!... Chciałbym mieć choć przyjaźń pani... Czy mogę na nią liczyć?	Co dzień z południa siedzę w domu sam.	Co inom go widziała, galancie koło niego i okrutnie stęskniony do swoich.	Co ty mówisz, ojcze?	Co za szczęście! Aleś opalony, Copperfieldzie! Jakże się cieszę.	Cóż się stało?	Dlaczego?	Do Nawłoci.	Dobry wieczór!	Dobry znak jaśnie pan nie przyzwyczajony do tłumoków.	Doprawdy?	Dostał jaką posadę?	Ho, ho! antałekantałek	I jakże dostała się Halluciniemu?	I obrazek znowuż jakiś! Byle głupstwo niewymyślne służy za haczyk...	Jednakże z tego diabła niezły człowiek i niezgorszy katolik, bo czart złośliwy tak by się nie zaklinał.	Jest Bagerą!	Jest. Odbili ją.	Jutro!	Kasiu moja wierzaj mi, i ja się nie czuję stworzoną do tego życia. Cięży mi ono.	Niektóre... ale nie znam jeszcze takiego czaru twojego, Czerwony Kapeluchu, który by go uczynił całkowicie prawdomównym. Zapewne go tu dobrze pielęgnowano.	Nigdym się tego nie dowiedział. Widzieliśmy, jak rozwijał żagle przy blasku księżyca i wypływał na pełne morze. Modliłem się żarliwie, by Bóg mu pozwolił obaczyć żonę i dzieci.	No	Och! Ja myślałam sobie, że państwo będą chcieli uczcić przyjazd pana Lucjana. Niech pani będzie spokojna, będziecie mieli doskonałe śniadanko i obiad też jak się patrzy.	Odpadła mnie ochota.	Odzyskać zwłoki brata.	Pan Regowski. Mówili, że mu na imię Jakub.	Pan ją będziesz miał, bo pan masz głowę. Masz pan przy sobie pieniądze?	Poza tym jeziorkiem żadnego.	Rozumiem I dziękuję panu za objaśnienia, które nie są dla mnie żadną nowością. Czy nabywasz pan moją obrączkę?	Sabino przestrzegam was, zaklinam na Junonę waszą, nie obchodźcie się ze mną nazbyt surowo... nie przywodźcie mnie do ostateczności, nie obudzajcie zemsty w sercu mojem... Nie macież nic, coby na was także ciężyło i dawało mi oręż do pomszczenia wzgardy waszej?	Słucham, miłościwy panie!	Sługa, Władza, Kobieta spytała Sakowicza.	Słyszę turkot powozu.	Tak, twoja. Gdybyś się był zgodził na psotę, jaką ci poddawałem, zdybano by Agatę między nami dwoma i wszystko zakończyłoby się nader wesoło. Ale trudno, stało się; trzeba myśleć, jak się wydobyć z kłopotu.	Trzeba mu dać lanie!	Ty nie jesteś taka, jakem wczoraj myślał.	Ty żurnalistożurnalista (daw., z fr.)	Tą drogą nie idzie się do wiernej, siostrzanej przyjaźni!	Udała mu się, jak najlepiej, mogę was o tym zapewnić Don Pedro jest moim bratem, żyje w swoim kraju bogaty i szczęśliwy. Ożenił się, ma troje dzieci.	W interesach nie chodzi o dobry ton.	Waćpan jesteś człekiem o miękkim sercu	Weź obie, weź!	Więc mnie cenisz i kochasz niby?	Wyjaśnić? Jakie rzeczy?	Zaczekajcie ino Niemcy gdy napłyną	Zaczekajmy więc do zimy!	Zatem Stokrocie są moje ale nie będzie pan zaczepiał nigdy żadnego z moich wydawnictw?	Zatem doskonale.	Ziemskim, Cezarze ale nie tym, który z niebios włada ziemią.	Zuch z ciebie! Może się ustatkujesz kiedy. Możeś się zakochałmożeś się zakochał	Żołnierz przeklętego Van Goulda Chętnie się dowiem, dlaczego czaił się właśnie tutaj.	„Trzy prasy drewniane podparte sztabami z żelaza, z płytą marmurową...”
Musisz się mylić, kochany Nafirze; istoty rozumne mieszkające na Ziemi o tyle muszą być szczęśliwsze od nas, o ile Ziemia jest piękniejsza od Księżyca; i ja po mej śmierci chcę być przeniesiona na Ziemię, gdzie niezawodnie znajdę ojca i matkę, bo czemużbym tęskniła do Ziemi, gdyby ich duszy tam nie było? A czemuż by oni po tak cnotliwym życiu mieli zejść na padół nieszczęśliwszy od naszego? Nie, panie Nafirze! Ziemia jest doskonalsza od Księżyca i ludzie tam nie potrzebują skrzydeł do przenoszenia się z miejsca na miejsce, tylko mkną siłą woli swojej jak głos po przestrzeni. Ach, patrz, Nafirze, na tę piękną Ziemię, która teraz w całym majestacie buja na firmamencie i swym blaskiem zaciemnia ogień tego wulkanu. Och! Tam ludzie szczęśliwsi! Może stamtad mój ojciec i matka patrzą w tej chwili na swój grób, i mnie tu widzą płaczącą nad nim. Och, niezawodnie! Bo tam daleko lepsze od naszych muszą mieć teleskopy, wszystko tam doskonalsze i piękniejsze.	Nie rób tyle potraw Ludko, bo tylko pierniki i konfitury potrafisz tak zrobić, że da się zjeść. Umywam ręce od tego obiadu i skoro zaprosiłaś Artura, weź na siebie odpowiedzialność i zajmij się nim.	Sam kochany wujaszek zachwalał swą siostrzenicę, to wieloznaczące Lecz po cóż ją wysłał na Wyspę Snu? Nie powiedział tego panu?	Zostaw pan sobie swoją uczoność i idź pan zamieść izbę, bo dzisiaj kolej na pana. A nam diabli do jakichś tam bałwańskich plam na słońcu. Choćby ich tam było te dwadzieścia, to i tak za nie nic nie dostanę.	Nie. Wprawdzie mają zamiar kiedyś go zabrać, ale albo zapominają, jakie zrobili znaki orientacyjne, albo wcześniej umierają. A skarb leży i leży, tak długo aż ktoś wreszcie znajdzie stary, pożółkły papier, na którym narysowana jest mapa i szyfr. Nad takim papierem trzeba nieraz ślęczeć cały tydzień, zanim się go odcyfruje, bo ten szyfr najczęściej napisany jest hieroglifami.	To jest jegomość pan król trzy razy wypiekany. Chcę go wykierować na człowieka; te szelmy króle są jak młode wołki; nic nie umieją robić do rzeczy, jeno nękać biednych poddanych i trapić cały świat wojnami dla swej nieprawej i szpetnej uciechy. Chcę go włożyć do jakiego rzemiosła: zrobię zeń roznoścę tatarskiego sosu. Dalej, spróbuj no krzyczeć: „So-o-o-su, tatarskiego so-o-o-su!”.	Toteż zjawiają się teraz prorokinie, jak za nieszczęsnych czasów króla Karola VII. Wszak i w naszym mieście jest jedna, która poczyna sobie szczęśliwiej niż Joanna. Córkę Jakuba d’Arc nawet jej rodzice uważali za obłąkaną i szaloną, a panna Deniseau w swym ojcu znalazła ucznia i adepta. Nie sądzę jednak, by powodzenie jej mogło być wielkie i trwałe. Naszemu prefektowi, panu Worms-Clavelin, zbywa na wytwornym obyciu, ale jest on mniej głupi niż BaudricourtRobert de Baudricourt (zm. 1454) prezydent Francji w latach 1895–1899., by spróbował słuchać panny Deniseau. Na to ksiądz rektor może mi odpowiedzieć, że za dni naszych wpływ Bernadetty z Lourdes jest silniejszy, niż był kiedykolwiek wpływ Joanny d’Arc. Ta rozpędziła kilkuset zgłodniałych i wylękłych Anglików; Bernadetta poruszyła niezliczonych pielgrzymów i miliardy ich ściągnęła na nieznaną górę w Pirenejach. I mój czcigodny przyjaciel, pan Piotr LaffittePierre Laffitte (1823–1903)	Byli tu dziś u mnie na polu dwa Niemce i dużo się wypytywali, alem nie zrozumiał, czego chcą	Chodźmy tam; zaczekamy na niego.	Nie wiesz jednak może, że zanim Emilka uciekła z domu, była miłosierna dla niej, pomagała jej wraz z Hamem. A i to dodać muszę, że wówczas wieczorem, gdyśmy rozmawiali w oberży, podsłuchiwała u drzwi naszą rozmowę.	W takim razie ja tam nie pójdę	Jeżeli nie otrzymam co dzień listu, to nie wytrwam tu na stanowisku i przyjadę do miasta. Sądzę, że ta groźba jest dostatecznie wymowna, by skłonić pana do pisania.	Miło mi to słyszeć Na malarstwie nie znam się: wolę ładnego konia niż cenny obraz. Nie sądziłem, że pan masz czas oddawać się takim zamiłowaniom...	Nie, nie zachowamy tę deskę ratunku na czarną godzinę.	Tak, to las! pędami jeżyn. Las stał cichy, rozprażony lipcowym upałem, woniejący żywicą, trawami i garbnikiem. Ptaki zrzadka i sennemi głosami odzywały się w gąszczach, tylko sroki gdzie niegdzie kłóciły się na drzewach, albo żołna przelatywała cicho pod gałęziami, niby tęczowa błyskawica, albo drzewa zaszumiały na chwilę i znowu robiła się cisza głęboka i usypiająca.	Nie wiem. Uciekłam z domu. Ino te zbiry swoją zbójecką robotę poczęły, nie widziałam Pawła wcale i do tej pory go nie było. Pewnikiem płacze gdzie w kącie.	Pamiętasz, Jadziu, jakeście parę razy do nas na święta na wieś przyjeżdżali? Maleńki był nasz domek. Na pięćdziesięciu morgach gruntu pałacu mieć nie mogliśmy. Ale jak nam wesoło było! Ty byłaś jeszcze małą dziewczynką...	A co jeśli to jeden z tych, co wieszali naszych kamratów i Czerwonego Korsarza, kapitanie?	A co o nim mówił, to nie pamiętasz? Ho, ho! ma się rozumieć, nie tobie dali depozyt i polecenie, ale tamtym, ale ty powinieneś dochować!	A cóż tam z twoją spółką handlową z Kirgizami?	A da Bóg, Tykocina dostaniem, to co komu do tego, czego ja za murami szukam. Co kto sobie ma ze mnie dworować, hę?	Ale to nie jest siła stali czy granitu, który albo łamie wszystko, albo druzgocze się sam. To raczej giętka siła płomienia, który faluje, ogarnia ze wszystkich stron, znika i ukazuje się w innym miejscu... A zawsze pełen wdzięku!...	Ale to nie jest żaden zarzut ale powiedzcie mi, proszę was panie, która też przygoda moja najbardziej jest ceniona?	Bo to z Azją nie ma żartów! Brat twój mógłby się siłą sprzeciwić, ale ojciec twój komendy nie ma. Otóż ja myślę, że jeśli od razu się zatnie, to cię Azja i tak weźmie.	Czy już wiosna nadchodzi? Jaka jest? W pokoju to się nic nie wie, gdy się jest chorym.	Eunice nigdy nie opuszcza nocą cubiculum, w którym sypia ze starą Akryzjoną i Ifidą; nigdy po twej kąpieli, panie, nie zostaje w łaźni... Inne niewolnice śmieją się z niej i nazywają ją Dianą.	Gdyby Prątnicki był z naszej sfery, lecz niestosowny jako partia, wówczas inaczej bym się na to zapatrywała, ale tak...	I oto dlaczego pragnę, abyśmy w przyszłości wrócić mogli do rodzinnego kraju. Mąż mój (nie podobnanie podobna (daw.)	Możesz Robert teraz prosić o rękę jego córki, już cię nie wyrzucą za drzwi.	Na minutkę poweselić się...	Na owej uczcie widzieliśmy ojca jego i staruchę, która męża z jasyru wygląda, i tę pannę, z którą się Nowowiejski żenić zamyśla.	Nie, ja nie mam czasu rzekł naczelnik szorstko, wdziewając palto z pośpiechem.	Nie, młodszy, Crandall-Dereń	No, po prostu... nie będziesz chory.	Oj, panie Murek. Czego się pan na mnie obraża? Moja wina?	Pan Jezus mi nie pobłogosławił bom się poprzedniego dnia upił i pacierzam wieczorem zaniechał!	Po pierwsze, nic mnie to nie obchodzi, a po drugie, umarła już dawno. Proszę mi dać papierosa.	Podzielam zdanie Naba ale to nie powód, żebyśmy mieli zrezygnować poszukiwań. Czy znajdziemy tę tajemniczą istotę, czy też nie, przynajmniej spełnimy nasz obowiązek wobec niej.	Posłusznie melduję, panie lejtnant że nie jesteśmy należycie przygotowani, więc jeśli razi pana dysharmonia...	Prawda Po tej okropnej scenie nie ma już nic oprócz śladu, jaki zostawia sen.	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto mój śpiew zwycięski! Słuchajcie! Foxy przyniósł nam herbaty, mimo że jesteśmy parszywymi owcami. Foxy ma serce. Prócz tego	To będzie pałac, nie fabryka, dla nas zresztą taki komfort za drogi!	Wstrętne! Gdzie oni się nauczyli tego bezwstydnego wycia! Koniecznie potrzebują dobrej nauczki.	A Jaguś to kiejby ją kto w mleku wymył	A coś ty w lesie wykopał?	A czy jego filozofia daje panu szczęście?	A gdzie się podziała moja żona?	A mieszkasz pan...	A trzeci pan gdzie?	Ach, ach, dzień dobry, mamo Vauquer	Ale gdzież nic! Straszne cierpienia!	Ale kto?	Ba!	Bal? O tej porze roku?	Bardzom radbardzom rad tłumaczył się Jan.	Bez wątpienia. Jest on w twoim zajeździe przyczyną awantury z ludźmi przyzwoitymi. Wracaj do siebie, przygotuj rachunek i uprzedź mojego służącego.	Co panu winien?	Co to było?	Co? Tutaj?	Czyż to możliwe?	Czyżby pani Jarzębowiczowa domagała się od wszystkich talentów kulinarnych?	Dobrze! Dziękuję waści...	Gdzie zechcesz...	I tak prędko?	Jadą z Dębicy!	Jak mi Bóg miły! to będzie ucieszna historja, pieniędzmi jego eminencji ocalę królowę!	Jaka pani dobra... jak ja panią kocham za to!...	Jakże mój syn, panie Wilhelmie?	Jednakże...	Kiedy?	Ma jakąś broń przy sobie?	Mam powóz.	Moim rozkazom?	Mudryj didmudryj did (ukr.)	Niech ciebzieciebzie (reg.)	No, tak, ale wszyscy wiedzą, że ma pan szczęście do kobiet, capatazie	On, mnie! Racja?	Panie Adamie, przecie pan dobrowolnie sprzedał za potrójną cenę wartości. Cóż tu Niemiec winien?	Panie!	Pewnie, że chciał mnie zabić	Piwa!	Podróż, mówił Jan do Julji a twoje? Często największe roskoszne wzruszenie kończy się smutkiem i myślą bolesną	Podwieziemy pana, dobrze Mada?	Protestuję! Mnie tu dobrze	Przyznaję, że tak.	Pytała was?	Rozdaję prawdy jutrzejsze.	Rozumiem, stryjaszku.	Sprężycki! Sprężycki!	Słyszałam, słyszałam	Tak i mnie się zdawało, a jednak ten lud?...	Tak wytrzymała. A przysięgam panu, że czułem, jak ustępowała mi pod ręką.	Tiesa! Tiesa!	To księżna Ogul-Gajmisz, pierwsza żona księcia KujukaKujuk a. Güyük (1206–1248) Chciał jeszcze coś powiedzieć, ale się powstrzymał.	Twój?	Urzędnicy...	Więc złożę jeszcze dziś podanie. A czy trzeba ostemplować?	Zdaje mi się, że był to proces ewolucji wywołany pierwotną koniecznością, lecz sam fakt istnieje nadal z całym swym cui bonocui bono (łac.)	Żarłaś co?	Żegnam cię więc, a raczej mówię do widzenia, bo mam nadzieję, że zobaczymy się jeszcze!...
Jak Bóg miły! Dowiédz się od ludzi, idź od wsi do wsi, nic ci innego nie powiedzą: to postrach okolic. A gdyby to było co dobrego, czyby to się tak włóczyło po świecie, nigdzie miejsca zagrzać nie mogąc.	O nie, przecież niczym to nie grozi, bo nikt nie zna naszego szyfru.	Przejdźmy się po ogrodzie Jak to! Czy możliwe, abyś pan nie wiedział, co zaszło 30 kwietnia 1574?	Ze palce igły utrzymać nie mogły... co?	Przepraszam, że się poważę sprzeciwić! Zdaniem mojem, cała sprawa nie ma żadnego związku z tym człowiekiem... jakżeś go pan nazwał... acha... z tym Janem Molitaire. Nie mogę zgodzić się na to, że dostarczyłeś pan istotnie dowodu jego współudziału w zbrodni.	Aby grzechu nie było	Czy ta pani nie podróżowała w roku zaprzeszłym, czy nie była we Francji?	Ja także nie zdołałem!	Nie strzelał. Tłum, milcząc, poskramiał.	Nie uciekałem calecale (daw.)	Nie! nie pójdę za mąż!... Może sobie ojciec odwołać słowo; mnie nie zmusi...	Wiem, wiem! Ja też nie mam takich zamiarów. Ani myślę wtrącać się w jego tajemnice, jeżeli je w ogóle ma. Chodzi mi tylko o sprawdzenie. Ręczę, że się nawet nie spostrzeże.	Nie mam jeszcze żadnych danych. Wygląda to mi jednak na handel narkotykami, na przemyt czy coś w tym rodzaju. Osoby tak często zmieniające miejsce zamieszkania i nazwisko nie robią tego zazwyczaj w uczciwym celu.	O tym i nie ma mowy! Zacny to pan jako chleb bez zakalca!	Ależ panie, ja się zupełnie nie znam na interesach.	Rozumie się, że staruszek. Czyż nie, panno Jadwigo?	Chyba nie powiesz, że mieli dzieci	Czy twoja mądra wrona nie wyjaśniła ci tego?	Ej, lepiej tego z rąk nie popuszczać, zbyt to łakomałakomy	Zali my tylko mamy tę Rzeczpospolitą przed złodziejami obszczekiwać jak pies podwórce! Inni nie wiedzą, którym końcem z muszkietu się strzela, a dla nas nigdy spoczynku.	Zgoda ale jedna rzecz mnie zachwycała, że za pierwszym uderzeniem rakiety tak rozbijali piłkę, że już żadna służyć na drugi raz nie mogła i tym sposobem mnóstwo starych i nowych książek wniwecz obrócili. Wpośród innych była tam jedna, nowa książka, którą tak mocno uderzyli, że wszystkie kartki na wiatr się rozleciały. A wtedy jeden zły duch rzekł do drugiego:	A czy nie można zrobić żeby wszyscy mieli ładne domki z ogródkami i pożywne jedzenie?	Bo ja cię nie puszczę.	Nie mogę	Nie, ale zwarjował	Lepiej, żeby nie wiedzieli, że za nimi podążamy.	Zwykli umarli tylko Nasz pan też nie chciał umrzeć, pan dziedzic, pan Oktawian. A jednak zanieśliśmy go na cmentarz.	Nieprawda, to fałsz!... Sztuka nie jest poza wszystkiem, ale ponad wszystkiem... wyższem czemś, ale tem samem... jest streszczeniem wszystkiego, bo wszystko się zazębia, wszystko się łączy i wszystko powinno być jednem: dobrem i poznaniem. Sztuka, to sama przyroda, tylko przyroda, uświadomiona niejako.	Nie prosiłam cię o to ale to było takie w twoim stylu.	Mniejsza z tym. Gdyby sprawa dostała się w ręce prefektów, wybuchłaby nowa burza domowa. Jedną mieliście przecie niedawno. Nie śmiejcie się. Posłuchajcie. Ja proszę was zróbcie z tym po cichu koniec. Chcę, żeby mały Clewer był znowu czysty i przyzwoity...	Po pierwsze, nic mnie to nie obchodzi, a po drugie, umarła już dawno. Proszę mi dać papierosa.	Kiedy ja biedny człowiek jestem, sierota bezżenny, i nie ma dla mnie komu wieczerzy gotować!	Chwała Bogu!... Dlaczegóż siostrunia wcześniej mi tego nie powiedziała?...	U nas w chederze nikt takich nie nosi.	Właśnie. Ale ona wie, co robi. Jest już niemłoda. Lecz ty! ty!... Właśnie teraz, gdy powinieneś bardzo się przygotować i obliczyć z siłami! Scena lwowska jest wymagająca	Dobrze. Na odpoczynek nie ma teraz czasu. Obejmij dowództwo nad tymi wszystkimi i prowadź za mną na tamtą stronę, do mego oddziału.	Książę wie, co w tej chwili dzieje się w Fenicji?	Widzisz, Matysku, tyś pierwszy, co tu ze mną po ludzku gadasz, a inni mnie jako powsinogę witali. Taki ja dzisiaj biedny, jako i ty, to nami gardzą.	Co mnie wreszcie osadziło to milczenie, zupełne, śmiertelne milczenie niewyraźnej postaci z oddali, która jak gdyby osłabła, przewieszona przez poręcz w dziwacznym bezruchu.	Oho! co do wielkości, to prawda wyższa jest ode mnie o pół stopy.	Sto trzydzieści siedem stopni i piętnaście minut długości na wschód od południka paryskiego i trzydzieści stopni siedem minut szerokości północnej, to jest prawie trzysta mil od wybrzeży japońskich. Dziś więc, 8 listopada w południe, zaczyna się nasza podróż podmorska!	Śniło mi się, że ta suknia, cośmy dziś kończyły, to mi się śniło... że jak ją obszywałam, to mi się lampa przewróciła	Tatusiu? A odkądżeś się to przypytał do moich ojców za syna, zbereźniku jeden!	O! co do szacunku ogólnego i ocenienia wasza dostojność masz wyższość niesłychaną nad wszystkimi w świecie rycerzami i autor, i tłumacz oddają wszędzie charakterowi waszej dostojności najwyższe pochwały, wszędzie go wystawiają w najświetniejszym blasku ozdób i przymiotów wspaniałych, jakimi są: waleczność wasza w boju, wytrwałość w przeciwnościach, cierpliwość i wytrzymałość na wszelkie rany i cielesne cierpienia, a nade wszystko ta nieporównana skromność w eterycznej miłości ku najdostojniejszej pani, Dulcynei z Toboso.	To chwała Bogu! Dajże mi się czego napić, bom zemdlał.	Cóż ja mam paniom poradzić, co?...	Mamo, co ja będę robił?	A ja wam mówię, że to wrota! Chodźmy szukać tych wrót!	Tłucz, rób, co chcesz!	Tyle on zdatny do fortelów, ile ten wóz, na którym siedzi. Ale masz waść słuszność, że trzeba kogoś koło niego zostawić. Chcesz waść mieć go przez ten czas na oku?	Założę się, drogi panie że jada pan obiady po czterdzieści su u Urbana w Palais-Royal.	A! a! alboż to miłość myślisz pan sobie wybierać jak aksamit na suknię?	Czegóż on, u diabła, chce ten pan Wtykała? Toć mi już całe oczy podmalował na czarno. Na Boga, da jurandi, ja cię uraczę, bratku, potrawką ze szczutków, szpikowanych solonym kuksańcem.	Jak Boga kocham, nasz Feliks się kocha!	Niech ci będzie, zaufam ci.	Proszę cię, chciejże Małgosiu. Ja lubię uczyć, a to łatwiejsze od niemczyzny	To jest wprost nikczemne i śmieszne.	To oni aż tyle są winni?...	W Pyrzogłowach? Ja się pytam o Kleryków.	Mamy wiadomość pewną, że król Wacław za dwa dni nadciągnie, czekajmyż na niego.. Silniejsi będziemy...	Ale ja muszę zasnąć. Ja mam jutro robotę od rana. Może mamę to przekona	Gdzieś ty tak przemókł?	Idź już sobie	To przypadek, panienko?	Jakie?... Czy z tych ludzi, którzy mi pochlebiają, czy z tych, co mi zazdroszczą?...	Ale ty pierwszy tu usiadłeś.	Panowie, baczność! Uważam, że Trestka chce ściągnąć każdemu z nas po jednym zajączku dla zwiększenia swego tryumfu	Cie! Jankiel też na Miemców, no!	Na cóż w takim razie wojenny rynsztunek?	Tak	Tuhaj-bejowym jestem synem!	Tylko na zewnątrz.	Wysocki!... A twemu bratu jak na imię?	A gdzież on siedzi, ten nowy system?	A więc generał Biegański z trzecim pułkiem piechoty i czterema armatami stoi w Michałowicach i broni tamtejszych suchych przejść pode dworem, między trzema stawami. Kamieński stoi w Jaworowie z dwoma batalionami ósmego i drugim batalionem pierwszego pułku. Ma 6 armat. Pan generał dziś jeszcze o świcie zajmiesz Falenty Małe i Duże, pałac, las olszowy, drogi i groblę. Wszak znasz te miejsca?	Byli tam również i żywi ludzie o wiele ciekawsi.	Cóż z tego	Moich rąk dwoje, i opieka Boża, i modlitwy matki...	O, jakże ostry macie języczek!... Mości wojewodzicu, miłościwa infantka raczyła was wybrać do polskiegopolski taniec	Pono ja tu waszmościów porzucę i skręcę do Dukli.	Pytam, czego chcesz?	W samej rzeczy ale mijają.	A komu, miłość Wasza każecie z sobą?	A niechże waści Bóg sekundujesekundować (z łac. secundare: wspierać, popierać) zawołał Skrzetuski.	Bakunin nieboszczyk cię pozdrawia	Dobro huknął ktoś spod ściany.	Jakoby w grudniu.	Lepiej niech pan rewolwer schowa.	Mam też więcej niż jeden stryczek w obozie!	Miłościwa matuchno!	Mów.	Naprawdę?	Oho, cóż tam Pan Jezus dał nowego?	Pan gardzisz sztuką?	Perskaičiau jau tris sykius,	Prawda	Skrucha, żal	Trza temu zapobiec!	Z przyjemnością!	Zabawia drugich i najbardziej pyskuje, a Jambroży także.
O niczym pana nie zapewniałem Tu wchodzi w grę kodeks karny i sfera jego działania. Oczywiście doceniam pańskie poczucie obowiązku uczciwości, które odezwało się w panu. Zdaję sobie sprawę, że panu i wyłącznie panu zawdzięczam wykrycie malwersacji. Biorę też pod uwagę pańskie niejako przyznanie się do winy. To skłania mnie do pewnych niepraktykowanych zresztą ustępstw, do niejakiej pobłażliwości. Nie tylko nie oddam pana w ręce prokuratora, lecz nie będę także wymagał zwrotu osiągniętych przez pana nielegalnych zysków. Od dziś jest pan wolny i może pan poszukać nowej posady. Nie będę panu w tym przeszkadzał. Otrzyma pan dobre świadectwo.	PrzyjaźńPowiedziałem, że iść nie chcę, ale nie powiedziałem, że nie idę. Kiedy mnie raz Bóg pokarał ich kompanią, to już do śmierci muszę w niej wytrwać. Jeżeli nam będzie ciasno, szabla Zagłoby przyda się jeszcze, nie wiem tylko, na co by się przydała śmierć nas czterech, i ufam, że wasza książęca mość zechce ją od nas odwrócić, nie dając pozwolenia na szalone przedsięwzięcie.	Kapłan jest kapłanem. On powiada, że pójdzie za godzinę. Ja jestem jego chelą, więc pójdę wraz z nim. Potrzeba nam żywności na drogę. On jest w każdej wiosce mile widzianym gościem, ale nie masz jadła jak tutaj. Daj mi trochę.	Ba, nie wiesz, jak się to kleci? Co do Podróży po Egipcie, otwarłem książkę i rzuciłem okiem, nie przecinając, przy czym odkryłem jedenaście błędów językowych. Machnę jedną kolumnę, pisząc, że jeżeli autor nauczył się języka kaczek wyrytych na kamieniach egipskich zwanych obeliskami, nie zna w zamian własnego języka, i dowiodę mu tego. Powiem, że zamiast nam mówić o historii naturalnej i starożytnościach, powinien był się raczej zająć przyszłością Egiptu, postępem cywilizacji, sposobami pozyskania Egiptu dla Francji, która, zdobywszy go raz i straciwszy, może go jeszcze zjednać sobie drogą moralnego wpływu. W tym miejscu kuplecik patriotyczny, nadziewany tyradami o Marsylii, Wschodzie, o handlu francuskim.	Proszę mnie też nie obwiniać o to, jakobym miała szemrać przeciwko woli Najwyższego Boga i Jego wyrokom, ale kto miał senatorów w rodzie, sam umarł stolnikiem i nawet syna nie zostawił po sobie, na tego potomków się Pan Bóg nie pogniewa, jeżeli westchną za dawną świetnością.	Ależ skąd, szanowny panie Nie miałbym wtedy żadnego usprawiedliwienia, bo dałem słowo, znając to wszystko dobrze. Nie, niech pan się więcej nie doszukuje, bo wstyd mi doprawdy, że robi pan przede mną ten rachunek sumienia; zostawmy to. Za chwilowe rozwiązanie sprawy przyjmijmy teraz zwłokę, nie będzie to ani zerwanie, ani składanie zobowiązań. Nic nas przecież nie nagli! Mój Boże! Moja córka ma siedemnaście lat, pana syn dwadzieścia jeden. Poczekajmy jeszcze, a czas zrobi swoje, pokieruje wypadkami; sprawy, które dziś wydają się nam niejasne, dnia następnego stają się zbyt oczywiste, często, w jeden dzień, obalane zostają najokropniejsze pomówienia.	Magnuszew został na prawo. Dziwno mi, że po tej stronie rzeki żadnego podjazdu szwedzkiego nie masz. Pojedziem do tych chaszczów i postoim, może nam Bóg spuści jakowego językajęzyk	Ja, Eminencjo ja nic nie sądzę, fakt przytaczam, nic więcej; dodam tylko, że gdybym nazywała się panną de Montpensier, lub królową Maryą Medicis, nie potrzebowałabym być tak ostrożna, jak, nazywając się poprostu lady Claric.	Jeżeli przyszłość nie zmieni tego widzenia to już żaden z moich następców nie zastanie tutaj tego dziecka. Ale o co ci chodzi? Skoro musi umrzeć, to lepiej, żeby umarło zaraz i zmniejszyło przez to nadmiar ludności.	Tajemnica! tajemnica jest wszystkiem! Nikt z otoczenia cesarskiego wiedzieć o was, ani się domyślać nie powinien.	Tego w Piśmie nie ma. Tam jest tylko mowa o Adamie, to niby Piotr, i o...	Od razu powiedziałem ci, że to nie będzie rzeczą łatwą. Z zebranych dotychczas przeze mnie wiadomości wynika, że dama ta nie widuje się z nikim, nie telefonuje prawie wcale. Oczywiście są to informacje służby hotelowej. Oczywiście poza hotelem może mieć znajomych, z którymi się spotyka. Dla poznania jej będę się tedy musiał uciec do jakiegoś triku, do jakiejś sztuczki.	Trochę nie podoba mi się, że po nowej drodze wozy będą jeździć bez koni Ale nie mój to grzech.	Jutro na obiad do mnie wieczorem razem pojedziemy do pani Opeckiej, będziesz mi pan służył za cavaliere servente. Słyszysz pan? proszę go o to i nie chcę być zawiedzioną! Jutro cały dzień panu zabieram, caluteńki!	Nie, nie! Daj mi rękę, bym czuła, że jesteś jeszcze ze mną. Będzie to dla ciebie bardzo korzystne, chociaż ja tego nie przeżyję.	Aha! to co innego, aż mi serce rośnie! pokażże mi te ważne rzeczy, mój mileńki, pokaż zaraz, niechże sobie czym serce pocieszę, bo nie wiem, dlaczego od czasu, jakem twego pyszczka nie oglądała, ciągle mi tak smutno i przykro, że sobie rady dać nie mogę.	Samą mnie puścić do maneżu! Czyż to jest jaki powód? Czyż nie mogę tam chodzić z panią de Fischtaminel? Pani de Fischtaminel uczy się jeździć konno i nic o tym nie wiem, żeby pan de Fischtaminel jej asystował.	Wiem, księże, o co ci chodzi ale nie może być. Trzeba tego i dla okrucieństw, które oni tam za Dnieprem spełniają, i dla godności naszej, i dla dobra Rzeczypospolitej. Trzeba, aby się dowodnie okazało, iż jest ktoś, co się jeszcze tego watażkiwatażka	To jest dawna kraina Goshen, którą faraon oddał Józefowi dla jego braci Izraelitów. Niegdyś, i jeszcze w starożytności, szedł tu kanał wody słodkiej, tak że ten nowy jest tylko przeróbką dawnego. Ale później poszedł w ruinę i kraj stał się pustynią. Teraz ziemia poczyna być znów żyzna.	Bardzo się z tego cieszę Z całego serca się cieszę. Teraz będzie mi lżej. Wiedziałem, że mi o nim mówić nie wolno, a nie lubię nic ukrywać.	A to trafił! Czemu nie zażądać już lepiej całego domu? Dwie butelki szampana! Ależ to kosztuje dwanaście franków! Ja tyle nie zarabiam, nie! Jeżeli pan Eugeniusz zapłaci, to mogę dać nalewki porzeczkowej.	Nie ma.	Nie masz za co przepraszać. I owszem, mój chłopcze, i owszem, zaczynaj.	Nie miałam	Nie należało jej zachęcać	O, nie	Rozumie się, że nie chcecie o nich mówić... boście mi je ukradli.	Słyszeliście! A nie, to rzeknę jeszcze takie słowo, aż wam w pięty pójdzie...	Mów pan z czém przybyłeś bo wiem że go tu nie litość sprowadziła, ale czyjeś rozkazy.	No... no... tylko nie roztkliwiaj się Wyjazd jestem pewny, że za rok... półtora... wrócisz tu i już będziemy razem.	Błaźnice jakieś, nie śmiejcie się ze słów mamy, bo słowa mamy święte... Co za Bronek?... Jaki Bronek?	Człowiek boży otworzył mi oczy, pokutnik jako ja, począł, oczów nie podnosząc, pytany. Z nieba miał objawienie... Pokuty tak srogiej jak grzechy, któremi ziemia skalana, żąda Bóg...	Jak to? Nie chcesz nic za swą pracę? Od kiedyż to stałeś się tak wspaniałomyślny?	Nie tak to broniliście się przed poufałościami dawniej, towarzyszu Jędrzeju	Bodajbyś nie ożenił się ubogo	Ojcze, ty przychodzisz do mnie z pociechą, ale jej dla mnie już nie ma! on zginął!	Szpiegowie pójdą twoim śladem Chodzi o to, aby móc uprzedzić Brygidę, nie chodząc do niej.	W niczym W niczym, jak na razie... Później zobaczymy... Zdaje mi się, że wiele rzeczy zawiera się w zagadkowym skojarzeniu tych dwóch słów: „wydrążona iglica”. Co mnie na razie zajmuje, to raczej materiał dokumentu, papier, którego użyto... Czy jeszcze się wytwarza ten rodzaj trochę chropowatego pergaminu? A potem ta barwa kości słoniowej... i wreszcie, proszę uważać, te ślady czerwonego wosku z tyłu...	Słucham cię. Robisz przez cały dzień minę tak śmiesznie tragiczną, że aż mi wstyd za ciebie.	Nie dogadać bo się z wami! zawołał stary kubka się imając.	Z chęcią, panie łaskawy albowiem przysięgam, jakem prawowierny katolik, tak mam przekonanie, że jestem sprawiedliwy, spełniając wyrok na tej kobiecie.	Nie wesele mnie w głowie mnie tak straszno! tak straszno! Od czasu jak przestąpił próg chaty mojéj, głowę tracę.	Pewnego dnia mam stać się wielkim człowiekiem za sprawą Ryżego Byka na zielonym polu; przedtem jednak przyjdą dwaj ludzie, którzy wszystko przysposobią.	Powiedzże nam o swoim życiu, o tym, coś przeżył i widział bo my tutaj na zagonie wiemy ledwie coś niecoś, ledwie ze słychu, z wieści.	Wrogi? i obejrzał się na miecz wiszący nad jego łożem.	Adoptowałam go i oto przywiozłam go tu, chcąc umieścić w szkole, gdzie by się mógł dobrze uczyć i dobrze być traktowany. Niechże mi pan powie, gdzie się mam udać.	Akurat tyle, co pisałem ci w raportach. Interesa dobrze idą, towarów przybyło, a jeszcze więcej zamówień. Trzeba jednego subiekta.	Na semaforze. Aha!	Słowo kapłańskie jest pokrzepieniem duszy	Więc zło, zdaniem twoim, jest równie wiecznym jak dobro?	Šeima Na! Šitą vaikiną, motin, tai ir nesupaisysi. Mūsų prabaščius ant jo šunis karia. Dešrių kunigas laiko jį už velnią... Bet paklausyk, ką kiti apie jį kalba. Aš ne per seniai buvau rėdybosrėdyba	Ważna by to była rzecz wiedzieć czy on goni za nami, czy też do Waładynki do Horpyny jedzie w tym mniemaniu, że nas po drodze ułapi?	Bo mój brat, widzicie, to tak samo. A ja się przecież wykierowałem. Żebyście widzieli, jak to panowie ze mną piją i całują się.	A pono pierwszy do obrony to ano chłop Hanki... cieka się on za Jagną kiej ten pies...	A! proszę pani kasztelanowej, uparł mi się sam, szybko zaczęła ośmielona Lassy; jam mu to odradzała...	To też i ja tak myślałem i w tej błogiej nadziei oświadczyłem ci się nazajutrz po Jacksonie. Byłem tak pewien przyjęcia, że miałem nawt pierścionek w kieszeni.	Jakto? matka może kompromitować córkę?... można się wstydzić matki?...	Skoro zjawia się w domu rodzicielskim hrabia Krzysztof Cedro, to od czegóż ma zacząć swe wiedeńskie epos? Naturalnie od poszukiwań w archiwach. Okazało się, że Marcin Cedro...	A czy ktoś mnie powstrzymywał przed ucieczką?	Czy to w tem szczęście? Bedzie pracował, to będzie miał kawałek chleba. Byle dach, byle strawa, a koń dobry ot i po wszystkiem.	Jak? ja wiem wszystko i źle że pan tu jesteś!	Mam go bez spółki.	Ojcze wolno mi będzie wyjeżdżać konno aż za rogatki raniutko, jak jeszcze bywa pusto?	Posłać by parlamentarza z żądaniem poddania szańca?	Tak wiele?	Tak... zgubiłem!	W sobotę po południu byliśmy tu ścianą tylko przedzieleni od tej okropnej sceny i rozmawialiśmy o rzeczach obojętnych.	Więc podwyższę mu o dwieście... o trzysta rubli pensję	A jakże, i z krewniaczką. Panna jako migdał! Powinszować waszej mości!	A teraz Bogu dziękujmy.	A to winszuję pani serdecznie, serdecznie.	A ty?	Bandaż.	Bez wątpienia.	Bodaj cię jasny piorun! Z pewnością zastawiłeś moje niedzielne portki!	Bogowie! Co za mądrość!	Burt? Ponia ir motin! Burt? argi tai žmogus kada gali burt? Ne Pultė, ne Vėjona, ne Raugė nebūrė, tiktai dievaičiai per jas. Taip ir ragas balso neišduos, pakolei į jį niekas nepučia. Kartais įžengia dievaitis į vargutį ir per jo lūpas kalba, bet kas gali tą loską apturėt, o ne kožnas moka išprašyt!	Chyba szatanem jesteś?...	Ciągle przed siebie; odbywa podróż dookoła świata.	Czemże miałbym nieszczęście niezadowolić Waszej Królewskiej Mości?	Dobrze	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Już mówiłam.	Jędruś!	Kiedy odpływamy? Jutro podnosimy kotwicę!	Ma szczęście.	Maracaibo ma mury umocnione i obsadzone armatami.	Niech mnie diabli wezmą, jeśli wiem, o co panu chodzi	Ona ma taką smutną minkę?	Panaceum universale!panaceum universale (łac.)	Panna Ikś i panna Igrek	Po co ci to?	Proszę objąć mię za szyję	Rebe! Oni są bardzo biedni!	Szlachcic, Chłop, Szaleństwo, Tożsamość	Są u was skauci?	Sługa waszej książęcej mości.	Umieram z głodu	Widzieliście tu kogo?	Właśnie, i dlatego też one są miarą wartości człowieka.
Powiadam wam powiadam wam, że ani jeden kieł w całej dżungli nie wyszczerzy się przeciw wam i ani jedna łapa przeciw wam się nie podniesie. Żaden człowiek ani zwierzę nie poważy się stanąć wam na przeszkodzie, póki nie dojdziecie do samej Kanhiwary. Będziecie mieli straż przy sobie.	Ma być pisany przez pana, ma być stwierdzony honorowym słowem, że nigdy ów Żydek nie dowie się, gdzie ja jestem. Że nawet w sądzie, nawet zaprzysiężony nic nie powie.	Nie waż się pan w mojej obecności nigdy nazywać tego szuję inaczej niż Kunik, łajdak Kunik, hochsztaplerhochsztapler osoba pożyczająca pieniądze na procent, zwykle nadmiernie wygórowany. i oszust Kunik, chamski bastardbastard (pogardl.)	Nie. Wszystko powinno odbywać się w tajemnicy. Nikogo nie straszyć. Trzeba wywiesić ogłoszenia, że prosimy o spokój i rozwagę. Gazety jutro napiszą, że jesteśmy na tropie i główny winowajca jest już pochwycony.	Panowie, biorę was za świadków, że przeciwko woli mojej i gwałtem zmuszony jestem lwy wypuścić, i przestrzegam tego pana raz jeszcze, że wielkie stąd wyniknąć może nieszczęście, i że ja na stratę kosztów jestem narażony; przestrzegam również panów, abyście się schronili, nim klatki otworzę, bo mnie lwy nic nie zrobią.	Zapuścili się wgłąb lasu, konie uwiązawszy na polanie. Od umówionego dębu odliczali pilnie kroki. W gąszczu zielonym malin, paproci, jeżyn i jałowca stanęli i osłoniwszy usta rękami, zawołali cicho, lecz bardzo wyraźnie: hop, hop.	A już; cztery razy mi przebaczyła, ale zapomniała i mówi, że trzy. Czy ja im się każę śmiać? I co ja takiego powiedziałem? Jak pani mówiła, że Murzyni nie chcą być czarni, więc poradziłem, żeby pili dużo mleka, to może zbieleją. Dlaczego nie spróbować; przecież jak się je jagody, to się ma potem czarne usta i język. A te barany zaraz w śmiech	Oto... niech mi pan da słowo honoru, że mi pan nigdy, nigdy nie będzie mówił o miłości, że się pan nie zakochasz we mnie i będziesz ze mną postępował, jak z młodszym trochę kolegą. Możesz się pan nawet zwierzać z miłości i wszelkich zawodów sercowych.	Czyli stało się coś znacznie gorszego, dla nas dużo bardziej fatalnego i strasznego: dziecko musiało jeszcze żyć, a morderca je uratował.	Dlaczego jednak dzisiaj nie słyszy się o podobnych praktykach?	Nic się nie stało jeszcze nic się nie stało i błagam panią, niech pani się uspokoi.	Zdaję się na los ale los to skończony hultaj, nie lubi uczciwych łudzi.	Moja droga! I ja także cokolwiek wiem o tej historii, bo i ja podsłuchiwałem pod drzwiami pani stolnikowej, a lubo ta rzecz ma się wcale inaczej, niż ty powiadasz, to jednak proszę cię i zaklinam na wszystko, żebyś o tym nikomu ani jednego słowa nie wspominała. To, co pani stolnikowa dziś cierpi, czy to wskutek dziwnego tylko przypadku, czy wskutek własnej słabości, której opanować nie umie, powinno zostać tajemnicą na wieki. Ja sam nawet, choćby nie dla niej, to dla siebie i Zosi, jestem koniecznie za tym, żeby to się nie rozsiewało, bo chociaż wiadomość moja o tym nigdy na nic mi się nie przyda, bo takiego środka do dopięcia mojego celu nigdy nie użyję, toż gdyby się ona rozniosła pomiędzy ludzi, mogłaby mi bardzo szkodzić. Dlatego też i to powiadam tobie, że projektu, który mi podajesz, calecale (daw.)	Na twoim miejscu postarałbym się uczciwie zlikwidować całą sprawę. Nie wyobrażam sobie, by w innym wypadku mogło się obejść bez kompromitującego procesu, no i bez więzienia. Pamiętaj, że nikt nie lubi robić prezentów ze swej własności. Jeżeliby nawet stryj Karol, co jest niepodobieństwem, machnął na to ręką, jeżeli to samo zrobiłbym ja, to zawsze pozostają jeszcze Krzysztof i Tolewski. Zataić przed nimi nadużyć nie można...	A jak się ksiądz dowie, żeś mu wziął boćka?	Co się z panem dzieje?...	I to może ciągnąć się parę dni?...	Tomciu by się chciał pewnie zobaczyć jak najprędzej z Wiktorem?	Wcale nieźle widzę z tego, że coś wart jestem; sto luidorów!... to majątek dla takich nędzników; nie dziwię się też, że przystałeś i przebaczam, lecz pod jednym warunkiem!	Wyobraźnia nawet w klasie. Mówi, że to jej pomaga do lepszego wyuczenia się lekcji. Chciałaby i z Ermengardy zrobić księżniczkę, ale Ermengarda odpowiada, że jest do tego za gruba.	No... oczywiście w Puszczy mieszkają rozmaite zwierzęta Łasice... i lisy... i tak dalej. Pod pewnym względem są to porządne stworzenia... Ja z nimi żyję w przyjaźni... kiedy się spotykamy... Ale czasem zaczynają dokazywać, przyznaję, a wtedy... cóż, nie można im zaufać, to fakt.	Owszem, ale... co tu zobaczysz, moja droga? Trzeba najwcześniej wstawać, najpóźniej kłaść się spać, wszystkiego pilnować, a co najważniejsza	Czy nie sądzisz czasem, Karusiu, że czas by już był na pana porucznika odpocząć przez chwileczkę do jutra rana?	Brühl utrzyma się. Królewicz płacząc to przysiągł żonie, to była wola ojca jego. Sułkowski będzie pozornym władzcą, ów istotnym, a potém...	Dalibóg, zarobiłam na to Na moim miejscu niejedna byłaby stłukła butelkę, ale ja prędzej bym sobie złamała rękę, niż bym ją upuściła.	To by po części tylko tłumaczyło początek napisu; lecz skąd nazwa i postać mnicha? Co dzwon może mieć z nim wspólnego?	Dziecko będzie szczęśliwe przez całe życie. Widziało wielkie uleczenie. Gdy byłem dzieckiem, wyrabiałem z gliny konie i ludzi.	E! Ociec dziś na nas i nie patrzy! Z miasta tylko co powrócił i o procesie gada!	Nie sądziłam choćbyś nawet miał podejrzenia, co do pana de Nemours, abyś mi miał czynić wyrzuty, żem go nie przyjęła.	Ten, co ciągnie za nos na sznurze.	Jak pan będziesz mi przechodził przed nosem na scenie, to, jak Boga kocham, kopnę!...	Miała i ma do tej pory. Pan Jezus sprawiedliwy za biednego Jaśka na własnym dziecku ją pokarał... cherlawe toto, ani jeszcze nie gada po ludzku, ino mamroce jakosi nieskładnie, ciężko wyrozumieć, czego chce. Musicie tutaj wysiąść, bo ja do tracza jadę, drzewa se wybrać na stodołę.	Na wieki!	Na zimę mam taflę szklaną!	Na, ir tai tiesa. Ko nepadarys prašymas, tai pabaigs akyvumas. Vienok turiu pasakyti, pons Keidošiau, jog esi labai pasarguspasargus	Oj, Ludko, Ludko, na pewno nie dotrzymałaś obietnicy i wczoraj wieczorem wypiłaś albo zjadłaś coś niezdrowego!	Przez panów do króla, przez świętych do Boga, a przez syna do ojca...	O mnie? to zapewne aby mnie, tak jak ona umie, uczynić śmieszną, aby serce ostudzić?	Przychodzę z dobrą nowiną. Ale... co to waszmość taki najeżony?	Jak to? I to było pisane w trzynastym wieku?	Och i jak! Boć to był takowy siarczysty kawalir, że do dziś, co jest w Gdańsku pannów, to wszystkie po nim łzy lejom.	Byle nadążył! Ale was to już dawno w takiej radości nie widziałem.	Czy to możliwe! Ten smarkacz! Ciemny jak tabaka w rogu!	W takim razie poniósłbym porażkę.	Wasyl wlezie! On tak jak kot chodzi.	Wiem. Dobrze. Pochlebcom zawsze dobrze, w gazetach ich będą drukowali! Jedź dalej! Wyraźnie i, mośćbrodzieju, tak żeby sens było widać.	Więc jakże to było?	Zupełnie zdrów i punktualny jak jego podróżny notatnik. Ach, panie Fix, pan nie wie, że mamy ze sobą młodą panią.	A skąd wiecie, co ja znam?	Ale tam.	Ale?	Cichoż! gdzieżeś ty bóstwo widział w chlamydzie podartéj, tak ogorzałe od słonéj wody i słońca?...	Dziwne to wszystko!	Franciszek l’Olonnais!	Ja ci za to zębami wypruję kiszki!	Jak myślisz? Pytam cię.	Jakiego pana? Łajdaka, chama, nie pana. Pan to jestem ja! Rozumie osoba?	Może pan być pewny. Nawet żonie nie wspomnę, że to pan powierzył mi tę sprawę.	No, przecież to jego żona.	O, to, oczywiście, zrobimy.	Przecież sameś powiedział, że był to człek z niskiej kasty i nieokrzesany.	Pycha, jak Boga kocham, kapitalna pycha!	To dziwne	To już po oświadczynach?	To on! to on! sądziłem, że jest jeszcze w Brukseli.	Wiem ja to, że jegomościne ciało z żelaza	Bywajcie zdrowi kumie	Bóg, Religia wtrącił Westynus.	Będziemy pilnowali podczaszyca, żeby o tem nie zapominał	Czekaj! Tobie służba, nie mnie. Mnie tu nikt nic do rozkazania nie ma.	Do jej miłości pani Rokiczany.	Doro moja!	Gdzieś w pobliżu?	Hop! hop!...	Jaki jest projekt Noela?	Jakto?	Kto przyjechał?	Mogę namalować ci wąsy.	Muszę pójść do domu i wziąć parę rzeczy z laboratorium.	Myśli pan, że Chartres jest za Dreyfusem?	Nigdy?	Nikodem!...	O dabar prie rusiškos valdžios ar geriau?	O, najwyższém! dlatego z zaczarowanego koła marzeń wychodzić nie chcę.	Och!... nic!... przyjechała szczęśliwie. Zachwycona panią, Pitą... Zakopanem... mną	Ostatniej nocy.	Ot tylko, żebyś mi pożyczył	Panie Jelsky...	Panie, panie! Ul!	Pozycja społeczna, Obraz świata	Rety... ryby może macie?	Stryj jest aniołem!	Słuchaj pan, panie Gold, chciałem właśnie z panem pomówić.	Usnął niedawno	Uszczypnij go... ukłuj... nawet sparz...	Uważa pan, jest taka awantura arabska	W karczmie, w tańcu, przy wszystkich przecież!	Wodzu! Daruj ją mnie	Wstępuję.	Ze względów wewnętrznopolitycznychwewnętrznopolityczny
Żeby destrukcja mogła znaleźć jakiekolwiek u nas pole, żeby ten tyfus społeczny bezładu mógł nabrać pewności, że znajduje jakikolwiek cień zastosowania swych mrzonek, tu w kraju, gdzie jesteśmy gospodarzami. Opinia publiczna powinna nie tylko mówić, ale powinna krzyczeć, powinna bić w dzwon na trwogę, bo złe jest ogromne, bo złe jest ogólne! Czy nie tak?	Czy istnieje na świecie człowiek dość naiwny, aby wierzyć w te baśnie? Czy pan nie wie że zabobony Wschodu uświęciły mistyczną formę oraz kłamliwe znamiona tego godła przedstawiającego bajeczną władzę? Nie sądzę, abym w danej okoliczności bardziej zasługiwał na pośmiewisko, niż gdybym mówił o sfinksach lub gryfach, których istnienie jest poniekąd mitologicznie przyjęte.	Bij się w piersi, moje dziecko, i mów: „Boże, bądź miłościw!...”. A za pokutę zmów jeden pacierz na intencją wszystkich grzeszników.	O co chodzi? ja sobie u was przenocuję i pofolguję do jutra... ale z załogi na zamku nie ustąpię...	W takim razie może lepiej by było pozostać jeden dzień dłużej na wyspie Tabor, aby zebrać wszystko, co może nam być przydatne.	Et, mnie bo się zdaje, że człowiek nie na to stworzony, żeby się bawił	Na to jestem wystarczająco mądry Niech mu pan wskaże kryjówkę na tyle dużą, żeby potrzebował całych dni na poszukiwania, miejsce, gdzie można schować cały skarb srebrnych sztab, nie pozostawiając śladu na powierzchni.	O! nie! nie. Na to nie pozwalam to byłby już szał, a szał jest chwilowy tylko. wieczność.	Otóż mamy! Kara cielesna wywierała na Eryku wpływ jak najgorszy. Nie wywołała w nim bynajmniej uczucia skruchy i żalu lecz uczucie wstydu i niesłychanego oburzenia. Zgrzytał zębami z gniewu weźmy teraz to miejsce, gdzie on idzie pić.	To jest prawda, oparta na wszystkich faktach rewolucji ogólno-rosyjskiej...	Tylko na zewnątrz.	Pierwej słuchaj, a potem służby ofiaruj. Otóż tak jest... Jadziu, jeżeli się zawstydzisz, to nic, bo to prawda i koniec. Tu niedaleko mieszka okropny niedołęga, Głębocki.	Ale skąd ty się tu wziąłeś... w nocy w tej gęstwinie, gdzie nie ma drogi ni ścieżki?... I jak ty wyglądasz, Jakubie?... Gdzie twój kapelusz?	Jakże winnam panią przepraszać! moja głupia ciekawość musi się pani wydać niedelikatna! Przysięgam ci tajemnicę i jeśli zażądasz, nie wrócę tu nigdy.	Szkuner... Syberia! Tak się właściwie powinno wymawiać, moja Celio! Zajrzyjmy znów tutaj!	E, mój Sancho honory zmieniają humory, pamiętaj, że jak zostaniesz wielkim panem, to może tak nosa zadrzesz, że już nikogo i znać nie zechcesz.	Proszę ciebie jeżeliś mi przyjacielem, to nie będziesz już nic gadał o diabłach; są to rzeczy tak bezrozumne w sobie, że już w cywilizowanej Europie nikt nawet o nich nie myśli; tylko jeszcze w kochanej Polonii najpoczciwsza pod słońcem szlachta nie tylko że rozmowę taką za specjał sobie uważa, ale nawet wiarę w diabły i duchy ma sobie za jakiś artykuł religijny.	A jako się to tam idzie?	A ty, Jadziu, tak samo myślisz?	A z familji mojej kto więcej? marszcząc się frasobliwie rzekł Stanisław August.	Ach tak! Jakub był zawsze nieco bojaźliwy, wiemy to wszyscy	Ach, to zrozumiałe, pan prawdopodobnie w ogóle nie sięga po książki nieinteresujące, te zaś, które go interesują, jak pod prądem magnetycznym, otwierają się same. Siła woli ma takie właściwości.	Alboż i hecarz Władysław jest tu w Rzymie?	Ale tu nie o was idzie moja matko ale o córkę, z którą źle być może, jeśli Bartosz bardzo do serca weźmie.	Bierzmy się zatem za pozostałych	Będzie już prawie sześć miesięcy. Jeszcze parę niedziel upłynie, zanim skończę pracę. Ach, gdyby człowiek miał więcej czasu, mógłby się nacieszyć robotą. Ale w tym szalonym pośpiechu to i nie dośpi, nie doje. Nieraz po całych nocach kujemy. Ani ja, ani mój syn nie mieliśmy czasu odwiedzić naszego kochanego księdza...	Chłopców jest dwunastu, a teraz poczęła się płeć nadobna	Co mi pan gadasz, wszyscy chcą, abym umarł, wszyscy	Co mi tam jeden Kozak znaczy, a choćby też i cała SiczSicz Zaporoska	Co?	Daruj mu, Kunonie! sam mistrz ci tego nie przygani!	Dopełnia się miara i klęski będą jako morze nieprzebrane.	Moi mili barankowie pofolgujcie mi albo lepiej mówiąc: idźcie do stu diabłów, niechże się po moim domu obejrzę!	Nie widzisz? Ślepy?... Ach, przecz się mam dziwować, skoro i mnie samego szatan oślepił.	Nie zalicza się do pańskiego garnituru?	Od pięciu tysięcy lat robili tak moi przodkowie, więc i ja tak będę robił.	Oho, ludzie się zmieniają; powodzenie psuje.	Pamiętaj, młody jesteś, byś nie zabył obietnicy swojej! Ta wszetecznica, która się carową nazywać śmiała, skarbów z Astrachanu, jak gmin gwarzy, uniosła mnożno. Soroków trzysta...	Po co?	Podejrzewam cię od dawna, że jesteś owładnięty przez wulkaniczne ognie patriotyzmu d’antichambre i dlatego mię tam wieziesz w chwili, kiedy otoczon jestem przez mdłości.	Powiada, że przywiózł.	Szanowny nasz gość utrzymuje że nasz system gospodarowania nie zadawalniazadawalnia (daw.)	Tak jest. Mam tytuł „Stróża maszyny” i „Zbawcy porządku”.	Tak, chodźmy ale byłoby lepiej...	Tak, musiał go pan już poznać trochę?	Tak, tak, spalić, spalić!	Tym bardziej, że droga wiodąca przez góry jest zablokowana Została zamknięta, usiana jest palisadami i działami, będziemy musieli ją pokonać, a oni będą z góry ziać w nas ogniem swoich dział.	Za co skazany został Czernyszewski?	A będziesz łaził do kurnika! Będziesz wyjadał kaczkom!	A czego?	A okapi?	A wy?	Ale nie dla mojej duszy...	Also sagen Sie der Frau, ich will die Frau sprechen, sagen Sie, dass ein Brief ist von einem Herr, draussen in Kong.	Bo Bóg ma czas i wieczność, dwie rzeczy dla ludzi nieuchwytne.	Bo w żadnych saniach ni śladu przyodziewku. Nie byłby ci jej przecie wiózł w jednej kożuszynie.	Bo?...	Będę musiał odmówić, bo ja tego nie lubię...	Ciociu, oto naparstek mojej matki, przechowywałem go troskliwie w neseserze	Daj to Bóg!	Dawajże twój tytoń!...	Dobrze.	Dokąd?	Dziękuję. Pogoda była śliczna	Dżeka Fultona Jeżeli to ma być dla mnie	Faktycznie	Ignacy od obiadu nie wrócił, poszedł szukać wuja. A kucharka?	Ja cię sponiewierałem? To przeze mnie?	Jak ten wół...	Jak to?... Stałaś tam przecie i podsłuchiwałaś.	Jam też zarazara	Jeśli nie spalił, to załóż pan nowy!	Kogóż to?	Kunicki	Mocny chłop był, dobrze mył i „gniótł” po łaźni.	Nie tylko, wysłał też kilku zaufanych ludzi do Gibraltaru, by ostrzec admirała.	Nie, bo ustąpiłabym panu	No, a teraz?	Nowe?	Pochowałam zapałki. Zresztą one do tego przyzwyczajone. Będą siedziały po ciemku aż do mego powrotu. Wczoraj Kazio tylko westchnął, żeby choć było światełko... Ja mu mówię: „Nie można, Kaziu.”	Pokaż te srebra	Posąg Amona w Tebach?...	Prosiłbym najpokorniej o pozwolenie napisania do mojej matki.	Przekreślić to nie znaczy jeszcze zapomnieć	Przyjaciele pańscy z Tyru bardzo pozdrawiają pana przeze mnie.	Racz pan spróbować nieco tych cakes (ciastka z owsianek mąki), dużo smaczniejsze niż ciastka w Glasgow.	Ruszajmy!	Rzeczywiście.	Siła, Głupiec, Głupota, Żołnierz odrzekł Oskierko.	Skąd masz?	Sztuka spytał Kandyd	To nic... duszno w tej sali.	To „sclavus saltans” Świrski już nam o tem opowiadał.	Trzy tygodnie temu.	Tym sposobem winowajca siedzi już w areszcie?	Tyś już tęgo pijany!	W każdym razie do ponadprzeciętności.	Wiesz? Duchy ci mówiły?	Witam, witam, sługa oddany pana magistra! Cóż tam słychać dobrego od wczoraj?	Żyje jeszcze
Ależ wobec tego wschodnie narody, wśród których spędziłeś znaczną część życia, wydają się tak fantastyczne jak baśnie, które do nas przychodzą z tych pięknych krain? A więc można tam bezkarnie zabić człowieka? Czy takie są w rzeczywistości Bagdad i Bassora pana Gallanda? Czyżby sułtanowie i wezyrowie, co rządzą tymi ludami i stanowią to, co we Francji nazywamy rządem, są istotnie Harun al Raszydami i Dżafarami, co nie tylko przebaczają trucicielowi, ale jeszcze go wynoszą na stanowisko pierwszego ministra, jeżeli tylko zbrodnia była zręczna, i każą napisać jej historię złotymi głoskami, aby służyła im za rozrywkę w chwilach nudy?	A załóż się ze mną o fajgla, że on poczłapie za nami! To beniaminek Kinga i gdyby im się udało złapać nas na czymś, obaj cieszyliby się z naszych skalpów. Musimy uważać na siebie.	Co to za preparacje?	Jestem kobietą, więc obchodzi mnie kobieta i matka. Czy chcesz wziąć ze sobą tę dziewczynę w podróż?... Pamiętaj, że hałas i ruch, jaki cię będzie otaczał, jej i dziecku może zaszkodzić. Dla kobiet brzemiennych najlepszą jest cisza i spokój.	O nie, bo raz spróbowałam, a ksiądz zaperzony krzyknął na mnie: „Niech jegomościanka pilnuje udojów!” Zresztą, oni nie mogliby żyć bez siebie, a będąc ze sobą, nie mogliby się nie kłócić.	Zupełnie słusznie przyozdobić dom dziełami sztuki, otworzyć go dla sąsiadów, uczynić z niego przybytek dobrego smaku i uszlachetniających wrażeń...	Tak wdzięczna jestem panu za ten zapał i za otuchę. Nie ma pan pojęcia, jak bardzo jestem przywiązana do tego najlepszego na świecie człowieka, jak go kocham. Nie może pan sobie nawet wyobrazić, jakie on ma serce.	Byle królowa za nim się ujęła, włos mu z głowy nie spadnie bo król ją i za świątobliwość, i za wiano czci wielce, a szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności. Ale jest przecie w Krakowie umiłowana siostra królewska księżna ZiemowitowaAleksandra Olgierdówna do niej się udajcie. Ja też uczynię, co będę mogła, ale ona mu rodzona, a ja stryjeczna.	A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś	A! jak gdyby nie mógł znaleźć się człowiek, który cię poślubi i nic za to od ciebie wymagać nie będzie, pozostawi cię wolną.	Co?	Czy królik ten nie miauczał czasami, gdy go zabijano?	Człowieku, o mało, a byłbyś popełnił straszną zbrodnię Niech ci to służy za przestrogę, że nie należy brać zemsty w swe własne ręce.	Karolino, nie daj się! Broń się, dziewczę z buzią jak malina! Jeżeli go teraz nie oszołomisz, znowu zapanuje nad tobą.	Możesz! Możesz na pewno! Ale chcesz mnie pewnie zmusić, bym się pojedynkował z człowiekiem, którego przez kaprys nie znosisz. Uczynię to, niezawodnie, jeśli odmówisz zadośćuczynienia. Kobiety lubią, by się z ich powodu mężczyźni zabijali. Nie chce pani hrabina naprawić błędu? Doskonale, stanę do pojedynku i za parę godzin przyniosą ci krwawe moje zwłoki.	Mój syn! Gdzie mój syn? Zabierzcie go z domu, żeby nie zobaczył...	Niby prawda, pani dobrodziejko, tak... juści, ale kiedy sobie wspominam, to mi się tak jakoś robi na sercu, że mi dobrze. Było tam i źle i głodno i smutno, ale coś mnie ciągnie do tej włoskiej jasności; ja, panie dobrodzieju, nieraz w polu, w żniwa szczególniej, patrzę się w niebo i widzę, że tu wszystko ciemno, chociaż słońce doskwiera. Pamiętam Włochy. Jak się wylazło nieraz w Neapolu na wierzch, na góry, to jak się spojrzało na morze, na miasto, na drzewa, to się płakało niewiadomo z czego, niby mazgaj ostatni, panie tego i owego. Tak, pojadę na wiosnę z pewnością, niech tam co chce się stanie!	Nie mówmy o tym. Po co mamy na próżno szarpać swoje nerwy.	Nie rozumiem, co mówisz.	Nie widziałem ognia bitwy! Widziałem go w ciemności... Najpierw nadszedł człowiek, mający wyjaśnić położenie... Potem przybyli jeźdźcy... Potem przybył on, stojąc w obręczy świetlnej... Dalej było tak, jak mówiłem. Starcze, czy powiedziałem prawdę?	Nie wiem, o co panom chodzi	Niech mnie kule biją! Przywiążę go sobie sznurem do pasa, wtedy odejdzie mu ochota na ucieczkę.	O! A jeśliby to biedne dziecię, jego matka, żyła, czy umieszczono by go, jej syna, w tym „pewnym” miejscu?	Prosił o trochę tytoniu, siedzi na odwachu i jest taki zadowolony, jakby siedział u siebie w domu. „Macie tu, powiada, cieplutko, aż miło. A piec nie dymi? Bardzo tu u was przyjemnie. Gdyby piec dymił, to najlepiej kazać go kominiarzowi przeciągnąć. Ale dopiero po obiedzie, nie wtedy, jak słońce stoi nad kominem”.	Tak, moje dziecko Ja pracuję dla ciebie, widzisz, ja pragnę twego szczęścia. Aby być szczęśliwym, trzeba pieniędzy. Bez pieniędzy, kaput! Ot, masz tu nowiutkiego napoleona, sprowadziłem go z Paryża. Dalibóg, nie mam w domu ani kruszyny złota. Ty jedna masz tutaj złoto. Pokaż mi swoje złoto, dziecino.	Tak... to znaczy nie. Skłamałam, że Anna leci na Blocha, nie widziałyśmy go.	Tego ja nie wiem ale o to można by się i rozpytać. Musieli przecie chłopi widzieć, kto tu był i co się zdarzyło. Dawajcie no tu sam gospodarza tej chaty.	Witajcie! Jużem był niespokojny. Co tam u dominikanek?	Znajdziemy, znajdziemy, panie Michale! Kiedy byłem za młodych lat deputatem do egzakcjiegzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór)	A chciałabyś?	A czego to?...	A gdzież się Starosta sam znajduje? spytał książę.	A tak, tajemnice. Kto jest ten śledziowy pan, skrzywiony jak piątek na sobotę, któremu wybijasz pokłony do samej ziemi i który jak węgorz prześlizguje się między płotami, zmierzając do urzędu wójta?	A tak, że nieprawda. Ot! Poruszaj palcami!.. A widzisz... Nieprawda! Jakbyś nie mógł poruszyć, to koniec. A stopami?	A teraz jako będzie?	A toż panicz wie że o czwartej pani już nie śpi.	A więc muszę pana na jakiś czas zatrzymać jako więźnia, tak krótko, jak to tylko będzie możliwe, a ów dowód, który cię najbardziej obciąża, ów list... patrz...	A więc życzę panu pomyślności i dużo radości w życiu! Chodźmy, panowie, chodźmy.	A, z tym, tak... tak...	Aha! I, oczywiście, gospodarzowi klasy o tym nie powiedzieli.	Albo ja wiem? Pewnie! To wezwanie jest zrobione umyślnie!	Ale napiszę, jak tylko pierwszą robotę dostanę. I pierwszy pieniądz to samo przyślę. Cóż ty myślisz...	Arsène Lupin nie żyje.	Az czyjej strony był to dziadek: matki czy ojca?	Będziemy obaj.	Cała wieś o tym wiedziała.	Cniło mi się samemu, tom do dzieuch wyszedł i do ciebie, Jaguś, pierwszej wstąpiłem...	Czemuście nie zbliżyli się sami?	Cóż mogą powiedzieć?	Cóż się działo w Sancerre wówczas, gdy pan je opuścił?	Daleko?	Dobrze więc... obrócimy kaptur... Ale przedtem musisz mi święcie przyrzec, Lizo...	Dobrzyż do bitwy?	Domyślam się, że ci chodzi o politykę Będzie pokój.	Dziad mój umówił się z tobą ale on to zrobił przeciw mojej woli.	Dziękuję chodźmy.	Dziękuję ci, pójdę zaraz do domu. Jestem strasznie znużony i taka wstrętna apatia obwinęła mnie, że się czuję coraz bezsilniejszym.	Gdyby miał rodzinę do wyżywienia, wychowania! Ja mam żonę i dzieci!	Hrabia przyjdzie, proszę być spokojną.	I to nie wy przynieśliście mnie do tej groty?	Jak śmieliście to robić!... Jak śmieliście!... Pewno jakimś brudnym kozikiem!...	Jakie one szczęśliwe, że mogą tak wyzuć się z rozumu!	Jezus, Maria! Gdzie ja mam głowę! Kazia! Skoczno i każ przygotować śniadanie... Zaczekaj... I podać tę, wiesz, porcelanę w centki... Czekajże... Nie potrafisz, ja sama zarządzę. Zabaw tu tymczasem panią.	Już, oto już jestem spokojna	Kochasz jeszcze mordercę swego brata?	Miemce.	Mój Boże miłosierny	Nie, pani ja się tak tem zajmuję, jak pan Bigiel muzyką: w wolnych chwilach i dla własnej rozrywki.	Niech pan się zastanowi, capatazie Z czego pan się śmieje?	No, sami państwo widzicie. Może śliweczki węgierskie?	No, to ja ci innego wyszukam męża na miejsce moje	No, z tymi pieniędzmi.	Nogę?...	O, gładszy, gładszy!	Och, pani! Pani Heleno!...	Ostatecznie, w gruncie rzeczy, to wina Stettsona starszego. Gdyby ta cholera nie była złapała dyfterytu, nie byłoby tego wszystkiego. Ale to była szopa! Jak ci naraz stary na nas wleciał!	Owszem, i ośmieliłbym się rzec, że może mu to przynieść nieszczęście.	Panie Stanisławie, czy ja na pana mogłabym się gniewać?	Początków tych nauczają zazwyczaj także męż­czyźni...	Pod Gliniany, bo słyszę, że tam się wojska kupiąkupić się (daw.)	Pozwólcie mi, miłościwy panie bardzo o to dopraszam, opowiedz nam zdarzenie, które się kiedyś w Sewilli przytrafiło.	Przyjmuję bez wahania, kuzynku	Tak, proszę pani!	Tego właśnie ma on się uczyć w Lucknow.	To jakieś nieporozumienie...	To jest człowiek, którego szukamy	To nie ja, prose wielemozny pani Choć ta i byłam głodno, ale to nie ja zrobiułam... nikiejnikiej	To ten Rosjanin?	Troje dzieci, cztery morgi, dwa krowie ogony i stary kożuch po nieboszczyku.	Tu!	Więc dobrze, na rok	Więc ta dama ma męża gotowanego na miękko!	Wydoję swoją kozę, tę krasąkrasy (gw.)	Zapewne, ale... ta duma, pewność siebie... Z jaką oni swobodą rozmawiają...	Zdecydowałeś się więc!	Zmiłuj się, nie gadaj, Bianchon Na samo wspomnienie o mannie serce mi... Dobrze, zgoda na szampana, ja płacę	Zostań już... zostań!...	Łacno to powiedzieć.	Święty Jakub ma być zburzony?	Życie samo jest karą w beznadziejnym poszukiwa­niu, a wszystkie jego dary są nieczyste.
Nich pan posłucha, señor ja się nawet nie sprzeciwiałem. Kiedy usłyszałem, o co chodzi, zrozumiałem, jaka to niebezpieczna sprawa, i od razu zdecydowałem. Ważna była każda chwila. Najpierw musiałem czekać na pana. Potem, gdyśmy przybyli do „Italia Una”, stary Giorgio krzyknął na mnie, żebym pojechał po angielskiego doktora. Później, jak pan wie, chciała widzieć się ze mną ta biedna, konająca kobieta. Nie chciałem do niej pójść, señor. Czułem, że to przeklęte srebro ciąży mi już na grzbiecie i obawiałem się, iż czując się bliska śmierci, zażąda ode mnie, abym pojechał po księdza. Ale ojciec Corbelan jest daleko, bo schronił się wśród zbójców Hernandeza, a ludność, która by go rozszarpała na ćwierci, jest bardzo wzburzona przeciwko księżom. Żaden opasły padre nie zgodziłby się wytknąć dzisiaj nosa ze swej kryjówki, by zbawić chrześcijańską duszę, chyba że wziąłbym go pod swoją opiekę. Oto czego chciała. Udawałem, iż nie wierzę w jej konanie. Wyrzuty sumieniaSeñor, odmówiłem sprowadzenia księdza do umierającej kobiety...	Dlatego że wszystko można dziś przeżyć oprócz niej. Śmierć i pospolitość są w dziewiętnastym wieku dwoma jedynymi faktami, których nie da się wyjaśnić. Każ nam podać kawę, Dorianie, do sali koncertowej. Musisz mi zagrać Chopina. Ten człowiek, z którym uciekła moja żona, nadzwyczajnie grał Chopina. Biedna Wiktoria! Bardzo ją lubiłem. Dom jest bez niej dość pusty. Małżeństwo jest, naturalnie, przyzwyczajeniem, złym przyzwyczajeniem. Żałuje się jednak nawet najgorszych przyzwyczajeń, gdy się je utraci. Może tych najwięcej. Poniekąd stanowią nieodłączną część naszej istoty.	Wdowy? któż to jest?	Kto to może wiedzieć wygląda, że nie. Ale zawsze nazwisko obce. Nierasowi Polacy. Niech pan mi wierzy, że dużo mnie kosztowało, zanim zgodziłem się na małżeństwo syna z ich córką.	Zobaczylibyście ten proletariat nie w waszej niewoli, a pod panowaniem naszych królów: żadnego cienia bolszewizmu nikt by się w nim nie doszukał. Nasz faszyzm to byłoby coś dopiero wspaniałego. Żydzi są jedynym narodem, który ma jeszcze w sobie zdrowy nacjonalizm	Żadnej, już parę razy to było. Wszyscy o tym wiedzieli, ona się w ten sposób nim i sobą popisywała! Nie udało się! Bransoletę chwyciła jednak i tak ścisnęła w rękę, że siłą musiano wydrzeć.	Magiczne; i to w wysokim stopniu rozwinięte. Lecz, niestety, używa sił przez siebie zdobytych do celów błahych i pospolitych; dlatego nie będzie nigdy prawdziwą adeptką. Mimo to może być groźną nawet dla wtajemniczonego w wyższe stopnie nauki tajemnej. Przez moją nieostrożność i brak czujności mimo woli wszedłem częściowo w sferę jej wpływów. Dom mój, przynajmniej na czas jakiś, został przepojony trującą aurą, która od niej płynie. Czy wiesz, jak mahatmowiemahatma	Czasem jeszcze i teraz, choć to śmieszne, zdaje mi się, że stoi za oknem na deszczu, na wichrze, i słychać kłapanie. A oczu strach podnieść... Spojrzeć?	Ponieważ jest północ, oświadczże w rzędach swoich, że zamyślam tę sprawiedliwą i doskonałą lożę ucznia zamknąć przez trzy uderzenia wielkie i otworzyć lożę stołową.	Sługam ci jest, ale sługa panny, przetoprzeto (daw.)	Trocha, wszelako nie na śmierć, bo nie poszła durchdurch (niem.) zapalenie, stan zapalny., ale powieda, niech jeno chory spokojnie poleży miesiączek abo dwa, to potem pójdzie do szlubu zdrów jak rydz.	To dlatego, że nic nie ukradłem w owej Hiszpanii, a trzeba żyć. Byłem oszalały sławą; pochlebne słówko generała Gouvion-Saint-Cyr, który nami dowodził i był wówczas dla mnie wszystkim. Z upadkiem Napoleona okazało się, iż podczas gdy zjadałem swój majątek w służbie, ojciec mój, człowiek o żywej wyobraźni, który widział mnie już generałem, budował mi pałac w Parmie. W 1813 roku znalazłem się, za cały majątek, z wielkim, nie dokończonym pałacem i z pensją.	A dokąd to pan idzie?	Ach, któż to widział!	Ależ wyspa, panie, wyspa Itongo. A to już najdziwniejsze, że nigdy o niej nie słyszałem. Znam na wylot całą Melanezję, zawijałem niezliczone razy do wszystkich portów i przystani MikronezjiMikronezja kaleczyłem sobie nielitościwie język na narzeczach Papuasów, zalecałem się z powodzeniem do pięknych MaorytekMaorytka Markizy, archipelag wysp w środkowej części Pacyfiku. i Wysp Hawajskich	Czy pan doktor Jekyll jest w domu, Pawle?	Czy to będzie zgodne z prawem, jeśli wypuszczę was jutro z kozy?	Jak to?	Jedno przyjdzie za drugim choćbyś osobę miał i gwałtem brać, jako to wówczas... pamiętasz?	Jeżeli nie mają dość sił, to w każdym razie mają dobry węch bo wujowi elektorowi tyle, mniemam, chodzi o Rzeczpospolitą, ile i mnie albo księciu wojewodzie wileńskiemu.	Moje dziecko, dla czego, powiedz mi, chcesz szukać prawdy zewnątrz wiary? czyż cała w niej nie jest?	Nie jest on tak lekki i zepsuty jakim się być zdaje; i przypuszczam, że gdyby wiedział...	Po to, matusiu, aby ludzie przed czasem nie podpatrowalipodpatrować (gw.)	Tak to następstwo wojny.	Tak, mospanie koniuszy przyznam się wam szczerze, że postanowiłem już na dobre rzucić do licha to głupie rycerstwo, wrócić do domu i wychowywać dzieci, żyjąc sobie spokojnie; z łaski Boskiej mam ich troje.	To ja wiem, cholero ty zatracona!	To nie mnie, to Julianowi.	Z prochu powstałem i w proch się obracam. Życie jest pełne poniżeń i bólu wszystkie nici, łączące je ze szczęściem, rwą się jedna po drugiej w ręku człowieka, a najsłabszemi są nici złote. O! drogi mój wierzaj mi, ukrywaj rany, jeśli mieć je kiedykolwiek będziesz. Milczenie jest ostatnią rozkoszą nieszczęśliwych. Strzeż się, aby ktokolwiek miał wpaść na ślad twoich cierpień, ciekawi wyciągają na zewnątrz łzy nasze, jak muchy wysysają krew z ranionego łosia.	Zauważyłam, że odzywa się zawsze tylko jedna z twoich głów Czy druga też to potrafi?	Żadna cena nie jest dla mnie do przyjęcia.	A wprędce też może i dozgonnego przyjaciela, takiego, który panny Jadwigi wart będzie, ześle...	I tem lepiej dla niej Ale pan gotów nas posądzić o brzydką obmowę.	Nie chociaż rzeczy mogą pójść w ten sposób, że spotkają nas smutne wypadki, wreszcie wszystko zależeć będzie od twojej pilności.	Niechże każdy z czcią wspomina i wysławia, gdzie może, imię jego, ażeby sprawiedliwość się stała a teraz: „Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!”	Dlaczego, Franku?	Dowiedziałem się o tym dopiero po czternastu latach, po wyjściu z więzienia. I poprzysiągłem Fernandowi zemstę, ślubując na życie Mercedes i na śmierć ojca. I... i mszczę się.	Jak dokąd, jak z kim i jak kiedy!..	Juści, że tak! Ale nie będziecie tego robić! Brać się do oprawiania ryb!	Któż ci o tym powiedział?	Na ten najczulszy nerw w kobiecie: nerw ciekawości.	Nie, nie powiedział o tym ani słowa	No dobrze, ale zaszedł tak nieprzewidziany wypadek!	Odwiedzanie więźniów było dość często przedmiotem sztuki chrześcijańskiej we Włoszech, Flandrii i Francji. Silnie, realistycznie ujął ten przedmiot della Robbia na fryzie z barwnej glinki, niby bogata opaska otaczającym szpital w Pistoi... Czy pan zna Pistoję, panie Bergeret?	Ot, jak nas w każdym sposobie przed waszą wielmożnością czernią i szkalują! Wżdy miała sowicie z góry wszystkie skorupy opłacone! Z wielkim rozradowaniem, od śmiechu się zanosząc, sama własnymi rękoma tłukła, aże się rozlegało.	Posyłacie mnie tyle pędy na Kleparz, a potem się dziwujecie, że ptakiem nie wracam Rano „Pod Czerwonego Konia”, wieczór „Pod Czerwonego Konia”, ile już dni łażę! Psu by się sprzykrzyło. Kupiec przyjechał, ale go nie ma w gospodzie.	Prosiłem pana, kolego, by pan został jeszcze. Domyślał się pan zapewne, o co mi chodziło.	Przyjacielu Sancho otóż zapewne bardzo wielka i nader niebezpieczna przygoda, gdzie będę potrzebował całej mojej odwagi.	Tak, czyżby pan ją znał?	Teraz, Hayde wiesz, żeś wolna, że jesteś panią i królową, możesz zachować ten strój albo też odrzucić go, jak wolisz; możesz być w domu i z niego wychodzić, kiedy ci się spodoba, zawsze będzie dla ciebie czekał zaprzężony powóz; Ali i Mirto będą ci towarzyszyć wszędzie, gotowi na twoje rozkazy; proszę cię tylko o jedno...	Zapewne u siebie zjemy?	– No, teraz mówisz do rzeczy! Tego, Huck, nie wolno nam popuścić. Musimy się trzymać i nie rezygnować!	A nie daliście mu koca?	A więc zgoda?	A wy?... a mężczyźni?... co wyrabiacie przed ślubem i po ślubie?... Więc kobieta...	Ach, ba! Kwasu pruskiego jedna kropla zabija	Bodaj takich więcej! bodaj więcej... nie panoszyłby się nieprzyjaciel. Da Bóg, przyjdzie czas i na nagrody, a teraz powiadaj, coście z wojewodą wileńskim uczynili?	Cie! uważny kiej dziewka po przypadku	Co pan każe?	Co?	Co? Co?	Dans la loge Saint-Jean.	Do ładunku!	Dobrze. Macie pięć złotych za fatygę.	Dowiedź mi swej wiary Pójdź do szpitala i uzdrów dzieci.	Gdzie świece, panie magister?	I myślisz, że dotrzyma?	I tyś mi je dał. No nie?	Ja? Czy sądzisz, że nie mam nic innego do roboty?	Jakbym chciała, tobym paliła.	Jedźmy na łowy	Jestem kowal cygan	Mamy przecie wizytę przed sobą	Masz rację, rzekł szydersko baron German, ja sam choć jestem człowiekiem, tej potrawy niestrawnej, która ci się cisnie do ust nieproszona, cierpiec już nie mogę.	Miałem u siebie jenerała.	Mów tak, mów... Pięknie będzie wyglądał rodzaj ludzki, gdy zacznie wierzyć, że mu szkodzi świeże powietrze i słońce.	Na wspomnieniach.	Nie mam dla nich tajemnic!	Nie spróbował pan nawet?	Nie wierzysz w nie?	Nie, te straty już pokryłem, przynajmniej na kilka dni. Idzie teraz o bankructwo w Trieście.	Nie.	Niech się dadzą wypchać z całym uwielbieniem. Wolałbym skończyć cygaro.	Nikt. Sam przyszedł. Krowy pasał przez lato.	No, nie zawsze, nie zawsze	Po co?	Przyjąłby albo nie przyjął. Zali można psubratom wierzyć, którzy Chrystusa nie wyznawają? odparł Powała.	Przyletę, przyletę, nawet lala (gw.)	Przynieść spisy!	Rad byś, widzę, za każdą cenę dowiedzieć się, gdzie skarb ukryty.	Słucham, dziadku.	Tak, panie Kubusiu, Dyzia ma słuszność, jedna podwiązka nic nie warta bez drugiej, a nie zechce pan przecie odbierać tej, którą ma.	Tiesa! Tiesa!	Tu niedobrze.	Upolujemy ptaki.	Widziałeś się z Gimmelem?	Wiem doskonale	Wyznawałeś ją zawsze. Nic w niej nowego!	Z komendy miasta rozkaz mamy.	Zabiorę mu go, a węże wyślemy na wycieczkę po dżungli.	Zawsze ci trzej waleczni!... A gwardzista?...
Mój Boże, ilu oficerków będzie się pchało do wagonu Mówię to za was; mnie to nie przeszkadza, skoro tu wysiadam.	Dobrze spełnię to wszystko. A jakże myślisz stąd się wydostać? Boć sam jeden nie wyjdziesz, a oddział, ile wiem, musi tu jeszcze długo wartować, aż do rozkazu.	No, sądzę, że i my powinniśmy wyjechać. Zostawiłem swoje interesy na łasce Bożej... pomiędzy dwoma oceanami... teraz czas znów powiązać rozluźnione końce. Prawdę powiedziawszy, to już mi obmierzła ta robota; takich wakacji jak teraz nie miałem od dwudziestu lat.	Mogę zresztą wyjechać. I tak nie mam pieniędzy, a od jutra pewno koniec zupełny. Niech płaci sobie pani Prepudrechowa za snobizm. Ale dziś muszę jeszcze. Bez tego nie wyjadę. Zupełny brak woli. Dziś i jutro na miejscu. A od pojutrza rób ze mną co chcesz. O, jakże ja będę cierpieć! Ale może masz rację. Chociaż nie wiadomo, czy warto...	Ano jużci. Zresztą, wolę se ręce urobić, od świtu do nocy harować, byle się te wyklinania raz skończyły.	Tylko bez dzikości graliśmy uczciwie, uważa pan po większej części uczciwie. Na ogół to popłaca. Zaczęło się to w Nikaragui, wtedy jak rzuciliśmy szkuner i tych głupców szukających skarbu. W kasie kapitana było wszystkiego sto dwadzieścia siedem funtów i kilka dolarów meksykańskich. Muszę przyznać, że nie bardzo się opłaci łupnąć człowieka z tyłu za takie marne pieniądze; ale ten kapitan wisiał już na włosku	Plenipotent mego ojca. Od czegóż to zależy?...	Nie znaleźliśmy. Co tam LachiwLach (daw. ukr.) mniszki, zakonnice.. W monastyrze Dobrego Mikoły u czernic było dwanaście Laszek, to je razem z czernicami dymem w celi zadusili, a co parę dni to się skrzykną po ulicach i łowią, i do Dniepru prowadzą... Hej! co tam już wytopili...	Nie przeczę Zarzucam jedynie dziennikom to, że ściągają codziennie naszą uwagę na rzeczy bez znaczenia, gdy ledwo parę razy w życiu czytamy książki mówiące o rzeczach zasadniczych. Z chwilą, gdy co rano rozdzieramy gorączkowo opaskę dziennika, wówczas trzeba by odmienić rzeczy i pomieścić w gazecie, sam nie wiem co... ot, Myśli Pascala! (wygłosił ten tytuł z ironiczną przesadą, aby nie wyglądać na pedanta). A na odwrót w tomie ze złoconymi brzegami, który otwieramy ledwo raz na dziesięć lat czytalibyśmy, że królowa grecka udała się do Cannes albo że księżna de Léon wydała bal kostiumowy. W ten sposób, przywróciłoby się właściwe proporcje.	Co winien!... Porwał mi Kamę i wtrącił ją w chorobę, z której nie ma wyjścia... Byłem wolny, mogłem uciec z majątkiem i życiem, ale postanowiłem zemścić się, i oto macie mnie... Jego szczęście, że wasi bogowie mocniejsi są od mojej nienawiści... Dziś możecie mnie zabić... Im prędzej, tym lepiej.	Najzupełniej A takie piękne procesy, których tak pożąda panna de Salvieux dla czystej ciekawości, a ja po to, by zadośćuczynić mojej ambicji, pogorszą tylko moje położenie. Czyż ci żołnierze napoleońscy, którzy przywykli rzucać się na oślep w bój, będą się wahać dłużej nad zabiciem człowieka, którego mają za osobistego wroga, niżby się zawahali, uśmiercając Rosjanina, Austriaka czy Węgra, którego nigdy wcześniej nie widzieli? Zresztą to konieczne, bez tych niebezpieczeństw nasz zawód nie miałby zasługi. Ja sam, kiedy widzę w oku oskarżonego iskrzącą się wściekłość, czuję w sobie wzrastającą odwagę i zapał; to już nie proces, to walka! Nacieram na niego, on odpiera natarcia, podwajam atak i walka kończy się jak każda inna, zwycięstwem lub porażką. Oto jest zawód prawnika! Niebezpieczeństwo budzi w nas umiejętność wymowy. Gdyby jakiś oskarżony uśmiechnął się po mojej replice, byłbym przekonany, że źle mówiłem; że to, co powiedziałem, było słabe, mierne i niewystarczające. Pomyśl pani, jakiego uczucia dumy doświadcza prokurator królewski przekonany o winie oskarżonego, gdy winowajca blednie i drży pod ciężarem dowodów i ciosami elokwencji! Głowa jego pochyla się, aż w końcu spadnie...	Aha, dopominasz się solidniejszej wdzięczności Bądź spokojny! W takim razie poślę po ciebie tego raka, co to chodził po drożdżerak, co to chodził po drożdże	Aaa... ja i to myślałam. Bo co znaczy mąż, którego nie było... nie było i naraz wylazł jak spod ziemi? Jużci, kiedy oni rozeszli się i pani aż musiała pensję założyć, więc nie musiało być między nimi kleju; a jeżeli teraz wrócił, i jeszcze bogaty...	Zyberta? Takiego generała nie ma. Widać, że ci w grzbiet zaglądał ten Zybert, kiedy jeszcze może był podpułkownikiem, a tobie ze strachu zdało się, że to generał.	Matko dobrodziejko, odpowiedział jej syn padając do nóg jak długi, nie chcę ja wcale majętności do rąk moich odbierać, rządź i rozporządzaj nią jak swoją, a co mi łaska twoja na sustentacją wyznaczy, tem się kontentować będę.	Wcale nie, proszę pani Początkowo myśleliśmy, że istotnie to sprawa szpiegowska, przyszliśmy jednak do przekonania, że ponieważ dokumenty te w istocie rzeczy dotyczyły pewnych spraw personalnych... rozumie pani?... Kwestie awansu, przesunięć, nominacji...	Cicho pan bądź, ja mówię, że ze stratą, to inaczej być nie może. Więc weźmy tę okrągłą cyfrę tysiąc rubli. Ile mamy ludzi w kantorze?	Doktorzy zaraz przyjdą. Innych omijają, żeby do ciebie prędzej. Wyprosiłam, wyściskałam u kolan... Idą już! Idą. Patrz!...	Nie wiem, po co nam każą robić te bezużyteczne obchody. Kto widział jednego więźnia, to tak, jakby widział stu, wysłuchać jednego	Pff! Pff! Mówię ci, że on nie umie kłamać... jak to my obaj umiemy.	Przedmiotem umowy ja jednak jestem, istota żywa. Od mojej woli coś przecież zależy. Nie chce pan ocenić zamiarów najlepszych, więc już niepomna dalszych sprzeciwów, tak sobie postąpię, jak teraz być musi i jak należy. Przed wszelkim pieniactwem natomiast przestrzegam.	To ani chybi po granuli... juści... pognała się była jeszcze przed żniwami... a może i po siwej... Sielny ciołek...	Więc jednak pan sobie przypomniał! rzeczywiście nie przyszłam, ale to nie z mojej winy, mieliśmy właśnie z mężem duże kłopoty, Stefan musiał się ukrywać, musieliśmy zmienić mieszkanie.	Właściwie... To już lepiej na imię nieboszczki ciotki. O, tak! świętej pamięci Moniki.	Bo wy bohatery, żupany wy niewiastami teracie, u was jest ich zawsze dosyć! E? wszakże to ciebie Wiszowa córka była tak ukłuła? A ona ci teraz ziele nosi!	Co z tego? A cóż wam kasztelan rzekł, że hańba by spadła na mnie i na cały nasz ród. Zali nie większa by jeszcze hańba była, gdyby ja stąd uciekł, a was tu na pomstę prawu zostawił?	Ale przecież do pana, kolego, nie czuje chyba nienawiści?	Mniejsza o to. Niech mama mówi dalej.	Nie łudźmy się, kasztelanie Wprawdzie ja, obcując z nim oddawna codziennie, nie widzę schyłku jego jako drudzy, a mimo to, król straszliwie osłabiony, znękany, zobojętniały... niepodobna nie dopatrzeć, nie można zaprzeczyć...	No, to bardzo pięknie tylko uspokój się.	To jakiś oficer wyższej rangi, objeżdżający obóz z patrolem nocnym co panowie czynić zamyślacie?...	To już drugi!...	Zmęczona jestem Idź pan już do siebie.	A, to wasz pies Spodziewam się. że jest dobrze wychowany i że moim skarbuńciom nie zrobi krzywdy.	Czy ojciec w domu? Mam do niego interes.	Mam swój posag; dam sobie radę i bez Grzesikiewiczów. Aha, więc ojciec chce mi przez to zamążpójście zabezpieczyć utrzymanie tylko!...	Niezwłocznie powrócić do Anglji i donieść mi bezpośrednio, czy książę wyjeżdżał z Londynu.	To był szrapnel	To czekajcież, ja będę Montezumą	To dopiero! Jakimże cudem?	To pewno pańskie pacjentki, pan je powinieneś chwalić.	To wybierzcie tam, byle młodą, i włóżcie na wózek pod kozioł.	Un, to pewno ropucha.	Wszystko mi jedno... Motłoch to zrobił i motłoch będzie odpowiadał...	A ręka na ciebie czeka i nic nic nic! Stara ci ją sama wciśnie. I czas téż Frani pod czepek, bo jéj się strasznie oczy świecą.	Bądź cierpliwa Poto, że przy pierwszej sposobności poznajomisz mnie z takim gościem. „Mój kuzyn, pan Junoszyc”. Oto wszystko.	Chamis wyjechał onegdaj wieczór i w El-Wasta złapał pociąg idący z Kairu, w Medinet jest zatem dziś rano. Dzieci zapakują się w godzinę. Wyjechawszy wszelako w południe, musiałyby czekać na nocny pociąg idący wzdłuż Nilu, a ponieważ nie pozwoliłem Nel jechać nocą, więc wyruszą dziś rano i będą tu zaraz po zachodzie słońca.	I mnie ta wieść dochodzi. Więc zbieraj się i staw im, braciszku, czoło!	I wciąż liczysz na mnie, że ci w nim dopomogę?	Tak, jeśli nie zabraniają tego przepisy.	A dlaczego ożeniłeś się?	A ta familja czy ma tu stosunki? badał Sapora dalej.	Czy pan wie że pan pobudził moją ciekawość?	Hilda! Nie mów tak!	Jakto? On nie wie, że dostał taki spadek?	Kto się podobał twojej żonie?	Moja Lorko... już dosyć tego!	Na Boga, co słychać? co król mówi?	Naturalnie, panie dyrektorze, bo co?	Pani raczyła mnie wezwać?...	Tak on gadał, acz ja nie dowierzam, aby w onym głodzeniu długo dotrwał, boć i on ją po swojemu lubi.	Tylko że melancholiczka	Widok jest istotnie wspaniały ponieważ horyzont ma kilkadziesiąt wiorst w promieniu, a cały Paryż i jego okolice wyglądają jak na wypukłej mapie. Ale podróż nie jest miła; może tylko pierwszy raz...	A gdzie reszta?	A po cóżeś tyla czasu stojałstojał (gw.)	A wtedy?	C. P. Barkis, najlepsza pod słońcem kobieta	Czterdzieści Jest tam sklep tytoniowy i jednocześnie kolektura loterji Kopelowicza. Wejdziecie i zapytacie: A który pański numer?... Musicie odpowiedzieć:	Czternaście lat!...	Czy aby nie Szwedzi?	Diabeł ich wie: Szlangbaumy, Hundbaumy, czy ja ich zresztą znam!...	Dobrze, dziecino. Dopóki nie uśniesz.	Dom stawiasz!	E e! ofuknął Jędrzyk	Gustaw.	Henryk przyjechał.	I bydło pędzone batem	I jabym rada go zobaczyć. Tam, w domu...	I o tym, jak te zwierzęta opanowały Ropuszy Dwór?	I on potrzebuje żyć!	Ja pani odpowiem. Otóż, po pierwsze ja osobiście nie lubię Brzeskiego. Po wtóre	Ja.	Krzych Domaszewicz. On z dawna wszystkich na Laudzie opatruje.	Moi drodzy	Moje węże nie zrobią krzywdy przyjaciołom Zaczekaj chwilę, biały przyjacielu, tylko je uśpię.	Nie jestem ten sam, Henryku.	Nie wątpię.	O miłosierny Boże! I ten list...	Opat panienki słucha, nie ona jego.	Oto jest nasz majątek na wypadek nieszczęścia	Prawda!	Przybłęda.	Północ	Spokojnie... spokojnie... proszę	Tego... ja rzezałem	Więc on o tym gada? O Boże, jakaż ja nieszczęśliwa!	Za trzy dni dość będzie czasu	Zachorowałem. Miałem grypę.	Zatem pozostaje ino...	Żebyś pan sobie tylko nie potrzebował zakrywać oczu!
Ja się na ochotnikach nie znam, ale to najpocieszniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem. Ja już wiem, czego oni chcą. Boże, ileż razy w życiu mnie tak zjechano! Ale postawę mają bardzo dobrą, naprawdę, doskonałą.	Jego kochanką... Tak, nie jestem, bo on tego jeszcze nie zażądał. Co mnie obchodzi pani Denowa czy Radzińska albo mąż, który mnie opuścił... Już nie wiem, co się ze mną dzieje... To jedno czuję, że ten człowiek zabrał mi duszę.	Przepraszam, tu się pan myli Widać, że nie zna pan mego przyjaciela Jilly. A jest on przecież dość znany. Jilly w młodości swej, w roku 1885 czy 86, z przyjacielem swym lordem Turnbridge odbył podróż naokoło świata na pokładzie jachtu „Old Friend”. Jilly daje słowo honoru na to, że przez całą drogę, czy to w czasie pogody, czy też w czasie burzy, ani on, ani lord Turnbridge nawet na minutę nie wyszli na pokład, lecz uporczywie siedzieli w kajucie, zapijając szampana w towarzystwie starego żeglarza z marynarki królewskiej, który od jakiegoś naczelnika tasmańskiego szczepu nauczył się tatuowania. Stary ten żeglarz podczas podróży wytatuował obydwóch przyjaciół od szyi aż do pięt. I Jilly powrócił do Francji pokryty polowaniem na lisy, na które składa się nie mniej i nie więcej niż trzysta dwadzieścia cztery postacie mężczyzn, kobiet, koni i psów. Pokazuje on je chętnie w knajpie po dobrej kolacji w dobrym towarzystwie. Otóż nie wiem, czy wrażliwość mego przyjaciela Jilly jest anormalna. Ale zapewniam pana, że jest on bardzo miłym chłopcem i porządnym człowiekiem i że niezdolny jest...	Tak jest. To była... tak, to była jedyna kobieta, którą w życiu kochałem i to jest matka Iwonka. Jeżeli już nie ze względu na siebie, to ze względu na dziecko muszę za wszelką cenę uniknąć tego, co by pamięć jej sponiewierało... do reszty i dało wszystkim wiedzieć... Spodziewam się, że po usunięciu Borzyckiego proces się nie odbędzie wobec braku winowajcy.	Człowieku z dalekiej krainy wy, Hetyci, i my, Fenicjanie, jesteśmy braćmi, więc szczerze radzę ci nie wdawać się z egipskim sądem, bo on ma tylko jedne drzwi: przez które się wchodzi, ale nie ma tych, przez które się wychodzi.	W drogę i na poszukiwania. Czekałem tylko na ciebie. W stu widzeniach sennych... zwłaszcza w jednym, w noc następną po owym dniu, kiedy za tobą zamknęły się po raz pierwszy podwoje wiedzy... miałem objawienie, że bez ciebie nigdy nie znajdę rzeki. Raz po raz, jak ci wiadomo, odrzucałem od siebie tę myśl, bojąc się złudzenia. Dlatego to nie chciałem wziąć cię z sobą owego dnia, gdyśmy razem jedli placki w Lucknow. Nie chciałem cię brać, póki nie nadejdzie pora odpowiednia i pomyślna. Chodziłem od gór do morza, od morza do gór, lecz nadaremnie. Wtedy wspomniałem sobie Dżatakę.	Pani teorię moją, na doświadczeniu życiowym opartą, obraca w śmieszność, ze złośliwością, jakiej się w pani nie domyślałem chociaż powiem, że nawet ewentualność, o jakiej pani wspomina, nie byłaby dla pani bez korzyści. Serce pani wzbogaciłoby się o jedno wrażenie więcej, nie mówiąc już o tym, że duch w zetknięciu się z niebezpieczeństwem mężnieje.	Jesteś pan teraz w porządku Za godzinę udasz się do zamku hrabiego de Colignac, aby dopełnić uwięzienia Cyrana.	Niech się pani nie boi!... Mecenas ma niewinną manię wróżenia z rąk	O, z pewnością! Więc... przebaczmy sobie nawzajem cierpkie słówka... Ja się na ciebie nie gniewam, bo wiem... co to jest upał...	Ojcze, ty przychodzisz do mnie z pociechą, ale jej dla mnie już nie ma! on zginął!	Podobała mi się. Tak pięknej nie ma między twymi służebnicami, matko, ani nawet między kobietami jego świątobliwości...	Potem z nim razem naradzimy się, co zrobić, abyście wy nie byli narażeni w razie czego.	Dość już ja jemu za jego dobroć wywdzięczyła się, dość plecami swemi i hańbą swoją zapłaciłam! Popamiętam ja o tej jego dobroci, kiedy taki mnie wstyd ogarnął, że, zdaje się, gdybym mogła, żywcem zagrzebałabym się pod ziemię, byle tylko jego już nie widzieć i jemu w oczy nie patrzeć! Ale teraz niczego już przed nim nie wstydzę się! niczego, niczego! Kiedy jemu wolno mnie bić, to mnie wolno wszystko robić. Żebym Daniłka nie żałowała, tobym znów uciekła. Ale może i ucieknę! Ot, wezmę i ucieknę!	Mylisz się, Beautrelet! Sklepienie małej groty, znanej wszystkim, jest podczas odpływu zamknięte ruchomym sufitem koloru skały, który morze, gdy się podnosi, unosi do góry, a gdy opada, hermetycznie zamyka nad małą grotą. Dlatego w czasie przypływu mogę przepłynąć... Co, dobry pomysł?... Prawda, że ani Cezar, ani Ludwik Szesnasty, krótko mówiąc, żaden z mych poprzedników nie mógł wpaść na to, bo nie miał łodzi podwodnej... Zadowalali się schodami dochodzącymi do małej dolnej groty... Usunąłem ostatnie stopnie schodów i wymyśliłem sztuczkę z ruchomym sufitem... To prezent, który ofiarowuję Francji. Rajmundo, moja droga, zgaś lampę, która jest obok ciebie... już nam nie jest potrzebna... przeciwnie...	Pan, zdaje się, bardzo się przejmuje zupełnie naturalną rzeczą, señor doctor. To mnie dziwi. Jest bardzo prawdopodobne, iż wkrótce jednego po drugim każe nas rozstrzelać jeżeli nie Sotillo, to Pedrito, Fuentes lub Gamacho. A możemy nawet trafić na tortury, dzięki pańskiej dowcipnej bajeczce o srebrze, którą pan wbił pan do głowy Sotillowi.	Tego tylko... to dosyć! Ale minęło to już, nie czuję się w garści stracha, tylko, raz ci jeszcze powtórzę, Dawidzie, żałuję, że nie zostaję pod kierunkiem uczciwego, surowego ojca.	Cóż, doprawdy trudno mi opowiedzieć, jak się to stało Byłem właśnie, jak mi się zdaje, zajęty zbieraniem roślin, gdy nagle usłyszałem jakby łoskot lawiny spadającej z wysokiego drzewa. Ledwie zdążyłem się odwrócić... Ten nieszczęśnik, który zapewne siedział ukryty na drzewie, rzucił się na mnie. Wszystko to razem nie trwało tak długo, jak tu opowiadam, i gdyby nie pan Spilett i Pencroff...	Jest rudy Ma jasnoczerwone włosy, a na ramieniu wytatuowaną kotwicę. Jest silny i czuły. To najlepszy żeglarz na południowym Atlantyku. Jego łódź nazywała się „Zuchwała Zuzanna”. To kuter otaklowanyotaklowany typ ożaglowania żaglowej jednostki pływającej, która ma jeden maszt (grotmaszt), a jego podstawowe ożaglowanie to grot (żagiel główny) oraz podnoszony na sztagu (tj. linie przymocowanej na stałe) fok (żagiel pomocniczy)..	Ale na cóż ci się to przydało? spytała...	Dlaczego pytasz mnie o to właśnie teraz?	Eh! zawsze ci się coś zdaje... Z dziewczętami nie umiesz dać sobie rady, a myślisz, że taki birbant usłucha perswazji.	Kuźnicki bór tutaj trzeba dawać pozór; niejeden się tu już z Majstrem, czyli Hetmanem spotkał.	Musisz mi to pożyczyć, Bazyli Muszę się tego nauczyć. Jest wprost czarujące.	Nawzajem proszę o wytłumaczenie mojej chwilowej popędliwości, lecz przyznasz pan, iż być tak napadniętym wśród ulicy... gdy się na dobrze nabytym koniu siedzi, niezbyt przyjemnie... Cóż to za historja tego nieszczęsnego konia i jego pana? Czy został skradziony?	Nie. My stali w Kalenkach, a teraz dostali rozkaz, jak i wszystko wojsko, żeby do Łubniów ściągać, skąd książę całą potęgą wyruszy. A wy dokąd idziecie?	Panie Holder zechce pan notować. Przygotuje mi pan na jutro rano dane statystyczne, dotyczące produkcji i konsumpcji kauczuku, jego ceny rynkowej w hurcie i detalu, wykaz notowań giełdowych akcji kauczukowych i listę firm oraz banków pracujących w kauczuku na wielką skalę. To wszystko. Wyjeżdżam teraz na miasto. Wrócę mniej więcej za godzinę. Pan jeszcze czegoś chciał?	Posłuchaj mnie, czarny bracie, chcemy cię prosić o kolejną przysługę: pozwól nam skorzystać z twojego szałasu. Możesz liczyć na naszą wdzięczność.	Stalky? Cóż to za śmiałość, smarkaczu jeden! Chciałbym, żebyś zdał sobie sprawę z tego, iż ja jestem Mr. Corkran, podczas gdy ty jesteś małym, parszywym sztubakiem.	Tak i jakiś pan z prokuratury także. Cały ranek szukano, a kiedy zobaczyłem, że wszystko na nic i nie ma już żadnej nadziei, zatelegrafowałem do pana.	Tak, ale nasze miasta nie mogą poszczycić się tak długim istnieniem.	Teraz ja ci coś powiem Primo, dlaczegoś opowiadał na balu u rosyjskiego ambasadora, że we Francji jest trzysta tysięcy młodych ludzi spragnionych namiętnie wojny? Czy sądzisz, że to jest pochlebne dla królów?	W życiu wszystko się wyrabia. Dlatego też jestem pewna, że pan nie jest tem, na co zewnętrznie wygląda.	Najzupełniej. Nikogo nie mam bliskiego. Jako człowiek prywatny jestem zupełnie sam. Jako mężczyzna jestem sam. Rozumie mnie pani? Nie mam żony, nie mam rodziny, nikogo.	Ja widziałem dwa razy szczęśliwą materię. Raz było to w chlewie, a drugi w gubernatorskim domu. Raz był to wieprz, a drugi raz pokojówka gubernatora. Szczęśliwa materia wieprza była smaczna, szczególniej z kapustą i musztardą. A pokojówka miała otłuszczenie serca i dziwnie lekki mózg. Analizy chemicznej nie robiłem.	Tak Anglik, co przedstawił się nam jako wysłannik firmy Thomson i French w Rzymie. Dlatego właśnie zadrżałem, gdy pan hrabia powiedział u pana de Morcerf, że Thomson i French są twoimi bankierami. Na litość boską, działo się to w roku 1829; czy znał pan tego Anglika?	To mój mąż Piotrze pan jest przyjacielem Lodovica; zdarzył mu się dziś wypadek z tamtej strony rzeki, pragnie się schronić do Ferrary.	Wieczne deklamacje i tragizowania. Skąd wiesz, że byłby to geniusz? Może właśnie wprost przeciwnie, zbrodniarz jaki, niedołęga, kaleka, wyrzutek, a wtedy lepiej, że nie będzie żył. Obie możliwości można zarówno przypuścić, z tym tylko jeszcze dodatkiem, że na świecie jest więcej ludzi złych, głupich i nieszczęśliwych, aniżeli geniuszów, a więc to właśnie prawdopodobniejsze...	Więc jaka jest twoja wina? Co to za zagadki? Czy to ja oszalałem, czy ty? Wytłumacz się jaśniej, mów śmiało.	Daruj mi, miłość wasza, że w tej sukni przed nim staję, alem się zbłąkał, a nie śmiałem przed nim się tak stawić, wypadkiem się tu znalazłszy.	(To dla was, Prout!	Ale słuchaj, Arletko jakbyś mnie chciała wkopać, to wiesz, że...	Bardzo ja szczęśliw, że wacpanna jesteś takowej rezolucjirezolucja (daw., z łac. resolutio: rozwiązanie)	Był? Jakoż to rozumieć?	Będą oni tańcowali, niech jeno pan marszałek LubomirskiLubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża  (1616–1667)	Czego! aby wieś dała dwadzieścia wozów i ludzi do szarwarku, by w ten mig jechali naprawiać drogę w lesie...	Czemuż by nie miał?	Dalej: „okazują niechęć do ludzi, widzą w nich wrogów, unikają towarzystwa, szukają samotności, nie lubią pozostawać w miejscu”...	Doprawdy wolno! A jakby nie było wolno, tobym nie była?	Gdzieżby, jak nie u towarzysza Kuzyka.	Głośno krzykniesz, poruczniku, i pojedziesz na bystrym koniu... A mnie tu mogą powiesić... W tropy twoje przyjdzie na tę samą miedzę jużci ten nieprzyjaciel. Ja zaś nie mogę od niego uciec na bystrym koniu. Muszę, widzisz, pozostać.	Hm... ja poszukuję niedrogiego korepetytora do syna. Gdybyś wszedł do gimnazjum, to kto wie... może byś znalazł u mnie stół, stancję, światło, pranie, opał i wszelkie wygody.	I drugie tyle nie wezmę	I... i... takie to i robienie...	Ja dalipan nie żałuję że sobie odjechały Poczciwe te nasze kobiéciska, ale i księżna Teresa i moja siostra zanadto święte, aby z niemi było bardzo wesoło.	Ja jutro, nie dalej, wynajdę panu ustronne, pewne i wygodniejsze mieszkanie.	Jeżeli jeszcze raz to zrobisz, powiem!	Kiedy nie mam.	N. Panie ta pierwsza nagroda zowie się Angela o l’amorosaAngela o l’amorosa	Niceś nie winien pokazałam ci rany, ale dawno je noszę, a każdy dzień je powiększa. Jeśli cię pytać będą, nie szczędź téj niepoczciwéj Cosel.	Nie idzie tu koniecznie o radę dziś popr. forma B. lm: dwie szklanki.	Nie przed tobą, sługo! Precz!	Nie! Wiem gdzie jest.	No, Walek, oślepiło cię czy co, prosto na ludzi walisz?	O sto mil umyślniem się przywlókł, żeby raz familję poznać!	Obrażony na ekspertów, którzy za jego krowięta i wolęta nie obdarzyli go złotym medalem	Pan skarbnikowicz jesteś bardzo grzecznym więcej nawet, jak by tego pomiędzy nami jako powinowatymi potrzeba.	Tak! gadanoby po całej Warszawie o tem zwycięztwie, toby mi było bardzo przyjemnie... dodał jakby sam do siebie książę.	Widziałem. To luneta.	Wiecie co, mamo Vauquer? żebyście dali tak ze dwie butelki szampana	Winien by pan zająć się czytaniem literatury uszlachetniającej Radziłbym panu przeczytać bardzo ciekawe dziełko, na które zwróciłem onegdaj uwagę.	Więc baron miał poniekąd rację, przychodząc do ciebie ze słowem przebaczenia?	Zaraz się dowiesz. Tymczasem zapalmy sobie papierosa.	A ja jakbym znowu miała dziewuchę, tobym ją znowu oddała do „Dziada”Dziad	A więc od jutra	Abym pozwolił! Czesławie!	Bądź mężczyzną	Czy pani co rozumie z tego wszystkiego?	Dzień dobry, panie Wokulski Pan gdzieś wyjeżdża?	Dzwon!	Dąb rzetelny, jak Pana Boga tego kocham, u nas wszystko musi być fajn!..	Hum!... hum!...	I papierosy palić.	Każ zaprzęgać!	Kto?	Kłamiesz!	Muszę choć zaprawdę przeciwko tej podróży samowolnej protestuję.	Nosi złocistą spódniczkę. Bądź zdrów. Smacznego apetytu.	Och, Zdzisiu... Zdzisiu, co ty mówisz?	Padam przed tobą na twarz...	Poszaleją rodzice starzy poszaleją! Dobrze im tak, chcieli innego szczęścia dla syna, niechże innego syna szukają...	Przyszedłem spytać, kiedy mi jechać?	Siłasiła (daw.)	Skąd wiesz o tym?	Tak, panie.	Tak.	Tak.	Uciekliście z rąk Hiszpanów?	Valentine, ręka, która cię ściga, dosięgnie cię wszędzie; garściami złota opłaci twoich służących	Witajże, Kuba miły! Właśnie nam ciebie do kompanii brakowało!
Tak, tak... i jeszcze za to, że gdy Mowgli polował, tyś rozpędzał na cztery wiatry wszelką ściganą przez niego zwierzynę... Tak, Płaskogłowy, zamiast usunąć mi się z drogi i przepuścić zwierzynę, leżałeś jak pień głuchy i nie zważałeś na moje gwizdania	Tak. Dziękuję raz jeszcze. Był pan... niezwykle doprawdy... nie mam słów! Nadzwyczajnie... i nie wiem dlaczego. Lękam się, że nie jestem tak wdzięczny, jak powinienem, ale to tak nagle spadło na mnie... Bo w gruncie... pan sam....	Ano tak, przyszłam, pokłóciłam się z Cesią i jestem. Ginę z ciekawości, nie mogłam wytrwać, wykradłam się. Ona, mniejsza, ale jego minę zobaczyć. To będzie kolosalnie zabawne! Jak pan myśli, przyjdzie on do nas jutro?	O mnie? to zapewne aby mnie, tak jak ona umie, uczynić śmieszną, aby serce ostudzić?	Tak Tak jest; czwarta ściana twojej celi wychodzi na zewnętrzną galerię, jest to coś w rodzaju krużganka, po którym przechodzą patrole i gdzie czuwają strażnicy.	Ty na mnie nie rzucisz kamieniem, że ci się nie przyznałam do Wojtka i do dziecka!... Daruj mi, ja się tak wstydziłam.	Czekajże! Nie mogę opowiedzieć wszystkiego naraz! Tobiasz uczył się rzemiosła w Mels, potem zaś wrócił do osiedla, poślubił moją siostrę, Adelajdę, i żyli z sobą dobrze, gdyż kochali się od dawna. Pewnego dnia belka budującego się domu spadła na głowę Tobiasza, tak że zginął na miejscu. Zaniesiono go do domu, a żona z przerażenia i żalu dostała silnej gorączki, z której się nie wyleczyła. Już jako dziewczyna nie miała sił i zapadała czasem w jakiś dziwny stan pomiędzy snem a jawą. Po kilku tygodniach po Tobiaszu pogrzebano także i Adelajdę. Ludzie gadali szeroko o smutnym losie tej pary, a zdaniem ogółu była to kara, na jaką sobie Dziadek zasłużył swoim bezbożnym życiem. Powiedziano to jemu samemu, proboszcz roztrząsał mu sumienie, nakłaniając do pokuty. On jednak się uparł, zamknął się w sobie, a odtąd każdy schodził mu z drogi. Naraz rozeszła się wieść, że Dziadek wywędrował na halę, niemal wcale stamtąd nie schodzi i żyje w niezgodzie z Bogiem i ludźmi. Małą, roczną dopiero córeczkę Adelajdy wzięłyśmy, wraz z matką, do siebie. Po śmierci matki dostałam miejsce w zakładzie kąpielowym, zaś dziewczynkę umieściłam u starej Urszuli w Pfäffersdorfie. Nawet po sezonie, zimą, przebywałam w zakładzie. Było zawsze sporo roboty, a ponieważ umiem szyć i łatać, więc nigdy nie zaznałam biedy. Wcześnie z wiosną przyjechali państwo z Frankfurtu, których obsługiwałam zeszłego roku, i oto zabierają mnie na dobre. Odjeżdżamy pojutrze, a ta służba jest dobra, zaręczam ci.	Naprawdę tak uważasz? Zabieram zwykle tę samą ilość zapasów na krótkie wycieczki, a inne zwierzęta twierdzą, że skąpe ze mnie zwierzę i że za cienko wszystko kraję.	Nie wiem Nie wiem... gdybym mogła się kiedyś zdobyć na odwagę... Sprawy tak się już długo przewlekły... Ale zastanowię się nad tym.	Słucham cię. Robisz przez cały dzień minę tak śmiesznie tragiczną, że aż mi wstyd za ciebie.	Tak może mówić tylko bardzo młoda i bardzo naiwna!	Tak, śliczne dziecię moje... wzdychając poczęła Babetta, która się na oknie wsparła i zapomniała, że ją ktoś podpatrzeć może... twoja rachuba wiejska myli cię pewnie! Tobie się zdaje, że możemy żyć zamknięte o suchym chlebie, a ja! jestem popsuta! ja jestem wybredna, ja choruje na fantazje, dla których się wszystkiegom wyrzec gotowa. Ileż razy nie mając koszuli, kupowałam koronki! Wziąść mnie!! tobyś dopiero wzięła kłopot sobie i męczeństwo... Wszak Pobożanin, który ma pełne kieszenie czasem, gdy wygra... a sypie nie licząc... wydołać nie może kaprysom moim.	Tak... tak. Wysłałem ją... Rozumiesz... były pewne sprawy i w związku z tym...	Nie. Nie mówiłem, chociaż tak należało zrobić. Zabrakło mi jednak odwagi. Nie proszę ani jego, ani ciebie o przebaczenie, gdyż wiem, że na nie nie zasłużyłem i że go nie otrzymam. Moje rachunki zresztą są skończone. Wielką cenę zapłacę za karygodny błąd mojej młodości. Ale zdaję sobie doskonale sprawę, że takie błędy muszą być najsurowiej karane. Dopiero dzisiaj zrozumiałem, dlaczego ta kobieta została moją kochanką, a następnie uwikłała mnie w małżeństwo. Już wtedy była szpiegiem i użyła mnie jako prostodusznego głupca, który ułatwił jej dostęp do ludzi z dyplomacji. Prawdopodobnie, wykorzystując sytuację, szperała również w tajnych papierach powierzonych mi do przewiezienia. Porzuciła mnie, gdy stałem się dla niej bezużyteczny, a teraz wróciła, gdy miała nadzieję wyszantażować ode mnie nowe tajemnice państwowe. Mniejsza zresztą o to... Powtarzam, że to moje rachunki i że ja je zapłacę... Chodzi o ciebie. Ta podła kobieta groziła mi bowiem, że i ciebie potrafi wciągnąć w tę brudną aferę. Oczywiście nie wierzę jej wcale. Istnieją jednak pozory, które mogą jej oskarżeniom nadać kształt prawdopodobieństwa. Wszystkiemu winien twój nieszczęsny wyjazd do Krynicy...	Jak chcesz. To idźże do oficyny i zadysponuj sobie kolację. Herbatę zaraz ci przyniosą.	A niby to Anzelm żadnego żalu do pana Korczyńskiego w sercu swoim nie chowa i żadnej ubligi od niego nie otrzymał? Czy to Anzelm już nie pamięta, jak pan Korczyński przed całym swoim dworem mnie i Anzelma złodziejami nazwał? Czy Anzelm nie pamięta, jak pan Korczyński na nas różne kondemnacjekondemnacja (z łac. condemnatio: skazanie)	A to dziw, jak Pan Bóg te same akurat chęci nam zsyła! Bom i ja sobie myślał: „Niech no się tylko żenię, a moja panna musi mieć punkt w punkt podobniusieńkie obleczenieobleczenie (daw., gw.)	A! panie jest tu jedna dusza, która wiary pragnie, co nas u progu prawie prośbą o chrzest spotkała, która choć nie zna, przeczuwa Chrystusa	Jest pan uprzedzony, gdyż nawet i ta, jak pan mówi, próżnująca arystokracja odgrywa ważną rolę na świecie. To, co pan nazywa zbytkiem, jest właściwie wygodą, przyjemnością i polorem, której od arystokracji uczą się nawet niższe stany i tym sposobem cywilizują się. Słyszałam od bardzo liberalnychliberalny	Nie przerywaj. Takim świadectwem dobrej woli będzie wystawienie zobowiązania pokrycia strat i wpłacenie jakiejś kwoty dla zadokumentowania uczciwych zamiarów. Jeżeli to zrobisz, podjąłbym się ratowania ciebie. Zaznaczam jednak, że bynajmniej nie gwarantuję pomyślnych skutków swojej interwencji, gdyż stryj nienawidzi cię z całej duszy. Zobowiązanie musi zawierać przyznanie się do malwersacjimalwersacja	Otóż to jest! Szczęśliwy ten, który się wykochał za młodu. Starzejąc się, wywołuje swojej młodości wspomnienia i nie psując sobie nimi krwi ani zdrowia, wolnym krokiem chodząc koło swoich zatrudnień, z wolna postępuje do grobu. Ale komu się miłość przewlokła aż do siwizny, w kim za młodu nie wygorzały wulkany...	Znacie czy nie a czuć ich trzeba będzie. Jeszcze my dziś do was ze słowem przychodzimy, może być rada, nie zwada... Nam kneź i wódz potrzebny, dla tegośmy waszych posadzili na grodzie i daliśmy im czasu wojny moc nad sobą. Chcieliśmy, aby kneź u nas silny był przeciw wrogów naszych i ziemi nam bronił. Ale nie na tośmy mu siłę dali, aby nam karki nią łamał. Wy, kneziu, o tym zapomnieliście, a chcecie nas zakuć w niewolę. Ano porzućcie to lepiej, a idźcie z nami na jedną rękęiść z kimś na jedną rękę	Miłościwy panie, skoro on takiej imprezy się podjął, to nie ma tych mąk, których by nie był godzien, bo wyrzutek to z piekła rodem.	Ale to naraziłoby nas na niebezpieczeństwo. Arawakowie by nam tego nie odpuścili.	Co ta gadać: na dwanaście niedziel! A jak będziesz ranny i nie wrócisz, co pomyślą?...	I ja cię już nie kocham! Musisz, jak inni, pogodzić się z tym, że serce twe zostanie zdeptane.	I kwity, i zastawy... Oni mówią, że to prosta formalność; niemniej osiedlają się na folwarkach waszej świątobliwości i zabierają chłopom, co się da...	I zawszony kożuch po nieboszczyku. Kobieta, Dusza, MizoginiaA mnie co po kobiecie! Z dawna mi już obmierzło to babie nasienie, z dawna! A to nic jeno krzyczy, wrzeszczy, lata, jako te sroki na płocie, wy słowo, a ona dwudziestu kiej grochowinami trzęsie... wy macie rozum, a ona ino ozorem zamiata. Mówisz kiej do człowieka, a ta ni wyrozumie, ni rozważy, jeno bele co klepie. Powiadają, że Pan Jezus dał kobiecie ino pół duszy i musi być to prawda... a drugą połówkę diabeł miał narządzić...	Jakie to piękne!	Jakoś! Jakoś! Oto kobiece traktowanie sprawy zawsze to „jakoś”.	Nie gorzej niż my Tortugę.	O, matka awanturowała się! Ale ja byłam nieugięta jak skała, ja, Filipa Gordon, która nigdy nie mogłam się zdobyć na stanowczość! Ojciec był spokojniejszy. Jego ojciec też był pastorem, ma więc dla sukienki duchownej sentyment. Gdy mama uspokoiła się trochę, sprowadziłam Jasia do nas, a rodzice bardzo go polubili. Ale mama w każdej rozmowie robiła okropne aluzje do nadziei, jakie co do mnie żywiła. O, droga moich tegorocznych wakacyjwakacyj	Och, to mi jest zupełnie obojętne.	Oczywiście, poduszki grzeją, a leżąc wysoko, łatwiej jest oddychać Nie mówmy jednak o tym. Dziękować muszę Bogu za wiele rzeczy, których brak takim jak ja starcom. Dostaję co dzień białe bułeczki, mam ciepłą chustkę i ty przyszłaś do mnie, droga Heidi. Może byś mi coś przeczytała?	Panie posteriorze, drogi panie posteriorze, dostaniesz po swoich posteriorach.	Po co pytasz? Czy to twój interes?	Stul buzię i złego nie przepowiadaj, a kiedy pocieszyć mię nie możesz, to przynajmniej nie gryź! Plaga egipska! śmierć! nieszczęście! zginienie zdrowia i życia!	To jakaś zemsta	To jakiś ogar z polskiej psiarni.	To ofiara ginofobiiginofobia, właśc. gynofobia a. gynefobia (z gr.)	To ponad moje siły!	Trochę znam Książę chce posłać sześć talentów dla armii wschodniej, co zrobią nasi bankierzy w ChetemChetem (egipskie chetem: warownia) zapewne wymienione w Biblii Migdal-Gad w Judzie lub Migdal-El, kilkadziesiąt km na wschód od nadmorskich miast fenickich.. Trzy talenty dostojnemu Nitagerowi i trzy dostojnemu Patroklesowi, to załatwi się na miejscu... A Sarze i jej ojcu Gedeonowi ja mogę wypłacać przez tego parchaparch	A chodem Szwejku?	A dwóch biskupów w lektykach nie chcesz?	A jakże. Niech pan doktór pozwoli do salonu. Zaraz zamelduję.	A ludzie?	A mnie on co?! Nie mój. I jest o czym myśleć teraz!	Ach...	Ale co po niém gdy zwietrzeje, i duch wieków z niego uleci!	Ale gdzieżeś ją widział, wietrzniku?	Ariosto?	Brawo!	Chamie, oszukałeś mnie tym razem, ale drugi raz mnie nie oszukasz.	Choćby zaraz.	Co, czy i ona już?...	Czy nie było tam między innymi pokrywki z dwiema synogarlicami?	Dla czego?	Dobry wieczór, gosposiu Ot i ja, wasz stróż i parobek! A co u was i ognia nawet nie ma w piecu!	Dobrzeby było.	Dwunastu? A gdzie pozostali?	Faktycznie	Gdzie Maciuś?	Głupstwo! Zapłać jej, a przestanie służyć.	I cóż?	I jakże dostała się Halluciniemu?	I nie będziesz już musiał tułać się po szpitalach, gdzie pielęgniarki tobą rządzą, Ropuchu	Idź, przyznaj się! Byłoby podle z twojej strony pozwolić, żeby przytrzymali innego.	Istotnie, ale zamek Iglica, który od pięciu lat należy do jednego z mych klientów, nie jest na sprzedaż.	Ja kocham cię! powtórzyła Julja, której rękę całował Jan z zapałem i ostatni.	Jednakże musimy po prostu ze względów praktycznych uznać te a te punkty za aksjomaty.	Lejzorze, możesz mi dać rubla?	Libia	Mam cudowny balsam na rany, balsam, od matki mojej pochodzący, którego na sobie już wypróbowałem.	Może z inną, ale nie ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziaćdziać (daw.) siatka do podtrzymywania włosów. na włosy, kordzikkordzik a. kord kto inny.	Musimy, uważasz, żyć. Rozumiesz?	Na Boga, co waćwać	Natychmiast nie mamy do stracenia ani chwili.	Nie chcę.	Nie ma go ani śladu	Nie ufał mi, więc zapragnął sam cię pilnować, a mnie wysłał do Buckinghama, żeby podpisał twój wyrok na deportację.	Nie wiem Teraz Maciuś jest waszym wodzem.	Niezmiernie poważną	O ciebie...	On! ze mną! chyba żartujecie ze mnie?	Panno Tunko zapewne domyśla się pani, dlaczego ojciec... Z jakim zamiarem...	Pięćsetna rocznica Grunwaldu. Ładny rok urodzenia.	Po cóżeś, u diabła, mnie porwał? Nie rozumiem!	Poniechaj, bo mi Tereska ślepie wydrapie za ciebie!	Powiedz ty mi gdzie ona ma serce.	Proszę, niech pan zostanie na miejscu	Przyjdzie do tego, ale teraz muszę jechać i przy tym sił mnie ta przeklęta febrisfebris (łac.)	Przyznaję, iż nie wiem sama, co mam panu odpowiedzieć miałam zamiar przez męża zawiadomić pana de la Porte, aby nam mógł powiedzieć dokładnie, co zaszło w ciągu trzech ostatnich dni w Luwrze, i czy przyjście moje nie grozi tam niebezpieczeństwem.	Ta-a-ak, ale kiedy indziej.	Tym bardziej połyskiwać wam kiedyś będą srebrne.	Weź dwa kocięta.	Więc o cóż?	Wszak mogę zostać raniony niebezpiecznie, nawet zabity...	Za co?	Znowu intrygi! zawsze intrygi!... dziękuję, będę się teraz miał na ostrożności, pan kardynał już mnie objaśnił w tym względzie.	Žodžiu jau! kas nedorai gyvena, tas Dievo išsižada.
O ile sądzić można z fotografii, którą widziałem ta mozaika afrykańska może być kopią portretu, któremu nie brak było wyrazu. Ten portret, zdaje się, istotnie przedstawia Wergiliusza i możliwe, że jest to portret podobny. Wasi humaniści Odrodzenia, panie Aspertini, wyobrażali sobie autora Eneidy z obliczem mędrca. Stare weneckie wydania Dantego, które przeglądałem w naszej bibliotece, pełne są drzeworytów przedstawiających Wergiliusza z brodą filozofa. Później malowano go pięknym jak młody bóg. Teraz znów ma kwadratową szczękę i włosy przycięte nad czołem na kształt frędzli, według rzymskiej mody. Idea, dziełem jego w umysłach ludzkich wytworzona, nie mniejszej ulega zmianie. Wszystkie epoki literackie wyrabiały sobie o niej wyobrażenia odmienne. Nie mówiąc już o bajkach średniowiecznych o Wergiliuszu-czarowniku, pewne jest, że powody, dla których podziwiano Mantuańczyka, zmieniały się z wiekami. MacrobiusMacrobius	To nie była zniewaga, lecz tylko uchybienie. Jest w tym wielka różnica. Człowiek, który podstępem uderzy kogoś kijem z tyłu i ucieknie zaraz, nie może znieważyć, bo uderzony nie opór, lecz ucieczkę przeciwnika widzi, gdyby zaś uderzający zdradnie z mieczem w ręku popierał uczynioną obrazę, to by napadnięty i obrażony, i znieważony został. Dlatego też nie jestem obrażony i nie gniewam się na tego dobrego człowieka, żałuję tylko, że oddalając się, pozbawił mnie sposobności wywiedzenia go z błędu. Cóż by to było, gdyby Amadis lub inny rycerz tego rodzaju słyszał podobną mowę?	O nie! to nie dziwactwo! co mówisz! Jakżebym rad siedział w balonie i wzniósł się tak wysoko, jak żaden dotąd nie był człowiek! jakżebym rad robił wielkie wynalazki! Gdybym był został marynarzem i gdyby odemnie zależało, gdziebym chciał popłynąć, tobym się wybrał gdzie na odkrycie nieznanych krajów do wielkiego oceanu, albo pod same bieguny i przedarłbym się przez odwieczne lody!	To powiedz matce, a dobrze będzie, jeśli i tato posłucha, że szkoda ich trudu. Twój tato z pewnością ciężko haruje na kawałek chleba. Mama twoja, domyślam się, zbiera grosz do grosza, żeby opłacić twoją naukę, a ty obracasz wniwecz cały ich trud. Myślisz, że nasi prorocy tak sobie, bez celu przemawiali? Byli takimi samymi biedakami jak twój ojciec. Zarobku ze swoich przemówień nie mieli. Im chodziło tylko o to, żeby ich słuchano. A ty co robisz? Grasz w guziki. Powiedz więc, proszę, grzeszysz tym czy nie?	No, trzeba po skończeniu poszukiwań doprowadzić wszystko w pokoju do stanu takiego, w jakim znajdowało się poprzednio. Nie jest wskazane pozostawianie na miejscu swoich rękawiczek, torebki, pantofli, kapelusza czy jakiejkolwiek innej części garderoby, które autorzy powieści kryminalnych nazywają biletami wizytowymi przestępcy.	To też by nie gospodarował. Ziemia mu śmierdzi, a śmierdzi właśnie z tej racji, że posiadł wiedzę, że wykształcił się. Nazywają to wiedzą i wykształceniem, ale czy nie jest czasem odwrotnie? Cóż on wie i czego się nauczył? Czy rozumie życie? Czy rozumie świat? Czy rozumie siebie?... Nie. Pan więcej o tym wie i więcej rozumie. Pan i ja. Wiemy, że słońce wschodzi i zachodzi, że deszcz pada i rosa, że żyjemy po to, by orać, by siać, by plony zbierać i znowu siać. A gdy jest urodzaj, wiemy, że Bóg dał, gdy nieurodzaj, że Bóg zabrał. Wiemy po co żyjemy, wiemy dlaczego pomrzemy. My wszystko wiemy, bo oczy mamy otwarte, bo ziemia nas uczy. Kształci nas na swoich pewnikach, niezachwianych, trwałych, wiecznych. Nie mamy potrzeby, nie mamy woli grzebania się w naszych prawdach. Stoją nad nami jak las, a my wśród nich żyjemy bezpieczni o swoją równowagę, w której znajdujemy siłę, nie siłę pędu lecz trwania. A owe wiedza i wykształcenie karczują ci wszystkie prawdy, podważają pewniki, burzą harmonię świata, napełniają umysł chaosem wątpliwości. I w końcu robią z człowieka to, że swoją niepotrzebnością sam się zatruje.	Prawa rzymskiego, niemieckiego i tych praw pisanych, które nasz pan, pełen mądrości, we Wiślicy przed piętnastu laty nadał. Już teraz nie będziemy w Bolonii nauki szukali, mamy swoją szkołę. Teraz do Polski z inszych krajów zjeżdżać się zaczną naszych profesorów słuchać. Ten wysoki w aksamitnym birecie, ze złotym krzyżem na piersiach, to rektor.	Ano tak, przyszłam, pokłóciłam się z Cesią i jestem. Ginę z ciekawości, nie mogłam wytrwać, wykradłam się. Ona, mniejsza, ale jego minę zobaczyć. To będzie kolosalnie zabawne! Jak pan myśli, przyjdzie on do nas jutro?	Bardzo interesująca figura, ta druga Madame kawał chłopa; żona pedeka jest zwykle mężczyzną, co ułatwia pedekowi zrobienie jej dzieci. Następnie, Madame nie mówi o zboczeniach męża, ale wciąż mówi o tem samem zboczeniu u innych, jak kobieta świadoma rzeczy i przez ten częsty narów, który sprawia, że lubimy znajdować w innych rodzinach skazy od których cierpimy w naszej, aby dowieść samym sobie, że nie ma w tem nic wyjątkowego ani hańbiącego. Mówiłem panu, że to istniało we wszystkich czasach. Jednakże nasza epoka wyróżnia się specjalnie pod tym względem. I mimo przykładów, które zapożyczyłem z XVII wieku, gdyby mój wielki praszczur Franciszek C. de La Rochefoucauld żył w naszych czasach, mógłby powiedzieć o nich z większą racją niż o swoich, no, Brichot, pomóż mi pan: „Rozpusta istniała zawsze, ale gdyby osoby które wszyscy u nas znają zrodziły się w dawnych wiekach, czy mówionoby dziś o zboczeniach Heliogabala?” Bardzo lubię to: „które wszyscy u nas znają”. Widzę, że mój roztropny krewniak znał ewidencję swoich najsławniejszych współcześników, jak ja swoich. Ale takich ludzi jest dzisiaj nietylko więcej, mają też coś odrębnego.	Zacny pan Deschars (człowiek unicestwiony przez swoją żonę) nie usłyszał przeto końca tego zdania, z którego byłby się dowiedział, że można trwonić swoje mienie w towarzystwie kobiet lekkiego życia.	Trzeba wszystko przewidzieć Polacy będą się gniewać na mnie... a w gniewie pomiarkowania nie mają. Gotowi mi nawet to co mam a pozostawię zabrać; klejnoty, które przywiozłem z sobą, byłyby stracone. Wiele z nich mają dla mnie wartość pamiątek.	Nie mylisz się, milordzie są to imiona przybrane.	Nie zbyt źle się czuję.	O nie, Lizo, to zdarza się i teraz! Słyszałaś zapewne o tej, którą kat ściął w proboszczowskim lesie koło Tostrup? To przecież niedaleko od was.	Och, nie, panie kapralu! Wygodniej na koniu! Zresztą ja nie umiem nabić karabinu, a widzi pan, że umiem jeździć konno.	„W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch”W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch zadeklamował Radlicz, dzwoniąc do bramy.	Co? Człowiek jakiś ucieka; ojcowie mu niosą pomoc. Usuńmy się dalej na prawo, coby nas z baszty nie dostrzeżono; może i my się na co przydamy.	Za okupem jeżdżąc, po grzywnie od przyjaciół i krewnych ściągając, sam stawić się nie mógł, ale Pasterz nasz ręczył zań, poręczyli panowie	Niezadługo się to pokaże Królowi ciągle śluzyśluzy a. ślozy (daw.) dziś popr.: krwi. chrześcijańskiej rozleje, i do ostatniej chwili rad by sprawiedliwy pokój zawrzeć, ale pycha krzyżacka do tego nie dopuści.	A dlaczegożby nie? Dla orderu zrobi co mu każą; ożeniłby się nawet ze mną, słowo pani daję!	Ależ tak, mój kochany Czytaj na przykład książkę Allana Kardeca o Genezie, cudach i przepowiedniach... To już nie Biblia!... to wykład astronomii, geologii, biologii i psychologii. Z jaką bystrością tłomaczy on cuda Nowego Testamentu... A jak pobłażliwym jest dla legend Starego Testamentu, które w dzisiejszym człowieku budzą uśmiech politowania.	Niechże mnie Bóg zachowa, abym miał pieniędzy żądać, nie chciałem ich od księcia hetmana, nie wezmę i od waszej książęcej mości. Na własnym żołdzie jestem i na własnym pozostanę.	Boję się, że jestem już tylko zwierzęciem. Chwilami nie wiem, kim jestem.	Kiedyż pojedziemy do kościoła? Już dwie niedziele minęły, a jeszcześmy tam nie byli.	Miałoby to tę zaletę, że byłoby prawdą Nie będzie wierzył.	Przecie teraz jest spokój i sam Zakon daje podobno jakowąś pomoc Witoldowi. Nie mogą nawet Krzyżacy inaczej uczynić, choćby dla wstydu mówić, opowiadać. też dworscydworscy	Przypuszczam, że nastraszyło go coś, co ujrzał na łące. Ten widok pozbawił go przytomności, bo inaczej nie byłby uciekał w stronę przeciwną, zamiast biec ku pałacowi. Jeżeli świadectwo Cygana jest wiarygodne,	Nie mogę powiedzieć, a zresztą, ja sam nie jestem przekonany, czy to prawda.	Powiedz po prostu, że Ewarysta i tobie również, jak pyłek gryzący czy złośliwa muszka, wpadła do oka i źrenice łzawi, że wskutek tego na opak widzisz najprostsze zjawiska, że kusi ciebie haniebna chętka, by odbić dziewczynę kolekcjonerowi i, mimo poważne małżeńskie okowy, sam stać się... novionovio	Ja zaś bynajmniej, odpowiedziała księżna, bo W. K. Mość umiesz tworzyć ludzi, gdy ich nie ma; świadkiem ta plejada poetów, którzy tchem jego stworzeni, chwałę swojego pana śpiewają.	Nie wiem, co to jest... Pójdźmy bliżej.	Wciąż jest pełen krzepy. Mam nadzieję, że wkrótce się spotkamy.	I dziś on widzi jasno ale spokojny jakiś fatalizm starości go ogarnął. Mówi snadź sobie, iż Opatrzność ludzkie sprawy do pewnego wiedzie końca, i choć ulega, niebezpieczeństwa w tem nie widzi.	Prędko to gniazdo niewygodnym się nam stanie! Od czasu jak tę Niemkę wziął, a potem mu żonę dali, stał się Przemko innym człowiekiem. Widziałeś go przed chwilą, jak tu stał; rzekłbyś inny, a nie ten, com go nieraz, za kark chwyciwszy, dusił.	Ja z wami, panie Fok, nie mam żadnej sprawy i nic do gadania.	Nie dzieckoż ona! Piastunki jej nie trzeba!	Nie spałaś, moje dziecię, aleś była w gorączce, przerwała jej Wanda.	Łacno mówić: teraz nie ma za co kupić, chociaż tylko po sześćdziesiąt rubli morgę sprzedają, a potem to znajdziesz z jakie tysiąc złotych za to samo?...	Tak, Maksymilianie wybrałeś sobie nie najlepszą kochankę. Biedaku, na jakie życie cię narażam, a ty przecież tak zasługujesz na szczęście! Uwierz, gorzko to sobie wyrzucam.	Lekka mgła unosi się nad strumieniem, ale słońce zaraz ją rozproszy. Spośród kępy brzóz i topoli wynurza się wieża kościoła, a krzyż na niej błyszczy w słońcu jak złoto.	Jestem z osobą, do której ten list był napisany, a której chciałem dowieść, że Luigi Vampa jest człowiekiem słownym. Niech pan baron zechce tu podejść Luigi Vampa sam panu powie, jak głęboko żałuje tej pomyłki.	Wcale go nie prosiłam	Drogi chłopcze! Czy sądzisz, że odpowiem na twe pytanie, wskazawszy już, iż nas może podsłuchuje detektyw. Ale coś potrosze nadmienię. Powiedziałeś, że Pettingill zgubił guzik tylko i podziwiałeś Barnesa za to, że go wyśledził na podstawie tego guzika. Gdybym ja zgubił guzik kamizelki, schwytałby mnie Barnes przed upływem dni dziesięciu, bowiem guziki moje są swego rodzaju unikatem w świecie.	On starego ojca mego spod woza, który na niego przewrócił się, rękami swymi wydobył...	Sądziłam, że może pan zechce przespać się trochę tej nocy.	Czy ja tam wiem, mój jegomość!... Może ma, a może i nie ma	Dorobił się! Drze z narodu, jak ino może, a nim co komu zrobi dobrze, w garście cudze patrzy, po trzydzieści złotych od pochowku bierze za to, co ta pobeczy po łacińsku i na organach poprzebiera.	Straszne? To jeno szczera prawda. Jesteśmy jak dzieci chowające głowę w suknię matki na widok obcego. Nauczyliśmy się kryć przed prawdą, wiecznie nam obcą, która teraz zamieszka pośród nas i zostanie poznana przez wszystkich!	Tak, ale wszystko to nie przeszkadza, aby mógł istnieć mój hrabia Monte Christo.	Ada, co robisz?... Chociaż... czy ja wiem... Może będzie lepiej, jeżeli dowie się o tym pan Stefan.	On? Daję panu słowo, ilekroć go sobie przypominam, tylekroć widzę go, całującego jej ręce. Czynił to tak ciągle, że inaczej nie umiem go sobie wyobrazić...	Urodziłeś się w pięknym roku 1910, roku jubileuszowym Grunwaldu.	Wolałby się on tego zrzec	W istocie będziesz szukał numeru „Timesa”, w którym kilka słów zostało wyciętych nożyczkami. Oto jest jeden egzemplarz. Na tej stronicy. Czy poznasz ją?	A teraz, młody człowieku, wyspowiadaj się.	Bixiou jest wzniosły Cóż na to Finot?	Jesteśmy obaj związani, ja i ty, mój bracie. Lecz ja chcę wyzwolić się przebojem! Chodź razem ze mną!	Ja też od razu spostrzegłem, że ty jesteś... bagatela! Per Baccoper Bacco	Miałem list od Mraczewskiego Suzin, jak wiesz, jeszcze w lutym wysłał go do Francji...	Żeby choć wiedzieć, na jak długo mają żywności	Przekleństwo, które wyrzekłeś, rabbi, zmiękczyło serce niejednego i ślepotę zdjęło z ócz wielu! Usta złośliwe rozdmuchały w sercach naszych gniew przeciw niewinnemu, ale dziś z oczów naszych płyną nad nim łzy, bo ty, rabbi, klątwą swoją zadałeś śmierć młodości!...	Kobieta, Krzywda, Nienawiść, Mężczyzna mówiła mi ona tego wieczora, kiedyśmy wracali do domu	Pan daruje... ja muszę jechać do domu.	A więc kapitanie, jakim sposobem, zerwawszy wszelkie stosunki z ziemią, posiadasz pan lasy na wyspie Crespo?	Jest tu... Nira.	Może o Antku! rodzaj długiego fartucha wiązanego w pasie na sukience i osłaniającego ubranie od pasa w dół dookoła; część tradycyjnego stroju ludowego..	Potrzeba nam króla wojownika, toteż jeśli Bóg pozwoli, byśmy dali nasze kreski na elekcji, damy je za królewiczem KarolemKarol Ferdynand Waza (1613–1655) król Polski w latach 1648–1668, syn króla Zygmunta III Wazy (1566–1632). ma wojennego animuszu.	Więc ona jest w Darnówce?...	Zielony Korsarz płynie za nami. Czeka na swego brata.	Wytłumacz mi, dlaczego Ajdar ma cześć dla krzyża? Kiedy kapelan w Iłży podniósł go w górę, sama widziałam, jak Ajdar bił czołem, a potem całował krzyż z nabożeństwem.	Jak mi Bóg miły, to responsrespons (z łac.) zawołał z niekłamanym zapałem Zagłoba.	Tak. Wtedy co? Gdzie dla niej wówczas miejsce w tym weiningierowskim weiningierowski	Wszędzie go już szukałam, ale nadaremnie.	A, z tym, tak... tak...	Ach, tak sobie to wytłumaczył?	Aha! Dom Cudów! Czy można wejść?	Czekaj no, więc jak on proponuje?	Danuśka! co ci, Danuśka?	Jak sobie ekscelencja życzy. Powiedzmy kurczę, dobrze?	Jak to? Przecież on ucieknie.	Jak zwykle.	Ostre to słowa, panie Copperfield...	Powiem ci co możesz zrobić ni mniej, ni więcej!	Tak, używa.	Ach, czytasz święte protestanckie maksymy. To starym niemieckim obyczajem wyszyto i powieszono.	Co?	I cóż?	I wdzięki!	Jakie?	Jakież wrażenie...	Lachiw?... Szczob ich łychoLachiw?... Szczob ich łycho (ukr.)	Nigdy.	No, więc cóż? Przybył	Ostrygi, homary i szampan!	Pan Bezportek?	Pies	Sielny jarmarek	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Więc gdzie?	Zapewne cena tych pereł zależy od ich wielkości?
Otóż wielki grzech! Jak ci się nie podoba, to... zobaczemy. Ja się przecie na tem lepiej znam niż ty... Jużto mnie zostawcie, bardzo proszę mi się do tego nie mieszać...	Co, może wstąpić do wojska czy do marynarki? Słyszeć o tym nie chcę. Zostaniesz proktorem, gdyż tak już postanowiono. Nie potrzebujemy więcej mundurów w rodzie. Nadto zaszczytu!	I kiedy taki pójdzie potem do swoich dziewczynek jestem w bezjakościowym państwie absolutnej konieczności w dowolności! Bo cóż jest straszniejszego, jak ta godzina od drugiej do trzeciej popołudniu, kiedy nic ukryć przed sobą nie można i naga okropność metafizyczna przebija jak kieł zwaliska codziennych złud, którymi staramy się zabić bezsens życia bez wiary... O, Boże!	Słuchajże, co się stało. Dziś w biurze przynoszą mi kartę Gątowskiego. Nie wiedząc, kto to jest i poszedł. Czy ty nie masz do tego klucza? Czy nie możesz powiedzieć mi, co to znaczy?	A ty, smyku jeden, do kogo to gadasz? Matkę rozumu uczyć będziesz?! Ino mi żal Jagnesi biednej, coby się nie zlękła, bobym cię sprała na kwaśne jabłko. Widzicie go! Taki, co pod zgnitą strzechą siedzi, a na nos onemu i dzieciom woda z dachu kapie, to nie w chlewie mieszka? A spytaj się, czy dwa razy na rok maszczone jadają? A porachuj łaty na Wojciechowym kożuchu! A zajrzyj, co tam w komorze! Otrąb garść i żarnówkiżarnówka	Pani Gould, ktoś pani potrzebuje. Czy pani wie, co się stało? Pamięta pani, co mówiłem wczoraj o Nostromie? Otóż dzisiejszej nocy płynęła z Zapigi lancha, kryta łódź z czterema Murzynami. Gdy mijali Wielką Izabelę, jakiś kobiecy głos, jak się okazało, głos Lindy, wezwał ich z urwiska, żeby podpłynęli do plaży (noc była księżycowa) i zabrali do miasta rannego człowieka. Patronpatron (hiszp.)	Dzień dobry, Lucjanie, dzień dobry Przerażasz mnie, mój drogi, swoją punktualnością! Ba, gdybyż to była tylko punktualność! Spodziewałem się, że przyjdziesz najpóźniej, a ty pojawiasz się już za pięć dziesiąta, kiedy termin spotkania ustalony jest dopiero na wpół do jedenastej. To jakiś cud! A może nastąpił przypadkiem upadek rządu?	Sprawa jest taka. Mam szwagra, który z tytułu swego stanowiska może mieć dostęp do ważnych dokumentów, dotyczących uzbrojenia i przemysłu wojennego w Polsce. Szwagier zgrał się tu niedawno w kasynie i grozi mu dużo kłopotów. Chcę mu pomóc.	Nie, Henryku, tym razem sztuka i dla nas była dobra. TeatrGrano Romea i Julię. Przyznaję, że byłem nieco przerażony widokiem zobaczenia Szekspira w tej nędznej budzie. Po części wszakże byłem też zaciekawiony. W każdym razie na pierwszy akt postanowiłem pozostać. Ohydną orkiestrą dyrygował jakiś młody Hebrajczyk przy rozstrojonym fortepianie. To mnie omal nie wypłoszyło, ale ostatecznie podniesiono kurtynę i przedstawienie rozpoczęło się. Romea grał jakiś starszy jegomość z uczernionymi brwiami, z ochrypłym głosem tragika i z postawą kształtu beczki piwa. Merkucjo był nie lepszy, szarżujący błazen, który wplatał własne dowcipy i był na poufałej stopie z galerią. Obaj byli równie śmieszni, jak scena, która wyglądała, jakby przeniesiono ją z jakiejś zapadłej szopy. Ale Julia! Wyobraź sobie, Henryku, dziewczynę lat zaledwie siedemnastu, o twarzyczce podobnej do kwiatu, o małej greckiej głowie, ujętej w koronę ciemnobrązowych warkoczy, o oczach fioletowych od uczucia, o ustach jak płatki różane. To najczarowniejsza istota, jaką kiedykolwiek widziałem. Mówiłeś raz, że nie podziała na ciebie patos, ale piękność, sama piękność może wycisnąć ci łzy z oczu. Mówię ci, Henryku, zaledwie ujrzałem tę dziewczynę, łzy przesłoniły mi oczy. A jej głos bohaterka idyllicznej komedii Jak wam się podoba Szekspira, córka wygnanego księcia, mieszkająca w Lesie Ardeńskim w przebraniu pasterza., następnego ImogenąImogena	Jakoś przekonywająco brzmią twoje rady, o miły, skrzydlaty kolego; niechże więc tak będzie, zdobędę się na odwagę i raz jeszcze myślą wrócę do ubiegłych na padole ziemskim czasów, których ślady pozostały mi w duszy, tak głęboko wyryte.	Gdzieżby znowu, za tobą poszedłbym choćby do piekła zagrać na nosie samemu Belzebubowi, ale boję się, że nas złapią.	Lecz czy w liście tym nie ma przypadkiem jakich szczegółów odnoszących się do pisma mego ojca?	Nie pamiętasz? Jakeśmy razem wybrali się do Wisły i chłopcy ci ukradli ubranie?	Nie jestem hetmanem i wojewodą wileńskim i co do mnie nie należy, to nie moja głowa... Ale jeśli chodzi o to, by się porwać samotrzeć na tysiące, to się porwę!	I książę Witold powołał pod broń swoich, i gotów do walki pod Grodnem stoi A i Żmudź gotowa choćby zaraz walkę rozpocząć. Przewodzi jej Geradajos, rycerz zacny.	Mam nadzieję, że styl jest czysty? Przypuszczam, że nie uznajesz barbarzyńskiego języka tej nowej szkoły, która wyobraża sobie, że zdziałała cuda, wynajdując na nowo Ronsarda!	No, no Chodźmy do stołu.	Poszli do Wielunia!	Aha, i idź do kredensu, nalej mi szklankę wódki i przynieś. To dobrze mi zrobi.	Bayard nie uważał się wcale za biedaka, o ile pamiętam z historii, a nasi obywatele, chwała Bogu, nie są w niczym do Prusaków podobni. Mamy dla nich należne względy.	Choćby do samego djabła, a ja mosterdzieju ztąd nie ruszam, póki rezolucji nie będzie.	Nie powinnabym się przyznawać do popełnionej winy ale mam nadzieję, że W. Kr. Mość ani mnie karać, ani wyśmiewać nie zechcesz.	A matka twoja, która chodzi co dzień na mszę, która chce ci sprowadzić księdza i wyrwać cię z twego życia!	Myśmy na to gotowi! ale nie z waszej zginiemy ręki. Co nas zostanie po boju, tym gród za stos posłuży.	Bardzo się z tego cieszę Z całego serca się cieszę. Teraz będzie mi lżej. Wiedziałem, że mi o nim mówić nie wolno, a nie lubię nic ukrywać.	Nie wiem... Trzy z nich już nigdy nie wybiorą się na łowy... Atoli było ich tam więcej... znacznie więcej. Toteż przegnały mnie precz jak kozła... Umknąłem na trzech nogach... Przypatrzcie się, obywatele Wolnego Plemienia... Przyjrzyjcie się, o Wilcy!	Czy nie możesz mi pożyczyć fularu? Ten hultaj Karol zostawia mnie bez jednej chustki na głowę. W pierwszych dniach małżeństwa troszczyłaś się o moje rzeczy tak pilnie, że aż mnie tym zanudzałaś. Ale miodowy miesiąc niedługo trwał i dla mnie, i dla moich rzeczy. Obecnie jestem zdany na łaskę służby, która kpi sobie ze mnie.	Nie chodzi mi o szorstkość obejścia, siostro, tylko o dziwny, zwłaszcza u kobiety z ludu, sceptycyzm w rzeczach wiary. Rozmawiałam z nią parę razy, lecz zawsze dysputy nasze kończyły się rozdźwiękiem. Jestem głęboko przekonana, że dla Otylii Paczulanki nie ma na świecie nic świętego.	Niepocześnie odziany, mówił stary półgłosem, ale może być i nie prosty człek, bo mi się nawet nie pokłonił. Musi w okolicy mieszkać, choć go tu nie znają, boć ze psy pewnie z łowów jedzie.	A ja się będę starał, abym nie potrzebował rozmawiać o niej z tobą. Więc my dwaj o tym nigdy.	A jak on mi zrobił dziecko?	A w swojem imieniu, czy nic mi nie rozkazujesz?	Aby przekonać cię, synku, o ważności tej sprawy, dodać jeszcze muszę, że osobiście tam wyruszę, gdy tylko będę mógł dosiąść konia.	Nie widzieliśmy. Ale może znajdą się na innych gościńcach.	O, to źle; czy broń Boże jakowej pamiątki na kobiercu nie myśli nam przylepić.	Ona! teraz ani chce patrzeć na mnie, bo się jej zdaje, że zostanie przy królu młodym. Później rozum mieć musi... nikt się jej lepszy nademnie nie trafi, to pewna.	Po trosze, nie zapieram się tego.	Potępieni będziecie i jeden, i drugi, jeśli zapomnicie i pierwszy was za to przeklnę. Ja krzywdy waszej nie chcę, boście moi krewni, i dlatego wymyśliłem sposób, żeby to, co po mnie zostanie, było i Jagienkowe, i wasze	Stachu utonę na Nalewkach, jeżeli mnie nie przygarniesz.	Tak mię naszedłeś niespodzianie żem cię dość serdecznie nie powitał.	Zupełna racja! Ale na czemże stanęłem? Nie mam już wątku rozmowy.	Ach tak? Co pan mówi? Tej, tej hrabianki Ponimirskiej? To taka przystojna blondynka, prawda?	Co ty wiesz o wielkości człowieka, co wiesz! Widzę ze smutkiem, że jeszcze nie zacząłeś myśleć.	Nie jesteś pan kupcem, tylko desperatem Kupcy nie myślą o skakaniu z balonu... Ledwiem to zobaczył, zaraz pomyślałem: „To mój człowiek...” Ale znikłeś mi pan z oczu po wyjściu z ganku... Dziś traf zbliżył nas powtórnie... Panie Siuzę, my musimy pogadać o związkach wodoru, jeżeli jesteś pan bogaty...	A czymże jest dzisiaj bez przyszłości? Od ciebie wszakże zależy, aby ją przybliżać.	A skąd wiecie, co ja znam?	A z resztą czasu co robił?	Biedny jak JobJob a. Hiob (bibl.) odparł Lucjan.	Bo się to panu nie opłaciło pewnie...	Dobry człowiek jestem, zgodliwy, wszyscy o tym wiedzą, ale jak mnie kto chlaśnie batem, gotówem oddać kłonicą.	I co? Widziałeś go?	I nie odwodzi to waćpanów od ryzykownego przedsięwzięcia?	Ja nie gospodarz, żeby się tatko ze mną rachował	Król wciąż gniewny na mnie?	Ludzie mi dali talent i sławę?	Nie dla majątku, ale dlatego, ażeby mieć pracę i nie umrzeć z głodu. Znam dobrze to prawo, o którym mówi pan Starski...	Nie, pani.	Nie, słyszałem o niej tylko od Porthosa.	Nie. dziękuję. Wolę przejść się.	No tak, ale nie umarła. A nawet czuje się już dużo lepiej.	O to właśnie idzie, aby się ustrzec, upadków! Szkoda, że i ty nie wziąłeś udziału w tych zaimprowizowanych wyścigach.	Pan zbytnio ciekawy! Przypuśćmy, że pragnę jej opowiedzieć o mej tęsknocie i ujrzeć rumieniec na jej buzi.	Pani Janina! Ależ zrobiła mi pani ogromnie dobrą niespodziankę.	Pytałeś mnie pan czy nie znam jakiego domu, w którym bywa pani de Nucingen?	To już niech pan zostawi rotmistrzowi: ducha praw on zna od pana znacznie lepiej. Duch praw rosyjskich to jest właśnie to: wszystko jest wskazane, dopuszczalne przeciwko nam.	To wszystko jedno, bo Anka mieszka u mojego ojca.	Wam też po nocy i takim błocku łazić... nie siedzielibyście to w chałupie i pacierze se przepowiadali...	Widzi mi się Bartków Pietrek ze Szydła.	Więc bierzesz pana...	Zwiodłam że kiedy Jegomości, spytała żona ze słodką wymówką. Nic przecie dotąd nie wiedziałeś, a to już od czterech miesięcy. Pytałam się znachorek, starej kowalowej i Elżbiety, niéma wątpliwości.	A ja myślałem, że się boisz.	A jakby pokusa była za silna?	A jeśli odmówię?	Ba! Myślałem już o tym.	Cudna dziewczyna! Szkoda, że się tak marnuje w Łodzi	Czy dla mnie pan przynajmniej był łaskaw?	Czy ma ktoś jeszcze klucz?	Czy pan znasz jaki inny powód śmierci?	Dziecko! dziecko!	Dzisiaj rano. Przyszły od Świętej Katarzyny. Napchało ich się pełne podwórze, pełny dwór.	Jezus Maria!	Juk ir žmonės visur tokie pat, o kodėl ilgu tau be motinos?	Krzyż Pański z tobą! A cóż będzie! sama jedna! sama jedna!	Kto pan?	Niech ta małpa zaprzestanie!...	Obawiam się, że nazbyt wiele	Od czego bądź.	Oj! Ale to się naużywają!	Oni przybyli z Księżyca	Pani jeszcze tańczy?	Pojadę z przyjemnością	Tam się zbroją, każą się bić.	To wiadomo	Tyś zapłakał, szyderco!...	Uczyniłem to bezpośrednio przed odjazdem!	Vivat Deest-Grudziński!	Wiesz przecie, że będziemy jedli śniadanie.	Łaski, panowie, łas...	Żeby każde dziecko miało swój pokój.	Żeby ojciec mój dotrzymał obietnic danych rodzinie żony, byłoby inaczej, może lepiej
Niedobry z ciebie chrześcianin, Sancho bo nie zapominasz urazy. Dowiedz się, że wspaniałe serca nie zajmują się tak drobnymi sprawami, zresztą, czyliż skaleczono ci nogę, złamano żebro lub głowę rozbito? nie, wszak prawda? i na koniec cała ta rzecz była prostym żarcikiem tylko, bo gdybym innego był przekonania, to wierzaj mi, że byłbym się wrócił i krwawszą wywarłbym zemstę, niż Grecy na Troi za Heleny porwanie, która przecież nie miałaby tyle chwały z urody swojej, gdyby dziś istniała, lub gdyby moja Dulcynea za jej czasów żyła.	Dziękuję! Przynajmniej szczerze! Nikt na spowiedzi większej prawdy nie powiedział. Pani utopiłaby mnie w łyżce wody. Kto by pomyślał, że w tak delikatnym stworzeniu tyle siedzi złości. Skandal! Pani mnie nie cierpi.... Ha! Cóż robić! Możemy się pomordować w tym lesie, wolę odjechać samotnie. Gdyby mi pani wydrapała oczy, co powiedziałby na to cały świat kobiecy? Zabrakłoby krepy żałobnej w sklepach, liczba samobójczyń wzrosłaby zastraszająco, a panią skazałyby moje wielbicielki na gilotynę.	Błogosławioną niech będzie twoja trwoga, która choć na chwilę uwolniła mnie od nudów... Bogowie! jakiż to ciężki dzień... Gdybyś słyszała nasze narady, gdybyś widziała miny moich doradców!... I jeszcze, na domiar wszystkiego, podobało się czcigodnej królowej uczcić nasze zebranie swoją obecnością... Nigdy nie przypuszczałem, że dostojeństwo faraona może mi tak dokuczyć...	Fregata! Zdaje mi się, że nie warto liczyć na nią.	Stanowczo pozostał nam tylko jeden, jedyny sposób, żeby wydostać się z Wyspy Lincolna Mianowicie trzeba zbudować statek tak duży, aby wytrzymał kilkusetmilową podróż na morzu. Uważam, że skoro potrafiliśmy zrobić slup, to potrafimy zrobić i statek.	Żeniąc się z panną Rudecką, nie popełniam skandalu, nie wprowadzam do rodziny osoby z gminu ani też podejrzanej. Mezaliansem nazwać możecie różnicę stanowiska obu rodzin, wyraźną, lecz nie jaskrawą, i różnicę majątkową. To tworzy ową sferę. Jest to mur, poza który bardzo rzadko wyglądamy, gdyż każdemu brak odwagi. Ten mur sferowy jest tak najeżony przesądami, pielęgnowanymi od wieków, tak przesiąkły fanatyzmem, że zatruwa każdego, kto się doń zbliży. Lecz usuńmy truciznę, a przekonamy się, że mur nie jest straszny i niemożliwy do przekroczenia.	Naprawdę? Co ty mówisz? Więc po to była ta cała komedia, bo chciałeś wykręcić się od szkoły i iść na ryby? Ach, Tomku, Tomku, ja cię tak kocham, a ty do grobu chcesz mnie wpędzić swoimi wybrykami.	Rodacy walczący pod obcą flagą. Ha! Jeśli myślą, że ich navajas robią na mnie wrażenie, to grubo się mylą.	Spojrzał na adres i rzekł: „Mała omyłka w adresie, prawda, Bobie! Powinno być plac Abla nr 3” w oryginale ang.: James Johnson., ulica Greenwich 8”. Domyśliłem się więc, że portier mieszka na placu Abla nr 3, a nosi to samo nazwisko.	Zresztą słuszność masz, że się obawiasz. Dałby ci ojciec za te kradzieże!	Wstydź się... Ten chłopak prawie od dziecka sam się utrzymuje, a mimo to dziś jest pełen wiary w przyszłość...	Komuż powiem, co mi dolega?... Jesteś moim doradcą i ocaliłeś mi, a przynajmniej chciałeś ocalić życie, chyba nie po to, ażeby rozgłaszać: co się dzieje w królewskim sercu, które przed tobą otwieram... Ale masz słuszność.	Tak, ale jakże tu zostać w takiej sytuacji: bez długów, czysty, a nieżonaty. Zważcie: powiadam czysty, do kroć diabłów! Bowiem, gdybym był tęgo zadłużony, moi wierzyciele troszczyliby się aż nadto o moją Wielebność. Ale, będąc wolny od długów, a nieżonaty, nie mam nikogo, kto by się o mnie zatroszczył i żywił dla mnie taką miłość, jaka, wedle tego co powiadają, istnieje w małżeństwie. I gdybym przypadkiem popadł w chorobę, Pan Bóg wie, jakby mnie tam pielęgnowano. Mędrzec powiada: „Tam gdzie nie ma kobiety (rozumiem, matki rodziny i prawnie zaślubionej), tam choremu licho się dzieje”. Widziałem jawne dowody tego na papieżach, legatach, kardynałach, biskupach, opatach, przeorach, księżach i mnichach. Owóż w tym tkwi złego główny korzeń.	Mistrzu szanowny ożenię się, nie wątpcie o tym, i to rychło. W czasie waszych uczonych wywodów ta pchełka, którą mam w uchu, łaskotała mnie bardziej niż kiedykolwiek. Proszę was na wesele. Szeroko się zabawimy, za to wam ręczę. Jeżeli macie wolą, przyprowadźcie waszą żonę, takoż krewne jej i sąsiadki, to się samo rozumie. Jak hulać to hulać.	Gdzież tam! ale sama wyznaj! nie prześlicznyż to mojego romansu początek. Młodzieniec nawet bardzo się zbliża do mojego ideału, pełen wyrazu siły, męztwa i szlachetności.	No tak. Gadał takie głupstwa i był zdaje się zupełnie pijany.	Rozumie się, że tak!	Słucha pani z radością, więc się pani zgadza? Więc to prawda? Na Boga, niech pani mówi, bo oszaleję Więc chce pani zostać moją żoną?	Ty nie żartujesz o tej stancyjce? Mnie byle kącik. Ale może Ragis będzie nierad, i tobie niepotrzebny ciężar! Parę lat w spokoju, tobym się jeszcze na coś zdała, ale potem...	W tym kraju jest rzeka, którą on strasznie życzy sobie znaleźć. Została ona wydobyta przez strzałę, która... Eech! zrobił ją pan nasz... no wiecie, Budda... a jeżeli się wykąpiecie w niej, to będziecie obmyci z wszystkich grzechów i staniecie się biali jak bawełna... Jestem jego uczniem i musimy znaleźć tę rzekę. Jest to dla nas rzecz strasznie ważna.	Wszystkiemu temu winno, że waść po francuzku nie umiesz, odpowiedział cześnik serjo; gdybyś parle franse umiał, poszedłbyś z wojewodą, podczaszyną i tą laleczką podczaszycem, grzać się w austerji przy kominie.	Chociaż mi nawet żal, rzekła, tej starej nudziarki, ale Pan Bóg wie co robi. Jeśli acan nie skorzystasz z tego dla Laury, to powiem, że jej kochać nie umiesz. Właśnie pora dać jej kogo rozsądnego a z charakterem, coby jejmościankę trochę lepiej poprowadził niż dotąd...	Chyba na brak lekarzy pan doktór nie ma powodu się żalić.	Kochany książę Bulbo, zapomniałem przedstawić Waszej Dostojności mego ukochanego bratanka, księcia Lulejkę. Proszę, uściśnijcie się po bratersku. Lulejko, podaj rękę Jego Dostojności.	Nie skończyło się, skoro się rozpoczyna na nowo.	Nie, tu go nie ma, może się załgałzałgać się	Panie Borowiecki, pani Trawińska o pana się dopomina! Gdzież piękna dyrektorowa?	Powietrze i woda są tu dobre, ludziska bogobojne, ale jadło zgoła kiepskie a drałujemy jak wariaty... lub Anglicy. No, i nocą czuje się mróz w kościach.	Przed trzema czy też czterema miesiącami polowałem na obszarze pamiętnych ponoć dla ciebie Chłodnych Legowisk. Zwierzyna, którą ścigałem, uciekła z wrzaskiem na cysterny, chroniąc się do domu, który kiedyś rozwaliłem dla ciebie, i tam zapadła się pod ziemię.	Rozumie się! Oczekują tu na wielmożnego pana już od południa.	W takim razie będę ci towarzyszył, chętnie się przejdę	To ciekawe Było to zagadnienie niezmiernie ciekawe, zupełnie jakby się usiłowało rozmawiać z jakąś maszyną. Uśmiech błądził po tłustej twarzy Davidsona	Widzieć, nie widziałem, alem słyszał, że pan z GarbowaZawisza Czarny z Garbowa (1368–1437) król węgierski od 1387, niemiecki od 1411, książę Luksemburga od 1419, król włoski od 1431, cesarz rzymski od 1433. Sienkiewicz tytułuje go cesarzem o 30 lat za wcześnie.. Jakże to? toście, psubraty, poganie?	Ale na pewno, Henryku, człowiek żyjący wyłącznie dla siebie strasznie drogo za to płaci?	Jeszczem dziś kruszyny chleba nie miał w gębie... takie coś czarne lata mi przed oczyma...	Na biodra Kiprydy! Jak ty mnie znasz dobrze! Nie! Nie powtórzę. Nic nie słyszałem, ale też i nie chcę nic słyszeć... Rozumiesz! Życie jest za krótkie, by warto było coś przedsiębrać. Proszę cię tylko, byś odwiedził dziś Tygellina i rozmawiał z nim równie długo jak ze mną, o czym chcesz.	Nie wiem. Mam tyle roboty z fabryką, że nie wiem, co pierwej robić.	To za donosicielstwo!	Co słowo to oskarżenie i to bardzo ciężkie	A to czemu?	Co tu waćpan robisz? Dlaczego mnie prześladujesz?	I to nie	Ja też za grzech sobie tego nie mam i nie żałuję ich.	Ja waszmości nic; to ty mnie. Więc zaglądałeś do księgi? Pojąłeś jakowe tajniki?	Kto go tam wie, co on myśli robić!	Nie, Murzyn jest silny jak Herkules, więc pomoże mi przenieść zwłoki mojego brata.	No, przecież to jego żona.	Ojciec jej, Rafał, daje za nią sześć tysięcy rubli!	To ja idę stąd, Kolb.	To jeszcze nie wiadomo...	To zadziwiające u człowieka o takiej inteligencji	W czerwcu będę druhną Fili, gdy wyjdzie za pana Blake, a potem dość. Bo znasz przecież przysłowie: „Trzy razy druhna rzekła Ania.	Więc gdy kto chce użyć czółna, to musi powrócić na powierzchnię morza?	Ziemi nie dam nie dam, choćbym tu zgnić miał. Ziemia to nie moja.	Żebym to ja miał choć parę tych zwierząt w moim zwierzyńcu w Pradze!	A Marta?	A gdzież jest mąż pani hrabiny?	A ksiądz proboszcz, czy już nas opuszcza?	A pan Jaś długo będzie jeszcze w klasach?	A rozmawia z tobą?	A wiesz, jaką podaje przyczynę tych zamiarów?	Ale może dokazać jej tatuś, który w tym mundurku chodził!	Benedyktynów w tym Królestwie nie było, albowiem sami tu wówczas żyli poganie.	Bo takiemu szermierzykowi łatwie bym szabelkę z rąk wytrącić zdołał.	Chce pan herbaty czy kawy?	Chętnie, ale czy pani jesteś mocna w języku rosyjskim?	Cicho no! Słychać turkot!...	Czemu przyjechałaś sama?	Czy on uwierzy, iż Wasza Eminencja jest w możności wykonać tę groźbę?	Dan! Danny! Heej, Dan! Harve! Harvey! Heej, Harvey! Hop! hop!	Dlaczego?	Do czasu...	Dobrze zapisując numer pułku.	Dzieciństwo	Dzień dobry, Cezary! Skąd idziesz i dokąd tak rano?	Dzwon, dzwon!	Jaguś! podniosła. głos Dominikowa	Ktoś jest, kto mnie wołasz w nocy, o takiej godzinie?	Lucy!	Mam interes do kogoś z naczelników.	Murarzy nie, ale chemików	Mój drogi, mój drogi! Toś nie słyszał może i o Shaws?	Najsumienniej.	Natychmiast stąd uciekaj i wywietrzej!	Niczego bardziej nie pragnę.	Nie ma tu innego wyboru, jeno albo posłuszeństwo złamać (boć w czasie bezkrólewia oni władzę sprawują), albo honor ojczyzny, dla któregośmy pracowali, poświęcić...	Nie śmiałam nadużywać twojej dobroci	Niestety, taka jest smutna prawda. Na drugi dzień po skandalu wyjechała ze swoją przyjaciółką, zakonnicą. Teraz szuka klasztoru o jakiejś surowej regule we Włoszech lub Hiszpanii.	Odstępca!	Pytacie? widzicie.	Siądź przy mnie słuchać cię będę siadaj.	Sława Bohu! Sława Bohu! Pójdę ja teraz do mołojców, żeby konie do drogi gotowali. W nocy ruszymy.	Słyszałem o panu wiele.	Tak. Musimy jednak przejść kawałek po dachu.	Trzeci browar? Niegłupim!...	Tylko w niedzielę mam czas wolny.	W Biarritz	W złej cię nawiedzam doli.	Waszmość panna tu sama tylko ze śledziami i butelkami?	Zresztą tobie powiem, tylko nie zdradź tajemnicy przed ojcem
Nie zaglądaj waćpan do studni, bo mądrego na dnie nie obaczysz. Ale mniejsza z tym. Jadąc tedy z piernaczem i manifestami Chmielnickiego, wielkich przeszkód nie doznałem. Przybywszy do Winnicy, znalazłem tam chorągiew obecnego tu w obozie pana Aksaka, alem się przecie dziadowskiej skóry jeszcze nie pozbywał, bom się chłopstwa bał. Jenom się manifestów zbył. Jest tam rymarz, któren się zowie Suhak i dla Zaporożców szpiegował a wiadomości Chmielnickiemu posyłał. Przez tego manifesty odesłałem wypisawszy na nich takie sentencje, że chyba go Chmiel każe ze skóry obedrzeć, gdy je przeczyta. Ale tymczasem pod samym Barem taka mnie przygoda spotkała, żem mało przy brzegu nie utonął.	Niewiele na początek. Ale sza. Chcę rozegrać tę partię tak, aby nikt nic nie wiedział. Dobije pan za mnie targu pod koniec miesiąca, ale niech pan nic nie mówi panom Cruchot, to by ich bolało. Skoro pan jedzie do Paryża, rozejrzymy się równocześnie w interesach mego biednego bratanka, zobaczymy, co w trawie piszczy.	Psalm weselny! doprawdy, że to się jakoś nie zgadza. Ja już w życiu mojem nie pójdę za mąż! żebym tylko chłopca widziała silnym i zdrowym i z jakiem takiem utrzymaniem na całe życie!	Tylko śmiało dalej! Panienka i tak dosyć dobrze skacze, jak na kogoś, co tam mieszkał z poganami. Ot, jak to się panience przygląda Wczoraj to za panienką poleciał i dziś pewno znów poleci. Będzie naturalnie chciał wymiarkować, co to jest skakanka. Nigdy przecież jeszcze jej nie widział. Ej, jak się nie poprawisz, to zginiesz przez ciekawość!	A teraz poślij no kogo, by mi kupił materiału na turban. Niedoloż moja! Łepetę mam nieogoloną, a on z pewnością ściągnie mi zawój z głowy.	Teraz go nie ma, bo wczoraj pojechał do Czejkiszek po regiment piechoty, który tam stoi. Nikt teraz nie jest w takich faworach u księcia, jak Kmicic. Gdy odjeżdżał, książę spoglądał za nim przez chwilę, a potem rzekł: „Do wszystkiego ten to człowiek i gotów samego diabła za ogon przytrzymać, gdy mu każę!” Słyszeliśmy to na własne uszy. Prawda, że taką chorągiew Kmicic przyprowadził, jakiej drugiej w całym wojsku nie masz. Ludzie i konie jak smoki.	Wrogowie już pomarli na puszczy z pragnienia. Teraz szukamy miasta o dwunastu wieżach i złotej bramie...	Wygląda to na granie na zwłokę	Nie mogę, panie hrabio, ja i mój brat (wskazała chorążyca), wyjeżdżamy na wieś... Przybyliśmy pożegnać tylko panią kasztelanową... a ponieważ szczęśliwym trafem pana tu widzę, dodała chwytając go za rękę i wlepiając w niego śmiało niebieskie swe oczy, pozwól panie hrabio, bym się twej poleciła pamięci. Jestem w położeniu przykrem, z którego tłómaczyć się nie mogę; jestem zagrożona boleścią tem większą, że nie mnie, ale najdroższego mi ojca dotyka; będę potrzebowała protekcji, pomocy, opieki,	Jeżeli chodzi o doręczenie listu Jej Królewskiej Mości ja się tego podejmę; znam w Tours pewną osobę, bardzo zręczną...	Mieciek, zostań! Co ci się stało? dlaczego?	To się wie słowo święta rzecz; ino raz nie dotrzymaj, to ci nikt wiary nie da.	Kochany d‘Artagnanie nie będziesz nigdy dobrym redaktorem: „Gdzie ci życie podarowano!” Fe, to niegodne. Nie przypomina się takiej przysługi uczciwemu człowiekowi. Dobrodziejstwo wymówione staje się obrazą.	Och, ja chciałem tylko wiedzieć, czy to od czasu jak się znamy. Ale to byłoby takie naturalne... Czy to się działo tutaj? Czy nie możesz mi określić danego wieczoru, abym sobie wyobraził, com robił tego właśnie wieczora; rozumiesz przecie, że nie jest możebne, abyś sobie nie przypomniała z kim, Odeto, kochanie moje.	A jakeśmy ściągali ze straganów jabłka i policjant cię gonił?	A jeszcze aż się tu roi od tych koszatek, co panu wszystko pożerają.	A niech mnie! Jestem pod wrażeniem. To bardzo ciekawe... Wsłuchaj się jeszcze raz i powiedz, co teraz robi nieznajomy.	A tak, zdaje mi się, że to jest dosyć naturalne	A widzisz! Sprawiedliwy jesteś dla siebie, to będzie jeszcze z ciebie człowiek, ho, ho, człowieczek niezgorszy! Jasiek! Jasiek! gdzież ten smyk się podział.	Ach, mamo, wiedziałam, że będziesz po jego stronie, dlatego że się okazał dobry dla ojca! Nie odepchniesz go, pozwolisz ożenić się z Małgosią, jeżeli ona zechce. To brzydko, był usłużny dla papy, starał się przypodobać mamie, żebyście go musieli polubić	Bić się do ostatniego tchu, do ostatniego żołnierza.	Cóż za ciężkie smutki? Co ci dolega?	Dopiero okropności musiały się dziać tam, w Krakowie	I milionerzy się żenią	I pan w niej się kocha	Jako nad rzeczą, która pana nie obchodzi?... Otóż nie kocham pana. Po prostu chcę mieć pana przy sobie i dla siebie. Nazwał pan to kaprysem. Mniejsza o to. W każdym razie rozporządzam środkami, które umożliwiają mi realizację tego kaprysu.	Już skończyła się uroczystość?...	Kowal powiadał wczoraj, jako dziedzic pogodzi się z nami.	Miałby ze mną do czynienia, gdyby było nie dosyć!	Może wstydzi się, może sama nie wie W każdym razie podróż...	Mylicie się. Choćby cały Egipt krzyknął: oddajcie skarbowi fundusze Labiryntu! arcykapłani nie oddadzą...	Nie bój się. Między krześcijany jesteś, którzy radziradzi (daw.) kim jesteś??	No to idź. A wiedz i to, iż Antoni ją jak rodzoną kocha. Jakże to?... Jego nieszczęście spotkało, a ja mu tymczasem mam chleba i dachu żałować dla tej dziewczyny?... Boga się bój, Zonia. Idź... idź.	Pomyślnie, wcale pomyślnie pomaleńku zbliżamy się do końca.	Przyjemny widok dla twych pięknych oczu i to o północy!	Stało się, że już przed tygodniem ten wariat wyjechał z Moskwy i... zgadnij pan dokąd?...	Tam są Niemcy To jest ich sprawa. Ale do nas Płazy nie mogą się dostać, to rzecz oczywista. Musiałyby najpierw usunąć te skały, a nie masz pojęcia, ile by z tym było roboty!	To ci dopiero był zły!	Tylko nie mów tak i nie wyobrażaj sobie, żeby coś między nami było. Gdyby też i było, nie usłyszałbyś odemnie o tem ani słowa. Wierz mi, jest wielka różnica między wami, a nami z poprzedniego pokolenia. My nie byliśmy może świętymi, ale umieliśmy milczeć, a to jest wielka cnota, bez której to, co się nazywa prawdziwem szlachectwem, nie istnieje.	Weźcie mnie ze sobą!	Więc powiadasz że nie ziemia naokoło słońca obraca się, ale słońce naokoło ziemi?...	Więc, widzisz, ja sobie myślę tak: bogaty to on jest. Grosze ma. Krzywdy sobie zrobić nie damy. Co szkodzi spróbować. Może się uda. Albo drapniemy do domu, albo gdzie indziej. Wszędzie sobie zarobimy przecież. Co? Jeszcze lepiej będzie; co zarobimy, to będzie dla nas. A tu musimy starym oddać. Co?	Wszystko jedno nie przerywaj, panie Janie. Pan Michał usiekł w Warszawie Bohuna, jakeśmy ci to mówili...	Ze sposobu prowadzenia moich interesów nie zdaję sprawy przed nikim Wskazuję panom drogę uporządkowania handlu Warszawy z zagranicą, co stanowi pierwszą połowę mego projektu i jedno źródło zysku dla krajowych kapitałów. Drugim źródłem jest handel z Rosjąhandel z Rosją	Żal mi ciebie, najwierniejszym mi byłeś ale nie żałuję siebie: gotowam zginąć sama. Muszę się ztąd wyrwać... muszę.	A Czerwony Korsarz? Wetknęli mu do ust cygaro, żeby jeszcze śmieszniej wyglądał.	A ja bym wolał kulą w łeb! niż siedzieć z założonymi rękami w czasie takiej wojny nieszczęsnej.	A to maciora wyrzuciła ryjem, niech gospodyni patrzą, jak wyrzuca.	A wszelako dziwno mi to jest, bo com widział jeńców Tatarów, których rycerz Zych do Zgorzelic przyprowadził, to chłopy były nieduże i takiego byle koń udźwignie, a to lud rosły.	Ależ tak, moskwicyzmu... Nie tylko w klasie, ale i w domu będą uczniowie zmuszeni do mówienia ciągle po rosyjsku. Społeczeństwo nie daje nam przecież żadnych środków ratunku...	Ba! Jeszcze nim nie jest.	Biedna Stefa! Ależ to nie człowiek, to potwór!...	Bo chłopak chciał mi odebrać pieniądze. Jest tu za parkanem.	Bynajmniej, tylko znam siebie i moje otoczenie... Sam nie mam zasad, ty ich nie masz.	Co chcesz za nią?	Czy Najjaśniejszy Pan czy raczył przejrzeć raport wczorajszy?	Czyż nie jest?...	Czyżby go wziął kardynał?...	Do stu piorunów! Powoli zaczynam wierzyć, że szczęście nam sprzyja.	Dosyć	Dwadzieścia lat nad tym pracowałem a teraz sprzedam to pierwszemu lepszemu, kto przyjdzie! Moje ogromne marzenie! Największy z dotychczasowych wynalazków! Naprawdę, Bondy, to straszna rzecz.	Ha... Ha... dobra z ciebie sztuka jak pragnę szczęścia.	Ja zawsze wiedziałem, że on wart dwudziestu takich jak my. Teraz jestem zupełnie pewny!	Ja... myślałam... że pan...	Jak to? A Konopka?	Jeśli mnie kochasz, nie będziesz komplementował ani autora, ani jego anielicy	Kapitanie, posiekaj teraz te rośliny	Kiedy ona sobie nie życzy nikogo!	Mości książę, to bardzo niemiła siurpryza! zawołała...	Może zaśnie.	Napisała tak: „Stefcia umarła	Naturalnie.	Nelly ładnie pisze.	Nie ma za co Chodźmy!	Nie mogę.	Nie rozbierę więcej, to darmo. Mateusz to by pewnikiem poredził.	Nie widzę, co masz w ręku	Nie wiem	No, więc cóż pan może zrobić? Nie napisze pan przecie skargi do sądu ani do ministerstwa, że wydalono pana nieprawnie. Zarząd bowiem miasta ma niezaprzeczone prawo redukowania pracowników, o ile uzna to za potrzebne.	Pan-byś chciał, żebym to samo zrobiła, co one...	Potrawa nie musiała być smaczna	Proszę mi darować, pani sama doskonale to odczuje, jak mi przykro mówić o tej sprawie.	Proszę pójść z wizytą do pana hrabiego i przyprowadzić go tu do nas.	Set opętał cię, Dagonie! Czyliż i ty uwierzyłbyś, że ja myślę o wygnaniu was?...	Skądże to pytanie?	Stryjek po prostu wrzucił mnie do Wisły	Student, towarzyszu.	Szczęście powiedziała Małgosia, pamiętająca lepsze czasy.	Słuchaj, a jakżeś wytrzymał, jakżeś wyżył tyle lat?	Tak to następstwo wojny.	Te same rozkazy, które wydałem dla żaglowców.	To szaleństwo i zabobon! To przesąd niegodny człowieka XX wieku!	Waćpani masz być moją narzeczoną?! Czyś waćpani oszalała? Przecież waćpani jesteś starą, szkaradną babą!	Wielki Boże! Ona ma bzika!	Więc?	Wojna przełożony, osoba najważniejsza w danej instytucji. jeszcze nie wraca, nie miał pan listu?	Właśnie dlatego pytam waszą dostojność: co robić?... Jestem przecie naczelnikiem gwardii i muszę czuwać nad czcią i bezpieczeństwem naszego pana.	Właśniem go namawiać chciała, żebyś pozostał przy ojcu, którego tak kochasz.	Zabierz z sobą proszę kogoś mi bliskiego.	Że to wy wiecie o wszystkim! no, no!
Tyle waszmościów moderunkimoderunek (daw.) nalewka tymiankowo-rozmarynowa, ówczesny odpowiednik wody kolońskiej. pachną, ale choć to piękny zapach, wszelako w pierwszej bitwie postaram się od waszmościów pod wiatr trzymać. Oj, kto nie wąchał wojennego czosnku, nie wie, jakie on łzy wyciska! Nie przyniesie jejmość rano piwa grzanego ani polewki winnej! Poopadają waszmościom brzuchy, zeschniecie się jak twaróg na słońcu. Możecie mnie wierzyć. Eksperiencjaeksperiencja (z łac.) obaczycie, co wam powie. Ale co tu waszmościom prawić, którzyście jeno muscasmuscas (łac.)	Ja się ubiorę przeciwko temu nie mam nic do powiedzenia, ale boję się, że to pewno pomyłka, bo już raz zostałem ze śledztwa wyrzucony. I jeszcze się boję, aby reszta tych panów, co tutaj są razem ze mną, nie pogniewała się na mnie, że ja chodzę dwa razy z kolei na śledztwo, a oni nie byli tam dzisiejszego wieczora jeszcze ani razu. Może to wzbudzić zawiść.	Zacny panie Rzecki! Ależ ona, przysięgnę, już dziś kocha się, biedactwo, w Wokulskim... Humor jej się zepsuł, po nocach nie sypia, tylko wzdycha, mizernieje kobiecisko, a kiedyście tu byli wczoraj, cóż się z nią działo... Ja, matka, poznać jej nie mogłam...	Nie radzę ci: nie spałeś, nabiłeś sobie głowę czymś co, ręczę ci, nie ma żadnego sensu; zatem teraz, kiedy cię to już nie dręczy, obróć się do ściany i śpij, co ci wybornie zrobi na demineralizację twojej tkanki nerwowej. Ale nie zasypiaj zbyt szybko, bo ta szelma muzyka będzie przechodziła pod twoimi oknami, ale potem już będziesz miał spokój. Zobaczymy się wieczorem na obiedzie.	Co znowu Dawidzie człek niewinny ma przecież zawsze możność oczyszczenia się wobec sądu; ale co się tyczy chłopaka, który posłał kulkę, sądzę, że najlepsze dlań miejsce będzie pośród wrzosów. Ci, którzy nie umaczali rąk w żadnej sprawce, powinni mieć wzgląd na los tych, którym się to przydarzyło. Albowiem jeżeliby drugim razem było na opak, to jest, gdyby ten chłopak, któremu nawet nie zdołałem dobrze się przypatrzeć, był na naszym miejscu (a my w jego położeniu, co łatwo mogło się trafić), przypuszczam, że bylibyśmy mu bardzo zobowiązani, gdyby on ściągnął na siebie żołnierzy.	A któż to powiedział że portier jest kawalerem! Otóż jego żona, a moja córka, otrzymała waszą nikczemną przesyłkę. Gdy przeczytała spis rzeczy, serce jej zabiło z radości i wzruszenia. „Ojcze jacy ludzie są dobrzy. Prawdziwych przyjaciół znaleźliśmy w potrzebie. Tyle dobrych rzeczy! I nie wiadomo komu dziękować. Uczynek ich świadczy, że mają serca dobre i miłosierne. Zaczekamy na Jakuba. Jak wróci do domu, otworzymy paczki. Niechaj on także dzieli naszą radość”. Skoro Jakub wrócił, zaczęliśmy otwierać te piękne paczki... Ona zalała się gorzkimi łzami. Mój biedny zięć zaklął z cicha, a potem ukrył twarz w rękach i przemówił: „Nie wiedziałem, że mam wrogów. Jak mi Bóg miły, sądziłem, że mam samych przyjaciół”. Ja nie powiedziałem nic. Podniosłem papier z tym adresem i przyszedłem wprost do was. Przyszedłem do waszego pięknego domu, ażeby powiedzieć, co o was myślę. To jest niskie, nikczemne i podłe. Żaden porządny człowiek nie postąpiłby w ten sposób. Koniec. Żegnam was!	Ale mnie chodzi o pana oczy! Nigdy przedtem nie pragnęłam o niczym zapomnieć, póki pan nie przyszedł do mnie wtedy wieczorem i na wskroś mnie nie przejrzał. Wiem, że niewiele znaczę, ale umiem opiekować się mężczyzną. Opiekowałam się ojcem, odkąd tylko doszłam do rozumu. To nie był zły człowiek. Teraz, kiedy mu już pomóc nie mogę, chciałabym zapomnieć o tym wszystkim i zacząć życie na nowo. Ale to nie są rzeczy, o których mogłabym z panem mówić. I o czym w ogóle mogłabym z panem mówić?	A ty spytaj wszystkich bankrutów, czy się nie zarwali z takiejże przyczyny.	Jakto! mówisz że się nie godzą?	Gdybyś mi pani nie powiedziała, domyśliłbym się, odparł Honory, bo chybaby jaka mitologiczna postać mogła jej zrównać... i musiałem najwyżej sięgać myślą, by odgadnąć co to zjawisko tutaj znaczyć może...	Bo widzisz, kobiecie nie można tak bardzo wierzyć... Na pewno byś gadała: „Nie wiem... Zobaczymy...” A jakbym się ochrzcił, to każdy kubek odejmowałabyś mi od ust.	Och, Ruomeo, Ruomeo! Dlaczego jesteś Ruomeo? Nic nie szkodzi, wierzymy, że w każdym razie on będzie lepszy od niej. Stalky, jesteś ty należycie patriotycznie usposobiony? Jeśli nie, ten drab zabierze się do ciebie!	Kiedym wyjeżdżał, po całych dniach łowił ryby. Ale ponieważ gust zmienia mu się często, więc nie jestem pewny, czy nie zobaczę go teraz jako myśliwca... Ale cóż to za szlachetny młody człowiek, co za wiedza!... No i zasługi już ma; zrobił kilka wynalazków.	O ile nie zginę A że na szczyty gór wchodzi się nad przepaściami, że w tej wędrówce może się poślizgnąć noga i spadnę, cóż to znaczy? Ty, panie, zajmiesz się losem moich dzieci.	Tak, wszystko to jest bardzo proste i nie sprawia mi żadnego kłopotu. Lupin zmarł, jego wspólnicy dowiedzieli się o tym i chcąc się zemścić, jak to napisali, zamordowali pannę de Saint-Véran. Wszystko to są fakty, których nawet nie trzeba było sprawdzać. Ale Lupin?	To powszechnie wiadomo. Zresztą on wcale się z tym nie ukrywa. Odwozi ją do domu swoim autem.	Naturalnie! I jaka!... Ale ona się nie liczy. To nie był flirt.	Mój kochany, nie ufam kobietom, cóż chcesz, byłem już zdradzony, nie wierzę już, a nadewszystko blondynkom... Mówiłeś, że milady ma włosy jasne?	Tego panu nie powiem, panie Weissberger. Czy ja wiem, co to jest salamandra? A po co miałbym wiedzieć? Czy ja mam czas, żeby się martwić tym, jak ona wygląda? Ja muszę być zadowolony, żeśmy ten syndykat powołali do życia.	Czy ci w ogóle na mnie nie zależy?	Jaśnie pan jeszcze nie wstał	Ręce przy sobie! Nie po to cię zawołałem, ażebyś mi wypijał wodę...	Tak! Myślałam już, że mnie zabije. Idźże, Gösto, wyjmij klucz z ciężkich drzwi wielkiej sali. Nadaje się do tego zamka. Wypuść mnie!	Aweryla nie mogła poślubić Maurycego. Był on zły.	Dziedzic jucha, w robocie będzie przebierał, jak ta świnia w pełnym korycie. Kiedy taki przebierny, to trzeba było żyć w zgodzie z ojcem, a za Jagusią nie latać... boć to i grzech niemały, i wstyd...	Gdyby to było możliwe, należałoby przede wszystkim zwrócić się o pomoc do twego ojca. On, jako znakomity prawnik, może umiałby znaleźć jakieś wyjście.	Ha, ha! wiatr się podnosi, dopłyniemy. Musimy, bo Paryżanin byłby bez miłosierdzia.	I odsuniesz łóżko pod portret, żeby mi w oczy nie świeciło o wschodzie. Rozumiesz? I fajki przyniesiesz. Tylko nie zapomnij!	Ją zabił nie Paolo Zabiła ją krzywda, która zatruła serce Paola; ona i Paolo, i ta inna biedna dziewczyna, której ciało znaleziono w porcie, to wszystko ofiary jednej i tej samej zbrodni. A tą zbrodnią oddychamy my wszyscy, my wszyscy popełniamy ją nieustannie. My zabiliśmy Paola, Amelię i Jolantę.	Król, i z taką obawą, aby kto nie podsłuchał, jak gdyby był nie królem, ale niewolnikiem.	Lepszej waszmość nie możesz mieć rekomendacji jako ta, żeś przyjacielem wojewody wileńskiego	Nie mogę tego przyrzekać. Jeśli żyć będę, wszelkich owszem dołożę starań, żeby skrycie widywać to miejsce. Ale o tym nikt wiedzieć nie będzie.	Nie! Nie chcemy! Nie!	Nie, nie! Nie szkodzi... dzisiaj nie pada.	Niech matka wyjdzie, to i powiem. Inaczej nie	O jakim niebezpieczeństwie pani mówi? Nie należę do ludzi zbyt strachliwych.	Panie doktorze, czy ja się mam bać?	„Żebyś była czystą jak śnieg, nie ujdziesz potwarzy... Idź do klasztoru!”	A co by pani sprawiło przyjemność? Mój Boże, gdybym ja wiedział! To jest, właściwie, przecież wiem...	Ja jestem na stopie wojennej prawie z całą naszą prasą, hołdującą tylko gustom i opinjom wulgarnym tłumu, masy ciemnej, instynktom i tradycjom skostniałym, nierozwinięciu. Co oni lubią? czemu hołdują? jakie mają zasady? dokąd idą? czego chcą?	Pewnie, że tak. Stąd zaraz ruszymy wedle ordynansuordynans (z łac.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 60 km na południe od Chmielnika..	A oni mi na co?... Czy ażeby moja kuchnia i piwnica miały duże rozchody?... Czy może na to, ażeby słuchali, co mówię, i patrzyli, co robię?...	Ale Jip? Biedny mój, mały Jip!	Co oni tam jedzą?	Co za sprawa?	Czy ja na pani robię wrażenie poważnego?	Jest to na jarmarku?	Milczeć! Marsz na górę, powiadam.	Może jeszcze tak samo będziesz wierzył!	Muszę, bo stąd prosto jadę na ślub Moryca z panną Melą Grünszpan.	Niechże pani sama osądzi czy to jest grzecznie ze strony pana Dolewskiego, że mię dotąd raz tylko odwiedził?	O, widzę to dobrze, panie gospodarzu! I będę pana chwalił przed każdym, kto tylko zechce słuchać, możesz pan być tego pewien. A teraz chciałbym przeczytać taką tavolettę.	To po co przychodziłeś?	To, co pani mówi.	Uważam, że jest jakaś niespokojna. Wieleśmy już o tym mówiliwieleśmy (...) mówili	Wicehrabiego od siedmiu boleści	Właśnie, kiedy szłam na górę, Jej Książęca Mość ćwiczyła nowy utwór na klawicymbale, proszę Waszej Wysokości; albo:	A chorągiew?	A czy waszmość dałeś im znać?	A pan Władysław gdzie jest?	Aha, prawda, ulica Skolimowska dwa, willa dyrektora Czabana.	Bardzo mądrze, powiedziałby Czernyszewski. Bardzo, bardzo sprytnie to pomyślałeś: zabiliście mojego przyjaciela, to i mnie zabijcie. Nieprawdaż.	Bo znam ten lud i jego usposobienia	Brat, brat!! Rodzony brat! Jakże ja go mogą opuścić. Jego jednego w świecie mam! Może nędza do tego stanu biedaka przyprowadziła, może rozpacz każe mu szukać zapomnienia w pijaństwie. Brat!	Cha, cha, cha! Tak to, tak to kobiety!	Chwileczkę. Mam myśl.	Czy on prawdę mówi, mamusiu?	Dobry z pana człowiek.	Doprawdy? A jednak zabawiam pana dotychczas tylko prowincjonalnymi figielkami.	I kochał mnie w ten sposób?...	Idź	Jak daleko może być stąd do Granitowego Pałacu?	Jakże to?	Jest to znakomity człowiek	Jesteśmy poruszeni do głębi żołądków...	Jeżeli jednak są użyteczne...	Kocham tak, czy owak	Kolowrathównę! grand bien vous fasse, będziesz ją miał! Masz matkę za sobą.	Któż to? pokrzywdzony może? potrzebujący sprawiedliwości?	Lampa z wolna przygasała. Wuj Gedali:	Lecz i Cezar sam jest bogiem uczułby i poznał w nim gościa z morskiéj głębiny.	Mojaś ty śliczna...	No, więc dobrze... Decydujemy!	Panie komendancie u Sierocego Brodu, po multańskiej stronie, kupa jakowaś leży i ku nam zamyśla.	Precz! precz! wy wstrętni obaj!...	Przepraszam pana Ale istotnie jestem trochę rozdrażniony... zapewne z gorąca...	Psiakrew, Li, daj spokój!	Rubla.	Stanowczo.	Szlachcic spytał mnie pan Peggotty.	Tak, panie, ale jeden z kotłów wymagał naprawy, dlatego też odjazd nastąpi jutro.	TrudPraca	Trzeba spróbować	Ty? Cóż znalazłeś?	U Butrymów ja już był bo tam najbliżej. Oni mnie do waszej miłości przysłali.	Wieczorem u WizytekWizytki	Wierzę, a tym bardziej znajomości mocno nieodpowiednie.	Więc służę:	Z Janiny?	Zażyjcie, francuska...
Nieszczęsne miasto! Nie wiem już, ile razy było w nieprzyjacielskim ręku. Jest tu deputacja od szlachty lubelskiej i zaraz przyjdzie z prośbą, bym ich ratował. Ale że mam listy do króla i hetmanów ekspediowaćekspediować (z łac.)	Bo za kalwińskim stołem siedzi i snadnie coś nieczystego w potrawach połknąć może Do trunków, powiadają starzy ludzie, nie ma licho przystępu, i te wszędy pić możesz, ale jadła, a szczególniej zupy, trzeba się wystrzegać. Tak było i w Krymie za czasów, gdym tam w niewoli siedział. Tatarscy mułłowie, czyli księża, umieli baraninę z czosnkiem tak przyrządzać, że kto pokosztował, zaraz od wiary gotów był odstąpić i ich szelmowskiego proroka przyjąć.	Czy mam zaraz połamać mu kości?	Jeżeli panu pilno jeżeli panu pilno i życzysz sobie załatwić się ze mną zaraz, nie krępuj się, proszę.	Moje imię? Niech tak będzie, ale tym gorzej dla ciebie, bo już nikomu go nie wyjawisz	Siedź pan, zaraz będzie obiad. Tu się nie ma o co obrażać, zresztą pan wiesz, jak pana cenię, pan jesteś wyjątkowym Polakiem. Knoll mówił panu o wszystkim?	Pieniądze ci oddać! Ano masz, ja mam u ludzi wiarę, chociaż jestem szpitalny syn, a ty dama i ludzie za mnie założą.	Jakie to podobne do mojej Elizy Bądź zdrowa, Małgosiu, mam nadzieję, że małe Kingsy nie będą cię dziś dręczyć. Nie smuć się o ojca, moja droga	Jakże, owszem. Toż mówię. Pisywał i z Francji i z Ameryki, a ot, teraz przysłał list, że źle mu się wiedzie, że chciałby wrócić do Polski i ożenić się z Natką i synowi dać nazwisko, tylko że z czego będzie żył? Pyta się, czy ja bym skąd nie pożyczyła na założenie introligatorni. Boże drogi! Sama przecież ledwie żyję. Za dziecko trzeba płacić i samym jeść, a ten złodziej Pruszkiewicz, co u niego hipotekę mam, to po teraźniejszemu prawu grosze ledwie płaci. A Wojtek to pisze, że jak na szyfkartę wyda, to mu ledwie na parę dni pieniędzy starczy. Ale to uczciwy człowiek. On oddałby, tylko ja nie mam od kogo pożyczyć. A tu dziecko rośnie...	To mój własny, proszę pana, a oto drzwi do pokoju mojej pani. Lecz bądź pan spokojny, nie usłyszy ona rozmowy, nigdy wcześniej, niż o północy, nie kładzie się do łóżka i wtedy dopiero potrzebuje mojej pomocy.	A to ty, stary! Co za sprawa? kiej diabeł?	Bo to miała być niespodzianka! Gdyby, otworzywszy kufer, znaleźli mnie nagle pośród stosu sukien, w moim wspaniałym kostiumie, na pewno by oniemieli ze zdumienia. Zawołałbym wtedy: „Oto znowu razem, znowu razem, drodzy przyjaciele!” Tymczasem wszystko się nie udało, a tatuś ma się ze mną rozmówić.	O to samo i ja się modlę. Dlatego, mój synu, chętnie się przychylam do twoich uwag. Istotnie, nie wolno mi zaniedbać żadnych środków zapewniających bezpieczeństwo.	Potem wyjął z kąta wicie i zaczął wybierać co grubsze. Potem moczył w wiadrze każdą osobno i probował w powietrzu, aż świszczało. Potem zaczął mnie sam powoli rozbierać, aż do naga. A ja nic: ani drgnę. Potem wziął mnie na ręce i położył na stole i powiada: „Leż sobie teraz spokojnie; a wygodnie ci?” aż do samej szyi. Co się jedna wić połamie, to bierze drugą. Już myślałem, że zabije. Ja ani krzyknąłem, tylko mi zęby latały i takem drżał.	Szczęśliwy jesteś, panie Stanisławie... Nie wyjeżdżasz w tym roku za granicę?	Zobaczysz potem teraz słuchaj! Zauważyłam, że kadzie i skopki dawno nie były szorowane. Musisz to zrobić, drogie dziecko, przed spaniem.	Och! Osobiście! Ja zaś upewnić mogę pana, że jest w tym coś. Nie! Nie ma nadziei, życzenie pańskie nie może być spełnione, co zaś do mnie, mam... mam ważny, niecierpiący zwłoki interes...	A czy ja mówię, że nie moja? Ale mam już potąd tego pełzania na brzuchu. Dość tego! Muszę wydostać dokładne wskazówki gdzie trzyma łup, a potem go dźgnę. Na nic więcej nie zasłużył.	A, to pan, pan... Pan nie wie, że pan się stał moją męką, kłodą na mej drodze, przez którą się przewróciłem jak długi... Dawniej tego nie czułem, a teraz się męczę. Byłem przed paru dniami na pańskiej premierze... Zęby zacinałem z wściekłości. Byłem zazdrosny	Cóż mam zrobić, Maltańczyku nie możemy cię tak zostawić ani nie możemy zostać.	Jeżeli jutro nie pokażę się na dworze, zemsta mnie dosięgła mam przeczucia, których się pozbyć nie umiem.	Kochanie, jeśli ci powiem, że się nazywa Vinteuil, czy dużo ci to mówi?	Nie chcę... nie potrza... wypędź...	Nie wiem, co się stało Eulalii, dałam jej to samo co zawsze i nie wydawała się zadowolona.	Nie, Zillo! Oddać ci go, znaczyłoby nie tylko wyrzec się lękliwie raz powziętego postanowienia, ale nadto skazać siebie na śmierć powolną, a więc boleśniejszą. Do widzenia, Zillo. Odchodzę z ufnością w Bogu.	Tak, wiem, że on jest bardzo dobrze myślący a to takie rzadkie u cudzoziemców. Ale ja mam informacje. To wcielony antysemityzm.	Walczyć z Popielcem! Do wszystkich diabłów, ja nie jestem tak szalony i tak śmiały zarazem. Quid iurisquid iuris (łac.) konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż. się stąd! Pomykajmy. Z panem Bogiem, mospanie Popielcze. Polecam ci Kiełbaski, a nie zapomnij też o Kiszce podgardlanej.	Ba, teatr, to niby dżuma: jak kogo złapie, to już amen!...	Bo mi się nie chce bawić.	Bo to, widzicie, ojcze wielebny, powiedział mi tak: „Kładę na bok moją szarżę poselską, która się za bramą i bez tego kończy, a namawiam cię jako prywatny człowiek.” A jam go jeszcze dla pewności spytał, czy mogę jako prywatnemu odpowiadać. Powiedział: „Dobrze!”	Dalibóg, nie... Nie słyszałem...	Dobrze żeś Miłość Wasza, zażył rozrywki która mu się dawno należała, Dosyć nasz świątobliwy Biskup Waszą Miłość nastracha i nanudzi, gdy doma siedzicie.	Hale? uciekłeś wtedy na ogrodach i jużeś się nie pokazał...	Kiedy to nastąpiło?	Naturalnie Sama pomyśl: urodzona i nie urodzona, wychowana i nie wychowana, biedna i nie biedna... słowem, nie wiedzieć kto...	Nie będzie tu nikt zabijał Sprawiedliwe jest Koło życia. Grzech nad grzechy...	Nie widziałam go dzisiaj martwi mnie pan.	Nigdy w świecie! Zagryzłyby mnie one jędze na śmierć, że za mnie muszą robić. Zagryzłyby! Nie zębami, bo ino po dwa abo po trzy w gębie mają, ale słowami ostrymi jak te noże. Tolitoli (daw.)	No, to zamiast tu pleśnieć, chodźmy do niej. Będziesz słyszał wyraźniej.	O bohaterska siło macierzyństwa! Więc przygotuj się pani do podróży, a jeślibyś spotkała opór w Lucyanie, czego się nie spodziewam, bo dziś wszystko dla niego jest obojętne, zawiadom mnie; postaram się wpłynąć na niego. Najważniejsza rzecz, aby wyjechał z N., nie widząc już pani Warskiéj. O ile mi się zdaje, rozwinęła się w nim groźna choroba serca i wrażenia każdego bardzo się dla niego lękam.	Od kiedyż to sprawiłeś sobie honor?	Ojciec bredzi! Takiej formuły prawnej nie ma.	Okrutnie mi się ten oficer podoba bo zawsze lubię wiedzieć, z kim mam sprawę.	Posłuchaj. Czyż wolałbyś, abym doręczył Manuelowi testament twego ojca? Duma twoja pozwoliłaby na to?	To jasne, ale trzeba wiedzieć... komu odradzać!	To na cóż ją kupił?	To pięknie Wielu wybitnych ludzi służyło wówczas w szarych mundurach żołnierskich.	To wiem ale wiem i o tym, że pani Stawska miała do Wokulskiego słabość...	A co państwo robią z ziemią?	A dlaczego?	A najbarzejnajbarzej (gw.)	A o cóż chodzi? o moje uwięzienie?	A rozpaczał przede mną, że dramat ten absolutnie nic niewart	A, kanalio! W samo serce! Więc brałeś lekcje? Król mag ubity! W samo serce! Strzaskany jak fajka na jarmarku...	Adeptka jakaś... chce się angażować.	Aha!	Ale poco?	Ale się choć domyślasz?	Ale zawsze ma panna Marysia niewygodę.	Aż tyle! Jasiu, weź szalik, bo chłodno!	Biada mi!	Daj go Bóg.	Dla kogo?	Dla mnie one wszystkie są jednakowe.	Dobrej soboty, Rejzel.	Dobryście, tatulu, dobry.	Flaubert	Hallo! Tansorel! krzyknął w tubę Laval.	Idź do diabła! Gdzie mój siostrzeniec? Powinien być tu od dwóch godzin.	Ja może zachoruję	Jak na pierwszy raz, bardzo pięknie.	Jestem najpewniejsza, a teraz żałuję, że wybrałam cię na powiernicę...	Jesteś pan inspektorem więzień?	Jeśli ujrzę Fabrycego przy życiu, jeśli będzie żył jeszcze za tydzień, jeśli Wasza Wysokość zamianuje go koadiutorem z przywilejem następstwa po arcybiskupie Landriani, wówczas honor mój, moją godność kobiecą, wszystko zdepcę i będę należała do Waszej Wysokości.	Kryjcie się nawet przed nami ale może i przed sobą...	Któż cii, mości książę, tak bardzo zawiłe powierzył aksjoma?	Miłą jest Bogom ofiara człowieka krew ma w sobie siłę wielką, ona ich ściąga i zwycięża... Cezar myśli coby najdroższego mógł ofiarować Słońcu; da mu pewnie Hypathosa...	Możesz, wasza książęca mość.	Możeś miałamożeś miała	Najpewniej.	No odezwał się Otto.	O! Cóż znowu! Przeciwnie. Powiem panu szczerze, że bardzobym pragnęła mieć takiego lokatora. A gdzie pan przedtem mieszkał?	Pan mieszkasz daleko? niecierpliwie spytała Julka.	Pawłowa, powiadajcież, o co tu chodzi?	Pewno nigdy Czart wmieszał się w tę sprawę. Na tej drugiej wieży ciąży niewinna krew.	Pod warunkiem, że ja będę zabezpieczona od dowodów pańskiej tkliwości. Felu, usiądź na moim miejscu	Powinniśmy pokonać las w cztery czy pięć dni.	Pozycja społeczna, Praca, Walka klas odpowiedziała panna Izabela.	Same zjawiska są zbyt małe, powiedziałabym, nieme. I przeznaczenie ich jest dla nas inne. My wiemy już, że stworzymy sami swoje przeznaczenie, tylko stwarzamy je niby w śnie. Jestem przekonana, że nasz świat, ujrzany i uchwycony przez poetę z taką jasnością, z jaką widzieli greccy pisarze własną swoją, otaczającą ich rzeczywistość, stworzyłby dzieło wielokrotnie przerastające greckie arcydzieła znaczeniem i głębią.	Stachu!	Słucham jaśnie pana.	W domu pana barona jest kawalerski pokój do wynajęcia za dziesięć rubli miesięcznie?	Więc któż przychodzi na sztukę tylko? kogo ona tylko obchodzi?...	Wy z nami! kneziu!	Właśnie tak myślałem	Zaklika...	Zapewne jesteś głodny	Zapewne!... I wypędźmy na bruk dwadzieścia dziewcząt, które wydarłyśmy rozpuście, ażeby im dać pracę	Zapomniałem już.	Ćmiciećmić żachnął się chłopak, ale w tejże chwili zawstydził się swego zuchwalstwa i pocałował ojca Szymona w rękę. komora. i chodzi se po ogrodzie; a może ino cięgiem w izbie siedzi, zasunięty za skubelskubel (gw.)
Rodzony brat mi je wybił kamieniem w kłótni o dziesięć rubli! Warto było? A panicz niech do mnie złości nie ma. Pan każe, sługa musi!	Niech pan posłucha Byron przysięgał mi, że wierzy w istnienie wampirów, mówił mi wyraźnie, że je widział, opisał mi ich wygląd... i... naprawdę wszystko się zgadza: czarne włosy, wielkie oczy palące się dziwnym blaskiem, ta śmiertelna bladość; a jeszcze proszę zauważyć, że znajduje się w towarzystwie kobiety odmiennej od wszystkich; to cudzoziemka... Greczynka... z pewnością czarodziejka jak i on... błagam, niech pan tam nie idzie. Jutro pan go poszuka, jeśli się panu tak podoba, ale oświadczam, że dziś musi pan zostać przy mnie.	Niech cierpi: cierpienie hartuje duszę i wyrabia charakter. Niech własnym doświadczeniem pozna, że życie nie jest bezcelową przechadzką po kwiecistym kobiercu, ale szkołą, w której się człowiek uczy rozumu i znosić musi różne ciężary.	Zaprawdę słusznie to mówią, że podróżowaniem i czytaniem człowiek się dużo uczy. Któż by teraz uwierzył, że są małpy, co zgadywać umieją? Co do mnie, nigdy nie dałbym wiary, gdybym na własne oczy nie widział. Panowie, ja jestem istotnie ten Sam Don Kichot z Manchy, jak powiedziało to zwierzę, wyjąwszy może, że tyle jeszcze zasług nie mam, ile mi przyznano; ale w każdym razie dziękuję Bogu, że mi dał serce dobre i gotową chęć służenia wszystkim.	Pedro widział, że zbliżam się żwawo z nożem jego brata w ręku i, psiakrew, o mało go to nie zabiło. Wybałuszył się na mnie jak zwariowany byk, oblał się potem i zaczął drgać całym ciałem i bulgotało mu w gardle. Wtedy przyszło mi na myśl, że nie mógł przecież wiedzieć, o co mi chodzi. Czy spodziewał się śmierci z naszej łaski, czy też uważał, że ma do niej prawo nie chciał umierać w ten sposób. Kiedy zaszedłem z tyłu, żeby się dobrać do więzów, wydał coś w rodzaju cichego ryku. Myślał pewnie, że chcę go dźgnąć z tyłu. Przeciąłem wszystkie więzy jednym pociągnięciem noża, a on buch, przewrócił się na bok i zaczął fikać związanymi nogami. Jak nie ryknę ze śmiechu co? Nie było wątpliwości: temu chłopu dogadzało to najzupełniej, że pozwolono mu żyć. Zwierzchnik usunął nogi łagodnie i tylko mruknął do mnie:	Co wziąłem, gdziem się obłowił, com ojcu ukradł? Daje mi ojciec chociaż grosz na pensję? Ile razy ojciec naciągał mnie na pożyczki? kiedy rachunków nie składałem? co?.. a odnawiam pałac, to ojciec dobrze wie, że za oszczędności, za konie, które mi wolno chować, mam to w kontrakcie. To zato, że robię i za pana i za parobka, że cały dzień, jak pies z wywieszonym ozorem, latam przy gospodarstwie; to zato, że zaprowadziłem gospodarstwo leśne, że zaprowadziłem płodozmian, że podniosłem dochód w dwójnasób, że pracuję jak wół	Już proszę pana naczelnika spuścić się na mnie że człowiek będzie przydatny.	No tak, ale Klu-Klu... nie, nie Klu-Klu, tylko ten gałgan z latarni morskiej udaje przyjaciela, a ukradł tyle zabawek. Dwie łamigłówki, pajacyk, cztery książki, sześć kolorowych ołówków. Kto za to będzie płacił? Jestem biedakiem, choć płynie we mnie królewska krew. A honor nie pozwala mi nie zapłacić. Zabiję Dormesko i siebie.	A gdzie mnie tam to głupstwo w głowie, tatuniu; nie miałbym roboty... Ciężko lasu upilnować, nie ma dnia, żeby nie było trzeba siekiery odbierać... Pan nie żartuje, sam po drogach o kwitki pyta, tchnąć człek nie ma czasu.	Jestem pewny, że skoro pani powiem to, z czem przyszedłem, to znajdzie pani czas dla mnie...	Na moje suminie, to dobry piniądz. Ja ją mam od jednej obywatelki, co una zawsze kupuje ode mnie pomarańcz! Nu, dlaczego ma być niedobry! un się świeci!	Nie będę! Ojciec da wam tyle pieniędzy, że można by za to zakupić całą tę brudną kadź z rybami nawet dziesięć razy więcej... jeżeli przewieziecie mnie cało do Nowego Jorku... a zresztą... zresztą... jesteście i tak mi winni sto trzydzieści dolarów!	O, jaka to okropna zemsta za błąd, do którego doprowadził mnie los! Bo winna jestem tu ja, Edmundzie. I jeżeli masz się na kimś mścić, to zemścij się na mnie: za to, że zabrakło mi siły, by wytrzymać twoją nieobecność i własną samotność.	Pan mi ubliża a o ile mi się zdaje, widział mnie pan w gorących wypadkach.	To księżniczka Matylda Wie pan, przyjaciółka Flauberta, Sainte-Beuve’a, Dumasa. Pomyśl pan, bratanica Napoleona I! Oświadczali się o jej rękę Napoleon III i car rosyjski. Czy to nie interesujące? Niech pan do niej zagada. Ale wolałbym, żeby nas nie trzymała godzinę na nogach.	Tu ci jeden pokaże takich, co ci wszystko wytłumaczą, bez przymusu. Będziesz miał wolną drogę. Jakem wuj, takem się dla ciebie postarał, żebyś nie gadał, że się boję, albo że czego w tej Warszawie nie spotrafięspotrafić (gw.) a przeze mnie trafisz wszędzie. Czekałeś cztery dni, ale masz...	Ty dziś nie miał cierpliwości i niepotrzebne rzeczy mełamedowi gadał! Mnie o tym oni już opowiedzieli.	Mój panie, sam jestem chodzącą gwarancją Nam obu płynie w żyłach krew i obaj chcemy ją przelać. To jest nasza wzajemna gwarancja. Taką odpowiedź proszę zanieść wicehrabiemu i proszę mu powiedzieć, że jutro przed dziesiątą popłynie jego krew.	Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	Bo choć słonko na ziemi przygrzewa, Więzieniew podziemiu zawsze zimno i wilgoć tam jest okrutna z takowej przyczyny, że tu naokół zamku wody. Myślałem, że do szczętuo szczętu (daw.) ta, wiesz... co to mi w Bogdańcu dopiero po bobrowym sadle szczebrzuchszczebrzuch	Czy zechcesz jeszcze pić ze mną mleko? Ale zabierz ten rulon. Możesz sobie za to kupić łóżko i odzieży na kilka lat.	Jakem to usłyszała, tak powiadam: „Widzisz, mój kochany, jak w tobie mało szczerości; mówiłeś z początku, że tylko dlatego proponujesz mi spółkę, bo wolisz, iżby rodzina zyskała, niż obcy ludzie, a teraz pokazuje się, że to tobie samemu na tem zależy.” On, że to mu sprytu istotnie nie brak, odpowiedział mi, że w tego rodzaju sprawach korzyść powinna być dwustronna i że naturalną jest rzeczą, że mu także na tem zależy, by rozporządzał jak największemi kapitałami, bo interesa mają to do siebie, że im na szerszej wspierają się podstawie tem są pewniejsze. „Zresztą biorąc Anielkę bez posagu, miałem nadzieję, że mogę liczyć na pomoc rodziny, przynajmniej w tych wypadkach, w których ta pomoc, będzie dla samej-że rodziny korzystną.” Zły był ogromnie, a zwłaszcza rozgniewał się, gdy mu odpowiedziałam, że Anielki bez niczego nie wziął, bo ja jej zapiszę dożywotnią rentę.	Katolik wśród katolików nigdzie obcym nie jest, macie obowiązek i wy oddać ostatnią posługę chrześciańskiemu cesarzowi i królowi rzymskiemu.	Niezmiernie szybko Jakiś człowiek przewiózł sobie z tej zakażonej ulicy Mixa pianino aż na PankracPankrac	O, widzi pan: egoizm. Moich zdolności, moich możliwości. Ale nie liczy się pan z tym, że może właśnie nie szukam żadnych innych możliwości, że może właśnie największą znajduję przyjemność w takim, a nie w innym zużytkowaniu moich zdolności. Jakiż pan jest zabawny w swoim zaślepieniu. Wydaje się panu, że wszyscy ludzie muszą mieć te same upodobania i te same pragnienia co pan.	Tego nie mówię. Tutmozis jest piękny, jest pierwszym elegantem w Egipcie, ładnie śpiewa i bierze nagrody na igrzyskach. Jego zaś stanowisko dowódcy gwardii waszej świątobliwości należy do najpierwszych w kraju.	A ja nawet jeśli go nawet zobaczę, to nie uwierzę.	A jakże	A kiedy może być apelacja?	A na obiad pan wróci?	A robi, wielmożny dyrektorze, robi...	A szaniec?	A! pani zauważyłaś...	Ale nie	Ale tylko jej. Czyli wciąż nienawidzi pan tych, którzy ją panu odebrali?	Bezdzietnie!	Bo też tylko przyjaciołom mogę służyć w podobnych okolicznościach.	Bywa to, bywa!	Byłem o trzy miesiące starszy rangą od Stalky’ego, a o dwa miesiące od Tertiusa ale chodziliśmy przecie wszyscy do jednego i tego samego liceum. Mogę śmiało powiedzieć, że ta nasza mała przygoda była jedyną, w której nikt nikomu niczego nie zazdrościł.	Bóg jeden wie...	Czego sobie życzysz, żołnierzu?	Czemu nie? zgoda, jeżeli panna Michonneau zechce pozować na Wenerę z Pere-Lachaise	Czy na obiad?...	Czy pan przypadkiem nie Jaresz?	Czy zastałam pana?	Daj po pół drachmy kubek, to skosztujemy	Dziękuję ci!	Ech, nie lubię też tych wszelkich...	Ewarysta nigdy fałszu nie używa. Albo bez słowa, albo cała w słowie.	Hę? co? zapytał Bartłomiej nierozumiejąc poczwary	I ja pójdę, właśnie przepieram na drogę co lżejsze szmaty.	Istotnie zadowolony jestem z mego położenia, mieszkanko przyjemne.	Jak to! Czyżby mi groziło, że stracę to tak maleńkie miejsce, które zdołałem zyskać w pani sercu, a które stanowi jedyną mą radość na świecie?	Jak to! bywa u was Sainclair, sławny liberał; kiż licho on tutaj robi? Muszę podejść do niego, zagadnąć go, pociągnąć za język; powiadają, że dowcipny.	Jako żywo! Tak tedy do wojewody witebskiego! Niechże on będzie owym wodzem, o któregośmy Boga prosili.	Jeden z warzywnych	Jeśli pan sobie życzy, to powiedzmy: dyabełek	Królu złoty! No i co?	Który podziurawi cię szpadą...	Kuku! Kuku! Kuku!	Kuo? Ogi... ubagu, žiniūnu?  valkata? Šventas.	Magda! a upadnij do nóg gospodarzowi, bo rodzony ojciec nie byłby ci szczerszy od niego. A wy, kumie, nie skąpcie jej rzemienia, proszę was.	Mamy, jaśnie panie, ale na inszy sposób.	Miłościwa królewna raczy porachować, ile ubiegło lat od narodzenia Pańskiego.	Mniej więcej siedem mil wliczając w to wszystkie zygzaki i zakręty rzeki, które zaprowadziły nas na północny zachód.	Może by to odłożyć na stosowniejszą chwilę?	Może państwo przejdą na herbatę?...	Mówiłem przecie, że nie znam jej wcale.	Na strzelenie z kuszy. Nad samą drogą.	Na złość ojcu. Hrabia się ocknął w nim od kokainy i to na tle społecznego przewrotu. Może...	Na świeżem maśle!...	Nie dziwiłbym się, gdyby symulowali.	Nie kieruje moimi krokami ta doskonała księża zasada: rozkazywać z najgłębszą pokorą i słuchać rozkazów z niezgłębioną dumą. Chodzę po swojemu. Ale jakoś i tak dam sobie radę.	Nie wierzę pani przyszłości nie oddałabyś pani bez uczucia, a uczucie nigdy tak nie rachuje i nie rozumuje.	Nie zawsze	Nie zgaszą pożaru Bo tak się dziwnie stanie, że akurat pęknie główna rura wodociągowa i w całej fabryce nie będzie ani kropli wody. Wasza królewska mość będzie spokojny.	No... dwudziestu...	Obawiam się, że posiwieję, zanim będę miała pierścionek na palcu	Ojcze, rzekł, ja nic nie wiem, wiem to żem sam może winien, ale nikt więcéj.	Otóż mówiłam jej, aby przyszła dzisiaj. Podoba mi się dziewczyna; coś ma takiego w twarzy, co pociąga. Kaczkowska mówiła, że doskonale gra na fortepianie, więc przyszła mi myśl...	Peer!!	Przyjdź jutro po odpowiedź.	Przytyłam?	Rozumiem. Spracowałeś się waćpan?	Sako vėl visi, kad aš labai prisirišau prie savo augintinio. Teisybė, mano kaltė, bet tai buvo vaikiščius...	Tak, panie profesorze kocham go też jak własną krew moją. Jeżeli na każdym z waszych okrętów, zależnych od kaprysu oceanu, wszystko grozi niebezpieczeństwem; jeżeli na morzu pierwsze wrażenie objawia się w poczuciu otchłani, jak dobrze powiedział Holender Jansen	Tak.	To Kajdan, główny wódz, także wnuk Dżyngis-chana. Podobno bardzo srogi.	To bardzo ładne, to urocze. Nie ma nic piękniejszego niż dwaj bracia, którzy się kochają	Waldy, czy jedziesz z Głębowicz?	Wcale nie zapominam.	Wszystko uczynię... wszystko, co rozkażecie, miłościwa królowo! Wstyd mi ino, żem śmiał się wam przeciwić.	Wydaje mi się, że kto jak kto, ale ja mam prawo znać plotki o moim teatrze.	Zamiast gadać, zawiń się waść koło której panny i wyskocz. Wszakże cię prezentowałem mojej synowicy?	Zdrada, Mąż	Znowu pleciesz niedorzeczności. Ja nie zabijam jej przecież!	Zupełnie sam?	Ów krewny, kawaler bardzo bogaty, bardzo rozumny i poczciwy, miał kilku synowcówsynowiec (daw.)	Śliczna śpiewka; ino dlaczego „Jasiu”?	Że co?
Świat jest nikczemny i zły Niech tylko nieszczęście jakie spadnie na nas, oto wnet znajdzie się przyjaciel, który pośpiesza oznajmić o tym i rozrywa serce ostrzem sztyletu, każąc tymczasem podziwiać rękojeść. I tu już jest sarkazm, pośmiewisko. Ach! ja bronić się będę. Podniosła głowę, jak prawdziwie wielka pani, a dumne jej oczy rzucały błyskawice. Ach! pan tu jesteś!	Dziękuję ci, mój kochany, za te słowa, dyktują ci je najszlachetniejsze intencje; ale to niemożliwe. Powiedziałem ci już, czego pragnę, a teraz dodam, że to pragnienie jest moją wolą. Moim zdaniem Opatrzność ma z tym wszystkim niewiele wspólnego, i całe szczęście, bo ja mam nadzieję, że zamiast niewidzialnej i nieuchwytnej wysłanniczki, co zsyła nagrody i kary niebieskie, znajdę widzialnego i uchwytnego człowieka, na którym się zemszczę! Przysięgam ci, zemszczę się za wszystko, co wycierpiałem przez ostatni miesiąc. I powtarzam ci, że wracam do życia, między ludzi, a ty, jeśli wciąż jesteś moim przyjacielem, dopomóż mi odnaleźć rękę, która zadała cios.	Rozumiem, co pani chce powiedzieć. Otóż ja się do takich rzeczy, proszę pani, nie nadaję. Nie umiem tego. Proszę mi darować brutalną szczerość. Ale nie chcę maskować się przed panią. Nigdy nie miałem kochanki. To znaczy nigdy nie miałem kobiety, którą łączyłby ze mną najmniejszy bodaj sentyment. Nie lubię półśrodków. Nie lubię komedii. Te kobiety, z którymi się stykałem, podobnie na tę rzecz patrzyły. Ja płaciłem, one brały pieniądze.	Przyjemność, jaką znalazłam w spotkaniu z panem zdwaja się chęcią dowiedzenia się czegoś o nieszczęśliwym przyjacielu pana, poległym za sprawę inną niż nasza, ale wobec którego zaciągnęłam wielkie zobowiązania, bez możności podzięki i wypłacenia się. Książę de Cadignan podzielał mój żal. Wiem, że pan byłeś jednym z najlepszych przyjaciół biednego chłopca. Nie zadziwi tedy pana, że pragnęłabym wiedzieć wszystko, co mógłbyś mi powiedzieć o tym, który ci jest tak drogi. Jestem przywiązana do wygnanej rodziny i uchodzę za monarchistkę; ale to nie znaczy, abym była z liczby tych, którzy myślą, iż niepodobna jest być równocześnie republikaninem i szlachetnym człowiekiem. Monarchia i republika to jedyne dwie formy rządu, które nie dławią wzniosłych uczuć.	Naturalnie, tego się można było spodziewać. Tylko tego. A ja panu powiadam, że tego nie ścierpię. Tu jest młodzież, tu jest gimnazjum, ja jego każę w kajdany zakuć, ja go nihilizmu nauczę. Ja się pytam, gdzie tu są żandarmi? Czy my mamy jeszcze jaki rząd? Potem dziwią się, że jest Karakozow. On się też Moleschottów naczytał... w gazetach było. Oficer zamiast ikony w rogu trzymał dzieła Moleschotta, a przed nimi lampkę palił. No tak i co wyszło? Potem pułkownika przed frontem w ucho ukąsił... Jeżeli tego Moroszkina na Sybir nie wyślą, to ja wyjeżdżam. Ja mam też żonę. Co to dla niego znaczy! Dzisiaj swoją żonę nahajką, a jutro moją. A później powie: klimat taki, upały!	Ach, panie matka jest bardzo szczęśliwa, wiedząc, że syn ma przyjaciela takiego jak pan. Może pan liczyć na wdzięczność, która nie wygaśnie aż z życiem. Oskarze, strzeż się tego Jerzego Marest, już raz był przyczyną pierwszego twego nieszczęścia.	A teraz szanowny stryjcio siedzi?... Ładna historia. Mamusia utrzymuje, że od dawna to przewidywała. Ale mamusia zawsze przewiduje dopiero wtedy, gdy się coś stanie. Dziadzio mówi, że mama to Pytia z przekroczonym terminem, czy coś w tym guście. Niech mi pani powie co on właściwie przeskrobał?	Czy nie pójdziesz pan do pani de Nucingen? Jestem pewien, że przyjmie dziś pana z otwartymi rękoma, bo zechce dowiedzieć się tysiąca drobnych szczegółów dotyczących mojej osoby. Wiadomo mi, że pani Delfina oddałaby wszystko w świecie, żeby tylko być w domu kuzynki mojej, wicehrabiny de Beauséant. Otóż nie zapomnij pan powiedzieć baronowej, że ja zrobię wszystko, co będzie w mojej mocy, żeby spełnić jej życzenie.	I nie chcesz, aby twojemu więźniowi coś się stało, czy tak, panie?	Nie mówię nic, bom nic nie słyszał i niczego nie widział... Ale jeżelibyś powiedział, że w nocnych godzinach po lesie uwija się coś więcej oprócz ludzi, zwierząt, ryb i ptaków, nie wiem, czybym nazwał cię kłamcą. A teraz na ciebie kolej, Tomaszu. Co ty powiesz na to wszystko?	Oto cud! jakiego chyba nie zapisały kroniki żadnej świątyni... Tylko pomyśl, Tutmozisie... W chwili gdy najbardziej zastanawiasz się nad pytaniem: w jaki sposób złapać złodzieja, który cię wciąż okrada? ów złodziej znowu pakuje ręce do twojej skrzyni, w twoich oczach, przy tysiącu świadków... Cha! cha! cha!... Sargon	Tak ponieważ pytasz mnie, sądzę, że istotnie powinieneś zostać. Sława i powodzenie, które zdobyłeś, rozszerzają tu zakres twej działalności i jeśli ja mogę oszczędzać mego brata, to czas okaże się bardziej wymagającym.	Zaraz się przekonasz, mój panie. Schwytam tego człowieka tak, jak swego czasu chwytałem żararaki.	Źle pan odpłaca szlachetność mego postępowania Nie chciałem dotknąć rękami szklanki, w której mi pan podał wodę dla ugaszenia pragnienia. Nie pomyślałem nawet o tym, aby obmyć zakrwawione ręce pod pańskim dachem. Wychodzę stąd, zostawiając ze swojej zbrodni jedynie cień; starałem się przejść, nie zostawiając śladu. Nie pozwoliłem nawet pańskiej córce...	Krytyka artystyczna i polemika są czymś zupełnie zbytecznym, ponieważ chodzi tam tylko o to, czy dane coś podoba się czy nie. Co tu o tym w ogóle można powiedzieć. Te rubryki w ogóle powinny być skreślone. Nie wiem, czemu pan tego broni, nie będąc nawet artystą. Sport odrodzi ludzkość, która potrzebuje antydotu na złe uboczne skutki kultury. W sporcie jest przyszłość rasy ludzkiej...	A twoi robotnicy tacy wygłodzeni, że się ledwo na nogach trzymają.	Dziś rano wyprowadziła się.	E! nie! ale co tu z nim poradzić, tak się do mnie uczepił?	Ja chciałbym się uwolnić nie od Filarów, lecz od Błędnego Koła	Kogóż ty się spodziewasz?	Nie będę się o to z waćpanem spierał, ale przecie powiadali, że na Radziejowskiego bardzo się zawziął.	No, jeżeli ty, Waldy, wycofujesz się z turnieju, nastąpi prawdziwa i ostra walka, do której i ja się zapisuję. Niech co chce, będzie!	Odpłać mu się	Spytajcie się dyrektora, on rachunek płacił.	Ta Laura, którą znałeś w Borowcach, odpowiedziała cicho, znikła bezpowrotnie; tamta była inną, lepszą istotą... dzisiejsza niewiele dba o przyszłość, żyje, aby żyć... szuka, czemby wyżyć mogła, bawi się i śmieje się z oszukanych ludzi...	To się jeszcze okaże Jesteśmy wciąż wolni, a poza tym mamy czym się bronić	A na cóż wam złoto? Czy chcecie zeń zrobić hełmy i szyszaki?	A! nie, dziękuję ci; trzeba obowiązki swe spełnić! Dla takiego gościa jak nasz pan miłościwy, wszelki trud miły.	Czerwone jak płomień!	Czy Cypa pisze coś?	Czy pan dyrektor mnie nie wierzy?... Mogę zaraz przy panu zrobić obliczenie!	I kazać będziesz głuchym! No, dosyć tego, rób co chcesz... ratować cię nie mogę i nie myślę; tu dobrze gdy każdy ocali siebie... Jam ci to przepowiadał Schramm... milczéć trzeba umiéć, umiéć pochlebiać lub ginąć podeptanym... Cóż chcesz, przyszły takie czasy: Sodoma i Gomora... Bywaj mi zdrów, bo czasu nie mam.	Ja dopiero wczoraj zobaczyłem, że to jest najbardziej niemoralna instytucja! o tak, małżeństwo to stek kłamstw brudnych, podłości, obłudy najnikczemniejszej, fałszu! nie zaprzeczycie mi tego, co?	Jak pan myśli, jak długo może trwać nawałnica?	Nasypy muszą być skończone do świtu! A, Michel z Gołuba! Właśnie mi cię, bracie, potrzeba! Pójdziesz do miasta, zbierzesz co silniejszych, umiejących robić bronią mieszczan i sprowadzisz ich do zamku.	Patrz, jacy podobni. Czy wy, chłopcy, bliźnięta?	Przecież wiész, iż król jest żonaty, chociaż z żoną nie żyje.	Tak jest. Mam tytuł „Stróża maszyny” i „Zbawcy porządku”.	Wszak wiesz, jak mało potrzebuję	A ja rozumiem	A zatem, panie Beautrelet, Lupin nie mógł dotrzeć aż do krypty.	Ale do czegóż tu Brühl potrzebny?	Ale ja pana skrzywdziłam i muszę ponieść karę Jakiej pan żąda kontrybucji?	Ale takie klęczenie może pani Teresie zaszkodzić	Ależ zaręczam, księżno!... Zresztą nie mogę puścić szofera samego... W taką noc...	Bardzo... bardzo dobry...	Bronię każdego niewinnego, każdego.	Bylebyś nigdy nie zaczął przemawiać o tem, co na wieki minęło. Goście w moim obozie...	Chciałabym nią być. Ale teraz już za późno. Dziękuję Bogu i za to, że dał mi przynajmniej chleb.	Czeka panią jakaś choroba, jakby mózgowa... Ja nie wiem, nie wierzę w to, daję pani słowo honoru. Mówię, co widzę, ale... ale...	Cóż to za cuda?	Daj spokój, sama sobie z tym poradzę, bo to coś gorszego, niż myślałam. Małgorzato, opowiedz mi całą rzecz	Dalibóg, nie... Nie słyszałem...	Do diabła z drzewami-bombami! Byłem przekonany, że to Hiszpanie od gubernatora wzięli nas na cel.	Dobrze, za pięć minut będę.	Dość daleko. Za krajami niemieckimi, na północ, tam, gdzie Wisła płynie.	Fiu!... fiu!... A co myślisz robić?	I ja jestem tego zdania ale mów dalej, mój Sancho, dziś przedziwnie rozprawiasz.	I moje serce będzie tam również.	Jakżebyś ty, paź królewski, nie wiedział?	Jeszcze jedna kwestia W jaki sposób ukryje pan przed wywiadem obcym fakt finansowania Centrali przez Skarb Polski?	Księżno, nie spostrzegliśmy księżnej w Maineville! Pozwoli księżna, abyśmy zajęli miejsce w tym przedziale?	Kto?	Lepszy los! Ukradł mi siedem lat życia.	Luksemburskim...	Mojaś ty śliczna...	Musi pan zostać, bo tak chcemy	Musimy ich ominąć.	Musimy wprzód pokonać lwy	Mój chłopcze pozwól mi wierzyć, że to świnie!	Nagi tavo Petras su Damulio Kaziu ir Antanu miškan išrūko... Į maištininkus! Mačiau, kaip su durtuvais visi trys auštant pakluonėmis ėjo... Visi žino!...	Nie chciałbym ja jego pilnować, choćby go łańcuchami spętano bo to nic, że ucieknie, ale jeszcze na śmiech i na konfuzję człeka narazi.	Nie pamiętam...	Nie spotkałem go w Ostendzie.	Niewiadomo bo plenipotent od pana Oławickiego, a rządca od plenipotenta, nie mają jeszcze o tem rozporządzenia żadnego.	No i co biedni mężowie, dosyć z nich sobie świat nakpi, ale mają zalety. Beze mnie Oriana poszłaby na obiad w czarnych pantofelkach.	O, bo szukają ją tam, gdzie jej nie ma.	Och, Karolu, to niedobrze	Pani daleko mieszka?	Po co więc pan tu przychodzi?	Rzeczywiście Proszę mnie odprowadzić.	Słaby.	Tak pani, chodzi zapewne o dalszy pani pobyt w Anglii.	Tak, ale niebawem będzie ksiądz mieszkał w konsystorzu	Tak, widzę to ale nie taką byłaś panna, gdym ją malować poczynał, a teraz przerabiać nie czas. Choćbym na usta dał wam uśmiech, głowa pozostanie spuszczona smutnie. Jam temu nie winien, wyście tak chcieli.	Te sposoby były w waszej mocy, ale wy byście woleli z głodu poginąć niż jeden grosz stamtąd wziąć.	Tego jenojeno (daw.) i żeby nie to, że pachołek bez broni pojechał, miałbym na niego posądzenie.	Tem lepiej.	To ja wysiądę i pójdę odszukać ciotkę pani podchwycił żywo Wysocki i rad z tej okazji pozostania, wyskoczył natychmiast z powozu.	To mi jeno dziwno, że Juranda nie znaleźli!	Ty jeszcze drwinkuj! Z twego powodu, dla pięknych oczu sąsiedzi głowy tracą.	Tą drogą koło gryki, a potem tą miedzą, co to taka cała błękitna od cykorji.	W takim razie, na Boga, wsypię pana!	Więc dobijaj prędko targu. Wyschłeś z miłości. Ale wiesz co, bardzom ciekawy tych klejnotów. Poślę zaraz po nie do Strugi.	Z największą chęcią. Proszę tylko o kilka minut czasu i o zaczekanie mnie „pod umówionym jaworem”.	Z panią Ostrowską. Wzywa nas.	Zjeść, nie zjem, ale jabym na miejscu paninego męża, nie ryzykował.	Żal?... Nie wiem... Nie sądzę.	Żeby ludzie byli aniołami.	„Dzieci ulicy” czytać nie umieją, książek nie znają. A dzieci złodziejów też są złodziejami i coraz ich więcej będzie.
Do djabła! jeśli sobie z nią dasz radę, to powiem żeś gracz!	Jest to balsam, na który receptę umiem na pamięć, a mając go, ani śmierci, ani ran bać się nie trzeba; jak go zrobię i dam ci go, to pamiętaj, że jak mnie kiedy w boju rozpłatają całkiem na dwoje, co się nam rycerzom często zdarza, to zbierz tylko prędko rozcięte części nim krew zastygnie, złóż je razem szczelnie i potem daj mi ze dwa łyki tego kordiałukordiał (daw.)	Gdybyście ją obaczyli to cóż by za zasługa wasza była, że przyznalibyście prawdę, która sama za siebie mówi? Tu właśnie o to idzie, żebyście temu uwierzyli, nie widząc jej, żebyście na to przysiąc byli gotowi i twierdzenia swego z bronią w ręku przeciw każdemu a każdemu bronili. Przyznajcie mi więc to natychmiast, ludzie dumni i pyszni, albo biada wam! Chodźcie, śmiałki, jeden po drugim, jak tego prawo rycerskie wymaga, albo jeśli chcecie, chodźcie wszyscy razem, jak to gawiedź wam podobna czynić zwykła. Stoję i czekam was, ufny w prawdę, którą mam za sobą.	I dziękuję, panno Miko, za przepowiednie. Jeśli mam być szczery, to... przydały mi się dziś szczególniej. Jak to się mówi, dodały mi ducha.	Mógłbym odpowiedzieć, że tak bywa często, ale wyznam uczciwie, że mi to wpadło do głowy dopiero na wieść o pańskim powrocie. Pomyślałem, że mógłby panu utkwić w głowie pogląd, iż nie mogę się teraz żenić. Znając pana dobrze, wiedziałem, że w takim wypadku... a zdarzało się to już nieraz... wkroczysz pan napewno. Ponieważ postanowiłem odbyć zaślubiny w porze oznaczonej, namówiłem drogą żoneczkę moją, by wczoraj jeszcze wzięła ślub cywilny. Oto cała historja. Jakiż był tedy cel pański?	Jeszczek za wcześnie; dobrze, by na połednie zdążyli gospodarze, bo chłopaki to może i do wieczora nie ściągną...	Skoro wielu wolałoby raczej umrzeć niechże to uczynią i tym sposobem zmniejszą nadmiar ludności. Zresztą, proszę wybaczyć, ja się na tych sprawach nie znam i w ogóle mało mnie one obchodzą.	Oj, nie, Antek, nie pomaga, a bardzo szkodzi. Bo, widzisz, to jest taka choroba, że tu myślisz o tym, o czym nie chcesz myśleć i widzisz to, czego nie chcesz widzieć. Więc jak napijesz się, to usypiasz to wszystko. A ta właśnie trzeba przecierpieć i przemyśleć, to potem zagoi się i już masz spokój. Chociaż wraca to potem, wraca. Ja dziś jeszcze czasem czuję, że wraca, ale jak wrócę do domu, jak mnie obsiądą dzieciska, tak odejdzie.	Pierwsza rzecz taka Raz w Indiach widziałam chłopca, który był radżą. Suknię miał naszytą rubinami, szmaragdami i brylantami. Do swoich sług odzywał się tak, jak ty do Marty. Każdy musiał w tej chwili robić to, co mu rozkazał. Myślę, że gdyby zaraz kto nie usłuchał, to by go zabito.	Nie tylko Weland, ale i wielu innych Pevensey to niemłoda osada... nawet w porównaniu ze mną!	No chyba! I to na jakieś sześć milionów.	Swojej?... A czy może być swoja kobieta, przyjacielu? Swoja może być chałupa, swoja kurtka, swoja krowa, ale kobieta? Przecież ona też myśli i czuje tak samo jak i ja. Takie same ma prawa jak i ja. Przeciw woli ją trzymać? Toż to więzienie. I jakiż miałbyś pożytek z takiej, co wbrew swemu sercu przy tobie siedzi i tylko myśli o tym, jakby się wyrwać, i na swój los narzeka?	Jak nie ma noża na gardle, to się nie zgodzi: jemu zaraz potrza pieniędzy i Miemcy je dadzą choćby jutro, niech się tylko zgodzi... A nim się nasi wydrapią po łbach, nim się naredzą, nim się na jedno zgodzą, nim baby przeciągną na swoją stronę, to miesiące przejdą, dziedzic ziemię przeda i plecy wypnie: będzie miał o czym czekać, jak wypadnie sprawa z borem. Grzelowy sposób jest mądry, jeno widzi mi się, trza go innym końcem stawiać do pionu.	Być może ma pan rację, Pencroffie Jeśli tak było, wtedy ci co, go zostawili na wyspie, mogą pewnego dnia po niego powrócić.	Oczywiście, przecież wiesz. Ale o co chodzi? Twój liścik, który otrzymałem dzisiaj rano bardzo mnie zaniepokoił. I ten pośpiech, i ten bezładny list... co to znaczy?	Powiedzże je, powiedz to nas rozerwie cokolwiek.	A to byłaby Iliada zepsucia	Albo wiary, że przeznaczenie to jest nieuniknione!	Ba! Kpimy sobie wszyscy z Dauriata Potrzebujesz go, przejedzie ci po brzuchu; potrzebuje on „Debatów”, Blondet kręci nim jak bąkiem. Och, jeśli wejdziesz w literaturę, zobaczysz ładniejsze rzeczy! I cóż ci mówiłem?	Co to jest? co to jest Aza, powiedz mi, co to jest?	Dlaczego to, wasza wielmożność, dlaczego?...	Jakoby Andrzej Chwalibóg, ale to...	Mnie chłopcy chcieli złapać, ale się nie ważyli na staje od obozu, chodzi ich kilku...	Jako żywo, mości panie Don Kichocie ani mi w głowie nie postało czym bądź urazić waszmości; Bogiem się w tym świadczę i nie masz się co waszmość na mnie gniewać.	Chcę i muszę! zawołała córka, i pochlebiam sobie, że się tam na coś przydać mogę... W potrzebie udam się nawet do pana hetmana, na którego dworze przez kilka dni odpoczywałam, mam ludzi co mi pomoc przyrzekli, co ją dać muszą... Pójdę, choćby do króla samego... Więcej ci powiem ojcze: gdybym miała kogo do boku, zostawiłabym tu ciebie, a jechałabym sama.	Panie marszałku Wang: zbyt dużo honoru, aby odmówić: „Sliszkom mnogo czesti, cztob’ otkazátsia” tajemniczych dla mnie samego. Czy i dzisiejszy ranek nie jest tego dowodem? Gdyby nie ta moja ostatnia wolta, straciłbyś pan ze trzy czwarte twoich tutaj dysponiblów. Ostatecznie zwyciężylibyście liczbą. A planu mego nie pozna pan, bo on jest tu. Zdumieli się Chińczycy). nie ubliżając panu, generale Ping Bo niemieckich komunistów bez walki wziąć się wam nie uda. Nas zgubił brak idei wewnętrznej Położył mały, czarny przyrządzik przed nakryciem chińskiego dostojnika i siadł. Nikt więcej nie mówił, choć temat był niezły. (Każdy skrywał wstydliwie coś pod swymi giezły	Byle nas nie chciał przyjąć, jak Domaszewiczów przyjął, gdy do niego z wieścią o śmierci pułkownika przyjechali!	He, opiekun! Faworyt... Dawno ja na tego draba mam chrapkę. Czapki gałgan nie zdejmuje ze łba przede mną. Folwark waści brat rozpaprał, chłopa zepsuł na nic...	Jest wielu partyzantów staroświecczyzny ale póty u nas nie będzie dobrze, póki się nie pozbędziemy właśnie starych przesądów.	W świetle tegoż przewodu upadł też z kretesem zarzut, według którego Kosiba działał z chęci zysku. A skoro w jego działalności akt oskarżenia upatruje przestępstwo, jedyny zaś motyw tego przestępstwa rozwiewa się niczym mgła, jedynym motywem do naszego użytku może być tylko mania. Tak, Wysoki Sądzie! Ten człowiek jest maniakiem. Opanowała go mania pomagania cierpiącym, pomagania za darmo, ba, więcej! Bo za cenę utraty własnej wolności, za cenę piętna zbrodniarza, za cenę twardej pryczy więziennej i hańbiącego miejsca na tej ławie.	Sądzę, że tak. Osobiście zrobię wszystko, co leży w moich możliwościach. Wie przecie pani, że dla niej niczego nie zaniedbam. Jednakże nie przypuszczam, by w obecnym stanie rzeczy moja pomoc wystarczyła. Trzeba przede wszystkim uzyskać zgodę poszkodowanych, no i nacisnąć odpowiednie sprężyny w ministerstwie sprawiedliwości. O ile nie mylę się, pan Malinowski miał tam duże stosunki.	Hm... Widziałeś tę hecę na własne oczy?	Jednakże musimy po prostu ze względów praktycznych uznać te a te punkty za aksjomaty.	Jest tu miejsce, gdziebyśmy się mogli na noc zatrzymać?	Mnie? Nie. Miał więc jakiś list?	Panie Marcinie! Nie spodziewałem się tego!	Toś wyśmienicie powiedział. Pamiętaj o tym zawsze, inaczej będziesz się skwarzył w piekle jak kiszka na patelni.	A czemuż ty za mną pójść nie masz? Tyś mi ani miły, ani potrzebny; jam potrzebna tobie, ofiarą być nie chcę: bo gdybym nawet wlała w ciebie wszystką młodość moję, jutroby w tych lodach skrzepła i zagasła!	Nie, nie... Przyszłam... przyszłam, bo... mi bardzo źle... na świecie...	Więc słuchaj... oto naprzykład gdy w roku 1610, z podobnej przyczyny, jaka podnieca księcia Buckingham, król Henryk IV, zaszczytnej pamięci, szedł opanować jednocześnie Flandrję i Włochy, aby z dwóch stron następnie uderzyć na Austrję, czyż nie nastąpił wypadek, który Austrję zbawił?... Dlaczegóżby król Francji nie mógł mieć tego szczęścia, co cesarz?	Za trzy dni, względnie za cztery. Sądzę, że do tego czasu twój ekwipunek będzie gotów.	A co pani do tego?	Chciałabym wiedzieć, umiejętna głowo, czy mój mąż kocha mnie?	Chodźmy do profesora	Czyli że po Wilusiu nie jestem starym nudziarzem. Co?	C’est selon c’est selon (fr.) zaśmiała się.	Dziękuję, caballero, do tej chwili jestem do usług.	Gdzie bądź. W świat pójdę	Gdzie książę?	Gdzie pacjent?	I pan jesteś francuskim oficerem? Bardzo pan liczy na dyskrecję swoich słuchaczy.	Jak można być czymś tak niedorzecznym! O, niedobry! Opowiadasz nam takie brzydkie rzeczy! Każę Jipowi ukąsić cię, niedobry!	Juści, inom ja nie dosłyszał, ale mogli drudzy.	Którego trzeba się strzec, bo kąsa.	Mój kordelas pokaże im, kto tu rządzi!	Mówię, co wiem. Już w naszej świątyni po raz drugi zaczynają się modły o odwrócenie nieszczęścia od Fenicji...	Na jeden popas, wieczorem wrócimy.	Niby nie być skrupulantami?...	Nic już nie słucham.	Nie? cygaro!	Niech czeka! jestem na konferencji.	O od „Zielonego Łabędzia” nie tańczyłam!	Oni na ciebie czyhają	Stanie się wedle woli waszej, matko wielebna. Już idę	Tak jest. Zgadła pani. Niedawno było ich więcej, ale kolonia zmniejszyła się.	Tępo idą Lud ciemny jest, trudno go nakłonić do zdziałania czegokolwiek we własnym interesie; zresztą środków materyalnych mi brak i innych jeszcze rzeczy.	Udobrucha się z czasem. Teraz chodź! Gdzież są twoje sukienki?	Wiecie bracia, co się stało?	Wierzę ci, że będziesz mnie kochał zawsze.	A wczoraj?	A! Witamy, witamy!	Ależ, panie dyrektorze... Ja doprawdy... Może panna Jarszówna... Poplamiłbym panu cały wóz.	Bardzo dziękujemy.	Czy był tu z pożegnaniem?	Dziękuję! ale ciekawam bardzo...	I jeszcze coś więcej.	I przespaliście święto	Ja? Ot, dla zabicia czasu.	Jakoż powiada pospolite przysłowie:	Jaką?	Jakże?	Jeszcze chwilę, proszę o rękę.	Kocham cię, Lucy, kocham!	Mama jest tutaj?	Mellechowicz!	Niech żyje! Niech żyje!	No i co?	No, a teraz zapnij sobie rozporek.	No, i cóż ty powiesz?	No, w samej rzeczy...	Pieniędzy.	Piękna pogoda	Przecież obiecałeś?	Szesnaście.	Sądzi pani?	Słucham ojca?	Tak, pani, nikt inny.	W podróży byłaby pani najpotrzebniejszą bratu...	Znam te twoje przypowiastki...	Święty Jakub?
Mój drogi chłopcze, ty naprawdę zaczynasz moralizować. Niebawem zaczniesz wędrować po kraju jak nowo nawróceni i odnowiciele wiary i ostrzegać ludzi przed grzechami, którymi już się znużyłeś. Jesteś na to zbyt czarujący. Poza tym na nic się to nie zda. Ty i ja jesteśmy, czym jesteśmy, i będziemy, czym będziemy. KsiążkaCo do zatrucia książką, jest to niemożliwe. Sztuka nie ma wpływu na czyny. Ona niweczy pragnienie czynu. Jest wspaniale bezpłodna. Książki, które nazywają niemoralnymi, są to książki ukazujące światu jego hańbę. Nic nadto. Nie mówmy jednak o literaturze. Przyjdź do mnie jutro rano. O jedenastej wyjeżdżam konno. Pojedziemy razem, a potem zabiorę cię na śniadanie z lady Branksome. To czarująca kobieta i chce się ciebie poradzić w sprawie kupna jakichś gobelinów. Spodziewam się, że przyjdziesz. Albo może chcesz, abyśmy zjedli śniadanie z naszą małą księżną? Mówiła mi, że wcale cię nie widuje. Może znudziła cię już Gladys? Domyślałem się. Jej mądry języczek działa na nerwy. W każdym razie bądź u mnie o jedenastej.	To dobrze Ten Taboureau to w moich oczach cały traktat filozoficzny, przypatrz mu się, patrz uważnie, gdy tu będzie, to cię zabawi. Kiedyś, byłto sobie uczciwy najemnik, oszczędny i pracowity. Ale jak tylko się trochę grosza dorobił, zaraz mu się w umyśle rozwidniło; ruch przemysłowy, jaki rozbudzałem w kantonie, ogarnął i jego, chciał się, korzystając zeń, wzbogacić. W ciągu ośmiu lat zebrał już duży majątek, to jest duży, jak na tę okolicę. Może mieć teraz około czterdziestu tysięcy franków. Ale, mógłbyś pan tysiąc razy zgadywać! a jeszczebyś się nie domyślił, jakim sposobem doszedł do takiéj fortunki. Taboureau jest lichwiarzem, ale to lichwiarzem do szpiku kości, a lichwa jego tak dobrze jest obmyślona i na interesach tutejszych mieszkańców oparta, że traciłbym tylko czas, gdybym chciał ich wywodzić z błędu i przekonywać, że zamiast korzystać tracą na stosunku z Taboureau’m. Wyobraź pan sobie, jak tylko zaczęto się krzątać około uprawy roli, ten nicpoń wpadł na pomysł skupowania w okolicy ziarna potrzebnego dla tych biedaków do siewu. Tu, jak wszędzie, chłopi, a nawet niektórzy fermerzy nie mieli pieniędzy na kupowanie nasienia. Więc, imci pan Taboureau pożyczał jednym worek jęczmienia, za co mu po żniwach worek żyta oddawali, innym dawał korzec zboża za worek mąki. Dziś prowadzi ten szczególniejszy handel z całym departamentem. Jeżeli go nic w drodze nie zatrzyma, dojdzie z pewnością do miliona. Ale cóż! Taboureau jako wyrobnik był poczciwy, usłużny, chętny do rady i pomocy; w miarę rosnących zysków stał się chciwy, pogardliwy i drwiący ze wszystkiego i wszystkich. Im jest bogatszy, tém się bardziej psuje. Gdy tylko chłop przechodzi z użycia pracowitego do łatwéj egzystencyi i większéj ziemskiéj posiadłości, staje się nieznośnym. Istnieje pewna klasa ludzi, na pół cnotliwych, na pół występnych, w pół oświeconych, w pół ciemnych, która zawsze będzie plagą wszystkich rządów. Poznasz pan mniéj więcéj ducha téj klasy w Taboureau’cie, człowieku prostym na pozór, ograniczonym nawet, ale który, jak tylko o jego interes chodzi, staje się głębokim i przebiegłym.	A pani mnie zabija! Wie pani, siedziałem w Paryżu, tłukłem się po świecie, robiłem coś, tworzyłem, myślałem i miałem w dniach znękania tę jedną pociechę, gdym myślał o pani. Kochałem pani duszę, czepiałem się nieraz jej własną duszą, czerpałem z niej nieraz siłę, bo czułem wtedy, że nie jestem tak strasznie samotny na świecie, tak zupełnie wyodrębniony z życia, które się toczy dookoła mnie. Przyjechałem i poco? aby zobaczyć panią w glorji rodzinnego, zapasionego szczęścia! Obcą mi, tak obcą, jak ten Bartek, jak pani mąż, jak reszta świata! Ja pani nie znam!	Pójdziesz, pójdziesz! i wiem dlaczego! Waćpan się za bohatera nie podawaj, bo cię znają. Czystość masz na zbyciu i pilno ci ją z okopu wynieść. Najgorszyś między rycerstwem nie najlepszy, po prostu gamratka z waszmości, która cnotą handluje! Tfu! obraza boska! Otóż to!... Nie do króla ci pilno, ale rad byś rżał po wsiach jak koń na błoni. Oto rycerz, patrzcie się, co niewinność ma na przedaż! Zgorszenie, czyste zgorszenie, jak mnie Bóg miły!	Ale nie do tego stopnia, by aż tracić swój drogi czas, o ile pana nieco znam Jest tam coś w tym pańskim interesowaniu się Comstockiem Bellem.	Dzięki pańskiemu świetnemu pomysłowi z tym aparatem. Co za znakomity wynalazek! Słyszy się nie tylko każde słowo, ale każdy szelest.	Bo to pańska wina! Tylko pańska wina! Pan wszystkim wierzysz! A ludzie są dranie, ostatnie, zimne dranie! Dobrze panu tak! Bardzo się cieszę! Należało się panu.	Nazywam się Jan, do usług Jan Obieżyświat. Sądzę, że jestem uczciwym człowiekiem, panie, i uprawiam kilka rzemiosł. Byłem wędrownym śpiewakiem, ujeżdżaczem cyrkowym, linoskoczkiem, później zostałem nauczycielem gimnastyki, a następnie, by się stać pożyteczniejszym dla społeczeństwa	Ja też tak mówię, Mahbubie. Źrebak będzie używany tylko do gry w polo. (Te draby o niczym nie myślą, księże, jak tylko o koniach). Zobaczę się z tobą jutro, Mahbubie, jeśli masz coś odpowiedniego na sprzedaż.	Kto wie może to się tak każdej przeszłości żałuje, zobaczymy później.	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	Nie dla wieczerzy przychodzimy, dość nam soli attyckiej, którą gospodyni obdziela! odezwał się drugi.	Schodzili się... i tam... i jeszcze poniżej. Nie zapuszczałem się dalej... ale właśnie dzięki temu udało mi się w ciągu jednego dnia pochwycić trzech tłustych manjis (wioślarzy), przy czym zaznaczyć muszę, że z wyjątkiem ostatniego (na którym zresztą mi nie zależało) żaden z nich nawet nie krzyknął, by ostrzec towarzyszy stojących na brzegu.	Strzeż się, młodzieńcze przeciwnie, jeżeli zobaczysz go na tej samej stronie ulicy, przejdź na drugą! Nie potrącaj o taką skałę, strzaskałaby cię, jak szklankę.	Przewłóczą mnie to tam, to sam; w lutym koniecznie żądali, bym jechała do Krasnegostawu albo do Łęczycy; oparłam się, ledwie mi dali spokój. Ale za to, gdym się rwała do Tykocina po śmierci Zygmunta, by uczcić modlitwą najdroższego brata zwłoki, to mię nie dopuszczonogdym się rwała do Tykocina po śmierci Zygmunta, by uczcić modlitwą najdroższego brata zwłoki, to mię nie dopuszczono	Bo widzi pani, ja jestem jednym z głównych ajentów fabryki Wooda, machin i narzędzi rolniczych. Dotychczas podróżowałem po Ameryce, lecz w tym roku chcąc rozmówić się z panią podjąłem się komisów do Rosji. Interesa są tak pilne, że muszę wyjechać jutro; lecz wrócę tu za miesiąc i dłużej zabawię... A tymczasem mój adwokat pomoże pani do załatwienia formalności...	Była ona zawsze wątła i delikatna tak, że zdawało się, iż lada wietrzyk ją zmiecie, ale miała wielkie serce!	Do czasu do czasu. Póki ludzie otrzaskają się.	Jakże mogą się w nich pomieścić pszczoły?	Panie doktorze, proszę odwiedzić mego męża ciągle go bolą nogi, czuje się słabym...	Uspokój się Masz zachcianki cieśli z Subury.	Bóg by to dał, wasza książęca mość. Raz już brałem ją zbrojną ręką, alem sobie potem przyrzekł, że więcej tęgo nie uczynię... I co mi wasza książęca mość mówi, żeby ją choćby gwałtem do ołtarza prowadzić, to mi nie idzie po sercu, bom sobie i jej przyrzekł, że gwałtu więcej nie użyję... Cała nadzieja, że wasza książęca mość wyperswaduje panu miecznikowi, iż nie tylko zdrajcami nie jesteśmy, ale zbawienia ojczyzny chcemy... Gdy on się przekona, to i ją przekona, a wtenczas inaczej będzie na mnie patrzyła. Teraz do Billewicza pojadę i sprowadzę ich tu oboje, bo mi strach, żeby się ona do zakonu gdzie nie schroniła... Ale powiem waszej książęcej mości szczerą prawdę, że choć wielkie to szczęście dla mnie patrzeć na tę dziewczynę, wolałbym na całą potęgę szwedzką uderzyć niż przed nią teraz stanąć, bo ona nie zna moich cnotliwych chęci i za zdrajcę mnie poczytuje.	Nie kłopocz się pan o to. Jego oczy dobrze widzą. Dzieckiem nie jest, o nie!	A jeśli twoim zdaniem Albertyna poniechała swojego procederu, kiedy tu zamieszkała, to znaczy, że po to uciekła, żeby powrócić do niego na swobodzie? Nie wiem tylko, dla kogo mnie opuściła.	A miętko dzierż, to i nie pozna, gdzie go zawiedziesz!	Panie nauczycielu! ja... to jest... ja w imieniu moich kolegów... uczniów klasy siódmej, ja proszę, ażebyś pan nie czytał tutaj podobnych rzeczy.	Tym lepiej, jeżeli oczywiście to, co mówisz, jest prawdą Jestem bowiem gruntownie przekonany, że prędzej czy później cnotliwy otrzyma nagrodę, a zły karę.	Och, drogi panie, siadaj z nami; nie tylko wyrównamy za ciebie rachunek, ale nie ścierpimy, aby człowiekowi takiemu jak pan miało kiedykolwiek braknąć pieniędzy; toć pierwszym obowiązkiem ludzi jest pomagać sobie wzajem.	Nie. I nie warto pytać rodzaj wełnianej tkaniny.. Zbyt mnie obeszła usłyszana wiadomość, toteż nie zapytałem, co Egström ma właściwie na myśli, a on ciągnął dalej:	A dokąd to waszmość tak strojnie?	Ale no! Jak honor kocham! Ja ci to mówię...	Ale, jaśnie wielmożny panie, to zupełnie naturalne. W tym domu została dokonana zemsta.	Bardzo dobrze w takim razie daję słowo honoru, nie skończę portretu, dopóki nie dójdę tajemnicy.	Co tam Michał! Za swoim profitemprofit pewnie, oczywiście., coco (gw.) pójdą....	Co też on tam robi?	Czy nie przypomina pan doktor sobie, czym tłumaczył panu Kosiba, że go wzywał?	Dziękuję ci, Moryc, ale tam to mnie już kto inny doprowadzi	Et, pleciecie niedorzeczności! Co ma słońce do tego, że jesteśmy wszyscy niedołędzy?	Hej, mój Boże, to ja cię małego ostatni raz widział, teraz zasie choć i po ciemku miarkuję, żeś chłop jak tur. A zaraz gotów był z kuszy dziać!... Widać, że na wojnie bywałeś.	Hm... między nami mówiąc, nie ma żadnego powodu.	Jak to podobno?	Już nie chcę.	Któż to jest, ten twój przyjaciel z białymi bokobrodami?	Milcz sroko!... a nie pytaj... abym nie mówił, bom wściekły, a gdym wściekły, nie znam nikogo!	Mów, dopomożesz do tego? królowa teraz dla ciebie zrobi wszystko... a ona może co zechce.	Na to ich właśnie Niemcy zaprawiają u siebie, polując z nimi na Serbów	Nie zdradzi nas?	Nie, dziękuję panu.	Niech jej ta Bóg zapłaci! To dobra pani. Jeszcze tu jest, bo Jurandówna zachorzała, a księżna ją miłuje jak własne dziecko.	Tak jest Z tej też racji nie usłyszysz waszeć ode mnie innych słów, oprócz gratulacji. Byłoby może niejedno do rekryminowaniarekryminować (daw., z łac.) opiekun, obrońca. mojej rodzonej, ale na tę pamiątkę, że waszeć ją salwował od pogan i w domu swoim żywił, wolę rekryminacje zagrzebać w silentiumsilentium (łac.) kwiaty wdzięczności. złożyć waszeci, tak od siebie, jak i od całej naszej familii, przednioprzednio, a. przednie (daw.)	To Skrzetuskiemu będzie łatwiej.	To ja	Więc nie przyjedzie?	Wolno, wolno, czemu nie? ino was nie dopuszczą. Kniaź chocze uże umeratyKniaź chocze uże umeraty (z białorus.)	Za cóż do kata? Jak chybię to do kata, a póki...	Za morgę nie dacie trzydziestu pięciu rubli, teraz ziemia tania.	Zawsze! To straszne słowo. Kiedy je słyszę, dreszcz mnie przechodzi. Słowo to lubią kobiety. Psują każdy romans, usiłując zrobić go wiecznym. Słowo to jest bez znaczenia. Jedyną różnicą między kaprysem a długotrwałym uczuciem jest to, że kaprys trwa nieco dłużej.	Zupełnie nie rozumiem, panie profesorze...	A może...	A ona?	A potem jeszcze raz robiłem, już tutaj Stefanowi Fiedorowiczowi Pomorcewowi, porucznikowi, przodki wstawiałem.	A twoja majętność w Geldrii? Bo jakom słyszał, toś tamtejszemu władcy pokrewny i dziedzic wielu zamków i włości.	Angelique! ouvre la porte à cette pauvre bête!... jego krzyk rozdziera mi serce... Czytam coś lepszego aniżeli Dumania odparła chora.	Bardzo	Bawełna?	Doprawdy, przestraszasz mnie, mówił Honory.	Dwieście tysięcy w wysortowanychwysortowany szeptał znowu Bernard, przedstawiając go brzydkiej, czarnej prawie od piegów pannie, której głowa, twarz i chudy biust zasypane były pudrem i brylantami.	I pieniędzy	Ja i Pepek my... myśmy chcieli...	Jak najdokładniej Za pomocą zmierzenia gwiazd w zenicie.	Jeśli chcecie je poznać, podejdźcie i zapytajcie pozycja szermiercza (gotowości do walki); także wezwanie do zajęcia takiej pozycji., po czym dodał:	Jeśli chodzi o dowody będziemy je mieli.	Już jest	Józka, urżnij im kiełbasy, niech se chrzciny w domu przydłużą.	Kamo...	Kilka drogich kamieni!	Może pójdziemy na górę do panienek, panno Howard Ach, i pani tu jest?... O, zmizerniała mi pani, trzeba przez święta odpocząć...	My też tylko platonicznie wzdychamy.	Na pewno	Niech se ta inni dają znać.	O, przeciwnie...	Oczekuje na waszą świątobliwość posiłek i sprawy państwa	Oto są koronki Cluny do oszycia peplonów i wo­lantów	Pchły mnie żrą.	Pencroffie należy spełnić obowiązek aż do końca!	Prawda, że pars magna fuifui (łac.) odpowiedział Kmicic.	Przeciwnie! bez ciebie za nic wszystko	Przez litość! Wróćmy do księcia Bracciano.	Raz mnie już topili, jeszcze jak my nad DonemDon miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy. mistrzmistrz	Szczęście, Nuda	Tak, tak, przerwać. Przerwać posiedzenie...	Tak; na koniec świata!	Taka jest wola moja	Tobiem winien całe moje nieszczęście... tyś jego sprawcą...	Tysiąc czterechsetny siedemdziesiąty dziewiąty.	U cudzych ludzi?	Wiem o tym! Zastąpisz mnie. Wybierz przydział, najbliższy rzeki. Pozostawię ci Birarę... uważaj na niego!	Zamki Niemcom okurzyćokurzyć	Zaprawdę jest czas Przez dziesięć lat ostatnich lada prorok więcej znaczył aniżeli nomarcha Tebów albo Memfisu.	Zobaczysz, moja Marysieńko, że będziemy najszczęśliwszym małżeństwem na ziemi.
Powiem prawdziwy mężczyzna postawiłby kwestię tak: kocham panią i ożenię się z panią lub: kocham panią i chcę mieć cię za kochankę, albo: jest mi pani obojętna i proszę na mnie nie liczyć... Tak zrobiłby prawdziwy mężczyzna...	Tak, przyznaję. Cóż począć. Rzecz nie ulega wątpliwości, proszę pozwolić mi jednak mówić dalej. Zdaje mi się, że ta zbrodnia spada przede wszystkim na mnie, a nie na ofiary. Mam przeczucie, że za tymi wszystkimi klęskami innych, czai się moja klęska.	Za pieniądze to i ksiądz litościwy. Kozłowa wzięła od Agaty dwadzieścia złotych gotowego grosza i za to mają ją przetrzymać u siebie do śmierci, bo stara liczy, że lada dzień zamrze. Ale pochowek osobno, a stara se nie dzisia, to jutro dojdzie, niedługo jej czekać... nie...	Mógł przecie ten cały Czaban zbujać, mógł nie mieć jej wcale w domu, albo ją zabrać, bo przecie w gazetach było, że wyjechał za interesami.	No to niech pani słucha, panno Elen mogę pani powiedzieć wszystko, i tak by to sobie pani we mnie przeczytała. Nigdy nie mógłbym pojąć żony, która czytywałaby moje myśli... Święta mogłaby sobie być, owszem; miłosierna wobec ubogich bez ograniczeń; zarobię na to i jest to reprezentacyjne. Nawet cnotę zniósłbym ostatecznie, z miłości dla pani. Wszystko bym zniósł. Kochałem panią na swój sposób, panno Elen. Mówię to pani, bo pani sama to czyta. Ale bez skrytych myśli, panno Elen, nie ma ani handlu, ani obcowania z sobą. Głównie zaś bez skrytych myśli nie ma małżeństwa. To jest wyłączone, panno Elen. I choćby pani znalazła najświętszego człowieka, niech pani nie wychodzi za niego, dopóki może pani odczytywać jego myśli. Trochę ułudy, to jedyny nie zawodzący środek łączący ludzi. Święta Elen, nie wychodź za mąż!	Biedny Athos nic on wiedzieć nie będzie, co to wszystko znaczy. Zasnął może, czekając na mnie, lub może powrócił do siebie i dowiedział się, że kobieta znajduje się w jego mieszkaniu. Kobieta u Athosa! No, przecież była tam jakaś u Aramisa. Wszystko to jest niesłychanie dziwne, i mocno jestem ciekawy, jak się to skończy.	Bo też różnica wieku między paniami jest chyba bardzo mała. Ja sam początkowo wziąłem panie za siostry. Tylko w typie panie są zupełnie różne.	Generalski koń! wart dziesięć napoleonów jak bułka za grosz.	Ale musi pan przecież wobec decydujących i zasadniczych spraw zająć jakieś stanowisko. Czy wie pan, że ten, kto nie z nami, ten przeciw nam?	Czy jest jakakolwiek możliwość, że te dzieci potajemnie gdzie dostają jeść?	Ja nie Mam wrażenie, że to wczoraj dopiero było, gdy tak samotnie stałam z Priscillą w tłumie „nowicjuszów”. A oto jesteśmy na ostatnim roku, przed egzaminami końcowymi.	Jużci! A może ty tu gdzie w konkury jeździsz, boś, widzę, strojny jak na paradę.	Nie pytam teraz o historję waszą, rzekł wychodząc z zadumy: widzę żałobę, jest więc smutna, dowiem się jej później.	Tak, przeczułem, od piérwszego wejrzenia na oblicze pana, iż jesteś moim bratem duchowym, że muzy nie są ci obce; i ona to przeczuła...	Ba! przejeżdżałem tędy do Chantilly conajmniej dziesięć razy, a trzy lub cztery zatrzymałem się u pana. Zaraz... byłem tu dziesięć czy dwanaście dni temu, odprowadzałem przyjaciół muszkieterów, a właśnie jeden z nich pokłócił się z jakimś nieznajomym człowiekiem, który, nie wiadomo dlaczego, szukał zaczepki.	Jakie to zabawne! Ja mam kucyka w domu, jeżdżę prawie co dzień po parku z Fredem i Kasią. Jest bardzo miło, bo i nasze przyjaciółki się przyłączają, więc jest szereg dam i panów.	U nas nie taką, inszą mową śpiewają, ale ja już swojej nie baczę! rzekł Siewros i zamyślił się smutnie, a po chwili dodał:	Zdaje mi się... zdaje mi się, że on jest bardzo piękny!	Ród de Lembrat miał wygasnąć i cała prowincja była smutkiem przejęta z tego powodu, gdy niespodzianie, wbrew wszelkim przewidywaniom, hrabia rozgłosił z triumfem, że żona jego spodziewa się potomka. W kilka miesięcy później odbyły się chrzciny tęgiego chłopca. Otóż, czy chcesz wiedzieć, skąd się wziął ten mały zuch, któremu przeznaczone były wszystkie świetności magnackiego rodu? Z nędznej lepianki jednego z poddanych hrabiego, postrzygacza baranów, nazwiskiem Jakub Rogacz.	Bardzo żałuję, panie hrabio, tego, co się dzieje, ale według brzmienia rozkazu jej królewskiej mości, zmuszony jestem pana uwięzić. Margrabio, każ pozamykać bramy swego pałacu i poślij po straż miejską.	Cicho żuono, bo zawżdy milej robić u swojaka. Jo robotę znom i przy parówce i w falbierni i czy w lapryturze, ale jakby dziedzic potrzebował do kuni, to dopraszałbym się łaski pańskiej, bo mi do bydląt ckno.	Dziwno mi to, że piorun tego zboru helweckiego nie zapalił?	Księżniczka albo książka z poezjami Księżniczkę sam znajdę sobie i dopiero po ślubie przedstawię ją wam.	Nie wiem. Być może, iż ma pan ten zamiar Wiem tylko, iż lepiej by pan zrobił, gdyby się pan stąd oddalił. Mogą tu przyjść ludzie Sotilla, szukając mnie.	Nie, dziękuję, ja wcześnie wstanę.	Rzekliście mądre słowo, Macieju; jutro po kościele mają się gospodarze zabrać u mnie, by cosik postanowiła gromada, tośwa przyszli wajuwaju (gw.)	To naturalne! Któż z nas nie jest chrześcjaninem?...	Widzisz wszędzie obraz tego człowieka, jak żeby on się tu mógł znaleźć?	Wszyscy obywatele Devonshire dzielą pańskie zdanie Nauka, ZabobonyŻadna okolica nie wzbudza tak wielkiego przywiązania w swoich mieszkańcach, jak ta właśnie.	Wychlaj se sam! Jaki szczodry! Nie na piwo przyślim!	Śladem ognia. Będzie on palił dżunglę; raz dlatego, by napędzić zwierzynę do skalistych wąwozów, w których łatwo ją otoczyć i wybić, a po wtóre, by wypłaszać z gąszczów pogan, którzy się w nich pokryli przed pościgiem... Smaina nietrudno znaleźć...	Nie, nie może być! Już przecie rzęzić zaczynał, gdyśmy wyjeżdżali. O, wcale nie może być! Samem mu rany opatrywał. Piersi miał roztworzone jako wierzeje. Dajmy mu już spokój, bo wypatroszyłeś go jak zająca. Nam trzeba do Skrzetuskiego jak najprędzej, jemu pomóc, jego pocieszyć, bo zamrze od zgryzoty ze szczętem.	Boję się, żebyś się tu nie nudziła.	Ja... ja nie wiem. Och, puście mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.	Wcale nie ślubowałem sobie, że nie zgolę tej szczeciny, aż dopiero w dniu ślubu.	A któż by inny? Czarny Pies, ten sam co zawsze, przybywa, żeby zobaczyć się ze swym starym druhem Billem w gospodzie „Pod Admirałem Benbow”... Ach, Billu, Billu, przeżyliśmy obaj kopę lat od czasu, gdy postradałem te dwa knykcie	A miejsce? oznaczyć trzeba je zawczasu, aby się każdy przysposobił.	Ach! To pan No i cóż? Powiodło się polowanie, nazbieraliście roślin?	Ach, jaka szkoda. Przepraszam was. Muszę się przebrać.	Bo nie chcę i tyle!	Bóg zapłać, na chrzcinach sobie powetuję.	Ci, co was przerastają o piędź, są przewrócone głowy, wszyscy jesteście głupcy i idjoci. Nienawidzicie tych, którym nie wystarcza codzienne życie, codzienne plotki, bydło robocze!	Ciszej waćpan szeptaj, bo nam się przypatrują...	Czemuż drudzy nie pracują a nie mrą?	Czy pan śpi jeszcze?...	Cóż chcesz ojcze mój, żebym ci powiedział, wylałem ci z serca co w niem miałem piękna poprawił się	Dziękuję pani dobrodziejce, dzisiaj jestem zupełnie zdrów.	Ha, w takim razie... Ale, o ile wiem, jesteś zupełnie zdrowa i w stanie twoim nie ma dla ciebie żadnego niebezpieczeństwa,	Hale! gospodarz taki człowiek jak i drugie! hale!	Jak dla kogo	Jak to w tej sprawie?	Jeśli ty nie przewidujesz, aby ci byli potrzebni cóż ja ci mam mówić?	Milordzie milordzie, strzeż się, cała Anglja znużona już twojemi występkami; milordzie, nadużyłeś władzy królewskiej, którą posiadłeś bezprawnie, wstrętny jesteś ludziom i Bogu; Stwórca ukarze cię później, lecz ja uczynię to dziś jeszcze.	Może się zamienisz? Dam ci miodu.	Musiałam. Musiałam. Zjawił się Karol Zjawił mi się jego duch i powiedział: idź do dziecka swego i ochroń je, bo wisi nad nim nieszczęście.	Musimy się zatem szybko wycofać, nim się ktoś zjawi	Nie obronisz jej, Tubingas oddaje ją Perkunowi.	Nie pójdziemy do parku?	Nie widziałeś go nigdy?	Nie wskórałabyś i ty!	Oh! pocieszny Doriforus ależ owa tanecznica Syryjska, którą stary Alibida na swym osiołku odwiedzał, trzykroć i cztérykroć zestarzeć i umrzeć czas miała...	Ośmielę się tylko zadać panu jedno pytanie.	Prze Bóg! Pewnie i w książce nic lepszego nie wyczytasz!	Tak, i to z taką zuchwałością, jak nikt przed nim.	Tak, to prawda, i cóż z tego? Już o tym nie pamiętałem, aż mi pan musiał przypomnieć.	To nie książę, zwyczajny hrabia.	W tym rzecz, czy ją odnajdzie. A ludzi ze sobą wziął jakowych?	Więc chyba będziesz musiał czekać, aż się znów obaczysz ze swym tatą, ażeby mnie wynagrodzić?	Z méj strony więcéj nie mam nic, dla mnie tego dosyć...	Zaprosiłem ich na obiad; wyborne tu wina mają, mówiąc nawiasem; spoiłem ich należycie; proboszcz zabronił mi zrzucenia munduru, a jezuita prosił mnie na wszystko, żeby ułatwić mu wstąpienie do muszkieterów.	Zgadzam się, Piotrze, ale kto może się oprzeć atakowi sześciuset piratów? Wiesz, ile warci są nasi ludzie.	Że to i ospa la karmika potrzebna...	A gorzałkę masz?	Ależ naturalnie!	Bardzo to pięknie, mości panie a jeżeli o to chodzi, to bywało i wielu innych.	Co, Józef zwariował? Ja mam pilną korespondencję!	Czyto wasza ojczyzna?	Daj waść pokój.	Dlaczego, pani?	Do Palais-Royal koło Teatru Francuskiego.	Dobrze, dobranoc ci!	Ja rznę do Ameryki.	Ja także!	Jeżeli do ciebie podobna, musiała być krasawicakrasawica	Ksiądz, Żyd, Kłótnia	Może masz słuszność	Natychmiast daj mi go!	No, proszę to waćpan z Litwy rodem?	O! i bardzo!	Oho! ho!...	Pan myślał wtedy o dżentelmenie w wieczorowym stroju, w białej kamizelce, z monoklem w oku.	Pannę Brzeską... Ona teraz wszystko znaczy w domu, ja nic...	Państwo, Obowiązek, Cnota, Obywatel, Historia, Zdrada rzekł Wrzeszczowicz	Pewnie; ale skoro naczelnik przykaże, to usłuchać musimy	Proboszcz ma sobie iść!	Przeszło dwa lata.	Pójdziemy pieszą...	To rzeczywiście przykre. I kocha tego innego?	Ty?... Takeś ciekaw?...	Zapewne.
Na co się układać? Nic nie dać, my za swoje pieniądze nie dostaniemy od Frumkina ani grosza.	Niestety, nie ma tu nikogo, z kim mógłbym rozmawiać po czesku i nawet nie jestem pewien, piąty przypadek liczby mnogiej słowa koń brzmi końmi czy koniami.	To samo mu powiedziałam, a w dodatku jeszcze i to, że na Głuchów byłabym pożyczyła pieniędzy. „Mogłeś (mówię) przed sprzedażą napisać słowo do Anielki, żeby ze mną o tem pomówiła, a Bóg widzi, czybym się była chwilę wahała... Ale to twój system, żeby nikt nic nie wiedział. Wszyscy wierzyliśmy w twoje miliony i dlatego tylko nie ofiarowałam pomocy.” On się począł śmiać ironicznie. „Anielka jest za wielka pani i za idealna istota, żeby się miała zniżać do takich marności, jak są sprawy pieniężne, albo też przemówienie w interesie męża. Dwakroć teraz ją prosiłem, by z ciotką pomówiła w kwestyi spólki i dwukrotnie odmówiła mi stanowczo. Co do ratunku Głuchowa, łatwo teraz mówić, gdy sposobność pomocy minęła. Wnosząc z odmowy, jaka mnie dziś spotyka, mam prawo wątpić, czyby i z ratunkiem Głuchowa nie było tak samo.”	Dlatego i nie dlatego bo ty się żenisz wcale nie z powodów czysto rozumowych. Bierzesz ładną i poczciwą dziewczynę, do której cię ciągnie i nie wmawiaj w siebie, że jest inaczej, bo i ty zaczniesz udawać... To, mój kochany, te wątpliwości przed ożenieniem się ma każdy. Ja, jak mnie widzisz to dalibóg głupstwo.	W rzeczy samej, on to był. Ale to jeszcze nie wszystko. Okazało się, że on przeżył trzy lata w klasztorze w Bec koło Rouen, w tym samym klasztorze w którym i ja przebywałem, póki mnie nie wydalił opat Herluin.	Teraz, moja królowo, trzeba też z nami skończyć... a dać na zapowiedzi, nie ma powodu zwlekać...	O nie. Już się wcale nie modlę.	To mi wygląda na rzecz niebagatelną, wcale nie w guście pasterskim. Ale nie mam pojęcia, kto to taki. Tytuł należał do Guermantów.	Jakże męczący jest świat! Zaledwie wydobyłyśmy się z jednego zmartwienia, następuje drugie. Nie ma się nawet na kim wesprzeć, odkąd mama pojechała; czuję się, jak gdyby mną kołysało morze.	I żaden się wam nie podoba, co?	Naprzód patrz ty, abyś sam nie oberwał Ja go znam i wiem co może.	Nie po jałmużnę przyszedłem	Nie zaczeka pan na ciocię?	Owszem ale nie zawsze się umiera od tych dwóch przykrości.	Pan dyrektor nie będzie czekał na powrót auta?	Pewien rodzaj spania więcej wzmacnia, niż zwykły sen. Teraz nie mamy już czasu, wiatr zrywa się wieczorny, musimy dogonić podmorski statek księcia Huberta.	Proszę cioci, wolę otwarcie się oskarżać. Nie chciałam mieć go z sobą.	Tak, chciałbym, żeby był wielki jak koło młyńskie. Nie mamy nic więcej.	To znaczy, że dramat nic nie wart!	Otóż z moją śmiercią depozyt, który przyjąłem, wpadnie w ręce obce, może obojętne, a może, co gorsza, takie, którym zależeć będzie na jego posiadaniu. Przypadku tego lękam się, a ty jedynie możesz mnie od niego zabezpieczyć, wspomagając mnie rozumem swym i siłą. Gdy już co do tego będę upewniony, niech co chce dzieje się ze mną, nic mnie już los osobisty nie obchodzi. Umrę spokojny wiedząc, że ty mnie zastąpisz.	A chodziłem, a jak będzie potrzapotrza (gw.) jeszcze. pódępódę (gw.) tylko. głupi nie widzi w tym dobrego lala (gw.)	A nie plótłbyś, dawaj kiedy ci mówię.	Dziękuję. Więcej pytań nie mam.	Nie gadaj, Ragis, nie gadaj!	Nie nade mną żale rozwódźcie, ale nad tą ziemią naszą, którą nie dość, że nękają Tatarowie, Litwa, Prusacy, jeszcze jej od własnych dzieci zguba przychodzi! Nasza wina, wielka wina nasza, żeśmy jedności pozbyli i siły z nią, do niej powrócić trzeba lub zginąć nam.	Prawdziwie przepraszam bardzo, nie mogę.	Tylko nie w tym wiśniowym przyodziewku ani w tych brązowych przypalanych bucikach. Dajże mu jakieś bardziej odpowiednie ubranie.	Usprawiedliwień pewnie że nie znajdę, ale przebaczyć mi musisz, tymczasem. Panna Orłowska, mój mąż Jedź z nami do stacji, to pomówimy o tem.	Że i żywa noga mogła nie wyjść!	My wszyscy (zaczynając od Mickiewicza) weszliśmy w lud i staliśmy się ludem (z wyjątkiem, oczywiście, paru świadomych karierowiczów i wielu zupełnie niewinnych kretyniąt). Przeżywamy za lud dzisiaj, zanim on sam zacznie to przeżywać, wojny krzyżowe i wielkie rewolucje. I lud je przeżywa, ale nie wie. My to przeżywamy za niego ze świadomością. Ten, kto się świadomie zgina w hak i zamienia w pas transmisyjny, kto się dobrowolnie zarzuca na ogniwa i na zębate koła świata, żeby go ze wszech sił ciągnąć, musi przecie wszystko wiedzieć o ludzie.	Tak było to tak: wszedłem nagle z podwórza do sali wykładowej. Widocznie on właśnie wtedy wyszedł, by wziąć lekarstwo, gdyż drzwi do jego gabinetu były otwarte... Stał w sali wykładowej i szukał czegoś między słojami umieszczonymi na jednym ze stołów. Gdy mnie zobaczył, krzyknął i pędem pobiegł po schodkach do swej pracowni. Widziałem go tylko przez chwilkę; włosy zjeżyły mi się na głowie... Jeśli to był mój pan, to dlaczegóż miał maskę na twarzy? Jeśli to był mój pan, to dlaczego pisnął jak szczur i uciekł przede mną? Przecież służę u niego od przeszło dwudziestu lat...	Dobrze zrobił Przeklęta astma! dręczy mnie od pół roku. Dziwisz się, że sapię?... Będziesz i ty sapał, gdy posiedzisz nad książkami tak, jak ja. Z dnia na dzień, ani chwili spoczynku. A i z biedą gryź się, jak pies z psem... Pieniądze masz?	A jakże tam ma się żona twoja? a wnuczka twoja, Franusia, która w przeszłym roku za mojéj tu bytności za mąż wyszła, czy zdrowa i szczęśliwa?	A pamiętasz waszmość, jakeś to mnie na ręku przez wodę przenosił?	A przecież Danveld i de Löwe okrutnie się o niego upominali Co który gębę otworzył, to mówił, że de Bergow musi być wolny. Jako Bóg w niebie, tak niechybnie po to oni dziewkę porwali, by de Bergowa wydostać.	Jak się pan ma. Jest pan pewno ciekaw, czy byłam u Lusi?	Na wieki wieków jakże tam waszmości powitano w klasztorze bez przyrzeczonej ode mnie jałmużny, którą wziąć zapomniałeś?	Tak jest, mój kochany! Pomyśl zatem o zniszczeniu, jakie może wyrządzić taka masa rzucająca się na okręt z szybkością pociągu pośpiesznego.	Różnie o nim gadali, że się i na tę, i na tę stronę namyślał, ale jak już poczęto w całym kraju na koń siadać, tak i on się na Szwedów zawziął. Możny to pan i siłasiła (daw.)	A co z Fleischerem? Czy Mordechaj po prostu go wypchnął?	Chcę jechać do brata, który jest dyrektorem fabryk pod Moskwą. A za parę lat wrócimy tu... Brat założy fabrykę, ja będę mu gospodarowała i otworzę szkółkę dla dzieci naszych robotników...	Co ma mi pan o sobie do powiedzenia?	Co, co? Wygraliście na loterii?	Czyś ty uważał, że do swojej kobiety powraca się zawsze?	Dalej, że ponieważ zysk, wyzysk i możliwie bez­myślna praca są tematem dla sztuki dziś już tylko gdzieś na dalekim wschodzie	Dobrze. Załatwię to. Tymczasem jednak muszę jeszcze napisać parę listów i proszę o chwilkę czasu. Punkt siódma spotkamy się w małej sali.	Hoym, król czeka na odpowiedź?	I kochasz mnie jeszcze?...	Ja poślę po policję! My mamy swobodę. Poszanowanie praw obywatelskich.	Jakiś mężczyzna, ale wzbrania się powiedzieć swego nazwiska, przybywa wprost od pana kardynała.	Jeśli pozwolisz, oddam ci swój kordelas, a sam zatrzymam navaję, umiem się nią posługiwać.	Kaftaniki mogą zostać na składzie	Kapitan mnie zatrzymał	Może by to odłożyć na stosowniejszą chwilę?	Na rozkazy pańskie!	Na wagę pani każe, czy takie pudełko?	O, i w tym tkwi właśnie sekret sztuki. Aby być na Wschodzie wielkim chemikiem, trzeba umieć kierować przypadkami.	Obawiam się, że będzie musiał spać w swej dawnej sypialni. Starzy Chłopcy mogą domagać się tego przywileju. Tak jest, zdaje mi się, że mały Crandall młodszy będzie się tam musiał jeszcze raz przespać.	Pan tutaj! tu, w naszym domu? Cóż się stało? Czy wypadł panu interes w tych stronach?	Tak, ale dzień składa się z dwudziestu czterech godzin, godzina z sześćdziesięciu minut, a minuta z sześćdziesięciu sekund; przez osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta sekund można wiele zdziałać.	Z... gliny i tchnął we mnie ducha, a ożywił ciało	Żaden ptak, żaden ptak, będziesz duży, to się do­wiesz, w szkołach cię nauczą o tym, teraz dość, ja śpię	Że jedna cnota stopi się dziś jak wosk.	...Który łamie skały...	A jakże, i z krewniaczką. Panna jako migdał! Powinszować waszej mości!	A powiedz, miałeś pietramieć pietra	Ach, Saro! To ty jesteś?	Ach, zew Południa, zew Południa! Te śpiewy, te barwy i blask powietrza! Czy pamiętacie...	Ale cóżto tam za dobry interes? Dacie mi robotę przy łuczywie u pana podsędka, czy dziegieć u pana Romualda? hę?	Ale jakżeś ty robiła?	Ba! okropne cierpienia	Bałamut z pana Ludwika... powiem to Femci...	Biédny Hoym! jeśli będzie miał rozum...	Będziemy żyli w zgodzie.	Co za okrutna śmierć.	Czarownik on, ale ne zderżytne zderżyt (z ukr.)	Czekaj, tylko jeszcze trzeba tego wojownika zawinąć	Czy dyrektor Olszewski bez powodów szykanuje tartaki pani Kunickiej.	Czyn, Marzenie zauważyłem raźno.	Dobrze	Dobrze, odpowiem O co panu chodzi?	Ja mam już o nich dokładną opinię Są to łotry...	Ja pana gdzieś widywałem	Księdza proboszcza! księdza proboszcza!	Miałem już zaszczyt przedstawić mego sekretarza.	Oddać?	Podpisuję in blanco; panuj nade mną i nad moim krajem!	Przez bogi, ciszej!...	Przy wódce najlepsza znajomość	Szafa gra. Śledź już podchodzi do lady.	Słyszeliśmy o sławnych miodach kiejdańskich	Tak	Tak było!	Tak, pana. Abyś raczył zastąpić mi ojca.	Teraz podpisz.	To jest żadna kwestia. Znasz pan chociażby jedną porządną kobietę?	To oszust muszę dobrze domu pilnować, i niepuszczę, chociażbyś o mur bił głową	Z Bogiem...	Z przyjemnością, paniczu... Ach! Przepraszam, stare przyzwyczajenie! Przepraszam! Z przyjemnością ustąpię panu dawnego jego pokoju, który obecnie właśnie zajmuję	„W istocie, powinien bym ale takiego łajdaka!...”
Blondyn, ostre rysy, wichrowata czupryna, temperament ogromny!... Tak, pamiętam, i wtedy już pisał dramaty, bo graliśmy na Mont Parnasse jego jednoaktówkę, w której miał sam grać jedną z ról, ale w ostatniej chwili, zamiast wejść na scenę, uciekł z teatru z tremy. Później się tłumaczył, że sztuka jest tak podła, iż go mogła publiczność zasypać kaloszami i obwiesić za idjotyzm.	Żegna się ze służbą, ale jej rzeczy już odeszły na kolej.	Bóg dał, Bóg wziął, niech imię Jego będzie pochwalone! Ale ciężko się z tym pogodzić, bardzo ciężko! Jeszcze w sobotę Joe strzelił mi petardą pod samym nosem, za co tak oberwał, że aż się przewrócił. Nawet nie przeczuwałam wtedy, że tak szybko... Och, gdyby czas mógł się cofnąć, przycisnęłabym go do serca i wycałowała.	Istotnie nowy ten autor nie opisuje tak wasana, jak zdajesz się na to zasługiwać. Robi z ciebie żarłoka i prostaka wcale niepociesznego, słowem, zupełnie to inny Sancho, niż w pierwszej części historii twojego pana.	Kto to ubogiemu krewny? at! niechnoby po sukcessją, znalazłoby się powinowatych na fury.	Darujcie, miłościwy panie, że się jeszcze odezwę Albrecht przysięga wierność Stolicy Apostolskiej, lecz o tym wspomina, że prawie cały kraj przejął heretycką naukę, i że niemal na palcach zliczyć można prawowiernych katolików w pruskiej prowincji.	Teraz jak na papier spojrzę ciarki po mnie chodzą, a jak wspomnę szkołę, albo mi się ona przyśni, tom na cały dzień zły i kwaśny... A ty? z czem powracasz!	Widzisz Felek, ty nie jesteś królem, więc tego nie rozumiesz. Dobrze, niech będzie karuzela, ale nie jedna. Zaraz na przyszłym posiedzeniu powiem, żeby we wszystkich szkołach urządzić huśtawki i karuzele z muzyką.	Stanowczą nie jestem zresztą bardzo uczonym i nie tak to wiele światła schowa się pod moim korcem.	Tak, Aza jestem; ale gdzież Tumry? gdzie? co się z nim stało? Mów kobieto a prędzéj!	Ja? Na piechotkę. Mój dom tuż... o dwa kroki.	Jeżeli starczy nam pieniędzy na przyjęcie zagranicznych gości, to będzie bardzo szczęśliwie.	O nie! Nie, do licha! Postanowiłem zobaczyć pochód w Rzymie i zobaczę, choćbym miał chodzić na szczudłach.	Proszę bardzo. Ja dla pana zawszeby, tylko ta stara choroba skąpa, pies na każdą szczapę.	Złożę tylko jeden, przysięgam Bogu, że złożę! Narażasz pan ludzi na nieszczęście i to w czasie, kiedyś pan powinien być na służbie. Panie Babiński, panie Stanisławie! Napiszemy raport.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że Baloun wydawał mi się z całej naszej kompanii marszowej najporządniejszym człowiekiem. Taki z niego niezguła, że nie może zapamiętać ani jednego chwytu, a jakby mu dać w rękę karabin, to jeszcze by się stało jakie nieszczęście. Podczas ostatniego ćwiczenia ślepymi nabojami o mały figiel byłby wystrzelił w oko sąsiadowi. Myślałem więc, że przyda się przynajmniej w takiej służbie.	Nie zrobiłeś mi żadnej przykrości Umieram nie z woli własnej, lecz z woli tych ciemnych sił, które przędą życie, myśl i śmierć. Schodzę w noc i czuję nad sobą mus. ŻydNie powinno się ulegać musowi, i ja muszę kochać śmierć, tak jak kochałem morze, miłość, śmiech, tak jak kochałem was przede wszystkim. Bo was kochałem najsilniej. Ja jestem Żyd. I to nie jest przypadek nie byłoby życia. Ona jest, tylko podeptana: jej nie widzi nikt. Ja, z wami żyjąc, mogłem czuć się Żydem i żyć jak człowiek. Zresztą nie za to was kocham. Kocham was za to, że jesteście wy. I gdy będę umierał, będę śpiewał śmierci pieśń o was.	Milczeć! Już ja was znam jak złe szelągi, niecnoty jedne! Gedroycia mniej, bo za krótki czas; że się ano was czepił od pierwszego wejrzenia, to mi starczy; poznał swój swego! Co się zasię tyczy nowego mieszkania, ostro przykazuję sprawiać się skromnie, przez hałasów, przez krzyków; w pobliskości są sypialnie panów medyków, komnaty panien dworskich.	Sąd panią Stawską uniewinni to przecie jasna sprawa. Ale co skandal jest, to jest... Biedna kobieta zgubiona; już nawet dziś poodprawiała uczennice i sama nie poszła na lekcje. Zapłakują się obie z matką.	A gadają! może jutro Paweł na rzekę już pójdzie, to ja do ciebie, moja mileńka, przyjdę...	Na usługi wasze jak widzicie... już pan wiesz o porwaniu Anusi?	Pewnie jak wrócili na statek...	Prędzej niż wejrzeniem na kamień uleczyć lecz smutna to treść rozmowy... rzućmy ją lepiej.	Tak. Pomogą panu w pańskiej karierze. Jeszcze mogę powiedzieć panu dwie rzeczy: będzie pan żył bardzo długo i szczęśliwie, lecz nigdy nie będzie pan miał dzieci. Oto wszystko.	Zapytaj się trupów, Samotniku! Czy żaden z nich tu nie nadpłynął? Zatkałem tym psom pyski błotem i różnymi paskudztwami i w biały dzień wywiodłem w pole całą ich hałastrę. Sam herszt postradał sromotnie ogon, a bardzo wielu utraciło życie. Ale nie martw się! Zostało ich trochę i dla ciebie! Gdzież mam ci ich przypędzić?	Ojcze dobrodzieju, rzekł, to co mam mówić, przeciągnie się, chcę wyspowiadać się szczérze i do głębi serca.	Czytałem w świętych księgach, że już nieraz, ku utrapieniu ludzi, robiła się noc w południe. Ale co to jest? nie rozumiem.	Nie chce mi się! Możecie sobie iść obaj, jeśli wam się podoba	Dla czegóż się jej wyrzekasz?	Nic, nic. Tak sobie. Myślałam, że ty bardzo źle robisz, zwlekając swój wyjazd do Włoch. Mizerniejesz w oczach i kaszel nie ustaje.	Co ja się mam pytać?... pobladł, choć nie wiedział dlaczego.	Co to znaczy? nasz gaskończyk dziś się nie pokazał.	Cóż, jeśli to się zdarzyło po jej wyjeździe, nie mogę nic o tym wiedzieć. Ona pewnie czuła wtedy, że utraciła twoje zaufanie i nie odzyska go już nigdy.	Że ona tu zmierza A ona szła pewnie do papy Gobsecka, znanego lichwiarza. Jeżeli będziesz pan kiedy badał serca kobiet paryskich, to bądź pewien, że lichwiarza znajdziesz zawsze przed kochankiem. Pańska hrabina nazywa się Anastazja de Restaud i mieszka przy ulicy du Helder.	Chodzi tylko o to, postawić rzecz jasno i stanowczo; przede wszystkim niech poprosi o rękę mojej córki dla swojego syna, niech wyznaczy datę, warunki pieniężne; musimy się wreszcie porozumieć lub ostatecznie wszystko zerwać; dość tego zwlekania.	Kapitanem A więc nie jestem jedynym kapitanem z Jevíčka! Psiakrew, to ten Gustl też jest Captain. No to muszę się z nim spotkać. A czy on ma pieniądze?	O! to tylko chwilowa zwłoka wiesz przecie dobrze, że nie przestaję uczyć się teologji.	O, taką odpowiedź rozumiem! Bądź spokojny i powiedz szlachcie, że nie tylko nic nie stracą, spełniając moje rozkazy, ale jeszcze byt ich i znaczenie poprawi się. Bogactwa Egiptu muszą nareszcie być wydarte z rąk niegodnych, a oddane wiernym sługom.	Więc trzymam pana za słowo! Otóż za karę pańska ciekawość musi odcierpieć. Owszem, powiem panu gdzieśmy się widzieli i kiedy to było, ale powiem dopiero wtedy, gdy uznam to za stosowne.	Morgan przybędzie z odsieczą, jestem tego pewien. Idź już, oddział jest tuż-tuż.	Co to jest?	Panie, to jest oszustwo	To morowe chłopy! Jeszcze go poranią, i co z tego?	A cóż to jest ojcze?	A jednak to zabójstwo byłoby popełnione z konieczności samoobrony, wynikłoby z naturalnego instynktu samozachowawczego.	A to czemu? Czy ksiądz naprawdę myślał, że umrze?	Dzisiaj trochę szalałam, ale wie pan, że to jest nudne.	Jak to, z kim?	Nie raz i nie dziesięć my ich szukali ino zimny popiół z ogniska i poogryzane zajęcze kostki po nich najdowali; a psie syny pod Białowieżą dokazywały. Dalejże za nimi, oho... ani znaku, poszli w pińskie błota i rób, co chcesz.	Wiesz, to jest genialne!	A jak nasz bór zaczną?...	A ten z czuprynką, to twój kolega?	Chodź, pani, zobacz, jak zdepczę tego nędznika...	Co mniemacie w waszym rozumieniu, iż ta zagadka ma wskazywać i oznaczać?	Co też panu w głowie powstało? co?	Czy wasza eminencja życzy sobie, ażebym ich kazał aresztować?	I... i wiesz, Zdzisław, kogo jeszcze weźmiemy?... Pana Solskiego... Szkoda, że go nie znasz...	Jego maniery są zachwycające Sądząc przynajmniej z tego, co mogłam spostrzec przez tych kilka chwil, które u nas zabawił.	Jeszcze pożyjecie z ćwierć wiekawieka z uśmiechem mówił bernardyn.	Jeżeli pan czuje, że było źle, to należy...	Nie, już nie! Już mi teraz nie potrzeba. Zresztą	Nie: wszystko być dłużnym, to znaczy wszystkiego użyć!	Otóż to.	Słuchaj, Antek, zakład mi zamkną przez ciebie.	Ta, którą otrułaś w Bethune, młodsza była, a jednak umarła	W takim razie przeprowadzą śledztwo i dowiodą niewinności Sofry. Po czym ty, panie, będziesz zawstydzony, a wszyscy nomarchowie, ich krewni i służba zostaną twoimi wrogami.	Z łatwością przyszłoby to którejś z nich, prawda? Salusia mówi, że są teraz w bardzo bliskich stosunkach i że ten stary gentleman całkiem za nimi szaleje.	Zobaczysz, jak odbierzesz.	Zrobiłem zakład jak i pan za O’Kelly’m Przegrałem i płacę.	Cierpliwości Ale dobijajmy targu.	Czego chcesz, Julku?	Dobry wieczór, stryju Ebenezerze	Dobrze	Dokąd?	Ej, niech pani nie ręczy!	Gott behüteGott behüte (niem.)	Idę zaraz spać, synku. Chciałem ci tylko dobranoc powiedzieć.	Ja bym sama go zobaczyła.	Jakto... w wypadku?	Jeżeli pan sobie życzy.	Już milczę. Już trzymam język za wąsami!	Kogo tam mordują? dziś: rozpaczliwie.:	Mam.	Mówię o piśmie Flinta!	Naturalnie; zebrałeś ją wtedy do retorty i schowałeś w niszy Athanora.	Nie, skądże; kontrabandziści nie są złodziejami.	Ordinas, Karas, Abejonės Judu mokate teisintis abudo Aš juos pažinau gerai, nes kada užsispirs, nieko nemačys; ginsis iki paskutinių, kaip jau žinoma, o norint iki vieno išžudyt. Ba tai iš paskutinių,	Pokaż!	Przecież w tem niema nie złego	Stefcia Rudecka wyjechała onegdaj.	Ty mnie dotykałaś rękoma?...	Umrę, spełniając swój obowiązek.	Wiem, dlatego mówię, żeby przyszedł do roboty, ale swoją drogą źle wy swojego pilnujecie	Winszuję. Miłość za pieniądze.	Więc proszę powtórzyć. Pewno jakieś plotki	Zalizali (daw.) pytała spuszczając oczy Jagienka.	Zaraz, zaraz tylko widzisz... skończę...	Zrobione?	Śpij dobrze.	Że nie ma?
A więc to tak! Co za szuja z tego karczmarza, zdradził nas! Niech no go tylko dostanę w swoje łapy, to mu wypruję flaki, a dziura, którą mu wytnę, będzie tak wielka, że wyleje się przez nią całe wyżłopane przez niego wino!	Taki sam odgłos, panie, lecz ten, jaki przed chwilą słyszeliśmy, jest bez porównania silniejszy. Nie ulega wątpliwości, że wieloryba mamy pod bokiem. Jeśli pan pozwoli jutro przy świetle dziennym powiemy mu słówko.	Masz słuszność, żono nadużywam twojej słodyczy i ufności. Ale też miej nieco współczucia dla stanu, w jaki mnie wprawiłaś, i pomyśl, że, mimo wszystko co mi wyznałaś, skrywasz przede mną imię budzące we mnie ciekawość, z którą niepodobna mi żyć. Nie żądam, byś ją zaspokoiła, ale nie mogę się wstrzymać, aby ci nie powiedzieć, że ten, któremu winienem zazdrościć, to, mniemam, jest marszałek de Saint-André albo książę de Nemours, albo kawaler de Guise.	Moja mościa panno! Chciałem jechać bez pożegnania, ale nie mogłem. Bóg raczy wiedzieć, kiedy wrócę i czy wrócę, bo i o przygodę nietrudno. Lepiej nie rozstawajmy się z gniewem w sercu i z urazą, aby kara boska na które z nas nie spadła. Ej! Siła by mówić, siła by mówić, a tu język wszystkiego nie wypowie. No! Szczęścia nie było, woli bożej, widać, nie było, a teraz, choć ty, człeku, i łbem w mur bij, nie ma już rady nijakiej! Nie winujże mnie, waćpanna, to i ja cię nie będę winował. Już na ów testament nie trzeba zważać, bo jako rzekłem: na nic ludzka wola przeciw boskiej. Daj ci Boże szczęście i spokojność. Grunt, żeby sobie winy odpuścić. Nie wiem, co mnie tam spotka, gdzie jadę... Ale już mi dłużej nie wysiedzieć w męce, w kłótni, w żalu... Człek się o cztery ściany w izbie rozbija, bez rady, mościa panno, bez rady!... Nie masz tu nic do roboty, jeno się ze zgryzotą w bary brać, jeno myśleć po całych dniach, aż głowa boli, o nieszczęsnych terminach i w końcu nic nie wymyślić... Trzeba mi tego wyjazdu, jako rybie wody, jako ptakowi powietrza, bo inaczej bym oszalał.	Bohdan Chmielnicki, hetman zaporoski, oznajmia, że działa na łachę są obrócone.	E! e! nic nie chcę! tylko radabym wiedziéć, co wam jest? Stoicie już może z pół godziny, patrząc na ten mur brzydki. Cóżeście tam zobaczyli?	No więc... on czeka na ciebie Słuchaj, Adolfie, czy to nie jest któryś z tych ludzi z ambasady, co to przyczynili ci ostatnio tyle kłopotu?	O nie, ojczulku! Nie czyń tego! Od kiedy jest tu Heidi, co chwila dzieje się coś śmiesznego i wesołego. Przedtem było nudno i nic się nie działo. Przy tym Heidi opowiada mi różne rzeczy.	Tak jest mamy prawo do dwóch jedzeń i co do mnie, zaręczam, że dam im radę.	Nie gniewaj się, przyjacielu niech mówią, co chcą, byleś miał czyste sumienie. Jeżeli gubernator jest bogaty, powiadają, że kradł, jeżeli biedny, powiedzą, że głupiec i marnotrawca.	Obraza majestatu królewskiego, choćby tylko przedsięwzięta, a nie spełniona, jest obrazą Boga, którego pomazańcem i zastępcą jest każdy monarcha na ziemi. Kara główna... śmierć!!	A cóż ja ci na to poradzę?	A rozumie się, że na wieś.	Cóż ci powiem?... Moja historja zamyka się w tem: cierpiałam i cierpię.	Jest to przestroga z serca, moja Lassy, mówiła Laura. Ja mam niegodziwy charakter, podejrzliwam i porywcza... Bruliony listów, które zostawiasz na stoliku i robisz z nich papilloty... jakby do kochanej mojej macochy pisane... mogłyby mnie do ciebie zniechęcić i zrazić. Dla czego ich nie palisz?	Jest! Stałem przy wyłomie, wtem słyszę, woła ktoś z drugiej strony po naszemu: „Nie strzelać, to ja!” Patrzę, aż tu pan Muszalski, za janczara przebrany, wraca!	Może jest odwrotnie... Może to pani się zmieniła i dlatego wydaje się pani...	Mówicie, rycerzu że odbiwszy dziewczynę–niedojdę myśleliście, iż to Jurandowa córka, i dlatego wezwaliście go do Szczytna?	Nie było za co. Ledwie od ziemi odrosłaś, stałaś się użyteczną. Ze szkoły, po latach piętnastu, przyniosłaś patent, odbyłaś kurs handlowy w fabryce, praktykowałaś pół roku, jako dozorczyni w szpitalu. Nie myślałaś, czyniąc to, o karyerze dla siebie, boś wróciła do starego ojca i na fermie stałaś się Opatrznością.	Nie mam najmniejszego pojęcia. Jeśli Bazyli chce się ukrywać, cóż mnie to obchodzi. Jeśli umarł, nie mam potrzeby o nim myśleć. Śmierć jest jedyną rzeczą, która mnie zawsze przeraża. Nienawidzę jej.	Nie, pani, może w sali balowej moje zdanie wydaje się za ostre. Zresztą hrabianka jest dziś w najpiękniejszej ze swych ceremonialnych szat, jest w otoczeniu wielbicieli i widzi przed sobą paru, o których jej wyjątkowo chodzi.	Nie, panie hrabio, w tej sprawie ja jestem ofiarą. To ja przegrałem proces, a pozwały mnie przypadek, upór i głupota.	Obywatele! Niech ci, którzy mnie usłyszą, powtórzą słowa moje tym, którzy stoją dalej, wszyscy zaś niechaj się zachowują jak ludzie, nie jak zwierzęta w arenach.	To dobry kraj... cały kraj południowy jest dobry... świat wielki i straszny...	To samo i mnie się przygodziło, a dlatego nie płaczę. Nie neguję waćpanu dobrodziejowi, że książę zdrajca i heretyk, ale dworny kawaler i płeć naszą respektujący.	Tylko z tarczy, Henryku, a nie z kopii.	Znaczy się że jedziesz do Leniwy?	A co będziemy jeść?	A co waszmość powiesz?	A czy ludzie od tego lepszymi się stają?	A dlaczego nie włożysz ich?	A jakie ślady znalazłeś pan przy furtce?	A oni czego ode mnie chcieli?	A po co?	A prawda... święte słowa!	A ty sam czemużeś nie walnął któregoś wieczora dozorcy, na przykład nogą od stołu, nie ubrałeś się w jego odzienie i nie próbowałeś uciec?	A wiem, słyszałam. Pan Ginejko też młody pewno. Za grzeczność i przysługę bardzo dziękuję. Niech was Bóg błogosławi, moje dzieci!...	A z panem co się stanie?	A! pani tak mówisz?...	Ach, to pewien sahib, co zna grubego księdza w koszarach. Właśnie kiwa na mnie ręką.	Ależ tymi samymi końmi nie odważę się pojechać!	Baron jeszcze starszy, farbuje się, różuje i ma jakieś plamy na rękach.	Beauté du diable! Powiédz lepiéj: ależ młoda! nie wiem czy ma lat osiemnaście, a hr. Filip...	Bezpieczniej być twoim przyjacielem	Chciałbym w to wierzyć	Co im tam glejty! Albo to sam książę płocki, również jak i wasz tutejszy, mało od nich krzywd cierpią? Nad granicą wieczne bitwy i napaści	Co ja widzę! W jaki sposób dostał się do moich notatek nasz pan Vaniek?	Czy to podobne do prawdy? Weźmy pod uwagę to, co wiemy o jego życiu	Cóż lud ciebie obchodzi?	Dajcie mnie trochę czasu może ja sobie do jutrzejszego wieczora ratunek jaki znajdę.	Domyśla się pan, gdzie pana prowadzę?	Doskonale! A jakiż ty masz powód być ponurym, wuju? Jakąż ty możesz mieć rację do smutku? Ty, bogacz?	Dziecko, życie-bym oddał za ciebie.	Edmundzie Dantès, aresztuję cię w imieniu prawa.	Hę? Jako żywo! A cóż to mi	I co? Jeszcze wątpisz, Valentine?	I czego jestem nawet pewny.	I ja	I pewnie zabraliście go ze sobą?	Ja i zaraz wolę odejść	Ja?	Jak to? Jak to nie ma? Voila!...	Jak w kantorze.	Jakim sposobem?...	Kara śmierci.	Krew ta dawno w nich zmięszała się z błotem!	Maks łatwo się uprzedza.	Moja królowo, szeptał Salomon, to przejdzie; nie zapominaj, ona tu długo była sama i nawykła czynić po swej myśli, więc ucierpieć musi, a cierpiąc trudno, żeby żalu do asindźki nie miała; ale to przejdzie, to przejdzie.	Mowy nie ma. Teraz już mowy nie ma. Szkoda każde następne słowoszkoda każde następne słowo	Musisz mnie wysłuchać.	Na, tai ir vaikas žino, jog valdžia.	Nie rozumiałem... nie pojąłem tak jak dzisiaj.	Nie słyszałaś?... Ha, ha, ha?	Nie, wolę tu!	Niewiarowicz mi takiego papieru nie da.	Och! Na to nie zgodzę się nigdy! To wasz złośliwy wymysł, czysto męski... Natrętni jesteście, nieznośni i obrzydliwi! Na świecie byłoby dopiero wtenczas dobrze, gdyby rządziła kobieta.	Ona go przepali! Niebiańsko cnotliwa, ale w oczach nosi diabła, i to z rodziny niebezpieczniejszej, bo z temperamentu. Kokieteryjny diabeł nie znalazłby u ordynata poparcia, nawet oddźwięku.	Osobno Pani Broniczowa ma oddzielne mieszkanie, chociaż mają jeden salon, który uważają za wspólny.	Otóż to właśnie. Spojrzyj, spocznie tu w sianie tak wygodnie jak dziecko w kołysce.	Pod takim łacno zwyciężyć!	Powinieneś bardzo uważać.	Proszę pana!	Proszę poprosić pana Czertwana!	Przepędźmy tych natrętnych Indian, podpalając las.	Przynoszę płaszcz, proszę pana, wieczór mamy chłodny.	Pójdźmy za dziećmi, jeśli ma pan chwilę czasu.	Siedem miesięcy.	T... tak, nowy gatunek wołu	Tak byłoby lepiej Kto wie, czy na przeciwległym wybrzeżu nie znajdziemy jakieś jaskini, której daremnie szukaliśmy tutaj?	Tak, w korytarzu, trzeci na prawo.	Tak? To ja nudzę? No dobrze. Kiedy nudzę, to sobie pójdę. Pójdę na mróz i już.	To mało, ale ja i tego nawet nie miałem, kiedy układałem wystawę w sklepie mister Tafta. Poczekaj no: a kiedy skończyłeś, jego matka częstowała cię kawą?	Tym gorzej dla niego	W dzień nie można, a w nocy można.	W jakim celu?	W lecie musi być w takim domeczku niczym w Baku na rynku podczas kanikuły.	Wieczór był wspaniały.	Zapewne... Zresztą nie znam się na tym	Znałem również weselsze sposoby wyrażania miłości	Zostaje trucizna...
Nie rozumiem cię jeszcze. Czyż na serjo zobowiązujesz się popełnić zbrodnię poto tylko, by wygrać zakład? To dziwne wielce!	Ach, tak!... zgadłam To pismo pana Kotowskiego... Nie przypuszczałam, że na to was zapoznaję...	Mówią, nie wiem, że tam na jakimś zjeździe tych pogolonych głów polskich, właśnie gdy król brał Denhoffowę wystąpił jawnie przeciwko niemu za to że im żony zabiéra, że mieszka publicznie z cudzemi, że kraj psuje: że to zbrodnia stanu!	Smycz to telefon i laska. A zresztą on się zgodzi, na cztery nogi, nie na trzy. Choć jednego mopsika miałam, co kulał. Przekona się pan i będzie jeszcze mnie pan prosił.	Ach, będę panu konsyliarzowi wdzięczna do śmierci... Tak pragnę żyć jeszcze, tak pragnę... Dzieci, całe gospodarstwo na mojej głowie, a ja tu leżę i leżę. Gdyby mi tak piasku na oczy nasypano, cóż by się stało.	Jużem cię podobno kiedyś widziała! a ileśmy razy spotykali się, zawsześ mi się kłaniał z uszanowaniem. Zawsze też dziwnie jakoś na mnie patrzałeś. Czy to wodę mu dajesz? Przynieś co lepszego!	Sklep znam, bardzo ładny Jest tam stary subiekt, który wygląda trochę na dziwaka, ale nadzwyczajnie uprzejmy... Ach, zdaje mi się, że kilka dni temu poznałam i właściciela... Wygląda na gbura...	Cyframi! Wiem, że papier jest cierpliwy i cyfry na nim ustawiać można jak się komu spodoba.	Nie powinni co się podoba, to wolno....	Znowuż spłonęłaś w konopiany ogień. I znów przeze mnie. Ach, i odchyl twe policzki dalej: żar od nich bije taki. Na szyi czuję z daleka. I ręce odejm, od dłoni nawet; nie ściskaj ich tak: masz gorące takie! I daruj mi. Mnie chłodu było trzeba życie całe i zapominania w sobie...	Dagon i inni Fenicjanie Oni nawet ofiarowali się, gdy przyjdzie czas, podbuntować azjatyckie plemiona, aby nasze wojska miały pozór do przekroczenia granic. A gdy raz wyjdziemy na drogę do Niniwy, Fenicjanie i ich sprzymierzeńcy połączą się z nami... I będziesz miał armię, jakiej nie posiadał Ramzes Wielki!...	Jak się robi gorąco, to coraz to bardziej swędzi. Poza tym	Więc jest pani stworzona na amazonkę. Ja się na tym znam	Ależ, dziecko, i mnie ciężko... oj! jak ciężko! Rozweseliłam się, bo tak ładnie na świecie. Czy myślisz, że mi wesoło was porzucać? Oj, Lucia, Lucia!...	Bo ja myślę, że ona patrzy na nas i modli się za nas.	Bo widzi pani gdyby to chodziło o mnie, mogłaby pani być pewna, że ugrzęznę gdzieś po drodze z racji odkrycia jakiejś wyjątkowo tentującej knajpy. Natomiast on nie hołduje Bachusowi. A trzeba pani wiedzieć, że oprócz Bachusa tylko Wenus rządzi światem. No, dodajmy jeszcze do tego Merkurego. Więc niechże pani sama osądzi, któremu z nich dwojga, Merkuremu czy Wenerze, mamy zawdzięczać płochą eskapadkę naszego przyjaciela.	Bogusz tu przyjeżdżał. Temu odkryłem moją moc i radę, aby na Ukrainie obok kozackiego narodu był naród tatarski, a obok kozackiego hetmana	Myślę sobie że paniczowi w tym tygodniu przybyło najmniej trzy do czterech funtów. Przyglądam się panicza nogom i ramionom. Bardzo bym chciał panicza dostać na wagę.	No dobrze, ale nie możemy przecież na łby im wjeżdżać.	Ślijcie, a bo ja to wam przeciwny! Dajcie mi chociaż tego ciołka, co wam ostał po graniastej, to i sam pomogę. Rozum wy swój macie, to miarkujecie, z czym wam najlepiej. Nie raz i nie dwa przekładałem żonie, co wam ano kobiety potrzeba, żeby upadku w gospodarstwie nie było...	Ale nic! nic! to przywidzenie! smutnie jakoś przerwał Ordyński z westchnieniem mimowolnem ku Głuszy, które go zachmurzyło.	Czy... to tylko kaprys?...	Jednak dopiero wówczas zejdę na dół.	Powiem jeszcze więcej: dzisiaj o północy pod drzwi sypialni (numer jedenasty) cichaczem podejdziesz. Zażądasz Omara. Ona cię wpuści. Od ciebie zależy, czy równocześnie przyhołubić zechce. W każdym razie radzę po porozumieniu na podarek ślubny wyznaczyć kota. Wspólna własność mota.	Proszę pani, to...	To dobrze! A gdzie nasz miłościwy król rezyduje?	Ultra posse nemo obligaturultra posse nemo obligatur (łac.) dodał Konopka i z tym weszliśmy do sali. Tam zastaliśmy wszystkich siedzących i rozmawiających, pani stolnikowa po staremu na kanapie, panny przy krosienkach pod oknem, Lgocki przy nich, a dziadek w swoim głębokim krześle, przy którym stał stoliczek ze szklankami i na pół wypróżnioną butelką. Dziadek tedy do nas:	Za dwa miesiące od daty dzisiejszej zwrócę, lecz, jak mówiłem, mam teraz wypłaty za te kamienie chłopom, którzy mi je dostawiają, i całą gotówkę już wydałem. Za dwa miesiące będę mógł wziąć zaliczkę, to zwrócę. Trzydzieści pięć róż Policzył raz jeszcze i postawił tę cyfrę obok poprzedniej. szeptał, zapisując mankiet. zapytał, pokazując kolejno brudny mankiet Orłowskiemu i Jance.	Żeby miała i sto trądów, puśćcie mnie... Wszak to moja matka!	Ta! ta! ta! nie porównujcie z Nucingenem drobnego naciągacza jak du Tillet, szakala, który wygrywa dzięki swemu węchowi, który przeczuwa trupy i przybywa pierwszy, aby mieć najlepszą kość. Przyjrzyjcie się zresztą tym dwóm ludziom: jeden ma drapieżną minę kota, chudy, wysoki; drugi jest kwadratowy, tłusty, ciężki jak worek, nieruchomy jak dyplomata. Nucingen ma ciężką rękę i spojrzenie rysia, które nie ożywia się nigdy, głębia jego nie jest z przodu, ale z tyłu; jest nieprzenikniony, nigdy nie widzi się jego gry, gdy spryt du Tilleta podobny jest do wełny przędzionej zbyt cienko, trzaska.	A cóż to, czy książę jaki się żeni, że takiego wesela się spodziewacie?	Czytaj głośno, to my się zabawimy, a ty się powstrzymasz od figlów	Oblej że się zimną wodą i wróć do rozumu; do czego ci się to zdało?	Muszę stąd wyjechać jak najprędzej. Mam dwie bardzo pilne sprawy. Jedną w Gdańsku, a drugą w Kopenhadze. Warszawę widzę po raz pierwszy. Z przyjemnością zostałbym tu dłużej. Zarówno miasto, jak i jego mieszkańcy bardzo mi się podobają.	Dobrze Poślę swego notariusza. Bardzo taktowny i zręczny człowiek. A poza tym, może dałoby się zaproponować mu jaki kościół. Przecież taka fabryczna piwnica, w takim otoczeniu, jest dla niego trochę nie tego... nieodpowiednia. Należałoby wybadać jego upodobania. Próbowałeś tego już?	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	Nie! Komendy będą dalej stały, w Mohilowie, Jampolu, a ostatnia ma być w Raszkowie	Śpieszy ci się nie możesz ostrożnie wejść. Kupi za centa, a hałasu narobi za dolara. Jeszcze może szybę wytłucze. No, czego chcesz, pewnie stalkęstalka (daw. pot.)	Nie, nie. Już późno. Ojciec będzie się gniewał.	A widzicie. W pojedynkę niejeden z naszych od nich tęższytęższy zorientować się. sami.	Ach, nareszcie! Ja się ich instynktownie boję!...	Ależ, Belciu!... Właśnie ten cierpki list dowodzi, że nie jesteście zrujnowani. Ciotka lubi być cierpką, ale umie oszczędzać nieszczęście. Gdyby wam groziła ruina, znaleźlibyście w niej tkliwą i delikatną pocieszycielkę.	Bo żaden z nich cię nie kocha	Co znowu? Jak przypuszczasz, gdzie one się znajdują?	Dobrze, ale gdzież i jak się znowu z panią zobaczę?	Dorian Gray? Więc tak się nazywa?	I po co było tak bić szczeniaka? Co będzie, jak sąd się upomni?	I z tej branży przerzucił się do galanterii?	Należało się	Nie moglibyśmy wyjechać wcześniej?	Nie może być! A ona?	Nie wiem czy mi wolno	Nie wolno wyjechać bez pożegnania.	Nie. Nic nie będzie kosztowało, bo Kasia od niego nie wzięłaby grosza.	Niech tam niech tam będzie moja krzywda.	O nie! nie pójdziesz sam, bo i ja pójdę z tobą	On djabła żałuje! A! młodzieńcze! nie żałuj djabła, błagam cię.	Trucizna moja! A, podłe chamy, w czułości psy się bawią... przejeżdża jakaś ostatnia... a ta leci całować ją po rękach, żegnać... ażeby cię psiakrew!	Właśnie wiedząc o uczuciach państwa i pojmując wielkość ofiary, jakiej żądamy od pani, przyszliśmy tu z siostrą...	Z wody może się zrobić lód albo para.	Zawracamy, Carmaux. Żołnierze są jeszcze daleko, cofniemy się i znajdziemy inną drogę, która pozwoli nam wydostać się z miasta.	A brat twój?	A będzie obecny minister wojny.	A więcéj kto?	A! Skrzypiąca deska w spiżarce! Teraz rozumiem!	Alboż muszka umie tańczyć walca?	Ależ dla czego?	Bardzo dobrze smakuje razem z mięsiwem, choć strasznie piecze w gardle.	Co ci jest, dziewczyno?	Co takiego?	Gdyby panna de Faventines sama...	Geniusz!	Ho! ho! niespodziewany byłby honor dla rzeki.	I pomarli?!	Ja proponuję Le corbillon...	Jednakże ja miałbym pewne wątpliwości	Jezus Maria! Jezus Maria! Sam jeden?	Krzyś, już drugi raz... lekkomyślnie...	Matka, Syn, Grzech, Pokuta powtarzał, widocznie bardzo zadowolony.	Nic! Nic, panie. Żyłem tylko moimi nerwami arty­sty... Zresztą, moje Przeznaczenie będzie grane w Paryżu. Czytał pan moje Przeznaczenie?	No dobrze, otwórz drzwi.	No, dobrej nocy i szczęśliwej drogi	Norėtumėt mūsų nusikabint kuo greičiausiai gal, ar ne?	O, a żona da panu urlop?...	Oczywiście. Taki sam jak ty szyjesz.	Pan umarł!	Pozdrowicie ją ode mnie! Ode mnie, od braci, od sióstr i ścian, i progu, i ogniska domowego.	Psie! ty gubisz wojsko chanowe!	Rwałeś gruszki, urwisie?	Samotna jestem... Józiu, żebyś ty wiedział, jaka ja jestem samotna...	Skądże! Chciałem tylko widzieć waszą wasze posiedzenie.	Słyszeliście, przywtórzcie!	Tak panie Bóg mnie hojnie obdarował.	Tysiące kozic.	W tym samym wagonie jechał jeszcze dziwny jakiś człowiek. Exemplarz podobny pierwszy raz w życiu widziałem.	Wiesz, gdzie jest jej pokój?	Z największą przyjemnością: do sztuki, do sztukowania, do sztuki mięsa, do czego tylko księżna rozkaże Tylko czy téż istotnie my mamy własną sztukę? hm?	Znasz barona?	Znowu mówisz od rzeczy	Zupełnie źle!
A stary powinien by dostać za to V. C.Victoria Cross wszystko jakby nigdy nic.	Bardzośmy wam radzi, a kiedyście przyszli pierwsi, to może piwa się z nami napijecie... na sąsiedzką zgodę... Nalejcie no, chłopcy...	Kiedy nim był Teraz nigdy bym się nie ośmieliła użyć tego słowa. Wiesz dobrze, i on to już czuje, jak obraźliwą jest ta nazwa tu u nas. Cenię go od dziś jeszcze wyżej.	Nieprawdaż nieprawdaż, że to znaczy spełnić swój los, jeśli się dało szczęście i bez zbrodni wielkiemu człowiekowi?	Posłuchaj! Abramowski nauczał, że należy bojkotować państwo nawet tam, gdzie ono pracuje pozytywnie, a więc bojkotować szkoły, inspektorat fabrycznyinspektorat fabryczny rugować i podcinać korzenie państwa, rozrywać łącznik między potrzebami ludzi a instytucjami rządowymi. Na miejsce zbojkotowanych instytucji państwowych, a raczej współcześnie z ich bojkotem miałyby rozwijać się instytucje swobodne: zamiast sądów państwowych stowarzyszenia obrony, zamiast szkół państwowych i tak dalej. Wreszcie, zamiast społeczeństwa terytorialnego to jest ta sama policja, jeżeli ma być sprawnie i skutecznie działające.	To ci się należało	Jakto! my racji nie mieliśmy! Czyjeż to powietrze, którem oddychamy? Czyj ocean, na który patrzymy? Czyj piasek, na którym leżeliśmy? Do kogo należy list twojej kochanki? Czy do kardynała? Na honor, człowiek ten wyobraża sobie, iż świat cały do niego należy. Staliście teraz, jąkając się, osłupieli, upokorzeni, jak przed Bogiem; rzecby można, że Bastylję ujrzeliście lub że Meduza w kamienie was zamieniła. Kochasz kobietę, którą kardynał kazał uwięzić, chcesz ją wydostać z rąk jego; jest to partja, jaką rozgrywasz z Jego Eminencją: ten list, to twoje atu; pocóż pokazywać atu przeciwnikowi? tak się nie robi. Niech sam odgadnie, i owszem! O!... my odgadujemy doskonale jego zamiary.	Ale, panie Czepiel, tknął mego syna. A przecież to było takie proste: uznawaliście, że mój syn niesłusznie Dominiaka wydalił, należało do mnie przyjść i powiedzieć, zamiast doprowadzać do takiego skandalu. Nie spodziewałem się tego, że na starość doczekam się takich od was dowodów życzliwości.	Ależ nie ma potrzeby przechodzić kursu; algebra to nie jest pływanie ani nawet angielszczyzna, tego się można nauczyć równie dobrze z książki w razie jeżeli Morel starał się zdobywać pieniądze mętnemi środkami i przystał do tajnej policji	Niestety, to już nie byłoby życie Ciąg życia w człowieku pojedynczym zależy od pamięci jego przeszłości, w narodach od tradycyi. Tam gdzie nić ich się zrywa, kończy się rzeczywiste istnienie, zaczyna proces rozkładu, z którego już tylko pozostają pierwiastki, mogące się wcielić zarówno w kaprala pruskiego, jak w austryackiego hofrata, lub... w co sobie chcecie.	A jakie to oczy!...	A pani? Przepraszam, że się tak pytam...	Być może, że gdyby jej matka była częściej zaglądała do dziecinnego pokoju, to i Mary byłaby nabrała miłego obejścia. Smutne to wspominać obecnie, gdy to urocze stworzenie nie żyje, że większość otaczającego ją towarzystwa nie wiedziała nawet, że ma dziecko.	Co ino posłyszę, to wygram.	Co znaczy to miejsce przetarte?	Co? chcesz żebym ja ci historyografem był tego co na wołowéj skórze nie spisać? Co się u nas dzieje? dobryś! Spytaj co się u nas nie dzieje?	Czekam, co mi pani powiedzieć może.	Do mojej, bo ja się zalecam do niej, a nie zwykłem cierpieć drugich obok siebie!	Dobrze, kochany panie Stanisławie. Przyjmuję dwadzieścia procent, bylebyś mi mógł wypłacić z góry.	Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?	Foxibusculus było. I to było	Gdzież się tamci podzieli?	I to jest niezłe	I zabija. Bójże ty się Boga!	Ja sam czytając opis straszliwych czynów błędnych rycerzy, umieram nieraz palony żądzą szukania przygód i nie znudziłbym się, czytając je dniem i nocą.	Jedyny sposób sprawdzenia.	Kto to?	Na honor w istocie, gdybyście nie złapali pociągu, to byłby (jakby powiedział nieboszczyk Villemain) cios w samo serce Francji.	Nic. Cud, PieniądzWidocznie Szlangbaum musiał między Żydkami ogłosić nagrodę za dowiedzenie się o Wokulskim, więc teraz każdy będzie upatrywał Wokulskiego bodajby w mysiej jamie... I święty rubel tworzy jasnowidzących!...	Nie zapomnę o tym! Ale dopuścił się przewiny, przeto kara ominąć go nie może. Czy masz coś na swoją obronę, Mauli?	Niech mi pan coś powie o tym skrzypku	No... uczę się.	Precz z drogi! Szczególniejsze zamiłowanie masz, waćpani, do wtykania swego nosa tam, gdzie nikt cię o to nie prosi.	Siebie się pytaj!	Starałbym się go złapać na gorącym uczynku i posłałbym go na galery.	Takąś chciał mieć. Odpowie wszelkim twym wymaganiom. Będzie spokojna, poważna, dobra i cicha. Zgadza się na wszystko, zrozumie swe położenie i nigdy poza granice nie wyjdzie. Dla ciebie będzie wygodna, a ja ją będę okrutnie lubił!	To przecież nie ma żadnego znaczenia	Toteż jest to jedynie zdanie Luci.	Tutaj. Przy sobie	Warujcie sięwarować się (daw.) rzekł blednąc z gniewu lat., zaraz bym kazał ziemię za zamkiem udeptać, i niechby przyszła wasza albo moja śmierć!...	Wiecie, panowie że miłość musi być czymś olbrzymim, aby popchnąć kobietę do narażania się na podobne sytuacje?	Zaraz, tylko musimy mieć ze sobą różne rzeczy. Idźcie więc powoli do groty i czekajcie, ja zaś z Tomkiem przyniesiemy co potrzeba i uporamy się z mademoiselle. Już wszystko mam przygotowane.	Zatem porozumieliśmy się?	A cel tej podróży?	A nadto prześliczne siodła	A! cha! cha! prezes zakochany tego sobie wyobrazić nieumiem.	Ale jakże! ma najęte przecie atelie po tym Niemcu Jużcić artysta, ale z artystami gra rolę panicza, a z panam...	Boże mój!	Chory jestem	Cicho!	Co powie pan Rzecki?...	Czy koniecznie w Iksinowie? Przecież tam, jak sama mówiłaś, nie było uczniów ani uczennic.	Dobrze pomyślane, kapitanie. Jako właściciele nie będziemy musieli za nic płacić.	Dość naiwna w gruncie rzeczy. Zacząłem z nim rozmawiać, używając wielu słów, których znaczenia nie może znać prosty chłop czy choćby półinteligent.	Ho, ho!	I co jeszcze mówił?	Idź	Iterum atque iterum!	Ja lubię muzykę i gram trochę, a nawet często i z zamiłowaniem. Niechże pan siada.	Ja pani odpowiem. Otóż, po pierwsze ja osobiście nie lubię Brzeskiego. Po wtóre	Ja zasię słyszałem, że uczeni mężowie powiadają, jako właśnie one dawne astrologie, alchemie, magie ino kłamstwa i bałamuctwa szerzyły i że człek oświecony ku zabawie tylko a rozweseleniu odczytywać je może.	Kubusia?...	Mais comment doncMais comment donc (fr.) rzekł hrabia S.	Mianowicie?	Muszę przywrócić do łaski mędrców, którzy badają gwiazdy...	Mówiłam Julji	Naum, możliwe, że ty znasz moje kawały z zeszłego tygodnia, ale inni będą je powtarzać jeszcze w przyszłym roku, kiedy na tobie porośnie zielona trawka.	Nic, tak sobie, filozoficzna uwaga.	Nie wiem!	Nie, pani! W zaścianku od rana drzewo przyjmuje!...	Nie. Z twojego.	Niech go! Co mu jest? Konwulsji dostał, co?	No, bywajcie zdrowi, moje dzieci. Pracujcie więc i pomnażajcie świat, a Bóg niech wam dopomaga.	O, jak miło jest uszczęśliwiać ludzi Chciałbym nic innego przez całe życie nie czynić.	O, oni mają cudowne życie! Zdobywają okręty, palą je, a pieniądze zabierają i zakopują na swojej wyspie, w specjalnych strasznych miejscach, gdzie strzegą je duchy i różne takie, a na okręcie wszystkich zabijają i wrzucają ich potem do morza.	Pan... pan Franciszek Kopenszteter...	Pani musiałaś być właśnie dzieckiem obowiązku z pewną nieznaczną domieszką krwi. Ale życie zatarło wszystko i dziś pani dzieci są już czystymi dziećmi obowiązku. Dlatego są takie skryte, nieufne, milczące, obowiązkowe i grzeczne. Pani tego nie czuje? co?	Pora już.	Powiedz: dziadek jakieś dziecko miał przede mną?	Pracuję.	Przypuśćmy! Po zerwaniu jest jeszcze jakaś rada, świat nic nie wie; ale z człowiekiem mniej lub więcej sławnym, publiczność przejrzała wszystko. Ot, właśnie... jaki przykład ma pani tu, przed oczami! Siedzi pani tuż obok hrabiny de Vandenesse, która omal nie popełniła ostatnich szaleństw dla człowieka dawniejszego niż Lousteau, dla NatanaNatan	Pójdźmy i my wszyscy na spoczynek; kto wie, czy następnej nocy będziemy spali!	Serce Augusta a! nie! nie; nie wierzę w nie: niéma go tam w téj piersi brylantami obsypanéj, złotem opasanéj, jak brylanty i złoto ostygłéj. Nie odzyskam nic, bom na wieki co najdroższe straciła! nie wierzę w niego i w ludzi!	Sądzę, iż powróciła do Tours.	Tak jest.	Tak skamlały, abyście do nich zajrzeli... przyjdźcie!...	Tak.	Ten pan właśnie jest pełnomocnikiem.	Ten z gankiem, na słupach.	Tyś rzekła tak! nikt jeno Bóg. Ale mam-że ci mówić?	W którą stronę pan idzie? Mogę pana podprowadzić.	W takim razie odstąpię.	W takim razie znajdź sobie kogoś jeszcze ładniejszego Oto naprzykład ten student ostatniego roku, który ci jest tak oddany, Will Leslie. Ma takie piękne, wielkie, łagodne oczy.	Wasz mistrz o nic nie pytał. Mów mu, co chcesz.	Wszystko jak najlepiej, jaśnie wielmożny panie...	Wszystko skłamałeś.	Wyzdrowieje Mistrz do jutra a obowiązek Gwiazdy Trzypromiennej musi być dokonany.	Z marzycielstwa?	Ćśś, nie mów pan nic, panie Teofilu, nam słu­chać nawet takich rzeczy nie wolno.	Żywi, jeno ich zamroczyło. Ale jeszcze przy mnie poczęlipocząć (daw.)
Chora? No, panowie, bierzcie się do roboty, a tego klienta sam załatwię. Niech tu przyjdzie chłopiec.	Księga starego Joela, twego ojca. Ta księga istnieje, ta księga znajduje się tu, w tym mieszkaniu, tę księgę chcę kupić od ciebie, Zillo.	Kim są te kobiety?	One są jak Bernard.	Same dobre wieści, najmiłościwszy panie Książę Witold na czele Litwy ciągnie z czterdziestoma chorągwiami, prócz tego zwołał Tatarów, gotowych na każde jego skinienie; są też na zawołanie chorągwie czeskie pod dowództwem Jana Jenczyka Morawca, w którego zastępach jest dzielny wojownik, Żyżka; zaś Zyndram z Maszkowic, miecznik krakowski, staje na czele pięćdziesięciu jednej chorągwi.	To dobry znak! Ci, którzy smacznie śpią, są zwykle pokojowego usposobienia.	...bo żeby to była naprawdę siła, ale naprawdę, tak zupełnie naprawdę, to jest de-zor-ga-ni-za-cja. Polska zawsze nierządem stała i stoi. A ponieważ tam naokoło wzrastanie automagnetyzmu masy odbywa się w postępie geometrycznym w stosunku do natężania się w sobie naszego syndykatu, więc musimy ulec rozumiesz, Macieju? oto jest prawda. I zobaczy jeszcze ziemia faraonów, tylko w lepszym stylu niż dawni, nie zachwaszczonych totemistycznymi przesądami, jasnych jak prawdziwi synowie Słońca ostatecznej wiedzy. pomyślał ze znużeniem Scampi). gdybyśmy bolszewizm, nie komunizm nasz, tylko rosyjski bolszewizm, gdybyśmy, powtarzam, mieli poza sobą, ha to się opłaci na pewno: długo się nie utrzymają, a uodpornią nas na jakie 200 lat...	A ty chciałbyś być weteranem?	Aha, z onegoon, onego (daw.)	Ale pani synowa jest niby lala malowana!	Ale... co ze zbrodniarzem... co z mordercą!	Ależ w domu Rondonneau młodszego nie ma kobiet lekkiego prowadzenia.	Anioły moje zdejmujecie zasłonę, która mi spadła na oczy, wasz głos mnie ożywia. Uściskajcie się jeszcze. No cóż, Naściu? Czy cię ten weksel poratuje?	Bez wątpienia albo ja jestem największym głupcem, jakiego widziano na świecie. Zobaczycie zaraz, czy zdolny jestem do rządzenia państwem. Niech rozłamią tę laskę	Bez żadnego.	Bę...	Chodź, pani, zobacz, jak zdepczę tego nędznika...	Chodźże, chodź! Nie wolno ci spaść ze skały! Dziadek zabronił, rozumiesz?	Chyba tak.	Chłopak mi... zachorował w drodze i pozostał, co mnie w niemały wprawia ambaras... rzekł podróżny spoglądając nieśmiało na pytającego.	Co to marsz?! Pamiętam... zresztą mówię wam to już od dawien dawna, co do mnie rzekł książę pan...	Co za nieoszacowany człowiek...	Czemu nie nie niesiecie, stos gore... wołał Tubingas.	Dlaczego nie widzę cię przy palancie? Chłopak powinien być tęgi i zdrów. Nie trzeba gnić ciągle we wspólnej sali. Dlaczego nie zajmujecie się zupełnie swą klasą?	Do widzenia	Dobrze	Dziękuję ci, mój człowieku	Et! co mi tam! Nie dbałem ja nigdy o to wielce, co jutro będzie. Przyjdzie ze wszystkimi Radziwiłłami się zahaczyć, to jeszcze Bóg to wie, kto komu lepiej przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle wisiał nad głową, a dlatego niech jeno oczy zmrużę, to i śpię smaczno jak suseł. W dodatku, mało mi będzie jednego Radziwiłła, to porwę drugiego i trzeciego...	Ewa idzie... z tobą?	Gdybyś pani nie była teraz wzorem cnoty małżeńskiej, przerwał również cichym szeptem pan Spirydjon, przełożyłbym wznowienie przeszłości nad wszelką teraźniejszość...	Gdzie to jest?	Gubernator to szczwany lis i na pewno zaciera za sobą ślady. Nie słychać tam żadnych głosów pośród krzaków?	Ha ha chyba przy pomocy egzaltowanych panien, którym też zwidzi się i wlazłszy na gruszkę...	Huknęło, że Jezus! Myślałem, że to dziedzic abo borowy strzelają...	I dziadek. Sam z nim mówiłem; protestował się wprawdzie z początku, zarzucał wiele rzeczy Lgockiemu, ale na koniec dał się przekonać.	I ja tak sądzę Uważałem to jednak za swój obowiązek. Nie moja wina, że ta straszna tragedia nie pozwoliła mi postąpić, jak należało. Przypominam sobie, co kiedyś powiedziałem, że nad wszystkimi dobrymi postanowieniami unosi się fatum: zawsze bywają powzięte za późno. Ze mną było tak na pewno.	I otrułbyś się, bo to trucizna. Poczekaj: zaraz się przekonasz.	Ja opowiem dyrektorowi...	Ja wezmę śmietankę i ciastka	Jak to pan sam?	Jak zdobywać? Hm...	Jaśnie pani dziś rano wyjechała do Nicei.	Jest jedno miejsce w Hamlecie, gdzie ten utrapiony mówi: „Tabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotremTabliczki! Warto, abym na nich umieścił, że można się uśmiechać, a być łotrem meet it is I set it down” z aktu I, sc. 5 Hamleta Shakespeare’a w tłum. Józefa Paszkowskiego.!”. My tables rzecze Jaśniach, nie podnosząc głowy ani powiek.	Jeśli to przyrzeczenie może pana pocieszyć mogę pana zapewnić, że nie będę należała do nikogo...	Kiedy z buzdyganembuzdygan (z tur.) dużo, wiele. ja godnych kawalerów w ŁubniachŁubnie	Konkurentów nie zabraknie	Lud! lud plwa na każdego kogo w więzach widzi	Maxym cię przepędził? a cóż ja ci pomogę? co ja ci poradzę.	Mnie na szczegółach nie zależy Ewentualnie można przedśmiertne zdanie Chodounskiego uzupełnić na przykład okrzykiem: „Pozdrówcie ode mnie naszą żelazną brygadę!”	Mów!	Na galery! A po co wam na galery? Allach kerimAllach Kerim	Na wszelki przypadek lecę go przestrzec!	Na wszystko pan znajdzie wytłumaczenie! Wiem! Ale ja nie chcę, nie chcę pańskich tłumaczeń. Ja chcę zaprzeczeń w czynie!	Na śmierć i na życie! Miłość Dantego dla Beatryczy, Petrarki dla Laury, Tassa dla Eleonory!...	Najjaśniejszy Panie pan d’Artagnan, jak rzekłem, jest jeszcze prawie dzieckiem, a nie mając zaszczytu być muszkieterem, ubrany był po mieszczańsku; gwardziści pana kardynała, widząc młodość jego, a co więcej, iż nie należy do zgromadzenia, zażądali, aby się usunął, zanim uderzą na naszych.	Nawet za piętnastoletnią pensję? No, to chyba jest warte zastanowienia, czyż nie?	Nie bój się. Choć i po nocy, kiedy zechcę, jeszcze prędzej od ciebie iść potrafię	Nie lubię i nigdy bym na to wyznanie nie przeszedł. Ja jestem człowiek, który kocha i potrzebuje pięknych rzeczy. Jak ja się narobię cały tydzień, to potem w szabas, czy w niedzielę potrzebuję odpocząć, potrzebuję iść do ładnej sali, gdzie bym miał ładne obrazy, ładne rzeźby, ładną architekturę, ładne ceremonie i ładny kawałek koncertu. Ja bardzo lubię te ceremonie wasze, w nich jest i piękny kolor, i ładny zapach, i dzwonienie, i światła, i śpiewy. A przy tym jak ja już muszę słuchać kazania, to niech ono będzie nie nudne, niech ja słucham delikatnego mówienia o wyższych rzeczach, to jest bardzo nobl i to dodaje człowiekowi humoru i ochoty do życia! A w kirchekirche (z niem.) cóż to za firma protestantyzm?!	Nie zdradzicie mnie przecie?	Nie znasz ani ludzkiéj natury, ani charakteru króla	Niech ono będzie wiosennem drganiem całej przyrody, która olbrzymiem tętnem wali o spiż jego serca.	No tak. Zostawmy to... A czy od czasu tej przygody na moście nie przytrafiło ci się ani razu coś podobnego do tego, co ci się zdarzyło przed dwoma laty?	Nu, a jakże? żegnała, każdego wieczora żegnała...	O! nie! nie!	O!...	O, mam już dosyć doświadczenia, dosyć...	Oczywiście Zypcio zostanie. Prawda, Zypek?	Odwiedzić?	Ogromnie dużo go dyrektor daje!	Otom ci przywiózł, mój klejnocie, komilitonówkomiliton (z łac.)	Pamiętam, i cóż ztąd?	Pani! Tyle sił zużywa Pani w walce z wiatrakami, które już tyle kobiecych egzystencji zmełły na proch!	Pewnie gadał pani jakieś głupstwa?	Pierwej by takiemu hołyszowihołysz (z ukr.)	Plaudite! krzyknął German	Pod jakim numerem mieszka pan Traddles?	Powiesiłbym się po raz drugi, bo raz już się wieszałem	Poznasz inny świat Inaczej zbudowane miasta, inaczej uprawne pola, inne zwyczaje, nawet inne zasady...	Prawdopodobnie się wykrwawił. Dobranoc, caballeros, o północy wymarsz.	Przepraszam cię to nie alegoria, lecz	Pytał się to o chałupę, o dzieci, o... mnie... o wszystkich?...	Rozumiem, że przy kobiecie bogatej Rastignac mógł wyżyć i to przyzwoicie wyżyć; ale skąd on wziął majątek? Majątek, równie znaczny jak on ma dzisiaj, trzeba skądś wziąć, a nikt nigdy nie posądził go o wynalezienie jakiegoś dobrego interesu.	Sądzisz, że byłby zdolny do napisania podobnego listu?	Tak więc skończyło się owo krótkie marzenie szczęścia nielitościwa ręka losu budzi do cierpienia... Szczęście nie wróci...	Tak, to rzeczywiście piękne.	Tak, trzech ludzi.	Tak. No, a waćpan po pogrzebie dokądże masz zamiar udać się? Czy do domu?	To matczyna.	Trochę z tej strony... na samym końcu... tam gdzie ustawiają lampy dla pociągów...	Uczy się w Anglii w szkole wojskowej i podobno kocha się w jakiejś aktorce...	Umarł i pochować go nie było wolno we dnie, poprowadziliśmy go nocą na Powązki...	Usuń się d’Artagnanie, usuń się	Weszłam razem z panem.	Wielki Boże! Niechże pan też mnie nie bierze na świadka, mój drogi! Hartopp też zawinił. Jeśli się dowiedzą, że to ja ich wydałem, nasza przyjaźń gotowa na tym ucierpieć, a ja ją sobie cenię.	Więc ja pierwsza ci to mówię? Niech będzie... chociaż rzadko się zdarza, by dopiero matka miała o tym mówić swemu synowi... Oj, pięknyś ty, piękniuśki, mój synku. Jeszczem nie widziała młodzieńca tak urodziwego!	Więc niech pan pokaże.	Więc pan wszystko oddał, cały majątek? To ciekawe!	Wstępne objaśnienia wziął na siebie Ben Joel powtarzać ich więc nie ma potrzeby. Chodzi teraz o to, aby w sposób przyzwoity wszcząć sprzeczkę z pewnym młokosem, doprowadzić rzecz do walki i sprzątnąć go gładko. Czy potrafisz to zrobić, mój zuchu?	Wzniesiemy go na szczyt góry Ararat, skąd światu będzie rozkazywać!	Zaraz po egzekucji?
Mirskiego i Stankiewicza rozstrzelałbym chętnie, gdyby nie to, że oni nie tylko w swoich chorągwiach, ale w całym wojsku, ba, w całym kraju mir mają... Boję się wrzawy i otwartego buntu, którego przykład mieliśmy już przed oczyma... Szczęściem, dzięki tobie, dobrą dostali naukę i dwa razy pomyśli każda chorągiew, nim się na nas porwie. Trzeba tylko szybko działać, aby oporni nie przeszli do pana wojewody witebskiego.	Sama nie wiem, niepowinnabym... szeptała Zosia, to prawda! on taki poczciwy, że mnie wziął i że mnie kocha... a jabym mu mogła nie wierzyć? Cóż ty chcesz, Lauro, wiem to, i boję się... Ja go tak kocham... wierzę w jego przysięgę, a w moją siłę nie wierzę. Nie mam nic... prócz serca za sobą.	Nazwą pana bonapartystą. Nie mieszaj się pan do tego. Zresztą zagrzebałem się w téj dziurze i siedzę w niéj jak wystrzelona kula. Nie spodziewałem się tylko, iż przewędrowawszy pustynię na wielbłądach i wychyliwszy niejednę szklanicę wina przy moskiewskich ogniskach, przyjdzie mi umrzéć pod drzewami, które mój ojciec posadził	Co dzień stawał się coraz większym odludkiem i był coraz bardziej osamotniony; pan Morrel i Mercedes nieraz przychodzili do niego, ale drzwi zawsze były zamknięte, nie odpowiadał na pukanie, chociaż wiedziałem, że był u siebie. Pewnego dnia wpuścił jednak Mercedes, a gdy ta biedna dziewczyna, sama udręczona rozpaczą, usiłowała go pocieszać, rzekł do niej: „Wierz mi, on nie żyje... i już nie my na niego, ale on na nas czeka... Jestem szczęśliwy, bom z was najstarszy i pierwszy go ujrzę...”.	Śpieszyć się nie potrzebujesz...	Załóż mi ręce na szyję i nie bój się niczego.	Naprawdę nieznośny jesteś, Beauchamp Polityka wyszkoliła cię tak, że ze wszystkiego się śmiejesz; a politycy zazwyczaj niczemu nie wierzą; ale kiedy trafia ci się okazja, żeby się rozstać na chwilę z polityką, kiedy masz zaszczyt znajdować się w towarzystwie zwykłych ludzi, staraj się zabierać ze sobą serce, które zostawiasz w szatni Izby Deputowanych czy Izby Parów.	A boski Diogenes z Apolonii głosił, że istotą rzeczy jest powietrze, a im powietrze cieplejsze, tym doskonalsze tworzy istoty, a z najcieplejszego tworzą się dusze mędrców. Że zaś jesienią przychodzą chłody, ergo prawdziwy mędrzec powinien ogrzewać duszę winem... Bo również nie możesz zaprzeczyć, panie, by dzban, choćby cienkusza spod Kapui lub Telezji, nie roznosił ciepła po wszystkich kościach znikomego ludzkiego ciała.	Nie męcz mnie, Kasiu, wiesz, jak bardzo cię lubię. Ale mówię ci... uważam za swój obowiązek powiedzieć, chcę być uczciwa... Przysięgłam jemu i sobie, że nigdy do ciebie nie wrócę...	Już to mówię waszmościom magnat, polityk, wojewoda kijowski. nie nieprzyjaciół, bo kto by się tam chamstwa bał	Prawda ale nie dadzą nam więcej niż na dwa dni powietrza. Otóż dopiero trzydzieści sześć godzin jesteśmy zanurzeni w wodzie, a już zgęszczona atmosfera „Nautilusa” wymaga odświeżenia. Za czterdzieści osiem godzin nasz zapas zupełnie się wyczerpie.	Pani zapytuje, czy doprawdy najpierwsze? Niech jutro zginę, jeżeli do tego czasu prawdziwe kochanie choć raz do serca mojego zajrzało! A czy to może być inaczej? Czy ja hrabia albo arystokrat, aby z kwiatka na kwiatek przelatywać i tylko sobie różne zabawki wymyślać? W naszym wieśniackim życiu do bałamuctwa ani czasu, ani ochoty nie ma. Jak nie przychodziło kochanie, to nie przychodziło, a jak przyszło, to już i nie przejdzie...	Tak stary, że widzisz waćpan i to, czego nie ma.	Dla Boga! jakże Radziwiłł ma tu przyjść, kiedy mu na drodze stoją ZołtareńkowiZołtareńkowi rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667).. Co innego my! Jedna chorągiew się prześliźnie, a i to w Pilwiszkach musieliśmy sobie szablami drogę otwierać. Co innego Kmicic, który w kilku ludzi się przemykał, ale książę hetman jak przejdzie z całym wojskiem? Chyba tamtych wprzód zniesie...	Po co pani tu przyszła? To nie wypada. Ja leżę w łóżku...	Chyba nie prędko!	Nie udawaj naiwnej, figlarko! Znam, znam twoje sztuki! Do jakiego hrabiego! Dobra sobie!	Nie wiem, o co panu właściwie idzie.	O, bardzo ciężko... Czemu płaczesz?... Nie	Pani wiem, że pani ceni pannę Niteczkę, ale jednak i pani nie myśli o niej tyle dobrego, ile ja.	Wcale nie.	No, to jednym więcej nie zawadzi.	Wie pani, że biedna Mania Lewińska nie skończyła szóstej klasy?...	Słusznie się to należy od was mojej pani a potem, zabrawszy cztery reale, zamiast się ukłonić, dała susa w powietrze na kilkanaście stóp wysoko i znikła.	Nie mam wcale tego zamiaru, bo właśnie pana poszukuję; w imieniu króla, aresztuję cię!... Proszę oddać mi szpadę, uprzedzam, że chodzi tu o głowę pańską.	On nas nie znalazł... to myśmy sami chcieli...	Panie Cyrusie panie Cyrusie, sam pan widzi, że koniecznie potrzebujemy strzelb. Czy dałoby się to zrobić?	Ale, panie konsulu, tego człowieka trzeba tu koniecznie zatrzymać, dopóki nie nadejdzie z Londynu rozkaz aresztowania.	Nie mam.	Z siebie, widzisz, gada, nie z wierzchu, tylko ze środka...	Bo to się najczęściej uwydatnia w takich właśnie faktach.	Spostrzegłam się na tej pięknej miłości dopiero w zimie 1829 r. Co piątek, w operze, widziałam w parterowych krzesłach młodego człowieka lat około trzydziestu, przybyłego tam dla mnie, zawsze w tej samej stalli, wpatrującego się we mnie oczyma z płomienia, ale często zasmuconego oddaleniem między nami lub może też i brakiem wszelkiej nadziei.	Racz uspokoić się, świątobliwy panie. Na pierwszą wieść o zdradzie Asyryjczyków mielibyśmy pół miliona wojowników...	Wiem: czarodziej. Mam jego adres. Plotka, głupstwo, ale go jutro zbadam. Zamiast uganiać się za czarodziejem, postaram się pochwycić przestępcę.	Jakichś dwóch panów pragną się widzieć z waszą królewską mością.	Nie mam pieniędzy, wasza wielmożność.	Tak Mogliśmy zostać zgnieceni lub co najmniej uwięzieni przez lody. Wówczas z braku powietrza do oddychania... Tak, ślicznieśmy się wywinęli!	Wściekły Pies! Urządzili sobie chałaciarze kryjówkę w bóżnicy u Icka. Dwa dni i dwie noce modlili się do upadłego.	Słuchajże, co ma być: dwunastu pastuszków, starszych i młodszych, Przenajświętsza Rodzina, trzej królowie, wół, osioł, podarunki dla Dzieciątka, i co ci się zdawać będzie ku ozdobie; czy jakie drzewko, czy zwierzę, jednym słowem, piękne jasełka. Pomyśl, rozważ, obrachuj, a w niedzielę przyjdziesz mi powiedzieć, jakiej zapłaty żądasz za tę robotę.	Karku szkoda, ale niech pan jeszcze śpiewa, jak kolej przyjdzie, bo się pan dobrze odcina.	Gdybyś była potworna stokroć bardziej, niż jesteś, przysięgam ci wiarę wieczną, miłość wieczną,	No... robię to niechętnie, ale... W końcu Povondra ma już swoje lata. Powiedzmy, że jest już dobrze po siedemdziesiątce.	Czy ty, Tereniu, blekotu dziś najadłaś się, czy co?	Posłusznie melduję, panie feldkurat że już go raz wyrzuciłem.	Prawda; jestem więc co do tego spokojny. Pozostaje mi jeszcze dać szanownemu księdzu ostatnie zalecenie.	Czy to tajemnica?	E... ja chcę zaraz, teraz.	Jest dużo do roboty bo ja ogród i kwiatki bardzo lubię.	Społeczeństwo... fiu... fiu!... Więc cóż niby to społeczeństwo?	Co do tego, że interesa pani Latter idą źle?	Dlaczego nazywa pan to torturą?	Ja?	Jakież on na pani zrobił wrażenie?	Mojej narzeczonej Sądziłem, że prezesowa wspomniała panu o naszym szczęściu rodzinnym...	Na co nas babunia tak ciężko straszy! co znowu? Świat owszem wyrósł, porozumiał	Na strychu.	Na zupełną szczerość.	Oto jestem	Przecie myślę, że ona musi być w Łubniach	Gdzie mniej cierpią... Czy jest taka...	Więc jesteś, bratku Przyprowadzili cię, aha. Macie zapałki?	Cicho, Alanie, ocaliłeś mi życie	Czy po znalezieniu papierośnicy przez „gościa” oskarżony mówił coś?	Czy wszyscy mają całe buty?	Już.	Niech mnie piorun trzaśnie! I ta gadzina wciąż żyje?	Niemniej radziłem, by posłów powiesić. Postrach i zawsze postrach, oto com od rana do wieczora powtarzał, lecz pan Sadowski pogroził dymisją i księża odeszli bezpiecznie.	O wa! Jest nas sześciu braci.	Oj! jest Pan Bóg, jest, ale srogo za grzech karze; a ludzie...	Więc gdzie pan go chce ulokować, Pencroffie?	A August?	A moi towarzysze, kapitanie?	A my	Ależ jaki powód?	Co za Braulard?	Czyż pani masz jakie nazwisko?	Cóż trzeba uczynić?... Wszak pańskie sprawy prowadzi pan Cachan...	Dużo takich we wsi?	Joasiu.	Kolega. O, stoi tu przed sklepem.	No	Panią Weychertową...	Panno Zofjo! panno Zofjo!	Poczciwa dusza!	Prawda, co tam biją?	Przestaniesz?	Suma dwa do trzech tysięcy rubli, którą pan winien Żydom, dziś będzie spłacona...	Tak	Tak, tak... Lizo... no... ale może przecie...	Taki chłopak roztropny i doskonale wyuczony gospodarstwa będzie mi tam bardzo użytecznym...	Trzeba wierzyć, kiedy pan profesor mówi	Trzy lata. Kułakkułak (z ros. кулак: pięść)	Trzy tygodnie temu, mości dobrodzieju	Uczynię!	W Rzymie...	Wisz!	Władza rzekł Pangloss	Zachwycająca teoria! Muszę zastosować ją praktycznie.	Znaliście go?	Żydoskieżydoskie
Jak długo jego życie potrwać może, gdyby pozostał w tym stanie i żadne dotychczas używane lub przeze mnie znane lekarstwa nie okazały się skuteczne?	O, uspokaja mnie pan. Rozstaliśmy się tak dawno, że nie zostało mi o nim nawet jedno wspomnienie.	Czy za godzinę zażądam mej miniatury, jedynej rzeczy przypominającej mi od lat siedmiu, że kiedyś byłem szczęśliwy i kochany na tej ziemi, która mi potem, wskutek zawodów i zmartwień, tak zbrzydła??... Kolego! Czymże zastąpić zdołam tego świadka ubiegłych uniesień, tyle mi nadziei rokujących? Ciągle i bezprzestannie tęsknić będę do mej miniatury i pokoju ci nie dam ani na chwilę; ty wiedzieć musisz, gdzie się podziała w ciągu tej podróży z Ziemi na Księżyc.	A ja w najlepszej wierze chciałem już to bydlątko powieść za sobą lub przynajmniej wymieniać za mojego osła, który nie zdaje mi się być dogodnym; do kata, wielmożny panie! jednakże te prawa i ustawy rycerskie są zbyt surowe, jeżeli nie dozwalają nawet osła za osła zamienić, ciekawy też jestem, czy dozwolono jest przynajmniej zamienić siodło.	Niczego, panie dobrodzieju, niczego, Panu Bogu na chwałę, ale z owego żołnierstwa mojego podobno do nieśmiertelności nie przejdę, bo trudno się bardzo dystyngować na małej wojnie.	Więc dobrze Jest już późno, a jeśli macie się przebrać, nie powinniście tracić czasu. Do widzenia, Henryku. Do widzenia, Dorianie. Odwiedźcie mnie niebawem. Przyjdźcie jutro.	Niech się pan nie krępuje, mój wygląd też nie lepszy, paniom i tak się nie pokażemy. Załatwimy sprawę w gabinecie. Musimy przecie obliczyć, co tam jest w tej walizce, ile to warte i ile się panu należy.	A następnie przyszła kolej na podgardlanki, sześć, dziesięć sztuczek, na pękate kiszki różnie nadziewane, że człek nie wiedział, czego jąć się naprzód. Wszystko rozpływa się na języku, wszystko pachnie, a człek sobie żre i żre...	Nie myli się pan bynajmniej Izraelici szczodrze wspomagają instytucje katolickie... Ale w kazaniu ojca Ollivier najwięcej razi to, że niejako przypisuje on Bogu ideę i pomysł katastrofy. Słuchając go, można by sądzić, że sam Bóg podpalił BazarBazar Dobroczynny	Niech Bóg uchowa ażebym ja miał wydobywać miecz przeciw waszej najoświeceńszej osobie, co mnie tylu dowodami łaskawości obsypać raczyła! Czepki nocne, ponieważ Sancho je ma, oddamy tej pannie, co zaś do podwiązek, ani ja, ani on, nic o nich nie wiemy. Niech ta piękna dama poszuka w toalecie swojej, pewnie je znajdzie. Mości książę, nie jestem oszustem i za szlachetną mam duszę, ażebym kiedykolwiek mógł nim zostać. Do niecnego podejrzenia tego pobudziła tę dziewicę uraza rozkochanego serca, którego nie myślałem rozpłomieniać, więc nie mam jej za co przepraszać, ani też waszej książęcej mości, błagam tylko, ażebyś książę pan miał lepsze o mnie wyobrażenie i pozwolił mi w dalszą puścić się drogę.	Panie professorze, przerwał German, tu dosyć chłodno, a to się zanosi na prelekcją.	Wczoraj rano oglądałem owe liczne bogactwa, klejnoty i pamiątki. Kościoły krakowskie pozostawiłem sobie na dziś, tym więcej że pan marszałek życzył sobie sam katedrę mi okazać i objaśniać. Rad bym się powrócić jeszcze do grobu św. Stanisława, bo go z bliska nie oglądałem.	Nie zmykałem, tylkom się wycofałtylkom się wycofał	Ty dusza! Nie, nie mów nic, nie przecz!... I mnie dziwnie, że gdy ten sabat w noc się zapadł przed tobą, ty jedna tu po tym zamęcie całym: w tym perłowym, prawie białym powietrzu ranka sama suknią biała, snująca się, smukła	Wołałam stróżów, ale żaden się nie odezwał. Śpią próżniaki.	Łotrze, i ty ośmielasz się mówić, że nie wiedziałeś o tym, co mi teraz zarzucasz?	Nie mamy żadnego zamiaru niszczyć lasów należących do plemienia Arawaków My je tylko przemierzamy, żeby dotrzeć do terenów zamieszkiwanych przez białych ludzi, znajdujących się na południe od zatoki Maracaibo. W stosunku do czerwonych ludzi jesteśmy nastawieni przyjacielsko i nie chcemy wszczynać z nimi wojny.	Będąc już pod miastem zachciałem je choć zobaczyć, albo co dla drogi kupić, aby znów głodem się nie morzyć. Do Waszéj miłości w téj odzieży jechać nie śmiałem.	Czy mam się tam udać dziś zaraz w nocy?...	Mojego syna za karakozowski wystrzał wzięli, nauczyłam się od tego czasu rozróżniać.	Mówiłem ci już, że coś ci się w głowie uroiło i pleciesz.	No, nie lamentujcie tak bardzo, mój Szwejku Ja wydam rozporządzenie, żebyście znowu byli przydzieleni do mnie.	Ożeniłbyś się?	Teraz ty, bracie duchowy, powiedz mi swoje doczesne zwanie i kędy obrałeś sobie siedlisko, abym mógł przybywać niekiedy w progi twoje i zasilać cię owocami swojego ducha.	W tej chwili niczego. Ubierz się w swoje szaty, ale siedź cicho, bo w przeciwnym razie spełnimy groźbę.	Znajdą się i skrzydła. Czy i u wacpani jest okienko takowe pod dachem?	Gdzież znowu, dziś, natychmiast, nie odejdę póki mi jej nie dasz! Pisz, a zlituj się żywo bo pierwsza dochodzi.	Jakiego pana? Łajdaka, chama, nie pana. Pan to jestem ja! Rozumie osoba?	W to nie wierzę. Człowiek na takim stanowisku, bogaty jak nababnabab	A ja co? Toć nie powąchałem ludzkiego mięsa od czasu, jak ruszyliśmy z Ruenu, mimo że wskazówka pokazuje u mnie ciągle dziesiątą albo dwunastą, a mam ją twardą i krzepką jak wszyscy diabli razem.	Mamy na razie rzecz inną do uczynienia, skoro los nam ciebie zsyła, książę Hubercie Musimy jechać pod granicę Tatr i spotkać okręt, jadący z Kaukazu i Batumu. Tam jest plan walki, przygotowany przez jednego rosyjskiego kapitana; sztafetą ma być wysłany dalej, aż na Dwór. Jest to z niesłychaną precyzją obliczona możność wygrania walki przez Rosję na Dalekim Wschodzie z Japonią	Nie wiem, co by tu było do mówienia...	Nie wiem, panie oberlejtnant, gdzie może być ten zatracony Vaniek.	Nie, do królewskiego złotnika tylko.	O czym państwo tak poufnie rozprawiają?	O nie to zbyt daleka droga.	Przyznaję, żeście mieli wydatki i gotów jestem to zwrócić.	To z pewnością mój klient, panie Klient, który na pewno dałby mi zarobić, podczas gdy ja...	To śliczne! Czy można wiedzieć, kto ci opowiedział te piękne rzeczy; czy mogłabym pomówić z temi osobami, usłyszeć na czem opierają swoje bezeceństwa?	W kaplicy, która jest przy zamku Muzaferidów. Trzeba spieszyć tam. To będzie przed północą. A jest pięć mil i już zachodzi słońce.	Żyć owszem; umierać, nie: zostawmy to Kiełbaskom. Owoowo	Są noce, w których sen mój oświecają oczy Zeny Ten młody żonkoś miał sześćdziesiąt siedem lat. Ładna historia! Ale był zazdrosny nie jak tygrys, bo powiadają o tygrysach, że są zazdrosne jak Dalmatyńcy, a ten człowiek był gorszy niż Dalmatyniec, był jak półczwartapółczwarta (daw.)	Bo trzeba panu wiedzieć, że jestem dzisiaj po raz pierwszy w życiu na łące Matka powiedziała mi...	Dobrze więc jest... idźcie za mną... Nie macie tu dłużéj co robić w plugawéj téj Syryjskiéj gospodzie.	Jak dotychczas	Jest tylko jeden człowiek na świecie, który potrafiłby może mnie uratować... Ale ten raczej wolałby mnie zabić...	Już ja, keine gadanie, wiem, że nie inną, jeno tą.	Naprawdę, panie nadinspektorze.	Nasz przyjaciel wyciągnął pod tym względem świetny los. Co prawda, Lucjan ma więcej zasobów, talentu, dowcipu niż wszyscy, którzy mu zazdroszczą; następnie ta jego bajeczna uroda... Dawni przyjaciele nie mogą mu przebaczyć powodzenia, powiadają, że ma szczęście.	Nie.	Nie. Ludzie tutaj już są i nie powinni pozwolić szernom na powrót.	No, dobrze, ja mogę jechać na to miejsce.	Odpocząć! Ależ później będzie jeszcze więcej roboty, całych lat potrzeba pracy wytężonej, zabiegów, szczęśliwych warunków, dobrych odbiorców, kapitałów, żeby stanąć jako tako, wtedy dopiero będzie można myśleć o odpoczynku.	Ona nie zastąpi ci rumieńca patrz na pożyczany rumieniec starej królowej, któż w niego uwierzy?	Owszem są są listy Słowackiego do mojej babki. Wskazują one ponad wszelką wątpliwość, że między wieszczem a nią był romans. Poza tym... Jest pamiętnik mego dziada...	Panie!	Panienka to ona w łokciu a mieszka u tejto wróżki, co i pańska osoba. U pani Koziołek.	Pocałuj mnie.	Poszłabym i za czwartego, ale nie za ciebie, boś za głupi i chodzisz usmarkany kiej Żydziak.	Słucham, jaśnie panie.	To znaczy, że trzeba wprowadzić w wykonanie projekt, który obmyśliłem.	Tylko wówczas dobrze nam było Gdzież są te czasy, kiedyśmy to zeskakiwały z worków w wielkim spichlerzu?	Zasadzka była. Chwedko, zdrajca, wiedział o miejscu i tu już czekał z innymi. Musiał podążyć dobrze przede mną. Na arkan mnie ujęli!	A Dziadek?	A ten człowiek?	Ale skąd przyszli i dokąd poszli?	Allach! może ustąpi.	Będziem go ścigali choćby na kraj świata!	Całkiem nowe. Cajgowecajgowy (z niem. Zeug: tkanina)	Co tylko pani rozkaże.	Dajcie araku	Dicku, bez wstępów	Dix neuf ansdix neuf ans (fr.)	Dokąd? zapytał Dobek...	Il est mourru par désespoiril est mourru par désespoir	Inwalida wojny europejskiej uprasza litościwe osoby!	Ja wiem Byłem właśnie w jego gabinecie.	Jakie?	Jesteś sceptykiem.	Juljanowi jakiś szatan powiedział żem ja szpieg, Juljan chciał sobie w łeb strzelić!	Kiedyż więc mi go przywieziesz?	Kupiłem ją właśnie... przeciwko policji Czy wszystko w porządku w Hind (Indiach)?	Musimy!	Nafta?	Obrazuje przetrwanie przedsiębiorczych.	Patrz! Czy odzyskuje kształt?	Potrafię z pewnością Małe dziewczynki pamiętają, co im opowiadam. I ty pewno pamiętasz, co opowiadałam ci o RobespierzeRobespierre, Maximilien Marie Isidore de (1758–1794)	Pozory, Ojczyzna	Pragnęłabym, aby był brzydszy Poza tym odpowiada w zupełności moim życzeniom: jest synem Żyda tandeciarzatandeciarz	Prosto ze studni!	Przesada!	Prędzej strzępy lwiego ogona. Ale niech tam! Jeszcze trochę rozjuszę dziennikarzy i wszelkiego rodzaju renciarstwo. Niech pani pisze.	Spójrz, jaki los czeka zdrajców tajemnicy!	Szczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastjeSzczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastje (z ukr.)	Szczęśliwym?...	Tojbo!	Tyfus i zapalenie mózgu	Tylko starzy ludzie miewają reumatyzm, cioteczko!	Widziałem pana Grzesikiewicza w bufecie	Zbzikowała na starość
Jeżeli na listy zastawne ziemskielisty zastawne ziemskie świadectwo udziału w spółce akcyjnej, uprawniające do pobierania zysków w postaci dywidendy., to znowu ich dywidendy pokrywają robotnicy kolejowi, cukrowniani, tkaccy, czy ja zresztą wiem jacy?...	U nas na pensji są posągi, wprawdzie gipsowe, ale to nic nie szkodzi... zawsze to bardzo zdobi salon... Mój papciu, mój złoty, proszę do naszego salonu sprowadzić cztery posągi, choć gipsowe...	Z największą chęcią Jeżeli to prawda, żeś pan ją od razu  sobie upodobał, to jestem pewna, że twe sprawy sercowe pójdą doskonale. Widzisz pan de Marsay’a w loży księżnej Galathionne? Pani de Nucingen jest w rozpaczy, dla niej to męka prawdziwa. W takiej chwili najlepiej jest właśnie zbliżyć się do kobiety, a mianowicie do takiej żony bankiera. Wszystkie te panie z Chaussée d’Antin lubią bardzo zemstę.	Powiem wam, co zrobimy Wezwiemy doktora Banga, żeby cię zobaczył, moja droga, i żeby osądził, czyśmy się dobrze wzięły do rzeczy. Potem wyprawimy Amelkę na jakiś czas do ciotki March, by ją stąd oddalić, a jedna z was, moje panienki, może zostać w domu i zabawiać Elizę dzień czy dwa.	Dość, księże Z tobą będę szczera. Niestety, nie mogę nią być już z nikim! Jestem skazana na fałsz: świat wymaga ciągłej komedii, pod grozą hańby każe nam się naginać do swych formułek. Istnieje, księże, dwojakie macierzyństwo. Nie miałam niegdyś podobnych rozróżnień, dziś je rozumiem. Jestem matką tylko w połowie: lepiej byłoby nie być nią zupełnie. Helena nie jest jego! Och, nie drżyj, księże. Saint-Lange to otchłań, w której utonęło wiele fałszywych uczuć, skąd błysły posępne światła, gdzie zwaliły się wątłe gmachy praw przeciwnych naturze. Mam dziecko, to wystarcza; jestem matką, tak chce prawo. Ale ty księże, który masz duszę tak delikatną, tak tkliwą, zrozumiesz może krzyk biednej kobiety, która nie dopuściła do swego serca żadnego kłamanego uczucia. Bóg mnie osądzi, ale nie wierzę, bym uchybiła jego prawu, ulegając porywom, które on włożył w mą duszę; i oto co znalazłam. Czyż dziecko nie jest obrazem dwojga istot, owocem dobrowolnie zespolonych uczuć? Jeśli nie łączy się ze wszystkimi fibrami ciała jak ze wszystkimi wzruszeniami serca, jeśli nie przypomina rozkosznej miłości, miejsca i czasu, gdzie dwie istoty były szczęśliwe, i ich mowy pełnej ludzkich harmonii, i ich tkliwych myśli, dziecko jest tworem chybionym. Musi ono być dla nich uroczą miniaturą, w której odnajdują poemat podwójnego tajemnego życia; musi być dla nich źródłem płodnych wzruszeń; przeszłością i przyszłością zarazem. Biedna Helenka jest dzieckiem swego ojca: dzieckiem obowiązku i przypadku. Budzi we mnie jedynie instynkt kobiety; prawo, które nam każe nieodparcie opiekować się istotą poczętą w naszym łonie. Jestem, biorąc społecznie, bez zarzutu. Czyż nie poświęciłam jej swego życia i szczęścia? Jej krzyk wstrząsa mnie do samych wnętrzności; gdyby wpadła w wodę, rzuciłabym się, aby ją ratować. Ale ona nie żyje w mym sercu. Ach, miłość kazała mi marzyć o macierzyństwie większym, pełniejszym. We śnie, który się rozwiał, pieściłam dziecię poczęte w moich pragnieniach, nim poczęło się w łonie; słowem, rozkoszny kwiat, zrodzony w duszy, nim ujrzał światło dzienne. Jestem dla Heleny tym, czym w naturalnym porządku matka winna być dla swego potomstwa. Kiedy mnie już nie będzie potrzebowała, wszystko się skończy: z ustaniem przyczyny ustaną i skutki. Jeśli kobieta posiada cudowny przywilej rozciągnięcia swego macierzyństwa na całe życie dziecka, czyż nie promieniowaniu jej moralnego poczęcia należy przypisać ową boską trwałość? Kiedy dusza matki nie była pierwszą powłoką dziecka, wówczas macierzyństwo kończy się w jej sercu, tak jak się kończy u zwierząt. To jest prawda, czuję to; w miarę jak moja biedna mała rośnie, serce moje się kurczy. Ofiary, jakie dla niej poniosłam, oddaliły mnie już od niej, gdy dla innego dziecka serce moje byłoby, czuję to, niewyczerpane; dla tego innego nic nie byłoby ofiarą, wszystko byłoby rozkoszą. Tutaj, księże, rozsądek, religia, wszystko jest we mnie bezsilne przeciw mym uczuciom. Czy nie ma racji, że chce umrzeć kobieta, która nie jest ani matką, ani żoną i która, na swe nieszczęście, pojęła miłość w jej nieskończonej piękności, macierzyństwo w jego bezkresnym szczęściu? Co ją czeka? Ja ci powiem, księże, co ona czuje. Sto razy w ciągu dnia, sto razy w ciągu nocy dreszcz wstrząsa mą głowę, me serce i ciało, kiedy zbyt słabo zwalczane wspomnienie przynosi mi obrazy szczęścia, które wyobrażam sobie większym niż jest. Od tych okrutnych mar bledną moje uczucia; powiadam sobie: „Czym byłoby moje życie, gdyby...”.	W krótkich słowach rzecz przedstawię Zabawa, ObyczajePojutrze na cześć nowożeńców i ku chlubnemu przypomnieniu tylokrotnych zwycięstw miłościwego pana nad Moskwą odbędą się piękne przedstawienia i zabawne igrzyska na rynku krakowskim. Młodsi z rycerstwa, pochopni do uciesznych pomysłów, ułożyliśmy, by własnym sumptem, własnymi dworzany, a nawet z osobistym udziałem poczynić orszaki wojenne, alegoryczne wizerunki, takoż pogańskie bożyszcza nadobnie wyobrażone przez żywe osobyorszaki wojenne, alegoryczne wizerunki, takoż pogańskie bożyszcza nadobnie wyobrażone przez żywe osoby dla, w celu. przypatrywania się igrzyskom.	A tak! zobaczyłby cięgi! Zobaczyłby na chlebie oliwę, tę obrzydliwą, tłustą oliwę, po której ciała ich stają się giętkie, niby trzciny. Nie! z tego nic nie będzie! Niech się lepiej uczy grać na skrzypcach, to go jeszcze nie zrobi kuglarzem!	Zgadza się może i drewna na szubienice nie brakuje, lecz na naszych statkach jest wystarczająco dużo kul, by Maracaibo obrócić w gruzy. Pewnego dnia jeszcze o mnie usłyszycie!	Głupie gadanie! Co tu będziemy czas tracili na żarty, Podlesie kupiliśmy, jest nasze i pozostanie, a komu się to nie podoba, niech idzie z Bogiem i omija nas z daleka. No, czego jeszcze czekacie?...	Moja Maryniu, to jest co innego! Ja z całej duszy mu jestem wdzięczna za to przywiązanie do Litki, ale to zupełnie co innego, i sama to rozumiesz, że on cię kocha inaczej i sto razy mocniej, niż Litkę...	Cała moja nadzieja w tym że Herkules lub Tezeusz trudniejszych jeszcze dokonywali czynów, czymże zaś jest mój osobisty, najbliższy przyjaciel, Kroto, jeśli nie Herkulesem? SługaCiebie zaś, dostojny panie, nie nazwę półbogiem, albowiem jesteś całym bogiem, i nadal nie zapomnisz o słudze ubogim a wiernym, którego potrzeby trzeba od czasu do czasu opatrywać, albowiem sam on, gdy raz zagłębi się w księgi, nie dba o nic zupełnie... Jakieś kilka stajstaja (przestarz.) wódz trojański; wyniósł z płonącego miasta syna i domowe penaty, by dać początek nowemu narodowi., a w końcu zjednałby sobie wszystkich uczciwych bogów w takim stopniu, że o wynik przedsięwzięcia byłbym zupełnie spokojny.	Imię, Tajemnica rzekł do nich dobrotliwie	Przestań pan, do cholery!	Zbój o prawo pyta! Nauczy was kat prawa, idźcie do kata!	Owszem. Na to się zgadzam.	To widzisz kiedy po wojnie zaczynają się jakoweś traktaty, tedy się wojska wzajem nawiedzają i w komitywękomitywa (z łac.) przyjaźń. dozgonną ślubują, która się pobratymstwem zowie. Im zaś kto sławniejszy, jako na przykład Michał, ja albo pan Ruszczyc teraz w Raszkowie komendę mający, tym bardziej jego pobratymstwo pożądane. Oczywista, że taki nie będzie ci go zawierał z lada chmyzemchmyz (z ukr.)	Posłuchaj, drogie dziecię rozumiesz przecież, że to musi się raz już skończyć w ten lub inny sposób; milady może odkryć, żeś pierwszy bilecik oddała mojemu lokajowi zamiast służącemu hrabiego; że następnie listy ja odpieczętowałem i przeczytałem, a nie hrabia de Wardes, dla którego były przeznaczone; wtedy co będzie? milady cię wypędzi, a znasz ją przecież doskonale, że na tem nie poprzestanie i będzie się chciała dalej mścić nad tobą.	Ja wprawdzie nie poczuwam się do niczego, ale może mateczka coś dostrzegła, co wydaje się jej niewłaściwym?... Niech mi matuchna powie wręcz...	Niejaki Wokulski, kupiec, żelazny człowiek. Przy jego pomocy zorganizuję nasze mieszczaństwo, stworzę towarzystwo do handlu ze Wschodem, tym sposobem dźwignę przemysł...	No, czasem trzeba je dopiero oswajać. W tym właśnie leży niebezpieczeństwo przedsięwzięcia. Ułaskawione łatwiej skłonić do podawania łapy.	Prosto tędy do drogi się dostaniecie.	Daj pokój z żartami, Olesiu! Jest to, jak widzę, nie­szczęśliwsza kobieta, niż zrazu sądziłam... biedna, a po­dobnopo­dobno (daw.)	To prawda, ale człowiek zawsze musi się liczyć z naturalnym biegiem wypadków. Inaczej życie byłoby niemożliwe.	Uważasz, Nineczko, nie jest to takie proste. A po drugie, dobrze mi tu w Koborowie.	Gdyby ten jeden tylko posiadał przymiot już byłby godzien zostać mężem nie tylko pięknej Kiterii, ale nawet królowej Ginewry, pomimo gniewu Lancelota i wszystkich, co by mu się sprzeciwiali.	A, to już nie moja rzecz.	Ależ Lizo! To tylko Jenny... ona nie gryzie!	Jak mogłaś przyjąć coś od nieznajomego? Co to za maniery? Gdyby ojciec wiedział, gniewałby się strasznie.	Nie rozumiem was. Kobierzec szyłam na podarunek dla mego pana.	Po tom też tu przyszedł; zdaj się na mnie.	Stenotypistka. Pracowała u nas od dawna w sekretariacie. Wziął ją na swoją sekretarkę, no i żyje z nią. Nawet ładna dziewczyna.	Taglioni! koniecznie trzeba, żebyś pan ją widział w Natalii i w Sylfidzie! To mi dopiero taniec! Unosi się jak ptaszek i spada jak bujająca bańka mydlana!	Plan jest wyborny, nie przeczę ale wykonanie jego zdaje mi się wątpliwém.	Bracie po osiem rubli na twarz pękło.	I ty? To jednak tam naprawdę pilno. Maszko musi być przyciśnięty nie żartem. Wiadomo ci tedy, o co chodzi.	Napiszemy o tym w gazecie. Ludzi to bardzo interesuje, kiedy czytają o dalekich wyspach i o tym, co tam przeżył ich rodak, Czech, ziomek z Jevíčka.	Niestety, to nie ulega wątpliwości – odparł reporter.	To jest prawda, ale z tamtymi u nas jest umowa i zapewnienie.	W kompanii, w kompanii! ze mną i z kilkudziesięciu ludźmi. Oni tam, zdaje się, śpią na szańcu jak zabici; ogni nie widać, straży nie widać. Zbyt w naszą słabość dufają.	Dam ci stu ludzi dragonów. Sam tu z drugim stem prócz piechoty ostanę. Chodź na majdan!	Kiedym ją wychodzącą przecie od niego w bramie pochwycił i rozgniéwała się tak, że mi dom wypowiedziała.	Piękny? Więc niech pójdzie na utrzymanie, jeżeli taki piękny.	Wyjdźcie, będziemy głośno mówili, to choć on Kozioł, a usłyszy!	Zaglądałem kilka razy ale zawsze twój mąż był w domu. A jemu wolałem w oczy nie leźć. I tak nas posądzał. A ja teraz stale w Łodzi. Rzadko bywam w Warszawie.	Ależ, nie, nie! Mój Boże, wprawiasz mię, droga Mario, w prawdzi­wy kłopot. Jakże ci ja odpowiem na twoje: dlaczego?	Użyczę ci go, córko, jeśli posiadasz pewną i niezłomną wiarę, że podołasz nowym, szczytnym zadaniom, że potrafisz żyć, jak na ofiarę poświęconą św. Sakramentowi przystało.	Ja kazałem napalić. Jest mleko, masło... mięsa nie poleciłem przygotować. Wiem, że...	No, bo długo mnie nie było. Sądziłem, iż Egzekutywa albo was mianowała, albo delegowała kogoś innego.	Dziękuję, dziękuję, otrzeźwiła mnie pani, chociaż mogę upewnić panią, że jeszcze nie pływałem w słodkim obłoku marzeń o niej, nie.	Moje złoto, księżna Helenka sama sobie winna. Miała metodą wypróbowaną i pewną i zachciało jej się czego innego. Nie przełamuje się bezkarnie raz ustalonego porządku.	Województwa: krakowskie, sandomierskie, ruskie, lubelskie, bełskie, wołyńskie i kijowskie poddały się Karolowi Gustawowi. Akt już podpisany i przez posłów, i przez Karola.	Kupić was nie mogę, obejść się muszę...	Powiedział tylko, byś się strzegł!	Sądzę, że nie z nadmiaru skromności niechętnie wyjawiał przed ludźmi swoje myśli.	Tak dalece nie; odczytam i powiem, jeśli co będzie ciekawego.	Tak jest. Za chwilę powinniśmy mieć odpowiedź.	Nie dla mnie coś dla Dżemmy bym wyjednać chciała.	A pani zaraz wysuwa pazurki, łapięta śliczne, ale ostre	Bądź spokojny, przyrzekam ci raz jeszcze, jestem szlachcicem, słowo szlacheckie nad wszystko waży, a ja ci je daję.	Będę czekał ale chłopcy będą mnie bili...	Co ma być słychać co zawsze: pańszczyznę pędzą a pędzą, ludzie stękają, chleba niewiele a biédy dosyć.	Ich, Jude bin Mörder.	Mów ze mną śmiało. Ja cię nie będę sądził surowo... Musiałeś coś tatuńciowi przeskrobać.	Nie wiem.	Nie zawracaj kontrafałdy. Siedzi sobie wyżeł i patrzy, a tu z Ogrodu Saskiego pędzi buldog, olbrzymi buldog...	Nie żałujesz?...	No cóż... hm... w takim razie po co cała ta tyrada?	Od gatunku cnoty! zawołało kilka głosów.	Polecenie od mamy? Jakie?	Widzicie, że umiem tę piosenkę	Zajrzał pan w oczy najokropniejszemu niebezpieczeństwu. Straszliwszemu od śmierci.	!!!	A ja miłego snu. Klucze zostawię w przedpokoju.	A ja! mam tu wieki czekać	Albo trzydzieści tysięcy	Apetyt rośnie w miarę jedzenia Otóż mam plan.	Czabanować wamCzabanować wam niewolnik, sługa. pogańskie!	Czy pan prezes równie wielkie żywi nadzieje?	Dajże parolparol (z fr.)	Daleko idą te jary?	Dlaczego?	Długo? Kiedy was zatrzymano?	Ha! Wówczas...	I cóż? Widziałeś go, Edmundzie?	Jestem zbulwersowana! Stefanie, mówisz jak zakochany... Jak wówczas, kiedy wróciłeś z pierwszego spaceru z tą panną... no z panną Norską.	Kupię ci, Józia, kupię...	O ambaras bynajmniej! Owszem. Ja zarówno w grzecznej kompaniikompania (daw.)	O! ona mnie kochała!	Oszusty!	Oślepisz go? wyrwiesz mu oczy! Zapytał podchodząc Dobek.	Pani! pani!... co ty mówisz?	Pensja.	Przecież i pan prezes bywa w teatrze.	Rafaelowskim	Szukasz swoich wioślarzy?	Słucham, panno Malinko.	W jakim sposobie?	Wygląda pani niby Gioconda Lionarda.	Za cóż pan człowieka obrażasz, panie Sobek?	Ze swoją posługaczką, proszę pana.
Sprawiedliwie mówicie, towarzyszu dowodzący. Tylko że pomyślałem o tym wszystkim nasamprzód. Znalazłem sposób, że nawet przybijać do brzegu nie będziemy. Przyjedziemy, zatrzymamy się pośrodku rzeki, zabierzemy żywność i nogi za pas! Widzicie, nawet galarów naszych dlatego ze sobą nie biorę	Panie Davy życie jego złamane. Sam nie wie, gdzie iść, co począć, czuje tylko, że musi odnaleźć to, co się zapewne odnaleźć już nie da. Bądź mu przyjacielem!	Strzeż się, Athosie, strzeż się... chciałeś ją zabić kiedyś, pamiętaj, że zdolna ci zapłacić podobną monetą, tylko że ona nie chybi...	Możem ja i nie bardzo pokłamał, bo jeszcze to niekoniecznie jest zdrów ten człowiek, który czerwono wygląda, owóż i lew, choćby najbardziej zachorzał, zawsze jeszcze jako lew patrzy i umrze, i po śmierci jeszcze każdy po nim pozna, że lwem był za życia.	A zatem tajemnica twoja będzie twą deską zbawienia nie chcę jej znać; ale posłuchaj mnie dobrze: skryj się ze swoją pracą gdzieś pod ziemię, niech cię nikt nie widzi i nie może podejrzewać środków wykonania, inaczej deskę twoją wykradną ci spod nóg... Wynalazca bywa niekiedy bardzo naiwny! Nadto myślisz o swoich sekretach, aby móc myśleć o wszystkim. W końcu zaczną się domyślać celu twoich poszukiwań, otoczony jesteś fabrykantami! Ilu fabrykantów, tylu wrogów! Wydajesz mi się niby gronostaj wśród strzelców, baczże, abyś im nie oddał skóry...	Hrabina Cosel nie powinna, nie może ulegać jakiemuś Flemmingowi, ani się go lękać, ani mu ustąpić.	Ależ tam się nic nie dzieje! Nic nie może się dziać!	Panowie jesteśmy świadkami faktu poważnego, niepojętego, niesłychanego, w istocie zdumiewającego. Czy nie podziwiacie szybkości, z jaką nasz przyjaciel zmienił się z prowincjała w dziennikarza?	Tobie się nie dziwuję, bo tyś sam teraz świeży fakt znalazł: stanąłeś za plecymaplecyma (daw.)	To jeszcze rozumiem że szpieg mógłby się złudzić postawą, lecz twarz...	Toteż to, że tego nie umiem, niech mnie piorun trzaśnie, mój dobry Nafirku! Skrzydła, przyznam ci się, byłyby ci wyrosły same z siebie w tym klimacie, ja tylko przyśpieszyłem ich rozwój, tak jak można przyśpieszyć rośnięcie włosów. Wiesz co, podchmiel sobie tym dwustoletnim nektarem, to cię może wznieci.	Nie wiedziałam, czy się uda, więc robiłam starania na własną rękę.	A może myślałeś, pauprze, że tu się dzieją jakieś nadzwyczajności, czarodziejstwa? Toć bająbajać	Waści to nie w głowie? A wierzę!	Doktor Kolski jest dawnym uczniem i przyjacielem profesora. A dlaczego pan nie tańczy?	Ja nie chcę! Ja nie chcę!	Jeśli nie zrozumie...	Przy największej i najdzielniejszej protekcji, wiele dokazać nie można, nie znając położenia, bo są rzeczy których prawo strzeże, a prawo trzeba wiedzieć przez jakie rękawice brać, żeby nie paliło.	Nie wiem, czyli nie głodna wkrótce u mnie będzie służba jeśli mi cała fortuna zadnieprzańska przepadnie, ale póki starczy, póty co moje, to wasze.	Bo to Józka pytlowała wczoraj, że ociec słabują	Od samego początku. Jeden porwał matkę, drugi siostrę, trzeci mnie i wszyscy się rozlecieli na trzy strony, tak że ja z matką dopierom się tam na rynku nalazł, a siostrzyczki już nikt nigdy nie widział ani na pobojowisku, ani na woziechwoziech (daw.) zostawić.. A może ten, co ją wiózł, potrafił uciec aż na Krym, boć i tacy byli, co się przed nami salwowali. A może to po prostu jesteś wacpanna?	Tylko musisz mi przysiąc, że nie będziesz znowu próbował... Rewolwer zostawisz, a ja ci już sam wszystko odeślę... Ja się na wszystko zgadzam, tylko ty musisz mi dać słowo... Co?	Nie! Matka zmarła po moim narodzeniu. Mój ojciec dostał te papiery z Jadoo-Gher, jak tam się u was to nazywa? ponieważ był na... dobrym stanowisku... jak to się u was zowie? To mi opowiedział tato. A mówił mi też... i tak samo bramin, który dwa dni temu kreślił rysunki na piasku... on mi mówił, że znajdę Czerwonego Byka na zielonym polu i ten Byk będzie mi pomagał.	Powiadali mi też, że ją srogo karzecie za to, niesłusznie robicie, a kto niesprawiedliwość czyni, grzeszy, mówię wam, grzeszy!	Hm, hm Nie ma rzeczy mniej szanowanej niż śmierć, może i jest to rzecz najmniej godna szacunku?...	Nie masz tu pana Konopki?	Owinąć i grzejniki. W łazience są płaskie butelki Księdza trzeba. Zaraz. Czy pan nie wie, gdzie tu najbliżej?...	Nie masz tam nocy, gdzie słońce świeci!	Po prawdzie nie jestem ci wcalenie jestem ci wcale	Tak, nie miałaś...	Zresztą, powiem ci w zaufaniu: z tej głupiej maszyny w ogóle nie można było strzelać.	Ty żartujesz ale nam tu było nie do żartów.	Jaką sprawą? Widzę, że panowie jesteście lepiej ode mnie powiadomieni o moich interesach.	A, Boże!... Więc mnie państwo tak zachęcacie?... Tatko żartuje, a mama nic nie mówi...	Tylko tego nie mogłam zrobić, żeby sobie ksiądz nową sutannę kupił.	Ale ja jego brat, dróżnik. Przecie mi wielmożny pan sam miejsce tu wyrobił jeszcze w przeszłym roku, po Wielkanocy... I gdzieżbym ja mógł patrzeć na takie nieszczęście pana?... Zresztą, panie, na kolei nie wolno włazić pod maszynę...	To wszystko, co mogę powiedzieć na razie. Rozważ to, panie kochany, rozpatrz się. Kiedyż mógłbyś mi dać decyzję ostateczną?	Cóż Nie zgadłeś pan wcale, jestem w rzeczywistości, drogi panie, czymś w rodzaju filantropa i może kiedyś pojadę do Paryża, aby zrobić konkurencję panu Appertowi i innym.	Bądź dobrą! Módl się! Przebaczaj!	Zamiast gadać, zawiń się waść koło której panny i wyskocz. Wszakże cię prezentowałem mojej synowicy?	Kiedyś... tak... Kiedyś dużo się mówiło, kiedy wszystko wydawało się proste i jasne.	Dziękuję za radę i tak rozumiem, że wasza miłość drwi sobie ze mnie... Ale ja po swoje pojadę, choćby mi do samego króla jegomości jechać przyszło!	Zgryzłeś pan kamienie, a teraz bierzesz się do szkła, jest w tem postęp i metoda.	Ja! Ja to inna sprawa, ale taki Piotrowicz to zrzuci go ze schodów.	Za fajczarnią ile razy ma być coś złego, tyle razy pokazuje mi się mysz przez kilka dni z rzędu.	A może zdziebko gorącego mleka, to uwarzę	Co to może być?	To prawda.	To wiadomo	To tak ciągle krwią plwacieplwać	Ach, to jest w ogóle niepotrzebne Stan mamy jest tego rodzaju...	Ale to chyba przecież widać.	Jak to? Mówiłam tyle razy!	Pozwolisz mi, bym został i abym odtąd kochał cię jak brat? To jedyna rozsądna pokuta; nią zdołamy przebłagać gniew Najwyższego.	Tu... Marychna...	Przychodzi mi na pamięć pewien starodawny szlachcic rzymski, nazwiskiem Lucjusz NeracjuszNeracjusz	Wsadzę pana na debiut do „Wielkiego”.	Ani możliwości rozpalenia go ponownie.	Nikt. Dotarliśmy do rzeki między dwiema wioskami. Z daleka tylko szczekały psy.	Tak bym pragnął coś z tego zatrzymać	Dobrze, co mu Pan Jezus dał lekką śmierć!	Idź waść do diabła, bo ci gnaty połamię! Stój... czekaj! Uwarz polewki piwnej choćby garniec, ale duchem!	O Boże! jej też będziemy do tego potrzebować?	Ależ, panie jeszcze jedno słowo...	Będziemy mieli zaszczyt przystąpić z wami do walki	Daje mi dyrektorowa słowo?	Dostaniesz synku, ale... delirium tremens...	Możecież mnie posądzać?	Niby dlaczego o mnie?	No, no, dwa słowa przywrócą ci pamięć. Co zrobiłeś z tym szlachetnym panem, któremu przed dwoma tygodniami miałeś tyle czelności zarzucić fałszowanie pieniędzy?	Tak jest	Tak lecisz, jakbyś chciała uciec przede mną...	Tak świętych rodziców dzieci odparł Leszek...	Zobaczysz, jak cię Żydki wykwitują.	Ścisłość zależy od tego ażeby wziąć także w rachubę połowę grubości nici dźwigającej pion.	A droga pani, jakże?...	A weksle?	Albo ja wiem! Chciałem napisać o tym wiersz.	Bardzo... bardzo dobry...	Co?	Co? nieprawda?	Czy te owoce są chociaż smaczne?	Dlaczego dzisiaj?	Dziki jest...	Dziękuję.	Jest prawdą	Jesteśmy wszyscy równi przed Panem	Kondycja ludzka, Chłop, Pamięć Piotr mówi prawdę.; rozmawialiśmy o bitwie pod Warnąo bitwie pod Warną	Lekarze, krewni.	Ma talent	Oni właśnie powinni być tutaj, mości Ryszardzie	Powiedział.	Prawda!	Skądże wziął?	Tchórzostwo, Odwaga, Honor, Kobieta, Mężczyzna, Pojedynek, Milczenie	Ty ze wsi?	W jakim znów ogrodzie?	Więc po co?	Wtedy wysadzę dom.	Wzrok, Obraz świata zawołał mocniej
Kochana panno Heleno mama ma słuszność. Powinna pani koniecznie pozbyć się tej sukni, bo ona dla pani teraz jest zupełnie bezużyteczna. Nawet dzisiejszego wieczora nie radziłabym pani w niej występować, bo to jest strój balowy, a nasz wieczorek będzie bardzo skromny. Wszyscy nasi goście są to ludzie zarabiający pracą na swoje utrzymanie tak jak i my i żadna z ich żon czy córek nie ubierze się po balowemu. Sama jedna wśród wszystkich odbijałabyś pani zanadto jaskrawo i świadomość ta niezawodnie nie byłaby pani przyjemną. Ubiór jest jedną z tych form towarzyskich, które koniecznie stosować trzeba do miejsca i do ludzi. Byłabyś pani między nami niewątpliwie prześlicznym obrazem, ale... w niewłaściwych ramach.	Na rynku go widziałem, jako żywo, a przy nim pięciu czy sześciu ludzi; policzyć nie mogłem, bo mało mi nóg nie odjęło... Pochodnie przy nim trzymali... Już tak myślę, że nam chyba bies jaki w drodze staje, i zgoła nadzieję w szczęśliwy skutek naszej imprezy straciłem... Czy on nieśmiertelny ten piekielnik, czy co? Nie mówże o nim Helenie... O dla Boga! Waćpan go usiekłeś, Rzędzian go wydał... Nie! on już żyw, wolny i w drogę lezie. Uf! o Boże! Boże!... mówię ci, panie Michale, że wolałbym spectrumspectrum (łac.)	Nie, nie wiem dokładnie, zdaje mi się jednak, że było to coś w rodzaju schadzki miłosnej.	Dobrze to, dobrze ale z tym wszystkim , kiedy ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną. Ja myślę, żeby nam obu zawrócić do domu, bo to te przygody, za którymi nasi panowie gonią, nie zawsze wychodzą na dobre.	O tak! zrobimy wszystko, co w ludzkiej mocy.... Ale powtarzam wam, że nie znajdziemy go wcześniej, niż sam tego zechce.	Pewno, że nie musi im być wesoło. Osnowski miał słuszność, pisząc, że w tem wszystkiem jest jeszcze i dla Broniczowej ogromny zawód, i że ona napróżno chce samą siebie oszukać. A co do panny Castelli, wiesz, co mi powiedział Świrski? Nie powtórzę ci jego dosadnych słów, ale powiedział, że teraz może ją wziąć chyba albo głupiec, albo człowiek bez moralnej wartości. One same to rozumieją i pewno, że im nie wesoło. Być może, że i sumienie się odzywa, ale patrz jednak, ile w tym liście wykrętów. Nie pokazuj go Ignasiowi.	A to niech jedzą śniadanie; będzie to najroztropniej, bo nie wiadomo, co się może zdarzyć.	Odkupiłem go za dwieście tysięcy franków ale to dobra cena, skoro dziś mogę dzięki niemu oczyścić się w pani oczach.	Więc na cóż było rzecz całą obwijać w bawełnę? Przecież nie po to przychodzi się z Simli i to w przebraniu, by powiedzieć komuś parę pochlebnych słówek. Nie jestem dzieckiem. Mów po hindusku i dojdźmy do samego jądra rzeczy. Przybyłeś tu... i na dziesięć twych słów ledwo jedno zawiera odrobinę prawdy. Po coś tu przybył? Odpowiedz bez wykrętów.	Niemiec, Zdrada odpowiedział Zbyszko przydarzyć się., jako się Tolimie przygodziło, że i pieniądze zagrabią, i temu, co je przywiózł, nie przepuszczą, jeśli za nim jakowaś potęga nie stoi.	Tak więc się bardzo cieszę iż mogliście o mnie zapomniéć: nic więcéj teraz nad to nie życzę.	Morał tej bajki jest ten, że trzeba nosić swój szalik, nie zastanawiając się zbytnio nad jego znaczeniem. Już dawni prorocy nazywali ten świat doliną łez. Otóż w owym czasie narody wschodnie posiadały za pozwoleniem legalnych władz ładne niewolnice oprócz swoich żon! Jak nazwiemy tę dolinę Sekwany, pomiędzy Calvaire a Charenton, gdzie prawo zezwala tylko na jedną prawowitą małżonkę?	Balsam! Aha!... Jakiś czarnoksiężnik w Taurogach chciał mi sprzedać balsam, o którym powiadał, że kto się nim wysmaruje, ma być od szabli, szpady i włóczni bezpieczen. Kazałem go zaraz wysmarować i trabantowitrabant (daw.) wyobrazić sobie. sobie... na wylot przeszła!...	Co?! Ja, ja to zepchnąłem pana z drabiny honoru i czci! Ja zakłóciłem spokój i domowe szczęście! Niechże się pan tak nie gniewa, panie Wickfield. Jeślim się za daleko posunął, wstrzymać mnie przecież można. Nie ma w tym nic złego.	Jakże? Albo to ja pasa i ostróg nie noszę? Mnie choćby i książę może stanąć.	To kuty frant! Niech go kaduk!	Jakto nie? co to, nie? hm! nie? Powtarzam łup, cup twoim najniższym sługą, czyli....	Tak, pani; ale w tych wierszach, w tej poezji czujemy wyraźnie, że czary nie są przedstawione jako proste zmyślenia; czujemy, że poeta do pewnego stopnia sam w nie wierzy i tym najwięcej nas oczarowywaoczarowywa	Nie, o tym dopiero dziś się dowiedziałem. Myślałem już o tym, że po powrocie do domu zaproponuje mi i ten podpisać. Jest już jeden.	Ach, czyż to można, panie konsyliarzu... ChłopTe łotry, chłopy tutejsze! Czy można mieć taką służbę, żeby sobie dać radę. Wszystko to złodziej na złodzieju.	Zróbmy więc próbę, Pencroffie Myślę jednak, że do tego doświadczenia powinniśmy do niej użyć nie zwykłego prochu, którego zapasy wolałbym oszczędzać, ale piroksyliny, której nam nigdy nie zabraknie.	Izoldo, przyjaciółko moja, jadę, nie wiem do jakiego kraju. Ale jeśli kiedykolwiek ujrzysz pierścień z zielonego jaspisu, zali uczynisz, o co poproszę przez niego?	Przecież to dziecko Trzeba mu dać trochę drzew, zieleni, trochę śpiewu ptasząt. Maciuś wyrządził mi krzywdę, ale mu przebaczam.	Wiem, że to jest niepodobieństwo ale myślę, iż po dobrych obrokachobrok	Zostaw to mnie, kapitanie Daj mi dziesięć minut, a stanę się notariuszem z Maracaibo.	Czytałem o podobnych przedsiębiorstwach. I to na samym Zachodzie? Pewnikiem jeździ na koniu i ma przy boku pistolet jak to można widzieć w cyrku... o takich ludziach mówiono, że są z Dzikiego Zachodu... a słyszałem, że ostrogi i wędzidła mieli ze szczerego srebra.	Panie profesorze, wiedz, że urządziłem własne warsztaty na bezludnej wysepce na pełnym morzu. Tam to moi robotnicy, a raczej moi dzielni towarzysze, przeze mnie wyuczeni i wykształceni, z moją pomocą wykończyli „Nautilusa”. Po skończonej operacji ogień zniszczył ślady naszego pobytu na tej wysepce, którą byłbym chętnie w powietrze wysadził, gdyby to było możliwe.	Gilberto! czyż nie możesz zdobyć się na uprzejmiejsze podziękowanie!	Albo to sokolnik co złego? Skoro wolicie mruczeć niż mnie słuchać, to mruczcie.	Nie, tam jest trup, biały człowiek nie żyje	Doprawdy? odrzekła zwolna, nie wiedziałam dotąd że miewam słuchacza...	Minęło już tyle dni niepodobna, by do profesora nie dotarł alarm całej prasy. Dałby o sobie znać.	Może to i być!	Nie okopci się, zaraz ci pokażę	Och, ojcze, naprawdę dajesz mi to?	To się jutro umówimy.	Tylko że nie chcieli tak wyraźnie napisać.	Wybierz spośród darów, które mi złożono, wybierz kilka najpiękniejszych naczyń, sprzętów, tkanin, a nade wszystko bransolet i łańcuchów, i zawieź to Sarze...	A ja wcale nie jestem jej kuzynem!	Dałby to Bóg.	La! La! (nie, nie)	Ludzie lubią o dawać to, czego najwięcej potrzebują sami. Nazywam to przepaścią dobrodziejstwa.	O, ma pałac! To już zawsze coś.	Ot tam to hroszy dużo!	Przyślę ci go.	Bóg ci zapłać! Kiełbasa widzi mi się czujna, wieje od niej.	Co się z tobą dzieje? Czyś ty chrześcijanin?	Jak się miewa panicz?	Muszę jeszcze zajrzeć do kogoś na wsi... Gdzie się spotkamy?...	Skąd wiesz, że się tego dopuszczam, moja panno?	Że się z cudzej biedy naigrawasz	Ot, czego nam trzeba, majorze! akurat czego trzeba! Z tysiącem podobnych zuchów moglibyśmy stawić dzielny opór najlepszym żołnierzom Boney’a!	Wywróciliście też wieżę nad Gopłem i knezia z nią? bo coście się, słyszę, wy na niego, a on na was, zawzięli?	A pfe! pfe! zawołał książę, jakże można być takim kacerzem?... Czy i pani jesteś... arjanka?	Cie! Jankiel też na Miemców, no!	Co robić?	Co? Czekała będę? Ja? Ot, macie waszą opłatę!	Czym będzie podszyta?	Ja mówiłem tylko, prosz pampsora, że tekst przed rozdaniem należało przejrzeć.	Ja potrafię być godnym tego wszystkiego!	Kowal poszli dopiero co!	Meir! Ja wiedziałam, że ty obietnicy swej dotrzymasz i przyjdziesz!	Musimy się poznajomić.	Na wieś wyjedziesz, kuzynie, zapewne w maju zaledwie lub w czerwcu.	O, że dojdzie, mogę ręczyć honorem!	Ot, trzeba by nasamprzód oderwać tę beleczkę. Do roboty dzieci	Panie Był tu ten człowiek.	Rzeczywiście mieszkałam w tym samym domu, co i oni.	Rzeczywiście, po drodze do Valognes.	W języku malarskim kropnąć nazywa się zrobić szkic	Zapomina pani że będziecie państwo mogli sprzedać drukarnię dopiero, spłaciwszy pana Métiviera, ponieważ cały inwentarz jest dotąd zajęty.	„W istocie, powinien bym ale takiego łajdaka!...”	A jednak ja wiem wszystko o panu! I pan kochał w życiu tylko matkę i...	Ależ proszę	Ależ, pani dobrodziejko! Pan Rzecki był za granicą przed trzydziestu laty, a zięć pani wyjechał dopiero przed czterema...	Athosie, ty mnie przerażasz.	Chłopiec aptekarski, który ze mną przyszedł.	Czytaj pan	Dobrze tak jechać... dobrze...	Dziękuję, dziękuję	Fakt niezaprzeczony, mój dzielny Nedzie. Toteż postanowiono nazwać tę mątwę kałamarnicą Bouguera.	I krowy!	Jaka ona śliczna!	Jaki paciorek?	Kto?... z kim?...	Magnatem, wielkim panem, arystokratą	Mogłeś zatelefonować rano...	Panie Endelman! Panie Endelman, do buduaru chińskiego każ pan zanieść lodów!	Pragniesz teraz dużo świeżego powietrza, prawda?	Prosiłbym pana prezesa o posadę, bo...	Proszę o głos!...	Przez ciebie.	Tak, zamordowałem dzisiaj niejednego człowieka...	Tej zawsze dosyć. Nawet i pani ma trochę kokieterii.	Ury...	Uważa pan?	Wciąż w Rzymie?	Z początku chciałam ci była podzię­kować.	Zamknij oczy przybliżając swój fotel	Znaczna część jego pójdzie za kapłanami.
Niech się pan nie fatyguje, panie Maruszewicz. Ja już wiem, co potrzebuję wiedzieć.	Moje ręce nie mogłyby popełnić takiego morderstwa; żeby nawet usta moje rozkazywały im uczynić to, one by ust moich nie posłuchały. Ale tydzień temu przyszedł tu ojciec mój i z wielkim gniewem rozkazał mi, ażebym oddał mu tę „przeklętą” książkę, którą my razem w sabat czytaliśmy na łące. Ja milczałem. On krzyczał: „Czy u ciebie jest ta książka?”, powiedziałem: „U mnie”, ale kiedy znowu zapytał się mnie: „Gdzie ona jest?”, ja milczałem. Biłby mię, ale wspominając na mój urząd w synagodze i na wielką miłość, którą lud ma dla głosu mojego, lękał się dotykać ciała mego. Zaczął tylko wszystko rozrzucać w izbie, a jak pościel rozrzucił, to i książkę znalazł. Chciał ją nieść do rabina, ale ja wtedy do nóg jemu upadłem i prosiłem, żeby on tego nie robił, bo nie pozwolono by mi za to śpiewać przed Panem i odebrano by mnie tę miłość, którą lud ma dla mnie za to śpiewanie moje. Ojciec sam tego zląkł się, bo on dumny bardzo z tego, że syn jego taki młody ma już wielki zaszczyt w synagodze, i on myśli, że za to, iż syn jego Panu śpiewa i ludowi słowa modlitwy podaje, Pan jemu powodzenie w interesach dawać będzie i grzechy jego przebaczać. Nie poniósł książki do rabina, ale ją sam w płomienie rzucił, a jak ona paliła się, śmiał się i skakał z radości...	Młodej kobiety... Zwłoki okropnie zmienione, dodają, których tożsamości nie udałoby się wcale stwierdzić, gdyby nie został na prawym ramieniu mały złoty łańcuszek, bardzo cienki, który się wpił w nabrzmiałą skórę. Otóż panna de Saint-Véran nosiła na prawym ramieniu złoty łańcuszek. Najwidoczniej więc chodzi tu, panie hrabio, o pańską nieszczęśliwą siostrzenicę, którą tam wyrzuciło morze. Co pan o tym myśli, panie Beautrelet?	Nic a nic nie wiém mnie moje kłopoty teatralne starczą. Być bardzo może że na was panie hrabio spiskują, ale wy przecież obawiać się tego nie potrzebujecie.	Nie, panie Józku. Lusia jest zbyt ambitna, by się miała przyznać do błędu, który popełniła, zostając pańską żoną.	A jeśli kto nie ma się gdzie pomieścić i dobrowolnie przez miłość zawodu, święcić się chce i palić na stosie ofiarnym? Któż mu zabronić ma prawo?	Co się stało? Przecie nie żadne nieszczęście u was?	Myślał, że znajdujesz się w szkole we Francji Różne mylne poszlaki ustawicznie wprowadzały go w błąd. Szukał cię wszędzie, gdzie tylko mógł. Gdy widział, jak przechodziłaś taka zaniedbana i smutna, nawet przez myśl mu nie przeszło, że możesz być córką jego przyjaciela. Ponieważ jednak widział w tobie małą biedną dziewczynkę, przeto współczuł ci bardzo i pragnął przyjść ci z pomocą. Namówił więc Ram Dassa, żeby wchodził cichaczem do twego pokoiku na poddaszu i starał się zapewnić ci jak największe wygody.	To rzeczywiście dość cenny koń. Hm, wiesz, że mam dość ograniczone środki, a jestem, jak się to mówi, człowiekiem rozsądnym. I cóż, zobaczyłem u kupca tego wspaniałego Medeaha (tak go nazwałem). Pytam o cenę wypadało mi więc posłać po te karty. Kiedy siadaliśmy do gry, pojawił się hrabia Monte Christo. Zajął miejsce, zaczęliśmy grać i wygrałem. Ledwo śmiem ci się do tego przyznać wygrałem pięć tysięcy. Rozstaliśmy się o północy. Nie mogłem wytrzymać, wziąłem dorożkę i pojechałem do handlarza koni. Rozdygotany, rozgorączkowany zadzwoniłem	Nie wezwałby nas, gdyby nie było możliwości, żeby się do niego dostać.	I, wcale nie wyparłem się Ale sami osądźcie: Żartpyta się mnie taka dama z trenemtren kok, fryzura kobieca z włosów związanych z tyłu głowy; daw.: przypinany warkocz., o, o, całkiem KleopatraKleopatra, właśc. Kleopatra VII Filopator (69–30 p.n.e.) powiada mówię powiadam no i tak dalej wszystko.	Nie. Poczekaj. Słuchaj: ja bez nich nic nie wiem. Nawet starzy królowie nie mogą się obejść bez ministrów.	O, tak. W związku z ograniczeniami dewizowymi wiele osób nie może wyjechać za granicę i z konieczności przyjeżdżają tu na wypoczynek. A pani, zdaje się, spędza czas dość samotnie?	Nie, nie! Daj mi rękę, bym czuła, że jesteś jeszcze ze mną. Będzie to dla ciebie bardzo korzystne, chociaż ja tego nie przeżyję.	Powinnam już mieć od niej wiadomość o pańskich odwiedzinach w Krzemieniu, i dziwię się, że dotychczas nie mam. Myślę, że najdalej jutro list nadejdzie, bo my pisujemy do siebie co tydzień. Czy ona wie o pańskim wyjeździe do Reichenhallu?	No, uspokój się, Krzysieńko, uspokój... Już dobrze, dobrze...	Świetnie, mój kochany! Świetnie! Zaczynasz się wyrabiać. Właśnie o to chodzi. Mamy tedy dwie drogi, na których być może uda mi się wtargnąć w orbitę jej jaźni.	Prawda, przypominam sobie... ale z tymi waszymi radami to jest tak: cokolwiek mi który z was powie, to ja już sam pierwej wiedziałem i jeszcze zawsze na końcu nie wiem, co właściwie uczynić należy.	Co nas uczy wiara, co nam mówi serce! dodała matka ratując Jegomości który się jak wróbel w siatce targał.	Moko jest przebiegły i umie się poruszać bezszelestnie jak węże, które zaklina.	Nie ma już Dynuśki, zabiłeś ją, mój drogi Zapraszam cię na premierę hrabiny de La Baudraye.	Nie miał nigdy procesów, nie ma adwokata; może ujść	Cała bieda w tym, że nie we własnych, a w fabrycznych Gdzież u licha jest ta sprawa?... Przecie ojciec wyraźnie mi pisał, że znajduje się w kasie ogniotrwałej w gabinecie... Aha! Jest...	Ale ty masz tajemnice, których nie powierzyłbyś nikomu	Do świątyni Piladżi, o dwie mile stąd. Tam spędzi noc, oczekując godziny, w której odbywają się ofiary.	I ja jestem katolik. Czemużeś ze mną, ze sprawą polską nie trzymał?	Nie Zapach musi dochodzić ze statku z czerwonym żaglem.	Nie. Podpłyńcie tu i zabierzcie tych dwóch.	Sami rozumiecie, że oficjalnych dowodów być nie może.	Ty wiesz, Iry, że nie pojadę	Wszelako przespać się będzie nam wolno?	O, tak, mamo, wśród ludzi, których znam, a pochodzących z najwytworniejszej szlachty w Europie, to znaczy francuskiej, hiszpańskiej i niemieckiej, jego dystynkcja nie ma sobie równej.	To dobrze. Zdziwił się pan, że siedziałem na drzewie?	Obawiam się, że tak.	To dowodzi, że mu nic nie brakowało w czasie twojej nieobecności.	Tak, ale myślałam... Zresztą nie mówmy o tym, bo mi wstyd... Może mi kiedy wybaczysz i uwierzysz, że ja tylko mimowolnie jestem zła i przewrotna...	Tak, tak, maleńkie i ładne, a Małgosia swoją skropiła wodą kolońską! Zdaje mi się, że mama zapytałaby o to, gdybyśmy uciekały przed trzęsieniem ziemi.	Za kilka dni może nawet już jutro, wstąpimy na drogę wiodącą bezpośrednio do celu. Pan hrabia dostanie na koniec do rąk ów dokument tak pożądany i uwolni się na zawsze od swego wroga.	Wszystko. Powiedział mi, że bez pani jego życie nic nie jest warte i przyrzekłem mu, że będzie pani żyć.	Być może, panie Aronnax.	To niemożliwe, widziano ich, jak uciekali poza miejskie mury.	Aby te, które już istnieją, zbankrutowały	Tak jak stąd do pana obrońcy.	Toż to śmierć! Cóż taki chłystek jak ty poradzi wobec rudego psa? Pamiętaj, że nawet Pręgowaty...	Ale bo też ty go onieśmielasz; kpisz sobie ze wszystkiego co powie, a potem chcesz, żeby odpowiadał! No Saniette, powiedz pan kto to grał, dostanie pan galantyny do papierka	A jak?	Gdzie go wsadzimy?	Miałbym też do zarzucenia, że zamiast Ewy niepowstała z kości adamowej Marguérita Gautier... jedyna kobieta w świecie i literaturze, która kochać umiała.	Może naprawdę zatruł? Przecież pisały gazety, że od Pasteura ukradli probówki z dżumą!	Powstańcy wyzwali na wojnę mocarstwo. Chłystki! Obłąkańcy! Muszą ginąć tysiące ludzi, bo to jest wojna. Czy pani rozumie?	Co to młoda? Mój Boże, to było niemowlę. Roczek miała, niecały roczek...	A jakbym tak zgadł, co mi pan chce zaproponować? Co?	A więc dobrze. Pogoda jest piękna, spacer za miasto może nam tylko posłużyć.	Czego ty do kowalichy chodziła?	Jestem na pani rozkazy.	Ledwo przed chwilą, ale Albertyna miała pisać jakieś listy, odprawiła mnie.	Możesz być pewny, że to będzie pierwsza myśl tego zepsutego człowieka...	O mocny Boże! Widziałżeś waćpan Skrzetuskiego na własne oczy?	Tak, moja siostra. Od jednego ojca.	Bo drżysz przed następstwami własnych czynów. Zgadujesz, że zamierzam ocalić Ludwika, a jego ocalić, znaczy ciebie zgubić.	Byłoby to istotnie lepsze. Proszę niniejszem.	Chyba że napisał go jakiś jego towarzysz, który przez ten czas mógł umrzeć	Co wiesz o jego zamysłach? Zacny to pan?	Czy ci smutno, że opuszczasz Essendean?	Nowego Napoleona wsadzili do prochowni!Nowego Napoleona wsadzili do prochowni odpowiedział pan Domański.	O! to bardzo dobrze!...	Oczywiście, pan musi tak mówić	Panna Łęcka ma także otwarty kredyt... bardzo dobrze A... a... Onegdaj wzięła portmonetkę... Trzy ruble?... to chyba za drogo...	Resztki wody namagnetyzowanej przez Kamę zmieszane ze specjalnym preparatem, sporządzonym przeze mnie dla wzmocnienia fluidycznych jej własności. Owe sutki wystające z tej alchemicznej ukariny	Tak.	Za niecne intrygi i groźne knowania został na wygnanie kardynał skazany.	Zmęczony jestem zmarzły... niezdrów.	Znam cię bardzo dobrze jesteś Don Pedro Noriz.	Żeby dostać, trzeba być obywatelem rzeczypospolitej San Marino i szlachetnym człowiekiem... wówczas można proponować!	A Murzyna możemy być pewni?	A dużo pan w swoim życiu dzieci wychował?	A gdybym puścił cię wolno, co byś wtedy zrobił?	A kto da chleba darmo?	Ależ, sir...	Ba, kiedy oni zwykle w knajpach tylko siedzą albo w teatrach powiedziałem.	Chodź, Morys, będziemy mieli hecę!	Chwycił wiatr, kapitanie!	Co dalej? Gadajże, co dalej!	Co ty, Wasil, co tobie?	Czyż podobna, aby ten obiad był dla ciebie tylko, Porthosie?	Cóż myślisz czynić, obłąkany!	Dowidzenia	Durny! toć ty ją masz!	Gasztowtowie!	Jakże zdrowie panny Janiny?	Jedźmy	Mamo!	Nauczycielka	O, bardzo pana proszę.	Prawdę mówisz?	Słuchać hadkohadko (z białorus.)	U pana prawa będzie miarodajniejsza.	Z siusiospicyów	Zapewne, byle pomyślny.	Zaraz Grzegorz zobaczy sam! Zaraz zobaczy!
Nie posuwaj się dalej to byłoby nieuczciwe!... Pani Séchard zaproponuje ci, abyś odnowił dzierżawę; powiedz, że chcesz nabyć drukarnię na własność; ofiaruj połowę tego, co wart inwentarz i koncesja, gdyby się zaś zgodzili, przyjdź do mnie. W każdym razie przewlekaj... Są w opałach?	Na razie nie, nauczyłbym się prędko. Zacząłbym od śpiewania pieśni angielskich. Na pewno jest tam mnóstwo ludzi, którzy rozumieją po angielsku. A gdyby nawet nie rozumieli, czy nie wzruszą się gorące południowe serca na widok bladego i smukłego chłopca, który w obcym języku nuci smutne pieśni. Na pewno deszcz lirów sypnąłby mi się pod stopy. O, bo to nie są zimni ludzie Północy! Przecież w naszej ojczyźnie są sami kupcy, piekarze, szewcy, bankierzy, doktorzy lub inni równie mało interesujący obywatele. Tam zaś, pod włoskim niebem, znajdują się sami bandyci, kuglarze, wędrowni muzykanci, którzy tańczą i przygrywają na gitarze.	Ja bym się nie zgodził	Ja też bardzo lubię zgodzić się z każdym Ja pańskiej dobroci nigdy nie zapomnę. Niech mi pan wierzy, panie komisarzu.	Tak Anglik, co przedstawił się nam jako wysłannik firmy Thomson i French w Rzymie. Dlatego właśnie zadrżałem, gdy pan hrabia powiedział u pana de Morcerf, że Thomson i French są twoimi bankierami. Na litość boską, działo się to w roku 1829; czy znał pan tego Anglika?	Ci się nawrócą nie obawiajcie się. Korzyści z wyboru członka cesarskiego domu są tak wielkie dla kraju, dla Kościoła, dla całego świata, że je w końcu wszyscy uznać muszą.	Bynajmniej. Zatrzymałem się u znajomego Nie było żadnych poszlak, wskazujących, że chcemy stanąć w tym właśnie hotelu.	Ja się nie lękam niczego! tylko obawiam się gniewu do­zorcy min, gdyby mnie znalazł śpiącego, albo gdybym mu kazał długo stać u drzwi i klapy za zbliżeniem się jego nie otworzył.	Jeszczem się nie umówił... ale tyle, co i innym	Ja tam nie wiem, co by się dało powiedzieć idę w tym za przykładem rycerzy mego powołania, co nagradzają zasługi giermków, robili ich panami miast i wysp, a niektórzy z tych giermków tak wielką mieli duszę i chciwą ambicję, że po korony nawet sięgali; oto nie daleko szukając, wszakżeż wielki i nieporównany Amadis z Galii zrobił swego giermka panem wyspy stałego lądu; czemuż bym i ja nie miał dać hrabstwa Sanchowi, kiedy jest niewątpliwie najpierwszym między giermkami całego rycerstwa błędnego.	Tak sądzisz? Rozczytywałem się w księgach mego klasztoru i zdawało mi się, jak gdyby szpik w nich wysechł; a późniejszy obrządek, którym obarczyliśmy się sami, my zwolennicy prawa reformowanego, również nie miał wartości w moich starych oczach. Nawet wyznawcy Najdoskonalszego drą koty pomiędzy sobą. Wszystko to złudzenie, tak, maya, złudzenie. Ale ja pragnę czego innego...	A ta materja w wielkie róże, jak derka chłopska! I dali w oknach zazdrostki! Cóż za pogwałcenie stylu! Cóż chcesz, ci ludzie nie mają o tem pojęcia, gdzież mieli się nauczyć? To muszą być bogaci hurtownicy, którzy się wycofali z interesów. I tak nieźle, jak na nich.	Ko-cha ją sza-lenie... Niech pani trochę poprawi włosy koło ucha... Jeśli mąż pani także gawędziarz, to będzie w rozpaczy, bo Bukacki utrzymuje, że jak się wezmę do roboty, to mi się usta nie zamykają i nikomu nie dam przyjść do słowa... Ona, widzi pani, może być sobie dotychczas czysta, jak łza, ale jest kokietka... To zimne serce a ognista głowa... Niebezpieczny rodzaj! o! niebezpieczny! Całymi tuzinami zjada książki	Dziecko, Kondycja ludzka, Śmierć słowa, które według Ewangelii św. Jana z Nowego Testamentu wypowiedział Jezus do swojej matki podczas uczty weselnej w Kanie Galilejskiej, kiedy gospodarzom zabrakło wina (por. J 2, 4, w tłum. Biblii Tysiąclecia: „Jezus Jej odpowiedział: »Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja«”).. I, nie wiedząc wcale, wlokę w sobie zarazę. Umarł tutaj przed kilkoma tygodniami mały chłopczyk, syn jednego biednego ślepraśleper (z niem.: Schlepper) moje troski. I oto bezsenność. Jedna noc, druga, trzecia, czwarta... Wyjechałem na dwa dni. Pędziłem kurierami, gdzie oczy poniosą. Stojąc w oknie ciągle patrzyłem na krajobraz. No i, chwała Bogu, znikła czerwona plama. Usnąłem w pewnym hotelu. Będziecie się może śmieli ze mnie, ale tak było: ta czerwona plama została pokonana, starta przez zieloną, jasnozieloną...	A jeśli on się nie znajdzie? to z czegóż ja panu oddam te pieniądze? Ja nic nie mam, nic a nic. Jestem kasjerką z cukierni	Sejmik rozpędziłem w Orszańskiem, nie gdzie indziej, to domowa rzecz. Pan Tumgrat odpuścił mi, umierając, a co do reszty to nie wymawiaj, gdyż pojedynek najniewinniejszemu się zdarzy.	Nie mogę. Ja znów muszę rzygać... Gwiżdżę na to, ale jak się King będzie sadził! Ekstrabaty, do wszystkich diabłów.	Niech i tak będzie dopóki tedy nie nadarzy mi się sposobność wypróbowania tych uczuć.	Co? niepoddam się umrę a niepoddam się.	Późnym wieczorem przyszedł do nas goniec z wezwaniem do cesarza. Udaliśmy się za nim do świątyni Zwycięstwa, gdzie Maximus zamieszkiwał wraz z naczelnym komendantem Wału, Rutilianusem. Komendanta tego rzadko widywałem dawniejszymi czasy, ale dostawałem od niego urlop zawsze, ilekroć wybierałem się na wrzosowiska. Był to wielki żarłok, więc trzymał aż pięciu kucharzy sprowadzonych z Azji, a wspomnieć się godzi, że za przykładem całej swej rodziny wierzył wyroczniom. Gdyśmy weszli do jego kwatery, stoły były już sprzątnięte, ale jeszcze było czuć w powietrzu zapach jego wybornej wieczerzy, on zaś sam wypoczywał na sofie, za stołem. Maximus siadł na boku pomiędzy długimi zwojami rachunków. Drzwi wejściowe zamknięto, a Maximus zwrócił się do komendanta:	Trzymajcie mnie, dostojny panie, bo upadnę! Zmiłujcie się, zaoszczędźcie mi tego losu, nie wtrącajcie mnie w nieszczęście, odwrócę się od was i już jestem ślepy!	Cóż? Wstydzisz się teraz? a?	Niestety! pani gdy wybieramy się na wojnę, na której przeczucie mi mówi, że zostanę zabity...	Mówisz pan do mnie jak do dziecka Pan wiesz aż nadto dobrze, że sprawa jest poważna, i nie godzi się ani z niej żartować, ani zbywać ogólnikami.	Jak się zwie, tak się zwie, ja przystępuję do bractwa!	Ale to dziecko, co się stało z tym dzieckiem?	Ach, jaśnie panie! Gdyby jaśnie pan wiedział, co się stało...	O, to jest rozsądna suma... Ale mówi się o trzech czy czterech milionach!	A niechaj sobie choć na drugi koniec świata ucieka! Dbam ja o niego tyle, co o śnieg przeszło roczny. Nie pierwszy to już raz mama mi tym utraconym konkurentem oczy wypieka..	Powiedz, tatku, coś ty dziś robił z rana, że teraz masz się gorzej i musisz leżeć w łóżku?	I to wy, co się honorem chlubicie, żołnierze z bronią w ręku!	A teraz każe mi pani pisywać śmiertelne niedorzeczności. Zabójcze dla mnie! Zabiły już we mnie godność własną. Proszę sobie wyobrazić iż Montero, gdyby mu się powiodło, postąpiłby ze mną w jedyny sposób, w jaki postąpić może zwierzę, takie zwierzę z człowiekiem inteligentnym, który trzy razy w tygodniu raczy go nazywać gran’ bestia. To pewnego rodzaju śmierć intelektualna, ale na dziennikarza mojego pokroju czyha jeszcze inna.	Dlatego, że „Duncan” jest jachtem parowym, a nigdzie nie dostrzegłem śladu dymu, ani nad statkiem, ani obok niego.	Nu! niegodziwcem on nie jest. Młody jeszcze, poprawić się może... Ale niespokojną głowę on ma... to jest prawda...	Nie mówcie nic na ojca! Zrobił, jak chcieli! Oni myśleli źle, a on zrobił dobrze!	Och, stryju, osładzasz mi ból mego wyjazdu. Czyż to nie najpiękniejszy podarek, jaki mi możesz uczynić?	Ależ nie! Ja dałbym dwa razy tyle!	Nie obronisz jej, Tubingas oddaje ją Perkunowi.	Nonsensom sprzyjać to znaczy tyle, co sensy hodować. Sens niczym innym nigdy być nie może, jak zorganizowaną, uspołecznioną gromadą nonsensów. Myśl ludzka głównie zabiega o to, by wirujące w chaosie nonsensy zgrabnie wyłowić i przez tresurę praktycznym sensom udatnie przyswoić.	O nie, tylko do Łazienek. Bezpieczniej mi będzie rozmawiać z panem przy świadkach i na wolnym powietrzu.	Majątek mój już do mnie nie należy sprzedaje go Towarzystwo Kredytowe za zaległe raty pożyczkowe, a ja jestem tu tylko administratorem czasowym. Po sprzedaży zapłacą Ofmanowi, com winien.	Frumet, bardzo cię proszę, żebyś z siebie durnia nie robiła.	Jak to cicho! Już nie śpisz? Otwórz no okno! Czy to już późno?	A kapelusz z bławatkami, który tak lubiłem! Ale, ostatecznie, wszystko to jest przeszłość. Chciałbym zamówić dla panienki o której mówiłem, futrzany płaszcz, taki jak księżna miała wczoraj rano. Czy byłoby możliwe go zobaczyć?	Ba wszyscy, z których się będzie drwiło, gotowi w takim razie uwierzyć w swój triumf.	Oto straszliwa wiadomość, jaką zastałam za przebudzeniem Dał mi pan w tej chwili dowód, że jesteś nam oddany, jesteś przyjacielem Dawida i Lucjana, nie potrzebuję tedy prosić o tajemnicę...	Nie może być?	Nie robię ich dla Rossiego...	Zamek rzekła śmiało Ludwisia, która nie miała jeszcze czułych myśli i pogardzała romansami, z wyjątkiem drukowanych.	Pan jesteś dziś weselszy, niż kiedy cóż to go czyni tak szczęśliwym?	Puściłem go.	Księże Lantaigne, jakże rad jestem, że cię widzę!	Dawajcie go nam sam! wnet go tu będziem bigosowali!	Ba, możesz mi uwierzyć że lepiej jest tam pod wiśnią, niż tutaj przy piecu.	Więc myślałem, że... gdyby pan chciał...	A jużci sam musisz wiedziéć, mosanie tego, że jesteś chłopiec, jak malowanie, a mądry, jak cała synagoga, a dobry choć do rany przyłóż. Ej, muszę ja ciebie, panie Lucyanie, poznajomić z panią Klotyldą; niech-no tylko, mosanie tego, przyjedzie.	Wciąż cię pycha na rumaku oszalałym unosi. Wciąż ci strzyga o jednym zamku dalekim szepce po nocach?	Widziałżeś Kmicica na własne oczy?	Któż to tam tak skwierczy?	Albo raczej na waszego narwala olbrzymiego.	To jest ta sama Ziemia, dziecko.	Lubię taki pośpiech, to po łódzku, ślicznie! Borowiecki to mądry człowiek, ale...	Jakiś lokaj A! biedna, nieszczęśliwa kobieta! co oni z nią zrobili?	Van Gould tędy przechodził?	Już dobrze dobrze. Noc jest późna. Idź, zaśnij. A śpij spokojnie. Pomyślę o tym i może jakiś sposób znajdę.	Jak sobie ekscelencja życzy. Powiedzmy kurczę, dobrze?	Tak samo. Więc sprawa rozstrzygnięta.	Tak, pisałam do niej parę razy...	Dobrze. Wie pan, a tamte książki ciocia mi przywiozła i już czytam.	I ja tak myślę ale, proszę pana, kto też pierwszy był złodziejem?	Jakże sądzisz, Emiljo, wszak Mr. Barnes jest interesujący?	Tak, tak	Iry! Ty zawsze ze swoją prędką decyzyą! Jadę do Paryża, najmuję sobie pokój w pobliżu i czekam.	Do mnie?	A poszła do miasteczka. Jadąc do Radoliszek, musiał pan ją spotkać.	Do Londynu! a cóż my tam będziemy robili?	Idź do Selima!	Ja, pani, często o tém myślę.	Niewątpliwie ta sama Czy pan także ją pił, panie Noirtier?	Och, obrzydliwie, naprali mnie	Podobno banda Murrela grasowała tu kiedyś przez jedno lato	Szanowny wieszczu! widujesz codzień po ulicach Rzymu Angielki obarczone podobnemi albumami, a	Więc zaraz?	Wolny człek jako i wy, i tego samego pono rzemiosła	A cóż powiedział doktor?	Artysta jazdy konnej!	Cicho! Cicho!	Ciekawym, jaki, bardzom ciekaw	Czy pan niezadowolony z mych czynności gospodarczych w Słodkowcach?	Jestem FlamandkąFlamandowie	O, z całą przyjemnością.	Reikia, vaikeli, nieko neveiksi! Ar negeriau ir tau bus, kad pinigų daug užsidirbsiu? Žemės pripirksime, didesnį ūkį imsime... Juk taip mėgsti ūkininkauti... Ar negerai bus, ką?	Ruszajmy	Słyszeliście.	Trzeba raz zerwać z tym kramarstwem Interes żaden, a wymagania ogromne.	Tyś oszalała!...	Wyjdziesz za mąż, będziesz panią swej woli! pojedziesz za królem, usta zamkniesz ludziom!	Zaczekaj chwilę.	Zdrajcy najechali! ja ich znam...	Złoty był
Buba spodziewam się, że nie wyzwałeś pana Józefa na udeptaną ziemię.	Bom wjechał konno do refektarza, gdy żacy siedzieli za stołem. Chciałem ci pokazać tym saskim chłystkom, że my, Normandowie, nie boimy się nawet opata. Nie kto inny, ale Hugo Saksończyk namówił mnie do onego figla. Od tego zasię dnia, gdy wypędzono mnie z klasztoru, nie spotkałem go ani razu. Pamiętałem jednak głos jego i zdało mi się, iżem rozpoznał jego brzmienie nawet wtedy, gdy twarze nasze były osłonięte przyłbicą. Przeto pomimo sprawy orężnej, jaką mieli pomiędzy sobą nasi książęta, cieszyliśmy się szczerze, żeśmy się nie pozabijali wzajemnie. On kroczył przy mnie, opowiadając o swym mieczu. Mówił mi, iż go miał z rąk (jako mniemał) pogańskiego bożka, atoli zapewniał, iże owo śpiewanie, ów jęk czarodziejski po raz pierwszy zdarzyło mu się słyszeć. Pomnę, żem go upominał, by miał się na baczności przed złym urokiem i czarami. Oj, byłem ci wonczas młody, bardzo młody!	Ja? z wami? cha! cha! zaczęła się śmiać aktorka... i będą mówili, że mnie dwudziestoletni chłopaczek wykradł!! Ach! na prawdę, toby było prześlicznie, ale cóż dalej? co zrobisz ze mną? Ja jestem biedne stworzenie, które inaczej na chleb powszedni zarobić nie umie... tylko uśmiechem... bielidłem, różem... na scenie! a! i na świecie! bo, spójrz, proszę, jak ja z rana wyglądam żółto, i czy mi co najprędzej nie trzeba do puszki iść, aby się do życia świeżą ufarbować młodością?	O, nie chce mi się, a poza tym przypomniałam sobie, że trzeba jakoś zrobić ze służbą. Czy ty stanowczo nie chcesz, by oni dowiedzieli się, że przyjechałeś?	Jednakże oto tu obecny p. d’Esgrignon, szlachcic z Perche, doszczętnie zrujnował się dla niej przed dwunastu laty i z jej powodu omal nie dostał się na rusztowanie.	Panie strzeżcie się, bardzo proszę, i baczcie na to, co mówicie i co uczynić zamierzacie, bardzo się boję, abyśmy tu nie spotkali nowych jakich młynów, które do reszty nam zemleć mogą rozsądek, a może i boki w przydatku.	Zdaje się że apetytu po spacerze nie brakuje i może obejdzie się bez herbaty...	Wie pan także, że był pan nieco niemądry, panie Gray, i wie pan również, że nie powinien pan gniewać się, gdy panu ktoś przypomni, iż jest pan jeszcze bardzo młody.	Jak się masz, robaczku jak się masz! Toś nam niespodziankę zrobiła! Myślałem, że jesteś w Warszawie, a tyś już tu. Stęskniłaś się do rodziców, co? Cóż tam u was słychać? Kiepsko? hę?	Tak My go tu wszyscy oczekujemy każdego dnia, o każdej godzinie, ale to na nic... Albo umarł, albo zaparł się ciebie, więc nie masz obowiązku czekać...	A to ci cudaczny ten młody kos! Włóczy się jako pachołek żółtogłowego capa-bramina, mając na szyi metryki wydane przez lożę jego ojcu, i bajdurzy, Bóg wie co, o jakimciś czerwonym byku. Ten cap-bramin ulatnia się bez opowiedzenia, a chłopak siada z założonymi nogami na łóżku kapelana, prorokując wszem wobec krwawą wojnę. Te Indyje, to diabelski kraj stworzony na zgubę bogobojnego człeka, Przywiążę mu zaraz nogę do kołka namiotu, na wypadek, gdyby chciał uciekać. Co tam mówiłeś o wojnie?	Skoro mi taki rycerz jak wasza miłość mówi, iż się to godzi zostać. i stryk mu odpłaci, gdy się jego poselstwo skończy...	Słuchaj moje dziecko, pomóż mi prędko rozebrać się, niech dowiem się natychmiast, czy to o mnie mówił ten mądry król.	Mówię, że prawdopodobnie tak się rzeczy miały, lecz nie przysięgam, Najjaśniejszy Panie. Wasza Królewska Mość wie, jak trudno poznać prawdę, a kto nie jest obdarzony tem uczuciem zadziwiającem, dzięki któremu, nazwano Ludwika XIII Sprawiedliwym...	Mój mąż przyjeżdża w maju; na niego to zdam; ale tak myślę, że jak Basia zechce, tak będzie.	A spiesz się bo najlepiej zastawiać o samym zachodzie.	Bo mnie się tyle przypomina	Jak się w tym czujesz	Julka śmiać się zaczęła.	Kimże może być ten nieszczęśnik, który utopił się w bagnie?	Skatowana. Umysł się jej od męki pomieszał.	Uważasz pan, Kunik trudnił się lichwiarstwemlichwiarstwo	Nie przeszkadzam panom, nie przeszkadzam. Pan Urbański się ma wprawdzie niedobrze, bo przyznam się panom, że takiej rany jeszcze nie widziałem; czym to i jak to było cięte, Bóg raczy wiedzieć.	Przede wszystkim muszę zrobić wymówkę... to jest, uwagę, że spotkania na wystawie należą do rodzaju bardzo shockingshocking (ang.)	Zobaczysz że to jest zręczna kokietka, która na Stefana zagięła parol!...	Bo mi się nie podoba.	Nie mów tego, Beniaminku masz trochę gorączki, bo dziś może zanadto się zmęczyłeś, jak uśniesz, to ci będzie lepiej.	Możliwe, że pragnę, w tej zwłaszcza chwili, jak wzorowy Orgaz, że się pogrążę w tej tęsknocie walnej, że z Havemeyerem zerwę nader chętnie.	A rób co ci się podoba, byleby ci tylko lepiej jeszcze nie przefasonowali twarzy.	Było tak mokro i takie błoto więc trudno mi było iść, bo buciki mam zdarte i potykałam się ciągle.	Jeszcze trochę, zaśmiał się Roman, a nie udźwigniesz już tego snopa. Przestań wędrować to tu, to ówdzie i idźmy już ciągle razem.	Nigdy tak dobrze nie bawiłam się w Warszawie jak tego roku.	Sam wiem, czy mam się modlić, czy nie.	Wołałam stróżów, ale żaden się nie odezwał. Śpią próżniaki.	Wysłuchaj mnie, panie nasz Naród, SztukaPrzypatrz się ślimakom, z których każdy ma inną skorupę: jeden zwiniętą, ale płaską, drugi zwiniętą, a podłużną, jeszcze inny	A na jakiż dwór się oni nie wcisną? jakiéjże oni sukienki nie wdzieją? N. Panie, jam żołnierz i rąbię po rycersku; w bawełnę nic obwijać nie umiem. Są źli ludzie, a ci co najsłodsi, najpokorniejsi, najusłużniejsi, ci właśnie najniebezpieczniejsi. Panie i królu mój! nie chcę innych wymieniać, ale Brühl... Brühla się pozbyć potrzeba lub owładnie wszystkiém i odbierze W. Kr. Mości prawdziwych przyjaciół, aby sam tu władał i rozporządzał.	Ale u poety wiek nie gra żadnej roli najmłodszy poeta może sprzedać swój poemat. Natomiast my jesteśmy inteligentnymi czytelnikami. Jestem przekonany, że redaktor „Tygodnika” wyobraża sobie, że tylko dorośli mogą być „inteligentnymi czytelnikami”. Sądzę, że Dora w sukni panny Black mogłaby wyglądać na dorosłą czytelniczkę.	Ha! ha!... Wilhelm!... nalej mu piwa, temu chłopu... Pij za moje zdrowie, ja za twoje zdrowie... Ho! ho! ho!... Chociażeś ty do mnie nigdy zboża nie przywoził, trącam się z tobą... Ty bądź zdrów i ja bądź zdrów... A czemu ty dawniej nie sprzedał nam twój grunt?	Nie wiem. Widziałam ogromne łuny, ale trudno ocenić, jak daleko świeci łuna. Może są gdzieś daleko... A może wcale nie przyjdą... Najczęściej pojawiają się tam, gdzie się ich nikt nie spodziewa, jak w tym nieszczęsnym Witowie...	Dlaczego? Denhoff smutny małżonek i nie młody, jest z nim najnieszczęśliwszą... Jeśli króla rywalem mieć nie zechce... Marynia się rozwiedzie...	Już ja taki schowek umyśliłem, że i strażniki nie zwąchają... A potem, kiej przepomną, sprowadzę go do chałupy i powiem, com se nowego znęcił i obłaskawił	Wariata z ciebie, dziadku, zrobią, boś jest już stary. Bądź nim zatem. Bo wariat może rządzić świa­tem, byleby głupstwo zgrał z metodą. Mówią, żeś bigot rozdaj wszystkie; na dno opadnij, gdy cię topią	Żadnej łaski! Hej, straż, na arenę i roznieść ją na szablach! A gdyby lwy chciały jej bronić, zastrzelić je. Albo nie, wziąć ją żywcem i poddać torturom!	Przed wieczorem, czasu dużo do stracenia nie ma, a choćbyś waszmość się jaką godzinę przechadzał, oczekując, nie tak to sroga męka.	A ja bym uważał, że właśnie im trzeba by powinszować najgoręcej. Nieprawdaż?	Nie mówmy o tym. Po co mamy na próżno szarpać swoje nerwy.	Prawda to że cię Leszek posłał z Krakowa?	Mogłam to nie myśleć, kiej mi cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem, że już rady nijakiej dać sobie nie mogę. Prawda to, żeś o mnie pobił Mateusza?	Co pan ma na myśli?	Które tak były tym zachwycone, że aż ponosiły.	Pomyśl, że jedna proklamacja, jeden kaprys serca może pchnąć entuzjastę do stronnictwa przeciwnego temu, któremu służył całe życie!	To, że baronowej przed kilkoma dniami zginęła lalka po nieboszczce córce i że dziś ta wariatka posądza panią Stawską...	I ażeby potem zabrać mi dziecko, które ja wychowałem, nie pan, panie... panie...	Pan Micawber przedstawił mi swe „ugody”; nazywa on to ugodami! Wszystko zliczywszy będzie ze sto kilkanaście funtów szterlingów.	Za to sam żeglujesz prostą drogą w czeluście piekieł, nikiejnikiej (daw., gw.) diabeł.. Napisano jest: Mihi vindictamMihi vindictam	Nie jest wcale gorąca. Mogę ją zresztą łatwo ostudzić, bo dziś tęgi przymrozek. Ale pan może kaszy zupełnie nie lubi?	Ano, ciężko będzie! Dalibóg, ciężko!	Bardzo jestem strapiona kłopotem, jaki sprawiłam, i oceniam jego rozmiary; ale to wina pana de Clèves, nie moja.	Czemu pan wczoraj nie był w redakcji?	Dosyć już, Duchu! Zaprowadź mnie do domu. Nie jestem w stanie dłużej znosić podobnych udręczeń!	I dziewczętom także	Jak to, nie trzeba? Ale co to ma znaczyć?	Nic nie rozumiemy... Nudne lekcje...	Nie słyszałem.	Nie, panie, jestem inspektorem generalnym, powołanym do rozesłania korespondentów i agentów po całej Francji. Operuję sam jedynie w oczekiwaniu, aż sobie dobierzemy agentów, bo znaleźć uczciwych agentów to rzecz równie trudna jak delikatna...	No cóż, zdobyliśmy już wszyscy tę „ziemię obiecaną”	Oha, jak widzę, bankietujemy tu sobie	Przecież siedział uwięziony jeden z tych zbójów... a Siwiński, co z nim miał do tego należeć, był w usługach jejmości.	Tak i nie. Która godzina?	Teraz ja znowu jestem pani porte-malheur, ostatni powiew bolszewizmu.	Za godzinę, pani	A gadałeś z nim?	A jeżeli kto odziedziczy majątek?	A przecie pod Kraków szedł!	A skarbiec Labiryntu?...	Boś zapomniał o starej przyjaźni naszej...	Co? Co? Jak pan mówisz?	Do Bogdańca?... I co jeszcze?	Dużo płacisz?	Fałsz, Flirt, Honor, Interes, Kobieta, Kobieta ”upadła”, Mężczyzna, Pozory	Hej-ha! Hej-ha!	I?	Janek.	Każda prawda bywa zawsze z początku wyśmiewaną.	Kogo?	Losujmy	Nach Warschau.	Najjaśniejszy Panie, to fatum	Niedoczekanie!	Niestety! wyznać to muszę: od was.	On sam żaden krewny; pierwsza jego żona była krewną i przyjaciółką mojej matki	Płakałaś?	Ruszajmy!	Sceptycy to są najsumienniejsi ludzie.	Tak Ma toboły, które muszą ważyć co najmniej trzysta kilo.	W imieniu króla, bez urazy Waszej Wysokości, przychodzę odbyć szczegółową rewizję w papierach pani.	W moim stanie trzeba wszystko umieć	Więc chyba o piętro niżej...	Więc on tam mieszka?	Z kim był więc świadek?
Czego przestraszył się ten smarkacz?	I on poszedł na święto strzeleckie! Ucieszysz się pan, jak mu pięknie do twarzy z zieloną kokardą na czapce! Muszę panu powiedzieć, że on poszedł na czele, z nagrodą królewską, puharem srebrnym, w ręku! Wielka o to była walka, bo syn następcy tronu z roku zeszłego, t. j. syn tego, który przed rokiem najbliższy był strzału królewskiego, także chciał iść z puharem, ale Knepus odniósł zwycięztwo, jakoż jego elew utrzymał się!	Mrozi mi pan serce Ale dopóki matka będzie miała siłę wykonywać swe uciążliwe rzemiosło, dopóki ja będę żyła, owoce naszej pracy starczą może na wydatki Lucjana i pozwolą mu czekać chwili, w której zacznie się jego dobra dola. Praca, Poświęcenie, MiłośćNigdy nie braknie mi sił, myśl bowiem, że się pracuje dla ukochanej istoty odejmuje pracy całą gorycz i wszystkie przykrości. Czuję się szczęśliwa, myśląc, dla kogo zadaję sobie tyle męki, jeżeli w ogóle to jest męka. Tak, nie obawiaj się pan, zarobimy dosyć pieniędzy na to, aby Lucjan mógł bywać w wielkim świecie. Tam jest jego los.	Tak, dziękuj. Bo ja nie będę znęcać się nad panem tak jak pański pierwszy szwagier. Przeniesie się pan do pałacu i będzie pan miał zupełną swobodę. Będziemy żyć razem, we trójkę, jadać razem, w gościnę jeździć i gości przyjmować...	Wcaleśmy się nie kładli. Panienki poszły się stroić, a mnie panna Jadwiga przysłała do Mariampola.	Co? Na wszystko jest rada, byle głowę na karku mieć. Ale tu Pan Jezus łaski umknął, bom go w Malborgu nie zastał.  Powiedzieli, że do Witolda w posły pojechał. Nie wiedziałem wtedy, co czynić: czekać czy za nim jechać. Bałem się rozminąć. Ale żem to z mistrzem i wielkim szatnymwielki szatny spuściłem im się z tajemnicyspuścić się z tajemnicy	A świat śmieje się z podłości i udział w niej przyjmuje! Czyż nie wiesz, że pani de Beauséant życiem to przypłaci?	Bo zdaje mi się, że posterunek pana de Saint-Loup jest nie bardzo bezpieczny	Choćbyś się nie przyznał do religijnej obojętności, poznać ją łatwo po rozwiązłem życiu i twoich występkach.	Na dobry ład, panie rycerzu czyż to prawa rycerskie każą nam włóczyć się po górach, jak zbójcom, bez drogi i ścieżki szukając kogoś, który rozbije do reszty panu głowę, a mnie boki?	Och, co to, to mi wszystko jedno, za długo już zajmuje się świat tą historją	Mężu, słyszysz, zaprosiłam tego młodego człowieka na obiad. Będziesz musiał poprosić państwa de Larsonnière i państwa du Hautoy wraz z piękną panną du Hautoy oczywiście; byle się tego dnia ładnie ubrała. Przez zazdrość matka ubiera ją tak źle. Mam nadzieję, panowie, że zrobicie nam ten zaszczyt i przyjdziecie	Bo pragnąłem jak najprędzej cię zobaczyć, ojcze Do ciebie się spieszyłem.	Boicie się?	Co to jest? co to się stało?	Cóż to znowu? Klaro, duszko, zapominasz się. Więcej stanowczości!	Fakty! Trzymaj się faktów.	Gdzież się podział?	Niech śpią! Mój stary, tobie bo się śni niebezpieczeństwo... Chcącemu się go dopatrzeć, zawsze się coś przywidzieć może...	Wróć się, wróć...	Wy wiecie, Szwejku, co to jest pucybut. Więc przypatrzcie się dobrze temu nowemu i powiedzcie mi, co on zacz. Zawieście słuchawkę.	Wyborny jesteś! Kiedym zeszłej jesieni urządziła zabawę dzieciom naszych parobków, właśnie ażeby je ośmielić do siebie, to zaraz na drugi dzień połamały mi brzoskwinie. A zbliżać się do nich?... I to robiłam. Weszłam raz do chaty, gdzie leżało chore dziecko, i w ciągu godziny nasiąkłam takimi zapachami, że musiałam nową suknię oddać pannie służącej. Dziękuję za podobne apostolstwo...	Zdaje mi się, zauważyłam w sieni coś w rodzaju pieńka do rąbania polan.	Ach, biedny! Hrabinę odszukałeś prędko; tam ci się podoba, bo nie trzeba hamować języka i na wszystko sobie można pozwolić. Otóż mnie się to nie podoba i nie lubię słuchać komentarzy.	Wiedzcie, że nie jestem nawet o połowę tak głupia, jak się powierzchownie wydaję. Zaakceptujcie Filipę Gordon, tak jak ją Pan Bóg stworzył, ze wszystkimi jej błędami, a sądzę, że ją jeszcze pokochacie. Czy ten cmentarz nie jest słodkim miejscem? Chciałabym być tutaj pochowana. Jest tu grobowiec, którego pierw nie spostrzegłam. Tam w otoczeniu żelaznej kraty. O, panienki, spójrzcie, patrzcie. HistoriaKamień głosi, że jest to mogiła miczmanamiczman a. midszypmen, ang. midshipman fregata marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, zwodowana w 1799 r., w czasie wojny brytyjsko-amerykańskiej w 1813 r. w pobliżu Bostonu została zdobyta przez brytyjski okręt Shannon i wcielona do marynarki brytyjskiej.. Jakie to fantastyczne!	Co tam podobanie. Żadna mi się nie podoba, bo ja nie do żeniaczki.	Zamęczysz mnie, zanudzisz Już ci dwa razy mówiłem, że nie mogę, nie chcę i nie ożenię się z tobą. Nie cierpię żadnych obowiązków. Poco mi u djabła ciężkiego małżeństwo?...	Niewątpliwie tak, jednakże nie można brać jej tego za złe. Każde z nas ma jakąś maskę lub nawet kilka masek, którymi zakrywa swoją prawdę.	Oho! Niegłupi ja już tam ją wsadzać, aby mi całe miasto z okienka stumultowała. Zamknąłem ją w jej komorze, a Korneliusowi przykazałem, aby stał na podwórku i patrzał ciągle w jej okno, czy ona tam jakich ekscesów nie robi, bo to licho umie z oknami dokazywać i gotowe jeszcze na łeb skoczyć. Ale ja każę tam dać kraty. Zaraz dzisia. Jużem posłał po tęgiegotęgi	Ryba! Ryba nie ma rąk, panie. Ja nie jestem żadnym Batakiem, chodziłem do szkoły w Badjoeng... być może pamiętam jeszcze dziesięć przykazań i inne naukowo dowiedzione rzeczy. Wykształcony człowiek odróżni przecież diabła od zwierzęcia. Niech pan spyta Bataków.	Ależ nie. Jestem zemocjonowana tym wszystkim.	Bernard, czy ja nie mam racji?	Czy ma to jakiś sens, prosić was, żebyście usiadły? Oczywiście nie ma tu dla was nic zajmującego. Wszyscy wyszli.	Czy marzenia Jima piękne były, czy nie pamięta on na pewno o jednym, którego nie pochwycił.	Grzech nie grzech, a takitaki (reg.)	I nigdy nie odpisywałeś?	I znów wtórowali rybałci. Młody Zbyszko z Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział, trącił w ramię stojącego obok Mazura i zapytał:	Ja nie mam zaproszenia	Mam tyleż samo w teatrze, nie licząc feufeu (fr. dosł.: światło)	Nic nie słyszałam	Nie mam nic przeciwko temu. Czy w czasie mej nieobecności zaszło coś szczególnego?	Nie posiadam ani jednej rzeczy, która należała do mojej matki Nigdy... nigdy... nie będę pani mogła wyrazić swojej wdzięczności za te listy...	Nie przypominasz sobie mniej więcej, co było w tym liście?	Nie wiem.	Pani de Bois-Tracy zapytywała mnie przez swoją przyjaciółkę, mieszkającą na prowincji, czy wypadkiem nie mógłbym jej przysłać osoby, godnej zaufania, do usług jej osobistych. Otóż, kochany przyjacielu, jeżeli możesz zaręczyć, że ta oto panienka...	Poszczęści, poszczęści! Wiesz, panie Michale, co ci powiem?	Tak, chyba tak, sam nie wiem... I mniejsza o to; najważniejsze jest, i nie tylko dla mnie, ale i dla urzędników wymierzających sprawiedliwość, a nawet dla króla, który nami rządzi, aby niewinny nie padał ofiarą podłego donosu i nie umierał za kratami, złorzecząc swoim katom.	Tak, panie, ja kupiłem pański dom. Ale przed upływem pół roku mogę go panu odstąpić na korzystnych warunkach.	Tak. Ale to znaczy chcieć zapomnieć. Co prawda w takich wypadkach chcieć nigdy nie oznacza móc...	Zaniosę go do kasyna, pokażę jako dowód nikczemności Valenoda, którego z żebraka uczyniłem bogaczem. Zhańbię go publicznie, a potem wyzwę go. To już za wiele.	Zgadłeś, to podarunek. Dobrego dnia, panie żołnierzu!	A skąd to Bóg prowadzi? Z Lublina? Czy to prawda, że Tatarzy...	A wiem, prawo za nimi!	A więc można ją łatwo przesadzić?	Ale... jeżeli ja wypędzę ją z domu na cztery wiatry?...	Ameryka bogaty kraj, wolny, każdy robi, co chce...	Ano; utopili i kwita.	Antek?... A poszedł szukać roboty!	Ba! drwię sobie ze wszystkich nauk!	Było ci tam dosyć wygodnie? Jak spędziłeś noc?	Co też ty wygadujesz ot, ja wiem, co on wybierze, pewno szatę lewity białą z najcieńszej kaszmirskiej utkaną wełny	Coś tu zauważyłam... L’Amour et Psyché... Antoine CanovaCanova, Antoine (1757–1822)	Czary, Czarownica, Diabeł, Grzech rzekł	Czegóż?	Czy on przędzie nici tak samo jak każdy pająk?	Czy to pan John Dolittle, słynny lekarz zwierząt?	Człowiek jest człowiekiem, chociaż i czarny.	Dla siebie i dla niego, musiałabym, odparła Julja...	Eh? Hm? Róbcież to spokojnie, jeśli można.	In saecula saeculorum.In saecula saeculorum. (łac.) odpowiedział Kazimierz, całując księdza w ramię.	Ja panu pożyczę, naprawdę panu pożyczę! Oho, mam czterdzieści rubli.	Jak jemu było na strop leźć, kiedy był w łykach.	Lub kogoś zabije.	Mógł jeszcze wiele zdziałać: tyle zdolności!	Na Boga! Jak to, jakiego? Twego protegowanego, hrabio, pana Andrei Cavalcanti!	Nawet do tytułu kantorowicza, ale pod warunkiem...	Nubia	Obyś miał sen przyjemny i błogi!	Policz światła na wodzie.	Ponieważ mówiliśmy o mnie, musiałam wziąć to do siebie.	Poznaję.	Pójdź!	Rozumiem. Postanowiłeś usunąć go z drogi.	Starszyzna ucieka!	Szukałem Markhama, siedzi u Dąbskich. I po co on sobie tę gęś bierze?!	Słuchaj no, daj mi pokój...	Słyszałem. To brat Hieronima?	To będzie zależeć od dzisiejszej nocy.	To znaczy, że myślę tak samo jak i wy. Ojciec wróg Zakonu, a do córki mówiliście miodem smarowane słowa i w dodatku obiecaliście jej balsam.	Trudno	Turėjo su savim jūsų augintinis rodos seną buvauną tarną.	Ty przykazujesz?	W takim razie	Widzę, że pani de Restaud jest bardzo przewrotna, bo przecie zakazała wpuszczać mnie do swego domu.	Wiemy i to, wiemy!	Wszyscy więc oni żyją w związkach nieprawych?	Z pewnością, że go czasem ludzie zasłaniali. Ale za to raz był wyższy, a inny raz niższy.	Zaczynam wierzyć, że dziś odpłyniemy	Założyć chłopakowi kajdanki.	Żyjmy więc teraźniejszością, Gilberto.
Gdybyś przeszedł przez tę nędzę, jakiej ja zaznałem, nie wymawiałbyś tego słowa. Ale widzisz, dziecko, jak na dzisiejsze czasy, obciążony jestem nieszczęściem bez ratunku: jestem synem kapelusznika, który sprzedaje jeszcze kapelusze przy ulicy du Coq. Jedynie rewolucja mogłaby mnie wynieść w górę; w braku zaś przewrotów społecznych trzeba mi mieć miliony. Nie wiem, czy z tych dwu ewentualności nie jest łatwiej o rewolucję. Gdybym nosił nazwisko twego przyjaciela, byłbym na ładnej drodze. Sza, oto dyrektor. Bądź zdrów Interes, SzantażIdę do Opery, może czeka mnie jutro pojedynek: piszę i podpisuję literą F piorunujący artykuł przeciw dwom tancerkom, protegowanym dwóch generałów. Biorę się do Opery ostro.	Zastanów się pan, co mówisz bo już nie jesteś na zebraniu i masz do czynienia z ludźmi prywatnymi; nie znieważaj ich, jeśli nie chcesz odpowiadać za zniewagę.	Ojciec! Ojciec! Nigdy, nikt, nawet ojciec mnie nie powstrzyma. Chcę żyć, a tam jest dla mnie życie, tam moje szczęście. W teatrze jest dla mnie wszystko, a tutaj, marność, wegetacja, konanie, wieczny głód duszy, wieczna męka! I ojciec chory! Nikt się nie poświęcił dla mnie, to ja nie będę, to moje prawo: żyć! Obowiązek! Obowiązek! Wielkie słowo, którego nikt nie wypełnia. Ja jestem dla siebie najważniejszym obowiązkiem, o tak! O tak! cóż mnie powstrzyma? Drwię sobie z ludzi i ich sądów, poznałam dosyć ich podłości. Drwię sobie z opinji, wiem, kto ją robi. Drwię sobie z przesądów, znam ich wartość. Cóż mnie powstrzyma? Sumienie!.. Litość, obowiązek, sumienie! Litość! obowiązek! sumienie!	A tymczasem wy nieźle na swej grze wychodzicie... jak dotąd. Idzie wam jak z płatka. Nie mówię o pana dochodach, ale czy pan nie zdobył sobie rozgłosu po prostu przez niezrozumienie tego, do czego dążymy?	No, to będzie Anusia panią całą gębą! Ale co o nim waćpan mówisz, że głupi, na to się żadną miarą zgodzić nie mogę. Stateczny to mąż i tak roztropny, że w potrzebie nikt lepszej rady nie udzieli... a że nie frantfrant	Nie możemy go tu tak zostawić Wybuch wzniecił ogień w pobliskich domach, usmaży się, jeśli go nie zabierzemy.	Nie wiem. Ale mam prawo przypuszczać, że te głosy  duchów, rozlegające się w różnych kątach naszego pałacu,  są jakimś figlem kapłańskim. Tylko kapłani mogą lękać się  mnie, nigdy bogowie i duchy... Więc nie duchy straszą nas, matko...	Daj spokój, Jur nie masz racji. Musi człowiek wiedzieć: bez niego by się nie obeszło.	A słyszałem! Przeciem nie głuchy, a pan choć mówił z cicha, ale wyraźnie. Lada dzień wojna będzie, powiedział!	A to nie mogłeś nas uprzedzić?	Ho, ho, wiedzą to wszystko? I czemuż w takim razie nie schwytali go natychmiast?	Już ja bym tam i później biskupa Jakuba o dyspensę uprosiła tu: zaręczać., że nie odmówi.	Mógłbym, ale nie chcę	Nie ma o czym mówić	Nie mogłem... i basta! Nie miałem po co wracać Umrzeć tu czy tam, wszystko jedno... daj mi wina	Nie uważam, bym uchybił jednemu lub drugiemu.	Nie wymieniała ani pani de Chevreuse, ani pana de Buckingham, ani pani de Vernet?	Venus Praxitela! drugiej takiej nie ma w Warszawie... to cud doskonałości. Znajdź mi pan choć jednę wadę kształtów!	Chodźmy na górę, kochanie takie sprawy wcale do nas nie należą.	Dlatego, proszę pana, że ten pan, który teraz ćwiczy się w strzelaniu, nie strzela nigdy w czyjejś obecności.	Szukałem pod podeszwami jego pantofli, tak jak Kwiatuchna przemyszkowała jego odzież. To nie ten człowiek, ale ktoś inny. Przed moim wzrokiem mało co się ukryje.	To się tak powiada w salonikach i przy pannach, bo taki frazes brzmi ładnie i do niczego nie obowiązuje.	A niech się pan nie śpieszy.	Ba! spałem całe trzydzieści godzin i w końcu znudziło mnie to. Nie mam się nawet z kim kłócić! Idziesz pan już? Poszlijposzlij	Che, che, nie śpieszy mi się za bardzo.	I zanim zacznie ich pan bezwzględnie tępić, nie zaczeka pan na jakieś wrogie działania z ich strony?	Ja teraz już wytrzymać nie mogę, nudy takie, że chyba się wścieknę.	Nie widział pan, i to pan miał lepszy wzrok Niewątpliwie, uczony, o którym pan mówi, zna do gruntu swój przedmiot, napisał książkę niepospolitą.	Tak Nie żartuj: może to ostatnia, jedyna istotna chwila w moim życiu...	A zatem do widzenia, drogi mój! Nikt z nas nie będzie cię odwiedzał, bo moglibyśmy cię narazić. Trzeba pożegnać się z sobą na cały czas, przez który będzie trwało to dobrowolne więzienie. Będziemy porozumiewali się pocztą. Brygida będzie rzucać twoje listy, a ja będę pisała na jej nazwisko.	A jeśli się nie uda? Jeśli książę ruszy kopijników i uderzy na nas?	Daj mu spokój a choć pijany jak gąbka, wcale się tak bardzo nie myli. Nieobecność równie dobrze rozdziela jak i śmierć, a przypuść na chwilę, że Edmunda i Mercedes dzielą mury więzienne, byliby tak dobrze rozłączeni, jakby to był grobowy kamień.	Aha, nie co inszego to musi być A jej miłość się sromasromać się (daw.) ironiczne: Anna Jagiellonka miała w tym czasie 49 lat.	Tak Wielki Mistrz i Marszałek rachują na to, że gdyby zamek ów zdobywać było ciężko, wy potraficie do broniących go jako poseł przemówić. Spodziewają się tam tego młokosa.	Ba! ba! znamy to! znamy! Anusi bardzo ładnie w żałobie podwójnie ładnie, bo i posażek się znalazł co jeszcze jej wdzięki podnosi! Dziś, jutro czerń ta zamieni się może na białą ślubną zasłonę; ma słyszę z pół miliona po stryju i ojcu!	Ta przygoda może się dla nas źle skończyć Cóż, powinniśmy wisieć już od dwóch dni, cieszmy się zatem, że było nam dane pożyć o dwie doby dłużej.	Kiedy strudzony kłopotami państwa wchodzę tu na wytchnienie, wszystko to ożywa, garnie się do mnie. Zasiadamy w koło; stare kamienie dają mi rady, rycerze gotują broń do przyszłych bitew, orzeł mierzy oczami drogę do słońca: mam przed sobą całe życie przeszłości i widzę na jej kolanach przyszłość, a dla niej zapominam o obecnej chwili, o obecnym świecie.	Chodzi zapewne o tego nieszczęśnika, który zostawia żonę, dziecko i teściową bez chleba	Jak się masz stary? krzyknął	Jechał tędy, godzina temu albo więcej gdy ruszył dalej; konia miał zranionego w nogę i tu spoczywał, a posilił się, bo i my mu dali na co stało...	Musimy zaciągnąć nową pożyczkę. Porozumiej się z Herhorem i Mefresem, aby nam dały świątynie.	Mógł wpaść na chwilę do pokoju przez tylną werandę.	Oto znów zjawia się na koniu okryty płaszczem szerokim z kapturem Don Gaiferos.	Owszem. Oprzytomniawszy nieco, rzekłem, że wracam z Azji, żem wybił rękę pod miastem i cierpiałem srodze, ale w chwili gdy mi przychodzi porzucić ten dom gościnny, widzę, że cierpienie w nim więcej jest warte niż gdzie indziej rozkosz intensywnie żółty; od nazwy szafranu, barwnika roślinnego. piasku. Po czym podniosła oczy, raz jeszcze spojrzała na owe skreślone znaki, raz jeszcze na mnie, jakby chcąc o coś spytać boginka drzew, nimfa, driada. przed głupowatym faunem.	Uda się pani do Jazwigły. Oto adres. Pozwól się pani pożegnać. W razie potrzeby	A pomsta nad Jurandową krwią? Wolą oni pomstę niż miód i wino, a że przyczyny mają, to mają. Straszny im był pan ze Spychowa, a co w ostattku sił uczynił, to do reszty ich rozjadłorozjadło (daw.)	A wasza miłość dokąd się chcesz udać?	Ależ na Boga!... jest wasze własne, drogi przyjacielu	Ależ tak, proszę pani, loczki to dobre dla blondynek.	Czy mam się tam udać dziś zaraz w nocy?...	Dlaczego jednak derwiszowym cudem nad kasą się znęcasz?	Do czego?	Ja do pana właśnie iść chciałem	Jak to inny?	Już wiem! Ktoś utonął!	Mamy wiadomość pewną, że król Wacław za dwa dni nadciągnie, czekajmyż na niego.. Silniejsi będziemy...	Niech pani czyta odezwał się.	Niestety, ale we flircie, jak i we wszystkiem, jestem tylko dyletantem	Posyła pan jutro konie do Bukowca?	Potrafiłbym być rozsądny, gdybyś wyjechała na kilka dni, ale liczyłbym godziny.	Przekleństwo, które wyrzekłeś, rabbi, zmiękczyło serce niejednego i ślepotę zdjęło z ócz wielu! Usta złośliwe rozdmuchały w sercach naszych gniew przeciw niewinnemu, ale dziś z oczów naszych płyną nad nim łzy, bo ty, rabbi, klątwą swoją zadałeś śmierć młodości!...	Rezydenci i bracia! Zbliża się północ, świętujemy już długo, pora wznieść toast trzynastego u stołu!	Tak, ale gdyby pan ją znał w owej epoce, och, jakaż była śliczna! Mieszkała w małej willi bardzo osobliwej, pełno tam było chińszczyzny. Przypominam sobie, że nam zmącili spokój chłopcy z nadzwyczajnymi dodatkami, w końcu kazała mi wstać z łóżka.	Tak, rzeczywiście Tak miało się to odbyć z początku, ale zdaje się, że od wczoraj zaszły pewne zmiany w porządku ceremonii.	A robotników ilu pan ma teraz?	Ach, twoja rzeka! Zapomniałem o rzece.	Biuro jest gniazdem plotkarstwa	Co?	Co? Ano spróbuj! Zobaczymy, kto komu zamaluje.	Czy pani wie, za kogo ją tu niektórzy biorą w Głębowiczach?	Cóż to ciebie obchodzi?	Cóż tu począć?...	I czego?	I kiedyż ślub?	Ja to zrobię	Jaka?	Kapitan!	Każecie odejść?	Masz, wypij wódki! Zaraz gotowa będzie wieczerza! Ze Skomontów wracasz? Czego chcieli od ciebie?	Musi to być jednakże genialny człowiek	Nazywała cię stryjem.	Niby czego?	Niczego?	Owszem. To pójdziemy? O której to?	Panie hrabio otrzymałem list awizowy od firmy Thomson i French.	Pewnie Jednego wypędzim, a drugiego wybierzemy, aby zgoda była.	Podrwili boćwinkowieboćwinkowie zawołał Zagłoba.	Pracujesz?	Rety! Stryjku! Zych ze Zgorzelic tu jest!	Rzeczywiście śpieszę, proszę szanownej pani.	Tajemnica	Tej swojej.	To idźcie po klucz.	Tokarzewicz! a bywaj no waszmość!	W Rozłogach.	Wiosłuj szybciej, Van Stillerze!	Więc będzie baba milczała?	Więc z ciebie jest kawał znachora? Oj, bo mnie to potłukło od siedmiu boleści!	Zagrajmy w oczko Szóstka i dwójka.	Święta prawda!
Ale nie, przecie on się przyznał Kto by dał wiarę, że wszystko to stało się w moim domu, w tej dzielnicy, gdzie nawet kot rzadko się zabłąka! Słowo uczciwej kobiety, ja śnię chyba. Bo to widzisz, za mej pamięci zdarzył się wypadek z Ludwikiem XVI, później byłam świadkiem upadku cesarza, widziałam, jak powrócił i upadł powtórnie, a wszystko to było w porządku rzeczy możliwych. Ale gospodom mieszczańskim to już zdaje się nic grozić nie powinno: bez króla żyć można, a bez jedzenia nikt się nie obejdzie; a gdy do tego uczciwa kobieta z domu Conflans daje na obiad najlepsze potrawy, to chyba musi być koniec świata, skoro... Bo też tak i jest, przyszedł już koniec świata.	A czy wiesz waść, że to okrutnie niebezpieczna wyprawa? Tu już lud tak wzburzony, że osiedzieć się trudno. Gdyby nie bliskość koronnego wojska, czerń rzuciłaby się na nas. A cóż dopiero tam! Leziesz jakoby smokowi w gardło.	O! nie! jam jeszcze dziś swobodniejszy od ciebie! Chciała ta byńk’a ciaj, chciała gromada, żeby Puza dowodził: niech poprobują, zobaczymy co będzie daléj. Męczą mnie jak mogą, alem ja do pracy przywykł; łają, ale ich nie słucham i śmieję się. Cóż mi tak złego zrobili?	Wszystko, wszystko, że pan niegodziwy, niedobry, obrzydliwy, łobuz... Pan Fiszbin powiedział mi, dlaczego to pan w niedzielę u nas nie był... Był pan w Arkadii!... Upił się pan, śpiewał pan... i... i... całował pan te... Ja pana nienawidzę, ja się panem brzydzę...	Niestety!... starałam się zrobić jak najlepiej... Jeden z klijentów naszych jest handlarzem koni; zadłużył się on bardzo w kancelarji męża i nie chciał w żaden sposób zapłacić. Wzięłam w długu konia i muła; przyrzekł mi niegodziwiec dostarczyć wierzchowców królewskich...	Byłeś nim zawsze i aż zanadto i przekonasz się, że dla ciebie ludzie takimi nie będą.	Nie płacz, bo mi się serce kraje.	Otóż Głębocki się zgadza sprzedać komukolwiek Strugę, byle nie księciu F. Napędziłem mu strachu. Podpaliłem naftę i węgiel.	Przecież nie może się równać z Wyspą Lincolna!	Edukacja jeszcze się nie zaczęła Ten chłopak, jak sam mi mówił, dostaje dwieście dolarów miesięcznie na drobne sprawunki... a nie ma jeszcze szesnastu lat...	Braterstwo łacno przyjdzie skoro jeno zgodę i dary przyjmujecie; odrzekł Hochswald. To mówiąc, dał znak dwom potężnym pachołkom, którzy się pod owemi uginali darami. Pachołcy zbliżyć się chcieli, lecz zwrócone oczy niedźwiedzi powstrzymały ich znowu na miejscu. Gedymin skinął, Siewros i Jaśko podeszli czekając na rozkazy.	Jezus, Maria! Co ty pleciesz! Ja, doprawdy, Jadzi nie dam za niego. Niech się ta choroba jakoś wyklaruje. Kto wie, co to jest. Jego stryjeczny dziad był furiatem.	To widać pani nawet nie miała czasu rozmówić się z panem... Majdan, widzisz pani to jakżeby tu powiedzieć, nie zełgać? To jest tak niby zakon abo klasztor.	Rozumie pan, że nie mogę się zabawiać oglądaniem pasażerów na gościńcu francuskim... Otóż, o ile cię nie skusiły niebezpieczeństwa naszego cygańskiego życia, cudy południowej Ameryki, podzwrotnikowe noce, nasze bitwy i rozkaz walczenia za sztandar młodego narodu lub za imię Szymona Boliwara, trzeba mam się rozstać... Szalupa i oddani ludzie czekają na ciebie. Ufajmy, że trzecie nasze spotkanie będzie już zupełnie szczęśliwe...	Oczywiście I ja także nie widzę. Przecież nikomu nic z tego nie przyjdzie, gdy pan się nad czymś dokładniej zastanowi.	Pan tak mówi, że można się zasłuchać. Ale czy zawsze słońce odczuje mowę rośliny? Tyle się oczu doń podnosi, tyle uwielbień płynie... Czy zdoła biedny... zakochany powój zdobyć cieplejszy promień dla siebie?...	A to się ożeń z młódką, a wnet się wylekujesz! Księdza ci więcej potrzeba niźli dochtora! Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym, okadziła, a bo to pomoże?... Widzi mi się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...	Czego się śmiejesz?	Mój synu, co się stało?	Mamo, wyjadę Kochasz mnie zbyt mocno, nie pozwolisz, abym żył tu bezczynnie jak próżniak. Zresztą już podpisałem.	Cicho! Niech usta wasze nie wymawiają imienia nędzarza tego, ażeby głowy jego niebezpieczeństwu nie poddać... Ja tu stałem, powrotu jego czekając... rozejdźcie się stąd i pamiętajcie o tym, że oczy wasze Szmula wracającego z ognistej strony tamtej nie widziały...	Czemu?... Niech odsapnę... Oto temu, że gdyby nie ów Kmicic, że gdyby nie ów zacny kawaler, to byśmy wszyscy, jak tu jesteśmy, wisieli wypaproszeni na kiejdańskich drzewach... Uf... Dobrodzieja naszego chcieliśmy zabić, mości panowie!... Uf!...	Wszystko to być może jednakże... nno, nie powiem, abym to koniecznie miała między bajki włożyć, ale powiem, że Cahagnet nie jest żadną powagą ani naukową, ani filozoficzną. Samouczeksamouczek kapłan misteriów eleuzyjskich; człowiek objawiający innym święte tajemnice..	Dlatego, żeby jej nie dotknęły spojrzenia obojętne, złe lub zazdrosne. Ja nie pokazuję ludziom obcym nawet swoich brązów i obrazów najlepszych, bo się obawiam, że nie odczują całego ich piękna i że mi coś z tego piękna mogą zbrudzić i zabrać ich spojrzenia. A tym bardziej nie pozwoliłabym im zajrzeć do duszy własnej.	Przysięgaliście sobie fałszywie miłość. Za to albo ty w nim, albo on w tobie rozkocha się bez wzajemności! To będzie pokuta! A kto winniejszy, ten ją odcierpi.	A tak. Więc teraz wasza królewska miłość jasno widzi i dobrze rozumie, że się już okrutnie dawno znamy.	Tak, zgadzam się z panią, ale jednak prawdziwe.	I nie myśl, żem spodlał. Nie! To, co ty śnisz, to jest złudzenie, błąd za długi. Ze wszystkiego najgorsze jest to, że się sam zabijasz. Jedno jest złe na świecie jest dobrem.	Powiedziałem, że waćpana miłuje, nie powiedziałem, że cię zechce... To wcale co innego.	Pst! nie mówić nic. Być szczerą, pozwolić sobie na zbytek szczerości. Zrzucić pancerz, maskę i wdychać w siebie to, co ku pani płynie...	Uszli oba Zdaje się, że cesarz dla tego z Pragi wyjechał już niemal konający, aby uniknąć Czechów, sprzyjających cesarzowej Barbarze...	Wżdy nas znają, to szczekać nie będą, a po drugie, idziemy bez pałacową bramę na tamto podwórze, gdzie psów nie puszczają, coby nie szczekały pod królewskimi oknami.	Naturalnie, że trzeba wszystkiego spróbować, zanim się przystąpi do ostateczności burzenia oficyn Nie myślcie tylko proszę, że nalegam na to dlatego, że łatwiej mi o pieniądze niż wam, tylko mam taką diablą ochotę spłatać figla tym panom w Petersburgu! Ale oto i konia mi prowadzą. Do widzenia, Marto, bądźcie zdrowe, dzieciaki. Coś wam Renia kazała powiedzieć, dzieci, ale zapomniałem.	A tak, ma pan rację wisiał tam, ale obsrywały go muchy, więc zaniosłem go na strych. Wiadomo, jak to bywa. Jeszcze by kto zrobił głupią uwagę i miałby człowiek kram. Potrzebne mi to?	Ależ ja nie jestem kobietą! Jesteś w błędzie! Władysław może być nie dobrym; ale niech sobie kocha kobiety, toć i ja robię tak samo! Nikt swojej młodości lepiej nie pragnie użyć odemnie! a muszę ci nawet powiedzieć, że miewam niemało szczęścia.	Mimo wszystko jednak to jeszcze nie wystarcza, by zaprowadzić nas do owego X.	No, widzi pan. Czy to tak ładnie? Nie słucha pan, daje pan odpowiedzi ni przypiął, ni przyłatał. I w ogóle tak, jakby mi pan łaskę robił.	Nikogo nie przyjmę. Jestem niezdrów. Proszę tak powiedzieć.	Idź, zdołasz się napić będzie źle. Zdołasz mieć dziewczynę tak i będzie. Do tego nikomu nic.	Na wszystkich podziałało to jak objawienie; ludzi po­rwał szał radości.	Mam nadzieję, że nie	Myślałem, że nie ma cię w Anglii.	Nie macie gdzie tych koni postawić, com je tu w lesie koło waszej budy niedaleko połapał?	Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie?	Nie, rodzice nie pozwalają mi chodzić do teatru.	Oj, nie jeszcze.	Wstrętu nie mam do pana, boś mi najzupełniéj obojętny	Czy nie wiesz czasem, jakie są szańce za rogatką Grochowską?	Gdzieżeście tak pomęczyli konie? Jak z wody wyjęte.	Nie wiem, czym widział kiedy krokodyla	Ja właśnie prawdy chcę od was, aby nie być zmuszoną im wierzyć Więc mówcie.	Onego Czeremisa nie mówię, ale babę dość będzie związać.	Która to?	Wstrętny hipokryta Ale on to pewnie należy do oswojonych, co?	Henrykowi zawdzięczam, Bazyli, bardzo wiele więcej niż tobie. Ty nauczyłeś mnie tylko próżności.	Mam tyle lat, ile mam. Ważne jest to, że mama pana zaprasza.	Ale, mimo że jesteśmy tu między sobą i możemy wszystko mówić, ja i tak wracam do mojego	Tak, proszę pana. Czy w tegorocznym derby wygra Pelham-Beauty czy Gobernador?	Treść niewarta formy. Chyba na rozkaz hrabiowski. Byłem właśnie w stadium peregrynacji po obcych krajach, kiedy z mego dziedzictwa zostało jeno pewne quantum druków, traktujących o uzdrowieniu tego, co już było na dobre strupieszało w grobie. Wówczas ten oto tutaj przytomny rodak, imć pan Krzysztof Cedro, spotkawszy mię w ciężkiej opresji na ringach wiedeńskich, zaprosił po sąsiedzku. Chodź, prawi, stary włóczykiju, na rezydenta do Stokłosów... Poszedłem volens nolens. Co większa, fomalów posłał aż do Wólki i ze starego lamusa zabrane kazał przywieźć dwa półkoszki druków oraz skryptów do tego oto Tusculum. Słyszane rzeczy? Przybywszy ja zaś personaliter, aby pożegnać paterna rura i zapłakawszy...	Kto są ci panowie, których znalazłam dziś u was?	Ten sam. Był żonaty z Ostrowską, daleką naszą krewną. Umarła ona w dwa lata po ślubie, zostawiając córkę Kazię. Ta Kazia	Znam go lepiéj od was	Żeby nas godnie przyjąć. Zobaczysz... Ale na wszelki wypadek	Ależ pomnij, okrutny człowiecze, że i mój dom pójdzie w perzynęperzyna owoce. zbiorę z mojej abnegacjiabnegacja (z łac.)	Cicho, staruchu, jeśli ci życie miłe	Co za czasy epoka, kiedy wielcy panowie ubierali tancerki!	I jeszcze słyszeliśmy, że z tego powodu wasza dostojność kazałeś odliczyć pewnemu oficerowi pięćset kijów, a przewodnika powiesić.	Muzyk. Wielki talent. Wszyscy znawcy przepowiadają mu piękną przyszłość.	No dobrze, my będziemy chodzili do szkoły, a kto będzie pracował?	Przepraszam Moje „jasnowidzenie” tu zawiodło. Zato powiem panu, że pan od niedawna jest w Warszawie. Pochodzi pan z Małopolski.	Ty co za jeden?	W kościele przesiaduje, a chytra na grosz kiej ten Żyd.	Waćpanna wiesz, żem ja po jej dziadku laudańskimi ludźmi dowodził?	Wiem. Wiem też, kim jest ojciec pani. Słyszałem o wszystkich pani konkurentach, tutejszych i zagranicznych: hrabia de La Tréfouille, książę Zawratyński...	Więc... ja, Świerkoski, Zaleski i może pani dobrodziejka	A co kochany kapitanie?	A w Rozłogach byliście?	Ano z Dymchurch, spod Wału	Czego?	Dawno?	Dmytruś!	Dziękuję. A ty odjeżdżasz?	Ja i ty jes-s-steś-ś-śmy z-z-z jednej krwi!	Ja... mogę	Jakaż zatem przyczyna tych utrapień?	Jestem autorem romansu	Kaip mamytė užkais katilą, vanduo pradeda virti; garai išeina, pasikelia... paskui, priėjus garų pilnai trobai, mamytė atidaro duris, garai tada išeina laukan, pasikelia aukštyn ir yra debesiai...	Leczenie chorych dobrą zawdyzawdy (gw., daw.) odparł lama	Los oświadczył.	Mam, stryjaszku.	No, że cię przezwał.	Obywatel, Polak	Oczywiście!	Pojutrze rano.	Proszę o milczenie!	Pulardępularda zawołał gospodarz, tupiąc nogą	Sześćdziesiąt łóżek.	Uważajcie! Pułkownik Departamentu Politycznego na czele trzydziestu Sikhów na wierzchołku góry. Uważajcie dzieci!	W Przasnyszu jenojeno (daw.)	W wodzie?
Tak gdyby jej nie spalono, nie uwierzycie, w jaki okropny sposób obchodziliby się z nią jej krewni. Obcięto by jej włosy, dano zaledwie garść ryżu jako strawę, odpychano by ją od siebie. Byłaby uważana za istotę nieczystą i umarłaby gdzieś w kącie jak nędzny pies. Dlatego obawa przed tak strasznym losem znacznie silniej niż miłość lub fanatyzm religijny skłania do ofiary te nieszczęsne istoty. Czasami jednak ofiara jest rzeczywiście dobrowolna, nieraz rząd musi użyć swej władzy, aby temu przeszkodzić. Przed paroma laty, gdy mieszkałem w Bombaju, młoda wdowa prosiła gubernatora, żeby pozwolił na spalenie jej wraz ze zwłokami męża. Łatwo się domyśleć, że gubernator odmówił. Wtedy wdowa opuściła miasto, schroniła się pod opiekę niezawisłego radży i tam spełniła ofiarę.	Chyćcie się mego kija... podciągnę was na wał... Nie bójcie się, nie puszczę... mocno trzymam.	Mógłbym ja, na poparcie mojéj teoryi repetycyi jednego dramatu ad infinitum przypomniéć, że zupełnie tak samo Rzym, w imię cywilizacyi, chciał występować sam jeden. Nic się nie zmieniło, tylko Celsius rzymski zowie się dziś nie wiem jakim tam National-liberałem niemieckim.	Że mężowi się nie podobała, no to może nie w jego guście, ale ty powinnaś się była przekonać. Bartek!	Powinieneś zrozumieć tą właśnie głową „wonnościami zlaną”, że innej rady nie ma. Musisz się zgodzić na tak niewinny i słodki pewnik łysego kpiarza: ut homines mortem vel optare incipiant, vel certe timere desistant. Przecie to takie proste i do wykonania łatwe...	Zatem nie omieszkam się stawić. Czyń, jak jest twoim obowiązkiem: pracuj, chamie, pracuj. Ja pójdę kusić do rozkosznego grzechu porubstwa szlachetne zakonniczki z Pierdzimąki, a także innych wszawych zakutańców. Ani na chwilę nie wątpię o ich najlepszych chęciach. Do zobaczenia w dzień zbiórki.	Jeszczem ani zaglądał do szopy przepatrzmy słomę, jeśliście go tutaj zgubili, to się znajdzie, nie igła przecie.	Oczywiście! Moje własne słowa! Mówiłem to samo, kiedy proponowano Zajęczą Anę... diabeł by go chyba kusił... moje własne, autentyczne słowa... Nie... nie... nie takie to czasy, aby wydawać na gospodarstwo więcej, aniżeli potrzeba... Ale uważasz, stara... moja stara nie wie, jaki tu ład panuje, i martwi się... sądzi, że jeśli się przepracujesz, ludzie wytkną to Jakubowi... powiedzą, że jest sknera... a moja stara zawsze dbała oto, aby ludzie nie gadali źle... i słusznie!... Więc mnie wszystko jedno, tak czy owak, skoro ty to załatwisz. Tak, nie mówię nic, mogę wypić jeszcze trzecią filiżankę... Co? To już czwarta? Ano, trójkąt niewiele wart, pokój ma cztery kąty. Ha, ha!	No powiedz, co myślisz, ile ja już widziałem wielkich okrętów rozbitych? a ilu chłopców, dzielnych i żwawych, sczerniałych od słońca na placu kaźni? a wszyscy zginęli przez tę gorączkowość i jeszcze raz gorączkowość! Co nagle, to po diable, słyszysz? Już widziałem niejedną rzecz na morzu, tak, widziałem! Jeżeli będziesz pilnował tylko kierunku drogi i wiatru, a o nic więcej się nie troszczył, będziesz jeździł powozem, zobaczysz. Ale to nie dla ciebie. Znam cię jak własną kieszeń. Nazajutrz urżniesz się rumem jak bydlę i pójdziesz na szubienicę.	Nie, panie bo widzę, że to bydlę nie da się złapać, jeżeli nie zechce.	Solistka! twoja żona, Konrad, interesuje się tylko sobą, a mnie to nie intere­suje.	Stanę, lecz ponad to, co da pani Krzeszowska, postąpię najwyżej parę tysięcy. Wybacz pan, panie Wokulski, ale sam z sobą licytować się nie będę.	Jest pan uprzedzony, gdyż nawet i ta, jak pan mówi, próżnująca arystokracja odgrywa ważną rolę na świecie. To, co pan nazywa zbytkiem, jest właściwie wygodą, przyjemnością i polorem, której od arystokracji uczą się nawet niższe stany i tym sposobem cywilizują się. Słyszałam od bardzo liberalnychliberalny	Byłeś nim zawsze i aż zanadto i przekonasz się, że dla ciebie ludzie takimi nie będą.	Może to znaczy, że nie zdarzyło się wówczas nic naprawdę ważnego?	Czyż cię uczyłam płakać i lamentować? Patrz, podwórze roi się od ludzi. Jutro nie będzie w Ekeby ani jednego rezydenta.	Nie gniewaj się, stary przyjacielu. Pamiętaj, że przed kilku dopiero minutami ostrzegałeś, że mnie naciągniesz w przyszłości. My, artyści zbrodni, musimy być przygotowani na każdy obrót sprawy.	W takim razie pan musi mnie znać już od dawna? Spotykaliśmy się niby przypadkowo niemal codziennie już od miesiąca. Czy pan o tym nic nie wie?	Przepraszam ale nie rozumiem. (Myślałem, że robi aluzję do procesu pani Stawskiej.) Nie rozumiem panie radco.	Niekoniecznie. Chcąc dostać się do miasta, mam inną, krótszą drogę.	Tak jest, znam go. To znaczy posiadam przekonanie wewnętrzne. Wiedząc, że jestem niewinny, zyskałem wielką nad panem przewagę i śledziłem odtąd bez przerwy danego osobnika. Zebrałem dużo doskonałych poszlak, ale nie wystarczają one jeszcze do aresztowania. Jeśli pan pójdziesz tym śladem, dotrzesz napewno do odkrycia i ujęcia zbrodniarza.	A więc przypomnicie się królowi... na teatrze! rzekł Bogusławski.	Ruszaj się, no już! Uciekaj od tego smrodu, którym przesiąkły nawet krzaki.	Miły panie, was za nauczyciela nie wezmę!	Szwejku kiedyście się meldowali na służbę u mnie, powiedziałem wam, że musicie spełniać każdy mój rozkaz. Gdy wam mówię, że dostaniecie pięćdziesiąt koron, to musicie je przyjąć i przepić. Co zrobicie, Szwejku z tymi pięćdziesięcioma koronami?	Dlaczego ma się podobać, wuju Sibie?	Wiesz przed chwilą miałam scenę z mamą... istny wyjątek z dramatu!... Kazała mi klęknąć i modlić się, słyszałaś?	Nie Polityka.	Nie zlazę!	O, tak, jest bardzo piękna. Przyznam ci się jednak, że wolałbym, jeśli idzie o piękne dziewczęta, znaleźć coś... bardziej pociągającego i kobiecego.	Wcale nie. Wasza świątobliwość zawrze z nami traktat, kiedy sam zechce...	Żeby ciebie prędzej nie osądzili!	Przeciwnie Dowiódł tem inteligencji. Zrozumiał, że ja, przy swojej wrażliwej naturze, byłbym uległ wpływowi Chopina. To nie ma znaczenia, wobec tego że bardzo młodo porzuciłem muzykę, jak wszystko inne. A zresztą, człowiek nadrabia wyobraźnią są zawsze ludzie którzy go słyszeli, którzy mogą dać pojęcie. Wreszcie Chopin był mi tylko pretekstem, aby wrócić do strony medjumicznej, którą ty zaniedbujesz.	Ty też mnie nie przekonałeś i jeżeli nie masz innych argumentów...	Nie, nie!.. Jedź już ty sobie, jedź. Nie przywieziesz ty nigdy żadnej pociechy, tylko, jak djabeł, zmartwienie albo złość.	Co mu tam znowu major wytniesz? A obraża się, kiedy go poprawiać w mówieniu.	Wiedziałam od razu, że to nie mogło być nic takiego	Ja wojsko odsłużyłem, lata mi idą, a tego, co moje, dać nie chcą!	Ano to święte słowa były W. Król. Mości gdyście Zajączkowską przypomnieli. Dziś takie czasy, iż nikomu wierzyć nie można.	Piękne panna Brzeska będzie miała wyobrażenie o naszym domu!... Tylko wszedłeś, zaraz prezentujesz się jak człowiek ordynarny...	Nie, po cztery z ułamkiem jest nas siedmioro.	Nie masz już swojego złota!	Rozstrzelali niezawodnie Stachowicza i dwóch oficerów, którzy poszli w deputacji Nie może inaczej być!	Więc nie składać podania?	Dziękuję pani za radę i za... pozostawienie mnie samej z bydlęciem!...	Mówisz prawdę niesłusznie was posądzałem o uprzedzenie do mnie... Ale chcę to naprawić, więc będę z wami szczerym...	Służyłeś mu aż do ostatka, czy wiesz jak on umarł? Zali prawdą jest to, co ludzie mówią, iż zdławiła go litość,	Cicho... cicho!... jeszcze będziemy mówili o tych rzeczach, ale nie teraz.	Jak to? Do więzienia?	Nu dobrze gadać „do roboty”! Tak słoma gdzie?	Owszem, owszem, Marceli wzywał mię do siebie, złote góry obiecywał...	Kpi sobie z mrozu, zawsze lata za interesami	Hela: Plecie ojciec jak na mękach. Dziwne są te luki zupełnego dureństwa u najinteligentniejszych ludzi, jeśli chodzi o Żydów.	Na Perkuna, ubijem!	Badam okoliczności, towarzyszące śmierci sir Karola Baskerville’a Mój przyjaciel, doktor Watson, uwiadomił mnie o treści swojej rozmowy z panią, wiem także to, coś pani zamilczała...	Proszę przyjść na śniadanie, drogi doktorze Monygham, i nich pan przyjdzie wcześnie	Ależ mój ojcze, przecież ojciec u siebie, to mu wszystko, wszystko wolno.	Pani dawniej zna pana Zgierskiego: czy to jest dobry człowiek?	Czarny przyjacielu, jesteś dobrym człowiekiem i pragnę uścisnąć cię jak brata.	Panu? Juljo! i ty mnie pytasz o to? po takiem przywitaniu! po takiej boleści!	E, ale jak tak myślę to można zrobić coś lepszego.	Gdzie go zaprowadziłeś?	Jest to hakim wielce uczony. Przyślij go, matko.	To będzie przyjemność.	Winszuję sobie że było mi danym podróżować z trzema ludźmi, którzy są lub będą sławni: znakomitym już dziś malarzem, przyszłym generałem, i młodym dyplomatą, który wróci kiedyś Belgię Francji.	Więc ja mam tu pozostać?	Mam	Prawda odwiedzanie więźniów było niegdyś w zwyczaju. Mam w zbiorach rycinę Abrahama BosseBosse, Abraham (1602–1676)	Przysłał nas pan Zawisza w darze młodemu rycerzowi, abyśmy niewolnikami jego byli.	W grudniu będzie jeszcze lepiej.	Bóg ich wie! My ich od BirżBirże (lit. Biržai)	A może	Biedny człowiek! ta miłość tak go podnosiła i tak uszczęśliwiała!..	Bóg da. Byleś tylko ty prędzej wyzdrowiał.	Ile masz pieniędzy?	Jak o rodzonym ojcu	Tak ale powiedziałeś tak, żeby mi zrobić przyjemność, i tyle!	Zabić go, zabić go! Śmierć mu!	A zatem chodźmy, panie Czertwan. Daj mi pan ramię, proszę!	Bo zwycięskie	Bywacie w Krakowie?	Ciekawa rzecz...	Dziękuję!... dziękuję serdecznie!	Idę z Sowińską, a pan przecie w przeciwnej stronie mieszka...	Ja... adiutant podoficer, Pruski.	Krwawa służba...	Kto ją wie!	Mają rację.	Mendel.	Młodzieniec:	Patrz pan	Podobno pod KonstantynówKonstantynów (dziś ukr.: Starokonstantyniw)	Przepiszę je i odniosę.	Tai tu tiktai geru žmogumi nori būti, matai koks! Jei visi taip norės, tai kas bus kryžiuočiu?! Bet nežinau dar, kas kuo persidarys, dar pamatysime.	Tak jest!... zawołała Laura.	Tak, ale tu nastąpić musiały jakieś podłe rady i ukartowano inaczej.	Tak? Z czego pan wnosi?	Toś ty, Chaimku, bardzo niemądry!	Wasza łaskawość pozna zapewne pismo swoje.	Zeszłej wiosny.
Jestem spokojny, ojcze. Jestem nim na tyle, na ile potrafi zachować spokój człowiek, który znalazł się o krok od popełnienia błędu nieodwołalnego. Przejrzałem jednak, ojcze, w porę i o pomoc cię proszę. Ojcze mój, ciężko zawiniłem. Z powodu skrupułów, wynikających i z mojej słabości, i z mego nie dość jeszcze ugruntowanego rozeznania, chciałem zataić przed tobą pewne moje myśli. Kiedy się dowiedziałem, że mamy jechać do Villa-Réal, pierwszą moją myślą było uciec się do znanych mi środków lekarskich i przy ich pomocy wywołać krótkotrwałe, lecz bardzo silne objawy ciężkiej choroby.	Proszę pana, ja się dziwię, że to tak późno nastąpiło!... Przecież znam jego życie i wiem, że ten człowiek prawie dusił się tutaj od dzieciństwa. Miał aspiracje naukowe, lecz nie było ich czym zaspokoić; miał szerokie instynkta społeczne, ale czego dotknął się w tym kierunku, wszystko padało... Nawet ta marna spółczyna, którą założył, zwaliła mu na łeb tylko pretensje i nienawiści...	Panie Porthos! wybacz, ja nie znam się na niczem... skąd wiedzieć mogę, jaki koń być powinien?... czy ja wiem, co to jest uprząż na konia?...	Ja nie oddawałem, bo mnie nie bardzo stać na takie fanaberie w dzisiejszych czasach, ale mój brat, ten oddawał. No i użył na tej zabawce... A do której klasy?	A bo się to co urodzi na takich zdziarach i mokradłach!	A bo to nie grzech! Parobki pod wąsem, Szymek ma już dobrze na trzydzieści i żenić mu się nie da, z domu nie popuści i o bele co piekłuje.	A ja zaczekam na rezultat.	A jakich to warunków nie dopełniłem, panie hrabio?	Cokolwiek książę pan raczy powiedzieć na pochwałę tych, powtarzam, kantonistów, to tylko powinno zachęcać do wykonania mego planu. Złożymy ich tu kupami znowu w jakim Raszynie i znowu zawrzemy zaszczytny akt złożenia na kupę pruskich karabinów. Powtarzam: to nie nasz żołnierz, tylko posiłkowy, więc cesarski.	Dlatego właśnie, że grozi. Taki już jego charakter. Jeżeli pani nie może przytoczyć mi ważniejszego powodu, to tym argumentem nie zdołam go skłonić do opuszczenia Baskerville-Hall.	Ja, milordzie, uchodzę za umarłego i mam bardzo ważne powody, aby nie domyślano się, że żyję; teraz zaś zmuszony będę zabić pana, aby tajemnica moja na jaw nie wyszła.	Kiedy tak, to proszę pana o kupienie mi zegarka.	Mam rozkaz związać waszej mości ręce i wyprowadzić za Janów. Na czas to wiązanie, później odjedziesz wasza mość wolno... Dlatego proszę waszej mości nie stawiać oporu...	Oni są jak dzikie zwierzęta. Kto swobody nie rozumie, jest jak dziki zwierz. Człowiek wytępił dzikie zwierzęta. Takie samo prawo my mamy wobec nich. Wy nie powinniście podnosić ręki na niego, w takim razie dla was jest on brat.	Zrobiłem sobie z tej wieści niejako haczyk do poławiania jadła i zaszczytów pośród mieszkańców jednej wsi, gdzie kapłan chciał uśpić mego lamę. Ale ja zabrałem staruszkowi sakiewkę i bramin nie znalazł ani szeląga. Toteż ci się pieklił na drugi dzień! Ho-ho! Z owej wieści skorzystałem również, gdym wpadł w ręce białego pułku wraz z ich Bykiem!	Bóg karze pychę. Obiecał pan przodować na kuligu, a tymczasem oto na szarym końcu smutny nas spotkał wypadek. Proszę, ja konia potrzymam, zanim pan ekwipaż doprowadzi do porządku.	Już cię Kostek przekabacił na swoją wiarę? A samego proboszcza pytaj, niech ci powie, czy diabeł nie przybiera wszelakiej postaci? Abo mu to dziwne w dziecko się przerzucić? Wszyscyśmy widzieli, jak hulał z Kondusią, omal z duszą uciekła. A potem taki był rad ze siebie, aż se koziołki magał na oną uciechę.	Szczęście, że na tym statku znajduje się tylko jeden kapłan Ja tego nie słyszałem, a choćbym słyszał, zapomnę. Lękam się jednak, czy bogowie nie położą ręki na tej dziewczynie.	To będżemi mi zaraz widżec Gdże są mi teraz, pan Mactonal?	Cała nasza rodzina, wszyscy znajomi oburzają się na Stefka za ten projekt. A to panna bez posagu, a to bez nazwiska... A to córka samobójczyni... Ale im oni więcej gniewają się, tym Stefek bardziej kamienieje w uporze...	Nic, mój drogi, nic mi nie jest; mam się znakomicie i nie potrzeba mi niczego! Naprawdę, już mi jest lepiej... Idź, zostaw mnie.	Przekonaniem? Gdzie wyście w Rosji znaleźli przekonania? Strach i frazesy. Strach i puszenie się, kiedy nas nikt nie widzi. Et... co tu gadać długo. Ja wyjeżdżać muszę. Wy musicie jechać do Moskwy. Tam podobno to ciało znaleźli w stawie pod lodem. Trzeba powiedzieć. Niech się nie plączą. Wykręcić się nie da. Ja zabiłem i ja kazałem brać udział w zabójstwie. Sprawę stawiać dumnie. Głowy i tak już nie ocalą. No, i już. Co więcej rosyjski pisarz, bliski ruchowi  narodników. i sam się utrzyma, ale Popow... I niech wierzą, że sprawa nie ginie. Jadę za granicę i wracam. Organizacja nienaruszona.	A otóż to właśnie	A wójta to już nie baczyszbaczyć (daw., gw.) buchnął groźnie.	A! To kapitan Nemo Gdzie my jesteśmy?	Ach, ciociu, trudno mi o tym mówić.	Ach, od Szumana. Ale do czego to wszystko prowadzi?...	Ach, więc jedziesz na spotkanie eskorty? Będę o piątej rano na balkonie, by zobaczyć, jak będziecie przejeżdżali. Tymczasem do widzenia!	Ależ to za mało...	Bo ta „Optima” to się wcale okazała nie optimaoptima (łac.) wada, usterka. czy w samym wynalazku, dość że ten kauczuk to okazał się do niczego.	Boże ci błogosław, panie Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna dzierlatka całe stadko... nie bój się. Uf!	E, dajże spokój Jest zawoalowana, to jakaś nieznajoma dama, cudzoziemska księżna, może matka Cavalcantiego. Ale, ale, Beauchamp, mówiłeś, a raczej zaczynałeś mówić coś bardzo ciekawego.	I... przecież się cięgiem chlapie to paskudztwo! Do interesu, do gadania, to nie ma jak czarna kawa, a jeszcze do tego kieliszek koniaku, to już całe wesele.	Jak to? Ty jeszcze tam tkwisz? Toś wołowina!	Już idę, panie dyrektorze.	Maryniu, czy to ty?	Na Herkulesa! dzielnie wyglądasz w tym przystrojeniu, mości Castillanie, a dobra mina bardzo przydać się może, gdyż idziemy brać szturmem ładną dziewczynę, a przynajmniej jej mieszkanie.	Nawet i wentylatory, i rurki od wody i gazu każ obstawić szyldwachami, mój książę; nie obawiam się żadnego zawodu i chętnie tu zostanę, czuwając nad twym dostojnym snem i jaśnie oświeconymi marzeniami waszej światłości.	Nie krzyczcie! Chodźcie do Kuby, bo zdaje mi się, że umiera.	Nie zdaje mi się. Mam zamiar odesłać rzeczy pozostałe po bracie do domu...	Niech go Bóg potępi! Co tam zdrajców po nocy wspominać. Radujmy się lepiej, gdy jest czego!	Panie bracie! Jakoś się święty Marcin nie starczy w słowienie starczy w słowie	Przysiągłbym, że to nie skarabeusze, ale duchy moich fenickich lichwiarzy Nie mogąc z powodu śmierci odebrać pieniędzy, zmuszają mnie, abym za karę szedł przez pustynię!...	Przywiązujesz pan zbyt wielką wagę do moich słów Oboje z bratem zmartwiliśmy się bardzo śmiercią sir Karola. Odwiedzał nas często, mówił z przejęciem o klątwie, ciążącej nad jego rodem. Nie dziw, że po jego tragicznej śmierci gotowa byłam uwierzyć w słuszność jego obaw, a widząc jego spadkobiercę, przedstawiciela tejże rodziny, uważałam sobie za obowiązek przestrzec go o możliwym niebezpieczeństwie. To był jedyny cel moich słów.	Syn mój chory?	To korsarz kolombijski Jesteśmy jeszcze o sześć mil od ziemi, a wiatr słabnie.	To straszne być ubogą!	To więcej nas okradaj, psia twarz!... bierz większe procenta i pomagaj tym swoim parchom.	To znaczy te ssaki	To... co?	Toteż nie mówmy już o tym. Po cóż mamy mówić próżne słowa zapewnień i zaprzeczeń. Ja nie będę ci już przeczył. A ty w zamian bądź łaskaw zbogacić zapas swych wiadomości o jeden szczegół. Szkoła, MatkaWidziałem szkołę wiejską zbudowaną według nowych planów. Były tam sale tak piękne, że każde dziecko biegło do nich z najżywszą uciechą. Były tam zimne i ciepłe kąpiele, kuchnia, jadłodajnia, izba koncertowa i kinematograficzna...	Trudno mi było powstrzymać rumieniec ale zdaje mi się, że się nie ruszyłem.	Winni mi dwa razy więcej Tylko niektórzy zwrócą dopiero po Nowym Roku, a znajdą się i tacy, którzy nie zwrócą nigdy.	Właśnie. Możesz sobie nawet przypomnieć, że ojciec ostatnio był zdenerwowany tym, że nie przysyłam jakiegoś przedstawiciela, na którego on czeka. Rozumiesz?	...za trud, jaki pan raczył...	A dawnoście ją brali?	A jakże, mam ich ze trzydzieści, a strojne!... Jako życie nie będę miała takich aksamitowych sukienek ani takich złotych przepasek jak one.	A o czémżeście myśleli?	A więc rozporządzi pan częścią, którą prawo panu pozwala wyłączyć?	Ale, ale, Wawrzuś, wielką uciechę ci sprawię. Do domu nie mam po co iść teraz; ojcowieojcowie (daw.)	Ależ my jesteśmy wprost ze stajni!	Bardzo dawno!	Braciaszku, braciaszku, pohamuj się!	Chciałem z wami, ale jak meme (gw.)	Cicho, wystarczy! Już dość wiemy, gaduło.	Czekam rozkazu	Czy nie można wpisać do protokołu, że trzej zabici królowie i trzej ranni byli, niby nie przez armaty, a tak, w walce?	Czy pamiętasz małą sprawkę złodziei... w nocy, tam w Umballi?	Dopiero zachorował; wczoraj miałam list z Wiszniowca... leży w gorączce.	Gdzie?	Hu, hu, hu, hu!	I jeszcze jedno słówko.	I nie mam powodu Nie należę do ludzi, którzy czegokolwiek się boją i którzy oportunistycznie wolą pogodzić się z tym, co uważają za złe, zamiast wszelkimi środkami temu przeciwdziałać.	I syn jest...	I za cóż cię spotkała taka kara?	Imię	Jak sądzicie? grozi jego życiu niebezpieczeństwo?	Jaki koń wygrał?	Jakto, źle? co ty pleciesz, durniu? co się takiego stało?	Jakże nie!	Księże Anglia nie jest menażerią, posiada ona bowiem parlament, przed którym ministrowie są odpowiedzialni.	Którą najbardziej kochasz?	Mówią, że co rok kości stają się cięższe o pół funta	Mówiłeś, że pójdziesz go poszukać?...	Nagrałam się już dosyć	Nam wolno.	Nie napiszą...	Nie rozumiesz mnie, jak zawsze.	Nie.	Nikt! nikt! nie pytaj! nie chcę uszu twoich walać opowiadaniem	Poczekajcie!	Szczęście, Żołnierz, Wojna, Ambicja rzekł król.	Tak.	Teraz nam się wyspowiadasz!	Więc co? Mów pan prędzej.	Wywiódł ich z domostw rodzicielskich.	Zastanowię się nad tym	Zaszła kradzież.	Zresztą każdy z nas, współwłaścicieli, ma prawo domagać się zwrotu strat.	Ślepa, ale jeszcze trafi do Szymkowych kudłów.
Sama do ostatniej chwili nie zdawałam sobie sprawy. A z drugiej strony może nie wyraziłbyś zgody? A tak stało się i po wszystkim. Oby tylko szczęście nam tu dopisało.	Nie może być ja się jeden biję, i na tym koniec. Położy mnie, to jego szczęście	Powiedzże, Szablon, tylko szczerze, zwyczajnie, czy to słyszana rzecz, żeby ludzie dorośli, starzy przyjaciele, szanujący się nawzajem... Nie, to jest tak bajecznie głupie, że nawet o tym zacząć nie można! Jakeśmy się powitali? Jak my rozmawiamy? Do wszystkich diabłów!	Mnie? Ej, nie! ze mnie już żadnej pomocy nikomu nie będzie. Lata sił ujmują i ubiegłej wody nie wrócisz. Ale to jest prawda, że kiedy pan w Korczynie osiędziesz, trudno będzie, trudno... uskuteczniać dobre zamiary. Mnie, w moim zaciszku siedzącemu, zdaje się podczas, że jakieś wielkie lody świat ten pokryły i zrobiło się na nim nadmiar już zimno. Z nieba na nas leje się pochmurność, a my w tej pochmurności tak jak prawie groch rozsypany, którego każde ziarnko toczy się po osobno i po osobno gnije... plonu nie wydając. Kiedyś to były między ludźmi insze myślenia i insze zamiary, ale wszystkie czasy mają swój czas i każda rzecz przed oczami człowieka jak woda ubiega, jak liść zwiędnięty żółknie...	N. Panie! odezwała się kasztelanowa... muszę trochę znudzić opowiadaniem, bo ja sama nie dobrze wiem co to za szatanek z tej istoty... która tak pięknie heroinę grała. Idąc Saskim ogrodem wieczorem, samiuteńka jedna, N. Panie, a znudzona okrutnie, bo około starej baby jak ja żywego ducha nie ma oprócz sukcesorów...	Nie chcę już więcej słuchać Gdyby nie obecność Livesey’a, dawno bym pana odesłał do diaska. Ale stało się, wysłuchałem pana. Uczynię tak, jak sobie pan życzy, ale stracił pan wiele w moich oczach.	Nie, panowie na to nie liczcie. Armia francuska jest nietknięta. Jako antymilitarysta! Wielkie rzeczy! U nas było już tylu antymilitarystów! Panowie, dobrze Go pilnujcie: jest to demagog, komunista, un bigotun bigot (fr.) por. ang. rabulistic, z łac. rabula: krzykliwy adwokat, nieudolny prawnik skupiający się na drobiazgach., c’est çaoui, un rabouliste (fr.) zwrócił się nagle  do księcia Trivelino	Widać moja mościa dobrodziejko, że nie po dniu wybierałaś, bo pono dla asindźki za młody... odezwała się Kossakowska... I dokądże z tą swą zdobyczą dążycie?	Wszystko się wyrównuje podczas egzaminów. Beetle nie pisze zadania i liczy na to, że go uratuje angielski. Na mojej godzinie pisze przeważnie wiersze.	Tak lubię, najbardziej lubię. Mówisz to tak twardo. Jest wtedy w twoim głosie taka chropowatość, siła, nie: rozkaz jakby nie wiem, dlaczego, ale wydaje mi się, że taki głos muszą mieć marynarze o krtaniach przesyconych solą i jodem.	Pan mój może mieć słuszność ponieważ jemu wszystko przez czary się dzieje, to, co dla nas było godziną, jemu mogło się wydać trzema dobami.	A wiesz, mnie zdaje się, że nie tak on do brata na chrzciny zachciał, jak od nas uciec i co niebądź odpocząć; jak Boga kocham, taże my jemu do siódmej skóry najedli.	Anielcia dobrze się uczy, zdrowa? Może i w niej wynajdziecie jaką chorobę?...	Pani mi zaprzeczyć nie może	Niech się pan o nich nie troszczy Niech mi pan wierzy, że tak jest najlepiej. Krewni nigdy nie są tak dobrzy jak przyjaciele. Widzi pan, my dwaj wcale nie jesteśmy spokrewnieni, ale jesteśmy serdecznymi przyjaciółmi, a to jest bardzo miłe.	Elle est d’un autre monde, śmiejąc się odpowiedziała ciotka kalamburem, z cale innego świata niż się spodziewasz, lecz nie pytaj	Sancho tak przeciw szalonym, jak przeciw mędrcom, każdy rycerz błędny powinien bronić honoru dam w ogólności, a cóż dopiero, gdy idzie o królową Madasimę, dla której mam osobliwsze uwielbienie, gdyż nie tylko piękną była, ale nadto pełną mądrości i cierpliwości w nieszczęściach, które ją prześladowały; wtedy to właśnie potrzebowała mądrych rad majstra Elisabeth, który wspierał ją w jej cierpieniach, a złośliwi prostacy sądzili, że oni poufale żyją z sobą, lecz skłamali niegodnie i kłamią teraz ci wszyscy, którym myśl podobna do głowy przychodzi.	Jego samego. O! pojmuję, że ten widok zrobił na tobie wrażenie: przybywasz z kraju, gdzie bardzo się nim zajmują, a wiem także, iż zbrojenie się jego przeciw Francji niepokoi mocno twego przyjaciela kardynała.	Myślę, że Van Goud znajduje się już na pokładzie hiszpańskiej fregaty. Zanim dopłyniemy do Maracaibo, będzie już hen, daleko, u wybrzeży Nikaragui.	I to jest możliwym, i wdzięczny jestem panu, doktorze Mortimer, że mnie tę myśl poddałeś. Obecnie chodzi o to, czy sir Henryk ma, czy też nie ma wyruszyć do Baskerville-Hall?	Proszę, proszę to znów będzie jakiś kompliment, na których wyszukiwanie próżno sobie waszmość czynisz fatygę, wmówić bowiem we mnie to, co nie jest, nie tak to łatwa rzecz.	Na nic! Już on jak se postanowił sprzedać, to sprzeda, a nie sprzedałby ino wtedy, żeby same Niemcy kupić nie chciały. Ja go znam! On mnie przecie dwanaście lat do roboty nie wołał, choć nieraz i jak było pilno!...	Cóż wyznam, że wolałbym, aby mnie uprzedzono, gdyby któraś z takich istot miała ze mną się spotkać.	Doprawdy? Jeszcze nie rozmawiała ze mną, choć przewidywałem, że to nastąpi.	Ech, mój drogi ja ci pokażę, co może broń Europejczyka.	I nie trzeba by żywa dusza wiedziała o tém co złożyłam w waszych rękach.	Zapewne zdaje mi się, według tego jak jest urządzony, że dwunastu ludzi powinno mu wystarczyć.	...Jakżebym ja nie miał przebaczyć którym jest nie tylko chrześcijaninem, ale i zakonnikiem? Przeto przebaczam mu z duszy serca jako Chrystusowy sługa i zakonnik!	A wy jak myślicie, Szmulu; podpisać układ z dziedzicem czy nie?	Ach, to ty, Lizo Ho, ho... na wózku!... To coś nowego! Czy to koń młynarza?	Głupiś! Nie będziemy, wołając, recytować całej litanii!	Może być.	Nic strasznego nie powiedziałam.	Nie rozumiem cię...	Nie uchybiłem w niczym swoim obowiązkom.	Nie wiem	Nie, nie Dziękuję, pani Leaf. Tak, dobrze.	Nie, nie, już tym razem i karę daruję.	Nie, proszę pani ja jestem od chorób duszy.	Nie.	Nikt mnie nie wzywał.	O, nie Ja bym nigdy nie potrafiła nim mówić!	Słyszałem raz, kiedy mnie pani nie widziała.	Tak i musi być. Tedy my jedziemy w jedną stronę, a on w drugą, i teraz mila już albo dwie między nami, a za godzinę będzie pięć. Nim się po drodze o nas dowie i nawróci, będziemy w ŻółkwiŻółkiew (ukr. Żowkwa)	Umiesz, tylko nie chcesz, bo ja ciebie proszę.	W istocie zręcznieś się pan wymknął kozakowi, którego za nim posłano.	We wsi inaczej, boć z chudych przekpiwają się parobki.	Znalazłem coś lepszego	To trzymam, co świńtuch jest wójt, ale i ty byś swojego ryja chciał wsadzić do koryta!	Trzeba jednak wybadać Kopowskiego, co do Stefci. Wie Józio co? Oto dziś zaraz pojadę z nim konno ku Leśniczówce i pomówię trochę seryo... Wy sobie jedźcie w inną stronę.	Mam przejść drogę do Tortozy, dać wieść o tobie i innych po drodze załogach. Potem wracam do Saragossy i do pułku.	Ależ pan miał przecie jechać na ten kongres?	Byliśmy ci wszyscy wierni i spełniliśmy, co leżało w naszej mocy, Zwycięzco...	Co pan Lucyan robi?	Com uczynił? Ubiłem wściekłego psa Idź do domu synku... muszę z obiadem do króla.	Dziękuję, dziękuję, nieciekawym! Zabierzcie to z podwórza! Hu, co ich lata! Aż mi ciarki chodzą po skórze!	Już z pół godziny. Przyszedł ktoś do niego z wizytą...	Mam już was dosyć! Wy mnie drażnicie!	Niech zdechnę, ale idź, słodki bracie, do dyabła!	Ostrożnie, podaj do tyłu... dziura w bruku. Ostrożnie.	Otwórz mu, złap go, zwiąż dobrze i posadź razem z notariuszem.	Potem umknął wielki kniaźwielki kniaź krzak.. Poskoczyliśmy tedy do Tawańskiego brodu bronić przeprawy. Przyszła też garść rycerzy nowych z Polski. No i nic! Dobrze! Na drugi dzień nadciągnął Edyga z ćmąćma (daw.)	Pozwól mi skończyć. Właśnie dlatego, że jestem niewrażliwy na pewien gatunek konceptów, cenię często dowcip mojej żony. Bo wychodzi najczęściej z trafnej obserwacji. Ona rozumuje jak mężczyzna, a formułuje myśli jak pisarz.	Więc tak... więc tak... wyjeżdżasz dla zajęcia posady. Cóż? każdy probuje... każdy do czegoś dąży, naturalnie! Daleko?	A było takich proroków po wszystkich guberniach tylu! Tylu!	A gdyby tak było?	A gdybym panu powiedziała to hasło?... czy zapomniałbyś je natychmiast potem?	A to w ukropie kąpany! Zobaczymy!	Ach, urlop Dadzą mi wcześniej, albo zupełnie zrezygnuję z posady.	Aha!	Ale będziemy wszędzie mieszkać razem. Będę uchodziła za twoją żonę, dobrze?	Ale uszy trzeba ci obciąć.	Cicho!... Zgoda!...	Czego chcesz?	Czeka na ciebie.	Dobranoc.	Jak to! Luigi Vampa był w powozie rzymskich wieśniaczek?	Jak zburzenie pałacu „Pod Blachą”...	Jakim sposobem?...	Leszki nas z obcymi najeżdżają Poczęli sobie synowie Pepełka jak wrogi, wojujemy jak z wrogami.	Lusiu!	Ona sama... Hudl...	Pan mnie?...	Patrz, jacy podobni. Czy wy, chłopcy, bliźnięta?	Precz z takim rządem!	Przecież brona wszystko wywlecze. Paskudziarze juchy!	Przecież to możebne, prawda?	Przez depeszę, to dobrze. Rad jestem z ciebie! Tamten wyjechał za granicę?	Siostra rzekła siostra	Słuchamy pilnie	Słuchasz uważnie?	To pan, panie doktorze?	Trzeba!	Tym lepiej dla pani	Wiem o tym	Więc Helena wyszła, bracie Sibie?	Więc gadaj waszmość, ile chcesz?	Więc idź i zrób.	Za późno. O, panie! Gdyby pan wiedział, jaka ja już jestem stara!	Zbrodniarz? Jakaż tu zbrodnia? Toż wypadek
Nie masz pojęcia ilu nieszczęść uniknąłby świat, gdyby Nirwid nie był zginął przysięga. składała Legio fulminata. Ale zgodnie z jej nakazem myślałem o niej zawsze i nieustannie. Widziałem ją w takich barwach, w jakie ją przystroiły natchnienia wieszczów jasnowidzących. Jednakże od dawna już przeciw tym jasnowidzącym wystąpiły „ślepe mazury”, a jak obawiać się należało nietykalny; taki, którego nie można zranić.. Nikt mi nie może z tego uczynić zarzutu, że mając dostęp do takich środków, myślałem o jednej tylko rzeczy: o niepodległości Polski. Przygotowałem cały plan; niemal wyznaczyłem dzień. Miało to się rozpocząć w sierpniu 1914 roku. Byłaby to wojna potężna, owocna i bezkrwawa. Gdybym miał pięćdziesiąt tysięcy takich mieczów dziś: wyżywienie. ludzi, a umiał też przetwarzać elementaelementa tu: pierwiastek. chemiczne jedne w drugie: wszystko to więc wprowadziłem do swego rachunku. Chciałem za pomocą tych wszystkich środków rozwiązać różne zagadnienia polityczne i socjalne, nie naruszając równowagi dusz i stosunków. Nadeszła wojna, ale jej inicjatywa wyszła z innej strony i charakter tej wojny był po prostu szatański. Wynik tej zawieruchy był częściowo zgodny z ideją główną Fulminatów, ale teraz zarówno w Polsce, jak i na całym świecie nastąpi okres długotrwałego chaosu pod względem gospodarczym, psychicznym, moralnym i nerwowym. Mogę śmiało powiedzieć, że chociaż Nirwida mało interesowała sprawa praktyczna jego techniki	Tylko bez dzikości graliśmy uczciwie, uważa pan po większej części uczciwie. Na ogół to popłaca. Zaczęło się to w Nikaragui, wtedy jak rzuciliśmy szkuner i tych głupców szukających skarbu. W kasie kapitana było wszystkiego sto dwadzieścia siedem funtów i kilka dolarów meksykańskich. Muszę przyznać, że nie bardzo się opłaci łupnąć człowieka z tyłu za takie marne pieniądze; ale ten kapitan wisiał już na włosku	Niech się skończy, niech mnie ojciec zabije. Tak mi jest ciężko, tak strasznie źle, że zrobi ojciec dobrodziejstwo. Proszę cię całą istotą moją, zabij mnie, zabij!.. Zhańbiłam ci nazwisko, unieszczęśliwiłam ciebie i Andrzeja, robiłam tylko złe, i sama jestem taka nieszczęśliwa, taka okropnie nieszczęśliwa, że błagam cię, zabij mnie. Niech się już wszystko skończy.	Cóż dziwnego? Przecież tak mało wiemy. Kiedy człowiek zaczynał się uczyć, taki czuł się mądry, każdy sztubak myśli, że zjadł wszystkie rozumy. Cóż dziwnego? Mogą spadać na naszą ziemię kamienie	Sam tu przychodzę... Od pięciu... siedmiu... ośmiu... czterdziestu lat dręczyła mnie myśl, że stary zakon religii naszej nie dochowuje się w stanie nieskalanym, gdyż wkradły się doń sprawy czartowskie, gusła i bałwochwalstwo. Nawet dziecko na ulicy powiedziało o tym przed chwilą. Tak właśnie, powiedziało dziecko:	Teraz gdy usłyszałeś już moje wyznanie, nie potrzebujesz już obawiać się, abym ci się wymknęła. A więc, kończmy wieczerzę i pijmy za naszą miłość. Sądzę, że uciecha nasza nic na tym nie straci.	Na nic się nie zda wszystko ja gadać nawet nie chcę.	Nie mówcie za niego pacierza. Żyw jeszcze. Wiem to ze słów Krzyżaka Rotgiera, z którym potykałem się na dworze księcia. Był między nami sąd Boży i zabiłem go.	Zjawili się tu jako Łazarze, którym powiedział: „Wstańcie!...” i przyszli dać świadectwo prawdzie, przyszli, by palcem wskazać na swego dobroczyńcę i zawołać: „Ten ci jest! Byliśmy kalecy, a on nam chodzić pozwolił, byliśmy chorzy, a on nas uzdrowił, byliśmy nad grobem, a on nam żyć kazał!”.	Może weźmiecie i wy, jak się tak z Antkiem ułożyta. Kłóciła się przeciech z wami nie będę, nie moja w tym wola stanowi.	Pani, są rzeczy, których się nigdy nie zapomina. Jeżeli jednak rozkazuje pani pięć i trzy czwarte, będę służył w nadziei, że niebawem znowu zaszczyci nas pani swoją obecnością. Bo rękawiczki pięć i trzy czwarte stanowczo zsuną się z rączek...	E, mój ojcze widać dobrze, że nie znasz hrabiego Monte Christo, jego dążenia nie mają nic wspólnego ze świetnościami tego świata. Nie pragnie zaszczytów i bierze z nich tylko tytuły, które mu się przydadzą w paszporcie.	Muszę stąd wyjechać jak najprędzej. Mam dwie bardzo pilne sprawy. Jedną w Gdańsku, a drugą w Kopenhadze. Warszawę widzę po raz pierwszy. Z przyjemnością zostałbym tu dłużej. Zarówno miasto, jak i jego mieszkańcy bardzo mi się podobają.	Przyrzekłem nie odbierać sobie życia, dopóki Anna Liza znajduje się w służbie majorowej.	Tak się dzieje z każdą religią.	Zdaje mi się, że tu być powinno	On patrzył na to nieco inaczej Słyszałem, jak tu, w tej izbie, oświadczył, iż będzie to najrozpaczliwsza wyprawa jego życia. Wygłosił w mej obecności coś w rodzaju ostatniej woli i wyznaczył starego Violę na jej wykonawcę. Dalibóg, pan wie, iż nie wzbogaciła go ta jego wierność w stosunku do was, do ludzi z portu i z kolei! Zdaje mi się, iż wynagrodzeniem za jego prace bywają jakieś wartości duchowe, gdyż inaczej nie umiałbym sobie wytłumaczyć, co za licho go skłania do tej wierności względem pana, Goulda, Mitchella lub kogokolwiek innego. On dobrze poznał ten kraj. Wie, na przykład, iż taki Gamacho, poseł z Javiry, był najpospolitszym tramposotramposo (hiszp.)	Prowadźcie mnie do niego natychmiast. Przecież został uprzedzony, że dziś miały się odbyć moje zaślubiny z panną Carmen di Vasconsellos. Do czego to doszło, że muszę osobiście przychodzić, żeby tego...	A zowie się Sakowicz?	Bez wątpienia, bez wątpienia Rozumie się.	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Chyba jakiś podróżny bardzo się spieszy. Spod którego numeru dzwonią?	Mylisz się pan, nie jestem hrabią de Monte Christo.	Nie boję się!	Sprawiedliwie dziecko gada przyjrzyjcie się bacznie, co za błazeństwa kunsztowne: na końskiej głowie umocowany wilczy łeb, wedle szyi sterczą łapy, a cała skóra precz na żołnierzu położona, jeszcze i ogon mu się na ramieniu chybocze.	Jakiż to pałac cudów i ten, kto twierdził, że Bóg utworzył tę grotę na miejsce pobytu dla sylfów i ondyn morskich, miał pojęcie niezmiernie prozaiczne. Dla kogoż tedy drżało powietrze, w tym jęku, w tej pieśni, podobnej do pieśni wychodzącej z piersi natchnionego człowieka? Skąd powstała ta urocza prawdziwa harfa eolska! Czyż Waverley nie słyszał owej muzyki ukrytych duchów, wielkiego poematu stworzonego przez naturę?	Naturalnie! Szmul jutro wróci, wszystko wam opowie... Kupię ci papieru, atramentu i piór i przyszlę, ażebyś i ty do mnie pisała. Szkoda, że tu tak poczta daleko... Przyszlę wam jeszcze książeczek, elementarz dla Józia... Ty, Anielciu, ażebyś miała rozrywkę, ucz go abecadła...	Niechże pan siada. A prawda! nie ma na czym, no to i stojąco załatwimy interes. Mój sąsiad hrabia Henryk pisał i mówił o panu... Co pan rozkaże?	Przysięgam ci, panie, na życie moich dzieci że mówię prawdę!... Tak jest, ten potwór w skórze gada, okryty kolczastą zbroją, gdyby leżał na ziemi, miałby wraz z ogonem z pięćdziesiąt kroków długości... Pomimo trwogi i odrazy kilkakrotnie wracałem do jego jaskini i obejrzałem go jak najuważniej...	Chłop powiada, że coś wóz podważyło i zrzuciło na dół, i koniecznie to utrzymuje, mówiąc, że choćby był i wywrócił, to jeszcze daleko było do brzegu. Ale to tylko ekskuzaekskuza (z fr.)	Aha, chcesz mi przez to dać do zrozumienia, że ja zbyt wiele o nich myślę.	Ano, to ino ręką na niego kiwnę.	Co to jest? rękopism? A jaki nabity! Ja sądziłam, że pan masz drukowaną edycję Bacona?	Na miłość boską! To chyba jakieś nieporozumienie! W jakiż sposób okazywaliśmy panu lekceważenie, którego wcale nie żywimy?	O, mogła to pani zmienić, Janino. I jeszcze nie jest za późno. Niech pani skupi siły. Niech mu pani da do zrozumienia, że nie ma pani zamiaru znosić dłużej jego kaprysów. Ja pani pomogę.	Także ważna kwestia. To po przeczytaniu poproszę...	W przykrem jestem położeniu król wydał rozkazy, aby niektóre rzeczy i pieniądze rozdarowane, wysłać zaraz z Knyszyna. Muszę spełnić polecenie, a kto wie, jakie na mnie później spaść mogą potwarze. Nikt nie wie, że ja tu niczem nie rozporządzam, niczem.	Wiedzą panowie zapewne że na tym samym piętrze mieszka hrabia de Monte Christo?	I bądź pan pewien dodała ze łzą w oku, że przepaść nas rozdziela, wiem, że i tych kilka słów powiedzieć bym nie powinna, ale... a! myśl pan sobie jak chcesz.	Jest na to rada! Tylko nie wiem, co stoi na przeszkodzie odpowiedzi... rzekł niedźwiedź do chłopa, pytając, czy chce mu podarować jałówkę.	Jest ze Żmujdzinami, a i z Witoldem w rzeczyw rzeczy (daw.) chętnie. by i wielką wyprawę na Żmujdź uczynić, jeno z tym długo muszą czekać, aż do zimy, bo to jest kraj rozmokły i rycerzom nijak w nim wojować. Gdzie Żmujdzin przejdzie, tam Niemiec ulgnie, przetoprzeto (daw.) i pójdzie z pozwoleństwem króla polskiego, boć to przecie zwierzchni pan i nad wielkim kniaziem, i nad całą Litwą.	A może i na palcach? Skąd wiesz?	A z kimże, jeśli nie z księciem de... Tak, panie!	Ach, głos twój, księże proboszczu, mówi do mnie w chwili, w której pragnęłam usłyszeć jakiś głos. Tak, Bóg skierował księdza tutaj. Pożegnam świat i będę żyła dla samego Boga w ciszy i samotności.	Ale trzy głowy na zawadzie stają, co?	Bądź. Ale prawdy jej nie mów. Powiedz, że mnie magnat jeden wywiózł	Co ty mówisz? To nieprawda! Skądże ty to wiesz? Kto ci to powiedział?	Co? To pan nie żartuje?	Dobrze mówisz, panie bracie ot, dla kompanii uczyńmy to.	Dokądże to, Lucette?	Ii... co z wami gadać; szkoda mojej złości. Idź wasza miłość na wieczerzę, bo zrazy wystygną.	Najjaśniejszy królewicz pragnie wszystko utrzymać w takim stanie jak było za rodzica jego ś. p. Augusta.... Faustyny niktby zastąpić nie potrafił.	Naturalnie! niech zabierze z sobą choć to jedno, co może przypomnieć jego córki.	No, a jakże ten wół ma wyglądać, coby nie był spaśny?	O, to by było prawdziwe nieszczęście!	O, łowiliśmy ryby i goniliśmy kota, i wybieraliśmy jajka ptasie, i krzyczeliśmy, żeby słuchać echa. W krzakach za stodołą Boulterów jest wspaniałe echo. Aniu, co to jest echo? Muszę to wiedzieć!	Pamiętasz Wczoraj na bulwarach okrzykiwano. Właśnie tam	Pewnie pani znowu kilka lat posiedzi w Warszawie jak my?... Felunia już bardzo dawno nie była na wsi.	Po cóż uciekł?	Proszę o głos!	Szlązacy za niego jej nie dadzą! zawołał wybuchając. Albo to oni go nie znają? kto go nie zna, tego poganina, który żon i pół żon co roku mienia, ile mu Kochan nastręczy... Nie dadzą!	Szukam cię po całym mieście	Tak sądzę.	To nieszczęśliwa kobieta Straciła córkę.	Wielu z was jeszcze nie było na świecie, gdy brałem udział w buntach okrętowych ale nigdy z takiego powodu.	Więc tak do końca życia?	Zawsze, maharadżo. Obserwuję ich już od dłuższego czasu. To są stworzenia o wrażliwości ameby. Obcinasz im różne kończyny, zaszywasz brzuchy, dziurawisz epidermę, a oni nawet nie pisną.	Że w tem jest coś śpiżowego	A tuż za synem WenusWenus a. Wenera (mit. rzym.)	Bo ciebie ratować chcę, Hanusz.	Broń do ataku!	Czy dobrze?	Czytałem je!	Cóż on nowego zbroił?	Dajcie mi spokój, wy hycle przeklęte! Dajcie mi spokój! Mało wam jeszcze?	Diabłać on tam potrafi!	Dlaczego?... skoro ją kochał?	Dziś nie potrafię.	Gdzie mieszka?	I ja!... i ja!	I nawet księdza chciała przywieść do grzechu! Jezu, bądź nam miłościwy!	Jeszcze cię co napadnie.	Którego nadużyję	Nie będziesz ty łgał przede mną, nie obełżesz mnie: wiem ja dosyć, a ty wiesz więcej.	Nie straciłam czasu napróżno.	Nie wiem. Zobaczę.	Niewiem, powtórzył Tomko	Och, jest i Tołstoj w miniaturzeTołstoj w miniaturze szydziła.	Ojciec Séchard ma pieniądze	Pantaleon Kwiatkowski? A wiem, wiem, poeta! prosić, prosić!	Pewno, Mamusiu! Ale przecież Miś był naprawdę mascotte’ą	Potrzebny mi	Przy takim Apollo jak babci Prusak bledną inni.	Sam król!	Skarz nas Bóg Wędrujemy oddzielnie, każdy swoją drogą. Pora chyba już iść.	Tere-fere! Głupstwo, moje złoto. Powiedziałbym ci tylko bajkę o tym, jak pewne centra nerwowe zostają czasowo porażone, inne zaś podniecone, ale co z tego wynika? Dlaczego ja jestem wesoły? Do kroćstu piorunów, dlaczego jestem wesoły?	Wiara powinna być zachowana ludowi	Wy dziady. Buty macie dziurawe.	Zobaczymy	Łeb ma... jak Batak, panie, ale całkiem łysy.
Ach, Gott! nie mówiłeś mi tego, August; to pewnie o te pieniądze, co ten niski, chudy szlachcic od niego pożyczył?	Daruje mi pani roztargnienie ale wiem, że pani mnie zrozumie, bo jesteś pani przecież artystką. Słyszałam, słyszałam, i ma pani całą moją przyjaźń i całe moje serce. Wszystkie dusze, żyjące tylko dla sztuki, powinny się rozumieć i kochać. Do widzenia, do widzenia!	Aj, aj! wiecznie jedna śpiewka, jakże u diabła, chcesz pan taką podróż robić na próżno i stracić sposobność małżeństwa, które w posagu królestwo przynosi? a to królestwo, które, jak słyszałem, więcej niż dwadzieścia tysięcy mil ma obwodu, obfitujące we wszystko, większe samo jedno niż Kastylia i Portugalia razem. Na moją duszę panie, słuchajcie mojej rady i żeńcie się w pierwszej lepszej wsi, gdzie spotkacie jakiego księdza, jeśli nie, to nasz proboszcz odprawi ceremonię; słuchajcie mnie i miejcie rozum, musieliście słyszeć mówiących, że lepszy wróbel w ręku, niż bażant w powietrzu, a kiedy dają, to brać, bo to, panie, czas płaci, czas traci.	Bo ty jesteś „aferzysta,” człowiek nowych czasów. Wam, młodym, historya i stare dzieje nie w smak, wolicie robić pieniądze... Wszystko tedy zależy od Maryni, a ja nie będę przynaglał; nie będę, bo ostatecznie, przy naszych stosunkach, może się jej jeszcze lepsza partya trafić. Trzeba będzie trochę wejść między ludzi i odszukać dawnych znajomych. Trud to tylko i umęczenie, ale co trzeba, to trzeba. Myślisz, że ja z przyjemnością idę na to śniadanie? Nie! ale muszę trochę i młodzieży przyjmować. Spodziewam się też, że nie będziesz o nas zapominał...	A daj ty mi święty pokój! gadaj mi lepiej o sobie... coś ty robił? czyś tańcował? czyś się nie zaziębił na tym wietrze? czyś nie chory?	A to ci papuga z tego notariusza Jeśli dalej tak sobie będzie poczynał, trzeba będzie mu skrócić język.	Czy miał na imię Edmund! Ba! Pewnie! To rzecz tak niewątpliwa, jak to, że ja nazywam się Kacper Caderousse! Co się też stało z tym biednym Edmundem? Ksiądz go zna? Żyje jeszcze? Czy jest wolny i szczęśliwy?	Czy przedsięwzięcie to niebezpieczne?	Cóż słychać, panie Szwarc?	Ej, panie bracie! Nie dałaby i we dwadzieścia cztery miesiące rady!	Jak to kupił?...	Jaki ochotny, a pozwoli ci to matka?	Jakże to, towarzyszu? Przecież taka była uchwała rady delegatów. Mówiliście już o tym na posiedzeniu. Wniosek wasz przeszedł. Nie dał żadnych rezultatów. Wypadło uchwalić inny. A teraz, skoro już zapadła taka uchwała, wracać do tego za późno. I pora niezupełnie stosowna. Gdyby tak każdy z nas zaczął krytykować i odwoływać uchwały rady, cóż by z tego wyszło? Sami zresztą wiecie dobrze, czemu taką właśnie uchwałę powzięto, i nie protestowaliście wtedy. Rozumieliście, że innego wyjścia nie ma.	Kiedy bo... trudno mi w tej chwili poświęcić ci tyle czasu, ile ta rzecz wymaga.	Moja droga pani! mój aniołku śliczny! nie będziesz się gniewała na mnie za to, co powiem?	Może jesteśmy głupie, ale ty jesteś zarozumiały.	Narzekaj na samę siebie, Jakubowo bo ile razy lepiéj już było mężowi twemu, tyleś razy przyniosła mu z karczmy wódki. Cud to prawdziwy, że jeszcze żyje dotąd; ale jeżeli będziesz daléj robiła to samo, przestanę przychodzić do was, bo widzę, że nic nie poradzę.	Nie, nigdy! Cóż znowu!... Nie potrzeba mi wcale... ależ, dziecko moje!...	Nie, panie kawalerze. Co Johann Schultz raz powiedział i zadecydował, tego już nie odmienia.	Niebywałe, że z pana taki indywidualista; robi pan wszystko inaczej niż ogół. Niewolnica hrabiego de Monte Christo! To we Francji niesłychane. Sądząc z tego, jak pan sypie złotem, posada niewolnicy przynosi jej ze sto tysięcy dukatów rocznie.	Och, żeby ciocia wiedziała, jak to ciężko!	Panie hrabio, zanim panu odpowiem, muszę się namyślić.	Przestań, przeszkadzasz mi słuchać...	Pułkowniku!... Niech mi pan daruje. Uważajmy całą rozmowę za niebyłą. Bardzo pana proszę. Wszystko jest w porządku, wszystko się ułoży.	Rzecz się ma po prostu tak. Przestrzeń, jak utrzymują nasi matematycy, ma jakoby trzy wymiary, które można by nazwać długością, szerokością i grubością, i daje się zawsze określić stosunkiem do trzech płaszczyzn, z których każda leży pod kątem prostym do pozostałych. Lecz pewni zajmujący się filozofią ludzie zapytali: dlaczego tylko trzy wymiary, dlaczego nie jeden jeszcze kierunek pod kątem prostym do trzech pozostałych? jeżeli tylko owładną perspektywą przedmiotu. Czy pojmujecie?	Szkoda, że to już, jest tak prędko	Ten, co go Czarnym zowią. Jego książę Bolesław za syna przybrał.	To dobrze, że pani mówi.	To jest co innego! Bo zgodzisz się, że te akcesoria oraz insygnia „siostrzane” dla... kozaków? No, przecież chyba rozumiesz? A przy tym sama mówiłaś: bierni, niemi i tępi w musie. Jakąż siłę uczuć w nas to niecić może?...	To miało znaczyć, że pan Ryszard nie potrzebuje ugaszczać go w swym dworze przez pierwszy rok swego władania	To przypadek, panienko?	To także silny chłop!	To znaczy, żeś jej nie odnalazł dotąd?	Wiem to i czuję lecz zamiaru tego nie miałem. Zapewnić o tym pana mogę szczerze, sumiennie, pod słowem honoru. Pokochałem pannę Spenlow...	Wiesz przecież, że w grocie zupełnie ciemno, a zresztą prosto ze słońca szedłem i mieniło mi się w oczach.	Zapewniam cię, że z całkowitą wzajemnością. Znam pewną blondynkę, która może na to przysiąc.	A czemu nie Lucjana de Rubempré?	A gdy kiedyś udam się w podróż w podróż tam ku północy, gdzie świeci gwiazda najpiękniejsza, o której słyszeliście ode mnie i od Ady, wtedy wezmę i was ze sobą, abyście ją zobaczyli i mogli później opowiadać swym dzieciom i wnukom...	A mnie pacierza uczył i strzylać uczył, i kiej rodzony ociec opiekę trzymał nade mną! I po dziesiątku czasem dawał i...	A nuncjusz papieski?	Ale czy nie jest tak dlatego, że za mało wiesz jeszcze o tej religii? Może dlatego właśnie możesz ją pogodzić z danymi twego rozumu?	Ale i szczęście.	Ani ja! chociem niemało przecierpiała!	Aż nadto stary, by go...	Boś wasza książęca mość skrupułamiskrupuły (z łac.)	Będzie ładnie wyglądała na mojej nowej muślinowej spódnicy i szarfa ją ozdobi. Żałuję, że połamałam koralową bransoletę, bo mogłabyś ją wziąć!	Chodźmy, chodźmy! Abyśmy się nie spóźnili. Nigdy tego nie widziałam.	Co pana tak martwi?	Czy nie odmówi pan, gdy go zaproszę na jutro na obiad? Będzie właśnie pan Krzepicki i omówimy całą sprawę. Dobrze?	Cóż książę uczynił z Bohunem?	Cóż się stało?	Do zgody! Do zgody! Boże miłosierny! mógłże kto przewidzieć, że między bratem a siostrą powstać może niezgoda, i o co?	Dobrego? hę? rzekł nieznajomy. Wszystko dobre poszło dawno spać i obudzić się niemoże, niezgorsze drzymie, a złe chodzi po szerokim świecie. Dobrego dawno w oczy niewidziałem.	Dokąd?	Drugi nadzwyczajny dodatek.	Dwie krople więcej i już byś nie żył.	Gdzie ona jest? Zawdy na onym poddaszku?	Gdzież, do jakiego konsystorza podasz prośbę? przecieżeś się tu nie żenił!	Ha ha chyba przy pomocy egzaltowanych panien, którym też zwidzi się i wlazłszy na gruszkę...	Hach! Gdyby nie był tak dumny, gdyby słuchał naszych ostrzeżeń!	Hm! Tai dėkui Dievui!	I do Bohuna potem na służbę przystał.	Ja... myślałam... że pan...	Jakaś ordynarna kobieta Szafirowa suknia, szal żółty w pąsowe i zielone kwiaty, kapelusz z piórem, a przy tym parasolka płócienna!... Można by przypuszczać, że dla zdobycia takiej garderoby obdarła kilka majętnych pań... Tłusta, grube rysy...	Jakże bawełna poszła?	Jeszcze nie wiadomo, czy przyjdzie	Kiedy oni z dziedzicami trzymają!	Komu życzysz wiktorii?	Ksiądz, Podróż, Żebrak, Bieda	Kto taki?	Któż są jéj rodzice? czy żyją jeszcze?	Kupili ją la księdza do Jerzowa. Matka poszła z organistami, bo chcą zgodzić parobka.	Lotkę?	Może ich nędza do rozpaczy przyprowadziła?	My by czego nie wiedzieli... Tam gdzie nieboszczyków krają.	Myli się ksiądz ministrowie biorą w tym żywy udział, stwarzając ustawy, z których każda może wzbogacić lub zniszczyć cały naród.	Na całym świecie. Ożeniłeś się?	Najlepszy!	Nic więcej?	Nic. Nic nie zrobił. Poszedł sobie. Policja była po stronie tego człowieka I drugi też przychodził.	Nie wierzysz w nie?	Nie, mamusiu	Nie.	Nie. Ojciec jego jest chory i on jest z nim razem. Mojego przyjazdu spodziewa się dopiero po południu. Napisz pan koniecznie.	Nowy kolega, z Warszawy uczeń...	O obrazę honoru.	O! ja się do niego nieprzyznaję	Och, chłopcze, muszę ja ciebie ukarać.	Pistolety dobrze osłoń żeby proch nie zwilgotniał. Dwie chorągwie będą stały w pogotowiu całą noc. Jeżeli dasz ognia, skoczymy na ratunek.	Podawać karetę!	Przepraszam pana, że się uniosłem	Przysięgam na dydka, że nie! Prawdę mówię. Więcej jestem wart od niejednego hrabicza, chociaż się wywodzę z najprozaiczniejszych burżujów.	Pójdź. Są jeszcze dwie walki, ale nie będziemy na nie patrzeć. Lepiej wyjść teraz z uśmiechem na myśl o komicznej minie tego biednego „Kawy z mlekiem”.	Siła uroków jest w prostym stosunku do brzydoty, stara rzecz! A ospa, doktorze? Ale czytajmy dalej.	Tak, Mokumie.	Widziałeś?	Zbijasz mnie z tropu. Mówmy o czym innym.	Zdaje się, że gra.	Ze sześć Teraz śpi jak zabita z tej jazdy. Odgadywałem i spełniałem rzetelnie jej życzenia.	Że też dziewczyna i o tym nawet nie zapomniała?
Więc prawda prawda! Posądzałem ją, że nie jest wierna swym obowiązkom, i bolało to mnie, że córka moja przyjaźni się z nią, skorom widział... a raczej skoro mi błędne moje teorie nasuwały nieusprawiedliwione zapewne posądzenia. Lecz wierzaj mi, nigdy przed nikim nie wspomniałem, a teraz jeśli ciężko ci słyszeć, co mówię, wierzaj, ciężej mi jeszcze mówić, wierzaj i ulituj się nade mną.	Naprawdę? Bardzo, bardzo gardzisz? Bo co do mnie, to przyznam ci się, że nie mogę tego powiedzieć.	Jam pierwszy stanął w Wołoczyskach, gdyż inni uchodzą na Ożygowce; a mnie książę umyślnie pchnął w stronę, gdzie się waćpanów spodziewał, aby was nawałnica nie ogarnęła, gdybyście się za późno dowiedzieli; a po wtóre dlatego, że pięćset koni, które macie, to teraz niemała dla niego pociecha, bo dywizja w większej części wyginęła lub rozproszona.	Bo to bo to rachunek ciągnie się od tak dawna, że i cierpliwości już nie stajenie stawać (daw.) dodał, głos podnosząc i zaglądając do mieszkania.	Jakby to było dobrze, gdyby tu, u nas, był ktoś żywy! Naprawdę żywy! Nie tak na niby jak Krakowianka albo inne lalki. Tak bym chciała mieć kogoś, z kim można by się bawić! Naprawdę bawić! Chciałabym, żeby ten ktoś żył, biegał, skakał!	Nie będzież to niedelikatnością z mej strony, jeżeli pana o bliższe szczegóły tyczące się owéj Gabryni poproszę? Musi to być jedna z najciekawszych osobistości wśród tych wszystkich, z któremi mnie pan zapoznałeś.	Dlaczego uparłeś się pan, ażeby nie wziąć ze sobą siostry?... I panu byłoby wygodniej, i ona mniej dręczyłaby się obawami...	I jemu się nie dziwię On Kozakowi za cholewę wskoczy albo mu się hajdawerówhajdawery ale że waćpan zamiast ich od szaleństwa powściągnąć, jeszcze im bodźca dodajesz, że sam idziesz, że wszystkich nas czterech na pewną śmierć i męki chcesz wydać	Powiedz lepiéj, że mi nie wierzysz ale nie że się o mnie obawiasz. Straszniéj mi tu między twoimi, niż wpośród naszych braci Romów, a jednak widzisz, żem cały i żyję.	Mów pan, o słowem szlacheckiem ci ręczę, że nie będziesz żałował zaufania.	O wa, robota. Ja mam powlec starą podartą kanapę za dwa zgniłe głąby brukwi, które spadły przechrzcie ze stołu, a ona mi w oczy mówi, że to się nazywa robota.	Lepiej byś waćpan narażał, bijąc się z nimi, ale widzi mi się, że pieniądze tylko próżno wyrzucasz na traktamentytraktament (z łac.)	Doprawdy cóż w tym tak dziwnego? Nie wiesz, jakie to dobre, kochane, stałe, cierpliwe dziewczę. Uczę się od niej. Nie uwierzysz, jak co chwila zapomina o sobie, aby myśleć o tamtych dziewięciu.	Nie wezwałby nas, gdyby nie było możliwości, żeby się do niego dostać.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus mistrzu Grzegorzu Jutro wigilia do Godów, pono ryby nie skosztujemy...	Powiedz temu swojemu koledze, że mi się podoba.	A dowiedział się pan, kto w ministerstwie będzie ten „gips” załatwiał?	Co martwić się przyszłymi dniami, które są w ręku Boga? Przyszedłem spędzić u ciebie szabas...	Gniewacie się czegoś musi być	Może napiłbyś się herbaty, dziadziu?	Niech się dzieje wola Boża!	Obejrzała chorego i zafrasowało się wielce serce miłościwe.	Za złośliwy jesteście, stary, żebyście mogli długo pociągnąć Nabralibyście rozumu, gdybyście się ożenili.	Zobaczymy się jeszcze dzisiaj?	Niech mama będzie przekonana że gdybym miała marcepany, samabym ich nie jadła, ale mamębym niemi karmiła. Cóż, kiedy mnie na nic innego prócz tego nędznego kawałka chleba nie stać!	Dobra ci nie jest ani miłosierna ale my ta jej dobroci nie łaknący. Niechby se wróciła, skąd przyszła. Tyle od niej łaski wyglądamy.	Hale, hale! Widzę, do czego waćpan zmierzasz; udajesz, że cię to nie obchodzi, bo chcesz by okup był mniejszy.	Nie mogę i nie chcę. Ja z pierwszym lepszym prowadzić rozmowy nie mam ochoty. Informacyjnym nie myślę być źródłem dla lada przechodnia.	Podatki wpływają bardzo opieszale Od trzech miesięcy dostajemy zaledwie czwartą część tego, co nam się należy...	Powinnaś się pani domyśleć z mego uniformu; jestem oficerem marynarki angielskiej	Zważaj na słowa, mości panie! Mój ojciec przyjaźni się z gubernatorem. Możesz drogo zapłacić za to, jak mnie traktujesz. W Maracaibo broni i żołnierzy jest pod dostatkiem.	Ja jestem felczer Ale na dworze jest pani, która już trzeci dzień przyjeżdża dowiadywać się o pana.	Nie bierz mi pan tego za złe! Drogi panie, wierzaj mi, że tylko tą ceną można okupić cnotę pobłażliwości.	Och, nie zamierzam robić z tego tajemnicy, ale narazie nie wspominałam mu o tem, Z innych zresztą powodów...	Nie wspominaj mi o tej Żydówce Wszak chyba wiesz, co zrobiła z moim synem?	Daruj, mamo, ale nie popełniłem żadnej zbrodni!	Dlaczego tedy nie doszło małżeństwo do skutku?	Jak to, nie ma rady?	Na co mnie? Nie pójdę... kiedy ją przywiodłeś, to idźże do niej sam...	Nie dałaby to matka jakiego wspomożenia?	Nie znasz ty swego szczęścia i nie rozumiesz... głupia...	Nie, ojcze!	Pani jedzie pani jedzie; chcesz mnie oszukać i chybić swej przysiędze! A wszakże, gdybym o dziesięć minut opóźnił ułaskawienie Fabrycego, byłby trupem. I zostawi mnie pani nieszczęśliwym! A gdyby nie twoja przysięga, nigdy nie miałbym odwagi kochać cię tak, jak kocham! Czyż pani nie ma honoru?	To nie mieszkaniec Saumur tak puka	To uczcij go stuwołem ale nie każ mu ocalać jej po raz drugi... Czy pamiętasz, jak EolEol (mit. gr.)	Za rok powtórzymy manewry, a jeżeli nie popełnisz żadnego błędu w prowadzeniu wojska, dostaniesz korpus.	Byle nie w tej chwili.	Otóż to a chyba proces taki, który z natury rzeczy byłby sensacją, nie będzie miłą rzeczą dla pańskiej przyszłej małżonki, panie prezesie, ani dla pana.	W ten to sposób żyliśmy przez dwa lata koło Wału. Od czasu do czasu miewaliśmy drobne utarczki z Piktami, po większej części jednakże czas nam płynął na polowaniach w krainie piktyjskiej, w towarzystwie starego Allo. Obyczaje, ObrzędyOn nas zwykle nazywał swymi dziećmi, a myśmy bardzo polubili jego i jego barbarzyńskich rodaków, chociaż nigdy nie zezwoliliśmy na to, by nas pomalowali na sposób piktyjski. Ślady tego malowania pozostają aż do śmierci.	Mam zaszczyt przeto upraszać pana hrabiego o pozostawienie mi całkowitej swobody działania. Posiądę list Castillana i pismo hrabiego de Lembrat, choćby mi przyszło całą bandę opryszków z Nowego Mostu wyprawić naprzeciw Kapitana Czarta i jego sprzymierzeńca. Tymczasem będę prosił o nowy zasiłek.	Ano, może pani żałować Jestem dobrym robotnikiem i mam trochę pieniędzy w banku.	No, jest. Będziesz pan leżał bez ruchu?	A na co ci to pytanie, gospodarzu drogi? czy chcesz czekać na mnie?	Pewno, że za mocne. Czytaj dalej.	Przyłożył? Nigdzie Powiedziałem tylko, że próbował. Kopnąłem go, aż wpadł do stawu dla kaczek.	A cóż z tego ma wyjść?	A teraz ni dziedzicowe, ni chłopskie	Ma do tego prawo. Wszak od lipca zostanie właścicielem.	Ma pan rację. Teraz jeszcze jedno:	Niby, czy obiecał mi zapłacić?	Niezupełnie. Było mi trzy ćwierci do śmierci.	Oczywiście. A teraz powiedz pan co to ma wspólnego z Adrjanem Fisherem?	Sam ksiądz dobrodziej jest? Czy są już na dole żandarmi, którzy czekają, aby mnie pojmać?	Tak jest, Clock	To nic. Niech wejdzie.	A może wąż?	A to ciekawe!	A ty jak myślisz?	Ale władza stworzy ustawy karne już je gotuje.	Ba! Ja to wiem i dlatego właśnie sprzedam apanażomapanaże (z fr.)	Biedny ojciec!	Bo zabierze pana stąd policja wprost do więzienia	Cenił go jak własne życie	Co?	Co?	Dla którego z nas wyje?	Dlaczego?	Drugi numer koncertu, proszę panów do salonu!	I kuferki z pieniędzmi? spytała pani.	I wskazać drugim	I ziemię!	Jadłeś już coś?	Jago! będzie biéda!	Jak dla kogo...	Kazać pójść precz takim jak my kawalerom!	Kiedy indziej!	Laczego! Dyć... przeciek adwokat mówił, co może puszczą.	O! o! o! ty!!	Pomyśl ten ciężar tłoczący! Któreż stworzenie znieść go zdoła przez dłuższy czas!	Przepraszać przed pojedynkiem...	Przyszedł do nas stryj Magdy, wiesz, ten Grochowski, Wojciech...	Skąd, u diabła, bierze pan takie konie? Chyba robią je panu na zamówienie?	Tak, tak	To wesołość?	To znaczy?	Ty!	Wniosek króla Maciusia Reformatora przeszedł wszystkimi głosami prócz jednego. Posiedzenie zamykam do jutra, do godziny dziesiątej.	Zostanę starą panną, prawda?	Zęby w ogniu suszą i na ziąb narzekają!	Ślicznie wyglądasz, cóż to za suknia!...
Ależ niech sobie pan wyobrazi, że go już nie mam; mężowi się nie podobał.	Ciesz się do woli tą pewnością! Cha-cha! Niewarte jednego wiersza Dantego... Wiem to nie z książki, nie z mądrości cudzej, lecz ze siebie, ze swego własnego przejrzenia, że wszelkie słowo w istocie swej jest czcze i próżne. Nawet słowo najgenialniejszych poetów. Nawet spisane natchnienie proroka. Oblectamenta et solacia servitutis... Wielkimi są tylko czyny. One jedne równają się siłom przyrody, niweczą ich wszechmoc i wszechmoc naszej, ludzkiej śmierci. Toteż życie bez wielkiego czynu jest nędzą i głupstwem. Takież życie przepędza kuna, pies, motyl. A zresztą... Oto zbudziły się w nas ambicje Antoniusza, i już ich mowa ludzka nie zażegna. Przechadzamy się po lądzie ziemskim dyktując mu nowe, wysokie prawa. Idziemy z kolei obaczyć, jak wojują lotne, bezdomne ludy Masagetów, Parsów i Numidów. Wyzywamy na rękę potomka Masynissy, pogromcę, co w spalonym od słońca stepie dopada, ujarzmia miedzianą pięścią i osiada lędźwiami z żelaza dzikiego konia Arabii. Pieni się już nasze dalekie, dzikie, ciemnobarwne morze. Tłucze się z gniewem o czerwone skały Korsyki, o żółtą Kapreję, o błękitną Elbę, o granitowy brzeg Malty. Przez wieki na nas czekało. Idziemy, żeby wziąć we władanie jego bałwany aż po zdradzieckie mielizny Syrtów, po żółte piany Suezu. Wiatrom, nieznającym nad sobą przemocy, każemy ryczeć w nasze białe żagle. Niechaj dźwigają wielkie korwety bojowe.	Ciociu co ja mam począć? Ludzie, którzy widują tu co dzień tego Anglika, muszą myśleć, że ja...	I dość bezwstydu, aby nawet śmierć ich nie powstrzymała od łupieży!	Prawdziwie nie wiem. Zdaje mi się, że obydwu nas tknęła jedna iskra. Za Pilicą cały kraj na koń siada!	Ty nie uwierzysz, jaki to dobry, dzielny i szlachetny człowiek. Dla nas ma on trochę przyjaźni; zawsze lubił Litkę, za co mu jestem z całej duszy wdzięczna. Ale ty wiesz, jakie to bywa nie gorące i nawet nie ciepłe, ale letnie uczucie ta przyjaźń. On jednak i pod tym względem stanowi wyjątek. Czy uwierzysz, że kiedy Litka zachorowała w Reichenhallu, on sprowadził z Monachium sławnego lekarza, a nam, nie chcąc mnie przestraszać, powiedział, że doktor przyjechał do innego chorego, że więc trzeba tylko korzystać z okazyi. Pomyśl, co to za troskliwość i dobroć. To jest człowiek bardzo pewny, na którym można się oprzeć, i energiczny i prawy. Bywają ludzie inteligentni, ale bez energii; inni mają energię, ale bez delikatności serca. On łączy jedno i drugie. Zapomniałam ci powiedzieć, że gdy majątek Litki był zachwiany i gdy brat mojego męża wziął się do ratowania go, największą pomoc znalazł w panu Połanieckim. Gdyby Litka była dorosłą, nikomu w świecie nie oddałabym jej z taką ufnością, jak jemu. I nie potrafię ci nawet wyliczyć, ile myśmy doznały od niego dobrego.	Dosyć ja się tego naczytał. Ja czytam to, czego ten masowy człowiek chce, a że on tego chce, to wy sami wiecie. I wy tego chcecie, tylko się boicie inteligentów. Kto tego nie czuje, ten nie robotnik!	Kiedy pomyślę że tej groźnej sytuacji beze mnie by nie było...! Gdybym wtedy nie przyprowadził tego kapitana do pana Bondego, cała historia wyglądałaby inaczej. Inny portier nawet by go nie wpuścił do środka, ale ja sobie powiedziałem: „biorę to na siebie”. A teraz, popatrz, jakie z tym mają problemy takie państwa jak Anglia czy Francja! A jeszcze nie wiemy, co z tego może kiedyś wyniknąć. Tak to jest, moja złota. Gazety pełne są tych Płazów. O, tu znowu... Piszą, że w pobliżu miasta Kankesanturai na Cejlonie Płazy napadły na jakąś wioskę. Ponoć tubylcy zabili tam przedtem kilka Jaszczurów. Wezwano policję i oddział miejscowego wojska w efekcie czego doszło do regularnej strzelaniny pomiędzy Płazami i ludźmi. Po stronie wojskowych jest kilku rannych. To mi się nie podoba, mamuśko.	A właśnie, że tak. Ułożyłam już wszystko, od a do z, jak to będzie w naszym domu.	Czy może mi pan dać jakiś dowód, że ślub ten odbył się? Jakiś dowód... niezbity? Pańskie słowo... tak... Ale dowód, dowód! Ja muszę pokazać to osobie...	Ja też nie czytam Robię więcej... Maniu zraniłaś mnie, ale ja ci... przebaczam!... Chodź ze mną, panno Magdaleno czuję, że potrzebną mi będzie życzliwa ręka...	Jeszcze nie. Ale się postaramy.	Mam nadzieję, masz moje wsparcie, przyjacielu. Wpierw wolałbym się jednak dowiedzieć, jak dobrze znasz tego Van Goulda?	Nie cygań w żywe oczy, hale, myśli, że z głupim ma sprawę...	Nie proponujemy panu tego dla pańskich pięknych oczu Proponujemy panu przysługę za przysługę. My wywieziemy pana poza obręb Paryża i pomożemy panu dostać się do Ameryki. Pan wyświadczy nam w zamian inną przysługę.	To wszystko do niczego! Najlepiej będzie znaleźć przyjemniaczka, który go prześladuje, i uszczęśliwić go na nasz sposób. Że też nie zauważyliśmy go podczas pobytu we wspólnym domu.	Trzymam ze sobą i ze sprawiedliwością, miarkujcie ino. Mam co innego na głowie. To i płakał nie będę, że tam który Wojtek abo Bartek nie ma co do gęby włożyć, księdzowa to sprawa, nie moja! Jeden, żeby i chciał, nie uradzi wszystkiemu.	To nie przeszkadza, żebyś pan hetman nie pomógł jej w przykrem położeniu? odezwał się Georges.	Ze dwa tygodnie nie był u nas, a nie widziałem go od niedzieli.	Sztuką kozły tłuką, mosanie, a Mazury kubkiem! o pojemności pół garnca; garniec: daw. jednostka objętości, stosowana w Europie od średniowiecza; w Polsce przedrozbiorowej stanowił 1/32 korca, dzielił się na 4 kwarty i stanowił odpowiednik od 2 do niemal 4 litrów (zależnie od regionu kraju i okresu), zaś jako miara płynów garniec stanowił 1/72 beczki; w XIX w. garniec liczył 4 l.  jednym oddechem. Więc Mazury tylko oczy wytrzeszczali na nas, bo i mnie było niczego, a wciąż mówili:	A słoninę to ma grubą, że szukać!	A więc ta pouczająca zbrodnia została uknuta za granicą Pan jest zdania, że uknuto ją za granicą?	Ależ on był wciąż przy mnie Skąd by on to wiedział? Ja nic nie wiedziałem.	Ani centa więcej... dopóki nie zasłużysz na podwyżkę... a przez kilka lat i tego nie tkniesz.	Antysemityzm rozwiódł się Blahouš	Całą ufność w naszym księciu połóżmy i na niego we wszystkim się zdajmy. Niechże Litwę i władzę ma w ręku.	Czy naprawdę myślałaś, że byłbym zdolny przeszkadzać ci do szczęścia?	Czy to prawda, że Mars jest podobno zamieszkany?	Daj spokój wystarczy dziesięć... Kto wie, czy jutro nie dasz mi stu tysięcy... Duży masz majątek?	Gdzie? Nie słyszę.	Jakże ja chciałabym być bogata, aby mieć jacht Poprosiłabym pana o radę, jak go urządzić. Co za piękne podróże bym robiła! I jakie by to było ładne pojechać na regaty do Cowes. A auto! Czy pan uważa, że to ładne, mody kobiece do auta?	Magdzia ładna i dobrze tresuje dziewczęta, tylko... ma za dużo fochów. Solscy i Solscy!... a mama jeszcze jej podbija bębenka tymi Solskimi... Tymczasem cóż Solscy?... Ja się boję Solskich czy co?...	My byśmy pana kupili! Chcę przez to powiedzieć, że być może moglibyśmy dzięki zbiórce narodowej zapewnić środki, które umożliwiłyby panu...	Myślałem o tém, co mówiłeś i choć przyznaję ci zupełną słuszność, jednak, co do siebie, jestem pewny, że byłbym szalenie zazdrośny o przeszłość kobiety, którą-bym kochał.	Na cztery godziny, podczas których zaopatrzy się w węgiel.	Nie kto drugi ukradł, nie!	Nie mogłam mu uprać koszul dzisiaj, kochany paneczku; musiałam zanieść konopie do Grenobli, bo mi trzeba było pieniędzy.	Nie musisz tego wiedzieć.	Nie, to nie morze ale też nie pola, ani góry, tylko mile całe, mile i mile dokoła dzikiego pastwiska, gdzie nic nie rośnie prócz wrzosów i gdzie nic nie żyje prócz dzikich koników zwanych ponney i owiec.	Nigdy w świecie sprosnemi obyczajami skażonego gwałtownika, nie dopuścim na stolicę, Pół kapituły protest zaniesie! Pójdziemy do Rzymu! Nie dopuścim go! Syzma będzie...	Ponieważ obiecałem lordowi Henrykowi Wottonowi, że pójdę z nim.	Ten król nie jest szalony	To dziwna, bo jej przecież nie zrobiłam nic złego.	To pośpiesz się. Przyjdź jutro. Przyjdź i powiedz jej, żeby się uspokoiła i przestała na mnie zrzędzić, a może... kto wie...	To są samiczki ze płci, a śmiertelne z urodzenia: niektóre prawice, niektóre nie.	W których człowiek się nudzi.	-Teatr– Jeśli chcecz mieć sukces to zamiast krzyczeć jak furia: „Ocalony!”, wejdź zupełnie cicho, dojdź aż pod rampę i powiedz piersiowym głosem: „Ocalony”, jak PastaPasta, Giuditta (1797–1865) O ojczyzno. w TankredzieTankred rzekł, popychając ją.	A co to, Nigrze? Kazano wam pilnować więzienia?	A reszta cywile?	Ale jakże pan powracasz?	Ba! Licet, ale jak? Quomodo? Quando? Quibus auxiliisquomodo? quando? quibus auxiliis? (łac.)	Bardzo dobrze...	Chciałbym wiedzieć jakie teraz, w czasie wojny, będą te wojskowe pogrzeby.	Chwilkę, przyjacielu. Posłaliśmy po Aramisa, trzeba zaczekać.	Cicho!	Co pan masz przeciw twarzy liliowej?	Coś uczynił?	Czy jest tam?... Czy jest tam?...	Cóż on zrobił?	Daję pani role pierwszorzędne, jakie tylko pani zechce	Dawno?	Dokąd?	I cóż z tego wynika?	I oto czemu pańska córka jest niemaoto czemu pańska córka jest niema rzekł Rafael z uśmiechem, pociągając Horacego do gabinetu, aby mu wręczyć honorarium za tę bezużyteczną konsultację.	Idź na „Carnatica” i zamów trzy kajuty.	Jakoś leci! Trzeba tylko trochę miłosierdzia.	Jedzenie, Alkohol, Obyczaje	Kichał przedtem... ma ogromny katar	Kobiety, panie Ochocki.	Księże proboszczu Czy byłoby grzechem pozostać w małżeństwie w stanie dziewiczym?	Lilia.	Lubię zadarte nosy	Mój Boże. Wartościowy, próżny, właściwy, etyczny... Tysiące określeń.	Niech lecą, odnajdziemy je na dole. Gdzie są świece?	No przecie te, co pokazują odkąd ta działka jest nasza, niby świetlicy.	O dziesięć stajaństajanie a. staje	Około południa.	Pewnie dlatego ma takie ładne, czarne oczy i piękne maniery, bo Włosi zawsze są pełni wdzięku	Po mnie?	Przynajmniej część	Robert! Robert!	Szalona!	Sługa, Żyd, Polak, Antysemityzm, Pogarda, Fałsz pytał Moryc starego robotnika, który mu otwierał drzwi.	Tak, przypomniałem sobie to	Tak.	Tego jeszcze brakowało! Niechże to jasne pioruny zatrzasną!	To cały zuch! Konno przyjechała z tym cudakiem!	Toście go może widzieli?	Trzydzieści i pięć rubli papierkami i rubla srebrnego za postronek!...	W co?	W górę gospodarza! Ot, to prawdziwa niespodzianka!	W kreminale niech se rządzi, jak mu pozwolą... Smakuje mu gospodarka, powloką go w kajdanach na Sybir i tam se będzie gospodarzył!	W roku 1827 widywałem go jeszcze bez grosza.	Wiem	Więc proszę najpierw otworzyć drzwi.	Wrzątku niby!	Wyznam to lecz wyznam w dniu, w którym już dosyć wycierpię za moją wiarę.	Właśnie z opiekunem twoim, z prezesem.	Ze wszystkich dział do murów mi bić, żeby dywersję uczynić!	Źle waszą mość przyjęto?
No, tego nie będzie. Ale zwrócił mi pan uwagę, że przed śmiercią mogę zwariować, i to... otrzeźwiło mnie. Nie dziwcie mi się Od kilku tygodni jestem sam, wciąż oblegany przez myśl o śmierci... Tymczasem człowiek jest zwierzęciem towarzyskim, no	Obawiam się, że tak... i to z oburzeniem i wstrętem, o których ani pan, ani ja nie mamy wyobrażenia. Urzędnikiem jest świetnym. Nie trzeba wystawiać jego lojalności na zbyt ciężką próbę. To jest zawsze błędem. Poza tym chcę mieć zupełną swobodę... taką, jakiej nie uważałbym może za wskazane udzielić komisarzowi Heatowi. Nie mam najmniejszego zamiaru oszczędzać tego Verloca. Wyobrażam sobie, że zaskoczy go bardzo tak prędkie wykrycie jego związku z tą sprawą, bez względu na to, jaki jest ów związek. Nie będzie trudno go zastraszyć. Ale nasz prawdziwy cel leży gdzieś poza tym człowiekiem. Chciałbym, aby mnie pan upoważnił do obiecania mu takich warunków bezpieczeństwa, jakie uznam za stosowne.	Nie. To się znaczy, że jeśli przyjdzie katastrofa, wówczas, zaciągnąwszy u mnie pożyczkę, będziesz mógł schować to, co pożyczysz, lub rozpocząć z owym kapitałem coś na nowo. Obecnie, rzucisz go jak w przepaść, ze szkodą dla mnie, bez pożytku dla siebie.	Tak jest Z tej też racji nie usłyszysz waszeć ode mnie innych słów, oprócz gratulacji. Byłoby może niejedno do rekryminowaniarekryminować (daw., z łac.) opiekun, obrońca. mojej rodzonej, ale na tę pamiątkę, że waszeć ją salwował od pogan i w domu swoim żywił, wolę rekryminacje zagrzebać w silentiumsilentium (łac.) kwiaty wdzięczności. złożyć waszeci, tak od siebie, jak i od całej naszej familii, przednioprzednio, a. przednie (daw.)	No, wie pan co, że jestem zdumiona!... Nie widzieliśmy się od onegdaj, a dziś przedstawia mi się pan jako całkiem inny człowiek, coś w rodzaju starego dziada, który lekceważy kobiety...	Jajeczny, ja ci mówię, że nie masz świadków.	Mój synu, ruszaj no, pozdrów ode mnie tę księżniczkę i oświadcz, że Rycerz Lwa całuje ręce jej wielkości i poświęć ramię swoje na jej usługi, tylko pomnij, kochany Sancho, abyś, mówiąc do tak dostojnych uszu, nie mieszał ustawicznie do słów swoich niezliczonej liczby ordynarnych przysłów, które co chwila sypiesz jak z worka.	Szkoda że nam panie uciekły	Słyszałam o tym. Zasięgano mojego zdania w swoim czasie Miałam wątpliwości, czy będzie to dobre dla tych dziewcząt, że będą odosobnione na wyspie jak w jakimś więzieniu.	Wyznaję, że nie mam kwalifikacji na detektywa.	Hm, wróci? jużcić, że wróci, ale zawsze, co sobie o nas pomyśli pan Baum.	To wystarczy. Jak paniom powiedziałam, nie mamy w ogóle potrzeby wynajęcia domu. Nie jesteśmy bogate, ale mamy dość na podróż do Europy. Nigdy w życiu nie byłam w Europie i nie spodziewałam się nigdy, że będę musiała tam pojechać. Ale bratanica moja, Maria Spofford, wmówiła sobie, że musi tam jechać. Rozumiecie przecież, osoba młoda, jak Maria, nie może sama jeździć po świecie.	Panowie, panowie nie traćmy czasu na drobnostki; rozbiegnijmy się na wszystkie strony i szukajmy żony gospodarza, w tem jest klucz całej intrygi.	Spotykałem ludzi świętych, którzy by cię przeklęli od obory aż do ogniska Czyż on nie jest człekiem iście świętym? Ja jestem jego uczniem.	Tak Jeśli ci się uda wpakować Dawida do więzienia albo wydać go nam w ręce aktem spółki, będziesz mężem panny de la Haye.	Widziałem. Kupił Krzemień i jest wielkim posiadaczem, a ponieważ ma rozum, więc stara się wszelkiemi siłami, by się nie wydać zbyt wielkim. Jest łaskawy, wyrozumiały, pobłażliwy, przystępny, to jest zmienił się na korzyść, nie moją wprawdzie, bo cóż mnie to może obchodzić! Ale zapewne na swoją własną.	Wcale nie są niezgrabne, tylko się tak zdaje. Ale wolałbym być orłem. Wzbiłbym się na najwyższy szczyt skały, wyżej niż chmury. Stanąłbym samotny i dumny.	Nie płacz nie płacz dziecię moje, i nie bój się niczego, ty jedna wyratować go możesz, i ty go uratujesz.	Ani trochę nie widziałem go na oczy.	I on nas zatopi Czyż on nie jest w miarę okoliczności wszystkim, czym trzeba, kiedy chce zagarnąć bogatą zdobycz?	Jednak byłoby rzeczą ciekawą, gdyby istotnie był wielkim geniuszem i kiedyś to jeszcze udowodnił światu! Klaus Schall, ten sam, który komponował piękną muzykę do baletów Galeottego, biednym był chłopczykiem, gdy go przyjęto do szkoły dramatycznej, tam został figurantem, a dziś jest sławnym kompozytorem!	Molitaire był istotnie mężem zamordowanej. Przed laty już poróżnili się, ona zaś pojechała do Nowego Orleanu, gdzie założyła jaskinię gry. Podczas spotkania w Paryżu poznała go, gdy zaś ten ptaszek powziął zamiar jechać za klejnotami, było mu na rękę udawać zgodliwego, by użyć byłej żony za narzędzie. Po dokonanem morderstwie, miał interes w zatajeniu nazwiska Montalbon przez wycięcie znaków z bielizny i sukien.	Może wszedł, bo tu przecie nie mało ludzi się przewija. Płoty porozgradzane, budynki spalone. Gdzie tu kto może co wiedzieć?	Naturalnie. Całkowicie podzielam twoje zdanie. Nigdy przecież nie wiadomo, jakie straszliwe czy po prostu nieprzychylne okoliczności złożą się na czyjś zły postępek.	Nie obawiaj się. Rozumiem to sama.	No i cóż, jestem z powrotem Nie ma polowania. Idę spać.	Oj, chyba nie nagle. Znamy się przecie od dwóch lat.	On ma fantastyczny talent, proszę pani, za to ręczę. Ale nie wolno mu rozmieniać się na drobne.	To niemożliwe Nie pańska rzecz historię grzebać. Kie­dy Narodu Duch umiera i poprzez cały kraj wędruje, aby zapłakać po nim mógł sierota żyć na nowo w formie nowej, nie pogrzeb trzeba nam odprawiać, jak innym zmarłym, ale odnowy ceremoniał. Nie karawan, lecz armata w białe konie zaprzężona trumnie tej pojazdem bę­dzie, bo do walki nowej idzie ten uśpiony, panie...	To był z pewnością on, panie hrabio To z pewnością on, proszę wierzyć, padł wśród ruin od kuli, którą ugodziła go panna de Saint-Véran. To z pewnością jego widziała, jak się podniósł i upadł ponownie, i powlókł się do wielkiej arkady, żeby się podnieść po raz ostatni żeby się podnieść po raz ostatni i dotrzeć aż do tej kamiennej kryjówki, która miała stać się jego grobowcem.	A gdyby i tak było jak mówicie cóż za powód uciekać i kryć się, kiedy właśnie, jak sam powiadasz, Niemców odpierać trzeba?	A jeśli proboszcz nie usłucha tego znaku, cóż wtedy, Gösto?	Ach, tak! Religia srebra i żelaza! To bardzo przyjemny człowiek; wprawdzie ujrzawszy po raz pierwszy w klatce schodowej Madonnę z pomalowanego drzewa, przybrał wyraz namaszczonej zgrozy, ale nic mi nie powiedział. Mój drogi Charley, słyszałam, jak ci ludzie rozmawiali ze sobą. Czy to możliwe, by ze względu na ogromne poważanie pragnęli istotnie zostać nosiwodami i drwalami dla wszystkich krajów i narodów świata?	Ale was nie objaśnili.	Ba! to nie osobiste wujaszka nieszczęście.	Boże uchowaj. To już dawno skończyło się. Ona tylko ma dziecko.	Cicho Stasiu, cicho, narażasz się! szepnął pan Paweł.	Czy ja śmiałbym się na panią obrazić... Ale niechże pani osądzi... Panna Magdalena, Ada Solska, moja siostra i ja byliśmy w domu nieboszczki matki jedną rodziną... Matka jadąc na śmierć przekazała pannie Magdalenie błogosławieństwo dla nas... i dziś, kiedy wracam po pożegnaniu mojej matki, ta jej druga córka przyjmuje mnie jak obcego... Niechże pani powie, czy godzi się tak...	Dlaczego? Dlaczego? Cóż to? Poróżniliście się?	Doprawdy? Widzę, żeś pan zgłębił już tajemnicę naszego małżeństwa Edie musiała się przyznać? Trudno więc! Horscroft uczyni, co zechce.	I starszy człowiek jestem	Jaki pan chciwy na pieniądze! Gotów pan duszę za nie dać!	Na dworze jest zimno i wicher wyje. Ale w izbie jest spokojnie i tak ciepło, jak latem.	Nawet szpiegostwo dla celów wyższych jest czymś wzniosłym. A tu przecież... Nawet dla mojej przyjaźni?	Nie chcesz tym pracować, Albinos? To bierz to.	Nie, ja tam pójdę	No to postanowione, Święte Przymierze uwolni Europę od Napoleona, a Villefort Marsylię od jego stronników. Król panuje albo nie, a jeśli panuje, to rządy jego powinny być silne, a urzędnicy nieugięci, to jedyny sposób, aby przeciwdziałać złu.	O tym nie wątpię	Płacę. Ale tu nie o to chodzi, miałby dużą praktykę i służyłby w mojej firmie, to samo warte pieniądze. Powiedz mu, niech jutro przyjdzie do kantoru. Ja lubię pomagać ludziom uczonym.	Rozumiem I dziękuję panu za objaśnienia, które nie są dla mnie żadną nowością. Czy nabywasz pan moją obrączkę?	Tak. Poleciłem dać świeżą. Jest w domu ciepło, czysto.	Takiej, jak my, nie mają, ale mają swoje złodziejskie sposoby. A na to co poradzi największa siła?	To będzie zależało od metody odwetu	Wszystko się zgadza	A do których barci?	A dokąd?	A niby dlaczego? Jak jesteśmy teraz szwagrami... Właśnie powinniśmy być „na ty”. Co by ludzie powiedzieli? Dawni koledzy i szwagry do tego, żeby „na pan”?...	A odnawia pan, mebluje, przywraca mu dawną świetność! Więc?...	A pewnie!	A ty, dziecko gdzieżeś ty ukradła te diamentowe butonybuton (z fr.)	Aha... Trzeciego czerwca 1829... Dobrze, mów dalej.	Ależ to wstrętne...	Bo on przybłęda, proszę pani.	Bo...	Chciałbym widzieć to rzadkie zjawisko	Co nowina, to gorsza, jaśnie wielmożny starosto. Nowe nieszczęście...	Czyja?	Do domu, moja mała Fanny?	Edmund Dantès! A więc chodź!	Gdzie? Po co?	I... o wszystkich we wsi?...	Ile wydałeś? Skąd wziąłeś pieniądze?	Infantka?	Jakimi teraz rozkazami raczy mnie zaszczycić Wasza Królewska Mość?	Już stodoły w ogniu!	Kiedyś wyszedł stamtąd?	Kto to?	Na miłosierdzie boskie, panno Marto zostawcie mnie w spokoju...	Niepodobieństwo! zawołał elegant.	O dziesiątej albo jedenastej.	O, państwo tam jadą brekiembrek	Ojcze mój	Okultyzm	Pisarz niemiecki, wy cymbale	Posiłek!	Potwarz!	Przepraszam pana, czy pan fotograf?	Przepraszam... szkodliwe dla kogo?	Pójdę z tobą, moje mocne ramiona dadzą mu radę.	Tak i koniecznie pojedziesz.	Takie sobie spotkanie...	To bardzo niewiele jak na moje wymagania	To bardzo źle, Beniaminie	To przynajmniej, jeśli ja odgadnę, powiedz mi: „tak!” a ja ci powiem tylko jedno słowo.	Widzę.	Wszystko mi jedno, co myślała	Zgoda na całej linii; pieczętuję to uroczystem słowem honoru! Moje warunki są takie: szczerość zupełna i bezwzględna, zaufanie nieograniczone... Amen!	Złe nastały czasy Ale kiedyś to przeminie... bylebyśmy tylko dotrwali do końca. Czy aby masz pełny żołądek, moje Człeczątko?	Życzę miłej pracy	„Co może być za związek między wodzeniem na pasku, czarną suknią a 30 kwietnia?”
Jak się to stało, mój drogi panie ha! po prostu na mocy tego prawa ekonomicznego o łączności między potrzebami, jakie sobie tworzymy, a sposobami zadawalniania tychże. Wszystko na tém polega. Ludy, które niewiele pragną, niewiele téż i mają. Kiedym przybył do miasteczka, liczyło ono sto trzydzieści rodzin, a w dolinie było ich około dwustu. Władze tutejsze, zgodnie z ogólną nędzą, składały się z mera, który nie umiał pisać, pomocnika daleko od gminy mieszkającego i z sędziego pokoju; ale ten wiedział tylko o pensyi, jaką pobierał, zdając całe urzędowanie na pisarza, który prawie nie pojmował, co robi. Po śmierci dawnego proboszcza miejsce jego zajął wikary, człowiek bez żadnego wykształcenia. Tacy-to ludzie rządzili tym kantonem i stanowili jego inteligencyą. Na łonie téj pięknéj natury, mieszkańcy tutejsi gnuśnieli w brudzie i błocie, żywiąc się kartoflami i mleczywem; jedynym przemysłem, jakim się trudnili i jaką-taką pieniężną korzyść zeń ciągnęli, było wyrabianie serów, które do Grenobli i po okolicy w małych koszykach roznosili. Najbogatsi lub najmniéj leniwi sieli grykę, czasem owies i jęczmień na użytek miasteczka, ale zboża nie uprawiali wcale. Mer tylko posiadał tartak i skupywał za nizką cenę drzewo, by je potém częściowo sprzedawać. Z powodu zupełnego braku dróg, musiał każdy kloc zosobna podczas lata przewozić, a raczéj przeciągać z wielkim trudem za pomocą łańcucha przywiązanego do uzdzienicy koni, a zakończonego hakiem żelaznym, który się w drzewo wbijał. Chcąc się dostać do Grenobli konno, albo pieszo, należało przejść całą górę; bo dolina zgoła dostępną nie była. Cała ta przestrzeń od pierwszéj wioski kantonu aż dotąd, którą teraz tak porządny gościniec, jakim pan zapewne przybyłeś, przerzyna, była podówczas jedną wielką kałużą. Żaden wypadek polityczny, żadna rewolucya nie przeniknęła w ten niedostępny, całkiem po-za obrębem społecznego ruchu leżący, zakątek ziemi. Imię Napoleona tylko znane tu jest i powtarzane z czcią niemal religijną, dzięki kilku starym żołnierzom, którzy powrócili pod rodzinne strzechy i wieczorami opowiadają tym prostaczkom niestworzone dziwy o wielkim cesarzu i jego wojskach. Powrót ten jest zresztą niewytłómaczoném zjawiskiem. Przed mojém przybyciem młodzież tutejsza raz zaciągnięta w szeregi nie opuszczała ich więcéj, a fakt ten świadczy aż nadto o niedostatku i nędzy téj okolicy, bym je panu jeszcze opisywał. W takim-to stanie objąłem zarząd tego kantonu, do którego po-za górami należy kilka jeszcze gmin dobrze urządzonych, dość szczęśliwych, zamożnych niemal. Nie wspomnę panu nawet o domkach miasteczka, istnych chlewach, w których bydlęta i ludzie mieścili się razem. Wracając z la Grande-Chartreuse, przejeżdżałem tędy. Nie znalazłszy żadnéj oberży, byłem zmuszony zanocować u wikarego, który mieszkał czasowo w tym domu, wystawionym podówczas na sprzedaż. Od słowa do słowa, dowiedziałem się o opłakanym stanie téj miejscowości, któréj piękny klimat, wyborne grunta i naturalne produkty w podziw mnie wprawiły. Widzisz pan, ja-m wtedy usiłował stworzyć sobie inne życie, niż to, które dotychczas wiodłem i które mnie zgnębiło. I do serca zakołatała mi wtedy jedna z tych myśli, które Bóg ludziom nieraz zsyła, by im znoszenie nieszczęść łatwiejszém uczynić. Postanowiłem zająć się tym krajem, jak nauczyciel wychowaniem dziecka. Ale nie bierz pan tego za jakąś wspaniałomyślność z mojéj strony; nie, to był po prostu mój własny interes; potrzebowałem zajęcia, rozerwania myśli; chciałem resztę dni moich na spełnienie jakiegoś trudnego przedsięwzięcia poświęcić. Podnieść, oświecić, umoralnić ten kraj, który natura tak wzbogacała, a człowiek tak ubożył: to miało być zadaniem mego życia; a trudności, jakie w dojściu do zamierzonego celu widziałem, zamiast odstraszać, zachęcały mnie owszem. Kupiwszy dość tanio dom po proboszczu i obszerne a odłogiem leżące grunta, poświęciłem się obowiązkom lekarza wiejskiego, temu najostatniejszemu z powołań, o jakich człowiek w planach swojéj przyszłości marzy. Pragnąłem stać się przyjacielem biednych, nie spodziewając się za to najmniejszéj nagrody. O! bom ja się w żadne złudzenia nie bawił! ani co do charakteru tutejszych wieśniaków, ani co do przeszkód, jakie musi zwalczać każdy, kto ludzi i rzeczy chce poprawiać. Nie idealizowałem sobie moich biedaków, ale przyjąłem ich takiemi, jakiemi byli, to jest widziałem w nich ludzi, nie zupełnie dobrych, ani téż zupełnie złych, którym ciągła, ciężka praca nie dozwalała oddawać się uczuciom, ale którzy pomimo to, czasem, bardzo żywo i głęboko czuć byli w stanie. Wreszcie, pojmowałem nadewszystko to, że tylko dotykalnemi dowodami oddziałać na nich mogę. Wszyscy wieśniacy są synami świętego Tomasza, niewiernego apostoła; zawsze im czynów na poparcie słów potrzeba.	Prawdziwe tragedje, poczęła Dobkowa... Poszłam najprzód, bo musiałam, za hreczkosieja, spekulanta, i to jeszcze trochę zazdrosnego a ordynaryjnego człowieka... Panie świeć nad jego duszą... za Noskę...	Bo i mnie też niczego nie uczyli i wcale przez to nie czuję się głupszy. Jeśli mają głowę na karku, dadzą sobie rady jak ja; jeśli są osły, wszystko czego bym ich nauczył, pomnożyłoby tylko ich osielstwo...	O tym, co ty stworzysz we mnie. Ale muszę cię wpierw zdobyć. Jeszcze nie jesteś moja. Wiem wszystko. Nikt nie mógł ci tego dać, co ja, bo ja ryzykuję wszystko, całego siebie: nie boję się wewnętrznych niebezpieczeństw. Tylko dla mnie twoja miłość jest tak niebezpieczna, bo jestem tym jedynym, który musiał być tylko twoim. Nonsens, to jest niewyrażalne. A może wtedy życie moje nabierze wreszcie sensu. Zatracając się w tobie, może odzyskam siebie na nowo. Ja cię nie okłamuję, że jestem kimś bez ciebie: tylko razem stanowimy jedność bez treści, której istnienie jest samousprawiedliwione wobec najwyższych nawet kryteriów. To wiedziałem już tam w kościele podczas twego chrztu.	Jaja mędrsze od kury... ja bym ino chciała, coby pana Pawełka tak za nogawice szarpało, jak mnie wczoraj zapaskę chciało urwać. A w nocy... myślałam, że ranka nie dożyję.	A pewno! A pozatem, niech pan nie myśli, że nie wiem o tem, że pan już trzy razy wyrzucił Idalkę, która pchała się do pana. Pan ma kochankę.	Ale, Adziu, mówię ci, że bredzisz! Ty jesteś bardzo miłą, kompletnie przyjemną panienką, tylko trochę nieśmiałą, a ja!... Gdybym był mniej brzydki, strzeliłbym sobie w łeb ze wstrętu do samego siebie; lecz z tymi wdziękami, jakimi niebo mnie obdarzyło	Spytać się, czy nie ma nic przeciwko temu, żebym się wybrał z wami do Verdurinów z wizytą, którą im przyrzekam od czasów la Raspèliere.	To się wypowiedzieć nie da. To się pomyśleć na­wet nie pozwala. Ból życia rodzi Agni bez końca, a nieubłagalność nieba bez końca je chłonie...	Nie, nie, nie pieniędzy! Pójdę po nie do miasta! Po­siedź pani tymczasem przy moim chorym dziecku!	A może nie? Jak babka to lubi, to musi być kurwa, a że ona lubi, starczy spojrzeć.	Ale trzeba przyznać, że ta ostatnia przygoda ledwie jest do wiary! Nikt jeszcze nie widział ani słyszał, aby sześciu zdetronizowanych królów wieczerzało w jednej gospodzie.	Do tej pory nie wierzyłem, ale teraz chyba muszę zacząć.	Nie! wszystko jest tak rozumnie pomyślane, że Bóg powinien pobłogosławić naszemu przedsięwzięciu.	Ona mi się bardzo podoba i wcale się nie dziwię, że się nią tak ludzie zachwycają.	U mnie tej książki nie ma już!	A niech i cała chorągiew ciotek nadciągnie, nie zaprę się ochoty!	Elżbieto! Z tego żartować nie wolno!	Głupstwo Przypatrzże się temu, czy nie dobrze zabity?	I choćby w karczmie wyprawię, a matki prosił nie będę.	Jakże to, Stachu? Nie można! Cóż byś tam robił?	Jeśli nie macie pieniędzy, to ja za Antka poręczę...	Nie wiem. To nie moja rzecz	Niechże się wasze moście nie boją, to może z podwórca jakie głosy dochodzą; przecie w korytarzu nie ma żywego ducha prócz nas.	Ostawaj w dobrym zdrowiu, panienko nie wiesz, jakom ci życzliwy!	To trzeba się zasłużyć. Nie, pan zaczyna grę	Z przykrością zauważyłem twe ponure usposobienie i nie mogę zezwolić, aby się ono rozwijało pod mym okiem. Konieczne jest, abyś starał się zmienić lub... my się o to postaramy.	Zatem dobrze, mimo że nie rozumiem, czemu nie powiedziałeś tego wcześniej. Więc dobrze, zostaję.	A gdzie to się zacznie od kwiatów, cukierków, pończoch czy bucików... ponosiła go już świadoma genialność, zmieszana z świetną dzikowską wódą i uratowanym od niedawna honorem samca.	Ba! rozumiémy się, obojeśmy pobożnie kłamali! Nagadaliśmy sobie siła że niechcemy dzieci, bośmy się ich niespodziewali, a serca sobie rozraniać nie chcieli; ale uboje zarówno ich żądaliśmy. O! złota moja Handziu jakim ja szczęśliwy, jak panu Bogu memu dzięki składam.	Do diabła, trzeba na jutro rano przygotować artykuł o Yvecie... Mały, powiedz co o Yvecie! Podobała ci się Yvetta?... Ale jakże ta twoja biała rączka z loży? Ona się dopełniała z Yvetką w kontraście. Słuchaj, Müller, czy to dałoby się zużyć w sprawozdaniu	Idź, Helusiu połóż to na tacy i pocałuj Pana Jezusa.	Na godzinę zaś drugą zamówi pan do mnie delegatów fabrycznych.	Cieszę się, że panią spotykam w tym domu... Od pół roku życzyłem państwu Korkowiczom towarzystwa pani i... z przyjemnością widzę, że projekt mój należy do tych, które się udały. Dawno pani miała wiadomości od panny Heleny?...	Bardzo dobrze! Bardzo dobrze! Po kolacji pokażę ci mały szoner zrobiony przeze mnie... ze wszystkimi linami. Taka nauka pójdzie nam gładko.	Owszem, i to pamiętam. Jeden z tych Czar... jak ich tam zwali... ten, któremu na imię było Robin, jak opowiadają, pozostał przy niej. Ale ona była tak strapiona, że ani jej się śniło słuchać, co on tam do niej gadał i obiecywał.	Prowadź mnie do niego.	Tak, tak żebyś pan jeszcze chciał tylko zachęty, rady, ładnych słówek, nawet artykułów gazeciarskich, no, to może na chybi trafi niejeden by je sypnął. Ale kiedy sięgasz do worka, oho! dotykasz czułej struny ludzkiej. Kto płaci, chce doskonale wiedzieć, za co płaci.	W Modlicy zaś wyschła do cna, musiały sadzić na nowo.	Tak nóż znaleziono właśnie tutaj. Pochodzi on ze zbioru broni w salonie, skąd moja siostrzenica, panna de Saint-Véran, chwyciła strzelbę. Zaś co do czapki szoferskiej, należy ona najwidoczniej do mordercy.	Sądzę, że będzie można zaprosić tego pana na obiad kiedy się go sprowadzi na Maubanta albo na panią Maternę, mówi godziny całe bez przerwy.	Ależ mój drogi, mówiłeś przecież przed chwilą, że wszystkie te idealności...	Dał mi złoty pierścionek	Dziejże się wola Boża i pańska. Jak do Wiślicy to i do Wiślicy...	I oto czemu pańska córka jest niemaoto czemu pańska córka jest niema rzekł Rafael z uśmiechem, pociągając Horacego do gabinetu, aby mu wręczyć honorarium za tę bezużyteczną konsultację.	Jakto?... Więc może do jakiegoś stronnictwa?...	Jezu miłosierny... strawę onemuon, onemu (daw.) pomyślał Waluś. Upuścił nożyk i tyczkę na ziemię, rozchylił chruściany płot i wymknął się z zagrody.	Król tak powiedział, hrabio?	Moda, Obcy, Żołnierz rzekł Charłamp proszę wybaczyć.! tu: uprzejmość, obyczajność. nawet z hultajstwem obserwowaliobserwować (z łac.)	Niestety! czy za to tylko mnie lubisz?	O Matko... fosa głęboka... wody niemal do pół... patrzaj no, Jacek... mnich jakiś!	O jakiż wspominek mnie prosisz?	Opowiadasz mi pan jakieś bajki!	Pójdziesz tam, do Sary...	Tak, dzisiaj! ale co będzie jutro? Pojutrze? I jeszcze później Usłyszał niby szloch, niby westchnienie, i wzruszyło go to nad wszelki wyraz.	Tak, wyznaczyłem tutaj spotkanie na dziesiątą...	To zamiłowanie do brudów ła­two wytłumaczyć: pan tylko tym żyjesz, że siebie usprawie­dliwiasz.	!!!	A zresztą... mieszkają daleko.	Bardzo czekałam, bardzo	Bracia, ratujcie!	Byłoby dobrze mieć takiego sojusznika. Ale czy to można wierzyć? Mężczyźnie?	Bóg wam zapłać za serce i za pomoc... spieszno muszę uchodzić... wróg tuż... Noc mię przed nim skryje.	Będziemy i będę pani bardzo wdzięczną za odwiedziny, bardzo!	Będziemy ją odwiedzać u Solskich... Mamy prawo, nawet święty obowiązek...	Będziemy mówili kolejno, jak siedzimy.	Chyba zły jego język jest dość sławny.	Co to za miecznik?	Czy ty wiesz o Colinie?	Cóż to za dama?	Dawno?	Dobrze, dobrze. Wiem, że jest pan człowiekiem honoru.	Dozorca chowa koty...	Dzień i noc będziemy robić, za trzy dni zdążymy.	I ja tobie Jam ci dłużnik jeszcze. Sto cekinów ja tobie winienem, chłopcze!	I tylko dziwię się, że się pan wysila.	Kapitanie Smollet czy słyszał pan kiedy bajkę o górze i myszybajka o górze i myszy	Kiedy go o to pytają, mówi, że Sindbad Żeglarz; ale wątpię, żeby to było jego prawdziwe nazwisko.	Kto ja jestem? O to chodzi, kto?... No, cóż... Pół-Polak. Adwokat spraw z kretesem przegranych. Zawsze chybiający bombiarz...	Ma talent.	Może ojciec poczekać jeszcze miesiąc.	Najlepsze pole moje!	Och, to zupełnie co innego!	Paklausyk	Pani Obowiązkiem moim jest zwrócić pani uwagę, że pani się wyzuwa...	Pani mówi o Joasi?...	Pewnie	Piątek!	Pochwalony Jezus Chrystus!	Popełniasz pan w tej chwili ten błąd, że zadajesz fałsz Ministrowi Stanu, parowi Francji, szlachcicowi, starcowi, klientowi. Niech pan poszuka swego projektu sprzedaży!	Praktykant! Jak to dobrze, że już przyjechał! Ciekawamciekawam	Tak!	Też dobrze, powinszować. A kto cię nauczał, synu bogobojny?	To już o tym mówią! Ależ to kompromitujące!	To wszystko jedno.	Usuń się d’Artagnanie, usuń się	W takim razie jest to trucicielka i powinna ulegać karze śmierci.	W zasadzie... w zasadzie to jest rzeczywiście bardzo piękna myśl. Ale...	Wierzę!	Zaraz wrócę.
Jestem tedy lekarzem i romansowałem z żoną aptekarza Sarasine w Parmie; zdybał nas i wypędził ją, zarówno jak troje dzieci, o których słusznie podejrzewał, że są ode mnie, nie od niego. Obdarzyła mnie jeszcze dwojgiem dzieci później. Matka i dzieci żyją w ostatecznej nędzy, w szałasie zbudowanym moimi rękami w lesie, o milę stąd. Trzeba mi się strzec żandarmów, a biedna kobieta nie chce się ze mną rozłączać. Skazano mnie na śmierć, i słusznie: spiskowałem. Nienawidzę księcia, który jest tyranem. Nie mogłem uciec z braku pieniędzy. Ale nieszczęście moje sięga o wiele głębiej; powinienem tysiąc razy odebrać sobie życie; nie kocham już nieszczęśliwej, która mi dała pięcioro dzieci i zgubiła się dla mnie; kocham inną. Ale jeśli się zabiję, dzieci i matka umrą dosłownie z głodu.	Jeszczem się nikogo nie pytała i nikogo nie prosiła	Ino bacz pilno, by cię kto nie ślakowałślakować (gw.) usłyszał przyciszony głos matki. Podsunął się ostrożnie i spojrzał ku wrotom. Ojciec wychodził z domu; trzymał w prawej ręce sporą więź suszonych ziół, a te zioła... osłaniały gliniane dwojaki związane w szmatę, z których unosiła się biaława para.	Domyślałem się tego KobietaW szanownym panu nie ma śladu pretensji, a to źle!... Znam kilka baletniczek, które chętnie zawarłyby z panem stosuneczki, a słowo honoru daję, że warto! Prześlicznie zbudowane, muskulatura dębowa, biust jak materac na sprężynach, ruchy pełne gracji i wcale nie przesadzone wymagania, szczególniej za młodu. Bo kobieta, panie, im starsza, tym droższa, zapewne i dlatego nikt nie ciągnie na sześćdziesięciolatki, że już nie ma na nie ceny. RotszyldRotszyld ischias, choroba objawiająca się napadami bólu na tylnej stronie nogi od bioder ku piętom., lecz nie mogę się na nie gniewać...	On od dawna wie, że choćbym nie była córką Antefa, ale ostatniego paraszyty, jeszcze nie oddałabym się człowiekowi, którego nie kocham. A pokochać mogłabym tylko wyższego od siebie.	Nie bój się, Świerkoski! nie bój się! nie takie wieloryby ogryzałem, i było bon.	W drogę i na poszukiwania. Czekałem tylko na ciebie. W stu widzeniach sennych... zwłaszcza w jednym, w noc następną po owym dniu, kiedy za tobą zamknęły się po raz pierwszy podwoje wiedzy... miałem objawienie, że bez ciebie nigdy nie znajdę rzeki. Raz po raz, jak ci wiadomo, odrzucałem od siebie tę myśl, bojąc się złudzenia. Dlatego to nie chciałem wziąć cię z sobą owego dnia, gdyśmy razem jedli placki w Lucknow. Nie chciałem cię brać, póki nie nadejdzie pora odpowiednia i pomyślna. Chodziłem od gór do morza, od morza do gór, lecz nadaremnie. Wtedy wspomniałem sobie Dżatakę.	Bynajmniej. Com miał dla ludzi wykonać, wykonałem. Ale pierwsza rzecz dla każdego człowieka to dostojnie przygotować się na śmierć. Pewnie, że całe życie nasze to droga ku tej chwili ostatecznej to umarła chwila naszego życia. Ale nadchodzi moment, gdy jesteśmy coraz bliżsi wielkiej godziny rozstania się z tą ziemią na zawsze. Wtedy jedna rzecz nam pozostała najwyższa: kontemplacja tej przemiany, w której objawi się nam wielkie wszystko i wielka nicość bytu. Dlatego to rozstałem się z żoną, z ludźmi, z miastem w towarzystwie takich tylko, którzy do tegoż samego celu dążą, co i ja. A szanowni ci mędrcy znają wartość samotności i nie narzucają nigdy nikomu swego towarzystwa. Szukam spokoju.	Jak się macie?! Jak się macie?! Już mnie niecierpliwość brała i chciałem w ogień lecieć... A nie ranny który?	Zbliż się, Grimaud	Jak się popiją, to się całują	Nie ma mowy o zjadaniu we właściwym znaczeniu! Darci, jeśli masz odrobinę rozumu, to podleć ku stajni, udając, że masz skaleczone skrzydło i daj się gonić Naginie aż do tego krzaku. Koniecznie muszę zwiedzić te grządki melonowe, a gdy pójdę wprost, Nagina zobaczy mnie na pewno.	Co też pan mówi! Jestem oddany Solskiemu do śmierci... A że widzę, iż zajęcie się cukrownią robi mu dużo satysfakcji, więc nigdy nie doradziłbym sprzedania jej...	Och, nie, nie! Czyż już nie przepadło i nie poszło w niepamięć? Czyż i bez niego nie ma dość skarbów, żeby wszyscy na świecie byli nieszczęśliwi?	Cóż to było? wszak hrabina z łóżka nie wstaje...?	I nie doszliście także odległości gwiazd stałych naprzykład od ziemi	Nie mów.	Nie zjedzą nas.	Ale, kawalerze, czy mógłbyś mi wytłumaczyć pewien drobny szczegół? W jaki sposób moje ubranie znalazło się w alkierzu, a twoje znikło; na honor, daremnie łamię sobie głowę, nie mogę uporać się z tą zagadką. To mi nasuwa niejakie podejrzenia co do Agaty; przyszło mi na myśl, iż może zwąchała pismo nosem i że istniało między nią a rodzicami jakieś porozumienie.	Nie trzeba tu żadnej polityki. Uczyń to waść, jeśli zdołasz. Wiem, że mniej umiem od waćpana, ale tego przecie sobie nie dam uczynić!	Do djabła z pokwitowaniami, jeżeli będziemy na takie głupstwa tracić czas, to lepiej się powiesić. Nu, ale teraz ubieraj się pan, panie mistrzu, jedziemy na wódkę.	Posłuchaj! Dziś wieczorem pan Coquenard udaje się do księcia de Chaulnet na naradę, która potrwa ze dwie godziny conajmniej; przyjdź zatem do mnie, będziemy sami i wszystko się dobrze ułoży...	Mam nogę na tego polskiego psa, jeśli warknie, to go rozgniotę. Daję wam słowo, że nie warknie, on chce tylko dobrego odszkodowania za córkę. Nie pierwszy raz załatwiam podobne sprawy	Co do mnie, gotów jestem zaabonowaćzaabonować odezwał się Starski, wymownie patrząc na wdówkę.	Zabił on mnie tą swoją dobrocią, zamordował tak, że już żyć na świecie nie mogę... z samego strachu żyć nie mogę...	Bo nie wiesz, jaki on już był w Reichenhallu nieszczęśliwy, a teraz jeszcze jest nieszczęśliwszy. On nie ma nikogo na świecie...	Ależ, co to jest?... Ja ciebie nie rozumiem i... prawie nie poznaję...	Bóg wie. Zdaje mi się, że Nucklao.	Dajmy pokój żartom. Nie po to chciałem mówić z tobą...	Ani wiarołomstwa... Wyspowiadałeś się przede mną jak przed ojcem, a jam ci nie tylko jak ojciec przebaczył, alem cię pokochał jak syna, którego Bóg mi nie dał i dlatego ciężko mi nieraz na świecie. Bądźże mi przyjacielem!	O, pani baronowa czyni mi zbyt wielki zaszczyt. Ten zwyczaj był bardzo w cenie u starożytnych Rzymian. Pliniusz opowiada, że z Ostii sprowadzano do Rzymu pewien gatunek ryb o nazwie mulus a potem odsyłało się ją do kuchni. Jej agonia stanowiła jedną z jej zalet. Gdyby nie widziano dorady za życia, gardzono by nią po śmierci.	Tak. W stosunku do wszystkich, bez wyjątku. Ale upewniam cię, że żaden dotychczas nie zrobił mi o to awantury.	Właśnie, musztardówką. A ja, jak byłem młody, mogłem wypić litr czystej i więcej, za okupacji bimber, ale pijakiem nie by­łem, sam nie piłem nigdy, z kolegami chętnie. Mais apres la guerre c’est finimais apres la guerre c’est fini (fr.)	Od czasu jak wiszę u dworu... życie mi obrzydło... ludzie mnie omijają, przyjaciela nie mam, opieki... nikogo...	Mówiłem! Ale idę w ślady mądrej metody onej staruszki syrakuzańskiej, która za rządów Dionizjusza, znienawidzonego przez cały lud potwora, codziennie chodziła do świątyni modlić się za pomyślność tyrana. Powiadomiony o tej dziwnej nabożności, Dionizjusz zapragnął dowiedzieć się, jaki jest jej powód. Kazał sprowadzić zacną kobiecinę i spytał.	Idźcież człowieku, źle macie w głowie, toć złodziej nie jedzie takim krokiem.	Nie! Zawdzięczamy to Turkowi. Turkey jest Wielki Człowiek! Turkey, wiesz ty, kochanie, że do rozpaczy doprowadzasz Kopycińsia?	Możesz dowiedzieć się od kapłanów: czy był u nich Beroes i czy zawarł z nimi taką umowę?..	Nie wiedziałam, że pan już jedzie...	Wyśmienicie! Port z latarnią, z falochronem i suchym dokiem! Nie, doprawdy, panie Cyrusie, przy panu wszystko jest bagatelą!	Ani jednego chojaka ściąć nie pozwolić!	Czego ty płaczesz, dziecino? nie mogąc łez powstrzymać.	Nie rlozumiem, co on chce powiedzieć	O Boże, czy to dlatego dziadunio od miesiąca zmuszał mnie, żebym razem z nim łykała jego mikstury?	Tak! Tak! Najprawdziwsza prawda! Sprzymierzeni zajęli wreszcie Paryż. Boney’owi odechciało się wszystkiego, on i jego poplecznicy, szczęśliwie już przysięgli wierność Ludwikowi XVIII!	Cóż to, panie bracie?	Któż to taki?	To swoi! Swoi! My z Żywca gardła unosimgardła unosić	Wszystko to zawczesne	A, Najświętsza Panienko! I skądże to spadło na tego niezrównanego człowieka?	Na wozie stoją książęta Słuccy, przebrani na hetmanów z tyłu trzy kopie związane łańcuchem, a do łańcucha przykuci słudzy książęcy, niby to bojarowie i starszyzna moskiewska.	Czy to moja wina? pasażer chce wysiąść.	Doprawdy? I z jakiegoż to powodu, moje dziecko...	No, dosyć tego, tu o rzecz chodzi, a oni... Jakiż to lewizor bracia?	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	Dokąd asindźka sądzisz, że mógł uciec? spytał.	Ja wiem Według prawa, po śmierci króla wstępuje na tron i rządzi najstarszy syn królewski. Dlatego też nazywają go następcą tronu. Jeżeli król umrze, na tronie zasiądzie jego najstarszy syn.	Wspominałeś, że w Posada sporo jest wolnego miejsca?	Niech mi pan wierzy, że naopowiadano panu wstrętnych łgarstw	Jest nieśmiała Ludzie zwracają uwagę na jej jasne włosy, gdy wychodzi z nami. Wołają za nią: „Idzie Rubia!rubia	Dziękuję, panie.	Fred, chcę wrócić na jacht!	Jesteś sama?	Jesteś zazdrosny?	Panowie śpią jeszcze?	Poczeka na niego długo!	Słyszę, panie profesorze...	Dobrze, bardzo dobrze, że tak myślisz	Ano, pewnie. Daleko bym z panią na tej drodze zajechał! Wysechłbym z miłości i basta!	Co? Na tamtą stronę?	Niech Józef pójdzie do najbliższej kwiaciarni, kupi tam jakieś dwadzieścia róż i każe odesłać pod adresem doktor Łucji Kańskiej. Adres jest w książce telefonicznej.	Ale co?	Dwa dni temu, a dokąd, może ksiądz wie.	Jak uważasz. Mały jest ten kleszcz.	Nawet ten poczciwy niedołęga Maruszewicz nawet on po całych dniach wygląda do niej oknem...	Rozumiem. A niechże wam będzie niezdrowa! KońNo, Cezary	A siłasiła (daw.) spytał człowiek w kożuchu.	A tymczasem professorze, ad rem, słuchamy twej historji, którą opowiadasz tak pięknie, uczeń ciekawy i pojętny.	Ach, więc jednak pytał?	Bez głupstw, proszę pani	Bombę oddaj do frakcji, a pieniądze do lewicy...	Co? Jakie ogrzewanie?	Czy przeprowadził pan kalkulację swego kauczuku w masowej produkcji?	Dlaczego?	Ja? Ja o wiorstęwiorsta	Kogo ma za sekundantów Harry Drake?	Wiadomo swój do swego zawżdy ciągnie; ów książę Henryk milszy im, niż Polak z krwi i kości. Ponoś dawno zabaczyłzabaczyć (daw.)	A my siłą będziem bronić...	Cóż?...	Gorzałki czy wina?	Głupiś!	Jaką?	Któż? Machnicki?	O sztukę.	Podstęp, Pozory	Płakała!	Smaleniem cholewek	W swoim pokoju, z notariuszem.	Wielkopopovickie.	Zara, zara!...
Nie wątp o tym omyliłaś się, oczekiwałaś po mnie rzeczy niemożliwych jak te, których ja oczekiwałem po tobie. Jak mogłaś się spodziewać, że ja zachowam rozum? Zapomniałaś tedy, że kocham cię bez pamięci i że jestem twoim mężem? Jedna z tych rzeczy może przywieść do ostateczności, cóż dopiero obie razem? I czegóż w istocie nie czynią! Miotają mną same gwałtowne i mętne uczucia, których nie jestem panem. Nie czuję się już godny ciebie; ty nie wydajesz mi się godną mnie. Ubóstwiam cię i nienawidzę; obrażam cię i błagam o przebaczenie; podziwiam cię i wstyd mi, że cię podziwiam. Słowem, nie ma już we mnie spokoju ani rozsądku. Nie wiem, jak mogłem żyć od naszej rozmowy w Colomiers i od dnia, gdy dowiedziałaś się od królewicowej, że twoją przygodę znają. Nie mogę zgadnąć, w jaki sposób ją znają, ani co zaszło między panem de Nemours a tobą w tej mierze; ty nie powiesz mi tego nigdy, a ja cię nie proszę o to. Proszę jedynie, abyś pamiętała, że uczyniłaś mnie najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.	Powiesz mu niech do Rzymu powraca nie mogę ich przyjąć... Złamany chorobą, niedołęztwem starości, smutkiem, troską codzienną o Rzeczpospolitę, potrzebuję spoczynku... teraz nie pojadę do Rzymu; przybędę późniéj. Powiedz im, że czci nowéj, imienia ojca ojczyzny, nie przyjmę, że chcę nareszcie spokoju tylko i mam go prawo pożądać.	Anielciu! za skarby świata nie ożeniłbym się z panną Zawiłowską, ale wyrozumiej mnie. Nie dość mi zmartwień, jeszcze i z tej strony nie mam spokoju. Ty jednak wiesz najlepiej, że to się nigdy nie stanie.	Zdaje się, że się do tego przygotowują lecz mnie się o te sprawy nie pytajcie, bo mam wstręt do nich i nie rad się mięszam.	Och, moja droga, nie mów że Saint-Loup, którego bardzo kochamy, jest dreyfusistą. Nie powinno się lekkomyślnie opowiadać takich rzeczy	Nic z tego nie będzie: chce, niech się do wagonu wkieruje. Ale go porucznik wyrzuci	Ksiądz wikary dziwuje się pewno, co nas tak długo nie widać Zawiadomiłem go, że przyjedziemy późnym rankiem, a tu już, widzę, na południe przedzwonili.	Mam plan!... Zaraz napiszę do Warszawy, ażeby wystarali mi się o miejsce nauczycielki od wakacyj. Nie będę miała pensji	Nic Pani ma słuszność: zaniedbałem się w nauce. Nie przypuszczałem, że kooperatywa zajmie mi tyle czasu. Chociaż...	Tak, proszę pani. Nie miałem czego bronić. Musi pani to zrozumieć, że oddawszy wszystko i nie posiadając niczego, sam byłem zdumiony, że mogę dla kogoś stanowić atrakcję. Dla kogoś, a zwłaszcza dla niej.	Poczekaj! Nie wiem, co to za wiadomość, ale nie może być bardziej niesłychana od tego, czego się właśnie dowiedziałem. Szykuje się ślub. Robert de Saint-Loup żeni się z Gilbertą Swann.	Nie chcę! Nie pójdę, bo się boję.	Tymczasem nie udało mu się: nic nie zginęło.	A czy nie wolno się uśmiechać?	A jeżeli wyrwiesz, któż powie, że to nie z mojej winy?	Jesteś erpatrem, rób, jak chcesz... Ale ostrzegam cię, że musisz dać duży zastaw, a Fenicjanin, gdy raz stanie się twoim wierzycielem, już cię nie puści. Oni są podstępniejsi od Żydów.	Ot tak! chrześcijańską duszę zaprzedawać nie godzi się...	To się mylisz. Szpanowski czyta i myśli, zacofany nie jest; dziewczyna ma także głowę w porządku, jest zdrowa, prosta i prawdziwa. Tomkowska jest koczkodankoczkodan	Wcale tego nie pamiętam a choćby i tak było, to każę ci milczeć, rozumiesz? Dalej, spiesz się, słychać już zewsząd muzykę; wesele pewno odprawią rano przed upałem. Sancho, prędko osiodłał Rosynanta, włożył kulbakę na burego i pojechali stępa ku szałasowi.	Rozumiem... Tyle się pan naczytałeś o swoich farbach, olejach, komórkach i atomach, że nie miałeś czasu na kwestie filozoficzne. Więc i męczysz się pan jak człowiek, który pierwszy raz wsiadł na konia.	A tymczasem urządzajmy się jak na wieczność. Nie należy nigdy niczego robić połowicznie.	Tak ale ja myślałem, że z czasem przecież... Tu nie jest dobrze dla ludzi...	W każdym razie nie z tej połowy świata, do której ja przywykłam	Jeszcze my żadnego chłopa nie ukrzywdzili. Gdzie indziej, gdzie są ludzie głupie, zastępują na gościńcu chłopom, jak z jarmarku wracają. Taki długo nie pożyje. Chłop jest zawzięty. Ale my tylko bierzem od bogatych	Nie obchodzi mnie. Zawarowałemzawarować (daw.)	Nie, przynajmniej ja o żadnych nie słyszałam.	Nie. Jesteśmy kolegami, ja też już nie pracuję...	Panie Michale skoczę obaczyć, czy nie ma przy tym nieszczęśniku jakich rozkazów hetmańskich? Pamiętacie, com przy Rochu Kowalskim znalazł?	Ratuj Janku, poczciwa duszo! a nie, to poginiemy.	Napatrzyłeś się do woli, a teraz czas wrócić pod namiot.	Tylko dziś, właśnie po raz pierwszy oddałam się z całą świadomości pewnemu młodemu człowiekowi, ale z tym zastrzeżeniem, że ślub nasz odbędzie się w najbliższych dniach. Jest katolikiem i...	Boś ty, moje dziecko, marzycielka i dziwaczka... Wszakże czasem ci się zdaje, że kwiatek ma wyraz złośliwy, że ptacy cię łają świergocząc...	Trzeba, trzeba. Podobno mi w nich do twarzy... Pan Orzelski i pan Kirło mówili, że mnie w nich było do twarzy...	W nocy mam zawsze większą gorączkę i trochę mi się troi w głowie. Ale fajka rozjaśnia mi myśli. Wszak mówiłeś, że uciekliście z niewoli derwiszów i ukrywacie się w dżungli? Czy tak?	Bądź spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod dachem tego domu...	I oto mamy naszą małą twierdzę. Tak łatwo tej przeszkody nie pokonają, jeśli postanowią tu po nas przyjść	W jakim celu książę pan udaje się do obozu?	To Mormon Elder, p. Hatch, jeden z wielkich kaznodziejów Miasta Świętych. Jaki piękny typ mężczyzny! Przypatrz się pan temu oku dumnemu, tej powierzchowności, z której promienieje godność, jego postawie tak odróżniającej się od postawy Yankesa. P. Hatch wraca z Niemiec i z Anglii, gdzie głosił mormonizm z powodzeniem, gdyż sekta ta liczy w Europie wielką liczbę stronników, którym pozwala zastosowywać się do praw ich kraju.	Teraz możesz się cieszyć, ty drabie! Koniec z tobą, i amen! Każę cię wypchać na pamiątkę dla 91 pułku.	Jakie ty masz, moje dziecko, zamiary, to inna rzecz, a co ja postanowiłam, to inna rzecz. Pozwól, że o losie swoich dzieci ja, matka, będę decydować. Pójdziesz na medycynę...	Prowadziłbyś go do knajp, na hulanki, no i tak dalej. Fryc mi nieraz z obrzydzeniem opowiadał o waszym kawalerskim życiu.	Tak, zapewne ale mówią o nim, że ambitny bardzo, a to prawie na jedno wychodzi.	A gdzieżeś był do tej pory?	Byłby może zadowolony, gdyby o tym wiedział, ale wierzę, że nasza rozmowa zostanie między nami.	Jak zawsze Użerają się ludzie o kawałek chleba jak głodne psy o kość. Otumanieni swoimi sprawami, zagonieni. Nic nowego na szerokim świecie.	Różne na to złożyły się okoliczności	A jakże. Dziś się wynoszę.	Dwa grzyby w barszcz, mospanie Nieczujo cóż poczniesz wtedy, kiedy się z sobą pobiją?	Gadasz głupstwa. Taki on do hulanek i kobiet, jak ja do robótek ręcznych.	Jak się nazywa doktor, który leczy twoję mamę?	Kobieta, Rycerz rzecze proboszcz, zwróciwszy mowę do córki gospodyni.	O tak! Tu przed kościołem zrobiło się dziwnie gorąco.	Ogłosisz, że Mirski, Stankiewicz i Wołodyjowski natychmiast będą rozstrzelani.	Tak jest. Konie przywiąż do palika.	Właśnie, że uczyłby mnie darmo bo ja mam poczucie natury...	Ale przecież on ma pojedynek jutro?	Ale słyszę strasznie wiele przez ten roczek prześwistał.	Jak na cmentarzu	Na dwa spusty muszę zamknąć, tak, jak było.	Niechże Bóg zachowa!... Moskiewska potencja i Chmielnicki! Szwedów tylko brak, a już by ostatni termin na Rzeczpospolitą przyszedł.	Pięćdziesiąt pięć tysięcy funtów Jeśli mi pan zechce dopomóc, otrzyma pan pięćset funtów.	Przyszedłem spłacić swój dług.	Tak, jej warsztat, zapewne, to rzecz poważna...	„Panie Heyst, jeśli pan ma przypadkiem klucz od swojej śpiżarni, niech mi go pan wręczy; oddam go naszemu Pedrowi”.	A co, hajduczku, w Nowowiejskiego jakoby piorun trzasł?	A jaka zawsze śliczna!	A ty Drohojowskiego z sobą zabierz!	A za co?	Atėjau pas panelę	Będzie i nas więcej, prowadź!	Będzie wszystko gotowe.	Czołem!	Czy Barrois przyrządził dla pana lemoniadę?	Dlaczego pielęgnował?...	Gorąco mówisz o niej.	I wam!	I... dałem starszemu trzy ruble, przyobiecał.	Ich ktoś buntuje!	Ja tylko w kąciku, ja pode drzwiami...	Ja wszystko wytłumaczę	Jak mnie porucznik z wagonu wyrzuci, to sam pieszo pójdę	Jak to! więc zbrodnią jest bronić ojczyzny?	Jak?	Jakież mógł on zajmować stanowisko w tym szpitalu?	Jam jest.	Niezadługo już, niezadługo.	Odpoczywa, trochę słaba.	Pamiętasz, jak czasem wichry świstały i grzmiały dokoła naszego domu i z jaką rozkoszą słuchaliśmy obaj tych koncertów prześlicznych, a nadewszystko wesołych...	Piętnaście blatów.	Poruszasz tę sławną sprawę wolnej woli, będącą śmiertelnym szkopułem. Dajesz ucho podszeptom Pelagijczyków i pół-pelagijczyków.	Proboszcz ma rację	Przed paroma miesiącami otrzymała pani ode mnie list z Waszyngtonu, pisany w grudniu roku zeszłego.	Przyjdą to?...	Rybę? Aa! Ooo! Czy uczyniła to raz, czy kilkakrotnie?	Rób, co uważasz za słuszne.	Takiś mądry?	Wiecie? Kataryniarz ma całe pudło	Więc proszę, żeby jutro ogłoszono o tym w gazetach.	Za czymza czym (daw.)	Zrobił niekorzystne wrażenie.
No cóż, panie Smith przyjrzymy się temu wybuchowi, a jak będzie udany, to będziemy go oklaskiwać. Nie wydaje mi się, żebyśmy mieli się czym przejmować.	Otóż otóż ponieważ bynajmniej mi nie dogadza włóczyć się piechotą po gościńcach ze strzelbą na ramieniu... dlatego jadę. Mianowicie w południowych okolicach lasu na Sundzie... no, czemu stoicie tu i gapicie się, głupie skrzaty... raczej pomóżcie... okryjcie mi nogi porządnie derką i zapnijcie skórzany fartuch wózka!... Otóż znalazłem tam wypróchniały buk... o, otwór nieduży i tylko z góry można się dostać do niego, ale dostatecznie wielki, by ukryć w nim strzelbę. Czy teraz już zwęszyłaś, Lizo?... Dzięki temu będę spokojnie spacerował, a jeżeli nawet spotkam kogoś po drodze, nie ośmieli się mnie podejrzewać.	Okaże się w swoim czasie. Zapewniam cię, że Van Gould nie dostanie mnie żywego! No już, przygotujmy się do obrony. Później pomyślimy o śniadaniu.	Być może nawet bliżej, niż nam się wydaje. Znajdujemy się pośród gęstych zarośli, które świetnie nadają się na pułapkę.	Dajże już tam pokój tej głupiej gadaninie, a lepiej zbierzmy jako siły, żeby się dźwignąć z tej niemocy. Koń, Rycerz, HonorObaczmy, jak się miewa Rosynant. Biedaczysko, i jemu się porządnie dostało.	Chcę się odgryźć, i dlatego z Krakowa uciekłem,	Mogło ci się wymknąć. Daj parol!	Paniczku wielmożny, usuńcie się krzynękrzynę (daw.)	Pewnego dnia mam stać się wielkim człowiekiem za sprawą Ryżego Byka na zielonym polu; przedtem jednak przyjdą dwaj ludzie, którzy wszystko przysposobią.	Nie można mu się dziwić Znalazł się istotnie w strasznej sytuacji. Nie chciałam dziś tobie tym głowy zaprzątać, ale już powiem... Czy wiesz, że jeden z odbiorców odesłał cały transport „Optimy”?	Ani mi się śni! Wszyscy do kupy razem jesteście kretynia banda rezolucjonistów. Wysmażyliście byczy pasztet. Może być, nauczy was to nie zaczynać z nami na drugi raz!	Korytarz, który ksiądz wykopał, aby tu się dostać, jest równoległy do zewnętrznej galerii, czy tak?	A taki mądry na swój wiek Z ust tego dzieciaka usłyszeliśmy bowiem nagą prawdę. Pan ma słuszność, don José! Bogactwa naturalne Costaguany nie są bez znaczenia dla postępowej Europy, której przedstawicielem jest ten młodzian, podobnie jak przed trzystu laty skarby naszych praojców hiszpańskich były rzeczą nader ważną dla reszty Europy, reprezentowanej przez zuchwałych piratów. Przekleństwo nijakości ciąży na naszym charakterze: Don Kichot i Sancho Pansa, rycerskość i materializm, szczytnie brzmiące uczucia i ospała moralność, potężne wzloty ku idei i gnuśne zastyganie we wszystkich formach zepsucia. Wstrząsnęliśmy całym kontynentem, by odzyskać niepodległość, a staliśmy się bierną pastwą demokratycznej parodii, bezwolnymi ofiarami łotrów i rzezimieszków; nasze instytucje są błazeństwem, nasze prawa kpinami, a naszym władcą Guzman Bento! Upadliśmy tak nisko, iż kiedy taki człowiek jak pan obudził w nas sumienie, głupi barbarzyńca w rodzaju Montera staje się groźnym niebezpieczeństwem, a ciemny samochwał, Indio, Barrios, jest naszym obrońcą.	A słowo stało się ciałem! to pewnie Orwidówna, a Marka niema!	Ani mi się śniło prosić was o to.	Mam tylko obawę czy Nina zgodzi się na nasze plany?	Niemiły mi widok tchórzów, którzy z założonymi rękami przypatrują się, jak my narażamy życie.	No, nie płaczże pan wyznaczę już i dzień ślubu, wyznaczę, tylko się z mamą poradzę.	A czemuż na Skałkę przychodzą? Toć słuszniej, by się wszyscy do biskupa trudzili, a nie jego przewielebność do pośledniejszych od siebie.	Czy one wszystkie tak się na to zapatrywały?	Ha, panie! każdy mówi o swoich interesach tam, gdzie się znajduje. Tu przypomniałem sobie mego osiołka, tu o nim mówię, gdybym sobie o tym przypomniał w stajni, to i w stajni załatwiłbym tę sprawę.	Moja pani, zwykliśmy nazywać przypadkiem wszelki szereg zdarzeń, których łączności dobrze nie pochwytujemy. I mnie dziwne moje życie przez długi czas wydawało się pędzone ślepą siłą; dziś jednakże, kiedy zaczynam nań spoglądać z wysokości mogiły, która już przede mną narasta, gotów jestem uznać w nim bieg Opatrznościowy...	Sam tak zawsze mówiłem... To geniusz uczucia w kobiecej postaci... Ani śladu egoizmu, tylko jakieś utożsamienie się czy rozpłynienie w cudzych sercach... Ona zawsze czuła za wszystko i wszystkich, prawie zapominając o sobie.	Tak. Jest to tzw. w magii „powrotne uderzenie”. W ten sposób nieraz spełnia się na operatorze wielkie prawo „reprobacjireprobacja (z łac.)	Nie bójcie się, nie będę waju zawalała miejsca ni cisnęła się do miski, nie, wydychne se ino i pójdę... chciałam jeno obaczyć wszystkich... popytać... ale se pójdę...	A czy natura jest inną, gdy się jej nie podpatruje?	Była sobie raz jedna wrona i leciała nad szerokim, szerokim śnieżnym polem. Leciała dzień i noc, i znowu dzień, i nie wiedziała, jak jeszcze daleko do końca. I spotkała lisa, który biegł również przez to pole i zapytała go: Mój lisie, czy ty nie wiesz, jak to daleko do końca? A lis przystanął i zdziwił się: Do końca? Ja nie wiem, czy jest koniec. Ja biegnę, biegnę, biegnę, biegnę... Więc wrona leciała znowu dzień i noc, i jeszcze dzień...	Proszę mi go przysłać! pokieruję nim, popchnę, uczynię dla niego co tylko pani rozkażesz! Kawaler tak pięknie wychowany, nie może nie zrobić sobie świetnego losu na dworze moim, a gdyby i dalej na świat wyjrzeć zapragnął, chętnie mu dam listy polecające do dworów. Słowem, zajmę się nim gorliwie...	Tak, że tu poczciwej kobiecie byle twarzyczka ładna, ani się na ulicę pokazać, spokoju niema od tych łotrów, mówiła dalej madame, z tego względu to dobrze że panna Anna nie bardzo rada wychodzi.	To niczego nie dowodzi, o to ci się nie pytają. Prowadź mię do mojego mieszkania!...	Nie mówmy o tym. Nie mogę wyjść za niego, bo popsuję mu jego karierę, on musi się ożenić bogato, aby móc przeprowadzić swoje plany, aby mógł tam, dokąd pragnie	O, dziękuję ci, ma brata i ojca, którzy podobno nie są zbyt dobrze wychowani... mogliby nie uszanować mojej skóry... A przy tym i ja się żenię.	Ale niech pan będzie ostrożny Wasyl to tęgi chłop. Nie tak łatwo panu będzie zapakować jego narzeczoną do kufra.	Więc tęsknij na zdrowie, tylko do ciężkiego djabła nie psuj mi moich interesów! Jeżeli.... Jeżeli tak dalej będzie mi nie szło, gotów jestem uwierzyć, że tego pecha, to ty mi przynosisz.	Przepraszam, wybuchnął Rokowicz; skoro tak jest, tedy pani Rumiańska nie powinna bywać w naszym domu! więc... bo nasz dom Tereniu powinien być wolnym od wszelkiej skazy... tedy... kiedy taka osoba jak pani Rumiańska w nim bywa, to obraża... tedy... przepraszam!	Nie bój się! Chrześcijaninem nie zostanę! Nie chcę tracić kawałka chleba!	To dobrze Za kilka dni przyjdę dowiedzieć się znowu o przyjeździe pani hrabiny. Jeżeli jednak za tydzień nie przyjedzie lub nie przyśle po mnie, zerwę umowę. Czekać dłużej nie chcę i nie potrzebuję. Mogę mieć miejsc podobnych dziesięć. Bon jour, madamebon jour, madame (fr.)	Tak, jestem tu we własnej osobie, a co dziwniejsza, panie Holmes, że gdyby mój przyjaciel nie zaproponował mi tej wizyty, sam przybyłbym do pana.	Cóż ty mówisz, cóż ty mówisz... To my już do dom nigdy...	Cóż im zależy na tym, jeżeli wojna będzie wygrana?...	Albo do panien Sapieżanek, aby tam była, aby instalacja pro formapro forma (łac.)	A pani, panno Wando uważała, że najpilniejszą potrzebą jest tu... Wszak to pani zbierała tę młodą hołotę u siebie, entuzjastko alfabetu?	Nie jest to naprawdę wasza flota, tylko fenicka Gdy więc zabraknie wam tyryjskich i sydońskich statków, zaczniecie budować własne i ćwiczyć Egipcjan w sztuce żeglarskiej. Jeżeli będziecie mieli rozum i dzielny charakter, wydrzecie Fenicjanom handel na całym zachodzie...	Ba, i to jeszcze dodać że choćby i tak od razu zgubić mógł, toby jeszcze żadnego tak nie zgubił, bo przecie męka ludzka to największa krotochwila dla niego. Ale, bądź co bądź, wywieź go stąd.	Cornelius nie jest dla mnie nieomylną wyrocznią. Wielość świata nie jest jednak wielością bożego trwania. Jedność absolutna jest z Nicością równoznaczna, więc Bóg musi być wielością w swej osobie, i tak jest Trójcą, konieczną w swej troistości, bo stanowi miłość, rozum i wiarę, najwyższą wiarę w samego siebie	Adaś! A nie mogłeś to koniczyny skosić, kiedy ja w mieście byłem! Wszystkie zęby ci w gardło wepchnę, gamuło!	Jakto? On nie wie, że dostał taki spadek?	Nie umiem ci tego powiedzieć.	Nie, no... to doskonałe. Wyjeżdżasz ze swymi dziećmi na każdym kroku.	Panno Stefanio, pani mnie dziś tyranizuje. Nie otrzymałem ani jednego lepszego słówka, a z tańców tylko ten nędzny walc.	Tego ja, pani, nie rozumiem.	Nie wiem. Może po to, aby kiedyś, przez wydobycie go na jaw, zapewnić bandzie korzyść materialną; a może dlatego po prostu, aby zapobiec w przyszłości omyłce rodowej i nie brać synów obcego plemienia za czystą krew egipską.	Nie, był pan rozsądny. Dla nas obojga... Przecież to nie ma żadnego sensu.	Czy pan dowierza naszemu gospodarzowi, panu Bonacieux?	Ja bym na miejscu Teodory popędziła go trochę	Jakoże to być może bez pozwoleństwa rodzicielskiego...	Jać nie drzemię, jeno w głowę patrzę.	Już dawno cię rozpoznałem w tym bezczelnym dandysie, który z wdziękiem galopował po Polach Elizejskich.	Królowa chce abym go odpędził, bo jéj któś szepnął, że mi doradzał bałamuctwa...	Ksiądz widział to wszystko?	Kto to przyjechał?	Może by to źle było	Nie.	No, to próbójże szczęścia	Oho, zwalił ją po karku... To ci wrzeszczy dopiero!	Tak, ale nie wszyscy. Ci, którzy pozostali w domach, słuchają teraz bluźnierstw zdziecinniałego starca. Wasza Wysokość wie, co on prawi...	Tak, mnie...	W kollegium waszem pewnie bardzo pożytecznym młodzieży być możecie, ale dla siebie tam nie uczynicie wiele... Chudoście wyposażeni... głodem słyszę przymieracie...	Za surowi bo jesteście Niechby to mówił arcybiskup albo ksiądz Wincenty, ale wy, co świat znacie!...	A dzikie zwierzęta?	A kufry?	Ar neturėjai, ką gert ir ką valgyt? Ar nebuvo name viso pilna? Ar neturėjai tarnų į valias? Dėl ko numirei? Dėl ko numirei?	Archaniołkiem!	Co bo wy ojcze żartujecie?	Coś około godziny sposób, w jaki ujmował kufel, sam akt picia, sposób, w jaki stawiał ciężkie naczynie i krzyżował ręce	Czegoś zapomniał? Gdzieś zapomniał?	Cóż ty?	Dlaczego oczywiście?	Gdzie Kosiba przeprowadzał operacje?	Głupiś!	I ze mną, panie Marcinie.	Już ja wolę mój oszczep	Już kończę pisać panie.	Kto ja taki? Ot, ciekawość! Robak...	Mają tak dużo powodów, by cię wyrzucać?	Mogę pójść	No tak, mój Boże, pańskie, i tylko pańskie.	Owszem, lady Narborough.	Skąd wiesz?	Spominamyspominać (daw.) odparł kościelny	Sprawia wrażenie, jakby swoje myśli chciał tylko dla siebie zachować.	Są także.	Służyłem pod nim	Tak, ciociu.	Ty masz dziwną dojrzałość... artystki.	Umiem...	Widzieli ich razem w kinie	Wyjdę dziś jeszcze...	Wyjeżdżasz?	Zjesz z nami obiad, panie de Bergerac?
Byle się to na Szwedach skrupiło, byle się skrupiło, a mam nadzieję, że tak będzie! Waść jesteś człek zręczny jako liszkaliszka (daw.) dużo, wiele. od niego zależy... Aż do samego Sandomierza pójdziemy majętnościami Lubomirskich i marszałek jednym słowem może całą okolicę podnieść, chłopstwu kazać przeprawy zatrudniać, mosty palić, wiwendęwiwenda (z łac.)	A tak bawi to je, utrzymują, że Zofia pukiel mych włosów, który posiada, pod prasą trzymać musi. Śmiejemy się z tego.	Coto chcecie! to insze czasy były! A szlachcic i czuł że niedarmo dostał i Panu Bogu dziękował, że się na tem skończyło. Bo taki nie umarł z tego, tylko zkaleczał. Chodzi biedaczysko do dziś dnia za jałmużną; a pewno go znacie: Jeremiasz.	Więc moja noga tu niepostanie, póki on w tych stronach kręcić się będzie; a jeśli Boże uchowaj Julka nie potrzebuję wiele mówić.	Fiuuu! z tego wszystkiego to chyba nic nie będzie, o ile znam pannę Lusię.	Doprawdy wszystko, co bym miała do powiedzenia, tak jasno wypowiedziane zostało przez mego brata, tak treściwie wyłuszczył on fakty i pobudki, że pozostaje mi chyba podziękować pani za jej uprzejme przyjęcie, nader uprzejme	Pamiętasz pewno sąsiadów Darnówki, a jeżeli nie pamiętasz, to sobie przypomnisz. Drzewieccy, naprzykład, mniej więcej rówieśnicy twoi i Stefana. Trzech braci... Lucjan do Azji wyjechał i świetną karjerę robi; Aureli, naturalista, gdzieś w Niemczech siedzi; Feliks urzędnikiem jest, nie pamiętam gdzie, czy tylko nie w Kurlandji. Rodzice w domu, staruszkowie, we dwoje tylko, jakby dzieci nie mieli wcale. Majątek, po śmierci rodziców, synowie pewno sprzedadzą, albo może dostanie się temu z nich, który najwięcej pieniędzy uzbiera i braci spłaci. To tak, jak z Domuntami. Marceli już braci spłacił i jest jedynym właścicielem Kaniówki, ale buja po świecie i podobno miljony kuje...	Rad bym ja z duszy serca, ale co z listami będzie? Jeden wiozę od starosty wałeckiego do króla jegomości, drugi do księcia, a trzeci właśnie od pana Skrzetuskiego, takoż do księcia, z prośbą o permisję.	Minutę! Gdyby pan nawet był królem Francji (dawnym, rozumie się!) i tak nie wszedłby pan, chyba żebyś wysadził drzwi i przeszedł po moim ciele. Ale, panie Porriquet, pobiegnę powiedzieć panu, że pan tu jest i spytać go tak: „Czy mam wpuścić?”. Odpowie tak albo nie. Nigdy mu nie mówię: Czy pan sobie życzy? Czy pan chce? Czy Pan pragnie? Te słowa są wykreślone z konwersacji. Raz wymknęło mi się coś takiego: „Czy chcesz mnie zabić?” zawołał z gniewem.	Nie tak jak ty to rozumiem Należy go, nie ruszając się z miejsca, czekać i poprostu bronić mu się środkami, jakich się zwykle używa w obronie spokoju.	Witaj, żołnierzu, witaj! Nie spodziewałem się ujrzeć cię tak prędko, ale tym milszyś mi w Jaworowie. Skąd jedziesz? Z Kamieńca?	Ani myślę. Ale wskutek ogólnej wzrastającej gorączki życia w naszych czasach, a specjalnie po wojnie, wiek szaleństwa dla mężczyzn, dotychczasowa czterdziestka, został przesunięty na kilka lat wcześniej. To jest szaleństwo z pana wewnętrzną strukturą niedoszłego artysty wpakowywać się teraz w małżeństwo. A przy tym resztki sumienia, raczej sumieńka, które ma pan jeszcze. Zwariuje pan na pewno.	To nie wszystko dziś wieczór jeszcze, a jest już trzy kwadranse na dwunastą, dziś wieczór Wasza Wysokość prześle margrabinie Raversi wiadomość, iż radzi jej udać się na wieś dla odpoczynku po trudach, jakie musiał jej sprawić pewien proces, o którym mówiła dziś w swoim salonie.	A co, mili barankowie? Nie księżna?... A co, Kokoszko? To mnie, mówiłeś, osiodłała, a czemu to jako żak przed nią stałeś?... Gdzieś taką widział?	Molitaire był istotnie mężem zamordowanej. Przed laty już poróżnili się, ona zaś pojechała do Nowego Orleanu, gdzie założyła jaskinię gry. Podczas spotkania w Paryżu poznała go, gdy zaś ten ptaszek powziął zamiar jechać za klejnotami, było mu na rękę udawać zgodliwego, by użyć byłej żony za narzędzie. Po dokonanem morderstwie, miał interes w zatajeniu nazwiska Montalbon przez wycięcie znaków z bielizny i sukien.	Nigdy nie jesteśmy skwitowani wobec tych, którzy nam wyświadczają przysługę, bo jeśli nawet przestaliśmy być im dłużni pieniądze, należy im się jeszcze wdzięczność.	A ja wcale tak nie sądzę	A nic, śmierć se we mnie rośnie i na żniwo czeka. Kłęby meme (gw.) pomarła, zmarła., to pacierz mówię i wyglądam cierpliwie onejona (daw., gw.) kiedy. kostucha zapuka i powie: pódzipódzi (gw.)	Ale ja ani jego, ani niczyją być nie mogę, miałam siłę mu to wyznać.	Coby nas wielmożny dyrektur, a nasz dziedzic kochany wziun do siebie, bo zawżdy...	Daruje pani ale stosunki między małżonkami do mnie nie należą.	Nie może być!... Do reszty mi ręce wykręcicie!	O tak. Wprawdzie nie mam jeszcze stałej posady, ale zarabiam dobrze.	Tak! przeznaczenia są nieuniknione, konieczność żelazna Widzę przyszłość, widzę ją... smutna...	Także frajerska nazwa. Czy to dla kotów ordery?	To potworne. I nie wiesz, jaki powód? Zmęczenie?	To, że moja siostra wychodzi za mąż! Stary ośle!... No, teraz szybko pakuj rzeczy!	...musisz, dziś może to nie jest ta przyjaźń, o której marzyłeś ale w każdym razie coś jest wskazał na słoiki na stole.Narkotyki mówił dalej z trochę niewyraźną miną rozumiesz...	Panie profesorze lasy, które posiadam, nie potrzebują od słońca ani światła, ani ciepła. Nie mieszkają w nich ani lwy, ani rysie, ani tygrysy, ani jakiekolwiek zwierzęta czworonożne. Ja sam tylko je znam; dla mnie tylko jednego one rosną. Nie są to lasy ziemskie, ale podmorskie.	Coś ciebie ciągnie do Radoliszek	Daj Boże! Zawsze mnie to martwi.	Ile to może być warte?	No, ale czego to ma dowodzić?	Pozdrowienie i cześć szlachetnemu wojskowemu trybunowi i tobie, panie! Niech szczęście wasze równe będzie waszej sławie, a sława niech obiegnie świat cały, od słupów Herkulesa aż po granice Arsacydów.	Pozwólże mi pani przyjść do słowa... Błagam panią...	Raczej powiedz pan dwa do trzech tysięcy.	Sama chciała do opataopat sens: po śmierci opata., cóżem miał czynić	Tak, służącego pana Comstocka Bella.	To nic, niemniej jesteś prawdziwym aniołem dobroci, księżniczko	To są kawalerowie, jak ich tu zwiemy wszyscy.	Idź po beczkę, potem wróć tu z Van Stillerem. Nie zapomnij o arkebuzie.	Prawda, że mój ojciec był żyrondystą, ale mój ojciec nie głosował za śmiercią króla, był skazany na wygnanie za tego samego terroru, kiedy i państwo byli wygnani z kraju, i niewiele brakowało, aby głowa jego spadła na tym samym szafocie, na którym postradał życie ojciec pani.	Rozkaz ten mnie nie dotyczy ponieważ nie na moje nazwisko jest wydany.	Cóż robić? Cóż robić? Na gwałt nie masz lekarstwa!	Gorzej, pani Ciężko obraziłem panią bez powodu...	Nie, kuzynko. Wiedziałem tylko o nieszczęśliwych sporach i procesach, różniących od lat kilkunastu nasze rodziny. Sporom tym jako małoletni, a potem nieobecny, zawsze byłem obcy i, jeżeli mam wyznać, przyjazd mój teraźniejszy miał być tylko próbą zbliżenia.	Święte słowa pani gospodyni już ja czuję, że nas ciężkie godziny czekają.	Ale po cóż? dla czego?	Co się dzieje?	Dziecko! jakżeś ty exaltowana! Nigdym nie widziała nic podobnego! Ale ty jeszcze wszystkiego nie rozumiesz! O! przyjdzie ten czas, kiedy krwawemi łzami zapłaczesz nad tem, coś dzisiaj usłyszała!	Ku rogatce? Nie.	Myślałam... Pan tam nie ma krewnych?	Nareszcie, nic jeszcze nie stracone.	Nie widywałeś jej przez ten czas?	Obyczaje, Religia, Niedziela zawołał Witek, spostrzegając przez płoty i drzewa migające czerwone zapaski na drodze.	Od wczoraj nie	Panie marszałku niech zadowolą Sanchę, proszę nie odmawiać żadnemu jego żądaniu.	Przestanę! Uczynię tę ofiarę dla ciebie, o wielki pogromco straszliwego Naga! O co ci idzie?	Skądeś się wziął?	Tu żołnierze poczęli sapać, marszczyć brwi i zgrzytać.	Uciekła? Dokąd, nie wiecie?	Wojska Mahdiego są pod Chartumem.	A czego wy o chłopów pytali?	A jakże.	A może pan dyrektor zechce butersznicikbutersznicik (z niem.) ofiarowywał uprzejmie Szwarc.	A sprawiliście też sobie, księże biskupie onon (tu daw.)	A zamiotła!	Bardzo mi przykro. Wstąpiłem, aby zasięgnąć od niego pewnej poufnej informacji.	Bardzo wdzięczny ma buziaczek	Chmielnicki... Chan ze wszystkimi ordami.	Czego?... doprawdy ciekawym.	Czy już koniec?	Cóż znowu!	Daleko	Dziękuję. Pogoda była śliczna	Et, nic!... Trochę starość, trochę... Ot, nic!...	Godny zazdrości śmiertelniku, co znasz z góry dokładną datę swojego szczęścia!	Habt acht! Ruht! Habt acht! Rechtsschaut! Habt acht! Patrz znowuż przed siebie! Ruht!	Huuuuu!	I jako świętość pokochałeś twe „musisz”! Teraz obłęd dobrowolnego szału znajdujesz nawet w swej największej świętości. Rabujesz sobie wolność ze swego ukochania.	Idziesz, serce, idziesz?	List, Śmierć bohaterska rzekł	Miałeś przykrości?	Mąż pani...	Najmij sobie pomocnika	Najnieszczęśliwszą w świecie kobietą.	No, a rzeźba? zapominasz o niéj?	Ogon ptasi!	Otwartość za otwartość pan także jesteś ciekawym okazem.	Pakt? Kompromis marny. Przed rozegraniem sportowej zabawy!	Prawnik rzekł Blondet	Słodkich potraw	Tu	Tutaj, lub gdziekolwiek w tych stronach.	Umrzéć mogę, ale zdradzić?	Widzi pan, Pencroffie oto dowód oporu nieszczęsnego Ayrtona. Bandyci uprowadzili go wbrew jego woli. Czy wątpi pan jeszcze w jego uczciwość?	Wiész pan, kto ona jest?	Za które dostanie ze sto tysięcy rubli po ojcu	Zażyjcie, gospodarzu.	Zrobię wszystko, co mi pan każe.
Ależ hrabia Monte Christo nic o tym nie wie, bo przecież nie starałby się być z nami w tak dobrych stosunkach.	Nie potrzeba dziękować, bo co wam dziś, to mnie jutro, i pewnie nie opuścicie mnie też w potrzebie. Tak jestem rad, że was wolnych widzę, jakobym najwalniejszą wiktorię odniósł. Pokazuje się, że nie zestarzała się jeszcze zbyt ani głowa, ani ręka.	Nie, czasem tylko późnym wieczorem, kiedy ludzie pierwszym snem zasną. Jak tylko się rozbudzą, wszystko cichnie; ledwo zaczną drzemać, znowu rozlega się bim! bom! Ja sam nie słyszałem, bo mieszkam we Wrocławiu, ale mnóstwo ludzi przysięgało, że to prawda. A ja powiadam, rozgłaszanie takich wieści między pospólstwem jest grzechem, osłabia serce i mąci rozum. Niedługo usłyszymy, że Tatarzyny mają psie głowy albo smocze skrzydła. Otóż właśnie dla rozeznania prawdy i obmyślenia mądrej obrony, gdyby stała się kiedyś potrzebna, książęta dziś tak długo radzą. Wezwali nawet kanonika krakowskiego, Jacka OdrowążaJacek Odrowąż (1183–1257)	No tak Umówiliśmy się, że się spotkamy.	Tak Tak się mówi we Francji na stopień, w jakim pan służyłeś we Włoszech.	Tak!	Tak, lecz opieka Najwyższego sięga tam, gdzie nikt dosięgnąć nie zdoła,	Tak, panie dyrektorze, byłby o dwadzieścia do dwudziestu pięciu procent tańszy od prawdziwego, no i miałby ten wielki plus, że byłby wyrabiany w kraju, z surowców krajowych...	Tak... nic...	Taka zazdrość w podobnej jak nasza wyprawie nie ma najmniejszego sensu Tu właśnie jeden drugiemu winien jak najserdeczniej pomagać, bo wszyscy korzystamy z pracy każdego. Że uwagi twe są prawdziwe, jestem aż nadto przekonany, ale to rzecz smutna dla naszych zamiarów, bo trzeba jak największego porozumienia się, chcąc, aby tak trudne przedsięwzięcie uwieńczył pomyślny skutek.	Teraz drugi koniec wyspy Tę zatokę, która tak dziwnie przypomina rozwartą paszczę, nazwijmy Zatoką Rekinów.	Umarli są wszędzie Przecież sam mi pan tak mówiłeś, gdy mi kazałeś wyjechać z Paryża.	A czy bijesz się?	A dzieci wróciły?	A wiesz, jakeśjakeś (...) powiedział	A, witam, witam panią, prosimy, prosimy, a to synek pani?	Ach, droga Madziu jakżem ci wdzięczna!... Bo gdyby nie ty, nigdy bym się tu nie wpisała, nawet nigdy by mi to na myśl nie przyszło... Dziś dopiero zaczynam żyć... widzę jakiś cel... jakąś uczciwą pracę. Cóż to za zacne kobiety, z wyjątkiem paru krzykaczek...	Aha! A jeszcze, gdy im powiemy, że nauczyliśmy się palić, kiedy byliśmy piratami, pękną z zazdrości!	Ale jestem jeszcze bardzo słaby, mój biedny Pencroffie.	Ale nie wyjechał ze Lwowa?	All right! A wiesz, gdzie mniej więcej znajdujemy się w tej chwili?	Bo należałam do innego	Chyba wezmę to tylko że to proszę na rachunek...	Cicho! Niech Jan wraca, a pamięta, co mówiłam.	Co ci jest, biedactwo?!	Co mówią?	Co pan rozumiesz przez ustalenie się w Warszawie?	Co to będzie kosztować?	Co tobie jest, Lucyanie, czyś ty chory?	Czy doprawdy sądzisz że jestem jeszcze dość młodą? spytała po chwili wahania.	Cóż ty na to, ty, który w Płoszowie karmiłeś nas nadzieją, że pani na zawsze z nami zostanie?	Do usług księży dobrodziejów. Stroje i bielizna rzeczywiście dotychczas jeszcze niewypakowane, lecz właśnie zabieraliśmy się do tego i skrzynie już pootwierane. Możemy gustować. Proszę bliżej do tych kufrów. Pietrek, podnieś wieko!	Dokąd pani idzie?	Dwa tygodnie temu kupiłem ją od Bena Rogersa. Dałem mu za nią kijek do kółka.	Dyrektorze! ubliża mi ta jakaś...	Dziwno mi że książę jeszcze nie poznałeś potęgi złota.	Ej, kawalerze, doprawdy ty masz diabła w sobie. Ależ to niemożliwe: skoro mnie oddasz klucze, jakże dostaniesz się do środka?	Hm! Wspaniałomyślnie i godnie to jest ze strony waszmość pana, że przy zdarzonej sposobności nie zapominasz o ubogiej gromadce sług bożych. Za ten dar hojny pamiętać będziemy o frasunkach waszmości, jakoż i nie zaniedbamy zanieść naszych pokornych modłów przed tron Najwyższego i ponawiać je od czasu do czasu, aż do szczęśliwej zmiany tego niewiadomego nam nieszczęścia... ale koniecznież to Murdeliona?	Hmm... Przecież nie mogli się rozpłynąć w powietrzu! Przynajmniej taką mam nadzieję. Nie mógłbym się wówczas odwdzięczyć za tych dwadzieścia pięć razów, od których jeszcze teraz pieką mnie plecy.	I nie powiesz mi prawdy?	I sam wstał! Może by jeszczech nie pomarli, żeby go kto pilnował	Ja doktora chcę w pysk pocałować! Nie pluj doktor, bo...	Ja księżnę odprowadzę.	Ja listu nie mam.	Ja niewiele pamiętam prócz tego, że się bałam piwnicy i ciemnego wejścia, ale za to lubiłam ciastka i mleko, któreśmy znajdowały na dachu. Gdyby nie to, że jestem za duża na takie rzeczy, chętnie bym się jeszcze w to bawiła	Jak on kłamał?... Dobrze, ale dlaczego on śmiał mi to powiedzieć?... dlaczego?...	Jak to, nie nazywa się Morcerf?	Jak żyję nie spotkałam podobnej osoby	Jakżeś dziś poetyczna!	Jednak bez niego do dziś dnia byłbyś referentem.	Judy się bała Słowo honoru, nie zrobiła tego naumyślnie, co nie, Judy?	Już siedzę.	Kochany panie Stefanie: bardzo panu dziękuję. Nigdy panu nie zapomnę tej dobroci.	Laska! kto mi wziął laskę?... Laska, psiakość, bo zaraz wchodzę!...	Lizo trzeba przygotować trochę herbaty dla proboszcza... Jak widzę, Chrystian zaprzęga już konie.	Lubystka. Ale na twoją biedę nic i lubystka nie poradzi. Jeśliby kniaziówna innego nie kochała, to tylko dać jej się napić, ale jeśli kocha, to wiesz, co się stanie?	Ma zupełną słuszność	Mam sądzę zaszczyt mówić z Mr. Barnesem!	Może wasz syn by poszedł po ciastka? Dostanie za drogę.	Możemy iść. Co przepadło, zginęło! Ciekawym, czy Białopiotrowicz ocucił małą.	Mówić z panem margrabią? Zaledwie odzywa się do mnie, który go kołysałem na ręku, którego żona karmiła go swoim mlekiem.	Nagi, nagi parodykite da?	Najpierw dajcie mi sposób przeistoczenia się w kaczkę, bo tam dostać się można za pomocą płetw i skrzydeł, inaczej wcale nie. To kraj ziemnowodnych istot!	Nie jedyny, ale jeden z gorętszych. Pan Zgierski.	Nie okpiłem, bo sposobność nie była po temu i nie miałem kogo	Nie zadenuncjowałzadenuncjować zapytał nieufnie.	Niema za co! Długo tu zabawisz?	No to dobrze, przepiszże pan wszystkie te weksle z terminem 5 września; piątego września o godzinie jedenastej stawię się u pana.	No! Panie bracie, teraz my się napijmy po kropli, bo już czas wielki.	No, już więcej tego nie będzie. Dziś tu jemy ostatni raz.	Nostalgia?	O! przecież można było oszaleć!	On jest w tenisowym kostiumie!	Patrolują wybrzeże i blokują możliwość ucieczki z wyspy.	Po cudach Gdyby na twój rozkaz, książę, ten pokój napełnił się duchami, gdyby niewidzialne moce uniosły cię w powietrze, powiedzielibyśmy, żeś jest narzędziem nieśmiertelnych, i słuchalibyśmy twej rady...	Ponieważ oni tego najwięcej potrzebują.	Posądziliście mnie, że mi o zysk chodzi, teraz waćpan o szarży gadasz. Wiedzże, iż nie po zaszczyty tu przyjechałem, bo mogłem gdzie indziej do wyższych dojść. Prostym żołnierzem zostanę, choćby pod twoją komendą.	Proszę może pan zechce zająć miejsce?	Przecie spodziewano się znakomitych gości?	Przeproś się, przeproś, proszę cię Dlaczego ziewasz, gdy ja się męczę?	Przybyłem, by przeszkodzić temu małżeństwu!	Przyrodnia siostra.	Skąd pan mnie zna?	Sądzić nie będę	Ten pan jest!	To my, czeladź od majstrów Glasera i Langmana. Raczcie nas wpuścić do miasta.	To w takim razie powoduje nią tylko poszanowanie danego słowa. Nie ty jednak chyba mógłbyś żądać od brata, aby ją ze słowa tego zwolnił.	To zależy, jak kto odczuwa ludzkie cierpienia.	Tobie przyniosło szkodę! Zabiło w tobie dzielne, przyjemne, czynne uczucie.	Tst zawołał Kumkodesz.	Tyle dziś było ludzi!	Urzędnik do cię mówi, pomiarkuj się, kobieto!	Wielebni księża, lekarze waszej królewskiej miłości, zalecają wam zapewne wzmacniające mięsiwa, stare wino	Wszystko powiem, wszystko, co tylko wiem.	Wy zostaniecie ze mną, a ty, mój dzielny Afrykańczyku, wejdź do góry i zobacz, czy nie ma tu czasem poddasza, przez które możemy uciec na dach.	Właściwie to mnie rujnują komornicy...	Z Wilczkiem. Mądry chłopak. Chce za cztery morgi czterdzieści tysięcy.	Za pana Edmunda?...	Zabiła się? Nie widziałeś mojego starego i żony?	Zdaniem pańskiem, zamordował tę Montalbon?
Hm! Ty milczysz i ani myślisz mi odpowiedzieć na moje pytanie. Ja się temu nie dziwię i zdaje mi się, że cię rozumiem zupełnie. Położenie twoje, lubo dziś jest szczęśliwe, bo posiadasz wzajemność Zosi, która jest szczęściem dla ciebie, jednak nie jest godne zazdrości. Człowiek głupi byłby najszczęśliwszy na twoim miejscu, ale ty masz rozum i widzisz aż nadto jasno, że dobra fantazja i poczciwość twoja, z którymi się wybrałeś i przez połowę już przeszedłeś tę drogę, powinny cię były zawieść całkiem gdzie indziej, niż cię zawiodły. Pomijam już wcale twoje utarczki z tym diabelskim człowiekiem, które, jeżeli Bóg łaskaw na ciebie, całkiem już się skończyły; pomijam różne przykre i fatalne terminy, przez które brnąć musiałeś w tej drodze; pomijam to na koniec, że cię los zagnał do takiej rodziny, nad którą zdają się wisieć jakieś same nieszczęścia i niezwyczajności; pomijam to wszystko, chociaż wiem, że cię to mało dojmuje i Bóg nie wie czego nie dałbyś za to, gdyby być mogło inaczej; jednakże tego pominąć nie mogę, że stolnikowa sama jest po prostu dla ciebie trucizną. Ja i to wiem dobrze, że ty, jeżeli dzisiaj na twojej drodze nie postępujesz dalej, czynisz to dlatego, żeś już utracił zupełnie ufność i cześć, i szacunek dla pani Strzegockiej i podczas kiedy z wielką przykrością tylko otwierałbyś po raz drugi przed nią twe serce, obawiasz się jeszcze daleko większej przykrości, bo odpowiedzi odmownej, a przeto niemałego na teraz dla ciebie nieszczęścia. Ale, mój Marcinie! Bądź jak bądź jest, tak dłużej pozostać nie może. Kto chce być mężem takim, jakimi bywali ojcowie nasi, nie dość dla niego, jeżeli jest trwały w przedsięwzięciu, ale musi mieć także odwagę zawodom i cierpieniom serca zaglądnąć w oczy i znieść je mężnie, kiedy tego potrzeba; zaskorupianie się w teraźniejszości przed niepewną przyszłością, to przymiot niewieściuchów i niedołęgów. Tymi słowami nie chcę bynajmniej tobie przymawiać, bo znam cię innym, ale dążę do tego i niewzruszenie stać będę na tym, ażebyś zaraz się decydował i powtórną deklarację uczynił. To jest, coś powinien, co musisz zrobić najdalej do dni kilku. Nie taję tego przed tobą, iż twoja Zosia podobała mi się dosyć z wejrzenia; przypomina ona Jadwisię w owej chwili, kiedym się starał o nią, przechodząc także niemałe duszy i serca tortury, i mam w Bogu nadzieję, iż pożycie z nią nagrodziłoby ci dostatecznie wczorajsze i dzisiejsze frasunki, ale i tego nie taję, iż tak rozumiem, że jesteśmy w wigilii drugiej dla ciebie rekuzy. Wszakże tak czy owak koniec raz zrobić potrzeba.	Nędzniku, a jednak uważałeś tę łaskę za dobrodziejstwo. Twoje podłe serce, które drżało na myśl o śmierci, podskoczyło z radości, gdy dowiedziałeś się, że do końca życia będziesz cierpiał hańbę. Powiedziałeś sobie wtedy to, co mówią wszyscy zbrodniarze: „Z galer można wyjść, z grobu nie”. I miałeś rację, bo drzwi twojego więzienia otwarły się dla ciebie w sposób cudowny i niespodziewany. Pewien Anglik zwiedzał Tulon; uczynił kiedyś ślub, iż uwolni dwóch ludzi od niesławy. Jego wybór padł na ciebie i twego towarzysza. Po raz drugi uśmiecha się do ciebie los: otrzymujesz pieniądze, odzyskujesz spokój, możesz rozpocząć nowe życie pomiędzy ludźmi, ty, który zostałeś skazany, aby żyć wśród zbrodniarzy. I wtedy, nędzniku, wtedy ośmieliłeś się po raz trzeci wystawić Boga na próbę. „Mało”, mówisz sobie, chociaż masz więcej niż kiedykolwiek dotąd	Dobrze! Gdy się babie czegoś zachce, wszyscy diabli nic nie pomogą, znamy się na tym.	Więc pokochasz mnie: jeśli jesteś młody, będę dla ciebie towarzyszem; jeśliś w podeszłym wieku, będę dla ciebie synem. Mam ojca, który musiał już skończyć siedemdziesiąt lat, jeżeli jeszcze żyje. Jego tylko kocham i młodą dziewczynę o imieniu Mercedes. Ojciec o mnie nie zapomniał, o tym nie wątpię, ale ona, Bóg tylko wie, czy jeszcze myśli o mnie. Kochał cię będę jak ojca.	Ty możesz, bo masz za dużo jeszcze zdrowej, bydlęcej energii. PrzywódcaAle zrozum: nawet najwięksi awanturnicy naszych czasów, też są dekadentami. Dawniej ci właśnie awanturnicy tworzyli życie na szczytach swoich epok pruski wielki właściciel ziemski; junkrzy byli przeciwnikami liberalizmu i często zostawali oficerami w armii. nawet. Amerykański traper jest tylko macką cywilizacji, która za nim stoi i przy pomocy niego wżera się w ostatnie kawałki dzikiej ziemi, jakie jeszcze zostały. A awanturnicy dzisiejsi w wielkim stylu: jakieś WilhelmyWilhelm II Hohenzollern (1859–1941) niemiecki generał i polityk, czołowy dowódca w czasie I wojny światowej, po wojnie związany z Hitlerem (był uczestnikiem puczu monachijskiego w 1923); autor książki Der Totale Krieg (Wojna totalna, 1935). to już typy skarlałe, przepojone społecznością w postaci dogasającego dzisiejszego nacjonalizmu, który już jest wytworem wysokiego uspołecznienia od czasu rewolucji francuskiej. A dzisiejsi twórcy rewolucji, mający może więcej faktycznie władzy niż faraonowie, są tylko emanacjąemanacja robią to, co muszą, a nie to, co chcą. Przecież dawniej nacjonalizmu tego typu nie było: byli naprawdę wielcy panowie, którzy gięli rzeczywistość, jak chcieli, w desenie odpowiadające ich fantazji.	Nie rozczarowanie, tylko logiczny wniosek. Całą moją zasługą, że pomimo młodości spostrzegłem, iż na nic się nie zdało walczyć z losem.	Oni mieszkali w domu baronowej Krzeszowskiej, no i trochę, co prawda, szykanowali tego... tego Maruszewicza... On groził, a ci jeszcze lepiej... W końcu poleciał na skargę do cyrkułu... Zeszła policja, zrobił się jakiś skandal i wszystkich trzech wzięto do kozy.	To, młody człowieku, jest ostatni punkt mego kazania; pozwolisz mi go zachować na później, w ten sposób bowiem nie rozstaniemy się dzisiaj	Sama nie wiem, jak się to stało, Ludwiku. O, ilem ja wycierpiała, powtarzając sobie po tysiąc razy, że dzieli nas przepaść nie do przebycia, że żadna siła ludzka zbliżyć nas do siebie nie potrafi! Postanowiłam poświęcić się, zrobić z uczucia swego ofiarę, zachowując jednak do śmierci, jako najwyższą pociechę pierwszego wzruszenia.	Proszę bardzo, ale ostrzegam was, ze za drzwiami kazałem umieścić beczkę pełną prochu, i przy pierwszej próbie ich forsowania podpalę lont i wysadzę w powietrze dom razem z notariuszem, panem Conviexem, jego sługą i hrabią z Lermy. Jeśli nie brak wam odwagi, to śmiało!	Nie, mój synu Zbyt blisko stoisz mojej osoby, abyś się miał narażać choćby na cień niebezpieczeństwa. Wystarczy, jeśli uczynisz to raz jeden, dzisiaj. I niech to będzie uznane tylko za akt symboliczny wynikający z twojej godności.	Sam się obiecał, nikto go nie prosił	Byłam pewna, moja droga, że cały Paryż nie może sobie drwić z kobiety, którą ja wprowadzam. Nie mam ochoty czekać, aż przyjdą tu żartownisie, zachwyceni, iż widzą mnie w towarzystwie aptekarskiego synka; jeśli nie masz nic przeciw temu, wyjdziemy, i to natychmiast.	Tylu ich tu przyjechało, tylu naszło! Pełen dom... Zdrowi, rumiani, weseli. A jego nie masz! Krzysia nie ma... Kazałem ich wszystkich godnie przyjąć na jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia nie ma...	To przechodzi moje możliwości Nie rozumiesz, co mówisz, sądzę. Mam rocznie dwa tysiące czterysta rubli, jeżeli znajdę po skończeniu tutejszego mostu posadę, jeżeli nie będę bez chleba za miesiąc. Com zebrał, oddaję.	A! podniosę, utulę i zrobię co chcesz... jeśli mogę... ale o co idzie? siadajcie! może... poczęła pani Wiska. Moi goście, choćby się trochę zniknięciu memu dziwowali	Ale gdzież tam, moje złoto, zgadzam się. Możesz panią od razu jutro do mnie przyprowadzić. Cieszę się u niej tak paskudną opinią, że uwierzy na pewno, iż ja się wszystkiego podjąłem...	To dziwne. Nie być stworzonym na żołnierza! Dla mnie wprost niepojętą jest taka natura. Ja jestem tylko żołnierzem.	Oho! jego rodzina nie dba o taką bagatelę! ... odziedziczy ona po nim coś lepszego: piętnaście tysięcy luidorów dochodu rocznego; schowaj pan ten woreczek dla swoich lokajów. D‘Artagnan schował worek do kieszeni.	Z nim tak bezpiecznie, jak pod żółtą zasłoną. Jest on w ogromnych łaskach u wielkiego chana. Ale trzeba pierwej wkraść się w jego łaski, a to rzecz niełatwa...	Akbahu-Ułanie chan darował cię królowi, jakoby mu psa albo sokoła darował, dlatego nie uwłaczaj mu, aby cię zaś jako psa na powróz nie wzięto.	Nie chcę cię brać na utrzymanie, tylko wypchnąć.	Oczywiście że nie ma ich dwóch, trzech ani czterech. Przyznam się, że ludzie z waszych stron zadają dosyć osobliwe pytania.	A! Jakie wy śliczne włosy macie! Nie dziw, że wasz stary głowę dla takiej piękności traci, któż by nie oszalał dla niej!	Ach, pani hrabino Sami do ogrodu nie pójdziemy.	Ale pewnie nie jadłeś śniadania?	Chętnie poznałbym powód tego napadu. Podkładać ogień pod stodołę ze słomą wydaje mi się czymś bezcelowym.	Nic więcej nie robiliście Clewerowi? Turkey, wyjmij im kneble, żeby mogli odpowiedzieć.	Nie mamy żadnych.	Nie pragnij pan tego! Mój mąż jest wrogiem wszelkich protekcji i nie szafuje urlopami: chce, aby synowie dobrych rodzin dawali przykład w służbie. I zasady te wszczepił wszystkim swym pułkownikom.	Nie wiem.	Niechaj się upokorzy i pierwsza do mnie przyjdzie.	Pewnie, pewnie. Państwo, Patriota, Praca u podstaw, Praca organiczna, WiosnaAle tu mało się robi, żeby skasować niewolę biednych ludzi, niewolę wewnętrzną.	Wy się nazywacie Socha?	Żadnej łapówki nie dałem	A ja myślałem, że się boisz.	To kiej tak dobrze, czemuż to kowal tam nie pojechał, co?... Smoluch jucha, łże jak ten pies i tumani, a wy głupie wierzyta!	Co mówił przy tym?	Mnie za mało jest przekonania, że spełniam mój obowiązek. Ja kocham nad wszystko pojęcie dobra i prawdy, i pragnę działać w ich imię, a gdy mi do działania tego pola i możności braknie, duszę się jak w klatce. Ja potrzebuję żyć całą pełnią życia, do czegoś dążyć, coś kochać i w imię czegoś pracować całą siłą moją. Inaczéj niéma dla mnie zadowolenia ni spokoju.	Mówiliście przedtem o snach pamiętasz pewnie, żeś mi wówczas opowiadał o jednym śnie, któryś miał tam w Rzymie. Sen ów miał ci poddać myśl przybycia do Augsburga i starania się o moją rękę.	Spieszcie się, panie, bo d...a wam ustanie, trzymajcie plecy, bo d...a leci	Za kimś, kogo nie znasz?	Ze mną? Ha, ha! Dziadowi się to dotąd tak udawało.	Albo też upadł właśnie nogami w dół, a wtedy ciężar pociągnął go na dno i tam spoczął na wieki, biedaczek...	Prawda, że te powieści są bardzo zabawne że najbardziej mi się podobał opis pięknej damy, siedzącej z rycerzem pod pomarańczowym drzewem, kiedy ich pilnuje stara guwernantka.	Knepus dziś poszedł na święto strzeleckie! może pan pójdziesz ze mną?	Że Maria, wiem na pewno, a czy ma drugie imię, zaraz sprawdzimy.	A co tam?	Będę zatem oczekiwała na dalsze rozkazy tutaj, lub gdzieś niedaleko.	Co jej ta będzie!	I co? I co? Co mu kazałam zrobić, Tomku? Co mu kazałam zrobić?	Kostucha waszej dziewusze na imię...	Po co?	Samolubie! o tym potem. Rzecz teraz najpilniejsza	Wiecie, trza tą wodą pokropić Jagusię trzy razy na dzień i nacierać jej ciemię, a do tygodnia jakby ręką odjął! Dały mi tę wodę zakonnice w Przyrowie.	Bóg cię zesłał, kochany panie Rzecki!	Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!	Pan to chce wiedzieć? Łatwo mi dać odpowiedź. Głód. A pana?	W pana ustach to słowo może być jedynie prostą uprzejmością.	Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniemwyżenąć (daw.) tam, skąd przyszli.	I psiarnia dostała dobrą nagrodę. On widać ogromnie kulturalnie gospodaruje.	Ja myślę! Anioł tu był! Nic innego, tylko anioł tu był!	Jakże to?	Mówię ci, żeś głupi!	Panie pułkowniku	To i honor będzie miał niemały, i profit!	To moje!	Zdrów jestem, ale uważasz mnie za proste zwierzę, bez duszy i bez serca.	A wam?	A więc będziesz miał dość odwagi?...	A więc...	Ale gdzież tam, już niepełna!	Anielko! Anielko!...	Argi tu taip misliji?	Bardzo pani dziękuję.	Brawo, mały Lombardczyku!...	Brochwicz jest niepoczytalny	Daj, bo zimno!	Dobra krew.	Gdzie ciocia?	Gdziem jest? Gdziem jest?	Hej tam, Przyjacielu całego świata! któżeś ty?	I jak umierał?	Idźmy więc do „Parpaillot”, bo tutaj ściany są, jak papier cienkie.	Jedno tylko jeszcze pytanie	Kiedyż nadejdą?	Ma córkę?	Moi drodzy	Musi być, coco (gw.) sobie. i leżą.	Nic, ojcze...	No i?	O tak, o tak	Po dybkach ciężą kulasykulas (daw., gw.) dorzucił urągliwie, zeźlony daremnym poszukiwaniem pieniędzy.	Przez pierwszego lepszego chłopa można posłać...	Szczepanowa umie.	Tak gorsze są niż my.	Toście waćpanowie z Galicji tak samo jak my!	Więc waćpanna pozwalasz?	Świętoszek, Złodziej	Żal mi tej kobiety!...
O tak, to prawda. Ja o tym wiedziałem od urodzenia, on zaś zdołał się o tym przekonać dopiero wtedy, gdy przeczytał amulet z mej szyi i wszystkie moje papiery. On myśli, że kto raz jest sahibem, jest nim zawsze, obaj zaś pomiędzy sobą uradzili, żeby mnie zatrzymać w pułku lub posłać do madrissah (szkoły). To już raz się zdarzyło i zawsze tego się wystrzegałem. Ten tłusty patałach plecie jedno, a ten wielbłądowaty zasię co innego. Ale nie ma się o co dąsać! Spędzę tu jedną noc, a może i następną. I to się zdarzało dawniej. Ale potem ucieknę i powrócę do ciebie.	Uczyniłem ślub (na Lewą i Prawą Odnogę Wajngangi, dotrzymałem tego ślubowania)... Kłapnąłem mocno paszczęką i powiedziałem sobie, iż odtąd już nigdy nie puszczę się na włóczęgę. Żyłem więc odtąd stale koło ghaut, śród mych poddanych, stróżując im wiernie rok za rokiem. Oni darzą mnie za to taką miłością, że ilekroć obaczą łeb mój wznoszący się ponad wodę, rzucają nań w ofierze wiązanki kaczeńców. Los okazywał się dla mnie nader łaskawy, a cała rzeka darzy wielkim szacunkiem i względami moją słabą i zniedołężniałą osobę. Brak mi tylko...	Na miły Bóg, Tomie Morganie, twoje szczęście! Gdybyś się wdawał w komitywę z takim hultajem, to nie dopuściłbym, żeby twoja noga postała w moim domu... za to ci ręczę. Ale cóż on mówił do ciebie?	Ach, hrabio sam pan nie wie, jaką by mi pan oddał przysługę i jak bardzo byłbym panu oddany, gdybym dzięki panu pozostał jeszcze kawalerem, nawet gdyby to miało być jeszcze dziesięć lat.	Jak to! Ja wcale nie będę miał teatrów?	Nie grozi wam to, jeżeli mnie ją oddacie. Wyciągnę z niej czary. Inaczej wyrządzi ona wiele szkody.	Śmierć nie przemieszkiwa u nikogo, mój poczciwy Gasnier; nie ma na to czasu. Bądźcie dobréj myśli.	A służysz ciągle? Nie zachciało ci się to domowych wczasów użyć?	Ale czy to prawda, że on zdradzał? Któż nie zdradzał?	Biskup! Ależ to całkiem nie pasuje z religią	To prawda, że praktyczność cenię bardzo wysoko; ale nie jest też praktycznem prowadzić życie mnisze, bo można stetryczeć i zdziczeć...	Wyjdź, Magda, ja się z tego miejsca nie ruszę	Ja nic nie sądzę. Proszę na miejsce po chamsku), że Genezyp, rozgorzały cały od wewnątrz, a nawet i na policzkach „świętym” ogniem młodzieńczej awantury i chęci polowania raczej jako takiego, a nie mordowania (tego na razie miał dosyć), zmienił się w kupę zastygłego wojennego żelastwa, takiego prawie że na szmelc, dobrego do trenu, szpitala lub kuchni ale nie na front! Tak zmarnowano mu tę chwilę, przez głupie formalności. Ale mimo wszystko rad był wprost piekielnie z całej tej „przygody”. Ideowa strona walki nie obchodziła go w tej chwili nic	Że jest takim, jak jest. Że nie łączy mnie z nim nic. Ani przekonania, ani upodobania, ani usposobienie. Sądziłem, że pani to wyczuje... Ale widocznie... widocznie mnie pani nie chce, nie umie, nie może wyczuć.	Idź sobie, tylko na drugi raz nie rość sobie pretensji do mojego łupu! Puść go, Akelo!	Nie, lepiej jest mieć to, co teraz. Ale to mało.	Zapewne szaleństwa moje w chwili pańskiego wyjazdu znane były całemu miastu. Był pan tak nieostrożny! W jakiś czas później, kiedy tonęłam w rozpaczy, zaszedł do mnie czcigodny ksiądz Chélan. Długi czas na próżno silił się wydobyć ze mnie wyznanie. Pewnego dnia zawiódł mnie do owego kościoła w  Dijon, gdzie przystępowałam do pierwszej komunii. Tam odważył się przemówić pierwszy... Cóż za straszna chwila wstydu! Wyznałam wszystko. Zacny człowiek był tak dobry, że nie okazał mi całego oburzenia; podzielił mą zgryzotę. W owym czasie pisywałam codziennie listy, których nie śmiałam ci przesłać; chowałam je troskliwie, a kiedy byłam zbyt nieszczęśliwa, zamykałam się w pokoju i  odczytywałam je.	Nie przemawiają do mnie rody książęce, com złożył przysięgę nienawidzenia tyranów!	Sam sobie przeczysz Mam na to świadków, jakoś rzekł „sprawiedliwie powiadasz”.	To onagryonager, osioł azjatycki, Equus hemionus (biol.) zawołał Harbert. podgatunek zebry stepowej, żyjący w Afryce Płd. do XIX w.; od innych zebr kwagga odróżniała się występowaniem wzoru brązowych i białych pasów wyłącznie na przedniej części ciała. Powieść powstała w latach 1874–1875, w 1878 wymarły ostatnie kwaggi żyjące w stanie dzikim, zaś w 1883 ostatni osobnik żyjący w niewoli. Onagry (...) stanowiące coś pośredniego zebrą a kwaggą	Wracając do konia... pan mi pomoże! Przyszle pan takiego draba, który wskaże, gdzie to należy pójść...	Żeby się tobie tak dłużnicy wypłacali, jak to prawda!	A widzisz! Sprawiedliwy jesteś dla siebie, to będzie jeszcze z ciebie człowiek, ho, ho, człowieczek niezgorszy! Jasiek! Jasiek! gdzież ten smyk się podział.	Gdzież to Kowalnicki podziewał się przez cały dzień kolega go wylał?	Idźcie z Bogiem, a pomyślcie, cośwa wama railicośwa wama raili polecać, rekomendować, swatać.... Powiecie, to z wódką pójdę do pani matki i jeszcze przed Godami sprawim wesele...	Wybadajcie Władysława, chmurzy mi się, co mu jest? Radabym go widzieć szczęśliwym. Idzie wszystko po myśli? Nie wiecie przyczyny dlaczego mi dziecko posmutniało?	Żart odpowiedział Skuratow, zupełnie nie zwracając uwagi na ostatnie słowa.	A otóż to właśnie	Bywa to, bywa!	Czy jednak nie było sławnych pereł, wysoko cenionych?	Cóż innego mogłaby pani powiedzieć człowiekowi, którego byś nie kochała?	I co przez to chcesz powiedzieć?...	Kędyż to było?	Nie trzymaj! zawołali inni, nie trzymaj!	Niech mi pan przebaczy Nie mówiłbym panu o tym wszystkim, gdyby nie był pan dżentelmenem. Powinienem wiedzieć... Jestem... także jestem dżentelmenem.	Niechże nie będzie więcej mowy o całem zdarzeniu i niech Aramis czyta list kuzynki, od miejsca, w którem kardynał nam przerwał.	Nigdym o nim nie słyszał!	Ojcze, mój małżonek prosi, abyście jeszcze wypili. Nie rozumiem, dlaczego nalega, pewnie z gościnności.	Ostatecznie, mówiąc między nami, kradzież nie leży w tradycji przestępstw naszego zakładu!	Panu się ciągle zdaje, że jestem dzieckiem. A pan to niby taki dojrzały człowiek.	Proszę, a czemu to?	Sami tego chcieliście! Hej, Carmaux, migiem podpal lont pod beczką!	Tak; wzięli mi naprzód żółty, a teraz czarny. Miałem tylko trzy pary: nowe żółte, stare czarne i te oto lakierki. Wczoraj zniknął jeden od żółtej pary, a dziś jeden od czarnej. No, i cóż? Znalazłeś go? Mów.	Teraz trzeba wyznaczyć punkt, od którego rozpoczynamy nasz pomiar. Ten punkt wskaże nam nitka obciążona ołowiem, a dotykająca zewnętrznego końca pierwszej sztabki. Ponieważ nie ma w pobliżu góry, przeto nic nie odciągnie ciężarka pionu od ściśle prostopadłejnie ma w pobliżu góry, przeto nic nie odciągnie ciężarka pionu od ściśle prostopadłej	To sobie popłacz troszkę. Tutaj!	Za pierwsze, to jucha zapłacił po ludzku.	Polaczek, jeżeli już do czego, to do ożenku z posażkiem	To wuj jednej dziewczynki, która chodziła ze mną na pensję, o parę klas niżej, sławnej „Albertyny”. Będzie z pewnością bardzo „fast”, ale na razie jest trochę dziwna.	Jak masz na imię?	Ja bym książkę tę na piersi mojej położył... ja bym ją ramionami mymi do siebie przycisnął... ja bym powiedział ojcu: „Kiedy ty ją do ognia rzucać chcesz, rzućże razem i mnie!”...	Męztwo poszło ze łzami... ja chcę umrzeć i choć duchem polecieć nad białe morze moje, do chaty ojca i matki, na grób dziadowski. E! namówili mnie na wojnę w lasy Germańskie, z łukiem i pałką krzemieniem nabijaną	W gazecie piszą, że król Maciuś jest chory i tak samo, jak wszystkie dzieci w jego państwie, wyjeżdża jutro na całe lato na wieś, na wypoczynek.	Kto go widział?	Lucjan prosi was gromadnie, panowie, na wieczerzę do swej damy, pięknej Koralii.	Na bunt mam sposób	Zobacz, mój panie! Będzie czym zająć czas! Narobi się konserw, pasztetów i innych smacznych zapasów! Ale ktoś musi mi w tym pomóc. Liczę na ciebie, Pencroffie.	Na cóż mi się zda, że jestem dobrym protem? Jestem sierotą, staję na przyszły rok do wojska i jeżeli wyciągnę los, któż mi opłaci zastępcę?	Ależ mówcie mi wszystko! Jak dawno?	Chciałbym pójść z panem do teatru, lordzie Henryku	I pamięć na swą osobistą godność i położenie w świecie! wyrzekła z kanapy pani Olimpja.	Jak matka moja	Kobiety na ogół wolą brutalną siłę niż ślamazarność.	Mam w kieszeni rękopis	Musiał tam Sapio pokawić, już ja go znam!	On mówi, że ma już dość On się myli.	Posłuchaj, dobry panie! Żyliśmy w ciągłym strachu. Potwór schowany w piasku, straszna larwa mrówkolwa, urządził pułapkę pod naszym miastem. Co dnia ginęły w niej nasze pracowite robotnice.	Poświęcenie mówiła, potrząsając główką, jak gdyby z żalem myślała o wszystkich ładnych rzeczach, które jej były potrzebne.	Proszę pani, trzeba kupić ciekawe książki: jakieś takie wesołe albo Bosko czarnoksiężnikBosko czarnoksiężnik austriacko-amerykański aktor epoki niemego kina., sennik egipski, różne sztuki z kartami. Ja nawet mogę buchnąćbuchnąć (pot.)	Sprzedać go?... pierścień od monarchini mojej?... nigdy!	Sądziłem, iż mam ich przekonałem się jednak, iż jestem w błędzie.	Takie kwitły na Raszycowym wzgórzu za rzeczką	Towarem, przeznaczonym na wywóz	Wiesz, po czem poznaję, gdy Józio poczyna się bałamucić?	A tenże czambułek?... Co też król z nim uczyni?	A toć u was jest. A cóż je krowa?	A wszelako było.	A, rozumiem teraz przyczynę jej zuchwalstwa!...	Ale ona je znała?	Bo ja już jaśnie państwu dziękuję za służbę.	Bóg zapłać waszej miłości; trzymajże i ty kosz, bo ciężki.	Czy Korkowiczowa, ta piwowarka?... Gęś prowincjonalna!...	Czyli chcesz wojny?	Dobrze, dobrze, doskonale! Ale jedno pytanie...	Dobrze, poproś pan.	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	Ho, ho obawiam się, że zechcecie zagarnąć mi pana Nikodema całkowicie.	Jakoś łatwo rezygnujesz z kulturalnych pretensji.	Lasy podmorskie!	Nebus nieko Veseilės nebuvo... O ji Vaideliotka turi būt.	Och! Rastignac co ty robisz w tej jaskini?	Od Cyrana?	Patrz pan, prefektowi także przyniesiono obiad Bądź pan dobrej myśli, wszystko idzie dobrze.	Powiem wszystko; przyrzekam.	Prawda, że haruje kiejkiej (gw.)	Pytam się, co tu robicie?	Spróbujcie!	Uspokój się dałeś mu jakowe listy?	Widziałeś się z nimi?	Znasz ją?	Złoto, jeżeli je posiadasz.
Tamci myśleli, że mi się coś przywidziało, ale bądź co bądź wielu z nich żyje dotychczas w pięknych i wygodnych pałacach, a wdzięczność im zgoła na sercu nie ciąży.	Tak krótko widzieliśmy się wczoraj kochany Fabianie Byliśmy właśnie w chwili odpłynięcia. Wiem tylko tyle że nie sam przypadek spowodował nasze spotkanie na przestrzeni „Great Easternu”. Wyznaję, że jeżeli w czemkolwiek wpłynąłem na postanowienie z twej strony...	By zaś nie myśleli, że się ich boję, i byście nie myśleli i wy.	Jeret wierz mi, że nie masz powodu...	Ja? ja? Ani mi to było w głowie! Rodzice mnie w leciech dwunastu oddali Benedyktynom, musiałem iść, bo oni tak ślubowali nimem się urodził, że mnie panu Bogu na ręce synów ojca Benedykta oddadzą! Ochoty do kaptura anim miał, anim nabrał. Na koniu bym wolał hasać i wesołą żonkę mieć, niż to życie nędzne prowadzić!	Albercie, gdybyś był cudzoziemcem, nieznajomym albo jakimś tam lordem, jak ten Anglik, który żądał ode mnie satysfakcji przed kilkoma miesiącami, a którego zabiłem dla pozbycia się kłopotu, rozumiesz chyba, że nie zadałbym sobie takiego trudu. Wydało mi się jednak, że tobie należy się z mojej strony ten dowód szacunku i przyjaźni.	To dziwna, jak tutejsi włościanie są łatwowierni: każdy z nich gotów przysiąc, że widział psa na własne oczy.	Zaraz, jeszcze nie skończyłem. Otóż jako że jestem człek samotny a panią wielbię niesłychanie, więc niezupełnie sobie dowierzam.	Zupełnie zdrowy to ja nie jestem, wielmożny panie radco. Mam reumatyzm, smaruję się opodeldokiem.	O mój Boże! Ależ ja w téj chwili nie jestem usposobiona do słuchania najpiękniejszych nawet poezyi. Daj to pan, przeczytam sama; a teraz staraj się pan zebrać swoje wieszcze myśli i posłuchaj uważnie mojego pytania.	W takim razie ja pójdę do niej Albowiem jest to mądra i pobożna niewiasta i poradzi mi w wielu zdarzeniach. Po zachodzie słońca dasz mi przewodnika, ażebym idąc nie zbłąkał się.	Nie wiecie, który to?	To dla nastraszenia mnie? Zamykaj drzwi, łotrze, włóczący się po świecie! Myślisz, że się przerażę i spełnię, co mi każesz?	Bądź rozsądną kobietką i zrób, o co cię proszą. Zamiast płakać, posłuchaj, jaki mam wesoły plan. Pójdziesz do ciotki March, a ja co dzień będę cię zabierał na przejażdżkę lub na przechadzkę i będziemy się doskonale bawić. Czy to nie lepiej niż smucić się tutaj?	Miło patrzeć, jak on się do tego bierze! Założę się o mój part i moją płacę, że to dla niego w połowie zabawa... a on sobie myśli, że jest tęgim marynarzem. Przyjrzyj no mu się teraz.	Pierwsza próba szczytnego wynalazku niech się odbędzie na twym szlachetnym zdrowiu. Zanadto jestem pewny skuteczności mego lekarstwa, stanowiącego erę w dziejach świata. Zresztą jedna kropla żadnej substancji szkodzić ci nie może.	Mój przyjacielu sąsiedzie, serdeńko, popatrz no się na te cuda natury, jakie objawiają się w tych bydlątkach i to w członku, który mógłby ci się zdawać bezużyteczny. Weź no mi te rogi, utłucz no mi je trochę tłukiem z żelaza albo stęporem kuchennym: czym ci się żywnie podoba. Potem posiej je w słonecznym miejscu, gdzie ci się zda, i często je podlewaj. W niewiele miesięcy ujrzysz, jak wyrosną z nich najwyborniejsze szparagi. Nie oddałbym ich nawet za raweńskie. Hę? Cóż wy na to? Czy wasze rogi, panowie rogale, mają przymioty i własności tak cudowne?	My? nie! Nie byłabym chciała go znać za nic w świecie, ale raz przejeżdżałyśmy przez Passy, gdy on stał na balkonie i	Marta, prawda to, że Ania też jedzie do Ostępowiec?	No to przynieście z domu pieniądze i wtedy przyjdźcie, to wam pokażę. I gromadami proszę nie przychodzić. I proszę nogi wycierać, bo mi cały sklep błocicie. I drzwi zamykać.	Oto milion pięćset tysięcy franków, panie prezydencie dopilnuje pan, aby uzyskać pokwitowanie, generalne i rejentalne, po wszelkiej formie. Jest pan sędzią, polegam na panu w tej mierze. Jest pan uczciwy i zacny człowiek, zawierzę pańskiemu słowu, aby przebyć niebezpieczeństwa życia pod ochroną pańskiego nazwiska. Będziemy mieli dla siebie wzajemne pobłażanie. Znamy się od tak dawna, jesteśmy prawie krewni; pan nie zechce mnie uczynić nieszczęśliwą.	Nie lękaj się!... Bo widzisz, kto wie, czy nie będę musiał wybrać się w daleką podróż.	Jest się czym chwalić Nie ma pan czasu! A cóż pan robi, ciekawam?...	Stąd, że panna Stella jest emancypantka i panna Magdalena także emancypantka... Emancypantki trzymają się razem jak Żydzi albo farmazoni...	Anno, włóż kaptur! nie lękaj się niczego, burza przeminęła, i wszystko obróciło się na twoją korzyść!	Zrobisz co zechcesz i zgubisz mnie do reszty. Tak, los mój jest w twoich rękach; od dawna jesteś jego panem. Mścij się, jak ci się podoba za to ostatnie usiłowanie, jakie podjęli moi starzy przyjaciele, aby mnie przywołać do rozsądku, do świata, który szanowałam niegdyś, i do czci, którą straciłam. Nie mam ani słowa do powiedzenia; jeżeli chcesz sam podyktować odpowiedź, dam taką, jakiej sobie życzysz.	A nie mówże przed nikim o tym, coś słyszała!	Głupstwo. Przecie nie żyje.	Nic takiego nie widzę	Nie mogę, nie mogę...	Nie! Nie!	O, jak matkę kocham. A nie mogłeś więcej wziąć?	Żeby istniał, tobym go zlynczował przynajmniej! Ależ i tej osłody nie doznałem w odmowie!	Tak jest Nie dosięgnęły mnie strzały Partów, ale trafił mnie grot AmoraAmor (mit. rzym.)	Ja przeciwnie dlatego, że najlepiéj starać się o serce, gdy się jest pewnym ręki	A co to złotego na szyi?	Oho, odsadził się... umyka, też to umyka!	To się wynoś.	A któż by inny? Klejn, Lisiecki czy Zięba?... Ci nie znaleźliby kredytu, a znalazłszy, może by go zmarnowali.	Ach, pan nie lubi mówić o sobie.	Nie kłamię. Gdybyś zginął, zginęłoby moje nieszczęście.	Nie tknąłem kart już od jakich lat dwudziestu	No, już, moja droga!... Wydałaś więcej choć nie potrzebowałaś niczego.	Z tego wnioskować można, że pan niezbyt przyjemne wrażenie wywiózł z Włoch	Zapiszę ci, ale nie tak znowu wiele... Co najwyżej mogę ci w puściźnie przekazać ten frak, który masz na sobie i w którym tak misterne stroiłeś piruety. Pończochy również i trzewiki...	A tak. Moja mama to się nawet go boi... i ja troszeczkę; ale go poważam za jego charakter.	Ja go wezwałem, paradny sobie!... Pan wiesz, przed kim stoisz?... Jestem Mielnicki, Izydor Mielnicki, opiekun i wuj Mani... panny Marii Lewińskiej... Cóż pan na to?...	Dostojny rycerz słusznie mówi nasza to rzecz dać wyrok w tej sprawie, a chcąc ją porządnie i należycie załatwić, ja zaraz biorę się do zbierania zdań każdego z osobna, a większość głosów rzecz rozstrzygnie.	A to tu, to Florismart z Hiszpanii	Gdzie pan to ma?	Gdzież to było?	No, to cztery...	Skądże to wezmę?... Mój Boże, w tyli świat... od wszystkiego.	To sprawa ChabotChabot, François (1759–1794) rzekł Finot.	Owszem, jest major Elliot Mieszka niedaleko, w Corriemuir, i często całe dnie spędza u nas. Stary to wprawdzie, ale dzielny żołnierz	Nic. Przybiegły tamte konie. Czy to ich tętent cię rozbudził?	Moje dziecię, dużo mówiliśmy dziś o tobie z hrabią de Lembrat. Prosił on mnie o udzielenie stanowczej odpowiedzi w sprawie ślubu i musiałem prośbę jego spełnić.	Zaprosimy księdza Bohomolca, żeby nam coś na polskie przekuł...	A więc masz na sumieniu jakąś zbrodnię. Wyjaw mi swoje imię, panie.	Cie! Jankiel też na Miemców, no!	Cóż pan profesor na tę wróżbę?	Kiedy pani dyrektorowa załatwiała się z dziećmi; trochę było za głośno, więc dałem nura.	O, toś mi waść w myśl utrafił. Weselcie się, panowie bracia! Chciałbym całą Litwę tu sprosić.	Ona nic niewinna! Kto inny wypędził mnie z domu...	Czy ja wiem kto? Zła wróżba i serce moje.	Potrzebuję do tej sprawy trzech lub czterech ochotników, dowodzonych przez człowieka pewnego.	Pod Płowcamibitwa pod Płowcami odrzekł Zbyszko (ok. 1260–1333), król Polski od 1320, przedtem długo walczył o zjednoczenie kraju po okresie rozbicia dzielnicowego. tak wielkim zwycięstwem udarował i dwadzieścia tysięcy Niemców wygubił.	A, patrzałeś pan! Jestem zgubiony. Oni idą, już są tutaj.	Ale?...	Ba! Już o tej godzinie musiał Szwedów napotkać, jeżeli całą noc jechał	Jeżeli tak głęboko będziemy sięgać	W drodze do Jokohamy.	Więc jeszcze jedno pytanie: czyś został już chrześcijaninem?	A gdzież dziedziczka Jodłowéj?	A ileście razy w kozie siedzieli?	A zbroja?	Amen!	Andrzej... jedź!...	Chrystusa...	Ciszej, panie Steerforth!	Co takiego ci zrobił?	Dałeś?	Dziękuję.	Ewa idzie... z tobą?	Ile masz statków?	Jedno mi dziwne...	Juk ir žmonės visur tokie pat, o kodėl ilgu tau be motinos?	Muszę je zabrać ze sobą. Za parę godzin otrzyma je pani z powrotem.	Nic więcej.	Odp.: Anglia i te inne.	Organizował, jeździł jako emisariusz...	Pani Ostrowska czeka ciebie od godziny. Otrzymała jakieś listy, potrzebuje rady w niemieckim języku.	Powierzyć te zadanie wielkiemu kanclerzowi, panu Seguier. Rzecz ta najzupełniej wchodzi w jego obowiązki.	Przyszedłem spłacić swój dług.	Przytoczyłeś pan jeden ustęp dosłownie.	Słowa twoje ciemne.	Słowo daję Przepowiedziałeś pan wszystko, nawet sumę.	Wynosił sie, puszył, przewodził, a teraz zapłaci za swoje państwo!	Z osiemnastego wieku.	Z wojny powiadasz? Hm, hm
Melańciu mam wrażenie, że są trzy psy na podwórzu i że tego kosmatego dotąd jeszcze u nas nie widziałem.	Nie! Było to dlatego, że szedłem Drogą zbawienia... nastrojony, jak si-nen (cymbały), do celów zakonu. Wyłamałem się spod tego kierownictwa: melodia się urwała i nastąpiła kara. Wśród mych rodzinnych gór, na rubieży mej ojczystej ziemi, w samej krainie mej grzesznej tęsknoty, dostałem uderzenie kułakiem... tu! Jak biją nowicjusza, gdy źle ustawia czarki, tak uderzono mnie, com był przeorem w Such-zen. Nie skarcono mnie, jak widzisz, słowem, ale czynnie, mój chelo.	Mosanie, stepy teraz spokojne; znam ja się z nimi nie od dziś, a to, co mnie spotkało, to jest złość ludzka i invidiainvidia (łac.)	Już jest Po co rzucać męża? Czyż to nie jest u kobiety przyznanie się do niemocy?	Burłaja ja usiekłem, wasza książęca mość bo powiadali, że z nim się żaden człowiek mierzyć nie może, więc chciałem pokazać młodszym, że męstwo nie całkiem jeszcze wygasło w Rzeczypospolitej... A co do trzech głów, mogło się to w gęstwie bitwy przytrafić... ale pod Zbarażem uczynił to kto inny.	Poszłabym, a czegoś się boję! Bym to wiedziała, co tu napisane! Co tam może stoić?	A pamiętasz, chciałem się z tobą ożenić, co?	Ba, żebyż „stary”. Sam pan Krzysztof powiedział: „Proszę mi wyznaczyć tę blondynkę, co siedzi przy oknie, ona mi się szalenie podoba”.	Milcz, głupia małpo! Wybieraj, jak chcesz. Albo to, co ci każę, albo w trymigaw trymiga (pot.)	No w tym, gdzie to rosną stare krzaki róż. Czy tam wszystkie kwiatki umarły, czy też jeszcze niektóre ożywiają się na wiosnę? A czy są tam zawsze róże?	Prawie tyle co naówczas, gdyście mnie z Sanoka idącego spotkali...	Proszę pani niech pani sobie wyobrazi, że pan prezes jeszcze się waha!	Siadło mu coś na nos i uparł się grać w moich sztukach. Co więcej, namawia kolegów swych, aby czynili toż samo.	Zaraz wytłumaczę, albo raczej powtórzę tylko to, co w ciągu kilku chwil poufnej rozmowy powiedział mi kapitan Nemo.	A gdyby ona kochała się w innym?	A to trafił! Czemu nie zażądać już lepiej całego domu? Dwie butelki szampana! Ależ to kosztuje dwanaście franków! Ja tyle nie zarabiam, nie! Jeżeli pan Eugeniusz zapłaci, to mogę dać nalewki porzeczkowej.	Ach, Henryku, twoje poglądy mnie przerażają.	Ale jakie to wesołe facety!	Ale nie, to nie to, nie ma mowy o wstydzie między nami.	Baliśmy się góralówgóralów	Bo kiedy usłyszałem, jak mówicie o naszym pogrzebie, wpadłem na pomysł, żeby ukryć się w kościele i... i... no, wiesz, nie mogłem zepsuć tego pomysłu. Schowałem korę z powrotem do kieszeni i wyszedłem nic nie mówiąc.	Cóż! Wszystko to poszło z tego, żeś biegał w nocy po mokradłach. Ani chybi, to febra wlazła ci w kości!	DobroChciejże komu dobrze, on ci za to da po ziobrze; takie to czasy!	Droga żono dziś święto Bożego Narodzenia! Zastanów się!	Dziękuję, boć to zaszczyt być zakwalifikowanym przez ciebie do ludzkiego rodzaju.	Et! Gdybyśmy umieścili trzydzieści tysięcy ludzi na którym z tych zboczy, z pewnością przyszłoby do tego, żebyście jedyny ratunek widzieli w statkach, osłaniających wam tyły!	Et, pleciecie niedorzeczności! Co ma słońce do tego, że jesteśmy wszyscy niedołędzy?	Ja kto? Myślałaś, że się ciebie wstydzę?	Ja się zamęczę domysłami, ja roić będę... i łzami się zalewać Będąc przy niej, będę patrzyła, będę się poiła trucizną, ale ona nigdy tak gorzką być nie może, jak moje marzenia. Któż wie, przy boku królowej potrafię może odstręczyć was od niej.	Każdy wie o jednej czy dwóch takich okazjach i stąd rodzi się utrapienie, wielkie utrapienie.	Milczeć, kiedy bębnią na sąd wojenny! Ja staję w obronie oskarżonego. Prócz tego ta cała historia jest za dobra, żeby się na niej te bałwany w budzie poznały. Oni tego nigdy nie zrozumieją. Oni grają w palanta i mówią: „Tak jest, prosz pampsora!” i: „Nie, prosz pampsora”.	Mniejsza o to mniejsza o to, aby tylko dobrze przepędzić czas naszego urlopu! Potrzebujemy ruchu. To mi życie! Miło jest zapomnieć o przeszłości, a zabijać czas obecny nowemi rzeczami, które w około siebie napotykamy! W kilka dni będziemy w New Yorku, gdzie uściskam swoją siostrę i jej dzieci, których niewidziałem od kilku lat. Później zwiedzimy wielkie jeziora, popłyniemy w dół Mississipi aż do Nowego Orleanu. Z Ameryki przeskoczymy do Afryki, gdzie lwy i słonie dały sobie rendez-vouz na uczczenie przybycia kapitana Corsican, a ztamtąd powrócimy by narzucić Sypojom wolę metropolii!	Mówi, że nikogo nie zna. Szkoda go, ale ja spełniłem swoją powinność. Żeby każdy się pilnował, jak ja	Nie zdradzicie mnie przecie?	No mniejsza, stało się już i nie odstanie.	Po wszystkie czasy i we wszystkich krajach, tam zwłaszcza, gdzie ludność dzielą uczucia religijne, znajdą się fanatycy, pragnący stać się męczennikami. Otóż rzeczywiście przypominam sobie w tej chwili, że purytanie wściekli są na księcia Buckinghama, a ich kaznodzieje wskazują nań, jako na Antychrysta.	Powiem, że wtedy nie wolno importować książek, a wolno kokainę. To jasne.	Proszę pana. Powiedziałam, że nie znam pańskich możliwości. Jednak sądzę, że wiek tu nie odgrywa roli. Zacząć trzeba od uznania swoich braków... Napije się pan herbaty?	To spróbuj pan inaczej opróżnić dziecku pęcherz w takim ścisku i nie opryskać ludzi!	Tylko co?	Udam się z pewnością	Umarł... tak. Pewno, że umarł i zszedł z tego świata Ale jeżeli kiedykolwiek jaki duch chodził po świecie, to chyba duch Flinta. Był to walny chłop, nasz Flint, ale umarł straszną śmiercią.	Właśnie! Wciąż wyrzucać pieniądze! Czy wy myślicie, że tu w tym domu przelewają się tysiące?	Z czego się śmiejesz?	A czy ci, ci, dla których sprzedajesz sklep, ocenią cię lepiej?...	A jakże, słyszałem...	A kto ci powiedział, że nie wolno?	A panu Zagłobie?	Bo mu potęgi brak, która by mocy bożej zdzierżyć mogła!	Być może	Był.	Chciałem prosić o parę drobnych ulg dla uwięzionych.	Cicho bądź	Cicho! Cicho!	Czy ja nie wiem?	E, rzucisz.	Gerai! Kaip sveikas dabar čionai šneki	I mówił, że będę zdrów. W deseczki mi nogi zabandażował. Dwa miesiące leżałem, a jak zdjął...	I pewnie będzie, ale kiedy?	Ile?	Ja miałbym cię opuścić? Mówię ci jeszcze raz, że nie znasz Madziarów. Tutaj potrzebna jest wielka ostrożność. Ja go spiorę.	Jakżeby nie? Mam...	Jedzie pani jutro?...	Jesteś żonaty?	Już od tygodnia.	Kuzynka pani udzieliła mi odprawy w sposób tak niedwuznaczny...	Lejbke może spać u twojej siostry Noemi.	List, Podstęp	Macie słuszność toż samo powiadał mistrz Pangloss: widzę, że w istocie wszystko jest jak najlepiej.	Mam twoją deklarację i nie ustąpię	Masz dość oryginalny słownik.	Mój ojciec był już w wieku podeszłym więc pojedynek był nierówny. Waszmość tworzyłbyś ze mną lepszą parę.	Nie powrócił!! a gdzież był?	Nie tędy, Julku!... tylko nie tędy!	Nie! do obozu idę...	Nie, panie Michale, kocham cię jako źrenicę oka, ale ty sobie tę Billewiczównę z głowy wybij.	Nigdy tego nie zauważyłem	No i jakże?	O czym pan myślał, jak pan tu siedział?	O czym?	Ominiemy go Szalupa przewieziona zostanie o kilka mil w górę wodospadu, skąd, o ile mi wiadomo, Oranje znowu jest spławna dla statków biorących mało wody.	Pan dobrze jeździ konno?	Pan?! Pan, panie Noirtier, zabił mi ojca?!	Pani ma rację! Pani ma rację!	Pasterze mówią, że bydło na pastwisku nie chce jeść, tylko ryczy...	Pewnie, pewnie Oczywiście.	Prędzej, prędzej! Znachor! Znachor!	Siła, Głupiec, Głupota, Żołnierz odrzekł Oskierko.	Szejgecszejgec	Słuchaj, Maciuś, ty czytasz tylko jedną gazetę, tylko swoją gazetę. Tam wszystko kłamią. Przeczytaj inne gazety.	Tak jest i cóż dalej?	Tak, szukamy.	Tak.	Tam do czorta!	Usposobienie?... On nigdy nie był kochliwy.	Wiedziałeś przecież, że on przysłał swatów?	Wiem, że pustelnik Pludrian kazał wam pościć cztery dni: owóż teraz, na odwrót, musicie przetrwać cztery dni, nie ustając w jedzeniu i piciu.	Więc pan nie wierzy w duchy?	Zna pan Szormińskiego?	Zwietrzałe porównanie
Tak. To było najłatwiejsze i najmądrzejsze. W Europie, jak nie policja, to komuniści napewno znaleźliby nas wcześniej, czy później. A tam mamy zapewnione bezpieczeństwo. I utrzymanie na czas, póki nie uda się zarobić. Przekazałem dzisiaj do Buenos Aires czternaście tysięcy złotych przez Bank Wschodni. Każde z nas weźmie ze sobą od wypadku jeszcze po kilkaset dolarów. To wszystko, co udało mi się wziąć z kasy Czabana. Będzie tu on nas też przeklinał. Grunt znaleźć się w Gdańsku i na pokładzie. Tylko ci ludzie, którzy mają ułatwić nam wyjazd, dotychczas nie chcą się zgodzić na to, byśmy oboje razem do Gdańska jechali. Twierdzą że to zbyt wielkie ryzyko.	A i cóż mieliście wiedzieć? To co o każdym. Na Szczekocińskim placu... skłuły mnie bagnetami Prusaki... Krew mię uszła... Leżałem między trupami. Ten oto żołnierz, coś go widział, wrócił się po mnie w nocy, nalazł mię półżywego. Na ręku wyniósł... Leżałem po dworach w Krakowskiem, a jakem wreszcie wstał, w gruncie rzeczy... nie było już po co...	I co, stary sknero czy pozwolisz zhańbić własnego bratanka, syna człowieka, któremu zawdzięczasz majątek, bo on się nazywa Oskar Husson! Ratuj go albo Titina nie chce cię za milorda!	Nie lękaj się! Ona ci wody nie zamąci. Możecie się nie spotykać, jest tu dosyć miejsca.	To samo sobie myślałam Niechby tylko nikt nie ważył się iść za nami. Tam są galerie długie, gdzie byśmy się mogli gonić. Jest też mały pokój indyjski, w którym znajduje się gablota pełna małych słoni z kości słoniowej. Są najrozmaitsze pokoje.	Barrymore próbował wtajemniczyć mnie w rodowody i zdaje mi się, żem zapamiętał jego wykład.	Doskonale. Takim sposobem musisz też sobie wyobrażać, że komin z ogniem obraca się dokoła pieczeni, aby ją upiec.	Hm! Nie powiem, byśmy mieli wielgi szacunek dla człeka, choćby nawet tak smarkatego jak ty, co podczas ciszy morskiej potrafi spaść z tak wielkiego okrętu w wodę... a jakby tego było mało, tłumaczy się, że miał morską chorobę!	Kochany księże Rząd nasz, dzięki Bogu, jest zamożny i nie potrzebuje twoich milionów; zachowaj je sobie, przydadzą się księdzu, kiedy wyjdziesz z więzienia.	Kłócicie się o wyrazy Żałuję, że nie mogę zostać z wami, ale puszczam w ruch nową drukarnię.	Nie chciałabym, ale wiem, że się rozchoruję, bo ciągle byłam z Elizą.	Nie, to nie Jonasz! Czyżby tak było, tato? Nie, chyba że się dośpiewa do samego końca... Już ty mnie nie będziesz uczył, co to Jonasz!	Piekielnie gorąco nie chciałbym jednak zdejmować kaftana, gdyż czuję w tej chwili, iż rana mi się krwawi, a pragnę nie sprawić panu przykrości widokiem krwi nie twojem żelazem dobytej.	Posyłają nas tam za młodu! Ale nie sposób tego życia znieść i człowiek się wypacza. Niejeden przez to zmarniał.	Wiem wszystko, co się ideału tyczy Cały świat wié, że się kocham oddawna w pięknéj Lizie że o nią jestem zazdrosny.	Wrócisz do Boga dopiero wówczas, gdy ręka jego zaciąży nad tobą; życzę ci, byś miała dość czasu, aby się z nim pojednać. Szukasz pociechy spuszczając wzrok ku ziemi, miast podnieść go ku niebu. Filozofowanie i osobisty interes skaziły twe serce; jesteś głucha na głos religii jak wszystkie dzieci tego wieku bez wiary! Rozkosze świata rodzą jedynie boleść. Odmienisz cierpienia, to wszystko.	Z tą wielką różnicą, że Zosia bawiła się gospodarstwem, karmiła drób dla przyjemności.	A... a... a... zdaje się... pan Szymon?	Aha! Ambicja, lubowanie się w sławie i tak dalej, i tak dalej! Wiemy, wiemy!	Ben-Cijon obejdzie się bez tego wina.	Bociek, Jezu a dyć się rucha kiej żywy! naczynie, kubek, kubełek., przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.	Hayde! Śliczne imię! To naprawdę istnieją kobiety, które nazywają się tak jak w poematach lorda Byrona?	Ja mu się sam pokłonię i poproszę. Mnie tu po panience będzie nudno.	Jaka szkoda przyglądając się obiciom, żem się za czasów tamtych nie urodził! Nie darowałbym tym rycerzom, o nie! Troja by nie zgorzała i Kartaginy by nie zburzono, bo uśmierciwszy tylko jednego Parysa, rzeczy inny by wzięły obrót.	Starczy pani z pewnością. A honoraryum, to już razem z gażą liczyć się będzie.	Zwątpiłbym o sobie, gdybyś tego nie rozumiał. Za wysoko nie sięgaj, żeby którego z Sułkowszczyków nie zaczepić. Za nizko nie bierz, bo to się nie zdało na nic. Człowieka, co ma stosunki na dworze, nie ruszaj; ale pokaźnych parę...	Bardzo dobrze zawarł pan pokój z margrabiną d’Espard, jest panem zachwycona, a wiemy wszyscy że niełatwa jest w swoich gustach.	Nie lubię Francuzów wogóle. Jest to niemądry przesąd, oczywiście, ale ile razy spotkam któregoś, przychodzi mi do głowy, że jest to może awanturnik. Słodkie ugrzecznienie ich przypomina koty, gotowe lada chwile pokazać pazury. Ale może ten twój Francuz nie przybędzie, a wówczas...	Ale wcale nie, niezdolna jest do tego; myśli, że kocha, tak jak myśli w tej chwili, że cytuje Wiktora Hugo, dlatego że przytoczyła wiersz Musseta. Och nikt bardziej ode mnie nie wzruszyłby się prawdziwym uczuciem. Ale ja dam księżnej przykład. Wczoraj zrobiła Błażejowi straszliwą scenę. Wasza wysokość myśli może, że to dlatego, że on kocha inną, że już nie kocha jej; wcale nie: dlatego, że nie chce przedstawić jej synów do Jockey Clubu! Czy wasza wysokość sądzi, że tak postępuje kochająca kobieta? Nie, ja powiem więcej to jest osoba o rzadkim braku serca.	Musi to być jednak bziczek malutki, bo nie przeszkadzający temu, że ze wszech stron jest on dobrą, a nawet świetną partją	A nie skamienieje ci ten chléb w ustach kobiéto? chléb jałmużny jak psu rzucony, siostrze przez Pechral’a!  A będziesz ty go mogła jeść! a da ci on życie? Nie! o nie!	Bóg serca psubratów odmienił że zamiast krainy ruskie pustoszyć, w sukurssukurs (z łac.)	Carrai! To jeden z jego ludzi tak mnie urządził! Poruczniku, nie pozwól mu uciec! To jeden z piratów!	Czy być może, czy być może, Gotfrydzie? Co za tchórz z tego promyka! Biedne drzewa i kwiaty!	Czy mówiłeś o zamiarach?...	Dziwnie jest na świecie jedni są za mało grzeczni, a drudzy znów zanadto grzeczni, jak to wszystko razem pogodzić?	Nic gorszego, pannusiu, jak próżna gadanina i wieczorna bieganina! Co mu z tego przyszło, że biegał do Wojnatów? Serce w błoto utopił i siecią wiatr myślał złapać. Nie posłuchał mnie raz i pożałował. Nie lepiejby fajkę wypalił w domu ze mną?	Nie licząc już tego że gdyby mnie był nie wyrwał z rąk Bicarata, z pewnością nie miałbym w tej chwili zaszczytu złożyć najuniżeńszego pokłonu Waszej Królewskiej Mości.	No, mówię, mówię, że nie jesteś Modrzejewską	No, że zatoniemy. Nie zostawiła pani w Warszawie nikogo, kto będzie panią opłakiwał? Narzeczonego, kochanka?	Oto ci mówię miłościwe słowo. Zważ je w sumieniu, mocno ujmij rozumem. Z włostów odwiecznych idziesz rodu, jako i ja. Aleś upadł z ręki mojej i zwalon jesteś na wieki. Nie będziesz już nigdy księciem na Tyńcu, nad Wisłą białą i nad szumiącymi lasami. Czy mię rozumiesz?	Prawda! Mnie powiada: nie chcesz za furę 40 groszy, to ją sobie zabierz.	To mi i dziwno. Żadnych nowych wiktoryjwiktoryja (daw., z łac.)	Widzę że was do miasta wzięła pokusa, rzekł, jam to przewidywał!	11 kompania marszowa.	A co groch ze sperką, to nie rosół na osikowym kołku!	Abo co?	Ale ja pański kapitał wziąłem tylko na rok...	Ale po cóż iść do nich?	Ależ to istne dzieciństwo!	Bardzo pan ufa mojej przyjaźni dla siebie	Bo Krzemień ogromnie traci bez tej ozdoby, więc po ślubie zaproponuję ci odprzedaż, naturalnie z odpowiednim zyskiem.	Brawo!... Athos!... szlachetne serce!... to patrzy na niego! A co zrobili zbiry?	Być może.	Cały majątek?	Cicho matka! Jaśnie pani tak każą, to słuchać, jak Boga tego kocham, a nie to jeszcze powie: pszoł wszyscy i basta!	Cicho no, mości panowie!	Co? Co pan mówi?	Cóż chcecie zrobić z dziecka?	Cóż stąd?...	Do egzaminu...	Gdzie?	Grasz?	Głupiś! Pan Jezus ci ta na buty czyje zważa, a nie na pacierze...	Hm!... wszystko to o milę czuć jego eminencją.	I jak ona potrafiła tak od razu w trzy miejsca!	Jak nas tu żywych widzisz.	Jak to: nie?... Przecież widzę...	Jarema, Jarema! Uciekajmy!	Jeżeli mogę panu być w czym użytecznym...	Ma pan zapewne na myśli coś w rodzaju windy?	Mojaś ty śliczna...	Mów teraz, drogi hrabio Mów dalej, słucham.	Nic.	Nie zasnę dziś...	No, nie są jeszcze po słowie, ale z pewnością nie ona będzie winna, jeżeli to nie nastąpi prędko.	O tak, Spilecie Oby tylko niebiosa dały nam czas na skończenie statku, naszego jedynego schronienia!	O!... proszę pana, będę spał spokojnie pierwszy raz od dni szesnastu.	Od kiedy?	On niewinny, brat wydał.	Ordynus, przy dzieciach takie rzeczy mówić.	Pan nie chce śniadać?	Pani improwizowała?	Paradoksy!...	Przyniosłem na pociechę czekoladki	Późny wiek, powiedz lepiej, panie Porthosie, to też biedaczysko drogie może zostawić mnie lada chwila wdową	Rzecz tedy załatwiona, wracam do domu...	Siedem pik, bez atu!	Spójrzcie tylko, jaka ona piękna!	Tak, panie, alem odnalazł, co znaczy znak, który ci uczyniła; wiem, kto są ludzie, którzy ją odbili, i wiem, między jakiego bóstwa wyznawcami szukać jej należy.	To prawda.	W Biarritz	Weźże ją, a nie chodź darmo około tej, która cię nie chce.	Wiem, wiem!	Więc on ciągle jeszcze czeka na pieniądze?	Wreszcie komuż to koloniści odsprzedają swoje kolonie? Chłopom. Za Wisłą wszystko po nas wykupili chłopi i wszędzie kupują tylko chłopi...	Wróciłeś przecie! Ho, ho! Myśleli, żeś drapnął w świat, jak Kazio!	Zabij mnie wiem, iż wy nie szczędzicie jeńców.	Zupełnie o czym innym.	Żeby on tak zdechł, jak ja do niego pójdę!...
Ale czy nie ma na tych instrumentach, narzędziach czy książkach jakiegoś znaku lub napisu, po którym moglibyśmy rozpoznać ich pochodzenie?	Zabić ich! Zabić!	Żal mi ciebie, żal szczerze, bo cię może w najlepszych intencjach do zguby prowadzą. Twój Poinsot, jakiś szołdra, co się na nasze nieszczęście tu przybłąkał, zaszczepił w tobie tę niewiarę i głupię jakąś filozofię która ich tam wszystkich obałamuciła... Daj Boże by ci serca nie popsuł, a głowy na wieki nie obłąkał!!... Zrobicie sobie co się wam podoba... jednę tylko rzecz musisz mi przyrzec...	Ach, to byłoby doskonale. Ja myślę, że trzeci smutny król, który gra na skrzypcach, mógłby się z nami zaprzyjaźnić. On mi wtedy mówił, że nie chciał ze mną wojować wcale, i jego najmniej pobiłem, bo był w rezerwie, i on sam mi radził, żebym zrobił reformę dla dzieci.	Ba! Panie Spilett zgadzam się, że dla „Bonawentury” zatoka jest zbyt obszerna, ale gdyby floty Unii potrzebowały bezpiecznego schronienia na Pacyfiku, nie znalazłyby pewnie lepszego niż ta przystań.	Bo inaczej na nocleg w K... nie staniemy, dodał Komarzewski, gdyż już dochodzi jedenasta...	Gorzej. Nie dochowała wiary. Wyszła za jednego z tych, którzy byli sprawcami nieszczęścia jej narzeczonego. Widzisz sam, że ten człowiek był i w tej kwestii nieszczęśliwszy od ciebie.	Miej rozum, Toniu. Jeżeli chwalisz Solską, że dała ci tysiąc rubli na szpital, nie gań własnych dzieci, gdy sprawią odzież sierocie...	Nie potrzeba wcale grać na jego łatwowierności!	No, to chodź, pokażę tobie, gdzie można kąpać się. To tam, koło lasu. Bo tu, w dolnym, niebezpiecznie. Wielkie jamy są i wiry. Dziadzio Prokop nikomu nie pozwala od czasu, jak mój wujek Albin tu załamał się na lodzie i utonął. Chodź, pójdziemy.	Pięknie go bronisz, nie ma co mówić!... Gdyby choć grosz stracił z tych pieniędzy, byłby złodziejem, a tak jest wałkoniem...	Oj, stary, stareńki, na lirze grał i na paniw płakał. Ale ja jego nie widziała.	Nie wiem. My nie jesteśmy poinformowani, i, co prawda, nie jesteśmy nawet ciekawi wiedzieć, kto poleca i kto na te przyrządy daje pieniądze. Wiemy dokładnie, kto to robi. Policja bije dosłownie wszystkich.	A bo to już dzisiaj we wsi nie ciasno!	Ano, jak nie było o co, to skończyć swary, podać se ręce i spokój.	Bardzo właściwe nie! Ale ponieważ go spotykałaś w kilku znajomych domach, nie jest tak źle. Jakże się nazywa?	Bo nie było można...	Czemu córka księżyca płakać? Kali tego nie chce.	Czterech jeno ów Krzyżak wymienił, a pewnie i sam będzie, i szósty się znajdzie, nam tyleż osób postawić trzeba Więc ty, bracie, obok mnie Ty, mości kasztelanie, jako nasz główny doradca, a dalej ci, co najwięcej do zwycięstwa się przyczynili. Zyndram z Maszkowic. Zawisza Czarny Sulimczyk. Florian Jelitczyk. Dzielny Farurej, a też i Habdank Skarbek. Ba, i Jan Nałęcz. Dobrze by i Lisa z Targowiska, i wielu innych, aleć trudno wszystkich tych dzielnych rycerzy... Ba, a przede wszystkim Ziemka i Kazimierza, książąt mazowieckich.	Dasz się pan zamknąć ze swymi towarzyszami, dopóki nie uznam za stosowne uwolnić was.	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Na to przecież dostali pieniądze.	Nie pytasz, czy mam pieniądze.	Nie rozumiem was N. Panie co znaczą te tajemnicze wyrazy? Nie sądzę bym do nich powód dać mogła? Racz mówić jaśniéj, niech przynajmniej wiém z czego się mam usprawiedliwiać i uniewinniać...	Nie wiedziałam, że pan już jedzie...	Nie, nie!	Niema takiego na świecie wiem o tem doskonale: weźcie zatem Grimauda.	No to szczęśliwy z pana człowiek bo inny nigdy niczego nie ma dosyć.	No, to słuchaj: ja do białego włosa czekał na tę godzinę.	Skądże ale, jak mogę skorzystać, to dlaczego nie.	Słuchaj, Naściu, przebaczam ci, boś ty nieszczęśliwa Ale jam lepsza od ciebie. Jak mogłaś powiedzieć mi coś podobnego i to w takiej chwili, kiedy ja zdolna byłam wszystko dla ciebie uczynić, nawet wejść do pokoju mego męża, czego nie zrobiłabym ani dla siebie, ani dla... To godne wszystkich złych postępków, jakich dopuściłaś się względem mnie od lat dziewięciu.	To bardzo szczęśliwie, odparła spokojnie Francuzka, bo ja bym się nie była fatygowała do pana...	W gruncie rzeczy ten dzieciak nie jest wojskowy; teraz, kiedy nas pobito i zdradzono, czeka nas brzydka wojna. Po co miałby brać po łbie gratis pro Deo?	Z jego bratem zdarzył się straszny wypadek: spadł z rusztowania. Pan Sidney był tak zmartwiony i tak ściskał swojego nieprzytomnego brata, żeśmy byli wzruszeni! Tymczasem pan Sidney wyciągnął bratu portmonetkę, złapał walizkę i uciekł. Byliśmy na razie zajęci ratowaniem pana Eustachego i dopiero po jakimś czasie zauważono nieobecność pana Sidneya. Posłaliśmy więc natychmiast po doktora Bakera. Doktor powiedział od razu, że chory wrócił na miejsce, gdzie spędził dzieciństwo. Okazało się, że doktor ma rację.	A gruszeczki będą, co?	A ty prowadzisz kooperatywę?	A widać to.	A! ona sobie życzy!	Ach, nic Czyście przyszli pieszo?	Ale ja mam męża i dzieci.	Ano tam, za górą. Znaki widziałem.	Bėgsiu, bėgsiu tuojau! Žinoma, panelė gėriau išmano.	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Cichaj, dobre dziewczę. O śmierć czy życie mężusia twego walkę podejmiemy. Dopomóc czy zechcesz?	Cierpliwości, cierpliwości, Boże mój, cierpliwości!	Co rozkażesz, wielebny ojcze?	Co tu się stało? Wszyscyście wystraszeni, macie miny grobowe. Mówił mi posłaniec, że babcia zdrowa.	Czego chcemy? Chcemy oznajmić ci wolę Jego Wysokości. Czy widzisz ten firman?	Czego chcesz??	Czy pani Warska często bywa w Jodłowéj?	Czyś bardzo chora, babko?	Czyż głód?	Cóż to? Cała rodzina?	Daj mi parasol, no... i krawat. Sam wybierz. Będę dziś jedynym gościem i w dodatku zapłacę gotówką.	Dalej, Tomku!	Dokąd idziesz?	Dziękuję wam, Kamil. Dobrzy jesteście.	Dziś w nocy.	Ech, problematyczne!	Ej, obejdzie się. Już ja przywykłem tłuc się po nocach. Mam pachołka z Poniewieża, który powinien drogę znać. A tam mnie Kokosiński z kompanami czeka... Wielcy to familianci u nas Kokosińscy, którzy się Pypką pieczętują... Tego niewinnie bezecnym ogłoszono za to, że panu Orpiszewskiemu dom spalił i dziewkę porwał, a ludzi wyciął... Godny towarzysz!... Dajże jeszcze rączyny. Czas, widzę, jechać!	Eliezer! Co tam mówią o naszych rabinach Todrosach?	Gdziem jest? Gdziem jest?	Gerai, panele, dėkui!	Ja? wątpię teraz o wszystkiem i o wszystkich...	Jakto po co? passez l’expression...	Kobieta, Konflikt, Mężczyzna	Linka! Linka, ty swoim postępowaniem wpędzisz mamę do grobu... Pamiętaj, że niedawno wróciłam z Karlsbadu...	Maluśkiego? Tam do kroćset! Jeśli taka twoja wola, każże tu przynieść noża.	Masz paszport zagraniczny?	Merienhof!	Napisano: Briumer.	Naprawdę, panie nadinspektorze.	Niech ją diabli porwą! Ja, według niej, osiwiałem w rozpuście!... Ja kradnę!... Ja romansuję!... Przeklęta jędza.	No, ty mnie kurował, teraz się tobie wywdzięczę. My stare druhy. Pamiętasz, jak ty mnie głowę obwiązywał w Rozłogach	Omen, Ptak odrzekł żołnierz	Pani!	Poczekaj, przyjdzie starość!	Przeciw filokserzefiloksera winiec (Phylloxera vastatrix) potakiwał poseł, nadymając się dumnie.	Przekonasz się, gdy zrobisz, o co cię poproszę.	Późno, po dwunastej.	Rzeki, pewnie...	Siłą, mocą	Skąd?	Smutno mi!	Tak	Tak, ale znika w jednej chwili, gdy tylko gdziekolwiek zawita jakieś zmartwienie lub nieszczęście. Jesteś w żałobie, unika cię. Jesteś chory, czeka zupełnego wyzdrowienia, aby cię odwiedzić: jego światowa otwartość i bezwzględność społeczna są wprost godne podziwu.	To byś dużo straciła, kochana	To dzieło czarta!	To już przechodzi zakres tego, co zrobić mogę życzę tylko z całego serca, żebyś jak najprędzej powrócił do tego świata, którego serca tak sobie umiesz podbijać.	To znaczy, że myślę tak samo jak i wy. Ojciec wróg Zakonu, a do córki mówiliście miodem smarowane słowa i w dodatku obiecaliście jej balsam.	Toteż dostaniecie państwo po rubelku za fatygę	Trzeba to sprawdzić	Tęsknota	Wiem, Jerzy. Jesteś silny. Masz myśl mocną i zdrową. Przetrwasz. Trzeba, żebyś ty był. Żeby był ktoś prócz nocy nad trupami, aby myśl pozostała w głębi i kuła, bez przerwy kuła.	Wiosna pragnie!	Wojsko?	Wybudujecie sobie lepsze.	woń i zapach to wieczności, różą upojona, złota i brunatna winna woń, co z starego szczęścia bije,	Łowco Morski! Syn nasz będzie biały!	Żeby ojciec mój dotrzymał obietnic danych rodzinie żony, byłoby inaczej, może lepiej
Opowiadał mi tu właśnie ów mały rycerz o jednym okrutnym hultaju, który się tak nazywał, ale jam mu jako na dłoni wywiódł, że się w swym sądzie pomylił, i pewien jestem, że mi pan Babinicz przyświadczy.	Na nic się zdadzą twoje obietnice, poruczniku, wiem, ile są warte. Jest szósta po południu i zrobiłem się już głodny. Wy się tu naradzajcie, a ja tymczasem przekąszę coś razem z hrabią i jego bratankiem. Bądź pewny, że nie zapomnimy wychylić kielicha także za wasze zdrowie, o ile wcześniej wszystko nie wyleci w powietrze.	Czegóż u kata znowu beczysz? W tobie chyba całe beczki pełne słonej wody! Nie! ty mi się nie zdasz na okręt! już ja dość o tem myślałem!	Od tej pustki. I serce ściska mi się na ten widok	Widzisz, Franek, to jest tak, że jak się chce, żeby na świecie było dobrze, to trzeba zawsze z tego swojego prawa gazdowania trochę ustąpić: trudno. Ale za to zyskuje się inne, większe gospodarstwo. Bo przecież stajesz się jakby współgospodarzem całego tego obszaru. A przez to znowu, że na nim pracujesz, bierzesz udział w pracy dla całego miasta. I jesteś nie tylko jego robotnikiem, ale i świadomym, zmieniającym jego oblicze i wygląd gospodarzem.	Aha, to pan jest ten Szwejk? A w jaki sposób pan się tu dostał?	Co tu Antoni mi kładzie za wycinki?	Czekaj i miej oczy otwarte. Gdyby się nadarzyła mi jakaś sposobność, będziesz wiedział, gdzie masz szukać papierów.	Jeno mi dziwno, że Michał teraz ze wsią trzyma.	Ona także mi wierzy Kiedy ja też pana zobaczę?	Zdziwił mnie ten uśmiech Przeniknął mi wprost do serca, jak gdyby pani uśmiechnęła się umyślnie, żeby mnie olśnić. Doznałem wrażenia, że nigdy przedtem nie widziałem uśmiechu. Myślałem o tym później, kiedyśmy się rozeszli. Ciągle to we mnie nurtowało.	A mnie się z kolei wydaje, że oni są już tego pewni.	Nie, tam jest trup, biały człowiek nie żyje	Niechże mateczka do tego, co ona mówi, nie przywiązuje wagi! Przecież ona pół godziny temu rozprawiała, że jak dąb musi dłużej rosnąć aniżeli róża, tak mężczyzna musi kształcić się dłużej aniżeli kobieta...	Tak. Poleciłem dać świeżą. Jest w domu ciepło, czysto.	W rzeczy samej Jednakże twierdzenie to nie jest matematycznie ścisłe, ponieważ porównanie dnia z nocą niekoniecznie przypada w południe.	Jeśli mnie miłuje, to się zrezykuje. Zawdy by ja rad, abyś ją wacpani mogła poświadomićpoświadomić (daw.) wypełniać obowiązki parlamentariusza, prowadzić rokowania., toby my dużo czasu zmarnowali. Jeno nie wiem, czy ten dziad wacpanią drugi raz do niej dopuści?	A więc na wschód! Ale tam oto będziemy mieć ugorne płaszczyzny; skoro raz w nie wejdziemy, Dawidzie, trzeba będzie wciąż pchać się naprzód. Na tych łysych, gołych, płaskich przestrzeniach gdzież zdoła się człek obrócić? Niech no tylko czerwone kabaty wyjdą na wzgórze, potrafią cię wytropić z odległości paru mil, a kopyta ich koni raz dwa cię stratują. Niedobre to miejsce, Dawidzie, a powiem ci szczerze, że gorsze ono za dnia niż w nocy.	Poszedł! Nie bój się. Wszystko dobrze. A teraz wylatuj, moja ptaszyno, jeśli tylko potrafisz się wydostać.	Pragnę, aby były płonne, lecz w czasie podróży przysłuchując się ich uczonym dysputom, niejednokrotnie miałem sposobność przekonać się, że obydwaj mają się za nieomylnych. A na dnie tego wszystkiego widzę żałosną zazdrość.	Utrafił pan, prawda!... takie są chłopy, ale ino nie tak alagancko obłuczą się, ani są takie ślachetne w chodzeniu i w mowie... Ale przepraszam pana, co powiem: po co to wszystko?... Panów, żydów, abo i jenszych ciarachów, to se pokazujta, ale rzetelnych gospodarzy to wstyd tak ciągać na ludzkie pośmiewisko i wyprawiać z nimi kumedyę! Pan Bóg może pokarać za taką rozpustę!... Co gospodarz, to gospodarz... wara od niego!	Czy ja nie mogłabym się przydać na co w tej włoskiej podróży?	Dokąd? Ale wiesz, mężu, to niemowa! O co się spytać, milczy!	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	Parę godzin tylko. Na stacyi pocztowéj dowiedziałem się o wyjeździe Lucyana i zaraz wróciłem, aby go choć w Warszawie znaléźć.	To powiedz Ruchci, że chcę się z nią zobaczyć.	To wiele znaczy... bardzo wiele! Raz nauczmy się szanować zyski groszowe...	Więc bywaj zdrów, a przed ślubem wstąp do mnie. Ona będzie miała pięćset rubli posagu, no i co potrzeba na bieliznę i gospodarstwo.	A tobie one tylko w głowie!	Abonament od października?	Ależ Lizo! To tylko Jenny... ona nie gryzie!	Biada! Biada! Odszczepieństwo i zgorszenie nawiedziły dom Izraelowy! Usta dzieci plują bluźnierstwa na rzeczy święte!	Co za pytanie! Któż mógł sprowadzić do niej księdza tej nocy?	Co, panie Józefie?	Czemużby nie, jeśli z mężem?	Czy nie przypomina pan doktor sobie, czym tłumaczył panu Kosiba, że go wzywał?	Czy pańska rodzina ma się dobrze?	Czy to ty jesteś tą muzykalną dziewczynką?	Cóż Pita?	Droga, zapalasz się	Hrabina znów nawiązała do Byrona, co mocno uderzyło Franza; gdyby zresztą ktoś miałby go kiedykolwiek przekonać o istnieniu wampirów, byłby to właśnie ten człowiek.	Ja bardzo kocham Lusię	Już ja wytrzymam, proszę pana! Ja mocny!	Który z panów ekscerpował „Trybunę”? Ona ma wiadomości, których my nie mieliśmy.	Niepodobna, aby to był ten sam w jakiż sposób znalazłby się w rękach lady Clarick? A jednak trudno znaleźć dwa kamienie tak do siebie podobne.	Och, jak ten gada, to trzeba być cicho Paryżanin nie zląkłby się angielskiego okrętu...	Ot, matoł z ciebie, za łaską rzec; właśnie na przekonanie, czy przede dniem twardo śpi i czy się sztuka uda.	Patrzcie widzicie tę grań, tu o pięćdziesiąt metrów niżej poczynającą się u stóp urwistej ściany? O ile można stąd ocenić, opada dość łagodnie aż ku płaszczyźnie; tędy zdołamy zjechać na dół...	Powiedziałeś mu że przyjmuję?	Wyjdźmy trochę na miasto tu można się udusić...	Wątpię, aby on, w dzisiejszym stanie swoim, miał jakąkolwiek wolą w tym względzie. Sądzę, że tymczasem najlepiéj będzie do Wilna...	Zrobimy, co w naszej mocy.	Żaden ptak, żaden ptak, będziesz duży, to się do­wiesz, w szkołach cię nauczą o tym, teraz dość, ja śpię	A Bukacki?	A ba, to groszaki	A gdzież pani Szczerkowska?	A, ma pan coś przeciw niemu?	Ach! Panna de Saint-Véran!	Albo to nie mogą mię ustrzelić?	Ale mój zięć spełnił swój obowiązek.	Byłyby cię ładnie oporządziły, żeby nie ja...	Did.	Dlaczego? Przyjdź zaraz, czekam, a nie zwlekaj, bo wieczorem mam posiedzenie.	Do Królestwa Szczęścia	Do Londynu.	Gdzie mieszka?	Istnieje numenalnie, ciągle, trwale, i ożywia sobą, żyjąc w sobie..	Ja bym kupił złoty papier, kupiłbym na wzór jeden kotylionowy order i może by pani pozwoliła na robótkach. Morris by potrafił	Ja? kładąc rękę na piersi.	Jak to, panie?...	Jakiż to był okropny dzień	Jakto w każdym razie?	Jestem wdową, męża straciłam przed kilku już laty.	Już chyba nam ten wypadek nie grozi	Kiedy ciemno jak w lochu.	Książka spytał Winicjusz.	Kto nią dowodzi?	Mamy więc podziękować koniowi.	Marnie wiosłujecie państwo, skoro pan Waldemar sam jeden prześcignął was	Musimy!	Nie mogę przestać płakać! Nie mo-mogę! nie m-m-mogę!	Nie, ojciec nigdy nie zaciąga długów w mieście. Każdy wierzyciel przychodzi z pożyczką do domu i w gabinecie ojca dostaje kwit albo procent. Nie znasz go pod tym względem.	Niema jeszcze dwu godzin, jak Janka odeszła i	Ojciec wie?	Pagal mano numanymą, leisti į šalį ir leisti į mokslą, tai vis viena. Nes leisti po senovei kur nors į namus i svetimą svietą nesinorėtų. Namuose dabar sunku gyventi ir geriausiai elgdamos nieko neužvarai...	Pan kardynał!	Rozpiąć kliwer i fok!	Skąd pani wie!...	Tak wszyscy byli z wyjątkiem jednego.	Tam gdzie ów chłop z obiadem poszedł.	To ja ją krzywdzę?	Trzeba wam będzie kapitałów	W interesie pańskiego chlebodawcy.	Widzę to, istotnie nie masz gorączki. Mówisz wszakże, bracie...	Wielce świątobliwemu człowiekowi w świątyni Tirthankerów.	Wierzcie, nie wierzcie autopsja; sekcja zwłok.. A wy możecie nie wierzyć!... Bądźcie zdrowi, gospodarzu...	Z całego serca!	Zawiąż na rapciach!	Zgoda.	Znasz go pan?...
No, no, drogi hrabio, mogłoby się wydawać, że gdy tylko masz na to ochotę, słuchasz siedmiu chórów anielskich?	Należało-by nam te sto franków przynajmniéj przez trzy lata obracać na zbudowanie mostku nad strumieniem, który dalszą drogę przerzyna. Ludzie z miasteczka i z okolicy przyzwyczaili się omijać tę przeszkodę, chodząc przez pola Jana Pastureau i zniszczą mu je wkońcu tak, że biedak ogromne będzie miał straty.	Wszystko to jest godne podziwu ale przyznam się, że największe wrażenie robi na mnie prędkość, z jaką jest pan obsługiwany. Przecież kupił pan hrabia ten dom zaledwie pięć czy sześciu dni temu?	Być może nie będę grymasić, biorąc pod uwagę, że mamy niedobór zapasów, a droga, którą podążamy, wcale nie obfituje w zwierzynę.	Cóż, u diabła, nie słyszałeś pan, że macie strzelać do trzech razy?... Ale za drugim strzałem przerwiemy, bo obaj zachowujecie się dobrze.	Nie ja wiem nawet, że gdy mnie powieszą, Kirsanow mnie ułaskawi, będzie nawet krzesła łamał, aby wzbudzić zachwyt dla swojej wspaniałomyślności. Już go widzę, jak będzie pozował na Mefistofelesa i mówił: W tym czasie pojmowanie ekonomicznej ewolucji w Rosji mało było rozpowszechnione bohater noweli Gogola pt. Szynel, drobny urzędnik, którego jedyną pasją jest przepisywanie papierów w kancelarii., przepisując papier napisany przez jego ekscelencję ministra.	Tak pomyślnie że wasza ekscelencja ujrzy wkrótce zwierzynę, powieszoną na maszynie.	Czytam w gwiazdach Podnieś głowę! To całe niebo, które widzisz, jest dla mnie ogromną, roztwartą księgą, w której na ciemnoszafirowych kartach znaczą się srebrnymi literami losy świata. Wiedziałem, że tu przyjdziesz, zanim jeszcze pomyślałeś o tym. Posłuchaj więc mojej rady: Czy widzisz tę lodową ścianę, która wznosi się naprzeciw nas, a której szczyt tonie aż w obłokach?	Przed chwilą żona mi opowiadała, jakżeście to wykurzyli macochę! Ho, ho, pliszka się widzi, a ma jastrzębie pazury! biorąc. się do czytania owego papieru, ale jenojeno (daw., gw.) Zła nowina! Grzela wasz się utopił! Jeszcze na Wielkanoc! Piszą, że rzeczy po nim możecie odebrać u naczelnika w powiecie...	...Mnie to nie przestrasza, przynajmniej wiem, że żyję, mam cel... Nędze życia osobistego dotykają mnie tylko w połowie...	A czy ojciec wie, że chcesz kupić Bosko czarnoksiężnika?	Dziesięć dollarów, że sternik jest żonaty.	Najzupełniej: wuj, który jest pierwszorzędny heraldyk, odpowiedziałby ci, że nasze zawołanie, nasz okrzyk wojenny, który później brzmiał Passavant, był zrazu Combraysis Wuj Palamed jest bratem obecnego posiadacza zamku.	Nie pleć, myślałby kto, że i prawda.	Owszem, ale nie posądzałem go o zamiary matrymonialne. Myślałem, że to un amour passantun amour passant (fr.) trochę trwalsza, lecz nie ostateczna, a przede wszystkim bardzo intensywna.	Przysyłali z Wodoktów, pókiśmy nie powiedzieli, że wasza miłość zdrów będzie.	Wynika to że powinnyście nam królować, ale nie rządzić nami.	Widzisz tę skórę? To testament Salomona. Mam go, tego Salomona, króla spod ciemnej gwiazdy, jest mój! Mam Arabię i to skalistą, świat cały jest mój. Ty jesteś mój, jeśli zechcę. Och! jeżeli zechcę, strzeż się. Mogę kupić cały twój kramik z czcionkami, będziesz moim lokajem. Będziesz mi układał kuplety, liniował papier. Lokajem, tak...	A może gdzie na polu bitwy Daj Boże, obok siebie, nie przeciw sobie.	Doprawdy? Nasza ostatnia godzina jest dalej, niż ci się wydaje, Carmaux. Poczekaj do zmroku, a zobaczysz, jakie cuda może zdziałać beczka prochu	Nigdy nie wiadomo, co może wyjść człowiekowi na dobre	To pan nie pamięta, jak na laskach tutaj przypełzałem po marny grosz, którym od śmierci nas ra­tujesz we wtorek każdy?	Wolałbym, gdyby ją dali inaczej arena zbyt prędko staje się podobna do jatek rzeźniczych. Ale co za przepyszny amfiteatr!	Ciociu, proszę tchu nabrać! Ta tyrada grozi zapaleniem płuc. Wierzę ślepo w doskonałości panny Koop, obowiązuję się przez wdzięczność dla majora wystawić jej pomnik na rynku w Dülmen i wypisać to wszystko na marmurowej płycie.	Ja się zowię Mikołaj z Długolasu, a przezywają mnie Obuch. Przy napadzie byłem. Widziałem, jako matkę Danusiną jeden Niemiec z pawimi piórami na hełmie chciał do siodła troczyćtroczyć i jako w oczach mu na sznurze zbielała. Samego też mnie halebardąhalebarda	No, to stanę na głowie, ale postaram się Gdzie się spotkamy?	A co?	A przyjdźcie na noc	A tera ja taki sam pan jak inni, prawo swoje mam i nikt me palcem tknąć nie śmie! Tam mi Polska, kaj mi dobrze, kaj mam...	Ach, panie czy panu prezesowi takie rzeczy leżą na głowie!	Ależ tam się nic nie dzieje! Nic nie może się dziać!	Co robi ten chłopak?	Co tam Radlicz wyprawia?	Co to wszystko znaczy? Gdzie ja właściwie jestem?	Dał wam jeszcze coś innego	Dlaczegóż dorożki miałyby mi być wzbronione?	Do czego mu się to zdało?	Dobrze, odpowiem O co panu chodzi?	E, nie tłumacz się pan, panie Harvey!	Jedno jest tajemnicą, drugiego nie wolno Niechże przynajmniej dowiem się, kto on taki: człowiek czy duch?...	List odezwał się	Nie unośmy się jeno zważmy jego ruchy i słowa. Dostrzegłem w nich głębokie tajemnice i zgoła mnie nie dziwi, iż Turcy czczą takich szaleńców jako Muftich i Proroków. Czyście uważali, jak on (zanim otworzył usta, aby przemówić) potrząsnął i kiwnął głową? Z nauki starożytnych filozofów, z ceremonii magów i z obserwacji uczonych w prawie, możecie osądzić, iż ten ruch spowodowany był nawiedzeniem i tchnieniem ducha fatydycznego, który, nagle wchodząc w wątłą i małą substancję (jako wiecie, iż w małej głowie nie może się znajdować wielka mózgownica), wstrząsnął ją w ten sposób, jak, wedle zeznań lekarzy, przydarza się i w innych członkach ciała ludzkiego, a mianowicie częścią dla wagi i gwałtownego impetu dźwiganego ciężaru, częścią dla wątłości sił i organu dźwigającego.	Nu, to i dobrze. Zaufanie zaufaniem, a interes interesem. Co oko widzi, to pewniejsze. A zresztą musimy jeszcze o innej rzeczy pomówić.	Odkądżeś tak ponieśmielał? Ojca się bój, nie mnie. Dydy a. dyć (daw.)	Pan tutaj! tu, w naszym domu? Cóż się stało? Czy wypadł panu interes w tych stronach?	Podróże kształcą Ja zaś zawsze miałem zamiłowanie do turystyki. Jestem uspołeczniony. Widząc wszędzie plakaty nawołujące wielkimi literami: „Zwiedzaj Polskę”, „Poznaj swój kraj”, jakże mógłbym się nie skusić.	Przyzwoity dręczyciel nigdy tego nie robi publicznie Fairburn nigdy mnie nie tknął, jak ktoś na nas patrzył.	Prędzej, rozbierać się!	Sami najlepiej wiecie! Jeśli was złapią, wyleją was z pewnością. King to mściwa bestia.	Taką firmę możesz sobie kupić w każdym hotelu włoskim.	To rękaw z batystowej sukienki, w którą Niewiadomy przebrał policjanta. Policjant urwał i schował na pamiątkę.	Toś ty miał syna, rzekł, i takiego co już spiskował! A to historya! jeszcze podobnéj jak żyję nie słyszałem. Cóż myślisz począć?	Uczynisz mi tem największą przysługę.	Z ilu też osób składał się ten dwór?	A mową?	Aha! Suprantu!	Ano miał ze trzy godziny czasu.	Czego?	Czy aby tylko jesteś tego pewien?	Cóż by mnie mogło zatrzymywać? Czy towarzystwo?... Tam znajdę lepsze.	Dajesz?... Ach, jakaś ty poczciwa...	Dobrze! Szajgec, weź ten kuferek i nieś go za mną do zakładu. Wiesz, gdzie zakład?	Dokąd? do pana Sapiehy?	Ech! cóż znowu któż to dziś w okolicy ma auto? Wszystkim pozabierali	Gadasz waszmość faramuszki. Ani Juraś tu nie wejdzie przed powrotem pana Balcera, ani też odwrót waszmości nie będzie tak prędkim, jak mniemasz.	Ha! Diabli wiedzą Może miesiąc, trzy miesiące, pół roku albo i rok.	Hrabina? Czy to była brunetka wysmukła o kształtnej nóżce i żywych, pięknych oczach?	I tania Lecz jakże z kastą?	Ja bom nie myślał, aby to przystojnie było, żeby przy wręczaniu darów dragoni nam i wam nad karkiem stali.	Ja sam nie chciałem.	Ja, pani.	Ja? A któż to księdzu powiedział?	Jak to! Pan przyjechał do mnie?	Jak to? za nic?	Jakże?...	Jedna szczęśliwa wojna zaleje nasze kasy jak przybór Nilu nasze pola.	Jeszcze w zimie tak rok pomarli gdzieś ta we świecie.	Jezu Nazareński! tuleja siedzi?	Kto?...	Któraż kulawa?	Nas wszystkich potrochu za pomazańców wzięła! Kulą w płot...	Nie jadę do Kurozwęk ani nawet do Łagowa.	O, ja mam słuch dobry	Owszem...	Pani jesteś oprawcą!	Prawdziwego?	Tak i ja sądziłam Zagrożeni policją poprawczą, weszliby w układy.	Tak jest.	Tak więc, szanowny panie pokój należy do pana, rachunek zaś regulowany będzie z góry, trzeciego każdego miesiąca.	Tak, jej we własnej osobie.	Tak.	Tedy szczęśliwej drogi. Ho, ho, jak on leci! Jak o rodzonym ojcu jeżeli to w ten sposób myśli pamiętać o mnie... Tam do kata! Uczyniłem przecież ślub, aby nigdy nie szkodzić kobietom...	Tkliwość twoja jest wielką, kuzynie	To jest siiła!	To kobieta, która czyta	To szkoda, psiakrew! No, i cóż zrewidowano was?	W piżamie?	W tym pokoju czy w tamtym?	Zawsze ja!	Żyjecie wszyscy razem?
To trzeba było deklarować „durcha” i nie robić cymbalstwa Tak samo było kiedyś „U Valszów”, na dole w restauracji. Też jeden taki fujara miał „durcha”, ale zamiast go ogłosić, odrzucał po jednej swoje słabe karty i każdemu dał wygrać. A co za karty miał! Ze wszystkich kolorów najwyższe. Tak samo jak i teraz nic bym z tego nie miał, gdyby pan zamiast żołędnego waleta rzucił ósemkę. Wtedy ja nie wytrzymałem i mówię: „Panie Herold, graj pan »durcha« i nie bałwań się pan!” A ten na mnie z pyskiem, że może grać, co mu się podoba, bo był na uniwersytecie. Ale nie opłaciło mu się stawiać. Restaurator był dobry znajomy, z kelnerkami byliśmy w zażyłej przyjaźni, więc gdy tamten wołał policję, tośmy policjantowi wszystko akuratnie wytłumaczyli, że się nic nie stało, tylko ten pan zgoła ordynarnie zakłóca ciszę nocną wołaniem policji, bo się przed restauracją sam pośliznął i upadł niezgrabnie, że nosem worał się w trotuar, więc ma nos potłuczony. A myśmy go nawet palcem nie tknęli, chociaż oszukiwał w mariaszu. Dopiero gdyśmy jego fałszowanie dostrzegli, to tak szybko wybiegł z restauracji, aż się przewrócił. Restaurator i kelnerki przyświadczyli bardzo chętnie, że zachowywaliśmy się wobec tego pana bardzo po dżentelmeńsku. Ale dobrze mu tak, bo na nic lepszego nie zasłużył. Siedzi sobie taki od siódmej wieczór aż do północy przy jednym piwku i sodowej wodzie, puszy się niby wielki pan, bo jest profesorem uniwersytetu, a na mariaszu zna się jak kura na pieprzu. Kto teraz rozdaje?	Anielciu! za skarby świata nie ożeniłbym się z panną Zawiłowską, ale wyrozumiej mnie. Nie dość mi zmartwień, jeszcze i z tej strony nie mam spokoju. Ty jednak wiesz najlepiej, że to się nigdy nie stanie.	Jakie dwa tysiące lat temu, a może i dawniej. Trzeba wiedzieć, że początkowo byli oni bożkami. Kilku z nich przywieźli tu FenicjanieFenicjanie różne plemiona celtyckie z terenów dzisiejszej Francji osiedlały się w Anglii być może już w VI w. p.n.e., JutowieJutowie tu: Danowie, plemię z płd. Skandynawii, przodkowie dzisiejszych Duńczyków. Najeżdżali oni Brytanię od VIII w., FryzowieFryzowie jedno z plemion germańskich, które najechały Brytanię w V w. n.e. Od nich pochodzi nazwa Anglii. a każde przywoziło z sobą swoje bożki. Ale w Anglii stawały się z tych bożąt prawdziwe niebożęta. Ja osobiście skarżyć się nie mogę, bo mi wtedy było nie gorzej niż obecnie. Miska kaszy, kubek mleka i drobne figle płatane wieśniakom, jak teraz, tak i wówczas, wystarczały mi w zupełności do szczęścia. Osiedliłem się tutaj, jak widzicie, i żyłem zawsze za pan brat z ludźmi. Natomiast większa część mych druhów pragnęła nadal być bożkami, mieć ołtarze, świątynie, świątalników i ofiary...	Tobie łatwo być wesołą. W filozofii czujesz się jak w domu. Ale ja nie, a na myśl o okropnym ćwiczeniu jutrzejszym ogrania mnie drżenie. Co powie Jaś, jeżeli się zetnęzciąć się (daw. pot.)	Ja się tego nie boję Jak ognie pogasną, jak się ciemno zrobi... hej! hej! to mnie który pocałuje i uściśnie... młode lata się przypomną...	Niechże pani nie boi się, to ja, Murek, dawny wasz lokator. Proszę przyjrzeć się!	Nie dajcie się zabić, boby was szkoda było Widziałem go, jak Bóg na niebie.	Upewnię ich więc, szepcząc każdemu na ucho, że zawarcie z Litwą przyjaznych stosunków, będzie dla każdego szczeblem do godności Wielkiego mistrza; nie obawiajcie się, Dietrichu von Altenburg, Hochswald umie szanować wasze zaufanie i tak jak wy pragnie wielkości zakonu.	O, za pozwoleniem, jest jeszcze galerja, są widzowie, którzy przypatrują się hecy i którzy się tem bawią lub nudzą. Otóż ja często jestem tylko takim widzem, ale szelmostwo... Nie mogę długo się przypatrywać obojętnie, no i zawsze głupstwo zrobię, uważa pani dobrodziejka.	Och, to już drobiazg. Posiadając mniejszość, jest on zupełnie bezsilny. Zresztą załatwi to adwokat. Widzę, jak bardzo panu dokucza ta historia, rzeczywiście niemiła. Tym chętniej wezmę się do jej zlikwidowania, że poczułem do pana prawdziwą sympatię, a chyba nie zacznę w oczach pańskich uchodzić za zarozumialca, gdy powiem, że mam również pewność pozyskania pańskiej.	Nie możesz pan nawet być pomocny. Bo właśnie radzę w tej chwli Stachowi, ażeby leczył się romansem, ale... nie idealnym. Z ideałami już dosyć...	Głupiś ty, Matys, niedobrze ciebie rybałtem nazwano Albożeś to ty dekret podpisał, że najpierw tobie wdzięczen być mam, a potem królowi! Tom ja w radości mojej jeszcze Panu Bogu nie podziękował! Ale chodźże, Matysku, nie bądź mi markotny; Bóg widzi, jakom ci w sercu moim wdzięczen, żeś mi w sam czas taką pociechę sprawił, bom już od tego frasunku i jeść, i spać przestał.	Ech! nie jesteś jeszcze naszym więźniem; jesteśmy tu wszyscy równi i basta. Po pierwsze, naszą wyprawę zamieniłeś w rzeź. Musiałbyś być człowiekiem bezczelnym, gdybyś temu zaprzeczył! Po wtóre, wypuściłeś bezinteresownie nieprzyjaciela z tej pułapki. Dlaczego chcieli oni wyjść stąd? Nie wiem tego, ale jest oczywiste, że tego chcieli. Po trzecie, nie pozwoliłeś nam iść na nich przez moczary. Przeniknęliśmy cię na wskroś, Johnie Silverze. Chcesz obłowić się zdobyczą, w tym twoja wina. Wreszcie, po czwarte, ten oto chłopak...	A cóż tak złego powiedziałam? Mówię to, co jest prawdą. Kto chce jeść śniadanie, niech wstaje rano, a kto lubi długo spać, musi się kontentować apetytem. Nasi państwo jadają o siódmej, a o ósmej już jest sprzątnięte ze stołu. Tu nie ma czasu dla jednej osoby dziesięć godzin dmuchać w samowar, żeby nie wystygł. Każdy ma swoją robotę.	Zatem, nie rusz się stąd ani na krok; jeżeli przyjdą, powiedz im, co się zdarzyło, niech poczekają na mnie w oberży Pod Jabłkiem; tutaj mogłoby być niebezpiecznie, dom może być strzeżony. Ja śpieszę do pana de Tréville, by mu o wszystkiem oznajmić i sam do nich przyjdę.	A ja, skoro pierwszy raz w życiu podjęłam się roli swatki chcę także, żeby się to na coś zdało. Trzeba tylko pomyśleć, co teraz wypada zrobić.	A mieć się na baczności. Duża kupa idzie?	Et, nie bardzo wierzę w takie gadania; to zawodowa zazdrość między mizerakami	Ordynat nie wygląda na upozowanego.	To ciasto, a nie wapno!	To ona się truła?	Nie uprzedzenie, ale rzeczywistość, której nic zmienić nie może.	Przyobiecaj mi naprzód, że pójdziesz na to miejsce w lesie, gdzie zginęła dziewczyna z Nygardu, i skoczysz w przepaść. Pod tym warunkiem powiem ci. Ślicznie by wyglądała twoja śmierć! Powiedziano by, że to straszne wyrzuty sumienia skłoniły cię do samobójstwa.	Czy wyszedł? Nie Wcale nie wychodził.	Nie wiem, ale czemu pan nas pyta o to?	A tu ani się zbliżyć, ani pogadać, ani oczu napaść.	Nie pleć, Abe	Nie przeczę...	Nie wie pan?	Nie, nie.	No i wy jej nie kochacie.	W ten to sposób żyliśmy przez dwa lata koło Wału. Od czasu do czasu miewaliśmy drobne utarczki z Piktami, po większej części jednakże czas nam płynął na polowaniach w krainie piktyjskiej, w towarzystwie starego Allo. Obyczaje, ObrzędyOn nas zwykle nazywał swymi dziećmi, a myśmy bardzo polubili jego i jego barbarzyńskich rodaków, chociaż nigdy nie zezwoliliśmy na to, by nas pomalowali na sposób piktyjski. Ślady tego malowania pozostają aż do śmierci.	Aby mnie puszczono wolno... pójdę, rzekł.. nie potrzebuję nic...	Ależ w tem nie ma nic osobliwego Och! owszem! Może pan być pewny, że nikt w świecie nie zgadłby iż chodzi o Chercheuse d’Esprit.	Chodź-że waszeć, chodź! odezwano się znowu z głębi.	Jam jest Ariaman, który narodu nie tumani.	W naszym gronie jest stworzenie, które nie potrafi długo znosić tej spiekoty	A chłopcy was nie zaczepiają?	Mówcie sobie co chcecie, stało się... Przejeżdżał mieszczanin z Taborzysk, przyjęłam służbę w miasteczku i wzięłam zadatek..	Wedle tego, co Hassling powiada, a nie miał potrzeby łgać, teraz z bratem królewskim i Duglasem stoją w warownym obozie u Narwi i Buga, gdzie Bogusław całą jazdą dowodzi	Nie wrócę, panie. Mnie wam podarowali, a prócz tego ja zaprzysiągł do śmierci wam służyć.	Z twoich biednych oszczędności?... Dlaczegóż nie ma pożyczyć ode mnie?...	Nie słyszałem, by który entomolog zaszedł tak daleko Jeżeli to arcydzieło, to czymże będzie człowiek?	Wiem o tym ale mi tę godzinę naznaczył, a że dzisiaj odjeżdżam, więc zaczekam.	A może stryj wygadał się z czymś przed nią?	A może zwierzenie się umniejszy panu troski...	Ja albo oni!... Egipt nie może mieć dwu panów...	Jak to: odzwyczaisz?	Nie, pierwej musisz być grzeczna.	W tej chwili czuję się zdrów i młody.	Powiedz mi, czemu?	A więc stałyście się własnością tego człowieka?	Jak to? Więc wy zabili samego wojewodę?	To razem dwadzieścia osób. Co każdy może dostać z tych pieniędzy? Jakieś trzydzieści do pięćdziesięciu rubli, bo trzeba odtrącić procent na kary. Teraz ja się pana zapytam, co może komu przyjść z takiej marnej sumy? Co ona może komu pomóc?	Potraktujemy go jak jednego z nas, jak kogoś z Bractwa Wybrzeża	Dobrze ci tak mówić bo jesteś mężczyzna, a nade wszystko masz pieniądze... Tymczasem ona, biedaczka, skutkiem tej awantury już dziś straciła wszystkie lekcje, a raczej sama się ich wyrzekła. Z czego więc będzie żyć?...	Ja już i tak nieszczęśnik, a wacpani jeszcze mi dogryzasz.	Czyż nadążycie dwie was wyżywić, kiedy na jedną z ledwością starczy?	Mieszkacie na tym podwórzu?	Czy on robi na tobie wrażenie wariata?	Dyć tam o to już Rocho zabiega	Byłyśmy na nieszporach w kościele świętego Karola Boromeusza	Na próbie byłam okropna?	Na tu, na!... Na tu, na!...	Takich to czasów dożyliśmy	Zabronicie to, przytrzymacie!...	Ale po nocy!	I... tak se gadamy z braku roboty!... Kto by zaś zebrał we wsi pieniądze na taki interes?	Pani, pani... Kochałem cię nade wszystko w życiu moim. Dlatego... To tylko chciałem powiedzieć...	Słyszysz, Leno? Wang mówi, że zobaczył jakąś łódź	Więc... Karol żartował tylko, upewniam panią, że żartował	Van Stillerze, zanieś mu coś do picia.	Tak, tak było istotnie. A nawet myślała specjalnie o pani... inaczej aniżeli o innych... z pewnym celem... jakby to powiedzieć... dlatego duch jej mógł powędrować ku pani, aby jednocześnie z ostatnią wolą przekazać pani niejako pewną spuściznę.	Do spisku nigdy; mogę z panią być tylko w otwartej wojnie.	Ja ciebie prześladuję! Mój Boże miły!	Więc co zrobić?	Z czego? Ona przecie ma po matce dość duży kapitał w banku.	Ameryka bogaty kraj, wolny, każdy robi, co chce...	Co powiedziałeś?...	Czy waćpan masz jakie papiery stwierdzające prawdziwość twej osoby?	Hale, jeszczech kiejś wyrzekała przed Nastką, co są zleżałe i śmierdzą...	Przeniosę ją do mego gabinetu.	Święte moje prawo. Po chrześnicy kumoter najważniejsza osoba!	Tak sobie pani w duchu powiedziałaś, prawda?	Clausura nigromanticaeclausura nigromanticae (łac.) objaśnił Wierusz.	Dlaczego?	Godzina późna i bądź zdrów.	Jem i piję, jako mogę.	Mam dziesięć ludwików	MatkaOjciec	O kim?	Ona zabrała Heidi!	Parfaitement, monsieur, c’est la même choseParfaitement, monsieur, c’est la même chose (fr.) rzekł pan.	Pfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglichPfui! Kurt, das ist schwer, ja, unmöglich (niem.)	Postanowiłem życie moje poświęcić poszukiwaniu prawdy.	Sielanka!	Sprawiedliwie mówisz, milordzie	Zalizali (daw.) spytał Wołodyjowski.	Zapisz wasza wielmożność: Mikołaj Ostroróg	Żałuję, żem cię wyprawiła.
Tak, panie profesorze pragnęłabym oddać go do klasy wstępnej. Uczył się na wsi, w szkole elementarnej. Czy jest przygotowany... tego właśnie osądzić nie jestem w stanie. Dlatego też śmiem prosić pana profesora, czyby nie zechciał przygotować go jeszcze nieco, zanim egzamin... Z pewnością kilka lekcji udzielonych przez takiego jak pan profesor pedagoga więcej go oświeci niż pół roku nauki w szkole wiejskiej...	Nie wiesz. No i pewnie. Wąsów asan całych nie masz, to skądżebyś miał znać się na całej prawdzie! Ale nie o to idzie... Słuchaj no, mości panie, gdzież to zamierzacie podziać owe graciny nieboszczyka ze dwora, choć ich ta tyle, że by żydowska koza uciągnęła? Zabierzecie toto w Sandomierszczyznę? Widziałem tam chomąta, siodło, rzemienia fornalskiego coś niecoś. Kiepskie to wszystko, ale jakby niedrogo, to bym kupił. Mówili mi tu, że to niby asan dysponujesz, jak i co.	Edmundzie! Edmundzie! Od kiedy cię poznałam, czciłam zawsze twoje imię, szanowałam pamięć o tobie. Edmundzie, przyjacielu... Nie pozwól, aby zamącił się ten szlachetny i czysty obraz w moim sercu, co odbija się w nim jak w zwierciadle. O, gdybyś słyszał te wszystkie modlitwy, które zanosiłam do Boga w twojej intencji, kiedy jeszcze wierzyłam, że ujrzę cię żywym, i potem, gdy już myślałam, żeś umarł! Tak, niestety, umarł! Wyobrażałam sobie, że twoje ciało zagrzebano w ciemnym lochu albo w jakiejś wieży, myślałam, że rzucono je w przepaść, i że leży tam, pośród trupów i kości innych więźniów; i płakałam! Bo co ja mogłam dla ciebie zrobić? Tylko modlić się i płakać... Słuchaj: przez dziesięć lat, co noc, miałam ten sam sen. Mówiono, że chciałeś uciec z więzienia, że wśliznąłeś się w całun umarłego, że wyrzucono cię wtedy z murów If i że twój krzyk, kiedy spadłeś i rozbiłeś się o skały, wyjawił tę zamianę twoim grabarzom, co stali się twoimi katami. Otóż, przysięgam ci na głowę mojego syna, o którego życie dzisiaj cię błagam: przez dziesięć lat co noc widziałam ludzi stojących na szczycie skały i kołyszących jakiś bezkształtny, zagadkowy przedmiot. Przez dziesięć lat co noc okropny krzyk budził mnie ze snu, drżącą i oblaną zimnym potem. Edmundzie, wierz mi, że ja też, choć zawiniłam, przecierpiałam wiele, o tak, wiele!	Ja nie jestem niechętny... ja już schodzę z pola... Ale spojrzyj tylko, co się tu dzieje?... Gdzie oni nie włażą, gdzie nie otwierają sklepów, do czego nie wyciągają rąk?... A każdy, byle zajął jakie stanowisko, prowadzi za sobą cały legion swoich, bynajmniej nie lepszych od nas, nawet gorszych. Zobaczysz, co zrobią z naszym sklepem: jacy to tam będą subiekci, jakie towary... I ledwie zagarnęli sklep, już wkręcają się między arystokrację, już biorą się do twojej spółki...	To téż w koszuli z niego się porwała, aby mi z powodu listu téj biednéj Henryety zrobić najokropniejszą scenę... Zazdrośną jest jak żadna, i nie dziwiłbym się wcale, gdyby kiedy w przystępie téj pasyi, dotrzymała mi dawno danego słowa i strzeliła... Pistolet jéj nigdy nie spuszcza.	Lunia ani jutro, ani pojutrze nie wyjedzie z Kaźmirówki. Mówi, że jej coraz ciężej rozstawać się z panem Kazimierzem i że gdy on na stałe już przeniesie się do Kaźmirówki, ona też zostanie z nim tam zupełnie. Już i mama jej zgodziła się na to...	Nic mi się nie stało Po prostu jestem trochę na ciebie rozżalona.	Nie ma już potrzebnego skupienia Ale pan jakiś zmartwiony?	Smycz to telefon i laska. A zresztą on się zgodzi, na cztery nogi, nie na trzy. Choć jednego mopsika miałam, co kulał. Przekona się pan i będzie jeszcze mnie pan prosił.	Do trzech nie umie liczyć, a tu pierwszy się sunie... W gorącej wodzie kąpany!	I oto ten sam pan Micawber nie zajmuje dotąd odpowiedniego sobie i talentom swym stanowiska. Czyja wina? Czyja, pytam, wina? Naturalnie, że społeczeństwa. Smutno to przyznać, ale tak jest, nie inaczej. Musimy powołać społeczeństwo do wymiaru sprawiedliwości. Cóż mamy przedsięwziąć? Sądzę... sądzę, kochany panie Copperfield, że jedno pozostaje memu mężowi: rzucić społeczeństwu rękawicę i zawołać: „Kto ją podejmie? Oto jestem!”.	Do widzenia, a nie zapominaj, że tutaj są zawsze życzliwi i nie potępiaj pan nas, a mnie w szczególności. Tak jak żyję, żyć muszę, bo inaczej nie umiałam. Przekona się pan sam, że to nie zbrodnia takie życie, lecz tylko obowiązek mój społeczny.	Nie, o tym nie mówiłam nigdy, dopiero na końcu ordynatowi, gdy się zapytał.	Zresztą, niech pan spojrzy, tam idą jacyś ludzie, i tam też. Niechby nas z różdżką zobaczyli, natychmiast rozniosłoby się, że czegoś tu szukamy.	Czy pan wcale nie wiedział, że Łukasz Niepołomski ma przyjechać do Warszawy zaraz wówczas, w lutym, w marcu? Czy pan tego nie wiedział, gdy pan ze mną dobrotliwie rozmawiał w Łazienkach?	Zemścij się, Edmundzie! ale zemścij się na winnych, zemścij się na nim, na mnie, ale się nie mścij na moim synu!	Samem ją podpisywał i twardo będę przy tym stojał, że ni jednej chojki nie zetnie, póki się z nami nie ugodzi i nie odda, co nasze.	Co? Zapolanka uleciałaby z wiatrem! Ależ to być nie może! Kto jest w tak świetnych interesach, jak ty, mój drogi...	Mamy więc dosyć czasu na przygotowania przed nadejściem lata Sądzę zaś, przyjacielu, że będąc zmuszeni zbudować na nowo statek, powinniśmy mu nadać większe rozmiary. Przybycie szkockiego jachtu na wyspę Tabor jest rzeczą bardzo niepewną. Możliwe nawet, że przypłynął już przed kilkoma miesiącami i po daremnych poszukiwaniach śladów Ayrtona odpłynął z powrotem. Czy nie byłoby zatem wskazane zbudować statek, którym w razie potrzeby można by popłynąć na archipelagi polinezyjskie lub do Nowej Zelandii? Co pan o tym sądzi?	Hę?!... Nie, nie słyszy Daj mu, Boże, jak najdłużej życia. Tylko na to pojenie starczym pesymizmem duszy młodej, osobliwie przyjaciółki mej żony, nie bardzo mogę pozwolić. A za sędzię również go sobie nie obiorę. Powiadają, że należy żyć dla tych, którzy po nas przyjdą, ale nikt jeszcze nie pouczał, żeby żyć dla tych, którzy przed nami byli. Przeto, cokolwiek on mógł tu pani opowiadać o ludziach i sprawach... „Bourgeois” raczy nas obzywaćobzywać (baron pokazał figę) (Tu baron pokazał trzecią figę.)	Ależ nic. To ta głupia kołtunka z przeciwka mści się w taki sposób. Jak mama może temu dawać wiarę? To bardzo uczciwa kobieta, pani Tuśka... A zresztą... Ach, Boże! Mamuńciu, czy wszyscy ludzie są zwierzęta?	Jeśli się będziesz tak drożyć, możesz się załapać.	Nie, Adelo, mnie tu dobrze, nie wiem czemu, ale mi dobrze.	A my porachujemy się z naszym wrogiem. Gdybyśmy jednak polegli, Morgan będzie wiedział, co robić. Idź, zanieś ciało na statek, później tu wrócisz, by sprawdzić, czy jeszcze żyjemy.	A to co! Chcecie się stać złodziejem na stare lata?... A przecież jeszczeście na czczo... Opowiem to zaraz, jak stoję, naszej pani.	Bo mama była chora i deszcz padał, ale pojedziemy tam na Zielną.	Daj Boże! I teraz wierzę, że mama nazad do nas powróci, kiedy waszmość przyjechał. Ale chodźmy do dziadka, on się bardzo ucieszy pana Marcina przybyciem.	Jeżeli nie możesz zeskontować weksli po pięćdziesiąt za sto, trzeba je wymienić za gotówkę.	Mądre są słowa twoje ale tylko w pewnej części potrafię na nie odpowiedzieć.	Nie, panie. Znajomi będą odwiedzali uwięzionych, i w ten sposób wyłapiemy więcej chrześcijan.	Niestety! My we Włoszech żyjemy inaczej, rozwijamy się według zasad naszego rodu i naszego gatunku, zachowujemy przez całe życie to samo listowie, tę samą wysokość, a często i tę samą bezużyteczność.	No, to jest brat w Chrystusie. My, biczownicy, wszyscy się nazywamy „braćmi” i „siostrami”. O, niechże wam Bóg błogosławi! Niech przywróci wam dziecko, choćby tylko za to, że Wasyndze uratowałyście córkę od więzów pogańskich!	Prawda! Trochę chudszy, ale oczy ma zupełnie podobne!	A dla mnie znajdzie się robota?	Dawno dowiedzieliście się o nieszczęściu?	Dziękuję ci, Zillo. Zrozumiałaś mnie. Jeśli umrę, nic sobie nie wyrzucaj. Oskarżaj jedynie przeznaczenie. I jeśli Manuel wróci do ciebie, bądź szczęśliwa. Wspomnij mu niekiedy o mnie. O zmarłą nie będziesz przecie zazdrosna.	I niech malarze, poeci, rzeźbiarze tworzą coraz nowe Wiecznie o tych starych słuchać już bo się nudzi.	Kali nie zapomni, żem go wybawił z rąk Gebhra, jestem tego pewny.	Mów ze mną śmiało. Ja cię nie będę sądził surowo... Musiałeś coś tatuńciowi przeskrobać.	Nazywam się Murek. Przysyła mnie Krótki.	Nie będę pił Przyszedłem tutaj, żeby wam przemówić do sumienia.	Nie mogę z czystym sumieniem przysiąc na niego Szedł ci onszedł ci on	Nie uznajesz więc mnie bogiem?	Nie, nie trzeba! Obiad prędko?	Posądzam pana, żeś zamierzył pozbyć się Manuela i że mnie za pośredniczkę do tego użyłeś.	Ruszają się?	Słusznie się nią szczycisz Bardzo szczęśliwy chłop z ciebie! Uszczęśliwiacie się wzajemnie i doprawdy najszczęśliwszą chyba pod słońcem jesteście parą ludzi.	Słyszycie, waszmościowie! Gdy się janczary zbuntują, wraz się sułtan przelęknie i oblężenia zaniecha!	Wyjść za mąż? Nie, nie! Małżeństwo to handel, do którego nie jestem stworzona.	Słyszałem ci ja o nim, że taki jest a po prawdzie, to i cały tu naród uporczywy jako mało który. Cudzego zdania wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr dmuchał.	No dobrze ale do Ostępowiec jest tylko cztery godziny jazdy i wszyscy prędko wrócą.	Oczywiście, po egzekucji, w czasie jej trwania albo i przed, jak panowie będą chcieli.	Tak. Musimy jednak przejść kawałek po dachu.	Widzę i teraz sobie przypominam Ani chybi, to twój Byk. Tak samo też, ani chybi, przyszli już dwaj ludzie, by wszystko przysposobić.	Czy znaczy to, że byłaby pani gotowa dzielić jego, wątpliwej jakości sławę i czy on wie o tem?	Może posłać po doktora?	Stach... to jest... pan Wokulski kupuje dom?	Tak dobre że potrzeba tylko, abyś pan  Rosynanta ku dolinie skierował i wyjechał naprzeciw pani Dulcynei, która tu do pana z dwiema swymi pannami przyjeżdża.	Tak przynajmniej mówi.	Tak, tak, doktorze, muszę powiedzieć, co mam na sercu, muszę. Jesteś naszą opatrznością, dobroczyńcą rodziny.	Zanadto jestem dobry, coprawda. Zatem po zamknięciu rachunku?	A Maciej?	A co wtedy robi?	A gdzie idziesz?	A gdzie wasza rodzina?	A kiedy będzie można go zobaczyć?	A kto zginął z rycerzy, ze starszyzny?	A mnie kraska zwymyślała	A to od kilku dni jużem chciała panience podziękować za służbę od Nowego Roku...	A zatem chodziłoby może o pannę de Gesvres i pannę de Saint-Véran.	A!	Ależ pani...	Atėjau pas panelę	Chcę, żeby tu przyszli.	Clarke! a my gdzie zamieszkamy?	Co chcesz powiedzieć, Luciu?	Co takiego?	Cóż to za starka?	Cóż znowu!	Daj lepiej spokój!	Dusza twoja...	Dwa rodzaje, należące do familii płetwonogich, rząd mięsożernych grupa pazurowatych, podgromada ssących doskonałych, gromada ssących, dział kręgowych	Et, któż inny miałby podpisywać? Ja.	I tęskniliście, co?	Jaki atak?...	Królewska narzeczona.	MorgenMorgen (z niem.: ranek) krzyknął przebudzony wreszcie Maks.	Może od reumatyzmu?...	Niech będzie pochwalony...	Niepodobna!... niepodobna, aby szlachcic, człowiek dobrze wychowany, napisał do kobiety takie bezeceństwo!	O! I znowu mnie upokarzasz!	O, babciu!	Oj prawda, prawda, ty matko	Widzę	Więc poczekasz na mnie?	Więc powiedz.	Wszystko mi jedno!	Znajda.	Zły?!	Żadnych.
O! i ja tak myślę no! że się panu we łbie kotłuje, to już mniejsza dziwota, ale że hajduk, takie głupie chłopisko, wierzy na dobre w obiecaną sobie wyspę, to mi się nie może w głowie pomieścić.	Zapytałem Manga, czy co widział. Odpowiedział mi, że Czerwone Kwiecie zakwitło u wrót wioski, a wokół niego zasiedli ludzie ze strzelbami. Otóż miałem sposobność przekonać się na własnej skórze że strzelby ludziom nie służą do zabawy. A teraz właśnie, gdy z tobą wiodę rozmowę, Braciszku, pewien człowiek szuka naszego tropu, być może nawet, że nań natrafił!	Że waćpan chcesz naśladować wyżły i gończe, to mnie nie dziwi panie szambelanie ale ja zwierzyną być nie lubię. Nigdzie więc ukryć się i odetchnąć spokojnie od szambelanów nie można...	Już to mój grzech że ja do Kiejdan kazał nawracać, bo mnie kazali do Birż jechać... Jeno żem zgłupiał przez tego szlachcica, który choć krewny, a taką rzecz mi uczynił, której by i obcy nie uczynił... Żeby to nie krewny!	Że nie ma?	Czy wiesz, Marto że jesteś prawdziwie piękna. Co za pyszny wzrost! Musisz być przynajmniej o pół głowy wyższa ode mnie. Bieda nie zeszpeciła cię dotąd wcale, chociaż różo­wy odbłysk żaru, który w tej chwili pada na twarz twoją i naśladuje delikatny rumieniec, podnosi bardzo piękność twą i prześlicznie wygląda przy twych kruczych, olbrzymich włosach! Cóż by to było, gdybyś jeszcze zamiast tej brzydkiej, wełnianej, zrudziałej sukni włożyła ubranie żywej barwy i wykwintnego kroju, zamiast tego płócien­nego gładkiego kołnierza otoczyła szyję swą przezroczystą koronką, żebyś warkocze twe podniosła wyżej nieco i ubrała je pąsową różą lub złotymi szpilkami... Byłabyś prześliczna, moja droga, i trzeba by ci było tylko parę ra­zy ukazać się w loży pierwszego piętra na reprezentacji modnej jakiej komedii, aby młodzież całej Warszawy za­pytała jednogłośnie: „Kto ona? gdzie mieszka? czy po­zwoli, abyśmy hołdy nasze u jej nóg...”	Ale stało się to samo przez się, nie zaś przez ich sprawność, bo pospolicie musztry oni nijakiej nie robią. To była gwardia sułtańska i ci się jeszcze jako tako ćwiczą, prócz nich zaś są i janczarowie nieregularni, znacznie gorsi.	Dobrze Tomciu, obetrzyj oczy, masz moją chusteczkę. Wiesz co? Zdaje mi się, że jeszcze zostały paluszki w koszyku. No, siadaj do wózka.	Musiałeś, bratku, opić się wodą z bagna jak młody Tynecky z naszych stron, człowiek na ogół całkiem roztropny. Ale razu pewnego wyruszył w świat i dostał się aż do Italii. Też o niczym nie mówił, tylko o tej Italii, że tam są takie wody bagienne, a poza tym nic osobliwego nie zauważył. No i od tej wody bagiennej dostał zimnicy. Cztery razy w roku miewał napady gorączki: na Wszystkich Świętych, na Święty Józef, na Piotra i Pawła i we Wniebowzięcie Marii Panny. Jak go ta gorączka złapała, to wszystkich ludzi poznawał tak samo jak i ty, bracie. Nawet w tramwaju zagadywał do byle kogo, że go zna, że się przecie widzieli na dworcu kolejowym w Wiedniu. Wszystkich ludzi, których spotkał na ulicy, widywał bądź na dworcu w Mediolanie, bądź też siedział z nimi w Styryjskim Gratzu, w ratuszu, w piwniczce przy winie. Jeśli w chwili napadu gorączki siedział akurat w gospodzie, to od razu wszystkich gości poznawał, wszystkich widywał, czy to na tym statku, którym jechał do Wenecji, czy gdzie indziej. Ale na to nie było żadnej rady, tylko jedna, a mianowicie ta, jakiej użył pewien nowy pielęgniarz u Katarzynek. Pielęgniarzowi temu oddano pod opiekę jakiegoś chorego pomyleńca, który przez cały boży dzień nic nie robił, tylko siedział w kącie i liczył: „Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć sześć...”	Nie chcę ja cię od tego odwodzić, owszem, chwalę rezolucjęrezolucja (daw.) powołanie.. Pięćdziesiąt lat temu zacząłem już nawet nowicjat; szelmą jestem, jeśli łżę! No! Bóg inaczej pokierował... Podstęp, SzantażTo ci tylko powiem, Michale, że teraz musisz wyjść ze mną choć na parę dni.	Słyszysz, Jędrek. Ja zdrowa. Krzywda mnie od nikogo nie spotka... Wiem ja, że ci niesporo odjeżdżać...	Dajże spokój. Trudno. Stało się. Nie było innego sposobu.	Nie. Stało się jakoś inaczej.	Nigdy żaden dar publicznie wyrządzonej krzywdy nie opłaci. W. miłość, co gorzej, zdradziliście się.	Posadzimy maleństwo między sobą, Janie! Nic mu się nie stanie.	Jakto! co żyło, na konie powsadzałem. Pięćdziesiąt talarów naznaczyłem nagrody, kto mi przyprowadzi zbiegów. Prawda, że ludzie byli pijani, bom im beczkę wódki kazał wystawić, i z koni się staczali, ale...	Urodą, rozumem, dowcipem, nie ma co mówić przechodzi inne, co prawda, prawda. Ale ja w dziewczynie tej śmiałości, tego zuchwalstwa, tego rwania się naprzód nie lubię. Na kozaka patrzy.	Karl, ja rzucę wszystko i pójdę za tobą, nie wrócę do domu, już nie mogę dłużej się tak męczyć strasznie, nie mogę, zabierz mnie Karl!	Do tego zawodu go przysposabiano. Zdobyłem sobie zasługę tym, że dałem nieco grosza na jego kształcenie. Dobry czyn nie idzie na marne. On w zamian pomagał mi w moich poszukiwaniach, ja zaś w jego zachodach. Sprawiedliwe jest Koło, o handlarzu koni z północy. Niech sobie będzie nauczycielem czy pisarzem... o cóż ci chodzi? I tak w końcu uzyska wyzwolenie. Reszta jest mamidłem.	A Boryna ze śmiercią się mocuje, wody mu nie ma kto podać, a ta...	Ależ, Henryku, ja wcale nie chcę być przemianowana Jestem zupełnie zadowolona ze swego imienia i całkiem pewna, że pan Dorian jest również zadowolony ze swego.	Mój ojcze, wybąknął ośmielając się Tomko, wychowany w staroświeckiem uszanowaniu dla rodziców natchnionem też prawdziwem do nich przywiązaniem; ojcze mój drogi, nie gniewaj się na mnie.	Nie! ty moim będziesz Raj Adamie! Jam niczyją nie była i nie będę!	Nie, ale zagraża nam huragan. Dlatego trzeba odciąć holujące go cumy. Nie miałaś jeszcze okazji poznać siły żywiołu.	To jest zwykły grabarz, a to jest głupi obraz, po co malować takie smutne rzeczy! Jak zobaczę pogrzeb, to ja się później muszę leczyć, bo mnie przez parę dni boli w sercu. Kto ma umrzeć, to się nie utopi!	Być może nie byłoby to tak dobre dla Harvey’a.	Może sprawa jaka jeżeli tak jest, to mów śmiało i bez ogródki, u mnie serce nie bardzo płochliwe.	A mówiłeś raz w pustyni, że postąpiłam jak osoba trzynastoletnia? Aha!	A poza tym dodaj, mamo, że masz szczególną słabość do tego młodzieńca.	I cóż, nie chciała?	Ja dawno czuję, że mam talent, dawno!	Nu! Oni nie rozumieją tego języka, którym pan gada!	Nie jest to kwestia tygodni, ale dni... niemal godzin Oczekiwałem tego od dłuższego czasu, lecz to jest potwierdzeniem mych domysłów. Czy i Grogan jest tu dziś na kolacji?	Podoba się, podoba, a on napisał list do smutnego króla, żeby od nas odszedł i żeby się z nim przyjaźnił. On chce oddać drugiemu królowi wszystkich żółtych królów, a sobie zatrzyma Bum-Druma i czarnych afrykańskich królów. A kogo my wtedy będziemy mieli, kto nam będzie przysyłał złoto i prezenty? A jak zostaniemy sami, a oni się zaprzyjaźnią z Maciusiem, to we trzech napadną na nas. Musimy zbudować dwie nowe fortece i mieć więcej wojska.	No, chyba nie potrzebujesz robić przede mną tajemnic	Jak to co z tego? Jeśli za Jagienkę się pobije, to jakże mu potem o tej Jurandównie myśleć? Jagienka ci mu odtąd będzie panią	Ale nie dla mnie!	To mało! to nic! plama, którą rzucił na mnie, krwią się tylko zmyć może i powinna.	Kosz odniosłem, który panienka wczoraj zostawiła... chi.. chi... chi!... Żeby panienka wiedziała, jak on ze złości po pokoju latał... chi... chi.. chi!... to człowiek patrząc, mało nie płakał ze śmiechu...	Ani moja, ani druga, ani ciężka, ani lekka Czy to ja żenię się z panną Dulcyneą z Toboso? Niech jego wielmożność, Don Kichot, który ją nazywa swoją duszą i rozkoszą, oćwiczy sobie skórę za jej uwolnienie. Za cóż ja mam być biczowany bez żadnej korzyści?	Co się stało, Li?	Czekaj, rozmówimy się w domu!	Naprzód się postarajcie, a potem przyjdziecie.	U nas Bóg jest tylko jeden, a temu zawsze się służy, gdy się jest dobrym	Ej, dałżeby on mi łupnia gdyby mię tylko w ręce dostał! Na jaszczur skórę by mi wyprawił. Waćpanna nie wiesz, żem ja już w GalacieGalata miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich., tylko ku CzerkasomCzerkasy alarm. podniósł? Tedyby zaraz do pościgu byli gotowi i złapaliby nas w godzinę	Mamy czarodziejską karetę, zaprzężoną w srebrne rumaki, a pojawia się na nasze życzenie!	Muszę się śpieszyć: jutro 23-ci i Buckingham odpływa z flotą.	Panie, cóż złego odważyli się rzec o mnie?	To mi dopiero szkaradne morze!	Złośliwy! pomściłeś się! Jutro siadam i piszę polecając cię dawnym towarzyszom moim, dziś podobno nauczycielom Akademji; boć i do nich zapewne wypadnie zapukać po prawdę!	Jaka ofiara? Cóż to znowu za brednie!	Więc zaprowadź nas do nich, to wówczas ty zostaniesz z nimi i będziesz panował po ojcu, a my pójdziemy dalej aż do morza.	A cóż to takiego panna Paulina pannie Szyszkównie opowiadała?	A kiedy to trzeba załatwić?	Mika?... Słyszałem już kiedyś takie imię. Jeżeli będę mógł, to przyjdę.	Wszelako wielki to kawaler!	Jestem gotów, panie hrabio Bądźcie zdrowi, moi kochani! Bądź zdrów, Emanuelu! Żegnam cię, Julio.	Ale ja mam gotowe drugie zajście z podkomorzym, które mnie znów N. Pana narazi.	Gubernator na pewno zrekompensuje ci straty.	Mój stryjeczny brat często mnie odwiedza?	Otóż słyszę kroki na schodach, idzie Szwarc	Przerażasz mnie pan. Proszę pana, czy pan mnie chce skusić?	Waćpan mówisz jak mój szczery przyjaciel.	Zapewne Jednak z drugiej strony...	Żeby na ich palce zakładać pierścionki.	...który jestem wygnanym proboszczem, pijakiem, rezydentem, mordercą Ebby Dohny... o, znam dobrze całą listę mych zasług...	A do tej co znowu przystąpiło! Skaranie boskie z tą gorączką. Każ konie zaprzęgać.	A imię twoje?	Alboż są tacy?	Ależ twoja dama czeka...	Ar neturėjai drabužio, padarų, pilnas skrynias ir aruodus? Visą namą pilną gerbyių? Dėl ko numirei! Dėl ko numirei?	Bodajby	Czego chce?	Czy Jurek bezemnie usnął?	Czy i ślimaki?	Czy także uciekła?...	Do Azji?!	Dostaliście żołd?	Fiakry śpiewające!... O tempora, o moreso tempora, o mores (łac.)	I co robił ten Chardon?	Matka przysyła tę miseczkę powideł Zrobiła je dzisiaj.	Można w niej zgubić drogę.	Najzupełniej.	No?...	Nędznico!	Panowie, spełniam obowiązek. Czy ten młody człowiek ma poczynić jakie zarządzenia?	Pies	Proszę zawiadomić pana profesora by jak najprędzej wracał do domu.	Sama siebie postępkiem takim zeszpeciła!	Skąd ta rzeka płynie.	Stary zwaryował!... pocałował ją w łapę, niby księżnę!	Tylko co?	Uf!	W jasełkach? zapytał podczaszyc.	W tej chwili idę!	Więc cóż jest? Mów bez ogródki.	Więc, panie Ralph jak stoi ta sprawa z kradzieżą?	Władza rzecze Sancho	Zaraz, jeno koniom odpoczniemy.	Zostajesz pan u Bucholca?
Mr. Barnes! Wprowadziłeś mnie pan do tego pokoju, mówiąc, że chcesz zadać pytanie. Na widok zwłok zrozumiałem odrazu, że był to pozór tylko. Milczałem, szukając powodu, dla którego zostałem tu wprowadzony. Pan także milczałeś. Nie mogę objaśnić sobie tego czem innem, jak tylko tem, że chcesz pan usłyszeć zdanie rzeczoznawcy. Nie wiem tylko, skąd panu wiadomo, że jestem lekarzem i pytam o to. Czy się wyrażam jasno?	Nie, proszę jaśnie pana. Jaśnie pani zawołała go do siebie będzie pół godziny temu. Panicz poszedł do jaśnie pani i już nie schodził na dół.	No, zapewne że nie, a jednak... bodaj czyś trzeciej dwudziestówki nie zaczęła? rozśmiał się gospodarz... Chodź do groty... Kosztuje mnie tysiące... drą mnie ci panowie jak chcą, znając tę moją słabość, że coś szczególnego mieć lubię. Takich grot jest tylko dwie w Europie... u Pallavicinich i u mnie, a moja piękniejsza...	Nie bój się, nie będę cię wywoływał, nie...	A juści, gdzie by ta szli na taki psi czas; rano byli u Kozłów, ale z Magdą jest krucho, na księżą oborę patrzy, to i nic poradzić nie poradzili	A może! Bo na koniec dlaczegóż się nie śmiać, kiedy kto nie do swoich rzeczy się bierze?	Ach, byle nie to!... Tak dalece brak mi zmysłu do rzeczy nadprzyrodzonych, że bałabym się...	Mylisz się on rządzi naprawdę. On ma władzę, on ma wolę, a ja... tylko wiadomości... Mnie wreszcie nie biją ani ciebie, jak owego chłopa...	Nie spiesz się tak, Kiepełe. Masz pojęcie o wyobrażeniu? Łono Abrahama, które przyjmie z powrotem taki tłum wszawych Żydów, no, no, to dopiero widok!	To dziwne! Więc w takim razie nigdy się prawdy nie dowiedzą!	Jakiś nieznajomy, nie chce wymienić swego nazwiska.	Nie skłamało dziecko!	Nie wiem, czy wiedziała nawet z kim jedzie, bo miałam twarz zasłonioną i nie powiedziałam mego nazwiska.	Nie, to sarna; patrz waćpanna: dwie, trzy!	Nie.	Nie.	No... dobrze. Zwolnię pana, ale nie sprawi mi pan zawodu?	Powiadają, że pan Moreau nie miał ani tysiąca talarów przy duszy, kiedy go hrabia zrobił rządcą w Presles?	Widzę że nie jest pan pozytywistą, bo lekko traktuje wielkiego fetysza.	Więc waść nie idziesz?	Zapewne wezwanie do uczty! Służę ci, Iry; radbym skosztować owego chleba, któryś mi w Kownie obiecała. Na Czertwana nie warto czekać. Sądząc z pośpiechu, ta ociemniała wdowa ma u niego szczególne łaski.	Och, pani, choćby tylko dla przypodobania się tobie, nie opuszczę ani jednej plagi, a jeżeli mi nie ufacie, w waszej obecności biczować się będę. Mam prócz tego uwiadomić waszą królewską mość, że napisałem list do Teresy Pansa, mojej żony, w którym uwiadamiam ją o wszystkim, co się przytrafiło. Chcę, aby wasza dyskrecja miała zaszczyt przeczytać go, zresztą wiesz też pani najlepiej, jak gubernator pisać powinien.	To słowa bardzo roztropne. Jeśli na plebanii znajduje się wypadkiem  jaka stara szpadzina, otrzyj ją, ojcze, ze rdzy i miej pod ręką; jeśli, co lepiej jeszcze, jest tam para pistoletów, wpakuj w nie dwie porządne kule i nasyp uczciwą porcję prochu. Wszystko to, prędzej lub później, bardzo przydać się może. A teraz spełniwszy, com miał do spełnienia, oddalam się i pozostawiam księdzu proboszczowi odpowiedzialność przed mistrzem mym za wszystko, co teraz nastąpi.	A ja sobie uplanowałam, że w Płocku będzie pani mieszkać razem z nami, to i dla pani lżejby było i moje dziewczątko mogłoby więcej na tem skorzystać. Niechże się pani namyśli, już ja pani zaręczam, że i role będzie pani dostawać.	Idrysie, czy wiesz, że kraj który zaczyna się niedaleko za Wadi-Halfa, to już Nubia?	Takto ty znasz cyganów! A za cóżby się mścić mieli? Wielużto z nich już poobsiadało na gruntach i gospodarzą na miejscu! Słyszałże kto o zemście nad niemi!	Trucizna trzech świadków stwierdza zgodnie, że działo się to punktualnie o godzinie dziesiątej rano, dwaj inni powiadają, że było to nieco później. Chory był w tym czasie zupełnie sam i spał, zaś człowiek ten zaraz wyszedł z domu i ruszył dalej. W godzinę później chory wyzionął ducha wśród straszliwych kurczów i boleści.	Trzeba dużej siły, z tą siłą można by już coś innego zrobić.	Podoba mi się. Mimo wszystkich głupstw, jakie mówiła, ma w sobie coś miłego. Zdaje mi się, jak sama mówi, że nie jest nawet w połowie tak płytka, jak się wydaje. Jest słodkim dzieckiem, które chciałoby się całować, i wątpię, czy się pod tym względem kiedykolwiek zestarzeje.	Ach, gdyby przynajmniej można było wiedzieć, jak daleko zamierzasz się posunąć!	Boby się pani mama na mnie gniewała.	Bynajmniej. Ale zastanawiam się, dlaczego to pani uczyniła?	Jak się pani powodzi, pani Clapart?	Jeżeli pan znajduje jakąś przyjemność w tej przechadzce, cieszy mnie to niezmiernie; czuję się bowiem w obowiązku odpłacić panu wieczór, który pan dla mnie poświęcił. Odmawiając pójścia do pani de Bargeton, był pan równie szlachetny, jak Lucjan, gdy narażał się na jej gniew swą prośbą.	Karusek, do nogi!... To ty zawsze bawisz się z prosiątkiem?	Lont jest długi, kapitanie	Niejaki Krzepicki, znasz go, zdaje się?	Ot, plotłam brednie po swojemu; a teraz położę się. Chodź i ty, Małgosiu	Panie, wolno mi się zapytać, dokąd pan jedziesz?	Pistonpiston zawołano wkoło z uczuciem niezmiernej ulgi. Wentzel ocknął się z zadumy.	Praderę mogła zabić zbiorowa wola pewnej grupy społecznej. Minister miał wielu przyjaciół, ale też i niemało wrogów; otaczały go wiry najrozmaitszych uczuć ludzkich. Mogło się zdarzyć, że chwilowo wzięły górę prądy mu wrogie; może skorzystano z momentalnej próżni, jaka wytworzyła się koło niego: może Pradera Śmierćwstąpił dnia fatalnego w pas neutralny, ułatwiający dostęp siłom nieprzyjaznym... Może wyzyskano jakiś moment w jego życiu...	Ta, coże długo rozpowiadać? Ołtarz fundujem do prywatnej kaplicy najmiłościwszego królewicza, a wy go, ma się rozumieć, wykonacie.	Tak i ja myślę, ale trzeba wiedzieć. Wtedy by my wrażegowraży (z ukr.)	Tak, wybrałem się trochę wcześniej, i szczęśliwy traf pozwolił mi spotkać panią.	Tak. Zbliżamy się do terasyterasa	Waleczny rycerzu! Obietnica Malambruna spełniona, koń oczekuje, brody nam rosną. Siadaj razem z giermkiem na Chevillarda! siadaj, niezwyciężony rycerzu i ty giermku grzeczny i tkliwy! Jedźcie okryć się chwałą!	Wielkiej to jest fantazji kawaler. A ty jakże się w Czehrynie znalazłeś? Czemu cię to pan z Kudaku odesłał?	A dziadek?	A dzieci wróciły?	A kiedyż to Felek przyjedzie na wakacje?	A właśnie, że ptaszek.	Ale doprowadzony do ostateczności może zrobić coś takiego, co księżnę zabije. Jezus Maria, on jest niebezpieczny w gniewie!	Ale dosyć o mnie. Musze porozmawiać o was i o Wyspie Lincolna, gdzie znaleźliście schronienie... Czy chcecie ją opuścić?	Ażeby pić z nich czekoladę	Bank Fenzi, jeden z najlepszych we Florencji.	Bez względu na to, jaki?	Boże! Boże!	Chodź pan na wódkę!	Chłopy zawzdy to jeno widzą, co mają na oczach jak wół widne.	Clarke! a my gdzie zamieszkamy?	Co pan ma na myśli?	Cztery	Czy pani mąż ma obligacje pożyczki hiszpańskiej?	Czy... czy mogłaby pani wymienić mi jego nazwisko?	Cóż chcecie wobec ducha, jaki tam panuje, to dość zrozumiałe.	Diabeł	Ee, mój Boże! Cóż oni winni, że są bandytami, to wina władz...	Ja.	Jak będzie po deszczu.	Jak trochę wypocznę.	Jestem muszkieterem tymczasowym jedynie	Kiedy on miał mówić? Pan psa pokazywał...	Kto tak wymalował?	Kłamiesz.	Masz list od panienki?	Moje schody... mój dom!...	Myślę że im i mnie dosyć będzie jednego wagonu.	Najzupełniej.	Naprawdę, pani była taka uprzejma...	Natchnienie?	Nikt. Byliśmy sami.	Oczyszczony... oczyszczony... A któż go oczyścił? Ty sama! Czyż to pięknie, aby panienka surduty czyściła?... do czego to podobne?	Oko, Wzrok, Lustro	Ot, zwyczajnie, sierota i koniec.	Pan Heliasz jest na górze, u pana na wieczerzy z tym kupcem, co przyjechał.	Prawda, trzeba ogłosić „la grande nouvelle!”	Przyjadę! Walek, odgarniać słomę prędzej!	Słyszeliście co o podróży?	Słyszycie... Za umarłe!	Tak, zapomnienie! Tak, zapomnienie	To jednak rzecz dziwna, że Hallucini, wtajemniczywszy pana we wszystkie swoje wyobrażenia, we wszystkie nadzieje, odmawiał panu tak uporczywie praktycznego klucza tej wiedzy?	To smutne	To też i tak gra!	Tylko bez jęków! rzekł twardo Brynicki.	Walgierzu, Walgierzu...	Woda mu młyn porwała!	Z ciebiem rad i z siebiem rad. Nieprędko przyjdą posiłki, a jeśli kniaźkniaź	Z pod Roszelli. A ty?...	Zbyszku!	Zupełnie!
Tak, panie to się robi wszędzie.	Dobrze jeżeli w ogóle nic tu nie masz do roboty, okażę się tak dalece nieuprzejmy, że zamknę ci drzwi przed nosem.	Czy nie przysłalibyście nam starego? Wybieramy się na zdobycie większego zapasu przynęty... no i wędy trzeba by zapuścić. Zdaje się, że wam go nie potrzeba... a nam tu brak rąk do roboty przez to ciągłe pilnowanie wijadła. My się już tu nim zaopiekujemy. On jest żonaty z ciotką mej żony.	Gdzie? Nic nie wiem. Kiedy? Także nie wiem albo raczej przypuszczam, iż się skończy, gdy te morza nie będą już miały nic nowego do pokazania nam. Wszystko, co się zaczęło, musi mieć swój koniec na tym świecie.	To prawda Jakie to podobne do mego dziadka, że się wszystkiego dowiedział, nie mówiąc mu o tym, i rozgłasza jego przymioty, żeby go ludzie kochali. Brooke nie umiał sobie wytłumaczyć, dlaczego wasza matka jest taka dobra dla niego, zaprasza go razem ze mną i obchodzi się z nim tak przyjaźnie, jak to jest jej pięknym zwyczajem. On też widzi w niej doskonałość, co dzień ją wspomina i was tez zachwala. Jeżeli moje marzenia kiedyś się urzeczywistnią, to zobaczycie, co dla niego zrobię.	A czy ja mogę mieć jakiś wpływ? Pan Fogg nie poddaje się żadnym! Czy zauważył kiedyś wdzięczność do niego, która wypełnia całą moją istotę? Czy zadał sobie kiedyś trud czytania w moim sercu? Mój przyjacielu, nie można go zostawiać samego nawet przez chwilę. Mówisz, że chce się ze mną widzieć tego wieczoru?	A jakże ale ja ani myślę o obraniu jakiegoś zawodu, gdyż wiecie, jak się skończyło z podróżą do Rzymu.	A, to pryncypał ma klucz Jeżeli pan pragnie widzieć ten portret, chętnie odważę się uprzedzić pryncypała.	Astronomia, Tajemnica rzekł po chwili, jakby sennie charakterystyczny, jasny gwiazdozbiór na północnym niebie. , którą się pan zajmuje, posiada temperaturę znacznie wyższą, niźli pan przypuszcza.	Biedna Luiza ona jest panu tak życzliwa! Byłam powiernicą przyszłości, jaką dla pana marzyła; byłaby wiele zniosła, ale jakże pan ją zranił, odsyłając jej listy! Możemy przebaczyć okrucieństwa; zawsze są one dowodem pamięci; ale obojętność!... Obojętność jest jak lód podbiegunowy, ścina wszystko. No, przyznaj pan, straciłeś prawdziwe skarby z własnej winy. Po co zrywać? Gdyby nawet pańska ambicja ucierpiała, czyż nie chodzi tu o przyszłość, o nazwisko, które ci trzeba zdobyć? Luiza myślała o tym wszystkim.	Był. Widziałem go! Modliłem się na chórze i kiedym schodził do celi, zobaczyłem jak szedł przede mną korytarzem, do każdej celi pukał i z każdej celi, odpowiadał mu głos jakiś, a on szedł dalej jakby zwołując wszystkich. Zniknął mi na zakręcie, a gdym się już położył, usłyszałem pukanie. Podniosłem się i otworzyłem drzwi: stał na środku korytarza, rękę podniósł do góry, patrzył na mnie i powiedział:	Cztery... pięć... do dziesięciu tysięcy rubli... Pan Stefan Solski na żądanie panny Ady Solskiej taką sumę zostawił do dyspozycji pani Latter, gdyby kiedy znalazła się w kłopotach finansowych... No, ale ja, jak się pani domyśla, o jej położeniu nie mogłem wiedzieć.	Czy majątek potrzebny zakochanym?... Ja myślę, że tak; szczególniej przy pannach pięknych a wymagających.	Cóż to czy i tych dwoje nazywacie krewnymi? Toć w naszym kraju nie można bardziej obrazić kobiety, niż tak ją przezywając.	Dalibóg! nie mów tylko nikomu, mój mileńki, nie mów, że to ja tobie mówiłam; bo jeszcze i mnie bieda będzie... Trucizny do jedzenia jemu wsypała... nie mów tylko nikomu, że ode mnie dowiedziałeś się, jeżeli Boga boisz się, nie mów...	Dobrze, ja się zakładam, ale kto go pomaca?	Ja jestem kupcem, panie Jumart	Ja tam nie znajduję w niej żadnej rozkoszy Niegdyś wmówiono mi, że czytając ją, doznaję przyjemności; ale to ustawiczne powtarzanie bitew podobnych do siebie jak dwie krople wody; ci bogowie, którzy szamocą się ciągle nie mogąc się zdobyć na nic rozstrzygającego; ta Helena, będąca przedmiotem wojny, a ledwie odgrywająca w akcji jakąś rolę; ta Troja, którą wiecznie oblegają, a nigdy zdobyć nie mogą, wszystko to przyprawia mnie dziś o śmiertelną nudę. Pytałem uczonych, czy równie jak ja nudzą się przy tej lekturze: wszyscy ludzie szczerzy wyznali mi, że książka wypada im z rąk od senności, ale że trzeba ją mieć w bibliotece jako pomnik starożytności, coś jak owe zardzewiałe medale niezdatne już na obiegową monetę.	Nie jestem miła i cicha, ale przyjdę, jeżeli mama pozwoli. Pójdę się zapytać. Bądź dobrym chłopcem, zamknij okno i czekaj na mnie.	Nie właśnie jestem dość rozumny, by widzieć, że pani nie ma racji, panno Marychno. Ja panią kocham. Pani oczywiście nie może pojąć, co to jest miłość. Ale lubi mnie pani. Byłoby szaleństwem dalsze skazywanie siebie na rozstanie. Pani mówi o celu! A czyż to nie piękny cel, czy nie dostatecznie usprawiedliwiony i ważki już samo widywanie się, same rozmowy, sama przyjaźń? Cóż pani szkodzi widywać się ze mną... Bo proszę posłuchać!...	Niech tak będzie!	Niedorajdo i ty chcesz upaść tak jak drugie?	Niezgorzej, niezgorzej; przestronno, ustronno, stary Strasz trzy razy się zatchnie i trzy razy spocznie, zanim do nas dolezie. W Bogu nadzieja, że nieczęsto nas będzie nawiedzał. Jedno mi nie na rękę...	No, to przynajmniej pociecha. A ten poczciwy ksiądz Maciej, jak się miewa, czy nadal taki raźny i uśmiechnięty?	O tak, żal zawiedzionej nadziei i największego bogactwa na świecie	O, niechże tak robi co dzień, mogłaby ją pani Kunegunda od nas poprosić!	Panie hrabio, pan Danglars zapłacił za te konie szesnaście tysięcy franków.	Panie skarbnikowiczu! Tylko pewne powinowactwo pomiędzy nami i szczególny charakter, którym sobie zjednałeś wszystkich, tutaj mnie przyprowadził. Przykro mi bardzo...	Straszny, to prawda moje dziecko, ale dobrze się go nauczyć bać, żeby w jego szpony nie popaść.	Słucham, panie profesorze. A mecenasowi Korczyńskiemu?	Tak.	Tak. Edmund opowiedział mi wszystko aż do chwili, gdy został aresztowany w jakiejś oberży pod Marsylią.	To co zawsze, Judo! ucisk méj duszy tu mi dopiéro wypłakać wolno swobodnie; tam i łzy połykać potrzeba. Tyberyusz śledzi każdy ruch twarzy i drgnienie powieki, a ja jestem jego pastwą! O czemuż nie mam męztwa umrzeć raczéj, niżeli żyć tak sromotnie!	To jest przykre, ale cóż poradzić. Trzeba się jakoś porozumieć. Już nasi ludzie zaczynają po trosze strzelać sobie we łby. Szkoda!	Toś waćpan był pod Chocimiem? Wierzyć mi się nie chce, jak pomyślę, gdzieś waćpan nie był i czegoś nie dokazał!	Widzi pan, panie prezesie, że mam rację, a cała opinia stanie po pańskiej stronie.	Wie pan, co mi za myśl przyszła! Panu po prostu zazdrość tamtego, z opo­wiadań moich. Panu zazdrość, że tam życie takie bujne.	Ziemianie twoi dzielni są, należy im nagroda. Nie czekali rozkazów twych, nie pytali o nie, zebrali się, uderzyli na tę twierdzę, którą oddaliście Ślązakowi.	A kupię! kupię!	A w domu. Gdzież mamy trzymać?	A! Więc już wiecie...	A! łotr. A! łajdak, szlachcicem podszyty!	Ale jak gra, jaki głos! Jest nadzwyczaj dystyngowana, prawda?	Alem dobrze skarcił tego śmiałka	Ależ to cyrkowy koń! Jakim sposobem pan go tego nauczył?	Ani dla mnie	Antysemityzm mówił łagodnie.	Bardzo dobrze. Więc: co?	Bożeż mój, Boże!	Byłeś na jej grobie?	Błazen, Lud, Władza	Co mówisz, filozofie? Moskwicyzmu? śmiałość., a co, a co?	Copperfield.	Czekajcież... pokażę wam coś.	Czyś go widział?	Dzieuchdzieucha (gw.)	Dziękuję wam, Kamil. Dobrzy jesteście.	Dziękuję, pani, że zechciałaś zaszczycić mój statek swoją obecnością	Ile ich było?	Ile jest winien?	Ja ci zwiastuję swobodę i życie.	Ja wyjadę sam...	Jutro pierwsze posiedzenie powakacyjne proparu zapewne wasza królewska mość zechce im coś powiedzieć?	Kasjanow	Kijami psubratów! Cepami w konie!	Kosz kwiatów od pani markizy.	Lubisz warszawskie en detaileen detaile (fr.)	Mam nóż myśliwski	Mam taką nadzieję.	Mieszkam w tym hotelu od kilku dni. Wypadkiemwypadkiem	Może mi go pani pokazać?	Może. Badam to właśnie. Dotąd uchodzi jednak za córkę pańską.	Mówił to, co istotnie widział Czy jednak nie zastanowiło go, że żadna z matek, którym palono dzieci, nie płakała?	Nauka, proszę pani, pojmuje przyczyny zdolne do podniesienia wody bardzo wysoko...	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie mam tego zamiaru, proszę pana. Moim obowiązkiem jest być uprzejmą dla klientów. I dlatego chcę pana teraz przeprosić, bo muszę zamieść sklep, a kurz mógłby zaszkodzić pańskiemu cennemu zdrowiu, już nie mówiąc o londyńskim ubraniu.	Nie przyjechałem do Rzymu po to, żeby oglądać! Przyjechałem po pieniążki.	Nie wiem, zapomniałam ją spytać o to.	Nie, pani majorowo, nie możemy przyjąć tego daru, my, którzyśmy wygnali panią i tylu nabawili cierpień!	Nie.	No, no, to weźże i terlicę.	O czym?	Otóż widzicie. On nie kłamie. Może powiedzieć, że to ona go pocałowała.	Owszem, ale przynajmniej umrą z bronią w ręku, broniąc chwały i flagi swojej dalekiej ojczyzny	Pamiętasz mamo, złapałem go w końcu. I nawet wyrwałem mu z ogona trzy pióra.	Po pierwsze to zależy także od indywidualnych dyspozycji zjeżdżania w dół, po drugie można głębiej (tu poprawił binokle), można, kochanie.	Poślij to, księże, Julianowi Sorel na drogę i niech przybywa.	Przykarcać drugich to poredzicie, a czemu to nie wzbraniacie córusi, bych cudzych chłopów nie zwodziła, co!	Pójdę ja znowu na czaty, czy jeszcze ich widać i czy ich więcej nie nadciąga. A wy tu zostańcie, aż wam powiem, co zobaczę.	Rzućcie te torbeczki, prędko, żeby kto nie obaczył.	Szpiegowieszpiegowie odparł ulubieniec.	To być bardzo może ale to swoją drogą, bo mój skarb nietknięty leży, za to ci ręczę; nie głupi byłem, nikomu nie powierzyłem tej jednej tajemnicy, więc jeżeli zechcesz pójść ze mną i dopomóc mi do wydobycia pieniędzy, przyrzekam ci dwieście sztuk złota, to ci zawsze trochę poprawi interesainteresa	Trzeba panu wiedzieć, że wszystko jest na sprzedaż, jeżeli ktoś umie wyznaczyć cenę.	Wiesz o Juljanie?	Wolno, ale wolno wam też odpowiedzieć, kiedy was poludzku pytają.	Wykopaliśta już?	Wynieście waszego Jezusa i niech da naszym dzieciom zdrowie. Jeżeli nie może, to wszystko jest kłamstwo!	Znam ja już wasze interesa. Szanowny pan hrabia do świetnych doszedł kostiumów i do bajecznych egzotycznych bucików, prowadząc niezrównane azjatyckie manipulacje.	Znany jest jak zły szezlongznany jest jak zły szezlong (żart.) dodał Mistigris.	Żadne.
Może jednak Petroniusz wygadał się tylko przed Neronem przy jakiej wieczerzy, że widział u Aulusów zakładniczkę Ligów, i Nero, który jest zazdrosny o swoją władzę, zażądał cię dlatego, że zakładnicy należą do cezara. On zresztą nie lubi Aulusa i Pomponii... Nie! Nie zdaje mi się, by Petroniusz, gdyby cię chciał odebrać Aulusowi, chwycił się takiego sposobu. Nie wiem, czy Petroniusz jest lepszy od tych, którzy otaczają cezara, ale jest inny... Może wreszcie prócz niego znajdziesz jeszcze kogo, kto by się chciał wstawić za tobą. Czy u Aulusów nie poznałaś kogo z bliskich cezara?	Nie. Zdaje się, że olbrzymi turniej trwać będzie wiecznie; kres walki odsuwa się wciąż w perspektywę nieskończoności. Szanse zła wprawdzie maleją, lecz prawdopodobnie nigdy nie spadną do zera. Byłoby to chyba możliwym w jednym, jedynym wypadku.	Ależ kochany Kaziu nie masz o co się gniewać. Żartowałem. Sam wiesz, że żartowałem. Jeżeli jednak dotknęło cię to	Słuchaj, Błażeju, nie mam nic przeciw temu, aby wędrować za tobą do rowów Vincennes, a nawet do Tarentu. I w związku z tym, mój drogi Lolo, oto co chciałam panu powiedzieć, gdy mi pan mówił o swoim Św. Jerzym z Wenecji. Mamy właśnie zamiar z Błażejem spędzić przyszłą wiosnę we Włoszech i na Sycylii. Gdyby się pan tak wybrał z nami, pomyśl, Lolo, co by to była za różnica! Nie mówię już o przyjemności takiego towarzystwa, ale niech pan sobie wyobrazi, z tym wszystkim, co  mi pan nieraz opowiadał o pamiątkach podboju normandzkiego i o pamiątkach starożytności, niech pan sobie wyobrazi, czym by się stała taka podróż odbyta z panem! Myślę, że nawet Błażej, co ja mówię, nawet Gilbert, skorzystaliby na tym, bo czuję, że zgoła pretensje do korony Neapolu i wszystkie te historie zainteresowałyby mnie, gdyby mi je pan  tłumaczył w starych kościołach romańskich albo w miasteczkach wiszących u skały, jak na obrazach prymitywów. Ale musimy obejrzeć pańską fotografię. Rozwińcie	Ale nie, zanudziliby cię, to są ludzie całkowicie nieokrzesani, którzy umieją mówić tylko o wyścigach, o ile nie o czyszczeniu koni. A i mnie zepsuliby te tak drogie chwile, których tak bardzo pragnąłem. Ale zważ, że jeżeli ja mówię o ubóstwie ducha moich kolegów, to nie znaczy, aby wszelki wojskowy miał być antyintelektualny. Ani trochę. Mamy tu majora, który jest cudowny człowiek. Miał kurs, w którym historia wojen potraktowana jest jak dowód matematyczny, coś w rodzaju algebry. Nawet estetycznie to ma swoją piękność, indukcyjną i dedukcyjną na przemian. Podobałoby ci się.	Tak, mówiła gospodyni domu płaczące pod przykrem dotknięciem oblanej nocną rosą wysokiej trawy. Wraz ze służącą której zawołałam, wniesłyśmy dziecię do mieszkania, i między grubą a podartą bielizną która je owijała, znalazłyśmy małą kartkę z uwiadomieniem, że dziecię jest ochrzczone imieniem Anieli, ma jedenaście miesięcy, i urodziło się z nieślubnych rodziców daleko ztąd mieszkających. Żadnych więcej objaśnień nie było na tej karteczce, napisanej grubym i niekształtnym charakterem, z mnóstwem błędów ortograficznych, wyraźnie przez osobę niskiej społecznej sfery. Jak pan powiedziałeś, przyjęłam Anielkę za wnuczkę, hodowałam ją jak mogłam najtroskliwiej, aż do wczorajszego dnia będąc pewną, że pochodzenie jej zostanie nazawsze tajemnicą. Wczoraj dopiero nad wieczorem, nieznana kobieta jakaś przyniosła tu, i oddała służącej mojej dla wręczenia mi list, który chciej pan przeczytać.	Tak jest. Poznałem go, bom go w Rozłogach widział odpowiedź..” I dał mi respons, a co do talarów, rzekłem, by bestii nie drażnić, żeby je dla hajduków schował, bo nie moda towarzyszowitowarzysz nagroda, podarunek. brać. Odprawili mnie z namiotu dość uczciwie, ale ledwom wyszedł, przychodzi do mnie Bohun: „My się w Rozłogach widzieli” A on na to: „Nie własna wola, ale nieszczęście zagnało!” W rozmowie powiedziałem mu, jakeśmy to jego za JarmolińcamiJarmolińce „I myśmy nie wiedzieli (powiadam), bo żeby pan Skrzetuski wiedział, że to ty, tedyby jeden z was już nie żył.”	Ze słowa honoru Tulkego wynika, że uczniowie szóstej klasy, wyszedłszy na spacer, nie mogą się obronić, jeśli ich pierwsza lepsza dziewczyna chce pocałować! Ładna historia, no nie? Brakuje tylko, żeby się mikrusy o tym dowiedziały, to by była zabawa! My nie jesteśmy prefektami, to prawda, ale nas tak bardzo ulicach nie całują. Nie wiem nawet, czy nam kiedy na myśl przyszło co podobnego, co, Stalky?	Długi pacierz i duża miska, jeszcze bez to niktoj nie pomarł	Jakżeby inaczej! Bez tego bym nie poszedł, bo diabeł by miał przystęp do mnie.	Mam nadzieję, że znajdą się u mnie środki rozproszenia go Wszystko, co wam może być przyjemnem...	Podstęp przykro, smutno, nieciekawie. porywać się z motyką na słońce. Tak co ja nie robiąc?Tak co ja nie robiąc (dial.) gadam do mego pacholika pojedziesz w gości.”. „Pojidu, pane” list od starosty.	Zaraz zrozumiesz, mój chłopcze Ta pułapka nie jest moim wynalazkiem. Używają jej często myśliwi aleuccyAleuci Alaska, która należała do Rosji, zanim w 1867 została sprzedana Stanom Zjednoczonym; bohaterowie trafili na wyspę w marcu 1865, wieloryb został wyrzucony na plażę na początku maja 1866.. Widzicie te fiszbiny, przyjaciele. Otóż, gdy przyjdzie mróz, zegnę mocno każdy z nich i będę polewał wodą, aż pokryją się grubą warstwą lodu, która nie pozwoliła im się rozprostować. Potem otoczę je warstwą tłuszczu i porozrzucam po śniegu. I co się stanie, kiedy jakieś zgłodniałe zwierzę połknie taką przynętę? Otóż ciepło w jego żołądku roztopi lód, a nagle rozprostowany fiszbin swymi zaostrzonymi końcami przebije wnętrzności.	Czemu mi sam nie powiedział Siedział tutaj dwie godziny wczoraj, a Bóg wie, jaki on potrafi być nudny. Nie byłby głupszy od innych, gdyby miał, jak tylu ludzi z towarzystwa, ten rozum, aby umieć pozostać głupim. Tylko ten pokost wiedzy jest u niego straszny. Chce mieć głowę otwartą... otwartą dla wszystkich rzeczy, których nie rozumie. Gada o Maroku, to okropne!	Nie gryź, zwierzę Ostatni raz mówię ci, Aziu. Już nigdy tego więcej nie będzie i nigdy już nie nazwę cię Kubą i Prepudrechem.	Chwileczkę A jak nazwiemy ten potok, przyjaciele? Nie pozostawiajmy w naszej geografii żadnych luk.	Czemu pan nie przyjdzie nigdy do mnie? rzekła pani de Guermantes, kiedy pani de Villeparisis oddaliła się, aby powinszować artystom i wręczyć diwie bukiet róż, któremu całą wartość dawała ręka ofiarodawczyni, bo kosztował tylko dwadzieścia franków. (Była to zresztą najwyższa cena margrabiny, kiedy ktoś śpiewał tylko raz. Osoby, które uświetniły swoim talentem wszystkie poranki i wieczory, otrzymywały róże jej pendzla).	Droga stryjenko, nie ma obawy, wziąłem, zdaje mi się, wszystkie swoje rzeczy. Pozwól, stryjenko, abym ci życzył dobrej nocy i kuzyneczce także.	Powiedz mi, drogie dziecko, czemu nie jesteś wesoła? Czy masz ciągle jeszcze to samo zmartwienie?	Ja ci też nie kazuję od rana do nocy do góry nogami uganiać, ino cię muszę nauczyć; tatuś tak przykazali.	A cóż to ja koczur jestem, hajduczku, żebym za tobą po dachach łaził? Tak to mi płacisz za to, że cię kocham?	Ale bo to poczciwy chłopak... Z jakich on mnie sytuacji nie wyprowadza!... ile daje mi dowodów nieledwie psiego przywiązania!...	Bo jak go poprosiłam, żeby więcej nie pił, zaraz mnie usłuchał.	Bóg mnie sądzi waćpanu ani twojemu księciu nie będę się usprawiedliwiał, boście mi na sędziów nie stworzeni. A waść, zamiast marudzić, gadaj po prostu, z czymeś przyjechał i jakie książę kondycjekondycja (z łac.)	Czego tak patrzysz? czy myślisz, że drugi wąż może się ukrywać w drzewie?	Ja tam mu wcale nie myślę się narażać	Mój ty Boże! i powiadasz że jego żonatego mogliby wziąć?	Nie można przecież było znosić ciągle tak poważnego widoku, więc na złość prababce przemalowaliśmy jej ulubiony pejzaż.	Nie odejmował się, bo mi nie stanął.	Nie!	Nigdy bym nie pomyślał	O, tak sobie, na los szczęścia! Jeżeli nie zdołamy przebyć rzeki, powinniśmy spróbować, czy nam się lepiej nie powiedzie na odnodze morskiej.	O, to nic nie szkodzi. Posiedzę i poczytam książkę.	Słuchaj Nie będziesz budziła dziadka, niech śpi! A uważaj na Stelkę, by sobie co nie zrobiła i nie krzyczała, gdy się zbudzi. W najgorszym razie weź kawałek cukru, rozpuść w wodzie i dawaj jej po łyżeczce. Wiem, żeś rozumna i nie zjesz sama cukru.	Tylko się nie spóźnij po swojemu.	Wcale nie najgorsi i niegłupi.	Czyś ty się wściekł z tą praktycznością? Ja ci nie powiem, jak się masz dać zgwałcić tej babie, ani co jutro zjeść na śniadanie. Ja ci mówię tylko: staraj się zachować w stanie pierwotnym to, coś dziś w sobie odnalazł, i naucz się panować nad własną siłą. To trudniejsze jest od pokonania słabości	Jeszcze jedno. Cokolwiekby się stało, jakikolwiek byłby rezultat poszukiwań, proszę pana o niewymienianie nikomu mego nazwiska. Czy mogę na to liczyć?... Mam poważne powody...	Co ci jest moje złoto? O co ci chodzi?	Czy zabierasz ze sobą maszynę do pisania?	Czyliżby zdrada i tam?... W każdym razie zawołasz do mnie Dagona Muszę poznać źródło tych kłamstw i, przez bogi, położyć im koniec!...	Dalej, schodzimy Eksplozja może nas stąd zrzucić.	Jeszcze, rzekę, psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł od Klonowa, akuratnie. Takem se ozmyślał...	Nigdy mówię do ciebie tak, jakbym mówił do samego siebie. Niech mnie Bóg strzeże od przesady.	O tym właśnie myślę od początku, a ty dopiero po czterdziestu minutach przyszedłeś do tego samego.	Pan Prątnicki... karą czwórką... do miasta?	Po co ci to?	Po co ten pośpiech?!	Prowadźcie go z powrotem do domu!	Ten ojczyźnie służy, kto mnie służy. Jużem cię o tym przekonał. Przypomnij sobie także, żeś mi zaprzysiągł. SądNa koniec, gdy na wolentariuszawolentariusz (z łac.)	Wskutek wzmożenia się potrzeb ogarek olejowy; kamfina (daw.): olejek terpentynowy zmieszany z alkoholem. albo i szczapą. W miarę wzrostu przemysłu naturalnego, jak widzimy w miasteczkach Szwajcarii, zaspokajających złożone potrzeby mieszkańców okolicy, znaleźliby może w nim zajęcie nasi młodzi technicy, którzy po latach ślęczenia na cudzoziemskich uniwersytetach zostają po przybyciu do ojczyzny albo fagasami niemieckich właścicieli fabryk, brytanami szczekającymi na polski lud albo urzędnikami.	Łżesz jak ten pies!	A cóż z tego ma wyjść?	A jednak poświęcił całe pół godziny na rozpatrywanie mojej drobnej sprawy	A no...	Ależ to chłopi, to zupełnie co innego.	Ależ, proszę pana, pana arcyksięcia Ferdynanda, tego z Konopisztu, tego tłustego, pobożnego.	Bo się ożenisz.	Bóg niech waszej królewskiej mości da wszystko dobre za takową kompasjękompasja (z łac.) mówił ze łzami rycerz.	Chcę jej oddać ją w opiekę.	Chociażby...	Co? rzekł niewyraźnie zapytany.	Czy się zatrzymała?	Czy to Krzywonos z całą potęgą?	Czy wszystkie pszczoły na świecie mieszkają w takich zamkach z kolorowymi dachami i ścianami obitymi słomą?	Cóż robił?	Daniel przed swymi sędziamiDaniel przed swymi sędziami	Dlaczego nazywacie ją matką?	Dobrze	Dobrze! róbcie, co chcecie	Dobrze. Podejmuję się. Musi mi pani odpowiedzieć na kilka pytań. Przedewszystkiem nazwisko i adres.	Ex-piękność!	I ty dasz, i ty weźmiesz Taki jest mój sąd i tak być musi! A teraz się rozpłaćcie.	Ile taki statek kosztuje, Dan?	Jak babunię kocham, to stara przysięga.	Jak to?	Jakoby mnie kto w dawną ranę ugodził.	Już buczyszbuczysz (gw.) rzucił odwracając się nagle.	Kapitanie dobrze mówicie. Jesteśmy na wasze usługi. Pod twoją wodzą chcemy żyć i umierać.	Kwardy on jeno z wierzchu, lala (gw.)	Nic więcej! Nic więcej!	O, niechże pan zobaczy w swojéj nejtyczance!	Oko, Wzrok, Lustro	On, Charley?	Ona jeździ i chodzi wszędzie, gdzie się jej zamarzy a z tego co na nią powiadają śmieje się niemniej.	Pan hrabia de Monte Christo pyta, czy jaśnie panowie pozwolą, by ich odwiedził po sąsiedzku jutro z rana. Ma również zaszczyt zapytać panów, o której godzinie może ich zastać.	Pan musi być inny!	Pan wysoko angażowany w tym interesie?	Pana Podbipięty?... Bójże się waćpan ran boskich! Przecie on czystość ślubował? A prócz tego, przy takiej między nimi proporcji chybaby ją za kołnierzem nosił! Na wąsach mogłaby mu siadać jak mucha	Potrzeba żebym był zaraz gdy oczy otworzy.	Powiedzże mi, bracie, co się z tobą stało Boć pamiętam, żeś był gospodarz dostatni.	Przeprawiają się?	Spotkałam dziś panią Fantoche, która ciągle utrzymuje stosunki z tą nieszczęśliwą ofiarą...	Sąd, Pokusa rzekł Torquemada.	Tak świętych rodziców dzieci odparł Leszek...	Uczyniłem lepiej wprowadzam go w czyn.	Wyjdziesz?	Zadziora! nic innego. Chyćciechycić	Zapewne, przyznaję... powinienem był panować nad sobą.	Zielony Korsarz płynie za nami. Czeka na swego brata.
Wyznaję, że to nie moje spostrzeżenie, ale Herberta. Wczoraj była mowa o ambasadorach u ministra W. Stary, jak go znasz, facecistafacecista (daw.) powiada rozetka ze wstążki przypinana do stroju; tu: wianuszek. z paryżanek”. Śmiano się z tego cały wieczór.	No, to go sobie zabierz niesłusznem jest, aby tych czterech kochających się dzielnych wojowników, nie było razem w jednym pułku.	Będzie chodził tam i z powrotem po całym kraju, jak to czynił przez te trzy lata. Szuka jakiejś rzeki zbawienia. Klątwa boża niech spadnie na wszyst... Ilekroć powróci z włóczęgi, modli się w świątyni Tirthankerów lub w Buddh Gaya. Potem idzie do madrissah, by odwiedzić chłopca, o czym zresztą wiadomo, gdyż chłopca karano za to kilkakrotnie. Jest to skończony wariat, ale człek spokojny. Spotykałem się z nim. Babu też miewał z nim do czynienia. Mieliśmy go na oku przez trzy lata. Czerwonych Lamów nie ma znów tak wielu w Indiach, by można było zgubić ich ślad.	Nauka przychodzi z wiekiem a warto i to powiedzieć, moje dziecię, że małe szakale są bardzo pospolite, natomiast takiego Muggera jak ja niełatwo nadybiesz. Nie pysznię się z tego bynajmniej, gdyż pycha prowadzi do zguby; ale zważ, że tak zrządziło przeznaczenie... a sprzeciwiać się swemu przeznaczeniu nie powinno żadne ze stworzeń czy to biegających, czy to pływających, czy pełzających. Co do mnie, jestem najzupełniej zadowolony ze swego losu. Komu służy szczęście i dopisuje wzrok, ten jakoś daje sobie radę na tym świecie, zwłaszcza jeżeli przed wejściem w jakąś debrę lub łachę rzeczną zwykł zawczasu zbadać, czy jest z niej wyjście.	Ależ nic. Przecież o takich rzeczach się nie pisze, bo to nieładnie. Najtrudniejsza sprawa, co zrobić z Antkiem. Antek jest posłem, więc nie można mu dać batów. Posłowie mogą się pobić między sobą, ale rząd nie ma prawa im nic robić, bo są nietykalni. Zresztą dostał już od Klu-Klu i może się uspokoi.	Ot, przyjechał i tyle. Wyrwał mnie z rąk Vampy, u którego choć pozorowałem nonszalancję, wcale nie było mi do śmiechu, przyznaję się. A więc, mój drogi, gdy on za podobną przysługę prosi mnie o to, co się robi co dzień dla pierwszego lepszego rosyjskiego czy włoskiego księcia, który wpadnie do Paryża, to znaczy, żebym przedstawił go na salonach, ty chcesz, bym mu odmówił? Ejże, chyba zwariowałeś!	Mnie się to jakoś w głowie nie mieści.	Na wieki. Dziękować Bogu, nikto u nas nie słabuje. A Jędruś, wybaczcie... pan Andrzej, po co się tłucze o świcie, jak Marek po piekle.	Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy.	Jak to! Gotowa jest pani zaślubić margrabiego Crescenzi, skoro mnie tu już nie będzie?	Wasza Królewska Mość rozkazał mi uwięzić i powieść na stracenie księcia, więc zakułem w kajdanki tego obmierzłego Bulbę Nie mogło mi się w głowie pomieścić, żeby Wasza Królewska Mość skazywał na śmierć krew z krwi swojej i kość z swojej kości...	Potem niby to gdzieś jedziemy. Raz na koniach, to znowu na wozach, a ja zawdy na kolanach u matki. Co się obudzę, spojrzę, to przy nas kręcą się jakoweś czarne strachy. Wszelako z całej ucieczki pamiętam jeno to, że mi było zawdy głodno. Nawet płakać ja nie śmiał, bo matusia precz gadała: „Jasiu, cicho... cicho, jak będziesz płakał, to źli ludzie nas zabiją”. Ach! Między Bogiem a prawdą ja wtedy nie miał czego płakać, jeszcze byłem z matką! Ale i to się skończyło... Matki już nie widzę... Jeno moja ciotka czy jakaś krewniaczka wiezie mnie gdzieś przez ogromne pola. A na czym wiezie, to iście śmiech powiedzieć... A prawda czyściuteńka dobrze pamiętam	Ale jakże je dostać, Najjaśniejszy Panie? Zdaje mi się, iż ani ja, ani Wasza Królewska Mość nie możemy się podjąć tej sprawy.	Ale przed wieczorem wrócą. Po nocy diabeł najgorszy, a wstydzić się dziewce nie potrzeba, bo ciemno.	Wcale nie, moje dziecko. Ale jestem już tak stara, że nie ufam ludziom, których nie znam od dzieciństwa. Wy zaś na przyszłość będziecie mieli naukę, że nie należy szukać nawet znajomości nie we właściwej sferze.	Wlazł pan sobie do wagonu, do nas i nic więcej. Wyciągnął się pan na ławie, a ten oto żołnierz, Szwejk, podłożył panu oberfeldkuratowi swój płaszcz pod głowę. Podczas kontroli pociągu na poprzedniej stacji został pan zapisany w poczet oficerów znajdujących się w pociągu. Został pan, że się tak wyrażę, urzędowo odkryty, a nasz kapral pójdzie za to do raportu.	Nie jest to prawdopodobne, Conseil.	No, cóż to szkodzi Przecież u Magdaleny była z wizytą panna Norska... Wreszcie któż kobietę odwiezie w deszcz, jeżeli nie mężczyzna? Ty sam odwoziłeś niejedną damę.	To wcale nie było głupstwo Właściwie to ja panią muszę przepraszać, że nie pamiętałem o gwiazdce dla pani.	Proszę, nie nazywaj mnie Ekscelencją, to może ściągnąć uwagę.	To moja wina, moja wina Żebyś wiedział, że to wszystko moja wina. Gdybym wtedy nie wpuścił tego kapitana do pana Bondego, nie byłoby tego wszystkiego...	Patrzno! jak się pysznie wydają te wszystkie aleje między przedmieściami a miastem. Wieża Św. Szczepana śmiało sterczy nad innemi budynkami, a tu oto widzisz Dunaj z rozkosznemi, zielono ocienionemi wysepkami. Tamte niebieskie góry już należą do Węgier! Już to co prawda, ale trzeba przyznać, że Austrya nierównie piękniejszą jest od Danii!	A co byś mi zaproponował, gdybyś sądził, że jestem skłonna przyjąć twoją propozycję? No, proszę, odpowiedz. Nie dość powiedzieć: źle robisz. Trzeba dać radę.	Co? O mieszkańcach Puszczy? Nic nie słyszałem! Cóż oni zrobili?	Czekajcie, słuchajcie, cyganie, poganie, psie plemie; nas dwóch, toć was nie pojémy... A ty głupi Lachu, co masz od szczęścia uciekać, jak długi do nóg ojca razem z nią...	Ja nic nie powiem!	Komu nie potrzeba dużo gotówki!	Nie zaraz! Kobiety nigdy nie gubią ludzi od razu. Czy już skończyłeś z tamtą osobą rachunki?...	Nie śpię. Rozmyślam.	Nie, pani!	Skąd wiesz, że mi nie odpowiada?	Cóż począć, skoro tak się złożyło. Zaraz po obiedzie położysz się i prześpisz.	A ty tego nie weźmiesz?	Ale po śmierci nie nastąpi nowe przebudzenie, gdyż organizm nasz ulega rozkładowi	Nie ma bo ochoty śpiewać.	Więc nie dotrzymałaś tego słowa, cośmy w Paryżu?...	No tak, powiadam: wygodnie, gdy się cały dzień stoi niczym karbowykarbowy	To właśnie jest ów piątoklasista. Macie go we własnej osobie.	A kiedy się za to zabierzemy?	A znakomity wieszczu! niech uściskam dłonie twoje za tak miłe poselstwo. Pozwól, że się oddalę na chwilę, aby natychmiast oblec ciało moje w strój, godny jéj komnat i oka, a potém skierujemy kroki nasze ku siedlisku bogini.	Ja to właśnie winnam dziękować pani za przyjemność, jaką mi to sprawi, że będę jéj użyteczną, przyczyniając się zarazem do wychowania, dzielnego może na przyszłość człowieka. Słyszałam, że syn pani ma wielkie zdolności.	Ale niéma się czém trapić! niéma sobie czém psuć humoru i zdrowia. N. Panie Faustyna dziś śpiewa razem z Albuzzi, są w najczulszéj zgodzie, kochają się jak dwie gołąbki.	A ten drugi, co wedle niego jedzie, to znów cale odmienny. Młody i urodziwy, oczyma strzela na prawo i na lewo... Śmieje się... A kędzierzawy jak Żydowin... Wiem już, wiem! To będzie ten zza morza, król Cypru i Jerozolimy, co jeździ po chrześcijańskich stolicach i na krzyżową wyprawę rycerstwo zwołuje.	Czego się spieracie?	Czegóż się śmiejecie? Norwid, Barwiński, Sowiński, Kurzawa, Podkowiński orient-expresem!	Daj go Bóg.	Maks łatwo się uprzedza.	Ożenisz się!	Paniczu, mnie się widzi, że ja wykrył prawdę.	Przecieżem go widział!	Skorzystajmy z zamieszania i dajmy nogę, przyjaciele Moko, zajmij się notariuszem.	Czego chcecie? Gadać prędko, bo mi się chce spać.	No to do widzenia, kochane dzieciaki, do widzenia, a może i dobranoc, bo pewno dość późno wrócę.	On jest za mądry, żeby tak myślał szczerze, tam coś innego być musi.	A zechce pan dać mi dowód, że tak jest naprawdę?	Chciałbym w to wierzyć	Następnie... Czy macie tu gdzie dobry areszt?	No, tak, tak... wiemy dobrze, kto był Marcin Cedro.	Ostatnieli to słowo waszej książęcej mości?... Na wszystko święte zaklinam waszą książęcą mość...	Skończmy to już raz, Bergeraku. Ta rozmowa przykrość mi sprawia.	To lubimy!	Czekaj, ino sobie spomnę. Aha. Więc ona, rodzic jej, książę Bogusław, i wszystkie panny dworskie z mistrzynią wyjdą ino za rogatki i tam cesarza powitają. A potem wszyscy społem powrócą na gród.	On przeżył wszystkich ze swego rodu... jest prastary... prastary... widział i doświadczył na świecie więcej, niż można sobie wyobrazić.	Ale Berta będzie miała, jak mówią, dwieście tysięcy liwrów dochodu.	Ale poczekaj	Cóż z tego?	I ktoś mu żartem włożył w usta ogarek cygara.	Mam, niech mnie Bóg sądzi!	Może by zacząć serię portretów mówców ministerialnych?	Nawarzył pan sobie ładnego piwa. Dużo sprawek ma pan na sumieniu.	A jak cię czeka los jego matki?	A któż?	A ty czego, Michałku, od Hasslinga chcesz?	A więc radykalnym lekarstwem na bezsenność będzie dla pani	Ach, raz, pewnego wieczora...	Bardzo dziękujemy.	Co mi po nich?	Dziad zupełnie samotny	Jaki jest projekt Noela?	Jego tam bardzo potrzeba.	Jestem zupełnie spokojną.	Jestem, panie	Jesteś taka rozpromieniona...	Niejeden raz Choć parę lat starszy, kneź Lech jak rówieśnik obok brata wygląda. Oba silni i zdrowi... Ciskają włóczniami jak nikt... strzelają z łuków do ptasząt... najdziksze dosiadają konie...	No, jestem już fertig. Do diabła, zimno mi obrzydliwie.	O czym, mój drogi?	O, cóż ja pocznę, nieszczęśliwa!...	Oleńka! przyszedł czas! Musimy uciekać!	Pięćdziesiąt dollarów, że ma faworyty rude.	Po co panna Kasia idzie do służby?	Pojadę z tobą, Mahbubie Ali.	Potem pobiegłem do komendy i zawiadomiłem komisarza.	Słusznie. Ino krótkie miał odzienie, wyraźnie widziałem.	Tam potrzeba ludzi Podsiadły będzie już poinformowany o was.	Więc cóż panu zależy na tym, ażeby Bela skończyła?	Więc pani znajduje, że w ubraniu?	Więc wiesz?	Zginęła w przedostatni dzień.	Śpiewam!	Źle jest przygotowany?
Nie Fenicjanek lękam się, ale Fenicji... O, ty nie wiesz, panie, jacy to nikczemni ludzie...	Kiedy teraz już nie mam o czym. Jak pani bardzo chce, to powiem taki toast, żeby się cały świat mył naszymi mydłami i perfumował naszymi perfumami. To pani tatuś i mój tatuś zarobią bardzo dużo pieniędzy. Dobrze?	A czy ja mówię, że nie? Owszem. Sam się zapiszę. Ale co innego być członkiem Ligi, a co innego kupować towary krajowe. Ja panu powiem, panie prezesie, że im więcej będzie członków, tym lepiej. Wówczas dopiero przyjdzie prawdziwa moda na towary zagraniczne! Wówczas dopiero będzie to prawdziwy szyk! Uważa pan?	Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy.	Mój mości książę! Jesteś w moim ręku i z tym się zgódź, a słów próżno nie trać! Pogoń nie nadejdzie, bo tam twoi ludzie dotychczas myślą, żeś dobrowolnie z nami wyjechał. Kiedy cię moi ludzie pod łokcie brali, nikt tego nie widział, bo nas tuman przesłonił, a choćby nie tuman, to z dalekości ani masztalerze, ani straż by nie dojrzała. Przez dwie godziny będą cię czekać, przez trzecią się niecierpliwić, przez czwartą i piątą niepokoić, a w szóstej wyślą ludzi na zwiady, a my tymczasem będziem za Mariampolem.	Tak? Nie wiedziałam. Pan Kunicki nic mi o tym nie mówił.	Byłby on tu pewnie z nami bo się wybierał w drogę, ale go coś niespodzianie zaskoczyć musiało. Nie taję, iż niespokojny jestem o niego, daj Boże, aby się co złego nie stało.	Nie wiesz, kto to był Chmielnicki? Był to zły człowiek, grzesznik, HamanHaman dosłownie: losy. z dawnych czasów... O tym przecież każde dziecko wie. Ten to Chmielnicki, ten grzesznik, ten Haman, napadł i obrabował dziedziców i bogatych Żydów. Zabrał im mnóstwo złota i przywiózł je do nas, do Woronki. Tutaj też pewnej nocy przy świetle księżyca zakopał je w ziemi po drugiej stronie bóżnicy, na stoku góry. Zakopał je głęboko. To miejsce zarosło trawą i zostało zaklęte, aby nikt nie mógł odnaleźć skarbu.	No to tak ożenić się on nie ożeni, boby mnie i dobry gospodarz za synowę ani za żonę nie chciał, sieroty, za którą nie ma komu ani wesela sprawić, ani nawet dać ręczników; a co dopiéro budniczuk hardy i syn takiego bogatego ojca jak Choiński! Pokręci się, pokręci, porzuci i żal tylko w sercu zostawi... Na co darmo się kumać, kiedy chrztu nie będzie...	O! to Pani nie zajmie. Naprzykład co do mnie. Erotyzm Pani nie zajmie, a to jest podstawa mego charakteru.	Przepraszam cię, kuzynko! Jeśli ja nie mam podstawy sądzić go w ten sposób, tym bardziej ty nie możesz za niego ręczyć.	Ano, proszę! Nie! Przynajmniej krótko! Proszę, proszę! I czemuż to waćpanna jego z łaski swojej nie chcesz?	Ja zaś nie rozumiem, w czym Downarowa jest gorsza od innych Skrzętna, radnaradny (daw.)	Jakoś ochoty nie mam	Nie szkółkę elementarną?	Słyszałem i aż mnie wątroba zabolała! Pani zna chłopów?... A! jak Boga kocham! czemu pani tej roli nie gra?...	Więc nie potrzebuję panu tłumaczyć, o jaką posługę chodzi?	Nie krzycz-no Władek!... na scenie dosyć się wydrzesz i wyjęczysz, że aż uszy zabolą...	A no... nie wiem. Przecie-że w knajpie.	Bo jestem więcej mądry, niż głupi. Szukałem pieniędzy a nawet pogardliwą, o ile nie będzie się mnie bała. Ale natomiast panna Krasławska, tak jak i jej matka, ma cześć religijną dla pozorów, dla tego, co wypada lub nie wypada, a ogólnie mówiąc, dla tak zwanej przyzwoitości. To raz. Dalej, niema w niej ani jednego takiego ziarnka, z którego wyrastają awanturnice więc szukaj w niej tego, na czem się można oprzeć	Dlaczego pan nie czyta, co napisane na tej kartce papieru?	Istotnie, nie traciłeś pan czasu	Kiedy tak to niech se idzie do kryminału, bo ja za hycla sto pięćdziesiąt rubli nie zapłacę.	Pozwólcie nam przejść i niczym się nie martwcie.	Słyszałem ja o tym, Sirotkin, ale nie wierzę. Gdzież ty mogłeś kogoś zabić?	Wiwat!... W takim razie, moja Helu, nie zechcesz chyba upominać się o te tysiąc rubli...	Wie, bo ilekroć ją zobaczę, tylekroć o nim mówię. I co jest charakterystyczne, to to, że jego wspomnienie nie mąci ani na sekundę jej pogody. Mówi o nim, jak o każdym innym. Jeśli spodziewał się od niej choć pośmiertnego żalu, to i w tem się zawiódł... Muszę paniom pokazać kiedyś jeden jego list. Ja mu próbowałem wytłómaczyć to uczucie, on zaś odpisał mi: „Ja ją sądzę trzeźwo, ale nie mogę duszy od niej odedrzeć...” Był to zresztą sceptyk, człowiek pozytywny i skończyło się.	Pan profesor mnie przysyła. Kazał powiedzieć, że książę pan prawdopodobnie nie dożyje do jutra.	Przepróżniaczyłeś nieomal całą podróż, a teraz chcesz się wykpić byle czym. Myślisz sobie, że stolik do wypłaty już blisko. Zalatuje cię zapach wybrzeża, hę?	Mama tak przypuszcza; co do mnie, boję się, czy pan de Clagny nie otumanił w końcu pani de La Baudraye. Jeżeli zdołał jej ukazać w swoim mandacie jakieś perspektywy na tekę ministra, wówczas jego krecia skóra, jego straszliwe ślepia, rozczapirzone kudły, głos ochrypłego drabanta, chudość pokątnego poety, łatwo mogą się zmienić w uroki Adonisa. Jeżeli Dina ujrzy w panu de Clagny generalnego prokuratora, może się w nim dopatrzyć ładnego chłopca. Wymowa ma wielkie przywileje. Zresztą pani de La Baudraye jest ambitna, Sancerre obrzydło jej, marzy o wielkościach paryskich.	Pan ma słuszność ludzie z pewnej sfery mówią my, jedynie ludzie spod ciemnej gwiazdy mówią ja, u mnie. Zawsze się ma manię uchodzić za to, czym się nie jest. Jak na człowieka tak udekorowanego...	Wszystko tu, mój kochany, wygląda zachwycająco, i gdybym był na twojem miejscu, czułbym się najszczęśliwszym z ludzi. Chociaż i na to, co mnie spotyka, wyrzekać nie mogę... Powodzi mi się w służbie, w interesach i... jeszcze w czemś bardzo ważnem!... Zgadnij, ile mam kapitału?	Mosterdziejowi. On dopiero, gdy takie rzeczy usłyszał od rymarza, zaczął dowiadywać się i dowiedział się, co było. To najpierw poszedł do pana Sobka, podał mu rękę i powinszował, że on z jego synem słusznie postąpił, a potem przyszedł do mnie.	Do licha mi tu u ciebie w tej izbie pod strychem duszno, albo ty ze mną chodź ztąd, lub ja sam na zamek muszę.	Jak tylko słońce wzejdzie nad horyzontem, piraci z Tortugi stoczą jedną z najstraszliwszych bitew, w jakich kiedykolwiek przyszło im brać udział. Fort, który skrywa za swymi murami mojego śmiertelnego wroga, zostanie ostrzelany z osiemdziesięciu dział, a sześciuset marynarzy gotowych na śmierć rzuci się do ataku. Ja będę im przewodził.	Siewros, mano Wajks! krzyczała dziko kobieta, a uchwyciwszy leżącego młodzieńca, z tą samą zręcznością, z jaką na stos wskoczyła, zbiegła po palących się belkach, niosąc związane chłopię na rękach tak, jak się niesie dziecię maleńkie. Lud ze czcią rozstępował się idącej, sam Tubingas z wzniesioną dłonią odwrócił się za nią, jakby zagasłemi oczami chciał przypatrzeć się temu dziwnemu zjawisku. Ona tymczasem złożyła zdobycz swoją na trawie, a śmiejąc się i płacząc rozwiązywała krępujące ją węzły, całując poranione ciało wydartej kapłanom ofiary. Nikt nie śmiał się ruszyć z miejsca, wszyscy patrzyli z podziwem. Ci co byli dalej a nie widzieli co się stało, słysząc tylko dzikie okrzyki i zamieszanie powtarzali z pewnem poszanowaniem i grozą.	A jakże! O tobie tu mowa A ty, Kwasow, powiem ci, jesteś wielki głupiec. Czy ty myślisz, że takiego generała major przekupi i że taki generał będzie umyślnie jechał z Petersburga, żeby rewizję robić u majora? Głupi jesteś, bratku, oto, co ci powiem.	A karnawał! Zanudzi się pan u nas.	I czegoś przy tym chciał, czegoś się spodziewał.	I komu przyszło na myśl rozrywać tę barkę! Trzasek się zachciało, czy co?	Kiedy tak, to co innego. Ale po co wam do onych miast jechać? Możecie i w Szczuczynie koni zbyć, bo nam siłasiła (daw.) brakuje., a te, cośmy w Pilwiszkach zagarnęli, na nic, bo wszystko odsednione.	Syn naturalny cara rosyjskiego... któremu, na intencję tego małżeństwa wykrojono by jakie księstwo, albo po prostu hrabia de Thaler ze swą miną przebranego parobka..	Wiem, rozumiem... Przepraszam pana i jego przepraszam Jest mi przykro, tak bardzo przykro! Postaram się naprawić mój błąd. Proszę mi wybaczyć! Jestem zmartwiony. Z duszy i serca żałuję. Bardzo żałuję.	A widzicie. W pojedynkę niejeden z naszych od nich tęższytęższy zorientować się. sami.	Ale że to Mikołaj zdoliłzdolić	Ba, ależ setnie głupi mi się wydaje.	Bo pani Wysocka uwzięła się dzisiaj na Żydówki i co którego z młodzieży złapie, natychmiast zaczyna przestrzegać przed nimi, a mówi tak głośno, żeby panna Mela usłyszeć musiała...	Boisz się?	Ciskać sprzętami chrząkał przerażony pan Baker.	Duszno mi niech pan otworzy okno.	Głupstwo! przeżegnaj się i śpij.	Mam jeszcze jeden ale muszę sam przyznać, moja kochana, że jest jeszcze bardziej absurdalny niż poprzednie.	Odpływ się zbliża.	Oto jest. A jakże będzie z zemstą? Niech się raz wypełni, bo się lękam srodze	Pozwól mi pani wyszukać sobie umeblowany, przyzwoity apartamencik; w ten sposób życie będzie cię kosztowało taniej niż w hotelu, a będziesz u siebie. Jeżeli mnie pani zechce posłuchać, przeniesiesz się jeszcze dziś.	Przytwierdził i nawet z papieru o tym przeczytał.	Tak, tak! Może przez troskliwe starania uda nam się wzbudzić w nim na nowo iskrę rozumu.	Widzisz, mówiłeś, że będziemy siedzieć cichutko, a czyż ty to potrafisz? Znowu całujesz.	A Jeanlin pracuje?	A widzisz?	A wtedy... kiedy to, pamiętasz, otrzymałem gratyfikacyą i zostawiłem u siebie tę assygnatkę... na cygara...	Aha... to właśnie, jakom myślał...	Ale czemże zawiniłem?	Ani kruszyny niema, ani tylego ździebdzia!	Ani mnie życia pani	Ano, jakby Tylko mała lecznica, na miejscowe potrzeby.	Bardzo dziękuję panu dyrektorowi	Byłeś przy sekcji?	Byłyż one większe od wielkiej powodzi zeszłorocznej?	Chcesz zginąć?	Dużego kredytu?	Filozof, Mędrzec	Fiu!... a skąd pieniążki?	I cóż, mój mały, co dawano w teatrze?	I ja także!	Inoino (gw.) tęsknić. za Górowem. Oj, cnie!	Jak? co?...	Jaka pani?	Ksiądz jesteś od modlitw.	Mogę stać	Mów! Mów! To rozkaz.	No powinnyście być teraz szczęśliwe. Tak-eście pragnęły zostać babkami.	No, a mnie?	No, nic z tego, nic z tego.	O czym to napisane? zaglądać. w karty.	O, widzisz, to jest taka.	Obiecuję na mą głowę. Wyruszymy za kilka dni. Jak dotrzemy na Tortugę, raz dwa zbierzemy nową flotę i wykurzymy tego szczura z jego nory.	On mi każe połykać arszenik, to jakaś nowa metoda leczenia, zobaczymy, zobaczymy...	Panna Jadwiga płacze po Głębockim. A ma trzech konkurentów rodaków, znajomych. Gdzie mnie próbować nawet!	Przeciw potwarcom.	Przez most.	Przysięga gracza!	Winszuję, jest czego!	Więc w tamtą...	Wola pańska!	Wzrok, Tajemnica, Skarb, Miłość	Zapomnisz o nas	Znalazłeś stróża?	Ładnie tam u cioci Noemi?	„Pójdę i ja”
Dobrze otóż jego dom jest celem mej podróży, z czego asińdźka możesz osądzić, czy jestem złoczyńcą; powiem asińdźce jeszcze coś więcej, a mianowicie, że chociaż istotnie, wskutek straszliwej omyłki, życie moje narażone jest na pewne niebezpieczeństwo, jednakże król Jerzy nie ma w Szkocji wierniejszego sojusznika nade mnie.	Sameś sobie narobił szwagier biedy. Żeby to na mnie, toby mnie raz połknął, ale trzy razy wyrzygał.	Już potem nie wiem, mój jegomość, bo on ozdrawiał, a ja się też od niego odczepiłem. Przyjechał ksiądz Łasko, więc mnie Bohun to zrobił, że mogłem z nim do Huszczy jechać. Oni tam, zbóje, wiedzieli, że dobra wszelakiego trochę mam, a jam też nie ukrywał, że jadę rodzicieli wspomóc.	Tak to ludzie okłamują bogów. O panie, ja sam widziałem, jak żebra Krotona łamały się w rękach Ursusa, który następnie powalił i Winicjusza. Byłby go zabił, gdyby nie Ligia. Winicjusz długo potem chorował, lecz oni pielęgnowali go mając nadzieję, że z miłości stanie się chrześcijaninem. Jakoż stał się chrześcijaninem.	Ja ci tylko powiem jedno jakem był dzieckiem i zdarzyło mi się czasem wbić sobie drzazgę, to mnie daleko mniej bolało, gdym ją sobie sam wyciągnął, niż gdy mi to zrobił ktoś drugi.	Daj mi więc zakład przebaczenia twego, rzecz jaką, należącą do ciebie, któraby mi przypominała, że to nie było snem; coś, co nosiłaś na sobie, co mógłbym nosić także, pierścień, naszyjnik lub łańcuch.	Mógłby mnie uleczyć z podagry!	W całej dżungli nikt nie wie, że noszę na szyi ten znak. To ślad obroży. Tak, mój mały, urodziłam się pośród ludzi, a matka moja zmarła w królewskim zwierzyńcu w Udajporze. Dlatego to dałam za ciebie okup wówczas na Skale Rady, kiedy byłeś nagim szczenięciem ludzkim. Urodziłam się pośród ludzi i za młodu nie wiedziałam nawet, co znaczy dżungla. Chowałam się w wielkiej okratowanej klatce. Pewnej jednak nocy poczułam, że jestem Bagerą, panterą czarną, nie stworzoną na to, by stanowić zabawkę dla ludzi. Rozerwałam nędzną, słabą zaporę i uciekłam. I dlatego to, że poznałam sposoby ludzkie, stałam się potężna w puszczy, groźniejsza od Shere Khana...	Czy pan nie może się wyrwać, zrobić tak jak ja? Zresztą nie potrzeba tak ryzykować. Wystarczy pewno udać się za granicę, na rok, na dwa lata. Do Rzymu, do Paryża. Pan jest mimo wszystko wielki artysta.	To niech odpoczywają, a jak odpoczną, lepiej się potem do gospodarstwa zdadzą... Wieczna głupota! Czy to my księżniczki, żebyśmy pieszo chodzić nie mogły? Uf! Nie mogę!	Pewnie, że się wam krzywda stała... Wasze konie króla by nie objadły, ale to jeszcze nic... Gorsze się zwiastują rzeczy. Kamień na kamieniu nie zostanie.	Przez wzgląd na mnie? Nie, na pewno nie. Niech hrabia sam przyzna i zaświadczy, że ciągle pana prosiłem o pomoc w zerwaniu tego narzeczeństwa. Na szczęście zostało zerwane. Hrabia utrzymuje, że nie jemu powinienem dziękować, wzniosę więc wzorem starożytnych ołtarz deo ignoto.	Nudne! ach, mój kochany, jaka to nudna rzecz to morze! Bywałem nieraz nad jego brzegami, pływałem po niem. Powiadam ci, że gdyby na parowcach nie było z kim grać w winta i czasem nie istniały anioły, w postaci dam ładnych i miłych, możnaby umrzeć z nudy. W dekoracyach teatralnych robi to wrażenie duże, ale w przyrodzie	Czy tak niebezpiecznie jest polować na diugonia?	No, nie ma w tym przecież nic niezwykłego. Takie rzeczy się zdarzają, a wtedy trzeba nastawić się na pewne straty.	Upadam do nóg i... proszę pamiętać... To, com powiedział, warte jest przysięgi i nie zmienię słowa, tak mi Boże dopomóż.	Wie pan, to lepiej, że ten ktoś do pana przyjeżdża. Cieszę się z tego.	Właśnie od północy do tej pory siedziałem przy jego łożu zaklinam i błagam, by się choć odrobinę posilił; Ciało Pańskie i tak mu przy mszy podam, choremu wszystko wolno. Ani sobie mówić nie pozwolił. Upiera się, że jest o wiele rzeźwiejszy niż wczoraj, uniósł się nawet w końcu i milczeć mi kazał. Prawda, że w tej samej chwili, płacząc, swej porywczości żałował, ale... wybaczcie, wasza miłość, już mu dam spokój.	O, nie tłumaczcie się Lepiej byś jednak zrobiła, gdybyś się trzymała z daleka od Ruby Gillis. Choroba, Wyrzuty sumienia, ŚwiętoszekLekarze twierdzą, że suchoty są zaraźliwe. Zawsze wiedziałam, że Ruby coś złapie, od czasu jej ostatniego pobytu w Bostonie jesienią. Ludzie, którzy nie są zadowoleni z pobytu w domu, zawsze wpadają w jakieś choroby.	Co nie mam znać? Przecie widujemy się co dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo ja siedzę u niej, albo oboje u Wysockich.	Czekajta jeno, może się i na to znajdzie jaka rada.	Czy może to być?	I nie umierają od tego?	Nie bądź taki mądry sam ją przygrzewasz, to i sam podstudź.	No, dobrze, ale na co to wszystko?	O tak, wielmożny panie! Załatwię wszystko jak najlepiej!	Ooo, to nie najlepiej się stało	Słuchaj, Pat ja bym ci dał dwanaście franków na tę mszę. Ale ty jesteś łajdak, bracie, ty to przepijesz.	Tym lepiej, to mi daje promyk nadziej; posłuchaj.	Wojna! Wojna! i tak nam, Panie Boże, dopomóż!	A bo to co robi, ino żre a wysypia się, to nie ma urodna być...	I ja myślałem, że przy wieczerzy dzisiaj co wspomni, ale nie odzywał się; chyba już wyznaczył dyżur czy co? A z Serczykową, nie wiesz, co słychać, Nastusia dobrze się sprawia?	Najlepiej pani uczyni, nie płacąc za nic więcej... chyba że ma pani ochotę robić prezenty tej młodej panience. Ona już nie posiada ani grosza własnego majątku.	Nic trudnego, jaśnie panie A teraz, dokąd mamy je zanieść, panie Gray?	Nie wiecie to, że pełna psiarnia młodych szczeniąt? Wyrwie się które z szopy, to i biega, dokazuje, łasi się człowiekowi, a jejmość ze strachu zaraz upiory upatruje.	Och, nie ja nie żyję z nikim z mojej klasy. Odzywam się do nich jedynie w służbie. Ale jest ktoś bardzo dobrze, z kim mógłbym pana zapoznać.	Wierzę, że przyjaźń dla ciebie, pani, nie byłaby uczuciem pospolitym, pomimo to, przyjacielem twym nie chcę być nigdy.	A braci swoich? A siostry, a tych, którzy nauczyli cię prawdy i wiary w Chrystusa?	A! a! pamiętam to jego przysłowie! to też go przyjaciele i nieprzyjaciele zwali z tego powodu książę mirabilis, a że JO. pani była trochę czerwona, to ją czasem jak śliwkę mirabellą nazywali...	Ano, gdy się rada u króla skończyła, wyszliśmy wszyscy z komnaty na wał rozprostować kości i pojrzeć ku Wiśle, zalizali (daw.) 15; kopa	Bo ona ma dwadzieścia jeden lat i niedawno w świat weszła. Niech pan zresztą nie myśli, żeby nie miała już starających się.	Chce mię nie tylko jutro przy szopie zgładzić swoją straszną szpadą, wsławioną w dwunastu ucieczkach z placu boju ale jeszcze zdyshonorować przed śmiercią dla uniknięcia spłaty długu.	Czemu nie został tu, przy chorych?	Dzieciaki jesteście Duże, niemądre dzieci. Kto widział tak się kłócić! Jacku ty wiesz, ile mam do ciebie przywiązania...	I móóówi pan, że to Je...je...jeremiasz Ben...	Jak to po łacinie?	Lipkom nie dotrzymano przywilejów.	Musisz mi wierzyć, gdy cię zapewniam, że zanadto ciebie szanuję, bym miał teraz, zanim nie zdołam tej sprawy załatwić, zabrudzać twoją wyobraźnię i twoje czyste myśli tymi wstrętnymi rzeczami.	Nie bardzo.	Nie myślmy o nim wcale	Nie życzysz sobie niczego więcej?	Nie, dziecko, cała armia defiluje.	Nie.	No, niech się pan przyzna, że był to tylko lapsus!	Obaczysz jak ów tylko borek przejedziem, który od Chreptiowa nas dzieli.	Raczej kogo?... Ciebie szkoda. Jedyne miejsce na kuli ziemskiej, które cię pociąga, a unikasz go.	Tak musi być. Gospodarz żyje z tej ziemieziemie (daw., gw.)	Tomku, na miłość Boską, co ci jest?	W ręku tych, co waści salwowalisalwować (z łac.)	Więc nie składać podania?	Więcej od stu lat u nas złodzieje rządzą, proszę łaski pana, tylko obce, niechże choć czasem zarobią i swoje.	Wniosek pani jest jasny! nie chce pani, aby skarano morderców mego męża.	Złym nie jest lecz wiele ucierpiawszy że niemal pustelnicze życie prowadzi, tego mu za złe poczytać nie można. Abym mu pociechę przyniósł dążę do niego...	A gdzie jest ten młody kapłan?...	A wy, „szpylmanyszpylman a. szpilman (z niem.) rzekł opat	Aha pani Lali chodzi o twórców nowych prądów!	Bo się ożenisz.	Chodź ze mną.	Czego wrzeszczycie, wariaty?	Czym się źle wywiązałczym się źle wywiązał spytałem po chwili wahania.	Dlaczego? Cóż mi masz do zarzucenia?	Dziecię, zlituj się, przerażona zawołała towarzyszka	Dzielnego masz pani człowieka za męża	Gotowe! Postaw dyrektor.	I dlatego wyjeżdżasz?	Idź po ciało mojego brata	Ja mu powiedziałam niechcący...	Jako Litwie z koroną.	Juści.	Ma pani pokój jak Göthowska Gretchen.	Moi drodzy, słowo uczciwego człowieka, niezdolny jestem napisać dwóch słów pochwały o tej książce...	Moje uszanowanie pani hrabinie!	Myślisz może, żem kapłan Cybeli, i sam dla siebie jałmużny proszę, przykazano mi żebrać gdym nogę postradał, podyktowano słowa; służę i pełnię co mi zlecono.	Mówiłem ci przecież, że mogliśmy jechać wasągiemwasąg rzekł małżonek	Oczywiście	Pani de Launay, która jak Waszej eminencji wiadomo, oddana mi jest zupełnie.	Pojedziecie do Płocka, a ja z wami	Powiedz Mistrzu, kto jest przeciw tobie!	Przysięgłaś?	Rozumiem	Skąd idziesz?	Smutek rzekł wierny giermek	Stanowczo zatem żądasz jego życia?	Starszy bardzo miły.	Tkwiłeś przecież w komnacie jak tyka...	Uwięziony?... Athos?... za co?	Więc jakiś statek musiał się rozbić w pobliżu wyspy?	Wystarczy	Zapłać moje długi!	Zdaje mi się, że jestem w ciemnym lochu
Mój synku, to się nie godzi! Wyrzekłeś się nas? Co? Ho, ho, ho! To brzydko! Tego ciebie na chrzcie nie nauczyłem!	Trzeba się zapytać pana Zachnowicza ale jako się domyślam, to pewnie coś takiego, jak auriga regius, którym was Król Jegomość mianował swego czasu w Janowie.	Przypomnij sobie... Może się pomyliłaś? Tam nad limanem wbiegłaś do mego namiotu, gdy Kargan cię gonił, komuż on miał cię oddać? Kajkułowi? Czy pewna jesteś? Może to było jakieś inne imię? Poszukaj dobrze w pamięci... może inne?	Tak, ale jak się to uda przejechać tę granicę?	Krótko mówiąc Kryczyński Tatar polski. Był on pułkownikiem jednej z naszych lipkowskich chorągwi, za czym ojczyznę zdradził i do dobrudzkiej ordy przeszedł, gdzie, jako słyszałem, wielkie ma znaczenie, bo tam się widać spodziewają, że on i resztę Lipków na pogańską stronę przeciągnie. Z takim to człowiekiem Mellechowicz w praktyki wchodzi, a najlepszym dowodem ten list, którego tenortenor	Otóż błąd! Otóż błąd Sama mówisz: wyprowadzone. A co znaczy wyprowadzone? Znaczy pielęgnowane i przystosowane do nowych warunków egzystencji, do nowej roli i nowego zadania przez szereg pokoleń. A tak. Czytałem kiedyś taką książkę o pewnym francuskim miljonerze dorobkiewiczu. Pytał on swego sekretarza, czemu się to dzieje, że czuje się nieswojo w środowisku burżuazyjnem. Sekretarz na to odpowiedział: Jakto dwudziestu czterech przecie skończyłem gimnazjum w osiem lat! wyjaśnił swoją myśl sekretarz Otóż oczywiście nie chodzi tu o gimnazjum. Chodzi o stopniową aklimatyzację. Zresztą poco daleko szukać. Codzień patrzysz na swoich rodziców i nieraz mi mówiłaś, że ojca bardziej cenisz od matki, ale nie zaprzeczysz, że wiele rzeczy w jego postępowaniu razi cię i drażni. Już ciebie! Jego córkę! Jego wnuki nie znosiłyby go wcale. Wuja Żołnasiewicza lekceważysz, ale klimatycznie jest ci bliższy.	Widzi mi się, co na sąd trafiłem... cie! jak to wszystko wiedzą.	Zdechłby sobie, jak Boga tego kocham, a za to co zje, toby parę koni utrzymał, coby się na coś zdały	Co takiego? Pójdź waszmość ku mnie, na słowo. Raczcie, panowie, nie zatrzymywać się król jegomość czeka; my się tam stawimy za chwilę.	Mego syna?... Chcesz pani wmówić we mnie, że gdy jakiejś guwernantce podoba się mieć wypadek w życiu, to ja będę za to odpowiadała?... O Joasi jest kłamstwo, ale nawet choćby tak było, kto ma prawo zaczepiać mego syna?...	Wiesz co, jedź i ty z nią! Zaczekasz w karecie. Jeśli jej się misja uda, to cię zawoła, a nie, no to...	Nie jestem szczeniakiem, tylko człowiekiem, a pan nie ma prawa się pchać.	Siebie się pytaj! Słuchałem jej ostatniej spowiedzi. Rozumiesz? Milczę. Lecz ty	Szczęście żem też pana zastał w domu, a tu król Jegomość chce się z nim widzieć dziś jeszcze, zabieram go zaraz z sobą do zamku.	Tak się domyślam.	Tak szczęśliwa, jak tylko można; wyszła za mąż za człowieka, którego kochała, a który trwał przy nas wiernie w niedoli; nazywa się Emanuel Herbaut.	Uważam, że pani coraz dłużej odbywa lekcje z dziewczynkami... Taka praca nie może być korzystną ani dla panienek, ani dla samej pani, i dlatego oświadczyłam listownie panu Dębickiemu, że jego siostrzenica nie może już uczyć się u nas.	W takim razie wycofuję się z moim referatem!	Co do mnie zawsze się będę wystrzegał słów, które by mogły obciążyć pamięć nieszczęsnego marszałka. Nie potrafię sądzić jego czynów. I nie do mnie, zaiste, należy rozgłaszanie jego najbardziej dowiedzionych błędów. Wyrządził mi on bowiem dobrodziejstwo, za które wdzięczny mu będę dopóki życia.	I ja z państwem wybieram się na tę wycieczkę Topolski ma tam wyłożyć jakiś plan... Będziemy opiniować razem, bo pani będzie?...	No tak bo ci twoi ministrowie właśnie tak się znają na książętach!	A jednakże pewny jestem, że znam to pismo.	A to kłopot!	Bajki! Wiem przecie od księcia Hirama, że to bajki!...	Bo też istotnie ją opuściły! Ale czyż wam nie powiedziałem, że będziecie chodzili wszędzie, widzieli i słyszeli różne dziwy? Zresztą ten rycerz nie jest Czaroludkiem. To pan Ryszard Dalyngridge, przyjaciel mój z lat dawnych. Przybył tu jeszcze z Wilhelmem ZdobywcąWilhelm Zdobywca (ok. 1028–1087)	Ja? M-mam iść i... i powiedzieć jej to wszystko?	Jak to nie taki?	Może to jakiś sygnał?	Sam mnie przyzwał, tom poszła, sam mnie opatrzył, tom wzięła, z głodu mrzeć nie będę ni dzieciom nie dam, kiej ty o to nie stoisz!	Ta... jeśli o nocleg chodzi, to możesz przenocować w tym domu, bracie rodaku.	Tak, urocza jest. Moim zdaniem była jeszcze bardziej urocza, kiedy była księżną des Laumes. Intelekt jej nabrał czegoś bardziej kanciastego, wszystko to było miększe w młodziutkiej wielkiej damie. Ale wreszcie, młodzi czy mniej młodzi, mężczyźni czy kobiety, cóż pan chce, wszyscy ci ludzie są z innej rasy, nie można mieć bezkarnie tysiąca lat feudalizmu we krwi. Oczywiście, oni uważają, że to nie gra żadnej roli w ich przekonaniach.	To dopiero... Dlaczegóż dziś koniecznie mamy iść do niego!	To ja!	Widzi pani jak to źle być dobrym, przeciętnym człowiekiem, jak to źle związać swoje życie z życiem istoty z... zasadami.	Umarła przed kilku dniami daleka jego krewna, bardzo bogata, więc liczy na spadek. Wczoraj mi to mówił, ale ja słyszałem, że cały majątek zapisała na dobroczynność... Testament dziś, albo jutro będzie otwarty...	Nie potrzeba, ja sam go uwiadomię i będzie tu za chwilę z wszystkimi tymi, których pokochałeś i znasz od dawna. Chodź ze mną do obserwatorium. Nadzieja, TęsknotaSpojrzyj teraz przez ten nowy teleskop na Ziemię w pełni stojącą. Nastawię ci Ziemię na ten punkt, który ci wskrzesi pamięć przeszłości i obudzi tęsknotę, bo tęsknić, mój przyjacielu, to jest wierzyć w przyszłość, kto tęskni, ten ma nadzieję. Co widzisz teraz na Ziemi?	DarEliza pośpieszyła, zniecierpliwiona zwłoką. Przy drzwiach siostry porwały ją i w triumfalnym pochodzie zaprowadziły do pokoju bawialnego, wołając wszystkie razem: „Patrz, patrz!”. Eliza spojrzała na wskazywane przez nie miejsce i zbladła ze zdziwienia i radości. Stał tam bowiem gabinetowy fortepianik, a jego blat i leżący na błyszczącym wierzchu list nosiły jej imię i nazwisko.	Mówią że siedzi gdzieś na zamku w Nossen, ale dla niéj pewnie co paradniejszego zbudują paplał Fröhlich	Potrzeba kilku tysięcy rubli, żeby puścić w ruch interes, a ja tyle nie mam. Otóż przychodzi mi na myśl, właściwie przyszedłem, z nią: zaproponować panu spółkę w tem przedsiębiorstwie. Trzydzieści procentów od kapitału włożonego jest pewne.	Tak, drogi panie, czyż byłbym przyszedł tak szybko? Na nieszczęście, ten straszliwy artykuł jest bardzo piękny. Och! Pan masz olbrzymi talent. Wierzaj mi, korzystaj z chwili powodzenia Ale musiał pan dostać dziennik; czytałeś?...	Znowu? No dobrze, dobrze, ale tylko na krótką chwilę...	Zrób tak Za śladem koło mojej chałupy nie ma co iść, bo ja już wiem, że on prowadzi do Joselowego szwagra. Ale ciekawi mnie tamten drugi ślad, na prawo od gościńca, bo on może zawiedzie nas do którego z kolonistów, a może do onego Żyda, co resztek lasu pilnuje. Idźże se ty, bracie, tamtym śladem, najdalej jak będziesz mógł; a jeżeli gdzie trafisz, daj mi zaraz znać. Do jutra powinieneś tu być z powrotem, bo gniazdo złodziejskie nieduże.	A ja ci rzekęrzekę	A ja se myślał...	A ja wam powiadam że po roku nie będzie w robocie ani jednego Karburatora.	A któż jest u pani? Pan Debray?	A ona? a ona?!...	A wyście ich skąd tylu nabrali?	Ale ci świadkowie przecie już nie żyją.	Ale co?	Ależ nie chcę ci przeszkadzać, przyjacielu. Zbieraj sobie swoje truskawki, jeśli jeszcze coś zostało.	Ano, do numeru, do dzieci.	Bardzo dawno!	Bardzo ważne	Co mi po nich?	Co takiego?	Co? Jak? Gdzie?	Czego pan sobie życzy?	Czy i Dębicki?	Czy waćpan wierzysz że ja temu człeku nie uczyniłem nigdy zła i żem mu był zawsze życzliwy?	Dlaczego tak myślisz, mój chłopcze?	Do widziska!	Dopiero w czerwcu.	Dziękuję	Hej, mocny Boże! żeby choć był zaznał, ale on ją zaślubił, obłożnie chorym będąc, wieczorem, a o świtaniu już ją wzięli!	I ja żałowałem w pierwszej chwili; ale nie było innej rady.	Ja bardzo szanuję, panno Klaro, zdolności pani... Podziwiam wiedzę pani, pracę, sumienność.	Ja nic... ja nie mówię!...	Jaki śliczny jest wasz świergot	Jakiegoż znowu faceta?	Jazdę słyszę.	Jestem bardzo niedomyślna.	Kiedy panna porwana?	Kochanie pozwolę sobie zauważyć, że mało co zawdzięczam Brytanii i nie żywię przeto dla niej podobnie przyjaznych uczuć.	Musi być bardzo inteligentna	Mydła wychowały mnie widocznie źle, kiedy ojciec jest ze mnie niezadowolony.	Mój ojciec, wspominałem panu o nim.	Nic nie myślę, czekam i patrzę	Nie przypuszczam, ażeby ktokolwiek miał prawo obrażać mnie	Nie rozumiem tu jednego: dlaczego w liście jest powiedziane, że nie zostawią pana samego? Przecież skoro profesor opowiadał tam o naszej lecznicy, pewno wspomniał pan również i o mnie?	Nie tykaj! nie tykaj! nie wolno!...	Nie w ciemię bity jesteś	Nie wiedzieli, że wasza królewska mość chce z nimi odbyć naradę.	Nie, trup!	No i weź już lepiej	O! nie, nie!	Oswaldzie!	Panie Moryc Welt, wypłać mi pan natychmiast moje trzydzieści tysięcy marek!	Panu dość, a mnie mało!...	Przesyła ci ukłony bardzo uniżone.	Rośnij zdrów...	Sam król.	Skąd wiesz?	Tak.	Tak.	Tań, no	Towarzysz Raszewski?	Wielka boma dla kobiet Wa-hima i Samburu	Wołaliście mnie, mistrzu? Tum jest, co rozkażecie?	Za wódkę dziękuję
Mówię panu, choroba. Ale wy, mężczyźni! Czasami, gdy nie idę do pracy i wieczorem kładę się spać, to przecie słyszę, co oni mówią i jak z nią rozmawiają. A w nocy?... Sam pan wie. Nie mogę zasnąć, tak mnie to złości i śmieszy. Idalka, biedactwo, na nic nie zważa. Jak się, panie, nazywa taka choroba?	To nie! Ale mógłbyś im trochę zejść z drogi. Ojciec czynił to zawsze i widzisz, jak go wszyscy szanują.	Jeszcze nie, zaczekaj trochę, sam przecież mówiłeś że to dopiero wieczorem.	Nie, to chodzi o pana.	O, to tylko chyba sahib Creighton... bardzo głupi sahib, który jest pułkownikiem, a nie ma pułku.	Słuchajcie Nie życzę ja wam złego, bo to widzę jasno, że ów młodzianek więcej przez płochośćpłochość (daw.)	To mądry chłopak, ale jego ojciec to ma coś... w głowie. Zobacz pan dobrze, oglądaj pan wszystko, to nie żadna tandeta używana, to wszystko na obstalunek robione w Berlinie.	Żeby my to wszyscy na wojnach bywali jako owo pan Grygier, i taki miecz na karkach pogan i nieprzyjaciół Korony Polskiej srodze poszczerbiony przy boku mieli, tobym ja był cale spokojny; moglibyście krzyczeć, jako chcecie. A co, panie Grygier, wy się pewno Tatarów nie boicie?	Jeśli tę ziemię stanowią miliony, to tak. Wy idziecie do nich, Moryc będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie zrobi, jeśli mu ich Wilczek nie wydrze.	Mówię jej tyle razy, że głupia, to mi nie chce wierzyć	Racja, i to nie ty, ale ja powinienem uprzedzić pana Danglarsa.	Ale po prostu nie wypada Rzecz dotyczy mnie i moich spraw służbowych... Nie mogę mieszać w to mojej żony.	Obyczaje odpowiedział Piastun do jakiego nawykliście; przykład ruchomej końcówki czasownika., nie znajdziecie u mnie. Kmieciem jestem i bartnikiem, żyję jak ojcowie... Przy dawnym obyczaju stoję... Dzikimi nas za to zowią, a my dzikimi zowiemy tych, co odzież nosząc lepszą i oręż piękniejszy, serca drapieżne mają... Że na gród was nie puszczono, dziwić się nie powinniście, niepokój tam musi panować wielki...	Dokąd? Ale wiesz, mężu, to niemowa! O co się spytać, milczy!	I to gorączkowe, wyczerpujące życie ciągle, ciągle?...	O, to kokosowa niewiasta, bardzo piękna!...	To dobrze. Włóż ją zaraz.	Ale, zdaje ci się, wdziej tylko; zobaczysz, jak to ładnie wygląda.	To co u panów nazywa się uwielbieniem, jeszcze mocniej drzwi zamyka...	A jako się to tam idzie?	Ależ, panie Cyrusie pracę mamy wyliczoną co do dnia i jeżeli pan też pójdzie, to będziemy mieli o cztery ręce mniej!	Dusza bez ciała może być, to pojmujemy, a ciało bez duszy?	„Już przybył noc przeminęła, lody topnieją. Małżonka moja ukazuje się w dali, nieprzyjaciółka moja zginęła. Wszystko poczyna żyć na nowo. Jeszcze na widownię świata wystąpić mi nie wolno, gdyż jedynym nie jestem królem. Proś o co chcesz”.	Nasz chmiel stracił przez wojnę zagraniczny rynek zbytu. Przepadła dla chmielu Francja, Anglia, Rosja, Bałkany. Wysyłamy go jeszcze trochę do Włoch, ale obawiam się, że i Włochy wmieszają się do wojny. No, za to po zwycięskiej wojnie ceny za towar wyznaczać będziemy sami.	Nie Chciałem pójść do więzienia teraz, ale jest rozkaz, aby nikogo nie dopuszczano. Dowiedz się ty, Petroniuszu, czy rozkaz jest na dziś tylko, czy aż do dnia igrzysk.	No, cóż się stało? Poszedłem potem za wami do izby jadalnej i usiadłszy samotnie na rogu, patrzałem jeszcze zamyślony na tę, która mnie tak obałamuciła, którą tak srodze kochałem, dla której tyle trudów poświęciłem, tyle kosztów poniosłem, dla której byłbym w razie może i gardło dał moje, a która mnie tak okropnie zdradziła, moje ofiary podeptała, żebym też choć wiedział, dlaczego! Wtem, kiedy inni zajęci byli jedzeniem, przystępuje do mnie pani stolnikowa i rzecze: „Panie Janie! Co waszmość wyrabiasz?” Powiedzże sam, czy nie lepiej by mi było wtedy być na torturze?...	Było, jako żywo! O wojnie, o krwi przelaniu... Ale nie mogę mówić więcej, bo mi staremu, biednemu, w gardle już zaschło.	Mości licencjacie w tej chwili nie jestem w stanie tego wszystkiego ci opowiedzieć; głupio mi jakoś na sercu, bo straszne pustki w brzuchu; zajdę tylko do chałupy, łyknę ze trzy lampy na pokrzepienie i zaraz po obiedzie wrócę wam dokończyć o ośle i o stu talarach i o wszystkim, co zechcecie.	Zabrać mi zaraz te szklanki, do ciężkiej cholery! I więcej nigdy nie podawać. A panowie możecie żryć w domu. Zrozumiano?	Otóż znam panią od lat i wiem, że brzydzi się pani, że raczej brzydziła się pani zawsze wszelkim brudem, błotem... Skąd mogłem przypuszczać, że zechce pani dobrowolnie ocierać się o ten brud?... Nie, absolutnie nic pani nie zmusza! Zmarnował, zaplugawił pani życie. Obraził panią już tym samym, że pozwolił sobie po nią sięgnąć, zbezcześcił swoimi zdradami. Niczego oprócz krzywdy i hańby pani nie dał, a na zakończenie zrobił panią żoną złodzieja!...	Ale można by mu nie podać ręki	Ależ... zaczekaj... przecie tak nie można... Lizo... słuchajże!...	Michale, miej że Boga w sercu, nie daj się za nos wodzić!	Nie mam stałej godziny, wolę być u pana.	Nie, ojcze, tym razem chcę się przechrzcić naprawdę. Tylko nie żądaj ode mnie wiary dziś, zaraz, na poczekaniu. Czuję się bardzo źle sama ze sobą. Nie mogę wyzbyć się uczucia zupełnej samotności i pustki mimo przyjaciółek i przyjaciół.	Tak i nie	Wierzę. Wina jest po mojej stronie, nie po niczyjej innej. W każdym razie już coś się zrobiło, ażeby z tym skończyć.	Co do niej, przerwała gospodyni domu, jestem pewna że zgodzi się z ochotą na oddanie z domu swych dzieci; przecie stanowią one dla niej ciężar, z którym się obejść nie umie; postępek zaś ten potrafi ona pokryć jak dotąd kryła wszystkie swe postępki, pozorem biedy, niedostatku, nieszczęśliwego nałogu męża, dbałości o zbawienie dusz swych dzieci, i t. d.	Nie jest panu obce, drogi panie, położenie pańskiego dłużnika...	Nie. Gorzej. Hm	Niech jaśnie pan nie szuka. Powiedziałem już, że trzymam za nitkę. Posłaniec wiezie list od Cyrana.	No i mnie też gołą ręką nie bierz: oparzę!	Zresztą Krzyś teraz śpi, a nie chciałabym go budzić.	Dlaczegóż nie miałaby się w nim kochać? Ona piękna, on przystojny. Oboje mają pewne wspólne społeczne bziki, oboje namiętni, widziałem u Trawińskich, jak się zjadali oczami. Mówili tam o ich małżeństwie...	Teraz już wiem, co mam robić Nim minie tydzień, będę wiedział, kim jest pan de Monte Christo, skąd się wziął, jakie ma zamiary, i dlaczego mówi przed nami o dzieciach wykopywanych w jego ogrodzie.	Chyba tak Ale zobacz najpierw sam, Koklesie, a jeśli ojciec jest, zaanonsuj tego pana.	Tak Brehm pisze. Może wuj ma przypadkiem w swojej biblio­tece coś o żółwiach, ja zbieram wszystko, co jest o żółwiach.	Tak się stało i ze mną!	Więc jest pani stworzona na amazonkę. Ja się na tym znam	Aha, zgadłeś, królu, o nowość mi chodzi. Śmiech, BłazenWybieram się jutro do Włoch; dasz mi pieniędzy na drogę?	A gdyby tak było w istocie?	A jednak, ominąć go, obalić go o ile wiem, niepodobieństwo królewiczowa ma-li dosyć siły?	Ale... ale... Brawo Yung!... Brawo Wokulski!... Klacz idzie jak woda!... Brawo!...	Chce jak najszybciej wymierzyć mu karę i się zemścić	Co robić teraz?	Cóż na jutro się zapowiada?	Henryku znasz mnie: możesz się przede mną zwierzyć. Zrzuć z serca szczerze cały ciężar, mam pewność, że mógłbym ci pomóc.	Jednakże codzień się one o wasze uszy obijać muszą?	Naówczas trzeba z czynnego aktora na scenie stać się widzem zrezygnowanym i chłodnym; wybrać sobie fotel wygodny, sąsiedztwo niezbyt uprzykrzone i... dosiedziéć do zapuszczenia kurtyny spokojnie.	Nieszczęsna pomyłka! Mówiono, że panna Helena wierzyła, do chwili wyprowadzenia się stąd panny Brzeskiej, że...	Paulino, piękny obrazie mego życia, pożegnajmy się.	Poruszaj świecą, Watson Widzisz? I tamto światło rusza się... Czy i teraz, łotrze, będziesz przeczył, że dawaliście sobie sygnały?... Chodź no tutaj. Mów, kto jest twoim wspólnikiem i jaki knujecie spisek?	Tak zapewne z tej strony tunel jest bez wyjścia.	Wiecie dlaczego tak długo stoimy	A następnie?	A w której też stronie zakładaliście?	A! wszystko zapomniane tyś mój, jam służebniczka twoja.	Atleiskite už žodį, bet aš turiu jums pasakyti, jog tai vaikiškas klausimas ir pritinkantis prastam vaikui, o ne inteligentui.	Aż nadto!	Bezpieczeństwo, Córka, Małżeństwo, Matka, Mąż, Własność, Żona	Bierz kiesę!	Cicho, przyjacielu.	Czy już dosyć	Czy nieszczera, czy głupia?	Czy wykrzyknik pani mam uważać za wyraz uznania, czy też za współczucie?	Czym?... Ot, pokochaj mnie troszkę.	Cóż za świetna myśl, moja boska LaisLais wykrzyknął Blondet, który wszedł za tancerką z Natanem, Vernou i wprowadzonym przezeń Klaudiuszem Vignon.	Dla kotów, milordzie.	Dlaczego miałbym źle wyglądać	Doprawdy?	Dziękuję ci, moja droga.	Dziękuję panu za tę przysługę w jego imieniu	Gdzie sobie oswoił?	Gdzie twoje konie i sakwy?	I mogłabyś przysiąc?	Iii... głupstwo!	Jagusia! Najgorszy we wsi!	Jakto!... żądała głowy mojej od kardynała?...	Jest pan bardzo niedyskretny	Każdy ją oceniaocenia (daw.) odrzekłem.	Lucysiu, moje dziecko siadaj tu obok mnie, mam z tobą do pomówienia.	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	Męża dla Edie	Pan jest bezczelny cynik!	Polityka, Sarmata	Siostro jeżeli czary są ci pomocne...	Toś ty, Chaimku, bardzo niemądry!	Watzdorf! Königstein!	Wódkę! Lokal zamknięto. Leż spokojnie, moje dziecko. Ależ mnie przestraszyłeś!	Za organizację zaś ja tu jestem odpowiedzialny i ja jeden jestem winowajcą.
Czy ja wiem... Być może to manat, a może...	Nie znaleźliśmy. Co tam LachiwLach (daw. ukr.) mniszki, zakonnice.. W monastyrze Dobrego Mikoły u czernic było dwanaście Laszek, to je razem z czernicami dymem w celi zadusili, a co parę dni to się skrzykną po ulicach i łowią, i do Dniepru prowadzą... Hej! co tam już wytopili...	Lecz czyż nie było tam również Anglika z białą brodą... świątnika pomiędzy obrazami... który jeszcze mnie bardziej utwierdził w przekonaniach co do Rzeki Strzały?	Mówiąc to, Alan oparł dłonie na kolanach i wpatrywał się w dzierżawcę, mając na ustach ten uśmiech, a w oczach te drgające połyski, które nieprzyjaciołom wróżyły nieszczęście.	Panie Copperfull mam przecie macierzyńskie serce. Najusilniej przepraszam pana, jeśli mu coś o tym wspomniałam, nie lubię się narzucać ze swą radą i doświadczeniem. Lecz jako młodemu człowiekowi ośmielę się raz jeszcze zalecić, abyś nie upadał na duchu. Może byś pan zajął się kręglami. Zdrowa to gra i dobrze by panu zrobiła, rozerwałaby myśl pańską.	Przecież jeźli im o to chodzić może, jestem szlachcic.	Bo może to i nie wiedźma to mleko krowom odebrała?	Który krwawo to kiedykolwiek przypłaci. Tak, wspierają się, ale nie jedni przeciw drugim, a tu wiadomo było, że na twoich spadnie odpowiedzialność i kara. Gdy poddasz swoim myśl o złych duchach, potwierdzą natychmiast, że je na własne oczy widzieli, bo to ich wobec ciebie od razu uniewinni... Spytaj którego na próbę, czy nie widział, jak unosiły Ligię w powietrzu, a na egidęegida (mit. gr.)	Tak właśnie; według tego, co utrzymywał, miało to być bardzo stare nazwisko; zresztą był to człowiek bardzo uczony i rozumny pod każdym względem, poza jednym: gdy rozprawiał o swoich skarbach. W tej sprawie nie dawało się z nim dogadać.	A i tak by mu pan pochlebił. Racja, nie jest zbyt reprezentacyjny. Kiedy go ujrzałem po raz pierwszy, wydało mi się, że to jakiś porucznik, zardzewiały w wojsku. Tyle że wszyscy Włosi tak wyglądają; jeśli nie wyglądają olśniewająco jak wschodni magowie, to przypominają starych Żydów.	A pan Jaś skąd się wziął, to już nie w klasach?	A tak... pan Debray mówił mi, że to pani oddaje się demonowi gry.	A teraz... co poczniemy z sobą? dokąd mam panią zaprowadzić?	A za tych, których wasza królewska mość ze Śląska przed sobą wysłał. Szwedzi znienacka ich napadli i chociaż rozproszyć nie zdołali, bo się okrutnie bronili, przecie szkodę uczynili w nich znaczną... A myśmy mało nie pomarli z desperacji, bośmy myśleli, że się wasza królewska mość osobą własną między tymi ludźmi znajduje, i baliśmy się, żeby jakowa zła przygoda majestatu nie spotkała. Bóg to natchnął waszą królewską mość do wysłania przodem dragonii. Zaraz się o niej Szwedzi zwiedzieli i wszędy drogi pozajmowali.	Ale my nie chcemy neutralności. On jest wielki Japończyk. Cały świat może przyjąć japońską wiarę. My także chcemy rozsyłać po świecie misjonarzy i nauczać wiary.	Co tam bydło!... Dalejże na kapłanów!...	Co tobie do tego?	Co za sekret!... Przed rokiem dokończyłem pomiarów i rachunków odnoszących się do wielkości ziemi...	Cóż bo ty dziś pleciesz! co pleciesz! kiwając głową z oburzeniem przerwała staruszka.	Hallo! Prawicie kazanie śmierdzielom? Obawiam się, że oni posunęli się zbyt daleko, aby móc żałować. Rattray! White! Perosone! Malpas! Nie chcą się odezwać. To smutne, okropnie smutne! Wynieście swych nieboszczyków, wy, zadżumieni trędowaci!	Jak to?	Jakże bankrut może wyglądać inaczej!	Jeśli doktor Robinson umrze, to kogoś powieszą.	Juści, że jakby na to przychodziło!	Może mógłbym zaśpiewać choć jedną króciutką piosenkę?	Nie dostaniesz... Masz tu co innego i bądź zdrów!	Nie wszystko złoto co się świeci	Nie zabrała; to oni pojechali.	No, co?	O kogo? Nie rozstajemy się ani na chwilę i to jest, wierz mi, prawdziwa niedola, tego nikt nie zniesie. Nie mogę sobie pozwolić na ziewnięcie; ciągle muszę być w roli kobiety kochającej. To szalenie męczące.	Olek, jak ty myślisz, co?	Pan to wszystko dobrze pamięta?	Pytała mnie też czy jegomość, jak co obiecnieobiecnie koń wołoski a. wałach, koń kastrowany., na którym przyjechałem, był mnie obiecany, wiedziałbym, że już mnie nie minie...”	Quien sabe? Kto wie? Ramirez podszedł do mnie na wybrzeżu. Słaniał się na nogach, wyraz twarzy miał obłąkany. Chwytał się za głowę rękami. Musiał się z kimś porozmawiać, po prostu musiał. Mimo swych obłąkanych oczu, poznał mnie. Ludzie mnie tu dobrze znają. Za długo żyłem wśród nich, żebym nie miał zostać doktorem o złym oku, który leczy wszystkie niedomagania cielesne i rzuca zły urok spojrzeniem. Podszedł do mnie. Usiłował zachować spokój. Starał się dać do zrozumienia, iż chce tylko ostrzec mnie przed Nostromem. Widocznie kapitan Fidanza wymienił mnie na jakimś tajnym zebraniu jako najzacieklej gardzącego wszystkimi biedakami syknął mi Ramirez w twarz. A potem wybuchnął: „Ten człowiek rzucił urok na obie dziewczyny!”. O sobie powiedział aż za wiele. Musi teraz uciec, uciec i ukryć się gdziekolwiek. Wyrażał się czule o Gizeli, a potem obrzucał ją wyzwiskami, których niepodobna powtórzyć. Gdyby wiedział, że da się ją skłonić, aby go pokochała, porwałby ją z wyspy. Daleko w lasy! Ale nic z tego... Odszedł, wymachując rękami nad głową. Dostrzegłem wtedy starego Murzyna, który łowił ryby, siedząc za stosem skrzyń. Zwinął nagle wędkę i natychmiast czmychnął. Ale musiał coś podsłuchać i zapewne z tym się wygadał, gdyż, jak mi się zdaje, kilku starych przyjaciół Garibaldina ostrzegło go przed Ramirezem. W każdym razie ojciec został ostrzeżony. Lecz Ramirez znikł z miasta.	Tak, miłościwa pani najbardziej biednych kocha. Pełno ich w całym kraju. Gdzie się ruszyć, wszystko sami nędzarze, a gdzie spojrzeć, to zgliszcza i rozwaliska.	To i cóż?	„Tysiąc to za wiele, nie wierzę ani w jedno”.	A na gród kędykędy (daw.)	A nie inaczej, zaręczam ci ale już nie przypominam sobie w którym miejscu. Wiem tylko, że jego Sancho jest niedorzecznym, złym żartownisiem, gdy tymczasem dość spojrzeć na oblicze szanownego Sancha, ażeby się przekonać, jak dalece autor jest oszczercą.	A skończyło się?	Ach, ach, ach! Coś ty zrobiła! Wszystko przepadło! Nie mogę pójść na zabawę! Moje włosy, ach, moje włosy!	Albo... nie wrócę.	Ale ostatecznie muzeum go nie posiada	Au! Twoja mowa jest równie wolna od obłudy jak kula armatnia.	Choć do sieni ustąpcie, nie sprzeciwiajcie się...	Chwała Bogu, chwała Bogu!	Czego ty tu idziesz, Meir?	Czemuż nie ukarzecie w jakiś sposób Czarwaki?	Czy nie widziałaś, jak pani Latter strasznie wygląda?...	Czy wie pani? Szesnaście osób przyjechało, licząc z Waldym. Jest i ciocia Ćwilecka z córką Michalą, bo Pauli nie ma w domu, i księżna Podhorecka, babka Waldemara, i młodzi księstwo Podhoreccy, i Żyżemscy, i hrabia Trestka, i dużo, dużo gości.	Czy... czy pan Kazimierz Norski należy... czy należy do pańskiej cukrowni?...	Cóż, fakt, że na pewno nie z mojego arsenału w Terracina zabrali mi nawet sztylet.	Dlaczego miałbym wchodzić w drogę koledze, kiedy zaczyna mu się powodzić?	Do widzenia na Wszystkich Świętych!	Dzień dobry panu!	Dziś wieczorem, niestety.	Egipt? Same piaski Zielona jest tylko dolina Nilu. Wykreśl pan zieloną linię na ćwiartce żółtego papieru, a będzie pan miał Egipt. Na przykład Egipcjanie, fellahowie, mają nad nami jedną wyższość: nie ma tam żandarmów. Och, mógłby pan objechać cały Egipt, nie ujrzałby pan ani jednego.	Gdzie? O ślubie?	Hm! i nas też niemało...	Ile? Cztery denary? Garnuś flaków na dwa razy do gęby, i zaraz cztery denary? Słyszane rzeczy? Ani tego żywotżywot (daw.)	Ja bowiem o pochodzeniu Manuela sądzę inaczej!	Ja mam ją do pana Sapiehy prowadzić?	Jak trudno jest nam zrozumieć, że ktoś, kogośmy kochali, nie żyje Ruby jest pierwszą z naszych koleżanek szkolnych, która nas na wieki opuściła. Wcześniej czy później, pójdziemy za nią wszystkie, jedna po drugiej.	Jakto?	Jaką popełnił zbrodnię?	Jakże pan chcesz? Samo się przez się rozumie, że wobec tak jawnej zdrady oblubieńca	Które zagłuszą działa Kruppa.	Mało pan wiesz	Monmouth ma uszy.	Muszę ja pana odebrać pani Auguście i wziąć pod swoją opiekę.	Nadzwyczajny dodatek! Smutny król się zbroi!	Nie gniewa się pan na mnie?	Nie ma tu nic, słyszysz?	Nie pamiętam... Nic... Wszystko mi jedno. Nie pytaj mnie	Nie potrzeba wcale grać na jego łatwowierności!	Nie trzeba?	Nie uczyniłby on teraz tego! U kniazia Witolda bywał, w Krakowie na zamku bywał i obyczaj dworski zna.	Nie wiem, ojcze. Nic nie wiem. Bądźcie zdrowi.	Nie!	Nie, ona jest rzadko sama na ulicy i trudno ją spotkać.	Niech pan poczeka, on tu gromi przerost partyjpartyj	O, proszę pana!	Od Szwarca.	Oko płowe, którego źrenica rozszerza się i zwęża, wedle woli Szczęki wydatne, czoło wspaniałe, cera sina, broda czarna, zęby białe i ostre i odpowiednie do tego wszystkiego obejście.	On mówi prawdę, mówi prawdę! Ale też ona trzyma się swego pana!	Owszem	Pan Kopowski, Niteczka i Stefcia zostali w oranżeryi one obie rysują storczyki, a pan Kopowski nas bawił.	Pani wczoraj przyjechała z panną Martą prawda?	Pewnie brednie, ale wszyscy mówią.	Powtarzam ci...	Pozna cię.	Prawdy dojść trudno, gdy z książęty sprawa Jeżeli winien Przemko	Przecież musiał pan przekazać ich jakiemuś zastępcy?	Resztka dla parobków	Schowaj swój głupi pomysł dla siebie! Teraz kolej na Dorę	Szczególnie, gdy wstaję od stołu.	Słuchaj, powiedz mi tak szczerze: i ty nie masz wstrętu, przed tym coś zamierzyła? Nie czujesz całej ohydy tego?...	Słyszane rzeczy!... Ratlerka rubla i mój buldog rubla!... przecie taka wesz mogłaby za pchłę być u mojego i jeszcze by mu między zębami uciekła...	W kantorze prośby, nie mam czasu	Żebyśmy mieli choć jeden nóż!
Nie, mam żonę, ona też będzie aresztowana. To jedyna rzecz, którą możemy zrobić. Nie trzeba było zaczynać nic. Gdy się jednak coś zaczęło, nie można zrzekać się odpowiedzialności. Dotąd nie zrobiliśmy nic. Właściwie zaszkodziliśmy nawet. Jeżeli wytrwamy i przed sądem potrafimy zachować się jak trzeba, wszystko nabierze innego znaczenia. To jest jasne. Rząd będzie usiłował ogłosić nas za szaleńców, zbrodniarzy i smarkaczy. Trzeba, by świat, gdy mu rząd na naszą ławę oskarżonych ukaże	Dante? Nie zapominaj pan, że znaczniejsza część wygnania Dantego była wypędzeniem z Florencyi do Wenecyi, do Pizy, do Rzymu, to jest jakby z Warszawy do Siedlec, do Kalisza lub Poznania. To wcale co innego. Nie brzmiała mu w uszach piękna, melodyjna mowa toskańska, ale włoskiego słuchał języka. Inaczéj jest z nami, wśród innych narodów, jak szczygły między wróblami, lub wróble wśród śmieciuch. Tu tracimy swą indywidualność, innéj przyoblec nie mogąc. Dość słuchania i posługiwania się obcą mową, aby umysł przez nią zwichnął się i wypaczył.	Albo ja wiem? albo mnie kiedy ktokolwiek co wytłómaczy? rozpowie?... gdzie tam! Ojca nigdy w domu nie ma, a jak przyjdzie, to taki zmęczony, że tylko zjé i spać idzie; mama zawsze zajęta i, jak się o co spytam, to mówi, że czasu nie ma, albo że sama nie wié... bo pewno nie wié. Ja chciałbym o wielu rzeczach wiedziéć: co to? jak to? po co? zkąd? ale dowiedziéć się ani sposobu. Nuda tylko, biéda i po wszystkiém.	Nie wiadomo. Nie były wcale zgrzane wyglądały tak, zwyczajnie. Lejce były porwane wprawdzie. Cały dom się poruszył, wybiegli szukać... Znaleźli o milę...	Albo nie jest równy? Mój Zajączkowski, mój dobrodzieju kochany, a czymże to lepsi jesteśmy od niego?	Dziś ciepło i wiatru nie ma. A gdzie to Jan, córuchno?	Z tej albo innej. Zaglądałem już do wszystkich po kolei i wróciłem do tej, jak to zwykle kiedy się czegoś szuka. Trudno mi uwierzyć świadectwu własnych oczu; ale nie ma tego, czego szukam. A ty, Leno, czy jesteś pewna, że	Nie, to ja. Chciałam go rozerwać jednego wieczoru, kiedy był trochę smutny, a was nie było w domu, i podobał mu się ten pomysł, więc nie besztaj, Ludko	Widocznie wszyscy ojcowie są jednakowi. Mój ojciec także nie należy do czułych. Ciężką ma rękę, ale mnie oszczędza: ale nieraz dostaje mi się porządna bura, to prawda. A jaka jest twoja matka?	Ależ, mój przyjacielu wychodź czym prędzej z Tembleque i nie zabawiaj się opisem pogrzebu szlachcica, jeżeli nie chcesz być jutro na naszym, bo z pewnością zamordujesz nas takim opowiadaniem.	A mnie się zdaje... że nie mogła już wyjść... musiała się tam błąkać na wieki... tak jak tamta w lasku proboszczowskim, którą widział twój ojciec... Peer widział ją także...	Już ją kochasz? Janie! Janie! nie profanuj tego słowa, lada miłostek nim nie zwać, bo na święte uczucie potem wyrazu ci nie stanie. gdy ci rozkażę, porzucisz. W żadnym innym razie nie rozkazywałbym ci nigdy	Dziękuję, Jacku Dziękuję ci, żeś podjął się przynieść mi ostatnie polecenie. O wypadku dowiedziałam się przed ośmiu dniami. Byłam jakiś czas prawie obłąkana, zupełnie obłąkana. Całe życie nie zdejmę żałoby, choć w czarnym kolorze wyglądam jak istne straszydło. Nigdy, nigdy nie zapomnę. Wstąpię może do klasztoru i chciałabym przyoblec zasłonę, która wdowią krepą rozdzieliłaby mnie z marnym światem...	Siewros, mano Wajks! krzyczała dziko kobieta, a uchwyciwszy leżącego młodzieńca, z tą samą zręcznością, z jaką na stos wskoczyła, zbiegła po palących się belkach, niosąc związane chłopię na rękach tak, jak się niesie dziecię maleńkie. Lud ze czcią rozstępował się idącej, sam Tubingas z wzniesioną dłonią odwrócił się za nią, jakby zagasłemi oczami chciał przypatrzeć się temu dziwnemu zjawisku. Ona tymczasem złożyła zdobycz swoją na trawie, a śmiejąc się i płacząc rozwiązywała krępujące ją węzły, całując poranione ciało wydartej kapłanom ofiary. Nikt nie śmiał się ruszyć z miejsca, wszyscy patrzyli z podziwem. Ci co byli dalej a nie widzieli co się stało, słysząc tylko dzikie okrzyki i zamieszanie powtarzali z pewnem poszanowaniem i grozą.	Ale w takim razie niczego się od niego nie dowiemy. Jeżeli on rzeczywiście pozostaje w jakimś związku z Kamą...	Ależto zima! nie wytrwasz!	Czy nigdy w życiu się nie modliłaś?	Czy są przy nim łachmany jego i zawiniątko? Czy nie zdjął kaftana?	Dla waćpana. A teraz wiedz, że mając funkcję wojskową, nie potrzebujesz do żadnych sądów stawać, bo do hetmańskiej inkwizycji należysz; słuchaj zaś, co książę wojewoda mi pisze.	Gotów Nie jestem pyszałkiem i samochwałem, jak ktoś, kogo potrafię nazwać po imieniu. Wystąp aśćaść (daw.)	I nie przejmowaliście się tym, żaden z was, caballeros, którzy byliście w porcie, nie dbał o los człowieka, człowieka z krwi i kości jak wy, kiedy już wysłaliście go w szaleńcze przedsięwzięcie, które nie mogło skończyć się dobrze.	Niech nam ojciec nie odmawia Ojciec wielką Antosiowi przykrość sprawia.	No, no, Caderousse, nie gadaj głupstw.	O ile wiem, do tego czasu nie. Walka nazbyt brutalna i przeto dla organizmu kobiecego niebezpieczna.	Oho, nie masz już nijakich Szwedów!	Ona się często pyta o tatusia. Nie wiem, co jej odpowiedzieć.	Słyszałeś?! Nie doprowadzaj me do złości przy świętej niedzieli...	Wiecie, koledzy jeżeli Nieznany więcej się już nie odezwie, mam myśl, która może wyjaśnić tajemnicę. Ot, taka sobie fantazja.	Niech szlag trafi ciebie i twoje manaty To była głowa trupa, ślepoto.	Co ty mówisz? Nic nie rozumiem, co ty mówisz?	A mnie też nieletko, nie...	Bo przecież to dla pana nic nowego, że ktoś próbował ją otruć?	Do pana może, ale mnie nie będzie robił trudności.	Niech mnie powieszą, jeśli ten ptaszek nie zamierza spłatać nam głupiego figla!	Panowie nawet nie pytają: jaki mnie tu interes sprowadza?	Taki plan uknułem dzisiejszej nocy. Kiedy stąd będziesz ze swymi ludźmi wychodził, dam ci przewodnika, Hiszpana. Zrobi mu się mundur podobny do waszego, żeby go zaś nie poznali rodacy. Dam mu swego konia. Powiedzie was pewnym, najbliższym i zupełnie bezpiecznym szlakiem do Tortozy.	Brat Danveld przyszedł do mnie i dał mi zakonne pocałowanie, ja zasię myśląc, iż on to przez swawolę jakowąś czyni, podniosłam na niego bezbożną rękę...	Chcę, żeby papuś i na mnie się gniewał i ja także byłem w przekopie i w zamku, i to nawet ja namówiłem, żeby wziąć Almanzora zamiast mucki.	Cierpienie, Praca, Prawda niech pan posłucha tych słów przedziwnie mądrych: „Przez ofiarę ducha rozumiem czyn człowieka, który otrzymawszy prawdę, utożsamiwszy się z nią, roznosi ją, objawia, służy jej za organ, za twierdzę i za wojsko, nie zważając na spojrzenia, na głosy i rysy nieprzyjaciela”„Przez ofiarę ducha...”	Na, tai kas gi iš to?	Co to znaczy?	Czy pokazywał pan to chemikom?	Dzieła?... I ja tak myślałem kiedyś.	Może to i być!	O, dla Boga! To i Danuśkę chorość napadła. Coże jej takiego?	Tak.	To może wedlewedle (daw.) oczy rzucające urok; wierzono, że niektórzy złym spojrzeniem mogą sprowadzać nieszczęście.?	Wybacz pan, jestem tak strasznie przemęczona... W tej chwili idę, tylko... przyrzecz mi pan, że pan wyjedziesz	Że krótkie były, to się jeszcze urwały!	Jej nic w głowie, jeno oręż a konie, a wojna! Raz wyrwała się z domu na polowanie na kaczki, z guldynkąguldynka wyobrażać sobie. sobie waćpan, go położyła... i czym?... kaczym śrutem...	A muszę, Motrunko kochanie bo mnie za ciebie wstyd! Piękna z ciebie żona i gospodyni!	Zapędziłem Mandersa młodszego do jadalni trzeciej przygotowawczej. Wszystkie mikrusy rzuciły się na mnie!	Filo proszę cię, odejdź i zostaw mnie na chwilę samą. Cały mój świat rozpadł się w gruzy. Muszę go odbudować na nowo.	Więc jest ich czworo i nas jest czterech, liczba zatem jednakowa... Na Boga!... jeśli wierzyć pantominom Grimauda, będziemy mieli do czynienia z daleko większą liczbą nieprzyjaciół. Co tam takiego, Grimaud? Ze względu na ważność okoliczności, pozwalam ci mówić, mój przyjacielu; tylko mów zwięźle, proszę cię. Coś ujrzał?	Boję się... czy pan mnie rozumie.	Była przez chwilę aniołem a po chwili, dla zachowania zapewne równowagi, wpadła w przeciwną ostateczność.	Będziemy się modliły za niego Poddaj się woli bożej.	Czy wiesz? że prowadzisz nas na niechybną śmierć.	Dlaczego? Coś ty robił?	Jakim sposobem on, człowiek niewątpliwie rozumny, mógł wybrać sobie za żonę...?	Ot, plotłam brednie po swojemu; a teraz położę się. Chodź i ty, Małgosiu	Prawe płuco przejechane na wylot.	Siądźcie dziewczynki obok mnie! Chodźcie sikorki!	Sądziłam, że uważasz się za równie młodą, jak któraś z nas, cioteczko	Także miała się na co łakomić!...	Witaj, milordzie domyślam się, że z nami trzymasz...	A cóżeś zrobił, ojcze, z swoim dożywotnim dochodem?	A kajżekajże (gw.) inwentarz; bydło gospodarcze., porządkiporządki (daw., gw.)	Ach! Niezdary! Wypuścić z rąk co najmniej pięćdziesiąt porcji zupy!	Ah! Mon Dieu!... Qui!...	Ale, zabawy se będzie szukała.	Bywajcie zdrowi, do widzenia!	Bóg zapłać a cóż ma być: haruję i żyję.	Ciebie, tylko ciebie!	Co wy mówicie?	Czy prędko będzie zwołane?	Idę do Chavala! Jest moim mężem i u niego wolno mi tylko spać.	Jaki ma pan plan?	Jeżeli się nią jest w takim stopniu, jak pani, po cóż ten wysiłek?	Kobieta demoniczna	Krzywdzi babcia podejrzeniami niewinną dziewczynę	Lub martwy!	Ma się rozumieć, że pojadę. A potem?	Mój ojcze, pragnąłbym z tobą pomówić w ważnej sprawie.	N. Panie, moja miłość dla was...	Nienawidzę, kuzynko, tej maszyny do szycia.	No a inni?	No, a cóż robi szlachta dla sztuki?	Od dziś jestem do dyspozycji Wysokiej Izby	Olbromszczak...	Osiemdziesiąt osiem tysięcy...	Oświadczyć się?...	Patrzcie, waszmościowie czas, czas dać znać królowi.	Potrzyj ten szal i zobacz, jaki on gruby i ciepły Uszczypię cię trochę, jeśli chcesz, żeby ci pokazać, jaka jestem prawdziwa. Przez chwilkę ja też myślałam, że śnię.	Pusty?	Trochę, chwilami...	Udział udziałem, ale jak się tam dostać? Tam przecież TurczynTam przecież Turczyn włada	Z Bogiem!	Zawsze byłam chuda i zawsze miałam duże oczy.	Zkądże pan znasz jego uczuciową stronę?
Kupa ziemi porytej jeno zostanie! Nie może inaczej być! Tyzenhauz, wiesz, kto tam siedzi?	Nie kocham!... Ale tym dwom sierotom radbym nieba przychylić. Same one, jak palec, na świecie! Często tam bywam, gdy czas się znajdzie.	Pewnie, że brodów tam nie brak, a tu i owdzie trafi się i most ale co nam z nich przyjdzie, jeżeli są strzeżone?	A dlaczego waść przybrane nazwisko nosisz, nie można wiedzieć?	A jednak ten duch wyśpiewywał pod twoimi oknami...	A jeszcze by też przylecieć nie miał! Znam tego łobuza, jak to jeszcze wypierzone nie było. Wyleciał z gniazda w tamtym ogrodzie, przeleciał przez mur, ale był za słaby jeszcze, żeby pofrunąć z powrotem i od tego czasu datuje się nasza przyjaźń. A potem, gdy po kilku dniach do gniazda wrócił, było ono już puste, więc znowu przyleciał do mnie.	A o mało co nie zwierzyłaś się panu Bonacieux	A tymczasem źli ludzie porwą lub zabiją mi dzieci.	A wezwała pani doktora?	Ach! Czy nie mogłabym wziąć bodaj dwu, dla siebie i dla Klary?	Ależ ja zrzekłem się prawa do tego	Ależ to bardzo pięknie być postępowym, nie można nim być nigdy nadto	Amen,	Ba, sam waćpan się z tym wydałeś, bo skądże poza tym mógłbym o tym wiedzieć? Hoseason jest moim wspólnikiem i dzielimy się z sobą zyskami, więc widzisz waćpan, że na nic nie zdadzą się kłamliwe wykręty. Powiem też waszmości szczerze, że zawierałeś kiepską umowę, wtajemniczając takiego człowieka, jak ów żeglarz, w swoje prywatne sprawy. Ale tego już nie zażegnać, więc jakeś sobie waćpan pościelił, tak się wyśpisz! Zaś sedno rzeczy w tym: ileś mu waszmość zapłacił?	Bardzo chętnie, nie śmieliśmy panu proponować, teraz kiedy pan podejmuje margrabiny!	Berenice przyniesie, znajdą się	Chcę powiedzieć, że od ostatniego naszego widzenia się zmieniliśmy religję; czyś pani przypadkiem nie wyszła trzeci raz zamąż, za protestanta?...	Co mówisz? Czyżbyś nie otrzymał listu?	Co to, Goldberg się spalił?	Co?	Czegóż znowu?	Czterdzieści dwa czy czterdzieści pięć... Straciłem rachubę	Czy pani Warska często bywa w Jodłowéj?	Dalibyście mi pokój, ja was nie znam.	Do zimy wyjedziesz?	Dobrowolnie?	Dobrze	Dobrze. Cóż to mówiłem?	Dotychczas płacę długi. Nie chciałeś mi drużbować, czy zechcesz być moim świadkiem?	Dzieucha kiej łania... W sam raz	Ee, pomieszanie z poplątaniem!	Ej, głuptasie! Nie mam zamiaru ci dokuczać, ale musisz się jeszcze trochę pouczyć. Tylko śmiało, głowa do góry. Jestem pewna, że ci się uda. A wtedy... podaruję ci coś pięknego. Na pewno będzie ci się to podobało. No, a teraz do roboty.	Eunice nigdy nie opuszcza nocą cubiculum, w którym sypia ze starą Akryzjoną i Ifidą; nigdy po twej kąpieli, panie, nie zostaje w łaźni... Inne niewolnice śmieją się z niej i nazywają ją Dianą.	Ha! któż wie czy stosunki te nie przydadzą się jej kiedy...	Ha, mniejsza Ależ w takim razie sprzedam majątek i wezmę sto tysięcy rubli gotówką.	Hrabio, zasmucasz mnie tylko jeszcze bardziej, jeżeli to tylko możliwe. Wydaje się panu, że po tym ciosie dopadło mnie tylko zwyczajne cierpienie i chcesz mnie wyleczyć równie zwyczajnym środkiem	I cóż ludzie mówią?	I ja czekałam dwa miesiące, długie... długie..	I to ma być Purim I to mają być święta.	Izjasław Kijowsko-Nowgorodzki, Światosław Czernihowski, Wsiewołod Perejasławski, Igor Władimiro-Wołyński, Wiaczesław Smoleński...	Jak długo nie było królowej w jej pokoju?	Jak to?	Jakim Psem znowu?	Kapitanie, słucham cię, ale uszy nie chcą wierzyć temu, co słyszą.	List, w sprawach kraju; cóż chcesz...	Mister Howe. Ten Anglik.	Mogą sobie kazać	Moja rada brzmi, aby pan zwiał, póki to możliwe. To jest moje  osobiste zdanie. Niektórzy spomiędzy nich myślą, że pan już się przeniósł na tamten świat.	Morduj mnie. Zamorduj mnie, ojca dzieciom.	Może jechać prędzej?	Muszę ci wyznać, drogi przyjacielu, że rozmowa o miłości nudzi mnie i wydaje mi się czymś nieobyczajnym. No odwagi! Bądź człowiekiem rozsądnym, przytomnym, zdającym sobie sprawę z sytuacji. Bądź ze mną tym, czym jesteś istotnie w oczach ludzi obojętnych: najzręczniejszym człowiekiem i największym politykiem, jakiego Włochy wydały od wieków.	Mówmy rozsądnie Przede wszystkim pański pistolet nie jest nabity.	Męża nie ma w domu, ale to nie przeszkadza, abyś pan zjadł obiad.	Nad samą ziemią.	Napewno?	Nie będzie już o tym nikt mówił na tym świecie! Jedno słowo z ust ludzkich już o tym nie wyjdzie! Przysięgam pani! Teraz pomówmy, czemu pani przyjęła miejsce kasjerki?	Nie ma nic	Nie, nie...	Nie, panie, ożenię się i tak. Nie przyszedłem na panu nic wymuszać. Da Bóg, dochrapię się czego, to ożenię się. Ale tak sobie myślę, że pan nie ma nijakiego pełnego prawa, żeby mnie uczciwości uczyć.	Niech mi pani poda rękę. Tu taki ścisk.	Niech się członek nie zapiera Wreszcie nasze towarzystwo nie przyjmuje darów od mężczyzn...	No i za mój list pochwalny wypijcie.	No tak. Wasza królewska mość...	No więc jeżeli kobuzy zawsze mają ten sam charakter, czemu miałby się on zmieniać u ludzi?	No, ale się garbatemu nie wypomina garbów	O drugiej w nocy?	O kilka miesięcy!	O! Wróci, jak Bóg na niebie, tak wróci!	Pan jest jeszcze bardzo niedoświadczony, kochany panie kolego. Gdybym wiedział, że słowo naiwny nie obrazi pana, powiedziałbym właśnie naiwny.	Pan musi być inny!	Panami wyspy! Panami wyspy!... Czy wie pan, panie Cyrusie, jaką to ja kulą nabiłem moją strzelbę?	Pewnie, że nie radby, ale czy starowina podoła? On i jego pomocnicy idą prostą drogą, a królowa przez manowce i na przełaj; rychlej więc ona niż oni celu dosięgną.	Po prostu uciekł.	Posiadam znaczny majątek a wczoraj...	Powiedz ino, gdzie go szukać, cobym nie łaziła długo.	Powinien pan namówić matkę, by zaraz wyjechała na dłuższy odpoczynek.	Pożycie z nienawistną, z narzuconą, ze wstrętliwą kobietą, która tu będzie szpiegiem i sługą cesarza i swego ojca, nieprzyjaciół moich i Izabelli.	Przybijaj!	Romantyk!... romantyk!...	Sielna krowa, musi być z dworskich, kiedy kupiliśta?	Symbole siedmiu planet. Ten tu, w kształcie kółka, z krzyżykiem u spodu	Słuchaj, przyjmuję odpowiedzialność. Za tamte głowy, za te, co padną, za własną. Przyjmuję. I mówię ci jeszcze raz, gdybyśmy zaczęli od początku trup. I bądź tym ty sama	Słuszna uwaga. Noc także. Czy ty uważałeś, jak Tourbillonka tańczy? Skąd ona tyle sił żywotnych bierze? Ciekaw jestem, co ona jest właściwie: Cyganka, Węgierka, czy też Żydówka?	Taki z brodą	To już w tych Owczarach... szkoła?	To widać od razu po jej stroju. Poinformował pan nas o tym, o czym już wiemy, podobnie jak i cała widownia.	To wspaniałe tak umieć panować nad sobą.	Tu nie chodzi o tajemnice pana hrabiego.	W Malborgu?	Więc może w tym, że bywałem dla niej zbyt nieprzyjemny?	Więc wierzysz zawsze niewzruszenie w swoje życiowe dogmaty?	Wszystko.	Wykonam wiernie, dokładnie i ostrożnie. Przewiduję, księżno, że twoja zemsta będzie zarazem i moją; gdyby nawet było inaczej, również usłuchałbym wiernie, dokładnie i ostrożnie. Może mi się nie powieść, ale zrobię, co w ludzkiej mocy.	Z kim?	Zatem nie wierzy pani nie tylko Biblii, ale nawet Kardecowi?...	Zatem przychodzisz, ale to nie wszystko. Pan de Rubempré zostaje jednym z naszych, popieraj go zatem w swoim dzienniku; przedstaw go jako chwata zdolnego uprawiać wielką literaturę, aby mógł umieścić przynajmniej dwa artykuły na miesiąc.	Zawsze!	Zgoda	Zobaczymy, czy dziecko spokojne	Łapaj złodzieja! Łapaj!
Widzi pan, profesorze, ja się nie znam na tych waszych lekarskich rzeczach. Jestem finansistą i tu znam swoje zobowiązania. Otóż profesor Wilczur postąpił z nami bardzo fair. Postąpił jak dżentelmen. Oczywiście, mógł nie przyjąć na siebie winy, mógł zwalić ją na internistkę, która nie zbadała Donata. Oczywiście wówczas miałbym prawo domagać się współodpowiedzialności właściciela lecznicy i sąd na pewno by to przyznał. Jednak wątpię, byśmy wówczas mogli odzyskać całą kwotę, a poza tym sprawa ciągnęłaby się latami. To pierwszy punkt. Winienem mu jeżeli nie wdzięczność, to przynajmniej stosunek również fair...	To są... jak by ci rzec... duchy ludzi jeszcze nie narodzonych; nie ich miejsce w niebie, gdyż na nie zasłużyć nie miały czasu. Do czyśćca im się takoż iść nie należy, a już najmniej do piekła, gdyż nie popełniły wcale grzechu. Tych duchów smętnych a błędnych są między niebem a ziemią niezliczone roje i one to właśnie chętnie poddają się woli naszej, służą nam i wszelakie nasze rozkazy spełniają.	W szpitalu nie chcę być długo... O, gdybym ja mogła na wieś!... Jestem pewna, że w tydzień odzyskałabym siły i zrobiłabym furorę w świecie... Dobijałyby się o mnie wszystkie sceny... bo nie ma pani pojęcia, co się stało z moim głosem... Kiedy tu raz zaśpiewałam parę taktów: „Gdyby rannym słonkiem...”	Najprzód cokolwiek się przejedziemy! Skosztujemy czekolady w Josephsdorf i z gór będziemy patrzyć, czy dolina Dunaju nie nakłoni cię, żebyś została z nami. W każdym razie nie śpiesz się! Nigdy nie stawiaj zbyt dużych kroków, z któremi zresztą kobietom wcale nie do twarzy!	Nino, błagam cię, odłóż ten ślub, zlituj się nade mną!... Na pół roku, na trzy miesiące... Może ci przyjdą refleksje, może dojdziesz do przekonania, że chcesz popełnić błąd! Nino, błagam cię, a nuż przyjdziesz do przekonania, że on nie jest godzien ciebie... O nic nie proszę, tylko o zwłokę, o małą zwłokę!...	Aha! rozumiem, oświadczył się pani Grzesikiewicz! No, niech się pani nie wypiera, nie uwierzę.	Nie obaczyłażeobaczyć się spytała znowu.	Piotr Nau, przerażający l’Olonnais, przebywa na Tortudze, a to wielki przyjaciel Czarnego Korsarza. Któż śmiałby się im obu przeciwstawić? A do tego...	Ale czyż nie pofatygowałeś się pan z Auteuil?	Stary nie przeżyje dwóch dni, a może nawet i sześciu godzin nie wytrzyma pomimo to musimy jednak walczyć z chorobą do ostatka. Potrzeba będzie użyć środków kosztownych. Będziemy go pielęgnowali, to pewne; ale ja nie mam ani grosza przy duszy. Przewróciłem jego kieszenie, przetrząsłem szafy: zero w ilorazie. Zapytałem go w chwili przytomności, ale powiedział mi, że nie ma ani jednego szeląga. A ty, czy masz cokolwiek?	Toż tam sama Ruś się zamknęła! To chyba nie może być!	Możesz pan odejść, kiedy się panu podoba. Biorę na siebie odpowiedzialność za tego oto chłopca. Jeśliby nawet był istotnie taki, jakim go opisujesz, dam z nim sobie radę, najzupełniej jednak w to nie wierzę.	Przyznam się panu, że jeszcze nie poznałem się z bliska z tym rodzajem ryb.	Do dyabła!... przecież to nie balet!...	Bo poczciwości to był parob, że i drugiego nie znaleźć, a cichy, pobożny, pracowity, cudzego nie ruszył, a z biednym to gotów się był kapotą ostatnią podzielić.	Ty możesz walczyć i z naturą, o człowiecze wyjątkowy, który sam jesteś więcej utworem sztuki jak natury! Posiadałbyś tę jędrność rozumu, gdybyś się nie był pozbył sztucznym środkiem wszystkich przykrych wspomnień tłoczących, ścieśniających i gnębiących twą wiedzę? Umiałem ci odjąć, lecz dodać nie umiem; pokaż się wyższym ode mnie twórczą wyobraźnią, tak jak już jesteś wyższym ode mnie bogactwem wiedzy. Widzę po tobie, że już w twym mózgu roi się myśl jakaś, ogromna jak Tytan.	Zawsześmy sobie z Danem mówili że gdyby... gdyby coś takiego się zdarzyło, tobyśmy wiedzieli doskonale, co mamy robić... ale... teraz to nam wszystko jakoś inaczej się składa...	Potrafię być tylko zła... Nie mogę być inna. Nie potrafię. Tak dokładnie opisywałeś, jak lubisz kiszkę kaszaną... Wymiotować się chce.	Czemuż do izby was nie przeniosą?	Pilnował go stary Wizun, Nania i ja ale ranę miał srogą, może od jadowitego oszczepu, która się długo goić nie chciała.	A to, proszę puna pułkownika, tu som godygody (daw.) w XVII w. dowódca chorągwi, podstawowego oddziału jazdy, liczącego wówczas 50–200 żołnierzy. się żeni.	A dlaczego nie przyszedłeś do sklepu, do pana Rzeckiego?	Lękam się, proszę Waszej Królewskiej Mości	Z taką zasadą ożeniłeś się?	Zatem znajdują się one w posiadaniu...	Nie oni sami śpią na wieki, ale uczucia ich i myśli krążyć nie przestają w przestrzeni i płonąć w powietrzu, aż wejdą znowu w żywych, młodych, silnych, kochających ziemię i ludzi!	Śmiejcie się państwo, śmiejcie, a wszyscy go podziwiacie.	Nie zobaczę, nie masz mię co straszyć.	Co mógłbyś uczynić najlepszego, to już nie myśleć o niej	Widzisz, to jest takie... no, ładne, i tak się zawsze robi.	O nie, matko, rozum mam i serce	Jakże nie! We wszystkim, jeno nie w tym, bym poszedł precz. Jeśli mnie wasza miłość odpędzi, pojadę opodal, abym w razie potrzeby był pod ręką.	Jakżeby... Niemało dokazywał za młodu, niemało... Kat ci był la dzieuch... we Woli ni jednej nie przepuścił... dobrze baczę, w jakie to cuganty jeździł... jak se używał... baczę...	W rzeczywistości jest trochę inaczej. Zabijają się dla różnych czerwonych i błękitnych kamyczków Pamiętaj, że kiedyś przebywałam w królewskim zwierzyńcu w Udajpurze.	Ja nie jestem beksą... wcale nie! Saro! Saro!	A nie ma chyba że taksówką pojedzie wódz albo specjalnym autem firmy PARADIS lub CONCORDIA. Ha, ha!	I wiesz, gdzie się skryli?	Ma pan co do jedzenia? Głodni jesteśmy.	Kaci go wiedzą, mówił zjadając gałkę od laski prezes, zkąd mu to wszystko? Tać to szerepetka, a minę ma pańską i tak pewny siebie ten intrus, jakby łaskę robił, że tu przyjechał. A przyjechało to pewnie na chłopskich sankach, w siwych barankach.	Bywał ci nieraz gorzki, zawdy przecie co chleb, to chleb, a co grzech, to grzech. Zresztą, po co kraść tam, gdzie można z dobrej woli dostać? Mógłby mi on potem powiedzieć: „Ty żmijo, czemuś nie suplikowała? Byłbym ja może i pozwolił”.	A dlaczego jedziemy do Brucku?	Tam listy do pana Franciszka są.	A wiecie, czemu mi tak uczty nie w smak? Bo i Janusz Radziwiłł miał ten zwyczaj, że je co wieczora wyprawiał. Imainujcieimainować sobie (daw., z łac.)	Posłusznie melduję, panie feldkurat, czy ministrant musi być tego samego wyznania co i ten, któremu służy do mszy?	Proszę jej tak nie nazywać!	Żebym jeno śmiał, tobym go przepędził na dziesiątą ulicę.	Wezmę cię z sobą na Ziemię...	Nie mam dla nich tajemnic!	Co to znaczy?	Do tego zdechlaka Montfleury’ego.	Wstyd! wstyd bo tobie Stepan, tak robić i tak gadać! Pilnował-by gospodarstwa, a z żonką żył jak Pan Bóg przykazał, zgodnie, w spokojności... ot jak ja z moim żyję, że u nas nigdy jednéj minutki gniewu, ani nienawidzenia jeszcze nie było...	A któż to może wiedzieć, co pomiędzy nami zachodzi?	W tym przynajmniej nie ma mojej winy. Miałem wówczas trzy dni wieku	To, co pan naczelnik tak lubi: potrawka z kurcząt z sosem, zupka szczawiowa, kotleciki...	Nie ma w tym nic dziwnego przy tak wzburzonym morzu Zresztą prądy mogły je unieść i wyrzucić gdzieś dalej.	Przykro mi to słyszeć Jak to, pod każdym względem?	To jest prawda... To jest prawda... Ale... są przecie i inni!	Twierdzi, że musi z panem pomówić. Coś tam gadała, że jest pan na błędnej drodze i że szkoda takiego człowieka. Obiecałam jej, że was poznajomię. Tembardziej, że wspomniała o możności pracy dla pana.	Pokrótce to i porceneleporcenele (gw.) przekpiwali.	To natychmiast mogę kilka tytułów napisać, a resztę jutro.	Czy chcesz wszczepić masie ludowej krew, o której wiesz, że jest zgniła?	I oni są smutni, kochany Maciusiu, tylko przy gościach udają, bo taki jest zwyczaj, bo tak każe etykieta. Jakże mogą być weseli królowie, którzy przegrali dopiero co wojnę.	Co wrzucić?	Zapewne w chwili szlachetnego uniesienia, oszołomiona jego bełaganiami i rozpaczą...	Ale u nich miałeś powodzenie?	Co więcej widzisz?	Pan teraz pomyślał pewno, że mówię o sznurku w domu powieszonego?...	Od razu, w parę dni, co?	Tak, właśnie, du Bac, 43. Pan go zna?	Co takiego? Chodź zaraz! Bierz od dołu... chyć dobrze...	Tak, ale chciałem uporządkować swoje rzeczy. Więc dobrze, chętnie zjadłbym coś, jakiś kawałek drobiu, skrzydełko kuropatwy.	Pewnie! ale dokądże z nim?	Przestań, Joe, z czasem będzie ci weselej Pomyśl tylko, jak świetnie można tu łowić ryby.	A teraz powiedz, tylko szczerze	A wy, mój Grzegorzu, widzieliście kiedy stracha?	Dzień dobry pani. Mój brat jest chory?	A przecie pod Kraków szedł!	Ach ja też jestem zapaloną ogrodniczką! Jakże byłabym panu wdzięczna, gdyby mi pan pokazał okazy tutejszej flory!	I cóż dalej?	Ja? E, drogi panie Albercie, dlaczego pan tak myśli? Ja lubię wszystkich.	Tak Przyjechał z ochmistrzyniąochmistrzyni	A pani skąd wie?...	A, numer dwadzieścia siedem?	Dama pik, w łeb. Płacić!	Ech! Gadasz waść brzydko arianin, zwolennik nauki Fausta Socyna (1539–1604)....	Henryk?	Hm, hm...	Józef!	Najchętniej.	Naprzód, Lizetka! Ten cudzoziemiec zaczyna mi imponować.	No?...	Oczywiście.	Odlot ptaków...	Okropne!	Pan Arystobul Ursiclos	Pan ją uwiadomiłeś?	Sześciu trębaczy... też konno...	Taigi!	Wszystkim	Zawsze byłem zdania...
Jak Boga kocham, panie oberlejtnant żadnych pisarzy niemieckich osobiście nie znam. Znałem osobiście tylko jednego czeskiego pisarza, niejakiego Hajka Władysława z Domażlic. Był redaktorem „Świata Zwierząt”, a ja sprzedałem mu ładnego kundelka jako rasowego szpica. Bardzo miły był ten pan i wesoły. Chodził do jednej knajpy i czytywał tam swoje powiastki, takie zawsze smutne, że się wszyscy zaśmiewali, a on potem płakał i za wszystkich w knajpie płacił, my zaś musieliśmy śpiewać:	Wy, panowie spotykacie w Paryżu tyle rozmaitych kobiet, ile jest dni w roku. Ale w Sancerre, gdzie nie ma ich ani sześciu i gdzie z tych sześciu pięć ma dzikie pretensje do cnoty, skoro najpiękniejsza z nich trzyma człowieka swymi wzgardliwymi spojrzeniami na taki dystans, jakby była księżniczką krwi, wolno jest młodemu człowiekowi starać się odgadnąć sekrety tej kobiety, wówczas będzie zmuszona się z nim liczyć.	Prawdę mówiąc, nie wiem na pewno ale wiele przemawia za tym, że na jakiś ląd na Pacyfiku. Gdy opuszczaliśmy Richmond, wicher dął z północnego wschodu i sama jego gwałtowność pozwala przypuszczać, że nie zmienił kierunku. Jeśli więc ten kierunek z północnego wschodu na południowy zachód się utrzymał, przelecieliśmy stany Karoliny Północnej, Karoliny Południowej, Georgii, Zatokę Meksykańską, Meksyk, a następnie część Pacyfiku. Oceniam odległość, jaką przebyliśmy balonem, na co najmniej sześć do siedmiu tysięcy mil, a jeśli wiatr w tym czasie zmienił kierunek o pół kwadrantakwadrant daw. fr. nazwa Markizów, grupy wysp wulkanicznych na Pacyfiku, ok. 4800 km na zach. od Meksyku. Zostały odkryte w 1595 przez hiszp. żeglarza Álvaro de Mendañę i nazwane na cześć markiza de Mendozy, ówczesnego wicekróla Peru. Od 1842 Markizy są francuską kolonią w ramach Polinezji Francuskiej., albo na wyspy PaumotuPaumotu, wyspy rdzenna ludność Nowej Zelandii, potomkowie Polinezyjczyków, którzy jako pierwsi ludzie dotarli tam w XIII w., jakoś byśmy się dogadali. Jeśli zaś wybrzeże, na którym się znajdujemy, należy do jednej z bezludnych wysp jakiegoś malutkiego archipelagu, o czym być może zdołamy się przekonać z tego szczytu górującego nad okolicą, wówczas trzeba będzie pomyśleć nad urządzeniem się tutaj tak, jak gdybyśmy już nigdy nie mieli się stąd wydostać.	Tak jest; wyjeżdża w przyszłym tygodniu. Miłym byłby dla waszmości towarzyszem, a podróż do ukochanego kraju mego, ojczyzny wszelkich nauk wyzwolonych, kolebki sztuki i poezji, odświeżyłaby i podniosła ducha waszego. Choćbyście nic więcej widzieć nie mieli, jak najnowsze dzieło mistrza Leonarda, malowidło przedstawiające Wieczerzę Pańską, tuszę śmiele, że od zachwytu dusznegoduszny	Bezwarunkowo. Nie zwykłem mydlić sobie oczu co do swych pobudek. Ona nie chce opuścić dla mnie Sulaco, zatem Sulaco musi opuścić resztę republiki i stać się samodzielne. To jasne jak słońce. Lubię jasno określone sytuacje. Nie mogę wyjechać w towarzystwie Antonii, więc jedna i niepodzielna Republika Costaguana musi postradać swą Zachodnią Prowincję. Na szczęście, pozostaje to w zgodzie także ze zdrowym rozsądkiem. Najbogatszą, najżyźniejszą połać tego kraju będzie można ocalić od anarchii. Osobiście bardzo mało mnie to obchodzi, ale to pewne, iż kiedy Montero dojdzie do władzy, moja śmierć jest nieunikniona. We wszystkich proklamacjach zapowiadających powszechną amnestię moje nazwisko oraz kilka innych wyraźnie wyłączono. Wie pani bardzo dobrze, iż obaj bracia mnie nienawidzą. I oto szerzy się pogłoska, że wygrali bitwę. Powie pani zapewne, iż jeśli te wieści się sprawdzą, to będę miał jeszcze dość czasu, by ratować się ucieczką.	A, to wszystko przez ich katolickie przesądy! Oni sobie wyobrażają, że nie godzi się, jakby to powiedzieć, brać żelaza z rąk nieboszczyka. Czy widziałeś, jak te Francuzy aż się cofnęły z zaskoczenia, gdym poprosił o ten nóż?	Wątpię, żeby ktoś próbował, gdy wyglądasz na burzową chmurę, jak na przykład teraz. Za co się tak obszedł z tobą?	W stosunku do matki zawsze się jest dzieckiem, pani ambasadorowo. I gdyby pani raczyła, gdyby pani zechciała, nie, naprawdę nie mam odwagi, ale trudno, powiem, bo mi to już od dawna leży na sercu, a pani jest na pewno dobra i mądra, więc pani może mnie zrozumie. Chciałem panią prosić, bardzo, bardzo panią prosić, żeby pani i teraz, i na przyszłość pozwoliła mi mówić do siebie: mamo, mamusiu...	Drobnostka, nie stało się przecież żadne nieszczęście Zamazało się i nic więcej; zacznie się na nowo lub zmyje, i po wszystkim.	Z pewnością. Jak mnie pan widzisz byłem rażony piorunem w łóżku, 12 lipca 1867 w Kiew blizko Londynu, i piorun mnie wyleczył z paraliżu w prawem ramieniu; na co nie było żadnych środków lekarskich!	Otóż to! Nieszczęścia, tak zwane życiowe, to starcia naszej upartej woli z naszym przeznaczeniem. Wierzaj mi pan, najwięcej zła, krzywdy, szkody sieje w życiu ten, co z przeznaczeniem swym walczy. A wiesz pan, co on z posiewu swych najlepszych chęci zbiera? Fałsz i kłamstwo na każdym kroku. Trzeba mieć odwagę powiedzieć „nie!” nawet na obowiązek. Ale na to lwiej pono potęgi potrzeba. Należy mieć ten zmysł prostoty w sobie, aby najistotniejszej cząstce ducha swego przyznać słuszność w życiu. Lecz na to dziecka pono potrzeba.	To zależy od jego gwiazdy! Cóś wprawdzie możemy zrobić, ale nigdy wiele!  Jeżeli tkwi w nim, żeby kradł, żeby był kobieciarzem, to już mu na to nikt nie poradzi! Może się wychować między najpoczciwszymi ludźmi, można wpoić w niego najlepsze myśli; jeżeli złe już raz w nim siedzi, to koniecznie wylezie na wierzch! Można je wprawdzie przytłumić, ale gdy dojdzie do lat, wtedy wybuchnie z niego z tem gwałtowniejszą siłą! Już to w każdym z nas tkwi dzikie zwierzę, w jednym wilk drapieżny, w drugim wąż, który umie czołgać się na brzuchu i zlizywać pył z ziemi. Zwierzę w każdym z nas siedzi; idzie tylko o to, czy ono, czy my największą mieć będziemy siłę, a siły nikt z nas nie ma z siebie.	A to żeby poprzestawać na tem, co On daje i nie dręczyć Go, że nie dał tego, co nam się zdawało najlepsze.	Chciałbym wiedzieć czy na wrocławskim dworze, zawsze ku nam toż samo serce mają, jakie mieć się obowiązali On przejrzy co tam się dzieje...	No tak. Tu na tych krzesłach. Siadał okrakiem jak na konia i przeskakiwał z jednego na drugie. Potem wybiegł tamtymi drzwiami. Kto to? Czy może twój młodszy braciszek? Ogromnie do ciebie podobny. Tak musiałeś wyglądać, mając lat osiem.	Stop, kochanie Widzę, że obudziły się w tobie instynkty gospodyni, panie inżynierze! Ależ nie wstydź się! To jest czarujące, zapewniam cię, że sprawiło mi to wielką przyjemność, czuję się jakby w przystani po tej wariackiej włóczędze.	A niech cie ta przódziprzódzi (gw.) odkrzyknął na odlew. tylko. kajkaj (gw.) mruczał bacząc, póki mu z oczów nie zeszli.	A widzisz. Przecie to człowiek stracony. Wrócił po dziesięciu latach z Azji, jak osioł złotem obładowany i co mu z tego. Chciał się niby wyzwolić, a wybudował teatr ostatecznie dla księżnej Helenki, topi pieniądze i robi właściwie wszystko, co ona mu podyktuje...	Ciekawe też to indywiduum nigdzie się nie pokazuje...	Czy nie poszedłbyś i ty zaciągnąć ten żagiel?	I nie przyszło panu na myśl, że można patrzeć na świat nie używając żadnego „pryzmatu”?	Miłościwy panie, zamierzony powrót waszej królewskiej mości dla Szwedów nie nowina! Ledwie nie co dzień rozchodzi się wieść po całej Rzeczypospolitej, żeś wasza królewska mość już w drodze albo już inter regnainter regna Douglas, Robert (1611–1662), Szkot, od 16 r. życia żołnierz armii szwedzkiej, feldmarszałek, uczestnik wojny trzydziestoletniej. Podczas potopu szwedzkiego dowodził wojskami szwedzkimi w Prusach Książęcych. Za zasługi wojenne otrzymał tytuł hrabiego, a jego potomkowie stali się jednym z najbogatszych rodów arystokratycznych Szwecji. podjazdy.	Mnie bo się zdaje że to ty... że to wy głupstwo robicie. Bo po co ci taka robota? Czy nie jesteś w stanie nająć jednego robotnika więcej?	Myślę, że im także nie zbywa. Każdy z nas wyjeżdżając z Paryża, miał w kieszeni po siedemdziesiąt pięć pistolów.	Mówcie sobie, wasze moście, co chcecie, a z tego nie będzie nic... Ja żołnierz! co by ja był wart, gdybym hetmana opuścił. Nie mój rozum, tylko jego; nie moja wola, tylko jego. Jak on zgrzeszy, to on będzie i za mnie, i za siebie odpowiadał, a moja psia powinność jego słuchać!... Ja tam prosty człowiek, czego ręką nie zrobię, tego i głową... Ale to wiem, żem słuchać powinien, i kwita.	Nie należy zapominać, że Jacek może się bronić! Jednym ruchem palca wysadzić zdoła całe miasto.	Panie szambelanie mówmy seryo: czy zgrzészyłem czém przeciw wam, że mnie pragniecie żarcikami swemi dojmować; czy to tylko przywyknienie do kąsania, którego nie chcesz się pozbyć?	Tak było? Nic mi o tym nie powiedział.	Tak więc, święci mężowie poznaliśmy dwa nieszczęścia Egiptu: zmniejszyły się dochody faraona i jego armia...	Tego się nie odmawia	W każdym razie, dwumiesięczny pobyt na takiej wyspie byłby dość przyjemny Moglibyście kupić tę wyspę, moi wujowie, jeżeli tylko jest do nabycia.	Wszyscy nie możemy się zameldować jako chorzy. Byłby to bunt.	Zapalenie płuc. Oby się to żadnemu Żydowi nie przytrafiło.	Proszę wybaczyć Nie wolno ci tego robić, Andy. Tysiąc razy ci mówiłem, że nie powinieneś naprzykrzać się ludziom swoim gadaniem. Proszę wybaczyć, panie dyrektorze, to się więcej nie powtórzy.	Aaa... prawo! Niby ty nie znasz Stefka. Co jego obchodzą czyjeś prawa, jeżeli on ich nie uznał? Ach, gdybyś ty sprowadziła się do mnie...	Powstrzymanie się od działania jest rzeczą chwalebną... chyba że się chce zdobyć „zasługę”.	O to możesz się nie martwić Dla tej kobiety, która nie włada żadnym językiem słowiańskim wszystkie nasze nazwiska są nie tylko nie do zapamiętania, ale nawet nie do wymówienia. Przekonałam się o tym niejednokrotnie.	Nie przyjechał? Pan Szymon mówi, że nie przyjechał!... To te chłopcy znów mnie zwiedli. Przybiegli i krzyczą: „Przyjechał!” Ale czy na pewno nie przyjechał?	A co się stało?	A czy to daleko?	A teraz poślij no kogo, by mi kupił materiału na turban. Niedoloż moja! Łepetę mam nieogoloną, a on z pewnością ściągnie mi zawój z głowy.	A! uchowaj Boże lecz nie nawykłem za granicą do takich objawów sympatyi dla nieznajomych ziomków.	Ach, jakiż błąd! Stało się jednak. Wszystko, co czynisz, ojcze, musi być dobre, bo wszystko wypływa z niezmiernej dobroci serca. Przyjazd pana de Bergerac położy kres niepokojom księdza proboszcza i zabezpieczy go od wszystkiego.	Aha! jeszcze ci nawet po tych ucztach zostały sosy na odzieniu	Bardzo się cieszę, że mi ufasz.	Cicho bądź!... zapominasz, że ci panowie nie są świadomi moich spraw małżeńskich; widziałem milady...	Dwadzieścia pięć minut po dziewiątej! ależ to niepodobieństwo!	Gdzie są twoje warkocze? Czyż ty, niegodziwa dziewko, nie wiedziałaś, że one są moją własnością! Przecież to była twoja największa ozdoba. Gdzie są włosy? Powiedz, co z nimi zrobiłaś?	Ij... durnyś ty. Za żywota źle robili, wtedy byli straszni. Pod krzyżami cichuśko leżą, nic nam nie zrobią. Nawet koniecznie nam przejść tamtędy, bo swoich rzeczy nie możesz tu ostawićostawić (daw.)	Istnieje między nami nieporozumienie, panie sędzio śledczy, a raczej nieporozumienie między panem a istotą faktów, i to od samego początku. Morderca i ten, co uciekł, to dwie różne osoby.	Ja myślę, że nie chciał przeszkadzać Pełskiemu... Taki niedobry!	Ja nawet ich nie widzę dotąd	Kazałem dziś rano sześciu powiesić. Już i ostygli, a tańcują na sznurach zawzięcie, bo wiatr okrutny.	Matka, daj wódki, mówię ci, bo jak Boga tego kocham...	Milczałbyś, mości starosto, gdy nie masz nic dobrego do powiedzenia.	Mów już lepiej jak organista	Na stosowną chwilę, na twoje wesele: great attractiongreat attraction	Nic szczególnie podejrzanego Są, co prawda, pewne punkty, które wymagają wyjaśnienia. Chcielibyśmy, aby pan z nim wpierw mówił. Mogę jeszcze dodać, że już porozumiał się z ambasadorem amerykańskim w Paryżu.	Nie mogę	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	O mnie możesz pan być spokojny, nauczę się roli.	Pani?... Nie pomyślałem o tym!... Ale to nie były długi karciane. Raz poręczyłem za jednym rodakiem... Drugi raz	Panie Andrzeju, ja nie żartuję... Świętą i szczerą prawdę mówię. Nie będą oni sejmikowali nad waćpanem; ale jeśli im ojcem za przykładem dziadusia będziesz, jeśli ich nie odepchniesz, pychy nie okażesz, to nie tylko ich, ale i mnie za serce ujmiesz. Będę razem z nimi waćpanu dziękowała, całe życie... całe życie, panie Andrzeju...	Proszę pani, już wszystko gotowe. Urlop mieć będę w piątek najdalej, to w sobotę ślub możemy wziąć i wyjedziemy zaraz na parę tygodni.	Stryjciu Antoni! Stryjcio mnie nie poznaje?...	Słuchaj skoro tyle rzeczy już ci wiadomo, może wiesz także, co się z nią stało?	Tak, a ja pójdę z tobą.	Tak? To znakomicie.	Ty tu po co, proroku? Prześpij się lepiej... Oddałeś nam dzisiaj ważne usługi...	Wnuczek? Brawo. Spytamy wnuczka, czyby nie chciał, by Marszałek konikami jego... Pójdź tu, dziecko...	A czy długo bratanek pański chodził do niego?	A oni poszli?	A wasze konie to zjedzą.	Ach, prawda! W Cisach.	Bardzo ładnie	Błogosławieni... e... e...	Choćby dla heritażu...	Copperfield	Czemuż to czyni, powiedz?	Cóż to znaczy?...	Ew zgadnij jaką otrzymałam od nich pamiątkę?	Ile?	Imię, Tajemnica rzekł do nich dobrotliwie	Ja sama położę cię spać.	Jakim sposobem?	Jakim sposobem?	Jemu mówili.	Kto to mówił?	Mówiłaś, dodała... dzieląc z wami co mam? a cóż ty masz?	No, to przecież ksiądz... ksiądz Busoni...	O, to wielka strata!	Obiecywaliśmy płacić drożej, ja sam zapewniałem...	Otóż to!...	Pewnie, że nic strasznego, ale przecie. A kiedy pan skarbnikowicz pójdzie do mamy?	Pierwszy.	To jakaś Angielka za przestępstwo, spełnione we Francji, napiętnowana sromotnie.	Twoje włosy, Hanula, włosy twoje...	Wilczek! Zróbmy składkę pożyczkową panowie	Wykradziono córkę moją, porwano ją gwałtem, po zbójecku. I wiesz, kto to zrobił?	Żyje.
Na twój, dusigroszu, ogolony łeb nie spadnie, bo będzie myślał, że to co innego!...	Najdziwniejsze w tej sprawie jest to że Edmund, umierając, przysięgał mi na krucyfiks, że nie wie, dlaczego go uwięziono.	Nie potrzeba... Pathanie. Dość na tym, że drugi fakir, którego sahibowie zbili do utraty przytomności, był to ten sam człowiek, który przetrząsał twoją komorę w Lahorze. Widziałem jego twarz, gdy go niesiono do parowozu. Ten samiusieńki człowiek.	Lenistwo i nieoględność wynika z tego zdania, a nie sąd trafny o sprawie, panno Orecka. Co człowiek zapracuje, to mu nie przyszło bez trudu ciała i myśli, włożył w to zatem część swego życia. Wkłada je także w to, co wydaje, bo miał potrzeby, fantazje, przyjemności, a nieraz i boleści. Wiele z tego albo się pokrywa wydatkami pieniężnymi, albo je za sobą pociąga. Ja gdy zajrzę do moich rachunków z lat dawniejszych, przypominam sobie historię mego życia i stosunków moich i mojej rodziny. W rachunkach jak w zwierciadle widzę moje pojmowanie życia, moje błędy, a czasem i dobrą moją stronę. Kto by nasze rachunki przejrzał, zrozumiałby nas lepiej, niż gdybyśmy najszczerzej i najobszerniej starali się to objaśnić wyrazami, bo rachunki to dowody, że tak było, a nie inaczej. Rachunek to nasz mentor, nasz historyk, to nasze sumienie. Rachunek to podstawa cnoty tak doniosłej, jak oszczędność wiodąca do dobrobytu, z którym znowu idzie w parze moralność. Porządek w rachunkach prowadzi do porządku w czynnościach i myślach. Spróbuj pani zapisywać wszystko, co się da cyfrą wyrazić, a po niejakim czasie będziesz wiedziała, jaki kierunek przybierają twoje czynności, i będziesz miała z czego wnieść, jakie zmiany w tym kierunku zaprowadzić. Doraźna korzyść ze skrupulatnego ze skrupulatnego prowadzenia rachunków jest ta, która się zawiera w przysłowiu: „Pamiętaj, rozchodzie, żyć z przychodem w zgodzie”. Ja bym to przysłowie jeszcze poprawiła i kazała rozchodowi koniecznie być mniejszym od przychodu, żeby coś zostało na nieprzewidziane, a niezbędne wydatki. Naturalnie nie zrobi się ich, gdy nie ma z czego, ale ile się nieraz przez to traci, ile to nieraz boli!	Może łuk swój zostawić? Nie! Na nic mi on teraz, bo też z szablą skoczę. Widzę trzech ludzi nadjeżdżających, których pewnie pan pułkownik dla pilnowania jej dostojnej osoby przysyła. Inaczej ja bym przysłał; ale ścielę się do stóp, bo tam już koniec niedługo będzie, i trzeba mi się spieszyć.	Powrócę z pewnością wrócę, bracie Janie, mój ojcze duchowny, i to rychło. Jeno wydajcie rozkaz, aby te utrapione Kiełbaski nie drapały się na okręty. Podczas gdy wy będziecie walczyć, ja będę Boga prosił o wasze zwycięstwo, na wzór walecznego hetmana Mojżesza, wodza ludu Izraela.	A to cała historia! Przyjechaliśmy tu dziś z Suzinem o jedynastej... Od pierwszej do trzeciej byliśmy z nim u Wokulskiego, a po trzeciej wpadłem na chwilę do matki i na chwilę do pani Stawskiej... Pyszna kobieta, co?...	W pierwszej chwili rozżalenia i sromu doznanego na tych, których Polacy w rękach mieć będą, pomszczą się okrutnie. Pamiętajcie o tem. Nie mówię o sobie, choć ja pierwszy zgubionym zostanę, ale i o tych, których król tu zostawić musi, boć wszystkich nie zabierze, potrzeba myśleć.	Tylko bez polityki, moi panowie Bardzo ryzykowne mówić dzisiaj o jakiejś ziemi cesarza Franciszka Józefa. Nie wymieniajcie nikogo, to będzie lepiej...	...panowie, przed nami stoi przed nami siedzi człowiek, któremu słuszna pycha wzdyma krawat i rozpiera kamizelkę... W porę przynoszą szampan! Autorowi Przeznaczenia nie dość widzieć nas trzeźwymi, on chce nas upić: podobnie, jak kazałby nas pławić w kałuży, gdyby to było w jego mocy	To nie może być musiałeś mieć katar, albo wąchałeś samego siebie, bo ja wiem, jak pachnieć musi ta róża bez cierni, ta lilia polna, ten bursztyn przeczysty!	Tak! A Kopyciarz będzie co chwila właził do sali, jak stary kudłaty pies, żeby zobaczyć, co my robimy. W ostatnich dniach nie daje nikomu ani chwili spokoju To będzie straszne.	Jak to nie możesz? Tchórz cię obleciał? Jeśli w tej chwili nie staniesz, toć opłazujęopłazować	A czym to sobie u was zasłużyłam na tyle dobrości? czym?	Juści prawo prawem Ba! chciałem potem pozywać wszystkich, którzy byli w Szczytnie, ale powiadali ludzie, że Jurand narznął ich tam jak wołów, i nie wiedziałem, który żyw, a który zabit... Bo, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż, jako ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!	Niech Bóg uchowa ażebym ja miał wydobywać miecz przeciw waszej najoświeceńszej osobie, co mnie tylu dowodami łaskawości obsypać raczyła! Czepki nocne, ponieważ Sancho je ma, oddamy tej pannie, co zaś do podwiązek, ani ja, ani on, nic o nich nie wiemy. Niech ta piękna dama poszuka w toalecie swojej, pewnie je znajdzie. Mości książę, nie jestem oszustem i za szlachetną mam duszę, ażebym kiedykolwiek mógł nim zostać. Do niecnego podejrzenia tego pobudziła tę dziewicę uraza rozkochanego serca, którego nie myślałem rozpłomieniać, więc nie mam jej za co przepraszać, ani też waszej książęcej mości, błagam tylko, ażebyś książę pan miał lepsze o mnie wyobrażenie i pozwolił mi w dalszą puścić się drogę.	Nie! nie teraz!... Ludzie nie uwierzyliby, gdyby chciano w nich wmówić, że Petroniusz, Winicjusz lub Pomponia Grecyna podpalili Rzym. Zbyt piękne mieli domy... Dziś trzeba innych ofiar, a tamtych kolej przyjdzie później.	Wyobraź sobie czy to nie okropne? Pan de Villefort nie mógł dziś do nas przyjść, gdyż zaszły jakiś nowe okoliczności w tej sprawie morderstwa i kradzieży, której ofiarą o mało nie stał się pan de Monte Christo.	A więc nim odejdziesz, wyprawię Artura. Będę katem dla nas obojga. Niestety, będzie myślał, że go już nie kocham. A ten list! Wierzaj, tam były słowa, które widzę wypisane głoskami z płomienia.	Nie mogę. Mam rybę, którą muszę oddać w Stors o trzeciej na wielki obiad, a nie ma żartów z tymi klientami i z rybą także.	Jak to co? No przecież pisanie źle o różnych ludziach. To jasne.	Właśnie tego nie rozumiesz, tak samo jak matka! Właśnie tego! Może być, nie przeczę, wysiadywanie bezczynne i bezcelowe, a może też być wysiadywanie-czynność, akcja, działanie! Tak, moje dziecko!	Cicho? Ależ M’Turk ryczał prawie, tak okropną wydała mu się ta sytuacja pięćset wierszy i prócz tego tydzień aresztu! Może chcesz, żebym cię za to jeszcze w rękę pocałował, bydlę jedno?	Miałem zamiar przesłać panu jutro słówko przez żołnierza, aby wyrazić mój entuzjazm, zanim miałbym go sposobność wysłowić osobiście, bo pan był taki otoczony! Poparcie Froberville’a jest nie do pogardzenia, ale ja, ze swej strony, mam przyrzeczenie ministra	Naprzód kościołowi jakiemu co obiecuj bo jeśli się twoja obietnica Bogu spodoba, pewnikiem wnet wolny będziesz. A po wtóre, słuchaj: poszedł do Lichtensteina twój strykstryk (daw.) i nie żadnego Lichtensteina, ale posła będziesz przepraszał. Gotówże jesteś?	Proszę się nie martwić, spotkała pannę de Villefort i idą razem, tuż za nami; oto i one w białych sukniach, jedna z bukietem kamelii, druga z bukietem niezapominajek; ale niech mi pan powie...	Cóż wtedy? Gdyby go zatrzymano, zostałby skazany, odsiedziałby karę i powrócił najspokojniej do Europy. Nie widzę przyczyny, z powodu której moja sprawa miałaby ucierpieć.	Już go od niego wycyganił! Po tym jednym poznałbym cię, Rzędzian, na końcu świata!	Na co każesz!	No! jednak Bóg nie opuścił panny Gabryni, bo jéj tu teraz dobrze, jak rybce w wodzie.	A jakże, mam, Ksawerego L.; to mój szkolny kolega.	Cieszę się, Dorianie, iż wreszcie cenisz me dzieło Nie myślałem, że dojdzie do tego.	Czy to Ślimak?	Cóż to znowu znaczy?	Dlaczego? Bo Annie jest młoda i ładna, a stary... to jest doktor Strong, trudno powiedzieć, żeby był powabny Bez obrazy, panie Wickfield, bez obrazy. Myślę po prostu, że w takim wypadku ma się prawo do pewnej rekompensaty.	Ja!... Kto panu to powiedział?...	Ma rację oszczędzać to wielka cnota. No więc jutro będę w kościele, do widzenia.	Naprawdę, jesteście dziećmi szczęścia Drugi raz już znajdujecie złoto. Zaczekajcie na ojca	Nie wie panienka, czy jest kto w domu?	Nie wiesz?...	O czemś zapomniałeś; w którą szufladę kładziesz dobro: na lewo, czy na prawo?	O! nie zabijaj mnie! łaski, łaski, panie oficerze! wszystko panu opowiem!...	Odwiedzanie więźniów było dość często przedmiotem sztuki chrześcijańskiej we Włoszech, Flandrii i Francji. Silnie, realistycznie ujął ten przedmiot della Robbia na fryzie z barwnej glinki, niby bogata opaska otaczającym szpital w Pistoi... Czy pan zna Pistoję, panie Bergeret?	Raz jeszcze muszę spytać, czy możesz pan dowieść, że nie pan byłeś mężem Montalbon?	Sądzę, że musi to być pan Cypryan Karłowski	W ten sposób nigdy nie dostaniemy się do lądu!	Zawszeć to tatarski był sposób.	Zgodnie z twoją wolą, kapitanie.	Że ta gadzina przewidziała upadek fortu i wcale nie przybiła do brzegu.	Troisz sobie bóg wie co, romansowa heroino, a nie wiesz wcale, o co chodzi.	O niej najwięcej powiedzieć nam może ordynat jako częsty gość w Słodkowcach... a może i praktyk?... Waldy, jakiego jest rodzaju cnota uroczej Stefci: katakumbowa czy współczesna? Warto by zanotować. Ale... co tobie jest?...	Oficeram już napoił szampanem do zupełnej miary, leży mi w poczekalni jak pień olszowy, konie czekają... Ech, ja bym wasanu zadał, żebym tak był twoim ojcem!	Właśnie panna hrabianka wczoraj dała słowo, że będziemy dziś spłaceni wszyscy, i co do grosza...	Ale pierwej cię pochwycą, mękami zmorzą i śmierć okrutną zadadzą. Człeku, czyś rozum stracił?	Co panu jest?	Co ten kozak plecie?	Czy przypominasz sobie jeszcze, co gadaliście wówczas... w izbie czeladnej... o siostrze leśniczego?	Dzielnie się spisaliście, moi panowie. A ile straciliśmy aeroplanów?	Jak w polityce	Kiedy będzie po pogrzebie?	Myśli, że Pana Boga za nogi złapała	Oto mi porządek, tak się należy, brawo, dobrzy ludzie Chodź pan	Przykro jest decydować bez Augusta, ale wiem, że się zgodzi!	Tak.	Wiem, wiem, bo dostałbyś tak, że niech cię ręka boska broni! „Miała babuleńka kozła rogatego”. Kosiu, kosiu!	Zrozumiałem. Zlecenie twe, mistrzu, zostanie wypełnione co do joty.	A trzeci?	Bagatela! Pierwsze przejście w jednym dniu... Od Rysów przez Mięguszowieckie aż po CzubrynęCzubryna	Cudowne!	Cóż niesiecie?	Cóż, generale, gazety się pomyliły.	Dać dwadzieścia pięć procent najwyżej	Doprawdy? Miałżebym honor być obecnym...	Dziedzictwo, Bóg rzekł Wisz	I po kolei oszukując naiwnych, którzy temu wierzą.	Ja mówię tylko, że ich pan wyrzucił. I tegoż samego wieczoru zdemolowano panu gabinet.	Ja twierdzę, że wszyscy milionerzy, wszyscy pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz	Jeszczem krzepki, ze dwadzieścia roków strzymam	Który wariat?	Ludzie wygrywają przecież...	Mnie prosić? „Choćby połowę królestwa”!	Może stróż.	Oszczercy są wszędzie.	Owszem, są	Owszem, służył. Odbył całą służbę szeregowca w 67 pułku piechoty.	Pamiętam.	Pierwsza, babka twoja.	Pilnuj ty swoich kudłów!...	Połowa fabryk zmniejsza płacę, oddala robotników i ogranicza produkcję. Słyszałem wczoraj u Endelmanów, rozprawiano dosyć szeroko.	Różne były wasze wyrażenia. Pamiętam...	Servusservus (łac.: sługa) wyskoczył nagle zza rogu M’Turk, gotów zawsze korzystać z każdej sposobności.	Skąd takie myśli?	Staranujemy ich?	Są takie temperamenta temperamenta, które nudzi wszystko...	Słucham, jasny panie.	Vivat! Vivat!	Z tego wszystkiego ciągnę wniosek żeś pan o nią zazdrosny.	Zatem, ojcze, jakąż rolę przeznaczasz temu panu?	Zobaczę.	Żeby do tego dojść, trzeba mu było dziesięciu lat
Odpowiem kolejno, na wszystkie zarzuty. A więc jeżeli chodzi o amnezję, żaden ze specjalistów nie wspomina ani słowem, by zdarzyło mu się kiedykolwiek dostrzec u któregokolwiek ze swych pacjentów jej nawroty. Żaden. Domyśla się pewno pan prezes, że sam musiałem bardzo interesować się tą kwestią i że po odzyskaniu świadomości przestudiowałem wszystko, co kiedykolwiek było na ten temat napisane.	Dajże mi spokój!... Od czasu kiedy wyjeżdżasz do Karlsbadu, nazywałaś mnie ordynarnym; a dziś, kiedy wyeleganciałem, chcesz, żebym się znowu nie krępował... Przewracają ci się projekta w głowie jak w zacierowej kadzi...	Już to nie mogę powiedzieć, aby mię w czymkolwiek oszukał. Miałemże prawo czegokolwiek żądać? Przywrócił mi majątek, stanowisko, wszelkie przyjemności życia; byłże to powód, aby się miał jeszcze dzielić ze mną swoim skarbem najdroższym? Nie. Z początku wszystkie obowiązki stały po mojej stronie. Później nasze długi mocno się wyrównały... O, i jak jeszcze! Dziwiłyście się, panie, jakim sposobem doszedłem do nędzy? Odpowiedź bardzo łatwa: miałem Halluciniego.	Lunia ani jutro, ani pojutrze nie wyjedzie z Kaźmirówki. Mówi, że jej coraz ciężej rozstawać się z panem Kazimierzem i że gdy on na stałe już przeniesie się do Kaźmirówki, ona też zostanie z nim tam zupełnie. Już i mama jej zgodziła się na to...	A moim zdaniem, towarzysze, odpowiedzą i to piorunem. Żadna pogróżka nie podziała tak, jak strach przed zarazą. Zmiarkują, że nie mamy nic do stracenia. Przestraszą się. Nie zechcą ryzykować. A nuż uda nam się przebić aż do samego kordonu i zetknąć z ich wojskiem? Przecie tego boją się jak ognia. Nie zechcą dla kilkunastu wagonów prowiantu narażać na zarażenie się całej Francji. A drugą iskrówkę nie zawadzi wysłać do proletariatu francuskiego za kordonem: wymierający z głodu proletariat paryski zwraca się do proletariatu Francji i całego świata, żeby przycisnął rząd francuski i zmusił go do wysłania głodującym pomocy żywnościowej. Z tej strony dżuma, a z tamtej	To są jego własne słowa Spytałem go, czy wiedział przedtem, że tu mieszkam; odpowiedział mi tylko okropnym uśmiechem. Nie nalegałem na odpowiedź, Leno. Zdawało mi się, że lepiej nie nalegać.	Lolka, nie żenuj się: nadmij się, to może się i zarumienisz.	Nie zbyt źle się czuję.	Widzę, że pan się zna na kawie.	Aha! Już się dobrze czujesz? Wczoraj wieczorem ryby czatowały na ciebie, teraz ty czatujesz na ryby... co-o?... hę?	Jestem tylko człowiek, który nie wstydzi się nazywać rzeczy po imieniu.	Kali bać się, ale Kali pójść	Nosi moje nazwisko. Zapominasz się!	Patrzcież go! na dwór jedzie, niewiedząc co się na nim dzieje, kto tu rządzi i co kto znaczy!!	Robotę odnosiłam, zapłatę odbierałam, mama wie przecież, ile mi się od ludzi należy...	Średnio! Ja się najlepiej bawię w Warszawie. Mamy bardzo miłe muzykalne kółko! Żeby się już sezon rozpoczął! Pani lubi muzykę? Gra pani sama?	To wasz pan jest rycerzem kościoła? bo mój jest świecki. Mimo rady przyjaciół, nie chciał zostać arcybiskupem, bo ma zamiar zrobić się królem. Żeby nie skłamać, muszę wyznać, iż mi  diablo strach było, żeby go nie wzięła chętka przejść do kościoła, bo nie czuję w sobie najmniejszej zdolności do sprawowania beneficjów. Zupełniem głupi na księdza.	Kochany Copperfieldzie Kochany Copperfieldzie, daruj, żem cię niepokoił, lecz sprawa ta i ciebie dotyczy; trzeba zresztą, byś się oderwał od twej boleści.	Po cóżeś tu przyszedł? idź im łapy liż... na grodzie... tu ciebie nam nie trzeba!	Wszystko sen! Pij, orzeźwij się i bądź pozdrowiony z powrotem pod szatrę naszą! Sprobowałeś życia gadziów, serca ich, szczęścia: powiedz, czy ci lepiéj było z niemi jak z nami?	Mówię ci to zaraz, gdyż chcę, żebyś od pierwszej chwili przyzwyczaił się do tego, że nic o mnie nie wiesz, nic nie słyszałeś, nic wreszcie nie rozumiesz.	Za to paskudztwo ona chce jeszcze pieniądze? Weź sobie wszystko z powrotem! Nie chcę patrzyć na te okropności!	Kogo nie boli, temu wszystko powoli. Nie bolała cię bieda, kiejś krowę zmarnował i Żydom na rzeź wydał!	Tak, tak. Ale czasem rzuca się z powrotem szprotkę do wody, aby złowić wieloryba.	Jest tylko jeden człowiek na świecie, który potrafiłby może mnie uratować... Ale ten raczej wolałby mnie zabić...	Nie można, bo jakbyście wy, ojcze, wyszli, tak by mołojcy krzyknęli, że hołowu spasajetehołowu spasajete (ukr.)	Nie mogłem przecież walczyć z całą ludnością, a zresztą nie przybywałem do nich jak człowiek, który drży o swoją skórę	Wiesz, Tomek ciocia czekała na ciebie całe popołudnie. Mary przygotowała twoje odświętne ubranie i wszyscy o ciebie pytali. Czy to coś na twoim ubraniu, to glina i świeca?	Choćby nic więcej nie uczynili nad to, że za ich przyczyną dyfidencjedyfidencja (z łac. diffidentia)	Dajmy pokój, jestem tak zdenerwowaną, że brak mi sił nawet do kłótni.	Propozycja będzie mile przyjęta, mój drogi Braulard ale na razie przychodzimy o bilety redakcyjne wszystkich bulwarowych teatrów: ja jako naczelny, pan jako sprawozdawca.	A tobie co?	Ani mówił mi o tym , ani pisał.	Bom z kolebką przy innych wysłan i przez pięć rokówroków tj. zbroi. ale niech jeno wypocznę a choćbym sam nie szedł, to tego oto bratanka, Zbyszka, panu Spytkowi z MelsztynaSpytko z Melsztyna	Co? gdzie? kto jest?	Dla nich mam złoto. Wykonać zwrot.	Dolarów, oczywiście. Przypuszczam zaś, że całość nie przekroczy sześćdziesięciu. A mówiąc między nami, udziały warte są dwieście z ładnym ogonkiem.	Dzieci! nie będziem swoich mordować! Niech żyje Bohdan Chmielnicki, hetman zaporoski!	Gadaj pan profesor zdrów, nie uwierzę	I owszem. Żeby wiedzieli, jak mi zbrzydły portrety i słuchanie bredni i komunałówkomunał	Jak dotąd jeszcze nie.	Jezus Maria i wszyscy święci! Co dalej, Tomku, myśl!	Jużeście sobie znowu ze starym na mordy wleźli?	Na czem?	Nie będzie nad dwieście koni.	Nie mogę!...	Nie śpisz jeszcze?	Nie, za rataja.	Nietrudno to spostrzec. Zonia spogląda na mnie bardzo niechętnym okiem, przeczuwając we mnie rywalkę.	Proszę mi powiedzieć, kim jest ta dama?	Przytomność mnie opuszcza Panie Kmicic, woda musi tu być blisko... Daj mi pić i ranę zalej.	Pułkownik nic jeszcze nie wie o umowie. Masz zamieszkać w domu sahiba Lurgana, aż przyjdzie pora, że będziesz musiał powrócić do Nucklao.	To nie ona otworzyła, jeno wy, panie rajco, wy sami otworzyli.	To szach perski, co podróżuje incognito.	Widzę, o ile mi pani pokazuje Trzeba jednak mieć bardzo poetycką fantazję, ażeby spostrzec te podobieństwa.	Zapewne na rok.	Wszystko, nieprawdaż? Idź pan spać. Od jutra zaczniemy szczęśliwe życie.	A większa od ciebie.	Może...	Niech pani przeczyta i powie, czy dobrze?	No, tak nadeszła już zima. A to jest śnieg.	Oni dostają po łaźni często zapalenia płuc.	Otóż słuchaj. Przyjechałem do Warszawy w łachmanach, przyjechałem wagonem trzeciej klasy za wyżebrane od pachciarzapachciarz (daw.)	To ci powiem: machnij dobrze i utnij od razu: Chmielnickiemu, chanowichan	A ja idę!	A przecie ją porwali	A to dla jakiej przyczyny?	A zaś czemu?	Apage!	Bardzo panu dziękuję...	Dał czterdziestaka.	Dobrze, mamusiu.	Eeee	Fragment bez końca.	Henryku!	I panią to obeszło?...	I to w takim wieku!	Jak to?	Jesteś najpiękniejsza w całej Värmlandii!	Jussaca, najdzielniejszego rębacza w królestwie?...	Kto są ci panowie, których znalazłam dziś u was?	Któż tu mówi o szczęściu niskim? czyż przyjemności wyborowych towarzystw, piękności wspaniałej natury, rozkosze sztuki stanowią niskie szczęście?	Linksmybė Taip, Bet tatai tik vakarais matome, nes vakare oras visados yra šaltesnis ir tie mažučiai lašeliai susivienija į kupetikes, didėja, ir galime juos pamatyti. O dienos metą nė jokio rūko (miglos) nepamatysi, nebent rudenį, kada oras šaltas. Juozuk, pasakyk man dabar, kaip pasidaro debesiai?	Muszę cię o coś zapytać	Nauka rzekł Geist.	Nigdy? nigdy?	No, no, no!	Oglądali kopalnię. Czynili to w pewnym zamiarze	Okrutny! Ja dla ciebie, droga ty moja?!	Panie... a Shelley? a Byron?	Przepraszam, pan szuka pana Jazwigły?	Przybądź, o przybądź, Panie!	Psiakrr...	Takie nasze przeznaczenie!	Trudno byłoby trochę.	Tę fotografię.	Uchowaj Bóg.	Wyręczę was, idźcie, Jambroży	Za trzy godziny będzie dniało.	Złajnik!
Wszystko, i konia nawet, bo gdy tamten miał się już ku odjazdowi, przekonaliśmy się, że lokaj jego siodłał konia pana Porthosa. Zrobiliśmy mu wtedy uwagę, lecz nam odpowiedział, że się mieszamy nie do swoich rzeczy, że nam nic do tego, ponieważ ten koń jest jego własnością. Daliśmy znać natychmiast panu Portbosowi o tem, co się dzieje, a on kazał nam odpowiedzieć, że trzeba być błaznami, aby wątpić w słowo szlacheckie, i że skoro tamten szlachcic mówi, że koń do niego należy, tak musi być i basta.	Oczywiście Rothschildowie, mimo że mają natyle taktu aby nigdy nie mówić o tej ohydnej sprawie, są w duszy za Dreyfusem, jak wszyscy Żydzi. To jest nawet argument ad hominem (książę używał trochę naoślep wyrażenia: ad hominem), który nie dosyć się podkreśla, aby wykazać złą wiarę Żydów. Jeżeli Francuz kradnie, morduje, nie czuję się zobowiązany, dlatego że jest, jak ja, Francuzem, uważać go za niewinnego. Ale Żydzi nie uznają nigdy, aby któryś z ich rodaków był zdrajcą, mimo że wiedzą o tem doskonale, i mało dbają o straszliwe następstwa (książę myślał oczywiście o oburzającym wyborze pana de Chaussepierre), jakie zbrodnia jednego z nich może ściągnąć... Słuchaj Oriano, nie będziesz przecież twierdziła, aby fakt, że oni bronią zdrajcy, nie był miażdżący dla Żydów. Nie powiesz mi, że to nie z racji swego żydowstwa.	Jakże! Kochanie jak i śmierć nikogo nie minie. Gołowąsem jeszcze byłem, a pani Wołodyjowska panną, gdym się w niej okrutnie rozkochał! Ej, miły Boże! Jakżem ja tę Baśkę kochał! Ale cóż! Powiadam jej to kiedyś, a tu jakby mi kto w pysk dał: Zasię kocie od mleka! Pokazało się, że ona już pana Wołodyjowskiego miłowała co tu gadać, miała słuszność!	Wiesz, zagrozili mi, że jeśli się nie zgodzę, to dadzą mi rozwód i wywiozą do małego miasteczka! Słyszysz, wywiozą daleko od ciebie i już bym cię nigdy... nigdy nie zobaczyła...	Na miłego Boga nie puszczajcie mimo uszu słów moich Na jutro umówiona jest napaść na Serafina, na Graciana, Winka i na was, nielicząc tych, o których nie wiem... Lud się zmówił, przewódcy powyznaczani, przypadkiem doszła mnie wieść o tem. Albo zaradźcie temu, wywołując złą monetę, albo, jeżeli do tumultu przyjdzie, chrońcie się natychmiast na zamek, boście życia nie pewni.	Tak jest to księżna, przyjaciółka moja, z którą bardzo rzadko spotkać się mogę z powodu zazdrości jej męża; zawiadomiła mnie też, że, aby się ze mną zobaczyć, będzie w tym skromnym kościołku w tak oddalonej dzielnicy.	Ależ nie! Ma się rozumieć, że swój własny wagon... prywatny! Czy widziałeś kiedy prywatny wagon?	Michasiu! ej, Michasiu martwi mnie doprawdy to co mówisz, widzę że nie myślisz tylko o zabawie, a świat i życie, serce moje nie zabawka to wcale, to poważne, to święte dzieło, do którego ze skruchą w sercu przystępować potrzeba jak do ołtarza ofiary... wszak i ono ofiarą być powinno.	Cały dom rozwalą. Złapała go z tą rudą, co to niby do rachunków przychodziła. Stary, a głupi. Drzwi od gabinetu nie mógł zamknąć. Ale to i dobrze, należało mu się. Ludziom od roku zalega, a w tę rudą to pchał drań forsę...	Hi... hi... matka Lina tęgo bierzmuje! sługa kościelny opiekujący się świątynią, przedmiotami liturgicznymi (naczyniami i szatami) oraz przygotowujący kapłanów do obrzędów w kościele rzymskokatolickim..	Dobrze, panie Aronnax. Według mnie nazwa Morza Czerwonego jest tłumaczeniem wyrazu hebrajskiego „Edrom” i jeśli starożytni dali mu tę nazwę, stało się to z powodu osobliwszego ubarwienia jego wód.	Nie zdaje mi się.	Niepotrzebnie w te dzikie kraje iść było z wojskami aby je tu jak Cesarz Henryk potracić od głodu i zdrady; niepotrzebnie wojować było, kiedy my je kropli krwi nie dając zagarniemy... Nie obejdą się one bez naszych rzemieślników, osadników, duchowieństwa i pomocy żołnierskiej... Niechaj tylko ciągną chłopi nasi, niech miasta budują	Tak jest, zajmuję się od kilku tygodni Marksem.	Posłuchaj no, Gizelo Nie powiem twojej siostrze, że ją kocham. Chcesz wiedzieć, dlaczego?	Właśnie jechałam na folwark, aby dzieci przewieźć do siebie, ale spotkałam w drodze tamtejszego karbowego, który mi powiedział, że one są tutaj. Niech sobie pani wyobrazi, że człowiek ten z całym dobytkiem folwarcznym	A będzie ze trzy lata, jak umarła. Bo to, widzisz pan, dawniej podobno byli bogaci, ale on stracił majątek na zbożu, co to niby miał odstawiać je współce do Odessy; nazarywał ludzi co niemiara. Ona była najlepsza z nich wszystkich. Zacna pani, ale też gryzła się i umarła. Już pięć lat, jak tu mieszkają.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus; a gdzież to Jędrzej się podział?	Sądzę, że najrozsądniej będzie zabrać tę Marysię do nas.	A zwleczesz się?	Ale... cobym się miał zabijać! Ino ciżmy zezujęzezuć a. zzuć tu: przeszkadzać..	Im się lepiej jeszcze dostało!	Przyjdź jutro, brat się ucieszy.	Jeden tylko miałem pogląd ciasny, wyłączny pogląd, a teraz błagam cię i zaklinam, przyjacielu najdroższy, abyś to wziął pod uwagę, gdy nie mogę uniknąć...	Cudownie, cudownie! Gdyby to nie było w publicznym miejscu i gdyby ludzie na nas nie patrzyli, uściskałabym pana!	Nie jestem wariatem Tylko... tylko twój ojciec nigdy nie widział na raz więcej pieniędzy jak banknot pięciodolarowy, a mój ojciec mógłby co tydzień kupować taką łódkę jak ta i nawet nie sprawiłoby mu to różnicy.	Jak to te barbarzyńskie zwyczaje istnieją jeszcze w Indiach i Anglia nie zniosła ich dotąd?	To prawda, ale mam nadzieję skłonić Hiszpanów do opuszczenia twierdzy.	Rzekłem. Pamiętam, jak go to raz organista sprał, że krowy puścił w Pryczkowy owies, a sam se spał kajś pod gruszą...	A kto tam? odezwał się nareście głos z okien domu P. Bartłomieja.	Ależ stryju! Czyż Jacek zdobyłby się na tyle przebiegłości!	Co się stało?	Kiedy się tam pana spodziewają z powrotem?...	To jest Zbyszko?	A widzisz. Przecie to człowiek stracony. Wrócił po dziesięciu latach z Azji, jak osioł złotem obładowany i co mu z tego. Chciał się niby wyzwolić, a wybudował teatr ostatecznie dla księżnej Helenki, topi pieniądze i robi właściwie wszystko, co ona mu podyktuje...	Niejaki Wojdyłło, jak się później dowiedziałem, właśnie sprawca katastrofy.	Ale nie siedź długo.	Julio, nie chciałabyś mieszkać tutaj?	Nie zabraniajże jej rozmowy z ludźmi!	O, nie! Nigdy!	Ojciec twój był zdania, że powinniśmy wszystkie sprawy załatwiać wspólnie.	Pan mnie na gumniegumno szybko. po panienkę jechać, a sam do gości poszedł.	A zresztą on i tak nie będzie miał o czym gadać!	Jeszeli bani chdze sadżegadź mały gwatranzig, sabużdżę regonezanz do oposu niebżyjadziół Sopadżydzie, sze zię snam na dym, chodziasz fyklontam na Żfapa; ale sze jezdem żdżery Wrandzus, mam jeżdże drochę zbrydu.	Nie mam nic przeciwko temu!	Powiadał mi pan starosta o gotowości waszej wyjścia z obozu, a ja dobre chęci wasze przyjmuję. Ojczyźnie nie można nadto ofiarować...	Ufam twemu słowu, przyjacielu Sancho pewny jestem, że go dotrzymasz.	Wybaczcie mi wszyćko, com ino komu zrobił złego ale co prawda, już i nie pomnę, w czym bym was samych uszkodził?	A kajże to Michał?	Byłby to pański pierwszy raz w Paryżu?...	Dobrze. Przystaję na to.	Dyć już kiej te sroki cały świat to jedno rozpowiada!	Niczyja wina bo to pan chciał, żeby tak było?	Przyszliście, Miszuk to dobrze... dziękuję...	To dobrze. Będę mógł w ten sposób całą rozmowę słyszeć.	Witek, dałeś to już na wypominki?	Czy on był umarły czy żywy, nie mogłem wiedzieć tego na pewno A żyć musiałem, prawda?	Albo wam to co szkodzi?	Jak to, z nikim innym?	Mieszkałam tam szczęśliwa a! to prawda.	I wszystko, co każdy ma lub będzie miał?	Czy pani zechce dać mi jego adres?	Proszę, proszę! Mój mąż będzie bardzo kontent z takiego gościa! Proszę, proszę!	Co pleciesz?!	Czy bywam kiedy dobra?	Ha! Żebym choć na dzień mogła tam być!	I często po drzewo chodzą, co?	Jak zawdy, na pierwszym trepie, dłubie wedle swoich kamyczków.	Litościwy Amon zostawił mu ją na pociechę	Pomoc mi zaprzysiągłeś!	A no... gzekucyja i tyla.	A ty?	Aaa, Bosko czarnoksiężnik.	Ba! Popisał, panie bracie, chyba wracajmy	Bardzo	Bela wybornie radzi	Byli świadkowie.	Chciałabym zadać panience jedno pytanie.	Cicho!	Czekałam na ciebie.	Cztery mamuty... w łeb!	Dwa miesiące	Grimaud weź tych panów podnieś i ustaw rzędem pod ścianą, włóż im kapeulsze na głowy a fuzje wpakuj im w łapy.	Ja bez fachu. Różne roboty znam...	Jesteśmy przy biegunie?	Najzupełniej.	Nieźle, łaskawa pani! Postępujemy powoli, postępujemy.	Poseł inflantski.	Powiedzcie mnie...	Prowadź! Prowadź! Bez żołdu służyć będziem!	Siłasiła (daw.)	Szczęść Boże w robocie!	Tak, Trot, trwam.	Tak.	Trzatrza (gw.) przerwała Hanka.	Trzy dni.	Waćpannie pewnie na myśli stoi ów gwałtownik, który na nią bezbożną rękę śmiał podnieść?	Wiem! wiem!	Zawsze	Światło!
Dorianie nie o to chodzi. Wiem dobrze, że Anglia jest zepsuta i społeczeństwo angielskie jest niesprawiedliwe. Właśnie dlatego pragnąłbym, abyś ty był dobry. Nie byłeś dobry. Ludzie mają prawo sądzić człowieka według wpływu, jaki wywiera na przyjaciół. Twoi zatracają poczucie honoru, cnoty i czystości. Wszczepiłeś w nich szalone pragnienie użycia. Poszli na dno. Ty ich tam wtrąciłeś, a jednak możesz się uśmiechać, jak uśmiechasz się teraz. Są gorsze rzeczy. Wiem, że z Henrykiem jesteście nierozłączni. Już choćby dlatego, jeśli nie dla niczego innego, nie powinieneś okrywać hańbą imienia jego siostry.	Spodziewam się, że „pragnęła” to za silne. Po prostu oczekiwałam.	Wszystko to robi na mnie wrażenie szopki, zupełnie zbytecznej. Jeśli sądzą, że przestraszą ordynata, czeka ich zawód.	O Bohunie? Niechże będzie i o Bohunie. Owóż Bohun myśli, mój jegomość, że nie ma wierniejszego sługi i przyjaciela nade mnie, chociaż mnie w Czehrynie rozszczepił, bom go też co prawda pilnował, opatrywał, kiedy to go jeszcze kniazie Kurcewicze poszczerbili. Obełgałem go wtedy, że już nie chcę służby pańskiej i wolę z Kozakami trzymać, bo więcej zysku między nimi, a on uwierzył. Jak nie miał wierzyć, kiedym go do zdrowia przyprowadził?! Więc też okrutnie mnie polubił i co prawda, hojnie wynagrodził, nie wiedząc o tym, żem ja sobie poprzysiągł zemścić się na nim za oną krzywdę czehryńską i że jeżelim go nie zażgał, to jeno dlatego, że nie przystoi szlachcicowi w łożu leżącego nieprzyjaciela nożem jako świnię pod pachę żgać.	A cóż ci to szkodzi?	Ach! Co się to u nas porobiło!	Dobrze mi tak. Dlaczego chciałam się przystroić? Żałuję, że dotykałam włosów!	Drogi panie, niech się pan nie zacieka. Posłuchaj pan tego zrównania arytmetyki politycznej. Wakuje posada poborcy w Sancerre, dawny generalny kasjer armii ma do niej prawo, ale nie ma widoków; pan masz widoki, a nie masz żadnych praw: pan otrzymasz posadę. Będziesz ją piastował przez trzy miesiące, podasz się do dymisji, a pan Gravier da panu za nią dwadzieścia tysięcy. Co więcej, otrzymasz krzyż Legii Honorowej.	No, to trzeba przekonać, że ja kiedym co postanowił, umiem na swem postawić.	Panie poprzestańmy już na tym, przyznaję, że nie umiem żartować, mam tego dotykalne dowody; lecz w dobrej wierze, przy obustronnej zgodzie, prosząc Pana Boga, by was z każdej złej doli wyprowadził tak pomyślnie, jak z tej przygody, pytam się was jednakże: czy nie mamy powodu śmiać się i nie moglibyśmy opowiedzieć doskonałej anegdoty o strachu, jakiego doznaliśmy, a raczej doznałem ja tylko, bo co do was, panie, jestem przekonany, że nie znacie bojaźni.	Stać to mu się po prawdzie nic nie stało... ino jak Walanty do Jana z Kęt, tak ja do was obu przychodzę rady szukać.	To już nie ma dla niego ratunku?	Z rozkoszą rosnącą co dzień się wgapiam w kompozycję zacną i myślę nad tym, jakby to urządzić, by móc malowidło na własność nabyć.	Co ten chłopiec tam zrobił? Musiał coś złego zbroić, kiedy tak dokazywał, wróciwszy do domu. Nie mogłem wydobyć z niego ani słowa, a gdym zagroził, że przemocą dowiem się prawdy, uciekł na górę i zamknął się w swoim pokoju.	Gdzie ma znów uciekać? Opętało ich Wszyscy uciekają! Szwarc ucieka. Szwarcowa już uciekła. Teraz każą uciekać mojemu dziecku. Ode mnie! Gdzie on ucieknie? Jak wszyscy naraz zaczną uciekać, to miejsca zabraknie na świecie! Jak wszyscy zaczną uciekać, to kogo będą zabijać? Kogo? Lepiej siedzieć w domu razem i czekać. Będzie, co Bóg da. A razem zawsze raźniej.	Później, oczywiście, mówiliśmy o malowaniu i portretach. Ja zauważyłem, że panna Castelli ujęła nieco głowy panu Kopowskiemu, ona zaś odpowiedziała mi: „To nie ja, to natura!”	A ta smutna, w sukni obszytej łabędzim puszkiem? Chyba płakała, bo ma czerwone oczy.	A taka zabawa była, że bezbez (gw.) wykrzyknęła Józka.	A wuj Piotr mówił, że cygańskie.	A zresztą a zresztą, na ten temat ułożyłem wiersz, który w roku zeszłym przedstawiłem panu Voiture, a podobał mu się nieskończenie.	Bardzo być może, a w dodatku mam wymówkę: rękamoja nie będzie pierwszą ręką męską, jaka dotknęła się ciebie, tak mi się zdaje przynajmniej.	Bardzo słusznie. Ale muszę z przykrością pożegnać panów. Idziemy dziś na bal, a kobiety potrzebują, wiadomo, sporo czasu, by się przysposobić do tego.	Bądź co bądź to mój obowiązek. Z tego powodu nawet odwlekam wyprawę, choć tam może przyjaciel mój mnie potrzebuje.	Co zrobił? Pewnie, że wiem.	Dlaczego pan sądzi, że falsyfikat?	Dokądżebym poszła? sądzisz pani, że jest na ziemi kącik, gdzieby kardynał nie był w stanie dosięgnąć, jeżeli tylko zechce wyciągnąć rękę?	Dziesięć milionów? Ależ to wspaniale!	Dziwię się bardzo waszmości Czy chciałeś sprzedać chłopaka wraz z danym mu podarunkiem? Chciałeśżechciałeśże	Małoż to płynów znieczulających? Jakikolwiek.	Nie powinniśmy się skarżyć żyliśmy dłużej niż wiele, wiele innych.	No tak... Pan Jan może tu mieć dużo zajęcia. Tylko zapłata to mała... Ja za Wiktę płaciłem pięć złotych na miesiąc... Tu będzie u nas może biedniej jak u szwagra	No to ja wziąłem, a nie ty.	On sam nam to powie	Otóż... trudno się, widzisz, obejść bez obiadu.	Pan pan. Pan także szerzy kłamstwo. Pan jest opłacany za to. Pan także powtarza z kazalnicy: „Pozwólcie maluczkim przyjść do mnie”. I one wierzyły panu te maleństwa. Przecież powtarza jedna z nich: „Ojciec Filip opowiedział już to wszystko słodkiemu sercu Jezusa”. Aldy pana obronił, nie trzeba było.	Panie! a jakże mi iść do sądu, kiej mnie Żydy zgodziły do miasta, żebym zara jechał. Niech się pan zmiłuje i opuści!	Powiedz mi, drogie dziecko, czemu nie jesteś wesoła? Czy masz ciągle jeszcze to samo zmartwienie?	Rób pan to, co dyktuje ostrożność	Skończyłeś to z Tereską, co już o Jagusi zamyślasz? majstrować. kole piły.	Tak, tak! Może przez troskliwe starania uda nam się wzbudzić w nim na nowo iskrę rozumu.	Także mnie to miłujesz?	Ten rodowód dam ci zaraz... moim sposobem... a przy tym kilka przykrych słów.	To dobrze, bo będzie szczera, chociaż ona i tak byłaby szczera.	To go chyba zabito i zagrzebano a czemuż go nie szukano pod ziemią? Panie Dominiku, raczcież mi powiedzieć, jako to było?	To inna kwestia, to całkiem inna kwestia	To już od ciebie zależy. Jeszcze nie jesteś z nim związana...	To tam już moja rzecz, co z tobą zrobię w razie potrzeby. Ja tylko mam zwyczaj ostrzegać.	W takim razie, Albercie, jeśli jesteś gotów...	Wrócił to już wasz?	Zaraz zrozumiesz Na parę dni przed twoim wyprowadzeniem się od Solskich przyszedł do mnie pan Stefan...	Zarębów i Nałęczów tych wszystkich precz wywołać należało, a książę ma ich i na dworze.	Znalazł się któś przecie poczciwy?	Świnina była na obiad, to miód będzie grzeczniejszy.	A co będzie z... moim powrotem?	A ja jestem szczęśliwy, żem żadnej szkapy nie przyprowadził	Aha, jesteś, braciszku! Możesz usiąść!	Albo po chińsku	Albo też Kamilla de Bois-Tracy.	Ale dlaczego po dwie z każdego gatunku?	Ale mnie pan jeszcze odwiedzi?	Ależ... przecież nie może od razu?	Byłem.	Byłeś już tedy w Paragwaju? rzekł Kandyd.	Chciałbym naprzód wiedzieć, jeżeli ze szlachcicem mam sprawę, bo chociaż o tym nie wątpię, jednakże bezimiennych podziękówpodzięków	Co za okrutna, bezlitosna, faszywa, stara kobieta!	Czyż ksiądz nie czytał swojej umowy?	Dobosz? Dajże jej Boże, by co rychlej z twoim bębnem chodziła!	Ej! czyście nie zabaczylizabaczyć (daw.)	I dlaczegóż nie chciał pana przypuścić do sekretu?	I ty myślisz, żeby cię chłopy zabiły? Strach myśleć!...	Ja. Od panny Brzeskiej	Jak uważasz. Mały jest ten kleszcz.	Jaka jest wola Jego Wysokości?	Jasiek wrócił już mu o tym powiedzieli.	Jedźcie, Walenty, po pana na WiedeńskiWiedeński	Król, Jedzenie, Obraz świata	Mam jedną myśl, ale nie wiem, czy z niej co będzie. Przyszła mi do głowy, gdy jechałem pociągiem z Dover.	Nie	Nie mam ochoty. Nie chodzi mi wcale o przekonanie pana, a moje teorie mam tylko dla siebie	Nie odbiegajmy od tematu. Co dalej?	Nie wszyscy dochodzą do takiej doskonałości	Nie, bracie Icangi, ja go nie opuszczę bez księcia Neuiabi, którego mi ojciec dał w opiekę, i lubo mnie zdradził, wybaczam mu, bo on kocha Lawinię.	Niech jenojeno (daw., gw.) rzekł stary Płoszka.	No, a wręcz, w pojedynkę, równie on wielki?	Parol...	Pod Magentą, panie...	Radzca Pauli jest nieco niedysponowany.	Sąd Ostateczny, Wierzenia	Tai ūmai galima. Atsakykite man į vieną klausimą. Kokį mierį jūs  dasiekti norite vieni eidami, jeigu jo netikite dasiekti eidami sykiu su lenkais? Ar nematote nelogiškumo savo žodžiuose ir darbuose, kuris nelogiškumas jus išduoda ir rodo slėptas mislis ir slėptus jūsų mierius atidengia?	Tak jest!	Tak, panie ale nie mam zaszczytu...	Trudno, bracie, służba nie żarty: patrolowy kabotażkabotaż	Ty sobie zawsze żartujesz.	Tym lepiej! Walka będzie wyrównana!	Tytulik?	Umarł! Powiedzcież mi, co wam mówił, kiedy kazał posełać po mnie?	Więc pan o tym wiedział?	Woda przecież?	Zaprzęgą nas do pługów i każą nam uprawiać krainę wygnania!	Zobaczę.
Owszem, mało jest wiadomości równie pożytecznych Nowy szmat lądu to powód do nowych waśni i procesów. Wie o tym Mugger... Oho! Mugger zna się na rzeczy! Ledwie więc woda opadnie, on już przemyka się małymi parowami, w których, zdaniem ludzkim, ledwo psina zdołałaby się ukryć, i zaczyna czatować. Jakoż niebawem nadchodzi jakiś wieśniak, miesi gołymi stopami grząski muł i ogłasza, że będzie sadził dynie i ogórki na gruncie podarowanym mu przez rzekę. Wnet nadchodzi drugi wieśniak i ogłasza, że w tym miejscu będzie sadził cebulę, marchew i trzcinę cukrową. Nagle ci dwaj ludzie spotykają się z sobą jak dwie łodzie zniesione prądem i poczynają łypać na siebie oczyma spod wielkich, błękitnych turbanów. Stary Mugger patrzy na to wszystko i przysłuchuje się ich rozmowie. Oni mówią sobie „bracie” i idą wytyczyć granice nowych posiadłości. Mugger idzie ślad w ślad za nimi, brnąc po cichu w błocie. I oto naraz wybucha sprzeczka! Dalej przymawiać sobie ostro cmoknął z uznaniem.	Nie ma obawy. W najgorszym wypadku posądzą panią o kleptomanię. Wystarczy zaliczać się do towarzystwa i być dobrze sytuowanym materialnie, a można kraść, ile dusza zapragnie. Każdy powie: „Biedactwo! Cierpi na kleptomanię...”. To straszna choroba i tylko ludzie biedni nigdy na nią nie chorują.	Ba! prawda jest! TruciznaAle potem ludzie mówili, że księżna Ryngałła pomiarkowawszy, że nie przystoi jej być za elektembyć za elektem	Po kilku latach przywykłyśmy do życia na wózku Teraz, kiedy nam przyjdzie spędzić część roku w Karakorum, to nie możemy wytrzymać między czterema ścianami. Wyraźnie nas duszą; czujemy się tak, jakby dach walił się na głowę. Nocujemy w krużgankach, aby mieć więcej powietrza.	A ot, myślę, że po Trzech Królach wesele odbędziem, to pojadę z nim do powiatu i przepiszę. Radzisz czy nie radzisz?	Ale ten nie wygląda na Amerykanina?	Nie chciałem nikogo widywać. Chłopcy zaraz hałasują, a ja mam osłabioną głowę.	Poświęćcie tydzień na próbę. Zdaje mi się, iż w sobotę wieczorem przyznacie, że rozrywka bez pracy jest równie uciążliwa jak praca bez rozrywki.	Trzysta tysięcy!... Dlaczego nie możesz wyjść za mąż?	Widzę, że pan jest już trochę zmęczony, należy się przecie wypoczynek po podróży. Zatem jeżeli pan pozwoli, wszystkie te materiały odeślę do pańskiego pokoju, a pan może je wieczorem przejrzy. Dobrze?	Nie do nas, ino do dziedzica.	Och, Ruomeo, Ruomeo! Dlaczego jesteś Ruomeo? Nic nie szkodzi, wierzymy, że w każdym razie on będzie lepszy od niej. Stalky, jesteś ty należycie patriotycznie usposobiony? Jeśli nie, ten drab zabierze się do ciebie!	A figlował kiej pies, nie ściągał to pierzyn z płotów? co?	A jak to się robi? Czy to coś podobnego do tatuowania?	A któż ją tam położył, panie mój?	A więc podziwiam pana, hrabio O tak, jeśli jest pan istotnie silny, wybitny, święty lub nieprzenikniony, masz pan prawo być pysznym	A wróciłem. Już tam nie ma co robić. I w Krakowie dowiedziałem się o was, żeście mało co przede mną wyjechali.	A wy to nie pójdziecie?	Aby upewnić się, że to na pewno ten człowiek, o którego nam chodzi.	Ba! Dowiaduję się właśnie, że hrabina de Vandenesse rozkochała się w tobie na umór. Można ci pozazdrościć.	BluthwürstchenBluthwürstchen (z niem. Blutwurst: krwawa kiszka) Herr Naczelnik, świeże, jeszcze gorące. Piwka zaraz utoczę. Właśnie nabiłem świeży antałek.	Bo przy niej nie będę potrzebował zmawiać pacierzy, jak przy tobie, Aniu?	Co? dopiero osiem lat? O cztery lata za mało! Cóż z tym począć? A czegożeś się uczyła i z jakich książek?	Do Budziejowic.	Gdzie jest ta dziewczynka, która ma podać bukiet?	I nie ja.	Ja też współczucia nie pragnę, ale spokoju.	Jeszcze jeden wróg, jakoby ich mało dotąd było!	Jezus, jeszczem takich smoków nie widział!	Kochał on obu synów jednakowo, pragnął zatem, aby na każdego przypadł równy dział majątku i zaszczytów.	Moje fuchsy ta nie ostatnie, śtreka je, ale święto...	Mylicie się. Nikogo nie było, prócz nas dwojga, ale nie o to chodzi. Ja bym was nie odbijał. Co dalej?...	Nie mogę! Nie mogę! Powiedzcie mi tylko, gdzie. Pokażcie! Ani chwili nie mogę czekać. Idę zaraz, choćbym miał paść... Drogę mi pokażcie!	Nie wytrącajcie, panoczku, bo z czegóż ja z dziećmi żyć będę...	Nie, Moryc.	Och, Oriano, to już szczyt; rzekłby kto, że ty nie wiesz, iż dziadek króla szwedzkiego orał ziemię w Pau, kiedy my od dziewięciuset  lat trzymaliśmy prym w całej Europie.	Pewnie! Alboś ty gorszy? On ma rower, a ty nie!	Po co?... Ona jest zdrowa, pawica moja... jej trzeba tylko odpocząć... A lekarze egipscy wpędzą ją w prawdziwą chorobę...	Pożądanie a jego zaraz ciągotyciągoty zauważyć, zorientować się., że z początku mało ze sobą gadali, a teraz, jak razem chodzą, to ciągle jedno ku drugiemu szyję obraca i tak uradzają... uradzają!... Napijcie się jeszcze.	Prosić za nim.	Smutek odrzekł Zbyszko. dziś popr.: wnętrzu. i w duszy rady sobie nijakiej dać nie mogę. Nic, jedno smutek we mnie, nic, jedno boleść, nic, jedno te gorzkie śluzyśluzy, ślozy (daw.) same mi z oczu płyną!	Sądzi pani, że mam odpowiednią władzę?	Tak jest. Któż by inny?	Tak powiedział! Niech mu Bóg da zdrowie! Dawno się już zbierałam zanieść na wotywę, dawno, ale jutro zaraz zaniesę.	Za co skazany został Czernyszewski?	Zabierzemy do domu.	Że liść płynie na fali powrotnej...	A ci dwaj pewnikiem pomocnicy... zmykajmy!	A jako ty wiesz, durniu, że zakopał?	A moralność! zagrzmiał głos pana Rokowicza.	A to sparte licho! Tyle lat...	Ale kiedy ja ją miłuję, kiedy ja chcę się z nią ożenić!	Benedykcie!	Broń tu: diabeł, zły duch....	Cezary.	Chociażby.	Co pan robił w chwili, kiedy cię aresztowano?	Cześć, wuju. Ucałowanie rączek dla cioci.	Czy to prawda, Barrymore?...	Czy ty myślisz, że ja mogę?	Czy wewnętrzne drzwi kruchty były zamknięte?	Cóż w tym dziwnego?...	Dasz! To i dzieło skończone. Ty gospodarz sławny! Zagospodarujesz, to będzie co sprzedać potem.	Dobrze, pytaj pan.	Franków!	Jakto? Co się dzieje?	Każcie se, kumie, krew puścić, to wam od oczów odciągnie!	Kto? Bandyta? Spiskowiec? Agent? Awantur­nik? Miecz krwawy czy zbrodnicza ręka?	Mój drogi Cyrusie te teorie są dla mnie proroctwami, które niewątpliwie kiedyś się spełnią.	Napij się ziółek!	No, moja miła, zacznę chyba uwielbiać twoją macochę.	No, mości panowie kto krzyż uczyni?	Oj! gwiazda to zaćmiona, śmiejąc się zawołała wojewodzicowa z poglądem w zwierciadło, niestety! potwierdzające ten wykrzyknik, ot lepiej, wstańmy od stołu, kawę ponieśli...	Okaże się!	Osa! Zaczynaj od siebie.	Pan Bóg	Pan wasanów skąd jedzie?	Powiedziałem: „ręce”, jako się zwyczajnie mówi ale przy łasce boskiej i jedna wystarczy.	Proszę pana...	Proszę pani czy doktor Stogowski teraz przyjmuje chorych?	Przecie widzisz, że stoję.	Przypuszczasz więc, że mnie drugi raz tak jak z Zajączkowską oszukano?	SodomaSodoma (bibl.) odrzekł starosta	Syna?	Szydłowiecki, Ostroróg, Boner i ja widzieliśmy ją wczoraj	Szynel polski.	Słychać że zdrowie jego świątobliwości (oby żył wiecznie!...) mocno zachwiało się w tych czasach...	Taip, bet tai dėl nuotakos. O aš ne nuotaka. Dėl to dėl manęs, Onutė viršesnė už kiekvieną vyrą, nemokantį save vestisave vesti	Tak, Eminencjo	Tak.	Teraz to już pan rzeczywiście kpi ze mnie, Zapłaci mi pan moje honorarjum, i koniec, ale choćby było największe, to skądże miljony?	To biedna dziewczyna i tem biedniejsza, iż z tych wszystkich jego zamiarów podróży jedno widać jasno: że on o niej ani myśli. Szczęście, że panna Helena zapewniła jej byt niezależny.	Ty, wuju, też powinien byś się przespać. Wyglądasz bardzo mizernie.	Wiedzieliśmy z depeszy o pańskim przyjeździe. Tatko trochę chory i musiał się położyć, ale jutro rad będzie pana zobaczyć.	Wyrobię.	Włóczyłem się po świecie cóż się tu u was dzieje?	Z czem?	Zkąd?	Żądałaś łaski?...	„Fliegender literat” odleciał.
Pytano długo, bo i z Krakowa, i od księcia Ostrogskiego, i od pana starosty sandeckiego Lubomirskiego listy do panów radziec i do pana wójta przyszły, aby się w to surowo wdali, i sam wenecki senat przez pana Massarego o to się upominał. Turbowano o to pana Foka w urzędzie, nawet go do więzienia pod Aniołem na kilka dni zamknięto, ale on się odprzysiągł na ratuszu przed krucyfiksem i panami ławnikami, jako doktor Kurcjusz rzeczy swoje przed sobą wysłał, cale ich z woza nie zdejmując, a sam tylko u niego przenocował, a nazajutrz zaraz po odemknięciu bram miejskich na drugim wozie odjechał. Wrotni miejscy z początku mówili, że nikt taki żadną bramą nie wyjechał, ale potem jakoś zaczęli mówić inaczej, że może być, że im się tak zdaje, że nie pamiętają; a powiadano sobie w mieście, że im ktoś za to dobrze zapłacił.	To się nie stanie Redmondczycy będą myśleli tak samo, jak ja, że ty, podobnie jak dziewięć dziesiątych z nas niezbyt obarczona bogactwami ziemskimi, chwyciłaś się tego środka, aby podreperować swoją kasę. Nie widzę w tym nic niskiego lub niegodnego, a tym bardziej nic śmiesznego. Niewątpliwie chętniej by się pisywało arcydzieło literatury, ale chwilowo trzeba opłacać pensjonat i czesne!	Jestem zadowolona, że ci to powiedziałam, Aniu pomogło mi to, że się wypowiedziałam. Przez całe lato nosiłam się z tym zamiarem ale nie mogłam. Miałam wrażenie, że śmierć stałaby się nieodwołalna, gdybym mówiła z kimś o tym, że muszę umrzeć, albo gdyby ktoś o tym napomknął. Nie chciałam tego mówić, ani myśleć nawet o tym. W dzień, gdy otaczali mnie ludzie, nietrudno było nie myśleć o tym, ale w nocy, gdy nie mogłam spać, było to okropne, Aniu! Śmierć przychodziła i patrzała mi w twarz	E, co to, to nie. Od czego noc? Czekaj wacpani... może się jeszcze wynajdzie inakszy fortel. A! Już go mam! Czy tu można wyleźć na dach?	Niech się pani raz zdecyduje a zyska pani opust na komornem; zapłacą ogrodnika, będzie pani miała używalność łąki. Wszystko to warte jest aby się przenudzić jeden wieczór. Mówię tylko dla pani	To pewna, że wszystko burzy się w naszej Rzeczypospolitej. Niech jeno taki Kmicic krzyknie, a setki i tysiące go otoczą, zwłaszcza po tym, co uczynił.	Jeśli mnie miłuje, to się zrezykuje. Zawdy by ja rad, abyś ją wacpani mogła poświadomićpoświadomić (daw.) wypełniać obowiązki parlamentariusza, prowadzić rokowania., toby my dużo czasu zmarnowali. Jeno nie wiem, czy ten dziad wacpanią drugi raz do niej dopuści?	A teraz jedna tylko rzecz niepokoi markiza Cavalcanti: co pan robiłeś w czasie tej rozłąki? Jak obchodzili się z tobą prześladowcy? Czy przestrzegali względów, jakie ci się należały z uwagi na urodzenie? Czy wreszcie cierpienia duchowe, tysiąckroć gorsze od cierpień fizycznych, nie nadwyrężyły u pana zdolności, jakimi obdarzyła pana natura i czy czujesz się pan w stanie godnie reprezentować w świecie swój ród?	Tak, samiście już to powiedzieli między sobą Zdaje mi się, że będziecie wszyscy wisieć. Któryż to kiep miał Biblię?	Mnie się zdaje, że wszystko polega na nieporozumieniu, bo pani Latter ma pieniądze	No, no, pomińmy te tematy Nie wiedziałem, że pan już zdążył widzieć się z moją służbą.	Zapewne, ale pan, jako sam małomówny, powinien mieć dla milczących pobłażanie. Zresztą nie spierajmy się. Hanka grzeszy brakiem cywilnej odwagi, to fakt, ale pan pomimo to daruje, i pomoże.	Bardzo mi się podobasz, Moryc, tak mi się podobasz, że gdyby moja Mery była dorosła, dałbym ją panu, a ona ma sto tysięcy.	Wygra niezawodnie. Dam doskonałego dżokeja, a ten poprowadzi ją według mojej instrukcji. Ale gdyby została przy baronie Krzeszowskim, niech mnie piorun trzaśnie, przywlokłaby się trzecia do mety. Zresztą nawet nie trzymałbym jej na stajni...	Za to można ucztować dwa tygodnie na Tortudze. Ja zaś mianuję ciebie, drogi Carmaux, moim spadkobiercą, ale uprzedzam cię jednak, że nie mam nic prócz trzech dublonów zaszytych w pasie.	Ale Wentzel z Cesią tak się pokumali, że aż strach. On nas pogodził i zaręczył. Wypiliśmy we troje braterstwo i przechrzciliśmy go po naszemu na Wacława.	Małgorzata Burton, studentka ze starszego kursu w Redmondzie, napisała ubiegłej zimy opowiadanie, które zostało wydrukowane w „Kobiecie Kanadyjskiej”. Zdaje mi się, że mogłabym pisać przynajmniej równie dobre opowiadania.	Myślę, że księciu się tego odechce, gdy lepiéj sprawę rozważy,	Nie bój się, Franku	Nie odpycham mądrości, ale chcę służby Wiem, że ich rozum jest wielki, ale musi być kontrolowany, aby nie oszukiwał, i kierowany, ażeby nie rujnował państwa... Sama powiedz, matko, co oni w ciągu trzydziestu lat zrobili z Egiptem?... Lud cierpi nędzę albo buntuje się, wojska mało, skarb pusty, a tymczasem o parę miesięcy od nas jak ciasto na drożdżach rośnie Asyria i już dziś	Zaniechajcie jej na dziś, panie ojcze Wywczasujcie się, zażyjcie snu zdrowego, a jutro, skoro świt, snadniej wam pójdzie.	Zatem masz do mnie żal; to bardzo przykre że już jest tak późno, inaczej przyszłabym do ciebie, ale przyjdę jutro lub pojutrze aby się wytłumaczyć.	Sądzisz, że się boję, czarownico? Sądzisz, że nie wiem, jak przyszłaś do swoich siedmiu hut?	Dla Boga! Teraz rozumiem, że on się podjął tej wyprawy! Teraz rozumiem, skąd się taka fantazja w nim brała, skąd ta odwaga, którą wszystkich przewyższał! Kmicic, Kmicic! ów straszny Kmicic, którego Litwa sławi!	Dom ciasny, na miły Bóg, ciasny, mośćbrodzieju! Sam to widzę i boleję, ale nieraz tu już krzesano hołubce pod tą strzechą niską za dobrych starych czasów. Hańbaż by to dla mnie, dnia dzisiejszego, była, gdyby na dziedzińcu tak znakomici goście...	Zdaje mi się, że prawie ustał.	Biegł pierwszy, ratując życie przed pościgiem, przeto nim Małe Plemię się spostrzegło i zebrało się do natarcia, on już dopadł nurtów rzeki. Ścigająca go zgraja wprost zniknęła pod nawałą Małego Plemienia, poruszonego racicami kozła.	Co się stało?	Czekam, aż się uspokoją z tą panną.	Dobrze, Szwejku, względem dam musimy zawsze zachowywać się z wielkim taktem	Jeszcze spotka pani kogoś znajomego i trzeba będzie wstydzić się takiego towarzystwa	Lubuje się pan w tej pogardzie i w tych obelgach. Jestem wobec nich bezsilna...	Stary kręci się i nogami przebiera, niczym ten kogut!	Nie! Wcale tego nie chcę, jeśli jeno zapłacicie, co się należy...	A ja sądziłam, że to jest właśnie ten utwór, który pragnął pan usłyszeć jeszcze kiedyś.	Jak śmiałeś się dopuścić takowego zuchwalstwa! Wysłałem cię z rozkazem do pułkownika Montwiłła, a ty...	Przewrotnym.wydaje mi się teraz dziwnie... Przewrotnym	Przysięgnij na zbawienie, że mnie nie zwodzisz!	Bo też i było o co karku pod cios nadstawić. Ale ty, mospanku, wspomnij tylko, coś za dni swych widział. Byłaż to pospolita rzecz Żółkiewskiego? Te stada ludzkiego bydła z szablami u boku, którymi na sejmikach rąbało każdą głowę mądrzejszą. Gdy sobie wspominam owe bandy jurgieltne, owe pyski ryczące na rozkaz, owe puste, nikczemne, golone łby, które miały władzę stanowić prawa... wyznaję, wyznaję...	Rozumiesz, tylko nie ufasz mi. Wielka to cnota nieufność, leczyć z niej pana nie będę. Tyle ci powiem: Łęcki-bankrut może zostać... krewnym nawet kupca, a tym bardziej kupca-szlachcica. Ale Łęcki z trzydziestoma tysiącami rubli w kieszeni!...	Tak musicie mi dopomódz, ja nie dam ginąć Zakonowi, nie pozwolę, by jakieś lackie książątko nabierało przewagi. Posłów przyjąć trzeba z całą hojnością i bogactwem Zakonu, trzeba ująć sobie legata, Włoch musi być naszym, a to co on przedstawi papieżowi, powinno nas w dobrem świetle przed nim przedstawić. Biskupów polskich, którzy cały proces Ladislausa o ziemię z nami prowadzą, trzeba również ująć, choćby datkiem, obietnicami dostojeństw...	Nie może pani sobie wyobrazić, panno Lusiu jak dalece wujenka wszystko w naszym przyszłym gniazdku wywraca do góry nogami! Połowę mebli musiałem przenieść na strych, do firmy, do redakcji, gdzie się dało.	Nie można to zaczekać kilku godzin?... Przecie chyba Nil nie ucieka...	Powiadał rycerz Korzbóg, który od króla do mistrza z listami jeździł, iż Krzyżacy mówią, że ni cesarz rzymski, ni żaden król nie ma takiej potęgi i że Zakon mógłby wszystkie królestwa zawojować.	Czy cię to gniewa, Mela?	Jakże to?	To więcej niż pański obowiązek.	Na tych co by chcieli nie zbywa Ojciec mój nie zapomniał swych krzywd, ani ja, ani my wszyscy ile nas jest. Leszek by już może wyleciał, gdyby go biskup Iwo i duchowieństwo nie podpierało.	Bez wątpienia Obydwaj wprawdzie, jak sądzę, posiadamy mało doświadczenia w tego rodzaju sprawach, nie wypada nam jednak odmawiać.	Ten uczciwy dostawca kata kazał ci przysiąc, że nie wymienisz nigdy nazwiska Noirtier?	Łacno Młodemu królowi na Litwę pieniędzy będzie potrzeba, gdy ich mu nie dacie, nie poślą go.	Dlatego, iż wierzenia religijne mały mają wpływ na obyczaje. Ale, moja przyjaciółko, przysięgam ci, iż pędzisz całą siłą w stronę konfesjonału.	A nie widziałaś nigdy, jak ktoś przychodzi w nocy do twego pokoju?	Był kiedyś Na pana kolej!	Donkinie jeżeli nie pójdziesz do tego przeklętego koła, sprzedadzą twoją garderobę.	Et, pleciecie niedorzeczności! Co ma słońce do tego, że jesteśmy wszyscy niedołędzy?	I nie żal pani będzie opuszczać N.? Wszak całe życie tu spędziłaś.	Nie mam o czym mówić.	Nie mam zeszytu, ach, dziaduniu!	Nie rozumiem.	Nie, mamo. Żebym miała podłogi myć, nie będę z nim razem mieszkała.	Niech żyje miłościwie nam panujący gosudar impierator Nikołaj Wtorojgosudar impierator Nikołaj Wtoroj zawołał Pastuszkiewicz.	O, nie	Około ósmej tedy Nie zatrzymuję pana dłużej, żegnam.	Stać!... Jakiś wóz zawalił nam drogę...	Uważasz więc, że ucieczka jest niemożliwa?	Widziałem twarze zmarłych i duchy przestrzeni otaczające cię. Są ci wrogie. Obraziłeś je, sahibie. Nie jesteś im posłuszny.	Krzywdził ich pan i wyzyskiwał swe położenie. Wedle podanych mi tu do przejrzenia rachunków, stracił pan podczas zarządu Skomontami dziesięć tysięcy rubli ze wspólnego funduszu, jeszcze za życia nieodżałowanej pamięci ojca pańskiego.	Jako chłopak w stroju białych ludzi... gdym po raz pierwszy podchodził do Domu Cudów. Za drugim razem byłeś Hindusem. Jakież będzie trzecie wcielenie? Och, chelo, wyrządziłeś przykrość starcowi, bo moje serce przylgnęło do ciebie.	A więc każ waszmość do szturmu, bom strudzona podróżą wśród piasków i w pałacu odpocząć mi trzeba.	Co do czego?	Czy gotów jesteś zwrócić wszystkie zagrabione skarby i uznać królewnę Różyczkę prawowitą władczynią krymtatarskiego państwa?	Dość tej paplaniny Wróćmy do kart.	I dla strategii	Tak, kochasz go, ale uciekasz przed nim, nieprawdaż?	Zawsze jednak za pośrednictwem kobiety...	A Danuśka?	A cóż ma wspólnego śmierć doktora Sorbony z książką, której sobie życzę? Czyżbyś pan tamte dwie zaczerpnął z jego biblioteki?	A widzisz pan	Ach tak! No, ja także jestem człowiekiem.	Ależ trzeba przejść przez pokój służącego	Co panu jest?	Cóż? Jakże ją znajdujeszznajdować (daw.) spytał prezes.	Jaki książe?	Jesteś tego pewien?	Lubię miłosne.	Można i prędzej	Niech jeno dadzą, a obaczycie!	Non!	Pies	Przede wszystkim, czy ty jesteś Floryna?	Sprawiedliwość	Stepan Dziurdzia?	Sądzisz pan zatem?	Ta właśnie.	Tak więc jest dobra ta książka	Tak.	Tak.	Tak.	Wzrok, Podstęp, Pan, Sługa odpowie Sancho
Tak, mospanie koniuszy przyznam się wam szczerze, że postanowiłem już na dobre rzucić do licha to głupie rycerstwo, wrócić do domu i wychowywać dzieci, żyjąc sobie spokojnie; z łaski Boskiej mam ich troje.	To mnie wcale nie dziwi Domyślamy się, co było tematem ich rozmowy, a takie tematy, przyznasz, nie lubią narażać się na podsłuchiwanie, chociażby ze strony służby czy przygodnych sąsiadów. Jeżeli o mnie chodzi, bynajmniej nie zmartwiłem się ich spotkaniem.	Słowo honoru dzisiejsi autorowie to zupełni wariaci! Dolina nad potokiem! Czemu nie Potok w dolinie? Nie każda dolina ma potok, kiedy zaś się powie Potok w dolinie, autor powiedziałby coś jasnego, określonego, zdecydowanego, zrozumiałego. Ale mniejsza. A teraz, jak może się rozegrać dramat w potoku w dolinie? Powiecie państwo, że dzisiaj główny urok tego rodzaju widowisk polega na dekoracjach, a ten tytuł zwiastuje coś malowniczego. Dobrze się bawiłeś, kawalerze?	To by jeszcze nie było tak straszne! Ale żonaci nauczyciele nie zajmują się swymi klasami, lecz wszystko zwalają na prefektów. Jeden kolega opowiadał mi, że w jego szkole dom oddzielony był od mieszkania gospodarza wielkimi drzwiami, obitymi materacem i korytarzem prawie na milę długim. Rozumie się, że chłopcy mogli robić, co się im podobało.	To się bardzo gniewali, a pański znaczy się kuzyn powiedział, że mogą skargę do policji wnieść, a teraz żeby wynosili się, bo wie dobrze, że oni, niby znaczy szanowna rodzina pana, tylko czyhają na śmierć i że pan zakazał im tu wchodzić..	Ona uciekła, ale on jej szukał, gdyż nie mógł bez niej żyć. Za nędzną zapłatę pomagałem mu jej szukać i ja to wskazałem mu dom, w którym mieszkała wśród chrześcijan na Zatybrzu. Udaliśmy się tam razem, a z nami i twój zapaśnik, Kroto, którego szlachetny Winicjusz najął dla bezpieczeństwa. Lecz Ursus, niewolnik Ligii, zdusił Krotona. Człowiek to strasznej siły, o panie, który bykom skręca głowy tak łatwo, jak by inny skręcał makówki. Aulus i Pomponia miłowali go za to.	A to myślisz, że się dworu mazowieckiego boję?	Ależ tak, to bardzo tajemnicza rzecz, miłość Zresztą, w gruncie, nie wiemy nigdy, czemu ktoś kogoś kocha, może wcale nie dla tego, co my myślimy Zresztą, w gruncie nigdy się nic nie wie Toteż, widzi pan, „inteligentniej” jest nie dyskutować nigdy wyboru w miłości.	Jakto?... Wtedy przecie dojdzie do wiadomości władz partyjnych, że to twoja robota?	Nie wiem, jak mu na imię... ale tak, owszem, przypominam sobie, że go tu nazywano Aimé. Biegnij prędko, to pilne.	Nie, to już wam o nas źli ludzie napletli; a zresztą cóż? Przysłowie mówi: choćby bez żebra chodzić, a żołnierzyka lubić.	To choć niech pan doktór wsiądzie na kozieł!	To nic innego, tylko ją woda zgubiła! Oj, bierze ta nasza Dubissa, bierze ofiar co roku! Pamiętacie księżego synowca, i Butwiła starego, i żonę Kantrymasa z dzieckiem? Było jej samej nie puszczać!	To szkoda. Bo ja długo nie zabawię.	Wchodźcie sobie nawet do czubatego diabła, cóż to mnie obchodzi?	Bo też nie są fałszywe dałby Bóg, aby były fałszywe: nie znajdowałbym się w takim kłopocie! Ale muszę ci opowiedzieć wszystko, co się stało, abyś zrozumiał, czego mi się trzeba lękać.	Mówi pani tak jakby pani znała co najmniej tysiąc lat historii wprzód. To, co pani twierdzi, jest niesprawdzalne na małych odcinkach chyba durnie. A u nas jest to tylko babranie się megalomanów w tak zwanych „częściowych koncepcjach”, o częściowych, małostkowych rozwiązaniach: tam rozmówka czysto osobista z obliczeniem na najpodlejsze strony ducha danego osobnika, tam kolacyjka, po której, przy likierach i kokainie, wydusza się z jakichś cuchnących płazów ich wstrętne, śmierdzące również tajemnice, tam odpowiednia łapówka, dana alfonsowi społecznemu, bez czci i wiary. I to wszystko bez żadnej idei, tylko aby opóźnić trochę bieg wspaniałej maszyny na jej nieistotnym, najmniej ludzkim skrawku, jakim jest nasz nieszczęsny kraj...	A co ty na to pisanie mówisz? Tyś Worobę tego znał, bywał z nim, rozmawiał, to ty lepiej myśli jego zgadnąć możesz aniżeli my, cośmy go na oczy nigdy nie widzieli.	Nie powinieneś był zostawać tak długo w ogrodzie Nie trzeba się przemęczać.	Nie, to nie ja	Pamiętaj pani: masz swój własny dom! Ciężką krzywdę zrobiłabyś staremu nie rachując na mnie jak na Zawiszę. Nie tylko tacy smarkacze, jak pan Kotowski, mają wiarę... To bestia chwat!... Zabierze mi Manię, jak amen w pacierzu... A wino zaraz przyszlę i proszę pić co dzień...	Przeto ustanowiono trojakie zawody na siłę dla wszystkich, którzy przystąpią do turnieju. Gdy przyszło do próbowania łuku, Pan nasz najpierw złamał łuk, który mu podano, a potem zażądał takiego, którego nikt nie mógł napiąć. Wiesz o tym?	A co, żenić się z nią chcesz?	A nazwałeś mnie szlachetką Proszę! cóżeś sam za jeden? W czym to Babinicze od Czarnieckich lepsi?... Takiż to senatorski ród?	A nie. Pierwszy raz widzę.	A wszelakowszelako (daw.) chętnie. się oni widzą...	Ależ, jeżeli to, czego pragniesz, jest tylko możebnemożebny (daw.)	Bal na cel tak święty, jakżeby na nim nie być?	Bój się Boga, dopiero trzy miesiące po ślubie i już nudziłaby się?	Będziesz je nosił przy sobie A gdybyś zgubił taką sumę! Czy nie lepiej byłoby powierzyć ją panu Godeschal?	Co się stało z panem Baumem?	Co tu się dzieje? Dlaczego? Kto?	Coś mi się widzi, że nasz wróg myśli podobnie.	Dyzma ukłonił się i wyszedł.	Dyć tam o to już Rocho zabiega	I pan zająłby się tym?	Idź waść do diabła, bo ci gnaty połamię! Stój... czekaj! Uwarz polewki piwnej choćby garniec, ale duchem!	Jakież masz zamiary? Czy chciałbyś kształcić się dalej?	Jednak żyli równie bezpiecznie w cieniu swoich prawd, do których doszli.	Komunikacji? Hm... znalazłyby się.	Lecz, na miły Bóg... przecie żaden z operowanych nie umarł? Przecie żaden nawet zakażenia nie dostał!	Mam nadzieję, że wyjaśnienie mojego przyjaciela zostanie uznane jako jedynie możliwe. Bądź co bądź, wracając jutro do Londynu, wywiozę stąd przykre wspomnienie...	Należało oznajmić, że pan przerywa posiedzenie. Jednakże pan tego nie zrobił.	Nic, nic a nic, trzęsąc głową rzekł faktor; na to trzeba czasu.	Nie ma.	Nie mam.	Nie mogę pani zostawić w tej puszczy. Pani jest dziś tak nerwowa, że zabłądziłaby łatwo.	Nie wiem.	Nie wierzysz zatem, wasza dostojność?...	Po Jurandową córkę. Będzie o czym prawićprawić (daw.) tu: szanowny. panie, abym też odsapnął, bom się zdrożyłzdrożyć się ciągle. jechałem.	Przecież powiadam panu wyraźnie, że wódki wtedy nie było.	Skrzetuski został u księcia Koreckiego w Korcu, dokąd z Kijowa przyjechał, i leży chory, o świecie bożym nie wiedząc	Słowo honoru daję, że musi już być wpół do dziesiątej. Letkiewicz jestem, gałgan jestem, no	Tak nawrócić Tatara to rzecz niezwykle trudna.	Tere–fere Już ja na tych godach nie będę.	W istocie rogowacenie skóry jest faktem niewytłumaczonym, a jednak naturalnym, który od początku świata doprowadza do rozpaczy medycynę i ładne kobiety.	Więcej dać nie można... Gdybyście byli otoczeni i wzięci w niewolę, Raszyn zostałby bez obrony.	Właśnie, że nie.	Zatem, opowiem wam wszystko. A, okropne to rzeczy, okropne!	A czy pan wiesz przez kogo? O! jeżeli wiesz, powiedz mi, proszę.	A dokąd pojechaliście? Opowiedz nam, bardzo proszę...	A ja, czy zna królów i królową?	Biedactwo! umarł!	Bo noo?	Bodaj nam zdrów jak najdłużej panował, rzekł z cicha.	Bracie mój mówię z tobą jako na spowiedzi, odkrywając ci duszę moją. książęta czy Biskupi?	Co robił Orgaz? Pożycz mi zapałki. Kapuśniaczek siąpi, zagasił mi fajkę.	Czekaj pan Już utonął jeden z kapitanów „Great Easternu”, a byłto jeden z najzdolniejszych gdyż trzymając go prawie na wprost fal, umiał uniknąć tego nieznośnego kołysania z boku na bok.	Czy jegomość widział? Wilk pomknął przed nami.	Czy pamiętasz małą sprawkę złodziei... w nocy, tam w Umballi?	Emilko, kochanko!	Hanka? A jam rozumiał, że ci na drugie Mścisława i dlatego takaś zawzięta, że mnie chcesz zabić za byle co.	Ino cicho być, wezmę cię, wezmę!	Ja pana tak dobrze znam! Tak dobrze!	Ja przecież musiałem!	Jak Boga ko!...	Już niezgorzej, że może mu ku zdrowiu idzie!...	Klęska, hańba, sromota!... bez bitwy... Popłoch!... O! o!	Kobieta	Kobiety są w zmowie z diabłem!	Kto ci mówił?	Kłamiesz! Ja wykradłem ją dla siebie? Wielki sędzio! Bezczelność tego człowieka przechodzi wszelkie granice! Nakaż mu milczenie!	Myśmy myśleli, że pana Marcina gdzieś na drodze zabito.	Na grób twojego ojca! Kim jesteś?	Na koń, towarzysze! Na koń!	No, i co mam powiedzieć Kazikowi?	Pan tak czytał.	Po radę...	Przeciwnie! Najmocniejsza na tym padole z żelaza i betonu.	Rozumiemy!	Ruszaj za drzwi.	Skąd je wziąłeś.	Sto dollarów, że prawą nogę w pierw postawi na okręcie.	Słuchaj ty, wiedźmo jakaś ja za tobą goniąc już pół dnia straciłem.	Tak, Judym.	Tak.	Takiś waść pewien?	Wszędzie.	Z jakiej racji?	Zawsze je przebaczam
Dlaczegóżby mu się śpieszyło na ten głupi bazar, kiedy nigdzie nie wyjeżdżał od pół roku?	Niech wraca, kiedy chce, ja mu to stanowisko zachowam. Ale czemu dotąd nie powrócił? Wydaje mi się, że sądy napoleońskie powinny zająć się na pierwszym miejscu oswobodzeniem tych, którzy zostali uwięzieni za poprzednich rządów.	Na co, Noelu co się stało? Powiedz prawdę, wiesz przecież, że nikt cię nie opuści.	O kurczę, rzeczywiście! A myśmy się tu pocili jak dwa barany! Niech to diabli! Nie ma co, musimy tu przyjść w nocy. Taki kawał drogi. Będziesz mógł wyjść z domu?	A ropucha, bo żeby nie ropucha, toby wiedźma na ogień przyszła... nie ty!...	Czy w zamku znajdują się wszystkie portrety dawnych panów na Guermantes?	Tak się z początku myśli, a potem... potem dyabli biorą wszystko i kończy się na włóczędze do śmierci... Człowiek się tam zszarga jak łach i zdycha gdzie na hotelowym barłogu.	A spalili go na stosie.	Jadę na spotkanie ojca	Nie trwożcie się ani troskajcie tem, co Boże jest. Kto zasiał ziarno, ten je uchowa; waszą rzeczą nie osłabnąć i nie upaść.	Och, jacy oni żywi!... Wie pani, że powagą nic z nimi nie zrobi, a pogodą wszystko. Oni mi się nieraz przyznawali, gdy który z nich co chapnął.	Więc sztaba? To się napijemy. Tylko nie za wiele. A potem spacerować trzeba. Maślarz mi tak mówił.	Jakże radosne są to wieści A czy wiszą jeszcze na Mostowej Wieży ucięte głowy straconych czeskich panów?	Muszą, panie Turski, muszą! Na to niech pan będzie przygotowany. Program pański i artystyczną działalność będą krytykowali bez litości więc. i tak dalej.!	Zgoła się tedy nie żeń	O! A dlaczego nie napił się wina? Lemoniada jest bardzo niezdrowa.	Powinienem był się domyślić, że pieniądze zginęły a nie nazywać pierwszego napotkanego człowieka złodziejem. Gdzie jest twój ojciec?	Nie, nie wypada, żebym ja, dyrektorowa i kobieta, pisywała do obcych mężczyzn. Mówiłam tej... jakże się nazywa ta, coś ją zaangażował do chórów?...	Dziękuję, Carmaux. Od razu mi ulżyło i teraz mogę ze spokojem czekać na śmierć.	Prawdę mówicie, ale Pietrkowi wójtostwo do grdyki nie wraca, nie; grontu już dokupił i stodółkę dostawił, i konie ma kiej te hamany!...	Ha! Uważałeś! Michał po tamtej jeszcze płacze, atoli jeśli mu która do duszy przypadnie, to pewnie hajduczek, bo ona do tamtej podobniejsza, jeno mniej oczyma strzyże, jako młodsza. Dobrze się wszystko składa, co? Ja w tym, że te dwa weselaJa w tym, że te dwa wesela (...) będą	Niech pan nic nie mówi, bo wiem, aż nadto dobrze, że jest mi pan nieżyczliwy, chociaż ja...	Nareszcie! Nareszcie mam cię w ręku, drogocenny dowodzie! Doprawdy, Zillo, twój postępek godzi mnie z tobą ostatecznie. Gdzież jest to miejsce, w którym ojciec twój zapisał szczegóły odnoszące się do porwania Manuela i do śmierci małego Szymonka?	I ja również, a zwykle tamtędy Jacku niezbyt gościnnie przyjmujesz swego przyjaciela! Dalej! Jeśli nie uczynisz mu należytych honorów, ja chyba będę musiała cię zastąpić i ratować poczciwe imię praojców!	Co będzie brakować dołożę, bo chociaż dzisiaj nie mam, ale mogę pożyczyć jutro No, Wilczek, dajcie no ze dwadzieścia rubli.	Czemuż proboszcz taki nie buduje chat?	Nie mów.	Nie powąchasz go. Wicek skąpiec!	Ja listu nie mam.	Szanuję pana, ale mogę panu powiedzieć głupstwo, jak pan będziesz gadał rzeczy, których pan nie rozumie. Miałem dosyć pieniędzy i puściłem je, ot tak!	To nie może być Jeszcze onegdaj przysięgała mi...	Wiedziałem, że tak będzie. Co zaś do ośmielenia, to przecież zdaje się dosyć...	Precz ode mnie! Nie chcę słyszeć waszych uwag!	Zaraz by cię tam zjadły siafu.	To! to frazesy wyciągane na los szczęścia z kapelusza, istna literatura dla wariatów.	Co waść gadasz? Jak Boga kocham, nic a nic nie rozumiem.	Tak jest, alem przysięgał obok ciebie, nie za ciebie wojować. Idźże ty precz!	Dlaczego? Bo Annie jest młoda i ładna, a stary... to jest doktor Strong, trudno powiedzieć, żeby był powabny Bez obrazy, panie Wickfield, bez obrazy. Myślę po prostu, że w takim wypadku ma się prawo do pewnej rekompensaty.	Co, ty wierzysz w mądrość Ewy! Cóż to, czy ona wstąpiła do uniwersytetu, jak panna Solska, czy co?... Ja myślę i zresztą Bronek mi wspomniał, że z tym jabłkiem było coś innego...	Nieduży, ale zawdy jakby ze dwa piece. I tego szkoda.	Cóż mówi o skarbach Petrkowych? odezwała się pani.	Jutro jutro Jędrka powołają do sądu za to, że pokaleczył Hermana...	Naprawdę się żeni? Z kim? Gdzie?	On wskrzesza to samo, co ty przez niecierpliwość, czy przez pietyzm, już składasz do grobu.	To jego, Tomka. Bardzo drogie i stare skrzypce. Dostał je w spadku po stryju. To niespodzianka, którą dla niego przygotowałam, bo za tydzień są jego urodziny.	A Ulisia tego Wojtka, co to za kościołem siedzi?...	Czy sądzisz, że to jest takim sygnałem?	A co mnie te hece! A w Ryszardzie?	A cóż wy, panowie, macie za prawo kupować mój grunt?	Do dom, do swego kukrzyska idę z miejsca Austerlitz zwanego, gdzie my niesłychaną batalią wygrali, a ja nogę oto postradał.	Jak będziesz mnie pan tak nudził, powtarzając w kółko jedno i to samo, to przestanę przynosić jedzenie.	Niezadługo, ja to wama powiadam, to wierzcie.	Ale kto ma nastawać, kto? Jaki organ, jakim sposobem?	Biedny profesorzysko! Myślę, że go czekają nowe zawody.	Do Prus, do Hollandyi, do Francyi	Dziecko z ciebie	Gadasz tak, jakbyś z Panem Bogiem zrobił kontrakt. Każdy może umrzeć...	I... co?	Jest ich ta jeszcze miareczka w kopcu.	Kali widzieć je nieraz.	Katarsot? katarlos? (zkąd? kto to?)	Maryla kładzie Tolę spać a ja płaczę, bo TolaTola	Proszę mi go ukazać!	Przeczytałeś to w gazecie?	Rozumiem.	Same wstążki kosztowały mnie kilka rubli.	Tak jest	A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie w wymionach!	A gdyby wymagało tego bezpieczeństwo państwa?...	A gdzie pan Motowidło?	A królewna?	A ma pan chęć?	A toaleta? a?	A, pan prefesor... Jakie szczęście!	Ach, pani odpowiem jak zechcesz.	Albo po chińsku	Ależ panie, jeżeli wszyscy księgarze powiedzą tak jak pan, w jaki sposób wydać pierwszą książkę?	Bardzo możliwe.	Bo ma tak wielkie serce.	Cóż było z dziaduniem i Wojcieszkiem?	Dziewiętnaście lat.	Dzisiaj rano.	Dziwo!...	Hum, hum	Jakże ten pan Sherlock Holmes wyglądał?	Kto?...	Ledwiem państwa dogonił!	Możemy nawet napisać po kilka listów	Mówię: telegram.	No więc, panie Grandet... panie Grandet...	No... i...	Obiecałaś... Obiecałaś... dziś ze mną... Helu!	Od jakiego południka	Tak, czystej krwi Paryżaninem.	W czem ci pomogą Włochy?	Wypilibyśmy może szklankę czegoś lepszego?	Zamężna?	Zatem zadaniem tego tygodnika ma być...	Zemsta	Zwariował
Występują z „pretensją”, czyż nie wiecie? Im się to, naturalnie, nie uda: kto wierzy katorżnikom? Zaczną poszukiwać podżegaczy i jeżeli my tam będziemy, na nas pierwszych, rozumie się, zwalą winę buntu. Przypomnijcie tylko sobie, za cośmy tu się dostali. Ich tylko oćwiczą, a nas pod sąd. Major nas wszystkich nienawidzi i chciałby w łyżce wody utopić. My mu posłużymy do usprawiedliwienia się.	SumienieSumienie, mój drogi, to kij, który każdy bierze, aby nim grzmocić sąsiada, ale którym nigdy nie posługuje się dla siebie. Co ty, u diaska, za ćwieki sobie w głowę wbijasz? Przypadek robi dla ciebie w jednym dniu cud, na który ja czekałem dwa lata, i ty się bawisz w rozważanie środków? Jak to? Ty, który zdajesz się niepozbawiony oleju we łbie, który osiągniesz niezależność myśli, jaką powinni posiadać intelektualni kondotierzy naszego świata, ty babrzesz się w skrupułach zakonnicy obwiniającej się, iż jedząc jajko, zgrzeszyła pożądliwością?... Interes, PieniądzJeśli Florynie się uda, zostaję naczelnym redaktorem, mam dwieście pięćdziesiąt franków stałej pensji, biorę wielkie teatry, zostawiam Felicjanowi Vernou wodewile, ty na początek obejmujesz po mnie bulwary. Dostaniesz trzy franki od kolumny, machniesz jedną na dzień, trzydzieści na miesiąc, razem dziewięćdziesiąt franków; będziesz miał za sześćdziesiąt franków książek do spuszczenia u Barbeta; możesz zażądać w swoich teatrach po dziesięć biletów miesięcznie, razem czterdzieści biletów do sprzedania za czterdzieści franków Barbetowi od teatrów, z którym cię zapoznam. W ten sposób liczę cię na dwieście franków miesięcznie. Będziesz mógł, idąc na rękę Finotowi, umieścić ten i ów stufrankowy artykuł w jego nowym tygodniku, w razie jeżeli rozwiniesz talent transcendentalny, bo tam podpisuje się nazwiskiem, nic nie może być „puszczone”, jak w naszym dzienniczku. Będziesz miał wówczas sto talarów na miesiąc. Mój drogi, niejeden szczery talent, jak ten biedny d’Arthez, który jada co dzień u Flicoteaux, dziesięć lat się naszamota, nim zarobi sto talarów. Wyrobisz sobie piórem cztery tysiące franków rocznie, nie licząc książek, jeśli będziesz pracował. Otóż podprefekt ma tylko tysiąc talarów pensji i musi sterczeć w swoim okręgu jak... Nie mówię ci o przyjemności bezpłatnego teatru, ta przyjemność stanie ci się rychło katorgą, ale będziesz miał wstęp za kulisy czterech bud. Bądź twardy i cięty przez miesiąc lub dwa, posypią się zaproszenia, kolacyjki u aktorek; protektorzy ich będą tańczyć koło ciebie; będziesz jadał u Flicoteaux tylko w dnie, w które nie będziesz miał trzydziestu su w kieszeni ani zaproszenia na obiad. O piątej w Luksemburgu nie wiedziałeś, gdzie głowę skłonić nazajutrz po południu, i oto stajesz się jednym ze stu matadorówmatador (daw.) po trzy dziennie francuski filozof, historyk i publicysta, autor Słownika historycznego i krytycznego (1695), jeden z fundatorów myśli społecznej Oświecenia. i wielki jak Rousseau, my dobijemy się fortuny, będziemy panami jego losu i sławy. Finot będzie posłem, właścicielem wielkiego pisma; my, czym sami zechcemy: parami Francji albo klientami więzienia za długi.	...Jest to lufa starej fuzji odcięta i umieszczona na zawiasach tak, że można ją dowolnie przechylać...	Bardzo mi przykro, Ropuchu, ale obawiam się, że masz przed sobą ciężką pracę na dzisiejszy ranek. Bo widzisz, trzeba koniecznie wyprawić zaraz bankiet dla uczczenia zwycięskiej wyprawy. Wszyscy się tego po tobie spodziewają, właściwie taki jest zwyczaj.	Co pan miał na myśli, mówiąc, że mnie pan udusi?	Czemu to jednak nie stanął do apelu ten, na którego miałem prawo liczyć najwięcej: Witold Sprężycki?	Często, mój aniołku, na szczęście!	Drogi panie Bóg jeden wie, co jest memu panu. Widzi pan, nie ma w Paryżu ani dwóch domów podobnych do naszego. Słyszy pan? Dwóch domów. Pan margrabia kupił ten pałac, który należał poprzednio do pewnego księcia. Wydał trzysta tysięcy franków na umeblowanie. Rozumie pan, to jest suma, trzysta tysięcy franków! Ale też każdy pokój w naszym domu to prawdziwy cud. „Brawo, powiedziałem sobie, widząc te wspaniałości, to jak u nieboszczyka jego dziadka: młody pan margrabia będzie prowadził otwarty dom”. Gdzie tam! Ani chciał kogo widzieć na oczy. Mój pan prowadzi dziwne życie, panie Porriquet, rozumie pan? Życie niewzruszone. Wstaje co dzień o tej samej godzinie. Jedynie ja, ja sam, widzi pan, mogę wejść do jego pokoju. Wchodzę o siódmej, latem czy zimą. Tak już postanowiono. Wszedłszy, powiadam:	Gdzie stoi na kotwicy owa „Esperanza”?	Idźcie, panowie, do siebie a mnie działać pozwólcie. Widzicie teraz, że, jako mąż, mam do tego prawo niezaprzeczone. D‘Artagnan, jeżeli nie zgubiłeś, oddaj mi papier, który wypadł z kapelusza owemu jeźdźcowi; na nim wypisana jest nazwa wioski...	Ja już z natury jestem śmiały, a Wokulski wariat!... Dziś dopiero dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie dziesięć, ale pięćdziesiąt tysięcy... rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie chce dziś jechać, ale jeszcze mówi, że	Na przykład taki. Wyobraź sobie, że ja bym na tej wyspie była Robinsonką. Kobiecym Robinsonem. Prawda, że to oryginalny pomysł?	Nie przypominam sobie zdaje mi się, że w klasztorze ty nosiłaś niekiedy czerwony język na plecach podczas rekreacjirekreacja	O nie, na honor. Pragnę pojechać do Paryża, a nawet muszę to zrobić.	Och, bądź spokojna wcześniej, czy później pasztet się odkryje Ty wierzysz w tę margrabinę? Ech! Młody chłopak, który, ostatecznie, ma zmysły i słabość do wydatków, jak Oskar, znajduje hiszpańskie margrabiny kapiące złotem? Spadnie ci pewnego dnia na kark z długami...	Ojciec mi mówił. Zresztą, rzeczywiście, wygląda pan na... Aha, pan gra w bilard?	Otóż byłem na uroczym spacerze, na przeuroczym spacerze z pewną czarującą damą. Rzadko która dziewczyna ma tyle wdzięku. A w dodatku inteligencja! Nieprzeciętna, nic nie przesadzę, gdy powiem, że nieprzeciętna. Jak na Angielkę zwłaszcza. Bo ze smutkiem muszę ci wyznać, że dotychczasowe doświadczenia nie wyrobiły we mnie zbyt wygórowanego mniemania o inteligencji Angielek.	Przywiodłem go, iżby pił No, wy tam chłopcy, ruszcie dowcipem za te pięćdziesiąt sześć butelek wina, które wypijemy Zwłaszcza baczność na du Bruela, to urodzony kawalarz, podgrzejcie go tylko, a wyciśniecie zeń parę soczystych konceptów.	To znaczy poszedł do dziewczyny Nieznośne chłopaczysko! Trzydziestkę ma na karku, a jednego wieczoru nie usiedzi w domu!	Za grubo, dyć ino na pół, przeciek u młynarza co drobniejsze ziemniaki całe sadzą. Rocho powiedział, że takie są dwa razy plenniejsze.	Zanosi się na burzę. Jest parno jak w piekle	Ale pani może opuścić zakon, kiedy zechce?	Tak, panie Morgan	To wielkie, to potężne. Masz słuszność, że ci pić wolno, dla mnie zostaniesz tem, czem jesteś	A co, dobrodzieju?	A tak. U nas w Gdańsku dawniej wszelka panna młoda musiała się tak wycudaczyć. Ale jak przyszła nasza wiara, tak i zdmuchnęła te błazeństwa. Bo i do czego to podobne przebrać jakąś MädchenMädchen (niem.) dziś popr. forma B. lp: królową., kiedy ona właśnie ma wiedzieć, że nie będzie w domu królową, jeno pierwszą sługą swego męża?	A to oni są głupie	A w końcu co myślisz uczynić?	A więc może niezupełnie fizyczna?	A więc?	Ach, tak...	Ach, tatku! Pobaw się z nami! Ty potrafisz rzucać bardzo daleko. Tutaj jest doskonała gałąź.	Ach, zauważyłeś to?	Ale czy dowiemy się czegoś o tym... Czarnym Psie? Nie, doprawdy nie znam tego nazwiska, nigdy go nie słyszałem. Jednak świta mi coś w głowie... przecież ja widziałem już tego powsinogę. Przychodził tu nieraz ze ślepym żebrakiem...	Ale jak! Nieczęsto odbywa się podobną musztrę...	Ani nie dostałem zapalenia mózgu, ani nie padłem martwy Słońce nie obchodziło mnie zupełnie. Rozmyślałem spokojnie i chłodno, jak gdybym siedział w cieniu. Ta opasła bestia, szyper, wystawił spod płótna wielki, krótko ostrzyżony łeb i wparł we mnie rybie oczy. „Donnerwetter!Donnerwetter! (niem.) warknął i cofnął głowę jak żółw. Widziałem go. Słyszałem. Nie przeszkodził mi w rozprawianiu się z sobą. Mówiłem sobie właśnie wtedy, że nie umrę.	Bo i pewnie	Bo mnie rozzłościli, dranie!	Bóg zapłać pani aptekarzowéj dobrodziejce otóż to, jaka matka, taki syn, jaki syn, taka matka.	Co się stało?	Co?	Czy jeno masz waćpan eksperiencjęeksperiencja (z łac.) spytał Wołodyjowski.	Czyś oszalał?!	Cóż to panią Rzepecką może obchodzić!	Dalibóg, i czemużby nie?	Gdzież to ciocia znowu się wybiera i mnie wyprawia razem ze pszczółkami?	Hej, cegok by nie było.	I ja, i pan hetman... ale pani? gdzież pani?	I przywiezie mi z wojny cudności, drogości; tak obiecał, naprawdę!	Jakto? jeszcze ci dosyć nie będzie.	Który z panów pragnie zastąpić ordynata w powożeniu, niech podniesie dłoń do góry.	Mam ci sam powiedzieć?	Mianuję cię moim doradcą No, ale w takim razie nie możesz odwiedzać mnie po kryjomu, tylko zamieszkasz u mnie...	Miasto? Dlaczego miasto?	Moja Maryś, tak w bajce!	Moja dobra ciotka zachowa reputację osoby ancien régime, olśniewającej inteligencji i szalonego zepsucia. Otóż nie ma umysłowości bardziej mieszczańskiej, poważnej, szarej. Będzie uchodziła za protektorkę sztuki, co znaczy, że była kochanką wielkiego malarza, który nigdy nie zdołał jej wytłumaczyć, co to jest obraz. Co zaś do jej życia, nie tylko nie była osobą zepsutą, ale była tak stworzona do małżeństwa, tak dalece urodziła się połowicą, że nie mogąc zatrzymać męża, który był zresztą wielka kanalia, każdy ze swoich romansów brała równie serio, co gdyby to był legalny związek, z tymi samymi podejrzliwościami, z tymi samymi kwasami i z tą samą wiernością. Zauważcie, że to są czasem najszczersze związki; w sumie jest w świecie więcej niepocieszonych kochanków niż mężów.	Mówiłeś więc, panie Danglars	Nie chcesz przyjąć pieniędzy w zamian za zrzeczenie się praw do niego?	Nie cudak, dobrodzieju, nie cudak! a któż klatkę z ptakami z okna odczepił? Hanka powiada: najgorzej mi szkoda tych śpiewaków w niewoli! Skoczył młody Downar, nie wytrzymał żaru; skoczył Wawer Ejnacki, wrócił poparzony, a ten cudzy poszedł sobie powoli, włosy osmalił, ręce popiekł i przyniósł jej klatkę. Jeszcze żywe były ptaszęta...	Nie dawaj do niéj powodu, N. Panie	Nie duch, Maksym, niewolnik wasz.	Nie gniewaj się Będziesz pan mógł najeść się, napić i zabić swego człowieka jak najwygodniej. Ale cóż to? Gdzież on się podział?	Nie ma opornych! unanimitateunanimitate (łac.) odpowiadały tłumy.	Nie mam co robić Nic nie mam własnego. Sama go sobie znalazłam i sama do niego weszłam. Byłam tam zupełnie jak gil, a jemu nie zabraliby ogrodu.	Nie wiem, kto z nas będzie jeszcze zbawiony, a kto nie. Sztuka, ReligiaTakiego demona jak ty, Hela, zbawić to bardzo trudne jest zadanie. A artysta zawsze się jakoś dopcha do tronu Przedwiecznego. Religia i sztuka mają to samo źródło w bezpośrednio danej samotności indywiduum we Wszechświecie, z którego powstaje lęk metafizyczny. Sztuka ten lęk pokrywa konstrukcjami działającymi bezpośrednio, religia jest systemem pojęciowym ujmującym uczucia, które z tego lęku płyną. Tak mówił mi Atanazy, który jest moim prawdziwym przyjacielem.	Nie; ale temu, który odjął mi do niego środki.	Nigdy prawie: miała interesy do sklepów z płótnem, dokąd ją też odprowadzałem.	O ile nie jest sknera lub bardzo tęga głowa	O tyle, o ile jest nim człowiek nieodzowny	O! pewnie, blizko dziesiątkiem lat odemnie starszy, a i ja nie młody.	O, nie! Nic o tym nie wiem... ale chyba on znalazł pisarza, który umie dobrze pisać po angielsku, i tak napisał. Myślę, żeście mnie zrozumieli?	Och!...	Och, proszę pani, zdałoby się, zdało od przybytku głowa nie boli. Ale kiedy to będzie? jak mi tu włosy wyrosną!	Pan zmęczony, głodny i bardzo nieszczególnie wygląda! Nie chcę.	Paszporty w porządku?	Patrz pan, jak staremu nieborakowi oczy się zapalają	Pierwszy raz jestem nieśmiały i szczęśliwy!	Podbipięta.	Pożyczyłem mu dziesięć tysięcy; powodzenie CalasaCalas	Przeciech! Wawrzonowa słyszała, co wygadywał w karczmie.	Przecież we dworze służysz?	Psa? Jakiego psa?	Rozumie się Bylem tylko odszukał Latterową, zaraz wyperswaduję grymasy... Przecie to dla obojga szczęście, łaska Boża!... Co trzymać człowieka, który nie chce?... Lepiej wziąć takiego, który chce...	Sprawdzimy to	Suliską.	Słuchaj: jeżeli ten but nie znajdzie się przed wieczorem, powiem zarządzającemu i wyprowadzę się z hotelu.	Tak, odebrałem właśnie dziś wieczorem tę wiadomość przez kuriera, miałem tam u nich tak coś koło miliona, ale ponieważ mnie wcześniej ostrzeżono, zażądałem wypłaty miesiąc temu.	Te dają mnóstwo praw, potwierdził Stefan, a przedewszystkiem jedno, najważniejsze prawo, rozróżniania zła i dobra.	Teraz znowu! Niechże pan słucha!	To chyba był Znosek, rzekł generał, gdy takiej kobiety cenić nie umiał!	Tobie dam pierwszy znak życia, gdy już będę się czuł bezpiecznym, że malarya mnie nie dosięgnie.	Trzyma was?	Tylko miłości...	Widzisz pan przed sobą dziwaka lecz czyż światowych dziwaków mało spotykasz i przebaczasz im, a niemiałbyś pobłażyć z gorącego ducha płynącemu zachwyceniu?	Więc jakoż myślicie?	Wszystko jedno kto z domu ależ ładniuchna! ależ wesoluchna! Zemścił się hr. Filip.	Z jakiego powodu?	Znalazłyby się jeszcze inne sposoby ratunku.	Zośka, czegóż ty chcesz nareszcie?	Śmierć? Śmierć za zabranie tych dwu?
Nie, mój ojcze, na niego prawa nie ma. Powtórzę ci w krótkości jego mowę, odrzucając niepotrzebne dodatki, w które treść samą obwijał: „Musisz pozwolić, bym ukończył rozpoczęte spekulacje, albo wszystko przepadnie i ty sama zostaniesz zrujnowana, bez grosza przy duszy; ja zaś nikogo prócz ciebie nie mogę wziąć za wspólnika”. Czy to dość jasno? On nie przestał jeszcze dbać o mnie. Uczciwość moja jest dla niego dostateczną rękojmią; wie, że mi dosyć własnego funduszu, że się na jego pieniądze nie pokwapię. Jest to spółka nieuczciwa i złodziejska, na którą muszę przystać, bom zagrożona utratą całego funduszu. Nucingen kupuje moje sumienie, a za to pozwala, bym należała do Eugeniusza. „Możesz popełniać błędy, ale w zamian pozwól mi dopuszczać się zbrodni, pozwól mi wydzierać chleb biedakom!” Czy taka mowa jest dość jasna? Wiesz, ojcze, co on nazywa spekulacją handlową? On kupuje na swe imię kawał ziemi, na którym spekulanci podstawieni z jego ramienia zaczynają budować domy. Ludzie ci wchodzą w umowę z rozmaitymi przedsiębiorcami, którym płacą nie gotówką, tylko wekslami z bardzo dalekim terminem wypłaty; następnie mąż mój wypłaca im bardzo niewielką sumę i dostaje za to pokwitowanie, które czyni go właścicielem wszystkich domów; oni zaś ogłaszają się bankrutami, a biedni, oszukani przedsiębiorcy muszą iść z kwitkiem. Firma domu de Nucingen służy do przyciągania tych biedaków. Zrozumiałam i to także, że Nucingen, chcąc dowieść w razie potrzeby, że jest w stanie wypłacać sumy ogromne, posłał znaczne kapitały do Amsterdamu, Londynu, Neapolu i Wiednia. Jakże zdołalibyśmy je pochwycić?	Gdy wszystko będzie gotowe, twoi synowie na pewno będą o tym zawiadomieni. Ale od twoich synów daleka droga do człowieka, w którego rękach spoczywa wszystko.	Niechże pan ze mnie nie żartuje Rzeczywiście pan Wincenty zagląda dość często do nas do lecznicy, lecz takie „szczęście” dostępne jest każdemu, kto cierpi na niestrawność lub ma skaleczony palec.	Aha, miałem ci klęczeć i rozpinać torebkę, za powrotem znowu padać na kolana przed starą sową i chować klucz na swoje miejsce? Toć by ślepa i głucha być musiała, żeby nie zmiarkowała, co się święci.	Byłyśmy tutaj, ale bez wojska, zupełnie same. Siedziałyśmy na trawie i patrzyłyśmy w dal. Na samym końcu tej łąki, tam gdzie niebo spotyka się z ziemią, rozpościerał się Kraków. Był on niezmiernie daleko, ale bardzo wyraźny; widziałyśmy Wisłę, Wawel	Ale, ale, może byście wyjechali na prowincję?	Idziemy na teatr...	Jużciż są chociaż z drugiej strony, rzecz to jest niewyjaśniona, a mniejszej wagi, z kąd się biorą siły. Wynikają one przecież zawsze z materji, na nią działają, z nią chodzą, bez niej objawić się nie mogą; a zatem są w pewien sposób materjalne.	Przyniosłem na pociechę czekoladki	A to dobrze, że panna Hanka już wraca bo trzeba spieszyć z koszulkami nocnymi Lusi i pocerować moje pończochy. Położyłam je na komodzie w sypialni.	Aj, aj! Wszystko to nader moralne. Na razie muszę się tym, jak widzę, zadowolić.	Co za dobry człowiek! Jeśli na niego trafimy w Gibraltarze, to go oszczędzimy, prawda, Van Stillerze?	Jak to, więc pan nie wie? Czy pan nie zachowuje w pamięci tego, co pan mówi? Czy pan myśli, że osoby, które mi oddają tę usługę, aby mnie ostrzec, nie proszą na wstępie o sekret? I czy pan myśli, że ja chybię sekretu temu, komu go przyrzekłem?	Ona?... Ona?... Pierwej ty pójdziesz. Jeszcze nie wiadomo, czy ona tu nie będzie większą gospodynią od ciebie, ty szlajo!... Nie zapominaj, że ojciec już stary, a potem moje panowanie. Ciebie wypędzę na cztery wiatry, ciebie! A zechcesz mój chleb jeść, to będziesz musiała buty jej czyścić!	Argumenty, którymi przekonałem te pisma nie należą wprawdzie do najsłuszniejszych, lecz tym niemniej są najbardziej przekonywające: pieniądze.	A cóż mnie do tego?... Ja nie jestem jej ojcem. Stary błazen! słowo honoru, i przy tym łże, bo nago nie chodzimy.	Prosimy więc szanownego pana Wokulskiego ażeby ten publiczny interes, który nas zgromadził tu, do gościnnych salonów księcia, raczył nam przedstawić z właściwą mu jasnością i zwięzłością.	Zaś co do ostatniego słowa możliwe są dwie kombinacje: „iglica” lub „izbica”. Odrzucam „izbica” jako niewiążące się z przymiotnikiem wydrążenia i zostaje mi „iglica”.	Do Troyes w Szampanji	Do jaśnie wielmożnego niełatwo z byle jakąś prywatną sprawą przystępować.	Do której prawdopodobnie powrócili	Dobrze chodźcie do mojej celi.	Niezbadane wyroki Pańskie... Requiem aeternamRequiem aeternam (łac.) tu daw: majątek ziemski, obszar (kilka czy kilkadziesiąt wsi lub folwarków) należący do jednego właściciela albo dzierżawcy. rychtecki? Książęca fortuna, włości z pół kopy...	Obyczaje rzekł, podbiegając do mnie zdyszany	Sądzę, że nie będzie to dla pana żadną przykrością jechać tym wagonem, który jest przecie daleko wygodniejszy od wagonu bydlęcego. Przypuszczam...	Że i kot lepiej przeciw szczurom nie staje. Serce mi tu rosło, jak Pana Boga kocham! Aleś waćpani słusznie uczyniła cofając się z bitwy, bo pod koniec zwykle o przygodę najłatwiej.	Chyba, że nie, mam pięćdziesiąt pistolów, tyle ile mi właśnie potrzeba.	Co mógłbyś uczynić najlepszego, to już nie myśleć o niej	Czy ja ją kochałem? To mało, ja żyć bez niej nie mogę	Tak. Znam go. To człowiek, którego szkoda, aby miał ginąć w więzieniu z powodu... zbrodni... młodzieńczej.	Ależ ci ludzie nic mnie nie obchodzą, nie znam ich. Zresztą kto kiedy uszczęśliwił człowieka?	Nie, nie doktory tylko słyszę rozcięli mu het piersi, kulę wyjęli, a że była w samem sercu, potrzeba było i serce zaszywać czerwonym jedwabiem.	Nie pozna. Widział mnie już pod Kalnikiem, pod Bracławiem i nie poznał. Patrzy we mnie, brwi marszczy, ale nie poznaje. On miał piętnaście lat, jak z domu uciekł. Ośm razy zima od tego czasu stepy pokryła. Zmieniłem się. Stary by mnie poznał, ale młody nie pozna... Z Raszkowa dam ci znać. Niech Kryczyński będzie gotów i blisko się trzyma. Z perkułabamiperkułab	Alboż mi on zaufa?	Armia nie może zostać bez wodza...	Chodźmy dalej. Tu jeszcze nie ma rzeki.	Co to?...	Czemuś ręki nie wyciągnął wtedy, Zwycięzco?	Czy mi się ze słabości tak wydaje, czy też Oskierko parę dni temu chciał petardą bramę wysadzać?	Czy to już?	Czy tylko przez jedną noc Człowiek boi się tygrysa?	Czy wolno zobaczyć, co to takiego?	Cóż to znaczy?	Duszy nie, ale wszystką krew tobym dał.	Ja nie kłamię.	Jak to?	Juści nie inaczej sobie myślą tamtejsi ludziska Niemałom się natrudził, by namówić moją babę, żeby wyprowadziła się stamtąd.	Kiedyż to bywa?	Ni, ni... dacie dziewięć dziesiątek, to mieszkajcie...	Nie mogliśmy też i my niczego dociec!	Nie mogę obiecać, że zdołam go polubić	Nie schodzić, panowie!	Nie; z Krakowa jestem	On ci tedy każe wyrzec się naprzód Radziwiłła i nie służyć mu więcej, jeno ojczyźnie.	Pan tak nie lubi ludzi?	Pewno że nie; ale ta stara i brzydka, a w dodatku kapryśna.	Po trzykroć się Go zaparłem, a jednak przebaczył mi i kazał paść baranki swoje.	Przecież muchy nie pszczoły.	Przypatrz się lepiej.	To byłaby forma nieprzyjęcia.	To pan mówi nieprawdę	W takim razie czym jest to, co się odzywa zza krzaków u Boulterów?	Więc teraz słuchajcie jeszcze i patrzcie, kto siedzi przed chatą między uszyma strasznego słonia. Oto siedzi tam bwana kubwa wielki i mocny, którego boi się słoń...	Więc udało ci się istotnie, poczciwy przyjacielu, wyrwać pieniądze od tego łotra?	Wolno mi spytać o nazwisko pańskie?	Wspólnych przyjaciół? Kto to?	Zaraz mi mięśnie popękają, Carmaux	A po wójta posłali Michała organistów.	A więc pan widujesz panią Kameleon?	Aha... Trzeciego czerwca 1829... Dobrze, mów dalej.	Ale pan jest, o ile wiem od Copperfielda, doskonałym kaligrafem.	Bitwa! Lachy uciekają przed mołojcami.	Bądź zdrów!	Co łaska, proszę pana.	Dajcie pokój, kiepskie żarty!	Dobrze	Dobrze robi, że sprzedaje! Co on ma robić między kupcami, taki pan, taki... dyplomata, taki... nowator, co nam tu nowe towary sprowadza?...	Dobrze się stało, że przyjechałeś dzisiaj Mam nadzieję, że twoje odwiedziny rozweseliły nieco moją siostrę, była bowiem trochę smętna... z powodu Jenny...	Dobrze strzelacie obaj i zwierzyny mnóstwo	Dostałeś rekuzę panna jest obiecana innemu, czegóż ty jeszcze chcesz?	Hale... kiej zdrowy chłopak.	I... niecałe trzydzieści dałam, niecałe!	Jaka?	Koło Choroszczyna gdzieś, gromi kupy swawolnekupy swawolne	Możesz odejść.	Mój Janczi, spraw się dobrze a ostrożnie.	Ogrzej się, Wiktoryno	Owszem; lecz reszta urządzenia zdawała się pochodzić z twoich pokoi bibliotecznych.	Patrzcie no, a tam się świeci i ludzie jakieś są	Proszę. Niech pan siada.	Rozumiem a więc umarła?	Sam, wszystko sam... daję pani słowo Powiedziałem sobie: ukształcę się	Tak Asan zaś, wnosząc z jego podłużnej twarzy, jest chyba wigiemWhig a. Whigamore	Tak jest, proszę pana.	Tak! nibójś, tak!	Tak! niestety, tak... Wyobrażam sobie dwoje dzieci idących w taką noc przez pustynię.	Tak.	W całym Sapieżyńskim wojsku bigos czuć!	Więc cóż poczniecie w Grodnie?	Łódź powinna być tutaj
Między wzgórzem Janikulskim a Watykanem, za ogrodami Agrypiny, są podziemia, z których wybierano kamienie i piasek pod budowę cyrku Nerona. Posłuchaj mnie, panie! W ostatnich czasach Żydzi, których, jak wiesz, mnóstwo jest na Zatybrzu, poczęli okrutnie prześladować chrześcijan. Pamiętasz, że już za boskiego Klaudiusza takie tam były rozruchy, iż cezar zmuszony był wygnać ich z Rzymu. Dziś, gdy wrócili i gdy dzięki opiece Augusty czują się bezpieczni, tym zuchwalej pomiatają chrześcijanami. Ja to wiem! Jam widział. Żaden edykt przeciw chrześcijanom nie został wydany, ale Żydzi oskarżają ich przed prefektem miasta, iż mordują dzieci, czczą osła i opowiadają naukę nie uznaną przez senat, a sami biją ich i napadają na domy modlitwy tak zawzięcie, że chrześcijanie kryć się przed nimi muszą.	Zachwycona jestem, że się podobają waszej wysokości, są urocze, proszę popatrzeć na tę aksamitną obwódkę lila na szyi; tylko, jak się to zdarza osobom bardzo ładnym i bardzo dobrze ubranym, brzydko się nazywają i śmierdzą. Mimo to lubię je bardzo. Toteż zasmuca mnie trochę, że muszą umrzeć.	No tak. Tu na tych krzesłach. Siadał okrakiem jak na konia i przeskakiwał z jednego na drugie. Potem wybiegł tamtymi drzwiami. Kto to? Czy może twój młodszy braciszek? Ogromnie do ciebie podobny. Tak musiałeś wyglądać, mając lat osiem.	Owszem, ma! To jakby załamywanie się blasków tych właśnie uczuć na miniaturowych kropelkach wzajemności, w atmosferze zgodnych i świetlanych warunków. Im ona jest szersza, więcej barwista, gdy się nie widzi końca, wówczas daje szczęście ogromne. Zawsze jednak lepiej nie analizować jej zbytnio, nie rozbierać na atomy może spłynąć jedną kropelką zimnej wody i zamarznąć w kryształek, raniący serce. Jaka bowiem ona jest, to kwestia siły poprzedzających ją burz, ale już jest sobą; gdy się chce ją rozdrabiać, wyjdzie parodia.	Zaprawdę kiedy będę na swoim gospodarstwie (co nastąpi, jeżeli Bóg pozwoli, niebawem), zasadzę je i zaszczepię w moim ogrodzie w Turenii nad brzegiem Loary i będą się nazywać gruszki chrześcijanki. Bowiem nigdzie nie widziałem lepszych chrześcian, jako owych zacnych Papimanów.	Cudownie. Na głuchą wieś, prawda? Żadnego towarzystwa, żadnych sąsiadów...	Wiecie wy, na kogoście ręce podnieśli?	Mówię prawdę Nie dano mi żadnego urzędu, ani obowiązku, królowa chce abym młodego pana miał na oku i ostrzegał go.	Radlicz się o ciebie wczoraj wieczorem dopytywał. Zaprosiłem go dzisiaj na obiad; ano i do Dąbskich powinniście pojechać.	I przywieźliście Smainowi te dzieci, aby je zamienił na własne, które Turcy uwięzili wraz z Fatmą w Port-Saidzie.	Kniaźkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. a co uczynili z jego dziećmi? Mało tu u nich zamków?  mało podziemi? mało studzien? mało powrozów i pętli na szyję?	Posłuchaj, Valentine: czy ci się zdarzyło kiedykolwiek poczuć nieprzezwyciężoną sympatię do osoby, którą widzisz po raz pierwszy? Zdaje ci się wtedy, że znasz ją od wieków, zastanawiasz się, kiedy i gdzie ją widziałaś, a ponieważ nie możesz sobie przypomnieć, dochodzisz do wniosku, że to było chyba w poprzednim życiu i że ta sympatia to tylko budzące się wspomnienie?	No, no, dobrze już, dobrze, panie dziennikarzu Udaje pan wybrednisia? A siedem miesięcy temu, gdyśmy wylądowali na tej wyspie, nie posiadałby się pan z radości, napotkawszy taką zwierzynę...	Druga? To ta, że ksiądz opowiedział mi swoje życie, a nic nie wie jeszcze o moim.	Tak, młoda osoba czternasto- czy piętnastoletnia? W istocie, przypominam sobie, że mi ją przedstawiono przed obiadem jako córkę naszego amfitriona. Przyznam się panu, że mało ją widziałem, poszła spać wcześnie. Albo poszła gdzieś do przyjaciółki, nie przypominam już sobie. Ale widzę, że pan jest dobrze obznajmiony z domem państwa Swann.	Jeżeli ją przeszli, to tak daleko, że dziś mię we dwa ognie nie wezmą.	Jak się panu podoba, byle nie do mnie. Zechce pan uwolnić mnie od dalszej swej arogancji. I moja cierpliwość może się wyczerpać!	Miał rozum że tego do serca nie wziął bo juścić córka moja nie dla takiego bezdomnego wyrostka z niczego.	Musi przez całą zimę chodzić do szkoły! Uczy się czytać i pisać, co nie jest rzeczą łatwą. Gryzienie rysika pomaga trochę, nieprawdaż, generale?	Tego się właśnie obawiałam, Maksymilianie, twoja rada jest szalona i byłabym bardziej szalona niż ty, gdybym ci w tym momencie nie przerwała jednym słowem: niemożliwe, Maksymilianie! Niemożliwe.	Prawda, ale tym razem nie jest to Chauncey. To Cheyne... błyskawica... Już zrobione.	Bardzo miło rozmawia się z panią, carissima, ale już więcej pani czasu poświęcić nie mogę. Wzywa mnie obowiązek. Muszę przyczynić się do dobrobytu ojczyzny, przelewając do swego żołądka pewną dozę płynnych kartofli.	A cóżbym nimi robiła? jużciż ja nie ta pani o któréj gadają, że sobie siedzi założywszy ręce dzień cały; toćbym z nudy umarła!	Bez obrazy boskiej się też obyć nie obędzie	Czas wreszcie aby się to wszystko skończyło!	Jakimże to sposobem pan się mógł zapoznać z żoną Niepołomskiego?	Milczeć. On jest przecież trochę Żyd. Zresztą, to mnie nie obchodzi. Pożyczasz mi granatowy płaszcz?	Mój syn! Gdzie mój syn? Zabierzcie go z domu, żeby nie zobaczył...	No, to daj spokój, bo się zemszczę.	Obiecasz mi, że nie będziemy mówili o niczym innym, jak tylko właśnie o formie zakończenia naszej przyjaźni.	Poborguję, albo ja to Kuby nie znam!...	Ładna wymówka! Czyż nie godzi się poświęcić dla przyjaciół?	Niechże pan z siebie nie robi durnia to wcale nie o pana chodziło!	Powiedziałem, że ma racyę i gdyby kto inny proponował, rzeczby może przeszła.	A pijak odpowiada „Dajże mi coś lepszego od wódki! Wódka w zimie grzeje, a w lecie chłodzi! To ciepła izba i miękkie łoże! Daj mi to wszystko, a pić przestanę”.	Proszę, niech pan usiądzie. Mówi pan, że błąd mój wykrył pan raczej nieświadomie... Przypuszczam więc, że co innego pana do mnie sprowadza?	Aa... musi cię to pewnie cieszyć.	Dla Boga! Ja tego Murzę-beja znam! Z bratem jego byłem pobratymcem Nie chciałże on pana Boskiego wydać?	No, no! przekonamy się jeszcze.	Otoż to będzie dowodem twojej przyjaźni.	Owszem, i on mnie kochał, ale jego już nie ma.	Oświadczyny, Ameryka zwrócił się poszkodowany do Marka	Ty, Sitko! tylko bez „smarkacza”. „Balonikiem” pozwalam się nazywać, ale za „smarkacza” możesz oberwać.	Zapytać was chciałem w pewnej sprawie, ale to później; cóż pisze wicekról Neapolu?	Uświęć tę ziemię, dotykając jej końcem stopy, a kto będzie potem żarł tę ziemię, będzie się czuł uszlachcony!	A poza tym bardzo bogata, jak mi się zdaje.	Ach! To ty, drogie dziecię	Czy ja wiem? Zapytaj leśnego zwierzęcia: dlaczego ucieka z parku, albo sosnę, dlaczego usycha w oranżerii? Nie jestem w swoim otoczeniu, więc boli mnie każdy drobiazg... każda plotka...	Cóż to nazywasz kosić wielką łąkę	I to także prawda.	Jesteś kundel. Weź to	Jutro powie panu Moryc, ja chciałem się tylko zapewnić. Dziękuję panu.	Księcia nie ma.	Kłamiesz! To ty teraz wszystko depcesz nogami! Nasze szczęście!	Możesz pan wziąć, bo ja nie będę nigdy razem z Ciepiszewskim.	Nic nie gadam, ino słucham.	Nic nie mów, tylko bierz ty, przyjacielu, masz pół pistola za fatygę; podziękuj bardzo panu de Tréville od pana Aramisa. Ruszaj.	Nie mogę	Odejdź, odejdź! Nie dotykaj mnie. Ty i ja	Proszę zniżyć ton, nie znoszę wrzasków.	Przed miesiącem groziły mi sądy i kary za zabójstwa... dziś wydaje mi się, żem wonczas był niewinny jak dziecko!	To ja!	To małpy?	Wielki Boże! nie, panie! My mielibyśmy go trzymać! Pan nie wie, co on tam narobił? O! gdyby pan mógł wywabić go stamtąd, byłbym mu wdzięczny dozgonnie i czcił, jak swego patrona.	Zanadto się zaczynasz podobać!	Świadomość to iść z tą bombą pod Gajera! Jak dziesięć lat temu wysadzili KunitzeraJuliusz Kunitzer (1843–1905)	Źle się więc z tobą obszedł? groził ci?...	Mówi, że pojedzie do Kijowa, do uniwersytetupojedzie do Kijowa, do uniwersytetu prawił Machalski	Bo obrzydły mi już te wszystkie zbrodnie! Bom uczyniła ofiarę ze swej miłości; bo postanowiłam ocalić Manuela.	Owszem, jedno tylko ale które dla mnie wszystko zastąpi. Za miesiąc panna Gilberta będzie moją żoną.	A może: próba?	A zatem do widzenia.	Ale jemu grozi niebezpieczeństwo. Śpi tuż obok małego salonu.	Czy kwestie higieny należą do pańskiego totumfackiego?	Gdym szedł do pana, jakiś statek wpłynął do portu.	I ty może dlatego?... dla powetowania?...	Miałżeby być nieszczęśliwy?	Walerko, biegnij po księdza proboszcza! a potém zajdziesz do pani Dolewskiéj i powiész jéj, żeby tu przyszła, bo syn jéj zachorował.	Więc cóż z tego?	A byłem!...	A teraz, czy mam wybierać?	Cichojcie, Walenty, dajcie mu gadać.	Dlaczego?	Dokąd?	Dziękuję, panie.	E... ja chcę zaraz, teraz.	Herr Meister... u nas w Amsterdamie...	I nic więcej?	Jakże pani pracowała? Zapewne smażyła pani konfitury i preparowała różne smakołyki!	Jeno dobrym ludziom	Laudetur Jesus Christus.Laudetur Jesus Christus. (łac.)	Natura, Mężczyzna, Zabawa zawołał Don Kichot	O jakich, mianowicie, hrabia mówi?	Odmawia pan?	Pani mnie lubi?	Panie dyrektorze...	Paradne!	Szymek! a pódzipódzi (gw.) poradzić....	Uważaj, Szczurku!	W ostatnich czasach mówiłeś czasem przez sen, Adolfie.
Zmarłemu tak, ale nie żywemu; wręcz przeciwnie, ów Dantès uznał to za sposób ułatwiający jego ucieczkę; myślał niewątpliwie, że więźniów zmarłych na zamku grzebano na zwyczajnym cmentarzu; przeniósł więc nieboszczyka do swej celi, sam zajął jego miejsce w worku, w którym był zaszyty, i czekał na pogrzeb.	O, to jest rzecz bardzo ciekawa Wyobraź sobie wielką gromadę pszczół zbitych w jedną masę; z daleka wygląda to jak czarny worek wiszący na gałęzi, szerszy u góry, a węższy u dołu, albo jak duże winne grono. Pszczoły trzymają się jedna drugiej nóżkami. Moje towarzyszki uczepiły się innych, każda podała mi dwie nóżki, przykazując trzymać się ich mocno i nie puszczać. Tak wisiałyśmy z godzinę. Już mnie zaczęło boleć całe ciało od niewygodnego położenia, gdy przyszedł jakiś człowiek w płóciennym ubraniu i w gęstej drucianej masce okrywającej mu twarz i głowę, a w ręku trzymał plecioną kobiałkę. Człowiek ten zaczął kropić nas wodą, a potem mocno trząść gałęzią, do której rój był przyczepiony, i po chwili spadłyśmy w tę kobiałkę, a on nas zaraz nakrył płótnem i zawiązał. Przelękniona panującą wśród nas ciemnością i hałasem, zaczęłam się pytać moich towarzyszek, co to znaczy i co z nami dalej będzie; ale one uspokoiły mnie, mówiąc, że nie potrzebuję obawiać się żadnego niebezpieczeństwa i że odbywają się właśnie przenosiny królowej matki wraz z całym jej dworem do nowego królestwa.	O! ze Światopełkiem nie łatwo będzie! On ci to wszystkiego sprawcą. Czuje się winnym i dla tego przed sąd stanąć nie raźno mu.	Nic dalej! Dalej pojedziem przed siebie tam, gdzie mi się spodoba. OdwagaDziękuj wasza książęca mość Bogu, żeś żyw dotąd, bo żeby nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć wiader wody rano na łeb wychlustać, to byś już był na tamtym świecie, aliasalias (łac.)	Nie wiem ale zdaje mi się, że jeśli było co ułożonego, to się nie powiodło. Wieczorem prosty służalec hrabi z Tęczyna, jakiś Kroata, porwał podobno włócznię i uniósł ją z sobą, wyzywając Zborowskiego.	To chodźmy!... a wam, łaskawe panie niech to wcale nie przeszkadza. Za chwilę tego pana wyprawię na tamten świat i powrócę dokończyć ostatniej strofki.	Nie, nie wiem dokładnie, zdaje mi się jednak, że było to coś w rodzaju schadzki miłosnej.	Bez ciebie nie ma chwilowo dla mnie życia. Ale skoro nie, to nie Śmiej się wyszeptał Łohoyski i zakrył twarz rękami.	Żona moja utrzymuje właśnie, że tacy apostołowie szkodzą dobrej sprawie. Ja sam zresztą przyznam się panu nie znalazłem nigdzie w Piśmie Świętym poparcia dla zasad pana i panny Murdstone.	Nie potrzebujesz mnie o to prosić, mój chłopcze. Dawno już ona zyskała moje serce... Chciałam wprawdzie dla ciebie innej żony, nie tak delikatnej, ale skoro ją pokochałeś, to szczęść wam Boże! Twoja księżniczka jest warta miłości. Helenko przebacz mi wszystkie ostre wyrazy, którymi cię nieraz zraniłam; czyniłam to tylko dla twego dobra, wierz mi... Uściskaj mnie, moja córko!	Pisałeś mi wprawdzie o tém że mieszkasz w małém i biedném miasteczku: ale rzeczywistości nigdym sobie wyobrazić nie mógł. Dziecię okolic Warszawy, tu wzrosłem, tu żyłem i nigdy nie widziałem nic podobnego; a nie widząc, trzeba miéć chyba wyobraźnią romansopisarzy francuzkich, aby stworzyć sobie obraz twego siedliska. Powiadam ci, Lucyanie, że gdybym tam rok przemieszkał, albo-bym umarł, albo z rozpaczy przyjął żydowską wiarę i pojął za małżonkę najpiękniejszą z całego miasta Surę.	Płaczek on Boży. Kaprawy, patrz, z płakania. Bosy. Bez koszuli i bez nogawic zimie i lecie. A zamiast łoża pień ma bukowy, który był sobie wydłubał w tajemnicy przed ludźmi. A obwiedziony jest pień-łoże płotem z tarniny, żeby go kolce wyrywały ze snu. Głowę zaś, panie, układa na poduszce z badylów róży dzikiej. Za dnia, gdy nań nie patrzy nikt, wdziewa na głowę mitrę biskupią z pnia drzewnego uciosaną, na której ze wszech stron ciężkie zawiesza kamienie.	Hm! Nie ma co! Pięknie to z waści strony, że chcesz choćby prostym żołnierzem zostać, gdyż widać, że fantazja u ciebie okrutna i pokora niełatwo ci przychodzi. Rad byś się bić?	Ta stara sowa nabawia mnie zawsze dreszczów Trzeba wiedzieć, że ja studiuję system Galla i widzę na jej głowie Judaszowe wypukłości.	Na to się pewnie nie zgodzi bo noc ciemna, łatwo by szkapie ostrogi dać i czmychnąć. Kto by tam i dogonił!	Szkoda, że ci ludzie i im podobni nie mogą się wyzwolić z Koła Wszechrzeczy!	A ja panu mówię, żeście wszyscy byli, jeżeli nie członkami partji, to wyznawcami jej ideologji. Niechże pan nam opowie, jak się to odbyło naprawdę, bo gazetom za grosz wierzyć w tych rzeczach nie można. Więc?...	Nawet gdy za nie dziękować nie trzeba? możesz nawet nie pytać kto ci to przesyła.	Mogę to panu ułatwić, ponawiając pytanie: odwoła pan czy nie?	Tak. Nic im nie dałem, a mimo to odpłynęli.	Tak, uniosłam się przyznaję to, alem wytrzymać już nie mogła, tak długo w sobie zmuszona ukrywać to wrzenie, które przybycie Elżbiety do wybuchu doprowadziło !	Doprawdy! wytłumacz się, bo nie rozumiem wcale, co chcesz powiedzieć.	Nie detonuj pan, przecież to pierwsza próba!	Nikto się nie znajdzie, żeby jej zapłacił za te ciągłe swary i kłyźnieniakłyźnienia (gw.)	E, jakoś wytrzymam! Przecież dlatego tu zapuściłem kotwicę! Ale powiedz no mi, czy gdzie w tych stronach nie ma naszego doktora?	Nie! Ty nie myśl, Włada, żebym ja znowuż tak schu­dła. Piersi mam jeszcze...	Ale jak się to stało, że zostałaś wróżką?	Byłem i tu, i tu. Niech Bóg da zdrowie obum księżnom! Nie próżno księżnę AleksandręAleksandra Olgierdówna chociaż i księżna AnnaAnna Danuta	Nie sądzę, aby diabeł był aż tak brzydki Nie wyrządzałby tyle szkody, gdyby był brzydki. Ja go sobie wyobrażam zawsze jako dość przystojnego eleganta.	Nie tak jak ty?	Nie!	No, i dobrze ją wydali Mąż, chłop dorodny, dobry, stateczny i szpetny nie jest.	Ona skarży na was.	Proszę cię, nie udawaj! Infantka?	Toby był tylko dowód dobrego gustu i tegobym mu za złe miéć nie mógł ale dokucza hrabinie Moszyńskiéj, dla któréj mam najwyższy szacunek.	Uczę się tego tak samo, jak bym się uczyła po francusku To to samo, co gwara tubylcza w Indiach. Ludzie zdolni starają się jej nauczyć. Mnie się tutejsza gwara podoba i Colinowi również.	Nie wiadomo ile, ani jak głęboko... Zresztą woda podskórna mogła ją przynieść z bardzo daleka.	Tomek czy już na zawsze będziemy musieli milczeć?	Więc ten Koreywa nie każdej nocy wartuje?	Więc nie masz pan już tutaj nic więcej do zrobienia?	Niby to nie wiem, po cóżeście tu przyszli, co? Hale, do cudzej komory właził będzie i penetrował po beczkach, kłódki może będziecie ukręcać, do skrzyń otwierać... co?	Niech Janowa powie, że pan Grzesikiewicz przesyła ukłony panience.	Właśnie, że tak.	No, to i mnie podasz zaraz, co tam masz upitraszonego, i kwita! Słyszałeś, wasan?	To już sobie później zrobicie, a teraz mówcie, jakim sposobem świnia Paczesiowej znalazła się u was?...	Ale musiano sporządzić jakiś protokół tego wypadku?	Za żadne skarby! Przecież tu są dwa pokoje. I tu się pan prześpi. Co za sens marnować pieniądze!	Przepraszam, ale tak mi się kręci w głowie... ja już...	Przybaczyłeś se dzisiaj! To se jeszcze poczekaj ze czterdzieści, kiej zamrę.	Tak Jeśli ci się uda wpakować Dawida do więzienia albo wydać go nam w ręce aktem spółki, będziesz mężem panny de la Haye.	Spadłam z obłoków, bałwany (wiatry) mnie przyniosły... Poprostu zatęskniłam za tobą, kazałam zawrócić werden, i napowrót do Stawiska!	Stara historia... Apollo, chcąc objąć DaphneDaphne, pol. Dafne (mit. gr.) objął krzew laurowy. Ze mną jest tak samo. Ja, mówiąc o życiu, obejmuję teorię życia.	Tak, proszę mamusi. To ta najmłodsza. One już dawno tu ciągle patrzą, szepczą coś, a teraz piłką rzuciły.	W imię Ojca i Syna! A to co?	Zgadzam się najzupełniej ze zdaniem pani	A skądże się tu wziąłeś?	Owszem, piłam szampana, dokazywałam, mizdrzyłam się, jednym słowem byłam ohydna	Pięć tuzinów to sześćdziesiąt, a sześćdziesiąt bez dwudziestu siedmiu to trzydzieści trzy.	Po Jagusi to i nieśpieszno mu będzie do swojej.	Prawda jest!	Staruszkowi Antonyczowi chleb i sól, jak się masz!	To dawaj!	Zgadzam się.	Bo co? Stało się co złego?	Tak, skąpy, a ponadto zły! Ale córka jego, jeśli pożyje, będzie, jak powiadają, jeszcze gorsza.	Dostałam go od Ady Solskiej Ale czasami wstyd mi chodzić z nim...	No, dobrze, idź se już.	Aha... Trzeciego czerwca 1829... Dobrze, mów dalej.	Coś w tym rodzaju	Czego pan chce, panie Wirski?	Ja! niczego! ostrzegam tylko co przypaść może... a popłynę, gdy zechcecie. Będzie co Fatum przeznaczy.	No, te sztoż heto, co ciebie dziś dusiło?	Pomyślimy o tym później	Powrócić wam trzeba, miłościwa pani, do dawnego trybu, do obojętności pozornej, do chłodu. Wiele rzeczy niewidzieć, niesłyszeć i nierozumieć.	Wiadomo. Dobrze wiadomo.	Za Rohityna, za Rohityna	A więc zostań tu, oszuście!...	Burza	Chodził Kłąb z Płoszką.	Cicho waść!	Czy pan Andrzej Wierusz wyjechał?	Czy tu można wieczerzać?	Dlaczego?	Hm... dziękuję.	Kobieta, Samobójstwo mówił Geist	Masz rodzinę?	No, bądźcie zdrowi. Dziękuję.	Ocalona	Pan prezydent prosi zaczekać.	Przeszli do pokoju Wilczura i profesor podał Łucji złożony arkusik papieru. Rozwinęła i przeczytała:	Pójdziemy z tobą.	Robota musiała postąpić, odkądem tu był?	Rzeczywiście i naprawdę podróżuję	Sześciu ostało	Słowo daję	Tak, i tu przecinają bilety	W takim razie może poszlibyśmy go odwiedzić?	Z doktor Łucją Kańską	Zaadoptował cię widocznie	Świętego Brauninga... Wielgi dziś odpust u socjalistów!
Dowiedziałem się, że jeszcze tak źle nie jest. Tworzy się tu jeszcze nowa partia	Niech Bóg ją zachowa od Maszki To widzieliśmy tu wszyscy, że ona podobała mu się bardzo.	No cóż? przysięgnę, że mi przychodzicie zwiastować przybycie mojego męża. Cha! cha! starego wczoraj widziałam na hecy. Patrzał na mnie osowiałemi oczyma, potem mu ktoś podał szkło, które z rąk wypadło, tak się mnie jak widma nastraszył... ale i ja uciekłam. Poznałam go. Teraz ja niewolnica zawsze podwójnie zamykać się muszę; broń Boże, mię wyszpieguje, a nuż się tu dostanie...	To jest tylko próżniactwo, pochodzące ze zbytku czasu i zbytku pieniędzy! Nuda jest chorobą bogaczów. Ty, Mela, nudzisz się, Róża się nudzi, Toni się nudzi, Fela się nudzi, no i z wami nudzą się te dwa bałwany, a poza wami połowa córek i żon milionerów nudzi się. Wszystko was nudzi, bo wszystko mieć możecie, co kupić można. Was nic nie obchodzi, chcecie się tylko bawić, a najszaleńsza zabawa kończy się również nudą. Z punktu socjalnego...	Bolek! jak się masz?... Nie wchodź, bo się roztopisz, jak masło... mamy małą Afrykę dzisiaj...	Chcieli cię szukać. Chcieli i byliby już przedwczoraj zrobili alarm, ale sprzeciwiłam się temu.	Dobrze, dobrze; nie kłóćmy się o słowa, a skoro pan de Monte Christo i pan Zaccone to jeden i ten sam człowiek...	Figur nie stawia się na czterech polach, tylko na jednym!	Już teraz tylko ona się kłóci. Właściwie i ona nie powinna brać książek, ale mniejsza o to.	Korzę się przed waszą mądrością ale głosuję za podaniem skargi na następcę do rady najwyższej.	Masz, Mańka okręć się.	Na jakim ty świecie żyjesz? A więc ja pierwszy zwiastuję ci nowinę? Tak! Bądź gotów na pojutrze rano. MiastoGroch na oliwie nie pomógł, chustka na grubym karku nie pomogła i Miedzianobrody ochrypł. Wobec tego nie ma mowy o zwłoce. Przeklina Rzym i jego powietrze, na czym świat stoi, rad by go z ziemią zrównać albo zniszczyć ogniem i chce mu się morza jak najprędzej. Powiada, że te zapachy, które wiatr niesie z wąskich uliczek, wtrącą go do grobu. Dziś czyniono wielkie ofiary we wszystkich świątyniach, by mu wrócił głos	Nie można się temu dziwić mamy wielu wielkich teologów, którzy z kazalnicy ust by otworzyć nie potrafili, chociaż tak doskonale umieją rozbierać kazania cudze.	Nie pójdę... boję się... w waszej izbie straszy.	O sobacze plemię człowiecze – bodaj się twoim ścierwem robactwo grzechów pasło	Oraz naszej, że się tak wyrażę, roli	Pan daruje... Zdaje się, że pomyliliśmy się oboje.	Tak, faktycznie, widziałem kilka razy, że psy nie mówią mu nic, ale idą do niego i łaszą się.	Więc mam wszelkie prawo wykorzystywać ferie, jak mi się podoba.	Wyjrzałam przez okno, zobaczyłam ich, wiedziałam, dokąd idą, chciałam pójść. Usłyszałam, że pan schodzi, myślałam, że to on, i udało mi się choć pana ocalić.	Zgadza się może i drewna na szubienice nie brakuje, lecz na naszych statkach jest wystarczająco dużo kul, by Maracaibo obrócić w gruzy. Pewnego dnia jeszcze o mnie usłyszycie!	Nie chciał dopuścić właściciel Dancingu, by spoczęła wina na młodej dziewczynie, która mu tańczyła. Pośrednio przeskrobał, co zapewne czuje, albowiem kazał dla swoich kawałów wmurować w lochy przyrządy tortury. Gdy go zaskoczyłem oznajmieniem prawdy, niezbicie stwierdzonej przy zwłok obdukcji, przyjął nowinę jak najspokojniej, twierdząc uroczyście, że w sposób taki lub też owaki, lecz w każdym razie mniej więcej w tym czasie, Orgaz musiał zginąć. Taka „kosmiczna była konstelacja” i takie „twórczej energii napięcie”. Do wyroku zbawcy „przyłączył się w drodze nieoceniony, sztuczny przypadek. Najkrótsze spięcie dwóch obcych motywów, w tym samym celu, by wybuch wywołać”.	Co mi gadasz! Przysięgam Bogu, że jeśli mówię, iż wszystko się stanie, jak chcę, to tak będzie.	Co się z nią stało, nieprawdaż?	Och, Nais! Nais jest bardzo szczęśliwa z tego uczucia. W jej wieku miłość młodego chłopca przedstawia tyle uroków! Kobieta odzyskuje wówczas młodość, staje się młodą dziewczyną, przybiera jej skrupuły, wzięcie, nie myśli o śmieszności... Ot, patrz pan! Syn aptekarza nadaje sobie tony władcy u pani de Bargeton!	Słuchaj pan: Od dnia 22 do 28 wywieziono z Łodzi: wyrobów żelaznych 1 791 pudów, przędzy 11 614 pudów, wyrobów bawełnianych 22 852 pudów, wyrobów wełnianych 10 309 pudów. To panu nic nie mówi, to się samo zrobiło! A ja panu pokażę, co przez ten tydzień robiono w Łodzi.	Brzydka to farsa Cóż, kiedy nie ma na to rady. Co dzień słońce zachodzi i co dzień nie ten, to ów umiera, zwykła kolej, którą biorąc do serca, darmo byśmy tylko sobie psuli życie. Jazda! Ostro czy z wolna, jak się zdarzy, byle wprost do celu, poprzez przeszkody do wygranej.	Ja cię zmuszę! Ja cię tu każę przywlec siłą!	Tu nie żadna menażeria!	A czy waszmość wiesz, co on mi zdradą wydarł? Czy wiesz, co to znaczy takie dokumentadokumenta wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru. opublikować? Spasi Chryste! Jeśli król wojny z bisurmanembisurmanin (przest. pogard.)	Bardzo jestem obowiązany za łaskawą pamięć. A pani hrabina?	Nie, pani, nie mogę.	No, do stołu nie ma po co, bo już wszyscy dawno śpią. Ale Maciejunio coś ci sprokuruje.	Słucham, słucham, ale tak mówicie, jakbym swojego rozumu nie miała...	Wie pani, że gdyby tak była powiedziała, nie byłbym jej właśnie uwierzył.	...I jesteś pretorianinem?...	A ja z wami ani rozmowy, ani spółki żadnej nie chcę Puszczajcież mnie...	A jakże! Znam Pendżab. Matka moja była Pahareen (góralka), ale ojciec pochodził z Amritzar koło Dżandiali	A kiedyż prom będzie?...	A ty kim jesteś?	Ale słuchaj, z serca!	Bo go psubraty oskarżali, że on de Fourcy’ego zadżgałzadżgał na pewno. napisali, iż Czech onęonę (daw.)	Bo ja bym okropnie chciała, żebyś znowu włożył mundur. Tak ci paskudnie w tym ubraniu.	Boże! bądź nam miłościwy!	Choćby za dziewięćdziesiąt tysięcy, a nawet i więcej	Chłopaki zdrowe?	Czy śpisz?	Cóż to jest?...	Cóż, rycerz? czyj? pytał stary.	Dziękuję. Trafia to wprost do serca etnologa. No, ale muszę wracać na śniadanie. Nieba miłosierne! Stary Mahbub jeszcze tutaj? No i jakże?	E! e! ona od czasu nieszczęść, jakie przeszła, wpadła w zupełne odrętwienie	Ejże, a może to ty sam bez binokli!	Gdzie Czarny Pies?	Handel, Interes, Poeta, Literat	Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.	Ja też ci nie robię wyrzutów, tylko mi żal twojej kobiety.	Jak to! Ty umiesz po niemiecku?	Jak?	Juścijuści (gw.) odparł Alan.	Książęcym troskom nie poradzi kobieta, nawet tak mądra i władna jak moja matka...	Marysia na pewno niedługo przyjdzie. Do miasteczka poszła A pan inżynier, to widzę, wyzdrowiał całkiem, dzięki Bogu.	Mój Boże	Nie dbam o to. Dzikusy nigdy nie napawały mnie strachem.	Nie mamy nic więcej! Jesteśmy biedni ludzie, musieliśmy postąpić według umowy.	Nie o ósmej, proszę cię, Henryku. O wpół do siódmej. Musimy być przed podniesieniem kurtyny. Musicie zobaczyć ją w pierwszym akcie, kiedy spotyka Romea.	Nie pamiętam...	Nie umiem nawet i rozumieć dlaczego?	Nie wiele pewno.	Nie wiem.	Nie, ojcze nie mógłbym tego uczynić.	Nie.	Niebezpieczny prowadzicie proceder i godniejszy hultajów niż szlachty... Nie bez tego też musi być, żeby na was jakie wyroki z dawnych czasów nie ciążyły?	Niedaleko cmentarza, pomiędzy drzewami coś błyszczy... Coś jakby bagnety...	No, no! Nie zamykaj... nie zamykaj!...	No, to w drogę.	O której pan hrabia ma złożyć tę wizytę?	Opowiadaj mi jeszcze o nim	Panna de Saint-Véran, na pewno!	Panno Stefanio, czy nie moglibyśmy znaleźć czegoś ciekawszego do rozmowy? Trestka, panna Rita i ich uczucia	Podsypalem im owsa, nie ruszą.	Posłusznie melduję, że włażę, panie oberlejtnant.	Przychodź do mnie często, dobrze, Aniu? Przychodź sama	Przyrzekamy, ty potworze, przyrzekamy!	Przyszedłem właśnie w tym celu.	Serio?!	Tak, dlaczego mi odmawiasz?	Też dobrze. W sam raz interes. Przed wyjazdem.	To niepotrzebne sądzę bowiem, że jeżeli nam zapłaci, to bardzo dobrze będziemy wynagrodzeni.	Tyś to zrobił, Herhorze?	Widzę. Gwiazdy	Wiesz przecie, że dla ciebie zrobię wszystko.	Wieszże ty o tém? zkąd?	Więc może go stąd wynieść?	Wstawaj, ty pijaku!	Wszystko gotowe.	Wyobraź sobie, że przed kilku laty omal nie zostałem sam gwiazdorem.	Zachowanie Mitchela było bardziej jeszcze zagadkowe. Gdyby on zamordował, to na widok zwłok powinien był zachować spokój, bowiem znam jego niezmierzoną zdolność opanowywania uczuć swoich. Miast tego był wzburzony i podszedł do zwłok, chociaż morderców to przeraża, radziby uciekać. A mimo to podał zaraz nazwisko kobiety, zgodnie z tem, jakie sobie sama nadała. Jeśli podał owo nazwisko, jakiżby miał cel, wycinając monogramy z bielizny i sukien w sposób tak staranny? Tak samo, dlaczego prawdziwe nazwisko zmarłej jest tak troskliwie tajone, o ile Róża Mitchel to falsyfikat? Muszę mu zadać kilka pytań tego rodzaju.	Zgadnij!	Zupełnie słusznie!	Żeby raz przez cały dzień nie wolno było dorosłym nigdzie chodzić, tylko dzieciom.
UrodaTo nie wiesz, Sancho, że są dwa rodzaje piękności: ciała i duszy? Piękność duszy objawia się w rozumie, w zacności, w dobrym postępku, w sposobie znalezienia się, a to wszystko może być połączone ze szpetnością. Ten rodzaj piękności, skoro się go pojmie, łacniej wzruszy od wszystkich piękności ciała, prędzej działa i pociski jego trwalsze. Co do mnie, Sancho, wiem, że nie jestem piękny, ale też nie jestem potworem, a na uczciwego człowieka to dosyć	Jestem gotów natychmiast wyliczyć fabryki, w których cała administracja i wszyscy lepiej płatni robotnicy są Niemcami, których kapitał jest niemiecki, a rada zarządzająca rezyduje w Niemczech; gdzie nareszcie robotnik nasz nie ma możności ukształcić się wyżej w swoim fachu, ale jest parobkiem źle płatnym, źle traktowanym i na dobitkę germanizowanym...	Niemiec jestem, a wołają mnie Sanderus; waszą mową mówię, gdyż się w Toruniu urodziłem, gdzie wszystek naród tak mówi. Później mieszkałem w Malborgu, ale i tam to samo! Ba! nawet i bracia zakonni waszą mowę rozumieją.	Za pozwoleniem waszej dostojności, ja zaraz zmiarkowałem, że wy moglibyście dowodzić pułkiem, pomimo młodej twarzy. Ale w służbę do nikogo nie pójdę. Jestem wolny rybak; dziad mój był (za przeproszeniem) pastuchem w Dolnym Egipcie, zaś nasz ród pochodzi od Hyksosów. Prawda, że wytrząsawytrząsać się	Do licha mi tu u ciebie w tej izbie pod strychem duszno, albo ty ze mną chodź ztąd, lub ja sam na zamek muszę.	To pani powie, że ja jestem pani guwerner.	Znikąd nie biorę żadnych porównań Niech mnie Bóg broni, żebym ja miał kogoś do kogoś porównywać! Pan gospodarz mnie zna. No, powiedz sam, że nigdy nikogo do nikogo nie przyrównywałem. Tylko że nie chciałbym być w skórze tej wdowy po arcyksięciu. Co ona teraz zrobi? Dzieci sieroty, dobra na Konopiszcie bez pana. A wydawać się znowu za jakiego nowego arcyksięcia?... Co by z tego miała? Pojechałaby z nim znowu do Sarajewa i zostałaby wdową po raz drugi. We Zliviu koło Hlubokiej był przed laty gajowy, a miał takie obrzydliwe nazwisko Kurdupel. Kłusownicy go zastrzelili, a została po nim wdowa z dwojgiem dzieci i po roku wyszła znowu za gajowego Pepika Szevtoviaka z Mydlovarów. I tego zastrzelili także. Wyszła za mąż po raz trzeci i znowu za gajowego, mówiąc sobie: „Do trzech razy sztuka. Jeśli i to się nie uda, to już nie wiem, co zrobię”. Rzecz prosta, że i tego zastrzelili, a ona tymczasem miała z tymi gajowymi już sześcioro dzieci. Była nawet w kancelarii księcia pana w Hlubokiej i skarżyła się na swoje utrapienie z tymi gajowymi. Więc jej nastręczyli dozorcę stawów, Jaresza, spod Rażickiej Baszty. I powiedzcie państwo: utopili jej chłopa przy połowie ryb, a miała z nim dwoje dzieci! Potem wydała się za trzebiciela nierogacizny z Vodnian, a ten pewnej nocy trzepnął ją siekierą i dobrowolnie poszedł się oskarżyć. Gdy go potem z wyroku sądu okręgowego w Pisku wieszali, ugryzł księdza w nos, powiedział, że niczego nie żałuje, a do tego powiedział jeszcze coś bardzo brzydkiego o najjaśniejszym panu.	Więc pamiętaj złapać, udusić, ale na śmierć; niech już raz mam życie spokojne. Jakbyś nie miał pewności, to nożem popraw.	Zostaw mnie na chwilę sam na sam ze starym. Ja go wyspowiadam, on mi wszystko powie.	Pracę znajduje każdy, kto jej szuka ale temu zachciewa się żyć kosztem pracy innych. Słowa pani przynoszą zaszczyt dobremu jej sercu, ale dowodzą jego niepraktyczności i braku doświadczenia. Wspierać żebraków jest to podtrzymywać nędzę. Człowiek, któremu pani chciałaś dać jałmużnę, poszedłby jutro znowu żebrać, bo po co ma pracować na swoje utrzymanie, jeżeli go społeczeństwo utrzyma? Głód zmusi go do pracy. Młody jest, silny, zdolny, ja go znam. I dobroć musi być rozumna, jeżeli nie chce zostać bezwiednym narzędziem złego.	A teraz chciej aść pamiętać, że mam garłacz, a jeżeli podejdziesz bliżej choć na krok, ustrzelę cię jak psa.	Prawdę mówiąc, właściwie Łucya pierwsza wpadła na tę myśl i nie dała mi pokoju, dopókiśmy się nie wybrały.	Nasze myśli tylko bywają ogromne, ale same czyny niczem To co my nazywamy nieśmiertelnem, wielkiem, to kiedyś innemu pokoleniu wyda się tylko, jakby nabazgranym węglami napisem na ścianach więzienia; ciekawi zwiedzają takie miejsca i czytają te napisy! rzekł i spójrzał prawie wesoło	Bogać tam! Wnetki przyndą sztormy i dma okrutna zmątwi wodne płanie. Pomykać musim z wątonamiwąton rodzaj sieci., póki czas. Gdy zejdze nos wielko wiejbo, porwie postronki i uwięzie, i poniesie na bystrz! Wtedy i kwacząkwacz	Na wieki wieków!	Niby takich, jak na przykład gospodarczy biuletyn Agencji Wschodniej?	Szczęśliwiem trafiła, bo na jakąś uroczystość.	Pozwolisz mi pani powrócić tu? spytał korzystając ze szmeru Jan.	Wiem Wiem. Niewolnicy opowiadają mi o tym wszystkim. Wyznają z płaczem, że muszą niekiedy okradać swoich panów, żeby nie umrzeć z głodu i mrozu, bo nie tylko nie mają pokarmu, ale nieraz i ostatnia odzież się podrze.	A więc ksiądz Busoni oszukał mnie, gdy po swojej podróży po Francji, w 1829 roku, przysłał cię do mnie z listem rekomendacyjnym, polecając mi twoje cenne zalety? No cóż, napiszę do księdza, że jest odpowiedzialny za swego protegowanego, a z pewnością dowiem się, o co chodzi z tym morderstwem. Jednak uprzedzam cię, panie Bertuccio, że kiedy mieszkam w jakimś kraju, zwykłem stosować się do jego praw i nie mam bynajmniej ochoty, by poróżnić się dla ciebie z francuską sprawiedliwością.	Ach! Jesteś tu, drogi Lulejko!	Ani myśl o tymani myśl o tym uspokajał ją pan Peggotty.	Czasem dziadek to robi, ale moje książki go nie zajmują, a nie chcę prosić bez ustanku Brooke’a.	Ja też mówię o przyszłości. Rozmawiałem z jednym, wpływowym człowiekiem. Dobra by to rzecz była, gdybyście tu osiedli. Nudno tu i smutno, to prawda...Religia	Jak to? Przecież pan sam przez dwanaście lat...	Można będzie posłać za nimi cały regiment, wreszcie pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna rzecz, jeżeli Podlasie za pieniądze tego regalistyregalista	Mówiąc otwarcie, jest pan jedynym człowiekiem w którego mocy jest ocalić to miasto i... wszystkich, przed niszczycielską drapieżnością ludzi, którzy...	Powiedz mi kto to jest Justus Bartholomäus von Frejer?	Tak, opowiem panu wszystko; ale niech pan zabierze stąd najpierw tego młodzieńca, zbyt krępowałaby mnie teraz jego obecność.	Ale da się zrobić? Co? W razie czego przecie są dokumenty, mam je w ręku, w razie jakichś zastrzeżeń mogę powtórnie udowodnić...	Ale skąd?	Czy pamiętasz, Peerze, co mi przyrzekłeś?	Dalibóg, to śnieg!	Dziadek a pan nie?	Masz pan tę sumę?	Może jeszcze i będę. Kto to może wiedzieć...	Nigdzie... marsz był niedługi, a to wszystko jest dla mnie nowością.	No, to już są, przypuśćmy, des figle mądrości...	No, wstrząsnęło to mną trochę i wypiłem raz jeszcze tyle co zwykle.	O, to moja tajemnica. Czyż miałabym przewagę nad ojcem, gdybym znając tajemnicę ojca, wyjawiła ojcu własną?	Oj, co to, to nie!	Panno Miko choćbyśmy nie wiem jak długo rozmawiali, to i tak nie porozumiemy się...	Patetyczny głupiec! Gangreny... paraliże... fermenty?... Co to ma za związek z panną Rudecką?	Rychtyg my taką bitwę zwojowali jak te pod Tarnowskimi Górami. Prusaków my pobili, a teraz sami w nogi co pary w szkapach!	To pozdrów ich ode mnie z całego serca.	To za drogo.	Tym lepiej dla was	Tym lepiej. Do widzenia!	Wcale nie samotnych. Właśnie szukałem pani. Pani poszła sama, nawet nie zapytała mnie, czy będę pani towarzyszył.	Zwierzęta? Cóż to znaczy? Jak mam to zrozumieć?	A cóż? może pobiorą się.	A twój ojc żyw?	Amis! no pójdź piesku! Amis! no złotko, chodź do pana, chodź!	Bandar-logi! Czy możecie poruszyć ręką lub nogą bez woli mojej? Mówcie!	Będę ta kopał! Nic ino toto noś, dźwigaj, obsługuj, brudy jeich wynoś. Tera znowu kop!	Chodźmy, dam panu smoczej kawy.	Chryste Panie... mistrz! Co mu się stać mogło?	Cie... Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba!	Co ja za jeden?	Czarny Korsarz.	Czym będzie podszyta?	Cóż się z nim stało?	Daj spokój, Wasyli Nikt nie winien. Sam odejdź, jeżeli tak czujesz.	Daleko idą?	Dla mnie	Do Liverpoolu, jak powiedziałem.	Dowiem się w kantorze u Tesmanów	Et! co ma być?	Gdziekolwiek, bylebym jak najszybciej pozbył się waszego towarzystwa	Głupiś!	I ty pamiętaj.	Ja lubię płakać, panie ojcze.	Ja przypomnę inną cytatęcytata (daw.) rzekła Priscilla.	Jedno z dwojga: albo język zrobił ci się dziś bardzo powściągliwy, albo też sam nic nie wiesz.	Każ nam, stary, konie podawać widzę bowiem, że zaczynasz się alterować.	Kto-ś jest?	Któreż wojsko nie upadnie przed Ozyrysem?	Macie widmo parowca	Marszałek żartuje	Mężu w podobnej chwili...	Nie mogłam być przed świętami	Nie. Nie teraz...	O tak, wasza wysokość.	On nie śpiewa jeno tylko w swoje dni i o swoich godzinach.	On wczoraj z dalekiej drogi powrócił i teraz w domu swoim odpoczywa	Panie poruczniku, nie wierzą, iść nie śmią.	Piotrek Szarzak.	Powtórz, błaźnie!	Precz z tranem!	Przychodziła do mnie po radę, gdyż sława moja obiła się o jej uszy.	Rafał.	Sensacji, temperamentu, a więc i sztuki. Z własnego życia należy jak z filozofii wyciągnąć nieubłagane konsekwencje.	Skosztować pańskiego masełka	Stalky polował z zasiadkito stalk rzekł Tertius.	Słowo łatwiej powiedzieć, niż rzecz samą wypełnić. Onych i wtedy nie opuściła nadzieja. Mówili sobie: „Zginął nas jeden tysiąc, drugi, zginie trzeci	Tak czy owak jakem Bonawentura Pencroff z Vineyard, tak nasz „Bonawertura” pływał bez nas.	Tak. Oni są bardzo... bardzo biedni, panie Miętlewicz... Oni powinni mieć koncert...	Zatem dobrze. Z największą radością.	Załóżmy się o szylinga, Foxy, że potrafię tak samo dobrze poprowadzić oddział jak i wy.	Zgorzelice, widzisz, wezmą niedźwiadki. Byle się jenojeno (daw.)
Nie jest to kwestia tygodni, ale dni... niemal godzin Oczekiwałem tego od dłuższego czasu, lecz to jest potwierdzeniem mych domysłów. Czy i Grogan jest tu dziś na kolacji?	Czemu to jednak nie stanął do apelu ten, na którego miałem prawo liczyć najwięcej: Witold Sprężycki?	Co to jest? do stu piorunów! ty chyba zwariowałeś, mój przyjacielu? Dalibóg ci prawda! któż by tobie dał wyspę w zarząd? Alboż to brak zdatnych ludzi na świecie, żeby aż między chłopami szukano gubernatorów? Pójdź oto lepiej ze mną, dopomożesz mi odkopać skarb mój, dam ci dwieście sztuk złota, a to więcej warte, niż twoje, wie go tam diabeł jakie, gubernatorstwo.	Twój, matko? Jak to? Przecież ty się nigdy nie gniewasz!	Więc pamiętaj złapać, udusić, ale na śmierć; niech już raz mam życie spokojne. Jakbyś nie miał pewności, to nożem popraw.	Na honor mój rycerski, nie mógłbym patrzeć na śmierć tej słodkiej dzieweczki. Wypełniwszy poselstwo Waszej Królewskiej Mości zawróciłem czym prędzej, by tobie, Miłościwy Panie, dać odpowiedź. NiewolaMówiłem Padelli, że Bulbo, pierworodny syn jego, życiem za życie królewny zapłaci. W odpowiedzi rzekł: „Na dworze moim mam dwudziestu synów, z których każdy tyle wart, co i Bulbo.” Po czym rozkazał nieludzkim siepaczom zabrać się do roboty.	Ale że téż to, mosanie tego, pan, panie Lucyanie, nie znasz pani Klotyldy. A piękna z was była-by para, mosanie tego, ha, ha, ha!	Nie chcę i nie mogę Nie czas na rozprawy, ale pamiętasz, coś mówił, gdy nam się nie udało wyrwać jej z Tullianum? Ja straciłem wszelką nadzieję, a tyś rzekł, gdyśmy wrócili do domu: „A ja wierzę, że Chrystus może mi ją wrócić.” Niechże ci ją wróci. Gdy rzucę kosztowną czarę w morze, nie potrafi oddać mi jej żaden z naszych bogów, ale jeśli i wasz nie lepszy, to nie wiem, dlaczego bym miał go czcić więcej od dawnych.	Nie, ale wyraźnie mówił, jutro, a twarz miał namarszczoną i posępną. Jutro więc, co prędzej, to lepiej...	Jak to co? Oblatuję samolot! Chwalipięta go rzucił, to sobie wziąłem. Znajomy wróbel mnie podciągnął i lecę.	Kochani, mili koledzy. Czary były, są i będą. Czy to nie czar, że z dwóch gazów możemy zrobić płyn tj. wykonywać zdjęcia rentgenowskie, obrazy otrzymywane za pomocą promieni rentgenowskich przenikających przez ciało pacjenta.. A mikroskop, teleskop, łódź podwodna, aeroplan? Radio?	A to widać paniczek nie wie o naszym jeleniu	Nie bluźnij, wasza dostojność Lekkomyślnie szperasz w najświętszych tajemnicach, a to bywało niebezpiecznym nawet dla większych od ciebie!	To czemu tego nie zrobisz? Ciągle tylko gadasz, że możesz.	Wróciłem umyślnie aby pomówić z wami Wasz opór przeciw wyborowi Pawła, nie zda się na nic, a narazicie sobie człowieka, który nigdy nie przebacza. Radzę wam, bo was szacuję, nie chcecie głosować? macie sumienia wątpliwość, usuńcie się.	Nie na początek. Co o tym sądzisz, Mahbubie? Pozwól chłopcu pohasać z lamą przez sześć miesięcy. Potem zobaczymy. On tam nabierze doświadczenia.	Takiż to z waści mistrz?	Upewniam panią że nic nie jestem winien długiej, jak się dopiero od pani dowiaduję, niebytności Steerfortha w domu. Od dawna sam go nie widziałem.	Żebyś ty wiedziała, Marianeczko że to ten sam chłopiec, o którym ci mówiłem, że pana Heliasza od Tatarów obronił! A jak on z łuku strzela!... chrry... Kiedyśmy na tych Tatarów natarli, a było ich w kilkadziesiąt koni... chrrry... kiedy ich gonić zaczniemy... chrrry...	Jak to?	Byłam pewna, moja droga, że cały Paryż nie może sobie drwić z kobiety, którą ja wprowadzam. Nie mam ochoty czekać, aż przyjdą tu żartownisie, zachwyceni, iż widzą mnie w towarzystwie aptekarskiego synka; jeśli nie masz nic przeciw temu, wyjdziemy, i to natychmiast.	Widzi pani i ja trochę znam się na ludziach. Więc poco, pani mnie buja?...	Tak łatwo nas nie dostanie Szybko, płyńcie do brzegu, zanim kule armatnie poślą nas na dno.	A wszelakowszelako (daw.) rzekła, przymilając się panna Hedwiga dziś: ślub., to ja się tak przebiorę. Dobrodziej pozwoli? Ej, pozwoli!	I będzie pożerał moje obiady jakby mu nie wystarczała jego własna porcja! Może masz jeszcze na coś apetyt?	Na jakim znów sznurku?	Mam więcej niż to w portmonetce Pani Morrison dała mi pięć szylingów, a pani Medlock dała mi też pieniędzy od pana Craven.	Kobiet ino patrzeć, spóźniły się bez tę nowinę, ale przyjdą... byłam u nich z wieczora, wszystkie się obiecały na odrobek.	Tym lepiej dla nas. Pewność zyskujemy, że nikt nie szpukujeszpukuje angielski teolog i duchowny, początkowo anglikański, później katolicki, od 1879 kardynał; w 2019 kanonizowany; najważniejsza i najbardziej kontrowersyjna postać religijnej historii Anglii XIX w.; autor m.in. książki o filozofii wiary pt. An Essay in Aid of a Grammar of Assent (1870, wyd. pol. Przyświadczenia wiary).? Jemu zawdzięczam, co obecnie czynię. Na tierra tampladatierra tamplada walka, bójka. szczera i wielki rwetes pod gołym niebem, bez nadprzyrodzonej łaski suflera. Massa Havemeyer! droga do Boga!...	Do prośby mogłem nakłonić ucha, na groźby nie będę zważał.	Ale w jaki sposób? W jaki sposób, na Boga!	Bo to we wsi brak? We młynie tartak robią, ja też potrzebuję kogo sprawnego do zwózki drzewa.	Wygnali was w tyli świat, na żebry, a ciekawiście ich?	Drugie głupstwo! Nie załatasz nic czterystu frankami, gdzie potrzeba czterech tysięcy. Zachowaj tyle, aby było za co spić się w razie przegranej, i idź grać.	Niezupełnie chciałem jedynie zwrócić uwagę Aramisa, iż nie może opuszczać obozu i że nikomu zaufać niepodobna; że w dwie godziny po wyprawieniu posłańca policja cała, wszystkie czarne duchy kardynała będą umieli twój list na pamięć i wpakują do więzienia ciebie i twoją zręczną osóbkę.	Cha, cha! Jaki ty śmieszny! Na ziemi zostanę, bo do nieba wysoko!	Pożyczką albo żyrem na wekslach.	A to ten gbur każe mi odprowadzić swego osła do stajni, dowodząc, że niegdyś wielkie damy siodłały konia jakiemuś Lancelotowi, a w dodatku nazywa mnie starą.	No to wsadź mnie z nim do więzienia! Wsadź! Będę siedzieć z nim razem!	Cierpieć Nie wieczny on, synowie będą lepsi.	Czyż nie woła o pomstę?	Juści nie potrzebuje mi pan mówić.	Nie	Nie.	Nie.	Nie, rodzice nie pozwalają mi chodzić do teatru.	Zdarzył się dziwny wypadek. Dostojny Sofra kazał go zamknąć w pustej piwnicy swego pałacu. Otóż ten hultaj, bardzo silny człowiek, wyłamał drzwi do drugiego lochu, gdzie stało wino, przewrócił kilka dzbanów bardzo kosztownych, a sam tak się spił, że...	Czego się Luzer tak dopytywał o Lejbke?	Dzieciaku dzieciaku, nie jedziesz chyba naprawdę?	I polenić się, co nowego posłyszeć i świeżych grzechów nabrać...	A my do tego nie dopuścimy.	Ale ważysz się dzielić moje losy i iść ślepo, z zawiązanemi oczyma?	A karnawał! Zanudzi się pan u nas.	Czemuż jednak rodzić się ma z niej nienawiść?	Dobrze, ciotko, postaram się.	Hale, kiej się bojałem przystąpić, bo Michał se siedzą z dziedzicem u młynarza i piją arbatearbata (gw.) powiadał zziajany.	Zostaniemy i będziemy się kochać zawsze	Tam będę znajdował listy pani.	Co prawda, i ja też mam zadać ci kilka poważnych pytań. Wytłumacz mi, proszę, swoje porwanie.	Mogę, bo tak, czy tak, wszystko dyabli wezmą	No, żartuj zdrów! Wyglądasz jak koń andaluzyjski, dobrze pasiony kukurydzą.	Zapewne ale jeśli z powodu braku broni myśliwskiej zabraknie nam żywności?	Ależ za co?	Co powiadacie?	I Kaligula kazał ich rzucić lwom?	Jestem synem tego, który brał udział w wojnach religijnych wraz z wielkim królem Henrykiem, ojcem obecnie nam panującego monarchy.	No, i co?	Tak jest.	Tak.	Tak. Wszystkie.	Wytępienia! zagłady... Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi w Stokłosach? A no, owszem, niechże przychodzi ze swoim planem i zamysłem. Chłopów, których ja pracować, żyć, myśleć nauczę...	Mało ma pan dla mnie czasu teraz, bardzo mało...	Boleję i koniec! Pan tu przyjechał i jest pan moim porte-malheurporte-malheur (fr.)	Dziękuję pięknie! Dam sobie radę!	Dziękuję, panie	Kto, ojcze?	O!... zaraz romansowała. Flirtowała go, zresztą miała do niego feblikfeblik	Widzisz oazę?...	Wylazł ze sprawdzaniem!	A czémże wiara?	A więc, słuchaj!	Amo kocham, moneo upominam, lego...	Cóż pan w tem znajduje dziwnego? Coby pan zrobił w mojej roli?	Dajcie znać panu.	Des balivernes, ma chérie Czasy minęły	Doskonale!	Edmund Dantès! A więc chodź!	Głupi człowiek!	Jaki koń wygrał?	JankesieJankes rzekł pan Fogg, rzucając swemu przeciwnikowi wzrok pełen pogardy.	Modlitwa	Naturalnie.	Ne znaju, pane.	Panie prezesie zwierzchnik. ku przychylnej decyzji	Próbować należy, dodała Laura...	Pójdę poprosić...	Skończył pan Ludzi niezłomnych?	Słówko trochę za ostre.	Za późno!	Zgadnij!...
Słyszałem, że to zamierzchła przeszłość. Van Gould zaprzysiągł trzem korsarzom zemstę, zanim jeszcze przybył do Ameryki i zaoferował swe usługi Hiszpanom.	Przechera z ciebie, panie Michale aleś chłop setny i to masz do siebie, że sobie odejmiesz, a drugiemu oddasz. Niechby się święciły te kury, co by takich żołnierzów jak ty z piasku wygrzebywały	Ach, to dobry pomysł Zaraz pojadę do Bolińskiego. Ale widzisz, oni starają się o zabezpieczenie swoich pretensji na moim majątku, a że mają wpływy w Banku Wschodnim, to zamrożą mi tam całą gotówkę. Tymczasem wpadła mi świetna kombinacja do głowy. Kolosalny interes: trzeba na to kupę forsy wynaleźć.	Wcale nie, proszę pani Początkowo myśleliśmy, że istotnie to sprawa szpiegowska, przyszliśmy jednak do przekonania, że ponieważ dokumenty te w istocie rzeczy dotyczyły pewnych spraw personalnych... rozumie pani?... Kwestie awansu, przesunięć, nominacji...	Mój drogi wybacz, ale to są tak osobiste sprawy, że ja... Zresztą nie mam w tych rzeczach wprawy, nie znam się... I... żenuje mnie ten temat.	Właśnie Nie twierdzę, że ksiądz Lantaigne jest już mianowany biskupem w Tourcoing. Mówić tak znaczyłoby uprzedzać wypadki. Ale słyszałem dziś rano od osoby zaprzyjaźnionej z wikariuszem generalnym, że układ między nuncjaturą a ministerstwem co do osoby księdza Lantaigne wkrótce już dojdzie do skutku. Wiadomość ta bez wątpienia wymaga potwierdzenia. Ksiądz de Goulet mógł wziąć nadzieję za rzeczywistość. On, ksiądz wie o tym, pragnie triumfu księdza Lantaigne. Triumf ten nie jest nieprawdopodobny. Niedawno jeszcze nieprzejednane zasady, które przypisują księdzu Lantaigne, mogły niekorzystnie działać na władze państwowe, nieufne względem duchowieństwa. Ale czasy się zmieniły. Ciemne chmury rozpierzchły się. Pewne wpływy, dotąd trzymane poza obrębem akcji politycznej, zaczynają objawiać się nawet w sferach rządowych. Zapewniają, że poparcie użyczone kandydaturze księdza Lantaigne przez generała Cartier de Chalmot sprawę przesądziło. Takie są słuchy, niepewne jeszcze wiadomości, które zebrać mogłem.	Wiem, wiem i ostatnie me pod tym dachem słowa będą, że skonam na tym progu, jeśli mnie z sobą nie weźmiecie. Silna jestem, mogę kopać ziemię, pracować mogę, żyć byle czym. Zobaczysz, będę cierpliwa, nie posłyszysz słowa skargi lub utyskiwania. Nie, nie przyjmę od ciebie grosza, chociażbym zdechnąć miała z głodu. Chcę jechać tam z Emilką i tobą. Chociażby na koniec świata pojadę. Wiem, co to. Wiem, że myślisz, iż jestem ciężka i nudna, ale zobaczysz, jak się zmienię. Zobaczysz, jak się już zmieniłam. Nie na próżno siedziałam tu samotna, wyczekując was, myśląc o waszej niedoli. Paniczu, panie Davy, niech panicz za mną przemówi. Znam jego, znam Emilkę od dziecka, wiem, czego im potrzeba, sługą im zostanę, pracować będę na nich wszystkich i pocieszać ich. Danielu! Kochany Danielu! Weźcie mnie z sobą.	Nie jest to kwestia tygodni, ale dni... niemal godzin Oczekiwałem tego od dłuższego czasu, lecz to jest potwierdzeniem mych domysłów. Czy i Grogan jest tu dziś na kolacji?	Byłem pewny, że tak będzie, ale nie sądziłem, że tak prędko...	Czy to dziadka wychowanka, ta dama z zielonym parasolem?	Do djabła!... wszystko to bardzo niejasne!... Od kogo dowiedziałeś się pan o porwaniu żony.	Dosyć Więc to jest pańskie dziecko.	Mniejsza o to pieniądze to jeszcze nic! Wolałbym tysiąc pistolów stracić, aniżeli to pismo.	Tak, ale nie wiedziałem, co to jest. Wolałbym nie mieć sumienia. Byłoby mi o wiele lepiej. Gdzie jest moje sumienie, Aniu? Muszę to wiedzieć. Czy w brzuchu?	To malownicze miasto	W kantorze Grossglicka, ale to chwilowo tylko.	Widzę, ale pomimo to musisz pójść ze mną. Zbierz siły! Nie miałeś siły znieść sromu, on silniejszy od ciebie. Trzeba go zdjąć, bo cię złamie. I tak za długo leżał ci na duszy. Spóźniłem się o parę godzin. Chodź, chłopcze!	Więc proś o to matkę.	Ci muzycy są to współcześni Orfeusze, bo różnice chronologiczne zacierają się we wspomnieniu zmarłych, a ja zamarłem, panie profesorze, tak samo jak twoi przyjaciele, którzy spoczywają na sześć stóp pod ziemią.	Ja nie żartuję Powtarzam panu: pańskie zdrowie ucierpiałoby mocno od pobytu tutaj; upał, światło, dym, towarzystwo, wszystko to szkodzi panu bardzo.	W zapatrywaniem się swojém z innego, niż ja, wychodzisz punktu, Lucyanie, ale zgadzamy się na jeden rezultat, a więcéj nie potrzeba, abyśmy się pojmowali wzajemnie. Ale, à propos rezultatu, powiedz-że mi, jak idą twoje filantropijno-utylitarne plany?	Aha! to nic... Na to ty dziewka, żeby do ciebie kawaliry udawali się. Ale galonu od nich nie brałaś, ani paciórek, ani hroszy, ani nic? Nie brałaś	Dziękuję Byłoby to doprawdy zaskakujące, gdyby mężczyzna pochodzący z rycerskiego rodu książąt sabaudzkich był nikim innym jak pospolitym, morskim złodziejaszkiem.	Opanował jedno i drugie. Zagarnął przemysł i masy... Teraz ma w ręku wszystko. Według wszystkiego myśli o opanowaniu świata. Tak to, mój Marku.	Po co to pan mówi?	Przeglądałam oto tę książkę, ale zobaczywszy że jest piękną i zajmującą, nie chciałam jej czytać sama:	Tak, lak, ja to rozumiem. Zmęczyłem się na śmierć	Ty mi nie przysięgaj, bo ja lepiej od ciebie wiem, co dałeś, a czego nie dałeś. Po to jestem, żeby wiedzieć. Ty isto­tę zagadnienia zrozum!	Zbyt łaskawą jest szanowna pani, doprawdy, że dobrze mówię, iż zbyt łaskawą.	„Stało się nie mogłem zapobiec temu szaleństwu. Ostatecznie, pan de la Mole jest tak wielkim panem, że opinia potrafi znaleźć usprawiedliwienie dla młodego pułkownika, który zaślubi tę uroczą wdowę. Moja śmierć pokryje wszystko”.	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	Nie mogę powiedzieć Ale przysięgam pani przysięgam... że nie pan Kazimierz...	Nie. Ale nie życzę sobie ruszać się z tego pokoju. Zbytnio mnie to męczy.	Oczywiście, przecież wiesz. Ale o co chodzi? Twój liścik, który otrzymałem dzisiaj rano bardzo mnie zaniepokoił. I ten pośpiech, i ten bezładny list... co to znaczy?	Panie czy byłbyś łaskaw... przedstawić mnie niektórym lokatorom?... Stach... to jest pan Wokulski... prosił mnie o zajęcie się jego interesami, dopóki nie wróci z Paryża...	Jakaś reklamacja? Och, tak; byliśmy ciężcy dla panny Mariety. Co pan chce? Ja sam nie wiem czemu. Ale jeżeli panu chodzi o satysfakcję, jestem gotów	Milcz! Nauczyłem cię praw obowiązujących wszystkie ludy puszczy prócz ludu małp, żyjącego na drzewach! A stało się to dlatego, ponieważ zwierzęta owe nie mają praw, nie znają ojczyzny, a nawet własnym nie posługują się językiem. Mowa ich składa się z wyrazów podsłuchanych i skradzionych innym, szlachetnym ludom, które szpiegują z wysokości drzew. Nie ma nic wspólnego pomiędzy wolnymi ludami puszczy, a tą bandą. Rude małpy nie mają wodzów, nie posiadają też zgoła pamięci. Wrzeszczą przez cały dzień, wychwalając się, iż są ludem wielkim, zdolnym do czynów niezwykłych, do zawładnięcia dżunglą, ale wystarczy, by spadł orzech z drzewa, a zaraz zapominają o wszystkim i zanoszą się od śmiechu. Nikt w całej puszczy nie zadaje się z małpami, nie uczęszczamy tam, gdzie one przebywają, nie pijemy z tych samych źródeł, nie polujemy wraz z nimi, a nawet zwłoki nasze znajdują się daleko od ich trupów. Wszakże sam wiesz, że nikt do dziś dnia nie wspomniał ci o bandar-logu.	Źle zrobiłeś, żeś mnie nie zabił. Teraz ja będę w końcu zwycięzcą, bo ty jesteś głupi. Jak wszyscy ludzie.	Czy nie udamy się w pogoń za tym potworem?	Ja o niczym zgoła nie myślę, chciałabym tylko sprawić przyjemność moim przeciwnikom. Zresztą są oni bardzo silni w tej grze, uprzedzam pana, i wątpię, czy umiejętność pańska wystarczy wobec ich niezwykłej biegłości.	Masz do mnie żal za nieopatrznie wypowiedziane rano słowa?	Nie mówmy więc o tem i spalmy ten list, który na pewno oznajmia ci nowe wiarołomstwo jakiejś tam gryzetki, czy pokojówki.	Potrzebuję zaraz pieniędzy! Będziesz je pani miała... za godzinę!	Bóg widzi, zawołał Presler, chciałbym złe naprawić, pytajcie mnie, powiem wam co tylko wiem, będę wam służył do zdechu! choćby i mnie powiesić mieli.	Ja nie Medycyny chciałabym, nie wiem, czy zdążę, choć higieny trochę, akuszerii. Zapóźniłam się aż strach. Teraz pędzić będzie trzeba.	Nie mów nic. Tak dobrze jest. Ty nie wiesz, co się przede mną otwiera. Wszystko jest takim, jakim powinno być.	Niech pani teraz wstąpi do mnie, panno Łucjo. Coś pani pokażę.	No proszę, co za kapryśny Murzyn! Zobaczymy, co powiesz, gdy zgłodniejesz.	Ciernista droga grzechu, wy głupcy jedni, jest walką z występkiem. Jesteście synami marnotrawnymi, którzy wolą raczej wylegiwać się w separatkach niż nawrócić się do Ojca Niebieskiego. Wznieście tylko wasz wzrok, wy ulicznicy, dalej i wyżej, aż pod niebiosa, a zwyciężycie i w duszach waszych zagości pokój. Wypraszam sobie, aby tam z tyłu ktoś parskał. Nie jest koniem i nie stoi w stajni, ale jest w świątyni Pańskiej Kapelan zaczął czkać. powtarzał uparcie	Diabli wiedzą. Wydaje mi się sensatem i egzaltowanym romantykiem. Zresztą, on mnie nienawidzi.	Idę, ale niepojmuję, jak ja potrafię chodzić mego brata nogami, gadać jego gębą, machać jego rękami!	Jak ci się zdaje, jakim sposobem doszedł do tego dostojeństwa?	Jeszcze nie wiecie?	Na nie wiecej niż piętnaście cali.	Nie rozumiem cię.	Nie wiem, czy cię radzi zobaczą.	Nie, owszem, ktoś mieszkający blisko.	Pan tutaj! tu, w naszym domu? Cóż się stało? Czy wypadł panu interes w tych stronach?	Po co z nią żyjesz?... puść ją na trawę, albo odprzedaj jakiemu hebesowi...	Powiem dziś Auguście mniej więcej tak: „Uratuj Ligię dla Winicjusza, a ja uratuję dla ciebie Rufiusa”. I będę o tym myślał naprawdę. Słowo, WładzaZ Ahenobarbem jedno słowo, powiedziane w stosownej chwili, może kogoś uratować lub zgubić. W najgorszym razie zyskamy na czasie.	Siedzę, bo mi tam dobrze, wygodnie, ciepło, spokojnie, nie głodno! I dzień i godzinę jednę ukraść cyganowi od nędzy i biédy swojéj	Tu? W naszym mieście?	Umowy nie było spisanej? zapytał Suchywilk.	Wolę, wolę na trzecie piętro... Za dwie godziny będę	Za kilka minut jedenasta.	A Hela i Solski?...	Ach tak?	Ach! chętniebym robił wszystko! Wszystko, czegoby tylko żądano!	Akurat! Mam przecie dług...	Albo lepiej gdyby każdy żołnierz położył na ziemi jeden kamyk, byłoby sto osiemdziesiąt tysięcy kamyków i spojrzyjcie, dostojni ojcowie, kamyki te zajęłyby tyle miejsca...	Aresztowano go przez pomyłkę przeprosili go teraz. On jest całkiem niewinny.	Cóż, ładna, prawda?	Doskonale! Pysznie!	E! e! znajdziemy środki...	Gdzieżeś ty był, wariacie, aż do tej pory!	I teraz oto... „jadasz popiół jako chleb, a napój swój mieszasz ze łzami”...	I z tego żyjesz, płacisz komorne?... Cha, cha, cha!...	Jaką, proszę pana?	Kto?	Moja pupilka, sierota. Wziąłem ją na wychowanie.	Mów pan, słucham z radością	Mówił mi o tem. Spotykali się na balach publicznych.	Naprzód przychodzili do nas ludzie tutejsi mianowaćmianować rzekł Zyndram	Nigdy! Nigdy, ani kiedy byłem wikarym, ani kiedym został proboszczem.	O, tylko pięć minut! Proszę tylko o pięć minut dla dobra naszego posiłku.	Oczywiście, lecz z cudzą jaźnią. Budzi się całkiem nowy, obcy otoczeniu człowiek, tylko wyglądem fizycznym podobny do tamtego.	Orgaza także!	Pojadę... jeżeli ty, panie, każesz...	Robicie z niego mazgaja.	Słowo stało się ciałem!	Tak wiele?	Tak. I opakować.	Taki majątek, Feliksie...	Tym gorzej.	W pańskim nowym bloku domów	Wyglądasz dzisiaj na bardzo szczęśliwego?	Z Marsem, Apollinem i Herkulesem...	Z pewnością szuka pan mojej córki	Zajmował pan jakieś poważne stanowisko Ale na prowincji. I musiał pan ustąpić z tego stanowiska z powodu jakichś spraw politycznych. Czy tak?	Zawsze on był skryty!
Do tego zawodu go przysposabiano. Zdobyłem sobie zasługę tym, że dałem nieco grosza na jego kształcenie. Dobry czyn nie idzie na marne. On w zamian pomagał mi w moich poszukiwaniach, ja zaś w jego zachodach. Sprawiedliwe jest Koło, o handlarzu koni z północy. Niech sobie będzie nauczycielem czy pisarzem... o cóż ci chodzi? I tak w końcu uzyska wyzwolenie. Reszta jest mamidłem.	Nakłuwa się skórę do krwi, a potem się wciera różnobarwne soki roślinne. Allo był malowany na niebiesko, czerwono i zielono od stóp do głów i powiadał, że to należy do powinności ich religii. O tej swojej religii często nam opowiadał (Pertinax bardzo się interesował takimi sprawami), a gdyśmy się dobrze z nim pokumali, opowiadał nam i o tym, co działo się w Brytanii poza murem. A działo się podówczas bardzo wiele poza naszymi plecami. Świadczę się światłością słoneczną że niewiele było takich zdarzeń, o których by ci mali ludzie natychmiast nie byli powiadomieni. Allo opowiedział mi o tym, jak to Maximus przeprawił się do Galii, ogłosiwszy się w Brytanii cesarzem, i jakie wojska, i jakie zastępy wychodźców z nim podążyły. Do nas na Wał te wiadomości dotarły dopiero po upływie dni piętnastu. Potem on nam opowiadał, jakie wojska brał z sobą co miesiąca Maximus, by pomagały mu w zdobywaniu Galii... a przekonywałem się, że podane przez niego liczby zawsze były ścisłe. Opowiem wam jeszcze jedną rzecz dziwną...	A mówiłam ci mówiłam, że nie wolno nam tracić czasu! A ty nic nie robisz!	Ej, panie Aubertot, daj się zmiękczyć, bądź pewny, że nigdy nie nadarzy ci się sposobność spełnienia zacniejszego czynu.	Przysięgam na honor, że będę czekał, póki pan nie postanowisz, zanim zacznę działać przeciw panu d’Epinay.	Przysięgam panu, że czuwałem. Nie było nic, chyba w ostatnich czasach, odbierała dużo listów.	Tak cudnie na dworze! Nigdy w życiu nie widziałeś chyba nic równie cudnego! Przyszła! Myślałam już wtenczas rano, że nadeszła, ale dopiero zbliżała się. Teraz jest już tutaj! Przyszła, przyszła Wiosenka! Dick tak mówi!	Tak... tak... Ten rodzaj majątków bywa zwykle niepewny, ale za Wokulskiego ręczę. Hrabina mówiła ze mną, a ja zapytywałem oficerów, którzy byli na wojnie, między innymi mojego siostrzeńca. Otóż o Wokulskim było jedno zdanie, że dostawa, której się on dotknął, była uczciwa. Nawet żołnierze, ile razy dostali dobry chleb, mówili, że musiał być pieczony z mąki od Wokulskiego. Więcej hrabiemu powiem że Wokulski, który swoją rzetelnością zwrócił na siebie uwagę osób najwyżej położonych, miewał bardzo ponętne propozycje. W styczniu tego oto roku dawano mu dwakroć sto tysięcy rubli tylko za firmę do pewnego przedsiębiorstwa i nie przyjął...	Ale, mój drogi niech pan nie mówi, żeś pan już wyczerpał życie. Jeśli mężczyzna tak mówi, to można mniemać, że życie go wyczerpało. Lord Henryk jest bardzo złośliwy i ja chwilami pragnęłabym być złośliwa; ale pan jest stworzony, aby być dobrym, wygląda pan tak dobrze. Muszę panu wyszukać piękną żonę. Lordzie Henryku, czy nie myśli pan, że pan Gray powinien się ożenić?	Bardzo to pięknie, że się pani modli do Boga, by raczył zmiękczyć serce jej ojca ale sama modlitwa tu nie wystarcza. Potrzeba pani przyjaciela, który by potrafił przemówić stosownie do tego starego bydlaka. Powiadają przecie, że dziki ten człowiek ma trzy miliony kapitału, a pani nie daje żadnego posagu. W naszych czasach najpiękniejsza panna potrzebuje posagu.	Do licha. Zresztą zobaczymy. A teraz proszę otworzyć. Nie trzeba się obawiać, że nas spostrzegą, co?	Ma pan rację, Pencroffie A jeśli właściciel powróci, to cóż! Myślę, że nie będzie się gniewał, gdy nas tu zastanie.	Nie przez nich; oni ze mną uczciwie wychodziliuczciwie wychodzić	Nie, pani. Myślałem, że zabierzesz je obie.	Drobiazg, o którym nie mają potrzeby mówić wasze święte usta. Za piętnaście talentów da książę pięć talentów na rok, a w ciągu trzech lat ja wszystko odbiorę sam, tak że wasza dostojność nawet nie będzie wiedzieć...	Melańciu mam wrażenie, że są trzy psy na podwórzu i że tego kosmatego dotąd jeszcze u nas nie widziałem.	Widziałam wczoraj na własne oczy, prawiła dalej Apolonja, że pan August Przybycki szedł do ich mieszkania na pierwsze piętro. Widać że zaczął już u nich bywać! potrzebne to żonatemu człowiekowi? Oj, ci żonaci, żonaci! niech im Bóg ciężkie grzechy...	Po Murdeliona?... Nie znam ci ja wprawdzie z bliska tego Murdeliona, ale nie zdaje mi się, ażeby to był człowiek do tego, żeby kogo uspokoił i jaką boleść uśmierzyć potrafił. Nie jest on zresztą księdzem, o ile z boku się mogłem dowiedzieć; ma to być pan jakiś alboli też szlachcic znakomity, którego przeszłe awanturnicze życie w mury klasztorne zaprowadziło; znaczy on wprawdzie wiele w krośnieńskim klasztorze i ma wielkie zachowanie u bractwa, ale to podobno nie rozumem przychodzi do tego, tylko groszem, którego dla konwentu nie szczędzi. Myśl wszakże, którą waszmość miałeś, aby wziąć jaką świątobliwą osobę do siebie dla czytania wspólnie słowa bożego, dla oderwania się od ziemskich frasunków, dla podniesienia ducha poważną i stateczną rozmową, jest bardzo chwalebna i gdybyś ją był przyprowadził do skutku, stałaby się niezawodnie dobrym dla niego lekarstwem; ale to do tego nie brać ci było kogo innego, jeno księdza Innocentego, franciszkanina z tego samego klasztoru, który już nieraz podobne służby odprawiał, którego znają po całej Polsce i zapraszają do oddalonych miejsc świętych na kazania i który jest człek wiekowy, doświadczony, świadomy świata i ludzi, i rzeczy światowych, i różnych pomiędzy ludźmi stosunków, a w naukach wszelkich jest jakby we własnym domu. Co się zaś tyczy owej miłości i konkurencji, której rekuzę sobie waszmość uważasz za wielkie nieszczęście i bierzesz za powód do tak czarnego frasunku, to jest rzecz, o której wiele by mówić, a właściwie nie warto.	A bo to Hanka nie gospodyni?	A chłopy to za wianem nie patrzą, co?	A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka dobra za swoje trzy grosze jak i ty! Ale, nauczyciel jaki, Żydom się wysługuje, z urzędnikami trzyma, o staję czapkę przed dziedzicem zdejmuje, a te mu wierzą!... Pyskacz jeden!... Wiem ja...	Chciałem właśnie zapytać pana, czy nie ma jakiej o nich wiadomości?	Chyba coś ci takiego pokazuje, jakby mu język urżnęli.	Czy myślisz, że chciałby, żeby on umarł?	Dla czego mam pokój dać dla czego? butnemu chłopcu nosa trzeba utrzéć, aby go nie zadzierał.	Dlaczego więc przebywał na Wale? Przecież sam mówiłeś, że każdy z ludzi, którzy tam stali, nabroił coś złego...	Ha nie ma czasu się dziwić, skoro nie ma na to rady.	Ile masz lat?	Inaczej nie może być!	Ja? moja sprawa jest jeszcze większe nic.	Jak się masz, duszeczko? Miło mnie bardzo cieszyć się twoim widokiem pod moją własną strzechą, jednakże spytać muszę, co cię tu przypędziło do mnie tak daleko i po takich złych drogach?	Jeszcze kapela na to wesele nie zamówiona. Bywaj waćpan zdrów!	Mój synku, to się nie godzi! Wyrzekłeś się nas? Co? Ho, ho, ho! To brzydko! Tego ciebie na chrzcie nie nauczyłem!	Na flaki rekina! Będziemy kuśtykać po przejściu przez ten oset! Leśni czarodzieje powinni byli umieścić przy wejściu do lasu tabliczkę z napisem: „Przejścia nie ma!”.	Nic	Nie rozumiem.	Nie widziałaś, Dębsiu, co robi matusia?	Nie, proszę pana. Dalibóg, tak się pan boi o swoje groszaki?	Oho, drugi raz nie będzie się ważyła! Król nie żartuje. Pamiętacie, Wojciechu, jak to nasz miłościwy pan skazał na wieżęwieża (daw.) osoba nadzorująca pracę w majątku ziemskim. i rękę mu złomał? Ponoś sześć niedzielsześć niedziel (daw.)	Oj, Kudraś, Kudraś, wstydno mi za cię! Gdybyś był kupcem, a jechał na kraj świata z bryką pełną drogości, nie przysposobiłbyś wszystkiego, co ino można, ku obronie swych towarów, hę?	Rozkaz z góry, że wszyscy z pięćdziesiątego ósmego... Bardzo go lubiłam. Dość.	Sądzę, że nad kwestią miejscowych fabryk możemy przejść do porządku. Teraz szanowny pan Wokulski raczy nam, z właściwą mu jędrnością, objaśnić: jakie pozytywne korzyści z jego projektu odniesie...	Ty masz głowę, Stefan!	Właśnie zajmuję się tym... Ale w tej chwili jeszcze nic...	A bo co?	A cóżby się zemną stało? Jestem biedny!	A ja przecież na prawo chcę i na prawo pójdę.	Aby spisać testament?	Ba jako tako!	Bo pan Ochocki źle powozi, a pan Starski jest nieznośny	Coś ty za jeden?	Czy Lucjan napisał do pana słówko od swego powrotu?	Czy ja wiem? Poginęli... Niejeden zleciał na łeb w ogień. Jak my dopadli koni, to się tam jeszcze kotłowało. No, ja się już najadł	Czy to możliwe? Annie! Duszko! Chciałaś pozbawić mnie przyjemności?	Cóż wasze Niemcy, dobrze wam się sprawiają?	Ding-dong!	Dobrze, Eminencjo.	Dzięki pani! O, dzięki za tak dobre o mnie mniemanie. Micawber! Oznajmij gości pannie Agnieszce i matce mojej. Mateczka moja uszczęśliwiona będzie przybyciem tak miłych a niespodzianych gości.	Eliezer! Ty zląkłeś się i oddałeś ją na pożarcie ogniowi!	Idziemy więc	Ja panu ręczę.	Jak to co się stało? Już ja go wam wnet oporządzę.	Jak to!	Jest dzieckiem losu, jak my wszyscy.	Jesteś sama?	Jeżeli będziemy sobie mogły pozwolić na zapłacenie sumy, jaką pani za niego zażąda.	Jeżeli chcesz, bym krzyknęła z bólu, ściśnij mi rękę mocniej.	Kto ją ukarał?	Maciek, jesteś tam?	Morgan każ opuścić na wodę dużą szalupę z zapasami na siedem dni.	Myszkin!	Niech czyni, co zechce. Omara widziałeś?	Niech ociec zamrą, to się pokaże, czy u siebie jesteś!	Nieprawda będzie w tę środę, co przyjdzie, tydzień.	O jakiej chałupie prawisz?	O!... O!...	O-ho-ho	One są ciągle... Tylko ciągle stoją za drzwiami tych, którzy lubią brzoskwinie z puszkiem.	Pan Murek?	Panie Vautrin kto u licha mógł powiedzieć panu jej imię?	Panie!	Pentuerze od tej chwili mianuję cię moim doradcą i na teraz, i wówczas gdy podobapodoba się	Po palestranckupo palestrancku (daw.)	Przecież...	Przede wszystkim jesteś jeszcze młody...	Sakowicz! słyszysz?	Stalowy to człowiek	Tajemnica dawnoby się wydała.	Tak, Harbercie, ale mimo to jego oczy mają wyraz bardziej ludzki, niż można by sądzić po całej postaci.	Tak, ale ona między nimi wybór czyni. Teraz przerzuciła się nagle od świeckich do nabożnych. Dawniej wysławiała Petrarkę, dziś rozpływa się nad Franciszkiem z Asyżu.	Tak, panie.	Teraz przyjechałeś?	To coś bardzo dziwnie i zagadkowo wygląda, rzekł król, mogę jednak pani zaręczyć, iż tu nikt z nas mężczyzn ani może na chwilę powątpiewać, iż piękna Paulina ma pełne prawo do tego stroju, który włożyła...	To tu jakaś kompanija mieszka dziś popr. forma G. lm: towarzyszy..	Wiadomo, wiadomo... Pani Clausen umarła zdrowo i jak należy, wskutek uczciwej choroby, tak samo jak leśniczy, nieboszczyk Michelsen.	Widzę ją, widzę! Wspina się w górę razem z Pietrkiem-koźlarzem i jego trzodą. Czemuż to wybrał się dziś tak późno na halę? Ale to właśnie dobrze, gdyż będzie dozorował dziecko, a ty tymczasem opowiesz mi wszystko spokojnie.	Widzę to, otóż u nas panuje teraz Ptasznik z TyroluPtasznik z Tyrolu	Wątpię, czy można się dobrze bawić we dwoje	Zrobiłem zakład jak i pan za O’Kelly’m Przegrałem i płacę.	Żebraczek. Mendyczek a żebraczek to jedna rzecz jest. Mendico znaczy po łacinie: żebrzę, i dlatego biednych żaków szkolnych we Lwowie zwą mendyczkami, tak jak w Krakowie pauprami, a także z łaciny, bo pauper to tyle, co ubogi.
No, no Nie udawaj pan dziecka; a wreszcie gniewaj się, unoś ile się podoba, jeżeli ci to sprawia ulgę! Powiedz, żem nikczemnik, żem niegodziwiec, tylko nie nazywaj mnie złodziejem i szpiegiem! Dalejże, mów pan, wylej żółć całą! Przebaczam ci, młodzieńcze, to tak właściwe twemu wiekowi! I ja byłem nie lepszy. Radzę tylko dobrze rozważyć. Przyjdzie czas, że się nie cofniesz przed gorszym postępkiem. Zaczniesz się przymilać jakiej pięknej kobiecie i będziesz brał od niej pieniądze. Jużeś pan o tym myślał bo jakże byś sobie radę dał, gdybyś nie zamierzał ciągnąć zysków ze swej miłości. Cnota, mój panie studencie, nie daje się rozdzielać na części; jest cała lub zupełnie jej nie ma. Każą nam pokutować za winy nasze. To znów piękny system, mocą którego przez skruchę oczyszczamy się ze zbrodni. Uwieść kobietę, żeby się wznieść na wyższy szczebel drabiny społecznej, rzucić kość niezgody pomiędzy członków jednej rodziny, wreszcie jawnie lub skrycie popełnić tysiąc podłości dla zadowolenia swych zachcianek lub w widokach osobistych: czy pan sądzisz, że to są uczynki wiary, miłości i nadziei? Czemuż taki frant, który przez jedną noc wydziera dziecku połowę majętności, odsiaduje tylko dwa miesiące więzienia, a nieborak jakiś, co skradł bilet stufrankowy wśród potępiających go okoliczności, musi iść za to na galery?... To próbka naszych praw. Wszystkie są niedorzeczne. Elegant w rękawiczkach popełnił zbrodnię bez przelewu krwi, a zbrodniarz otworzył drzwi wytrychem: oto dwie sprawki nocne! Między tym, co ja dziś proponuję, a tym, co pan spełnisz kiedyś, jest tylko jedna różnica: tam się obejdzie bez przelewu krwi, a tu się bez niego obejść nie może. I pan wierzysz, że jest coś stałego na tym świecie! Pogardzaj pan ludźmi i szukaj w sieci kodeksu oczek, przez które wymknąć się można. Pod wielką fortuną, która powstała z niewiadomego źródła, ukrywa się zawsze zbrodnia; zapomniano o niej tylko dlatego, że była szybko spełniona.	Panowie pan de Monte Christo zechciał przyjąć moje przeprosiny. Postąpiłem wobec niego porywczo. Porywczość to zła doradczyni: postąpiłem źle. Teraz błąd ten naprawiłem. Mam nadzieję, że świat nie uzna mnie za tchórza, ponieważ zrobiłem to, co nakazywało mi sumienie. Ale w każdym razie, gdyby ktoś pomylił się na mój temat będę się starał prostować te mylne opinie.	Wiesz pan o tem, mówił Gaczycki, że większą część dóbr moich posiadam w gubernji W., około miasta N. o sześćdziesiąt mil ztąd odległego; tam także mam braci, krewnych, i najwięcej stosunków tak przyjaźni jak prostej z ludźmi znajomości. Otóż przed kilku dniami pisano do mnie z N., że jest tam wakujące rządowe miejsce, które oczekuje na zdolnego człowieka mogącego kompetentnie spełnić przywiązane do niego obowiązki, i że można je z łatwością otrzymać przez wpływy moich znajomych i przyjaciół. Ponieważ miejsce to przedstawia dogodne materjalne warunki, a przytem perspektywę posuwania się wyżej na drodze urzędowych powodzeń, sądziłem że pan zechcesz je przyjąć, i przyszedłem zapytać pana o to.	Czy nie mówiłem ci, Harvey że wszystko na nas się skrupi, nim się spostrzeżemy? Zawsze on wyjdzie z tymi „utrapionymi chłopakami!”.	O nie! Nie pójdę! Nie! Ma pan rację, nie po to tu przyszedłem! Przyszedłem powiedzieć panu, że ja także uważam pana za wroga! Przyszedłem panu powiedzieć, że nienawidzę pana wręcz instynktownie! Że zdaje mi się, jakbym pana znał od zawsze i od zawsze nienawidził! I że wreszcie, skoro współczesna młodzież bić się nie lubi, to my się będziemy bić... Czy takie jest też pańskie zdanie?	To światło pali się w małym, samotnym domku na końcu tej drogi. Nie jedźmy dalej.	A więc, ponieważ dokument, którego tekst znam, jest autentyczny, ponieważ widziałem na własne oczy ślady czerwonych pieczęci, ponieważ sama Maria Antonina poświadcza własnoręcznym podpisem, że całe opowiadanie o broszurze streszczonej przez pana Massiban jest autentyczne, ponieważ naprawdę istnieje historyczny problem Wydrążonej Iglicy, jestem pewny, że mi się powiedzie.	Oni nikomu nie czynią nic złego, chyba że są podchmieleni. Schowaj się za to drzewo.	Ja im mówię, że niemożliwe, ale Piekutowski twierdzi, że tyś pewno ukrył się, ze strachu przed policją, ale że dasz znać o sobie i przyniesiesz tę forsę do podziału. A najgorzej to boją się, byś nie spróbował sprzedać tych papierów, bo wówczas złapaliby cię odrazu.	A rozumie się. Cóż to, Kącki nie występował ze skrzypcami i jednak miał piękną renomę... Zresztą niech ludzie dowiedzą się, że i ty coś umiesz.	Jeździłeś po ten order Nie chcę, abyś porzucał czarny frak, przywykłem zaś do lżejszego tonu, który przybrałem z człowiekiem we fraku niebieskim. Aż do nowej instrukcji przyjm do wiadomości: ilekroć ujrzę ten krzyż, będziesz młodszym synem mego przyjaciela księcia de Chaulnes, człowiekiem, który, sam o tym nie wiedząc, jest od pół roku w dyplomacji. Zauważ że ja cię nie chcę wyrwać z twego stanu. Jest to zawsze błąd i nieszczęście, tak dla protektora jak dla protegowanego. Kiedy moje procesy cię znudzą lub kiedy przestaniesz mi być po myśli, wystaram ci się o dobre probostwo, jak dla naszego przyjaciela, księdza Pirard; nic więcej	Nie pora na to.	Jakże to może być inaczej? ozwała się. Zawsze mi przykro gdy mąż odjeżdża, choć grzechem jest zabierać go tak dla mnie jednej, gdy ludziom potrzebny być może... Trudno go tak trzymać przyszytym do mego fartuszka! Wiem, że mnie troszkę kocha... a boję się go utracić... Tyle on tam po świecie piękniejszych zobaczy... a ja, ja jestem taki prosty kopciuszek tylko, który go bardzo kocha... Boję się!	Mniejsza o to! Porzuciłem wszystkie swoje sprawy. Tylko ta jedna się liczy. Między mną a Lupinem toczy się walka... walka na śmierć i życie.	Dziś i połowy nie załatwimy, bo mamy sesję ubogich matek i wizytę biskupa w ochronieochrona a. ochronka (daw.) miasto w Uzbekistanie, w Azji Środkowej; zał. w VI w. p.n.e.; w 1868 zdobyte przez wojska ros. i przyłączone do Rosji, w XIX w. jedno z miejsc zesłań Polaków po powstaniach narodowych., powiadam, zresztą myję się co dzień, surowych ogórków wodą nie popijam, a roboty nie porzucę, nawet żeby była dżuma! Żeby milczał, nic bym nie dodała, ale że mi powiedział, że mam obowiązek się oszczędzać, więc wpadłam w ferworferwor	Odgaduję że mam honor rozmawiać ze znakomitą osobą... Oby ci, mój panie, zawsze towarzyszył dobry humor, a żółć nigdy nie rozlewała się po kościach...	Ale jak dostały się na wyspę?	Mówiłem już o nowym sposobie szyfrowania depesz w polu, a jeśli panowie nie wiedzieli, dlaczego polecono wam właśnie jedną z nowel Ludwika Ganghofera, Die Sünden der Väter, stronica 161, to dodam, że to jest klucz do tej nowej metody, obowiązującej na podstawie nowego rozporządzenia sztabu korpusu, do którego zostaliśmy przydzieleni. Jak panowie wiecie, jest wiele metod szyfrowania ważnych wiadomości w polu. Najnowsza, której my używamy, jest to cyfrowa metoda dopełniająca. Niniejszym podlegają unieważnieniu szyfry doręczone nam w ubiegłym tygodniu ze sztabu pułkowego i instrukcje dotyczące sposobu ich odszyfrowania.	Wiem, że dotąd nie byłam potrzebna niepotrzebnie mi to wyrzucasz. Opuszczona i samotna istota zawsze i wszędzie bywa niepotrzebna!	To by mi się dość podobało Holender, który tam mieszka, bardzo ją dobrze wyrestaurował i odda nam ją za trzydzieści tysięcy, skoro zmuszony jest wracać do Indii.	I z tym wszystkim on ma dobre strony pamięta o przyjaciołach, pierwszym jego postępkiem było wziąć na pierwszego dependenta Godeschala, brata Mariety.	Pójdziesz jutro na Kupałę?	Powiedzże mi bo to pierwsze wrażenia bywają najtrafniejsze, jak ci się podoba pani Wąsowską?	Wstydzę, gryzę się, jestem nieszczęśliwa Nie wiem jak do tego doszło, co się stało ze mną. Winnam ja, winien mój los, przeznaczenie... lecz co się stało, powtarzam, odstać się nie może. Lituj się, łaj, ale nie czerń mnie przed ludźmi. Ty kiedyś może przebaczysz, albo przeklniesz mnie...	Nie rozumiem cię, moja droga. Chociażby coś naopowiadał twemu mężowi czy Pawłowi, to i tak przecież możesz się zaprzeć wszystkiego w żywe oczy.	A wiesz, że jurgijski młyn podruzgotała Dubissa? koło poniosło o trzy mile! Jedź i wykupuj, bo pokradną!	Myślałam, że we czwartek pan u nas będzie, bo mam pewną prośbę.	Prawi, że chciałby prosić o nocleg.	Słyszałem sprzedawców gazet wykrzykujących na ulicach; krzyki dotarły do mojej jadalni.	Dlaczego pan to zrobił?... Czy z chęci zysku, czy dlatego, że bez tych narzędzi nie mógłby pan ratować ofiary katastrofy?	O! zabawisz się pan pewnie już mnie proszono bardzo o ten rękopis, lecz nie chciałem pożyczać nikomu, gdyż właściciel tego tłumoka może powrócić lada dzień tędy, a ja muszę mu oddać wszystko, jak zostawił; nie bez żalu pozbawię się tych książek, lecz cóż robić, nie należą do mnie, trzeba strzec swego sumienia.	Panie, w istocie to on pojmał mnie w niewolę i otwarcie wyznaję się być jego jeńcem.	To jest... nie mam zaszczytu znać jej osobiście, lecz znam dużo jej przyjaciół od serca: znam pana de Putange; w Anglji znam pana Dujart; znam także pana de Tréville.	To pani go nie zna?...	A co ci każe przypuszczać, panie, że zapomniałem o dniu, w którym miałem szczęście cię poznać?	Mógłby być ładny, gdyby go dobrze utrzymywano, ale służba jest leniwa, a ja nie umiem zmuszać jej do porządku, zresztą męczy mnie to.	Dobrze, ale ja wiem tylko tyle, że trzeba podać chleb i parę drobiazgów. Spytaj lepiej mamy o pozwolenie, zanim coś zamówisz	A o czymże to ja mam myśleć? Czy nie wiesz czasem, o czym ja mam myśleć?	No to może nie dla siebie dziewuchy szukasz?	Kryjesz się przede mną?	Skończy się pół roku.	Mowy nie ma. Już ja ci ręczę.	Nie wypada mi potwierdzać...	Mam to, jakie mi brat twój nadał.	Jeżeli więc, panie hrabio, nie chce pan czekać, możemy uznać nasze projekty za niebyłe.	Kto to?	Może to jakiego Polaka lub Litwina przywiedli?	Nie Chora jestem!	O zdrajco! Mnieś to łokciem pchał	Co pan chce przez to powiedzieć?	Do oceanu będzie stąd przeszło dziewięćset kilometrów przez góry, przez dzikie ludy, a nawet przez pustynię, bo tam są podobno całe okolice, w których brak wody. Ale kraj należy nominalnie do Anglii. Można trafić na transporty kości słoniowej do Kismaja, do Lamu i do Mombassy	Darujcie, wielebny ojcze, co to takiego?	Oj, do licha... To zły znak...	Pan co za jeden?! Czego pan tu szuka po nocy?	I owszem I właśnie dlatego chciałbym mieć pana zawsze przy sobie.	Opowiedz mi pan, panie Szwejk, jaką anegdotę z życia wojskowego.	Za co?	A ty!	A w Bogu cała pełna i jedyna! dorzucił ksiądz Sycyna, który ich zaszedł niepostrzeżony,	Zostaw mnie, nakazuję ci.	Przez cały ten czas Bez wytchnienia, bez odpoczynku, a przy tym ustawiczne wyrzuty sumienia, niewypowiedzianie straszne tortury!	Tam do diabła! Już czas! Zapaliłaś światło, Katarzyno?	A ja wam powiem tak: pójdźcie w gościnę do mnie. Bratanek wasz mógłby z dworzanyz dworzany dobrze wam u mnie będzie i przezpiecznieprzezpiecznie	Długo też pan hrabia myśli zabawić w tej dziurze?	Karol, po co go budzisz	Nic, już nic, mój przyjacielu. Byłem bliski śmierci...	A tamto, po drugiej stronie?	Ale jak on cię kocha...	Bestia! Idźmy do pań.	Cóż jeszcze?	Miałem już dzisiaj iść do chederu.	Pogarda dla słabości i występków, ona jedna pozwala sądzić i wyrokować, ona jedna uczy, jak słabość przełamywać i występki niszczyć.	Proszę jeszcze dziesięć pomarańczy.	Tak, tak!	Tak?	Z pewnością znalazł jakiś wiersz!	A gdzie pierwszy nocleg? futro z wilczych skór..	A modlitwę wieczorną odmówiliście?	A no kto! Najprzód sam wojewoda krakowski, Włodzimierz.	A on?	Chodź ze mną...	Choćby mały rachunek...	Cóż tu u was słychać?	Dosyć.	Dziękuję panu!	Dżek Fulton.	Karol, ile może być dzisiaj milionów w teatrze?	Krew	Młodość, Starość	O, i oszukiwanie wspólników!	Och, ugodzono mnie!... Umieram... już umieram!	Pagarba, Patriotizmas Poniute! aš esu lietuvininkė ir man jeigu reikėtų mokyti tėvynę mylėti, tai aš turėčiau mokyti Lietuvą mylėti, o ne Lenkus.	Paryżanie tym bardziej!	Patrz, Feliksie ona mnie poznała... Jak ona potnieje...	Rozumiem. Pojutrze będziesz ją miał.	Spokoju chcę, panno Marto, spokoju...	Szaleniec przerwał Wokulski.	Sławę pan zyskasz.	Wiem	Więc?
Moja droga pani, rzekła Laura, gdybyś bez żartu chciała mi być siostrą, radą, pomocą... mnie niedoświadczonej, narażonej na tysiąc omyłek i niebezpieczeństw... miałabym dla was tyle wdzięczności, iż dzieląc z wami co mam, nie wypłaciłabym się wam jeszcze...	I ja bym wolała Cóż począć, kiedyś wybrała inaczej. Wolałaś śmierć na siebie ściągnąć i hańbę, a na mnie wstyd... Matka tam twoja w grobie się pewno przewróciła... Byłam na cmentarzu w Zaduszki, byłam, lampkę na mogiłce postawiłam i wianek z nieśmiertelników zaniosłam, by ją biedną pocieszyć. Cóż, mówię, pani  Okszyna kochana, nie wiń mnie, bo nie raz, nie dziesięć upominałam córkę twoją. Ale młodość nie wierzy doświadczeniu starych. Módl się tam za opamiętanie swego dziecka... Pomodliłam się i ja, byś lepszych opiekunów ode mnie znalazła... No i tak.	A żebyś tak umyślnie ku nim zjechał? Nie byłoby twojej winy, jeśliby nas odbili. Nie miałbyś mnie na sumieniu... a mieć krewniaka na sumieniu, wierzaj mi, straszny to ciężar!	Ale niech mi ksiądz przysięgnie, że nie zabije mnie ksiądz, gdy będę złaził.	Ja mówiłem, że on źle skończy. On symulował filozofa i człowieka z fin de siecluz fin de sieclu (fr. fin de siècle) łobuz, hultaj; nieżydowski chłopiec; młody, niepraktykujący Żyd.. Czemu na protestantyzm? Ja myślałem, że on jest subtelniejszy. Mnie nie o to idzie, że przeszedł na inną wiarę, bo czy on będzie katolik, protestant, czy mahometanin, to i tak Żydem nie przestanie być i dla nas nie jest stracony.	No, ta wczorajsza historia. Wydawało mi się, że to sen.	Poco miałem narzucać się pani Każdy ma swoje towarzystwo.	Co do mnie, jestem zdegutowany i jedynie tylko potrzeba skomparowania raportów ludzi zarządzających memi dobrami, mogła mnie zobligować do prolongowania mego tu pobytu. Podobna rekluzya nie może kontentować gustu człowieka, który strawersował całą Europę. Pani zapewne podziela moję opinią? n’est-ce pas, madame?	Wahałem się więc, ale pomyślałem, że interes mój da się pogodzić z tą litością przyrodzoną, do jakiej każda istota ludzka ma prawo. Zostaniecie na moim statku, ponieważ fatalność na niego was rzuciła; będziecie na nim swobodni, a za tę swobodę, względną zresztą, jeden wam tylko postawię warunek, który mi słowem waszym poręczycie.	Któż mi odpowie za panią? Powiedz mi, pani, a choćby mi po ten responsrespons (z łac.)	Powiem waszej wysokości, że to Swann kształcił mnie w botanice. Czasem, kiedy się nam nie chciało iść na jakąś herbatkę lub na jakiś „poranek”, jechaliśmy za miasto; pokazywał mi nadzwyczajne małżeństwa kwiatów, o wiele zabawniejsze niż małżeństwa ludzi, bez lunchu i bez zakrystii. Ale nigdy nie było czasu jechać zbyt daleko. Teraz, kiedy są samochody, to byłoby urocze. Na nieszczęście, wśród tego on sam popełnił małżeństwo, jeszcze bardziej zdumiewające, i to zepsuło wszystko. Och! Wasza wysokość, życie to jest okropna rzecz; człowiek trawi lata na robieniu rzeczy, które go nudzą, a kiedy przypadkowo pozna się kogoś zdolnego nam pokazać rzeczy interesujące, ten ktoś musi się ożenić jak Swann! Mając do wyboru rezygnację z botanicznych spacerów a stosunki z osobą kompromitującą, wybrałam pierwszą z tych niedoli. Zresztą, w gruncie, nie potrzeba by chodzić tak daleko. Zdaje się, że nie dalej niż w moim ogródku dzieje się w biały dzień więcej nieprzyzwoitych rzeczy niż w nocy... w Lasku Bulońskim. Tylko nie dostrzega się tego, bo między kwiatami odbywa się to bardzo po prostu; widzi się drobny pomarańczowy deszczyk albo bardzo zapyloną muchę, która ociera nóżki albo bierze tusz z pyłków, zanim zanurzy się w kwiat. I już po wszystkim, stało się!	A co ja się z łaski waszej napokutowałem na wołowej nie spisać skórze... Ile razy wygnany byłem i głodny, co pieniędzy straciłem!	A nie chciałbyś tego samego zrobić dla mnie w Paryżu?	Bo ich zarośla skrywają, chociaż wprawne oko ich dojrzy. Ot tam, patrz: dwa, trzy, cztery, całą kupę koni widać; jeden srokaty, jeden całkiem biały, a stąd wydaje się jak niebieski.	Co się stało?	Czy wasza królewska mość przyznaje się, że wydał odezwę do dzieci całego świata?	Czyż to nie największa bzdura na świecie?! Trzeba było się niespodzianie pokazać i natychmiast wyjaśnić sprawę.	Dlaczego?... Niech pan się nade mną ulituje!...	Dowiedzieć się, kim jesteś, panie.	I list księcia pana do komendanta birżańskiego! Co ja, nieszczęsny, teraz uczynię?!... Zginąłem na wieki!... Bogdaj mi kula w łeb!...	I oni tak samo, przykuci do Koła, przechodzą z żywota do żywota... z jednego zwątpienia w drugie zgorączkowani, znękani szarpią się w bezsilności...	Któż mi mógł powiedzieć jak wygląda, kiedy prócz ciebie z nikim dotychczas nie rozmawiałem na Księżycu?	Masz rację, rzekł szydersko baron German, ja sam choć jestem człowiekiem, tej potrawy niestrawnej, która ci się cisnie do ust nieproszona, cierpiec już nie mogę.	Mówiąc to, Alan oparł dłonie na kolanach i wpatrywał się w dzierżawcę, mając na ustach ten uśmiech, a w oczach te drgające połyski, które nieprzyjaciołom wróżyły nieszczęście.	Nie bój się, jemu tego nie powiem. Nie jestem taki głupi... Ale swoją drogą Jaskólski mógłby na przyjęcie gości nałożyć jakieś przyzwoite ubranie. Na łokciu miał łatę na trzy palce. A poza tym to wstyd przyjmować kogoś... nie byle pierwszego lepszego i gwałtem zatrzymywać na kolację po to, by dać kluski z serem! Zarabia prawie dwa tysiące miesięcznie, a gości kluskami przyjmuje. Nie, moja droga, kto, jak kto, a ja się Jaskólskimi nie zachwycam.	Nie wiem; pani Pierson jest cierpiąca i nie wstaje od trzech dni.	Nieźle, nieźle... jak na pasażera Tato przyznał, że twardo zetniesz się z morzem, zanim pozwolisz się utopić. Jak na ojca, to duża pochwała. Nauczę cię więcej na najbliższej naszej warcie.	O czemuż bym nie miał spodziewać się rzeczy cudnych. Mowa wasza jest już sama śpiewem, a postać wasza cała zwiastuje muzykę niebiańską.	Otwarcie panu powiem, potrzebowałem myśli zebrać, a przytem zdjął mnie strach przed panią Broniczową.	Owszem a potem przygodziprzygodzić się	Ponieważ o ścianę mieszkają rodzice, nie odzywamy się ani słowa.	Przecie ja się chcę z nią ożenić...	Tak się to mówić zwykło w takich razach uroczystych. Tylko cała wzniosłość tego nie jest chyba po naszej stronie. Będą szli niemo i tępo. Cóż innego dać im mogą kobiety? Zaś mężowie nasi? jeśli któremu z nich branka rzeczywiście grozi wykręcą się, wyszachrują z tego „ambarasu”, na to, by tąże kartą fatalną zagrać może wnet na swoje zyski i dochody w szczęku broni cudzej.	Tak, przypominam sobie. Dziwiła się, że drzewa tak długo żyją, a potem namyślała się, jakiemby chciała być i najlepiej jej się podobała brzoza.	Te, no kiwony. Takie znaczy się figurki, co to taki chińczyk czy inszy japoniec zrobiony, że jak tylko palcem dotknąć, to on głową kiwa i kiwa bez końca.	Teraz na górę, co koń wyskoczy! Aby nas kto ze służby nie spostrzegł... lada chwila stajenni się zbudzą.	Uda się!	Weselą się, co?	Więc po co wy mnie o to pytacie?... Co to za śledztwo?... Kto wam daje prawo zaglądać w głąb mego serca...	Wolę tak wrócić. W tamtej sukience mógłby mnie dziadek nie poznać, tak jak tyś mnie niemal nie mogła poznać.	Wszystko jedno: mnie już panna Zosia może dać buzi, bo ja jestem już staruszek.	Żartujesz, a to mnie najgorzej boli, ta twoja swoboda i obojętność. To dowodzi, że on ci niczym nie jest, niczym!	A jak myślisz, iż mój przyjaciel przyjmie tę rzecz?	A kto go upilnuje, kto wywiad zrobi, kto na ulicy będzie wartował? Tu trza ludzi z dziesięciu i nie byle gapów... Trza mieć ubranie porządne, żeby szpikom w oczy nie leźć. Ale jest tu taki sobaczy główny generał od sądów wojennych. Mieszka prywatnie, piechotą teraz chodzi. Toby było ładne, co? Ilu to on naszych osądził? To nie jakiś komisarz?	A pan będzie blisko mieszkał?	A w jakiém miejscu, czy wolno spytać?	A wy? słyszeliście?	A, same dobre słowa... ze sto tysięcy ich było: że jesteś jego matką i ojcem i tak dalej. Szkoda, że nie wstąpi w służbę Królowej. To ci chwat!	Ach, nieszczęśliwy, nieszczęśliwy! ty nigdy nie będziesz umiał kochać!	Aha! Pewno te, do których zmuszali go Tatarzy...	Aha, rozumiem dlaczego jednak nie poślesz po Porthosa? możeby jego margrabina...	Bardzo dużo!	Był pan Mirski ale go szlag po drodze trafił, a jest pan Oskierko, pan Kowalski, dwóch panów Skrzetuskich...	Był tu posłaniec z Nordhaug!	Bądź co bądź ja nie odejdę zrozpaczony	Czytaj pan.	Do kolan, szelmy! do kolan! To pan Kmicic! Który tam kiep strzelił? Dawaj go sam!	Gospodarz	Halo, Szwejku!	Ja sobie już sam znalazłem.	Jadę do Poznania, kupuję w sąsiedztwie majątek i zaczynam starać według wszelkich form. W ostateczności gotówemgotówem	Jestem na twoje rozkazy.	Jeszcze dalej poślą.	Jeszcze jak!	Jeszeli baronofa saprasza pana to upefniam, że bandziesz pan u nas gościem posządanym.	Linus umiera. Dlatego nie wzięto go.	Mów od razu! Coście zrobili z naszą bombą?...	Mówi też o Litce jakby dziecko nie umarło i jakby je miała jutro zobaczyć.	Na wieki wieków Siadajcie wedlewedle	Nie powiem, że to być nie może.	Nie zgadłabyś tak dobrze gdybyś nie czuła...	Nie, ale...	Nikomu nie powiesz?	No wiem. Bo co?	O do diabła, są dzwonki!	Och, kiedy wracasz?	Ot, tak pytali, czy już poszli.	Panie z oblicza twego czytam, że jesteś zwolennikiem muz, że nie należysz do synów ciemności i materyi, którzy świętokradzką nogą odpychają perły poezyi.	Paweł Kobycki!	Po chwili zamruczał, jakby do siebie:	Powiem to, kochany panie, że z takiemi opowiadaniami Francya będzie zawsze miała czternaście armij respubliki i będzie mogła prowadzić kartaczową pogadankę z całą Europą. Takie moje zdanie!	Proszę księcia pana... my obadwaj z bratem nieboszczykiem...	Puścić!	Sama pierzyna ważyła bez mała ze trzydzieści funtów.	Szczęść ci Boże! Może chcesz jeść na drogę?	Szwedzi?	Tak jest, my jesteśmy okropnie wdzięczni! Nie zapomnieliśmy tego kawałka mydła. My jesteśmy grzeczni. Dlaczego ty jesteś niegrzeczny, Rat?	Tak.	To Murzyn, który pomógł nam w ucieczce. Jego szałas stoi w tym zagajniku.	To ani chybi, na ciężką zimę znak.	To co?	To jest...	Toby wszystkie zagraniczne firmy zbankrutowały!	Ty knechcieknecht	W czyjem towarzystwie?... gdzie?...	Widzisz, to tak:	Wiem już!	Wiemy coś o tej niezawisłości!	Wyobrażam sobie, bo gdy oczy otwieram, słyszę, że dom już w ruchu i pokoje sprzątnięte. Lada dzień cała służba nasza zemknie.	Śpię, śpię, braciszku
Kochany bracie nie będę z tobą sporu poczynał o to, czy we wszystkim tym, coś dopiero powiedział, masz prawdę czy nie masz; krótko ci powiem, że niektóre rzeczy sądzisz sprawiedliwie, niektóre zaś widzisz całkiem opacznie, ale o to nie mogę cię nie zapytać, dlaczego właściwie tak naglisz z tym oświadczeniem? Czy mnie tam co gore w Bóbrce? Czy mnie wypędzają stąd z domu? Czy na mnie krzywo spoglądają Litwini? Czy na koniec psuję tym sprawę moją, że się pieszczę szczęśliwymi momentami spokoju, których wyczekiwałem tak długo? Doprawdy, że nie rozumiem.	...nie miało to by nic wspólnego z sędziostwem czy czymś podobnym Tylko że dla jurystów drogi te stoją otworem, a pan Micawber nie może zostać jurystą, nie odbywszy na uniwersytecie czteroletniego kursu...	A jarzyny spóźnione, mogłoby przypalić. Może Pan Jezus nie dopuści... Cóż ta na jarmarku? dowiedzieliście się co o koniu?	Ani słowa, doktorze, błagam pana, ani jednego gestu... Zaszła fatalna pomyłka i dlatego musimy działać po cichu i nie ściągać niczyjej uwagi. Wróci pan, jestem pewien, przed końcem przedstawienia.	Chcesz pan dla głupstwa utrudniać ustępstwa, których będziesz od niej żądał w razie śmierci matki?	Chodź, nie pytaj. Drałuj z nami.	Czemuż bym nie miała znać, panie?	I Urbana nie ma.	I znowu przesadzasz. Nie, Romku. Musimy o tym wszystkim pomówić wyczerpująco. Może podczas takiej rozmowy i ja zdołam sobie uświadomić mój stan wewnętrzny. Jeżeli chcesz zrobić mi prawdziwą przysługę, przyjdź dzisiaj o piątej do mnie. Mieszkam w „Patrii”.	Idzie mi o brata Bogusława. Nie wiem, czy sobie tam, na Podlasiu, z konfederatami da radę.	Jeszcześ mało w tym gniłym lochu siedział, kiedy tak mówisz	Kto by taki jasyr wziął, sułtanowi nie miałby czego zazdrościć, któren i sułtan pół państwa swojego chętnie by za taką oddał.	Kto nie chce?	Może i głupstwo Ja też nie mam zamiłowania do leżenia do góry brzuchem i analizowania się od rana do wieczora, ale nie mogę nie widzieć faktów.	Musimy zatem działać, i to natychmiast, dopóki trujący wicher, który płynie stamtąd, nie rozpęta się w orkan nie do opanowania.	Nawet nie zdążył zajęczeć z bólu	Nie chcę żadnych spółek!... Nie żądam od nikogo łaski, raczej wyświadczam ją innym. Kto mi nie ufa, niech sprawdzi cały interes... Przekona się, żem go nie mistyfikował, ale	Nie tylko prawda ma dla nas znaczenie. Chodzi o to, dlaczego przyszedł opowiedzieć nam tę bajkę?	Nie uwierzą ci. Pan de Lamothe zbyt jest uprzedzony do Manuela.	Nie wiem czego się tak zlękli, jest to okropne zuchwalstwo	Nie, ona jest rzadko sama na ulicy i trudno ją spotkać.	Niestety, o dwa dni za późno. Nie przypuszczałem, że ojciec popełni ten krok, zanim nie zostaną wyzyskane wszystkie szanse ratunku.	O to to! Miej tylko dobre wino, a kniei każ dobrze pilnować, to obaczysz, że się i nie opędzisz od szlachty. Ale i na sąsiedztwach tam wcale nie braknie: bo, ot, panowie Karszniccy teraz w Balogrodzie, pan Osuchowski we Mchawie, mój brat w Żahoczewiu, pan Bal w Nowosiołkach, a ja, a pan Nurkowski w Łubnem, a niech no jarmark w Balogrodzie, to i nie dorachujesz się gości, wszystko na noc pociągnie do ciebie.	Och, Gilberta będzie w rozpaczy nie wiem, jakim cudem nie ma jej. Było jej bardzo gorąco na lekcji, powiedziała, że chce się trochę przejść z koleżanką.	Oczywiście Nie muszę ci mówić, Pencroffie, że kora bambusa pocięta w giętkie pasy służy do wyplatania koszy i koszyków; że ta sama kora wymoczona i roztarta na papkę służy do wyrobu papieru chińskiego; że z łodyg, zależnie od grubości, wyrabia się laski, cybuchy do fajek i rury do prowadzenia wody; że duże bambusy są świetnym materiałem budowlanym, lekkim i trwałym, którego nigdy nie atakują robaki. Nie będę także dodawał, że jeśli utnie się część łodygi pomiędzy dwoma kolankami i użyje tworzącej kolanko poprzecznej przegródki jako denka, można otrzymać trwałe i wygodne naczynia, często używane w Chinach. Nie, to wszystko by cię nie zadowoliło. Ale...	Od wakacyj, od wakacyj... Nie mogę rzucać pensji, na którą mnie łaskawie przyjęto, i do tego w niezwykłym czasie.	Odtąd myślałem tylko sam nie wiem dla czego, o prawdzie, wszystkich się pytałem, co to prawda? a od nikogo o tem dostatecznie dowiedzieć się nie mogłem. Różnie różni tłumaczyli, odpowiadali, a ze wszystkiego widać, że to jest jeszcze głęboką tajemnicą. Nikt dotąd niewie dobrze co to jest prawda?	Puszczenie w ruch tak wielkiej maszynerii wymagało wielkiej ilości marionetek. Przede wszystkim firma Nucingen świadomie i rozmyślnie wpakowała swoich pięć milionów w jakiś interes w Ameryce, którego zyski były obliczone w ten sposób, aby wpłynęły za późno. Wypruła się z rozmysłem. Wszelka likwidacja musi być umotywowana. Firma posiadała w prywatnych kapitałach i w wypuszczonych walorach około sześciu milionów. Między prywatnymi kapitałami znajdowało się trzysta tysięcy baronowej d’Aldrigger, czterysta tysięcy Beaudenorda, milion d’Aiglemontów, trzysta tysięcy Matifatów, pół miliona Karola Grandet, męża panny d’Aubrion, etc. Stwarzając sam akcyjne przedsiębiorstwo, którego akcjami zamierzał spłacić wierzycieli w drodze mniej lub więcej sprytnych manipulacji, Nucingen mógłby się wydać podejrzany, wziął się tedy zręcznie do rzeczy: kazał stworzyć komu innemu... tę machinę przeznaczoną na to, aby odegrała rolę Missisipi z systemu Lawa. Właściwością Nucingena jest, iż zaprzęga najsprytniejszych ludzi z całej giełdy do swoich planów, nie uświadamiając ich. Nucingen puścił tedy w obecności du Tilleta piramidalną, wspaniałą myśl: stworzyć przedsiębiorstwo akcyjne, skupiając kapitał dość duży, aby móc dawać akcjonariuszom duże dywidendy w pierwszym okresie. Kombinacja ta poczęta pierwszy raz w chwili, gdy kapitały dudków były w obfitości, musiała wywołać zwyżkę na akcje, a tym samym zysk dla bankiera, który je wypuszcza. Pamiętajcie, że to się dzieje w roku 1826. Mimo że uderzony tą myślą, równie płodną jak bystrą, du Tillet pomyślał oczywiście, iż jeśli przedsięwzięcie się nie uda, będą z tego nieprzyjemności. Toteż poddał myśl, aby wysunąć na front jakiegoś widomego dyrektora tej machiny. Znacie dziś sekret banku Claparonasekret banku Claparona	Sam nie wiem. Czuję do niej antypatię i już.	Słuchajże! w tym miejscu, na którym jest teraz twoje kolano, zakopałem to, co mego ojca zawiodło w jasyr, co Mordacha wydało na moją zemstę, co już przedtem i mnogiej krwi, i mnogiego nieszczęścia było przyczyną. Tego Persa, co to przyniósł był aż z indyjskiej ziemi, struł jeden Ormianin, tego Ormianina udusili trzej Greczyni w Białogrodzie, tych Greczynów utopić kazał basza jędropolski, tego baszę zabił ataman Łoboda, Łobodę rozsiekali mołojcy, aż się to dostało memu ojcu, a ojciec usycha teraz w pogańskich łykach... Kiedybyś chciał wziąć, com zakopał, to i ciebie spotka nieszczęście i zguba!	Tylko guzik.. ale co za guzik! Tutaj właśnie zbrodniarz postąpił nie artystycznie. Nie powinien był zgubić tego guzika.	Że o godzinie dwudziestej trzeciej widziałem onych zuchwalców śpiących w antykamerze, o piątej stawili się na zawołanie waszej królewskiej mości, lecz pozostaje nam jeszcze sześć pełnych godzin, w których mogli broić, jako im się żywnie podobało?	...niech więc panowie zaokrąglą tę liczbę do dwudziestu lat i wszystko będzie w porządku	A cóżby innego być mogło?...	A dziś?	A ja ci powtarzam, że nic z tego!	A kostium! Najczystszy strój grecki Rozumiecie, jestem cały w ogniu. Biorę na spytki mego Czyściela, powiada mi, że ta sąsiadka nazywa się Zena. Zmieniam bieliznę. Aby zaślubić Zenę, mąż, stary bezecnik, dał trzysta tysięcy franków rodzicom, tak sławna była piękność tej dziewczyny, w istocie najpiękniejszej w całej Dalmacji, Ilirii, Adriatyku, etc. W tym kraju kupuje się żonę i to na niewidziane...	A przeczprzecz (starop.)	A z włosami co będzie?	A, widzisz, jakaś niepoczciwa!	Ach! byłoby najlepiej, gdyby można wybrać takiego, który wie wszystko.	Ale dlaczego słowo: trzęsawisko zostało wypisane ręcznie?	Ale on był w kawalerii, zdaje mi się	Ale spodziewałeś się, że odejdzie	Aron!	Bardzo dobrze...	Być może	Był, lecz nas opuścił i mniemałem, że go tu znajdę.	Chciałem też pięknie prosić, w razie gdyby co zaszło... wiecie, panie... aby jakowe nieszczęście albo co... aby pchnąć zaraz pachołka na łeb do Spychowa. Jeślibyśmy zaś już wyjechali, niech nas goni!	Cicho, głupi bo jeszcze w ciebie strzeli.	Czy będzie msza?	Cóż się śniło?	Flirt	Idź już sobie	Ja? M-mam iść i... i powiedzieć jej to wszystko?	Jak to?	Jak to?	Jest tam pewny dziwak, Tyszko... jest archiwista regent... także niejasna figura młody krewniak panny Dobkówny z Konopnicy... Ale podobno sama tam panna wyrokuje... choć jeszcze bardzo młodziuchna, a mówią, energiczna i rozumna.	Katty! jakto? czy pani jesteś pewną?...	Kogo?	Komu?	Krakeny	List, który przysłano dla ciebie w twojej nieobecności i oddano mi go dla ciebie.	Maecenas atavis edite regibus!	Mam nadzieję że wkrótce zjawisz się tu także. Życzę ci, aby to nastąpić mogło jak najprędzej.	Małżeństwo, Ojciec, Syn, Własność powiada	Mojej matki.	Mości wojewodo, my z ŁubniówŁubnie	Nareszcie ponieważ nieszczęście tak mieć chciało, trzeba się pocieszać, błagam cię tylko, mości błędny rycerzu, żebyś mi pomógł wydostać się spod tego muła.	Natychmiast przyjedzie	Niezawodnie.	No, a on co na to? Uciekł, der Schurkeder Schurke (niem.)	O, do ślubu jeszcze daleko	Opowiedz mi o Ropuszym Dworze Wydaje mi się, że musi być ładny.	Pan Noirtier chce mówić	Pasipiktinimas, Šmeižtas Taigi ar reika didesnio durniaus? Argi jūs mislyjate, jog valdžia daleis savo valstijoje platinti lenkus? Tai kurs kitaip mislyja, taip kvailas, kad apie jį nė kalbėti nereikia. Bet kvaili ir litvomanai kvaili ir lietuviai jeigu jie nori ir mislyja užsilikti. Lietuvoje už poros desetkų metų neliks nei vieno lietuvio, visi pavirs į stačiatikius maskolius. Taip mums išreiškė mūsų direktorius... Dabar, gal, suprantate, dėl ko aš į ne jokią tautą neprigaliu. Ak, netiki į nieką ir lenkstudentis, bet vistiek jis kvailys, nes dirba dėl lenkų, ir būtų da kvailesnis, jeigu jisai dirbtų dykai....	Pochlebstwo rzekła Małgosia i mrugnęła na Ludkę, a uśmiechnęła się do Elizy.	Powiem panu, że z panem de Charlus to było trudno. On jest straszliwy dreyfusista.	Praca	Przestańcie się kłócić.	Przyjdzie pora, to pogadamy. Dajcie odpocząć. Z Czehryna prosto jadę.	Pół do pierwszej	Służę przygnębiać, zniechęcać. rodzeństwo.	Tak więc moje dziecko, kiedy lud Izraelski stanął u stóp góry Synai, ten który go wyprowadził z niewoli Egipskiej i wiódł przez pustynię wstąpił na wierzchołek, i śród grzmotów a błyskawic ogłosił ludowi dziesięć przykazań bożych...	Tak, panie.	To patrzcie się w samowar, albo w koniec własnego nosa, macie przecież na co.	To pod łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.	To, proszę pana, gust mojego męża.	Trafił mi się tam pewien fygas Samios...	Trudno to ocenić, a zresztą wkrótce się o tym dowiemy!	Twarzą zwróconą ku oknu?	Więcej niż sto razy. W naszym kościele czasem mszy świętej słucha. Ty go także niebawem zobaczysz.	Więcej, jak ostro, bo Horn gotów był się rzucić na Bucholca.	Wyjąwszy, że na pięć lub sześć mil przed ujściem przy schyłku pory suchej wody ma bardzo mało. Tworzy się tam wtenczas rodzaj mielizny, o którą biją wściekle od zachodu fale oceanu.	Wyście, panie, Jurand ze Spychowa?	Właśnie w tej izbie.	Za cztery godziny, o szóstej.	Zauważyłaś spojrzenie tej żmii?	Łóżka też?	Życzę sobie życzę sobie, abyś dał spokój Falinie i wynosił się stąd natychmiast.
Nie zasłużyłem na tyle łaski, ekscelencjo Tak, gdybym był zupełnie nieuczciwym, miałbym swoich pięćset tysięcy franków; zresztą mogę panu przedłożyć rachunki z mego majątku, mogę go panu wyszczególnić! Ale niech pan hrabia pozwoli sobie powiedzieć, że jeżeli rozmawiałem o nim z panią Clapart, to nigdy dla wyśmiewania się, ale przeciwnie, ubolewając nad jego stanem i pytając pani Clapart, czy nie zna jakich lekarstw nieznanych doktorom a popularnych u ludu... Mówiłem o pana uczuciach i przy małym, kiedy spał (okazuje się, że nas słyszał!), ale zawsze w formie pełnej przywiązania i szacunku. Nieszczęście chciało, że ta niedyskrecja wyszła mi na zbrodnię. Ale, przyjmując słuszny wyrok pańskiego gniewu, pragnę bodaj, aby pan hrabia wiedział, jak się rzeczy miały. Och, mówiłem o panu z panią Clapart z serdecznym wylaniem. Wreszcie, może pan hrabia spytać mojej żony, nigdy nie mówiliśmy między sobą o tych rzeczach...	Uspokój się, moje dziecko Owszem, powiedziałem trucizna, powiedziałem również śmierć, i powtórzę raz jeszcze: tak, chcą ci zadać śmierć. Jak to wypijesz, nie pij już nic więcej tej nocy.	Patrz, jak ten koń strzyże uszami! Skoro znajdzie się tam, ta chabeta weźmie na kieł, puści się galopa i Bóg wie dokąd cię zaniesie. Chcesz dobrej rady? Skoro dojdziesz tam, gdzie się biją, podnieś jaką fuzję i ładownicę, stań w szeregu z żołnierzami i rób wszystko jak oni. Ale, Boże drogi, idę o zakład, że ty nie potrafisz nawet odgryźć ładunku.	Nie, zdawało mi się tylko... nie, doprawdy tak jestem strasznie zdenerwowana.	Nic, powtarzam, co sobie myślałem. Myślałem też, że w razie czego masz prawo upomnieć się o jakąś rentę dla Marysi. Nie sądzę, by Wilczur się odnalazł. Byłoby o tym w gazetach. Musi tam jednak ktoś zarządzać jego majątkiem, a Marysia ma do tego majątku prawo.	O, długo, stary adherencie diabłów, bardzo długo! Włazimy ci na kark obadwaj oto z Rafciem. Będziemy gospodarowali. Bierzemy się do roli.	Tak. W szerzeniu trzeźwości dopomaga mi miejscowy proboszcz. W rozpijaniu ludu widzę nędzną rękojmię kultury i zapobiegam temu. W tym celu w gorzelni, którą postawił mój ojciec, wyrabiam tylko spirytus denaturowany. Sklepy urządzam pod opieką dworu, aby uchronić służbę od oszustwa Żydów. Sprzedaje im się produkty lepsze i taniej; w tych sklepach jest wszystko. Ubogie dziewczęta sporządzają sobie w nich całe wyprawy. Włościanie z początku nieufnie patrzyli na nasze sklepy, ale już się do nich przekonali.	Wasza Eminencja ma jednak dowód, iż gdyby nie ta ostrożność, bylibyśmy narażeni na niemożność złożenia mu uszanowania i podziękowania za to, iż raczył d‘Artagnana do nas przyłączyć. D‘Artagnanie, ty, któryś właśnie pragnął wyrazić swą wdzięczność Eminencji, zbliż się i korzystaj ze sposobności.	Nie wiesz jeno że on nie Mellechowicz, tylko ów nasz Azja, który się z tobą chował.	Ja wiem... ja wiem, zapóźno. I wróciłabym dawniej, ale walczyłam ze swoją dumą, z ambicją, wiedziałam przecie, że nie ominą mnie najdotkliwsze upokorzenia... Ale teraz już jestem tak śmiertelnie zmęczona, już brak mi sił i nawet taką litość, która nie różni się od pogardy, przyjmę z wdzięcznością...	Nie ma się co dziwować, że z tym charakterem inaczej teraz został przyjęty i uważany. Musimy go słuchać radzi nie radzi!	No to idźcie już do wszystkich diabłów! Gdyby nie pan pułkownik Schröder, który wstawił się za wami, to nie wiem, jakby się ta sprawa dla was zakończyła.	No, to ja będę równie szczery i spytam, co zrobisz, jeśli ci jej nie zapłacę?	Wszyscyśmy się tu do niego przyzwyczaili Nie mógłbym tego o nim powiedzieć. Znam go tylko jako hotelarza.	Tak, na pewno mi podał kilka szczegółów, ale to było przeszło siedem czy osiem lat temu; już nic nie pamiętam.	To rzecz szkaradna! Nie uciekam na jej widok, ale wolę o tym nie myśleć.	„Przecież z tego nic już nigdy nie będzie! To fakt niezbity, że nie ma tu po co siedzieć”.	Niby Kuba! Juści, że służył, ale się pomarło chudziakowi jeszcze na jesieni.	Daję. Proszę cię, czemuś nie zameldował lokajowi, że przychodzisz z interesem, byłbym ci powiedział, że interesy załatwiam w kantorze, a tutaj przyjmuję tylko przyjaciół.	Panie... tego... Pomnij waszeć, że my wszyscy, jak nas tu widzisz, zjechali nie tylko dla dawania naszego testimoniumtestimonium (łac.)	Rad bym, lecz nie mogę. Myśl o okrucieństwie wytchnienia nie daje. Uczciwie uważam, że aby ją zgłębić, należy wprzód grozę zwrócić przeciw sobie. Pójdę więc spróbować.	Wymień pan tylko mięso, czy ryby, wszystko w tej chwili na panów usługi, nigdy jeszcze zająców, króliczków, kuropatw, słomek, zwierzyny i drobiu nie zabrakło u mnie.	Jeśli nie wstrząsu, który może tu jest wyrażeniem za silnym, to w każdym razie pod wpływem chwilowego napięcia nerwowego.	To nie może tak być, nie może! Jest sposób. Napisać do Prezydenta.	Zdrowe być musi powietrze w tej okolicy Sypiam zazwyczaj lekko, jak wszyscy starcy, ale tej nocy spałem jak zabity i nie obudziłem się do białego ranka.	Jest to istotnie mąż poszanowania godny i najwyższej dla Zakonu zasługi Drudzy o sobie zawsze pamiętają po trosze ten nigdy o niczym nie marzył, prócz wielkości Zakonu, prócz jego dobra, i niemal człowiekiem być przestał, tak w tę suknią wrósł, którą nosi.	Dlatego, że wszystko to nie moja zasługa, tylko twoja. Te pochwały tobie się należą. Cobym dał za to, żebym mógł powiedzieć panom dziennikarzom: „Jeśli to uważacie za tak wielką rzecz, to jedźcie gremialnie do Płoszowa i tam klęknijcie u pewnych nóżek...”	Ale czy to prawda, że on zdradzał? Któż nie zdradzał?	Byłżebyś żonaty? Och! Nie ustąpię cię żadnej kobiecie.	Szwarc? Z Siennej, mówisz? Szwarc, Szwarc... Nie pamiętam.	To prawda To prawda, jesteś pan wiernym przyjacielem. Ale Maksymilianie, postępujesz tak zgodnie z własnym interesem; wiesz przecież doskonale, że niewolnik, który zaczyna stawiać żądania, traci wszystko. Przyrzekłeś braterską miłość mnie, która nie ma przyjaciół, o której ojciec zapomniał, a macocha prześladuje; mnie, której jedynym oparciem jest niemy, znieruchomiały i zimny starzec niezdolny do tego, by ręka jego mogła uścisnąć moją, choć serce bez wątpienia bije dla mnie resztką uczucia. Gorzki żart losu uczynił mnie wrogiem i ofiarą silniejszych ode mnie, dając jako podporę i przyjaciela żywego trupa. O, naprawdę, Maksymilianie, jestem bardzo nieszczęśliwa i masz rację, że kochasz mnie dla mnie, nie dla siebie.	Drake! wszak ten człowiek jest tu na okręcie.	Aaa! Waldy, teraz wszystko krytykujesz. Dawniej byłeś towarzyszem co się zowie... w Paryżu, pamiętasz? Teraz z ciebie filisterfilister (pogardl.)	Nie cudem paniczu, ale łaską Bożą.	Toteż nie trzeba rewidować wszystkiego. Trzeba szukać tylko tam, gdzie można dokument znaleźć.	Jego ciało będzie wisiało na Plaza de Granada przez trzy dni Tak, jak mówiłem.	Przez złość do nich, że to chcą działów. Piekło tam u nich, a to dzień nie mija przez kłótni, zaś wójt broni Dominikowej, opiekunem był nad sierotami jeszcze po śmierci Dominika.	Królowo, wiedz tedy, że żyje i że przywiedziemy ci ją zdrową i całą.	To fakt, że niepodobna zostać tak z mieczem, wiekuiście wiszącym nad głową i trzeba koniecznie, w jakikolwiek bądź sposób, wyjść z tego położenia.	Frazes, frazes! Wszystko jest frazesem i wszystko nim nie jest. Ale jestże pani przynajmniej szczęśliwą?	Wykopuję z ziemi robaki podgryzające korzenie drzew i roślin. Ludzie narzekają wprawdzie czasem, że im szpecę ogrody mymi robotami, ale sami przyznają, że usługi, jakie im oddaję, są stokroć większe niż mniemane szkody.	Cie... na jarmarku widziałam go zdrowym...	Dobrze, na okręcie, zaraz, jeżeli panu o to idzie. Kiedy? Jutro rano?	Mama jest na zamku Piotrowiczowym	Dla pani zatem nie będę robił wyjątku, bo gdybym to uczynił, upoważniłbym innych moich podwładnych do żądania tego samego, ale ofiaruję pani pożyczkę, równą wysokości miesięcznej pensji pani. Czy dobrze?	Jestem człowiekiem o ugruntowanych zasadach więc jeżeli mam zapłacić, to zapłacę. Poza tym waćpan zapominasz, że chłopak jest synem mego brata.	Tak, to prawda, i ja chciałabym cię naślado­wać. Gdybyś więc i dla mnie wyjednała także jaką­kolwiek pracę w kopalni...	Ponura w nocy Słyszysz, jak morze ryczy? Tak, jak gdyby pożreć nas chciało. Czy to ta tam łódź? Widzę światło w okienkach.	Posłusznie melduję, panie audytor że on ma reumatyzm.	Bartek! Chodź tu! krzyknęła stara ostro.	Boże! Tak późno!	Opat dał mi pozwoleństwopozwoleństwo (daw.)	Opowiedz mi wszystkie nowiny z Avonlea	Pal licho moje zęby! Czy wiesz, gdzie są jej jaja?	Pracy! Cóż więc przeszkadza jej pracować?	Prlawda, prlawda pojadę do babuni, i tak!	Moralność, widzi pan, jest to wynalazek, rodzaj postanowienia obowiązującego wszystkich, rodzaj uchwały gminnej, czasowo przestrzeganej z gminnym pietyzmem.	Wedle rozkazu, panie majorze o ile zrozumiałem pańskie słowa, pan major przybył tutaj, żeby mnie zbadać.	A któżby to mógł być?	Cofnijże go waść jeszcze głębiej, bo mogę przyciąć, a to boli.	Uzdrowienie chorego jest zdobywaniem zasługi, lecz wprzód należy pozyskać wiedzę. Mądrześ postąpił, Przyjacielu całego świata.	Źleś zrobił, żeś wspomniał, iż wziąłeś Anielkę bez posagu. Ciotka dotąd o to zła.	A co?	A jego imię? Czy mogę je poznać?	Ale nas usłyszy	Co ty mówisz?	Dla tego!	Do jaśnie wielmożnego niełatwo z byle jakąś prywatną sprawą przystępować.	Jakże to było?	Jestem już!	No. To powinno wystarczyć..	Panie jenerale! jedyne moje dziecko.	To jakieś nieporozumienie...	To twoja wina.	Wpuśćcie mnie bym nań poczekał pod portykiem.	...Lykona którego arcykapłan Mefres wykradł policji i sądom... Lykona, który w Tebach, udając waszą świątobliwość, biegał nago po ogrodzie jako wariat...	A ja Żmudzinką!	A jestem, droga Gburciu-Furciu	A niby kto zamierza nam towarzyszyć?	A ładunek?	Arya	Buty miałem dziurawe.	Dlaczego?	Fabryki?	I jesteśmy z Wyspy	I przyjąłbyś służbę inną?	Interes, Pieniądz, Polak, Żyd rzekł cicho	Jestem tedy sam! Jesteście nędznicy, pójdę sam i sam zgarnę tę bogatą zdobycz. Słyszycie!... Żegnam.	Kto ów oficer?	Miłość, Obowiązek, Samotnik	Myłem!	Należy dostarczyć im leków i opieki w zamian za zwrot kosztów ze strony drugiej.	No i cóż dalej?	Obróżkę byś chciała?	Poeta spytał Petroniusz.	Seks, Zdrada	Słucham!	Słyszysz, diabli cię wezmą!	W biurze zarządu kolei. W dziale przychodu...	Widzisz oazę?...
A! młokosie! młokosie! miłostki pewno jakie?... Powtarzam ci, strzeż się: kobieta zgubiła nas wszystkich co do jednego, i gubi nas jeszcze tak samo. Wierzaj mi, jedź dzisiaj.	Ba! to by pięknie, ale kiedy jednemu się zechce ożenić, to drugi pierwszej lepszej baby nie weźmie li dla dotrzymania terminu. Ale wiesz co, Nieczuja, uczyńmy tak: który się pierwej żenić będzie, temu drugi będzie drużbował, a przyjechać musi, choćby na drugim końcu świata był.	Boi się ciebie bardziej niż mnie! Nigdy nie zmaltretowałem tak konia... nigdy w życiu!	Nic. Smutno jest. Tak okropnie, tak beznadziejnie smutno.	Ojciec jego strzelił sobie w łeb.	Oszukałem pana Pierwszy raz w życiu skłamałem i jestem porządnie ukarany, bo nie mogę już panu wyjawić powodu ani moich odwiedzin, ani tego przeklętego szpiegostwa. Odkąd, że tak powiem, przejrzałem duszę pana, byłbym wolał dostać policzek, niż słyszéć, jak mnie nazywałeś kapitanem Bluteau. Pan możesz mi to szalbierstwo darować, ale ja, Piotr-Józef Genestas, któryby nawet dla uratowania życia przed sądem wojennym nie skłamał, ja sobie tego nigdy nie przebaczę.	Pamiętam, naturalnie! Byliśmy mniejsi od Toma W nocy, w koszulach! Ale wzięliśmy suchary na drogę. O! świetnieśmy się zaopatrzyli, z wielką zapobiegliwością! Henryk miał w chusteczce nieodzowny scyzoryk, jabłka, cukier, a ja suchary i sznur na wypadek trudności przy włażeniu na księżyc. Tak, Marto złapał nas za bramą stróż i odprowadził. Och, cóż to był za wstyd.	Tak jest. Konie przywiąż do palika.	Tak ubiory w wieku dziewiętnastym są obrzydliwe. Są tak ciemne, tak przygnębiające. Jedynie grzech jest rzeczywiście barwnym czynnikiem nowoczesnego życia.	Tak, Stasiu. Chciałam zasięgnąć twojej opinii. Sama nie wiem, jak należy postąpić. Czy sądzisz, że pogróżkę Leszka należy brać serio?	Tak, ale czyż można oddzielić człowieka od tego, co on mówi?	Tak, tak Athos ma rację; animae adventuntur in desertis.	Tak, tego dowodzą kosy w herbie. Niemal wszyscy zbrojni pielgrzymi, którzy wyruszali na podbój Ziemi Świętej, przyjmowali za godło krzyż, jako znak swojego posłannictwa, albo wędrownego ptaka, symbol długiej podróży, którą zamierzali odbyć na skrzydłach wiary. Jeden z pańskich przodków z linii męskiej musiał wziąć udział w takiej krzyżowej wyprawie, a choćby nawet było to za Ludwika Świętego, to i tak ród pański sięgałby XIII wieku	Tego nie wiem, ale wierzę pani na słowo. Natomiast zdziwił mnie Kosiba swoją inteligencją. Mówi jak zupełnie wykształcony człowiek, co jakoś nie pasuje mi ani do jego wyglądu, ani do nieukończonej szkółki ludowej, ani do zawodu parobka młynarskiego czy znachora.	Zawiele sił trzebaby mieć na powtórki. A i życia nie starczyłoby. Nie, panno Miko. Otwarcie pani mówię, że lubię i ja panią. Okazała mi pani wiele życzliwości, ale niechże to będzie dosyć. I tak oboje będziem myśleli o sobie wzajemnie jak najlepiej. Byłoby może inaczej, gdybym ja panią, a pani mnie naprawdę poznała.	A jakże wy robicie, że takie straszne gęby macie?	A ty, co zrobił?	A tyś to w żółtych butach tu przyszedł?	Ach, eksploatuję swoje prawnicze wykształcenie. Pozatem biorę się do handlu.	Ale dokąd?	Ale mówiłeś pan o Haiti?	Ale niebawem odejdziemy stąd precz.	Ależ dlaczego?	Ba! Kiedy ja jestem, ja jestem już jawnogrzesznica.	Bardzo łacno; nie co dzień się takiego widuje: twarz ma jak na zbrodniarza cale przyjemną; włosy krucze, równo z brwiami przystrzyżone, wąsy bujne, szczupły a mały wzrostem, niczym dziecko.	Bo jak Miemce kupią i zasiędą o miedzę, to będzie jak w Górkach: powietrza prosto zbraknie do dychania w Lipcach i z torbami pójdziemy albo do Hameryki.	Bo pamięć, to jest skład, w którym leży przeszłość, a wspomnienie ma miejsce wówczas, gdy się do tego składu wchodzi, żeby coś wydobyć.	Brawo koncert byków.	Chodź, pani.	Cicho, na miłość boską to mąż tej młodej osóbki, która siedzi koło mnie!	Cieśle idą! Świętego Józefa na chorągwi mają!	Co mi dacie, kumie, jak wam powiem, gdzie wasz osioł?	Co mi po tym? Mam co innego na głowie. Do widzenia.	Co się stało, Rodrigo?	Co takiego? co takiego?	Co za dziw! Obdarli mnie Niemcy na granicy i byliby powiesili, gdybym się im ochrzcić nie dał. Rzucili mnie do wody i takem ocalał.	Czego się mieszają? Wolność Tomku w swoim domku.	Czekam na ciebie, synku	Dajże spokój Już wolę moje mchy aniżeli tych ludzi, z którymi nie jestem w stanie rozmawiać. Nade mną, a szczególnie nad Stefkiem ciąży klątwa: mamy arystokratyczne mózgi, a demokratyczne wychowanie, no... i trochę wiedzy... Owoc z drzewa wiadomości wypędza nie tylko z raju, ale przede wszystkim z eleganckiego towarzystwa...	Dla ciebie to jest głupstwo, dla mnie nie.	Dobrze jest mieć taki samochód	Ej, to nieprawda! Mistrz Juliusz nie może opuścić Ekeby.	I trzeba cię dopiero mocno za język pociągnąć, żebyś powiedział o tym. Nasz także poszedł przed chwilą. Coś się na pewno szykuje. Z taborem nie rozmawiałeś?	Ja, pani, jestem zawsze najlepszym z ludzi i tylko... zapoznanymzapoznany (daw.)	Jak na imię twemu synowi?...	Jak ta wiedźma nie będzie cicho, to... jak Wawrzka kocham, nie kończę sztuki... Niech dyabli wezmą wszystko!... Już mi się życie sprzykrzyło, grywać z takiemi!...	Jak wygląda?	Jedźmy każę wam konie posiodłać, psy posmyczyć i z chartami.	Jest.	Już byłem i nieszczęśliwie...	Józka! a gdzie to Pietrek z Witkiem?	Miasto umarłych... zapewne ale wierz mi, że musiało być niegdyś przez żywych zbudowane.	Miszuk, gonię za tobą z Moskwy: wszędzie biorą.	Miłościwa Pani Znałem ją, prawda, ale od przybycia Francuzów dziwnie się nam ona zmieniła.	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	Na każdy, który podają z dobrą wolą. Szczególniej na obiad ubogich.	Nasz Fox też bardzo wybredny. Przez jakiś czas w ogóle nie chciał żreć mięsa, ale teraz żre znowu.	Nie mamy żadnego zamiaru niszczyć lasów należących do plemienia Arawaków My je tylko przemierzamy, żeby dotrzeć do terenów zamieszkiwanych przez białych ludzi, znajdujących się na południe od zatoki Maracaibo. W stosunku do czerwonych ludzi jesteśmy nastawieni przyjacielsko i nie chcemy wszczynać z nimi wojny.	Nie powrócił!! a gdzież był?	Nie, nie! Staraj się odzyskać spokój... i pociesz się tym, że gdy odnajdziesz tę dziewczynkę, będziesz mógł jej przekazać cały majątek!	No, a ty? Gadaj o sobie.	No, więc?	O niczym nie wiem.	Ot, babski rozum!	Pan Gosiewski, hetman polny, w niewoli u Radziwiłła.	Pan Mitchel wpadł na ten pomysł, twierdząc że rozbójnicy będą wyglądali lepiej, niż nudne domina, plączące się pośród orjentalów.	Pan się cofasz?	Panie profesorze...	Panna Danuta Jurandówna... A skąd ona jest?	Po Lubomirskiéj Cosel... po Cosel trzeba wybrać kogoś w Warszawie.	Po co mam kłamać nos tego koniucha takiego mi strachu napędził, że za żadne skarby świata sam z nim nie zostanę. Jak też, u  diabła, ten rycerz może cierpieć takie straszydło przy sobie? domyślam się wszakże, że to muszą być w tym czarnoksięskie sztuki i wszystko to, panie, nie dobrze mi coś wróży.	Po stokroć panią hrabinę przepraszam, jestem najnieszczęśliwszym z szambelanów i najniezręczniejszym z ludzi. Królewicz dał mi bilet, pojechałem do jéj pałacu, odprawiono mię z niczem. Bilet królewicza a pana to zawsze rzecz pilna. Puściłem się w pogoń za W. ekscelencyą, szedłem tropem i doszedłem aż tu.	Podczaszyc Ordyński Michał!	Podstawą każdej plotki jest niemoralna pewność	Prowadziłem te konie, żeby je wam oddać.	Przejdź pan do swego pokoju na papierosa i wróć za chwilę. Wszakże to obok.	Pytaliście, co za pacholę przywiodłem Przybłąkało się maluczkie do Krakowa, dopytać go niesposób, ani wie, skąd rodemskąd rodem wskakiwać.. Słowem, gdyby nie drobne latka i szczere siwe oczy... chodź no, chodź, nie chowaj się. Przypatrzcie się, wasza przewielebność, jakoż się wam zda? Kłamcą to dziecko nie jest, jednakowoż rozpowiada dziwy, z których nic wyrozumieć nie można.	Robił to niby po pijanemu	Skoro jest inny, piękniejszy i młodszy, zabierz starego, a dawaj pić.	Spodziewam się!	Szesnaście.	Słusznie mówisz... rzekł rotmistrz; toż samo zemną. Po co ja będę jechał do domu? Zima ostra i sanna kopna, posiedzę tu, przecie was nie objem... A no, w zimnej izbie o jednem oknie i to z kratami, mieszkać nie myślę... a uczyńże też ład, żebym ja za lada butelczynę nie potrzebował się kłaniać i prosić, powinienem mieć swój zapasik...	To mu się odcinać, ale jeno tyle, aby was na śmierć nie zarąbał. A cynglówcynglów	To nie ma się co głowić, a jeno iść do dziedzica i kupować!	To nie twoja sprawa, hrabio. A zatem poddasz się?	To niemożliwe, sprawiedliwość ma także swoją formalną stronę.	To niezwykły wypadek. Mógłby pan z tego coś zrobić?	To was, niebożęta, rozsiecząrozsieczą	Tym lepiej, pani, tym lepiej.	W poważnej sprawie! I cóż to za sprawa?	Wasza dostojność, mości Rycerzu Posępnego Oblicza, może sobie spoczywać spokojnie nie ma już potrzeby zabijać wielkoluda, ani zwracać państw księżniczce, wszystko się już skończyło.	Wiem, przestrzegał mnie pan Świrski	Wiązać!	Więc czy ty nie widzisz tego?	Więc jutro, Mokumie?	Zapewne! zapewne! zobaczymy! Darski! mruczał niewyraźnie stukając kijem i wstrząsając się cały mówił prezes:	Zaraz go wykonam	Zawsze mówiłem, że zacny z ciebie kawaler	Zielińska! twój redaktor przyszedł.	Ćśś, nie mów pan nic, panie Teofilu, nam słu­chać nawet takich rzeczy nie wolno.
Dlaczego pan tak się o to troszczy, doktorze?	Ach! jak ja pana kocham, gdy pan takie rzeczy mówi Mój drogi panie! Ale jeśli tak, to mama jeszcze coś szepnie panu do ucha: oto ona pasyami lubi u panów czarne jedwabne pończoszki, ale jedwabne! Niech pan zapamięta! Jej dość spojrzeć, żeby odróżnić, co jedwab’, a co fil d’Ecosse! Mój Boże! niech mnie pan nie posądza, że ja się do wszystkiego chcę mieszać. Nikt się tak nie potrafi usuwać, jak ja, tylko chodzi o to, by Niteczka nigdy nie pomyślała, że pan pod jakimkolwiek względem nie dorównywa innym. Co pan chce! Bierze pan prawdziwą artystkę, która lubi, żeby wszystko, co ją otacza, było ładne. I doprawdy, ona przecie wcale nie będzie tak biedna, żeby nie miała do tego prawa. Cóż, panie?	Bagatela! Czego te cudotwórczynie nie potrafią! I czego my od nich nie wyma­gamy! A one tak mało mają do rozdania od siebie, a tak wiele ze skarbca naszej wyobraźni. Wyobraźni! Bo nie chcesz chyba stać się śmiesznym i mówić poważnie o uczuciu. Podniecenie wyobraźni, jej pęd niepowstrzymany i szał wreszcie. W tym mieści się klucz do zagadki, dlaczego gęś stać się może przeznaczeniem dla takiego jak ty czło­wieka... „Przeznaczenie!” za dużo się tego dziś słyszy. AfrodyteAfrodyte a. Afrodyta (mit. gr.)	A wypiekam! Jezus Marya, wypiekam! bo o twoje szczęście, o twoją przyszłość troszczę się...	A z familji mojej kto więcej? marszcząc się frasobliwie rzekł Stanisław August.	Chyba że ten właściciel dostał się do niewoli piratów...	Dalipan nie wiem znam tego trzpiota Frascatellę, lat już dwa jeśli się nie mylę, a do tej pory jej nie rozumiem. Robi co tylko możne, żeby ją miano za zgubioną, za przepadłą, za strąconego aniołka, mówi, chodzi, lata, mięsza się do towarzystw, których dotknięcie truje i gubi, a jak salamandra cała z płomienia wychodzi, i nikt w Warszawie pochwalić się nie może, żeby choć ust jej dotknął, tak jej sztylecik straszy.	Dlaczego?	Do jutra wieczór, Lousteau Dasz mi odpowiedź we Francuskim, na premierze; że zaś sam nie będę mógł napisać sprawozdania, weźmiesz moją lożę. Daję tobie pierwszeństwo: naharowałeś się za mnie, umiem być wdzięczny. Felicjan Vernou ofiaruje zrzec się honorariów na rok i dopłacić dwadzieścia tysięcy za trzecią część dziennika, ale ja chcę zostać absolutnym panem. Bądź zdrów.	I czystego sumienia, i czystego sumienia! Mędrzec pański powiada: „Ten się drapie, kogo swędzi” , a mnie nic nie swędzi, przetom wesół! Polak, StrójJak się masz Ketling! O! do stu bisurmanów! Co to ja widzę? Wszakżem to ciebie po polsku widział, w rysim kołpaczku i przy szabli, a teraześ się znowu na jakowegoś Angielczyka przemienił i na cienkich nogach niby żuraw chodzisz?	I ja pójdę z tobą są dni, w których się więcej modlić muszę, bo w nich zawsze więcej byłam szczęśliwą albo więcej cierpiałam.	I nie gniewałbyś się, gdybyś mógł na jeden dzień znowu zostać oszczepnikiem i dołączyć tego morskiego zwierza do tylu innych, któreś już zabił?	Jak to? Przecież sama mi mówiłaś, że widziała się z panią Verdurin parę dni wcześniej. Zresztą, moja złota, po cóż owijać w bawełnę? Któregoś ranka znalazłem w pokoju Albertyny liścik od pani Verdurin, wysłany po to, by przypomnieć jej o wizycie. A przecież wiesz o tym, Anno, że według słów Albertyny przyjaciółka panny Vinteuil była dla niej jak matka, jak siostra.	Kazio Głuchowski, mój zacny compadrecompadre folwark [dziś popr. w tym znaczeniu: hacjenda; red. WL]. posiadał, wcale przyzwoitą, gdzieś tam w Brazylii, na pograniczu stanu Contestado, w pobliżu obszaru terenos dos Indiosterenos dos Indios dziewiczy las.. Na werandzie siedział swojego domu pewnego południa, w skwarze marcowym drzemiąc niedbale. Tuż obok stodoły kaboklikaboklowie najemny robotnik rolny w folwarku, szczególnie zajmujący się końmi. oraz koloniści zginęli na miejscu. Maciuś ocalał, suka została ciężko porażona, Indianie czmychnęli.	Nie plotłabyś pani! Zdaje się, że to był Żyd!	Niechaj nie szydzi panna Ewarysta, bo zaraz dowiodę, iż obce mi być musi wszelkie uczucie trwogi. Wspomniałem już o religii własnej, a teraz dodam, iż przy waszej pomocy, to znaczy pani, Jacinta i kilku innych osobników, zamierzam mój system rozpowszechnić gwoligwoli (daw.) bronił się Yetmeyer zawzięcie.	O panie mój!... o panie! jakże ja się szczęśliwie wykręciłem!...	Oczywiście, oczywiście. Spodziewam się, że pan da sobie radę.	Po co wy mi o takich rzeczach gadacie? Człowiek nabije sobie głowę bajkami i traci spokój. Przypuśćmy... przypuśćmy, że wracam z Dżjafirką do Samarkandy. I co dalej? Nie ma tam ani mego domu, ani majątku. Może przyjechać baskak, rozpozna mnie i co robić? Lepiej się zaraz powiesić.	Ponieważ, mówię, bez pana nie mogę nic zrobić, a lękam się, byś nie odmówił mi łaski, której żądać przychodzę, jeżeli nie będziesz wiedział, w jakim celu o nią proszę.	Poszedł! Nie bój się. Wszystko dobrze. A teraz wylatuj, moja ptaszyno, jeśli tylko potrafisz się wydostać.	Powiem dalej jak Pytia: jeśli w żabie serduszko wciśnie się uczucie wielkie, runie obiecująca kariera.	Przeżegnaj się! duchemduchem (daw.)	Ryfa jest i tyla, poniechaj go. Ojciec, Rodzina, Syn, WłasnośćUmyśliłem cosik i z tym do ciebie przychodzę... Trza zrobić tak... Po południu przyjdzie tu moja, to razem z nią idźcie do starego rozmówić się dokumentnie... Na nic tam złości i żalenia się po kątach, trza w oczy stanąć i prosto powiedzieć, co się ma... Będzie dobrze abo i nie będzie, ale trza wszystko wyłożyć!...	Słuchaj mój stary, rzekł: trzeba, żeby mi było naprzeciw... krzyża, około mogiły tatarskiej, zawsze dobre czółno lub obijanik do przewozu... dzień w dzień, bo niewiadomo kiedy go będę potrzebował. Przewoźnikowi policzy się za każdy dzień dwa dni... Za rzeką mieszka Fedor leśniczy zaraz od skraju, ma on konie?	W razie konieczności, stawię się natychmiast, ale teraz mam ważną sprawę i nie mogę opuścić Londynu. Przedstawiciel pierwszorzędnego rodu jest trapiony przez łotra i wyzyskiwacza. Muszę zapobiec skandalowi.	Wszystkie się poprawimy! Ja za wiele myślę o mojej powierzchowności i nie cierpię pracy, ale już tak nie będzie, jeżeli mi się powiodą usiłowania.	Z czego śmiejesz się, Sancho?	Zazdrościć wam, żołnierzom, którym wolno tak łatwo zrzucić gniotące brzemię. Zginąć! Kto śmierci w oczy patrzył i nie boi się jej, temu nic prostszego w świecie. Was głowa nie boli o to i żadnemu na myśl nie przyjdzie, że gdybym ja teraz wojnę zaciekłą rozniecił i, nie zawarłszy układu, zginął, tedyby kamień na kamieniu z tego kraju nie pozostał. Nie daj Bóg, aby się to stało, bo i w niebie nie znalazłaby dusza moja spoczynku. O, terąue quaterąue beatiO, terąue quaterąue beati (łac.) Bóg mnie widzi, Bóg sądzi, czy pragnę tego wyniesienia i czybym się nie zrzekł, gdyby inaczej być mogło... Znajdźcież wy, którzy mnie odstępujecie, środek ratunku; wskażcie drogę wy, którzyście mnie zdrajcą mianowali, a dziś jeszcze podrę ten dokument i wszystkie chorągwie ze snu rozbudzę, aby na nieprzyjaciela ruszyć.	Zgoła nie; córka zaś zaklina się codziennie, iż wolałaby największą nędzę niż obecne życie; grzęźnie w melancholii, która tym bardziej odstręcza ludzi...	Znam takie wypadki gdy wierzono komuś, absolutnie nie zasługującemu na zaufanie. Miłość zaślepia. Czy naprzykład pan... Ja przepraszam, że wtrącam się do tych rzeczy, ale mówię tylko dla przykładu. Czy naprzykład pan nie ma żadnych wątpliwości co do postępowania kobiety, którą kocha? Czy niektóre rzeczy nie wydają się panu tajemnicze, niezrozumiałe?...	A gdzie król?	A może byście chcieli z pół tuzina makreli?	A na cóż wam te pieniądze?	A pan?	A pan? Pan je ma?	A toż trzeci dzień, jak mego ojca pochowano, zawołała.	Ale ja jestem przekonana. Przed chwilą widziałam go przed sklepem Au Gainsborough. Stał jak zahypnotyzowany. W głębi widać było jego dziewczynki, którym przymierzano podróżne kapelusiki.	Annie! Duszko! Powstań natychmiast! Nie upokarzaj siebie i swej rodziny! Chcesz chyba, bym zmysły postradała!	Bardzo jasno! Mogę tylko odpowiedzieć, iż nie wiedziałem, że pan jesteś lekarzem i wprowadziłem pana tu, by mu zadać pytanie.	Bardzo źle, bo ty zrobiłaś jej krzywdę zamknąwszy wtedy drzwi. Pamiętasz?	Biała!	Budda	Będą takie upokorzone	Ciekawa jestem, która też godzina. Musi być już późno, bo czuję ogromną senność.	Co masz na myśli?	Co nie mam mówić! Ty cicho bądź, stara Pani synowa tylko spaceruje i zagraniczne książki czyta, a tyle dba o dom, co pies o zeszłe lato. Cicho bądź, stara. Ja mówił będę, bo tu pan jezdem i dziedzic.	Co to za miejscowość?	Co? Znowu kuguar?	Czy... czy... zamierzałby pan...	Czytałem.	Dam ci kogoś do intrygowania	Dość. Mówmy o czymś innym. Będę musiała zwolnić Buehlera.	Dwa dni temu, a dokąd, może ksiądz wie.	Gdyby naprawdę sprzyjała mi, dodał Starosta	Gdzie mnie do kościoła! Ino wstydu bym wam narobił...	Ho! ho! coś niesłychanego prawie... alt!	I co, ładny to statek?	I rzeczywiście spostrzegłem jeszcze o zachodzie jakieś pnie na morzu. Rozpoznawszy je, nie zaprzątałem sobie nimi głowy; zapomniałem o nich na śmierć aż do tamtej chwili. Nic dziwnego, że w pobliżu takiego wybrzeża widać pływające kłody, i daję głowę, że kapitan zobaczył je rzeczywiście w smudze księżyca. To dziwne, od jakiej drobnej rzeczy zależy czasem życie człowieka	Ja wiem, ty nie jesteś mój bliźni, bo ty jesteś z gwiazd dalekich, jak wiem, ale pozwól mi...	Jakaż to nitka?	Jest stary Walgutis no, i Kunigasowa Reda.	Krokusy, pierwiosnki, narcyzy. Zna je panienka?	Ktoś jest?	Lepiej by było, żeby nasz statek nie podpływał już bliżej.	Może, ale tak jest!	Mój Boże! to pani!?	Mów! mów! Posłem jesteś! przecie nie uczynię ci nic Mów!	Mówi czystą prawdę, na święte peplum Diany!	Nasze prawo, a nikto go nam nie przyznaje. Nasz bór, a tnie go! To i cóż my, sieroty, poczniemy, kiej nikt na świecie o nas nie stoi, a wszystkie ukrzywdzają, cóż?... Narodzie kochany, ludzie chrześcijańskie, Polaki, to mówię wamawama (gw.) ryknął mocno.	Nie, bo nie wiem, jak przyjęliby nas Wa-hima, gdybyśmy do nich przyszli.	Nietknięty! a w dodatku rzędy naszych Bucefałów.	No, no i obrócił niedostrzegalnie fotel, tak aby usiąść w cieniu i aby na twarz Maksymiliana padało światło.	O tak	O, doskonale wiem, że pani mnie nie chce zatrzymać. I proszę mi wierzyć, że nie zostałbym tu ani godziny dłużej, gdyby nie zobowiązanie powzięte wobec profesora Wilczura.	On ją do pani dociągnie	Ona mnie nie lubi.	Ostatnio odbyłem nawet podróż w towarzystwie rodzonego brata księcia de Guermantes, pana de Charlus. Sam nawiązał rozmowę, a to dobry znak, świadczący o tym, że nie jest nadętym bufonem i zarozumialcem. Cóż, słyszałem, co o nim mówią. Ale w takie rzeczy z zasady nie wierzę. Nigdy nie wtykam nosa w prywatne sprawy innych ludzi. Zrobił na mnie wrażenie człowieka wrażliwego, o wielkiej kulturze osobistej.	Panie! ja nic nie wiem!	Po co?	Powiedziałeś mu że przyjmuję?	Powiesz czy nie, co cię za mucha ujadła, szkaradne dziecko?	Spełniłeś największą zbrodnię na ziemi: podstępnie, na hańbę wydałeś zbiegów!	Spójrz sam.	Sądzi pan?	Tak powiedziała prezesowa?	Tak, nie miałaś...	Tam wiatr; nie można.	To od jadalnego pokoju.	Toż to bajeczny interes, mój drogi. Są widoki sprzedania dziennika za trzysta tysięcy. Finot miałby tedy trzecią część, prócz komisowego od wspólników, które podzieliłby z nim des Lupeaulx. Dlatego mam zamiar podsunąć mu projekt nowego szantażu.	W razie chyba twej woli. Radbym zasnąć w spokoju. Masz lepszego opiekuna!	Wezmę pana z tyłu oklep, albo też, jeżeli pan woli, zdejmiemy buty, przytroczymy je do siodła i będziemy dalej iść piechotą.	Widzisz, Bronek, to jest tak. Czy ty lubisz na przykład	Wstęp niedorzeczny	Wybadałam Benedykta.	Wybornie powiedziane! Że to ja nigdy żadnej maksymy nie mogłem ułożyć. W stanicy byłaby rozrywka gotowa. Niepokój siedzi wciąż we mnie, ale przecie otuchę mi waćpan wlałeś. Ułożyliśmy z nią istotnie, żeby rzecz w tajemnicy została, więc to słuszne, że dziewka mogła jeno dla pozoru o habicie mówić... Jeszcze jakoweś walne argumentumargumentum (łac.)	Wybornie! Był u mnie dziś rano z bonem na czterdzieści tysięcy, płatnym na okaziciela na pański kredyt, a wystawionym przez księdza Busoni. Oczywiście natychmiast wyliczyłem mu te czterdzieści tysięcy.	Z góry już czuję dużo upodobania do szanownej ciotki pańskiej	Za godzinę	Zwaryowałeś!
Tyle się do niego szlachty, co najsłuszniejszych kawalerów, sypnęło, że w jeden dzień na czele grzecznej chorągwi stanął. Zaraz też na Szwedów ruszył, a gdzie by teraz był, nie wiemy.	I że gdybym była na twoim miejscu doradziłabym tym panom, aby zamiast do jed­wabiów i koronek wzięli się do pługa, siekiery, młota, kielni lub czegoś podobnego. Daleko by z tym przyzwoi­ciej wyglądali...	Ale jacyż to ludzie zgadzają się na przybywanie w ściśle oznaczonych terminach? Wyobrażam sobie, że najlepiej nawet usposobionych musiałyby one zrażać do odwiedzania Krasowiec.	A psy. I to ci powiem, że psa, który by tak pachniał, jak tamte, póki żyję, nie spotkałem. Co to się będzie działo, jak one się pokażą na rynku! Wstyd!	Przecież ja, panie oberlejtnant, zaraz się pana pytałem przez telefon, czy chce pan oba tomy od razu, a pan mi też odpowiedział tak samo jak teraz, żebym sobie swoje rozumy zostawił dla siebie. „Kto by się tam, mówił pan, objuczał książkami”. Więc pomyślałem sobie, że jeśli takie jest pańskie mniemanie, to inni panowie będą mieli zdanie podobne. Pytałem także naszego Vańka, bo on ma już doświadczenie frontowe. Odpowiedział mi, że początkowo wszyscy panowie oficerowie myśleli, że wojna to taka bujda na resorach, i każdy z nich wiózł z sobą całą bibliotekę, jakby się wybierał na letnie mieszkanie. Od arcyksiężniczek otrzymywali w prezencie całe zbiorowe wydania różnych poetów, a książki były takie ciężkie, że pucybuty uginali się pod nimi i przeklinali dzień swego narodzenia. Vaniek mówił, że z tych książek w ogóle nie było żadnej pociechy, o ile chodzi o skręcanie papierosów, bo wszystkie były drukowane na papierze grubym i ładnym, a znowuż w latrynie, panie oberlejtnant, to by sobie człowiek takimi poezjami zdarł z przeproszeniem cały zadek. Na czytanie nie było czasu, bo stale trzeba było uciekać, więc książki wyrzucano, gdzie popadło, a potem nastał już taki zwyczaj, że jak tylko dała się słyszeć kanonada, pucybut od razu wyrzucał wszystkie książki rozrywkowe. Gdy to usłyszałem, postanowiłem jeszcze raz zwrócić się telefonicznie do pana, żeby wiedzieć dokładnie, co trzeba zrobić, a pan mi odpowiedział, że jak mi coś zasiędzie w moim idiotycznym łbie, to nie ustąpię, dopóki nie dostanę po pysku. Więc do kancelarii batalionu zaniosłem tylko pierwsze tomy tej powieści, a egzemplarze drugiego tomu zostawiłem tymczasem w naszej kancelarii kompanii. Myślałem, że jak panowie oficerowie przeczytają tom pierwszy, to im się wyda potem drugi niby z czytelni, ale raptem przyszedł rozkaz, że jedziemy, i telefonogram, że wszystko niepotrzebne ma być złożone w magazynie pułku. Więc jeszcze zapytałem Vańka, czy uważa, że drugi tom tej powieści jest niepotrzebny, a on mi odpowiedział, że od czasu smutnych doświadczeń w Serbii, na Węgrzech i w Galicji żadnych książek na wojnę się nie zabiera i że tylko te skrzynki po miastach, do których odkładano stare gazety dla żołnierzy, to jedynie dobry pomysł, bo z gazety można ładnie skręcić papierosa z tytoniu czy siana, co się akurat pali w okopach. W batalionie porozdawali już te pierwsze tomy owej powieści, a resztę kazałem zanieść do magazynu.	O, śmiejecie się ze mnie, wiem, sądzicie, że jestem ohydnie próżna, ale tak nie jest, nie ma we mnie rzeczywiście ani odrobiny próżności, i zupełnie bez zazdrości obdarzam inne dziewczęta komplementami, jeżeli na nie zasługują. Cieszę się tak bardzo, że was poznałam! Przyjechałam w sobotę wieczorem i od tej chwili umierałam z tęsknoty za domem. Straszne to uczucie, prawda? W Bolingbroke jest się znakomitą osobistością, w Kingsporcie niczym!... Gdzie mieszkacie?	Stał jeszcze chwilę król, zwrócił się powoli i wyszedł milczący. Na progu zachwiał się, odwrócił, spojrzał, i nie mówiąc słowa, wrócił do swej komnaty.	Ja jestem posłem i chcę odpowiedzieć, że nam wcale nie było dobrze. Nie było żadnych zabaw, jedzenie było złe, a jak padał deszcz, to się z sufitów lała na łeb woda, bo dachy były dziurawe.	Jak Bóg miły ci, Bobolo zaklinam nicże mi przeciw niej nie mów! Klnę się gardłem, drugiej takiej chyba nie ma na świecie!	I któż to na jegomości tak nastaje?	Tak mi go będzie brak! Facjatka wydaje mi się bez tej jabłonki nie tym samym pokoikiem. Nigdy już nie będę mogła wyglądać stamtąd przez okno bez uczucia straty. O, i zawsze, gdy przybywałam na Zielone Wzgórze, była tu Diana, aby mnie powitać.	A ginekolog mówił mi właśnie wczoraj, że nie ma najmniejszej nadziei na pomyślny poród.	Mój drogi przyjacielu Jadaj w moim domu i słuchaj rad, a ręczę, że na dobre ci to wyjdzie i fizycznie, i duchowo.	Jak się masz, Robercie więc tak zapomina się o swojej ciotce.	Katuje go ojciec za to, że się uczyć chce, a chłopiec już dziś śpiewa w chórze i pisze tak jak z nas żaden!	A żeby to wszystkie cholery azjatyckie! Leż pan spokojnie! Łokcie na kołdrze! Już przyjechała. Leżysz pan spokojnie? Łokcie...	Głupstw, głupstw ociec nagadał! Bardzo słusznie! Niech już sobie ociec stąd idzie, bo jak jeszcze troszkę tu postoi, znów pan Korczyński na język ojcu wlezie...	Jak to? Odmówiłeś zaproszenia? Zapraszał cię na obiad?	Przejdź na moją stronę, Wysocki! Daj mi rękę.	Według mnie wszakże nie trzeba było przystawać na pokój, jeno dalej walkę prowadzić.	Czy przypominasz sobie ten ustęp, gdzie autor zapytuje, co by czytelnik zrobił, gdyby mógł, nie ruszając się z Paryża, siłą woli tylko zabić jakiegoś mandaryna w Chinach?	Zdaje mi się, panie Kwiatkowski, że jeżeli ludzie w rzeczywistych barwach świat widzą, nie przeszkadza to, aby prawdziwa poezya...	Królu złoty, dziękuję, bardzo dziękuję. No to chodźmy na śniadanko. Może do „Bachusa”, co?	Michał się utopił!	Zawierają mleczną substancję, którą pożywiają się wyłącznie małpy	Tak!... Uspokoić się nie mogę po tym, co mi opowiadała Marta. Ale, panno Magdaleno, przyrzeknijmy sobie, że go tu nie będzie...	Baśka?! Skądeś się tu wzięła? I taka zdyszana? Wilki cię gonią po mieście czy co?	Miłościwy panie lękam się aby do nich dwu jeszcze kogoś trzeciego nie potrzeba przyłączyć do regestru nieprzyjaciół twych...	Uspokój się, dziecko! Ojciec twój ma różę w twarzy. Niebezpieczna to rzecz, ale jest jeszcze nadzieja. Pilnuj go. Zostań przy nim. Twoja obecność ulgą jest dla niego.	Zdaje mi się.	Nasz okręt to cacko! Zobaczysz, jak to będzie pięknie, gdy nasz grotżagiel poda się wiatrowi i statek z całym swym ładunkiem ruszy do domu. Ale wpierw trzeba popracować!	Chcesz kapitanie, bym ją przewiózł, zanim fale będą zbyt wysokie?	Tak, pamiętam dobrze. To były jedyne dobre chwile w moim dzieciństwie; wiesz, chodziłyśmy wtedy do szkółki razem z dwiema córkami naszej gospodyni.	Zwłaszcza gdy mu o coś lepszego, przy jego minie i świeżości, niezmiernie byłoby łatwo.	I powiedz jeszcze teraz, że ja coś przed tobą kryję!	Już i tak psy uciekają, kiej Jewusia bez wieś idzie!...	Tak ich nazywają wszyscy...	Tak jest Miałem sposobność oddać jéj małą przysługę; przyszła mnie o coś zapytać.	Tak. Chciałam zobaczyć przyrodę i zapomnieć.	A... a... ta karteczka taka śliczna? To może od synusiów?	No, to wam je opowiem. Albo lepiej napiszę.	To dobra nasza! Nie zdzierżą nam!	A może to rzeczywiście była gwiazda?	Cóż tu można wymyślić? Jedyne, to chyba pokrycie nadużyć...	Jam cię nie posyłała ani namawiała do tego? zawołała Dobkowa...	Józia, gadajno po ludzku! Wielemożna pani! E! moja Józia, przecież ojciec tu jezdem, to mi tu wolno cośniecoś z pyska pary puścić przy swoi pani synowej; prawda pani?	Może chcesz czego?	Nie, bracie, ja też pojadę!	Pan Bronisław musi i... powinien być spokojny	Anglia może przyjąć wiarę japońską i stosunki będą jeszcze świetniejsze.	Byle straży nie było za szańcem.	Dawnoż to było?	Dla Boga! Chyba same amazonki w Latyczowskiem mieszkają	Dla ciebie jednego to robię, żeby cię przecie coś niecoś oświecić...	Głową muru nie przebiję!	Henryk, co to?!...	Jak to? Co przez to rozumiesz?	Już zmokłam! Patrz, co to za wspaniały widok...	Kto cię nauczył tego, co głosisz zuchwale ludowi?	Mój ojciec nie zginął.	Nie	Nie ma co mówić, masz słuszność, chłopcze	Nie, panie!	Nie, sam przyjdę.	No ale wiesz przecie ależ wiesz z czem cię posłano?	O! to nasza kochana Sznapsia.	Pani nie znała „Takiniusza pysznego”? pytała księżna d’Epinay.	Powiem mu: dam ci pewność odwetu, idzie już kara i grom.	Przeszukajmy więc cały ten labirynt skał i kotlin Góry Franklina. Zajrzyjmy do każdego wgłębienia, do każdej dziury. Ach, przyjaciele, nie wiem, czy kiedykolwiek jakiś reporter stanął wobec bardziej poruszającej do głębi tajemnicy niż ja!	W Oban, nie ulega wątpliwości.	Za godzinę. Przez ten czas kupię żywność i przygotuję statek do podróży.	A teatr?...	Ach! I nakazałeś Cezarynie...	Ania	Cóż myślisz czynić, mości rycerzu?	Cóż ty, płacisz? Wychodzisz? A my?	Cóż, kiedy rola w dzierżawie	Daj Bóg, żeby bat’kobat’ko (ukr.)	Dlaczego?	Dlaczego?...	Dobrze, przyjdę.	Dowódca gwardji jego eminencji?	Egzekucję? Jaką znowu egzekucję?	I oni... za pomocą tej maszyny?	Jest jeszcze postscriptum	Jest w Châlon, prawda?	Jeszcze i jak! Nawet więcej mają prefituprefit a. profit odparł Grochowski.	Krzywoprzysięzco!	Masz, czytaj!... tragedia Antoine’a de La Fosse (1653–1708) z roku 1698..	Mnie?...	Nagi tavo Petras su Damulio Kaziu ir Antanu miškan išrūko... Į maištininkus! Mačiau, kaip su durtuvais visi trys auštant pakluonėmis ėjo... Visi žino!...	Otóż widziałem.	Owszem, poproszę pana o Lama i Mochnackiego, jeżeli pan posiada.	Powiedz wyraźnie.	Prosto do gościńca.	Przed kościołem i po kościele zapewne cię oni spotykają. Coże wówczas robią?	Tam piachy, ale latoślatoś (daw., gw.) szybszy..	W Rozłogach.	Wybierasz krótsze, żeby prędko odbyć pańszczyznę.	Zaraz Grzegorz zobaczy sam! Zaraz zobaczy!
Panie Fix gdyby nawet to, co pan mówi, było prawdą, gdyby pan mój był złodziejem, którego pan poszukuje, czemu stanowczo zaprzeczam... ja byłem... jestem u niego na służbie... widziałem, że on jest dobry i szlachetny... Jego zdradzić... nigdy... za żadne skarby świata. Jestem z kraju, w którym takiego chleba nie jedzą.	Nie tutaj, nie! Tu nie chcę robić... Malinowskiemu konkurencji. Przychodzą mi na myśl różne miejsca, może Zakopane? Tam by się to dało urządzić tak, jak ja myślę. Teatr przez parę miesięcy tylko w roku otwarty, od niczego niezależny, z sezonem nadzwyczajnie przygotowanym pod względem repertuaru, reżyserii, aktorskich sił... Każde przedstawienie mogłoby być po prostu ważnym wypadkiem w dziedzinie sztuki. No, co, dyrektorze? Zgadza się pan?	Mówią tak: „Niewiasto, nie pytam cię o to, co do tej pory robiłaś w miejscach, które odwiedziłaś, i rozgrzeszam cię ze wszystkiego, ale od dziś będziesz mi zdawać sprawozdanie z tego, co zrobisz”, po czym uderzają w kolbę muszkietu i ślubują: „Mój muszkiet nie zawiedzie i pomści mnie, jeśli mnie oszukasz”.	Bez tych tajemniczości. Nie lubię sztucznej komplikacji. Pan nie ma prawa mówić o religii. Zaczynam żałować, że nie ośmieliłam pana do tego stopnia, aby się pan mnie właśnie oświadczył.	Wszyscy jesteście tchórze i niedołędzy! Przecież nie możemy tego tak zostawić i pójść zajadać gruszki w sadzie albo bawić się w ciuciubabkę. Nie zasługujecie wcale na to, co was spotyka i od dziś wcale z wami nie mówię.	A jednak tak będzie. Ona nie tylko jest artystką, nie tylko posiada zmysł artystyczny, ale jest również indywidualnością, a ty mi przecież mówiłeś, że indywidualności, nie zasady, rządzą światem.	Licho mu pomogło bo bez szatańskiej pomocy tegoby nie dokazał. Ja sam byłem na zamku, chodziłem patrzeć do więzienia. Nadludzka jakaś siła była z nim. Sam widziałem na moje oczy!! Jedno okno w górze, żelazną kratą zakute... Kamienie z niego powyrywane, żelazo precz wyłamane... A był w kij związany, ręce i nogi. Podsędzia Gerwart widział go jeszcze wieczorem leżącego, że ruszyć się nie mógł... Wszyscy mówią że sprawa szatańska...	Mam nadzieję. A gdyby jednak, to pamiętajcie, co powie­działem, żebyście potem nie mieli do nas pretensji. Jeśli cho­dzi osobiście o mnie, to wolałbym się z wami nie rozstawać, towarzyszu Otocki, Partia ma do was zaufanie.	A ty nie przeszkadzaj, moja Kociu. Ja przecież byłam uczennicą panny Magdaleny, więc przyjemnie jej będzie dowiedzieć się, że jestem najzdolniejsza z całej pensji...	Jednym słowem profesor utrzymuje, że między Biblią i nauką nie ma zbyt rażących odskoków?	Nie, nie!... tylko myślałam, że ty... od narzeczonej swojej nie odjedziesz...	To już Panu Jezusowi ostawmy, którego z nas i kiedy ma zabrać z tego świata Ino to wam przyszedłem powiedzieć, że nie musicie się już troskać o swego Staszka względem naszej Baśki, bo nie chcąc cudzego dziecka przeciw ojcom buntować, a swoje w cenie mając jak złoto, wyprawiłem dziewuchę z domu i już jej wasz syn, póki żyw, nie uwidzi.	Ja sam nie wiem! Coś ty im takiego powiedział, że mnie żywego puścili?	Zastanów się, Chilonie. Tyś człek niegłupi! Wiemy, że Junia Sylana wraz z Kalwią Kryspinillą oskarżyły Pomponię Grecynę o wyznawanie chrześcijańskiego zabobonu, ale wiemy także, że sąd domowy uwolnił ją od tego zarzutu. Czyżbyś ty chciał go teraz podnosić? PlotkaCzy chciałbyś w nas wmówić, że Pomponia, a z nią razem i Ligia mogą należeć do nieprzyjaciół rodu ludzkiego, do zatruwaczy fontann i studzien, do czcicieli oślej głowy, do ludzi, którzy mordują dzieci i oddają się najplugawszej rozpuście? Pomyśl, Chilonie, czy ta teza, którą nam głosisz, nie odbije się jako antyteza na twoim grzbiecie.	Być może Toteż, aby nie nadużywać twoich uszu, oszczędzę ci pierwszych siedemnastu lat mego życia. Aż do tej pory, żyłem jak ty, jak tysiąc innych, owym życiem konwiktu, którego urojone niedole i rzeczywiste uciechy stanowią czar naszych wspomnień: piękne życie, na którego prace spoglądamy z lekceważeniem, a które wszakże nauczyło nas pracować...	A jak kowal konia nie dał?	A! z nim, nic już mnie nie zdziwi! to mój wróg!	Ależ pan nic nie jadł!	Józef Wachnik wrócił z kancelarii trochę pijany i pobił się ze swoją. Dawno się już babie należała porządna frycówka. Nie bój się, nic jej nie będzie.	Murarzy nie, ale chemików	Nie będzie pan bardzo łajał biednych malców?	Nie wiem W południe oznaczę położenie statku.	Nie! Wolę wierzyć panu Połanieckiemu.	Nie, nie, Boga mi, nie!	Nie.	Nikt mnie widziéć nie mógł Franiu, bóstwo moje! siedziałem wypatrując godziny skurczony pod wschodami, nie wiem już jak długo, ażeby choć chwileczkę widziéć ciebie, pomówić z tobą. W. Ochmistrzyni czyta lub modli się z naszą panią: niéma nikogo.	O Boże, oby nie został za to ukarany!	Owszem. Czytałam w dziennikach. Nie myśl o tym. Postaraj się jeszcze zasnąć.	Stosunkowo łatwe! Nie zgadzam się z panem Liczba czterdzieści cztery i trójkąt z kropką z lewej strony są raczej niejasne.	To bądź dla mnie dobra i nie rób mi krzywdy.	Widzi pan jesteśmy młodem państwem. Wiele rzeczy nie funkcjonuje sprawnie. Ciągle trzeba różne braki zastępować, to zmieniać, tamto naprawiać. Zresztą sam pan to rozumie, jako człowiek inteligentny.	Wyglądał jak szarańcza w konwulsjach, robiąc to nowe pas. Nie mogliśmy się z Arturem powstrzymać od śmiechu. Słyszałaś?	Po co? ja sam myślałem, że mi ulży! sam myślałem, że i Danuśkę, i siebie ucieszę... A potem aże mi się dziwno uczyniło. Wyszedłem z podziemia od tych trucheł i tak samo mi ciężko było jako i przedtem. Tak ci to widać jest, że na nic zbawionym duszom krew ludzka.	Chciałbym się księciu tak przysłużyć, aby niczego nie potrzebował	Jaksów dosyć, a przyjacioły się znajdą Odonicz ze Światopełkiem silni są, tutejszy pan bronić brata nie będzie.	Nie wyrzekaj się tak stanowczo, Janiu!	To fałsz! Znam przecież dzieje tego kraju zasłonięte przed wami. Dowódcami wojsk i panami urzędników byli tylko faraonowie, a przynajmniej energiczniejsi spośród nich. Tym władcom nie schodziły dnie na ofiarach i modlitwach, lecz na rządzeniu państwem...	„Nie wiem, czy to był spryt czy nieokrzesanie (pisze Saint-Simon), ale chciał podać rękę moim synom. Spostrzegłem się dość wcześnie aby temu przeszkodzić”.	I Finot sprzeda swój dziennik ministrom, którzy mu więcej zapłacą, jak sprzedaje pochwały pani Bastienne, oczerniając pannę Wirginię i dowodząc, że kapelusze pierwszej są ładniejsze od tych, które wychwalał z początku!	I co, żonusiu, lepiej się masz, prawda?	Co powiadacie?	Co to znaczy spryt ludzki! Mądry jesteś, bratku, ale Małe Plemię bywa zawsze pełne złości.	I zrobisz wszystko, o co cię poproszę?	Kajdasz wam ani brat, ani swat co wy o niego stać macie?	Oto wszystko, co mam od niego	Pewnie, że mi wstyd i to mnie najmocniej gryzie.	Czy pan bywa na jej czwartkach?	Starsza córka skwaśniała im na ocet siedmiu złodziei, więc teraz z młodszą umyślili spróbować z innej beczki.	Trotwood Zanim usiądę, pozwolę sobie zrobić pewną uwagę. Znasz ciotkę?	A cóż na to wy, chłopi?	A to dlaczego?	Ale w jakim celu? By się z nią rozmówić?	Chwała cudownej Panience! a czy zdrowa biedaczka? Tyle godzin strachu o głodzie i chłodzie!	Dlaczego?	Gdy wszystko będzie gotowe, twoi synowie na pewno będą o tym zawiadomieni. Ale od twoich synów daleka droga do człowieka, w którego rękach spoczywa wszystko.	Gdzież ta! On je obiady u Wajsów, tam u jednych z fabryki. Mieszkają na Czerniakowskiej.	Ha, gdy wam tak pilno nadmiernie, tedy wyświadczcie mi wielką przysługę, pokornie was proszę.	Kobieta zmienną jest, jak mówił Franciszek I; kobieta to fala, jak mawiał Szekspir, jeden był wielkim monarchą, drugi wielkim poetą, musieli więc znać się na kobietach.	Ludwisiu jak możesz wyrażać się tak o panu Dębickim?	Myślisz tedy waść do Baru wracać?	A nam z dziesięć, cała gospodarka!	A od kiedyż to jest on księciem i lordem protektorem?	A pan? spytał grzecznie Jan.	A to ci diabeł dopiero!	A to dziwny człowiek! chyba z natchnienia naprędce sen jaki ułożę.	Ależ panie, to są młyny!	Biedny Bianchon! to będzie zawsze tylko porządny człowiek	Bo dziadek mój jest marzycielem, a ja przeciwnie	Bodaj go paraliż naruszył!	Bóg ze mną!	Chcesz się pan dowiedzieć?	Chory, i trzy po trzy imaginuje!	Cóż rozumiesz przez zbawienie?	Do Egiptu, do Egiptu, gdzie płynie błękitny Nil i wznoszą się wysokie piramidy	Fiu!	I cóż mu pan zrobisz?	I wasza dostojność wierzysz temu?	Idź moim śladem! Zanieś wieść seeoneeńskim przyjaciołom moim, staremu Balu i Bagerze.	Ir reik, mat, taip stovėti, kaip negyvoms! Kaip tik paveikslas koks!	Jam zawsze za wolą dziadusia szła chętnie	Las, Interes, Sprawiedliwość	Ojcze!	Ojcze! Czyżby stało się coś złego?	Ona się ciebie boi	Pięćdziesiąt kroków od tej, cegła z białym brzegiem, naprzeciw dębu	Podwoi to nasz obecny dochód	Siódemka!... cztery wódki!	Stryjna mnie nauczyli...	Szkoda. Byłaby pewnie ładną, nieśmiałą, jasnooką dziewczyną, chciałbym ją znać. Dobranoc.	Sämund to człowiek rozsądny!	Tego właśnie ma on się uczyć w Lucknow.	To prawda To była tylko taka uwaga.	W krzakach róż? To tam są róże?	Wierzę ale sprzedajcie mi jedną sztukę, a zapłacę wam po królewsku, słowo piechura. Hę?	Wracajcie!	Wzięli go dziś do sądu.	Właśnie.	Zaniosę go do kasyna, pokażę jako dowód nikczemności Valenoda, którego z żebraka uczyniłem bogaczem. Zhańbię go publicznie, a potem wyzwę go. To już za wiele.	Znam jeno Lubowicze i Szeputy, bo te koło mojej majętności leżą. Samej leśnej granicy będzie mil ze dwie, a polnej i łącznej drugie tyle.	Zły jestem.
Ja? A to na co? Ja się dziś oświadczam. Czy pani myśli, że tego nie zrobię? Pod słowem, że dziś jeszcze	I co? I gadają teraz po Warszawie: „Pamiętała o najdalszych krewnych!” Ładnie pamiętała! Marynia ma zapis a wiesz jaki? Czterysta rubli dożywotnie. I to milionerka!! Pannie służącej się taki legat zostawia	Skądeś się tu wziął?... Widzę, że jesteś żołnierz, a tu żołnierzom wchodzić nie wolno.	Zapewne. Nie wie się w ogóle, co nas jutro może spotkać.	Co ty tam masz, kawalerze, pod ławką, że się ciągle kręcisz? Komu wodę niesiesz? Aha, psy... Ano... Ano... karę zapłacisz.	Tak się jakoś składa. Zresztą nie wiem, co tu jest do mówienia.	W każdej chwili jesteś pan źle wychowany. Ale... tym lepiej, że się we mnie nie kochasz.	Powoli, powoli Jeśli pozwolisz, będę się ostrożnie obchodził z twoją kiesą. Gdyby zobaczono, że tak wiele naraz rzeczy kupuję, powiedziano by niezawodnie, że musiałem czekać z kupnem na twój powrót...	Dziecko, ale nie takie jak wasze, co to się matczynéj trzyma spódnicy i za próg samo nie wylezie; daj mu i miskę i łyżkę a jeszcze gębę trzeba otworzyć, żeby jadło.	Pan się myli, doktorze. Pańskie zeznania w pierwszej instancji  stwierdzają, że pan liczył. Upraszam Wysoki Sąd o odczytanie odnośnego ustępu zeznań świadka. Tom drugi strona trzydziesta trzecia, ustęp pierwszy.	Pan się pogniewa, że go tak fatygujemy?	No! To dać jej tam trzeba cokolwiek! Wolę już dać jej raz, choćby rubla, jak nabawić się ciągłego kłopotu... subiekcjisubiekcja (daw.)	Drogi Dawidzie Luiza prosi mnie, abym ją odwiedził dziś jeszcze; sądzę, że trzeba być posłusznym, będzie wiedziała lepiej od nas, jak powinienem się zachować w obecnych okolicznościach.	Ani słowa o hrabinie de Sérisy, młokosy! Jestem przyjacielem jej brata, margrabiego de Ronquerolles, i kto by się ośmielił drasnąć honor hrabiny, miałby ze mną do czynienia.	Ustrzel go! Założę się, że jeden pocisk ci nie wystarczy A poza tym jakoś nie ufam twoim gule-gule.	Może być. Ale nie sądzę. Przekonamy się o tem, gdy znajdziemy kupca. Jeżeli oczywiście zechcesz ryzykować głową.	Można dowiedzieć się, cóż to za sposób?	Niepodobna, aby to był ten sam w jakiż sposób znalazłby się w rękach lady Clarick? A jednak trudno znaleźć dwa kamienie tak do siebie podobne.	Jak to! przecie Krzyżak, jako zakonnik, nie może mieć damy, w której się kocha, bo mu nie wolno.	Ale Rzym domaga się widzieć oblicze twoje, Cezarze...	Namyślcie się Zapłacę wam siedemdziesiąt pięć rubli za morgę.	Nazywam się Boleslav Jablonský Jest to według mnie ładne nazwisko. Wybrałem je z mojej książki [Jablonský, Boleslav, właśc. Karel Tupý (1813–1881)	Do Nastki cię niesie, na gzy, co?	O tym, że jej mąż wrócił?...	Ależ, mój przyjacielu, „Nautilus” nie mógłby się tu dostać w takim razie. Woda też nie byłaby napłynęła do wulkanu, który zatem do dnia dzisiejszego może byłby jeszcze wulkanem.	Nie mam prawa sprzeciwiać się Ale przynajmniej zostań u nas, dopóki nie znajdziesz mieszkania.	Ale nie wyrzuciła. To znaczy, że jednak nie usłyszała. Więc trzeba było powtórzyć wszystko od początku albo ciągnąć dalej.	Dmytruś, serce moje, nie z ciebie my się śmiejemy, nie. Od wczorajsza my z tobą w ogień; ale jak możesz wierzyć w takie brednie?	Nie było potrzeby mówić panu o mnie! co ja mogłam pana obchodzić? Miałeś pan tu tyle nowych i milszych ci znajomych!	Po co mi ty to mówisz?!	Gorsze to, niż sobie wyobrażasz. Po prostu rozpaczliwe. Słyszysz? On jest już wszędzie. Sądzę, że ma jakiś określony plan.	I myślisz, że nic by go nie uratowało?	Żal mniej doskonały jest to obrzydzenie sobie grzechów pochodzące z obawy utraty nieba lub zasłużenia na piekło, ale już z mniejszą miłością Pana Boga.	A ja z wami nie mogłabym pójść na spacer?...	I to nie, bo mnie dziś czekają u kolegi.	Panie ministrze sprawiedliwości, mnie to nic nie obchodzi.	O! do licha, aż nazbyt pewien jestem, że i do swoich nie stajesz pan plecami.	Jak to?... Na moją podróż jego świątobliwość przeznaczył dwieście talentów w towarach i złocie. Miałożby to być zmarnowane?...	Dobrze, więc dziś! Ale jeżeli mnie choć trochę kochasz, zrób pierwej, o co cię proszę...	Co będzie z młynami, jeżeli przegrasz?	Co? Rozmowy umarłych! przerwał biskup kujawski szybko.	Pozwól, dziadku, niechaj każdy, co chce, powie.	Skądże jesteś taki pewny, że go kocham?	Za co?...	Ażebyś dał mu mieszkanie u siebie, a ja będę wam przysyłać na dół po dwa obiady, dwa śniadania...	W tej chwili nie wiem... Trzeba będzie znaleźć kogo między egipskimi albo greckimi kupcami... W ostateczności	Nie znasz wcale tych ludzi, moja droga on sam nie zaprze ci tego.	Czemuż to?	Jaki pan jest niedomyślny. Ona przegrała z panem i to we śnie. We śnie. Rozumie pan?	Nie pożałujecie!	Nie sądzę	Och, nie	To nieprawda!...	Znam to miejsce.	A ja znowu do was w gości! Toście mi być powinni radzi...	Nie od strachu ja przed waćpanem uciekał, ale by ludzi ratować!	Prawda jest starym żołnierz, a tyle trupa dawnom nie widział, chyba pod ChocimiemChocim (ukr. Chotyn) taktyczne zwycięstwo wojsk polsko-litewsko-kozackich nad armią turecką. przy szturmach janczarskichjanczarowie (tur.)	Wśród tych, których wyliczasz, nie szukałam dla ciebie żony.	Dziękuję, caballero, do tej chwili jestem do usług.	Niech mi pan każe zatrzymać cztery miejsca.	Przy Gruboszewskim ekonomie... Niech będzie przy ekonomie. Widzi pani, jaki jestem zgodny: do rany mię przyłożyć.	Wystaw sobie moje zdziwienie gdy ta kobieta stanęła przede mną.	Oj, widziałam! Już on tu pewno po mnie przyszedł...	W najwłaściwsze miejsce, do rynsztoku!	Ale jeśli masz zostać kapitanem, powinieneś czasem pochlebiać swoim przełożonym.	Czy ma pan jakie znajomości?	I wsze grzechy przodków twoich, środowiska i narodu twego, i ludzkości całej niech dębami wzrosną w wyziewach życia. Oderint!	A tę panią przeprowadzisz?	Chcielibyśmy z nim mówić o sprawach ściśle osobistych	Cóż tedy usłyszę, mości mieczniku?	Dawid Dawid, Dawid! Zobaczysz, pożałujesz.	Diabeł wenecki.	Dobrze, wprowadź go.	Drapaczowi?	Dziwaczysz, Babetto! zawołała pani Georges, i Francuzka zamilkła...	Ech!...	I cóż?	Jak on wygląda?	Jaki plac- major?	Jeszcze jak!...	Józef Trznadelski...	Krzykliwy z waści głuszecgłuszec	Lekko przyszła... lekko odeszła!	Mam nadzieję	Migrena?...	Niedobra!...	Niestety!	O dla Boga! Toż oni właśnie z kniaziówną jakoby w matnię wpadną.	Panowie Porthos powiedział najświętszą prawdę.	Pierwszy.	Po czemu?	Podpisz, milordzie, podpisz uwolnienie lady de Winter	Przemiana , Szaleństwo mówił Eprius Marcellus.	Sprawiedliwie mówisz, ale spytał książę.	Tak tak...	Tak!...	Tak.	Valentine, czy wolałabyś oskarżyć macochę?	Waść oszalałeś!	Wrócisz?
Huneefa wyrabia je po 2 rupie 12 ann wraz... z wszelkimi zażegnaniami. Są zupełnie pospolite, z tą różnicą, że są miejscami czarno-emaliowane, a w każdym znajduje się papier zapisany imionami miejscowych świątków i innymi bazgrotami. Widzisz, tak to się przedstawia Huneefa! Huneefa robi je ty-ylko dla nas, lecz w razie, gdyby tego nie uczyniła, to my, dostawszy je, wkładamy dla uniknięcia wątpliwości okruszek turkusu; daje nam je pan Lurgan. Nie ma innego źródła ich nabywania; ale to wszystko moim jest pomysłem. Oczywiście jest to rzecz zgoła nieofi-icjalna, ale wygodna dla podwładnych. Pułkownik Creighton nie wie o tym; on jest Europejczykiem. Turkus jest zawinięty w papier... Tak, tędy idzie się do dworca... Dajmy na to, że podróżujesz z lamą lub chociażby kiedyś i ze mną, czy z Mahbubem. Dajmy na to, że znajdziemy się w opałach. Jestem człekiem bojaźliwym... bardzo bojaźliwym... ale bywa-ałem w niemałych tarapatach więcej razy, niż mam włosów na głowie. Mó-ówisz tedy: „Jestem synem czaru”. I wszystko idzie jak z pła-atka.	Nie dobrze mnie... oj, moja Marcelko, tak mnie nie dobrze, że już i żyć nie mogę... Jakie już moje życie na świecie! Ręce i nogi mam związane, boję się znowu licha jakiego narobić i tego życia boję się, co mnie przy nim czeka, i wszystkiego boję się... Nic mnie już niemiłe, niczego już nie chcę... Jak w grobie zakopana...	Cicho Anka, z Bożą pomocą zjemy i twój obiadek, zjemy! Słuchajcie no dzieci... a gdybyśmy tak spróbowali wędlinek, co? tak z majowymi grzybkami, he? No, moi dobrodzieje kochani, moje dzieciątka, zróbcie mi tę przyjemność. Nie przyjmę was ananasami, bo nie mam, biedny sługa Chrystusów jestem, ale co mam, to bierzcie. Anka, a prośże za mną. Stachu, bo cię cybuchem przemierzę, jak będziesz taki niemrawy, ruszajże się chłopcze.	Panienko! nie trwoż się... w tem cudu nie ma... ale jest tajemnica... ja ci jej wyjawić nie mogę, posłyszysz ją kiedyś z ust ojca... Lecz nie zdradź mnie... chodźmy... chodźmy...	Dalipan, z przeproszeniem pańskim nie było przemian, ani czarów żadnych. Nim wszedłem do szranków, byłem lokajem, tak dobrze, jak teraz, a nie chciałem walczyć, bom myślał ożenić się z córką, która mi bardzo do smaku przypadła. Ale jak wasza wielmożność odjechała, jego książęca mość kazał mi skórę wytatarować za to, że rozkazów jego nie wykonałem. Wszystko się na tym skończyło, że córkę oddano do klasztoru, a pani Rodriguez powróciła do Kastylii. Teraz idę do Barcelony z pańskimi papierami do jego ekscelencji wicekróla. Mam tu pełną manierkę przy sobie może by wasza wielmożność raczyła trochę łyknąć, będzie już ciepłe, ale jeszcze dobre, ale mam ser doskonały, przy którym będzie lepiej smakować.	Słusznie mówisz... rzekł rotmistrz; toż samo zemną. Po co ja będę jechał do domu? Zima ostra i sanna kopna, posiedzę tu, przecie was nie objem... A no, w zimnej izbie o jednem oknie i to z kratami, mieszkać nie myślę... a uczyńże też ład, żebym ja za lada butelczynę nie potrzebował się kłaniać i prosić, powinienem mieć swój zapasik...	Och, nie martw się, jeśli to aż taka zagadka, nie każę ci zgadywać długo. Ludzie, którzy szkodzą mojej kasie, to ci, którzy w godzinę wyciągają z niej siedemset tysięcy franków.	Mylisz się Teraźniejsze fabryki są jeszcze bardzo niskimi organizacjami. Czy jednak nie sądzisz, że dzisiejsze zamęty w świecie pracy może nie istniałyby, gdyby w fabrykach tętniło żywe uczucie? Gdyby smutek spotykający jednego pracownika udzielał się innym; gdyby kierownicy troszczyli się o usuwanie przykrości, a nasuwanie przyjemności wykonawcom?	...Oddam panu Gwizdalskiemu osiem złotych, a sam wezmę resztę I tak będzie najlepiej, bo jeżeli pan Gwizdalski odbierze pieniądze, to ja nie zobaczę ani grosza.	A jak ty się nie przeprosisz?	Ale my nie wiemy nic, nic	Dzieci to oboje zupełne... Hm! Delikatna to misja, bo hetmanowi nie wypada pierwszemu się wpraszać. Przy tym...	Mniejsza z tym! Pokój zawarty! Kiepski pokój, mości panowie, ale trudno. Dobrze, żeśmy ten zapowietrzony Zbaraż opuścili. Będzie teraz spokój, mości panowie. Nasza to praca i moja, bo gdyby Burłaj żył dotąd, na nic by się układy nie zdały. Na weselisko pojedziem. Dalej, Janie! Trzymaj się ostro! Ani się domyślasz, jaki książę pan ma dla cię prezent ślubny! Kiedy indziej ci powiem, a taraz, gdzie moja córuchna, u kaduka? Dawajcie tu moją córuchnę! Już jej Bohun nie porwie: pierwej musiałby łyka porwać! Gdzie moja córuchna najmilsza?	Och, na odwadze nie zbywa jej nigdy, mój drogi. A jakiż jest Ferrol? Nie znam go.	Nie dziwujcie się Miłość Wasza, iż się uniosłem, bom krzywdy doznał. Nie zwykłem do tego i domagam się na winowajcach kary.	Nie, nie i proszę was bardzo, nie mówcie mi, bo widzę, jak was to boli. Ja zaraz wychodzę.	Czy nigdy nie będzie spokoju? Nigdy nie będzie wytchnienia? Myślałam, że...	Nie wiem; widziałam tylko na obrazkach. Ale wiem, że są. Często mi o tobie, Kajtusiu, opowiadały.	Ale dać tylachna drzewa, które, jak Mateusz rachuje, warto z tysiąc złotych, i to jeno za Bóg zapłać, tego jeszcze nie bywało!	Ależ one są w doniczce, to nie są cięte kwiaty	Bo ja wiem, dlaczego ty nie chcesz ciotki Zoni. Ty ożenisz się ze mną, jak dorosnę.	Jeno nie próbuj mnie zdradzić! bo nie zdzierżysz, a ręka boska jedna zdoła cię wówczas wyratować!	Nie zostawił żadnego listu?	Stoimy tu z godzinę a nijaki chłopak nie przechodził.	To być może. To nie jest szczery list. Ale one jednak mogą być bardzo nieszczęśliwe.	Z rozkazu kobiety, której nie znam wcale, lecz którą nazywają milady.	Widno, coby mu się kiedy nie przyśniło z polskim orłem równać, tedy nie na głowie, a na szyi wolno mu nosić koronę.	Bój się Boga, kobieto! Co ty mnie możesz kosztować! I niby nie widzisz, że mi się teraz właśnie stajesz potrzebniejsza niż kiedykolwiek!	I spałyśmy od granicy, jak zabite, a zbudziwszy się, miałyśmy czas ubrać się i umyć. W każdym razie musimy wypić herbatę, więc nam nic nie przeszkodzisz.	Wolę ci pozostawić zupełną swobodę działania i sądzę, że tak będzie lepiej. Teraz nie wierzysz w duchu, bym popełnił zbrodnię i przyjaźń twa jest bez zmiany. Dalej myślisz, że gdyby to nawet nastąpiło, sprawa będzie drobiazgowa, tak że sumienie pozwoli ci przebaczyć mi. Gdyby atoli w określonym terminie ktoś popełnił istotnie wielką zbrodnię, przybiegniesz niewątpliwie, żądając wyjawienia czynu. Oczywiście odmówię odpowiedzi, ty zaś uznasz to za wyznanie i z obawy wspólnictwa pospieszysz zdradzić całą rzecz.	Nie zawołasz strzeż się, milordzie, albowiem znajdziesz się w ręku Boga	Dlaczego nie pozostajesz już przy mnie?	Panowie, zobaczcie, czy gdzie pod stołem nie siedzi Piotruś?	Tak sądzisz? Jesteś bardzo mądra!... A więc uważaj. Prościutko stąd aż do galeryjki idzie steert... tak nazywamy tę wielką belkę a na końcu steertu znajduje się kierownica; skośne sztaby, złączone z obiema krzyżowymi belkami, wiążą wszystko. Jeżeli teraz obrócimy na dole kierownicę i przesuniemy naprzód, steert wykonuje taki sam ruch, a wskutek tego i kaptur się obraca. Zrozumiałaś?	To Jan Daval mnie zbudził. W ogóle spałem źle, z przebłyskami świadomości, w których zdawało mi się, że słyszę jakieś kroki, gdy wtem, otwierając oczy, spostrzegłem go u stóp swego łóżka, ze świecą w ręku, zupełnie ubranego... jak jest teraz właśnie, gdyż pracował często do bardzo późna w nocy. Zdawał się bardzo wzburzony i rzekł do mnie po cichu: „W salonie są jacyś ludzie”. Istotnie usłyszałem hałas. Wstałem i lekko odchyliłem drzwi do tego buduaru. W tej samej chwili popchnięto drzwi, które wiodą do wielkiego salonu, i zjawił się jakiś mężczyzna, który rzucił się na mnie i ogłuszył mnie uderzeniem pięści w skroń. Opowiadam to panu bez szczegółów, panie sędzio śledczy, z tej prostej przyczyny, że przypominam sobie jedynie zasadnicze fakty i że te fakty następowały po sobie z błyskawiczną szybkością.	Najlepszy dowód, że pani tak rano wstała.	A cóż takiego? Że jeden jej brat w turmie siedzi, a drugi sprzedaje się za męża jakiejś bogatej mieszczce.	Panie Holder, zechce pan zaraz przygotować świadectwo dla pana inżyniera Karliczka: lata pracy, duże zdolności handlowe, odejście na własne żądanie. Da mi pan to zaraz do podpisu.	A może tak jest dobrze Może tak być powinno.	Nic łatwiejszego; przypuśćmy, że wiesz pani wcześniej, jakiej trucizny zamierzają użyć przeciw pani, przypuśćmy, że będzie to na przykład brucyna...	Dzięki Bogu, że nareszcie stąd wyjedziemy Czy już wszyscy porozchodzili się?	To fakt, że niepodobna zostać tak z mieczem, wiekuiście wiszącym nad głową i trzeba koniecznie, w jakikolwiek bądź sposób, wyjść z tego położenia.	Toś się za późno obejrzał. Trzeba było być przy obstalunku	Wszyscy jednacy Każdy z was zapiera się, śmieje się z jej brzydoty, spluwa, a gdy mu tylko ta krowa wpakuje się do łóżka... jazda! Zapomina o wszystkiem. Samcy!	Daj mu spać lecz postaraj się o to, żebyśmy byli dobrze nakarmieni po jego przebudzeniu. To jest człek ogromnej świętości.	Mówisz do mnie rzeczy tak dziwne...	Przecież coś jest...	Ale panu będą zazdrościć.	Boisz się o swój statek?	Czasem sprawdzają się.	Ho, ho! W górach owies skacze, a na dołach pszenica leży albo ją pławią do Warszawy, aby za nią piwa nazwozić.	Jakeśmy przyjechali, tak byśmy i pojechali, gdybyś politykępolityka (z łac.)	O cóż pani Serczykowej chodzi?	Więc wy się znacie?	A skąd ta pewność, Agnieszko, że żyjemy raz tylko? Że w ciągu jednego żywota wyczerpujemy wszystkie tkwiące w nas możliwości?	Zresztą jest to szczur zesłany mi na przyjaciela w mej Bastylii. Codziennie przynoszę mu kawałek chleba, niedojedzony przez kucharkę, a to mu w zupełności wystarcza na wyżywienie całej rodziny.	A więc ma pan już wszystko: pałac na Polach Elizejskich, służbę, intendenta, brak panu tylko kochanki.	Ach, cóż to za pedanteria!... Kiedy we mnie serce zamiera z trwogi, że potępiłem niewinną, on wykłada logikę!... Bywaj zdrów, profesorze... Twoja mądrość robi wrażenie piły, która piłuje żywego człowieka.	Chyba... że ktoś będzie je odstręczał	Czy ojciec zupełnie jest zdrów?	Pan pewnie zły na siebie za podany projekt.	To zależy Chcesz trzecią część własności za czterdzieści tysięcy?	A Horst gdzie jest teraz?	A czy mogą wyrzucić króla?	A to dlaczego?	Bo co?	Dobrze wiedzieć o tym, muszę ci w imieniu wszystkich podziękować za szczerość.	Eee tam, po co?	Kogóż chcesz nią uszczęśliwić?	Rób, co kazałem!	Za Ferdynanda!	Za cenę tysiąca pistolów	A dokąd wielmożny pan teraz dąży?	A o tym imieniu.	A wiem, wiem. To ojczyzna ratafii.	A więc krajowcy?	Bom chory	Cichocie no, bo kowal ano ze starszym idzie!	Czekać cię będę o ósmej	Dwoma szeregami!	Gdzie moja baranina? Jaka to przyjemność zagłębić widelec w mięsie!	Idziemy.	Ja z wami... ja wam bratem chcę być, bądźcie wy mnie też.	Jausmai, Pažadas Be jokių „bet”... Duoki man žodį, Petruti, pildyti viską, ką aš tau tik liepsiu, ir be rodos su manim nieko nepradėti priešai lenkstudentį iki tam laikui, kada Dievas pavėlys...	Jutro będę u was.	Margeri! Sūnau mano argi tu dėl motinos ne turi širdies? Nesusimylėsi ant manęs?	Nawet wiele znaczy, jak dla mnie.	O, gdybyś chciała...	Oto papa ma przed sobą mojego wybawcę z nurtów Wisły. Sam we własnej osobie	Panienka to musi wcale niezdrowa. Wciąż leży...	Polikier, idź przetłumacz, szybko. Herr WachtmeisterHerr Wachtmeister (niem.)	Spalił wszystkie.	Słaby.	Słucham, dziecko.	To czegóż chlipiesz?	Więc dobrze. Zapłacę panu trzysta tysięcy równe...	Więc osiemnaście. A zeszłego wieczora widziałam pana z nim w operze.	Wyjdźcie, będziemy głośno mówili, to choć on Kozioł, a usłyszy!	Zapomniałem o tym.	Zostańcie z Bogiem
Ale ja się nikogo nie boję!	Panie ja zrobiłem wszystko, co mogłem, ale niebezpieczeństwo jest groźne... Przemów, panie, do ludu i poczyń mu obietnice.	Widziałem go wyraźnie na tle nieba. Miał na sobie długą wilczurę i futrzaną czapkę na głowie. Teraz znikł w ciemności. O, patrz, stoi pod piecem, tuż przy Chrystianie, ale Chrystian nie dostrzega go. Schyla się i rzuca coś w ogień. Uff! Jaki obrzydliwy! Baczność! Baczność!...	I kobieta może oberwać, jeśli o to chodzi. Mnie wszystko jedno. Mówię ci, że nie znasz jeszcze starego sapera Vodiczki. Pewnego razu w Zabiechlicach na „Różanej Kępie” jedna taka maszkara nie chciała ze mną tańczyć, że niby miałem spuchniętą twarz. Prawda, że twarz miałem spuchniętą, ponieważ akurat wracałem z pewnej zabawy tanecznej w Hostivarzu, ale takiej obrazy od tej dziewki ścierpieć nie mogłem, więc powiadam: „Żeby mi szanowna panienka nie zazdrościła, to służę pani i ja”. I wlepiłem jej, co się należało, ale z takim szykiem, że przewróciła stół, przy którym siedziała z tatusiem, z mamusią, z dwoma braćmi. Kufle i wszystko poleciało na ziemię. Ale nie zląkłem się całej „Różanej Kępy”. Byli tam znajomi z Vrszovic i pomogli mi. Spraliśmy z pięć rodzin razem z dziećmi. Hałas było słychać chyba aż w Michli, a następnie cała ta awantura była opisana w gazetach, bo to była zabawa ogrodowa jakiegoś stowarzyszenia dobroczynności jakichś tam mieszczan. Więc widzisz, bracie, sprawa jest jasna. Jak mnie dopomogli dobrzy ludzie, tak i ja dopomogę tobie i każdemu koledze, gdy się zanosi na coś grubego. Rąb mnie, bracie, siekaj mnie, nie ruszę się od ciebie. Madziarów nie znasz. Nie możesz przecie uczynić mi tego, żebyś mnie od siebie odpędzał, skoro widzimy się po raz pierwszy od tylu lat, i jeszcze w takich okolicznościach.	A co? nie mówiłem ci, Sancho? czy mi zabraknie koniuszych? Patrz, kto mi chce służyć; wszakże sam widzisz, wielki bakałarz Samson Karasko, którego uczoność podziwiano, jak sam mówi, w uniwersytecie salamanckim? Patrz, jaki to człowiek zdrowy na ciele i umyśle, jaki urodziwy i w jakiej sile wieku; potrafi on znosić zimna i gorąca, głód i pragnienie, a co największa, potrafi milczeć. Słowem, jest to człowiek posiadający wszystkie przymioty potrzebne koniuszemu błędnego rycerza. Niechże Bóg jednak broni, abym ja dla mojego dobra i własnej przyjemności miał na to narażać naczynie i kolumnę nauk, palmę sztuk wyzwolonych! Niech nowy Samson zostanie w swojej ojczyźnie, aby stał się jej zaszczytem i chwałą! Nie odbierajmy rodzicom jego podpory starości i ozdoby całej rodziny; wolę wziąć najlichszego giermka, jeżeli Sancho nie pojedzie ze mną.	A! Frejer! to mój niegdyś totumfacki! ale zkądże go znacie mój ojcze?	Ale czemu o takiej godzinie?...	Ale jesteś dziewczyna pewnie zresztą nie pytałaś o to papy, bo u was nie ma jeziora.	Ale ten plan? ten plan? daj mi go, na wszystko się zgadzam.	Ale... jeśli...	Ciekawa jestem co się stało z ciotką Davy?	Czasby mu było, ale poczekać jeszcze może...	Dawno rozważyłem bo już to nie od dziś między rycerstwem mówią, że trzeba dać znać królowi jegomości o naszym położeniu. A ja, słysząc to, myślałem sobie w duchu: niechby mnie Bóg najwyższy pozwolił ślub mój spełnić, zaraz bym poszedł. Ja, lichy człek, co ja znaczę? Co mnie będzie za szkoda, chociaż usieką po drodze?	Dobrze, Baloun. Nie otwieraj ich, ale zanieś je tam, gdzie były. Chciałem się tylko przekonać, czy do nich nie zajrzałeś. Gdyś mi podawał kawę, to mi się zdawało, że masz usta tłuste od oliwy. Czy Szwejk już poszedł?	Idę też. Ale muszę się uczesać i zrobić.	Ja	Masz zupełną słuszność. Trzeba koniecznie tęsknić do czegoś innego, przenosić się sercem z miejsca na miejsce, z zawodu do zawodu, odmieniać same pożądania, bo inaczej ziemia by nas obsiadła i pożarła. Widzisz, ja w tym czasie, gdy ty siałeś i żąłeś, nabrałem manii do czytania książek. Dawniej, ta żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało mi samo życie człowiecze, nasze obecne, a to, co jest w książkach, uważałem za strawę godną szczurów, robaków i łysych staruszków. A oto nagle przyszło i trzyma... Waszmość, mości cześnikowiczu, do książek nie masz gwałtownej inklinacji? Co?... powiedz szczerze...	Nawet w butelkę Ale nie wierzy w nią także drugi ulubieniec waszej wielebności. Mam na myśli capataza de cargadores. Nie pije. Znajomość mojej natury przynosi zaszczyt przenikliwości księdza dobrodzieja. Ale dlaczego nazywa mnie ksiądz poganinem?	Nie mówię ci przecie nic nowego. Młodszą jestem od ciebie z górą o dziesięć lat i mam ochotę jeszcze żyć.	No, to może do zobaczenia gdzie na gościńcu, bo ja za zającami chodzę, to się może spotkamy.	Ona już dawno wybrała, mówiła mi! A ja sądzę, że nie ona jedna myślała przez to lato.	Przyjacielem mi będziesz, bratem, nie sługą ale teraz już jedźmy. Kiedy pani kasztelanowa miała tu stanąć?	Tak ją pasą, aże krowa ryczy i z głodu słomę spod siebie wyjada.	Tak pani, pod jego bokiem, w stolicy, byłoby to może niepodobieństwem, zawołała Laura; na prowincji i pojęcia są inne... i duchowieństwo wpływ ma większy... Nie wiem, tak mi się to zdaje, lecz faktem jest, że jakieś prawo istnieje... że ojca obwiniono... że przetrzęsiono dom szukając dowodów winy, że nieznaleziono nic, oprócz książek naszych... że go uwięziono...	To jest tylko bezmiernie trudne. Dla innych ludzi zresztą nie jest ta sprawa ani tak ważna, ani nawet, choć to głupio brzmi, pierwszorzędna. Ale dla nas, nieszczęśników z chorymi nerwami... Można zwalczyć obawę śmierci jako takiej, jej samej; ale niepodobna, dla mnie niepodobna, zdusić obawy czegoś, bojaźni niespodziewanej, dzieciątka bezsennych nocy. Ostatnimi czasy nie mogłem sypiać sam jeden. Nocował u mnie w przedpokoju pewien górnik.	W moim kraju nikt nie układa się ze złodziejami, i ja nie będę. Mieszkam u ciebie, tobie powierzyłem mój majątek i ty za niego odpowiadasz.	A jak wprowadzili cię na statek?	A ty, Aramisie?	A więc pan nie wierzy w olbrzymie mątwy?	Ach, słynnego haszyszu?	Aha! Suprantu!	Ależ tu ich nie ma wcale	Bajki, nic więcej! Przecież to byłoby straszne!	Bałam się o ciebie, dziecino, o ciebie... Byleby jeszcze za trzy dni można zasięgnąć języka, a naszym jak najprędzej dać wiedzenie	Bo nie byłaby robiła pani takiego etalażu ze swych tajemnic.	Bądźcie waszmościowie zdrowi!	Co?	Czemu to Zosia zawsze cicha i spokojna?	Czerwono w izbie, jakby od makowych kwiatów!	Czy pan prezes uważa, że to niepatriotycznie w dzisiejszych czasach wozić pieniądze za granicę? Ależ wszyscy to robią!	Czy pozwoliłby pan swojej żonie na zmiany, gdyby je zaprowadzić chciała?...	Czyś pan oszalał?	Cóż z tego	Dlaczego pani taka rozdrażniona?	Dobrze surowy purytanin kłamać zaczyna.	Dużo palisz	Dzień dobry drogiej pani, dzień dobry!	Dziękujemy. Żeń się pan, to pan zobaczy, jak przyjemnie odbierać podobne życzenia.	Gdybyśmy byli naśladowali pana!	Hm... Czy nie uważa pan, że jest pan cokolwiek pokrzywdzony? Przecież gażygaża	I co najlepsza Polaków, którzy za ciebie królu nasz, ostatnią krwi kroplę wylać są gotowi...	Jakaś ty dziś piękna!... Ile razy widzę cię, zawsze wydajesz mi się zupełnie inną i coraz piękniejszą...	Jednak pan będzie łaskaw odpowiedzieć na moje pytanie.	Jej mąż?	Jeśli nawet tak jest to nie pojmuję, jak mogą panowie akademicy kompromitować swą dobrą sławę wyborem tego rodzaju, jak ostatni?	Jeśli pan uważa, niech mu i tak będzie. Do siebie pan wracać musi jak najprędzej. Po co teraz gadać? Czy dzień nastał po to, aby opowiadać, co było w nocy, jak i którędy?	Kaj to matka?	Kto wie? Tymczasem odejdźcie stąd, zbrodniarze, jeśli nie chcecie, abym dotrzymała więcej, niż przyrzekłam.	Któreż wojsko nie upadnie przed Ozyrysem?	Masz, wypij wódki! Zaraz gotowa będzie wieczerza! Ze Skomontów wracasz? Czego chcieli od ciebie?	Młodzieńcze dam ci jedną radę.	Najf	Nam, córkom Judy, nie wolno nosić nieskromnych sukien...	Nic ciekawego!	Nic... byłem u nich... Tylko, na miłość boską, nie mów o tym nikomu...	Nie lataj z chłopakami, to będziesz miał ciepłe.	Nie wierzysz?	Nie zgadliśmy, kiedy była północ. Odmierzyliśmy cień za wcześnie albo za późno.	Nie, Józiu, bo mnie już nie będzie z wami szeptał i jakiś straszny żal rozdzierał mu serce.	Nie.	Niepotrzebnie nalegasz, pani, nic więcej nie powiem. Reszty dopełni przeznaczenie.	No, a jakie książki chcesz kupić?	No, więc sama widzisz, że nie mogę bywać u was tak często	No... wszystkiego dobrego wam. Wasyli... wszystkiego dobrego.	O sobie? Alboż to we mnie jest co ciekawego? Rodzic mój uszy zatyka, gdy o synu mówią	O tu, Petriuk, ar nebuvai vieną sykj atėjęs juodomis rankomis, a? Ar jau užmiršai, kaip panelė barėsi?	O tém co, prawda, i was obchodzić może; wszak ci to i wy żydowie jesteście. Bracia to wasi przynieśli nam tu jakiegoś nowego Boga i wiarę.	Obrazili się prorocy!... W takim razie musimy wezwać pogan... Przyślij do mnie Dagona.	Panie bracie! Pięciu nas tylko, odcięto nas!	Pojechał na wieś do... do znajomego.	Pomówimy o tym jeszcze Od czasu wyjazdu pani de Bargeton pozycja pani de Senonches bardzo się zmieniła; będziemy mogli wyswatać Franciszkę z jakim zacnym starszym obywatelem.	Preparacja w ostatni dzień nauki? wykrzyknął Crandall, myśląc o własnej, burzliwej młodości.	Przypadek? Nie wierzę w przypadek.	Przyszedł nasz stary Szczur Chodź nam pomóc, Szczurze, nie stój bezczynnie!	Sam powiedziałeś, władco nasz, że skarb nie ma funduszu nawet na pogrzeb Ozyrysa-Mer-amen-Ramzesa. Nie mogę więc nawet odgadnąć: skąd wzięlibyśmy trzydzieści tysięcy talentów?...	Sama wiesz, że to nieprawda!	Słoń?	Słyszałeś pan legendę o psie?	To opatrz krowy i do izby przychodź robić, widniej ci będzie...	Ty wiesz dlaczego! Nie patrz tam! nie myśl o tym. To było już dawno.	Uf!	Utrafiliście w samo sedno Rzekliście: „być muszą” i tak też jest. Gdyby nie musieli, hej, hej, siódmą skórę by ściągnęli z biednego chłopa.	W tym samym wagonie jechał jeszcze dziwny jakiś człowiek. Exemplarz podobny pierwszy raz w życiu widziałem.	Wielki szlem	Wiesz gdzie jest?	Więc do jutra!	Zamilcz. Odpowiedz lepiej na moje pytania.	Zapewne Już późno. Zasiedziałem się u pana. Czas na mnie.	Zróbże to dla mnie! mówił Salomon...	Żona odwiedza go często?
Maryo, chciałażbyś mnie zasmucić? Jeżelim zrobił głupstwo, to już teraz smutek na nic się nie przyda. Lepiej patrzmy na ten wypadek z wesołej strony; dziś wieczorem przyjdzie do nas sierżant z chrzestnym, więc poproś jeszcze rękawicznika i starego Heimerandta i poczęstuj nas wazą ponczu, tak jak niegdyś na naszem weselu.	Powiesz pan jej, że wam obojgu grozi aresztowanie i że musicie wiać. Tylko dla bezpieczeństwa nie razem. Razem odrazuby was nakryli. Więc pan uciekasz przez Niemcy i Francję, a ona przez Gdańsk. Ona w Gdańsku wsiądzie na okręt z Heniem a pan na ten sam okręt będzie miał wsiąść w Hawrze. Otóż w Hawrze Heniek wyjdzie niby po pana na ląd i wróci z listem od pana w kieszeni. W liście tym pan napiszesz, że aresztowali pana w Berlinie, w drodze i że przez przekupionego dozorcę pan ten list wysyłasz, że błagasz pan ją, by jechała spokojnie z Heńkiem do Argentyny i zdała się na jego opiekę, bo to pański przyjaciel. A pan masz nadzieję, za tydzień czy dwa wykręcić się i najbliższym okrętem przyjechać do Buenos Aires. List ten będzie naprawdę wysłany z Berlina, my już to urządzimy. I dziewczyna nie może mieć żadnych wątpliwości, ani podejrzewać żadnej machlojki. Pańskie aresztowanie w Niemczech wyda się jej też zupełnie prawdopodobne, bo po pierwsze mogą być za wami listy gończe, a po drugie, kto jedzie za fałszywym paszportem, ten zawsze narażony jest na takie drobne nieprzyjemności. Jasne?	O, panie to zbyteczne. Zdajemy się zupełnie na honor dżentelmena.	Czekam na ciebie.	Pamiętasz Wczoraj na bulwarach okrzykiwano. Właśnie tam	Tak ja w jakimś innym, wyjątkowym stanie... Zawarliśmy znajomość na błoniach zaświatów...	Panie kolego dopóki państwo będzie uważało, że żołnierze, idąc na śmierć na pola bitew potrzebują błogosławieństwa bożego, to kapelaństwo polowe będzie dobrze płatnym zajęciem, przy którym się człowiek nie przepracuje. Poza tym byłem zdania, że to lepsze zajęcie niż bieganie po placu ćwiczeń i chodzenie na manewry. Wówczas otrzymywałem rozkazy od przełożonych, a dzisiaj robię sobie, co chcę. Zastępuję kogoś, kto nie istnieje, i sam gram rolę bożą. A jak komuś nie chcę dać rozgrzeszenia, to mu nie dam, choćby mnie na kolanach prosił. Zresztą, takich jest cholernie mało.	Dziękuję, dziękuję z całego serca. Zawstydzacie mnie państwo, bo nie wiem doprawdy, czem mogłam zasłużyć sobie na tyle życzliwości, na tyle pamięci	Zainteresowany zbieraniem dużych klejnotów, udałem się na policję po okradzeniu i zamordowaniu wiadomej Róży Mitchel. Pamiętacie panowie wszakże, iż klejnoty te odnaleziono bardzo szybko i że są w przechowaniu policji. Pozwolono mi obejrzeć je i oto jeden z rubinów tej kolekcji jest niezaprzeczalnie duplikatem mojego.	Zastanów się, Valentine Zastanów się, bo łuski spadły mi już z oczu; to było szaleństwo, że tu przyszedłem. A ty, czy aby na pewno jesteś w stanie myśleć trzeźwo, najdroższa?	Jak odpowiedział oskarżony na upomnienia pana doktora?	Na Cygana, niech księżna powié Niestety! Proszę mi wierzyć, żem sobie nie nadał téj fizyognomii. Boleję nad tém, że mi ją narzuciła natura, i radbym zetrzéć to fałszywe piętno.	Taaak? Toś wiedziała, a nie krzyknęłaś na którego z nas?	To łgarstwo! Mnie przecież świnię kazał zastrzelić, taką, żeby jej za trzydzieści rubli nie kupił... A jak, będzie temu z tydzień, jego dziewucha, ta Janielcia, wyszła do mojej przed chatę i dała jej niebieską wstążkę, to ci się tak na nią gniewał, jakby o majątek chodziło... Oj! Żeby mi nie tych jego dzieciaków było żal, a osobliwie dziewuchy, to ja bym mu pokazał...	Cóż chcesz wacpani? Jak mnie pan majster w nocy prosto z konia cisnął tu na ziemię, tak i ostałam do tej chwili w czystej desperacjidesperacja (z łac.)	Mam honor mówić z Ekscelencją Kocmołuchowiczem? spytał najczystszą angielszczyzną. Kwatermistrz wyrzekł krótkie: „Yes”. „No szepnął sam do siebie przez ściśnięte zęby. Tamten mówił dalej, nie podając ręki, tylko kłaniając się po chińsku. Nasz wódz, mandaryn pierwszej kategorii Wang-Tang-Tsang zaiste nazwisko) ma zaszczyt prosić przeze mnie Waszą Ekscelencję wraz z całym sztabem i zapewne z małżonką, na śniadanie o pierwszej do staronkonstantynowskiego pałacu. Wyraźny strach widać było w czarnych oczkach Mongoła. pomyślał kwatermistrz. i odpowiedział nie wiadomo czemu po francusku z „wylaniem”:	Wiem, jak spędza każdy dzień Wiem, kiedy wychodzi i kiedy tu powraca. Wiem o jej zmartwieniach, o jej drobnych rozrywkach, o jej głodzie i chłodzie. Wiem, jak siaduje po nocach nad książkami, ucząc się zawzięcie. Wiem, jak się cieszy, gdy przybywają do niej po kryjomu jej przyjaciółki... gdy może się z nimi trochę pośmiać i pogwarzyć szeptem. Gdyby zachorowała, wiedziałbym o tym natychmiast i przybyłbym tu jej usługiwać... o ile by mi na to pozwolono.	Mamże kochać obcych? dla nas za niemi ani na ziemi kąta, ani kropli wody, ani cienia, ani spoczynku. Powitaż nas kto słowem poczciwém, pożegna dobrém życzeniem, powié nam kto, bracie? Wyklęci, musimy przeklinać!	Po nocy nie mogę rozeznać zwłaszcza że nie na UpitęUpita (lit. Upytė)	Istotnie, rozrzewniająca czułość! Tęsknota po mnie wygląda ci z twarzy. Jakżeś się bawił w Berlinie?	Mam przyjaciół wszędzie, gdzie są kępy zranionych, ale niezwyciężonych drzew, skupiających się, aby z patetycznym uporem błagać wspólnie niełaskawego nieba, które nie ma nad nimi litości.	Moja pani, zwykliśmy nazywać przypadkiem wszelki szereg zdarzeń, których łączności dobrze nie pochwytujemy. I mnie dziwne moje życie przez długi czas wydawało się pędzone ślepą siłą; dziś jednakże, kiedy zaczynam nań spoglądać z wysokości mogiły, która już przede mną narasta, gotów jestem uznać w nim bieg Opatrznościowy...	Nazywam się John Dolittle. Jestem doktorem medycyny Poproszono mnie, żebym przybył do Afryki wyleczyć chore małpy.	To można i ludzi posłać swoją drogą, i o języka się starać swoją drogą	Tęgo się biłeś	Możecie nią być serca drugiego nie mam, a to jakiém miał oddałem dawno. Żenię się tak samo jak dzielę władzę z Sułkowskim, bo to jest koniecznością położenia.	Nie, nie chcę! Nie mogę na ciebie patrzeć. A zresztą jestem chwilowo... bez tego... bez waluty...	Bo się nie opamiętał	Dzielny z niego marynarz. Pewnego dnia stanie się sławnym piratem. Nie wypuści łupu z ręki i będzie stronił od problemów.	Możesz się waszmość spuścić. Niech jeno rzecz idzie o amory, to moja Fruzia dyskretna jak tombatomba (wł., z łac. tumba)	No, pozbyłem się nareszcie tego bandyty. Skoro jednak lwy nie chcą pożreć tej białogłowy...	Wszystko... ale, ale nim kto tego szczęścia nie pochwyci, należy się decydować prędko.	Nie panie Andrzeju, nie zrozumiał go pan wcale. Ojcu nie chodzi o mnie, chodzi mu tylko o to, że cała okolica musi mówić o moim wyjeździe i wstąpieniu do teatru... Już tam Kręska nie próżnowała... Chodzi mu tylko o to, że mnie okrywają plotkami, że szarpią mu jego nazwisko; chodzi mu o to, że się musi wstydzić za mnie... chodzi mu o to, że chciałby mnie widzieć złamaną i żebrzącą u nóg swoich, żeby módz zadowolić swój instynkt nienawiści do mnie żeby mnie mógł, jak dawniej, męczyć i torturować. O to mu chodzi!	Nie masz go tu, bo poległ. Tak przynajmniej oficerowie Sapieżyńscy powiadali. Ja osobno z Tatary Bogusława podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale miarkując z twojej alteracjialteracja (z łac.)	Dobrze nie wiedział, ale słyszał, że coś tam gadali o Ragnecie, który zamek niedaleko od litewskiej, czyli też żmujdzkiej granicy leży.	A co będzie z tymi, co już byli? Czemu nie zakwitło wszystko od razu, od samego początku?	Co, tobie już ze łba rozum uciekł? Dziurę ci wybili? Co ty mnie, głupi, po rękach całujesz? Ja nie ksiądz.	A ręczę że go ani trochę nie kocha! tylko patrzeć jak go zacznie zdradzać.	Najdziwniejsze że tę zatokę utworzyły dwa potoki lawy wyrzuconej przez wulkan i stopniowo nagromadzonej w czasie kolejnych wybuchów. Wskutek tego jest osłonięta ze wszystkich stron i zapewne nawet podczas najgwałtowniejszych burz morze jest tu spokojne jak jezioro.	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Porwano ci ją?... a czy wiesz, kto ten gwałt popełnił?	Przyjdzie żałować pierwszych czasów Chmielnickiego bo wtedy były klęski, ale zdrajców przynajmniej nie było.	Jesteś dla mnie! Nie będę mówił inaczej... No, w tej chwili... Powiedz, co mam zrobić, żebyś mię nie opuściła. Zażądaj, czego tylko chcesz.	Nie, niczego już z tego wszystkiego nie pragnę	A jemu co po pieniądzach?... Brakuje mu czego?...	A synowie ich gdzie są?	Ach, cóż w tym złego? Właśnie dzięki temu jest w najlepszych stosunkach z wszystkimi, no literalnie z wszystkimi! On naprawdę nie tylko wrogów, lecz nawet nieżyczliwych sobie ludzi nie ma.	Ale dlaczego?	Ano, cóż?... Nie żyje, i basta.	Co to redaktor swoją szpulkę wstawia?	Dopiero co... Tam jeszcze czeladź rżną... ja konia dopadł.	I co później?	I co z tego?	Interes, nie interes. Ot, pogadać chciałem, rady spytać.	Jednak w całym tym naukowym sekrecie zwierciadeł i w samej historii nie widzę nic przeciwnego rozsądkowi, nic niemożebnego.	Kiej łysula nie wypiła jeszcze, potem przyletę.	Kto tam?	Którego ja uważam za główną sprężynę w tem wszystkiem	Ludwiku czy ty uważasz, że Femcia jest co dzień bledsza?	Myślisz o tych dwustu tysiącach dolarów?	Nie po to nas Bóg z rąk Bohunowych ocalił, abyśmy zginąć mieli. Ufaj waćpan.	Nie syn króla.	O nie! Wina cała jest moja. Nie powinnam go była opuszczać.	Sądzę że nie w téj chwili Niespodzianką być musiała wiadomość o mnie, którą zawiózł wam Ferdynand.	Taki nie istnieje. Artur jest młodym chłopczykiem	To nie...	Zrobiłem karierę, jak pani widzi	A groty u kopij i topory macie wyostrzone?	A no posłuchaj, jaka...	Ach, to dzieciństwo!	Aha, ładną Marcelkę!	Bardzo dziękujemy pani	Bez haka.	Byłam pewna, że pani go kocha?	Bądź pozdrowiony, faraonie, władco świata!...	Czyś pan ją znał przedtem?	Deposita cappadeposita cappa (łac.) rzekł Gymnastes	I Czarnota hadziacki, i Hładki mirhorodzki, i Nosacz ostręski pójdą z tobą!	Juścić z domu.	Och!...	Pani Weychertowa!	Przecież... przecież spotkało go nieszczęście przy twojej fabryce... więc...	Ratuj mnie, ratuj umie... umie...	Skądże to mam wiedzieć?	Słyszałem.	Tak ci jest, z tém mnie wysłał i kazał mi z wami i przy was być.	Tak, Najjaśniejszy Panie.	Tak.	To Grzyb kupiłby po nich kolonię?	To drobiazg! Rzecz główna, żeśmy odzyskali naszą żabkę ludzką!	To natychmiast mogę kilka tytułów napisać, a resztę jutro.	Uczynię to! przysięgam! uczynię	W Rzymie wyrobisz?	W granatową świtkę, od góry do dołu zapiętą, ozdobioną krzyżem Legii Honorowej.	Wciąż w Rzymie?	Więc czym prędzej wyślijmy drugą depeszę.	Wpierw musicie wydobrzećwydobrzeć	Wyszła.	Zgoda!	Zwarci i gotowi!
Nie, Michale, teraz mi nie pora, ale za to przyrzekam ci, że jeśli się z jaką panną majętność na Rusi mającą ożenisz, tedy cię tam odprowadzę i na instalacji waszej będę...	A ty, który masz gorące serce, wierzysz w ludzką sprawiedliwość, tutaj, na ziemi?	Jak ciocię kocham, da nam King szkołę na drugiej godzinie, a ja Horacego w rękach nie miałem! Chodźmy!	Jako niedźwiedź masz w sobie coś z dawnego Litwina, jako wychowaniec harcerza z drużyny imienia Zawiszy powinieneś mieć coś z rycerza, jako starannie wychowany i kształcony syn mojej siostry jesteś pierwszym niedźwiedziem, kierowanym na obywatela polskiego.	Mówiłam że powiem wszystko, nic mnie już wstrzymać nie zdoła. Milczałam dotąd, przez długie milczałam lata, teraz na mnie kolej mówić. Kochałam go stokroć więcej, niżeś go sama kochała! Kochałabym go, nie prosząc nawet o wzajemność. Jeślibym została jego żoną, jak niewolnicę nagiąłby mnie do swych fantazji, za słowo jedno, całe bym mu, bez wahania, oddała życie! Któż to lepiej ode mnie wiedzieć może? Tyś była wymagająca, dumna, samolubna. Moje kochanie zdeptać mogło całą twą nędzną czułostkowość.	Na chwałę Boga!	Nie mogę. Przyjdę na kolację. Pa!...	W Tarnowie Rafał powracał właśnie z Bardyjowa, gdzie na wodach bawił z przyjaciółmi, szukając... czyż mam wyznać?	Jestem z góry przekonany, że pan zachowałeś w tej sprawie najściślejszą niezawisłość. I ja sam, na prowincji, jako prosty sędzia, wypiłem nieraz więcej niż szklankę herbaty z ludźmi, których miałem sądzić; ale wystarczy, że pan minister o tym wspomniał, że mogliby mówić o tym, aby trybunał wolał uniknąć dyskusji na ten temat. Wszelki konflikt z opinią zawsze jest niebezpieczny dla tego rodzaju instytucji, nawet kiedy ma słuszność za sobą, ponieważ broń jest nierówna. Dzienniki mogą wszystko mówić, wszystko przypuszczać, a nasza godność wzbrania nam wszystkiego, nawet odpowiedzi. Zresztą, porozumiałem się już z pańskim prezydentem; sprawę, której pan się zrzeknie, powierzono panu Camusot. Rzecz załatwiona niejako w rodzinie. Słowem, proszę pana o to zrzeczenie się jako o osobistą przysługę, a w zamian otrzyma pan krzyż Legii, który panu się od tak dawna należy; biorę to na siebie.	Ma się tak mało rozrywek na prowincji	Tak! Strzaskane zębem potwora. Innego uszkodzenia „Abraham Lincoln” nie doznał. W każdym razie, na nieszczęście nasze, nie ma steru i nie może się zwrócić, gdzie zechce.	Funkcje wtórne w mojej nomenklaturze oznaczają refleksy myśli świadomych na szarym miąższu podświadomości, przez co wydobywają z niej emanacje o niewiadomym podłożu nawarstwień psychicznych. A w czymże można znaleźć większą rozkosz, niż w męce wyławiania niedających się uplastycznić emanacji drugiej naszej jaźni?	Gdzież my wiec zwołamy, boć stanie na tym, aby się zebrał, dawno go nie było	Isz-sz! To zmienia zupełnie całą rzeczy postać! Myślałem, że będę mógł zabrać cię z sobą na trzęs-sawis-ska północne... jednakże s-s-słowo... nawet słowo małego, bezwłosego nagus-ska-człeczyny... jest słowem... i powinno być ś-ś-święte! Otóż ja, Kaa, powiadam ci...	Pański syn jest na dobrej drodze	Popatrz na moje ubranie i pomyśl o moim imieniu. Czy to wszystko samo w sobie nie jest żałobne?	Mówiąc tak o nim nie myślałem nawet o niechęci, którą dziekan żywi ku mnie. Ale samo zetknięcie się z człowiekiem pozbawionym wszelkiej wyobraźni mrozi mnie do szpiku kości. Nie myśl o niesprawiedliwości i nienawiści, nawet nie widok cierpień ludzkich naprawdę nas zasmuca. Przeciwnie, cierpienia naszych bliźnich, o ile je nam przedstawią wesoło, pobudzają nas do śmiechu. Ale te dusze głuche, w których nic nie znajduje oddźwięku, te istoty, w których unicestwia się świat, to widok smutny i rozpaczliwy. Obcowanie z panem Torquet jest jedną z największych przykrości mego życia.	Poczekawszy, to się poodbiera; a mnie znowu nie tak pilno, mam dobrą służbę; chyba że...	Zdaje mi się, że posunęłaś się tak daleko, iż dałaś kosza Gilbertowi Blythowi. Jesteś głupia, Anno Shirley!	A wie pan że temu baronowi Zuzia się bardzo podobała? Co jej nie gadał wtedy!	A! miłość nie przychodzi tak prędko... królowie nawykli, aby im służyło wszystko, a uczciwa niewiasta o takiej miłości słuchać nie powinna.	Ba, a jakże się przez Szwedów przedostać?	Czy jest doktor Kolski?	Daj pokój Moryc, nie wtrącaj się do nieswoich rzeczy.	Dość już tego Nie rozumiem wcale jego mowy, ale chcę mieć ten obraz. On jest lepszym artystą ode mnie. Zapytaj, czy tego nie sprzeda.	Ej, nie, proszę pana. Ale często nie wychodzi ze swych pokojów. Tak sobie, jakojako (daw., gw.)	I choć król miłościwy sam nijakich trunków nie lubi prócz piwa, może się przecie znajdzie w piwnicach jaki taki gąsiorek z zieloną pieczęcią, gwoli wypicia za zdrowie waszej miłości.	Idźcie no swoją stroną i ludzi nie zaczepiajcie, kaj was obchodzą z daleka jak to śmierdzące	Jak przyniósł raz kota, który nam uciekł, rozmawialiśmy przez płot o różnych grach, ale zobaczywszy zbliżającą się Małgosię, zaraz uciekł. Chciałabym go poznać, bo jestem pewna, że mu potrzeba rozrywek	Jakaś ty dobra, jakaś ty kochana, Madziu!... Nie dziwię się, że Miętlewicz szaleje za tobą.	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Milczeć! Wiem, co mówię. Niejednokrotnie już dochodzą mnie słuchy o nieokiełznanych swawolach waszych; nie próbujcie mej cierpliwości, bowiem wątła jest i łacnołacno (daw.)	Mówi mi o tym coś boskiego, co jest we mnie.	Niby z tym majorem i z tą siostrą? Przysięgam Bogu, że nie łżę. Czy zdaje się pani, że każdy włóczęga i oberwaniec musi być szwagrem majora?...	Nie słyszałem, by który entomolog zaszedł tak daleko Jeżeli to arcydzieło, to czymże będzie człowiek?	Niesłusznie przyjmuję podziękowania Jakim mnie pani zrobiła, takim jesttakim jest tu: nadgonić. i wiele znieść, i wiele przepracować jeszcze; ledwie zacząłem żyć.	No to powiedz swojemu Maciusiowi, że z dziećmi się nie układa, a ichich	Oczywiście! Czemużbym nie miała wyznać tego co jest prawdą?	Oto widzieliście sami. Nie odważył się... Musi mieć chłopca przy sobie!	Przysłuchuję się ciekawie i rozumiem bez mała, najmiłościwszy ojcze	Pytam się: w jakiej potrzebie? Chirurg niech się pieści twoją raną, nie ja!	Sahibowie nigdy się nie starzeją. Gdy są dziadkami, tańczą i bawią się jak dzieci. To chwackie plemię!	Siak, czy tak a szkoda mi jej, oj! szkoda! Mam odesłać moję karetę, czy prosić do niej pana podczaszyca?	Tak, od razu. Ale potem?...	Ten pański kolega robi wrażenie, jakby specjalnie po to tu przychodził, by uczyć się manier. Niech pan mu kupi podręcznik dobrego tonu. Koleżeńska przysługa. Biedak nigdy nie zdecyduje się wziąć banana, póki nie zobaczy, jak się to je.	Wesele dzisiaj, to nie grzech się zabawić, pośmiać z czego wesołego i ucieszyć, to już ja, wójt, to wama mówię, moi ludzie.	Wierzajcie mi, księże kanoniku, że prawdziwie bolałem nad tymi nadużyciami dziś jeszcze, po latach dwudziestu, żal mi, że tego, co się stało, nie mogę wymazać z waszej ni swojej pamięci.	A jednak długo cię nie było A to niedobrze.	A ktoś waćpan sam?	A teraz kiedy zakończyłem rozmowę z teściem, chciałbym porozmawiać z bankierem.	Ale obciążonemu familją.	Ależ złoto tam stoi po trzynaście pięćdziesiąt.	Ależ, Stachu, oszalałeś?	Bo majster kazał kupić trzy papierosy.	Bynajmniej. Znamy go od lat kilkunastu; zawsze do nas zajeżdża.	Czy ja wiem Z piętnaście rubli.	Czy mam odwracać i psuć nowe karty, jak psułem dawniej kajetykajet (daw.) powiedział żałośnie.	Czy nie mam słuszności, ojcze Samie?	Cóż by to znaczyło?	Cóż, panie Cyrusie, nie każda kula trafia pod właściwy adres!	Dobrze	Doprawdy, a gdzież to ja wtedy byłam?	IdealistaSłuchaj, Adelciu	Ile cali?	Ja, panie Fogg?...	Jakiż to?	Jestem dziewicą i kapłanką wielkiej bogini Astoreth... Musiałbyś bardzo kochać i czcić moją opiekunkę, zanim byłoby ci wolno pocałować mnie.	Jezus, Maria! Do Hameryki!	Komuż i jak?	Krwi nam trzeba!	Miło nam będzie jeść w waszym towarzystwie Raczymy dziś zaszczycić „drugą zmianę” naszą obecnością.	Mówcie śmiele, panie stolniku!	Nic!	Nie rozumiem, o co wam chodzi Otrzymujecie przecie wasze pieniądze regularnie?	Niebardzo.	Niemały i mnie strach brał, bo tu koło Radzikowego błota w nocy bez ognia niedobrze.	Niewesołe ma pan święta	No, to i nie ma rady.	O to mi zuch dziewka! naucz szlachcica rozumu... Jemu w głowie szlachectwo, ta może i ojcowskie grosze, i liczko gładkie, że sobie z niemi będzie broił bezkarnie; ale ty masz rozum!	Oni grają, grają, grają.	Otóż to właśnie!	Pan chodził po izbie, a panna za nim. On krzyczał, a panienka nic tu: powody postępowania.? Przemów, bo wreszcie pozwolę, a jak pozwolę, to mi opat łeb urwie!”	Pytasz pan o Manuela?	Ratując babci róże. Inaczej on nie rozumie.	Skąd ty to wszystko wiesz?	Szczęście powiedziała Małgosia, pamiętająca lepsze czasy.	Słusznie i sprawiedliwie... święta racja!	To król poznał tego żołnierza...	To mąż stanu całą gębą! Jeżeli teraz odmówił, widocznie ma jakieś głębsze powody natury politycznej.	To niemożliwe.	To ty przestrzeliłeś Niepołomskiego, prawda?	To wszystko nie wyjaśnia jeszcze znaczenia wywołanego przez ciebie zjawiska.	W górę!	Widocznie!	Wiele o niej czytałam.	Wielki z waści magistermagister (łac.: przełożony, mistrz, nauczyciel) rzemiosło.. Wie to cała Hanza i cała KoronaKorona skrót od daw. formy grzecznościowej: jego miłość; używany w stosunku do osób szlachetnie urodzonych, szczególnie do władcy a. głowy rodu. nieboszczyk do waści pisywał. Czy to może być?	Wiem.	Właśnie, że nie. Ona tylko to rozumie. Rozbijać jej.	Z pewnością ostatnia, bo... już nic nie będę miała dla ciebie.	Zostanie parem Francji.
Huckleberry Finn? Coś takiego! Nie jest to nazwisko, przed którym chętnie otwiera się drzwi... Ale wpuście go chłopcy. Zobaczymy, o co chodzi.	Chciałem tylko zakonfirmować to, co się rzekło wyżej, ale kiedy pani mi tego zabraniasz, tedy milczę już i za wielką sobie przyjemność to milczenie policzam, niczego bowiem tak gorąco nie pragnę, jak pozostać panny Zofii najposłuszniejszym sługą.	Mosanie, stepy teraz spokojne; znam ja się z nimi nie od dziś, a to, co mnie spotkało, to jest złość ludzka i invidiainvidia (łac.)	Tak!... Uspokoić się nie mogę po tym, co mi opowiadała Marta. Ale, panno Magdaleno, przyrzeknijmy sobie, że go tu nie będzie...	Bezwarunkowo. Jest to opozycja, która powstała skutkiem propagandy niejakiego Czarwaki. Ten, działając śród młodzieży, a także i ich matek, sprawił, że corocznie pewna część zarówno chłopców, jak dziewcząt, nie chce się poddać operacji odcieleśnienia i pragnie pozostać w stanie pierwotnym. Z drugiej strony różne elementy grzeszne i występne pod wpływem przewagi sił ciemnych przezwyciężają w sobie astral i tu mają wyznaczony pobyt. Staraliśmy się im urządzić życie w stosunku do ich potrzeb, ale ci zamiast pracować na miejscu	Co chcesz kochanku! Przecież w ostatku en bons confrères powiedzieliśmy sobie to, co w Moljerze mówią dwaj lekarze	Co za dziwy! Dalibóg, że utyłem na samą myśl o takiej obfitości wybornego jadła! Ale jeżeli wolno zapytać, to co porabiał późniejszymi czasy cny Obrońca Nędzarzy?	Ale co teraz będzie, mości panowie! Jestli ten kościół tam we mgle, czy go już nie ma?	Bardzo niezwykła Po twoim akcencie widzę, że już ją kochasz; złożysz jej wizytę, nim trzy dni upłyną, a jestem nadto starym paryskim wyjadaczem, aby nie wiedzieć, co z tego wyniknie. Otóż, drogi Danielu, błagam, wystrzegaj się najmniejszego splątania interesów. Kochaj księżnę, jeśli ci serce dyktuje, ale myśl o swoim mieniu. Nigdy nie wzięła ani nie żądała dwóch groszy od nikogo w świecie, zanadto jest na to d’Uxelles i Cadignan; ale, wedle tego, co wiem, poza własnym majątkiem, który był bardzo znaczny, pękło przez nią kilka milionów. Jak? Dlaczego? Jakim cudem? Nikt nie wie, ona sama nie wie. Widziałem ją, jak trzynaście lat temu połknęła w półtora roku fortunę przemiłego chłopca oraz starego rejenta.	No tak, bo gdym usłyszał, co doktor mówi, zaraz pobiegłem do naszego kamienia i tam wykonałem ślub: że jeśli ty będziesz miał nogę odjętą, ja również pozbędę się swojej.	To co, Zocha?	Wicher coś poczyna na dworcu świstać i deszcz zacina. Może wypadnie dłużej popaść. Tymczasem pogawędzimy przed wieczerzą. Co tu słychać? Słyszałem, że małopolskie województwa poddały się jego szwedzkiej miłości.	A jakże! Trzej rotmistrze w trzech pułkach! Trochę szulerzy, ale i jam od nich nie lepszy. Muszą jeździć na pięknych rumakach, a przecież nie można tak zdobywać koni, jak w dawnych latach zdobywało się kobiety. No, no, moje gospodarstwo mogłoby opędzić wszystkie wydatki. Jak ci się zdaje? Jest to szmat żyznej ziemi, ale moja czeladź mnie podbiera. Ja nie umiem niczego dochodzić, chyba ostrzem lancy. Uuch! Srożę się i klnę, co wlezie, a oni udają skruchę, lecz poza plecami przezywają mnie starym, bezzębnym małpiszonem.	A jakże. Podczas karnawału słucham co dzień nabożeństwa. Ludzie tyle grzeszą!	Ale co?	Co takiego? Z różem?	Dąb stary... święty... co by tam w dziurze człek miał robić...	Gonić cię będzie	Matka moja i siostry chciałyby cię odwiedzić	Wilkowie cię przed Cztanem obronią.	Otóż to dzięki nadprzyrodzonym zaletom swoim odgadłeś już zapewne, że świątynia Astoreth wyznaczy ci dwadzieścia talentów, jeżeli złapiesz tego nędznika, który ośmiela się przybierać postawę księcia, pana naszego. Nadto zaś w każdym razie, świątynia ofiaruje ci dziesięć talentów, jeżeli wieść o podobieństwie nędznego Lykona do następcy nie rozgłosi się po Egipcie. Rzecz to bowiem gorsząca i nieprzystojna, ażeby zwykły śmiertelnik przypominał obliczem swoim osoby, które od bogów pochodzą.	Jest to w istocie nieszczęście, tylko nie nas tyczące się, ale jej...	Nie o suknie tu idzie; cały mój majątek, dość znaczny, jest na twe rozporządzenie	Trzeba stworzyć zbiorową falę buntu. Niechaj każda wieś wie, że na drodze ku niej iść mogą nie tylko kozacy, nie tylko gubernator z żołnierzami, ale i mściciele ich krzywd. Że w kraju już jest siła biorąca odwet, że siła ta rozlewać się zacznie po kraju, sączyć się strumieniami jak krew.	No! no! klepiąc go po ramieniu i uśmiechając się odezwał elegant: to i to były żarty, waćpan się na tem nie znasz... Da się ile należy, zgoda! mniejsza o to.	Pan dobrze wie, proszę nie udawać, że pan nie wie. Jest pan teraz w posiadaniu tajemnicy, do której przywiązuję ogromną wagę. Tajemnicę tę miał pan prawo odgadnąć, ale nie ma pan żadnego prawa ogłaszać jej publicznie.	Allach! Nie dość ci drogi z Fajumu do Chartumu? Przyszedł czas na odpoczynek.	Czemużeś to nie umknął jako reszta twoich towarzyszów? O, tacy synowie! Darowała was szlachta życiem w Lubiczu, by mieć robociznę, a wyście zaraz poumykali, ledwie z was łyka zdjęto.	Ej, nie. Ale mi to imię kogoś przypomina. Dziwna rzecz. I tamta była sierotą. Nigdy bym nie przypuszczał, żeby ta dama z parasolem nosiła to imię.	Jak to! Przecież pani wie, że jestem z policji	Widzisz, Adelo, to jest właśnie tęsknota, wołanie o czyściejsze, lepsze, szlachetniejsze życie.	Nie, dobry paniczu, nie! Idźcie do domu.	Beetle! Jesteś skrzywdzony, znieważony i wykpiony przez Kinga. Czy tego nie widzisz?	Brat by tyle dla mnie nie uczynił, ileś już waszmość uczynił! Dajże, Boże, czymkolwiek się wywdzięczyć!	Cyframi! Wiem, że papier jest cierpliwy i cyfry na nim ustawiać można jak się komu spodoba.	Harbercie prawda, że nigdy nie opuścisz Wyspy Lincolna?	I... niech psy biorą takie interesy a nie ludzie.	Ja nie żebrzę, mój śliczny chłopaczku Chcę tylko zamienić dwa słówka z twoim paniczem, który mi dwa tygodnie temu dał pewne zlecenie.	Jeszcze nie. Ale się postaramy.	Kiedyż to możemy wypuścić źrebię ze stajni?	Kochany panie Copperfield gdybyś miał moje doświadczenie, wiedziałbyś, że w żadnym wypadku ludzie tak mało nie zasługują na wiarę jak w kwestii testamentu.	Nic pan nie powiedział?	Nie chcę twojej śmierci, rozumiesz?	Nie ma czego!	Nie wesele mnie w głowie mnie tak straszno! tak straszno! Od czasu jak przestąpił próg chaty mojéj, głowę tracę.	Nie zamierzałam sprawić panu przykrości	Nie znam go.	Nie! Komendy będą dalej stały, w Mohilowie, Jampolu, a ostatnia ma być w Raszkowie	Nie, panie Andrzeju, wszyscy są dla mnie dobrzy. I mnie będzie bardzo przykro rozstawać się z państwem, ale... ale muszę. Chcę być bliżej rodziców.	Nie, powiadali ino ludzie, że tną ten przykupny las, przy Wilczych Dołach.	Obawiam się jednak, że właśnie w tym celu salto mortale konieczne jest nieraz ociężalec., paluszki na brzuszku w kołowrotek puścił i niby czerwiatkaczerwiatka troska, męka. 0 losy sadzonek w inspektach marzenia bary mu przygniotła.	Popatrz no, z kim to zaczął gadać!	Proszę nie wspominać tych nazwisk.	To moja sarenka. Opowiadałam ci o Jenny... pamiętasz... wówczas w kuchni.	Wszystko jest piękne i dobre, niech tylko księżniczka Jolanta będzie szczęśliwa	Zastosowałam się do życzenia pana dyrektora...	Zdaje mi się, że mię szturchano, ale dokładnie nie wiem, gdzie i kiedy...	A chciałabyś może by im dawał śluby?	A czy ojciec wie, że chcesz kupić Bosko czarnoksiężnika?	A no niby.	A pewno.	Chciałbym by Ursus towarzyszył jej w drodze... Byłbym spokojniejszy...	Często grywają ze sobą?	Cóż dalej?	Dobrze. Jak się wy macie.	Dodam waćpani jeszcze wszystkie klejnoty królewskie!	Dziś niepodobna. Stare bydlę powiedziało żonie, że wyjeżdża na wieś.	Et, plecie Kasia androny!	Jak się panu zdaje, paniczu?	Jestem dziewicą, panie Atanazy	Kotlicki!	Mylisz się, Morrelu Rzeczywiście byłem szczęśliwy.	Młodość	Ojciec? dokąd?	Oto masz odpowiedź...	Pan kpi ze mnie...	Powiadasz, że szykuje się na bank na Wspólnej?	Poznaję go od razu	Prawie zawsze	Pójdę badać, czy fakty zechcą zgodzić się z ogólną ideą, którą zaczynam już dostrzegać.	Raczej tych wysłanych przeciwko nam przez gubernatora Van Goulda.	Rozmaicie. Z dwoma widuję się niekiedy, w przelocie, i rad z nich jestem. Dobrze się sprawiają, karjery robią niezbyt świetne wprawdzie, ale na ich zdolności wcale niezłe. Jednego zresztą sam wywindowałem na jaką taką górę; ale z Kaziem... pamiętasz Kazia?	Rozumie pan, stary ma pieniądze w garści  Naraz wydał się zdumiony oznakami mej niecierpliwości. zawołał	Równocześnie zrobiłaś, Mela, dwa interesy, mnie dałaś szczutkaszczutek	Siódmy rok.	Sprawa zupełnie zwykła Wuj wie, jaka jestem zazdrosna.	Spójrz, Jurku, spójrz!	Szczotkarz.	Słyszałem coś o tym no, i znam nabywcę, i pan go zna.	Słyszałem słyszałem, że w tym bucie znajdowało się nowo narodzone szczeniątko.	Targujcie	Ten ktoś wyświadczył społeczeństwu ładną przysługę!	Tylko strzeż się złodziei, którzy czyhają na twój majątek	W Paryżu! Jesteśmy teraz w Paryżu! Musimy umoczyć wargi w pucharze rozpusty...	Wiecie, że Swann figuruje na łamach Figara?	Wiem.	Zacny panie, wołają mnie Tristan, nauczyłem się zaś tych obyczajów w Lonii, ojczyźnie mojej.	Zdrów.	Zećpajłajno	Śmierć, śmierć gwałcicielom!
A ty, Prokop, Boga nie wzywaj bo wszyscy gadają, że twoje nieszczęście z dziećmi to przez karę bożą za krzywdę twego brata...	Czy to pan jesteś hrabią de Monte Christo?	To może krajczy i podczaszy cesarski?	Widzi pan więc że wszystko układa się jak najlepiej, zakładając, że pani baronowa i panna Eugenia nie odrzucą mojej oferty. W takim razie będziemy mieli sto siedemdziesiąt pięć tysięcy liwrów rocznego dochodu. Przypuśćmy jeszcze jedno: że ojciec zgodzi się wypłacić mi zamiast rocznego dochodu kapitał; nie będzie to łatwe, dobrze wiem, ale może się uda, pan z pewnością lepiej obracałby tymi dwoma lub trzema milionami. Dwa, trzy miliony w rękach zręcznego człowieka mogą przynieść i dziesięć procent zysku na rok.	Więc co panie na to?	LiteratPan z tego szewca tak sobie ułożył? Tak, panie Janie, to tak jest, jak pan tu napisał. To by nawet można było i do gazety dać, żeby pan jeszcze wszystko dalej skończył. żeby to oni wiedzieli chociaż trochę, co to się u nas w Warszawie dzieje ile by to można było dla ludzi dobrego zrobić.	A cóż to ma jedno do drugiego? Hanka jest moją córką i losem jej ja tylko rozporządzam!	Agnieszko! Droga, kochana Agnieszko! Przestraszyło cię to nagłe moje zjawienie się?	Ależ ufam, ufam! Jeżeli zapewni mnie pani, że Zgierski ma skrzydełka cherubina, gotów jestem nawet i w to uwierzyć. kiedyś poznamy go bliżej.	Bóg zapłać waszej miłości; trzymajże i ty kosz, bo ciężki.	Co to jest „karauł”	Co to? Co to?	Czy to tę suknię będziesz nosiła dzisiaj wieczorem?	Cóż ty za osobliwy handel uprawiasz?	Do Żyda?... On i tak potrafi zarobić... No, jeżeli dwadzieścia pięć ławek, to po... po pięć rubli... Taniej nie wezmę...	Dobrze jeśli twój tato jest takim mędrcem, to niech mi powie, kto stworzył świat?	Doskonale! Znowu człowiek, który co innego ma na ustach, a co innego w sercu ale mniejsza o to, wszak to nasz sąsiad, który nam kiedyś pomógł w potrzebie, trzeba go dobrze przyjąć.	Głupi jesteś.	Jakżeż ty, koteczko, masz się? chwała Bogu, że tu siedzisz... a ludzie już Bóg wie, co gadali...	Każdy ma swego bzika Tutejszy bzik to zjeść cudzoziemca	Kto to ze złości po pokoju latał?	Najpierw ty...	Nie mam pojęcia. To są dzieci dobrze wychowane...	Nie ukryje się! To co? Nie pierwsza to będzie.	Nie, a raczej tak. W każdym razie nie we freudowskim tego słowa znaczeniu. W tej pracy zapożyczam się u fizyków, transponując ich metody poznawania atomów. Po prostu myśl świadoma spełnia tu rolę promieni „gamma”, którymi bombarduję złoża nieświadomej istności psychicznej, próbując oderwać od niej elektrony półmyśli i półdoznań drzemiące na dnie. Czy nie pociągało to pana nigdy? Czy nie szukał pan warunków najbardziej odpowiednich dla zagłębiania się w te otchłanie drugiego życia? Jest to sport jedynie pasjonujący i jedynie zdolny zastąpić tęsknotę człowieka do wiecznego poznawania.	Nie, proszę łaskawej pani, on sypiał na przodzie okrętu, a gdyby nie to, że wraz z moim synem wykradał pierożki z kredensu i że baraszkowali we dwójkę, gdy powinni byli spać, nie miałbym temu chłopakowi nic do zarzucenia.	O kopalniach diamentów? Ach ty mała rozpustnico, jak chętnie bym cię obiła!	O przyjaciele wierni!... ocaliliście mi życie, nietylko mnie, lecz i tym oto panom... Panowie proszę zachować w tajemnicy całe to zdarzenie, którego byliście świadkami; osoby, zajmujące stanowiska wysokie, wmieszane są prawdopodobnie w tę sprawę, a wszystko złe, jak się domyślacie, skrupiłoby się na nas.	Oblubienica? (Jakież to śliczne słowo!) Oblubienica to tak zwana Milady, spadkobierczyni pewnego wściekłego bogacza z Kaukazu, panna Rylska.	Ożenić się, mamo, jeżeli mnie tylko zechce, to się zaraz ożenię. Będzie mama mieć synową, będzie.	Panie dyrektorze, zakazuję dostarczania Karburatorów bankom.	Panie szanowny, racz się uspokoić i zadowolić tym, co posiadam!	Powinienem był cię przestrzec To zawsze rozdrażnia ojca.	Przyjacielu gwiazd! zdobyłeś wielką wiedzę. Strzeż się, by się to nie stało zarodkiem pychy! Żaden człek mający prawo przed oczyma nie mówi skwapliwie o tym, co widział lub spotkał.	Są, panie!	Tak, to Helder w każdym razie człowiek, który doglądał okrętu, powiedział do mojego chłopca, że to Amerykanin.	To bardzo poczciwy chłopak. Zresztą brat jego również jest poczciwy. Gdyby nie miał tego fatalnego nałogu picia...	To co?	To jedno z jej arystokratycznych upodobań i zupełnie właściwe, bo prawdziwą damę zawsze poznaje się po świeżych rękawiczkach i chustce do nosa	To źle.	W wagonie ani słóweczka, panie mój kochany, ale potém na foksalu widziałam, że rozmawiali ze sobą; a piękna z nich para była, choć malować.	Widzicie, towarzyszu, sęk właściwie tkwi nie w tym. Przypuśćmy, że udałoby się wam nawet przedostać przez kordon i wrócić z żywnością, chociaż mało mi się to wydaje prawdopodobne. Tak czy tak, nie mamy prawa, towarzyszu, nawet dla ratowania od głodowej śmierci całej komuny, przenieść zarazę za kordon. Co innego pogróżki, a co innego wykonanie. Gdyby wyprawa wasza się wam udała, w poszukiwaniu żywności musielibyście wysiąść na brzeg, po tamtej stronie kordonu, i zetknąć się z tamtejszą ludnością, to znaczy	Żonusiu! może każesz naszykować stolik do kart.	A co jest najgorsze?	A tak	A teraz ja, Duża Stopa, skręcam tu w bok. Teraz chowam się za skałę i waruję tu cicho, nie ośmielając się nawet ruszyć nogą. Ogłaszaj swoją drogę, Mały Bracie.	A! Tyś go zabił Dlaczego?	Ach, prawda, na tego dyplomatę	Ale co znaczą spazmy? Skąd spazmy?... Ja już za­czynałem pana szanować za „brak nerwów”. Muszę panu po­wiedzieć, że upatrzyłem go sobie na asystenta. Więc mam zawódmam zawód syknął.	Ale za dobrą gotówkę! Nikt zresztą o tym nie wie.	Amen!	Ani mniej, ani więcej tylko o wysokość kwoty, jaką złożyłem u pani, a nawet... o wysokość procentu... Przyzna pani, że ta troskliwość byłaby dziwną ze strony pana Dębickiego, gdybyśmy nie mieli prawa zaliczać go do partii nam nieprzychylnej.	Bajesz!	Bez twej woli, o wielki Kaa, władco nasz, nie możemy ruszyć ręką ni nogą!	Był tu przed chwilą.	Będziemy teraz szukali tropów lisa. Czekaj no... My go tu zaraz, oszusta, wyśledzimy, a potem palniemy mu w łeb, zdejmiemy futro i każemy Zelikowi uszyć prześliczną lisiurę dla pana studenta, Marcinka Borowicza. Czekaj no, my go tu zaraz...	Cóż mam począć? Ojciec mój był taki jak ja, brat mój taki, taka i siostra. Jak mnie tu pan widzisz, pracuję na brata i siostrę, a pracuję ciężko. Żyć każdy potrzebuje, a ja nikomu nie robię krzywdy i jeśli ludzie są tak lekkomyślni i złośliwi, że robią sobie ze mnie pośmiewisko, cóż mi pozostaje? Żartować nawzajem ze wszystkiego i ze wszystkich, nie wyłączając samej siebie. Czyja w tym wina? Czy moja tylko?	Dla Boga! Ja tego Murzę-beja znam! Z bratem jego byłem pobratymcem Nie chciałże on pana Boskiego wydać?	Dlatego, że Bogu się tak podobało który je nam daje takiego kształtu jak chce i jak je wyrabia w swojej boskiej mądrości jako garncarz lepi naczynie.	Dobrze, dobrze	Domyślasz się książe jéj charakteru?	I czekajcie, aż wam czerwony kogut zapieje!	Jakich?	Już ja tak przywykła,	Kaip tai vaikiškas?	Którego dnia? Ależ dziś rano, o ósmej.	Mam nadzieję, że nas już tu wtedy nie będzie.	Mam talent.	Mniej więcej Chartum leży tam, gdzie Nil Biały i Niebieski schodzą się i tworzą jedną rzekę. Dzieli nas od niego ogromna przestrzeń Egiptu i cała Nubia.	Muszę się nad tym zastanowić No, a jaką jeszcze masz uciechę?...	Mój drogi, bądź przekonany, że jeżeli o kimś mówisz źle, zawsze ci uwierzą.	Na Boga! toż ja największego w Polsce rycerza widzę! Czołem, czołem!	Nie jestem samobójcą jestem skazany na śmierć. Nie utrudniaj mi walki! Żyć nie mogę! Ciało moje wzięło górę nad duszą, przeto muszę ją wyzwolić i puścić do Boga.	Nie ma.	Nie myślałam nawet, że mówić mogą	Nie, regulamin więzienny...	Nieszczęśliwy jakiś człowiek, ozwała się Stasia z litością na twarzy.	Nijak nie rozproszone, mości kasztelanie.	Odbiję się na Assenbergu. Nie nauczył mnie jednego pchnięcia, osioł.	Oddałem przysługę trzem zacnym prowincjałom, poborcy, kuzynkowi i prokuratorowi, którzy od dziesięciu lat kołowali koło jednej z owych stodziesiątych Muz ozdabiających wszystkie departamenty, nie tykając jej, tak jak na proszonych obiadach nie tyka się deseru, póki jakiś śmiałek nie napocznie go nożem.	Oto dno pieczary: tu pan ujrzysz upadek i nędzę moralną	Państwo, Obowiązek, Cnota, Obywatel, Historia, Zdrada rzekł Wrzeszczowicz	Pozwólcie, waszmościowie, niech się wysapię okno przymknę, bo te juchy słowiki tak się drą w krzakach, że i do słowa przyiść nie można.	Przepowiednie czasami się spełniają.	Psiakrew! złodzieje! psy! chamy!.. wypędzę, wygonię! oddam do kryminału!	Sprawa ta jest w rękach E-23 Jego nie powinno się tam posyłać. Zresztą on nie umie po turecku.	Sułkowski!	Słucham pana dyrektora, ale winda jest teraz na górze i myślałem...	Tak! Tak! Nie umiem!	Tak, zrobiłem z nimi nawet kiedyś pewien interes na dwieście tysięcy franków, ale od tamtej pory nic o nich nie słyszałem.	Tak.	Tak... i dwa razy więcej, niżby się zaoszczędziło, wydalibyśmy na jadło przez drogę. Mówiło się o tym dziesięć tysięcy razy!	Trzeba było jeszcze powiedzieć, jak on pachnie Trzeba było powiedzieć, że majeranek pachnie tak, jak gdy się wącha buteleczkę atramentu w alei kwitnących akacji. Na pagórku Bohdalec pod Pragą...	W nieszczęściu?	Widzę. Dziękuję!	Więc za co mnie tu zesłali?	Zapewne Dzieje się tak zawsze, ilekroć w grę wchodzą motywy ideowe. Poza tym narodowy temperament Hiszpanów też należy wziąć pod uwagę. Nie zapominajmy, że Hiszpania jest ojczyzną najkrwawszej inkwizycji, walki byków i podobnych świństw.	Znakomicie, znakomicie, znakomicie!	Znowu ta niegodziwa choroba jest w Drzemniawie i właśnie musiała tam wybuchnąć w chwili, kiedy tam bawi...	Zresztą alboż wiem jeszcze jakie ztąd wrażenie wywiozę, czekam i patrzę, patrzę i czekam dotąd.
A ja ani tak, ani nie. Bawiłem się w nirwanę, tak jak w inne rzeczy. Wiesz, żeby nie poczucie tej winy, tobym był spokojniejszy. Nie miałem pojęcia, że to tak może dokuczać. Mam wrażenie, że jestem pszczołą, która ograbiła swój ul, i że to jest rzecz podła. Ale przynajmniej po mnie zostanie majątek. Co? prawda? Trochę straciłem, ale bardzo niewiele prawda? Ach, jakbym ja chciał teraz jeszcze żyć, choćby z rok, choćby tyle, by nie umrzeć tu...	Zastanów się pan, co mówisz bo już nie jesteś na zebraniu i masz do czynienia z ludźmi prywatnymi; nie znieważaj ich, jeśli nie chcesz odpowiadać za zniewagę.	Widzę, że pani kocha Lucjana bo trzeba kochać, aby się nie zastanawiać nad niczym, aby zapomnieć o wszystkich konwenansach: i to pani, która znasz je tak dobrze! Czy myślisz, droga, ubóstwiana Nais, że przyjmą cię u pani d’Espard albo w jakimkolwiek salonie w Paryżu, z chwilą gdy będzie wiadomo, że po prostu uciekłaś z Angoulême z młodym chłopcem, zwłaszcza po pojedynku pana de Bargeton z panem de Chandour? Pobyt męża pani w Escarbas trąci separacją! W podobnych okolicznościach ludzie honoru najpierw biją się za swą żonę, a potem zwracają jej wolność. Kochaj pana de Rubempré, opiekuj się nim, rób, co ci się podoba, ale nie mieszkajcie razem! Gdyby kto wiedział, że odbyliście podróż w jednym powozie, byłabyś wyklęta w tym świecie, w którym chcesz szukać oparcia. Zresztą, Nais, nie rób takich ofiar dla młodego chłopca, którego jeszcze nie porównałaś z nikim, którego nie poddałaś żadnej próbie i który może tu zapomnieć o tobie dla pierwszej paryżanki, skoro mu się wyda lepszą dźwignią dla jego ambicji. Nie chcę szkodzić człowiekowi, którego pani kocha, ale pozwolisz mi, abym wyżej stawiał twoje dobro. Powiem ci tedytedy (daw.)	W ustach moralisty brzmiałoby to jak nagana ale nie chcę ciebie podejrzewać o moralizowanie. Już od lat przestałem być w zgodzie z moralistami.	Hm... Należałoby jednakże jeszcze się nad tym zastanowić, że tutaj w młynie... nie jest zbyt przytulnie... A więc może nie byłoby wskazane wprowadzenie tutaj młodej dziewczyny jako pani tego domu. Gdyby udało mi się sprzedać młyn... a potem kupić nowy... byłoby to może lepiej.	Pisałeś mi wprawdzie o tém że mieszkasz w małém i biedném miasteczku: ale rzeczywistości nigdym sobie wyobrazić nie mógł. Dziecię okolic Warszawy, tu wzrosłem, tu żyłem i nigdy nie widziałem nic podobnego; a nie widząc, trzeba miéć chyba wyobraźnią romansopisarzy francuzkich, aby stworzyć sobie obraz twego siedliska. Powiadam ci, Lucyanie, że gdybym tam rok przemieszkał, albo-bym umarł, albo z rozpaczy przyjął żydowską wiarę i pojął za małżonkę najpiękniejszą z całego miasta Surę.	Dmytruś... nie cierpnie ci skóra?	Miło mi będzie uścisnąć twego syna Szkoda, żeś go nie przyprowadził...	Nie ma i powiedzcie panowie, co teraz będzie?	Nie nalegam, tylko myślałem...	Nie przetańczyłem z nią walca i chciałem wiedzieć jej imię; zresztą nie widzę w niej nic osobliwego.	Nie wrócę.	O talencie nie słyszałam nigdy, abyś go miała...	Przecież mu nie kłamałam. W każdym razie byłam przeświadczona, że mówię prawdę.	Wokulski tego nie przyjmie	Nie, to jest chwila żeby jeść	A co o nim mówił, to nie pamiętasz? Ho, ho! ma się rozumieć, nie tobie dali depozyt i polecenie, ale tamtym, ale ty powinieneś dochować!	O, nie, panie Copperfield, wcale nie, jakżebym mógł... Nie poczytałbym wcale za dumę, jeślibyś pan nawet osądził nas za nieodpowiednie dla siebie towarzystwo. Wiem przecie, jak maluczkimi jesteśmy.	Ale nie to był po prostu zwyczaj pana Mole. Nigdy nie widziałam, aby ojciec miał kapelusz u siebie w domu, wyjąwszy, rozumie się, kiedy przychodził król, skoro bowiem król jest wszędzie u siebie, gospodarz domu staje się prostym gościem we własnym salonie.	Przypuszczam zatem, że pobudką pani de Rochefide nie była chęć kosztowania w spokoju doskonałej miłości, tej miłości, której słodycze są dla nas obu jeszcze tylko marzeniem?	Gdybym wiedział, że to w Paryżu czeka na ciebie szczęście, nie proponowałbym ci wyjazdu.	Nie zawsze bandytyzm jest rzeczą nieuczciwą jeżeli na przykład okradniesz złodzieja, to czyn twój będzie nawet bardzo szlachetnym.	Pogróżek się nie ulęknę, a powiedziałem to, com był powinien.	Ba! ba! radbym ale mi się tam nie uda, jest ktoś w serduszku co innych nie puszcza. Jak sobie przypomnę żeś pan ją miał w ręku i puścił dobrodusznie, śmiech mnie bierze!! Istotnie Julja się niesłusznie gniewa: pana i posądzić trudno!!	Nie chcę go więcej znać! Co ja u niego miałam? Najlepsze moje młode lata straciłam. Przed ślubem opowiadał mi, że jest dziedzicem, że ma folwark. Pożal się Boże, co to za folwark!	Królewskie to grodzisko, tylko je sobie Zaprzaniec u nieboszczyka Krzywousta wyprosił, że mu je puścił, aby sobie na odludziu jak pustelnik siedzieć mógł, a w majętności własnéj o braci się nie ocierać.	Och! W takim razie potrzebna bywa zmiana, rozrywka, prawda? Czy to odnosi się i do niego?... Nie pana mam na myśli.	Na to ci odpowiem krótko: jest u nas pewna grupa, która do tego dąży, ale narzucić paru milionom ludzi nasz tryb egzystencji i naraz my byśmy ich mieli tego wszystkiego pozbawić. Ależ całe ich życie straciłoby swoją podstawę logiczną: powstałby chaos. Telury uważają, że ich urządzenia są najdoskonalsze, a Kalibany zapewniają, że jak oni się wezmą do reform to znaczy narazić świat na jakieś niesłychane nieszczęście: bo nic by ich nie powstrzymało od nadużycia i zbrodni.	Jestem cynikiemcynik zwolennik filoz. szkoły stoików, pot. człowiek wyznający równowagę duchową nie zakłóconą radością ani smutkiem., bo biedę znoszę cierpliwie, a jestem perypatetykiemperypatetyk	Wiem, mój dobry przyjacielu I nie obawiaj się. Przełamała już w sobie, w głębi duszy pogodziła się z tym, co jeszcze tak niedawno uważałaby niemal za pohańbienie. Oto drugi raz w życiu los zmusił ją do przestąpienia tych progów. Jakieś fatum znowu odwróciło koło i znowu zatrzymało się w groźnej chwili, w momencie niepokoju i niepewności przed chatką o małych, kwadratowych okienkach.	I wszystko to, dokończył ksiądz Żagiel, wszystko to spadnie na tę dziewczynę, którą tak wychowali, że tego nikt w świecie na żadnem nie utrzyma wędzidle...	Mam żonę, która ma nadzór nad bielizną u królowej, a nie zbywa jej ani na rozsądku, ani na piękności. Ożeniłem się z nią, będzie temu trzy lata wkrótce, choć bardzo niewiele miała, ale ją proteguje ojciec chrzestny, pan de la Porte, szatny królowej.	Ja muszę powrócić do domu, ośmielając się dodała Laura; nie lękajcie się o mnie...	I jest łatwe. Pozostaw to mnie. Już ja to załatwię	Słuchaj, biedny mój Bazinie, zastanów się troszeczkę! na co się zdało być księdzem, proszę? wojny się przez to nie unika; widzisz przecież, że kardynał ma odbyć pierwszą kampanję z szyszakiem na głowie i halabardą w ręku; pan de Nogaret de La Valette jest także kardynałem, a zapytaj lokaja jego, ile razy skubał dlań szarpie?	Na Boga wiem już, jak się nazywa: Steerforth!	No, już ja wiem dlaczego...	To prawda! Panno Netko, pamięta pani Izarkę, Izunię naszą jasnozieloną, czystą jak łza...	Niechże pani sama osądzi czy to jest grzecznie ze strony pana Dolewskiego, że mię dotąd raz tylko odwiedził?	Według mnie, kobieta piękna i wykształcona jest zjawiskiem tak cudownem i dobroczynnem, że przez samo już istnienie swe na ziemi spełnia zadanie najwspanialsze...	Pan jesteś do niej podobny, ona była śliczna kobieta, obszerna, duża kobieta. Ja panu coś powiem. Pan masz głowę, pan mi się podobasz... A że ja lubię, jak młodzi mają rozum, że ja lubię mądrym pomagać, to ja panu pomogę. Mnie się podoba pański projekt.	Jest to diament płynny. Na naszej wyspie jest niezliczona ilość diamentów, a zresztą za pomocą Nirwidium umiemy przetwarzać węgiel na diament. Również przy pomocy pewnej reakcji Nirwidium i mamy wino nad wina!	A bardzo pani głodna?	A gdybym to był ja?	Otóż w braku szampańskiego i szambertina, przyjmiecie to, jakie jest...	Tjapeł, do bańzga bazya to dalaróf	Zdejmę teraz papiery, to zobaczycie masę maleńkich loczków	Znam to chcieli ją do własnej nagiąć miary. Nieszczęsna.	Widzisz, Jasiu, czym się kończą łamane sztuki. A ty wiecznie na głowie chodzisz i na oknie się huśtasz. Widzisz, jak niewiele do nieszczęścia potrzeba.	Wie pan, przypomina mi się rozmowa, jaką mieliśmy w tym saloniku na wiosnę	Ale i za starym też uciechy nijakiej dla młódki...	Allach! Co znaczy bicie, gdy sama głowa ledwo się trzyma ramion?	Czy tak było, czy przyznajesz się do winy?	Dobrego dnia. Dobrego roku! Dokąd idziesz na taki wiatr?	Ja na lokaja dzwoniłam, ma chére, żeby mleka przyniósł...	Jeszcze mniej?...	Musiałbyś się postarać, ażeby ci zapomniano dzisiejszy błąd.	Myślicie, że ja kuję czerwone złote? sto dukatów za trzy sznury pereł! Śmieszno posłuchać.	Na skinienie uzurpatora, wskutek intrygi jego współszalbierzów deptać wolne ludy, dusić plemiona...	Na uczciwość, kumie śliczny pomysł i zaprawdę godzien twego rozumu.	Przewyborna myśl, pogromco koziorożców! Idźmyż więc w dół, a w najgorszym razie wrócimy tutaj doliną południową. Ale czy znasz dobrze dolny bieg rzeki?	Staremu się ręce trzęsą!	Teraz, mów, odezwał się.	W sobotę na Nalewkach	Widzę, że z ciebie prawdziwy wywłoka ale pomówmy z sobą dopiero wtedy, gdy dhole wszystkie polegną. Życzę wam wszystkim pomyślnych łowów!	Znajdują się cztery mile od nas	A czemuś ją tak nagle porzucił?	A ja osiemnaście.	A teraz opowiedzcie mi nowiny z waszej części świata. Co porabia stary Ropuch?	A więc wygłoś tę prawdę	A więc wyszedł.	Aha! Twój wzdychający Romeo jest u ciebie?	Ależ logika!?	Bieda	Bo upał.	Boś nam tu najgładszą dziewkę z fraucymerufraucymer (z niem. Frauenzimmer: komnata kobiet, pokój dla dam)	Co takiego?	Co tam robisz?	Gdziekolwiek. Pójdziemy przed siebie.	Jest pan w jakimś błędnym kole przypuszczeń.	Małżeństwo, Pozycja społeczna	Michaelis	Milcz błaźnie! krzyknęła przystępując do niego p. Apolonja.	Mnie panna Howard kazała...	Mój ojcze!	Mówiłem ci! Mówiłem ci Czy myślisz, że ona mogłaby nas zdradzić?	Nieprawda. Zupełnie inaczej postąpiłabym. Ja mówiłam ironicznie...	Od niego i od mego przyjaciela hrabiego de Rochefort.	Owszem, lady Narborough.	Pewni jesteście?	Polaczok!	Puść mnie. Sam trafię do koszar.	Spamiętałeś dobrze drogę?	Tak, wiem.	Wczoraj, proszę pana rektora, wybili w naszej klasie szybę...	Z Anglji.	Łobuzy	Śliczna mi zabawa w tej waszej Warszawie!	Źle mówią.	Żyw król?
Powiedz mi! Zdaje mi się, że mogłabyś mnie wziąć ze sobą! Eliza bawi się lalkami, a ja nie mam co robić i taka jestem samotna.	Nie gniewaj się, mój kochany ale już nigdy wobec ciebie nie chciałabym odgrywać roli swatki... Idzie mi o co innego. Wiele osób z naszej rodziny są pewne, że ożenisz się z Heleną, choć po mieście krążą w tej chwili inne pogłoski...	Ach, nie łudź się! Mniej cierpię, bo mam mniej siły, żeby cierpieć. W twoim wieku można mieć wiarę w życie wierzyć i mieć nadzieję; ale starzy widzą śmierć wyraźniej. Och, oto ona... nadchodzi... to już koniec... wzrok mi gaśnie... rozum się miesza...	Dlaczego nie moja? Nie każdy może być poetą albo bohaterem, ale każdy potrzebuje pieniędzy Pieniądz jest spiżarnią najszlachetniejszej siły w naturze, bo ludzkiej pracy. On jest sezamemsezam cudowna lampa z baśni arabskich Tysiąca i jednej nocy, za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie., za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie. Czarodziejskie ogrody, bogate pałace, piękne królewny, wierna służba i gotowi do ofiar przyjaciele, wszystko to ma się za pieniądze...	Mój drogi towarzyszu, nie mówię tego zupełnie poważnie. Ale nie mogę się powstrzymać od nienawiści do mych krewnych. Pochodzi to zapewne stąd, że nikt z nas nie znosi widoku osób mających te same wady. TłumRazem z demokracją angielską podzielam nienawiść do tego wszystkiego, co nazywają występkami wyższych sfer. Tłum rozumie doskonale, że pijaństwo, głupota i rozpusta są jego własnością, więc jeśli ktoś z nas, robiąc z siebie osła, przywłaszczy sobie jedną z tych przywar, wygląda jak kłusownik polujący na cudzym polu. Gdy ów biedny Southwark stanął przed sądem rozwodowym, wspaniałe było oburzenie tłumu. Jestem zaś przeświadczony, że dziesięć procent proletariatu nie prowadzi się należycie.	Nie miałam dosyć pieniędzy na wysłanie depeszy, więc wzięłam fałszywe sześć pensów, które ojciec kazał wyrzucić. Nie powiedziałam ci, bo ty także nie miałeś pieniędzy i może byś mi zabronił telegrafować albo byś się zgodził na te fałszywe pieniądze i byłbyś także złodziejem. Co ja zrobię, nieszczęśliwa?	Staś! wyjmiesz ty z garnka kartofle, czy nie wyjmiesz? Złość, choroba, zmarnowanie daru boskiego! Rozgotują się na nic! Jezus, Marya!	Ach, proszę pana, pochlebiam może sobie, ale wydaje mi się, że jestem dobrą obserwatorką. Pan zaś nietrudny jest do odgadnięcia, chociaż jest pan naturą zamkniętą, żyjącą wewnętrznym życiem, jakby w splendid isolationsplendid isolation (ang.)	Nie boję się!	Tak I sposobności też nie braknie. Słyszałem w Malborgu, że będą uczty, będą turnieje, bo się goście zagraniczni koniecznie chcą z królewskimi rycerzami potykać. Na Boga! toż ma przyjechać i rycerz Jan z Aragonii, największy ze wszystkich w chrześcijaństwie. Nie wiecie? Przecie on podobno aż z Aragonii rękawicę waszemu Zawiszy przysłał, aby zaś nie mówiono po dworach, że jest drugi równy jemu na świecie.	Czy nie zapomnisz? „Znacznie więcej... i ma swoje racje...” Tak powiesz „Swoje racje...” To najważniejsze. Jak człowiek z człowiekiem. Więc dobrze myślę, że możesz już odejść, mój Jimie. Ale, Jim, jeżeli zobaczysz Silvera, nie zdradzisz Bena Gunna? Nikt z ciebie dzikimi końmi nie wyciągnie tego, com ci mówił? Nie? Dajesz mi słowo? A jeżeli ci piraci obozują na lądzie, Jimie, czy nie powiesz, że rano...	Nie wiemy, jaśnie panie, kto to jest. Dlatego ośmieliłem się przyjść.	Poco pożegnać się?	I na zamku nieraz by się czemu było przypatrzeć	Nie obiecuję. To są sprawy zbyt osobiste. Ale tymczasem proszę mnie puścić. Spóźnię się niezawodnie.	Tak już powiedz, kochanieńka: udał ci się czy nie udał? Taż to nasza powinność pytać!...	Nie! Brat Danveld był człowiekiem przebiegłym. Czy pamiętasz, że postawił warunek Jurandowi, aby nie tylko sam stawił się w Szczytnie, ale by przedtem ogłosił i do księcia napisał, iż jedzie córkę od zbójów wykupywać i wie, że nie ma jej u nas.	Ach, to leży w twoim typie. Pozatem nie zaręczyłabyś się z człowiekiem niekochanym. Zresztą widziałem niecierpliwość twego oczekiwania. Nie jestem złym psychologiem?... Prawda?...	Ja też tak tylko mówiłem aby Kowalskiego do reszty skonfundować... Ale co waszmość mówisz, że nam głów nie poucinają, to dalibóg, niewielka pociecha. Wszystko się tak składa, że lepiej nie żyć, bo to już pewno, że teraz jeszcze jedna wojna, i to domowa, wybuchnie, a to już będzie ostatnia zguba. Po co ja, stary, mam na te rzeczy patrzyć?	Nabrałem głębokiej odrazy do stanu posiadania kawałów ziemi, której nawet nie znam dokładnie, która mi jest zgoła niepotrzebna, podczas gdy ona straszliwie jest potrzebna setkom i tysiącom spragnionych. Ziemia należy do ludu.	Tak, myślę, że się będzie śmiała	To nic... Niech się nauczy złościć, to mu nie będą później w pępek dmuchać jak dorośnie.	A stracić nadzieję, kiedy się ją miało, jak ty coś Azę w ręku trzymał?	Czy możesz mi pan powiedzieć, co go skłoniło do zmiany poglądu?	Pan śmie mi mówić: mówmy bez uniesień?!...	Przysiąż mi!	Tym gorzej Nie wiesz więc, że od czasu manewrów żołnierze, osobliwie greccy, w każdym szynku piją za twoje zdrowie...	Niech da głowę! Więcej już słyszeć nie chcę i nie potrzebuję... Na tym dosyć...	Panna Anna mnie nawet nie żegna? nie będęż miał na drogę ani krzyżyka, ani pamiątki?	Za późno za późno. Mogłeś mnie wtedy mieć i na wieczność. A teraz ja już jestem tak strasznie daleka od ciebie... Uchodź, uchodź, dopóki czas. Uciekaj na Ziemię!	Jakiś fatalizm ciążył na nich. Szwarc nie mógł inaczej postąpić. Prawda, hrabio?	Proszę kawalera Zlecono mi tu spotkać kawalera.	Istotnie. Toteż przyznaję, że byłem zdumiony. Ten znachor musi mieć nie tylko doświadczenie, lecz i wręcz fenomenalny talent...	Nie chcę być pana kolegą i powiem dyrektorowi wytwórni, że chcę innego reżysera.	Jak nie strzelali! I dziewki ciągali po komnatach, i co dzień ta sama rozpusta. We wsi płacz, we dworze Sodoma i Gomora! Woły idą na stół, barany na stół!... Ludzie w ucisku... Stajennego wczoraj niewinnie rozszczepili.	Wszystkie, zbójów przecież tak zaraz nie wypuszczą, nie...	To na panu miłość tak przygnębiające sprawia wrażenie? A ja słyszałam, że pan bardzo szczęśliwie trafił.	Co?... To, co ja ci mówię... nie dużo. Co ty w tym masz... żeby tak ciągle mówić o moim zdrowiu?...	Nie będę	Nie rozumiem. Przecież Kama nie ma chyba zamiaru wypuszczać Halszki spod swej władzy?	Nie, jeszcze portretów nie mam	Nie... nie! Coś wesołego!	Niewątpliwie. Ale tutaj nas nikt żywy nie słyszy. A zważ, słuchają nas umarli! I ona słucha	Matka socjalizmu nie robiła, a katowało matkę gorzej, niż w Sybirze, w tym mieście Łodzi.	Widzicie więc i mnie drą. A nie jeden Neorża, ale i drugich wielu...	Ja mam piętnaście rubli, mogę dołożyć mój pierścień brylantowy, zastawisz go u ciotki, da ci więcej niż mnie	Będzie bon, panie Stasiu, na zapas.	Komu Maciej, to Maciej, a tobie wara! Widzisz go, juchę. Za pan brat świnia z pastucha.	To na pewno on... Pięć milionów... Ładna sumka, co, Peppino?	Uwiadomiono mnie, mości panie że nazwisko wasze jest Balfour.	A idźcie dzisiaj za rzekę, przy kopcach, Józka pokaże wama.	Gniew odrzekła Ludka i przygryzła wargi, zapalczywie spoglądając na Freda spod wielkiego kapelusza.	Pewnie znalazł jakąś kopalnię diamentów Wiesz pan, że ma nieograniczony kredyt w banku mego męża?	Potem drugiego dnia wieczór i na trzeci rano.	Wydać ją za kogo?	Jestem Starża Starzewski! Hrabia Henryk pisał już panu prezesowi o mnie...	Jutro? Tak prędko! Jestże to pewne, panie Peggotty?	Przejdźmy do faktów, które muszą być bardzo zabawne przy twojej spokojnej naturze. Czy to ostatnie wybory wypędziły cię z prowincji?	Tak pan sądzi? To właśnie było piękne!	To dobrze Może by jednak w zamian moja siostrzeniczka...	Kupię ci, kupię ci i co więcej, ino dobrą córką bądź, o gospodarstwie pamiętaj!	A dlaczego dlaczego dramatyczny?	A przez kogo pomarł Maciej? Wspomnijcie jeno sobie!	A wyleczą, wyleczą... Józiek, podnieś mnie.	Ależ my wydajemy te pieniądze Ludzie żyją około nas...	Czy tak?...	Cóż bym zobaczył w owej Końskowoli?	Gdzie?... kiedy?...	Może i ją.	Nu, a gdzież dla niej lepiej byłoby?	Otóż to Przede wszystkim obustronne zawieszenie broni.	Pani!	Tak, tak	Tak.	To my, my sami	Abo co?	Ach, nic Czyście przyszli pieszo?	Bez koniecznej potrzeby	Co najmniej dziesięć franków ale cóż! Ziarnko do ziarnka.	Czego oni chcą?	Cóż u ciebie słychać...	Do jutra.	Dziękuję uprzejmie panu prezesowi.	Et, niekus tauzyji ir gana! O kad pradėtumei mokytis, paveizdėtumei, kaip patiktų.	Gdzie dyrektor?	Ja.	Jagna ma dosyć swojego	Janek, pieska twoja zielona... Moja wygrana.	Jest	Jeśliby tam która o Sułkowskiego spytała... ale wątpię... niemki wolę.	Leżeć!	Miałem posłać po ciebie	Niezwykłym zmądrzeniem tysiąca drobiazgów i ogłupieniem, prawie doszczętnym, wysokich walorów.	Prawem pańskiej bezwładności, a mojej siły.	Pójdę, dokąd zechcesz, piękna panienko.	Rafał!	Trup, Śmierć, Miasto, Żebrak, Bieda, Głód, Warszawa wołał Henio Śledź.	Zbyt krótko tutaj jestem, dopiero jeden dzień...	Łżesz w milczeniu.	Świat jest nikczemny
Dziękuję Od czasu do czasu przepiję, jeśli waszmość do mnie przepijesz, bo ból nie tylko za serce, ale i za gardziel jako wilk chwyta, a gdy chwyci, to bez jakowegoś ratunku zgoła zadławić może. Było tak. Jechałem z Częstochowy w rodzinne strony, by spokoju na stare lata zażyć i na dzierżawie zasiąść. Dość mi już wojny, bom ją wyrostkiemwyrostek (daw.) włosy. siwe. Chyba żebym całkiem wysiedzieć nie mógł, to jeszcze pod jaką chorągiew ruszę; aleć owe związki wojskowe z krzywdą ojczyzny, a na pociechę nieprzyjaciół erygowaneerygować (z łac.) bogini wojny. zbrzydziły... Miły Boże! Pelikan krwią dzieci karmi, prawda! Ale tej ojczyźnie już i krwi w piersiach nie staje. Świderski był wielki żołnierz... Niech go tam Bóg sądzi!...	Były komisje, dochodzili... On wiedział i kazał nam talara z głowy płacić. Inaczej groził, że wyda... Taki zbój, ubogich ludzi krzywdził!... My też wiary dochowali waszej miłości, bo to nie taka służba... Wasza miłość swoje jeszcze odda, a on po talarze z głowy, za nasz trud, za naszą pracę... Bodaj go!...	Czy myślisz, że Nero rad go widzi?	Pewnie, że tak, ale ja mam do uratowania człowieka, który mi został  oddany w ręce Przyszedł z bitwy przed ganek, a nie wiedział, dokąd idzie.	Rozumie się, proszę pana, uparł się i nie wychodzi. Codziennie podają mu przez okienko na widłach chleb i mięso na żądanie: ale, niestety! on czego innego spożywa więcej. Pewnego razu spróbowałem tam wejść z dwoma chłopcami moimi, lecz uniósł się wściekłością okrutną. Posłyszałem odgłos pistoletów nabijanych i muszkietu, który ładował jego służący. A na zapytanie nasze, jakie mają zamiary, pan odpowiedział, że we dwóch ze swoim służącym rozporządzają czterdziestoma strzałami, i że wypalą je do ostatniego, zanim dozwolą, aby czyjabądź noga postała w piwnicy. Wtedy, panie, zaniosłem skargę do gubernatora, a ten odpowiedział, że dobrze mi tak i że będę miał na drugi raz naukę, jak to niebezpiecznie ubliżać wielkim panom, którzy raczą u mnie popasać.	To byłoby znacznie trudniejsze i wymagałoby dłuższych zabiegów. Nie mam zresztą ze sobą odpowiedniego aparaciku, skonstruowanego na zasadzie peryskopu. Uważam jednak, że świetnie się bez tego obejdziemy, gdy podzielimy role. W wypadku, gdy będzie nam zależało na stwierdzeniu, kto jest u tej pani, pani może słuchać tutaj, a ja zejdę o piętro niżej i zobaczę, kto od niej wychodzi.	To mój brat przysyła po nas.	Z drugą, de la Forse ale że właśnie sercu ani nawet sam król nie może kochania nakazać, a dostatków, chwała Bogu, nie potrzebujemy we Francji szukać, przeto nie mogło być chleba z tej mąki... Grzeczne to były panny, co prawda, nad imaginację urodziwe, ale przecie są u nas jeszcze urodziwsze... i nie potrzebowałbym z tej komnaty wychodzić, by takie znaleźć...	A, więc już nie mariwoduję Od dwóch miesięcy Godfryd oddawał się wszystkim upojeniom człowieka, który się żeni. Każdy jest wówczas podobny do owych ptaszków, które ścielą gniazdko na wiosnę, latają tam i z powrotem, zbierają źdźbła słomy, niosą je w dzióbku i wyścielają domostwo swoich jajek. Przyszły małżonek Izaury wynajął przy ulicy de la Planche willę za tysiąc talarów rocznie, wygodną, przyzwoitą, ani za dużą, ani za małą. Zachodził tam co rano zajrzeć na pracujących robotników i doglądać malowania. Wprowadził tam komfort, jedyną dobrą rzecz, jaka jest w Anglii: kaloryfer, aby utrzymać w domu jednostajną ciepłotę, starannie dobrane meble, ani zbyt błyszczące, ani zbyt wykwintne: świeże i miłe kolory, story wewnątrz i zewnątrz u wszystkich okien; srebra i powozy nowe. Kazał urządzić stajnię, wozownię, remizę, gdzie Toby, Joby, Paddy krzątał się i uwijał jak fryga, widocznie bardzo ucieszony wiadomością, że w domu będą kobiety i lady! Ta namiętność człowieka, który zakłada dom, wybiera zegary, przychodzi do swej oblubienicy z kieszeniami pełnymi próbek, radzi się jej o urządzenie sypialni, który chodzi, biega, goni, kiedy chodzi, biega i goni ożywiony miłością, to jedna z rzeczy, które najbardziej cieszą uczciwe serce, a zwłaszcza dostawców. Że zaś nic w świecie nie budzi większej sympatii niż małżeństwo dwudziestosiedmioletniego przystojnego młodziana z uroczą dwudziestolatką, która ślicznie tańczy, Godfryd, nie umiejąc sobie dać rady ze swym podarkiem ślubnym, zaprosił na śniadanie Rastignaca i panią de Nucingen, aby się ich poradzić w tej doniosłej sprawie. Wpadł też na doskonały pomysł, aby zaprosić swego kuzyna d’Aiglemonta z żoną, zarówno jak i panią de Sérisy. Światowe panie lubią od czasu do czasu zapuszczać się na śniadanie do kawalerskiego mieszkanka.	Posagu? Ani szeląga. Guwernantką była, zkądciś tam, z naszych stron sprowadzoną... Biedniusieńkie to było, smutne, dobre, ciche, milutkie... Tam, gdzie była, siedziałem przez całą zimę... dla interesów... Patrzyłem na nią, patrzyłem i raz, dwa, trzy, ożeniłem się. Ot i cała historja! A teraz, przez dwa lata, byłem z nią wszystkiego razem może ze sześć tygodni... Syna to jeszcze wcale nie znam...	A niech pani da kucharce, to ugotuje.	A racja. I mówisz, że w testamencie jest...	Ach, wstydzę się, ale ta droga tak mnie zdenerwowała... no, mniejsza o mnie, mów mi o sobie...	Ani ja. Ale to nie jest logiczne. To jest właśnie potworność.	Bez zawodu musiał włazić i złazić, ale może wydłużał się i skracał, gdyż był to wielki cudotwórca. Ledwie rzekł: „Zaraz Nil przybierze”	Bo bronisz się pan tu i miotasz przeciw małżeństwu z panną Danglars. Lepiej zostaw pan rzeczy ich zwyczajnemu biegowi, a kto wie, czy to pan nie będziesz musiał pierwszy cofnąć słowo?	Czy jesteś szczera ze mną, moje dziecko?	Czy to być może?	Czy to waćpanna?	Dałbyś waść pokój. To narzeczona pana Podbipięty albo tak jak narzeczona.	Disko o wiele więcej dostał od Dana, jeszcze od czasu, gdy ten miał lat dziesięć, nie mówiąc już o tym, że zawsze pół roku spędza w szkole.	Gdzie? jużciż pewnie z cyganami poszła... bo ją ta bestya kusiła nie mało? a jak wasz ojciec pogroził, musiała nieszczęśliwa posłuchać włóczęgów.	I to stoi bez użytku?	Jam nigdy nic nie miał i u mnie nic szukać nie mogą. Dasz mi te pieniądze?	Jeżeli o panią chodzi, to o obrzydzeniu nie może być mowy. Ale...	Miałem przez ciebie chwilę trwogi. Sądziłem, żeś się po pijanemu zgubił bez ratunku. Pamiętaj, że igrasz ze śmiercią.	Och, nie martw się, jeśli to aż taka zagadka, nie każę ci zgadywać długo. Ludzie, którzy szkodzą mojej kasie, to ci, którzy w godzinę wyciągają z niej siedemset tysięcy franków.	Pan Jezus me pilnuje, a żona dogląda... Nie ma jej bez cały dzień, bo chodzi na fabrykę, do mularzów... Przyndzie wieczorem, to me zwlecze do chałupy, ugotuje jeść.	Szukając, szukamy własnego gustu, i to lepsze.	Tak. Ale mało mogę pomódz, bo się mało znam na czemkolwiek.	Tak. Zapisane jest na mnie, lecz w razie rozwodu byłabym nędzarką.	To czekajcież, ja będę Montezumą	To długa historya, moja matko	To znaczy znaleźć w błocie diament godny zdobić najdumniejszą koronę	W szkole również. A tej torturze dziecko musi być poddane. Każde, które tylko przyjdzie na świat i dożyje wieku właściwego. Cierpienie, ZbrodniarzCierpienie! Wszelka praca jest cierpieniem. Cóż tu mówić! Taka sprawa higieny. Za pomocą czego mogą zwalczyć w naszych miasteczkach epidemię? Rozumie się, że za pomocą przymusu. Co czynić ze zbójami, rzezimieszkami?	A bitwa będzie taka, jakiej świat nie pamięta	A niech jeno popróbuje! O wa! Dałem parolparol (z fr.)	A pan trzeci!	A ten portret kobiecy? pocóż on tutaj leży? Ach! jakże ona piękna?	A! Dziesiątka z pochwałą!	Ale skoro nie dali księdzu piór, czymże napisał ksiądz tak ogromny traktat?	Ani królowi?	Bawię się.	Chodźmy!...	Cicho Żydy!	Co się stało, pani? Jesteś blada i wzburzona.	Coś słyszałem o tym ale nie prędzej uwierzę, aż mi pokażesz mumie potworów, jakie mają spoczywać w waszej świątyni.	Czcigodny ma prawo ustanawiać Pracę	Czego?	Czemu napisałeś tę kartkę?	Czy zupa gotowa, Ludwiku?	Do widzenia	Dwieście tysięcy rubli! Dwieście tysięcy rubli!	Dziwujesz się, jakbym już stergła i po śmierci straszyła!	Dziś odpływamy.	Gausma ir daugiau...	Gdybym mógł odejść! ale, niestety, jestem tylko człowiekiem, takim jak wy...	I każą mu ustępować, bo mały.	I nieprzyjacioły téż ma, bo kto mocen, bogaty, silny, wielki, ten ich musi mieć.	I ponieważ nie jest dowiedzione, iż sługa działał zgodnie z wolą pana i ponieważ ten ostatni musi być odpowiedzialny za czyny i postępki utrzymywanego przez siebie sługi, przeto Phileas Fogg skazany zostaje na tydzień więzienia i sto pięćdziesiąt funtów kary. Niech woźny wprowadzi następnych podsądnych.	Idź pan tedy do sypialnego pokoju Amelii	Ja do domu nie powrócę!	Jak możesz, Henryku!	Jeszcze spotka pani kogoś znajomego i trzeba będzie wstydzić się takiego towarzystwa	Jeśli się nie mylę, stałem się właśnie twoim więźniem.	Jeśli zagrodnik trzysta zagonów roli pańskiej posiada niech płaci od każdego zagona po groszy miedzianych trzy, jak jest zwyczaj. Przypadnie za wszystkę jego rolę złotych sześćdziesiąt. Rachujmy dzień roboczy najtaniej po groszy miedzianych piętnaście, przypadnie za wszystkie dni robocze w roku złotych siedemdziesiąt osiem. Dobrze mówię?	Kolosalną.	Księży.	Kto by taki jasyr wziął, sułtanowi nie miałby czego zazdrościć, któren i sułtan pół państwa swojego chętnie by za taką oddał.	Kto daje nowe prawdy, bierze w nagrodę męczeństwo	Kłamiesz!	Może jej czego brak?	Mądry chłopak! Inteligentny chłopak! Bardzo roztropny chłopak.	Nie	Nie owijaj mu za ciasno tej jego biednej twarzy, majsterku	Nie potrzeba.	Nie, w zimie, gdy będziemy mieli lód do dyspozycji.	No!... i nie panu także.	No, ja ta pilnuję. Aby ino było czego.	O zostanę starą panną. Nie mogę rzeczywiście znaleźć nikogo, kto by mi odpowiadał.	Pan jak widzę lubi polowanie.	Panie wiem, czemu panowie tak wychwalacie kapelusze panny Wirginii, i przychodzę przede wszystkim wziąć abonament na rok; ale niech mi pan powie warunki, na jakich...	Panna Danuta Jurandówna... A skąd ona jest?	Po co?... Baronowa poza sześćdziesiąt tysięcy nie wyjdzie, domów nikt dziś nie kupuje... Wcale dobry interes...	Podobno spędza tam urlop jakiś kapitan Vantoch. Ponoć urodził się w tym Jevíčku.	Przestańże waszewasze	Przystaje na wszystko.	Tak ale wściekając się równocześnie; tutaj wyrzekają na wszystko trzymając się za boki od śmiechu; ba, śmiejąc się, czynią rzeczy najbardziej haniebne.	Tiens, ja ją bardzo lubię Ona ma w sobie coś takiego, co mimo woli bierze. ŻartMiałam dziś prawdziwy kłopot, co jej ofiarować, no i wybrałam sześć tomów HeinegoHeine, Heinrich (1797–1856) w luksusowym wydaniu.. Chyba dosyć, prawda?	Ty właśnie masz dla niego lekarstwo.	Ujazdowska	Wielkie wynalazki, a raczej niespodziane odkrycia, uchylenie tego, co dotąd było obok nas, lecz było zakryte największy poeta włoski późnego Odrodzenia, autor epopei Orland Szalony, osnutej wokół walk rycerzy Karola Wielkiego z Saracenami, obfitującej w epizody komiczne i fantastyczne., koń hipogryfhipogryf a powstaną nowe miasta-ogrody, miasta-siedziby, wśród pól, lasów, wzgórz rozciągnięte, rozwleczone po okolicach, wzdłuż linii elektrycznych kolei i tramwajów.	Więc uciekł?	Wystarczy dobre wychowanie i uczciwość.	Właśnie, w wodzie.	Z tegom wyrosła i jako ten wiater nie będę się tłukła po świecie, nie!	Zaraz potem! Co za brednie! Miał dyzenterię, zanimeśmy się jeszcze połączyli ze Stalky’m w fortecy!	Ze strachu	Życzenie wasze, najmiłościwszy książę, będzie spełnione, lecz nim odbierzemy przysięgę i pasować was będziemy na rycerza, rozgośćcie się w naszej ubogiej siedzibie i odpocznijcie po trudach podróży.	Żywego! Jeśli nie stracimy ani chwili.
Przeciwnie wierzę teraz, że on owych zdrajców rotmistrzów na powrót do Rzeczypospolitej skaptuje.	Dzisiaj po południu wyjadę w moim fotelu do ogrodu Jeśli mi świeże powietrze posłuży, będę wyjeżdżał codziennie. Jak będę w ogrodzie, niechaj żadnego z ogrodników nie będzie w pobliżu Wielkiej Alei i murów ogrodowych. Niech mi się żaden z nich pokazać tam nie waży. Wyjadę około drugiej po południu, a im wolno będzie wrócić do zajęcia dopiero wtedy, gdy dam odpowiedni rozkaz.	Pięknych gości dajesz mi pod opiekę!... Ten Phut prawie nic nie jada, każe mi wykupować od złodziei rzeczy, które mu skradziono, a teraz, jakby na urąganie z mego domu, wybiera się do egipskiej tancerki, zamiast obdarować moje kobiety.	Radzę ci po dobroci, usuń się z moich oczu, zanadto ci język lata! Spomnij ino, że ja mam przednie leki na takową chorobę... Zuchwalec jakiś!	Pewnie, pewnie. Bo też dopiero początek. Żeby to nas zostawiono w spokoju na parę lat! Żeby się to nami przestali zajmować rozmaici zewnętrzni dobrodzieje! Tamci ludzie, których widzisz na tych podobiznach, żyli podczas najsroższej zimy. Patrzyli na życie dalekie poprzez obmarznięte kraty. Jakże mieli dać nam prawdziwą wiadomość o życiu ludzi spracowanych w warsztatach i po norach? I my sami jeszcze nie wiemy, co i jak, gdyż dopiero pierwszy wiosenny wiatr powiał w nasze twarze. To dopiero przedwiośnie nasze. Wychodzimy na przemarznięte role i oglądamy dalekie zagony. Bierzemy się do własnego pługa, do radła i motyki, pewnie że nieumiejętnymi rękami. Trzeba mieć do czynienia z cuchnącym nawozem, pokonywać twardą, przerośniętą caliznęcalizna	Bo wiedz, że ja bym na sromotę żadną nie zezwolił. To nie Włochy, mój miły	Czy to prawda, ojcze, że on nic nie je?	E, daj spokój Gdybym cię nie lubił, czy zgodziłbym się na to nędzne życie, na które mnie skazałeś? Popatrz tylko, masz na sobie liberię swojego służącego, masz więc służącego, a ja go nie mam i muszę sam obierać jarzyny. Krzywisz się na moją kuchnię, bo jadasz przy stole Hotelu Książęcego albo w Café de Paris. A przecież ja także mógłbym mieć służącego; mógłbym mieć własne tilbury, ja także mógłbym jadać, gdzie bym zechciał. Dlaczego więc odmawiam sobie tego wszystkiego? Bo nie chcę robić kłopotów mojemu małemu Benedetto. Sam przyznaj, że mógłbym... prawda?	Fröhlichowi wolno się śmiać nawet ze mnie... a więc i z rzeczy tak poważnéj jak tajemnica robienia złota. Ten który ją niezawodnie posiada, ale dotąd nam odkryć jéj nie chce, omało nie wyrwał się z rąk naszych... Udało mu się wymknąć na ziemie cesarskie i ledwieśmy go ztamtąd wydobyć potrafili... Przekona się w końcu, że posłusznym być musi... trzymamy go pod silną strażą...	I to jeszcze jaki! Słowo daję, że sam tego nie rozumiem, ale on ma nieograniczone kredyty w trzech bankach: u mnie, u Rotszylda i u Lafitte’a i jak pan widzisz darzy mnie szczególnymi względami, bo zostawił mi sto tysięcy franków agio.	Możesz być pewien, Tomku, że gdzie się pokażą takie niebieskawe światełka, tam i duch jest blisko. Tylko duchy używają takich światełek.	O matusieńko złota... o mój tatusiu! Takem się lękał, że nie traficie do mnie, abo się gdzie zagubicie w onym ludzkim mrowisku, a tu przychodzicie właśnie w sam czas.	Rozumiem twoje wątpliwości, ale do sprawy okupu wrócimy później.	Szkoda cię, Anno szkoda, że nie masz ojca ni matki. Dlatego jesteś taka.	Sądziłem, żem ci powiedział że królewicowej powiedziano, iż list wypadł tobie.	Tak ale teraz Ayrton jest już godny tego, by wrócić na pokład „Duncana”, a dałby Bóg, żeby to rzeczywiście był jacht lorda Glenarvana. Każdy inny statek uznałbym za podejrzany. Te wody mają złą sławę i ciągle obawiam się, że naszą wyspę odwiedzą piraci malajscy.	Tedy trzeba go oddać do szkół. Ile on ma lat?	Ten warunek nie jest już teraz dla Kamy nieodzowny. Mimo wszystko ona ma silniejszy wpływ na niego niż my. Kto przez dwa lata z górą pozostawał z tym człowiekiem w stosunku psychofizycznej symbiozy, temu z natury rzeczy łatwiej niż komu innemu opanować go powtórnie. Obawiam się tego tym bardziej, że nie wiemy, gdzie właściwie teraz Jastroń przebywa.	To Elżunia, rokiem od niej młodsza, zajmuje się malowaniem na porcelanie; powiada ona, że nie pragnie medalu, bo go sama sobie namalować potrafi.	Raszewski ci zmył głowę? Nie bój się, nic ci się nie sta­nie, jemu na tobie zależy, potrzebuje takich oddanych przyjaciół, jak ty.	Mości książę tak mocno ufałem w twoją prawość, że nie chciałem innego obrońcy przed królem, prócz ciebie samego. Widzę, że nie łudziłem się bynajmniej i dzięki ci za to, że jest jeszcze we Francji człowiek, o którym śmiało można powiedzieć to, co o panu mówię.	Ale panu będą zazdrościć.	Bo i tak jest. Obaczysz waćpan, że to nic wielkiego. My już zwyczajni, a consuetudo altera naturaconsuetudo altera natura (łac.) rzeka w płn.-zach. części Ukrainy, w dorzeczu Dniepru. i Wiszowaty Staw.	Dwa! A gdybym cię teraz poprosiła o trochę szampana?	Eee... tak mi się zdaje... że był obdarty...	Hej, ty! Dobry z ciebie wartownik! Całe szczęście, że nic się nie stało!	Herszu! Ja pójdę, zobaczę dzieci nasze i zakołyszę najmłodsze, które zapłakało. Rozdam robotę sługom naszym i zgasić każę ognisko, potem przyjdę tu pomagać tobie w robocie twojej.	Ja? Ja jestem Robin Hood, o czym wkrótce przekonają się twoje nędzne zwłoki!	Jakto cudze? taćmy przecież swoi, pani Pawłowa.	Kobieta demoniczna zasyczał ksiądz i podniósł ciężką łapę do góry.	Mój Starżów leży obok majątków kuzyna; jest to złote jabłko, ale... że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa... Pan wie, jaką konkurencję robi nam Ameryka?... Muszę wtrącić, że Starżów był w posiadaniu naszym lat czterysta.	Na ten raz	Najpierw to, że to wcale nie ten, który uciekł, zabił Jana Daval, gdyż Jan Daval był jego wspólnikiem.	Nie zależy mi na tym	Nie, proszę łaski pana. Za życia nieboszczyka męża byłoć tam tego trochę, ale po jego śmierci wszystko sprzedać musiałam.	Oczy pani... Ach, te oczy!...	Ona do zakonu idzie...	Ot, daj pokój! Chodź ze mną! Ja ci niczego nie będę zabraniać. Kupię nową sukienkę, czerwone trzewiczki i mnóstwo paciorków. Chodź, ja będę twoim mężem.	Oto cnota nagrodzona. Małżeństwo jakby z zakończenia powieści pani Sand.	Owszem Człowiek zamknięty w tej przeklętej czarnej dziurze nikomu na nic nie jest przydatny.	Pieś, na scenę!	Słyszałam już pana nazwisko, ale radabym wiedziéć, czy jesteś pan synem pana Michała Karłowskiego, właściciela ziemskiego z okolic Warszawy, który tak zaszczytnie dał się poznać na polu przemysłu naszego.	Tak... do ciebie, Żywia, bo ja swatów nie będę znała... W wianku chodzić będę zawsze, zawsze... i w wianku, w zielonym, pójdę do ojca i matki...	Taki agitator z ciebie, towarzyszu. Ot, uczył się, na uniwersytet chodził, a język w gębie się plącze. Cóż ja z ciebie za korzyść, z takiego, będę miał w agitacyjnym pociągu!? Przysyłają takich! Ech! Nu, pisz.	Tedy jestem o ciebie spokojny. A do jakiego stronnictwa należysz w hipodromiehipodrom (z gr.)	To dworska sprawa, bo pono borowy wygnał z zagajów. Najlepsza krowa! Ze trzysta złotych wartała, zegnała się, bo ciężka była, zapaliły się w niej wątpia, żem dorznąć musiał... Ale dworowi tego nie daruję... Podam do sądu.	Widzę tu na sali kilkunastu wybitnych i doświadczonych lekarzy i  zapytuję ich: zasługa to Kosiby czy jego wina?!... Zapytuję ich: czy sam fakt, iż tylu niebezpiecznych operacji dokonał ktoś w tak straszliwych warunkach, świadczy przeciw niemu czy za nim?!... Czy za to, właśnie za to ma dostać cztery ściany więzienne, czy wart jest sali operacyjnej z porcelany i szkła?!...	Wstrzymaj rozkaz, generale! Zbierz wszystkie siły, uderz na tę pozycję, jeszcze ją wydrzesz!	A czymże one są?	A po co? Mam moc pieniędzy dla nas trojga.	A potem?...	Bardzo to być może ale ja nie myślę być alwaremalwar	Będziesz go czcił i szanował... Bardzo słusznie. Jakże się zowie?	Chodź, Felek. Nie bój się. Teraz jestem już prawdziwym królem i nie potrzebuję się przed nikim tłomaczyćtłomaczyć	Cicho! milcz! krzyknęła natychmiast Sabina, w najmocniejszem przekonaniu, iż rotmistrzowi z jego akolitami udało się porwać dziewczynę.	Co napisać?...	Co? Już zaczynasz za cudzymi żonami się włóczyć? za wcześnie zaczynasz. Żebyś kości całe nosił, pamiętaj.	Czy ten Saksończyk to przypadkiem nie nowicjusz Hugon?	Darski! zawołała Julja ojca pańskiego nikt niezna, ale słyszeliśmy o nim. Widać żeś się pan nie wychował w tych stronach.	Doprawdy?	D’Espard, panowie chcą z tobą mówić	Eliezer! Ty dziś nie tak wyglądasz, jak tydzień temu!	Jakim cudem mogę być panu winien siedemset franków?	Jesteśmy przy biegunie?	Już ja temu nie wierzę i dla przekonania ciebie gotów bym każdą próbę z nim zrobić, którą byś wymyślił.	Mam bardzo dużo owiec!	Miły mój, weź ten pierścionek w odpłatę.	Mylisz się, ja tylko nie rozumiem siebie w twoim obrazie.	Najczęstszymi... najzwyklejszymi występkami są bunty... Ale tylko pospólstwo buntuje się...	Najtrudniejszy jest karambolkarambol	Nie mam o tym żadnego pojęcia.	Nie tu! Dom był zawarty! Szukajcie w stajniach i oborach.	Nie! Ja ją zawsze bardzo, bardzo lubię. Tylko ja teraz myślę, ciągle myślę...	O policji żydowskiej mówi	Ojoj, okrutnie! Jużem się dławiła jako ten wisielec. Żeby kreza nie była prysłabyła prysła	Ostawaj waść z Bogiem!	Oto padre!	Otóż i ja! Musiałaś być już bardzo zaniepokojona moją nieobecnością.	Po wytarciu kilku setek cudzych łóżek.	Pochwalony Jezus Chrystus!	Przeszłoroczne, suchuteńkie.	Raczej Napoleon jej się oparł...	Radco, zapominasz się!...	Religia	Rozumiem: hedonéhedoné (gr.)	Rozumiem: wasza królewska mość pragnie pogwałcić prawo. Gotów jestem podać prawo, które to przewiduje. Jest § 105.486.	Tak.	Tak... zakryta... zakryta...	Ty jesteś pijany, Michel! Prowadź pana Chrząstkowskiego!	Tylko za własny skarb cło się opłaca!	Uspokójże się królowo moja Byłaś bardzo, bardzo znużoną podróżą. Cóż dziwnego! Sen przyszedł nagle.	Uważaj, Szczurku!	W każdego, kto da się uśpić.	Więc Jur?	Więc go kupuję.	Więc odgadłem?	Zbieram liście	Zmarźli?... zmarźli?...	Zostaliśmy kochankami.	Zły?!
A nade wszystko o sobie, prawda? I o mnie, zbyt wiele o mnie. Może się pan nie trudzić. Inni zrobili to za pana. Nudzi mnie to. Ale niech pan uważa: ja jestem złe ziele: mnie się nie zapomina. Chociaż jestem bardzo niewinna (w tym było rozkraczenie się nie do zniesienia dopingujące. Mówiła to przy tamtych zupełnie otwarcie. A na Sturfana nie miała żadnego „gryfu”). M-me Kapenowa wytrzeszczała oczy ze zdumienia. „Cóż to za poufałość?” Zypcio aż pozieleniał ze złości, wstydu i niesmaku. Nie wiedział, że ona właśnie była dobra w tej chwili = chciała go zniechęcić do siebie naprawdę i obrazić. Obraził się oczywiście bardzo, ale aż flaki stanęły w nim dęba z chęci walki: nareszcie znalazł coś godnego siebie. I momentalnie pokonał obrazę. Zaśmiał się rozkosznie, nieomal tryumfująco. Persy zmarszczyła brwi i zawzięła się troszeczku w sobie. A on pod spodem nie miał już nic = zimno, pusto, wygnańczo czuł się razem z kupą niepotrzebnych już flaków, które ściągnęły się w bolesny, wstydliwy, aż nazbyt zbyteczny woreczek. „Co u diabła bądź co bądź przez niego płynęły te potworne kombinacje dźwięków, którymi wstrząsał i rozedrgiwał ich ciała w niewiarogodnych figurach tańców, kompozycji lalusiowatego pląsmistrza, wytartego, zgwazdranego brudem całego świata, Anestezego Klamke. Pod wpływem łaskocącej, budzącej bezmierne pragnienie nieokreślonych rzeczy muzyki (ale nie metafizycznie wprost bebechowo) rozprężyły się w Genezypie wnętrzności i mięśnie skuły się w rozkoszny, pełen żalu i życiowej oddali kłąb. Nie wiadomo nawet, czy była to przeszłość, czy przyszłość: aktualna dalekość wszystkiego, rozdzierająca nieznośnym cierpieniem niedościgłości samej w sobie. Nie odnosiło się to do żadnego określonego przedmiotu. Teraz Persy była w tym jako malutka pecynka. I tak ciągle niech wreszcie ktoś przetłomaczy tę konieczną dla wszystkich [z wyjątkiem dla muzyków] książkę). Naprzód czy w tył	Jak to widać, że nie jesteście żołnierzami! Kiedy chodzi o walkę, trzeba zgromadzić wszystkie siły, bo zawsze znajdą się niespodzianki.	Daj Boże, aby się chociaż nie spotkali! To szczęście, że jeden drugiego nie zna, a przynajmniej Fabijan nie zna Harry Drake’a. Lecz samo to nazwisko, gdyby wymówione było w obec Fabiana, sprawiłoby wybuch.	Panie Rockstrong, nie mówże pan, na miłość boską, o ludziach uczciwych i łotrach, gdy idzie o politykę. Te proste pojęcia mogły starczyć dla oznaczenia zwolenników dobra i zła w czasach dawnych, kiedy to walczyli ze sobą aniołowie w niebie, przed stworzeniem świata. Pisał o tym rodak pański Milton, a dzieło jego zaleca się genialnością i odstrasza barbarzyństwem. Ale na tym naszym ziemskim globie obozy nie są nigdy rozdzielone tak dokładnie, by można rozróżnić bez przesądu czy kurtuazji zastępy błogosławionych od hordy potępieńców, a nawet powiedzieć, która strona ma słuszność, a która jej nie posiada. Toteż jedynie powodzenie rozstrzyga o słuszności danej sprawy. Gniewasz się pan, słysząc, że zwę cię rebelizantem, ponieważ zostałeś pokonany, a jednak gdyby powiodło się wam pochwycić władzę, zwalczalibyście sami rebelię.	Z wdzięcznością, z podziękowaniem, bo istotnie jesteśmy trochę w kłopotach, nie potrafię nigdy się odwdzięczyć panu dyrektorowi. Wolno wiedzieć jakie to miejsce?	Tak, bo widzi pani, jeszcze jeden mężczyzna starał się o mnie. Wio, czarna kobyło! Byłam wdową, a ludzie zrezygnowali już i nie spodziewali się, że wyjdę znowu za mąż. Ale gdy córka moja wyjechała do szkoły na Zachód, poczułam się rzeczywiście bardzo samotna i wcale byłam nie od tego, żeby znowu wyjść za mąż. W tym czasie Tomasz zaczął do mnie przychodzić, tak samo jak i ten drugi, który nazywał się William Obadiah Seaman. Długo się nie mogłam zdecydować, którego wziąć, a oni ciągle chodzili i chodzili, a ja się ciągle trapiłam. Widzi pani, W. O. był bogaty, miał ładny dom i trzymał fason. Był na pewno lepszą partią. Wio, czarna kobyło!	To ci sami, o których miałem wiadomość, że po wołoskiej stronie plądrowali Perkułab musiał ich tam nacisnąć, więc się do nas wymykają; ale tam samej ordy będzie ze dwieście. W nocy się przeprawią, a świtaniem im zastąpim. Pan Motowidło i Mellechowicz będą od północka gotowi. Stadko wołów na przynętę podegnać, a teraz do kwater.	Nie sądź, że z radością opowiadałam ci to wszystko. Wyrywałam sobie kawałkami serce z piersi.	Ja wiem, że wiecie, pewnie niejednemu z was się przytrafiło, że mu zgasła lampa, kawał węgla spadł na głowę lub plecy, nogi się zaplątały, i pada­jąc, aż do krwi rozbił czoło. Od pewnego jednak cza­su wypadki te nie ponawiają się, a nieraz bywają one zapowiedzią zdarzeń daleko groźniejszych, mogących nawet zniszczyć całą kopalnię. A czy wiecie, dlaczego od pewnego czasu wypadki te ustały? Oto dla tego, że duchy straciły na mocy...	Pan jesteś do niej podobny, ona była śliczna kobieta, obszerna, duża kobieta. Ja panu coś powiem. Pan masz głowę, pan mi się podobasz... A że ja lubię, jak młodzi mają rozum, że ja lubię mądrym pomagać, to ja panu pomogę. Mnie się podoba pański projekt.	Moja kochana pani Stanisławo, słodziutko wyrzekła pani Teresa, właśnie dla tego że pan Edward jest miljonowym panem, nie można mieć nadziei ażeby się ożenił z panną Rodowską; bo na niewielki jej posag nie połakomi się, a wątpię żeby się zajął szczerze osobą która zapomina...	Nie daj Boże! To niemożliwe.	Młodzi byli synaczkowie moi Ziemia i władza słusznie należą się młodym. Ból sprawilibyśmy im srogi, gdybyśmy znowu objęli pieczę nad naszymi włośćmi. Witali nas z duszy-serca, wszelakoż i ja, i Hugon widzieliśmy, że czas naszej władzy już się skończył. Jam był chromy, a Hugo bez ręki. O nie! Jużeśmy nie byli do niczego zdatni!	A to skaranie boże z temi przeklętemi dzieciakami! zawołała p. Apolonja, której nos rozkwitł najpiękniejszą purpurą, jak zwykle gdy była czemś silnie poruszoną. Michasiu! czemu nie nakarmiłaś dzieci kiedy mnie w domu nie było?	Odmieni, odmieni. Miejże waszeć Boga w sercu, ja pięknie proszę i panna Hedwiga powieda, że to będzie jej szczęście.	Możeż to być? wygląda na lat nie spełna dwadzieścia!	Daj spokój, Olga ja widzę do głębi dusz. Ja rozumiem. Jutro ja pójdę w śmierć, a wy zostaniecie. Szczęśliwszy jestem od was. Jeżeli jest wśród was ktoś, co zażąda tego czynu, oddam mu go. Ale musi czuć się bardziej przekonany ode mnie. Rok cały myślałem o tym dniu: całą istotą zżyłem się z nim. Nie zawaha się we mnie nic, nie będzie we mnie ani jednego drgnienia obcego czynowi.	Cóż to znaczy: tak jakoś?	Któreż to?	O to mnie jeszcze nikt nie posądził	Łatwo to rzec, a zrobić ciężej kogoż ojciec z sobą ma?	Ach, panie Cyrusie chyba nie zamierza pan twierdzić, że „Speedy” po prostu zatonął jak statek, który wpadł na skałę?	Jak to? Czyż ci nie wiadomo? Byłem, byłem na balu.	Panowie jest już wpół do piątej, zaledwie wystarcza nam czas do stawienia się na drodze z Chaillot.	Aha! waści sprawa! To może mi na inne pytania odpowiesz?	Milcz! Widziałeś?... Słyszałeś, że dzwonią, ale nie wiesz, w którym kościele. Nie chciałam wtedy, jak i teraz nie chcę!... Za bardzo szanuję swoją godność ludzką i artystyczną.	Pewnie, że poznać trudno, tyle lat niewidziałyśmy się, z daleka skłoniwszy głową rzekła Dobkowa, nie bardzośmy też z sobą dobrze były... A cóź asani chcesz?	Pan się też niezgorzej wyrażał Skąd panu się na przykład ubrdało, że Mikołaj Mikołajewicz będzie królem czeskim?	Bo jest wojna. Ludzie od kilku lat nie obsiewali pól i żywili się tylko mięsem, więc gdy wreszcie zbrakło i bydła, przyszedł głód. Głód jest w całym Sudanie i worek durry kosztuje dziś więcej niż niewolnik.	Słuszność przemawia twymi usty pani, Andrzej musi zaczekać na mój powrót; lecz przysięgam na nowo, że nie spocznę, dopóki nie pomszczę krzywdy jego.	Byłbym do dyspozycji, a wie mama, jak lubię z mamą przebywać, gdybym tylko nie miał dziś zajętego całego wieczoru. Muszę wyjść w pewnej bardzo ważnej sprawie.	Kiej mi się zda, że spadam... rety... mój tatusiu złocisty... lecę na dół!...	Jakże wasza excellencya jest z hr. Sułkowskim nie trzeba zapominać że słońce zachodzi, że ludzie są śmiertelni, i że synowie po ojcach następują a Sułkowscy po Brühlach.	Nie! nie przypominajmy Głusza i wszystko cośmy tam przeżyli nie powróci już nigdy! życie dziś tak ciężkie dla mnie, gdy błyśnie przy nim ta przeszłość, czarniejszem jeszcze się wyda.	Najzupełniej, reumatyzm i neurastenja to są dwie zastępcze formy neuroartrytyzmu. Można przejść z jednego w drugie w drodze metastazy.	Nie mogę, jutro poniedziałek, muszę wstać o piątej do fabryki.	Proszę?... Myślałby kto, że naprawdę nie otrzymałeś pan ciosu z małych rączek...	Słowo tatusia do rządcy, żeby nie sprzedawano maszyny tej szwaczceżeby nie sprzedawano maszyny tej szwaczce	Woziłem często do was dziczyznę do waszego pałacu przy ulicy Chaussée d’Antin, i nigdy nie miałem zaszczytności oglądać pana ani pani.	A tego rekina, coś którejś nocy ułowił w Koprowej dolinie to proszę, każ mi go pan wypchać i podaruj!	Zaraz pani wytłomaczę moją prośbę ze stanowiska kapitalisty. My, ludzie majętni, nie zawsze mamy rozum, ale jedno wiemy, że gdy otaczają nas uczciwi, nasze majątki są pewniejsze i dają większy procent. Czy uznaje pani tę zasadę?	Tak. Zapisane jest na mnie, lecz w razie rozwodu byłabym nędzarką.	Ja właśnie, odezwała się Laura, chcę się odzwyczaić od zbytniego rozpieszczenia i zahartować.	Karolek jest na swój wiek bardzo silny.	Ja, żenię się! ja... żenię się!...	Ale przepraszam Pan hrabia zapewne omylił się, należy mi się tylko pięćdziesiąt tysięcy.	Ależ, babciu, ja wzorem być nie chcę dla nikogo.	Nie powiem i tak, ino mnie weźcie kiedy ze sobą, moi złoci, moi...	Wiesz, Tomek, gdybyśmy te przeklęte graty zostawili koło drzewa, pieniądze byłyby już nasze. Wściec się można!	Nienawidzę tego rodzaju ludzi: pragnąłbym rewolucji, która by nas od nich uwolniła na zawsze.	Bądź spokojny, kochany przyjacielu, znajdą się same, kiedy wyznaczymy odpowiednią sumę.	Do Domu Cyklopa.	I cóż się okazało?	Pożądań nie skrywam. Lecz skądże ta pewność?	Od tego czasu zmieniło się wiele! Przeważnie wszystko poszło inaczej, niżeśmy pragnęli!	On też do nas dołączy?	Nie ma ran, więc smarować.	Tak, tak, za dwie godziny ta cała hałastra pojedzie... na Madagaskar!	Tym bardziej będziemy się kochać	Zgadzam się z tobą, Kacperuniu	Z początku wszystko nam szło dobrze Starliśmy po drodze kilka kup rebelizantów, rozbiliśmy pana Krzysztofa Sapiehę i wycięliśmy dwie chorągwie jazdy oraz regiment piechoty dobrej, nikogo nie żywiącżywić	Ach... Sawiniuszu ileż ja ci zawdzięczam! Teraz już wolno mi kochać, nieprawdaż?	Tak jest	Mówiliście już kasztelanowi iże swoją głowę za moją oddajecie.	Nigdy w świecie! Tam dałem sam kwiat i chlubę moich wychowanków; pierwej bym chyba ja, stary, łamane sztuki pokazował, niżby oni cośkolwiek nieprzystojnego uczynili.	A co ty jadł?	Źle robicie. Za ich ojczyznę Polaków Murawjew wieszał.	Bo ci faraonowie dla kadzielnicy zapomnieli o mieczu	Co takiego?	I ja jego. Czytuje wam swoje poezje?	Ludzie, coście za jedni?	Chcesz go zamordować?	A bo też spaśna, kiej ta lepa!	A niechże cię najjaśniejsze!... Poproścież tu pannę Magdalenę... Bodaj diabli...	Czy tylko aby z pewnością zakłada towarzystwo?	Cóż było mój Ojcze? Król...	Jestem w domu, u siebie, z rodziną!	Wolę takie wesołe kawały, niż pańskie mądre sztuki	A potem?	A ubrania są w tej szafie?	Aron, Aron!	Ba, coś niby dwa miliony	Chciałabym grać kiedy Ofelię.	Chodźcie tu, Szmulu!	Daję...	Dyzma, Nikodem Dyzma.	Eikit, jus, eikit, viščiukai! Jums geriausia bažnyčia bus lovoje!	Ekscelencja gotów by w końcu uwierzyć	Idzie pełnymi żaglami, a nadciąga straszna burza!	Irenka pisała?	Jemu o tę Maryśkę od Szkopkowej chodzi	Niech pan raczej powie: zbrodnia	Poniute! Pirma nei jums atsakyti, aš norėčiau ir jūsų paklausti, apie kokius mierius jūs kalbate? Ar apie galimus pagal nuomonę sveikų žmonių, ar apie tokius, kurie tankiai kyla smegenyse sergančių žmonių ir užkrėtę kitų galvas, patenka paskui į mierius visos tautos, į mierius nedasiekiamus, kvailus ir išjuokiamus per kitas tautas?	Przerwałem pannie Zuzannie opowiadanie jakiéjś nowéj historyi.	Sir, wszystkie przyrządy i mechanizmy zawodzą w tym piekle. Stanęły zegary	Słucham?	Tak.	Twoja wola, ale drudzy muszą tutaj ostać i jakoś sobie radzić.	W czym?	Wszystkie ujmę kuchni przynoszą!
Ja panu dobrze życzę, powiedziałem to, co myślę, co myśli nasza cała Łódź. Pan sam powiedz, po co im fabryki! Nie mogą oni siedzieć na wsi, trzymać wyścigowe konie, jeździć za granicę, polować, romansować z cudzymi żonami, robić politykę i wielki szyk po świecie! KońIm się zachciało fabryk i „uszlachetniania produkcji”, im się zdaje, że to angielski koń, co jemu można dać prostą chamską kobyłę za żonę, a ona zaraz urodzi samego lorda!	Tak mówią Nic o tym naturalnie nie wiedziałem. Miał słabe serce. Skarżył się już jakiś czas przedtem, że źle się czuje. Był wzburzony, spracował się przy tej łodzi. Diabli go wiedzą. Cha, cha, cha! Jasne było, że nie chciał jednak umierać. Zabawne, prawda? Słowo daję, naciągali go po prostu na samobójstwo. Naciągnęli go	Owszem, ręce do góry, Johnie Silverze Nieczyste sumienie każe ci się mnie obawiać! Ale na miłość boską, powiedz mi, co to było.	Po co zwlekać? Czy sądzisz, że się lękam nietoperzy i puszczyków? Czas długi, a przez te trzy godziny nocy, które nam jeszcze pozostają, można kilka mil zrobić. Pisz więc, co masz pisać.	Aha, a Błażej gadali, że mi się śniło. To pewnikiem owi kupcowiekupcowie	Smaczne! Wstydź się, żarłoku! To na wąsy. W sklepie była kobieta, niemłoda. Jako żywo nie słyszała o niczym podobnym. „Z przeproszeniem pana, mówi, czy to róż?” „Róż, na co mi róż?”, woła Charley. „Z przeproszeniem, bez obrazy, tak różnymi nazwami obdarzają te przedmioty kupujący, żem przypuszczała...”. A teraz, kotku mnie samej zdarza się czasem, mniej więcej... przepraszam, kochanku, to przez nieuwagę.	Pojmuję teraz wszystko. Wszak to on wyznawał mi na spowiedzi, jako swemu przełożonemu, twoje buntownicze jakoby, a nawet bluźniercze myśli. Ze swoich różnych wątpliwości również się spowiadał, wydawał się pełen pokory, sumiennie odprawiał wyznaczone pokuty... jak się mogłem domyślić, że równocześnie i własne oblicze przebiegle ukrywa, i ciebie spotwarza?	Czy sądzi pan że jestem tak podobna do innych kobiet, że nie zdobyłabym się na nic oryginalnego?	Doprawdy nie wiem, dlaczego wspomniałem ci o tej głupiej historii Ma się rozumieć, że to nasz doktor!	Panie mieczniku dobrodzieju Tamci ichmościowie pojadą, czy chcą, czy nie chcą, bo mnie się tak spodobało, ale względem waszmości nie chcę siły używać i proszę najuprzejmiej, byś woli księcia zadość uczynić raczył. Ja jestem na służbie i mam rozkaz waćpana przywieźć, ale póki nie stracę nadziei, że prośbą coś wskóram, poty prosić nie przestanę... i na to waszmości przysięgam, że włos ci tam z głowy nie spadnie. Książę chce się rozmówić z tobą i chce, abyś w tych czasach niespokojnych, w których nawet chłopstwo w kupy zbrojne się zbiera i rabuje, w Kiejdanch zamieszkał. Ot, cała rzecz! Będziesz tam waćpan traktowany z należytym szacunkiem, jako gość i przyjaciel, dajęć na to parolparol (z fr.)	Ej! nie! panie merze, nie przegram go Widzi pan, to ten z Saint-Laurent winien mi jęczmień, to ja go od niego kupiłem, a on mi teraz dostawić nie chce. Chciałem być zupełnie pewnym, że wygram, zanim-bym się na koszta narażał.	Zapewne, zapewne Zwyczajem naszym jest ofiarowywać nowo wchodzącym do korporacji miesiąc próbny, że tak powiem. Co do mnie nic bym nie miał wprawdzie przeciw dwom, trzem miesiącom, lecz mój wspólnik pan Jorkins!...	Gdzież tam, mości dobrodzieju! prędzej by konkurencja jaka, kontrowerskontrowers (z łac.) do zapamiętania. dali nieboszczyk tatunio, że na samo jej przypomnienie włosy mi się jeżą do góry.	Wiem, że nie ty, tylko twoje nogi. Oj, chłopcze, kiedy się uspokoisz?	Małgorzata i Tola są u pana Harrisona, Tadzio poszedł do Boulterów. Zdaje się, że nadchodzi już.	Na mą brodę! Piękna z was para! Pan z Roccanery nie mógł sobie znaleźć innej wybranki niż ta piękna panna z książęcego rodu. To rzadkie szczęście w takich miejscach jak to, a zwłaszcza dla pirata. Dalej! Chodź, przyjacielu, opróżnijmy po szklaneczce wina na cześć twojej księżniczki.	Miłość prawdziwa ma ten przymiot cudotwórczy, że zasłania widok rozdzielających przestrzeni, czarne robi białem, białe czarnem i na samą zbrodnię nawet zarzuca osłony tak różowe, że z za nich przybiera ona pozory bohaterstwa...	Nie, bynajmniej, a po wtórepo wtóre	Jutro mają wprowadzić jednego z moich przyjaciół; będzie to, że użyję ich wyrazu: Pontemolle. Przeprowadzą go przez most na Tybrze. Dawniej między artystami był zwyczaj, że kiedy przybywał do Rzymu ziomek ich znajomy, wyjeżdżali naprzeciw niego aż do PontemollePontemolle	Już to pozwól powiedzieć mój Kaziu, przerwała księżna z minką pogardliwą prawie, że teraz wasz zamek ani w dnie galowe ani dnia powszedniego nie zabawny	Paniczki miłe... gdzie tak pilno? A to biegną na złamanie karku... Stójcież! Okropności się dzieją!	Ależ to niespodzianka dla mnie! Nie, uwierzyć nie mogę; jakto, ojciec ci pozwolił iść na scenę?	Biorę z każdego człowieka, co mi potrzeba.	Mówi się nie gębę, tylko: tramwaj.	Nie zranił się pan przypadkiem?	Pocałunek, Mąż, Żona prosiła, przytulając się do niego i przytrzymawszy mu wąsy rękami, całowała go w usta.	Tak dobrzeby było, panie krajczy, oprócz podczaszego inne świadki mieć woli króla, bo w istocie przewidzieć łatwo, iż się o roztrwonienie mienia ludzie później upomną.	Nie, bo mam coś lepszego, aby się wyleczyć z rozpaczy, niż lufa pistoletu czy nóż.	To będzie znaczyło, że Bóg ci przebaczył, a wtedy ja także ci przebaczę.	Nie, toby było nieporęcznie zdejmować tutaj tę suknię. Rozbiorę się u siebie za chwilę.	Wielkie nieba! Masz szczęście, że na tobie nie usiadłem.	Wszyscy mnie lubią i dobrze mi z tym.	No, kiedy tak, to go niedługo będziemy cenić. Z rąk Głębockiego żyw nie wyjdzie!	Ojcowie wielebni! Niechże mnie duchowna osoba pyta, to wszystko zniosę... Ale, na Boga żywego, nie pozwólcie temu szlachetce dręczyć mnie dłużej!...	Cokolwiekbądź, byle nie to co jest i co mówisz...	Nie widziałeś go nie widziałeś naszego morowca Saint-Loup, jak on paraduje w swoich nowych portczętach; kiedy go kapitan zobaczy, wścieknie się: oficerskie sukno!	O, właśnie sobie przypomniałem. Powiedziałaś, że ja nie byłem zły, tylko rozrabiaka i pędziwiatr rozbrykany jak... chyba jak źrebak, czy coś takiego.	Niechże Bóg to waszmości stokrotnie nagrodzi! Kiedy pan przyjechałeś, to ja wierzę, że i mama powróci.	Ale, ba! dzieje się wiele dziwniejszych rzeczy	Ani ja! śmiejąc się odparła ciotka.	Bój się pan Boga, z Paryża ogromnie ekscytująekscytować	Dziękuję z serca bo mi okrutnie pociechy potrzeba.	Jak, Antoni, pomoże to, czy nie pomoże?	Aha!... Ale dlaczego ja nie mam wiedzieć, ja, następca tronu?...	Dlaczego?... Ale co ci jest? taka jesteś zmieniona i jakaś inna!...	Cóż to gadacie; krzyż z wami! Albożto sobie kto sam śmierć przepowié! No! no! cóż ci to jest? powiedzno hołubko, a może co poradzimy.	Aa, to pan jest? Może byśmy tak zagrali w warcaby?	Co ma ciągnąć On pewno tam do baby chodzi.	E... daj mi spokój! Pies by z tobą tańcował polkę przez całe Planty, taka jesteś nudna.	Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.	Tak, jadę do Krosnowy, namawiać chłopów do wożenia kamieni.	I wilki uczą fcguwiaka swoje ochraniać, już nie tylko na swoje rachują pazury,	Trudno, będę więc musiał powiesić też jego.	Bardzo pan szczęśliwy chciałbym o sobie to samo powiedzieć.	Dlaczego? Winien tu być. Sługą jest moim.	Jak to, moje siwosze?	Zapukać do jego drzwi.	A czyż ci, co z pałacu wypędzają magnata i zabierają ten pałac w swoje władanie, zrobili ten pałac?	A cóż to jest owa siła i materia?	Albom kiedy co gadał?	Ci, co odjechali wózkiem? Musi Niemce z Wólki, o trzy mile stąd.	Co ma widzieć?	Co mówi Paré?	Czy masz między swymi ludźmi kogo, co by znał tego olbrzymiego Liga?	Czyja to wina?	Dlaczego?	Do... doprawdy?	Jeśli on umrze, i ja umrę, a niczyją nie będę! wysyłaj ludzi, wysyłaj ludzi!	Mój przyjaciel byłby skłonny do ustępstw	Nie przyjechałem was odwiedzić	Szukać, miłościwa panienko, tego, czego nie odnajdzie.	Tak, kochanku.	Więc Helena wyszła, bracie Sibie?	Właśnie dlatego wręcz waćpanu odpowiadam: nie!	Cosel! ale téj już na świecie niéma!	Takiżeś bogaty? Dla Boga! Skąd? Z łupów? Boś wyjechał jak święty turecki!	Być może.	Cygana! Tumrego! Oj! oj! widziałem go pozawczoraj, wczoraj, a nawet... (począł sobie przypominać) ot nawetem go dziś widział!	Czy pan też wrzucał?	Jo im wymienię Siestrzyne grunta wezmę na siebie, a im dam piętnaście morgów tu, przy Ślimakowej chudobie.	Już południe dochodzi.	No, zaręczona, żeby potem wyjść za mąż.	A skądże was pan Kmicic brał?	A zakaz?	A, nic! mieszkam dalej.	Ano, podjedziemy ku tym gruzom i zwiedzimy je...	Bolesne!	Bądź zdrów...	Charakterystyczny szczegół	Cichaj!...	Cóż mówił?	I ja, i pan hetman... ale pani? gdzież pani?	Iście całuje...	Oczy jasno-niebieskie, dziwnie przejrzyste, rzęsy i brwi czarne?	Oto jest, Eminencjo.	Przesada!	Szczęśliwe, bardzo szczęśliwe spotkanie	Szczęśliwą?	Słucham pana.	Wolę kulę w łeb!
Ale gdzie! Dopiero jak jej wójt powiedział, kto i co, to się aż zalękła. Myślała, żem się przyszedł ojcowizny dopominać; od razu uderzyła w płacz, jako z głodu ginie, kożucha na zimę nie ma, dziecko chore, krowa się sterałasterać się	Doprawdy zapomniałem, rzekł hrabia, zdaje się, że jest na opiece brata, który do niej podobny jak dwie krople wody.	Z waści widzę wielkie jeszcze niewiniątko! Nie domyślałeś się nawet co się pokazało, oto, że pozornie cię na sznureczku trzyma, aby tem pokryć ściślejsze stosunki z Rybińskim; od czasu jakeś go postrzelił, zachorowała, w rozpaczy, ręce łamie, zachodzi się, płacze. Mąż nie wie o co idzie, złożyli to na spazmy, siedzi przy niej, wzdycha, a łzy mu grochem płyną, trzech doktorów nieodstępnie.	Nie zaglądaj waćpan do studni, bo mądrego na dnie nie obaczysz. Ale mniejsza z tym. Jadąc tedy z piernaczem i manifestami Chmielnickiego, wielkich przeszkód nie doznałem. Przybywszy do Winnicy, znalazłem tam chorągiew obecnego tu w obozie pana Aksaka, alem się przecie dziadowskiej skóry jeszcze nie pozbywał, bom się chłopstwa bał. Jenom się manifestów zbył. Jest tam rymarz, któren się zowie Suhak i dla Zaporożców szpiegował a wiadomości Chmielnickiemu posyłał. Przez tego manifesty odesłałem wypisawszy na nich takie sentencje, że chyba go Chmiel każe ze skóry obedrzeć, gdy je przeczyta. Ale tymczasem pod samym Barem taka mnie przygoda spotkała, żem mało przy brzegu nie utonął.	Kochana panno Grzybowska, dobrodziejko, przyjaciółko jedyna, wiem i to, że moja miłość nie zdała się na nic, chyba na to, aby mi przyczyniła męczarni, ale... kocham się.	A, uciekł gałgan z miasta wczoraj jeszcze, nec locus ubi Troja fuit, zabrał się z manatkami i drapnął w nocy, Bóg wie dokąd.	Cóż się stało z Tobiaszem?	O! tybyś się sprzedała, rakloro?	Podnosi się balon?	Niech tu trupem padnę, jeślim tego mało sto razy na własne oczy nie widział i innych dziwnych ich obyczajów. Pamiętam i to, że tak się na pruskim chlebie spaśli, iż potem wracać nie chcieli. Słusznie jegomość pan Stankiewicz mówi, że nietędzy z nich żołnierze. Piechotę mają jaką taką, ale jazdę, Boże się pożal, bo koni w ich ojczyźnie nie masz i z młodu nie mogą do jazdy nawyknąć.	A znów nie za wcześnie, boby chłód poranny niewiastę zbudził, i to, na co najwięcej raduję się, spełzłoby na niczym.	Bo, proszę ja, dlaczego dawne króle żadnego cła po nas nie wyciągały? Ale to literalnie żadnego. Dopiero jak te nieznośne Szpiryngi, przybłędy zza morza, przyszły, tak zara król ich nam na kark nasadził i teraz rachuj się, płać i zawdy płać.	Mówię jak do kobiety rozumnej, która wierzy w życie przyszłe. Kiedyś modliliśmy się z jednej książeczki, dziś razem odzyskaliśmy nadzieję, więc odjechał do szczęśliwej krainy, miałabyś serce zatrzymywać mnie tutaj?...	„Nie, stanowczo, jest przeciw Dreyfusowi, to murowane Ale jeżeli uważa Picquarta za zdrajcę, który kłamie, jak może liczyć się z jego rewelacjami i wspominać je tak, jakby był pod ich urokiem i wierzył w ich szczerość? A przeciwnie, jeżeli widzi w nim męża sprawiedliwego, który czyni zadość swemu sumieniu, jak może sądzić, że on skłamał w momencie konfrontacji z Gribelinem?”	Najjaśniejszy Panie, przedstawię wierne sprawozdanie z całej sprawy, ale proszę Waszej Królewskiej Mości o pobłażliwość, jeśli moje słowa wydadzą się czasem niejasne, co spowodowane będzie jedynie onieśmieleniem, w jakim się znajduję.	No to do Muchówki może pani dojechać rowerem. A już później trzeba przez łąki i torfowiska pieszo. Ani rowerem, ani koniem nie przejdzie. I samej trzeba  bardzo uważać, bo tam co roku ktoś się topi. Ot, i w zeszłym miesiącu Kulmaniuka wyciągnęli, kiedy mu już tylko głowa z bagna sterczała. Trzeba bardzo uważać. Zimą, przy mrozie, tamtędy jest przejazd, ale teraz to nie.	No-o, ja bym potrafił A cóż się stało z waszą ołowianką? Czy umiecie węchem rozpoznać dno morza, czy też wasze bydło zanadto wam zatruwa powietrze?	Najpewniejszym: w bramach rozkaz mają straże, w zamku pilnują także. Dostaniecie odprawę... jak skoro ukażecie się w mieście.	Wypadł od jej ciała na sień, z sieni na podwórzec i taczał się jak pijany. Tam pięści do góry podniósłszy począł okropnym głosem wołać: „Takaż mi nagroda za moje rany, za moje trudy, za mojęmoję (forma B. lp)	O, niech się pan nie obawia.	W nocy, kiedy wszyscy śpią, on czuwa. Siedzi sobie i zajmuje się Kabałą.	Bo już wiem od wczoraj, że masz pozwolenie Zosia pisała mi, że przełożona robi jej wymówki na rachunek tej twojej pensji. Skarży się, że ją zrujnujesz...	Otóż wypadałoby teraz, naprzykład, znaleźć kobietę piękną, młodą i zreczną, która miałaby powód do zemsty osobistej na księciu. Kobietę taką możnaby łatwo spotkać; książę jest człowiekiem szczęśliwym do kobiet i, jeżeli nie budził uczuć miłosnych obietnicami stałości wiecznej, musiał w niejednem sercu wzniecić nienawiść przez nieustanne wiarołomstwa.	Mało co się mówi.	Na moją uczciwość, trochę za późno zupełnie jak musztarda po obiedzie. Gdybym był miał te dwadzieścia dukatów w więzieniu, mógłbym posmarować łapy mojego strażnika, rozbudzić ducha prokuratora i dziś byłbym na balu w Toledo, zamiast dreptać związany, jak chart na smyczy. Lecz cierpliwości! Na wszystko czas przyjdzie.	Cher ami! wiesz co mi się trafiło? zapytał.	Cieszę się niezmiernie Trzeba nam będzie pieniędzy dla dziennika.	Jestem tu, pani. Pozwól mi się czymś przysłużyć!	O ja! nic a nic! przejadę się tylko, głowa mnie trochę boli.	Nic nigdy nie pozna pani nowego, chyba cudacki kapelusz albo siódmą czy ósmą figurę kontredansa, jeżeli jaki półgłówek wymyśli ją. Nic i nigdy!... bo zawsze znajdzie się jakaś baba...	Wasza dostojność, mości Rycerzu Posępnego Oblicza, może sobie spoczywać spokojnie nie ma już potrzeby zabijać wielkoluda, ani zwracać państw księżniczce, wszystko się już skończyło.	Czekałem na ciebie żeby ci w oczy plunąć raz jeszcze, i więcéj nie widzieć!	Jeżeli jednak zanosi na wybuch Góry Franklina, to czy Wyspie Lincolna nie zagraża niebezpieczeństwo?	Rzecz tak się miała, jaśnie panie bo teraz poznaję pana: pan odjechałeś wtedy, gdy miałem ten nieszczęsny zatarg, ze szlachcicem, o którym mowa.	Nie, krewny nie jest ale jakiś mąż świątobliwy czy tak bardzo rozumny, że jego rady tam słuchają bez kwestii. Albo cóż ciebie to tak zadziwia?	Co? Zrobili cię lekarzem? Zaczekaj no! zapewne wołowego, ale jego to nie obchodziło. Maleństwo nie chciało jeść, ale chciwie jęło wysysać jedną z tabliczek mówiąc, że mu to przypomina smak soli.	Coś nowego, ksiądz Biskup nas wszystkich, wrogów swych na obiad wołać raczy! Posły biegają na wsze strony, nagląc, abyśmy szli.	No ja, to prawda, że pan Ofman lepiej tam gospodarować będzie ale czy to jest sprawiedliwie?	Moi przyjaciele na tak postawione twierdzenie nie ma co odpowiedzieć. Ale żadne słowo nie wiąże nas względem dowódcy tego statku.	A to tym lepiej dla niego Jak oszaleje zupełnie, mniej będzie cierpiał.	Bo... bo ze wstydem wyznaję, cierpiałem na morską chorobę.	Myślał, że nie wiem, co wiozę.	Cichota, kobiety! Tylko przez kłótni, poniechaj, Magduś! Kto ukradł, niech miał będzie na śmiertelną koszulę.	Wasz wuj Beetle wasz wuj Beetle jest Wielkim Człowiekiem!	To nie wystarczy	Co ci jest?	A czemuż to i twój nie przyszedł?...	To nie żarty Jestem zniechęcony	To właśnie są czarnoksięstwa... z ksiąg wyjęte Ostrzegałem cię, że te dzieci są bardzo mądre. Nietrudno być mądrym człowiekowi, który czyta książki.	Nie ma co mówić, z grzecznego rodu waszmość pochodzisz!	Tak, ale nie wszyscy. Ci, którzy pozostali w domach, słuchają teraz bluźnierstw zdziecinniałego starca. Wasza Wysokość wie, co on prawi...	Alboż pan nie znał ordynata?	Czy będziesz mnie woził omnibusem?	Prawda, tatulu że woda widzi?	W tej chwili dopiero; ciocia nie słyszała strzału, ani wycia?	Wiem już, wiem doskonale. Cóż ty, durniu, myślisz, że ja nie wiem?	Jakbym go widział Tylko ten mój jest zupełnie wygolony. Pan go zna. Sprytna bestia.	On sam byłby coś dla mnie obmyślił, bo niejednokrotnie robił wzmianki o mojej przyszłości. Teraz zakłada cukrownię... Mógłbym zostać administratorem z pensją czterech... pięciu tysięcy...	Doprawdy? Nie przypominam sobie niczego takiego.	To kupmy im grunt gdzie indziej	A jednak duch jej wciąż nieugięty. Czyż nie godna podziwu?	Co to będzie kosztować?	Mój Boże! to pani!?	Tyle wiem co i wy	A Tadek ma? To i ja chcę!	Przyprowadź go, niech co zje	Co jednak będziesz robiła?	Dziękuję ci, Bianchon! Słowa twe przyniosły mi ulgę. Będziemy zawsze przyjaciółmi.	Ha, ha, ha! sacre bleu! Tak nosa zadzierała, a z felczerem... Barszcz! weź jeszcze jeden kotlet za nowinę.	Musisz mi pomagać, Jur	No, odsądzić od pani Niny.	Coś ty oszalał?	Kto jesteś?	Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi dziś nowe podjazdy wysyłam, ale et haec facienda, et haec non omittendaet haec facienda, et haec non omittenda (łac.)	Wizun jestem... Tak...	„Staruszku”! Albo po prostu odepchnij go... i ten...	A przecież pan przestał ją kochać...	Ale dlaczego?	Ale ojca i matkę zabito?	Ale on zna takie wspaniałe okrzyki wojenne	Ja wiem.	Kto wie	My jutro w dalszą drogę musiemy	Myślałam o tym	Wyśmienite, ale honorarium inkasuję z góry.	A potem... a potem...	Bo on przybłęda, proszę pani.	Czego pan sobie życzy?	Cóż u was słychać?	Daj Lucjanowi Hektor i Vernou kropną sprawozdania w swoich pismach.	Dobranoc.	Katastrofę? Jaką?	Krupnik	Mówiłeś więc, panie profesorze?	Niezawodny.	Panie, hej!... panie, hej!...	Pocałowałeś w rękę królowę!...	Szef u siebie?	Tadziu!	Z Krymu
Tak to po raz pierwszy wzięliśmy się do wspólnej roboty. Prosiłem Hugona, by obwieścił swym ludziom, że postąpię tak samo z każdym, czy to chłopem, czy szlachcicem, Sasem czy Normandczykiem, który by odważył się ukraść choćby kurze jajko w tej dolinie. Gdyśmy wracali do domu, Hugo ozwał się do mnie: „Dziś wieczorem znacznie przyczyniłeś się do podboju Anglii”. A jam mu na to odrzekł: „Przeto Anglia niech będzie zarówno twoją, jak i moją. Pomagaj mi, Hugonie, bym postępował sprawiedliwie z tym ludem. Oznajmij im, że jeżeli mnie zabiją, tedy De Aquila pomści ich śmiercią śmierć moją, a na moje miejsce ustanowi znacznie okrutniejszego władacza”. „Juści, chyba to prawda Z dwojga złego zawżdy lepsze to, które znamy, niż to, które nie jest znane. Znośmyż je więc, póki nie uda się nam wypłoszyć waszych normańskich hufców z naszego kraju”. To samo za nim powtórzyli jego Sasowie i wesołe mieli oblicza, gdyśmy pędzili trzodę ze wzgórka. I tak mi się widzi, że właśnie wtedy niektórzy z nich pozbyli się nienawiści ku mnie.	Ani tyle upojenia dla każdego człowieka Ja od wielu lat jeżdżę tam co rok, jesienią, szukać sobie schronienia na ostatnie dni. Długi czas wahałem się między Perugią a Assyżem, ale ostatniego roku przeważył Rzym. To jest jakby sień do innego świata, w której widać już jego światło. Pojadę tam w październiku.	Powie mu pan, że zatopiono go w takim miejscu, skąd będzie miał nadzieję go wydostać, a uwierzy panu natychmiast. Powie mu pan, że zatopiono go w samym porcie z myślą, żeby później go wyłowić przy pomocy nurków. Powie mu pan, że się pan wywiedział, iż otrzymałem od don Carlosa Goulda rozkaz, żebym po cichu wrzucił skrzynki do morza gdzieś na linii między końcem mola a wejściem do portu. Tam nie jest zbyt głęboko. Sotillo nie ma wprawdzie nurków, ale ma okręt, łodzie, liny, łańcuchy, marynarzy. Niech wyławia srebro! Niech każe swoim głupcom ciągnąć włoki po dnie wzdłuż, wszerz i na krzyż, a sam siedzi i wypatruje, aż mu oczy wylezą z głowy.	Ależ tak, bezwarunkowo. Nie mogę przecież pójść do hrabiego i powiedzieć mu po prostu: „Oto pański brat”.	Do zobaczenia i uważaj, by nie zaczarowały cię czyjeś niewieście oczy.	Czy trwam? A to mi doskonałe! Pewnie, że trwam, a waćpani nic do tego! Wypraszam sobie, żebyś waćpani mówiła do królowej Paflagonii „ty”, jak do jakiej pierwszej lepszej...	Doskonale. A ja zabiorę się do pakowania.	Gilbert jest bardzo chory Zaraz po twoim wyjeździe do Chatki Ech zachorował na tyfus. Czy nic o tym nie słyszałaś?	Jakże, skoczyłam do nich na zmroku, dzieciom poniesłam mięsa, placków, to chleba... Z chałupy me wypędził i ciepnąłciepnąć	Jeśli pan chce przejść do historii, będzie pan musiał coś w tym celu uczynić. Mówię poważnie, że poza przepracowaniem nie grozi obu panom żadne niebezpieczeństwo.	Jeżeli to jest pański wyrok na syna widzę, że serce ojca w niczym nie jest podobne do serca matki. Mój biedny Oskar żołnierzem?...	Oni! mnie! Ani nawet ta ich świętość niemiecka, którą wy szanujecie, nie zniewoli mnie do miłości ku nim...	Poszedłbyś do nich i zagrał w orzechy.	Praca idzie szybko. Opisywałem właśnie ten rzadki okaz... No! A cóż pan masz dobrego do powiedzenia?	W porządku, niech ci będzie. Zabierzemy się do tego nawiedzonego domu, chociaż to dosyć ryzykowna sprawa.	To ciekawe zagadnienie nadzwyczaj ciekawe zagadnienie. Theatrum mundiWyobrażam sobie, że prawdziwe wyjaśnienie wygląda tak: zdarza się często, iż istotne tragedie życiowe ukazują się w tak nieartystycznym kształcie, że dotykają nas swą surową gwałtownością, bezwzględnością nieładu, niedorzecznością myśli, zupełnym brakiem stylu. Działają na nas tak, jak działa chamstwo. Robią na nas wrażenie nagiej, brutalnej siły, przeciw czemu buntujemy się. Zdarza się niekiedy, że w życie nasze wkroczy tragedia posiadająca artystyczne pierwiastki piękna. Jeśli te pierwiastki piękna są istotne, wówczas całość działa wprost na nasz zmysł dramatycznego poczucia. Odczuwamy nagle, że nie jesteśmy aktorami w grze, lecz jej widzami. Albo raczej obojgiem. Spoglądamy na siebie samych i ulegamy urokowi widowiska. A cóż zdarzyło się naprawdę w obecnym wypadku? Ktoś zabił się z miłości do ciebie. Chciałbym kiedyś sam doznać podobnego przeżycia. Na resztę mego życia zakochałbym się w miłości. Kobiety, które mnie uwielbiały pozostawały zawsze przy życiu, choć dawno przestałem się troszczyć o nie, tak jak one o mnie. Stały się tłuste i nudne, a jeśli je napotkam, natychmiast przywołują wspomnienia. Okropna jest ta kobieca pamięć! To coś strasznego! Dowodzi zupełnego zastoju duchowego! PamięćNależy wchłaniać barwę życia, ale nigdy nie pamiętać o jego szczegółach. Szczegóły są zawsze pospolite.	Mój Boże, i cóż na to poradzę?... niechże już pan ma nadzieję, jeżeli tak o nią chodzi...	Ależ Huck, tak robią wszyscy!	Ani myślę. Jestem pewny tego, co utrzymuję. Dzięki czemu, będąc bardziej zagrożony aniżeli pan, mam ciągle dobry humor, podczas gdy pan jesteś w melodramatycznym nastroju.	Cudowne miasto. Zwiedzał pan galerie, muzea? Ile razy przejeżdżam, zawsze muszę się zatrzymać. Ale pan pędził dalej. Rozumiem młodych.	Godzina Ropucha, no tak! Wiwa-a-at! Pamiętam! Nauczymy Ropucha rozumu!	I tam już ostaniem?...	Może już są za murami?	Tak jest, dla czegoż to ją zadziwia?	Tego nie wiem. Ale widziałem najwyższe towarzystwa, w których o niej zapominano w pewnych warunkach.	Upewniłabyś się jeszcze więcej, gdybyś go widziała i mówiła z nim tak, jak ja Wcale bym się nie dziwił (uważajcie, co powiem!), gdyby Piotr przy jego poparciu otrzymał lepsze miejsce.	Złapał, ale na czym innym, a choćby i widział podpalanie, świadczyć nie może, bo ociec i w złości z sobą żyli.	A jakże!	A na czterdziesty pierwszy dzień stajesz się idiotą!	A pan nie pomagasz mu w tej pracy?	A teraz ośmielam się polecić pewnego optyka na Allenby. On reguluje patrzenie, nie zawsze poprawnie.	A wypiekam! Jezus Marya, wypiekam! bo o twoje szczęście, o twoją przyszłość troszczę się...	Asindźka jej naprzód wytłómaczysz, kto i co za jeden jestem, bo gotowa i tego nie wiedzieć; potem ja będę z wizytą i przyniosę z uwielbieniem, bukiet... lub wieniec opleciony złotym łańcuchem... hę?	Cała moja zasługa, że właśnie nic nie zmieniam z dawnych urządzeń ojcowskich!	Co osoba chce? Niech ładna osoba powie?	Co słychać w Warszawie? Widziałeś Maszkę?	Czego on chce! Co powie	Czy to prawda, że nosiła tyle brylantów, iż nie można było powiedzieć, gdzie się kończą brylanty a zaczyna Janka?	Czy wyszedł? Nie Wcale nie wychodził.	Czy z mymi towarzyszami?	Cóż, podoba ci się, Heluniu, pani baronowa?	Dobranoc pani.	Dziękuję cioci za troskliwość. Dobrzysia mnie winem częstowała, lecz właściwie nic mi nie jest.	E, wielka mi sztuka! Potrafię wodzić ich w kółko jak uwiązane kozy! Przecie znam się na ludziach...	I bez tego spodziewam się nim zostać	Ja... ja panów Włochów od serca miłuję... Panów Szwedów takoż... I panowie Niemcy moi bracia... Powiedziano: miłuj bliźniego swego...	Jak się panu zdaje, paniczu?	Jest u siebie gdyby wyszedł, wiedziałbym o tym. Jeden z moich pomocników (komornicy nadają swoim szpiclom uczciwe miano pomocników) stoi na posterunku na placu du Mérier, drugi na rogu przy trybunale, a trzeci o trzydzieści kroków od mego domu. Jeśli ptaszek wyściubi nos z domu, gwizdną; nie zdążyłby uczynić trzech kroków, a jużbym wiedział o tym za pomocą mego telegrafu.	Jestem pewny, że bogowie znajdą i osądzą prawdziwego mordercę...	Jesteś głupi, słyszysz?	Jeszcze nie, Jakubie! Jeszcze jest czas!	Kara, Król rzekł, śmiejąc się, Długosz pielgrzymka, wędrówka. odprawia kłos jęczmienny włożony za odzież. Sam się na własnych ostrych włoskach posuwa,  przysiągłbyś, że jakieś żywe stworzenie, konik polny abo jelonek.	Każdy z nas pamięta o paru takich i to właśnie sprawia przykrość, wielką przykrość...	Komediant	Którego Albert stanowi najpiękniejszą ozdobę	Miłuję.	Mogę upewnić pana, że ta pani jest bardzo sumienną, a przy tym bardzo miłą i rozsądną osobą	Myli się pani. W ciągu mego niezbyt krótkiego życia poznałem wielu mężczyzn. Lecz nie widziałem jeszcze ani jednego uwodziciela. Byłbym dumny, gdybym mógł siebie uważać za wyjątek. Niechże mnie pani przynajmniej nauczy, co trzeba robić, ty w tej kategorii zyskać chociaż tę najniższą rangę.	MüllöckerMüllöcker a. Millöcker, Karl Joseph (1842–1899) zadowolił się krótkim odcięciem Bo­rowski i zanucił na poczekaniu aryjkę z Bettelstudenta.	Nie chcesz tym pracować, Albinos? To bierz to.	Nie gniewaj się, panie Michale Poczciwy to widać człowiek, a że się na politycepolityka (z łac.)	Nie każdy jest świnia, choć bywa bez chleba.	Nie mogę czekać i obawiam się, że nie bardzo ufam atramentowi i glinie, lecz wdzięczna jestem za dobre chęci.	Nie pytam teraz o historję waszą, rzekł wychodząc z zadumy: widzę żałobę, jest więc smutna, dowiem się jej później.	Nie tylko słyszałem, lecz wszystko wiem dokładnie. Otóż Hell został zwolniony z więzienia tylko dlatego, że był na tyle sprytny, że w porę zniszczył główne dowody swej winy.	Nie zostawicie mnie przecie samą z tymi chińczykami! Przeciwnie, trzeba nam być jak najliczniej, aby znieść te nudy. Oczywiście, nie będziemy mogli mówić o niczem co nas interesuje. Ot, jedna środa zmarnowana, cóż robić!	Nie, pani.	Nie, przyjacielu.	O! srogi żal, za tobą, za rodzicami twemi	Oboje z żoną otrzymali po pięćset funtów.	Oczom nie wierzę!	Oho ho, czy to aby nie za wiele?	Oleńka zali ty nie myślisz, że ona w raju?	Ot tam to hroszy dużo!	Panno Janino... panno Janino... pani pamięta? ależ ja strasznie pamiętam...	Po czem?	Porachujemy jeszcze raz.	Powiedziałem, masz pan moje słowo.	Prawda, najwięcej namawiali a straszyli	Przeżegnaj się! duchemduchem (daw.)	Przyjacielu Bergeraku! Wart jesteś więcej niż opinia o tobie.	Pójdę	Radzono mi wyjechać na kilka tygodni w góry.	Religia	Rodzina, Bieda	Skradzione!	To ona się truła?	To suka, a nie córka! To wysoka Józka! Dosyć zmartwień mi przysporzyła.	To, że chłopiec stracił rachubę czasu.	Tu mówi Domaszko.	Twoja sztuka... słyszysz?... Twoja sztuka?	Tym dziwniejsze teraz widzę ją.	W takim razie niech wejdzie, proszę pani.	Więc jakiż cel miały pańskie wizyty?...	Więc można?	Zbrodnia, Morderstwo, Dobro, Zło, Twórczość refleksje starego Baryki, podobnie jak analogiczne poglądy Korzeckiego z Ludzi bezdomnych, są echem teorii Abramowskiego o „rewolucji moralnej”., a kto sprawiedliwy.	Znam go doskonale i zdaje mi się, że nie żywi on wielkiej sympatji dla bratowej.	Złamanym ramieniem?	Że jest bardziej antyczną niż piękną.	Żydzi z wekslami.
Ach Naszego Dymitra zwierzchnik! Co za radość widzieć pana u siebie, panie pułkowniku. Wiemy, że jest pan dla Dymitra nie tylko dowódcą, ale i przyjacielem. Wiemy, ile panu zawdzięcza.	Bon! dziewczątko anielskie, gołąbku niewinny, bardzo słusznie robisz, napij się lepiej mleczka, wysmaruj kamforą, połóż do łóżka i czytaj z Tańskich Hofmanową, to dobrze robi, i na sen, i na trawienie. Żarty na stronę Zaleska musi mieć książki jakie, przecież to kobieta i piękna, i wykształcona, jak zapewnia jej mąż.	On dla pana jest z wielkim uwielbieniem... Mówi, że pierwszy raz spotkał człowieka tak miłego w rozmowie...	Co za dziw! Obdarli mnie Niemcy na granicy i byliby powiesili, gdybym się im ochrzcić nie dał. Rzucili mnie do wody i takem ocalał.	Jak można żenić się z młodą, z młodziutką panienką, mając lat pięćdziesiąt dwa! Zawiązał dziewczynie życie, a co najzabawniejsze, uważał, że daje jej szczęście! Sam mi opowiadał, że nie raz całe noce przegadywali ze sobą, lub czytali Homera! Słyszałeś pan coś podobnego?	Niech pan pomyśli, Doktorze Przecież wie pan o zwierzętach absolutnie wszystko. A już na pewno o wiele więcej niż tutejsi weterynarze. Pana książka... ta o kotach... jest wspaniała! Ja, co prawda, nie umiem czytać ani pisać... bo inaczej może sam pisałbym książki... ale moja żona Teodozja jest najprawdziwszą uczoną. I przeczytała mi pana dzieło na głos. Jest wybitne. Nie można tego ująć inaczej: wybitne. Nie zdziwiłbym się, gdyby sam okazał się pan być kotem. Doskonale rozumie pan, jak one myślą. Proszę posłuchać: na leczeniu zwierząt można nieźle zarobić. Wiedział pan o tym? Niech pan pomyśli: przysyłałbym do pana wszystkie staruszki z chorymi psami i kotami. A gdyby zwierzaki za długo były zdrowe, dorzucałbym coś niecoś do mięsa, które sprzedaję, żeby raz dwa się pochorowały.	A taka sama! Już i ślad tego, co było, przepadł... już tak, jakby nic i nie było!	Nie pytam! nie badam! przerwał, nie chcę wiedzieć co niemiłemby mu było wyznawać, ale usilnie pana proszę... spocząć u mnie...	Tu nie doszli do tej amerykańskiej sprawiedliwości. Co ty niesiesz?	No, co takiego?	Obraz ułożyłem podług podobnego obrazu, który niegdyś widziałem w Niemczech: me­chanikę sam wymyśliłem. Sama historyjka o Fauście czarnoksiężniku także nie jest moją; widywałem ją nieraz w czasie moich podróży w teatrach maryonetek. Anioł wychodził z biblii i przestrzegał doktora, ale zegar przedzierzgnął się w biesa, który otrzymywał władzę nad Faustem, skoro anioł odszedł, a biblia zamknęła się. Tenże Faust miał famulusa, jak go nazywali, który wiedział o całym pakcie i sam już nawet był na złej drodze, z której się jednak zawczasu jeszcze cofnął. Biedny i nędzny występuje w ostatnim akcie, jako stróż nocny w tem mieście, w którem mieszkał doktor; wiedział zaś, że gdy wyśpiewa dwunastą, wówczas przyleci djabeł i porwie dawnego jego pana. Wybiła złowroga godzina, famulus składa ręce na piersiach i: Mości Panowie Gospodarze! woła, westchnąwszy głęboko; ale czy nie mógł, czy nie chciał powiedzieć: Już dwunasta, dość że z cicha tylko szepnął: Na zegarze! A to wszystko na nic się nie przydało, bo ognistą pożogą Faust wyleciał przez okno swego domu.	I mnie się toż samo widzi. Żeby tak żyła pani Dorota, o! tobym pokazała, ale tera inaksza rzecz...	Ja, do domu, a ten pan był tak łaskaw, że mnie chciał odprowadzić.	Niech no jegomość da pokój... bo się zatchnę! Jużci, że ona żyje... Da Bóg, razem po nią ruszymy... Jegomość... no, jegomość!	Sen... objawienie! Jeżeli... nie dobrze odgrywana komedia Kobietki, gdy chcą, umieją stroić się w skrzydła i tęczę. Cała zaś mądrość polega na tym, ażeby udając, że im wierzymy, brać kochane aniołki za to, czym są w rzeczywistości.	Tak, kobietę kochaną, uwielbianą przeze mnie, porwano mi przemocą. Nie wiem, gdzie się znajduje, dokąd ją zabrano; może uwięziono, może już nie żyje.	Wprawdzie oczekują mnie w domu Franciszka, ale towarzystwo tego dziewczęcia jest mi milsze od pirackiej biesiady	Do licha, nie różni się na oko niczym od tego drogiego ani od prawdziwego.	Próbujcie, ale żebyście nie mieli do mnie pretensji, że was nie uprzedziłem, nie ostrzegłem. To bardzo dzicy ludzie, do których wy jedziecie.	Że... nie ma takiego miejsca, gdzie by nie było Naga. Szkoda, że nie porozumiałeś się z Szuą, o wielki Riki!	Czy ma pan tutaj metrykę swoją oraz pani de Valentin?	Ja swoich dziewczątek nie oddam do szkół publicznych, gdzie byle kto umieszcza swoje dzieci.	Ma przyjść dziś rano, aby cię uprzedzić, że chce dziś śpiewać swoje Alleluja Tyle należy się choć nieborakowi, aby oblał swoje mieszkanie.	Nie! Wiem gdzie jest.	Prawdziwej łodzi, niewątpliwie ale nam nie potrzeba łodzi, która by wytrzymała podróż morską, ja zaś zobowiązuję się najdalej w ciągu pięciu dni zbudować czółno wystarczające do żeglugi po Rzece Dziękczynienia.	Przepraszam cię, że się nie podniosę, trochę niezdrowa jestem. Siadaj! masz taką uroczystą minę?...	Wspominać nie warto! Gorszą się tym, że pan Kazimierz trochę gra...	A kto nie tańcuje, na cóż się w towarzystwie młodem przydać może?	A zatem dobrze, zgadzam się wyjść za pana Cavalcantiego.	Ach, cóż w tym złego? Właśnie dzięki temu jest w najlepszych stosunkach z wszystkimi, no literalnie z wszystkimi! On naprawdę nie tylko wrogów, lecz nawet nieżyczliwych sobie ludzi nie ma.	Bo wedle prawa możecie, że to człowiek z was w leciechw leciech	Czy ma zęby własne	Czy może pani przypuścić?...	Czy oglądałeś je własnymi oczyma, mój synu?	Czy wytłumaczył swe postąpienie?	Czy zamierza odwiedzić naszą okolicę?	Dobrze powiedział nie często mówisz, Athosie, lecz, gdy się odezwiesz, to już, jak święty Jan Złotousty. Ja przyjmuję plan Athosa. A ty, Porthosie?	Doprawdy, przyznam się szczerze, ale nie spodziewałem się spotkać z takim talentem w Bukowcu.	Moiściewy, do figlów to rozum ma, pokraka jedna	Może się pan czegoś napije?	My? nie my, ale wy sami? A pocóż się było sprzeciwiać woli ojca? Pan Bóg cię skarał Motruno!	Nie, nie, nie pieniędzy! Pójdę po nie do miasta! Po­siedź pani tymczasem przy moim chorym dziecku!	Niech jutra nie doczekam, jeżelim aby jedną nitkę komu wziął! Od tego dnia w kościele... Jak Boga najświętszego miłuję! Wawrzuś, ty mi wierzysz?	Pam, tań do oboty.	Skoro jego wiersze są drukowane, możemy je przeczytać i sami.	Słuchaj, Ksawery, powinieneś uważać na tego małego klepto­mana, żeby cię pewnego dnia nie spotkał los niedźwiadka langwedockiego względnie samca modliszki, wiesz jakiej?	To dobrze pójdziem obaczyć i ludziom też z muszkietami każę stanąć w gotowości, żeby zza bramy nie wypadli. Samże pan Oskierko będzie petardę podsadzał?	Trudno, Felku, stało się. Już oni siedzą w więzieniu.	Wiem i to mnie właśnie niepokoi.	Wierz mi pan, że to na próżno	A kogoż?	A mój krewny i adiutant, TutmozisTutmozis	Ale dlaczego ona tak nagle wyjechała?... Dlaczego?... i jeszcze Bóg wie dokąd	Ależ żadnej Zaraz poproszę o konie.	Anka poproś pana Maksa na herbatę.	Asystuje Luci. Więc cóż z tego?	Być może i nie bardzo dba	Czemuż teraz milczy?	Diabeł cię opętał!	Gorąco mówisz o niej.	Głowę za to daję!	Hale, szukaj wiatru w polu: kto ukradnie, schowa ładnie.	I ja również czasu nie mam, bo muszę iść na kolej.	Ile pan żądasz?	Jak chcesz, kochanie. Nie nalegam. W każdym razie zamieszkasz chyba u Stefy?	Jak stoicie.	Jak to?... Teraz?	Jezus Maria, Józefie święty! Po com ja tu, nieszczęśliwa, wlazła.	Jeśli pan Zagłoba przyjdzie nam na ratunek to na tym gościńcu najłacniej mu będzie drogę zastąpić, bo z Upity już mógł nadążyć.	Mam także zbiór poezji...	Nie ma więc nic takiego, czego byś nie znała!	Nie mógł drzwi otworzyć...	Nie, ale chcę, aby ksiądz mówił szczerze.	Nie.	Nie.	Niech pani pośle po lekarza	No dobrze, ale zaszedł tak nieprzewidziany wypadek!	No to pójdziemy ztąd	O biskupie Naruszewiczu...	Powinien pan nas odwiedzić	Przy którym nie brakuje nawet i branki	Rada bym...	Siadaj pan. Jeżeli jeść pan nie chcesz, to pić ci przecież wolno	Skąd wiesz?	Sprzedawać może te obrazki?	Słusznie, trzeba wyjść.	Ten z gankiem, na słupach.	Teraz mi wstyd.	U Kasprowej?	U was już może o obiedzie myślą?	Wiem	Wlałem mu dzbaniec grzanego wina w gębę i poty na niego przyszły.	Wojna, wojna!	Z rozboju?	Z zacnego domu, respektowarespektowa zaręczona. z Litwinem Podbipiętą, któregoście waćpanowie znali...	Zapłać pan najpierw	Zenon?... A cóż ten chuligan pani zrobił?	Zupełnie.	Śliczna śpiewka; ino dlaczego „Jasiu”?	Żadnego ale! Wszyscy go tu chcemy miéć, a im dziwaczniéj wygląda, tém pożądańszy
A to dopiero rzecz doskonała! żeby książki drukowane za przywilejem królewskim i pozwoleniem zwierzchności, czytane i rozrywane chciwie przez wszystkich, wielkich i małych, uczonych i prostaków, słowem, wszelkie stany i powołania, ażeby takie książki, powiadam, miały być tylko zbiorem kłamstw i wymysłów, kiedy w nich prawda tak jest widoczna i wszystko tak punktualnie opisane, że podają nawet imiona i przydomki ojca i matki, oznaczają kraj, wiek i krewnych rycerzy, czyny ich i miejsca, gdzie były dokonane, a to wszystko z taką dokładnością dzień po dniu, godzina po godzinie, że aż miło! Na miłość boską, zamknij gębę na zawsze i nie wymawiaj bluźnierstw takich, i wierz mi, że ci radzę jak prawdziwy przyjaciel. Zresztą czytaj sam te książki, a obaczysz, ile ci sprawią przyjemności. Przyznaj bo proszę, czyż zaprawdę może być co rozkoszniejszego, jak widzieć przed swymi oczyma, że tak powiem, niby wielkie jezioro wrzącej smoły, pełne wężów, żmij, jaszczurek, padalców i innych jadowitych i strasznych? Nagle spośrodka tych wrzących i dymiących się przepaści wychodzi głos żałosny i mówi: „O mężny rycerzu, kto bądź jesteś, co patrzysz na tę otchłań straszliwą, jeżeli pragniesz posiąść skarby niezrównane, ukryte pod tymi czarnymi odmęty, pokaż wielkość swej odwagi i wskocz w te nurty gorejące. Jeśli tego nie uczynisz, niewart będziesz oglądać nieporównanych cudów siedmiu zamków do siedmiu wieszczek należących, które na dnie tych mętnych głębin stoją!” I zaledwie głos ucichł, rycerz zagrzany męstwem, nie bacząc na śmiertelne niebezpieczeństwa, rzuca się natychmiast w płomieniste nurty, Bogu i swojej damie duszę poleciwszy, a kiedy ani wie, co się z nim dzieje i co się dalej stanie, wpływa nagle na przecudną łąkę kwiatami umajoną i tysiąckroć od pól Elizejskich piękniejszą. Powietrze tu zdaje mu się czystsze i słońce jaśniejsze; z jednej strony prześliczny lasek z milionem drzew najpiękniejszych oko mu zachwyca; po gałązkach skaczą niezliczone roje ptasząt milionem barw lśniących i słodkimi świergotami uszy mu czarują, z drugiej znów strony kryształowy strumyk płynie wężykiem, sącząc srebrzyste fale po złocistym piasku. Dalej przepyszna fontanna z jaspisu różnokolorowego, cudnie zbudowana i mnóstwem posągów strojna; dalej jeszcze druga fontanna w guście sielskim, milionami muszli świecąca, kosztownymi kamieniami sadzona, na kształt groty zamorskiej, pełnej trytonów i syren, tak cudnej roboty, że kiedy człowieka strach największy przejmuje, na widok tych potworów z jam dziko wyglądających, to znów zarazem taka nim rozkosz owłada, że wyjść nie może z tych miejsc czarownych. Opodal nagle uderzy go pałac wspaniały, cały ze złota szczerego, gzymsy z diamentów, a drzwi z hiacyntów, reszta ozdób z drogich kamieni, a tak przecudnej budowy, że rubiny, szmaragdy, karbunkuły i perły najmniejszą w nim wartość stanowią, bo misterna robota tysiąc razy więcej warta. Z tego pałacu widzi wychodzących jednymi drzwiami mnóstwo dziewic najcudniejszej urody w tak pysznych i bogatych strojach, że w tej chwili, kiedy do pana mówię, blask od nich przyciemnia mi oczy. Nigdy bym nie skończył, gdybym waćpanu chciał wszystko dokładnie opisać. Wtenczas jedna z tych bogiń piękności, która się zdaje być panią wśród innych, bierze za rękę śmiałego rycerza i słowa doń nie mówiąc, prowadzi go do złotego pałacu, gdzie dziewice z szat go rozdziewają i w wannę z wód pachnących wsadzają. Potem go namaszczają kosztownymi wonnościami, olejkami i balsamami i gdy wyszedł z łaźni, wkładają nań koszulę z lnu jak jedwab cienkiego, rozkosznymi wonności syconą. Kiedy tak już stoi, inna dziewica wkłada mu na ramiona płaszcz niezrównanej piękności, przynajmniej dwa miasta i kilka wsi warty. Tu jeszcze nie koniec, prowadzą go do innej sali, gdzie bogactwo sprzętów wszelkie pojęcie przechodzi, tam zastaje stół nakryty, dają mu do umycia miednicę złotą, rzeźbioną, diamentami wysadzoną, z wodą bursztynem i aromatycznymi ziołami przejętą; sadzają go w krześle ze słoniowej kości i wszystkie dziewice służą mu na wyścigi w uroczystym milczeniu. Któż opisze nieskończoną różność potraw, niezrównaną ich wytworność, które mu ciągle podają. Jakież wyrazy dadzą wyobrażenie o wybornej kapeli do stołu przygrywającej, a on nie widzi ani grajków, ani śpiewaków? Po skończonej wieczerzy, kiedy stoły zabrano, a kawaler wyciągnął się w krześle, dłubiąc sobie w zębach, niespodzianie wchodzi dziewica nieporównanej piękności nad wszystkie, co dotąd widział, siada obok niego i rozpowiada mu o tym pałacu, że jest w nim zaklęta, i o wielu a wielu różnych rzeczach, które zachwycają rycerza tak, jak zachwycą każdego, co je będzie czytał. Nie będę więcej rozszerzał się nad tym; myślę, żem dość już powiedział, ażeby dowieść, że najmniejszy ustęp z historii błędnych rycerzów może przejąć każdego rozkoszą i podziwem. Wierzaj mi, panie, weź się sam do czytania tych książek, a obaczysz, jak one błogo na duszę wpływają, jaką radością serce przejmują i jak złe nawet usposobienie na szlachetne przerabiają. Po sobie waćpanu mogę zaręczyć, że odkąd Bóg mnie błędnym rycerzem zrobić raczył, jestem walecznym, miłym, słodkim, szlachetnym i wspaniałym; jestem miłosierny, mężny, cierpliwy, niezmordowany i dzielnie znosić umiem tak ciałem, jak i duszą trudy, cierpienia, więzienia i czary. A chociaż mnie widzisz w tej chwili zamkniętego w tej klatce jak fiksata, nie rozpaczam przecież i cieszę się nadzieją, że za dni wiele siłą mego ramienia i łaską niebios nieograniczoną zostanę królem nad jakim wielkim państwem, gdzie będę mógł pokazać szczodrobliwość i wdzięczność moją w sercu teraz zamkniętą, bo zaprawdę, panie, ubogi choćby najlepsze miał serce, wspaniałym i uczynnym być nie może, a wdzięczność, w uczuciu tylko zawarta, jest cnotą martwą, jak wiara bez uczynku. Dlatego tylko jak najprędzej pragnąłbym zostać rycerzem, aby pokazać moim przyjaciołom, jakie mam serce; o! dopiero bym ich bogato wyposażył! a przede wszystkim tego biedaka mojego giermka, co tam stoi, poczciwe człowieczysko, do rany przyłożyć; muszę mu koniecznie dać jakie hrabstwo, dawnom mu je obiecał, chociaż się boję, czy na tym stanowisku przyzwoicie się zachowa.	O tym potem Wielkość wszystkiego jest tylko w sztuce. Ona jest tajemnicą bytu oglądaną jak dzik na półmisku, jako coś dotykalnego a nie jako system pojęć. To, o czym ty mówisz, ja stwarzam jako materialne nieomal zjawiska. Ale ich nie słyszę w orkiestrze hałas jest czymś wielkim a jednak jest, a nie jest tylko pojęciową obiecanką. Cisza jest martwotą. Malarstwo, rzeźba a poezja i teatr, to zlepki różnych wartości obciążone życiem podszedł do swego ukochanego Steinwaya, jedynego zbytku, na jaki sobie pozwolił, po strasznej walce z teściem, Johymem Murzasichlańskim, Wawrzkiem Nędzą Kopyrniakiem od Wawrzuli (ojej jak zagrał!!!) coś było w tym z tej muzyczki parkowej, kiedy to oni z Toldziem... Ale tamto było dziecinnym złudzeniem, podczas gdy tu działo się to naprawdę. Metafizyczny onanizm przechodziło w ogóle wszystko. Stał się Zypcio robaczkiem na nieskończonych pustaciach samotności bez dna, zgnieciony w pigułkę o gęstości irydium, co sama siebie jak wąż łykała i łyknąć nie mogła, wypatroszony bezkreśnie na geograficznych (już nie astronomicznych) szerokościach nieskończonej kuli przestrzennego Istnienia. Bez wysiłku przeskoczył w sobie jakąś niebotyczną przełęcz na zawsze. Już nigdy nie wróci tam, do tego normalnego, przedmaturycznego pojmowania siebie i świata. Jeszcze pół godziny temu mógł być zupełnie kim innym. „Zufall von Bücher und Menschen...” coś takiego pisał Nietzsche. Teraz potoczył się Zypcio jak skała oderwana od szczytu w przepaść. Oczywiście nic o tym naprawdę nie wiedział. Na to musiałby być starcem o wyostrzonych szpikulcach samoanalizy i zgniłych połaciach psychiki, obwisłym i strupieszałym. (Zresztą u niektórych samoanaliza staje się po prostu tylko samolizą szepnął na zimno sam sobie, raczej komuś, kogo jeszcze w sobie nie znał, komuś strasznemu. Szybko odwrócił się od tych „rzeczy”, wiedząc, że kiedyś trzeba będzie spojrzeć im prosto w pyski. Tengier grał coraz straszliwiej, coraz niedosiężniej środek do diabła”. Całe społeczeństwo było tym „środkiem” niestety). Nie improwizował nie tylko dla niego fortepianowo za trudne	Zawsze chcesz dopatrywać się pana de Nemours Powiedziałam ci, że nie odpowiem nigdy na twoje podejrzenia. Nie wiem, czy pan de Nemours zna udział mój w tej przygodzie i ten, który ty mi przypisujesz; ale opowiedział rzecz widamowi de Chartres, mówiąc, że wie ją od jednego z przyjaciół, który nie wymienił osoby. Musi ten przyjaciel pana de Nemours być i twoim i musiałeś mu się zwierzyć, aby wpaść na trop.	Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło Teraz przynajmniej wiedzą, że jesteśmy uzbrojeni, więc będą się mieli na baczności. Naprzód, moje wilki morskie!	Chciałabym wiedzieć co ten stary ma na sumieniu, że tak ponuro spogląda i przebywa sam na hali, i niemal nigdy nie pokazuje się wśród ludzi. Różności o nim opowiadają, a ty, Deto, musiałaś zapewne także się czegoś dowiedzieć od swej siostry?	Taka dola, moja panno Marto: ani ja komu miły, ani kogo swego mam na świecie! Od dziecka smutek mnie tłoczy. Takie Boże sądzenie! Nie lubią mnie ludzie, w chacie niema do kogo zagadać, a do czego się wezmę, to mi idzie, jak z kamienia. Śpiewam smutno, bo mi trochę lżej, choć wiatrom się poskarżę na swe troski.	Zawołam oknem na policję, że mnie pan przemocą...	Ba, to dziewka gotowa osiąść na koszuosiąść na koszu tj. jeszcze jest młoda, niedojrzała..	Mój drogi, uprzedzasz się. Samo to, że przyjechała do nas, mówi o niej zupełnie co innego. Dla mnie jest ona sympatyczna: piękna, dystyngowana, delikatna i wygląda na dobrą.	Dobrze. Będę milczał, i teraz, i zawsze. Ale myśleć mi pan zabronić nie może... Wszystko jedno! Ja jeszcze dowiodę... Myślałem zawsze, że gdyby było można zacząć wszystko na nowo, od czystej karty... A teraz pan... do pewnego stopnia... tak... od czystej karty.	Mówię panu, budzę się w nocy, i nie znajduję koło siebie pana doktora. Widzę małe światełko w ubikacji. Musi pan wiedzieć, że mamy dwie. Ja sobie myślę, czy mój Hans, czyli pan doktor, tak trzęsie domem? Myślę sobie, że to całkiem możliwe, bo on ma takie gwałtowne wypróżnienie. Czytam rano gazetę: trzęsienie ziemi. I co pan na to?	Jak ci na imię?	O, na pewno. Żegnam panią.	Pomiary skończone i wbite paliki. W tym całe wesele. Rzemieślników armie wezmą w swoje łapy i dźwigną na bary twórcze pomyślenie. Ich pośpiech, ich sprawność z konstrukcji wypieli łopiany i chwasty. Wiemy dziś dokładnie, gdzie w dancingu zbawcy miejsce najwłaściwsze na kolekcjonera gałkę wybuchową.	Proszę pana, czy ja panu także się wydaję głupią? Tak mi o tym wszyscy w domu mówią i tak ciągle, że w końcu ja sama będę musiała uwierzyć. A pomimo to, wiem na przykład, że Wilhelm narobił długów w Berlinie, papa ich płacić nie chce i dlatego siedzi w Łodzi Ha, ha, ha, jaką on ma zabawną minę.	Świat niekiedy zyskuje, jeżeli jakiś naiwny prostak wpada w obłęd zwany miłością idealną i za cenę największych niebezpieczeństw zdobywa majątek, aby go złożyć u stóp swego ideału... Ale świat czasem traci, jeżeli ten wariat odkrywszy mistyfikację upada złamany, do niczego niezdolny... Albo... nie rozporządziwszy majątkiem rzuca się... To jest: strzela się z panem Starskim i dostaje kulą po żebrach... Świat traci, pani, jedno zabite szczęście, jeden zwichnięty umysł, a może i człowieka, który mógł coś zrobić...	Co się mnie tyczy, to od śmierci Williego nigdy nie czułem się tak dobrze jak teraz. Aż dotąd nie zdawałem sobie należycie sprawy z tego, że mam syna. Harvey przekształcił się w dzielnego chłopaka. Czy mogę ci czym usłużyć, moja droga? Może poduszkę pod głowę? No dobrze, pójdziemy znów do przystani i rozejrzymy się wokoło.	Pan? A czy pan psu krzywdy nie zrobi? Bo pies to jak człowiek, proszę pana. Jak z nim dobrze, to pies dobry. Ale broń Boże bić albo się znęcać! Zaraz robi się zły! I głupi! I już taki pies nic niewart!	A! tak! i z tem się nie taję przed tobą a sądzę, że i drudzy to rozumieją. Tak jest! tęskno mi za Krakowem... Jam tu obcy... a nawet ten tak przyjazny biskup Szymon, co zajął Preszow dla mnie, nie tai, że mnie tu bój i walka czeka. Królowa ma Niemców, ma cesarza za sobą, Czechów i znaczną część węgierskich magnatów.	Bo już oddawna chciałam pana poznać i pomówić z panem o tych sprawach. Przepisywałam pański życiorys i jestem przekonana, że to karygodna zbrodnia, że pan się marnuje. Syn chłopski, jednostka z wyższem wykształceniem, z charakterem. Potrzeba takich ludzi. Czy pan nigdy nie interesował się ruchem komunistycznym?	Chłopy zawzdy to jeno widzą, co mają na oczach jak wół widne.	I panna Dorota opuścić zechce królewnę a oprócz tego, mnie się zdaje, że i Krakowaby żal było, gdy dosyć zaczyna być wesołym. Francuzi sobie bez panny Doroty rady nie dadzą.	Czy pan upoważnia mnie ażebym zrobił kiedy użytek z tej wiadomości? Może nigdy nie zrobię, ale... może trafić się taki wypadek.	A to cała historia! Przyjechaliśmy tu dziś z Suzinem o jedynastej... Od pierwszej do trzeciej byliśmy z nim u Wokulskiego, a po trzeciej wpadłem na chwilę do matki i na chwilę do pani Stawskiej... Pyszna kobieta, co?...	Bo pocztą szłyby dłużej... A ja nie mogłam znieść tej myśli, że pan się tutaj męczy i kłopocze, przecież to takie proste.	Zapewne. Jednakże nie należy oczekiwać od niej szczególniejszej życzliwości. Może się to jeszcze zmieni.	Co do mnie nie zadowalałbym się półprzyjemnościami; chciałbym pojechać powozem, przepędzić wieczór we własnej loży i wygodnie powrócić do domu. Wszystko lub nic, to moja zasada.	Ależ nie... ona jest bardzo chora Mój mąż to istny bawół, inaczej dobierałby lepiej wyrazów. Powiedz mi, czy ona się wyliże?	Co takiego? to już chyba przyszła ostatnia moja godzina? Biedna moja głowa nie wytrzyma podwójnego nieszczęścia.	Co to znaczy? Wyglądasz pan okropnie, już blisko dziesięć dni nie byłeś u Beli... No, mówże pan coś!...	Pozwoliłem sobie umieścić konia w pańskiéj stajni ale sądzę, że mi pan tego za złe nie weźmiesz, gdy go o celu mojéj podróży powiadomię.	Nawet u ciebie dziś nie byłam; ktoś ci coś musiał o mnie powiedzieć?	Tego nie myślę Myślę natomiast, że bardzo taktownie podkreśla pan różnicę społeczną, jaka między panem i mną istnieje...	Nie! Nie!	Pamiętaj, Zośka, ty nie masz nikogo, kto by się za ciebie „zastąpił”. A on hycel dobrze wie.	Nie, ponieważ Czarny Korsarz, w towarzystwie kilku zaufanych mu ludzi, podkradł się nocą do Maracaibo, porwał ciało i pochował je później w morzu.	Ależ, Wiktoryno nie pojmuję, co się dziś z tobą dzieje.	Uchodzić nie mam czego i nie myślę I tak miałem tu nocować.	Wina większą być nie może nad popełnioną przez tego złoczyńcę, Obsypałem go dobrodziejstwy, przebaczyłem mu wielekroć. Świeżo przekonanemu o zabójstwo darowałem życie.	Cóż ci to szkodzi, droga Katty! wiesz przecież, że ciebie jedną tylko kocham.	A czemuż nie byłoby mi wolno kochać go?	W sprawie waszej jam z miłością jego nie mówił	Przecież tego nie opowiadałem żywej duszy!	Czy ja cię kocham?	Niech mnie pan puści.	Po co! Brat przyjął mnie jak najgościnniej; wszystkie potrzeby moje opatrzył, czegóż więcej mam od niego wymagać.	Mnie dopuszczają, bo ja należałem poniekąd do sprawy od początku. Pierwszy przecie doniosłem mu o zerwaniu małżeństwa	To jest straszne! To jest bolszewizm! Ja w tej chwili zawiadomię policję polityczną!	Ach! Boże, czyjże to głos słyszę?	Czego się boisz, Maniu?	Cóż to za kobieta?	Hiszpania to osobliwy kraj zostało tam coś z obyczajów arabskich.	I mam im to oświadczyć?	Moja pani nawet błogosławieństwo pesymizmu jest przekleństwem.	Nauczyłem się trochę żeby mieć prawo obywatelstwa w Mariampolu.	To i wy jesteście! Całkiem o was przepomniałam!	Widziałeś to?	Zgadnij prędko i dobrze bo jeżeli omylisz się, zginą dwa twoje pułki...	Tak mi coś wygląda. Próbował. Otóż udał się do perfumerii po flakon balsamu z Madagaskaru.	Posłusznie melduję, panie lejtnant że my tego ten...	A to ksiądz z Panem Jezusem jedzie do kogoś!...	O, to dabar tu sau dirbki, o aš skaitysiu.	Wiem, wiem... Mówmy o tobie: postanowiłeś ożenić się z Madzią... Przynajmniej tak myślisz dzisiaj...	Może Margośka albo matka?	Wiesz, jak stworzony został świat?	A co by pan przekazał, panie... panie...	Ach tak	Ani ja	Co jeszcze? Co jeszcze?	Czyli Hiszpan, tak?	Jego?	No, a ile pan chciałbyś?	Ponieważ w takim przypadku dokument wspominałby o dwóch rozbitkach a wspomina tylko o jednym.	Tu będziemy jedli	Ty, kochanko, masz słuszność	Wiem.	Ależ myśmy ją przeszukali.	Aramisie, czy byłbyś list oddał?...	Biedna matko! Któż ci wówczas pomagał?	Biedne stworzonko kona z głodu Kości niemal mu przebijają skórę.	Chudziaki, biedota, kaj im tam karczmy będą w głowie!	Dobrze. Stań z boku.	Dwa lata.	Ex-piękność!	Grzegorz? Ależ, Adam...	Jakże tam idzie ci w szkołach?	Jedzie ktoś!	Jesteś pan nader łaskaw...	Jutro, po zachodzie słońca.	Księżniczka...	Nawet przyjaźń?	Odzew?	Pan Bergeret właśnie wychwala nam więzienia z czasów Ludwików.	Racja!	Rycerz, Sługa zagadnęła Maritornes.	Skończone! dosyć! skończone!	Są fałszywe, a prioria priori  (łac.)	Uwaga, zaczynamy! Milion okrągły!	Wszystko jedno dokąd. W stronę jakiejś granicy.	Zgoda
Proszę wybaczyć, że kontynuuję tę rozmowę ale interesuje mnie to wielce. Podziwiam szczerze szybkość, z jaką przenikasz pan czyny ludzkie, czyż jednak jest to rzecz całkiem pewna? Czyż przypuszczenie pańskie nie straciłoby dużo na wypadek, gdyby kobieta owa wycięła dawno już przedtem znaki, żyjąc pod przybranem nazwiskiem. Dowody poszlakowe nie są nigdy bez zarzutu, a w razie stracenia tego ogniwa, jakże zdołasz pan udowodnić winę owego Molitaire’a, czy Montalbona? To, że był mężem tej kobiety, nie jest przecież samo w sobie zbrodnią.	Przeciwnie. Pogodziłem się ze swoim losem. Pocieszałem się tym, że nie jestem ani pierwszy, ani ostatni, a raczej ani pierwsza, ani ostatnia z kobiet, skazanych czy zmuszonych do przejścia przez życie w męskim przebraniu. Było ich wiele. Nie zdziwisz się, gdy ci powiem, że namiętnie zbierałem o nich wszystko, co się po różnych bibliotekach i archiwach dało znaleźć. Historia wielu rodów, tronów, a nawet Watykanu, zawiera dużo materiału w tej dziedzinie. Wyprawy krzyżowe, wojny średniowiecza, bunty, powstania, a także i kroniki kryminalne najdawniejszych czasów miały mi przynieść pociechę. Wiele było kobiet, które studiowały na uniwersytetach w męskim przebraniu, wiele udawało mężczyzn podczas Wielkiej WojnyWielka Wojna	Tak przypuszczałem, a znając twoją odwagę, byłem pewien, że zaczaiłeś się z rewolwerem w garści, czekając na powrót „lokatora” tej siedziby. A więc sądziłeś, że to ja jestem zbrodniarzem?	Tu nie chodzi o twoją wiarę, tu chodzi o coś większego, straszniejszego. Trzeba przysiąc na kamień Angary. A wiedz, że kto na kamień krzywoprzysięgnie, tego duchy w tej samej chwili ukarzą, spuszczą żywy ogień z nieba albo wciągną w Bajkał. Powiedz, jeżeli nie jesteś pewna, nie narażaj się na próbę. Ja cię ukryję na krańcu świata...	„Oho, stary przechero! Ale nie bardzoś się omylił. Chłopca nie należy psuć, jeżeli on taki, za jakiego go podają”.	W tobie cała nadzieja, Jędrusiu! choć na grochowinach pozwól się przespać, nie wyganiaj!	Widzisz tego chłopca na ulicy? Jego przez całe jego krótkie życie nigdy żadna dziewczyna nie pocałowała. Mary! Jakież to straszne.	Ano, nieposłuszeństwo w tym widzę i niedbałość; nijakich czarów nie uznawamuznawam objawił swe zapatrywania Walenty.	Fi! fi! ja się twojego noża nie zlęknę.	Bałem się o ciebie. Dlaczego chcesz siebie zgubić? Co to znaczy, że modliłeś się z nim razem?	Odszukałem tam pewnego dżentelmena, który był u władzy, i opowiedziałem mu o celu mej podróży. Zaopatrzył mnie w różne papiery, chciał dać pieniędzy, lecz tych nie potrzebowałem. Podziękowałem mu tedy ślicznie. „Będziemy pisać i mówić o panu, gdzie tylko się da” upewniał, „Nie zginiesz wśród obcych”. Wyraziłem mu raz jeszcze mą wdzięczność i puściłem się w drogę.	Nie mogę ci tego powiedzieć. Sekrety piratów to rzecz święta. Jeszcze kilka dni temu byłaś gościem na hiszpańskim statku płynącym z Vera Cruz i być może masz powiązania z Maracaibo.	Myli się pan Nie mówiąc już o mnie, ale i profesor z wdzięcznością przyjąłby pańską współpracę.	Nie chcę! wezmę sobie całą!	Posłusznie melduję, że rozumiem.	Pamiętaj! Nie uchroniło cię przed moją ręką twoje księstwo, twoje wojska, twoje szermierstwo... I wiedz, że ilekroć mi wejdziesz w drogę albo nie dotrzymaszli słowa, nic cię nie uchroni, choćby cię cesarzem niemieckim kreowano... Poznajże mnie! Raz cię już miałem w ręku, teraz mi pod nogami leżysz!	A cóż z nim robić, jeśli jest taki jak moja miła żoneczka? Mamże ją kochać? Jakim sposobem? Gdyby pani znała te sprawy... Ale pani ich znać nie może i nie powinna.	Odebrać kozik, najlepsze lekarstwo A nie przybierajcie se byle czego do głowy, kumotrze; małe to jeszcze, przyjdą lata, przyjdzie rozum.	Piramidy się nie zmarnują, gapie mogą iść do WizytekWizytki	Prawda: lokaje wyjdą cali, ale ich panowie! Czy służący nasi są tak nam oddani, aby poświęcali życie swoje dla nas? Nie, z pewnością nie...	Ha mógłbym nie odpowiadać na podobne pytanie. Może tak, a może i nie.	Ja? Ależ nie	Powiadają, że on jest snob?	Popatrzcie tylko na te cudne stworzenia, na te piękne istoty. Oby jeden grom ich obu naraz spalił. A gdzie to mój wyrodek? Dajcie mi tylko na chwilę dojść do niego. Już ja mu pokażę. Przekona się, jakiego to Boga mamy!	Nisko? a mnie się zdawało, że my Bóg wie gdzie jesteśmy. Takeśmy się pięli w górę, skakali przez potoki... no... no...	To nie po drodze, to daleko...	Moja kobieta też przedziwnie wyczuwała każdą odmianę pogody Widywałem, jak przed burzą sypały się iskry z jej włosów niby z kowadła. Ale nigdy nie dała się namówić do dawania porad.	Cóż w tym tak okropnego? To się ożenisz! Będzie was dwoje, potem troje...	Nie wiesz jeszcze o co poproszę.	Widziałaś-że go ty dzisiaj?	To prawda ale jeżeli nie ubiorem, to duszą do was należę. Czuję to, iż serce mam muszkieterskie, i ono pociąga mnie do was.	Nie będę pani mówił o uczuciach religijnych, które dają rezygnację ale czyż macierzyństwo...	Nie wyrzucam. Uchowaj Bóg, ale żona powinna iść do męża.	Oj, ty, ty A nie zaśpiewasz nam na pożegnanie?	Jak malowanie. Pieprz i sól, prawdziwa rasa, tak jak ty Szwejk, a ja Blahnik. Chodzi o to, żeby się dowiedzieć, co on żre. Dam mu wtedy pojeść i przyprowadzę ci go.	O, Haiti to rzecz całkiem inna; Haiti we francuskich spekulacjach giełdowych jest jak ecarté. Można lubić buillotte, cenić grę w wista, szaleć za bostonem, a przecież z czasem znużyć się nimi. Ale zawsze po tych grach wrócimy do ecarté, bo to jest jak przystawka. Otóż pan Danglars sprzedał wczoraj po czterysta sześć i schował do kieszeni trzysta tysięcy; dzisiaj papiery spadły do dwustu pięciu	Miejże uciechę, żeś wygrał raz na sto, zgadzam się.	Schowaj to na cukierki.	Jesteś pod ich wpływem. Daj Boże, aby się to zmieniło.	Oj! gwiazda to zaćmiona, śmiejąc się zawołała wojewodzicowa z poglądem w zwierciadło, niestety! potwierdzające ten wykrzyknik, ot lepiej, wstańmy od stołu, kawę ponieśli...	Oto osobliwy i poczwarny kawałek człowieka, jeśli człowiekiem godzi się go nazwać. Przywodzi mi na pamięć postać i obyczaje Poczwara i Przewrotności.	Spóźnisz się na scenę, Florville szuwaks przyjaciółki uderzył ci do głowy!	Bagatela! Dmą mi wprost na twarz dwie skwaśniałe piwnice i jeszcze się będzie pytała, skąd wiem...	Ja ci to pierwszego zaraz dnia powiedziałam	Lepiejby się już zabić, niż żyć i usychać jak drzewo.	Cóż to za Bazyli?	Cóż to za płyn znieczulający?	Jodem? To marynarze tak często pędzlują sobie gardła?	Niech będzie niebo błogosławione! raz przecie w życiu napatoczyła się nam korzystna przygoda daw. r.n., dziś r.m. bogato oprawne.	O to aby mnie ze służby dworskiéj N. Pan uwolnić raczył...	Poczekajta, dzisiaj odpust, zabawimy się w karczmie!	Zawierajcie prędko drzwi, bo się ciasto oziębi	Jakto, hultaju więc i ty chciałeś napić się mojego wina?	Język ten bardzo mi się podoba ale...	A palcami przebiera po stole... widzicie? O... jak jej to sprawnie biegają one cienkie, suche patyczki!	Na pewno otrzeźwieję? Nic więcej?	Wiem o tym. Wiem o wszystkim. Nawet o tym, o zaszło między wami w wigilię jego śmierci.	Czy ja wiem? Czy ja wiem? Może zapomnieli? Uczeni są, jak wiadomo, trochę roztrzepani...	A więc zarabiała dwadzieścia dwa talary w Parmie, gdy miałyśmy nieszczęście pana poznać; ja zarabiałam dwanaście, każda z nas oddawała trzecią część Gilettiemu, naszemu protektorowi. Z tego, mniej więcej co miesiąc, Giletti kupował Mariecie jakiś prezent wartości dwóch talarów.	Dam ja mu Gdańsk! Chodźmy.	Ja także, z pewnością!	Tak; nasza obecność jest potrzebniejsza tam, niż tutaj.	A więc czy pożyczysz mi, zacny Dagonie, piętnaście talentów?	Czy papa widzi, co za koafiura!	A kim ma być ten wielki pan?	Bo pohańbienie pokruszyło twoje serce. Powiedz mi	Czy jedziemy za konduktem? Pan hrabia zły AutomedonAutomedon (mit. gr.)	Czy zobaczymy Babilon i górę Synaj?	Do Londynu.	Do pana prezesa.	Gdzie Ali?	Gdzie?	Jaki?	Owszem. Później. Jutro.	Tak... ale... wolałam ciebie takim, jakim wtedy byłeś	Wotywęwotywa pewnie., zaraz po mszy ruszą...	Z tego, co pan prezes mówił...	A pischen.	A skoro wejdzie...	A zatem?	A-a! A oto przeszłego roku o hrabinie LavalliereLa Vallière, Louise de (1644–1710)	Banku? Kto taki?	Daniel przed swymi sędziamiDaniel przed swymi sędziami	Dostał syna?	Dziękuję. Gątowski mieszka w Saskim hotelu.	Ei... ei... ne... ne De... de... de... deck... cke... cke	Głupiś! Droga tamtędy wiodła, i basta!	Handel, Pieniądz, Kuszenie	I głupie pogróżki także!	Kogo?	Kto wie?	Matymaty (ukr.) odpowiedział Kozak całując starą w rękę.	Natura, Ojczyzna przerwał Wokulski.	Pan Jan, nieprawda?	Piętnaście!	Szukajmy go więc!	Ze względów wewnętrznopolitycznychwewnętrznopolityczny	Zgadnij?	Łapa!	Śpi jeszcze.
Co ty gadasz, Józek, zastanów się!... Tak źle, i tak niedobrze, więc jakże będzie?... To taki z ciebie chłop i gospodarz, że zamiast sam co wymyślić, mnie, babie, serce odbierasz?... Nie wstyd tobie dzieci, nie wstyd tobie Magdy, żebyś siedział na ławie i przewracał oczami jak nieboszczyk, zamiast radzić?... Cóż ty myślisz, że ja dla twoich Niemców dam dzieciskom zdychać z głodu albo krów się wyzbędę?... A może myślisz, że dam grunt sprzedać?... Niedoczekanie wasze! Niedoczekanie twoje i tych Szwabów!... Żebym miała trupem paść, żeby mnie do grobu schowali, jeszcze wykopię się spod ziemi i nie dam zrobić krzywdy dzieciom... Nie! Co tu siedzisz, co się patrzysz na mnie jak baran?... Jedz śniadanie i idź do dworu. Spytaj się, czy pan naprawdę sprzedał folwark. Jak nie sprzedał, padnij mu do nóg i póty leż, póty go proś, póty skamlaj, aż ci ten kawałek łąki odstąpi, choćby za dwa tysiące złotych...	I pięciu nie mam, śmiejąc się, odezwał Starosta. Com miał toście wy sami we dworku owéj nocy zagrabili. przeto postaram się o okup, ino puśćcie mnie. W lochu go nie znajdę. Mam rodzinę i przyjaciół.	Zatem skóra jego byłaby jako owo ziele, nazwane włosem Wenery, które nigdy nie zmoczy się ani nie zwilgnie, jeno zawsze jest suche, nawet gdyby je trzymać nie wiem jak długo pod wodą: i dlatego nazywa się Adiantos.	I ja czuję, że tym się skończy, gdyż sprawa jest zbyt ważna i nie można zaniedbać najmniejszej szansy odnalezienia dokumentów. Jeszcze tydzień temu mówił mi nasz adwokat, że wobec braku tych papierów właściwie już nie ma nic do zrobienia i należy zrezygnować z dalszego przewlekania sprawy. Rozumiesz jednak, Ryszardzie, że się waham i namyślam. Ledwo wykończyłem te oficyny z takim nakładem kosztów i pracy, swojej i cudzej. A nie ma przecież żadnej pewności, by się pod nimi znalazła ta przeklęta skrzynka. Jestem głęboko przekonany, że jej tam nie ma, chętniej bym jej szukał w najniedorzeczniejszych miejscach niż tam właśnie.	Wiara, KsiążkaEj! Co się tam będziecie spierać o prawdy, których obadwa nie rozumiecie. Jest który z was ksiądz czy teolog, czy biskup? Jak stoi w piśmie, tak wierz, a kiedy w wierze twojej najdzie się fałsz, to ty za to odpowiadać nie będziesz przed Panem Bogiem, jeno ten, co pismo pisał; boś ty jest prosty człowiek i nieuczony. Tak było u nas od wieków i dobrze było z tym; wszyscy w jedno wierzyli i jedno robili; a dzisiaj, kiedy się namnożyło piśmiennych a mądrych głów, to już każdy poszedł swoim torem i owóż, gdzieśmy tym zaszli. Ale i to gadanie na nic się nie zdało; lepiej opatrzyć gospodarstwo pana skarbnikowicza i od szkody go zabezpieczyć, kiedy się jeszcze nie może ruszać sam.	Niech Bóg zabroni! Pan dobrodziej dostanie do ręki pięć rubli, a dwadzieścia pójdzie na dług tego nieszczęśliwego Seliga Kupferman, co już przez dwa lata grosza od pana nie widział, choć ma wyrok.	Pani margrabino, bogaci należą do nas jedynie wtedy, gdy cierpią, a cierpienia kobiety zamężnej, młodej, pięknej, bogatej, która nie straciła ani dzieci, ani rodziców, łatwo odgadnąć. Są rany, które złagodzić może jedynie religia. Twoja dusza, pani, jest w niebezpieczeństwie. Nie mówię pani w tej chwili o przyszłym życiu, które nas czeka. Nie, nie jestem w konfesjonale. Ale czyż nie jest moim obowiązkiem oświetlić pani jej przyszłość tu, na ziemi? Wybacz pani tedy starcowi natręctwo, którego celem jest twoje szczęście.	Wiesz przecie, Andrzeju że u nas w całym domu nic podobnego nie ma; nasza mama, choć jej minęło lat pięćdziesiąt, trzyma się prosto i nie używa nigdy ani fotela, ani podnóżka.	A teraz a teraz nie dam się wyprzedzić, nie pozwolę buntować mej Agnieszki, znajdę sposób przykrócenia tej przyjaźni. Nie na rękę mi ona. Uchylę wszelkie niepotrzebne wpływy, nie dam się wysadzić!	Ale pan ranny jest, o ile mi się zdaje?	Słyszeli, słyszeli, ale czy co dobrego, nie wiemy. Ludzi tam naschodziło się mnogo. O Chmielnickim mówili, że hetmańskiego syna i jego łycariwłycariw (ukr.)	A poza tym twoja matka wcale nie jest ani niemądra, ani śmieszna. Na pewno kocha cię bardzo. To nieładnie, że wmawiasz w siebie, że się za nią wstydzisz.	Pan Zagłoba nie ukrywał wprawdzie swych lat, ale nie lubił w ogóle, aby przy nim o starości jako o towarzyszce niedołęstwa wspominano; więc choć miał oczy jeszcze czerwone, spojrzał bystro z pewnym niezadowoleniem na Kmicica i odparł:	Moje. Ale ja nie chcę iść śladem Rufinusa, którego historię miałem ci opowiedzieć, ani też śladem Fabrycjusza Wejenta, dlatego nikt o tym nie wie, ty zaś nikomu nie mów.	Ależ proszę pana pan jest zbyt dobry, jeden tom Bergotte’a wystarczy mi.	Czy to nie dziwniejsze, że ja go zjednałam? Czemże jestem wogóle?... Zwykłą przeciętną dziewczyną, ani specjalnie ładną, ani inteligentną...	Dobrze, rybeńko ale ty nam powiadaj o Bohunie, nie o gruszkach.	Dużo ci przyjdzie z tego! Piasek i woda, którąśmy z góry widzieli, jeżeli to jest woda w ogóle, a nie jakiś na szkliwo ścięty kamień...	Hale, że to dziedzica jeszcze nie widać	Jeśli nie macie pieniędzy, to ja za Antka poręczę...	Tak, lecz stąpaj pan z wolna i po cichu, gdyż poeta nasz jest słaby. Gorączkuje trochę i sekretarz jego prosił mnie, aby wstrzymać się od wszelkich hałasów, które mogą choremu zaszkodzić.	Tak, pan myśli, że nie opowiem, otóż opowiem przy cioci wszystko, wszystko...	Tego ja nie wiem. Fruzia ją gdzieś tam w kącie chowa.	Tfy! Ale też haruję na te pieniądze! Farrukh-szach to niedźwiedź, Ali beg haraburda, a stary Sikandat-chan... o rety! No wynocha! idę spać. Ten wieprz ani się nie ruszy do białego dzionka.	Z pewnością nie, mój przyjacielu jeśli taka będzie wola boska.	Zameczek spalili kozacykozacy tj. po powstaniu styczniowym.. Dwór tylko cudem ocalał. Nik nie może jeszcze wszystkiego wiedzieć, ma czas	Zimne dziś rano powietrze, Powietrze jakoś nie bardzo bezpieczne!	Będzie tam na pewno ta wariatka. Tutaj już jej nie chcą.	Będę ostrożny tylko mi pokaż! Pokaż! Dicku, jesteś najczarowniejszy chłopiec na świecie!	I czy nie ogarnia pana zazdrość, panie Jemioł?	Jeślić tchórz nie oblatuje, to i będzie!	Mnie uwięzić, mnie?	Musieli go podebrać, nie sposób, aby tylatyla (gw.)	Ogromnie pan długo nie przyjeżdżał	Pewno nie ich dziesięciu, zwołają sobie stu Pomorców, albo i dwustu, a tym do nas iść niedaleko...	Wcale się nie gniewam.	Więc dotychczas nie gniewałaś się naprawdę?	Bo widzisz, bo widzisz... jak by tu powiedzieć, zbliżają się takie sprawy, że wyklarujewyklarować	Boże! Cóż to za dom dziwny! Cóż za dziwny dom! Wszystko jest otoczone tajemnicą. Poryglowane pokoje, poryglowane ogrody, teraz znów ty! Czy i ciebie zamykają?	Jestem, jak widzicie, niby stary żółw, co to umyka z głową, a potem ją znów na brzeg wystawi. Tak, to jest droga Hindostanu. Wszyscy tędy chodzą...	Pani sama jesteś temu winną, iż muszę obcéj pomocy szukać i serc poza domem.	Panna Łęcka ma także otwarty kredyt... bardzo dobrze A... a... Onegdaj wzięła portmonetkę... Trzy ruble?... to chyba za drogo...	Tak, byłoby załatwione Tak, wszystko byłoby załatwione, ale to podłość!	Ale kogoż odprawić! za Elizą poszłoby pół mojego dworu, odparł uśmiechając się hetman, a za Babettą ty pierwszy.	Ale za co?	Czy wszystkie były takie jak ta broszka?	Dziękuję za dobre słowo, pani.	Ja! Ja też od niedawna wiem o tym	Jakie listy?	Jeno to, żeś młody i że na wszystko masz czas. Jedź teraz z nami; wypoczniesz a potem ruszysz, dokąd zechcesz.	Niech pan da, ja jestem biedny człowiek. Taka zawieja, błądziłem...	Niech poza wszystkimi twymi pięknymi przymiotami znajdzie się siła semper virenssemper virens (łac.) rzekł ksiądz, ostentacyjnie pokazując, iż umie nieco po łacinie	Orgaz, we fraku na ramię rzuconym, byczy siębyczyć się	Pamiętaj, że Bagheera kochała cię zawsze!	Pani, ludzie ci byli niebezpieczniejsi od złodziei, to służalcy pana kardynała; a męża pani, pana Bonacieux	Prawda, ale tam na końcu tego placu błyszczy jedno jasno oświetlone okno.	Sądzisz może, Szczepanku, że tylko ty masz prawo do gospodarki na roli dlatego właśnie, żeś swoją lekkomyślnie puścił z dymem?	W każdym razie, kochany panie Copperfieldzie tak się na rzeczy te zapatruję. Gdy byłam w domu z mamą i papą, papa mój zwykł był, przy każdej sposobności, zapytywać: „Jak się na to moja Emma zapatruje?”. Było to zapewne rodzicielskie zaślepienie, lecz co do chłodu, który powstał pomiędzy rodziną mą i mym mężem musiałam wyrobić sobie stałe, chociażby mylne przekonania.	Witam cię jak syna	Zatem pani odrzucasz moją opiekę, którą ofiaruję jej pod wpływem próśb księcia i dbałości o honor nazwiska?	A cóż będzie?	A tych ludzi kto narżnął?	Ba, dowód! Cicho, matko!	Borynowy to dom, Macieja Boryny?	Chodźmy obejrzeć tego słonia	Co pan robił w chwili, kiedy cię aresztowano?	Coże ty prawisz?	Czy hrabianka podziela zapatrywania ojca?	Cóż słychać w dżungli? Czy wszyscy zdrowi?	Daj po dobrej woli pięćdziesiąt!	Dobrze.	Don Kichot z Manchy błędny rycerz, jeden z najdzielniejszych, jakich kiedykolwiek widziano.	Fabryki?	Grzeszysz, rycerzu, przyrównywając moje śpiewanie do anielskiego	Horpyna	I tak od razu na apel będą gotowe?...	Ile mil drogi zrobiliśmy?	Ja przez ten tydzień wiele przeniosłemprzenieść (daw.) szepnął kantor.	Ja! Więc ci ludzie mają dobra po całym świecie! Jakżebym chciała być na ich miejscu!	Jednak on był moim mężem...	Kocham ją, panie!	Komuniści?	Masz!	Moczysz się?	Nazywa się Sybilla Vane.	Nic to! Przed wieczorem? to znaczy lada chwila... żeby to można dziś jeszcze, choćby o północy, ów ślub wziąć. Masz gotową intercyzę?	No a cóż Chamis?	O co panu idzie?	Plotka, Szlachcic, Pozycja społeczna czernić. sadzami, a białe pończochy zielonymi zszywa niciami.	Raz zostawszy matką, nabierze tuszy, zmarszczki wygładzą się, będzie wyglądała na dwadzieścia lat...	Rašysiu, rašysiu. Bet ir tu neužmiršk. Nueik į dvarą, panelė tau visados parašys.	Samicami słabszymi od samców, których skutkiem tego muszą ciągle wyzyskiwać za pomocą rozmaitych manewrów... Jedne pozują na anioły, inne na demony... w miarę zapotrzebowania.	Tak świętych rodziców dzieci odparł Leszek...	Tak, o wszystkiem musimy zapomnieć, pomnąc tylko na tę świętą wojnę	Tak...	Weźmie Michel „Scherza” i „Fingala”	Więc to podróż do Włoch?	Wujaszek mógłby już, doprawdy, nowe meble sprowadzić i lepsze dywany sprawić...	Wybacz pan, lecz wątpię, aby mógł przyjąć cię w tej chwili.	Zawsze to o jedną śmierć mniej, a o jedną krople słodyczy więcej na świecie
Jestem dopiero frycem w tej grze, to rzecz pewna. Ja bym nie potrafił uciec w miejsce bezpieczne, tak jak uciekł Saddhu. On wiedział, że pod lampą było najciemniej. Mnie nie przyszłoby na myśl, by pod pozorem przekleństwa oznajmić nowiny... a jak się gracko znalazł sahib! Bądź co bądź, ocaliłem życie jednemu z... Gdzie jest Kamboh, o święty?	A pan jest złośliwy ale policzę to na karb Warszawy, nie Rossiego... Doprawdy, wstydzę się za nasze miasto!... Ja gdybym była publicznością (ale publicznością rodzaju męskiego!), zasypałabym go wieńcami, a ręce spuchłyby mi od oklasków... Tu zaś oklaski są dość skąpe, a o wieńcach nikt nie myśli... My istotnie jesteśmy jeszcze barbarzyńcami...	Nie. To była prawda. Są ludzie, którzy scalają się na jeden raz i wy chyba jesteście właśnie taka. Mówiliście mi to nieraz, ale ja nie wierzę w gadanie. Wierzę w to, co jest. Teraz dopiero wiem. Jesteście zatracona dziewczyna. Chcecie pięknie zginąć. Nie potraficie żyć do ostatniej chwili. Za wcześnie umieracie, towarzyszko. Na tym bazarze chodziliście jakby po polach elizejskich już na tamtym świecie. Nie potraficie do ostatka żyć intensywnie i trzymać w pogotowiu wszystkie władze duszy. Prawdziwy bojownik żyje jednakowo przytomnie aż do ostatniej sekundy, kiedy go rozerwie bomba. A jak go schwycą za ręce i prowadzą... Cóż wy, Kamo, czynilibyście, gdyby was tak dopadli szpicle na tym kiermaszu? Powiedzcie?	Niech mi pan pozwoli.  Mnie lżej, gdy mówię... Była taka śliczna córeczka... Naturalnie nie byłam zamężna. Zresztą on mi nic nie przyrzekał, więc też nie miałam mu tego za złe, żem sama została, ale...	Powiedzieć?... Ach, prawda... W banku mamy około stu dwudziestu tysięcy rubli, więc pieniędzy wam nie zabraknie... Dalej... Cóż dalej?... Aha!... Nie rób już sekretu, że ja kupiłem kamienicę Łęckich. Owszem, zajdź tam i ponaznaczaj komorne według dawnych cen. Pani Krzeszowskiej możesz podnieść jakieś kilkanaście rubli, niech się trochę zirytuje; ale biedaków nie duś... Mieszka tam jakiś szewc, jacyś studenci; bierz od nich, ile dadzą, byle płacili regularnie.	No dobrze jestem tu i jem z wami kolację. Wszystko bardzo mi smakuje: i wino, i sardynki, i tort, i kawior. Siedzę na wygodnym fotelu w pięknym gabinecie. Podoba mi się tu, ładnie tu. Odbyłem daleką i trudną drogę, zmęczyło mnie natchnienie. Z przyjemnością odpoczywam. Nie grozi mi tu nic. Pan się na mnie gniewa, panie Grey?	Jest, jest już odwilż w zaschłej, starej głowie. Niech pan sam powie, czy nie wskoczyłem na płochliwą szkapę? Ten Prochryst, to on całkiem dobrze wykalkulował z tym szkiełkiem w oku. Tylko po co szmaragd, kiedy taki drogi? Choć może i trzeba takiej kosztowności, aby była siła... On szkiełkiem zielonym trzyma Antychrysta, ażeby nie bił i nie śmiał przystąpić.	Nie, nie zdaje mi się.	Tak, trzeba było odłożyć; Egipt i władztwo nad Wschodem wedle przepowiedni nie może mnie minąć, więc i Achaja mi nie przepadnie. Każę przekopać istmistm (z łac.)	Panie czy byłbyś łaskaw... przedstawić mnie niektórym lokatorom?... Stach... to jest pan Wokulski... prosił mnie o zajęcie się jego interesami, dopóki nie wróci z Paryża...	Niech Romek nie żartuje, bo mnie się płakać chce...	Żartujesz, hrabio! Obecność moja w Saint-Sernin jest konieczna i z pewnością nie wasz Cadignan przeszkodzi mi tam się dostać.	No, widzicie Chłopak z pewnością chorował na serce i to go, biedaka, zgubiło. Gdziekolwiek by upadł, w wodę czy na ziemię, zawsze by umarł, jeżeli w nim serce ustało... Nie my temu winni ani nasze modlitwy chrześcijańskie.	W takim razie nie miałeś racji, nie przyjmując zaproszenia na obiad.	Zdarzyło mi się widzieć matki dzieciobójczynie i sądzić je; ale żadna nie była podobna do tej.	Bo to, proszę jaśnie pani, pan właśnie pojechał z rana do Czerniachowa pod wieczór wróci. My się tu zupełnie dzisiaj jaśnie pani nie spodziewali, tylko czekali my ciągle na „telegramę”. Mało że trzy razy pan wyjeżdżał na kolej do Żytomierza.	Nie potrzeba nam żadnych regimentów. Sami pojedziem i wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie grozi.	I cóż z tego? Jeżeli stałem się praktyczniejszy i rozsądniejszy, to nie znaczy, żebym się zmienił względem ciebie.	Tego nie wie nikt. Pani, pozwól mi płynąć. Cierpię teraz, choć nie znam przyczyny. Do widzenia. Jeśli zatonę wraz z moim statkiem w głębinach Zatoki lub zginę zastrzelony w walce, nie zapomnij o Czarnym Korsarzu!	Nie położę się Proszę przygotować mniejszy samochód.	Wytłomacz się, milordzie oświadczam, iż nie rozumiem wcale słów twoich.	A to było tak, wielmożny panie, powiem rzetelnie, jak na spowiedzi. Mieliśwa chałupę zaraz za dworem, pierwszą ode wsi. Grontu to mój kupił ino dwie morgi i prętów dwadzieścia i pięć, co nam starszy pan, niby ociec wielmożnego pana niziniera, sprzedał, a za cośmy zapłacili całe trzysta złotych. Używićby się z tego nie używił. Kartofle były swoje, krowę się uchowało, świniak zawżdy galantny kwicał w chlewie, kuń był, bo stary mój jeździł na furmanki do miasteczka i woził różnych ludzi do kolei, albo i Żydów na ten przykład, za rubla, jak się dało. A mnie ta paninka cięgiem wołała do dworu na posługi, a to do prania, a to do robienia płótna, a to kiej się krowa ocielić miała. Święta panienka, a to naszego Walka to tak wyuczyła, co chłopak zna i drukowane i pisane, a na złotym untarzyku to cytać poredzi z kużdej strony; mistranturę tyż zna galancie, bo do mszy świętej księdzu Szymonowi sługuje. A chłopak ma dopiro na dziesiąty rok	Ja na tę kwestię inaczej się zapatruję. Zresztą od razu widać, z kim się ma do czynienia. Zwłaszcza ciocia nie powinna o niej mówić w ten sposób, choćby ze względu na Lucię.	Nie, czy panią to oburza?	To jest kłamstwo! Nie graj przede mną komedii, bo jestem za stary wróbel na takie plewy! Rozumiesz?... A czym było objęcie przez ciebie dyrekcji w fabryce, a czym było wyzyskanie tego dla wykupienia udziałów, a kto skręcił udziały Ganta przy pomocy tego łobuza Tolewskiego?!...	Gdybyśmy na kuropatwy lub zające polowali, nie przyszedłbym do takiego stanu, a teraz mogę zawołać razem z Fabillą: „Będziesz pożarty przez niedźwiedzie”.	Oj, Bożeż mój święty, ta nawet gadać nie warto... dwa snopki słomy, dwa prześcieradła, foremne kukły uzwijać, głowy z bądź czego dorobić, derką przykryć, taj niech sobie leżą. Ani Ambrożemu do myśli nie przyjdzie przypatrować się, który paź żywy, a który słomiany.	Wieje sielnie, jeno ciepły jakiś, by deszczu nie sprowadził.	Nie bądźcie dzieckiem, panie Mateuszu! Podwieziecie nas na kilometr od tego miejsca i zaczekacie.	Już tego to pani nie widzi	Jeżeli waszmość pan nim pogardzasz, to jako uboga sierota nie mam jak inaczej wdzięczności mojej okazać.	A, jak się pan masz? Czy prawda, że ta diablica Krzeszowska kupiła od was dom?	Dziewczynki znam... Panią, zdaje mi się, raz widziałam...	Każ nam, stary, konie podawać widzę bowiem, że zaczynasz się alterować.	Nie rozumiem, panie dyrektorze.	Nie ten już co był	Aha „Stoi ułan na pikiecie”! Krótko i węzłowato powiedziałaś. Ale komuż Irenka tu potrzebna?	Bo też mogłaby mama ubierać się inaczej. Co mama kładzie na siebie! fi! Zapaska, beżowa suknia, watowany, barchanowy kaftanik, chustka za pół rubla na głowie, fi!.. mogłaby mama w tym kostjumie stać za szynkwasem. Co? i ciżemki na nogach za dziesięć złotych! hi! hi! hi! paradne, jak dzieci kocham. Moja gospodyni... ależ mamę czuć oborą i chlewami, to już chamstwo!..	A gdzieżeś się to tak utytłała w śniegu?...	Nie wiem. Może ja taki głupi.	A gdzież twój telegraf? Już mi mówiłeś o akustycznym telegrafie, zdaje mi się, gdym był w kąpieli zapomnienia.	Dlaczego się pani mnie boi? czemu unika?	Było to było ale teraz fajerantfajerant a. fajrant (z niem., daw. pot.)	Jaszko miły! Jaszko furknął! Stałem u wrót do dnia, albo i dnia wówczas nie było jeszcze	Racz mnie wysłuchać, panie, a dowiesz się o wszystkiem.	Ręczę pani, że w bufecie był. Wydawał się jakiś zmartwiony, wpadł do bufetu, siedzieliśmy z Karasiem i oglądali nowe karty, jakie sprowadził z Sosnowca, przystanął przy nas, popatrzył i zaraz wyszedł; myśleliśmy, że poszedł, jak zwykle, do państwa.	Już nie pomnę, zabaczyłam. Znowu ty wymyśl co nieco, dlaczego ja ino mam gadać?	A kto mówi o projektach ten ma na myśli ewentualność.	Oklaski i wieńce są rzeczą tak drobną, że... na najbliższym przedstawieniu Rossi może mieć ich raczej za wiele aniżeli za mało	Umarli są wszędzie Przecież sam mi pan tak mówiłeś, gdy mi kazałeś wyjechać z Paryża.	Bracia twoi podobni są zupełnie do wilków seeoneeńskich! O ile rozumiem język ich kul i kamieni, mają widoczny zamiar pozbyć się ciebie ze wsi.	Beksa! Finek to zuch, będzie z niego stróż. A tamten...	Które tak były tym zachwycone, że aż ponosiły.	Najpewniej, żenię się z Waćpanną.	Nic... to minie...	Otoż to będzie dowodem twojej przyjaźni.	Sprzeczasz się sama z sobą	To i w naszym kościele jest dozwolone.	To on kupił Weisówkę?	Zjem aż jutro, bo to słodkie.	Zlituj się!... przerwała pani Latter delikatnie odsuwając ją.	Najokrutniejsza z możliwych, mój panie. Zostać żywcem pochłoniętym przez to cuchnące i gęste namulisko. To musi być naprawdę straszny koniec.	Pan myśli, że ja czuwałam tylko tej nocy!	Proszę! Czego to król mógł chcieć?	Ale	Dwie nieduże i kuchenkę. Ciasne, ale niczego.	Ale wam, coście postarzeli pod zbroją, jużby czas też i odpocząć? rzekł Maciek.	Ach, prawda!	Tak, proszę pani	Ksiądz, Nauka do tego. sposobów”.	Cóż tak późno, szanowny nasz przyjacielu?	Niech pani siada, niech pani dobrodziejka siada!	Jezu Chryste! bądź mu miłościwy Panie Boże Panie Boże! bądź mu miłościwy!	Do twego mieszkania	Jedzenie, Uczta w sosie z rozmaitych jarzyn i korzeni (Gołembiowski).... Najjaśniejszy panie?	Napisałeś o jej śmierci w gazecie?	Panie Wilczek, stary Grünspan chce z panem pomówić choćby zaraz.	Pytanie!	W moim szałasie. Okryłem je grubą warstwą suchych liści.	Aaa?...	Będę...	Co pan mówi?	Czemu?	Cóż mam zrobić z tymi papierami, proszę pana?	Et, niekus tauzyji ir gana! O kad pradėtumei mokytis, paveizdėtumei, kaip patiktų.	Ho, ho! Kędykędy	I zabraliście te pieniądze?	Jest taki znak, co jak sierp wygląda	Kto ją wie!	Naturalnie!	Niech żyje sława!	Oddam	Panowie Melvill Panowie tutaj? W Oban?	Pilnujesz go?	Prawdopodobnie łapa, gdyż obrasta ją ciało Patrz!	Przeciw królowi wojujem!	Sekwana?	Słucham, synu Tuhaj-beja!	Wszystkie oprócz...	Zadziwiające!... Bo i ten jego majątek, jakoby zrobiony w Bułgarii...
Zresztą będę przez cały czas na mostku. Zejdę tylko do kajuty po kiryskirys	To nic z niego nie będzie Z takiego ciasta człowiek wyjść nie może. Należy patrzeć na rzeczy tak, jak się one przedstawiają. Inaczej nic na tym świecie nie zrobisz. Ot, ja na przykład, nigdy nic nie biorę sobie do serca.	No! no! stare dziadzisko gniewać się niepotrafię; mój chléb mnie do wszystkiego przyzwyczaił: i do ludzkiéj litości i do ludzkiego łajania... Przysycha to jak na psie. A klnie kto mnie, odeklnę go w dziesięcioro!	Tak, lubiłem go bardzo, chociaż wyrzucam sobie do dziś, żem dawniej zazdrościł mu jego szczęścia. Ale niech mi ksiądz wierzy, klnę się na duszę, że nieraz płakałem nad jego nieszczęsnym losem.	Otóż, przyjaciele w nocy z dziewiętnastego na dwudziesty października ani ja, ani Nab nie rozpalaliśmy żadnego ognia na wyspie.	Jak długo, nie umiem Waszej książęcej wysokości powiedzieć, lecz małem musiałem być chłopięciem, a skorom podrósł i stałem się szparkim, choćby do miecza gotowym, uciekłem z ich Wilczego Gniazda, boć tak swoją szkołę nazywają.	Takiej spowiedzi oni nie wydrukują, bo za dużo na mnie świństwa cięży. Mnie o co idzie? Niech mnie jeno wspomną uczciwie, w paru słowach	Uszanowanie najniższe, panie dyrektorze, właśnie pan prezes polecił mi zatelefonować i zapytać, czy pan dyrektor nie byłby łaskaw wstąpić do niego, albo po obiedzie, albo zaraz.	Uspokój się, Ned gniew do niczego nie doprowadzi.	Wyśmienicie chociaż co do mnie, nie potrzebuję wymyślać nowego imienia, ubóstwiając zawsze niezrównaną Dulcyneę z Toboso, sławę tych wybrzeży, ozdobę łąk naszych, kwiat piękności, źródło wdzięku, słowem, przedmiot godzien pochwał świata całego, choćby je aż pod niebiosa trzeba było wynosić!	Prawda, że niewielu takich głupich, jak ty, ale ja ci dam radę. Jeszcześ się nie stał niegodnym tej łaski, którą Bóg miał zawsze dla twego rodu. Wierz, jak oni wierzyli, a kupiec będzie na święty Marcinświęty Marcin	Chodźmy do gabinetu, tam wszystko panu pokażę.	Co takiego? dziś: zabrzęczały. bransolety na jej ramieniu.	Czy możemy wejść do portu?	Lepiej chodźmy do Bideford i popłaćmy długi!	Na której ławce?	Polecę mademoiselle Lucette, żeby co dzień przyjeżdżała z dziećmi. I przy tym poproszę Ryszarda, żeby zaglądał do waszej dzieciarni. A może dalibyście nam całą gromadę do Hołowina?	Poświęcenie spytała Amelka, której równie prędko przyszłoby na myśl uciąć sobie głowę, jak piękne włosy.	Zdrowi są, tylko Karolek siedzi na Pawiaku, a Władek w Brześciu.	Winicjuszu! Winicjuszu! Chce mi się prawie powiedzieć, że nie byłbyś do tego zdolny. A wiesz dlaczego? Oto takie rzeczy się robi, ale się o nich nie mówi nawet warunkowo. Co do mnie, śmiałbym się na jego miejscu z Poppei, śmiałbym się z Miedzianobrodego i formowałbym sobie legie, ale nie z Iberów, tylko z Iberek. Co najwyżej, pisałbym epigramataepigramat (z gr.)	Podobno dwadzieścia i trzy! zamordowanych i wrzuconych do Sekwany! to okropnie!	Słuchacz zgodzi się na wszystko.	To mi się podoba! Więc prowadzisz rachunki moich dobrych i złych znaków na twarzy Brooke’a, czy tak? Widziałem, że się kłania i uśmiecha przechodząc koło waszych okien, ale nie sądziłem, żeście sobie urządzili telegraf.	To łazi pan do obcych kobiet?	Wziąłem narazie do serca pańskie mądre rady: dorabiam się.	Któż to od was idzie do Częstochowy?	Wolnoć Tomku w swoim domku ale ja wolałbym nogą we wsi nie postać, nim Don Kichota dobrze nie oporządzę. Mniejsza mi teraz o to, czy wróci do rozumu, ale idzie mi o pomstę. Nie daruję mu tego, bez litości mścić się będę.	Chwackichwacki (daw.) Powiada, że słyszał, jak w Niemcu gnaty chrupnęły i miarkując z tego, jako się w boru popisał zapalczywy, skłonny do gniewu. chłopy. Żeby nie Zbyszko, byłby się turtur (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii). przyczynili...	Nie ufaj temu zbytnio! Jan wie zawsze, co mu wiedzieć trzeba. Od czasu twego zniknięcia stał się jasnowidzącym i władza ta wzrasta u niego coraz to bardziej. Bóg miłosierny, pozbawiając go rozsądku, użyczył mu innego światła, by nie kroczył w ciemnościach.	Czy ty będziesz się do tego mieszał? Pamiętaj, że jesteś człowiekiem... i przypomnij sobie, jaka to gromada wygnała cię precz. Niechaj wilki się same rozprawiają z psami. Tyś jest człowiekiem.	Iii, pan Franciszek to też nic się na modzie nie zna, to jest taka maszyna, co się nazywa tiurniura i kładzie się pod suknię, żeby udawała tęgość.	O! moja intuicya artystki nigdy mnie nie zawodzi!... Proszę, osiądź pani bliżej, o, tak! Boże! jakże cierpię!... Więc pani nigdy jeszcze nie była w teatrze?...	A którymi pan dziś przyjechał? Nigdy nie mogę ich dokładnie rozpoznać. Wszystkie są czarne jak aksamit lyoński.	W łazienkach nie bywa to pewna.	A nie wróci?	Ale nie takie jak moje.	Bo on umie leczyć, a ja nie umiem!	Bóg święty widzi, że nie łżecie	Czy myśli pani że ja nie ginę u twych stóp z uniesienia i radości?	Książki o tym pisać nie będę ani oracji nie powiem, ale com już powiedział, tego nie cofnę.	Moje prawo znam i nie potrzebujesz mi go waćpan przypominać.	Nie, dziękuję.	Są, ale nic nie mówią.	Ach! tak jeżeli jego ekscelencja minister, jak oto mieliśmy honor słyszeć od pana, ma w rzeczy samej pewność jakąkolwiek...	Nikt, to on pierwszy nam się przedstawił	Powiadają, że zamek królewski to nawet i od kiejdańskiego wspanialszy?	Tak. Musimy pomówić ze sobą o rzeczach wielkiej wagi.	Aż nam zaprzysiężeszzaprzysiężesz	Ba! Ja to wiem i dlatego właśnie sprzedam apanażomapanaże (z fr.)	Bo... to...	Cieszy mnie, że tak mniemasz.	Jakże się pan czuje?	Maestro będę wzorem całej szkoły, credete a me. Ale proszę o  jedną łaskę: gdyby ktoś zażądał, abym śpiewał poza szkołą, niech pan odmówi. Niech pan powie, błagam, że to niemożliwe.	Skąd żeście się tu wzięli? Co?	Słowo honoru, że mówię poważnie. Pójdziesz ze mną, żeby pomóc mi je wyciągnąć?	Tak bardzo nienawidzisz tego człowieka?	Tak, tak! wie o tem najmniejsze nawet dziecko.	To murowane.	To on	To, że możemy sobie sfotografować widok tych zapadłych podmorskich okolic.	Wierzyłeś zatem w to, coś pisał?	Zastanów się pan Widziałeś już kiedyś włosy podobnego koloru?	Zdaje mi się zdaje mi się, iż moglibyśmy znaleźć jakie oddalone miejsce nad morzem...	Zdawało mi się...	A choćby i ta wojna?	A jak wygląda sprawa z parnose, z zarobkiem?	A ona?	A potem zarżnęliście i zjedli, prawda?	A ty daj spokój moim córkom	Bom ja jest Polak i łaciński.	Co matka donosi?	Człowiek wart zawsze człowieka Zapłaci mi pan tyle, co innym, a umowa stoi.	Cóż takiego?	Dlaczego?...	Dosyć prędko	Hardyś. Opuszczę ci moją riasęriasa	I cóż panna Solska?...	I żywot gotówem dać aby tego dowieść	I?	Ja ja ma-Majster B-bar	Ja nic	Jaka ona śliczna!	Jesteś bardzo głupim chłopczykiem, Tadziu	Jesteś pan szatanem!	Matko Boska Cudowna!	O której godzinie raczy wasza królewska mość przyjąć Krzyżaka?	Ojciec żądał, żebyś rzuciła scenę?	Pan jest zabawny. Proszę podać mi pończochę.	Pani hrabina chce mnie pozbawić zasługi w życiu przyszłym, chwaląc postępki, które zresztą mogłem spełniać w widokach zysku.	Pokaż mi te listy natychmiast, ja każę!... (Pan de Rênal urósł o sześć stóp).	Przekleństwo zawołał jakiś szlachcic.	Przyjacielu Sancho, czy śpisz? Przyjacielu Sancho!	Przyjeżdżał marszałek dworu Ich Królewskich Mości...	Skąd poszła taka głupia plotka?	Swięte twe zajęcia	Tego ja nierozumiem	Więc uważa cię za obcą?	Za wódkę dziękuję	Zaś myślałeś, że mnie tchórz po weselu obleci?	Żegnaj, mały żołnierzu!...
Na co ty nie masz ochoty, moje dziecko! Przyznaj się, że czasami masz nawet chętkę uwieść mnie A więc jeśli nie chcesz zginąć w straszliwej pustce, w której cię zostawią i ludzie zazdrośni o twoją wyższość, i twoje własne uczucia, bo gwałtownością twoją spalisz wszystkie przewody, i myśl ta, którą się puszysz jak indor, bo nienasyconą absolutem jesteś tak samo jak i ja, musisz pójść za mną. Ale nie z łaski, z nudy i dla kaprysu, jako dumna z bogactwa i urody bankierska córka, tylko jak pokutnica oczekująca, kiedy jej z łaski rzucą jakiś ochłap wyższej świadomości. KsiądzBoże! na myśl o tym, że z moim poczuciem rzeczy ostatecznych i z ich nieujętością w żadne pojęciowe karby mógłbym nie być katolikiem, ogarnia mnie przerażenie gorsze, niż jeślibym ujrzał przed sobą otchłań piekielną.	Nie wiem dokładnie to było tak: leżałem na łące, ale strasznie było mi gorąco, myślę sobie: „pójdę do groty, tam pewnie chłodno!”. Wstaję, idę. Wchodzę do groty cichutko, bo myślę: „nuż złapię ptaszka jakiego” tak jak ty Olek tamtym razem. Pamiętasz?	Chyba jesteś w błędzie, pani. Mogę walczyć z Hiszpanami, ale nie mam powodów, by ich nienawidzić. Dowodem na moje słowa niech będzie to, co uczyniłem z ocalałymi z rzezi marynarzami. Czy widzisz w oddali, na horyzoncie, czarny punkt, jakby zawieszony w przestrzeni? To łódź z dziewiętnastoma hiszpańskimi marynarzami na pokładzie, których puściłem wolno, choć zgodnie z prawem wojennym mogłem ich zabić albo uwięzić.	Co to jednak znaczy gminne pochodzenie. Brak wszelkiej kultury. Nawet na żartach się nie zna... Wciąż siedzi w nim oficer. Oficerowie lubią rozkazywać. Ale ja nie jestem rekrutem, który musi przed panem majorem wyciągać się na baczność.	A grontu mało, że niedługo to i po zagonie na człowieka nie starczy!	Mimo mej miłości, mimo rozmaitych interesów, które mi każą szukać oparcia w jej domu, powiedziałem jej, iż nie wrócę nigdy, jeżeli człowiek, który przewyższa mnie talentem i wiedzą, jeżeli Dawid Séchard, mój przyjaciel, mój brat, nie znajdzie tam przyjęcia. Mam zastać odpowiedź w domu. Ale mimo iż cała arystokracja zaproszona jest na dziś wieczór, aby wysłuchać moich wierszy, jeżeli odpowiedź jest odmowna, noga moja nie postanie u pani de Bargeton.	Wolno mi o tym mieć niepodległe zdanie. Szanuję ofiarę z krwi i życia, ale mówię otwarcie: szkoda, bo na marne! Nie wolno rozumować: „Giną za to, a więc się nie mylą”. Mnie nie zastraszą piękne symbole i romantyczne kawałki. Walka proletariatu ma inną, nową poezję i swoje nowe piękno	U nóg ich będę się wlokła, niech mnie biją, a cierpliwie zniosę wszystkie razy! Jużem stara, wiem o tem dobrze, już mam ze trzydzieści lat, ale to, o co cię proszę, jest prostem miłosierdziem! Jeśli ty nie uczynisz tego, to nikt już nie uczyni, a wtenczas nic mi nie pozostanie, tylko pić, aż głowa pęknie, a ja aż w końcu zapomnę, jakem się sama zgubiła!	Przeciwnie, im więcej mam na pieńku z panem Bonacieux, tem usilniej pragnę stawić się na schadzce, jaką mi oznaczył list, który cię o taki niepokój przyprawił.	Mówi że Zwycięzca nie jest Zwycięzcą, gdyż nie powstali umarli na jego przyjęcie, jak w Piśmie było zapowiedziane, a więc my wszyscy Bracia Wyczekujący, którzyśmy wyszli z Kraju Biegunowego, jesteśmy wiarołomcami, a nawet ośmiela się Waszą Wysokość...	Za to jej naganić nie można iż się przywiązała i chce wdzięczność okazać. Tu wszyscy głowy potracili, królewna płacze tylko i narzeka, ta jedna ani odwagi nie traci, ni na chwilę nie odpoczywa.	Śmiech mnie bierze z twojej przenikliwości Dowiedz się, iż twe zrzenice by zgasły na zawsze, gdyby tylko połowę tych kosztowności, którymi ja gardziłem jak piaskiem, oglądać im przyszło.	Bo i nie ma czego. Miły Boże, to wyście ów Zbyszko, któremu dziewucha nałęczkąnałęczka (daw.) łzy., słuchajęcysłuchajęcy (daw.) policzki. ciekły. Toście wy! Hej! radość też będzie na dworze... że to i księżna was nawidzi.	A teraz wypijmy na cześć publiczności.	Chcecie zatem, jak widzę, zrobić z nas coś w rodzaju Robinsonów na bezludnej wyspie, skazanych przez całe lata na łowienie ryb w Sekwanie i polowanie na małpy w Lasku Bulońskim Nie widzę celu tej całej mistyfikacji.	Dziecko! jakżeś ty exaltowana! Nigdym nie widziała nic podobnego! Ale ty jeszcze wszystkiego nie rozumiesz! O! przyjdzie ten czas, kiedy krwawemi łzami zapłaczesz nad tem, coś dzisiaj usłyszała!	Mnie, Zejdenmanowi, wybacz. Ciężką rzeczą jest żyć na mogile.	Nic nie szkodzi. Oni chyba nigdy nie rachują na ludzką miłość.	Niech mnie powieszą, jeżeli nie jest już kwadrans na pierwsząkwadrans na pierwszą (daw.) krzyknął Dziennikarz.	Odurza ryby? Co ty pleciesz za androny?	Otóż idzie tu o to, że na Zakon nasz... uderzają systematycznie... klerykałowie... cała partia klerykalna. Twierdzą, że... nasza wiekowa... tajna działalność... ma związek z osobliwymi... i godnymi pożałowania zdarzeniami... w dziedzinie przemysłowej i duchowej. Pisma klerykalne twierdzą, że Loże Wolnomyślne rozmyślnie wywołały... rozpętanie sił demonicznych. Pytam was... co w katastrofie obecnej uczynimy dla dobra Ludzkości... i ku czci Najwyższego. Tym... otwieram dyskusję.	Kłamstwo! To nie miłość! Pan mnie pożądasz po prostu chciałam pana kochać i w tem kochaniu znaleźć miejsce także i dla złączenia się naszych ciał, ale pan nie byłeś ani na chwilę dla mnie „człowiekiem”. Zapomniałeś o tej stronie. Wiecznie i zawsze tylko zmysły, tylko dreszcze, tylko zaspokojenie ślepe i bezmyślne... To samo i dziś	E! ja w nocy, upracowawszy się, śpię jak kamień; a matka mi mawiała, że anieli pilnują, kiedy człek z krzyżem świętym spać się kładzie.	A więc, mój drogi Bertuccio, pogodzisz się z tym, że cię odeślę do twojego spowiednika; będziecie się razem zabawiali w kartuzów lub bernardynów i będziecie sobie gwarzyli do woli o waszych sekretach. Ale ja boję się takich ludzi, których przerażają zjawy; nie podoba mi się, gdy służba nie śmie wieczorem wychodzić do ogrodu. Ponadto, wyznaję szczerze, nie życzyłbym sobie odwiedzin komisarza policji; powinieneś bowiem wiedzieć, panie Bertuccio, że we Włoszech płaci się sprawiedliwości tylko wtedy, gdy milczy, ale we Francji płaci się jej przeciwnie	To dużo W naszych stronach dostałbym pięć, ba, sześć sztuk za tyle pieniędzy. Bacz, aby to nie było za dużo. Znałem już niejednego, co to, nazbyt rychło chcąc się stać bogatym, upadł na wznak w ubóstwo, a nieraz sobie i kark skręcił.	Czekajmy wypadków, mości Nedzie Landzie, a zobaczymy; tymczasem błagam cię, powstrzymaj twą niecierpliwość. Tu działać można tylko podstępem, a więc oględnie i chłodno. Daj mi słowo, że cokolwiek bądź zajdzie, nie będziesz się gniewał.	Dobrze powiedziane, mój chłopcze Mam nadzieję, że tak jest istotnie, a nawet jestem o tym przekonany. Grzeczność„Szczerze wam obojgu współczuję, moi państwo”, powtórzył siostrzeniec Scrooge’a i dając mi swój biletbilet	Nie wiedziałem, że pani Zukier ma takie imię.	O!... postanowiłam zrobić to jak najprędzej; nie wątpiłam, że mój prześladowca powróci nocy następnej.	Przeciwnie, przeciwnie, mój panie Wydaje mi się, że ta afera pozostaje w ścisłym związku z katastrofą, o której mówimy, a śmierć generała Quesnel odkryje nam być może ślad wielkiego spisku wewnątrz kraju.	Słuchaj, jeżeli powiesz mi prawdę całą, to ci dam rubla.	To i ja pójdę, tatulu...	Cóż to za zakłady?	Dla siebie najgorsza O swoją przyszłość cale nie dba. Za królewnę życie gotowa dać, ale się rwie nie do swoich rzeczy, nawet pani nasza pohamować jej nie może.	Dlaczego się pani oburza? Podchwyciłem tylko ton pani.	Doprawdy? No, ja bym był jego zajadłym przeciwnikiem.	Ejże, bohaterze! Zdarza się to i tobie!	Gdzie to było?	Ja ich nie potrzebuję	Jak tylko światła zapalą; ja już idę do sali.	Jakbyś pan wiedział, i sądzę, że ci panowie chętniej podzielą się ze mną moją nadzieją niż z panem jego bojaźnią.	Jakże to pięknie z pańskiej strony!	Malarstwo i poezja to dwie rodzone, nierozłączne siostry.	Miałem klucz przy sobie i podałem mu go bez słowa. Włochaty stwór stał przy drzwiach i chwycił klucz rzucony przez Ricarda, zręczniej niż tresowana małpa. Odszedłem. Przez cały ten czas myślałem o tobie	Nie wiem, czy to wino z Chios tak skłania do melancholii ale cały dom widzę w jakichś ponurych barwach.	O, tak, to jest konieczne w szkole, która w tak wielkich rozmiarach posługuje się pistoletami salonowymi	Ona wolałaby zostać wspólniczką jakiejś znanej firmy i... ja ją namawiam, ażeby rozmówiła się z panią...	Otóż to a chyba proces taki, który z natury rzeczy byłby sensacją, nie będzie miłą rzeczą dla pańskiej przyszłej małżonki, panie prezesie, ani dla pana.	Przywidzenie! Mógł to być zresztą brzęk szkła, któreśmy stopami potrącili...	Rozmawiałem już z tymi panami i odniosłem wrażenie, że zgodzą się.	Skoro sobie umiałam poradzić z młodym, to potrafię i ze starym	Tak jest, nie chcesz się pani dać poznać. Poznanie następuje tylko przez zbliżenie się ludzi do siebie, przez wymianę myśli, pomagającą do ocenienia wzajemnej wartości.	Tak jest. Powiedziałam wszystko, com miała pod sercem. „Anielkę kocham, jak rodzone dziecko i właśnie dlatego, by ją ubezpieczyć, zapisuję jej nie kapitał, ale rentę. Kapitał (mówię) mógłby przepaść w twoich przedsiębiorstwach, które, Bóg wie, jak wypadną, a renta zapewni Anielce przynajmniej środki do dostatniego życia. Jeśli (powiadam) będziecie mieli dzieci, to dzieci dostaną kapitał po śmierci Anielki	Toć oni strzelają tylko prochem! Zresztą ja się już nie boję i rada pójdę do domu, aby mnie tylko Krystyan odprowadził.	W samej paszczy, mój poczciwy Nabie Ale przecież nie boisz się, że się zamknie i nas pożre?	Wiesz, że za twoją głowę wyznaczona nagroda?	A dobrze.	A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie w wymionach!	Cezarze bóg twój nie jest moim bogiem... wolę umrzeć niż temu się stać niewiernym.	Czemu?	Czy być może?	Czy będę mogła pomóc zanieść te rzeczy biednym dzieciom?	Czy ta posyłka pochodzi od hrabiego de Lembrat?	Cóż by go mogło przestraszyć?	Dla niej.	Dziś dopiero! przed chwilą ledwie!	Gdzież chcecie stanąć w Warszawie? W hotelu? Gdy człowiek jest zmęczony i ma z nerwami...	Głupstwo stary, umarli po świecie nie chodzą.	Innym też roboty nie brak, a znajdują czas, by iść tam, dokąd należy!	Januszowi jednakże Kmicic pomagał dobrych kawalerów wycinać.	Jeszcze czas jakiś wytrzymają	Już przeszło sześć godzin, jak z domu wyjechałem.	Konie przodem wysłać musimy, bo jedne nie starczą Ile osób będzie przy królu?	Kto? tu: hipnotyzer..	Miał rację. Zostały nam tylko cztery naboje, a mieliśmy jeszcze przed sobą dziewięćdziesiąt mil dzikim wybrzeżem przed przybyciem do miejsca, gdzie przypuszczalnie można było dostać ładunków.	Miałem go prawie w ręku.	Nie ma nic wspólnego pomiędzy mną a ojcem Nie zawdzięczam mu nic zgoła, i jego znajomi nie są moimi. Gdyby nie sir Karol Baskerville i paru innych przyjaciół, umarłabym z głodu, choć mam ojca...	Nie mają potrzeby zostawać bo wozy jeszcze nie wyładowane, tylko konie wprzęgnąć i mogą zaraz jechać. Baśka, idź, przypilnuj!	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	Nie, panie	Niech wasza świątobliwość pozwoli nam i pomoże wykopać kanał, który by połączył Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym...	No, o tym można by pogadać...	Nudne!	O ir Kęstutis taip pat, ar atmenate?	Pan de Villefort Niech się pan z nim zobaczy i porozmawia.	Patrzcie, wasze uprzejmości, jako nędzni oracze w obronie tej ojczyzny i świętej wiary stawają!	Piernik nie piernik, a my idźmy dalej!	Przepłynąć nietrudno, nawet nie jednym statkiem, ale tyloma, iloma się chce. Trzeba tylko zgasić oba reflektory.	Puść ich, niech sobie idą do diabła!	Tak chcą komturowie a z nimi Markwart i Szomberg.	Tak.	Toż nie grzech, jakiż tu grzech?	Uważaj, żeby ci się nie zdarzył jaki wypadek.	Wieleż ich jest?	Zabronią nam koszerykoszer, koszerny (z hebr. dosł.: właściwy) tu: odstępca, nieczysty; jedzący wieprzowinę.!	Zazdroszczę ci, naprawdę ci zazdroszczę	Zwożą pszenicę! Pyszna pogoda, sucho zbierają! tryby zgrzytały i ostre zęby błyskały co chwila stalowemi błyskawicami nad złotawem polem. Wielkie sterty wznosiły się w różnych kierunkach niby piramidy, a czerwone stroje kobiet, rojących się po polach, cięły się ostro, niby wielkie maki. Powietrze lekko drgało, aż przydrożne niskie grusze szeleściły sennie zakurzonemi liśćmi.	Złotówko, znajdź się.	Żegnam pana.	Życie i wolność.
Dobrze, ale tymczasem muszę się wykąpać. Przyjdź do elaeothesium namaścić mi ramiona. Miłość spełnionaNa pas Kiprydy! Nigdy nie wydałaś mi się jeszcze tak piękna. Każę ci zrobić wannę w kształcie konchy, a ty będziesz w niej jak kosztowna perła... Przyjdź, Złotowłosa.	Mylicie się! Nie stąd on czerpie głównie swoje zyski. Co to dla niego! Życie tak wystawne wymaga sum niemałych. Ja nie chcę rozgłaszać, ale mam wiadomości. To człowiek pracy, zasługi, obowiązku. Ma ukryty browar, tylko jeszcze nie wiem gdzie, na Kłopockiem, czy gdzieś w okolicy Wareckiego. Wyrabia szlacheckie piwo, jako że i sam jest szlachcic z prapradziada. Rankiem, kiedy my wszyscy bezbożnie śpimy, rozwozi je po Żydach, przebrany za fornala. Tak ten człowiek pracuje!	Ty jemu taki swat czy brat, jak i ja. Co masz za niego dziękować. On sam podziękuje, jak wróci. I za to, i za to, że tu koło jego dobytku będę chodziła, że mu tu wszystkiego dopilnuję, żeby nie zmarniało.	Tak, zaprowadzam gospodarstwo przemysłowe, bo nie chcę wyjść z kijem i z torbą, jak mój poprzednik. Sąsiedzi trochę podrwiwają ze mnie, nazywają ironicznie reformatorem, śmieję się razem z nimi i wszystko przekształcam.	Nie! Nie, Danielu! Gdybym czuła to mniej boleśnie, mogłabym to zrobić. Ty, Danielu, nie możesz tak jak ja czuć. Los nie był wobec ciebie tak przekorny jak wobec mnie, nieszczęsnej. Rzuć sam.	Ale czy ten przydany królowej małżonek ma jakie jutro przed sobą, nie ino kilka lat życia na tronie? Wżdy pracując ile sił, całym sercem, całym rozumem dla przybranej ojczyzny, mógłby śmiało żądać, by jego syny i wnuki dziedziczyły po nim tron i zbierały żniwo z onego ziarna, które ojciec w pocie czoła zasiewał, a tu... jako rzekłem... życie bez jutra.	Ludzie, którzy tak wiele, jak ty, posiadają, nie mogą być odważni, trapi ich bowiem lęk przed przemocą lub utratą własności.	Przez litość, czy nie za mało?... Niech tylko pani spojrzy na nich obu...	Jest, jest już odwilż w zaschłej, starej głowie. Niech pan sam powie, czy nie wskoczyłem na płochliwą szkapę? Ten Prochryst, to on całkiem dobrze wykalkulował z tym szkiełkiem w oku. Tylko po co szmaragd, kiedy taki drogi? Choć może i trzeba takiej kosztowności, aby była siła... On szkiełkiem zielonym trzyma Antychrysta, ażeby nie bił i nie śmiał przystąpić.	Suma jest tak nieznaczna że byłoby utratą czasu mówić o niej. Muszę pana przeprosić. Powinienem był pana odwiedzić. Pan mógł przypuszczać, że celowo unikam spotkania z panem. Wcale nie! Zaszła w międzyczasie konieczność uregulowania i rozszerzenia moich interesów. Byłem zajęty. Cieszę się pańską wizytą. Lecz spodziewam się, że nie odwiedził mnie pan z powodu owej sumy.	Jeno czasu, czasu zawsze nie staje! Ale jak krewniaczkę, wnuczkę nieboszczyka pana Herakliusza, będziesz za mąż wydawał, to już na weselisko koniecznie zjadę, bom wam to obydwom powinien.	Dlaczegóż, Leonello, nie idziesz zawołać tego zdrajcy? Niech przybywa w ten moment, aby druga siła nie pozbawiła mnie siły do zemszczenia się, niechaj to gwałtowne pragnienie nie rozprasza się w bezskutecznych słowach.	Mój Boże! Ależ to stary Duncan, gruby Porcus! Padł w bitwie gdzieś koło jakiegoś Kotalu czy coś podobnego. Zbierając dookoła siebie swych ludzi z najwyższym bohaterstwem. Jeszcze by też! Ciało odbito. Tym lepiej. Oni czasem ciała ćwiartują, prawda, Foxy?	Nie rozprawiam dłużej Pozostaje mi tylko wziąć strzelbę. Zresztą gdzie bądź pan pójdziesz, i ja z tobą pójdę.	Nie. Tylko reumatyzm zostawiła mi wojna na pamiątkę.	Tatuś myśli, że ja nie wiem, kto zajmuje sutereny i strychy! O, doskonale wszystkich znam, lepiej jak rządca, stróż i cyrkułcyrkuł	To panienka huk roboty zrobiła, jak na taką małą	A z dala i dużom puszczami pobłądził, dni już trzy się po nich rozbijając. Odbiłem się od swoich, oman jakiś czy co po bezdrożach mnie wodził.	Ale widzi pani, że im bliżej podjeżdżamy, tym bardziej rozpraszają się dymy... O! wieża kościoła ewangelickiego... na lewo Święty Krzyż... na prawo kościół Panny Marii... Coraz wyraźniej!...	He, he, he, drogi panie, to wcale niepotrzebne. Wszelako bardzo dziękuję. Od złych ludzi nigdy nic nie biorę. Zacnym ludziom nigdy nic nie odmawiam. Jestem zawsze na pańskie rozkazy.	Nie; w pośrodku właśnie będzie klęczeć Najświętsza Panna, jako że ją ostatnia chwila przy modlitwie spotkała. Ten wysoki apostoł z wielką brodą, święty Jakub Starszy, będzie ją podtrzymywał, a wszyscy inni najdą się dokoła, płaczący i modlący się. Powyżej Matka z Synem w otoczeniu aniołów, a na samym szczycie Trójca Święta i koronacja.	Ponieważ tak jest nie zapomnijże pan teraz, bo może by znów przyszła ochota strachom bawić się moim kosztem albo pańskim, gdyby pana tak niepoprawnym zobaczyli.	Sam stary Hippokrates, sam boski Eskulap na twoim miejscu korzystałby z tego w sposób ci zaproponowany, chociażby tylko dla wzmocnienia w ludziach wiary w boską naukę medycyny: a że wiara tak błogi wpływ wywiera na usposobienie choroby i cierpiących, więc tym razem dla dobra ludzkości powinien byś odstąpić cokolwiek od surowości twoich zasad.	To coś lepszego niż chleb, to ciasto delikatne. Czy pan tego nigdy nie jadł?	Pod względem finansowym, hum, hum! Wedle miary talentu, pięć franków albo trzy franki kolumna na pięćdziesiąt wierszy i czterdzieści liter bez białego, ot i wszystko. Co do współpracowników, to figury osobliwego kalibru. Smarkacze! Nie wziąłbym tego ani za gemajnówgemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) zarozumialec, blagier, krętacz., dlatego że paćkają czarno na białym papierze, puszczają finfyfinfa a. fimfa (daw.) odesłać w płatny stan spoczynku, na emeryturę. Oficerów pierwszego Cesarstwa Francuskiego po jego upadku zwolniono z czynnej służby i wypłacano im połowę wcześniejszej pensji wojskowej (żołdu). jako szef batalionu, który wkroczył do wszystkich stolic Europy z Napoleonem...	A niby to nie wy spiliście Króliczego Bobka i podpłaciliście go, żeby zdemolował mieszkanie Kinga?	Chciałem powiedzieć coś, co byłoby niegodne mnie i co zresztą nie ma już dziś znaczenia.	Chodźmy więc ale ty stawiasz?	Czy mam gadać z komissarzem? mówił dalej stary, wskazując znowu na dłoń i licząc niby...	Czy pani tego żąda?	Dziękuję ci... teraz bez strachu mogę pójść na spotkanie śmierci.	Gdyby oni chcieli, żebym umarła to ja bym nie chciała. Zresztą kto chce?	I właśnie dlatego widzisz mnie tak rano.	Jodem? To marynarze tak często pędzlują sobie gardła?	Masz tu piernacz, nóż i pierścień, wiesz, co to znaczy?	Nie sprzeciwiaj się dłużej! Wiesz sama, że ona tego chce, a my przecież żyjemy dla niej!	Nie wiem, Antosiu.	Nie wiem, panie	Niech pan będzie łaskaw powiedzieć panu Maszce, że bardzo się zmartwiłam i przestraszyłam. Czy naprawdę rana jest lekka?	Panie Mitchel, czy możesz mi pan powiedzieć, kto zamordował Różę Montalbon?	Prosiłam cię przecież tyle razy, żebyś więcej się z nim nie zadawał. Ani z byle kim.	To choć niech pan doktór wsiądzie na kozieł!	Ty jednak nie potrzebujesz nabijać sobie głowy złymi słowami, Tadziu	Więc już nic nie mamy?...	Myślisz że wielość faktów nagromadzonych zabezpieczy od błędu? Wcale nie! Zobacz co się dzije z chemją; składa się ona z stu tysięcy formułek i formuł które leżą rozsypane po ziemi bez znaczenia, bez związku; są dokładne, ale do niczego nie prowadzą, bo ich syntheza nie powiązała.	A co było na pani weselu, pani Urszulo?	Ach, Toto już od dawna zrezygnował z zabiegów o moje względy. A tu jednak stryj zgadł, że zaczęło się od listu. Dowiedziałam się o Jacku strasznych rzeczy. Jestem wprost w rozpaczy...	Wiem już, wiem. Biedny kapitan Leclère, dzielny to był i zacny człowiek.	Ale z żalem w sercu, czy chociaż z odrobiną żalu?	Czemuż to cicho ma być porucznik Olbromski?	Czy oni mówili ci co o nas?...	Czy znasz pan także pewną kobietę nazwiskiem Róża Mitchel?	Daj waść pokój Ksiądz Muchowiecki święty ksiądz i w tym masz najlepszy dowód, że choć on nie starszy od tamtych dwóch, przecie głowy przed jego zacnością schylają.	Diabełka! Służę pani do mazura, panno Celino. Stefan już prowadzi trochę szulerów.	Heleno powzięliśmy pewien projekt względem ciebie i musimy się porozumieć.	I nigdy już nie będziesz taki niedobry?	Ja mieszkam tutaj...	Ja sam nie widziałem, ale słyszałem, że ludzie widzieli... Wysunie ta poniektóry kosmatą łapinę i zza drzewa potrząsa nią, żeby mu co dać...	Na co?	Nauczyłem Tato, czemu ta pani ma czerwone pończochy?	Nie przypuszczam być może, za pomocą swoich piastrów uczynisz ich jeszcze o wiele nieszczęśliwszymi.	Nie!	Nie, nie robiłem tego	Nie. Fabryka jest kooperatywną własnością pracowników, techników i artystów. Sam ów Baryka zakłada wciąż nowe turbiny, buduje huty i idzie dalej. Taka jest wola jego geniuszu.	No, zuchu, pojedziemy w lecie na trawę, co?	O jednym warunku z góry cię uprzedzam: nie będziesz miał prawa wyciąć dąbrowy przed dwoma miesiącami.	Och! To takie brzydkie.	Pan baron pozwolą z nami na kolację	Panu Braunowi kazałam, by zaraz mi wszystko donosił.	Sądzisz pan, że złodziej oddał poprostu torebkę pomocnikowi swemu na stacji umówionej?	To nasz nieprzyjaciel, hrabio.	Udała nam się	Zdarzy się, zdarzy!	A gdzie leży twoja wieś?	A przecież?	A teraz dokąd pan pójdzie?	A... a!...	Cel! Pal!	Chyba straż przyboczna najjaśniejszego cesarza.	Co on mówi?	Co? Szwab? Luter? Jeszcze może i ją zlutrzyli?	Czemuś „dał nura?”...	Hmmmm... wszędzie ten sam świat.	Hum!... hum!...	Ja do W. Miłości w mojej własnej sprawie przychodzę	Kilka niezbędnych wizyt oddamy zaraz, a wieczorem jesteśmy w zamku.	Mości Ned zmierzamy tam, dokąd nas prowadzi fantazja kapitana.	Nic czekam.	O rety! Rety!	Olimpu...	Owszem	Pan Bóg dobry i łaskawy!	Pan był paszą z iloma ogonkami?	Pan pojechał.	Pewnikiempewnikiem (daw.) rzekł Zbyszko.	Powtórnie? Ależ po co?!	Precz z nim!	Spotkałem pana Maigret. Tę czapkę sprzedano jakiemuś woźnicy.	Tajemnica	Wyście zaś, chłopcy, z jakich okolic?
Owóż z onym okienkiem była taka rzecz. Jakem jej powiedziała, że pan Schultz chce pastora sprowadzić, zerwała się ze skrzyni jakby oparzona i krzyknęła: „O, tego nigdy! Wolę śmierć niż luterski szlub! Niech spróbuje, to ja pierwej tu wyskoczę tym okienkiem precz!” Tedy ja jej powiedam: „Nie groź wacpanna próżno, bo tym okienkiem żadna człowiecza persona się nie prześrubuje”. A ona powieda: „Nieprawda! Ja się prześrubuję”. „Ale gdzież znowu?” „A tak!” „A nie!” I precz się certujemycertować się (z łac.) dziś popr: wylatuje. za ścianę, zupełnie jak ten węgorz. Aż ja ją łap za sukienczynę, aby mi naprawdę nie wypadła. Dopiero widzę, że ona cała blada i tak się trzęsie jak nóżki cielęce, i powieda: „O Jezu! Jakaż to tam przepaścistość! A z tym wszystkim widzisz wacpani, że ja się tam zmieszczę. Żeby tak jeno Pan Jezus dał skrzydełka, tobym wyfrunęła, ojoj! Prościuchno do pana Kazimierza”.	Wiesz ty, że to wyborne; jak ona przygoda Serczykową spotka, nie będzie się źlić na Nastusię.	Patrzcie! Jaka zawojowana! Czarodzieje jacyś ci państwo. Ale niech im Bóg szczęści, że się na tobie poznali. Wyglądasz ślicznie, jeszcze wyładniałaś. Zachwycałem się tobą na wyścigu hipicznym.	Wyobrażacie sobie myśli, jakie mnie oblegały w dalmackim więzieniu, bez żadnych znajomości, mającego stawać przed dalmackimi Austriakami, pod grozą, że mi utną głowę za to, żem się przeszedł dwa razy na spacer z kobietą, która się uparła trzymać cały czas przy sobie odźwierną. To los!	Tymczasem usiądźcie se na schodku, a jak się nabożeństwo rozpocznie, to wstaniecie i wszystko ujrzycie jak przez okno: całe święte obrzędy, królewica Fryderyka, co choć niewiela starszy ode mnie, już biskupem jest krakowskim; i samego pana miłościwego, i królowę, no, jednym słowem, napatrzycie się za wszystkie czasy i na resztę cichego żywota w Porębie.	Mościa dobrodziejko bardzo panią przepraszam, jeżeli w tej scenie, całkiem dla mnie niespodziewanej, czymkolwiek i kogokolwiek obraziłem w tym domu, ale Bóg mi jest świadkiem, że nie ja temu winien, tylko niegodziwa krew moja i duch ten porywczy, który może właśnie wtedy, kiedy by mi jak najzimniejszej rozwagi potrzeba, rzuca mną jak opętanym. Jeszcze raz się Bogiem zaświadczam...	O, zdaje się, że ten klub naprawdę leży na wątrobie panom z policji. Ale dlaczego nie szukają lepiej? Na pewno by go już znaleźli.	Patrzcie go jak on to mówi! Czy ja tak sądzę? Naturalnie. Mieszkałaby ze mną, swą chrzestną matką, wychowywałaby się u mnie, przepadałybyśmy jedna za drugą. Gdzieżby zresztą Betsey Trotwood mogła uciec?	Są to zapewne, kończył professor ; posłańcy z innej niedostępnej nam krainy przelatujący niebo z wieścią od króla króla ; są z ogonami i bez ogonów, z jądrem zgęszczonem i przezroczystem. Ku słońcu zbliżając się spieszą jak zwykle posłańcy, ale za oczy pańskie się dostawszy, ruszają sobie z zakładem po gospodarsku coraz powolniej...	Nie obawiaj się niczego. Człowiek pokutujący jest zupełnie bezpieczny w całym zwierzęcym świecie: idzie o jego poprawę i naukę, nikt mu więc nie szkodzi, ale każdy otacza go pomocą i opieką. Choćbyś był nawet mniejszy od mrówki, nikt się nie targnie na twoje życie.	Uchowaj Boże, chłopcze nie potrzebuję niczego; Bogu dzięki rzemieślnicza profesja potrafi wyżywić człowieka. Schowaj sobie pieniądze, tego nigdy nie można mieć za wiele. A swoją drogą bardzo ci dziękuję za propozycję, i czuję się tak zobowiązany, jakbym z niej skorzystał.	Nie wiem. W każdym razie twoja mama zaraz się zorientuje, jak tylko wycieczka wróci do domu.	Cóż mu się stało?	Żeby się z tobą szabla turecka rozmówiła!	Cóż w tym złego? Ja bałem się naprawdę. Rzecz zrozumiała. Nie jestem góralem. A za twą nową krzepkość jeno cię pokochałem.	Dziecko, Współczucie odezwał się Scrooge ze współczuciem, którego nigdy dotychczas nie doznawał	I zamierzasz pani udać się do Romorantin pieszo?	Jak się ma nasza Szeherezada? przemówiła z uśmiechem pani Owsicka.	Poczekaj, szwabski stróżu!... dowiesz się, co za jedni...	Jak powiem, to się zdziwicie.	Tak! tak! ale się boję, boję się! Miej litość nademną!	Zupełnie nie wiem, co się w takiej sytuacji robi. Jestem bezsilny, moje dziecko.	No, nie gniewaj się, Adziuś, już nigdy tego nie zrobię.	A żeście się to ważyli z tym wystąpić przy naczelniku, no, no!	A jakże, jakże Zanim zacząłem z nimi gadać, powiedziałem im, że to nie moja sprawa.	Widuję się z nim bardzo często to mój dobry przyjaciel.	Zawiążę ci tylko język na supeł, żebyś swoim miłym gajowcom czego nie wypaplał. Zrozumiałeś?	Ślijcież zaraz do Poznania, aby wam je tu przywieziono, albo za granicę nie puścimy inaczej.	Idę swoją drogą na to nie ma już rady.	Dobrodzieju, pszczółka umiera, nie zdycha. Nie zwiodę, bo i miejsca więcej niema i czas przechodzi. Jesienią wosk i miodek za to mieć będziemy...	A najbardziej ci pozujący na znudzonych	Nieszczęście Hedwigę mi porwał. Nie ma jej!	Ej, jakto? Ale cóż poradzę? Piechotą nie zajdę, a koni nie dadzą. Ot, stary grzyb ze mnie! Trzeba siedzieć cicho, by kto nogą nie potrącił. Raz byłam w twojej dąbrowie po zioła w dzień świętego JakóbaJakób	Sprytnie wykalkulowałeś to wszystko, Dwuogoniasty ale najdłuższa mowa nie zrobi z tchórzostwa bohaterstwa!	O, to nie wyjątkowy fakt, tak żyje dziewięć dziesiątych małżeństw i inaczej być nie może, dopóki ludzi będzie łączył dobór handlowy, dopóki prawo skuwać będzie ludzi nierozerwalnymi pętami i dopóki panny będą z małżeństwa robić przedsiębiorstwo zyskownego utrzymania.	Czy to zmienia postać rzeczy? Ben Gunn, ale nieżywy, tak jak Flint.	Nie, Józku, bynajmniej, byłeś sobą. Tylko ja nie umiałam na ciebie patrzeć inaczej niż przez pryzmat uczucia, które inaczej zabarwia rzeczywistość.	Nie więcéj jak ja i ty, komendancie.	To może na przyszły raz przyjechać już bez nich?	To poczeka jeszcze chwilę. Zapnij płaszcz. I nie biegnij. Słyszysz?	Dobrze, sir Ethelredzie. Zapewne pan wie, że większość przestępców czuje w pewnych chwilach nieodpartą potrzebę spowiedzi niemal wyrostek	Więc mówi pan, że jako lekarz?...	Nie wpuścicie? Ino rygiel odsunąć... co wam szkodzi?	Otóż tak, proszę pana. Przypadek zrządził, że w jednej z moich wędrówek spotkałem pewnego Hiszpana, który dużo zwiedził świata, a między innemi i drugą półkulę.	To zależy, jak to będziemy rozumieć!	Właściwie powinienem wprost od pana pójść do policji. Za takie rzeczy do kryminału...	Nie trzeba?	Lekarz miłościwego pana? Do mnie?	Nie widzę ich.	Ty co za jeden?	Nie tak bardzo...	Ale tak właśnie mówili, mamo, i dodawali: „tej ładnej pani Copperfield”.	Ja?... Pojęcia nie mam.	Może miał, ja tam nie wiem.	Nie, u nas noszą lutnie. Bałabajka ma tylko trzy struny, lutnia dużo więcej i dźwięk ma piękniejszy.	Nie... Naprawdę byłaś? A gdzie siedziałaś?	To przemili ludzie! Tak serdeczni i prości, choć prawie wszyscy pochodzą z Bostonu.	Próbuj... przypomnij sobie... To była nazwa miasta, tak?	A wystrojona jakby na odpust.	No i na pewno ordery?	No, któż może wiedzieć? Gdybym cię też przebiła	Oszalał! oszalał! do Bonifratrów!	To i wy pozbieracie	Wam to ino przekpiwania w głowie i zabawa.	A zatem twój biały kamrat jest głuchy jak pień.	Ale!	Ile chcę? Po co panu te dzieci?	Po co?	Czy ja wiem, panie konsyliarzu. Zapewne wątroba...	O, la Boga świętego!... Przecie już tydzień czasu jedziemy od Burviedro.	Tak sobie mały interes.	Gwiazdy już bledną Gdzież urządzimy dziś dzienne legowisko?... Od dziś przecie będziemy chodzili innym tropem!	No... tak... ta w czerni... aktorka.	Tak! jakbyto było z czego!	Ten pies, panie pułkowniku...	Bo wielki i ciężki. A ja jestem mały i lekki, więc dokażę.	Jesteś sama?	Wielkie są powody twojej ku niemu nienawiści. Przyznaję...	Mędrzec tylko mądry jest szczęśliwy; tylko mądry potrafi być szczęśliwy..	Bardzo panu dziękuję...	Ja... praw...	Marianno!... Marianno, chodź tutaj!...	Nic, wszystko po staremu.	Słuchajcie! Uczniowie naszej klasy mają dziś jeszcze jedno zgromadzenie.	A Stromboli?	A jakby ojciec przyszedł?	Bess!	Daj pokój Wilsonowi i opowiedz historję swoją.	Fabiana adwokat zbałamucił i Fabian wierzy...	Gdy odróżnia przeciętną inteligencję od wyższego stopnia rozumu i geniuszu.	Jakiej?	Ma słuszność.	Ne taip kunigėli! liepkite pakinkyti vieną arklį dėl manęs, aš sėsiu į vežimėlį, įsidėsiu valizą ir rasiu jai vietą ar upėje, ar girioje. O jeigu imsite deginti arba slėpti kur nors, tai liks pėdos žymės.	O młodych mówił.	Psia twarz, panowie, proszę o głos	Płacisz?	Skąd wiesz o nim?	Wiersze!	Wszakże jutro niedziela?	Żebyś wiedział.
Nic z tego nie będzie: chce, niech się do wagonu wkieruje. Ale go porucznik wyrzuci	Nic jeszcze nie rozumiem; bądź co bądź, to dziwne, jak wszystko, co się panu przytrafia od chwili powrotu do kraju. Ale mamy już kilka nici w ręku i spodziewam się, że nie ta, to druga doprowadzi nas do wykrycia prawdy. Możemy stracić trochę czasu na kroczeniu po fałszywym tropie, ale wcześniej czy później, wejdziemy na właściwy.	Rozumie się, że Bum-Drum odeśle nas tak, jak pierwszym razem. Zresztą w kraju Bum-Druma można chyba dostać oliwę, ale benzyny na pewno nie ma.	Nie, Henryku Co takiego? Spodziewam się, że nic z polityki? To mnie nie zajmuje. W Izbie Gmin nie ma nikogo, kogo by warto malować, chociaż niejednego przydałoby się wybielić.	Cicho. Cicho. Dajcie spokój. Nie wstyd wam? Ludzie patrzą, śmieją się. Jużeście tego biedaka zanadto ukarali.	Tedy słuchajcie. Gdzie się rodziłem, nie wiem, to jeno wiem, że nie tu, w Krakowie.	To go trzeba obudzić. Aż mi dziwno, że jednoroczny ochotnik sam na taki koncept nie wpadnie. Trzeba przecie okazywać swoim przełożonym więcej usłużności. Jeszcze wy mnie nie znacie, ale gdy mnie poznacie...	Oto gdyśmy mu przysięgli, powiadam chłopcu tak: „Ale któż nam zaręczy, czy ty sam nie należysz do zbójców, którzy uciekają z białymi dziećmi, i zali to nie oni zostawili cię tu, byś wstrzymał pogoń.” I kazałem mu także przysiąc, a on się na to zgodził i tym bardziej nam uwierzył. Zaczęliśmy go wypytywać, czy przyszły jakie rozkazy po miedzianym drucie od szejków i czy na pustyni pościg jest urządzony. Powiedział, że tak, że obiecano im wielkie nagrody i że wszystkie khory są strzeżone na dwa dni drogi od rzeki, a po rzece przepływają ciągle wielkie babury (parowce) z Anglikami, z wojskiem...	Od niedzieli księże kanoniku w ręku książki nie trzymałem krom kalendarza, kalendarz zaś nie obfituje w znaki zapytania, a officium którém się modlę, także.	Tak jest, panie. Lecz wyrzec się tego nieznośnego jarzma na ziemi, które ludzie nazywają wolnością, nie tak jest trudno, jak się zdaje!	Z przeproszeniem pańskim mówiąc tak po Bogu a prawdzie, nie chce mi się wierzyć, żeby baty kogokolwiek odczarować mogły, ażeby to, jakby na ból głowy palnąć się pięścią w kolano, ale dla pańskiej przyjemności wymłócę sobie skórę, kiedy mi przyjdzie ochota, choć wątpię, żebyś pan nawet w książkach rycerskich wyczytał coś o tym sposobie.	Tak, ja się nie taję, że kocham innego.	A! panie mój bogdajby to co mówisz prawda było, bogdajbyś mi odpłacał miłością tak szczerą jaką ja mam dla ciebie. A! umrzéć dla mnie jest niczém, ale cię utracić to nad siły... wyrzec się życia prędzéjbym mogła, niż tego szczęścia które mi się uśmiechało! Królu, jeśli mnie kochać przestaniesz, weź to życie: nie chcę go więcéj.	Wiesz o tym aż nazbyt dobrze. Dziw mi nawet czasem, że nie wystarcza ci ta świadomość i doświadczasz jeszcze piękności swej, używając jej na pętanie ludzi, którzy nawet patrzeć na nią nie są godni.	Przejdę się więc trochę po Polach Elizejskich i na godzinę dziesiątą będę tu; jeżeli pan hrabia wróci przede mną, poproś go, aby na mnie zaczekał.	A zkądże o tem wiesz W. K. Mość, coś jej jedenaście miesięcy nie widział, gdy ja na nią codzień patrzę? Wyznajesz więc sam, że miałeś potajemne doniesienia, mnie nie wierząc.	Bo istotnie nie mogę odmówić sobie, aby nie pójść popatrzeć na grę Sybilli, chociażby przez jeden akt. Łaknę jej obecności, a gdy myślę o tej cudownej duszy, ukrytej w tym drobnym ciele z kości słoniowej, przejmuje mnie zbożny lęk.	Pewno nigdy Czart wmieszał się w tę sprawę. Na tej drugiej wieży ciąży niewinna krew.	Ale żal mi tylko, żem go znalazł dziwnie jakoś zmienionym. Blady jest strasznie i bardzo, bardzo źle wygląda. Dał mi do zrozumienia, że się w nim rozwija choroba sercowa. A zła to zaprawdę choroba. Szkoda go!...	Alboż i takich nie oszukują?	Błaznuj z Petroniuszem, nie ze mną, i mów, czego chcesz.	Cicho, dziewczęta! matka niezdrowa, położyła się.	E, nie pleć! Zazdrość całkiem przesłoniła ci oczy.	I nie zrabowali cię?	Jeszcze nigdy nie miałam bukietu; jaki ładny!	Jeżeli nie miałabyś nic przeciwko temu, chciałbym skorzystać ze sposobności i poznać przyszłego kuzyna.	Nie gadać! Nie gadać! Pokaż nam twojego Boga, niech zrobi cud.	Nie.	Nie; nie zostanę już tutaj dłużej. Dosyć mam męki, dosyć...	Wybacz, mój oficerze nie wiedzieliśmy z kim mamy do czynienia, lecz mogłeś sam zauważyć, iż dobrze straż pełnimy.	Przyznaj, ojcze święty że taka przeszkoda nawet osła nie zatrzymałaby w podróży.	Stawię się za sześć miesięcy.	No, bo... bo po prostu ludzkość nie mogłaby stworzyć cywilizacji. Nie mogłaby stworzyć nauk ścisłych, które dały nam tę cywilizację.	A teraz, synku zakarbuj sobie dobrze w pamięci, co ci powiem. Gdyby nie trzymała mnie w miejscu ta przeklęta rana, jutro o świcie galopowałbym w stronę Perigord, ty byś zaś siedział sobie spokojnie za piecem. Jestem wszakże unieruchomiony na tydzień jeszcze  co najmniej. Odkładając rzecz aż do swego wyzdrowienia, przedłużałbym  cierpienia biednego Ludwika. Dla zyskania przeto na czasie ty jechać musisz.	A tak. Zrazu nic. Odżałowali tego wuja Dominika, nagrobek mu wystawili na cmentarzu naszego kościoła, msze kazali odprawiać za jego duszę. A tymczasem...	Może to i bardzo wzniosłe, ale niepraktyczne I cóż dobrego wyniknęło z tej stałości? Umarłego przez nią nie wskrzesiła, a sama, zamiast uszczęśliwiać jakiego żyjącego śmiertelnika, więdnie w staropanieńskim stanie. To jest wielka niepraktyczność, a co niepraktyczne, to i na dyabła zda się. Szkoda kobiety! Lepszego losu warta!	Idź sobie, Kolb, idź sobie; odprowadź konia do pani Courtois, żeby nie sprawiać ojcu kłopotu, i wiedz, że rodzice mają zawsze słuszność.	Powiedz matce, że jutro rano stawię się niezawodnie. Pieniądze mam, niech będą spokojni, a do księdza proboszcza wstąpię po południu.	Zdaje mi się, że będzie już miesiąc	Teraz droga równiuteńka jak posadzka, tak ją mróz paradnie wygładził! Powinniście się nieco rozweselić! Przyjedźcież do mnie i chłopca zabierzcie z sobą. Czekam waszego przyjazdu furmanką!	Najprawdziwszą; nie zostaje nam nic, jak tylko sobie powinszować wzajemnie, iż w jednym i tym samym czasie zgasło w nas kruche i zwodnicze uczucie, jakie nas łączyło.	Dlaczego więc nie poszedłeś?	Edmundzie Boże mój, skoro ja cię nazywam Edmundem, dlaczego ty nie mówisz do mnie Mercedes?	Ja nic nie powiem!	Poszukam twego pana Nie odejdę przecie bez zostawienia mu pamiątki...	Nie wiem, co to jest... Pójdźmy bliżej.	Jakto? Znalazłeś go pan?	Więc jest ich czworo i nas jest czterech, liczba zatem jednakowa... Na Boga!... jeśli wierzyć pantominom Grimauda, będziemy mieli do czynienia z daleko większą liczbą nieprzyjaciół. Co tam takiego, Grimaud? Ze względu na ważność okoliczności, pozwalam ci mówić, mój przyjacielu; tylko mów zwięźle, proszę cię. Coś ujrzał?	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	Jak to? rzuciliśmy na ów kurnik tyle żelaza i ognia, że niejedna potężna twierdza z popiołem i dymem już by uleciała, a oni sobie wygrywają radośnie... Co to jest?...	Tym lepiej Pewna jestem, że to wam na dobre wyjdzie.	Ee... musi to być któryś z wojewodziców i z wiedzą królowej to uczynił; panna dworska... gdzieżby się ważył bez pozwolenia!	Koniecznie ci potrza na głos wszystkie nazwiska wykrzykowaćwykrzykować (daw.)	Mój ojciec! daw. miara długości wynosząca w różnych okresach i różnych krajach od 176 do 2,15 m., i zsiadł na ziemię.	Na północy	Na ulicy	Upadłem na drodze i skaleczyłem sobie twarz.	Bóg uchronił i moja nieboszczka. Wstała ze śmiertelnej pościeli, wyciągnęła mnie od nich i tak zaklęła, że już wolę zginąć niż sprzedać. Ale też zrobią oni mi zemstę...	Fałszu i obłudy Postąpię jasno, otwarcie, bez obłudy. Mogłabym romansować po kątach jak inne, pod płaszczykiem męża	Widzi mama, że pan major każe mi jechać do Warszawy	Nieprawda jest, bo i swoich napadacie, co mi już twoi synalowie wyznali, a to już prosty rozbój i szlacheckiemu imieniowiimieniowi	Tak, po drugie, a teraz trzecie. Pijecie wódkę?	Hm! Ja raz gdzieś o podobnym wypadku słyszałem, ale to był doktor. Zrobił to dla kobiety.	Chyba opóźnić je! I czynisz pan to rzeczywiście. Powinienbym być właściwie już u boku czekającej przed ołtarzem narzeczonej.	Co mnie to obchodzi, mów Kipman o tym do Stanisława.	Dobrze, więc dziś! Ale jeżeli mnie choć trochę kochasz, zrób pierwej, o co cię proszę...	Sämund to człowiek rozsądny!	Tak bardzo pragniesz je poznać?	Tak więc jest dobra ta książka	Więc udowodnię to panu.	Wyobraź sobie te dwie damy, podróżujące po Egipcie. Ciekawam, czy oglądając Sfinksa, będą robiły swoją robótkę	A miał dzwonić?	A może to nasi?	A więc powinnam była zaraz dzisiaj pójść do komornicy!	Co pan myśli o moich biednych sonetach?	Gdzież masz to rendez-vous?	Henryk!... Henryk, jeśliś ty szalony, zaszczep i mnie ten obłęd!	Jest ona zaopatrzona Mówiłem to już panu dawniej.	Methoda synthetyczna, którą także zgadującą zowią, panującą była od najdawniejszych czasów do XVII wieku. Bakonowi przeznaczonem było uzyskać nieśmiertelną sławę twórcy Analyzy i zakładcy nowego gmachu...	No, jeżeli przyjaciel, to gadaj, czy to prawda?...	Pan Nowowiejski prędzej, później rotmistrzem zostanie	Smaczne było	Ten szlachetny podprokurator spalił ów list?	Trzeba poprosić kogo z recenzentów, ale to już osobne listy, albo ustnie prosić.	Tyś mój! Teraz tyś już mój! Kochasz mnie?	A gdzież mam chodzić?	A może byś przestał śpiewać te swoje piosenki?	Ale, ale, jedną odrzucić, bo Krystek już wczoraj swoje spełnił.	Głupstwa pleciesz	I cóż, Stefo?	Karlejemy	Kobieta, Przemoc odpowiedział Azja	Mhm	Muszą odzyskać czas stracony	Przez Szewską furtkę jechać?	Słyszał pan?	Wszystko?	Zaklinam panią!	Zażyjcie, francuska...	Znam.
No, jednak muszę przyznać, że kuryłtaj przepyszny. Byłabym ślepa, gdybym nie dostrzegła tego bogactwa i wspaniałości możnowładców. Ale gdybyś mnie spytał, kto mi się najbardziej podoba, to bym ci nie odpowiedziała...	Sam przecież mówiłeś, że nie uznajesz różnicy między czarnymi i białymi. Czemuż mi dokuczasz taką mową, o święty? Pozwól, że ci rozetrę drugą nogę. To mi sprawia przykrość. Ja nie jestem sahibem. Jestem twoim chelą i czuję, że głowa cięży mi na ramionach.	O, nie tak bardzo! zrobię, co mi się podoba.	Pani Rzesińska jest mi podobno daleką powinowatą; pan nie wiesz, gdzie mieszka?	Powiem pani co panią tak przestrasza u pani Verdurin: to jej organ. Cóż pani chce, nie każdy ma taki piękny organ jak pani Swann. Ale wystarczy zagrzać miejsce, jak mówi „pryncypałka”, a lody niebawem pękną. Bo w gruncie ona jest bardzo ujmująca. Ale rozumiem bardzo dobrze pani sensacje, to nigdy nie jest miło znaleźć się pierwszy raz w nieznanej krainie.	To prawda. Czasem i głupiemu przytrafi się racja. Ale co tu robić? Przecie nie mogę czekać do rana? Ja już i momentu nie mogę czekać, bo jak straże zmienią, to i po wszystkim. Żebym ja miał choć kamień, tobym cisnął i łeb mu roztrzaskał. A, już wiem! Kawał muru oberwę, to nie gorsze od kamienia.	No cóż? Tak mnie pani energicznie wyprawiła z lasu, potem przy obiedzie zostałem zlinczowany, nie chciała mnie pani pożegnać. Czy to wszystko nie mogło odstraszyć?... Ale zatęskniłem do swego tyrana i oto jestem.	Tam czeka na mnie ten amerykański idjota. Zaśmieci mi całą garsonjerę. Co noc wraca urżnięty w sztok i rzyga na moje dywany. Jeżeli do wtorku nie uzyskam zezwolenia na bezcłowy wwóz tych jego zakichanych maszyn, bydlę pójdzie do prokuratora.	Nie powiedział i ja nie śmiałem wypytywać go o to. Przecież nie jest chora, zdaje się...	Zatem nie omieszkam się stawić. Czyń, jak jest twoim obowiązkiem: pracuj, chamie, pracuj. Ja pójdę kusić do rozkosznego grzechu porubstwa szlachetne zakonniczki z Pierdzimąki, a także innych wszawych zakutańców. Ani na chwilę nie wątpię o ich najlepszych chęciach. Do zobaczenia w dzień zbiórki.	No i w porządeczku I cóż ojciec zrobi z tym idiotą Zdzichem? Aha, znowu mi przysłała Halina jakiegoś cymbała. Oczywiście wyrzuciłem go za drzwi. Do pioruna, co ona sobie wyobraża, że będę rozdawał posady w fabryce wszystkim jej absztyfikantomabsztyfikant (pot.) dziś raczej: żigolak: płatny partner do tańca w lokalu rozrywkowym a. młody mężczyzna czerpiący korzyści materialne z dotrzymywania towarzystwa lub ze stosunków z zamożnymi kobietami.? Doprawdy ojciec mógłby trochę utemperować swoją córeczkę. Zdzich napycha nam jakieś wyranżerowanewyranżerowany (rzad.) kochanek., nie dość kochanej rodzinki, jeszcze mamy stać się przytułkiem emerytalnym... Istny dom wariatów... Co to jeszcze? Aha! Biuro kalkulacji trzeba wziąć za pysk. Oni nas zarżną cenami robocizny! Liczą na przykład siedemnaście godzin na imadełko „F” do tych dużych frezarekfrezarka	Choćby to było wszystko, sądzę, że podobna rada zgodniejszą jest z honorem szwedzkich żołnierzy niż jałowe z niej drwiny przy kielichach i niż wysypianie się po pijatyce. Ale to nie wszystko. Należy rozpuścić między naszymi żołnierzami, a zwłaszcza między polskimi wieść, że górnicy, którzy teraz nad założeniem miny pracują, odkryli stary przechód podziemny, ciągnący się pod sam klasztor i kościół...	Będzie się starał. Nie wątpię, że się postara ale połów całego sezonu, to jedyny zarobek i utrzymanie ośmiu ludzi... a twojemu zdrowiu to nie zaszkodzi, gdy zobaczysz ojczulka dopiero w jesieni. A teraz ruszaj pomagać Danowi. Dostaniesz, jak już powiedziałem, dziesięć i pół na miesiąc, a nadto, ma się rozumieć, całkowite utrzymanie, pospołu z resztą załogi.	Boga mego, nikt by się nie odważył, gdyby Maryśka tu była!	Czasem odwiedzają mnie damy Zdarza się, że któraś zostaje u mnie na noc, jeśli nazajutrz nie mam służby. W takim razie podajecie kawę do łóżka, gdy zadzwonię rozumiecie?	Czy pytano się tam o mnie? Czy stryj rozgniewany za to, że oddawna już nie pisuję? Jakże Stefan?...	Zwłaszcza kiedy zimno, odparł raźnie Styrpejko, bo czemżeby się człowiek rozgrzewał jeśli nie dobrą myślą? I cześnik pokręcił ogromnego obmarzłego wąsa.	Jedz, synku, z Panem Jezusem, a niczego się nie bój; ci dwaj w kącie to ludzie, tacy jako i my; ino sztuki będą pokazowaćpokazować (gw.) uroczysta msza., to się musieli przebrać i gęby se usmarowali. Jak się potem umyją, to zobaczysz, że wcale nie straszni.	A bo dziś jest pierwszy śnieg, a wy nie uważacie.	Masz pan rację Niestety jednak mój sposób, znakomity dla kogoś, kto jak ja prowadzi życie wyjątkowe, byłby bardzo niebezpieczny dla wojska, gdyż w razie potrzeby mogło by się nie obudzić.	To dopiero zaczepka, a nie odczepka	Aulus Plaucjusz był tu dziś rano. Nie mógł się ze mną widzieć, gdyż byłam zajęta przy dziecku, ale wypytywał o Ligię Epafrodyta i innych ze służby cesarskiej, a potem oświadczył im, że przyjdzie jeszcze, aby się widzieć ze mną.	Dobrze, możesz nie przyjeżdżać, wolę zostać w domu, niż ci przeszkadzać.	Jasyru nie ma! książę tatarski.	Na miłość boską, siostruniu, nie rób tego! Co zyskasz... jakie wreszcie masz prawo?...	Nie bardzo.	Nie.	Pozwoli pan że zachowam swe incognito. Niech panu wystarczy informacja, że jestem zamężną i że mi na imię Wanda.	Wszystko wolno! Nie rozumiecie wy tego...	Wódki nie macie? Kurz tak drapie w gardle...	Dziwne to trzęsawisko dla nieoswojonego oka wydaje się monotonnym i smutnym, ale kto się przyzwyczai do tych fal piaszczystych, dla tego mają one urok nieprzeparty, a zawierają tyle tajemnic!...	Widziałem i wiernie opowiem. Bili się z początku okrutnie, ale gdy poznali, że ich oskoczono ze wszystkich stron, dopieroż poczęli myśleć, jakoby sie wyrwać. I rycerz Arnold, który jest prawyprawy (daw.)	Ale czy wolno nam to otworzyć? Tęga chłosta...	Będziesz miała nauczyciela Czytać i to ona umie, ale jeszcze niegładko; ciężko idzie... A gdzie Stasiek?	E... widzicie, kumo, ja wiem, na co oni to robią	Prawdę rzekłeś, dostojny panie Jego świątobliwość ubiera bogów do snu.	Przewidziałem to. A więc wysłuchaj mnie, Rolandzie. Manuel jest twoim bratem; wiesz o tym dobrze, gdyż dowód stwierdzający jego pochodzenie czytałeś w księdze Ben Joela.	To wy się wynoście!	Zbyt słabe mam serce, panie Dawidzie, do tak ryzykownych i wyczerpujących ćwiczeń zabawowych.	A bo to mnie dopuszczą	A słowo ciałem się stało!	Ależ idę idę! wysuwając się z westchnieniem rzekł Labe tud	Co wam znowu przychodzi do głowy, co?	Domyślamy się, że pan sam powiesz	Dziękuję ci. Jakie to szczęście, że cię spotkałem!	Ja będę miała pierwociny twego pióra, a ty mego serca	Jak się nazywa?	Jeśli tak bardzo nalegasz, dobrze, powiem ci! To książę Van Gould.	Którenktóren (gw.) zrozumiał w mig i znacznie się uspokoił.	Może to jej imieniny pojutrze?	Mów, jak ją rozlałeś, i uciesz nasze uszy męstwem wiernych.	Na drugi raz będę wiedział, jak to pan Aleksander dotrzymuje obietnic!	Phii! My, Troopowie, żywi czy umarli, tłukliśmy się nieraz po lądach i morzach...	Przepraszam jak to my?	To może już będziemy mieli dosyć	To możeśmożeś wrony łapał	W granatową świtkę, od góry do dołu zapiętą, ozdobioną krzyżem Legii Honorowej.	Wierzę pani, ale czy wolno zapytać z czego?	Wszystko w porządku, miłościwy panie	Zaraz ci na to dostarczę dowodu.	Zgoda; wolno Tomkowi także się zabić i, co gorsze, wyrzucać pieniądze oknem.	„Rzeczywiście zachowuje się zupełnie tak, jak mówiono	A ja będę księdzem	A jakże! Całe życie przyjacielem pani ostanę...	A oni poszli?	A, moja pani, radzę pani iść gdzie indziej, bo widzi pani, jeszcze dwóch panów tutaj czeka, a mam tylko jeden gabinet, wszystkie inne są w reparacji.	Ach tak! Otóż ona podobno wszystkie swe żale i smutki powierzała organom. Była mistrzynią w tej grze. Ordynat również grywa na nich i wysoce je ceni. Jakie na pani robi wrażenie ta sala?	Ach, niedołęgo! Popsułeś wszystko przez zbyteczny pośpiech!	Aresztanci na nas... na szlachtę.	Biedny męczennik, bohater!	Byle jeno Miemcy ustąpiły!	Cho... chory...	Dali wam, słyszę, krowę?	Diabłaś zobaczył, czy co?...	Dlaczego pani zatrzymuje powóz?	E, gadanie.	Gdybyś wiedziała, jaka jesteś piękna, Filo!	I w nogi!	Ile nabojów?...	Jasiu, co ty wygadujesz!	Koki...	Mówiliście już kasztelanowi iże swoją głowę za moją oddajecie.	Męża?	Na co te wszystkie ostrożności?	Owszem, bardzo być może.	Pan wiesz, że nam pozostała tylko jedna Dąbrowa.	Przywódca, Władza rzekł po chwili pan Bogusz	Psiakrr...	Sprawiła pani sobie już nowe futro? Widzę pudło od Porajskiego.	Tak.	Tak.	Tak. Sir Karol lubił mówić o rozporządzeniach, zawartych w swoim testamencie.	Toteż ja ciebie chcę tego nauczyć, moja duszo	Umieram z głodu.	Użytecznym	Widocznie.	Wstańże waćpan.	Wyjechał?...	Łżesz!	Święta Floro! Z takowej wysoczyznywysoczyzna próba, niebezpieczne działanie, ryzyko. okrutne!
Nie tylu ile pan myśli jest o wiele więcej Abisyńczyków, Giaurów, Wekabitów, Beduinów, Koftów... Razem wziąwszy, wszystkie te bydlęta są tak niezabawne, że byłem bardzo kontent, kiedym się załadował na statek genueński, który miał zawieźć proch na wyspy jońskie, a amunicję dla Alego z Teleben. Wiecie? Anglicy sprzedają proch i amunicję całemu światu, Turkom, Grekom, diabłu, gdyby diabeł miał pieniądze. Toteż z Zanty mieliśmy jechać brzegami Grecji. Jak mnie tu widzicie, moje imię Jerzy sławne jest w tamtym kraju. Jestem wnukiem owego słynnego Czarnego Jerzego, który wydał wojnę Porcie, i który, na nieszczęście, miast ją pogrążyć, sam się pogrążył. Syn jego schronił się do domu konsula francuskiego w Smyrnie, i przybył do Paryża, aby tam umrzeć w roku 1792, zostawiając moją matkę noszącą mnie, jako siódme dziecko, w łonie. Skarby nasze ukradł jeden z przyjaciół mego dziadka, tak iż zostaliśmy zrujnowani. Matka moja, która żyła z cząstkowej sprzedaży diamentów, wyszła za mąż w r. 1799, za niejakiego pana Yung, dostawcę, mego ojczyma. Ale matka umarła, ja się poróżniłem z ojczymem, który, mówiąc między nami, jest łajdak; żyje jeszcze, ale się nie widujemy. Ten obwieś zostawił nas wszystkich siedmioro, tyle się zatroszczywszy, co o psa z kulawą nogą. I oto jak, w rozpaczy, zaciągnąłem się w 1813 jako prosty rekrut... Nie uwierzylibyście, z jaką radością ten stary Ali z Teleben przyjął wnuka Czarnego Jerzego. Tutaj nazywam się po prostu Jerzy. Pasza darował mi seraj...	I jak się nie wstrząśnie w prawo, w lewo, tak mój Dymitr odleciał od niej na trzy kroki. Dobrze, że się lipy chycił, boby był runął jak długi. Znacie, bratowo, gorayskiego pana? Toć chłop setny, półsiodmypółsiodmy a. półsiodma (daw.) daw. miara długości, niecałe 30 cm. Mężczyźni mierzący ponad 6 stóp, tj. więcej niż 180 cm, należeli dawniej do rzadkości. mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski.	Jest jeszcze jeden poważny problem. Jeńcy ciągle pytają: „Każą nam iść na wojnę i zabijać chrześcijan. Co mamy robić?” Odpowiadam: Nie idźcie! „A jakżeż nie mamy iść, kiedy nas przymuszają i męczą?” To dajcie się męczyć, ale nie idźcie. Lepiej zginąć śmiercią męczeńską, niż walczyć przeciw Chrystusowi. I tu znów powtarzam: gotów jestem przed samym chanem bronić świętych racji!	Strasznie pani mnie sądzi... Strasznie... Może zasłużyłam na to... Ale zniosę wszystkie upokorzenia.. Wszystkie... Tylko niech pani mi nie odmawia tej łaski... Ja się muszę widzieć z profesorem...	A to doskonale! bo i ja tam jadę. Prawie od dwu miesięcy mieszkam tam. To jest... panie... nie tyle mieszkam, ile ciągle dojeżdżam. To od siebie, gdzie mi dom odnawiają, to z Warszawy... Teraz wracam z Wiednia, gdzie kupowałem meble, ale zabawię u prezesowej tylko parę dni, bo, panie, muszę zmienić wszystkie obicia w pałacu, założone nie dawniej jak dwa tygodnie temu. Ale cóż robić... nie podobały się, więc obedrzemy, nie ma rady!...	Ja też nic nie mówię, najdroższa. I tak się wysilili. Myślałem tylko, że gdyby każdy z nich dołożył po kilka złotych, mielibyśmy plac co się zowie. Przy dobrej koniunkturze można by sprzedać i kupić mniejszy. Zdobyłoby się trochę grosza na rozpoczęcie budowy. Bo jeżeli...	Mówił mnie Zaćwilichowski, a on wie od Skrzetuskiego. Skrzetuskiemu dał Chmielnicki permisję, żeby w Kijowie szukał, i sam metropolita miał mu pomagać. Szukali tedy głównie po monasterach, bo co z naszych w Kijowie zostało, to w nich się kryje. I myśleli, że pewnie Bohun kniaziównę w jakowym monasterze umieścił. Szukali, szukali i byli dobrej myśli, choć wiedzieli, że czerń u Dobrego Mikoły dwanaście panien dymem wydusiła. Sam metropolita upewniał, że przecie na narzeczoną Bohuna by się nie rzucili, aż pokazało się inaczej.	Ty się nie gniewaj, „Sędzia”, ale wszyscy mówią, że rewolucja już skończona.	Mylisz się, pani; rozumiem cię doskonale. Nie chcesz burzyć spokoju pana de Villefort, nie chcesz sprzeciwiać się markizie i jutro podpiszesz dokument, który jest podstawą twojego małżeństwa.	Nie przeszkadza to jednak panu upokarzać mnie na każdym kroku, dowodzić wszelkimi możliwymi sposobami, że nic nie umiem, że nie potrafię nawet czuć tak jak inni ludzie. Rodzina państwa stoi niewątpliwie bardzo wysoko pod względem obywatelskim, ale... niech pan wybaczy, że i ja będę mówić prawdę	Niech pani mi daruje. Jestem dziś tak wyczerpany nerwowo... Widzi pani, pani jest jeszcze bardzo młoda, a trzeba mieć trochę wyrozumiałości dla ludzi... Nie należy wszystkiego brać dosłownie... Nie należy patrzeć na wszystko zbyt prosto... Różne przeżycia zostawiają czasem bolesne bruzdy w człowieku... Proszę nie żywić do mnie urazy, panno Marychno, czy dobrze?...	Nie wiem, czy grzeszę, ale to pewno, że chętnie dałbym sobie oczy wykapać, byle twego śpiewania do śmierci słuchać. Ale cóż mówię! Ślepym będąc nie mógłbym ciebie widzieć, co również byłoby męką nieznośną.	Kapitaliści, no... i zależna od nich arystokracja. Ludzie tacy nie znoszą, aby im kto wchodził w drogę, i nie cofają się przed niczym!...	Nie! Matka zmarła po moim narodzeniu. Mój ojciec dostał te papiery z Jadoo-Gher, jak tam się u was to nazywa? ponieważ był na... dobrym stanowisku... jak to się u was zowie? To mi opowiedział tato. A mówił mi też... i tak samo bramin, który dwa dni temu kreślił rysunki na piasku... on mi mówił, że znajdę Czerwonego Byka na zielonym polu i ten Byk będzie mi pomagał.	Nie ale to przyjdzie z czasem. Po pierwsze, mało jest krawców damskich; jeden albo dwóch; Callot, mimo że zanadto kocha się w koronkach, Doucet, Cheruit, czasami Paquin. Reszta to ohyda.	To nie sprzymierzeniec, ale wróg, może nawet szpieg. Właśnie otrzymałem od mojego rządu wiadomość, że aresztowali szpiegów. Pragniemy spokoju; mieliśmy otrzymać pożyczkę od milionerów, ale oni przestraszyli się i wyjechali.	A co tobie do tego? Niech twoje oczy nie widzą i twoje uszy nie słyszą tego, co tutaj reb Jankiel robi! On wielkie interesy robi i ty jemu nie przeszkodzisz... A na co tobie przeszkadzać? Czy ty będziesz z tego korzyści jakie miał? Czy ty co przeciw niemu możesz?	I my obie, a z nami pani Arnold, musimy zrobić to, ażeby oni pogodzili się z Helą... Ona ma wady, ale któż jest bez wad?... Tymczasem panu Stefanowi taka właśnie żona potrzebna.	Ciociu, szepnęła do ostatniej siostrzenica Ludwika, mnie żal Wandzi! jestem pewna, że to tylko plotki na nią i obmowy! Dla czego ciocia wyrzeka się jej znajomości!	Niestety! Gdyby to umiano zbudować ci taki posąg jak posąg Memnona, który by odzywał się twoim głosem o wschodzie słońca! Morza przyległe Egiptowi roiłyby się po wiek wieków od okrętów, na których tłumy z trzech części świata wsłuchiwałyby się w pieśń twoją.	Och, pociechę oczywistą. Gdy samej traci się kochanka, zabiera się go innej. W dobrym towarzystwie jest to dla kobiety zawsze oczyszczenie. Naprawdę jednak, Dorianie, jakże różna musiała być Sybilla Vane od innych spotykanych przez nas kobiet! Jej śmierć ma w sobie coś z doskonałego piękna. Rad jestem, że żyję w stuleciu, w którym zdarzają się podobne cuda. Pozwala to wierzyć nam w rzeczywistość tych rzeczy, którymi się bawimy, jak romans, namiętność i miłość.	Jezus Maria, kiedy, panie majorze?! Nawet o tym nie wiedziałem, że zdradziłem naszego najmiłościwszego monarchę i pana, dla którego już tyle wycierpiałem.	Mimo wszystko jednak to jeszcze nie wystarcza, by zaprowadzić nas do owego X.	Nie „eee”, tylko tak! Jaśniepaństwo zabierają Anię, to i mnie naturalnie.	Zdaje się, ale z zachowania jego niesposób było odgadnąć, że tak jest. Był zupełnie swobodny.	Ach, Gösto. Nie uczyni tego nigdy. Mówi tak tylko, by ojca drażnić. Jest zbyt rozpieszczona, aby wychodzić za człowieka biednego, i zanadto dumna. Idź i powiedz, by zaraz wracała, gdyż inaczej straci całą ojcowiznę. Stary sprzedaje wszystko za bezcen i nic chyba nie zostanie.	A co, wachmistrzu? żyje czy nie żyje?	Miłościwy panie ochmistrzu! My się jutro wszystkiego wyuczymy expediteexpedite (łac.)	Należało mi się to od pana hrabiego	Późno już jest, moja droga matko czas, abyś poszła na spoczynek. Tyle się zawsze przez cały dzień natrudzisz!	Te rośliny nie stanowią przecie obiadu bo to dopiero jego koniec, wety; a gdzie zupa, gdzie pieczeń?	To nie. Bierzemy worek, drąg i łopatę. Jazda.	Czego panowie chcecie? Tylko proszę mówić krótko, bo nie mam czasu.	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Miejmy nadzieję, że nas śmierć nie dosięgnie i że osobiście powiesimy Van Goulda.	Nazwisko jego!... nazwisko!... powiedz mi natychmiast!... jak się nazywa?	Nie wspominaj tamtych dni, Dorianie, one umarły.	Nikogo nie wpuszczać bezemnie	Pewnie, że nie wiem. Przechodź.	Przyszliśmy pobawić się trochę z wami, moi młodzi przyjaciele, ponieważ ukochany gospodarz domu wykurzył nas z naszej nory.	Stary, nie młody. Ałła mi tu ich wszystkich zesłał, bo i dziewka jest. Bogdaj w nich zły duch wstąpił. Niech jeno hetmanem zostanę, poigram z nimi. Dziewkę mi tu swatają, dobrze! W haremie i niewolnice potrzebne!	Literat, Twórczość huczał już von Hertenstein na całą kawiarnię „Nasz!” krzyczmy, choćby on w każdym słowie swoim był zaprzeczeniem wszystkiego, czego my byśmy pragnęli; „nasz!” krzyczmy tym głośniej, im większą będzie jego popularność. Bo wszak on nasz byt usprawiedliwia. tak zwane męty...	A cóż my to na tańce pod Warkę poszli?	Cóż na to Gizela?	Na szczęście tak.	Więc przyjeżdża jutro? Proszę, proszę, dlaczegóż by to jednak miało wpłynąć na mój humor?!	Łańcuch wykuwa. Ale jaki łańcuch! Na szyję króla chyba	Że to jedna z najpiękniejszych istot, jakie widziano na tych wodach.	Tak jest, myśleliśmy... to jest to samo, co chciał powiedzieć mój brat	A wiem: do żarcia zawszeście gotowi. Macie.	Albo co? Nuże! Na rany boskie! Jakie nowiny? Kogoście widzieli?	Ano, zabrali was z Mańką na pański chleb.	Gdzież to? Któreż jest to pierwsze miasto, o którym mówisz?	Istotnie. Zgadłaś, dzieweczko. To jest właśnie jego doczesne mieszkanie. Und mein Liebchen, was willst du noch mehrUnd mein Liebchen, was willst du noch mehr (niem.)	Jak to! mój Boże, jakież to okropne!	Jak to? W te zaświaty mają zdążać ludzie?	Szósta, panie radco. Służę piorunem!...	Są na świecie jeszcze ciekawsze, ukrywane starannie po rodzinnych bibliotekach, przekazywane w sekrecie z ojca na syna	Tak	Tak.	To i dobrze.	Wiem, wiem! Od czterech lat wisiało to nade mną jak miecz Damoklesamiecz Damoklesa	Więc, mój Józefie, to żona kazała ci, ażebyś wziął ode mnie łąkę w dzierżawę?	Za pół godziny jedziemy. Od tej chwili zaczyna pan służbę przy mnie.	Ze strachu to byście go i wydali... co?	?...	A co? Barchan?	A no, Suchywilk i król	A! pan Czarniecki! ten im da pieprzu! Słyszałem jeszcze o nim z Ukrainy jako o wielkim żołnierzu.	Bardzo miło	Być może	Będziesz żył, milordzie, będziesz żył	Co mi tam o katówcekatówka mówić, opowiadać.!	Co zacz jest?	Czego chce od nas twój pan?	Cóż Sara?...	Cóż robić potrzeba?	Dlaczego, ko-kotko?	Eikit, jus, eikit, viščiukai! Jums geriausia bažnyčia bus lovoje!	Gdybyś chciał...?	Gdzież ten list, marudo?	Ino nas kazał wołać? Nikogo więcej?	Iš kur paims šaudyklę! Juk į šaudyklę reikia įdėti... parako, o tada, Gediminui gyvenant, nebuvo dar parako; nemokėjo niekas jo dirbti. Tik paskui vienas žmogus, vokietis, pramanė, kaip reikia dirbti paraką.	Jam panu zadała ból. Gotowa jestem znosić pana zemstę.	Jużci, że wypiję. Cóż, mam wylać, kiej zapłacone?...	Kto nas budzi?	Myślałam dzisiaj o panu!	Naściu! Fifinko!	No trudno.	O, mój ojcze! Teraz rozumiem, czemu cię zamordowali!	Pani Danglars?	Powiadaj, jakżeś go ucapił?	Słusznie. Powierzam ci dowództwo nad moją „Błyskawicą”	Tajemnicza mowa; jakoż ją mam tłumaczyć?	Tu Wraże Uroczyszcze. Trzeba razem jechać.	W Niżnim ja sobie „pokutił niemnożeczkopokutił niemnożeczko (z ros. кутить: hulać, lumpować) że...	W jakim kierunku?	Zapytam służącego.	Żadne uczucie?	„Będziemy se fiołeczki smykać...”
Zaraz waćpanu wyjaśnię, w jaki sposób! Moi przyjaciele dopóty będą trzymali pańskiego bratanka u siebie, póki będą mieli nadzieję, że zarobią na tym nieco pieniędzy, ale gdy to się nie uda, wówczas mniemam, że pozwolą mu iść na złamanie karku, gdzie mu się tylko spodoba!	Czemu więc milczysz? Rozumiem, chcesz mnie w ten sposób nakłonić do zamilknięcia. I cóż ci z tego przyjdzie? Wiesz przecież, że nie mogę odejść.	Nie mogę, udławiłbym się własnym językiem, gdybym nie żartował. Ale czas krótki, czas drogi: mów szanowny Polaku co ci to jest? choryś? jam nie doktor.	Ale nie, zanudziliby cię, to są ludzie całkowicie nieokrzesani, którzy umieją mówić tylko o wyścigach, o ile nie o czyszczeniu koni. A i mnie zepsuliby te tak drogie chwile, których tak bardzo pragnąłem. Ale zważ, że jeżeli ja mówię o ubóstwie ducha moich kolegów, to nie znaczy, aby wszelki wojskowy miał być antyintelektualny. Ani trochę. Mamy tu majora, który jest cudowny człowiek. Miał kurs, w którym historia wojen potraktowana jest jak dowód matematyczny, coś w rodzaju algebry. Nawet estetycznie to ma swoją piękność, indukcyjną i dedukcyjną na przemian. Podobałoby ci się.	Uspokój się. Myśl sobie, żeśmy je ukradli, skoro chcesz. A teraz pomówmy o powrocie. My tu nie widujemy ani pół setki dolarów na miesiąc... cóż dopiero, gdyby szło o drobne wydatki... Jeżeli się nam poszczęści, to gdzieś mniej więcej w pierwszych tygodniach września dostaniemy się znów na ląd.	Magduś... przebacz mi mój egoizm... Ja taka samotna... mnie tak smutno... Już od dawna chciałam cię błagać, ażebyś zamieszkała u mnie, lecz znając twoją drażliwość nie śmiałam... No, ale twoja dobroć wobec pani Korkowiczowej nawet mnie uzuchwaliła. Ty nie gniewasz się, Magduś, prawda?... Przypomnij sobie, jak nam było pod jednym dachem... Czyliż nie warto choćby na kilka miesięcy odnowić takich wspomnień?...	Złote słowa powiedziałaś. Ten gość musi się wyspać. Musimy dziś chrapać! To darmo. Chodźmy, poruczniku!	Ja tu ciągle do czyichś kolan przypadałam, ciągle ręce jakieś obcałowywałam: tak mi się dusza wypraszała w ocknienie... Oni powinni byli wiedzieć. A jeżeli nie do rąk obcych dorywałam się, tom chichotała przy uśmiechach cudzych lub zapalałam się wyobraźnią w konopiany błysk spłonienia i w ciemności strachu ogromne. A pulsy to czułam tu, na policzkach, gdzie ten uśmiech... bolał ciągle I tu na wargach pulsy czułam, na ustach, gotowa przychylić je każdemu, kto zabawi, rozśmieszy, zdziwi, podrażni, przerazi, zachwyci	Cóż, panie profesorze, jak się podoba to Morze Czerwone? Czy dobrze zauważyłeś pan cuda, jakie ono zawiera, jego ryby, zwierzokrzewy, pokłady gąbek i lasy korali? A widziałeś pan miasta po brzegach?	Och, panie Grandet Któż mógłby przypuszczać, że w dniu, w którym wyjechał od pana, aby się udać do Paryża, biegnie ku swojej zgubie.	Tak jest urządzony ten świat, że wszędzie znajdzie się jakieś małe, ciche miejsce na mój mizerny szałas.	Wiem o tym, ale nie mogę pozbyć się tego uczucia. Ach, oto księżna. Wygląda pani jak ArtemidaArtemida (mit. gr.)	Zaraz, Mareczku, zaraz, tylko się ubiorę cieplej i z kuferka wyjmę garść ziółek. Konika mi dasz	A tak, bardzo dobrze pamiętam Zacny ten mąż, jeśli się nie mylę, był pańskim wspólnikiem.	Aj! aj! daruj życie dalibóg umrę ze śmiechu, kiedyto i głupi Janek ma się zdać na coś na świecie, oprócz rąbania drzew i noszenia worów z młynów po błocie!	Ależ porozumiejmy się, państwo!	Bój się Boga, ależ Ludwiczek?...	Czemu się tak wpatrujesz we mnie? Cóż ty sobie myślisz?...	Jakżeś się tu dostał? tu już nikogo nie wpuszczają?	Jeszcze ojciec partiipartia zaśmiał się Andrzej.	Mów ciszej Zdaję się na twą łaskę.	Na honor mogę się panu przyznać dzisiaj, był pan dla mnie przyczyną wielkiego nieszczęścia.	Ocknijże się! Grajkom nie damy się ograć. Jakem Szczerb!	Olbromski! odpowiesz ty mi za to w dniu jutrzejszym. Wielki Boże! nago łazili po mieście w nocy, zimową porą. Wszystko to się wykryje!	Zmiłuj się, nie rób tego! Nie proś go i nie mów nikomu. Podaj mi tylko kalosze, a te trzewiki wsuń między nasze rzeczy. Nie mogę już tańczyć, więc jak tylko będzie po kolacji, czatuj na Annę i zaraz powiedz mi, jak przyjdzie.	Człowiek chory umysłowo podlega fatalnej sile, która, rzecz prosta, do góry nogami wywraca jego myśli i uczucia, która... Ale, panie, jaki to zły przykład!	Kiedyż to? Wszak już wam mówiłam, że bandytyzm jest zajęciem nieuczciwym.	To wszystko mówi jednak pan tylko Pańskie zdanie.	Jeżeli mam być szczery, nie wierzę w to. Póki jednak zwłoki nie wypłyną, nie wolno mi zaniedbać i tej możliwości. Z tej samej racji nie zaniechałem też hipotezy o morderstwie. Chociaż mam niemal pewność, że może być mowa tylko o samobójstwie. To pewne. Wyszedł z domu oszołomiony nieszczęściem i dlatego nie powziął jeszcze żadnej decyzji. Chodził zapewne długo po mieście, może pił dla zalania robaka...	A czy miłość nie jest także szaleństwem, Karl?	Ale mam prawa prosić o uwolnienie ze służby, a powody jego królewskiej mości przedstawić. Chcę być żołnierzem, nie katem!...	Bo Bóg ma czas i wieczność, dwie rzeczy dla ludzi nieuchwytne.	Ciepło jest, ładnie	Co ci jest, dziecko?	Co mnie to obchodzi (Trzymała głowę Zypcia pod pachą. Właśnie teraz dopiero wszedł Scampi).	Co takiego?	Czy on jeszcze coś panu wielmożnemu opowiadał o mnie? Raz to go porządnie wytłukłem!...	Człowieka, który tam mieszka	Dom aktualnie pański... ale...	Ja to zrobię	Jakbym to ja za miłosierdzie nagrody potrzebowała? zawołała. Ciężar to będzie wielki, bo cudzy w domu, to swój z nim już jakby obcym był. A Ja mam i tak na głowie dużo, do snu im śpiewać nie będę.	Kto jest moją starą przyjaciółką?	Kto to?	Myślę, żem to już powiedział. Poprostu nie chcę, byś załatwiła ów mały sprawunek.	Najjaśniejszy Panie Muszę uprzedzić Waszą Wysokość, że to niezwyczajne, nieoparte na niczym pogłoski, gadanie na wiatr, które mnie zaniepokoiło. Właśnie przybył pocztowymi końmi człowiek rozsądny, godny zaufania, któremu powierzyłem czuwanie nad południową częścią kraju przybył po to, aby powiedzieć mi: „królowi grozi wielkie niebezpieczeństwo”. Dlatego przybiegłem co sił, sire.	Nie dziwota, wszystko na jego głowie. Bóg daj, żeby tej ciężkiej pracy zdrowiem nie przypłacił. Takiego święta jeszcze Kraków nie obchodził i Polska nie widziała.	Nie, chcę go tylko zastawić.	No, to niech ona napisze; gra na fortepianie, to i pisać pewnie umie.	Prawda jest! A siła tych panów?	Tak. Tylko okna w domu jak w oranżeryi. Tyle szyb!	Teraz ja mówię, dosyć! Cokolwiek bądź bym pomyślał on jest, on jest tu z nami...! Chroń nas, Najświętsza Matko! Otóż czegokolwiek bym nie pomyślał, wiem na pewno, że nie ma rzeczy ani książki, ani osoby, ani cierpienia które zmienić by mogło moje czyny i myśli. Jestem nienaruszalny, nie do zgwałcenia; w tym jest moja siła, którą bez żadnej pychy, jak przyrząd mierniczy, obiektywnie oceniam.	To pani żartuje, udając, że posądza mnie o nieszczerość.	Trzeba ratować Zakon!	Tyla, żeby was pokłyźnić a podać na pośmiewisko i umartwienie. Drugi człowiek jest taki, że z jenszego la samej uciechy pasy by darł.	Wyjawię pani tajemnicę. To był dalszy ciąg naszej walki.	Zosiu A jakże my mu podziękujemy? Przecież on nas obronił! Cóż mu za to damy na drogę? Na wojnę	Żegnam pana i dziękuję Przyjeżdżam tylko, by chwalić i podziwiać, nie ma tu dla mnie roboty. Za miesiąc przybędę na otwarcie drogi. Czy zdążycie?	A Jędrkowa Kasia?	A mnie coraz więcej!	A potem wyczytałaś pani wiadomość o śmierci w gazecie miejscowej?	A tutaj podporucznik Dub z tej samej kompanii.	A zawdy, jaże do samej śmierci każdemu do oczu stanę i rzekę: bękart czy nie	Ależ Li, kochanie, perły nie leżą w piasku.	Ależ pozwól doktorze Czy pan rzeczywiście wierzysz w umarłych, którzy powracają na pokład statków?	Buuu Uuu! Uueh! Umykajmy co tchu!	Czy mam przed sobą panią Różę Niepołomską?	Cóż profesor mówi o tym, na cośmy patrzyli?	Dwa rydze bez ostryg A może profesor chce ostryg?	Dziś obowiązkowo.	Gdzie złodziej?	I żeby dzieciom wolno było telefonować.	Ja nie dzwoniłem	Ja zaś jestem pewny, że pani mnie oczekiwała nie dla melancholii dziadka, lecz z powodu własnej tęsknoty. Czy tak?	Jak pan każe.	Jednak pańskiemu dziadkowi grywam najczęściej Chopina. Najbardziej lubi jego nokturny.	Jeżeli pan odgaduje niekiedy myśli innych, proszę powiedzieć coś o mnie. O czym myślę?	Moja eskorta chora, ten chłopak stajenny. Jutro go zupełnie stracę. Tak tęskni po wsi, że go muszę do domu odesłać.	Na drodze, zaraz przyjadą.	Nasz.	Naturalnie, że nie.	Nic łatwiejszego nad potwarz!	Nie lubisz pan kobiet? Może masz rację!...	Nie rozumiem. Więc pan Szczerkowski wrócił sam?	Nie wiesz? Naprawdę nie wiesz?	No przystąpmy do dzieła!	O tej kobiecie?	O! Niekoniecznie, można także zdobywać	Od czasu do czasu prowadziliśmy już i przedtem krótkie rozmowy w czasie podróży. Wyczytał ze mnie wszystko jak z książki. Niewiele tam miał do wyczytania oprócz tego jednego, że nigdy nie byłem oswojony; nawet i wówczas, kiedym spacerował po trotuarze trotuar (daw.) no i obcym także. Lubiłem patrzyć jak na mój koszt podnoszą w górę łokcie, albo jak pękają ze śmiechu z moich żartów jak Boga kocham!...	Oho!	Piiii... wielkie rzeczy!	Pomagałam jej w otwieraniu i rozpakowywaniu kufrów Czegoś podobnego nigdy nie widziałam. Sobole... gronostaje... walansjeńskie koronki. Niektóre suknie już widziałaś. I cóż ty sądzisz o tym wszystkim?	Praktycznie i energicznie...	Spał...	Sprzedawać może te obrazki?	Słuchaj, chłopcze. Jesteś w moich rękach.	Tek	Tym większego pomiarkowania waszmości potrzeba, ile że z takim rycerzem będziesz miał sprawę.	Va te pendre ailleurs!Va te pendre ailleurs! (fr., pot.) szepnęła mu w ucho złośliwie Kazia. Ucałowała starego i wyszła.	Z kremem!	Zdrów jestem Chwała Bogu zdrów, zupełnie. Właśnie otrzymałem list od pana Murdstone. Życzy on sobie, abym salkę, którą mam właśnie niezajętą, wynajął młodzieńcowi którego mam przyjemność i zaszczyt poznać.
Panie jeżeli tam sery są, to mi je pan wypuść w dzierżawę, zjem je sobie, albo niech je  diabli zjedzą, co je tam włożyli! A proszę pana, a pan mnie posądził; czyż to ja mógłbym takie głupstwo zrobić, skóra mnie jeszcze nie swędzi; na uczciwość, panie, to już i ja muszę mieć czarowników, co mnie prześladują. A dlaczegóż miałbym być wyjątkiem kiedy jestem członkiem rycerstwa błędnego? Jestem pewny, że to oni nakładli panu tego paskudztwa w szyszak, żeby pan się rozgniewał i mnie skórę wytatarował; ale na ten raz nie udało wam się, drwię sobie z waszych figlów, bo mój pan jest dobry, zna wasze złości i wie dobrze, że gdybym ja miał ser i mleko, to wolałbym je włożyć do brzucha niż do szyszaka.	No! Ja to sam mówię, że to jeszcze niewiele. Człowiek ma krew i poruszać się musi; ale każda rzecz ma swoje granice i dlatego tobie radzę je mieć i zachować. Nie wszystko jest złe, co się takim na oko wydaje. I nie każda taka impreza już zgubiona, w której pierwszy krok niefortunnie wypadnie. I nie ten mąż tęgi i swojej sprawy dobry obrońca, który z wielkim impetem raz potrafi uderzyć, ale ten, który i raz, i drugi, i dziesiąty uderzy, i tyleż impetów nieprzyjacielskich wytrzyma, et in variis manebit invarius usque ad finemet in variis manebit invarius usque ad finem (łac.)	Czy to prawda, że nosiła tyle brylantów, iż nie można było powiedzieć, gdzie się kończą brylanty a zaczyna Janka?	Wyznaję, że ja grzeszny dawno już nie oglądałem tymi oczyma, pełnymi złości, człowieka, który dopiero co był u spowiedzi. Powiem nawet więcej, że nie od razu uwierzyłbym, gdyby mi mówiono o istnieniu takich ludzi w surdutach i europejskich sukniach.	Nie mogę uwierzyć że był za naszych dni człowiek, który wdarł się do podziemiów...	Powiadali mi też, że ją srogo karzecie za to, niesłusznie robicie, a kto niesprawiedliwość czyni, grzeszy, mówię wam, grzeszy!	Nie chciałam też wcale tego balu wydawać, gdy ona tu siedzi uwięziona Trzymano ją dotąd w Karlstadzie, ale ma się niedługo odbyć rozprawa, więc ją tu dzisiaj przywieźli. Nie mogliśmy jej umieszczać przecież w zwykłej celi więziennej i dlatego zamknął ją mąż w tkalni, w oficynie. Byłabym jej oddała najlepszy pokój, ale goście zajęli cały dom. Pani hrabina nie zna jej, ale dla nas wszystkich była jakby matką i królową. Cóż sobie teraz myśli o naszych tańcach, będąc sama w takiej niedoli? Na szczęście mało kto wie, że tu jest.	Uczyniwszy tak czyż nie dowiódł wyraźnie, że się mnie i pretensji moich obawia? Człowiek pewny siebie i słuszności swej sprawy oczekuje spokojnie wyroku sędziów. Jemu ręka kata nie wydaje się zbyt powolna i nie uprzedza jej, chwytając sam za narzędzie zbrodni.	Skoro zjawia się w domu rodzicielskim hrabia Krzysztof Cedro, to od czegóż ma zacząć swe wiedeńskie epos? Naturalnie od poszukiwań w archiwach. Okazało się, że Marcin Cedro...	Nie, panie, wcale nie Aramis, a po wykrzykniku tym, widzę, że za kogo innego mnie wziąłeś, przebaczam więc panu.	Ledwie że zaczął dychać; mowy nie odzyskał.	Na miłość Boga, chłopcze! Nie nazywaj jej tym barbarzyńskim nazwiskiem. Wychodząc za mąż, dostała przecie drugie. Pierwszą to spotykam kobietę, która na tym dobrze wyszła. Jakże się nazywasz po mężu?	Nie Nie po to ja tam jadę, by ich pozywać, chybaby się samo zdarzyło, a ty wcale nie pojedziesz, jeno w domu, w Spychowie, zostaniesz.	Ij... cóż znowu za figlasy... widzisz przecie, że ani psa nie ma w izbie, możesz mówić śmiało.	No, bo wyobraźcie sobie, moje drogie że pan Nikodem ani oka nie zmrużył. Całą noc przesiedział nad książkami.	Sam się trwożę ale zarazem czuję, że nasze obawy próżne są bodaj. Petrek ma siłę około siebie i zamachby odeprzeć potrafił.	Nie mów tak na niego bo on przyznał, że zwróciłeś wszystko. Ale czyś mu jeszcze nie winien, czyś nie winien innym?...	Jestem tak wspaniałomyślny, że nie będę go wyzywał na pojedynek. Nie chcę pani kompromitować.	To już powiedz od razu że chcecie mnie oskubać żywcem. Zróbcie to zaraz, zamiast skubać kawałek po kawałku.	Nie powiedział mi kędy ma siedlisko swoje, a w moje progi nie wstąpił, mimo, żem go wzywał, aby przyszedł nakarmić się owocami mojego ducha.	Nie pytałem jej o to. Moja rzecz: wojna z szernami. O resztę się nie troszczę.	Słuchajcie dobrze i nie oszukujcie mnie. Ja jestem kobieta, ale ze mną nie trzeba było robić prób ani komedii. Jeżeli przebranie, ta bomba i to chodzenie po bazarze i to głupie kupowanie... Rozumiecie? Jeżeli to wszystko było jeszcze jedną pedagogiczną próbą a teraz...	Jakże! Musisz przecież wiedzieć! Ja także wiem, czuję zupełnie wyraźnie, że cię kocham. Kocham cię szalenie, Falino. Więc powiedz mi teraz, czy mnie kochasz...	Jeszcze większą zbrodnią byłoby skazanie go na samotność, zdeptanie jego uczuć, odebranie mu resztek nadziei. Nie, panie Janku. Nie może pan tego ode mnie wymagać. Gdybym tak postąpiła, wspomnienie o tym zatrułoby mi całe życie. Skaziłoby każdą minutę naszego szczęścia. Nie, panie Janku. Nie wolno nam tak postąpić.	A mnie nic nie należy się?... Pocóż się ze mną żenił, skoro go nigdy na oczy nie widzę?	Aha, to Hayde grała na guzli. Tak, biedna wygnanka lubi mi czasem zagrać jakąś melodię ze swojego kraju.	Ależ bynajmniej, moje maleństwo. Widzisz, w mojej psychice nie może się zmieścić pojęcie robienia czegokolwiek bez uświadomienia sobie, co mną powoduje. Rozumiesz?...	Gorzej jeszcze męczyłabyś się patrząc, widząc i nie mogąc nic...	No, to dawaj jakowe chusty i zrób, jak zdolisz najlepiej, bo my cale nie znamy takiej roboty.	Nie, bracie Icangi, ja go nie opuszczę bez księcia Neuiabi, którego mi ojciec dał w opiekę, i lubo mnie zdradził, wybaczam mu, bo on kocha Lawinię.	No, nie ma w tym przecież nic niezwykłego. Takie rzeczy się zdarzają, a wtedy trzeba nastawić się na pewne straty.	Tedy już mi świta w głowie, co Woroba na myśli miał. Widzicie to ściernisko, tamtędy pójdziemy, bo sierp to pewnie pole znaczy. A co jest po tym sierpie?	Czy to ty, Bronek?	I cóż się ze mną stanie? Ja już robić nie mogę. Stara jestem, zmarnowana...	Nic to! znajdziemy go! wykopiemy! dostaniem choćby spod ziemi!... A tymczasem ja mu tu boleśniejszy cios zadam, niż gdybym go ze skóry kazał żywcem obedrzeć.	O! to nie byłoby bardzo roztropne.	Owszem, to się nazywa kodycylem.	Właśnie to mnie tłómaczy, coś pan powiedział... odparła Laura, mniej jeszcze godziło się mnie jak jakiego przestępcę ścigać, kawalerze Georges!	Wszystko jedno, chcesz bym cię wziął, to mów, jam ten, dla którego on nie ma tajemnic. Co on myśli ja wiem, a co ja chcę, on też.	A nie. On tak na przekładkę. Raz dzień, raz noc. Dziś tam jest, ale jeno do jedynastej przedpółnocnej, a po hejnale obluzujeobluzować (daw.)	Ale on odpowiada, on brał, partia z niego za to trzy skóry zedrze...	Czterej mężczyźni, podróżujący razem, wyglądają zawsze podejrzanie: D’Artagnan da każdemu z nas zlecenie. Ja najprzód wyruszę drogą do Boulogne, we dwie godziny po mnie Athos wypuści się w stronę Amiens; Aramis podąży za nami drogą do Noyon; d’Artagnan zaś pojedzie, którędy mu się spodoba, w ubraniu Plancheta, gdy tymczasem Planchet uda się za nami, przebrany za d’Artagnana w mundurze gwardzistów.	Najzupełniej. Nikogo nie mam bliskiego. Jako człowiek prywatny jestem zupełnie sam. Jako mężczyzna jestem sam. Rozumie mnie pani? Nie mam żony, nie mam rodziny, nikogo.	A no, to chodźmy zaraz.	Czy pan dopatrzył się jakiego nowego szczegółu, mogącego służyć za wskazówkę?	Czy to jest wszystko?	Dobrze, a czy chcecie wiedzieć, co spowodowało tę trąbę? Właśnie to	Dziękuję za dobre słowo, kapitanie	Młodszy, młodszy, ten, co go w zimie nie stać na futro.	Tak, to wszystko Będę bowiem nosił lśniącą zbroję i stalowe rękawice, jak inni książęta. I będę jeździł na koniu.	A jakby on się ożenił z Marynią, czyby nas przestał kochać?	Czy brat twój to przyjemny człowiek?	Do nas on nie strzeli?	Jakąż to on grał rolę w całej tej smutnej sprawie?	Nie pochlebiam sobie.	Nie, ludzie, którzy tam służą, są mu bardzo oddani.	Trochę WalkaPrzychodzi mi do głowy dziwne pytanie czy ja też potrafiłabym walczyć?...	Tutaj. Opiekowała się nią moja koleżanka, Tunia Dąbska.	Zwykłe halucynacje akustyczne wywołane lekkim rozstrojem nerwów. Ponadto meble może się pozsychały: ogrzewasz pomieszkanie dość silnie.	No, tak.	Pani! Co za zaszczyt	A tuż za nimi piszczkowie i skrzypicielepiszczkowie i skrzypiciele	Ach, Elizo, on ci przysłał!	Bóg wam zapłać, matko, za córkę.	Czy wiesz pan gdzie jest teraz?	I mnie weźmiesz do swego domu...	Mrucz sobie książę, ile masz ochoty. Gdy zechcesz umierać, mnie sobie przypomnij!	Obaczym, co powie Maćkowi	Pobiję was opowiadając wam, co Bretończyk WilanderBretończyk Wilander odpowiedział Bretończyk	Rozumiem, panie prezesie, już go wypiłuję.	Skądże by! Czyż można być smutnym w tak miłym towarzystwie?	Słucham cię.	A czegóż znowu smutne?	A cóż król? spytała kasztelanowa.	A cóż one takiego robiły, gdy miss Minchin je przyłapała?	A gładka była?	A potem?...	A wiesz, gdzie on mieszka?	Bogactwo, Skarb	Będziemy go mieli, będziemy! Trochę cierpliwości, Pencroffie!	Chodźmy na wały, mości panowie!	Czy sprawa już skończona?	Czy wszyscy mają całe buty?	Jakto?	Klucze już brali?	Luscinia.	Możemy dziś zwiedzić jeden folwark, ten najbliższy, Powerpiany.	Na kogo idzie ten interes?	Na latarnię	Na mękę Bożą przysięgnę!	O aš labai norėčiau mokytis!	Poćciwapoćciwa zawołał Zych.	Psiakrew!...	Skoro by sama	Tatarzy! orda!	Tym bardziej powinno pani chodzić o oszczędzenie publicznego śledztwa.	Wybór zostawiłbym przenikliwości W. Kr. Mości,	Właśniem na koń siadał, by jechać naprzeciw pani sandomierskiej Jedźmy, jedźmy, bo rozum stracę.	Z kagankami?	Żartujesz?!
Moi panowie, co chcecie zrobić z tym biednym ptaszkiem? Nie róbcie mu nic złego, bardzo was o to proszę!	Oczywiście nie mówią tego panu w oczy; co nie przeszkadza, że pan jest pośmiewiskiem całego konserwatorjum	Nie, ale piratom nie wolno zabierać kobiety na pokład, zwłaszcza podczas wyprawy wojennej. To prawda, że „Błyskawica” należy do mnie, że jestem jej niekwestionowanym dowódcą i nie podlegam nikomu...	Wyjechał przecie z młodym Czyńskim odwieźć go do miasta do szpitala. Podobno nic mu nie będzie, ale nie może mówić. Jedna ofiara nieprzytomna, druga pozbawiona możliwości poruszania ustami... I  pomyśleć, że gdyby zbrodniarz sam nie przyznał się, to mógłby sobie bezpiecznie zwiać.	Jeżeli w sposobie, w jaki przedstawiamy interes jest odcień szarlatanerii, słowo, które stało się hańbiące, coś pośredniego między uczciwym a nieuczciwym, bo pytam się, gdzie się zaczyna, gdzie się kończy szarlataneria, co to jest szarlataneria? Powiedzcie mi z łaski swojej, kto nie jest szarlatanem? No? trochę dobrej wiary, najrzadszej ingrediencji społecznej? Handel, który by polegał na tym, aby chodzić w nocy po to, co się sprzedaje w dzień, byłby nonsensem. Lada handlarz zapałek ma instynkt gromadzenia. Skupić towar, oto myśl sklepikarza z ulicy Saint-Denis, rzekomo najcnotliwszego, tak jak spekulanta rzekomo najbezwstydniejszego. Kiedy magazyny są pełne, trzeba sprzedać. Aby sprzedać, trzeba podgrzać klienta, stąd szyld w średnich wiekach, a dziś prospekt! Między przywoływaniem klientów a zmuszaniem ich, aby weszli, aby kupowali, nie widzę różnicy ani na włos! Może się zdarzyć, musi się zdarzyć, zdarza się często, że kupcom dostanie się towar zbrakowany, bo sprzedający oszukuje bez ustanku kupującego. I cóż, zapytajcie najuczciwszych ludzi w Paryżu, najszanowniejszych kupców?... wszyscy wam opowiedzą z tryumfem sztuczki, jakie wynaleźli, aby się pozbyć towaru, który im sprzedano w złym stanie. Słynna firma Minard zaczęła od tego rodzaju sprzedaży. Ulica Saint-Denis sprzedaje wam tylko suknie z tłuszczonego jedwabiu, nie może inaczej. Najuczciwszy kupiec powie wam z najcnotliwszą miną zdanie mieszczące w sobie najbezwstydniejszą nieuczciwość: Człowiek radzi sobie, jak może. Blondet przedstawił wam zajścia lyońskie w ich przyczynach i skutkach, ja zilustruję moją teorię anegdotą. Pewien robotnik wełniany, ambitny i przywalony dziećmi przez nazbyt kochaną żonę, uwierzył w Republikę. Ten zuch kupuje czerwoną wełnę i fabrykuje owe trykotowe czapeczki, które mogliście oglądać na głowach wszystkich uliczników paryskich, dowiecie się zaraz czemu. Republika jest pobita. Po historii w Saint-Merri czapeczki były skazane na marynatę. Kiedy robotnik znajdzie się w domu z żoną, dziećmi i dziesięcioma tysiącami czerwonych wełnianych czapeczek, których nie chce żaden kapelusznik, przechodzi mu przez głowę tyleż myśli, ile ich może przejść bankierowi mającemu dziesięć tysięcy wątpliwych akcji do ulokowania. Wiecie, co zrobił robotnik, ten Law podmiejski, ten Nucingen czapeczek? Poszedł pogadać z dandysem szynkownianym, jednym z owych cwaniaków, będących rozpaczą policji na balikach podmiejskich. Poprosił go, aby odegrał rolę amerykańskiego kapitana okrętu, skupującego wybrakowany towar dla kolonii i aby zażądał dziesięciu tysięcy czerwonych wełnianych czapeczek u bogatego kapelusznika, który miał je jeszcze na wystawie. Kapelusznik zwęszył interes z Ameryką, pędzi do robotnika i chwyta za gotówkę czapeczki. Rozumiecie: ani śladu kapitana amerykańskiego, ale za to dużo czapeczek. Kwestionować wolność handlu z przyczyny takich psikusów to tyle, co kwestionować sądy pod pozorem, że są zbrodnie, które uchodzą kary, lub obwiniać społeczeństwo, że jest źle urządzone z przyczyny nieszczęść, które wydaje! Zestawcie czapeczki i ulicę Saint-Denis z akcjami i giełdą, i wyciągnijcie wniosek!	Nie bój się Janie! Nie bój się niczego! Czyżbym tu przychodziła i ważyła się rozmawiać z kimś, kto ma młócić na folwarku we Falli, gdybym nie wiedziała, że gospodarz poszedł do lasu, a gospodyni do miasta z masłem na sprzedaż. „Miejcie go zawsze na oczach”... tak jest napisane w katechizmie i to jest moim hasłem. Nie przychodzę nigdy, gdy mnie mogą zobaczyć!	Taka sprawa jest. To godność człowieka nie jako na wojnę, ale żeby dać świadectwo prawdzie. Musi być ktoś, co się ośmieli podnieść uzbrojoną rękę! Inaczej martwa będzie nasza miłość i martwa będzie nasza nienawiść. Zadusi nas trzeźwy rozsądek, zatrują nas kalkulacje polityczne! Inaczej zmarniejemy moralnie, skopani, lekceważeni przez wroga. BuntownikJa mam ambicję, żeby na uśmierzenie naszego buntu nie wystarczyło nahajki! Ja mam tę ambicję, żeby wróg musiał wystąpić przeciwko nam z całą swoją siłą, żeby nas mordował, a nie tylko prał po pysku... Ja chcę, żeby wróg nas uszanował. Nam nie wolno po masakrach zadowolnićzadowolnić to nie żadna siła	Wiadomo przecież że jest synem posłusznym. Dla czegóż W. K. Mość, która masz nad nim władzę, nie nakażesz mu, aby nie zaniedbywał żony. Jeżeli od dawnych miłostek odrazu się uwolnić nie może, niechby przez to nie cierpiała żona. Taka wzgarda dla córki pana mojego, dla synowicy cesarskiej jest dla obu obrażającą. Cesarz nie zniesie zniewagi takiej.	A co? To druga złota nowina, jaką ci przynoszę. Cieszże się, majsterku. Już krew zabitego nie będzie cię po rękach piekła. Już sumnienie po nocach nie będzie cię dezolowałodezolować (daw., z łac.)	Ha! może nikomu z nas nie pozostaje więcej. Powiedz mi, czy ty często rozmyślasz nad śmiercią?	Nie od razu... Najpierw przestraszyłam się, a potem odwróciłam się na łóżku i próbowałam znów zasnąć... byłam przekonana, że to jedynie złudzenie zmysłów... Potem jednak posłyszałam jeszcze raz wyraźne pukanie	Nie przypominam sobie, żeby tutaj kto mówił o „frantach” tylko wszyscy wracają w tak korpulentnych postaciach, że ta wojna wygląda mi na jakąś odżywczą kurację.	Tak i bardzo żałuję, że nie zaopatrzyłem się w bukiet.	Ach, jak ja bym chciała mieć duszę, ale ja nie mam duszy.	Ależ, jak piórko! Jakbym piórko miał na twarzy! Prawie ich nie czuję, jakże wyraźnie przez nie widzę!	Beze mnie nie utrzymałby pan lichtugi na powierzchni Byłby pan poszedł wraz z nią na dno!	Dla mnie to nie nowina	Dobek wprawdzie nie lubi nowych ludzi przyjmować, ale będzie musiał, odezwała się Sabina; ja w tem.	He! he!.. a zawdy byłem, nikaj indziej nie służyłem.	Mylicie się, na Boga, nie znacie mnie nie znacie mnie. Ziemianin jestem, rodzic tuteczny, ksiądz, Biskup, sługa Boży, nie żaden książęcy... nie przebaczę sponiewierania! Nie... pomstę za nie mieć muszę.	Na swoje dwanaście lat wyrosła nad miarę i bardzo anemiczna. Nie zdaje się, żeby była bardzo zdrowa.	Na, żryj! A nie obetkaj się zanadto i nie połam zębów: hu! ha! To ci ananasy taki chleb. Wojtek forspanforspan (z niem.)	Nie ma konia. Ów szlachcic właśnie na nim uciekł.	Nie miałbym i ja nic przeciwko temu gdyby nam dał ze dwa albo trzy kopiate wózki swoich dziewczątek.	Nie na długo. Dwa, trzy dni. Po sprawunki.	Nie umarł? Ale umrze! Powoli zatruwacie ich organizmy. To jest zbrodnia! Rozumiecie? Zbrodnia! I ja do tego nie dopuszczę! Nie mam prawa tego tolerować. W takim brudzie, w takim smrodzie! Na samych waszych rękach jest więcej zarazków niż w szpitalu zakaźnym!	Nie, nasz parostatek. Kotły szrubów źle działają. Nie możemy otrzymać dostatecznego ciśnienia.	O! to znów próżna obawa nie przyjdzie do tego, ażebym się miał rycerzem błędnym ogłaszać.	Tak ale to, co pan zowiesz warunkami najniekorzystniejszemi, ja uważam za środki pomocnicze. Nic pożądańszego dla narodu nad prześladowanie, jakiego Żydzi doznawali. Chrześciaństwo byłoby się téż bez męczenników nie rozkrzewiło tak bujnie. Żydzi zahartowali się, będąc ścigani; wyłączenie ze społeczeństwa zmusiło ich skupić się w sobie. Prawo ciśnienia, wywołujące oddziaływanie na ciałach sprężystych, sprawdza się i na duchu człowieka. Grecy téż, prześladowani przez Turków, zdobyli się na bohatérskiego ducha; ale dość potém było postawić ich w powszednich życia warunkach, aby zeszli na bardzo pospolitych i bezsilnych,	Taką to byłaś wierną małżonką, Małgorzato Samzelius, a major przyjął ową darowiznę, i jakby nie wiedział o niczym, oddał ci zarząd. To sprawa diabelska! Ale teraz nadszedł dzień rozprawy, przyszedł twój koniec!	Toteż moja sztuka nie polega ani na chodzeniu, ani na mówieniu.	Tyle trudów i starań, mój kochany hrabio; a czy nie mamy telegrafu, który w kilka godzin udziela wiadomości, i przy tym wcale się nie zmęczy?	Tylko mi pan nie mów takie głupie gadanie!... Dlaczego szostra z Krakowa nie ma im zapysać, kiedy ona jest chora?...	Wąsy, nie wąsy... będzie jutro bigosbigos	Może być i być musi. Nie mogę tu przecie mieszkać. To było dobre w pierwszej chwili po przyjeździe; teraz już jednak wypada mi wracać do swoich.	Otóż znaleźliście się państwo, na wspólnie ulubionym gruncie, zawołał pan Edward. Bo trzeba ci wiedzieć Auguście, że panna Wanda urodziła się też artystką, wiele czasu poświęca muzyce, i gra prześlicznie.	Boże cię prowadź! Matko Najświętsza!...	I dla czci rycerskiej Są przecie między nami tacy, którzy pójdą. Pan Spytko z MelsztynaSpytko z Melsztyna	Ja, Edmundzie, miałabym cię nienawidzić i oskarżać? Człowieka, który ocalił życie mojemu synowi, choć przecież twoim zamiarem było zabić syna hrabiemu de Morcef, który był tak z niego dumny... Popatrz na mnie, czy widzisz choćby cień wyrzutu?	Jak to! Więc nawet odwagi!...	Jakto z domu? więc mieszka u Idalki?	Najpierw może się mylę, może d‘Artagnan wraz z przyjaciółmi rzeczywiście przybędą cię oswobodzić.	Rad bym być świadkiem związku, jaki istnieje między pańskimi pragnieniami a kurczeniem się skóry	Słuchajcie, słuchajcie! on jest kochany i kocha jakże ty kochasz Beniaminie	To wspaniała nowina! Ruszajmy więc!	W czym ty widzisz wenę czy pech?	Wiem, miłościwy królu, Babinicz! Jeśli żyw wyjdzie, będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.	A bo tam są pochody robotników.	A mojemu chłopu się sczezłosczeznąć (daw.)	Ach, chelo, jeżeli mnie porzucisz, będę sam, samiuteńki.	Aš to ne ginu. Aš tai visados sakau, jog rusai meluoja ir meluodami klaidina ir iš kelio veda, Škeredelukutis.	Ba! Przebywałem ją dwukrotnie aż do samego ujścia i znam jej cały bieg, jak moją kieszeń, od przylądka Voltas aż do połączenia się z nią HartaHart, dziś popr.: Harts pot. nazwa Republiki Południowoafrykańskiej, hist. państwa  założonego przez Burów (potomków osadników niderlandzkich), istniejącego z przerwami w latach 1852–1902..	Bo widzisz, ów ten rok srodze był dla mnie ważny. Cała przeprawa z Czarnym Rafałem... jeszcze mi dziś włosy stają na głowie...	Będę przez kilka lat uczył cudze dzieciaki i grosz do grosza ciułał. A gdy uzbieram potrzebny „fundusz”, wstąpię do gimnazjum	Co takiego?	Co, na przykład?	Czwartą i piątą poświęcimy rozważaniu ogólnej ekonomicznej sytuacji...	Człowiek, któremu wiele zawdzięczam	Cóż ja mogę...	Cóż ma mi pan do powiedzenia?	Dziecko!	Dziękuję ci za wszystko, kochany.	Ewo, idziemy!	Gościa przywiozłem!...	Ha, to zginę. Jak mi już braknie sił do walki, to palnę sobie w łeb.	Ja wszystko wiem!	Jaki anonim?	Jest we Francji po raz pierwszy, jak ja. To Murzyn i niemowa.	Kajżekajże (gw.) zapytał wreszcie Antek.	Któż to wie?	Mamo, siedzi w loży niemal naprzeciw nas Ta kobieta o prześlicznych blond włosach to ona.	Nic łatwiejszego, Pencroffie, ale czy to koniecznie potrzebne?	Niech będzie dziewięćdziesiąt	Niechże będzie Ferrara	Nieskalany szantaż, wzorowa obłuda.	Niewiasty do schronisk!	No i cóż?	O tym już inni myśleli	Ojcze oto znak jakiś!	On jest z Baku...	Panie przynoszęć pismo, zostawiam je tutaj, na kracie okna. Każ przywiązać odpowiedź do gałęzi Czerwonego Krzyża.	Paulino!	Pomóż mi, wielki Boże! Oświeć mnie, bym z nim mówił, jak trzeba! Naucz jak przytrzymać jego rozsądek, który ulata!	Rogocki mówi z taką pewnością, jakby był na jego pogrzebie...	Rzeczywiście. Podobne próby wciągania żywiołów przejętych z kultu chrześcijańskiego w świat guseł i procederów czarnoksięskich spotykamy nierzadko w rocznikach naszego okultyzmu. Są to objawy religijnej perwersji, której szczytem cześć dla Szatana i czarna msza.	Tak.	To czekajcież, ja będę Montezumą	To fałsz! Pani de Bargeton jest niewinna!	To ja pani całą noc zabrałem!	To nic, to nic... Umrzemy sobie, dziecineczko, razem... Razem oboje... Alboż to źle? Mój rycerz	To wy, Owczarzu?	To zapewne ojciec i pan Radlicz wnet się zjawi. Czego pan szuka?	Umiem!	W imieniu królowej?	W takim razie, co zamierzasz?	Wiedziałem o tym	Wiem	Za gości Zakon odpowiada, a do tego byli z nimi knechci z lubawskiej załogi.	Za komplement dziękuję i żegnam!	Zaliczka na poczet moich dochodów? O, kochany ojcze!
Lauretto i ty Lukrecjo, wiem, że wam serce słabnie od strachu zesiądźciezesiąść (daw.) dziś popr.: przypatrywać się. się można. Tak wysoko niedźwiedź nie wyskoczy, chybaby upodobał sobie którą z was na śniadanie.	Nie Tu Zypcio opowiedział jej o spotkaniu z tajemniczym Hindusem w noc zbrodni. Eliza ani drgnęła. Niewrażliwość jej na wszelkie niespodzianki zaczęła go irytować. Ale było w tym coś z płciowego rozdrażnienia. To mu się w niej właśnie podobało: wzbudzało w nim zwierzęcą wściekłość, zmieszaną w absolutną (niegraniczną) jedność z nieznaną mu dotąd „czułością” i „tkliwością”. (Ach na przynętę. Czy sam generalny kwatermistrz nie jest także w ich ręku? A może to on kieruje wszystkim i ich też zużywa dla swoich niezbadanych celów? Uczuł nagłą dumę, że jednak nim, jakimś niedoszłym oficerkiem, zajmuje się tak potężna organizacja, jak ci wyznawcy Murti Binga teraz to sam zrozumiał tamten do takiego uczucia dla takiej osoby nie byłby nawet zdolnym. A jednak gdybyż to mógł kochać ją tamten chłopczyk. To byłoby właśnie „wymarzone” szczęście, które prawie wszystkich omija. Gdyby chociaż można było władać przestawieniem w czasie. Ale i to nie wszystko jedno: dobrze jest gdzieś przynależeć, a już najlepiej do jakiejś tajnej konfraterni. W każdym razie poczuł Genezyp, że on sam, gdyby był w tej chwili na przykład na bezludnej wyspie, nie mógłby dokonać ze sobą niczego. Był siłą, której kierownictwo nie leżało w nim samym. Myślał: „Muszę być igraszką tajemnych potęg, wcielonych w innych ludzi. Czyż wszyscy nie są dziś takimi, pod pozorami samowładczych gestów? Władają nimi siły wyższe, naprawdę wszechludzkie właściwie nieubłagane prawa ekonomii. Historyczny materializm nie był prawdą wieczną, ale zaczął być prawdą kiedyś może największe indywidualności naszych czasów też”. Zupełnie zgnębiony zapadł w prostrację, graniczącą z rozkosznym omdleniem. Chodziło tylko o brak odpowiedzialności.	To samo. Drugi kraniec. Oto straszliwy aparat, może nawet i bez sprzeczności i co dalej? Nasyca to tylko intelektualne żądze swego twórcy, apetyt chorego żołądka, który nic już strawić nie potrafi, a tym mniej przetworzyć na pokarm dla żywego organizmu. Bezduszna machina, z której wyżyn czemu nie? cóż z tego, że różnej klasy, ale bzdur. pomyślał Genezyp.) wykluczmy to zupełnie Nie dam ci zejść w bezpłodną metafizykę. Musisz to czuć, ale nie myśleć o tym. Cały ten kłąb nierozplątany u mnie jest motorem mojej sztuki zrozum, co to jest! To da się porównać z jedną rzeczą: z przedłużeniem sztucznym erotycznej rozkoszy. Ale ty tego nie rozumiesz. Ile czasu nie byłeś tak sam ze sobą?	Jakże śmiała jedna dziewka jakaś z księżną chcieć się równać? Prawa jakieś rościć? A wy, jak na to mogliście pozwolić?	To dziw, doprawdy zkąd się to proste dziéwczę mogło tego wszystkiego nauczyć: i słów tych, i myśli i téj sztuki zalotnéj, którą lepiéj od naszych pań umie? Wyraźnie robi sobie ze mnie zabawkę!	To ty się w to niepotrzebnie mieszasz, kobieto Ksiądz żąda ode mnie pewnych wiadomości, a grzeczność nakazuje, abym mu ich udzielił.	Przyjdźcie do mnie Socha we wtorek o pierwszej godzinie. Robotę wam znajdę. Mateusz poszukaj im mieszkania i zaopiekuj się nimi. Mateusz krzywił się niechętnie i pogardliwie patrzył na nich.	Gdybym na ciebie tylko, panie mój wciąż patrzéć mogła, gdybym cię miała zawsze u mojego boku byłabym samym śmiechem i jedném weselem; radabym cię nie puścić na krok od siebie, trzymać skutego uściskiem. Niestety, wyrwiesz mi się sam, polecisz w świat, a któż wié jakim powrócisz..?	E! kaprysisz! Co ci tam złego? Ot mnie bieda i bieda! odkąd urodziłem się, zawsze to samo i to samo. Ojciec biédę klepie, matka biédę klepie i ja klepać muszę.	Nie robię interesu na cenie znaczka. Ale pytam cię jeszcze raz, jakiż to z ciebie biały człowiek?	Bieda z twoim złym zdrowiem! Prawda, że dwa miesiące prawie nie byłem w domu, a przez ten czas ty kilka dni chorowałaś obłożnie... Ale przecież sama nie byłaś! Miałaś przy sobie pannę Teresę, Martę, Justynkę, dzieci... a nawet pan Ignacy mógł cię muzyką swoją rozrywać... Jakaż to pustynia?	Już ci się, widzę, nie podoba Już nie jesteś szczęśliwy, a wcześniej marzyłeś tylko o tym, żeby wyglądać na byłego piekarza.	No tak, nie było to przyjemne; nie przeczę bynajmniej, że mróz przeszedł mi po kościach. Dlatego też nie zachodziłem tu później, chociaż nie braknie tu sarenek, jak widzieliśmy dopiero co.	E! e! Motruno kochanie! coś ty mi się nie poprawiasz, nic z ciebie nie będzie! Jaka z ciebie gospodyni drzémać pod piecem. I wieczerzy nie jadła, i obiadu gotować nie myśli. Ja za ciebie wszystkiego zrobić nie mogę; rusz się i sama!	Czekajcie, niebawem więcej się znajdzie Dać trzeba czas Leszkowi aby ziemian od siebie odstręczył. Łatwo to przyjdzie. Niemcy u niego wszystkiem. Niech się rozpościerają, niech biorą górę, to nam przyjaciół przyczyni.	To tylko mógłbym odpowiedzieć, Najjaśniejszy Panie, że nadto jest on zainteresowany w tej kwestji, aby w niej być świadkiem bezstronnym; lecz dalekim od tego jestem, znam go, jako szlachcica prawego i najzupełniej zdaję się nań, lecz pod jednym warunkiem, Najjaśniejszy Panie.	Porcenela! rozbiła się, jucha, ale stara lakiem skorupy zlepiła i ślicznie, jak Boga tego kocham... albo te malunki! i w kościele niema lepszych, a co ramy, to nasze sto razy więcej warte, żyd chciał je kupić na funty, ale szelma!..	To pochlebne dla Mary To widoczne, że ci dużo lepiej, lecz nie wolno ci zapominać...	Z ołtarza, wy, zbóje, ściągacie, wdowy, sieroty nie pożałujecie, ale żeby takimi rzeczami szachrować, tego ja się nie spodziewałem. Poszły won, bo śmierdzicie, judasze!	Byłem w czwartej klasie, gdy zobaczyłem w Hamlecie Rossi’ego... i przepadłem!... Ojcu buchałem grosze, a kupowałem sobie tragedye i chodziłem do teatru; dniami i nocami uczyłem się ról. Marzyłem, że zdobędę świat cały...	Oto i wszystko w porządku Niewygody tu nie są znowu aż tak straszne. Zamieszka pan w moim pokoju. I proszę bardzo korzystać ze wszystkiego, co się panu przyda. Bo pewno rzeczy niewiele pan tu ze sobą zabrał.	Zaczekaj tu na mnie.	Uzbrój się także w swój rękopis i wyglądaj przyzwoicie, nie tyle dla Floryny, ile dla księgarza.	Do Normandii, do Courcelles, kochać, modlić się, aż póki Bóg nie powoła mnie z tego świata.	Dick czuje się niedobrze	Przestał pan wierzyć w siebie? Wyczerpał się pan? Brak panu sił?	Już on mnie nigdy bić nie będzie	W takim razie może pozwolisz, profesorze, do mego numeru, na trzecie piętro. To lokal urzędowy...	Nie powiadaj bele czego, po dobrej woli poszedł z drugiemi swojego się dobijać, i wy tam jaką morgę lasu mieć będziecie...	Wiedziałam, że przyjdę za późno, ale nie chciałam wspominać nikomu o tym, zresztą nie można teraz przez jezioro przejechać, jak pan wie.	Ach, wizyty, to nie robota. Ja bym chciała masę mieć obowiązków.	Niech psiakrew nie kładzie swojej elegancji na drodze...	Jak to dobrze że waszmość tu przyjechałeś.	Przyszłam, aby oznajmić panu, że nie będę jeszcze w stanie opłatę tę uiścić...	A la mnie zakwitła, samam w noc Jędrzejkową ucięła, samam...	Doprawdy, przestraszasz mnie, mówił Honory.	Acan masz mleko pod nosem i tyle akurat masz prawa mówić o znoszeniu, co... Nie chcę zresztą gadać ci otwarcie! Ze mną się będziesz spierał, com sześćdziesiąt lat temu...	Idźże mi ty precz! zawołał. Jak śmiesz z taką sprawą przychodzić do mnie? Syn twój był między tymi buntownikami, winien jest i pójdzie z innymi w Sybir.	Sądzę, że zaszło coś okropnego	Zaraz my to zobaczymy	Zawsze to samo!	A więc to wy podłożyliście mi pod głowę mantel? Serdecznie wam dziękuję.	Panna Joanna jest protegowaną pani... ujmowała się pani za nią...	Racz się zastanowić, Najjaśniejszy Panie Jeżeli w ten sposób uwolnimy więźnia, trudno będzie dojść prawdy.	Ta, ta, ta! to wielkie armie, gotowe do wyruszenia w pole, to ich dusza, która rządzi.	Oczywiście, rozwoju twórczości nie można pobudzać przy po­mocy rozkazu, twórczość nie toleruje podejścia formalno-biuro­kratycznego, drobiazgowej kurateli i reglamentacji. Owocny roz­wój nauki, literatury i sztuki wymaga występowania różnych szkół i kierunków, różnych stylów i rodzajów współzawodniczących mię­dzy sobą, ale jednocześnie złączonych jednością ideową i świato­poglądową.	Byłby nas powystrzelał jak dzikie gęsi na karmkarm dodał Gebhr.	Kto waści wzywał do mnie?	Jeśli go król wspomoże, to będzie wielka wojna.	Tak, ale ty zabijesz każde szkaradne zwierzę.	Mój zacny Mokumie, jeszcześmy nie ukończyli prac naszych.	Nie umiem. Trochę mię głowa boli.	Po co, drogi panie? Czy zasady porządku społecznego nie są warte jakichś ofiar?	Więc stryj w zasadzie akceptuje moje zarządzenie?... Nie trudziłbym tym stryja, gdyby chodziło o zwykłego urzędnika, ponieważ Jachimowski jest współwłaścicielem fabryki, uważałem za konieczne...	Chcę zobaczyć oskarżonych o napad na mój dom	Nie. Po cóż?	Tak jest.	Tak, ta, o której opowiadałeś mi niedawno w Amiens.	To on!...	Panowie mam kuzyna, szefa kancelarii u rejenta Leopolda Hannequin, poradzę się go, co mam uczynić z okazji przyjęcia.	Nie wiem, proszę pani. Jest poza Warszawą.	Owszem, pójdę na ten raut.	Są do sprzedania, może pan z ojcem pomówi o tem, to jego wydział.	Nic to, każę je tylko przefasonować!	Nie ma nic łatwiejszego dla kobiety jak być szczęśliwą	Nieście go do źródła świętego woda go sama uleczy, gdy ten, co ranił, nie żyje...	Nie rób tego!	Nie towarzyszy on nam dziś.	Wciąż nie ma nowin o naszym skrzypku	Nic w tym złego Brat pani musi przemyśleć, przedyskutować z sobą samym to, co słyszy...	I co? I jakoś jednak żeniaczka nie przyszła panu do głowy?	Panna Zdrojowska jest może trochę... oryginalną, ale ma w sobie dużo wdzięku...	Po co ci znaku?	Więc co robić?	Masz waszmość prawdę: w ogniu pierwszy, w odwrocie ostatni, oto żołnierz jak trzeba, a tymczasem ja tu z waszmością pojadę.	Emilka Odkąd zostawiłaś ją pani, co wieczór słyszałem twoje imię w pacierzu, który mówiła za przepierzeniem kajuty, jakeśmy już stracilijakeśmy (...) stracili	A do nocy przejdziecie?	A skądże ja przybywam, jeśli łaska?	Ale, nudziło zawsze	Który?	Po służbie! Dzieło u nas niemałe!	No i cóż, mój drogi, co powiadasz?	Zaraz, moi panowie. Muszę zrobić jakąś reformę: niech jutro każdy uczeń dostanie w szkole funtfunt	Miałżeby kardynał mieć agentów we wszystkich stronach świata!	Och, mój złociutki Rafaelu, ja chcę sznur pereł	Ten zegar?...	Aaa, Bosko czarnoksiężnik.	Albo i mój małżonek...	Daleko?	I niedorzeczne	Janek, Janek...	Maszallach!	O! o czym myślisz?	Ojcze święty polecam waszej dostojności moje najpokorniejsze służby.	Olesiu!	Poczekaj, zaraz nasi przyjdą.	Widział i bezbez (daw.)	Wszystko jedno jakie.	ZostawujeZostawować	Żegnam pana.
Tęskno mi za ich widokiem. To rzeczywiście tak mili chłopcy. Będę miała wspaniałe wakacje. Tańce, przejażdżki i inne rozrywki nie będą się kończyły. Nigdy ci nie przebaczę, Królowo Anno, że nie jedziesz ze mną na święta.	Niechże się pani nie wysila Tu nie dancing, a ja nie hrabia, ani inny maglarz, tylko zwykły pisarz warsztatowy.	Słuchaj, kochanie, nie to chciałaś powiedzieć, inaczej dlaczegobyś urwała.	Daj to Boże ale mnie by się widziało nie trąbić z wieży, dopóki się nie pokona, nie ostrzegać, że się bić będzie, aby się miano na pieczy, nie drażnić złego zwierza.	A jeśli po nim nowe życie nie wykwitnie?	A pan coś strasznie rozmowny?... Nie wyglądał...	Dlaczego nie? Będziesz pachniał.	Jest tu jeszcze jedna osoba, która nie głosowała Czemuż pani nie korzysta z prawa głosu?	Mój protegowany! Paradna jest ciocia. Nie wiem, kto go dotychczas protegował więcej. Z pewnością nie ja.	Nie czyń tego	Nie ja	Nie ma co! Ja sama panów odprowadzę. Zobaczę.	Nie wróci	Nie, pani.	Mój hrabio alboż to nie są cechy naiwnego dzieciństwa?	Ależ to piekielny koszt, panie dyrektorze, bo chyba nie zamierza pan po trzech miesiącach wszystkiego zmieniać?	Lub tak niewiele, na uczciwość, że nie warto tego rachować.	Wcale bym się nie gniewał.	Przepraszam pana nie zastanowiłam się, że robię panu przykrość tą rozmową. Ale pan sam rozpoczął.	Bo życie okupione mękami tylu ludzi nie może mieć boskiego błogosławieństwa.	Milcz... nie mam czasu na gawędki!	Nic dziwnego, jesteś jeszcze malutki. Tym śmie­lej wyznaj wszystko, gdyż winy w tobie nie ma żad­nej. Śpisz w nocy?	Nie gadaj tyle!	Nie może być! Czemu, jaśnie panienko?	Dlatego że wówczas o jakichkolwiek układach mowy już nie będzie, że załoga twierdzy zapłonie zemstą, że ci ludzie prędzej jeden na drugim w takim razie padną, niż się poddadzą...	Jakbyś zgadł! Jak Boga kocham, ten typek nie rozstawał się z parasolem.	Na jaki pożytek? Waćpanna tego nie rozumiesz? Tedy poczekaj trochę, zaraz się ów pożytek widocznie waćpannie ukaże.	Dla Boga! Toż my w domu tego człowieka mieszkamy! Jutro trzeba będzie jakąkolwiek gospodę znaleźć, a niechby i namioty w polu rozbić, byle tu dłużej nie mieszkać!	O, bardzo proszę... Nie każdy jest łotrem, kto siedział na Pawiaku... A co do udzielania rad...	Słuchajcie, panie, gdyż nie chcę was dłużej torturować. W dniu dzisiejszym... zgadnij, Ada co będzie?	Zdolności nie mają także. Po mnie.	To prawda, bracia, że jedzie lewizor	Rad by ja to uczynił, ale sobie rememoruj wacpani, że aż do dziesiątej, do stróżowego śpiewania, ulica jest pełna ludzi, na beischlagach gry i chorały. Nim się to wszystko uspokoi, to jeszcze upłynie sporo wody. Tak tedy ledwie niecała godzinka wolna się ostanie. To strasznie kusokuso	Co on ma być gorszy, kiedy mi dał czterdziestkę? Głupi to on musi że jest, ale dobry pan.	Aha! Widzi pan Ale niech pan tylko spróbuje powiedzieć to któremukolwiek z tutejszych ludzi. Pomyślą, że pan jest durniem, kłamcą albo czymś jeszcze gorszym. I dlatego właśnie jestem w stanie znieść	Czy jest wstyd, czy nie a ja właśnie pójdę na inżynierię i koniec.	Tysiące lekarstw sprzedaje się w aptekach. Prawda? Czytałem sam w gazetach, że: „setki uleczonych osób dziękuje za itd.” A ludzie, którzy sprzedają lekarstwa, muszą mnóstwo zarabiać. Butelki są małe i jak już raz powiedziałem, kosztują po pensie.	Co ty się tak dopytujesz o to, Lucysiu?	Robi się, co można. Maleństwo to ma nawet osobną mamkę, ale...	Jakoż to: co za jeden? To pun starościc, nasz młody dziedzic.	Oj, co to, to prawda! Chcielibyśmy oboje, żeby tu panicz biegał i kopał jak wszyscy ludzie.	Co to jest? Dlaczego jeszcze?...	Mamusiu, to nauczyciel?	Nazywają to astralnym condominiumastralne condominium (łac.)	Proszę zważyć, jaki to smyk przebiegły! Chciałby powrócić znów do włóczęgi, jakem przepowiedział. Nic znając jeszcze pańskiego zawodu...	Widzę, że oboje jak dawniej gadacie głupstwa	Wstań, to zobaczysz.	Panie prokuratorze! Żadnej litości, bo zbrodnia jest oczywista. Panna de Villefort sama zapakowała lekarstwa, które zostały posłane panu de Saint-Méran i pan de Saint-Méran umarł. Panna de Villefort sama przyrządziła napar z ziół dla pani de Saint-Méran i pani de Saint-Méran umarła. Panna de Villefort wzięła z rąk Barrois, który musiał wyjść, karafkę lemoniady, przygotowaną dla pana Noirtier i starzec cudem tylko uszedł z tego z życiem. To panna de Villefort jest winowajczynią! To ona jest trucicielką! Panie prokuratorze, oskarżam pannę de Villefort winną zbrodni; niech pan czyni swoją powinność.	Dwadzieścia pięć... Czy ja wiem?... To może wypadnie po dziesięć rubli sztuka...	Boję się! Wyznaję to ze skruchą. Na miły Bóg, boję się! Rotmistrz mię przestrzeli na wylot zatrutą kulą.	Dowiedziałem się tego od jednego z towarzyszących mu żołnierzy, który później zjawił się tutaj: Van Gould na karaweli hrabiego z Lermy popłynął ku wschodnim brzegom jeziora, omijając tym samym waszą flotę, i przybił do Coro, gdzie, jak wiedział, rzuciła kotwicę hiszpańska fregata.	Nazwisko? Na cóż panu nazwisko! Nazywa się Castillan. Podejmuję się urządzić panu spotkanie z nim w odległości kilku mil od Paryża. Do pana należy wynaleźć powód sprzeczki.	Pewne pogłoski o tym, jak mi się zdaje, dotarły do mnie przed wielu laty. Jak sobie przypominam, nazwano ów rok „Czarnym Rokiem”.	A są u was ładne kobiety?	Cóż się z nią stało?	Ja przecie sam zapłacę, jak się ożenię z Orzechowszczanką	Poddaj się, Lupin! Poddaj się, Lupin!	Zaraz się dowiemy	Dla Boga, chyba jegomość kpi! Co ona miała do roboty w Kijowie, kiedy ona w jarze nad Waładynką, niedaleko RaszkowaRaszków	A ten, ten tam twój przyjaciel. Co mu do tego wszystkiego? Głupi być musi, prawda?	Ale moje meble?	Ale skąd?	Będę wam dawał, żebyście złamali.	Chodźmy więc, caballeros. Przed nami wielka puszcza.	Czy ci mało jeszcze?	Dlaczego wy wczoraj wieczór strzelać do mnie?	Już przyszło, panie.	Na pewno	Niech i tak będzie! Data porwania?	Niech tak będzie, skoro pan tego chce, Ayrtonie	Panie poruczniku gdzie pan kończył szkołę wojskową?	Skądże do mnie nabrał pan takiego zaufania?	Wtorek. Dwa dni był pan nieprzytomny.	A jakże: staruszek.	A skądże masz konia? Warta bestia kupę pieniędzy!	Bezpieczeństwo, Córka, Małżeństwo, Matka, Mąż, Własność, Żona	Chciałeś powiedzieć:	Coś nadzwyczajnego jest w téj dziewczynie	Dobrze, matko wielebna.	Im bardziej szare jest czyjeś życie, tym większa śmieszność w takim zakończeniu.	Miłostka, Cypryanie	Mój opiekun odpowiedziała Julja.	Niestety, odmawiam	No i cóż dalej! Dziwną mi historją prawisz	Nu! A dlaczego? Co ty masz przeciw córce mojej?	O jakich, mianowicie, hrabia mówi?	Obieżyświat.	Owszem, noblesse oblige!noblesse oblige (fr.)	Pielgrzymi.	Przemoc	Trzeba jeszcze ściągać buty!...	W takim razie natury skomplikowane każe pani uznać za chorobliwe.	W tych łubachłuby zapytał Czech.	Wasza mość także przed Szwedami ucieka?	Wczoraj.	Wody! wody!	Yancig! yancig!	Z jakim chamem?	Z początku chciałam ci była podzię­kować.	Zaraz mieli wyjeżdżać.
Jaka jest szlachta oszmiańska! Hm! Drugiej takiej na pewno nie masz na świecie. Bo czy kto słyszał o tym prócz w bajkach, czy praktykował kto tego, aby się cały powiat hurmem zajął losem sieroty? Żeby przez lat siedmnaście administrował fortunę kogoś takiego, o którym cały świat mówił, że już kości jego pogniły w grobie? Żeby sierota, odtrącony od swojej wioski, z dworu swego wyrzucony za bramę i psami wyszczuty, w lat dwadzieścia wróciwszy, zastał wieś całą i nieruszoną, dwór w niej tak odbudowany, że ani jedną belką się nie różnił od spalonego? Matkę Boską nawet tę samą, która w ogniu ocalała, nad gankiem i dwa worki gotowizny we skrzyni? Słyszał to kto kiedy w tych czasach?... Moja macocha żyła jeszcze trzy lata, a po trzech latach nie umarła, ale w Dzień Zaduszny ze swoim gachem, który był diabeł sam z Łysej Góry, pojechała precz... het! Gdzieś do Niemiec. Tak powiadali ludzie. Kolega mój nawet, który służył ze mną królowi chrześcijańskiemu, a który jeździł był z Francji do swoich, powiadał mnie, że powracając sam na żywe oczy gdzieś ją widział w Niemcach. Karetą i czterema końmi karymi, z harbejtlowym obok siebie amantem, jechała na bal do miasteczka. Wszystka służba koło niej była czarno ubrana, w harbejtlach i kusych sukienkach nie mogłem i wszystko przepadło! Działo się to...	Zaczepiłeś pan kwestyą nader drażliwą którą, chcąc rozwiązywać, zastrzedz się naprzód potrzeba od wniosków, jakie z poruszenia jéj wyciągnąć można. Pozwól więc, abym zaręczył przedewszystkiém, że na wallenrodyzm nie choruję, że uważam go za ideę fałszywą, szkodliwą, uwłaczającą charakterowi człowieka i narodu. Śmieléj teraz powiedziéć mogę, że przyobleczenia sukni kaprala i pełnienia służby jego, a choćby i hofrata, nie uważam za potępienia godne, byle pod suknią tą biło serce stare, trwała pamięć przeszłości i związek z nią. Nie jestem téż wcale rewolucyonistą owszem, w zasadzie potępiam wszelkie przewroty gwałtowne; przyznaję konieczność rachowania się z rzeczywistością; ale nie powinno to przeszkadzać pozostać wiernym sobie, przeszłości i tradycyi. Przyszłość zależy od zbiegu tysiąca okoliczności; przeszłość jest w rękach naszych i stanowi zasób, z którego się siły do życia czerpać powinno. Nie myślę nikomu stawiać za przykład rozproszonego Izraela, a jednak niepodobna z jego trwania w najniekorzystniejszych warunkach nie wyciągnąć téj prawdy, że strzegąc tradycyi, zachowuje się skarbnicę żywota...	Czyżby to nie znaczyło dać mu do zrozumienia, że jest niebezpieczny? A przy tym, czy można zabronić komuś jeździć, gdzie mu się podoba? Jutro nie będziemy jadły w tym pokoju: kiedy nas tu nie zobaczy, przestanie się w tobie kochać przez okno. Oto, drogie dziecko, jak postępuje kobieta znająca życie.	Przysięgam na to a zresztą po co tu i przysięga, kiedy zaklęty nie ma żadnej woli i jak ten, co go zaklął, zechce, to się z miejsca i przez trzy wieki nie ruszy. Tak więc panowie możecie mnie bezpiecznie wypuścić, albo przynajmniej przeprowadzać kazać; bo jakem żyw, pilno mi strasznie i nie ręczę...	Tak, Harden. Otóż musisz zaraz jechać do Richmond, zobaczyć się osobiście z Hardenem i powiesz mu, ażeby przysłał dwa razy więcej orchidei, niż zamówiłem, i możliwie najmniej białych. Najlepiej, aby wcale nie było białych. Jest ładny dzień, Franciszku, a Richmond to bardzo piękna miejscowość, inaczej bym cię tym nie trudził.	Byłoby to niepotrzebne ponieważ pan Morrel nie zna mego nazwiska. Niechże ten poczciwiec powie tylko, że jestem prokurentem firmy Thomson i French w Rzymie, z którą ojciec pani pozostaje w stosunkach handlowych.	Wolno, wolno! W Nucklao mówią, że żaden sahib nie powinien wobec czarnego przyznawać się do pomyłek.	Tak, pozazdrościć szanownemu panu! Takie dobra, takie dobra! Wyznaję, że nigdy bym się na to nie zdobył! Oddać wszystko ludziom nieznanym, a może właśnie próżniakom, może na marne? Pracowity ręce sobie pourabia, a próżniak będzie siedział i oszukiwał. Przecie tak zawsze na świecie było, jest i będzie. A próżniak pierwszy stanie do zysków. Cóż wtedy? Czy aby panowie nie cofną się wówczas do przymusu?	Tak, nie, ona ma klucz... Miałem kiedyś sen, wstydzę się opowiedzieć. Miałem tylko sen, że pani Cin weszła do ubikacji, włożyła mnie do muszli. Usiadła...	Jeszcze tego nie trzeba Mam też nadzieję, iż jeśli wszystko utracę, to Rzeczpospolita chociaż o dzieciach moich będzie pamiętała.	No, to już powiem, nie śmiejcie się ze mnie. Oddała-bym wszystko panu Lucyanowi.	Nie ma ich, panie Cyrusie Za to w jego pień zawiera wewnątrz mąkę, którą natura daje nam od razu zmieloną.	O nie! nie trzeba! więc jutro ja sama dam ci dyscyplinę, która zgodzi się z delikatnością twojej skóry, tylko proszę cię o rzetelność w egzekucji.	Może być. Ale nie sądzę. Przekonamy się o tem, gdy znajdziemy kupca. Jeżeli oczywiście zechcesz ryzykować głową.	Nonsens. Idę o zakład, że nie.	Oczywiście, mój chłopcze Lepiej jednak, żeby nie było potrzeby się bronić.	Rozumie? Zapewne. Ale nie jestem pewien, czy pochwala. Zresztą to nie ma znaczenia. Jestem dość uczciwy, by powiedzieć to pani, pani Gould.	W jakimże humorze jesteś dziś pani Czy nie dowiem się niczego już więcej?	O! Ja myślę, że nie znajdzie się ani jeden taki podły. KsiążkaCzytaj, Bronek! Umieram z ciekawości: co się dalej stało?	Nie wiem jeszcze. Poradzę sięPoradzę się z (...) kucharzem	Nie znam tego romansu i mniejsza o to skąd wziąłeś taką przysięgę; wierzę jej, bo wiem, mości balwierzu, żeś człowiek poczciwy.	Ta myśl nieraz korciła umysły ludzkie Źle znamy postać tej planety. Wydaje się ona zmienna i nieustannie wzburzona. Widać na niej kanały, których pochodzenie i istota są nam nieznane. Nie jesteśmy więc pewni, czy ten sąsiedni świat jest trapiony i zbezczeszczony istotami podobnymi do ludzi.	Bo dusza nie ma ciała.	Mój ty kochany! Więc nie żałujesz?	Nie lubię. Więc cóż?	Nie żyje.	Nie! Może wy?	Wiem, masz do dezercji lekkie nogi! Tylko ostrożnie, bym cię nie złapał, bo odpokutujesz ciężko!	Pani Boska poszła wczoraj do komory chustę dla Zosieńki przynieść, ja za nią! Obróci się: „Kto tam?” waszmość zaś też pozwoleństwa rodzicielskiego potrzebujesz”. To powiedziawszy poszła myśląc, że może po pijanemu to czynię. Jakoż miałem w głowie...	Chora? Jagnesia? O, rety! Czegóż od razu nie gadacie?	Czy ja wiem? Zapewne do Warszawy. Jeszcze o tym nie myślałem.	Hrabina Aurora wyjechała do Poczdamu. Nie będzie dziś na balu u ministra.	Ja. Dotychczas milczałem nie mając odpowiednich wykonawców. Dziś znalazłem takiego, który zrozumiał moje idee, i zacznę działać.	O, pani Nie pozwól, aby zawładnęły tobą takie ponure myśli. Będzie mama mieszkać z nami, będzie mama jeszcze długo szczęśliwa, kochana, czczona i przy nas zapomnisz...	Pani Szczepanowa radym sercem przyrzekła swoją pomoc, a nawet ma przyjść na górę nie czekając wieczora królewna bowiem dziś, tak samo jak wczoraj, ma spędzić parę godzin z robótką przy najmiłościwszej pani.	Naturalnie. Przecież nie wymagałbym od pani nic więcej... Ot... jakby trochę kwiatów... A zresztą...	Nie przerywaj, bo właśnie ten wypadek świadczy o twojej szlachetności. Więc kiedy po tej aferze wrócił chłopak na wieś, padł mi do nóg...	W Paryżu? Podoba mi się, to jest sprawia mi przyjemność, wszystko... Ruch, życie... Jest to jak burza! Na przykład w okolicy Gare Saint-Lazare gdy się jedzie w powozie i gdy się widzi tych ludzi pędzących trotuaramitrotuar (z fr.)	On to już w sobie nie ma nic a nic z marynarza! Naprawdę, to brygiem kieruje pan Shuan; ten jest najlepszym marynarzem z zawodu, pomijając pijaństwo; powiadam ci, że w to wierzę! Ba, spojrzyj no tutaj! On to zrobił... pan Shuan to zrobił...	A ha! ale przecież! Tysiąc dukatów dla waści, a tysiąc dla podczaszynej? zdaje mi się, że powinno-by wystarczyć, przytem co możecie mieć ze swego? No, jakże?	Co to za człowiek?	Szwejku jeśli stanie ci się jeszcze coś podobnego, to będzie z tobą źle.	Cóż to za nowa heca, Pepa?...	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Spodziewałem się tego i stanąłem pomiędzy nim a tobą. Kardynał jest nieostrożny bardzo, odzywając się w ten sposób do ludzi; możnaby myśleć, że miał jedynie w życiu do czynienia z kobietami i dziećmi.	No tak A co, dziwi cię to?	Czynię, co potrzeba dla uciechy własnej. W pieszczotach się dowiem, czym poza Orgazem, czy Havemeyerem, mógłbyś być więcej.	My się jeszcze zobaczym, panie gospodarzu, i pogadamy.	A czy to już wyjechali?	Czy to były Suwałki?	Dlaczego to wszystkie inne dzieci są zdrowe, tylko ja jedna ciągle choruję?	I tak ktoś się nam dziś obiecał, więc się tylko towarzystwo powiększy. Tymczasem pójdę zapowiedzieć, żeby przygotowano dla was nakrycia.	I... i... takie to i robienie...	Pewnie, że tak.	To wiesz więcej niż ja sam, a w kimże, jeśliś łaskaw?	To źle!	Widziałeś się z nimi?	Wszystko robię, co mi każą Jestem na łaskawym chlebie, bo Ona mnie lubiła.	Wzięłam chustkę, moje dziecko, gdyż mi jest zimno Moja kołdra jest trochę za cienka.	Za mną, caballeros.	Ależ co dzień... na cały dzień...	Czy mąż tej ohydnej istoty żyje jeszcze?	I wówczas co?	Robić wrażenie jest posłannictwem artysty!... Wówczas dopiero panuję nad tłumem, kiedy podnoszę go do niebios, rzucam w otchłań, pieszczę melodią wymowy albo siekę sarkazmem... Czy dopiero jutro odbierzemy pieniądze, panie Miętlewicz?...	A więc o północy dotrzemy na miejsce.	Bo kto na SiczSicz Zaporoska	Bo w tej nauce zaszłaś już daleko, aż do piątej części świata...	Boginie, które liczysz na tuziny.	Czy pan mnie szczerze kochasz?	Dziwniejsza jeszcze, w jaki sposób potrafił uciec! z oczu mi znikł, jakby wpadł w ziemię	Ej, widzę, waszmość okazji szukasz?	Jeżeli pani pozwoli, zaczekam tu na niego.	Może mieć jeszcze dzieci Zakonserwowana jest, uczciwszy uszy, jak solona flądra.	No, przed ojcem. Powiedz mu cokolwiek o stanie twoich finansów.	W grudniu będzie jeszcze lepiej.	A zatem chodźmy poszukać odpowiedniego stanowiska obserwacyjnego	Ale czybyś potrafił pisać włoskie poezje?	Ale pieniądze są nam niezwłocznie potrzebne	Anna!	Bardzo dziękuję stryjaszkowi.	Bieda, Przemoc	Czego pragniesz, córko?	Czy będzie pobierał jaką płacę?	Czy pamiętasz Seraj Kaszmirski?	Gdzie?	Ile oskarżony ma lat?	Jak?	Jutro!	Konia zaś jego poznałbyś?	Nic a nic.	Niestety!	O dziesiątej albo jedenastej.	Obrazy, wodną farbą...	Owszem...	Powiedzże, coś mu powiedziała?	Tak.	Ten podkop miał zapewne posłużyć do ucieczki?	Trzech ludzi z załogi, panie. Dobrze uzbrojonych.	Tym lepiej... Jesteś pan gotów?	„Szanowny panie i drogi przyjacielu...”
Jak to? Poczytujesz mnie pan za fałszerza, oskarżasz o podstępne przywłaszczenie imienia twego brata, posiadasz pan zupełną pewność potępienia mnie w oczach sprawiedliwości i ofiarowujesz mi tak niedorzeczne pieniądze, abym cię tylko uwolnił od siebie! Ależ, mój panie, to znaczy po prostu, że pan uznajesz mnie za Ludwika de Lembrat i że obawiasz się oka sprawiedliwości.	Zupełna racja, pani hrabino! Ale musieliśmy to zrobić dla zapobieżenia większemu jeszcze nieszczęściu. Wolno jej, oczywiście, podpalić własny bróg słomy i wygnać rezydentów, ale major zaczął po prostu polować na nią i kto wie, co by zaszło, gdyby nie została zamknięta. Mąż miał sporo nieprzyjemności z tego powodu w Karlstadzie, dano mu wyraźnie do poznania, że powinien patrzeć przez palce na to, co się stało w Ekeby, ale wedle sumienia nie mógł postąpić inaczej.	O, to nie tak trudno, jak się z pozoru zdaje cała tajemnica w tym, żeby sobie zajęcia odpowiednio rozłożyć i na każde właściwą porę naznaczyć. Gdy się to raz urządzi i porządku w zajęciach regularnie przestrzega, idzie już wszystko jak z płatka. Gospodaruję tak już od lat wielu, więc pojmie pani, że miałam czas wprawić się i wypróbować wszystkie kółka mojej machiny gospodarczej. Idzie też u nas wszystko jak w zegarku, a ja od czasu do czasu tylko potrzebuję pokręcić jakąś śrubkę.	To dopiero tajemnica. Przyznam się, że dałbym wiele, aby ją wyjaśnić.	Otóż po powrocie do Nowego Jorku jak grom spadła na mnie wiadomość: Betty otrzymała depeszę, że przyjeżdża jej narzeczony. To mnie zupełnie wytrąciło z równowagi. Miałem wrażenie, że i ona była zrozpaczona. W gronie kilku znajomych piliśmy przez całą noc, a nad ranem Betty mi powiedziała: „Nie ma innego wyjścia. Albo będziemy musieli rozstać się na zawsze, albo musimy mego narzeczonego i całą moją rodzinę postawić przed faktem dokonanym”.	Bogać tam przejezdni! Oglądały wszystko, las i rzekę, i miały ze sobą jeszcze takie patrzydła do patrzenia, co aż nas mrowie  przechodziło...	Kiedy nam i tak nic nie zrobił! To przecie tylko szopa! No, gdzież ty idziesz?	Któż ich wie? może ci, co się obawiali aby ich nie wydał, śmierć mu przyspieszyli!!	Nic, panie. Mówi, że mu się tak podobało.	Skąd!... Czy sądzisz, że w dzień nie widuję obcych ludzi, którzy ukazują się pod pałacem i znikają, nim zdołam zawołać na służbę?... A w nocy czy nie słyszę szeptów za ścianą?...	Z czego się śmiejecie?! Co jest w mojej propozycji niemożliwego? Czyż nie mamy kilofów i motyk? Czy pan Cyrus nie potrafiłby zrobić prochu, żeby wysadzić skały? Prawda, panie Cyrusie, że sporządzi pan proch, jeśli będzie nam potrzebny?	Zdawało się, że ona mnie tak kocha!	Bawi mnie to kiedy sobie przypominam, że i ja chodziłam jak te panie albo jeździłam obszarpanymi dorożkami.	Ciociu, proszę tchu nabrać! Ta tyrada grozi zapaleniem płuc. Wierzę ślepo w doskonałości panny Koop, obowiązuję się przez wdzięczność dla majora wystawić jej pomnik na rynku w Dülmen i wypisać to wszystko na marmurowej płycie.	Cóż to za wiosna, cicho mówiła Marja, w życiu mojem niepamiętam... podobnej (najpiękniejszą wiosną, jest zawsze ta w której kochamy).	Dużo, dużo, dużo!... No i co?	Dzisiaj trochę szalałam, ale wie pan, że to jest nudne.	Ludzie przyszli, morejne, i krzyczeli na nią, żeby ona pisanie jakieś dała... długo krzyczeli... a ona krzyczała, że nie da! nie da! nie da!... a koza w sieni tak biegała... biegała i meczała...	Młodzi ludzie są mądrzy żenią się wcześnie: to jest zdrowe i zapewnia długie życie.	Nie zwrócił pan jednak uwagi na ten szczegół, że włościanie są zbyt mało oświeceni do podobnych innowacji.	No chyba! I to na jakieś sześć milionów.	O, to zależy tylko od pana... oczywiście, skoro pan sądzi, że potrzeba.	Rozumie się, że nie chcecie o nich mówić... boście mi je ukradli.	Zobaczysz, że będzie lepiej, gdy usłyszy Stefek My oboje bardzo jesteśmy ciekawi wszystkiego, co cię wzrusza.	Nauczyłem ja się wielu rzeczy, zanim się niejedna dziewczyna urodziła. Służyłem w marynarce, gdzie mnie nauczono, po co człowiek ma oczy w głowie. Patrz swego nosa, Lena!	Otóż to! Dla ciebie i tobie podobnych jedna jest tylko ważna rzecz na świecie: podoba się albo się nie podoba. Zresztą nic.	Wszelka nadzieja byłaby tu głupia. Proszę się zastanowić, panie sędzio śledczy, a zgodzi się pan ze mną, że logicznie rzecz biorąc...	A pani nie pamięta, że ja zawsze byłem taki jakiś dziwny?	Ach! Cóż mu się stało, temu biednemu, kochanemu panu Vautrin?	Ależ nie, to drobnostka.	Bez ksiąg się obejdę. Mam przy sobie w notatniku datę i cyfręcyfra zobowiązanie, zwłaszcza na piśmie.. Będę panu dyktował, pan raczy sprawdzić.	Chcesz, żebym jechał do domu?	Daj osiem ann, a powiem Chodzi o twój spokój.	Duszą! no! no! zaczynajciesz robotę.	I za kogoż ją wydacie, za kogo?	Mów śmiało!	Na wszystkie warunki te zgodziła się pani hrabina.	Narzeczonego? Któż to ma być? Kto to taki?	Nie, nie zdaje mi się.	Niechże pani mi się tu przynajmniej nie rozchoruje	On też to był. Ale nie na zbaraskich żołnierzówżołnierzów	Powiedzcie mi pierwej, miłościwy panie, że mi odpuszczacie winy.	Powszechnie mówią, że najgenialniejszemu z ministrów, przeznaczono najpiękniejszą pannę z naszego dworu?	Proszę dobrodzieja czy ten pan, który przyszedł z księdzem proboszczem, to nie pan Appert?	Rad bym być świadkiem związku, jaki istnieje między pańskimi pragnieniami a kurczeniem się skóry	Szaniarski składać oficjalne zapytanie w sprawach urzędowych; tu żart.: pytać. jednego z gapiących się kolegów. tobołek podróżny, zawiniątko. butelczynę?	Tak, chodźmy ale byłoby lepiej...	Tak, tak zwana smocza	To mistrz Wit mają tu brata?	To obraża... tedy...	Więc i powodzi się panu nieźle?	Wyspałeś się?	Z konieczności muszę mówić jako reprezentant rodziny. Żebym ten urząd tobie zlecił, miano by nas za głuchoniemych.	Zginął. Trafiają się takie kobiety.	A com waju zawierzył, nie rozpowiadajcie...	A mogę!	Ale ja tu gadam, a w biurze ludzie czekają...	Ano dobrze. Ja pojadę na łowy.	Bo chcę te komendy mieć w mojej mocy i drogę powrotną waszej miłości zabezpieczyć.	Bądź pan zdrów.	Będę!	Czekam!	Czy ja wiem?...	Czy pan mnie tylko dobrze zrozumiał?	Czy pani jest w domu?	Czyż towarzystwo istot nieszczęśliwych nie przeraża pana?	Dajże Bóg zdrowie mojej i twojej!	Dlatego ponieważ chciałem z tobą pomówić. Nie chciałem cię tropić. Umyślnie strzelałem ponad twą głową.	Dobra nowina.	Gdzie idziesz? Mogę cię podwieźć, bo powóz na mnie czeka.	Himmelherrgott!	I ciebie! Może nie?	Jak Boga kocham, czego chcecie?	Jak ona wygląda?	Jakież tu bogactwo!	Kapłani będą moimi sługami, nie ministrami...	Kto wie	Masz jeszcze ochotę życie swoje ważyć dla mnie?	Mocno ją kochasz?	Mogę.	Może!	Nie chcę cię widzieć, znać! Bierz konia i uchodź stąd!...	Nie czyń tego, gdyż pójść musisz.	Nie wiem, proszę pana	Nie wiem. Dajcie mi spokój, zmęczony jestem... Przynieście mi mleka. Listu nie ma jakiego?	Nie wierzysz?	O! milordzie!...	Od króla?	Pibrac!	Powiesz mu pan?...	Poświęcenie mówiła, potrząsając główką, jak gdyby z żalem myślała o wszystkich ładnych rzeczach, które jej były potrzebne.	Re-flektor.	Skądże ty te wyrazy...	Stańczyk wprowadzi cię na królestwo i jest na twoje rozkazy. Żegnaj nam, królu zamczyska, i panuj, jak ci zaleciłem.	Takie jest powszechne mniemanie. Ale poczekaj chwilkę. Czy może istnieć sześcian momentalny?	Tylko na zewnątrz.	W każdym razie nie był bardziej dumny niż inni książęta z jego gatunku.	Więc jak ma być?	Woda jest głęboka?	Zdrajco!
Ja pamiętam, ale mnie się coś przypomniało. Ja mam córkę, ona też chorowała, ja nie wiem co jej było, nie wiedzieli tego i doktorzy w Łodzi. Ona była bardzo delikatna, bardzo blada jak te ściane, co to ściane, jak czyste wapno: ją bolało w kościach i w skórze i w ręcach też. Zawiozłem ją do Warszawy. Doktór powiada: Ciechocinek! Dobrze, co będzie kosztować ten Ciechocinek? „Dwieście rubli”. Skąd ja mogę wziąć tyli majątek! Poszedłem do drugiego doktora. On powiedział, że jej trzeba robić takie wygniatanie. Kazał mi wyjść z pokoju. Wyszedłem i trochę sobie słucham, a mojo Rojze krzyczy. Nu, ja ojciec jestem, to mnie to przestraszyło, to ja grzecznie mówię przez drzwi: „Panie konsyliarzu, tak nie można!” On mi powiedział, że jestem głupi! Sza, dobrze! Ale jak una znowu zaczęła wykrzykiwać na cały głos, to ja się trochę rozgniewałem i powiadam głośno: „Panie doktorze, tak nie można, ja zawołam policji, to jest porządna dziewczyna!” To un mnie kazał bardzo grzecznie wyjść za drzwi, co ja przeszkadzam tej gniecionej medycynie. Zaczekałem na schodach, a jak Rojze wyszła, to była czerwona jak barchan i mówiła, co ma wielką przyjemnoszcz w kościach. Przez miesiąc to una była zdrowa jak gęś, jej tak dobrze robiła ta gnieciona medycyna, jak się to nazywa, ja nie wiem.	No jasne Pachnie zupełnie inaczej od zimnej. Najtrudniej wyczuć właśnie gorącą wodę... i lód. Pamiętam, że zdarzyło mi się iść po ciemku śladami pewnego mężczyzny przez piętnaście kilometrów, a prowadził mnie wtedy tylko zapach gorącej wody, której użył podczas golenia... bo biedaka nie było stać na mydło. No dobrze, zorientujmy się, z której strony wieje wiatr. Wiatr jest bardzo ważny, kiedy trzeba kogoś wywęszyć z dużej odległości. Nie powinien być zbyt porywisty, no i musi wiać z właściwej strony. Najlepsza jest delikatna, wilgotna bryza... Aha! Teraz wieje wiatr północny.	Mój synu na cóż nam słów? Ale czy ta mała pukawka nie jest rozkoszna? Wszystkie sześć nabojów wyjdzie od jednego pociągnienia. Nosi się ten rewolwer na piersiach przy samym ciele; tam nie zardzewieje. Nie kładź go nigdy gdzie indziej, a da Bóg, zabijesz nim kiedyś człowieka.	Jeszcze nie teraz. Nie dałem „Nautilusowi” zbliżać się do brzegu i jesteśmy dość oddaleni od ławicy Manarskiej; kazałem jednak przygotować łódź, która nas powiezie na miejsce najstosowniejsze do wylądowania i tym sposobem oszczędzi nam dość długiej wędrówki. Nasze ubiory nurków są na tej łodzi; włożymy je w chwili, gdy się rozpocznie wycieczka podmorska.	Nie inaczej. Nasz zakład otwiera pani kredyt do wysokości pięciuset rubli, które pani następnie pensją swoją spłacisz. Ojciec twierdzi, że charakter pani daje dostateczną gwarancję bezpieczeństwa tej sumy, i ja jestem tego samego zdania, dała się już bowiem pani poznać z pracy nieleniwej i wytrwałej. List pani, opisujący wszystkie starania i wysilenia, otrzymaliśmy dopiero wczoraj. Wkrótce po jego odebraniu wyjechałem z domu.	Dalipan śliczny by to był rodzaj życia. Karaskowi i ojcu Mikołajowi nigdy to na myśli przyjść nie mogło, gdyż założyłbym się, żeby najchętniej z nami poszli, i kto wie, czy by nie miał ochoty i ksiądz proboszcz, bo to uczciwy człowiek i lubi wesołość.	Co pan go się będzie pytał! On powie, że nie winien. Ja ich wykręty znam. Ja swojemu chłopcu za nic nie pozwolę wyjść na podwórko. Pan nie wie, jakie to wszystko zepsute. Oj, ci koledzy, ci koledzy...	A czemu pani Ludmiła nie zrobiła tego dawniej?	Bodaj go tak samo w piekle respektowali! Panna go jeszcze nie znasz, bo na waćpannę tak nie nastawał jako na tę dziewczynę. Arcy to szelma jest, a ów Sakowicz drugi! Dałby Bóg, żeby pan hetman Sapieha obu pogrążył!	I tego, co wycierpiałam, nigdy się nie dowiesz, panie mój.	Słuchajże, frater. Nie wiem, gdzie u was moda przyjmować, ale jeśli tu, na tym miejscu, to radzęć, jak tu przyjdzie brat Jerzy, odejść lepiej, ot, do tej izby przy furcie, bo my tu o nader światowych rzeczach będziemy rozmawiali.	Wiesz asińdźka jakoś ta śmierć tego Dobka przyszła bardzo w porę dla jejmości... ot! gotowi ludzie gadać! Przyznam się, że ja będę musiał jakiś czas tu przestać bywać... póki się to nie zatrze...	A tak, a w pierwszej chwili, gdy się poczuje lepiej, może wpaść w furję. Umieszczę go u Bonifratrów. Tu już i czułości nie pomogą	Adaś! A nie mogłeś to koniczyny skosić, kiedy ja w mieście byłem! Wszystkie zęby ci w gardło wepchnę, gamuło!	Ależ... zaczekaj... przecie tak nie można... Lizo... słuchajże!...	De Marsay bawił się mną jak lalką. Byłam taka młoda! Nie kochamy nigdy mężczyzn, którzy występują w roli guwernerów, nadto urażają nasze próżnostki. Oto niebawem trzy lata zupełnej samotności, i wierz mi, ten spokój nie miał w sobie nic przykrego. Tobie jednej ośmielę się powiedzieć, że tutaj czułam się szczęśliwą. Byłam znudzona adoracjami, zmęczona bez przyjemności, drażniona powierzchownymi wzruszeniami, którym serce było obce. Wszyscy mężczyźni, których znałam, wydali mi się mali, płascy, powierzchowni; żaden nie sprawił mi najlżejszej niespodzianki, żaden nie miał prostoty, wielkości, delikatności. Byłabym pragnęła spotkać kogoś, kto by mi zaimponował.	Eh, o tym nie wątpię znanyć nam Witold, jako rycerz nad rycerze, a król wasz Władysław nie próżno nosi nazwę Jagiełło, co z litewska znaczy: doskonały jeździec i doskonały wódz, ale gdyby oni tak ze sobą porozmawiali... Jak myślisz?	I nie będziesz pani miała żadnej obawy, powracając?	Ja, do Niemców! zawołał z oburzeniem Siewros. Toś ty jeszcze chyba nie poznał, co to za gady, kiedy się dziwujesz, żem jeszcze do niemców nie przystał.	Nawet noce, bo pamiętasz Swój, jak nocami sypiać mi nie dawała cisza grobowa... ty wiesz, że cisze grobowe, tak samo, jak gwar i hałas czasem, spać nie dają... Ty wiesz o tem, Swój, boś wraz zemną nie sypiał... i dopókim pracował, leżałeś mi u nóg, a gdy zmordowany rzucałem pracę, podnosiłeś się i gawędziłeś zemną...	Nie chcesz do spowiedzi!	Nie chciałem wydawać się natrętnym, panie Bernheim. Cecha, którą przypisują ludziom mego pokroju.	Nie kto drugi ukradł, nie!	Nie ma waszej walizki...	Nie przerachuj się Wilczek? Ja panu dobrze życzę.	Nie, stryjciu Antoni! Nie to! Tylko przez tę całą awanturę nieszczęście się stało.	Pani nigdy nie była szczęśliwa?...	Tak Nie chce on do mnie, ja do niego muszę.	Więc pan, oprócz szału i interesu, innych pobudek nie uznaje?	Nie ma, jak widzę, rady Raz człeku śmierć przeznaczona, a lepsza na polu chwały niż na łożu. Bóg cię prowadź! Bóg cię prowadź, Janie! Jeżeli nie zobaczymy się na tym świecie, to na tamtym, a ja ci serca pewnie dochowam.	Co, Alej, tyś na pewno myślał o tym, jak to u was w Dagestanie obchodzą to święto? Pewno tam dobrze?	Ej, co tam gadać o bawole, zjedzonym przed latami! Cóż komu przyjdzie z kości ogryzionych tak dawno?	Gdyby to wuj zjechał do nas na ten kulig, dopiero by to mama i... tatka...	Jak widzisz, sąsiedzie, i gotów jestem ci usłużyć, w czym rozkażesz	Jaśnie panie, były dwa listy: biały i modry. Juści, że baczę, co jaśnie pan kazali, modry na maszynę, a biały dla pana naczelnika.	Jego na gwałt ożenić trzeba!	Lubię takie rzeczy. Jestem przyzwyczajona od dziecka znosić deszcze i niepogody... przepadam po prostu za każdą burzą.	Na Sicz. Jakie waszmość, mości komendancie, masz stamtąd nowiny?	Na galery! A po co wam na galery? Allach kerimAllach Kerim	Oczywiście Ja jestem konsekwentny. Za miesiąc będzie to „pierwsza granda w R. S. K. ” za nią można zapłacić nawet tym głupim fikcyjnym mężowskim honorem. Śmieszne jest tylko, jeśli się jest okłamanym zakończył swym ulubionym powiedzeńkiem.	Oto to! Ta właśnie miejscowość! Otóż w każdym razie do tego miejsca możemy jej towarzyszyć.	Przejdźmy zatem na drugą stronę i przyśpieszmy kroku. Zobaczmy, jak daleko jechali konno.	Są i maniacy, co lubią, żeby ich poniewierano. To są albo męczennicy, albo...	W Lozannie, pani, Rue Fribourg 32... Stanisław Liwicki... Rue Fribourg 32. Tu zaś na wzgórku hotel Cigne, ale dépendance...	Wybaczy pani że zasiedziałem się tak długo, może wbrew pani życzeniom; jednakże sądzę, iż byłoby prawdziwą szkodą, gdyby pani miała odkładać na później opowiedzenie swej zemsty i jeżeli mieściła ona istotnie jakąś małą niedolę dla męża pani, w takim razie jest dla mnie rzeczą niezmiernej wagi, aby ją poznać; później się pani dowie, dlaczego...	A Paulus mój? składając ręce.	A gdybym ja miał w życiu wypadek taki, jak ów jegomość z chustką?	A ja w gęstéj trawie siedziała i robaczki pasła...	A jakie to ma znaczenie?	A jaką śmierć przeznacza pan mnie, panie Marek?	A jakże. Ani chybi! Ale to mniejsza. On się mnie wyrzekł w godzinę chrztu. Odtąd prześladuje niezmordowanie, jakby spełniał obowiązek najświętszy.	A więc gdyby ktoś doniósł prokuratorowi królewskiemu, że Dantès, który w swojej podróży zahaczył o Neapol i Elbę, jest agentem bonapartystów...	A wy?	Aha! Tak to, mały łotrze! Chodź do policji, do policji!	Ale co znowu!... chodźmy wszyscy.	Ale uprzedzam, że stracisz pan bardzo ciekawy spektakl	Bóg ześle wam dobre natchnienie, miłościwy królu	Będziesz moim intendentem, Jacku Czy to jest nasz „powóz?” Och, jaki zabawny! Gdzież usiądę?!	Cicho tu jak w kościele Jak ja kocham sosny! Mam wrażenie, że zapuszczają one korzenie w romantyzm wszystkich stuleci. Jak to miło od czasu do czasu spacerować pod nimi. Czuję się tu zawsze tak szczęśliwa.	Co panu jest?	Czy pan ukończył przygotowania?	Czy twoja tajemnica jest przyjemna?	Cóż to ty chcesz za wyspę? czy to jaki kąsek, myślisz, do pożarcia, ty niedopchany worze! ty żarłoku bestialski.	Dlaczego?	Dziękuję	Gdzie on siedzi?	Ha! kiedym się już raz puścił tą drogą niechże przynajmniej wiem, dlaczego! Jedź do pałacu Beauséant	Hola... stójcie!	I... inom bliżej ołtarza chciał być...	Interes?	Jak pan myśli, jak długo może trwać nawałnica?	Jeszcze jak, kochany tatusiu!... Zaraz byśmy siedli i słuchali...	Jutro my wypędzamy bydło!	Kogo macie teraz z jeńców?	Lud małp obłożony został klątwą! Wiedz o tym!	Myślała pewnie, żeś się wściekł jak pies	No no, jakaż to siła i wytrwałość!	O, ujmuje sobie pani lat!...	On ma humor. Ha, ha, ha, wesołe bydlę.	Pan Murek?	Paradny jesteś, Jurek! Dobranoc panom.	Prawda. Pan, zdaje się, pozatem jest lekarzem?	Starozakonni sami do nas przychodzą...	Straszno słuchać tyle nadziei, a tu śmierć u wezgłowia stoi.	Słucham księcia...	Ta dawno z domu uciekła...	Tak	Tak pan sądzisz?	Tak, panie.	To prawda Każdy, jak może, korzysta.	To znaczy?...	Tu mieszkamy, wielmożny panie, w tym domu	Tytoń!	Wiem, ojcze. Wydaje mi się wszakże, że jest równocześnie człowiekiem nadto zamykającym się w swych myślach.	Wracaj do siebie, połóż się, spocznij.	Wyjeżdżam w podróż.	Z czego pani wnosi?	Zabijesz go.	Zatem jutro poproszę panią o godzinę rozmowy.	Zlituj się, Henryk, i tyś w to wszystko uwierzył?!...
Nie odrodziliście się jeszcze z ducha gdy nie w Bogu i prawdzie, ale w przymierzu z pogany i opiece ich zbawienia szukać chcecie. Nie siłą ich, ale Bożą zwyciężym państwa ich, stolice, wojska. Wszystko runie i obali się za skinieniem Bożem, a pracowitą mrówką, co ten dąb podgryzie, my będziemy. Ale nie w spiskach moc nasza... w pokorze i cierpieniu. A jeśliby kto napadł na Nerona, stańcie i zasłońcie go piersią waszą, bo wszelkie mężobójstwo zakazane nam jest. Nikt z nas nie wie, ażali on nie jest biczem Bożym, nikt nie wie, ażali ten, co nas zabija, nie pomaga nam, czy ten, co męczy, nie żywi, czy ten, co prześladuje prawdę, nie służy jej mimo swej woli. O, ludzie ślepi i małego serca, czyż nie widzicie, że Bóg wszelakiemi drogami iść do swych celów może, a rozum wasz zawodzi... Padnie Neron, ale wówczas, gdy go dotknie palec Boży, i usta Jego wyrzekną: I skruszy się siła nieprawości, jako trzcina wiotka, i rozproszą ludzie jak cienie, i runie potęga, jak podmyta przez wody skała... a wy zdumiejecie się potędze Boga... Niechspiskują ci, co wierzą w siebie, kto w Boga wierzy, niech Bogu ufa...	Cezary! Co się z tobą dzieje? Nie jadłeś i nie piłeś...	Po co? Nie, Pencroffie. Nie rozłączajmy się!	Tak, dziecko Krzywisz się? Czy źle wyjdziesz na tym? Czy pan minister nie potrafi, lepiej od dziennikarza, uzyskać dla królowej sceny lepszego engagement? Czy nie będziesz miała ról i urlopów?	A gdyby tu jaki skład brał u pani bieliznę, czy nie opłaciłoby się zostać?	Bardzo pana proszę... Z głębi serca... Niech mię pan nie gubi!	I już nigdy się nie rozłączymy, prawda?	Lula zobacz czy nie ma ks. Samuela?	Nie bądźże głupi! Cóż to?... obejdziesz się bez baby na gospodarstwie? Nie ożenisz się to nodalinodali (gw.) pół roku.? Nieboszczka zmarła, i kaput! Ale żeby mogła się teraz ozwać, sama by ci pedziałapedziała (gw.)	Nie chce pan być świadkiem naszej radości, naszego święta!	Nie wiele się dowiedział.	Niech mu wasz człowiek powie, że tu spotkania być nie może i że pierwejpierwej (daw.)	O! tej nigdy nie daruję! dokończyła porywczo Laura.	Przecieżeśmy przyjaciółkami od dzieciństwa, moja najdroższa, Jeśli już ktoś ma być tak szczęśliwy że króla mieć będzie kochankiem... czemużby mu choć nie pokazać Marysi?	Ranni w potrzebie raszyńskiej mają prawo po wyleczeniu się iść do swych brygad. Gdy się wyliżesz, pójdziemy obadwaj. A po drodze jeszcze ze sobą porozmawiamy. Teraz masz jeszcze gorączkowe w gębie i może dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.	Wie pan... Będę szczera. Lubię mieć do czynienia z ludźmi stanowiącymi pewną pozytywną wartość, byle nie przypominali mojego papy. Ale z góry chciałabym zaznaczyć i hm... wyjaśnić, że... Nie pogniewa się pan za szczerość?...	Zdziwisz się, kiedy ci powiem z pewnością, że tutaj mieszkali wszyscy królowie od pierwszego aż do mnie, owe Lechy, Krakusy, którzy nic byli ani takimi Lechami i Krakusami, jak nam kroniki przedstawiają, i żyli nierównie dawniej, niż pamięć naszych kronik zasięga. Tu miały miejsce najważniejsze wypadki naszych dziejów. Chwile najwznioślejsze, najrzewniejsze, najokropniejsze naszego życia mają tu swoje groby i pomniki: mówię o tych, które dziejopisowie z łaski swojej zanotowali, a dopieroż te, o których nie zasłyszeli, których ani się domyślali! I nie mogli zrobić lepiej, bo nie znali tego miejsca, nie żyli w nim, nie spoili się z nim duszą; a tylko tutaj mogli czerpać wiadomość całej przeszłości, bo tu jest jądro naszego życia.	Więc bądźmy szczerzy Kiedy pani nie widzę, mówię sobie: dobrze tak jest; ale kiedy panią zobaczę, myślę: a przecież tak jest lepiej. Oto powód, dla którego do tej pory nie byłem... Dodajmy, że wyjeżdżałem na święta, na wieś... Nie wybiera się pani na wieś?...	Bóg dał, Bóg wziął, niech imię Jego będzie pochwalone! Ale ciężko się z tym pogodzić, bardzo ciężko! Jeszcze w sobotę Joe strzelił mi petardą pod samym nosem, za co tak oberwał, że aż się przewrócił. Nawet nie przeczuwałam wtedy, że tak szybko... Och, gdyby czas mógł się cofnąć, przycisnęłabym go do serca i wycałowała.	Milczysz? Ciężko ci? Czemuż sobie na to nie radzisz?	Nie straciłam biżuteryj, ale nieoprawne kamienie niezwykłej piękności, diamenty, rubiny i inne. Po śmierci męża, znaczny jego majątek poszedł na długi, pozostała tylko należność u pewnego wybitnego Włocha, który zmarł niedługo po mężu. Wykonawcy jego testamentu doręczyli mi te kamienie, jako pokrycie zobowiązania. Otrzymałam je niedawno dopiero w Bostonie i już przepadły. To straszne!	Tak. Ale to znaczy chcieć zapomnieć. Co prawda w takich wypadkach chcieć nigdy nie oznacza móc...	Wasze błagorodje!Wasze błagorodje (ros.) kobieta. obie, co się poczubiły, już wyciągnęły na śmierć kopytka. Ostatnie słowo, niby pomazanie, przyjęły od zbawcy, po czym usnęły prawie równocześnie. Mignęła wówczas wielka błyskawica trójkolorowa i czuć było siarkę. Potem szpital runął, grzebiąc trzysta istot. Już dalej nie mogę, bo jest mi niedobrze.	Czy nie widziałeś w młynie nikogo?	Co? Nie ma Jadzi? Jedyna do bawienia gości! Sąsiedzi będą mieli pociechę z domu państwa Głębockich! Wie pan, co babka mi poleciła? Zatrzymać pana na tydzień! Zgoda?	Ale ja jego brat, dróżnik. Przecie mi wielmożny pan sam miejsce tu wyrobił jeszcze w przeszłym roku, po Wielkanocy... I gdzieżbym ja mógł patrzeć na takie nieszczęście pana?... Zresztą, panie, na kolei nie wolno włazić pod maszynę...	Wiem, wiem i współczuję z panem. Usługi, jakie pan oddał Kościołowi i swemu zakonowi nie będą zapomniane. Wybrańcy Pańscy byli we wszech czasach wystawieni na prześladowania: umieli je ścierpieć; trzeba naśladować ich męstwo. Licz pan na łaskę i poparcie króla. Ach, mnichy! mnichy! jadłem ich chleb i wiem z doświadczenia, do czego są zdolni.	„Nigdy” to u ciebie znaczy trzy dni, Filo. Bardzo to ładnie z twojej strony, że mnie zaprosiłaś i chętnie przyjechałabym kiedyś do Bolingbroke. Ale w tym roku nie mogę	Oto odezwał się do mnie w te słowa: „Anastazjo, ja pokryję wszystko milczeniem, pozostaniemy nadal razem, mamy dzieci. Nie zastrzelę pana de Trailles, bo mógłbym go chybić, a chcąc się go pozbyć w inny sposób, mógłbym się spotkać ze sprawiedliwością ludzką. Zabić go w twoich objęciach, to znaczyłoby zniesławić dzieci. Chcąc uniknąć zguby twych dzieci, ich ojca i swojej własnej, podaję ci dwa warunki. Odpowiadaj: Czy ja mam choć jedno dziecko?” Odpowiedziałam, że tak. „Które?” „Dobrze teraz przysięgnij, że będziesz mi posłuszną w jednym razie”. Podpiszesz, gdy ja zechcę, akt sprzedaży dóbr swoich”.	Panie Bertuccio, czekaj pan Chcę mieć jakiś majątek nad brzegiem morza, na przykład w Normandii, między Hawrem a Boulogne. Jak widzisz, masz dosyć miejsca do wyboru. W tych dobrach musi być jaki mały port, przystań, zatoczka, gdzie mogłaby zawinąć i rzucić kotwicę korweta. Zanurza się tylko na piętnaście stóp. Statek ma być zawsze gotowy do wyjścia w morze, o każdej porze w dzień i w nocy, kiedy tylko mi się spodoba. Pytaj pan notariuszy, czy nie mają gdzieś właśnie takiego terenu na sprzedaż; kiedy już ci coś wskażą, pojedziesz obejrzeć ten teren, a jeśli będzie taki, jak trzeba, kupisz go na swoje nazwisko. Korweta powinna być już w drodze do Fécamp, prawda?	To jakiś uczciwy człowiek i rozumny. Nazywa się Gedeon. Kiedy mu powiedziałem, że chcesz wziąć jego córkę, upadł na ziemię i zaczął wydzierać sobie włosy. Rozumie się, przeczekałem ten wylew ojcowskiej boleści, trochę zjadłem, wypiłem wina i co ci się podoba.	Co widzę? Ot, co widzę... Familiant to jest pan Kmicic z wielkiej krwi, a my chudopachołki! Żołnierz przy tym sławny; sam on jeden oponował się nieprzyjacielowi, gdy wszyscy ręce opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej. Upadek, Hańba, Grzech, Przemoc, ZbrodniarzAle kompanię ma nicpotemnicpotem (daw.) że to wszystko ludzie bezecni, przeciw którym infamieinfamia (daw.) i do kogo?	Dwa dni, miłościwy panie, a i to za wiele. Na starość ino domadoma (gw.)	Jak to po co?... Po to, by móc widzieć i słyszeć, co się dzieje w pokoju tej czcigodnej damy, która mieszka piętro niżej.	To są profesorowie z nowej szkoły na Bawole, wiesz?	Że ten żołnierz wykrwawił się, bo wyssał z niego krew dziki wampir krwiopijca. Widzisz ten niewielki otwór na skroni, przez który wypływa krew?	Ach, mój Boże. Przecież i między wami są tacy, co jedzą swoje, a jednak wyszli. Więc i nam należało... jako towarzyszom.	Ależ to stary dziad!	Bo co?	Do kapłanów! naturalnie, że do kapłanów nauki, idei, działań społecznych i tym podobnych świątyń... Sewerka wczoraj u nich była, powiodło się jej bardzo dobrze i na dziś jeszcze ją zaprosili.	Dziś musiałem wraz ze stryjem Wilhelmem reprezentować fabrykę na pogrzebie prezesa Genwajna. Pogrzeb trwał przeszło dwie godziny i nieco przemarzłem...	I tak są to już tylko zgliszcza Zakonu	Jak to polityka?	Kształcili nas mężczyźni.	Kto cię tam wie?... Ale jedź dalej!	Mnie to nawet bawi.	Myślę, że tak zrobię A gdy zostanie wydrukowane, poślę tym amerykańskim panom wycinek. Ale wytnę ten zachód słońca. Zdaje mi się, że pan Harrison miał rację.	Na dwa, może na trzy tygodnie. Mam przynajmniej takie zamiary.	Naprawdę? Jak to ona wszystko wie, nieprawdaż Marto?	Niewieleć ja wiem, ale i to jest coś. Owóż trzeba zacząć od tej biednej Dorotei. Moja żona była spod Przemyśla...	No, to jest prawda	Oto gdyby się wszystkie jajka wykluwały, dość byłoby czterech dorszów na zaopatrzenie Anglii, Ameryki i Norwegii.	Pani margrabino, jestem na pani rozkazy	Takiej gadaniny nasłuchałem się od pierwszego tygodnia po urodzeniu Do czego to prowadzi?	Ten kawaler ma rację!...	To rzecz niemożliwa.	Ziemia opustoszeje, powiadają znajdziemy u siebie, kim ją zaludnić... Rodzi się u nas dosyć dzieci, dość mamy ludzi bezziemnych. Gdzie siądzie nasz przybysz, chorągiew z sobą niesie Cesarstwa i zajmuje ziemię tę dla Apostolskiej Stolicy i dla państwa rzymskiego. Ziemię tę darowizną otrzymaliśmy od Papieżów, Królów, Cezarów, do których z prawa cała kula ziemska należy; własnością jest naszą... więc tych przywłaszczycieli w pień...	A idę.	A następnie?	A państwo Osnowscy?	Ale jest jeszcze drugi arkusz	Bianchon, gdzie są pieniądze, któreś wziął za zegarek?	Bo też zwykle pojedynkujemy się z przyjaciółmi.	Bądź zdrowa, dziecko	Coś szepce...	Czekaj!	Czy ojciec mówił o naszej sytuacji serio?	Czy twój ojciec służył u Ali-Paszy?	Czy wiecie, że nasz pastor ogląda się za inną parafią?	Czystki w wojsku.	Daję	Dobrze, dobrze, napij się jeszcze, Figiszewski! Wiem, żeś patriota.	Fabryki?	I cóż dalej?	Janie, ratuj! teraz pora!	Jesteśmy zakonnicy; mamy pełne prawo do sukni, jaką nosimy.	Juści, że o siewach wspominał.	Miejcie ją w zapasie starałem się i staram być miłym dla wszystkich, dobrym, uprzejmym; potrzeba się pokazać że strasznym być mogę.	Może właśnie dzisiaj się napije... jest już chłodno... a zawsze dobrze jest wypić coś gorącego. Tutaj zdążysz jeszcze zrobić porządek.	Naczelnika! Naczelnika!	Natura horret vacuum	Nazywa się...	No! Jeżeli teraz jeszcze kapitan Nemo posunie się dalej będzie mistrzem.	No... tego pana... Kazimierza Norskiego...	Od Sary?	Panie!	Pewnie, pewnie. Państwo, Patriota, Praca u podstaw, Praca organiczna, WiosnaAle tu mało się robi, żeby skasować niewolę biednych ludzi, niewolę wewnętrzną.	Połóżcie się. Trzeba by się wam napić maciórkowego naparu! Strzęśliście się wczoraj!	Prawda li, żeś obrzydliwą wiarę obcą przyjęła? jesteś chrześcijanką...	Psst! Zaraz się dowiemy, bo otóż i on.	Tak, tak, naturalnie pojedziemy do starego zamku	Tak.	Także.	Ty jesteś wszędzie.	Widziałem przez okno, jak je wyprowadził, siadł i wyjechał! Chciałem łapać, ale potem złość mnie wzięła. Zabrali tyle, niech ich i ta reszta udławi!	Właśnie dlatego daję.	Właśnie o tym myślałem	Zmusić?...	Zły duch.	„In manus tuas Domine”
One gotują zanadto na łap-cap i także nie wszystko razem. Trzeba, żeby mięso zrobiło się jak ta gąbka; wówczas pije wszystek sok aż do dna. Ale była jedna taka restracja, gdzie na mój rozum umieją trochę gotować. Nie mówię, żeby to był auszpik całkiem po mojemu, ale było robione pomału, a w suflecie to czuło się śmietankę.	Dochodzi się do niego doświadczeniem życiowem i myśleniem. Niech pani pamięta, że najdrobniejsza przyjemność, chwilowe zadowolenie, kosztuje nas zawsze drożej, niżeli jest w istocie warte. Przeciętny człowiek nie zapłaci tysiąca rubli za gruszkę, dajmy na to, bo, rozumie się, że byłoby to szaleństwem i zresztą zna wartość tysiąca i gruszki, ale z kapitału życia gotów rozchodować tysiące na bagatele	Nie znasz tego rodzaju wzgardy, objawi się ona jedynie przesadną uprzejmością. Gdybyś był głupcem, mógłbyś się na to złapać; jeśli chcesz do czegoś dojść, powinieneś się na to złapać.	Słuchaj no, Stalky! nie mamy zamiaru robić ci żadnych scen, sprawa jest na to zbyt poważna, ale wiedz sobie, że jesteś na indeksie. Pokazało się, że jesteś skończonym osłem.	A to się ucieszy jakowaś niewiasta śmiał się, przypisując starannie i nie bez błędu na szykowanej liście chrześniaków pułku obce sobie sylaby mojego nazwiska.	Albo do siebie gadał albo se rozmawiał z trawą i z ptakami. Sam nieraz słyszałem i mówiłem: już ty się, nieboże, nie uchowasz!... Między panami wyszedłbyś na dziwowisko, ale między chłopami	Nic to jeszcze, miłościwy panie! Potem mi kompanionów, godnych kawalerów, chociaż swawolników, laudańska szlachta wysiekła. Nie mogłem nie pomścić, więcem tej samej nocy zaścianek Butrymów napadł i ogniem i mieczem zabójstwo ukarałem... Ale mnie pobito, bo ich tam kupa szaraków siedzi. Musiałem się kryć. Dziewka już i patrzeć na mnie nie chciała, bo owi szaraczkowie byli jej ojcami i opiekunami, testamentem postanowionymi. A mnie serce tak do niej ciągnęło, że choć ty łbem tłucz! Nie mogąc bez niej żyć, zebrałem nową partię i zbrojną ręką ją wziąłem.	Posyłacie mnie tyle pędy na Kleparz, a potem się dziwujecie, że ptakiem nie wracam Rano „Pod Czerwonego Konia”, wieczór „Pod Czerwonego Konia”, ile już dni łażę! Psu by się sprzykrzyło. Kupiec przyjechał, ale go nie ma w gospodzie.	Ale, droga przyjaciółko ja lękam się jakiejś zasadzki, której nie dostrzegam, a która mogłaby zniweczyć moje szczęście; nie przeżyłbym tego. Jeżeli arcybiskup przeciwstawi mi jakieś trudności kościelne, które odwleką sprawę na całe lata, cóż się ze mną stanie? Widzi pani, że ja postępuję szczerze, czy zechcesz bawić się ze mną w jezuitkę?	Dobrze, Baloun. Nie otwieraj ich, ale zanieś je tam, gdzie były. Chciałem się tylko przekonać, czy do nich nie zajrzałeś. Gdyś mi podawał kawę, to mi się zdawało, że masz usta tłuste od oliwy. Czy Szwejk już poszedł?	Czy jedna! Mam ich tysiąc codziennie, ale dzisiaj przyjechała ciotka z Częstochowy i cały czas tylko wyrzekała, że nie mamy dzieci! Słyszysz, Karl? Cała rodzina się tym martwi i ciągle mi wymawiają, ciągle... On powiedział, że się ze mną rozwiedzie, bo mu wstyd przed swoimi za mnie. Dzisiaj uradzili, że ciotka ma mnie zawieść do Brodów, do jakiegoś cadyka, który ma na to poradzić...	Doskonale Ponieważ słuchaliście mnie, panowie, bardzo cierpliwie, mówiąc mi o różnych rzeczach, których nie mogłem sprawdzić, bądźcie więc łaskawi wysłuchać jeszcze kilku słów. Po pierwsze: oni ładują broń i proch do przedniej komory statku. Wszak jest stosowne miejsce pod kajutą! Czemu oni tego tam nie składają! Po wtóre: pan przyprowadził z sobą czterech własnych ludzi, a tymczasem opowiadają mi, że niektórych spośród nich umieszczono na dziobie okrętu. Czemu nie wyznaczono im miejsc do spania koło kajuty? Chciałbym to wiedzieć.	Bogdaj grób mój był nie gdzie indziej, ale na tej ziemi, która wszystko mi dała, co dać mogła.	Jak to na dwa fronty?	Nigdy! Przenigdy! Bogactwo, ZdrowieOkazuje się przecie, właśnie wskutek i wobec wynalazku naszego Baryki, że wyrazem bogactwa nie jest pieniądz ani nagromadzenie wartości realnych, drogocennych przedmiotów i rzadkich fatałachów, tylko żeby rozkazodawca robotników pracował w ogródku motyką, rydlem, widłami, cepami lunatyk; tu: człowiek żyjący nocnym życiem., z dnia czyniący noc, wstawał wraz z ptactwem i szedł spać z kurami... Cóż to oznacza? Oto zdrowie stało się jedynym bogactwem bogacza. A zdrowie zupełne da, zabezpieczy i podtrzyma właśnie dom szklany. Higiena, wygoda, absolutna czystość. Praca, spokój, zadowolenie wewnętrzne, wesołość. Do takiego schronienia przed srogością natury i jej strasznymi jadami, dla uzyskania i zabezpieczenia zdrowia fizycznego i duchowego	Ach! niby pan tego nie wiesz!... a no dość, że my się rozumiemy... to był kiepski interes...	O nie, dziękuję panu. Już ja to w takim razie w swoim biurze załatwię. A panna Hejbowska poważnie chora?... Pytam dlatego że jeżeli choroba ma ciągnąć się dłużej, to rzeczywiście dla wygody panów należałoby zaangażować zastępczynię.	Bardzo słusznie mam dziś wieczorem kilka osób na bridżu. I zależy mi na tem, by moja siostrzenica wróciła najdalej o pierwszej.	Nieco wyższe obroty wykazuje natomiast handel różnymi produktami ubocznymi, takimi jak eksport tekstyliów, naczyń emaliowanych, aparatów radiowych i rękawiczek na wyspy Pacyfiku. Handel ten można rozbudowywać i pogłębiać. Już w tym roku przyniesie on jedynie nieznaczny spadek dochodów. Wykluczone jest jednak, żeby na koniec roku KEP wypłaciła jakąkolwiek dywidendę ze swych akcji. Dlatego zarząd z góry oświadcza, że tym razem rezygnuje z jakichkolwiek tantiem i nagród...	Będzie tu pojutrze albo ty u niej na folwarku, z tamtej strony rzeki.	Dosyć. Trzy lata praktyki adwokackiej. Na maszynie pisać umiesz.	Umarła. Przed czterema laty... na gruźlicę.	Behadyr bardzo łaskaw. Kazał związać was dobrze, by w tłumie przypadkiem was nie rozdzielono. Prosił też starszyznę, abyście nie były oddane na łup żołnierstwu, ale przeznaczone dla wodzów. Tak, będziecie dla którego z behadyrów, może chanów, a może dla samego wielkiego chana. Musiałyście przecie spostrzec, jakim uszanowaniem wszyscy was otaczali! Nikt jeszcze nie wie, czy nie przypadniecie wielkiemu chanowi.	Ja się z nim rozprawiłem po trochę przed kilkoma dniami ale cóż to pomogło!	Nic się nie boję..	To zapewne ojciec i pan Radlicz wnet się zjawi. Czego pan szuka?	Ale ja żadnego interesu nie widzę i do żadnej się winy nie poczuwam	Dajże mi pokój z zamiarami! To nie był mój zamiar, tylko twój kaprys... Moje zamiary są: ażeby piwo było dobre i ażeby go jak najwięcej kupowali!... Nie szukanie znajomości z arystokracją...	Nie traćmy czasu i ruszajmy w drogę Nie zapominajcie, że to jest pościg.	Widzisz, jaka byłam niesprawiedliwa dla Heli ale nie miej o mnie złego wyobrażenia... Ja mam taką wadę, że jeżeli mnie co zaboli, to w pierwszych chwilach nie umiem panować nad sobą...	Ale ja jestem gapa Nudzę pana dyrektora babskimi fatałaszkami. Bardzo przepraszam! Pan na pewno pomyśli, że jestem okropnie niemądra!	Nie pamiętałem o tym i... wygadałem się przed kapłanami...	To bezczelność, mój panie! Proszę się wytłumaczyć!	Zaraz się to okaże	Co o nich sądzić? Ja znam je dawniej, a też nie bardzo wiem. A no! sądząc z tego, co gada sama Broniczowa ho! za życiaby je kanonizować!... Ale to, widzisz pan, jest tak: są u nas kobiety, które Boga i przykazania wiary noszą w sercu, a są też i takie, które sobie z naszej katolickiej religii robią katolicki sport	Tak, oba po trosze. Swann mówił nam to, wytłumaczył mi, tylko że ja, widzi księżna, jestem wielki nieuk. A potem, w gruncie, wie wasza wysokość, trzeba sobie powiedzieć, że Egipt empire nie ma żadnego związku z prawdziwym Egiptem ani ich Rzymianie z Rzymianami, ani ich Etruria...	A jeżeli tam nie ma nic potem? przeoczenie autora: postać historycznego Sołowjowa występuje w powieści pod nazwiskiem Worobjewa; takie samo przeoczenie w komentarzu narracyjnym do następnej wypowiedzi tej postaci..	I co jeszcze? G...a do równa Dość już mielenia ozorem. Sprzedaj, jeśli masz wolę, a jeśli nie masz, nie kręć mu głowy.	Cały ten dzień okrutnie cierpiał Doktorowie o podróży radzili i nie uradzili nic.	Nie czekając, co kto o nas postanowi!	Ojciec mój mieszka daleko, w głębi Sabaudii, i to on mi doradził małą wycieczkę po wybrzeżach La Manche.	Pytałeś mnie pan czy nie znam jakiego domu, w którym bywa pani de Nucingen?	Wiesz co, kochany bracie, dawno już nie byłem w tym położeniu, co dzisiaj.	A ja dotąd nie wierzę	Cha, cha, cha! Otóż to osobliwa!	Czyli podzieliliśmy się już, mamo i możemy wyjeżdżać. Chodźmy, zarezerwowałem ci miejsce.	Dlaczego nie przyszedłeś?	I zgodził się?	Jakto: parę dni i parę tygodni, to wszystko jedno?	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Może być, sama nie wiem Ale choćby był złoty cały, ja nie chcę.	Możemy w każdym razie zabawić się w przemytników	Nie, nie śmiałbym, nie mógłbym nawet, nie...	Nie, pani. Niech mnie Bóg ma w swej opiece, jeśli w ciebie zwątpię, ale muszę przestrzegać korsarskich zasad.	Nie; dla pięknych oczu i zgrabnej figurki.	Otóż odpowiedziałem ci, iż stanie się zadość twojej woli, będziemy się widywali codziennie.	Przecież oni się pobili!	Spóźnia się jakoś dzisiaj	Tak jest. W pierwszej to pan Korf, wojewoda wendeński.	To już?	To twój wujaszek, Scro-o-ge!	Trzy miesiące, razem sprowadziliśmy się tutaj.	Więc nie chodź. Nigdy nie grałeś tak pięknie. W twym uderzeniu było coś cudownego. Było w nim więcej wyrazu, niż kiedykolwiek wcześniej słyszałem.	Te same. Czy też pani pamięta jeszcze ową sannę?	Waszmość zbudowałeś ten most między mną a panem marszałkiem, słuszna, abyś pierwszy po nim przejechał. Zresztą tak myślę, że cię tam bardzo nawidzą... Jedź, jedź, panie bracie, bo inaczej powiem, że chcesz wpół poczęte dzieło porzucić.Alkohol	A czy sumka była przynajmniej okrągła?	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	Ach, więc będzie i panna Rudecka! Wiluś Szeliga naopowiadał mi o niej cuda. Bardzom jej ciekaw. Czy istotnie ładna?	Idź do wszystkich Arystofanesów!	O! Poznaj mnie z nim, niech mi powie, czy miłość wynagrodzi mi wszystko, co wycierpiałam.	Posiedziałbym też pewno parę dni w areszcie, aż do wyjaśnienia sprawy.	Słyszałem że w ostatniej kampanii byłeś przy wodzu?	Tak; jest jeszcze u nas.	Tę swą Dorę; co? Gotów jesteś wmawiać we mnie, że ta mała jest czarodziejką?	A dokumenta?	A potem?	Albercie Usiądźmy najpierw i porozmawiajmy.	Graliśmy cały wieczór w domu.	Głupcze, co miałbym knuć?	Hoch, er lebe! Noch ein malHoch, er lebe! Noch ein mal (niem.)	I bardzo kochany	I co mi z tego.	I ja jestem przeciw skardze	Kiełbie we łbie	Kochasz mnie zawsze?	Lubię.	Miejcież wzgląd dla płci pięknej.	Mój dziadek i Napoleon.	Nagroda będzie książęca!	Niech żyje!	Powiedziałam panu coś przykrego?	Słyszałeś ten piorun?	Tak będzie!	Ty jesteś dziecko.	W czem?	W porządku, wszystko w porządku	Wina, Praca, Przemiana, Władza, Idealista	Więc stan jest... niedobry?	Wszystko mi jedno	Zagłoba.
Jesteście, jak dziecko, towarzyszu Zimny... Utrzymujecie, że byłem wplątany w tę sprawę, tylko nie macie na to ani dowodów, ani poszlak, ani jakiegokolwiek wytłumaczenia, bodaj najgłupszego wytłumaczenia, pocobym miał się wplątywać! Gdzież tu sens?... Nawet obrazić się na was nie mogę za takie brednie. Miarkując z tego, co wiem o zajściu z gazet i od was, widzę, że Kuzyk rozprawiał się z jakimiś bandytami, czy też oni z nim. A co tu ja mam do roboty? Jeżeli komu na świecie dobrze życzyłem, to już napewno Kuzykowi, od którego doznałem więcej dobrego, niż od innych. I ja miałbym na niego bandytów naprowadzać? Stuknijcie się w głowę, towarzyszu Zimny!	Rano rano droga Moina śpi. O czwartej droga Moina jest w Lasku. Wieczorem droga Modna idzie na bal albo do teatru... Ale to prawda, że pani d’Aiglemont ma szczęście oglądać córkę, kiedy się ubiera lub przy obiedzie, o ile przypadkowo droga Moina je obiad ze swą drogą matką. Nie ma jeszcze tygodnia, drogi panie jak zastałem tę biedną matkę smutną i samą przy kominku. „Co pani?” spytałem. Spojrzała na mnie z uśmiechem, ale widziałem, że płakała: „Myślałam, odparła, że to dziwne być tak samą, kiedy się miało pięcioro dzieci; ale to jest nasz los! A przy tym ja jestem taka szczęśliwa, kiedy Moina się bawi!”. Mogła się zwierzyć mnie, wszak niegdyś znałem nieboszczyka jej męża. To było wielkie zero, miał szczęście, że znalazł taką żonę; to pewna, że jej zawdzięczał parostwo i stanowisko na Dworze.	Myśli pani? Czy ja wiem? Pamiętam, kiedy odwiozłem Elżbie­tę do Zakopanego i potem po kilku dniach wróciłem do Warszawy, żyłem prawie wyłącznie czekaniem na jej listy, raz, chyba tydzień, a może i dłużej nie miałem żadnej wiadomości, byłem unieruchomiony w domu, chory, grypa, angina, nie pamiętam dokładnie co, z pewnością nic ważnego się w tym tygodniu nie stało, ale to był tydzień męczarni, najokropniejszych myśli, przypuszczeń, domysłów, leków, nieskończenie długie godziny prócz tych rannych, kiedy zbliżała się pora, kiedy przychodził listonosz, więc parę godzin nadziei, wtedy to było na pewno ważne, jedynie ważne, a po trzydziestu kilku latach, co się z tych dni da wycisnąć? mglistą świadomość, że się coś takiego przeżyło, nic więcej.	Mój drogi Stefanie. Nigdy nie upoważniałem cię do robienia mi uwag. Wypraszam to sobie. Zdajesz się zapominać, że jesteś u mnie w domu, gdzie nie wypada mi...	Ot... nie wiem, skąd mi się na takie gadanie wzięło. Tuśka śmiałaby się ze mnie, gdyby to posłyszała. W ogóle nie należy na życie narzekać. Są jeszcze gorsze sytuacje. Co?...	Gadać o czym jeszcze nie mam, a jak będzie trza, to z wami najpierwszym się naradzę. To będzie jeszcze za jakiś czas, a tymczasem wiozę różne rzeczy na skład w spokojne miejsce, a za mną przywiozą więcej...	A mnie się zdaje... że nie mogła już wyjść... musiała się tam błąkać na wieki... tak jak tamta w lasku proboszczowskim, którą widział twój ojciec... Peer widział ją także...	Co to, pijany? Człowiek, gdy nie ma co jeść musi pić Jeżeli jesteś moim bratem, no, to prowadź mnie do siebie na gospodę... A juści!	Tak, to nie jest prawny papier Felek może przychodzić do króla, może być jego serdecznym przyjacielem ale nie może to być napisane i w dodatku z pieczęcią.	Dobrze! Byle nas na tym polu nie najechali! Jeżeli się do drugiego lasu szczęśliwie przedostaniem, tośmy i w domu. Jedźmy teraz razem! Szczęściem kniaziówna z Rzędzianem na Burłajowych koniach.	O!... wcale nie! ale przekonałem się, że za sprawą tej kobiety pani Bonacieux porwana została i ukryta.	Za pacierz będzie odchodził od drogi boczny parów na lewo. Tam je ścieżka pod górę, aż do ciasnego miejsca, gdzie dwie skały przypierają do siebie. Trza to pominąć i od razu na prawo, popod ścianą, popod ścianą, aż będzie trochę równiejsze miejsce, jakby łączka. Na tej łączce jest zgórek niewielki, obsadzony dębami was., ale nie ma kogo przy koniach i rzeczach zostawić...	Nie wierzę! Powiedziałaby mi o tym! A mama nie powinna, mówiąc o dziewczynie, której nie zna, o najprzyzwoitszej dziewczynie, posługiwać się takimi... takimi... dwuznacznymi aluzjami! To... to jest wstrętne!	Albo taki jak te, których uczono w szkole Tej właśnie, gdzie mnie ćwiczono w pokorze: od dziewiątej do jedenastej słyszałem, że praca jest przekleństwem, a od jedenastej do pierwszej, że jest radością, szczęściem i tak dalej. Twoje kazanie podobne jest do tamtych. Na nic mi się pokora nie zdała, chociaż bez niej nie ujarzmiłbym mego wspólnika. A ty, Micawber, mój junaku, posłyszysz ty jeszcze o mnie.	Posłuchaj już tobie niéma innego ratunku, tylko do Pana Boga udać się i u niego o świadectwo przed ludźmi poprosić. Niechaj o tobie Pan Bóg zaświadczy, żeś nijakim grzechem śmiertelnym duszy nie zgubiła. Do kościoła idź, przed Panem Jezusem krzyżem leż, spowiadaj się i komunią przenajświętszą przyjm... Słyszysz?	Jak to cicho! Już nie śpisz? Otwórz no okno! Czy to już późno?	Skąd jedla? A to ją, wielmożny panie, ściął ten chłop z Porąbek, co to z Miemcem miał sprawę.	Bom się też nie wyspał.	Między ludźmi nikt nie ginie... Owszem, pomogą mu otrząsnąć się z resztek tego fartucha, którym omotałaś mu głowę...	Nic mu się nie stanie, Grosman uczciwy człowiek.	Nie rozumiem cię. Co to znaczy?	No, trudno. Dowidzenia, panie Lesser. Należy mi się jeszcze dwadzieścia pięć złotych. A może i tego pan nie da?	O! To pani tyle pracuje, że miewa czasem i zajęcia wieczorne?	Przyznaję, iż bardzoby mnie to upewniło.	A pani mi pomoże się zasłużyć?	A z tym wszystkim nasłucham ja się od pana burgemeistra, oj, nasłucham! Boże mój! Licho mię tu przyniesłoprzyniesło (daw., gw.)	Ano, to jasne. To cena postawiona dla konkurenta.	Cóż się dzieje z tobą? Skończyłeś kursy?	Mości panie, co się stało?	Mówiłam ci to nieraz, niezapieram, ale...	Nienawidzę go. Zresztą... co to ciebie obchodzi!	O!... tak, ale czy pan się zgodzisz oddać mi go w tej cenie?	Pan Czyński musiał naprawiać swoją maszynę I chciał się umyć, bo zawalał się smarami.	Pewno ropucha. Ropuchy kiedy rozgniewają się na ludzi, tak samo mleko krowom odbierają.	Powiedz to jemu	Tak jest, panie generale! Baczność! Równaj się!	To niebezpieczne	To spłatę dajcie.	Wstanę; zdrowszy dziś jestem; wołaj Wincka, pomóżcie mi się odziać... lektyka!	Znam ja się z Tataryz Tatary posiadłości książęce, okolica Łubniów; Łubnie odpowiedział pan Michał.	Ale à propos... Dochodziły nas wieści, że bawisz w Warszawie, że się ocierasz o najlepsze towarzystwo. Ktoś nawet wspominał, że należysz do kompanii spod Blachy.	Wstyd mi przed panem i za to, i za te moje zwierzenia... Jestem bardzo bezsilna... bardzo słaba... Bardzo nieszczęśliwa...	Król! ale ja nie chcę, ażeby mnie tu zastał, ani panów! Za nic! za nic!	Nie ciekaw jesteś, za kogo wychodzę?	No dobrze, ale klucz do drzwi?	Si! A także ten bogacz w San Francisko, który ma coś wspólnego z tym skarbem	Słuszne spostrzeżenie Właśnie jego choroba polega na zaniku ośrodków hamujących, lecz sądzę, że gdy pojmie konieczność trzymania języka na wodzy, potrafi wytrwać bodaj przez krótki czas.	A, tak, na omyłkach, ale nie losu, tylko własnych Obwiniaj-że o nie samego siebie.	Myślałem, żeś albo duch, albo sen Nie można ugryźć ani ducha, ani snu, a z krzyku nic sobie nie robią.	A jakże, dyma od dziesiątej do szóstej rano.	A mnie przebaczysz, panie?...	Co? Ten człowiek nie został zabity naprawdę? Nie umarł?	Czy nie wynikłyby stąd jakie niebezpieczeństwa dla Egiptu?	I musieliście uchodzić przed prawem. Kuso z wami, Kiemlicze, i na gałęziach pokończycie! Kat wam poświeci, nie może inaczej być!	Mamże suponować że wasza dostojność także o księciu Michale zamyślał?	Nawet o wiele taniej.	Nie mam pojęcia, o czym ty mówisz, Frumet! Co chcesz powiedzieć?	Nie wiedziałam.	Nie, nie było mu wolno Nikomu nie było wolno robić tego, czegoś nie chciał, bo niby miałeś umierać i inne jeszcze głupstwa... Takiś był biedny!	No no... Żeby mię ino ten Żyd nie wydał, nic by ta nie było frymuśnego.	Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu wojennikowi w Rzeczypospolitej	Przeczytaj Moryc uważnie depeszę, tylko nie oglądaj adresu	Tak twierdził mały Tumai Na dowód tego szedł do Kala Naga, wymyślał mu od opasłych wieprzów i kazał raz po raz podnosić na przemian nogi.	(Bo z kąd by go tam pożyczyć mogły?)	A duże.	A długo trwał ten atak?	A jaka między nimi różnica?	A zatem?	Ale kogóż?	Ależ, moja matko, one was samę więcéj kosztują	Biedaczysko! westchnęła babka	Być może, tym niemniej bądźmy ostrożni.	Fiuuu!	Ho, ho, ho! Może być źle z Witoldem! dostanie harbuza!	Hę? Co? Czemu na galerach?	I co pan poradzi bez pieniędzy?	I ze mną, panie Marcinie.	Ile pan żądasz?	Ja bym tu i przenocował, gdyby była izba jaka po temu.	Jeszczeż będziemy tańcować?	Losy! Powinien był walczyć z niemi. Mężczyzna!	Marcinek.	My natomiast jesteśmy z niego bardzo dumni. Posiadało zawsze niemałe znaczenie historyczne. W dawnych czasach było siedzibą najwyższego trybunału kościelnego, rozpościerającego swą władzę na dwa wicekrólestwa	Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi dziś nowe podjazdy wysyłam, ale et haec facienda, et haec non omittendaet haec facienda, et haec non omittenda (łac.)	Naturalnie. Fotograf.	No tak, a conto.	O co chodzi?	Przepraszam pana	Przepraszam, ekscelencjo?	Rety! Pewno jegomość ostatnią parę puścił! Rety, com ja uczynił!... lepiej mi było milczeć. O dla Boga! jegomość najdroższy, niech no jegomość przemówi... Dla Boga! słusznie ksiądz zakazywał... jegomość! hej, jegomość!...	Skąd ojciec wie?	Spróbowałbym! rzekła Laura...	Słucham, panno Malinko.	Tamsta, aš ne tai ir noriu kalbėti, mane tik dyvija, kaip jūs o kytriai Keidošiams užmokėjote už...	W wiosce Astorga, w roku 18...	Walić nimi w mgłę	Wyjechał zupełnie z Warszawy?	Właściwie ty ją dziś prowadzisz.	Z wyjątkiem Gilberta i Karola Slone	Śmierć.
Chciałem wam wytłumaczyć, na czym polega szczęście człowieka, który nie jest akcjonariuszem (uprzejmy ukłon w stronę Couture’a). I ot, czy nie widzicie teraz, za jaką cenę Godfryd kupił sobie szczęście najpełniejsze, o jakim może marzyć młody człowiek?... Zgłębiał Izaurę, aby być pewnym, że ona go rozumie!... Rzeczy, które się rozumieją wzajem, muszą być jednogatunkowe. Tych dwoje kochanków pisywało do siebie listy najgłupsze w świecie, wymieniając na pachnącym papierze modne słówka: aniele! harfo eolska! z tobą byłbym zupełny! bije serce w mojej męskiej piersi! słaba kobieta! biedny ja!, całą tandetę nowoczesnego serca. Godfryd zostawał w salonach ledwie dziesięć minut, rozmawiał z damami niedbale, wydał im się wówczas bardzo inteligentny. Był on z ludzi, którzy nie mają innego dowcipu, prócz tego, w który się ich przystroi. Wreszcie osądźcie, jak był wzięty: Joby, konie, powozy zeszły na drugi plan w jego życiu. Czuł się szczęśliwy jedynie w starej berżerceberżerka a. berżera	Każdą tajemnicę zwykło się szanować. Jednak, na ten raz, przyznaj pan, czyż nam się nie należy troszkę więcej zaufania? Gdyby jeszcze tylko o nas chodziło, ale pan żądasz, abyśmy drugich namawiały. Cóż my tym drugim powiemy? Któż zechce łożyć na poszukiwania, póki nie wie, czego pan szukasz?	Dzień dobry, Grzegorzu. Jakże się miewa nasz chory?	Mówiłeś, że się woda cofnie.	Oj, obawiam się że niechcący stałem się przyczyną nieobecności pana de Villefort.	Nie! Trzymać się w gotowości. Co przy Kuklinowskim znajdziecie, to będzie wasze!	Nie sądzisz, że gdybyśmy się już dawniej przyjaźnili byłabym może mądrzejsza.	Nie dobrze, że go łudzisz, ale zdaje mi się, że rozumiem, skąd to wypływa. Z niechęci i urazy dla kogoś innego	Obawiam się jednak że może być to moje przywidzenie. A sprawdzić rzecz można tylko otwierając paczkę wbrew życzeniu zmarłej.	Obawiam się kapitanie, że nie będzie nam wcale łatwo go schwytać i uwięzić. Jest silny, jestem przekonany, że stawi zacięty opór.	Pomogło? I tym razem nic mu nie pomogło. Wstydził się, zrozumiawszy, że źle postępuje. Dowcipkował... aby wyjść z honorem.	Przestrzegę go nie chcę by ginął; chcę by się za mnie pomścił.	Widać, że pan jak my polubiłeś to miejsce, odezwała się Julja, pomimo cichych prośb Marji, która dalszą odradzała rozmowę.	Dzięki Bogu. Tylko jego nerwy, jego nerwy! On jest taki wrażliwy. I nic dziwnego. Może to właśnie jest warunkiem artyzmu. Prawda?... Czasami kaprysi, jak pięcioletni chłopczyk. I taki niezaradny, niepraktyczny. No, wprost nie wiem, jak dałby sobie radę bezemnie. A jaka to byłaby szkoda, gdyby taki talent zmarnował się. I talent, i człowiek. Bo on w gruncie jest najzacniejszym, najszlachetniejszym chłopcem...	Widzicie, miłościwy książę, że choć mnie wzięli gdy jeszcze dobrze imienia ojców wymawiać nie umiałem, mowa ta była we krwi i w piersiach moich, dźwięczała mi w uszach jako szum lasów, a gdym poczuł dym chaty ojczystej, wprędce i mowa mi się znalazła.	Ten człowiek byłby się zatrwożył i powiedziałby swemu zwierzchnikowi, a wtedy może byśmy utracili sporo nowych karabinów, które z Quetty docierają na północ. Gra jest tak wielka, że za jednym razem można tylko niewiele zobaczyć.	Miłość odrobinę „Kurier Warszawski”, popularna gazeta konserwatywnych sfer mieszczańskich i arystokratycznych w Warszawie (wychodziła od r. 1821). na poczcie, robiły się luki w wiadomościach, a wtedy męczyły mnie najgorsze przeczucia.	Mów ciszej Zdaję się na twą łaskę.	Zgadza się.	Wybornie; szybko się decydujesz. Miałaś pożyczyć pannie Howard tysiąc rubli... Chciałaś wziąć na swój koszt aż do ukończenia edukacji...	Lękam się aby winowajca nie był zbyt wysoko położony. Król wielu ze swoich Francuzów oszczędzać musi, nie nad wszystkimi ma władzę.	Zdaje mi się, że mamy przed sobą najciekawszą zagadkę, jakąśmy mogli spotkać na Księżycu. Trzeba ją rozwiązać.	No, przecież od roku nic pan ode mnie nie otrzymywał za wizyty... Że zaś zapewne opuścimy z Ludwikiem Iksinów, więc niech pan będzie łaskaw przyjmie... Bardzo... ale to bardzo proszę...	O nie, panie Copperfield za maluczki na to jestem, za maluczki, to nie dla mnie!	Doskonale pamiętam ten dzień uroczysty bo byłaś ze swoim fartuszkiem gospodarskim uroczystą, jak święto; co ci nie przeszkodziło stłuc dwa talerze i jedną szklankę...	W każdym razie, ładny to on nie był	Nie. Nie przypuszczałem nic podobnego i byłbym go czekał do jutra. Na szczęście, panna Helena przyjechała na samą wieść o zerwaniu małżeństwa...	Panie Rockstrong, gdybym był przyjacielem króla i mężem stanu na podobieństwo pana Roman, uznałbym cię za dostojnego zbrodniarza i osadził dożywotnio w honorowym kryminale, zapewniając wszelkie przyjemności życia. Niestety, nie jestem tak gorącym wyznawcą religii politycznego ładu, bym odczuwał święte oburzenie wobec pańskich fortelów i zamachów, które sprawiają więcej hałasu niż zła.	Nie, panie Janie: ja siebie znam. Ja nie jestem taki jak inni. Ja może znajda, ja może chamski syn, a moja żona i moja córka Ja nie będę rozbijał jak inni. Już ja wolę sobie trochę wyjść na powietrze.	Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie?	No tak, nazywamy go przecież w ten sposób	Ale ja go cierpieć nie mogę i nie zwykłem całować ręki, która karujekarować (daw.)	Ale przecież to szczególne zajście musi mieć jakiś powód?	Dla nas marynarzy to przecież pestka No już, raz-dwa, raz-dwa!	I cóż ona na to?	Ależ nie...	Cieszy mnie to.	Dlatego, że nie chciałem Wilsonowi pożyczyć książki, bo mi Betty zrobiła dwa kleksy i zawinęła róg w nowej książce.	Idź precz! Tu nie wolno przychodzić chłopcom!	Kapitał nie zna ojczyzny.	Kto to jest? spytał żywo jenerała	Może to być...	Nie, wasza książęca mość! Puściłem ich wolno.	Ratować? Nie wiem.	To moja siostra!	W każdym razie jestem twoim wrogiem, a jeżeli trzeba będzie, to i wojnę wypowiem!	Wielki to honor dla niego	Więc... to prawda?	Co mi po tym? Mam co innego na głowie. Do widzenia.	Zaraz po ślubie, to ojca przewieziemy do nas, do Krosnowy	Jedni precz poszli gniewni, drudzy lezą i mruczą... inni, jako ja, gospody szukają... Przecie wybierać trzeba, bo nam niewybrany na kark siądzie.	No więc co piszą w gazetach?	O, mam ja z sobą koszyczki zobaczysz zaraz, jak je zacznę napełniać.	Wezmę cię dziś ze sobą do króla.	A gdzie?	A jak wygląda sprawa z parnose, z zarobkiem?	A po wojnie co waćpan myślisz czynić?	Ale pani udaremniła jej zabiegi?...	Co dostanę, jeżeli dowiodę tego, co powiedziałem?	Co jednak?	Cóż tam za truteń łazi po nocy i uczciwym ludziom spać przeszkadza!	Dlaczego szczególniej na ich obiad?	Na podziękowanie...	Piję za waszą pomyślność. Niech wam Nieba wszelkim błogosławią powodzeniem.	Tak jest panie hetmanie dobrodzieju, rzekł w rękę go całując kuzyn i wzdychając... trzeba odpokutować za stare grzechy.	Trzeba tylko znać magję	Wybacz, czcigodny ojcze, niewłaściwą porę, gnębi mnie jedna rzecz. Ojcze, pan Manuel de Hojeda jest moim dawnym przyjacielem, jeszcze z dzieciństwa. Dziś spędziłem z nim wieczór.	Za przylądkiem Biali ludzie	A ja czytam o szkodliwości prostytucji...	A niepoczciwy! zawołał	A pani?	A więc?	Aha, Leszek. Jaki Leszek?	Będę... Jeśli mnie zechcą trzymać	Chciałabym, żeby pan był moim wujaszkiem!	Czego chcesz, mój przyjacielu?...	Dał mi pan złoto.	Dobrze.	Doprawdy?	Droga kuzynko, jestem doprawdy w rozpaczy, że cię skompromitowałam.	I on nasz? zawołał Tubingas.	Jaki dokument?	Jakiego Alwara?...	Jaką niewygodę?	Maharadżo! Wielki, potężny władco!	Mój drogi zaszczycasz mnie takim spojrzeniem, że właściwie miałbym prawo żądać satysfakcji.	Niech żyje!	Nieprzyjęty!...	O kim?	O tak, wszak mówiłem panu hrabiemu...	O ładnej godzinie przychodzisz, Paulinko!	Ojciec, Córka rzekłem, tłumacząc tym moje przybycie.	Panie Michale! Tu jestem!	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że przyszedłem.	Przepustkę!	Szczoszczo (ukr. що) chłop ze zdumienia wytrzeszczył oczy. zdrobnienie żydowskiego imienia Israel.? Ne baczyłne baczył ja (z gw. ukr.)	Tak...	Wiem i stryj wiedzą też.	Wiem o tym	Wujek chłopca głoduje. Musimy przyspieszyć.
Hm! panisku mój! wpół go ściskając rzekł Eljasz: jeśli to do Smołochowa... będę miał na sumieniu! Dobrodzieju! ojcze! mnie ten kontusz naprowadza... Po co ci tam? biedy szukać...	Nie wiesz jeno że on nie Mellechowicz, tylko ów nasz Azja, który się z tobą chował.	Wracając do Wojciecha postępek jego był do przewidzenia. Dziad się pewnie go spodziewał?	Myślę, że tak. Ale żałuje, że nie ma tam już pana. Mówi, że był pan słońcem rozświetlającym Rzym i że bez pana jest szaro.	Ale nie zrozumiałeś, że mam tam iść sama?!	Ragis, ja wam całe życie powtarzam, że zbytnio się lubujecie w zwierzętach	Spodziewam się, że słyszałeś już nowinę, Bazyli?	Można kochać nawet osoby bezwartościowe. Tatuś mówił, że pani kocha stryja Ewarysta. Nawet sam stryj to mówił. A ja mu wówczas prosto w czy:	Nie szukałem go wcale. Pan jednak wiesz dobrze, dlaczego usiłowałem przeszkodzić zaślubinom pańskim.	Otóż widzę w tym nowy dowód, że ta sama, którą wielki Don Kichot widział w Montesinos, a Sancho spotkał w Toboso, jest istotnie Dulcyneą z Toboso.	Pamiętaj! Nie uchroniło cię przed moją ręką twoje księstwo, twoje wojska, twoje szermierstwo... I wiedz, że ilekroć mi wejdziesz w drogę albo nie dotrzymaszli słowa, nic cię nie uchroni, choćby cię cesarzem niemieckim kreowano... Poznajże mnie! Raz cię już miałem w ręku, teraz mi pod nogami leżysz!	To Aod, syn Baraka, mój krewny... On chce służyć tobie, panie. Czy mogę go przyjąć?...	To pewna, że nieszczęśliwa kobiéta.	Za nic. Tylko prosił, ażebym o nim dobrze myślała i niekiedy powiedziała mojemu panu, że Dagon jest najwierniejszym jego sługą.	Oby nie było wtedy za późno!... Ale jeżeli tak chcesz koniecznie, posłuchaj przynajmniej jednej rady mojej. Byłem arcykapłanem i rządziłem dłużej, niż ty żyjesz na świecie. Gdy przybędziesz do miasta przy Ciepłych Stawach, stań się panem od razu. Nim zaczniesz działać cokolwiek, naucz ludzi, aby cię czcili i bali się ciebie. Wyniszcz nieprzyjaciół swoich, otwartych i skrytych, a nawet takich, którzy mogliby nimi zostać w przyszłości; tych nawet zniszcz, którzy ci może sprzyjają, lecz oczy tłumu mogliby ku sobie obrócić. Zrób mnie więźniem, abym tej wyspy nie mógł opuścić, każ ściąć natychmiast Elema albo zagrzeb go w piasku, nie zwłóczączwłóczyć	Znajdzie się! Obiecuję, że znajdzie się.	To samo sobie myślałam Niechby tylko nikt nie ważył się iść za nami. Tam są galerie długie, gdzie byśmy się mogli gonić. Jest też mały pokój indyjski, w którym znajduje się gablota pełna małych słoni z kości słoniowej. Są najrozmaitsze pokoje.	Oto, drogi Emilu, wydarzenia, które pokierowały moim losem, przekształciły moją duszę i postawiły mnie już za młodu w najfatalniejszej pozycji społecznej Więzy rodzinne, słabe zresztą, łączyły mnie z kilkoma bogatymi domami, do których własna duma wzbroniłaby mi wstępu, gdyby wzgarda i obojętność nie były mi już zamknęły drzwi. Mimo iż spokrewniony z osobami bardzo wpływowymi i szczodrymi swą protekcją dla obcych, nie miałem ani krewnych, ani protektorów. Duma moja, wciąż dławiona w swoich wylewach, zamknęła się w samej sobie. Mimo iż z gruntu szczery i naturalny, musiałem się wydać zimnym obłudnikiem; despotyzm ojca odjął mi wszelkie zaufanie w siebie; byłem niezręczny i nieśmiały, nie wierzyłem, aby mój głos mógł mieć jakąś władzę, nie podobałem się sam sobie, zdawałem się sobie brzydki, wstydziłem się własnego spojrzenia. Mimo wewnętrznego głosu, który winien podtrzymywać ludzi z talentem w ich walkach i który mi krzyczał: „Odwagi! Naprzód!”, mimo nagłych przejawów mej siły w samotności, mimo nadziei, jaka mnie ożywiała, kiedy porównywałem nowe i podziwiane przez publiczność utwory z tymi, które lęgły się w mej myśli, wątpiłem o sobie jak dziecko. Trawiła mnie bezgraniczna ambicja, sądziłem, że jestem przeznaczony do wielkich rzeczy, a czułem się pogrążony w nicości. Potrzebowałem ludzi, a nie miałem przyjaciół. Trzeba mi było torować sobie drogę w świecie, a byłem sam, nie tyle nieśmiały, ile wstydliwy. Jak wszystkie wielkie dzieci marzyłem potajemnie o szczytnej miłości. Znałem wśród moich rówieśników gromadkę fanfaronów, którzy szli z podniesioną głową, plotąc błahostki, przysiadając się śmiało do kobiet, które mnie się wydawały najbardziej imponujące, mówiąc impertynencje, żując gałkę od laski, mizdrząc się, częstując się wzajem najładniejszymi istotami, skłaniając (istotnie lub rzekomo) głowę na wszystkich poduszkach, którzy obnosili miny ludzi przesyconych rozkoszą, patrząc na najcnotliwsze, na najuczciwsze jako na łatwą zdobycz, dla której ujęcia wystarczy parę słów, lada śmielszy gest, lada zuchwałe spojrzenie! Klnę ci się na mą duszę i sumienie, zdobycie władzy lub sławy pisarskiej wydawało mi się tryumfem mniej trudnym do osiągnięcia niż powodzenie u kobiety wysokiego stanu, młodej, inteligentnej i pełnej wdzięku. Tak więc dreszcze mego serca, moje uczucia, moje uwielbienia zdawały mi się sprzeczne z zasadami społeczeństwa. Byłem śmiały, ale jedynie w duszy, nie na zewnątrz. Dowiedziałem się później, że kobiety nie chcą, aby je wyżebrywać; widziałem wiele takich, które ubóstwiałem z daleka, którym oddawałem serce na wszystkie próby, duszę do darcia w strzępy, energię nielękającą się ani poświęceń, ani tortur: należały do głupców, których nie chciałbym za lokajów. Ileż razy niemy, bez ruchu podziwiałem kobietę moich marzeń wyłaniającą się wśród balu; wówczas poświęcałem w myśli moje istnienie wiekuistym pieszczotom, zamykałem wszystkie moje nadzieje w jednym spojrzeniu i ofiarowywałem jej w tej ekstazie młodzieńczą miłość biegnącą naprzeciw zdrad. Bywały chwile, że oddałbym życie za jedną noc. I ot, nie znalazłszy nigdzie uszu, w które bym wsączył moje namiętne słowa, spojrzeń, w których bym złożył moje spojrzenia, serca dla mego serca, żyłem we wszystkich męczarniach bezsilnej energii, która się trawiła sama w sobie, czy to z braku śmiałości lub sposobności, czy przez niedoświadczenie. Może straciłem nadzieję, aby mnie zrozumiano, lub też drżałem, iż rozumieją mnie zbyt dobrze. Mimo to nosiłem w sobie burzę gotową wybuchnąć za lada miłym spojrzeniem pod moim adresem. Mimo iż tak skwapliwy wziąć to spojrzenie lub jakie powierzchownie serdeczne słowo za dobrą monetę, nigdy nie ośmieliłem się ani przemówić, ani zmilczeć w porę. Z nadmiaru uczucia słowa moje były bezbarwne, a milczenie głupie. Byłem bez wątpienia zbyt naiwny dla sztucznego społeczeństwa żyjącego w blasku świec, wyrażającego wszystkie swoje uczucia w umówionych frazesach lub w słówkach narzuconych przez modę. Przy tym nie umiałem mówić milcząc, ani milczeć mówiąc. W rezultacie nosząc w sobie ognie, które mnie paliły, mając duszę podobną owym duszom, za którymi kobiety tęsknią, trawiony tą gorączką, której one tak są łakome, posiadając siłę, którą się chełpią głupcy, u wszystkich kobiet spotkałem się ze zdradzieckim okrucieństwem. Toteż podziwiałem naiwnie tych salonowych bohaterów, kiedy obnosili swoje tryumfy; nie podejrzewałem ich o kłamstwo. Popełniłem bez wątpienia ten błąd, iż pragnąłem miłości na słowo; w sercu kobiety lekkiej i płochej, spragnionej zbytku, pijanej próżnością, chciałem znaleźć wielką i silną miłość, ową potężną namiętność, ów ocean, który tłukł się w mym sercu. Och! Czuć się stworzonym do miłości, do tego, by uszczęśliwić kobietę, i nie znaleźć nikogo, nawet jakiejś odważnej i szlachetnej Marceliny ani starzejącej się markizy! Nosić skarby w sakwie żebraka i nie móc spotkać jakiegoś podlotka, jakiejś młodej dziewczyny, która by je podziwiała. Często chciałem się zabić z rozpaczy.	G...no na przyszły rok będzie się na nich wołać: łajno-żreje, gnojo-żreje, g...no-żreje. Chcecie mnie posłuchać?	Kto tam znów czeka? Pokażcie mi tego, który ma tyle czasu?	Nie bójcie się, pamiętam przelaną krew ojca, krew mego narodu!	O Jezu! słodki Jezu! ZołtareńkowiZołtareńkowi więcej nic! Grzybami żyjemy, ale dla waszej miłości znajdzie się co wypić i przekąsić... Tamte konie porwali nam, zagrabili... Nie ma o czym mówić! I nas służby u waszej miłości zbawili; kawałka chleba na starość nie ma, chyba nas wasza cześć przytuli i na powrót do służby przyjmie.	Plecie pan głupstwa, mój panie! Diabeł nie ma nic do tego. I Ani nie ma to miasto, które pan może lżyć, jak się panu podoba. Ale don Carlos Gould nie jest ani tchórzem, ani gołosłownym gadułą. Czy pan to uznaje? Więc?	Dlatego mam czuwać? Nie, kardynale, proszę nie wymagać, bym dla płciowych intryg miał kiedy uszczuplać klasyczną mą senność. Natomiast skłonny jestem bez namysłu me lary-penatyLary i Penaty (mit. rzym.)	Jakże się ojciec czuje?	Muszę to absolutnie wiedzieć. A wolę dowiedzieć się o tym od ciebie niż od kogoś innego.	Nie krzyczy się w ten sposób na uczniów piątej klasy To bardzo nieprzyzwoicie.	Nie odwracaj się.	No i ty Róża nie wyglądasz świetnie. Masz taką minę, jakby cię kto w przedpokoju mocno wyściskał i wycałował, jakby ten słodki akt przerwano gwałtownie w najlepszym miejscu...	No, tak siedzę i koniec. Jak się zmęczę w kuchni, przy praniu, to tego... To przyjdę tu i odpoczywam sobie.	O! Nie będę się tobie wywodził, ale mi się nie wymkniesz!	Tak, odpowiedział Gaczycki, i przypadkiem dowiedziałem się kto je od jubilera tego nabył, a potem zobaczyłem je na kimś, kto się bardzo rumienił, i mięszał i kłamał zapytany o nie przezemnie. A to wszystko połączone z innemi pobocznemi okolicznościami, stworzyło w oczach moich szereg faktów niemiłosiernej jasności, z której znowu występek wypełzał przedemną, i okrążył pewne bardzo dumne czoło, i w całej nagości ukazał mi serce, które świat za pełne szlachetnej dumy i cnoty uważa.	To dragonia pana Bałabana! widziałem ich w CzerkasachCzerkasy	To się tak mówi: obejdę się, a jest inaczej zupełnie. Proszę pana, ludzie są podli i maskują się, aby wyprowadzić w pole takich, jak pan, a Grzesikowi potrzebne jest ukrywanie swego pochodzenia przed państwem. Ho! ho! gra on teraz rolę szlachcica, pana wielkiego. Tfy! chamczuk psiakrew	Winszuję... winszuję!... Kiedyż to się stało?... Nikogo pani nie zawiadomiła.	A babirusa żywababirusa	A czy niedość wprawnie to robimy?	A dziś?	A potem?	A za cóż mnie imać mają?	Ach! Prorokowali!...	Ach, pani, choćby dwu... choćby jednoklasową... To moje najwyższe marzenie!	Ależ król! król!	Bo może nie kocha jak ja ciebie, panie...	Bogobojny to pan jest	Całkowicie.	Cisza! Nic nie słychać?	Co mama wygaduje?	Co za potwór!	Co? Na sobie miałem przez cały czas. Prali mnie, a ja nic. Patrzajcie, jak mi pyski opuchły.	Czego?	Czy opowiadałeś mu o swych poszukiwaniach?	Cóż, mości rycerzu największą ozdobę z Zamościa mi wywozisz?	Dawny? A któż w nim teraz mieszka?	Do usług jego książęcej mości	Drogi panie Jestem taki jak moja firma, nie robię takich interesów. Komisowe, o jakim myślałem, jest zupełnie innej natury.	Gdzież to było?	Hurra!	I twoje pieniądze też Nie powinieneś mi był ich oddawać. Tracę rozum, gdy zasiądę do kart.	I w myśl zasady: nic w naturze nie ginie, autor trojga młodocianych suchotników	Ja? Oszalałeś?	Jaki Nagan?	Już jestem.	Już wstaję za pół godziny będę gotów.	Ksiądz, Książka, Literat odpowie kanonik odpowiada mi pan autor odpowiedziałem autorem pierwszej z przytoczonych sztuk jest słynny Lopez de Vega, drugiej sam Cervantes, następnych mniej znani autorzy., w Kupcu zakochanym, a tym mniej w Sprzyjającej nieprzyjaciółce, ani też w mnóstwie sztuk pięknych, które przyniosły sławę autorom i ogromne pieniądze aktorom”. Wiele jeszcze mówiłem i zbiłem zupełnie pana autora, ale mimo to wszakże nie zmienił zdania, ani trybu pisania.	Którego mamy dzisiaj?	Mam wrażenie, żem ją widział przed chwilą na Polach Elizejskich.	Może i byłam z Albertyną w Buttes-Chaumont, ale co w tym złego, czy to jakieś szczególne miejsce?	Musi być przy ludziach albo w karczmie.	Mów!	Na wieki!	Nie wiem.	Niech glinę żrą!	Niechże pan powie, dlaczego.	Niekoniecznie ale pamięć moja jest skłonna do zapominania.	Niewątpliwie Od dawna przyroda zrobiła pod owym językiem ziemi to, co czynią dziś ludzie na jego powierzchni.	No i...?	O, a któżby ich nie lubił? alboż król nie człowiek?	Obrazy, wodną farbą...	Oddaję	Pal je licho!	Pana siostra jest zaręczona?	Proszę o ciszę, panowie jeśli mamy jeszcze dysputować, niepotrzebnie fatygowaliśmy pana Sorel.	Robiliśmy co można, panie	Skąd pani wraca?	Stać! Nabożeństwo pierwsze	Tak, Krasowce; ziemia i wszystko co na niej rośnie, żyje, czuje, myśli...	Tak, ale sądowi dobrych przyjaciół?	Taki jest w Polsce tylko jeden. Profesor Dobraniecki z Warszawy.	Takie już moje szczęście! Bardzo słusznie!	Także to wszyscy Szweda porzucają?	Tatku!	To dużo, nie?	To on... Boże!	To tak, ale my?	W tym to rzecz, jak pan widzi, panie Copperfield	Wolno panu nie znać tych szczegółów	Zadanie haniebne! bezbożne!...	Zrobiłaś mi wczoraj nie miłą scenę w teatrze nie znoszę takich publicznych swarów, które mnie i wam nie przystały.	Śliczna osoba; mogę ci tylko powinszować wyboru.
A nie ostrzeże ich?	Jednak moja domyślność mogłaby mnie zaprowadzić za daleko... Mogłaby przekroczyć pewne granice... Mogłaby sięgnąć poza ramy... powiedzmy... dozwolone.	Mam numer tutaj obok. Wszedłem tuż za tobą i opowiedziałem się jako twój mąż. Służąca wyszła od ciebie, a ja za nią, skoro się tylko zsunęła ze schodów, nimeś drzwi zamknęła.	Nie przypominam sobie ale w Bosko czarnoksiężniku musiało być także, jak się robi ordery. Bo tam wszystko było. A matka zaraz: „Oczy sobie wypalisz, oślepniesz, spalisz dom, do więzienia przez ciebie pójdę”. No, patrz tylko: tu trochę sparzone od poniedziałku, rozumiesz?	Niech wasza wysokość się nie gniewa co do księżniczki Mikomikony, możem się i mylił; ale co do olbrzyma, kozich skór i czerwonego wina, to dalipan, że się nie mylę. Podziurawione worki od wina leżą na ziemi, a wino zalało stancję; przekona się o tym wszystkim wasza dostojność, jak karczmarz każe sobie stratę zapłacić. Bogu dziękować, że się królewna nasza nie przedzierzgnęła na co innego, bo to mnie na dobre wyjść może.	W naturze, wszystko jest ciągłem stopniowaniem nieskończonem, nigdzie dobitnych granic i żelaznych słupów. W ogólności nie na skrajach podziałów które się z sobą łączą, ale w środku ich prawdzi się klassyfikacja.	Zaraz byłem tego pewny! dziś wieczór był tu u mnie młody lekarz, pański ziomek.	A chodźże, Pietrze, pisarz ze strażnikami na was czekają.	A czemu ja szczęśliwy?	A czyliż nie napisanym jest w ustawach wielkich sanhedrynów naszych: „Sąd, który raz przez lat siedemdziesiąt wyda jeden wyrok śmierci, nazywany będzie sądem morderców!”.	A ma się rozumieć, że inaczej. Wasze ministry boją się własnych żon, to już i nie umieją rozkazować żadnej białogłowie.	A mnie odniosą.	A nieprawda!	A! macie czas... Ze wszystkich względów nie chciałabym przyśpieszać wesela.	Ach! Kasia... to kobieta...	Ajej! Najwięcej! On miał szaloną wenę, na tuziny liczył wielbicielki! Chce pani, to je wymienię, bo widzę, że pani słaba jest w epoce napoleońskiej.	Ale co pomoże płacz i tęsknota?... zaprawdę rzeczy to nie męzkie; potrzeba umiéć cierpiéć, lub myśléć jak się wyzwolić? Tyś ulubieńcem Cezara, tobie się łatwo wykupić z niewoli... za tobą i my pójdziemy...	Ale spodziewamy się, że pan zrobi nam zaszczyt i powie	Ale wdowy nie na wszystko pozwalają. Nie, panie Starski, pan musi oduczyć się swoich japońskich zwyczajów.	Ani myślę. Ale wskutek ogólnej wzrastającej gorączki życia w naszych czasach, a specjalnie po wojnie, wiek szaleństwa dla mężczyzn, dotychczasowa czterdziestka, został przesunięty na kilka lat wcześniej. To jest szaleństwo z pana wewnętrzną strukturą niedoszłego artysty wpakowywać się teraz w małżeństwo. A przy tym resztki sumienia, raczej sumieńka, które ma pan jeszcze. Zwariuje pan na pewno.	Bardzo panią przepraszam za mego przyjaciela. Ale starzec... jak dziecko...	Bez co?	Biedny Musot, toż się wynudzisz!	Bo na rowerze nie jeździł.	Boisz się wspomnienia kulis?	Byłem. I znałem ludzi, którzy tutaj mieszkali.	Chce pieniędzy?	Chcę.	Chodźmy na wały, mości panowie!	Czy mogę wielmożnemu panu wszystko wyjawić?	Dlaczego „biednego”?	Dlaczego?	Do pani Korkowiczowej	Do widzenia! A we wtorek pan przyjdzie?	Długo już tu jestem Czy mam już pójść? Oczy masz senne.	E, włochaty, zanadto włochaty... a gdy trafi się w wodzie, tedy na pewno ukrywa w sobie hak rozszczepiony na dwoje. Wspomnianego jednak kozła przyjąłem chętnie i zszedłem do ghaut, czyniąc wielki zaszczyt wiosce. W jakiś czas później los mi nadarzył owego wioślarza, który chciał przyciąć mój ogon siekierą. Trafiło się, że łódź jego osiadła na starej mieliźnie, której chyba już nie pamiętacie...	Herr JesusHerr Jesus (niem.) rzucił się brodaty. rzekł gniewnym tonem do chłopa	Hm! Jegomość się mnie radzi, a dalibóg, że jegomość tylko żartuje ze mnie. Wie jegomość dobrze, kędy najlepsza droga.	I cóż pan o tym myślisz?	I cóż wy na takie onego gadanie, kumo?	I miałby rację, do licha!	I tu pracę znajdziesz.	Istotnie za takiego mnie wystawiawystawić	Iš ko gi jūs matote, kad lietuvių darbuose ir žodžiuose slepiasi  pavojus? Dėl ko mes negalime lygiai lenkų žodžiuose ir darbuose matyti dėl savęs pavojų ar mes dėl tokios nuotarties jau ir pamatą turime, ko jūs ikšiol apie lietuvius negalite pasakyti?	Ja tylko ten raz. Potem będziesz jeździł sam. Chyba chcesz się zaraz oświadczyć?	Ja z wami także	Jak to lalka?	Jak to? Zdaje mi się, że widziałem u nich na balu, jak dumna hrabina Mercedes, ta pyszna Katalonka, która zaledwie raczy usta otworzyć do swych dawnych znajomych, wzięła pana pod rękę i wyszła z panem do ogrodu, gdzie przez blisko pół godziny spacerowaliście w bocznych alejkach.	Jakto?	Jeśli pozwoliłem, aby uwięziono Ludwika, wiedziałem, co czynię. Było to niezbędne.	Jeździł pan?... Hola!... Niech pan zaczeka z opowiadaniem, zaraz tam przyjdę.	Kiedy prawda wypełni tak wszechstronnie twoje myśli, pragnienia i uczynki, iż ty i ona staniecie się jednością, wtedy zrozumiesz wiele.	Kradzież? Więc co panu ukradziono?	Król duchowną i kościoła władzę szanuje.	Macie interes do mego szwagra?	Miałby łuk I wieniec na głowie. Ten dzikus by mnie pojmał i zaprowadził do obozu kanibali.	Może być, ale dawniej. Teraz tylko poślemy furmankę.	Myślę właśnie, że tak!	Na Boga! Czy może któryś z parobków poszwankowanyposzwankowany	Napiszę wszystko.	Niby...	Nie boska, ale nasza.	Nie spodziewałam się, że mi pan kiedy tę rzecz powierzy!	Niech żyje! On Gustawa Adolfa poraził! On Chmielnickiemu sadła za skórę nalał!	No dobrze, dobrze. Przygotujcie salę tronową. Za pół godziny posiedzenie.	O aš jau nenorėčiau mokytis! Sėdėk, sėdėk, galvą sau tik suk, daugiau nieko! Ar nelinksmiau pabėgioti, ar pasičiužinėti!	O charakterze człowieka nie stanowi to, co odziedziczył, tylko	O twoich braciach?	Oryginalne, mówiły zewsząd głosy.	Owszem, ale miałam kawałek ziemi, za który uzyskałam czterdzieści tysięcy, poza tym sprzedałam swoją biżuterię, srebra, zaciągnęłam pożyczki... I brakuje mi jeszcze ośmiu, dziewięciu tysięcy, a mam przyrzeczenie, że Ewaryst zostanie zwolniony natychmiast po wpłaceniu i że sprawa zostanie umorzona.	Pamiętasz, jak czasem wichry świstały i grzmiały dokoła naszego domu i z jaką rozkoszą słuchaliśmy obaj tych koncertów prześlicznych, a nadewszystko wesołych...	Pan Maszko się żeni?	Pan de Carois.	Pan też nie ma rodziny?	Panie profesorze, mamy nowego ucznia.	Panie!	Pewno.	Pragniesz teraz dużo świeżego powietrza, prawda?	Proszę pana zapewne słyszał pan o dwu nowych wynalazkach w dziedzinie akustyki. Jednym jest jakiś telefon, rodzaj telegrafu, który przenosi nie tylko szmery, ale tony, śpiew i ludzką mowę. Drugim ma być cudacka machina, która jakoby utrwala artykułowane dźwięki na cynfolii, przechowuje takowe i... odtwarza w razie potrzeby!... Wyznaję panu, że każda z tych wiadomości w pierwszej chwili rozśmieszyła mnie. Ale gdy przeczytałem opisy tych aparatów, zobaczyłem rysunki, zastanowiłem się... już nie zdumiewają mnie. I nie zdziwiłbym się, gdybym zobaczył na własne oczy ów telefon przenoszący i fonograf	Przecież mój ojciec nie jest litwakiem.	Przeczuwam!...	Słuchajże, może mnie jakąś w tym podasz radę. Cała rzecz to, że mi znowu Zuzia coś zaczyna mataczyć.	Ta przewyżka? To nie fraszka	Tak pan sądzi?	Tak znowu źle nie jadam i nie pijam.	Taką ilość czekolady mogą przygotować nasze fabryki dopiero w dziewięć dni.	To samom mówiła wójtowy, jak o zmówinach powiedziała.	To sporo, miejmy nadzieję, że uda nam się to nadrobić.	To znaczy, że was powieszą jutro w nocy albo pojutrze...	Ty możesz być nawet i tak wielkim...	Urlop.	W czasie karnawału byłem w Rzymie...	Więc żadna z jego córek nie przyjdzie! Napiszę zaraz do obydwóch.	Wrócę około czwartej, proszę pana	Z tytułem? Aha! Może książę F.?	Zaciekawiacie mię srodze, panie mieczniku...	Zalążki historii i religijności najszersze podstawy.	Zapewne.	Zupełnie słusznie	Zygmunt, ja do ciebie się nie odzywam, to możesz dać mi zupełny spokój.
Ach! cóż chcesz, moje dziecko, ona była bardzo nieszczęśliwa! Naścia nie ma ani grosza od czasu owej sprawy z brylantami. Kazała sobie robić na bal suknię ze złotogłowu, w której będzie wyglądała jako cacko. Ale szwaczka niegodziwa nie chciała nic robić na kredyt i Naścia musiała wziąć tysiąc franków od pokojówki, żeby zapłacić jej z góry. Biedna, trzebaż jej było dojść do tego! To mi serce rozdarło. Pokojówka zobaczyła tymczasem, że Restaud stracił całe zaufanie do Naści, przelękła się więc o swoje pieniądze i umówiła się ze szwaczką, żeby nie wydawać sukni, aż dopóki pani nie odda jej pożyczonej sumy. Bal ma być jutro, suknia już gotowa. Naścia jest w rozpaczy. Chciała wziąć moje nakrycia stołowe, żeby je zastawić. Mąż jej chce, żeby była na tym balu dla pokazania całemu Paryżowi brylantów, o sprzedaż których wszyscy ją posądzają. Ale czyż ona może powiedzieć temu potworowi: „Winnam tysiąc franków, zapłać je?” Nie, ja to dobrze pojmuję. Delfina będzie miała strój wspaniały, a za cóż Naścia ma być gorszą od młodszej siostry? Biedne dziecko! Ona we łzach tonie. A ja nie miałem wczoraj dwunastu tysięcy franków, to mnie tak upokorzyło, że dla okupienia swojej winy oddałbym chętnie resztki nędznego żywota. Wiesz co? Dotychczas miałem siłę przenieść wszystkie nieszczęścia, ale ostatni brak pieniędzy rozdarł mi serce. Och! och! Nie namyślając się długo sprzedałem za sześćset franków nakrycia stołowe i sprzączki, później ustąpiłem papie Gobseck dochód całoroczny za czterysta franków, które mi wypłacił od razu . Ha! Będę żyć suchym chlebem! Wystarczało mi to, gdy byłem młody, to i teraz może wystarczyć. Ale za to moja Naścia będzie miała piękny wieczór i ubierze się jak lalka. Mam tysiąc franków pod poduszką. Aż mi się cieplej robi, gdy pomyślę, że tu pod głową u mnie leży coś takiego, co sprawi przyjemność biednej mojej Naści. Będzie mogła przynajmniej wypędzić tę szkaradną Wiktorynę. Czy to słychane rzeczy, żeby słudzy nie mieli ufności w swoich panach! Jutro będę zdrowszy. Naścia przyjdzie o dziesiątej. Nie trzeba, żeby one myślały, żem chory, bo żadna nie poszłaby na bal, a obie chciałyby mnie pielęgnować. Naścia uściśnie mnie jutro jak swoje dziecko, a pieszczoty jej zupełnie mnie uzdrowią. Mogłem wydać tysiąc franków na lekarstwo, lecz wolę dać je memu wszechlekarzowi, mojej Naści. Przynajmniej pocieszę ją w nędzy, a to zgładzi mą winę, żem śmiał zapewnić sobie dochód dożywotni. Ona jest na dnie przepaści, a ja nie mam dość siły, żeby ją stamtąd wyciągnąć. O! Ja rozpocznę znów handel. Pojadę do Odessy po zboże, które kosztuje tam trzy razy mniej niż u nas. Przywóz ziarna w naturze jest wprawdzie zabroniony, ale dobrzy ludzie, co tworzą prawa, nie pomyśleli o rozlicznych produktach, które się ze zboża wyrabia. Ho! ho! Myśl ta przyszła mi dziś od rana do głowy! Krochmal może do wielkich rzeczy doprowadzić.	No, to bądź zdrów, chłopcze! Do zobaczenia! Idź w spokoju.	Nie, Henryku, tym razem sztuka i dla nas była dobra. TeatrGrano Romea i Julię. Przyznaję, że byłem nieco przerażony widokiem zobaczenia Szekspira w tej nędznej budzie. Po części wszakże byłem też zaciekawiony. W każdym razie na pierwszy akt postanowiłem pozostać. Ohydną orkiestrą dyrygował jakiś młody Hebrajczyk przy rozstrojonym fortepianie. To mnie omal nie wypłoszyło, ale ostatecznie podniesiono kurtynę i przedstawienie rozpoczęło się. Romea grał jakiś starszy jegomość z uczernionymi brwiami, z ochrypłym głosem tragika i z postawą kształtu beczki piwa. Merkucjo był nie lepszy, szarżujący błazen, który wplatał własne dowcipy i był na poufałej stopie z galerią. Obaj byli równie śmieszni, jak scena, która wyglądała, jakby przeniesiono ją z jakiejś zapadłej szopy. Ale Julia! Wyobraź sobie, Henryku, dziewczynę lat zaledwie siedemnastu, o twarzyczce podobnej do kwiatu, o małej greckiej głowie, ujętej w koronę ciemnobrązowych warkoczy, o oczach fioletowych od uczucia, o ustach jak płatki różane. To najczarowniejsza istota, jaką kiedykolwiek widziałem. Mówiłeś raz, że nie podziała na ciebie patos, ale piękność, sama piękność może wycisnąć ci łzy z oczu. Mówię ci, Henryku, zaledwie ujrzałem tę dziewczynę, łzy przesłoniły mi oczy. A jej głos bohaterka idyllicznej komedii Jak wam się podoba Szekspira, córka wygnanego księcia, mieszkająca w Lesie Ardeńskim w przebraniu pasterza., następnego ImogenąImogena	Byłożby twoje poddasze zbójecką pułapką, do której wstęp zagraża porządnym ludziom niebezpieczeństwem?	Często i trucizną, do której nawyka! rzekła pani Kossakowska.	Nie zapomnę o nim nigdy, nigdy, przenigdy! I niech pan już do mnie nie mówi, bo pójdę!... Jeżeli pan ma zamiar jeszcze o tym...	Nie śmiem. Ale oddawna już imię twoje, z tem brzmieniem, jakie miało w ustach kochanej matki naszej, wróciło mi do serca i pamięci.	Ja też nigdy nie widziałem takiego kapłana jak ty! Jeszcze nie ma trzech dni, jak razem wędrujemy, a zdaje się, jakby to już sto lat zbiegło.	Lecz walczyłeś z bratem i nie o sprawiedliwość, ale o panowanie marne, o ziemię tę lichą, której na grób tak mało potrzeba, a dumie waszej zawsze jej nie staje do syta. Więc dziś, gdy o życia swe i za sprawę świętą, bić się będziecie sąd Boży!	Adyady a. dyć (daw.) czy; Zalim to ja nie Skowronek ten, temu a. on, jemu. czym wyżej, tym weselej. O co inszego mi chodzi. Nie mogę wetknąć pastorału, bo ręka świętego za wysoko. Pozwolicie wyspinać się po filarku? Nie uszkodzę, jak Boga kocham!	Rzeźba spółczesna w epoce, która nie znosi symbolów i alegoryj, ma zadanie niesłychanie trudne. Musi zstąpić na ziemię, musi do pewnego stopnia stać się realistyczną, a nie trywialną, jednak taki Apollo belwederski, ubóstwienie młodzieńczéj siły i piękności, poczucia w sobie nieśmiertelności i bóstwa, nie mógłby się już dziś zrodzić. Wenus, uosabiająca siłę żywotną i miłosną natury, nie starczy nam... Poszliśmy daléj myślami i ideę jednę rozłamaliśmy na wiele różnobarwnych promieni.	Na zboczach? Tak, gdyby wasz dowódca znał się naprawdę na rzeczy, oparłby lewe skrzydło o folwark w West Inch, środkowe bataliony umieściłby w Corriemuir, a prawe tam, koło domku waszego doktora, otoczone gęstą linią tyralierów. Przy tym kawaleria musiałaby tak umiejętnie manewrować, żeby przeciąć nam pochód już z chwilą formowania kolumn na wybrzeżu. Niechże nam jednak pozwolą rozwinąć szeregi, potrafimy poradzić sobie z resztą! Najsłabszą stroną terenu jest tamten oto wąwóz: w mgnieniu oka wymiótłbym go armatami i zapełnił swoją kawalerią. Potem piechota runęłaby w zwartych szeregach, i rozniosłaby to skrzydło. Gdzieżby wtedy byli wasi ochotnicy, Jocku?	A ja ci powiadam, że nie podniesiesz na żadne z nich korbacza. Jeśli to uczynisz, za każde uderzenie oddam ci dziesięć.	A, to książka nieskończenie bardziej moralna Ale pani mnie robi tak przewrotnym jak dzisiejsza młodzież. Chciałem po prostu panią...	Myśli pan, że mogę panu powtórzyć? Skądże ja mogę wiedzieć? Jak mam to wszystko rozumieć? Jest jakaś rzecz, której on nie może zapomnieć.	Najniżsi jednak, panie Copperfield bywają czasem w ręku Opatrzności narzędziem dobra i szczęśliwy jestem, myśląc, że mi się właśnie ta rola dostała w udziale względem mego pryncypała. Godny to, najgodniejszy człowiek, panie Copperfield, lecz jakże, niestety, nieoględnynieoględny	Rzeczywiście to, co mi powiedzieć jeszcze pozostaje, najokropniejszym jest nieszczęściem, koniec mojej historii zawiera rzeczy tak gorzkie, że absynt i owoce dzikie nie mają tyle ostrości i goryczy.	To bestya naprawdę zdolna. Czyś ty uważała, że on jakby się trochę zmienił na twarzy?	To jednak osobliwość! Przez cztery miesiące Wentzel nie zrobił głośnej awantury. Ani jednego pojedynku.	Wszystko, co dobre, łatwe ci się zdaje, wiem to.	Żeby to wszystko duchowieństwo było takie! Ale nasz Muchowiecki to jeno ręce ku niebu wznosi, a płacze, że się tyle krwi chrześcijańskiej leje.	O tak To jest prawdziwa miłość. Poznaję ją. Bo i sama wówczas tak myślałam. Właśnie ta wiara, że już się nigdy nikogo nie pokocha, jest sprawdzianem wielkości uczucia, jego szczerości i głębi. I oburzam się na tych, którzy nie umieją pojąć, że człowiek, który drugi raz pokochał, mógł i pierwszy raz kochać prawdziwie.	Boże! Boże! Ta czegóż oni chcą od jegomości; przecież tu, chwała Bogu, i fortuna, i taki dostatek, że jeno chyba ptasiego mleka brakuje. I w Źwierniku więcej niczego nie ma.	Czemu to ona dzisiaj nie przyszła?	Nad naszymi głowami jeden tylko tydzień przepłynął, ale czasem jeden tydzień to więcej jak dziesięć lat...	Bo gdyby wojsko pierzchło, to się na świecie zdarza ale tu wodze pierwsi obóz opuścili, jakby chcąc umyślnie nieprzyjacielowi wiktorię ułatwić i wojsko na rzeź wydać.	Idzie jej jakoś na szesnasty a jędrne to, panie, jak rzepa, a silne, jak tarant!	A czego to?...	A mogę to wyjść?... pilnują mnie...	Cóż to, ojcze?	Myślisz, że mnie swędzi to, że dwoje ludzi przeznaczonych dla siebie...	Owszem, coś kilkaset złotych. Ale to jest nieważne.	Tak, to zupełna prawda, jestem twojego zdania. Pragnienie rozszerza...	Niestety, tyle tam tych zaułków i takich strasznych, żeśmy się obawiali w nie puszczać.	Przykro mi ze względu na Lucię. Czeka ją coś podobnego, co i mnie spotkało.	Toteż nie trzeba rewidować wszystkiego. Trzeba szukać tylko tam, gdzie można dokument znaleźć.	Bardzo, chociaż powtarzam, że smutna. Otóż był sobie taki młody przystojny chłopak. Nazywał się Kurt. I była młoda ładna dziewczyna, nazywała się Emma. Kochali się, pobrali się, lecz w miesiąc po ich ślubie wybuchła wojna i Kurt poszedł na front...	A, pamiętam! Był pan latem u panny Janiny w Warszawie. Przyszliśmy całą bandą po nią, bo jechaliśmy na majówkę, pan zaraz wyszedł.	Ano, idź, jeśli zdążysz, oberwiesz i ty tam co, około panów gdy się im znudzi...	Być może. Na razie wolę pozostać w sferze normalnych objawów życia.	Cóż może być bardziej uroczyste od życzenia tylu gorliwych chrześcijan, którzy imię twe wymawiają z jednomyślnością przypominającą starożytne okrzyki ludowe na powitanie Medardów i Remigiuszów.	Już skoszona i niech ociec na darmo swego gardła nie mocuje!	Możesz być pewien, Tomku, że gdzie się pokażą takie niebieskawe światełka, tam i duch jest blisko. Tylko duchy używają takich światełek.	Nie! Chcę być sama.	Tak, pani, załatwiałam interesa moje na mieście i przyjść nie mogłam.	Zapomniał pan o naszym istnieniu. Mówił mi mąż, że rozmawialiście panowie o Brzęczkowskim, obawiam się, czy nie był pan tym urażony?	Zrobię wszystko. Jednakże może się zdarzyć, że ta dziewczyna umarła, lub, że niepodobna jej odnaleźć. Co wówczas mam zrobić z pieniędzmi?	Czy sądzisz, że nie będę pracowała nad tym, aby ci zwrócić przyszłość, której cię pozbawiłam? Bądź spokojny twoja Eleonora nie umiera, a jeśli Bóg użyczy jej życia, jeśli zmienisz postępowanie, jeśli się wyrzekniesz loretek i aktorek, znajdziemy dla ciebie coś lepszego niż Felicję Cardot.	A co słychać w Kiejdanch? Jakże zdrowie pana hetmana?	A ponieważ będę tam miał cały tuzin barek rybackich, z których każdą będzie prowadził jeden z mych ludzi, przyłapiemy go.	A potem?	A teraz, młody człowieku, wyspowiadaj się.	Bardzo dobrze. A jakie?	Byłam na Korsyce.	Chyba nie	Czy jestem ci na cokolwiek potrzebny?	Czyżby nasz kochany Beetle nie był zwolennikiem małżeństwa?	Dąbki się nazywamy. Czterech braci tatusiowych gospodarzami jest w Ojcowie.	Ja już dalej nie mogę Nie mogę już iść dalej, wolę tu zostać i umrzeć!	Ja mogę, ja z nim pomówię Takiemu człowiekowi jak Nostromo wystarczy jedno słowo.	Jak sobie życzysz. Możesz go zaprosić.	Jeno co?	Któż miał być? kto?	Nie wątpimy.	O, nie...	Ona nie chce słyszysz, że nie chce...	Panna Helena jest jeszcze przy Zawiłowskim?...	Przyjdzie się z panem rozmówić	Rozpuściłem swoją szkołę: święta; a po drugie, że muszą w chałupach pomagać, tyle wszędzie roboty!...	Tak; po obu stronach biegnie trawnik, szerokości 6 stóp.	A służący gdzie?	A wie pan, że tego wykładu i ja gotów jestem posłuchać	All right!	Ano, niech powiedzą świadkowie.	Bicykl.	Chcesz zatem zmonopolizować, dziecko, swego nadwornego trubadura? Byłażbyś zazdrosna o przyzwoite kobiety?	Coś szepce...	Dobrze, dziecko. Tylko weź salopkę...	Figlikowe turnieje!	Gdzie oni są?	Ja znajduję, że... że niewybrednie tendencyjny. Wybacz, Henryku, ale połknąłeś w zapędzie cały dorobek kulturalny tych meduz: wiedzę, sztukę, cywilizację.	Królowo moja, długo tu bawisz? zapytał.	Lecz umrzesz kiedyś	Mając takie cuda przed sobą!	Mam.	Marychno?...	Mówię o tym koncercie	Niech żyje król, ociec nasz!	Owszem, a jakże pani?	Przyrządzałam migdałowe mleko dla pani.	Przysięgamy...	Pustynia jest szeroka	Rzekłeś, wielki proroku.	Spójrzcie!	Tak, no i?	Tak.	Tak. Wie kto jest złodziejem i że ukrył klejnoty poza pociągiem.	Uczeń, Pochlebstwo rzekł Holmes, zapalając papierosa.	Więc pocóż ja?	Żyć...
Właśnie czas. Czasu nie miałem. Śmiech powiedzieć, ale szczera prawda. Bo to tak, panie kochany: najpierw wojna. Człowiekowi wówczas takie rzeczy nie w głowie. A potem wracam do mego Kowalewa, a tu jak wymiótł. Wszystko spalone do fundamentów. Fundamenty chłopi rozkradli. Jak się to mówi, nie było o co rąk zaczepić. Więc jakże żenić się? Trudno wziąć żonę, posadzić ją, panie kochany, pod gruszą i powiedzieć: siadaj no, umiłowana, tutaj i poczekaj, aż ja chałupę zbuduję i kawałek chleba dla ciebie z ziemi wyorzę. Gdy zaś już zabrałem się do odbudowy gospodarstwa, no to od świtu do nocy człowiek na nogach. Dopiero wszystko jako tako uładziłem, a tu kryzys. Myślę sobie: jakie licho? Ludzie przecież jeść nie przestaną. Ziemia swoje dać musi. Ale przez kilka lat nie dawała. Metr żyta czy funt kłaków	Właśnie. Tyle razy przyglądałem się innym, jak palili, i myślałem, że dobrze byłoby też tak umieć, ale nawet mi do głowy nie przyszło, że już umiem	Na to ci odpowiem krótko: jest u nas pewna grupa, która do tego dąży, ale narzucić paru milionom ludzi nasz tryb egzystencji i naraz my byśmy ich mieli tego wszystkiego pozbawić. Ależ całe ich życie straciłoby swoją podstawę logiczną: powstałby chaos. Telury uważają, że ich urządzenia są najdoskonalsze, a Kalibany zapewniają, że jak oni się wezmą do reform to znaczy narazić świat na jakieś niesłychane nieszczęście: bo nic by ich nie powstrzymało od nadużycia i zbrodni.	Sancho nigdym w życiu nie słyszał cię mówiącego tak trafnie i dowcipnie, jak w tej chwili, i przysłowie słusznie powiada: Z jakim kto przestaje, takim się sam staje.	I nie brat księdza proboszcza? Człowiek, ma się rozumieć, porządny, ale to nie dla pani. A może dziedzic z Kowalewa?	Tak... a ten wybrany jest moim krewnym, i teraz pewnie już żonatym. Nie mogę być jego, nie będę niczyją.	Sprawy żadnej nie mam, ale jest taka rzecz. Podobało się Panu Bogu dotknąć mnie teraz wielkimi frasunkami; u człowieka młodego krew gorąca i niecierpliwość wielka, owóż rad bym choć na jaki czas mieć pobożnego człowieka w domu, abym z kim miał modlitwę odmówić i czasami pogadać, a że znam księdza Murdeliona i uważałem w nim przy niepospolitym rozumie i świątobliwości także i niepoślednią znajomość rzeczy światowych, co dla mnie jest najważniejsza, bo człek nie tylko pociechy łaknie, ale oraz i dobrej rady, więc jego właśnie chciałem do siebie zaprosić, pewny będąc tego, że jegomość dobrodziej, jako przełożony, nie będziesz miał nic przeciw temu.	To niech ją wydają do trzysta diabłów niech ją sobie wydają za kogo chcą; a jeśli cygan ją weźmie, cała wioska wyprze się i jéj i cygana, nikt do nich słowa nie przemówi, nikt im ręki nie poda, nikt ich znać nie zechce. Ot! co będzie...	A zresztą czy nic poza tym słychać nie było?	Będzie sprawiedliwość, choćby i Napoleona nie stało. Ale i Napoleon się znajdzie.	Czy twoja mądra wrona nie wyjaśniła ci tego?	Jak mnie kochasz, to tego nie zrobisz! Wzywać kogo?... Może jeszcze się rozmyśli, zapomni; czekajmy.	Nie powinien się ruszać Ta pozycja jest najbardziej korzystna, żeby ropa swobodnie odpływała z ran na piersi i na plecach, a poza tym konieczny jest absolutny spokój.	No, i od owego dnia ukrywałem się, nie pokazując nosa na ulicę.	Wasza prawda, jak zawsze wasza prawda. Nie będę się bał. Już teraz mogę sobie drwić z Italczyków i Tatarów	Niedługo po osiemnastym brumaire wiadomo państwu, że wybuchło powstanie w Bretanii i Wandei. Pierwszy konsul, żądny uspokojenia Francji, nawiązał rokowania z wodzami powstańców i podjął energiczne kroki wojskowe; ale kombinując plany wojenne ze sztuczkami swej włoskiej dyplomacji, wprawił równocześnie w ruch machiaweliczne sprężyny policji, wówczas powierzonej Fouchému. Wypadki okazały, iż ostrożności te, mające na celu stłumienie wojny rozpalonej na zachodzie, nie były wcale przesadzone. W owym to czasie młody człowiek spokrewniony z rodziną Maillé przybył z ramienia Szuanów z Bretanii do Saumur, aby stworzyć styczność między pewnymi osobistościami z miasta i okolicy a wodzami rojalistycznego powstania. Uprzedzona o tej podróży policja wysłała agentów z poleceniem chwycenia młodego emisariusza, skoro zjawi się w Saumur. W istocie przytrzymano posła w dniu, w którym wylądował; przybył na statku w przebraniu flisaka. Ale jako obrotny człowiek obliczył wszystkie szanse przedsięwzięcia; paszport, papiery miał w takim porządku, iż ludzie wysłani, aby go pochwycić, zaczęli się lękać, iż padli ofiarą pomyłki. Kawaler de Beauvoir, przypominam sobie teraz jego nazwisko, dobrze przemyślał rolę; powołał się na swą rodzinę, przytoczył fałszywe miejsce zamieszkania i wytrzymał tak śmiało śledztwo, iż wypuszczono by go pewnie, gdyby nie ślepa wiara, jaką szpiegi miały w swoje instrukcje, nieszczęściem zbyt dokładne. W tej wątpliwości siepacze woleli raczej dopuścić się samowoli, niż dać się wymknąć człowiekowi, do którego ujęcia minister przywiązywał tak wielką wagę. W owych czasach wolności organa władzy narodowej bardzo mało troszczyły się o to, co dziś nazywamy legalnością. Uwięziono tedy kawalera tymczasowo, aż wyższe władze postanowią bliżej o jego losie. Decyzja nadeszła niebawem. Policja nakazała strzec bardzo pilnie więźnia mimo jego zaprzeczeń. Kawalera de Beauvoir przeniesiono w myśl nowych rozkazów do zamku Escarpe: nazwa dostatecznie maluje jego położenie. Forteca ta, usadowiona na bardzo wysokiej skale, zamiast fos ma przepaści: ze wszystkich stron prowadzą do niej strome i niebezpieczne urwiska. Jak we wszystkich dawnych zamkach brama posiada most zwodzony i obwarowana jest szerokim rowem. Komendant więzienia, rad, iż ma za jeńca dystyngowanego człowieka o nader dwornych manierach, który wysławia się wykwintnie i zdradza wyższy polor przywitał kawalera jako dobrodziejstwo Opatrzności; zaproponował mu, aby pozostał w niewoli na słowo i aby wspólnie dopomagał mu walczyć przeciw nudom. Jeniec przyjął skwapliwie propozycję. Beauvoir był to prawy szlachcic, ale na nieszczęście był także bardzo ładnym chłopcem. Miał miłą fizjonomię, oko śmiałe, wymowę pełną wdzięku oraz zadziwiającą siłę. Zręczny, dobrze zbudowany, zamiłowany w niebezpieczeństwie, byłby doskonałym wodzem partyzantki, potrzeba właśnie takich! Komendant dał więźniowi najwygodniejszy apartament, ofiarował mu swój stół i zrazu nie mógł się odchwalić Wandejczyka. Komendant był to Korsykanin i człowiek żonaty; żona jego, ładna i ponętna, zdawała mu się może skarbem nieco trudnym do upilnowania; słowem, był zazdrosny: rzecz naturalna u Korsykanina i u wiarusa niezbyt zalecającego się powierzchownością. Beauvoir spodobał się damie, ona jemu przypadła do smaku; może pokochali się! W więzieniu miłość idzie tak szybko! Czy popełnili jaką nieostrożność? Czy ich wzajemne uczucie przekroczyło granice owej zdawkowej galanterii, która jest niemal obowiązkiem wobec kobiet? Beauvoir nigdy nie wytłumaczył się wyraźnie co do tego dość ciemnego punktu swej historii; tyle jest pewne, iż komendant uznał za właściwe zastosować wobec jeńca nadzwyczajne obostrzenia. Wtrącony do turmy Beauvoir zapoznał się z czarnym chlebem skrapianym czystą wodą oraz z kajdanami, w myśl wiekuistego programu rozrywek dla więźniów. Cela, położona pod platformą, miała sklepienie z twardego kamienia, mury rozpaczliwej grubości, wieża sterczała nad przepaścią. Skoro biedny Beauvoir poznał niemożliwość ucieczki, popadł w ten stan odrętwienia, który jest zarazem rozpaczą i pociechą więźniów. Skracał czas owymi błahostkami, które wyrastają na ważne sprawy, liczył godziny i dnie, odbył naukę smutnej profesji więźnia, zatopił się w samym sobie i ocenił wartość powietrza i słońca; następnie, po dwóch tygodniach, popadł w straszliwą chorobę, w gorączkę wolności. Choroba ta popycha więźniów do owych wspaniałych przedsięwzięć, których zadziwiające wyniki zdają się nam niepojęte, mimo że prawdziwe, i które mój przyjaciel doktor przypisałby bez wątpienia nieznanym siłom stanowiącym rozpacz fizjologii, tajemnicom woli ludzkiej, których głębia przeraża wiedzę Beauvoir popadł w czarną melancholię, jedna tylko śmierć mogła mu wrócić wolność. Jednego ranka klucznik, mający za zadanie nosić pożywienie więźniom, miast oddalić się, postawiwszy przed jeńcem kęs lichej strawy, stał z założonymi rękami i spoglądał nań szczególnie. Zazwyczaj rozmowa ograniczała się do niewielu słów i nigdy dozorca jej nie wszczynał. Toteż niemałe było zdumienie kawalera, skoro człowiek ten rzekł co następuje: „Musi pan mieć w tym swoje przyczyny, każąc się zawsze nazywać panem Lebrun albo obywatelem Lebrun. To mnie nie obchodzi, nie moją rzeczą sprawdzać pańskie nazwisko. Czy się pan zowiesz Piotr czy Paweł, to mi obojętne. Niech każdy pilnuje swego nosa. Mimo to wiem że pan jesteś Karol Feliks Teodor kawaler de Beauvoir i krewniak księżnej de Maillé... Hę?”, dodał po chwili z wyrazem tryumfu, spoglądając na jeńca. W tym beznadziejnym położeniu Beauvoir nie uważał, aby pozycję jego mogło pogorszyć wyznanie prawdziwego nazwiska. „No więc cóż? A gdybym i był kawalerem de Beauvoir, cóż by ci z tego przyszło?”. „O, bardzo dużo Niech pan posłucha. Dostałem pieniądze, aby panu ułatwić ucieczkę; ale baczność! Gdyby powzięto najlżejsze podejrzenie, rozstrzelano by mnie aż ha! Przyrzekłem tedy, że umoczę palce w tej sprawie akurat tyle, aby uczciwie zarobić parę groszy. Ot, masz pan, oto klucz Tym może pan przepiłować kratę. Ba! To nie będzie zbyt wygodnie”, dodał, ukazując ciasny otwór przepuszczający nieco światła. Framuga tego okienka znajdowała się nad gzymsem, który wieńczył na zewnątrz basztę, między owymi wielkimi wystającymi kamieniami, na których wspierają się zęby blanków. „Ale trzeba piłować żelazo dość blisko, aby pan się mógł przecisnąć”. „Och, bądź spokojny, przecisnę się”, rzekł więzień. „A dość daleko, aby pan miał do czego przywiązać sznur”, odparł klucznik. „Gdzież jest?”, spytał Beauvoir. „Tu Skręcono go z bielizny, aby można było mniemać, że to pan sam go sporządził; jest dostatecznie długi. Kiedy pan będzie przy ostatnim węźle, puść się swobodnie na dół; reszta, to już pańska rzecz. Prawdopodobnie znajdziesz gdzieś w pobliżu powóz i konie, i przyjaciół czekających na pana. Ale ja nie wiem o tym nic! Nie potrzebuję pana uprzedzać, że jest straż u stóp turmy. Musi pan wybrać noc porządnie ciemną i upatrzyć moment, kiedy żołnierz na posterunku uśnie. Naraża się pan może na kulkę, ale...”. „Dobrze już, dobrze! Nie będę gnił tutaj”, wykrzyknął kawaler. „Phi! Mogłoby być i tak”, odparł dozorca głupkowato. Beauvoir wziął to ot, za bezmyślne porzekadło, właściwe tego rodzaju ludziom. Nadzieja, że niebawem może być wolny, natchnęła go taką radością, iż nie w głowie mu było rozważać gadaninę tego człowieka, ledwie że cośkolwiek oskrobanego prostaka. Natychmiast zabrał się do roboty i w ciągu dnia zdołał przepiłować kraty. W obawie odwiedzin komendanta ukrył swą pracę, zatykając szczeliny ośrodkiem chleba zarobionego z rdzą, aby mu nadać kolor żelaza. Ukrył też sznur i zaczął wypatrywać sprzyjającej nocy z ową skupioną niecierpliwością i głębokim wzruszeniem, które dają tyle dramatyczności życiu więźniów. Wreszcie w mglistą jesienną noc przepiłował kratę do reszty, przywiązał mocno sznur, przykucnął zewnątrz na kamieniu, czepiając się ręką ułamków żelaza. Następnie doczekał najciemniejszego momentu nocy i godziny, o której straż zwykle zasypia. Zazwyczaj bywa to nad ranem. Znał czas trwania warty, porę rontów, wszystkie te rzeczy, którymi zajmują się więźniowie, nawet mimowiednie. Czekał chwili, gdy żołnierz będzie w drugiej połowie swojej warty i gdy schowa się w budkę z przyczyny mgły. Pewien, iż skupił wszystkie pomyślne szanse ucieczki, zaczął wówczas spuszczać się węzeł po węźle, zawieszony między niebem a ziemią, trzymając sznur z siłą olbrzyma. Wszystko szło dobrze. Przy przedostatnim węźle, w chwili gdy miał się puścić na ziemię, spróbował przez ostrożność zmacać ją nogami i nie znalazł gruntu. Sytuacja była dosyć kłopotliwa dla człowieka całego w pocie, zmęczonego, wzruszonego, w położeniu, w którym szło o śmierć i życie. Miał się rzucić. Błaha przyczyna wstrzymała go; kapelusz spadł mu z głowy; szczęściem nastawił ucho na odgłos i nie usłyszał nic! Więzień powziął mgliste podejrzenia; pytał sam siebie, czy komendant nie zastawił mu pułapki; ale w jakim celu? Miotany tymi wątpliwościami, myślał już prawie, aby odłożyć sprawę na inną noc. Na razie postanowił czekać pierwszego brzasku, która to pora mogła być wcale niezgorsza dla ucieczki. Olbrzymia siła pozwoliła mu wspiąć się z powrotem na basztę, ale był już ledwie żywy w chwili, gdy przycupnął znowu na blanku, pełzając jak kot wzdłuż rynny. Niebawem w mdłym świetle poranka spostrzegł, potrząsając sznurem, niedużą przestrzeń, ot, jakich sto stóp między ostatnim węzłem a ostrymi skałami przepaści. „Dziękuję, komendancie”, rzekł z zimną krwią, która go cechowała. Następnie, podumawszy trochę nad tą pomysłową zemstą, uznał za właściwe wrócić do kaźni. Ułożył odzież widocznie na łóżku, zostawił sznur zewnątrz, aby można było myśleć, iż spadł w przepaść; usadowił się spokojnie za drzwiami i czekał przybycia zdradzieckiego dozorcy, trzymając w ręku odpiłowaną sztabę żelazną. Dozorca, który nie omieszkał przybyć wcześniej niż zwykle, aby zgarnąć dziedzictwo po zmarłym, otworzył drzwi pogwizdując; ale kiedy się znalazł w przyzwoitej odległości, Beauvoir wymierzył mu w głowę tak wściekły cios, że zdrajca padł jak kłoda, nie wydawszy krzyku: sztaba strzaskała mu czaszkę. Kawaler rozebrał śpiesznie trupa, wziął suknie dozorcy, przybrał jego chód i wzięcie, i dzięki rannej godzinie i uśpionej czujności straży, umknął.	Słuchajcie tego przybłędy! Hej, Wolne Plemię! Mamyż iść na północ, żywić się jaszczurkami i szczurami wodnymi, aby przypadkiem nie spotkać dholów? Ta psiarnia będzie nam bezkarnie wytępiała zwierzynę i ogałacała łowiska, a my schowamy się tchórzliwie na północy, czekając, póki tym panom nie spodoba się oddać nam tego, co do nas prawnie należy?! Toż to psy... psie syny... rude, bezdomne sobaki-wypędki o żółtych podbrzuszach i owłosionych stopach! Przychodzą na świat po sześć, po osiem naraz, jak małe szczury-skoczki Chikai... I my, Wolne Plemię, mielibyśmy uciec pomiędzy plemiona północy i tam żebrać o resztki lada zdechłego bydlęcia! Znacież przysłowie „na północy robactwo, na północy wszy”! My to dżungla! Wybierajcież tedy, wybierajcie! Piękne to będą łowy! W imię Gromady... w imię całego Plemienia... w imię legowisk i barłogów... w imię łowów na obszarze puszczy i poza nią... w imię samic uganiających za zwierzyną oraz maleńkich szczeniąt igrających w głębi jaskiń... pójdziemy wszyscy wraz... na bój!... na bój!	Panie, chcesz, żebym poszedł na zwiad i zorientował się, czy ktoś nie czai się w zaroślach?	Rozumie się że jak nakazuje pobożność, ja i moi ludzie, złożywszy hołd złotym wizerunkom słońca, zatrzymaliśmy pochód. Jest to tak ważna wróżba, że bez rozkazu nikt z nas nie ośmieliłby się iść naprzód.	Tak, zgadzam się z tym ale tylko co do głównych miejsc, na przykład zatok lub jezior. Nazwijmy na przykład tę dużą zatokę na wschodzie Zatoką Stanów Zjednoczonych, to szerokie wcięcie na południu Zatoką Waszyngtona, górę, na której obecnie stoimy, Górą Franklina, jezioro, które się przed nami rozpościera, Jeziorem Granta, nic lepszego, moi przyjaciele. Te nazwy przypominać nam będą naszą ojczyznę i naszych wielkich współobywateli, którzy ją wsławili; ale dla rzek, przystani i przylądków, które stąd widzimy, wybierzmy raczej nazwy, które by nam przypominały ich charakterystyczny kształt. Nazwy takie łatwiej zapadną nam w pamięć, a zarazem będą praktyczniejsze. Kształt samej wyspy jest zbyt dziwaczny, żebyśmy mogli dać jej jakąś obrazową nazwę. Co do potoków, których jeszcze nie znamy, rozmaitych części lasu, które zwiedzimy później, zatoczek, które poodkrywamy w przyszłości, będziemy je nazywać w miarę, jak je będziemy poznawali. Zgoda, przyjaciele?	To źle!... Bo kto wie, czy zbliżając się do zwierząt, nie zbliżamy się równocześnie do ideału?	Ale dzieci nie są do was podobne: raczej do nas.	Bo pan o nie nie zabiega.	Eee, pies szczeka, a wiatr niesie. Głupie twoje gadanie. Dziecko trzyletnie zrozumie, że nie po to Zbroja ma pełne worki „bitychbite	I w warsztatach kolejowych nie pracujecie?	Jak to! Nie wiąże już pani żaden obowiązek, jest pani wolna; gdybym śmiał, powiedziałbym nawet, że od ciebie zależy sprawić, by obowiązek nakazał ci uczucia twoje dla mnie.	Jak to: nie będziesz? Musisz iść!	Mogę, ale wolę nie.	Nie doścignie!	Nie ma co dalej opowiadać!	Nie ma czasu. Stada chańskie wyjadły wszystką trawę. Trzeba nam jak najprędzej stąd uciekać, inaczej stracę swój dobytek.	Nie należą do mnie	Nie, nie... tam jej niema. Tam jest moja żona!	Nigdy mnie nie opuszczały.	O, nie! Tego nie zrobię!	Ogromna suma. Nigdy takiej nie widziałem	To go szkoda. Chadzał i jego ojciec na Niemców do Śląska, którzy tam nasz naród cisną (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. nie będzie zamków dobywał, jeno w polu Krzyżaków gnębił... A Cztan? Co z nim słychać?	Tooo wieeee...lka róóóó...żnica, jeżeli toooo nie kooo...sztuje drożej	W buzię nie można.	Wójcie! wiedz, że w tej chwili ani Bóg, ani szatan nie byliby w stanie zatrzymać mnie!	Nie omieszkam Pozwolicie abym, gdy potrzeba się okaże, zgłosił się do was?...	Parobka mam, to mi nie nowina, czego im się zachciewa, ale godzić się na wszyćko muszę, bo pójdzie se we świat w największą robotę i cóż pocznę przez niego w tylim gospodarstwie!	A potem mówiliście o poszukiwaniach na rzece, o pogrzebie w niedzielę, a w końcu uściskałyście się z panią Harper i rozpłakały, i ona poszła.	A więc żoną Zaczynam doprawdy spostrzegać, że gotów jesteś choćby dziś przed ołtarzem stanąć. Ale jeżeli kobieta, która cię tak żywo zajęła, jest lekka, zalotna, rzucająca serce na wszystkie wichry?	A zdałbym się takiemu młokosowi jak wy	Czasem, gdy staram się sobie przypomnieć... to mi się zdaje... że on chyba wspominał o szkole, do której ją posłano. Co o tym sądzisz?	Doprawdy? Czy wolno mi zapytać, kto jest pierwszy?	I zapewne należy też do najjaśniejszej pani	Ja się bardzo za tobą stęskniłam, Krzychu...	Jakże się pani podoba Kowalewo?	Panie prezydencie, czy chodzi o coś poważnego?	Przepraszam hrabiego, że go muszę pożegnać, odezwała się Laura.	Tak jest. Z tobą w Kraju Biegunowym.	Tak.	Te bydlęta są na twe usługi, dopóki będziesz ich potrzebował.	To i szkoda. Ataman ma pismo od hetmana do kniazia, a z przeproszeniem waszej miłości, czy to wasza miłość z Zołotonoszy wojsko prowadzi?	Twoja luba we własnej osobie; rozpowiada to całemu światu równie wesoło, jak my opowiadamy tobie jej własną historię. Twierdzi, że jeszcze ją kochasz, że wystajesz na czatach pod bramą, słowem... co ci się podoba; niech ci wystarczy wiedzieć, że mówi o tym publicznie.	Właśnie, że są, zresztą wszystko jedno, gdybyśmy go uchronili przed wielkim niebezpieczeństwem. Wtedy on by się okazał księciem Walii i rzekł: „szlachetny i zacny mój obrońco! Oto milion tysięcy! Zbliż się, Oswaldzie BastabelBastabel	A on, powiedz, całował cię?	A teraz zasiądźcie spokojnie i posłuchajcie	Ach, widzę, że to rzeczywiście sprawa poważna	Ale jesteśmy jeszcze coś winni w hotelu?...	Ani trochę ale nasz kolega Norpois spędza co lato jakiś czas w Baucreux. Miałem sposobność pisać tam do niego.	Bardzo uprzejmie!... po sąsiedzku!...	Co chcecie, takiego eks-świniarza olśniła łaskawość grafa.	Dawajcie chłopaka!	Dlaczego?	Dosyć ma już pani	Dziękuję za takiego plutonowego...	Jak to w ogóle?	Jest pan Czechem?	Jesteśmy już.	Juści, śmigajmy; a nowe ciżmy? Takeśmy ich strzegli tu idący, skakaliśmy po kamieniach niczem pchły.	Moja pani kochana, rzekł Eljasz słodko, nic przykrego. Jestem z daleka... dwa słowa tylko...	Moje listy!...	Na wspomnieniach.	Nieprawdaż będzie pan dobry dla nich, przyrzeka mi pan?	O! jabym tam i sama trafiła, gdyby mi wolno było lepiéj tam Lacha zaprowadź...	Prawda	Rozbijmy zatem obóz.	Skąd to wnosisz?	Stosownie do fachu. Mówią niektórzy, że Augustynowicz umie wiele	Szczęście byłoby mi ciężkie do zniesienia, gdyby ktoś musiał je życiem okupić A gdybym miała być szczęśliwa pod tym warunkiem, że brat mój zginie; to wolałabym na zawsze pozostać tu, gdzie jestem.	Słusznie	Tautiškumas, Mokslas Mes norime įgyti apšvietimą ir tapti dalininkais tų naudų iš apšvietimo, kurias turi ir kitos tautos pasaulio, neatsižiūrint ant to, ar jos liuosos, ar pavergtos. Mes norime įgyti apšvietimą ir naudotis iš jo, kol Dievas laikys mus ant svieto. O tai mes galime geriaus dasiekti be patarnaujančių mums lenkų.	Teulier, kapitan w czwartym pułku huzarów	To już na ostatnie danie zostawić muszę	To łazi pan do obcych kobiet?	Toż mówię. Jest u mnie Sasza, syn. Ten zawsze na mnie nastaje: „Czego ty, papa, do nich leziesz?” Mało czego!	Wedle rozkazu.	Wiem kto jest.	Więc czego właściwie u kaduka pan chce ode mnie?	Więc po co?	Wystarczy, że tam byłeś.	Władza szeptał Ramzes drżącym głosem	Właśnie na jawie,	Z pańskiej gardzieli, panie.	Zamilcz! Dlaczego rozdrapywać rany przeszłości? Pozwól mu odpoczywać spokojem wiecznym.	Zatem z cudzoziemskiego akcentu żołnierze wzięli cię za szpiega.	Šlovės jokios dėl savęs neieško, Tegul Liuderis da jo gerai nepažįsta, o kada pažins, tada kitaip su juo apsieis.
Nie pozwolę ja na to, abyś waćpan sam dźwigał, a co będzie trzeba, to i ja też poniosę.	Czy to taka rzadkość?	No, więc wyduśże raz z siebie to jajo, ty kwoko!	Tem się to właśnie różnią od nas	Żonę i to jaką jeszcze! Kolor trwały, cena od dwudziestu pięciu do czterdziestu, deseń w kraty, według najświeższej mody, daje się prać, nosi się doskonale, pół niciana, pół bawełniana, pół wełniana, leczy od bólu zębów i innych chorób uznanych przez Akademię Medyczną! Wyborna przy tym dla dzieci i jeszcze skuteczniejsza od bólu głowy, od zbytku soków jako też od cierpień przełyku, oczu i uszu zawołał ochrypłym głosem	Bydła jest dosyć, ale co koni, to chyba tylko u pana Fredra najdzie się więcej i może lepsze, ale zresztą zakład stawię, że tu nikt w górach w koniach mi nie dotrzyma. Przecież to w tym momencie stoi ich trzydzieści i siedem takich na stajni, że choćby i zaraz zaprzęgać albo kulbaczyć i ruszać.	Nie wiem i jest mi to obojętne Cała jego choroba to histeria i humory.	Na flaki rekina! Gdybyś nie powiedział mi tego ty, a ktoś inny, to bym pomyślał, że albo sobie ze mnie stroi żarty, albo że zwariował. To jakiś mało znany gatunek ropuchy?	Ależ tak, mój kochany Czytaj na przykład książkę Allana Kardeca o Genezie, cudach i przepowiedniach... To już nie Biblia!... to wykład astronomii, geologii, biologii i psychologii. Z jaką bystrością tłomaczy on cuda Nowego Testamentu... A jak pobłażliwym jest dla legend Starego Testamentu, które w dzisiejszym człowieku budzą uśmiech politowania.	Panienka to ona w łokciu a mieszka u tejto wróżki, co i pańska osoba. U pani Koziołek.	Jam jest żona Jowana, a raczej byłam jego żoną, a teraz jako ostatnia podła sługa w domu jego jestem, bo już pewno wiesz, choć z obcej ziemi jesteś, że Turczyni tyle żon brać sobie mogą, ile chcą, a Jowan dwie sobie jeszcze trzyma. Jowan jest moslim, to jest: wiarę Mahometa wyznaje, ale on żadnej wiary w sercu nie ma. Zły to człek, poturmak niegodny, nie wierzaj mu; po tom ja przyszła, aby ci to powiedzieć, bo mi żal ciebie, chłopczyno.	O, jaka to okropna zemsta za błąd, do którego doprowadził mnie los! Bo winna jestem tu ja, Edmundzie. I jeżeli masz się na kimś mścić, to zemścij się na mnie: za to, że zabrakło mi siły, by wytrzymać twoją nieobecność i własną samotność.	Chrabąszcze... chrabąszcze i poczwarki... Widzi pan, tak się to robi!	Idzie jej jakoś na szesnasty a jędrne to, panie, jak rzepa, a silne, jak tarant!	Nie o to się pytam chcę dowiedzieć się, czy mnie znasz?	Święty Janie to się nazywa mówić. O, cóż za ładne słowo!	Tak, twego męża, Francuza; nie mówię tu o moim bracie. A zresztą, jeżeli zapomniałaś, to, ponieważ żyje jeszcze, mógłbym napisać do niego, przysłałby mi potrzebne wskazówki...	Pan jesteś skończone bydlę, ja panu to mówię! Jedź pan natychmiast do Piórkowa i przywieź mi pan paszport napisany po ludzku. Ja się nie pytam, co to będzie kosztować, mówię tylko, żebym go miał jutro w południe, bo jutro kurierem wyjeżdżam. Ruszaj pan natychmiast! No, moi panowie, czy nie uważacie tego faktu za oburzający, za śmieszny, wprost za nikczemny: abym ja, doktor filozofii i chemii, ja Stanisław Mendelsohn wołał wzburzony do urzędników. Szmul Szajewicz Mendelsohn z żoną Ruchlą, onaże Regina!	A! więc to wina neurastenji! Popadł z neurastenji w filologję, jakby powiedział mój dobry mistrz Pocquelin, zwany Molierem. Powiedz pan, profesorze Cottard, czy pan sądzi, że neurastenja może mieć ujemny wpływ na filologję, filologja kojący wpływ na neurastenję, a wyleczenie z neurastenji czy może prowadzić do reumatyzmu?	Dlaczego ojciec nie rzuci służby? Miałby ojciec zupełną swobodę, nie potrzebaby znosić zmartwień i kłopotów. Poco ojcu służyć? Przecież to, co ojciec ma, wystarczyłoby nam na swobodne, niezależne zupełnie życie.	Najczystszą. W pasjipasja (daw.) przynosić. wiktorię. Owóż, ja waszmości nie radzę tam chadzać, bo to wiktorii nie da, jeno soli jeszcze dosypie na ranę.	Nic ci nie poradzę, panie, prócz spoczynku, snu i wstrzemięźliwości; to są najsilniejsze w świecie leki... Innych nie przyjmuj, Cezarze...	A kto ci powiedział, że przepadł na zawsze, na wieki wieków? A po co Pan Bóg stworzył Kabałę? Kabaliści, głuptasku, mają na to radę.	Do szkół? Ale co znowu! Ja szkoły traktowałem w Sandomierzu, w sławnym po wsze czasy kolegium ojców jezuitów, choć już z niego ani dymu, ani popiołu. Ale nie do nauk byłem stworzony. Szczerze mówiąc, ledwiem się przez infimę, gramatykę i syntaxim przebił nie bez trudu, a poetyki i retoryki owo zgoła zaniechałem. Kraków!... nigdy tam moja noga nie postanie. To waszmość możesz oświadczyć pierwszemu baronowi z czegoś tam kieleckiego.	Nie. Z taką, co chodzi w chustce, to ja się nie ożenię, a kapeluszowa mnie by nie chciała.	Abo ja wiem? Rano jeszcze była rzetelna, dopiero ku południowi osowiała, skryła się za piec i tak ją chorość do krzty rozebrała, że ino krzyczy, cosi plecie nie do rzeczy, aż mi głowa pęka od strachu, nie widzącej nijakiej rady. Przed chwileczką zdrzemnęło się biedactwo. Pozatulałam, pookrywałam, niech się zapoci, może jej zelży. A nie, to trza będzie posłać po Grajdoskę, żeby urok odczyniła.	Od wczoraj dopiero. Poznałem ją przypadkiem: pytały mnie o drogę, dokąd?... nie uważałem, na honor, ale powiedziałem, że czas jest bardzo piękny, i spytałem, czy nie zechcą iść ze mną na spacer. Staruszka gadatliwa wielce; natychmiast dowiedziałem się, kto są i po co przyjechały. Pytała się, czy nie znam hrabiego? odrzekłem, że bywam tam codziennie i że wpłynę na starego, by jej wrócił, co winien. Powiedziałem także, że jestem doktorem medycyny, teologii i wielu innych nauk i sztuk; że mam ogromną praktykę w Kijowie. Wtedy matka zaczęła mi do ucha opowiadać dolegliwości swoje i córki. Powiedziałem, że będę u nich i zbadam rzecz na gruncie.	Niech się rozchodzą. Ktoś pocieszy rozwódkę. Nie ja. Prezesie, łaskawco, chcę nabyć dobra za Wisłą. Nie znacie co dobrego?Nie znacie co dobrego?	Aha, już wiem, co chcesz powiedzieć. U was w Amsterdamie ludzie raz zabici już więcej nie wstają?	Co, Stamp w pociągu?! Niech się pani uspokoi. Zanim się rzuci na pana Fogga, będzie miał do czynienia ze mną, bo i ja mam z nim rachunek do załatwienia.	Co, pan Borowski? Taż nie kościół?!	Co? dopiero osiem lat? O cztery lata za mało! Cóż z tym począć? A czegożeś się uczyła i z jakich książek?	O la Boga! A przecie dopiero co dawaliście krowinę za trzydzieści i trzy ruble?	A dziś Azbowych grasantów jak golił! Co waść prawisz!	Co chcesz powiedzieć, Luciu?	Co ona sama?	Raju, raju... co oni powiedzą, jak nas zobaczą!	Zrobi pan co do gazety?	Ale ja nigdy żadnéj korony nie miałam pragnienia, każda skroń pali dlaczegoż spotykać mnie mają te groźby?	Dlaczegóż nie miałaby się w nim kochać? Ona piękna, on przystojny. Oboje mają pewne wspólne społeczne bziki, oboje namiętni, widziałem u Trawińskich, jak się zjadali oczami. Mówili tam o ich małżeństwie...	Skąd ta pewność? Czy za próbę ucieczki lub inne przewinienia nie mogli nas na zawsze wtrącić do ciemnego lochu?	Wysłał mnie rycerz Zbyszko z Bogdańca, za którym kopię noszę, a który od tura na łowach pobit sam nie mógł ku wam.	Czy ja wiem? żeby się przekonać może. Ja zresztą zawsze chcę być tam, gdzie mnie nie ma	Juści, któren zza płota postękuje, za węgłami się czai, a kiej kiecka zachrzęści, drygają mu kulasy cielę., nie chłop, za takiego nie dałbym i tego grosza	Mogłoby być, gdyby tylko król odwagę miał taką jaką ja mam.	O tak, mój ojcze!	Tak, dopisek. List, jak już raz nadmieniłem, został spalony i nie można go było odczytać. Raz jeszcze pytam panią: dlaczego nalegałaś, aby sir Karol spalił list, który otrzymał w dniu swojej śmierci?	Wiedz o tym, panie że cień jest w każdym żyjącym człowieku. A jak są ludzie odznaczający się ogromną siłą lub arcybystrym wzrokiem, tak są i tacy ludzie, którzy posiadają niezwykły dar, że	Och, mój drogi, nie wiem, nic nie wiem i przebacz, że cię popędzam, ale nie mam chwili do stracenia.	A ja dopóki nie będę miał rajskiego ptaka.	A poza tym chciałbym panią prosić, by pani skłoniła swoją przyjaciółkę do zaprzestania pisywania tych listów. Mam na ogół dużo zajęć i na ten rodzaj literatury brak mi czasu.	Bardzo dziękuję. Termin nie dłuższy jak trzymiesięczny.	Być może; milczenie przede wszystkim.	Czemuż by nie, panie Smith?	Czym przyjadę, panie, kiedy jeszcze na Nowy Rok koń mi padł.	Dziczejecie odwykacie od widoku ludzi narażając się przy tym na opowiadanie dziwnych historii...	Ech! Nie wiem. Może dajmy mu spokój. A czemuż on chciał cię otruć?	Fakt niezaprzeczony, mój dzielny Nedzie. Toteż postanowiono nazwać tę mątwę kałamarnicą Bouguera.	Gdzie ten niecnota był? gdzie? Jakeś śmiał na jedną chwilę z oczów go spuścić? ty! ty!	Jutro Bóg nam da nowe zwycięstwo! albowiem arka Noego nie może zginąć w potopie!	Kazem miał być? Chi! chi! chi!... ja se ta we swoim domu siedzę; ale wy, panicku, cegoj tu chcecie?	Litości! Straszne zjawisko, dlaczego mnie tak dręczysz?!	Mnie nie wyrżnęło!	Nie ma obawy!	Nie wiem przecież dlaczego, ale mnie jakieś złe przeczucia przepełniły. Ale tobie nic nie jest, prawda? Jesteś zdrowy i spokojny, prawda?	Nie, Kali. Ja cię nie mogę zabrać. Ty musisz zostać z Wa-himami, aby uczynić z nich dobrych ludzi.	No cóż, najwyżej będziemy opiekać sobie łydki przy ogniu w Granitowym Pałacu! Opału mamy pod dostatkiem, nie ma powodu, żeby go oszczędzać.	Prowadzi na łąkę	Więc mu pożyczcie te dwadzieścia franków Przecież powinniście chyba coś zrobić dla swojego kolegi?	Więc ty nie pomyślałaś nawet o tym że oni idą, będą szli tygodnie, miesiące, lata może pod twoimi oknami w przemarszach głuchych	Za godzinę zluzować mi i tamtych.	Zechce pan mnie w tej chwili nie mieszać. Ja mówię o tych innych. Taka Sznapsia, ja ręczę, ona jeszcze coś dla pana czuje, a pan tymczasem nie jest wolny.	Ależ owszem... taki ciekawy temat	Ha! Pan nazywasz sześć tysięcy franków w złocie głupstwem!	Jestem, ekscelencjo Czego pan sobie życzy?	Jesteś zadowolony?	Kto taki?	Któż cię uczył, żeś taki mądry, niczym proboszcz?	Matka chora.	Mocno stajecie mu naprzeciw, choć wczoraj jeszcze piliście z nim w karczmie.	Mówiono mi wszakże iż król jéj przyrzekł ożenienie?	Mądrość, Nauka, Tajemnica	Nieprawda!	No, no, no! Dosyć tego!	O jakim koncercie?...	O wszystkim muszę pamiętać ja sam. Z pewnością zapomniałeś o niciach	Ojczyzna, Patriota, Pycha rzekł książę.	Panie ministrze, jaki duch panuje wśród wojska?	Poczekaj!	Przyślij mi pan przed czwartą koniecznie, mam wekslowe wypłaty. Dużo zarabiamy?	Pyskacze juchy, nową biedę wypyskują lala (gw.)	Sam go wybrałeś?	Sztuka	Ten uśmiech płaci mi wszystko	W ostatniej chwili? Ktoż jest tym posłańcem?	Wawrzek, psia twarz! weź-no Mimi i jaką drugą bakalię i zrobimy mały chórek.	Wysłał po radę... i z pokłonem, z pozdrowieniem.	Zapomnieliście, że królowa stara długie ręce ma	Zgadzamy się chętnie	„I moi rodzice myślą, że mi dali wychowanie”
Ach, moje dziecko, że też nie przekonałaś się jeszcze o niepraktyczności ojca. On może wyobrażać sobie, że dom wart był miliony, a ja swoją drogą wiem od ludzi kompetentnych, że co najwyżej wart jest siedemdziesiąt parę tysięcy. Przecież co dzień od kilku dni sprzedają się kamienice z licytacji, wiadomo, jakie są i co za nie płacą. Zresztą nie ma o czym mówić; ojciec niech wyobraża sobie, że go oszukano, a ty, Belu, módl się za zdrowie tego Żyda, który dał wam dziewięćdziesiąt tysięcy... Ale a propos: wiesz, że Kazio Starski wrócił?...	Przyznam się panu że nigdy się nad tym nie zastanawiałem, sądzę jednak, że musi wynosić co najmniej jakieś dwa miliony.	Z tego, co mi pan Sancho opowiedział dziwny uczyniłam wniosek: jeżeli rycerz, Don Kichot, jest skończonym wariatem, dlaczego Sancho Pansa, znając stan jego umysłu, pozostaje przecież w usługach szaleńca? chyba, że ma bardziej jeszcze popsutą głowę, niż pan jego. Jakimże sposobem można dać Sancho Pansie wyspę do rządzenia, jeżeli samym sobą rządzić nie potrafi?	Nie, pani wie, że ja jestem wyznawczynią Rauthnitza. Zresztą to przerabiane.	By chociaż synowie wdali się w niego Dobry to był człowiek i prawy Polak. Był z nami w powstaniu, przystał do partii dobrowolnie i gnatów nie żałował. Widziałem go przy robocie. A zmarnował się przez nas... Przekleństwo ciąży nad nami...	Moja panienko, mężczyźni nie lubią babom zwierzać się ze swoich tajemnic, nie żądaj więc ode mnie odpowiedzi na swoje pytanie, bo musiałbym być dla ciebie niegrzeczny. Spodziewam się jednak, że będziesz łaskawa wytłumaczyć mi, dlaczegoś tu przyszła i naśmieciła?	A bo się to co urodzi na takich zdziarach i mokradłach!	Chcesz! O, jak ty chcesz, Jacku... I będziesz. Do widzenia! Nie... jeszcze.... Jesteś? Wiesz, co ja robię w tej chwili?	Nawet cienia, panie Janku. I niech pan o to nie żywi do mnie żalu.	Nie, nie! ale dajmy temu spokój. Może pan ma rację, ale ja swojej nie ustąpię nigdy. Pokażę panu list panny Grünspan do Miecia, pisany z Włoch. Nie jest to niedyskrecją, bo jest tam kilka wierszy do mnie.	Każde z was wybierze jakąś liczbę. Włożycie wszyscy ręce do koszyka z numerami i po kolei będziecie je wyciągać. Komu dostanie się wybrany przez niego numer, ten będzie musiał odpowiadać prawdziwie na pytania reszty towarzystwa. To bardzo zabawne!	Dobrze ale jeżeli ten las został przez rząd skonfiskowany za udział pradziada w powstaniu, to cóż nam pomogą wszystkie dowody przynależności? Przecież, konfiskując, wiedzieli dobrze, że to własność pradziada, i właśnie dlatego skonfiskowali.	Tak, to mocne jest jednak to świństwo. Kto raz skosztował, co?	To nie, ale buty trochę są za ciasne czytałem gdzieś byczy dowcip. Posłuchaj: ciasne obuwie to prawdziwe nieszczęście, ale i ono ma wielką zaletę... Zgadnij jaką?...	Zatrzymam się ze trzy tygodnie we Florencyi Mam tam jakąś robotę. Prócz tego, stęskniłem się do światła na San-Miniato, do Ginewry, w której się niegdyś kochałem, i do Cimabuego. Pamiętasz pan w Santa Maria Novella, w kaplicy Rucellai?... Po trzech tygodniach pojadę do Rzymu. Właśnie chciałem o tem z panem pogadać, bo dziś rano był u mnie Zawiłek z propozycyą, żebyśmy znów jechali razem.	Tak, tak, i wpakują nas do więzienia. Wcale mi się ten pomysł nie podoba. A zresztą, któż nas przewiezie?	Myślę o tym, że straci matkę.	Artysta, nie małpuj no! Postaw co lepiej. Te, faterfater (gw. warsz.) herbata na pół ze spirytusem.. Góral góral	Co to czwartek!...	W końcu tego tygodnia pojedziesz do domu A my się strasznie z tego cieszymy.	Yeah, Czechem. Przecież my się znamy, panie Bondy. Z Jevíčka. Sklep z artykułami sypkimi Vantoch, do you remember?	Więc to dlatego dwa razy podczas obiadu panna de la Mole nazwała brata Hannibalem... Zdawało mi się, żem się przesłyszał.	Bezwstydna dziewczyno! Pocałował cię, a to mi się podoba...	Czy daje mi Wasza Królewska Mość słowo, iż z nikim widzieć się nie będzie, pomiędzy moją a pana de la Trémouille bytnością?	Tak, dzisiaj, dopóki go trzymasz oczyma na uwięzi jak zwierzę. Ale pomyśl, że on może jutro czy za rok, po pijanemu, z pięścią stanąć nad tobą!	Jak Boga mego! Dobrze się kończy nasz ostatni kurs. A teraz syp i popraw tę swoją szmatę, ja i Turkey pomożemy ci. Wejdziemy od tyłu, po co nam niepokoić Randalla.	Jeśli tylko zechcemy zostanie tym, czym jest dzisiaj, a może nawet i to straci.	Mów pan, co myślisz inaczéj musiałabym go posądzić, iż myślisz cóś złego. Znamy się już teraz tak dobrze, iż sobie wszystko powiedziéć możemy...	Jam ci jest a stryj co tu poczynasz?	Prawda jest waćpanu on życie zawdzięcza, nikt tego nie będzie negował.	Przysięga, Przywódca, Obyczaje umowa podpisywana podczas sejmu koronacyjnego przez każdego króla wybranego poprzez wolną elekcję, począwszy od 1573 r. Pacta conventa wraz z tzw. artykułami henrykowskimi uzależniały ściśle władzę królewską od woli szlachty, zapewniając jej wszystkie dotychczasowe przywileje; zobowiązując monarchę do regularnego zwoływania sejmów, ustanawiając u boku króla radę szesnastu senatorów-rezydentów, z którymi król miał uzgadniać wszelkie decyzje polityczne; uniemożliwiając przekształcenie monarchii elekcyjnej w dziedziczną, a wreszcie zezwalając na wypowiedzenie królowi posłuszeństwa poprzez wywołanie rokoszu, gdyby król naruszał przywileje szlacheckie. Przy okazji dokument zapewniał również wolność wyznania. musiałby poprzysiąc jak i każden inny, a wódz to ma być wielki, akcjami wojennymi wsławiony.	O dużo... muszą być płachty długie srodze, niechby się nawet po ziemi wlokły, a pozeszywać choć we trzy półki, żeby starczyło owinąć się sowicie.	A co porabia mój Karburator?	Bardzo się dobrze stało! PaństwoWyspa pańska stałaby się jaskinią bandytów i wisielców, gdzie zbrodniarze ferowaliby wyroki na niewinnych, o ile by się tam w ogóle zaplątał który.	Ciotka jutro do mnie wyjeżdża!	Co?	Co? O mnie?	Jechałyśmy do ks. Jadwigi do Wrocławia;	Jeśli tak, to są nieszczęśliwe kobiety	Mój chłopcze, czy ty nie znasz jeszcze romansów, jakie klienci opowiadają swoim adwokatom? Gdyby adwokaci mieli przedstawiać tylko prawdę, nie opędziliby kosztów kancelarii.	Nie lubi pan starej pani Douglas?	Nie życz mi tego, drogi Moko.	Te już niech tu zostaną niech to będzie mój pierwszy dar po pierścionku.	To niechaj poślą; byle był tylko Pan Bóg i pieniądze, a wszędzie będzie dobrze.	Wielki Boże! widzę mego fagasa. Ogromne uczucia miotają jego piersią, gdy słucha tych pięknych banialuków... A jednak tytoń kradnie mi wciąż tak samo, nie bacząc na doznaną podniosłość wrażeń.	Ach, panie kochany Stracić tak dobrego ojca, który był takim zacnym człowiekiem, to okropne!	Ha, cóż to znaczy w takim razie?	Dobrze! Dostaniesz pięćset franków Ale to, Caderousse utrudni mi życie... Ty nadużywasz...	Drogi kuzynie ja sam darowałem to wszystko.	Ja, człowiek, nie mam więc prawa stanowić o sprawiedliwości, tutaj, na ziemi?	Skromność mi nie pozwala powtórzyć	To widzę, zacni z was ludzie. Przyrzekacie?	Z chustką tą byłoby ci wybornie do twarzy, Maryo! Bierz ją, bierz, bośmy teraz bogaci!	Bardzo mi przykro. Chciałam obojgu złożyć moje spóźnione życzenia. Okoliczności nie pozwoliły mi być na ślubie... Bardzo mi to było przykre...	Ależ on mnie nienawidzi. Zazdrości mi, podejrzewa, obrażony jest	A ja... a ja... o, rany Pana Boga, a ja was psami poszczuć chciałem! O, Jezu miłosierny, toćżeś mnie jeszcze za letko skarał!	Jakie?... Wszystko płacę... Osiemset rubli dziś, resztę za miesiąc...	Jest kilka pań pomyślał.	A więc teraz ja ci powiem: dobrze.	Tak Ale miałeś tu wrócić w każdym razie?	Znam tą sprawę. Już od kilkuset lat nasi inżynierowie obrobili ten projekt.	Ale od Niteczki tylko zależało zostać margrabiną Colimaçao.	Dlaczego?	I ten został rozsiekany?	Jeden z żołnierzy z gwardii przybocznej gubernatora Właścicielem tego beretu był Juan Barrero.	Niestety bardzo wątłe posiłki Przyprowadziłem ci zaledwie dwunastu ludzi.	No tak... ale z nim.	No! słuchaj hultaju! powtórzył młodzieniec marszcząc czoło, ja jestem twój pan, chociaż z pomocą tych panów młodziej teraz wyglądam.	O, lubię. Chciałabym mieć malutki szmatek własnej ziemi, byłabym wtedy szczęśliwa.	A cóżeś waszmość tam robił? z wykupnym jeździłeś?	A hultaje!	Ale kiedyś...	Ależ ona go ujęła!	Bo nic.	Czy pan kogoś oczekuje?	Dajesz słowo?	I moskwicyzmu...	I stajennego rozszczepili?...	Karczma	Kim jesteś? Szukam notariusza.	Masz rozkaz imię polskie hańbić na wieki!...	Moja matusia prześliczna... w czerwonej sukni chadza, o... w takiej... jak raz w takiej!	Naturalnie	Nawet mój mały, biedny Jip!	O, z całą przyjemnością.	Oprócz gniewu i pomsty	Orient-expresem! ha, ha, ha!	Przecie rzucał już beczkami.	Przybywasz?...	Rzekłeś	Szpital Jana Bożego	Słucham, mości książę, słucham uważnie.	Tobie chcieliśmy służyć.	Trzeba będzie jednak sfabrykować panu jakieś dokumentadokumenta mówił wuj Dymitr	Uczyniłam dla ciebie wiele, bardzo wiele! Mógłżebyś kiedy o tem zapomnąć?	W jakim celu?	Winszuję panu pańskiej zdobyczy!	Wszystko jedno. Z Psichkiszek.	Wszędzie zbytek, zbytek! We wszystkich warstwach społeczeństwa życie nad stan, rozrzutność...	Zakatrupię ścierwę, cygana pieskiego!
Trzeba do nich słać rozumnych ludzi, na zamek ich prosić. Nasza sprawa, ich wszystkich sprawa. Nie stanie nas tu, wygubią Leszków wszystkich kmiecie i jeden się nie uchowa, toć zrozumieć powinni... Niech się zjadą, niechaj radzą.	I na każdą wieś, panie Rzepecki, jeśli miasto za sobą obstawać i pospólnie się bronić, kłyźnią się, dzielą i przez złoście wydają wrogowi. Mądre i przyjacielskie sąsiady to jak te płoty a ściany bronne: świnia się bez nie nie przeciśnie i zagona nie spyska...	Czyś ty się wściekł z tą praktycznością? Ja ci nie powiem, jak się masz dać zgwałcić tej babie, ani co jutro zjeść na śniadanie. Ja ci mówię tylko: staraj się zachować w stanie pierwotnym to, coś dziś w sobie odnalazł, i naucz się panować nad własną siłą. To trudniejsze jest od pokonania słabości	Być może, być może, skoro pan tak powiada... Zresztą nie mam prawa żądać rachunku od pana... i gdyby pan chciał się żenić...	Takich nie sieją... mało się to tego tłucze po naszych czyśćcach?	O nie. I po cóż? Śledzi się niektórych ludzi, co tam przychodzą. Według mego zdania on o tej sprawie nic nie wie.	Wie księżna, że nie znoszę dotykania się do zwierząt, jeżeli nie mogę potem...	Nie wierzę w kataklizmy! Nauka nie zna przyczyn, które w jednej chwili na całej powierzchni ziemi mogłyby tak wzburzyć wodę, ażeby wdarła się na najwyższe szczyty gór...	Należy mi się krótki urlop. Ponieważ właśnie nadchodzą święta Bożego Narodzenia, chciałbym prosić kolegę o zastępstwo, jeżeli oczywiście nie ma pan innych planów.	Postaram się nie myśleć wcale.	Za przeproszeniem jakie ja życie prowadzę, to moja rzecz. Nie ty będziesz mnie uczyła. Dzięki temu memu bezmyślnemu życiu mam dziś przyjaciół w najlepszych sferach. Mam stosunki, pieniądze. Jestem wielkim panem. Każdy kelner, każdy szofer, każdy bileter w teatrze wie, kto to jest pan Malinowski. Czy to cię tak boli, że twój mąż stał się jedną z najpopularniejszych osobistości w Warszawie?... Że ludzie liczą się ze mną?... Że jestem kimś?... Nie, moja droga. Już nie ty będziesz mnie uczyła rozumu. A co dotyczy plotek, że cię zdradzam, daję ci moje słowo honoru, że to nieprawda. Chcesz, wierz	Ach! To pan, panie Edmundzie! Cóż się stało? Skąd ten smutek, który panuje na pokładzie?	Cóż się to tak przygotowujecie? co się u was dzieje?	Bramo z kości słoniowejBramo z kości słoniowej rzekł stary dziś popr. forma 3 os. lp cz.ter.: żyje.; inni, że się jeszcze panu Sapieże broni, ale ledwie tchnie. Podobno na Podlasiu się ze sobą mocowali i pan Sapieha zmógł, bo Szwedzi nie mogli księcia wojewody ratować... Teraz prawią, że w Tykocinie przez pana Sapiehę oblężon i że już po nim.	Grzela powieda niech uczą po naszemu, a nie chcą, to nie uchwalać szkoły, nie dawać ani grosza, przeciwić się, a juści, tylko parobkowi łacno krzyknąć na gospodarza: robił nie będę, całuj me gdzieś, i uciec przed skarceniem. Ale naród nie ucieknie i za bunt kije wziąć weźmie, bo nikto drugi pleców za niego nie podstawi... To wamawama (gw.) mór, śmiertelna choroba. nie minie.	Wie pan, że jak żyję, nie słyszałem, by ktoś opowiadał cokolwiek w sposób pozbawiony tak dalece inteligencji. Czy pan skończyłeś jaką szkołę?	Że Maszko ma i ten plan gotowy, to nie ulega wątpliwości. Idzie tylko o to, czy zwodzi ciebie, mówiąc, że go nie ma, czy i siebie także.	Musiałeś go waćpan ostrzegać kiedy indziej, bo sobie nie przypominam, żeby to było przy mnie Ale co mówisz o Doroszeńce, to święta prawda, gdyż i pan hetman tegoż samego jest mniemania, a nawet powiadają, że ma listy od Dorosza w tymże właśnie sensie pisane. Jak tam zresztą jest, tak jest	Ach, nieuświadomienie. To tylko świadczy o tem, że nie znał pan ideologji komunistycznej. Czytał pan Marxa?	Nie rozumiem cię. Co to znaczy?	Obrosła gnojem kiej skorupą: nie możecie to jej wycierać, co?	Tak sądzisz, Carmaux? To się jeszcze okaże.	Tak, jest jakaś tajemnica w życiu tego człowieka Zdaje się, że powrócił do człowieczeństwa tylko dzięki wyrzutom sumienia...	Co pan chce! Pies się przyzwyczaja do własnej budy. Wie pan, jak idę do Smolińskich, to mnie ogarnia takie dziwne ciepło, taki spokój, tak mi tam dobrze, jasno, wesoło, że potem ze strachem myślę, że przecież muszę powrócić do siebie, do pustych ścian, do ciemnego, zimnego mieszkania. Już mi tak zbrzydło kawalerstwo, że dzisiaj właśnie postanowiłem...	Czyż nie dowiodę, że cię kocham dla ciebie samej i czy nie spłacę dwóch godzin istnienia, jakie mi sprzedał twój ojciec, jeśli odtrącę twą ofiarę?	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Do nas on nie strzeli?	Nie... tak sobie.	Tak, droga pani, ale inne wejście bardziej mi się spodobało: przez kraty widać Lasek Buloński	To taki JW. pani nie będzie miała nawet ciekawości go widzieć?	Uspokój-no się, ochłoń, miej cierpliwość połatamy wszystko, żona wasza...	Bo gdyby wojsko pierzchło, to się na świecie zdarza ale tu wodze pierwsi obóz opuścili, jakby chcąc umyślnie nieprzyjacielowi wiktorię ułatwić i wojsko na rzeź wydać.	A niechże cię, Ropuchu! Przecież ja nie chcę tego domu wynająć! Powiedz mi, jaki jest naprawdę. Ale poczekaj, przyniosę ci jeszcze trochę grzanek i herbaty.	Ach te nasze wieczory! jak ja po nich płakać będę! Nic mi ich nie zastąpi.	Ale się zerwał z łańcucha.	Baptysta skłonił się.	Czy cebulki długo żyją? Czy mogłyby rosnąć lata i lata całe, gdyby nikt ich nie hodował?	Dlaczego? Ja pokryję należność, a pan nie potrzebuje naruszać swego procentu. Śmiało możecie państwo jechać do Paryża.	Francuzkami, droga pani. Chce się absolutnie ożenić z paryżanką.	Ja nie miałem wiary?...	Lepiej o tym nie mówić! No! Mości pułkowniku, wracajże nam zdrowo... promocje cię tu czekają...	Nie broń go, Anno! bo dowód mamy w ręku. Patrz, oto zegarek, który dziś spostrzegliśmy przy nim. Rozsądź sama, czy prosty robotnik, jak on, może podobnie kosztowną rzecz posiadać?	No, wsyp je do kołpaka, przykryj połą, a wy nie patrząc ciągnijcie.	Nędznica, której ty dałaś chleb w rękę! Jeżeli Gymnase chce, może odkupić engagement. Będę hrabią de Rubempré, zrobię majątek i ożenię się z tobą.	Trzynaście tysięcy leżących atomowych kotłów. Osiem tysięcy ogrzewających armatur do centralnego ogrzewania. Niemal dziesięć tysięcy atomobilów. Sześćset dwadzieścia atomowych samolotów. Nasz samolot A7 doleciał z Pragi do Melbourn w Australii bez zatrzymywania się. Pasażerowie wszyscy zdrowi. Oto depesza.	To mądry chłopak, ale jego ojciec to ma coś... w głowie. Zobacz pan dobrze, oglądaj pan wszystko, to nie żadna tandeta używana, to wszystko na obstalunek robione w Berlinie.	Syn mój od dawna wyglądał tej upragnionej chwili, lecz wątpił, czy pan zechce zaszczycić nas biedaków, a i ja podzielałam jego wątpliwości, maluczkimi bowiem byliśmy, jesteśmy, maluczkimi na zawsze być nam sądzono, o, wiemy to i skromni jesteśmy, pokorni!	Że on przytomny... a teraz widzisz jasno rzeczy. Tak, tak, starszych trzeba słuchać. Twoja skrytość to coś okropnego! Niechby choć Jaś był jutro przy waszej rozmowie.	A to dobrze, w takim razie na statek, mój chłopcze.	A, to pański przyjaciel Franz zmienił zdanie na mój temat?	No to co?	A to kto jedzie?	Ano, widziała ją pani na dworcu.	Co ci jest?	Co ino potrzebne, wszystkiego dostarczymy!	Co pani?...	Czy my także będziemy kiedyś na siebie tacy źli?	Cóż jest śmiesznego w tym, co powiedziałem?	Gdybym był ministrem, ten brak uczciwych sędziów upokarzałby moją ambicję.	O kapitanie! Gardzę nimi od dnia dzisiejszego.	Odmroził je na Syberii	Pułkowniku, mniemam, że skoro obierzemy stałą podstawę, będziemy mogli tutaj wyznaczyć końcowy punkt naszego południka.	Pójdźmy i my wszyscy na spoczynek; kto wie, czy następnej nocy będziemy spali!	Tak	Wiesz, Maciusiu, ja myślę, że stary król dałby ci jeden ze swoich portów.	Żadne bzdury, kapitanie. Niku upija ryby, u ludzi zaś wywołuje straszne bóle brzucha.	Żosztawił bilet, leży na biurku.	A gdybym ja, Hiramie, naprawdę zażądał wielkiej sumy?	At! Desperacja z tym naszym wschodem. Ale zgnieciemy go, zgnieciemy. Będzie nasz. Poczekajcie!	Bo warto.	Bom winien	Będzie spełnione według rozkazu waszej miłości	Chciałbym wiedzieć jakie teraz, w czasie wojny, będą te wojskowe pogrzeby.	Ciała. Bo z niego wszystek zamęt życia i sabaty wszelkie.	Czy pani bardzo cierpi, panno Lusiu?	Dlaczego niebezpiecznie?	Do Kłębów śpieszycie?	Do Paryża?...	Dobrze.	I nic więcéj?	I wzajemnie!	I z którego rąk cudownym sposobem oswobodził mnie hrabia?	Jakie?	Już jest przedawnienie!	Kara, Strach, Sędzia, Kondycja ludzka	Miałaś niemały kłopot, Jadziuniu.	Mnie?	Muszą chyba być wyrobione z blach żelaznych ośmiocalowych jak fregaty opancerzone.	My zadowoleni!	Nad czym dumasz?	Napiszesz?	Ołobok!	Piotrowicz! A toś ty...	Poczciwy był podobno?	Sobie!	Z miłości do Marceli? drwisz sobie, czy o drogę pytasz?	Zabrany? Cóż oni mogli z tym biedakiem zrobić?	Zdrowe...	Zimny jesteś, Lucyanie.	Zupełna karykatura IzaryIzara rzekła panna Natalia.
Nostalgia, neurastenia i... wszystko w tym rodzaju. Widzisz, człowiek bywa czasem jak liść, rzucony na dwa potoki, rozbiegające się w strony przeciwne. Płynie jednym, a drugi wywiera na niego taką siłę przyciągania...	Ależ, Błażeju, co ty mówisz! Rozesłano wici na wszystkie strony, będzie tłum taki, że się będą zabijali. Co będzie ładne o ile nie wybuchnie burza, która wisi w powietrzu, to te cudowne ogrody. Pan je zna. Byłam tam miesiąc temu, w chwili kiedy bzy już kwitły; niepodobna wyobrazić sobie, jakie to było piękne. A przy tym ten wodotrysk to naprawdę Wersal w Paryżu.	Dziwny to jest człek i trzeba przyznać, że ma wcale szlachecką fantazję. A tę pannę to on miłuje! Miłuje! Mocny Boże! Jak tylko trochę ozdrowiał, przychodziła do niego Dońcówna, żeby mu to wróżyć. I wróżyła, ale nic dobrego. Bezecna to olbrzymka, z diabłami w komitywę wchodzi... ale dziewczysko hoże. Jak się zaśmieje, to przysiągłbyś, że kobyła na łące rży. Zębiska białe pokazuje, taka mocna, że pancerz może rozedrzeć, a jak chodzi, aż się ziemia trzęsie. I widać z dopuszczenia bożego coś sobie do mnie upatrzyła, że jej się uroda moja podobała. To, bywało, nie przejdzie koło mnie, żeby mnie za łeb albo za rękaw nie pociągnąć albo nie szturchnąć	Tu nasz refektarz Przy tym stole siedzą: matka wizytatorka, matka asystentka, siostra ekonomka i podekonomka. Przy tamtych dwu stołach mieszczą się siostry kornetowe, a za tym pulpitem jedna z nich w czasie obiadu czyta przypadające na dzień rozmyślania...	Kazaliśmy umyślnie zbudować statek ogromny Mylę się; można go nazwać twierdzą chyba. Spuścimy go rzeką pod sam gród i z niego szturmować będziemy. Ludzi się na nim dosyć pomieści; mocno zbudowany; możemy na nim stać, jak na lądzie bezpieczni.	Bagatela; wyskakując z bryczki, upadłem rękoma na szaber.	Bardzo mi przykro. Chciałam obojgu złożyć moje spóźnione życzenia. Okoliczności nie pozwoliły mi być na ślubie... Bardzo mi to było przykre...	Boże Narodzenie? Więc go nie straciłem. Duchy dokonały wszystkiego w ciągu jednej nocy. Rozumie się, że mogą one robić wszystko, co im się żywnie podoba. Kto by o tym śmiał wątpić. Wiadomo, że są wszechwładne. Hej! Pójdź tu bliżej, miły chłopaczku!	Dziwna rzecz nie mogę sobie przypomniéć jak, gdzie, kiedy, alem pewien że tego człowieka znałem, spotykałem już w życiu. Siliłem się na rozbudzenie mojéj pamięci... zawiodła mnie.	Dziękuję ci, poczciwy chłopcze ale ostatnie lat piętnaście nie darmo spędziłem na zadawaniu i otrzymywaniu ran najrozmaitszych, żebym się nie umiał poznać na śmiertelnych. Nie żałuję nawet życia... Dla naszego „małego” wszystko już skończone, więc wolę odejść w ciszę śmierci na czele wiernych woltyżerów... niż żyć na wygnaniu i u wrogów żebrać łaski. Zresztą... Sprzymierzeni i tak by mnie rozstrzelali, unikam więc upokorzenia.	Ino sześciu na noc chodzi... któryż ostanie?	Ja się właśnie żenię. Czekamy tylko na wyjście żałoby po ojcu mojej narzeczonej. Za dwa miesiące jadę do tych pań.	Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się nam należy po cztery na półwłóczek.	Jawohl, herzbewegend Festtagjawohl, herzbewegend Festtag (niem.) powtarzał pogodnie młody żandarm, z nieukrywanym rozbawieniem przyglądając się Żydom, którzy bez tchu, bez ruchu, bez słowa, sztywno i martwo tkwili pod ścianą. Z ulgą przerzucił broń na drugie ramię, lufą do dołu, a poruszywszy raz i drugi ścierpłą ręką, szeroko i poufale uśmiechnął się do Dory Lewin: Piękno... to kwestia krwi. Ja, aber wo ist mein RassenhassJa, aber wo ist mein Rassenhass (niem.)	Najgorzej to w umartwieniu na miejscu siedzieć gdy na koń siędziesz, zaraz ci desperacja od trzęsienia się coraz niżej zlatuje, aż ją w końcu i zgoła wytrzęsiesz.	No tak. Chyba jemu najmniej może zależeć na zdobyciu dziesięciu lat ciupy. Ja myślę, że zgodziłby się na taką propozycję: on zrzeka się wszelkich pretensji do majątku żony i do pana, za to pan daje mu pewną kwotę pieniędzy i paszport zagraniczny. Niech sobie jedzie na zbity łeb, dokąd chce.	Ostatnie. Kto wie, czy od dziś za rok nie będzie tu gospodarował jaki Niemiec, który was za szkody sfantuje do ostatniej koszuli.	Pewnie, iść na służbę do oprawców nie pamiętasz. Mały byłeś. Zapomniałeś. Jula też pewnie zapomniała. Krótką macie pamięć, szczenięta.	Smutno mi, najdroższa moja pomyśleć, że nasz brak oszczędności i systematyczności nie tylko nas naraża na ustawiczne materialne straty, lecz psuje nadto innych.	Tak, ale ja się na urodzie niemowląt nie znam. Zobaczysz je i zadecydujesz sama. Nie będę cię ani namawiał, ani tembardziej zmuszał. Zrobisz, jak zechcesz.	To prawda Ten przeklęty książę jest sprytniejszy od nas i być może rzeczywiście nie chciał się narażać i zamiast do Gibraltaru popłynął na wschodnie brzegi jeziora. Słyszałem, że ma krewnych i duże posiadłości ziemskie w Hondurasie, w Porto Cavallo, i być może będzie chciał szukać schronienia właśnie tam.	Wiesz, tatusiu to wcale tak nie jest! Mamusia do nas już jedzie. Ja tatusiowi opowiem. Siadła sobie na łódkę i przyprzągnęła do niej dwa kotki.	Wszyscy siedzą za granicą, ale niedługo mają wrócić Ada chce doktoryzować się z nauk przyrodniczych, a Helenka podobno jest zaręczona z Solskim. Tylko że oni ciągle to zrywają ze sobą... Hela ma być taka despotyczna jak pani Latter, a Solski zazdrosny... Nic tego nie rozumiem. Proszę skręcić w bramę i wjechać na dziedziniec!...	Zobacz, mój panie! Będzie czym zająć czas! Narobi się konserw, pasztetów i innych smacznych zapasów! Ale ktoś musi mi w tym pomóc. Liczę na ciebie, Pencroffie.	A cóż będziesz robił ty sam, Gösto?	A jak nie urodzi, też mniej płacą. Zawdyzawdy (gw.)	A po jakiemu będziesz z nim gadać, kiedy języka nie ma?	Anael, Sachiel...	Bo pani klęczała tak długo. Niech się pani przy mnie położy. Może pani się mnie brzydzi, może mnie pani już nie kocha?	Bodaj go jasny piorun, on chce siąść!	Bynajmniej, gotowa jestem cały dzień mówić, jeżeli mi nie przerwiesz. Eliza powiada, że nigdy nie wiem, kiedy umilknąć.	Będziemy mieli zaszczyt przystąpić z wami do walki	Błogosławieństwem twoim, mój ojcze, podzielę się z Jerzym, którego testament wykonywamwykonywam odrzekła głosem lekko drżącym.	Całkiem nadzwyczajny niedźwiedź!	Ciekaw jestem, co można jeszcze nowego powiedzieć o tym bydlęciu.	Co do mnie... nie wiem, jak tam Rafał... ja... postanowiłem dosługiwać się stopni od najprostszego kanoniera.	Co mianowicie?	Co ukrywam?	Daleko idą?	Dognać go nie możemy, ale powinniśmy mieć wieści po drodze	Exemplumexemplum (łac.)	I siedziéć myśli?	I trzeba napisać list.	Idź w pokoju, Asarhadonie, i proś bogów, ażeby ci rozum przywrócili	Ja też pomówię z Solskim ale że on nie lubi Kazia, więc chciałabym utorować sobie drogę... Moja Madziu, zrób mi to... Ty częściej widujesz się ze Stefkiem, zresztą tak lubisz Kazia...	Jak chybię, to wolę w pysk wziąć.	Jedziemy jutro do Stabrowskich?	Jest ich przecie dwudziestu, to nie byle pozytywka. Mogliby koncerty dawać.	Jestem Widziałem Dawida wychodzącego z Houmeau. Zaczynałem się domyślać miejsca jego schronienia, teraz jestem pewny i wiem, gdzie go chwycić; ale aby mu zastawić pułapkę, trzeba mi wiedzieć coś o projektach Lucjana... i oto pan ich wyprawia do domu! Zostań pan przynajmniej tutaj pod jakim bądź pozorem. Kiedy Dawid i Lucjan wyjdą, ściągnij pan ich w moją stronę; będą myśleli, że są sami, i usłyszę ostatnie słowa pożegnania.	Jeżeli się zgodzę, szczęście moje pierzchnie.	Jeżeli to ujawnicie i opublikujecie, będzie to wasza wielka zasługa. Ale... czy to aby zupełnie pewne?	Juści, juści...	Józwa Butrym?... Toż to człowiek niedźwiedziej siły!	Kocham cię, złota, jedyna moja.	Kto dziś nocą jeździł?	Lepiej późno, niż nigdy. Słuchałaś głosu serca. Ty tylko ze Szwarcem możesz być szczęśliwa.	Miły Boże! cóż ty gadasz? jakże mają być takimi, kiedy to są przecież duchy, w fantastyczne ciała poprzedzierzgane, żeby mnie w ten smutny stan wprawić, a jeżeli się sam chcesz o tym przekonać, to tylko ich dotknij, Sancho, złap je ręką, a obaczysz, że to są istoty powietrzne, żadnego ciała niemające, a kształty ich są złudzeniem.	Może Bruno zgrał się znowu w karty, albo M-me Marie spotkało cokolwiek złego?	Nadzwyczajne! Czy to w sprawie zbożowej?	Nie dziwuj się niema zaciętszych nieprzyjaciół nad domowników i dworaków. Myślicie, że przykuty, przywykłem do złotych kajdan i w nich się lubuję? że łaski tego człowieka rozum i sąd mi odejmują? Jeżeli wy go, zdala widząc tylko, nienawidzicie, cóż dopiero my, patrząc nań ciągle i zbliska? Nie stracone dlań zostały przykłady, które mu dali Tyberjusz, Kaligula, Klaudjusz; skorzystał z nich, przejął od nich wszystko, ale posunął dalej sztukę naigrawania się z ludzi, nad którymi panuje. Sądzi się najmniej być bogiem, jako Apollinowi drugiemu wolno mu wszystko, nawet Marsjasza żywcem odrzeć ze skóry, byle potem pięknie zaśpiewał... Ale władzca świata nudzi się jak prosty śmiertelnik, szuka zabawy jak rozpieszczony dzieciak, goni za kadzidłami nienasycony, choćby ich miał w stajennych szukać smrodach. Dziś cytarzysta, jutro poeta, dalej woźnica cyrkowy, aktor, skoczek, rozpustnik, któremu żadna nie starczy rozwiązłość wyda się to potomnym baśnią, czemu żywych oczy wierzyć nie chcą.	Nie ma takiej potrzeby, sami sobie poradzimy. Bądźcie cicho i dorzućcie do ognia.	Nie przyjdzie to łatwo Siedzi on mocno, panowie biskupi wszyscy za nim, rady mu nie dacie...	Nie syn króla.	Nie w danym wypadku Cały sekret ukrywa się w tym, że w tym wypadku myślę o przyszłości dwojga.	Nie, pani! W zaścianku od rana drzewo przyjmuje!...	Nie, rodzice nie pozwalają mi chodzić do teatru.	Nie.	Niechże pan wstanie	Nieuk jest!	No co? Pewnie nieprzyjaciel most wysadził w powietrze albo tor uszkodził.	No i jest się czym martwić! Jak pomrzemy, to pomrzemy! Będą to łowy, jakich świat nie widział. Ale młody jest jeszcze mój żywot, bo niewiele pór deszczowych było mi dane oglądać. Nie jestem ani mądry, ani silny. Masz może jaki lepszy pomysł, mądry wężu Kaa?	No, muszę wyznać: tak jest.	No, to trzeba tak wysłać, napisz jutro taki list, a ja włożę do drugiej koperty i wyślę do Katowic, do jednej koleżanki, która tańczy tam w „Momusie”. Ona to chętnie zrobi. Gdy zaś Koziołkowa dostanie taki list, pokaże go oczywiście Kazikowi i wówczas przestaną cię szukać w Warszawie.	O, panie sędzio! Córka świadczy przeciw matce...	Oho! będzie i pan naprzód się jej śnił, a potem pozował odrzekła Marynia.	Oj, nie ma	On?... Będzie milionerem, będzie zażywał powszechnego szacunku i może będzie miał przyjaciół...	Opaszmy brzuchy albo inną galanterię	Pan Fok chce mieć ode mnie to, czego ja mu dać nie mogę i chce wiedzieć to, czego ja mu nie powiem.	Pewne pogłoski o tym, jak mi się zdaje, dotarły do mnie przed wielu laty. Jak sobie przypominam, nazwano ów rok „Czarnym Rokiem”.	Pewnie, a jutro cała parafia będzie o tym wiedziała.	Powiedz prawdę: wywołała to dzisiejsza rozmowa przy kolacji. Czy tak?	Pytajcie mnie, będę odpowiadał.	Rozkaz, wasza królewska mości.	Szef u siebie?	Tak się zmienia ciągle w Lipcach, że co przyjadę, poznać się nie mogę. Byłem dzisiaj u Antków, dziecko im chore, bieda u nich aż skrzypi, a on sam tak się zmienił, tak wychudł, że ledwiem go poznał!	Tak właśnie; według tego, co utrzymywał, miało to być bardzo stare nazwisko; zresztą był to człowiek bardzo uczony i rozumny pod każdym względem, poza jednym: gdy rozprawiał o swoich skarbach. W tej sprawie nie dawało się z nim dogadać.	Tak. Z terpenu zawartego w terpentynie otrzymuje się dwa jego izomeryizomery (chem.) zniżył głos i zakończył	To dowodzi tylko, że ten dzielny Castillan ma dobry smak. Piękna Cyganka warta grzechu. Uspokój się jednak; sekretarz mój już powrócił.	To jest ładna kombinacja!	To są moje druhy, a więc i pani także. One do nas przemawiają i ja je rozumiem. Podobały się pani Głębowicze?	To wariat wiemy od dawna, że biedaczysko kocha się w jaśnie pani; ilekroć pani jest tutaj, widzimy go, jak błądzi po leśnych wzgórzach, skoro zaś pani odjedzie, przychodzi siadać w miejscach, w których pani się zatrzymała, zbiera skrzętnie kwiaty, które opadły z pani bukietu, i przechowuje je długo, przypięte do dziurawego kapelusza.	To wiesz, że zawarł przymierze z miastami pruskimi?	Ty... ścierwo...	Tylko tyle? Kłaniam się uniżenie.	Uchowaj Boże!	Uliczną kamelią... Dobroczyńca!	Wawelską!	Wychodzisz, Watson?	Łzy, Słowo szepnął ze łzami w głosie.
Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami wykręciliśmy do Dalnowa i Kroków, stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma tam żadnych chorągwi, bo wszystkie, co były, ściągnięto ku Kiejdanom, aby je mieć pod ręką.	No, widzicie go! Patrzcie się na niego! To lepiej każ sobie od razu głowę uciąć i z armaty na tabor wystrzelić, bo w ten tylko sposób mógłbyś się między nimi przecisnąć.	Ale ja będę na tyle elegancki, aby go pani ofiarować. trucizna. Jedna kropla przywraca życie, jak to pani sama widziałaś, pięć albo sześć zabiłoby z pewnością i w tym straszniejszy sposób, że gdy je rozpuścić w szklance wina, w ogóle nie zmienią jego smaku. Ale nie powiem więcej, i tak mogłoby się wydawać, że udzielam pani jakichś rad.	Oceniliśmy go tak samo wszyscy. Był rozrywany w sąsiedztwie, nawet przez niego, wiem to z pewnością, bo od panny, jedno bliskie małżeństwo się zerwało. Urządził kilka odczytów, na które panny zjeżdżały tłumami.	Ty zaś, Amelko jesteś zbyt wykwintna i wymuszona. Te pretensjonalne miny są teraz zabawne, ale jak się ich nie będziesz wystrzegać, to wyrośniesz na przesadzoną gąskę! Lubię twoje dobre maniery i wykwintne wysławianie się, gdy nie próbujesz być elegancka, ale twoje niedorzeczne wyrazy stawiam na równi z gminnymi słowami Ludki.	A tworzącym dla ciebie parę drużbantem będzie pan Kazimierz Jaśmont, którego cyfry na cieniutkiej chusteczce wyhaftujesz i tę chusteczkę ofiarujesz mu w zamian podanych ci przez niego bukietów mirtowych... Tak? Umiesz to zapewne na pamięć, jak i wiele innych rzeczy, których ponauczałaś się w czasach ostatnich. Czy wiesz o tym, że wczoraj, kiedy panna Teresa łzawiąc się z czułości opowiadała ci radość swoją i mamy z przypuszczalnego twojego małżeństwa z panem Różycem, śmiejąc się odpowiedziałaś: „Bo to wy wiecie jedno, a ja drugie!” Gdybym wtedy na ciebie nie patrzał, myślałbym, że to stara Starzyńska mówi! Prościejesz, Justysiu, widocznie prościejesz...	Raczcie być cierpliwi, to zaraz posłyszycie. Płynęliśmy tedy przez dni szesnaście na wschód wedle wybrzeża (czas liczyliśmy czyniąc mieczem karby na poręczy przy sterze), ażeśmy w końcu dotarli do onego Lasu na Morzu. Drzewa tam wyrastały wprost z mulistego dna, pnąc się w górę długimi i cienkimi korzeniami, a pod nimi snuły się powszędy w ciemności liczne łachy wodne, szlamem i gnilizną zaległe. Tuśmy już sprzed oczu stracili światłość słoneczną. Jechaliśmy krętymi cieśninami pośród drzew, a gdzie niepodobna było użyć wioseł, czepialiśmy się sękatych, szorstkich korzeni i takeśmy się posuwali naprzód. Woda była cuchnąca, a wielkie, lśniące muchy gryzły nas niemiłosiernie. Rankiem i wieczorem z onych moczarów unosiła się mgła rodząca gorączkę. Spośród naszych wioślarzy czterej zachorowali; więceśmy ich przywiązali do burtnic, by nie rzucili się w wodę i nie zostali pożarci przez wylęgłe w owych bagniskach potwory. Żółty człowiek leżał chory koło swego mądrego żelaza i kręcąc głową, bełkotał coś w swej mowie. Jedynie ptak gadający czuł się dobrze. Siedział sobie na ramieniu Witty i coś ciągle pokrzykiwał, nic sobie nie robiąc z owej głuchej, złowrogiej ciemności. Tak, owej głuszy obawialiśmy się ponoć najwięcej.	A to mniejsze, co je na zwiesnę przywiezłaprzywiezła (gw.) Warszawa.. Wpadło do grapygrapa (z niem. Grapen)	Gdybyś pan dobrodziej znalazł jaki wolny dzionek, a jako mój opiekun, przybył chociaż spojrzeć na tę wdowią mizerję, jakżebym mu wdzięczną była! A! panie...	Jacy oni twoi? Pluń na marę! poganie! ne chresty! Matka twoja była chrześcianka, a ojciec obwiesił się nie chcąc ci być ojcem: czémże oni twojemi być mają?	Jest on jak palma na pustyni i jako zimna woda w dzień upalny, a słowa jego są jako dojrzałe daktyle	Mam nadzieję, że Nais nie zechce nas zbyt często karmić wierszami wieczorem Kiedy słucham czytania po obiedzie, wytężenie uwagi, do jakiego jestem zmuszony, fatalnie wpływa na moje trawienie.	Nie czuję się tak dobrze na świecie jak ty.	Ruchajta sięruchajta się (gw.) z urzędu., nie pora na przekpinki.	Może sobie wyobrażasz, że to jaki zazdrosny brat zabił uwodziciela?... Młody człowiek umarł najgłupiej w świecie na zapalenie płuc, którego się nabawił wychodząc z teatru. Był to pierwszy dependent, bez grosza, uwiódł pannę, aby zdobyć kancelarię. Istna kara niebios!	Ależ, kochanko, blada jesteś jak śmierć. Na każdym skręcie ulicy upaść możesz bez sił.	Na wieki!	Nie potrzeba dalszych dowodzeń Byłeś mi zesłany do pomocy. Gdy mi odjęto tę pomoc, poszukiwania moje spełzły na niczym. Przeto wyruszymy znów razem, a na pewno wyprawa nie będzie bezowocna.	O nie... Lecz pozwól na chwilkę... możesz i tak dziesięcioma rączymi krokami dogonić dooli... gdybyś ty był sahibem, czyż trzeba by ci było pokazywać, co masz czynić?	Przyjedzie na czas.	Siedź pan spokojnie na miejscu!	Nie zamierzamy zrobić ci nic złego, jeśli tylko powiesz nam to, czego chcemy się dowiedzieć.	Tak. Ale chcę... aby w danym wypadku... zapomniano o tym, pamiętając tylko... że to jest... książę Hazarapelian.	Strzeż się, Manuelu; wstępujesz na drogę bardzo niebezpieczną. Jutro staniesz przed trybunałem oskarżającym. Szczere przyznanie się do wszystkiego, połączone ze skruchą i żalem, złagodzić może cokolwiek karę, która cię czeka. Opór, przeciwnie, stanie się dla ciebie fatalny.	W Nîmes dosłownie brodziło się we krwi; co krok widziało się trupy; mordercy, zebrawszy się w bandy, zabijali, łupili i palili. Na widok takiej rzezi przejął mnie dreszcz. Lękałem się nie o siebie	A jednak, panie, jest tak. Sam dzisiaj morca zabiłeś.	A to już pódępódę (gw.) szepnął trzymając się z daleka, ostrożnie.	Cudowne drogi Boskiej Opatrzności! Błogosławieństwo ojcowskie go tknęło! Toż to radość bratu w niebie!	Księżna wsiądzie w Maineville. Będzie jechała z nami. Ale nie przedstawię pana zaraz. Lepiej że by to zrobiła sama pani Verdurin. Chyba że znajdę sposobność jakiegoś nawiązania: w takim razie może pan być pewny, że ją pochwycę.	Nie wiedziałam. Byłam mała. Myślałam, że w miastach są tylko królewskie pałace i pomniki. Tak dziwnie plączą się dziecku: i bajka, i sen, i prawdziwe życie.	Nik, nie denerwuj się Nie skacz jak kogut i posłuchaj, zrobimy tak: zamkniemy z powrotem płytę i przysypiemy liśćmi i śmieciem, potem my zaraz wrócimy do Hołowina, wszystko opowiemy papie i pewnie z nim razem tu wrócimy. No, a papę chyba wpuścicie do groty, co?	Rozumiem Ale w niczym to nie zmienia mego postanowienia. Powtarzam swoje ultimatum: albo do jutra pan zdecyduje się natychmiast ze mną wyjechać i wszcząć kroki rozwodowe przeciwko obecnej pańskiej żonie, albo zmuszona będę oskarżyć pana o bigamię i nadać tej sprawie jak największy rozgłos.	To chwała Najwyższemu, bom się zląkł. Mój mospanie, quod attinetquod attinet (łac.) stronnik Szwedów, podkanclerzy, wygnany za spiskowanie przeciwko królowi. w paragon wejść może.	Tylko, że ja pewnie nie podejmę tego, co on mi rzuci!	Ee... musi to być któryś z wojewodziców i z wiedzą królowej to uczynił; panna dworska... gdzieżby się ważył bez pozwolenia!	To zrozumiałe, Halinko. Ostatecznie Wnuk, żeby zebrać i wydać twórczość Krzysztofa poświęcił wszystkie swoje najlepsze umiejętności, nawet coś więcej, bo serce, a serce uczonego, wiesz, co to jest serce profesora?	Istotnie że nie jest bardzo dobrze. Nie jest tak źle, jak sam sobie wystawiałeś, ale i nie jest tak dobrze, jak ja się spodziewałem.	A cóż pan chceszpan chcesz Maciuś był prawnukiem Pawła Zwycięzcy i wnukiem Juliusza Cnotliwego. Być może Maciusiowi pomyliły się imiona przodków w chwili napięcia.. Bóg nam dopomoże.	A skądże to weźmie nasienia?	Ach, gdybym ja był królewiczem, bawilibyśmy się razem!	Bóg nas przeprowadził. Żywa dusza tu nie przyjdzie ani nie wyjdzie, jeśli drogi nie zna.	Diablo odważny mężczyzna z kapitana Nie przestraszyłby się samego Belzebuba i jego ogoniastej hałastry.	Do stu tysięcy piorunów! Toż to najzuchwalszy pirat z Tortugi.	Ej! ciebie się żarty trzymają, a mnie się serce kraje! Ratuj kiedy możesz, a nie szydź z nędzy!	Niechże mi pan powie szczerze, no, panie Stefanie, całkiem szczerze: co pan ma przeciw niemu?	Nieszczęście, prawdziwe nieszczęście. Wszakto pokazuje się, że ojciec a podobno i syn należeli do szajki złodziejskiej.	Nigdy się więc nie łączycie?	O talencie nie słyszałam nigdy, abyś go miała...	Pan de Monte Christo nie mógł znaleźć w ziemi pod drzewami ani szkieleciku dziecka, ani okuć kuferka, bo ich tam nie było.	Tamto nie był sen sprawiedliwy a przynajmniej niecałkowity, bo mnie o więdnieniu tych kwiatów najprzód dopowiedział ogrodnik; ale mnie się często śni co takiego, o czym mnie nikt nic naprzód nie gada.	To szlusuj, przypomina mi bardzo ciekawe zajście, jakie miało miejsce...	Zaraz mi opowiesz więcej o radżach Ale najpierw powiedz mi tę drugą rzecz, o której myślałaś.	Zemsta dawniej. bywało. Darmoć nas nie hańbili i nie będą... Chodziliśmy do nich za waszych rządów, pójdziem i teraz, pod Tolimą alibo i bez niego. Już my Szczytno musimy dobyć i tę sobaczą krew z nich wytoczyć	Ale jakże? ubrany	Biedaczysko los jego może wzruszyć najtwardsze serce. A córka tyle o nim myślała, co o Wielkim Mogole.	Cha! cha! cha!... Ta lalka kosztuje piętnaście...	Chcesz mię zgubić? Cóżem złego ci zrobił?...	Chodzi o obrzydliwe burdy wśród miasteczkowych... kawalerów... o burdy wywołane przez ciebie.	Co zamierzasz?	Cygan, jucha, możem cię jeszcze pierzyną przyodział i mówił: „Śpij se, Jewuś, śpij!...”	Czemu tu gór nie widać?	Czy wcale już nie masz majątku?	Często widujesz pan pana Wickfielda?	Cóż jeszcze?	Do mnie!	Dobrze!	Dziękujemy!	Hm! rzeki ksiądz kanonik	Ja dwadzieścia pięć lat skończyłem, a Oleś odemnie o półtora roku starszy...	Ja nie wiem sądziłam, że wasza miłość samiście tu te papiery złożyli.	Ja tu będę nocował.	Jakto, picia?	Jednak znając pana, nie mogę uwierzyć, by nie wiązała pana z ową kobietą jakaś nieduża bodaj doza sentymentu.	Jestem tego pewny, właśnie z przyczyny tego, co mi mówi ta dziewczyna	Juści, byka mają kupować.	Kilka tygodni byliśmy w Rzymie.	Któż widział ten fundusz?	Kłąb! Tomasz! Nie powiedajcie, bo mnie nie do śmiechu!	Lecz ramię Gedymina i lackiego króla nie są dziecięcą igraszką	Mam nadzieję, iż mi pan wybaczysz...	Może masz słuszność	Mówiłem o was z Mahdim i prorok chce was widzieć.	Młodą kobietę, którą królowa z więzienia uwolniła.	Nic ci nie muszę opowiadać.	Nie Ja tego nie zrobię.	Pani Tekla powiedziała, że prędzej jej ręka uschnie, niż do Niemca napisze. Zna ją pan. Przy tym była okropnie gniewna.	Przegonili ich?	Przelewamy jeno z pustego w próżne	Pytała was?	Rafał!	Słuchaj wiem, czuję, żeś ty tu nie przybył przez litość dla mnie, przez ciekawość dla siebie, ale z rozkazu.	Słuchaj, a jakżeś wytrzymał, jakżeś wyżył tyle lat?	Słyszałeś dzwonek?	Tak.	Ten, co gryzie.	W każdym razie nie możecie państwo w tym stanie iść przez miasto. Odwiozę was. Proszę.	Wiem, wiem... Och, żebym mógł mieć gwarancję... gdybym miał prawo chcieć, byś mnie zawsze i pomimo wszystko lubiła...	Więc będziesz pan czekał tutaj?	Więc widzisz, mój gagatku że nareszcie cię złapałem.	Ściśle i trafnie
No, co prawda to prawda! Nie chcę uchodzić za lepszego, aniżelim jest w istocie; ale i to nie kłamię, że kiedym pierwszy raz w obcym kraju uścisnął dziewczynę i dostał od niéj pocałunek, nagle Marya przyszła mi na myśl, a nawet w dziwny sposób! Bo zdawało mi się w tej chwili, jakby patrzyła na mnie i uczułem, że się rumienię aż po same uszy! Nigdy też, choćby ztąd najdalej, nie czułem się w obcym kraju obcym, a częstokroć, kiedym w jakiem mieście przebył kilka tygodni, zdawało mi się, że już dawniej i ciągle tam mieszkałem, żem za­wsze znał tych samych wesołych towarzyszy i z niemi śpiewał piosneczki niemieckie. Tylko jeżelim coś takiego zobaczył, co mnie przejmowało do wnętrza, jak np. stary kościół Św. Szczepana w Wiedniu, albo wysokie góry, z obłokami naokoło, a u stóp swych z żyznemi polami, jakby najobfitszym sadem warzywnym, wtenczas stawał mi na myśli Faaborg ze wszystkiemi dawnemi znajomemi; a gdy oczy zachodziły mi łzami nad pięknością tego świata, mimowolnie wspomniałem w duchu wieżę w Faaborg, z wymalowaną galeryą strażniczą i wymalowanych również strażaków, którzy byli świadkami mojego pożegnania z Maryą, i zdawało mi się, jakoby tu dla mnie mogło być jeszcze piękniej, gdyby tylko stała stara wieża, a pod nią Marya w spancerku w kwiaty i z zieloną spodnicą. Alem sobie prędko zaśpiewał piosenkę, a wnet wracała wesołość, i z kamratami znowu wybieraliśmy się na wędrówkę.	Dobrze Opowiem panu coś, co pasuje do naszej sytuacji, tylko że wtedy zamiast prawdziwej wojny były tylko manewry i była taka sama panika jak tutaj, ponieważ nikt nie wiedział, kiedy wyruszymy z koszar. Razem ze mną służył jakiś Szic z Porzecza, człowiek porządny, ale pobożny i bojący się. Wyobrażał sobie, że manewry to coś okropnego, że ludzie podczas manewrów padają z pragnienia i że podczas marszów sanitariusze zbierają tych biedaków jak ulęgałki. Więc pił na zapas, a gdyśmy wyruszyli z koszar i dotarli do Mniszki, mówił: „Wiecie, chłopcy, ja tego nie wytrzymam. Chyba że się Bóg sam zmiłuje nade mną”. Potem przybyliśmy do Horzovic i mieliśmy tam dwa dni odpoczynku, ponieważ stała się pomyłka, bo szliśmy naprzód tak szybko, że razem z pułkami, które szły na naszych skrzydłach, bylibyśmy zagarnęli do niewoli cały sztab nieprzyjacielski i byłby z tego wielki wstyd, jako że nasz korpus miał przegrać, a nieprzyjaciel wygrać, bo w korpusie nieprzyjacielskim był jakiś smarkaty arcyksiążę. I wtedy ten Szic zrobił taką rzecz: kiedyśmy obozowali, zabrał się i poszedł do wsi za Horzovicami, żeby sobie tam coś kupić, i koło południa wracał do obozu. Gorąco było, a mój Szic wypił niezgorzej, więc patrzy, przy drodze stoi słup, na słupie kapliczka, a w kapliczce za szkłem malutki posążek świętego Jana Nepomucena. Odmówił pacierz przed świętym Janem Nepomucenem i powiada: „Gorąco ci, he? Powinieneś się napić. Stoisz tu na słońcu i pocisz się zdrowo”. Potrząsnął manierką, napił się sam i powiada: „Zostawiłem ci tu łyk, święty Janie Nepomucenie”. Ale żal mu było, więc wypił wszystko i dla świętego nie pozostało nic. „Jezus Maria, powiada, święty Janie Nepomucenie, musisz mi teraz wybaczyć, ja ci to wynagrodzę. Zabiorę cię z sobą do obozu i napoję cię tak świetnie, że się na nogach nie utrzymasz”. I mój zacny Szic przez współczucie dla świętego Jana Nepomucena zbił szkło kapliczki, wyjął posążek świętego, wsadził go sobie pod bluzę i zaniósł do obozu. Potem ten święty Jan sypiał z nim na słomie, Szic nosił go z sobą w tornistrze i miał wielkie szczęście w kartach. Gdzie tylko obozowaliśmy, wszędzie wygrywał, aż przybyliśmy w Pracheńskie, obozowaliśmy w Drahenicach i tam Szic wszystko przegrał. Gdyśmy rano wyruszali w pole, to na gruszy przy drodze wisiał święty Jan powieszony. To jest anegdota z życia wojskowego. A teraz znowuż zawiesimy słuchawkę.	Ej! Siła by o tym gadać i snadź lepiej by to na inną porę odłożyć, na ten raz wszakże muszę choć to waszmości powiedzieć, że się nie nazywam „Niecuja”, tylko „Nieczuja”, i nie lubię tego, kiedy kto moje nazwisko przekręca.	Mości giermku nie pierwszy to raz pochowanoby zemdlone osoby, jakby istotnie umarły, a mówiąc między nami, nie widziałem, żeby kto tak prędko umarł, jak wasza królowa Maguncja. Prawdę mówiąc, nie miała czego i chorować nawet. Gdyby infantka zaślubiła którego z panów albo jakiego lokaja, jak to słyszałem, że inne czynią, zło byłoby bez ratunku, lecz że rycerz zręczny, szlachetny, został jej mężem, zatem nie widzę żadnego do smutku powodu.	Więc bądź pewna, że nie chodzi mi o rewanż. Rewanżuję ci się tym samym, czyli sympatią, a zobowiązanie twego ojca nie jest dla mnie tyle warte, co możność sprawienia ci małej przyjemności.	Obudzić pana hrabiego! O, nigdy bym się na to nie odważył. Jeśli waćpanna chce, niech zaczeka.	No cóż, wielmożny pan się myli. Z piratami jest tak, jak z bandytami, z którymi jakoby rozprawił się papież Leon XII, a przecież oni co dnia niemal u samych bram Rzymu napadają podróżnych. Czy pan nie słyszał, jak pół roku temu napadli na dyplomatę francuskiego przy stolicy apostolskiej i obrabowali go doszczętnie?	Jednakże kilka par się skojarzyło tymi czasy, chociaż maj uchodził za miesiąc nieszczęśliwy. Wolski się ożenił i panna Malwina Zakrzewska wyszła za mąż. Pani jednej świat oczekuje i wygląda. Nie byłem nigdy sławny, ale to musi być przyjemne!	Och nie! Dziękuję Halszko, to taki kłopot! Liczę zresztą na rozsądek Olka i Marty, zresztą jeśli się da, August zaraz powróci.	Słuchajcie dobrze i nie oszukujcie mnie. Ja jestem kobieta, ale ze mną nie trzeba było robić prób ani komedii. Jeżeli przebranie, ta bomba i to chodzenie po bazarze i to głupie kupowanie... Rozumiecie? Jeżeli to wszystko było jeszcze jedną pedagogiczną próbą a teraz...	Pan hrabia wie zapewne, że nie ma u nas zwyczaju bronić się, kiedy napadną na nas bandyci.	Wiesz pan dobrze, że to wszystko blaga i że mógłbym był użyć Miss Remsen za świadka przeciw panu, co teraz, po ślubie, jest niewykonalne.	My za gotówkę tylko handlujemy... Jakże to? co to?... Furto niebieskaFurto niebieska	Ach, tak, pamiętam to don Pépé nazwał ten wąwóz rajem węży. Z pewnością dokuczyliśmy niejednemu z nich. Pomyśl jednak, kochanie, że nie jest on już tym, czym był, gdy malowałaś swój szkic. Przestał być rajem węży. Wprowadziliśmy do niego ludzi, więc nie możemy go porzucić i zaczynać nowego życia gdzie indziej.	A gdzież was jutro napytam? ja, co miasta nie znam?	Oj, Bożeż ty mój... tak co gadać? Nie warto ani gęby strzępić: szkoda królewskiej osobie czas zabierać na takie błazeństwa.	Na to nie licz!...	Oczywiście! ale ja też nie straciłam czasu. Spotkałam u pana Vinteuil starego uczonego, który dobrze zna pana Maubant. Maubant objaśnił mu bardzo szczegółowo, w jaki sposób opracowuje role. Szalenie interesujące. To sąsiad pana Vinteuil, nie wiedziałam nic o tym; bardzo miły.	Szczęście a wesołość, to wcale co innego, odparł nieznajomy.	Architektura to święta sztuka. Dzisiaj architektów nie mamy, są tylko rzemieślnicy. Czy sądzisz, że oni wiedzą, czem jest linja?	A czy nie zauważyliście, że ten bez nóg mechanik zasnął, kiedy mu biały tragarz dał cygaro? To z pewnością było usypiające cygaro.	To jakiś oficer wyższej rangi, objeżdżający obóz z patrolem nocnym co panowie czynić zamyślacie?...	Wracajmy do Kajenny znajdziemy tam Francuzów, którzy włóczą się po całym świecie; coś nam przecież poradzą. Może Bóg ulituje się nad nami.	Jakto? ze wsi? dokąd? po co?	Zdrowi... jeno Tomek, że słabował ździebko, to się teraz lekuje w kreminale.	Jest prawem ogólném iż co się poczęło, musi się skończyć, aby przerodziło się w formę inną. Znajduję więc naturalném, że zmartwychwstaniemy.	Proszę pani, to... to ja zrzekam się mojej pensji...	To dobrze, że się doczekałem twego wyzdrowienia Złe czasy przyszły na naszą rodzinę... Musieliśmy bardzo zawinić Bogu... Ja umieram...	A jeśli nie powróci?	I co mama potem zrobiła?	Moja mama nie pójdzie.	Mąż pani o tém nie wspomniał?	Nie jestem z daleka.	Nie... pan Norski Syn nieboszczki pani Latter...	Wójt jeszcze z miasta nie przyjechali	Jednych biorą do wojska... kto by to pomyślał, Panie święty, że i pan hrabia nałoży mundur!... Drugim zabierają konie, automobile, to każdy by chciał swoje ocalić. Więc: a to do gubernatora, a to do generałów znajomych! A jeszcze inni to prosto przez ciekawość...	Lubię słyszeć podobne rzeczy z takich ust, jak twoje, bo jeśli kto, to ty miałeś naprzód sposobność porównywać, a powtóre jesteś raczej pesymistą.	Ani myślę. Jestem pewny tego, co utrzymuję. Dzięki czemu, będąc bardziej zagrożony aniżeli pan, mam ciągle dobry humor, podczas gdy pan jesteś w melodramatycznym nastroju.	Kogo? Mnie? Co ty jej prawisz, Żabba?	Rozumiem! Włożyć luberję i chodzić, a kiej kto spyta abo i spierze, to powiedzieć, że służę u młodszych jaśnie państwa, że jaśnie pani kazała, rozumiem	Voyons, nie byłeś u Barskich? Gdzież byłeś tak długo?	No to tym razem zasiejemy wszystko zachowując tylko mały zapas.	Ktoby ich tam słuchał oni nigdy nie będą kontenci, oni wiecznie piszczéć muszą; dusić ich trzeba jak cytrynę żeby sok wydali.	Gdybyś wiedział, jakie ono bywa okrutne Widziałam to nieraz! Widziałam łodzie o wiele większe od naszej, potrzaskane...	Bój się Boga, ależ Ludwiczek?...	Cud się stał prawdziwy.	Przybaczyłeś se dzisiaj! To se jeszcze poczekaj ze czterdzieści, kiej zamrę.	A dostawszy się do Przylądka Dobrej Nadziei?	Ot, widzicie, że już się pali...	Tak, wybrałem się trochę wcześniej, i szczęśliwy traf pozwolił mi spotkać panią.	Wprawdzie, mówiła pani Starowolska, słyszałam ja o niej i wprzódy to i owo	Aha, pan Kurowski? Ja bym za pana dał Madę, albo i za Borowieckiego, wy jesteście porządne fabrykanty.	Kto widział, komu bukiet był podawany?	Naprzód zatem.	Za dwie godziny wzejdzie świt i będę musiał cię opuścić.	Niech mu Bóg przebaczy lepiej by zrobił, gdyby zupełnie o mnie zapomniał.	A fizyczne, w daniu tym pastuchom mięsa do zupy i butów na nogi?	Wiem i jestem wdzięczna. Zawsze byłeś dla mnie wielką pociechą, Teodorku	Jakże piękny jest ten różowy śnieg. Patrz! Na skałach jest mnóstwo, mnóstwo cudnych róż. Szarzeją teraz. O, o! Wszystko gaśnie! Już koniec!	A ja?	A pan Władysław gdzie jest?	Ale czemu ty wracasz?	Jakie warunki higieniczne zastał pan w tej izbie?	Mam!	Są fałszywe, a prioria priori  (łac.)	Sądzę zresztą, że macie coś lepszego do roboty niż paplać.	Ta jej nalewka przeczyszcza żołądek jak manna	Tak, ojcze.	Takiem jest szczęście?	A pani Agnieszka?	A widzi pan!	A wiedźmy...	Albo?...	Ależ, panie jeszcze jedno słowo...	Bardzo chwalebna pamięć. Cóż z tego?	Będę spuszczony...	Chory? On cierpi na tysiące dolegliwości.	Czego?	Czy widzisz adres	Daruj mu pan	Dobrze, dobrze.	Hraju, paneHraju, pane (ukr.) odpowiedział Kozak, podnoszą wynędzniałą twarz.	Jestem w gruncie rzeczy człowiekiem uczciwym.	Klaro!	Mało ci dnia?	Niech pan pokaże, niech pan pokaże!	Nieżywy!	No, idźmy w prawy przekop	O czem?	PaxPax (łac.) rzekł de Löwe.	Postąpiłem zupełnie niewłaściwie	Przejaskrawione	Przybywa pan zapewne, aby mi zabrać Janka?	Trzymałem go w ręku.	Ty sama kazałaś mi odjechać.	Weźże z niej gołębia i zaraz wypuść.	Właśnie myślę!	Zakładajcie Czy jeszcze coś?	Zmogło go cierpienie	Śmierć?
Jak powiedziałeś? Nie chcesz, poczciwcze? No, to jak tam sobie wolisz, jestem za tym, żeby każdy robił, co mu się podoba, chodźmy, Danglars, a jegomość niech sobie idzie do swojej osady, kiedy tak sobie życzy.	Późno wróciły i z niczym, przetrzęsły się jeno po kiełbasach i dworowi się napatrzyły! Powiedają, że czymś innym pachnie niźli chałupą!... Dziedzic im powiedział, co nikomu poradzić nie może, bo to sprawa komisarza i urzędu, a kiejby nawet mógł, też by się nie wstawił za żadnym Lipczakiem, boć przez nich sam jest szkodny najbarzej! Wiecie, że to las mu sprzedawać wzbronili, a kupce go teraz po sądach włóczą. Klął pono siarczyście i krzyczał, że kiej on przez chłopów ma iść z torbami, to niech całą wieś zaraza wytraci!... Kozłowa już z tym od rana po chałupach lata i pomstą odgraża.	Był rad? Czy panienka pewna? Panienka nie wie, jaki on jest, jak mu się coś nie podoba. Za duży już z niego chłopak, żeby beczeć jak dziecko małe, ale jak się rozzłości, to drze się tak, że się wystraszyć można. On wie, że przy nim to się człowiek boi oddychać.	No, to już nie odgadnę Ludzie tu, jak widzieli panią doktorkę z tym młodym Czarkowskim, to już coś tam gadali. Inni wspominali, że dziedzic z Wickunów chce się z panią żenić. Ale to znowu zakamieniały stary kawaler, więc nie wierzyłam. Tak samo nie wierzyłam, kiedy pani Jankowska opowiadała, że pani doktorka za profesora Wilczura się wybiera. Powiedziałam jej: „Moja pani Jankowska. Co też pani za głupstwa gada. Przecież to człowiek wiekowy. Do trumny mu bliżej jak do ślubu”. Tak samo i z tym bratem księdza proboszcza. Nie nadaje się. Za mało wykształcony i co to za mężczyzna, co na łaskawym chlebie u kogoś żyje, a sam nic nie robi.	O, teraz wiem, co to miało znaczyć. Jestem w domu. Oto, do czego prowadzą wyjaśnienia. Teraz nie zgodzę się nigdy już na to, aby życie uniwersyteckie miało być jednoznacznikiem rozrzutności i lekkomyślności.	Daj Boże, żeby się panu udało! element urządzenia drukarni: szuflada podzielona na przegródki zawierające czcionki drukarskie oraz materiał justunkowy, czyli materiał służący do wypełniania odstępów między wyrazami i wierszami., gdzie korygowano arkusz z książki pod napisem: Światło duszy.	Gdybyż tylko jemu jednemu nie trzeba by się dziwić; ale co osobliwsze, to że dawała je równocześnie panu d’Estouteville. Opowiem ci całą tę historię.	Naturalnie że nie wierzę! krzyknął Ordyński; odwrócił się, spojrzał, dreszcz go przebiegł po całem ciele, kieliszek niedopity z rąk mu wyleciał; pobladł i krzyknął.	Plecie pan głupstwa, mój panie! Diabeł nie ma nic do tego. I Ani nie ma to miasto, które pan może lżyć, jak się panu podoba. Ale don Carlos Gould nie jest ani tchórzem, ani gołosłownym gadułą. Czy pan to uznaje? Więc?	Tak dla nas nie ma wątpliwości, ale przesłuchanie współwinnej, czy też ofiary jego lubieżności, zda mi się zgodnem z obyczajem sądowym.	Całe nieszczęście polega na tym że ławnicy są to urzędnicy i dostojnicy w togach, nie zaś zwyczajni kucharze, i zawdzięczają swój urząd królowi, nie zaś kongregacji kupców, a w pierwszej linii cechowi gospodników paryskich, gdzie pełnię funkcje chorążego. Gdybyśmy ich obierali sami, znieśliby niezawodnie dziesięcinę i podatek od soli, a wszyscy ludzie żyliby sobie szczęśliwie. Przysięgam, że jeśli tylko świat nie cofa się wstecz jak rak, to nadejdzie czas, kiedy ławników obierać będą sami przemysłowcy.	Najpewniejszy w świecie. Już go próbowałem niezliczone razy. Gdy na morze spadnie jako motorówka lub jako żaglowiec, dzielnie fale pruje. I w łódź podwodną zgrabnie się przemienia. Również i po śniegu, jak kute załubniezałubnie	Otóż to twoje pięćdziesiąt i sto coś je raz wraz powtarzał, tego licha narobiło Tybyś mu nie dał i pięciu, a na języku tylko waszeci batogi a batogi.	Toś w porządku życzę powodzenia i... zadośćuczynienia, che... che... che... Ja bo obecnie nie mam hm... na zbyciu, jak się to mówi, woli bożej... che... che... che...	Tylko go sobie wyobraźcie w sukni kobiecej. Mały, zgrabny, twarzyczka delikatna, nosek niemowlęcy, biały i różowy! Słowo daję, gotów jestem zakochać się od pierwszego wejrzenia! Głowę mu ufarbować na złoto i zondulować, brwi przystrzyc, usta wykarminować i niech mnie kule biją, jeśli nie wzruszy każdego urzędnika na każdej granicy. Przy tym po francusku i niemiecku mówi doskonale. Nie! Na Boga, marzyć nie można było o pomyślniejszym zbiegu okoliczności. Prawdziwa łaska Boska na nas spłynęła.	Pan sędzia Roquincourt mówi dobrze. Nie słyszałem, żeby kto mówił tak dobrze i tak prędko. Nie ma się czasu zrozumieć. Nie można odpowiedzieć. Nie słyszałem nigdy, żeby kto choć w połowie tak dobrze mówił jak on.	Chyba pani żartuje?... Przecież decyzję swoją zakomunikowałem pani już od dawna. Kocham swoją żonę i nie mam najmniejszego zamiaru rozstawać się z nią nie tylko na zawsze, ale i na krótki bodaj okres. Czy pani rozumie, że ją kocham?!	Dużo mi lepiej i dziękuję ci bardzo. Obawiam się tylko, że się zmęczyłaś rozmową, a taka była przyjemna, że nigdy bym jej nie przerwał	Lepiuk nie żyje, a on jeden mógł córce przebaczyć; ani gromada, ani bracia nie mają do tego prawa.	Takby się zdawać mogło, gdybyśmy pani hrabinéj nie znali szczególniéj ja, który mam nawet zaszczyt być jéj krewnym. Jestto kobiéta, która nigdy nic próżno nie mówi.	To jakaś szczególna droga! Co ty robisz! Kluczyki wrzuciła do imbryczka... Skończenie świata dzisiaj z tą młodzieżą! Idź no, przebierz się i odpocznij! Może ci się Żdżarski oświadczył, żeś taka osowiała?	A jak się ten interes nie uda	A nie wiesz, skąd on jest?	A tak, on nie wychodzi prawie ze swego pokoiku.	Ani trochę nie widziałem go na oczy.	Ba, i ja niedaleki jestem od tej myśli bo z początku był on tak zuchwały jak i inni. Ale cóż na to Hoseason?	Będzie zebranie wielkie, król przyjmuje jakiegoś przejeżdżającego Anglika, sekretarza podobno ambasady w Petersburgu i chce świetnie przed nim wystąpić; zaproszono wiele osób, ale się nie zabawim na tej paradzie.	Co do pańskich zamiarów?... O, nie...	Cóż mu się stało?	Dlaczego miałbym wchodzić w drogę koledze, kiedy zaczyna mu się powodzić?	I nie ma pan już żadnych wątpliwości?	Nie mogę zapalić. To by ci zaszkodziło...	O przesłuchaniu nie może być mowy. Ale od was wszystkich muszę mieć zeznania. Hm... Doktor Pawlicki zapowiedział, że powróci dziś wieczór i wystawi świadectwo zgonu. Myślał, że ona już wczoraj...	On jest mistrzem w tego rodzaju insynuacjach! Co się jednak tyczy honoru klasy...	Tak, ojcze! Czyż nie jestem w wieku odpowiednim do pracy?	Uwaga! Ten przeklęty kocur znów pręży się do skoku!	Żadnych nie ma niejasności Przebuduje się całą sadybę na dancing, wiesz, jak „Trocadero” na przykład, a pierwszą baletnicą z łaski senora Yetmeyera ty będziesz.	Głupstwo, ja panu pomogę, pan mi zapłaci procent zwykły, a wybuduje fabrykę jeszcze większą, ja pana kocham, pan mi się bardzo podoba, no co?	Liczę się z tym, że jest pani jedyną osobą, która, bez wzbudzenia podejrzeń u szpiegów, może przyczynić się do ich ujęcia.	Nie wierzę w kataklizmy! Nauka nie zna przyczyn, które w jednej chwili na całej powierzchni ziemi mogłyby tak wzburzyć wodę, ażeby wdarła się na najwyższe szczyty gór...	Owszem, niech powozi, niech wywraca... Jestem dziś w takim usposobieniu, że zgadzam się na łamanie nam nóg... Biedny ten rydz, który dostanie się w moje ręce!...	Wiem też ile ma kłopotów ze mną. Wierzę mu ślepo, powinnam ulegać we wszystkim, we wszystkim... i być mu wdzięczna... Nieraz czynię sobie wyrzuty, trapią mnie wątpliwości i sama wówczas nie wiem, co począć.	Nie, te nigdy nie wrócą! jak ta wiosna co minęła, nie przyjdzie już więcej.	A nie, owszem	A to nasz majster pan Pufke powiedział, że od pierwszego kwietnia będzie nas piętnastu ludzi mniej robiło	A to quo modoquo modo (łac.)	Do nas dwojga?	Gdzież się podział?	Glas, nie poznajesz panny Janiny?	Ja nic nie mam, skądże kaucja?...	Ja tam takich rzeczy nie umiem ale co słyszałem, jak potrafię, powtórzę.	Jednakże ja nie przebaczyłbym temu zbrodniarzowi	Jutro! lecz któż wie, czyje jutro jest... Biedny pan! Nie wspomniał co o królewnie?	Może się coś zmieni	Młody człowiek, który zaczyna w dwudziestym pierwszym roku życia z osiemnastoma tysiącami franków renty, przepadł	Nie pletlibyście bele czego.	Nie za młoda?	Nie, panno Łucjo. Nie miną nigdy.	Nie, proszę pana, chcę tanio kupić, ale nie chcę darmo.	Nie... Jadę z Częstochowy.	Nędzna jakaś dziura to karczmisko.	Oszalałeś, panie Wirski! lalka przecież u nas...	Pod Częstochowę!	Proszę pana! Proszę prędzej przysłać kogoś, bo nam się znowu światło zepsuło. Dobrze?	Teraz muszę do Ancjum... Patrzże, w jakich my czasach żyjemy i jakimi podłymi jesteśmy niewolnikami.	W takim razie zdaj pan na mnie ten interes. Już ja dam radę Adamowi.	Wybacz, Jur że cię stąd wypędzam, lecz w interesie „sprawy” muszę pozostać aż do wieczora zupełnie sam. Potrzebuję skupienia.	Z radością to wyrzekłeś...	Znakomicie! Wśród bydła i koni są okazy najróżnorodniejszych ras. Odznaczają się doskonałością linii i świetnym utrzymaniem. Tu widoczna intensywność chowu.	A co jeśli znienacka nadejdą Hiszpanie?	A ponieważ buduję cukrownię i chciałbym robotników otoczyć uczciwymi opiekunami, więc	A są u was ładne kobiety?	A więc jest pan dobrze poinformowany o formacjach naszego wojska?	Aha! I pięknie zasalwowała!	Ależ niezawodnie. Czytałem w spisie gości...	Broń Boże! Studiowałem naszych sąsiadów.	Cała jestem słuchaniem.	Chcesz zostać mełamedem dla dziewcząt?	Choroba z tym chłopakiem.	Co jeszcze? Co jeszcze?	Czterysta siedemdziesiąt pięć liwrów!	Gdzie była ta bitwa?	I Kmicicowa chorągiew, okrutnie okryta... sześćset ludzi.	I niech umrze!	Ja jestem za menuetem. A większość głosów?	Ja?	Jasio przyjeżdża, przyjeżdża	Jedno za drugim gadam, tak jak było. Ojcu gwardianowi trzatrza (gw.)	Jesteś zazdrosna?	Kupię ci gramofon, dziecko drogie...	Może lubiłaby mnie, gdybym była ubogą, a tak... jest zanadto dumna... Więc widzisz, Madziu, jak musimy z nią być ostrożne. Nic, nic... ani słówka o tych nieszczęśliwych pieniądzach.	O! tak, szczególniej dla pana, jeżeli cenisz swe życie, będąc tak piękny i waleczny i mając z tego względu świetną przyszłość przed sobą.	Okropne!.. okropne!..	Pieniądze ci oddać! Ano masz, ja mam u ludzi wiarę, chociaż jestem szpitalny syn, a ty dama i ludzie za mnie założą.	Proszę za mną	Pytałeś mnie o Sułkowskiego?	Siłasiła (daw.)	Tak	Tak jest, istotnie.	Tak, masz pan weksle o najkrótszych terminach spłaty.
A Orwidów niema i niema! I do Jazwigły nikt się nie zgłaszał. Robiliśmy rachunki. Dwakroć tysięcy leży w banku, a ileż przybędzie za dziewięć lat! I na co? Nie ma już na świecie tej sprawy i celu, o którym ojciec mówił, umierając.	Książki! Sądzisz pan tedy, że w zamian za pensję, mieszkanie i stanowisko nie trzeba nawet prowadzić ksiąg, a jeżeli się pisze w nich cokolwiek, to jest to już tytuł do nagrody? Cóż zresztą... książki? Ja mam przecie pańskie wykazy. Figurują tam cyfry czytających, których ja tu wcale nie znajduję.	Tereska niewinowataniewinowaty (gw.) wrzeszczała po różnych opłotkach, kaj jeno posłyszała, że bierąbierą (gw.) smarkul to był jeszcze, kiejkiej (gw.) wzięli. do wojska, ostała sama jedna, nawet przezprzez (gw.) przez. tyla roków zacniło sięzacnić się (daw., gw.) jak. pies i dalejże bakę świecićbakę świecić (daw., gw.) aż. i głupią zdurzyłzdurzyć (daw., gw.)	Oj, oj, cóż za potwarz. Przepraszam panią, jeślim ją obraził, ale ja dopełniłem porównania zrobionego przez panią. Możemy ten sam temat omówić efektowniej. Kobieta, MężczyznaWięc: kobieta jest istotą, o którą mężczyzna walczy, a im ona ma większe pazurki, tym walczy o nią wytrwałej. Nie każda walka prowadzi do wyników pożądanych, lecz prawie każda zwycięża, gdy mężczyzna weźmie na kieł, naturalnie, o ile potrafi. To już jest odrębna zdolność. Ten sam Nietzsche powiedział: „Idziesz do kobiet	Pamiętasz pewno sąsiadów Darnówki, a jeżeli nie pamiętasz, to sobie przypomnisz. Drzewieccy, naprzykład, mniej więcej rówieśnicy twoi i Stefana. Trzech braci... Lucjan do Azji wyjechał i świetną karjerę robi; Aureli, naturalista, gdzieś w Niemczech siedzi; Feliks urzędnikiem jest, nie pamiętam gdzie, czy tylko nie w Kurlandji. Rodzice w domu, staruszkowie, we dwoje tylko, jakby dzieci nie mieli wcale. Majątek, po śmierci rodziców, synowie pewno sprzedadzą, albo może dostanie się temu z nich, który najwięcej pieniędzy uzbiera i braci spłaci. To tak, jak z Domuntami. Marceli już braci spłacił i jest jedynym właścicielem Kaniówki, ale buja po świecie i podobno miljony kuje...	A propos dreyfusistów zdaje się, że prinz Von należy do nich.	Bynajmniej. Jestto kuracyja ekonomiczna, kuracyja za pomocą elektryczności. Mój kochany panie, są inne wypadki wiarogodne, które przekonywają, że piorun zastępuje najsławniejszych doktorów i jego interwencyja jest istotnie cudowną w chorobach trudnych do wyleczenia.	Jak weźmiemy waszego do niewoli, to taki głodny jak wilk.	Onegdaj złapano za Janowem człeka, zbója, który już raz do zamachu na życie książęce należał. Tortury sprawią, iż powie, kto go wysłał...	Trzeba przyznać, że to wielcy ludzie... Łatwiej męczyć drugich niż siebie. A powiedz mi, co on pije?	Twojej matki! jak to! byłaż byś pani ową młodą księżniczką, którą wychowywałem do szóstego roku i która zapowiadała, że będzie tak piękna jak ty właśnie!	Wstydziłbyś się, Tomaszu Sawyer. Wiem, że teraz pójdziesz na mnie naskarżyć. I co ja teraz zrobię! Dostanę lanie, a nigdy mnie jeszcze w szkole nie bito!	„Jeżeli musiałem się zdecydować na potakiwanie temu biednemu chłopcu, w takim razie muszę też tytułować go najjaśniejszym panem i jego królewską mością, nie mogę stawać w pół drogi, muszę grać rolę swoją do końca, w przeciwnym razie zepsułbym całą grę i udaremnił dobry zamiar, jaki sobie przy tym postawiłem”.	Ale się zgadzasz? Dobrze jest wiedzieć, z kim się będzie miało do czynienia. Żyć przecie będziesz pod jednym dachem, obcować codziennie? Brr!	Nie jest zbyt ciężkie, a mimo to jaka odwaga i jakie pazury! Kiedy już będziemy w Gibraltarze, pójdę zapalić świeczkę dziękczynną Matce Boskiej z Gwadelupy za to, że mnie uchroniła przed niechybną śmiercią.	Niechże pan się strzeże, panie hrabio. To okropne, ale Jan ma trochę racji. Pan Głębocki może się zapomnieć.	Od pewnego czasu, mówiła dalej panna, coraz mniej znajduję przyjemności w towarzystwach. Najczęściej nawet nudzę się między ludźmi, którzy mię otaczają. Nie śmiem i nie umiem może wydawać o nich stanowczego sądu; wiem tylko że mają pewne cechy, które mię rażą i nieraz zastanawiam się nad tem, dla czego ten świat, którego byłam tak ciekawa mając lat szesnaście, do którego tak mi było pilno, o którym marzyłam jak o czemś cudownem, dziś wydaje mi się płaskim i nie zajmującym, męczy mię często, czasem nudzi, a niekiedy nawet gniewa?	A co tam takiego?	A to ciekawe!	Ach, czyż to można, panie konsyliarzu... ChłopTe łotry, chłopy tutejsze! Czy można mieć taką służbę, żeby sobie dać radę. Wszystko to złodziej na złodzieju.	Ach, prawda. Może być jeszcze za wanną!	Ale, wyborna była, panie, dopiero w sądzie, występując jako świadek. Postawili ją, pamiętam, na krześle. Ten, broniąc się w Southampton, uderzył ją, zranił, nic nie pomagało! Uczepiła się go, mówię panu, jak ćma i nie puściła, dopóki go nie pojmano. Uczepiła się go, wpiła się po prostu w niego, policjanci zaledwie oderwać ją zdołali. A świadczyła! Wszyscy pokładali się od śmiechu! Upewniała, że jeśli byłby nawet Samsonem, jeszcze by go pojmać zdołała. Cha, cha! Nie wątpię o tym.	Cérizet nie zgodził się odnowić dzierżawy, stąd te drobne kłopoty pieniężne. Zostaje przeto w domu jedynie Maryna, Kolb żona moja i teściowa...	Cóż ci znowu przychodzi do głowy, Kaziu? Przecie ja żyję tylko twoimi nadziejami, twoją przyszłością...	Dla wielu powodów: nie chcemy do swej republiki wprowadzać elementów niższych, a nadto uważamy, że dobrze jest mieć nieprzyjaciół, gdyż ci zmuszają nas do czujności i stałego pogotowia. Gdybyśmy ich podbili i stracilibyśmy czujność. Niewolników zaś mieć nie chcemy.	Grosza nie bierze i w kwalifikacje dziedziców się zapuszcza...	Idź, idź!... przyjmą cię... w Koryncie!	Ja też żądam tylko stu dziesięciu... I zdaje mi się, że kiedy jak kiedy, ale w tym razie powinien by mi pan adwokat dopomóc... Są przecież jakieś sposoby, których ja nie znam nie będąc prawnikiem...	Jak panu wiadomo szaleje wojna. Pieniądze pożyczyłem panu feldkuratowi przed wojną i gdyby nie wojna, nie domagałbym się tak bardzo ich zwrotu. Ale mam pewne doświadczenia.	Jak się ma nasza Szeherezada? przemówiła z uśmiechem pani Owsicka.	Już się pan robi ślamazarny?	Lusia dostała gniadą, łagodną klaczkę, Józef tęgiego wałacha, a pan Jarzębowicz przy małej pomocy stajennego ze zdumiewającą lekkością wskoczył na siwego ogiera i spiąwszy go kilkakrotnie, ruszył do bramy z fantazją rotmistrza ułanów.	Marger! dziecko ty moje! nie maszże ty dla matki serca? nie ulitujesz się ty nade mną?	Może chciałbyś się wykąpać? W korytarzu jest łazienka.	Najzwyczajniej w świecie. Widziałem go przedwczoraj na własne oczy, gdy wsiadał w „Bristolu” do windy i następnie, gdy z tejże windy wysiadał wraz z miss Elisabeth Normann.	Nie przypominam sobie zdaje mi się, że w klasztorze ty nosiłaś niekiedy czerwony język na plecach podczas rekreacjirekreacja	Nie. To zamożna osoba.	Nigdy nie roznoszę plotek Tylko jeżeli Brooke ma być termometrem, muszę się mieć na baczności i zawsze przynosić mu piękną pogodę.	O tak, chcą jadać, muszą chodzić w bucikach, mieć suknię, potrzebują czasami jakiej przyjemności, chcą żyć po ludzku; szelmy te panny, czego im się zachciewa!... a przytem nie lubią, aby je bić, jak psa albo chłopów...	Obaj Radziwiłłowie kochali się w praktykach, ale książę Bogusław jeszcze nieboszczyka stryjecznego przewyższył... Pamiętacie waszmościowie Kmicica albo przynajmniej słyszeliście o nim. Otóż imainujcieżeimainować sobie (z łac.)	Owszem dadzą najwyżej dziesięć procent, a i to trzeba im zawierzyć, tak że mogą całkiem wykiwać, albo w dodatku szantażować.	Spłoszyli się, że nic pono nie unieśli.	Tak więc, panno Józefino, jak pani widzi, mniema się, iż się kupuje szal, a znajduje się małą niedolę na szyi, podczas gdy przyjmując go w podarunku...	Tak, tak opowiedz nam co przez drogę. Ale coś zajmującego, jak naprzykład o téj belce przy Berezynie.	Tak? Hm: to mnie nie cieszy.	To prawda, panie hrabio.	To straszne... to straszne...	Tobie oddam, panie Stanisławie I właśnie chciałem zapytać się, czy przyjmiesz?...	Tym ocalonym od śmierci był Peppino, nieprawdaż? Dla niego to wyjednałeś ułaskawienie.	Wiele by o tym mówić potrzeba Bóg tylko wie, czy Dulcynea egzystuje lub nie, na świecie. Ja nie chcę zgłębiać tej tajemnicy; uważam zawsze Dulcyneę za damę najdoskonalszą, godną szacunku świata całego, dowcipną, grzeczną, skromną i przyjemną, na koniec za osobę wysokiego rodu, ponieważ tak znakomita piękność nie może być niskiego pochodzenia.	Wszyscy mi to powtarzają!	Z tak wielką watahą niełatwo się przemknąć. Toć pierwsza lepsza nasza chorągiew byłaby go zatrzymała po drodze.	Zaglądałeś, baron, w moje serce?... wiesz, jakie tam uczucia?... O, gdyby istniał jakiś trybunał, który umie czytać w duszy człowieka, zobaczylibyśmy, kto z nas lepszy: ja czy ci, co mnie sądzą i potępiają!...	A bo jeszcze nie zaczęli.	Ale czém i jak...	Ale cóż poczniemy	Bom jej gdzie indziej już szukał.	Chodźmy!	Czy można dostać wieloryba?	Czy wątpił też w realność tych objawów?	Cóż Biskup?	Cóż, te Watsony dobrze działają?	Diw!	Gdzie bądź. W świat pójdę	I sprzedałeś?...	Ja?	Jaką miał kamizelkę?	Joasiu...	Kiedy pani tylko rozkaże.	Kto? gdzie?	Któż u was hetmani gdy księcia nie ma?	Najczarniejsza zdrada pod słońcem!	Niby dlaczego o mnie?	Nie odpowiedzą!	Nie, nie	Niepowodzenie!	No, ja jestem u niego sekretarzem.	O Boże, po prostu ścinają takiemu łeb, i tyle!	Oczywiście A w dodatku byłam tak naiwna, że nie uprzedziłam służby, by zataiła moją obecność w razie twojego telefonu.	Odpowiadaj natychmiast: coś usłyszał?	Owszem, stracisz, bo zamiast sygnałów, jakie przesyła ci kolega, nadasz inne.	Patrzcie, buty ma zabłocone.	Paulus jest bezpiecznym bądź o niego spokojną.	Pewien Anglik. Lord Wilmore.	Potrafię pożyczyć bez ciebie.	Proszę na ziemię!	Proszę pani, ojciec pani nie chciałby ani dzielić, ani sprzedawać swoich dóbr, ani też płacić olbrzymiego podatku od gotówki, którą można posiadać. Zatem w tym celu trzeba by go zwolnić od inwentaryzacji całego majątku, który obecnie stanowi niepodzielną własność pani i jej ojca...	Rozbroić ich!	Rozczarowanie, Zaręczyny, Pierścień szepnął Lulejka.	Sądzę, że pan życzysz sobie być wolny przez cały dzień jutrzejszy?	Słucham.	Trema?	Trzeba było najpierw zapowiedzieć króla roztargniony pan jest, ale świetnie pan gra!	W praktyce także, panie Stuart.	Wszystkich.	Wszystkie śluby są niespodziewane dla tego i owego	Właśnie tego nie rozumiesz, tak samo jak matka! Właśnie tego! Może być, nie przeczę, wysiadywanie bezczynne i bezcelowe, a może też być wysiadywanie-czynność, akcja, działanie! Tak, moje dziecko!	Z dziedzicem?	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.	Żonaty wyraźnie nie jestem ale gorzej, bo mnie blizcy obsiedli.
Tak. Bo wkrótce przekonałam się, że nie daję mu tego szczęścia. Dowiedziałam się, że bywa u innych kobiet. I to u kobiet, których nie można nietylko kochać... Pan rozumie. Wtedy, nie ukrywam, że było mi bardzo przykro, wtedy zażądałam od niego zerwania, a on rozpłakał się i wyznał mi prawdę: jest mężczyzną, nie może istnieć bez stosunku fizycznego z kobietami, gorzej, bo nie może pracować, uczyć się, nie może grać ani komponować. Postawił sprawę prosto i uczciwie. Przyznał się, że po każdem naszem spotkaniu musiał zaspokajać rozbudzony głód zmysłów i robił to, chociaż później odczuwał wstręt i nękała go obawa przed różnemi chorobami. Cóż mu wobec tego mogłam zarzucić? Skoro pragnęłam jego szczęścia, skoro wiedziałam, że największym dlań skarbem jest jego talent, wymagający spokoju nerwów i zdrowia fizycznego, jakże mogłam go potępić?... Przeciwnie potępiłam siebie. Zrozumiałam, że to egoizm z mojej strony patrzeć obojętnie na jego głód i pozwalać mu zaspokajać ten głód jakiemiś ochłapami, po których czuje się obrzydzenie. I znowuż zupełnie trzeźwo przemyślałam to, zanim doszłam do wniosku, że moim obowiązkiem jest danie mu, danie jego organizmowi tego pokarmu, którego potrzebuje. Poprostu karmiłam go sobą, chociaż niech mi pan wierzy, nie przyszło mi to łatwo i... wcale nie spełniło moich marzeń.	Tak, panie hrabio, i to przez protekcję, i zrobi pan wielką przyjemność księgarzowi, nie biorąc książki po tej cenie.	O kogo? Nie rozstajemy się ani na chwilę i to jest, wierz mi, prawdziwa niedola, tego nikt nie zniesie. Nie mogę sobie pozwolić na ziewnięcie; ciągle muszę być w roli kobiety kochającej. To szalenie męczące.	Ech! Cóż ci to szkodzi, skoro i ty masz swój udział? Zresztą, mój drogi, co masz za pretensję do tego teatru? Trzeba jakiejś przyczyny, aby zerżnąć sztukę. Rżnąc, aby rżnąć, skompromitowalibyśmy pismo. Później, kiedy dziennik atakowałby z racją, nie robiłby już żadnego efektu. Czy dyrektor ci w czym uchybił?	I co to znowu, czy już temu końca nie będzie? a toć się widzę uwzięła bzdurstwem mi głowę męcić?	Widzicie, chłopcy, takie życie, jak wy teraz żyjecie, to mówię wam, jest na nic Bo w ogóle, mówię wam, trzeba zawsze myśleć o starości. Bo, widzicie, wy teraz mali jesteście, więc wam się wasze sztuczki udają. Idźcie, na przykład, na Nowy Świat, uklęknijcie przed kościołem i udawajcie, że płaczecie, to wam się zaraz nazbiera cała kupa „litościwej hołoty” i będzie wam czterdziestaki pakowała; a jak który zacznie gadać z tobą, a natrajlujesz mu, że jesteś sierota, a to, a owo, to możesz ich nabrać na kilka fajglifajgiel (daw. pot.)	To są narzędzia zwyczajne, każdemu żeglarzowi potrzebne a znam zarówno ich potrzebę, jak i pożytek. Lecz tu są inne, odpowiadające zapewne szczególnym potrzebom „Nautilusa”. Ten kompas oto, po którym przebiegła igła ruchoma, nie jestże tonie jestże to	A ta materja w wielkie róże, jak derka chłopska! I dali w oknach zazdrostki! Cóż za pogwałcenie stylu! Cóż chcesz, ci ludzie nie mają o tem pojęcia, gdzież mieli się nauczyć? To muszą być bogaci hurtownicy, którzy się wycofali z interesów. I tak nieźle, jak na nich.	Ależ, drogie dziecko, świat żąda od ciebie bardzo niewiele Chodzi tylko o to, abyś sypiał tutaj, a zresztązresztą (daw.)	Jak się wojna skończy, to przyjdź do mnie w odwiedziny. Co wieczór od szóstej zastaniesz mnie „Pod Kielichem” na Boisku.	Tak, prawda; robię to, bo mama mnie przecież kocha i życzy mi najlepiej w świecie, więc byłoby niewdzięcznością z mojej strony, gdybym jej nie pisał o wszystkiem, co robię. A zresztą, mama zajmuje się mojemi interesami.	W to nie wierzę. Człowiek na takim stanowisku, bogaty jak nababnabab	Arcydzieło? To nawet nie ma pretensji do obrazu, to prosty szkic Jeżeli pan ten szkic nazwie arcydziełem, co pan powie o Dziewicy Heberta lub Dagnan-Bouvereta?	Aniele czystości, to nasza tajemnica, nieprawdaż?... Pieniądz nie będzie nigdy dla nas niczym. Uczucie, które robi z niego coś, będzie odtąd wszystkim.	Pani jest słaba dziś, no rozumiem, skrobanka to nie jest zbyt przyjemne.	Przecież Willetts nie żyje W jakim celu uczyniłeś to szaleństwo?	To ty ciągle myślisz, Sancho że tym Rycerzem Zwierciadlanym był bakałarz Karasko, a giermkiem jego Tomasz Cecial?	A wiesz że i za opiekuna i za przyjaciela mnie chciéć wybrać, to równie szczęśliwa myśl, jak łamać podkowy! Człowiecze, gdybym mógł łamać kowadła... nie skruszyłbym słomy ze strachu abym nie obudził zazdrości: pięknie się wykierowałeś..	Ale ja o bożym świecie nie wiem, ofuknęła Sabina, co ci się śni? Przecież rotmistrza wyłajawszy przepędziłam precz... a jeśli sobie jakie łajdactwo wymyślił... pewnie się z niego przedemną nie spowiadał! Za kogoż ty mnie masz? dodała... czy to się godzi kobietę, która ci młodość swą poświęciła, posądzać tak ohydnie?...	Przyznać trzeba że w większości wypadków zapomniano o naszym dawniejszym stosunku do Italii także i w zadaniach szkolnych, że nie pamiętano o owych sławnych dniach naszych dzielnych i pełnych chwały wojsk oraz o zwycięstwach roku tysiąc osiemset czterdziestego ósmego i sześćdziesiątego szóstego, o których jest mowa w dzisiejszych rozkazach brygady. Co do mnie, to spełniałem zawsze swój obowiązek i jeszcze przed zakończeniem roku szkolnego, że tak powiem na samym początku wojny, zadałem uczniom temat: „Unsere Helden in Italien von Vicenza bis zur Custozza, oder...”	Co to za werset?	Cóż to za Róża Mitchel, jeśli łaska? Może córka zamordowanej?	Niech mi panie dadzą święty spokój. Nie mam teraz głowy do tego.	Pozwól sobie powiedzieć, że nie zawsze Jestem stara kobieta i twoja przyjaciółka, panie Wokulski więc zrobisz mi pewne ustępstwo...	Tak ci to źle z nami było, co?	To czemuś go waść wyzywał?	To sobie popłacz troszkę. Tutaj!	To tymczasem wrócę do Terkacz?	Dobrze, panie doktorze. Powiem panu, że i ja słyszałem o tych zarzutach. Ale nim cośkolwiek postanowię, chcę wiedzieć prawdę. Czy może mi pan dać słowo honoru, że oskarżają pana niesłusznie?	Właśnie, akurat, moja Franciszko od księdza proboszcza! Wiesz dobrze, że jemu się udają tylko cienkie mizerne szparażki. Powiadam ci, że te były grube jak ramię. Nie jak twoje, oczywiście, ale jak moje biedne ramię, które jeszcze tak schudło tego roku.	To prawda i oto, co mi ciąży; wyrzut ten pomnaża jeszcze ciężar innego, o wiele ważniejszego, jaki muszę sobie czynić. Czy nie spostrzegasz, margrabio, że gdzieś się podziała moja dawna wesołość? Straciłam apetyt; piję i jem jedynie z rozsądku; nie mogę sypiać. Nasze najbardziej poufne zabawy nie cieszą mnie. W nocy rozmawiam sama ze sobą, pytam siebie: Czyżby stał się mniej godnym uczucia? Nie. Czy masz mu do zarzucenia bodaj ślad niewierności? Nie. Czyżby czułość jego dla ciebie osłabła? Nie. Dlaczegóż tedy, skoro przyjaciel jest zawsze ten sam, serce twoje zmieniło się dla niego? Tak bowiem jest; nie sposób tego ukrywać przed sobą; nie oczekujesz go już z tą samą niecierpliwością; nie odczuwasz tej radości na jego widok; niepokoju, kiedy zbyt długo nie wraca; słodkiego wzruszenia na turkot jego pojazdu, kiedy go oznajmiano, kiedy wchodził w drzwi, tego już nie odczuwasz...	Wiem, Carmaux. Nie zapominajmy jednak, że Van Gould ma znaczną przewagę nad nami. Komu w drogę, temu czas, przyjaciele.	A któż miał się zakraść, moja pani? Dotąd tylko czterech mężczyzn wiedziało o tym przejściu: w Żegnańcu mój pan i ja, a w Iłży biskup krakowski i dowódca tamtejszej załogi, który także posiada klucze. Pan zawsze wyjeżdżając powtarzał: „Mój Rupercie, pilnuj dobrze podziemia i nie używaj go, chyba że w ostatecznym niebezpieczeństwie”. Zdaje mi się, że dziś było ostateczne.	Nie umiem ci odpowiedzieć, mości Land. Zresztą wierz mi, pozbądź się, przynajmniej na teraz, myśli opanowania „Nautilusa” lub ucieczki. Niejeden chętnie zgodziłby się na położenie, w którym się znajdujemy, aby tylko odbyć przejażdżkę wpośród tych cudów. Toteż siedźmy spokojnie i starajmy się widzieć, co się wkoło nas dzieje.	Ale co się przódzi narodu namarnuje, tego nikt nie odbierze.	Dobrześ zrobił. Słuchaj no! Czy chcesz zostać na załodze w Taurogach, bo muszę tutaj kogoś zostawić?	Jak na człowieka, który myśli tylko o swoich szczepach i wyrębach, ma dryg	Od rana go w domu nie ma.	Przyszedłem zajrzeć, czy nie potrzebujesz czego	A co prócz tego słychać u was?	A jednak poszła z nimi za mur. Popatrz, złoto, nie dziewczyna.	A kiedy ja nie mam żadnych „wieszczów”	Ale dzisiejsi żołnierze mają broń tak samo jak dawniej. I trzeba przecie, żeby oficerowie, nieliczni i bezbronni, zapewnili sobie posłuszeństwo i szacunek większej liczby ludzi mających karabiny i kule. W tym rzecz cała.	Bardzom ciekaw tego zebrania. Chętnie pójdę, a zwłaszcza z tobą. Ale dlaczego chcesz wystąpić przeciw niemu!	Cicho! na Boga! cicho! przerwała Dobkowa, czego chcesz!	Czekajcie, czekajcie! Tyle żądań... Głosujmy jak na sejmiku.	Czemużeś nie opamiętał się wprzódy, gdyś młodszym był?	Jak mi się podoba.	Jeżeli nie możesz zeskontować weksli po pięćdziesiąt za sto, trzeba je wymienić za gotówkę.	Nie jestem sam w zamku...	Nie kochałabym więcej Zeusa.	Nie krępuj się. Zaczekam.	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	Nie rozumiem	Nie trzeba cieszyć się niczem, dziwić się niczemu, bo wszystko jest możebne	Niech Bóg broni. Ale pojutrze na przykład do Morskiego.	Ojciec był przy dworze, rycerskiego stanu człek, zaprzeczył dworzanin młody. Z dumnej twarzy jej widać, że krwi jest dobrej.	Tak, wdowa; ale co po niej tam?	Tego właśnie sobie życzę.	Tu namiestnik popatrzył uważnie na leżącego męża.	A August?	A Szyller?...	A burzyła monarchie	A my	A potem?	A tobi szczo?	Ależ ja zawsze tu byłem...	Co pani jest?	Co robił?	Czemu zatem pozwalasz sobie zmieniać ducha moich artykułów?	Do Wilanowa.	Dobry wieczór, wuju	Dobrze, dobrze.	Domino? maska?	Dziękuję ci za wszystko, kochany.	I ja Go wielbię, przewielebni ojcowie	Ja wiem Byłem właśnie w jego gabinecie.	Jakże... cóż robił?	Już kilka razy przysypiał po kolacji	Kiedy serce wzięła żydówka! rozśmiał się Bodzanta.	Krzyż Pański z tobą! A cóż będzie! sama jedna! sama jedna!	Kto?	Lord de Winter.	Martwi?!	Może zaczniemy zaraz po śniadaniu?	Napisałam	Nic; jestem dziś jakaś rozstrojona.	No, tu miała nieco racji	Ojcze, każdej pokucie się poddam, wyznacz choćby najcięższą.	Pan sam jesteś diabłem!	Patrz!	Powiedziałem ci całą prawdę.	Spłacę cię i szybko znajdziesz sobie lżejszy kawałek chleba.	Tak!	Tak.	Ucieczka	Zapewne	Zatem, drogi adonisieadonis podjął Lousteau	Znajdziesz Ale wszy za kołnierzem. O, żeż!	Znowu komedya?...
A o cóż by, jak nie o gront. Wadzili się już z pół roku, aż się i dzisiaj w połednie porachowali.	Strach pomyśleć, desperacja ogarnia, serce się kraje, łzy płyną! Ojczyzna zgubiona, niesława po śmierci, takie wojska rozproszone!... zatracone! Nie może być inaczej, tylko koniec świata i sąd ostateczny się zbliża!	A jakże i złotybym się za nią wziąć nie powstydził.	Mylisz się pan pod tym względem najfatalniej geniusze żyją w tradycji, jakby były prawdziwymi osobami, żyją nieśmiertelnie w poezji ludu. Widzi je oko mieszkańca, jak ślizgają się lekkim krokiem po wybrzeżach Szkocji, jak przemierzają ruiny, jak unoszą się tarczą nad ogniskami rodzin swego kraju, ale widok ten dostępny jest tylko dla wtajemniczonych, tak samo jak zielony promień nie jest dostępny dla profanów.	Czy on Wołodyjowski, czy nie, niech mu się ręce święcą, niechaj mu Bóg hetmanem pozwoli zostać!	Trudno się nie zgodzić. Zaczekamy na wschód słońca.	Nic pan o tem nie wie Zresztą, myli się pan, sądząc, że to interesuje tak mało kogo. Wprost przeciwnie.	Otóż to. Może nawet zerwanie stało się jedną z pobudek jej śmierci... Zwracam nareszcie uwagę, że pani w delikatnej formie może Heli wspomnieć o tym, co Solscy zrobili dla nieboszczki... Gdy w sercu Heleny obudzi się wdzięczność i nieco obawy o jutro, wówczas inaczej zacznie traktować pana Stefana...	Tedy słuchajcie. Gdzie się rodziłem, nie wiem, to jeno wiem, że nie tu, w Krakowie.	Dość tego! Jeśli mnie pan istotnie tak szalenie kochasz, to zgodzisz się zaczekać do Nowego Roku na odpowiedź! Nie chciałam pana dotknąć, proszę mnie nie uważać za kobietę bez serca, ale chcę wygrać zakład. Nie tyle mi zależy na pieniądzach, ile na pokazaniu szwagrowi, że potrafię władać sobą. Jeśli mnie pan kochasz naprawdę, nie zechcesz unicestwić zwycięstwa mego.	Cóż się śniło?	Kroćset fur beczek! Zastanowimy się nad tym, Cruchot.	Księga starego Joela, twego ojca. Ta księga istnieje, ta księga znajduje się tu, w tym mieszkaniu, tę księgę chcę kupić od ciebie, Zillo.	Niewiemy jeszcze! w krótce! w krótce! ludzkość wielkiemi idzie krokami, coraz szerszemi a szerszemi i dościgać się zdaje celu.	Od rzeczy gada; uderzenie do głowy. Uspokójcie się, wasza miłość.	Wszystko... a... wiem. Jakbym się uparł, tobym sam... a... każdą rzecz zrobił.	Myślę sobie że paniczowi w tym tygodniu przybyło najmniej trzy do czterech funtów. Przyglądam się panicza nogom i ramionom. Bardzo bym chciał panicza dostać na wagę.	Nic, mości książę, jeno, że tam zacni żołnierze się weselą.	Przyszedłem tu wtedy pomodlić się za pańską córkę	Biegł pierwszy, ratując życie przed pościgiem, przeto nim Małe Plemię się spostrzegło i zebrało się do natarcia, on już dopadł nurtów rzeki. Ścigająca go zgraja wprost zniknęła pod nawałą Małego Plemienia, poruszonego racicami kozła.	Dlaczego tak naglęnaglić rzekł Michałowski. ociąganie się. i to jest pierwsza. Po wtóre w Bóbrce gore, i bardzo gore, bo jak tu jeszcze do zimy posiedzisz, to cię tam rozniosą do szczętu; po trzecie, że cię nie wypędzą stąd z domu, to prawda, ale lada chwila cokolwiek bądź napędzić cię może; po czwarte, czy krzywo na ciebie poglądają Litwini, o tym milczę, ale miałbym wiele powiedzieć, bo przecie jadę Litwą mil kilkanaście i nasłuchałem się niemało o Piotrowiczach i Strzegockich; a na koniec, czy co psujesz czy nie tym twoim zwlekaniem, to ci powiem, że właściwie nie psujesz, ale podajesz czas i sposobność przypadkom, które wszystko są w stanie zepsuć na tym świecie. Zresztą, jestem tego zdania, że powtórną od stolnikowej dostaniesz rekuzę i że ani dziadek, ani sąsiedzi za tobą nie staną, a choć staną, to uporu kobiety nie złamią, a w takim zaś razie ja bym chciał być przy tobie i dlatego do deklaracji cię ciągnę.	Czyż do wiedzy? Czy może tylko do tego, co za nią powszechnie uchodzi? W takim razie trudno mu tak bezwzględnie odmówić słuszności... Uśmiechali się obaj chytrze i smutno, patrząc sobie wzajemnie w oczy.	Kochanie, jeśli ci powiem, że się nazywa Vinteuil, czy dużo ci to mówi?	Co się stało?	Gdzie, gdzie? Gdzie ty się pchasz tutaj z tym rowerem? Podarł mi ubranie, cymbał!	Możesz i powinnaś, a wiem że opierać się będziesz, że tysiąc znajdziesz przyczyn do odmówienia mi.	A ja jestem przekonany, że po śmierci następuje dalszy ciąg życia, które różni się od obecnego tylko tym, że jest pełniejsze.	O! Zacni, szlachetni Przekupywać mego podwładnego! Te szumowiny społeczne, tego wyrzutka, jakim zresztą byłeś ty, Copperfieldzie, zanim cię jako żebraka i włóczęgę nie przygarnięto. Przekupywać go, by mnie oczernić jego oszczerstwami! Pięknie! Bardzo pięknie! I pani to, panno Trotwood, znosisz? Wstrzymaj go lub ja zatrzymam męża pani! Ha, ha! Znam tę historię! Czego my prawnicy nie wiemy! A pani, panno Wickfield, przez wzgląd na ojca nie powinna byśnie powinna byś	A czy nie jest możliwe, panie Spilett że pewnego dnia natrafimy na ślady lądowania tych ludzi i wówczas zyskamy pewność?	Wybornie! Na jutro będziemy mieli akcik, a za tydzień... dziesięć dni, kamienicę. Bodajbyś pan tylko nie stracił na niej z kilkunastu tysięcy rubli, szanowny panie Stanisławie.	Ależ, mój przyjacielu wiesz przecie, że ja, ani nikt w świecie rozporządzać niebem nie może. Bóg tylko sam może nam wszystkim zapewnić to wielkie niebieskie królestwo, ja daję ci, co przyrzekłem: piękną i żyzną wyspę, podobną do Pól ElizejskichPola Elizejskie (mit. gr.)	Co to jest?!... Odmówiłem, gdyż nie jestem od dawania satysfakcji panu ani nikomu. Z tym wszystkim powtarzam, że sklep wasz kupują Żydzi...	Do stu diabłów nie można mi chyba wyrzucać tej wódki, której nie piłem od dwu miesięcy!	Jenerale pozwalam sobie mniemać, że pan Sadowski jest uczciwym człowiekiem, i sądzę, że nie masz w tym nic przeciwnego dyscyplinie?	Dobrze, więcej nie potrzebuję. A więc jutro o siódmej, u mnie?	I ja jestem katolik. Czemużeś ze mną, ze sprawą polską nie trzymał?	Nic nie ma.	Nie	Nie rozumiem pana dobrze.	Niech umrę, jeżeli widziałam coś dziwniejszego na świecie! Ten fortepian zawrócił jej w głowie. Nigdy by nie poszła, gdyby była przy zdrowych zmysłach!	Prawdziwie nie wiem, odparła kasztelanowa...	Rozrywać! Panie doktorze, pan go nie zna. Niedawno temu zabił człowieka i ani mrugnął!... Nic go nie rozerwie.	Uczucie wielkie nie przypuszcza jej	Wybacz, ale nie rozumiem powodów Nie jesteś przecie jego siostrą.	Ale babciu, kiedy mi to nie szkodzi!	Niestety. To wprost niemożliwe. Rzecz wymagałaby dłuższego omówienia, a ja w ciągu trzech najbliższych dni dosłownie nie rozporządzam ani odrobiną wolnego czasu.	Ale to nie w tej przecie łodzi...	Ja nie mogę tam iść z tobą	Któż to może wiedzieć! Bóg jeden wié! ruszył ramionami książę. Wy macie krośna i igły a ja łowy moje. Sprawiedliwa rzecz. Ja bez nich nie mogę żyć	Nie potrzeba, zrobisz rosół z drobiu, dzierżawcy ci dostarczą. Powiem Cornoillerowi, aby nastrzelał kruków; z tego jest najlepszy rosół.	O Boże, oczywiście, i to mimo tego, co na ten temat mówiłem. Ja wcale nie znam tego młodego człowieka	Ej, gdyby to było w zeszłą porę deszczową to za mniejszą, daleko mniejszą zniewagę wydźgałbym Mysę z legowiska i pojeździłbym na nim przez moczary, zarzuciwszy mu na szyję powróz z sitowia!	Co? Jak? Jego grobowcem?... Więc pan sądzi, że ta niedocieczona kryjówka...	Ile będzie, gdy dwadzieścia tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt siedem pomnożymy przez trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt trzy?	Należy udzielić zezwolenia na wysłanie do nich lekarza i jego pomocników za paszportami generalskimi.	A co zrobiliście ze złotem?	Błagam cię, wielki i niezwyciężony panie, wybaw nas od nieszczęść i wielkich bród naszych.	Jakie to cudowne	No tak, to raczej prawdopodobne.	Przywiedziecie nas w końcu do ruiny	To jest korony kwiatu, bez korzenia i łodygi w powietrzu wiszącej...	To wojsko wchodzi do Tuillerii	Więc to dziś?	Żeby w niewielu słowach rzecz zmieścić... taka była afera. Nocą z 17 akuratnie na 18 listopada przyszło sto koni jazdy francuskiej pod dowódcą Dechampsem do podnóża Jasnej Góry. Prawdę mówię?	A cóż u djabła tak daleko	A ja u jej ojca, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta...	A jak odmówi! Wstyd będzie i zgryzota.	Bardzo ci dokuczają?	Czwórka! dziesiątka.	Czy mam odejść?	Cóż takiego?	Ja zrobiłem osiemdziesiąt dwa wczoraj.	Jak długo siedzisz?	Jak ona wygląda?	Jaki?	Jakto plamy?	Jesteś bardzo szczęśliwa, moja droga	Kary? Kary? Już drugi raz wspominasz o karze!	Kim jest ten chłopak?	Kto taki?	Kto?	Mam jeszcze sto innych pomysłów Gdybyśmy jakiegoś starego pana obronili przed piratami morskimi na przykład.	Mam skarby, będziesz w nich czerpał.	Niech pani zgadnie.	Niech żyje!	No, wiesz mam kuchtę przepraszać.	Panny „w tym wieku” umieją być interesujące	Rozpłomień...	Sza!	Słuchajmy pomysłu pana Porthosa!...	Taip jisai rinko tuos kiaušius, nabagėlis, taip lesino savo vištelę, kad daugiau dėtų, kad panelei daugiaus galėtų atnešti... Padaryk malonę, panelyte, priimk tą mūsų menką pyragą!	Tak powiedziała.	Tak, tak tak	Tyś człowiek ze spiżu	Widziałeś?	Wielmożny panie, perły.	Z daleka pan jedzie? podchwycił wychowaniec hetmana.	Zaczekaj, Fryc Was, gospodarzu, dworskie pola ze wszystkich stron otaczają?	Zaraz, dziecko! Przyniesie ci książeczkę, mówił.	Źle robisz
Mój Nieczuja! Ty mi powiadasz rzeczy takie, które ja bym także potrafił powiedzieć. Mój rozum wprawdzie już stary i, zapewne, że nie taki obrotny, jak twój, kiedy młody; nie jest on w stanie co moment nowe wynachodzićwynachodzić (daw.) ale wiesz ty, że jeżeli niemałą sztuką jest umieć żyć na tym świecie, toż nierównie większą jest umieć umrzeć w samą porę. Ja tego nie umiałem i dlatego jeszcze raz powtarzam, że wstyd i hańba wieczysta!... A kiedy nie wierzysz, to posłuchaj, co będą gadać Litwini. Bo to u Mazurów świat inny i głowa inna, a niejedno złe, które tam już od dawna stało się ciałem i zamieszkało, tutaj jeszcze za dziw nad dziwami uchodzi. I u was to może byłoby nic, ale u nas wstyd i hańba wieczysta!... Ty bo może nie wiesz wszystkiego i dlatego tobie rzecz ta inaczej się wydaje; ty może nie wiesz...	Wiem, wiem, ale co to wszystko znaczy, kiedy już jest skandal Co najgorsze (wiem to od rewirowego), że pani Stawska nie chcąc, ażeby Helunia dowiedziała się o lalce, z początku nie chciała jej pokazać, prosiła, ażeby mówić cicho, rozpłakała się... Rewirowy mówi, że sam był zakłopotany, bo przede wszystkim nie wiedział, po co go baronowa ciągnie do mieszkania pani Stawskiej. Ale jak zaczęła jędza wrzeszczeć: „Okradła mnie!... lalka zginęła tego samego dnia, kiedy Stawska była ostatni raz u mnie... aresztujcie ją, bo odpowiadam całym majątkiem za prawdziwość skargi!...”	Zatem gdybym ja, który jestem jeno niegodnym uczniem mego mistrza i pana, Pantagruela, zdołał cię zaspokoić i zadowolić we wszystkim i na każdym punkcie, byłoby niegodną rzeczą trudzić w tym celu mego pana: dlatego lepiej będzie, aby on był rozjemcą rozsądzającym nasze argumenty; później zaś może cię zaspokoić dodatkowo, jeśli ci się wyda, że nie uczyniłem zadość twym żarliwym pragnieniom.	Wcale to nieładnie przeczyć starszym, a nawet grzech, a jakże. Wżdy całemu światu wiadomo, że smoki i insze ludożery rade rzucają się ino na leciwe niewiasty. O, święte panny i wdowy... czegóż ja po rosół i po wino nie idę!	W drogę i na poszukiwania. Czekałem tylko na ciebie. W stu widzeniach sennych... zwłaszcza w jednym, w noc następną po owym dniu, kiedy za tobą zamknęły się po raz pierwszy podwoje wiedzy... miałem objawienie, że bez ciebie nigdy nie znajdę rzeki. Raz po raz, jak ci wiadomo, odrzucałem od siebie tę myśl, bojąc się złudzenia. Dlatego to nie chciałem wziąć cię z sobą owego dnia, gdyśmy razem jedli placki w Lucknow. Nie chciałem cię brać, póki nie nadejdzie pora odpowiednia i pomyślna. Chodziłem od gór do morza, od morza do gór, lecz nadaremnie. Wtedy wspomniałem sobie Dżatakę.	Nie zmyślaj, Michale! Twoją się to głową stało...	Ale ja go słyszę, Adam. To wystarcza. Nie widziałeś Aima?	O zbożu wam cosik wczoraj prawił... nie baczycie to?	Samotnik rzekłem mu na to. Uśmiechnął się tylko. I cóż mu miałem powiedzieć? Z tym człowiekiem nie można jakoś rozgadać się poufale. Coś takiego w nim siedzi.	Nie, nie i proszę was bardzo, nie mówcie mi, bo widzę, jak was to boli. Ja zaraz wychodzę.	Nikogo tam nie zostawiłem, to i nie tęskno.	Panie, rzućcie już te wszystkie medytacje i idźcie spać: widzę bowiem, że umysł wasz tak jest poruszony i rozgrzany, iż możecie popaść w jaką latającą febrę z tego nadmiaru myślenia. Raczej pociągnijcie sobie jakie dwadzieścia pięć do trzydziestu tęgich łyków, idźcie do siebie i wyśpijcie się do syta; jutro zaś ja sam podejmuję się odpowiadać i dysputować przeciw panu Angielczykowi. Jeśli go nie zapędzę ad metam non loqui, nazwijcie mnie koronnym osłem.	A nam co do tego? Czy Bóg je stworzył, czy lu­dzie wytworzyli, dość, że istnieją one, te prawdy mówią­ce mężczyźnie: „Będziesz uczył się, pracował, zdobywał i używał!”, kobiecie: „Będziesz cackiem i za igraszkę męż­czyźnie służyć!”. Boskie czy ludzkie, prawdy te znać nam trzeba, aby nie zjadać sobie serc w nadaremnych zgry­zotach, nie trawić młodości w próżnym chwytaniu nieda­jących się pochwycić promieni słonecznych; aby dać za wygraną temu, co nie dla nas istnieje na świecie, i w go­nitwie za cnotą, miłością, szacunkiem ludzkim lub tym podobnymi bardzo pięknymi rzeczami	Widzisz sam, iż muszę ten list posiąść koniecznie: nie ociągaj się zatem, nie wahaj, bo pomimo odrazy, jaką czuję do zmoczenia mej szpady po raz drugi w podłej krwi twojej, przysięgam na honor uczciwego człowieka...	A przyzna mama, że lepiej umrzeć aniżeli zostać starą panną... Czyliż ich tu nie znamy dosyć w rozmaitym wieku?... Im która starsza, tym bardziej nieszczęśliwa i wyśmiewana... Dziękuję za takie stanowisko, wolę być panią poczthalterową...	Nie Mówiłem już, że nie chciałem się spóźnić. Zrobiłem toaletę w powozie i wysiadłem przed drzwiami wicehrabiego.	Widzisz, Nikodem, ty pewno nie wiesz, że ja bardzo za tobą tęskniłam, bo wiesz, że nawet kochanka nie mam, wciąż czekam na ciebie. Szukałam cię, ciągle myślałam, że jednak wrócisz, że nie zapomniałeś.	Ależ tak, przypominam sobie Tak. Była o tym mowa, specjalnie proszono o to cesarza, by dla niego stworzyć coś odrębnego, position à partposition à part (fr.) doprawdy, panowie, to było straszne.. On wzywał otwarcie do rewolucji...	Nie mam powodu do radości Sprawa, zamiast uprościć, wikła się... Bo przecież Sara wciąż twierdzi, że ona zabiła dziecko, a zaś Fenicjanka tak odpowiada, jakby ją wyuczono...	Tak, dopisek. List, jak już raz nadmieniłem, został spalony i nie można go było odczytać. Raz jeszcze pytam panią: dlaczego nalegałaś, aby sir Karol spalił list, który otrzymał w dniu swojej śmierci?	Wszystko... No nie, pan Krzysztof jest czasami wesoły.	A więc nie... Miss Doro... nie będę pytał... proszę tylko, wiedz pani, że ją kocham do szaleństwa i...	Uspokój się, drogie dziecko, nie zapalę, jeżeli nie chcesz...	Odpowiedzieli, że nie mogą wydać mi jej natychmiast, albowiem boją się odpowiedzialności. Gdy więzienia napełnią się mnóstwem ludzi i gdy straci się rachunek więźniów, wówczas mi ją oddadzą. Ale to ostateczność! Pierwej ty ratuj ją i mnie! Jesteś przyjacielem cezara. On sam mi ją oddał. Idź do niego i ratuj mnie!	Och! kapusta, marchewka, pomarańcze! Wszystko chcę! Powiedz Franciszce, żeby to kupiła. Przyrządzi nam marchewkę ze śmietanką. To będzie takie milusie, jeść to wszystko we dwoje, wszystkie te wywoływania wcielić w dobre śniadanko.	Ale nie! Cóż cię w życiu tak nadzwyczajnego spotykało?	Arnoldzie z Trevilu! Rycerz nie obraża słabszych. Obrażając go, uznałeś go za równego sobie. Idź tedy i walcz!	Co się dzieje z Itą? Dlaczego nie siada do stołu?	Człek to przebiegły i śmiały, rzekł, może tylko języka szuka.	Eh! zawsze ci się coś zdaje... Z dziewczętami nie umiesz dać sobie rady, a myślisz, że taki birbant usłucha perswazji.	Nic ci się nie stało, Harbercie?	Panie, to wygląda na obelgę!	Słyszałam to od pana Zgierskiego On przecież jest prawą ręką Solskiego.	Więc nie! Wolicie we mnie mieć wroga niż brata?	A to dlaczego?	Ale czemu przeszkodziło to panu de Villefort?...	Ależ nie miałeś strzelby z sobą?	Bóg ci zapłać, wolę nie.	Dobrze, dobrze. Nie mówiłeś im, dokąd jedziemy?	Nie ja nie jestem zadowolony. Jestem szczęśliwy.	Nie widziałeś przy stole jej syna, Jerzego de Maufrigneuse, dziewiętnastoletniego młodzieńca? Otóż, dziewiętnaście a siedemnaście czynią...	Oczywiście! A to tylko najłatwiejsze zapachy. Te mocne. Nawet kundel z katarem dałby radę je wywęszyć. Teraz wyliczę ci delikatniejsze aromaty, które czuję.	Później się o tym dowiemy czas wszystko na świecie wykrywa, ale dość tego, chodźmy teraz obejrzeć obraz majstra Piotra, pewno tam będzie coś nowego i dobrego.	Tak. Edmund opowiedział mi wszystko aż do chwili, gdy został aresztowany w jakiejś oberży pod Marsylią.	To i Sandomierz oddacie, czy jak?	To szaleństwo! Tutaj jeszcze przed miesiącem stał dom! Katastrofa nastąpiła 24 czerwca!	To słuszna uwaga Śpi, to bardzo dziwne. Najmniejsze przykrości wytrącały go ze snu.	To z czego będzie żyła?	To-to: w dziecinnym pokoju!	Trochę pieniędzy, jaśnie panie, niewiele, i rewolwer. Nigdzie żadnego nazwiska. Wygląda przyzwoicie, jaśnie panie, ale nieokrzesanie. Przypuszczamy, że był to zwykły marynarz.	Tyżeś to, Marto? tu: widocznie. gościć długo.	Wierzę, ale co mnie to obchodzi?	Z góry mogę pani powiedzieć, że nie robi.	Z tobą. Inaczej nie, nie!	A od jak dawna leczy pan ludzi?... W jakich stronach pan był, zanim osiedlił się w młynie pod Radoliszkami?	Gotów żeś być mi posłusznym?	Kto tam wie, jak daleko? W różnych się bywa okazjach.	Ona by ci tylko zawadzała, a dla mnie tem droższą jest, skoro sama mi tylko pozostaje. Powiesz, żem ją zachował.	Opowiem, co mi się spodoba!	Wiem o tym dobrze. Oglądam się co rano w lustrze.	A co ci się podoba?	Cicho, Pismo jest inne. Pismo także on przyniósł stamtąd...	Dobrze, panie łaskawy ale wobec tego wszystkiego jakież jest moje stanowisko?	Jest pani, mais oui!mais oui! (fr.)	Jeszcze w zapusty bąkała o tym tu i owdzie Jagustynka...	Może...	Na odpoczynek przyjdzie czas później	No, Łukasz Kuźmicz; czart cię bierz, niech i tak będzie.	O tak, i ciągle panią wspomina.	Pawle idź poprosić pana Ségauda, mego następcę!... Podczas kiedy będziemy jedli śniadanie, on pójdzie do Cointetów za kilka godzin wrócicie do Marsac, zrujnowani, ale spokojni. Za tych dziesięć tysięcy franków kupicie sobie jeszcze pięćset franków renty i w swojej ładnej posesyjce będziecie żyli szczęśliwie.	Tak, ale...	Wysortowany dawno dowcip, pięćdziesiąt procent niżej kosztu. Bum-buma, panowie sprzedaje się przez publiczną licytację. Kto da co?	A gdzie mama?	Bij! a ja książkę spalę!	Co? Dwie daniny?	Czy mają coś ze sobą?	Czy mama jeszcze żyje?	Czyś sama w lesie?	Damy sobie i z nim radę!	Dawajcie ich sam!	Doprawdy... Voyons! Myślałem, że pani pasjami lubi fraki	Doskonale.	Dwadzieścia pięć rubli miesięcznie...	Dzisiaj akurat przypada rocznica śmierci Elżuni.	Hm! Po pierwszym, jak ty weźmiesz trzysta rubli. Rozumiem! No, pokaż suknie.	I ja z wami!	I jej?	Idź precz, idź precz wszetecznico! precz szatanie, bo rózgami osmagać cię i ze wsi wypędzić każę.	Ja zawsze daję tylko cztery procent, a nawet trzy i pół jednak mojemu zięciowi dałbym i pięć, a zyski byśmy dzielili.	Mam jedną myśl.	Mów waść, czego chcesz?	Nikt prócz mnie Zaraz ci dowiodę.	Pójdziesz ze mną. Czuję względem was ciężkie obowiązki mówił major dalej dziwnie surowo i smutno braknie nam Jima Horscrofta!	Rzecki	Sto dwadzieścia do stu osiemdziesięciu rubli rocznie.	Szlachcic szlachcicem, a wojna wojną	Twoje!	Ty, Ślimaku?	U pani de Champignelles?	Żyję.
Cóż na to poradzę Pieniędzy im nie dam.	Ja to wiem? Nic nie wiem. Pomyśl pan, jeśli młody człowiek w tych czasach, wieczorem, natychmiast, potrzebuje większej sumy! A poza tym znam tych młodych ludzi. Ich emocje są kosztowniejsze, niż były nasze, i pańskie również. Czego myśmy potrzebowali? Kobiet. Dzisiejsza młodzież potrzebuje krwi. A to jest nie do zapłacenia.	A to jeszcze nie wszystko	Gniewu on nie miał nigdy przeciw siostrze ino żal w sercu, acz niesłuszny. Wierzajcie mi, wasza miłość, mówię to jako kapłan; i wy sami wiecie, po czyjej stronie wina.	Gospodarz jestem! Chcę ostać, to ostanę i gorzałkę pił będę... dosyć już matczynego panowania... a nie... wygonię... psiachmać...	Nie wiesz, kto to był Chmielnicki? Był to zły człowiek, grzesznik, HamanHaman dosłownie: losy. z dawnych czasów... O tym przecież każde dziecko wie. Ten to Chmielnicki, ten grzesznik, ten Haman, napadł i obrabował dziedziców i bogatych Żydów. Zabrał im mnóstwo złota i przywiózł je do nas, do Woronki. Tutaj też pewnej nocy przy świetle księżyca zakopał je w ziemi po drugiej stronie bóżnicy, na stoku góry. Zakopał je głęboko. To miejsce zarosło trawą i zostało zaklęte, aby nikt nie mógł odnaleźć skarbu.	To nie troll! to Agrypa Prästberg.	Kiedy teraz już nie mam o czym. Jak pani bardzo chce, to powiem taki toast, żeby się cały świat mył naszymi mydłami i perfumował naszymi perfumami. To pani tatuś i mój tatuś zarobią bardzo dużo pieniędzy. Dobrze?	Nic to! Godzi się potańcować! Spójrz waćpanna po tej izbie: jest nas tu kilkadziesiąt kawalerstwa i bodaj żaden swoją śmiercią nie umrze, jeno od strzał pogańskich albo w łykach. Temu dziś, temu jutro! Każden też tu na tych kresach kogoś ze swoich utracił, a dlatego się weselim, żeby Pan Bóg nie mniemał, że się na służbę skarżym! Ot, co! Godzi się potańcować! Uśmiechnij się waćpanna, pokaż oczka, bo pomyślę, że mnie nienawidzisz!	Bo bronisz się pan tu i miotasz przeciw małżeństwu z panną Danglars. Lepiej zostaw pan rzeczy ich zwyczajnemu biegowi, a kto wie, czy to pan nie będziesz musiał pierwszy cofnąć słowo?	Otoś mnie waćpan pocieszył! Nie o to mnie chodzi, by im łatwo nie przyszło	Sprawiedliwie mnie waszmość ostrzegasz, nie ociągając się biegnę; ale nie odchodź, ino podpis, to krótka chwilka, zaraz będę z powrotem.	Przydadzą się na jeszcze jeden posiłek. Natomiast torba starczy jeszcze na tysiąc lat, na całe nasze życie. Z nią, jeśli Bóg będzie łaskaw, będziemy chodzić po domach. Nic się nie martw, Bóg nas nie opuści. Nasza kochana sakwa jest niby ten cudowny obrus z bajek. Wystarczy powiedzieć: „Obrusiku, obrusiku, daj nam jeść, daj mi to, daj mi tamto”, a obrusik natychmiast spełnia życzenia. Wielu, bardzo wielu ludzi dzięki torbie utrzymuje się przy życiu w cudownie łatwy sposób. Przekazują ją nawet w spadku dzieciom i wnukom. W istocie swojej każda torba jest taka sama. Jest tylko torbą. Ale w zależności od miejsca, w którym się znajduje, przybiera różne kształty, różne nazwy. U prostych biedaków jest zwyczajną płócienna torbą. Wśród wyższych sfer przybiera jednak najbardziej rozmaite kształty. To formę pudełka, to koszyczka, puszki, skarbonki na cele religijne, sakiewki na cele społeczne, kasy pożyczkowej, a nawet pończochy gromadzącej honoraria na spotkania literackie. A wszystkie wyżej wymienione kształty są niczym innym, jak tylko odmianami tej torby. Żydowskiej torby.	Tak tak będzie najlepiej. Gdybyś pan sam kupił ten budynek, znalazłbyś się w fałszywej pozycji nawet wobec państwa Łęckich. Zazwyczaj nie lubimy tych, którzy coś po nas dziedziczą, to jedno. A po wtóre jak śmie robić nam łaskę, a jeżeli za tanio, to	A tamten któż to taki?	Aha, to chodzi o sprzedaż cegielni...	Biedny Bianchon! to będzie zawsze tylko porządny człowiek	Jak Boryna poprowadzi, to i wszyscy pójdą.	Jak pan Feliks chce, to mu mogę podarować to ubranie.	To jedyny sposób, aby uczynić z Włoch państwo silne, niezależne i szczęśliwe	To ostatni karauł tatarski.	Już wszystko, mój poczciwcze nie zapominaj jednak, że widząc, com wymienił, jeszcze się nic nie wie, bo rodziny dzielą się na rodzaje, podrodzaje, gatunki, odmiany...	Ach, więc ona o to gniewa się na mnie?... Ale na jakiej zasadzie pan Cynadrowski opowiada takie rzeczy?...	A to co? Dokądże idziesz?	O to... tego... Biorę zwykle po trzy ruble za godzinę. Mam tutaj kilkunastu chłopców, których również przygotowuję. Od nich biorę w tym stosunku...	To mogę zrobić Oczywiście przyjdą następnie takie kwestye, jak dostawy dębów do kolei etc., o których będziemy mówili przy spisywaniu kontraktu, jeśli wogóle będziemy go spisywali.	To ten leń notariusz Upewnij się jednak, bo może tylko zemdlał ze strachu.	Coś w tym nie ma sensu?...	Wyjdźcie do drugiego pokoju tu sekretów żadnych być nie może.	Niech więc tak będzie! Zabij mnie! Los chciał, by mój ojciec stał się zdrajcą i mordercą. Zabij mnie, ale zrób to własnymi rękoma. Umrę szczęśliwa, wiedząc, że ginę z ręki człowieka, którego do głębi kocham.	Armią i państwem rządzę ja. Ze mnie płyną wszelkie rozkazy i wyroki. Na tym świecie jestem wagą Ozyrysa i sam ważę sprawy moich sług: następcy, ministra czy ludu. Nieroztropnym byłby ten, kto by sądził, że nie są mi znane wszystkie gwichtygwicht (daw., z niem.)	Tak, to co inszego, muszę cię puścić.	O tak, proszę pana, bardzo Był w tej sztuce mały chłopczyk, bardzo ładny, który był sam na świecie, tatuś nie mógł być jego ojcem. I oto kiedy przyszedł na most nad potokiem, wielki paskudny brodacz, ubrany cały czarno, rzucił go do wody. Helenka zaczęła wówczas płakać, szlochać, cała sala zaczęła na nas krzyczeć i tatuś zabrał nas z teatru...	Księżno, nie spostrzegliśmy księżnej w Maineville! Pozwoli księżna, abyśmy zajęli miejsce w tym przedziale?	Maksa nie było?	Nie błaznuj, Glas!... koniecznie chcesz się wydać głupszym, niż jesteś!	Oooo, nie martw się. Pełny friżiderfriżider (z ang.)	Przeciw cnotliwym nie, ale przeciw Krzyżakom często, skroś tej przyczynyskroś tej przyczyny (daw.) smutek. niemieckiego śmieje i Żmujdzinom pomoc po cichu posyła.	Masaż, kończ pan prędzej, bo nie mam czasu.	Ufam ci, cokolwiek zrobisz, będzie słuszne; ale jeżeli nie wysłuchają twych próśb, jeśli twój ojciec albo markiza de Saint-Méran zażądają, aby pan d’Epinay przyjechał jutro, aby podpisać intercyzę...	Zdrada tak jawna, że i pomyłki być nie może.	Owszem, widziałem; łączy po trochu wszystkie te rodzaje; chaos, ciżba, w której wszystko, co żyje, goni za przyjemnością, a nikt jej nie znajduje, przynajmniej o ile mnie się zdało. Bawiłem tam krótko: zaraz po przybyciu, hultaje jarmarczni okradli mnie ze wszystkiego, co posiadałem; mnie samego wzięto za złodzieja i przetrzymano tydzień w więzieniu; po czym zgodziłem się na korektora w drukarni, aby zarobić tyle, bym mógł pieszo wrócić do Holandii. Poznałem kanalię piszącą, kanalię intrygującą i kanalię w konwulsjachkanalia w konwulsjach	Nie traćmy czasu. Czy sądzisz, że jest ktoś pod bramą?	Niech pani wybaczy ale ja dopiero w maju wyszłam z gniazda. Nie znam jeszcze zimy.	Czyliż Ozyrys ma siedem palców u ręki? Bo przecie Nil siedmiu odnogami wpada do morza...	Niech pan zaczeka Przywołam choć ze dwóch ludzi. Zdarza się, że więźniowie mając dość takiego życia i pragnąc, aby ich skazano na śmierć, dokonują absurdalnych czynów rozpaczy. Mógłbyś pan stać się ofiarą takiego czynu.	Wiedzcie, że w każdej okazji jest na wasze rozkazy, z duszą i ciałem, z flakami i bebechami.	„Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko...” Gdzież zaś tu jest o WołochachWołoch państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego.? co waść mówisz!	A gdy tamci będą zajęci sprzątaniem, wtedy dwaj młodzi ludzie, dobrze mi obaj znani, nałożą jeszcze na wędę całą putnię przynęty	Bratobójca Jarmucha, na stryczek osądzony	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Jestem na usługi pana dobrodzieja	Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.	Podobno przychwytywano media na oszustwie	Ależ po co i na co nas zmuszać do spania, kiedy my, zadowoleni z rzeczywistości, używamy jej skromnie i spokojnie?	Czy tak?... Więc załóżmy się, że kuzynek złożysz broń; bo wojnę uważam już za rozpoczętą.	Chciałbym się dowiedzieć, skąd pan sprowadził te samowiązałki, bo widzę system amerykański, a firmę warszawską.	Żeby cię oświecić z boku. Możesz sobie o tym sądzić, co ja mówię, jak ci się żywnie podoba. Teraz masz sposobność usłyszenia prawdy...	A co znaczy: merci?	Bo ich Ślimak wygnał z domu.	Co takiego uderzyło?	Otóż otóż przyszłam do ostatecznego wniosku, że jednakże żyć musimy.	Owszem gospoda pod Koroną zamówiona dla J. ekscelencyi, ale nadbiegł kuryer z oznajmieniem, że dopiéro za parę dni z Pragi wyruszy.	Tak pan sądzisz?	Tak, Mokumie.	Widać, że trzeba byłoWidać, że trzeba było	A ciebie jak wołają?	A drogę miałeś spokojną?	A ot, i moja chata...	A z jakich? czy wolno spytać?	Ale dla was lepiej.	Będziemy doić drzewo?	Chce się pani widzieć z dyrektorem?	Chodźmy stąd... już chodźmy!	Czy dyrektor Jachimowski jeszcze jest?	Czy księżna przypomina sobie jakiś wielki grzech popełniony w młodości?	Cóż, kiedy rola w dzierżawie	Dobrze. A jak długo żyłby taki chłopiec po wyjawieniu tej nowiny?	Doprawdy?	Dziwnie go posądzasz?	Dziś przed samym świtem	Elizo, my także przerwijmy lekcje, bawmy się tylko i wypoczywajmy	Gdzie Top?	Jak dla kogo.	Jak jaka.	My.	Mężczyzna, Kobieta, Miłość, Naród, Małżeństwo	No, dobrze Przyjdź zaraz.	No, zapaliło się: ważna rzecz. Przecież sam ugasiłem.	Pana Jezusa prosić, by wrócił Zbyszkowi szczęście, a wszystkich was w zdrowiu uchował.	Powiedział prawdę.	Siostra zdrowa?	Strasznie głupi komediant!...	Słońce zeszło! Czy już namyśliliście się?	Słucham!...	Topię tłuszcz...	Wobec takiego wydarzenia wszystko jest możliwe	Zastrzegam sobie u pana niejaką względność w wyborze argumentów.	Załatwiłeś waszmość moje polecenie czy wracasz jeszcze z jakim pytaniem?	Złotych kapek?.... kropidłem?... Prawdę gadasz?
Czy mam obietnicę waszej świątobliwości, że o nim nikt nie będzie wiedział oprócz nas?... On wam, panie mój, większe odda usługi aniżeli ja sam... On zna dużo tajemnic i... dużo niegodziwości kapłańskich...	Tylko, panie Aronnax; obliczenie to bardzo łatwo sprawdzić. Otóż trzeba panu wiedzieć, że mam zbiorniki dodatkowe, mające sto beczek objętości. Mogę więc zanurzać się do dalekich głębin. Kiedy chcę podnieść się i wierzchem statku dotykać wód poziomu, potrzebuję tylko wypuścić tę wodę; a chcąc wynurzyć „Nautilusa” na jedną dziesiątą jego całej objętości, dość mi opróżnić wszystkie zbiorniki.	Proces przeciwko tobie jest wytoczony po wszelkiej formie. Obwiniają cię o zamięszanie publicznego spokoju, o zabicie, a właściwie o śmiertelne ranienie człowieka. Kara śmierci za to na żaden sposób przysądzoną być nie może ani nawet w pierwszej instancji, ale oprócz tego ta sprawa całkiem inny obrót weźmie. Posyłano bowiem wiadomość o niej sztafetami do Wiednia zaraz za pojmaniem twojego sługi, a stamtąd przyszedł taki rozkaz: żeby ciebie zaraz aresztowano, aby surowo postępowano z tobą, aby badano i sądzono podług praw i po formie, a kiedy wyrok przedłożony zostanie do najwyższego potwierdzenia, to cesarzowa-królowa nie odmówi swej łaski. Jest tedy tak, że pewnie i niezawodnie nic ci nie będzie, ale zostaniesz przeniesiony do kryminalnego więzienia i posiedzisz wraz z sługą twoim najmniej rok albo półtora.	Ale to nie przeszkadza, że dla Warszawy Rudnicka ma romans z Goldmarkiem, a mąż temu zawdzięcza karierę.	Juści... jeno że mu się wypsnęło, do waju tylko mówię...	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	Ty możesz walczyć i z naturą, o człowiecze wyjątkowy, który sam jesteś więcej utworem sztuki jak natury! Posiadałbyś tę jędrność rozumu, gdybyś się nie był pozbył sztucznym środkiem wszystkich przykrych wspomnień tłoczących, ścieśniających i gnębiących twą wiedzę? Umiałem ci odjąć, lecz dodać nie umiem; pokaż się wyższym ode mnie twórczą wyobraźnią, tak jak już jesteś wyższym ode mnie bogactwem wiedzy. Widzę po tobie, że już w twym mózgu roi się myśl jakaś, ogromna jak Tytan.	Daję ci słowo, że powiedzieć nie mogę, a jedna z przyczyn jest... rozśmiała się kasztelanowa, iż sama nie wiem kto to jest?	Eunano przekonałeś jego świątobliwość, że jesteś biegły w księgach, a teraz	Ja znajduję, że... że niewybrednie tendencyjny. Wybacz, Henryku, ale połknąłeś w zapędzie cały dorobek kulturalny tych meduz: wiedzę, sztukę, cywilizację.	Mówisz w ten sposób, bo wiesz, że nas podsłuchują, mój panie chcesz podburzyć przeciwko mnie dozorców i prześladowców moich!	Phii! To jeden z tych przeklętych pomysłów ojca. Ale on nigdy nie używa troli, jeżeli nie ma po temu ważnego powodu. Tatulo zna się na rzeczy... dlatego tak zakłada przynętę, jak właśnie teraz. Będziemy mieli okręt naładowany pełniusieńko, aż się będzie pochylał... albo też nie uświadczymy ani płetwy!	A teraz, gdy panie już znają źródło mojego marnotrawstwa, proszę o radę, co mam począć z tym fantem, który mi się dostał wbrew mojej woli? Czy nie lepiej uczynię tańcząc w tej sukni na dzisiejszym wieczorze, niż gdyby miała zamknięta w kufrze nie ujrzeć nigdy światła dziennego ani wieczornego?	Przypuśćmy, że uczyłabyś się gotować proste potrawy. To pożyteczna umiejętność, bez której trudno obejść się kobiecie	Zastanowiłem się już. Nie mogę brać na siebie podobnej odpowiedzialności. Dlaczego obraliście sobie panowie właśnie Amerykę? Jedźcie do Afryki, do Azji.	...jestem po prostu biedny malarz, który wraca z Rzymu, gdzie bawiłem na koszt rządu, otrzymawszy przed pięciu laty złoty medal. Nazywam się Schinner.	A, tak, to doskonale: jeżeli w twojej sypialni, mam nadzieję nie ujrzeć tego nigdy	Dajże mi waćpan z nimi pokój. Wszyscy aż do Littlepage już się królowi przejedli. Król czegoś nowego potrzebuje.	Gdzie? Tam, gdzie on od wieków bywał gdzie ojcowie, dziadowie i pradziady się nasze zwoływały. Tam nam też stanąć wszystkim i radzić.	I czemuż ty się tam wybierasz? Czy ci już źle na Ziemi?	Jednak się teraz śmiejesz. Nie obeszło cię to ani trochę.	Na co? z kijem tylko nie pójdę.	Nie... Tylko z kwiatów wyleciała wielka złota mucha, więc odwróciłam się za nią i zobaczyłam go, jak wyłaził z wąwozu.	Prawo stowarzyszenia się myśli (associatio dearum) opierano na ich współtrwaniu (coexistentia), pokrewieństwie (affinitas), zawisłości (causalitas).	Pójdę na cmentarz, bo widzisz, zobaczyłem tu w jednej karecie coś cacanego. Spojrzałem raz patrzy.	Słowem już! kto nie po bożemu żyje, ten się Boga zapiera.	Tak, po panoptikach! Ludzie dzielni, przed którymi jest przyszłość własna i świata, tam będą odsyłali te patosy smutków i pesymizmów. A ponurościami in spe panoptikowymi raczą się, jak wiadomo, tymczasem instynkty zbrodnicze. Będzie to ultissimumultissimum (łac.)	Tak... ale ona mnie nie dostrzega...	To raczej ja zostałem w nie wmieszany. Posłuchajcie. Przed paroma laty, w taką samą porę deszczową jak teraz, moi ludzie znaleźli poniżej przełęczy Santa Ana człowieka znajdującego się w skrajnej nędzy i śmiertelnie wyczerpanego. Przyprowadzili go tutaj. Chorował wiele tygodni, ale nie udało się go uratować. Po paru miesiącach umarł.	Wiedziała i słyszała to, czego cielesnym okiem i uchem dostrzec nie mogła... to było bezwarunkowo niemożliwe... wiedziała wszystko, co się dzieje w młynie.	Cóż to miał z nią zrobić, w ramki oprawić i na ścianie powiesić! Chłop on jest jak i drugie, przysięgał, jak sięgał, a dostał, zaprzestał! Juści, bez winy on nie jest, ale najwięcej winowate organisty! Póki zdrowa była, to orali w nią kiej w te dwa woły, sama jedna robiła wszystko, a małe to gospodarstwo mają? Samych krów pięć, a dziecisków tyle, świń, gadziny, pola tyle! A jak zachorowała, to ją wygnały, ścierwy nie ludzie!	Nie praca mnie zmęczyła Wolałbym być parobkiem w Strudze lub Mariampolu, jak panować w Niemczech. Nieprędko skażę siebie po raz drugi na podobne wygnanie. Na wyjezdnym opadli mnie wyborcy w Dülmen, żądając, bym im posłował w sejmie jesienią. Uciekłem.	„Czem jest życie? ach, chwilką tylko!” Nie mogę się ruszać i skończyło się	A u nas też cosik straszy...	Czemuż by nie miał?	Czy pani lubi się ślizgać?	Do licha! wiadomości, jakie ksiądz ma o Włoszech nie są zbyt świeże.	E... cóż to za gadanie? Koszałki-opałki! A bo to ja raz spotkał waszą babę? Wszak to jej się niedawno zmarło we własnej chałupie? Kto widział, aby ją poganie wzieni?	Gdyby nam tu dał swego skrzypka! tenby się zdał...	I pani tak mówi! Pani, która, przy wszystkich warunkach posiadanych do szczęścia, jesteś najnieszczęśliwszą, bo już tracisz wzrok, bo jutro może zupełnie zaniewidzisz? Pani błogosławisz?	Ja złodziej, ja!.. Żeby mi to powiedział kto obcy, to zabiłbym jak psa...	Ma pani słuszność, spotkanie mogłoby wszystko popsuć. Zwycięzca czy zwyciężony, pan Fogg się spóźni i...	Nie chcę. Szlachcic pewnie waszym obyczajem wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść nie mogę.	Nie gadaj dużo ale bierz ołówek i pisz. Przyjmij telefonogram.	Nie pierwszy, panie profesorze.	Nie wiemy. Wczoraj rano o szóstej, nie widząc, żeby schodził, jak zazwyczaj, otworzyłem jego drzwi. Już go nie było.	No, na kobietach.	Podaruje pan ładnej panience. Niech pan kupi. Chcę zarobić na chleb i na lekarstwo dla ojca. Matka mnie wysłała.	Polak, więc szlachcic, to się rozumie siadajże, szanuję szlachectwo... a żem ja mieszczanin, będę stał.	Poświęcenie ozwał się Tyzenhauz.	Tak?	Ten zwitek, który miał Połamaniec w worku. Ty mu podrzuciłeś zielony chlebak na Piekiełku. Ty i Żółtko... Mów, bibuła?	To pani nic nie wie o tych innych.	A bardzo ją kochasz, powiedz?	A pewna to lokacjalokacja	A tobie dobrze?	A widzisz, kochasz ją.	Albo... tylko ich usług	Ależ moja rzeka... rzeka uzdrowienia?...	Bij, zabij!	Byłem wtedy prawie dzieckiem	Co ja?	Co to jest śmierć? Zapomnienie, zapomnienie!	Czemuż o tem niewiedziałam dotąd?	Czy był tu kto?	Czy mam umrzeć?	Człowiek powinien kochać życie.	Daj pokój naszemu przecieżeśmy to jego lennicy i bronić go powinniśmy.	Do tych właśnie.	Dobro, Bóg powiedziała wzruszona do głębi.	Draugija, Tautiškumas Liublino unija Liublininė unija, guodojama ponia, buvo tai darbas išsitautėjusių mūsų bajorų, kurie galėjo prisiegauti vardu savo ir savo ainių, bet ne mūsų vardu. Jų darbai mums ne rūpi ir mus neiypsto. O ką sakote apie ne draugystę, tai tegul mane Dievas myli ir sergti nuo to, kad aš būčiau nedraugu, ar lenko ar vokiečio, ar kito kokio nors žmogaus. Aš nesu jų nedraugu... Aš tik esu draugu lietuvių...	Dwadzieścia pięć rubli...	Edka, włącz dzwonek. Kontakt. Włącz.	Gdzie?	Im by tylko książeczkę czytać:	Ja? Z ciebie? Co za pomysł! Ja, przeciwnie, chcę ci jeszcze dać przyjacielską radę.	Jak pień. Zgrabna metafora. Ciekawymciekawym	Kocham cię, dziecko, kocham jeszcze bardziej.	Niech pan posłucha. 28 września w Banku Anglii dokonał kradzieży pięćdziesięciu pięciu tysięcy funtów osobnik zupełnie podobny do pana Fogga. Oto rysopis.	No i?	No juści!	No, jeżeli przyjaciel, to gadaj, czy to prawda?...	Panienka	Petruti, tu niekus darai, taip tankiai lankydamas. Palauk, praleisime vakacijas, persirgsime ligą lenkstudenčio prižadėjimą prapuldinti mane. Tada galėsi ir tankiau būti ir tėvui ir motinai pasakyti.	Pokocham cię, jeno mię puść.	Pozycja społeczna	Smutna to wróżba!	Słucham pana	Słyszałem	Takie sobie spotkanie...	Tego właśnie chciałem!	To nic strasznego. Można będzie zebrać nowe podatki. Teraz wszyscy dobrze zarabiają, to mogą część pieniędzy oddać rządowi.	To zjadliwa żmija, ja go znam	Trzeba nam będzie poszukać schronienia za lasem w jakiejś bezpiecznej wsi.	Uciekam, już pewno wszyscy wstali.	Użyjemy szabli.	W porządku Weź i wyjdź za mąż. Siła wyższa.	Wszystko to niewarte jednego wiersza Dantego.	Wyjechał...?	Za Bergowa...
Było to wówczas właśnie, gdy mama tak się troszczyła o los kuzyna Maldona. Lubiłam go też bardzo. Kochaliśmy się dziećmi jeszcze będąc i jeśliby się życie me inaczej ułożyło, wyobraziłabym sobie zapewne, że go kocham, może bym wyszła za niego i na zawsze została unieszczęśliwiona. Największym nieszczęściem w małżeństwie jest różność charakterów i usposobień.	Jeśli żaden z członków rodziny mojej nie rozumie potrzeby traktowania tej pożyczki... zdaje mi się, że istnieje prawne wyrażenie ściślej określające to, co właśnie mam na myśli?...	A ja ci mówię, mój panie, że wcale nie jest tak, jak ci się zdaje. Tej nocy miałam koszmarne sny; zdawało mi się, jakby moja dusza unosiła się nad śpiącym ciałem; chciałam otworzyć oczy, ale mimo woli zamykały się; wszystko to, jestem pewna, wydaje się wam nieprawdopodobne	Ale nie: po co on ma myśleć, że go oszukałem?	Co znaczy, nie pójdzie? A co na to powie Noemi?	Źle byłoby, gdyby tak sądził Ale pan, który jest, jak właśnie powiedziano, jednym z wodzów partii katolickiej w departamencie, pan powinien wiedzieć, że wasz Bóg niegdyś w wiekach biblijnych miał żywe upodobanie do ofiar w ludziach i że woń krwi była mu miła. Cieszył się rzezią i lubował w pogromach. Taki był charakter jego, panie de Terremondre. Był chciwy krwi, jak pan de Gromance, który, jak rok długi, stosownie do pory roku, strzela sarny, kuropatwy, króliki, przepiórki, dzikie kaczki, bażanty, cietrzewie i kukułki. Brał na ofiarę winnych i niewinnych, wojowników i dziewice. Zdaje się, że bardzo smakowała mu córka Jeftego.	Czy się waćpan gniewasz na mnie?	Działami się na prędki pochód trudno było obciążać	Co? dajcie mi tego, co to zrobił... zobaczycie	Mój kumie moi złoci, co ja pocznę, kiedy to sierocy interes? Ja Magdzi muszę grunt kupić choćby dlatego, że się to mojej babie nie podoba.	Nie ma mowy o zjadaniu we właściwym znaczeniu! Darci, jeśli masz odrobinę rozumu, to podleć ku stajni, udając, że masz skaleczone skrzydło i daj się gonić Naginie aż do tego krzaku. Koniecznie muszę zwiedzić te grządki melonowe, a gdy pójdę wprost, Nagina zobaczy mnie na pewno.	Boję się, paniczu, że kwiaty zmarzną. Za długo im na mrozie.	Prawdopodobnie dopiero teraz Nagórski uświadomił sobie, kim jest mąż Celiny, i aby zatrzeć cień, który mu przemknie po twarzy, albo może się odbije w wyrazie oczu, powie pośpiesznie:	Zacznijmy od dołu. Cukrownia będzie przekształcała materiały prawie tak samo, jak robią to zwierzęta i rośliny. Przez jedną bramę będziecie do niej wozić: buraki, węgiel, wapno i tak dalej. Te buraki opłuczecie wodą jak śliną, rozetrzecie je na miazgę żelaznymi zębami, wyciśniecie z nich sok... W innym aparacie, który, mówiąc nawiasowo, jak nasze płuca będzie pochłaniał mnóstwo tlenu, poddacie sok buraczany podniesionej temperaturze... Potem będziecie go łączyli z wapnem, węglem, będziecie przeciskali przez walce centryfugalne, a nareszcie odparujecie i odlejecie w formy cukier, który	Co ojciec?!	I ty podobno starałeś się pięć lat.	Jakże się nazywają wasi rodzice? spytała raz jeszcze Stasia, której litość i zajęcie wzrastały.	Kłonicą go prał! Cichoj, chudziaku! sponiewierał cię kiej psa, ale jest jeszcze sprawiedliwość i kara na zbójów, jest! Cichoj, mizeraku! dobrze ci on zapłaci! Na śmierć chciał go zabić, widzieli ludzie, ledwie go obronili, to zaświarczą w sądzie poczciwie!	Róż i jaśminów. Alem czasu nie miał na za­chwyty, bom słuchać musiał, co mi mówiła. „Świat cały zginie. Pożar będzie na całej ziemi taki, że woda w rzekach zawrze i liście spadną z drzew”.	Cóż, kiej niełacno: wszyćkie zarówno wybrane i jedna w drugą najlepsze. Magdusia najbogatsza, ale już przez zębów i ze ślepiów jej cieknie; Ulisia niby kwiat, jeno co ma jedno biedro grubsze i beczkę kapusty we wianie; Franka z przychówkiem; Marysia zbyt szczodra dla parobków; Jewka, choć ma całe sto złotych samą koprowiną, wałkoń, pod pierzyną cięgiem wyleguje. A wszystkie by tłusto jadły, słodko popijały i nic nie robiły. Czyste złoto takie dzieuchy! A zaś jeszcze drugie mają la mnie za krótkie pierzyny.	Czy coś przy nim znaleziono? Coś, co by wskazywało jego nazwisko?	Bo widzisz, bo widzisz... jak by tu powiedzieć, zbliżają się takie sprawy, że wyklarujewyklarować	Co tam za gwałty o północy? Bramę chcecie rozwalić? Stój! Ani kroku!	Dobrze, a czy chcecie wiedzieć, co spowodowało tę trąbę? Właśnie to	O tak, wypogadza się	Przecież pani się z nim rozwodzi!	Tak! ale rychło się Bartosz ztamtąd wyniósł i już tu osiedział.	Oczywiście! Czemużbym nie miała wyznać tego co jest prawdą?	Tak się stało, że nie, ale jeśli pani potrzebuje, to posłać mogę.	A dlaczego to panna Stefcia każe mi się cieszyć?	O! zawołał Rupert, czego się tak ciśniesz do mnie Bartłomieju i machasz rękoma?	Szał, któremu pan byś uległ z pewnością jak ja, kiedy byłeś w moim wieku przywiodła mnie do błędu, który Desroches uważa za coś wielkiego, a który jest drobnostką. Więcej mam do siebie pretensji o to, że wziąłem Florentynę z Gaité za margrabinę, a aktorki za damy, niż żem przegrał tysiąc franków w czasie hulanki, gdzie wszyscy, nawet Godeschal, mieli w czubie. Tym razem przynajmniej zaszkodziłem tylko sobie. Już jestem wyleczony. Jeżeli pan mi zechce pomóc, panie Moreau, przysięgam panu, że tych sześć lat, przez które muszę zostać dependentem, zanim będę mógł otworzyć kancelarię, upłyną bez...	Dlaczego nie miałbym przyjść? Nie gniewacie się przecież na mnie. Bywałem przecież u was.	Za to jej naganić nie można iż się przywiązała i chce wdzięczność okazać. Tu wszyscy głowy potracili, królewna płacze tylko i narzeka, ta jedna ani odwagi nie traci, ni na chwilę nie odpoczywa.	Jeśli nie stanie nam na drodze, to nie będziemy go niepokoić. Zachowajmy spokój i ciszę.	Na miłość boską, Chryste Panie! Nigdy w życiu czegoś podobnego nie słyszałam! I niech mi teraz ktoś powie, że sny nie mają znaczenia! Zaraz lecę do pani Harper! Ciekawe czy i teraz będzie mi mówić o zabobonach! Mów dalej, Tomku!	Hm! Nie mogę zaprzeczyć, że i mnie się to raz przywidywało, wprawdzie dziadek, po kilka razy zapytywany przeze mnie, tylko ręką kiwał i odpowiadał: „Wiele by to dziś gadać o tym!”	Nie możesz wątpić, że całym sercem chciałbym ci być posłusznym ale dziś muszę być koniecznie w Teatrze Rozmaitości, bo potrzebuję się widzieć z pewną osobą.	Teraz będziesz musiał mi go przedstawić	Co dotyczy sprawy, nie jestem takim bałwanem, bym zechciał z niej zrezygnować. Otóż wkrótce napiszę drugi list i pojedziesz pan z nim do Warszawy. Tymczasem do widzenia. Możesz pan odejść. Brutus! Do nogi!	O, przepraszam cię on nie jest bez charakteru, tylko udaje człowieka bez charakteru dla... kariery. I wiesz, że mam wstręt do tego typu ludzi.	Nie mam czasu na głupstwa! Dawaj!	Ale przecież musisz pan coś przekąsić!	Na rozdobędę! Dogonię swoich. Pójdziemy piechotą na Czerlę. Bajeczny widok! Wrócę rano.	Od ciebie tylko zależy skrócić ją.	Ojciec mój jest w Hotelu Europejskim... Był tu, ale że mnie nie zastał... Pani mi pozwoli pojechać do ojca?	Tu teraz wszystko spokojnie, ale trzeba nam będzie na Podlasie wkrótce ruszyć, z tamtymi skończyć.	Nie, nie! Pani nie jest podatna do flirtu. Przynajmniej tak sądzę.	Zaklinamy waszą miłość, wpuśćcie nas do miasta! Sprawa tak wielkiej wagi...	Oto, panie, młódź rozdokazywana! Jakie to były ładne te ich piruety. Ale ordynat i do tańca, i do różańca. Z panienek najładniejsza ta jasnozielona. Kto to taki? Pewnie także jakaś księżniczka.	To prawda, ale zawszeć to kradzież. Inna rzecz, że żalu nie czuję. Bo jak miałem zrobić?... Ale nie ma o czym gadać. Nawet przodownik będzie mnie bronić.	A gdzie jest Zbyszko?	Czy pani stanowczo twierdzi, że nic z kosztowności ani pieniędzy nie zginęło pani?	Posłusznie melduję, że nie mam, że jestem zupełnie zadowolony	Rozumiem jednego kolejno po drugim: zresztą nie widziałem więcej jak tylko jednego naraz.	To moja rzecz, jak ja myślę.	Zajeździłeś kobyłę... I za to tylko?	Żołnierzu! A gdzie to komendant?	A jak utoczyć wino ze ściany? I jak oliwę z sufitu?	A zkąd to moje serce? spytał razem prawie p. Darski i Kasper.	Aby cię kochały	Ale... ale... kobra mi mówił...	Chyba franków!	Czy tak?	Do krewnych	Ja? Chyba pani żartuje? Gdzież są dowody?	Jam jest, we własnej osobie!	Jesteśmy pełni wiary, jak wyznawcy Mahometa i niemi, jak groby	Konie nas zjedzą i furmani	Nie wezmę!	On dziś u Dąbskich Może pan bez kolacji?	Rodzony ociec lepszy by nie był	Skąd wasza królewska mość wie o tym, kiedy nie ma dzieci?	Szparagi o długości trzydziestu stóp! I one są dobre?	To ja, Dżek.	To nierozsądne... nierozsądne...	To pan inżynier wyjeżdża?	Wie pani, że nigdy o tym nie pomyślałem. Pieniądze pani stawiają panią ponad tym problemem.	Wypada mi zaprzeczyć.	Właśnie dlatego pana tu przywiozłem żeby pan to ustalił. Wyciągaj pan swój instrument! Szkoda czasu!	A gdzież mieszkają?	A puśćże już! Niechajże choć buty wdzieję! Ze wszystkim wariat!	A straże pretoryańskie?	A w niedzielę?	Bardzo serdecznie was wspominał	Czego?	Czy pani zauważyła jej męża?	Dla Kazia przeznaczyła tysiąc rubli	Ja myślę	Jesteś zazdrosny?	Kiedy pana aresztowali?	Najmilejsza moja!...	Natychmiast po spotkaniu?	No, cicho! Nieśta ziemniaki, bo zbraknie kobietom!	Orłowska!	Oszalałeś pan?	Pani pewno popłynie jutro z nami?	Przemokłeś	Szczerze	Zapewne nasza
Ni mam za co? A to, wielmożny panie, my na wsi byli ino komorniki, bo mój miał trzy morgi gruntu, co mu przyszły w schedzie po ojcu, to że nie było za co postawić chałupy, tośwa mieszkali u stryjecznych swoich. Myśwa żyli z wyrobku ino, ale zawżdy człowiek mieszkał po ludzku i kartofli gdzie przysądził na odrobek i gąskę się uchowało albo i świniaka i jajko miał swoje i krowę mieliśwa, a tutaj co? Harował nieborak od świtu do nocy i jeść nie było co, żyliśmy kiej te dziady ostatnie, a nie kiej krześcianie, kiej psy, a nie kiej gospodarze poczciwipoczciwy (daw.)	A cóż mnie to obchodzi! Kupić postęp społeczny za cierpienia, choćby najokropniejsze, jednostki, to dalibóg! tanie kupno...	A cóż to panią, do cholery, obchodzi?... Wogóle nie mam żadnych krewnych. Jestem sam, jak palec.	A ja panu mówię, że to są nieszczęśliwe kobiety. Niewolno bezkarnie deptać prawdy. One będą wmawiały jedna w drugą różne rzeczy, ale jednej wmówić nie potrafią, to jest szacunku dla siebie; poczną sobą po cichu pogardzać	Ale nie jesteś mną. Kiedy ujrzałem cię po raz pierwszy, tak, teraz to sobie przypominam, właśnie dlatego wydało mi się, że znam cię od dawna, ponieważ nie byłeś mną. Ty jesteś moim przeciwieństwem i zaprzeczeniem.	Bardzo to pięknie, że się pani modli do Boga, by raczył zmiękczyć serce jej ojca ale sama modlitwa tu nie wystarcza. Potrzeba pani przyjaciela, który by potrafił przemówić stosownie do tego starego bydlaka. Powiadają przecie, że dziki ten człowiek ma trzy miliony kapitału, a pani nie daje żadnego posagu. W naszych czasach najpiękniejsza panna potrzebuje posagu.	Czy bywał pan doktor wzywany do wypadków, gdzie śmierć następowała wskutek zabiegów znachorskich?	Daję ci słowo, że powiedzieć nie mogę, a jedna z przyczyn jest... rozśmiała się kasztelanowa, iż sama nie wiem kto to jest?	Farmerem! Całej wody od nas aż do Hatt’rus nie starczyłoby na to, żeby zmyć z jego butów glinę. On jest farmerem. Ba, Harvey’u, widziałem jak ten człowiek, na długo przed zachodem słońca, podstawiał wiaderko i kręcił czop u beczki z wodą, zupełnie jakby to było wymię krowie. Do tego stopnia przesiąkł farmerskim życiem. Otóż on i Penn udali się na folwark... było to niedaleko od Exeter. Stryj Salters sprzedał go... niby ten folwark... jakiejś lafiryndzie z Bostonu, która chciała sobie pobudować letniak... hej, dostał za to ładny kawał grosza! No i obaj, te dwa głuptaki, żyli sobie jako tako. Kiedyś stryj przyszedł do taty, prowadząc ze sobą Penna i mówiąc, że on i Penn muszą wybrać się, o tak dla zdrowia, na jedną choćby wyprawę rybacką. Widać, wykalkulował sobie, że Morawianie nie będą ścigali Jakuba Bollera po Rewach. Tato się zgodził, bo stryj Salters wcześniej, przez trzydzieści lat, zajmował się rybołówstwem, gdy jeszcze nie wynajdował patentowanych nawozów, i zajmował kwaterę na We’re Here. Wyprawa dobrze zrobiła Pennowi, więc tato zaczął go zabierać stale ze sobą. Ale kiedyś, powiada tato, Penn sobie przypomni żonę, dzieci i miasto Johnstown, a wtedy, jak mówi tato, może to skończyć się śmiercią. Nie gadaj nigdy Pennowi o Johnstown ani o niczym podobnym, bo stryj Salters wyrzuci cię do morza.	I to ten naczelnik kazał panu tak mnie traktować?	Ja nie wiem, bo mnie ledwie za dwie godziny stamtąd wynieśli, ale popatrz na mój zegarek, stanął, to pewnie o tej samej godzinie.	Ja przyznaję się że byłam za tem. Czasem upadam pod brzemieniem kłopotów; ja jestem kobieta, która się na interesach nie zna, a która, jeśli je trochę poznała, to kosztem sił, zdrowia i dlatego, że chodziło o dziecko. Kromicki jest bardzo obrotny. On ma ogromne interesa w Odesie i robi jakieś dostawy i jakieś spekulacye na nafcie w Baku	Jak to? Dlaczegóż nie?	Kiedy to się stało?	Może w głębi duszy nie bacząc i na to Zaś siedliska zarazy są nie tylko na dalekich traktach, a pada ona nie tylko ospą na ciała, lecz zniemożeniem na dusze: ta ospa czuć obcych.	Na zimno! zlituj się, na zimno, począł marszałek, usiłując go jeśli nie zahamować zupełnie, to przynajmniej powstrzymać jak najdłużej (w oknie coraz wyraźniej mimo zasłaniających je drzew, świtać zaczynało). Chociaż to przywidzenie tylko wasze... zupełnie nieprawdopodobne, a wywołane gorączką młodzieńczą, lecz, przypuśćmy, co niemożliwe, że to była owa panna? Jakiemże prawem pan ją ścigać będziesz?	Nader często. W aktach sprawy znajduje się odpis mego memoriału złożonego władzom, gdzie podaję liczby. Osobiście zanotowałem siedemdziesiąt dwa wypadki w ciągu dwóch lat. W całym powiecie, według danych wszystkich lekarzy, znachorskie zabiegi przyprawiły o śmierć dwieście kilkadziesiąt osób.	Nie bierzże sobie tego tak do serca, panienko! Nie twoja to wina!	Nie mam najmniejszego pojęcia. Jeśli Bazyli chce się ukrywać, cóż mnie to obchodzi. Jeśli umarł, nie mam potrzeby o nim myśleć. Śmierć jest jedyną rzeczą, która mnie zawsze przeraża. Nienawidzę jej.	Nie o to idzie. Działa powoli, łagodnie, ale pewnie. Strzały tym zatruwano.	Nie tak to broniliście się przed poufałościami dawniej, towarzyszu Jędrzeju	Nie wyobrażasz sobie, panie hrabio, jaką mi pan sprawia przyjemność, mówiąc w taki właśnie sposób Zdążyłem pana zapowiedzieć przyjaciołom jako postać z bajki, jako czarodzieja z Tysiąca i jednej nocy albo średniowiecznego czarnoksiężnika; lecz paryżanie tak nawykli do paradoksów, że biorą za kaprys wyobraźni prawdy niezaprzeczalne, skoro tylko te nie wchodzą w ramy ich codziennego życia. I tak: Debray czyta, a Beauchamp drukuje co dzień, że napadnięto i obrabowano na bulwarze członka Jockey-Clubu, co się trochę zapóźnił; że zamordowano cztery osoby przy ulicy Saint-Denis albo na przedmieściu Saint-German; że schwytano dziesięciu, piętnastu, dwudziestu złodziei, już to w kawiarni przy bulwarze Temple, już to w Termach Juliana, a jeden i drugi zaprzecza istnieniu bandytów w Maremmes, na rzymskiej wsi i na Bagnach Pontyjskich. Powiedzże im sam, panie hrabio, bardzo proszę, że ci bandyci mnie porwali i gdyby nie pańskie szlachetne wstawiennictwo, oczekiwałbym dzisiaj na ciała zmartwychwstanie w katakumbach Świętego Sebastiana, a nie przyjmował ich śniadaniem w moim nędznym domku na Helderskiej.	Posłuchaj pan, panie Moreau, mówił pan z pewnością o moich chorobach u pani Clapart i wyśmiewał się pan z nią z miłości mojej do mojej żony, gdyż mały Husson opowiadał mnóstwo szczegółów tyczących mojej kuracji podróżnym w publicznym dyliżansie dziś rano, w mojej obecności; a nie chcę powtórzyć, w jakich słowach ośmielał się spotwarzać moją żonę. Wreszcie, dowiedziałem się z własnych ust ojca Léger, który wracał z Paryża w Pietrkowym dyliżansie, o planie ułożonym przez rejenta z Beaumont, przez pana i przez niego, odnośnie do Moulineaux. Jeżeli pan był u pana Margueron, to po to, aby mu kazać udawać chorego; tak dalece nie jest chory, że oczekuję go na obiad, i przyjdzie. Panie Moreau, wybaczyłem panu, że pan masz dwieście pięćdziesiąt tysięcy majątku zarobionych w siedemnaście lat... Rozumiem to. Gdybyś mnie pan za każdym razem poprosił o to, coś brał albo co panu ofiarowywano, dałbym panu: jesteś ojcem rodziny. Był pan, mimo swoich nadużyć, lepszy od innego, jak sądzę. Ale pan, który znasz moje trudy poniesione dla ojczyzny, dla Francji, który widziałeś mnie, jak czuwałem setki nocy dla cesarza, pracując po osiemnaście godzin na dobę przez całe kwartały; który wiesz, jak bardzo kocham hrabinę, pan mogłeś paplać przy smarkaczu, zdradzić moje tajemnice, wydać moje uczucia na pośmiewisko takiej pani Husson.	Sam chciałbym to wiedzieć	Tak, tak Wydaje się to aż nadto prawdopodobne.	To cudownie! A kiedy to będzie?	To może byśmy wspólnie rozpatrzyli pewien projekt?	To wasze dzieci?	Tu nie chodzi o gorączkowanie się. Tym razem chodzi o zupełnie inne nieszczęście. Ten Niemiec, Fleischer, to złodziej nad złodziejami! Mówią, że Żydzi są oszustami, a ja ci powiadam, że ten Niemiaszka bije na głowę wszystkich żydowskich oszustów. Sama przecież wiesz, że ja groszem nie śmierdzę. Ja mam tylko pomysły. A ten złodziejski Fleischer chce mnie tak urządzić, żebym już nigdy nie zmartwychwstał. On dla przykładu chce, żebym był u niego ekonomem, takim sługasem, a on będzie dziedzicem! On, na przykład, chce...	Tłumacząc tę operację na język geometrii, można by powiedzieć, że stosunek magnetyczny przedstawia się w postaci trójkąta. Będzie to triangulus magneticustriangulus magneticus (łac.)	W godzinę chrztu? Cóż to? Chciał cię zostawić poganinem?	What? Że niby ship-wrecking? A, to nie. Co ty sobie myślisz! Jeśli dasz mi dobry statek, nic mu się nie może stać. Możesz spytać w Amsterdamie o moje references. Idź i zapytaj.	Widzisz oto łąka, a to	Wy pana Kmicica nie winujcie, bo choćby co i przeciw stateczności uczynił, to młody jest, a oni go kuszą, oni podmawiają, oni zachęcają do rozpusty przykładem i hańbę na jego imię ściągają! Tak jest! Pókim żywa, nie będzie tego długo!	A cóż się stało z góreczką?	A gdybym cię bardzo prosił.	A ja nie pozwolę zrobić z siebie kryminalisty!...	A my naprzeciw Siadajcie, Pawle, wedle mnie.	A ty... czyś nie zapomniał niczego?	Ale jeżdżą konno...	Ale nie uśmiechasz się do mnie, nie wydajesz się szczęśliwa, że mnie widzisz.	Bo się tak blisko nie znamy.	Bogu niech będzie chwała!... Jestem ocalony... Uczciwy człowiek bałby się, podczas gdy jestem pewien, że	Boże miłosierny! nie odkładaj kary!	Byłem. I znałem ludzi, którzy tutaj mieszkali.	Cegła idzie w tym roku dobrze?	Chciałby pan przejść się?	Co pani z nimi gada? Tu się tylko ludzi fotografuje. I osły.	Co tu poradzić toć macie krewniaków?	Czy byłeś przy tym, gdy mą ukochaną w kocioł z roztopionym ołowiem rzucano? Czyżby na ognia żar i na ołowiu war nie działał wcale anielskiej jej postaci czar? Ach, mów, kapitanie, czy mogłeś patrzeć na jej konanie?	Cóż porabiałeś, Clarke?	Dawno pan przybyłeś?...	Dwanaście	Hallo! A pan co tutaj robi?	Ho! patrz pan! gdzieś się tu pali!	Hola! hola! nie czas na rozhoworyrozhowor (ukr.)	I co?	I kochał mnie w ten sposób?...	Iii... ty, Maćku, możesz se siedzieć Przy koniach zawdy musi ktoś być, a choćbyśmy ci jednego roku zasług nie dali, odbierzesz se w drugim. Z Magdą zaś co innego. Ona młoda, jej dopiero na świat, więc po co ma usychać w biedzie?	Jacyż dziś ludzie pracują na moje dochody? Wycofałem się z interesów i zamieniam majątek na papiery.	Jak mówi! Przez nos. Nie dopuściłby do siebie golibrody. A! Gdybyście widzieli jego wąsy! Rude z przyrodzenia, a jakie czarne pod działaniem sztuki.	Jak wam pola zniszczą, a mnie garnki wytłuką!	Jakże zdrowie pańskie? Podobno ciężko pan chorował?	Jeszcze nie.	Każda szata, która ma szczęście okrywać Jego Książęcą Mość, jest szczytem elegancji	Kiedyś i ja mogłem tak myśleć. Ale dzisiaj jestem odmiennego zdania.	Mieniasz? Na cóż? A cóż z tej dziczy i nędzy wynieść można? Złota ni srebra, ni żadnego kruszcu nie mają... jak zwierzęta po lasach żyją... Miast u nich nie ma ani wsi nawet... a ludzie...	Mistrz Henryk von Plauen wiem, że obmyśla środki ku temu, ma nawet zamiar rozpocząć wojnę z Polską	Moje schody... mój dom!...	Musisz już wiedzieć, Klaro że jutro wyjdą zapowiedzi pana d’Adjuda-Pinto i panny Rochefide.	Na kogo? Czyich?	Na panią właśnie czekaliśmy	Nie chciałem wam przeszkadzać.	Nie obrażaj mnie!	Nie wiem, panie. Może dlatego, że wysłano mnie w tę stronę w innej sprawie.	Nie. Chcę życia. Życie tworzę. Można poruszyć pracowników istotnych, masę olbrzymią, świat z dołu na atłasowych barkach trzymającą: niechaj nim zatrzęsą! Będą woleli służyć najwyższym niż tej gawiedzi urzędniczej, tym emerytowanym, bezmyślnym próżniakom i darmozjadom.	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Niechże cię Bóg prowadzi!	No... już dosyć żartów...	O, panie! W sercu Sahary, w piaskach, po których samum się jeno przechadza, jest oaza pewna, ludzkim okiem dotąd niewykryta! Ja i dromader mój wierny byliśmy pierwszymi, którzy tam...	Och, nie, niech pan nie odchodzi Pan baron mógłby się gniewać. Jeszcze raz spróbuję.	Pani tu chyba nie ma bliższej znajomości, niż pani Emilia?	Powiedzże prześladować, przekręcać, gamoniu nieznośny! rozbójniku porządnej mowy a bodaj ci się język na całe życie skręcił!	Powinien je więc naprawić.	Prawdę mówiąc preliminaria niezbyt zachęcające. Jednak w tym całym obrazie nie widzę jeszcze dowodów obłąkania. Prawie wszyscy wielcy ludzie uchodzili u współczesnych...	Proszę...	Przechodź!	Przyjdź jutro, brat się ucieszy.	Szwarc? Z Siennej, mówisz? Szwarc, Szwarc... Nie pamiętam.	Słucham, najmiłościwszy panie!	Tak właśnie mylę się może, prawdopodobnie nawet się mylę, lecz osobiście odnoszę wrażenie, że strach mej rodziny przed tym, że mąż potrzebował wciąż pieniężnych zasiłków, stworzył przepaść pomiędzy rodziną moją a panem Micawberem. Przypuszczam przypuszczam, że niektórzy członkowie rodziny mojej bali się, aby mąż mój nie wymagał od nich ich nazwiska. Nie mówię tu o zapraszaniu na chrzestnych rodziców, lecz o podpisach i poręczycielstwie.	Tak!	Tak.	Tam, na brzegu! Czai się do skoku!	Trzeba się będzie z nim strzelać.	Waćpan nie spodziewałeś się, abyśmy nie uwierzyli jego wieściom?	Według moich przypuszczeń wyspa ta znajduje się gdzieś w samym sercu olbrzymiej pustyni wodnej Pacyfiku, rozciągającej się między ostatnimi zrzeszeniami wyspiarskimi archipelagu wschodniej Polinezji a kontynentem Ameryki Południowej. Fala wymiotła nas na wulkaniczny wydmuch Oceanu Spokojnego mniej więcej pod 90 st. długości zachodniej a 30 st. szerokości południowej.	Wiesz dobrze iż kazałem ci kłaść się przed zachodem słońca i zabroniłem wystawiać się na chłód wieczorny i mówić. Jak śmiesz śpiewać?	Wiesz, Dżek, twój imiennik był u mnie.	Z pewnością. Jak mnie pan widzisz byłem rażony piorunem w łóżku, 12 lipca 1867 w Kiew blizko Londynu, i piorun mnie wyleczył z paraliżu w prawem ramieniu; na co nie było żadnych środków lekarskich!
Kapitanie! Poprzestaję na dziwieniu się. Widocznie znalazłeś to, co ludzie znajdą kiedyś niezawodnie, Prawdziwą siłę dynamiczną elektryczności.	Ależ tak, mój kochany Czytaj na przykład książkę Allana Kardeca o Genezie, cudach i przepowiedniach... To już nie Biblia!... to wykład astronomii, geologii, biologii i psychologii. Z jaką bystrością tłomaczy on cuda Nowego Testamentu... A jak pobłażliwym jest dla legend Starego Testamentu, które w dzisiejszym człowieku budzą uśmiech politowania.	Czy tamci ludzie byli umarli, czy też żywi, ja już nie mogłem się z tego wyplątać Musiałem dalej żyć, prawda? Ucieszyłem się, naturalnie jak się to wszystko wykryło Dźwięk, Wyrzuty sumieniaWie pan, jaki był pierwszy mój odruch, kiedy mi o tym powiedzieli? Poczułem ulgę. Odetchnąłem, bo się dowiedziałem, że te krzyki, czy ja panu mówiłem, że słyszałem krzyki? Nie? No więc słyszałem krzyki o pomoc... które wiatr niósł razem z deszczem. To pewno wyobraźnia. A jednak trudno mi uwierzyć... Jakie to głupie. Tamci nie słyszeli. Pytałem ich potem. Powiedzieli wszyscy, że nie. Nie? A ja wciąż je słyszałem! Powinienem był wiedzieć... ale nie zastanawiałem się wcale, nasłuchiwałem tylko. Bardzo słabe krzyki, dzień w dzień. Wreszcie ten mały Metys podchodzi do mnie i powiada: „»Patna«... francuska kanonierka... przyholowała ją szczęśliwie do Adenu... Śledztwo... Urząd pocztowy... Dom Marynarza... dostanie pan tam pokój z utrzymaniem”. Szedłem obok niego i cieszyłem się	Och! Z pewnością taniej by nam wypadło bawić się w złu, niż kłócić się o dobre. Toteż oddałbym wszystkie mowy wygłaszane na trybunie od czterdziestu lat za pstrąga, za powiastkę Perraulta lub szkic Charleta.	Nie wiesz, kto to jest Efros? Efros to nasz krewniak ze strony matki. To bogacz, potentat, milioner! Już ci przecież powiedziałem, głuptasku, że to, co on mieści w jednej kieszeni, tego nie mają wszyscy tutejsi Żydzi razem wzięci wraz z miejscowymi bogaczami. Możesz sobie wyobrazić, że on wyjeżdża karetą zaprzężoną w szóstkę koni na szpic, a karetę poprzedza jeździec na rączym koniu. Ubrany jest od stóp do głowy w jedwabie i aksamity i posiada dwa futra. Jedno z gronostajów, a drugie piżmowe. A w powszednie dni zajada tylko kołacze i tylko pieczone kaczki. Zapija to najlepszym wiśniakiem...	Pytałem o to siebie nieraz, paniczu, nie znajdując zadowalającej odpowiedzi. Ciekawa rzecz, że chociaż Ham wygląda tak spokojnie, nie ośmieliłem się nigdy dotknąć w rozmowie z nim tej sprawy. Nie powiedział nigdy złego słowa, to pewne, ale i to pewne, że jak morza, tak i tego, co on ma w sercu, nikt nie zgłębi!	Na pewno nie więcej	Pani, zdaje się, jest bardzo na mnie zagniewana. Żywi pani do mnie urazę o to, że namówiłem profesora do wyjazdu.	Tak jest słyszałem, iż hultajstwo jaśnie wielmożnego pana obiegło, i na ratunek z czeladzią pospieszam.	Albercie, Albercie, co ty mówisz Panie hrabio, on tak bardzo pana szanuje, proszę mu powiedzieć, że niestosownie się wyraził!	Nie, nie znałem pana Wickfielda! Inaczej od dawna miałbym pana, panie Heep, na oku.	Ale cóż mówi na miłość Boga, co mówi? nie drażnij mnie, oszaleję.	Panie przynoszęć pismo, zostawiam je tutaj, na kracie okna. Każ przywiązać odpowiedź do gałęzi Czerwonego Krzyża.	Teraz zasię, gdy dziecka nie ma między nami, rozważmy jeszcze sprawę, o której mówiliśmy poprzednio Pan krajczy umyślił już pono sposób na schwytanie najemnika zbójeckiego?	Widzicie, tatulu że pani to podobna do bąka. Żółta w czarne cętki, cienka w pasie, a gruba na końcu. Ale piękna pani!	Każdej chwili możemy położyć rękę na wszystkich tutejszych anarchistach Teraz pozostaje nam tylko skończyć raz na zawsze z prowokatorami, aby osiągnąć pełne bezpieczeństwo.	Nie uchyli się od tego w przyszłości, nie uchyli, tak, jak i wy nie umiecie się uchylić!	Dan jest jeszcze młokosem i nie frasuję się tym, co on z sobą robić zamyśla. Kiedy ja już utracę siły, on po mnie weźmie w swe ręce ten zwinny stateczek. Wiem, że mu całkiem nieśpieszno porzucać nasz fach.	Nic nie szkodzi. Oni chyba nigdy nie rachują na ludzką miłość.	Ale gdzie! Tak się ubiera, jako insi panowie szlachta.	Przyniosłeś. A czy posiadasz zaufanie klasy? Czy nie kłócą się z tobą?	Do Malborga albo choćby na kraj świata, byle tylko Lichtensteina dostać.	Do licha, sprawże pan sobie wreszcie porządniejsze ubranie. Za kilka dni musisz pan wyglądać na burżuja.	Trafiło na siebie dwóch dość walecznych przeciwników. Gdy dochodzi między nimi do pojedynku, walka jest naprawdę zaciekła. O, jest!	Smutna to rzecz gdy w wielkiéj sprawie do małych i wstrętliwych środków się uciekać należy; smutna...	Zdaje mi się, że znam tego Johnsona Wszak to adwokat: siwy, utyka.	To by się dopiero przydało nam, Afrykańczykom, bo nie zawsze mamy co jeść, a rzadko kiedy co pić	Żeby tylko Staś nie zaziębił się w taki zimny dzień latając... Dziś z rana gardło go bolało. A nie widziałaś, Róziu, w czym Marynia do ogrodu poszła?	Trzeba by go wyprawić do Szwajcarii. Przede wszystkim dlatego, że ma tam krewnych, rodzinę matki, po wtóre, jest to jedyne miejsce, gdzie będzie bezpiecznym. Można by ostatecznie do Szwecji, ale cóż tam będzie robił, w dodatku nie znając języka? Jakże go więc przetransportować do tej Helwecji?	Mylisz się, wciąż się mylisz. Jeśli kto kocha prawdę i całe życie jej podporządkowuje, wówczas miłość musi pozostać dla niego uczuciem wszechogarniającym i niejako nadrzędnym w swojej nieziemskiej doskonałości.	Nie gniewaj się, przyjacielu niech mówią, co chcą, byleś miał czyste sumienie. Jeżeli gubernator jest bogaty, powiadają, że kradł, jeżeli biedny, powiedzą, że głupiec i marnotrawca.	Czy ty wiesz, książę co to jest wojna, i to jeszcze taka wojna, do której trzeba iść przez pustynię? Kto zaręczy, że nim dotarlibyśmy do Eufratu, połowa naszej armii i tragarzy nie wyginęłaby z trudów?	Ja przecie sam zapłacę, jak się ożenię z Orzechowszczanką	Patrzcie, jak pitagorejczycy, z racji liczb i imion, doszli, iż Patroklus musiał być zabity przez Hektora, Hektor przez Achillesa, Achilles przez Parysa, Parys przez Filokteta. W głowie mi się mąci po prostu, kiedy myślę o cudownym wynalazku Pitagorasa, który przez liczbę parzystą albo nieparzystą zgłosek każdego imienia własnego rozpoznawał, z której strony był jaki człowiek kulawy, ślepy, podagryczny, paralityczny, pleurytyczny lub dotknięty innymi takimi ułomnościami natury: a mianowicie oznaczając ilością par lewą stronę ciała, zaś ilością impar prawą.	Zawracamy, Carmaux. Żołnierze są jeszcze daleko, cofniemy się i znajdziemy inną drogę, która pozwoli nam wydostać się z miasta.	Ach, więc tak?... Zapewne, że dla kupca jest to najwygodniej. Adieu.	Daj mu teraz spokój Widzisz przecie: dzieciak ledwo zipie. Niech się wyśpi. Masz czas jutro przepytać.	Jak, Antoni, pomoże to, czy nie pomoże?	Nie wiedzieliście to?	To już przeciw takiej żadna broń nie poradzi, prawda?	Wojska tak prędko nie wrócą.	Gdybym była wiedziała, że tobie naprawdę tak strasznie o to chodzi gdybyś mi był od razu tak szczerze, tak otwarcie powiedział...	Ma kochankę. To nawet skandal, rzecz prawie jawna.	Czworonogów też tu nie ma.	Czy mogłabym do pana wstąpić teraz? To znaczy za jakieś pół godziny.	Dziwi mnie tylko, że sam tak ochotnie poszedłeś w niewolę swojej fabryki.	I powiadacie, że nie warto o tym gadać?	Może pan coś zje, panie Franku?	No widzisz, Joe! Mówiłem ci, że Huck dobrze to pamięta!	A cóż to była za postać, która znikła?	Ale go wylewać nie potrzeba!	Bo nie znajdę nikogo lepszego od niego.	Czy to moje mleko?	Mego utrzymania. Nie możesz pan przecież żywić mnie i mego konia, lecz...	Nie wiem, ponieważ w nocy wyjeżdżam z Łodzi.	Nie, raczej dancing wraz z przyczepioną recytatornią okrucieństw arytmicznych.	Ostrożnie, z Hipciem ostrożnie, ostrożnie, piękna pani, ostrożnie ty moja caceńka... bo wszystkie ząbki wytrzaskam, żebyś nie ugryzła	Tak! Mamy iść wybrać kufer. Cudowne nadeszły. Poematy.	To leć, próżniaczko... a prędko!	A i stamtąd jeszcze daleko do Benares	Ależ on mnie nienawidzi. Zazdrości mi, podejrzewa, obrażony jest	Chłopiec do wstępnej klasy?	Dlaczego?... Za te pieniądze, które wam dajemy, moglibyście za Bugiem kupić całą włókę.	Do diabła taka robota!	Dziękuję ci, Bóg zapłać, pozwólcie wy raczej, abym przełamał z wami mój chleb biały i sér zawiędły.	Jacek mu było, znałem go dobrze!	Litości! Co za ignorancjaignorancja sapnęła Tu-Tu.	Mam do pana interes.	No co?	Proszę, opowiedz ojcze ten dziwny sen	Widziałeś pan te ślady?	A były!...	A cóż jeszcze?	A gdzież moje pieniądze?	A pani de Genlis, a pani de Staël?	A! pani pozwól powiedzieć sobie, iż nieosobliwego masz męża.	Ależ!	Bardzo mi przyjemnie. My z ojcem pańskim robimy interesy.	Bardzo ładna.	Bo dobrze patrzę.	Byłeś z afiszem u dyrektora?	I cóż?	Już idę mamo	Kiedyś przyjechał?	Macie jakiś ładunek?	Mamele, žiūrėk, be ne mūsų Kazė ta, kur stovi po egle?	Niech mi pan da spokój!	No dobrze. A więc, czego pan sobie ode mnie życzysz i jaki akt mam sporządzić?	O której?	O! tatku, tatku!	Od policji.	Pani Janina! Ależ zrobiła mi pani ogromnie dobrą niespodziankę.	Panowie Portbos i Aramis, wy, którzy jesteście sędziami, jaką jej karę przeznaczacie?	Radź pan...	Słusznie ale w każdym razie przyjdźcie bocznemi schodami.	Warumwarum (niem.)	Widzieliście?	Wyjada wszystko.	Zdychaj, parrycydoparrycyda (łac. parricida) rzekł Kmicic.	Świętego Brauninga... Wielgi dziś odpust u socjalistów!
Nie ma już na podorędziu Jagusi, to może mu się odechce.	Nie ma o czym mówić! Ale gdzież jest ten wasz mały człowieczek?	O, sam nie wiem, czy wolno mi wyjawić komuś taką tajemnicę, ale los, konieczność mnie do tego zmusza...	To, czego ja nie będę mógł napisać... Ale trzeba to misternie podsuwać. Niech cię Bóg broni, abyś się wydał z tym, żeś ode mnie słyszał, jakobym korony pragnął. Na to jeszcze za wcześnie... Ale mów, że tu wszystka szlachta na Żmudzi i na Litwie o tym mówi i chętnie to widzi, że sami Szwedzi głośno o tym wspominają; żeś to i przy osobie króla słyszał... Będziesz zważał, kto tam z dworzan z panem marszałkiem konfident, i podsuniesz mu taką myśl: niech Lubomirski przejdzie do Szwedów, a w nagrodę zażąda małżeństwa Herakliusza z Radziwiłłówną, a potem niech Radziwiłła na Wielkie Księstwo popiera, to Herakliusz je z czasem odziedziczy. Ambicja, PychaNie dość na tym; podsuń i to, że gdyby Herakliusz raz litewską włożył koronę, tedyby go z czasem i na polski tron powołano, a tak w dwóch rodach dwie korony na powrót by się złączyć mogły. Jeśli się tam tej myśli oburącz nie pochwycą, to pokażą się małymi ludźmi. Kto wysoko nie mierzy i wielkich zamysłów się zlęknie, ten niech się laską, buławką, kasztelanijką kontentuje, niech służy i kark zgina, przez pokojowców na łaskę zarabia, bo niczego lepszego niewart!... Mnie do czego innego Bóg stworzył i dlatego śmiem wyciągnąć rękę po wszystko, co tylko w mocy człowieczej, i dojść aż do tej granicy, jaką sam Bóg potędze ludzkiej postawił!	A ty mu wywzajemnisz się, Kamo I ponieważ jest tak hojnym magnatem, bogowie feniccy nie ukażą cię śmiercią...	Wiemy wszyscy, jak pan stara się udowodnić sam przed sobą siłę swego ducha i dźwiękowych kombinacji. Ale to trochę nieczysta sprawka z tą siłą ducha właśnie. Gdyby nie emocjonalne działanie samych dźwięków...	U Migurskich, czy nie u Migurskich, ale to już słyszeliśmy, dobrodzieju mój kochany, ze sto razy, nie prawda, panie Adamie?	Ale biednieńki, taki chudzieńki...	Ale winienem ją powierzyć panu, bo ty jedynie dopomóc mi możesz w spełnieniu zlecenia, które otrzymałem od Jej Królewskiej Mości.	Droga pani Bonacieux, jesteś czarującą, ale zarazem strasznie tajemniczą kobietą...	Wystarczą mu kły i pazury.	Słowa! Cóż słowa, mój ojcze? Tysiącem słów można nawrócić tysiąc heretyków. Powiadasz, że święty Vincente był wielkim kaznodzieją. To prawda. Istotnie przywrócił naszej wierze wiele tysięcy Żydów, którzy uszli w swoim czasie z pogromów. Lecz cóż z tego? Ci wczoraj nawróceni dzisiaj w osobach swoich synów i wnuków mordują skrytobójczo obrońcę wiary. Czemu to czynią? Ponieważ nienawidzą Świętej Inkwizycji, zmieniwszy tylko formy, a nie zmieniając ani na literę swych heretyckich natur. SłowoOkazuje się, że słowa bywają nie uchem igielnym, lecz bramą szeroko otwartą dla wszystkich. Przechodzi się przez nią tak łatwo, jak z ciemności do światła świtu. Zaprawdę, mój ojcze, biada walczącym, jeśli zbyt zaufają uzdrawiającej potędze słowa!	Władysław nie będzie się ważył ich wszczynać	O! ten mi to zgóry zapowiedział Ale nie dbam o to!	Co mu ta zrobią Chybszy on w nogach od nich i zawdy im się wymknie.	Widzi mi się, co bez kijaszka z nimi obyć się nie obędzie, bez twardego! Dawno się im to należało, zaraz po śmierci nieboszczki, kiej kłyżnić się zaczęły o gronta, ale się jeszcze wagowałwagował Boryna, wiadomo. Ale dobrością z nimi się nie skończy, nie!...	Skoro jesteś tak poczciwa, że godzisz się zostać trochę aby mnie pocieszyć, powinnabyś zdjąć suknię; to za gorące, za sztywne, nie śmiem zbliżyć się do ciebie, aby nie zmiąć tej pięknej materji, przytem są między nami te symboliczne ptaki... Rozbierz się, kochanie.	No, kiej tak to jo juz nie bede bacyła, ze te wągle takie cięzkie... albo ze mnie ta casem kuchorka wytarmosi... bele mi było wolno o tem wsyćkiem myśleć.	Co dość, to dość! Bóg też da, że gwałty się skończą a prawo znów zapanuje. Krótko mówiąc, wasza książęca mość mi nie groź, bo się nie boję.	Dlaczego? Ano bo one nigdy nie mają żołądków jak się patrzy pełnych. Głodne to, a jadła chciwe jak młode jastrzębie albo lisy.	Gdzie tam, to dobrzy ludzie. Ledwie z życiem uszli chłopak i dziewczyna, a co się z resztą weselników stało, nie wiedzą.	Mój Mareczku, moje dzieciątko pewnie nic nie jadłeś? Mam dla ciebie jagódki. Za chwilę wieczerza. Siądźże, spocznij.	Niech się pani uspokoi. Na pannę Natalię tego rodzaju dyskusje małe wywarły wrażenie. To była natura samodzielna, śmiała, bezwzględna.	Ta omyłka przyniosła ci trzydzieści milionów... nieprawdaż? Nie zawahałbym się tak ryzykować.	Więc język jej nie przykrócił się z latami?	Bo i nie trzeba. Po cio wszystko rozumieć? Przekona się pan w Borowie.	Byłeś ładnie wstawiony wczoraj. Tak, staruszku: przede wszystkim nie lubię mężczyzn, którzy piją...	Dlaczego tu szyba stłuczona? Ile kosztuje to lustro? Kto gra na tym fortepianie?	Dziękuję panu serdecznie, bardzo się cieszę...	Ha! to go chyba na wojnie dostaniesz.	Hm! Był pan kiedy na Zachodzie, panie Troop?	Idą na pewno...	Ja z ufnością do pana przychodzę bo nie każdemubym nawet zwierzyć się mogła o co idzie. Mój ojciec oskarżony jest o tajemny arjanizm, był uwięziony... uszedł z więzienia... majątek nam zasekwestrowano.	Nic nie znacząca rana, spirytusem zaleję i boleć przestanie.	Nie będziesz miał go w tym razie.	Nie jestem więc wszechwładnym? zapytał.	Panie łaskawy nie mógłbyś się pan czasem dowiedzieć od swego brata, ile on też zapłacił panu Majewskiemu?	Wiedz pan, że zmarła, zostawiając 100. 000 dolarów, po które nie zgłosił się dotąd nikt jeszcze.	Więc on tam nie wyczuł żadnych nadnaturalnych zjawisk?	Chyba nie przypuszcza pani, że będę zbierał niedołęgów i zapełniał nimi fabrykę Tam potrzeba pracowników...	Czemuż go pan nie przytwierdzi mocnym bretnalembretnal	Moja rada jest taka: nie ustąpić! Ani piędzi. Owszem	Nie cierpię, bo ojciec chwalił go któregoś dnia przed Fabciem, a zresztą i Will go nie cierpi. Piękna lala!	Nie wiem	Nie, nie traciliśmy czasu. Pracowaliśmy we dwoje, a pani Gummidge...	Nigdy więcej nie będę ich sługą.	Odbijają straty na bankructwach ostatnich.	Panowie! Toast na cześć dzisiejszych zdobywców nagród, ordynata w pierwszym rzędzie!	Tylko nie udawaj! Przyjemność czy miałaś dzisiaj w nocy ze mną?	Tak poradzono... Ha! Bo moglibyście i tutaj przecie znaleźć miejsce. Wszyscy przecie ruszymy pod Łowicz. Mamy tu dosyć tego, jak je Cesarz Jegomość nazywa, la pospolité. Sprawnie się to dosyć szykuje.	Da Bóg, że się to stanie!	Jak to? i nic więcej?	Numer trzydzieści cztery; mówią, że tak się przyzwyczaił do ciemności, że dojrzałby nawet szpilkę w najciemniejszym kącie lochu.	Prawda! Tak, to prawda!	To dopiero niższe górce, chelo. Zimno zacznie się dopiero wtedy, gdy wejdziemy w prawdziwe góry.	Cóż tak wytrzeszczasz ślepia?	Gdzież się oni wszyscy podzieli?	Jak to? Przyjeżdża w gościnę i z wojskiem? Jak nieprzyjaciel?	Macie tu jakąś Syryjską niewolnicę, zręczną do tańca a piękną? prawda-li to?	Miał rację.	O Myszkowskim powiadają że odda trzech szlachty polskiej za jednego psa włoskiego...	Oj, co to, to prawda! Chcielibyśmy oboje, żeby tu panicz biegał i kopał jak wszyscy ludzie.	Panie Wilczek, to jest złodziejstwo!	Przeprowadzamy się.	Rozumie się	To widać od razu po jej stroju. Poinformował pan nas o tym, o czym już wiemy, podobnie jak i cała widownia.	Wspomniałaś mi niegdyś, że mogę starać się o twoją rękę. Ja dowiedziałem się o twojej wyprawie. Portier z hotelu Suisse powiedział mi, dokąd pojechałaś. Byłem tam. Mieszkałaś z tym człowiekiem.	A mnie pilniéj jeszcze, niż waszéj ekscelencyi	A teraz, mój chłopcze, zaprowadź mnie do kapitana.	Będziemy musieli poraz wtóry stawać w konsystorzu.	Chyba przyjemna	Cóż teraz poczniem?	Cóż, Saro?	Dlaczego mam dać trzy, gdyś sam dwu żądał?	Dobrze, dziecko, dobrze...	Dwa mogą być wyjścia wojna i bankructwo.	Dzięki, panie, jesteś nieskończenie dobry.	Ekscelencjo! siłasiła (daw.)	Gdyby tobie włos spadł przysięgam, że Dagon... że wszyscy tutejsi Fenicjanie oddadzą głowy lub zdechną w kopalniach! Poznają oni, co może Grek...	Gdzież tam, czytałam niedawno, że w tym lesie zabili powracającego z roboty robotnika, wiem z pewnością, że tutaj zabijają	Ile czasu minęło, zanim do wesela doszło?	Jaksa!	Jestem samodzielna, wuju!	Jeżeli nim jestem...	Kto utrzymuje te groby?	Moja droga! Moja miła! Moja jedyna! Przedstaw mię jej, gdy tu wejdzie! Powiedz: oto jest brat mój, wzór wszystkich przymiotów i doskonałości, chłopak poczciwy...	Nad życie.	Nasi, nasi!	Ne! Ir tiesa uždrausta.	O Boże, co też pan mówi?	O!	Pan jesteś nieporównanym ciceronemciceron (z wł. cicerone: żart. mały Cyceron)	Proszę	Przecież ty, Jakubie, byłeś zawsze pilnym i dobrym pracownikiem... zawsze sumiennie chodziłeś około interesu...	Rany. Jakiej chałupy?!	Skąd pan wie, że im dobrze?	Szalony zazdrośniku ty mnie zabijesz...	Tysiąc dwieście!	Wszyscy są złodzieje...	Ładnie Łódź trzeszczy.
Dajże Boże! tylko że to dziś trzeba będzie podobno bić z wierzchu na zamek, nie tak jak pierwej, wymknąć się tylko ze środka.	Miłościwy panie! ciężko zawinił nasz naród, grzeszny jest i słusznie chłoszcze go ręka boża, ale przecie, na rany Chrystusa! nie znalazł się w tym narodzie i da Bóg, po wieki nie znajdzie się taki, który by rękę na świętą osobę pomazańca boskiego śmiał podnieść!	Obyczaje odpowiedział Piastun do jakiego nawykliście; przykład ruchomej końcówki czasownika., nie znajdziecie u mnie. Kmieciem jestem i bartnikiem, żyję jak ojcowie... Przy dawnym obyczaju stoję... Dzikimi nas za to zowią, a my dzikimi zowiemy tych, co odzież nosząc lepszą i oręż piękniejszy, serca drapieżne mają... Że na gród was nie puszczono, dziwić się nie powinniście, niepokój tam musi panować wielki...	Nie spodziewajcie się wszakże aby wam tu bardzo u nas było wygodnie. My sami tu obozem... co chwila się Laskonogiego spodziewamy pod zamkiem, będziemy się musieli bronić. Nasz książe ma wiele męztwa i wytrwałości, na swojem postawi, ale przecierpieć musiemy i głodem przymrzeć. Clericus curiae, gdyż taki sobie tytuł nadawał Medan, mówiąc to uderzył nogami, aż mu ostrogi zabrzęczały i rycersko się postawił.	Tak jest. Spotkał Skrzetuski w jednym monasterze ukrytego pana Joachima Jerlicza, a że to wszystkich o kniaziównę dopytywał, więc pytał i jego; pan Jerlicz zaś powiedział mu, że jakie były panny, to je wpierw Kozacy pobrali, jeno się u Dobrego Mikoły dwanaście zostało, które dymem później wyduszono; a między nimi miała być i Kurcewiczówna. Skrzetuski, że to pan Jerlicz śledziennik i na wpół przytomny od ciągłego strachu, nie wierzył mu i poleciał zaraz po raz wtóry do Dobrego Mikoły jeszcze raz pytać. Na nieszczęście, mniszki, których trzy także w tej samej celi uduszono, nie wiedziały nazwisk, ale słuchając deskrypcji kniaziówny, którą im Skrzetuski czynił, powiedziały, że taka była. Wtedy to Skrzetuski z Kijowa wyjechał i zaraz ciężko na zdrowiu zapadł.	A przecież nie bałeś się niczego, hę, książątko?	Czemuście nie zbliżyli się sami?	Póki nie wrócicie, to i Juranda pohamuję, aby się na was za Zygfryda nie pomścili	Niech mnie diabli wezmą, jeżeli młynarz nie ożeni się prędko powtórnie. I wiem, do kogo się zaleca!	Jeżeli twoja matka pozwoli, dlaczego nie? Mnie i tak jungi potrzeba, ale to ci tylko powiem: nie codzień leżymy w porcie tak jak dzisiaj, bo nieraz też płyniemy na otwartem morzu, gdzie Łucya tańcuje, a tobie może się dostać zimny Prysznic, albo też odemnie parę policzków lub kułaków, a wtenczas trudno uciekać, moje dziecko! Nie codzień także tak jak dzisiaj miewamy na podwieczorek kawę z bułką! A teraz śpij tylko w małej koji; będziesz sobie w niej leżał jak w skrzyni u twojej matki.	No, niech się pan przyzna, że był to tylko lapsus!	Tak, du Tilletdu Tillet odparł Stefan i ugryzł się w język, spostrzegłszy się na nieostrożności, z jaką przyznawał się do stosunków z du Tilletem.	Właśnie, że nie płynie.	Z góry mogę pani powiedzieć, że nie robi.	Rycerz Maćko, wysłuchawszy tego, powiedział mi nazajutrz dzień: „Jeśli tak, to ją może i znajdziem, a mnie co duchaco ducha (daw.) schwytać, jak psa łańcuchowego., tak jak Juranda przywiedli. Niech rzekną mu, że ją oddadzą, byle sam po nią przyjechał, to i przyjedzie, a wówczas dopiero stary Zygfryd pomstę za Rotgiera na nim wywrze, jakiej oko ludzkie nie widziało”.	Mój Matysku, mam ja do ciebie prośbę; wiem, żeś ty dobra dusza i zawsześ nam był życzliwy. Trafić się może, że tu o mnie albo o matkę pytać się będą; może o ojcu jaka wieść przyjdzie, może i sam ojciec jeszcze wróci tedy abyś o tym wiedział i wszystkim mówił, że matka moja jest w Strzałkowicach u tkacza Sebastiana, a ja będę w Soli, przy żupie na robocie. Może i pan Serebkiewicz, co ojcu tę niegodziwą furmankę naraił, przekazywać co będzie, a może i z zamku co przyjdzie...	A teraz chciałbym wypatrzyć mego wspólnika Zbliżył usta do mego ucha. Podniósł rękę i kiwnął na kogoś znajdującego się u końca ulicy.	Atanazy: Pan jest chyba pijany, panie rotmistrzu. Otóż jedyną rzeczą ciekawą jest jeszcze rozmowa. Tylko nie z tym przekonaniem, że wszystko jest względne: wtedy oczywiście lepiej tłuc kamienie lub łowić ryby. To najtańsza doktryna ten relatywizm. Ale jest przeważnie bronią ludzi o niższej inteligencji, podobnie jak dowcip i złośliwość: wydaje im się, że są bardzo mądrzy...	Bo ja oddam. Procenty panu będę płacił, a jak czego się dorobię, to ratami spłacę.	Czy wasza dostojność wiesz, co się stało w zajeździe „Pod Okrętem”, u brata naszego, Asarhadona?...	Gdy panu coś powiem, hrabio, z pewnością będziesz pan tak uprzejmy, że poświęcisz dla nas wszystkie przeszkody.	Na próżno! Jak widać, nie zna pan wysokości sumy.	No! no! poczekajcież! namyślę się, namyślę. Pójdziecie do kancelarji i pomówicie tam z moim sekretarzem...	Teraźniejsza nauka i teorya sztuki zrzeka się nawet gonienia za niemi i marzenia o nich	Wśród tej wrzawy wojennej wy, kochany poeto, musicie się tu nader czuć obarczonym... Cześć Muz potrzebuje spokoju...	Nie ujdziecie mi! wołał, doganiając go Hasch. Wiem, kto wy jesteście, i coście u pięknej Krystyny porabiali. Czy posłem przybyliście, czy dla siebie	Czekaj! Do Grabca napisałem tylko, że maszyna zdobyta, aby w razie czego sądził, że mi ją przemocą odebrano... Można ją także było oddać Józwie lub za nagrodą, niby wrogom wydartą, zwrócić Jackowi, jako prawemu właścicielowi...	Teraz bywajcie zdrowi, idźcie spać nie baraszkując a pomnijcie nie broić, żebym wstydu za was nie ucierpiał, bo uprosiłem mistrza Ambrożego, by mnie do jutra jeszcze wyręczył.	Nie, nie pani, przeciwnie, zobowiążesz nas jak najmocniej, księżniczko.	Zapytywałeś, panie jaka jest różnica między spaleniem zmarłego i zrobieniem z niego mumii? Taka sama jak między zniszczeniem szaty a schowaniem jej do komory. Gdy szata jest przechowana, może się niejednokrotnie przydać; a gdy masz tylko jedną, byłoby szaleństwem palić ją...	A ja nic nie rozumiem	Cóż panie robią w instytucie?... przepraszam, że zapytuję...	Nie licząc hr. Filipa	Nie.	Toś ty o tem nie słyszał?	Ależ, mój panie, rząd nie po to ich tam umieszcza, żeby służyli za wzór cnót.	Bo... bo, widzi pan, ona nie zechce. To musi być przeprowadzone wbrew jej woli.	Ależ słowo honoru, nie miałem myśli nawet ubliżać pani. Owszem, jako szczerze życzliwy, chciałem przyjść ze słowem współczucia. Pan Władysław...	Czegóż ty płaczesz, dziecko? Przecie ci serce zabiło! Chwała Bogu! Zobaczysz, jak to miło kochać! Nigdyś nie kochała pewnie?	Dla tego samego powodu, dla którego i ty mnie nie zabiłeś w czasie mego snu	Jeszcze dotychczas nie byłam łajdaczką. Może teraz zostanę.	Tak myślisz? Ale zrobiłaś głupstwo... Jak można nie wyjść za Solskiego!...	Na zawsze. Dziś jesteś mi druhem; jutro cieniem tylko będziesz dla mnie, a nawet przestaniesz istnieć zupełnie. Świat to grób, nic więcej.	Co to kogo obchodzi? Spróbuj na którym z nas, czy...	Najpierw żądam, aby powrócono mi pachołka mojego w pełnem uzbrojeniu. Rozkaz ten spełniliśmy z pośpiechem, bo, pojmuje pan, gotowi byliśmy na wszelkie rozkazy pańskiego przyjaciela. Pan Grimaud (ten powiedział nam swoje nazwisko, chociaż mówi tak mało), pan Grimaud wpuszczony został do piwnicy, choć mocno był ranny, i znowu zatarasowali drzwi, wyprawiając nas z rozkazem, ażebyśmy siedzieli w sklepie.	Czy to ty prezydowałeś na tej naradzie?	Cóżeś mu na to?	Idź między chrześcijan idź do domu modlitwy i pytaj braci o Glauka lekarza, a gdy ci go wskażą, wówczas, w imię Chrystusa, zabij!...	Myślałem o tobie, powiadałem sobie, iż, na moim miejscu, niejeden mężczyzna chciałby być kochanym bez zastrzeżeń: kochasz mnie tak, nieprawdaż?	No leźże gapiu? wołał nareście Rupert, sprowadzając Majstra ze wschodów i to mówiąc wziął go za połę, pociągnął, i skacząc jak bocian cieńkiemi nóżkami, wlókł Bartłomieja, którego brzuch i tusza, tak prędko iść niedozwalały i który przeto wrzeszczał jak szalony.	Dał wyrok na życie? zawołała niecierpliwa	Jak byś zgadł, dziadu kochany... toby mnie było na rękę.	Kto? ZaporożeZaporoże Kozacy pozostający na żołdzie Rzeczypospolitej., mieszczanie, czerńczerń mieszkańcy futorów, drobna szlachta.	Mniejsza Czyby jednakże Stach zrobił coś podobnego?...	Na Plantach, przy fontannie, nocą.	To prawda, jesteś uczciwym człowiekiem A zatem dobrze: wejdziesz do fortu, zanim piraci zaatakują miasto i będziesz walczyć u boku swoich rodaków. Van Gould jest Flamandczykiem, ale Gibraltar należy do Hiszpanów.	Co prawda, to prawda: zapłaćcie za żyto, a dam wam w dodatku takiego gościńca...	...Jest właśnie szczerością.	A Jaguś to kiejby ją kto w mleku wymył	A jakim to sposobem, panie?	Bardzo wielu, przyjacielu Nedzie.	Bo widziałem, jak z całej siły dała w twarz tatusiowi, który jest przecież dużo mocniejszy ode mnie.	Cóż to za rodzaj obłąkania?	Ja co do pańskiego wychowania, a pan co do mojego.	Jakto! czyżby doprawdy ze czterech wierszy poznać można sprawcę ex ungue leonem...	Jakże to? ten zdobył królewską chorągiew?	Pan zapewne do pana prezesa Sanickiego. Proszę spocząć, za chwilę wróci.	Tu zaraz.	Widziałem egzekucję Castainga alem wtedy miał mocno w czubie, bo to był ostatni dzień gimnazjum i spędziliśmy noc w jakiejś knajpie.	Widzisz tego dużego ptaka?	Ale skądże was losy tutaj jako aniołów opiekuńczych przyniosły?	Bo ja bym kupił futbalfutbal (daw., z ang. football)	Całujta mnie!...	Co mówisz, Traddlesie!	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Co?	Cudzoziemiec nareszcie poznał w nim kapłana	Dobrze! A teraz powiedz hasło ptaków.	Dziś!...	Idę Kozaków z waszych okowów uwolnić.	Jaki on dobry... jaki on szlachetny... jaki on święty!...	Jakże mogę im dopomóc bez pieniędzy? Wszak w zamian za te pieniądze przyrzekłem Sintramowi umrzeć!	Mniej więcej kwestia trzech tygodni.	Mów śmiele! Wojska wyszły?	Poszedł przodem.	Skąd ty masz ciągły humor?...	Sześćset atmosfer ciśnienia wewnętrznego	Sztuka	Słyszałam. E, stare. Jak was wykurzą z Warszawy, kupię patefon z tubą.	Ta filantropia niedaleko cię zaprowadzi. Dziewczyna, gdy dorośnie, odda ci kamieniem za chleb	Tak, wiem Kochana Ruby, wiem.	Tak. Poczciwością, dobrocią, sercem.	Widzieli ojce nasi pod Płowcamibitwa pod Płowcami odpowiedział Zyndram.	Winicjuszu wierzyszli ty?	Wody!	Własną piersią wykarmiłam! Ach! Ach! Ach!	Właśnie przed chwilą, panie prezesie...	Zmysły	Zwodź głupich a gdzie wasz nos?	„Wisła” informował młody Huszcza półszeptem narzeczoną
Jeżeli chcecie, to wszystko wam powiem: kto ja i jaka. Kiedy dobry człowiek pyta się, dlaczego nie powiedzieć? Jednego już nie zawstydzę się pewno, to swojej familji. U dziadunia dwa domy własne były; ojciec w kancelarji służył; ciotecznego brata mam bogatego, bogatego! W jednem dużem mieście adwokatem jest, nazywa się Kluczkiewicz, żonkę także z pańskiego domu wziął i jak pan żyje. Ot, z jakiej ja familji! Sroce z pod ogona nie wyskoczyłam, a że w służbę poszłam, to już taka dola moja nieszczęśliwa... Rodziców szelmów Pan Bóg mi dał...	Czyli, ściśle licząc, zostanie na próby i uczenie się ról ze cztery dni. Nikt nie będzie umiał, nikt nie zdąży opracować roli jako tako... Przecież to istne zabójstwo, zabójstwo!	Niewesoła to rzecz, że kobiety w naszym kraju powszechnie są uważane za dzieci, z którymi się nie mówi o interesach. Uważają je za dzieci, a żądają od nich, żeby były ludźmi. Nic więcej pani radzić nie mogę, bo nic nie wiem; ale z tego, czego się mogłem dowiedzieć z listu, wnoszę, że rada byłaby nawet bezużyteczną. Sprawa jest jasna: pan Tecki pożyczył pieniądze od Ofmana za poręczeniem ojca pani; poręczyciel obowiązany jest zapłacić dług w razie niemożności dłużnika. Ojciec pani dobrze o tym wiedział poręczając. Zatem, jeżeli Tecki czy dla braku pieniędzy, czy z innych jakich powodów stał się niewypłatnymniewypłatny	Ja bym dla pana dała sobie uciąć rękę. Oddałabym dla pana dziesięć lat życia! Pan mię jeden w Warszawie znalazł i dał mi jeszcze odetchnąć nadzieją... Ale czyż można należeć do dwóch mężczyzn? Niedobrze i nie wolno odtrącać takiego głębokiego i czystego umiłowania, jakie niezmiennie mam dla pana! Że pierwiastki, które dałam innemu, nie wchodzą w zakres tego, to nie moja wina, to nie ode mnie zależy.	Podobnie i ja się czuję, gdy ktoś w odniesieniu do mnie używa tego słowa... którego ja nigdy nie wypowiem... Zresztą to, co nosi u was ową nazwę, to wszystko istoty urojone, o jakich Ludkom Górskim nigdy nie zdarzyło się słyszeć: jakieś małe bąki o motylich skrzydełkach, spódniczkach z gazy, z gwiazdami we włosach i z różdżkami w rękach, przypominającymi trzcinkę, używaną przez nauczyciela w razie potrzeby ukarania złego ucznia lub nagrodzenia dobrego. Umiałbym coś o nich powiedzieć!	Jest, jest już odwilż w zaschłej, starej głowie. Niech pan sam powie, czy nie wskoczyłem na płochliwą szkapę? Ten Prochryst, to on całkiem dobrze wykalkulował z tym szkiełkiem w oku. Tylko po co szmaragd, kiedy taki drogi? Choć może i trzeba takiej kosztowności, aby była siła... On szkiełkiem zielonym trzyma Antychrysta, ażeby nie bił i nie śmiał przystąpić.	Już zapóźno na rozmyślenie się! Pan mi wczoraj o tem powiedział przez telefon, ale ja nie wziąłem pod uwagę. Czy pan jest dziecko, czy co? To tak załatwia się interesy?...	Ani trochę! To po prostu pojedynek na śmierć i życie z młodym człowiekiem, którego pan oprowadzał w nocy po ulicach Parmy i który czułby się zbezczeszczony, gdybyś pan został przy życiu. Jeden z was jest zbyteczny na ziemi; toteż staraj się pan go zabić; będziesz miał szpady, pistolety, szable, wszelką broń, jaką można zgromadzić w kilka godzin, bo musieliśmy się śpieszyć; policja bolońska jest, jak panu wiadomo, bardzo czujna, a nie trzeba, aby przeszkodziła temu pojedynkowi, nieodzownemu dla honoru młodego człowieka, z którego pan sobie zadrwił.	Nie myślę tylko, że trzeba znaleźć inne słowo. To, co jest, jest i musi być zależne ode mnie. Nie może być wypowiedziane ostatnie słowo.	Powinien wystąpić, bo i tak Maciuś przegra wojnę. Przecież młody król jest już koło stolicy. Jeżeli tyle drogi sam uszedł, i teraz sobie sam poradzi. I co wtedy? Wszystko weźmie dla siebie. Młody król wcale nie potrzebuje pomocy, tylko chce, żeby królowie po równo się podzielili, żeby nie było zazdrości.	Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Bo i nie trzeba. Po cio wszystko rozumieć? Przekona się pan w Borowie.	Życie jest doskonałym lekarzem od fantazyi i szałów. Ale i w tych czasach, o których wspominasz, jakkolwiek szalony, nie miałem pociągu do rzeczy szpetnych fizycznie czy moralnie... To zaś, co przypuszczałeś, byłoby ze wszech względów ogromnie szpetnem...	Może zaczniemy teraz mówić o kobietach, czy to nie właściwy temat dla panów?	Owszem. Znałem panią. Lecz nie pytałem o nazwisko pani. Pytam o to tylko w pewnych wypadkach. Pani jest na przykład takim wypadkiem.	Nie było tu panny Felicji? Miała przyjść o wpół do trzeciej i iść ze mną na ryby... Ale taka to babska punktualność. Może pan pójdzie z nami? Nie ma pan ochoty. To może pan woli grać ze Starskim w pikietę?... Do tego on zawsze gotów, wyjąwszy, jeżeli znajdzie komplet do preferansa.	Dobrze, dobrze, nie schodź tylko na dół, ojciec się kąpie.	Idź jedz i zajmij się tam wszystkim w moim imieniu. Zwłaszcza nie zaniechaj spoić dobrze tego... cymbała!...	Stosunki społeczne, prawo, stosunek człowieka do człowieka, życie pojedynczych ludzi i to, co się nazywa życiem prywatnem, jest, bądźcobądź, oparte na nauce chrześcijańskiej. Ułomności ludzkie wykrzywiają ją, ale jednak wszystko na niej stoi. Ale to dopiero połowa zadania spełniona rozumiesz? Wprowadzić go do historyi, oprzeć na nim stosunki dziejowe, stworzyć miłość bliźniego i w znaczeniu dziejowem	Miałażby wasza eminencja nie wierzyć słowu mojemu?	Nie mogę w to uwierzyć, aby Wasza wysokość wiedział, że chodzi tu o lady de Winter...	Nie rozumiem	Doniesiono mi z policji, że ktoś, mieszkający pod tym adresem, wypytuje o Nr 2704 Jeżdżę już siedem lat i nikt na mnie nigdy skargi nie wnosił, więc bardzo mnie to zadziwiło i przyjechałem, żeby się dowiedzieć, co pan ma przeciwko mnie.	Nie usiądę! Noga moja tutaj więcej nie postoi, gdzie mnie obrażają.	Stefan! ja już czasem wysiadam, już nie mogę, sił nie starcza.	O, nie myśl, że ja tu zaśniedziałam Ja także chciałam pracować na siebie, nawet nauczyłam się haftu. Ale cóż z tego?... Kiedy powiedziałam, że będę sprzedawać moje hafty, mama dostała spazmów!	Mówiłem więc że w pewnym miejscu, w Estramadurze, był sobie pasterz kóz, to ma znaczyć, panie, taki, który kozy pasał, a który to właśnie pasterz albo pasący kozy, jak chce mieć historia, nazywał się Lopez Ruiz i nadto ten pasterz, Lopez Ruiz, zakochany był, jak się mówi, w pewnej pasterce, nazwanej Toralva, która to właśnie pasterka, nazwana Toralva, była córką bogatego pasterza, który posiadał bardzo liczną trzodę.	A więc przyjm inną rolę, bądź czymś więcej jeszcze, panuj wraz nade mną i nad moim państwem, bądź moim pierwszym ministrem; ofiaruję ci małżeństwo takie, jakiego mi dozwalają smutne więzy mego stanowiska. Mamy przykład tego niedaleko: król Neapolu  zaślubił właśnie księżnę Partana. Ofiaruję ci wszystko, co mogę  uczynić: małżeństwo morganatyczne. Dodam jeszcze jedno, aby ci dowieść, że nie jestem już dzieckiem i że zastanawiam się nad wszystkim. Nie chcę sobie poczytywać za zasługę warunku, jaki sobie nakładam, że będę ostatnim z rodu, ani przykrości, z jaką będę patrzał, iż wielkie mocarstwa będą za mego życia rozrządzały moim dziedzictwem: błogosławię te przykrości bardzo istotne, skoro mi dają jeden sposób więcej dowiedzenia ci mego szacunku i miłości.	Od samych tych ludzi. Dziwny to człowiek ów Kmicic, bo gdym mu sam zdradę przed pojedynkiem zadał, tedy nie zaprzeczył, chociaż niesłusznie go posądziłem. Pycha widać w nim diabelska.	Aż strach za grdykę łapie, tak cicho na wsi! Gdzie to po inne roki, w tym zwiesnowym czasie, to aże się wieś trzęsła od wrzasków i śmiechów!...	Biegaj mi zaraz na dół i przypilnuj, by niewiastę odniesiono na powrót do jej izby. A śpiesz się, będę oknem patrzył, jako się to stanie.	Któż, jak nie on? Byłem u niego w służbie. Nabierz więcej atramentu. Dalej. Zrobiłem tak, jak nakazano. Potem pieszo ruszyliśmy w stronę Benares, ale na trzeci dzień spotkaliśmy pewien pułk. Czy już napisane?	Ja myślę, że nie chciał przeszkadzać Pełskiemu... Taki niedobry!	Nie miałem grzesznej intencji, żebym tak zdrów był!...	Panie komendancie! pan mi nic o sobie nie powiedziałeś, a ja-bym tak chciała jakie wydarzenie z wojny usłyszéć. Lubię, gdy pan mówisz o Napoleonie, ale to takie smutne. Gdyby pan był tak dobry...	Nie licząc, że miejsca są zapłacone	Beauté du diable! Powiédz lepiéj: ależ młoda! nie wiem czy ma lat osiemnaście, a hr. Filip...	Po pierwsze dlatego, żeś mnie pan jeszcze nie zaprosił.	To go uprzedzę, bo właśnie jutro wybiera się z panną do Gawny, do państwa Kuczuków-Olbrotowskich.	Ale proszę pana dlaczegóż Hallucini sam nie wydał dzieła o swoim odkryciu? Byłby tym sposobem najlepiej ugruntował swoje prawa, jeżeli notabene je posiadał, bo i on może otrzymał ten sekret od innych?	Widzisz, po pięciu latach byłem tak daleko niemal jak i ty. Wtedy czując, że wszystkie podstawy życia chwieją się pode mną, uciekłem ze „złych wirów” wielkomiejskich tam na zamek.	Co to?	To i przybudówkę trzeba na nowo wyprzątnąć	Ej! Szkoda mówić, panie; to takie niedobre pannisko, że prędzej co komu złego zrobi, niż pomoże.	Tak, ale zaraz okopci się cukier	I jakże się pani hrabinie podoba?	Orszańscy się rozchodzą.	Przysłuchuję się ciekawie i rozumiem bez mała, najmiłościwszy ojcze	I ja. Chcesz, to ci je przytoczę...	W jesieni mnie to czeka, ale odsłużę po skończeniu kursówkurs (daw.)	To jakieś nieporozumienie...	Piękny zawód Z miejsca bym się z panem zamienił, kapitanie. Musi mi pan o sobie opowiedzieć.	No, ale ja... ale i my... ale wszystkie Plemiona Dżungli wiedzą, że Shere Khan zabija ludzi po dwa i trzy razy na miesiąc.	Ba, ale przecież wyraźnie groziła Jackowi, że w razie aresztowania jej ktoś inny rozgłosi wiadomość o jego bigamii.	Widzisz pan przeznaczenie powiodło go kołem i rzuciło na wpół żywego tam, gdzie go mieć chciało. I teraz dopiero	Z tego, że dokument, który znaleźliśmy, był świeżo napisany i że tylko rozbitek mógł go napisać.	A las lubisz, ten co za Niemnem?	I co wtedy, jeżeli „Faraon” zaginie?	Mów więc! Co byś chciała mieć?	Na Boga! Wyrzucić balast!	Na honor ręczyłbym prawie za Plancheta.	Właźcie już... właźcie! Mokro na dworze, dziatki!	Powiedz, że wara jej do krowy mojej!	Więc dostanie pani podwyżkę, ale trzeba będzie zamieszkać w Warszawie. Czy chce pani?	Biedaczka Wiem o tym. Ale lepiej, by umarła z bólu niż ze wstydu.	Powiedz mi, o czym ty właściwie myślałeś, kiedy przyszłam i kiedy siedziałeś tak?	A ty skąd wiesz, że mieli urzynać?	O cóż ci idzie?	Och! Została ci ta książka?	Zaręczyny, Kaleka, Kobieta, Mężczyzna, Dom szeptał cicho do ucha Borowieckiemu.	Do diabła!	Do domu?	Do księcia z nim!	Dostaniesz go.	Pani napisze do nich?	Tak, najdroższy...	Zaprosiła go gospodyni	Przywiązana do mnie a w dodatku... za dużo o mnie wie.	W takim razie był czas, aby Moreau coś uszczknął.	Cóż robisz, powiedz mi?...	Krzyżyk nad nami zrób, paniczu	O czym myślisz?	W razie czego strzelamy!	?...	Bardzo wdzięczny ma buziaczek	Bronią	Dla geszeftugeszeft	Dziedzic już przejechał!	Jakiż taki?	Już około dziesiątej!	Może.	Mój Boże, taka śliczna gałązka	O ładnych twarzach, a w szczególności o oczach	Pan ma dobrą matkę	Pantaleon Kwiatkowski? A wiem, wiem, poeta! prosić, prosić!	Po rzeczy	Proszę.	Straszne czasy w których wilcy we wsiach mieszkają, a w lasach obłąkani ludzie wyją! Boże! Boże!	Słucham jaśnie pana.	Wolałabym
MizoginiaObawiam się, że okrucieństwo, prawdziwe okrucieństwo cenią kobiety bardziej niż wszystko inne. Mają cudownie pierwotne instynkty. Myśmy je wyzwolili, pozostały jednak niewolnicami oglądającymi się za swym panem, zawsze te same. Lubią podlegać. Jestem pewny, że byłeś świetny. Nigdy cię nie widziałem naprawdę i bezwzględnie zagniewanego, ale wyobrażam sobie, jakeś doskonale wyglądał. Powiedziałeś mi przy tym przedwczoraj coś, co wydało mi się wówczas urojeniem, teraz widzę, że była to bezwzględna prawda, będąca kluczem do wszystkiego.	Nie sądzę, aby ci to przyszło na myśl Bill był zawsze zbyt lękliwy, aby myśleć o zalotach. Ale możesz się nad tym zastanowić, Aniu. Bill jest poczciwym chłopcem. Muszę to powiedzieć, chociaż jest moim bratem. Nie ma złych narowów i jest pracowity. Można na nim polegać. Lepszy wróbel w ręku, niż gołąb na sęku. Powiedział mi, że chętnie czekałby, aż skończysz uniwersytet, jeżeli będzie ci na tym zależało, chociaż wolałby ożenić się tej wiosny, zanim się zacznie siew. Byłby dla ciebie zawsze bardzo dobry, tego jestem pewna, a wiesz, Aniu, że chciałabym cię mieć za siostrę.	Jeżeli tak dalej pójdzie a dożyjesz lat Matuzalema, jestem przekonany, że Pohorce rozrosną się do rozmiarów kuli ziemskiej. Wyobrażam sobie z jaką melancholią spoglądasz na księżyc!... Przydałby się, co?	Że przechodzi, przyznaję, i powiem więcej waści, że szyję bym sobie dał z radością uciąć, gdyby jakim cudem pokazało się, iż się mylę.	E, droga pani, to skrupuły, które rodzą się zupełnie naturalnie w szlachetnych duszach, takich jak twoja, ale logiczne rozumowanie może go szybko wykorzenić. Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na odległość pięciu tysięcy mil, kiwnąwszy końcem palca. Życie ludzkie upływa na takich rzeczach, a inteligencja zużywa się na wymyślaniu takich zbrodni. Mało znajdziesz pani takich, co śmiało wbiliby sztylet w serce bliźniego albo takich, co zaaplikowaliby tyle arszeniku, ile mówiliśmy, aby usunąć raz na zawsze danego człowieka z powierzchni ziemi. To rzeczywiście jest ekscentryczność albo głupota. Aby dojść do czegoś takiego, trzeba, żeby krew się zagrzała, aby podniosło się ciśnienie, a dusza pozbyła się zwyczajnych ograniczeń. Ale jeżeli, jak to robią filolodzy, przejdziemy od słowa do eufemizmu, dokonuje pani zwykłej eliminacji: zamiast popełnić niecne morderstwo, po prostu usuwasz sobie z drogi tego, kto ci zawadza to unikniesz pani sprawiedliwości ludzkiej, która mówi: „Nie zakłócaj spokoju w społeczeństwie!”. Oto, jak postępują ludzie Wschodu, poważni, flegmatyczni, których nie obchodzi czas, jeżeli idzie o ważne sprawy.	Ten zapach, który nam przyniosła ciepła bryza, to była koniczyna a z tyłu za nami słyszę krowy pasące się na trawie. Dmuchają łagodnie między jedną zerwaną wiązką a drugą. Z daleka słychać żniwiarzy, a tam hen, na tle lasu, wznosi się niebieski dym z wioskowego komina. Gdzieś w pobliżu musi przepływać rzeka, słyszę krzyk wodnego ptactwa i odgaduję z twoich kształtów, że jesteś marynarzem słodkich wód. Wszystko wydaje się uśpione, a jednak ruch nie ustaje. Prowadzisz stateczne życie, przyjacielu, bez wątpienia najlepsze w świecie, jeśli komu starczy na nie sił.	Czekaj, zdaje mi się, że obmyśliłem sposób.	Ja zrobię. Już ją przygotowuję, ale ona jeszcze opiera się. Jeżeli więc pani pójdzie do niej ze mną, przekonamy ją, że cała pensja życzy sobie zatrzymać panią Latter, no i Malinowska ustąpi.	Myśli pan, że on pisze poemat? To musi być wielka niewola. Ale widzi pan, ja w to nie wierzę. Powtarzał mi często, że on chce żyć wagetacyjnie, wagetować. Nie dalej niż wczoraj, panie Porriquet, patrzał na tulipan i mówił, ubierając się:	Nie czyń tego waćpan Jeśli mam utonąć, niech choć przez parę dni zdaje mi się jeszcze, że płynę.	Bo to ani chałupy, ani bydlątka, ani nic! tu: zapłakać., to porwał się na nogi, chyciłchycić (gw.)	Narodziny Wyciągnął z kieszeni nieodstępną rurkę, wysypał na dłoń trochę białego proszku i wciągnął nosem, oglądając się przy tym trwożliwie.	Czy ten, kto się boi, musi być winien?	Ech, jużem się nasłuchał tych kabalistycznychkabalistyczny rzekł Borowicz, machając ręką.	Jakże można pytać się o takie rzeczy? odpowiedziała.	Tak jest, zrzuć waćpanna z siebie kozaczka, a w wyrostka chłopskiego się przedzierzgnijprzedzierzgnąć się człowiek pochodzący z Wołoszczyzny; Wołoszczyzna	Po pierwsze, znamy przykład księdza de Condillac, który powołany przez margrabiego Felino, mego poprzednika, zrobił ze swego wychowanka koronnego  gamonia. Chodził na procesje i w roku 1796 nie umiał porozumieć się z  generałem Bonaparte, który byłby potroił granice jego państwa. Po wtóre, nie sądziłem nigdy, abym był ministrem dziesięć lat z rzędu. Obecnie, kiedy się rozczarowałem do reszty, i to od miesiąca, chcę zebrać milion, zanim zostawię tę budę, którą ocaliłem, jej własnym losom. Gdyby nie ja, Parma byłaby republiką przez dwa miesiące, z poetą Ferrante Palla jako dyktatorem.	Ja tu jedną tylko rzecz widzę jasno, przerwał Sapora, że asińdźka pono po kobiecemu grasz w ciuciubabkę, bo mało co wiesz, a wielkich rzeczy chcesz dokazywać, do których też wiele wiedzieć potrzeba... Od elementarza musimy zaczynać, żeby własne położenie dobrze poznać, z kim się ma do czynienia? jakie ich siły? którędy chodzą i iść mogą?	Zagustować we mnie?... Tego nawet nie myślałabym mu bronić. Nie jestem ani tak naiwna, ani tak fałszywie skromna, ażeby nie wiedzieć, że się podobam... mój Boże! nawet służbie... Kiedyś gniewało mnie to jak żebranina, która zastępuje nam drogę na ulicach, dzwoni do mieszkań albo pisuje listy z prośbą o wsparcie. Ale dziś cytat z Ewangelii św. Łukasza (Łk 12:48)..	Bardzo to pojmuję, panie kapitanie, że pańskie sieci dostarczają ci ryb wybornych; mniej pojmuję polowanie na zwierzynę wodną, lecz zupełnie nie widzę, skąd byś pan mógł mieć choćby kawałek mięsa.	Ale niepodobna przecież, by z czymś się nie wygadała. Przecież musiała coś niecoś o sobie mówić?	Aniołku, gołąbko, różyczko! Namów babkę, jedźmy. Tak mi się chce potańczyć i pohulać	Ej! Nie! Pomyliłam się! Widzi pan tę główkę dziada? Czy podobna?	Mylisz się on jest dla ciebie bardzo życzliwie usposobiony.	Ruszaj się, no już! Uciekaj od tego smrodu, którym przesiąkły nawet krzaki.	Jest! Mam argument. To nie może być ksiądz przebrany. Widziałeś jego wąsy? Galanckiegalancki dziś popr.: skąd by je wziął. jezuita? Musiałby z rok czekać, nimby się takich dochował.	Niech mi się pan zaraz, natychmiast stąd wynosi!	To ci bynajmniej honoru nie czyni tyle lat dać się okradać!	Tyle tylko mogę wam powiedzieć, że nie ja Ale na pewno tam była i sami mogliście ocenić siłę jej wybuchu.	Sejmik rozpędziłem w Orszańskiem, nie gdzie indziej, to domowa rzecz. Pan Tumgrat odpuścił mi, umierając, a co do reszty to nie wymawiaj, gdyż pojedynek najniewinniejszemu się zdarzy.	A wy myślicie, że fortel tak łatwo z głowy wyjąć jak szablę z pochwy? Gdyby Bogusław był tuż, pewno bym znalazł niejeden, ale na tę odległość nie tylko fortel, ale i armata nie doniesie. Panie Andrzeju, każ mi dać kubek miodu, bo dziś gorąco.	Ależ, panie ministrze, zapominasz pan, że dziś bal u księcia wicelamy	Bardzo dobrze, mój Szwejku, że umiecie wszystko należycie wytłumaczyć	No tak A co gorsza, własne łydki tak rozpaczliwie, tak beznadziejnie i żałośnie chude, że młody pracownik szydła i dratwy gotów je sobie nadsztukować w spodniach.	Masz go! Już nam przymówił! Szkoda, że i waści nie usiekli!	Posłusznie melduję, że mi jest, panie oberarzt, strasznie przykro z tej racji.	Że już lepiej nie można. Strach, jak wyglądali! Wójt se pozwolił, no!...	A komendant tutejszy? Czy ty myślisz, żeby on cię w czyjekolwiek ręce wydał, choćbyś nie był Tuhaj-bejowym synem? A ona! A pani Wołodyjowska! Słyszałem przecie, co o tobie przy wieczerzy mówiła... Ba! A jeszcze przedtem, gdy Nowowiejski cię poznał, zaraz za tobą poczęła się oponować! Pan Wołodyjowski wszystko by dla niej uczynił, bo on świata za nią nie widzi, siostra zaś brata nie może więcej miłować jako ona ciebie. Przez całą wieczerzę z gęby jej nie schodziło twoje imię...	Smorski: Wracając do mojego tematu: artyści są ostatnimi odbłyskami ginącego indywidualizmu. Następuje ciągle nieznaczne przemieszczanie pewnych właściwości na inne pod innymi względami typy ludzi.	Czekają na mnie w Pałacu Burgundzkim.	Mogą na mnie czekać!	Wiesz kiedy jesteś tak bogaty, to weź dorożkę i wyjedźmy na parę godzin na powietrze.	„Co mi jest, do licha?”	Byle nic takiego nie było co by waszą królewską mość zasępić mogło?	Cóż chciałeś, żebym ją gwałtem zatrzymał! Ty jej nie znasz!	Przebacz mi, nie mogę!	Przepraszam pana, panie Mech co pan rozumie przez słowo „paszkwil”?	Śpij choć do skończenia świata! Dość nadużyłam twej dobroci! Dziękuję ci serdecznie.	A kiedy ją będę widział?	Biedne dziecko! Nie oceniasz twojego szczęścia. No, powiedz, powiedz!	Czemuś nigdy nie mówiła?	Djabli tam! Ze mną. Rozumiesz, te amerykańskie małpy chcą mnie do kryminału. Już tu w ambasadzie, i wogóle niebo i ziemię poruszyli.	I nie przychodzą, żeby go zabrać?	I nigdy panowie o nim nie słyszeli?	Mam wroga...	Mój ojciec jest już w pustyni, w drodze do proroka	Nie sądzę.	Nie znam, nie wiem, nie ciekawym. Ojciec wybrał.	Nie... Jadę z Częstochowy.	Nikt temu nie zaprzecza	No i mam jeszcze dwa pióra, gumę, cztery nowe stalówki i jedną raz używaną.	No, co takiego?	Tak... Ludzie wrócili do roboty	Wszędzie, aby nie tu.	Zamknij pysk, bo ci facjatę zamaluję. Zapomnisz swego imienia i nazwiska.	Ślubu z nim nie biorę	A może byś tam pobiegł?	A szczo wy takij mołodenkij, pane łycar?	A to dopiero terapia!	Ah, non, nonah, non, non (fr.)	Ale, mimo całéj przyjemności, jaką znajduję...	Athos	Cierpliwością.	Czego wy chcecie ode mnie?	Cóż to panią Rzepecką może obchodzić!	Dla niego wszystko dobre...	Dlaczego?	Doskonale	Halo, chłopaku!	Jej imię?	Każde dziecko o takich zagadkach wie.	Napiszę dramat!	Nic.	Nic... nic.	Nicem cudak aboabo (daw.) odpowiedział Wawrzuś.	O, ni...	Ojcze Pobłogosław mnie.	Owszem, jest major Elliot Mieszka niedaleko, w Corriemuir, i często całe dnie spędza u nas. Stary to wprawdzie, ale dzielny żołnierz	Pan Maks prosi przeze mnie, czy może jutro odwiedzić panią?	Robotę po nim wziąłem całą, ale pensji tylko połowę	Tak! Tak! Tak!	Tak, tak to wszystko przeciwne wiatry daleko od nas odniosły...	Tam były i kobiety?	Ten guzik trzeba nacisnąć, aby... wyruszyć w podróż?	To ja byłam zła i przepraszam... mój drogi	W jakim kierunku płynie „Nautilus”?	Wina!...	Wysoka, dobrze zbudowana. Brak jej zęba bocznego z lewej strony?	Załagodzę ją; cóż?... zgoda?... Porthosie drogi?	Źle pana poinformowano.
Najpierw to surowo na mnie patrzał i mówił: „Przyszedłem przeprosić za zachowanie się mego Zenona. To głupi i zły chłopiec. Należała się mu kara, wałkoniowi, a co od pana Sobka dostał, to jeszcze mało. Rozumiem, powiada, że nie miał prawa pani, to znaczy mnie, obrazić. Nie jego interes, co pani robi. Pani Szkopkowa opiekuje się panią, jej prawo, a nie tego darmozjada. I gdyby pani przyszła poskarżyć się mnie, to dostałby za swoje. Ale, powiada, pani poskarżyła się młodemu dziedzicowi z Ludwikowa i teraz mnie, starego, nieszczęście całkiem niewinnie spotkało, bo mi zamówienia cofnęli, a to więcej jak połowa mojego zarobku”.	Ja! jak zawsze; idę by iść, bez danego celu, znajduję ich tysiące po drodze. Życie to pielgrzymka: głupi kto ślimakiem chce zostać i zaskorupi się w sobie. Życie to ruch co raz nowszy. Idź mój Tomko, nie znajdziesz prawdy całej nigdzie, ale skorupki rozbitej, bo z nieba spadając na ziemię w kawałki się boskie naczynie rozpadło. Te bryzgi swiecące rozsypane są po naszej drodze.	Którą spełni, bracie. Czarny Korsarz to człowiek, który co do joty dotrzymuje złożonego słowa. Nie chciałbym znaleźć się w skórze gubernatora Maracaibo i jego krewnych.	Przyszło mi na myśl, żeś ty powinna była wyjść za niego. Mela, dobralibyście się, nie mielibyście co jeść, ale bylibyście tak uczciwi, że pokazywaliby was w panoptikum.	Ach, moje dziecko, tylko nie baw się ze mną w dyplomatkę. Panna w twoim wieku już powinna wyjść za mąż, a nade wszystko nie powtarzać dawnych błędów. Kazio jest wyborną partią: nieprędko sprzykrzy ci się, no... a gdyby się sprzykrzył, to... już będzie mężem i na wiele rzeczy musi być pobłażliwym, tak jak i ty dla niego. Gdzież ojciec?	Powiedz mi, biedny chłopczyku, kto jesteś i za co skazano cię na tak ciężką pokutę? Widuję nieraz młodzież w położeniu podobnym twojemu, ale bywają to motyle, koniki polne, pszczoły; muchę dopiero pierwszy raz spotykam. Musiałeś popełnić ciężką winę.	I w tym się mylisz, bo to lud chrobrychrobry (daw.) tylko. się kupą bezładną biją, a Niemcy w szyku. Jeśli się uda szyk rozerwać, to częściej Żmujdzin Niemca niż Niemiec Żmujdzina położy. Ba, ale tamci to wiedzą i tak się zwierają, że jako ściana stoją.	O, dawno opuściłem służbę wojskową zostałem mianowany parem za Restauracji, brałem udział w pierwszej kampanii pod rozkazami marszałka de Bourmont; mogłem ubiegać się o wyższy stopień i kto wie, co by się stało, gdyby starsza linia utrzymała się na tronie? Tylko że rewolucja lipcowa potoczyła się na tyle pomyślnie, że mogła sobie pozwolić na niewdzięczność; i okazała ją każdemu, kto nie służył za cesarstwa; poprosiłem więc o dymisję, bo kto zdobył szlify na polu bitwy, nie potrafi manewrować na śliskim terenie salonów; porzuciłem broń, oddałem się polityce i zajmuję się przemysłem, badam sztuki techniczne. Przez dwadzieścia lat służby pragnąłem zawsze się temu poświęcić, ale nie miałem na to czasu.	Do diabła z wszystkimi skunksowatymi, które chodzą po tej ziemi. Co jeszcze gorszego mogło mnie spotkać? Będzie się czym chwalić po powrocie! Nasi kamraci czekają, aż im przyniesiemy dziczyznę, a zamiast tego przyniosę ze sobą smród nie do zniesienia.	Kiedyście się pogodzili, moi drodzy to mogę zostawić was samych bez obawy, że się pokłócicie. Idę do dziadka.	Zrobiłem, co się dało. Szpiega własnej jego żony.	Jeżeli król Maciuś przyjaźni się z Bum-Drumem, królem ludożerców, to pewnie i nimi nie pogardzi, bo chociaż dzicy, ale już przestali zjadać ludzi.	A teraz proszę uważać rzucam panu latarkę i dwie baterie, na razie więcej nie mam, proszę więc oszczędzać światła. A przede wszystkim po nakryciu płyty muszę skontrolować, czy światło nie sączy się przez szpary. Już idziemy.	A jakże... I żółty łańcuszek na szyi nosi, a katankę ma wyszytą jarzącymi kamykami, tak się błyszczą a świecą, a migają, aż strach! Moja matusia ładniejsza niż wy.	Nie panie Andrzeju, nie zrozumiał go pan wcale. Ojcu nie chodzi o mnie, chodzi mu tylko o to, że cała okolica musi mówić o moim wyjeździe i wstąpieniu do teatru... Już tam Kręska nie próżnowała... Chodzi mu tylko o to, że mnie okrywają plotkami, że szarpią mu jego nazwisko; chodzi mu o to, że się musi wstydzić za mnie... chodzi mu o to, że chciałby mnie widzieć złamaną i żebrzącą u nóg swoich, żeby módz zadowolić swój instynkt nienawiści do mnie żeby mnie mógł, jak dawniej, męczyć i torturować. O to mu chodzi!	Interesy mego męża są właśnie w opłakanym stanie i nie wiem doprawdy, jak się z tego wywiniemy. Kiedym mieszkała przed zamążpójściem z papą i z mamą, nie miałam pojęcia o tym, lecz „doświadczenie uczy wszystkiego”, jak mawiał papa...	Nie powiadał, boście, panie, w zapamiętaniuzapamiętać się	Wierzyłem trochę plotkom, bo sądziłem cię po łódzku, ale teraz wierzę tobie i nie gniewam się zupełnie, rozumiem, że mogło cię moje przypuszczenie zaboleć.	Jesteś pan entuzjastą w swoim zawodzie, tak jak ja w swoim ale sądzę, że nie przybywasz pan tu po raz wtóry jedynie w zamiarze zbadania mojej czaszki...	Zatem ta osiemdziesięciotrzyletnia kobieta miała jeszcze... To nie do uwierzenia!	Jakto! mówisz że się nie godzą?	Nazywam się Andrzej Radek.	Postaram się.	Zlituj się nad nią, Panno Święta!	Co do pieniędzy ma pan czas, panie Bernheim!	To nie była właściwa droga, Peerze.	Toć on jest głuchy Nie słyszy, kusiuniu, co mu mówisz. Pokaż mu na migi moc uderzeń pięścią w gębę.	Pan Isaacs dał nam pięćdziesiąt funtów zaliczki na spłacenie naszych długów i na sprawienie przyzwoitego ubrania dla Jakuba. Nie powinnaś zapominać o tym, Sybillo. Pięćdziesiąt funtów to duża kwota. Pan Isaacs był dla nas bardzo życzliwy.	Ta nasza Emilka jest nam tu w domu (prosty jestem człowiek, lecz czuję to głęboko) pociechą naszą, radością, wszystkim. Nie jest ona moim rodzonym dzieckiem, własnych dzieci nie miałem, ale jeślibym miał, nie mógłbym kochać ich więcej. Rozumie pan, nie mógłbym.	Anetko, a coby się ze mną stało?	I to wszystko? Na tym pan poprzestałeś?	Z Havemeyerem połącz się dziś jeszcze. Jeśli go kochasz, zostań żoną jego przed poślubieniem.	Znowu tu signorinasignorina (wł.) odezwał się. kobieta zmienną jest; początek arii z III aktu opery Rigoletto (1851).	Do Liverpoolu? Dlaczego nie do Chin?	A co mówią?	A co?	Chcesz pani zapewne porozmawiać o tym, co państwa spotkało?	Co?	Mój biały brat to niezły spryciarz	O! Panie hrabio, powinno to panu wystarczyć.	Tak	Tak	Tak.	Wtedy? A kiedyż to było, dobry człowieku?	Mnie? ach! prawda! przépraszam! jaki ja głupi! prawda, mnie nic do tego i owszem, proszę się kłócić, już ja będę milczał.	Lata zmieniły mnie tedy więcej, niż zmieniły pana ale niech te pieszczochy już idą spać, a że w całej chyba Anglii mój dach ma pierwszeństwo w przyjęciu tak drogiego gościa, gdzie mam posłać po pańskie rzeczy? A tymczasem, Agnieszko, każ podać wina.	A czy można wiedzieć, pocoś telefonował do Anny?	Nim ludzie tu przyjdą szernowie powrócą do swych zburzonych miast na nizinach i trzeba będzie nową walkę toczyć.	Przysięgaliśmy, że uczynim, co w mocy naszej, i uczyniliśmy wszystko!	To już zrobione, Eminencjo.	Ja ciebie w ŁubniachŁubnie rycerz. My w Łubniach pili razem i hulali. A co twój kniaź porabia?	Póki taka jest we wsi, potąd ciągle będzie grzech, rozpusta i zło, bo dzisiaj wójt ukradł dla niej, a jutro zrobi to samo drugi!	Otóż, przyjaciele w nocy z dziewiętnastego na dwudziesty października ani ja, ani Nab nie rozpalaliśmy żadnego ognia na wyspie.	Do usług pańskich.	Dotychczas do żadnego.	Moja Deto umowa była całkiem inna. Jakżeś mogła przywieźć mi tę dziewczynę?	Nie będę pani zaprzeczał.	Panie Franciszku jeśli pan chce, poszukamy sposobu dotarcia do Allahabadu.	Rad jestem, Henryku, żeś o tym nie wiedział.	Więc jak?	Ależ oczywiście. Przecie ty kierujesz naszym przedsiębiorstwem i tylko od twojej woli zależy, jak postąpisz.	Tylko, że bez wuja Stalky’ego nie potrafiłbyś go wykonać, nieprawdaż?	Zatem czemu nie studjujesz jej raczej u mnie, gdzieby ci było o tyle wygodniej	Nie powiedziałam, że klęłaś.	Rzekłem, że głupie, nie?	Tego już nie wiem.	Ty mnie nie rusz, funio!	Wasza świątobliwość nie zna mego życia... Kiedym miał lat dwadzieścia pięć, byłem kapłanem Ozyrysa...	Och, nic Chcieliśmy zbujać jednego para Francji, a tymczasem on nas wystrychnął na dudków... A więc, wy chcecie naciągnąć mego kuzyna...	Zostaniesz tu i będziesz miał oko na jeńca.	Cóż teraz?	I będziesz tęskniła za mną.	Jaśko, Lach podłożył ogień! wrzeszczał tłum! krwi jego na objatę Perkunowi.	Dobrze, dziecko. Tylko weź salopkę...	Mahdi jest miłosierny	Mama jest u wariatów.	Mnie nalej	A ci dwaj mężczyźni przyjechali z tamtej wiejskiej stacyjki	A czémże wiara?	A gdzież są wszyscy?	Ach... I jakież odniosłeś wrażenie z tego spotkania?	Cztery lata.	Człowiek przyszłości A jednak masz słuszność, Zypciu. Jesteś straszny brutal	Dobrze, powiem kolegom.	Droga moja... jabym ci coś powiedziała.	Drogie wino musi kosztować majątek.	Dziękuję pani innym razem.	Gadajcie, kumosiukumosia (zdr.), właśc. kuma (daw.)	Głowę czego?	Jakaś niewielka sztuczka, ale aż oczy bolą.	No, właśnie	Prawdopodobnie ktoś go ukradł	Sama przecież je wybrałaś.	Siłasiła (daw.)	Słowo!	Słucham, panie porucniku.	Wal, Uri.	Wasz syn.	Właśnie.	Zgoda, wasza dostojność!... Zgoda, wasza miłość!...
To ja ją znam Cepami robi jak najpotężniejszy chłop z naszej wioski, do kata! to mi to dziewka! prosta, grubopłaska i tęgo zbudowana! i na moją duszę! mogłaby zmierzyć się z każdym błędnym rycerzem, który by ją wziął za kochankę, pfu! a jaka mocna, jakiej kompleksji i jaki ma głos! Pewnego dnia, będąc na wierzchu dzwonnicy w naszej wiosce, wołała na sługi swojego ojca, które o pół mili znajdowały się, i patrzcie, usłyszały, jak gdyby pod dzwonnicą stały! A co najlepsze, że wcale nie wybredna, igra ze wszystkimi i żartuje ze wszystkich. Oho! prawdziwie teraz, panie Rycerzu Posępnego Oblicza, możecie bezpiecznie robić dla niej wszystkie szaleństwa. Wolno wam desperować i powiesić się nawet, nikt nie powie, żeście źle uczynili, choćby was wszyscy diabli porwali. Aldonza Lorenco, dobry Boże! drżę na myśl spotkania się z nią, bo od dawna już jej nie widziałem, musiała bardzo zmienić się w tym czasie; słońce, powietrze i praca co dzień w polu bardzo psują twarze kobietom. Muszę wam wyznać jedną rzecz, panie Don Kichot, że dotąd żyłem w wielkiej niewiadomości; byłbym przysiągł, że pani Dulcynea jest jaką wielką księżniczką, w której zakochani jesteście, albo jakąś znaczną damą, godną bogatych prezentów, które jej posyłałeś, jak np. Biskajczyka, galernika i tylu innych, stosownie do rozmaitych zwycięstw, które odnieśliście w czasie, kiedy nie miałem honoru być waszym giermkiem jeszcze, lecz poznawszy, że tą damą jest Aldonza Lorenco, czyli dama Dulcynea z Tobosy, przed którą ci, których zwyciężyliście, musieli zginać kolana, a myślę właśnie, że to przypaść mogło w czasie, gdy czesała konopie, albo gdy młóciła zboże na klepisku, to ci ludziska musieli czuć wielki wstyd, klękając przed istotą tak nieochędożnąochędożny	Miałem wrażenie, że raczej przemawiał obrońca zbrodniarzy niż sędzia śledczy. Przepraszam, a tygrys? Co będzie z tygrysem? Ja bym go nabył. Mój pan redaktor również reflektuje na tak popularną i wybitną siłę, do sekretariatu, do działu sprostowań...	Powiedzże twemu Bigielowi, skoro tak lubi liczyć, że jest przeszło dwa razy tyle. No, muszę sobie jednak oddać tę sprawiedliwość, że się umiem ratować, i że łatwiej mnie wrzucić do wody, niż utopić. Ale co ci osobliwego powiem: wiesz, komu to zawdzięczam? i widzę, że nieformalności są. Małe, ale są. W tydzień miałem już plenipotencyę od spadkobierców i rozpocząłem sprawę. I co powiesz? Na samą wieść o honoraryum, jakie mam dostać w razie wygranej, wróciła ludziom ufność, wróciła moim wierzycielom cierpliwość, wrócił kredyt	Widzisz, co to rozum! Nie gadałżem tego samego? Przepowiadałem jako żywo, że przyjdzie nam iść do Witolda...	Cérizet stajesz w progu i czekasz na pana Sécharda, gdy idzie na górę, aby zobaczyć, co ukrywa; kiedy wychodzi z pracowni, aby przetapiać rulony, zaglądasz w dziedziniec, zamiast kończyć składanie kalendarza. Wszystko to nie jest ładnie, zwłaszcza gdy widzisz, że ja, żona, szanuję jego tajemnice i zadaję sobie tyle trudu na to, aby mu zostawić swobodę w jego pracy. Gdybyś nie zmarnował tyle czasu, kalendarz byłby skończony, Kolb mógłby go już sprzedawać i bracia Cointetowie nie zrobiliby nam wielkiej krzywdy.	Tak to, mój panie, spełniasz swój obowiązek? na toż mianowałem cię kapitanem muszkieterów, aby mordowali oni człowieka, podburzali dzielnicę i chcieli Paryż spalić? Spodziewam się, iż wichrzyciele siedzą już w więzieniu i przychodzisz oznajmić mi, że sprawiedliwość została wymierzona.	Jak pani śmiała siąść do stołu razem z państwem?.. to koniec świata, to zgroza!.. że oni proszą, powinni prosić, bo tylko prostacy nie proszą, ale że pani nie rozumie tego, że za grzeczność pańską trzeba grzecznością odpłacić. Ślicznie pani postępuje, ani słowa!	Tak téż i pan Benassis powiada; ale inne biorą dzieci za tę samę płacę, trzeba na niéj poprzestać! Nie tak-to łatwo dostać dziecko, jak się zdaje! A choć-byśmy mu i darmo mleko dawały, toć ono nas przecie nie kosztuje. Zresztą, trzy franki, proszę pana, to coś także znaczy. Ot! u mnie, piętnaście franków na miesiąc jakby znalazł, nie licząc pięciu funtów mydła. A u nas tu, trzebasię dobrze napocić i naharować, żeby jakie dziesięć sous dziennie zarobić.	Przyznajesz więc, że mój pałac jest prawdziwie królewski. Spodziewałem się tego, bo wiem, że patrzysz okiem duszy niepospolitej. Ale dotąd widzisz tylko ciało; nabierze ono większej wartości, kiedy ci odsłonię jego duszę, bo w każdej rzeczy dusza jest wszystkim! Stąd zwyczajni ludzie w ciągłym są złudzeniu, że z powierzchowności tylko sądzą. Któryż z nich, wejrzawszy na górę zamczyska, domyśli się miejsca, w którym oto jesteśmy, i życia, które tu w tej chwili panujepanuje	Widziałem ci już nieraz krew. Więzienie jest miejscem bezpiecznym... zapewne podadzą zmyślone nazwiska i pewno przez długi czas nikt ich nie odnajdzie. To byli moi nieprzyjaciele. Twój los jest, zdaje się, związany z moim. Będę miał co opowiadać Uzdrawiaczowi Pereł! A teraz zwijaj się raźnie z tą kulbaką i patelnią. Wyładujemy konie i hajże do Simli!	Widzieliście głupiego! Czy ty ksiądz, żebyś się pytał, czy pogany, czy chrześcijany? Przecie tu nie o chrześcijaństwo chodzi, ale o rozszerzenie granic i potęgi naszego zakonu Gdy pokonamy Polskę, tego ich króla Jagiełłę, Litwina, co rozsiadł się na tronie polskim i bruździ we wszystkim, to i z Litwą, i Żmudzią łatwo się będzie uporać. Ba, i tamte het, kraje dalej będą do nas należeć	Ale że wytrzymałyście to wszystko, to nie do uwierzenia! I nie pomarłyście z głodu, i dzikie zwierzęta was nie dopadły! Nie do wiary!	Jutro stu panów jedzie ze mną do Strugi na wesele. To dosyć jak dla mnie.	Co do pańskich zamiarów?... O, nie...	Dlatego to robię, aby nie być sądzonym fałszywie. Możecie mnie liczyć do swoich znajomych lub nie liczyć	Powiedzielim, że wozów ni koni nie damy.	To cale się tu coś nowego święci, począł zadumany Sapora, gra świeczki warta... Pieniędzy takich podchwycić nie mogli... Są gdzieś skryte... Nie ma co się namyślać, niegodziwego człeka należy się pozbyć... a jejmości zagarnąć spadek...	Na moją uczciwość, trochę za późno zupełnie jak musztarda po obiedzie. Gdybym był miał te dwadzieścia dukatów w więzieniu, mógłbym posmarować łapy mojego strażnika, rozbudzić ducha prokuratora i dziś byłbym na balu w Toledo, zamiast dreptać związany, jak chart na smyczy. Lecz cierpliwości! Na wszystko czas przyjdzie.	Nie pamiętam już nawet, gdziem przestał.	Koko do pani! Koko!	Musimy pozostawić okręt na łaskę losu.	Na co dzwonek, Szwejku?	Raz na stole w prosektorium leżał trup.	Spuszczam się na cenę, jaką N. Pan, który jest znawcą, oznaczy.	Nie, niczego już z tego wszystkiego nie pragnę	Ja już nic pana nie rozumiem. Jak pana szanuję, panie Myszkowski, ja nic nie rozumiem, co pan mówi. Ja dotychczas wiedziałem, że jak kto pracuje, to ma, a jak kto pracuje i jest mądry to ma jeszcze więcej, a jak kto jest bardzo mądrym i bardzo pracuje, to robi miliony!	Żebyś ty raz zdechł!... Ale już nie będziesz chował złego serca dla mnie za tamte dwie krypy?...	E! babo! egaszi! (kobieto) nie stękaj: wstydziłabyś się. Tyle twojego, coś dzień jaki nędzny odkradła; dosyć stać i w puch wrastać	W sklepie w Thwaite sprzedają po pensie paczuszki nasionek kwiatów przeróżnych, a Dick wie, które są najładniejsze i jak je trzeba siać. Do Thwaite to on prawie co dzień chodzi tak sobie, dla zabawy. Potrafi panienka wydrukować list?	Ja mówię tylko, że ich pan wyrzucił. I tegoż samego wieczoru zdemolowano panu gabinet.	Jesteś pod ich wpływem. Daj Boże, aby się to zmieniło.	Powiem panu, że z panem de Charlus to było trudno. On jest straszliwy dreyfusista.	A moja porcja? Nabiegałem się trochę i nabrałem apetytu.	A w miejscowych kołach politycznych nie ma pan znajomych?	Et... nie marudziłbyś. Cożeś zaczął o Szczepanowej?	Głupstwo, w znaczeniu uczuć ludzkich nie ma żadnego zastosowania.	Nie gadaj, Ragis, nie gadaj!	Nie mogę temu uwierzyć.	Nie mogę...	O, ja nie!	Pośpieszajcie, bo nie dogonicie waszego Jagiełły.	Ta Rachela mówiła mi o panu, widuję ją czasem, przechodząc rano przez Pola Elizejskie; trochę pomylona, jak wy to nazywacie, to, co się u was mówi „ladacznica”, rodzaj „Damy Kameliowej”, w przenośni, rozumie się.	Tam znajdzie się i dzisiejsza wycieczka.	Jak to nie wiesz? Poszedł z wami.	Jeśli zbyt długo będzie się ociągać...?	Kiedyś ich nie znałem	On myśli, że jest jedynym mężczyzną w Moskwie...	Bała się krzyczeć! Zośka, słyszysz!... Kiedy się wasze kochanie wykryło?	Właściwie nie, panie rektorze. Gawędziliśmy trochę. Nie zechce pan rektor usiąść w tym fotelu?	No, nic nie szkodzi. Jakoś to będzie...	Widzisz jaki! I za to nie cierpię. Wszystkich ja nienawidzę. Panie Jelsky, po co pan taki?	Przyszłość Proletariatu. To jest stowarzyszenie w zasadzie nie tylko anarchistyczne, otwarte dla wszelkich odcieni przekonań rewolucyjnych.	Katolik wśród katolików nigdzie obcym nie jest, macie obowiązek i wy oddać ostatnią posługę chrześciańskiemu cesarzowi i królowi rzymskiemu.	Pozornie. Ty, stary, nie doceniasz Konrada. On jest prze­de wszystkim wielki aktor.	Tak. Inwalidzi musieli się skupić.	Dziś po północy. Zaraz po przyjściu do naszej pani najdostojniejszego księcia następcy...	Jak pan może coś podobnego mówić, doktorze Monygham?	Może.	Te głupie żarty są wstrętne! Co to ma znaczyć? Co w tym jest śmiesznego?	Uważa pan, drogi panie Pifke, jakiś wielbiciel tego... tego Rossiego...	Cóż to takiego? Co to za nasienie?	Jakże to mam rozumieć?	I przynajmniej tyle samo w perłach, diamentach i biżuterii Jesteśmy bogate. Mając czterdzieści pięć tysięcy franków możemy żyć dwa lata jak księżniczki albo cztery lata	Ode mnie?	Ty mnie sławę mołojecką wziął, ty mnie pohańbił! Mnie twojej krwi potrzeba.	Przywódca, Władza rzekł po chwili pan Bogusz	A jednak... A jednak pan tu przychodzi.	Ale wróci?	Ani jednego	Jest przecie w Warszawie wielu takich żydów, którzy handlują walutami prywatnie...	Nic odparł chłopiec krótko i zimno.	Nigdy	O czym?	Trzeba tu będzie ze sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie prezydiaprezydium (z łac. praesidium)	W jaki sposób?...	Z pewnością. Swoją drogą, ponieważ wszyscy jesteśmy śmiertelni...	A taki nosi...	A więc wiatrówka?	A wszelako było.	A zatem w drogę, bo inaczej...	Bez pałek trudno.	Cóż on mówił?	Jaką rzecz?	Jaką?	Jedźcie z Bogiem.	Jeśliby panicz był łaskaw lżej im tam będzie dzięki panicza obecności.	Kto idzie?	Kto jesteś?	Kto taki?	Kto tam?	No, więc co zrobisz?	No, Śmielej, młody szantażysto, śmielej! Jakie tam papierki wyzbieraliście i posklejali?	Osioł	Przyrzekłem przyjść i dotrzymałem słowa.	Trza będzie tymczasem sadzić ameryki pod motyczkę.	Wiecie nowinę?	Zagadka	Zaraz jutro!	Ze Staszkiem.	Żonę swoją?
Nie ja. Ja tylko przekazuję w godniejsze ręce A sprawa jest taka. Przed półtora rokiem została wywieziona do Argentyny i sprzedana handlarzom żywym towarem pewna dziewczyna, odznaczająca się niepospolitą urodą... Podobno piękna. Wiem, że była kiedyś fortancerką. Pomimo to wierzę zapewnieniom mego mandanta, że na taki los nie zasługiwała. Otóż chodzi o odszukanie jej. Zostawię panu tę oto kartkę, zawierającą wszystkie potrzebne dane. Nazwisko, daty, nazwę okrętu, nazwisko i adres właściciela domu publicznego w Buenos Aires, gdzie została zainstalowana i t. d. Ma to być dziewczyna wyjątkowo inteligentna, wykształcona i sprytna. Możliwe tedy, że sama już w jakiś sposób zdołała się uwolnić z rąk tych ludzi. W przeciwnym razie trzeba ją wykupić. Na koszty poszukiwań, wykupu i zaopatrzenia owej dziewczyny zmarły wręczył mi tę oto sumę.	W gruncie rzeczy uznaje te wszystkie przepisy, jakie spełnia, za niedorzeczne. Sądzi, że trzeba znosić je, ale nie ma dla nich bynajmniej szacunku. Szanuje chłop to, co jest zgodne z potrzebami i wymaganiami jego codziennej, nieustannej pracy. To jest jego rozum. I to jest właśnie siła. My mamy pod sobą, naokoło siebie całkiem gotowe społeczeństwo. Potrzeba tylko, aby ono poczuło się sobą. Aby chłop nie chciał znosić. Żeby nas lepiej, więcej znali. Żeby nas było więcej takich, których chłop może znać i uważać za swoich. Rozumiecie, jaka byłaby siła. My bylibyśmy nieustający protest, myśl nieustannie obecna w piersi ludu, a jednocześnie on sam.	Tam do kata! Za dużo cegieł na głowę naraz! Ale jeżeli ta kobieta kocha cię szczerze i naprawdę, w takim razie wróci, skąd przybyła. Alboż kobieta z prowincji zdoła się kiedykolwiek stać paryżanką? Będziesz przez nią męki cierpiał we wszystkich ambicjach. Czy zapominasz, co to kobieta z prowincji? Będzie równie nudna w szczęściu co w nieszczęściu, rozwinie tyleż talentu w tym, aby unikać wdzięku, ile paryżanka wkłada w to, aby go wynaleźć. Słuchaj, Lousteau, to, że miłość każe ci zapomnieć, w jakich czasach żyjemy, pojmuję; ale ja, twój przyjaciel, nie mam opaski mitologicznej na oczach... No więc zastanów się nad swą pozycją. Pływasz od piętnastu lat w świecie literackim, nie jesteś już młody, wyświechtałeś się jak rękaw kancelisty! Tak, mój stary, robisz jak paryscy ulicznicy, którzy, aby ukryć dziury w pończochach, zawijają je: nosisz już łydki na pięcie! Słowem, twój dowcip ledwie dyszy, starowinka. Twoje koncepta bardziej są znane od sekretnego lekarstwa...	Muszę jednak dodać, że robię to tylko dla utrzymania stosunków z Solskimi... Pana Dębickiego przecie nie znam!...	Jak to! Nie wiąże już pani żaden obowiązek, jest pani wolna; gdybym śmiał, powiedziałbym nawet, że od ciebie zależy sprawić, by obowiązek nakazał ci uczucia twoje dla mnie.	I przez zemstę przysłał ten list. Z rany się w lesie podgoiłem, ale dusza gorzej bolała... Do Wołodyjowskiego, do konfederatów, nie mogłem już iść, bo laudańscy na szablach by mnie roznieśli... Wszelako wiedząc, że książę hetman ma przeciw nim ciągnąć, ostrzegłem ich, by się kupy trzymali. I to był pierwszy mój dobry uczynek, bo inaczej byłby ich Radziwiłł chorągiew po chorągwi wygniótł, a teraz oni jego zmogli i w oblężeniu, jak słyszę, trzymają. Niechże im Bóg pomaga, a na niego karę ześle, amen!	A mnie to nie, żem to łoni len suszyła za stodołą?	To dobrze Krzysztof i tak nie bardzo mnie lubi. Wie to pani lepiej ode mnie. Prawda?	Mój dobry książę nie mówmy w tych uroczystych chwilach przyjacielskiego uniesienia o żadnych nagrodach, którymi monarchowie wynagradzają zasługi uczonych. Moja prawdziwa, najlepsza nagroda jest tutaj w sumieniu, tutaj w sercu, tej mi nie jest w stanie ani nadać, ani wyrwać żaden monarcha. Racz się zatem, o wielkorządco, jeszcze wstrzymać z obkładaniem mnie orderami jaszczurki, węża i Prometeusza i nie budź śpiącej jeszcze a straszliwej zawiści synów Eskulapa, niecierpiącej wszystkiego, co zanadto świeci. Używaj, książę, w spokojności rozkoszy powracającego ci zdrowia. Ależ mnie dziwi niezmiernie, dostojny mój przyjacielu, że tu nie ma książęcia Neuiabi, że syn nie cieszy się widokiem ojca, co tak nagle wrócił do sił i zdrowia.	Oczywiście dworacy margrabiego będą cię spotwarzać, ale wówczas wystąpię ja. Adsum qui feci. Powiem, że ode mnie wyszło to postanowienie.	Obrosła gnojem kiej skorupą: nie możecie to jej wycierać, co?	Nie, wcale nie. To coś, co ma związek z historią, którą opowiedziałem.	Na to, abyśmy jutro głodem nie przymierali i konie popaśli. Zjadłeś? Idźże na plac, do studni, i umyj się. Margoś, naciągnij mu wody.	Przestań, Grayu. Nie chcę wiedzieć nic więcej. Czy mówisz prawdę, czy nieprawdę, nie obchodzi mnie to wcale. Całkowicie odmawiam współudziału w twych sprawach. Zachowaj swe okropne tajemnice dla samego siebie. Nie obchodzą mnie już wcale.	Ja także. Nie ma w tym nic złego, hulaj sobie, ale nie zdziczej, dobrze? Bo inaczej będzie koniec naszym zabawom. Bądź naturalnym, uczciwym, zacnym chłopcem, to cię nigdy nie odstąpimy. Nie wiem, co by się ze mną stało, gdybyś postępował tak jak syn pana Ringa. Miał dużo pieniędzy, a nie umiał ich używać: pił, grał, a w końcu uciekł, podobno sfałszował nazwisko ojca i zhańbił się zupełnie.	Ależ to walne chłopy z twoich synów!	Owszem, bardzo dostępna ale zanadto dobrze strzeżona, ręczę wam za to, i przybywam po posiłki.	Tak, tak to wszystko przeciwne wiatry daleko od nas odniosły...	To był mityng, proszę pana	To pani podała wodę w szklance naszej kuzynce, Karolinie Szarłatowiczównie?	Moje długi niech panią nie interesują Jeżeli pan Wokulski, zwyczajny szlachcic, mógł w ciągu paru lat zrobić miliony, człowiek z moim nazwiskiem potrafi spłacić czterdzieści tysięcy długów. I ja pokażę, że umiem pracować...	Tak, na jej cześć zbudowana, ale to już dawno.	E! e! nic nie chcę! tylko radabym wiedziéć, co wam jest? Stoicie już może z pół godziny, patrząc na ten mur brzydki. Cóżeście tam zobaczyli?	Mario, czy nie widzisz, aniele mój, że rzekłem te słowa, aby ci wydrzeć tajemnicę?	Nie. Te jabłka były manną dla mojej głodnej duszy. Czuję, że będę kochała Redmond i spędzę tam wspaniałe cztery lata.	Pamiętaj, że ta pukawka kopie tęgo. Podwójna czwórka! Z takim kalibrem nie ma żartów!	Twierskiej chodź tu, citoyencitoyen (fr.) znak, symbol.. Wysoce poetyczna scena. Ja kiedyś pisałem dramat, otóż tak... No... no... już możesz iść, a Aleksandrowi Iwanowiczowi powiedz, że Ewaryst Mikołajewicz Popow był zawsze gotów i że w wieńcu róż i z pucharem w ręku na łonie Lesbii czarnookiej ulega potędze ciemięskiego ZeusaZeus (mit. gr.)	Co? Przebaczyć? Jeżeli mi wasza królewska mość przebaczy, to już wiem, co zrobię.	Nie wróci, bo albo sobie gdzieś łeb rozbije, jeżeli odzyska rozsądek, albo weźmie się do jakiejś nowej utopii... Choćby do wynalazków tego mitycznego Geista, który także musi być patentowanym wariatem.	Tak nie było! O pieniądzach jego nigdy nie myślałam. O, nie potrafię ci tego wytłumaczyć, tak samo, jak nie potrafiłam tego wytłumaczyć jemu.	Bardzo prosto Proszę pana, nie mówmy już o tym i pozwólcie mi robić po swojemu: czy istnieje człowiek tak uczony jak diabli w piekle?	Doskonale Układają się bez zapytania nawet, czy ja się na to zgadzam, czy życzę sobie, aby taka pani przestąpiła próg mego domu... Tego dopuszczać się mogą tylko aktorzy.	Powiedział... zdaje mi się... powiedział, że pewnie jest mi lepiej tam, gdzie jestem teraz, ale gdybym przedtem był grzeczniejszy...	Hm... zapewne, zamek dość daleko, a mucka już nie bardzo dobrze biega. Czy ja wiem, pewnie Gabro nie pozwoli.	Nie wiem... Nie umiem tego określić.	O, nie, nie! Uczony, literat polski Boże drogi! Niepołomski jest po prostu nauczycielem w domu hrabiego Szczerbica, znanego dziwaka. Kształci dwu podrosłych hrabiczów w umiejętnościach różnego rodzaju.	Zaraz. Wam chodzi o knife? Nie mam żadnego noża. Nic wam nie zrobię. Czego jeszcze chcecie?	Ale będę miał. Pojadę na jakiś czas za granicę...	Co, nie chce ciebie?	Czy królik ten nie miauczał czasami, gdy go zabijano?	Nic nie pomoże! Hardy jesteś, naśmiewałeś się z panicza, pyskowałeś przed samym jaśnie panem... Ligajligaj (gw.)	Nie panie...	Teraz powinieneś stanowczo wejść w koło towarzyskie. Będę w tym, żeby ci pomóc. Nie bardzo tylko rozgłaszaj o tym sekretarstwie u Gintułta...	Oszczędzajmy prowiant, Carmaux. Możemy tu tkwić osaczeni nawet kilka dobrych tygodni. Franciszek l’Olonnais może zostać długo w Maracaibo, a dobrze wiesz, że tylko on nas może wyciągnąć z tej kabały.	A wasza książęca mość nie zna papistówpapista	A, widzę, że pani kocha sztukę	Ja nic nie piłem, kolego Jestem całkiem trzeźwy.	Już od tygodnia obawiam się a teraz nie mogę już więcej się opanować...	Kogo szukacie, dobrodzieju A nie można by czym wam usłużyć?	Więc i ty nie wierzysz w cuda?...	Skąpiec szeptała przystając przed wstążkami, które uwieszone w górze, kołysały się na wietrze niby tęcza paląca.	Ta co pan krzyczysz? Co ja winien? Papirek, panie właścicielu, na dworcu dali, na kwaterę skie­rowanie	Być bardzo może, dodał, iż za dawnych czasów w obszernych podziemiach istniała gdzie jaka grobowa kaplica, ale ta zapewne albo zniszczona być mogła, albo stawszy się nieużyteczną, zamurowana została.	Chciałabym, żeby się pan zakochał w tej właśnie.	Co się stało, Polinezjo?	Co się stało?	Lecz niewolnik zachowuje wszędzie prawo odzyskania wolności! Jakiekolwiek nastręczą mu się sposoby, może je zawsze poczytać za dobre.	Tak. Przyjęcie, co się tak wesoło zaczęło, miało smutny koniec. W pewnej chwili wszedł komisarz policji z żandarmami i Edmund został aresztowany.	A co ty o tym myślisz?	A tak, tak na pewno jej dobrze zrobi.	A w jakiejże sprawie, jeśli łaska?	Bo taki jest rozkaz!	Był kto?	Co waćpanowie o tym wszystkim myślicie? dziś popr. forma B. lm: towarzyszy..	I ja dwustu! A mój brat tyleż zobowiązuje się	Jak się nazywa ten statek?	Jeden jest tylko wojskowy, minister wojny.	Juści na zamek. Jurand razem z dworem księżny stanął.	Miłościwy panie!	Na mieście mówią, słyszał ojciec?... o jakimś no­wym zarządzeniu w sprawie pogrzebów.	Panie świeć nad Wilkową duszą!	Więc co? Powiedz! No, Karolino, Linko, co będziesz robić?...	„Rozjaśnij oblicze, wielki mocarzu egipski Przychodzimy do ciebie jako poddani, ażeby imię twoje było wielkim w Libii i ażebyś był naszym słońcem, jak jesteś słońcem dziewięciu ludów.	A zatem, mówmy o moralności	Ale on... czy zakochany w niej?	Ano, ciężko będzie! Dalibóg, ciężko!	Bywaj!...	Chciałem kazać dać...	Chodźmy i sprawdźmy!	Czego pan sobie życzy?	Czy ty mnie znasz, Marcinek?	Dwa miesiące	Gdzież reszta dworu?	Jadę tam. O której godzinie odjeżdża te-rain?	Juści, wyschła prawie, jakby szczotkę kosił.	Klotyldo!	Kobieta demoniczna, Sztuka, Upadek, Kobieta, Mężczyzna	Ludziom godnym! Familiantom!	Nasz interes?	Nawzajem obwieszczamy sobie nasze małżeństwa	Odpowiadać miał własną głową	Puszczasz ich wolno?	Rozerwij kuny, bym ci uwierzył.	Szczęśliwym?...	Szkoda, was tak mało; trzeba było jeszcze z dziesięć osób sprowadzić	Widziałem Gątowskiego.	Wtedy, gdyśmy wrócili z wyprawy odbytej wespół z Wittą.	Z powietrza!	Zaklika...	Zaraz, zaraz tylko widzisz... skończę...
No, śmiać się jeszcze przynajmniej pozwól. To naturze ludzkiej nie wadzi... Cóż u licha! Il n’y a si misérable qui ne puisse se consoler dans ses malheurs... Kiedy wstecz patrzę, czy wiesz, czego najbardziej żałuję? Oto tego, żem przez czas tak długi śmiał się tak mało, żem tak długotrwale był sensatem!	To chmiel. Nie było go jeszcze za twoich czasów. Jest to ziele Marsa, a jego wysuszone kwiecie daje się dla smaku do piwa. Jest taki wierszyk:	Tak!... Raczej, nie! Myślę, żem źle zrobił. Bigiel jest także zdania, że to nie było dobrze... Maszko może ich przyciskać, może stawiać rozmaite żądania, może wystawić na sprzedaż Krzemień... Nie, pani, to nie jest postępek delikatny, ani taki, któryby mógł nas zbliżyć, i nie byłbym tego uczynił, gdyby nie to, żem doszedł do przekonania, iż trzeba sobie to wszystko raz na zawsze wybić z głowy.	Obawiam się jednak że może być to moje przywidzenie. A sprawdzić rzecz można tylko otwierając paczkę wbrew życzeniu zmarłej.	O! kiedy tak, staniemy się nietylko znajomemi, lecz przyjaciółkami prawie; znasz pani pana de Tréville, to pewnie bywałaś u niego?	Pan się śmiej zdrów, bo to pana nic nie kosztuje, taka zabawa.	Nic to, że z zaścianka, byle szlachcic, bo to grunt. A co tam słychać na Litwie?	Ach, tak, to najgorsze! Bardzo się lękam narazić pana na śmieszność swą dzikością i nieobyciem.	Doro najdroższa to, co mówisz, nie tylko jest dziecinne, lecz i brzydkie. Sama wiesz, jak dalece mijasz się z prawdą.	Hm... Pytacie, czemu się boję? Powiedziałbym wam, ale nie wiem, czy pojmiecie to?	To i my mogliśmy prędzej złapać, tylkośmy nie chcieli zmordować się na całego. I ciebie nam było żal.	Walka to zdrowa rzecz, ale jednakże nie każdemu służy. W tym razie nietrudno i bez walki odgadnąć, który z was lepszy, ale to nie mocniejszy, tylko szczęśliwszy odnosi.	A! Któż to widział wypłaszać mi gości, zwłaszcza tak miłych...	Czy to jego nazwałeś Rudym Lisem?	Jak to nieprawda?	Kto ja jestem? O to chodzi, kto?... No, cóż... Pół-Polak. Adwokat spraw z kretesem przegranych. Zawsze chybiający bombiarz...	O, to bogate danie pełne finezji!	A wiesz, ten Turski, to jest skończony osioł.	Owszem... Bardzo lubię. I niegdyś, niegdyś... mój Boże... Teraz już nie mogę. Muszę mieć troszkę, tylą odrobinkę wady serca czy czegoś takiego, bo każda przejażdżka nabawia mię bólu tu właśnie, gdzie bije to przebrzydłe. Mam później bezsenność.	To mi dowodzi iż pani nie lubisz ani dworów wielkich, ani życia na nich... i smuci mnie bardzo, bom sobie wiele obiecywał zatrzymując ją wśród nas, byś blaskiem swych oczów, trochę posępne dni naszych niebo wyjaśniła.	To znany sposób i nasz księżulo nie może sobie nawet przyznać pierwszeństwa.	Jakżeby... Niemało dokazywał za młodu, niemało... Kat ci był la dzieuch... we Woli ni jednej nie przepuścił... dobrze baczę, w jakie to cuganty jeździł... jak se używał... baczę...	Komuż powiem, co mi dolega?... Jesteś moim doradcą i ocaliłeś mi, a przynajmniej chciałeś ocalić życie, chyba nie po to, ażeby rozgłaszać: co się dzieje w królewskim sercu, które przed tobą otwieram... Ale masz słuszność.	A zatem idź pan pogadać z Finotem, dzielnym chłopcem, najzacniejszym chłopakiem, jakiego ci się zdarzy spotkać, jeżeli w ogóle uda ci się go spotkać, bo ruchliwy jest jak ryba. W jego rzemiośle nie w tym rzecz, aby pisać, lecz sprawić, by inni pisali! Zdaje się, że najmilsi parafianie wolą się barłożyć z aktorkami niżeli czernić papier. Ho, ho! To osobliwa branża! Mam zaszczyt pozdrowić.	Panie już powiedziałem, że moja małpa przyszłości nie przepowiada, a gdyby to umiała i pieniędzy by nie trzeba; obecność i przyjaźń dostojnego Don Kichota tak wysoko cenię, że dla wszystkich pokażę obraz darmo, bez żadnej zapłaty, bo rad bym okazać temu rycerzowi, że cały jestem na jego usługi.	Nie trapmy się! Myślmy o żywych, nie o umrzykach Mamy prawie pewność, że jesteśmy na tropie uciekinierów.	Prawda, tylko nie zdradź się, że wiesz o tym. Jego świątobliwość jest bardzo zmęczony pobytem na tej ziemi i już pragnie odejść. Lecz kapłani zatrzymują go, a ciebie nie wzywają do Memfisu, ażeby bez przeszkód podpisać umowę z Asyrią...	Ale już się ma lepiej. Za jaki tydzień, dwa zdrów będzie. Co tam słychać de publicisde publicis (łac.)	Tak ci jest, są między nami tacy, bośmy ludźmi lecz nas trzyma krzyż na piersiach, strach Boga, przysięga, kapłaństwo nasze. Zapomni się jeden nie wszyscy	A skąd ja mam wiedzieć?... Może się chce ożenić.	I nas chcą doprowadzić do tego ale póty dzban wodę kosi...	Ja sama jestem w złym humorze Nic mi się dzisiaj nie wydaje warte trudu. Wszystkie moje myśli są przestarzałe, wszystko już dawniej myślałam. Ostatecznie, jaką wartość posiada życie, Aniu?	Mój ojciec nazywał się Stefan.	Och! zacny Pangloss dowodził nieraz, że dobra ziemi wspólne są wszystkim i że każdy ma do nich równe prawo. Ów franciszkanin winien był tedy, wedle tych zasad, zostawić nam coś na dokończenie podróży. Zatem nie mamy już nic, piękna Kunegundo?	Ruchajta sięruchajta się (gw.) z urzędu., nie pora na przekpinki.	Zaraz pan zrozumiesz. Pan jest naszym przyjacielem, my panu nigdy nie zapomnimy tego, że pan podniósł naszą drukarnię.	Proszę posłuchać: patrzyłem na pana podczas całej tej wczorajszej sceny, myślałem o pańskim spokoju przez całą noc i powiedziałem sobie, że albo słuszność jest po pańskiej stronie, albo uznamy, że ludzkim twarzom nigdy nie można wierzyć.	Ale, cóż znowu owszem, bardzo się podoba.	Jak się nazywa?	Mama się nie sprzeciwi.	Nic już, nic. Przelękłam się trochę. Już przeszło. Lecz proszę cię, siostro, bardzo gorąco proszę: nie mów nikomu o tym, cośmy tu widziały.	Porwano mi ją, panie.	Oś jest gotowa i nim upłynie kwadrans, będzie ją miał... Może pan sobie wyobrazić, co tymczasem przechodziła Justysia i mój biedny druh, Byk młodszy.	Bóg jeden! Ilu wiernych poszło do raju?	Na co?	Wiem że geniusz waszej królewskiej mości cuda potrafi, ale po ludzku rzeczy biorąc, głód nas weźmie, a gdy nieprzyjaciel na wycieńczonych nastąpi, żywa noga z nas nie ujdzie.	Te rany znam. Na głowie, na plecach... oko... Mówił mi doktór wszystko. Czy ta kula jest jeszcze w ranie?	Ładny kawałek, co? trzysta lat w jednej rodzinie! Wart parę fajgli? Co?... I ładnie na ręku wygląda. No, nie na każdym. Wyobraź sobie taki pierścionek na palcu Jagody. Niczym kwiatek przy kożuchu. Te krótkie palce i białe paznokcie. Ale na twoim ręku będzie pierwsza klasa. Masz, nałóż.	A ten twój Jankiel ma całą twarz obsypaną piegami.	Ale mimo wszystko chyba nie jesteś pan w humorze.	Gdybym ja mu nie stała na przeszkodzie	Jesteś chory na litość, jak mówi o tobie Bernard.	Na dobitek!...	Nie kpij... Ty jesteś okropny po prostu z drwinami swojemi. Kijem nie zrobiłbyś tyle ludziom krzywdy, co im robisz drwinami i cynizmem swoim.	Oj, Marcelko, moja mileńka! tak mnie cościś we środku je... tak mnie na świecie niedobrze!	Wie pani, że nigdy o tym nie pomyślałem. Pieniądze pani stawiają panią ponad tym problemem.	Wiwat podczaszyc! dodał jenerał, który nie wierzy zapewne jak ksiądz Bohomolec, ani w czarownice, ani w upiory, ani w zamówienia, ani w post, ani w włosiennice.	Wybacz, drogi przyjacielu te szczegóły interesują mnie bardzo, powiedz mi wszystko, wytłumacz mi dokładnie najdrobniejsze okoliczności.	Wynocha! Idźże na cztery wiatry, mały Hindusie! Przekleństwo boże na wszystkich niewiernych! O jałmużnę proś tych z mojej drużyny, którzy wyznają twoją wiarę!	Właśnie, że uczyłby mnie darmo bo ja mam poczucie natury...	A jeśli ów człek mocniejszy od was... niech Bóg zachowa...	A nie jesteśmy w stanie go zgasić!	A! Dyrektorem?	A! tak bardzo zatem szacujesz tę relikwię, mości Joelu?	Ale dosyć o mnie. Musze porozmawiać o was i o Wyspie Lincolna, gdzie znaleźliście schronienie... Czy chcecie ją opuścić?	Ale niewygodę musicie mieć wielką, a choremu potrzeba starunkustarunek (daw.)	Ale umarł i żyć nie będzie Gdybym mu pozwoliła żyć, prześladowałby Awerylę i Parsywala.	Ależ one czasu nie mają...	Aż?	Ażeby pioruny takie rządy, jak Boga...	Będzie nas trzynaścioro!	Czy chciałaby pani?	Cóż takiego?	Ile masz lat?	Już i dobrze!	Już pan idzie?	Kiedy, widzisz, Józiu, ja mam jakieś złe przeczucie...	Ne! Čia jų naguose pražūsime!	Nie bredź, dzisiaj święto prawdziwej pracy, pracy wytrwałej i celowej.	Nie ma nic!	Nie, już nie potrzebuję.	Niech pan pisze kwit	Niemożliwe!	No	No, dobrze Przyjdź zaraz.	O tej kobiecie?	Okręt zawołałem z przekonaniem w głosie	Okup dam	Pierwszy.	Proszę powiedzieć czy ona lepiej całuje ode mnie?	Przeciw potwarcom.	Są tacy, którzy mają gorsze	Tak.	Tam spędzę życie z tobą!	Tatusiu	Wczoraj mieliśmy dwa pogrzeby	Wiedziałam.	Więc czemuż tém gorzéj?...	Znasz ją?	Zrobiono rewizyą u Watzdorfa, przetrzęsiono papiery; pełno paszkwilów
Ciekaw jestem, jak można być ostrożnym! Miałem długą rozmowę z tym... ale ty ich nie widziałaś. Jeden z nich, to fantastycznie cienki i długi osobnik o pozorach chorego; nie zdziwiłbym się zresztą, gdyby był rzeczywiście chory. Mówił o tym z tajemniczym naciskiem. Przypuszczam, że chorował na febrę tropikalną, ale nie tak bardzo, jak stara się we mnie wmówić. To jest człowiek z towarzystwa. Zdawało mi się, że zacznie opowiadać swoje przygody ale zamiast tego zauważył, że to długa historia i że może innym razem	Nie może być! Jak to?! Co się stało? Jakim sposobem uciekł?	Sancho radzisz mi żenić się dlatego, ażebym, zostawszy królem, dał ci przyrzeczoną nagrodę; nie bój się o to, znalazłem ja sposób zadowolenia cię, położę księżniczce warunek, że skoro tylko na tron powróci, odda mi część królestwa, którą dla ciebie przeznaczam.	Klnę się, żem nic nadzwyczajnego nie słyszał Kupcowi trzeba subiektów, a kobiecie bijących przed nią czołem, choćby dla zasłonięcia tego zucha, który nie bije pokłonów. Rzecz całkiem naturalna. Tylko ty, Stanisławie Piotrowiczu, nie wchodź między czeredę, a jeżeliś wszedł, podnieś głowę. Pół miliona rubli kapitału to przecie nie plewy; z takiego kupca nie powinni naśmiewać się ludzie.	My, zakonnicy, nie podnosim oczu na niewiasty. Było w leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek niemało, ale która była między nimi Jurandówna, nikt z nas nie wiedział.	Słuchaj, Tadzik, coś jest między nami i ja nie mogę zrozumieć, co. Jeślim nie przyszedł do ciebie od razu po przyjeździe, to był to czysty przypadek... Przecież tego nie masz mi za złe?	Prawda, NaukaNie mówię już o potwornych w swej bezczelności blagach BergsonaBergson, Henri (1859–1941) jest tylko wtłoczeniem rzeczywistości, z pewnym przybliżeniem, w schemat najdogodniejszy w danym punkcie rozwoju matematycznej fikcji. Przybliżenie to osiągnęło dziś maksimum w teorii Einsteina i wątpię, aby poszło dalej. Pogląd fizyczny jest konieczny, to inna rzecz, ale konieczny w ogóle, a nie w tej czy w innej swojej postaci. Ale stosuje się prawie tylko do kompleksów rzeczywistości bardzo różnego rzędu wielkości w stosunku do nas; w astronomii i budowie materii jest na swoim miejscu; a każdy dowolny ruch jakiejś żywej istoty przeczy całej fizyce.	W niczymże się pan marszałek nie spostrzegł?	Powróciło jakimś cudem Zaiste, señor, byłoby to takim cudem, że nie zdołałby go dokonać żaden święty.	Co prawda, to prawda nic takiego w życiu nie czytałem, bo nie umiem ani czytać, ani pisać, i przysiąc mogę sumiennie, że nigdy za życia nie widziałem pana odważniejszego od was, oby tylko Bóg dał, żeby ta szalona odwaga o co złego nas nie przyprawiła! InteresAle trzeba by, proszę pana, opatrzyć wam ucho, dużo krwi z niego uchodzi; szczęście, że mam w sakwach trochę szarpiszarpie (daw.)	Dobrze, dobrze, panie łaskawy przekleństwa nie przyniosą ci nic dobrego. Ale mamy inne rzeczy do obgadania Waćpan narobiłeś bigosu na moim brygu; nie pozostało mi tylu marynarzy, ilu potrzeba do obsługi okrętu, a pierwszy z mych oficerów dostał od was pchnięcie szpadą w jelita i zmarł, nie mówiąc ni słowa. Nie pozostało mi nic, mości panie, jak wracać do portu Glasgow po nowych marynarzy, tam zaś (za waszmości pozwoleniem) znajdziesz takich, którzy będą mogli z waćpanem lepiej porozmawiać.	A mówić, że chcę mu odebrać życie, jest... nie grzechem, ale po prostu szaleństwem. Mój chela pomógł mi odnaleźć tę rzekę, zatem ma prawo obmyć się z grzechu... wraz ze mną.	Zdaje mi się, że podróżują już dość długo, aby zwiedzić cały świat trudno mi uwierzyć, że od tygodnia dopiero są po ślubie. Wszystko się zmieniło. Panny Lawendy i pani Allan nie ma. Jak ponuro wygląda plebania z pozamykanymi okiennicami. Przechodziłam tam wczoraj wieczór i doznałam wrażenia, jakby tam wszystko wymarło.	To jest to dziecko, którego nikt nigdy nie widział! Zapomnieli o niej wszyscy!	Bo jemu nikt nie dotrzyma; ale ty się spróbuj!	To by nic nie znaczyło Ramiona i ogon tych zwierząt odtwarzają się przez narastanie; a od siedmiu lat ogon kałamarnicy Bouguera miał dosyć czasu, aby odrosnąć.	Właśnie się to w ten sposób robiło, odparł stary. Jak tylko się dowiedziałem o kapitale, na który szukano pewnej lokaty, natychmiast przez trzecie osoby poddałem myśl lokowania u Tepera... rzucając nawet wątpliwość, czy Teper przyjmie... Tymczasem ktoś inny poddał im kupienie majątku...	He, opiekun! Faworyt... Dawno ja na tego draba mam chrapkę. Czapki gałgan nie zdejmuje ze łba przede mną. Folwark waści brat rozpaprał, chłopa zepsuł na nic...	Nie wiem.	Ale chyba nie sprawisz mi pan przykrości i z powodu tej antypatii nie pozbawisz mnie radości goszczenia tam państwa?	Ale nie potrzebują sobie wtedy robić wyrzutów Słyszałam, że masz w czerwcu wyjść za mąż, Diano.	Tak, młoda osoba czternasto- czy piętnastoletnia? W istocie, przypominam sobie, że mi ją przedstawiono przed obiadem jako córkę naszego amfitriona. Przyznam się panu, że mało ją widziałem, poszła spać wcześnie. Albo poszła gdzieś do przyjaciółki, nie przypominam już sobie. Ale widzę, że pan jest dobrze obznajmiony z domem państwa Swann.	Oho... ho!... Czyś ty uważał, jak ona się wykręca od pośredniczenia między nami i Norskim?... Coś w tym jest, nie uważałeś, Bronek?	Obserwować to łatwo powiedzieć! Ale co i kogo obserwować! Na tym placu czarno jak w piekle.	Ale go nie pamiętam.	Donoszą jako rzecz pewną, że papież Pijus IX wyznaczył księcia cesarskiego na swego następcę.	Dziewczyna poczciwa ona go bałamucić nie będzie, Tomko sobie ją z głowy wybije.	To była namówiona zdrada! ale któż by się jej mógł spodziewać, tak to stworzenie udawało układną i pobożną kobiecinę!	Och! bez wyrzutów Aby mieć prawo mi je czynić, kobieta musiałaby przejść nudę mdłego i bezbarwnego życia, wyjść zeń, aby wstąpić w raj miłości; musiałaby poznać szczęście, jakiego doznajemy czując całe swoje życie w drugiej istocie, poślubiając nieskończone wzruszenia duszy poety, żyjąc zdwojonym życiem: towarzysząc mu w jego lotach w przestworza, w świat ambicji; cierpiąc jego cierpieniem, siadając na skrzydła jego potężnych upojeń, stąpając po szerokiej scenie, a równocześnie, w oczach śledzącego ją świata, zostając chłodną, spokojną, pogodną. Tak, droga, często trzeba nam zamykać cały ocean w sercu, siedząc, jak my oto, u siebie, przy kominku, na kozetce. Cóż za szczęście wszelako posiadać, w każdej minucie, potężne zainteresowanie, które mnoży fibryfibry (z łac.)	A ja także nie wiem, mamo.	Ba bo też nie strzelano do niego eksplodującym stożkowym pociskiem.	Kiedy ja nie chcę	Coś w tym rodzaju. Odegra ono rolę astralnego kompasu, który odpowiednio ustawiony zawiedzie aż na miejsce.	I to ty chcesz dowodzić korpusem?... Ależ ty jesteś rozpieszczona dziewczyna, nie mąż i wódz...	Ja nie zwracałam uwagi pani. Broń Boże. Mam takie zasady, jakie głoszę, a głoszę wolność indywidualną zupełną. Niech każdy robi, jak mu wygodniej i przyjemniej „Obowiązki! Dajcie mi spokój! Rozkosz jest moim obowiązkiem, upojenie, przyjemność, to co chcę, czego pożądam, czego mi potrzeba”. zaraz zaczął gorąco prosić Janki o zagranie.	Jestem Emilio z Roccanery, pan na Valpencie i Ventimiglii, choć na tych wodach znany jestem pod innym imieniem.	Na flaki rekina! Przyjacielu, pilnujmy zatem naszych żeberek!	Świetny źródłowy, zajmujący, doskonały. Spodziewam się, że będzie pan tak dobry i do następnego coś napisze?	Wiedz o tym, panie że cień jest w każdym żyjącym człowieku. A jak są ludzie odznaczający się ogromną siłą lub arcybystrym wzrokiem, tak są i tacy ludzie, którzy posiadają niezwykły dar, że	Pragnę czegoś, co konieczne mi jest do życia. On mi tego nie da. Od początku utraciłam panowanie nad sobą przez jego piękny wygląd i przez zdolność prawienia mi romantycznych komplementów. A poza tym, sądzę, musiałam się w nim zakochać, gdyż był moim ciemnookim ideałem.	Wracaj do dom i Burka ciągnij za łeb! Takiegośmy wieprza im uratowali, że aż złodzieje nam za to wygrażają, a oni mówią, że my kradli!...	Ba, a jeżeli uda się jej uciec i zawiadomić miejscową policję?	Niewiele to warte	No, o cóż chodzi? Czy... czy w rodzinie nie potrzeba syna... Mów śmiało, bo my kapłani...	Co? A kimże ty jesteś, na miłość Boga?	Więc bywaj zdrów, a przed ślubem wstąp do mnie. Ona będzie miała pięćset rubli posagu, no i co potrzeba na bieliznę i gospodarstwo.	Co to tak zgrzypi czy jęczy?	A jak się on nazywa?	Ach... to ja pani rubla reszty...	Agnes uczuła, jak ramię siostry odwinęło się od jej ramienia.	Ale gdzież tam!... Ona ona musi okropnie się martwić.	Otóż to! Trzeba więc Zawiślaka sprowadzić, a tamtego odsunąć...	Ale w takim razie dlaczego zwrócił się o pomoc do swoich bliźnich? Dlaczego wrzucił do morza ten dokument?	Ja też to słyszałem!	Pamiętajcie podziękować mu zrozumiale za wino; wiecie, że jest wyborne, a skrzynia jest olbrzymia	Skąd pan wie, że pochodzi z południa?	Chcesz być moim przyjacielem? Chcesz?	Mówmy o czymś innym. Czy przysłał cię tu Emil?	Smorski: Czyżby pani wierzyła w możliwość rewolucji po strasznym przykładzie Rosji? Mówi pani, jak gdyby była pani członkinią jakiegoś tajnego komitetu najbardziej wywrotowej partii.	Czy też ona zna anonim? Czy ona wie kto ja jestem? Któż ja jestem?	Co pan robił w chwili, kiedy cię aresztowano?	Czy pani wiedziała o tych odwiedzinach?	Tego mordercę. Gdy ktoś zabije kobietę, rzadko go łapią.	Powiesz mi swe imię?	Przez cały ten czas Bez wytchnienia, bez odpoczynku, a przy tym ustawiczne wyrzuty sumienia, niewypowiedzianie straszne tortury!	Chciałem ci tylko powiedzieć, żebyś przyszedł w niedzielę, bo Mela przyjeżdża.	Jak on ślicznie mówi: mamusiu!	Jestem synem tego, który brał udział w wojnach religijnych wraz z wielkim królem Henrykiem, ojcem obecnie nam panującego monarchy.	Od kogo ten list?	I ja!... I ja!... I ja!...	Jakto? mężczyzna od baby? zapytała pani Kamieńska, a toć wstyd...	Oto! „Zwodnicza maro, precz! Ha! Znikłaś przecie! Teraz znów jestem mężem”, jak mówi Makbet„Zwodnicza maro, precz! Ha! Znikłaś przecie! Teraz znów jestem mężem”, jak mówi Makbet	Tak	Ty dowodziłeś?	Abyś ją przyjęła za pannę sklepową.	Ależ Henryku...	Ależ takie komplikacje podrożą produkcję	Boże! A jaka atmosfera panowała w domu, kiedy wyjeżdżałeś?	Czarrrna Panterra mówiła prawdę!	Cóż mogę uczynić dla państwa?	Cóż u diabła, we wszystkim pan robi?	Doprawdy?	E!...	Gdzie ona jest?	Głupi chłopak	Hela: Chodź, Prepudrech.	I powiedziałem panu prawdę	Jutro o świcie. Twoja załoga jest w komplecie?	Ludzie we zbytku miękną.	Oczywiście.	Przecie radośnie zatrąbiono z czatowni	Racja. Niech Kozioł schowa rogi.	Różne cebulki i słodko pachnące kwiatki, ale najwięcej róż.	Sto, dwieście, trzysta, czterysta, pięćset	Słucham!	Tysiąc dwieście pistolów.	Wszyćkowszyćko (gw.) szeptała coraz bardziej rozżalona.	Yeah, niezły kawał.	Z choroby i z żalu	Żądaliśmy zapłaty.
No, dobrze! Ja jestem tylko aktorką i nie znam się na polity­ce, ale, powiedzcie, tylko, błagam, poważnie, czy dla jedności ideowej i światopoglądowej konieczne jest, żebym grała Lady Makbet z utlenionymi włosami? Dlaczego się śmiejecie? Okropni jesteście! Gdyby o coś podobnego spytał Konrad, to byście cmo­kali z zachwytu, jaki on jest intelektualista, natychmiast chwy­tający istotę każdego problemu, nowoczesny, już sama nie wiem co. A jak pytam ja, to myślicie, że jestem idiotka i śmiejecie się.	A ten świat, ten świat dookoła, czyż ma się dalej toczyć taką drogą, jaką dotąd się toczy?	I cóż się z nimi stało?	Kochają się do szaleństwa, Natan zwierzył mi się przed chwilą.	Niech się ciotka nie przestraszy.	Proszę się zbliżyć i powiedzieć, jakiej okoliczności winien jestem ten zaszczyt.	Przecie ja, mój radco, nie zarzucam rządowi złych intencji i daleki jestem w ogóle od myślenia o tym. Nie należy jednak, zdaje mi się, pałać pożądaniem tłumienia oświaty, che-che...	Rudnicki, mąż tej pięknej pani Rudnickiej?! Onegdaj była u mnie! Malowałam jej portret. Z kim się pojedynkował?	Sama się upoważniłam.	Uuu!... Jezusie, Mario, cóżeś ty mi, człowieku, narobił?... A toć, jeżeli się utopiła, będą nas ciągali po sądach...	Z duszy serca paneczku, robiąc natychmiast miejsce, odparł chłopek. Siadajcie tu sobie pod moją gruszą staruszką, jeźli się wam podoba, a gdybyście pozwolili podzieliłbym się z wami chętnie chlebem czarnym i słoniną.	Za pozwoleniem! Za pozwoleniem, mój kochany! Jeżeli nie zjawi się do godziny wpół do pierwszej, spisujemy protokół. Taka była umowa; wiedzą o tym doskonale.	Sprawiedliwie gadam, a jakże. Pan Piotruś Stadnicki mi się zwierzył; kochany aniołeczek! Ino zmiłujcie się, wasze miłoście, bo to sroga tajemnica... najmiłościwsza pani śmiercią zagrodziła, gdyby kto śmiał mówić o tym.	Jeśli zobaczą, że się zatrzymujemy, mogą pomyśleć, że się boimy. Idźmy dalej. A ci, którzy staną nam na drodze, będą się musieli z nami zmierzyć.	Nudzi mi się, gdy odpoczywam. Wolę sobie na słonku i świeżém powietrzu karczować; to mnie ożywia. A co do wina, tak proszę pana, to jest wino i wiem dobrze, że z łaski pana dostaliśmy je prawie zadarmo od pana mera z Courteil. Ho, ho, zawsze się to wyda, choć pan się jak może ukrywa.	Ani się obejrzymy, jak wróci do Maracaibo, bracie. Szykuje atak na miasto. I dlatego wypytywał mnie szczegółowo o wyspę	Eliasz, zmień się z nim na miejsca.	Mniejsza z tym, zgodzimy się, bo jak Bóg Kubie, tak Kuba Bogu	Nie spiesz się tak, Maksymilianie	Tak, od niejakiego czasu, rumieniąc się odpowiedział młody chłopiec	O! przecież z Athosem nie robiono ceremonji. W każdym razie wierzaj człowiekowi, który trzydzieści lat spędził u dworu; nie zasypiaj spokojny, albo jesteś zgubiony. Przeciwnie, ja ci to mówię, wszędzie wroga upatruj. Gdy będzie szukał z tobą zaczepki, unikaj go, choćby to było dziecię dziesięcioletnie; jeżeli zostaniesz napadnięty czy w nocy, czy w dzień, bez żadnego wstydu rejteruj; gdy przez most przechodzić będziesz, pilnuj desek, aby się pod tobą nie zapadły; gdy iść będziesz koło budującego się domu, patrz w górę, aby cegła nie spadła ci na głowę; jeśli późno będziesz powracał, każ iść za sobą służącemu i uzbrój go, jeżeli pewnym go jesteś. Nie ufaj nikomu, przyjacielowi, bratu, kochance, a nade wszystko tej ostatniej.	Poczekaj, nie brnijmy w nieistotne nieporozumienia. Mówmy otwarcie raz w życiu, nie przyjmując niczego za obrazę. To nie jest tak banalne. Pozycja społeczna, Historia, UpadekJesteś hrabia według Tempego jakiegoś potwornego świństwa na wielką skalę. Możesz pomyśleć: „Dobrze nie mam żadnej tradycji, przy pomocy której mógłbym upiększyć mój upadek. Jestem czymś bezimiennym, odpadkiem młodszej pseudokultury, która u nas właściwie nic ciekawego nie stworzyła, przeżuwając od wieków zagraniczne nowalie i to przeważnie nie w porę, nie te, które należało, i nie z tej strony je przyjmując, z której należało. Ty jesteś czymś tak międzynarodowym jak pierwszy lepszy komunistyczny Żydek narodowość to dość wczesny wynalazek to jakby ktoś wkładał pięknie rzeźbiony patyk w koła lokomotywy, chcąc ją zatrzymać. I to jest najstraszniejsze, że jakkolwiek to, co się teraz zaczyna, ma wszelkie pozory wielkości i może jest wielkim w chwili stawania się, będzie przyczyną szarzyzny i nudy społecznej, o jakiej my pojęcia nawet nie mamy, mimo że na te rzeczy już narzekamy. Dlatego nie mogę przejąć się tą ideą.	Już je mam. Chciałbym zapaść się pod ziemię, choć tak głęboko jak... studnia w zasławskim zamku... I jeszcze chciałbym, ażeby mnie zasypały gruzy, mnie i mój majątek, i nawet ślad tego, że kiedykolwiek istniałem. Oto moje pragnienia, owoc wszystkich poprzednich.	Zawsze utrzymywałem, Sancho, że świadczyć dobrze złym i niewdzięcznym jest to rysować na piasku. Żebym był wierzył twoim słowom, nie byłbym naraził się na podobną nieprzyjemność. Z tym wszystkim stało się, bądźmy cierpliwi i niech to smutne doświadczenie będzie nam nauką na przyszłość:	Przeklęte położenie! Pomyśleć tylko, że pani jesteś tam, tuż przy mnie, a jednak za mną, i że nie mogę upajać się twoją pięknością...	Sprawy policyjne! sprawy policyjne! Co tobie, mój panie, do tego? Patrz swych muszkieterów i nie zawracaj mi głowy. Słysząc cię, możnaby myśleć, że gdy nieszczęściem zaaresztują muszkietera, już cała Francja przepadnie. Patrzcie, co tu hałasu o jednego muszkietera! Rozkażę aresztować dziesięciu, do licha starego! stu, cały oddział! i nie pozwolę słowa się nawet odezwać.	Myślę, że tak zrobię A gdy zostanie wydrukowane, poślę tym amerykańskim panom wycinek. Ale wytnę ten zachód słońca. Zdaje mi się, że pan Harrison miał rację.	Panie hrabio, proszę nie wyprowadzać mnie z roli gościnnego gospodarza i nie robić takich porównań. To mnie oburza! Jeśli pan wszedł na tę drogę, muszę go uprzedzić, że dziś przy obiedzie siądzie z nami do stołu mój rządca, łowczy i marszałek dworu. I pan, panie hrabio, przez szacunek dla mnie i dla mego dziadka, musisz im podać rękę. Co zaś do panny Rudeckiej, rola jej wśród nas jest jasno określona i ubliżyć jej bez ubliżenia nam... nie można.	No, no! Nie bierz sobie tego tak bardzo do serca. Wszystko jedno. Przestań płakać. Co było, to było. Musisz rozpocząć nowe życie. Ale Kret mówił prawdę, Łasice pilnują każdej pozycji, a to najlepsza straż na świecie. Nie ma co myśleć o ataku na dwór. Oni są zbyt silni.	Hrabia przysłał mi do więzienia dwie butelki wina. Człowiek, który mi je przyniósł, oświadczył, że osoba przesyłająca pragnie pozostać nieznana i że jedyną pobudką jej działania jest litość nad biednym więźniem. To fałszywe współczucie zwiodło mnie na chwilę. Gdybym nie został w porę ostrzeżony, nie miałbyś pan dziś kłopotu z przesłuchiwaniem mnie: nie żyłbym już bowiem.	Co to jest, na miłość Pana Boga?	Tak musicie mi dopomódz, ja nie dam ginąć Zakonowi, nie pozwolę, by jakieś lackie książątko nabierało przewagi. Posłów przyjąć trzeba z całą hojnością i bogactwem Zakonu, trzeba ująć sobie legata, Włoch musi być naszym, a to co on przedstawi papieżowi, powinno nas w dobrem świetle przed nim przedstawić. Biskupów polskich, którzy cały proces Ladislausa o ziemię z nami prowadzą, trzeba również ująć, choćby datkiem, obietnicami dostojeństw...	Z waszą łaskawą pomocą Wszystkie kraje chrześcijańskie czują, że nam posiłkować powinny, tak, jak niegdyś szły na krucjaty do Ziemi Świętej. I tu sprawa Krzyża naszą sprawą.	Chwała Bogu, mamy więc przykład nieużytecznego instynktu. Jeżeli bocian albo skowronek pod jesień odlatuje na południe, wiemy, że znajdzie tam kraj ciepły i zasobny; ale gdy człowiek tęskni do wieczności, wówczas mówimy, że jego nadzieje są urojeniami. Wyborny jest taki pozytywizm.	Ach tak, prawda! Ale zresztą któż to wie? Może dla waszej? Może właśnie dla waszej!	Ciała nie znaleziono, co zresztą nie powinno nas zbytnio dziwić. Prawdę mówiąc, ślad, za którym szedłem, zaprowadził mnie aż do kościoła w Varengeville, do dawnego cmentarza, położonego na szczycie skalistego brzegu. Jest tam urwisko, przepaść na przeszło sto metrów. A w dole skały i morze. Za dzień lub dwa mocniejszy przypływ wyrzuci ciało na brzeg.	Co Michcik? Byłeś pan kiedy w teatrze, widziałeś pan głównego tenora i statystów? Otóż cała szkoła są to statyści, a ci dwaj	I tak, i nie Bywają dobre i złe interesy. Ale rozumie pan, że nie podróżuję na własny koszt.	Jesteś dla mnie! Nie będę mówił inaczej... No, w tej chwili... Powiedz, co mam zrobić, żebyś mię nie opuściła. Zażądaj, czego tylko chcesz.	Jezus, Marja! Co to jest?!	Mama zaraz zejdzie. Babcia też jest u mamy, a tatuś telefonował, że zaraz przyjedzie razem z wujem Zdzisiem. Proszę, może wuj zapali papierosa? Wuj mieszka stale w Londynie?	Wypuścił to już Wojtek łąkę, co?	A czy nie mówiłem czy nie mówiłem, że żadna boleść, żadna radość tych skromnych, prostych, ubogich ludzi nie jest ci obojętna.	To nie sztuka zarobić na prosperującem przedsiębiorstwie. Sztuka zarobić na plajtującem! Pomyśl! Ho, ho! Gdybym miał teraz pół miljona w kieszeni! Nawet nie pół! Wystarczyłoby dwieście, trzysta tysięcy.	A co ma być dalej?	Czy w szkole jest ci przyjemnie?	I! Co waćpan gadasz! Nienawidzi on króla, jak diabeł święconej wody, i jeszcze by był na waści zawziętszy, gdyby wiedział, żeś królowi konfidentkonfident (z łac., przestarz.) odpowiedział Stankiewicz.	Pomógł mi sam wielebny Horacjusz. Najgodniejszy to pod słońcem człowiek. Przekonał żonę, że winnawinna	Stan naszych parobków tak znowu opłakany nie jest...	A co to nas obchodzi Zabrał wszystko, co było w bankach. Było prawie tyle, co warte Koborowo. Z głodu nie umrze.	Ależ naturalnie! To najważniejsza sprawa... Daj no mi acan dobrodziej swój adres...	Dobrze, szanowni panowie nie wiem nawet, kto posiada tę mapę, lecz stawiam warunek, żeby utrzymano tajemnicę nawet przede mną i panem Arrow. W przeciwnym razie proszę o zwolnienie mnie ze służby.	Doman! Doman! Ja go nosiłem małym na rękach...	Gdzie w teatrze? Na amatorskiej scenie?	I... tak... umyślnie...	Jak to przy Szwedach?	Każdy człowiek jest kowalem swego losu	Mama jest tutaj?	Miłaż to opieka!	Na policyę oddałabym, do prochowni.	No, to inna mój ojciec służył i w wojsku imperatorowej jejmości, ale i tu, i tam mundur tylko nosił, a nie suknie światowe, czyli cywilne.	On mówi: „Nie, sar” (panie)	Przecież mu nie kłamałam. W każdym razie byłam przeświadczona, że mówię prawdę.	Tak, doskonałe narzędzie do robienia sobie nieprzyjaciół	Tak, mój dobry ojcze	Tak, śpisz jeszcze?	To chyba pójdziesz po żebraninie?	W czternastym, panie profesorze.	W takim razie nieobce jest ci pewnie imię Maroty.	Więc jakże myślisz moja Lassy, będzie co z tego? nie?	„Jest za Dreyfusem, nie ma cienia wątpliwości”	A choćby i tu go trzymać przyszło, przecież mi nie będzie zabroniono przywiązać go do osoby mojej. Nie mam wcale usługi.	A jeżeli tam nie ma nic potem? przeoczenie autora: postać historycznego Sołowjowa występuje w powieści pod nazwiskiem Worobjewa; takie samo przeoczenie w komentarzu narracyjnym do następnej wypowiedzi tej postaci..	A, aaa! Ta drzemka dobrze mi zrobiła. Idę przedłużyć ją w łóżku. Proszę o świecę.	Ale ona wkrótce wyjeżdża, jak mówiła sama	Anibym go słuchała.	Aramis!... Porthos!...	Chodź, Kreciku, chodź, nie marudź!	Dajże dziecku spokój... cóż takiego nabroił?	Dziecko, Chłop, Pan, Pozycja społeczna mówił Ślimak.	I dwa malutkie dla nas	I podejrzewa przyczynę tego wypadku?	Ja pójdę jeszcze dalej kilka kroków.	Jakto? kochana podskarbino?	Kto przyjechał? Od kogo?	Ką tai, kunige, kalbi! lenkstudentis dievobaimingas žmogus ir nemes žodį bereikalingą ant kito.	Nie znam twojego nazwiska.	Niech mnie Bóg zachowa!	Nikogo tu	Nikt nie pukał; doznałam tylko takiego wrażenia.	Od tygodnia kropli do ust nie wziąłem. I choćbym miał umrzeć z pragnienia, nie wezmę.	Ojcze, nie psuj tego albo mnie okryjesz hańbą. Ojcze, słyszysz?	Pan Micawber	Pani dobrodziejka do biura informacyjnego zapew­ne?	Rozwalić drzwi!	Stałem obok stajni, mama mnie tam postawiła. Ale babcia zabrała mnie z sobą, a z nią przecie mogłem przyjść?	Sto tysięcy, kaprysów za dwieście, a rozumu za trzy grosze	Ta-a-k!	Widzę, kapitanie.	„Coś zaszło”
Jezus, Maria!... Trzeba zaraz do krawca, a tymczasem może byś się ubrał w któryś garnitur ojca, naturalnie jeżeli się nie brzydzisz, bo ja mam wręcz organiczny wstręt do wszystkich przedmiotów należących do zmarłych...	I niech pani doda że nie widać końca tego stanu rzeczy. Pan Kazimierz jest próżniak i hulaka, nad którym wisi jakaś przykrość czy niebezpieczeństwo (ostrzegły mnie o tym duchy), a Helena mogąc zrobić świetną karierę burzy ją własnymi rękoma. Proszę pani, pan Solski, choć niedowiarek, ale człowiek nietuzinkowy. Bogaty, wysoka inteligencja (ma nawet zdolności do interesów, jak zapewnia mąż), a nade wszystko szalenie kochał Helę. Patrzyłam na to... wulkan!... Ale dziś widzę zmianę. Jeszcze i dziś, kiedy znajduje się przy niej, poszedłby za nią do piekła, niemniej	A no! Co do broni, to najświeższa formacja. Strzelcy augzyliarne. Battaglione cacciatori legione polacca ausiliaria della Lombardia	Ach, Tomku! Jak ty się wyrażasz? Czyż można do starszych mówić: „co wuj sobie myśli”?.	Chętnie tym bardziej że mam tam coś do załatwienia.	Co wolno ojcu, to zasie dziecku gosposiu, otwórz okno i smyrgnij no ją tam na podwórze; będzie na fundament do stosu.	Pan, Chłop, Mąż, Żona mówił znowu po francusku dziedzic do swego szwagra	Są tam. Mają się dobrze o ile to podobna. Fabijan pełen nadziei prawie uśmiechnięty. Nasza biedna Ellen przychodzi potrochu do przytomności.	Więc podzieliwszy między trzy osoby wypadnie po dwadzieścia rubli... Gra niewarta świeczki!... No, proboszczu, siadajmy do warsztatu...	Arcydzieło? To nawet nie ma pretensji do obrazu, to prosty szkic Jeżeli pan ten szkic nazwie arcydziełem, co pan powie o Dziewicy Heberta lub Dagnan-Bouvereta?	Więc decyduj się natychmiast. Albo weźmiesz się do roboty, bo darmo nikt na świecie chleba nie jada...	To prawda Jakie to podobne do mego dziadka, że się wszystkiego dowiedział, nie mówiąc mu o tym, i rozgłasza jego przymioty, żeby go ludzie kochali. Brooke nie umiał sobie wytłumaczyć, dlaczego wasza matka jest taka dobra dla niego, zaprasza go razem ze mną i obchodzi się z nim tak przyjaźnie, jak to jest jej pięknym zwyczajem. On też widzi w niej doskonałość, co dzień ją wspomina i was tez zachwala. Jeżeli moje marzenia kiedyś się urzeczywistnią, to zobaczycie, co dla niego zrobię.	Umarł dla acanny nie ujrzysz go już nigdy. Radzę acannie, wracaj do klasztoru i staraj się trzymać język za zębami; nakazuję ci opuścić Petrella w ciągu godziny. Zwłaszcza nie opowiadaj nikomu, żeś mnie widziała, lub potrafię cię ukarać.	A kto panu powiedział, że nie zacznie?!	A powiadacie przecie, że nie po mnieście płakali?	Ale cóż to za dobre dziecko takie! A cóż za kochane! Jeszczem też takiego w życiu nie widziała.	Czy nie chcesz, żebym dziś umarł?	Doprawdy nie wiem, co znaczy „wychowanie”, znam tylko poglądy mych rodziców i nauki kapelana zamkowego. Zdaje mi się, że ojciec mój, mimo swego chłodnego i na wskroś logicznego sposobu myślenia, mimo że na wszystko patrzy jak na kawał metalu czekającego na dłuto cyzelera, nie uświadamiając sobie tego nawet często, ma cichą cześć dla wszystkiego, co tajemnicze i wyższe i dlatego może spoglądał z pokornym zaparciem się siebie na rozkwit duszy dziecięcia.	I nie przestrzegła pana przede mną?	Ja sam nie wiem! Coś ty im takiego powiedział, że mnie żywego puścili?	Może dla ciebie, Beauchamp, bo nie cierpisz tych nieszczęśliwych książąt, zdaje ci się, że zazwyczaj mają nieszczególne maniery i jesteś zachwycony, ilekroć uda ci się to zauważyć. Ale mnie to nie zwiedzie, bo ja zwęszę szlachcica na milę.	Mój przyjacielu lubię cię naprawdę, ale nie tyle, żebym cię miał zjeść bez potrzeby.	Nie bo nadal pływała po morzu. Nie można nawet przypuszczać, aby po tym, jak przez pewien czas leżała na brzegu, mogła zostać powtórnie uniesiona przez morze, gdyż całe południowe wybrzeże jest najeżone skałami, o które na pewno by się roztrzaskała.	Nie chcą dać na kredyt, cóż teraz zrobimy?	Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło Teraz przynajmniej wiedzą, że jesteśmy uzbrojeni, więc będą się mieli na baczności. Naprzód, moje wilki morskie!	Nie rzucimy!	Nie wiesz, gdzie się ciastka kupuje?	Nie znoszę, gdy w ten sposób wyrażasz się o swym małżeństwie Wydaje mi się, że w istocie jesteś bardzo dobrym mężem i tylko wstydzisz się swej cnoty. Dziwny z ciebie człowiek. Nigdy nie powiesz nic moralnego i nigdy nie zrobisz nic złego. Twój cynizm jest zwykłym udawaniem.	Nie, panie Mech, to jest kwestia uczciwości.	Nie.	O książę mój! Bulbo najukochańszy! Panie mój i władco! Oto przybyła twoja Angelika, by uratować cię i nie dopuścić, by kwiat twego życia zwiądł przedwcześnie. Och, gdybyś był zginął, słodki mój pączku różany, twoja biedna Angelika byłaby również umarła, by choć przez śmierć połączyć się z tobą na wieki, Bulbo mój jedyny!	O, nie, nie! wy dla nas czynicie tyle, my wam jesteśmy ciężarem nieustannym. Książę ex-podkomorzy, pani Krakowska, Tyszkiewiczowie, my, cała rodzina was obdziera.	Oczywiście! Ale widzę, że pani mnie nie zna: jestem Vanina, córka don Hasdrubala.	Oczywiście, godzę się. Czyż nie przyrzekłem tego odrazu i czy nie byłem zawsze gotów mówić o tem szczerze?	Oczywiście. Czegóż się boisz? Wszakże nie jesteś złodziejem?	Ot co przynoszę: Ludovicego upoiłem, zapewniłem że go zrobimy radzcą tajnym w departamencie i ręczę że takim tajnym będzie, iż nikt w świecie o tém się nie dowié! cha! cha! Mam już wskazówki. Są summy pobrane z akcyzy, są kwity, są zaległości wojskowe. Ho! ho! znajdzie się tego dużo! A z czegóżby dobra kupował! Przecież po królu Leszczyńskim je nabył.	Poznaję z fizjognomii, że czyta pani coś zajmującego. Czy nie Dumania Gołuchowskiego, które pani rekomendowałam?	Prawda!... Consuetudo altera naturaConsuetudo altera natura (łac.) damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej. księżnej Jeremiowej. Wabna to była bestyjka... Ale com jej chciał w oczy bliżej spojrzeć, to mi pan Wołodyjowski szablę podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem Bohun wszedł między nas, którego Wołodyjowski jak zająca wypatroszył. Żeby nie to, tyle byście mnie waszmościowie teraz żywego widzieli. Ale wonczas gotów byłem się bić choćby z diabłem. Wołodyjowski zresztą per amicitiamper amicitiam (łac.)	Proszę się tym nie przejmować. Jak mi się zdaje, wynajęto dla mnie na placu del Popolo pokój. Każę tam przynieść stroje, jakie panowie mi wskażecie i przebierzemy się na miejscu.	Tak, lecz one nie w smak były panu sędziemu, więc już ich nie mam wcale.	To prawda! Ty masz zawsze racyę, Olesiu. Widać zaraz, że Jadzia nie jest lalą! a jak Boga kocham, nic na świecie niema dla mnie obrzydliwszego nad lalę, choćby najładniejszą.	Twój tatuś pomyśli, że to sen Oczom swoim nie będzie chciał wierzyć.	Yeah, taką opowiastkę, panie. Zaraz, zaraz. Nie wiem, od czego zacząć.	A co, że wezmę siekierę i zakatrupię ją kiejkiej (gw.)	A może pani była dawniej hrabiną borgijską?	A! chłopiecby srogość ojcowską zniósł, bo cierpliwy jest i poczciwy, ale uczyć się chce, a rodzic mu broni.	Ale najwięcej króla	Ale panu będzie zimno.	Ale! panie rejencie, chcę mieć kopią aktu!	Chcesz się bić?	Co chcesz!	Czy to prawda, że u was pełno krasnoludków, czarownic i innych złych duchów?	Dać mu pieniędzy, skoro tylko ma u pana otwarty kredyt, a list kredytowy uważasz pan za ważny.	Dobrze, ino stańmy tuż przy schodach, coby dawać pozórcoby dawać pozór (daw.)	Duży medal?	Dzieje się to wszelako codziennie.	I w jakiż sposób zdołał pan to stwierdzić?	Ja poczekam.	Ja także siedzę w mieście.	Ja, rządca.	Jeszcze jedno pytanie Powiadasz, przed śmiercią sir Karola kilku ludzi widziało to zjawisko na łące?	Juści, tyle tej dobroci zażyły, co te karmiki na pokrzywach z plewami.	Już dziś odezwał się ks. Łuskina powoli, rozchodzi się wieść, że go powtóre na lądzie schwytał oficer jakiś...	Już ja to załatwię	Kocham, kocham...	Krew, Obcy, Żołnierz rzekł stary Nowowiejski	Kto idzie?	Lecz jeżelibym ci odpowiedział: „Dam ci sto rupii za wiadomość o tym, co jest za tymi górami... za rysunek pewnej rzeki i parę wieści o tym, co mówią ludzie po wsiach?”	Macie taką smutną twarz.	Masz pociechę, znowu jakieś hedoné!	Mieszkanie już wynajęte, więc jutro niech sobie pani idzie z Bogiem, a że się nam należy piętnaście rubli, to wszystkie łachy zatrzymam, jak mi pani wróci, oddam dopiero.	Mogę was zastąpić I tak jesteście zmęczeni.	Na zgubę!	Nareszcie sextoprimo, secundo (...) sexto (łac.) kończył Conseil ryba mórz tropikalnych posiadająca zdolność nadymania ciała, przez co przypomina kolczastą piłkę. i ryby księżycoweryby księżycowe	Nasz lud?	Niech pan już przestanie...	No	O wszystkim tym już myślałem radziłem tak samo.	Obadwa	Ostał przy zbożu, tam ano w ulicy. Weź sobie, Jaguś, to la ciebie	Ot! ja! ja! paniczu!	Panowie! Ten jegomość chciał zabić mnie i zrabować na środku ulicy.	Pends-toi, brave CrillonPends-toi, brave Crillon (fr.)	Posłusznie melduję, że rozumiem.	Przepraszała za wczorajszą nieuprzejmość?	Przyjaciele! Pytałem Boga, czemu mi kazał tyle wycierpieć...	Rozumie się, grubo; według rangi.	Są, mój chłopcze napotyka się je czasami.	Słowo honoru daję, ale pan mnie obraża...	Słuchajże, Chrystianie! Bądźże rozsądny. Trzeba młyn przesunąć o pół obrotu, trzeba zwinąć żagle. Wszak wiesz, że to kosztuje dużo pracy, jeżeli robi to jeden człowiek, nawet w czasie pogody, a cóż dopiero podczas burzy...	Tak jest, musisz a potem mi opowiesz.	Tek...	To myślisz, żeś już pan, jak będziesz na trakcie? Lepsza ci tu kula rozbójnika niż tam stryczek.	Umrzeć to nic, ojczaszku	Więc jakoż myślicie?	Wszyscy po trochu, a Kessler, Bucholc, Müller najwięcej.	Zaraz, zaraz Może istnieją takie zaklęcia. Czy już wzywałeś księży?	Zdepcz, powiedziałaś.	Zdrowa	Śmiech, Władza błagał Steiman.
Jestem wicehrabią Andreą Cavalcanti, synem majora Bartolomea Cavalcanti wywodzącego się z rodu zapisanego we florenckiej złotej księdze. Choć nasza rodzina jest bardzo bogata wiele wycierpiała. Ja sam, panie hrabio, zostałem porwany w wieku pięciu lat przez zdradzieckiego guwernera i od piętnastu lat nie widziałem się z ojcem. Odkąd zacząłem myśleć jak człowiek dorosły, gdy osiągnąłem pełnoletniość i stałem się panem samego siebie, szukam go wszędzie, ale bezskutecznie. Dopiero pański przyjaciel Sindbad doniósł mi w liście, że ojciec jest w Paryżu, i upoważnił mnie, abym się udał do pana po dalsze informacje.	A czy wiesz waść, że to okrutnie niebezpieczna wyprawa? Tu już lud tak wzburzony, że osiedzieć się trudno. Gdyby nie bliskość koronnego wojska, czerń rzuciłaby się na nas. A cóż dopiero tam! Leziesz jakoby smokowi w gardło.	A! nie wiem doprawdy, szlachcic jakiś, człek młody, przystojny i wykształcony dosyć, który snać kręci się po świecie nie wiedząc co z sobą pocznie. Mówił mi o Warszawie... że do niej już trzeci czy czwarty raz powraca.. a nie wie co tam robić będzie... Domyślił się we mnie artystki... do czegom się też przyznała, i nudził mnie rozpytując o teatrze...	Bo to widzisz doktor Strong uchylił się od nauczycielskiego zawodu, przeniósł się do Londynu i pytał ojca, czyby mu nie mógł nastręczyć sekretarza. Sądzę, że miło by mu było obowiązki te powierzyć ulubionemu niegdyś uczniowi, a i tobie także...	Pochodzi on stąd że nauka nie może objaśnić pytań dotyczących ducha, a tradycje religijne nie godzą się z odkryciami naukowymi. Tymczasem spirytyzm dzięki swoim komunikacjom zniósł przyczyny nieporozumień. Z jednej strony, dowodzi faktami, że dusze istnieją po rozłączeniu się z ciałem, a z drugiej również dzięki komunikacjom z istotami nadzmysłowymi prostuje mnóstwo błędnych czy źle rozumianych tradycyj religijnych.	Na teraz, uważasz... staram się o szambelanię...	Nie odwracaj się.	Na nic się nie zda wszystko ja gadać nawet nie chcę.	Wrześmianie, opuść to miejsce i przenieś się przynajmniej na jakiś czas do mnie!	Słuchaj Talwosz Dotąd sądziłem, żeś ty się tak mimochodem zadurzył w niej, jak to się codzień młodym zdarza, a jutro, gdy cię królewna na Litwę odprawi, wywietrzeje to z głowy, ale ty na prawdę szalejesz.	A ty przysięgniesz, że nie zbliżysz się do żadnej kobiety, ale do żadnej	Niby dla tych, w których ja się podkochuję?	No, toby się je zmusiło, Nabie, zmusiłoby się	Rozumie się. Bicie	Ja już z natury jestem śmiały, a Wokulski wariat!... Dziś dopiero dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie dziesięć, ale pięćdziesiąt tysięcy... rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie chce dziś jechać, ale jeszcze mówi, że	Phi! może i ja bym się ożenił z jejmością, bo nie ma mnie kto smarować	Wynocha! Usuńcie się! Czyż mamy jeść na widoku wszystkich jak psy?	Tym lepiej, tym lepiej. Bo to stać się nie może, to stać się nie powinno! Ja cię o to proszę!...	Czuję ofiary jakiejś konieczność... Jupiter Latiaris domaga się krwawéj libacyi. Gladyatorów nie ma w pustych cyrkach, ziemia dawno ludzkiéj krwi nie piła, Diana i Jowisz pragną ofiar...	O, tu jest cała naiwność księdza. A ja czasem mam ochotę przeciąć ten węzeł i trzasnąć do diabła i papę, i pałac, i pieniądze, i puścić się na wielkie wody: zostać komunistyczną agitatorką. To jest jedyna prosta konsekwencja najwyższych etycznych założeń.	Rezydenci i bracia! Zbliża się północ, świętujemy już długo, pora wznieść toast trzynastego u stołu!	Otóż, przyszedł mi do głowy nieszczęśliwy pomysł stanąć przed kominkiem i przypaliłam sobie tę suknię. Chociaż jest starannie naprawiona, to widać różnicę i Małgosia zaleciła mi siedzieć spokojnie, żeby nikt tego nie zobaczył. Możesz się śmiać, jeżeli chcesz, wiem, że to zabawne.	To sobie wzajem darujmy, bo i ja nie dałabym pół denara za twój rozum, choć do szkoły chodzisz, a ja niczego nie uczona. Pomnijcież na moje słowa. Jak już będziemy w sadzie, to ino Przemkowi szepnijcie, co i jak, a strzeżcie się Kostki, żeby nie posłyszała, bo ta niczego nie utai. Co wie, to wyśpiewa i zepsuje nam całą zabawę.	Nazywaj pan to, jak się panu podoba.	Straciwszy wiarę, że Zwycięzca nadprzyrodzony, którego księgi nasze zapowiadały, wcielenie Starego Człowieka, zesłanym być może, czekałem tutaj początkowo, abyś ty, przybysz z Ziemi przypadkowy, stał się dla nas owym Zwycięzcą, jakim lud stęskniony mianował ciebie od razu. I wtedy jeszcze byłem gotów przekląć cię, gdybyś nie dopełnił nadziei naszych, bez twej woli zresztą do ciebie przywiązanych... Może tylko dla tej winy twojej, żeś przebył przestrzeń międzygwiezdną, którą położono od początku jako mur między światami... I tamci pierwsi, których groby tu podle nas stoją, złamali to prawo oddalenia i oto nieszczęście wynikło dla nich i całych ich pokoleń aż do dnia dzisiejszego... Uchodź ty, póki czas.	Ojcze święty tu co trzeci człowiek to zdrajca... Idę ja czasem, idę drogą, ulicą, patrzę... Który czysty to się świeci jak pochodnia, który zdradny, czarny jak węgiel, a serce mu w środku goreje czerwono. Liczę, liczę, nie mogę zdrajców naliczyć...	Żeby cię torpedowiec nie wysłał na dno.	Ten, ten... wariat! Umarł! O! Herr Je! Aż mi lżej oddychać! Z jego powodu znoszę wiele! Bo, widzi baron, on ostatnimi czasy nosił się z okropną myślą...	Hej, dozorcy!... uzbroić mi wszystkich ludzi na folwarku i dalej na tą zgraję!...	Co chrzestny może wiedzieć o mojej desperacyi? Kiedy ustąpiłem, to i nie desperowałem! Nie było woli Boskiej i koniec!	A dajcież mi pokój nareszcie i nie mieszajcie mnie do tych wszystkich głupich historii! Czysty dom wariatów. Nie, profesorze kochany, ja tego zrobić nie mogę.	Zapewne; ale powiedz mi, Conseil, czyś jeszcze nie poklasyfikował tych wspaniałych okazów fauny morskiej?	Nie. Tego nie mówię. Ale znalazłem w Warszawie mediummedium	A na górze, w pokoju młodego pana...	Dobrze teraz kolej na mnie dać panu wskazówki.	Na co on umiera?	Nie słyszałeś nic o jego żonie?	W każdym razie nie bierze mnie dla pieniędzy!	Waćpanu w zaufaniu powiem: ochotka na szwedzką juszkęjuszka	Właśnież w tym rzecz: nic, co by ciężyło. A więc ni pancerza, ni tarczy, ni przyłbicy, żadnych też blach na konia, naramienników i nagolenników...	To jeszcze nie wszystko: proszę pozdrowić ode mnie pana Cavalcante dei Cavalcanti, a jeśli przypadkiem chciałby ożenić syna, proszę mu znaleźć bogatą pannę, z dobrego rodu, przynajmniej po kądzieli, ale za to baronównę po ojcu. Ja panu w tym pomogę.	A czy autor czasem nie obiecuje jeszcze drugiej części?	A dokądżeby jeśli nie do niej A juściż?	Komunikacja między Dolnym i Górnym Egiptem przecięta od wczoraj Na gościńcach stoi wojsko, a galery jego świątobliwości rewidują każdy statek płynący Nilem...	Poczciwy, stary Dolabella Nie złamcie go! Jaka okropna jest ta proza Cycerona, nieprawdaż? Powinien nam być wdzięczny...	Zalecanek tak, kawalerów. Nikt z nią nie spaceruje? Co?	Czy pan sądzi, że byłbym zdolny wymyślić to wszystko?	Ja tam byłem od wczesnego rana, a teraz przyszedłem, aby cię zapytać, co będzie z temi cegłami, bo jeżeli ich wkrótce nie dostaniemy...	No! Tak troszeczkę, co? Nie? Złażę z rusztowania. Chyba ten wąsik... co?	Ufam twemu słowu, przyjacielu Sancho pewny jestem, że go dotrzymasz.	I rozmawialibyśmy tak jak dzisiaj?... Jeździlibyśmy na spacer jak wówczas?...	Oto, panie, młódź rozdokazywana! Jakie to były ładne te ich piruety. Ale ordynat i do tańca, i do różańca. Z panienek najładniejsza ta jasnozielona. Kto to taki? Pewnie także jakaś księżniczka.	Panie Weinberg, pan jesteś... no już pan wiesz i my wiemy, co pan jesteś, ha, ha, ha.	Panie Aronnax, czy chcesz pan, żebym ja sam do niego poszedł?	I ja z panem Chcę zobaczyć ulubiony kamień prezesowej... Proszę mi dać znać, jak pan tam będzie.	Raczej zrobią z nas to, co my z tych płaszczek!	Z chwilą gdy mnie coś urazi i wprawi w zadumę moja niegodziwa pamięć, którą przeklinam w tej chwili, nastręcza mi ratunek i nadużywam go.	Co pan kpisz, panie Nikodem, a niby dlaczego pana zrobili prezesem banku?	Dobranoc, przyjacielu! Śnij o zarobku tysiąca dolarów, które mi zapłacisz.	Panie Wilczek, stary Grünspan chce z panem pomówić choćby zaraz.	No tak. Pan de Villefort uchodzi za człowieka surowego, ale sprawiedliwego.	Ale ja wiem o rzece wielkich uzdrowień.	Czy po znalezieniu papierośnicy mówił coś?	Ten, co targa za ogon.	Co tu począć?	Co za kurz!	Kapitanie, posłuchaj!	O dusze pieskie! Kiedy tak, niechże diabli porwą wszystko! Pójdę jeszcze z waszą książęcą mością!	Pani, w zamian za zatrzymanie Lewińskiej znajdzie pani we mnie najwierniejszą przyjaciółkę...	Po drodze jak poziomki uzbierałem	Tak.	Tak.	A Chtawjan?	A tyś czym handlował?	Ach, mateczko!	Ach, przepraszam	Ani trochę więcej, niż powinienem, pani.	Ba! ludzie margrabiny Raversi! Czekamy ich: gdyby pani pozwoliła, rychło byśmy ich wytłukli.	Bóg światem rządzi!	Chleb... Dobrze Ej tam, chleba!	Daję słowo honoru panu majorowi...	Dam panu.	Dziwnie mówisz, starcze...	Długo siedzieliśmy	Gdzie jest Łukasz?	Ha?	I co? I co? Co mu kazałam zrobić, Tomku? Co mu kazałam zrobić?	I cóż tam będziesz robił?	Idź z panem Snitką po owe listy i przynieś je natychmiast.	Kobieta demoniczna, Ptak sęp.	Możliwe!	Mówił, mówił, tam Pan, tam...	Niech pani zapyta męża.	O kim mówisz, siostro?	O mój Boże! Mój Boże!...	Pan chce oszczędzić mu przykrości?	T-a-k, ciociu.	Zgoda	Zyskam jako przyjaciółka.	Święta prawda
Zarzucałaś, sama wiesz dobrze, że zarzucałaś! Jasno to wynika ze wszystkiego, coś dopiero mówiła. Wiesz przecie dobrze, że zeszłego miesiąca odmówiłam sobie nowego parasola i używam ten stary, zielony, cały w dziurach. Co? Może mi zaprzeczysz? Wszystko przez przywiązanie do dziecka!	Oj, źle z nami wszystkimi Nie jest to prawda, jak mówicie, że wam czy nam wszystkim nie może stać się nic złego. Od czego mamy policję, jak nie od tego, żeby nas karała za nasze gadulstwo? Jeśli nastały takie niebezpieczne czasy, że strzelają do arcyksiążąt, to nikt nie powinien się dziwić, że go przyprowadzą do dyrekcji policji. To wszystko robi się dla pompy, żeby Ferdynand miał reklamę przed swoim pogrzebem. Im więcej nas tu będzie, tym lepiej dla nas, bo nam będzie weselej. Kiedym służył w wojsku, to nieraz pół kompanii siedziało w pace. A ilu to niewinnych ludzi zostało skazanych! I nie tylko w wojsku, ale i przez inne sądy. Pamiętam, że raz jedna kobieta została skazana za to, że udusiła swoje nowo narodzone bliźnięta. Chociaż przysięgała, że nie mogła udusić bliźniąt, bo urodziła się jej tylko jedna dziewczynka, którą udało się udusić całkiem bez bólu, to jednak skazana została za podwójne morderstwo. Albo na przykład ten niewinny Cygan w Zabiehlicach, co się włamał do sklepiku w noc Bożego Narodzenia. Przysięgał, że chciał się tylko ogrzać, i nic mu to nie pomogło. Jak tylko sąd weźmie coś w swoje ręce, to już klapa. Widocznie tak już musi być. Być może, że wszyscy ludzie nie są takimi draniami, jak o nich należy przypuszczać, ale w jaki sposób odróżnisz dzisiaj człowieka dobrego od gałgana, osobliwie teraz, w takich poważnych czasach, gdy zakatrupili tego Ferdynanda? Tam u nas, kiedym służył w wojsku w Budziejowicach, zastrzelili w lesie za placem ćwiczeń psa pana kapitana. Kiedy się o tym kapitan dowiedział, zwołał nas wszystkich, kazał nam stanąć w szeregu i powiada, żeby co dziesiąty wystąpił. Rzecz prosta, że i ja byłem dziesiąty, i tak staliśmy habacht, nawet nie mrugnąwszy. Kapitan chodzi sobie koło nas i powiada: „Wy psubraty, podlecy, świntuchy, hieny cętkowane, tak bym wam z przyjemnością wlepił pojedynkę za tego psa, posiekałbym was na makaron, porozstrzeliwał i zrobił karpia na niebiesko. Żebyście wiedzieli, że się z wami nie będę bawił, daję wam wszystkim dwa tygodnie koszarniaka”. Widzicie, panowie, wtedy chodziło tylko o pieska, a teraz chodzi przecież o pana arcyksięcia. I dlatego trzeba wszystkim napędzić strachu, żeby żałoba była jak się patrzy.	Ale w takim razie dlaczego zwrócił się o pomoc do swoich bliźnich? Dlaczego wrzucił do morza ten dokument?	Miemiec czy co. Trudno go ta wyrozumieć. Przyjechali aże z samych Kielc z drugim. Tamtego furmanka powiozła do Bożęcina, a ten ostał i siedzi.	Mr. Barnes, proszę przybyć wcześnie, byś był ubrany, zanim zaczną napływać goście. Na wypadek, gdyby panu wypadło mi coś powiedzieć, zawiadamiam, że będę odgrywał rolę sułtana.	Ci ludzie przyszli tutaj przed wieloma laty, by zabrać s-s-stąd s-s-skarb. Ja przemówiłem do nich w ciemności, a oni spoczęli cicho... na wieki.	Co mu się stało, że z Czehryna umknął?	Kto to ubogiemu krewny? at! niechnoby po sukcessją, znalazłoby się powinowatych na fury.	Nie wyznaję, że poniechałem go dla wieczoru o dość odmiennym charakterze. Byłem na obiedzie u kobiety, o której pan może słyszał: u pięknej pani Swann.	Powiem tylko tyle, że wcale pani nie kocha, o! wcale.	Co ty ze mną robisz? Koki! Co ty ze mną robisz! Przez dwa tygodnie nie napisałeś ani słowa! Myślałam, że oszaleję.	Zapewne, zapewne ale dajmy temu pokój! Powiedz mi, Sancho, czy masz ochotę dokończyć pokuty dzisiaj w nocy i czy chcesz, ażeby się to odbywało pod dachem, czy też na gołym polu?	Byłem raz w Warszawie i poszedłem na królewskie pokoje, a pan nasz miłościwy, jako się w żołnierzach kocha i że to chwalił mnie po potrzebie beresteckiej, tak tedy poznał mnie od razu i kazał przyjść na obiad. Na onym obiedzie widziałem także pana Czarnieckiego, bo właściwie dla niego była uczta. Podochocił tedy sobie król jegomość i począł pana Czarnieckiego za głowę ściskać, a w końcu rzekł: „Choćby takie czasy przyszły, żeby mnie wszyscy opuścili, ty mi wiary dochowasz!” Na własne uszy słyszałem, jakoby proroczym duchem wymówione. Pan Czarniecki od afektu prawie mówić nie mógł, jeno powtarzał: „Do ostatniego tchu! Do ostatniego tchu!” A wonczas król jegomość zapłakał...	A król co? za kim jest? Zalizali (daw.)	A zatem dziesięć minut przed zachodem słońca niech Doublon zasadzi się przy bramie Palet, niech ukryje żandarmów i rozstawi ludzi, będziemy mieli ptaszka.	A! na cóż te ofiary! odezwał się jenerał wesoło	Ale cóż Athos? co się stało z Athosem?	Ba! Ale może one wcale by się zgodziłyby, Pencroffie, na odstąpienie kapoty. Te bestie nie są świętym MarcinemMarcin z Tours (316 lub 336–397)	Babo, czy aby mówicie prawdę?!	Chłopcy, chłopcy. Mistrz Ambroży będzie łajał: dawnośmy po obiedzie, a na lekcję nie idziemy.	Czego się tu ten Darski wasz kręci?	Czy pan niezadowolony z mych czynności gospodarczych w Słodkowcach?	Dosyć mam tych komedii! Proszę cię...	Ja zaś rozumiem tak mi się przynajmniej zdaje. Odpowiedź jest podobna tej, jaką dał starożytny filozof zapytany, czy miał pewną niewiastęstarożytny filozof zapytany, czy miał pewną niewiastę odparł	Jest i o cholerze prawo. „W razie wybuchu epidemii i cholery...”.	Jeśli widziałaś pani wszystko, widziałaś pani również, że syn Fernanda znieważył mnie publicznie	Już ja się, tatku, poprawię... Już się ożenię z Orzechowszczanką i osiądę na gospodarce...	Miałyśmy wczoraj wieczorem wiele roboty na dziś musiałyśmy ją wykończyć, mamo.	Myślę, że to byłoby ciekawsze niż takie bajanie.	Młodzieńcze, zrujnujesz się na konsekwencję!	Najpewniejszy w świecie. Już go próbowałem niezliczone razy. Gdy na morze spadnie jako motorówka lub jako żaglowiec, dzielnie fale pruje. I w łódź podwodną zgrabnie się przemienia. Również i po śniegu, jak kute załubniezałubnie	Nic dziwnego, kto ma takie obiecujące nogi!	Nie! dla mnie nie wygląda pan śmiesznie, ale jakby tu powiedzieć?... niespodziewanie. Wyobrażałam sobie pana całkiem inaczej. Kiedy mi powiedziano, że pan jest kupcem, który w dodatku szybko zrobił majątek, pomyślałam:	Niech pan tak nie mówi Jest w tym tyle rzetelnej „pracy” w nieprzespanych nocach, po „czynności” biurowej. Niech pan powie o tym, komu należy zwrócił się tymże żałosnym głosem do profesora.	Ostrygi na kredensie?	Ot! Prawdziwe nieszczęście! Rozgorzałem afektem do pewnej panienki, wybudowałem sobie najpiękniejszą nadzieję, zapewniłem się o wzajemności panny i kiedym z taką pewnością, jak na cztery tuzytuz	Posłusznie melduję, że to było tak, panie oberlejtnant...	Przedźwigasz się i znów zaczniesz narzekać na wątrobę. Już lepiej daj mi tę walizkę.	Przepraszam bardzo pana wicehrabiego, czy nie zechciałby pan tu chwilkę zaczekać?	Przychodź pan tylko do mnie: sama zrobię panu kawę. Pamiętaj, że zawsze znajdziesz tu życzliwe serce i dobry obiad za franka: to się nazywa chyba uczciwie mówić. A teraz do stołu: obsłużę pana sama.	Teraz już muszę iść Mój Boże, pan naprawdę mi pomógł! Nie mogę usiedzieć w miejscu. To jest właśnie to, czego mi było trzeba! Właśnie to...	Wróg zepchnął ich na mokradła, ponieśliśmy bardzo duże straty.	Za grosz czy za dwa?	A cóż	A gdzież te narady, tatusiu?	A jak się istotnie nazywasz?	A pan?	A tam?	A to się stanie z pewnością.	Aha! lubisz żartować, to mnie cieszy. A dokąd to szedłeś?	Albo do moich!	Ale jak można w taki sposób paradować po mieszkaniu?	Ale moje suknie wskazała desperacko pulchną rączką dama różowa i biała, uczepiona naczelnikowego ramienia.	Byłaby jakaś nadzieja?	Carissimo perdonnaCarissimo perdona (wł.) rzekł Jezuita	Chłopcze, głupstwa pleciesz	Cóż chciałabyś, żebym uczyniła?	Cóż mi radzisz?	Dogania nas!	Et, bajania drukarza-emeryta!	Gdybyż tak było... Zamiast bać się śmierci szukalibyśmy jej...	I odtąd go pani pokochała?	Idziesz tędy? Odprowadzę cię.	Ja, rządca.	Jak się masz, Bazyli?	Jakże ty mi ją żywo przypominasz	Już za późno a ja skracać historyi nie lubię.	Ko	Laskę.	Moich rąk dwoje, i opieka Boża, i modlitwy matki...	Muszę to pokazać: kasztan przychudł, a jednakowoż „Angielka” także przychudła.	Myli się pan Dano ją Bogu w ofierze. Ale to była ofiara bezkrwawa.	Nawet jej nie mam w domu	Nie cierpię jej!	Nie może sobie wujenka wyobrazić jak pan Józef był dziś zdenerwowany!	Nie rozumiem.	Nie, nie mów, Pawle Tak cicho jest i dobrze.	O!... od dawna już postanowiłem sobie usunąć się od świata; musiałeś mnie słyszeć, jak mówiłem o tem, nieprawdaż, mój drogi?...	O, proszę pana, nie wyobrażam sobie, byśmy mogli znaleźć jakiekolwiek płaszczyzny tarć	Oczywiście.	Ominiemy ją w odległości dwudziestu sążni.	Owszem. Golimski.	Pan mówił o mnie tam w krzesłach z panem Weltem, czułam to.	Po wojnie Jagienka wybiera się do grobu waszej królowej JadwigiJadwiga odrzekł wzdychając de Lorche.	Siedem pik, bez atu!	Skąd?...	Też przypuszczenie! Zdawało się panu.	To jest całkiem dobry pomysł Pomaszerujemy w rytm muzyki indiańskich grajków. No dalej, moi dzielni żołnierze, ognia! A ja będę narzucał tempo marszu.	Trzeba, żeby się pierwejpierwej (daw.)	Widzisz, to jest właśnie to moje zmartwienie. Tak się boję...	Wiem to dobrze!	Więc jutro, Mokumie?	Wyjechał zupełnie z Warszawy?	Właściwie to powinien już tu być. Ale dobrze znasz jego chciwość, pewnie podążył za Hiszpanami, którzy uciekli z miasta i pochowali się w lasach.	Zgoda, jakem Głogowski, zgoda, bo jeno kochanie stanowi duszę świata!	Zobaczym! rzekł Rupert ruszając ramionami, a dziewczyna wzięła z kąta ogromną leżącą tam księgę i wyszła.	Zrobię to dla was, jeszcze raz pójdę. Poszukam...	Ładna	Święty Apostołświęty Apostoł (...) niechaj będą jak gdyby nie mieli żony powiedział Hipotades ponoć, podobno. to przedstawił, kiedy powiedział: ci którzy są zaślubieni, niechaj będą jakby nie byli zaślubieni; ci którzy mają żonę, niechaj będą, jak gdyby nie mieli żony.	Żebrak
Dlatego, że wyście mu tu akurat wleźli w drogę od lejowej strony, a on na to nie pozwoli nikomu, nie mówiąc już o takiej beczułce jak wasza, co to tylko dryfuje.	To źle się robiło Jeżeli list jest do mnie pisany, ja jeden tylko mogę wiedzieć, czy ten list jest ważny, czy nie. Proszę moich listów wcale nie czytać, tylko odsyłać do mnie. A ja będę wiedział, co z nimi robić.	Wpływać na kogoś, jest to oddawać mu swą duszę. On już nie może myśleć swym własnym umysłem ani kierować się swym własnym uczuciem. Jego cnoty nie należą już do niego. Nawet jego grzechy, jeśli grzechy w ogóle istnieją, są pożyczane. Staje się echem czyjejś obcej muzyki, aktorem w roli nie dla niego pisanej. Kondycja ludzkaCelem życia jest rozwój siebie samego. Naszym zadaniem jest doskonałość wyrażenia własnej istoty. Obecnie ludzie obawiają się samych siebie. Zapominają o najwyższym ze wszystkich obowiązków, o obowiązku względem siebie samego. Są istotnie miłosierni. Karmią głodnych i odziewają nagich. Ale ich własna dusza cierpi głód i marznie. Rasa nasza pozbyła się odwagi. Może naprawdę nie posiadaliśmy jej nigdy. Przemoc społeczeństwa, będącego podstawą moralności, przemoc Boga, będącego tajemnicą religii	Pan Wołodyjowski, a jest z nim i pan Mirski, i pan Oskierko, i dwóch panów Skrzetuskich: jeden ów zbarażczyk, którego żonę chciałeś wasza książęca mość w Tykocinie oblegać. Wszystko się to przeciw księciu wojewodzie pobuntowało, a szkoda, bo tędzy żołnierze. Pozory, PolitykaCóż robić! Są jeszcze tacy głupi ludzie w tej Rzeczypospolitej, którzy nie chcą za czerwone sukno wraz z Kozakami i Szwedami ciągnąć.	Co, ja jestem rozbójnik? On taki dobry jak i ja, a jego ojciec równy jest mojemu ojcu! Chodź no, chodź! Ludzie jeszcze nie wiedzą, który z nas mocniejszy!	Czy jedna! Mam ich tysiąc codziennie, ale dzisiaj przyjechała ciotka z Częstochowy i cały czas tylko wyrzekała, że nie mamy dzieci! Słyszysz, Karl? Cała rodzina się tym martwi i ciągle mi wymawiają, ciągle... On powiedział, że się ze mną rozwiedzie, bo mu wstyd przed swoimi za mnie. Dzisiaj uradzili, że ciotka ma mnie zawieść do Brodów, do jakiegoś cadyka, który ma na to poradzić...	Człowiek musi znieść tę myśl to jest konieczność. Duma nie pozwala bać się znikomości.	Ale, ale Mam nadzieję, że nie będziesz brnęła dalej w swojej rozrzutności, moja żono. Nie na to daję ci swoje pieniądze, abyś nadziewała cukrem tego młodego błazenka.	Zmarła nagle w Ruczajewie... Nic nie rozumiem. Babcia bawiła ciągle za granicą. Muszę zaraz jechać, inaczej nie zdążę: telegram spóźniony.	Zbyt ostro jednak tej kandydatury stawiać od razu nie należy. Niech się to imię o uszy ludzkie odbija, ale niech nie wydaje się przeciwnikom zbyt groźne; niech lepiej śmieją się i szydzą, by zbyt silnych nie stawiali impedimentówimpedimenta (z łac.)	Ależ to nie małpa!	Drodzy, weselcie się, zamiast zdumiewać.Starość, Śmierć Starość, bezsilność smutni to towarzysze ostatnich lat życia. Ale ja wam dam dobry przykład i dobrą radę: można, widzicie, na nich nie czekać i nim nadejdą, odejść dobrowolnie, jak ja odchodzę.	Hm... Nie śmiałbym nawet prosić... Ale sam pan wie, jakie to ważne dla mnie... Dla mnie i dla pana też...	Jeżeli tak pan ujmuje tę kwestię nie wątpię, że musiał pan sobie od dawna wyrobić cenny dar tolerancji, co zastanawia mnie w... wydawcy „Tygodnika Niezależnego”.	Nie, chłopcze! Mówiąc szczerze niema tu żadnego niebezpieczeństwa! Gdzież ono tkwi?	Ojcze! Więc się nie pomyliłem... Tak myślałem, że to ty.	Róż i jaśminów. Alem czasu nie miał na za­chwyty, bom słuchać musiał, co mi mówiła. „Świat cały zginie. Pożar będzie na całej ziemi taki, że woda w rzekach zawrze i liście spadną z drzew”.	Sądzę że pan ma charakter, że pan jest mężczyzną potrafi pan mówić głośno i wyraźnie, chociaż on opowiada na prawo i lewo, że się pan nie ośmieli, że trzyma pana w ręku.	W interesach, kochany panie nie ma przyjaciół, wiesz pan o tym dobrze; są tylko wspólnicy.	Dochodzi się do niego doświadczeniem życiowem i myśleniem. Niech pani pamięta, że najdrobniejsza przyjemność, chwilowe zadowolenie, kosztuje nas zawsze drożej, niżeli jest w istocie warte. Przeciętny człowiek nie zapłaci tysiąca rubli za gruszkę, dajmy na to, bo, rozumie się, że byłoby to szaleństwem i zresztą zna wartość tysiąca i gruszki, ale z kapitału życia gotów rozchodować tysiące na bagatele	Nie widuję ich nigdy mnie to przyprawia o gorączkę sienną, to piramidalne.	Czy nie podawałeś ręki upiorowi sumienia, który cię straszyć chciał?	Dlaczego by nie? Tylko żeby ludziom dać się poznać, żeby mieć styczność z takimi, którzy mogą człowieka popchnąć w górę.	Droga panno Łucjo. Ja też jestem uwodzony po raz pierwszy w życiu. Nie mam żadnego w tym względzie doświadczenia.	Et, nie trzeba. Ja i tak nie dopuszczę do tego nieszczęścia. Zabronię i basta! Albom jej nie matkaalbom jej nie matka	Ja nie, ale pan może zechcieć, a ja będę musiała słuchać. Są zbójeckie zamki nad Renem...	Ma żal, że nie wzięliśmy jej na ów wschód słońca.	Mam wspólnika, który za miesiąc wnosi dwanaście tysięcy rubli na umówiony interes nie mogę i nie będę dłużej cierpliwy.	Na honor, nie wiem, moja kusieńko ale ciebie, mniszeczku, dalibóg bym ozłocił.	Nie będę milczała! Dobrym sercem przywołałam go do mego domu, starą poczerniałą chałupę kupić odeń chciałam za podwójną albo i potrójną cenę. Zuchwalec, nie tylko nie ustąpił, jeszcze obelgi miotał na mnie!	Nie chciałam, żebyś się tym gryzł.	Nie, ojcze!	No tak, ale niech mi pani wierzy, ten człowiek ma inne zamiary. Dlatego chciałem się z panią widzieć, dlatego poprosiłem o rozmowę, dlatego chciałem panią ostrzec przed wszystkimi, ale przede wszystkim przed nim. Powiedz mi, pani czyś nigdy nie mówiła nikomu o naszym związku?	Poczekaj, przekonam się, czy nas kto nie podsłuchuje.	Właśnie Jej Książęca Mość zajęta była rozsyłaniem zaproszeń na bal jutrzejszy, więc nie mogła mówić ze mną, proszę Waszej Wysokości.	Zatem spotkamy się wieczorem. Tylko gdzie i o której?	Żegnam, żegnam, z typami w pańskim rodzaju nie chcę w ogóle mieć do czynienia.	Żona moja i ja stanowimy jedność! Proszę się nie wahać mówić w jej obecności.	Szczenię Ludzkie... Władco Dżungli... synu Rakshy... mój Bracie i towarzyszu legowiska... wiedz, że chociaż... na wiosnę... trochę ci czasem skrewię... to jednak... twój ślad jest moim śladem... twój barłóg moim barłogiem... twój łów moim łowem... a twoja walka moją walką na śmierć i życie. Mówię to w imieniu moim i trzech moich braci. Ale co ty zamierzasz powiedzieć dżungli?	Czy nie jest ksiądz aby tym... tym księdzem, o którym mówią, że jest... chory?	A to ciekawe! Chcesz zanieść skórę do Kaniwary, dostać za nią nagrodę, a nawet mnie dać rupię? Nic z tego, mój staruszku! Skóra jest moja... Precz z ogniem... idź sobie!	Jest w pobliżu Miedzianej Rzeki, w odległości około stu mil od jej ujścia. Znajdziesz go tam żywego. Ale dziewczyna musi tu zostać. Dobrze będzie, jeżeli sam potrafisz wydostać się z tej matni, w jaką wpadłeś.	Słuchajcież no podczas gdy załoga zaopatruje się w wodę, Panurg, tam pod pokładem, zaszył się jak wilk w słomę. Chcecie się uśmiać? Każcie dać ognia z tej tu bazyliki, która obrócona jest na skały. W ten sposób pozdrowimy muzy na górze Antyparnasu. Proch się w niej i tak marnuje.	Zaczekaj, panie.	A co się wam zdarzyło, ojcze Owsiwuju?	A jednak to zabójstwo byłoby popełnione z konieczności samoobrony, wynikłoby z naturalnego instynktu samozachowawczego.	A tu będzie następca tronu. Weź twoją arfę, Saro.	Chryste!... i cóżeś ty zrobiła?... A... wszystko stracone... Teraz rozumiem... Naturalnie, że się obraził... No ale kto mógł przypuścić, że jest tak obraźliwy?... Taki sobie zwyczajny kupiec!...	Co pan powie o infule, dobrze siedzi?	Co za wyrachowanie?	Co, tyś mu dawał? Bodaj czyś ty widział kiedy generała?	Czy to ci, coście o nich śpiewali, wójtowa?	Czyż warto? Niechże pan patrzy, jaki świat piękny poza całą wiedzą naszą!	Ich, Jude bin Mörder.	Jakby się też stary cześnik dowiedział, Jezu Chryste, Panie miły!	Panie Cohn, ja miałem do pana mały interes	Potępiasz mnie więc i ty? i ty, i wszyscy... Rzecz jest skończona ze mną. Zostałem wyklęty, anathema! Uśmiéchnął się szydersko.	To Caderousse, musiał się już dowiedzieć, żeś przyjechał i przychodzi zapewne pogratulować ci szczęśliwego powrotu.	To za duży szemat.	Wściekłeś się? tu: flegmatycznie..	Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka, żeby się kłyźnić! Chleb cię to rozpiera, widzę... mój chleb...	Zdradź nam swój sekret, moja droga	Ładna odpowiedź Moja Deto, czy ta dziewczyna jest naiwna, czy może lubi kpinki?	A więc siedem sprzysiężonych armii pokonało tego człowieka; cud boski zwrócił mi tron moich ojców po dwudziestu pięciu latach wygnania; przez te dwadzieścia pięć lat studiowałem, badałem, zgłębiałem ludzi i sprawy Francji, ziemi, która była mi obiecana, aby w jednej chwili, kiedy już osiągnąłem cel moich pragnień, ta siła, którą już dzierżyłem w ręku, wybuchła i rozerwała mnie na strzępy!	Aha-a!... aha-a!...	Ale on mnie obraził.	Chciałabym na dobra wyrobić sobie kaduka...	Chciałabym zadać panience jedno pytanie.	Chodźmy gdyż słuchając pana dłużej, stracę w końcu całą słodką iluzję.	Ciebie kiedy, Piotrusiu, apopleksja zabije, jeżeli tak będziesz się krępował!... samego siebie.	Czego on chce?	Czterysta.	Cóż takiego?	Cóż za straszliwa machina!	Dlaczego?	Ja, rzekła Laura... moją nauczycielką była, Biblia, cisza... pustynia, miłość ojca i cierpienie.	Już rozumiem Kapitan czeka świtu, by rozpocząć atak i rzucić wszystkie siły do abordażu.	Kupiłem u fotografa.	Mam więc siebie z Orgazem na dobre skamracićskamracić dosł.: „Pan”, tytuł boga Hadada (Adada), głównego bóstwa ludów zachodniosemickich (Palestyny, Fenicji, Syrii), władcy świata, boga burzy i deszczu. w żydowskich gettach Pittsburga, Chicago, o kanadyjskim głowy zawracaniu ukraińskim zbirom, o sanatorium międzynarodowym dla wszelkich matołów, czyli o suszarni mózgów nieowocnych na piachach Sahary, o radiostacji okultystycznej na Tybetu zwyżach, o palarni opium i snów wylęgarni na dnie Oceanu Spokojnego prawie, o lunatycznym oswobadzaniu złoczyńców w Gujanie, o fabrykacji sztucznego srebra z rojeń obłąkanych malajskich nocy w Batawii na Jawie, o krematorium choćby tylko samym dla rajskich ptaków, niebieskich urracas, dla clarin, tenzotliurracas, clarin, tenzotli	Michał Chrestien był aniołem	Mieliście państwo dziecię...	Myślę, kapitanie, żeśmy uwięźli, że jesteśmy zamknięci przez lody.	Najczarniejsza zdrada pod słońcem!	Nasi, nasi!	Niech ciotka włoży!	No cóż ci tam piszą? spytał ojciec.	Odbyliśmy już ciężką drogę Chyba niedługo zajdziemy do parao (na popas). Może się zatrzymamy? Patrz, już słonko się nachyliło.	Opowiedziałeś mu wszystko?	Pamiętam, Zosiu.	Pani mi przypomina, żem niegrzeczny i niedyskretny ale służba królewska.	Podważam tych zeznań sens i wartość. Duchom tutaj wstęp wzbroniony.	Służę... Ach, rozsypałem!... Pokłócimy się.	Tak ale jakim sposobem znalazła się ona u państwa przy łóżku choréj?	Tak.	Tak. Odbędzie się rano, pocichu, a po śniadaniu, jakie będzie u nas, wyjazd do Krosnowy.	Ten bieg wygrali koń i dżokej zupełnie nieznani.	Trybunał mógłby dać wyraz tej naganie w motywach swego wyroku.	Udawacz!	Uuu... gadzina!	Zgadzam się na wszystko masz moją rękę, przyjacielu Sancho. Jak tylko upatrzysz stosowną chwilę, daj mi znać, a ja ci będę we wszystkim jak dziecko posłuszny, ale zobaczysz, mój kochany Sancho, przekonasz się, że cię twój rozum grubo myli.
Idealista, WalkaTak. Czuję, że od tego zależy moja przyszła postawa do życia, może w ogóle moje dalsze istnienie. Chcę wiedzieć, kto z nas miał rację: ja czy on? Czy śmierć jego mam uważać za wyraz sympatii okazanej mi przez siły wyższe, których jestem sprzymierzeńcem, czy też była ona tylko dziełem tzw. przypadku. Pragnę dociec, czy wysiłek całego życia był potrzebny, czy to, o co walczę, o co w gruncie rzeczy walczymy obaj, i ja, i ty, jest dobre i ewolucyjnie dodatnie czy też względne i problematyczne. Przypuszczam, że ty, jako stojący dalej od kotłowiska zdarzeń i wypadków życiowych, a za to głęboko zanurzony w świecie metafizycznych dociekań, zdołasz łatwiej ode mnie pochwycić niewidzialne fale, płynące wciąż stamtąd ku naszym brzegom. Ufam twej intuicji.	O jajach ptasich, o gniazdach to on wie wszystko Wie, gdzie mieszkają lisy, wydry, borsuki. Trzyma to jednak w tajemnicy, żeby inni chłopcy nie wynaleźli jam i nie wypłoszyli ich. Wie wszystko o wszystkim, co żyje i rośnie na stepie.	Upilnuje to dzieuchy, skoro by się namówiły? Abo, jakby ją ciągnęło do takiego, to kto poradzi? Ale mi się widzi tak, jakby nie było nic. Przecie leży, jak pień... A ciężka jucha, jak go nieść do stodoły, nikiej ten ogier. Książę, co psy wiąże!	Ależ to przechodzi ludzkie możliwości!	Bywam tu, ile razy przepracuję się... To jest dosyć często...	Czyli czarownik.	Gdyby zechciał się zabić, mógłby to zrobić dawniej... Zresztą i pistolet by wystarczył, nie dynamit	Gdzież to panna Zuzanna była?	Gorącą masz naturę, Lucyanie, i nic dziwnego... takiś jeszcze młody! I jam taki był w młodości mojéj. Przebyłem téż w życiu ciężkie próby i miewałem walki podobne twoim; dlatego to może zupełnie cię rozumiem. Popędy twoje, lubo szlachetne, za silne są i za ogniste. Hamować je należy, bo, gdy nie znajdą dla siebie materyału, strawić ciebie mogą. Namiętności ludzkie, mój Lucyanie, są pierwotnie jak rumaki czystéj krwi: jeśli człowiek włada niemi i kieruje, zanieść go one mogą szybko i daleko, tam, gdzie rozumną wolą swoją stanąć zechce; ale jeżeli puści im wodze, polecą na oślep i, w szalonym pędzie z nim razem, w przepaść runą. To téż panować należy nad młodzieńczym zapałem i wyrabiać w sobie stoicyzm.	I ja też myślę to samo Ale... ale ty nam powiedziałeś, że wszystkie Czaro... wszystkie Ludki Górskie opuściły Anglię...	Jak to? To pan hrabia nie wie, gdzie się znajduje dom, który chce kupić?	Mimo to jeśli chcemy mieć łatwy dostęp do Lasu Dalekiego Zachodu, warto byłoby zbudować most.	Moje poglądy polityczne... Niestety! Wstyd mi wyznać, ale nie miałem nigdy żadnych przekonań. Mam dopiero dziewiętnaście lat, jak już miałem zaszczyt panu oświadczyć; umiem niewiele, los nie wyznaczył mi żadnej ważnej roli; wszystko, czym jestem i czym mogę zostać, jeśli otrzymam upragnione stanowisko, zawdzięczam panu Morrelowi. Moje przekonania nie są polityczne, ale prywatne i ograniczają się do trzech uczuć: kocham mego ojca, szanuję pana Morrela i ubóstwiam Mercedes. To wszystko, co mogę wyznać przed sądem. Widzi pan, że to nie bardzo zajmujące dla wymiaru sprawiedliwości.	Nie przerywaj. Takim świadectwem dobrej woli będzie wystawienie zobowiązania pokrycia strat i wpłacenie jakiejś kwoty dla zadokumentowania uczciwych zamiarów. Jeżeli to zrobisz, podjąłbym się ratowania ciebie. Zaznaczam jednak, że bynajmniej nie gwarantuję pomyślnych skutków swojej interwencji, gdyż stryj nienawidzi cię z całej duszy. Zobowiązanie musi zawierać przyznanie się do malwersacjimalwersacja	Nie, nie Niepołomska! Ba! jakże pan to może wydostać dziś? Jakim sposobem?	Nie, pani tylko mam przyjaciela pesymistę, który mi wytłomaczył, że nierównie korzystniej jest kupić miłość za cztery tysiące rubli rocznie, a wierność za pięć tysięcy aniżeli za to, co nazywamy uczuciem.	Och, ja się nie trapię! Śmierć nie przeraża mnie zupełnie... Widziałam dziś rano pogrzeb i doprawdy ten zmarły wydał mi się godnym zazdrości! Czym się to dziejeczym się to dzieje	Pan bo się musisz wdawać, i musisz robić jak ja każę zawróć tych ludzi i staraj się ich ująć łagodnością, datkiem, pieniędzmi, czém chcesz, ależ przecież nie kijem!	Przejdźmy do faktów, które muszą być bardzo zabawne przy twojej spokojnej naturze. Czy to ostatnie wybory wypędziły cię z prowincji?	Septener? Co to takiego?	Tak, ale rzuć tę bułkę. To przecież chumec.	To być nie może, panie złodzieje nie zostawiliby pieniędzy.	To pojadę z tym.	To prawda że nie mamy ani grosza na ogolenie się, dlatego musimy używać plastrów z żywicą, które przykładając do twarzy, odrywamy z całej siły i przez czas jakiś mamy twarze gładkie jak pięty.	To znaczy?	Wszystko mi jedno. Jeśli w pantomimie stanąć mam jak rycerz myślowo dzielny i świętobliwy, to zapowiadam, że oblubienica i tanecznica skobiecić sięskobiecić się dosł.: powiedziałem, rzekłem; słowo używane często na zakończenie dłuższej przemowy wyjaśniającej stanowisko mówcy.	Zborowscy wszyscy wichrzyciele i zbóje! to wiadoma jakby jednemu łeb ucięto...	A, niedziela!... Prawda! A ja myślałem, że sobie posiedzimy razem. Takby było przyjemnie.	Aha! tak u nas najstarszych panów zowią	Alboto oni mnie posłuchają? A potem też pojechali do miasteczka.	Ano słuchaj: kiedy tak ją dręczył rzekła mu jednego dnia...	Atsileiskite! bet man rodos, jog jūs tik juokiatės, o ne teisybę kalbate. Jūs taip nedarysite!	Bieda	Bo się Konopka z panem Lubienieckim założył, że waszmość nie przyjedziesz na drużbę i że Sanoczanie słowa nie dotrzymują.	Bodajby	Brać się brało.	Czemu, jeśli przyszli z zamiarem zabicia panny de Saint-Véran, nie zrobili tego w jej pokoju?	Czemuż nie wyraz chorego na niestrawność?	Czy Natan zostanie?	Czy dziecko jest zdrowe?	Czy mogłabym pójść do niej?	Do widzenia! A we wtorek pan przyjdzie?	Dobrze, lecz bardziej wierzę w kącik dużego gabinetu. Noś ten pierścionek, moja droga, i postępuj, na ile będziesz mogła najlepiej. Sądzę, że ci się powiedzie, bo mając szczerą chęć doskonalenia się, w połowie zyskałaś już zwycięstwo. Muszę teraz wrócić do Elizy. Bądź mężna, moja córeczko, bo niedługo będziemy już razem w domu.	G...no na przyszły rok będzie się na nich wołać: łajno-żreje, gnojo-żreje, g...no-żreje. Chcecie mnie posłuchać?	I wasza dostojność mówisz o tym spokojnie?...	Istotnie A ja nie doznałbym przykrych obaw, które mi sprawiła pańska rana. Przeszedłem z tego powodu, przysięgam panu, bardzo ciężkie godziny i dziś jeszcze pańska bladość jest dla mnie bolesnym wyrzutem. Nie gniewa się pan już na mnie?	Istotnie, Klaro! nie możesz być bezstronnym sędzią w pewnych kwestiach.	Ja, rewolweru? Jezus Maria!	Jedźcie zdrowo, dobrego zysku!	Jeżeli sobie pani nie życzy... Nie chciałbym zrobić najmniejszej przykrości.	Już.	Kodėl nepasiseks?	Mousquetonie musisz mi wyświadczyć przysługę.	Może nawet i... tysiąc	Może się panu i okręt nie podoba?	Musiałoby w ogóle nie być zbiorów.	My jedni.	Myśleliśmy, żeś zginął	Mów ciszej.	Naprawdę? A ja? Czy pani przeczyta, jaka ja jestem?	Naturalnie!	Nie, Troubert.	No, jestem już fertig. Do diabła, zimno mi obrzydliwie.	O tak, dziękuję, panie prokuratorze byłeś dla mnie raczej przyjacielem niż sędzią.	O ślicznym, modrookim chłopczyku, który przed chwilą, gdy wchodziłam w próg, bawił się w tym pokoju „w konika”.	O! Już zna! Raz ciebie na wozie jadącą widziała i już zna!	Pam, tań do oboty.	Pan pewnie zły na siebie za podany projekt.	Pani pewno popłynie jutro z nami?	Panie przyrodniku przypuśćmy rzecz niemożliwą, że kapitan Nemo dziś jeszcze ofiaruje panu wolność. Czy ją przyjmiesz?	Piękność tak panią zdradza, że incognito jest nie do utrzymania, odpowiedział przysiadając się hrabia. Nie dziwiłbym się, gdybyś pani była księżniczką, królewną, arcy-księżniczką austrjacką...	Po Lubomirskiéj Cosel... po Cosel trzeba wybrać kogoś w Warszawie.	Powiedzcież mi co o sobie, o rodzinie, o tej okolicy, w której mieszkacie? spytało dziewczę chcąc zmienić rozmowę...	Prawda?	Proszę!	Przepędźmy tych natrętnych Indian, podpalając las.	Później... Daj mi księgę.	Roch też uczy już od wczoraj w ojcowej izbie.	Rozumiem, wielmożny panie!... A nasz pan czeka w pokoju sypialnym	Siostruniu... musisz mi dać pieniędzy... Wyjeżdżam jutro rano...	Sto lat jakem do miłości waszej nie mógł przemówić słowa!	Strasznie go pokaleczono!	Szkoda. Ale ma pan nadzieję, że coś się da zrobić, a?	Słuchaj, czekaj! Ja mam dość znaczny majątek	Słyszałam coś lepszego w Auneau koło Chartres Przyszło tam na świat dziecko o gęsich nogach i głowie węża. Akuszerka obecna przy porodzie tak się przeraziła, że rzuciła potworka w ogień.	Tai leisk mane, mama, į miestą da pasimokyti.	Tak jest	Tak jest.	Tak, ale jest przy tym mieszkanie, jak pan widzisz.	Tak, pani. A zkądże pani wié imię mojéj ciotki?	Teraz pan Stefan wyjechał?	Tobie stało się coś przykrego?... Powiedz: co ci jest?	Trot wiesz, że nie lubię na ogół obcych twarzy, ale ta twoja Barkis podoba mi się niewątpliwie.	W chacie jeszcze goręcej!	W jaki sposób?	Wciąż jest pełen krzepy. Mam nadzieję, że wkrótce się spotkamy.	Wierz mi, matko, że wszystkie te wieści rozgłaszają kapłani. Nie chcą oni dopuścić do podnóżka tronu ludzi innej wiary, którzy mogliby służyć faraonowi przeciw nim...	Więc nie	Wobec tego proszę tylko o łaskawe pokazanie mi owej broszki z głową Szekspira!	Z dalekiego jestem kraju, zza morza a idę, gdzie oczy poniosą.
Ze wszystkiego co tu widziemy po drodze, wnosząc nic się podobnego w tych krajach spodziewać nie możemy... Wprawdzie ziemię posiąść będzie łatwo, lecz złota i srebra ona nie rodzi... a lud do zwierząt podobniejszy jest niż do człowieka...	Naturalnie, że nie warto; albo to pan taką partyą możesz zrobić, jak zechcesz. A czy nie zajedziemy do Lejby, wziąć buteleczkę tego doskonałego miodu, co to onegdaj przywiózł go do Wiercina?	Wybacz mi zbyt śmiałe może pytanie lecz spostrzegam pod twoją szatą coś dziwnego, co nie należy do ciebie. Czy to noga czy łapa zwierzęcia?	Ba! To pochlebstwo w stosunku do siebie samego. Pożywka dla próżności, dzięki której świat nie ustaje w biegu. Ale jak panu się zdaje, co stanie się z skarbem pływającym po zatoce z wielkim capatazem i wielkim politykiem?	Wilki morskie! Pokażmy tym Indianom, że wcale się ich nie boimy. Naprzód!	Ba! Przecież to morze, nie ocean i w dodatku wcale nie ma wiatru, więc skąd się ma pienić?	To dobrze... A teraz pamiętajcie, że nie macie czego się lękać. Nie potrzebujecie też przyspieszać kroku... Tylko... tylko chciałem was uprzedzić, że od czasu do czasu posłyszycie w dżungli za sobą albo przed sobą jakieś niewinne pośpiewywania.	Nic nie szkodzi. Właściwie zależy mi na zobaczeniu się z narzeczoną pana Czyńskiego, z panną Wilczurówną.	Uspokój się, drogie dziecko, nie zapalę, jeżeli nie chcesz...	A niech cie ta przódziprzódzi (gw.) odkrzyknął na odlew. tylko. kajkaj (gw.) mruczał bacząc, póki mu z oczów nie zeszli.	Judasze! Na nas nie zarobicie!	Nie, nie wiem dokładnie, zdaje mi się jednak, że było to coś w rodzaju schadzki miłosnej.	On? Nadstawia ucha, co od SiczySicz Zaporoska popr. forma D. lm: małp., bo to jest pewna, że perejasławskiPerejasław dowódca pułku perejasławskiego w latach 1648–1653, sędzia generalny starszyzny kozackiej, po bitwie pod Konotopem (1659) pojmany przez Rosjan, zmarł w Rosji na zesłaniu. pójdzie. A kto wie także, za kim regestrowi Krzeczowskiego pociągną? Brat Bohun NiżowcomNiżowcy dziś popr. forma N. lm: z chłopami. się bratać. Toć on chce, bym go adoptował i do herbu przypuścił... Bardzo przedni ten waszmościów trójniak!	Będą tanio do sprzedania różne familijne brylanty.	Dlaczegóż pani baronowa sama nie puszcza tej klaczy?	Do kraju...	Nie mówiłem, żem czytał cały list.	Położyć do łóżka.	W Ameryce nie wszystko jest głupie	Jesteś śmiertelnie ranny i gdyby nie trzy krople, które ci dałem przed chwilą, już byś nie żył. Słuchaj więc.	Tego nie ma się co obawiać podczas ciepłej pory roku Ponieważ jednak, panie Cyrusie, ponieważ należy wszystko przewidywać, prosiłbym pana o pozwolenie zabrania ze sobą w tę podróż Harberta.	Zawracanie! A, jak Boga kocham, zarazbym się sprowadził do niego odmieszkać gażę. Ale to bajki! Skądby on wziął tyle groszy?...	Da Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki on ci przyjaciel, że we wszystkim możesz się na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...	Dziś ci gawędą popsułem konny spacer. Czemu mnie nie wypędzisz? Już bym wcale z domu od ciebie nie wyłaził.	Musi być, co tam o tem w liście stoi, alem widział, że sielnie bledziuchna na gembie, kiej miesiąc na nowiu, i tak miętko gada, com ledwie usłyszał. Pytała się mnie, czy dawno służę u państwa? śmiał się cicho, bo mu się dziwnem wydawało, że ona nie wie Pytała się, czy starsza pani, to niby gospodyni, zdrowa? Pedziałem, że zdrowa. Kazała się kłaniać i przyszedłem.	Nie można. Za daleko. Ja teraz nie mam czasu.	Jak się masz kapitanie? rzekła od niechcenia, i szepnęła synowi coś o Ordyńskim, gdyż książę podszedł ku niemu zaraz i zaprezentowany przez matkę, uprzejmie z nim zrobił znajomość. To go jednak zmięszało trochę, pokwaśniał spojrzawszy na Ordyńskiego: podano krzesła, rozmowa się na chwilę przerwała. Pan Zajączek w milczeniu swobodnie spoglądał na otaczających, usadowiwszy się za księciem na rogu prostego stołka, który mu lokaj podsunął.	Przybędzie tu w cztery lub pięć dni po odbiorze pieniędzy, a że pieniądze tyleż czasu idą, wszystko zatem wyniesie dni dziesięć; przypuśćmy jeszcze wiatr przeciwny, wypadki nieprzewidziane, dolegliwości kobiece, a przeciągnąć się to może do dni dwunastu.	A mógłżem nie stracić jej? ty wiesz wszystko... drzwi mi dziś zamykają, każdy odwraca się odemnie.	Skarbiec jeszcze pozostał. Ale jakoś sobie poradzimy! Zaczekaj chwilę, s-s-skalny wężu, i przypatrz się, jak nam ten s-s-smyk zaraz poskacze. Mamy tu dos-s-syć miejs-s-sca do wyścigów. Życie każdemu jes-s-st miłe! Pohas-s-saj s-s-sobie s-s-serdeńko, mój chłopczysiu żwawy! Hej, w s-s-skok!	Ależ trzeba go obudzić mój brat nie żartuje, ani jego patron też.	Nie ma tam nieprzyjaciół?	Nie? I... broń Boże?	Panie, każ, niech wrócą na dwór. Oczyszczę się przysięgą.	Tak. Otóż słuchajcie, gdybyście porwali tę dziewkę, Jurand oddałby za nią nie tylko Bergowa, ale wszystkich jeńców, siebie samego i Spychów w dodatku!	Ale nie droga pani. To nic, to tak, doprawdy.	Już was nie było, boście przedtem uciekli! Jasiek, a daj no ogieńka smyku, bo mi fajeczka zgasła.	Do mnie to mówisz? Aresztuję cię w imieniu...	Tak; na koniec świata!	Tfu! do stu diabłów! dość błazeństw! idę ja!	Nie lubię! nieporozumień. Pomiędzy nami jest właśnie teraz nieporozumienie... Chcę je wyrównać, właściwie wytłumaczyć Panu... to jest, raczej zażądać wyjaśnienia...	I niechże mi pani wobec tego wyjaśni, po kiego licha zaprosiła mnie pani do siebie.	Długo byliście dziś na mieście?	Na zgubę, dokończył Honory...	Na waszmościn przemysł to zdaję.	Dobrze Dobrze. Miłość jest wielką dźwignią, ale nie jest jedynym motorem. Weźmy choćby taką rzecz, jak obowiązek.	Moja ty wybawicielko! Uratowałaś moje dziecko. Jakże ci jestem wdzięczna! Ale dlaczego wróciłaś, po co się tak narażasz? A gdyby cię kto rozpoznał?	Kto ma czas myśleć o niebieskich migdałach, kogo stać na to?	Biedna ona, choć bogata! Mąż wyjechał, słudzy ją ponoć odbieżali, i siedzi se sama jak ten bocian na gnieździe, co mu samicę tamtego tygodnia zabili.	Na flaki rekina! Przyjacielu, pilnujmy zatem naszych żeberek!	Ciekawym kto patrzy z nas na młode, piękne kobiety inaczej?	Oj, to bieda Będą państwo mieli profesora i tę biedaczkę... Jacy wy jednak jesteście dobrzy ludzie!	Albo i ciepłą pierzynę narządzą A we wsi tyle jest dziewuch, że jak się idzie między chałupami, to bucha kiej z pieca.	Jak Nowowiejski wyjedzie, będzie im lepiej bo przy nim nijak byłoby się im widywać, zwłaszcza że Azja starego nienawidzi. Ale gdyby mu stary Ewkę oddał, może by przepomniawszyprzepomnieć (daw.)	I to mi się podoba. Mów dalej.	Meir! Meir! Co ty robisz? Ty gubisz siebie! Patrz na lud! Uciekaj!	Panie odwiedzałyście naszego biedaka? Bardzom wdzięczny. Zdałaby mu się pomoc, oj, zdała!	Ale czy omdlenie może zostawić tak wyraźną pamięć przeszłości i wiedzę obecnego stanu tak zupełną? Czy można w omdleniu śnić tak jasno, żyć tak zwyczajnym życiem?	Są wszystkie.	Tak jest	Tak myślę	Tak.	Tak.	Ale skąd wzięłybyśmy tyle pieniędzy?	No, bo i prawda. Co ci po nim?	Słowo daję! to dopiero nabrał wielkopańskich manier! Myślałby kto, że to cała rodzina królewska w jednej osobie!	A czy odjedziesz, czy odjedziesz, gdy ci dam, czego żądasz ode mnie?	Jakże? To już pan Marcin odjeżdża?	Słucham jaśnie pana, ale właśnie panicz Zdzisław kazał...	A, wszystko jedno! Co więc mówił?	Widocznie statki omijają te niegościnne strony.	A ty w swojej naiwności oczywiście jej wierzysz?	Bom już żonaty!	Mów, boś ty mądry i ciebie rozumie moje serce	Słusznie mówisz lecz jeżeli historia będzie zabawna, pozwolisz mi ją przepisać.	U siebie.	Zatem?	A czekam z rozstawnymi końmi...	A sanna przetarta?	Ar seniai tu tą pasaką girdėjai apie mūsų kūdikį?	Chłop, Szlachcic, Współpraca	Co takiego?	Co wypowie?	Doktor Strong zapewne	Dosyć, milordzie... przysiągłem i dotrzymam.	Dwanaście mil przejść po śniegu!?	Hallo, stary rębajło! Gdzież ubity pies?	Jakże! Krewni, cioteczna siostra matki.	Lud	Ma dziś wychodne.	Muszę o tym z księciem pomówić	Nieznośna dziewczyna	Ośle głupi! Ostatni idiota mógł był zgadnąć gdzie Manders młodszy zastawi pułapkę	Panie!	Porządna kobieta!	Rękami, chudopachołku, rękami i nogami.	Stary.	Wierzę	Z całą ochotą	Złośliwy jesteś, Mietku
Mój drogi, czyż sądzisz, że mogłem przeoczyć tak ważny szczegół? Zapamiętałem numer dorożki. 2704. Ale tymczasem na nic się to nie zda. Zrobiłem wielkie głupstwo... Zamiast śledzić dorożkę z przodu, trzeba było zawrócić się i wsiąść do pierwszej lepszej, znajdującej się z tyłu. W ten sposób moglibyśmy jechać za nią, albo kazać się zawieźć wprost do Northumberland Hotel i tam czekać. Zbytnia gorliwość była wielkim błędem. Nasz przeciwnik nie omieszkał z niego skorzystać.	Więc ja zwlekać nie będę i zaraz się udam po to najwyższe szczęście moje, którego, aby się godnym okazać, gotów jestem całe życie moje poświęcić. Ale gdyby, broń Boże, mama się sprzeciwiała na razie...	Tej sztuczki nauczyli mnie mieszkańcy Karaibów, którzy wykorzystują ten sposób w walce z nieprzyjacielem, jeśli Arawakowie zaatakują, sami się przekonacie, że to zadziała. No już, bierzmy się do roboty! Trzeba zebrać chrust i potem w spokoju możemy na nich czekać.	Że to się jeszcze śmie pokazywać na oczy!	Nie inaczej i to wedle możności bez wytaczania sprawy przed sądem. Bo zważ sam, panie Dawidzie; nie ulega wątpliwości, iż uda nam się znaleźć paru ludzi ze Zgody, którzy poświadczyli przysięgą pańskie uwięzienie; ponieważ jednak oni byli na okręcie, nie moglibyśmy sprzeciwić się dalszym ich zeznaniom, przy czym z pewnością wymknęłoby się im jakieś słówko o pańskim przyjacielu panu Thomsonie... co (wnosząc z pańskich opowiadań) nie byłoby, moim zdaniem, pożądane.	To jakaś z wypaczonych odmian buddyzmu W górach nie ma prawdziwych buddystów. Ale przyjrzyj się fałdom jego odzieży. Przyjrzyj się jego oczom... jakie bezczelne! Czemuż daje on nam odczuć, że jesteśmy narodem tak młodym? Myśmy tu jeszcze nigdzie nie zostawili swych śladów. Nigdzie! To właśnie, rozumiesz, nie daje mi spokoju!	Ja się łatwo wytłumaczę: pan Adam jest to mój rodak i znajomy. Jestem nieufna i ostrożna z natury. Ale dlaczego babcia woli hrabiego niż mnie i Jasia, tego pewnie nie wytłumaczy.	Jeżeli jednak zanosi na wybuch Góry Franklina, to czy Wyspie Lincolna nie zagraża niebezpieczeństwo?	Pozwólcie mi, miłościwy panie bardzo o to dopraszam, opowiedz nam zdarzenie, które się kiedyś w Sewilli przytrafiło.	Może pan... może pan lęka się, że ja zechcę widzieć w panu możliwego mego męża... myli się pan. Nie mam zamiaru już wychodzić za mąż.	Nikt się za mną nie ujmie Nikt...	Widzi mi się, moi ludzie, że dziedzic coś kręci, kiej nawet żonie nie powiedział nic o tym, że grunta sprzedaje. A to przecie jej wiano i jak najstarsi ludzie mogą zapamiętać, nie jego, ale onej ojcowie tu siedzieli...	Albo lepiej siądźmy gdzie pod drzewy, na uboczu, bo wasz dwór na oczach, ludzi w nim obcych często bywa wiele, a nam trzeba się naradzić po cichu...	No tak, a na początek przydałoby się z tysiąc na zakup materiałów.	Tak i ja myślę, że się waść zgadzasz, choćby potem tron dziedziczny w naszej rodzinie miał zostać Tacyście wszyscy!... Ale to rzecz późniejsza. Tymczasem trzeba, żeby układy do skutku doszły... Rozumiesz waszmość, panie stryjcu?	Albo jak są twoje imieniny, albo imieniny twojej mamy, albo ojca, albo czyje; albo jak jest Boże Narodzenie i wszyscy chodzą z paczkami na guzikach... Albo czy tobie się nie zdaje, że jesteś sama na świecie... I prawda, że ty umiesz bajki, bo pamiętasz, tylko nie chcesz?	Nic, nic! Ja tu mam misję wyszukania asystenta dla mojego kolegi Węglichowskiego, który jest dyrektorem zakładu w Cisach. Jeśli wy nie chcecie, to trzeba będzie szukać kogoś innego. Na śmierć zapomniałem...	Więc jeśli wówczas Papuasi będą na platformie, to nie wiem, jak pan wzbronisz im wejścia.	Kiedyż się spotkał po raz pierwszy?	Więc niech się cofną od spółki ja ich nie wabię...	A czy wiész, panno Zuzanno że ja z panią Warską jechałam w przeszłym roku do Warszawy, w jednym wagonie, i nie wiedziała-bym o tém, panie mój kochany, ale powiedziała mi to dziś siostrzenica moja Marylka, co to u niéj jest panną służącą.	Kochany hrabio, jeżeli nic o mnie nie mówiono, to dowodzi, że wiele o mnie myślano; a to mnie doprowadza do rozpaczy.	Że pana wychował w pojęciu światowym. Nawet się pytał, czy mi się jego uczeń podoba?	O! Jak mój brzydki chłopiec płacze! Cicho! No, cicho! Uspokój się drogi, miły! A teraz musisz mi coś przyrzec. Mam coś powiedzieć Agnieszce. Idź po nią, zawołaj tu, a gdy z nią mówić będę, niech tu nikt, ani nawet ciotka nie wchodzi. Chcę pomówić z nią sam na sam. Muszę pomówić na osobności.	O Boże! mój Boże! nie mógł nawet doczekać się godziny, którą sam oznaczył!	Onże się za wszystkich ofiarował, miłościwy panie! Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali; nie mając pewności, przecieśmy go nie przestali opłakiwać, bo gdyby nie jego kawalerski postępek, ciężko by nam było dać sobie rady...	To samo uradzali u Kłęba.	Niepocześnie odziany, mówił stary półgłosem, ale może być i nie prosty człek, bo mi się nawet nie pokłonił. Musi w okolicy mieszkać, choć go tu nie znają, boć ze psy pewnie z łowów jedzie.	Więc teraz powodzi ci się dobrze?	Nie, nie wiem zgoła! Cóż to za powody?	Co pomoże zabawiać się nadziejami próżnemi, gdy nad głową wisi miecz	Muszę się nad tym zastanowić No, a jaką jeszcze masz uciechę?...	Nie wcale nie... widuję waćpana co dzień na dworze, z twarzy jego wyczytałem żeś dobry człowiek i serce masz ludzkie.	Aby dobrać się do tego gruntu, należałoby cię dobrze szablą obciosać.	O, możesz mówić przy tym panu, to jeden z moich przyjaciół. Pozwolisz pan, abym go tak nazywał to potrzebne, by obudzić zaufanie w tym człowieku.	Kto to są „Czarno-biali”?	Ani mnie ale to twoja wielka szkoda i twojego ojca, który jak mi powiadano, podobno w pogańskiej niewoli żyje.	Protokół zaświadcza że ludzie pobici zeznali to, co miałem zaszczyt przedstawić Waszej Królewskiej Mości.	A na lampie kazał powiesić anioła?	Ja bym reflektował na większego, który by stróżował	Na jednej nodze!	Na ten raz zawdzięcza więcej wzorowi obraz niż talentowi... natchnęła go ta wdzięczna twarzyczka.	Czyż nie rządzi w istocie? Pani Zośko, co, czy nie rządzi?	Królewskiej mości nie wolno abdykować	Nie było wyroku w tej sprawie.	Nie miałaś innego celu?	Śmieszny nie, uważam tylko, że musi być bardzo kosztowny.	Bagatelka! Jeszcze jedno pytanie: czy Lula, odrzucając pańską rękę, nie postąpiła szlachetnie?	Moja rada jest taka: nie ustąpić! Ani piędzi. Owszem	Nie wiem, ale chce z hrabią pomówić.	Tak... tak... jestem zdenerwowany... tyle naraz, tyle naraz... Niech pan nie ma do mnie żalu, panie Blumkiewicz, ja przecie wiem, że pan jest starym i dobrym naszym przyjacielem, że ojciec cenił pana wysoko... A i pan dla niego żywił serdeczne uczucia...	A czy jesteś przynajmniej pewny, że w klasie piątej będzie miejsce dla ciebie?	Panie klechy oskarżyły mnie że jestem socynianem, ale, jeśli mam rzec prawdę, jestem manichejczykiemmanichejczycy	Masz wysokie, widzę, mniemanie o sobie, ale cóż mi szkodzi przez twe zarozumialstwo zarobić tysiąc dolarów. Teraz atoli jestem znużony i chcę spać. Dobranoc!	Tak z początku widać było, że pannie Koralii coś przeszkadza; ale od końcowych scen drugiego aktu była wprost bajeczna. Ma połowę zasługi w pańskim powodzeniu.	Dalej, przyjacielu Conseil, nazywajże je, nazywaj	Jak ja je zabiorę?	Tak, ale ojciec uwielbia pana	Ścigać Jeżeli poradziliśmy sobie, kiedy ich było trzech, tym bardziej pobijemy jednego, który został.	Nic. Smutno jest. Tak okropnie, tak beznadziejnie smutno.	Cały dzień ją tak cierpicie przy sobie, miłościwy panie?	Co za kapłan z ciebie! Zamiast pocieszyć umierającego, przyprawiasz go o jeszcze większą rozpacz.	Czy ktoś węszył w tych okolicach?	Dlaczegóż pani wychodzi za mąż za tego człowieka?! Ach, prawda... Pani go kocha...	Jesteś zgniewany i masz słuszność.	Lubię być policjantem... ale jestem zbójem.	Małka, a po co ci rabin?	Najlepiéjbyście uczynili, nasadzając przeciwko nim duchowieństwo luterskie.	Pan myśli, że ja czuwałam tylko tej nocy!	Panie są jeszcze w salonie?	Tak	Tak właśnie i ja sobie zamierzam.	Tak, lecz druga połowa dojdzie za mną tam!	Tego dokonano laską bambusową	Teodor jest młodszy od niej	Znam cię i zawsze znałem! Jesteś geniusz! Ale zwróć mi wolność! Zabierz swój dar! Odejmij cudowną moc! Chcę zostać zwyczajnym człowiekiem! Czemuż mnie prześladujesz? Czemu niszczysz?	A słyszeliście ogłoszenie pana burmistrzowe?	A ty kim jesteś?	A weźmiecież wy moją Marysię?	Choroba, Pozory, Żart	Cicho!... Zgoda!...	Cóż, mości książę, Molinari?...	Dyćdyć (gw.) jąkał płaczliwie.	He! niech ją wywieje!	Jacy? jacy? Jezus, Marya! jacyż oni? jacy?	Marcin Borowicz.	Nauczymy my was wieców	O!... zaraz romansowała. Flirtowała go, zresztą miała do niego feblikfeblik	Oj lepiej zamówić u któregoś z ekonomistów.	On ma przy sobie garstkę, a tu całą armię wyślą przeciw niemu.	Pal!	Posiadam dobrą pamięć. Przypomnienie zbyteczne.	Powiem mu, powiem, do stu tysięcy...	Rozumiem: etykieta	Surowie ci go pokarali!	Słucham cierpliwie.	Trza temu zapobiec!	Walek! w konie!	Żartujesz sobie z nas, Waldemarze	Żona zdrowa?
Żebyż! Wiedziałbym przecie, co myśli; ale ona popatrzyła na mnie jak na idiotę i wyszła z pokoju. Ani słowa! Ot, jak to drewno! Desperacja! Uderzyłem po ratunek do babki. Aj, aj, aj! Szatan mi to doradził, bom podobnej awantury, jakem żyw, nie widział. Furia pani Tekli nie da się opisać. Posłałem po Głębockiego pięciu posłańców, a nim przybył, cierpiałem najniewinniej za wszystkich Niemców na ziemi! Dostało się tęgo Głębockiemu, ale ratunku i pani Tekla nie umiała znaleźć. Nawymyślała mu i wypędziła. W nocy przyszło jej szczególne natchnienie: kazała mnie zbudzić o świcie: myślałem, że się rozchorowała ze złości, i oto com usłyszał: „Ruszaj mi zaraz do Berlina i przywieź ze sobą hrabiego Croy-Dülmen. Powiedz mu ode mnie, że jeśli nie posłucha, to popamięta Teklę Ostrowską!”.	Jak Pana Boga kocham, ale to nawet nie przystoi księdzu cieszyć się z nieszczęścia bliźnich, to się może skończyć tak, jak się skończyło w Sandomierskiem u Kiniorskich, było to...	Przechera z ciebie, panie Michale aleś chłop setny i to masz do siebie, że sobie odejmiesz, a drugiemu oddasz. Niechby się święciły te kury, co by takich żołnierzów jak ty z piasku wygrzebywały	Wszystko głupstwo Patrz pani i podziwiaj choćby wodę, starczy ci na długo. Przypatruj się ptakom, gwiazdom, żywiołom; śledź rozrost drzew, wsłuchaj się w wichry, pij wonie i barwy, a wszędzie znajdziesz cuda niesłychane, wiecznie trwające, doświadczysz rozkoszy niewypowiedzianych. Wystarczy ci to zupełnie za życie wśród ludzi. Nie patrz tylko okiem pospolitaka, bo wtedy najpiękniejszy śpiew ptaków będzie krzykiem; najwspanialsze lasy siano; bo wtedy zamiast czuć, będziesz obrachowywać.	To moja Marynia skazana w takim razie do piekła, bo mam nadzieję, że go nie będzie nigdy nosiła. Zresztą za chwilę ją pani zobaczy, gdyż obiecała mi, że po naszych godzinach biurowych przyjdzie do państwa. Spóźnia się maruda, ale już tu powinna być.	Nie żałować mu! Jak tylko herbatę wypije, to proszę przyprowadzić go do mnie.	Och, nie, Albertyno, proszę cię, skoroś mi zmarnowała wieczór, zostaw mnie przynajmniej w spokoju przez najbliższe dni. Nie będę wolny wcześniej aż za dwa lub trzy tygodnie. Słuchaj, jeżeli ci jest przykro zostawiać mnie pod tem wrażeniem w takim razie wolę już, skoro noc jest stracona, skorom czekał do tej pory a ty jeszcze jesteś na mieście, abyś przyszła zaraz; napiję się kawy aby się rozbudzić.	Masz rację. Przez kilka lat powodziło mi się nieszczególnie. A widzisz, Ludko, ludzie są tacy, że z czyichś niepowodzeń zawsze są gotowi robić im zarzuty, tak samo zresztą, jak z sukcesów zasługi. Dlatego tylko nie popadam teraz w zarozumiałość, gdy mnie darzą zaufaniem i w każdym najniewinniejszym słowie dopatrują się mojej wielkiej mądrości.	Jest pan diabelnie uczciwy ale podobny jesteś do reszty z nich. Za wiele bujasz w obłokach. Nie wiem, co ci się uda z nim zrobić.	Co prawda, to okrutniem ciekawy, co też umieją i gdyby nie to, że dwie inne wojny jednocześnie ojczyznę gnębią, wcale bym się o tę szwedzką nie rozgniewał. Próbowaliśmy i Turków, i Tatarów, i Kozaków, i Bóg wie nie kogo	Mniejsza o to Tak czy owak, panie Kosiba, jest pan za to odpowiedzialny. Chociaż muszę panu wyjaśnić, że odpowiedzialność jest niewielka, bo tu nie ma poszkodowanego. Nie tylko nie ma kogoś, kto by na pańskim przekroczeniu ucierpiał, ale jest ktoś, komu uratowało to życie. Ważniejsza wszakże będzie druga kwestia: przy pomocy jakich narzędzi dokonałeś pan operacji?	Żyje ona, wiem to na pewno, i jest w Bohunowym ręku. Moi mości panowie, straszne to ręce, ale przecie Bóg nie pozwolił, aby ją krzywda lub hańba spotkała. Moi mości panowie, to mnie sam Bohun powiadał, któren by prędzej czym innym chełpić się gotów.	Nie mamy zamiaru nigdy przepraszać się	Tak, zaczekajmy Ileż to okazji może nam się nadarzyć, które mogą nas, nieszczęśliwych, ocalić.	Ha, Bóg z nim. Choć nie powinien był druha w przygodzie opuszczać. Ale dokąd uszedł? Którędy? Chyba ziemia się pod nim rozstąpiła?	Mówią że się to pokłóciło przy kartach.	Zgóry wiedziałam. I przyznam się, że nie mogłam zrozumieć pana.	To znaczy, że pan nic nie wie, panie Izydorze Beautrelet.	O, nie mów tak! Ulituj się, nie mów, bo skonam lub zmysły postradam!	Tak, ale pan Klejn ma z nimi jakieś konszachty, namówił ich, ażeby znowu sprowadzili się do kamienicy, bywa u nich, przyjmuje ich u siebie.	Przedewszystkiem przekupiłeś pan służącą, umieszczając na jej miejscu szpiega swojego, którego przemyciłeś pan oczywiście do domu. Skutkiem tego nie mogła przyjąć zpowrotem dawnej służącej i z trudem zaledwo znalazła inną.	Przestań już, stary głupcze! A ty Frumet nie rób głupstwa i idź do domu.	Wogóle Wogóle to wyjątkowy człowiek. I tak bardzo mnie kocha! Bardzo mnie kocha. Bardzo... Niech tylko skończy konserwatorjum. To najważniejsze. A jest troszeczkę leniwy Trzeba go czasami zapędzać do pracy.	To ty chcesz dusze ludzkie z ciemnicy wyprowadzać, a wierzysz, że nie palić tytoniu w sabat to święty Zakon?	Domyślałem się tego	Szczęśliwe bestie! Chętnie bym się z nimi zabrał.	Pani de Bois-Tracy zapytywała mnie przez swoją przyjaciółkę, mieszkającą na prowincji, czy wypadkiem nie mógłbym jej przysłać osoby, godnej zaufania, do usług jej osobistych. Otóż, kochany przyjacielu, jeżeli możesz zaręczyć, że ta oto panienka...	Taki to będzie mój młyn, jak wasz las! Aj! głupie ludzie, co wyśta sobie narobili...	Wiesz Karol, my mamy już przyszłość, my mamy grube pieniądze. Ten telegram wart jest sto tysięcy rubli, no, pięćdziesiąt, co najmniej. My się możemy na tej uroczystości pocałować! Co to za interes, co to za interes!	Jakże się dziś nazywasz? spytała cicho...	Popatrzcie tylko, jak ten Haman nie pozwala słowa powiedzieć!	Dobra rada nie jest zła. Zwłaszcza że nie mam najmniejszej ochoty zdechnąć nafaszerowany trucizną.	Ależ, kochanie, wiesz dobrze to siostra pana de Vermandois; to ona ci dała ten ładny bilardzik, który tak lubiłeś.	A to dlaczego?	Baczym to, baczym	Coście mieli źle zrobić, kiedy za siedemnaście rubli macie to samo?	Czyście mnie po to sprowadzili, aby mi kazać tego słuchać?	Gdzieby... Nowy Rok to?	La mnie. Żeś to pamiętał, Jantoś	Moiście, a czymże to wama za komorne zapłacę!	Nie szukam. A narzeczeństwo zostało zerwane.	Nie, proszę pana.	Nie.	Nikt! nikt dwie ręce, trzecia głowa; a ktoby to chciał pomódz sierocie? Ratajowie czasem najrzą, więcéj nikt; ot, Pan Bóg i nieboszczka matka moja.	No, już więcej tego nie będzie. Dziś tu jemy ostatni raz.	Otóż o ile chcę napoić winem moich wiernych ludzi w Sacca, chcę zalać wodą mieszkańców Parmy; tego samego wieczora, kiedy zamek będzie iluminowany, weź najlepszego konia z mojej stajni, pędź do pałacu w Parmie i otwieraj zbiornik.	Patrzcieno! to wy tu mieszkacie??	Pomału, ostorożno szczoby wy jej nie rozbudyły. Misiac jej prosto w łyczko zahladaje, serdeńku mojemuszczoby wy jej nie rozbudyły. Misiac jej prosto w łyczko zahladaje, serdeńku mojemu (z ukr.)	Skrzydeł! Tak nieocenionych organów, których Bóg nie odmówił żadnemu synowi Księżyca.	Nie może być inaczej, tylko on po naszej stronie stanie.Bunt	A wam czy prawo nie broni przyjmować zapisów od waszych zmarłych?	Ale też ich stu nie przyjdzie zza Łaby tu...	Jest ona zaopatrzona Mówiłem to już panu dawniej.	Mości proboszczu proszę cię, czyż to wypada, żebym jechał konno, gdy wasza rewerencja idziesz piechotą?	Widzicie Wszystko pochodzi stąd, że wy jesteście kupą skończonych osłów. Macie zupełnie ptasie mózgi. Powtarzaliśmy wam to chyba nieraz!	Aron Levi? ha! ha! Aron Levi ma pewnie więcej od nas obojga... a mało mniej od swojego pryncypała... handlują razem na spółkę...	Łatwo przewidzieć, co tam będzie Żądze, grzechy, skrucha, serce... jak zwykle u proroków i u ich zbankrutowanych na kulturze apostołów.	Co tam teraz sądy znaczą!	Czy ja wiem?...	Ten typ istnieje dlatego, aby pani mogła być mecenasicą tak zwanej „zapoznanej” sztuki	Ba! Ale jakoże mi ją przeciw ojcowej woli brać?	Co wtedy?	Co, stary, musisz dzisiaj pracować?	Ja bezbronna, otoczona nieprzyjaciołmi	Jest najcudniejszą blondynką pod słońcem.	Jestem pułkownik Wołkoński	Jeżeli jest w mojej mocy	Kto ty jesteś, dziewczyno?	Niech będzie tak...	Przyjedź jutro, szepnął posępnie Dobek... jutro... ja potrzebuję czasu...	Straszne jest życie!	Tak.	A jeżeli czasem stryj zostanie w domu?	A widzisz.	A-a-a-haa... Za-a-araz...	Chłop, Choroba, Szlachcic	Cóż profesor mówi o tym, na cośmy patrzyli?	Dlaczego przedostatni?	Ha, ha!	I on... ile razy zechce.	Manuel mówił najwięcej.	Morze?	Możecie je uczciwie zatrzymać	Musztrze? Jakiej musztrze?	Na zdrowie nasze i na pohybel! Jam romanśnicaromanśnica sosna. godzinami duma.	Niech wejdzie	Niedługo wrócę	Niema tu żadnego pana dajcie nam pokój!	O kimże innym mówiłabym? Dziś tedy rano, o dziewiątej, panna Magdalena Brzeska wyznaczyła Femci schadzkę w kościele.	Obadwa	Po cóż go pani wpuściła?	Ruszaj!	Syna?	Szkoda mi was	Tai, tėvai! prie namų visokio darbo randasi; galima tokiai pataikinti ir lengvesnį kokį darbą.	Trza będzie pomyśleć o nowym	Uchybiasz samemu sobie.	Wiary chcę bronić.	Widzieliście panowie moje tablice?	Zuch, Siewros!
Cudowny! Niech pan patrzy! Skończenie piękny; ale to jeszcze nic, proszę spojrzeć na tę dokładność, na tę harmonię. Jakie to delikatne! Jakie wyraziste! Jakie nieskazitelne! Oto przyroda, równowaga olbrzymich sił. Każda gwiazda jest taka i każde źdźbło trawy stoi tak, i potężny Kosmos w doskonałej równowadze wydaje... to. Ten cud, to arcydzieło przyrody, wielkiego artysty.	Nie, dobra pani! Ja Lulę rozumiem. Kiedy przyjęła u was mieszkanie, była to jeszcze zepsuta i kapryśna dziewczyna, która sądziła, że przyjmujecie ją dla jej hrabiowskiej korony i własnego zaszczytu, dziś ona zupełnie co innego...	Uzyskała od pana ofiary, jakich towarzystwo nie mogło wymóc na tobie. Musi być zachwycona swym tryumfem, będzie zeń bez wątpienia nieco próżna, ale, na jej miejscu, byłabym nią bardziej jeszcze. Dotąd jest tylko sprytną kobiecinką, zacznie uchodzić za kobietę genialną. Odmalujesz ją nam w jakiejś czarującej książce, z tych, których sekret posiadasz ty jeden. Mój drogi panie, nie zapominaj tam o Vandenessie, zrób to dla mnie. Doprawdy, nadto jest pewny siebie. Nie przebaczyłabym tej promiennej miny samemu Jowiszowi Olimpijskiemu, jedynemu z bogów mitologicznych, wolnemu, jak powiadają, od wszelkiej przygody.	Poczciwa, doświadczysz pani jeszcze jej poczciwości.	Ja rok czekam a po roku oświadczam się powtórnie. Wzięła mnie! niema co gadać! Uważałeś pan, jak jej ślicznie z tymi krótkimi włosami. Powinna zawsze tak chodzić. Rok czekam i milczę, ale potem będę uważał, że mam rozwiązane ręce. Niepodobna też, żeby i w niej przez rok coś się nie zmieniło, zwłaszcza, jeśli tamten nie da znaku życia... Wszystko to jest ogromnie dziwne! Myślisz pan, że ja nie robię wszystkiego, co w mojej mocy, żeby w nim rozdmuchać jakąś iskrę dla niej? Dalibóg, że człowiek nigdy chyba więcej nie robił przeciw własnemu sercu. Pani Bigielowa robi także, co może. Ale trudno! Nikt znowu nie ma prawa powiedzieć mu wyraźnie: żeń się, skoro on jej nie kocha. I to jest jeszcze dziwniejsze, że on i o tamtej, zdaje się, nie myśli. Jedna panna Ratkowska więcej jest warta, niż cały zagajnik takich „Topolek”	Pewna to że trudno przymusu używać, ale widzi mi się, że kiedy państwo wyjeżdżacie, to już lepiej by, ile możności, zabrać się ze wszystkim. Kto wie, jak tam długo posiedzieć wypadnie? A jeżeli tu chodzi o jmć pana Konopkę, toż przecie konkurent...	Owszem, ale wolałbym. Przy sposobności zaproponuj to mu, bo mnie nie wypada. Gotów pomyśleć, że imponuje mi jego książęca mitra.	Ale nie oni	Hm! Swalgon! jużci musi to być, kiedy mówicie, żeście nim, ale odzieży Swalgona nie widzę na was, ani pasa, ani...	Juści, a z wielkiego gatunku. Organiścina odmieniła mi jaja, że trzy swoje dawałam za jedno... Dobrze, iżeście już ściągnęli do chałupy... roboty tyla, że nie wiada, gdzie przódzi pazury zaczepić.	Mówisz prawdę niesłusznie was posądzałem o uprzedzenie do mnie... Ale chcę to naprawić, więc będę z wami szczerym...	Na pewno się ze mną zgodzisz, że trudno nam będzie przemienić te kamienie w chleb.	Nasz baron jest surowy, ale sprawiedliwy. A teraz, zrobię panu przyjemność: przypomniałem sobie w tej chwili piosenkę z owej epoki, ułożoną w makaronicznej łacinie na burzę, która zaskoczyła wielkiego Kondeusza, kiedy płynął Rodanem w towarzystwie swego przyjaciela, margrabiego de la Moussaye. Kondeusz powiada:	Niechże ją bierze kto inny.	On też to był. Ale nie na zbaraskich żołnierzówżołnierzów	Pomiędzy nami istnieje umowa, którą zawarliśmy wówczas, kiedy oboje byliśmy biedni. Wówczas nie uskarżaliśmy się na los, lecz pracowaliśmy pełni nadziei, że przyjdą i dla nas lepsze czasy, że praca zapewni nam byt, choć skromny. Od tego czasu zmieniłeś się. Gdyśmy zawierali umowę, byłeś innym człowiekiem.	Powiadam że ją kocham! czyż na Cerullego nie ma już żadnego sposobu? Znasz go, jesteście dobrze z sobą?	Przez pewne okno, mnie wiadome. Ale, jeśli go wam wskażę, co dacie?	Przyjdę ją tam zobaczyć, jeśli pan pozwoli. I pomyśléć, że pan ma coś, czego się cesarz dotykał! Czy miał piękną rękę?	Przysięgam, że zupełny wariat!... Alboście wy znali go?	A gdzie podziewa się twój mąż?	A kiedyż zajdziemy do pułku?	A więc na juto, w poniedziałek?	Ależ wspólniczką moją pani będzie... Ja u pani będę nauczycielką Ach, jak się to dobrze stało... Co za szczęśliwy wypadek!...	Ba Tysiąc wiązek tego siana jest warte około sześciuset franków.	Bo też mam więcej do spełnienia niż tylko obowiązek	Bohun zabit!	Bronia? Hm! Bronia jest trochę w grze sucha, nazbyt kołkowata. Może to robi różnica stroju; kontusik i te tam puszki, wyloty obok pajęczynowego kostiumu Diany sprawiają efekt na niekorzyść Broni.	Chory	Co mówisz?	Co pan mówi? Zwłoki...	Czy mógłby pan, Pencroffie, chociaż na godzinę pohamować swoją niecierpliwość?	Czy nie wstąpisz do Majstra?	Dobrze tobie i Winicjuszowi nie umiałbym niczego odmówić.	Gdzie?	Ha, ha, tędy droga Panie Boże prowadź. Zatem mam się żenić, czy nie?	Ja sam.	Jak najpomyślniej. Wejdźmy do środka.	Jak waszmość śmiesz nazywać mnie pocztowym? mnie, towarzyszatowarzysz	Kobieta, Przemoc spytał znów.	Miłość miłość? jaka?	Mogła zapomnieć!	Mości książę ostrożnie, za damy gotowiśmy się wszyscy pojedynkować, nie życzę się narażać...	Może być nawet syn plutonowego	Muszę.	Nie straciłem?... Tak się panu zdaje. Straciłem więcej, niż wolno mi było stracić. Straciłem uczciwość!	Nie wiem, co panu odpowiedzieć... Jesteśmy brudni, trzeba się umyć, przebrać...	Nie, zupełna nieprawda, przywidzenie dla mnie bardzo bolesne.	Niech pana to nie dziwi Widziałem w życiu około tysiąca przyrodników, a w moim laboratorium miałem czterech samobójców, więc znam się na tych klasach ludzi... Za często spoglądałeś pan na barometr, ażebym nie miał odkryć przyrodnika, no, a człowieka myślącego o samobójstwie poznają nawet pensjonarki.	Niech poślą po niego natychmiast!	O mój Boże!	O nie!	Ojcze...	On, on!... czuła tylko jakieś straszne i rozkoszne razem unicestwienie i spokój, spokój nagłą cichą falą skądś spływający...	Oszczędzam drogą krew proletariatu.	Owczarz!... a wygląda, jakby miał do czynienia ze słoniami!...	Owszem, panie oberlejtnant, czworobok, z tak zwanego Geschlossenbataillon, składa się z czterech, czasem wyjątkowo z trzech lub pięciu kompanii. Czy pan rozkaże włożyć do rosołu trochę więcej makaronu, żeby był gęstszy?	Patrzajcie! I cóż mu się stało?	Pewien absolutnie. Pan hrabia kazał przygotować konie punktualnie na ósmą.	Pies mówiła Dora do mej ciotki	Pohańbił Rzeczpospolitą!	Proszę pana, kolega z prawej zniecierpliwił się, powtarza sygnał.	Przywiozłam też i kości, i kubek, i sukno, bo on po każdym jedzeniu rad się kośćmi zabawiazabawiać się kośćmi	Pójdźmy już...	Rozumiem, każesz mi od razu przystąpić do rzeczy. Słusznie, tak powinno być, nie mamy zbyt dużo czasu, szczególnie ty nie posiadasz go w nadmiernej ilości. Chciej mnie jednak zrozumieć, ojcze. Jeśli wypowiadam się w tej chwili przy pomocy nazbyt wielu słów i możesz nawet posądzić mnie o popadanie w gadatliwość, to przyczyna tego leży nie tyle w moich skłonnościach, ile w długoletnim przymusowym milczeniu.	Sieroctwo moje Nie miałam ojca i matki, bo ta zmarła w mojem dzieciństwie, a ojciec zginął w jednej z wypraw krzyżowych. Wychowywała mnie przez miłosierdzie siostra tej księżnej, która teraz przez pamięć dla królowej Agnieszki z Meranu, zażądała mnie wziąć do siebie... Nazywam się Bianka, miej, szlachetny mężu, litość nademną.	Skądże? Nie widziałem jej od wielu lat.	Spotkałem moją nauczycielkę.	Studjujesz politykę. Czy będziesz kandydować, rewindykując w ten sposób prawa kobiece jako człowieka?	Swoje powtarzam: myślowe rozprawy nie powinny nigdy ludzkiej ofiary pociągać za sobą. Uśmiercić człowieka tylko dla pomysłu	Sza... sza... dzieci. Ja ci powiem Mela, on się nazywa Leopold Landau, on jest z Częstochowy, to jak chcesz, żeby się nazywał? W Sosnowicach mają fabrykę. Wolfisz et Landau, to solidna firma, samo nazwisko ma wagę!	Szwarc!	Słucham pilnie	Służę pani	Tak jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.	Tak, ojcze.	Tak, zapomnienie! Tak, zapomnienie	Tegobym tylko chciała!	To glejty do komendantów szwedzkich, a gdzie listy?	To niemożliwe! On powrócił do swych rodaków.	To „sclavus saltans” Świrski już nam o tem opowiadał.	Twoja mama to gojka.	Ty czego? Ty po co?	Tyle mi wystarczy. Van Stiller, rzuć mi swój kaftan i czapkę.	Tylko bez wykrętów!	Uczciwość, Pieniądz rzekła Sara	W kreminale niech se rządzi, jak mu pozwolą... Smakuje mu gospodarka, powloką go w kajdanach na Sybir i tam se będzie gospodarzył!	Wiem i to mnie właśnie niepokoi.	Wierzcie lub nie, powiem otwarcie: ja go mam za twórcę medalu...	Więc nie zauważył pan żadnej zmiany! Ośmielę się być innego zdania! Nie zauważył pan, jak zmizerniał nieborak?	Woda ze zgniłego drzewa.	Wola pańska i Boska!	Wspaniale! Czy ja też będę mogła przyjść?	Wszystko jedno, chcesz bym cię wziął, to mów, jam ten, dla którego on nie ma tajemnic. Co on myśli ja wiem, a co ja chcę, on też.	Wybieramy się właśnie na łowy!	Z tego miejsca, gdzie my teraz stoim, najlepiej echa słyszeć się dają	Zamilknij Nie po to cię wezwałem, by wysłuchiwać twoich niedorzecznych pogróżek. Proszę mi krótko i ściśle opowiedzieć, co było przyczyną zajścia.	Zdechnij pan i idź do dyabła!	Zosia widać nie zamęcza pana miłością	Ładnie mię wykierowałeś, opiekunie... A czy aby naprawdę trafisz do łóżka?
Nie wiem, kto tam nimi przedtem jeździł, bo zdobyczne. Teraz my we dwoje będziemy jeździli i bardzo się nadadzą, gdyż i u mnie w herbie panna na niedźwiedziu się prezentuje. Są inni Kmicicowie, którzy się Chorągwiami pieczętują, ale ci idą od Filona Kmity Czarnobylskiego, a ten zaś znów nie był z tego domu, z którego wielcy Kmitowie się wywodzili.	Tym bardziej jest niebezpieczna, że się z niej nic nie rozumie. Bowiem chytrość przejrzana, chytrość zrozumiana, chytrość odkryta, traci istotę i miano chytrości: nazywamy ją niezgrabstwem. Na mój honor, oni muszą znać lepsze jeszcze sztuki!	Właśnie o to ja się pytam. Ja tylko miałem to na myśli, że jeżeli ktoś ukradł te papiery, to przydałoby mi się kilku mocnych i dzielnych chłopa, by wywalczyć je z powrotem. Sam wiesz, że są one niezmiernie ważne, a Mahbub Ali nie wiedział, gdzie ty się znajdujesz.	A teraz pozwalam odejść, Boach Proszę nie zapomnieć, że to bardzo ważne.	Proszę się do mnie nie umizgać, bo dla zakochanej kobiety mężczyzna jest ołtarzem... A teraz wysiadaj pan, idź, o tam, do Beli i...	Przez to barwy straciły na świeżości i poczerniały, a potempotem tłumaczyła jej Trawińska po cichu, bo sama dosyć odczuwała malarstwo.	Jest źle Dzieci nie chcą się uczyć. Jak im nauczyciel coś każe, to się śmieją. „A co pan nam zrobi? A nie chcemy. A pójdziemy na skargę do króla. A powiemy naszym posłom”. I nauczyciele nie wiedzą, co mają robić. A starsi wcale już się nie chcą słuchać. „Te smyki będą rządzić, a my mamy kuć, nie ma głupich. Jak nie mamy swoich posłów, możemy i szkół nie mieć”. Dawniej mali bili się z małymi, a teraz starsi dokuczają małym i drażnią ich: „idź, poskarż się przed swoim posłem”. I ciągną ich za uszy i biją. Nauczyciele mówią, że jeszcze dwa tygodnie będą czekali, ale jak się nie uspokoi, nie chcą być więcej nauczycielami. Już i tak paru odeszło. Jeden założył sobie budkę z wodą sodową, a drugi założył fabrykę guzików.	O, to nie jest jego największe osiągnięcie Czy nie zarobił w tym roku miliona na obligacjach hiszpańskich?	Trzeba się zastanowić ja nie jestem taka głowa jak mój brat. Jestem sobie skromny, poczciwy człowiek, który umie tylko jedno: drukować po dwadzieścia su „Parafianina” i sprzedawać go po czterdzieści. Wynalazek, który dopiero jest w fazie doświadczeń, przedstawia mi się jako źródło ruiny. Uda się pierwsza próba, nie uda druga, próbuje się dalej, człowiek się wciąga, a kiedy raz włoży bodaj palec w tryby, wnet porwą go całego...	Posłuchajcieno matko, dobre serce macie, Bóg wam zapłać, i tobie i staremu Ratajowi; ale z tego nic nie będzie! Chcecie się opiekować sierotą, ot, czasem na mnie najrzyjcie, dowiécie się, rzucicie chleba kawałek jakby go bardzo zabrakło; ale ja taki tu zostanę! ja tu zostanę! Ojciec tę chatę budował, matunia w niéj żyli i zmarli; a ja... ja ją tak kocham, że mnieby serce pękło, gdybym otwierając oczy z rana nie zobaczyła ścian jéj popękanych, żebym wyszedłszy na próg, nie postrzegła wierzb cmentarza.	Ale co ty mnie gadasz! Znałem ja ludzi tysiące i Polaków, i Niemców, i Włochów, ale takiego anim jednego nie widział. To diabeł jest.	Ale to jeszcze nie wszystko.	Ej, nie wywołujcie wilka z lasu bo jędzonjędzon	Jak to u mnie, nic specjalnego.	Kamień, lecący z góry, miażdży krzewy po drodze, a przecież spadnie nisko i leżeć już będzie na wieki. A krzewy odrosną. My mamy moc.	Może też dlatego panna przyjęła go, a przynajmniej nie odrzuciła. Więc stary zebrał manatki po dwu swoich żonach i przyjechał na wieś do hrabiny... do ciotki panny Izabeli, u której mieszkała wraz z ojcem...	Mój drogi pozwól, że ci przypomnę przysłowie polskie, którym mnie kiedyś częstowałeś: lepiej z mądrym stracić, niż z głupim zarobić. Ale mam wrażenie, że my we dwójkę nie stracimy, co, stary?	Nie gorzej niż było w drodze człek się przynajmniej wyspał na własnych śmieciach.	Nie jestem tego zupełnie pewny i zanim oświecę się w tej wątpliwości, pozwalam ci zamienić się na rzędy, jeżeli wszakże zamiana koniecznie ci jest potrzebna.	Nie musiał wiele wskórać przeciw księciu Bogusławowi inaczej byłby weselszy.	Nieuszkodzone, inaczej Harbert byłby już nieżywy.	Państwo już dawno tutaj mieszkają, na Chłodku?	Wierzcie mi że mi wielce o to chodzi. Wy tu jesteście jedyną, na którąby po dniach całych patrzeć się chciało.	To jeszcze nie kwestia. Taki Pitagoras, Platon, Dante, Szekspir, Słowacki lub Dostojewski byli chyba jaźniami potężniejsi od ministra Pradery, a wierzyli... Zresztą w ostatnich czasach tzw. nauki metapsychiczne dostarczają na to coraz to więcej, coraz to bardziej przekonywujących dowodów. Weźmy np. choćby tylko jedno ich specjalne odgałęzienie, znane pod nazwą mediumizmu.	Nie obawiajcie się czarów My czary odganiamy, ale ich nie czynimy. Bóg, Religia, Obraz świataZwyczajem jest u nas, na Morawie, Boga wzywać przy każdej czynności i jego błogosławieństwa.	Niebezpieczny prowadzicie proceder i godniejszy hultajów niż szlachty... Nie bez tego też musi być, żeby na was jakie wyroki z dawnych czasów nie ciążyły?	Och! cóż za dzieciństwa! Marszałek de Richelieu, który znał się na galanterii, dał tysiąc ludwików pensji pani de La Popelinière po przygodzie z płytą w kominku. Agnieszka Sorel ofiarowała zupełnie po prostu królowi swój majątek i król go przyjął. Jakub Coeur utrzymywał koronę francuską, która pozwoliła na to i okazała się niewdzięczną jak kobieta.	Oho, moja Malinosiu, widzę, że z ciebie ziółko!... Jakim ona tonem dziś przemawia... Personel!... słyszała pani? Ona mnie i panią zalicza do personelu?... Pokażę ja jej personel... Chociaż swoją drogą w tym, co mówi o pani Latter, ma słuszność. Pracująca kobieta nie może tyle wydawać na siebie i na dzieci, które zresztą powinny być obdarzone nazwiskami i wychowane przez społeczeństwo...	Zdaje mi się, że mnie zalatuje od tego szałasu woń piękniejsza od cząbru i macierzanki. Ach! jakże to ślicznie pachnie! jakem poczciw, to pieczeń duszona! O, założyłbym się, że suto będzie na tym weselisku.	Tak Tylko że wy patrzycie na Europę od drugiego jej końca. Jednakże obce rządy nie mogą się skarżyć na niedołęstwo naszej policji. Na przykład ten zamach; wypadek szczególnie trudny do wyśledzenia, ponieważ chodziło o prowokację. W niecałych dwanaście godzin ustaliliśmy tożsamość człowieka literalnie rozerwanego na strzępy, odnaleźliśmy organizatora zamachu i uzyskaliśmy pojęcie, kto jest podżegaczem. A mogliśmy się posunąć jeszcze dalej; tylko zatrzymaliśmy się u granic naszego terytorium.	A com ja ci mówił, nie trzeba było kota w worku kupować.	A to coś nowego! Nabierasz chimerówchimerów	A to dlaczego? przez nieśmiałość, dumę, lękliwość, wzgardę czy nieufność?	A ty nie zapomnij, że jesteś wilkiem! Nie daj się skłonić do tego ludziom!	A, wybacz pani baronowa! Siedem pysznych pokoi, dwie kuchnie jak salony, dwa schowki... Niech pani komu odstąpi ze trzy pokoje: przecież są dwa frontowe wejścia.	Acha! Dobrze! Baśka! Baśka! A na czyjej głowie były konie przez całą drogę?	Biedne zwierzątko: jak ono mówi! któż by się nie wzruszył?	Bogdaj ci tak Matka Boska nagrodziła jak Skrzetuskiemu! Wszelako wolałbym, żeby twoja dziewka była teraz w puszczy niż w Bogusławowym ręku.	Byli to od Michała Wojtkowego z wódką u ciebie, Jaguś, co?...	Cicho! Niech Jan wraca, a pamięta, co mówiłam.	Czekajcie! domyślam się, o co wam chodzi... Gospodarzu przeklęty! przynoś natychmiast patelnię, nie chcę stracić ani kropelki tłuszczu z tego szacownego ptaszka.	Czy są jakieś przeszkody hermetycznehermetyczny zapytała tajemniczo brunetka.	Dlaczego kolega chcesz być na tym posiedzeniu?	Dopiero była ciotka, musi być... A może i zeszła na podwórze z dzieciami.	I po części dopięli celu Tak, w skrytości ducha, jesteśmy nie tylko zdumieni, ale i przerażeni.	Jak to?	Karzełek? Gdzie karzełek? Co to takiego?	Kto to?	Moje miejsce nie tu i cóż tam, że łódź w ciemności zatonie, gdy człowiek ginie. Lecz nie, łódź nie będzie opuszczona.	Myślałem i ja, że pójdzie inaczej!...	Nie Zostawił sekretarzyk pełen złota i banknotów nietknięty.	Niech mnie Bóg broni! Żałowałbym tylko wtedy, gdyby koń nie był dobry.	O widzisz, ja jej tego nie sufluję. I po tem wszystkiem, on posuwa niewdzięczność do tego aby być dreyfusistą!	O, wiem, wiem, żeś dobry syn jak rzadko, spieszże więc do ojca. Ja także mam syna i nie byłbym bardzo zobowiązany temu, kto by go chciał zatrzymać z dala ode mnie po trzymiesięcznej podróży.	Okupują wszystkie wady, wymazują wszystkie błędy przez bezmiar, nieskończoność swej miłości, kiedy kochają Miłość aktorki jest rzeczą tym piękniejszą, im gwałtowniejszy kontrast tworzy z otoczeniem.	Pamiętasz, mateńko: kiedy ostatni raz wróciłyśmy z Warszawy, tatuś oczekiwał na dworcu?	Robię to dla ojca, który koniecznie chce mieć spadkobiercę swej sławy... Głównie zaś dlatego, że ty tak chcesz, panie...	Teraz odstępuję głos panu Wrzeszczowiczowi...	To mi się podoba Będę go traktował jak kolegę mego syna; czy to wystarczy?	Tym tylko sposobem zrobić można coś i dla innych, to jest: wyzwoliwszy się	Wybornie. Otóż spadł tu na mnie jeszcze jeden sklep z jego właścicielką, wdową. Ponieważ prawie cały kapitał należy do mnie, więc w interesie tym muszę mieć kogoś ze swej ręki; wolałbym zaś kobietę ze względu na właścicielkę sklepu. Czy więc przyjmie pani miejsce kasjerki z płacą... tymczasem siedemdziesięciu pięciu rubli na miesiąc?	Zamknę gębę na klucz, ale zobaczy panienka!	A tak. Co mam mówić?	Ale czy omdlenie może zostawić tak wyraźną pamięć przeszłości i wiedzę obecnego stanu tak zupełną? Czy można w omdleniu śnić tak jasno, żyć tak zwyczajnym życiem?	Ba! Niemców!	Bardzo duża.	Bardzo żałuję ale w tym stroju?...	Boi się pan!	Casa Pastrini	Czyż w tych stronach tak trudno o emocje?	Dobranoc, gołąbeczko moja. Śpij dobrze.	Dobre... oj, dobre... powtórzył dziecinny chór.	Ha?	Hola, czekaj maseczko, zostaw mi jeden, abym go mogła przekonać.	I wierz mi, że tak będzie najlepiej.	Ja! ja kocham Julję! z dziwnym śmiechem zawołał Jan	Jakto? zakrzyczał Bodzanta, dwaj główni przewódzcy w rękach naszych!	Jednego jedynego lorda Wilmore.	Jestem gotów. Hej, Van Stiller, dorzuć jeszcze garść pieprzu.	Jeżeli chodzi o doręczenie listu Jej Królewskiej Mości ja się tego podejmę; znam w Tours pewną osobę, bardzo zręczną...	Kaip tai vaikiškas?	My tu zawieramy bliższą znajomość	Niby co?	Och!... wszyscy!	Och, chcę! Ale razem z tobą!	Och, tak, tym gorzej	Po cóż by szedł do królewskiego ogrodu?	Pozdrowienie i cześć szlachetnemu wojskowemu trybunowi i tobie, panie! Niech szczęście wasze równe będzie waszej sławie, a sława niech obiegnie świat cały, od słupów Herkulesa aż po granice Arsacydów.	Przykra	Swiatło, mości panowie, jest ciałem nieważkiem	Słuchaj, trzeba będzie wiele rzeczy; skądże weźmiemy pieniędzy?	Tak człowiek wygląda wtedy jak książę Galii albo Reichstadu.	Trzymam pana za słowo. A zatem	Tylko trochę, ale po źdźbłach poznaje się, skąd wiatr wieje, więc porobiłem dziś różne odkrycia.	Więc jednak dopuszcza pan ewentualność utraty pamięci?	Zapewne młodzi	Zapomnimy	Zegarek też trzeba czasami nakręcić	Znakomicie, Nabie! A może ty byś chciał zostać kominiarzem wulkanów?	Zwątpienie mówił Jędrzej z Brochocic.
Tak. Bo wkrótce przekonałam się, że nie daję mu tego szczęścia. Dowiedziałam się, że bywa u innych kobiet. I to u kobiet, których nie można nietylko kochać... Pan rozumie. Wtedy, nie ukrywam, że było mi bardzo przykro, wtedy zażądałam od niego zerwania, a on rozpłakał się i wyznał mi prawdę: jest mężczyzną, nie może istnieć bez stosunku fizycznego z kobietami, gorzej, bo nie może pracować, uczyć się, nie może grać ani komponować. Postawił sprawę prosto i uczciwie. Przyznał się, że po każdem naszem spotkaniu musiał zaspokajać rozbudzony głód zmysłów i robił to, chociaż później odczuwał wstręt i nękała go obawa przed różnemi chorobami. Cóż mu wobec tego mogłam zarzucić? Skoro pragnęłam jego szczęścia, skoro wiedziałam, że największym dlań skarbem jest jego talent, wymagający spokoju nerwów i zdrowia fizycznego, jakże mogłam go potępić?... Przeciwnie potępiłam siebie. Zrozumiałam, że to egoizm z mojej strony patrzeć obojętnie na jego głód i pozwalać mu zaspokajać ten głód jakiemiś ochłapami, po których czuje się obrzydzenie. I znowuż zupełnie trzeźwo przemyślałam to, zanim doszłam do wniosku, że moim obowiązkiem jest danie mu, danie jego organizmowi tego pokarmu, którego potrzebuje. Poprostu karmiłam go sobą, chociaż niech mi pan wierzy, nie przyszło mi to łatwo i... wcale nie spełniło moich marzeń.	A kto temu winien, jeśli nie wy? Pamiętaj, Kokoszko, że to i w Orszańskiem mieli mnie przez was za niespokojnego ducha i języki na mnie ostrzyli jako noże na osełce.	Jednak to mało, dwadzieścia pięć tysięcy Ale oni na tym nie poprzestaną, z czasem dojdą do milionów. Pański szwagier jest adwokatem?... lekarzem?...	Nasi krewni, nazywający się grobowcami i kąsawcami; ale oni nie grzebią umarłych tak jak my, tylko ich pożerają, i to nie prędzej, aż ciało zacznie się rozkładać. Jeżeli rozkład nie dość prędko następuje, grobowce wydają z siebie ciecz brunatną i cuchnącą, prawdziwy napój śmierci, pod wpływem którego ciało prędzej gnije.	Nie przerywaj. Takiemu człowiekowi, naprawdę cywilizowanemu, muzyka nie wystarczy, bo nie mówi do niego całego, bo nie może wystarczyć schemat, który można wypełnić dowolnie, czem kto chce. Muzyka, to chińska łamigłówka, którą każdy rozwiązuje po swojemu, i zawsze dobrze, bo jest bez rozwiązania. Muzyka, to jak te głosy przyrody, w których poeci, histerycy, halucynanci słyszą hymny, czują słodycz, śpiewy aniołów, niebo, harmonje, a to jest tylko ryczenie krów na pastwiskach, krzyki ptaków w bitwie o żer i samice, szum drzew targanych wichrem, kwik osłów i świń; jednem słowem pierwotna bezrozumna kakofonja. Muzyka! nie mówcie, że to sztuka wielka, światowa, to kwilenie dzieci i warjatów, to...	Szwarc, nie krzywdź mnie! Ja biedny człowiek słów nie marnuję; ale Potkański już w szpitalu, przed sama śmiercią oprzytomniał trochę i powiada: „Gustawie, zostawiam ci żonę, przyjmij ją.” Powiadam: „Biorę ją w opiekę.” On pyta: „Nie dasz jej głodu mrzeć?” Mówię: „Tak!” On znowu: „Nie daj, pomścij, jakby ją kto chciał krzywdzić”. Ja na to: „Jak mi Bóg i życie miłe, pomszczę!” Potem zgasł jak gromnica	Nędzniku! kiedy nie masz wiary, to złaź i umykaj, kiedy chcesz, ale obaczysz zaraz, że nie miałeś się czego bać. Uradowany woźnica zeskoczył co żywo na ziemię i odprzągł muły. Dozorca lwów głośno w tej chwili przemówił:	Tak jest, ale czekajże waćpan. Wróciłem tedy do fortecy i zdałem sprawę panu Weyherowi z poselstwa. Była już późna noc. Nazajutrz dzień znowu szturm, jeszcze zajadlejszy niż pierwszy. Nie miałem czasu widzieć się z panem Skrzetuskim, dopiero trzeciego dnia mówię mu, żem Bohuna widział i z nim mówił. A było przy tym siłasiła (starop.) widok.. Ale o was, wiśniowiecczykach, więcej (powiada) mówią, niż jest.” Na to pan Skrzetuski jak spojrzy na pana Regowskiego nie pójdę.” Dopieroż inni w śmiech z pana Regowskiego.	A co do wieczoru... hm... właśnie przebieram się. Jeżeli pana to nie zgorszy, niech pan zajdzie po mnie...	Bo to była godzina zemsty, a nie sądu odpowiedział Opat śmiało.	Mamy tam wrócić?! Przecież zapłacimy za to głową, Carmaux.	O co pytać miałam? O! O to tylko, czy ludzie jednakowych usposobień... nie wiem, czy się trafnie wyrażam?	Nic mnie to nie obchodzi. Sztuka nie jest odbiciem łajdactw tej jakiejś rasy i tej jakiejś społeczności; nie jest trąbą, przez którą mogą krzyczeć rozmaite bałwany, że jest ciepło, albo mokro, że im się jeść chce, albo potańcować...	Przepraszam bardzo Wszystko to bardzo piękne, ale to nie jest reforma. To jest tylko to jest fundafunda	Proszę pana i ojciec Goriot i pan mieliście opuścić mój dom piętnastego lutego. Tymczasem trzy dni upłynęły już od tej daty. Trzeba będzie zapłacić mi za cały miesiąc, ale ja poprzestanę na słowie pańskim, jeżeli pan zechcesz zaręczyć za ojca Goriot.	Oto dzięki czemu przeżyłaś już cztery dni, Valentine a ja, jak ja żyłem przez ten czas? Okropne godziny! Co za męki przeżywałem, widząc, jak do szklanki wlewano ci morderczą truciznę, gdy drżałem, żebyś nie wypiła tej trucizny, zanim zdążę wylać ją do kominka!	Nie bobyśmy kłamali, a fałsz ust chrześcijanina zmazać nie powinien. Kto się Boga zapiera, aby ocalił życie, tego Bóg zaprze się w chwili sądu, i żywot wieczny postrada. Kto milczy, małoduszny jest i niewierny. Chcemy zwyciężyć. Idźmy z uśmiechem na męczarnie, a gdy ujrzą poganie, że gardzimy życiem, uwierzą w niebo i nawrócą się. Jedna jest dla nas droga prawdy, jak jeden Bóg nasz; wyznawać ją musimy głośno i cierpieć za nią.	Hej, kiedy to ja będę grzebał swoje kawalerstwo i jaka też będzie przyszła hrabina Brochwiczowa? Ciekawym! Miłość platonicznaWaldy, jak ty kochasz swoją Stefcię? Czy bardzo „tniesz Platona?”	Tak, ale Murzyni nie puszczają latawców, więc skąd się tu wziął?	Ciekawaś czy nie, a powinnaś wiedzieć, że przed ludźmi nic się nie uchowa! A kto cicho robi, o tym głośno mówią! A o tobie wygadują, że niech Bóg broni!	Nie zgadujcie darmo, bo ani my sami nie wiemy, jak się ten człowiek zowie.	To jest gadanie, tylko gadanie, mnie potrzeba faktów! Ja jestem człowiek realny, panie Wysocki, ja jestem pozytywista. Panienko, maszynka kawy, chartrezy!	Jest tam sławna historia Młody Taillefer pojedynkował się z niejakim hrabią Franchessinim ze starej gwardii, który wpakował mu w czoło dwa cale żelaza. Wskutek tego Wiktoryna jest jedną z najbogatszych partii w Paryżu. Ha! Gdyby to można było przewidzieć! Śmierć to istna gra w trente-et-quarante. Czy to prawda, że Wiktoryna nieobojętnie na ciebie spogląda?	Ja to samo. Pottera chyba powieszą. Żal ci go?	Powinna mieć Baśka naukę, ale co to z nią! Jak będzie widziała miecz nad moją głową, uprze się!	Według mnie, ci wszyscy dawni podestowie i kondotierzy, bo Cavalcanti dowodzili wojskiem, rządzili różnymi prowincjami; otóż jestem przekonany, że zakopali tu i ówdzie ogromne miliony, a kryjówki znają tylko najstarsi w rodzie, przekazując tajemnicę z pokolenia na pokolenie. Dowód, że są żółci i zasuszeni jak ich floreny z czasów Republiki: wciąż się w nie wpatrując, zarazili się od nich kolorem.	Musicie przebrać się za muszkieterów lub halabardników. Jeśli opuścicie miasto przebrani za mieszczan, oddziały, które przeszukują okolice, z pewnością was schwytają.	I ja bardzo ciekawy ja bym chciał wiedzieć, jakim sposobem gwiazdy po niebie chodzą i trawy z ziemi wyrastają... jak wszystkie narody na ziemi żyją i jakie są rozumne i święte ich księgi i ja bym chciał wszystkie rozumne księgi te przeczytać i z nich nauczyć się myśli bożej i doli ludzkiej, ażeby dusza moja stała się tak pełną wiedzy, jak pełną wody jest wielka przepaść morza... Ja taki ciekawy... ja tak bym chciał...	Ha, to wtedy trzeba poddać się konieczności.	Lepsze nad to posiędziesz! tylko dźwignij się, powstań, a żyj.	Nasza ziemia nigdy się nie trzęsła, tylko raz... i w dniu, gdy Najdoskonalszy doznał oświecenia.	Ojcze mój, jeśli były ważne, to jedynie dlatego, iż ukazały mi moją słabość. Strach mnie, ojcze, ogarnął na myśl, że znajdę się w murach klasztoru, który był świadkiem niejednej chwili mego zabłąkania.	Sam rzekłeś, jak powiada Racine... To co, mam mu się rzucić na szyję i przycisnąć do piersi, wołając: „Ojcze mój! Ojcze!”, jak pisuje pan Pixérécourt?	Tak, kuzynko Takiej jak ty kobiecie nie wystarczy powszedni chleb szacunku ani pierniczki uwielbień... Tobie niekiedy potrzeba szampana, ciebie musi ktoś odurzyć choćby cynizmem.	Zmieniony jest i chory, ale nie należy rozpaczać: ufaj pani w Bogu...	Ależ pan jesteś prorokiem, panie Vautrin!	Ciszej... Nie wymawiaj tego słowa, jeśli cię ono przeraża.	Co byście waszmościowie powiedzieli na to, gdybyśmy zamiast pod Bychów, do wojewody witebskiego spieszyć, poszli na Podlasie do owych chorągwi, które konfederację uczyniły?	Jakże mu to udowodnię? Cóż masz na myśli?	Kiedy nie śmiem...	Mam łazić do jakiegoś fagasa? Nie, kochaniutki, chcę mieć do czynienia tylko z tobą.	Nie możemy tam przyjechać wśród nocy przecie. Osiem stacji kolei, potem dziesięć wiorstwiorsta symbole niewinności, cnoty i skromności..	Nie, mężu	Nie, nie żartuję. Krzysztof może smalić do pani cholewkismalić cholewki	Otóż, Najjaśniejszy Panie, uzurpator 26 lutego opuścił Elbę, a 1 marca wylądował.	Więc już nic nie mamy?...	Zaszła jakaś pomyłka Pan wziął mnie zapewne za kogo innego; nazwisko moje: Jan Sowiński.	Tak jeżeliby mnie capnęli, czekałaby Alana krótka rozprawa i długi stryczek! Ale mam w kieszeni polecenia króla francuskiego, które może też będą pewną ochroną.	Ależ jeżeli te dywany są z wełny, wełna pochodzi z baranów; aby zaś mieć barany, trzeba mieć łąki, gospodarstwo, uprawę...	Wszelako ustrzegę ja panienki i od tamtych rycerzy, bo ta, pana Zbyszkowa nieboga, ledwie chudziątko zipie... nużby zmarła!	Bywają chwile w życiu nieco przykre, jak mówił karaś, którego kucharka oskrobywała nożem z łuski. Przyznaję ci się, że w pierwszej chwili strach mnie zdjął. Czy ty miałeś kiedy uczucie podnoszenia się włosów na głowie? Niezupełnie ono się da policzyć do uczuć rozkosznych. Ale teraz przyszedłem już do równowagi i po trzech godzinach wydaje mi się, żem sobie żył z moim paraliżem od dziesięciu lat. Kwestya przyzwyczajenia!	A gdybym ja był tutaj?...	A ćmi ci się w oczach?	Aha. Chcesz być mądrzejszy od milionów ludzi?	Ale cóż tobie może wadzić ten paryżanin, skoro zarządzasz mieniem ubogich najskrupulatniej?	Ale włóż na siebie płaszcz.	Ano, pon przecytali i tak powiedzieli: „psiokrew”... a potem mnie powiedzieli, że dobrze.	Bzdury ona plecie. Ja lepiej potrafię wróżyć.	Gościnność, jakiej panu użyczyłem, kosztuje mnie drogo! Zabiłeś przed chwilą tylko jednego starca, tu mordujesz całą rodzinę. Co bądź się stanie, nieszczęście weszło w ten dom.	I mój także; bo sposób, w jaki kryjemy twoją stodołę, zdobył aprobatę ojca i innych gospodarzy najwytrawniejszych. Zato ogrodzenie ani jeszcze zaczynane.	Który go zapewne lepiej znał?	Ustawcie się! Ma być cicho!	Widziałem go i przypominam go sobie z czasów, gdy był studentem w Paryżu i moim rówieśnikiem.	Wydać im Lacha!	Zajedzie pan daleko, bo gospodyni pańskiego zamku zaopatrzyła pana jak na zamorską podróż: biszkopty, czekolada...	Zapowiada się gorący dzień!	Zdawało mi się, żeś krzyknął.	A!...	Bereikal jūs tai darytumėte, ponas Skriaudupi. Mano  tėvai gaspadoriai ir man jie geidžia vyro gaspadoriaus.... O aš, kaip  žinote, prieš jų norą neisiu.	Biedaku musiałeś sam sobie przygotowywać pościel.	Chciałem sam ją zbudować	Choćby głowę przyszło dać! dodał cicho.	Cicho bądź!	Co pan każe?	Co?	Co? od mojej matki?	Czyham na chwilę, kiedy zapragniesz iść ze mną w puszczę...	Cóż teraz zamierzacie począć?	Dalej słuchajcie: „pierwszymi ofiarami furii bywają najbliższe osoby: służba, doktorzy, krewni, przyjaciele”...	Dali wam jeść?	Dał mi przynajmniej wyraźny dowód sympatii.	Dlaczego?	Do szpitala pójdzie	Dziękuję	I czytała ją pani?	Jakim sposobem możesz wchodzić swobodnie do więzienia?	Kubany	Na wybrzeże portowe?	O-ho-ho	On? Mogłeś mu kazać do Carogrodu jechać i sułtana z tronu ściągnąć albo królowi szwedzkiemu brodę oberwać i do Kiejdan ją przywieźć! Co on tu w czasie wojny wyrabiał!	Psiekrwie, żeby człowieka gonić jak tego psa zepsutego!	Pun pułkownik zza morza puno jadzie, kiej pyta o puna starostę?	Trójco nieśmiertelnych bogów: Ozyrysie, Izydo i Horusie faraon?... Żaden wróg Egiptu, żaden ChetaCheta	Ty masz czarną suknię, prawda, Leno?	Tylko niewolnikiem Niewolnikiem, którego żenią, rozwodzą, biją, sprzedają, niekiedy mordują, a zawsze każą mu pracować, obiecując w dodatku, że i na tamtym świecie również będzie niewolnikiem.	W mili.	Wedle czego?	Znajdziemy taką	Znam.	Ślicznie prosiłabym.
Cieszę się, żeś przemówił. Ale nie idzie mi o żaden honor. Ja nie pisuję dramatów krwią ludzką. Jest to tylko „zabawienie” wroga wszystko powróci do dawnego spania, liżąc rany, przeklinając cały ruch i płaszcząc się przed wrogiem. A teraz jeszcze żyje wola i nienawiść. Już nie ma wiary w zwycięstwo, ale jeszcze żyje żądza zemsty. Jeszcze nie pogodziła się podła dusza tłumu ze starym batem, jeszcze hardym jest zbuntowany, zbity i okuty niewolnik. Ale co będzie jutro?	Ha! dobrze trzeba więc zabijać by samemu powalonym nie zostać i sumienie jest spokojne. Ale mnie, kochany panie, zdarzyło się raz wysłać na tamten świat towarzysza broni. To wspomnienie boli mnie, a twarz tego człowieka wykrzywiona konaniem często mi przed oczyma staje. Ale osądź pan sam... Było-to podczas odwrotu z Moskwy. Wyglądaliśmy raczéj jak trzoda zmordowanych wołów, a nie jak wielka armia. Karność wojskowa uciekła gdzieś za bory i lasy, każdy był sobie panem i mogę powiedziéć, że cesarz tam już poznał, gdzie się jego władza kończyła. Przybywszy do Studzianki, wioseczki nad Berezyną, znaleźliśmy tam stodoły, chaty, trochę ziemniaków zakopanych w dołach i nieco buraków. Oddawna już nie spotkaliśmy się ani z jadłem, ani z ludzką siedzibą, był-to więc prawdziwy bal dla armii. Ci, którzy przyszli pierwsi, zjedli wszystko, jak się tego łatwo domyślić. Ja-m był jeden z ostatnich, ale na szczęście niczego nie pragnąłem prócz snu. Upatruję sobie tedy jednę stodołę, wchodzę i widzę ze dwudziestu generałów, wyższych oficerów, wszystko, nie pochlebiając im, ludzi wielkiéj zasługi jak: Junot, Narbonne, adjutant cesarza, jedném słowem same znakomitości armii. Znajdowali się tam także i prości żołnierze, którzy nawet marszałkowi Francyi nie byliby ustąpili swoich posłań ze słomy. Jedni z braku miejsca spali stojący o mur oparci, inni leżeli na ziemi a wszyscy tak dla ciepła natłoczeni, że próżno sobie jakiego wśród nich kącika szukałem. Chodzę tedy po téj podłodze z ciał ludzkich; ci i owi mruczą, drudzy nic nie mówią, ale nikt się nie rusza. Sądzę, iż żaden nie posunął-by się nawet dla uniknięcia kuli armatniéj, a rzecz prosta, iż żądać tego w imię grzeczności było niepodobieństwem. Wreszcie, spostrzegam w głębi stodoły rodzaj jakby wewnętrznego dachu, na który nikt się czy-to dla braku siły, czy z przeoczenia go nie wdrapał, włażę więc, układam się, a gdym się już wygodnie rozciągnął, zaczynam się przypatrywać tym ludziom, leżącym na dole jak cielęta. Smutny ten widok niemal mnie do śmiechu pobudził. Jedni gryźli zmarznięte marchwie z jakąś zwierzęcą radością na twarzy a generałowie otuleni w podarte szale chrapali, aż się rozlegało. Gałęzie zapalonéj jedliny oświecały stodołę, i gdyby nawet ogień ją ogarnął nikt nie byłby wstał, aby go ugasić. Położyłem się na wznak, i nim zasnąłem, podnoszę oczy w górę, aż tu widzę, że belka podtrzymująca dach zaczyna się chwiać zlekka, potém silniej, coraz silniéj mówię „Panowie, panowie, zginiemy, patrzcie na belkę” biorę fuzyę, którą zostawił na ziemi, palę mu w łeb, wracam, kładę się i zasypiam. Oto i cała historya.	Da Bóg, mało się ich wymknie Ale kazałem jak najwięcej jeńców brać, a gdyby trafił się między nimi rycerz albo brat zakonny, to już koniecznie nie zabijać.	O nie, mój synu! Lokujesz swój kapitał tam, gdzie on przyniesie najlepsze zyski, a przypuszczam, że swego mienia nie znajdziesz uszczuplonym, gdy będziesz już gotów do jego objęcia. Rozważ to dobrze i jutro daj mi odpowiedź. Śpieszmy się! Spóźniliśmy się na kolację!	Co by to mogło być?! Oby się tylko na jaką wojnę domową nie zanosiło. Niechże nas Bóg od tego strzeże! Już jak tam tylko książę Bogusław do roboty wchodzi, to diabłu będzie z tego uciecha.	Niecałych Ale to majątek nie wypracowany, tylko wygrany. Wygrałem, kilkanaście razy z rzędu dublując stawkę jak szuler, a cała moja zasługa polega na tym, że grałem niefałszowanymi kartami.	To do rzeczy nie należy ale trzeba przyznać, że pożyczanie czterech koron od biednego kaprala na napiwek...	W tym właśnie mylisz się, panie profesorze Pospólstwo może wierzyć w komety nadzwyczajne przestwór przebiegające lub w istnienie potworów przedpotopowych zaludniających wnętrze kuli ziemskiej urojenie; ułuda.. Tak samo i wielorybnik. Ścigałem już mnóstwo wielorybów wszelkiego gatunku; nachwytałem i nazabijałem ogromną liczbę; lecz jakkolwiek dzielnie były uzbrojone, nie spotkałem takiego, co by ogonem swym lub zębem mógł uszkodzić żelazne okucie okrętu.	Chciałbym podczaszycowi być użytecznym jeśli pozwolisz, dodał Włoch, mam tu dość piękne stosunki w stolicy i wiele mogę, choć na pozór nic nie znaczę. Jeśli byś pan w jakimkolwiek razie, pozbywszy się śmiesznego wstrętu i obawy, które widzę w oczach jego, chciał się odezwać do mnie, zawsze mi miło będzie mu służyć. Nieprawdaż, dodał wesoło, że dwór świetny, że Warszawa miłe miasteczko. Widziałeś pan wczoraj Frascatellę	Posłusznie melduję, że wódki nie piję, ale arak.	Tak, nie kłopocz się, już zrobione, rzekł kuzyn, którego policzki ocienione zbyt silnym zarostem, uśmiechnęły się nieznacznie z zadowolenia że o tem pomyślał.	Nikt, panie. Czy chcecie przez to powiedzieć, że powinny zdejmować suknie i spać nago jak zwierzęta?	Jak się to stało?	Więc gdzież, moja droga?... Tam, choćby nie opłacił mi się pierwszy rok, znajdę pomoc w domu, a później... jakoś pójdzie.	Oj! coś mi się zdaje, że pani się myli! Ja w nim widzę wielką zmianę od pewnego czasu. Bardzo to podobne do owej słabości, której brak zarzuca mu pani. Ja mam oczy przyszłego doktora i prorokuję, że z tej skazy urośnie mu śmiertelna choroba i ciężka wada serca!	Ale siadajże! kwaśno odpowiedziała matka, nie odjeżdżasz przecie do Ameryki; zbyt jesteś jeszcze dzieckiem na twój wiek, wierzaj mi.	Co się to stało?	Gadanie! Przyjaźń jest więcej wartą od miłości... Zaczyna, widzę, lać nie na żarty! To psy płaczą nad odrzuconą przyjaźnią. Ja panią będę spotykać, prawda? bo pani masz w sobie coś, coś... jaby kawałek duszy jakiejś, rzadko spotykanej.	A! byleście go odepchnęli, to pójdzie! Ptaka ziarnem wabią, nie strzałą...	Któż poradzi, jeśli nie wasza królewska mość?! Zabita to regalistkaregalistka	Nie, panie Romanie.	Jakoż to wasza dostojność nie wie? A ja myślałam, że to właśnie z onej racji pan burgemeister nawiedza naszego pana młodego.	Jak to? Nie chce pan zostać na obiad?	Dowiesz się niezadługo.	Pić się paniuńci chce?...	Mości panowie! pozwałem ja już jegomości sułtana do grodu za gwałt, którego się na mnie w Galacie dopuścił.	Alboż ja się żenię?	Widzicie? Tam w gąszczu jest pełno cucuyos, mogą się przydać. Dajcie mi pięć minut. Do mnie, Moko!	Zlękli się naszych toporów!	Napiszę dziś jeszcze, zawołała sługa. O, jakżem rada że pani zgodziła się nareszcie na jej przyzwanie! ja tak kocham panię! jabym własne zdrowie pani oddała!	Jam tylko powtórzył, co się po świecie słyszało	Ceny nie naznaczam.	Dlaczego tedy zrobiłeś pan awanturę panu Maszce, nie mnie?	Długo by gadać. Sąsiad to zły, mości namiestniku, który substancjęsubstancja (z łac.) i ot	Może waszej królewskiej mości wola rozkaże napisanie papieru odroczyć do posiedzenia ministrów. Zwłoka nie zbyt wielka, a formalniej.	Oho, to znaczy, że chcesz mnie pan zaszantażować.	To pani nią byłaś!	To podobieństwo i ta kamea, jak to sobie wytłumaczyć?	To przejdzie... przejdzie... wyzdrowiejesz... będziesz moja.	To wszystko?	Uprzedzam cię, że już nie wrócę.	A czego tam? Co za sprawa, że mnie aż tu nachodzisz nie wołany?	Ja nie żałuję zupełnie. Będziesz dzisiaj w kolonii?	Jak to: co jej do tego? Prosiłam ją. Tak samo jak ciebie.	Może będziesz trzymał język za zębami, póki do ciebie nie gadają, mój przyjacielu!	A ile na to potrzeba?	Ależ, panie, on kosztował mnie sto tysięcy...	Biedna dziewczynko, zmęczona jesteś! Taka rozpacz nie leży w twoim charakterze. Przestań płakać, ja cię czymś wzmocnię.	Chętnie Usłyszymy o nim może obszerniej, gdy będziemy przejeżdżali koło Wyspy Dzikiej, w której władają Kiełbaski tłuste, jego śmiertelne nieprzyjaciółki, przeciwko którym toczy nieustanną wojnę. I gdyby nie pomoc szlachetnego Mięsopusta, ich protektora i życzliwego sąsiada, ten wielki latarnik Popielec byłby je już ze szczętem wyrugował z ich pieleszy.	No to...	Tak, przyjacielu Nedzie. Był to obraz wyobrażający właśnie taką mątwę.	To mi będzie przeszkadzał.	Zapadł na wysoką gorączkę, panie.	O mój panie dobry, o mój janiele przenajświętszy...	A czy pan poznałbyś siebie, gdybym nagle pokazał ci twoją fotografię zrobioną na przykład z tyłu?...	A teraz, czy powiesz mi pan, kim jesteś?	Kiedyś, gdy jeszcze byłem małym chłopcem może miałem lat dziesięć czy dwanaście, miałem nauczyciela, który jednocześnie wykładał w jakiejś uczelni ekonomię polityczną. Otóż on przepowiadał mi wielką karierę... naukową!	Dam panu, ile panu potrzeba Czy dać ich panu już teraz?	Co mi po nim?	A po co?	Czego pan życzysz sobie ode mnie albo raczej: czym mi pan chcesz grozić?	Jeżeli najwyższa rada kapłanów tyryjskich rozkaże mi, co pocznę?...	Leszku, kochany mój, czym ja sobie zasłużyłam, że jestem taka szczęśliwa!	Na co mnie życie	No, poszło o tego brygadzistę Dominiaka. Wydaliłem go. Bałwan, pozwala sobie na bezczelne wyzwiska pod moim adresem i jeszcze innych podjudza. Ile razy przechodzę przez narzędziownie, zawsze jakieś...	O! mój Boże! czterdzieści mil zaledwie, odprowadziliśmy pana Athosa do wód w Forges, gdzie przyjaciele moi zostali.	Bohuna na rynku widziałem.	Co tu waćpan robisz? Dlaczego mnie prześladujesz?	Cóż tu gotować? zkąd ja tu wezmę przyprawy? a i wody nawet ledwie męty!	P. de Nucingen odbiera mi go, buduje nowy dom.	Przemiana, Matka, Małżeństwo, Dziecko rzekła, rozwiązując drżącą ręką wstążki kapelusza, po czym jednym tchem dorzuciła	Słuchaj no, Filip, chyba ty wziąłeś wiosła.	Tak jest Miałem zaszczyt być znajomym szanownego pana Ludwika i pochlebiam sobie...	Tak was miłuję, że strach!	Tak. Trzeba wierzyć	Ten pokój?	Toście wy pewnie mąż Sołoduchy?	Więc dobrze. Odejdziemy stąd obaj na zawsze, na zawsze...	A chciałam tylko jedno	Ależ dlaczego?! Dlaczego?	Ba Tysiąc wiązek tego siana jest warte około sześciuset franków.	Brat musi mieć przecież w tym nowym pałacyku i bibliotekę.	Cóż tedy?	Cóż znowu?...	Gwiazdo zaranna! Święci janieli, ratujcie!	Jezus, umarłabym, gdyby król do mnie przemówił!	Kochany hrabio, ludzie są wszędzie tacy sami; gdy w jakimkolwiek kraju pozna pan dokładnie jednostkę, będzie pan miał wyobrażenie o całym rodzaju.	Marcin Szuja Nieczulski Zakroczymski. Pani prosi.	O jego matkę!	Och, spać, spać! Strasznie jestem zmęczona.	Osobno, osobno...	Proszę bardzo.	Skąd wiecie?	Słucham, wasza miłość!	Ta ta ta! Zabrał ci twój majątek, trzeba ci odrobić twój skarbczyk.	Toż przy waszej łasce, miłościwa pani	W bitwie.	Więc go sprzedaj.	Więc od kogo?	Z komina!
Gdym powrócił do domu, zastałem Renarda bardzo zafrasowanego. Myślał, że mnie kto zabił w pojedynku, i czyścił już pistolety, by zadrzéć z tym, co mnie na tamten świat wyprawił. Taki to był gracz. Nie zwlekając zwierzyłem mu się z mojéj miłości. Że Renard rozumiał szwargotanie tego tałałajstwa, prosiłem go zatém, aby mi dopomógł w porozumieniu się z ojcem i matką i w zawiązaniu stosunków z Judytą. Nazywała się bowiem Judyta. Przez dwa tygodnie byłem najszczęśliwszym z ludzi, bo rodzice mojéj pięknéj żydóweczki zapraszali nas co wieczór na kolacyę. Pan znasz się na tych rzeczach, nie będę cię nudził opisém mojéj miłości, ale jeżeli nie lubisz palić tytoniu, to nie zrozumiesz nigdy, jakiego się doznaje przyjemnego uczucia, gdy się ćmi spokojnie lulkę w towarzystwie przyjaciela i przyszłego teścia, patrząc na swoję księżnę. Miła to rzecz, na honor. Ale muszę panu powiedziéć, że Renard był to paryżanin i jedynak bogatych rodziców; ojciec jego, prowadzący na wielką skalę handel korzenny, wykształcił syna na notaryusza, ale konskrypeya przyszła i trzeba było pożegnać się z kałamarzem. Zresztą mundur leżał jak ulany na tym chłopcu, co miał jeszcze twarzyczkę delikatną jak u panienki i umiał się wszystkim przypodobać. W nim się téż rozkochała Judyta, a o mnie dbała jak koń o pieczone kurczęta. I gdy ja, jak waryat jaki patrzyłem na nią i wędrowałem po księżycu, mój Renard, nie napróżno nazwę lisa noszący, kopał dołki pode mną, i tak się dobrze porozumiał z dziewczyną, że się pobrali, tak o to, bez żadnych ceremonij, na któreby zbyt długo czekać im przyszło. Obiecał ją jednak poślubić według praw francuzkich, gdyby ich małżeństwo unieważnić chciano. I unieważniono z pewnością, bo we Francyi pani Renard stała się panną Judytą. Gdybym był wiedział o tém, byłbym zabił mego Renarda, nie dawszy mu nawet zipnąć, ale ojciec, matka, córka i ten łotr mój przyjaciel, wszystko się to układało ze sobą pokryjomu jak złodzieje na jarmarku. I podczas gdy ja paliłem fajkę i uwielbiałem Judytę jak świętość, pan Renard układał schadzki i robił swoje aż miło. Tobie, pierwszemu i ostatniemu, kochany panie, opowiadam tę historyą, którą podłością nazywam; nieraz myślałem nad tém, jakim się to dzieje sposobem, że człowiek, któryby umarł ze wstydu, gdyby sobie sztukę złota przywłaszczył, kradnie żonę, szczęście, życie swego przyjaciela bez żadnego skrupułu. Tak tedy, moje ptaszki kochały się i gruchały jak tego potrzeba, a ja wciąż wieczorami patrzałem w Judytę jak w obraz i jak jaki głupiec robiłem do niéj słodkie oczy, odpowiadając na minki téj filutki, któremi mnie otumanić chciała. Ale pojmujesz pan, że im te szalbierstwa nie uszły na sucho. Doprawdy Bóg więcéj zważa na sprawy tego świata, niżeli nam się zdaje. Bo słuchaj pan tylko. Nadchodzi rok 1813, a z nim i nowa kampania. Rosyanie walą na nas i otaczają ze wszech stron. Pewnego pięknego poranku przychodzi rozkaz, abyśmy się stawili na polu bitwy pod Lützen o naznaczonéj godzinie. Cesarz wiedział dobrze, co robił, nakazując szybki wymarsz. Rosyanie zatarasowali nam drogę. W dodatku pułkownik nasz zabałamucił się żegnając jakąś Polkę o pół ćwierci mili od miasta mieszkającą, i stało się, że awangarda kozaków zacapiła go tuż na wychodném. Starczyło nam zaledwie czasu na tyle, by dosiąść koni i uszykowawszy się przed miastem wyciąć Rosyanom szarżę kawaleryi, a to dla odpędzenia ich i otworzenia sobie drogi do wymknięcia się nocą. Nacieraliśmy na nich przeszło trzy godziny i dokazywali cudów. Podczas gdyśmy się bili, furgony nasze i amunicya szły naprzód. Mieliśmy ogromną moc artyleryi i wielki zapas prochu niezbędnie potrzebny cesarzowi, trzeba mu więc go było dostarczyć za jakąbądź cenę. powiada do mnie Renard. Nie trzeba zobaczyć! Byliśmy już w mieście; zsiadam więc z konia i kładę Renarda na troszce słomy pod ścianą jakiegoś domu. Miał głowę strzaskaną, mózg mu się z włosami pomięszał, a przecież mówił! O! bo to był zuch nielada. Kwita między nami dałem ci życie, a wziąłem Judytę. Opiekuj się nią i jéj dzieckiem, jeżeli je miéć będzie. Zresztą ożeń się z nią. Judyto! twoje dziecko zgubione. odparła. postaramy się o potrzebne papiery, ożenię się z tobą i uznam za swoje dziecko... Nie mogłem dokończyć. A! panie kochany! można zrobić wszystko za takie spojrzenie umierającéj, jakiém mi podziękowała Judyta. Poznałem, że kocham ją jeszcze, i od téj chwili przywiązałem się do jéj malca. Podczas gdy papiery były w drodze wraz z rodzicami Judyty, którzy się jakoś raptem odnaleźli, biedna kobieta dogorywała przy mnie. Na dwa dni przed śmiercią zdobyła się na tyle siły, że podniosła się z łoża, wystroiła, odprawiła wszystkie potrzebne ceremonie, podpisała wszystkie papiery, a gdy dziecko jéj miało już nazwisko i ojca, położyła się na śmierć spokojnie, ja ucałowałem jéj ręce i czoło; zamknąłem powieki i tak się moje wesele skończyło. Nazajutrz kupiłem kawałek gruntu, gdzie ją pogrzebano, a sierotkę oddałem na mamki podczas kampanii 1815 r. Odtąd opiekuję się tym smarkaczem, jakby był własnym moim synem; dziadek jego jest zrujnowany i jak opętaniec lata z Persyi do Rosyi wraz ze swoją famułą. Być może, iż zrobi jeszcze majątek, bo podobno znał się na handlu drogiemi kamieniami. Oddałem mego wychowańca do kolegium, ale w ostatnich czasach tak się tam męczył nad matematyką, by wejść do szkoły politechnicznéj, że biedak rozchorował mi się na dobre. Słabe ma bardzo piersi. Jak doktorzy paryzcy mówią, można-by go jeszcze uratować, gdyby go wysłać w góry i oddać pod rozumną, troskliwą opiekę lekarza, który-by się nim szczerze zajął. Pomyślałem więc o panu i przybyłem tu na rekonesans pańskiego usposobienia i trybu życia. Ale skoro wiem, jak rzeczy stoją, nie zdecydowałbym się narzucić panu tak ciężkiego zadania, pomimo że już jesteśmy przyjaciołmi na całe życie.	Dopiero by się to różne księżniczki zapłakiwały, gdyby mogły wiedzieć, jak się pan w kadzi na sucho gotował! Szczęście, że się o tym nigdy nie dowiedzą, bo by się pan utopił w powodzi łez...	Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest Może artysta był trochę szalony. Co? Jak pan myśli? Zdaje mi się czasem, że człowiek zjawi się tam, gdzie go nie chcą, gdzie nie ma dla niego miejsca; bo jeśli tak nie jest, to czemu żąda dla siebie całej ziemi? Czemu biega w kółko tu i tam, robiąc naokoło siebie wiele hałasu, czemu rozprawia o gwiazdach, przeszkadza źdźbłom trawy?...	I gdy odejdę, nie będziesz się znęcał nad nim?	To dlatego, że jest pan stale zamknięty w kręgu ogólnych warunków i nigdy się pan nie ośmielił wzbić jednym zamachem w wyższe sfery, które Bóg zaludnił niewidzialnymi, wyjątkowymi istotami.	No to wpadliśmy po uszy Czarny przyjacielu, nie przychodzi ci nic do głowy? Jakiś pomysł, który wydobyłby nas z tej niewesołej sytuacji? Nie czuję się zbyt pewnie w tym domu.	Ale nie wszyscy byli tak lubiani jak pan. Pan Maciej nigdy nie cieszył się taką popularnością ani też pański ojciec.	Tom! Tom! Przyszli jego rodzice, a tato się jeszcze na tym nie połapał! Teraz sobie oni tam gadu-gadu w kajucie. Ona jest piękną kobietą, a ten pan tak wygląda, jakby wszystko, co o nim opowiadał Harvey, miało być prawdą.	Doskonale. Otóż ta Róża Mitchel, uchodząca za córkę moją, została przez Miss Remsen przesiedlona z jednego domu do drugiego. Nie możesz pan tego udowodnić, a gdyby zresztą i tak było, gdzież tu się mieści jakieś uprowadzenie? Poprostu przyszła żona moja zabiera dziecko, będące rzekomo córką moją, z jednego miejsca i umieszcza w drugiem.	Gdzie ty pójdziesz, tam i ja z tabą o tym nie ma co i mówić. Ale mnie tego zamku, a bodaj i księcia, żal będzie. Zawsze człowiek tu jak w swoim gnieździe się czuje.	Jak się panu podoba Przekona się pan, że spełniam swoją powinność.	Ba! a prawda, szłusznie kochanko mówisz! To jeszcze na dwoje widłami pisano, albo albo, proszę, a mnie się zdawało.	Czasy! Juści, ale i ludzie są winne. A kowal to co? A wójt? Z dobrodziejem się drą, ludzi buntują a tumanią, a głupie wierzą.	Czuję się silniejsza, gdy się bawię na dworze, a wiatr od stepu wieje	Och, dziękuję panu, że pan się tam znalazł na wstępie. Myślałam, że się rozpłaczę z żalu, żem obca, i z wzruszenia na ten widok! Oh, jakżem szczęśliwa i wdzięczna panu!	Poco miałem narzucać się pani Każdy ma swoje towarzystwo.	Rozbili się z motocyklem! Ale żyją!	Wiesz co, Elżuniu? Może uda mi się wyrwać stamtąd. Może choć na chwilę wpadnę...	Mój drogi. Jesteś prawie tak nudny jak twoja ciotka. Więc czy nie możesz wyobrazić sobie, że ten twój Łaskot, czy jak się on tam nazywa, z kolei powierzył sprawę jakiemuś innemu Drapaczowi?	Tak jak nic niéma! Kropelkę z siebie puści i żeby ją zabić więcéj już nie da! Dziecku, jak rozkrzyczy się, niéma czego w gębę wlać...	Ano, to dobrze! Trzeba się porządnie najeść, potem do powozu i jazda!	Ben Joela i proboszcza biorę na siebie. Dziś jeszcze wynajdę sposób załatwienia się z nimi. Ale ponieważ mogą zajść okoliczności nieprzewidziane i cała sprawa przybrać może obrót niepomyślny, byłoby najlepiej sprowadzić tu do pomocy mego mistrza.	Patrz, jak się świecę palą Cóż stąd wróżysz?	Żegnam pana i dziękuję Przyjeżdżam tylko, by chwalić i podziwiać, nie ma tu dla mnie roboty. Za miesiąc przybędę na otwarcie drogi. Czy zdążycie?	Tra ta ta! tra ta ta! Trzeba mieć większe niż mój osioł uszy, ażeby chcieć się przekonywać o tym. Przecież i tak widzę dobrze, że dopiero kilkadziesiąt kroków odpłynęliśmy od brzegu. Rosynant i osiołek stoją tam, spoglądając ku nam żałośnie.	Ujrzymy go jeszcze, ujrzymy A kiedy powróci, trzeba, żeby zastał tutaj mieszkanie przynajmniej znośne. Doprowadzimy do tego, jeżeli nam się uda w lewym korytarzu urządzić ognisko i pozostawić otwór, przez który będzie wylatywał dym.	Interes taki: Adler et Comp. potrzebuje wielkiej partii wełny, zwrócili się do mnie o to. Ja wełnę mam, ale potrzebuję na nią pieniędzy.	Jak daleko ciągnie się ze wschodu na zachód?	Nie pamiętam szczegółów naszej rozmowy Wiem tylko, że podobnie jak inni, biorąc mnie za lekarza, poprosiłaś mnie pani o radę w kwestii zdrowia panny Valentine.	O, to, to rozumiem! jak przypuszczał całkiem. ważny szczegół. W ciągu ostatnich dwóch dni spadły na nich niespodziewanie okropności pragnienia i przeszkodziły naradzie. Musieli wiosłować bez przerwy, aby ocalić życie. Lecz człowiek na pomoście, choćby sprzymierzył się z samym diabłem, zapłaci im za wszystkie te męki	Nie wyjeżdżajcie z psami na polowanie w wietrzny dzień! Ja nie mam nic przeciw temu, żeby go uwolnić.	Czy, u licha, nie ma jakiegoś tańszego sposobu?... Czy nie może pan wymyślić czegoś znacznie tańszego?	Daję panu słowo że o niczym nie wiedziałem.	Dosyć, kochanie sama chyba nie wierzysz w to, co mówisz.	Niech pan nie mówi i nie myśli o śmierci.	No widzisz, głupi? Przecież Kajtuś nie mówi po francusku.	Och, nie wiem	Łódź nie jest nasza! Musimy ją odstawić na miejsce.	Ależ ja tu nigdzie nie czuję zwierzyny!	Ja bym za nią w ogień skoczył! Zetnij, Jędrusiu, ale tego nie zaprę!	Jezus Maria, kiedy, panie majorze?! Nawet o tym nie wiedziałem, że zdradziłem naszego najmiłościwszego monarchę i pana, dla którego już tyle wycierpiałem.	Nie można rozumniej mówić, niż to czyni owa kapłanka. Toż samo ja ci powiadałem, skoroś pierwszy raz mnie o to zagadnął. Pij tedy i zważaj, co ci powiada serce, uniesione szałem bachicznym.	Nieprawda, ja nie miałem noża	Sam o tym wiem. Nie myśl, że ty pierwszy zrobiłeś to odkrycie.	Ani pytam o zdrowie twej miłości, wyglądasz jak krew z mlekiem; wstyd moim dziewkom, gdy pojrzą na cię. Miłościwa matka jak się miewa?	Nie wygramy w gminnym, to pójdziemy do zjazdu, zjazd nie poradzi, pójdziemy do okręgowego, do izby sądowej	Cztery lata temu, byłam tam rok tylko.	Galicyjski hrabia musi zazdrościć amerykańskiego szczęścia dzieciakowi! Chcę pana już dobić i kilka fragmentów mych interesów podam na przynętę. Miesięczne dochody z Dancingu wynoszą przeciętnie sześćdziesiąt milionów złotych pesedów. Liczna ma flota jest czynna obecnie, jak nigdy przedtem. Me łodzie podwodne z Havemeyera transportowcami, w drodze powrotnej z Wyspy Zapomnienia do Stanów Północnych potworne ilości wódek i absyntu lada dzień dowiozą, celem złamania hermafrodytyzmu prohibicyjnego. Siedemset dwadzieścia tysięcy dolarów zarabiam na czysto na tym zgrabnym szmuglu. Z Bombaju dostawiam do Europy małp milion trzysta, których gruczoły zanikającą tężyznę płciową intelektualistów rychło odmłodzą trafną metodą pana WoronowaWoronow, Siergiej (1866–1951)	Muszę ci oznajmić, że hrabia Majcherek, ten przeklęty Polak, Dawida najemnik, w Paryżu, jak może, dokucza, psoci. Szyfrowa depesza z przedwczoraj ostrzega, że dzięki zabiegom narwanego Piosia francuski minister spraw zagranicznych założył protest przeciwko umowie międzynarodowej z delegatem moim odnośnie do kraju Franciszka Józefa.	Weźcie mnie ze sobą!	Jaśnie państwo zechcą kazać mi gdzieś do diabła raz dojechać, bo jeżeli tak będzie dłużej, to was zawiozę prosto do cyrkułu.	A cóż ja sam poradzę?...	A, tak?	Czemuż więc jestem tutaj? Nanon! Konie pocztowe. Znajdę przecież jakiś powóz w tym mieście	Do domu.	Do młodego pana	Do usług waszej książęcej mości!	Do wagonów!	Doskonale! A jakiż ty masz powód być ponurym, wuju? Jakąż ty możesz mieć rację do smutku? Ty, bogacz?	Gdzie sobie oswoił?	Ja znam ten rasa. Ameriga jest pełni tego rodzaj szlowieki. Ja mówi wam, że wy powinni sprowacać harapi wolni od tarifa celna.	Pan sądzi, że są szczęścia, które warto opłacić krótszym życiem?	Tak tu zacisznie u nas, prawda, kochanie?	To będzie przecież taka gra. Omnibus ojca będzie polem, a leżąca w nim słoma będzie służyła za kłosy. Kapujesz?	Wa-hima rzucać dużo oszczepów, aż lew jak jeż. Wtedy go wyciągnąć z dołu i zjeść. Lew dobry.	Wiecie, a to do was, Antoni, walą żandarmy! Już są nad stawem...	A Piotrowiczów?	A co?	A drudzy?	A pewneż są srebra?	Ale zkądże panie to wnoszą?	Bez obaw, Katalończyku. Robaczków mamy pod dostatkiem.	Bo widzisz, to będzie zależało...	Co znaczy odwrotnie?	Czego?	Czy potrafiłaby pani to powtórzyć?	Czy to ten Genwajn?...	Historia, Pozycja społeczna	Jakoż i uniosła waści.	Jest napisane w Torze.	Kłamiesz!	Litości, wspaniały szlachcicu!	Ma słuszność wojna to najmilsza rzecz; trzeba przecie wypróbować broń naszą.	Może! Trza czekać!	Musi mieć mniejsze dochody aniżeli pani Latter?	Mój ojciec służy we dworze...	Mów teraz, drogi hrabio Mów dalej, słucham.	Mądry z ciebie chłopiec	Nic, nic! wrócę za chwilkę.	O, Jezu! a któż to mówi?	Oho, wilk w baraniej skórze!	Panie Hertenstein kiedy pan dasz koncert?	Pewnie, że umarł.	Poślij zastępcę, a sam pojedziesz w niedzielę. Liczę na ciebie z pewnością.	Sądzisz pan?	Słowo, Literat przerwał Jelsky milczenie dekadencja, schyłek.. Zdania krótkie, strzeliste, między słowa rzucam garść kropek i domyślników, metafory jakby żywcem wywiane z leksykonu: tu z patologii roślin, ówdzie z mineralogii, gdzieniegdzie mała niespodzianka z Maeterlincka.	Umiesz! Wiem to!	W rozmowie tytułowano go po prostu Jakubem.	Wyjeżdżam Wyjeżdżam na długo i daleko.	Życie mi obmierzło! więc umrę!
Ale zbyt spiesznie posądzasz i hańbę na cały naród przez to rzucasz, w którym, jako ten sam Babinicz mówił, nie znalazł się jeszcze taki, co by przeciwko własnemu królowi dłoń podniósł... Niechże ci to nie będzie dziwno, że po takim opuszczeniu, po takim złamaniu przysięgi i wiary, jakiej obojeśmy z miłościwym królem doświadczyli, ja przecie mówię, że na tak straszny występek nikt by się nie odważył, nawet z tych, którzy dziś jeszcze Szwedom służą.	A ty co się w nieswoje rzeczy wtrącasz? Zostawić mu wolę, toż niedawno, jak u niej bywa. Ej, Augustynowicz, albo ty to z serca robisz? Jeśli ciebie Helena co obchodzi, to niech mnie... ale to twoje wścibstwo, ty lubisz pozować i prawić piękne słówka. Nie graj komedyi! Poświęcasz się niby, tracąc mieszkanie przez ożenienie Szwarca, ale to tylko lekkomyślność. Ty sam już nie wiesz, kiedy się oszukujesz! O Szwarca się nie bój, żebyś ty był taki, nie trzebaby więcej. Co tobie do tego! Ty za grosz nie masz taktu.	Co mnie wreszcie osadziło to milczenie, zupełne, śmiertelne milczenie niewyraźnej postaci z oddali, która jak gdyby osłabła, przewieszona przez poręcz w dziwacznym bezruchu.	Drapie się Co Najjaśniejszy Pan ma na myśli?	Gorszy od bąka ten podlec na żółtych nogach, chociaż cienki jak patyk!	Ja właśnie chcę wejść na wieżę	Jest pan miłym gościem w tym domu Znałem pańskiego ojca i możesz pan liczyć na mnie jak... na wujaszka z Ameryki Ale pan jest za młody, aby mieć uczniów: czyimż tedy jest Mistigris?	Jestem gotów na wszystko	Mniejsza z nim. Napijesz się?	Mógłby, sądzę, nauczyć się czytać. Mam tam na półce stary modlitewnik z pięknymi pieśniami. Dawno ich nie słyszałam, uleciały mi z pamięci. Miałam więc nadzieję, że gdy Pietrek nauczy się czytać, posłyszę czasem którąś z nich. Tymczasem nie może jakoś dać sobie rady z czytaniem.	Nie tylko więc nieprawda to jest, co książę Bogusław o tym kawalerze powiadał, ale przeciwnie: nie ma on większego wroga od pana Kmicica, i dlatego pannę Billewiczównę z Kiejdan wywiózł, aby w jakikolwiek sposób zemstę nad nim wywrzeć.	Niedobrze! Niedobrze! Jezus Marya! a któż temu winien, że tobie na świecie niedobrze? Miałaś przecież konkurenta porządnego, przystojnego, młodego człowieka, mogłaś była za mąż wyjść, o nic nie dbać, tak jak i inne szczęśliwą być. Ale, czy ty taka, jak inne! Skaranie boskie, nieszczęście! Czy ty tak jak inne potrafisz dobrocią, łagodnością, grzecznością ująć; podobać się? Jezus Marya! Czy ty taka? Nadęłaś się na niego, naindyczyłaś, jednego miłego słowa powiedzieć mu nie chciałaś, i zraziłaś go, zraziłaś... Uciekł! Chorągiewkę zwinął i uciekł! Zyg, zyg, marchewka, zyg, zyg marchewka, jaśnie oświeconej pokazał i uciekł!	Nim jego miłość mnie uderzy, niech sam raczy zobaczyć.	Otóż Bec po normandzku znaczy strumień: istnieje opactwo Bec, Mobec czyli strumień na bagnie (Mor albo Mer znaczyło marais, bagno, jak w Morville, albo w Bricquemar, Alvimare, Cambremer). Bricquebec, strumień z wyżyn, pochodzi od Briga, miejsce warowne, jak w Briqueville, Bricquebosc, Brie, Briand, lub od brice, most, to samo co bruck po niemiecku (Innsbruck), a w angielskim bridge, które kończy nazwy tylu miejscowości (Cambridge itd.). Ma pan w Normandji jeszcze wiele innych bec: Caudebec, Bolbec, Robec, Bec-Hellouin, Becquerel. To jest normandzka forma germańskiego Bach, Offenbach, Ansbach. Varaguebec, od starego słowa varaigne, równoważnego z garenne, lasy, stawy chronione. Co się tyczy Dal to jest forma thal, vallée, dolina: Darnetal, Rosendal, a nawet Becdal. Rzeka, która dała nazwę miejscowości Dalbec, jest zresztą urocza. Widziana ze skał nadbrzeżnych (falaise, po niemiecku fels: ma pan nawet niedaleko stąd na wyżynie ładne miasteczko Falaise), sąsiaduje niemal z iglicami wież kościoła i robi wrażenie że je odbija.	Pokoju! Niech każdy zostanie na swoim poletku.	Przedźwigasz się i znów zaczniesz narzekać na wątrobę. Już lepiej daj mi tę walizkę.	U mister Faya najwięcej zajęcia na mieście. Potrzebny mu goniec: na pocztę, z listem.	Wybornie, uczony Conseilu. Owóż między tymi skorupiakami uszka morskie, trydakny, muszle włókniste i wszystkie inne, wydzielające perłową masę, to jest ową materię niebieską, fioletową lub białą, która zdobi wnętrze ich skorupy, mogą wydawać perły.	Wżdy ich nie wrzucimy na powrót do wody	A cóż ona właściwie uczyniła złego?	A teraz wybierzesz się do Reichenhallu?	A w Warszawie mości książę?	A zatem naprzód! Tylko nie róbcie hałasu.	Ale Abdullahi jeszcze od Mahdiego okrutniejszy.	Ale poco?	Ale powiedzże mi teraz jak wydostałeś się z ich rąk.	Bardzo chętnie, pani Zuzanno...	Baron i książę de Guermantes, czy to idzie razem?	Bom stara, moje dziecko, i przeszłam wiele.	Braciaszku!... braciaszku!...	Byłeś u Krzysia?...	Cała ta historja funta kłaków nie warta źleś waćpan zrobił, żeś się w tym klasztorze zamknął, gdzieś z nudy mógł suchot dostać, a świat cały zgubiłeś z oczu. Mówiono wiele o Anusi tymczasem, bo mówiono o tobie, podkomorzemu brańskiemu głowa się zapaliła, zaklął się i założył że Anusię mieć będzie	Co mówisz?...	Co u kaduka! czyście to sami wymyślili? Wamby nie być kra­wcem: wy macie rozum!	Co?	Coś letko wama idą schedyscheda ozwał się drwiąco Mateusz.	Czy pan wie, co pan powiedział, panie Janku?	Czém-że to?	Cóż mam mu mówić?	Dajże spokój...	Dawaj	Dlaczegóż taki awans gwałtowny? W Warszawie marnej roli subretki nie chcieliście mi dawać. Doprawdy, że spotyka mnie zaszczyt niezasłużony.	Do Tyntagielu.	Dobrze, niech będzie kurczę.	Dynuśka się buntuje?	Hej tam, Przyjacielu całego świata! któżeś ty?	I różowa sukienka, z czemś takiem ładnem, białem u szyi...	Ja... nie!...	Jak się pani podoba	Jak? Czerpak? Śmiesznie się nazywa. Ale nie o to się rozchodzi. Grunt, co to za gość?	Jakaś pani... powiada, że nazywa się Tourbillon... Podobno pan doktór kazał jej przyjść rano...	Jaki?	Jakim samochodem?... Cóż znowu, koleją. Przypuszczam, że koleją, bo i przyjechał...	Jest pani słodką, prześliczną kobietą	Jest to złośliwe w stosunku do niej, a i dla mnie niezbyt pochlebne	Jezus! Toć miłościwa pani cztery lata już nie ruszała się z Warszawy?	Już by skończyć powinni Wszakżeć to tylko iudicium expositum. Chyba że akta względem donacjidonacja (z łac.)	Może być, kiedy było. Powiadał mi się pułkownikiem u księcia Dominika ZasławskiegoZasławski-Ostrogski, Władysław Dominik (1618–1656) twierdza nad brzegiem Dniepru, zbudowana w 1635 r. z inicjatywy hetmana Stanisława Koniecpolskiego, nazywana „kluczem do Zaporoża”, dziś w granicach miasta Dniepropietrowska., do pana Grodzickiego, od hetmana wielkiego jest posłany, alem już temu nie wierzył, gdyż nie wodą jechał, jeno się stepem przekradał.	Myślę, że nie, bo strasznie zawzięty do onej łaciny.	Najserdeczniej państwu dziękuję Najprzód jednak chciałabym się widzieć z doktorem Pawlickim.	Naturalnie.	Nic Ona odjechała. Jak to dobrze, że już odjechała.	Nie mogę, powiedziałam Małgosi, że nie będę tańczyć z powodu...	Nie potrafiłbym go potem włożyć bez haczyków	Nie zwlekaj zatem, tylko mnie zabij, bo jeśli bym ci przypadkiem uciekł, to już od jutra zacznę cię znowu ścigać.	Nie, gdyż przybiegli „razem”.	Nie, nie wie.	Nie, niewyraźnie się dziś czuję.	Nie.	Niech ojciec nie krzyczy, bo się nie zlęknę i niech ojciec wróci do przedpokoju i oczyści sobie buty ze śniegu, bo szkoda dywanu.	Niewiesz! młoda jesteś, poczekaj.	No, Bystry, nie marudź. Otwórz kłódkę.	No, a jakże teraz poznasz swą rzekę?	O Glauka?...	O sto mil! rozśmiała się Cecylja.	O, nie tak bardzo! zrobię, co mi się podoba.	Ojciec nasz świątobliwy mówił mi, gdym się w drogę wybierał niech się tam stary nie spieszy, kości swoje szanuje, a... a...	Okrutny! Ja dla ciebie, droga ty moja?!	On nie płynie, ale leci, jak gdyby wiedział, że za dwie godziny zdobycz mu się wymknie. Co za zuchwalstwo!	Pańskie pytanie bynajmniej nie jest niedyskretne Zgadłeś pan, to nasz herb, a raczej mojego ojca; jest, jak pan widzisz, połączony z innym herbem	Piękny był koń, krzepki jeszcze, kiej dziecko łagodny.	Po prostu wykrzyknął Stalky.	Poniekąd poniekąd oczywiście.	Popatrzcie tylko, jak ten Haman nie pozwala słowa powiedzieć!	Pozwólcie mi poszukać w pełnej skarbnicy mej wiedzy	Schowajcie tę rusznicę, panie podstarości jako przyjaciele mu tu przyszli.	Sułtanka. Jeździec Yung!... Właściciel anonim...	To nie plotki, to prawda!	To niedobrze.	Ubiera go tylko w białe kołnierzyki. Czy z niego dziewczynka?	Wcale nie. Nasz pan wie, co mówi. Nieładnie tak uczyć dzieci. Nie wolno nauczyciela obrażać.	Wcześniej też tak z nią bywało	Witam kochaną panią i zła ocena, uwaga; tu B. lp malam notam: złą ocenę....	Wysiadam... Niech diabli wezmą pojedynek.	Zali myślisz, panie łowczy, że mi będzie gorzej, niż jest?	Zatem dziś, pani...	Zatem pani odrzucasz moją opiekę, którą ofiaruję jej pod wpływem próśb księcia i dbałości o honor nazwiska?	Zdaje mi się, panie że rycerze, czyniący te szaleństwa i pokuty, mieli do tego powody, ale wy z jakiejże przyczyny chcecie zostać wariatem, któraż dama pogardziła wami? jakiż dowód macie, że pani Dulcynea z Toboso zrobiła jakie głupstwo z Maurem lub chrześcijaninem?	Ze strony matki. A matka ma oko roztropne i pewne. Nie uśmiecha się jej to małżeństwo, żywi jakieś uprzedzenie do Danglarsów.	Złodziej ukradłby coś jednej nocy, ale nie wałęsałby się każdej
Coraz to więcej krwi, im bardziej zbliżam się choćby do rzeczy wyrobionych rękoma Ludzkiej Gromady! Gdybym o tym wiedział, nigdy bym nie wziął w rękę tego paskudztwa. Przedtem widziałem krew Messui na krępujących ją powrozach, teraz zaś czuję krew Hathiego. Nie chcę mieć przy sobie tej rzeczy! Patrz, co z nią zrobię!	Nie wygada się, mam na niego wędzidło: miłuje srodze Nastusię, ona takoż podobnie patrząc na niego... jedno bieda, że serca gorejące, a kaletykaleta (daw.) klacz o jasnobrązowej sierści. tatuńciowi sprzedała (nie rychłożbym ja ją i tak oglądał), a sprzedawszy, przez pierwszą zręczność do Krakowa mi pieniądze posłała. To będzie posag dla Nastusi; wy zaś dorzućcie co dla Kuby, taj dadzą na zapowiedzi. Jedno i drugie pracować zdoli, dobrze im będzie razem.	O, to szkoda! Dobrze by było, gdyby pani Medlock pozwoliła panience pójść do biblioteki. Tam dopiero moc książek!	To nie on sam wybrał taki ubiór, lecz Republika, która, jak pan wie, nie szczyciła się zbyt wielkim gustem artystycznym i chcąc przywdziać swoich uczonych, zwróciła się do Davida z prośbą o zaprojektowanie mundurów.	Prawda? I jeżeli przypomnę ci teraz, że to ja cię namówiłem do tego, że ja cię wciągnąłem do interesów, że to dzięki mnie ty z biednego magika, czy to uczonego, zrobiłeś się bogaczem, to nie dlatego, byś mi dziękował. Ja tam podziękowania mam w nosie. Ale dlatego, byś wiedział, że jestem kontent z ciebie.	Tak, i powiedział mi wiele innych przykrych rzeczy. Mówię ci, Watson, choć znam ją od paru tygodni, czuję, że z żadną kobietą nie byłbym tak szczęśliwy, jak z nią; a zdaje mi się, że i ona odpłaca mi wzajemnością. W oczach kobiety trwają błyski, wymowniejsze od słów. Ale ten nieznośny brat nie pozwala nam się porozumieć. Dziś po raz pierwszy zdarzyła mi się sposobność widzieć ją sam na sam. Cieszyło ją to widocznie, choć nie chciała słuchać moich wynurzeń miłosnych. Wracała wciąż do jednego przedmiotu, ostrzegając mnie o grożącym niebezpieczeństwie i dowodząc, że póty nie będzie miała spokoju, dopóki ja tych stron nie opuszczę. Powiedziałem jej, że nie pilno mi odjeżdżać, skoro ona tu przebywa, i że jeśli dba istotnie o moje bezpieczeństwo, to opuści tę okolicę wraz ze mną, i prosiłem o jej rękę. Zanim jednak zdążyła mi odpowiedzieć, ten jej utrapiony brat wpadł między nas jak kula. Był blady z gniewu, trząsł się, a z jasnych oczu padały pioruny.	To nie do darowania. Skrzywdzić człowieka materialnie to nic; ale zranić go w serce... Och! Pan nie wiesz, coś uczynił!	Zabobony kogut. jest sławnym złośnikiem; uchodzi za symbol czujności, a ja bym go raczej obrał za symbol gniewu. Cóż łatwiejszego niż podżegnąć te stworzenia do najwyższej zapalczywości? Anglicy dziś jeszcze brzydko się bawią walkami biednych kogutów. Bardzo więc łatwo przypuścić, że były między nimi gatunki albo osobniki, które dosłownie piorunowały wzrokiem, tak na przykład jak... jak drętwa piorunuje dotknięciem. Wszak wiecie panie, co jest drętwa? Francuska la torpille, Linneuszowska Raja torpedo, gatunek ryb węgorzowatych, których uderzenie wstrząsa i ubezwładnia człowieka, a inne ryby na miejscu zabija. Aha! Widzę, że porównanie z torpedami zaczyna panią przekonywać. A czemu? Bo dotknąłem przedmiotu znanego i dowiedzionego. Gdyby drętwy należały do istot przedpotopowych, kopalnych, gdyby pisał o nich tylko Herodot albo Wójcicki, rzuciłabyś pani książkę, mówiąc: Ot, stary bajarz, plecie sam nie wie co. Ale że Raja torpedo należy do fauny żyjącej, to pani wierzysz i nawet nie bardzo się dziwisz, chociaż podług mnie drętwa jest równie zadziwiająca jak bazyliszek; jedno i drugie posiada w sobie rodzaj straszliwego stosu Voltystos Volty	Przywodzisz mi na pamięć to co jest zapisane pomiędzy uciesznymi i wesołymi odpowiedziami Cycerona. W czasie wojen domowych w Rzymie pomiędzy Cesarzem a Pompejuszem, Cycero z natury bardziej przechylał się do partii Pompejusza, mimo iż Cezar bardzo starał się o niego i okazywał mu względy. Jednego dnia, usłyszawszy, że Pompejanie w niejakim spotkaniu ponieśli znaczne straty w ludziach, zapragnął zwiedzić ich obóz. W obozie ujrzał mało siły, jeszcze mniej odwagi, a wiele bezładu. Zaczem przewidując, iż wszystko obróci się na złe i na zagładę, jako się później i stało, zaczął dworować sobie i pokpiwać to z jednych, to z drugich, nie szczędząc ostrych i kłujących uszczypków, ile że w tych był bardzo mocny. Niektórzy rotmistrze, udając zuchów i jakoby bardzo pewni siebie i śmiali, rzekli doń: „Widziszże ile jeszcze mamy orłów?”. To było wówczas godło Rzymian w czasie wojennym. „To byłoby bardzo dobre i użyteczne, gdybyście wiedli wojnę przeciw srokom”. Zaczem, zważywszy, że trzeba nam walczyć z ludem kiełbasianym, oceniasz, że to jest bitwa kuchenna i chcesz wejść w przymierze z kuchtami. Czyń, jak uważasz. Ja zostanę tutaj patrzeć, jaki wezmą obrót te fanfary.	A Nastusia biedaczka nie wie, że to dziś. Odmiwąs tak nas niespodzianie złapał.	A któż to jest Yvetta?	A teraz kładę się spać. Jutro trzeba być czujnym i trzeźwym. Radzę panu zrobić to samo.	Ale ja muszę zasnąć. Ja mam jutro robotę od rana. Może mamę to przekona	Ani myśleć wszystkiego odbudować. Może chatę sklecimy do zimy.	Bóg zapłać, mili, że nie odpędzacie od swego proga żebraka wędrownego. Ale, jeśli wola wasza, odprawcie dalej służbę, aby nie rozpowiedziała, że od was łaski takiej doświadczam. Niedobrze by to dla was być mogło. A i dla mnie...	Co to się stało? Meeting	Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje, to się bujnie rodzi	E, co to wszystko znaczy Ecie-pecie! Nie oddam swego dziecka na poniewierkę, żeby tam nie wiem co.	Ja, panowie, książęta! Gdyby oni rozwinęli u siebie rzemiosła i przemysł i produkowali różne towary, które sprowadzają z zagranicy, toby mogli jako tako egzystować. Ja, ale Polacy nie mają pociągu ani do handlu, ani przemysłu, więc wyręczamy ich my i Żydzi. W naszych rękach jest przemysł i w nasze też ręce przechodzi coraz więcej ziemi, a gdzie ziemia jest w naszym posiadaniu, tam my jesteśmy panami. Zdobywamy kraj bez rozlewu krwi, samą tylko cywilizacją. Za ogrodem pana Oreckiego był kawał bagna, zatruwającego powietrze: kto je zasypał i powietrze oczyścił? Niemiec. Kto umocnił brzeg i zasłonił łąkę od wylewu? Niemiec. Kto po drugiej stronie rzeki wystawił fabrykę narzędzi rolniczych i wybrzeże zawsze zabierane przez wodę zasadził drzewami? Niemiec także. Kto utrzymuje w mieście porządny hotel? Kto ma cukiernię, restaurację, browar? Wszystko Niemcy. Kto pobudował cukrownie w okolicy? Fabrykanci niemieccy.Niemiec jest wszędzie, gdzie tylko przemysł rozwinąć się może. Przychodzi do kraju jako dobroczyńca, dający towar dobry i tani: jako zbawca, dający zarobek ludności uboższej; jako apostoł cywilizacji! Gdzie Niemiec przybywa, tam zaraz za nim idzie praca, ład, porządek i gospodarność. Kto nie chce być z nami, musi nam ustąpić. Polacy tak kiedyś wyginą, jak Indianie w Ameryce.	Jak to? dlaczego?	Nie bluźnij, wasza dostojność Lekkomyślnie szperasz w najświętszych tajemnicach, a to bywało niebezpiecznym nawet dla większych od ciebie!	Nie bój się, Beniaminie. Ona mnie posłała do wszystkich diabłów i była przy tym tak wściekła, jakbym jej zniszczył kapotę. „Idź i razem z moimmój	Nie. Zdawało mi się tylko. Do wieczora wszystko będzie gotowe. Założy się mikrofon, wzmacniający dźwięki, będzie pani mogła wygodnie, siedząc tu na kanapie ze słuchawkami na uszach, słuchać tego, co się dzieje na dole, jak audycji radiowej.	O, możesz mówić przy tym panu, to jeden z moich przyjaciół. Pozwolisz pan, abym go tak nazywał to potrzebne, by obudzić zaufanie w tym człowieku.	O, to ja chciałabym być drzewem. A mamusia jakie najlepiej lubi?	O, tu mam tajny rozkaz od smutnego króla: Każde życzenie Maciusia jest jak moje własne. Oto tu mam tajny rozkaz... Nie, to nie ten. Bo mam jeszcze drugi rozkaz... Oooo, tu jest. To jest rozkaz młodego króla: Posyłam doktora, niech zbada Maciusia i niech napisze, że Maciuś zwariował, to się ogłosi i będzie koniec. Tak, mój najdroższy kuzynie, takich to przyjaciół mamy my, królowie.	Ona jest córką fabrykanta makaronu Może pamiętasz, Klaro? wszak osóbka ta prezentowała się u dworu jednego dnia z jakąś córką pasztetnika. Król zaczął się śmiać i powiedział po łacinie jakiś dowcip o mące. Powiedział, że to są ludzie, ach, jakże on ich nazwał? ludzie...	Panienka to musi wcale niezdrowa. Wciąż leży...	Panowie! jeżeli pan d‘Artagnan odda szpadę i zaręczy słowem honoru, zadowolę się przyrzeczeniem panów, iż go odprowadzicie do kwatery kardynała.	Profit będzie pewny, ile że młynarzowy byk już do niczego. Ucieszy się Antek z takiego przychówku.	Przypuśćmy, że nie byłbym minutę... pół minuty. Przecież zdawało się wówczas pewne, że po upływie trzydziestu sekund znajdę się w morzu; a myśli pan, że wtedy nie uczepiłbym się pierwszej lepszej rzeczy, która by się znalazła na drodze	Puść! puść mię, moje serce na miłość Boga, zawołał przerażony, puść mię moje serce, bo ci kości pogruchoczę. Tobiasz milczał, otworzył szafę, wepchnął do niej Ruperta, zamknął na zamek i wrócił powolnie do kochanki. Przez cały czas, któren trwała utarczka, Hersylia nie patrzyła nawet na nich, a kiedy Tobiasz się zbliżył, wzięła go za rękę i znowu usiedli w milczeniu, patrząc tylko niekiedy na siebie.	Tak, to prawda!	Tak, źle!... Dekoltować się do pasa jest dobrze, brać lekcje śpiewu od jakiegoś Włocha, który nie czyści paznokci...	Te dęby leżą opodal od domu i psują pole, bo pod ich cieniem nie chce się nic rodzić, a pan Maszko jest praktyczny człowiek. Zresztą, mówię szczerze, my jesteśmy dawni znajomi i zrobił to dla mnie przez przyjaźń. Pani wie, że ja jestem kupcem; potrzebna mi była dębina i Maszko odstąpił mi, ile mógł.	Usiłowałem panu powiedzieć wszystko ale zresztą to mój problem.	W feralny dzień zajęto to mieszkanie, bo zdaje mi się, że niejeden rad by tu nie być! Może tu niegdyś było więzienie i bakterie buntu jeszcze się gnieżdżą.	Z trudem doszedłem do otrzeźwienia	A było takich proroków po wszystkich guberniach tylu! Tylu!	A ideowych?	A jaka między nimi różnica?	A mnie się zdaje, że częściej będziemy jeździły dorożkami aniżeli karetą	A potém znowu:	A poza tym nie mogę uważać za życzliwość, że dla dobra, dla korzyści instytucji mianował właśnie mnie. Pozwól też, że ja sam osądzę i zadecyduję, czy mam żywić dlań szczególniejszą wdzięczność.	A przynajmniej miałem.	A toż panicz wie że o czwartej pani już nie śpi.	A umieliście się z kuszą obchodzić?	A, a dosyć że my z sobą po całych tygodniach jak obcy, ledwie się na pokojach spotkać możemy na chwilę.	Absurd polega tu na tym, że zarówno pan, jak i ja doskonale wiemy, że nie jesteśmy przeznaczeni dla siebie.	Ale ja nie chcę jéj nadużywać, wolę środki łagodności!	Barona Danglars	Biedny ze mnie anioł ale wierny.	Chce mi pan dać pieniądze	Dobrze, dobrze, bo ja nawet przez twoją ciotkę jestem jakimś twoim krewnym.	Dokąd jedziecie?	Dwadzieścioro i dwoje	Dziękuję. Jużeście mnie uraczyli anatomią.	Gdybym na ciebie tylko, panie mój wciąż patrzéć mogła, gdybym cię miała zawsze u mojego boku byłabym samym śmiechem i jedném weselem; radabym cię nie puścić na krok od siebie, trzymać skutego uściskiem. Niestety, wyrwiesz mi się sam, polecisz w świat, a któż wié jakim powrócisz..?	Gdzież jest bufet zapowiedziany w programie widowiska?	Ha! zabłąkałeś się tu znowu, trudno ci już usiedziéć w chacie!	Istotnie robi solidne wrażenie.	Ja zaś od was byście śmiesznéj pozbyliście się zazdrości.	Jestem starą kobietą otępiałą w troskach i zgorzkniałą, a oto siedzę i wydaję się na łup żebraka, którego znalazłam na poły zamarzłego w zaspie. Dobrze mi tak. Idźże sobie acan i popełnij samobójstwo... ale nie opowiadaj przynajmniej nikomu o mojej głupocie!	Jezus! w postronki przykazali wiązać!	Księcia nie ma.	Ma cokolwiek słuszności ludzie pracujący w garbarniach, co się krokiem nie ruszają z ZocodoverZocodover	Miałem i ja tam znaczne posiadłości, które mi po bezdzietnym krewnym przypadły, alem je wolał opuścić i przy Rzeczypospolitej się oponować.	Mistrz Sulpicjusz wydawał się zachwycony pięknymi oczyma Sybilli, od której usłyszeliśmy wczoraj tyle zajmujących rzeczy, i pogonił za nią z zapałem, który daleko zaprowadzić go może.	Może jeszcze Pan Bóg zlituje się nad nami nieszczęśliwymi. Może Bozka siła przezwycięży czortouskuju siłu. Może ty, synku, wyzdrowiejesz i sam na téj nieprzyjaciółce ludzkiego rodu krzywdę swą pomścisz! Może ja jeszcze na wiosnę orać z tobą razem pójdę; może ja jeszcze na twoje wesele patrzéć będę...	Mów mi o ojcu	Napiję się.	Nasza Katia nie żyje...	Nežinojimas  Šiandien taip nebuvo  spakaina  ir šnekus, kaip vakar, kada ji matėme vakare Vaikštinėjo po stubutę, net į sienas atsimušė; veidas buvo raudonas, akys degė. Kaip nudavė, tai sau po nosim mikė dainelę: nes kada jo paklausiau, ką dainuoja, nieko neatsakė.	Niech no dostojna osoba tym się pocieszy!	Nino, Nino! Ty nie możesz tego zrobić! Nino, czy ty nie zdajesz sobie sprawy z tego, co się ze mną dzieje? Czy nie masz już dla mnie iskierki uczucia?! Pomyśl, zastanów się!...	No i cóż, panie krajczy?	Nuje	O, bardzo lubię	Och!	Oj, dużo innych rzeczy, ale już zapomniałem.	Ona nic niewinna! Kto inny wypędził mnie z domu...	Pan zna imię mordercy?	Pibrac!	Po ojcu prawdopodobnie!	Potem z wymuszonym nieco uśmiechem spojrzał na Nyanatilokę.	Powiedz.	Prawdę mówię. Chyba nikt mi nie pozazdrości. Psie życie.	Przysięgnę	Sam pan przybył?	Spójrzcie tylko!	Słusznie, bo muszę z nim pomówić w bardzo ważnej sprawie. Jak myślisz, czy długo go nie będzie?	Tak może mówić tylko bardzo młoda i bardzo naiwna!	Tam skrzynki z karbidem w tej wilgoci stoją cały rok. Kwas pruski, denaturat	Teraz pozostaje... transporter un rêve dans le réel! Porucza mi rozebranie rzeczy wykonalnych z kupy marzeń. Tę bezmierną sprawę, największą sprawę od czasu krucjat. Tego się uczę ze wściekłością, dniami i nocami.	Ty?... Takeś ciekaw?...	Według moich przypuszczeń wyspa ta znajduje się gdzieś w samym sercu olbrzymiej pustyni wodnej Pacyfiku, rozciągającej się między ostatnimi zrzeszeniami wyspiarskimi archipelagu wschodniej Polinezji a kontynentem Ameryki Południowej. Fala wymiotła nas na wulkaniczny wydmuch Oceanu Spokojnego mniej więcej pod 90 st. długości zachodniej a 30 st. szerokości południowej.	Więc jak się pan nazywasz?	Wolę w budzie niźli u kogo na komornym.	Właśnie że musi pan dobrze jeździć, gdyż od razu zgadł pan, co zrobią konie w rękach takiego mistrza jak pan Julian. Będziemy jeździli razem... Panie Ochocki, od dzisiejszego dnia daję panu urlop ze spacerów.	Zakaz, mówią, odprowadzania zwłok na cmentarz będzie wydany.
Nie zawsze to tak bywało ojcowie mówią, wszyscy jednacy byli, potem się to popsuło... i kmieć, na pół niewolnym został.	Zgoda i na to. A zatem,  panie, czy podejmiesz się... za wynagrodzeniem honorowym, rozumie się, uwolnić nas, możliwie najprędzej, od...	Ależ tak, przypominam sobie wybornie, żem pana widziała owego dnia Zawsze jest bardzo interesująco u ciotki. Na ostatnim wieczorze, gdzie pana właśnie spotkałam, chciałam pana spytać, czy ten stary pan, co przeszedł koło nas, to nie był François Coppée? Pan musi znać wszystkie nazwiska	Z dziećmi ludu. Dotychczas była moda, że panowie przyjaźnili się tylko z Żydami, a do czego to ich doprowadza, widzimy niekiedy. Może więc następne pokolenie z konieczności zbliży się do chłopów...	Nie znam jej, ale znam kobiety czasami czekają trochy gwałtu by się poddać. Ale mniejsza o to, kto wie? lepiej się tak może stało, choć myślałem że będzie inaczej. Cóż ci mówiła o podkomorzym brańskim, jak ją porwano? kto? wszak pewnie rozpowiadać musiała?	Jak to? A rozwód? Przecie procesy rozwodowe ciągną się miesiącami.	Może to jakiego Polaka lub Litwina przywiedli?	Strzeżcie się wiecie, z kim obcuję, i przeciw komu to mówicie! Jestem domownikiem Cezara Augusta...	Nie, moje dziecko. Właśnie najrozumniej zrobił, i za to go bardzo szanuję, że pokłoniwszy się, jak należało, przeprosiwszy, pojechał sobie dalej.	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	Aha, wstyd ci teraz! Pamiętaj, rozkładaj odtąd swe chęci na dłuższe terminy! Między ustami a brzegiem pucharu wiele się przytrafić może. Tak, tak... Ja „Scherza” już mam, nawet Herbert już coś ma, a ty... Wiem tylko, że wiele straciłeś.	Owszem, oddajemy ci Madzię, tylko odbierz ją zakonnicom... Powiadam ci, Solski jeżeli ona zrobi na tobie dobry interes, boś słyszę magnat, to ty na niej zrobisz tysiąc razy lepszy. Niech mnie diabli porwą, jak tu stoję, że milszej i szlachetniejszej dziewczyny nie znajdziesz na całym świecie...	Cóż to za przenośnia?	Ja to jeszcze robię! W zeszłym tygodniu trzy razy obierałam kartofle. Naturalnie wymoczyłam potem ręce w soku cytrynowym i włożyłam skórzane rękawiczki.	Naprawdę, taka jestem zła na pana. Tyle czasu nie widzieliśmy się. Tyle pan podróżował, tyle pan widział.	Tak, to niepospolity człowiek Któż jeszcze bawi u prezesowej?...	To weź w rękę widelec	A my chcemy żyć! Nam trzeba pogody, zaufania, wiary w siebie. Nam trzeba krzepić się nawzajem, a nie pognębiać w takie ot rozprzężenia serdeczne... Niechże się pani opanuje. Ja panią w tym stanie nie mogę nawet samą tu zostawić, a żona już się ułożyła. Głowa ją boli Nam trzeba... Może pani wody podać?... Nam trzeba mocno stać. Bo zresztą nikt nam ręki nie poda.	Bo ja to wszystko wiem. A żeby ona wyszła za niego, czyby go kochała?	Co? W samym końcu? To ja kroku dalej nie idę.	Czyż to takie interesujące? Nie przywiązywałam wagi do tego.	Jak wszystko będzie wasze, to zapiszecie!	Nie wiem, pani. To sprawa uczuć osobistych	Proszę! rezolutny to jednak chłop!	Zamiast iść drogą szczęścia i szukać skarbu po świecie, zabierzmy się po prostu do kopania w naszym ogrodzie. Na pewno go znajdziemy. Chodźmy zaraz kopać.	Nie, mościa dobrodziko. Imci pana starościca nie znam, w tym kraju nigdym nie bywał. Proszę mi odpuścić miłościwie, że nieproszonnieproszon nieochędożony (daw. krótka forma przym.); taki, który nie jest ochędożony (daw.: zadbany, schludny, czysty). stawiam się w tym zacnym domu, i to w jakiś dzień festynowy, ale ja z daleka jadę na umysłna umysł (daw.) mocno, bardzo. ważnej, z którą nie godzi się lenić.	Ale tak nie jest, mowa dana nam jest po to, żeby wyrażać myśli	Rozmawialiśmy już z mężem by wysłać Mikę na decydujące dni gdzieś na wieś, a później wzięlibyśmy dziecko do siebie.	Codziennie. Inaczej nie czułbym się szczęśliwy. Jest mi niezbędnie potrzebny.	A słowo stało się ciałem! Ptaszka mamy szukać? A którego? Ano dwa ich tu siedzi społem w kąciku!	Ha, w takim razie nie zdziwi się pani, jeżeli od wakacyj...	Wasza kr. mość raczy jedną tylko chwilę zaczekać. Wasza kr. mość raczy się zlitować nade mną. Mnie nie wolno. Ja jestem odpowiedzialny.	Biedna babunia... Tak strasznie nad tym cierpi. Poszła zaraz na grób pana Januarego i leżała w kaplicy krzyżem. Nie wiedzieliśmy... nie wiedzieliśmy, gdzie jest. Taki popłoch!	Cesarze niemieccy nasi wiele kroć te kraje zająć chcieli orężem, bo się one im należą, tak jak i cała ziemia...	Co masz na myśli?	Co za niedopatrzenie. Wszędzie potrafi się wcisnąć, ale Józefa zwymyślam jak psa, że go wpuścił	Ech! na cóż mi było pozwolenia w tym akcie sprawiedliwego rozdziału dóbr? Dokonałem małego i najwłaściwszego w świecie obrotu, przenosząc książki z miejsca, gdzie stały daremnie, w inne, w którym miały posłużyć do dobrego użytku...	Gdybyś był kapitanem, utrzymałbyś go na stanowisku?	Na strzelenie z kuszy. Nad samą drogą.	Odpuść mi, panie, w imię Boga, który cierpiał Mękę, panie, zlituj się nad nami.	Ożeń się, będziesz miał bachory swoje własne, psia...	Wyśpisz się w Łodzi.	Zupełnie serio. Każdy może popełnić błąd.	Gadanie... Wychodzi nie czystszym, tylko bardziej okopconym i potem rdza zjada go jeszcze prędzej... Butelka nie dlatego jest coś warta, że w niej mógł być najwspanialszy tokaj, tylko dlatego, że tam jest w niej pełno sznapsa, psia twarz!...	Jeszcze nic nie wiem, ale już z jego pyska widzę, że przeżuwa jakieś łajdactwo. Za dużo plajciarzy przychodzi do niego.	Mniejsza tam o moje rupiecie. Już nie było ani czasu, ani głowy...	Powiedz mi, czy ja dobrze słyszałem, pani de Villeparisis powiedziała, że twój wuj jest Guermantes.	Za dużo siebie! Słowo daję, Bazyli, że nie podejrzewałem cię o tyle próżności; w istocie nie widzę żadnego podobieństwa między tobą, o rysach twarzy ostrych i surowych, o czuprynie czarnej jak węgiel, a tym młodzieńczym AdonisemAdonis (mit. gr.) urodziwy młodzieniec, który wzgardził uczuciem nimfy Echo, za co bogini Afrodyta wzbudziła w nim miłość do jego własnego obrazu odbitego w wodzie., a ty	A kto był pan Bronicz?	A wczoraj, przedwczoraj nic nie czułeś?	Ale ja więcej długów robić nie mogę.	Bożą matkę? Tu, w Krakowie?	Był już karany?	Chciałbym popróbować naukowego doświadczenia Gdy dorosnę, będę robił wielkie naukowe odkrycia, teraz zaś rozpocznę tym doświadczeniem.	Czy pomoże?	Dalibóg ja już jestem prawie u końca swych wyników.	I powiedział prawdę, łaskawy panie. Firma Thomson i French w ciągu tego i następnego miesiąca ma do wypłacenia we Francji około czterystu tysięcy franków, a znając pańską rzetelność, wykupiła wszystkie weksle, jakie tylko mogła znaleźć z pańskim podpisem i poleciła mi, abym w miarę, jak będą upływać terminy płatności, pobierał gotówkę u pana i dalej ją inwestował.	Jak nie będę chciał, przecież mogę zamienić?	Kto widział, komu bukiet był podawany?	Mów, nie ukrywaj!	Nie mogę, nie wolno mi!... Muszę stąd jechać!...	Nie powiedziała mi.	Nie słyszałem, abyście mieli zapaśną	Och nie, tak dalece zachwyceni nie jesteśmy, ja przynajmniej	Proszę pani, dyć je już kole połednia	Przecie waćpanu nawet i tego jednego nie wypalili?	Przesądny idiota z ciebie. No, dobrze, nie powiem ani słowa.	Póki ja żyję, nie zrobisz tego!	Tak jest... szczekanie...	Ten groszek jest fantastycznie rozkoszny!	Tym lepiej, nie potrzebuje świecy	Widzę, że wiesz, kim jestem!	Wiesz, co ci powiem Mendel? Sama nie wiem, jak mi ta noc minęła.	Zajrzymy tu potańcować z waszymi pannami!	A ino.	A mnie?	Ajdarze, jestem pewna. Przysięgnę.	Bądź pozdrowiony, synu faraona, który oby żył wiecznie	Co waść gadasz! Niemcy dobrzy żołnierze.	Coś w tym rodzaju chodzi o sposób przemycenia pana Andrzeja poza granicę Rosji.	Durniu, za rok wyjdziesz.	Et, bredzisz. A czytać umiesz?	Ile?	Ja, poczerniony? gdzie?	Jezus Maria!	Mamo wiem, co chcesz powiedzieć... Chcesz mi wypalić kazanie z powodu Alfreda.	Panie Borowiecki!	Pieniądz, Chciwość	Proszę pytać, słucham i gotów jestem odpowiadać.	Rzeczywiście.	Skarbiec? niech idzie cały! zawołał Kaźmirz, potrafiemy go napełnić, a w Pradze musimy olśnić ich.	Spostrzegą nas.	Szukajcie zatem!	Tak	W muzeum Carnavalet.	Waść jesteś stary żołnierz, widziałeś oba wojska, a naszą jazdę znasz od dawna; jakże myślisz, po czyjej stronie będzie wiktoria?	Wiem, panie.	Wiwat!	Z kim?	Za które dostanie ze sto tysięcy rubli po ojcu
Proszę pani pojmuję delikatność pani... Rozumiem, że kobieta szlachetna nie może odpowiadać na pewne pytania, osobliwie, gdy są postawione w niewłaściwym czasie... Z drugiej zaś strony, pani potrzebuje czterech tysięcy rubli do lipca, które ja mogę mieć, ale... ja potrzebuję pewności!... Już i tak pan Dębicki dowiaduje się: ile biorę od pani procentu od pięciu tysięcy, i gotów nazwać mnie lichwiarzem za to, że biorę dwanaście. Tymczasem mój kapitalik jest tak mały, a wydatki tak raz na zawsze określone, że przy mniejszym procencie nie mógłbym istnieć...	Cóż znowu! Mój drogi, ja tak dalece nie interesuję się tymi sprawami i tak gruntownie na nich się nie znam.	I ja tak sądzę Roy jest sympatycznym chłopcem i tak dalej. Ale właściwie nie ma w nim nic szczególnego.	Ale gdzie tam! Wszak ten ptak był własnością i ulubieńcem całej załogi okrętowej. Z każdym się znał, każdego wołał po imieniu... Człowiekowi bezżennemu nieźle było żyć na tym okręcie... z Wittą i jego pohańcami... kędyś na dalekich krańcach świata... Po wielu tygodniach przybyliśmy do onej Wielkiej Wydmy, która, jako powiadał Witta, ciągnęła się hen, daleko w morze. Okrążaliśmy ją długo, aż nam się już w głowie poczęło mącić od widoku i hałasu wielkich wałów morskich rozbijających się o piaszczyste mierzeje. Gdyśmy na koniec dobili do lądu, znaleźliśmy tam czarnych, nagich ludzi, mieszkających jako ptacy śród lasów, którzy za każdą siekierkę żelazną dawali nam wielką obfitość jaj, ziół wszelakich i owoców. Witta, rozmawiając z nimi, skrobał się w głowę, oznajmując im w ten sposób, że chce od nich dostać złota. Złotać oni nie mieli, ale znak ów rozumieli (wszyscy, którzy tam kupczą złotem, ukrywają je w gęstwinie swych włosów); przetoż wskazywali nam na dalszą połać wybrzeża. Drugą nam rzecz jakowąś jeszcze wyznawali, bijąc się w pierś zaciśniętymi pięśćmi. Był to znak złowróżbny, aleśmy jeszcze wtedy o tym nie wiedzieli.	O tak, odebrał doskonałą edukację i ma wielki talent do muzyki. Będzie z niego dzielny człowiek, jeżeli się nie zepsuje i nie rozpieści	Pani Stefanio, nie śmiem wierzyć nawet, że brak mój zauważono, nie jestem tak zarozumiałym, ale jestem pewny, że opuszczając te wieczory, straciłem daleko więcej niż pani, daleko więcej.	Ciekawe! Mówisz, że dbasz tak o opinję.	Pogarda tu łzy płynęły mu rzęsnymrzęsny (daw.) Ale ty zstąpisz znowu między ludzi zwyczajnych: słońce mojego królestwa zajdzie dla twojej duszy; owionie cię morowe powietrze zimnego rozumu; usłyszysz znowu zewsząd: co to za wariat ten Machnicki, mieć się za króla jakiejś tam kupki gruzów! Naród, Patriota, ProroctwoA ja ci powiadam, że każdy z nich w swoim domu jest takim wariatem, tylko że nie mają królewskiej duszy, królewskich moich uczuć.	Pułkowniku, niechże pan zaczeka, jakże tak można!	Tak zaraz?	Tak, wiem Kochana Ruby, wiem.	Twarz nie kłamie! Na Boga nie opuszczaj nas, zostań tu, jeżeli można, bądź świadkiem tego co się dzieje. Małżeństwo wcale z sobą nie żyje. Król młody ma kochankę czy kochanki. Ta nieszczęśliwa wzgardzoną jest.	Uczyńmy jaki piękny i smakowity ślub. Och, och, bu, bu, be, be, bu, bu. Olaboga, ślubujmy jaką pielgrzymkę. Tak, tak, niech każdy złoży tu dwa denary.	W teatrze?... tak!... Umyślnie przyjechałam.	Dla przyczyn, które nie leżą w samym Ignasiu, ale które mogą mieć z nim związek. Nie wiem, czy doszła panią wiadomość, że małżeństwo panny Castelli z Kopowskim jest zerwane i że położenie tych pań jest wskutek tego ogromnie przykre. Przez zerwanie z Ignasiem oburzyły na siebie opinię, a teraz znów nazwiska ich są na językach ludzkich. Byłoby dla nich doskonałem wyjściem wrócić do Ignasia niewiadomo, czy nie da się pociągnąć...	O to! To drobnostka! Od naszego wspólnego przyjaciela wiedziałem, że jedziesz do Saharunpore, więc się tam udałem. Taki czerwony lama nie jest osobistością niepozorną. Kupiłem sobie apteczkę podręczną, a jestem też po prawdzie niezłym lekarzem. Przez bród dostałem się do Akroli i dowiedziałem się o was wszystkiego, a zagadywałem to tu, to tam. Wszyscy ludzie prości wiedzą, co się z wami dzieje. Wiem, kiedy gościnna stara jejmość wysłała duli (lektykę). Mają tu wiele wspomnień o dawniejszych pobytach starego lamy. Wiem, że stare dziedziczki nie mogą wytrzymać bez lekarstw. Stałem się więc lekarzem i... słyszysz, co mówię? Ja sądzę, że to rzecz bardzo dobra. Słowo daję, panie O’Hara, ludzie tutejsi, wieśniacy, na pięćdziesiąt mil wokoło wiedzą o tobie i o lamie. Dlatego przybyłem. Czy uważasz?	Słuchaj waść dobrze i zakonotuj, co powiem. Jeśli nas nie poniechacie, mam tu baryłkę prochu i loncik już tlejący; dom wysadzę, wszystkich, co tu są, i siebie... tak mi dopomóż Bóg! Chodźcie mnie teraz brać!	Ech, każdemu pilno do szczęścia, jeśli nawet trudno uwierzyć w szczęście, bo się wiele cierpiało. Ale nie popycha mnie do tego sam egoizm, muszę natychmiast jechać do Paryża.	Ja nie potrzebuję niczego. Żyję już tylko między dwoma grobami. W jednym pochowany jest Edmund Dantès. Kochałam go. Wiem, te słowa nie przystoją już moim zwiędłym wargom, ale wspomnienie o tym ciągle żyje w moim sercu i nie wyrzeknę się go za nic w świecie. Ten drugi grób należy do człowieka, którego Edmund Dantès zabił. Uznaję, że zrobił to słusznie, ale winna jestem zmarłemu modlitwę.	Przepraszam cię, mój drogi, ale minęłam się z nią na schodach w zeszłym roku, kiedy byłeś taki chory. Prawda, że widziałam ją tylko przez mgnienie oka i że pańskie schody są bardzo ciemne, ale to mi wystarczyło, abym była oczarowana. Ten młody człowiek ma jej piękne oczy i także to spytała wuja.	Pierwszy raz nas tam nie będzie; z przyczyny reumatyzmów księcia pana, doktor zabronił mu tam wracać, zanim się urządzi kaloryfery; dawniej siadywało się tam aż do stycznia. Jeżeli kaloryfer nie będzie gotów, może nasza pani pojedzie do Cannes do księżnej de Guise, ale to jeszcze niepewne.	Ach tak? A ja zawsze myślałam, że na ich światopogląd, jak wy to nazywacie, wpłynęło przede wszystkim to, że od dziecka pa­trzyły na ciebie i na różnych twoich towarzyszy i koleżków.	Bóg zapłać! Wielce mi tym waszmość wygodzisz, bo będę miał kogo pod naszą jazdę po wiadomości wysyłać, ale możeszże zostawić?	Co za łotry Za mną, przyjaciele, zobaczymy, czy Van Gould wywinął się z objęć śmierci, czy też dosięgła go za jego przewiny surowa ręka sprawiedliwości.	Wie pan, to lepiej, że ten ktoś do pana przyjeżdża. Cieszę się z tego.	Czyżby?... I co, i co jeszcze?	Potrzeba więc dwie i pół godziny Będziemy w pobliżu przylądka między dwunastą a pierwszą. Niestety, o tej godzinie skończy się przypływ i zacznie się odpływ. Obawiam się, że będzie bardzo trudno wejść do zatoki, mając przeciwko sobie wiatr i morze.	To przecież śmieszne, żebyśmy się słuchali tego ordynarnego dzikusa. Może mu się naprawdę zdawać, że go się boimy. Jakże Maciuś może uciec, jeżeli go straż będzie pilnowała, a w nocy latarnia morska oświetla polankę?	Ubieraj się, mój drogi pójdziesz ze mną; muszę się dowiedzieć, czy istnieje sposób wydobycia się z tego piekła.	A dokądże panią zawieźć? Do szpitala? Na Mazurkowe?	A przy tym ile w nim prostoty! Wziąłbym go za zwykłego majora i tyle.	Będę zatem oczekiwała na dalsze rozkazy tutaj, lub gdzieś niedaleko.	Co grać?	Co jej jest?	Dajta mu spokój, robi swoje bez nas, to i my weźmy się do swojego przez niego	Do widzenia, panie nauczycielu!	I tu nie byłam ani razu. Olbrzymi korytarz! To dziwne: takie wysokie sklepienia straszą mnie. W zamku pańskim pełno tego. Dokąd ten korytarz prowadzi?	Jesteś tu, malcze? To dobrze! Tobie powiem, boś pokazał, co znaczy odwaga. Otóż dziś w nocy będzie bal słoni, a ojciec twój uczyni dobrze, jeśli założy podwójne łańcuchy.	Kiedy się ojciec gniewa, że cię straszę, a potem śpisz niespokojnie.	Mama mi tego ani razu nie powiedziała. Wiesz, trochę tych kwiatów zawiozę przed odjazdem mamie. Twojej także.	Mniejsza z tym W jego ręku teraz zbawienie ojczyzny, a że gotów za nią życie oddać, niech mu Bóg błogosławi.	Nadzwyczajny dodatek! Smutny król się zbroi!	Pani będę posłuszny, mimo iż osobisty interes każe nie hodować sobie rywali; ale pani przyzwyczaiła nas do cudów.	Panie Keyte, czy te konserwy z szynki i ozora kosztują szylinga i osiem szóstek, czy szylinga i cztery szóstki?	Po co tyle zachodu?	Ponieważ Solski miał niedługo wrócić z miasta, więc Ada szybko skończyła z właścicielem Cezara. Pies był łagodny i posłuszny, nigdy nikogo nie ugryzł, u obecnego właściciela bawił dopiero dwa miesiące, a oceniony został, jak obwarzanek za grosz, na sto pięćdziesiąt rubli.	Ponieważ dostałeś medal Karola III i chciałeś mi się z nim pokazać.	Poszedł się o to wszystko wystarać. Jutro byłoby już za późno.	Tego ci nie przyganię. Twoja śmierć albo jego!	To smutne. Podziel się tą troską zamiast jęczeć jak w melodramiemelodrama (daw.)	Widzicie tę złamaną gałąź, z której sączy się jeszcze sok?	Więc Joanna zwróci się do syna pani	Wszystko to przez pannę Ritę. Pan Waldemar pysznie jedzie, tylko pani tam niepotrzebna	A czyj to dwór taki foremny, że i król foremniejszego mieć nie może?	A mnie pan Weyher do Warszawy wyprawił z listem i z zapytaniem, gdzie książęce regimenta mają iść, bo już, chwalić Boga, w Zamościu niepotrzebne.	A wie pan coś może o jego domu w Auteuil?	A, no, prawda! Przecie nie mogłem prosić, bo...	Beczka!	Budują domy	Chodźże pan za mną!	Czego chcecie, mówcie!	Czy mówi pani to serjo?	Cóż dalej?...	Doprawdy?	Gdzieście wynieśli bombę?...	Gdzież ona?	I like you.I like you (ang.)	Idź, przyjacielu! Tyś mi najwierniejszy w każdej potrzebie... Idź i nie szczędź obietnic.	Jak?	Jakie dowody? Oto one: są fotografie, są zezna­nia i listy, które pisał.	Jakoże ją mam brać, kiedym ja przed ołtarzem w Tyńcu Danusi Jurandównie ślubował?	Jego?...	Juści rozumiem.	Kto taki?	Melduję posłusznie że jestem pucybutem pana feldkurata.	Mości panowie! nie wiedzieliśmy, kogo mamy przed sobą. Żywieżywie	Nianiu!	Nic nie rozumiem!	Niech kareta podjeżdża.	Nieszczególnie wygląda!	Och! Hrabia de Sérisy może podróżować tylko we własnej karecie, czterema końmi.	Pijta, chłopaki, zmówiny to Jagny, pijta...	Popełnił zbrodnię.	Przepraszam pana, sprawa to dla mnie największej wagi: od kogo, jeśli łaska?	Signora Bisantizzi?	Spójrz mi w oczy!	Symulując!	Słuchaj: daj mi lusterko. Ty masz w domu lepsze.	Teatr	Ten kamień niby w mój ogródek	To chodźmy, proszę pana.	To jeszcze kwestia. Gdańskie dziś: nazywasz.	To już stare dzieje od dawna wiem, że kochała hrabiego de Sancerre i dawała mu wszelkie nadzieje, że go zaślubi.	To prawda Gdzie pan mieszka? Zajdę do pana.	Toś niemądry Kilka dni rozstania, przecież to głupstwo!	Trzeba, Leonie, żebyś ty wyjechał za granicę i nie wracał, póki mama nie będzie w stanie opuścić Płoszowa.	W każdym razie lepiej zostańmy tu gdzie jesteśmy, czekając, aż żołnierze nadejdą nam z pomocą.	Więc do widzenia!	Więc go złapią i powieszą.	Z kmieci... do starego Piasta
Co za człowiek, panowie ten Żyd, który posiada wykształcenie nieuniwersyteckie, ale uniwersalne. U niego uniwersalność nie wyklucza głębi; co wie, to wie do gruntu; ma intuicję, geniusz interesów; to wielki referendarz hien, które władają giełdą paryską i które nie zrobią interesu, póki Palma go nie zbada. Jest poważny, słucha, waży, namyśla się i mówi wreszcie interesowanemu, który patrzy ze zdumieniem na tę powagę wypchanego ptaka: „To mi się nie podoba”. Co mi się wydaje nadzwyczajne, że on był przez dziesięć lat wspólnikiem Werbrusta i że nie było nigdy między nimi nieporozumień.	Na świętego Goderana nie godzę się na ten wykład; to istny styl Merlina proroka: możecie podsuwać tu alegorii i znaczeń, ile wam się spodoba i mordować się nad tym z całym światem, ile zechcecie. Co do mnie, uważam iż nie ma w tym innego ukrytego sensu, jeno opis gry w piłkę w wielce zagmatwanych słowach. Owi niewolący ludzi to naczelnicy partii, którzy są zazwyczaj przyjaciółmi. A skoro dwie partie się rozegra, wychodzi z gry ten, który ją prowadził, a drugi wchodzi na jego miejsce. Rozsądza rzuty starszy, który orzeka, czy piłka przeszła nad czy pod linką. Owe wody to jest pot. Struny rakiet uczynione są z kiszek baranich albo koźlich. Machina okrągła to piłka albo pelota. Po grze wypoczywa się przy jasnym ogniu i zmienia koszulę. I biesiaduje się wesoło, ale weselej ci, którzy wygrali partię. I hulaj dusza!	Niestety, nie powiodło mi się z Wangiem Nie potrafiłem wzruszyć serca tego syna niebieskiej krainy i to jeszcze z białymi! To są spokojni, dobroduszni ludzie i bardzo by się ucieszyli, gdyby mnie zabito. Wang musiał uznać mój upór za bardzo głupi i nietaktowny. Ale tonący słomki się chwyta. Mówiliśmy obaj po malajsku	Posłusznie melduję, panie generale, że podczas manewrów pod Piskiem, gdy szeregowcy rozłazili się po życie, to pan pułkownik Wachtl mówił nam, że żołnierz nie powinien myśleć ciągle o scheisserei, żołnierz powinien myśleć o walczeniu. I jeszcze melduję posłusznie, że nie ma po co chodzić do latryny. I tak się nic nie zrobi. Podług marszruty już na kilku stacjach mieliśmy dostać kolację, a nie dostaliśmy nic. Z pustym żołądkiem nie ma co pchać się do latryny.	Bynajmniej bynajmniej, mój drogi Bazyli. MałżeństwoWydajesz się zapominać, że jestem żonaty i że jedynym urokiem małżeństwa jest wzajemne łudzenie się, niezbędnie konieczne dla obu stron. Ja nigdy nie wiem, gdzie przebywa moja żona, i ona nie wie, gdzie ja się udaję. Gdy się spotkamy, a zdarza się to niekiedy, że jesteśmy razem na jakimś obiedzie lub wspólnie wybieramy się do księcia, z najpoważniejszą miną opowiadamy sobie najniedorzeczniejsze historie. Pod tym względem żona przewyższa mnie znakomicie. Nigdy nie zabrnie w datach, gdy ja zawsze mam z nimi kłopot. Zdając sobie z tego sprawę, nie robi mi żadnych wyrzutów. Chciałbym nieraz usłyszeć je od niej, ale jej wystarcza, że wyśmieje się ze mnie.	Gadajże waszmość: kiedy one ludzie nie wiedziały, co to za dziecko, to jakimże sposobem teraz wiedzą? Dziecko przecie samo tego przypomnąćprzypomnąć	Ależ, wasza królewska mość, sprawa jest przecież bardzo prosta... Nikt nie śmie dotknąć świętej osoby księcia Walii; toteż gdy on popełni jakieś przewinienie, ja dostaję cięgi i jest to słuszne i sprawiedliwe, gdyż na tym polega mój urząd, tym zarabiam na utrzymanieChłopiec do bicia	Tak, ja! Rzucasz się na mnie, odwracasz ode mnie, który ci byłem prawdziwym przyjacielem, ale powtarzam: dla zwady potrzeba dwóch wrogów, a ja twym wrogiem nie będę i pomimo wszystko, pomimo twej woli pozostanę przyjacielem. Wiesz teraz, czego się masz spodziewać.	Nie ma żadnej krzywdy! Spłaciłem wierzycieli swoich i nic nie jestem dłużen nikomu. Zdawałoby się może że mam jeszcze jednego wierzyciela i ja sam tak sądziłem nawet, ale teraz wiem na pewno, przekonałem się, że tak nie jest!	To nietrudno, miłościwy panie! Zwyczajnie, gdy pułk idzie, zawsze kilkunastu ludzi w tyle się wlecze, a ten się na pół stajania został. Podjechałem za nim; on myślał, że swój, nie strzegł się i nim się opamiętał, jużem go porwał, gębę mu przydusiwszy, ażeby nie krzyczał.	To włóż-że perukę kiedyć to wadzi co oko widzi to gęba mówi! Nie dziw że ci wiek przypomnę, dobrze wiedząc kiedyś się urodził, anno jeszcze...	Oczywiście, że z podaniem wieku, ogólnie uznanego. Niczego jednak nie należy robić w pośpiechu. Chciałabym, ażeby było to tym, co „The Morning Post” nazywa właściwym związkiem i żebyście byli oboje szczęśliwi.	Kiedy on nie zna się na tym.	Skoro kości są raz rzucone i tak o tym postanowiłeś i umyśliłeś w statecznej rozwadze, tedy nie ma co dłużej o tym mówić; pozostaje jedynie zająć się wykonaniem.	Powiedz mi pan na co podkowy ludziom, którzy nie mają za co utrzymywać koni?...	Dlaczego tak dziwnie zachowywałaś się wczoraj? Czy to z powodu...	Doprawdy! Nigdy byś się nie domyślił! Otóż ci właśnie Stuartowie, Maccollowie i Macrobowie (którzy musieli płacić dwie daniny, jedną przymusową królowi Jerzemu, a drugą dobrowolną Ardshielowi) ofiarowali mu lepszą cenę niż jakikolwiek Campbell w całej Szkocji; a posyłał na wszystkie strony, by ich wynaleźć... aż nad brzegi Clyde i na bruk Edynburga... szukając, namawiając i prosząc, by przyszli tu, gdzie mieli zagłodzić Stuarta, a uradować ryżego psa Campbella!	Boję się! Wyznaję to ze skruchą. Na miły Bóg, boję się! Rotmistrz mię przestrzeli na wylot zatrutą kulą.	Ba! nie zawsze się ma do czynienia z Niemcem tak tchórzliwym jak ten komendant Częstochowy. Wspomnijcie sobie tylko Tarnowskie Góry!	I list księcia pana do komendanta birżańskiego! Co ja, nieszczęsny, teraz uczynię?!... Zginąłem na wieki!... Bogdaj mi kula w łeb!...	Nie oskarżaj pan tak lekkomyślnie Trzeba we wszystkim postępować legalnie. Rozkaz uwięzienia przyszedł z góry, rozkaz uwolnienia też musi przyjść z góry. Napoleon powrócił zaledwie dwa tygodnie temu, zatem rozkazy umarzające kary są rozesłane dopiero co.	A żebyś ty mi chciała wytłumaczyć, co to znaczy! Gdybyś mi tylko zechciała powiedzieć prawdę. Ja bym ci wszystko wytłumaczył...	Co to jest?	To co?	Tylem się wody w Pilicy ożłopał, że rychło patrzeć, jak mi się ryby w brzuchu wylęgną, ale to lepsze od wody.	Jak mogłam kazać? Za jaką zbrodnię? Czyż ona nie była mą drogą towarzyszką, słodką, wierną, wdzięczną? Kłamiecie, mordercy: posłałam ją, aby szukała ziół lekarskich, i nakazałam wam, byście jej strzegli w drodze. Ale ja powiem, żeście ją zabili, i każę spalić was na wolnym ogniu.	Złote, kochane dziecko!... No, dajmy spokój koncertowi i tym aktorom, bo już widzę, że nie dogadamy się pomimo twego doświadczenia	Jednak jesteś ciekaw, co w gazetce będzie stało a jednak żaden nie wytrzyma, żeby go nie przeczytać.	Niczym! Chce mi się tu czytać. Może się pan o mnie nie kłopotać. Zostanę, póki mi się podoba.	To bardzo dziwna kartka A jak to się stało, Pawle, że to pismo ma pan przy sobie i to odpieczętowane?	Na czysto teraz z nami, jak mawiał mój ojciec, kiedy mi wymasażował skórę, że świeciła jak świeżo garbowana. Zostawiam pani mój adres i nie mówię nic, tylko przypominam, że pani mi wszystko mówić będzie listownie... wszystko!... No, słowo?...	A Cztan i Wilk ostawili tu was w spokoju? Bo to oni radzi na Jagienkę patrzyli.	Ale nie gniéwajże się Józku	Och, z tymi groźbami!... Lepiej niech wasza książęca mość nie rozmawia i leży spokojnie. Powiem otwarcie, że od bardzo dawna, bo od jakich czterech tygodni wyspałam się pierwszy raz tej nocy porządnie pod pańską opieką.	Są przewyborne Trzymaj się ściany; tam nie ma balustrady. Ale schody są pod stopami zupełnie pewne.	Wszystko mówi samo to, że tu jestem, odezwał się hrabia; missja moja niefortunna skończona, powracam i siedzę w Warszawie... myśląc cioci służyć, bawić się i okrutnie bałamucić.	A! jak się macie panie Marcinie. Co słychać w miasteczku? sprzedaliście żyto? po czemu?	A ja wam pięćdziesiąt rubli nie zapłacę ani chałupy dla szwagra nie zbuduję.	Mercedes żyje, Mercedes pamięta! Ona jedna cię rozpoznała, jak tylko zobaczyła cię po raz pierwszy, a nawet zanim cię zobaczyła, poznała cię po głosie, Edmundzie, po twoim głosie. Od tej chwili idzie krok w krok za tobą, śledzi cię i lęka się. Ona nie potrzebowała pytać, czyja ręka wymierzyła cios w pana de Morcerf.	Tak, tak... No, ale proszę cię, panie Stanisławie, co za fatalność!... Ty wypłacasz mi za pół roku pięć tysięcy... Czy byłeś łaskaw przynieść pieniądze?	Dobrze mówisz, panie bracie ot, dla kompanii uczyńmy to.	Jak to wrzucił? Przypadkiem czy naumyślnie?	A więc dobrze. Przysięgam, że pani nie zdradzę.	Ty zawsze błaznujesz! Czy dajesz mi audiencję na schodach?	Głową muru nie przebiję!	Nie chcę!	Precz i nie prześladujcie mnie dłużej.	A teraz pocznij wrony od wisielców odganiać! Nie zbraknieć tu roboty.	Cóż ci to dziś jest?	Tak, zdaje się.	Zdawało mi się że pan mówił o tylko jednej egzekucji.	Otóż, moje dziecko, dlatego właśnie musimy teraz pozostać tutaj, gdzie jesteśmy. Tutaj jesteśmy bezpieczni. Tak! A teraz połóż się znowu i śpij.	W takim razie mam u pana sześćdziesiąt rubli za stajnię, której pan Krzeszowski nie opłacił.	Właśnie miałem honor ją powitać ale nie dostrzegłem pańskiego ojca.	Z wami... on, ja, moi ludzie, czeladź. My, stare kmiecie, jesteśmy do swobody nawykłe, do ostatniej kropli krwi miru bronić będziemy. Kneź mir łamie, niech głowę da!	A, prawda! odparł młody spokojnie, ale one płyną i rozpłyną się. Rozbiją się o Poznań jak fale o skałę!	Babka kazała mi przetańczyć z panem walca, ale jestem tak zmęczona, że gdyby pan odmówił...	Cóż jej się stało?	I wy strzeżcie się!...	Na ile kroków?	Postanowiłem, odezwał się po chwili, życie poświęcić poszukiwaniu prawdy.	Uspokoiłam się weselsza jestem.	Wydawca wstał z westchnieniem. rzekł, kładąc rękę na ramieniu Podróżnika w Czasie.	A cóż? widziałeś Cezara? co nam powiesz o zdrowiu jego?	Co za wybrzeże? Mówiono o łaźni...	Niechby się spalili ci bogacze, prawda, Władku?	Słyszałam, że się żeni?	Jam zawsze mówił że wy, Bystry, uczciwy człowiek i że wam się krzywda dzieje, ale ten hajduk Kajdasz!...	Ale czy ono zatonęło? Zawsze wyczuwałem od tamtego czasu jakąś tajemnicę wokół naszego Nostroma. Myślę, że chciałby teraz, w obliczu śmierci...	Hm... prosta rada: depeszuj pan do Koborowa, by panu te dokumenty wysłali.	Ja mówiłem tylko, prosz pampsora, że tekst przed rozdaniem należało przejrzeć.	Może duch tego chłopa?...	Ach, panie dałby Bóg, aby Oskar usłuchał pana. Wciąż mu powtarzam: „Naśladuj pana Godeschal, słuchaj jego rad!”.	Dobrze, Ned Panie maszynisto! każ zwiększyć ciśnienie pary.	Krzysztofie, biegnij po Bianchona i sprowadź mi kabriolet!	Masz do niej złość!	No dalej panie kacie, czyń swoją powinność.	Ona istotnie ma pasję do pracy!	Tak.	Ale inicjatywa zerwania od pani wyszła?	Ale jak?	Bo jest za małe i za ciemne.	Kobieta zakończył ze śmiechem.	Uhm! Niby że obydwaj jesteśmy zakochani. Tyle podobieństwa.	Zaczekaj, Fryc Was, gospodarzu, dworskie pola ze wszystkich stron otaczają?	A babirusa żywababirusa	Ach, proszę pani mówiła błagającym głosem, jakby chodziło o ułaskawienie od ciężkich robót ciągnęła figlarnym tonem	Dlaczego?	Ewka! daj pokój, daj pokój... Czego drażnisz człowieka!	Gdzie leży ta Brzozowa?	I w buzię?	Kogo?	Miałby więcej o dwakroć sto tysięcy rubli...	No o cóż chodzi?	No, a Kuźnice?...	Ognia!	Okrucieństwo, Zemsta, Śmiech, Śmierć, Odwaga zawołał rozweselony król.	Panelė sakė, jei gerai mokysiuos per visus trejus metus, dovanosianti man pabaigtuvėms Vytaudo portretą ir dar vyskupo Valančiaus... Jis daug, daug yra parašęs knygų	Przeczytaj no Antoś o Scyzoryku	W Stolpen! a, w Stolpen!
Tak. Myśleli, że poproszę ich o pomoc. Sama Joasia chętnie zrobiłaby mnie swoim plenipotentem. Ja natomiast podziękowałem im za emeryturę i zbliżyłem się do mieszczaństwa. Zyskałem u tych ludzi powagę, która zaczyna trwożyć nasze sfery. Myśleli, że zejdę na drugi plan, a widzą, że mogę wysunąć się na pierwszy.	Księże, rozumiem wszelkiego rodzaju złodziei, rozumiem szubrawców urzędu kanclerskiego i parlamentu, ale nie rozumiem pana. FilozofBez żadnego interesu, z czystej jeno przewrotności podtrzymujesz tezę, którą tamci stosują dla własnych korzyści. Jesteś tedy od nich gorszy, przewrotniejszy i nikczemniejszy, a pańska bezinteresowność czyni twe zachowanie po prostu ohydnym. Pogardzam tobą, księże!	Sam pewno nie wiedział, dlaczego wydał taki rozkaz. Tak mu się z rozpaczy wymówiło, żeby wyglądało, że się coś robi. Potem przez dość długą chwilę staliśmy w pogotowiu, następnie czołgaliśmy się po torze kolejowym, bo pokazał się jakiś aeroplan, a szarże wrzeszczały: „Alles decken! Decken!” Okazało się, oczywiście, że to nasz, ale już go artyleria przez pomyłkę zaczęła ostrzeliwać. Więc wstaliśmy, ale znikąd żadnego rozkazu. Aż tu wyrwał się jakiś kawalerzysta i jeszcze z daleka krzyczał: „Wo ist Bataillonskommando?” Komendant batalionu wyjechał mu na spotkanie, tamten podał mu jakieś pismo i pędził dalej na prawo. Batalionskomendant czytał sobie po drodze to pismo i raptem jakby zwariował. Wyrwał szablę i pędził ku nam. „Alles zurück! Alles zurück!”	Pan, niedyskretny? Och, przecież to dla nas wielkie szczęście, że dzięki panu możemy o tym opowiedzieć! Gdybyśmy chcieli ukrywać piękny czyn, który nam ta sakiewka przypomina, nigdy byśmy jej tak nie wystawili na widok. O, chcielibyśmy rozgłosić tę historię całemu światu, wtedy może by zadrżał nasz dobroczyńca i po tym moglibyśmy go poznać!	Po chwili zamruczał, jakby do siebie:	Posłuchaj Patrz, co zrobił dla ciebie ten Bóg, którego ty nie chcesz uznać nawet w ostatniej chwili życia. Dał ci zdrowie, siłę, pracę, a nawet przyjaciół. Dał ci też życie spokojne, jakie powinien wieść człowiek o czystym sumieniu. A ty, co zrobiłeś, zamiast korzystać z tych darów Pana, które przecież tak rzadko zsyła w całości ludziom? Oddałeś się próżniactwu i pijaństwu, a po pijanemu zdradziłeś najlepszego przyjaciela.	Słyszałem wieści o ukrytych Krzyżakach po drugiej stronie rzeki.	Co mnie tu robić? żeby mnie jednemu nieszczęście robiła, niechajby już... ale tamtych szkoda! Zaco oni od niej łajania i szkody znoszą? Może pieniędzy jej dać, wszystko oddać i z chaty wyprawić? Jużbym, zdaje się, teraz tak i zrobił, już zdaje się i nie lubię ja jej teraz... a jednakowoż żal mnie ją na ostatnie zatracenie w świat wypędzać. I grzech na duszę wezmę, kiedy wypędzę. Przed świętym ołtarzem przysiągłem, że nie opuszczę aż do śmierci? ha? I tak źle, i tak jeszcze gorzej! co mnie tu robić?	Czuję że to wyznanie doprowadzi mnie do utraty jedynego skarbu, który trzyma mnie przy życiu, ale byłoby niegodne oszukiwać panią. Nazywam się Pietro Missirilli, mam dziewiętnaście lat; ojciec mój jest biednym chirurgiem w St. Angelo in Vado; ja jestem karbonariuszem. Odkryto naszą schadzkę; powleczono mnie w kajdanach z Romanii do Rzymu. Wtrącono do kaźni, gdzie lampka płonęła dniem i nocą, spędziłem tam trzynaście miesięcy. Litościwa dusza zapragnęła mnie ocalić. Przebrano mnie za kobietę. Kiedy wychodziłem z więzienia i mijałem straże przy ostatniej bramie, usłyszałem, jak jeden z żołdaków przeklina karbonariuszy; dałem mu policzek. Zaręczam pani, to nie była czcza fanfaronada, ale roztargnienie. tuż za sobą, skaczę w ogród, padam o kilka kroków od kobiety, która się przechadza.	Moja? Moja? Ależ pan oszalał! Czy ja znam historię Grecji? Czy to ja włóczyłem się po tych wszystkich kraikach? Czy to ja doradziłem pańskiemu ojcu, żeby sprzedał twierdzę Janiny? Żeby zdradził...	Jestem pewny że prawie wszyscy kapłani i nomarchowie zrobią to, co będzie potrzebne do szczęścia Egiptu i zadowolenia waszej świątobliwości... Racz jednak nie zapominać, panie, że gdy chodzi o skarbiec Labiryntu, ostateczną decyzję wyda Amon...	Nie trać wiary, zobaczysz, że się zjawi, i to całkiem szybko.	Tak się na twoje szczęście trafiło, że pojutrze wyjeżdża pan Harbarasz z karawaną do Turek. Uproszę go, aby cię wziął z sobą, jako czeladnik jego pojedziesz. Masz mu pilnie i wiernie służyć w drodze, posłusznym być i poczciwym w każdej okazji, złej czy dobrej. Nie dlatego jeno, abyś mnie wstydu nie zrobił, ale dlatego, żebyś na siebie szkody i biedy ciężkiej nie sprowadził, bo to ci powiadam, że jak co przewinisz, jak się tej służby godzien nie pokażesz, z wozu ciebie pan Harbarasz zrzuci i samego zostawi, choćby to na pustyni albo między ludożercy było.	Daję słowo, że nie wiem, co ze sobą robić. Dwadzieścia razy obejrzałem ogród; no i cóż? widzę, że piękny, że drzewa kwitną, że trawa zielona, ale co to dla mnie za „papier”. Byłem na łące zobaczyłem, że drzewa wielkie, że wilgoć i że nie ma na czym usiąść.	Przyślijcie mi któregoś ze swoich ludzi w przebraniu pokutnika, to mu dam. Jego habit utoruje mu drogę aż do samego rusztowania, odda papier starszemu bractwa, a ten wręczy je katowi. Tymczasem daj o tym znać Peppinowi, żeby czasem nie umarł lub nie oszalał ze strachu, bo byśmy wydali niepotrzebnie pieniądze.	A czemu ty, Meir, sam do swego domu nie idziesz? Twoja bobe i twój zejde dawno już rybę i łokszynęłokszyna	Bajki, prześwietny sądzie. Mnie na to pani nie weźmie.	Gdybym o tym wiedział, nie przeklinałbym tak swego lekarza za to, że mnie tu wysłał. Czy... jesteś sama?	Ja nic. Jestem zupełnie, zupełnie spokojna. Bo przecież tutaj, prawa, panie? żadnego piśmiennego dowodu na to, co pan powiedział, być nie może. Jakiż tu może być dowód na piśmie? Skąd by tu wziąć taki dowód! Skąd wziąć, o Boże! Prawda, panie?	Na bogów słońca i księżyca! Toż-ż-ż ten s-s-smyk na ś-ś-śmierć osz-szalał! S-s-spojrzyj tylko, boć oczom twoim dano oglądać s-s-skarby, jakich nie widział żaden z ludzi! Dopuszczę cię do tej łas-s-ski, zanim zamkną się twoje olś-ś-śnione oczy!	Nie o drugim. Cały drugi front, za przeproszeniem, to kawał wymyślony dla frajerów.	O patrz, właśnie przechodzi kapichrust. Nie! popatrz tylko na naszego Saint-Loupka; patrz, jak on wyrzuca nogami i spójrz na jego facjatę. Czy powiedziałby kto, że to podoficer? A monokl, ha, ha, ten sobie lata.	W garnczek wsadzałyśmy razem, ale sama ucinałam, to la mnie zakwitła!...	A takito dobry kowal bywało w Rudni, jak przyjdziesz czy z radłem, czy z podoskiem, czy z kosą, czy z siekierą, to niéma roboty, jak kiedy on stanie do młota. Już ja to doświadczyłem, że i mocno i sumiennie robi, i taki majster z niego dobry.	Podatki nie wiem dlaczego, znowu zmniejszyły się i nie napływają w takiej ilości, jak rachowałem. Ale i one rozeszły się... Racz, wasza świątobliwość, pamiętać, że mamy pięć nowych pułków. Więc około ośmiu tysięcy ludzi porzuciło swoje zajęcia i żyją na koszt państwa...	Ach! Więc to Dick! Jeśli to Dick, to już mogę być o ciebie spokojny. Silny on i sprężysty jak te małe koniki stepowe.	Widzicie panowie, ja sobie od razu pomyślałem, że jeśli tak, to ja mógłbym to przedstawić spokojnie panu rektorowi, jak mnie o to będzie pytał. Mam mu dzisiaj wieczorem zanieść oskarżenie	A niby dlaczego? Jak jesteśmy teraz szwagrami... Właśnie powinniśmy być „na ty”. Co by ludzie powiedzieli? Dawni koledzy i szwagry do tego, żeby „na pan”?...	Chodź do mnie.	Co słowo to oskarżenie i to bardzo ciężkie	Co to za błazen?	Dwóch ludzi weźmie konie wiuczne i wyjedzie natychmiast z miasta ku Dębowej. Przez miasto jechać wolno, za miastem puścić konie w skok i nie ustawać aż w lasach.	Dziękuję pani, to bardzo miłe	I nie myśl dużo w samotności.	Ja... Ale tylko przez jedną ulicę... Mówiła, że wyjeżdża na parę dni... tłomaczyła się wylękniona Madzia.	Jak Boga kocham, nie wiedziałem, że w tem jest jaka różnica.	Jeszcze nigdy nie miałam bukietu; jaki ładny!	Lekarze sądowi to dranie Niedawno temu jakimś trafem wykopano na mojej łące szkielet, a lekarze sądowi powiedzieli, że ten szkielet był zamordowany jakimś tępym narzędziem w głowę, i to przed czterdziestu laty. Ja mam lat trzydzieści osiem i zostałem aresztowany, chociaż mam metrykę chrztu, wyciąg z ksiąg stanu cywilnego i paszport.	Lordzie Henryku, wcale się nie dziwię, że świat uważa cię za nadzwyczajnie złośliwego.	Musimy tam zajechać... a przewrócimy wszystko, mości mruku, do góry nogami. Prawda, Heleno?	Nie będę mógł o dwunastej, mam klinikę.	Nie wiem.	Nie znasz? Ekspedytor nasz przecież...	Nie, nie! Proszę nic nikomu nie mówić!	Nigdy! Owszem, on złożyłby wam piękne obietnice i przyrzeczenia, zabrał klejnoty, a potem przepadł. I nigdy w życiu byście już ani o nim, ani o signorze Elisabecie nie posłyszeli.	No, no, nie bój się! Nikt u mnie psa nie ukrzywdzi. Przyjdź jutro w południe na tę samą ławkę. Przynieś pieska ze sobą. A wybierz tego, który jest według ciebie lepszy i ładniejszy. Przyjdziesz?	Nu, my znamyznać (z ros.) mruknął znacząco, próbując różnymi sposobami wypytywać o niego. Nawet już tabaką częstował, ale wszyscy tak gadali cięgiemcięgiem (gw.) A ja mówię, że mieszka u was w chałupie!	Skąd ksiądz wie o tym? Ja tego nie wiedziałem.	Także to waść mówisz?	Tego nie wiem Mogli nie znaleźć statków u przewozu... Mogą w świątyni stawiać opór...	Tobie, królu dali bogowie mądrość, energię i szlachetność, więc tyś nasz... Ty jeden z władców ziemskich możesz być wtajemniczony, bo ty jeden potrafisz wykonywać wielkie rzeczy... Toteż zdobędziesz taką potęgę, jakiej jeszcze nie dosięgnął żaden człowiek...	Tym więcej, tym więcej ocenić powinnaś to bohaterstwo miłości	Uwziąłeś się na damy dworskie, przyjacielu, Sancho i bardziej mi dokuczasz niż aptekarz z Toledo. To niesprawiedliwie z twojej strony.	Wcale jej do twarzy w tym czerwonym staniku, niebieskiej spódniczce i płaszczu spiętym na ramieniu srebrną broszą. Podobne, choć mniej szlachetne typy kobiet spotykałem w Peru, krainie starożytnych Inków i Keczua.	Wielki Tydzień! Gdzieżbym to gorzałkę piła!	Wynajmij jaką kobietę, żeby go otruła. Wystarczy parę rupii i nikt nie będzie wiedział.	A zkąd jedziecie? pytała stara.	Aha!... skinęła głową z powagą.	Ar tą lietuvninkę?	Boże uchowaj!	Byłaś w klasztorze i wyszłaś z niego na zgubę mojego brata.	Czegóż ja się mogę nadal od pani spodziewać jeżeli początek jest niefortunny?	Czeka na ciebie.	Cóż dalej?	Dla konkurentów my obaj niezbędni jesteśmy z osobna. Dla kolekcjonera kot, mości książę, a Yetmeyerowi potrzebny kardynał.	Dla mnie i jedno i drugie.	Dlaczego?	Jacht zgodnie z rozkazem stoi w Martigues.	Jaki Jędruś?	Laudetur Jesus Christuslaudetur Jesus Christus (łac.)	Literalnie nikomu Zależy nam na tym ogromnie. Nawet pańskiej przyjaciółce, pannie Dufayel.	Magyarul?	Meir! Ja wiedziałam, że ty obietnicy swej dotrzymasz i przyjdziesz!	Msuri, msuri! Bwana kubwa jeść zaraz.	Mój drogi ojcze, żenię się z Laurą.	Najdalej za dziesięć dni muszę być we Frankfurcie	Niech babcia opowie o zegarze	Niech pani zgadnie.	No, a ty, Dżek, czym będziesz?	O!	O! każdej! o! wszystkie!	Pannę Brzeską... Ona teraz wszystko znaczy w domu, ja nic...	Pytam ci siępytam ci się	Siostruniu!...	Skrupulatnie	Sobaczka!	Spod trójki.	Tak, panie.	Tak.	Ten, ten, proszę pani.	Tra ta ta! tra ta ta! Trzeba mieć większe niż mój osioł uszy, ażeby chcieć się przekonywać o tym. Przecież i tak widzę dobrze, że dopiero kilkadziesiąt kroków odpłynęliśmy od brzegu. Rosynant i osiołek stoją tam, spoglądając ku nam żałośnie.	W swojej własnej osobie! Ned, panie, pędzący za swą nagrodą!	Widziałem. Tam obraz Matki Boskiej, cudowny obraz.	Witaj, czcigodny sługo pański!	Więc dwa tysiące rubli?	Wolałbym, żeby był Ulryk	Wszelako przespać się będzie nam wolno?	Za wielka wiara w siłę męską, a za mała w naszą.	Zrobimy, co w naszej mocy.	Ów zaś zgodził się?
Osiemdziesiąt... może sto... może sto pięćdziesiąt rupii; lecz płaca jest rzeczą najmniejszą w tym zawodzie. Co pewien czas Bóg zsyła na świat ludzi... i ty jesteś jednym z nich... którzy mają ochotę wyprawiać się z narażeniem życia hen w świat i zasięgać wieści... dziś, dajmy na to, o sprawach dalekich, jutro o jakiejś ukrytej górze, a dnia następnego o jakichś ludziach z sąsiedztwa, którzy zbroili coś niemądrego przeciwko państwu. Takich niespokojnych duchów jest bardzo mało, a jeszcze z tych niewielu, zaledwie dziesięciu się może na coś przydać. Do tych dziesięciu zaliczam, rzecz szczególna, tego babu... Jakże więc wielkie i upragnione musi być zajęcie, które bezczelnością napawa serce Bengalczyka!	Właśnie, że dla nikogo. Od paru lat ona się burzy na jego życie. Co prawda, być żoną gracza, niewesołe. Teraz chce od swego wpływu i przykładu ratować syna. Wziąłem sprawę na siebie.	Naturalnie robisz mi pan na lewo i prawo opinię człowieka ekscentrycznego; według pana jestem jakimś Larą, Manfredem czy lordem Ruthwenem. Gdy już się pan przyzwyczaiłeś do mojej ekscentryczności, próbuje pan zrobić ze mnie człowieka banalnego. Mam być nagle kimś pospolitym, wręcz prostakiem; a w końcu przychodzisz tu pan i żądasz wyjaśnień. No wie pan, to doprawdy jakieś żarty.	A to się do nas przenieście na zwiesnę, kiej wam u tej suki tak źle...	Bądź cierpliwy, Przyjacielu całego świata! Chciałbym ci ja mieć te lata, na które tak się dąsasz. Wypróbowałem cię w kilku drobnych okolicznościach. Nie będzie ci to zapomniane, gdy będę zdawał raport sahibowi pułkownikowi.	Co ty tam prawisz, baju przecież to się mnie nie tyczy, ja chodzę zawsze dobrze odziany, łat na mnie nikt nie widział, jeżeli się dziura na sukni czasem zdarzy, to od zbroi, nie od starości.	A gdyby pan wiedział, z jakim uczuciem czytałam gazety, wieści, że bijecie, bijecie na miazgę, że ich po polsku ścinacie z ramienia!	Był na wojnie?	Fiesole, Fiesole Czy pamięta pani ten krużganek na górze pod franciszkańskim klasztorem i ową ławkę kamienną, z której widać Florencję, całą w złotej śreżodześreżoga	Myślę, że to jest wykluczone. Skąd, u licha, przyszły ci na myśl takie podejrzenia? Krzyś jest jeszcze młody, ale zawsze był rozsądny.	Na południu	Ratunku! Na pomoc!	Toteż chodzisz po ziemi, między cichymi i poczciwymi dziećmi bożymi jak złośliwy napastnik, a śmierć i morderstwo leżą na twoich śladach, choć krok twój jest taki swobodny, niewinny, lekki, iście chłopczyński.	Bo to jest delikatny prezent... Musimy Zgierskiemu wywdzięczyć się w jakiś sposób za jego serce dla nas... nawet dla ciebie...	I owszem! chłopiec się był utresował u nas, niczego! Słyszę, kobiety za nim szalały, ale pod koniec źle o nim mówiono, szulerował, brzydka rzecz...	Bo... bo Margośka takie miała... i na jarmarku widziałem... i... i... strasznie mi się podobają!	Nie rozumiem nawet, skąd wieść o tej sprzedaży mogła się rozejść, bo ja nie mówiłem o tem nikomu i nawet zależało mi na tem, by się nie rozeszła.	Abo to wychody małe? Już nie wiada, skąd brać na wszystko...	O, rodzice prawdopodobnie nie przyjechaliby na pogrzeb	Bo siedzę bez surduta i pozwolisz, że go nie włożę. Trochę tu ciepło, ale transpiracya zdrowa rzecz, a już ten skrzydlaty drobiazg to przepada za gorącem.	Trzeba iść spać. Za późno jest, aby rozmawiać o sprawach, które cię tu sprowadzają; jutro znajdziemy odpowiednią chwilę. W południe jemy tu trochę owoców, okruszynkę chleba i pijemy szklankę białego wina; obiad jemy jak paryżanie, o piątej. Taki porządek. Jeśli chcesz obejrzeć miasto lub okolicę, jesteś wolny jak ptak. Darujesz, że moje interesy nie zawsze pozwolą mi towarzyszyć ci. Wszyscy tutaj może ci będą powtarzali, że ja jestem bogaty; pan Grandet to, pan Grandet owo. Niech sobie gadają, takie gadania nie psują mi kredytu. Ale faktem jest, że nie mam grosza, pracuję w moim wieku jak młody czeladnik, który ma za cały majątek lichy ośnik i parę tęgich rąk. Zobaczysz może niedługo sam, co kosztuje talar, kiedy go trzeba wypocić. No, chodźmy. Nanon, świeca?	W nędzy i w dzieciństwie miałam ją ciągle za chleb powszedni dziś już nie kosztuję jej oddawna.	Wynoś się razem ze swoją piękną księżniczką! nie zatrzymuję.	Nigdzie nie biegaj! Jak będziesz biegała, dostaniesz kamieni w brzuchu. Zapisuję ci taką wodę, z której zrobisz mu kompresy. Co sześć godzin nowy kompres mu przyłożysz. Jeśli stan się nie poprawi, wezwiesz mnie. Postawię mu wtedy pijawki.	Dosyć! dosyć boski śpiewaku; nie zdołasz nigdy odmalować nam wdzięków i powabów nieporównanej Altisidory, która nie umarła, jak pospólstwo mniema, ale żyje jeszcze w stugębnej sławie i ożyje pomiędzy nami, jak tylko Sancho Pansa powoła ją do życia próbą, którą wycierpieć musi. Więc, o Radamancie, ty, co rządzisz ze mną w ciemnych Lety otchłaniach, ponieważ wiesz, jaki jest wyrok niezmiennego przeznaczenia, żeby ta piękna osoba zmartwychwstać mogła, mów prędko, ażebyśmy nie ociągali się z chwilą, w której ją ujrzymy. Zaledwie Minos wyrzekł te słowa, Radamant powstając, zawołał:	Dawać przynętę, jaka jest pod ręką Myślę, że gdy tak dalej pójdzie, to się lepiej wam opłaci łowienie „kosmate”.	Gryźcie go do żywego, zgłosi się do mnie Zaskarbię sobie jego względy, poskramiając was; ma stosunki w ministerium, capnie się przy tej okazji jakąś profesurkę albo traficzkętraficzka	Hej mosaniemosanie ozwał się.	Ja wiem, że musimy Więc po co mnie pytacie się, czy pozwalam.	Oszusta! Zdecydowanie, uparłaś się pani pewne wypadki łagodzić, a inne wyolbrzymiać. Pan Andrea Cavalcanti albo raczej powiedzmy pan Benedetto ma być oszustem?! Myli się pani, pan Benedetto to ni mniej, ni więcej, tylko morderca!	Pewno że będziemy, wżdywżdy (daw.)	Proszę mi wybaczyć jak to się stało, że tego człowieka umieszczono w takim Chelmsfordzie? Takie więzienia są wszak przeznaczone specjalnie dla miejscowych delikwentów.	Spryciarz z ciebie, kamracie Za mną, marynarze!	Widzisz! A śmiejesz się, kiedy ja mówię poważnie!	„Powiedz twemu panu, że jego eminencja dobrze jest usposobiony dla niego i że prawdopodobnie los jego zależy od widzenia się z kardynałem”.	Bądź spokojny. Znajdziem tu inżynierów kolejowych i morskich, i wojskowych... Mnie nie o nich chodzi, ale o człowieka, który by gadał za mnie nie pytaj.	Robić nie nie robię, ale... staram się...	Panie Randolph, jesteś komiczny jak Don Kiszot, walczący z wiatrakami. Wyobrażasz sobie coś i udzielasz przestróg ojcowskich. Jest to, zaręczam, zbyteczne zgoła. Mr. Thauret nie uczynił nic takiego, jak pan przypuszcza.	Panie wielki, oto tam wieś murzyńska, a tu kobiety pracują przy manioku. Czy mam podjechać ku nim?	A mnie też nieletko, nie...	A! No tak, zapewne, dlaczegóż nie? tylko to może posiadać tłómaczenia najrozmaitsze. Cnota! Ale jaka? jest dwadzieścia tysięcy cnót! Synowska, małżeńska, ojcowska, obywatelska, kupiecka, europejska, afrykańska...	Ba! ba! nie jest pieprzem piérwszy lepszy liść bobkowy Być pieprzem społeczeństwa równie trudno, jak solą.	Bo skoro tylko powiem A, zaraz zechcą, żebym powiedział B...	Cicho tam!...	Droga pani nie mieszajmy Boga do tej sprawy, chyba że to ma być aluzja...	Dziecko jest jeszcze? Nie oddaliście rodzicom?	Jak będzie co złego, to nie pojedziesz. I tak byś lepiej nie jechał.	Jak? Windera?... Nie przypominam sobie.	Jakoż to? Onym oczkiem? Nie może być.	Korzystamy z pewnych wskazówek. Lecz gdyby nam bodaj w tej chwili zginęła która, pomarlibyśmy tu z głodu...	Mają oczy a nie będą widzieli; mają uszy, a nie będą słyszeli!	Małżeństwo nie byłoby możebnemożebny (daw.)	Może nie mają albo zapomnieli.	Mówić nie mówił, ale ja wiem...	Nic nie wiem.	Nie mogę...	Nie rozumiem.	Nie wiem	Nie wiem.	O, ze mnie to nic nie będzie pomyślał	Panie hrabio Jakiś pokutnik chce z jaśnie panem mówić.	Pewnie ale coś tam słudzy gadali, że zachorzał.	Prawda, że to pani nie zajmują te wiejskie kłopoty.	Sakowicza więzić nie mogę, to poseł!	A chyba.	A czy jego filozofia daje panu szczęście?	A pomsta nad Jurandową krwią? Wolą oni pomstę niż miód i wino, a że przyczyny mają, to mają. Straszny im był pan ze Spychowa, a co w ostattku sił uczynił, to do reszty ich rozjadłorozjadło (daw.)	A tak, tak, święta prawda, jak nieboszczykowi memu wiecznego zbawienia pragnę.	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	A więc mów.	A żonę, jakżeś waćpan znalazł żonę?	Aha! Tak właśnie myślałem. Czy ten drab wierzy pani?	Ale słuchaj; po tym, coś tu widział, powinieneś wiedzieć, że można mi zaufać, nieprawdaż?	Dam ci egipskiego ale ty mi dasz kawałek chleba.	Dla robotnika, który żył jeno z pracy i złamał nogę, spadając z rusztowania.	Do Juranda ze Spychowa.	Dopókiż tak mój los pozostanie nierozstrzygnięty?	Dzika, dziewięćdziesiąt jeden. Dobrze. Słuchaj, Szablon, żeby o tym ani słowa. Pogadajmyż raz, jak ludzie.	Gajkoś! Toć tu...	Gdybym jechała, pani, to co?	I koń pod nim tatar zacny, jak lepszego u chanachan odpowiedział wachmistrz.	I owszem, bardzo proszę.	I zastałbym tylko samą panią?	Jakie zmartwienie?	Nieśmiertelnąś chwałę pozyskał!	No, to już sobie tydzień odsiedział	Ot tak, z uniżoną prośbą przyjechałem do pana prezesa, niby po starej znajomości.	Po co ty jego wołasz? On ma język urżnięty.	Powinno pocieszać cię przekonanie że robisz wszystko, co możesz.	Sama mnie pani przed chwilą wypędzała.	Stworzył Umowę społeczną	To dobrze. Włóż ją zaraz.	Umie panienka robić pończochę?	Wejdę do miejsca Przedziwnego Tabernakulum, wejdę aż do samego przybytku Pana	Więc Nagórski, jeszcze w intymnym zbliżeniu z Nike, spy­ta z akcentem roztargnienia:	Więc może pojedziemy już do domu?	Więc, według twego zdania, Sewerko, ażeby miłość była w dobrym gatunku, trzeba kochać świętego?...	Wójt jest?	Zgotuj, a zaraz!	Śmierć, Danse macabre, Jedzenie rzecze Sancho
A to ci papuga z tego notariusza Jeśli dalej tak sobie będzie poczynał, trzeba będzie mu skrócić język.	O, ja ją uwielbiam. Ledwo mówi, biedactwo, a już myśli o wszystkich, tylko nie o sobie.	Jużto jeżeli mam prawdę powiedzieć, odezwała się po jego wyjściu sama pani: nie zaszkodziłoby, ażebyś jegomość trochę służbę odświeżył. Wszystko to stare graty i niewiele warte, a za ręce się trzymają, aby was okradać. Człowiek ten wygląda na bardzo uczciwego, a wojskowy, to do porządku nawykły. Moja rada, żeby go choć na próbę przyjąć.	Czy to skutek wstrząsu psychicznego?	W moich stosunkach z tym człowiekiem nie ma nic urzędowego Zaszedłem raz wieczorem do jego sklepu, powiedziałem, kim jestem, i przypomniałem mu o naszym pierwszym spotkaniu. Ani mrugnął. Powiedział, że się ożenił i ustatkował, a teraz pragnie tylko, żeby mu nie przeszkadzać w prowadzeniu niewielkiego interesu. Obiecałem na swoją odpowiedzialność, że o ile nie popełni czegoś rażącego, policja zostawi go w spokoju. To było dla niego bardzo ważne, bo wystarczało mi szepnąć słówko w urzędzie celnym i zaraz by otworzyli w DoverDover	Gdzie bądź, w jakiś najciemniejszy kąt, z dala od lu­dzi. Widzisz, i tu nawet nie mogę. Samotnik, Strach, Kondycja ludzka, Kobieta, Mężczyzna, ZbawienieCzłowiek, stworzenie, sprzęt każdy ma dla mnie jakiś grymas niepewności i lęku, trwogi czy złej wróżby. Niepokoi mnie wszystko, na co spojrzę, i wydaje mi się, że wszystkiemu, na co popatrzę, ten niepokój udzielać się musi. Kunicki powiada, że to od picia. Ja przesycam wprost atmosferę tym przenerwieniem, w krótkim czasie potrafię zatruć nim każde miejsce, gdziekolwiek spokoju szukam. Po prostu wierzę, że to się nawet martwym przedmiotom udziela. Gdy sam w pokoju jestem, gotówem przysiącgotówem przysiąc	Ach, zbadałeś to pan, widzę!	Co mi jest? Nic, nic ot wiész, dręczy mię to, że nie mogę dowiedziéć się, kto jest ta kobieta?	Czy mogę tam wejść?	Czy pani dobrodziejka weźmie taką combinaisons?	Cóż mam zrobić, Maltańczyku nie możemy cię tak zostawić ani nie możemy zostać.	Daję to co niosę, ofiaruję co mi powierzono Z siebie, choćbym rad, nie mogę nic. Nie przystałoby mi też z pasterzem się targować.	Dokąd? Czy tam?	Gotowam nawet męczeństwo przyjąć dla ciebie! Nie, nie mówmy o tym. Jutro rano powiem ojcu i zaraz ci napiszę. Czekaj na mój list, nie przychodź przedtem!	I ty tej jednej nienawidzisz.	Jak to?	Jakże, grosza potrzeba, paszy też lala (gw.) mówił cicho i z taką dobrocią, że Hance stajała dusza, a serce zaczęło się trzepotać radością i nadzieją; patrzyła mu w oczy jak ten pies wierny i słuchliwy, że już w tym oczymgnieniu nie żałowała krowy ni niczego. Spoglądała ino pilnie, bez udręki w tę twarz umiłowaną, a słuchała tego głosu, co jak ogień szedł przez serce i rozgrzewał ją dobrocią i rozczuleniem.	Mój brat dwa lata temu, jak oddawał synka tak samo do wstępnej klasy, to on się doskonale urządził.	Mój nieszczęsny brat umiera z głodu, tam, na bagnie... Nie możemy go opuścić... To światło jest sygnałem, że przygotowaliśmy dla niego pożywienie... a tamto światełko wskazuje, gdzie mamy je przynieść...	Nie. Druga z rzędu, Sara, chorowita. Wiesz, kręgosłup, biedne dziewczę! Przejdzie to, jak upewniają doktorowie, tymczasem jednak skazana jest na całoroczne leżenie, Zofia ją pielęgnuje. Zofia jest czwarta z kolei.	No, nie trzeba przesadzać ale obiecałem i co obiecałem, tego dotrzymałem. Nie zapomnę chłopca zapisać do jakiegoś przyzwoitego gimnazjum. Wszystkie koszty pokryję. Jakże mu na imię, bo zapomniałem?	No, to słuchajcie, głuptasy, co powiem. Słuchajcie i przygotujcie się do wielkich rzeczy! Co wy rozumiecie w polityce? Wasza rzecz słuchać mądrzejszego!	O mój Boże! Jak ślicznie po yorkshirsku to powiedziałeś! Pierwsza próba i tak doskonale!	Oczom nie wierzę... i chyba we śnie widzę to, co widzę ale powiedz mi, piękna bogini, jakim cudem zeszłaś z Olimpu do Kiejdan?	Proszę posłuchać, prawie go nie znam: widzieliśmy się chyba ze trzy razy w życiu. To, co o nim wiem, pochodzi od księdza Busoniego i od niego samego. Mówił mi dziś rano o swoich zamiarach względem syna i dał mi do zrozumienia, że ma zamrożony znaczny majątek we Włoszech i że mu się już to sprzykrzyło. Włochy to kraj martwy, a on chciałby jakoś korzystnie zainwestować swoje miliony we Francji albo w Anglii. Ale pamiętaj pan, że choć ufam ogromnie księdzu Busoniemu, sam za nic nie ręczę.	To po co płaces?	To prawda.	To szkoda!	W każdym razie nie przedostaną się przez cieśninę Karabiny Ayrtona i Spiletta ich powstrzymają. Wie pan, że niosą na milę!	Wcale nie. Zastanów się nad tym, że kapitalizm jest prostą konsenwencją liberalizmu. Bezsprzecznie. A poza tym wyrwać z psychiki ludzkiej takie zakorzenione nonsensy, jak pojęcie równości, wolności, braterstwa. Człowiek nigdy nie był równy innym, nigdy nie był wolnym, a braterstwo to przesąd naiwnych. Braterstwo może być interpretowane tylko jako dyscyplina. Rodzinna i społeczna.	Więc co to było?	Zapewniam, że niewiele.	A cóż Pepita?	A gdzie jest szlachetny redaktor?	A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami!	A o czym u was śpiewają?	A za cóż mnie imać mają?	Ach, Gösto! Czyż mnie już nie kochasz! Wydaję ci się pewnie za brzydka?	Ale już się zaczyna, hrabio! Dlatego przybiegłem do pana.	Bardzo mała i już przechodzi.	Biedna!	Boksuję się świetnie i znam uderzenia, do których wykonania niezbędna jest postawa byka atakującego na rogi zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej; flirt, zaloty..	Borowicz za gadanie po polsku zostaje na dwie godziny w kozie...	Chodźmy na dół, przerwał Dobek.	Ciemięgo!	Co waćpanu jest?	Co waćpanu takiego? na Boga! nie krzyczże tak!	Cóż, byłeś?	Daj	Dajże Bóg zdrowie mojej i twojej!	Dlaczego?	Dlatego, że ludzie nie mają wiary, że oszałamiają samych siebie.	Dobry byt więc ziemski celem waszym?	Dobrze!	Dziękuję, panie kapitanie	Dziś za ciemno na jazdę.	Gdybym mogła płacić!...	Gdzieście byli na spacerze?	Gdzież mamy szukać? Wżdy w baszcie ich nie masz.	Goriot	I kończyć nareszcie!	Idź, Jantoś, idź...	Ilekroć będziemy sam na sam, mów mi po imieniu.	Ja odpowiadam w jego imieniu, gdyż on chwilowo nie może cię przyjąć.	Jakżeż zdrowie?... bo wczorajsze przedstawienie musiało dyrektorową dosyć kosztować?...	Jeśli chcecie je poznać, podejdźcie i zapytajcie pozycja szermiercza (gotowości do walki); także wezwanie do zajęcia takiej pozycji., po czym dodał:	Kartki. Trzy dni jej szukam.	Kupisz na wagę i po siedem, rzekłem!	Może Ramzes liczył na waszą dostojność?	Mr. Barnes, krzywdzisz mnie pan. Nie zmyślam nigdy historyjek i tem różnię się od zbrodniarzy, z którymi masz pan ciągle do czynienia. Ci biedacy, po dokonaniu czynu, stwarzają mnóstwo kłamstw, by się ratować. Moją zaś zasadą jest odmawianie odpowiedzi, albo też mówienie prawdy. W tym przypadku istnieje dużo punktów dla mnie, jak dla pana, zagadkowych i nie spróbuję nawet rozwikływać ich. Naprzykład, w jaki sposób możesz pan posiadać spis kamieni, które, zaręczam, są moją własnością.	Natychmiast, jeśli nie prędzej! Twarde, uparte chłopisko, ten King. Ale my go nauczymy wołać capivi! No, dalej, Antki!	Nawet kochanką tego pana, który nosi wachlarz?...	Nie mów tego, Krzysiu, nie mów. Za chwilę możesz wyprzeć się wszystkiego. Nie, nie zaprzeczaj...	Nie pytałem się was o nic i nie pytam. Wasza rzecz. Ale jak tu ma być co takiego	Nie wiem... śmierć. Wszak stąd zejść niepodobna.	Nie, ale... ta śmierć Poleskiego...	No, pewnie, że się nie dam.	On czeka na dole.	Panelė parašė laišką, ir šiandien tuojau išsiuntė į pačtąpačtas	Panie Horst!... Słyszysz pan?	Pewno, że mu nic nie będzie	Postanowiłem wsadzić go na trzy dni do paki, po czym odeślę go do pana.	Prawdziwie jestem wdzięczny losowi za dzień dzisiejszy, a rzadko mi się zdarza być mu wdzięcznym. Winienem mu, że panią moją po raz ostatni pożegnać mogę.	Przeciwko zwyczajowi?	Pójdź!	Ręczę pani, że w bufecie był. Wydawał się jakiś zmartwiony, wpadł do bufetu, siedzieliśmy z Karasiem i oglądali nowe karty, jakie sprowadził z Sosnowca, przystanął przy nas, popatrzył i zaraz wyszedł; myśleliśmy, że poszedł, jak zwykle, do państwa.	Siebie przede wszystkim.	Skąd pan wie, że nazywam się Jastroń? Skąd pan mnie może znać, u licha? Niech mnie kaduk porwie, jeślim kiedy w życiu choć raz spotkał pańską gębę.	Słucham, Peggotty.	Tatarzy uciekli! Już ich nie ma! Nigdzie nie ma! W Polsce też ich nie ma! Bóg zwyciężył!	W takim razie kto tak kołysze? Czyżby jakiś sprytny Indianin też postanowił się tu schronić?	Widziałem już raz pana	Więc cóż, wszyscy jednogłośnie zgadzacie się?	Wybić ich do nogi!	Wyjaśnić? Jakie rzeczy?	Zapewne tańczyć będę w tych przedpotopowych sukniach, które butwieją w szafie...	Zastałem wszystko w porządku Wszystko tak, jak powinno być. Nikomu się nic nie stało, chorzy dopatrzeni.	Zbytnia skromność Wiadomo powszechnie, że pan jesteś erudyterudyt dodał z odcieniem pewnej łaskawości w głosie.	Zrobiła na mnie miłe wrażenie. No i miałem powody przypuszczać, że ta panna cieszy się twymi specjalnymi względami...	Ślicznie mówicie, ojczulku będąc na morzu, o wiele więcej obawiam się zmoknąć niż oparzyć; więcej utopić się niż spłonąć.
Pragnąłem się usunąć? Usunąć się? Nie powie pan chyba, że o to zrobiłem gwałt. I do licha! potrafiłbym dalej tak żyć, ale pan pokazuje mi wyjście.	Do Wierzynka, rzekł przeor, tam nas przyjmą. Okien ma dosyć. Mówiąc to, wolnym krokiem poruszyli się, idąc ku rynkowi i przed się patrząc ciekawie. Ulice pełne były ciekawego ludu, lecz nie sama ciekawość tylko malowała się na twarzach, trwoga, niepokój, nieokreślone to uczucie, które opanowuje na widok spraw niezwykłych i niewytłómaczonych.	O, ja się tu po tych Włoszech i po całym świecie włóczę już od lat wielu Należę do téj kategoryi ludzi u nas licznych, zwichniętych, którzy nie wiedzą co mają zrobić z sobą; włóczę się więc, słucham, patrzę i... zabijam czas, nie mając co z nim robić.	Zresztą wypadek, o którym opowiem, może zdarzyć się raz na trzysta trzydzieści miliardów lat!... Ziemia nasza z pewnością go nie doczeka, tym bardziej że jakoby raz już trafił się jej za czasów Noego. W naturze nie powtarzają się niespodzianki.	Do licha, nie szkaluj obiadów u bliźnich, jakże się jada u twoich ministrów?	Z łupami? A dlaczego nie zabrał się z nimi do kraju?	Doktor się na nią nie gniewa?	Nie ja, ludzie tak patrzą. Niechże pani sama powie, czy pieniądze nie klasyfikują ludzi. Naprzykład, człowiek zamożny jest na ulicy przechodniem, a obdartus gapiem. Ktoś, kto podróżuje z pełnym portfelem nazywany jest turystą. Niech jednak nie ma pieniędzy, już staje się włóczęgą. Żyjący w dostatkach ma tytuł „osoby”, a bogacz „osobistości”, lecz nędzarz jest tytko „osobnikiem”. Pieniądze uprawniają do nieprzestrzegania form towarzyskich. Zyskuje się opinję oryginała, biedak za to samo będzie nazwany chamem. Bogaty, gdy bije po pysku, broni swego honoru, hołysz jest poprostu opryszkiem. Nawet w kryminale rozróżnia się takie rzeczy stanowe. Gość, co świśnie miljon, jest defraudantem, a żebrak, co wyciągnie bliźniemu z kieszeni złotówkę, to złodziej.	Twarz nie kłamie! Na Boga nie opuszczaj nas, zostań tu, jeżeli można, bądź świadkiem tego co się dzieje. Małżeństwo wcale z sobą nie żyje. Król młody ma kochankę czy kochanki. Ta nieszczęśliwa wzgardzoną jest.	Dziękuję. Idzie jakoś. Widzi pan, nie trzeba nigdy za wiele wymagać, zwłaszcza że i małe wymagania rzadko w zupełności się spełniają. W domu mi dobrze. Pracuję.	Nie, bo mam coś lepszego, aby się wyleczyć z rozpaczy, niż lufa pistoletu czy nóż.	A cóż się stało z drugim dzieckiem ukradzionym? Co się stało z Ludwikiem?	Tytularnych zobowiązań? Zapewne. Ale nie tyczą się one wyboru żony.	Z nami się pan układać nie chciał!... Wolał wszystkich skrzywdzić...	Ciszej dzieciaku... usłyszeć mogą... Któż się tak przyznaje głośno do miłości...	Czym zajmował się poprzednio?	Przejdę się, ręka!	Widział się pan z hrabią de Monte Christo?	Zgoda ale w takim razie pytam się raz jeszcze, w jakim celu bandyci mieliby korzystać z „Bonawentury” i dlaczego potem odprowadzili go z powrotem do portu?	Sądzę że niebawem zacznie pan brać lekcje jazdy; za kilka tygodni z przyjemnością wybiorę się z panem na spacer.	Cichojta no, chłopcy! Mówiłem już wama, co Podlesie nie przedane jeszcze Miemcom, ale leda już dzień mogą pojechać do aktu, a nawet mówili, co na przyszły czwartek.	A poza tym nie mogę uważać za życzliwość, że dla dobra, dla korzyści instytucji mianował właśnie mnie. Pozwól też, że ja sam osądzę i zadecyduję, czy mam żywić dlań szczególniejszą wdzięczność.	Jednak może się zdarzyć, że ich pochwycą.	Zwolnili, eee.... panie Nik... panie prezesie, nasłali wrogi jakąś komisję i tam był taki Skowronek z okręgu, pies, nie człowiek, to on doszperał się jakichś nieporządków w książce przesyłek wartościowych, w tej samej, wie pan, co to pan kiedyś prowadził...	A więc znieważa pani samego Boga i będziesz ukarana! Pewnego dnia, leżąc na otomanie, nie mogąc znieść ani głosu, ani światła, skazana na to, aby żyć niby w grobie, będziesz cierpiała niesłychane męki. Kiedy będziesz szukała przyczyny tych powolnych i zasłużonych męczarni, przypomnij sobie wówczas nieszczęścia, które tak hojnie sypałaś po drodze! Posiawszy wszędzie klątwy, wracając, zbierzesz nienawiści! Jesteśmy własnymi sędziami, katami sprawiedliwości, która panuje na ziemi i kroczy ponad sprawiedliwością ludzi, poniżej sprawiedliwości Boga.	Halo, Will! Tu Dalcz. Co ty, do diabła, wyprawiasz?	O nie. Tego, co mówi pan Piotrowicz, nigdy nie biorę serio. Czy pozwoli pan, że będę otwarty?	Poręby z Ługów nie starczy na jedną zimę, żeby ogrzać te landary.	Przysięga, Przywódca, Obyczaje umowa podpisywana podczas sejmu koronacyjnego przez każdego króla wybranego poprzez wolną elekcję, począwszy od 1573 r. Pacta conventa wraz z tzw. artykułami henrykowskimi uzależniały ściśle władzę królewską od woli szlachty, zapewniając jej wszystkie dotychczasowe przywileje; zobowiązując monarchę do regularnego zwoływania sejmów, ustanawiając u boku króla radę szesnastu senatorów-rezydentów, z którymi król miał uzgadniać wszelkie decyzje polityczne; uniemożliwiając przekształcenie monarchii elekcyjnej w dziedziczną, a wreszcie zezwalając na wypowiedzenie królowi posłuszeństwa poprzez wywołanie rokoszu, gdyby król naruszał przywileje szlacheckie. Przy okazji dokument zapewniał również wolność wyznania. musiałby poprzysiąc jak i każden inny, a wódz to ma być wielki, akcjami wojennymi wsławiony.	Ja myślę o tym ale to będzie trudna robota i nie zrobię jej zaraz, tylko dopiero wówczas, gdy będziemy mieli wyruszyć w dalszą drogę.	Stryj kanonikStryj kanonik do nas idą, matusiu odrzekła dziesięcioletnia dzieweczka.	Jak to dlaczego? Czy kolega może dziś czuć przesyt z nadmiaru krytyki życzliwej? U nas, niestety, tak zawsze. Jeżeli kto wyrasta nad głowy tłumu, zaraz go...	Nie zdradzałaś mnie nigdy? Naprawdę? Nie byłbym cię nigdy o to pytał, ale gdyś zaczęła sama...	To nic, na mnie w dzień i w nocy czeka zaprzężony powóz.	Idź już do pracy Kwadrans po dziesiątej.	Wara im do mojego! Wszystko moje	Tak, na strzelaniu królewicz potrzebuje rozrywki. Bądź co bądź, należy mu ich dostarczyć... namiętnie strzelać lubi. Przecież to tak niewinna zabawa...	Wytłumaczże mi teraz, co to takiego było i co to za człowiek?	Bo ma do tego prawo	Pan Andrzej mówił mi, że pani wiele cierpiała	Pokusa! Tymczasem dwie godziny czasu do wyjazdu. Ciekawym, gdzie to Urban...	A na cóż tobie robota?	A nic nie chcemy, calecale (daw.)	I nikt cię nigdy przedtem nie całował?	Kiedy ja nie wiem o niczem, monsiniorze; nigdy jej nie widziałem.	Na Polluksa!	Nie radziłbym najgorszemu memu wrogowi...	Nie, synku!... Gral umiera	Pani Wąsowska nie pozwala, bo pan wywróci!	Tsss! Prudentia et vigilantiaprudentia et vigilantia (łac.) mnie gdzie indziej czekają.	Waldy, proszę cię, nie żartuj	Wiem... jego żona pilnuje chorą Anielcię bardzo ordynaryjna kobieta, którą gdyby nie opór pani baronowej...	Baba ci potrzebna. Może nie?	Czy przyjdziesz nam wreszcie pomóc, Ropuchu?	Czy to szczyt pańskich dążeń?	Dobranoc, królowo miła śpij smaczno, bo ja to chyba oka nie zmrużę, o twojej gładkości rozmyślając!	Jezus Marya! Człowieku, ależ w kasie wszystkiego jest ze sto rubli, na koszta ledwie starczy.	Och Boże! Więc wy nie wiecie, jak bardzo was kocham?	Pojechać to można, ino nam prom odniosło. Ale zaraz go tu sprowadzą, tylo patrzeć...	A czy ja kogo krępuję? Uchowaj Boże. Każdy może przychodzić i wychodzić o której chce, może wprowadzać kogo chce i kiedy chce.	We władaniu tłumem... Ich dusza ma całą gamę uczuć. Te rozproszone oklaski, gdy wchodzisz, to naprężone milczenie, gdy zaczynasz, to westchnienie gromadne czasami, poszepty i te nagłe burze oklasków...	O, już to samo, że tu jesteś, bardzo ją uraduje. Leżąc, wspomina ciągle o tobie.	A my śpieszyli, śpieszyli, bat’kubat’ko (ukr.) co z tobą.?	A tak.	Bo mam oczy	Chciałbym być pańskiego zdania, panie Spilett Niestety, jestem przekonany, że jest inaczej.	I co?	To zależy od liczby robotników! Zawsze byłem tego zdania, że byłoby dużo lepiej, gdyby kilku właścicieli połączyło w jedno swe siły!	Widzisz pan, że sam mówisz to jeszcze.	O, widzisz, już jest domek stolarza... Przejdziemy przez to podwórko...	Swoją drogą to diabeł jest... i niebezpieczny całą gębą przeciwnik!	To nic! Zaraz będzie śnieg i można będzie robić bałwany i jeździć sankami!	A niech to licho weźmie!	Była? To wypadek dnia. Jakże znajdujesz tę antyczną piękność?	Jakże to? U księcia Bogusława?	Mniej więcej. Wasz tygodnik ma być antysemicki?	Natychmiast; ale jak powiedziałam, było za późno.	Niech pan wieczorem przyjdzie z panem Maksem, to panom upiekę ciastek z jabłkami.	No?	Panie magister...	Przypuśćmy, że naoczni świadkowie: pani Krzeszowska, pan Maruszewicz...	Słuchajcie, panowie! SPOSÓB ZGŁADZENIA WUJA. Cichooo! (Słuchajcie! Słuchajcie!) Mieć najpierw grubego tłuściutkiego wujaszka, to są najlepsi wujowie. (Poruszenie). Nakarmić go pod jakimkolwiek pozorem pasztetem z gęsich wątróbek.	Taki ty i stary. Niejedna poszłaby za ciebie.	Tyś to zrobił, Herhorze?	Łatwo to powiedzieć	Cicho! Są!	Cierpliwości	Cóż było z dziaduniem i Wojcieszkiem?	Daj!	Dwadzieścia pięć rubli...	Jaki on ta swój, obieżyświat!...	Małżeństwo, Żona przerwał jej z powagą.	O ile go pan zna?	Pijany?	Ponu Jezusowi chwoła! Baba z botu, kwereskweres	Prochem!	Przy ulicy Feron, stąd parę kroków.	Słucham z całą uwagą!	Ty Żydzie bez serca!	Właściwie...
Dobrze, że pana spotykam Niech no pan się dowie, czy pan Krzysztof nie śpi, bo chciałbym z nim się zobaczyć.	Przytul się do mnie... Nie bój się mnie... Ja nie jestem złym człowiekiem... Ja ci nie zrobię krzywdy...	E, to głupstwo w tydzień się nauczy. Tylko czy to na długo będzie tej posady i czy korespondencya nie będzie zalegała... Z poetą sprawa!	Im dłużej rozmyślam, tym większą czuję pewność, że gdybym nie opuścił Ramzesa XIII, gdybym mu oddał moje usługi, żyłby dotychczas ten najszlachetniejszy z faraonów.	O! biadaż tym, co dla świętéj sprawy w kale pracować muszą? I jak się tu nie zwalać? i jak czystym pozostać?	Z takim wojskiem nigdy nie można być jutra pewnym Czasem bije się źle, czasem po bohatersku, wszystko od fantazji, a lada podmuch, to i bunt gotowy.	Źle się wyraziłem. Mniejsza o to! Właściwie chciałem powiedzieć co innego, i to o postulatach. Gdyby wszystkie postulaty miały doprowadzać do celu, musiałbym dostać złoty medal za swoją oborę, a tymczasem przeczuwam, że czeka mnie najwyżej list pochwalny, i to wątpię.	Poznałem go wybornie i przyznam ci się, żem bardzo zadowolony z naszych czatów. Wyjście tego łotra ułatwia nam robotę. Zależało mi na tym, aby nie czynić hałasu; jakoż będziemy mogli dopełnić najspokojniej w świecie poszukiwań, którym przyświecać jedynie będą piękne oczy tej kochanej Zilli. A teraz, chłopcze, nie traćmy czasu i wejdźmy do kryjówki.	Jest to bardzo zaszczytne dla nas obojga ponieważ i ja gotów jestem zapomnieć pani wszystko, co dotyczy mojej osoby. Na nieszczęście, raczyła pani wprowadzić w grę moje nazwisko, które lubo w historii świata nie odznaczyło się żadną niezwykłością, zasługuje przecież na to, aby je oszczędzano.	O tak, to prawda. Zaczynasz mówić banalne nonsensy. Nie widzę, żeby kokaina dodawała ci wiele intelektualnie. Jestem pijany i czuję się daleko wyższym od ciebie.	Tobie! O ciebie, Poldek, chodzi. Rany boskie, jesteś jak ślepa kura, naiwniak, nawet nie wiesz, ile ryje dokoła cie­bie i świnię chcieliby ci podrzucić. Takie jest życie, Poldek, naprostuj się!	Dopókim w piątce był i szedł na rozkaz, to mnie o nic głowa nie bolała i niczego ja z tamtych czasów nie żałuję. Aż dopiero potem, jak się wszystko pomieszało i złe, i dobre, jak mnie ta samowola ogarnęła i łajdackie towarzysze...	Ha... Ha... Widzę, że ten malec umie sobie wszędzie zjednać przyjaciół! Usuń się w tył chłopcze! Pochowajcie się, jadowici! Będę rozwalał mur.	Juści, bom to już przy jednej chorej siadywała! Nie baczyciebaczyć (daw., gw.) ślęczeć, trudzić się., kiejście leżelikiejście leżeli (gw.) okres po porodzie.. biorąc. się do wygarniania węgli z pieca.	Sprawiedliwe słowo... idźcie se do Balcera, niech od was kupi. Piękny towar, bez przygany, ino go się przedaje w nocy, nie w dzień, i w zamkniętym alkierzu, nie w Sukiennicach.	Los rodzaj ciasta. pogryzam? W biedziem się ulęgła, jako i ty, na biedowanie z domu poszła i biedą cały wiek się karmię. Ino w twojej rozwalonej chałupie zdrowie mieszka, twojej żony ani twoich siedmi dziecek śmierć się nie ima, a u mnie co? Pięciorom ich miała jako palców u ręki, wszystkie Pan Jezus pozabierał, święta Jego wola. Ty masz kobietę uczciwą, pracowitą, posłuszną; ona ma ciebie dobrego, trzeźwego chłopa, a ja kogo? Ten poczerniały krzyżyk pod cmentarnym płotem, co nań czternaście roków od rana do nocy pozieram, w kościelnych drzwiach siedzący. Ani się równaj ze mną, mizerną babką proszalnąbabka proszalna	Resztki barbarzyństwa snują się jeszcze w nowoczesnej cywilizacji. Na przykład nasz kodeks wojskowy w bliskiej przyszłości uczyni nas wstrętnymi. Kodeks ten został opracowany dla hord zbrojnych opryszków, które trapiły Europę w XVIII wieku. Utrzymany on został przez Republikę 92 roku i systematycznie ułożony w pierwszej połowie naszego stulecia. Zastąpiono żołdaków narodem, ale zapomniano zmienić kodeks. Nie można przecie myśleć o wszystkim. Te prawa okrutne, wydane dla rozbójników, stosuje się dziś do wylękłych, młodych wieśniaków, do dzieci miast, którymi można by łatwo kierować łagodnością. I wydaje się to tak naturalne!	Straszyli was tylko Żołnierz nie powinien się bać nigdy i niczego. Gdyby w zapale walki wpadł nawet do latryny, to się tylko obliże i dalej pędzi do gefechtu. A co do gazów trujących, to każdy łatwo przyzwyczaja się do nich w koszarach, gdy dają groch z kaszą i świeży komiśniak. Ale teraz wynaleźli Rosjanie podobno jakiś specjalny sposób na podoficerów...	Znasz d’Artheza? Nie ma nic niebezpieczniejszego niż ci samotnicy, którzy myślą, jak ten chłopak, iż zdołają świat do siebie przyciągnąć. Fanatyzując młode wyobraźnie wiarą, która schlebia, zrazu dając poczucie olbrzymiej siły, ci kandydaci do pośmiertnej sławy przeszkadzają im ruszać się w świecie, wówczas gdy mogliby coś zdziałać i coś zdobyć. Ja jestem za systemem Mahometa, który kazawszy górze, aby doń przyszła, wykrzyknął: „Skoro ty nie przyjdziesz do mnie, przyjdę ja do ciebie!”	Ale jesteś człowiekiem, Mały Bracie, przyhołubiony przeze mnie wilczaszku. Jesteś człowiekiem z krwi i kości! Gdyby nie to, nasza Wilcza Gromada pierzchłaby od razu przed natarciem rudych psów. Tobie zawdzięczam me życie, dziś zaś uratowałeś naszą Gromadę, tak jak ja ongi uratowałem ciebie. Czy zapomniałeś? Teraz jużeśmy skwitowani. Nie masz co tu robić dłużej! Odejdź do swego plemienia, swych bliźnich. Raz jeszcze ci powiadam, źrenico mego oka, żeśmy już zakończyli łowy... Wracaj do swego plemienia!	Dziękuję ci, Zillo. Zrozumiałaś mnie. Jeśli umrę, nic sobie nie wyrzucaj. Oskarżaj jedynie przeznaczenie. I jeśli Manuel wróci do ciebie, bądź szczęśliwa. Wspomnij mu niekiedy o mnie. O zmarłą nie będziesz przecie zazdrosna.	Istnieniu wyjątków nie przeczę, kto wie jednak, czy taki Starski nie odkrył ogólnego prawidła.	Ach! To okropne! Miejże przynajmniej wzgląd na dzieci moje... na ojca zgrzybiałego, któren już się tyle nacierpiał z twojej przyczyny...	Ano, jak nie było o co, to skończyć swary, podać se ręce i spokój.	Co bądź, to bądź oddal się, powtarzam raz jeszcze.	Czegóż ja się mogę nadal od pani spodziewać jeżeli początek jest niefortunny?	Czy pan się zastanowił nad tym, co panu mówiłem?	Dlaczego nie?	Ha. Może właśnie dlatego, że zbyt pochopnie rzeczy niektóre przyjmujemy za pewnik.	Jak się wasza książęca mość czuje?	Jeżeli dziedzic się zgodzi, a odda wam Podlesie, to niemała praca was czeka, niemały trud	Kłamiesz. Ludzie nie chcą terroru.	Nie jestem z daleka.	Nie rozumiem.	Nie, nie! Proszę nic nikomu nie mówić!	O Kubę! Nie jednemu psu Łysek.	Ona nie ma ojca.	Pan smutny? Nie widać tego.	Po co ukrywać to, co musi się wydać.	Po prostu konstatuję fakt... No, niechże pani powie, czy mnie nie wolno tego zauważyć?	Prawdę mówicie. Ani słowa. Ino właśnie dlatego że najstarsza, musi iść precz z chałupy.	Przybliż się, moje dziecko; masz pismo od pani Niewiarowskiej?	Przypuszczam, że są to świniobójcy?	Spróbuj mu się opierać.	To nic nie szkodzi. Niech pan tam przy sposobności zajdzie. Do widzenia.	Wasza dostojność nie uczynisz tego bez wiedzy jego królewskiej mości!	Wiem. Żeby być panią i cudzego chleba nie jeść!	Zwołam lud mój i moje rycerstwo ale każę mu iść za sobą bez broni. Jeśli się lękasz, Rolandzie Prawy, zostań tutaj i czekaj mego powrotu.	No pewnie! Musimy tu przyjść jeszcze dzisiaj, bo jak ktoś zobaczy te dziury, to zaraz zorientuje się, co jest grane i sprzątnie nam skarb sprzed nosa.	Och, bądź spokojna wcześniej, czy później pasztet się odkryje Ty wierzysz w tę margrabinę? Ech! Młody chłopak, który, ostatecznie, ma zmysły i słabość do wydatków, jak Oskar, znajduje hiszpańskie margrabiny kapiące złotem? Spadnie ci pewnego dnia na kark z długami...	Tak, droga pani, ale inne wejście bardziej mi się spodobało: przez kraty widać Lasek Buloński	Co mam zrobić, kapitanie?	Dobrze, już dobrze! Wdzięczni ci jesteśmy za troskliwość. Jutrzejszy dzień na modlitwę i pokutę, a pojutrze w drogę! w drogę!	N. Panie, koléj podobno na Polskę?	Służę ci w tej chwili.	A bo zajeździłem wierzchówkę.	A kto tam jest w Wodoktach?	Alboż pan widzisz jeszcze jakie trudności?	Ale co chłopom z tego przyjdzie?	Ale spraliśmy was na ostatku.	Ano dostawszy języka, puściłem wszystkich dziesięciu wolno. „Idźcie z Bogiem, gdzie oczy poniosą”. Nawet ich kazałem wyprowadzić dobry kawał za obóz...	Chodźmy!	Co ty na to, Frumet?	Czytaj, czytaj drugie pismo.	Dlaczego? Żartujesz chyba? Toż to pan całą gębą. Burżuj. Milioner.	Dobrze A dalej?	Dziś rano wyjechaliśmy do Lwowa, bo już tam powietrze ustąpiło, a jechało nas trzech: ja, pan Grygier Niewczas i ten złotniczekzłotniczek (daw.)	Gdy co?	Gdzie?	Gdzież ma być?	Jakże bym chciał im zrzucić na głowy tego nieznośnego kocura.	Jedną szklaneczkę tylko.	Jeśli tamta zginie, Zbyszko z żałości ani na cię spojrzy.	Jeżeli pan pozwolisz...	Mamy towarzysza.	Musi on być zakochany	No, dobrze niech więc pan zaopiniuje, czy panna Rena czy panna Rena może być dobrym przewodnikiem astralnych fluidów?	Obywatel, Polak	Oj! Otcze atamane! Każe prosto cheruwym. Takoho my i ne baczyłyOtcze atamane! Każe prosto cheruwym. Takoho my i ne baczyły (ukr.)	Oleńka! przyszedł czas! Musimy uciekać!	Pewnie jak wrócili na statek...	Porzuci?...	Powiesz, żeś po ludziach słyszał, iż wieści chodzą po krzyżackich zamkach, jakoby gdzieś porwane chłopię wyhodowali i żyje.	Sława Bohu! A wy od Taraszczy?	Tak! Ale gdzie to może być, Huck?	Tak! Idę do roboty do kopalni.	To Menczówna Kołockiego. Ładna i co za kolczyki! Jakąś nową przyjaciółkę obwozi.	To, co już panu pisałem, nic więcej	Trudno, pojadę z panem.	Trzeba podważyć łopatą, a potem sztabą żelazną	Widzi mecenas, nawet o sztuce niema czasu pomówić!	Więc kiedyż?...	Z obowiązku służbowego	Z pewnością. Co zaś do rozwagi, to czy ty byłeś rozważny w jego wieku?	Za wiele szminki: to psuje najklasyczniejsze linie	Zaczekaj, Fryc. Ale widzicie, gospodarzu, nam potrzebna jest wasza góra, bo chcemy postawić wiatrak...	Zaczynamy...	Zawsze ten sam	Zdrowie i życie moje należy do pana naszego Ramzesa... Oby żył wiecznie!	Zrobił se legowisko pobok mojego i siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble ziarnem przynęcał.
Bóg wam zapłać za troskliwość. Zacny to kawaler pan Kmicic, a choćbym też co przeciw upatrzyła, nie godziłoby mi się o tym mówić.	Cóż ja ci odpowiem? Byli po słowie, potem zerwali, znowu się zbliżyli, a teraz jest nie wiadomo co; podobno przyjaźń między nimi. Może pobiorą się, gdy Helena zdejmie żałobę... Gdyby jednak dziś wyszła za kogo innego, także nie zdziwiłabym się.	Nie czepiaj się, parchu. Won, zostaw żandarma w spokoju, jak chcesz uratować głowę na pięć minut, a swoim certyfikatem podetrzyj sobie wiesz co!	Nie darzą mnie tu miłością, a zwłaszcza nie darzy mnie nią Van Gould, który ucieszyłby się, mogąc dostać mnie w swoje ręce. A ja byłbym rad móc dostać go w swoje.	Do odzyskania mego syna; chcę, aby mieszkał ze mną; chcę go widywać co dzień; chcę, aby się przyzwyczaił mnie kochać swobodnie. Skoro wyjątkowa fatalność żąda, abym był pozbawiony tego szczęścia, którym cieszy się tyle tkliwych dusz, i abym nie mógł pędzić życia z przedmiotem mego ukochania, chcę bodaj mieć przy sobie istotę, która by cię przypominała memu sercu, która by cię zastępowała poniekąd. Sprawy i ludzie ciążą mi w mojej przymusowej samotności; wiesz, że ambicja była zawsze dla mnie słowem bez treści, od chwili gdy miałem szczęście być wpisany na  listę więźniów ręką Barbone’a; wszystko, co nie jest życiem duszy, wydaje  mi się śmieszne w owej melancholii, jaka mnie gniecie z dala od ciebie.	A to i moja Dla Boga! Toż ja mam w chorągwi towarzysza, który się zwie Kulwiec-Hippocentaurushippocentaurus (łac., mit. gr.)	Hanuś! Gdzie ty znów latasz? Czerwonaś jak ćwik, tchu złapać nie możesz, co się to ma znaczyć?	Nie ludzką! Nie ludzką! Ostatecznie... może istotnie jakieś życie tutaj jest, ale ludzi nie ma na Ziemi! To pewne, przekonasz się... Po cóż by zresztą człowiek rozumny taką rzecz robił; marnował tyle żelaza nie wiadomo na co?	Powiecie żem krnąbny, nieposłuszny, uciekł. ja się tam zdam.	Mój drogi Henryku, mój drogi Bazyli, musicie mi obaj powinszować! Nigdy nie byłem tak szczęśliwy. Wszystko stało się nagle: wszystko, co piękne, przychodzi nagle. Wydaje mi się jednak, jakbym przez całe życie tylko na to oczekiwał.	O, ja już to zbadam. Służący wydaje się mniej trudny do odcyfrowania. Przy tym to Francuz i jako taki nie powstrzyma się od gadania. Do widzenia panie konsulu.	Żeby pani Verdurin kazała komuś przegrać dla mnie utwory muzyka, którego dzieła zna bardzo dobrze. Ja także znam jeden, ale zdaje się, że są inne; chciałbym wiedzieć, czy to jest wydane, czy to się różni od pierwszych opusów.	A co, Michale?	A czegóż się smucisz?	A czy bijesz się?	Ach tak! Choma... Więc co?	Ale ja	Ani on ani ja;... zginąć nam podobno!...	Bałeś się? Czego?	Cieszy mnie to że czerpiesz siłę w mojej odwadze, zapewniam cię, że tej nie zbraknie mi nigdy, pójdź więc powoli za mną i oglądaj się dobrze na wszystkie strony, przetrząśniemy całą górę, a spotkamy niezawodnie właściciela walizy.	Co tu o takim żołnierzu gadać. Spenetruje on wszystko dobrze, zanim uderzy, a jeśli tam siła za wielka, to urwie, co będzie mógł, i wróci albo sam przyśle o posiłki. Możesz ojciec spać spokojnie.	Czy chcesz pan zobaczyć obóz bandytów na wywczasie?	Dziękuję panu za parę słów szczerszych. Ma pan rację, ale i ja mam moje racje... Pieniądze przyniosę panu jutro; teraz	I nie zawiodłem się Od razu pierwszego dnia wpadł mi w oko. Jak? Dlaczego? Pytałby pan na próżno. Nie widywałem znów tak wielu prawdziwych panów w życiu. No i poznałem się na nim. Gdyby pan był Anglikiem, to by pan	Jakąś me ostawił, takusieńką i jestem...	Kapitaliści, no... i zależna od nich arystokracja. Ludzie tacy nie znoszą, aby im kto wchodził w drogę, i nie cofają się przed niczym!...	Młodzieńcze czy sądzisz, że Ozyrys nie mógłby mieć siedmiu palców, gdyby mu się tak podobało?...	Nie widzisz? Ślepy?... Ach, przecz się mam dziwować, skoro i mnie samego szatan oślepił.	No, i co dalej?	O! co do tej bądź spokojna, usunę ją.	O, jest bardzo odważny. Widziałem kiedyś, jak spał najspokojniej, gdy nad jego głową chyliły się sztylety.	Oni od ciebie niczego nie chcieli, jeno nie po myśli im to, iż jest w pobliżu Zgorzelic trzeci. Tak tedy mówi Cztan do Wilka: „Jak mu skórę wygarbujęgarbować skórę dziś popr.: bać się., a nie, to mu gnaty w mig połamię!” A potem poczęli się obaj upewniać, że się będziesz bojał.	Poddając się ich fantazyom i kłamiąc całe życie, oszukując ich, a brucząc siebie to śliczne życie!	Proszę się nie krępować	Przeto w takim położeniu, w jakim ty się znajdujesz, powinieneś pamiętać o tym, że masz jednocześnie jak gdyby dwa oblicza. Między sahibami nie zapominaj nigdy, że jesteś sahibem; pomiędzy ludem hinduskim pomnij zawsze, że jesteś...	Strącę tego kocura jednym ciosem	Tfu! Może obiecuje do klasztoru wstąpić? Będzie się biczował w Biarritz przy hrabinie Aurorze! HalunkeHalunke (niem.)	Urzekł ją ten wisielec czy co? Do cna zgłupiała.	Wyjeżdżaj, po co tu wlazłeś?	Za to już ja ponoszę odpowiedzialność, panie doktorze. Zresztą kieruję sprawę do sędziego śledczego. Może on zarządzi aresztowanie, jeżeli pan o to będzie zabiegał. Ale wątpię. Po wyroku zamkną go, oczywiście w tym wypadku, jeśli wyrok będzie skazujący. No, to już tu nie mamy nic do roboty. Do widzenia, panie Kosiba! Życzę zdrowia, panno Marysiu!	Zawrzyj pysk i weź ozór za zęby, bym ci go nie przyciął, a od gospodarzy ci wara!	A najprzód, oto jest imci pan starościc Władysław Nałęcz, rotmistrz chorągwi pancernej, brat panny Hedwigi.	A tu.	A, dobrze za pokutę powiédz nam pan jaką plotkę, któraby wszystkich zaciekawiła, poruszyła, a choćby rozśmiészyła.	Ach, czyż pan nie wie, jaka ona jest wrażliwa. Może nawet trochę histeryczka	Antek patrzy dzisia w swoją kobietę kieby gapa w gnat, że nawet człowieka nie poznaje	Ba! przecie jest nowa królowaAnna Cylejska	Było to zupełnie tak, jak gdyby powiedziała: jesteście kpy i bywajcie zdrowi!	Chwat stary!...	Czary, Natura mówił.	Czasem mniej Wiemy tylko z pewnością że mają zwykle obłoczkowatości, ogony lub warkocze w przeciwną stronę od słońca zwrócone	Dobry wieczór, Beatko. Przepraszam, że dzwonię tak późno, mam nadzieję, że was nie obudziłem.	Dobrze, przyjadę	Fryc, bracie rodzony! Nie jest złe, bo i złe... jest czasem dobre	Gdyby były na świecie jakieś diabły, których jeszcze nie znam chciałbym je zobaczyć. Ty, gdzie jest ten przeklęty północny zachód?	Gdzieżeś nocował?	Istnieje epikureizmepikureizm bohater powieści Lermontowa Bohater naszych czasów (1837–1840), rozczarowany bezsensem swojego życia indywidualista, który potrafi tylko unieszczęśliwiać innych. w nas wszystkich żyje.	Jak to, wasza wysokość, alboż ta laska warta dziesięć sztuk złota?	Jedziemy!	Jeszcze, sługo, nie przyszła godzina moja.	Kuźniecow odwrócił czas.	Milady, ta kobieta, ten potwór, ten szatan, ma szwagra, jakeś mi to mówił, d‘Artagnanie.	Mości książę, wiem, że początków rodu naszego w Rzymie starożytnym szukać należy, ale...	Mój synku! Domy robotnicze pod Warszawą, które Baryka planuje są wygodniejsze, zdrowsze, czyściejszeczyściejsze	Naprawdę powróci?	Nie chciałbym, broń Boże, być takim na przykład Piotrowiczem.	Nie, wyraźnie widzę jego latarnie.	No, mój biedny Sancho jakże ty możesz widzieć te usta i ten kierunek, kiedy noc tak ciemna, że ani jednej gwiazdy nie widać na niebie?	Nuje! Gerai sako! Kada čia tu žmogus sudėtumei tokią pinigų daugybę! Sakau, brolau, važiuoti visiems, ir gana!	O tak!	Od czegoż jesteś lekarzem?...	Oho! Sędziowie są zabawniejsi, to numery!	Oho, boćka gospodarz wydali dobrodziejowidobrodziej mruknął Witek.	Ot i widzisz ją, na prawdę już zna wszystkie fortele nieboszczki pani Wikowej, ile razy chciała żebym osiadł na mieliznie! Doprawdy, że te kobiety, to wcale śmieszne cacka.	Otóż weź to.	Owóż trzeba waćpanom wiedzieć, że przed dwoma dniami przyjechał tu pan Judycki, kawaler maltański, o którym musieliście słyszeć.	Pani by poszła?	Powiedział mi to samo.	Powiedział, że Antka przed sprawą nie wypuszczą.	Przepraszam czy może być w tym temat na felieton?	Rozmawiał ze starym	Spróbujmy	Słyszę, ale zrozumieć nie mogę.	Tak dawno nie widziałem cię, moja Olimpko, wymówił; cóż mi masz do powiedzenia, moje drogie życie!	Tak jak go miano już przeszło dwadzieścia razy	Tak panie Bóg mnie hojnie obdarował.	Tak!... Wczoraj jeszcze pisał, ale tym razem służący oddał list na pocztę.	Tak, bo o ile wiem, ona panu gotowa przebaczyć.	Talent to nie wszystko, zresztą i z oceną talentu le­piej zaczekać.	To mi pachnie półroczną tiurmą. Winszuję! Dajcie mi sznur!	To nie o to idzie, mnie chodzi tylko o przedłużenie dzisiejszego stanu, o wyleczeniu niema mowy	Trzeba go spalić a nawet kto wie, czy pan kardynał nie ma sposobu wygrzebywania tajemnicy z popiołów?	W czym to winowata? Wyście ostawili ją samą i poszli pić do alkierzaalkierz (daw.)	W imię Ojca i Syna!... czy ty zwarjowała, Franka, żeby takie rzeczy gadać?	Występowała zawsze, kiedy rum podziałał na niego Siność! tak, bywał naprawdę siny! Użyłeś trafnego wyrazu!	Właściciel jego zgubił go widocznie, uciekając szybko.	Z pewnością nam obu, bo przecież jesteśmy razem!	Zapewne.	Ze Stołecznego?	Zupełnie?
No! no! nie lamentujcie, bo może i Harasymowicza się zbędziemy to licho dokuczliwe... Pan, słyszę, jak pojechał żółty, blady i słabeńki, tak i powrócił nielepiéj. Nic tam jeszcze doktory nie pomogli. Zaraz, słyszę, jak tylko na próg dworu stąpił, kazał zawołać kapitana, i coś jemu takiego powiedział, że kapitan poleciał do oficyny i pakować się kazał... Mówią, że ma wyjechać... Czegoś się kłócili, i jegomość mu jakieś papiery rzucił w twarz... Ot co ludzie gadają, a dziś gromada hurmem idzie do dworu ze skargą na Harasymowicza.	Jakie więc?... Kobieta, Nauka, Pozycja społeczna, WarszawaBylem odebrał mój kapitalik, jaki jeszcze mam na hipotece, a o który od trzech lat nie mogę się doprosić, zmykam za granicę i na serio biorę się do roboty. Tutaj można nie tylko rozpróżniaczyć się, ale zgłupieć i skwaśnieć...	Kiedy, do kroćset! Dobrze, jeśli chcesz wiedzieć, to ci powiem kiedy. W ostatniej chwili a czyż ja wiem, gdzie się to wszystko znajduje? Sam też więcej nie wiesz... powiedz to sobie! Dlatego sądzę, że ten jasny pan i doktor znajdą cały skarb i pomogą nam załadować go na statek, niech mnie piorun trzaśnie! Wtedy zobaczymy. Gdybym mógł na was wszystkich polegać, zatracone śledzie holenderskie, pozwoliłbym kapitanowi Smolletowi przewieźć nas pół drogi z powrotem, zanim bym uderzył na niego.	Pan Baum powiada, że nic mu nie jest, że jest zupełnie zdrowy. Pan Wysocki był dzisiaj, chciał go obejrzeć, to się tak rozgniewał, że go prawie za drzwi wyrzucił.	Nie lecz, albo się grubo mylę, lub też jest to zwierzę morskie.	Byleby się wędka nie urwała, gdy ją dobywać będziemy! rzekł Baron.	Ja go mało co więcéj znam od ciebie At, dziwak jakiś; o sobie nie powiada nic, oprócz że jest zwichnięty. Z całą swoją ekscentrycznością, trochę śmiészną, gdy chce, człowiek to bardzo miły.	Kochana kuzynko, moja narzeczona dobra i łagodna istota, wcale nie celuje nadzwyczajnemi wdziękami... lecz mimo to, nie wątpię, że poznawszy, kochaćbyś ją musiała...	Niestety, to, co chcecie Nasza feluka jest strzaskana, kapitan mój nie żyje. Jak widzicie, uniknąłem takiego samego losu, ale za to jestem zupełnie goły. Na szczęście jestem dobrym marynarzem, zostawcie mnie w pierwszym porcie, do którego przypłyniecie, zawsze znajdę sobie służbę na jakimś kupieckim statku.	To nam się przyda a więc pan mówi, że tak na ślepo mógłby znaleźć tę odnogę rzeki, o której pan wspominał?	Ech, daj pokój tym dzieciom, pani markizo Mają się pobrać, więc też co innego im w głowie, nie polityka.	Co ty tak stoisz ponury? Co tobie? Nie wstyd ci mieć strach w sercu, a łzy w oczach? Nie każdemu dano siedzieć w chacie i spoczywać, różne losy, różne dole. Dobrej myśli bądź! Czasem ja widzę, widzę daleko, widzę jasno, czasem ja jutro odgadnę... Nie smuć się, Sambor. Złego ci się nic nie stanie.	Wy także licha warci! Jednego dnia jesteście najszczęśliwsi, gdy kobieta pozwoli wam całować nogi, a drugiego narzekacie, że pochłania wam rozum i pieniądze. Biegacie jak psy za mięsem i każdy chce ją posiadać, a gdy nareszcie odda się jednemu, warczycie na nią wszyscy.	Nie to myślałaś?	A co, nie mówiłem? To ciekawa gra.	W każdym razie ten kapitan Nemo to mistrz w swoim rodzaju i nie będziemy żałowali, żeśmy go poznali.	To mnie bardzo kontentuje ale jakiejś pospolitej szlachty, bo mieli na sobie wytarte delie albo raczej opończe baranami podbite, spod których niemniej wytarte wyglądały żupany dopiero odezwali się: „Na wieki!”	Nieopatrznością fi, fiu! się zowię fi! fiu! kpię sobie z waszych sądów. Dajcie wódeczki, o nic więcej fi! fiu! nie proszę. Źle pić, niezdrowo, niemoralnie. Fi! fiu! śmiejcie się z tego.	Tam jest ubranie wasze... ja te ubranie kazałem tam położyć... niech pan ubierze się i będzie gotów przyjąć gości, co za parę godzin z pociągu przyjadą. Pan już wie wszystko, co i jak robić... ja pana już uczyłem... Niech pan tylko dobrze sobie zapamięta: u nas edukacya powinna pokazywać się we wszystkiém... My tu wszyscy edukowani i dlatego hotel tak idzie, że mój stryj jeszcze jedno skrzydło dobudować chce... A co dla niego znaczy! on taki bogaty! a dlaczego on taki bogaty? dla tego, że edukowany. W teraźniejszym świecie... Jak panu imię?	Wydaje mi się, że wiatr zdmuchnął... wiatr zdmuchnął...	To bez ciebie zwiedzimy piwnicę Czuję się usposobiony bardzo „piwnicznie”.	Cóż o to? Żyłem dwa lata w boru zielem, korzeniami i dziczyzną; i wiedzcie, że miłe mi było to życie. Nakażcie, by otwarto bramę.	Hej, mój Boże, to ja cię małego ostatni raz widział, teraz zasie choć i po ciemku miarkuję, żeś chłop jak tur. A zaraz gotów był z kuszy dziać!... Widać, że na wojnie bywałeś.	Nie wiem. Woła mnie tajemniczy głos. A potem może być już za późno. Muszę. Nie namawiaj mnie. Wiesz, jak nie lubię odmawiać.	Wiem, miłościwa pani Toćżem już okręcił pas i do niegom szedł, alem się pohamował pomyślawszy, że może posłuje.	Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny dwór zjechał tu dziś rano i stanął w starościńskim domu. Jest regiment piechoty, a co jazdy, karet, co służby!... Ludzie myśleli, że to sam król przyjechał.	I ja nie. Ale płakałaś, niecnoto! Oczy czerwone!	Mówiłeś, że czasu nie mam?	Nie.	Siłam w życiu przecierpiał kawalerski parol: nie pofolguję!	Jestem wielki pan, bo mam czterdzieści morgów ornego gruntu, ale... ale gospodarstwo prowadzę tylko w fabryce, bo rolnego nie znam i nie cierpię.	Ale na miłość bożą, cóż tedy? a to śmieszna awantura... rzekł marszałek siadając na łóżku.	Tak. Przyjęcie, co się tak wesoło zaczęło, miało smutny koniec. W pewnej chwili wszedł komisarz policji z żandarmami i Edmund został aresztowany.	A! a! rzekł O. Maur z przekąsem i głową trzęsąc a Opat coście go przy mszy widzieli, zda się zdala człek miły i gładki, tymczasem zblizka żelazny, kamienny dla nas. Przypóźniłem mu się wczoraj do klauzury, dziś mi drewka do kuchni nosić kazano.	Nie pyskuj dodał szeptem, tak żeby Maciuś nie słyszał.	No! To już rzecz dziwna, bo ja także coś się po świecie najeździłem i w różnych miejscach nabywałem, a krom tego	Dziwnie jest na świecie jedni są za mało grzeczni, a drudzy znów zanadto grzeczni, jak to wszystko razem pogodzić?	O! o! to za wiele ale to znowu w twoim wieku za nadto wielka ofiara.	Widzisz, jak się zdradzasz, żeś dotąd flirtował tylko z pokojówkami i praczkami.	Wierz mi pani że ją w téj chwili w was widzę...	Niech sobie ucieka jak najdalej! Ciężki to dla mnie cios widzieć go przed sądem, a w nim zbeszczescony urząd wysoki i dostojeństwo. Sąd ten wywołuje tyle już zapomnianego dzięki Bogu, i błotem rzuca na tyle ludzi blizkich mego serca.	Myślałam, że książę raczysz sobie przypomnieć.	Właśnie, że tak. Sam tyfus, idiota.	Czyja to sprawka? Trzeba będzie za to komuś zapłacić.	Prócz najbliższego sąsiedztwa, nikogo. W tym kościele byliśmy dzisiaj po raz pierwszy, bo to nie nasza parafja i dosyć daleko od nas. Wstąpiliśmy po drodze, jadąc do kolei.	Co mam przez to rozumieć?	To pewnie ci z pierwszej...	Nie ma? czy doprawdy nie ma? czy słowo honoru?	To może i z królemWładysław II Jagiełło	To prawda, jesteś uczciwym człowiekiem A zatem dobrze: wejdziesz do fortu, zanim piraci zaatakują miasto i będziesz walczyć u boku swoich rodaków. Van Gould jest Flamandczykiem, ale Gibraltar należy do Hiszpanów.	Na co takie grube mury?	Pozwolisz prezesie, że mogę przyjmować kogo zechcę	Bluźnierco!... Jam widział bóstwo, czułem na sobie jego rękę i słyszałem głos...	I co? I co?... Niech pan prosor powie! Mój  panie prosorze!	Po co? Zawiadomię go później, gdy już stąd wyjedziemy...	Blaga! przysięgam Bogu, blaga... Wam, kobietom tylko w głowach frykasiki, słodyczki, delikatesiki i nic więcej. Wszystko to tylko fiu! fiu!	Ale fuzję ma porządną! Do czego on tu strzylostrzylo (gw.)	Podobny jesteś do matki. Czy miała głos taki słodki jak ty?	Ciociu kochana! Żebym tak zdrowa była! Jak pragnę żyć!!!	Pan z policji czy co?	Z wszelką pewnością. Skoro odnajdziesz i zabierzesz klejnoty, pójdź do pałacu Mrukiozy. Pod jego łóżkiem jest ukryty wór zawierający dwieście siedemnaście tysięcy milionów dziewięćset siedemdziesiąt osiemkroć sto tysięcy czterysta dwadzieścia dziewięć dukatów, trzynaście złotych i sześćdziesiąt sześć groszy, które nikczemny Mrukiozo wykradł z sypialni twego rodzica w dniu jego śmierci. Mając te pieniądze w ręku, bez obawy już będziemy mogli opuścić Paflagonię.	Do jego idziem kwatery...	Pan hetman pisał o tatusia do pana miecznika poznańskiego przez pana Piotrowicza i pan miecznik z panem Piotrowiczem znaleźli tatusia u agi Murzy-beja.	Tak, panie.	On sam byłby coś dla mnie obmyślił, bo niejednokrotnie robił wzmianki o mojej przyszłości. Teraz zakłada cukrownię... Mógłbym zostać administratorem z pensją czterech... pięciu tysięcy...	Pozwólcie mnie, zacni ojcowie, zadać kilka pytań temu przybyszowi...	Tak, pani, ja jestem.	Trafiłbyś do niego?	Coś takiego! Czyżby znów ktoś zachorował?	A ile chcecie?	A ile kosztuje bilet?	Ależ proszę cię, Nito	Ile razy pan Głogowski powiedział panu: niech zdechnę?	Muero, porque no mueroMuero, porque no muero	Owszem, bardzo wiele!	Pani przypuszczalnie będzie panu mogła pomagać w pisaniu	Prośbę mam wielką, miłościwy królu	Wobec tego skreślenie z rejestru więźniów.	A cegły?	A! tak, w zupełnym jest porządku	Boże!	Bądź pozdrowiony i żyj długo, ojcze święty	Chorował podobno.	Człowiek jest człowiekiem, chociaż i czarny.	Desideras diabolum, nieszczęsny!	Dobranoc, moje szczęście.	I odwagi cywilnej	Ich matki były przekupkami	Iš ko gi jūs matote, kad lietuvių darbuose ir žodžiuose slepiasi  pavojus? Dėl ko mes negalime lygiai lenkų žodžiuose ir darbuose matyti dėl savęs pavojų ar mes dėl tokios nuotarties jau ir pamatą turime, ko jūs ikšiol apie lietuvius negalite pasakyti?	Kiedy?	Którna?...	Mamż otworzyć?	O twoje szczęście.	Osobliwość!	Precz, precz, precz! Pfuj, pfuj!	Sępa?	Tak.	Tym gorzej	Winą?	Wojna śpi Ciiicho, wojna śpi, piłeczka śpi, pajacyk śpi.
Nie to tedy żeby Zofia nie była ładna, w moich zwłaszcza oczach. Każdy przyzna, że to najmilsze pod słońcem dziewczę, ale tamta, piękność, piękność w całym znaczeniu tego słowa!	Jak to? Nie dopędziiiście króla?	A skoro uciekniesz do Londynu, skoro będziesz zhańbiona, któż mi ręczy, że będziesz mnie kochała? Że moje sąsiedztwo w kolasce pocztowej nie będzie ci niemiłe? Nie jestem potworem; to, że panią zgubię w opinii, będzie dla mnie tylko jednym nieszczęściem więcej. To nie twoja pozycja stanowi przeszkodę; to, niestety, twój charakter. Czy możesz zaręczyć sama przed sobą, że będziesz mnie kochała bodaj tydzień?	Mają dwieście dział a gdy dwie ciężkie armaty przeprawią, zamek ów dnia jednego nie wytrzyma. Sam chciałem się w nim zawrzeć, ale teraz, gdym go opatrzył, widzę, że to na nic.	Jak Boga mego! Wyobrażacie sobie, że to można tak zawołać nas na urąganie, przysyłając po nas człowieka, który nam przed całą szkołą podczas herbaty każe przyjść, tak że wszyscy myślą, że to zebranie prefektów? Słowo daję, Carson, to ci płazem nie ujdzie!	Po cóż pan profesor pyta? Przecież wie pan, że dla mnie nie mogły to być wesołe święta.	Bardzo słusznie mówisz, margrabio, toteż nie to mnie wstrzymuje...	Zdyskontowania W takim razie zdaniem moim pan Micawber powinien zdyskontować weksel na pieniężnym rynku czy giełdzie i dostać, co się da. Jeśli lichwiarze narażą męża mego na straty, obciążą tym swe sumienie. Zapatruję się na to statecznie, jak na przedsięwzięcie, które się sowicie opłaci, i pragnę, kochany panie Copperfield, przelać to przekonanie z mego męża. Wkład, który sowicie się opłaci i dla którego nie żal żadnej ofiary.	Ratuj-że się teraz sam, kiedyś dobrej rady nie słuchał wiesz czem to pachnie, zabicie posła pod bokiem króla i sejmu, pod juryzdykcją marszałkowską?	Ale cóż Natan na to?	Jeśli o mnie chodzi powiem panu, że ponieważ brak mi tylko cudownej lampy, aby się znaleźć w sytuacji Aladyna, nic nie stoi na przeszkodzie, abyś mnie pan nazywał Aladynem. Tym sposobem nie będziemy się oddalać od Wschodu, dokąd, jak chętnie uwierzyłbym, zostałem przeniesiony mocą jakiegoś dobrego geniusza.	Rozumiem. Ada widocznie ma jakiś ważny interes do pani, ale ten safanduła Dębicki nie chce w nim pośredniczyć... Nie wiem, o co chodzi... Jednak domyślam się, że Ada będzie żądała od pani jakiegoś załagodzenia stosunków między nią i bratem...	Nie zwlekaj zatem, tylko mnie zabij, bo jeśli bym ci przypadkiem uciekł, to już od jutra zacznę cię znowu ścigać.	Gold mówią, że pan jesteś detektywem, czymś w rodzaju gentlemana-szpicla, i że pańskim zadaniem jest wykrywanie spraw tam, gdzie zwykle ludzie w pańskim gatunku nie mają przystępu. Jeśli jednak pan spróbujesz pisnąć słowo na szkodę mojej reputacji, każę pana wyszczuć z wszystkich klubów Londynu. Czy pan zrozumiał?	Piskorze przeklęte... myślicie, że was nie dostanę? Dobranoc waszmościom i dziękuję za pomoc, choć się nie udało. Jutro, da Bóg doczekać, lepiej się powiedzie.	Dosyć! Dosyć! Dwunastu chłopców wystarczy na te ciężkie czasy. A teraz posłuchajcie. Wróżby były znakomite, tylko że trzeba mówić powoli i patrzeć na rękę. Ale muszę was zmartwić. Wszystko odbywa się darmo na dzisiejszej zabawie, nie zarobicie żadnych pieniędzy.	Cicho, panie, cicho! Jeżeli nie powstrzymuje cię myśl o mojem niebezpieczeństwie, pomyśl o tem, na które sam się narażasz!	Szkoda pana Sama jestem kobietą i wiem, że kobiet nie zdobywa się ofiarami, tylko siłą.	A nie potrzeba!	Dlaczego to mówisz?	Nie pokazywać się i milczeć.	Ona nic nie wie, ja jej nic nie mówiłem!	Panowie, zobaczcie, czy gdzie pod stołem nie siedzi Piotruś?	Przyjdzie i to!	Strój odrzekł, gestykulując żywo, jak gdyby słowami nie zdołał dostatecznie wyrazić uwielbienia.	To gotów później wrócić.	Wiem, Karl, wiem, ja chcę ciebie. Ja tam z nimi nie wytrzymam dłużej, nie wytrzymam!	Jesteś więc przekonany, że nie mamy się czego obawiać?	Nie, Wiwiano! Nie zerwę tego kwiatu. Gdybym go zerwał, popełniłbym czyn podły, prawego rycerza niegodny!	On powiada, o święty, że ucieknie od bezbożników i powróci do nas. Czyż więc nie zabawimy trochę w Shamlegh?	To bardzo złośliwie z twojej strony, mamo, że do nas zwróciłaś tę historię i powiedziałaś kazanie zamiast bajeczki!	O nie!... Tronu niech się nie wyrzeka, bo w takim razie cóż by zostało z jego obietnic dla Fenicji...	Dość, panie Corkran! Tego w regulaminie nie ma!	To ci się chwali, żeś go aegrotum et inarmemaegrotum et inarmem (łac.)	Zabrała szkopek, to pewnie poszła do obory.	Dobrze Ale, widzisz, moja Jacento, ten pan będzie tu mieszkał czas jakiś. Nie zapomnij téż zajrzéć do pokoju pana Graviera, czy tam wszystko w porządku, może prześcieradła...	Tego nie godzi mi się powiedzieć, bom ją sam w te ręce włożył. Miłościwy pan nasz, Joannes Casimirus, ma tylko mój wybór potwierdzić, nic więcej.	Niech wam służy. Macie różne rachunki, kwity kontrolne, może wam coś zginąć, będziecie mieli zmartwienie. Mój mąż, ojciec Nelly, kiedy pracował w związku, też chował w tej tece wszystkie dokumenty. Weź, Dżeku, jeżeli się okaże, że niepotrzebna, to mi zwrócisz.	Wiedziałam, że pana tu dziś spotkam	A! gdybyś pani gotową tylko była na jedno na trochę rezygnacyi i łagodności. Wszystkoby jeszcze dało się naprawić. Któż wié?	Dziś jakoś roztropniej mówisz niż zwyczajnie. Prawda i to. Może się prędzej obaczy, widząc Zbyszka wciąż przy sobie. Potrafi ci on być dla niej jako ojciec i matka. Dobrze. A kiedy ruszysz?	Do licha, bo ja wiem? Ci, którzy napisali do pana. Nie otrzymałeś pan listu?	Myślałem o tobie dniami i nocami. Wszędzie, zawsze! W prosektorium, w ciągu pracy, przy pisaniu cyfr u pewnego urzędnika, na ulicy, w domu, przy muzyce, w knajpie, w teatrze, przy stole, w rozmowach, w dysputach, w awanturach, wszędzie, gdzie tylko byłem. Stałaś przy mnie. Czułem cię tuż, tuż za ramionami, czułem twój zapach, czułem cię w sobie, w mej krwi, w moich piersiach, w żyłach. Całowałem cię w nocy wyciągałem do ciebie ręce przez całą tę ziemię prześliczna, ty jesteś tak strojna, tak zgrabna, tak pachnąca, wykwintna, wyszukana	Widzi pani i ja trochę znam się na ludziach. Więc poco, pani mnie buja?...	No tak, jak mi pani oddała te sześćdziesiąt cztery centy, to potem Gill dał mi dwa centy, DrelDrel po cencie.	Dobrze niech pani poszuka dla mnie pokoju przy familii, na Nowym-Świecie, blizko teatru...	Na śmierć mnie zabiją. Łeb mi obedrą.	Poczciwa z ciebie dziewczyna! Powiedz Małgosi, że jej usłuchasz	Ach! mam doskonałą myśl, ale ja powiem ostatnia. Teraz kolej na H. O.	I co robisz w tej chwili! Pewnie się zaprasza na kuma! Nazwie ją po litewsku: BirutaBiruta zaśmiał się Grocholski.	Przyjechał raz towarzysz Łoś, był jakisi Skwarek, a teraz jest na dwa powiaty nowy, Tomasz.	Bez wątpienia ale gdzie? Wszakże znów mi się coś błąka po głowie, że koło brzegu jest ich znacznie mniej.	O, pan się myli dla nich właśnie tu przychodzimy...	Rwij mi acan po gorącą wodę na dużej, czystej misce. Żeby mi za dwa pacierze była w tym miejscu!	O jednego błazna mniej i o jednego za dużo! tu: spodnie. zawiniętych po kostki maszerował wzdłuż wolno ciągnących się powozów i robił staranny przegląd wszystkich kobiet.	Panie! Przyszła mi do głowy dobra myśl.	Wy bo do niego coś macie? przyznajcie się: zawadza wam?	Zlituj się, Zochna, przecież ja o nim tylko marzę, przed nim korzę się w myślach.	No proszę, co za kapryśny Murzyn! Zobaczymy, co powiesz, gdy zgłodniejesz.	Ręce jej są zbyt duże.	A może teraz, niedawno?	Co pleciesz?!	Ach! jakiś ty podły, jakiś ty podły!	A co zatem było wtedy?	A i ty się nudzisz, Doro!	A może pan polecisz wygrzać sobie łóżko i pantofle.	Co rzekłeś?	Cóż ty się we łzach tak kąpiesz gdy właśnie wszystko się jak najlepiej składa!	Dziwnie się czuję wzruszonym A! aleś jéj pan śliczne gniazdko urządził.	Kosztują nas trzydzieści rubli tygodniowo...	Mały urwisie obaj pracujemy w dekoracjach. Czy poznał pan swoje dzieło, drogi panie Schinner?	My już zwyczajni, mówiłem.	Wolałabym, by tak było.	Zawsze ta sama i tym razem również z groźbami wyjeżdżasz.	?	A... tak.	Ale cacko!	Asz esu, pone (ja jestem, panie)	Bah! c’est comme cela!	Bierzcie czapki. Dwu przeciw jednemu, Beetle. Musisz iść.	Bynajmniej.	Czy pani bardzo cierpi, panno Lusiu?	Gdzie oczy niosą.	Gdzie?	Imię, Słowo żachnął się Puk.	Ja? Ale cóż znowu!...	Jak amazonka.	Nawet w ową noc, gdym przyniósł ci rodowód białego ogiera?	O łucznikach kurpieskich i angielskich. Prawi ten rycerz, iże angielscy, a zasię szkoccy, nad wszystkimi celują.	Od kogo?...	Po prostu gaśnie	Pohańbił Rzeczpospolitą!	Przepraszam, ekscelencjo?	Przesada!	Spokojny jestem, ukorzony	Tak.	Tak...	Uwierzyłem.	Więc kiedyż?...	Żydówka?...
Nie wiem o tym Grek ten już nie żyje. Ale uważaj, Saro: ten człowiek był tak podobny do księcia Ramzesa, że gdy wszedł do twego pokoju, myślałaś, że to nasz pan... I wolałaś oskarżyć samą siebie aniżeli swego i naszego pana.	Zaczekajże nie spiesz się tak bardzo, bo i tak nie zastaniesz jej teraz. Królowa wysłała ją po jakiś osobliwy pyłek z kwiatów wodnych, a to jest daleko. Będziesz miał jeszcze dosyć czasu. Chodź, zobaczysz tymczasem moją siatkę!	Mój przyjacielu wielka zachodzi różnica między uczynkami, które miłość wywołuje, a tymi, co z wdzięczności pochodzą. Rycerz może przestać kochać, ale nie przestanie mieć wdzięczności. Zdaje się, że Altisidora bardzo mnie kochała, dała mi ten podarunek, co to wiesz, płakała, kiedym odjeżdżał, przeklinała mnie, obelgi miotała, bezwstydnie skarżyła się wobec wszystkich, a to przecież dowody gwałtownej miłości, bo złość kochanków kończy się zwykle przekleństwami. Z mojej strony, nie mogłem jej żadnej robić nadziei, ani żadnego skarbu nie mogłem jej ofiarować; bogactwa błędnych rycerzy są, jak te, co to nimi szatany olśniewają, fałszywe i pierzchliwe, zresztą poprzysiągłem wierność innej. Nie mogę więc jej ofiarować nic więcej, prócz kilku oznak pamięci, bez ubliżenia jednak temu, com zawsze winien Dulcynei, której robisz krzywdę, zwłócząc ciągle baty owe, którymi można ją tylko odczarować. Powiem ci prawdę, tak się obawiasz o skórę swoją, że chciałbym, iżby ją wilcy zjedli, kiedy wolisz ją zachować dla robaków, niż zrobić z niej przysługę dla tej damy.	A moim zdaniem, towarzysze, odpowiedzą i to piorunem. Żadna pogróżka nie podziała tak, jak strach przed zarazą. Zmiarkują, że nie mamy nic do stracenia. Przestraszą się. Nie zechcą ryzykować. A nuż uda nam się przebić aż do samego kordonu i zetknąć z ich wojskiem? Przecie tego boją się jak ognia. Nie zechcą dla kilkunastu wagonów prowiantu narażać na zarażenie się całej Francji. A drugą iskrówkę nie zawadzi wysłać do proletariatu francuskiego za kordonem: wymierający z głodu proletariat paryski zwraca się do proletariatu Francji i całego świata, żeby przycisnął rząd francuski i zmusił go do wysłania głodującym pomocy żywnościowej. Z tej strony dżuma, a z tamtej	Sądzisz może, że się nie domyślam Sądzisz, że się nie domyślam, jakie to musiało być życie tego biednego, wyzyskiwanego dziecięcia? Sądzisz, że nie wiem, jak nieszczęsny był dzień, w którym na wieczystą jej niedolę zacząłeś mizdrzyć się i zalecać do niej, i brać na wędkę gorących spojrzeń i słodkich słówek, wykrzywiając się do tej biednej gąski?	No! Mój kochany! Toż znowu trudno. Nikt się na to nie bije, żeby drugiego pogłaskał, tylko żeby go wybił.	Wszystko to na oślepienie nasze się mówi i czyni Wolno W. Król. Mości wierzyć mi albo nie, ale wiem o tem najpewniej, że Sederyn królowi i jego towarzyszom konie gotuje, i że, jeżeli nie dziś to jutro, nocą się wymknie.	Dajże waćpan spokój Przecie nie pierwsza to wojna dla pana Podbipięty, a daj Boże najlepszym rycerzom tak stawać, jak on wczoraj.	Wcale nie Baronowa przyszła do pani Stawskiej, spłakała się, dostała spazmów i prosiła obie damy prawie na klęczkach, ażeby jej zapomniały ów proces o lalkę, bo inaczej nie będzie mieć spokoju do końca życia.	Pomijając na razie kwestię interwencji świata duchów przy tej kategorii zjawisk, czyż nie zastanawia sam fakt materializacji, tego dziwnego, nieprawdopodobnego wprost kształtowania się widm, które czasem wykazują własności ciał żyjących, z krwi i kości? Czyż nie przekracza wszystkich dotychczas znanych i uznanych zasad fizyki i biologii objaw wydzielania się z medium tajemniczej ektoplazmyektoplazma (z gr.) dzieworództwo, samorzutne powstawanie fantomów.?... Tu, tu właśnie widzę przejście z tego brzegu na tamten; tu, w zagadkowym półmroku przyćmionych świateł przerzuca się most na tamtą stronę.	Nie zdołamy wykazać związku pomiędzy psem a śmiercią tego człowieka. Zresztą nie widzieliśmy psa; słyszeliśmy go tylko, a nie możemy dowieść, że gonił Seldona lub kogo bądź. Nie, mój drogi, musimy pogodzić się z myślą, że trzeba czekać i działać z ukrycia.	Masz słuszność, pani jestem niesprawiedliwy. Odmów mi za każdym razem, kiedy będę pytał o podobne rzeczy; nie obrażaj się wszakże, jeśli będę o nie pytał.	Nu! Wariatem on także nie jest... młody, porozumnieje jeszcze... ale teraz on wielkie głupstwa wyrabia... to prawda! On i mnie dziś nieprzyjemności wielkich narobił... Aj, aj! Co ja przez niego zmartwienia i kłopotu miałem i będę jeszcze miał!...	Boś głupi. Wszak o tym, że maszyna jest bezużyteczna, nie wiedział i nie wie nikt prócz rządu i mnie. Słyszeli zaś wszyscy z dawna, że Jacek straszliwą broń posiada... Wystarczyło, gdy się wieść rozeszła, że ten zabójczy aparat jest w rękach władzy...	Też tam... Słyszałam jej straszny, ale to straszny krzyk!... I nie wiem, co robić... Zadzwoniłam do pana...	Och, nie! Wyświadczył mi pan wielką, wielką łaskę. Bo widzi pan, teraz się wykryła najważniejsza tajemnica. Teraz przynajmniej wiadomo, że Łukasz Niepołomski jest w porządku. Przynajmniej on jest w porządku! A o to tylko chodzi. Widzi pan: on zawsze był, jest i będzie w porządku!	Jak się co przygodziprzygodzć się (daw.)	Nie ma! Dla wielu, dla bardzo wielu ludzi nie ma nic na świecie, prócz ukochanej kobiety. Ona jest im wszystkim! Jest żarem czynów, cierniem wytchnienia, gwiazdą nadziei, słońcem wiary w siebie; a przede wszystkim jest, jak cnota, sama sobie celem i źródłem najwyższej na świecie rozkoszy.	Dlaczego te Amerykanki nie zostają u siebie w kraju? Wciąż nam przecież opowiadają, że jest to raj dla kobiet.	Prawda A jednak, Ludko, na pewno są tacy, którzy wspominają i tęsknią, tylko nie na gościńcach, nie przed ludźmi, jeno w samotności albo przed krzyżem Pańskim. Zauważyłaś, oni byli młodzi. Niczego nie widzieli, nic nie pamiętają...	Zemsta dawniej. bywało. Darmoć nas nie hańbili i nie będą... Chodziliśmy do nich za waszych rządów, pójdziem i teraz, pod Tolimą alibo i bez niego. Już my Szczytno musimy dobyć i tę sobaczą krew z nich wytoczyć	Ależ to bardzo pięknie być postępowym, nie można nim być nigdy nadto	Bo waść, swoim wojennym humorom i fantazji dogadzając, wojujesz i wojujesz, a ona tam lacrimislacrimis (łac.) odpowiedź. czekając. Czego by inny nie uczynił, ale już by dawno mnie wyprawił, mając w sercu afekt prawdziwy i nad jej tęsknością zlitowanie.	Jeszcze dwa tygodnie zatem Pan się znudzi okropnie na Żmujdzi.	Należy albo i nie należy, to jeszcze nie wiadomo, to już urzędniki rozsądzą.	Nazwisko mi zupełnie nie znane. Właścicielem był inżynier Rudzki, który zginął pogrzebany pod gruzami tej willi jeszcze przed 10 laty.	O jednym warunku z góry cię uprzedzam: nie będziesz miał prawa wyciąć dąbrowy przed dwoma miesiącami.	Ociec nie mogliby to iść zasypywać?...	Posłusznie melduję, że przyglądam się nieboszczykowi, panie kadecie.	Teraz iść z tobą nie mogę Muszę być tu, na miejscu.	Wie pan, to lepiej, że ten ktoś do pana przyjeżdża. Cieszę się z tego.	Wielki to rycerz! Nie masz w Rzeczypospolitej większego!... Słuchajcie!	Wyśmienicie chociaż co do mnie, nie potrzebuję wymyślać nowego imienia, ubóstwiając zawsze niezrównaną Dulcyneę z Toboso, sławę tych wybrzeży, ozdobę łąk naszych, kwiat piękności, źródło wdzięku, słowem, przedmiot godzien pochwał świata całego, choćby je aż pod niebiosa trzeba było wynosić!	Co? Pamiętacie i tę czapkę, Janie? Otóż powiem wam, że ojciec mój, leżąc na łożu śmierci, kazał przynieść czapkę i laskę i dał Erykowi jedno i drugie. „Mógłbym ci dać coś innego co ma większą wartość pieniężną, ale daję ci to, o czym każdy wie, żem używał sam, albowiem będzie ci to zaszczytem i da świadectwo wobec wszystkich, żeś był dla mnie dobry!”	A wiesz, że to dość inteligentne, co mówisz. My z mamą rzeczywiście nie mamy wspólnego języka. Myślę, że to dlatego, że ona w dwustu procentach wykonała plan ideowy, a ja sobie już bardzo dawno powiedziałem stop, dosyć tej zabawy.	Gdy prosiłam pana de Monte Christo o listy do dyrekcji teatrów w Rzymie i Neapolu, powiedziałam mu, że się bardzo obawiam podróżować jako kobieta. Zrozumiał to dobrze i zaproponował mi, że wyrobi mi paszport na nazwisko męskie, a dwa dni potem dostałam go do ręki. A to „podróżuje z siostrą” dodałam sama.	Może Byk wie o tym... że jest zesłany, by prowadzić nas obu Ten został mi zesłany dopiero wczoraj... Jak sądzę, nie jest on z tego świata.	Nie zawracaj głowy! Jeśli tu chodzi o gazy trujące, władze to zakażą i po krzyku. Sam znasz nasze małe stosunki. Gdyby to było na przykład w takiej Ameryce, o...	Ach tak! No, ja także jestem człowiekiem.	Cisza, pod nami kręci się dwóch Indian.	Czy i jemu nic o mnie nie mówisz?	I żeby, oczywiście, nie otwierała bez specjalnego zaproszenia rzeczy pozamykanych...	Ja je lubię Takie są ładne i egoistyczne. Psy są za dobre i za mało samolubne. Czuję się przy nich nieswojo. Koty zaś są niezwykle ludzkie.	Ja nie jadam ich!	Nie mogę i nie chcę. Ja z pierwszym lepszym prowadzić rozmowy nie mam ochoty. Informacyjnym nie myślę być źródłem dla lada przechodnia.	Nie pozwolisz?	Nie rozumiem.	No jasne, zwal winę na wiatr Myślę, że oszust z ciebie, Dżipie. Kto to słyszał, żeby znaleźć kogoś na środku oceanu i to po zapachu! Mówiłem, że nie dasz rady.	Tak	Tak.	Wolałbym uniknąć rozgłosu. Samobójstwo ojca, a teraz ta historia to byłoby za dużo jak na okres kilku miesięcy.	I kontent jesteś, co? Podobno ktoś tam u was dostał dzisiaj słupka.	Jakaś ty dobra! jaka poczciwa, jak ja cię kocham.	Matko Boska, co ja widzę! A toż to Grzesio! Czeladnik od nas!	Niestety, mamo, za dużo wydałem w życiu pieniędzy, wiem, jaką mają wartość. Trzy tysiące franków to ogromna suma, buduję na niej cudowną, bezpieczną przyszłość.	To ja Dobry wieczór, panie Brych. Wiozę do was pocztowca i pana gajowego.	Żołnierz, Rycerz, Przemiana, Patriota, Zdrada, OdwagaBlizna, Szlachcic rzekł na to Kmicic wpis; tu: blizna po ranie zadanej przez pana Wołodyjowskiego., poznajże mnie...	Będę służył, panie, Jemu i tobie.	Chodźmy zobaczyć Moko, prowadź!	Cicho! Cicho! Jak kto powtórzy te słowa, śmierć!	Co jeszcze! pytam swego plenipotenta.	Czemuż to?	Czy widzisz, czy widzisz pani, gdzie usiadła? To dla tego, aby módz lepiéj strzelać oczyma po kościele.	Cóz to za cłowiek?	Jest ci jeszcze Stachowa Weronka.	Jest pan bardzo miły	Na nic tu moja chęć! chociaż za waćpanową wdzięczną być muszę.	Niewiele mnie to obchodzi	Postawię. Jakże, najlepszy zięć prosi, to choćby i całą kwartę	To jeden wypadek. Drugi: kiedy pan miał pracownię pod nimi wyrzucił ich pan z ich pracowni.	Trzy zero dla mnie Prawidłowa odpowiedź brzmi: marynarze kapitana Keelinga kilka­krotnie odgrywali na pokładzie „Dragona” Hamleta oraz Ryszarda II.	Uczyń, jak uważasz za stosowne	Wszystko zrobię!... Przecież chyba rozumie pani, że ja muszę robić, co pani chce...	Z twarzy to widać!	Zapomniałem już o tym szczególe, gdy przed paru tygodniami moja żona, porządkując w gabinecie sir Karola otóż moja żona znalazła w popiele z kominka niedopalony szczątek listu; były na nim wypisane słowa: „Proszę i zaklinam pana, abyś ten list spalił i przyszedł do furtki o dziesiątej.” Pod spodem były litery L. L.	Zbójcy przy takiej sile to furda czambuły także furda, bo jeśli nadciągną potężne, to będzie o nich głośno, a jeśli mniejsze, to wygnieciesz.	A ślub o której porze?	Asinus Asinorum	At urzeczony biedak i kwita!...	Ba! pamiętaj, że jestem najlepszą jej przyjaciółką...	Czy pan prezes równie wielkie żywi nadzieje?	Czyż ekscelencja dba o takie ścierwo!	Dobrze, żeś pan przyszedł	Doskonale!	Dzień dobry, Moryc. Dziękuję ci bardzo za kwiaty, sprawiły mi wielką przyjemność.	Grzech, Chrzest zawołał młody rycerz.	Jakimże sposobem poznałaś ich, kuzynko?	Jaksa? Jaksów wiem.	Kogo?	Kontraktujesz przecie pszenicę!	Krople da kto inny. Pani będzie spała. Dobranoc.	Laury!	Masz słuszność, a zatem prowadź!	Natychmiast wracam	Patriota, Ojczyzna, Szlachcic, Pan rzekł Zagłoba.	Pocoście go uczyli?	Przez most.	Sztama!	W jakim języku czytał pan...	Wypowiem!
Interesa i interesa! Ten ma ich wyżej uszu. Czasem doprawdy dziwię się, skąd mu starczy sił i głowy na to wszystko. Czy wiesz, że pani Krasławska przyjechała i że całkiem straciła oczy? Nic już nie widzi nic! Byliśmy u tych pań przed wyjazdem ze wsi. Gdzie się obrócić	Nie wątp o tym omyliłaś się, oczekiwałaś po mnie rzeczy niemożliwych jak te, których ja oczekiwałem po tobie. Jak mogłaś się spodziewać, że ja zachowam rozum? Zapomniałaś tedy, że kocham cię bez pamięci i że jestem twoim mężem? Jedna z tych rzeczy może przywieść do ostateczności, cóż dopiero obie razem? I czegóż w istocie nie czynią! Miotają mną same gwałtowne i mętne uczucia, których nie jestem panem. Nie czuję się już godny ciebie; ty nie wydajesz mi się godną mnie. Ubóstwiam cię i nienawidzę; obrażam cię i błagam o przebaczenie; podziwiam cię i wstyd mi, że cię podziwiam. Słowem, nie ma już we mnie spokoju ani rozsądku. Nie wiem, jak mogłem żyć od naszej rozmowy w Colomiers i od dnia, gdy dowiedziałaś się od królewicowej, że twoją przygodę znają. Nie mogę zgadnąć, w jaki sposób ją znają, ani co zaszło między panem de Nemours a tobą w tej mierze; ty nie powiesz mi tego nigdy, a ja cię nie proszę o to. Proszę jedynie, abyś pamiętała, że uczyniłaś mnie najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.	Nie powinni co się podoba, to wolno....	Do stu piorunów! Przecież na własnej skórze, a raczej brzuchu, tego doświadczyłem. To istny cud, że nie przekręciłem się z bólu.	Ach! Baroni rodzą się zasadniczo tylko do kokot i salonów, oraz na to, by grzechem bezmyślnej pychy rozśmieszać nawet diabła. tu: zdradliwy prąd, wir; od: Malstrom (oryg. Malström): silny prąd morski, któremu towarzyszą wiry wodne, występujący na Morzu Norweskim u wejścia do fiordów i cieśnin, powstający wskutek przypływów i odpływów morskich. wielkomiejskich zysku, wyzysku, automatycznej i możliwie bezmyślnej pracy oraz wyrafinowanego, możliwie przemyślnego użycia zmęczo­nych zmysłów, czy w tym malströmie nie wypływają kapłani o bardzo wyraźnej fizjonomii?	Takie czapki nie nazywają się kiepy, lecz kepi. Tamte różniły się od dzisiejszych tym, że były miękkie i dawały się najrozmaiciej na głowie układać. Przywdziewał je też każdy inaczej	Tylko zechce pan zauważyć, że moja łaskawość polega przede wszystkim na posłuszeństwie wobec pańskich rozkazów. Groźba, którą mi pan przesłał w tym liście, była tym bardziej rozstrzygająca, że nie odnosiła się do mnie, tylko godziła w mego ojca.	Czy widzieliście i zauważyliście przemyślność tych braci buczących? Odbywając swą procesję, wyszli jednymi drzwiami kościoła, a wrócili drugimi. Pilnie się strzegli wrócić tamtędy, którędy wyszli. Na mą cześć, to jakieś kute pachołki: powiadam, kute jak stal damasceńska, kute na cztery nogi, kute, podkute i zakute.	Pomiarkowali, że z nami nie przelewki i chcą się poddać!	Co ty wygadujesz! Nie czujesz się lepiej?	Nie wiesz, jak się nazywa nowy dziedzic?	Sto rubli. Warto: odzienie w kawałki leci, trzewików nie nastarczyć, a co natłukła naczyń przez te cztery lata, to i nie zliczyć!	To sobie kup, mnie nie stać na inne konie!	Nie ma rady, musiał się do mnie uciec. Zwykły szuwaks dobry był tam w Rosji, ale nie tu. Takiego zardzewiałego księcia nie widzieliście jeszcze nigdy. Stara szpada.	Kochankę Jesteś dziś bowiem więcej niż żonaty, zrobisz się nudny, będziesz chciał wracać do domu, nie będziesz miał fantazji ani w stroju, ani w życiu; zresztą mój Artur jest bardzo dobry chłopiec, zostanę mu wierną i zerwę z Malagą... Pozwólże mi obejrzeć przez dziurkę od klucza swoją Muzę z Sancerre? Czy nie było piękniejszego zwierzęcia w całej pustyni? Okradziono cię! Godne to, suche, płaczliwe, brakuje jej tylko turbanu lady Dudley.	Merkuremu dzięki żem szyi nie skręcił, tak rosa poranna śliskiemi uczyniła te wschody, po których się i kozy nie ważą...	Odpoczynek co siódmy dzień da pięćdziesiąt dni rocznie na każdego robotnika, czyli jego panu ujmie pięćdziesiąt drachm. A na milionie robotników państwo straci z dziesięć tysięcy talentów rocznie... Myśmy to już rachowali w świątyniach!...	Zdaje mi się, Tom, że z ciebie nigdy nie będzie porządny mężczyzna	Wybaczy łaskawa pani formę i treść życzenia. Lecz w transie wolno medium nie liczyć się ze względami towarzyskimi. Obecność łaskawej pani w łańcuchu widocznie mu przeszkadza; prawdopodobnie płyną od niej prądy, które utrudniają wywiązanie się jego teleplazmy.	Właśnie! Wszyscy twierdzą, że na tym interesie zarobi co najmniej dziesięć milionów!	Bez obrazy boskiej się też obyć nie obędzie	A teraz każe mi pani pisywać śmiertelne niedorzeczności. Zabójcze dla mnie! Zabiły już we mnie godność własną. Proszę sobie wyobrazić iż Montero, gdyby mu się powiodło, postąpiłby ze mną w jedyny sposób, w jaki postąpić może zwierzę, takie zwierzę z człowiekiem inteligentnym, który trzy razy w tygodniu raczy go nazywać gran’ bestia. To pewnego rodzaju śmierć intelektualna, ale na dziennikarza mojego pokroju czyha jeszcze inna.	Co to przeszkadza, można mieć dwie naraz narzeczone i w obu się kochać, a ożenić z trzecią, która będzie miała pieniądze.	Strumień jest piękny i jak wchodzę na wysokie drzewo granatowe, to widzę meczet za naszym murem.	Teraz możesz dotrzymać swojej przysięgi. Nie pamiętasz? W „Nadświdrzańskiej”, na placu Teatralnym, miałaś na sobie brajtszwance, pożegnalny prezent jaśnie pana hrabiego.	A po co? Zamknąć celę, jak się zamykało, gdy żył i tyle!	Ale to ojcze dobrodzieju, ja już podrósłszy od żelaznej i słomianej do duchownej prawdy przyszedłem i o nią się chciałbym dopytać. Ale i ta dla mnie żelazna.	Kobieta, Mężczyzna, Strój zawołał, wykręcając się za jakąś kobietą i z ukontentowaniem nasunął sobie laską cylinder mocno na czoło.	Rozumiem A potem, gdy Gedymin spadnie na polskie karki, podburzyć można mazowieckiego księcia, aby dopominał się o ziemie, które Ladislaus pod swą władzę zagarnął.	Na dziewiątą napisane w powiestce. Musicie do dnia wstać, jeśli na piechty.	A czy nie sądzisz pan, że ktoś zręczniej może magnetyzować...	Dlaczego nie?	Gdzieście się włóczyli, włóczęgi? Kazałem wam stawić się o dziewiątej, a tymczasem niedaleko jedenasta.	Na męki?	Ona nie ma ojca.	Pracując usilnie, mogę zarobić pięćset franków na miesiąc	Ta, coże długo rozpowiadać? Ołtarz fundujem do prywatnej kaplicy najmiłościwszego królewicza, a wy go, ma się rozumieć, wykonacie.	Czy sądzisz, że to jest takim sygnałem?	Panie Korolu, może pan przyjdzie do ganku, bo tam czeka Socha i koniecznie chce się z panem widzieć.	O! uczyć mnie nie trzeba: jużcić dokąd najlepiéj ubita ścieżynka, tam woda pewnie! A może gdzie kozę lub krowę spotkam, to ją dla was wydoję; dajno garnuszka tylko.	Nie przerywaj! bodaj cię zabito!	Z Inspektoratu Etnologicznego? Bardzo więc się cieszę, żem się z panem spotkał; ponadto winienem panu wdzięczność za odprowadzenie chłopca.	Właśnie i ja tak sobie mówię, że który nie kaszle, Boże Panie! Nawet i tych potów jakoś mniej nocami...	Chyba nie dłużej, jak dwa tygodnie. O, jak szczęśliwa i dumna będę, jeżeli moje opowiadanie zostanie przyjęte!	To jest... co takiego? Krasowce?	Zabiorę się jutro do namalowania napisu.	My wszyscy jeździmy na tym wózku, oni nas jedzą!... Czym panu mogę pomóc?	Nic mi Józef o tym nie mówił.	Piękna i bogata kolekcja Co to za kwiat?	Tak, jeśli tylko się da.	Czy ja wiem? Ciotka Hortensja jest trochę słaba, więc może pojedziemy do niej do Krakowa. Ja jednak, muszę przyznać, miałabym ochotę do Szwajcarii, gdyby to ode mnie zależało.	To moja dziedzina To dom moich spełnień.	Ach, tak, w istocie. Wszak panowie kazaliście zajechać na ósmą?	Prawdopodobnie się wykrwawił. Dobranoc, caballeros, o północy wymarsz.	W ich przypadku mam nadzieję, że unieszkodliwi ich niku Ugaszą pragnienie, po czym będą uciekać, gdzie pieprz rośnie, trzymając się za brzuchy.	A go wam szkodzi zajrzeć do faryfara	Doprawdy... doprawdy, to bydlę i mnie w końcu nabawi strachu.	W takiej to ryzie, hetmanie, utrzymujesz swoich pułkowników?	Ale należy go odróżnić od mojego brata.	Jest tak pochlebna dla pana że nawet z trudem przychodzi mi ją wyznać.	Jak kolega widzi...	On go kopnął	Tyleś czasu odkładał. Myślałem, że zechcesz jeszcze przedłużyć swobodę.	Wokulski gbur?... Jest on wprawdzie trochę sztywny, ale bardzo grzeczny.	Co za sprawa?	Czego on chce! Co powie	I Beppo wyprowadził go za mury?	Chcę wiedzieć: co tu robisz i jakimi sposobami rządzisz, gdyż jestem młody i dopiero zaczynam rządy...	Ale z najlepszego w świecie źródła	Przychodzi do siebie! Dzięki ci: Boże!	Ki diabli ci do tego?	Czy pozwoli mi panienka być także... ciekawą?	A gdybym ja, Hiramie, naprawdę zażądał wielkiej sumy?	Czy moglibyście wrócić?	A widzisz ty tego mołojcamołojec (ukr.) rzekł kosooki ukazując jednego z czabanów.	Czy Wasza Wysokość pozwoli mi odejść?	Więc komuniści znowu?... Czy coś z policją?	Bardzo byłabym wdzięczna...	Choćby usuwając kobietę od stosunków z intrygantami...	Dzień dobry, Cezary! Skąd idziesz i dokąd tak rano?	Jest spokojnie. Jesteśmy niepotrzebni.	Kiedy?	Podał mi rękę i przyjacielem mnie swoim nazwał, przyjacielem! rozumiesz, moja pani? jestem przyjacielem wielkiego kardynała!	No, cóż znowu...	A panna Valentine?	Będę ci winien.	Dwieście dukatów.	Gdzie?	I w tym celu potrzebujecie państwo pięknej kobiety?	Ktokolwiek jesteście, rycerze, ratujcie obywatela, którego wbrew prawu, urodzeniu, urzędowi chcą aresztować i więzić. Ratujcie, mości panowie bracia, wolność szlachecką!	Macte!	Mego przyjaciela kardynała?	Oczywiście!	Ostawaj waść z Bogiem!	Ruszyło martwe cielę ogonem, dziw nad dziwy!	Tamten.	Wasza wysokość dokładnie pojąłeś	Wracamy.	Z Wilhelmem.	„Takowy, odkupując gardło, winę dwóchset grzywien, parti et officio per mediumparti et officio per medium (łac.)
Do licha! Wydaje mi się zimny jak lód, nie da się zaprzeczyć; ale co począć? Pan się już zobowiązał.	Ale zdaje się że nim pozostanę czas dłuższy, bom tu na służbie, a nie łatwo się znajdzie, ktoby tu chciał zastąpić towarzysza.	Nie, mego dobra, funduszu. Agnieszko, duszko, milczałam, dopóki sądziłam, że jest to dziełem twego ojca. Nie pisnęłam słówka samemu nawet Davy, wmawiałam, żem straciła na nieudanej spekulacji, ale teraz, kiedy wiem, komu to zawdzięczam, muszę się policzyć z tym niegodziwcem! Trot, pomożesz mi odebrać od niego, co się nam należy.	Skąd on się wziął tutaj? Jakim sposobem mogłem nie spostrzec go na stole?...	Nie pozna się. Jest zanadto zmartwiony! Stalky, poderżnij się na tym stemplowanym papierze na dole i pisz: „Jestem ci winien dwa szylingi i cztery szóstki”. Nie jesteś mi wdzięczny, Beetle, za to, że te hopy wydostałem od Prouta? Stalky nie oddałby... Co robisz, ośle jakiś!	O to, że aby ukryć się w puszczy i zatrzeć za sobą ślady, wszedł do tej rzeczki.	Widzi mi się, że jej nie tknął.	Hura! Hura! Nadeszła piękna chwila! Zabawimy się w rozbójników na strychu. A skoro ten potwór powróci, nie odnajdzie nas.	Nie zdaje mi się ażeby kiedykolwiek giermkowie opłacani byli w ten sposób, dawano im zwykle tylko nagrody, a jeżeli ja postąpiłem inaczej, uczyniwszy tobie testamentalny zapis, zrobiłem to ze względu, że nie wiadomo, co przytrafić się może mnie samemu, a w złym razie nie miałbyś sposobu świadczyć w tak opłakanych czasach o rycerskości moich czynów i żałowałbym może, że dla tak bagatelnej rzeczy dusza moja cierpiałaby na tamtym świecie. My i tak wiele jeszcze przenieść musimy w naszej awanturniczej pielgrzymce; pomnij, drogi przyjacielu, na przepowiednię moją, nie masz życia na większe wystawionego przygody, jak nasze życie.	Głupstwo pieniądze! Ale kawałeczek serca swego zgubić może po drodze. Do widzenia, Maryniu... kłaniaj się ode mnie czarnookiej bogini...	Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz. Ordyńcyordyniec	Nade mną? Jak śmiesz równać się ze mną, cóż może być między nami wspólnego?	Oto, jak się pisze historię	Czyliż nie uwolniłem cię od dowództwa przedniej straży?... Czyliż wyznaczyłem ci jakie zajęcie? Byłeś zupełnie wolny, właśnie jak człowiek powołany do śledzenia rzeczy ważnych. A czy wywiązałeś się z tego zadania?... Zaiste, za podobny błąd w czasie wojny musiałbyś umrzeć śmiercią...	Tylko się nie przechwalaj tym, że cię ktoś lubi! Będziesz miała do roboty coś więcej, niż uczenie najmłodszych dziewczynek. Będziesz chodziła za sprawunkami, pomagała w kuchni i sprzątała w sali szkolnej. Jeżeli nie będę z ciebie zadowolona, to cię odprawię. Pamiętaj o tym. A teraz odejdź.	Zdaje mi się, że prawie siedemnaście	Pani cierpi może na okresową głuchotę Mówiłem, że święty Michał jest jednym z moich chlubnych patronów. Poczem, uśmiechając się w błogiej ekstazie z oczami utkwionemi w dal, z głosem nabrzmiałym egzaltacją, więcej niż estetyczną, raczej religijną:	Nie poruszaj się, panie, i nie okazuj tysiącom twoich niewolników, że masz smutek w dniu triumfu...	Przyjemności? Otóż tego zupełnie nie rozumiem. Jeśli już musicie opuścić to miłe miejsce i przyjaciół, którzy będą za wami tęsknili, i wasze wygodne domki, gdzieście się dopiero co wprowadziły, nie wątpię, że gdy wybije godzina, stawicie czoło kłopotom, niewygodom, zmianom i nowym warunkom i będziecie usiłowały ukryć, jaką wam to sprawia przykrość. Ale omawiać to, a nawet o tym myśleć, póki nie zajdzie istotna potrzeba...	Ma pan słuszność Czuję, że mi wiele, bardzo wiele niedostajeniedostawać (daw.) odczucie pustki i jałowości. duchowej i pustki, jaka od czasu do czasu rozwiera się przede mną w godzinie samotnych rozmyślań. Pan mi nie odmówi swej pomocy w razie potrzeby, nieprawdaż?	Na pewno nie będą zuchwalsi od nas, w każdym razie dobrze, postąpimy zgodnie z twoją radą. Zaatakujemy ich z zaskoczenia, tak żeby nie zdążyli podjąć walki. Trzymajcie broń w pogotowiu i idźcie za mną, nie robiąc hałasu.	Nie, kamracie! Wydajesz mi się dobrym chłopcem, ale koniec końców jesteś tylko chłopcem. No, ale Ben Gunn ucieka. Nawet rum nie poprowadzi mnie tam, gdzie idziesz... nawet rum, póki nie zobaczę twojego czcigodnego pana i nie usłyszę od niego słowa honoru. A nie zapomnij no moich słów: „Znacznie więcej znacznie więcej zaufania...”, a potem uszczypnij go.	Chodź już, Krecie Musimy za dnia wyruszyć. Nie mam ochoty spędzać jeszcze jednej nocy w Puszczy.	Co za niespodzianka! Myślałem już, że zapomniałeś o mnie zupełnie.	Dobrze. Powiadają, że to pewny sposób i że w tych rzeczach nie masz lepszej nad naszą świętą królową orędowniczki. Walne spotkanie nastąpi za kilka dni, a potem będzie spokój.	Nic już nie ma pod stołem, przynajmniej nie widzę niczego!	Dobrze, dobrze. Nie mam możności o tym zapomnieć, nie mam nawet środka. Ale gdyby mi danym było przeżyć na tym świecie pięćdziesiąt lat jeszcze, ujrzałbym wszystko to, o czym dziś mówiłem, jako fakty zrealizowane. Medycyna będzie wykreślała drogi życia masom ludzkim, podniesie je i świat odrodzi.	A ja sądziłam, że to jest właśnie ten utwór, który pragnął pan usłyszeć jeszcze kiedyś.	Biegałem do domu waszej wielmożności, powiedziano mi, że tu jesteście.	Jest i cham! Rzeczy wykwintu są jak piękne kobiety: nie znoszą desperatów.	W. Książęca Mość winienbyś choć dlatego być nieco względniejszym dla Brühla, że Brühl w Polsce gdzie posiadasz dobra, także coś znaczy.	Z Adamem krótka gawęda: albo milczy, albo słucha, zupełnie jak Jadzia. Nie znam dwóch istot bardziej do siebie podobnych. Spędziliśmy, hrabio, identycznie to poobiedzie, co? Słuchano i milczano.	Nie, panie! Nie pozbawiaj tego mężnego Greka widoku igrzysk.	Ale wiedziałeś, że Dantès należał do spisku?	Najzupełniej Ale jeżeli rzeczy będą iść tą koleją, zaciągnie on nas do samego Orleanu.	I ja tak myślę Jakże król będzie mógł robić rachunki, jak będzie mógł rozkazywać, ile trzeba wydrukować nowych pieniędzy, jeżeli nie umie tabliczki mnożenia?	A laudańscy z panem Wołodyjowskim nie wrócili jeszcze?	Hm! a przy kolei nie miałeś zarobków?	Nie widzisz, ty ślepa kanalio?	Nie! Waszmość zostań przy niewiastach. Jeśli Ketling żyw, dam wam znać.	Och, nie!... wreszcie to przejdzie...	Z powietrza! tu nie ma czém oddychać! nie ma czém żyć; tu trzeba umierać!	A teraz jaki wypasiony	Ale dokąd ten prąd niesie?	Bo mi to sprawia przyjemność!	Dobranoc, przyjacielu! Śnij o zarobku tysiąca dolarów, które mi zapłacisz.	Dobry wieczór Co tak wcześnie dziś do domu?	Ja! ja! a toż jak?	Jak na kardynała, to niezbyt zręczne sidła...	Mądrze mówicie, panie Rzepecki, mądrze...	No, to chwała Bogu. Naprawdę życzę panu jak najlepiej.	O, co do kart, to można je kupić, sprzedają we wszystkich wagonach amerykańskich. A co do partnerów, gdyby pani zechciała?...	Od ciemnoty?...	Oto jest	Powiedz mi, co myślisz?	Przeciwnie Tym razem podziwiałem tylko jej figurę. Na zły język może przyjść kolej później.	Widzisz, Adelo, to jest właśnie tęsknota, wołanie o czyściejsze, lepsze, szlachetniejsze życie.	A ja, czy zna królów i królową?	A osinowe drzewo!	Antysemityzm	Ba, ale kto ów szlachcic?	Bardzo ładny ornamencik	Byłem w okolicach Wilna.	Cud zawołał król.	Cześć.	Czy pan chce dostać trzeciego harbuza?	Ding-dong!	Dlaczego miałbym źle wyglądać	Eisiu, eisiu, mamele!	Gdzie?	Głupiś!	I ja, burgrabia Steffens!	I zarazem wielkie nic dobrego!	I zostawiłabyś Niżpol na pastwę?	Idź naprzód, ty nicponiu, żebym widział, czy idziesz prosto.	Interes załatwiony!	Jestem trochę znużona przechadzką. Usiądźmy na chwilkę tutaj, na mchu.	Mojego męża. Tak, to on!	Namawia, a raczej zaklina mnie, żebym kupił	Naumyślnie zmienionym, prawda?	O, bardzo kolorowe.	Oto i lokaj. Zanieś lodów hrabinie, ot tam, pod kandelabremkandelabr	Poranili, choć posła	Pozwoliła?	Proszę powiedzieć czy ona lepiej całuje ode mnie?	Raczej dokładność i gruntowność. Czy wiesz, czyje te paznokcie?	Signora! Signora non e vero!	Tak, to ohyda	Taniec prosiła cichutko, boć pełno było ludzi dookoła.	Troszeczkę. Marja podobno więcej odemnie.	Ty złodzieju świński! ty zbóju! ty!...	W sensie?	Wierzysz w to?	Wilkołak, proszę pani.	Więc pani odjedzie, może na zawsze?	Wysoka i gęsta, nabierą se siana, no!	Z obowiązku służbowego	Zmiana miejsca.	Złotopiór!	Żebym ci wszystko powiedział...
Nie tylu ile pan myśli jest o wiele więcej Abisyńczyków, Giaurów, Wekabitów, Beduinów, Koftów... Razem wziąwszy, wszystkie te bydlęta są tak niezabawne, że byłem bardzo kontent, kiedym się załadował na statek genueński, który miał zawieźć proch na wyspy jońskie, a amunicję dla Alego z Teleben. Wiecie? Anglicy sprzedają proch i amunicję całemu światu, Turkom, Grekom, diabłu, gdyby diabeł miał pieniądze. Toteż z Zanty mieliśmy jechać brzegami Grecji. Jak mnie tu widzicie, moje imię Jerzy sławne jest w tamtym kraju. Jestem wnukiem owego słynnego Czarnego Jerzego, który wydał wojnę Porcie, i który, na nieszczęście, miast ją pogrążyć, sam się pogrążył. Syn jego schronił się do domu konsula francuskiego w Smyrnie, i przybył do Paryża, aby tam umrzeć w roku 1792, zostawiając moją matkę noszącą mnie, jako siódme dziecko, w łonie. Skarby nasze ukradł jeden z przyjaciół mego dziadka, tak iż zostaliśmy zrujnowani. Matka moja, która żyła z cząstkowej sprzedaży diamentów, wyszła za mąż w r. 1799, za niejakiego pana Yung, dostawcę, mego ojczyma. Ale matka umarła, ja się poróżniłem z ojczymem, który, mówiąc między nami, jest łajdak; żyje jeszcze, ale się nie widujemy. Ten obwieś zostawił nas wszystkich siedmioro, tyle się zatroszczywszy, co o psa z kulawą nogą. I oto jak, w rozpaczy, zaciągnąłem się w 1813 jako prosty rekrut... Nie uwierzylibyście, z jaką radością ten stary Ali z Teleben przyjął wnuka Czarnego Jerzego. Tutaj nazywam się po prostu Jerzy. Pasza darował mi seraj...	Nie pamiętam już dobrze, jak się to stało... Dość, że mię... te... puścił. Rzuciłem się we drzwi, między domostwa, wypadłem w pola i dopiero co mocy w nogach! Gwałt uczynili żołnierzykowie, dalej sypać za mną w ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka Boska odegnała... Lasami przyszedłem do tych moich Wyrw bosy, obdarty do naga, głodny. A stanąwszy w tych progach, takem sobie rzekł: „Teraz Ci, Panie Jezu, ślubuję, że już nie wyjdę!”. Otóż i siedzę jak leśny wilk. Widzisz waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie chleba, na poły z plewami spieczonego... Zważ waszmość, że działa się ta sprawa w roku Pańskim 1768. Gdzież mnie teraz do Krakowa? Co bym tam ujrzał?	Bardzo. Przy innej sposobności może je pokażę. Teraz wracam do epoki, w której musiałem się zadowalać opisywaniem, czasem dodałem rysuneczek od ręki. Nagromadziły się materiały ogromne; nie sądźcie, panie, aby ta jedna księga wszystko zamykała; mam pięć takich in foliów niejako stenografowanych przed zwierciadłem; w tym tomie jest już tylko treść z nich wyciągnięta. Wówczas też to porobiłem owe niezliczone wypisy z dzieł greckich, rzymskich i wschodnich; wprawdzie robiłem je dosyć smutno, wiedziałem, że jeszcze mi tej pracy nie wolno zużytkować, ale podtrzymywała mię nadzieja, że Hallucini kiedyś przecie przypuści mię do tajemnicy, a wtedy moje studia, połączone z jego własnymi, byłyby od razu utworzyły dzieło prawdziwie pomnikowe.	Nic nie pomoże będziesz musiał, Auguście, burzyć twoje nowe oficyny! Jak już mówiłem, połowę tych kosztów biorę na siebie, ponieważ sprawy papierów i lasu i mnie na równi z tobą obchodzą.	Nie jesteś jednym z nas a także nie jesteś rolnikiem, ani nawet, o ile mogę sądzić, nie pochodzisz z tego kraju.	Nie jestem waćpanu przyjacielem, ale po prawdzie nie jestem i nieprzyjacielem, a tej panny mnie żal, chociaż mnie odpaliła, bom jej też słowo ostre niesłusznie rzekł na odjezdnym. Od rekuzy się nie powieszę, nie pierwszyzna mi, a uraz nie zwykłem chować. Sąd, ŻołnierzJeśli więc waćpana na dobrą drogę namówię, to będzie także moja względem ojczyzny zasługa, boś żołnierz dobry i doświadczony.	A dlaczego pan nie nazywasz mnie	A pamiętacie, tatusiu, jakeście rzemień strzępili na mnie? Jak was ten mój kozik mierził, a markociliście się, że nic uczciwego nie wyrośnie z „niedojdy”?	Nikt mnie nie może przymusić, kochany dziadku, jestem strasznie uparta.	No, czy mam!... Któż ich nie ma. Znajdzie się tam jakaś drobnostka, którą jeszcze dziś ureguluję.	Wybierzcie, zdaniem waszym, najwinniejszych i wypytajcie ich w mojej obecności. Nie chcę jednak, ażeby mnie poznali.	Ty prędzej! A co mnie do Anusi! chcieliście toście i zrobili co chcieli! nie moja to wina!	O nie, mój piękny, nie tutaj przynajmniej. Czyż nie widzisz, że stoimy przed pałacem d’Aiguillon, pełnym zauszników kardynalskich. Kto mi zaręczy, że to nie eminencja polecił ci, abyś mu dostarczył mojej głowy? Wiedz, że dbam o nią aż do śmieszności, bo, jak mi się zdaje, bardzo dobrze pasuje mi ona do ramiona. Z przyjemnością zabiję cię, bądź spokojny, lecz zabiję cię pomalutku, w miejscu ustronnem i zamkniętem, tam, gdzie przed nikim nie będziesz mógł się ze śmiercią swoją pochwalić.	Mylisz się PoezjaMnie chodzi o formę, a nie o treść. To, że opisujesz umęczonych komunistów i grubo używających życia szpiclów, i zatwardziałe dusze sędziów, i nacjonalistyczny humbughumbug (ang.) jest to taki sam materiał życiowy, jak każdy inny. Ale to mi się nie podoba, że ten nowy materiał, bez żadnej wiary w jego artystyczną wartość, programowo wpakowujesz w zgniłą formę dawnej poezji, używając co najwyżej i tak już zużytych futurystycznych sztuczek wstrętem do samego materiału, nieprzetworzonego na artystyczne elementy. Nie budzi ten materiał zamierzonego uczucia	A jakoże mi samej z Sieciechówną wracać? Miałabym z wami dalej nie jechać, to lepiej było wcale nie wyjeżdżać. Zalizali (daw.) rozzłościć się, rozgniewać. i zawzięli?	No, popatrzcie tylko! Kołnierz wystaje mu spod halsztuka, frak rozpięty, biała kamizelka! Dlaczego sobie jeszcze kółka nie wymalował na brzuchu? Jeszcze łatwiej byłoby celować!	Powiedziałbym z całego serca lecz hałas, który słyszę, przeszkadzać mi będzie, bo, na mój honor, panie, nie chcąc kłamać, wyznam, że jestem cokolwiek w strachu. Z tym wszystkim przecież postaram się opowiedzieć wam najciekawszą historię, jaką kiedykolwiek słyszeliście; nie wiem tylko, czy zdołam ją dokładnie przypomnieć sobie i czy będziecie mieli dosyć cierpliwości wysłuchać mego opowiadania. Słuchajcie więc, bo oto zaczynam.	A! a! śmiejąc się, smutnie zawołała Żmudzka, toś głowę do góry zadarła. Ja też naprzykrzać się nie będę...	Ale na razie przynajmniej, chcemy traktować wizyty pana Copperfielda jako składane nam, ciotkom Dory. Nie zobowiązujemy się niczym, dopóki nie nadarzy się nam sposobność...	Ależ mu nie było wolno	Czemu nie?	Dziwna rzecz Bismarck jest artystą, ponieważ należał do tych, co budowali państwo niemieckie; ale organizator fabryki nie jest artystą, ponieważ tworzy tylko złapać wieloryba aniżeli	Ja się nigdy nie cieszę, ani nie martwię...	Niby tak ale żaden rozumny człowiek nie ma czego szukać w Devil Bay.	Nie sądziłem, aby posiadał materialne środki	O nie! niechby pan tak spróbował całą noc przetańczyć z pierwszym lepszym. Najczęściej pijanym w dodatku. No i pić. Nie cierpię pić.	O, pan jak najskromniej. Czarne spodnie, lakierki, biała kamizelka, frak czarny albo granatowy, halsztuk. Do tego polecam panu firmę Blin albo Véronique. Jeśli nie zna pan adresów, proszę się zwrócić do Baptysty. Jesteś pan bogaty	Stoimy tu z godzinę a nijaki chłopak nie przechodził.	Wobec tego odwołuję się do Sary. Przyznaję, żem cię nie rozpieszczała ale wiesz przecie, że tatuś był zadowolony z twych postępów w nauce. Poza tym... poza tym... ja zawsze cię bardzo lubiłam.	Wątpię Mówmy o czym innym. Mów mi o ogrodzie. Czy nie pragniesz go zobaczyć?	Aha! Ale bo widzi pan, położenie nasze jest tak skromne, wiemy o tym, wiemy, toteż zmuszeni jesteśmy czuwać, by nas kto czasem nie uprzedził. Zresztą w miłości, jak w polityce, wszystkie środki są dozwolone.	Ależ, mój panie, rząd nie po to ich tam umieszcza, żeby służyli za wzór cnót.	Nie po to nam się dostał, żeby go oddawać!	Tyś to głupi, bo się nie znasz Tobie dobrze, kiedy ci przy krupniku jest słono? a panu dobrze, jak przy innym jedzeniu jest mu w gębie paskudnie. Kużdy na tym świecie ma swój smak: wół lubi trawę, a świnia pokrzywy.	Uczynię to. Damę ową widziałem raz tylko w życiu. Jestem w Nowym Jorku niespełna dwa lata dopiero, a zimy minionej zaręczyłem się z Miss Remsen. W miesiąc potem mniej więcej, otrzymałem list, podpisany „Róża Mitchel”, z zawiadomieniem, że autorka jego zna tajemnicę rodziny mojej, odsłonięcie której skłoni Miss Remsen do zerwania niezwłocznie zaręczyn. Wymieniła cenę za milczenie, dołączając fotografję, bym ją poznał, gdyż była tak bezczelna, że doniosła, iż sama przyjdzie po pieniądze. Tak się stało i odtąd nie widziałem jej.	Czy ja umiem a to dobre! i tak doskonale, że nikomu nie ustąpię, samym osłom nawet.	Maine? Phii! Oni się albo kiepsko znają na rzeczy, albo też nie mają dość pieniędzy nawet na pomalowanie swoich własnych domów! Ten człowiek z Eastport opowiadał mi (a jemu opowiadał kapitan francuski), że ten nóż był... był użyty raz w zeszłym roku na wybrzeżu francuskim.	Nie widziszże? Pod dziuplą, hen, dwoje oczów w dziurach świeci... jakby żbik patrzał na nas?...	Niedługo Jeszcze trochę... i już!	O jaka moja pani ciekawa! Tu właśnie urywa autor pieśń swoją, mogę cię jednak zapewnić, że zanim Rüdiger uporał się ze zbroją, figlarna Angelika dzięki pierścieniowi, który ją niewidzialną uczynił, uniknęła „niebezpieczeństwa”.	Powiem ci jedno Nie myślę wracać do przystani Kapitana Kidda. Chcę dostać się do Północnej Zatoczki i tam spokojnie wylądować.	To miało znaczyć, że pan Ryszard nie potrzebuje ugaszczać go w swym dworze przez pierwszy rok swego władania	Właśnie w ten. A jakiż inny doradziłbyś kobiecie, która po trzyletnim pożyciu małżeńskim dowiaduje się nie czegoś tam kompromitującego z przeszłości męża, lecz tego, że pomimo ślubu, który był oczywiście fikcją, jest tylko kochanką... czy raczej utrzymanką...	Te śliczne oczy to waścine nie jej! Było to i zemną niegdyś	Działa dla okrętów królewskich... czasem i dla innych. Przeważnie kolubrynykolubryna armatka mniejszego kalibru.. Gdy robota była ukończona, nadjeżdżali królewscy oficerowie i zabierali nam woły od pługa, by nimi pociągnąć działa na wybrzeże. Patrzcie! Oto jeden z najprzedniejszych i najwytrawniejszych mistrzów sztuki żeglarskiej!	Ja znam wszystkie sztuki wojenne i czyny dzielnych hetmanów i rycerzy ubiegłych czasów, i wszystkie chytrości i podstępy żołnierskiego rzemiosła; pójdę tedy i choćby mnie nawet odkryli i poznali, wymknę się im i wmówię im o was wszystko, co zechcę: jestem bowiem z pokolenia SinonaSinon	Com stracił w tej służbie, o tym nie będę gadał, ale oddałem mu ważne usługi: utrzymałem w posłuszeństwie moją chorągiew, która tam teraz została, bogdaj mu na pohybelna pohybel (z ukr.) inne, które się buntowały, znacznie wyciąłem... Zababrałem ręce w krwi bratniej, w tej myśli, iż sroga to dla ojczyzny necessitasnecessitas, necessitatis (łac.) tak trzeba! Teraz dopiero, gdym się o onych truciach z listów dowiedział, aż mi szpik w kościach zdrętwiał! Jakże to?  Takaż to wojna? To truć chcecie żołnierzów? I to ma być po hetmańsku? To ma być po radziwiłłowsku? Ja to mam takie listy wozić?...	Nas, bo i ciebie. Wyszpiegowali, żeś to ty zanosiła Kuzykowi fałszywy rozkaz partyjny!...	Daj pokój naszemu przecieżeśmy to jego lennicy i bronić go powinniśmy.	Dziękuję, Andy. To wystarczy.	Ech, Boże Co mi znaczy to wszystko!	Hersz Ezofowicz kłócił się o to bardzo z reb Nochimem!	Na apopleksję? Trudno mi w to uwierzyć. Widziałem panią de Saint-Méran ze dwa razy w życiu, była malutka, szczuplutka i raczej nerwowa, niż sangwiniczka. Apopleksja z rozpaczy rzadko się zdarza u osób o posturze takiej, jak u pani de Saint-Méran.	No, to mów.	O, widzę, widzę, tak, to polanka, ale co to?	Och! Daleko pan zaszedłeś!	Od razu łupią na całego... to policja!	To co!	A lubi piękne panie i gładkie liczka?	A niby od czego?	A więc także pan jest nieszczęśliwy?	Bo pewno. Przecie i dziś sami poszli.	Bodajbym się udusił!... bodaj ryby jadły ciało moje na dnie Nilu!... Przecie ty cały folwark zmarnujesz swoimi skargami... kobieto...	Co Donka?	Czytaj pan	Dlaczego?	Dlaczego?...	Dzisiaj właśnie wróciła do domu, by matka mogła iść do kościoła.	Dziękuję.	Et, niekus tauzyji ir gana! O kad pradėtumei mokytis, paveizdėtumei, kaip patiktų.	Gdzie chodziłaś tak wystrojona?	Ileż było w sakiewce?	Ja znam wszystkich.	Ja?	Jezioro... jest blisko.... a Indianin... wie... gdzie jest... łódka! ... kto żyje?...	Kalikant jucha, zabawy będzie ludziom bronił.	Kapitanie dobrze mówicie. Jesteśmy na wasze usługi. Pod twoją wodzą chcemy żyć i umierać.	Klejnotami?	Krowa stoi w sieni, a kozy pod przydaszkiem za oborą.	Mama schowała między poduszkami, a my znaleźliśmy i będziemy jedli! Dla czego ona ma tylko jeść!	Na miłość boską, panowie! Dość tych pustych słów. Przejdźmy do faktów! Płonę żądzą poznania prawdy.	Naprawdę? Niech mi pan opowie, błagam.	Nienawidzisz kapłańskiego stanu?	Ny, on tam wstawia butelkę z wódką, ja widział	O czem pan mówi?	Opuszczając ul królowa zwróciła się do dawnych poddanych pytając, kto zechce jej towarzyszyć do nowego królestwa, i w tej chwili otoczył ją liczny zastęp; a gdy opuściwszy ul rodzinny na zawsze siadła na gałęzi jednego z drzew ogrodu, zastęp towarzyszący jej zbił się przy niej w gęstą masę, jakby tworząc mur żywy dokoła swej władczyni.	Oświadczył się?!	Przecie mówią, że o wszystkiem wiecie! odezwał się złośliwie nieco Borkowicz.	Spodziewam się.	Spokojny jestem, ukorzony	Słucham.	Taigi... prapuolė	Tak.	Tak.	Takim głodny, takim spragniony, takim obolały!	W prawdę zwątpiłeś.	Z której strony słyszałeś odgłosy?	Zapewne skąpy i zły?	Zdrowie waszmościów!	Zostaję tutaj!
Powiedziałem tobie jeszcze u siebie w domu że konkur taki, jaki ty rozpocząłeś i teraz kontynuujesz, należy uważać za małe nieszczęście. Teraz, oglądnąwszy tych ludzi z bliska, a nadto nasłuchawszy się na noclegu dosyć powieści o pani Strzegockiej, nie tylko nie zmieniam mojej dawniejszej opinii, ale może bym jeszcze do niej co dodać potrafił. Wprawdzie ja sąd mój o niej wydaję tylko ze słów kilkunastu z nią wymienionych, ale żebym jeszcze i tysiąc najsłodszych o niej usłyszał, to gorycz pierwszych zawsze podobno czuć będę. Zosi twojej nie znam; na oko zdaje się to być ciche i potulne dziecko i pewno tak jest w istocie, chociaż to po niedobrych rodzicach zwykle niedobre bywają dzieci. Ale, bądź jak bądź, rzeczy tej tak na wieki zostawić nie można; dałeś dowody dostateczne, żeś im jest przyjacielem i że gotów jesteś życie położyć dla Zosi; ozdrowiałeś zupełnie; cóż myślisz dalej?	Czy myślisz, dziecko że mi wiele zależy na tym, aby wprowadzić do hrabiny de Montcornet mężczyznę tak pięknego jak twój małżonek? Jeżeli się sprzeciwiasz, nie ma o czym mówić. Ale chodzi tu mniej, jak sądzę, o kobiety niż o to, aby wybłagać u Lucjana odpust i przebaczenie dla biednego nieboraka, codziennej pastwy dziennika. Baron du Châtelet jest na tyle dziecinny, że bierze te artykuliki poważnie. Margrabina d’Espard, pani de Bargeton i salon hrabiny de Montcornet interesują się Czaplą, toteż przyrzekłem doprowadzić do pojednania między Laurą a Petrarką, między panią de Bargeton a Lucjanem.	Nie będzie gwałtu, jeżeli waszmość dobrowolnie usłuchasz i masz waszmość w tym dowód, żem dragonów we wsi zostawił, a przybyłem tu sam prosić cię jako sąsiada do sąsiada. Nie chciejże odmawiać, bo czasy teraz takie, że trudno mieć wzgląd na odmowę. Sam książę waszmości się z tego wyekskuzuje, i bądź pewien, że przyjęty będziesz jak sąsiad i przyjaciel. Zrozum i to, że gdyby miało być inaczej, tedy wolałbym sto razy dostać kulą w łeb niż tu po waćpana przyjeżdżać. Włos nie spadnie z żadnej billewiczowskiej głowy, pókim żyw! Pomyśl waćpan, ktom jest, wspomnij na pana Herakliusza, na jego testament i zastanów się, czyby książę hetman mnie wybrał, gdyby nieszczerze z waszmością zamierzał postąpić.	Głupstwoś zrobił! Tabaki jest drab, ale miał ci właśnie powiedzieć coś, co cię obchodzić powinno. Uważaj na to, co mówię, Mauli! Shere Khan nie ma odwagi rozszarpać cię w ostępie, uknuł jednak spisek. Wie, że Akela zestarzał się i niebawem przestanie być naczelnikiem stada, taki sam los spotkał też ową większość rady, która zgodziła się na twe przyjęcie, zaś młode wilki są przezeń pozyskane i uważają, że nie ma miejsca pośród ich rodu dla człowieka. Przy tym wyrosłeś już i niebawem zostaniesz mężczyzną.	Dobrze, chciałabym wstać Tak koniecznie chciałam widzieć doktora, że miałam już pisać dzisiaj Czuję się zupełnie zdrową. W gardle tylko i w piersiach doznaję jeszcze chwilami piekącego bólu, no i głosu mi często brakuje, ale czuję, że się to coraz rzadziej zjawia. Tak, jestem zdrowa, ale się nudzę straszliwie. Doktór zostanie na obiedzie? Mam prośbę do pana...	Tak, śliczne dziecię moje... wzdychając poczęła Babetta, która się na oknie wsparła i zapomniała, że ją ktoś podpatrzeć może... twoja rachuba wiejska myli cię pewnie! Tobie się zdaje, że możemy żyć zamknięte o suchym chlebie, a ja! jestem popsuta! ja jestem wybredna, ja choruje na fantazje, dla których się wszystkiegom wyrzec gotowa. Ileż razy nie mając koszuli, kupowałam koronki! Wziąść mnie!! tobyś dopiero wzięła kłopot sobie i męczeństwo... Wszak Pobożanin, który ma pełne kieszenie czasem, gdy wygra... a sypie nie licząc... wydołać nie może kaprysom moim.	No, będzie się musiała bardzo zmienić A nie można powiedzieć, by w Misselthwaite były dobre lub jakiekolwiek wpływy na dzieci!	O nie! Barnes nie jest policją. To detektyw prywatny. Pamiętasz pewnie, że o nim właśnie mówiliśmy, czyniąc zakład. Sławiłeś jego spryt, to też sprawi ci to zadowolenie, gdy zostanie przez ciebie sprowadzony na mój ślad, ja zaś godzę się, jeśli mi przyrzekniesz nie wspominać o tem nikomu innemu. No cóż, czy dobrze?	To prawda, jak Boga kocham Wszak to Polikarp Morrel, mój rodzony wuj, który dochrapał się stopnia kapitana. Edmundzie, jeśli tylko powiesz pan wujowi, że cesarz go sobie przypomniał, poczciwy stary zrzęda rozpłacze się z radości, zobaczysz. Dobrze słusznie zrobiłeś, żeś spełnił rozkazy kapitana Leclère i zatrzymał się na Elbie, chociaż gdyby wiedziano, że zanosiłeś jakąś paczuszkę do marszałka i mówiłeś z cesarzem, mogłoby cię to narazić na podejrzenia.	Jak Bóg miły! Dowiédz się od ludzi, idź od wsi do wsi, nic ci innego nie powiedzą: to postrach okolic. A gdyby to było co dobrego, czyby to się tak włóczyło po świecie, nigdzie miejsca zagrzać nie mogąc.	Moja droga pani! Wobec Boga wszyscy jesteśmy pośledni i wszystkim jednako potrzeba jego opieki. A teraz żegnamy się, ale do powrotu, bo gdy zjedziemy na przyszły rok na halę, dobra babka nie zostanie zapomniana.	Zróbmy tak, jak tubylcy, i przywiążmy sobie do nóg dwa cucuyos. A światło, którym emanują, pozwoli nam przedostać się nie tylko przez liany i korzenie tarasujące drogę, lecz także uniknąć spotkania z niebezpiecznymi wężami, które kryją się pośród liści. Macie ze sobą sznurek?	Uczynię to natychmiast i uciąwszy potrzebną ilość gałęzi, odebrał błogosławieństwo swego pana, obydwaj rozpłakali się i giermek wsiadł na Rosynanta.	Ale co się zaczyna, maleńka? Jeżeli nie mam racji, cofam wszystko, nic nie powiedziałem. Ale mam przecie prawo cię ostrzec przed tym famulusem, którego znam z Balbec (inaczej kpiłbym sobie z tego) i który jest jednym z największych łajdaków, jakich święta ziemia nosiła.	Zwłaszcza że do téj świątyni i nam, maluczkim, wstęp nie jest odmówiony. My, cobyśmy sami nic stworzyć nie mogli, mamy tę pociechę, że łącząc się z twórcami myślą, odgadując ich, badając, wielbiąc, niemal jesteśmy do ich szczęścia przypuszczeni. Zrozumiéć poetę, odczuć artystę, jest-to prawie samemu być nim.	Wybacz, panie hrabio Nie wiedzieliśmy, z kim mamy do czynienia. Usłyszeliśmy ogromny wybuch. Wiedzieliśmy, że w pobliżu oddział żołnierzy osaczył piratów, i pośpieszyliśmy tu, aby nie dać uciec tym zbójom.	Oto wszystko, na com się zdobył	Skąd mam wiedzieć? Myślisz pani, że gdybym wiedział, kazałbym ci przechodzić przez te wszystkie stadia napięcia, jak to czyni dramaturg lub powieściopisarz? Niestety, nie wiem... Pół roku po fakcie zjawiła się jakaś kobieta z drugą połową pieluszki. Dostarczyła wszystkich dowodów, jakich wymaga prawo i oddano jej dziecko.	Żeby mi się wstać chciało, tobym cię tak, mośćbrodzieju, huknął w ucho za to „nie wiem”, żebyś zaraz zmądrzał!	Królu Jowiszu skoro jednego przyrównujesz do szczekającego psa, a drugiego do szczwanego lisa, jestem zdania, abyś, nie gniewając się i nie psując sobie krwi dłużej, uczynił z nimi to, co niegdyś uczyniłeś z psem i z lisem.	Pani Obowiązkiem moim jest zwrócić pani uwagę, że pani się wyzuwa...	No, potem to Francuz zdjął maskę; Teresa, rozumie się, za zgodą wodza, zrobiła toż samo; Francuz poprosił o schadzkę, a Teresa mu to przyrzekła; tyle że zamiast niej to Beppo na niego czekał na schodach kościoła San-Giacomo.	Podnosi się balon?	Tertio subrachie, których płetwy brzuszne przyczepione są pod piersiowymi i łączą się bezpośrednio z kością łopatkową. W rzędzie tym mieszczą się cztery rodziny. Typy: flądry, skarpieskarp	E, Château-Renaud dla ciebie nie istnieje nic poza twoim smutnym i ponurym Saint Germain; niech go pan hrabia nie słucha, najlepiej zamieszkać na Chaussée d’Antin; to jest prawdziwe centrum Paryża.	Tak jakbym nigdy nie istniał... Na miły Bóg, o to właśnie mi chodzi!	To ty nie wiesz, że Katarzyna za chwilę wyjdzie na podwórze?	Widać to i w protokole, który pan podpisał Czy nie wywierali na pana jakiego nacisku w dyrekcji policji?	Ach U nas, znaczy u pana Bondego, był pewien Francuz, służący, Miał na imię Jean. Ten był pies na kobiety, że aż wstyd. Wiesz, taka lekkomyślność może się zemścić.	Król stary, to nie król ją bałamuci ale te panicze ze dworu, co chodzą jak lalki i baby postrojone; na to i pięści dosyć, kija nadto. Jakbym w skroń pocałował, ani ziewnie.	Widzi mi się, że Boryna wyprawi sielne weselisko.	Nie radzę, panie Pawluk, nie radzę tutaj tak duszy leczyć. Myśmy już o 300 lat od tego oddaleni. Nie, nie! Ja nic złego przecie	Zatem zostaje tylko jedno; porozumieć się co do pensji, którą mu pan przeznacza.	Eminencjo Eminencjo, muszkieterowie, gdy nie są na służbie, piją i grają w kości, a wtedy są oficerami wyższymi dla swych lokajów.	Z narodem mi ostać, nie na pokojach moje miejsce...	Zapewne, ale do dawnego trybu życia nie wiem czy powróci.	Ale pan dał mi do zrozumienia. Nie przyszedł pan wtedy, i ja wiem dlaczego. Pan ma swoją kobietę i jest pan zakochany.	Za pozwoleniem... Zaraz... opowiem wszystko dokumentnie, jeno tu na strychu jakoś nam nieglaźnonieglaźno (daw.) porozmawiać..	Żeby mi król takiego jednego podarował, kazałbym go uwędzić i w Orszy w kościele powiesić, gdzie z innych osobliwości strusie jaje się znajduje.	Niedawnoście panowie utrzymywali, jeżeli mnie pamięć nie myli iż boleść jest dobrą dla geniuszu piastunką.	Pacierz pomaga, ale i zamawianie nie zaszkodzi, wiadomo!	Nic, ojczusiu, nic!... Tylko chciałam powiedzieć, że jeśli to dla was... konieczne, to ja powrócę, ale...	Podstęp, Porwanie czy. Jurand nie może zachorzećzachorzeć (daw.) Ba! sprawcie, by Jurand zachorzał i dziewkę wezwał...	Ha! to go chyba na wojnie dostaniesz.	Na wieki wieków, moja Agato, a dokąd to wędrujecie, co?	Dobrze jej z oczów patrzy. Twarz rasowa i inteligentna. Nie wie pani, co ona za jedna?...	Czego tu chcesz?... Uciekaj!...	Dobre sobie. A dlaczego ty nie powiedziałeś?...	I nie widać go już, bracia...	Nie mogę. Poślipośli (gw.) właśc. kiermasz, odpust., kazali siedzieć w chałupie, Hanki pilnować, coby nie wyleciała z kołyski.	Pan sędzia nie wierzy?	Pietia, nigdy nie kłamałeś!	W tej chwili nie mogę panu dać odpowiedzi	To postępuje bardzo szybko	Nie chcę. Po co? Zawracanie głowy.	Tak! Ale ideał! Piękno!	Tak, tak! To coś zupełnie innego! To sala biesiadna!	Żeby kochał i cierpiał. nie będzie żałował...	Skądże pan wie, że akurat ja jestem jałowcem, że akurat ja jestem tym człowiekiem, który rzepą żyć może?	Fenomenem tym jest po prostu zielony promień	Po wtóre że gdybyśmy przez jakowy casuscasus (łac.)	No, no, proszę to zrobić... no!...	O, to doprawdy wyjątkowa atencja!	Tak coż, jeśliby z małą? A?	To jutro.	A co wam do tego?	Toteż dostaniecie państwo po rubelku za fatygę	A gdzie będzie spał Mendele?	Chciał sto tysięcy. Kazałem mu wyjść za drzwi. Dzisiaj rano ma złożyć doniesienie policji.	Co chciałeś powiedzieć, Nabie?	Co pani zrobiła?	Co! Pisał do ciebie?	Fizyk jak drugi Tyndall...	Idź, Paweł, do niego i poproś o klucze	Ja, ja! i mój Wilhelm jeszcze kawaler. Pan zna moja Wilhelma?	Jeśli Bóg pozwoli	Oni cierpią wielkie prześladowania od ludzi!	Słusznie. Skoczę duchem po księdza proboszcza.	Zostanie pan w Warszawie przez zimę?	A teraz czem zarabia?	A!	Do Ameryki! Skądże znowu taki pomysł... Muszę przecie wszystko rozważyć, roztrząsnąć...	Do dnia, a niedługo już świtać pocznie.	Ha, ha hi, hi, mój przyjacielu, prawdopodobnie byłeś w stanie grzechu śmiertelnego.	I do tego mleko	I nowy minister wojny. Widzi pan, mówiłem panu. Redaktor „Techniki”. Główny dyrektor MEAS. Najwyższy rabin.	Jestem Roda	Miarkujecie, kto?...	Muszę już iść	Niedoczekanie!	No?	O, mamo kim oni byli?	Ostajcie z Bogiem	Otwieraj!	Pojadę do Strzemieszyc, a stamtąd drogą wiedeńską do Warszawy.	Ręce jej są zbyt duże.	W Verrières bracia bili mnie, kiedy im dawałem powód do zawiści...	W izbie ciasno, myślałam.	Więc cóż odpowiedziałeś mu, Wilhelmie?	Zjeżdżaj, frajerze!
Zaś by tam co dnia w koronie chadzał! Żelaznej by na to trzeba głowy. Korona sobie w kościele wypoczywa, od czego i powaga jej rośnie, a król jegomość kapelusz czarny nosi, brylantami zdobiony, od których światłość na cały zamek bije...	A co w gazetach, panie majster. O czym nam tam piszą?	A to szczęście! Jest to właśnie ulubiona moja potrawa zobaczymy, kto z nas zje więcej.	Ale jeśli ci stryju potrzeba czego mów, mybyśmy się postarali.	Drzwi? Co mi tam drzwi! Wyłamię w trymigaw trymiga (pot.)	Ile jest kontynentów?	Ja, wójt, to wama mówię, to wierzcie... Słuchajcie, Dominikowa, pilnie, co wama powiem; urzędnik jestem i moje słowo to nie ten ptaszek, co se pisknie, fiuknie i tylaś go już widział! Szymon, też wiadomo, kto jest	Na to idzie, żeby nikt nie był bez pomocy na starość. Na to idzie i tak będzie, a do tego czasu wszyscy cierpimy, niech i matka ścierpi. W tym mojej winy nie ma. Taki jest świat. Moją winą by było, jakbym nic nie robił, tylko dbał o siebie albo o matkę. Jakby każdy robotnik był taki dobry syn, toby się świat nigdy z miejsca nie ruszył. To trza rozumieć...	Nie chcę Tam łobuzy stoją na rogu i zaczepiają.	O nie, ojczulku! Nie czyń tego! Od kiedy jest tu Heidi, co chwila dzieje się coś śmiesznego i wesołego. Przedtem było nudno i nic się nie działo. Przy tym Heidi opowiada mi różne rzeczy.	Owszem; jużto prędzéj-by chyba umarł, panie mój kochany, niżby przestał leczyć. Ot, niedawno Harasimowicz starszy zasłabł, to przysyłał kilka razy po pana Lucyana i teraz zdrów już podobno. Onegdaj także żona Pawła kowala zasłabła, to pan Lucyan dwa razy na dzień do niéj chodzi. Wtedy tylko jeszcze znać w nim żywego człowieka, kiedy jest przy chorym; a jak odejdzie, to znowu, Panie odpuść, trup na sprężynach i koniec.	Pani boi się papy?... Pani myśli, że papuś jest naprawdę taki straszny?... Tu nikt nie boi się tatki, nawet Stasia...	A ja ci powiadam, że może. Szkoda, że to nie pora ci opowiedzieć, jako ja sam, jak mnie widzisz, zdybałem się z nim i na własne oczy jego widziałem; ale, ot, właśnie Urbański powiada, że to już drugi raz w życiu z nim się spotyka.	A tymczasem źli ludzie porwą lub zabiją mi dzieci.	A wie pan majster, kto to taki?	Ale co u diabła robią korsykańscy bandyci z hiszpańskimi przemytnikami?	Ale mój rządca powiedział, że już nie będzie mi nóg myła....	Ale przecież nie ma pan maszyny do poruszania takiego urządzenia.	Ale, panie autorze, Paulina?	Ależ, mówiąc o sąsiadach, nie miałam przecież na myśli staruszków, którzy przechowują w kolanach zaszczytnie otrzymane kule Myślałam o ludziach w naszym wieku, z którymi można się przyjaźnić! Ot, na przykład, ten stary, zgryźliwy doktór	Bardzo dobrze.	Bardzo ładny, nie myślałam nawet, że tak w nim pięknie.	Bo chce zostać Siostrą miłosierdzia.	Bo on sławny ataman. Nam mówili, że na kogo on krzyknie, żeby za nim szedł, to jakby mu talarów w mieszek nasypał. Dlatego my poszli. No, Bóg nie poszczęścił!	Co cię tak bawi?	Co, na miłość boską, wyrośnie z tej małej? Żeby nam dali choć umrzeć po polsku. Ale oni „rak iwrit”, tylko hebrajski. Popatrz, ja pamiętam nawet, jakie w Polsce były śledzie: był ulik, był matias, był pocztowy, był królewski, była szmalcówka, nie mówiąc o wędzonych. Jak jej powiesz „szmalcówka”, to co? Dla niej to będzie powietrze, nic, w ogóle. A rolmopsy?	Co?	Co?	Czemuż nie do Dülmen? Po cóż egzystuje to zamczysko? Wydaję rokrocznie parę tysięcy marek na reparację. Niechby ciocia obejrzała z bliska gospodarstwo pana rządcy.	Czytaliśmy, a jakże, że nas taki zaszczyt spotkał.	Cóż takiego?	Cóż to szkodzi... co to szkodzi!... Czy myślisz, że Żydówki są mniej słodkie od Egipcjanek?... Są tylko skromniejsze i trudniejsze, co ich miłości nadaje wdzięk nadzwyczajny.	Dlaczego?	Dopadnę tego łotra!	Dzisiaj powieściopisarze rysują charaktery; miast czystego konturu, odsłaniają serce ludzkie, każą się wam interesować bądź Antosiem, bądź Kaśką.	Dziś lub nigdy; każ podać wina, sam podpal grę, sam ciągnij, ty to potrafisz lepiej. Patrz tylko, cały drży, byle sto dukatów przegrał, pójdzie dalej jak po nitce.	Ej, nie myślałem! Wiem ja, że kogo obleci, to jegomości nie obleci, jeno tak się pytam, bo jak rodzicielom odwiozę to, com zebrał, chciałbym też z jegomością pójść. Może też Bóg mi dopomoże z mojej krzywdy się Bohunowi wypłacić, bo kiedy zdradą nie przystoi, to gdzież ja jego znajdę, jeśli nie w polu. On się nie będzie chował...	Głupcem jesteś i arogantem Wszyscy to wiedzą i boję się bardzo, że zmuszonym będę wydalić cię. Pomówimy o tym później.	Henryk!... Henryk, jeśliś ty szalony, zaszczep i mnie ten obłęd!	I nie dognały cię?	Ij, gdzież ja bym te pieniądze panu oddawał...	Il as, il as	Ja nie chcę się niczego dorobić, tylko żyć sobie, jak wolny człowiek.	Ja nie mogę iść dalej, bo złamałem nogę.	Ja pannie Czertwan odwdzięczę się czemś lepszem, niż słowem!	Ja! Przyniosłem ci bzu.	Jednakże taki nagły wyjazd w dniu czy też na kilka dni przed balem, na który były już rozesłane zaproszenia...	Jeśli się waszmości tak udał, to go ode mnie kup, bo ja dwie orty za niego w Łęgu zapłacił	Jeżeli pan będzie wciąż przerywał nigdy nie dojdziemy do końca.	Każdemu wolno mieć swoje zdania.	Kto?	Lepszej waszmość nie możesz mieć rekomendacji jako ta, żeś przyjacielem wojewody wileńskiego	Mówię, co wiem, i gdyby dziedzic znalazł lepszych kupców...	Naprzód, muzyka!...	Nawet pies mnie mierzi, kiej po próżnicy szczeka.	Nazywał ją milady.	Nie myślałem o Clewerze; miałem na myśli drugich, Stalky.	Nie pleć, babo nie wspominaj!	Nie spieszy się panu zbytnio?	Niech Jej Wysokość wraca do domu!	Niech pozwolą abym im dał jedną radę.	Niewątpliwie Coś słyszałem, jakoby siostrzeniec i ciocia... byli ze sobą... hm! Co mnie jednak zastanawia to to, że właśnie pani Hennebeau rzuca się na szyję Cecylce.	No wiesz, kapitalny brak piątej klepki. Jak mogłeś zapomnieć o ciepłych swetrach?	No, zabieraj się do pracy, inaczej odchodzę.	Nuże, mów!	O usunięcie tych studentów, którzy mieszkają nade mną, nie pozwalają mi wyjrzeć oknem na podwórze i demoralizują wszystkie...	Oczywiście.	Odwilga będzie.	Ogłoszenia w dziennikach pociągają znaczne koszta	Pan James i ja, pani...	Pan, inspektorem policji?	Pani raczéj jesteś przełaskawą!	Panienka nie pozwala rwać kwiatów	Panno Marysiu!	Pożar, Bohaterstwo	Przekonasz się o tym, zanim odejdziemy Ojciec powiada, że ma ona twarz jak siekiera	Skromność mi nie pozwala powtórzyć	Sza! sza! to są wasze interesy!	Słusznie mówisz! Nie wiadomo, jaki los je czeka.	Tak lepiej	Tak!?	Tak, bo to był wielki poeta, wielki pisarz.	Tak, tak, tak	Tak, to ja.	Tak... do ciebie, Żywia, bo ja swatów nie będę znała... W wianku chodzić będę zawsze, zawsze... i w wianku, w zielonym, pójdę do ojca i matki...	To chyba gdzie ukradł czy pożyczył, boć to hołysze.	To dla nastraszenia mnie? Zamykaj drzwi, łotrze, włóczący się po świecie! Myślisz, że się przerażę i spełnię, co mi każesz?	To mnie wcale nie obchodzi, bo ja nie przyjdę.	Tobiem winien całe moje nieszczęście... tyś jego sprawcą...	Tu nie może być żadnych podstaw i porównań, bo tamto co innego, a to co innego.	Tylko przygotujcie stos, a resztą sam się zajmę.	Wstyd będzie, gdy ulegnę!	Wygłosiliście rzecz okropną. Gospodyni... cha!... cha!... Gospodyni! Co za wyraz!	Wyrzucić mi precz pannę. Mam dość jej idiotyzmów!	Wytępienia! zagłady... Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi w Stokłosach? A no, owszem, niechże przychodzi ze swoim planem i zamysłem. Chłopów, których ja pracować, żyć, myśleć nauczę...	Za co?...	Za to hiperboreówhiperboreowie (z mit. gr.)	Za to, że ten przez pomyłkę powiedział do hrabiego „proszę pana”, bez tytułu. Sam słyszałem.	Zauważyłem Dawniej była zawsze tak pogodna i miała coś jasnego w oczach. Bardzo zmizerniała. Trzeba liczyć na to, że po katastrofie stopniowo przyjdzie do siebie.	Zerwikaptur z Myszykiszek.
Gdybyś zaszedł do jego sklepu, drogi Lucjanie ujrzałbyś na ladzie dębowej (nabytek z licytacji jakiejś winiarni) nieobciętą łojówkę, wówczas bowiem spala się mniej szybko. W tym blasku ujrzałbyś półki próżne. Aby strzec tej nicości, chłopczyna w niebieskiej kamizeli dmucha sobie w palce, tupie nogami lub wali się po bokach dorożkarską modą. Ot, patrz! Nie więcej książek, niż ja ich mam tutaj. Nikt nie może odgadnąć, co tam właściwie za handel się uprawia.	Owóż takiemu lepiej w paszczękę nie leźć Niech go diabli wezmą! Unikajmy z nim bitwy, a natomiast majętności, które po drodze się trafią, accurateaccurate (łac.) dziś popr. forma D. lm: spiżarni a. spiżarń., ze stajen, obór, spichrzów, piwnic. Aż mi się dusza do tego śmieje, i już to pewna, że nikomu nie dam się w tym wyprzedzić. Co z pieniędzy po ekonomiach będziemy mogli wziąć, to bierzmy także. Im huczniej i okryciejokrycie	Pewno, że nie inaczej ale kto tam wie, czy się i Semenowi nie dostało, bo Żyd ów prawie że jeszcze trzymał w ręce wystrzelony pistolet.	Powiem pani co panią tak przestrasza u pani Verdurin: to jej organ. Cóż pani chce, nie każdy ma taki piękny organ jak pani Swann. Ale wystarczy zagrzać miejsce, jak mówi „pryncypałka”, a lody niebawem pękną. Bo w gruncie ona jest bardzo ujmująca. Ale rozumiem bardzo dobrze pani sensacje, to nigdy nie jest miło znaleźć się pierwszy raz w nieznanej krainie.	A niech słyszy! Niech wiedzą, jakiś to wałkoń i próżniak! Czekaj, wróci gospodarz, to ci da radę, obaczysz! Józka krasula ma twarde wymiona, ciągnij mocno, byś znowu pół mleka nie ostawiła! A śpiesz z udojem, na wsi już wyganiają krowy! Witek! bierz śniadanie i wypędzaj, a pogub mi owce, jak wczoraj, to się z tobą rozprawię! zapomnieć. nawet boćka, stawiając mu w ganku żeleźniak z wczorajszymi ziemniakami, że przyczajał się, klekotał, a kuł w niego i wyjadał. Była wszędywszędy (daw., gw.) wszystko. miała sposobną radę.	A! Nie zapomniałeś jeszcze, żem ci ocalił życie? To dziwne, przecież minął już tydzień.	Czy się to zda na co? nie wiem; lecz że gorliwie będę popierała...	Człowiecze! Jeżeli wystaram się o łódź, to wystaram się i o kogoś, kto by ją odwiózł z powrotem! Przeto nie ogłuszaj mnie już podobnymi bzdurstwami, tylko chodź za mną (bo to tylko do ciebie należy) i pozwól Alanowi, by myślał za ciebie.	Jeżeli pani przybywa w tym samym, co wówczas interesie, to się pani daremnie fatygowała Mówiłem już, że nie mam pieniędzy.	Tak lecz cicho na Boga! potrzebuję czasu na przepiłowanie kraty. Uważaj tylko, aby cię nie dostrzeżono prze otwór we drzwiach.	Wiecie, ja sam już nie mogę się połapać; może naprawdę śniło mi się to wszystko, albo zwidywało...	Zobaczymy, czy to nie jest podstęp wojenny!... A jakże nasi?	A, nie! To nie doprowadziłoby do niczego.	Bardzo się boję Bo trzeba ci wiedzieć, że z własnymi pieniędzmi może każdy robić, co chce, i liczyć je albo nie liczyć. To jego rzecz. Z cudzymi pieniędzmi trzeba być niesłychanie ostrożnym. Kontrola musi być najściślejsza. Trzeba prowadzić książkę wpływów i wydatków; każdy wydatek musi być stwierdzony rachunkiem.	Dość tego! Głupstwem byłoby aresztować pana, gdyż każdy sędzia wydałby wyrok uniewinniający na podstawie tych papierów. Ale nie zapomnę o zgodności obu spisów, ani też o guziku z kamei.	I nie stawi się!	Ja, milordzie, uchodzę za umarłego i mam bardzo ważne powody, aby nie domyślano się, że żyję; teraz zaś zmuszony będę zabić pana, aby tajemnica moja na jaw nie wyszła.	Jest to Makololo dziki należący do plemion północnych, które plądrują nadbrzeża rzek uchodzących do Zambezi. Makololowie nie tylko są naszymi wrogami, ale rabusiami groźnymi dla wszystkich zapuszczających się w środek Afryki. Człowiek ten nas szpiegował i bardzo żałuję, żem go nie zdołał pojmać albo zabić.	Mnie nikt nie będzie brał w rękę, bo ja nie jestem parasol ani łyżka.	Nie	Nie wiedziałeś, prawda? że ja tu czekam na stanowisku. Gdzieżbyś ty o takich rzeczach mógł pamiętać! Żebym ja kozy po tobie strzelał, chamska szyjo!	Nie wiem i jest mi to obojętne Cała jego choroba to histeria i humory.	Nie wiem, proszę pana...	Nie z kamienia przeciech naród i kużden z biedą się zna.	Nie znalazłaś se mężyny, naści, babo, grochowiny!	Niestety, nie, ale od czegóż są książki?	No, proszę pana mnie pan uczyć widocznie nie chce?	Owszem, jestem! Papa nie raz opowiadał, jak kilka kilometrów niósł pana Raszewskiego na plecach nieprzytomnego.	Panie Andrzeju, pozwólcie do mnie, na chwilę. Nie proszę na górę, bo...	Prawie zawsze. Czasem wywozili mnie do różnych miejscowości nad morze, ale nie chcę tam jeździć, bo na mnie wszyscy patrzą. Zwykle nosiłem taki żelazny przyrząd, żebym się prosto trzymał, ale przyjechał do mnie pewien wielki doktor z Londynu i powiedział, że to nie ma sensu. Kazał mi zdjąć ten przyrząd i dużo przebywać na świeżym powietrzu. Nie znoszę świeżego powietrza i nie pragnę wcale wychodzić na dwór.	Tego nie powiedziałam.	Tym lepiej dla nas. Pewność zyskujemy, że nikt nie szpukujeszpukuje angielski teolog i duchowny, początkowo anglikański, później katolicki, od 1879 kardynał; w 2019 kanonizowany; najważniejsza i najbardziej kontrowersyjna postać religijnej historii Anglii XIX w.; autor m.in. książki o filozofii wiary pt. An Essay in Aid of a Grammar of Assent (1870, wyd. pol. Przyświadczenia wiary).? Jemu zawdzięczam, co obecnie czynię. Na tierra tampladatierra tamplada walka, bójka. szczera i wielki rwetes pod gołym niebem, bez nadprzyrodzonej łaski suflera. Massa Havemeyer! droga do Boga!...	W go-go-gościnie nie-nie-nie byłem. My-my-licie się...	W takim razie ty, ministrze, przeprowadzisz oddział przez wąwóz! Ja nie znam się na kapłańskiej taktyce, zresztą muszę odpocząć. Chodź ze mną, kuzynie	Wszystko pani na świecie jest względnem, odpowiedział z uśmiechem; przenośnia jaką stworzyłem dla odmalowania cnoty, na pozór tylko wydawać się może bluźnierstwem, niedorzecznością; w gruncie zaś nie jest niczem podobnem. Zapewne; cnota jest zaszczytem i błogosławieństwem ludzkości; ale wspak pojęta, staje się jej plagą i niedolą. Świętość lub potworność cnoty zależy od jej gatunku...	To się już stało a co do mnie, to chciałem, żeby tak było jeszcze na długo przed śmiercią Litki.	Aha I wścieka się przeciwko tym, co mają inny kawałek.	Dawno, dawno już milczę. Nazbyt dawno już milczę.	Jednemu już zapłaciłem, jak mi się zdaje Kopnąłem go w pachwinę, gdyśmy się toczyli z góry. O gdybym go zabił!	Już stoję. A dalej co?	Mamo Policzmy nasze bogactwa. Muszę wiedzieć, ile mamy, zanim zacznę dalej planować.	No i cóż jest w tym tak strasznego?	O czym pan tak dumasz? Miałżebyś jaki powód do smutku?	Słyszę Dźwięk ich jest, na mą duszę, bardziej proroczy niż odgłos wszystkich kotłów Jupitera w Dodonie. Słuchaj: Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Kto się żeni, żeni, żeni, życie ceni, ceni, ceni. Deń, deń, deń, żeń się, żeń. Ręczę ci, że się ożenię: wszystkie żywioły namawiają mnie do tego. Możesz uważać to słowo za tak trwałe jak mur ze szczerego brązu.	Tak, tak, panie bracie Tak, panie bracie; i ja byłem lwem kiedyś, i ot! głupstwo, włoska mysz mnie ugryzła i na nic zeszedłem.	Tak.	Według moich obliczeń już powinien był być.	dusza najbardziej nieogarnięta, która w sobie samej najdalej biegać, błądzić i błąkać się może; dusza najbardziej musowa, która z ochoczości samej w traf na ślepo się rzuca:	A któż tu najstarszy?	A po co mi to! Cicho dziewczyno! Jasiek, a daj no ogieńka, bo fajeczka zgasła	A ty się za kogo bijesz?	A więc a więc uważasz się pan za jedną z owych nadzwyczajnych istot, o których tylko co wspominałeś?	A, to dawni znajomi: Somonowicz i Grzebicki. Co dzień tu dziadygi przyłażą do mnie na kawę. Z nieboszczykiem mężem znali się jeszcze przed rewolucją.	Ach, ciociu, trudno mi o tym mówić.	Ach, mój Boże, byłem mu winien 140 franków i mając wszystkiego 200 franków, które ci zostawiłem, oddałeś 140?	Ach, przepraszam	Ale ani śni mi się o tym, jak ty z twoimi zamysłami stoisz; pytam się tylko oto, co ci odpowiedziała Zuzia?	Arre! Arre! Biedny chłopak, pokąsany przez wilki! A jaki ładny! Oczy płoną mu niby ogień. Zaprawdę, Messuo, podobny całkiem do twego synka, którego porwał tygrys.	Boli mnie trochę głowa.	Cieszmy się, mości panowie!	Co takiego?	Do Zakopanego?	Domyślam się.	Dosyć marnie.	Ekskuzujekskuzować (daw, z łac.)	Hę? spytał.	I ja pragnę jedności tego ładu	Jak to?	Jakiś ptak śpiewa w taki sposób?	Jakże panna Billewiczówna owe królewskie hołdy przyjmowała?	Jezu Chryste! czyście byli na wojnie? czyście zabili człowieka?	Kiej we dworze jakim. Mięso całymi michami roznosili, a co gorzałki wychlali, a co piwa, co miodu! Samych kiełbas były trzy niecki czubate.	Masz pan rację Pójdziemy tymczasem w tamtą stronę, aż do tej chaty na wzgórzu.	Może na tańce przychodzą.	Możesz odpowiadać?	Możesz, rozumie się, że możesz. Król wiele może zrobić. Na przykład ostatni król, który grał na skrzypcach, bardzo wiele zbudował szpitali, domów dla dzieci, u niego najwięcej dzieci w lecie wyjeżdża na wieś. Wydał takie prawo, że każde miasto musi zbudować domy, dokąd wysyła słabe dzieci na całe lato.	Myślę! ta książka to istna praca benedyktyna.	Myślę, że temu to się musi dziać wcale nieźle.	No dla nauki mnie głupiego.	O której pan hrabia ma złożyć tę wizytę?	Och, oczywiście o nic poważnego, wykrzyknął pan de Guermantes. Słyszeliście może, że mój brat chciał darować Brézé, zamek który ma po żonie, swojej siostrze Marsantes.	Od serca?	Oh! oh! toć w trzcinie szumiało, a krzyki były!	On ma zawsze GlückGlück (niem.)	Pani! wezmę to tylko	Proszę, niech pani mówi	Raz, dwa, trzy!	Spalił się kto niezaasekurowany?	Spełnię twój rozkaz	Szanowny panie Rzecki.	Szczęśliwości publicznej...	Szmulu! To jest prawda! Kiedy ja patrzę na nędzę waszą i na cierpienia dzieci waszych i kiedy ja we własne moje serce patrzę, to ja bym wtedy chciał wiele rzeczy w Izraelu do góry nogami przewrócić!	Taki szmat drogi za czterdziestaka?	To co, mamusiu?...	To szkoda. Chciałabym, byś dziś odwiedził wujenkę Szczerkowską i omówił z nią nasz wspólny wyjazd do Jarzębowa.	To trzeba by widzieć po dniu, odezwał się zawracając dodał cichutko z uśmieszkiem galanterji pełnym.	U mnie wczoraj, dziś, jutro	Z pieniędzmi! Świat się kończy!	Zamierzam w charakterze prawdziwego gapia, którym zresztą jestem, przyjrzeć się pewnej rzeczy, nad którą nieraz rozmyślałem godzinami.	Zapominasz w zapale, jak kruche szczęście ludzkie.
Ja rozumiem intuicyjnie, co pan mówi. Ale to są już dalsze myśli. Ja nie mam ogólnej podstawy. Ja kochałem ojca i bałem się go. On umiera, a mnie to teraz nic nie obchodzi. Mnie jest tak źle, jak nigdy, a przy tym zupełnie bez powodu nawet astronomia. A ja chcę dotykać wszystkiego gołego, jak dotykam mojej własnej twarzy moją własną ręką... Ja chcę wszystko zmienić, aby było takim, jak być powinno. Ja chcę to wszystko mieć, dusić, cisnąć, wygniatać, męczyć...!!!	Nie właśnie jestem dość rozumny, by widzieć, że pani nie ma racji, panno Marychno. Ja panią kocham. Pani oczywiście nie może pojąć, co to jest miłość. Ale lubi mnie pani. Byłoby szaleństwem dalsze skazywanie siebie na rozstanie. Pani mówi o celu! A czyż to nie piękny cel, czy nie dostatecznie usprawiedliwiony i ważki już samo widywanie się, same rozmowy, sama przyjaźń? Cóż pani szkodzi widywać się ze mną... Bo proszę posłuchać!...	Abo to, że jak po zbója przyjdą, wszystkie jego sprzęty i majętności do sądu oddadzą; jakożbyś im dowiódł, które rzeczy są twoje? A tak, przerzucisz przez mur, schowasz w jakim kątku, a jutro albo pojutrze zabierzesz tobołek i mnie oddasz do przechowania, póki sobie służby nie najdziesz.	Ależ za co? Moją pensję prawie w całości zabiera lichwiarka, od której pożyczyłam pieniądze. Resztę biorą rodzice. Te suknie, co mam na sobie, biorę na kredyt za poręczeniem lichwiarki Barnawskiej. A muszę się ubierać przyzwoicie, bo to należy do mego fachu.	Czegożeś się waść tak stropił? Jeśli on tam jest, to Bóg podał go w nasze ręce. Uspokój się waść. Jestżeś pewny, że to on?	Dlatego nie dbasz, że nie wiesz, ale jak się dowiesz, inaczej będzie. Mordach przyjechał do Lwowa, imać kogoś takiego, o którego ty bardzo dbasz, i oddać go na ratusz. A tym ktosiem to ty jesteś.	I owszem. Ja nie pójdę. Za gorąco dzisiaj. Mogę cię stąd pilnować. Nie wyjdzie ci to na dobre, jeślibyś chciał uciekać. Jeżeli drapniesz, wytropią cię... poznają po odzieży! Nosisz na sobie mundur pułku. Pierwszy lepszy patrol w Umballi odprowadziłby cię z powrotem prędzej, niżbyś stąd wyruszył.	Nie mam zamiaru tam jechać, żeby się o tym przekonać. Zresztą wasza uwaga jest słuszna Tamci mają więcej charakteru i ten charakter jest na wskroś anarchistyczny. To urodzajny dla nas grunt. Stany Zjednoczone	Niechże się pan napije. Zaraz przyrządzę. To chwileczkę potrwa. Na dworze deszcz?	Owszem, a oto twoje masło. Jestem już zupełnie biegła w zakupach. Uważam to za milszą zabawę niż flirt	Sprzeczaliśmy się! pan hrabia mały ten kwiatek nazwał fijołkiem, a ja powiadam, że to tylko dzikie bratki!	Słuchaj, Haneczko co ci zawiniłem?... Przyznaję, że nie chciałem tańczyć, i gdybyś nie wstała, prosiłbym, byś wybrała innego tancerza. Ponieważ jednak już wstałaś, nie wypadało mi zrobić nic innego, jak wstać również.	W takim razie, drogi panie Cavalcanti, zakładając, że pańska propozycja, która przynosi mi zaszczyt, zostanie przyjęta przychylnie przez moją żonę i córkę, z kim będziemy rozmawiać o interesach? Są to, jak sądzę, pertraktacje dość istotne i tylko ojcowie potrafią mówić o nich tak, by wyszły na dobre dzieciom.	Więc jednak pan sobie przypomniał! rzeczywiście nie przyszłam, ale to nie z mojej winy, mieliśmy właśnie z mężem duże kłopoty, Stefan musiał się ukrywać, musieliśmy zmienić mieszkanie.	Dobrze, mości dobrodzieju pobędę tu czas jakiś! Słuszniejsza, bym szukał wsparcia u własnych krewniaków niż u obcych, ale jeżeli nie dojdziemy do zgody, to ręczę, że nie stanie się to z mej winy.	Jock!? To ty, Jocku? Nie spodziewałem się, co prawda, ciebie tu zobaczyć! A jednak mogłem się tego domyślić, ujrzawszy nierozłącznego Jima	Nie jestem w stanie ci tego wyjaśnić, Bazyli, ale nie mogę ci już nigdy pozować. W portrecie jest coś fatalistycznego. Ma on swe własne życie. Przyjdę do ciebie na herbatę. Będzie nam tak samo przyjemnie.	Patrz Przed tygodniem napisałem „koniec” na dole sześćdziesiątego ósmego pasa. Poszły na to dwie moje koszule i wszystkie chustki, jakie tylko miałem; jeżeli kiedykolwiek stąd wyjdę, a znajdzie się wydawca, który odważy się wydrukować moją pracę, zdobędę sławę.	Przyznać trzeba że w tych wiadomościach nic się jedno drugiego nie trzyma: Szwedom byłaby strata, nie korzyść, na Częstochowę uderzać, króla nie ma, więc Lisola nie mógł do niego jechać, Wrzeszczowicz nie mógł mu się zwierzać, dalej: nie heretyk to, ale katolik, nie wróg klasztoru, ale jego dobroczyńca, na koniec, choćby go i szatan do napadu kusił, nie śmiałby napadać przeciw rozkazowi i salwie-gwardii królewskiej.	Choćby się pan miał śmiać z mojej łatwowierności nie będę panu nic ukrywał. Ta skóra posiada jakąś tajemną siłę oporu, której nic nie może przemóc.	Co to pan robi?	Co życie to życie! Męka, krótko mówiąc. W spiżarni pustki jak wymiótł, bydełko pozdychało. Jedna chuda krowina i dwie kozy całego dobytku, a koźlęta wilcy podławili. Na chleb mąki do przyszłej niedzieli nie stanie.	Cztana i młodego Wilka zastaniem niechybnie w Krześni Pokażesz mi ich z daleka, abym wiedział, którzy są.	Cóż to, czy i pana ogarnia antysemityzm?	Cóżto ty myślisz sobie sam wziąć wszystko? odezwał się towarzysz	Do kroćset diabłów! Ja nie odważyłbym się kierować podobnym statkiem. Pływać po morzu nigdy!	Dobrze, wiedź nas waszmość dalej, a kiedy sprawisz się wiernie i dobrze, na naszej łasce polegaj.	Gadu, gadu, słońce się za ratusz schyla, a kwiaty nie powiązane. Ej, Hanka, przez wasze jankory zapóźnimy się.	I Finot sprzeda swój dziennik ministrom, którzy mu więcej zapłacą, jak sprzedaje pochwały pani Bastienne, oczerniając pannę Wirginię i dowodząc, że kapelusze pierwszej są ładniejsze od tych, które wychwalał z początku!	I co, ładny to statek?	Każcie zrobić, nie będzie długo czekała, nie... Jak duszy pilno ze świata, niczym jej nie powstrzyma, nawet płakaniem, boby już poniektóre całe wieki ostawały między nami	Koniec nam! w więzy wszyscy pójdziemy, lub pod rzezak ich! Koniec nam! Nie oparło się nic tej dziczy, zaleje ona i nas.... a po trupach naszych powali się dalej, het, póki świata stanie, póki ziemi, póki pastwy.	Lecę! już lecę!	Nie cieszy cię to, widzę?	Nie dziwota, mateczko. To poselstwo kalifa Bagdadu. Jest na co patrzeć! Ach, ta szabla tam, widzicie? Niby tylko stal, a jakież to cudowne! Albo ta spinka ze szmaragdów, co za kamienie, co za oprawa! Mój ojciec musi tu koniecznie przyjść i zobaczyć...	Nie mnie o to pytaj bom ja zdybał tego szlachcica w Lesku, dokąd dla odwiedzenia wojewody przyjechał, a że znał mego ojca, a nawet był powinowatym przez Mężykównę, tom go zaprosił do siebie i tu przywiózł za jego wolą; zresztą go nie znam, ale kiedy chcesz o nim co wiedzieć, to pytaj raczej samego gospodarza, który jeszcze przed laty żył z nim we Włoszech i jest z nim w przyjaźni.	Panie Robercie, pokażcie mi to nowe urządzenie	Proszę, z większém uszanowaniem to P. Wojewodzic.	Psu wytrzymać trudno na takiej wiejbie, a dziedzicowi by się tam chciało...	Racz przypomnieć sobie, Najjaśniejszy Panie mówił dalej Tréville ciągnął dalej Tréville, zwracając się do kardynała	Rozstali się na chwilę, ale połączym nazawsze.	Rozumie się, że nie winien KobietaAle swoją drogą, jak dmuchnął do Ameryki, tak po dziś dzień nie ma o nim wiadomości. Pewnie biedak gdzieś zmarniał, a kobieta została ani panną, ani wdową... Okropny los!... Utrzymywać cały dom z haftu, z gry na fortepianie, z lekcyj angielskiego... pracować cały dzień jak wół i jeszcze nie mieć męża... Biedne te kobiety!... My byśmy, panie Ignacy, tak długo nie wytrwali w cnocie, co?... O, wariat stary...	Stalky dużo stracił Ciekawa rzecz, jak się z tego teraz King wykręci.	Słowo ci daję Przeszło trzy tysiące.	Tam są!	To i wy, tatulu, głupsi jesteście od Grzyba, boście młodsi, a on przecie gada wcale inaczej.	To nic trudnego, moglibyśmy utworzyć „towarzystwo historyczne”	Waść się djabła zaparłeś że w niego nie wierzysz, śmiejąc się dodał kapucyn patiens quia aeternus, a temu graczowi niedaleka może meta, musi się o swój honor upomnieć!	Zdaje się! Jadzia zażądała księgi i wzięła klucze. Nazajutrz przy sobie kazała odmierzyć zboże i znalazła wedle rachunków dużą superatęsuperata	?	A co mówią?	A pani do których należy?	A pański ojciec?...	A ty skąd wiesz?	A więc słowo?	Ale żeby go nie było za dużo.	Bardzo rozsądnie!	Bynajmniejbynajmniej	Będzie dzisiaj.	Czy przyszliście zobaczyć, jak będziemy wyładowywać ryby?	Daj spokój tym głupim terminom technicznym!	Dalekoś postąpiłdalekoś postąpił spytałem, pragnąc zmienić rozmowę.	Dlaczego nie chcesz sam spróbować siły swojej woli bezpośrednio?	Dobrze więc, Pencroffie, niech pan tam odprowadzi „Bonawenturę” chociaż wolałbym go mieć bliżej pod ręką. Gdy będziemy mieli czas, musimy dla niego urządzić mały port.	Dobrze, Galeotto...	Esi krikščionis, ir nori galėtis su krikščioniais	Gdy księżyc wzejdzie, wyruszymy do Shamlegh. Tam podzielimy pięknie tobołeczki między siebie. Ja poprzestanę na tej nowiuśkiej strzelbinie ze wszystkimi jej nabojami.	Gorzej, bo znowu leżę i teraz pewnie bez powstania.	Ho, ho, mnie ta nie wzywajcie, chyba o Kondusię będzie chodziło ona moja chrześnica, do Wawrzka mi nic.	Idź waćpan precz z mojego domu!	Jak on mi ją przypomina! Taki, taki samiuteńki, jaką była tego wieczoru! Jak gdybym ją miała tu, przed oczyma.	Którą potem Żebrowczak wykradł ojcu i nam oddał	Lubię miasto!	Ludwik! Bałwaniątko małe! Chodźże, chodź! Przeproś. O tak, pocałuj jedną rękę i drugą... A teraz klęknij, pocałuj w kolano...	Malédictionmalédiction (fr.)	Mam i ja tę nadzieję co Jegomość, ale czemuż choć nie nakazał do nas? wiadomości nawet nie dał o sobie?	Miałem list od Mraczewskiego Suzin, jak wiesz, jeszcze w lutym wysłał go do Francji...	Mnie? A jakiż mogę mieć wpływ na tego bandytę?	Młody zarozumialcze! Odgadłeś więc, że jesteś kochany?	Nie może znieść myśli, że można by go przyniewolić! Oto cały powód!	Nie pokazuję ich nigdy obcym. Niedobrze jest kusić ludzi.	Nie sądziłem, że jaśnie pan będzie z tego korzystał...	Nie wyszło Nie było odpowiedzi.	Nie, nigdy nikogo.	O zapewne! Toteż Opatrzność czuwała nad nim i nad tobą.	Od Krakowa	Patrzcie no! brutal chłop nazywa mnie starą, jak gdybym z lat moich rachunek mu zdawać miała.	Po cóżeście wy toto zrobiły?	Poco?... Wcale nie bywam.	Pojadę z przyjemnością	Proszę tu wejść na chwilę, mam coś powiedzieć!	Rzucałem wrony o ścianę! Czyż nie miałem prawa?	Sprawę Chaumontel?	Tak, tak, właśnie.	Ten dom duży, cichy, pełen kwiatów i światła, przywodzi mi na myśl bajeczne, czarnoksięzkie pałace...	Tiesa, vaikeli! Nubrauk savo ašaras ir atsiduoki ant Dievo valios! Aš pati žinau, jog nelengva iš geresnio padėjimo patektis į sunkų. Bet visur randi ne šiokią tai tokią paguodą. Aš savo sunkiame, tartum be jokios prašvaistos tamsiame padėjime, radau vienog nusiraminimą dėl savęs pramokydama savo gimines ir tave apsiėjimo ir darbų, man žinomp. Ta, vaikeli, grįši į kaimą, mokyki kitus kaimynus mylėti savo tėvynę Lenkustėvynę Lenkus	Toś dobry chłop	Vivat Deest-Grudziński!	Wojnę! Ten jedyny pług, który drze ugory ziemi, żeby siewca mógł w rozerwane jej łono rzucać nowych zbóż ziarna, wydobywać z niej, zamiast chwastu, pszenicę.	Śliczną, miłą masz żonę
Panie Roman minister okazał dużo energii i zręczności w sprawach kolonialnych, niewiększe one były jednak chyba niż takież zalety niejednego z obywateli, kupującego szmat ziemi. KolonializmCałą przyjemność psuje mi zawsze, gdy mowa o tego rodzaju wyprawach morskich, sposób postępowania Europejczyków z tymi ludami dalekiej Afryki i Ameryki. Ile razy zetkną się ze szczepami rasy żółtej czy czarnej, niezwłocznie wydaje im się, że muszą je wytępić. Z dzikimi można sobie, zdaniem ich, dać radę jedynie przy pomocy udoskonalonej dzikości. Do takich to ostateczności doprowadza każde przedsięwzięcie kolonialne. Nie zaprzeczam, że Anglicy, Hiszpanie czy Holendrzy odnieśli stąd niejakie korzyści. Ale zazwyczaj rusza się na los szczęścia i bez żadnego planu na takie okrutne wyprawy. Czymże jest zresztą wola czy mądrość jednego wielkiego człowieka w przedsięwzięciach dotyczących handlu, rolnictwa czy żeglugi, a więc zawisłych z natury rzeczy od niezmiernej liczby istot maleńkich i nikłych? Udział ministra w sprawach tego rodzaju jest nader mały, a jeśli wszystko jemu samemu przypisujemy, to dlatego, że umysł nasz, skłonny do mitologii, chce dać imię i kształt określony wszystkim tym niezliczonym, utajonym siłom przyrody. Cóż to stworzył pański minister nowego w sprawie kolonii, czego by już nie znali Fenicjanie za czasów Kadmusa?	Czyn ten musi być przede wszystkim dobrowolny. Wola ludzka ma podwójne zastrzeżenie: jedno bliskie, to jest rozum ludzki, drugie dalsze, prawo przedwieczne, czyli rozum Boga. Grzech tedy jest obrazą Boga. W grzechu nędzne stworzenie podnosi rękę na Boga. Przyczynę grzechu stanowi rozum i wola. Dalszą, wewnętrzną przyczynę stanowi wyobraźnia i pożądliwość. Święty Tomasz, oprócz pożądliwości, wylicza jeszcze nieświadomość i złość. Ale przyczyną zewnętrzną, stojącą poza człowiekiem, może być tylko inny człowiek albo szatan. Czytamy w Piśmie, że „Bóg zatwardza i zaślepia grzeszników”... Co to znaczy? Znaczy to, że Bóg nie daje łaski człowiekowi grzesznemu. Święty Tomasz z Akwinu w dziele swym Questiones disputatae, w rozdziale o źródle grzechu mówi: „Na pytanie, czy Bóg może być źródłem grzechu, odpowiedź jest, że tak”... Szymon Magus, manichejczycy, Luter, Kalwin, Cwingliusz, Beza i inni kacerze za przyczynę i rzeczywistego sprawcę grzechu uważali Boga. Ale Sobór Trydencki stwierdził, że jeśliby kto powiedział, że nie jest człowiek w możności drogi swoje złymi uczynić, lecz tak złe czyny jak i dobre Bóg wykonywa... niech będzie wyklęty. Wszystkie przyczyny pobudzające do grzechu można zawrzeć w jednym wyrazie nie myśl nigdy o rzeczach, które są urocze na zewnątrz, ale wewnątrz plugawe. W nich to mieszczą się pokusy szatana. A teraz co do ludzi... Wszak prawda, że gdy idziesz ulicą, zwracają się na ciebie setki spojrzeń ludzi młodych	Albo za pomocą nekromancji? Mogę ci tu zaraz wskrzesić kogoś niedawno zmarłego, jak uczynił Apoloniusz Tyjański wobec Achillesa, jak uczyniła Pytonissa w przytomności Saula, który, wskrzeszony, opowie nam wszystko najdokładniej, ni mniej ni więcej jak, na wezwanie Ericto, pewien nieboszczyk przepowiedział Pompejuszowi cały przebieg i wynik bitwy farsalskiej. Albo, jeżeli boisz się umarłych, jak to jest powszechną właściwością rogali, użyję jedynie skiomancjiskiomancja	Tłum nigdy nie widzi i zawsze się wścieka. Ja mogłem dostrzec, co prawdą jest nową, bo w tym mój zawód. Idę ku niebu, zawsze idę, wiecznie, jako prawy sâliksâlik wolny. do myśli przyjmuje niebios zrozumienie. Nakrycie głowy wówczas on zdejmuje (żółty cylinder trzyma na kolanach) i staje się madżzubmadżzub	Babko, wiatr chwieje okiennicą. Dziadek wbiłby gwóźdź w tym miejscu i wszystko byłoby znowu w porządku. Jeśli się tego nie zrobi, okiennica na pewno rozbije szybę. O, patrz!	Bojałem się... jakby się dowiedziały, na zajączka wyszedłem... ustrzeliłem... i już na polu byłem... a ten kiej nie rypnie do mnie...	Chwileczkę, mistrzu Pencroffie, tak się nie odchodzi. Zapomniał pan o deserze?	Cierpienie mówiła raz ona trzeba uciec z własnej piersi trzeba myśleć o jakiej osobie, o jakiem zatrudnieniu, o rzeczach jakich na robotę rąk naszych, a nigdy w głąb własnej duszy nie spojrzeć, nigdy się myślą w tajnie własnych uczuć nie zatopić chociaż to nie pociesza i nie koi bólu, przynajmniej rozrywa go i dzieli posłuchaj mojej rady, gdy z władz owych jedną tylko odedrzeć spróbujesz, gdy uwagę tylko odłączyć i skierować zdołasz	Cisza. Nie trwońcie energii na gadulstwo! Naprzód, moje dzielne wilki morskie! Prawie już go mamy.	Namyśl się pani, na Boga; proszę panią.. cóż powiem Flemmingowi.	Nie, prose jaśnie pani Nie  podsłuchiwałam... ino se myślałam, że będę mogła się wymknąć, zeby jaśnie pani mnie nie uźrzała... ale mi sie to nie udało, więcem tu ostała... Ja nie podsłuchiwałam, prose jaśnie pani... kajzebym śmiała... ale cóz na to poradze, zem ta cosik i słysała?...	Niech Jurek abo Krystek... a może Jacuś przyjdzie do klasztoru wolną godziną rozmówić się ze mną co do jasełek.	O Francuzie mówią a ten siłę ma bodaj nie mniejszą, jak cesarz, a groźnym nie jest. Pruski książę pokrewny takżeby rad być wybranym. Litwa chciałaby cara, ale się pono rozmyśli... Są tacy, co o małym synku króla szwedzkiego, z naszej królewnej narodzonym, bąkają...	Rozmaite są zdania co do tego, czy byli na świecie olbrzymi, czy nie	Tak, pani, załatwiałam interesa moje na mieście i przyjść nie mogłam.	Tak. Dziękuję panu. Źle się stało.	To rozumiem ino jeszcze nie wiem: co sobie myśli trawa, jak ją bydlę zagarnie jęzorem i weźmie na zęby?...	Wszyscy mamy skłonności, popędy, które trzeba umiéć albo przezwyciężać, albo na pożytek bliźnich obracać! Ale już jest późno, a mnie się śpieszy	O to się nie lękaj. Poproszę Wokulskiego, ażeby wystarał mi się o taką sumę na sześć albo na siedem procent, i będziemy płacili na jej rzecz jakieś czterysta rubli rocznie. No, a mamy przecie dziesięć tysięcy.	Na WysoczanachWysoczany dodał i rzucił Markowi na kolana stos czeskich i zagranicznych pism, po czym zagłębił się w jakichś papierach.	Nie chcę go więcej znać! Co ja u niego miałam? Najlepsze moje młode lata straciłam. Przed ślubem opowiadał mi, że jest dziedzicem, że ma folwark. Pożal się Boże, co to za folwark!	Nie ma obawy. Ograniczę się ściśle do takiej, która przypada na mnie jako na jedną głowę według urzędowej statystyki spożycia alkoholu. Jeżeli będzie to doza podwójna, proszę mi tego za złe nie brać. Różnica wynika stąd, że głowa taka jak moja warta jest dwa razy więcej.	Ot, zaraz i krzywdzi; nic wielkiego nie stało się. Naposiedliścienaposiąść się na kogoś (daw.)	Tajemnica mieszkaniec Ilirii, krainy historycznej na terenie dzisiejszej Serbii, Bośni, Czarnogóry i Chorwacji. Iliryzmem nazywał się ruch dążący do rozwoju kultury i zjednoczenia południowych Słowian. albo Dalmata, słowem jeden z tych mieszańców, gdzie Rzym i Bizancjum, Alanie i Słowianie zlelizleli się	To niezbyt zręcznie do tego się zabrałeś. Pięknie zachowujesz pozory, gdy tak gwałtownie i publicznie atakujesz tę rudą Angielkę. A nie zadajesz sobie trudu podczas obiadu, by się ze mną przywitać.	Co	Dlaczego się boczy?	Hale, kiej się bojałem przystąpić, bo Michał se siedzą z dziedzicem u młynarza i piją arbatearbata (gw.) powiadał zziajany.	I za co? Za to, że suplikowała?	Ile? Cztery denary? Garnuś flaków na dwa razy do gęby, i zaraz cztery denary? Słyszane rzeczy? Ani tego żywotżywot (daw.)	Jego ojciec to ten, co ma szelazni koleje?	Jezusie miłosierny!... Kara to boska i gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się)	Jeżeli twoją sprawą jest wtrącać się w cudze interesy, to mogę ci powiedzieć, że to mój syn!	Może dlatego, żeby się nie martwiły zbytecznie.	Może-by na czwartego Stepanka wybrać...	Nie tylko po dworach, lecz i po zamkach, ba! nawet na królewskim dworze	Nie! Nie chcę... powiedz... albo... zresztą powiedz, co chcesz	Niech mnie powieszą, jeżeli to zrobię! Nie dam się łajać i poniewierać za niewinny żart. Było mi żal Małgosi, więc przeprosiłem, jak przystało mężczyźnie, lecz nie chciałem tłumaczyć się drugi raz, kiedy nie zawiniłem.	Nigdy już twojego ojca chrzestnego nie zaproszę! Mnie się wydało, jak gdyby zły duch był u nas w stancyi! złóż ręce i zmów modlitwę wieczorną! Jeszcze cię innej nauczę, którą pamiętam z dawnego kancyonału!	O! proszę pana, ja na pewno nie twierdzę, ale tylko podejrzewam.	Po co?...	Podjąłbym się zaprowadzić panią, ale tylko pod warunkiem, żebyś się pani przebrała za mężczyznę!	Szony, wyrecytował p. de Charlus, tak jakby jeszcze wydawał lekcję nauczycielowi. A czemu Pascal jest wzruszony: bo jest wzru... bo jest wzruszający. Bardzo dobrze, zdasz egzamin, a księżna pani kupi ci słownik chiński.	Ten, co zawsze jest z nami... ten... zabity!	Wojska tak prędko nie wrócą.	Zdaje mi się, że nie wytrzymam tutaj, ale spróbuję	A ja ci odpowiedziałem: „Dobrze, będziesz ją miała”.	A ja pana kocham, bo pan jest porządny szlachcic, prawda ciociu?	A prócz tego nie robimy dziś korepetycji, o wy, początkujący pijacy! i mamy spokojną noc. Hallo! Nasz ukochany przyjaciel, Foxy! Nowe tortury, Foxibus?	A z Nossen dokąd pociągniecie?	Aha! teraz osiem już nie wystarczy?	Ale te rzeczy są już chyba nasze?	Ależ to przechodzi ludzkie możliwości!	Ależ z jakiejż krainy ty jesteś, moje dziecko? Ten drogista to nie człowiek, to kasa zesłana przez miłość.	Bo wasza mość odebrałeś jakowyś rozkaz.	Bo wielki mistrz nasz Hipokrates powiada w swoich aforyzmach. Omnis saturatio mala, perdicum autem pessima, a to znaczy, że każda niestrawność, a mianowicie od kuropatw powstała, najgorsze skutki sprawia.	Cichajta! Jagusia bieży!	Coś takiego!	Dlaczego?...	Gdzie tam! uciekli po pierwszej bitwie wygranej nad Tatary i czernią, po bitwie, w której nawet pospolite ruszeniepospolite ruszenie	Gdzie?	Hm...	Ja cię zawsze, Właduś, lubię, ale dziś idź już	Ja? Ja wiozę pierwszego może Virgiliusza do Krakowa.	Jak ja?!	Już nic nie powiem.	Mam do ciebie prośbę... Powiedz, że ją spełnisz...	Miłościwy pan nasz, gdyby mu nawet Bóg życia przedłużyć raczył zawszeby sam nawet, bezdzietnym będąc, powinien myśleć o wyborze następcy, przyczem i waszej miłości los przyszły mógł i powinien był zabezpieczyć.	Morys!	Może byśmy i my kupili.	Mudryj didmudryj did (ukr.)	Musiał ci to ktoś powiedzieć, bo sam byś tego nie wymyślił.	Mój kochany, nie ufam kobietom, cóż chcesz, byłem już zdradzony, nie wierzę już, a nadewszystko blondynkom... Mówiłeś, że milady ma włosy jasne?	Nie do ulaul (pot.)	Nie sądzę...	Nie wiem. Mówią, że za koleją, ale to może nieprawda.	Nie, przynajmniej ja o żadnych nie słyszałam.	O nie, przeciwnie w zupełności podzielam zdanie pań.	O, ciekaw jestem czego mnie ksiądz będzie najpierw uczył? Chciałbym zacząć jak najprędzej, jestem spragniony wiedzy.	Otóż to jedno jest czego nie powinieneś dotykać, bo stracisz cały majątek.	Pamiętam to dlatego, że śmierci księdza towarzyszył pewien szczególny wypadek.	Pan profesor wychodzi?... Jesionkę czy cieplejsze palto?	Panie oficerze, jestem Parsem, a ta kobieta Parsyjką. Rozporządzaj mną.	Panie! Wszakże panowie ci są pańskimi pomocnikami?	Panowie, spełniam obowiązek. Czy ten młody człowiek ma poczynić jakie zarządzenia?	Po somsiedzkumsomsiedzkum z dobrą wolą.	Po staremu: jest dość!	Po szturmie, jeżeli noc będzie ciemna, najlepsza pora do wyjścia.	Proszę mówić.	Przyjaźń, Żona	Przyrzekam	Przyszlibyśmy tu o wiele wcześniej gdyby nie to, że powaby twej rodzinnej mowy, o Parnezjuszu, oczarowały tego młodego obywatela.	Słuchaj	To już uczeń gimnazjum, moja pani, uczeń rzeczywisty...	Toteż uznaliśmy że to jest czysto nerwowe.	Trochę.	W jakim celu?	Za jakiemi tam interesami on był z Zuzą, z Rudą Węgierką i ze mną przez całą noc w Krzywej Karczmie pod Tarczynem. On żyje z tą Węgierką. I właśnie przez nią ja wiedziałam, że tego dnia u niego w domu będzie tyle forsy.	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.	Świadka widziano z karabinem jak do żołnierzy strzelał, okna rozbijał kolbą
A co to za nieszczęście dla Femci... Bo gdyby nie przyjazd tej... panny Magdaleny, Krukowski niezawodnie ożeniłby się podsędkówną. Byli tak dobrze... a dziś!...	A cóż pomoże, gdy stąd pójdziesz? Kiedy ci już tak na sercu los tej pani, lepiej żebyś jej tu pilnował i pomagał. Ano dałbyś temu pokój! Ludzie z tej litości co innego zrobią i jej z tym będzie źle, i tobie gorzej być może.	Czy naprawdę tak myślisz? Błagam cię, nie mów jej nic o tym. O Boże! Może jej już nie ma! Wy nie wiecie, co to jest za męka, to ciągłe czekanie na samobójstwo.	Ej! Mazurze! Tak to u was dotrzymują parolu?	Ludwisiu jak możesz wyrażać się tak o panu Dębickim?	Mówię panu, że uginało się pod ręką. Z lampą oglądałem żelazne kanty na dolnym pokładzie, gdy kawał rdzy szerokości mej dłoni odpadł sam przez się! To tak skoczyło, jak coś żywego.	No, to widzicie! A potępione płaczą. Wolę ja iść do śpiewających niż do płaczących. Święty Pieter też powie tak: „Trzeba go puścić do raju, bo inaczej będzie juchajucha świta już.	Tak jest. Jaśniej się robi. Co to jest?	Tak, ale nie tu	Tak. ChorobaJeżeli choroba rozwinięta jest w znacznym stopniu, zamyka się go w domu obłąkanych. W przeciwnym razie przebywa wśród ludzi, pozornie nie różni się od innych i nikt nie domyśla się w nim tragedii, jaką jest niepewność w poczuciu własnej osobowości. Bywa jeszcze gorzej, gdy sam zdaje sobie z tego sprawę. Wówczas popada w świadomość upośledzenia, w psychozę pokrzywdzonego... To jest bardzo zajmujące. Autor ma wiele ciekawych obserwacji. Nie zgadzam się z nim tylko w jednym. Twierdzi mianowicie, że schizofrenia zawsze jest chorobą wrodzoną. Moim zdaniem można ją wywołać również przez zastosowanie odpowiednich warunków.	W istocie smutne to rzemiosło służące tylko do zadowolenia kaprysów mody! Powiedz mi jednak, kapitanie, jaką ilość ostryg może w ciągu dnia wyłowić jeden statek?	A gdzież pan widzisz podobnych nieuznanych biédaków? Ja nie mogę się ich dopatrzyć ani w historyi literatury, ani w dziejach sztuki. Trafiało się może, iż wielcy reprezentanci ducha wieku, chwilowo wśród panującéj wrzawy, wśród jakiegoś wielkiego zaprzątnienia umysłów nie zostali wysłuchani, nie mogli być dostrzeżeni; ale wprędce omyłkę naprawiono, dług spłacono. Trafiało się iż inni wiek swój wyprzedzili geniuszem, pracowali dla przyszłości i przez nią dopiéro zostali ocenieni, choć niemniéj byli owocem swojego czasu i jego zasiéw wydał ten zbiór opóźniony.	A jednak musimy je wypędzić!	A moralność! zagrzmiał głos pana Rokowicza.	A teraz myślę, że najlepiej zrobimy, jeżeli będziemy spały	A to nasz majster pan Pufke powiedział, że od pierwszego kwietnia będzie nas piętnastu ludzi mniej robiło	A więc stawiłeś się u niego?	A! Pan Descoulis nie nosi już peruki; czyżby się chciał dobić prefektury blaskiem swego geniuszu? Patrzcie, jak wystawia to łyse czoło, brzemienne jakoby wielkimi myślami.	A, ta? Oho! Zara widać, jakojako (daw., gw.) kiedy, skoro. się pyta o takowątakowy (daw.)	Ach! Czyżby tam były konserwy?	Ale my nie chcemy neutralności. On jest wielki Japończyk. Cały świat może przyjąć japońską wiarę. My także chcemy rozsyłać po świecie misjonarzy i nauczać wiary.	Chciałem tylko powiedzieć że na jedną złą reputację mylną, przypadają setki dobrych reputacji równie nieuzasadnionych. Oczywiście, liczba tych, którzy na tę reputację nie zasługują, zmienia się wedle tego, czy się pan kierujesz zeznaniami podobnych im czy innych. I faktem jest, że jeżeli złośliwość tych drugich hamowana jest zbytnią trudnością, z jaką przyszłoby im uwierzyć w przywarę równie dla nich okropną jak kradzież lub morderstwo uprawiane przez ludzi, których delikatność i serce znają, nieżyczliwość pierwszych osobliwie podniecona jest potrzebą wierzenia... jak mam powiedzieć... w przystępność ludzi, którzy się im podobają, informacjami tych których zmyliło podobne pragnienie, dystansem wreszcie na jaki są zazwyczaj trzymani. Byłem świadkiem, jak ktoś, dość źle widziany z powodu tych skłonności, pomawiał pewnego człowieka z towarzystwa o podobne gusty. A jedyną racją był fakt, że ów człowiek z towarzystwa był dlań uprzejmy! Wszystko to są źródła optymizmu	Co w nich jest?	Czy naprawdę czy naprawdę kazałeś, święty mężu, pobić jeńców wbrew mojej obietnicy, że otrzymają łaskę?...	Czy ona nie jest okropna!	Czy znasz młodzieńca nazwiskiem Arystobul Ursiclos?	Człowiek to srodze pokrzywdzony Pani musisz wiedzieć o tym.	Cóż tam goście?	Cóżto taka jakaś nowina, żeby od niéj półzłotka gębowego płacić, tfu jeszcze czego nie stało: a toście handel wymyślili!	Drogi przyjacielu, udzielę ci dobrej rady. Człowiek zabiegający o rękę panny powinien przestrzegać dwu zasad, a zdaje mi się, naruszyłeś obie.	Dziękuję, panie ministrze, wsparcia nie chcę.	Dziękuję, zarabiaj pan sam, prędzej się zbogacisz	Ech, ty, la Rochelle miłość jest jak wiatr, nie wiemy, skąd przychodzi. Zresztą gdyby cię dobrze kochało miłe bydlątko, nabrałabyś wstrętu do inteligentnych ludzi.	Ewentualnie wstąpię doń sama. Halszka uśmiechnęła się zjadliwie.	Herbatę	Ino kto drugi?... Haruj jak ten wół, jeszcze ci słowa dobrego nie dadzą...	Ja wcale z żadnymi nerwami nic nie mam nic do roboty! Jeszcze ja będę chorował na nerwy, na te jakieś głupie nerwy! Znosić nie mogę tego szafowania nerwowością...	Jak panu na imię?	Jak to? Ostatni wyraz techniki teatralnej...	Jestem Juljusz Flawjusz	Kasa pożywieniem stała się niezbędnym dla żarłocznej bestii, której człowieka chciano poświęcić. Wolałem potwora na razie ukoić stalową blachą nadzianą miliardem.	Kiedy Niepołomski był w Warszawie?	Kiedybo to sprawa pilna, a z panem nie żartować Nie bój się Marysiu moja; jak nie zdołam, to nie pójdę.	Kto mówi?	Lecz przysięga? ważyłaby się na krzywoprzysięztwo?	Leszek wasz też pobożny wielce jest i wiele dla kościołów czyni, dzięki ojcu swemu duchownemu który go na tę drogę wprowadził i utrzymuje; ale nie dorównywa panu naszemu, co się już równie jak pani nasza całkiem wyrzekł świata...	Mniej więcej.	Może wyrzuty sumienia	Myśli są niby ptaki; zrywają się z gałęzi, aby usiąść na drugiej, ale padają daleko, daleko, daleko... bo już w locie spostrzegłszy wynioślejszy wierzchołek, wirują dokoła niego, nim spostrzegą, że i tam odpoczynku niema... Kiedy mnie pan zaznajomi z narzeczoną?.. chciałabym ją poznać jak najprędzej. Stef mówił, że taka piękna!..	Myślę, że niedługo już nam i na Turecczyznę wędrować przyjdzie.	Mąż zatruwał jej godziny pracy, mąż odpędzał sen z jej powiek, mąż skalał nazwisko zbrodnią, mąż wyssał jej majątek, pomimo że był nieobecny...	Na rozkazy pańskie!	Naturalnie! Póki nie było ludzi w bungalowie, ani jeden ichneumon nie zajrzał do ogrodu. Toteż musi opustoszeć, a wówczas nikt nam nie będzie przeszkadzał. Nie zapominaj zresztą, że lada dzień wyklują się nasze dzieci z jaj ukrytych na melonowych grzędach i że będą potrzebowały dużo miejsca i zupełnego spokoju.	Nic więcej bowiem Pij, jest to słowo panomfeicznepanomfeiczne	Nie Zaparły się te czorty wściekłe. Żołnierze trumnę wytaskaliwytaskać (gw.)	Nie męcz mnie, Kasiu, wiesz, jak bardzo cię lubię. Ale mówię ci... uważam za swój obowiązek powiedzieć, chcę być uczciwa... Przysięgłam jemu i sobie, że nigdy do ciebie nie wrócę...	Nie podpisywać! nie podpisywać!...	Nie!... a jednak to niby od nas była ta przesyłka?	Niech odwoła, co powiedział	Niech żyją! niech żyją!	Niechaj pokój Chrystusówpokój Chrystusów (daw. forma D.) ozwał się Chilo	Nieunikniona to kolej, kochanie przywyka się zresztą do tego łatwo. Spójrz na mnie. Godzę się jakoś ze starością.	No to proszę zamknąć.	Och!...	Ojciec starannie omijał wzrokiem Nauma.	Oriano, to bardzo ładne, co powiada jej wysokość; mówi, że to jest dobrze zredagowane.	Otóż, przyjaciele w nocy z dziewiętnastego na dwudziesty października ani ja, ani Nab nie rozpalaliśmy żadnego ognia na wyspie.	Owszem, mógłbym. Wychodzę rzadko o zmroku i nigdy bardzo późno. Trzymam rękę na gumowej gruszce, którą noszę zawsze w lewej kieszeni spodni. Naciśnięcie tej gruszki oddziaływa na zapalnik w środku flakonu, znajdującego się w przedniej kieszeni marynarki. Na takiej samej zasadzie jest zbudowana migawka aparatu fotograficznego. Rurka prowadzi w górę do...	Poznaję mego Bianchona	Prawda nie jestem sztukmistrzem. W takim razie uraczymy się jajami na twardo, mój chłopcze, a ja podejmuję się sprzątnąć najtwardsze!	Robotnik, Maszyna, Praca, Władza myślał z jakimś dziwnym uczuciem pustki, jakby mu żal było tamtych czasów, żal tych złudzeń niepowrotnych, porywów szlachetnych, zszarganych przez życie	Rolnictwo, rolnictwo	Siedź spokojnie i czekaj!	Są więc ludzie, którzy w powietrzu widzą więcej niż my, upośledzeni, a że widzą lepiej od nas, na to najwymowniejszym dowodem jest zwykłe sprawdzanie się ich przepowiedni, bo według słów, jakie czytaliśmy przed chwilą, i według wszelkich innych świadectw, ludzie ci widują często wypadki, które dopiero mają stać się kiedyś. I oto znaleziona odpowiedź na ostatnie pani pytanie: przekonywamy się, że w zwierciedle światła można widzieć przyszłość.	Tej nocy jeszcze, i to za pośrednictwem tej samej Maroty, która była przyczyną mego pierwszego niepowodzenia.	To jej się od was należy.	To możliwe	Towarzysz ze Zbaraża.	Trafia mi się gratka, jeżeli się to co myślę uda, wezmę gruby grosz i wyniosę się do djabła gdzie za granicę, bo mi to rzemiosło dojadło. Tam sobie będę mógł albo odpoczywać albo po dyletancku, tylko kiedy niekiedy, czemś ważniejszem się zabawiać...	Ty?	Tylko przez księżnę nie.	W takim razie pan musi mnie znać już od dawna? Spotykaliśmy się niby przypadkowo niemal codziennie już od miesiąca. Czy pan o tym nic nie wie?	Waleczny Tristanie wiedz, jaką wielką przysięgę złożyli ludzie Kornwalii. Król kazał okrzyknąć wielkie wołanie po wszystkich parafiach; kto cię pochwyci, otrzyma sto sztuk złota jako zapłatę. Wszyscy baronowie przysięgli cię wydać żywym lub umarłym. Kajaj się, Tristanie. Bóg odpuszcza grzesznikowi, który czyni pokutę.	Widzę nie gorzej od waści. Ale zburzę święte popioły dla ocalenia żywego miasta. Słyszałeś?	Wielka rzecz!... z czterech podjezdków pachołków naszych zrobimy dwa pańskie wierzchowce, które ciągnąć będziemy na losy; czterysta liwrów wystarczy na połowę konia dla jednego z tych, co pozostaną pieszo; nareszcie, wyskrobki ze wszystkich kieszeni złożymy d‘Artagnanowi, on ma szczęśliwszą rękę, pójdzie grać do pierwszej lepszej szulerni i sprawa skończona!...	Wiem kto jest.	Więc czemuż się ich obawiać?	Więc ja rozhuśtam się najwyżej, jak tylko można a potem: skoczę na równe nogi na ziemię.	Więc opuszczacie nas już teraz? Nie darujecie nam choćby dnia, choć godziny?	Wprost przeciwnie.	Wszystko jest polityczne, moja droga, twoje wesele też.	Właśnie. Ja sam przez dwanaście lat	Z pewnością, ojcze, zostałbym tu do śmierci, aby poznać boskie twoje pomysły Powiedz jednak, czy mogę zamykać się dziś w świątyni, gdy ważą się losy państwa, szczęście ludu prostego	Zaraz mi mięśnie popękają, Carmaux	Zaraz nastąpiło Któryś z kolegów napisał humorystyczną scenę na ten temat, bo im opowiedziałem, i umieścił w jednem z pism. A że wiedziano o moich dawnych stosunkach z literaturą, przypisano to przestępstwo mnie. Naczelnik śmiertelnie się pogniewał i ubliżył mi publicznie, nie pozostałem mu dłużnym, w następstwie czego posłałem mu grzecznie kartkę, ale on postarał się o dymisję dla mnie zamiast odpowiedzi.	Zasadnicza idea ta sama	Zatem cóż zamierzasz uczynić?	Zbyteczne! Proszę, niech pan wysiada. Tam czekają na pana!...	Złożonej! Pleciesz pan banialuki! Sądzisz, że tylko sam jeden posiadasz jakiś cel zupełny, jedyny, jak gdybyś pan był tylko jednym uczciwym na całym świecie człowiekiem.	Ścierwy, ukrzywdziciele!
Rozwiązałem moje życie przez naukę i myśl, ale nie dały mi nawet chleba Nie chcę się dać omamić ani kazaniu godnemu Swedenborga, ani pańskiemu wschodniemu amuletowi, ani miłosiernym wysiłkom, jakich pan dokłada, aby mnie zatrzymać na świecie, gdzie moje istnienie jest już niemożliwe... Tak! Chcę obiadu iście królewskiego, chcę jakiejś bachanalii godnej wieku, który podobno udoskonalił wszystko! Niech moi biesiadnicy będą młodzi, inteligentni i bez przesądów, weseli aż do szaleństwa! Niech wina idą po sobie wciąż tęższe, wciąż bardziej musujące i niechaj mają moc upicia nas na trzy dni! Niech ta noc będzie strojna kobietami z płomienia! Chcę, aby oszalała i dziko wyjąca rozpusta poniosła nas na swoim czterokonnym rydwanie poza krańce świata i wysypała nas na nieznanych wybrzeżach! Niechaj dusze wzbijają się do nieba lub topią się w błocie, nie wiem, czy wówczas wznoszą się czy zniżają, mniejsza! Zatem nakazuję tej złowrogiej władzy, aby mi stopiła wszystkie rozkosze w jednej! Tak, czuję potrzebę objęcia rozkoszy nieba i ziemi ostatnim uśmiechem, aby w nich skonać. Toteż pragnę i starożytnych priapei po piciu i śpiewów zdolnych obudzić umarłych, i potrójnych pocałunków, pocałunków bez końca, których dźwięk przeleci nad Paryżem niby trzask pożaru, obudzi małżonków i natchnie ich palącym żarem, dając młodość wszystkim, nawet siedemdziesięciolatkom!	Podoba mi się. Mimo wszystkich głupstw, jakie mówiła, ma w sobie coś miłego. Zdaje mi się, jak sama mówi, że nie jest nawet w połowie tak płytka, jak się wydaje. Jest słodkim dzieckiem, które chciałoby się całować, i wątpię, czy się pod tym względem kiedykolwiek zestarzeje.	...ja... ja... nie wiem Ale nie wydaje mi się to jednak zupełnie słuszne. Wiesz przecież, że w kościele tak trudno jest się śmiać.	Gdyby nie byli oboje tak śmiesznie dziecinni. Grali ze sobą ciągle jakąś krwawą komedię nieporozumienia, jakby się wstydząc swojej miłości i nie chcąc szczęścia, które tak blisko, tak bardzo blisko się znajdowało. Nie chcieli po prostu uwierzyć, w to, że życie jest piękne i że przy dobrej woli wszystko w życiu może być ogromnie proste. Za dużo mówili o tym, co myślą i czują, zbyt często objawiali przelotny zły humor, miast nad nim panować, zanadto wagi przywiązywali do słów i do drobnostek, zamiast widzieć w sobie wzajemnie tylko to, co w nich było dobrego i jasnego...	Ten doktor Kurcjusz pochodził z Wenecji, a był sławnym lekarzem w Krakowie i często go stamtąd wielcy panowie do siebie, bywało, sto mil i więcej poza Kraków wzywali. On się nie tylko lekarską sztuką bawił, ale i handlem, a zwłaszcza srebra, złote łańcuchy i klejnoty wojewodom i kasztelanom woził, a także pieniądze kupcom i panom ze szlachty pożyczał, bo ich dużo miał i dużo swoją nauką zarabiał. Otóż rok temu właśnie będzie, kazał mu jechać do siebie książę Ostrogski aż do ziemi wołyńskiej, i doktor Kurcjusz wybrał się z Krakowa, a jako zawsze zwykł był, wiózł z sobą dużą skrzynię, pełną najprzedniejszego towaru, bo jak o tym dawał tu znać pan Montelupi z Krakowa, przyjaciel i podobno krewny jego, było w tej skrzyni mnogo srebra i złota, było dość pierścieni i kanaków sadzonych samymi brylantami, rubinami i perłami, kilka złocistych kobierców i sporo innych przednich osobliwości, a także driakwi funtów dwadzieścia. Ale co pewno jeszcze więcej ważyło, miał z sobą pan doktor Kurcjusz zapisy i kwity na wielkie sumy, które szlachta i kupcy dłużni byli, a bratu jego, który z Wenecji do Lwowa umyślnie przyjechał, już nie chodzi tyle o to złoto i klejnoty, co o te papiery, bo w nich ogromny majątek leży i bez nich onych długów dochodzić nie można.	Owe dzikie krzyki z początku rozlegały się po całym mieście, po tygodniu dopiero ucichły tak bardzo, iż straże, rozstawione na brzegu, zaledwie mogły dosłyszeć coraz słabsze jęki... Oto jak głód wycieńcza...	Toś w porządku życzę powodzenia i... zadośćuczynienia, che... che... che... Ja bo obecnie nie mam hm... na zbyciu, jak się to mówi, woli bożej... che... che... che...	A! bywajże zdrów. Wróciwszy pójdę do rodziców waszych i będę się starała ich pocieszyć w samotności, w opuszczeniu. Nie masz serca że nas tak porzucasz! o nie masz ty serca.	Co ma do nas strzelać? Przecież do ludzi strzelać nie wolno, za to jest kryminał. Chociaż... kto go wie, na co by się nie porwał taki zaprzanieczaprzaniec	Niech im da czas swój tylko na początek ja więcej nie wymagam bo praca dla bliźnich, Felicjo, nie tylko jest samym wydatkiem, ona także ogromny, jedyny może przychód nasz stanowi więcej przyjmujemy, niż nam dać jest podobnym dajcie pracować Beniaminowi Sami wkrótce się przekonacie, jaki nam z niego wyrobnik przybędzie.	Czegóż się waszmość tak mienisz?	Kto panią uprosił do zajmowania się moją osobą i moimi sprawami?	Może być, że masz słuszność ale żebyś mnie był nie powstrzymał, to byś się teraz i na łup pewno nie skarżył, bo miałbyś w ręku złotą koronę tego monarchy i bogate szaty jego orszaku.	Dlaczego o to pytasz? to jest kwestia zżycia się.	Uczyniłam to pod wpływem chwilowego wrażenia nad konsekwencjami mego czynu nie zastanawiałam się bynajmniej. Nie przypuszczałam też ani na chwilę, że kto zwróci uwagę na taki drobiazg...	W pierwszej brygadzie, drugiej dywizji Widzisz, moje dziecko, że nie jesteś mi tak nie znany... Żyjeż on jeszcze?...	Dawidzie jestem na tyle śmiały, że nazywam waćpana po imieniu Dawidem, bo nie mogę sobie przypomnieć nazwiska aścinego majątku... te drzwi, póki otwarte, stanowić będą najlepszy z mych szańców.	Dobrze więc, powiem ci, że także i mnie byłoby przykro, gdybym miała już nie ujrzeć Czarnego Korsarza	Nie ma powodu, abyś mi dziękował	Tak, znam jednego biedaka, który od dwóch lat na próżno poszukuje pracy.	Wcale nie przez nią, tylko że Sargon śmierdzi łojem... Wreszcie do czego to prowadzi?... Wy, święci ojcowie, nie jesteście dozorcami moich kobiet; sądzę, że dostojny Sargon nie powierzył wam swoich, więc	A córka wasza? cóż tam słychać, jest już w Zielonce?	A ja wiem: konfitury! Sto razy ci mówiłam, że złoję ci skórę, jak mi tkniesz konfitury. Dawaj rózgę!	A ja właśnie z panem nie chciałem mówić. O cóż chodzi?	A nie, nie lepiej. Ja jestem systematyczna. Jeżeli pan wszystko systematycznie i grzecznie opowie, to...	Ach, Julio, nie zrozumiałabyś mnie	Ach, po co mówimy o tych rzeczach... Widzi pan, mój mąż wziął ode mnie zobowiązania na takie sumy, które przewyższają wartość Koborowa.	Ale może już najbarzej złościezłoście (daw., gw.)	Amis! no pójdź piesku! Amis! no złotko, chodź do pana, chodź!	Co masz do czynienia w Portsmouth?...	Czy pan mię nie zgubi?	Do kroćset!	Jaka mama mądra: nie chce.	Jakże! boć w beczkach stoi zboże do siewu!	Jasno określonych nie ma więcej, ale są rozmaite odcienie. Jednych łączy wspólność idei naukowych, drugich wspólność towarzyskiego stanowiska. Masz tu demokratów, arystokratów, liberalnych, ultramontanów, wreszcie hultajów, kobieciarzy, próżniaków, jeżeli chcesz, i nakoniec zagorzałych pracowników.	Jedź, dziecko, nie wstrzymuję cię, bo wiem, że to dla ciebie szczęście. My starzy, my ojcowie, czy matki, jesteśmy egoiści, chcielibyśmy dzieci zawsze mieć przy sobie. Jedź, proszę cię o to. Ja tutaj sobie radę dam i, chociaż zostanę sam... chociaż ciebie... nie będzie... chociaż... Przysięgam Bogu, że chcę tego!	Możesz na mnie liczyć.	Na potrzeby dworu na podarunki dla nomarchów i świątyń...	Na rozdobędę! Dogonię swoich. Pójdziemy piechotą na Czerlę. Bajeczny widok! Wrócę rano.	Nie wiem.	Nie; ale bywają dni...	O, najwyższém! dlatego z zaczarowanego koła marzeń wychodzić nie chcę.	Pan jest wykształcony, a ja kwitu nie mam, albowiem o prawie obowiązującym wasz dzielny naród nigdy nie słyszałem.	Pójdziesz jutro na Kupałę?	Swoje tylko powiadam, a wy zbytnio w siebie dufacie. Baczcie i na to, że kto na innych kładzie znaki	Tak jest.	Tak sądzisz?	Tak, coś... To był morski człek?	Tam do djabła!...	Ten mój udawał, że kupuje, a dziewczynka wciąż zaglądała do drugiego pokoju. Była nawet za ladą, żeby wygodniej zobaczyć!	To jest szaleństwo jestem przekonana, że u fotografa byli szpiedzy, gdyśmy stali z Aleksandrem, czekając, fotograf czegoś w książce szukał, a nad jego głową żona jego czyniła nam taki znak I tam chcesz iść.	To nie miejsce dla was	Wpadnij do nas!	Zbojkotujemy was i pójdziecie na dziady!...	Ślusarz! Jakże mi przyjemnie kolegę spotkać! Ślusarzem także jestem...	A on, powiedz, całował cię?	A skoro wejdzie...	A służący gdzie?	Ależ kapitanie, wierzaj...	Also, meine Herren...	Bardzo dobrze, mój przyjacielu Sancho	By je głodem zamorzyć, jak to było z tamtymi dwa roki temu.	Ciekawić?! Wie pan, że to brzmi strasznie?	Co u kaduka!	Cóż Norski, przyjdzie?...	Cóż ci to jest?	Cóż ci to?	Dzień dobry.	Hm	Ja kocham cię! powtórzyła Julja, której rękę całował Jan z zapałem i ostatni.	Ja?	Jakżeby inaczej!	Jest coś ważniejszego od tej kalkulacji, panno Niro to sumienie.	Mocno go poturbowałeś?	Muszę.	No, jeżeli chcesz tu wysiąść...	O, drogi przyjacielu Niech mnie Bóg uchowa, bym miał tu kogokolwiek oskarżać, mówię tylko o przypadku, o pomyłce. Ale przypadek czy pomyłka, nieważne	O, i bardzo!	Oczywiście.	Oryginalny pomysł!	Pan? Jak to pan?	Patrzcie, tutaj jest piekło przeznaczone dla skąpstwa i chciwości. Po jego bokach z jednej strony pożądliwość, z drugiej zaś przesycenie.	Piękna?	Pochlebia pani słowom, wyrzeczonym przez damy.	Poco? prawda! tyle lat, tyle cierpień...	Promocję	Później, później	Sprzątnęli czarodzieja.	Te, karawaniarz! Zastąp w kuchni, bo mnie głowa boli.	Tedy sami wymierzym karę i pomstę.	To bardzo zdrowo i bardzo wystarczająco dla takiego prostaka jak ja; człowiek zachowuje apetyt.	To trochę za dużo!	W jakim sposobie?	W poważnej sprawie! I cóż to za sprawa?	Widziałem, wielmożny panie	Więc powiadacie, żeście byli w Rozłogach?	Wolałabym pierw spróbować z większymi pismami. Wszystko zależy od tego, jakiego rodzaju opowiadanie napiszę.	Właściwie moi panowie niechaj mnie kto objaśni, co to znaczy publiczność? kto to jest publiczność?...	Z całego serca, panie	Z pewnością.
Panie Roux, niech pan namówi mego męża, by oszczędzał ludzi, którzy mogą mu być użyteczni. Pustka robi się dokoła nas.	A! mój starosto, dajcież mu pokój. Kto z nas bez winy, niech kamieniem rzuca. Czemżeby życie było bez kobiety? Jak można mieć za złe umęczonem panu, że szuka jakiejś osłody i rozrywki. A wy? a ja? a on? a my wszyscy? czyśmy lepsi?	Tak, szukajmy ale nie znajdziemy tej potężnej istoty, dokonującej takich cudów, dopóki sama nie zechce nas do siebie wezwać.	Jak daleko się tylko da Jutro skoro świt porzucimy czółno i w ciągu dwóch godzin, jak sądzę, przebędziemy przestrzeń dzielącą nas od morza. W ten sposób zostanie nam prawie cały dzień na badanie wybrzeża.	Ja się troszczę? A cóż mnie to, do diabła, obchodzi? Nie zwykłem wkładać treści duchowej w swe pragnienia, osądy i czyny. Nie są dość przestronne, żeby było w nich miejsce na pochlebstwo w stosunku do samego siebie. Niech pan tylko pomyśli! Bardzo chciałem przynieść ulgę tej biednej kobiecie w jej ostatnich chwilach. I nie mogłem. Było to niepodobieństwem. Czy zajrzał pan kiedyś niepodobieństwu w oczy	Coś się tam złego musiało dziać, proszę waszej miłości bo ta niewiasta, co z Krysią przyszła, nie chciała się przyznać, ani skąd idą, ani po co, ani do kogo. Mowę miała cale odmienną, choć polską, widno szła z dalekiego kraju. Jeden raz tylko, na kilka godzin przed śmiercią (nikogo przy niej nie było krom mnie), rozpłakała się i lamenciła: „O Jezu miłosierny, opiekuj się biedną sierotą! Niech jej wrogi nigdy nie znajdą!... Pokaraj ich śmiercią i ogniem piekielnym!” Klękam wedle łóżka i pytam: „Gdzie te wrogi? Powiedzcie, cobym umiała dziecka strzec przed nimi”. Pojrzała na mnie zalęknionym wzrokiem, koniecznie chciała coś rzec, aż tu skurcz jej gardło ścisnął, zamknął mowę i już tak została do skonania.	Pewien stary jegomość, nazwiskiem Neuilly. Znał on dobrze rodzinę młodej Kreolki i wie zapewne niejedno o Mitchelu. Zdaje się, że żył w zależności od Montalbon, która coś o nim wiedziała i doiła go jak wielu innych. Teraz, gdy nie żyje, byłby może skłonny do mówienia.	Głupiś, Kokoszko! Cnota, DobroA co do Oleńki, będziesz i ty z nogi na nogę przestępował, jak ją zobaczysz, bo białogłowy z tak grzecznym umysłem drugiej nie znaleźć. Co dobre, to ona wraz pochwali, a co złe, tego zganić nie omieszka, bo wedle cnoty sądzi i w niej ma gotową miarę. Tak ją już nieboszczyk podkomorzy wychował. Zechcesz przed nią fantazję kawalerską okazać i pochwalisz się, żeś prawo zdeptał, to ci potem jeszcze wstyd: bo zaraz rzeknie, że zacny obywatel tego czynić nie powinien, gdyż to jest przeciw ojczyźnie... Tak ona rzeknie, a tobie jakby kto w pysk dał i aż ci dziwno, żeś wprzódy sam tego nie rozumiał... Hańba, Zabawa, PokusaTfu! Wstyd! Warcholiliśmy się okrutnie, a teraz trzeba przed cnotą i niewinnością oczami świecić... Najgorsze były te dziewczęta!...	Pojedziesz zaprosić ode mnie pana Billewicza, miecznika rosieńskiego, aby razem z krewniaczką do mnie, do Kiejdan, przyjechał i tu na czas wojny osiadł. Rozumiesz?	Bardzo dziękuję prezent nie do pogardzenia i z miłych rąk tym bardziej miły.	Czego? nagle rzucił pytanie pan Paweł głosem, który wiązł mu w gardle. Wyrazu twarzy jego nie mogła dojrzeć Apolonja, bo siedział plecami zwrócony do okna.	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do mnie nie miał?	Ha! Nie wiem. Udamy się najpierw do pana Wickfielda.	Oto oto jest znów polityka uczuć! Przecież ty chyba powinieneś wiedzieć, do czego ona prowadzi. Nie rozumiem doprawdy, co może cię skłaniać na stronę Greków. Zgoła nie są zajmujący.	Patrzajcie, jak się tłoczą! Jak się popychają! A wygraża jedno drugiemu... a szturchają się... jeszcze nic do widzenia nie ma, a oni się już zabijają. A co potem będzie?	Do mnie? Kto?	Do stu piorunów!	Ja jegomości dam biedrzeńca do oka. Wnet przejdzie!...	Niechże Bóg broni, aby do tego przyszło!	Patrzy do góry i śmieje się; widać już raj ogląda, a w nim Danuśkę.	Prosił o trochę tytoniu, siedzi na odwachu i jest taki zadowolony, jakby siedział u siebie w domu. „Macie tu, powiada, cieplutko, aż miło. A piec nie dymi? Bardzo tu u was przyjemnie. Gdyby piec dymił, to najlepiej kazać go kominiarzowi przeciągnąć. Ale dopiero po obiedzie, nie wtedy, jak słońce stoi nad kominem”.	Jak się komu nie szczęści, to i z pięści zachrzęści!	Nie katowski to, mości namiestniku, ale krzyżacki, a noszę, bo zdobyczny i dawno w rodzie. Już pod Chojnicamibitwa pod Chojnicami (1454) tak i noszę.	Co to, to nie! Na taką propozycję wyrzuciłabym go za drzwi. Ale co tam gadać! Czasy się zmieniają, a ty nie tamta słodka i cicha dzieweczka.	Ale!... kiedyście tacy dobrzy, to was jeszcze o jedną rzecz poproszę: nie ma też u was w domu niedźwiedziego sadła, bo stryjkowi na lek potrzebne, a w Bogdańcu nie mogłem dopytać?	Cóż tam być może wewnątrz? czy nie bilet bankowy? Ale nie To kwit! Daj go katu! ten stary frant umie się zalecać. Idź, stary marudo nie pożałują dać ci na piwo.	A zresztą, ona się już urodziła leniuszkiem, moja biedna Gabrynia i trzeba ją przyjmować taką, jaką jest. To, co mówiła przed chwilą, znaczy, że jeszcze nikogo nie kochała	Nie to Nie to, panieneczko! Poprostu i bez twoich zwierzeń wiem, żeś była mi wierna.	Nigdym nie słyszał o tém nazwisku i wątpię, czy ktokolwiek w świecie mógł o niém słyszéć, bo myślę, że musi w tém być jakaś mistyfikacya. Ale powiédz mi, mój drogi, jak możesz zaprzątać sobie głowę kobietą, którą raz tylko widziałeś i z którą ledwie kilka słów zamieniłeś?	No widzi pan, jak jest z pańską megalomanią. Zdawało się panu, że lecznica rozpadnie się w gruzy, jeżeli pan nie przyjdzie. Tymczasem świetnie się bez pana obejdą.	Rzekłeś! Dobrze wama z Miemcami w piątki na sperce z kawą, to jeszcze lepiej będzie dzisiaj, we święto...	Sądzę, że pani tego jeść nie będzie, to degutujące!	Tak, wielebny ojcze, to prawda. Przyjęła wszakże naszą wiarę.	Uważałam siostrę za bogatszą, niż jest w istocie Kobiety miewają niekiedy kłopoty, z których nie chcą zwierzać się mężom, jak Józefina z Napoleonem: przyszłam tedy prosić ją o przysługę.	Gdzie leży, to leży. Mniejsza o to, ale na sobotę trzeba go zaprosić.	Tak jest, odezwał się w końcu Dobek, zdobywszy się na męztwo: tak jest, przyszedłem po radę...	... idea myśli mocarstwowej od wieków była pielęgnowana właśnie w naszej sferze. Nie zapominajmy, że Czarniecki przepłynął przez morze, że Żółkiewski zajął Moskwę, że Jan Warneńczyk zdobył Wiedeń...Jan Warneńczyk zdobył Wiedeń...	Ale pani czy przez to ambarasuambaras (przestarz.)	Bezmiar mej miłości i nieszczęścia, gdybyś mnie już nie kochał	Co to znaczy?	Czeremis, Czeremis! dziś popr. forma D. lm: towarzyszy. na karła.	Cóż to znaczy dotąd? czy pan spodziewasz się miéć to prawo?	Ech, jak konie dobre, niekutymi saneczkami przeleci jak ta jaskółka!	Gdzie by miał być? Przecie z leśnego dworca tu przyjechał i siedzi, bo mu dobrze. Nie brak naszemu księciu nigdy gości.	Hę? Co? Czemu na galerach?	I sądzisz, że ja nigdy nie będę potrzebowała pieniędzy Mam wielki majątek i częścią jego dochodów mogę pokrywać twoje szalone wydatki?...	Jak się czujesz?	Jest jeszcze jeden środek: najlepszem lekarstwem na cierpienia mózgu jest rozszerzenie serc naszych, zjednoczenie się z przyrodą.	Kiedy i tak pamiętam.	Mogę, bo tak, czy tak, wszystko dyabli wezmą	Może zobaczyłbym wodza który w stanowczej chwili rzuca wojsko i ugania się po krzakach za izraelską dziewczyną. Ale ja o takich błahostkach nie chcę wiedzieć.	Mówił ci ojciec, że możesz tu założyć pensję, naturalnie, jak się rozejrzysz po świecie...	Na pohybel zdrajcom!	Na, taip, tą lietuvninkę. Tu turėjai lietuvninką, o ji lietuvninkę. O kad slėpeisi su savo lietuvninku, vienok visi dabar dažinos.	Nie	Nie próbowałem.	Nie wiecie, mój ojcze, dlaczego nie ma nikogo u Gabryni?	Nie, proszę pana.	Niemal na pewno są już w drodze.	O tak, sir, możesz!	On się nie nazywał Babinicz	Otóż znalazłem wszystkich w tym salonie i pani Osnowska pierwsza wyprowadziła mnie z kłopotu, bo mi powiedziała, że się mną dzielą z panią Broniczową i że za jednym razem składam dwie wizyty. Zastałem tam panią Maszkową i pana Kopowskiego	Paniczu, bój się Boga! nie żartuj a strzeż się, on ci gotów co złego zrobić!	Pawłowa, rozbijcie mu ta który garnczek na głowie, proszę was.	Pogląd twój na nią już ustalony?	Powiedz, czy to taka światowa uroczystość, bal u pani de Sagan?	Tak ci się zdaje, Janku rzekł Tumry.	To dziwne.	To sołtysowi dać znać!... kole kowala drogę poprawia z chłopakami!...	Toż widziałem, byłem na pogrzebie. Ją się pytam, co z sobą robisz teraz?	Uttersonie na miłość boską, miej litość.	Zresztą tobie powiem, tylko nie zdradź tajemnicy przed ojcem	A czy trzeba leżeć potem?	A więc za mną!	Ale powiadam, że zaszkodzi.	Bardzo niedobry? no, powiedz Anka, bardzo niedobry?	Co?	Czy i one prześladują cię także?	Dziękuję stryjaszkowi	Jest, jest, a jakże zaraz zamelduję.	Jesteś? Zwątpiłem o tobie.	Kpię sobie z waszego księdza Troubert!	Najtańszego.	O, gdybyś chciała...	Opuść ją i pozostaw jej losowi. Niech sama jedzie tam, dokąd teraz zdążacie oboje.	Pani mało zarabia?	Pieniędzy.	Podróż powtórzył.	Powiedzże teraz	Proszę jaśnie pani, stangret mówi, że można jechać tylko gniadą czwórką lub kasztanami.	Przyjmij więc te dwa weneckie cekiny i ofiaruj je narzeczonej	Sam albo z Fredkiem. Główna stacja jest koło pieca.	Svarbi naujiena niekas geriaus nežino nuo manęs. Reikėtų ką apmilsyt, didelis laikas. Tai vis apie tą jauną vaikiną kunigaikštį lietuvninkų, kurį mes pagriebėm jau bus dešimtis metų iš rankų motinos ir dėl be reikalo auginam. Aš jį išgelbėjau ir per mano rodą čia užaugo, kad iš jo savo laiku turėtum naudą, be kraujo praliejimo. Vaikiščius... Naujiena	Toś waść wziął jenerała?	Widzę.	Z piętnaście	Za czym?	Zetnij!	Zwiedzisz każdy z nich po kolei.	Świat jest nikczemny
A o! Idę, idę pod górę, oglądam się w tę i ową stronę, rzucam okiem w lewo... ażem przystanął... Szczelina szeroka, a ja o niej nie wiem? Czy się w nocy skała rozpękła, czy głaz jaki, co tę skałę zasłaniał, stoczył się w dolinę? Nie może to być, żebym ja taką jamę prześlepił. Trzeba zajrzeć. Włażę ci powoluśku, bo się boję, coby mnie jaka żmija nie ujadła, alibo niedźwiadek... włażę, krzesam ognia, zaświeciłem trzaseczkę i rozglądam się po wszystkich kątach. Wcale to obszerna pieczara; i górą, i na boku przestronna, od sklepienia zwieszają się skrzepnięte sople, ano dobrze. Na środku kamień czworogranny, taki na przykład, jakby mnie do pasa; na nim drugi, płaściutki, a dosyć szeroki; nie co inszego, prawiutenieczko stół. Hoho... ktoś tu mieszkał... ale kto i kiedy? Chyba dawno. Parę brył z grubsza ociosanych leży pod ścianą; siadywali na nich ludzie, tak się zda. Przy drugiej ścianie wysoka kupa jakiejsi butwielizny, czy zeschłego błota; nic się nie da rozeznać, ino dużo tego. Może to były mchy i liście, może człek jakiś sypiał na tym?... Dobrze, com se przysposobił smolnych trzasek, bo mi pierwsze łuczywo zgasło. Idę dalej, macam ścianę, jakieś wgłębienie, na podobieństwo półki, albo skrzynki; przyświecam... Pietrek zaraz powie, że nieprawda... HistoriaMłotek z kamienia urobiony cale jak należy, wedle młotka siekiera.	A Jaś co?	A co o nim mówił, to nie pamiętasz? Ho, ho! ma się rozumieć, nie tobie dali depozyt i polecenie, ale tamtym, ale ty powinieneś dochować!	A czy autor czasem nie obiecuje jeszcze drugiej części?	A cóż jest trwałego na świecie? zapytał hrabia. Zużywa się wszystko, nudzi... przejada! to całe nieszczęście ziemi, lecz razem to szczęście całe, bobyśmy się nie ruszali... a ruszać się koniecznie potrzeba.	A jak wyglądał?	A jużci. Hycle Szwaby rok temu gadały, że nas wszystkich po trochu wykurzą stela, gęsi mi strzylały na łące, bydło mi raz zajęły, a tera masz!... Wywróciły się bestie na dziesięciomorgowym chłopie, z wielką swoją ambicją!... Za to samo, Ślimaku, warciście łaski boskiej i przyjaźni ludzkiej. Cóż nieboszczka?	A może i niebardzo! wszakto pozawczoraj jeszcze nasz pan z za morza powrócił!!!	A na ten jacht i tę stajnię, i na utrzymanie się kosztem „starego”... i na to chowanie się do boku mamusi w razie jakiej przykrości?	A niech mnie Pan Bóg broni dobrze żem tamtego przeżył!	A więc tak! mój wodzu!... tak!... prawdą jest, iż sześciu przeciw sześciu nas było, lecz napadnięci zostaliśmy znienacka i zanim zdążyliśmy wydobyć szpady, dwóch z nas padło zabitych, Athos zaś ranny, nie więcej wart był od tamtych. Znasz przecie Athosa, kapitanie. Dwa razy powstać usiłował i po dwakroć upadł bezsilny. Nie poddaliśmy się jednak, o nie! wzięto nas przemocą. O Athosie myślano, że nieżywy, i zostawiono go na polu walki. Oto cała historja. Ale, do djabła, panie kapitanie, nie wszystkie wygrywa się bitwy. Wielki Pompejusz przegrał pod Farsalą, a król Franciszek I-szy, który jakem słyszał, nie ustępował mu w niczem, został jednak pobity pod Pawią.	A, bydlę!	Ach! Jemu się wydaje, że mnie każdy musi kochać.	Ależ, droga panno Łucjo...	Asyryjczycy	Ba! każdy go z nas zna, a każdemu się trafi zabłądzić, jak złe zechce wodzić.	Będziesz.	Całą noc była burza	Chociażby i spokojne wegetowanie.	Co za werwa!	Czasopismo to prenumerował niegdyś nasz wiejski karczmarz Lubił ogromnie rasowe kozy, a wszystkie mu pozdychały. Dlatego prosił redakcję tego czasopisma o poradę.	Czy pani wiedziała o tych odwiedzinach?	Czyś już zupełnie oszalała?	Cóż to, Broniu, gdzieżeś napytała tej biedy?	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	Dlaczego mówisz swojej. Taka kobieta przecież się nie liczy.	Dobranoc więc bo, jakkolwiek żelazne masz siły, czujesz zapewne potrzebę spoczynku.	Dziękujemy za wszystko, pani Vigneau wstąpiłem tylko dowiedziéć się, czy co złego nie zaszło.	E, pan świat ma w kieszeni. On pana nie przestraszy.	Gdybyśmy byli w Granitowym Pałacu sytuacja byłaby inna. Tam nie obawiałbym się zostawić Harberta z jednym z nas, a pozostali wyruszyliby, żeby przetrząsnąć lasy na wyspie. Ale jesteśmy w zagrodzie i musimy w niej pozostać do chwili, aż będziemy mogli opuścić ją wszyscy razem.	Groźby?... Nie boję się... powiem...	I od razu w trzy miejsca	I owszem, może nawet więcej niż na Mazurach, co się tym dowodzi, że Sanoczanie, ile że na owsie chowani, o wiele lżejsi są od Mazurów i łatwiej ich kapela poruszy; ja jednak, opleśniawszy, że tak rzekę, po smutnej śmierci śp. mojego ojca, prawie nie byłem w stanie się z domu wyruszyć i gdyby nie pan Konopka...	Ja i z gołą głową potrafię.	Ja je poniosę chętnie	Ja nie twierdzę, że ci się nie uda. Tylko ponieważ stawiasz sobie cel poważny, więc ostrzegam, że z góry musisz sobie powiedzieć: albo się uda, albo się nie uda i	Ja wiem	Jak innego wspomnę, to jeno prychnie i powiada: „czegóż?!”	Jak to przepadła? Otóż to konsolacjakonsolacja (z łac.)	Jak to: nas wszystkich?	Jakaż to?	Jam nie uciekał ani się chował! Zdrzemało mi się trochę, a szkoda, boby byli nie uciekli!	Jestem twoim przyjacielem, Morcerf, ale twoje słowa mogą sprawić, że za chwilę nim już nie będę... Ale zastanówmy się jeszcze, tylko bez gniewu, przynajmniej na razie... jesteś zaniepokojony, poirytowany, urażony... powiedz mi, który twój krewny ma na imię Fernand?	Jesteśmy obydwaj poszkodowani, panie baronie Pan szuka przyjaciela, a ja się nie mogę żony doczekać...	Jeszcze jakieś sto jardów do brzegu	Jeśli się zapłaci, wolno żądać lepszego jedzenia, można też pójść na spacer, a czasem dostać książki.	Jeśli sądzisz, Steerforth że nie wiem, jakiej tu chcesz używać przewagi, lub że nie widziałem, jakeś podburzał przeciw mnie chłopców, mylisz się bardzo.	Jurasiowi ciotka przekorna...	Kiedy mi się nie chce mówić.	Książę cofa się ku Sokółce, daj Boże szczęśliwie!	Mam jeszcze jeden ale muszę sam przyznać, moja kochana, że jest jeszcze bardziej absurdalny niż poprzednie.	Mamę wspominają zawsze, nazywając aniołem.	Małpa Ja go nauczę moresu! Hej, August! Dostawić mi tu Urbana, skąd chcesz, prędko!	Miałażby wasza eminencja nie wierzyć słowu mojemu?	Moi drodzy, słowo uczciwego człowieka, niezdolny jestem napisać dwóch słów pochwały o tej książce...	Moje małe oczko widocznie go nie dojrzało... Wyglądało mi to tak, jak gdybyś przeznaczał ten kąsek dla kogoś, komu mógł być potrzebny. Ale dajmy temu spokój. Czy ty wierzysz... czy może...?	Mówiłeś, że poznałbyś go dosyć zatem na dzisiaj; zanim dalej pójdziemy, musi być ktoś zawiadomiony, iż znasz tego, który ci porwał żonę.	Na Boga! mój dworzanin?... Mój pułkownik? Co za jeden?!... Kto?... Mów wasza książęca mość!	Nie gniewaj się, ale byłoby mi bardzo przykro, gdybyś robiła cokolwiek wbrew woli, a potem miała pretensje do nas.	Nie tak obchodzą się z podróżnymi w Eldorado	Nie teraz, ale już dawniej. Ojciec mój stracił za życia cały majątek. Był chory, mieszkał w Nizzy, nie pilnował i tak to poszło. Żeby nie sukcesya, którą po jego śmierci dostała matka, byłoby ciężko.	Nie wiedziałam, czy się uda, więc robiłam starania na własną rękę.	Nie wierzę w to. On się kręci koło miejsca, gdzie leżą pieniądze. Znam zwyczaje duchów, ty zresztą też je znasz...	Nienawiści ludzkiej	No no, panie Krzepicki, tylko jeden jedyny warunek: sztama! Rozumiesz pan? Sztama! Sztama! To znaczy, musimy trzymać jeden z drugim. I ani pary z gęby o tym, czym ze sobą gadamy...	O!... najnieszczęśliwiej, jak tylko być może, proszę pana. Pewnego razu na drodze zaklęsłej wpadł między hugonota i katolika, z którymi miał już raz do czynienia; spiknęli się na biedaka i powiesili go na przydrożnem drzewie, poczem jeszcze przyszli do karczmy, w której piliśmy z bratem i przechwalali się tem, co zrobili.	O, to się rozumie. Więc dziś po południu każę w korytarzu umieścić ogłoszenie, a...	Oho! Ona już teraz może i nie dba o to!	Owszem.	Pan Romuald? ależ naturalnie! Posiwiał i wyłysiał, ale zdrów jak rydz, silny jak dąb, powiem ci otwarcie, trochę jakoś... sprościał, a może tylko tak mi się wydaje, bo odwykłam już od nich wszystkich i od ich manier... Żona jego, tak jak dawniej, chorowita i wiecznie utyskująca... Stefan wyrósł na pięknego chłopca, ale dzikus jakiś, bez żadnej elegancji, ani ambicji... Kiedy mówiłam mu, że daremnie siedzi jak grzyb na wsi, bo mógłby w świecie karjerę zrobić i życia lepiej użyć, śmiał się tak, jak gdybym od rzeczy plotła. Oni tam zresztą wszyscy tacy. Irenę chciałam zabrać z sobą...	Panie! samo to pytanie już jest obelgą.	Po dwakroć i trzykroć ludzie znaleźli drogę do tego miejsca atoli nie odzywali się słowem, póki nie spotkali się ze mną, idąc po omacku w ciemności; wówczas wydawali krótki okrzyk... i nic więcej... A wy przyszliście tu sobie we dwójkę. Człowieku i wężu, i staracie się mnie omamić, bając mi, że miasto moje już nie istnieje i że skończyły się dni mego stróżowania. Ludzie zmieniają się nieco z wiekiem, ale ja nie zmieniam się nigdy! Póki nie podniesie się kamień, póki nie wejdą tu bramini, śpiewając znane mi pieśni, póki nie nakarmią mnie ciepłym mlekiem i nie wyniosą mnie z powrotem na światło dzienne, póty ja, ja... ja... i nikt inny... jestem strażnikiem skarbu królewskiego! Powiadacie, że miasto wymarło i tu oto widać odziomki drzew? Schylcież się więc i zabierzcie, co się wam podoba. Na całej ziemi nie ma skarbu jako ten. Człowiecze o wężowym języku, jeżeli ujdziesz żyw tą drogą, którą tu przybyłeś, tedy ukorzą się przed tobą królowie i będą sługami twymi!	Po kilku chwilach, w czasie których zapewne przesunęło mu się przed oczyma całe jego życie, kapitan Nemo zwrócił się do kolonistów i powiedział:	Poszedłem z nim konie nasze poić Kazałem mu wiadro ciągnąć, a sam szkapy trzymałem...	Prosta rzecz. Bodaj taki Śniegocki. Chłopak, któremu zaledwie wąs się wysypał. Słyszy, jak ty mówisz do mnie w jego obecności o tej rzekomej niższości kobiet i ośmiela się to potem sam w rozmowie ze mną powtarzać. Nie będę go w ogóle więcej przyjmować. Nieznośny jest.	Proszę pani ten list! ale pani da mi słowo, że, bądź co bądź, gniewać się pani na mnie nie będzie.	Przyniosłam ci wino. Czerwone.	Pytano się o to cudownego Beroesa ale święty mąż powiedział, że w tej sprawie chce milczeć. Dodał też, że choćby nawet ktoś podsłuchał ich układy i doniósł o tym Fenicjanom, Egipt ani Chaldea nie poniosą żadnej szkody. Gdyby więc znalazł się winowajca, należy okazać mu miłosierdzie.	Ralf, Tola! przywitajcie się z ciocią!	Raz mnie już topili, jeszcze jak my nad DonemDon miasto w płd.-zach. części Ukrainy, położone w jarze na lewym brzegu Dniestru (dziś przy granicy z Mołdawią), w XVII w. lokalny ośrodek handlowy. mistrzmistrz	Skończyłem.	Tak kobieta młoda, około dwudziestu sześciu lat mająca, i mężczyzna trzydziestopięcioletni przebywali rzeczywiście, ona cztery, on pięć dni, w domach, wskazanych przez Waszą eminencję; ale kobieta wyjechała tej nocy, a mężczyzna dziś z rana.	Tak! Tak! Nie umiem!	Tak, tak to wszystko przeciwne wiatry daleko od nas odniosły...	Tak, tak!... teraz tu wszyscy głodni... Dzisiaj dzieci strasznie narzekały na obiad, ale cóżem ja winna?... Pieniędzy nie ma.	Ten ma naprawdę szczęście.	Ty, widzę, rozmiłowałaś się w tej polskiej dziewczynie, Berta!	W takim razie dobrej nocy. Proszę pamiętać o mojej prośbie.	Wiem to wszystko, ale niestety, chociaż mi tu tak miło, dłużej pozostać nie mogę.	Wiem, co zrobię urządzę w stolicy Bum-Druma telegraf bez drutu. Wtedy będzie łatwo załatwiać z nimi wszystkie interesy, bo jeździć ciągle tak daleko jest trudno.	Więc o samych jeno zołzach i zawłokach traktują te wszystkie bibuły?	Więc to prawda, co mi powiedziała dobra przełożona, iż jesteś także ofiarą tego złośliwego klechy?	Wojewoda patrzał ciągle na nią.	Wpuść go więc i niech prędko rzecz swoją opowie.	Wziął kiszkę z prochem, sznur, krzesiwo... i poszedł.	Za kogo mnie matka ma! Skąd takie wyobrażenie? Nie trzeba ludzi sądzić wedle siebie, ale wedle faktów!...	Zastanawiające! Jednak coś niecoś musiał on pamiętać, skoro na przykład nie zapomniał swojej wiedzy lekarskiej?	Zatem, dogodziłem ci. Jutro Szpanowski urządzi wam a partea parte (fr.) rozmówicie się i wieczorem możemy wracać. Uf, spracowałem się!	Zatem, drogi Grillo, niejaki Giletti chciał mnie zamordować na gładkiej drodze; broniłem się i zabiłem go; zabiłbym go jeszcze raz, gdyby to było możliwe; ale mimo to pragnę wieść wesołe życie, dopóki będę twoim gościem. Postaraj się o pozwolenie przełożonych i idź poproś dla mnie o bieliznę w pałacu Sanseverina, a także kup mi kilka flaszek asti.	Żołnierz, Rycerz, Przemiana, Patriota, Zdrada, OdwagaBlizna, Szlachcic rzekł na to Kmicic wpis; tu: blizna po ranie zadanej przez pana Wołodyjowskiego., poznajże mnie...
Aj, aj! wiecznie jedna śpiewka, jakże u diabła, chcesz pan taką podróż robić na próżno i stracić sposobność małżeństwa, które w posagu królestwo przynosi? a to królestwo, które, jak słyszałem, więcej niż dwadzieścia tysięcy mil ma obwodu, obfitujące we wszystko, większe samo jedno niż Kastylia i Portugalia razem. Na moją duszę panie, słuchajcie mojej rady i żeńcie się w pierwszej lepszej wsi, gdzie spotkacie jakiego księdza, jeśli nie, to nasz proboszcz odprawi ceremonię; słuchajcie mnie i miejcie rozum, musieliście słyszeć mówiących, że lepszy wróbel w ręku, niż bażant w powietrzu, a kiedy dają, to brać, bo to, panie, czas płaci, czas traci.	Jeśli ci się nie naprzykrzam.	Na przykład aktorzy... Przez zbyt silne wżycie się w jakąś rolę aktor może stracić pewność, czy jest sobą, czy dajmy na to królewiczem duńskim. Czy w starożytnym teatrze, gdzie mężczyźni grali też i kobiece role, żaden z nich o wrażliwszej psychice nie nabrał wątpliwości co do zamiłowań swojej prawdziwej płci?... Jaka szkoda, że Sara BernhardtBernhardt, Sarah, właśc. Henriette Rosine Bernardt (1844–1923) sztuka fr. dramaturga Edmonda Rostanda (1868–1918) o synu Napoleona I, księciu Reichstadtu, zwanym Orlątkiem (fr. L’Aiglon). Premiera miała miejsce 15 marca 1900 roku w teatrze Sarah Bernhardt, zaś ona sama grała tytułową rolę młodego księcia (mając wówczas 56 lat). na późniejsze skłonności do kobiet. Jestem pewien, że można by jednak zebrać dużo ciekawych i dostatecznie wymownych przykładów...	Nie tak znów nikczemni Ot, wspomniałem o sobie, aby ci dać żywy przykład. Popatrz na księcia d’Araceli; co parę minut spogląda na swoje złote runo; nie może się nasycić rozkoszą, że widzi to cacko na swej piersi. Ten biedny człowiek jest w istocie anachronizmem. Sto lat temu złote runo było zaszczytem, ale wówczas przeszłoby wysoko nad jego głową. Dziś między ludźmi z urodzeniem trzeba być takim Aracelim, aby się zeń czuć dumnym. Wywieszałby całe miasto, aby je dostać.	Nie wchodzę w to, co tam w rzeczy poruszyło w panu tego nielitościwego robaka, ale nietrudno mi się domyśleć, że waćpan znajdujesz się w położeniu tego, który z impetem i z wielką fantazją wszedł do zdobytej i wedle swego mniemania całkiem oczyszczonej fortecy, a tymczasem zastał tam nie tylko dość silną załogę, ale powietrze nawet zatrute.	Takiś mi kolega! My się bawić chcemy! Ale idź, idź, śpiochu! Jak sobie nie dam rady bez ciebie, to przyślę!	Nie gniewaj się, kochana ciotko! Uspokoi cię może wiadomość, że Agnieszka nie jest nieszczęśliwa w swej miłości i posiada wzajemność tego, którego kocha.	Spodziewam się, że pan jej nie zbił? Niechże się pan uspokoi. Co zaszło?	A co! a czy nie furda! Zbójcy furda! Czambuły furda! Z taką siłą Michał mnie przed całą potęgą krymską obroni!	A jak? Granatowy! Poszedł do rogu, stanął na świecy i kikował. Ile to trwało? Sekundy. I worki były po tej stronie. Kolano mi tymczasem spuchło, a archanioł z gliną na drugi dzień stawili się u Mordarskiego. Mordarski poczuł cykoriępoczuć cykorię (gw. warsz.) zgodzić się, dogadać się..	A nie wiem! Nie wiem, moja kochana, i wcale mnie to nie dręczy. Przeciwnie. Jestem kontentkontent	Antka Boryny! Nie robią na nich, bo pono czekają działów po Macieju.	Co zrobić? Co za pytanie? Zadusić go trzeba i koniec. Żeby taki młokos nie dawał oka zmrużyć!	Czemu to mnie zdrajcą nazywasz? Zalim ci brat albo swat? Zalim ci wiarę złamał? Zwyciężyłem cię w równym boju i mogłem czynić, co mi się podobało.	Czy waść w nogi nie marzniesz? zapytał pan Jędrzej.	I gdzież się udajesz?	Ja nie kradłem Pan ponabijał mi guzy na całym ciele. Proszę mi oddać mój przedmiot czarodziejski, a pójdę sobie precz.	Jakaś reklamacja? Och, tak; byliśmy ciężcy dla panny Mariety. Co pan chce? Ja sam nie wiem czemu. Ale jeżeli panu chodzi o satysfakcję, jestem gotów	Jakubie! Czemu nic nie mówisz?... Na Boga! Tak bardzo chciałbym usłyszeć przyjacielskie słowo!... O, to straszne zastrzelić człowieka... chociażby był występny... Pomyśleć, że stanie przed Wiecznym Sędzią... obciążony grzechem... albowiem byłby mnie zastrzelił... Och, on umie mierzyć... ale jego strzał poszedł w powietrze... natomiast mój... ach, Boże!	Jej zawsze się trzymają podobne głupstwa Moja mamusia powiada, że ten jej obyczaj wymyślania różnych dziwnych historii jest wprost niedorzeczny. Ona wyrośnie na wielką dziwaczkę.	Kochać! nie, ale słuchać powinni! Tyś tu pan: alboż ci nie wolno posłać ich do kowala, jak posyłasz gdzieindziéj?	Kuropatkom się udał: sporo się ich tam wywiedło	Może również umieścić notkę: „Mamy podstawy sądzić, że wzmiankowany Fernand nie ma nic wspólnego z panem hrabią de Morcerf, któremu jest również na imię Fernand”.	Nad śmierć cięższe jest milczenie grobowe w tych murach, Nie słyszeliście nic, mój bracie? nie macie czembyście mnie pocieszyli!	Nie jestem kolegą tych ludzi Nie obrażaj mnie, nie masz do tego prawa!	Nie mogę, moje życie, nie mogę! odpowiedział Rostowiecki; przyjechałem tylko na jedną dobę; mam mnóstwo interesów i biegnę, lecę dziś jeszcze na miasto, aby je w części załatwić... oj! te interesa!	Nie wierzysz mi pan, przypuszczam Mówię panu, że nie ma takich drugich oczu jak moje. Spojrzyj pod łóżko.	Nie zamierzasz chyba zabierać jej na wózek?	Niedźwiedniki my z kraju dalekiego, zza morza szerokiego, z lasu wielgachnego! gdzie ludzie do góry nogami chodzą, gdzie płoty kiełbasami grodzą, a ogniem się chłodzą; gdzie garnki do słońca przystawiają, świnie po wodach pływają i deszcze gorzałką padają; niedźwiedzia my srogiego wodzim i po świecie chodzim! Powiedzieli nam ludzie, że w tej wsi są gospodarze bogacze, gospodynie użyczliwe, a dzieuchy piękne, tośmy przyśli z kraju dalekiego, zza dunaju szerokiego, by nas opatrzyli, grzecznie przyjęli i na drogę co dali. Amen.	Niezadługo widać skończy się u was i moje panowanie. Po krowie Magda, po Magdzie ja.	Pani, zdaje się, jest bardzo na mnie zagniewana. Żywi pani do mnie urazę o to, że namówiłem profesora do wyjazdu.	Panie Roux, niech pan namówi mego męża, by oszczędzał ludzi, którzy mogą mu być użyteczni. Pustka robi się dokoła nas.	Panie jestem Krzeszowska, a ten pan jest moim mężem. Długi jego obchodzą mnie, ponieważ on zagarnął mój majątek, o który w tej chwili toczy się między nami proces...	Panie mój! Cóż to za nierozsądne wyrzekłeś słowa! Czy myślisz, że pieśnią skruszysz serce tego tyrana, który setki ludzi co dzień zabija? Jeśli nie chcesz prowadzić na kraj swój obcych zastępów, to zwołaj lud swój i swoje rycerstwo. Wszyscy podążą na twe wezwanie zbrojni, jak kto może!	Powiedziałbym ci coś, ale się nasrożysz.	Przysiągłeś na krucyfiksie, że nie opuścisz mnie!	Tak Ale ja panu dyrektorowi różne rzeczy takie opowiadam... Właściwie to mnie nie wolno...	To chyba nie był Melchizedech Nie było słychać skrobania pazurkami.	To mi jeno dziwno, że Juranda nie znaleźli!	Trudniłeś się wtedy profesją krawiecką?	Widzę to jedno że my nie mamy nic tam do roboty i dalej musimy tu siedzieć, póki nie sparciejemy do reszty.	Z biskupem już zakończona lecz rozpoczyna się sprawa Ladislausa o ziemie Dobrzyńską i Michałowską, o które proces nam wytoczył król polski, a ze skargą śle wciąż do papieża. Gerward prócz tego, rości sobie pretensyje do części Kujaw, przez nas zajętych... Bóg wie, co przynoszą ci posłowie.	Za mną, nie traćmy czasu	Zdaje mi się, że znam nieźle muzykę	A czy pan wie, ilu sposobnościom pozwoliłem uciec, ile utraciłem marzeń, które zaszły mi drogę? Pokiwał głową z żalem.	A jakie listy są ważne?	A komuż?	A na cóż wam te pieniądze?	A to czemu?	Ach, co mnie to ob...	Alboż to ja jestem znawca i paryżanin? Ja jestem pospolity chirurg...	Ale lubisz przecież płakać nad opowiadaniami!	Bardzo panią zajmują?	Byle wam ich starczyło	Chyba sześćdziesiąt sześć czy siedem, jak oblicza mama.	Czy istotnie szło tak ostro, panie Karolu	Czy to ty kazałeś czarownikom iść z nami?	Dla mnie gorzej nich! niech marnie giną.	Dobra nasza, chłopcy! Żydzie, gorzałki!	Dobrze, to jadę na trakt bajoński.	Głupi jest ten twój Kunicki Mów!	Ha, ha, ha!	Hula, żyje nad stan i wpada w długi. Zobacz no pan w niedzielę takiego ryfusiaryfuś	Idzie teraz o to gdzie szukać plebanii, proboszcza i łotra, co mi skradł list i nazwisko.	Ja ci naleję, jak wezmę do garści biczysko!...	Jak co dzień.	Jak to, przecież to była twoja myśl, u diabła!	Jaśnie panie kucharka biega jak oszalała.	Jestem redaktor Valenta.	Jutro przed świtem.	Kto wie? tak, kto wie...	Kto, żona?	Mam ją od roku	No tak A co, dziwi cię to?	No, a Kornelius gdzie?...	O tak, Mój Boże! Tak, to jest prawie sam, bo żona jest ciągle chora, niewiele mi może pomóc.	O tém wiész że N. Pan wczoraj mnie mianować raczył dyrektorem akcyzy i vice-dyrektorem podatków.	Och!...	Od jutra!	On silniejszy od Pele i jej gniewu.	Pan hrabia mówi serio?	Podwoi to nasz obecny dochód	Powieść jest obrazem życia	Przedsiębiorstwo pogrzebowe?...	Szczęśliwa?	Sługa, Słowo, Obyczaje	Tak gdybyż ona była tylko jedna!...	Tak mówią ignoranci Trional podnosi czasem w wybitny sposób tonus nerwowy. Mówi pan o trionalu; ale czy pan choć wie, co to jest?	Tak, bardzo lubię tę dumę, to jest harde miasteczko.	Tak... gdakanie.	Tam właśnie i ja podążę.	Też tak sądzisz?	To już o tym mówią! Ależ to kompromitujące!	To prawda a więc, Barrymore...	Ukarz zuchwalca!	Wraz z niektóremi innemi rzeczami w tym rodzaju. Do tych też dwóch wyników prowadzą te, jak pan mówi, warsztaty, roboty, kultury, ofiary i różne inne mortyfikacje.	Wzrok, Tajemnica, Skarb, Miłość	Zaprawdę, ten człowiek jest uczniem Samentu!... On jeden jasno widzi, co nam pozostaje do zrobienia...	Zaraz po naszym wyjeździe, w marcu.	niby wątłymi dłońmi podawana mi skrzynia,
Nie wyłączając pana. Bo co do tej pańskiej apologii czynu, wierzyć się nie chce,... żeby to było szczere... Na pana dość spojrzeć, żeby odgadnąć, iż pan najlepiej czuć się musi właśnie wśród tych najrozmaitszych wykolejeńców z kawiarni. Wszelka twarda konsekwentna działalność w życiu stałaby się dla pana czymś brutalnym. Ludzie czynu bywają najczęściej mniej barwni i ciekawi, natomiast...	Cha, cha... Od tego jest wojna, żeby każdy prawdziwy człowiek miał sposobność mordowania wrogów ile dusza zapragnie. Nie minie cię nagroda, ja w tym. Strzeż się tylko losu Hamilkara pod Saguntem, bo i to się na wojnie przytrafia.	Ja znam się na tym bardzo dobrze, a żadna siła nie może sprawić, bym nie myślał. Nie zapominam też, że wielkie ciało moje stanowi dobry cel i że go ochraniać muszę, a przy tym nie ma takiego weterynarza, który by wiedział, jak mnie ratować, gdy zachoruję. Co najwyżej wstrzymają pensję memu kornakowi, póki nie wyzdrowieję, ale to mała pociecha. Poza tym nie mam żadnego zaufania do mego kornaka.	Czy pani nie wybiera się jutro do Monte?	Nie dlatego, a tylko że krowa się dzisiaj ocieliła, to został w domu i pilnuje.	Jest w tym racja jest w tym racja: powinieneś był, Disko, zabronić mu mówić już wtedy, gdy wedle twej rachuby zanosiło się na to, że rozmowa będzie taka... jaka być nie powinna...	Nie. Z taką, co chodzi w chustce, to ja się nie ożenię, a kapeluszowa mnie by nie chciała.	Zdaje mi się, że gdyby raczył pan zastanowić się przez chwilę, to znalazłbyś inny sposób, który znacznie ułatwiłby nam negocjacje	Téj pomocy potrzebować nie będziemy Byle panie się nie obawiały, ja sam na siebie straż nad nim biorę.	Ja przyszłam ciocię przeprosić: rozmyśliłam się i nie chcę mamy samej zostawiać. Jedźcie państwo, a ja poczekam z herbatą.	Bardzo dziękuję za przestrogę ale ja na wszystko byłam i jestem przygotowaną. Tego papieru, jak go nazywasz, odebrać mi nie mogą, bo go niémam: jest w dobrych i pewnych rękach. Spodziewałam się i téj w końcu nikczemności... złożyłam go w miejscu bezpieczném.	A jak Mateusza wzieni, skompaniła się z jego siostrą, z Nastką, nawet siedzi w ich chałupie i razem już do miasta latają. Nastka niby to do brata, a głównie, bych Szymkowi Dominikowej się przypominać...	Niektórych kwiatów hodować nie potrzeba, same sobie radzą Dlatego i biedni mogą je mieć. Jeśli im się nikt nie sprzeciwi, to będą pracować pod ziemią bez ustanku, a coraz nowe roślinki wypuszczać. W jednym miejscu w parku tutaj to są tysiące pierwiosnków. Jak wiosna nadejdzie, to nie ma nic ładniejszego w Yorkshire. A nikt nie wie, kto pierwszego zasadził.	Gdybyś mi pani nie powiedziała, domyśliłbym się, odparł Honory, bo chybaby jaka mitologiczna postać mogła jej zrównać... i musiałem najwyżej sięgać myślą, by odgadnąć co to zjawisko tutaj znaczyć może...	Rycerze albo giermkowie, ktokolwiek bądź jesteście, nie macie po co pukać do bram tego zamku! Czyż nie widzicie, że o tej godzinie wszyscy spoczywają pogrążeni w śnie i że nie ma zwyczaju otwierać fortecy wcześniej, jak po wschodzie słońca? Odstąpcie i czekajcie, aż dzień będzie dobry, a potem zobaczymy, czy można otworzyć lub nie.	Bracie Sibie, wypadek wyjątkowy, ponieważ jeszcze nic nie mówiliśmy jej, że to już czas do pomyślenia o pójściu za mąż...	Do roboty, mój drogi Kapitanie, podczas gdy ty będziesz stał na straży i wypatrywał wroga, my się okopiemy i wybudujemy barykady, które wystawią na ciężką próbę siłę i cierpliwość naszych przeciwników. Chodź za mną, hamburczyku!	Ach niegdyś mieszkałem w mieście, widywatem wykwintne kobiety; od czasu jak, spełniając obowiązek obywatela, ściągnąłem na siebie wyrok śmierci, żyję w lasach! Szedłem za panią nie aby prosić jałmużny lub okraść panią, ale jak dziki urzeczony anielską pięknością. Od dawna już nie widziałem pięknych białych rąk.	Słyszałem że wysłano rozkaz do Nitagera, ażeby przybiegł czym prędzej z nowymi wojskami, jakby już i tych nie było dosyć!...	Śpiewa, jak słoń obdzierany ze skóry i stawia się jeszcze.	Mówię dlatego, że ciebie i Ligię ścigał gniew Poppei, teraz zaś ona, zajęta własnym nieszczęściem, może poniecha zemsty i łatwiej da się przejednać. Zobaczę ją dziś wieczór i będę z nią mówił.	Nic nie dostajemy, ale ten szyling jest nam zbyteczny, niech go wuj weźmie	Dziwny z ciebie człowiek. Bóg mnie natchnął, kiedym cię wtedy przyjął do roboty. Ot, nawet już nie myślę, w rachunek nie biorę tego dobra, com od ciebie zaznał...	Między Bogiem a prawdą nie przypominam sobie tego napadu... Strach pomieszał mi w głowie. Ale dobrze pamiętam jedną rzecz, która się stała tegoż dnia i zostawiła mi ciężkie wyrzuty sumienia...	Nie. Ma objąć Krzysztof. Na razie panuje chaos i bezkrólewie.	Powinno się właściwie czyścić wulkany jak kominy	Pieścisz je wasza miłość nad miarę; ciepło, sucho, powietrze zdrowe; ja bym radził nawet Zosieńkę wynosić na parę godzin na słońce, a starsi śmiało po całych dniach bawić się mogą z Jadwisią przy Szczepanowej.	Przybyłem właśnie, by widzieć się z nim	Nie żyje!	Nie! Nie!	Śmieję się, bo durna jesteś. Wybij to sobie z głowy.	Albożem ja mógł mieć jaką nadzieję? Dlategom właśnie zeszedł wam z oczów, że jej nie miałem... Chcę widzieć was szczęśliwą i dlatego smutnej twarzy mojej tu nie przynoszę.	Nie wiem o tym i wiedzieć nie chcę; nie liczę dni i godzin.	Ale ten świat bogaty i strojny, bawiący się, przesiąknięty dyletantyzmem artystycznym, literackim, a nawet i religijnym, trzyma batutę i kieruje chórem.	No, widzisz, tęskno mi za przyjaciółmi i ojczyzną Francja jest niewątpliwie miła i piękna, lecz ja tęsknię za wrzosowiskami i dziką zwierzyną. Czasem zabieram paru chłopaków na służbę do króla francuskiego, a oprócz tego biorę z sobą w tę drogę i nieco grosza. Ale najważniejszą przyczyną są sprawy mojego wodza, Ardshiela.	Jest to na nieszczęście własnością wielu na świecie rzeczy, iż zdala wyglądają jasno a zbliska ciemno.	Pani sama jest głupia! Niechże pani nie mówi o głupocie. Cały las przecież wie, jaka pani jest głupia.	Ale ja byłem w głupiej pozycji. Nie lubię tego.	Ale nie jesteśmy sami	Znowu? Miałem przecież terminową robotę u starego Lewina! Trzeba było najpierw się z tym uporać. Chcesz cały stołowy urządzić w pięć minut?	All right! Pojmuję. Życie jej przedłużasz o czas pielęgnacji. Będzie leżeć w łóżku, musi rany goić, nie może uganiać. Z chwilą, kiedy wstanie i poleci w miasto, bezzwłocznie zginie.	I jakby zasnęła, tak leżała spokojnie, Witek odszedł, ale zaglądał do niej co trochę. Spytała go niespokojnie:	Tak, tak!... Niech pani Latter odpoczywa jak najdłużej... Jej przyjaciele czuwają... Niech pan będzie łaskaw oświadczy, że powiedział to Zgierski, Stefan Zgierski... Przyjaciele czuwają!...	Człowieka pańskiej miary nie zdziwi pytanie, jakie mu zadam?	Pan mnie wcale nie emabluje...	Lusia dostała gniadą, łagodną klaczkę, Józef tęgiego wałacha, a pan Jarzębowicz przy małej pomocy stajennego ze zdumiewającą lekkością wskoczył na siwego ogiera i spiąwszy go kilkakrotnie, ruszył do bramy z fantazją rotmistrza ułanów.	A więc, jeżeli ocali pan Peppina, przysięgam, że będzie mógł pan liczyć na więcej niż oddanie, bo na posłuszeństwo.	Może pani na to liczyć bezwarunkowo.	A, to książka nieskończenie bardziej moralna Ale pani mnie robi tak przewrotnym jak dzisiejsza młodzież. Chciałem po prostu panią...	Spotykałam go nieraz w różnych domach na herbacie popołudniowej, a ostatnio zapytał, czy może przyjść. Pozwoliłam, wiedząc, że będziesz. Czy to może bardzo niewłaściwe?	Do diabła! to ważniejsze, niż sądziłem, mój mości Cadignanie!	Tak, słońce wzeszło... I świeci teraz nad grobem Tomasza, prawda? I to samo słońce znad tego grobu przyjdzie tu do nas z rana?	Tak... czuję, że może zagrałabym ją nieźle.	Tak, i jakiż to?	Będziemy mieć oczy szeroko otwarte i palec na spuście. W drogę, kamracie!	Do widzenia, panno Lusiu.	Dwóch ludzi konnych na wielkim gościńcu.	Dziękuję ci, ukochana żono, do widzenia.	Zatem jesteś dziennikarzem? Rozgłos twego pierwszego występu doszedł aż do Dzielnicy Łacińskiej.	Stwierdzam tylko, że jednostki wybitne prowadzą świat naprzód, że bez nich byłaby noc, panowanie chaosu i ślepych żywiołów.	Po co ten pośpiech? Czy oni oszaleli? Ja mogę zaczekać na jutrzejszy transport.	Przysięgam ci! Co dzień, chyba, że mąż mi zabroni.	Zależy mi na tym bezwzględnie!	Chciałabym to zobaczyć!	I skąd właśnie na niego padło takie nieszczęście?	Oho! Do jamy mu będę miłośnicę słał, ażeby lżej było siedzieć! Niedoczekanie!	Jestem pewien że śledzi nas ten jegomość...	Babulo, a kiedy ja mała byłam, żegnała ty mnie na noc krzyżem świętym?	Jak tylko można najwięcej.	Ni mniej ni więcej. Jest ich piętnaście.	Tylko słówko jeszcze, zatrzymał Dołęga	Co panu dolega?	Co powiesz?	Mais nonmais non (fr.) ekonomia. takich, jak par exemplepar exemple (fr.)	No i mech, jak swojemu koniowi.	Tak mówią wszyscy zbrodniarze.	Tak, tak.	Uważacie, co?	Tak, ciebie jedynie, teraz i podobno zawsze!	Oszalałeś! W zimie! W roztop... Drwić tu śmiesz z nas wszystkich, łotrze! Mów, coś tam robił!	Jego miejsce zajął pan Dębicki...	Daj teraz gorzałki, bo zimno.	Mniej więcej, przyjacielu.	Nisko mnie cenisz, sądząc, iż zginę tam, skąd ty wyjdziesz cało	Ja tu przybyłem gwoli pociechy religijnej	No więc?	A! Wyjeżdża	Hanka! Loboga! Hanka!	Najzupełniej.	Obyczaje, Wesele	Oho!...	Panie, panie! Ul!	Piachu mało?	Pojadę z tobą.	Prawda, Anusiu, prawda!	Skończyłem.	Stefcia Rudecka wyjechała onegdaj.	Słucham.	Z Kolanka	Zgoda
E, kto by tam był zwracał uwagę na takie drobnostki Zrobiliśmy swoje, a o resztę nie kłopotaliśmy się. Tam w Serbii takie sprawy były bardzo łatwe, bo co dzień ktoś znikał, a trupów nawet już z Driny nie wyławiali. Spuchnięte zwłoki Serba płynęły obok zwłok naszych żołnierzy na falach Driny do Dunaju, a było tego tyle, że niektórzy niedoświadczeni dostawali na ten widok gorączki.	Nie wiem Jesteśmy trochę na bakier od czasu, gdy wyszło na jaw oszustwo jego protegowanego.	Z początku nie piechotą uciekała jeno na dwóch koniach, bo i tego psa, żeby go mór pobił, zrzuciła z kulbaki.	Stwierdzam gwałt, na osobie wolnego obywatela popełniony, ulegam przemocy i zostaję. Powiem jedno, czego szanowny pan dobrodziej za złe mi wziąć nie zechce, bo o pannę Janinę jestem spokojny: otóż jeść mi się chce tak cacanie, że...	Byłam u dziecka... Tak posmutniał, że teraz nikt się nim nie zajmuje. Nie gniewaj się na mnie...	Tak jest. On prowadzi księgi i korespondencyę w naszym Domu od niedawna, ale szczerześmy go pokochali, więc obaj ze wspólnikiem sami zaofiarowaliśmy mu kredyt; powiedzieliśmy tak: weź kilka tysięcy rubli na wydatki i urządzenie domu, a oddasz nam w ciągu trzech lat z tego, co ci wpłynie za książkę. Nie chciał. Powiedział nam, że ufa swojej narzeczonej, że jest pewny, iż ona zastosuje się do niego	Łaje mnie pan zawsze, kiedy zdradzam tajemnice bez potrzeby. Mnie  zawdzięcza Ernest V wstąpienie na tron; chodziło o to, aby pomścić Fabrycego, którego kochałam o wiele więcej niż dziś, mimo iż zawsze bardzo niewinnie. Wiem, że ty nie bardzo wierzysz w tę niewinność, ale mniejsza, skoro mnie kochasz mimo moich zbrodni. Oto moja prawdziwa zbrodnia: oddałam wszystkie swoje diamenty bardzo interesującemu szaleńcowi, zwanemu Ferrante Palla, uściskałam go nawet, aby zgładził człowieka, który chciał otruć Fabrycego. Gdzież w tym co złego?	Biedna ona, choć bogata! Mąż wyjechał, słudzy ją ponoć odbieżali, i siedzi se sama jak ten bocian na gnieździe, co mu samicę tamtego tygodnia zabili.	Dobrego dnia. Dobrego roku! Dokąd idziesz na taki wiatr?	Ja nie boję się bólu. Gdzież tam. Sam zobaczysz. Ani jęknę. I o to tylko cię proszę, ty nie zważaj na ból. Ja przetrzymam. Byle dobrze było.	Przysięgam na owe strzaskane kraty, które mi dały wolność, że tak jest naprawdę!	Toby była okropna rzecz, ale ja w to nie wierzę. Każdy może na czas jakiś zdrętwieć.	Nie tak bardzo... nie szpiegowałem was, ale, daruje pani otwartość, dla nikogo nie było tajemnicą, że ten pan... zdradzał panią, żeście byli bliscy rozwodu, że w każdym razie nie ma pani powodów do zbytniego współczucia dla swego męża...	Nie mogłem oprzeć się dłużej tęsknocie za twoim głosem, za twą obecnością. To było istne szaleństwo, opętanie. Nie jestem już panem siebie. Zważyłem to dobrze, jestem zbyt słaby. Umrę. Ale umrzeć, nie ujrzawszy cię, nie usłyszawszy szelestu twojej sukni, nie uczuwszy twoich łez na mojej twarzy, cóż za śmierć!	Rzecz jest taka, wasza książęca mość! Nie rozmyśliwszy się dobrze w Kiejdanach, Końwziąłem ze sobą konia wielkiej krwi, żeby to się przed Szwedami pokazać. Nie przesadzę, jeśli rzeknę, że lepszego w kiejdańskich stajniach nie masz. Teraz tedy mi go żal i strach mi, żeby się po drogach, karczmach albo od niewczasów nie sterał. A jako o przygodę nietrudno, może i w nieprzyjacielskie ręce wpaść, choćby tegoż pana Wołodyjowskiego, który personaliterpersonaliter (łac.)	Nie są mi może nieznane ale to nie są słuszne racje. Zdaje mi się, że pan de Clèves uważał mnie za szczęśliwszego, niż byłem w istocie, i wyobraził sobie, że pani pochwala szaleństwa, do jakich miłość popchnęła mnie bez twej wiedzy.	Łakomiec nama gadali i zaprzysięgli się. Wyśli, pedają, ze swoją fuzyjczyną i stanęli na stanowisku, jak ogary pana krajczego Olchowskiego.	Ja, ludzie kochani, jestem na tym świecie sam! Ulitujcie się nade mną!	Otóż, widzi pani, ona go tak zasłania, że go prawie nie widać, a co gorzej, to i ona go nie widzi, tymczasem jest to najpoczciwszy w świecie chłopiec, ogromnie dobrze wychowany, niesłychanie delikatny, bardzo bogaty i wcale nie głupi, a w dodatku kocha ją do szaleństwa.	Upewniam panią że nic nie jestem winien długiej, jak się dopiero od pani dowiaduję, niebytności Steerfortha w domu. Od dawna sam go nie widziałem.	Jeszczem się nikogo nie pytała i nikogo nie prosiła	Wszak sam mówiłeś, żeby zaraz jutro... tylko, że ja nie do Krasołuckiego...	O, to, to, to, to! Idea jest dobra. Tylko że ja po raz pierwszy słyszę o firmie American Express Company i nie wiem, kto się da na ten szyld akurat złapać.	A widzisz. Mój też tam jest i z 13 kompanii też. Właśnie rozmawiałem z tamtym ordynansem przez telefon. Jakoś mi się ten gwałt nie podoba. A nie widziałeś czasem, czy się muzykanty pakują?	To moja rzecz, ale ojciec tak się upił, że nie wiem, jak się ojciec śmie pokazywać; są przecież obcy ludzie, to wstyd doprawdy.	Bogdajeś ty się był nie rodził.	Tak mówię waćpanom, żem ją pierwszego dnia tak pokochał, jakbym ją od małego hodował. A ona tylko rączyny przede mną składała, a dziękowała i dziękowała za ratunek i opiekę! Niechby mnie byli usiekli, nimem się dzisiejszego dnia doczekał! Bodaj mi było nie dożyć!	Z bratem? Pan hrabia nigdy nam o bracie swym nie wspominał!	Niech pana nie znam! Ja lecę po lemoniadę dla hrabiny. Tchu mi nie da złapać. Gdzie Głębocki?	O ile się nie mylę, to w świetle światopoglądu naukowe­go każdy obywatel Polski Ludowej w każdym miejscu jest u siebie w charakterze gospodarza.	Wspomniał pan raz, panie Cyrusie o urządzeniu, którym można by zastąpić te długie drabinki wiodące do Granitowego Pałacu. Czy nie zbuduje go pan kiedyś?	Czy nie mógłbym zostać dziennikarzem, aby sprzedać zbiorek poezji i powieść, a później opuścić dziennik?	Dlaczego pan go nie zabił?	Już nie czas	Mości panowie a ładownice wam nie zamokły?	Nie bardzo. Inoino (gw.) w domu..	Panie Don Kichocie, nie jestem widmem, ani duszą czyśćcową. Jestem Rodrigeuz, dama honorowa księżnej i przychodzę prosić cię o pomoc w ciężkim utrapieniu.	Wiedziałem, że to powiesz i byłbym w przeciwnym wypadku rozczarowanym. Otóż powiem ci, że istnieje w życiu mojem tajemnica, niepodzielona z nikim, której i tobie nawet wyznać nie mogę. Czy dalej jeszcze jesteś zadowolona?	Ale ja ani jego, ani niczyją być nie mogę, miałam siłę mu to wyznać.	To lenistwo! Może i gazet nie czytujesz?	To źle robi Niemiec, który nawet piwa nie pije, cóż to może być za Niemiec. Was i z piwem znieść trudno, a bez piwa...	Dobrze mówisz, frycu Ale do jakiej klasy dziennikarzy chcesz się dostać?	Przepraszam, ale nie rozumiem. Bo żeby panu dom sprzedawali, a Łęcki chciał jego kupić, wtedy pan miałby interes podbijać cenę. Ale jak pan kupuje, to pan ma interes zniżyć wartość...	Cóż myślisz robić gdy cię uwolnią? powleczesz się do swego kraju z niedźwiedziami borykać?	Zrób to dla mnie i upij Camusota tak, aby musiał tu nocować.	Do przedsiębiorstwa będzie pan grubo dopłacał...	Dobrze, Ned; tak, umkniemy tej nocy jeszcze, choćbyśmy potonąć mieli.	Trucizny! Przyszłaś pani do mnie po truciznę?	A cóż waszmościom, u Boga Ojca, do moich chłopów?	Czy myślisz że jesteś jedynym żywym stworzeniem, które tęskni namiętnie za głosem kukułki?	Cóż się stało?...	Nazywa się rycerz Sylwester.	O co spierają się posłowie najpotężniejszego króla Assara?	Pastwił się nad tobą w szczególny sposób	Powiedz-no, koło bramy, przy powozach, była młoda osoba blond, w krótkich spodeńkach, która mi się wydała całkiem sympatyczna. Zawołała mi bardzo grzecznie powóz, byłbym chętnie przedłużył rozmowę.	Prorokuję ci, że ją jeszcze zobaczysz	Tak ich nazywają wszyscy...	Ależ to wykluczone Zje pan ze mną śniadanie.	Ale, ciociu droga, przerwał znowu, cóż to za djabeł ta panienka, ta pani, ten sfinks...	To tylko chwilowe.	Macie słuszność, dostojnicy Ta struga, ze swymi rozgałęzieniami, jest obrazem Nilu; wąski pasek murawy, obsadzony kamieniami i piaskiem, to Egipt Górny, a ten trójkąt, poprzecinany żyłkami wody, to wizerunek Egiptu Dolnego, najobszerniejszej i najbogatszej części państwa.	A jakże ja pojadę?...	Ale mnie pan jeszcze odwiedzi?	Ale my siebie znamy.	Ale mówiłeś pan o Haiti?	Brangien, luba Brangien, zaklinam cię przez Boga, miej litość nade mną!	Bóg niech waszej królewskiej mości da wszystko dobre za takową kompasjękompasja (z łac.) mówił ze łzami rycerz.	Chorzy, kalecy, zwierzęta, nawet przestępcy znajdują przytułek i odpowiednie warunki bytu. Z jakiejże racji dusza wyjątkowo szlachetna ma być pozbawiona tych praw?...	Co byś jednak powiedziała, gdybym ja również dla jakiegoś ...izmu rzucił cukrownię?	Jak długo ciebie kocham, kochać i ich będę.	Jis sakosi gaunas po dešimtį rublių kas mėnuo, o išleidimai vardan „polskos spravos” ne iš jo, tik iš lenkų kišenės. Ot, ne per seniai jam atsiuntė penkias dešimtis rublių lenkiškiems reikalams, ant rankų vieno mokytojaus, man pažįstamo, kuris taipogi neva laiko lenkišką pusę.	Masz całkowitą słuszność. Co to znaczy być człowiekiem! Zdobyłeś co?	Mówiąc otwarcie, jest pan jedynym człowiekiem w którego mocy jest ocalić to miasto i... wszystkich, przed niszczycielską drapieżnością ludzi, którzy...	O, ludzie, ludzie! W tej turbacji wszyscyśmy potracili głowy!	Rozmawia tylko.	To królowa jada taką potrawę?	To ty idziesz znowu?	A ty?	Aš čia atėjau pas saviškius, idant su jais pražūt, o ne be jų gelbėtis.	Boże! Boże! Boże!	Chodź, Van Stillerze Idziemy ogołocić drzewa, a przy okazji złapiemy jakieś dzikie zwierzę.	Co, babulo?	Czegóż ona chce?	Damen und Herren, stillDamen und Herren, still (niem.)	Dobrze, bardzo dobrze!	Dokądże idziemy?	Kim jesteś?	Nigdy!	No i widziałeś pana?	Pan... pan Franciszek Kopenszteter...	Proś go niech cię uwolni	Strasznie go pokaleczono!	Syn znajomego prezesowi.	Szczo z tobojuSzczo z toboju (ukr.)	Słuchaj, chłopcze! Pójdziemy w pole zobaczyć, jak tam wygląda!	Służę...	Umieram!	Ważne są listy od zagranicznych królów, od różnych fabrykantów, od różnych wielkich pisarzy.	Wolałbyś raczej, abym otwarła drzwi młodemu hrabiemu?	Zamknąć oczy i spać...
A za tych, których wasza królewska mość ze Śląska przed sobą wysłał. Szwedzi znienacka ich napadli i chociaż rozproszyć nie zdołali, bo się okrutnie bronili, przecie szkodę uczynili w nich znaczną... A myśmy mało nie pomarli z desperacji, bośmy myśleli, że się wasza królewska mość osobą własną między tymi ludźmi znajduje, i baliśmy się, żeby jakowa zła przygoda majestatu nie spotkała. Bóg to natchnął waszą królewską mość do wysłania przodem dragonii. Zaraz się o niej Szwedzi zwiedzieli i wszędy drogi pozajmowali.	A tak jest tak nie inaczej a co dziwniejsza to, że Chryzostom kazał się pochować wśród pola, jak poganin jaki, tam pod skałą, gdzie bije źródło, bo tam, jak sam mówił, pierwszy raz ją ujrzał. Polecił nadto przy śmierci wiele innych rzeczy, jeszcze dziwniejszych, ale ich nie wykonają, bo organista powiada, że strasznie pogańskie i zły przykład by dały, ale Ambroży, kolega i przyjaciel nieboszczyka, co to także po pastersku się nosi, chce koniecznie, żeby wykonano, co Chryzostom polecił. Cała wieś o niczym innym nie gada i zdaje się, że Ambroży razem z innymi pasterzami, przyjaciółmi zmarłego, postawią na swoim i pochowają go jutro z wielką ceremonią w miejscu żądanym. Będzie to śliczne widowisko, muszę i ja tam pójść.	I ty! Żyj, używaj, kochaj i bądź zdrów! Miałeś dla nas otwarte serce, dom i często kieszeń. Trzeźwi mówią, żeś zamknął te skarby, ale ja, pijany, nie widzę różnicy. Szczerość siedzi w kieliszku. Bądźmy szczerzy! Dajmy każdemu żyć, jak chce, a kogo warto, kochajmy i ceńmy. Szlachetnych ludzi mało znajdziemy, więc ty, Wentzel, zostaniesz nam zawsze w pamięci. Uczyliśmy się razem, służyliśmy razem, bawiliśmy się razem. Nie rozwiązujmy tych węzłów i pożegnajmy się dawnym naszym okrzykiem studenckim: fest, froh, freifest, froh, frei (niem.)	Nie było to bardzo potrzebne głupcom, możesz dodać... tak, nie inaczej Ale posłuchaj i zastanów się: jesteś młody, gracki	Choćby miał bary jak niedźwiedź, to mnie i z takim nie pierwszyzna się potykać!	Powiedz mi, panie Kmicic czyś ty pewien, żeś przy zdrowych zmysłach i że ci się rozum nie pomieszał? Czyś zapytał samego siebie, coś ty, szalony człecze, uczynił, kogoś ty porwał, na kogoś rękę podniósł? Czy ci nie przyszło do głowy, że lepiej by dla ciebie teraz było, żeby cię matka nie rodziła? I że na tak zuchwały postępek nie odważyłby się nikt nie tylko w Polsce, ale i w Europie całej?	Maciek! a jak się krowa napije, zaprowadź ją do obory. Sołtys u nas zanocują, to przecie i bydlątka nie można zostawić na dworze.	Zdaje mi się, że gdyby raczył pan zastanowić się przez chwilę, to znalazłbyś inny sposób, który znacznie ułatwiłby nam negocjacje	Dyć widziałem to na własne oczy! Dnia każdego, o każdej godzinie, choćby okręt chybotał się i słaniał na morskich wałach, choćby sprzed oczu znikło słońce i gwiazdy, i księżyc, ów duch, zamknięty w żelazie, zawżdy wiedział, gdzie ma iść, i niemylnie zwracał się ku południowi. Witta zwał ono „mądrym żelazem”, albowiem wskazywało mu drogę przez nieznane morza.	Wiem, ale nie chcę wykradać dla siebie potęgi jego modlitw. Świat, Beroesie, jest to olbrzymi wir, w którym ludzie miotają się jak piasek, a rzuca nimi nieszczęście. Zaś dziecko swoją modlitwą daje ludziom to, czego ja nie potrafię: krótką chwilę zapomnienia i spokoju. Zapomnienie i spokój... rozumiesz, Chaldejczyku?	Bo się pierwej muszą dobrze upewnić, co się u Dorosza dzieje, a to im ze trzy albo cztery niedziele zabierze.	Przechodzę na emeryturę, bracie. To jest... i mnie, i mnie także się stało.	A, no to jemu się należy bukiet.	Niezdarnie mówię, gdy mam coś na sobie. Do czystej myśli przynależy ciało czyste i gołe. Mam taką manierę. Niebawem mnie ujrzysz w przebraniu pilota. Wówczas zauważysz, że elokwencja moja będzie znowu szczelnie zapięta i osłoniona pospolitości kostiumem szarym. Przed chwilą twierdziłem, że tylko konstrukcja na wskroś niepraktyczna wytrwa nieskalana, niezapomniana, że wrazi się w serce milionów półludzi, że będzie zjawą w okrężnym biegu zdyszanych stuleci, myślą uwielbianą, zawsze poczynaną, niewykonaną, za mało uchwytną, za nadto śmiałą. Najtrwalszą konstrukcja przecudna, przemądra, jak cacka dla dzieci, które się boją, by nie było prawdą, czym bajka grozi, do czego się modlą, za czym wzdychają, czym bawić się nie śmią za żadną kanapką, pod żadnym stołem.	Są dziećmi oceanu i burz, dzielą życie rodziców. Nasza dola jest jedna i nie da się rozdzielić. Żyjemy wszyscy jednym życiem, zapisani na jednej karcie, żeglujący na jednej łodzi, wiemy o tym.	Nie mieli prawa nas zamykać Przecież nie zrobiliśmy im żadnej krzywdy. Będzie miał za swoje, jeśli znów stanie się czarny. Oby był ciemny jak noc!	Nie ma czasu, nie ma czasu. Ochrzczą dziecko, wyjdą z kościoła, a my się nie nagadamy.	A przydałby się	Upił się twój majster. Niech się wyśpi.	Henryk starszy co go ojciec kocha, jeszcze trochę ma naszych koło siebie, garną się do niego, drugi matczyn ulubiony, z Niemcami trzyma, Henryk pono nie da sobie rady i zniemczeć też musi.	Proszę cię no, ktoby się był spodziewał, że te kuferki próżne będą?	Dobrze, słuchaj jeszcze Ja ci powiem jeszcze coś innego, do pioruna! To jest ten sam chłopak, który wycyganił mapę od Billa Bonesa. Słowem, rozbiliśmy się na Jimie Hawkinsie, i to we wszystkim.	To coś pan mówił nie jest syntezą, a tylko gniewnym warczeniem osobnika niższego gatunku	Wiesz, co się stało?	Wiem to Nie ma w tym mieście nikogo, kto by śmiał zaczepić Gian’ Battistę.	Niech księżna nie pyta To nie studya, przepraszam, ale studnia do wypicia.	Kazałbym ich powiesić, bo jako zbójcy niewinną wieś napadli i ludzi wycinali... Ale Jan powiada, że to nie idzie.	Eee, nie lubię tłoku... nie jestem do tego przyzwyczajony. Ja tego nie wytrzymam. Nie zejdę do nich!	To ty chcesz dusze ludzkie z ciemnicy wyprowadzać, a wierzysz, że nie palić tytoniu w sabat to święty Zakon?	Och, Pawle musi być jednak jakieś wielkie dobro tu na świecie lub gdzieś nad nami!... Tak marzyłam o takiej chwili i tak wydawała mi się wówczas nieosiągalna...	To pytanie jest podstępne! Wolę nań nie odpowiadać. Wiesz dobrze, mój drogi, że ściany mają uszy i to często.	Czy pan wie, czemu prokurator nie chciał z nami iść na polowanie?	Jak się ma kotek, panno March?	Wiedziałem, że Małgosia zalałaby się łzami na taką propozycję, ale sądziłem, że ty masz więcej rozumu	Aleś ty Cezarze niebem i Jowiszem, a jam najmniejszego prochu z gwiazd jasnych nie godzien przywdziać imienia!	Niby w jaki sposób nie możesz wiedzieć?	Nie mogłem inaczej	Nie, nie mam.	Nigdy ci, Trotwood, nie mówiłem o jej matce?	Siądźże se na ziemi w kąciku, cobyś ludziom do tańca nie gawędził i jedz z Panem Jezusem.	Wasza królewska mość losy ojczyzny i Kościoła katolickiego dźwigasz na sobie, więc ci nie wolno osoby swej narażać.	My i nie chcemy go znać. Starzy u nas mówią, że który Kozak jego na oczy dojrzy, temu już śmierć pisana.	Przepraszam pana ale nie chcę przepuścić okazji, dzięki której przekonam pana Noirtier, że niesłusznie powziął ku mnie niechęć. Zwyciężę te uprzedzenia, okazując mu głębokie oddanie.	Nie wiem ale czuję swąd w powietrzu. Wczoraj wieczór poszedłem do stajni z rozkazem, aby trzymano na siódmą rano powóz do drogi do Presles, ale o siódmej jego ekscelencja odwołał. August, pokojowiec pana hrabiego, przypisuje tę odmianę wizycie pewnej damy, która wygląda mi na to, że przybyła stamtąd.	Nie widzicie, panie? Gospodyni marszałkowskiego stołu, na podobieństwo Mojżesza z kołyseczką wyrzuconego na rzekę, śpi ano w swym łożu wśród sadzawki.	To niech sobie idzie na cztery wiatry!	To prawda ale skąd na to wziąć pieniędzy?	A to co? Dokądże idziesz?	Ach, któż to widział!	Czy to kazny (skarbu) mamy żałować?	Cóż to znaczy: zbytnią gorliwość? Czyż my grzeszni ludzie możemy w ogóle...?	A! więc to kardynał oznajmił ci, Najjaśniejszy Panie, o tej uroczystości?	Kiedy tylko będziemy mieć pewność, że przypuszczą atak na wzgórze.	Będę cierpiąca uprzedzisz go o tym, a ja wpiszę go, pod oboma nazwiskami, na czarną listę u szwajcaraszwajcar (daw.)	Coś podobnego, coś podobnego! Czyli pan Noirtier wydziedzicza, jak państwo mówicie, pannę Valentine dlatego, że ma wyjść za Franza Epinay?	Jestem na czczo, rzekł Presler z dzikim uśmiechem.	Na Brzegach; pod cmentarzem świętej Gertrudy.	Co zamierzasz?	Co, proszę pani?	Imię tedy ma Laura... a brat?	Powiadasz pan tedy, że Mitchel umknął panu wczoraj znowu?	Przecież słyszę	W tej chwili. Pan ma papiery dzieci przy sobie?	A u nas zły rezultat ze zbiorów. Połowa spodziewanego ziarna, brak gotówki, jak nigdy.	Czy widzi pani dobrze pracę tych ludzi?	Ja posiadam tyleż; z tysiącem pistolów można wiele dokonać; dalej, wypróżnij kieszenie.	Mówisz pan o szampanie?	Panowie! Za dwadzieścia minut mija termin zakładu.	Powiedz nam, gdzie teraz jesteśmy i jaka ziemia leży za tą rzeką?	Prawdę mówisz Ludwinko	Przestrzeż go tedytedy	Wpadnę do Umiastowskich, do prezesa Jesionowskiego, do pani Bogny i do Miszutki.	Włosi też twoi dość ztąd pieniędzy wynieśli bo kazali sobie płacić dobrze.	A Borynowe.	A gdzież babka?	A jeżeli... a jeżeli ona powtórzył pan Stefan.	A nazwisko?	A w czym zrobisz jajecznicę? W kapeluszu?	Abym opowiedział jedną z naszych nocy...	Albo ty być musisz Jaksa z Miechowa, lub jam ślepy i głupi! zawołał okrągły człek.	Bez czego?	Bo nic.	Budnik, JW. panie.	Chory jestem	Dał mi pan złoto.	Dlaczego podwójną?	Ganz und gar nichts. Kleinigkeit. Über Max Reger Stücke für OrgelGanz und gar nichts. Kleinigkeit. Über Max Reger Stücke für Orgel (niem.)	Gasnąć? a córka twoja? rzekł stary...	Jeden.	Kajżekajże (gw.) zapytał wreszcie Antek.	Mamo, ale gdzie są naprawdę nasze brzemiona?	Mellechowicz dobry żołnierz!	Moce ciemności!	Nic Popręg jest mocny...	No, cóż takiego?	Oczywiście.	Panie, panie! Ul!	Wartam i więcej bo prawdziwą robię dla podkomorzunia ofiarę.	Wszelako wzięliśmy ziemię dobrzyńskąziemia dobrzyńska	Wymieniłeś zatem przed więźniem moje nazwisko?
O Boże, no dobrze, powiedziałem to w nieco brutalny sposób, ale za to szczery. Skoro więc nie można sprawić, by to marzenie się spełniło, skoro, aby osiągnąć ów cel, musiałbym ożenić się z panną Danglars na samą myśl o tym ogarnia mnie przerażenie. Kochankę, drogi hrabio, można porzucić; ale z żoną, do licha, to co innego. Żonę ma się na wieki, czy blisko, czy daleko, ale na wieki. A posiadać na wieczność pannę Danglars, choćby nawet na odległość, to straszne.	A co do tego, że dorosły by nie potrafił, to głupstwo! To byśmy jeszcze zobaczyli! Czy to znowu takie trudne?...	Jego pies zwykł nosić laskę w zębach; ponieważ laska jest ciężka, więc ją trzyma pośrodku; w tym miejscu znać ślady psich zębów. Zęby są za duże na jamnika, za małe na wyżła. To może być... tak, to jest pinczer.	O, co mnie to obchodzi! Wolę zupę z trawy z wami razem, niż pieczonego wołu sama. Nie sądźcie, że idzie mi tylko o żołądek. Gotowa jestem żyć o chlebie i wodzie jeżeli pozwolicie mi być z wami.	To by można zrobić, rozumie się ale trzeba pamiętać, że oni chodzą razem do szkoły już sześć lat. Ja bym tego nie robił.	A więc o to chodzi! Nie poszła na marne ojca Yetmeyera wywrotna nauka.	Długo, sam dowiedziawszy się, nie mówiłem jej Żyliśmy na odludziu, były tam pyszne drzewa i kwiaty. Róż pełno. Aż na dach się pięły. Raz tedy pracowałem w polu, a tu nadchodzi podróżny, jak raz z naszych stron, z Norfolk czy Suffolk. Zatrzymaliśmy go, zaprosili do siebie, tak, osada cała ugościć go pragnęła. Miał z sobą stare gazety, opisy burz i huraganów, przypadków zaszłych na morzu. Stamtąd musiała się dowiedzieć. Wróciwszy wieczorem do domu, poznałem to od razu.	Bogusław Radziwiłł! Ale rugi! Rugi od czego?! Słuchaj, tyś poseł, możesz tę materię poruszyć, a już ja ci z galerii ryknę do wtóru, nie bój się! Prawo za nami, a zechcąli prawo pominąć, to można by między arbitrami tumulciktumult (daw.; z łac. tumultus: zgiełk, rozruch)	To nie jest wynalazek! To szalbierstwo!	Na honor, zasługuje pan, bym wysłał pana do diabła Tu nie chodzi wcale o pieniądze. Jest pan zbyt powierzchowny Proszę spojrzeć na ten list, który chcę panu dać. Piszę do człowieka, którego nigdy dotąd o łaskę nie prosiłem, a piszę o panu takimi słowami, jakich się używa jedynie pisząc o bardzo bliskim przyjacielu. Staję się za pana całkowicie odpowiedzialny. Jeżeli zechce pan zastanowić się nad tym, co to znaczy...	Cóżeś ty nic nie mówiła, że Stasiek od zimy chorował? Nie mógł latać, a jak się zmęczył, to go dusiło i mroczyło?	A niechże to kadukkaduk zawołał pan Zagłoba.	Nie pani, odparła ośmielając się dziewczynka, mama mówi że na doktora pieniędzy niema.	To nasz kuzyn bardzo inteligentny człowiek...	Wyrównalibyśmy to jedną bitwą	Właśnie dlatego w tym leży cała subtelność mego pomysłu. Błędny rycerz staje się wariatem bez przyczyny i racji, w tym właśnie węzeł gordyjski, ażeby stracić zmysły bez potrzeby i tym sposobem pokazać mojej damie, do czego jestem zdolny w potrzebie. Zresztą długie oddalenie od nieporównanej Dulcynei nie dajeż mi do tego powodów? Nieobecność rodzi niepokój i obawę; tak więc, przyjacielu Sancho, nie trać czasu, aby odwieść mnie od chwalebnego przedsięwzięcia, jestem i będę wariatem, dopóki nie powrócisz z odpowiedzią na list, który poniesiesz pannie Dulcynei. Jeśli ją znajdę godną mojej wierności, powrócę do zmysłów i zrzeknę się pokuty, lecz jeśli nie będzie łaskawą, pozostanę zupełnym wariatem i w tym stanie nic czuć nie będę. W każdym więc razie wyjdę szczęśliwy; ale, ale, Sancho! czy uratowałeś szyszak Mambryna? Spostrzegłem, że go podniosłeś w chwili, gdy ten łotr niewdzięczny usiłował rozbić go na kawałki. Co się z nim stało?	Kto wie może to się tak każdej przeszłości żałuje, zobaczymy później.	Tak, miłościwa pani najbardziej biednych kocha. Pełno ich w całym kraju. Gdzie się ruszyć, wszystko sami nędzarze, a gdzie spojrzeć, to zgliszcza i rozwaliska.	Więc i wy zapewne słyszeliście co ta gawiedź węgierska plecie... Ale to gawiedź i ciury! Ani biskup Jan, ani Orszag, ani poważni posłowie nigdy o tem nie wspomnieli.	Tak mi się widzi, i to słoń zupełnie dorosły.	Tak. Czy to nie romantyczne?	To się zwie ofiarą!	Zuch dziecko! Że też masz czas na wszystko!	Ej, nie! przecieby głośno było o śmierci takich rycerzy, a nie mówiono mi nic... Waćpaństwo ich nie znacie... Nie dadzą się oni nigdy... chyba kula może ich zabić, bo żaden człowiek im nie poradzi, ani panu Skrzetuskiemu, ani panu Zagłobie, ani panu Michałowi. Chociaż pan Michał mały, ale pamiętam, co książę Jeremi o nim powiadał, że gdyby los całej Rzeczypospolitej zawisł od bitwy jednego z jednym, to by pana Michała do niej wybrał. Onże Bohuna usiekł... O, nie! pan Michał zawsze sobie da rady.	Hale, tyle warta co ten trep rozłupany! Jużeśwa nawet myśleli, czy w tej dobroci nie ma jakiego podejścia, jaże Weronka dobrodzieja się redziła. Skrzyczał ją, że głupia.	Od rana wstałem, bom myślał, że przyjdziesz Kazałem się jednak po południu znów położyć do łóżka. Plecy mnie bolały i głowa i byłem zmęczony. Czemu nie przyszłaś?	Głowę mam z Austryi, ale suknie sam uszyłem: takie rzeczy przypominają mi podróże, kiedym jeszcze był młody. Taką samą figurkę stawiały dzieci na stole przed domem; wokoło paliły się małe świeczki, a dzieci żebrały u przechodzących wołając: „To narodzenie Madonny.” Ale teraz pokażę wam obraz z przemianami, który sam zrobiłem. Oto doktor Faust w swojej pracowni: po jednej stronie stoi zegar, indexa wskazują dwunastą, po drugiej stronie leży biblia. Pociągnijcie teraz za lewy sznurek! Widzicie, oto zegar przemieni się w biesa, który chce skusić doktora. Teraz pociągnijcie za drugi sznurek, a otworzy się biblia i z ćwiartek wyjdzie anioł ze słowami pokoju.	Ano i jakże nie ma zaciekać, jak nad tym miejscem w rogu jest tylośna dziura? Baran by przez nią przelazł ze świata na strych.	Nie miałam im co dać na śniadanie, tłumaczyła się Michasia; mama wyszła z domu bardzo rano i nic nie zostawiła; Zośka także poszła sobie na miasto, i dotąd nie wróciła. Dziś nic nie jedliśmy wszyscy, i papo nic nie jadł...	Boże! Boże! Ta czegóż oni chcą od jegomości; przecież tu, chwała Bogu, i fortuna, i taki dostatek, że jeno chyba ptasiego mleka brakuje. I w Źwierniku więcej niczego nie ma.	Nie dam! na drodze zabit, a droga niczyja.	Pozwól za mną, kapitanie. A Van Stiller tymczasem zostanie na straży.	Ratunku już nie ma, szepnął doktor, a właśnie dla tego, żeby winowajca nie umknął, nie trzeba okazywać, żeśmy się na tem poznali... Zręcznie tylko zabrać filiżankę z buljonem i limonadę	A czy zapomni wtedy, jak przygotować na drogę potrawkę z szafranem?	Samiusieńki, panie baronie. Przyjechał rano, był na obiedzie, a teraz jest w teatrze na rewii.	W naszym domu sądziłam, że mnie zrozumiesz, Edwardzie! Sądziłam, że w twoim domu będę miała głos chociażby doradczy. Dawniej umiałam prowadzić gospodarstwo... możecie spytać Peggotty...	Czy jednak, patrząc w niebo, nigdy panu nie przyjdzie ochota podumać i pomarzyć? Czy nigdy pan nie zapragnie ściągnąć stamtąd na ziemię, jak ze źródła wszelkiego dobra, światła, ciepła i wszelkiej szczęśliwości?	A może nam się uda	W takim razie możesz być spokojny, da się ona zmiękczyć; a zresztą, nie wielkie rzeczy musi ci być Porthos dłużny.	Otóż ciągnął Heyst. chciałbym ich mieć sto, aby się bronić	Myli się pani! Wszelkie procesy prowadzi mój administrator. Ja w Ożarach tym się nie zajmuję.	Mój chłopcze, czy ty nie znasz jeszcze romansów, jakie klienci opowiadają swoim adwokatom? Gdyby adwokaci mieli przedstawiać tylko prawdę, nie opędziliby kosztów kancelarii.	O nie! Wina cała jest moja. Nie powinnam go była opuszczać.	A czego się pan uśmiecha, można wiedzieć?	A i cóż się wam stało... moja piękna, czy	A teraz, jedź szczęśliwcze, i kłaniaj się w Polsce wszystkim moim kompatriotom niedźwiedziom.	Aha. Rozumiem. Chce pan stylizować. Można, można... Nie wiem, czy pan widział, przed kilku tygodniami właśnie tak jedną współczesną rzecz wystawiłem... A więc tak zwana ReliefbühneReliefbühne (niem.)	Bajka jak bajki, gdyby nie była cudowną, nie miałaby sensu	Biedne chłopię! Wstań i posłuchaj mnie Posłuchaj, może cię uleczę.	Cesarz nam nasze odrębności, jakieśmy ocalili dotąd, poręczyć musi.	Co mi pan opowiada!	Co tam chłopaki robią?	Do stu piorunów!	Ja bym przecie dowiedzieć się czegoś rada. Choćby o trzech garściach owych	Już przyszedł do siebie!	Już trzeci w tym tygodniu A tobie co dolega?	Moko zostanie z tobą. Nas trzech wystarczy, żeby się rozprawić z Van Gouldem.	Można nauczyć się uderzeniem nogą w ziemię wywoływać z niej legiony, jak Pompejusz.	Nie słuchaj dziada! jemu jedno: ty, czy inny, byle zdrów i młody! Niech szuka rąk i pomocy, ale nie męża dla mnie! Trzeba ci iść, och, Boże mój! Strach pomyśleć! Ale czy wrócisz za rok, czy za dwa, czy za sto, ja, póki życia	Nie, szewca.	Piękna rzecz. Musi być stara.	Tak waszą pociechą Chrystus, ale ja tego nie rozumiem.	Trzeba zacząć choć ladajakiemi słowy, a grą nadstarczyć, żeby do pisania pociągnąć! przerwała Laura.	Uwięziony?... Athos?... za co?	Wasza Królewska Mość mówi o Bogu zapewne gdyż jednego Boga znam tylko, który potęgą przewyższa władzę Waszej Królewskiej Mości.	Z łacinym doszła. W modlitewniku moim często się Amor DeiAmor Dei (łac.)	Zawsze inoino (gw.) sam z towarzyszem; we dwóch.. Ale jeszczem nie widział białych żołnierzy.	Zośka! Ja dla ciebie nie jestem zły!	A wy, ojcze, pójdziecie z nami?	Asady ady!	Chcesz jeszcze orzechów?	Coś ty taki z nóg ścięty?	Dlaczego podwójną?	Gdzie on jest?	Ja także	Jaki?	Kazio, drzwi zamknąć!	Musi.	Nawet w ową noc, gdym przyniósł ci rodowód białego ogiera?	Nieszczęsny ojcze	No, ruszaj!	No, ta pani, ciocia	O dla Boga! dwóch chłopów więcej! A z jakiego narodu?	O! „Farys” pobije nasze konie chyba mu sprosta „Orlika” pana Adama.	Oczywiście! Masz wszystko, ale jesteś niewdzięcznym dzieckiem, a dobrobyt przewrócił ci całkiem w głowie.	Podobno prawdziwy mężczyzna najbardziej pragnie niebezpieczeństwa	Słucham.	Tak! ale i życie kruche	Tu chodź.	Widocznie Descoulis jest w lepszych stosunkach z władzą niż przypuszczamy.	Wiem.	Więc dziewczęta można uczyć konnej jazdy i gimnastyki	Więc... jaką pan ma specjalność i jakiego miejsca pan szuka	Wstawaj szczenię zatracone... prowadź!	Wygnanie wołała królowa.	Zimna, panie... aż zęby cierpną...	Zjem je.	Znów metafizyka!	Łzy, Słowo szepnął ze łzami w głosie.	Żyw i odpoczywo hań pod wantą spychów
Ach, wiem Jest to jego sekretarka i nazywa się Jarszówna, czy coś w tym rodzaju. Nie doceniasz, wuju, plotkarskich zamiłowań mego ojca. Wyjeżdżali we dwójkę za granicę i w drodze powrotnej wuj Krzysztof ugrzązł podobno w Wiedniu. A co ty o nim powiesz?	Gdzie jedziecie, przyjaciele? co to za wóz prowadzicie? co w nim jest i co znaczą te chorągiewki?	Prawda! Mnie powiada: nie chcesz za furę 40 groszy, to ją sobie zabierz.	To idź pan przez podwórze, zaraz za kotłownią stoi napis „Kantor”. Tam siedzi dyrektor i urzędnicy. Tam jest zarząd.	Trzeba ci wiedzieć, że rzadko mi się zdarza mylić się w rachubie. Jeszcze ci tu u nas stwardnieje trochę ta rączka, zanim rozstaniemy się z sobą, mój smyku... Co tam było, to było, ale ja nie mam złego wyobrażenia o tobie! Nie mogłeś odpowiadać za wszystko. Sprawuj dobrze swą robotę, a nikt cię tu nie skrzywdzi.	Wiesz, Maciek spotkaliśmy na nabożeństwie Jaśka Grzyba. Hycel chłop, ale dobry!... Jakeśmy mu powiedzieli, że Jędrek przetrącił Hermana, to z radości postawił aż kwartę wódki i przysięgał na szczęśliwe skonanie, że sąd chłopaka uwolni... A Jasiek zna się, bo on pisał przy kancelarii i sam nieraz za różne szprynceszprync (z niem.)	Mając szesnaście lat byłam zmuszoną, choć czułam się bardzo słabą, żebrać na gościńcach Sabaudyi. Sypiałam w Echelles, w żłobie pełnym słomy. Oberżysta, który mi dawał ten przytułek, był dobrym człowiekiem, ale żona jego nie cierpiała mnie i wymyślała mi od najgorszych. Przykro mi to było, boć przecie taka niegodziwa nie byłam; mówiłam pacierze rano i wieczór, nie kradłam, zgadzałam się z wolą bożą, a żebrałam, bo nie umiem nic robić, i byłam rzeczywiście bardzo chorą, zupełnie niezdolną do podniesienia motyki lub nawet do zwijania bawełny. Wkońcu żona oberżysty wypędziła mnie ze swego domu, a to z przyczyny pieska. Od najwcześniejszego dzieciństwa pozbawiona rodziców i krewnych, nie zaznałam nigdy spojrzeń życzliwych. Poczciwa matka Morin, która mnie wychowała, umarła; była dla mnie bardzo dobrą, to prawda, ale nie przypominam sobie już jéj pieszczot; zresztą biedna staruszka zapracowywała się w polu, nic więc dziwnego, że choć mnie lubiła i pieściła, uderzała mnie czasem łyżką po palcach, gdym zaprędko zupę z jéj miseczki zjadała. Biedna kobiecina! nie ma dnia, żebym się za nią nie modliła; niech jéj tam Bóg da szczęśliwsze życie niż tutaj, a zwłaszcza lepsze łóżko; bo pamiętam, że skarżyła się zawsze na niewygodę tapczanu, na którym sypiałyśmy razem. Nie moglibyście wyobrazić sobie, panowie, jak to jest okropnie, gdy się zbiera same tylko obelgi, odprawy i spojrzenia, co jak nożem przeszywają serce. Widywałam takich starych nędzarzy, którzy już sobie nic z tego nie robili; ale ja przywyknąć do tego nie mogłam. Każde ostre „nie” do płaczu mnie pobudzało. Co-wieczór wracałam smutniejsza, dopiéro modlitwa uspokajała mnie trochę. Na całym świecie nie było ani jednéj takiéj istoty, któraby mi sercem za serce odpłaciła. Niebo mi się tylko przyjaźnie uśmiechało, to téż wtedy tylko czułam się szczęśliwą, gdy wiatr chmury pospędzał z obłoków, a one wisiały nade-mną takie czyste, błękitne! Kładłam się wtedy na ziemi i patrzyłam w nie długo, długo, i zdawało mi się, że jestem wielką panią, że się cała kąpię w tym błękicie, że się wznoszę co-raz wyżéj, wyżéj... i tak mi było błogo, tak już żadnego ciężaru nie czułam, jak ptaszek. Ale wracając do moich miłości, powiem panom, że oberżysta miał po swojéj suczce prześlicznego pieska. Było-to takie miłe, jakby coś rozumnego, białe z czarnemi łatkami; widzę go zawsze przed sobą. Stworzenie to przywiązało się do mnie, którą każdy odpychał. To téż kochałam je całą duszą. Zawsze mu najlepsze kąski dawałam, a gdy wieczorem wracałam do domu, to poczciwa psina wybiegała na moje spotkanie, skakała dokoła mnie, lizała ręce i nogi, nie wstydząc się moich łachmanów i patrzyła na mnie takiemi dobremi, wdzięcznemi ślipkami, że mi się aż na płacz zbierało. Ten mnie przynajmniéj kocha, myślałam, głaszcząc dobrego pudelka. W zimie sypiał u moich nóg. Tak mi było przykro patrzéć, gdy go bito, że przyzwyczaiłam go, aby kości po domach nie kradł, i na chlebie, co mu dawałam, poprzestawał. Gdy byłam smutna, stawał przede-mną, patrząc mi w oczy, jakby chciał powiedziéć: Nie martw się, biedna Gabryniu. Gdy jaki podróżny rzucił mi parę groszy, on biegł i podnosił je z kurzu. Codziennie odkładałam trochę pieniędzy, aby uzbierać pięćdziesiąt franków i odkupić go od ojca Manseau. Ale żona jego, widząc, że pies mnie tak lubił, chciała go także do siebie przynęcić; a trzeba panom wiedziéć, że to biedactwo cierpiéć jéj nie mogło. O, bo to mądre stworzenia! one zaraz przeczują złego człowieka. Miałam sztukę złota zaszytą w pasku od spódnicy, rzekłam więc do ojca Manseau: Mój kochany panie, chciałam panu ofiarować całoroczne oszczędności za pudelka, ale nim go żona pańska weźmie dla siebie, choć nic o niego nie dba, odprzedaj mi go pan za dwadzieścia franków. Nie, moje dziecko schowaj swoje dwadzieścia franków, niech mię Bóg broni, abym miał brać pieniądze od takich jak ty biedaków. Weź sobie pieska, a jeśli żona moja bardzo złościć się będzie Widzisz, jaka to ładna dziewczyna	A to jest istotnie pociecha! Osiemnaście rubli rocznej pensji, świnia w izbie przeznaczonej dla dwu rodzin, osiemnaście godzin pracy w lecie na dobę i ta pociecha, że przynajmniej dzieci w bród! Nie bądźmy już otwarci! Dla mnie owi zbrodniarze podmawiający do strajku rolnego byli prekursorami jutrzejszej ojczyzny, pracownikami sprawiedliwości. Nic to, że ich nazwano „hultajami i włóczęgami”. Za to im przyszłość odda, na co zasłużyli, kiedy nadużywającym urzędu pisarskiego na niekorzyść najuboższych rodaków a gwoli zysku bogaczów	A czemuż by się nie godziło? Wszak to najświętsza nazwa, tym bardziej, że ten, którego żartem nazywałam braciszkiem, teraz naprawdę nim został.	A przecież ona ma słuszność, bo to tak jest...	A, widzę! To księżna Ananda, matka biednego Szyramuna, który został skreślony z listy kandydatów na najwyższy urząd. Cóż robić! Tylko jednego można wybrać, więc wielu musi odejść z niczym.	Bo u niego rezolutność z głupotą jedno stanowi. Zresztą, jak ma czas, a nie je, to śpi. Zadziwiająca rzecz, której byście waćpanowie nie uwierzyli: przecie on raz czterdzieści ośm godzin w cekhauzie przespał i ziewał jeszcze, gdy go z tapczana ściągnęli.	Czyż o to trzeba prosić? Jak to, więc kiedy się kocha kobietę, pozwala się jej brodzić w błocie lub naraża się ją, aby łamała nogi, idąc pieszo? Jedni chyba rycerze łokcia radzi widzą zabłocone falbanki.	Do diabła! To pan Danglars gra tak ryzykownie, że stawia na jedną kartę trzysta tysięcy w jednym dniu? Ależ musi być chyba jakimś krezusem?	E, dobra, proszę pana, tylko biedna, proszę pana, to jej, proszę pana, z głodu takie szprynceszprync (daw.)	I którego dręczyłam docinkami Ach, żeby pani wiedziała, panno Lusiu, co za nieznośne dziecko było z pani.	Jak to! Dałbyś mi, ojcze, dwanaście tysięcy?...	Lecz walczyłeś z bratem i nie o sprawiedliwość, ale o panowanie marne, o ziemię tę lichą, której na grób tak mało potrzeba, a dumie waszej zawsze jej nie staje do syta. Więc dziś, gdy o życia swe i za sprawę świętą, bić się będziecie sąd Boży!	Nie listy! Byłbym je katu oddał albo w ogień cisnął, bo ja nie od takich funkcyj nie zdradź, co masz w sercu, podaj się za zaprzańca, za gorszego od samych Radziwiłłów, i ciągnij za język.	No, to... to... pakowanie się na kozioł obok ordynata.	O! na to dosyć jednego wejrzenia	Och, mój drogi, jeżeli wsiądziesz na Balzaca, nie skończymy tak prędko. Wiesz, zachowaj to na dzień, kiedy będzie Mémé. On jest jeszcze lepszy, umie Balzaca na pamięć.	Oho! co temu, to bardzo wierzę lecz panie, na miłość Boską, nie chcę cię widzieć gołego, wzbudzisz we mnie litość i nie będę mógł od łez się wstrzymać, a tak bardzo już opłakiwałem tej nocy osła, którego również jak was kochałem, że nie chcę rozpoczynać na nowo; lecz jeśli potrzeba koniecznie, abyś uczynił jakie szaleństwo, uczyń je szybko i nie namyślając się, jakkolwiek nie widzę tego potrzeby, bo i tak powrócę prędko z podróży i przyniosę wam odpowiedź, której żądacie od damy waszej. Do licha, pani Dulcynea powinna się przygotować dać mi pomyślną rezolucję, bo przysięgam Bogu, jeśli tego nie uczyni, z gardła wyciągnę jej odpowiedź i w gębę zamaluję i porządnie nogą niżej pleców kopnę. Jak to! tak sławny błędny rycerz, jak pan, miałby szaleć bez powodu dla jakiejś tam... Niech kochana dama nie robi ceregieli, bo jakem poczciw, gdy się rozjuszę, to się będzie miała z pyszna, nie taki ja, jak się zdaje, nie zje mnie w kaszy.	Ponieważ ani ludzkość wierząca, ani niewierząca nie może się pogodzić z prawdziwym i aktywnym Bogiem. Nie może, panowie. To jest wyłączone.	Poszedłem najpierw do pani hrabiny ale nie mogłem się z nią widzieć, bo zajęta była wraz z mężem ważnymi jakimiś interesami. Alem ja tak nastawał, że sam pan hrabia wyszedł do mnie i tak mi powiedział: „Pan Goriot umiera, to i dobrze! Nic rozumniejszego nie mógł zrobić. Pani de Restaud jest mi potrzebna, bo musimy pokończyć ważne interesy, pójdzie sobie wtedy, gdy wszystko będzie skończone”. A taki był rozgniewany! Miałem już wychodzić, aż tu pani hrabina wchodzi do przedpokoju jakimiś drzwiami, których pierwej nie widziałem. „Krzysztofie powiedz memu ojcu, że ja się posprzeczałam z mężem i nie mogę go zostawić; chodzi o śmierć lub życie moich dzieci; ale przyjdę natychmiast, gdy wszystko będzie skończone”. Z panią baronową to znów inna historia. Nie widziałem jej wcale, ani mówić z nią nie mogłem. „A! pani śpi; wróciła dziś z balu po piątej i gniewałaby się, gdybym ją przed południem obudziła. Gdy zadzwoni na mnie, to wtedy powiem, że jej ojciec ma się gorzej. Ze złą nowiną nie ma się czego śpieszyć, zawsze będzie czas ją powiedzieć”. Daremnie prosiłem! Ach! Prawda! Chciałem się widzieć z panem baronem, ale nie było go w domu.	To dobrze, powtórzyła Stasia z zadowoleniem; cały więc wieczór przepędzimy we dwoje, i tylko Władzia przyjmiemy do naszego towarzystwa. Szarą godziną pogram ci na fortepjanie, a potem jak światło podadzą, będę sobie szyła tę suknię, którą mi niedawno kupiłeś, a ty mi będziesz czytał głośno. Czy dobrze?	To, co słyszę od pani dziwi mnie niewymownie	W takim razie zapamiętałbym to do końca życia... i nigdy bym ci tego nie darował	Wolałbym na mokro, to jest zwilżoną jakim dobrym winkiem andegaweńskim. Jedźcie tedy, jedźcie w imię Boże, a żwawo.	Wybornie. Znaleźliśmy kolegę wedle naszego serca. Prawda, Watson? Ale jakież to były ślady?	Znajdzie się tam dwóch obywateli jutro co porękę za ciebie złożą, ale choć ci lżéj będzie, stękaj tak i zawsze, bo nam tak potrzeba.	Że to przezpieczności nie ma żadnej!... człowiek pod strachem cięgiem żyje jak ten zając, a nikto nie poradzi.	A ja czuję linję, czuję ją, jak Szopen czuł ton jak ty słowa odczuwasz.	A nie! tylko... tylko... sama pani kasztelanowa widzi...	A oto i on sam. Przypuszczałem, że przyjdzie, skoro cię zobaczy. Służy teraz u szambelana, pracuje w ogrodzie. Ale las ciągnie ku sobie. Kiedy zabraliśmy się do ścinania drzew, nasz Ole nie usiedział w ogrodzie, musiał wziąć w tym udział... oczywiście tylko jako ochotnik.	A pan?	A więc proszę tu przyjść Małpka lata po wszystkich kątach pokoju, jakby się czegoś przestraszyła.	A, zapomniałem powiedzieć, że dzisiaj, na polowaniu, rozmawialiśmy o pani.	Ach, dzięki Bogu!... naprzód spojrzała na nią z niedowierzaniem, a następnie	Ale ja wiem. Pan Bóg miłosierny zesłał mi dziecko niewinne na ratunek od zguby. Chodźcie, pannuńciu, zaniosę was do izby, bobyście zabłądzili po ciemku w onych krużgankach.	Ani centa.	Becky!	C. P. Barkis, najlepsza pod słońcem kobieta	Chciałbym wiedzieć, czy pod jednym z nich siedzi	Co się stało, Li?	Czy Jowan zdradę mi gotuje?	Dobrze, dobrze. I ja w zwiąąąą..zku z tym, co pan wiesz, usunę się do mojej saaa...ali obrad, jak powiada prezydent Cruchot.	Dreszcze po mnie przechodzą gdy was słucham. Myślałem, idąc tu, że pociechę jaką wyniosę, a wyście mi jakby całunem świat cały oblekli.	Dziękuję ci i całym życiem zapłacę.	Grosze, grosze. Cały ten interes na resorach.	I trzy miesiące.	I zastałbym tylko samą panią?	Idalka dziś nie powróci na pewno.	Ja nic nie mówiłem, kapitanie!	Jako naczelny wódz i syn faraona, możesz zawieszać wykonywanie pewnych ustaw, których ja muszę słuchać	Jest pani, mais oui!mais oui! (fr.)	Jutro?... A cóż będzie z kamieniem?	Konie gotowe!	Kto wie, panie Michale, dziś twój fortunny dzień... Może tu i żona dla ciebie pomiędzy tymi szlachciankami jedzie Obacz! ot, jakaś kolaska odkryta się tu zbliża, a w niej coś białego siedzi...	Lola?	Malinko, ja kocham.	Mama zdrowa, a ojciec także zdrów, o zdrów! Nie zabieram panu czasu. Może pan zechce zanieść pannie Janinie pozdrowienie ode mnie, dobrze?	Musimy go zostawić, inaczej zginiemy	Na noc?	Nie wiem. Był poraniony...	Nie, o towarzyszeniu mi w tej bądź co bądź ciekawej wycieczce.	Nie; na wawelskiej górze jest kościół ogromny; zaprowadzę cię tam kiedy. Pamięć, Książka, HistoriaTo zasię jest kościółek świętego Idziego; fundował go król Władysław HermanWładysław I Herman (ok. 1043–1102)	Niechże się pani nie gniewa... Cóż w tem może być złego?...	Nieźle grasz diabła!	Nira Horzeńska. Przyjechała przedwczoraj...	No, no...	O łowieniu Dobrze jest wiedzieć coś o okolicy, po której się ma wędrować.	Oby był początkiem ostatniego!	Och! Miałby się przejmować takim strumyczkiem szerokości Glicerynowego Potoku? Jednym susem by go przeskoczył!	Ode mnie?	Odprowadź więźniów do ich cel i strzeż ich pilniej, niż dotąd.	Pamięta pan ukwiecone stepy?	Pan ma dużo zwolenników w Łodzi?	Paniczu! chodźwa se oba... Z was będzie rycerz. Przeciem widział waszą jazdę i złożenie. Od maleńkości woma noga stawała w strzemię. Zmarnują waju te guwernery.	Pewnie, że rozstrzygnie, gdyż jest człek uczony i pobożny, ale pewnie nie powie nic innego. Bellum civilebellum civile (łac.)	Prosiłam cię przecież tyle razy, żebyś więcej się z nim nie zadawał. Ani z byle kim.	Przecież ty wiesz, żem ja ciebie jednego kochała.	Rozumiem, panie prezesie.	Skargę do sądu podać!	Szukam.	Słowa twoje są bardzo zuchwałe Gdyby z twarzy nie patrzyła ci dobroć, myślałabym, że jesteś greckim najemnikiem albo bandytą.	Tak i uczynię!	Tak mi Boże dopomóż, że nie powiem	Tak, bez siodła.	Tak. Bo po śmierci Mikołaja i syna jego, któren pod Bobrownikami zabit, Długolas przypadł na cudną Jagienkę, a od lat pięciu moją niewiastęniewiasta	Tereniu! ozwał się pan Rokowicz prostopadle wyciągając ku żonie prawicę, nie życzę sobie... tedy... abyś wiązała się przyjaźnią z panną Rodowską... więc... ani żeby ona bywała w naszym domu... tedy... wiem że żadna osoba, która popełnia nieprzyzwoitość... nie powinna bywać w naszym domu.	W kuźni.	W porządku, Huck. Więc ustalamy, że w ciągu dnia nie jesteś mi potrzebny i możesz spać, ile chcesz. Nie będę ci przeszkadzał. Ale jeżeli w nocy coś zauważysz, przybiegasz pod mój dom i miauczysz.	Wiem o tym! Nigdy też nie twierdziłem co innego. Chcę tylko powiedzieć, że należy dzieciom oszczędzać trudności...	Więc cóż zatem?	Więc dobrze: poradzę się jeszcze ze smutnym królem. Albo razem wystąpimy, albo żaden.	Wkrótce sam zobaczysz, kapitanie.	Wszystkie ludy dżungli wygnały imię ich z pamięci swojej. Małpy są głupie, złe, niechlujne, bezczelne, nie posiadają odrobiny wstydu, a pałają jednym tylko pożądaniem, chcą, by ludy puszczy zwracały na nie uwagę. Ale nie zważamy na nie wcale, wówczas nawet, kiedy obrzucają nas orzechami, gałęźmi i rożnym paskudztwem.	Wół tak samo poredzi albo i lepiej.	Własną ręką i własną krwią On także pierwszy dał znać o Szwedach, a potem w największym ukropie tyle dokazywał, że mnie samego i wszystkich superavitsupero, superare (łac.)
Tak, kapitanie. Choć był uzbrojony zaledwie w sztylet, bronił się jak lew. Wolał zginąć w walce, niż dać się powiesić, ale Flamandczyk, gdy tylko go rozpoznał, zamiast przeszyć go szablą czy kulą, wyznaczył mu inną śmierć. Zawlekli nas do Maracaibo i skazali na śmierć przez powieszenie. Po drodze żołnierze znęcali się nad nami, a miejscowi nie szczędzili obelg. Wraz z moim przyjacielem Van Stillerem mieliśmy więcej szczęścia od naszych kamratów. Wczoraj rano udusiliśmy stojącego na warcie strażnika i uciekliśmy. Znaleźliśmy schronienie w chacie pewnego tubylca, skąd widzieliśmy śmierć twojego brata i jego ludzi. Późnym wieczorem, dzięki pomocy naszego czarnego przyjaciela, wsiedliśmy do łodzi z zamiarem przepłynięcia Zatoki Meksykańskiej i dotarcia do Tortugi. Oto cała historia, kapitanie.	De Aquila zatrzymał się przeto w mym szałasie, a Hugon, który umiał pisać, czytać i rachować, pokazał mu rejestr dworski, gdzie porządkiem spisane były wszystkie nasze łany i nazwiska wszystkich naszych ludzi; on zasię zadawał nam tysiące pytań dotyczących gleby, drzewostanu, pastwisk, młyna, stawów rybnych oraz stanu majątkowego każdego z mieszkańców doliny. Atoli ani razu nie wspomniał imienia pani Aeluevy, ani nie podszedł w stronę świetlicy. Nocą zasiadł z nami do dzbana w mym szałasie. Siedząc na słomianej ściółce i wodząc żółtymi oczyma nad pucharem, wyglądał iście jak wielki orzeł, co stroszy pióra na gnieździe; a gdy się czasem wmieszał w rozmowę, to zawsze znienacka, jak orzeł chwytający w szpony upatrzoną zdobycz, i chociaż przelatywał od jednej rzeczy do drugiej, to jednak nigdy celu nie chybiał. Bywało, przez czas jakiś poleży sobie cichutko, naraz przewraca się z szelestem po słomie i zaczyna przemawiać takim głosem, jak sam jegomość król Wilhelm, a zaraz potem prawił nam różne bajki i przypowieści; jeśliśmy czego nie rozumieli, to dźgał nas pod żebra mieczem, całe szczęście, że w pochwie ukrytym.	Czekajcie, panie... powiadam: gotów jestem uznać, jeżeli ujrzę spełnienie mojej myśli. O! wtedy i zwichnięcie mego osobistego szczęścia, i długie lata przemęczone w niedoli, wszystko wyda mi się niczym wobec przekonania, że byłem narzędziem wyższej ręki, ale jeżeli przyjdzie umrzeć przed spełnieniem życzeń, tyle burz przetrzymać, a w porcie zatonąć, o! wtedy... zaprawdę nie wiem, jak potrafię sobie wytłumaczyć zagadkę mego życia? Po co ta nieszczęśliwa nauka przyszła kusić mię jak istny szatan, obsypała mię z początku bogactwem i pomyślnością? Bo że mię obsypała, tego nie zaprzeczam, ale to były tylko sidła, aby mię wciągnąć w pogoń za niedoścignionym, za którym biegnąc, rzuciłem po drodze wszystko, co jest rzeczywiste i drogie, uczucia, dostatki, spokój. Jam tej nauki nie szukał. W młodości ani mi się śniło o żadnych odkryciach, urodziłem się z odmiennymi zupełnie skłonnościami, chciałem żyć jak inni ludzie, kochając, bawiąc się, gospodarując, a jeżeli jaki rodzaj wiedzy mię nęcił, to raczej rodzaj czysto myślowy, teorie filozoficzne, gdzie dusza buja swobodnie po wolnych światach przypuszczeń i wszystkie sprzeczności związuje sobie złotym węzłem syntezy. Do analizy owszem, do nauk przyrodniczych zwłaszcza, które ślepo się trzymają ciasnych dróg doświadczenia, czułem wstręt i nieledwie wzgardę; z uśmiechem pysznej litości słuchałem o badaczach, co lata całe trawią na studiowaniu jednej gwiazdy albo jednego wymoczka, i pytałem z nie udanym podziwieniem, jak ludzie poważni mogą roznamiętniać się do takiej mrówczej pracy, kiedy stoją przed nimi kwestie globoweglobowy (daw.) bóstwo hellenistyczne, czczone w pierwszych wiekach n.e., powstałe z połączenia tradycji egipskich (Thot) i greckich, uosobienie mądrości i wiedzy tajemnej, wg legendy autor tysięcy ksiąg. powiedział: „Co jest w dole, to jest w górze, a co jest w górze, to jest w dole.” Słowo to wygląda na paradoks, jednakże doskonale określa myśl, że w oczach bezstronnych nic nie jest niższym ani wyższym; czy cedr czy hyzophyzop niepotrzebny., wszystkie konieczne, czy małe, czy wielkie, często nawet małe bywa najużyteczniejsze. „Co jest w górze, to jest w dole...”, a wszystko równie ważne w oczach Boskich i tych, co sądzą po bożemu. Toteż niczym nie wolno pogardzać... Karząca logika przeznaczenia sprawia, że człowiek zwykle w to wpada, czego się najmocniej odrzekał. Ja także... Jeszcze w kolebce straciłem rodziców; nawet ich nie pamiętam; pozostałem sierotą bez opieki i najmniejszego majątku, wszystko się rozprysło w odwiecznym procesie, który nasze dawne znaczenie z wolna pochylił do upadku. Byłem ostatnim z mego rodu; po ojcu nie pozostał nikt, co by mógł wziąć mię w opiekę; ale z linii macierzystej znalazł się daleki krewny, który zajął się mną jak synem.	Tak jest, kapitanie!	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że całą noc nie spałem, ponieważ wspominałem sobie czasy, kiedyśmy mieli manewry pod Vesprimem. Wtedy pierwszy i drugi korpus armii maszerował przez Styrię i Węgry zachodnie, a nas okrążył czwarty korpus, który obozował w Wiedniu i okolicach, gdzie mieliśmy umocnienie, ale oni nas okrążyli i dostali się aż do mostu zbudowanego przez pontonierów z prawego brzegu Dunaju. My mieliśmy robić ofensywę, a na pomoc miały nadejść wojska z północy, a następnie także z południa, od Osjaku. Odczytali nam w rozkazie, że na pomoc zdąża nam trzeci korpus armii, żebyśmy nie zostali rozbici między jeziorem Błotnem a Preszburgiem, gdy wyruszymy przeciwko drugiemu korpusowi armii. Ale na nic nam się to nie zdało; właśnie wtedy, kiedyśmy już już wygrywali, trębacze zatrąbili i zwyciężyli tamci, z białymi opaskami.	Ach nie, już zapomniał, że pana tu wezwał. Zresztą sam wie z góry, że zgodzi się z Jagodą, a co najzabawniejsze, że i Jagoda też nie ma w tym względzie najmniejszych wątpliwości.	Trzeba jej było od razu wyłożyć swoje teorie tak jak mnie, a nie wynikłyby między wami nieporozumienia.	Wyglądasz, mój panie, na człowieka uczciwego. Twierdzisz zatem, że Cyrano uprzedzony został o tym, co się tu dzieje?	Jutro wyjeżdżam tak się złożyło, że nie mogłam wcześniej.	Ależ wyspa, panie, wyspa Itongo. A to już najdziwniejsze, że nigdy o niej nie słyszałem. Znam na wylot całą Melanezję, zawijałem niezliczone razy do wszystkich portów i przystani MikronezjiMikronezja kaleczyłem sobie nielitościwie język na narzeczach Papuasów, zalecałem się z powodzeniem do pięknych MaorytekMaorytka Markizy, archipelag wysp w środkowej części Pacyfiku. i Wysp Hawajskich	O, jakże się cieszę, że już nie ma tych straszydeł! Ale dlaczegóż to Ludki Górskie stąd odeszły?	Cóż? wesele słyszę? stryj się żeni? a to śliczna rzecz, jak Bóg miły... jużcić nie będę zawalidrogą.	Jam ci, jam, nie poznajesz czy co? Ociec doma?	Poczciwe dziecko za cóż miałabym się gniewać? Nie myślisz tego.	Aby go wziąć na tę wędę, trzeba znać kogoś w Saint-Sernin, a my nie mamy tam żadnych znajomości.	Jak to, nie wiesz? Aza!	Nie, na Boga, wcale niegłupie... to dobra droga!	Broń Boże Nie, moje dzieci, jestem z was bardzo zadowolony; wcale was nie odprawiam. Ale co chcecie, nie mam już statków, więc nie potrzebuję marynarzy.	Straciwszy wiarę, że Zwycięzca nadprzyrodzony, którego księgi nasze zapowiadały, wcielenie Starego Człowieka, zesłanym być może, czekałem tutaj początkowo, abyś ty, przybysz z Ziemi przypadkowy, stał się dla nas owym Zwycięzcą, jakim lud stęskniony mianował ciebie od razu. I wtedy jeszcze byłem gotów przekląć cię, gdybyś nie dopełnił nadziei naszych, bez twej woli zresztą do ciebie przywiązanych... Może tylko dla tej winy twojej, żeś przebył przestrzeń międzygwiezdną, którą położono od początku jako mur między światami... I tamci pierwsi, których groby tu podle nas stoją, złamali to prawo oddalenia i oto nieszczęście wynikło dla nich i całych ich pokoleń aż do dnia dzisiejszego... Uchodź ty, póki czas.	Mimo wszystko, nie były to lata najgorsze Będzie mi przykro rozstać się z naszym starym liceum. Wam nie?	Ot, co jest! Ot, co jest! Uważaliście, że ani drgnął.	Nie można inaczej, przysięgam Bogu, nie można. Trzeba cugle trzymać w garści i batem jeśli nie bić, to świstać przynajmniej, bo inaczej cała buda stanie, i nikt jej później z miejsca nie ruszy.	Być może. Tymczasem chciałbym nająć. Zamieszkalibyśmy tam przez resztę lata i przekonali się, czy nam dobrze. Właściciel tak jest pewien, że nam się tam pobyt spodoba, iż zgadza się na wynajęcie. Byłbym mu zaraz dał zadatek, ale wolałem wiedzieć, co o tem myślisz.	...Ten człowiek nagi... ten... Nie mogę powiedzieć...	Gdyby ci badający wiedzieli choć cośkolwiek, nie wypytywaliby tak gorliwie A teraz, o czem pragną oni tak się dowiedzieć? Czy niema czasami księcia de Buckingham w Paryżu i czy widział się, lub ma się widzieć z królową?	Nie dawała ci, mistrzu, zadowolenia; wolałeś pracę ducha swojego...	Nie mam broni.	Nie wiem.	Nie, nie! Nie trzeba.	Wolałbym ażeby ich w bliskości nie było.	A po ósmej ja nie będę miał czasu	Utrzymują że tama, którą każe wznosić pan kardynał, wypłasza je na pełne morze.	Bal maskowy nowego klubu hokejowego, nie wie pan? Chce pan zaproszenie? Proszę, ma pan pióro? Wpiszę zaraz pańskie nazwisko. Doktor Paweł Bernheim, prawda?	Tak, wszystko on zrobił, dla pierwszych ludzi zrobił tu morze i słońce, i stawy...	Natychmiast się stąd wyprowadzam... Mężczyzna piękny, który był w kryminale, chce tu nocować! Nigdy, za nic...	Skąd wiesz, że się tego dopuszczam, moja panno?	Tem się to właśnie różnią od nas	Tak, kochanku... Ale to nic. Przecież ty jesteś tęgi, rozumny, mądry chłopiec! Przecie ty kochasz swoją mamusię. Trzeba się uczyć, malutki, uczyć...	A cóż to w rezultacie obchodzi pannę Eufemię?... Zapewne niemiła rzecz na razie, ale dziś ona sama...	Maryniu, pojedziesz z nami na herbatę Nas czekają, a ty musisz być naczczo. Dobrze? prawda?	Tylko powieść. Zdaje mi się, że będzie nieszczególna	Zrozum, że królewicz pragnie tego!	Czy to podobne do prawdy? Weźmy pod uwagę to, co wiemy o jego życiu	A co matuniu?	Ale i tak, pojedyńczo będziemy śledzeni.	Co najmniej tydzień	Co takiego?	Na szelki czy na pasek? Na pasek, Jankiel, na pasek!	Na wszystko przyjdzie czas, na wszystko.	Panowie, na Wolę! na Wolę!	Tak, Wasza Królewska Mość.	Tak.	Tym gorzej.	A teraz pisanie to znalazł młody Meir?	Wszyscy po trochu, a Kessler, Bucholc, Müller najwięcej.	A czyj teraz jesteś?	A dużo tego zginęło?	A ty, Aramisie?	Do kogo należy ten piękny pałacyk?	I to mówi pan, taki człowiek niezwykły?	Jakże okoliczni mieszkańcy tłumaczą sobie to przeraźliwe wycie?	Kupię sobie nowy bęben, prawdziwy miecz, czerwony krawat i małego buldoga, a potem się ożenię.	Spryciarz z ciebie, Carmaux. A zatem zatrujmy to jeziorko.	Znam dobrze tę drogę bo żem to był z Janem Kazimierzem konfidentkonfident (z łac.) towarzystwo. cieszyć i pobożnością budować.	A dokąd?	A, tośmy sprowadzili winko andegaweńskie, zostaliśmy już smakoszami?...	Ale nim ten toast wychylę w imieniu Galicji...	Bartek, czy konie już są?	Był pan przy agonii, prawda?	Bądźcie, bracia, zdrowi, a przebaczcie, jeżelim któremu w czym zawinił.	Chfiksatka!	Coś taki kwaśny, Hieronimie?	Czego pan chce i kto pan taki?	Cóż takiego?	Dałem słowo Kiedy wyjeżdżamy?	Dla młodej i ładnej dziewczyny bez roboty i chleba, którą hojność pańska ocali może od występku.	Gospodarz, Honor, Mąż zawołał mąż	Grazie! Mille Grazie!Grazie! Mille Grazie! (wł.)	I będziesz moją...	Lulu, moja serdeczna!	Mame, daleko jeszcze i cały czas prosto? A ten pan przed nami też idzie prosto?	Mateczka prefekta idzie! Mateczka dyrektorka nadchodzi!	Młody panicz już jest	Niewesołej?	Oj żonaci, żonaci! niech im Bóg odpuści ciężkie grzechy! jęknęła Antyfona.	Pan przypuszczasz?...	Pani Bulkowska czeka.	Panno Janino... panno Janino... pani pamięta? ależ ja strasznie pamiętam...	Protestuję! Mnie tu dobrze	Ptaszek wyfrunął z gniazda.	Radbym więc miéć o tém...	Rozumiem, ten powóz będzie od brata twojego.	Szaleję.	Uchowaj Bóg! Nic podobnego! Jeno widzi pani...	Według... według rozkazu.	Widziałem.	Z kraju łotrów!	Zrobiłem sobie kilka. Oprócz pilnika mam wszystkie, jakich potrzebuję	Złoty krzyż...	Źle pani zrobi, droga pani Haneczko. Zepsuje mi pani cały efekt końcowy.
Ja chcę powiedzieć, że kto się dostał do piekła, nie może już wyjść stamtąd co nie przytrafi się panu, gdyż ja będę machał piętami, poganiając Rosynanta, który dowiezie mnie do Dylcynei z Toboso, a opowiem tam tak dziwne rzeczy o waszym szaleństwie i o waszych impertynencjach (ponieważ myślę, że to na jedno wyniesie), że choćby była twardszą od łańcucha, zmiękczę ją tak, że można by rękawiczkę z niej zrobić, i wziąwszy odpowiedź słodką jak miód, powrócę piorunem jak czarownik i wybawię was z tego czyśćca, który wygląda jak piekło, choć nim nie jest.	Powiadam „chyba”, nie mówię, że na pewno. Ale zdawało mi się, że we Francji panuje wolność wyznania?	Rozumie się... bez porównania lepszy Słyszałam też, że Krukowski chce grać na skrzypcach... Nie wiem, czy to wypada, ażeby akompaniowała mu jakaś tam wędrowna artystka... Byłoby stosownie, gdyby mu akompaniował ktoś z towarzystwa... Zawsze grywaliśmy oboje razem, więc ze mną poszłoby doskonale... Jeżeli jednak żenuje się prosić o akompaniament, to napomknij mu, że ja mogę się zgodzić.	Aaa... wiesz nigdy nie spodziewałam się, że mi odmówisz tej drobnostki... Byłybyśmy razem... No, ale widać nie życzysz sobie utrzymywać z nami stosunków dawnej przyjaźni... Szczęście ludzi zmienia... Zresztą nie mówmy o tym... Ja też mam dumę i wolałabym umrzeć aniżeli narzucać się...	Wiesz, że was kocham, jak rodzinę! Alem teraz taka szczęśliwa! Więc to prawda, panie Czertwan? Nikt mi nie odbierze własności, pomimo tylu lat nieobecności? Mam tu istotnie, w tym obcym kraju, coś mojego, jestem bogata? Mam prawo się rozporządzać?	Zaczął śmiać się i krzyczeć z uciechy, gdyż był już na koniec wyzwolony i mógł odejść, gdzie mu się podobało. Atoli miał on naturę na wskroś rzetelną. Jak dotąd zarabiał sumiennie na życie, tak też postanowił spłacić przed odejściem wszystkie swoje długi. „Muszę przecie dać jakiś dar temu cnemu młodzikowi taki dar, co wyjdzie na dobre i jemu, i jego ojczyźnie i rozsławi jego imię po świecie szerokim. Rozdmuchaj no mi ogień, Starodawno Istoto, a ja przyniosę żelaza na tę ostatnią mą robotę!” No i wykuł miecz o ciemnoszarym brzeszczocie, a falistym obrzeżu. Ja dąłem w miechy, a on kuł i kuł zawzięcie. Na Jesion, Głóg i Dąb! Wierzajcie mi, iż pokazał Weland, że nie darmo był kowalem bogów! Dwukrotnie hartował ów miecz w bieżącej wodzie; za trzecim razem zahartował go w wieczornej rosie, potem położył go w świetle księżyca, wyszeptał nad nim runyruny odezwał się do mnie, obcierając czoło	Masz tobie! A mówił mi Staś, że pan się we wszystkich kocha.	Nie wyrzekaj się tak stanowczo, Janiu!	Zdaje się, że ludzie majętni, z obyczaju i wychowania to widać... a z charakteru znać szlachtę, bo fantazji wiele.	Od niedzieli księże kanoniku w ręku książki nie trzymałem krom kalendarza, kalendarz zaś nie obfituje w znaki zapytania, a officium którém się modlę, także.	Słyszałem, że przysłał, ale do tej pory nie wiem, skąd on go wziął.	Do kroćset! Myślałem, że choć jedno lato obejdzie się bez opieki! I w dodatku obiecaliśmy go słuchać!	Och, widzę że pana nie łatwo jest zdobyć.	Ty!? o! nie oddawaj czego i sama potrzebujesz; zda się tobie!	Więc nie ma co. Szkoda czas tracić. Muszę się najprędzej dostać do miasta białych, gdzie jest telegraf bez drutu. Wezwę białych na pomoc.	Mości książę! Synowica moja powiada, że jej testament pułkownika Billewicza zakazuje losem swym rozporządzać, a gdyby nawet nie zakazywał, tedyby za waszą książęcą mość, nie mając do niej serca, nie wyszła.	Zapewne i takie mogą się zdarzać wypadki; jednak pan skarbnikowicz w nich pewno nie jesteś.	Oczywiście Nigdy cię nie opuszczę, Szczurku. Tak będzie, jak ty postanowiłeś. Musi tak być. Choć trzeba przyznać, że projekt Ropucha wygląda bardzo... jakby to powiedzieć... bardzo zachęcająco i przyjemnie	Co do chronologii, to już ty się, głupi, nie bój! Jak cię faterfater (z niem.)	Piotrowicz prosił mnie, by panu oddać i powiedzieć, że w tej formie rzecz nie pójdzie do druku.	Bo słyszałem, jak Idrys mówił, że on i Gebhr ruszą z wielbłądami natychmiast. To znaczy, że pojedziemy koleją i zastaniemy wielbłądy tam, gdzie będą tatusiowie, a stamtąd będziemy robili jakieś wycieczki.	Zechciejże zrozumieć że to nie leży w twojej mocy. Żałować nie będę, a gdyby do tego przyszło, to już moja rzecz.	A skądże pewność, że z knechtem uciekła?	Domyślam się; spełnijcie rozkaz	Nem tudom Ucz się, panno, po czesku.	Pan wiesz, że arjanie stanowili wyjątek.	Zgadzamy się najzupełniej!	Domyślacie się, co się stało?	No, nie zamierzam panu robić komplementów, ale jest pan młody, dzielny... Powiedziałabym, bardzo męski. Zasługuje pan na osobiste szczęście.	Nie, to nie morze ale też nie pola, ani góry, tylko mile całe, mile i mile dokoła dzikiego pastwiska, gdzie nic nie rośnie prócz wrzosów i gdzie nic nie żyje prócz dzikich koników zwanych ponney i owiec.	Już mam! To jest taka myśl, że sami zobaczycie, co to jest za myśl! Nazwijmy ją imieniem jakiegoś wielkiego człowieka, ale takiego wielkiego człowieka, żeby jego imię było znane i drogie na całej ziemi i żeby wszystkie narody uznały, że to jest największy człowiek na świecie!	Mój Boże, nie błogosławcież mnie... przyprawiacie mnie o wyrzuty sumienia; ale sądzę, że wszystko jest dziś naprawione. Jeśli zostałem dygnitarzem, to dzięki wam, i jeśli kto powinien być wdzięczny, to ja... Bywajcie!	A ty czegoś się do mnie przyczepił jak rzep do owczej wełny?... Mówiłeś, że chcesz do Prus.	A jakże! Przyjadę, przyjadę! Nie raz, sto razy!	Albo nie słyszysz...	Dałabym mu inne imię. Nie należy nazywać zwierząt imionami z Pisma ŚwiętegoPilatus (...) imionami z Pisma Świętego	Możeż to być? wygląda na lat nie spełna dwadzieścia!	Muszę mieć na przednim maszcie w mig roztoczony kliwer jeżeli nie możecie zrobić tego stojąc, musicie to zrobić leżąc. Oto wszystko. Zaczynać!	Nie, panie.	Przecie bez palta nie przyszedłem.	Więc jedziesz? Nie zmieniłeś zamiaru?	A pani mi pomoże się zasłużyć?	Bo lękała się tem skompromitować ciebie.	Melduję posłusznie że jestem pucybutem pana feldkurata.	Przepraszam, ale nie rozumiem. Bo żeby panu dom sprzedawali, a Łęcki chciał jego kupić, wtedy pan miałby interes podbijać cenę. Ale jak pan kupuje, to pan ma interes zniżyć wartość...	Wystarczy mi, jeżeli ukaże się choć cokolwiek	Rzeczywiście uważajmy, żeby do niego nie wpaść.	Mości wojewodo, już mi teraz co złego zwiastujcie: starzy ludzie powiadają: „Siejba ze śmiechem, żniwo z płaczem”. Niechże się aby krzynę posmucę.	Jezu Maryja! Józefie święty! A toć to akurat przysłowie pana oćca, pana miecznika. A toć to wacpani chyba nasza Krysia, bo nie ma na świecie drugiego człeka z tym proverbiumproverbium (łac.)	„Kręć, kręć, przeklęta intrygantko” „Spróbujcie tylko mieć jaki proces, nigdy wasza sprawa nie będzie dobra”.	Widzi pani, powinniśmy żyć z naszym bólem; jedynie religia daje nam prawdziwą pociechę. Czy pozwoli mi pani wrócić tutaj, aby mówić do pani głosem człowieka, który umie współczuć z wszelką niedolą i który, sądzę, nie ma w sobie nic przerażającego?	...byłem zmuszony wyprawić ich z powrotem do pracowni. Ich wpływ moralny był wprost nie do opisania	Jak pan będziesz mi przechodził przed nosem na scenie, to, jak Boga kocham, kopnę!...	Bardzo bardzo, bo pan aż dziewięć minut dał na siebie czekać.	Będziemy mieć oczy szeroko otwarte i palec na spuście. W drogę, kamracie!	Na drugi rok po was	Od czasu kiedyście, panie, ruszali na Almirodów.	O najgorsze były zawsze wspomnienia tych pierwszych czasów. Potem gdy przychodziła gorączka, to mnie w niej zawsze prześladowało wspomnienie jednej z tych... wie pani!... Kobieta ”upadła”Żeby pani wiedziała, jakie te kobiety są straszne!	A choćby z panem Już ja tam w swoim czasie próbowałem i nic. A teraz, jak ma męża...	Ba ten akt kryje w sobie znamiona podstępu; tu jest punkt do procesu...	Byłoby dobrze mieć takiego sojusznika. Ale czy to można wierzyć? Mężczyźnie?	W ogóle ci wszyscy proboszczowie tutaj w Falsterze warci są tego samego! No tak, jest oczywiście proboszcz Magnussen w Tostrup.	Tak jest, mości królu.	Ach, to ty, huncwocie! Co tu robisz?	To świństwo. Zdradziłeś mnie? Czemu jesteś taki dziwny?	Coś podobnego! Opowiedzże mi to wszystko, panie Bertuccio, bo to rzeczywiście zaczyna mnie interesować.	Co będzie z biedną panną Sandal?	Cóż żal nada, żal mi was wszystkich a pójdę dla tego.	A przecież uważamy ją już za naszą	Co matka donosi?	Co powiedziałaś Grzesikiewiczowi?	Ja wszystko wytłumaczę	Nadzwyczajnie! Okazuje mi wielką życzliwość.	Ogrodziliśmy ulicę drutem kolczastym Sąsiednie domy trzeba było ewakuować. Same ciężkie objawy religiomanii. W tej chwili jest tam komisja ministerstwa zdrowia i ministerstwa oświaty.	Więc jeszcze jedno pytanie: czyś został już chrześcijaninem?	A kanał?... Czy mam zaraz traktat podpisać?	A skądże wiesz o tym?	Brawo! Doskonale! Pouprzątać, chłopcy, z pokoju rzeczy zbyteczne, żebyśmy mieli sporo miejsca! Hej-ho, Dick! Hej-ho, Ebenezer!	Chłopcze czy tu mieszka niejaki pan Bondy?	Czego, panno Lusiu?...	Czy potrafiłby pan obliczyć przekrój kuli ziemskiej?	Czyją?	Daruje pani!	Doprawdy? Nawet muszę?	Jeżeli wolno...	Jutro, właśnie przyszedłem pożegnać pana.	Ka! ka! ka! Aš neturiu nė saito, nė brankto. Aš nepripažįstu nė tikybos, nė tautos. Aš esmi žmogus ir daugiau nieko. Ot, jūs intrigavojate vieni prieš kitus, kaip lenkstudentis prieš litvomanus.	Każ szoferowi zajechać bliżej. Tu, tu! Za rogiem straszny młyn i szarpanina.	Nic, jasny panie, zapewniam.	O mój drogi ojcze, rzekł Jan całując go w rękę	Owszem!	Pamiętam.	Panowie wyjeżdżam. Mój paszport, który zostanie poświadczony w każdym mieście, przez które przejadę, da wam możność sprawdzenia marszruty podróży.	Przez mur przełaziłeś?	Trzydzieści cztery lata.	Więc Judy musi oświetlać. Greto!	Więc jedziesz jutro?	Z Sułkowskim...	Z domu	Za Zygmunta!
Może nie uwierzysz, skrzydlaty doktorze?... Stary Swidwa umarł z tęsknoty do mnie, a przed śmiercią kazał mi powiedzieć, że się zobaczymy kiedyś, może na Księżycu. O, dobrodzieju, musi tu być gdzieś i stary Swidwa w pełni Księżyca. Nie wiem, czy to było we śnie czy na jawie, czy też w stanie snojawy, widywałem nieraz starego Swidwę z Ignasiem i z Edwigerem, tego mi nie wygadasz z myśli.	Jak to! Zgodziliśmy się przecie wczoraj: daję trzysta franków; zdaje mi się, że to dużo, może za dużo.	Jeżeli dbasz o życie staraj się, abym nigdy nie usłyszał, że młody książę dostał się do twego domu. Nie mogę nic zrobić jemu, do kroćset! Ale nie każ mi pamiętać o tym, że mogę wszystko zrobić tobie!	No, pięknieś to powiedział Lecz ośmielę się zapytać, cóż tu porabia ów uczciwy człowiek tak daleko od swej krainy? I czemuż to wybiera się szukać brata Ardshielowego? Muszę aści powiedzieć, że ja tu mam władzę. Jestem namiestnikiem królewskim ponad kilkoma tutejszymi kraikami i mam w odwodzie dwanaście zastępów żołnierzy.	Prawie zawsze. Czasem wywozili mnie do różnych miejscowości nad morze, ale nie chcę tam jeździć, bo na mnie wszyscy patrzą. Zwykle nosiłem taki żelazny przyrząd, żebym się prosto trzymał, ale przyjechał do mnie pewien wielki doktor z Londynu i powiedział, że to nie ma sensu. Kazał mi zdjąć ten przyrząd i dużo przebywać na świeżym powietrzu. Nie znoszę świeżego powietrza i nie pragnę wcale wychodzić na dwór.	Przeszkadzam ci? Jak ty już dawno nie grałeś!... od czasu tych tam duetów z z z... panną podsędkówną... Dziwię się tylko, żeś na pierwszy raz wybrał tę właśnie barkarolę... Czybyś znowu przypomniał sobie?...	Właśnie przez to, że świat chce jeść, to ład się sam przez się zaprowadzi, byle raz wszystko obalić do gruntu.	Nie Ale widzę, jak człowiek, którego kochałam, staje się mordercą mojego syna.	Daj spokój, bo się zaś zgniewam. Nie będę twego towaru brał, póki nie wiem, czy dobry.	Zmianą usposobienia, widocznym przygnębieniem i niepokojem. Zmieniłeś się zupełnie we wszystkim, zmieniłeś treść swego życia i cel jego. Gdybyś dawniej nie dał mi słowa, powiedz szczerze: czy teraz zechciałbyś mnie pojąć za żonę? Z pewnością nie!	Nie bój się, równo z dniem nie przykusztyka, kościół musi pierwej obrządzić.	Wszystko pokażę waszej dostojności i opowiem Ale trzeba nam wydostać się w miejsce, gdzie nie ma tej wrzawy...	Ale przynajmniej dostaną nam się okrawki.	Denerwujesz się i mnie obrażasz niepotrzebnie.	Jędruś jest... Jędruś, żeby chciał, to mógłby się ożenić nie z taką, jak Orłowska. Młody jest przecie, wykształcony, bogaty.	Tak właśnie a i to, że w byle czym wygląda lepiej niż każda inna. We wszystkim jej do twarzy, a i to prawda, że jest nieco, jak mówią, krnąbrna. Co do mnie, nie wiem właściwie, jak to inaczej nazwać, mówię po swojemu: uparta. Jak raz coś postanowi, to musi na swoim postawić. Oto wszystko, co jej zarzucić można, prawda, Minnie?	Dla siebie najgorsza O swoją przyszłość cale nie dba. Za królewnę życie gotowa dać, ale się rwie nie do swoich rzeczy, nawet pani nasza pohamować jej nie może.	Nikt nie wie, że tu jesteś.	Widzę białą iskierkę, która zdaje się poruszać jak pszczoła nad kwiatem...	Zawsze zostanę taki sam, słaby jestem jak dziecko; przy tym ten kawaler nie wiem kogo by nie przywiódł do złamania przysięgi. No dobrze, zadzwoń pan, zobaczę czy Fourgeot jest w domu... Ale nie, nie dzwoń, Fourgeot zaprowadziłby was do Mervala.	Żadne nastraszanie Zabiłbym jego i każdego innego, kto odważyłby się mnie zdradzić. I każdego innego	Którzy symulują, że w Pana Jezusa wierzą, chcąc bezecność swą pokryć, a w rzeczy, jakem to już powiadał, do miesiąca jako psi wyją i na tym cała ich wiara polega.	A dlaczego oni wszyscy nazywają się po prostu Dalczami, a ten jest Wyzbor-Dalcz?	Nie masz większego zmartwienia, Nineczko? Rzecz załatwiona i koniec. Co cię to teraz obchodzi?	Trzeci dzień słonieją, juści, że nie zawadzi, zaraz tam pójdę.	Czemu się tak wpatrujesz we mnie? Cóż ty sobie myślisz?...	Tak, przyznaję sukcesy, ale proszę nie zapominać, że jedno niepowodzenie niweczy dużo pomyślnych przedsięwzięć.	Ponieważ piąta nie żyje, jak mi wiadomo... Był nią ojciec Edmunda.	Dam do zrozumienia w sposób jak najoględniejszy, że jest tu zbyteczny.	Nie durzdurzyć głowę (komuś) (daw.) burknął Litwin.	Nie nie ruszono niczego.	Nie.	Siennik pusty, chłopaka nie ma!	Pani tak się za nim ujmuje, jakby był narzeczony. A ty czego tak patrzysz?	Ja nie mogę nic wiedzieć.	Nie ma jej. Widzę cię znowu, a przy tobie ktoś, kto cię zdradzi. Twój druh nieszczery.	Czy to Oskar Husson był dziś rano u Simona?	Prawda jest waćpanu on życie zawdzięcza, nikt tego nie będzie negował.	Wiem coś o tym i nie przeszkadzam. Jutro przyjdę o południu do pałacu.	Tatulowe Żeby go choć pies nie zagryzł...	Czy myślisz, że grozi niebawem taki nawrót?	Rycerz ten był jednym z najlepszych błędnych rycerzów, jacy kiedykolwiek pod znakami świętej sprawy walczyli; jest to święty Jerzy, który był wielkim opiekunem i obrońcą honoru dam. Zobaczmy drugi, proszę bardzo.	Słuchaj no, Lizo, jeżeli ona umrze, to ja dobrze wiem, kto zostanie żoną młynarza.	Ten, co to uciekł do HamerykiHameryka (gw.)	A!... Więc to pan.	Ah! doktorze to jesteś pan chyba materyjalistą?	Cie! Jankiel też na Miemców, no!	No, to mi zreperuj młocarnię!	No... cztery ściany, to cztery ściany.	Opuszczamy szkołę na zawsze...	Prawie już zdrowa i dzisiaj po raz pierwszy wyjeżdżała na spacer.	Nadzwyczajnie! Cudowne dziecko, samo już dłubie w nosku i samo pakuje sobie nogę do buzi! Niech zdechnę, ale to przesada	Tak jest, panno w samej rzeczy pan Sancho został gubernatorem przez wzgląd na zasługi przesławnego rycerza Don Kichota.	Niech odda bór i ziemię, to zrobim zgodę.	No, prawda, to ten sam!... A sprzedajesz nam twój grunt z górą pod wiatrak?	Owszem, zupełnie serio mówię. To także jeden klejnot z drogocennego skarbca naszych przymiotów.	Tak. Zmieniłem to wszystko	Tak jest! Może masz słuszność! Ale czy wypada mi śpiewać własną dobroć?	Mężczyzny? Znam jednego, który z całym poświęceniem ofiarowałby nam swą  pomoc, ale ten właśnie, jak mówiłaś, pani, jest nieobecny.	W miarę jak tracę wszelki gust do wojny, zaczynam go nabierać do dyplomatyki.	Czy wolno odgadnąć powód?...	Przed kościołem ci oddam, ino przez wieś...	Wtedy jedną ręką będziemy jeść, a druga walczyć. Dla nas płaszczki, dla nich ołowiane kulki. Potem zobaczymy, kto co lepiej strawi.	Tak, tam, gdzie ja mieszkam.	Będzie dwie godziny.	Dziękuję panu ale ja chcę czegoś od pana Lucyana.	Zatem woda w tym jeziorze powinna być słodka?	Zrób w ten sposób: załam tak ręce i przejdź przez pokój chwiejnym krokiem, wołając przeraźliwie: „Rodrygu, ratuj mnie! ratuj mnie!”.	Ja wiem, ja słyszałam w Thumsee	Cóżeś ty zazdrosny? spytała.	Gdzie, panie?	Hawkins, jestem pełen dziwnej wiary w ciebie	Ja mam najdziksze tygrysy	Matka ich żyje?	Niech mnie pan puści.	Pani dobrodziejka jest cierpiąca?	Wie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an SieWie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an Sie (niem.)	Znowu z tym Austriakiem...	A kiedyż was spaliła?	A pani Gummidge?	A wiesz, jakeśjakeś (...) powiedział	Ależ przeklinałeś je, ojcze.	Bess!	Był sam?	Byłby już wyszedł ale dodałem jeden wiersz	Czemu?	Czyś pan rozpoczął dziś kampanię?	Cóż tam za truteń łazi po nocy i uczciwym ludziom spać przeszkadza!	Dwa	Ei, ne, Petruti, aš ne smerties ieškau, aš tik Onutę vadinu	Jakoże was zowią, bom niedobrze dosłyszał?	Kiedy?	Nastrój mój	Niemcy dobrzy rycerze!	Oo!...	Paradne!	Przeciw czemu?	Religia, Duch	Wiesz?... masz rację!...	Wsiadajmy, Ayrtonie.
Któż to może wiedzieć? Ludzie przychodzą, mieszkają jakiś czas, budują, gromadzą dostatki... i odchodzą. Taki już mają zwyczaj. Ale my pozostajemy. Borsuki były tu, jak słyszałem, na długo przed powstaniem miasta, teraz znowu są borsuki. Wytrwałe z nas stworzenia. Możemy się wyprowadzić na jakiś czas, ale czekamy, czekamy cierpliwie i znowu wracamy. I tak będzie zawsze.	Znacie czy nie a czuć ich trzeba będzie. Jeszcze my dziś do was ze słowem przychodzimy, może być rada, nie zwada... Nam kneź i wódz potrzebny, dla tegośmy waszych posadzili na grodzie i daliśmy im czasu wojny moc nad sobą. Chcieliśmy, aby kneź u nas silny był przeciw wrogów naszych i ziemi nam bronił. Ale nie na tośmy mu siłę dali, aby nam karki nią łamał. Wy, kneziu, o tym zapomnieliście, a chcecie nas zakuć w niewolę. Ano porzućcie to lepiej, a idźcie z nami na jedną rękęiść z kimś na jedną rękę	Co?! No patrzcie, więc ja miałbym nosić od jakichś pięciu czy sześciu miesięcy ziarnko śrutu w szczęce, nawet się tego nie zauważając? A gdzież by ono siedziało? Przyjrzyj no się dobrze, Nabie, a jeżeli znajdziesz bodaj jeden spróchniały ząb, to pozwolę ci wyrwać mi pół tuzina!	Wystarczyły mi te, które spadły mi na plecy Zobaczmy, czego mogą od nas chcieć te łotry. Słono mi zapłacą za te płaszczki.	Wczoraj byłem na balu u mojej kuzynki, wicehrabiny de Beauséant, która posiada dom wspaniały i przepyszne salony obite materią jedwabną. Bal był świetny i bawiłem się jak król...	Moja wola, ty się w to nie wtrącaj, ale ciebie mi żal, boś dzieciuch, a chociażeś frantfrant miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej., a potem do Łubniów.	Gdyby mademoiselle była katoliczką, znajdowałaby w tym prawdziwą pociechę, ale ponieważ jest innego wyznania, byłoby dobrze, aby się co dzień usuwała na chwilę rozmyślania i modlitwy, jak moja dobra pani, u której służyłam przed madame. Miała kapliczkę i w niej szukała osłody na wiele zmartwień.	O tak To jest prawdziwa miłość. Poznaję ją. Bo i sama wówczas tak myślałam. Właśnie ta wiara, że już się nigdy nikogo nie pokocha, jest sprawdzianem wielkości uczucia, jego szczerości i głębi. I oburzam się na tych, którzy nie umieją pojąć, że człowiek, który drugi raz pokochał, mógł i pierwszy raz kochać prawdziwie.	A więc znieważa pani samego Boga i będziesz ukarana! Pewnego dnia, leżąc na otomanie, nie mogąc znieść ani głosu, ani światła, skazana na to, aby żyć niby w grobie, będziesz cierpiała niesłychane męki. Kiedy będziesz szukała przyczyny tych powolnych i zasłużonych męczarni, przypomnij sobie wówczas nieszczęścia, które tak hojnie sypałaś po drodze! Posiawszy wszędzie klątwy, wracając, zbierzesz nienawiści! Jesteśmy własnymi sędziami, katami sprawiedliwości, która panuje na ziemi i kroczy ponad sprawiedliwością ludzi, poniżej sprawiedliwości Boga.	Ja to właśnie winnam dziękować pani za przyjemność, jaką mi to sprawi, że będę jéj użyteczną, przyczyniając się zarazem do wychowania, dzielnego może na przyszłość człowieka. Słyszałam, że syn pani ma wielkie zdolności.	No, taki to i dzieciuch co mu przezpieczniejprzezpiecznie (daw.) prawda! I słusznie się krzywdujeciekrzywdować się (daw.) dziś popr.: żyje., a ten stary, który ostał, ledwie także, jako słyszałam, wydarł się śmierci.	Amelka zaraz wróci, to pobiegnie za nas wszystkie	Do Gardinerów. Salusia opowiadała mi o weselu Belli Moffat: odbyło się bardzo wspaniale i pojechali na całą zimę do Paryża. Cóż to musi być za rozkosz!	Jak to zrzekasz się swojej części zysków?	To niemożliwe. Widziałem nieraz, jak na niego patrzyłaś.	To wiele znaczy... bardzo wiele! Raz nauczmy się szanować zyski groszowe...	Przybiegłam z Ekeby w cienkich trzewikach po śniegu, stoję tu już od godziny, zmarznę na śmierć! Czemuście odjechali?	Prawda jest, panie Michale że dokonaliśmy wielkich rzeczy w Warszawie, ale broń Boże dłuższego pobytu, tak, mówię ci, zniewieścielibyśmy jako ów sławny Kartagińczyk, którego słodkość aury w Kapuisławny Kartagińczyk, którego słodkość aury w Kapui... zdelibitowała osłabić, pozbawić sił.. A najgorsze ze wszystkiego białogłowy. One każdego do zguby doprowadzą, bo to sobie zauważ, że nie masz nic zdradliwszego nad niewiastę. Człowiek się starzeje, ale go jeszcze ciągną...	Co się stało? Stało się wielkie nieszczęście, bardzo wielkie nieszczęście	Nie jestem zdania pani Verdurin, mimo że we wszystkim jest dla mnie alfą i omegą. Tylko pani jedna, pani Odeto, umie dobierać taką gamę chryzantem czy chryzantemów, bo zdaje się, że się tak mówi teraz	A ja zawdy powiedam, że to stworzone dla was, panie oficyjerze, bo jako się widzi z moderunkumoderunek (daw.) także....	A to ziąb, jakby już na mróz szło	A, Czaruś mu na imię? Właśnie chciałem zapytać, bo to bez tego nieporęcznie.	Cóż się tatko tak ujmuje?...	Pamiętam! Wszak ty byłeś u nas w sali w moje urodziny!	Pogodziłbyś się pewnie z jego stratą.	Trzyma się?	Zostanę championem, pierwszym jeźdźcem na Królestwo Polskie! Zdobędę medal...	A co się stało z Gilbertem?	Dlaczego on się z panią nie ożenił?	Nie przy nas pisane...	Niesprawiedliwy jesteś! Nazwałem ją, jak na to zasługuje, bo takie właśnie imię powinno do niej przylgnąć!	Co się stało? Możecie chodzić? Co to znaczy?	Widzisz... on prawie wcale nie mówi! Leży tylko na wznak i patrzy prosto przed siebie. Nic więcej.	Nie, co jabym tu robił? nie mogę patrzeć na trupy, które znałem i kochałem. Żegnam panią.	Dobrze, powiem to bratu On nawet pisał mi już coś o tem, ale co, to dobrze nie pamiętam, bo mnie to mało obchodziło.	Istotnie, zdaje mi się, że nie po raz pierwszy mam szczęście pana oglądać.	Ależ, Pencroffie nie udawaj takiego bezwzględnego człowieka. Gdyby jeden z tych nieszczęśników stał tu przed tobą, w zasięgu strzelby, na pewno nie strzeliłbyś do niego...	Baron chyba jest dziś mocno zasępiony Czyżby przypadkiem chciano go posadzić na stołku ministra?	No... cóż się tu działo dzisiaj? Wesoło spędziliście dzień?	Panie Nikodemie, doprawdy nie rozumiem, co to wszystko znaczy?	Chcę od pana te dzieci kupić.	Skąd pewność, że to nie kropla wody, która skapnęła z sufitu?	Ba, skoro to było u Gilberta, to jest prawdopodobnie jeden z waszych przodków	Nie, to nic!... ale takie towarzystwo, tacy artyści, takie sztuki pozbawią panią wszystkiego... A jeśli takie piekło zniesiesz bez szczerby, to będziesz wielką artystką!	Pamiętaj, że do stanu księżego zostałem zmuszony przez rodzinę i nie żałuję tego. Cześć za to mojej nieboszczce matce A teraz dosyć! Mówisz, że jesteś samotna, ja nie będę dla przekonania ciebie o słuszności moich metod odsamotnienia używał słów niegodnych twego rozumu, łagodnych powiedzeń o miłości i poświęceniu...	Proszę tedy pozdrowić Göstę Berlinga i zapewnić go, że ani mnie, ani innego biskupa już u siebie nie zobaczy.	Dyć to ja, Agata!	To dziwne.	To idźcie po klucz.	To ja, Pawle...	To obciążacie szpital.	To prawda Każdy, jak może, korzysta.	Proszę cię, odejdź... Kiedyś chora, to idź do domu.	Przepraszam was, panie ale jakżeż u  diabła, żebym tak jak w dym zaraz trafił do mieszkania naszej pani, kiedym je raz w życiu tylko widział i kiedy tak ciemno, że choć w papę daj i kiedy sami nie możecie znaleźć go, coście musieli tam być ze sto tysięcy razy?	Owszem! Gdy zobaczysz, jak tańczą słonie, przyjdź prędko do mnie, a dam ci pozwolenie spacerowania po wszystkich keddach w górach Garo.	Cicho! dosyć! przerwało dziewczę, życzysz mi dobrze a radzisz? Cóż? powiedz? klasztor? powrót do domu? Znajdź, ja nie widzę nic.	Cóż, nie lepiej mu?	Jeśli będzie szczęśliwa z panem nie będę jej żałował.	Nie biłem, ale jak stracę cierpliwość	Żyd nie jest rolnikiem i wreszcie on niechrzczony.	A ty byś, mamo, nie chciała odbywać dalekich podróży okrętem?	Jej? Z pewnością nie.	Keller wszystko płaci, ja grosza nie dałem.	Nie poszłaby za Pełskiego!	Nie!	Niech żyje! niech żyje!	Pani Rachelo, co ja mogę zrobić, kiedy te dziewki...	Ty myślisz, że ona o niczym nie wie?	Ależ ja ci zdejmę... Przecieżeś ty mój... cały mój... moja pieszczotka... mój koteczek...	Nic. Weź pan z biura jaki papier i przed naszym wagonem powiedz, że jest telegram do Wokulskiego.	Tak jest. Do księcia wojewody.	Tak. Wszyscy. Nita nawet odwoziła mamę do domu.	A więc przyprowadzisz go pan do mnie? Okażesz aż tyle dobroci, by mi go sam przedstawić?	Ale i kołacza musicie pokosztować.	Do której prawdopodobnie powrócili	Ja do Faryfara (z niem.) ksiądz SkargaSkarga Piotr (1536–1612)	Już tobie, moja córuchno, zakazane pustoty. Gołąbek cię odleciał, a czepiec pozostał.	Pan, mój mistrzu, jesteś arystokrata i indywidualista.	Panienka jest bardzo pewna siebie.	Tak jest...	Widzi mama, że pan major każe mi jechać do Warszawy	A jakież warunki pożyczki?	A w takim razie musiałby ten dokument napisać kilka lat temu.	Albo trzy tysiące	Ależ, jaśnie panie...	Czego chcesz?	Eee...	I mnie bardzo przykro, lecz przybyłem później, a pierwszy tam stanę.	Jaka „Ona”?	Mów dalej!	Pani taka zmieniona... ja podam szklankę wody...	Phi, dobra	Przepraszam cię...	Sami jesteście?	Skrzydła ma i kulasy spętane, a ślepie zalałem jej smołą.	Tak i mów!	Teatr, Obyczaje, Interes zawołał tajemniczo.	W takim razie słuchamy warunków...	Więc tambowskim.
Żyłem tak blisko trzy lata Policzmy! Trzy su chleb, dwa su mleko, trzy su wędlina, oto co broniło mi umrzeć z głodu i utrzymywało mój umysł w osobliwej jasności. Stwierdziłem, wiesz, cudowny wpływ diety na wyobraźnię. Mieszkanie kosztowało mnie trzy su dziennie, zużywałem co noc za trzy su oliwy, sam sprzątałem pokój, nosiłem flanelowe koszule, aby wydawać jedynie dwa su dziennie na pranie. Paliłem na kominku torfem, którego koszt rozłożony na cały rok nie wynosił więcej niż dwa su dziennie. Miałem zapas ubrania, bielizny, trzewików na trzy lata; postanowiłem ubierać się, jedynie idąc na niektóre wykłady i do biblioteki. Te wydatki czyniły łącznie dopiero osiemnaście su, pozostawało mi dwa su na nieprzewidziane okoliczności. Przypominam sobie, iż przez ten długi okres pracy nie przebywałem nigdy mostu des Arts ani nie kupiłem wody; chodziłem po nią co rano do studni na placu Saint-Michel na rogu ulicy des Grès. Och! Znosiłem hardo moje ubóstwo. Człowiek, który przeczuwa piękną przyszłość, kroczy przez swoje życie nędzy jak niewinny prowadzony na szafot, nie wstydzi się. Nie chciałem przewidywać choroby. Jak Akwilina myślałem o szpitalu bez lęku. Nie wątpiłem ani chwili o wytrzymałości mego zdrowia. Zresztą biedakowi nie wolno się kłaść aż po to, aby umrzeć. Ostrzygłem włosy aż do chwili, w której anioł miłości lub dobroci... Ale nie chcę uprzedzać wypadków, do których zmierzam. Dowiedz się jedynie, drogi przyjacielu, że w braku kochanki żyłem z wielką myślą, z marzeniem, z kłamstwem, w które wszyscy zaczynamy wierzyć mniej albo więcej. Dziś śmieję się z siebie, z owego mnie, może świętego i wzniosłego, który już nie istnieje. Społeczeństwo, świat, nasze zwyczaje, obyczaje, widziane z bliska, odsłoniły mi niebezpieczeństwo mojej niewinnej wiary oraz zbyteczność mojej żarliwej pracy. Te zapasy niepotrzebne są ludziom ambitnym. Lekki powinien być tobołek tego, kto biegnie za fortuną! Błędem ludzi wyższych jest, że trawią młode lata na tym, aby stać się godnymi jej łaski. Podczas gdy biedacy gromadzą i swoją siłę, i wiedzę, aby dźwigać bez wysiłku brzemię potęgi, która uchodzi przed nimi, intryganci, bogaci w słowa, a wyzuci z myśli, krzątają się, biorą na lep głupców, wciskają się w zaufanie dudków. Jedni uczą się, drudzy idą naprzód; jedni są skromni, drudzy są śmiali. Człowiek genialny tai swą dumę, człowiek sprytny wystawia na pokaz swoją: siłą rzeczy musi dojść do celu. Ludzie będący przy władzy tak bardzo potrzebują wierzyć w wartości już gotowe, w czelne talenty, że dzieciństwem jest, aby prawdziwy uczony spodziewał się ludzkich nagród. Nie chcę zaiste parafrazować komunałów cnoty, owej pieśni nad pieśniami wiecznie śpiewanej przez zapoznanych geniuszów: chcę wywieść logiczną przyczynę częstych sukcesów odnoszonych przez ludzi miernych. Niestety! Nauka jest tak macierzyńsko dobra, że może zbrodnią jest żądać od niej innej nagrody niż czyste i słodkie radości, jakimi karmi swoje dzieci. Przypominam sobie, jak czasem wesoło maczałem chleb w mleku, siedząc koło okna dla odetchnięcia powietrzem, pozwalając szybować oczom nad krajobrazem dachów brązowych, szarych, czerwonych, z łupku, z dachówki, porosłych żółtym lub zielonym mchem. Jeżeli w początkach widok ten zdawał mi się jednostajny, niebawem odkryłem w nim osobliwe piękności. Wieczorem jasne smugi strzelające z niedomkniętych okiennic łagodziły i ożywiały czarne głębie tej oryginalnej krainy. To znów blade światła rzucały z dołu, poprzez mgłę żółte odblaski i znaczyły słabym zarysem giętą linię tych stłoczonych dachów, ocean nieruchomych fal. Niekiedy wreszcie rzadkie postacie ukazywały się w tej martwej pustyni; wśród kwiatów jakiegoś wiszącego ogrodu, dostrzegałem ostry i kościsty profil jakiejś staruszki podlewającej nasturcje lub w ramie zbutwiałej okiennicy jakąś młodą dziewczynę, która myśląc, że jest sama, rozbierała się do snu: widać było jedynie piękne czoło i długie włosy podniesione w górę ładnym, białym ramieniem. Podziwiałem na rynnach jakąś nikłą roślinność, biedne trawki rychło unoszone burzą. Studiowałem mchy, ich kolory ożywione deszczem, które pod działaniem słońca zmieniały się w suchy i brunatny aksamit o kapryśnych połyskach. Wreszcie poetyczne i ulotne zjawiska światła, melancholie mgieł, nagłe iskrzenie się słońca, czarodziejskie milczenia nocy, tajemnice brzasku, dymy z każdego komina, wszystkie przypadki tej osobliwej natury, skoro się z nimi zżyłem, bawiły mnie. Kochałem moje więzienie, było ono dobrowolne. Te prerie Paryża, utworzone przez dachy płaskie jak równina, ale pokrywające zaludnione otchłanie, przemawiały mi do duszy i harmonizowały z moimi myślami. Nużącym jest odnajdywać nagle świat, wówczas gdy zstępujemy z niebiańskich wyżyn, w które nas wzbiły naukowe medytacje; toteż zrozumiałem wówczas doskonale nagość klasztorów. Kiedy już zupełnie zdecydowałem się na mój nowy plan życia, zacząłem szukać mieszkania w najbardziej odludnych dzielnicach Paryża. Jednego wieczora, wracając z Estrapade, szedłem ulicą des Cordiers do domu. Na rogu ulicy de Cluny ujrzałem dziewczynkę lat około czternastu, która grała w wolanta z koleżanką, bawiąc sąsiadów śmiechem swoim i figlami. Było ładnie, wieczór był ciepły, było to we wrześniu. Przed każdą bramą siedziały kobiety i rozmawiały, jak gdzieś w świąteczny dzień na prowincji. Najpierw przyjrzałem się młodej dziewczynie, której fizjonomia miała cudowny wyraz, a poza prosiła się o pędzel malarza. Była to czarująca scena. Zastanawiałem się nad źródłem tej sielanki w środku Paryża: zauważyłem, że uliczka kończy się ślepo i że ruch musi tam być bardzo słaby. Przypominając sobie pobyt Jana Jakuba Rousseau w tej stronie, odszukałem hotel Saint-Quentin; opuszczenie, w jakim się znajdował, obudziło we mnie nadzieję, że znajdę tam niedrogie leże; zapuściłem się do środka. Wchodząc do sali na parterze, ujrzałem klasyczne lichtarze mosiężne opatrzone świecami, każdy nad swoim kluczem. Uderzyła mnie czystość tej sali, zazwyczaj w innych hotelach utrzymanej dość licho. Ta była wypieszczona niby rodzajowy obrazek: biało nakryte łóżko, sprzęty, meble. Gospodyni hoteliku, kobieta lat około czterdziestu, o rysach zdradzających długie nieszczęścia, z oczyma jakby przyćmionymi od płaczu, wstała, podeszła; wymieniłem nieśmiało moją cenę. Nie zdradzając zdziwienia, wyszukała klucz i zaprowadziła mnie na poddasze, gdzie mi pokazała pokój z widokiem na dachy, na dziedzińce sąsiednich domów, z których okien wystawały długie żerdzie obwieszone bielizną. Nic okropniejszego niż to poddasze o żółtych i brudnych ścianach, cuchnące nędzą, jakby stworzone na przytułek dla uczonego. Dach był skośny; przez nieszczelne dachówki widać było niebo. Było tam miejsce na łóżko, stół, kilka krzeseł, w kącie zaś utworzonym przez dach mogłem pomieścić mój klawikord. Nie mając na to, aby umeblować tę klatkę godną weneckich Piombi, biedna kobieta nie mogła jej wynająć. Ponieważ ocaliłem z licytacji sprzęty, które mi były poniekąd osobiste, ugodziłem się rychło z gospodynią i wprowadziłem się zaraz nazajutrz. Żyłem w tym napowietrznym grobowcu blisko trzy lata, pracując dzień i noc bez przerwy, z taką rozkoszą, że nauka zdawała mi się najpiękniejszym tematem, najszczęśliwszym rozwiązaniem ludzkiego życia. Spokój i cisza, jakich potrzebuje uczony, mają w sobie coś lubego, upajającego jak miłość. Praca myśli, łowienie idei, spokojna kontemplacja naukowa dostarczają nam niewymownych rozkoszy, niedających się opisać jak wszystko, co ma związek z inteligencją, której objawy umykają się naszym zmysłom. Toteż zawsze jesteśmy zmuszeni tłumaczyć tajemnice ducha za pomocą porównań materialnych. Rozkosz pływania w czystej wodzie jeziora, w otoczeniu skał, lasów i kwiatów, samemu, wśród pieszczoty ciepłego wietrzyku dałaby nieświadomym bardzo słaby obraz szczęścia, któregom doświadczał, kiedy dusza moja kąpała się w blaskach jakiegoś dziwnego światła, kiedy szukałem straszliwych i mętnych głosów natchnienia, kiedy z nieznanego źródła obrazy spływały w mój drgający mózg. Widzieć myśl, która wschodzi na polu ludzkich abstrakcji niby poranne słońce i wznosi się jak ono; która, aby rzec lepiej, rośnie jak dziecko, dojrzewa, mężnieje z wolna, jest to radość wyższa nad inne radości ziemskie lub raczej jest to boska rozkosz. Praca myśli obleka jakimś czarodziejstwem wszystko, co nas otacza. Liche biureczko, obite brązową skórą, na którym pisałem, mój klawikord, łóżko, fotel, dziwaczny deseń obicia, sprzęty, wszystkie te rzeczy jak gdyby ożywiły się i stały się dla mnie pokornymi przyjaciółmi, milczącymi wspólnikami mojej przyszłości. Ileż razy, patrząc na nie, użyczałem im mojej duszy! Często pozwalając błądzić oczom po jakimś odkruszonym gzymsie, znajdywałem nowe kombinacje, wyraźne potwierdzenie mego systemu lub też szczęśliwe słowa dla oddania myśli prawie niepodobnych do wyrażenia. Siłą oglądania przedmiotów, które mnie otaczały, odnajdywałem w każdym z nich fizjonomię, charakter; często mówiły do mnie. Kiedy ponad dachy zachodzące słońce rzucało przez moje wąskie okienko jakiś ulotny blask, one barwiły się, bladły, lśniły się, zasmucały lub rozweselały, zdumiewając mnie wciąż nową postacią. Te drobne wydarzenia samotnego życia, niedostrzegalne dla ludzi pochłoniętych światem, są pociechą więźniów. Czyż nie byłem więźniem myśli, jeńcem systemu, ale krzepionym nadzieją chlubnej przyszłości! Za każdą pokonaną trudnością całowałem miękkie dłonie kobiety o pięknych oczach, wykwintnej i bogatej, która miała kiedyś pieścić moje włosy, mówiąc mi z rozczuleniem:	Na koniku jedzie, tup, tup, tup, cały w żelaznym odzieniu... za nim wojsko... białe skrzydła furczą od wiatru, szumią, szumią, tatuś ino wąsy kręci... matusia z okna patrzy... tatuś się śmieje do matusi...	O nie, papusiu Nie widzi ojciec jednej rzeczy: zasadniczego braku wielkiego stylu naszych kompatriotów i tak zwanych ludzi przodujących. Myślę zarówno o ryzykownych koncepcjach politycznych, jak i o odwadze i zdolności do poświęceń. Niewola, romantyzm i polityczne tradycje doprowadziły wszystkie dodatnie jednostki do stanu potencjalnego. Przedstawiciele kinetyzmu to tyłkująca banda bez wielkich ambicji albo też tak zwani ludzie dobrzy, w rodzaju naszego wujcia Bazyla na przykład. Ich czas minął byli nimi w wieku XVIII. Dzisiejszy dobroczyńca ludzkości może być pierwszoklaśnym demonem znał się na ekonomii nie przeczę możemy „wykinut’ takuju sztuku, czto nie raschliebat’ jej wsiej Jewropie”. Kocmołuchowioz jest obecnie najbardziej tajemniczym człowiekiem na obu półkulach, wziąwszy również pod uwagę skomunizowaną Afrykę i już przewalające się w tę stronę państwa Ameryki Północnej. My w M. S. Z. prowadzimy politykę trochę samodzielniej niż wy, wewnętrznicy	Wy końskie łby wy się na tym nie znacie, ale ja stary, ja się znam. Pójdziem do Raszkowa, tam zataimy się w odojach i będziemy czekać. Przyjdzie orda do brodu, to naprzód przeprawią się małe zagony, jako to u nich zwyczaj, że czambuł stoi i czeka, aż mu owi dadzą znać, czy przezpiecznieprzezpiecznie (daw.)	Ależ nie, mamy masę czasu. Jest dopiero za dziesięć ósma, nie potrzeba dziesięciu minut na to, aby zajechać do parku Monceau. A przy tym, co chcesz, choćby miało być wpół do dziewiątej, poczekają; nie możesz przecie jechać w czerwonej sukni i w czarnych pantofelkach. Zresztą nie będziemy ostatni, nie bój się, mają być Sassenage’owie, wiesz, że nigdy nie zjawiają się przed trzema kwadransami na dziewiątą.	Czcza grzeczność, za którą dziękuję Ludzie się niemi częstują, jak dzieci cukierkami, ale to nie karmi. Ale otóż słyszę że się babunia budzi, pobiegnę do niej, uprzedzę o gościu, pójdziemy do niej. Ty Marjo baw pana Darskiego.	Nie Przychodzimy dla spraw poważniejszych niż proste słowa pociechy. Wiemy wszystko, wracamy z ulicy Vendôme. Znasz moje zapatrywania, Lucjanie. W każdej innej okoliczności cieszyłbym się widząc, iż podzielasz moje przekonania polityczne; ale w sytuacji, w jakiej się postawiłeś, pisując w liberalnych dziennikach, nie mógłbyś przejść do naszych szeregów bez splamienia na zawsze swego charakteru i skalania egzystencji. Przychodzimy cię zaklinać w imię naszej przyjaźni, mimo iż się rozluźnia, abyś się nie plamił w ten sposób. Atakowałeś romantyków, prawicę i rząd; nie możesz obecnie bronić rządu, prawicy i romantyków.	A mnie się podobało to, co on mówił, a najbardziej zdanie: „Stosunki między ludźmi komplikują się szybciej niż nauka o tych stosunkach”.	Ale mimo to muszę pani tę suknię zwrócić, jako zupełnie dla mnie nieużyteczną! Szkoda wielka, że pani nie zastosowała się do mego listu, w którym cofałam obstalunek, zrobiony o dzień wcześniej... oszczędziłoby to nam obydwóm przykrości.	Ja zamożnym nie jestem, bojąc się mego Bolka, ludzi muszę trzymać dużo	Pewnie ojciec i tak się nie zgodzi!	Próżno bym się na moje prawa szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości, a mnie wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu siedzieć; wolę nawet tam niż tu!	Zachciało się waszej partii bojówki, to niech sobie sama robi bomby...	Zanosi się u was na coś!	Zdaje się! Jadzia zażądała księgi i wzięła klucze. Nazajutrz przy sobie kazała odmierzyć zboże i znalazła wedle rachunków dużą superatęsuperata	Odjechał w swoim czasie do miasta, do szkół... Chłopak zdolny i z sercem dobrem, ale... rozwijać się w nim zaczęła od niedawna niezmierna skłonność do elegancyi, komfortu, wszelkiego rodzaju popisywania się z swoją osobą...	Wobec tego odwołuję się do Sary. Przyznaję, żem cię nie rozpieszczała ale wiesz przecie, że tatuś był zadowolony z twych postępów w nauce. Poza tym... poza tym... ja zawsze cię bardzo lubiłam.	A po co? Zamknąć celę, jak się zamykało, gdy żył i tyle!	Ach! Co się to u nas porobiło!	Idź pan do nieba z tą swoją średnią prawdą. Jest się bydlęciem zupełnym albo człowiekiem; przejść nie ma w naturze, chyba we łbach zidiociałych ideologów.	Odpowiadam, że mi bardzo przykro sprzeciwiać się panu, lecz przyrzekłem powiedzieć, więc powiem.	Panna Koralia opuściła apartament i przeniosła się do domu, którego adres wypisano tutaj.	Wżdy nie moja wina, że król nawet tego nie wie, co się pod jego oknami dzieje.	Ja cię nie po strzępy posłałem ja chcę ich widzieć żywych!	A od kogo to kupione?	Bo też mogłaby mama ubierać się inaczej. Co mama kładzie na siebie! fi! Zapaska, beżowa suknia, watowany, barchanowy kaftanik, chustka za pół rubla na głowie, fi!.. mogłaby mama w tym kostjumie stać za szynkwasem. Co? i ciżemki na nogach za dziesięć złotych! hi! hi! hi! paradne, jak dzieci kocham. Moja gospodyni... ależ mamę czuć oborą i chlewami, to już chamstwo!..	Teraz pobrali ich do miasteczka, a ta nieszczęśliwa Pawłowa wdowa (coto JWPani dawała jej maść do nogi) i córka Bartosza Julusia, same jedne i bez kawałka chleba zostały.	Odszukiwanie każdej rzeki w Pendżabie niełatwym jest przedsięwzięciem Mnie wystarczy strumień, który zostawia mulny osad na mych gruntach, i dziękuję za to Bhumii, bóstwu pieleszy domowych.	Takie i nasze było zdanie; a ponieważ w domu naszym panuje porządek i rachunki zamykamy co tydzień, przedstawiliśmy mu spis wydatków, lecz na złą chwilę trafiliśmy widocznie, gdyż za pierwszem słowem odesłał nas do wszystkich djabłów; co prawda, grał dnia poprzedniego.	Dzień dobry, Dziadku! Przyprowadzam do was córkę Tobiasza i Adelajdy. Nie poznacie jej zapewne, gdyż miała zaledwie rok, gdyście ją widzieli po raz ostatni.	„Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem będą pocieszeni;	Cyt! tylko mnie słuchaj, a głowy nie masz czego łamać.	Czy pan myśli długo jeszcze mieszkać u mnie?	Ja buntownik? Jakże to? Co mnie mój hetman każe, to czynię.	Juści, że Żydy, a nie kto drugi, juści, że te zapowietrzone!	Książę wiesz, o czym mówię, skoro nie odpowiadasz na moje pytanie Mimo to... nie cofnę obietnicy... Będziesz, książę, miał sto talentów.	Maciuś czy król Maciuś, wszystko jedno: niech gada, czego chce.	Myślisz, że ci ubliża to, co mówi taki Raczek!	Nie pomyślisz o mnie nic złego, o cokolwiek bądź będę cię prosiła?	No, tam, nie szarp jej, Magda Nalej mleka i zwiń czysty gałganek, a Maciek niech ją karmi, kiedy tak chce.	Owszem. Po śmierci ś. p. mojego męża, to jedyna rozrywka jego biednej, samotnej wdowy... a może i pani zagrałaby z nami?	Patrzcie go jaki pewny siebie, choć jeszcze krzyża nie nosi! a cóż to będzie gdy was do zakonu przyjmiemy!!	Tak... dobrze Każcie samolot wtoczyć z powrotem do hangaru; pojadę później.	Ziemia taka kiepska, że choć płacz...	A ile kosztuje bilet?	A jeśli u ciebie znajdą pieniądze gdy cię złapią?	A krewnych masz?	A przecie nie jesteś w domu już siedem lat...	A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś	A z czego to nabierze mocy? Nie doje, nie dośpi, a co rok rodzi.	Ale teraz jest pan szczęśliwy?	Ale zostań... rozkazuję ci...	Anglicy mają ryby morskie, które można jadać samym widelcem; nasze zaś ryby ościste może jedliby innym sposobem...	Ani wiesz, Krysiuniu, co cię czeka	Bo posiadaczem tego majątku byłby brat mój, gdyby żył...	Chcesz więc przeciw niemu pisać?	Co to można dzisiaj wiedzieć.	Ding-dong!	Dobrze byłoby, żeby to były pieniądze!	Dobrze będziem mieli wesołą niedzielę.	Dobrze już Teraz zobaczymy, o co zakład idzie. Panie Athosie, słuchamy!...	Dobrze, dobrze ale to sprawa kompanii Cooka, nie moja.	Dziękuję.	Figura?	Ja odchodzę, co prędzej...	Jestem chora...	Jestem w służbie najjaśniejszego króla szwedzkiego	Lubisz szczury?	Lubię, gdy mężczyzna pali, ale sama nie palę.	Lydia, dic per omnes...	Mój drogi, mówisz, jak uosobiona teologja. Więc twojem zdaniem?...	Na moją komendę... Teraz!	Na próżne gawędy z włóczęgami...	Na razie więcej myślę o Iwanówce	Nazwisko?	Nie mów pan głupich rzeczy, panie Palman	Nie wiem, panie	Nie, kochanko, życie moje jest zanadto ujęte w karby, ażebym znalazła w nim miejsce na przeczucia. Ale jest miejsce na tęsknotę...	Niech będzie.	No tak, ale pan dał na to pieniądze.	Oddaj klucz!	Odpędzono? Któż by to uczynił?	Ojej Noel umrze...	Pan Niepołomski ma własny majątek?	Pański zawód?	Powinieneś więc mieć trzos pełen forsy.	Prawda. Nic mu już nie grozi.	Raczej zapytać...	Samam strzygła, to juści, wiem!	Siódma buteleczka, panie radco. Służę piorunem.	Tak	Tak, ależ tak, jest.	Tak, nago.	To rozpaczliwe ale jest rada.	Uszczypnij go... ukłuj... nawet sparz...	Wyczytała to pani z mych oczu	Zadanie bardzo proste. Przyjechaliśmy wymierzyć łuk południka w Afryce Południowej.	Zdejmę teraz papiery, to zobaczycie masę maleńkich loczków	Zmęczyły pana te bąki?	Šiandien pana Ona Keidošiūtė tapo įrašyta į skaitlių litvomanų, apgarsinamą kas metą ant ambonos per kunigą prabaščių ir patvirtinamą per lenkstudentį ir davatkas.
Żem nie jest szelmą, to się także zaraz pokaże. AniołKreowałem się Millerowi posłem jeszcze i dlatego, by wam nowin udzielić, które są tak pomyślne, że chciałbym je wszystkie, mój dobry panie, jednym tchem wypowiedzieć... Dziękujcie Bogu i Najświętszej Jego Rodzicielce, że was obrała za narzędzia do odwrócenia serc ludzkich! Waszym to przykładem, waszą obroną kraj nauczony poczyna zrzucać z siebie jarzmo szwedzkie. Co tu gadać! Biją Szwedów w Wielkopolsce i na Mazurach, znoszą mniejsze oddziały, zalegają dragi i pasy. W kilku już miejscach srogiego dali im łupnia. Szlachta siada na koń, chłopi, mój dobry panie, w kupy się zbierają, a jak złapią jakiego Szweda, to pasy z niego drą. Wióry lecą, kłaki lecą! Ot, co jest! Ot, do czego przyszło! A kto to sprawił? Wy!	Niech pan wstąpi na herbatę, bo ciocia będzie się gniewać, że puściłam pana	Kiepskiego targu waćpan byś dokonał Mój zwierzchnik, trzeba wiedzieć waszeci, jest pozbawiony swych praw, jak wszyscy ludzie uczciwi w Szkocji. Jego dobra są w ręku człowieka zwanego królem Jerzym, a jego urzędnicy ciągną z nich zyski albo starają się je wyciągnąć. Ale powiem to na chwałę Szkocji, że biedni dzierżawcy myślą o swym panu znajdującym się na wygnaniu, a te pieniądze są częścią owej właśnie daniny, której poszukuje król Jerzy. Otóż aść mi się wydajesz człowiekiem znającym się na rzeczy: jeżeli więc oddasz te pieniądze w posiadanie rządowi, ileż z nich tobie się okroi?	Kleszcza gdy się wpił nie wyrwiesz... czas był dawno! rzekł stary. Uleczyć? jak ciebie leczyć? gorzkim lekiem!.. Patrz... tam, na stole to lekarstwo, którem ja się leczę od żywota	Ja się nie lękam niczego! tylko obawiam się gniewu do­zorcy min, gdyby mnie znalazł śpiącego, albo gdybym mu kazał długo stać u drzwi i klapy za zbliżeniem się jego nie otworzył.	Będę szczerym Gdyście uciekali z domu waszego na Palatynie, dziecię unosząc, z całych sił was ścigałem. Nie wiem, jakim cudem wy i ja przebiliśmy się przez ten tłum w bramie Kapeńskiej.	Gdybym wiedział, że to w Paryżu czeka na ciebie szczęście, nie proponowałbym ci wyjazdu.	Prawdziwy Anglik nigdy nie żartuje, gdy idzie o rzecz tak ważną jak zakład Przyjmuję zakład o dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów z każdym, kto chce, że odbędę podróż dookoła świata w osiemdziesięciu dniach, co czyni tysiąc dziewięćset dwadzieścia godzin, czyli piętnaście tysięcy dwieście minut. Czy zgadzacie się, panowie?	Sam „Ja (powiada) panu Wołodyjowskiemu ani konfederatom nie wróg, choć inaczej myślą. Później to się pokaże, a tymczasem niech się kupy, na miły Bóg, trzymają, bo ich wojewoda wileński jako raki ze saka wybierze.”	Zgadzam się z moim polskim kolegą. Może Nieznany jest ich wrogiem. Więc chcemy okazać im pomoc.	Doprawdy cię nie rozumiem. Masz do mnie pretensje o to, co wcale nie istnieje. A poza tym mogłabyś się zdobyć na tyle wyrozumiałości, by uznać, że każdemu wolno czasami nie mieć usposobienia do tańca.	Pamiętasz pani, jak zakończyła się ta okropna noc, kiedy o mało nie umarłaś w swoim łożu, w tym czerwonym pokoju, a ja czekałem, dysząc tak strasznie jak ty, na chwilę rozwiązania. Dziecko urodziło się; gdy mi je podano, było nieruchome, nie oddychało, nie płakało, myśleliśmy, że nie żyje.	Ci, co go bliżej znają, nie bardzo go chwalą bo się jeno w Niemcach i Francuzach kocha, co nie może inaczej być, gdyż się z Niemkini rodzi, elektorówny brandenburskiej, za którą ojciec jego nieboszczyk nie tylko że wiana żadnego nie wziął, ale jak to widać niebogata parafia., jeszcze dopłacić musiał. Ale Radziwiłłom chodzi o to, by w Rzeszy Niemieckiej, której są książętami, suffragiasuffragium (łac.)	Pewnie, iść na służbę do oprawców nie pamiętasz. Mały byłeś. Zapomniałeś. Jula też pewnie zapomniała. Krótką macie pamięć, szczenięta.	Nie unicestwiłem, zaledwie popsułem. Sprężynkę filutkę zdołałem zoczkować i z drucikami elektrycznych prądów nieco skombinować. Prawie, że nie byłem na miejscu zdarzenia.	Nie mam jeszcze żadnych danych. Wygląda to mi jednak na handel narkotykami, na przemyt czy coś w tym rodzaju. Osoby tak często zmieniające miejsce zamieszkania i nazwisko nie robią tego zazwyczaj w uczciwym celu.	Proszę, niech mi pani pozwoli skończyć Kiedy powziąłem myśl wywiezienia pani ze stron dla pani niebezpiecznych, byłem bogaty i liczyłem, że będę mógł część mojej fortuny oddać do pani dyspozycji. Dziś jestem zrujnowany.	Nie podoba ci się? Możesz się rozwieść.	A tak, jakaś figura! I zaczęła prowadzić dalej rozmowę z drugim swoim sąsiadem. Ale w tej samej chwili, Konrad, obchodzący stół dokoła i węgrzyn do kielichów nalewający, pochylił się nademną i zapytanie moje usłyszał.	Mam prawo mam prawo żądać wyjaśnień; czy ma pan coś do zarzucenia pani de Morcerf? Czy mój majątek jest niewystarczający? Czy może różnimy się zbytnio poglądami...	Nie dziwi mnie wobec tego, że przywiązujesz pan doń wielką wartość. Tem większą jest dla mnie zagadką prezent pański dla Miss Remsen.	Nie może być mowy o narzucaniu się, skoro pana proszę I cóż, przyjmujesz pan?	Prawda! Mnie powiada: nie chcesz za furę 40 groszy, to ją sobie zabierz.	Szczere jakoweś serce... i myślę, że prędko przyjdziemy do konfidencjikonfidencja (z łac.) odpowiedziała mu Oleńka.	Nie wiem gdzie są! Wziąłem ich ja z miłosierdzia, nie ja wydawać ich będę na stracenie... Życie mi weź...	Byłem się pożegnać z biskupem.	Co to szkodzi? Pan jest na drodze skarbów i pewnie dosięgnie, czego żąda. Czy pan kiedy w życiu odstąpił od swych pragnień? Chyba nigdy!	Czego się zaś domyślasz?	Czy to już koniecznie bitwa się zacznie?	Cóżeś się tak zapatrzył w jedno miejsce?	Gdybyś pan dobrodziej znalazł jaki wolny dzionek, a jako mój opiekun, przybył chociaż spojrzeć na tę wdowią mizerję, jakżebym mu wdzięczną była! A! panie...	Jak śmiesz drwić ze mnie?! Jak się nazywasz?	Na miłość boską, dosyć tego, kochany chłopcze!	Naściżenaści (daw.) nagroda, podarunek.. Rzekła tedy, że mię miłuje?	Niewiela dzisiaj gospodyń w polu ni na ogrodach.	Spóźniłem się dziś!	Są nawet tacy, którzy podjęli się ułatwić wojsku zajęcie świątyń	Zrobisz, jak zechcesz. Mnie i tak tu nic po nim. Wstyd nawet z takim głupstwem się wozić.	Dusza się moja wydziera do Tyńca, praojcowego dworzyszcza, do stolicy mej ziemi.	Nie, ja się w tych sprawach nie mylę nigdy.	Nie. Wybierałyśmy się z Tunią, ale ona nigdy nie ma czasu.	Ach, bo pan jest mężczyzną, silnym, zwartym w sobie charakterem. Pan nie zna osamotnienia, bo sobie sam jest całością. Nawet nie wiem, czy w ogóle zdolny pan jest do zrozumienia pustki osamotnienia istoty słabej jak ja.	Nie jesteś pan księdzem? Nie jesteś pan hrabią Monte Christo?... Boże! Jesteś tym ukrytym, nieubłaganym, śmiertelnym wrogiem! Musiałem ci wyrządzić w Marsylii jakąś krzywdę! Biada mi!	A nieprawda! Nie zapomnę, choćbym i dziesięć takich jak wasza Jagna obaczył.	Ach, nie jestem?	Co tam Żydzi...	Do piątej, proszę wielmożnego pana.	Dziękuję, dziękuję! Ale są lepsi od nas, a nawet już coś słyszałem o zamiarach Kesslera.	I cóż mnie obchodzą chłopcy Nie mogę inaczej wytrzymać.	Miłościwy panie, odparł Janik, nie stanie więzień i stróżów, jeśli zechcecie wszystkich imać co trzymają z wolą nieboszczyka pana, dla własnego dobra waszego...	Nawet serdelka nie żre.	Nic nie sądzę Po prostu przyjmuję to jako jedną z ewentualności.	Nie! Nie! Nie dzwoń. Obiecałem właśnie zjeść śniadanie z jednym z mych towarzyszy w hotelu Piazza w Covent Garden.	Nie, ani odrobiny!	Nie, przyjacielska herbata, pogawędka i kilka niespodzianek...	O, my by to zawsze robili, ale czy to pan dziedzic od nas przyjmie?	Stanko, Stanko... Jeszcze jedno takie słowo, a powiem dziadkowi. Znać, żeś dawno bicia nie brał.	Tak tylko... bo to ciekawe. Chętnie usłyszelibyśmy od pana coś więcej.	Uriaha Heep? Nie widziałem go. Czyżby był w Londynie?	A jak powinno było iść?	A... ja?	Albo...	Ależ naturalnie!	Co panu winien?	Czego waść życzysz?	Czekaj i to mogiła, którą pożegnać potrzeba:	Czy oglądałeś je własnymi oczyma, mój synu?	Czy to ty jesteś, Jacku?	Dla mnie ma to znaczenie.	Dokądże to?	Ee, pomieszanie z poplątaniem!	En avanten avant (fr.) ryknął bas w sali.	Gdzie ksiądz Kordecki?	Istotnie	Jak wielmożny pan rozkaże.	Jestem gotów, Carmaux. Dawaj!	Mówi prawdę...	Naprzykład? Musi mnie przebłagać publicznie!	Nic.	Niech pamięta.	Niech pan mówi wyraźniej.	Nieustaną	Ojciec	Owszem. Są sprawdziany: logika i matematyka.	Pamiętasz starego łacinnika?	Prawdu każe, a ty, Maksym, durny!	Przychodzę cię odwiedzić po czternastu miesiącach okrutnej rozłąki.	Skądże możesz wiedzieć?	Skądże znowu?	Spójrz sam.	Słuchaj no, mój drogi pan hrabia powie ci, jak powiadają Włosi:	Tak jest	Tak! Jezu! Uciekajmy!	Ten głos! Ten głos! Gdzież ja go słyszałem po raz pierwszy?...	To serdytyserdyty (ukr.)	Zapach czułeś pewnie?	Zdrajców karmimy! żmije karmimy, gotowe kąsać łono rodzicielki!	Ściśle i trafnie	Świńskie podogonia!	Żyd kupił?
Z rodziny mojej został tylko stary mój ojciec i ja... rzekł wahając się nieco Honory... Ze znacznych naszych majętności, niewiele też dotąd jest przy nas... mamy dwie wioski... Matka nie żyje od lat kilku, siostrę straciłem, a po niej sierotki nam tylko zostały... przy ojcu starym i już niezbyt silnym ja jeden jestem.. Dla tego na wiosnę się żenię.	Nie wiem, czy im wolno, jeno wiem, że je miewają. Prawda, że Krzyżak bez zgorszenia do pojedynczej walki stanąć nie może, gdyż przysięga, że tylko za wiarę będzie się wespół z drugimi potykał, ale tam prócz zakonników siła jest i świeckich rycerzy z dalekich stron, którzy panom pruskim w pomoc przychodzą. Ci patrzą jeno, z kim by się sczepić, a szczególniej rycerze francuscy.	Może być! To jedno wiem, że dziwnie zrobiło mi się na sercu i długo stałem zapatrzony, nie zwracając się ku memu przewodnikowi. Gdym się wreszcie obejrzał w jego stronę, zobaczyłem, że spogląda na mnie uważnie i uśmiecha się dobrotliwie. W jaki sposób odbyłem drogę powrotną, już dziś nie pamiętam. Znalazłem się znowu na szczycie góry. Przewodnik mój stał obok i rzekł: „Widziałeś cud świata, od ciebie samego zależy teraz stać się najszczęśliwszą pośród ziemian istotą, a prócz tego jeszcze słynnym człowiekiem. Zważ pilnie na moje słowa. Jeśli powrócisz tutaj w dniu świętojańskim około wieczora i zaniesiesz do Boga gorącą prośbę, by ci użyczył zrozumienia tego snu, wtedy sądzony ci będzie najszczytniejszy los ziemski. Zważaj tylko na mały, niebieski kwiatek, który znajdziesz tu na szczycie. Zerwij go i pokornie poddaj się przewodnictwu niebiosówniebiosów dziś: zaćmić się., skurczyło i spowszedniało, a ja ujrzałem twą matkę. Spoglądała na mnie dobrym wzrokiem i z pewnym zawstydzeniem podała mi trzymane na ręku dziecię. Nagle dziecię poczęło w oczach rośćrość dziś: połyskiwać. i jaśnieć, wreszcie rozwinęło śnieżnej białości skrzydła i uniosło się ponad nasze głowy. Potem wyciągnęło po nas ręce, wzięło nas oboje w ramiona i wzleciało wysoko, tak wysoko, że ziemia w dole wydała nam się jakby złota misa pokryta przecudną rzeźbą. Pamiętam niewyraźnie jeszcze, że w ciągu dalszym snu powracały znowu starzec, góra i błękitny kwiat, ale zbudziłem się niedługo potem opanowany gorącą miłością i pożegnałem się z mym gościnnym starcem. Prosił mnie, bym niedługo znowu przyszedł go odwiedzić. Przyrzekłem i byłbym niechybnie dotrzymał, gdybym w krótki czas potem nie był porzucił Rzymu i nie wyjechał nagle do Augsburga.	Dajże Boże! tylko że to dziś trzeba będzie podobno bić z wierzchu na zamek, nie tak jak pierwej, wymknąć się tylko ze środka.	No, dalej nie myślę porzucić cię tutaj... Oprzyj się na mnie i wracajmy do obozu.	Sądziłaś, że nie żyję prawda? tak, jak ja pewny byłem, żeś umarła? imię Athosa zastąpiło nazwisko hrabiego de La Fère, tak samo, jak lady Clarick zastąpiłaAnnę de Bucil! Wszak się tak nazywałaś, gdy brat twój czcigodny błogosławił nasz związek?	Owszem, słucham cię z uwagą Ale, Jakubie, nie bądź za srogi dla mnie! Nie bądź też, Jakubie, tak kwiecisty w mowie, powiedz krótko i węzłowato, o co ci chodzi?	Mówię to, co wiem! Juści, wiedziałam, że ją spotykasz tu i owdzie, ale Bóg mi świadkiem, jako cię nie podejrzewałam o nic zdrożnego! Myślałam sobie zawsze, że skoro mój syn nosi kapłańską sukienkę, to splamić się jej nigdy nie poważy! Ady bym cię przeklęła na wieki i wydarła ze serca, choćby wraz pęknąć miało... Dopiero Kozłowa otworzyła mi oczy, a teraz już sama zobaczyłam, do czego chciała cię przywieść ta suka...	Chciałem zapytać się... czy z waćpaństwa który wojskowo nie sługiwał?	Czy się natkniem, wątpię, choć kilka hakownic blisko stoi, ale weź waść. Poczekamy tylko na Ketlinga, bo on lepiej od innych będzie wiedział, jak nam w nagłym razie przyjść w pomoc.	Daj pokój, daj pokój, rozdrażniasz się niepotrzebnie! hamować, odwodzić od gwałtownego zachowania. go Kotecki.	Nie gadaj pan głupich słów na próżno, bo mi się to przestaje podobać. Mówmy ze sobą jak ludzie.	Panienko, tu nie o zapłatę chodzi, to marna rzecz jest, a ja panienkę tak kocham, kieby rodzoną swoją panią córkę, ale ckni mi się do mojej Anusi, okrutnie mnie prze zobaczyć ją.	Twój, matko? Jak to? Przecież ty się nigdy nie gniewasz!	Rad będę nie odmówić. Teraz proszę za sobą. Siadaj waść na koń. Prosiłbym do lektyki, ale za ciasno.	Nie łudził się pan głos mego obowiązku nie przemawiałby może tak silnie, gdyby nie ta skłonność, o której pan wątpi; ona to właśnie każe mi widzieć nieszczęścia wiszące nad naszym związkiem.	Wiem czytałem jego artykuł i w dobrze zrozumianym jego własnym interesie odrzucam Stokrocie! Tak, drogi panie, dam panu za pół roku od dziś więcej pieniędzy za artykuły, o które pana przyjdę prosić, niż za pańską poezję bez odbiorców!	Mosanie słowo się rzekło; jeśli zechcesz, pojedziesz, aleć proszę, uczyń to dla mnie i ustąp funkcji Skrzetuskiemu. Ma on swoje szczególne, słuszne racje, by jej pożądać, a ja o innej pomyślę dla waści rekompensierekompensa (z łac.)	W pudełku była dziura Nie zauważyłam jej pierw. To jest powodem, że kot nie zdechł. Musimy teraz zacząć wszystko na nowo.	Czyż panu nie przyszło na myśl, że jest to rzecz wielce niebezpieczna ulec wymuszeniu. Człowiek taki popada w niewolę szantażysty.	Jak to: co? Czyż nie widzisz? To imci pan Korycki, stara znajomość.	Niebo mi świadkiem, droga pani, że robiłem do ostatniej chwili wszystko, aby go odwieść od tego wyjazdu. Prezydent chciał wszelkimi siłami go zastąpić. Jeżeli mu tak zależało na tym, aby jechać, wiemy obecnie dlaczego.	Pan? Po co? Z jakiego powodu? Można się bić w zasadzie o wszystko.	To ważniejsze, niż myślisz. Wszak nie lubisz Dantèsa, co?	Wie pan co, profesorze, a dlaczego nie miałby pan ich odwiedzić?	Za pozwoleniem To już ostawmy imci panu Koryckiemu. Wszystko, co ten zacny kawaler uczynił dla mojej panny siostry, daje mu prawo do buławybuława (z tur.)	A jak się tego używa?	Bój się, chłopie, ran boskich! Po jaką żonę?	Cebulą i kartoflami przede wszystkim na uszy, w których również skrzyły się brylanty zadziwiającej wielkości, brylanty lśniły się u gorsu, w agrafie spinającej stanik i połyskiwały w bransoletkach okręcających ręce obciągnięte w czarne rękawiczki. Wielkie, podłużne oczy fiołkowe niby najwspanialsze szafiry paliły się ostro. Twarz miała o gorącym tonie lekko oliwkowym, przesyconym nieco karminem krwi, czoło niskie, brwi silnie zarysowane, nos prosty i cienki i dosyć duże, pełne usta.	Cicho, cicho, znów ci gorączka wraca, a ja nie lubię maligny.	Cie wy... cie wy... a to ci chłoposkochłoposko (gw.) wielki chłop.! Markociliśmymarkocić się (gw.) zachorować., patrzajcie, ludzie, jakoż wam się zda, może ten będzie dobry?	Czarny Korsarz to człowiek honoru, weź to pod uwagę. On nigdy nie złamał raz danego słowa	Dowiedzieć się kim jesteś, caballero.	I nie napada was to już?	Ja tego nie mówiłem.	Jużci we trzech, czy tam wielu łatwiej się obronimy.	Lusia nie zna swojej ciotki Była małą dziewczynką, gdy jeździła do Jarzębowa.	Musisz teraz natychmiast iść do ojca Landriani, naszego zacnego arcybiskupa; idź pieszo, wejdź cicho na schody, nie rób hałasu w przedpokoju; jeżeli ci każą czekać, tym lepiej, po tysiąc razy tym lepiej! Słowem, bądź apostolski!	Najlepszą pralnię w całym hrabstwie Wszyscy ziemianie przychodzą do mnie, nie poszliby gdzie indziej, choćby im płacono, znają mnie dobrze. Bo widzi pani, ja jestem wykwalifikowana w swoim fachu i sama wszystkiego doglądam. Pranie, prasowanie, krochmalenie, wykańczanie frakowych koszul dla panów	Nie do prochowni, tylko do fortecy. A–u... A–u...	Nie potrzeba.	Nie rozumiem po angielsku	Nie, wykradziony został i tu zbiegł.	Niezawodnie są, a ja muszę je znaleźć Nie wejdę przecież, jak wasza świątobliwość, w dzień ani główną bramą...	Przedewszystkiem nie trzeba robić z siebie mniszki!	Tak jest Mój tatuś umarł i nie zostawił mi ani szeląga. Jestem w nędzy...	To do mnie nie należy!	Toteż niech wszystkie czółna i statki zatrzymają na odnogach Nilowych dla przewozu wojsk. Trzeba też wezwać nomarchów, ażeby zajęli się przygotowaniem pułków rezerwowych...	Wcale nie. Dlatego taki miły i tak go wszyscy kochamy.	Co będziem czynili? we dworze śpią jeszcze.	Hę? Jak to? Wolałbym, żeby zamek zdobyli	O dla Boga, Sancho, co też to ty gadasz, mnie jaśnie wielmożną będą nazywać wasany? w dalszej części utworu żona Sancho Pansy nosi imię Teresa. Pansa.	Powie stryj, że go zna?	Rozbijmy zatem obóz.	Słyszałeś co o kanale, który ma połączyć Morze Śródziemne z Czerwonym?	Tu może mi pan mówić co pan chce, tu uwierzę we wszystko, bo dokoła widzę tylko pańskich sprzymierzeńców.	Zapewne dlatego, że pan pierwszy raz w życiu tego doświadcza!	A cóż, mości Nedzie Landzie?	A do was daleko?	A ja bym dał sobie lewą rękę po sam łokieć uciąć, żebyś mógł.	A jakże! Był przy tym w gustownym, szarym ubraniu, i głos ma silny, dźwięczny.	A! rzekła	Ależ to dobry uczynek kochać tę kobietę!	Ależ zaglądajcie sobie, moi kochani, tylko już raz idźmy do parku. Baronie... Belu...	Bo choć to dziewka młoda, ale hic mulierhic mulier (łac.: ten kobieta) z domu., cioteczna siostra Kulwiecówny, także była charakterna.	Będzie bieda	Chcesz abym cię zaangażował?	Cicho bądźcie.	Cierpliwość w niebo wwodzi	Czy chcecie, pani, mój kozik?	Człowieku! I cóżeś odpisał?	Idźmy, Ramzesie!...	Jak?	Jakim ludziom?	Jesteśmy w komplecie?	Już. Jestem poważny. Może pan zechce łaskawie poprosić nas do siebie	Kiedy z buzdyganembuzdygan (z tur.) dużo, wiele. ja godnych kawalerów w ŁubniachŁubnie	Kiedyż pojedziesz?	Krzywda!	Mam wybrać imię? Niech będzie Michał.	Mniejsza o to, już po wszystkiem	Mości panowie, pomstę Radziwiłła na moją głowę ściągniecie!	Może napiszę.	Myślałaś tak! Myślałaś	O, panie hrabio! Z radości aż zaparło mi dech w piersiach!	Pisarzowi zawierzał, a wiadomo, jakie to ziółko!	Pst! Brutus! Szukaj szpiega, szukaj!	Pójdziemy z tobą.	To dobrze lecz... list?	To jest dobre. Ino iść z nieobaczka, tak se ta. Postać, popatrzeć	To oni aż tyle są winni?...	Utarzał w błocie świętość majestatu!	W tym jest całe periculumpericulum (łac.)	Wasza książęca mość miałeś paroksyzm... Sama choroba często różne jasełeczka przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić.	Widywano śmierć faraonów po kilkumiesięcznym panowaniu i upadki dynastii, które rządziły dziewięcioma narodami.	Więc tem dziwniej! zawołała Julka.	Wojna powtórzył.	Wstawaj! Aresztuję cię!	Wszystkiego chcieć, znaczy wszystko być dłużnym	Zawsze jesteś łaskaw dla małego rozczochrańca tego, kuzynie niesforny, rozbrykany. jej synowie poplamili piaskiem i atramentem, pył okrywał stojącą pomiędzy oknami mahoniowąmahoniowy
Widzisz, panie Nafirze, my sami nie wiemy, czy nam posiadanie tej wyspy korzyść lub stratę przynosiło. Sen, Państwo, Obywatel, Religia, Serce, RozumUmysły mieszkańców Snu są pod wszystkimi względami nadzwyczaj rozdwojone. Teraz snogrodzianie sami nie wiedzą, co mają myśleć, życzyć sobie lub pragnąć, i rzucili się jednomyślnie prawie w objęcia religii, którą tak pojmują jak wszystkie inne rzeczy, to jest rzewnie, lecz nieudolnie, zbyt wiele sercem, a zbyt mało rozumem.	Wielka prawda Gdybym był rozumny, dawno porzuciłbym mojego pana, ale to próżno. Tam owca trawę skubie, gdzie ją przywiążą, prócz tego, widzi wasza wysokość, obydwaj urodziliśmy się w jednej wiosce, a rodaki jak dwojaki, zawsze razem chodzą. Jadłem chleb jego, dobrym jest panem, darował mi źrebaki, oślęta, kilka realów, dlatego kocham go i wierny mu jestem. Nie rozłączymy się z sobą zapewne, chyba, gdy śmierć którego kosą za kark zawadzi, wtenczas bywaj zdrów! trudno się oprzeć. Miłość, Polowanie„Nie masz tak gorącej miłości, co by nie stygła w przeciwności”, tak do psów król Dagobert mówił, gdy zwierzynę łowił. Jeżeli wasza wysokość sądzi, że nie należy mi dawać rządów wyspy obiecanej przez księcia, to się obejdę. Mniej będzie o jednego gubernatora na świecie. Śmierć, Władza, Własność, Danse macabreNie przyniosłem władzy z sobą z żywota swej matki, umrę sumienną osobą, zostawię wszystkie dostatki i pewnie będę miał spokojniejsze sumienie bez tego urzędu, niż z nim; jestem ja wprawdzie tylko ubogim prostakiem, ale słyszałem, że na własną zgubę jeleniowi rogi wyrosły, a wilk nie tyje przez posty i myślę, że Sancho-koniuszy tak dobrze trafi do raju, jak i Sancho-rządca do kraju. I we Francji o tym wiedzą, jaki chleb w Hiszpanii jedzą. Nikt nie ma dwóch brzuchów, ani nosi dwóch kożuchów. W tę samą gębę wyborne potrawy, co i podłe kładą strawy. Każdy w swoją torbę chowa, każda za się cierpi głowa. W nocy każdy kotek bury, łowi tak myszy, jak szczury. To się znaczy: że śmierć wszystko zrówna. Nieszczęśliwy, kto co dzień nie jada obiadu, choćby owocu z sadu. Nikt się nie naje za drugiego, jeszcze z Boskiej opatrzności dosyć zboża do żywności. Bóg żywi małe ptaszęta i zwierzęta, i bydlęta. Niech się nikt nie dziwi, że i nas pożywi. Tak długie sześć łokci płótna, jak i sześć łokci sukna. Brzuch dobrze czuje, co człowiek żuje. Gdy trzeba będzie na śmierć dać drapaka, taki los księcia, jak i prostaka. Nie trzeba więcej ziemi dla papieża, jak dla zakrystiana albo też żołnierza. Choć daleko kto śmignie, śmierć go zawsze doścignie. A raz wlazłszy już w dół ciasny, skurczy się tam i pan jasny. Choćby się dąsał, zębami kąsał, z tego posłania już mu nie do wstania. Powiadam tedy waszej wysokości, że jeśli nie chcecie dać mi wyspy dlatego, żem głupi, to nie dbając o nią, mądrym zostanę. O! bo już dawno słyszałem od starego dziada, że często diabeł pod krzyżem siada. Nie wszystko złoto, co się z wierzchu świeci, bije blask w oczy od szychowych nici. Za dawnych czasów chłopa Wambę dobyto z chałupy i na tronie hiszpańskim posadzono, a przeciwnie, porwano króla Rodryga wśród bogactw i przepychu i rzucono go w przepaść na pożarcie wężom, jeśli pieśń nie kłamie.	Kobieta, Mężczyzna, Uroda mówił baron z coraz żywszą gestykulacją. pomada do włosów i wąsów; fiksatuarować: pomadować.. No i kto by, panie, pomyślał: ledwie spostrzegła to, raz na zawsze zabroniła mi fiksatuarować się; powiedziała, że ona ma szczególne upodobanie do siwych włosów i że dla niej prawdziwie pięknym może być tylko siwy mężczyzna. „A o szpakowatych co pani myśli?” odpowiedziała. A jak ona to mówi!... Czy aby nie nudzę pana, panie Wokulski?	A więc będą was oblegać i prędzej czy później zmuszą do poddania się. Jak mi Bóg miły! Zapewniam was, że ze smutkiem będę patrzeć, jak gubernator dostaje w swoje ręce człowieka tak dzielnego i ujmującego jak ty. On nie przebacza piratom.	Nie ma siły, która sprawić może, abym ja był nie ja. Więc nie wiem i już nie pytam, co jest później. Zresztą. Czy nie wszystko jedno, jak to długo trwa? Czy nie dość widzieć tak siebie, widzieć, jak się stoi w prawdzie, jak ona otacza nas gwiazdami i ciszą?...	Spróbuj oddać strzał w tamte zarośla Jeśli odpowiedzą, będziemy wiedzieć, jak się zachować.	Z arcykapłanem chaldejskim, Beroesem, umocowanym przez króla Assara A kto z waszej strony?... Nie twierdzę na pewno, ale zdaje się, że jego dostojność Herhor, jego dostojność Mefres i święty prorok Pentuer.	Ale dać tylachna drzewa, które, jak Mateusz rachuje, warto z tysiąc złotych, i to jeno za Bóg zapłać, tego jeszcze nie bywało!	Ale to obraza mojego majestatu, przerwała wnuczka. Jakże! podobno się nawet nie obejrzał.	Jeżeli pan nie wystrzelisz, postąpisz jak tchórz!	Myli się pan, Koborowo jest własnością mego męża.	Tate, nie czepiaj się	Co do mnie jestem spokojny, że uzbrojenie moje nie odbędzie się kosztem płci pięknej.	Czemu? bo się boję, bo z was jedna na dziesięć umie kochać, choć nie macie nic innego do roboty.	Do wypróbowania twojej stałości Chcę żebyś ją poznał, zbliżył się do niej, żebyś wytrzymał zimny, nieporuszony, stały najstraszniejszą może z prób, na które cię narażam.	Ja na tém straciłem najwięcéj Ale człowiek jest nałogowym: wzięła mnie raz jeszcze chętka do włóczęgi, wróciła cygańska natura. Postaram się ją zwyciężyć.	Raczej spóźniłem się, proszę pani Gdybym to samo zrobił przed rokiem, nie straciłbym pieniędzy na te obrzydłe stosunki dodał ciszej, spuszczając oczy.	Drogi Maciusiu muszę przyznać, że zacząłeś bardzo odważnie, że twoje reformy są bardzo ciekawe i ważne. Do tej pory idzie ci wszystko dobrze, nawet świetnie. Ale pamiętaj: reformy okupuje się ciężką pracą, łzami i krwią. Ty zaczynasz dopiero. Nie łudź się, że tak zawsze będzie. I nie ufaj zbytnio swym siłom.	Albo taki wysiłek w górach, dzisiaj byliście na Babiej, ciężko, słońce, pot ale to idziesz dla siebie, dla swojego ego, dla swojego iluzorycznego „ja”, żeby być na szczycie, o rozumiesz, kurwa, byłem na szczycie, pokonałem górę, ooo, ale się napasło Twoje ego, oooo. Ale jak byś szedł z intencją, że nie dla siebie idziesz, ale wnosisz tę intencję na szczyt, na górę, to idzie się inaczej. Wiem co mówię, wiem co mówię...	Śmierdziała Ale jak nie miała śmierdzieć? Przecie chyba już żadnego prawdziwego tytuniu na świecie nie ma. Ostatnią paczuszkę tytuniu posłał mi syn, niby profesor, w czterdziestym dziewiątym chyba... Nie?	Wiész co uznaj się zwyciężonym. Nie możesz zaprzeczyć geniuszu naszym wieszczom pogrobowym, Adamowi, Zygmuntowi, Juliuszowi. Uznał ich nawet ten świat, co nam nic przyznawać nie chciał. Nie zaprzeczysz uroku i polotu pieśniarzom naszym, ani genialności mistrzom penzla i ołówka, a wszyscy oni przecie czerpali z téj skarbnicy, w któréj ty nie widzisz nic, nad próchno, brud i zgniliznę. Były więc niespożyte zasoby, niezamulone i niezatrute źródła, nieprzegniłe organa żywota.	Ale nie! ja się nie skarżę! nie! tylkom nie potrzebowała pomocy i nie wołała o litość: nauczyłam się sama radzić sobie. A było, było poczciwych dwoje co mnie strzegli i strzegą, co pomagali chlebem, sercem i słowem... O! i więcéj niż dwoje!	Owszem. Ja wiem, skąd ten zasęp na niego przyszedł i dla jakiej przyczyny ciemno mu robi się przed oczami. Bo to trzydzieści lat ma i bez kochania żyje. Żenić się czas...	Panie Aronnax mówiłem panu, że będziesz zupełnie swobodny na moim okręcie, żadna przeto część „Nautilusa” nie jest panu wzbroniona. Możesz go więc rozpatrywać we wszystkich szczegółach, a ja chętnie dam panu wszelkie objaśnienia.	A ja się skąd tu wziąłem?	A, pan się zajmuje zbieraniem pewnych śmieszności.	Ale przecież, wśród tylu ogólnych niebezpieczeństw musiałeś pan kiedyś spotkać się z jakim szczególniejszém, tylko osobie pana zagrażającém i właśnie tego rodzaju opowieść byłaby w ustach pana niezmiernie ciekawą.	Ja wolę? Kto to mówił? Brednie! Śni ci się coś!	Ja?... Urodziłem się w Wiedniu, kształciłem się w Szwajcarii i w Niemczech, długi czas mieszkałem we Włoszech, Anglii, Norwegii, Stanach Zjednoczonych... Moje zaś nazwisko najlepiej streszcza narodowośćMoje... nazwisko... streszcza narodowość	Jak mię widzicie, jestem podróżnikiem i dobrze wam życzę	Podobnymi faktami przekonam pana, że jest inaczej, że geniusze nie są wytworem swoich ras, a czymś zupełnie innym, ale pierwej opowiem starą legendę o genezie geniuszów: Kiedyś, dawno, było źle pomiędzy ludźmi, źle pomiędzy zwierzętami, źle wśród całej przyrody, źle wśród jaskiń, źle wśród puszcz, źle w głębiach wód i źle w nieskończonościach. Panował zły bóg Chaos i jego dzieci: Zazdrość, Nienawiść, Przemoc, Głód i Mord. Wszyscy walczyli przeciw wszystkim, więc jękami i płaczem rozbrzmiewały długo przestrzenie, aż zbudziły z zadumy Indrę spoczywającego w głębiach wszechświata. Słuchał długo, spojrzał na ziemię i patrzył, aż serce wezbrało mu współczuciem i zdrój boskich łez, jak deszcz pereł, popłynął w przestrzenie i kilka z nich rozpryśniętych padło na ziemię; z nich powstali i powstają geniusze prowadzący zbłąkaną, biedną ludzkość do światła, na powrót w łono Indry. Zrodzeni z litości boskiej, są litością, światłem, miłością i zbawieniem dla ludzkości.	Zatem znajdują się one w posiadaniu...	A bo to prawda! Dawno po nim miejsce zastygło... Już będzie godzina, jak pojechał.	Kto pan jesteś? dlaczego tak wyłącznie mną się opiekujesz?	No to i co? Miałam się przy tobie rozdziewaćrozdziewać (daw.)	Powiesz mu, żeś się pomylił. I napiszesz inny artykuł, w którym podasz o Ambrumésy wersję oficjalną, tę, którą wszyscy przyjęli do wiadomości.	Zastanów się, co ty mówisz?!	„Co się stało, panie Ricardo?”	Nie. Nie chciałem ja. Tylko takie jest prawo.	Jestem zachwycona twoją troskliwością, istotnie, dbasz o mnie niezmiernie. Pan de Fischtaminel więcej ma zaufania do swojej żony niż ty do twojej. On jej nie pilnuje bez ustanku. Być może, to dlatego właśnie nie chcesz, abym chodziła do maneżu, gdzie bym mogła być świadkiem twoich manewrów z tą... Fischtaminelką!	Czy nic nie spostrzegłeś?	Tak, panno Łucjo. Zostawiłem. Nigdy już tu nie wrócę. To pożegnanie.	Widzi pani, powinniśmy żyć z naszym bólem; jedynie religia daje nam prawdziwą pociechę. Czy pozwoli mi pani wrócić tutaj, aby mówić do pani głosem człowieka, który umie współczuć z wszelką niedolą i który, sądzę, nie ma w sobie nic przerażającego?	Nic! Nikt panu prawa pić nie przeczy, ale też nikt nie zabroni wyrzucać pijaka, gdy pani domu dokuczył.	A juści, koni nie mają, to muszą na plecach dygować.	Dopókiśmy żywi Charakterem życia wszelkiego jest nieustanne rodzenie sprzeczności, jednanie ich i tworzenie nowych.	Mnie to też dotknęło Poświeć, Abe! Zobacz, czy nie mam tu pęcherza.	A ja wcale nie jestem znawcą sztuki.	Cóż tam jest takiego?	Jest to prezent pana... pana Mielnickiego, wuja i opiekuna jednej z moich uczennic	Nie pamięta!	Nie. Wyszedł.	No, pociechy to by z niego nie było Przecie on nawet za bydłem chodzić nie mógł.	On sam. Naturalnie, nie posiadali tam balsamu z Madagaskaru.	Proszę państwa. Walka została nie rozstrzygnięta, gdyż Wielaga podstawił nogę. Widział to nie tylko sędzia, lecz i ja.	To nie należy do moich obowiązków służbowych pan prezes...	A nasza księżna Kinga pewnie ratuje nędzarzy?	Jakuba z Wąwozów...? Czy myślisz, że on gromadzi swych ludzi?	No, to dopiero kiedyś. Ale co pan dziś robisz? Pracujesz w przemyśle, w handlu czy w rolnictwie?...	Wszystko jedno. I tak już niedługo. Muszę mówić, dopóki... Hela!	Chyba że do tego czasu stamtąd umknie	Co pan robi wieczorem?	Co teraz poczniemy?	Czekasz na niego?	Dlatego, że...	Do licha! Warto by go odmalować w tej chwili.	Jaki pan ma na to dowód?	Jeno bez tych przyśpiewków i jubilacjijubilacja (daw., z łac.) zapominać; pomijać. wacpanna, że pan Kazimierz zabit i że masz po nim płakać.	Konie i rzeczy zostawiliśmy na Pradze a jeno samoczwartsamoczwart (przestarz.)	Osa! Zaczynaj od siebie.	Tak	Tak myślano A ja sam...	Toś ty chyba bardzo już stary?	Waszmość śpisz jeszcze, a słońce już grzeje	scharakteryzował ich Stalky.	A gdzie Grochowski?	A o tobym ja pragnął mieć to szczęście sam do nóg upaść królewnie i ofiarę jej złożyć	Anusiu, Anusiu, ty sobie ze mnie żartujesz ty o mnie zapomnisz?	Dlaczego?	Dobrze. Będę uważała.	Dzień dobry panu.	Jestem z daleka, z Królestwa.	Jesteś pan impertynent!... Dziękuję za takie porady...	Któryż to taki?	Niech będzie głupia.	Nienawidzi Hiszpanów?	Pamięć jego z życiem zgasła!	Picolo pana pocałuje!	Pismo pani de Chevreuse Byłam pewna tych stosunków. I czytała chciwie podany bilecik:	Podpisz, milordzie, podpisz uwolnienie lady de Winter	Pogrążon!	Proponuję urządzić zasadzkę.	Szest’diesiat triszest’diesiat tri (ros.) z tryumfem zawołał Michcik.	Sąsiedzie widziałem panią Delfinę.	Warta bakburty odmawia posłuszeństwa.	Wiem, Lulu.	Wołodyjowski, oficer kniazia Jaremy	Zdrowie wuja Scrooge’a!	Zobaczymy!	Zupełnie ustał po ślazie!
Tak jest... ale wcześniej niż dach trzeba położyć fundamenty Sebastian pierwszy wskazał mi drogę do tego dzieła. Bo gdym tu przybył, celem moim było nie służyć Bogu, co jest powinnością prawdziwego mistrza, ale pokazać ludziom tutejszym, jaki to mistrz ze mnie. Oni (co zresztą wyszło mi na dobre) tyle dbali o kunszt mój i sławę, co o ździebełko słomy przy drodze. Jakież, u licha, mam prawo (powiadali) zajmować się kościołem świętego Barnaby? Od czasów Czarnej ŚmierciCzarna Śmierć Hayesowie, Fowlowie, Fennery i Collinsowie okazuje się, że woły poszły właśnie do Lewes po wapno. A co było, gdy mi obiecał pakę żelaznych klamer czy haków na wiązanie dachu? Albo mi ich wcale nie doręczono, albo, gdy doszły, były połamane i pokrzywione... I tak działo się ze wszystkim. Nikt mi nie powiedział ani słowa, ale też nikt do niczego nie przyłożył ręki, chyba że stałem im nad głową... a wtedy wykonywali wszystko po partacku. Myślałem, że cała okolica jest widocznie zaczarowana...	Wy, Żydzi, macie osobliwe anegdoty ale założyłbym się, że w waszym wojsku nie ma takiej dyscypliny jak w naszym. Tu wszakże o co innego nam chodzi. Mianuję cię starszym nad całym transportem. Do wieczora spiszesz mi nazwiska wszystkich jeńców. Będziesz dla nich fasował jedzenie, podzielisz ich na dziesiątki i będziesz odpowiadał, jeśli ci który z nich ucieknie. Gdyby ci który z jeńców uciekł, mój Żydku, to cię rozstrzelamy.	Cicho bądź! Inaczej nie powiem ci, czego od nas chciała! Otóż mówiła, że serce ją boli na myśl, co teraz z nami będzie. Dotąd kroczyła pośrodku nas, trzymając jedną ręką mnie, drugą ciebie i wszystko było dobrze. Ale gdy jej zbraknie i nie będzie nas trzymała razem, to kto wie, co się stać może. Możliwe, powiedziała, że matka i ojciec rozejdą się każde w swoją stronę.	Niekoniecznie. Kokotami bywają rozmaite. A ja mam tę właściwość, że mówię prawdę w oczy, co nas, panów, bardzo często cechuje. Dziecko takim ludziom jak my niepotrzebne. Ja żyję dla siebie i ty żyj dla siebie. Dziecko niech niańczy matołek, co siedzi na ziemi, ma warsztat, kopyto w łapie, łóżko, pierzynę. A ja jestem po to, żebym chodził. I ty to samo. My jesteśmy wędrowcy.	Na rezydencji? wiesz, to także miłe jest życie. Z rana na posłudze jejmości i dzieci, do obiadu na dzwonek wysznurowanej przyjść, siąść na szarym końcu, jeść co się po drugich zostanie... wieczorem dzieciom chleb smarować lub towarzyszyć na spacer, bawić kwestarza i gości, których nikt nie chce... nareszcie dawszy dobranoc, wrócić do samotnej nieopalonej izdebki... A! zapomniałam, trzeba mieć kotkę faworytę! Zapewne, że i tem żyć można, ale z dobrej woli sobie obrać takie zasychanie...	I! nie ma się czego obawiać ja na to dawno czekałem, czatowałem: wiedziałem że to nie minie i nagroda nie minie.	Alanie, muszą cię obchodzić. Ta jedna sprawa musi cię obchodzić. Bardzo mi cię żal, Alanie. Sam nie dam sobie jednak rady. Jesteś jedynym człowiekiem, który zdoła mnie ocalić. Jestem zmuszony wciągnąć cię w tę sprawę. Nie mam wyboru. Alanie, jesteś uczonym. Znasz się na chemii i podobnych rzeczach. Robiłeś doświadczenia. Masz teraz unicestwić to ciało na górze, unicestwić je tak, aby nie pozostał po nim żaden ślad. Nikt nie wie, że ta osoba weszła do domu. W obecnej chwili wszyscy sądzą, że jest w Paryżu. W ciągu miesięcy nikt jej nie będzie poszukiwał. Gdy zaczną jej poszukiwać, nie będzie tu po niej ani śladu. Ty, Alanie, musisz ją i wszystko, co do niej należało, zamienić w garść popiołu, którą rozproszę w powietrzu.	Szlachta zapowietrzona! Pani synowa nie może patrzeć na mój kożuch, buty jej moje śmierdzą, perfunami po mnie kadzi, a żeby to!..	Idę spać Niech diabli wszystko wezmą, tu buta włożyć nie mogę bo kłuje, ta klempa popaliła mi kołnierzyki, w domu piekło, tego już za wiele. Mateusz! Jak by kto do mnie przychodził, to mnie dzisiaj nie było i nie ma, słyszysz?	Ach, po co ta komedia... O mnie naprawdę nigdy ci nie szło. A zresztą nudzę się.	Prawda, imci pani dobrodziko, i mnie się wydawawydawa się (daw.) tu: odwdzięczać się, odpłacać, wynagradzać., to chyba właśnie dziś, w ten dzień, co koronuje fortunnie jej traktat z Panem Bogiem uczyniony.	Nigdzie nie biegaj! Jak będziesz biegała, dostaniesz kamieni w brzuchu. Zapisuję ci taką wodę, z której zrobisz mu kompresy. Co sześć godzin nowy kompres mu przyłożysz. Jeśli stan się nie poprawi, wezwiesz mnie. Postawię mu wtedy pijawki.	To ci Słońce wyjaśni. Tak o was tu mówią: że wy się mordujecie nawzajem, że walczycie ze sobą o rzeczy nędzne i marne, że zapomnieliście ducha. Jesteście pogrążeni w mroku i niższości. Zmysły macie niedorozwinięte: nie przewyższyliście sami siebie, a namiętność popycha was w stronę piekła. Wreszcie i zewnętrznie się różnimy. My umiemy latać, a wy nie. Wy robicie maszyny, a nam to niepotrzebne. Wszystko czynimy wolą własną. A przy tym jedna rzecz, to...	I musieliście uchodzić przed prawem. Kuso z wami, Kiemlicze, i na gałęziach pokończycie! Kat wam poświeci, nie może inaczej być!	Nim wykonasz ostateczną przysięgę, dowiedz się najpierw, jakie są obowiązki wstępującego Jeżeli mniemasz mieć w tym zakonie spokojne i przyjemne życie, jesteś w wielkim błędzie, bo właśnie kiedy chcesz jeść, to musisz pościć; kiedy chcesz pościć, to musisz jeść; kiedy chcesz spać, musisz czuwać; a kiedy chcesz czuwać, musisz spać. Od żadnej też posługi rycerskiej wymawiać się nie możesz, a zawsze iść tam, gdzie ci każą. Musisz ojca, matkę, siostrę, braci, przyjaciół niżej postawić, a spełniać jeno to, czego dobro Zakonu wymaga. Za to wszystko Zakon ofiarowuje ci jeno chleb i wodę, skromny habit i zbroję rycerza i niczego więcej domagać się nie możesz, bo tak twoja osoba, jak i wszelka twoja majętność, jest własnością Zakonu!	Bóg dał, Bóg wziął, niech imię Jego będzie pochwalone! Ale ciężko się z tym pogodzić, bardzo ciężko! Jeszcze w sobotę Joe strzelił mi petardą pod samym nosem, za co tak oberwał, że aż się przewrócił. Nawet nie przeczuwałam wtedy, że tak szybko... Och, gdyby czas mógł się cofnąć, przycisnęłabym go do serca i wycałowała.	No, niech się pani nie boi! Rozstajemy się z panią my, to znaczy sekretariat, a pani dostaje awans i hm... perspektywy!...	Tak Zdawało się, że usiłuje mnie przed czymś ostrzec. O to mu widocznie chodziło. Czy wyobrażał sobie, że zapomniałem o twoim istnieniu? Jedno jedyne słowo, które wymówił, to było: „dwoje”. Przynajmniej tak to brzmiało. Tak, powiedział: „dwoje”; i że mu się to nie podoba.	A to po co?	Bynajmniej. Ten, kto zna urok życia, lubi czuć się jak łódź bez steru na falach.	To samo spod Kniaziewicza jeszcze. Oba my z Neapolu przyśli, ino ja wcześniej, bom głupszy i na śmierć mię dockliwiło, a tamto szelma	Hypathos! czyli ci tu mięciéj i lepiéj niż na twém posłaniu, żeś zabiegł tak daleko... aby gniew Priscusa obudzić!	Tak jest! Nie mylę się. Szalupa bliska zatonięcia w wodach Corryvreckan.	Ano darmo; stało się. Sam przecie rozumiesz, że ołtarza nie odhaczę od muru i nie zwołam stu ludzi, coby go odsuwali, a twego trzewika szukali.	E... to już jutro może... powiadacie, że tyla tam narodu, wolę po dniu, śnieg pada, ćma!...	Już tylko... słowo... Odezwał się z kpinami w salonie. Trzasnąłem w pysk. Pojedynek. I tak mię... przeszył.	Chytry to jest pachołek jak lis. Waćpanu fortelów nie brak, ale on jeszcze chytrzejszy. Siłaśmysiła (starop.)	Gdzie? do karczmy! Nie spóźni się tam ojciec, jak pojedzie przed wieczorem, tymczasem zdąży przyjść z Witowa.	A co, strach cię obleciał?	A to co? Czy u was tak mówią? Czy słyszałaś to w domu?	Łódź już odbiła od brzegu, śpieszyło mi się, nadciągała burza; cywil jakiś krzyknął z brzegu, abym wracał; powiedziałem mu swoje nazwisko i jechałem dalej.	To już wiesz, kim jesteś?	Jakie ma ładne buciki jak się świecą!	Doskonały środek bardzo mi się spodobał; lecz, jak się do niej dostać?	Ale gdzież to jest?	Dawno minął... patrzajno acan, oto wasza karta... przeczytaj (to mówiąc wyciągnął z za kontusza fascykuł papierów, dobył z niego kartę i podsunął ją elegantowi). Pięć tysięcy czerwonych złotych z procentem...	Kat go wie! Chce dokuczać, musi mu to sprawiać przyjemność	Nie pytasz, wasza dostojność, o rezultat bitwy?	Nie, ale źle go sądzisz.	Tak, ale to pan przedstawił mnie panu Danglarsowi.	To jest wykluczone	Wcale nie będzie wyglądało, bo nikt tego nie widzi. A my będziemy mieli czyste sumienie.	Wybaczcie, ale nie jestem usposobiony do żartów	Jak to! Przecież pani wie, że jestem z policji	Panie drogi a czymże kupno okrętów różni się od kupna chmielu? Chyba większym zarobkiem...	Po mojemu po co go było ruszać? Siedział spokojnie	Chodź ze mną. Wczoraj za wami tam wszyscy się oglądali, będą wam radzi...	Cierpliwości, chłopcze! Myślę, że się trochę za szybko wyrywa.	Jestem pewien, że nie jest szczęśliwa	Nie wiesz kto?	O, Aniu, jakże się cieszę, że cię widzę! Wiesz, Aniu, od zeszłej jesieni urosłem o dwa cale! Pani Linde zmierzyła mnie dzisiaj, i wiesz, Aniu, straciłem przedni ząb! Pani Linde przywiązała do niego jeden koniec nitki, drugi umocowała przy klamce, a potem zamknęła drzwi. Sprzedałem go Emilkowi za dwa centy. Emilek zbiera zęby.	Pomówmy więc o panu Zaccone. Pytałem księdza, czy go ksiądz zna? Któż to taki?	Przyjechał ziemi dochodzi i pieniędzy. A jaki, zobaczycie sami. Ja nie poznałem.	Tak, tak; ale jak się nazywa?	Wyglądało, jakby po prostu podrapał się w ucho	Zdradzasz mnie. Przekonałem się o tym wczoraj ponad wszelkie wątpliwości.	Mego Boga, jak mówisz, raczej jak ośmielasz się mówić, zostaw, proszę, poza dyskusją. Ale natomiast...	Dobrze! dobrze! odkryj ją, jeśli potrafisz. Bonne chance, a teraz dobranoc, bo jestem zmęczona.	Pan ma coś dla mnie? Wiadomość?	Już zapłaciłam. Miałam oszczędności.	Już, miłościwy panie.... chi, chi, chi, przrzsk.	Może ty, Adziuś	Niech Bóg błogosławi tych, którzy uciekają, jak pobłogosławił was	A jeśli powie sobie	Należałoby przypuścić, że pani jest posłem z kraju Agni, z ziemi intelektu tworzącego, z okręgów ducha czystości...	No tak. Ale czy wiesz, czym ona była przed rokiem?	Przecież rycerze niejeden raz porywali nawet z klasztorów niewiasty ja o tem słyszałam będąc jeszcze małą. Śpiewano o tem pieśni...	Za późno. Sprzedałem je Przyzna pan, że mówiłem z panem jeszcze raz przed moim wyjazdem.	...a tyla jeszczech drugich wzieni, że więcej niźli pięćdziesiąt chłopa popędzili do kreminału...	A pensję jaką pani przeznacza dla panny Brzeskiej?... O ile sobie przypominam...	Całuję rączki pani dobrodziejce!... Uściśnienia od rodziców, ukłony od całego Iksinowa... Pani doktorowa dobrodziejka miała zamiar przysłać kopę szparagów...	Czy wiecie, moje dzieci, kto jest ten czarny człowiek?	Jakto!... ja miałbym dziedziczyć po wrogu?... za kogóż mnie masz?	Kastelli? czy poeta?	A juściż pójdziesz do mnie?	Blondet, Blondet idziesz za daleko! Są tutaj abonenci.	Bynajmniej	Do diabła!	Do wielkich indywidualności	Dziękuję ci, dziękuję bądź spokojna, mam pieniądze.	Jaki?	Jam jest piąty, w imię Chrystusa!	Kto telegrafował?	Moje... moje włosy!	Niech będzie.	No dalej panie kacie, czyń swoją powinność.	O czym pani tak rozmyśla?	O ką ji gali suprasti. Tik matyt, jog šitame darbe ir randasi jo visas klastumas ka kita?	O! szkoda!.. szkoda!..	O!... nazwisko jego!... powiedz mi jego nazwisko!...	Pani i poluje?	Pani znała Krukowskiego?...	Re-zydent.	Tak, pani.	Tego, któregoś umieścił w swojej garsonjerze?	Teraz jest	W takim razie jedziemy	Wolę błędy dzisiejsze	Wtedy, gdy kochamy.	Znam
Pan pozwoli, panie majorze czy mógłby mi pan objaśnić, jak to jest, że pan nic nie wie o rozkazie dotyczącym 15 deka sera szwajcarskiego dla pułków z Czech?	Jakie to straszne! Mogę znieść surową przemoc, ale surowy rozsądek jest wprost nieznośny. W jego postępkach jest coś z niesprawiedliwości. On schodzi poniżej rozumu.	Czy dworzec kolejowy trudno fotografować?	Miłość, Przemijanie gdzie jest to moje wielkie uczucie teraz?	Nie słyszał pan, czy Neuman położył się?	Co tam Anusia! Wróćże sobie do niej nie zabraniam.. Ale o księżniczce Annie przestań myśleć, gdyż to jest to samo, jakbyś chciał feniksa czapką na gnieździe przykryć.	Bom radbom rad skrócone od: teraz [jest]eś. dopiero kompletny twór boski; dostępna dla śmiertelników. No, przyznaj mi się przynajmniej, kiedy się to stało, to straszne słowo, dawno?	Naprzód, Lizetka!... Bardzo podobał mi się ten cudzoziemiec i myślę, że tylko tacy powinni pokazywać się na naszej wystawie. Czy aby jesteście pewni, obywatelu, że mamy jechać do Grand Hotel?...	Nie jest zatem naturalne, abyś chciała...	Proszę mojego pana czy pan raczy dać nam jakie objaśnienia o łowieniu pereł?	A to ci wisus dopiero! stało se w kącie niemrawe, malućkie, zbiedzone, przysięgałby człek, że trzech zliczyć nie umie, a to, moi ludzie, opętaniec jakiś, diabelskie nasienie!	Bardzo to dzielnie z twej strony, że się przyznajesz! Wielu szlacheckich gagatków nie odważyłoby się na takie powiedzenie.	Co się Kuba rzuci! Niech Kuba płaci i idzie sobie do diabła!...	Co się stało?	Coś w tym być musi, że tak zgody szuka!	Czego pan krzyczy, panie prezesie, co pan myśli, że mi pan język zawiąże? Teraz pańskie na wierzchu, ale zobaczymy jeszcze. Idę... Do widzenia...	Ja jestem ślepy? I kanalia? Kusz, Stalky, ja się z naszym przyjacielem pobawię trochę à la Molly Fairburn. Ja myślę, że widzę dobrze. Dobrze widzę, Sefton?	Nie mamy żadnych wieści Jednego tylko jestem pewien, a to, że nas już nie śledzono przez te dwa dni ostatnie. Wychodziliśmy zawsze pod opieką tajnego policjanta, który nic podejrzanego nie dostrzegł.	Sama do ostatniej chwili nie zdawałam sobie sprawy. A z drugiej strony może nie wyraziłbyś zgody? A tak stało się i po wszystkim. Oby tylko szczęście nam tu dopisało.	To moi synowie rzekomo nie zauważył. Bo owo spojrzenie było różne od tych, które p. de Charlus miał dla kobiet; spojrzenie specjalne, idące z głębi, nawet na zabawie nie zdolne się wstrzymać aby nie biec naiwnie ku młodym ludziom, niby spojrzenia krawca zdradzające jego rzemiosło sposobem w jaki natychmiast robią przegląd ubrania.	Chyba że mu powiem, że to pani sobie nie życzy.	Nie. Niech się pan wystrzega tej brunetki i towarzystwa pijaków. Niech pan będzie ostrożny w wyborze znajomości, bo może pan spotkać fałszywego przyjaciela, który będzie zgubą całej rodziny. Ożeni się pan bardzo prędko i dożyje pan późnej starości wraz z ukochaną żoną. Będzie pan ojcem dwunastu synów i...	Wcale nie! Bo kiedy po Warszawie rozeszła się wieść, że subiekt Hopfera chce wstąpić do Szkoły Przygotowawczej, tłumy zaczęły tam przychodzić na śniadanie. Osobliwie roiła się studenteria.	A stawy piękne, to prawda. Knieja tam teraz, bracie, otworem staje... Psy skomlą! Tylko patrzeć, rychło pierwszy przymrozek pobieli suche liście...	Ba, przy śpiewie, winie i kobietach, ale nie w waszym sejmie. Brr! Co tam za nudy!	Dla niej, nie. Życie jej się przyda	Dużo? Tyle, ile go było... Zginęli wszyscy... Widziałam trupa tej co wczoraj była dziewczyną, a umarła oczepionaoczepiona	I będzie się bawił ze mną i z niedźwiedziem?	Ja tak samo przypuszczam, proszę pana, pomimo że miał układną minę.	Jak to?	Już dobrze, dobrze, kochany stryjciu Antoni Nie gniewaj się!	Król, a niezgrabny, jak ostatnia baba i z dala rozległo się pytanie pałacowego wartownika:	Mało panu jeszcze? Jeszcze mało? Powiem więcej! Bicie przy badaniu pałkami w pięty, ściskanie palców w kleszczach, gdy pomiędzy palce wkłada się ołówki albo inne twarde przedmioty, wybijanie zębów herbowym sygnetem, rozgniatanie paznokci, obok poczciwego, staropolskiego bicia po twarzy chamów i starodawnego łamania żeber obcasem	Miłość niespełniona, Ojczyzna, Koniec świata rzekł Kuszel i zwróciwszy się do Skrzetuskiego pytał cichym głosem:	Moja Idalko, nie pojmuję twego wzburzenia. Dawno wiedziałem, że Barska nie dla niego. Nawet mówiłem ci o tym.	Nam nic nie szkodziłoby to, panie Dawidzie.	Nie, proszę księdza, chciałam powiedzieć: Niebezpiecznych związków.	Od Niemców weźmiemy dla naszego celu lokomocję lepszą, o wiele sprawniejszą. Yetmeyer zakupił w warsztatach Gamzkopfa (pod Duesseldorfem stała ich siedziba) niezwykłej konstrukcji lotniczy aparat, który bez wytchnienia szybuje w powietrzu pełne trzy doby, udźwignąć zdoła dziesięcioro osób i mknie z chyżością: tysiąc kilometrów w jednej godzinie. Miano latawca brzmi „Olw”, czyli „Uhu”. Tym samolotem puszcza się Chińczyk zaufany zbawcy i kilku wiernych z kliki Yetmeyera. Ja się wynająłem u nich za pilota. Zabieram ze sobą jeden z ogrzewaczy starczącystarczący tobie i nam wszystkim! Odjeżdżam o ósmej. Czas mi się przebierać. Pana mego żegnam.	Tak, tak, żeby chociaż chleb!	Wielka mi rzecz! taki bogacz, sam nie wie o swoich skarbach; kapnął tam co mu z nosa spadło; nie warto o tem i gadać.	Zatrzymajmy się na kilka minut.	Śpij, śpij Sancho, dziecię moje jeśli ci na to ból pozwoli, śpij!	A Ottenhagen?	A Papuasi?	Ach, opowiedz o nich!	Aha! Więc mamy zabrać nasz dom z waszego gruntu?	Ależ Marietto	Ano, do rana.	Ant galo parašai ranką Škeredelninkučio daryti ant kraštų gazietų... Ir kaip matau, tai tiesą nusakė ir pulkauninkaspulkauninkas	Bynajmniej. Lecz ponieważ jestem u nich w służbie, poszedłem za nimi.	Byłbym niezdolny do tego	Chleba nie ma mąki ani odrobinki, pieniędzy ani grosza...	Dobranoc, kanoniku!	Dobrze. A tobie?	Dziesiąta minęła	Dziś nie jesteśmy w stanie płacić za te przedmioty więcej niż rubla... Zresztą mamy trzech kandydatów	E, pstro masz w głowie!	Hmm!	I pan go wcale nie zna?	I w chacie by umarł, jeżeli przyszedł na niego taki czas	Ja?	Jak są daleko?	Już po nas.	Kogo?	Kozłowa też chciałaby zagon pod len na odrobek.	Kto go gotował?	Leute zur Arbeit. Los, losLeute zur Arbeit. Los, los (niem.)	Marek Bystry, Miłościwy Królu!	Masz słuszność	Mateczka wezwała mnie do siebie?...	Mogę	Mordarski, mam świadków	Nakazywali mi wyjść stąd	Nie dam!	Nie widziałże jej Zbyszko od tego czasu?	Nie wiedziałżebyś o tym, wasza dostojność?	Nie, proszę pana, więzienie ugięło mnie, złamało, unicestwiło. Już tak długo tu jestem!...	Nie.	Niech w inną stronę wyje!	Pan go widział teraz?	Panie, ludzi zawsze można wywrócić niby surdut, podszewką nawierzch.	Podesta na scenę!	Pokażcie mi te bilety.	Prawda...	Schmuke mieszka na małej uliczce de Nevers, koło wybrzeża Gonti, nie zapomnij, idź sama do niego.	Stryj... jakże tam? zdrów jeszcze?	Słuchajcie! Słuchajcie!	Tak, ojcze...	Tak, znużony jestem drogą nie mogę więc tej łaciny pochwycić.	Trza stróżować w nocy, bych czego nie wyprowadzili.	Tylko nie odchodźcie, moja matko.	W którą stronę pan idzie? Mogę pana podprowadzić.	Wojska tak prędko nie wrócą.	Wyłaź!	Zamknę gębę na klucz, ale zobaczy panienka!	Znaleźliśmy święte sprzęty, wielebny panie!	Zrzuć i schowaj!	Złożyć mu hołd i ukoronować go!	Ładna dyskusja	Żądaj natychmiastowego zadośćuczynienia od tej chudej aktorki, która do reszty zgłupiała ujrzawszy boleść wyrytą na twym obliczu.
Mają dwieście dział a gdy dwie ciężkie armaty przeprawią, zamek ów dnia jednego nie wytrzyma. Sam chciałem się w nim zawrzeć, ale teraz, gdym go opatrzył, widzę, że to na nic.	Na imię nieba, Sancho jesteś najgłupszy z giermków, jacy kiedykolwiek żyli na świecie. Czy podobna, ażeby tak długo będąc już ze mną, nie widzieć, że wszystkie sprawy błędnego rycerstwa, wyglądają jak chimery, jak szaleństwa, że wszystko wydaje się pierwotne, nie żeby tak było w istocie, lecz że między nami krąży ciągle gromada czarnoksiężników, którzy czarują wszystko wedle upodobania. Dlatego to, co ja biorę za szyszak Mambryna, tobie zdaje się być miednicą golibrody, a komu innemu czym innym wydać się może jeszcze. Jest to łaska Opatrzności dla mnie, że szyszak ten jak miednica wygląda, gdyż posiadając w naturalnym kształcie rzecz tak kosztowną, musiałbym o nią ciągłe staczać walki. Schowaj go, drogi przyjacielu, Sancho, na teraz nie potrzebuję szyszaka, muszę rozbroić się zupełnie i będę chodził nago, jak gdybym dopiero z łona matki wyszedł, chyba, że zamiast Amadisowej, naśladować będę Rolanda pokutę.	Jak to nie ostali? Cóż im się przygodziłoprzygodzić się (daw.)	No cóż, panie Smith przyjrzymy się temu wybuchowi, a jak będzie udany, to będziemy go oklaskiwać. Nie wydaje mi się, żebyśmy mieli się czym przejmować.	Nie dlatego, a tylko że krowa się dzisiaj ocieliła, to został w domu i pilnuje.	Niech ci więc będzie. Utrzymywali tedy, że godzi ci się oczyścić przysięgą i próbą żarzącego żelaza. „Królowa, powiadali, żali nie powinna sama żądać sądu? Cóż by ją to kosztowało?... Bóg jest wierny sędzia; rozprószyłby na zawsze dawne oskarżenia...” Oto, co gadali. Ale zostawmy to wszystko. Wygnałem ich, powiadam.	Nie bluźnię jeno ufam w moc Bożą. Wszelako, jeśli się boicie, to można borem objechać.	Kryjcie się nawet przed nami ale może i przed sobą...	I modlisz się, jak sądzę, codziennie, prosząc, by wszystko się zmieniło na dobre i byś była wesoła?	A ja dwóch. Powiedzcież sami: kto lepszy wódz? Ot, co jest! Po cóżeśmy tu przyjechali? po służbie książęcej, wieści o Krzywonosie nałapać; otóż powiem waszmościom, że jam się pierwszy o nim dowiedział i z najlepszych ust, bo od Bohuna, i wiem, że pod Kamieńcem stoi, ale oblężenia myśli zaniechać, bo go tchórz obleciał. To wiem de publicisde publicis (łac.)	No, zeźlił się, bo mu konie ukradli	Ot, przygodnie. W tych sferach nikt nie posługuje się nazwiskiem, bo i niebezpiecznie.	Wytłumacz się pan jaśniej Nie rozumiem pana... zbyt dobrze...	Mówią, że nauczycielowi się płaci... ale pieniądze na to łożyć będzie pułk... Ale na cóż tyle zachodów? To tylko na jedną noc.	Co, Alanie? Chyba się nie boisz?	Za jakie półtorej godziny to się i rozpocznie.	Imaginacya! imaginacya! ale ta imaginacya mnie boli, zabija codziennie, ta imaginacya jest cierpieniem i skończy się śmiercią... słyszysz, śmiercią!	Nie bierzesz mu tego za winę? Ja zasię twierdzę, że dobry syn Kościoła stawiałby jakieś tamy odszczepieństwu w swoim państwie. Czemuż pod berłem naszego pana hydra owa nie zadziera łba zuchwale i da Bóg nigdy się to nie stanie.	Zostaw to mnie Miłoszowi synaś jednego zabił, drugiemu wyłupiono oczy... Ślepego mu trzeba oddać i wmówić weń to, że oczy mu wzięto bez naszego rozkazu. Pójdę do niego na wieżę. Odziać go trzeba, nakarmić i ze służbą do ojca odprawić. Stary Miłosz się przejedna może, odzyskawszy syna.	Przyjacielu skąd ci się bierze nadzieja, że moja pani zechce popatrzyć na szaleńca szpetnego jak ty?	Ham! Na Boga co się stało?	Carmaux, nie złość się, przegryziesz sobie potem kawałek żółwia i ci przejdzie.	Świetny stan. Ja również jestem zawsze, jak wiadomo, spokojny i najzupełniej wesoły. Toteż podoba mi się coraz bardziej ostatnie usposobienie pani.	Przepraszam cię za tę indagację ale powiedziałeś mówiąc o matce chłopca, „dziewczyna”. Czy to znaczy, że dziecko jest nieślubne?	Przeciwnie Dowiódł tem inteligencji. Zrozumiał, że ja, przy swojej wrażliwej naturze, byłbym uległ wpływowi Chopina. To nie ma znaczenia, wobec tego że bardzo młodo porzuciłem muzykę, jak wszystko inne. A zresztą, człowiek nadrabia wyobraźnią są zawsze ludzie którzy go słyszeli, którzy mogą dać pojęcie. Wreszcie Chopin był mi tylko pretekstem, aby wrócić do strony medjumicznej, którą ty zaniedbujesz.	Słusznie. Ale właśnie te małe, nieprzewidziane, a jawiące się zawsze przypadki wtrącają tylu do więzień i prowadzą na stryczek, dopomagając detektywom do tanio nabytej sławy. Tu jest sedno rzeczy. Gra pomiędzy detektywem a zbrodniarzem jest zbyt nierówna.	Nie wiem, mnie by to nie wystarczyło! Ale to zależy od osobistych poglądów. Może Prątnicki byłby zadowolony...	Rozmową... i uśmiałyśmy się serdecznie. Opowiadał nam, że jego znajomy, pan Wyż, który podobno jest wielkim heraldykiem, zaręczał mu zupełnie poważnie, że jedna rodzina w Polsce jest herbu „Stołowe nogi.”	Dziedzictwo moje krewnemu, Fulkonowi de Lorche, ustąpiłem, który mi je spłacił. Pięć roków temu byłem w Geldrii i dostatki wielkie stamtąd przywiozłem, za którem się na Mazowszu okupił.	Mości Don Kichocie do ciebie to koniecznie należy rozstrzygnięcie tej sprawy, w rzeczach bowiem rycerstwa dotyczących i ja, i ci wszyscy panowie ustępujemy ci kroku całkowicie i na sąd twój zupełnie się zdajemy.	Przychodzę z dobrą nowiną. Ale... co to waszmość taki najeżony?	Ja sądzę że może już lepiej trzymać to to w zamczystej spiżarni.	Tak sądzę ale dlaczego pani o to pyta?	Tak, ale twój ojciec umarł w twoich ramionach, kochany, szczęśliwy, otoczony szacunkiem, bogaty, przeżywszy w pełni swoje życie. Jego ojciec umarł w nędzy, w rozpaczy, wątpiąc o Bogu, a kiedy po dziesięciu latach syn próbował odnaleźć jego grób, nawet tego grobu już po nim nie było i nikt nie mógł mu powiedzieć: tu spoczywa w Panu serce, co tak cię kochało.	Karolu, jesteś świnka. Nie, ja myślałam o tym, co jej powiedział Syngalez. Opowiedz panu, to naprawdę „piękne”.	Jak to, pani alboż pani nie popiera Czapli?	Więc mniejsza o to. Ciotkę twoje słowa ubodły tem więcej, że ona myśli o Anielce.	Zgoda, ale pod jednym warunkiem. Z góry uprzedzam, że warunek ważny i... może trochę dziwny.	Maciusiu, co też ty pleciesz! Przecież to największe szczęście żyć, pracować i walczyć, żeby lepiej było na świecie.	Owszem... Bardzo lubię. I niegdyś, niegdyś... mój Boże... Teraz już nie mogę. Muszę mieć troszkę, tylą odrobinkę wady serca czy czegoś takiego, bo każda przejażdżka nabawia mię bólu tu właśnie, gdzie bije to przebrzydłe. Mam później bezsenność.	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	To Poszukiwacz Pełno takich w naszym kraju. Czy pamiętasz tego... fakira z żółwiem... co tu był niespełna miesiąc temu?	Cóż mogę na to poradzić?	To jest genialne powiedzenie, panie Grosglick	Pewne rzeczy są nieznane tym, którzy jadają z pomocą widelców. Czasami lepiej jest jadać oburącz palcami! Przemów łagodnymi słowy do tych, którzy tego nie rozumieją, i niech mój powrót będzie pomyślny. Otóż sposób wyrażenia jest niewątpliwie dziełem skrybenta, lecz niech pan zważy, jak dowcipnie ten chłopak ujął samą treść, tak iż dociec jej może tylko wtajemniczony.	Więc czemu pan nie chce wziąć tego chłopaka?	Kto to przyjechał?	Dziękuję cioci za troskliwość. Dobrzysia mnie winem częstowała, lecz właściwie nic mi nie jest.	Czy to Knut?	Ależ na Boga! Przed nikim nie wspominałem!	Nie jest przecie moim przyjacielem ani powiernikiem.	Nie wiem I... czy od tego coś zależy?	Tak, ty. To on przecież uratował twoją macochę i Edwarda.	A skąd wiedziałeś, że on tu jest?	A zatem chodźmy z nimi, u góry czeka na nas dziesięć tysięcy piastrów.	Blaga! Udaje tylko! Absolutnie nie wierzę temu posępnemu Celtowi.	Ja mówię, że Dobrosielski.	Jeżeli jego dusza znieść nie może milczenia, niech krzyczy. Inaczej ona będzie podłą duszą.	Nie wiem.	Ostroroga nie trzeba?	„Poszło”! Komuś tam o nie poszło.	A więc nic mi pan nie powiesz?	Nie ma.	Nie wyszukuj klucza do zagadki...	W takim razie zawiadomcie kolegium w Babilonie o postanowieniu, a oni sprawią, że król Assarkról Assar rozmyślało nad nim nasze kolegium kapłańskie.	Czy już ktoś ją objął?	Alboż młode panny pracują na wsi?	Jak zbrodniarz którego ciągnie na miejsce zbrodni!	Już byłem i nieszczęśliwie...	Sina u mego brata głowa, sineńka, kruki go dziobią!	Wasz wuj Beetle wasz wuj Beetle jest Wielkim Człowiekiem!	Wysocki?... Co ty tu robisz?	Z tego można wnosić!...	Obie mają dużo wyobraźni Czy pani zauważyła, jak im łatwo mówić obrazami?	Widział mnie?	Winicjusza lubią wszyscy.	Znasz te strony?	A ileż wy jesteście odemnie starsi?	A, jak pan zechcesz...	Ano?	Anonim kłamie!	Bynajmniej, pani	Gniady dopędza...	Ha, cóż robić! Każ przenieść moje rzeczy, kochanku.	Horrendum et absurdum! zawołali uczniowie.	Jużci.	Kolego, będziecie pili herbatę?	Me... melduję... jako gość je... jedzie.	Mudryj didmudryj did (ukr.)	Napiszesz?	Nigdy w świecie.	Oczywiście, głodny potrzebuje chleba.	Okropne... izba w karczmie... i praktycznie całkowity brak możliwości pielęgnacji.	Owszem, tańczę.	Pan wiesz, żem pokochał pańską żonę.	Pana aresztowali	Ratunku! Ratunku!...	Turskiego?	W sklepie.	„Przyjaciel Młodzieży” przyjął krótkie opowiadanie, które posłałam mu przed dwoma tygodniami
Ja się nigdy w interesach nie mylę. Grünspan ma stawiać dwa pawilony, razem około dwóch tysięcy ludzi i pomyśleć, że gdyby je musiał stawiać w innym miejscu, choćby o kilkaset kroków dalej, to koszta budowy, urządzeń i administracji podniosą mu się w dwójnasób. Pijecie jeszcze herbatę?	Jakby to Krzyżacy się ich wyrzekali! swoich nie mają, prawda	Takiście starzy a jeszcze nie macie rozumu na to, że przecież ja z dobrej woli mojego gruntu nie sprzedam.	Aby do wsi nie szło, to wygonem	Co ty tam, garnkotłuku, wiesz? Rozumie się, że jak się popiją. A z tobą, parzygnacie, to może się całują? Niby to pan, jak się upije, to nie jest pan, albo co. Pan to pan i już...	Ja zaś nie chcę być zamknięta z panem. Jestem dziewczyną uczciwą.	Kochana siostro, łagodnie odezwał się Honory, jest to zawsze fałsz i udanie, z którem twój charakter szczery i otwarty niełatwo się zgodzić może...	Masz zawiń to dobrze w siano i załaduj do paki z tyłu. Nie ma nazwiska	Może źle, ale to prawda.	Nie pojedziemy wcale do Colignac? I dlaczegóż to, księże proboszczu!	O tak! Ale pani za to nie oszczędziła młodej kobiety, którą tak kochał.	Patrz, na Marsa! i to dziecię rozpieszczone woli kamienie nad brzegiem morza, nad puchy i przymuszone pieszczoty! Ale chodź! niewolnik niewolnikiem, a wybierać mu się nie godzi do smaku! Cezar zażądał wielkiéj uczty... Priscus cię wołał!... słońce ma się ku zachodowi!!!	Raczcie, najmiłościwszy panie raczcie rozkazać, bym został ukarany, bo... to... ja zawiniłem.	To dobrze! Niech jej nie zaczepiają.	To dobrze, nieprzyjaciołom wolno brać, ale jeżeli i swoim bierzecie, toście hultaje, nie szlachta. Co z tymi końmi czynicie?	To mnie nie dziwi	Oto najistotniejsza treść mojej działalności publicznej. Oto najdosadniejszy jej argument! Wynalazłem to określenie, to hasło wielkiej sprawy. Ale nie jestem patriotą. Nie jestem nim tak samo, jak capataz de cargadores, ten genueńczyk, który tak wiele uczynił dla tego portu i stał się czynnym pracownikiem w materialnej dziedzinie naszego rozwoju. Słyszała pani, jak kapitan Mitchell nieustannie się zwierza, iż odkąd znalazł tego człowieka, sam nie wie, jak długo trwa wyładowanie okrętu? To jest ze szkodą dla postępu. Widziała go pani, jak mijał nas po pracowicie spędzonym dniu na swej słynnej klaczy. Pojechał bałamucić dziewczęta w salonach, gdzie tańczy się na ubitej ziemi. Szczęśliwy z niego człowiek! Jego praca polega na oddziaływaniu potężnej indywidualności, jego zabawa na przyjmowaniu oznak bezgranicznego uwielbienia. A on to lubi! Czyż można być szczęśliwszym? Być przedmiotem lęku i podziwu jest...	A jakoże mi samej z Sieciechówną wracać? Miałabym z wami dalej nie jechać, to lepiej było wcale nie wyjeżdżać. Zalizali (daw.) rozzłościć się, rozgniewać. i zawzięli?	A to ja pana objaśnię, bo i mnie to zajęło, i zaczęłam z nim rozmowę. Heinego wertuje!	Jak Boga mego! Wyobrażacie sobie, że to można tak zawołać nas na urąganie, przysyłając po nas człowieka, który nam przed całą szkołą podczas herbaty każe przyjść, tak że wszyscy myślą, że to zebranie prefektów? Słowo daję, Carson, to ci płazem nie ujdzie!	...A mój interes jest bardzo ważny: bombę przywiozłem i nie wiem, komu oddać! Widzicie, jaki mój interes. Pieniądze partyjne przywiozłem, 250 rubli	A być może, że i dla podróżników!	A niechaj ogień w świątyni nigdy nie zgaśnie!	Ale tego, oprócz pana, nikt tu więcej nie powie.	Ba, gorzej jakby zjedli, bo ciągną ot pod swoje zamczysko!	Będziesz pan to samo robił z początku u nas, później użyjemy pana do czego innego. Pierwszy miesiąc na próbę... co?	I dlatego, że znam, żałuję tych, którzy muszą mu ulegać Jest to chyba największe nieszczęście w życiu.	Ja nienaumyślnie.	Ja zastąpię pani narzeczonego.	Jak karafka „frapowanej” wody. Na taki gorący dzień to przyjemność. Zresztą grzeczni ludzie.	Jak to? Jak to?	Jak to? Młodość, ŚmiechMałoż to ojcowie nałamali na mnie rózeg w konwenciekonwent stateczność, powaga, umiar. przyszedł i różne piękne maksymy spamiętał, przewodniczki żywota...	Jaka ja dla pana Belusia?	Jest to kapitał spółki posiadającej teatr bulwarowy albo linię kolejową z jednego brzegu Sekwany na drugi.	Jestem pewna, że on by nie był przykry	Jeszcze boli. To dobrze. Zasłużyłam.	Młodociany entuzjasto! Kochana kobieta! A czy ty wiesz wogóle, co to jest kobieta?... Najnędzniejsze bydlę, najgorsza samica! Najwstrętniejsza suka! Bo i suka parzy się tylko dwa razy do roku, tylko wtedy, gdy ją przyroda do tego zmusza, a kobieta to wcielenie grzechu, uosobienie rozpusty nieustającej, to przekleństwo ludzkości!...	Nie chwaląc się, nie znajdziesz wasza książęca mość łatwo takowej imprezy, na którą bym się nie ważył, a masz najlepszy dowód na sobie.	Nie puszczaj łebków. Przejdziemy najpierw Chłodną. Tam chociaż mają się gdzie kryć.	Nie!	No to gdzie?	No, nie wypada zbyt szorstko odpychać kobiety, która cię kochała. Wiem, że byt jej zapewniłeś. My jej też damy coś od siebie. I dziecko królewskiej krwi musi być dobrze wychowane i posiadać majątek...	O! To zły casus...	Oczywiście, o ile to panu sprawi przyjemność.	Pewnie, pewnie... mówiły, że Walek Rafałów przysyłał z wódką?...	Proszę pana ja już z żoną sobie tak poradziłem, że się zdobyła na tę dysolucjędysolucja	To każę ludziom zaraz ruszać na brzeg.	Tym bardziej zatem trzeba się stąd oddalić. Chodź, nie chcę dołączyć do walki jako ostatni.	Wysłałem do Princetown wiadomość o śmierci Seldona. Mam nadzieję, że nikt z was nie będzie niepokojony w tej sprawie. Porozumiałem się już także z wiernym Cartwrightem; krążył około mojej nory, jak pies nad grobem swego pana. Musiałem go uspokoić, że jestem zdrów i cały.	Zapewne nie żyje	A bo co?	A ce qu’il parait	A czy jest wino możebne w waszej dziurze?...	A jak myślisz, iż mój przyjaciel przyjmie tę rzecz?	A tak, ożenić	A wtedy wystarczy jakaś hipoteza, rozumie pan, jakaś chimera...	Aaa!...	Ach, więc miłość!... Pani kocha tego wojownika?	Bardzo	Bardzo was przepraszam... ale dzieci, które spędziły pół dnia ze mną i rzymskim centurionem, muszą otrzymać dawkę czarodziejskiego środka na uspokojenie nerwów, zanim zasiądą do podwieczorku z guwernantką. Hej, Parnezjuszu! Bywajże, bywaj!	Bo mówi pan takie bzdury! Przecie pan jest rozsądny człowiek a plecie niedorzeczności. Niechże się pan sam zastanowi!	Bo uczucia u ludzi większą odgrywają rolę, niż rozsądek, niż trzeźwy rachunek. I dzięki Bogu, że tak jest na świecie. Choćby cię najbardziej cenili, choćby drżeli przed tobą	Borowiecki, tak, z pewnością, w nim się wszystkie kobiety łódzkie kochają.	Czy pan ma metresęmetresa (z fr. maîtresse: pani, mistrzyni) zawołała głośno.	Cóż znowu doktór pracuje nad włosami?... Phi! co za mnóstwo cyfr... Jak sklepowe rachunki.	Dlaczego przybyłeś?	Dobrze.	Doprawdy niezmiernie mi przykro, ale jakoś... mam moc pracy	Dzień dobry, drogi przyjacielu	Et ubiet ubi (łac.) rzekł Panurg.	He?!	Jadę do Paryża.	Jaśnie wielmożny panie! Wyznaję, że człowiek ten pożyczył mi dziesięć sztuk złota, lecz gotów jestem przysiąc, że mu je w całości oddałem.	Jest.	Już waćpan zaczynasz?	Kto	Kto mówi?	Mam w bezpiecznem miejscu U pewnego komunisty.	Mnie, tatku?	Mocny ale i kamienie się walą... Jak postoi, mocniejszy będzie, bo mu ludzkie czaszki za podwaliny staną...	Nad życie, mówisz, mamo. A ty życie kochasz?	Nic. Patrzę.	Niepołomski będzie na pewno na owych wyspach. Panują tam bowiem najdziwaczniejsze obyczaje, które wniwecz obracają nasze pojęcia towarzyskie. Na mieszkankach tych wysp będzie się mógł naocznie przekonać, czym jest moralność. A pan wie, czym jest moralność?	O ścisła cyfraścisła cyfra	O, a żona da panu urlop?...	Pan jest wciąż dekoratorem?	Pojadę, mogę pojechać i sama, ty przyjedziesz?	Poniesiecie dobrodziejowi ptaszki?	Skojarzenie conajmniej dziwne	Są na świecie jeszcze ciekawsze, ukrywane starannie po rodzinnych bibliotekach, przekazywane w sekrecie z ojca na syna	Tak jest.	Tak, jemu potrzebne jest oczyszczenie. Ale potem, staruszku, cóż potem?	Ten urodzony na wodza!	Toli siedzą z wędkami, jak niewiniątka...	Tu zaraz.	Weź tedy; ale wiedz, że zabrałeś radość mych oczu i wesele serca.	Więc... o zgrozo	Wody!	Zatem?...	Zupełnie. Doktór był wczoraj i mówił, że zupełnie. A bo niedosyć miałem trzy tygodnie ustawicznej trwogi, wiszenia pomiędzy życiem a śmiercią.
O, widzi mama, jakiej nabrał ogłady w swoich towarzystwach!... Szósta, muszę iść do Ady... No, bądź zdrów, mój dębie Tak długo uczysz się i tyle jeszcze masz przed sobą nauki, że zapewne jesteś ode mnie o wiele mądrzejszy. Może dlatego nie zawsze cię rozumiem... Do widzenia, mateczko za godzinę przyjdziemy tu z Adą. Może nas mateczka zaprosi na herbatę...	Jest przecież zbyt rozsądnym, aby nie wiedzieć, że tam ludzie, jak na sądzie ostatecznym, podzieleni są na kozłów i baranów, a kto nie ma runa, zbawionym być nie może.	Niestety nie zdołam przełknąć jednego kęsa i całe śniadanie się zmarnuje! Serce mi się ścisnęło wobec tych ohydnych scen, któreś nam skreślił, szanowny panie woźny, w tak układnych wyrazach, a zarazem zejść mi z oczu nie może ta nieszczęsna pokojówka pani radczyni Josse, którą powieszono, mogąc z nią uczynić coś nierównie lepszego.	Naprzód Musimy dotrzeć do plaży, zanim Hiszpanie zauważą, że uciekliśmy. Jeśli będą bić na alarm, wtedy nie uda nam się ukraść niepostrzeżenie żadnej szalupy.	Nie gniewaj się, moja droga, opowiem ci, jak to się stało. Jan towarzyszył mi z woli pana Laurence’a i tak się poświęcił biednemu ojcu, żeśmy nie mogli go nie polubić. Co się tyczy Małgosi, okazał się zupełnie otwarty i honorowy, bo powiedział nam, że ją kocha, lecz chciałby mieć dostateczne utrzymanie, zanim poprosi o jej rękę. Prosił tylko, żeby mu wolno było ją kochać, pracować dla niej i rozbudzić w niej miłość, jeżeli potrafi. To młodzieniec wielkich zalet, więc nie mogliśmy odrzucić jego prośby, ale nie pozwolę, żeby Małgosia zaręczyła się tak młodo.	A co tam zepsuć? stara wszystko powyłączała i myślała, że ja nie potrafię puścić. Ale jak pan nie chce, to mogę nie grać.	Żadnego ciosu mu nie zadasz, jeno zdrowiu własnemu zaszkodzisz. Słuchaj! Jadąc tutaj, zauważyłem jakiegoś prostaka na srokatym koniu, który ciągle trzymał się nie opodal od mojej kolasy. Zauważyłem właśnie dlatego, że koń był srokaty, i kazałem go wreszcie wołać. Do Kiejdan. List do księcia wojewody. tajemnice, sekrety. pomiędzy nami nie ma, więc przeczytałem... Masz!	Ja bo się nie bawię w delikatesy, przysięgi wierności i tym podobne. Po jakie licho? Zachciało się żony, więc biorę sobie, którą upatrzyłem. Co ona pocznie z całym małżeństwem, to rzecz podrzędna. Zobaczymy później. Sprawa jest główna, aby prawo było. Kto je zechce złamać, ten musi zapłacić. Od sumy zależy, czy będę mógł przyjąć. I na tym kwita. Chodźmy pić dalej.	Nie zaczynajcie tylko, mój Szwejku, z tymi swoimi błazeństwami, bo naprawdę coś się stanie. Trafi kosa na kamień. Popełnialiście bez końca coraz to większe głupstwa, aż przyszła katastrofa.	Po co mnie kancelaria? Posłuchajcie jeno Patriota, WierzeniaPolityka, ReligiaNaprzód wiedzcie o tym, że te klęski, które na ojczyznę naszą spadły, według mojego mniemania nie z innej przyczyny przyszły, jak z rozpusty, jak ze swawoli i zbytków (miodu, panie Michale!), jak ze zbytków, mówię, które na kształt zarazy nas toczą. Ale w pierwszym rzędzie z przyczyny heretyków, coraz śmielej prawdziwej wierze bluźniących z ujmą dla Przenajświętszej Patronki naszej, która o te bezeceństwa w słuszną cholerę wpaść mogła...	Nie, czy sądzisz naprawdę, że jest zły? Nikomu przecież nic złego nie robi!	I dobrze ci tak, hultaju!... Łatwo ci było poznać, że jesteśmy ludźmi znakomitymi, a nie żadnymi fałszerzami, nieprawdaż?	Pięknie wyrwał! A sam trzyma w jasyrze! Już ja tam nie wiem, kto gorszy, czy Tatar, czy Niemiec?	Tak ale żył inaczej. Jam może przeszedł go siłą, bom łamał podkowy w rękach i gniótł puhary srebrne, ale dziś już i spruchniałego kija bym nie skruszył.	A ja dopiero... ja.... nie wiem, czy wystarczy nam na chleb przez dwa tygodnie!	Adyć ja czekam, wielmożny panie: lato zeszło, kopania zeszły, twarda zima zeszła i wiosna nadchodzi, a ja czekam wielmożny panie. Bieda me z dzieciamy źre kiej ten zły zwirz, a z nikąd poratowania nima, jaże mi już mocy i pomyślunku brakuje do ścierpienia. A jak me wielmożny pan, nasz dziedzic i ociec kochany nie poratuje, to już pewnikiem zmarniejemy.	Czekałem na ciebie żeby ci w oczy plunąć raz jeszcze, i więcéj nie widzieć!	Ja ta nie jestem drzyk, cobym krowę obłupiał ze skóry	Mam nadzieję, że nie	Mógłbyś pomóc nam się wydostać z miasta tak, aby Hiszpanie nas nie zaskoczyli, i zaprowadzić w bezpieczne miejsce?	Niczego i ja więcej sobie nie życzę	Pani Kunicka twierdzi, że bynajmniej nie podstępem.	Założyłbym się że przypatrujecie się zdechłemu mułowi. On tu wszakże już szósty miesiąc leży i ciekawy jestem, czy nie spotkaliście kędy po drodze jego pana?	Dosyć, choć tutaj nie ma nigdzie nic „godnego widzenia”.	Ja wiem, co mówię!... Dziesiątki tysięcy talentów wydobyliście od Fenicjan, niby na uwolnienie Egiptu z mocy kapłańskiej, a dziś za to rabujecie nas i mordujecie... Zobacz, co się dzieje od morza do pierwszej katarakty: wszędzie wasze pospólstwo ściga Fenicjan jak psów, bo taki jest rozkaz kapłanów...	Nawet nie liczyłyście?	Nic nie rozumiem.	Nie możesz wyjść poza obręb jednej myśli. To jest monomania.	Nie mówcież tak Ktoś posłyszy i ogadają was znowu...	Nie mówmy więcej o takich rzeczach	Nie zatrzymywać się, nie robić sztucznego tłoku. Dalej jazda!	Zabrałeś termos z herbatą, Karol? Co? Termos z herbatą. Nie? Boże kochany, ogłuchł czy co. Z her-ba-tą!	Znam tamtego kowala. Czy to nie Wołowik?	Zobaczymy! I nie chcesz ztąd iść? Mów!	Ależ oczywiście. Ale zdaje mi się, synku, że uważasz teraz Francję za swoją drugą ojczyznę?	Hale, jest tam! Poszli przecie do młynarzów zapraszać na wesele...	Istotnie, pozostaje mi tylko raz jeszcze z całej duszy podziękować panu za pomoc.	Sądziłbym, że strome góry powinny najmniej zachęcać do wycieczek...	Tam, na brzegu! Czai się do skoku!	Kto przyjdzie? Twój ojciec... A jeśli tam są jeszcze inni ludzie... jeśli się rzucą na niego?...	Precz mi stąd, urwipołcie przejęte! Wracajcie pod wiechępod wiechę	Słyszałem sprzedawców gazet wykrzykujących na ulicach; krzyki dotarły do mojej jadalni.	To mściwe pacholę pobudziło straż zamku i bojary tuż za nami w lesie.	Toś to ty zachodziła tam za sosny?	Zdaje mi się, że dobrowolnie a niedołężnie poza życiem zostaję, i wstydzę się tego czasem.	Ano, trudno! Musimy, oczywiście, poprzestać na twym tłumaczeniu.	Biłem się z chłopakiem. Zaczął rozpowiadać, że się Kajtuś nazywam.	Co to za czarne punkty?	Dosyć już tego, Olesiu Wiesz dobrze, jak martwi mię kierunek umysłu twego i serca...	Leży tu obok ciebie na drugim posłaniu i śpi w najlepsze.	Mamy, jaśnie panie, ale na inszy sposób.	Może się pan wybiera na podboje?	Na co ci to?	Na długo?	Nieszczęśliwy jakiś człowiek, ozwała się Stasia z litością na twarzy.	Oliwa na wierzch wypłynie...	To mi przynajmniej fakt!	Twierdziłem tylko in principioin principio (łac.) odrzekł wreszcie	Więc tam, blisko szosy, stoi nieprzyjaciel?...		A długoż będziecie tu siedziéć?	A ty co myślisz robić?	Aleś to roztropnie waćpan wywiódł. Musiałeś gdzieś po dworach przy politycznych ludziach sługiwać, bo mowa edukację wyższą, niż jest waćpanowa kondycja, pokazuje.	Co to znaczy?...	Czy jest ten Kon, u którego mieszkamy?	Cóż chcesz zatem, abym zrobiła?	Cóż mam robić?...	Cóż to takiego?	Dziwne przygody Esplaudiana to rodzoniuteńkie dziecko Amadisa z Galii.	Ho! ho! niespodziewany byłby honor dla rzeki.	Jak się ma Ketling? Zali żyw jeszcze?	Jakto plamy?	Jej Bogu!	Jest Jewel!	Korale?...	Kto taki, proszę pana?	Kto?!	Manata.	Moje miano jest Hibl. Z kieleckiego krajzamtu...	Mówmy, ale o czém inném.	Owszem „w grobie”.	Pewnie A pan skąd o stryju?!...	Pewnie, pewnie... Niech to pioruny zapalą razem z waszym ukontentowaniem!	Po czemu renta?	Po sprawiedliwości.	Powinieneś się uzbroić w cierpliwość, Trot.	Pozostaną w hotelu.	Siedemnaście rubli.	Tak jest, Cezarze, Hebrejczyk jestem.	Tak, jeśli dopniemy swego Stary Séchard siedzi tu od kilku dni, zachodził badać nas o kwestie fabrykacji papieru; stary skąpiec zwęszył wynalazek i chce go wyzyskać, jest zatem nadzieja spółki. Pan jesteś adwokatem ojca i syna...	Tak, ma pan słuszność, on chodził z tym dziadem. Znam nawet tego ślepca. Nazywa się Pew.	To Sadza Posłuchaj teraz! Czy słyszysz takie ciche beczenie?	To czym się będę zajmował? Z czego będę żył?	Wasza wielmożność! Tatarzy, szlachtą zostawszy, wiernie się Rzeczypospolitej trzymać będą.	Widzieli cię?	Wielki Boże! Co chcesz uczynić?	Wy z miasta, ze wsi?	Wystraszona! Doro!	Władza, Polityka	Śliczny sen! To swaty oznacza...
Niech mi pan tego nie mówi W każdym innym położeniu przyjmowałabym pana z przyjemnością. Duma, Ucieczka, Wolność, Małżeństwo, ObyczajeBędę z panem mówiła szczerze, zrozumie pan, czemu ja nie chcę, czemu nie mogę pana widywać. Sądzę, że pan jest zbyt szlachetny, aby nie czuć, że gdyby mnie bodaj podejrzewano o drugi błąd, stałabym się dla całego świata kobietą godną wzgardy, pospolitą, stałabym się podobną do innych. Życie czyste i bez skazy objawi mój prawdziwy charakter. Jestem zbyt dumna, aby nie próbować żyć wśród świata jak istota wyjątkowa, ofiara praw w moim małżeństwie, ofiara mężczyzn w mojej miłości. Gdybym nie została wierną samej sobie, zasłużyłabym na potępienie, które mnie przygniata i straciłabym własny szacunek. Nie wzniosłam się do tej wysokiej cnoty, aby należeć do człowieka, którego nie kochałam. Skruszyłam, wbrew prawom, więzy małżeństwa; to był błąd, to była zbrodnia, wszystko co pan chce, ale dla mnie te więzy równały się śmierci. Chciałam żyć. Gdybym była matką, byłabym może znalazła siły, aby znieść męki małżeństwa narzuconego przez konwenans. W osiemnastym roku, my, biedne dziewczęta, nie wiemy prawie, co z nami robią. Zgwałciłam prawa świata, świat mnie ukarał; postąpiliśmy oboje sprawiedliwie. Byłam młoda, byłam piękna... Zdawało mi się, że spotkałam człowieka równie kochającego, jak zdawał się namiętny. Byłam bardzo kochana przez chwilę!...	W drogę i na poszukiwania. Czekałem tylko na ciebie. W stu widzeniach sennych... zwłaszcza w jednym, w noc następną po owym dniu, kiedy za tobą zamknęły się po raz pierwszy podwoje wiedzy... miałem objawienie, że bez ciebie nigdy nie znajdę rzeki. Raz po raz, jak ci wiadomo, odrzucałem od siebie tę myśl, bojąc się złudzenia. Dlatego to nie chciałem wziąć cię z sobą owego dnia, gdyśmy razem jedli placki w Lucknow. Nie chciałem cię brać, póki nie nadejdzie pora odpowiednia i pomyślna. Chodziłem od gór do morza, od morza do gór, lecz nadaremnie. Wtedy wspomniałem sobie Dżatakę.	Nie przyznaję sobie, bym jej zapas miała, rozśmiała się Kossakowska; lecz nie zaszkodziłaby sól na te czasy, gdy tyle kwasu wszędzie..	Nie tylko ja też nie neguję jego świątobliwości ale myślę, że i samego chana potrafiłby nawrócić. Oj, mości panowie! Musi się tam jego chańska mość sierdzić, aż wszy na nim koziołki ze strachu przewracają! Jeżeli przyjdzie z nim do układów, pojadę i ja z komisarzami. Znamy się z dawna i niegdyś wielce mnie miłował. Może też sobie przypomni.	To ciekawe zagadnienie nadzwyczaj ciekawe zagadnienie. Theatrum mundiWyobrażam sobie, że prawdziwe wyjaśnienie wygląda tak: zdarza się często, iż istotne tragedie życiowe ukazują się w tak nieartystycznym kształcie, że dotykają nas swą surową gwałtownością, bezwzględnością nieładu, niedorzecznością myśli, zupełnym brakiem stylu. Działają na nas tak, jak działa chamstwo. Robią na nas wrażenie nagiej, brutalnej siły, przeciw czemu buntujemy się. Zdarza się niekiedy, że w życie nasze wkroczy tragedia posiadająca artystyczne pierwiastki piękna. Jeśli te pierwiastki piękna są istotne, wówczas całość działa wprost na nasz zmysł dramatycznego poczucia. Odczuwamy nagle, że nie jesteśmy aktorami w grze, lecz jej widzami. Albo raczej obojgiem. Spoglądamy na siebie samych i ulegamy urokowi widowiska. A cóż zdarzyło się naprawdę w obecnym wypadku? Ktoś zabił się z miłości do ciebie. Chciałbym kiedyś sam doznać podobnego przeżycia. Na resztę mego życia zakochałbym się w miłości. Kobiety, które mnie uwielbiały pozostawały zawsze przy życiu, choć dawno przestałem się troszczyć o nie, tak jak one o mnie. Stały się tłuste i nudne, a jeśli je napotkam, natychmiast przywołują wspomnienia. Okropna jest ta kobieca pamięć! To coś strasznego! Dowodzi zupełnego zastoju duchowego! PamięćNależy wchłaniać barwę życia, ale nigdy nie pamiętać o jego szczegółach. Szczegóły są zawsze pospolite.	Hm! Ale lada dzień może nie przyjść. Zła nasza, panie pułkowniku, bo jak książę zemrze, to się jego uczynki na nas skrupią. Cała nadzieja w Wołodyjowskim, że starych towarzyszów będzie osłaniał, dlatego też, powiem waszej mości (tu Charłamp głos zniżył), kontent jestem, że się wymknął.	Nie dziwiłbym się, gdyby symulowali.	Nie wiem, czy my się z tego cieszyć mamy, czy smucić	Niech pani da mi ster! a pani skończy sobie pranie po swojemu. Mogłabym zniszczyć pani bieliznę albo uprać ją nie tak, jak pani chce. Moja specjalność to męska bielizna, na tym znam się najlepiej!	Co, jeszcze tutaj? Ile razy mówiłem, że masz zjeżdżać na tamten chodnik, łachudro. Już, już, nie oglądaj się za siebie.	Będzie i traktat z faraonem, nie bójcie się! W Tyrze wiemy na pewno, że jedzie do Egiptu z wielką świtą i darami poseł asyryjski Asyria płaci daninę faraonom. Ale naprawdę to on jedzie zawrzeć traktat o podział krajów leżących między naszym morzem a rzeką Eufratem.	Powinien, jużci że powinien, ale taki i on syn Już od tygodnia nie zajrzał do domu, bo się z moją panią tak strasznie pokłócili. Mój Boże! mój Boże! tak klął, tak wymyślał, chciał jaże bić moją panią. O, Panie miłosierny, to za to, że go tak silnie kochała, że sobie odejmowała od gęby, a dawała mu cięgiem pieniądze. Była skąpa, nie chciała dochtora, ni leków nijakich, aby ino nie kosztowało, a on, o! skarze go Pan Bóg ciężko za te łzy matczyne. Ja wiem, że panienka temu nie winowata... tak se miarkuję... ale...	Dopóki nie ujrzę Zielonego Promienia!	Jednak znając pana, nie mogę uwierzyć, by nie wiązała pana z ową kobietą jakaś nieduża bodaj doza sentymentu.	Nic podobnego nie słyszałam z ust tego pana.	Nie kłam! ja przecież nie byłam pijana i dobrze pamiętam, kto stłukł.	Nie mówmy już o tym	Pewnie, ale nic dobrego z tego nie wyjdzie, obaczycie, spomnicie moje słowa.	Po co? Czyż mu pani nie ufasz?	Więc panna nie pokażesz kryjówki?	Dlatego, że król jegomość raz przecie znalazł sobie ludzi, co nie służą prywacieprywata tu: rzecz wspólna, publiczna, także jako wskazanie na rzeczpospolitą.. I kłamie, kto powieda, że oni sami jedni rządzą. Wszak ci w onej Morskiej Komisji zasiadają rozmaite dygnitarze: i Denhoffy, i Ossolińscy, i Guldenszterny. A wszak ci są tam i nasze rodowite gdańszczany. Czy nasz kompan, poborca Jerzy Hefel, tam nie siedzi, co? A wszystko same zacne personypersona (łac.)	Co mam rzec? Śmierć bohaterska, RycerzChociaż rycerze błagali i zaklinali króla, aby zważał na swą świętą osobę, on nie pytał na przestrogi, ino się rwał do boju niczym w tany. Gdzie największa ciżba, gdzie ino buńczukbuńczuk dowódca janczarów, tj. piechoty tureckiej (dziś tur. tytuł grzecznościowy: pan) powiewał (po naszemu pułkownika), tam pan miłościwy sadził z koniem, drogę sobie trupami ścieląc. Turkowie pomiarkowali, co się święci, więc też który ino hełm o białych piórach zoczył i konia cisawego, gdy nie zdolił w bok umknąć, rzucał się twarzą do ziemi. A król Władysław, jakby się śmierci w służbę zaprzedał, krwawe żniwo czynił, sam jedną strzałą nie draśnięty. Żadne ufceufiec piechota turecka., tych należało pobić i rozproszyć. Król wydał rozkaz rotom, by szły za nim, ale Huniad wojewoda za ręce go chytał, siłę nieprzyjaciela przed oczy mu stawiał, śmierć niezawodną przepowiadając. Zasię mu król odrzekł: „Wolejwolej (daw.) generał w wojsku tur. (dziś tytuł grzecznościowy: pan). azjatyckiego, który tam się był skrył, usiekł i parł koniem w nieprzeliczoną gąszcz pohańców, pewny, że wojsko tuż za nim. Tymczasem janczarowie ochłonęli co nieco, a widząc, jak się król niebacznie zapędził, obskoczyli go dokoła, konia pod nim ubili, po czym rzuciwszy się nań jak wilcywilcy	Jeżeli zechcesz się nie dąsać i pozwolisz mi mówić do tego, co powiedziałeś, dodam, że jeżeli bitwy powtarzają się i piętrzą na sobie, to nie tylko z racji umysłowości wodza. Może się zdarzyć, że błąd wodza (na przykład niedocenienie siły przeciwnika) przywiedzie go do żądania od swoich wojsk nadmiernych poświęceń; poświęceń, które pewne jednostki bojowe spełnią z zaparciem się siebie tak wzniosłym, że ich rola zrówna się z rolą innej danej jednostki w innej bitwie i obie będzie się cytowało w dziejach jako równoważne przykłady: aby się trzymać roku 1870, gwardia pruska pod Saint-Privat, turkosi pod Froschwiller i pod Wissemburg.	To prawda! Słyszałem, że Van Gould wściekł się, że nie udało mu się schwytać kolejnego brata, przez co kazał rozstrzelać czterech strażników pilnujących trupów na Plaza de Granada.	Z chwilą, gdy są podejrzani przez Waszą Królewską Mość, muszkieterowie stają się winnymi; jak widzisz zatem, Najjaśniejszy Panie, gotów jestem oddać ci szpadę moją, gdyż nie wątpię, iż pan kardynał, obwiniwszy żołnierzy moich, skończy na oskarżeniu i mnie samego; pójdę lepiej do więzienia z panem Athosem, który już się tam znajduje, i z panem d’Artagnan, którego zaaresztują na pewno.	Och, szatanie! czynisz sobie igraszkę z najdotkliwszych moich uczuć i usiłujesz wyzyskać moją dobrą wiarę. Nie uda ci się to jednak. Czyż możesz przypuszczać, aby mój ojciec postępował tak, jak twierdzisz!? Gdyby zaś było tak, to czyż możliwe jest, aby pozostawił piśmienny dowód swego oszukaństwa?	Nie zwlekaj zatem, tylko mnie zabij, bo jeśli bym ci przypadkiem uciekł, to już od jutra zacznę cię znowu ścigać.	A na drugi raz... na drugi raz... Gdybyś spotkał takiego człowieka... rozumiesz?... gdybyś spotkał, nie ratuj go... Kiedy kto chce dobrowolnie stanąć ze swoją krzywdą przed boskim sądem, nie zatrzymuj go...	Hach! Gdyby nie był tak dumny, gdyby słuchał naszych ostrzeżeń!	Nie wiem jeszcze Kobieta mi chora.	Hej, wy na dole! czy nie znaleźliście tego przy Billu?	Podskarbiego, odezwał się ktoś przystępując do powozu z nalanym i do wpół wylanym kielichem. Młody człowiek siedzący w karecie nie wiedział co począć z sobą,	Właśnie. To też powiedziałam to panu Wojdylle, ale on, zdaje się, nie uwierzył.	A zatem możecie ich sobie zabić na wybrzeżu, skoro chcecie, ale nie na terytorium należącym do Arawaków. Biali ludzie, wracajcie albo przystąpimy do walki.	Ileż ja się go naszukałem! Ile razy przyzywałem je w długie, bezsenne noce! Ile razy marzyłem o królewskich bogactwach, aby móc kupić milion tajemnic od miliona ludzi i wśród nich znaleźć tę jedną! Wreszcie, pewnego dnia, gdy chwyciłem łopatę po raz setny, zastanowiłem się też po raz setny, co ten Korsykanin mógł zrobić z dzieckiem? Niemowlę to kłopot dla kogoś, kto ucieka. Może widząc, że jeszcze żyje, rzucił je do rzeki.	Habet!habet (łac.) rzekł Nero śmiejąc się i zwracając w dół wielki palec ręki, jak to czyniło się w cyrkach na znak, że gladiator otrzymał cios i ma być dobity.	Gdy się kocha, to się chce mieć tego kogoś na własność.	Mniejsza o to Same fraszki. Materiał do prędkiego uśnięcia. Wolę rozmawiać, znalazłszy się po tylu dniach znowu w swoim kółku.	No to już, migiem, pakujmy się do łodzi Za kilka minut Hiszpanie zauważą naszą ucieczkę.	Skorzystałam z chwili, w której pozostawiono mnie samą, a ponieważ od razu wiedziałam, co mam myśleć o mojem porwaniu, z pomocą prześcieradeł zsunęłam się z okna; wtenczas, w przekonaniu, iż zastanę tu męża, podążyłam do  niego.	To proste O zabiciu się myśli wariat, łajdak albo człowiek dużej wartości, któremu za ciasno na świecie.	Tak? A czemu tatuś się wykrzywił, chodzi po pokoju i trzyma się za głowę? Czy tatusia główka boli?	Dobrze A teraz jeszcze jedno: czy Hyde podyktował ci w testamencie owo postanowienie tyczące się wypadku, gdybyś ty „znikł”?	Tymczasem, wedle starego zwyczaju, pożyczasz, gdzie się da, co?...	Zobaczyć się z nią?... To chyba nieprędko nastąpi...	Karku szkoda, ale niech pan jeszcze śpiewa, jak kolej przyjdzie, bo się pan dobrze odcina.	Nauczę cię, jak się w lot puszcza błękitnego gołąbka. Szu-u-u!	Ocalona! ocalona!... Tak, jak widzę, niebo, widzę morze! Powietrze, którem oddycham!... wszystko mówi mi o wolności. A! dzięki... dzięki ci, Feltonie!	Więc obejrzyj się pan wkoło.	Żeby się z tobą zobaczyć, mój mały.	No tak, ale był u mnie na śniadaniu, tym śniadaniem zapoczątkował swoje wejście do towarzystwa paryskiego.	A ich widziałeś na Ostrianum własnymi oczyma?	Mogliśmy? Powiedz raczej: wpadlibyśmy na całego! Przecież piątek to pechowy dzień!	Od Malagi, rejent jest jej mecenasem.	Otóż to właśnie. Spojrzyj, spocznie tu w sianie tak wygodnie jak dziecko w kołysce.	A wam, panowie wam niech żyje kawiarnia targ próżności.” „przyjaźń” czytamy „indywidualista”, gdzie rozsądek pisze „zbłąkany filister”.	Ależ to geometria	Będzie bon, panie Stasiu, na zapas.	Co to za włosy?	Gdybyż to można skończyć...	Kiedy pościele ma już tam, w budzie	No tak, mój Boże, pańskie, i tylko pańskie.	O, to racja!	Ot chcecie wiedzieć, że niema jak my, jak lud, rzekł wieśniak od ubogich i od ludu!	Pięćdziesiąt dasz odkleił jeden wąs i zaczął ściągać botforty.	Tak	Tak	Tak.	Tak.	Umiem... bo język ten słyszałam wciąż od urodzenia Ty byś też umiała nim mówić, gdybyś go stale słyszała w domu.	W jakiej odległości od morza zostawiliście tego żółwia?	Właśnie tą bezpotomnością karze go Bóg za to, iż sromotny żywot prowadzi...	Zatem trzeba tutaj pełzać i cierpieć tego grubego Matifata i Camusota, tak jak aktorki cierpią dziennikarzy, jak my cierpimy księgarnię?	„Zachować siebie, zostać szczęśliwym mówił z głębokim namysłem, głosem matowym, do siebie.	A niepoczciwy! zawołał	Ale jaką sprawę?	Ależ, mówże już!...	Bardzo dobrze, mój przyjacielu Sancho	Bardzo lubiłem Bazylego Mówią jednak, że został zamordowany?	Brawo!...	Czy trzymasz zakład dalej?	Helu!	Ino kużden głowę miał pod stopami.	Kapłan zawsze bierze swą dziesięcinę!	Kogo? Tego opryszka?	Mnie?	Możesz poznać kogo zechcesz.	Nic, nic...	No i cóż dalej?	No i...	O, cóż ja pocznę, nieszczęśliwa!...	Oddałem	Patrz, patrz, jak pięknie idzie!	Pocałowałeś mnie, Tomku?	Pst!	Tajemnica rzekła, usiłując stłumić świetne nadzieje, rozbudzone jego słowem zachęty.	Tam	Tylem wziął, co i ty!	W Żwirblach, rekrucie!	Więc bierzesz pana...
Ej! To tam mniejsza zresztą i o to nie chodzi; w pojedynku kto kogo rani czy zgoła zabije, za to nie odpowiada, bo przecie i swojej głowy nadstawia. Nie ma co o tym mówić; ale do rzeczy, do rzeczy. Więc jakież to masz plany względem skłonienia stolnikowej do swoich zamiarów?	A kupię, Kuba, kupię. Niech ino podrosnę na parobka, to zaraz pojadę do Warszawy i zgodzę się do koni... a w mieście to już wszystkie chodzą w butach, prawda, Kuba?	O! nie tylko z namysłami, ale z okropną pracą, z oporem, czasem nieledwie z niechęcią. Nieraz szczuplutką ręką w stół uderzył albo syknął jak osoba, co nie może rozwikłać nieznośnego supła. Często wstawał, chodził po pokoju z założonymi w tył rękami, objaśniał świece (notabene łojowe), popijał z kufelka coś żółtego, może swój ulubiony ponczyk, a może już jakie ziółka? Raz weszła do niego młoda kobieta, bardzo ładna, pewnie jego żona, przyniosła mu świeżą szklanicę napoju, pogadali, uściskała go i poszła, a mój Schiller znów do roboty. Nad jedną stronnicąstronnica	Powinnam była się domyślić Ksiądz Birotteau nie często zagląda do tych grubych tomów.	To są moje druhy, a więc i pani także. One do nas przemawiają i ja je rozumiem. Podobały się pani Głębowicze?	Cóż ja temu winien? Idź do socjalistów, niech ci dadzą robotę. Ruszaj, ruszaj z Bogiem!	Minister zdrowia prosi o szczoteczkę i proszekproszek do zębów	Nie widzę powodu do zmiany.	Słyszę, jak do nich mówi: „ojcze”, „bracie”.	Valentine! Najdroższa! Nie tak powinnaś do mnie mówić; albo pozwól mi po prostu umrzeć. Na cóż byś sobie miała gwałt zadawać, jeśli mnie kochasz, tak jak ja cię kocham? Czyżbyś chciała, abym żył tylko z ludzkiego współczucia? Ale w takim razie wolę umrzeć.	Weź, mości książę, lutnię i pójdź pod okna dziewki, może ci pokaże... pięść... miecznik. Tfu! do licha, takiż to z Bogusława Radziwiłła rezolut?	Löwenborg wspominał często, że koniecznie musimy mieć służącą. „Latem jest przepięknie ale w zimie czułaby się młoda kobieta zbyt samotna. Musisz wziąć tedy służącą, Gösto!” Przyznawałem mu rację, ale nie wiedziałem, skąd wziąć na to środki. Pewnego dnia przywlókł Löwenborg swój stół z malowanymi klawiszami. Spytałem żartem, czy ma zamiar zostać naszą służącą. Odrzekł, że przyda nam się, bo chyba nie chcę, by żona moja gotowała sama obiad i nosiła wodę i drzewo. Odparłem, że nie chcę, aby to czyniła, jak długo sam mam zdrowe ręce do pracy. Zauważył, że jeszcze nam lepiej pójdzie we dwóch, ona zaś będzie mogła siedzieć przez cały dzień przy kominku z robótką w rękach. Oświadczył, że nie mam pojęcia, ile obsługi potrzebuje taka mała, delikatna kobieta.	Mógłbym cię zastrzelić za płochą zniewagę, wyrzucić za drzwi i strącić z kabiny. Nikt by nie wiedział, gdzie sczeznął hrabia. Pobaraszkować mam jednak ochotę dziś nieco z tobą. Wypadu spróbować, podkopu, włamania do zrozumienia twojej warowni. Z biologii słowa wykład migawkowy od niechcenia palnę. Otóż są słowa, jak ci wiadomo, które nie znoszą namacalnego ucieleśnienia, zwłaszcza wskrzeszenia przebrzmiałych epok czy prostowania złamanych narowów. Słowa sarkofagi, słowa pomnikowe. Istnieją również klejnoty	Że mnichem za przykładem synowców nie zostanie zda się pewnem, bo nie czas... a i córki ma, co pieczy potrzebują.	Jedna jaskółka nie robi wiosny a przy tym, wiem ja z dobrego źródła, że Don Galaor kochał się zapamiętale, ale w tajemnicy, a jeżeli zalecał się do wszystkich, co mu się podobały, to już tak z naturalnego pociągu, którego nie był panem, ale zawsze bez ubliżenia tej, o której wiadomo jest niezawodnie, iż była jedyną panią jego woli i której zawsze się polecał przed bojem, ale tajemnie, bo był bardzo skryty.	I to bardzo złego. Wydaje mi się pan człowiekiem niezwykle niebezpiecznym, jeśli więc przydarzy się cokolwiek naszej kochanej księżnej, odpowiedzialność złożymy przede wszystkim na pana. Chciałbym jednak pomówić z panem o życiu. Moje pokolenie było nudne. Któregoś dnia, kiedy poczuje się pan znużony Londynem, niech pan przyjedzie do Treadley, aby wyłożyć mi swą filozofię rozkoszy, popijając wybornego burgunda, którego posiadam, na szczęście, dość wiele.	A co stanie się jeżeli nie dam ci pieniędzy?	Aby się mścił za wyrządzoną krzywdę?	Albo nie tak? Jużci, że wierę tak. Ksiądz pleban co niedziela obiecuje mi z ambony królestwo niebieskie po śmierci, a to nim to królestwo posiądę, tom ja za życia jest królewicz.	Co za Jarszówna?	O! O! Jej się co chwila kto inny podoba; to nic nowego.	Puszczą się... już dzisiaj Szymek cięgiem chodzi za Nastką Gołębianką.	Według mego zdania, jest pewna racja i tak myślę, że gdybyś waszmość, panie hrabio, je znalazł, nie uważałbyś za potrzebne dzielić się nim nie tylko z Polakami, ale nawet i ze mną, który jestem Czechem...	Doprawdy doprawdy nie chciałabym narazić się nikomu i byłabym bardzo nieszczęśliwa, jeśliby ktokolwiek miał stąd odjechać. Nie wymagam wiele, nie jestem tak szalona, chciałabym tylko, aby czasem i o moje spytano zdanie. Wdzięczna jestem, doprawdy, za każdą dobrą radę i chciałabym tylko czasem, choć dla przyzwoitości, wyrazić swe zdanie. Sądziłam, Edwardzie, że ci się moje niedoświadczenie podobało niegdyś... Teraz wyrzucasz mi je tak surowo...	A gdzież was jutro napytam? ja, co miasta nie znam?	A to po co?	Bój się Boga, przecież słońce wprost oślepia!	Co smakuje bydlęciu, szkodzi człowiekowi! Powiedają: „Kogo woda zbawi, to zbawi, a gorzałka kużdego na nogi postawi.”	Czego nie wiedzą?... Czy tego, co niosę w sobie?...	Czyż cię uczyłam płakać i lamentować? Patrz, podwórze roi się od ludzi. Jutro nie będzie w Ekeby ani jednego rezydenta.	Dziękuję. Może pan Dębicki zechce się mną zaopiekować	Gdzie się znajduje biuro konsula?	Ja? byłem w Dreznie nawet tego wieczora, gdyś pani pono o mdłości przyprawiła nieszczęśliwą Denhoffowę, ale gdy się to raz uciszyło, nie dowiadywałem się dokąd się pani udać podobało.	Jak bujnie, nęcąco prężą się piersi naszych dziewic pocałunków mężowskich spragnione	Jam ci, jam, nie poznajesz czy co? Ociec doma?	Która z tych pań nazywa się Klelia Conti?	Można by dziewczynę w ręce mu i w opiekę oddać. Mając ją na oczach, prędzej by dla niej co uczynił.	Nic jeszcze nie wiedzą, ale się ode mnie samego dowiedzą. Nie mówiłżeś nikomu, żem tutaj jako Babinicz wojował?	Nie przypominasz sobie mniej więcej, co było w tym liście?	Nie żądam, ale proszę, ażalibymażalibym się nie mógł widzieć (daw.)	No tak, od kiedy się znamy a wcześniej?	Och! Drogi panie niech się pan strzeże kobiet z prowincji!	Od dzisiaj zacznę się starać o Orłowską! Zacznę robić czułe miny! Hi! hi! hi!..	Ona go przepali! Niebiańsko cnotliwa, ale w oczach nosi diabła, i to z rodziny niebezpieczniejszej, bo z temperamentu. Kokieteryjny diabeł nie znalazłby u ordynata poparcia, nawet oddźwięku.	Pan będziesz zdrów za moją krzywdę...	Poczyna nam się dzień niezbyt pomyślnie!	Trzeba, żeby się pierwejpierwej (daw.)	Tylko niech pani będzie łaskawa wchodzić bardzo cicho i zatrzyma się z daleka, bo tam jest jedna pani, która wywołuje duchy...	Uważaj, proszę, siebie na przyszłość, łącznie ze mną, za opiekuna tego dziecka	Wszystko gotowe, Jakubie Spodziewam się, Jakubie, że będziesz zadowolony z życia na morzu Nie zapominaj, że sam je sobie wybrałeś. Mógłbyś był dostać zajęcie u adwokata. Adwokaci są zawodem bardzo poważanym i na prowincji często bywają przyjmowani w najlepszych domach.	Zajmijcie się wiosłowaniem, a ja będę strzelał, nie pozwolę im się zbliżyć	A dżuma skąd?	A, jeżeli tak.	Ależ, stryju, mnie wcale nie są potrzebne teraz pieniądze. To wcale nie jest rzecz pilna...	Ba, liść pada z drzewa, a ptactwo ciągnie na południe Potem, zniżywszy głos i ukazując szybujące po nad drzewami stado pliszek, dodał:	Czemuż z żoną nie żyje?	Czy nie jestem u siebie w domu, Maryna?	Dalibyśmy sumę potrzebną, gdyby całe zgromadzenie jak jeden mąż uchwaliło, że	Dobrze, żeś przyszła	Dziękuję ci, Stefanie	Ej, nic! będę drużbą waszej książęcej mości zaszczyt to dla takiego chudopachołka niemały...	Ej, widzę, waszmość okazji szukasz?	I cóż dalej?	I cóż?	I ja zupełnie opadłam z sił z przerażenia To rzecz niepojęta. Nikt z nas nic nie widział.	Ileż zagraliście partii w domino?	Juści, jakim sposobem?	Mama zaraz zejdzie. Babcia też jest u mamy, a tatuś telefonował, że zaraz przyjedzie razem z wujem Zdzisiem. Proszę, może wuj zapali papierosa? Wuj mieszka stale w Londynie?	Masz rację	Młodość to jest przede wszystkim potrzeba poszukiwania, nie sądzi pan?	Na przykład taki. Wyobraź sobie, że ja bym na tej wyspie była Robinsonką. Kobiecym Robinsonem. Prawda, że to oryginalny pomysł?	Nie ma obawy. Kąsać potrafi.	Nie potrafię. Och, ucho! ucho!	Nie rozumiem.	Nie winienem ja osamotnieniu mojemu znacie żywot cały... smutki jego i zawody... Dziś, zapóźno!!	Niema listu?	No, to jeszcze nie jest nieśmiertelność duszy indywidualnej, czyjegoś ja...	O, mój Boże! Biedna mama! Taki cios, a potem jeszcze tyle trudów, i to w tym wieku!	Ojciec starannie omijał wzrokiem Nauma.	Pan podporucznik niech żyje!	Pewnie, jak komu mus...	Pytam zatem, czy pani nie raczy ze mną mówić?	Pójdziemy? prawda?	Rzecz ważna wszystko zależy od tego jak? otóż sęk!.. człowiek nie mówię, chociaż, ale nie byłem przeciw niemu, jednak zawsze z uwagą... przyszłość okaże... itp. itp.	Szkoda	Szósta, panie radco. Służę piorunem!...	Tak	Tak. Poleciłem dać świeżą. Jest w domu ciepło, czysto.	To była przysługa?	To jest patron tego bractwa	To pewnie ci z pierwszej...	To szczególne!	Trzeba go ratować!	Ty ty, właśnie ty. Nie przypuszczałam, że memoriał, przy którym ci pomagałam, będzie narzędziem takiego... takiego... postępku.	Waluś... pofolguj... ściskasz mi gardło, że tchu złapać nie mogę.	Wciąż zatem zaprzecza?	Wątpię, chyba dlatego, że zapewne bawi pannę Emilę rozmową o związku dusz.	Z ciebiem rad i z siebiem rad. Nieprędko przyjdą posiłki, a jeśli kniaźkniaź	Z wyjątkiem bardzo długich słów potrafię odczytać wszystko	Zapewne o samodzielności kobiet?
Pan Zagłoba na mnie, niebodze, by swój dowcip ostrzył. Ej, lepiej nic nie mówić! Basia by mi także dogadywała, a ona się i tak czegoś w ostatnich czasach dziwaczy i humor ma tak zmienny jak nigdy. Ej, lepiej nie mówić!	Ten warunek nie jest już teraz dla Kamy nieodzowny. Mimo wszystko ona ma silniejszy wpływ na niego niż my. Kto przez dwa lata z górą pozostawał z tym człowiekiem w stosunku psychofizycznej symbiozy, temu z natury rzeczy łatwiej niż komu innemu opanować go powtórnie. Obawiam się tego tym bardziej, że nie wiemy, gdzie właściwie teraz Jastroń przebywa.	Ciskał mną straszliwie. Ale nie puściłem. Zdechł podle, zanim mężczyzna rozbił go piorunem na kawałki. To moje dzieło! Rikk... Tikk... cz! Dalejże, Nagino, bierz się do walki! Zaręczam, że skrócę twe wdowieństwo!	Już nam pewno potrzeba udania się do niego wypadnie Już inaczej nie będzie, tylko że jego na jednacza pomiędzy nami a panem Korczyńskim poprosim.	Oo! Wiem, że waćpan nosisz nazwisko królewskie. Ale winienem ci przypomnieć, że odkąd bawię na Pogórzu, widziałem wielu takich, którzy noszą to miano, a najlepsza rzecz, jaką o nich mogę powiedzieć, jest to, że nie zaszkodziłoby im czasem porządnie się umyć.	Albo i mnie I wóz drzewa mnie przycisnął, i do śpitala mnie oddali, i robotym znaleźć nie mógł, a przecie żyję, bo mój czas jeszcze nie nastał. Jak zaś nadyndzie, żebym się schował pod wielki ołtarz	Nie zobaczysz się z Zosią...	Trzeba się znowu upomniéć, kolego. Niepodobna, abyś przy protekcyi nie uzyskał teraz sprawiedliwości.	Będzie ocalony, droga moja, ale tylko na trzy miesiące, przez które pomyślimy nad tym, aby go wyratować bardziej skutecznie. Pani de Nucingen żąda czterech weksli, każdy po dziesięć tysięcy, podpisanych przez kogo bądż, aby ciebie nie narażać. Wytłumaczyła mi, jak należy je wygotować; nic nie zrozumiałam, ale p. Natan się tym zajmie. Przyszło mi zarazem na myśl, że Schmuke, nasz dawny nauczyciel, może nam być użyteczny: podpisałby z pewnością. Skoro dołączysz do tych czterech obligówoblig	Alboż nie? Niechby sobie człowiek myślał, że inna wiara jest kiepska, ale nie powinien myśleć, że ten, co ją ma, to koniecznie wredny, niegodziwy i drański człowiek. Tak jest w polityce i we wszystkim.	O, jakże pragnąłem tej szczęsnej chwili! A oto przychodzi ona za późno, nie będę mógł się nacieszyć do syta swoim tryumfem. Ale śpieszcie się, śpieszcie się! Niechaj inni dopełnią tej czynności, której mnie niesądzone jest dopełnić. Oddaję wielką pieczęć państwową komisji: wybierzcie lordów, którzy mają do niej należeć, i bierzcie się do roboty. Śpieszcie się, człowieku! Zanim słońce wzejdzie i zajdzie znowu, macie mi przynieść jego ściętą głowę, abym się mógł nacieszyć jej widokiem.	Kätchen, ja bo spać nie mogę! jabym tyle, tyle ci miała do powiedzenia, ale ty... ty...	Niech pan do nas na obiad przyjdzie, bo jest co do pogadania kieliszek wina przed podróżą nie zawadzi.	O nie! Ręczę, że nic przeciw temu nie ma!	Nie przesadzam. Gdyby było inaczej, niż mówię, nie przychodziliby do pana jak Żydzi do rabina z prośbą o rozstrzyganie ich sporów, o mediacje, o poskramianie opornych lub przemawianie do rozsądku tym swoim bliskim, którzy chcą popełnić coś złego. I nie powinien pan, profesorze, pomniejszać swojej roli i swego znaczenia wśród nich. Nie powinien pan im odbierać wiary, że sama Opatrzność im pana zesłała. Taka wiara jest twórcza i pożyteczna...	A mnie zastanawia to, że moment naszego ocalenia zeszedł się w tak zagadkowy sposób z chwilą jego agonii. Jak gdyby Atalanga czekał na moje tu przybycie, jak gdyby niewidzialne moce umyślnie spowodowały rozbicie statku w pobliżu wyspy.	Ale gdzież się podział Borowiecki?	Ani się obejrzymy, jak wróci do Maracaibo, bracie. Szykuje atak na miasto. I dlatego wypytywał mnie szczegółowo o wyspę	Bo nie chcę i już.	Dobrze wiedzieć Ruszajmy w pościg, ten niegodziwiec Van Gould nie zazna spokoju ani za dnia, ani w nocy. Czy ma ze sobą konie?	Gdy mnie stąd zabierzesz, umrę wam w drodze. W więzieniu nic nie powiem, gdybym wyżył. Jestem prosty żołnierz. Wystrzel!	Konie przodem wysłać musimy, bo jedne nie starczą Ile osób będzie przy królu?	Posłałbym ciebie po worki, ale czy ty niczego nie ukradniesz?	Zobowiązania?... Coraz lepiej!... Także mateczka zna mężczyzn! Gdyby chcieli żenić się z każdą, która ma do nich pretensję, trzeba by zaprowadzić mahometanizm w Europie...	Bywała przecież w tysiącu domach w Warszawie... odezwała się Dobkowa.	Cześć! jak się panowie bawicie?	Dziękuję ci... Zdrów, wesół... Wybierał się do ciebie.	E... panna Eufemia!... Nie mogę przecież współzawodniczyć z urzędnikiem pocztowym...	I pani Michelet dostała się tu tak łatwo?	Mój ojciec nazywał się Stefan.	Namyśl się, może zgadniesz sama!	Nie umiem po angielsku	Nie, broń Boże! Nie będę przecie życia spędzała po magazynachmagazyn	No!... i nie panu także.	Pieknie się wywiedły, kiej ich aż tyla!	Proszę o rolę... Zaśpiewasz pani sobie w chórach, kiedy partyi nie możesz.	Rodzice zdrowi? ojca jakoś dawno nie widziałem.	To dla pana, panie młody, są godziny urzędowe, nie dla mnie, a w ogóle proszę grzeczniej, kiedy nie wiesz pan, z kim pan gadasz.	To wszystko takie dla mnie przykre, Dorianie Nie powinieneś jednak myśleć o tym zbyt wiele.	Zaraz po co? Tak sobie. Śnił mi się dziś Sen nocy letniej. Muszę go sobie przypomnieć.	Chyba jesteś w błędzie, pani. Mogę walczyć z Hiszpanami, ale nie mam powodów, by ich nienawidzić. Dowodem na moje słowa niech będzie to, co uczyniłem z ocalałymi z rzezi marynarzami. Czy widzisz w oddali, na horyzoncie, czarny punkt, jakby zawieszony w przestrzeni? To łódź z dziewiętnastoma hiszpańskimi marynarzami na pokładzie, których puściłem wolno, choć zgodnie z prawem wojennym mogłem ich zabić albo uwięzić.	A gdzież to paniczom tak pilno? Co za sprawa do królewskiej kuchni? Czy was kto posłał, czy może ino po jaki przysmaczek dla siebie?	A to łotr ja w lasach budowałem domy dla dzieci, żeby mogły na lato wyjechać na wieś. A on robił w lesie kule i armaty, żeby napaść na moje państwo i zniszczyć, co ja zbuduję.	Marsz z nimi wszystkimi na podwórze palić wszystko, palić	Odkąd papa wyjechał, ja jestem jedynym mężczyzną w naszej rodzinie i sama zaopatrzę ją w pantofle, bo odjeżdżając, powierzył ją moim szczególnym staraniom.	Poczekaj, idioto jeden ty tu na miejscu łatwiej kark skręcisz!	Winicjusz, trybun wojskowy i augustianin! Odpowiadaj, na głowę twoją!	!!!	A Aryjczyk?	A dyć jeszcze słychać brzękadła!	A któż go aresztował?	A może tylko flirtem z nowego repertuaru...	A reszta cywile?	A skąd my weźmiemy mężów albo braci? Wszystkich Tatarzy wybili, wszystkich, co do nogi.	A takitaki (reg.)	A teraz gdy już powiedziałem panu o mojej miłości i nadziejach, czy mam panu wyjawić, jakie mamy plany?	Albo ja wiem. Ot, gniewało mnie, że jeden jest król, a drugi	Ależ proszę! O co chodzi, profesorze?	Bronisława brzydko!	Chociażby dlatego, abyś mógł wątpić.	Choćbyś i prawdę czasem niechcący rzekł, będziesz wyłwył symonia, sprzedaż godności i sakramentów kościelnych; tu mowa o sprzedaży relikwii..	Co?... co pan mówi?!!!	Czy już?...	Czy łączą cię z tą okolicą miasta jakie wspomnienia?	Dantèsa! Czy go znałem, mój Boże, tego biednego Edmunda! I to jak! Był to nawet jeden z moich najlepszych przyjaciół!	Dlaczego? i jak mogę to zrobić, mając tam pacyentkę?	Dobrze, panie hrabio.	I cóż dalej?	I sprzedał po judaszowsku.	I?	Ja zaraz spróbuję!	Jaguś! podniosła. głos Dominikowa	Jak wyżej a ty, Ignacy, co sam myślisz?	Już po Ben Joelu	Kazałaś mu... kazałaś mu... no, pójść i zamknąć.	Kiedy pani tylko rozkaże.	Mam bóle, tutaj...	O patrz, ten kupi. Proszę pana, niech pan kupi kwiatek dla tej ślicznej narzeczonej. Proszę pana, ojciec chory, spadł z drabiny.	Och!... czy on wiedział, co robi.	Odrzucam.	Oto moja odpowiedź!	Pan... pan... Nawet z tytułem i von! Do diaska z tymi nazwiskami!	Pojadę... jeżeli ty, panie, każesz...	Prawdę to panna Zofia mówi?	Przyszedł człowiek, który pyta o ciebie, notariuszu.	Pójdę poprawiać zadania francuskie. Podczas obiadu King zgnębi swymi kalamburami jakiegoś trzynastoletniego mikrusa, potem opowie nam swe dowcipy i wszystko znów będzie dobrze.	Skomonty Witolda i matki, Ejniki Kaziowi, z kapitałów wypadło każdemu po 5 0000 rubli!	Ta ta ta ta wiem, o co ci chodzi, poczciwy z ciebie człowiek, pomówimy o tym jutro, dziś jestem zajęty. Żono, daj mu pięć franków	Tak, Maciuś...	Tek!...	To bardzo niewiele.	Umrę. I właśnie dzisiaj, kiedy jestem silniejszy, może już ostatni raz, chciałem z tobą kilka słów...	Uważasz, żem dziwadło?	Wariat pan jesteś!... Możesz przecie umrzeć.	Widziałeś waćpan naszą konnicę?	Wiggam	Więc odjechaliśmy	Więc pan wlókł go za sobą sześć tysięcy mil, żeby kupić tanio parowiec?	Zapomniał pan o jaśku.	Żałujesz więc pan prawdziwie i szczerze?
Wleźcie we dwóch z bratankiem, już was tam jakoś udźwignę... Nieraz żałowałem pana Michała, że taki misterny, a teraz żałuję, że jeszcze nie misterniejszy, bo mógłby się jako serpensserpens, serpentis (łac.)	Powiedz onemu, że głupie, niech się nie wyrywa!	A przecie i książę Bogusław już teraz królowi i Rzeczypospolitej służy Niechże im Bóg obudwom przebaczy, a zwłaszcza temu, który krew rozlał... Ludzie wszelako zawsze będą mieli prawo powiedzieć, że oto w chwili największego nieszczęścia, w chwili klęsk i upadku na tę ojczyznę nastawali, a nawrócili się do niej dopiero wtedy, gdy nieprzyjaciołom powinęła się już noga i gdy korzyść własna nakazywała ze zwycięzcą trzymać. Ot, w czym ich wina! Teraz już nie ma zdrajców, bo nie ma zysku ze zdrady! Ale jaka w tym zasługa?... Zali nie nowy to dowód, że tacy ludzie gotowi zawsze mocniejszemu służyć? Bóg by dał, Bóg by dał! żeby inaczej było, ale takich win Magierów nie opłaci...	Nie poruszaj się, panie, i nie okazuj tysiącom twoich niewolników, że masz smutek w dniu triumfu...	Mówiła, że... że ty tak często bywasz w Jodłowéj...	Powiadasz, że w śniegu?	Nie rozczarowanie, tylko logiczny wniosek. Całą moją zasługą, że pomimo młodości spostrzegłem, iż na nic się nie zdało walczyć z losem.	Jak pani chce; czy ja wiem, co się ze mną dzieje od kilku miesięcy! Obłęd czy czary! To tylko wiem, że jeśli się pani nade mną nie ulituje, to sobie kulą rozsadzę serce, niech nie boli!	Nawet właśnie właśnie się ucieszyłem, że pana spotkałem, i to akurat widząc, że pan w tak bliskich stosunkach jest z naszym czcigodnym panem ministrem rolnictwa, bo myślę sobie, znajomy, zrobi mi łaskę i przedstawi jakoś życzliwie panu ministrowi Jaszuńskiemu. Ale najmocniej, najmocniej przepraszam.	To pani żartuje, udając, że posądza mnie o nieszczerość.	Tak, ona dla ojca. Znam go, i wiem, że le­ży bezwładny na łożu boleści. To nieszczęście może spotkać każdego z nas... Jakiegoż więc uwielbienia godna ta biedna, bezsilna dziewczynka. Gdyby córka którego z was, moi bracia, spełniła coś podobnego, czybyście nie byli dumnymi z posiadania takiego­ dziecka?.. Czybyście nie nazywali jej swoim aniołem opiekuńczym? Tak, bracia, jest nim i zarazem anio­łem naszej kopalni, gdyż Bóg, przez opiekę i wzgląd na nią, strzedz będzie nas wszystkich i bronić od nieszczęścia.	Pewnie, że nie radby, ale czy starowina podoła? On i jego pomocnicy idą prostą drogą, a królowa przez manowce i na przełaj; rychlej więc ona niż oni celu dosięgną.	Nie mogłem się powstrzymać i zapytałem, dlaczego każe mi budzić śpiącego człowieka, kiedy trzeba przecież, żeby wszyscy na statku spali spokojnie, póki się stąd nie wydostaniemy. Zaśmiał się i rzekł, że nie widzę jeszcze tego interesu ze wszystkich stron.	Dlaczego uparliście się tu siedzieć? Nie opłaci się wam nabierać tutejszych ludzi. Przed chwilą martwił się pan, że nie ma sposobu, żeby pańskiego szefa stąd ruszyć; no więc policja go ruszy, a z Singapuru pojedziecie na wschodnie wybrzeże Afryki.	Za moje. Ale... to poza tym mój kolega szkolny. Ja po protu nie umiałbym, nie zdobyłbym się na to, by jemu tak prosto w oczy powiedzieć... Nie, panie, machnę na to ręką i koniec.	Doskonale! Wydałam bajońskie sumy, wariowałam! Ordynat mi powiedział impertynencję, że pomimo świetnych zabaw wyglądam, jakbym była désillusionnéedésillusionnée (fr.)	Zamiast wrzucić ów list do skrzynki, co niezbyt pewne bywa, skorzystałem z tego, że jeden z moich posługaczy jechał do Paryża i rozkazałem wręczyć bilecik samej księżnej. Było to spełnieniem życzeń pana Porthosa, który nam list ten tak polecał; nieprawdaż?	Kochany hrabio puściłeś się tak daleko, iż mi cię żal, bo zabłądzisz. Musielibyśmy więc siedziéć z założonemi rękami około przeszłości, dać jéj porastać mchami i nie śmielibyśmy jéj dotknąć? Toby nas doprowadziło do chińskiego zastoju.	Byłoż to tylko omdlenie? Wątpię. Utraciłem siły, ale nie przytomność. Widziałem, co się dzieje, gdzie jestem. Czułem dokoła siebie i przeraźliwą ciemność, i martwą ciszę uśpionego domu: deszcz ze śniegiem bił w okna, wiatr przeraźliwie zawodził. Mimo to rozpływałem się duszą w niewymownie lubym stanie jakiejś spokojności, swobody, uciechy, o których dotąd nie miałem wyobrażenia. Cóż by to było? Jak sądzisz?	Powiadam ci, że stamtąd, Watson. A ty jak sądzisz? Czy to było szczekanie?... Strach, OdwagaNie jestem dzieckiem. Możesz mi prawdę powiedzieć.	Nie, nie ukarano mnie jeszcze. Nic mi nie zrobiono.	Dlaczego ma się nie powieść?	Nie poznajesz mnie?...	Nie teraz. Towarzyszko: towarzysz Bazakbal, trzecia kancelaria, ósmy stół. Państwo się znają	Przecie panienka nie skarżyła się młodemu dziedzicowi?!	Tak jest, jutro niedziela! Grajek przyjdzie z ciastkami lub obrazkiem, bo nie był zeszłej niedzieli.	Tak, ale któż to nosi, niech pani na to zwróci uwagę: sklepikarki, albo jakie szewcówny: szanująca się kobieta nie weźmie takich łachów na siebie!	Ach, już chyba nigdy nie poznam się z nimi. Ale on mi to wszystko tłomaczy, trochę ojciec... i trochę ciotka.	Nie, nie, pojedź sobie na mule, a osła poprowadź za cugle. Ja ufam bardziej moim nogom i wolę chodzić.	A nie wierzga?	Ej, nie.	Ja przy koniach służyłem. Nie na tom je pasł, by drugi poniewierał! Czy obroku dacie, panie?	Kassjera nie ma.	Nic nie wiem. Spędziłem przeszło miesiąc w świątyni.	Nie	Nie!	Nie, dopiero po powrocie z wycieczki.	A gdzieżeś się to tak utytłała w śniegu?...	Daj spokój! Statkuj! Moja Basiu, nie powiadaj byle czego, bo właśnie pan Ketling się przybliża.	Panie Fiszbin, pan może jesteś Fiszbin, ale pański interes nie jest nawet słoma.	Ten ci to dzień właśnie nie chce przejść mi przez myśl i przez gardło Człowiecze, człowiecze, człowiecze... mój Alanie! Rozmawialiśmy obaj przódyprzódy a. wprzódy (daw.)	Allach kerim! Czy pewnego dnia nie przyszłaby ci fantazja sprzedać moją głowę za garstkę łakoci?	Pani jest nielitościwa. A gdybym zachorował, a nie byłoby w pobliżu lekarza?...	Ależ tu nie ma gdzie zanocować.	Nie odmawiasz jej samotnie, Tadziu, Bóg jest zawsze z tobą i słucha ciebie.	Tak jest, panie. Garść została.	No, przecież na to mnie tu wzięła, abym ją później odprowadziła do domu.	Wstań oto lepiej panisko i przypatrz się, coś ty tu narobił i co to trza będzie za to zapłacić. Obacz pan królową Mikomikon, jak się przemieniła ni stąd, ni zowąd w zwyczajną Dorotę i jeszcze kat je wie, ile innych dziwnych rzeczy.	Spełniłem jego życzenie i pojmałem was żywcem, nic więcej Gibraltar i Maracaibo są daleko stąd, wkrótce się przekonasz, jak hrabia Lermy wszystko po mistrzowsku rozegra i wystawi Flamandczyka rufą do wiatru.	Otóż, mój zacny wielorybniku, jeśli zwierzęta długości kilkuset stóp i odpowiedniej objętości przebywają w podobnych głębinach, to gdy powierzchnia ich ciała wynosi miliony centymetrów kwadratowych, wytrzymywać one muszą miliardy kilogramów ciśnienia. Oblicz więc, jaki musi być opór ich szkieletu kostnego i jaka potęga ich organizmu, aby takiemu ciśnieniu oprzeć się zdołały.	A tak, tak. Byłem bardzo zajęty.	Tak!	To i ja widzę. Ale co to za chałupa?	Poczekaj już ja to załatwię.	Sacrebleu!Sacrebleu! (fr.) krzyknął, przyskakując nagle do stołu mój oficerek. to ta sama. Ja ją znam!	Mnie bodaj czy kto pomaga, a wielu przeszkadza	Ot, najmniej, bom się strasznie śpieszyłbom się (...) śpieszył	Pani będziesz się w ogrodzie uczyła... po angielsku?	Tego się obawiam.	To on istnieje? mieszkaniec Owernii a. osoba pochodząca z Owernii (fr. Auvergne), górzystego, uzdrowiskowego regionu w centralnej Francji. , pokazując w uśmiechu zęby białe i szerokie jak migdały.	To pan pisze podania?	W takim razie wprowadzisz jako najemnika mnie	Za donżuana?... O, proszę pana. To już byłaby bardzo wysoka ranga w tej kategorii. Powiedzmy, za uwodziciela.	Przyzwyczaiłbym się chętnie do tego słodkiego życia, gdyby ono mogło potrwać długo; lecz jam biedny student, który musi jeszcze zdobyć sobie przyszłość na świecie.	A jak się go pozbyć?	Akurat mu tyle potrzeba, żeby się ożenić, ha, ha, ha!	To byłoby niesłuszne. Chce pan tego młodego człowieka oddać w ręce policji?	To jest syn Musawasy?	Wciąż obowiązki! Ale gdzież znajdę uczucia, które nam dają siłę ich spełniania? Księże! Nic z niczego, albo nic za nic, oto jedno z najsłuszniejszych praw zarówno moralnych jak fizycznych. Żądasz, aby te drzewa wydały liście bez soków, które je rodzą? Dusza ma również swoje soki! U mnie wyschły one na zawsze.	Umiem płacić swoje rachunki? Ten facet już mię dwa razy wystrychnął na dudka. Gdy tylko nawiązywałem co z bolszewikami, właził mi w paradę i sprzątał sprzed nosa wszystko. Miał djabelny węch. Albo raczej stosunki w tamtejszem poselstwie. Wyobraź sobie moją minę. Przyjeżdżam w Moskwie do hotelu, a on tu już od dwóch dni!	Zaciągnę cię do ołtarza. Zmuszę cię!... musisz!...	Szukacie kogoś? A kogo szukacie? Jowan wszystkich tu zna i Jowana wszyscy znają. Czy to kupiec jest? czy żeglarz, korabnik? Grek może, Włoch może? Jeden z naszych, czy z Franków? Do urzędu chcecie może; do którego urzędnika? do kajmakana, do mudira, do muktara, do czorbaszego?	Przecież widzisz.	Tu amorek galopujący na kozie, winietka rysowana przez Normanda, ryta przez Duplat... Och, jest podpis	Tehenno, wodzu Libijczyków ty i twoi ludzie jesteście jeńcami jego świątobliwości faraona.	...który zasyła ci salaamy (ukłony)... sahibie.	Co tam mój mały żołnierzyk porabia? Zdrówli i czy uszyckie puszcze choć trocha oczyścił?	Co wy za ludzie?	Co za artystka! Ileż uniesienia w głosie!	Co zatem radzisz zrobić?	Któż tam jest chory u niego?	Mówi Bazakbal. Czy pani jest sama?	O ile można znać kogoś, widząc go drugi raz w życiu.	Poza gośćmi, o których wiesz, zaproszono w ostatniej chwili brata króla Teodozjusza.	Wtedy Kopelowicz skomunikuje was z towarzyszem Sławomirem. Hasłem dla niego jest:	A dwaj drudzy? A synowcowie i reszta rodu?	A gdyby pani zaangażowała naszego nauczyciela?... Mógłby uczyć arytmetyki, jeografii.	A ile panna Stefcia ma lat?	A jakaż sprawa?	A robotnicy czy zginą?	A zatem, kiedy chcecie, w czarnoognistych oczach i piersiach alabastrowych...	Aha!... I oskubać ich, a potem zemknąć	Ale czy naprawdę prosto z kościoła powrócisz jegomość tutaj?	Cicho! Cicho!	Herr Meister... u nas w Amsterdamie...	No?	O, zapomnę, hrabio, zapomnę.	Przygotuj pozór w razie, gdyby służący, przechodząc przez korytarz, spostrzegł drabinę.	Sztuka, Interes, Ambicja	Znowu silny wyraz.
Na honor! panowie oto mi zakład, co się nazywa!...	Mój Madziuś po co mamy udawać... Wiesz, jak cię kochał Stefek... a ja dodam, że kocha cię do dziś dnia, może nawet bardziej... Gdybyście się pogodzili... gdybyś wyszła za niego, on pod wpływem radości przebaczyłby mi moje przywiązanie do Kazimierza...	Rozumiem cię, że nie chcesz ze mną o tym mówić, ale... to niedobrze się stało, niedobrze!	Po co pani tu przyszła? To nie wypada. Ja leżę w łóżku...	Jak to co? No przecież jest na zjeździe w Budapeszcie.	A jeszcze i to wiedzieć trzeba, że go nikt do tego nie zmuszał, ani nawet nie namawiał. Sam słyszałem, jak pan Sprężycki powiedział mu raz: biegle, swobodnie., aż „Dziad” głową kręcił, piątkę mu dał i jeszcze tabaką poczęstował. A „polski” jak umiał bo tego, co on umiał, w książkach szkolnych nie ma. Ale Sprężycki ma inne jeszcze książki, skąd może pożycza; i czyta a czyta Wszyscy wiedzą, że dostawał piątki tylko przez protekcję, bo jak jego ojciec przyjedzie ze wsi, zaraz idzie do „handluhandel (daw.) co ma, to własną zasługą zdobył. Nawet inspektor, choć zły na niego, jak pies za to, że go naśladuje, wargę jak on wysuwa i brzuch wypina	Myli się pan. Czy może pan wyobrazić siebie na przykład mówiącego do kobiety, do której czuje pan najżywszy pociąg: ukochana!	Tak, i porozumiawszy się z tą, na którą czekał, odjechał.	Jakże, widziałam wszystkich, spólnie se siedzą, a pokoje mają dworskie zgoła, wysokie, widne, z podłogą, jeno że z tą żelazną pajęczyną w oknach, bych się im na spacer nie zachciało. A przekarmiają ich też niezgorzej. Grochówkę im przynieśli w połednie, spróbowałam: kieby na starym bucie zgotowana i smarowidłem od woza omaszczona. Na drugie zaś prażonych jagieł im postawili... no, Łapa by kulas na nie podniósł, a nie powąchał nawet. Za swoje się żywią, któren zaś nie ma grosza, pacierzem se to jadło doprawia	A spiję się, na złość się spiję! aż. nogi zadrygały, i stało się jakoś raźniej i weselej na duszach.	Czy tylko damom wolno mieć upodobania?... Jeżeli moją siostrę po paru tygodniach znudziły sesje, dlaczego mnie po tylu miesiącach nie miałaby znudzić cukrownia? Upewniam że na waszych sesjach macie, panie, więcej rozmaitości.	W fabryce cygar. Rozchodzą się rano, a ja muszę dzieci pilnować, strawę gotować, dom cały obrządzić. Gdzież Tomciu będzie mieszkał, niby na stałe? Tutaj czy gdzie we świecie?	Otóż sądzę, że ma pan rację, tym bardziej że rozprawa apelacyjna wyznaczona została na pierwszego lutego. Pozostał zatem panu niecały miesiąc. Dla tak krótkiego czasu nie opłacało się załatwiać wszystkich formalności z kaucją...	Wiedział to ode mnie już od dawna. Nie zrobiłem nic, czego kto inny nie zrobiłby na moim miejscu. Gdy nazajutrz po otrzymaniu tej odpowiedzi, za namową hrabiego Monte Christo przyszedł do mnie pański ojciec, aby oficjalnie, jak każe obyczaj, poprosić o rękę Eugenii, odmówiłem. Odmówiłem po prawdzie jasno i krótko, ale bez żadnych wyjaśnień i nie robiąc skandalu, bo dlaczego miałbym go robić? Co mnie obchodzi honor albo niesława pana de Morcerf? Od tego kursy akcji ani nie rosną, ani nie spadają.	Mniejsza z tym. Gdyby sprawa dostała się w ręce prefektów, wybuchłaby nowa burza domowa. Jedną mieliście przecie niedawno. Nie śmiejcie się. Posłuchajcie. Ja proszę was zróbcie z tym po cichu koniec. Chcę, żeby mały Clewer był znowu czysty i przyzwoity...	Zdaje mi się, że już go kiedyś widziałem... Tak, zdaje mi się, że to on.	To nie moja wina Nie moja wina, że ci, z którymi łączą mnie stosunki, domagają się, ażebym sklep sprzedał. Prawda, że społeczność straci, ale też i społeczność chce tego.	Ale co znowu. Il l’abhorre!Il l’abhorre (fr.) zaprzeczyła panna Rita.	To ja wytoczyłam tę szlachetną krew; popłynęła dlatego, że miałam tę słabość, aby się zwierzyć tobie.	Cosel! ale téj już na świecie niéma!	Słowo latarnika toć to wino grawskie, lekkie i wesołe. Na Boga, dobra pani, nauczcie mnie sposobu, w jaki je sporządzacie.	Cóż chcecie? Wszystko się w końcu łamie. Póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie. A oberwało się i drugie ucho; zarąbano wojewodę sandomierskiego, Pakosława.	A ma, najmiłościwszy panie, właśnie że ma! Poszedłem o zakład z Ostrorogiem, który buciłbucić się	Cicho, dziewczęta! matka niezdrowa, położyła się.	Co? Jak? Skądże więc umiesz czytać?	Daruj pan moją furia francese: cały zmieniam się w słuch	I ja wiem. Tacy, jak ty, najlepsi na dzisiaj. Dawniej trzeba nam było żołnierzy	Pamiętasz? Dałeś parol, iż cokolwiek się z Ketlingiem pokaże, przez miesiąc zostaniesz z nami?	Żenię się...	Do 13 czerwca muszę chodzić, choćby na kuli. Uczcimy imieniny matki nadzwyczajnym przedstawieniem: „Nigdy tu jeszcze nie pokazywany Rinaldo Rinaldini, wielki bandyta włoski, czyli tajemniczy gość w zamku, czyli wpierw przestrach, potem radość”. Las z prawdziwych gałęzi, ognie bengalskieognie bengalskie Walerka Bałandowiczówna; Alicja, jej siostra i powiernica ja. Od ojca wezmę krócicękrócica niewielka ilość materiału wybuchowego okryta papierkiem, służąca do strzelania z zabawkowych pistoletów., przy kamieniu ty będziesz klęczał z młotkiem w ręce. W chwili, gdy Rinaldo przystępuje do otwartego okna i mówi: „Drżyj, hrabino, za chwilę ujrzysz całą bandę Rinaldiniego!”, ja podniosę pistolet do góry, a ty uderzysz młotkiem w kapiszon. Nastąpi wystrzał, Walerka spadnie z krzesła, a wy wszyscy z okropnym	Janka jest ładną dziewczynką Nigdy nie polowała na nikogo.	Mnie się tak widzi: wy sobie jedźcie naprzód, a my was dogonimy. Jak tylko dziewczyna wyzdrowieje, nie pozwolę jej marudzić	Nie dotykaj książki téj, księże Stanisławie całéj smoły piekielnéj mało jest na jéj spalenie.	E! babo! egaszi! (kobieto) nie stękaj: wstydziłabyś się. Tyle twojego, coś dzień jaki nędzny odkradła; dosyć stać i w puch wrastać	Czy nie bywał nigdy pijany, nie wydalał się, nie „znikał” nagle na dni kilka?	No to bez rybki nie wróci	Otóż tak: jedź dobrodziej ze mną do ZagłębiaZagłębie to wasza rzecz. Odpocznie ciało, odpocznie duch, rzucicie okiem...	Łajdaku! Jeszcze ci mało?! Nie wystarczyła ci śmierć moich braci?	No, ale Cynadrowski był tam niepotrzebny	Panie Wilczek, to jest złodziejstwo!	Powiem wam, powiem, ale puśćcie mnie!	Przyjdzie do mnie Sahib Lurgan i ja przygotujemy go do drogi.	To ja wiem, pan mi tego nie potrzebujesz powiadać.	Ale powróciłem, musiałem powrócić	Ale! szukaj wiatru w polu!.. Jeszcze dwa dni temu byli w Rudeńskim lesie, terazby o nich ludzi pytać...	Tak, to ja, a przypomina mi to, że mam rachunek do załatwienia z panem. Zobaczymy, drogi panie, czy równie zręcznie władasz rapirem, jak kubkiem od kości.	Widziałeś to?	Nikt nawet nie spytał o mnie?	Sylwio, daj prześcieradła i idź pomóc tym panom.	Zapewne... Zresztą nie wiem... Ciotka mówi, że jest bardzo piękny...	Za nic mu nie płacę nie żąda ani uśmiechu, ani współczucia, ani wdzięczności, ani nawet... wyrozumiałości.	Ależ ja doprawdy o nim słyszałam; tylko nie wiedziałam wtedy, nie mogłam odgadnąć, że oni mówią właśnie o twoim wspólniku.	Ja tam nie wiem	Livesey! masz pan zawsze słuszność w takich wypadkach. Będę milczał jak grób.	Mówisz tak, bo jej nie znasz	Nie mogą nam zabrać naszych miejsc, ja mam numer pierwszy	Nie.	O nie. Głos przecież chwalą wszyscy.	Panie hrabio, pod tym mundurem bije jedno z najwaleczniejszych i najszlachetniejszych serc w całej armii.	Próbowaliście podchodzić? Jak daleko wypadają za wami?	Szkaradnik z mecenasa!... Jakto?... już, już mecenas idzie?...	Tak... oto jest!	Tego nie można powiedzieć!	Więcej jest prawdy w jednej tragedii Racine’a niż we wszystkich dramach pana Wiktora Hugo	Wojewody nie było?	Wymagam tej przysięgi bo nigdy czci niczyjej szkodzić nie myślę.	Z Żydami nie może być porządny...	A cóż babunia każe? chyba o królu Jegomości?	A nam z dziesięć, cała gospodarka!	A w Warszawie mości książę?	Akademia sztuk pięknych!	Bo chce.	Byliśmy bardzo radzi, żeśmy spotkali tutaj pana de Charlus	Czego ty tu?	Czy jesteś tego pewien?	Dał mi pan złoto.	Do zabijania wilków, lisów, a nawet jaguarów	Dziękuję, ot, jak w więzieniu...	Grozi mi cokolwiek?	Halo!	Ho-ho! A jeżeli wydam waćpana żołnierzom?	Jakoże was zowią, bom niedobrze dosłyszał?	Krwi jego!	Kłamiesz!	List! od kogo?...	Moim zdaniem był inny, lepszy.	Oddaj kartkę ciotce March. Ludko, podaj mi pióro i atrament.	Pani kasztelanowa sandomierska!	Panów Mellvill siostrzenica, miss Campbell	Pracą, brakiem odpoczynku.	Siostrzeniec starej Chanlivault.	Sprawdźmy jeszcze raz.	Spójrz mi w oczy!	Sto sześćdziesiąt siedem.	Tak a tymczasem my będziemy zrujnowani!	Tak, panie, wiem o tem	Usiądź, czego stoisz?	Widzę miłościwy panie.	Wierzę, ciociu.	Wszędzie zbytek, zbytek! We wszystkich warstwach społeczeństwa życie nad stan, rozrzutność...
Ty na mnie nie rzucisz kamieniem, że ci się nie przyznałam do Wojtka i do dziecka!... Daruj mi, ja się tak wstydziłam.	Posłuchaj mnie teraz. Jestem twoja. Pożegnałam Ardżunę. Ale, gdybyś był odcieleśniony, sprawa byłaby prosta. Bo choć to rzadko się zdarza, jednak u nas czasami ludzie się rozchodzą. Ministerium Miłości nie jest nieomylne. Między mną a Ardżuną nie było tej harmonii, jaka jest konieczną do szczęścia na ziemi. Już od dawna zachodziły między nami starcia, które oziębiły nasze stosunki.	Milcz! To był nikczemny i okrutny czyn! Gdyby król... Nie ruszaj się stąd ani na krok, aż nie powrócę! Rozkazuję ci!	Albo taki jak te, których uczono w szkole Tej właśnie, gdzie mnie ćwiczono w pokorze: od dziewiątej do jedenastej słyszałem, że praca jest przekleństwem, a od jedenastej do pierwszej, że jest radością, szczęściem i tak dalej. Twoje kazanie podobne jest do tamtych. Na nic mi się pokora nie zdała, chociaż bez niej nie ujarzmiłbym mego wspólnika. A ty, Micawber, mój junaku, posłyszysz ty jeszcze o mnie.	Nie powinniśmy się skarżyć żyliśmy dłużej niż wiele, wiele innych.	Od projektu do wykonania ogromnie daleko Choćby jeddnakże nawet tak było, nic mnie to nie obchodzi. Nad myślami pana Wokulskiego nie panuję, a o Belcię jestem spokojny.	Ale bo to niesztuka nie sztuka gospodarzyć, gdy jest na czém; ale jak nie ma z czego, a dlatego i ład jest i ciągnie się...	Dość żeśmy byli zmuszeni zamknąć ją i mieć na oku, bojąc się, by sobie czy komu nie zrobiła co złego. Pomimo to udało się jej wyłamać kratę w oknie, którą uprzednio sam jak najstaranniej założyłem, spuścić się po dzikim winie rozpiętym na zewnętrznej ścianie domu. Odtąd przepadła bez wieści.	Nie ożenię się z nią nigdy! O tym nie może być mowy!	Zmęczony jestem W mieście upał, a w naszem mieszkaniu można się udusić. Nie mogłem spać, bo i Buczynek zalazł mi do głowy.	I kto ją uwiózł, i jak i dokąd i dlaczego, wszystko wiem Może to się połata ty stary powracaj do domu, a my ci trochę poczekawszy przywieziemy córkę.	Żeby tylko Staś nie zaziębił się w taki zimny dzień latając... Dziś z rana gardło go bolało. A nie widziałaś, Róziu, w czym Marynia do ogrodu poszła?	Cieszę się, bo on taki samotny. Dobranoc, droga mamo. Jakże to niewypowiedzianie miło mieć cię tutaj	Nie pozostaje nam nic innego, jak zastosować się do tego.	Nie umiem ci na to nic odpowiedzieć.	Ładny mi brat! Niech sobie wasza królewska mość wyobrazi, że pewnego dnia, bez powodu, jak syn marnotrawny wyszedł z domu. Nawet nie chciał poczekać na moje wesele. I jak wyszedł, tak nie wrócił. Od owej chwili lata upłynęły. Dziś dopiero po raz pierwszy go widzę.	Jak to co z tego? Jeśli za Jagienkę się pobije, to jakże mu potem o tej Jurandównie myśleć? Jagienka ci mu odtąd będzie panią	Aha o to chodzi... Nie... nie	To dobrze! Do wieczora się przeniesiemy.	Mój panie Strux czy pan postanowiłeś sobie obrażać mnie bez powodu? Za cóż to pan nas bierzesz? Czy daliśmy panu powód do powątpiewania o naszych uczuciach w sprawach ludzkości? Cóż to pana naprowadza na domysł, że nie pójdziemy szukać twego niezdarnego towarzysza?	Loboga, ludzie, że to pierun nie zabije taką pokrakę?	Nie. To coś z Warszawy. Chodzi po warszawsku.	Ach, eksploatuję swoje prawnicze wykształcenie. Pozatem biorę się do handlu.	Czemu Ursus jej nie obronił?	Często przechadza się pan przed śniadaniem?	Muszę potem zajrzeć do niego. No, a teraz, kiedym się rzetelnie pokrzepił, nastawcie uszy, bratowo.	Nigdy nie miałem szpady w ręku	O nie! Południe! Przecież tam jest południe	Prawdopodobnie uciekli z miasta. Wysłano już oddziały żołnierzy, które przeczesują okolicę. Oby udało nam się ich złapać i powiesić tak jak pozostałe zdradzieckie psy.	Stokrocie są pańskie; ale nie mogę wiązać mego pióra; należy ono do moich przyjaciół, jak ich pióro do mnie.	Eeee... to, to nie. Ale wykonawca wyborny.	Już nie rozmazuj sprawy, bo nieczysta!	A żeby im kulasykulas (gw.) I zapłakała, z zaczerwienionych oczów polały się strugi gorzkich łez, a wszystkie rany duszy spłynęły jakby tą żywą, serdeczną krwią.	Ależ prędzej do rzeczy, mój przyjacielu nie skończysz nigdy, kołując podobnie.	Nie będziemy dziś o tym mówili przed jutrzejszym obrzędem.	O, dobrze pamiętam! Było to właśnie w owym roku, kiej starałem się o moją żonę nieboszczkę. Byłem wtedy u pana Pluma za woźnicę i zarabiałem dziesięć szylingów na tydzień. Moja kobita mieszkała hawok na trzęsawiskach.	I ponieważ nie jest dowiedzione, iż sługa działał zgodnie z wolą pana i ponieważ ten ostatni musi być odpowiedzialny za czyny i postępki utrzymywanego przez siebie sługi, przeto Phileas Fogg skazany zostaje na tydzień więzienia i sto pięćdziesiąt funtów kary. Niech woźny wprowadzi następnych podsądnych.	Jak to o mnie?	Nie trać pani do niego zbyt wcześnie serca. Posłowie nasi donoszą, że lud izraelski zaczyna pragnąć króla. Zanim więc dziecko urośnie, żądania ich dojrzeją, a wtedy... my im damy władcę i zaprawdę pięknej krwi!...	W tym sęk! I dlatego czekam, aż go wreszcie wyprawicie do pałacu Luksemburskiego, żeby tam przemawiał, bo wtedy będę mógł się z niego uśmiać do woli.	Pójdę ja znowu na czaty, czy jeszcze ich widać i czy ich więcej nie nadciąga. A wy tu zostańcie, aż wam powiem, co zobaczę.	Musi zatem istnieć nader ważny powód! Ważny tylko powód skłonić może do tropienia bandar-logów dwoje tak znakomitych łowców i wodzów we własnej kniei.	Tak to, tak!	A wiecie, co to jest prosektorium?	Czy znalazłeś we własnym życiu na to dowody?	I ogrodu... Ależ tu warto by zamieszkać, to wyśmienite.	I to ostatnie słowo waćpanny?	Któż to?	Prawda! Zapomniałem, że jesteś pan poróżniony z panem Noirtier, a to nowe poświęcenie dla sprawy monarchii zasługuje na hojne wynagrodzenie.	To moja rzecz	Sądzę, że polubimy Kingsport Opowiadano mi, że jest to piękne, stare miasteczko i posiada najpiękniejszy naturalny parknaturalny park (ang. nature park)	Dlaczego chcesz, żeby dać ci strzelbę?	Nieprawda! Królikowski tak samo grał; radzili mi, żebym naśladował i naśladowałem...	Ale słowo honoru, że zgłupiał. Bo przecież wiem, że jedzie na wystawę do Paryża, i to lada tydzień...	Żal mówi przez pana... Żal słuszny, ale może niewłaściwie skierowany... Żegnam pana. Więc zostawiasz nas na pastwę starozakonnym?	Ależ ja już odchodzę. W tej norze jest ciemno i chłodno, a mam ochotę zabrać do dżungli ten kolczasty przedmiot.	Balsam mi wlewasz...	I co jeszcze mówił?	Jeszcze czego!	Tak jest...	Tak, milordzie	Znana jest mi odwaga ludzi z Ventimiglii	Czy on sam o tym opowiadał waćpanu?	Widzisz: są na świecie ludzie uczciwi i nieuczciwi. Na przykład sprzedał dom albo sklep, albo pożyczył pieniądze, a potem mówi, że nieprawda albo że zapomniał.	Zjawisko zdumiewające! Zatem mag ginie w tym wypadku zatruty własnym jadem?	I jesteśmy uszczęśliwieni, panie Ursiclos, że znajdujemy pana w zupełnym zdrowiu	Ja twierdzę że przede wszystkim należy je obserwować nieustannie.	Oto jest materia w rejony! Białe i różowe, efekt wy­borny! Bardzo voyant!	Pojadę, jakem Rutowski, raz, dwa, trzy, panie tego owego, pojadę.	A kiedyż was spaliła?	A pan każe je wyrzucać?	Ach, Ben Joela! jestem ocalony!	Ačiū jiems,	Buba przyjechałam zabrać was do Raszyna.	Byli tacy...	Daj pokój! Jego nienawiść jest sprawdzaniem naszej siły.	Dlaczego musisz?	Dlaczego?	Dokąd?	Dosyć! rzekł z cicha wzdychając Tobiasz	Gdzie?	Ile łaska.	Koki...	Kradzione?	Kto? Wszak pobił wszystkich!	Którzy kościół oblegają.	Masz, diable, fartuszek! Taka historia!	Mogęż odejść i pokojowych przysłać?	No, dobrze.	O ambaras bynajmniej! Owszem. Ja zarówno w grzecznej kompaniikompania (daw.)	O czym?...	Obejrzmy kościół!	Pan de Rubempré należy do dziennika	Pogoda będzie jutro...	Pokaż pan...	Trzy dni	Veto!	W twoją	Wist.	Zwariowałeś, Jurek!
To dobry człowiek, proszę pani mocny jak wół, a łagodny jak baranek. Szczęśliwa kobieta, która by go dostała za męża! Toć to on wpadł na tę myśl, aby tak umieścić nasze sazłuki! Zacne człeczysko! Źle gada, ale dobrze myśli, i rozumiem go i tak. Wybiera się już iść pracować do obcych, żeby domu nic nie kosztować.	Bohaterskim, nieprawdaż? Krótko mówiąc, los padł na mnie. Ale to jeszcze nie koniec; ocaliwszy mi życie, kapitan wybawił mnie od zimna, a dał mi nie połowę swego płaszcza, jak święty Marcin, ale cały; wreszcie od głodu, bo się ze mną podzielił, zgadnijcie czym?	Moryc! niech się pan nie gniewa, bo jak się pan będzie gniewać i powie pan cioci, to ja tyle nagadam w domu na pana, tyle nagadam, że i ciocia, i panna Stefa, i Wanda, i pan Sierpiński, i wszyscy, wszyscy pogniewają się na pana.	Psiakość nie podoba mi się to, że mój żołądek jest jeszcze na czczo. Bowiem, gdybym był dobrze pośniadał i napoił się obyczajem klasztornym, niechajby sobie beczał potem swoje requiem aeternamrequiem aeternam (łac.)	Jak to? I nie bał się narażać jej na niebezpieczeństwa wojny?!	Komu? alboż to my dróg szlabanami nie możemy pozamykać, a tych, co za głośno się odezwą, nie mamy prawa dla spokoju pana, wsadzić do Königsteinu, posłać na Sonnenstein i zamurować w Pleissenburgu?	I oni, i... inni... Ten sekretarz pocztowy, co... wiesz, tak się nieładnie nazywa... szaleje z zazdrości... Nawet mówiono, że... wikary... Ale mniejsza... powiedz, o czym chciałaś...	To do tego, że jeśliś wołem, to się naprzód o ojca swego dopytuj, nie o wuja, bo Europę byk porwał, ale brat jej, który wypadł wujem jej potomstwu, był dlatego człowiekiem. Rozumiesz?	Panie rycerzu, przypomnij sobie proszę słowo dane mi przez siebie. Pomnij, że nie wolno ci przedsiębrać żadnej a żadnej przygody, dopóki nie przywrócisz mi tronu. Uspokój się więc, na Boga, i wierz mi, że gdyby ksiądz proboszcz wiedział, iż to twoja waleczność wyzwoliła galerników, wolałby tysiąc razy dać sobie język uciąć, niżeli jednym choć słowem niemiłym osobę twoją zadrasnąć.	Pożyczę panu trzy tysiące franków. Ale pan powie, dlaczego to już panu nie są pieniądze potrzebne?	Nie, skąd! Zupełnie się na tym nie znam. Przychodzę w innej sprawie.	Pięćset milionów! może tyle było, ale już nie ma.	Właśnie porządkujemy domostwo, Alanie Będą tu ze świecą w ręku przetrząsali cały Appin, więc musimy mieć wszystko w porządku. Jak widzisz, zakopujemy w mchu tę odrobinę broni palnej i siecznej; to zaś, jak mi się zdaje, są własne aścine suknie francuskie. Trzeba je będzie zakopać, jak przypuszczam.	To być bardzo może chociaż co do powieści, to jestem pewny, że ta zawsze się przerwie, gdy zabraknie liczby kóz.	Z duszy serca paneczku, robiąc natychmiast miejsce, odparł chłopek. Siadajcie tu sobie pod moją gruszą staruszką, jeźli się wam podoba, a gdybyście pozwolili podzieliłbym się z wami chętnie chlebem czarnym i słoniną.	Nie. Ale nawet kamienie mają dzisiaj uszy i języki. Uważaj. Jeśli ojciec TorquemadaTorquemada, Tomas (1420–1498)	Tak. Bardzo pan śpieszy?... Ja nie mam nic do roboty. Może się przejedziemy?	A ja na zimną cielęcinę.	A ja zaczekam na rezultat.	Cudownie! A ja będę Mammonem. Będę pożyczał pieniądze na procent. B. O. P.Boy’s Own Paper wystarczy, aby wstrząsnąć słabym umysłem Kopycińsia. Ty, Turkey, możesz być Lucyferem.	Mówię prawdę wierz mi, Bianka jest płochą ale dobrego serca dziewczyną.	Na Boga! Na przykład u Hayde.	Pietrek orze ziemniaczysko pod górką, a Witek we wałacha bronuje zagony pod len na świńskim dołku.	Raportuję waszej królewskiej mości, że posiadamy trzy fortece (było pięć), czterysta armat (było tysiąc) i dwieście tysięcy zdatnych do użytku karabinów. Naboi mamy na dziesięć dni wojny (było na trzy miesiące).	Smorski: Ach, zupełnie zapomniałem. Tak cicho panie siedzą na tej kanapce.	Tai matai, sveikas sakei, jog visi bus karaliais, na, o Balandinskutis kur dings?...	Tego właśnie obawiam się	Towarzyszy miss Campbell, która przechadza się w parku.	Trzymaj się naszej: cierpieć! Cierpieć mężnie i ufać pracy!	Więc i powodzi się panu nieźle?	Założysz się?	Ja też, pani Urszulo, ojca prawie jakbym nie miał, był bardzo stary, miałem dziesięć lat, kiedy umarł.	Jak przypuszczasz, co to jest?	Nie idzie tu o jej zdrowie Poniosła znaczną pieniężną stratę, sądzę nawet, że jej pozostało bardzo mało.	Nie wątpię I powiesisz mnie, żeby ją zakończyć!	Zostańcie, zostańcie, księże kanoniku; nie tak dawne czasy jeszcze, gdyście mi domownikiem byli. Spożyjmy razem, co Bóg dał, a miłościwa pani nasza, Elżbieta, przyprawić zaleciła. Woda do mycia jest?	Nie, to ty nie umiesz, kiedy tak!	A kiedy ja nie mam ochoty...	A no, właśnie to nasza wyspa.	Boże wielki! to mój brat!... czy to ty jesteś rzeczywiście?	Co mówiły?	Czyż doprawdy nie życzysz sobie nic więcej?	Dwór, słyszę, od moru chce z Krakowa precz. Prawdali to? cóż wy naówczas myślicie sobą?	Mówiłem przecie, że nie znam jej wcale.	Nie ma wierszy? Kości ci połamiemy Widzę, że coś knujesz! Zgaduję po samym twym tonie!	Nie mogę mówić o takich drobiazgach.	Nie rozumiem z tego ani słowa	Nie, panie. Chrystus nie kazał zabijać.	No, bracie, pewnie jesteś porządnie głodny. Śniadanie będzie gotowe za parę chwil. Prosto z ognia, zaraz sam zobaczysz. Myśleliśmy, że wrócisz w nocy i zanocujesz u nas.	No, nie odejdę bez wyrównania mej płacy, chyba że chcecie, żeby wam zasekwestrowano We’re Here!	O pistoletach nie mówiłem ni słówka	Panie von Horn! Panie von Horn! Może pan dyrektor spróbuje, jest tu kombinacja szynki z pulardą, bardzo dobra, moja żona jest sławna z tego.	Panna Howard! Od iluż ona osób odwraca głowę, choć i sama nie jest piękna. Zresztą Dębicki nie jest brzydki: jaką on ma twarz łagodną, a czy ty zauważyłaś jego spojrzenie?	Potraficież zniszczyć co w życiu z natury jego jest znikomego, zmiennego, uległego stratom podlegającego wypadkom?	Rozumie, co mówisz?	Rozumiem z samego uprzykrzenia a nudów, aby ino nie latać z kąta w kąt.	Skądże? Za co?	Spadnie z nich to cielsko, spadnie!	Stary i wiadomy ojcu projekt. Co prawda, mam dosyć biurowej pańszczyzny i za starymza starym	To i pan przyszedł oglądać bal?	To szkoda! Chrzcił on i konfirmował wszystkie moje dzieci!	To widzę, że cię jak cierń zakłuła?	Zawsze, jeżeli mnie kto pyta.	Zdrowa jestem, szczęśliwa, lecz powiedz, powiedz, że nie będziesz odsyłał mnie spać, dopóki sam piszesz.	A kufry?	A mnie nawet pomyśleć o tym straszno!	A twoja reputacja?	Ach! Jaki głupi!	Bo chcieli ryby łowić w mętnej wodzie.	Bo są zbyt uczuciowe.	Byłem tam poraz ostatni w Październiku zeszłéj jesieni.	Chodzi mi o Morcerfa.	Chyba kolana Faustyny za konfesyonał będą służyły...	Coś tam robił?	Daj mi pan spokój z morałami!	Do soboty	Dobranoc ci mój kochany, dobranoc	Dobranoc, Maroto	Dziadziu! powiedzieć, kto był najmężniejszy!	Dziękuję.	Jaka? Może republikarepublika... wybitny polityk francuski; należał do umiarkowanego skrzydła partii republikańskiej; proklamował w r. 1870 republikę.?... Może Bismarck?...	Juści.	Konno pan przyjechałeś?	Krzyknął pan w tej chwili, w której pan upadał	Myśli pani?	Mówi prefektura Proszę zbudzić natychmiast mera i proboszcza i wezwać obydwóch do telefonu. Sprawa ważna.	Nic. Smutno jest. Tak okropnie, tak beznadziejnie smutno.	Niech ci je Bóg przebaczy!	No niech będzie funda	Oho!	Powtórz, powtórz	Sahibiesahib (ar.) przemówił	Trzeba podważyć łopatą, a potem sztabą żelazną	Wiesz, że mieszka daleko.	Wybacz pan, lecz wątpię, aby mógł przyjąć cię w tej chwili.	Z Warszawy.	Z panem Beauchamp.	Zalizali (daw.)	Śmiech obrażonym tonem zapytał wojewoda.	Śpiącą, zdaleka. Ja pilnowałam u drzwi.
Konrad, Konrad, taki inteligentny i chyba nic nie rozu­miesz albo zrozumieć nie chcesz. Nawet nie wiem, czy zdajesz so­bie sprawę, że gdy wchodzisz na scenę albo się pojawiasz na ekranie czy w telewizji, od razu zaczynasz wytwarzać pomiędzy zbiorowością widzów owo zanikające lepiszcze. Władza nieudolna i dyktatury mają absolutną rację, że w stosunku do sztuki są podejrzliwi.	Co? alboż to ty panie zrozumiész? Żal mi nędzy, chłodu, głodu i włóczęgi mojéj, bośmy widać przeznaczeni na wiekuiste błąkanie się po świecie... Prawda, że ci to niepojęte, żeby tęsknić można za czarnym chlebem, za czarną dolą i za wędrówką bez końca? Mówią ojcowie nasi, że w kraju, z któregośmy wygnani, cześć oddawano ptakowi, który i do was zalata... Patrz, oto jego gniazdo na tém drzewie. Cierik ten (ptak) zowie się u was bocianem... Bocian w podaniu cygańskiém jest przeklętym jak cyganie.	Doskonale. Wszystko będzie spełnione. Widzę jednak, że pan hrabia przygotował mi tym razem twardy orzech do zgryzienia. Kapitan Czart nie tak łatwo daje się złapać. Zna on różne diabelskie sztuczki, wskutek których kto z nim zadziera, bardzo skórą swą ryzykuje.	Masz pan słuszność!... Podaj mi szparagi... Ostatecznie bowiem, wolność rodzi anarchię, anarchia wiedzie do despotyzmu, a despotyzm sprowadza do wolności. Miliony istot zginęły, nie mogąc zapewnić zwycięstwa żadnemu z tych systemów. Czyż to nie jest błędne koło, w którym świat będzie się zawsze kręcił? Kiedy człowiek myśli, że go ulepszył, po prostu tylko poprzestawiał rzeczy.	Święta prawda! Nastuś! Nastuś! jak. wilk do dziewczyny, przycapiłprzycapić (gw.) gdzieś. w sadzie i nie popuszczając z garści, całował i skamlał:	A cóż? zawsze jedno! Mnich ten zuchwały Baryczka, nie darmo Amadejów pokrewny... węgier też, choć ojciec z polką się ożenił, Baryczka się odgraża, że gotów z kazalnicy piorunować na króla... Nawet arcybiskupa i biskupa nie szczędzi za to, że oni was nie zmuszają z żoną żyć, a... inne niewiasty porzucić.	Wariat trzeci rok słucham go tu. Pisałem do cara krwią własną, jak do was. List nie doszedł. Pisałem, aby szalonego wzięli. Ach, zemsty! zemsty! Serce się ścina, marzy. Budzę się w nocy i czuję w ręku nóż. Słyszę, jak miasto się burzy, płonie ogniami, w dzwony bije. Jak oni mogą tak żyć? Oni, ci i spokojni, syci niewolnicy. Żyć i śmiać się, jak mogą?... Żyją, kochają, płodzą, jasne myśli snują i żyją. A każda chwila płynie krwią. Siedzę tu i myślę: bij serce, bij serce, jak śmiertelny zegar znacz godziny, niech nadejdzie chwila swobody i odwetu. Zdaje mi się zawsze, że ja muszę jeszcze czegoś dożyć, zobaczyć muszę coś. Niepodobieństwo, abym ja tu tak umarł z zemstą w sercu niezaspokojoną, ja bym jeszcze w grobie się wił i palce gryzł. Daj mi rękę daj mi słowo, że tak jest.	Ach, moja biedna Ludwisia! Urodziło się to już z tym kalectwem!... I pomyśleć, żem ani razu nie słyszał, żeby do mnie powiedziała: „Mój ojcze!” Nigdy w życiu nie rozumiała jednego ludzkiego słowa! Bogu i za to jeszcze dziękować, że ją do tego tam Instytutu wzięli darmo... Aleśmy się naczekali, naczekali! Że to musiała osiem lat wpierw skończyć, dopiero ją wzięli... Teraz trzy lata mnie nie było w domu, to osiem, a trzy... To będzie miała jedenaście lat teraz. Czy też urosła, paniczu? Panicz ją widział? Urosła? Czy też wesoła?	Ty zaś, Amelko jesteś zbyt wykwintna i wymuszona. Te pretensjonalne miny są teraz zabawne, ale jak się ich nie będziesz wystrzegać, to wyrośniesz na przesadzoną gąskę! Lubię twoje dobre maniery i wykwintne wysławianie się, gdy nie próbujesz być elegancka, ale twoje niedorzeczne wyrazy stawiam na równi z gminnymi słowami Ludki.	Porzucasz mię! wiesz jednak, że tego nie lubię!	Czyż tak nie jest mi sto razy lepiej? Nie wydaje ci się, że teraz jestem piękniejsza?	A ja wiem!... O, już będzie z tydzień, jak ze Stasią oglądałyśmy ten zegarek. Prześliczny!... nawet mama nie ma takiego... Stasia otworzyła kopertę i przeczytałyśmy napis: „Mojej najdroższej Madzi na pamiątkę lat 187... wiecznie kochająca Ada...”. Ada to panna Solska	Czy nie jesteś zdania, że należy oddać sprawę władzom śledczym?	We dworach służyłaś!... A ja myślałam, że ty taka sama prosta chłopka, jak tutaj wszystkie...	Niestety! bywaliśmy obaj w jednym domu, jak ty i ja. Była tam młoda panna, jak panna Agata; on był w niej zakochany, ja posiadałem jej miłość; on rujnował się dla niej, ja cieszyłem się jej faworem. Nigdy nie miałem odwagi uczynić mu tego wyznania; ale jeżeli się kiedy spotkamy, powiem wszystko. Noszę ten straszliwy sekret na dnie serca, przygniata mnie: to ciężar, z którego trzeba mi się koniecznie uwolnić.	Byłem tak zdziwiony, że mogłem stracić przytomność, prawda? I gdyby ten rewolwer był nabity, zabiłbym kogoś: jednego, dwóch, a może trzech i byłoby już po mnie. Ale nie był nabity.	Kiedy już tak daleko zaszliśmy, odezwała się Hersylia poważnie, pozwolisz mi sobie powiedzieć stryju, że nie masz żadnego prawa moją ręką rozrządzać.	Mianowicie, wzgląd zrzucenia pychy z serca. Jestem, mój drogi, stanowczym zwolennikiem zrzucania pychy z serca i zakasywania rękawów do robót prostych, takich, jakie się nadarzają, jakie są możliwemi, jakie nie wymagają od człowieka, aby im poświęcał to, o czem zapominacie, ty i Marceli, w swojem wyliczaniu osi świata...	Bywają jednak głupcy którzy z siebie wychodzą na samo wspomnienie policji. A przecie ten pan taki miły, a to, czego żąda od pani, jest proste jak dzień dobry.	I kwity, i zastawy... Oni mówią, że to prosta formalność; niemniej osiedlają się na folwarkach waszej świątobliwości i zabierają chłopom, co się da...	Wynocha! Usuńcie się! Czyż mamy jeść na widoku wszystkich jak psy?	Suma nie jest mała Zresztą, jak kto na to patrzy. Może być mała i duża. Dla pana jest pewnie mała. Mógłbym panu może dać radę, dać radę...	Posłalibyście choć pismo do Bogdańca. Sanderus czysto wszystko wypisze. Będą przynajmniej o was wiedzieć i bogdaj na mszę dadzą.	Choćby nawet. Nie przeczę, że jest to książę lekkomyślny i hulaka, ale bluźnierca!...	Właśnie mam zamiar zapisać się na uniwersytet... Nie wiem tylko, gdzie...	Ja w to tylko wierzę, co widzę, a skoro nigdy nie widziałem duchów, nie wierzę w nie.	Tak sądzisz? Gibraltar to nie to samo, co Maracaibo, i natarcie piratów zostanie odparte przez potężne hiszpańskie siły. Niech Franciszek l’Olonnais przybędzie, czekamy niecierpliwie, dostanie za swoje.	Hrabio, zasmucasz mnie tylko jeszcze bardziej, jeżeli to tylko możliwe. Wydaje się panu, że po tym ciosie dopadło mnie tylko zwyczajne cierpienie i chcesz mnie wyleczyć równie zwyczajnym środkiem	Dobrze. Dajże mi pan butelkę najlepszego wina, jakie masz, a potem wrócimy do rozmowy od tego, na czymśmy skończyli.	Więc jeśli pan nie chcesz przyjąć ich na pokładzie „Nautilusa”, to trzeba przedsięwziąć pewne środki ostrożności.	Jeżeli waćpan chcesz posłuchać to jedź do Saragossy, gdzie za kilka dni na Świętego Grzegorza walne turnieje wyprawiają; możesz tam pięknej nabyć sławy, a jeżeli odniesiesz tryumf nad rycerzami aragońskimi, to będziesz mógł powiedzieć, żeś wyższy nad wszystkich rycerzy całego świata.	Proszę się rozbierać i kłaść spać A ja muszę ubierać się. Mam w szpitalu jednego chorego, który bardzo się cieszy, gdy przyjdę trochę wcześniej. Po operacji biedak cierpi na bezsenność. Niech pan tu się czuje, jak u siebie w domu. W śpiżarni znajdzie pan mleko i jajka, a bułki i coś jeszcze przyślę przez dozorczynię. Bo ja będę mogła wrócić dopiero o dziewiątej wieczorem. Oczywiście zastanę pana?	Ja, pani, dawałem jej tylko lekcye malowania, ale wychowaniem jej nie zajmowałem się nigdy.	A tak, zdaje mi się, że to jest dosyć naturalne	To się może zdarzyć Najświętsza Panna talarów w przeorskiej skrzyni nie potrzebuje. Skoro wszyscy płacą, niechże i mnichy płacą.	Yeah, to będę ja, panie Bondy Przecież z tego powodu wysłali mnie z domu do Morawskiej Ostrawy.	Bo widzisz, mój drogi, oni mówią, że Marceli żyje tylko dla pieniędzy, a Bohdan więcej dla nauki, daleko więcej dla nauki, niż dla pieniędzy...	Być może, Pencroffie. Ale powtarzam panu, że to narażanie się bez potrzeby.	I dlatego wypiła pani tylko do połowy?	Nie macie gdzie tych koni postawić, com je tu w lesie koło waszej budy niedaleko połapał?	Proszony, przybyłem i zdaje mi się, że nikt prócz starościnej niema prawa powiedzieć tutaj żebym wyszedł. Zostaję więc.	Ten list wcale nie zginął	Uciekł do Memfisu...	Słyszysz pan, doktorze Baron się boi, aby mu oficerowie nie przeszli po brzuchu. A przecie oni są w swojej roli, znajdując się tutaj w gromadzie, bo Doncières to jest ściśle Saint-Cyr, Dominus Cyriacus. W wielu nazwach Sanctus i Sancta zastąpione są przez dominus i domina. Zresztą to spokojne i wojskowe miasteczko ma czasami fałszywe pozory Saint-Cyr, Wersalu, a nawet Fontainebleau.	To już inne zagadnienie. Zagadnienie konjunkturalnego bezrobocia, zastoju, kryzysu. Na to ja panu żadnej rady dać nie mogę.	Albo ci spieszno do kogo drugiego!	Ba, gdyby pani de Villeparisis została panią de Norpois, sądzę, że kuzyn Gilbert przechorowałby to	Bo to widzicie matka nam ją przed samą śmiercią poleciła; ale cóż wam do niéj?	Czy to czcigodni państwo jadą do owego Ludwikowa?	Dlaczego pan skłamał? Ja panu kotyliona nie obiecywałam.	Jeszcze nie	Nie!... ja muszę z pana wydobyć zdanie stanowcze...	To niemożliwe, widziano ich, jak uciekali poza miejskie mury.	Wolno, wolno, czemu nie? ino was nie dopuszczą. Kniaź chocze uże umeratyKniaź chocze uże umeraty (z białorus.)	Ja zaś nie rozumiem, w czym Downarowa jest gorsza od innych Skrzętna, radnaradny (daw.)	Panie Michale a co to za dzierlatka?	To prawda syn pani jest jedynym spadkobiercą wuja, a do pełnoletniości syna, służy pani prawo używania majątku.	A! a! gdybyż synowica cesarza, przed którego potęgą drży świat, zebrała się na to postanowienie, na to męztwo.	Tak! przespać się można względnie znośnie. Rano zobaczymy wschód słońca. Dziś nawet nastroju wywołać niepodobna. Za wiele ludzi... A ja chcę, żeby pani pokochała Morskie Oko!	Byłam już parę razy z kompanią, ale bym co roku chodziła	I cóż? i co?	Na prawo kasa!	No dobrze. Ale co im powiedzieć?	Oliwa na wierzch wypłynie...	A co jest grzech?	Idź, mój dzielny panie St. John; pieczęć ukryta jest w naramienniku mediolańskiej zbroi, która wisi na ścianie. Tam ją znajdziesz.	Człowiek to srodze pokrzywdzony Pani musisz wiedzieć o tym.	Dziękuję wam, ojcze, za błogosławieństwo Niełatwo to ochwiaręochwiara	Mój dobrodzieju! rachuj no się, z łaski swej, ze słowami! Także! Totumfacki... Nec sutor ultra crepidamnec sutor ultra crepidam (łac.)	Więc bajka o Gwiazdorach musiałaby okazać się prawdą?	Dobrze. Widzę żeś pan pracował dla mnie uczciwie. Oto banknot studolarowy. Czy pan zadowolony?	Przy dzbanku zaś stajesz się retorem?	Ratujcie mnie, wszyscy święci!	Trafiały się, trafiały!...	Cóż to jest?	Tak jest, wielmożny panie starosto	Tak, Mahdi jest dopiero pod Chartumem	W pierwszym rzędzie, pod kolumnami, chyba jest zupełnie odnowiona.	Upraszam raz jeszcze pana, panie Copperfield upraszam raz jeszcze pana, panie Copperfield, abyś oszczędzał mi wszelkich podobnych wzmianek.	A gdzie on?	Bo otrzymałam pomoc z innego źródła.	Dlaczego?	Gdzież więc?	Więc zdecyduje los.	Zabij go pan z łaski swojej. Tkliwy Werter!	Ar seniai tu tą pasaką girdėjai apie mūsų kūdikį?	Bateria czwarta?	Brał pięćdziesiąt sztuk białego towaru.	Czy ja wiem czemu?	Dziękuję; doskonale: wstałem późno.	Jesteś bardzo uświadomiona	Masz słuszność	Matifat Floryny?	Nieporuszony.	O Matko... przez cmentarz? W nocy?	Prawda?... Prawda?...	Rewizja!	Wczoraj trzech powiesili.	Wiem	Z czyjej strony?
Uczyniłam, powiedzmy, zakład. Wszakże wolno zakładać się? Oczywiście, niema w tem nic złego. Otóż założyłam się z Bobem, to jest z Mitchelem, że do 1. stycznia nie przyrzeknę nikomu ręki swojej. W razie wygranej, a chcę usilnie wygrać, musi mi Bob wypłacić tysiąc dolarów. Jestem wszakże młoda i mogę czekać tak niedługo, zresztą.	W takim razie nie miałby powodu ukrywać się przed nami i śmiało wszedłby tutaj. Musimy to zaraz wyjaśnić. Pozwoli pani, że wyjdę do sieni	Carrai! To jeden z jego ludzi tak mnie urządził! Poruczniku, nie pozwól mu uciec! To jeden z piratów!	A choćby i cały galon W Adenie było potwornie gorąco, chłopcze. Więc ja mam takie nowinki, panie Bondy. Z Sunda Islands, see? Jest tam do zrobienia bajeczny interes. A big business. Ale to bym musiał opowiedzieć całą, jak to się mówi, story, nie?	Mylisz się, Beautrelet! Sklepienie małej groty, znanej wszystkim, jest podczas odpływu zamknięte ruchomym sufitem koloru skały, który morze, gdy się podnosi, unosi do góry, a gdy opada, hermetycznie zamyka nad małą grotą. Dlatego w czasie przypływu mogę przepłynąć... Co, dobry pomysł?... Prawda, że ani Cezar, ani Ludwik Szesnasty, krótko mówiąc, żaden z mych poprzedników nie mógł wpaść na to, bo nie miał łodzi podwodnej... Zadowalali się schodami dochodzącymi do małej dolnej groty... Usunąłem ostatnie stopnie schodów i wymyśliłem sztuczkę z ruchomym sufitem... To prezent, który ofiarowuję Francji. Rajmundo, moja droga, zgaś lampę, która jest obok ciebie... już nam nie jest potrzebna... przeciwnie...	Och! to było boskie. To są rozkosze, których się nie zapomina. À propos tego genialnego skrzypka czy pan zna skrzypka, który kiedyś grał cudownie sonatę Faure, nazywa się Frank...	Zobaczysz że to jest zręczna kokietka, która na Stefana zagięła parol!...	Widzisz, widzisz, moje dziecko, rzekł kładnąc mu rękę na ramieniu, do czego cię to zapomnienie o Bogu i świętych prawach jego przywiodło! Do zguby własnego dziecka, a kto wie czy nie dwojga twoich dzieci!	Ale nie, ja chciałbym być grzeczny, oni są tacy mili dla mnie; zresztą doprawdy to nic tak ważnego.	Ależ to świętokradztwo!...	Co tam! moja matko nic nam to nie zaszkodzi, bo jak powiada mój ojciec: „niech sobie głodny nagada na tego, co dobrze jada”.	Cóż? Zrobisz to, o co cię proszę?	Myśmy tylko najdoskonalszemi zwierzęty. I patrzcie no! uważcie! od polypa do nas, jaki szereg nieprzerwany stopniowań; dla czegoż ostatnie ogniwo łańcucha miałoby być z innego metallu? Wszystkie fenomena duszy, są to fenomena materji i sił nad nią panujących.	No? Cóż pan to robisz?	Przywiozłam kilka butelek ekstraktu słodowego, to mateczkę wzmocni.	To prawda! To prawda ale w Solbakken zboże dochodzi o całe dwa tygodnie wcześniej i tak bywa w różnych miejscach.	Co to jest?	Jak to gdzie? Jest w ciele człowieka.	Diabla to będzie pomsta ich dwudziestu, a nas dwóch, a nawet nie wiem, czy nie półtora czasem.	Jeśli to kara, to cóż dopiero będzie za wspaniała nagroda!	Naturalnie! I jaka!... Ale ona się nie liczy. To nie był flirt.	Jak kto nie ma nawet na trzecią... A czyż to wielmożny pan nie jeździł trzecią?	Juści, całe gromady, panienko Na strychach zawdy bywo wiela scurów i mysów. Cłek się ta w końcu przyzwycai do hałasu, który one robiom. Ja to się tak przyzwycaiłam, ze sobie z nich nic nie robie, póki mi nie zacnom biegać po podusce.	Żadnych praw dzieciom dawać nie można Dzieci są lekkomyślne, nie rozumieją, nie mają doświadczenia. Dał Maciuś dzieciom prawa i patrzcie, co zrobiły. Kazały dorosłym chodzić do szkoły, same wszystko zepsuły. Bić dzieci nie trzeba, bo to bardziej złości, głodzić dzieci dziś popr.: wytłumaczyć., że powinny zaczekać, aż zmądrzeją.	O, ja cię zawsze będę kochał. Byleby tylko moja Valentine była przy mnie i bylebym miał pewność, że nikt mi jej nie zabierze, reszta jest nieważna! Ale czy ona ci aby nie chce powiedzieć czegoś nowego o twoim ślubie?	Nie wiem, czy ciotka posiada jakieś specjalne przepisy na wygląd pośredników Ja w każdym razie na to nie mam żadnego wpływu.	Jakie dwa tysiące lat temu, a może i dawniej. Trzeba wiedzieć, że początkowo byli oni bożkami. Kilku z nich przywieźli tu FenicjanieFenicjanie różne plemiona celtyckie z terenów dzisiejszej Francji osiedlały się w Anglii być może już w VI w. p.n.e., JutowieJutowie tu: Danowie, plemię z płd. Skandynawii, przodkowie dzisiejszych Duńczyków. Najeżdżali oni Brytanię od VIII w., FryzowieFryzowie jedno z plemion germańskich, które najechały Brytanię w V w. n.e. Od nich pochodzi nazwa Anglii. a każde przywoziło z sobą swoje bożki. Ale w Anglii stawały się z tych bożąt prawdziwe niebożęta. Ja osobiście skarżyć się nie mogę, bo mi wtedy było nie gorzej niż obecnie. Miska kaszy, kubek mleka i drobne figle płatane wieśniakom, jak teraz, tak i wówczas, wystarczały mi w zupełności do szczęścia. Osiedliłem się tutaj, jak widzicie, i żyłem zawsze za pan brat z ludźmi. Natomiast większa część mych druhów pragnęła nadal być bożkami, mieć ołtarze, świątynie, świątalników i ofiary...	One obie są u wójta lackiego Tomaszewicza, i dobrze, że się tam schroniły, bo w takiej fortecy nic im ten zbój nie uczyni!	To dziwny przypadek Pan jest rekonwalescentem, panie kadecie. Jutro wyprawimy pana do zapasowego szpitala do Tarnowa. Pan jest siewcą bakterii cholerycznych... Wiedza posunęła się tak daleko, że wszystko już wiemy. Pan jest z 91 pułku...	Poczekaj, zrozumiész może. Bocian, jak my, nie ma swojéj ziemi. Dawno, dawno, lat temu tyle, ile ziarn w wydmie piasku, co gwiazd na niebie zimowém, wielkie było na ludzi nieszczęście. Ludzie naówczas jeszcze byli wielką jedną rodziną, ale ją już toczyły robaki... i Bogu nie upodobało się stworzenie jego, Mroden-oro chciał je zniszczyć całe. Między synami ludzkiemi był tylko jeden z rodziną siwo-brody starzec, którego Bóg przeznaczył na odnowienie rodzaju; starzec ten zwał się Noa-oro... I kazał mu Bóg budować statek wielki, w którymby się mogły pomieścić wszystkie zwierzęta ziemi po parze i trochę ludzi wybranych... Kiedy się niebieskie otworzyły wrota, i wody potokiem lać się poczęły na ziemię: wchodziło co żyło do wielkiego statku, i co żyło żegnało swoję matkę ziemię wejrzeniem żalu i tęsknoty. Nie było oczów coby nie zapłakały rozstając się z kątkiem rodzinnym; jeden tylko bocian wszedł do statku z żabą w pysku, nie obejrzawszy się nawet na gniazdo swoje... Mroden-oro, co patrzał z wysoka, przeklął go za tę nieczułość, i skazał odtąd na wieczną tęsknicę. Gdy potém wody osiąkły, bocian rozpoczął wiekuistą wędrówkę od jednéj do drugiéj ziemi, bo Bóg tak uczynił, ażeby zawsze jednéj żałował i po jednéj płakał... Ten bocian, to cyganie paneńku Tęsknim zawsze, idziemy wiecznie, i nigdzie nie ma dla nas ojczyzny i spoczynku.	Toteż dlatego właśnie nie chcę się zgodzić na umieszczenie Karolka w pensjonacie. Na to trzeba być o wiele silniej rozwiniętym.	Ja téż nie potępiam go, ale się nad nim lituję Nie ma jakoś szczęścia do nikogo. Powtarza ciągle, iż radby skończyć życia włóczęgę, ożenić się i siąść u domowego ogniska, ale nikt go nie chce za towarzysza.	O, jakie ty masz włosy! Nie posypię ich złotym pudrem, one same przeświecają gdzieniegdzie złotem na skrętach... Ledwie że może tu i ówdzie dodam złotego połysku, lecz lekko, lekko, jakby rozjaśnił je promień... Cudny musi być wasz kraj ligijski, gdzie takie się rodzą dziewczyny.	Wiedziałem z góry, że się wam mój baronet nie podoba. Ja byłem umyślnie z Paryża raz na ich kursach w New-Market i kilka dystyngowanych rodzin angielskich poznałem	Spodziewam się tego, wuju Jerzy, na pomyślność Dartmoora. Słyszałem, że bicie świń jest w Ameryce zawodem po polityce najzyskowniejszym.	Jest takich w Łodzi więcej. Wie ksiądz, że on się nauczył czytać i pisać dopiero parę lat temu.	Nie szkodzi. Ten proszek dobry, wszyscy go kupują. Pokaż, ile masz pieniędzy.	Właśnie że rozumiem! Ale przecież wiem...	Poznajcie się moje panie, rzekł Tyszko. Panna Dobkówna chciała u mnie zasięgnąć rady, jest tu sama z ojcem w Warszawie, tyś także tak jak sama na całe miasto, a mnie się widzi, że się powinnyście zbliżyć i pokochać.	Pewnie, żeście nie chcieli... I dlatego właśnie się wam udało! Niestety, wzgórza już opustoszały, a Ludek Górski wywędrował z tych okolic. Ja tu tylko pozostałem... samotny! Jestem Puk, najdawniejsza z dawnych istot Starej Anglii... i jestem do waszych usług, o ile zechcecie z nich korzystać. Jeżeli nie życzycie sobie mego towarzystwa, oddalę się bez szemrania na każdy wasz rozkaz.	Żartuj sobie z tego, śmieszności w tem nie będzie, a niezwyczajna rzecz, byle nieśmieszna w kobiecych oczach, wcale ci nie zaszkodzi.	A!... chwała Bogu, śmierć moja zatem nie będzie dla niej śmiercią obcego...	Nad udoskonaleniem zapalnika Cóż znaczy ta krzywa mina? Widzicie, nie możecie znieść nawet wzmianki o czymś decydującym.	Nie mam broni.	A ja ci powiadam, że Mordechaj-Mendel kiedyś sterować będzie całą Polską!	Ależ na podróż taką potrzeba pieniędzy a ja ich nie mam wcale.	I ja nie za często	Janie! znasz mnie od dawna i wiesz, że się przed hazardem nierad cofam; ale co innego hazard, a co innego proste samobójstwo.	Jestem pewien Dlatego mogę panu szczerze powiedzieć, że prezes życzy sobie znaleźć powód, pretekst, podstawę moralną do udzielenia dymisji dotychczasowemu dyrektorowi handlowemu. Rozumie pan?	No wstawaj, mój aniołku; wszystko już wczoraj sama ci przygotowałam... No, mój drogi, przecież masz jechać; czy chcesz się spóźnić? Adolfie, wstawaj, wstawaj; już dzień jasny.	Pan Mellechowicz jest hetmańskim oficerem nic nam do niego!	Na Wawelu, wszyscy miejscy murarze na gwałt pracują. Księżna pani kazała murem na pół przegrodzić pałace, aby dwie płcie od siebie odłączyć i na pokusy je nie narażać.. Będą tedy dwa klasztory na zamku, co się chwali Jej Miłości!	Około karczmy, w miejscu rozstania się dróg, później w polu, gdy uchodziła na Sokołów...	Chciałbym bardzo znać koniec całej tej sprawy.	Dlaczego?	Ja najpierw z waszą miłością chciałbym się rozmówić	My oboje będziemy mieli po dwadzieścia sześć lat, Arturze. Eliza dwadzieścia cztery, a Amelka dwadzieścia dwa! Jakie szanowne grono!	Od tej pustki. I serce ściska mi się na ten widok	Po części. Ja tylko odpowiadałam, oni mówili do mnie.	Są jeszcze inne osoby na pokładzie, kapitanie.	Twoja?...	W każdym razie musimy pozostać w zagrodzie do chwili, gdy będzie można bez ryzyka przenieść Harberta do Granitowego Pałacu.	Żebym ja umiał gadać! I żebym ja wiedział, co i jak robić!	A co, jeśli te pogłoski się sprawdzą?	A dla siebie?	A tobie wolno?...	Ach, i takie serce!	Będzie płonąć, bo mój pan tak powiedział!	Będziemy mówili kolejno, jak siedzimy.	Co cię mogło cieszyć?	Cud Clerice, poświeć tutaj i zanotuj te piękne historie.	Czy będziesz się bił?	Cóż on nowego zbroił?	Do-praw-dy?...	Feliksie!	I co dalej?	I mnie też	Idź precz, żebraczko!	KongKong drze się baletmistrz.	Krzychu...	Księżniczka pozostanie u siebie?	Kto?	Może szpieg jaki uszkodził parowóz.	No, moja kochana rodzinka!	O Boże! Boże!	Owszem, noblesse oblige!noblesse oblige (fr.)	Panie! Ty umiesz czytać w ludzkich sercach, ty dobrze czytałeś w moim! Ty sądź, ty rozstrzygaj!	Pozwól, wielebny ojcze, złożyć sobie wyjaśnienie.	Rozwiesiłem twoje rzeczy dla przewietrzenia.	Stoi!	Słowa twoje ciemne.	Tak	Tak, proszę pana	Tak.	Tak.	Trucizna, Kara, Prawo	Watzdorf.	Wydalono mnie z pracy, panie dyrektorze.	Wynoś się.	Zobaczy Romek. Swój dużo nawet mówi...
To nie wchodzi w grę, panie Wystarczy duża suma pieniędzy, żebym odzyskał córkę, gdyby rzeczywiście miało się okazać, że została uprowadzona, w co osobiście szczerze wątpię, albowiem podróżowała incognito. Gdybym puścił wolno Czarnego Korsarza, musiałbym nadal obawiać się o własne życie. Jestem wycieńczony długą walką, którą musiałem toczyć z nim i z jego ludźmi, czas zakończyć to szaleństwo. Panie hrabio, każ swoim ludziom rozwinąć żagle i obrać kurs na Gibraltar.	To i lepiej... Charłampa chciałem wczoraj wysłać do chorągwi Wołodyjowskiego, by nad nimi komendę objął, a w potrzebie do posłuszeństwa zmusił: ale to człek niezgrabny i pokazało się, że własnych ludzi nie umie utrzymać. Nic mi po nim. Jedźże naprzód po miecznika i dziewczynę, a potem do tamtych chorągwi. W ostatnim razie nie szczędź krwi, bo trzeba pokazać Szwedom, że mamy siłę i nie ulękniemy się buntu. Pułkowników zaraz pod eskortą odeszlę; spodziewam się, że Pontus de la Gardie poczyta to za dowód szczerości mojej... Mieleszko ich odprowadzi. Ciężko z początku idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy stanie przeciw mnie.	Wszystko, do czego taki człowiek jest zdolny... O, ja nigdy nie mylę się, panno Magdaleno... Romanowicz zupełnie co innego, to profesor nauk przyrodniczych: energiczny, postępowy, no i elegancki... Widziałam go niedawno u Malinowskiej i powiem pani, że przedstawił mi się zupełnie w nowym świetle. On rozumie, czego potrzeba kobietom. O, my musimy dużo zmienić na pensji, a nade wszystko	Mógłbym odpowiedzieć, że tak bywa często, ale wyznam uczciwie, że mi to wpadło do głowy dopiero na wieść o pańskim powrocie. Pomyślałem, że mógłby panu utkwić w głowie pogląd, iż nie mogę się teraz żenić. Znając pana dobrze, wiedziałem, że w takim wypadku... a zdarzało się to już nieraz... wkroczysz pan napewno. Ponieważ postanowiłem odbyć zaślubiny w porze oznaczonej, namówiłem drogą żoneczkę moją, by wczoraj jeszcze wzięła ślub cywilny. Oto cała historja. Jakiż był tedy cel pański?	Dwa tygodnie szlim, aż za Krakowem, alem nie doszedł. W jednej wsi, gdzieśmy połedniowali, stawiał gospodarz chałupę, a tyle się na tym rozumiał, co koza na pieprzu, zeźliłem się, skląłem juchę, bo drzewa namarnował, i ostałem u niego, że to i prosił. Wdowa, MałżeństwoBez dwa miesiące wyrychtowałem mu dom, że na dwór patrzył, aż mnie za to chciał swatać ze swoją siostrą, wdową, co w podle na piąciu morgach siedziała.	Oficerowie Niemcy nie rozumieją się na polskich nazwiskach. Im wszystko jedno: Kmicic czy Babinicz. A! na rogi Lucypera, żebym go dostał! A miałem go... i jeszcze, szelma, ludzi mi pobuntował, Głowbiczowski oddział odprowadził!... Musi to być jakiś bastard po naszej krwi, nie może inaczej być!... KłótniaMiałem go, miałem... i uszedł!... Więcej mnie to gryzie aniżeli ta cała stracona wyprawa.	Posłuchajcieno matko, dobre serce macie, Bóg wam zapłać, i tobie i staremu Ratajowi; ale z tego nic nie będzie! Chcecie się opiekować sierotą, ot, czasem na mnie najrzyjcie, dowiécie się, rzucicie chleba kawałek jakby go bardzo zabrakło; ale ja taki tu zostanę! ja tu zostanę! Ojciec tę chatę budował, matunia w niéj żyli i zmarli; a ja... ja ją tak kocham, że mnieby serce pękło, gdybym otwierając oczy z rana nie zobaczyła ścian jéj popękanych, żebym wyszedłszy na próg, nie postrzegła wierzb cmentarza.	A, pani czyliż się nie obawiasz, by znowu...	Cóż o nich powiedzieć?... Chyba to, że mają skłonność do używania, obok braku poczucia jakichkolwiek obowiązków... Solskiego brak obowiązków dręczy i popycha do wymyślania sobie sztucznych celów, ale pan Norski podobnych cierpień nigdy nie dozna.	Cóż za nazwisko ale przepraszam, dla ciebie jest wspaniałe. Chodzi o to, aby widywać co dzień panią de Dubois; nie bądź zwłaszcza chłodny ani urażony; przypomnij sobie wielką zasadę epoki: bądź przeciwieństwem tego, czego po tobie oczekują. Okazuj się ściśle taki, jakim byłeś tydzień wprzód, nim cię zaszczyciła swymi łaskami.	Mój Boże, jeśli go zobaczę... może się zdarzyć, że go spotkam	Owóż więc tylko słuchaj mnie uważnie, bierz rzeczy, jak są, a nie gorąco, boś, widzę, porywczy i przy zarozumiałości na swoją cnotę, z którą zresztą diabeł tam wie, jak stoi w rzeczy, masz jeszcze skłonność do kaznodziejstwa, a to nudna rzecz na dzisiejsze czasy. Więc jedna jest tylko droga i tej się chwycić należy.	Widać moja mościa dobrodziejko, że nie po dniu wybierałaś, bo pono dla asindźki za młody... odezwała się Kossakowska... I dokądże z tą swą zdobyczą dążycie?	Nie, moja droga, nie martw się o mnie. Dotrzymałam święcie obietnicy, nic nie jadłam i nic nie piłam. I nawet łatwiej mi to przyszło, niż sądziłam. Biga, czy w dobrej wierze, czy dla oddalenia podejrzeń, wcale nie nalegała. Jak tylko jej oświadczyłam, że nie jestem głodna ani spragniona, odsunęła ode mnie wszystkie miski i kubki. Powiedziała nawet z pewnym naciskiem: „W takim razie nie wolno się zmuszać, to bardzo niezdrowo”.	Czy podoba mi się! On nie po to tu jest, ażeby mi się podobał, lecz aby pilnował twego dobra... Nic mnie zresztą nie obchodzą ci ludzie... Śpiewaj, Saro.	Ani się obejrzysz, kiedy nasze mieszkanie pełne będzie sprzętów prostych jak u najuboższych ludzi, ale za to pięknych jak u nikogo. My tu stworzymy źródło poczucia piękna, nowego piękna, sztuki jeszcze nie znanej, która obok nas śpi jak zaczarowana królewna. Będą to stołki sosnowe, ławy, stoły. Będą je okrywały proste kilimy...	I nigdy się w niej nie dusisz? Powiedz, nigdy cię nie dręczy wstyd, że ludzie w tych samych habitach...	Pewnego razu jeden chłopczyk dał mi sześć pensów jako jałmużnę Na pewno by mi ich nie dał, gdybym nie wyglądała na osobę potrzebującą wsparcia. Oto ten pieniążek.	Po prostu pozwala się kobiecie żyć o chudej pensyjce, wówczas świat odwraca się od niej plecami; nie ma już ani strojów, ani uważania, dwóch rzeczy, które wedle mnie stanowią całą kobietę	Leją przeważnie w puste miechy współczesnych dusz tęgie stare wino Toteż przeszłość przypomina się nam żywo, „rozszerza piersi”. Czasami rozszerzy... piersi i przypomni się zanadto, jak to zwykle bywa po winie. Ale my to wszystko połykamy z powrotem, ponieważ cenimy tradycję jako sa­krament. nie poł­knie nas dzieciożerca. A jeśli połknie, nie strawi gromadą...”. Łagodni Słowianie, przywykliśmy od wieków bronić się prze­ciw zachodniej kulturze płodnością. Już w uniwersytecie za­opatrujemy się w róg obfitości i w dumę i ostrożność ojca rodziny. Jeśli się potem jakie myśli w nas rodzą, zanosimy je wnet ze skruchą pod małe nóżki tłustego bankiera.	A to nie mogłeś nas uprzedzić?	Bo nie ma miejsca. A po drugie, skądże my weźmiemy pieniędzy na to, żeby za nią płacić.	Czy na pewno nikomu się z tego nie wygadasz?	E, mój kochany, tyś jeszcze wszystkiego nie widział.	Hę, dawnośmy się nie widzieli; rok jak skończyliśmy szkoły Rok, kawał czasu. Cóżeś robił przez ten cały rok?	Ja już o sobie nawet nie mówię Tyle lat prosiłem pana, żeby mi młyn wystawił, wszystko na nic!...	Kiedy ja to wiem od mamy.	Nawet o wiele łatwiej z książki z kursu algebry nic się nie rozumie.	Nic to. Będzie trzeba znaleźć inną drogę Niestety zrobiło się bardzo późno.	No, bo mnie to nic nie obchodzi	No, to jeśli pan nie masz pieniędzy, po cóż nam płacisz? Pójdziemy sobie, licząc na łut szczęścia.	No... ale że też to pan jest naprawdę!	Ona powróciła po to tylko, by podpis uzyskać	Pan James i ja, panie...	Panie Bum-Bum, ja jestem za systemem wyrzucenia pana za drzwi.	Widzi mi się, chłopie, że weźmiesz w łeb!	Wytłumaczę ci, nie możemy się od tego uchylić.	Jest to folwark w tych górach. Był sobie od wieków folwark w górach nazwiskiem Majdan. Należał do dziedzica, jak przystało na folwark. Nie dawał zbyt wielkich dochodów, boć to góry, drogi ciężkie. Wziął tedy dziedzic, jaśnie pan Bodzanta, i przekształcił folwark na dziwaczne ogrody. Kazał wyciąć część lasu i otoczył parkanem jedno miejsce. O wiorstę dalej	Któż by, jeżeli nie Wokulski Suzin jedzie do Paryża i chce go gwałtem zabrać, bo ma tam robić jakieś ogromne zakupy towarów. Nasz stary nie zapłaciłby grosza za podróż, miałby książęce życie, bo Suzin im dalej od żony, tym szerzej rozpuszcza kieszeń... E! i jeszcze zarobiłby z dziesięć tysięcy rubli.	Niech jeno wieczór się uczyni, inny to zaraz człowiek i z wielkiego hetmana w hulakę się przemienia.	To już na wasze głowy spadnie Na was, co siejecie prawdy, powtarzacie papuzie słowa: rozum, wolność, miłość, nauka. Rosja musi mieć własną naukę, własny rozum, posłuszny Bogu, milczący. I tak będzie, będzie. Ja przyjmuję odpowiedzialność. Będą mnie nienawidzić. Ja wiem, czego chce Rosja. Kto posiał bunt w duszach rosyjskich? Bielińscy, Czernyszewscy, wy wszyscy. Rozum. Rozum ma być wykonawcą	To, co mówisz, nie ma najmniejszego sensu Mémé nie ma w sobie nic zniewieściałego, nikt nie jest bardziej męski.	A niby jaka to ma być ta nowa szkoła?	A szkoda by było Chowaliśmy go od dziecka... no, i rachowali nań.	Będzie pani miała pana Romana z lewej strony. Zawsze pani utrzymuje, że pani lewy profil jest lepszy.	Co mi waszmość gadasz trzy po trzy? Sameś głupstwo zrobił i teraz składasz je na drugiego! Co waszmość wiesz, co być może, a co nie może!	Coś zrobił wtedy?	Czas już, żebyś się pani oduczyła patrzeć na życie z punktu widzenia wielkopańskiego Zwrócenie modniarce sukni, którą ona zrobiła i przysłała pani, pomimo odwołania obstalunku, będzie czynem zupełnie racjonalnym. Jesteś pani w swoim prawie i ona powinna pani zwrócić pieniądze.	Cóż za nikczemność! Ale mniejsza o nią... Na pokrycie paru tysięcy rubli wystarczy mój serwis i srebra.	Dla mnie fabuła postępuje. Wiem wszystko: jestem w Rzymie, widzę trupa zamordowanego męża, którego żona, przewrotna i śmiała, ustawiła swoje łóżko na kraterze. Każdej nocy, za każdą chwilą szczęścia powiada sobie: „Wszystko się odkryje!”...	Et! Co z tobą gadać! Ja takiego oto eks-żołdaka wprowadzę na posiedzenie Cekaeru!	Gdzie to Józka?	Ja siałem jeszcze na Palmową, a dopiero kły puszcza.	Jużci dam, bo mi nie pora, ale czy i Cztan z Wilkiem dadzą, Bóg wie. Wiesz ty, bąku, skąd wracam? Z Brzozowej.	Moi mili barankowie pofolgujcie mi albo lepiej mówiąc: idźcie do stu diabłów, niechże się po moim domu obejrzę!	Mój synu	Mówmy o czym innym, łaskawa pani czy to jest jedyny pokój państwa?	Na „Bonawenturze”! Już go nie ma.	Nic nie chcę słyszeć o filantropii!	Nie pierwszy raz tu jestem.	Niech ją pani zostawi w spokoju. Pewno woli sama przebyć czas do jego przyjazdu, zwłaszcza jeśli rozmowa z ordynatem ma być ostateczna. A na to wygląda.	No tak, za to same o sobie wydajecie bardzo sprawiedliwe sądy!	Odłóż to i czytaj o dochodach skarbowych.	Pewnie śpią ale się rozbudzą i niechybnie przyjdą waszmościów powitać.	Trochę ta się uścibało	Tu nie widzę nic wyraźnego...	Tym ci gorzej Niewiastą być nie umiałaś, a mężczyzną nie możesz. Ani mnie przystało panu miłośnice wodzić.	Umarli nie potrzebują wierszy	Wasza dostojność zrobiłbyś to?	A cóż Pepita?	A cóż my będziemy robili?	A słyszeliście ogłoszenie pana burmistrzowe?	Abo co?	Ach, pani jestem człowiekiem gotowym do bezwarunkowego posłuszeństwa królowi.	Ależ, wuju, starsza wyszła za pana de Grouchy.	Cicho bądź, bo cię kopnę, aż spuchniesz! Jakże może muł z twoją postawą i wykształceniem kompromitować w ten sposób całą baterię wobec obcych!	Co będziemy robić po obiedzie?	Dwa-dzie-ścia.	Dziękuję panu.	Gramotnyj	Hę? co? zapytał Bartłomiej nierozumiejąc poczwary	Jaśnie pani kazała czekać.	Kiedy?	Lubisz warszawskie en detaileen detaile (fr.)	My z wami!	Mówcie od początku.	Niczym!	No, cóż takiego, mówże?...	Och młodości, co wiecznie wszystkiemu wierzysz! Opowiedzże im o twoim Pertinaxie!	Oznajm hrabiego Sułkowskiego z pożegnaniem i mnie.	Ożenić?... Hę?	Tak będzie Gösto!	Wcześnie objawiła pani ten smak	Więc ukryłeś przed wujem fakt swego małżeństwa?	Więc zostajemy nadal dobrymi przyjaciółmi?	Z wdową przed siedmioma laty?	Zapewne ale w tym kraju uważają, iż dobrze jest od czasu do czasu uśmiercić admirała, aby zachęcić innych.	Zdrowo, najedzono i nudnie	Zgoda.	Żałoba mówił wzdychając raz po raz młody rycerz damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej....
Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że za pięć, a najdalej za dziesięć minut będę kompletnie pijany i będę leżał w swoim wagonie, więc proszę pana, żeby pan mnie przynajmniej przez trzy godziny nie wołał i nie udzielał mi żadnego rozkazu, dopóki się nie wyśpię. Wszystko w porządku, ale mnie przyłapał pan podporucznik Dub, powiedziałem mu, że to woda, więc musiałem przed nim tę całą butelkę koniaku wypić, żeby go przekonać, że to woda. Wszystko jest więc w porządku, niczego nie zdradziłem, jak mi to pan oberlejtnant nakazał, i byłem bardzo ostrożny, ale teraz czuję już, że mi nogi drętwieć zaczynają. Oczywiście, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że jestem do picia przyzwyczajony, bo z panem feldkuratem Katzem...	Co ty możesz o tym wiedzieć A zresztą owszem, nie niepokoję się. Nie umiem się niepokoić Nie umiem sobie wyobrazić, że może się stać coś złego. I w ogóle wcale sobie tego wyobrażać nie trzeba. Nawet nie wolno	Jeżeli tak zacny i moralny człowiek jak pan Rokowicz opowiada takie rzeczy o pannie Wandzie, to już z pewnością musi to być prawdą. Spodziewam się, że odtąd żadna z nas nie przypuści panny Wandy do towarzystwa swych córek!	Przyszedłszy pod Chreptiów nie poznała już miejsca i gotowała się zamrzeć, dopieroż usłyszawszy skrzypienie studni pomiarkowała, że blisko już, i dowlokła się ostatnim tchem...	Ale ja mojego poselstwa zaledwie cząstkę spełniłem Choćbym miał podrażnić, nie ustąpię aż się z królową Elżbietą rozmówię i powiem jej co mi nakazano, aż królowi wręczę list, no i królowej też Bonie.	Nie mówi się głośno o takich rzeczach.	Nie własny towar sprzedawał. Byki z poświckich gorzelni, to i nie miał za co kupować prezentów, ledwie starczyło na przekarmienie tego, co pan Czertwan wyznaczył.	Ucieczka ani ja, ani sternik niczego nie widzieliśmy. Żegnaj, panie. Mam nadzieję, że spotkamy się w murach Gibraltaru i że będę miał okazję zmierzyć się z tobą w pojedynku na szpady.	Przypuszczałem że tego rodzaju człowiek będzie szukał majątku, ale mogłem się mylić. Również być może, że zechce wziąć żonę z dobrej, starej rodziny, aby umocnić przez to swoje położenie towarzyskie, pozawierać stosunki, spokrewnić się z licznemi rodzinami i w końcu wziąć w swoje ręce interesa całej pewnej sfery towarzyskiej. To także niezłe wyrachowanie, zwłaszcza, że gdy zechce skorzystać ze swego kredytu dla Krzemienia, to z czasem, przy swej obrotności, może go oczyścić.	Nie wątpię, bo cię znam, a za twoje męstwo miłuję cię więcej niż kogokolwiek w świecie. Tedy jedź na dwór księcia mazowieckiego i opowiedz mu wszystko, co się tu stało, tak jakeśmy miedzy sobą ułożyli.	Kto chce mieć tłum i chce nad nim panować, musi się pochlebiać i robić to, co ten tłum chce; dawać mu to, czego potrzebuje; musi być wprzód jego niewolnikiem, aby potem zostać panem	Nie ma sensu tego ukrywać, drogi przyjacielu! Pan bardzo dobrze wie, że to jest panna Irma Enders.	Uspokój się bo jak nie...	Podła gadzino!... Jeszcze miesiąc nie upłynął od wieczora, kiedy przysięgłaś, że mnie kochasz, że uciekniesz ze mną do Grecji, a już drugiemu kochankowi rzucasz się na szyję... Czy pomarli bogowie, czy uciekła od nich sprawiedliwość?...	Nie radzę, panie Pawluk, nie radzę tutaj tak duszy leczyć. Myśmy już o 300 lat od tego oddaleni. Nie, nie! Ja nic złego przecie	Czy wiesz, dokąd poszedł Cottard? Jest u Saniette’a, którego manewr giełdowy, mający go ocalić, spalił na panewce. Wyszedłszy od nas i przed chwilą wróciwszy do siebie, dowiadując się, że nie ma już ani franka a ma blisko milion długów, Saniette dostał ataku.	Tak, ale ja nie zawsze o tym pamiętam, nie zawsze pamiętam...	Nie mogę...	Nie śpię Rozmyślam.	A-to-tso rozumie człowieka aż nadto, dzięki czemu nawet od dłuższego czasu bardzo licho trawi. A-to-tso pojmuje, że rozum w człowieku osiada wówczas, gdy go coś przeraża. A-to-tso panience dobitnie przedkłada, że lepsza utrata buntownika myśli, podstępna, szkaradna, aniżeli pogrom mrowia niewiniątek zabłąkanych w słowie, niewiedzą steranych. Zapytuję ciebie, piękna Ewarysto, który z miliarderów jest bardziej zbliżony ludzkiemu sercu i tuziemskiej doli?...	Dobrze. Chcąc być w pełni zrozumianym, muszę zacząć od naszego układu. Jesteśmy pewnego rodzaju partnerami, czyli mówiąc ściślej spiskowcami. Swego czasu zobowiązałem się dostarczyć środków dla przedsięwzięcia do pewnej kwoty i uczyniłem to, jak sądzę. Niestety, straty nasze były dość poważne, mimo żeś pan mnie zapewniał, iż posiadasz... hm... pewien system, wobec którego straty są wykluczone. Czy tak?	Ale! ścierwa, nie samowar!	O przesłuchaniu nie może być mowy. Ale od was wszystkich muszę mieć zeznania. Hm... Doktor Pawlicki zapowiedział, że powróci dziś wieczór i wystawi świadectwo zgonu. Myślał, że ona już wczoraj...	Ja ojciec jestem, a nie żaden „ty”! Ja artysta je­stem, a nie kabotyn!... Bodaj ci język za te bluźnierstwa usechł.	Spod Ujścia?... Na okrutną tedy hańbę waćpan patrzyłeś... Wiemy już, co się tam stało.	Sta... Corkran mówił otóż mówił, że może pan zechce opowiedzieć nam, jak to było z ciałem Duncana.	Przeciwnie, bardzo dobrze rozumiesz. Ale jeżeli nadal chcesz okazywać złą wolę, to dodam, że straciłem siedemset tysięcy na pożyczce hiszpańskiej.	Widzisz, Kamo mówiłem, że poufałość tego łotra do ciebie może sprowadzić wielkie nieszczęście... A oto masz!... Nawet nie czekaliśmy długo.	Co znowu?... Przywidziało ci się!	Zabiłeś... za to, że szczeknął?...	Niekiedy zdaje mi się, że pani ma słuszność...	Ej... spaceruje z nią i z jej bratem po lesie, potem siedzi w świetlicy, a ona wygrywa mu na fortepianie, bo i to umie... ej, to wielka dama, panna Christensen.	Ależ ja zostawiłam całą parę, a tu jest tylko jedna Czy nie upuściłaś drugiej w ogrodzie?	Doprawdy, doprawdy nie rozumiem	Nie daruj! Pocałuj! Hu! A kiedy weźmiecie kniaziównę?	Nie wiem o niczym	A wasza matka nazywa się Chaja Estera?	Ależ to koronowany król!	Dosyć! Dotknąć się jej ręki! Tym grzeszy miłość.	Hale, bałabym się ta...	Kochałem to prawda	Miałem zaszczyt już wam to powiedzieć	O! i pani się spóźnia?!	Za pieniądze jej nie dam! A wreszcie kobiety mi żal...	Anusia Moffat ma niebieskie i różowe kokardy przy nocnych czepeczkach, czy nie przypięłabyś mi także jakichś, Ludko?	Łatwo ci to powiedzieć. Ale ja, dusza muzykalna, cierpię nad tą stratą!	Cóż panna Zuzanna mówi na to?	Nie wiem czy on za przykładem innych książąt na anathema zważać będzie	Ani mięciéj, ani lepiéj ale mi tu swobodniéj, alem tu sam, a ty coś był kiedyś wolnym w swych górach, możeż się temu dziwować?	Może źle, ale to prawda.	Proszę mi udowodnić, że jest inaczej.	Co ty, Prokop?! Co ty? Chyba rozum straciłeś.	Czy uczysz się podczas wakacji?	Jakże się panu wydała moja bratowa?	Kto to?	Mistrzu, to panu tak mało czasu zajmie. Przecie misteriamisterium	A co powiada ksiądz Wyszoniek?	Co wygadujesz, Suzin!...	Mówi, że ma piętnaście do dwudziestu milionów	Rzeczywiście tak było. Zawsze tak siedzimy. Cieszy mnie, że przynajmniej we śnie trochę o nas pomyślałeś.	Gdzie cię boli?	Wyjadę, mamo, powrócę do was, ale	Dobrze, ale pani, na przykład, cóż by poświęciła dla uczuć?	Jak pan tedy postąpisz?	Ja sama trafię do domu.	Tak sądzę i skłonię go do tego	Jutro przechodzę na katolicyzm	A kapłana widziałeś, który do was przemawiał?	A więc...	I ja...	Czy będziemy grać dzisiaj?	Panie Borowski nieszczęścia, tak zwane, życiowe...	A czy mogą wyrzucić króla?	Czy mam przed sobą panią Różę Niepołomską?	Jakaż zatem przyczyna tych utrapień?	Po prostu wykrzyknął Stalky.	Szanowny wieszczu! widujesz codzień po ulicach Rzymu Angielki obarczone podobnemi albumami, a	Tak, tak, naturalnie	Z całą pewnością!	A Łapa! Wróciło psisko od Antków!	Bardzo chętnie jedna z arii z opery Zaczarowany flet Wolfganga Amadeusza Mozarta..	Czas było zapomnieć.	Dobry wieczór!	Duszę tę poznała naprzód prababka jego, żona Hersza, a potem poznał ją rabbi Izaak.	Ho, ho, ho!	Hélène!	Jaką?	Nieszczęście! Cóżeś robił potem?	No i mam jeszcze dwa pióra, gumę, cztery nowe stalówki i jedną raz używaną.	Otrzymuję...	Pora już.	Proszę, proszę bardzo	Przygotuj broń!...	Reikia tenai keliaut, ir čielai sugrįžt! tai štuka. Nueisi, išneši žmonėm išmintį ir dėl manęs parnešt.	Roch! potrzymaj panu dziedzicowi konia!	Spałam doskonale.	Szczo z tobojuSzczo z toboju (ukr.)	W którym miejscu?	Waść wdowiec?	Łaska?
Mój panie, sam jestem chodzącą gwarancją Nam obu płynie w żyłach krew i obaj chcemy ją przelać. To jest nasza wzajemna gwarancja. Taką odpowiedź proszę zanieść wicehrabiemu i proszę mu powiedzieć, że jutro przed dziesiątą popłynie jego krew.	Więc w porządku. Wybornie A teraz, jak się przedstawia plan aparatury do wyrobu tego lepszego kauczuku?	A waszmość to kiedy ze Szwedami się zapoznał?	Abyś odpowiadał. Tajemnic w tobie nie ma żad­nych, tylko nieposłuszeństwo możesz przeciwstawić światu, który zewnątrz ciebie i wewnątrz jednej jest natury. Ty jesteś tylko punkt krytyczny, w którym materia psychiczna ze stanu symboli w akt prze­chodzi. Stanie się to mimo ciebie lub z twoją pomocą. Twoje przyzwolenie nic nie zmienia, tobie tylko daje złudzenie wolności, a w nim całe twoje szczęście oso­biste.	Co wam się stało, matko? Jakie was spotkało nieszczęście? Niezbyt wesoło wyglądacie.	I nawet księdza chciała przywieść do grzechu! Jezu, bądź nam miłościwy!	Ja się państwu na nic nie przydam pójdę do mojej córki.	Jak właściwie nazywa się pani, która właśnie weszła?	Jeśli pragniesz odzyskać wolność, tak, to ważne, bym wiedział, kim jesteś.	Na wiecu się to obradzi lepiej Zwołujmy wiec.	Pańskie wrażenie tłumaczy się tym, że oni malowali kwiaty z owego czasu, których my już nie znamy; ale to byli wielcy mistrze.	Rusza, rusza Daj nam Boże zawsze takiego wiatru. Napijmy się na tę pogodę.	To siedziby naszych czcigodnych przodków. Człowiek przedhistoryczny zaludniał gęsto te bagna, a ponieważ od tych czasów nikt tu nie mieszkał, ich jaskinie pozostały nietknięte. Widzi się tam łoża, stołki, misy...	W to się nie wdaję, bo to dopiero zobaczymy, jeśli coś można zobaczyć... bez oczu. Tymczasem są to po prostu niedołęgi. Ursus zadusił Krotona, bo ma członki ze spiżu, ale to są mazgaje, przyszłość zaś nie może do mazgajów należeć.	Przesąd!... przesąd!... Ani się pan spostrzeżesz, ani się domyślisz, szczególniej, jeżeli cię zapewnią, że jesteś dopiero drugim lub czwartym, i to tym prawdziwie kochanym, tym od dawna przeczuwanym...	Roztropniej byłoby nie ręczyć za siebie, a wytrwałości w postanowieniu dowieść czynem. Ale już chwilę z sobą rozmawiamy, a nie powiedziałam pani jeszcze, po co tu przyszłam. Wyglądałaś pani wczoraj wieczorem tak blado, że gdy dziś rano nie zjawiłaś się przy śniadaniu, przypuszczaliśmy wszyscy, że jesteś niezdrowa. Nic łatwiejszego, jak przeziębić się w drodze, zwłaszcza gdy się podróż odbywa w styczniu. Przyszłam więc sama zobaczyć, jak się pani masz, i powiedzieć pani dzień dobry.	Zrobisz to wszystko, Beautrelet, powiesz, że twoje ostatnie odkrycia przekonały cię o mojej śmierci, że co do tego nie ma najmniejszej wątpliwości. Powiesz to, ponieważ tego chcę, ponieważ trzeba, żeby wierzono w moją śmierć. Powiesz to przede wszystkim dlatego, że jeśli nie powiesz...	Ale ci, co przeżyją, nieźle się obłowią: dziesięć tysięcy piastrów! Sam pomyśl, ile picia i jedzenia!	Ależ to nie jest odpowiedź!	Bo ja wiem? Słyszałem, że parę razy strzeliły w nocy, a na drugi dzień gadały, co im ktości zaglądał do koni. Ale kto by zaś, tego nie wiem.	Boję się	Boję się tylko, by nie popełnić jakiej niestosowności dla was kompromitującej.	Ciekawa rzecz nie wiem jednak dokładnie, do jakiego rzędu należą te kwiaty. Czy mogę je wziąć?	Co to jest żal doskonały?	Drogi przyjacielu, rozczulasz mnie; przysiągłem, że margrabia dostanie się pod kuratelę! Patrz, jeszcze znajduję w oku jakąś starą łzę, aby ci podziękować.	Ech, proszę jegomościa, toć ja nie mam o to strachu!	Ja, ja, panie, i w dodatku bez winy. Włosy panu powstaną na głowie!...	Jutro młoda królowa podarki przyjmować będzie Ciekawym co też Bona dla niej nagotowała. Wszak to nie musi być tajemnicą.	Kiedy byłam w niewoli tatarskiej, widziałam, że u nich wszystko da się kupić, wszystko.	Kochany Athosie podziwiam cię, lecz pomimo to, my nie mieliśmy racji...	Miły pośle królewski, który umiesz tak dobrze sprawy pana swojego popierać, jakbyś nie po raz pierwszy miał z niemi do czynienia. Mówmy lepiej otwarcie...	Moja Eufemio Pan Kerukowski jest szlachetnie urodzony, pięknie wychowany, a mimo to to, moim zedaniem, cel godny kobiety wyższej... Ale pan Cenaderowski, któremu wystarczyć by mogła tewoja pokojówka...	Moja droga cię prosić mogę, zakryj ten obraz i nie pokazuj go nikomu, nikomu! Jestem odrobinę zazdrośny. Cały dwór by tam poleciał jutro.	Może za prędko idziemy, pani się zmęczy!...	Nic. Do widzenia.	Niech i tak będzie, zostawię ci te pieniądze, wyjeżdżając jutro do Auteuil.	Nigdy nie należy tracić nadziei, jak mówi przysłowie.	O!... mój przyjacielu, pozostawał nam jeszcze djament, migocący na twoim palcu, zauważyłem go wczoraj.	On się nie sprzeciwia.	Panie naczelniku, panie kierowniku, panie ministrze! Niech pan nas wypuści z kryminału!	Pochowałem! jakom ino na wyrobku, ale gospodarski pochowek sprawiłem; i ksiądz był, i chorągiew była, i bractwo ze świecami było, i państwo ze stacji było; i wódka, i chleb, i ser, i wszyćko, wszyćko! zaczął płakać cicho i kiwał się na wszystkie strony.	Powiedziałem, że nie wierzę w obojętność, bo jestem pewien, że mnie pani nie cierpi. Na to nie trzeba ani zarozumiałości, ani wiary w siebie, niestety!	Prawda! Juści! Ty jeden! My pójdziem za tobą! coś. nie na rękę, bo zakręcił się niespokojnie, skubał wąsy i zaśmiał się zjadliwie, skoro Antek powiedział:	Prawdę jegomość mówisz. Mondur z galonami osłom się spodobał. Zachciało się parle franse. A tu dragon w te tropy i za połę! Teraz ci po podgarlu powróz zrobi parle franse.	Przeczytam list za chwilę Powiadaj prędko: zdrów pan miłościwy? Nic mu się nie przygodziło w tym wojennym upale?	Przede wszystkim buntowi można zapobiec, jeżeli mędrszych spomiędzy pospólstwa oświecimy, że ten, który obiecuje im wielkie ulgi, jest wariatem...	Przysięgam na Boga, na ten krzyż, na mego ojca, na pamięć matki, na mój honor, na tę moją prawą rękę, na moje nazwisko, że nigdy pani nie skrzywdzę!	Płakała? biedna! Ja idę właśnie do niej. Bądź pan zdrów.	Rozumie się.	Rzeczywiście, jakaż to okropna woda!	Straciłem większą część mego, naszego majątku Muszę obejrzeć się za zajęciem. Nie posiadam więcej niż 25000 marek.	Ta Zukerowa to śliczna kobieta.	Także do Bombaju.	To my akuratnie takiej nie potrzebujemy!	To szkoda.	To są chyba czary.	Wszyscy mamy skłonności, popędy, które trzeba umiéć albo przezwyciężać, albo na pożytek bliźnich obracać! Ale już jest późno, a mnie się śpieszy	Zapomniałeś o losie tego, co z fortuną poszedł do Königsteinu.	„Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko...” Gdzież zaś tu jest o WołochachWołoch państwo na terenach dzisiejszej płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego.? co waść mówisz!	A czy pani nie trwoży grożące zawsze na nim niebezpieczeństwo?	Ale czemuż mamy iść na wschód?	Aż wypadek?	Bo nie wiem, czy dobrze zrobiłem, żem nie kupił za sto dwadzieścia rubli onej łąki?	Bodajby i niedawno: powiedziałeś kozakowi, żeś chory, a ono widzę ciebie jakby lwa zdrowego i czerwonego.	Cenne?	Chodzi zapewne o tego nieszczęśnika, który zostawia żonę, dziecko i teściową bez chleba	Ciekawe, bardzo ciekawe...	Cisza, idźcie za mną!	Co nie miałem widzieć?	Co za straszna tragedia tego domu! Wydali córkę za jakiegoś lichwiarzalichwiarz	Czemużeś nie został przy taborach?	Czy miałeś przynajmniej wygodną podróż?	Dla czego?	Ej! myśl co powiesz, myśl, odparła Agnieszka, bo ty nie na niego ale na siebie wyrok wydajesz, na mnie i na dzieci. Czci żony twéj nawet bronić nie umiesz. Ej! myśl! zaważy twe słowo!	I pana Czarnieckiego Coraz głośniej o nim mówią.	Ja wiem, zbyt dobrze wiem, co pan o mnie myśli. Ja wiem, że mi pan zarzuca, że	Ja wracam z Tarnowa, gdziem wyliczał pieniądze za Rabe i oblatowałoblatować (łac.)	Ja?... zły przykład?...	Jaka ona prześliczna!	Jaki pan dobry!	Kali, synu Fumby, czy chcesz zjeść kawałek M’Ruy, syna M’Kuli	Może go pan rozpoznasz po kostjumie?	Może wbrew przekonaniu?	Naturalnie, i Czuwajowi, ponieważ jest twoim faworytem.	Nic szczególnego	Nie ma rzeczy, której by nie umiał zadziwiająco zdolny i inteligentny.	Nie wpuszczą nas...	Nie, nie będę nawet próbować	Poprzednio umywszy ją	Statki kursują po PrypeciPrypeć	Słyszę.	Tai taip tu ją dabojai! kad galėjo jovitis su vaikinais, o mūsų broliams nenorėjo į paskirą stubelę nunešt krūzelįkrūzas	Tak.	Tak?...	Ty głupi cham jesteś, jeszcze można z tego ugotować zupę.	Wariat?	Wszakci bakałarstwo jest ślubem i przysięgą prawdzie, której sprawy bronić przeciw wszystkim obowiązkiem?	Wypędzę cię!... słyszysz?... i choćbyś konała z głodu, choćbyś skomliła u drzwi, nie wpuszczę, nie zechcę nigdy wiedzieć o tobie!...	Zaraz!	Znam go lepiéj od was
A, tak! jeśli, jak mówisz, udałoby się zaprowadzić Dantèsa natychmiast za kraty. Ale w jakiż to sposób? Masz pan pomysł?	Nie martw się mam mnóstwo pieniędzy, chodź z nami, to przejedziesz się na osiołku.	Będzie to bój śmiertelny Jeszcze nigdy nie spotkałeś się z krwiożerczą czeredą rudych psów... Nawet Pręgowaty...	Bo to pańska wina! Tylko pańska wina! Pan wszystkim wierzysz! A ludzie są dranie, ostatnie, zimne dranie! Dobrze panu tak! Bardzo się cieszę! Należało się panu.	Ale to widzisz, nie wypadałoby opuszczać go w takim stanie, jak jest dzisiaj.	Nie wiem, kto pan jesteś ale pan przypatruje mi się, jak gdyby znał rzeczywiście?	Nie, ale jego żona dowiedziała się o tym, że pułkownik Barcker nie jest mężczyzną, dopiero wówczas, gdy aresztowano go za jakąś aferę i w więzieniu poddano przymusowej kąpieli. Rzecz skończyła się procesem. Myślałem, że znasz ten wypadek, gdyż rozpisywała się o tym bardzo obszernie cała prasa angielska i rzecz doszła nawet do Izby GminIzba Gmin	Tak, na pewno mi podał kilka szczegółów, ale to było przeszło siedem czy osiem lat temu; już nic nie pamiętam.	Poznałem wczoraj u państwa tego Zawiłowskiego. Ogromnie miły chłopak. I to po prostu genialny łeb. Dość na niego spojrzeć. Co to za profil, z tem kobiecem czołem i z tą zuchwałą szczęką. Ma za długie piszczele i kolana musi mieć grubo wiązane, ale głowa pyszna!	Niechajże tak będzie. Przez sześć miesięcy może sobie biegać, gdzie mu się podoba. Ale kto będzie ręczył za niego?	O tak, widać, że bieda u nas, nieprawdaż? Lecz co robić, nie wystarczy być uczciwym, aby się szczęściło na świecie.	Jeżeli się nią jest w takim stopniu, jak pani, po cóż ten wysiłek?	Co się takiego stało?	Proszę bardzo, kapitanie Smollet, co waćpan mi powiesz? Spodziewam się, że wszystko w porządku? Okręt zdatny i gotów do drogi?	Nie, Pencroffie Niech pan jedzie, i to jak najprędzej.	Co mnie to może obchodzić?	Co to za miła rzecz	Jakoż mam jaśniej mówić? Paź waszego króla dokładnie mi powiedział, co to są za wota i skąd pochodzą.	Lepiejby się już zabić, niż żyć i usychać jak drzewo.	Moja dyrektorowo, a to co za jedna?	Wincenty... czy to my... tego... na Dersławice jedziemy?	Jeżeli się tam do tych Pillen, do matki dostał choć to niewielka siła, zawsze on nas zna lepiej od innych, zła rzecz.	Dobrze!... otóż wytrzymam pański cynizm i będę mówiła nawet o kokotach... Dowiedzże się pan, że trzeba mieć bardzo niski charakter, ażeby zestawiać te damy, które sprzedają się za pieniądze, z kobietami uczciwymi i szlachetnymi, które oddają się z miłości...	O ty, bezbożniku!... psiawiaro!... odszczepieńcze od kościoła boskiego!... Adyżeś ty naprawdę sumienie stracił, iże się wylegujesz, kiedy twoja rodzona czeka chrześcijańskiego pogrzebu... Upamiętajcie się, Ślimaku...	No, to dobrze.	O nie. Może ma pani słuszność. Mógłby oczywiście poślubić i młodą dziewczynę... Ale mnie się wydaje, że wdowa byłaby odpowiedniejsza dla niego, a wdowa po siodlarzu posiada pono ładny grosz!...	Pogodziliście się zupełnie?	To zupełnie słuszne	Wiem, że to jest niepodobieństwo ale myślę, iż po dobrych obrokachobrok	Więc idźcie ubrać się w skafandry.	Więc sam się dla niej wyrzeczeszwyrzeczesz	Wszystko się płaci cierpieniom	Chwała Bogu! Już tydzień nie miałem roboty. Ale jeszcze pani gospodyni mówiła, że w kuchni zepsuł się zegar...	Kochać wolno To mój los, że wszyscy szaleją... Ale pisać do mnie tak poufałym tonem... Więc on naprawdę myśli, że	Szedłem wzdłuż brzegu jeszcze ze dwie mile, szukałem między podwodnymi skałami, które wynurzają się podczas odpływu, i po brzegu zalewanym przez przypływ, i straciłem już wszelką nadzieję, gdy wczoraj, około piątej po południu, dostrzegłem na piasku odciski stóp.	A to i Łapa poszedł za niemi...	A ty byś się nie bał?	I to nie!	Nie przestraszaj się pan więc, jeżeli wrócę o pierwszej, drugiej lub trzeciej nad ranem; a jeżeli wcale się nie zjawię, nie przerażaj się także.	O, nie, musisz pani być świadkiem, jak płaci zdrajcom kobieta samodzielna... Jeżeli po tym, co mu powiem, ten człowiek przeżyje do jutra, będę miała dowód, że jest łotrem, którego nie powinnam zaszczycać nawet moją pogardą.	Tak, panie, alem odnalazł, co znaczy znak, który ci uczyniła; wiem, kto są ludzie, którzy ją odbili, i wiem, między jakiego bóstwa wyznawcami szukać jej należy.	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	Mam się czego unosić! Społeczeństwo, jeżeli nie zabiło mnie przy urodzeniu, jeżeli każe mi się uczyć i zdawać kilkanaście egzaminów, zobowiązało się tym samym, że mi da pracę ubezpieczającą mój byt... Tymczasem albo nie daje mi pracy, albo oszukuje mnie na wynagrodzeniu... Jeżeli więc społeczność względem mnie nie dotrzymuje umowy, z jakiej racji żąda, abym ja jej dotrzymywał względem niego. Zresztą co tu gadać, z zasady nie płacę komornego, i basta. Tym bardziej że obecny właściciel domu nie budował tego domu; nie wypalał cegieł, nie rozrabiał wapna, nie murował, nie narażał się na skręcenie karku. Przyszedł z pieniędzmi, może ukradzionymi, zapłacił innemu, który może także okradł kogo, i na tej zasadzie chce mnie zrobić swoim niewolnikiem. Kpiny ze zdrowego rozsądku!	Babcia wie, że gdyby nie ojciec, zniosłabym stokroć więcej jeszcze. Ale patrzeć nie mogę na jego wyrzuty i zgryzotę. Muszę zejść z oczu pani Tomkowskiej. Wiem, że to, co mnie czeka, jeszcze będzie gorsze, ale przynajmniej ojciec nie będzie codziennym świadkiem.	Nie miała po co przychodzić, gdyż o ile wiem, jesteś pani na nią obrażona za koncert	Po tym, co już widziałem mogę nawet nie żądać posłuchania...	Pisz więc. My, Tomas Torquemada... nie, bez tytułów, nie pisz tytułów, to już niepotrzebne. Napisz po prostu, że z dniem dzisiejszym... którego dzisiaj mamy?	Germańskiego co prawda nie mamy.	I szpilki do włosów Rosną na drodze, Małgosiu, tak samo jak grzebienie i kapelusze z ciemnej słomy.	Na honor!... coś na to wygląda	Czy jesteśmy zupełnie sami?	Czy panna Brzeska jeszcze nie śpi?	Na pensji co innego...	Co?	Czy mówiłeś o zamiarach?...	Oj, biegasz ty, jak żółw rychtyk	Nie omieszkam, nie omieszkam A co w tych pakach?	Może byś mię waćpan puścił na oficerskie słowo. Jestem tu przejazdem. Nie będę robił emeuty w Weronie. Nazwisko Gintułt. Z książęcego rodu...	I mnie nie do spania, bo mi panienka ze Zgorzelic w głowie.	I najlepiej uczynisz na przyszłość, nie przychodząc tu bez mego rozkazu.	Krótki mam wzrok, nie mogę dojrzeć od razu.	Nie jest mi zupełnie obcą. Spotkałem ją już parę razy.	Płyniemy do brzegu, kapitanie?	Nie! Dalibóg! takiego jeszcze nie widziałem!	A jabym przyjechał za Litką bez zaproszenia.	A, naturalnie pojmujesz pan, iż nie możemy przyjąć nędznych habetów zamiast wierzchowców, jakie nam przyobiecano.	Czemu tak długo nie przychodziłeś?	Nie, nie! Jeux de société!	Prawo, Sąd spytał Jankla stojącego na progu.	Tak ale znasz pan nazwisko tego, do którego był adresowany.	W takim razie nie jesteś ostrożny, mój synu!... Po południu był u mnie Herhor, bardzo niezadowolony z posłuchania u ciebie... Mówił, że chcesz usunąć kapłanów ze dworu...	A no rydel jest, stoi.	A skąd będziesz miał ordery?	A ty, Dmytruś, wierzysz?	Byli.	Będę cierpliwie czekała.	Będę zmuszony wyjechać z Warszawy a chciałbym mieć w tobie towarzysza podróży.	Chciałeś tu zostać?	Czego sobie życzysz, przyjacielu?	Czterysta tysięcy.	Intrygi, plotki, kabały. Ofiary twego zaślepienia!	Jakie?	Jedźcie z Bogiem.	Jedźmy naprzód!	My.	Nazwiska ich?	Odp.: Tak, proszę pana. Czyśćcie zęby pastą Flit. Jest oszczędna, jest najlepsza, jest angielska. Chcecie mieć pachnący oddech? Używajcie pasty Flit.	Po prostu jest jego córką.	Pochlebiam sobie, że w tym miejscu jest teraz daszek...	Przecie krześcijan...	Przepraszam cię, życie jest psiem	Przepraszam cię.	Przychylności dla niedołęgów	W pracowni Dawida, w podłodze... zejście... pod żelazną kasą...	Wiem	Więc dlaczego? Dlaczego!	Wszystko ja!	Zaprowadzę pana...	Ze starszyzny jeden Charłamp był przy nim.	„Królewna Hanka” zdrowa?
Do kroćset baranów cóż to jest znowu? To nie wróży ci nic dobrego. Przepowiada, że małżeństwo twoje będzie chybione i nieszczęśliwe. To kichnięcie, to jest (wedle doktryny Terpsjona) jakoby demon sokratyczny: gdy kichnięcie padnie na prawą stronę, oznacza, iż śmiało i z ufnością można czynić i podjąć to, co się zamierzyło, a wszystko, początek, następstwa i skutki, będzie dobre i pomyślne; jeśli się zdarzy na lewo, przeciwnie.	Szczerze mnie to martwi bo to był zdolny człowiek, zmarnował wcale ładny temperament malarski. Ba, gdyby został tutaj! Wyszedłby na pierwszego pejzażystę naszych czasów. I to kobieta ściągnęła go tak nisko! Nie dziwi mnie to zresztą, bo on jako człowiek był miły, ale pospolity. W gruncie, natura raczej mierna. I powiem panu, żem to wyczuła odrazu. Bogiem a prawdą, nie interesował mnie nigdy. Lubiłam go, to wszystko. Przytem co za brudas. Czy pan lubi ludzi, którzy się nigdy nie myją?	Dosyć już tego, a to i kamień już by się rozpękł, gdyby go robak taki przewiercał! Antek chce, to niech przepada, niech w karczmie przesiaduje, ale swojej krzywdy nie daruję, nie, zapłacę jej za wszystko! Zgniję za to w kreminale, to zgniję, ale już by sprawiedliwości na świecie nie było, żeby taka spokojnie chodziła po świętej ziemi...	Dajże termin niech wiem, ile to trwać ma; nie mogę tu siedzieć rok i koni trzymać na kupnym owsie, korzec po trzy złote; to ruina!	Jeżeli ma przepaść, to stokroć lepiej, żeby poszło na dno morza.	Tak jest, wykonano je dla mnie i jest to niezwykła próba cięcia kamienia. Ale kamee są mniej rzadkie, niż pan sądzi, chociaż noszą je zazwyczaj kobiety. Był to istotnie kaprys pewnej damy, któremu zawdzięczają istnienie swoje. Ja sam nie byłbym nigdy...	To źle, Stachu. Pięćdziesiąt tysięcy rubli to majątek; szkoda go stracić... Jeżeli dowiedzą się, że wypuściłeś z rąk taką sposobność...	A, w takim razie, to chyba	Co przez to rozumiesz?	Gdyby to prawo było między mieszczanami, zaraz bym rumacjąrumacja (daw., z łac.) oficjalne wprowadzenie w posiadanie nieruchomości. wyrobił, ale że to rzecz między dwoma, z których żaden nie jest mieszczaninem i żaden szlachcicem, tedy to ani w grodzie, ani w sądzie ławniczym nie pójdzie i chyba tu pan starosta samborski albo urząd ekonomii królewskiej pomóc może.	I sądzi że mu je oddam, abym z żony spadła na pospolitą zalotnicę, którą mu odpędzić wolno, gdy się nią znuży? Kochany van Tinen jeśli po to tylko przychodzisz, jedź nazad i powiedz że Cosel nigdy a nigdy nie sprzeda swego honoru!	Jak pani mogłaś to zrobić! Czy pani wiesz, że to kosztuje pieniądze?	Jak to?	Jaśnie pan go wyrzucił, to i poszedł.	Nic, ale to nic nie rozumiem	Pewnie, pewnie... Niech to pioruny zapalą razem z waszym ukontentowaniem!	To wszystko proszę ściąć.	Napisałam do kuzyna, aby się postarał przenieść mężusia do Warszawy, do Dyrekcji; to bardzo wpływowy człowiek, dla nas szczególnie życzliwy Otóż, gdyby się tak stało, to mężuś mógłby w godzinach pozabiurowych brać lekcje śpiewu.	Nie jesteś pierwszą osobą tego zdania Jesteś drugą. Pierwszą byłem ja sam. Otóż uważaj. Biorąc to wszystko pod uwagę możemy przypuścić, że była to wówczas osoba w pełni rozkwitu i z wszystkimi szansami powodzenia. Nie mogła tedy liczyć więcej niż lat dwadzieścia osiem. Dwadzieścia osiem plus osiem daje nam trzydzieści sześć. Czyli poszukiwana przez nas „pani B.” jest w wieku od dwudziestu sześciu do trzydziestu sześciu lat. Teraz kwestia wyglądu. O ile się orientuję, Jacek ma ustalony gust. Podobają mu się wysokie blondynki o ciemnych oczach. Tu też mamy pewną wskazówkę. Poza tym możemy założyć, że „pani B.” nie jest osobą brzydką i raczej wytworną. Możemy też nadmienić, że nie jest pozbawiona ani taktu, ani dobrych manier.	No tak. Ale jakby pan to określił? Krótko i węzłowato?	Zaprawię tym miodem ciasto z drzewa chlebowego, a zobaczycie, co to będzie za przysmak.	Nie mam nic, panie, przeciwko temu ale czy słusznie jest, ażeby giermkowie błędnych rycerzy mieli umrzeć z głodu, lub ażeby ich baranki egipskie pożarły? Gdybyśmy jeszcze my, biedni giermkowie, byli dziećmi błędnych rycerzy, którym służymy, albo przynajmniej bliskimi krewnymi, to co innego, nie dziwiłbym się, ażebyśmy za ich błędy aż do czwartego pokolenia byli odpowiedzialni, ale co mogą mieć wspólnego Pansowie z Kichotami? Odważnie jednak! Nie łówmy ryb przed niewodem, dośpijmy nocy, a jutro obaczymy, co począć.	Nie? więc niech pani jutro idzie do niej i prosi o miejsce. Tak nie można... Już się tam zapisało z trzydzieści kandydatek na damy klasowe, a ze cztery na gospodynie...	Powiedzmy od razu: na trzy lata. Tylko jego świątobliwość mógłby oddać w ciągu roku piętnaście talentów, ale nie młody książę, który co dzień musi przyjmować wesołych szlachciców i piękne kobiety... Ach, te kobiety!... Czy prawda, za pozwoleniem waszego dostojeństwa, że książę wziąłeś do siebie Sarę, córkę Gedeona?	Dobrze poszło wszystko ale na nieszczęście sprowadziliśmy za sobą gromadę dwunogich istot, których bliskość wydaje mi się niepokojąca.	Rozumiész, nie rozumiész, a rób, co ci mówię! Zobaczysz, ja w tém że pójdziesz za szlachcica i cała wieś będzie ci zazdrościć... A dopiéro stara Sołoducha wziąwszy się na weselu pod boki, całéj wiosce powie:	Szybko, za mną, dobijmy do brzegu i rozpalmy na plaży ognisko, żeby po nas przypłynęli.	Właśnie w tej chwili znikli w tłumie, więc dalej nic nie wiem. Gospodarz zawołał mnie, był na mnie wściekły, bo zapomniałem o pieczeni, którą zamówił pan rejentrejent (daw.)	Dlaczego mi dałeś iść z tym bubkiem na plażę? Tak się zdenerwowałam i tak mi z nim było nieprzyjemnie.	Dobrze, dobrze, dzięki ci, kochana moja Valentine! A więc powiedzieliśmy sobie już wszystko; skoro tylko wyznaczysz mi godzinę, przybiegnę tu, wespniesz się na mur i złapię cię w ramiona, powóz będzie czekał przy bramie ogrodu, wsiądziemy, odwiozę cię do siostry. Tam, jeśli będziesz tak chciała, możemy ukryć się przed światem albo ujawnimy się publicznie, pewni naszej siły i zamiarów; i nie pozwolimy, aby nas zarżnięto jak jagnięta, które zamiast bronić się, tylko beczą.	Inaczej nie byłbym w stanie zapanować nad sobą na widok twej wyzywającej miny.	Na Boga! panienko! cicho! chodźmy! Nic, nie ma nic... z trumny wieko opadło...	Na policyę oddałabym, do prochowni.	Polega on na badaniu fizycznym w pewnych warunkach, jakich nie ma w Helensburgh.	Wleźcie we dwóch z bratankiem, już was tam jakoś udźwignę... Nieraz żałowałem pana Michała, że taki misterny, a teraz żałuję, że jeszcze nie misterniejszy, bo mógłby się jako serpensserpens, serpentis (łac.)	Daj spokój, Olga ja widzę do głębi dusz. Ja rozumiem. Jutro ja pójdę w śmierć, a wy zostaniecie. Szczęśliwszy jestem od was. Jeżeli jest wśród was ktoś, co zażąda tego czynu, oddam mu go. Ale musi czuć się bardziej przekonany ode mnie. Rok cały myślałem o tym dniu: całą istotą zżyłem się z nim. Nie zawaha się we mnie nic, nie będzie we mnie ani jednego drgnienia obcego czynowi.	A prawda... święte słowa!	Ale hienę sadza się do klatki	Bo jesteśmy jeszcze bardzo nisko i o przepaściach nie ma mowy.	Dzięki temu nie potrzebuje się pan niczego obawiać, nawet gdyby znów spadł śnieg i gdyby pan szedł daleko, nie ma już pór roku!	Hej! Mówiłem, że koniec, a tu nie koniec! Bójże ty się Boga, Zbyszku!	Które żywią się kamieniami	Mnie się zdaje, że ty mało, bardzo mało wiesz o zabawie.	Nie wiem, czyś się nie omylił Zdaje mi się, że stoimy w miejscu...	Nie za Edmunda, tylko że ty jesteś przesiąknięta podobnymi zasadami.	Nie znasz go więc? On jednak jest jednym z naszych dostawców.	One obie są u wójta lackiego Tomaszewicza, i dobrze, że się tam schroniły, bo w takiej fortecy nic im ten zbój nie uczyni!	Pewnie sądzisz, że trzeba mu trochę wesołości, czy tak?	Stryju miłościwy! Puść! Puść mnie! Wrócimy cali. Przedpełk mi za kuma do tego chrztu krwi służyć będzie. Mąż jest doświadczony.	Tajemnica! tajemnica jest wszystkiem! Nikt z otoczenia cesarskiego wiedzieć o was, ani się domyślać nie powinien.	Tak! znajomego Cóż on tu robi?	Twój ojciec zostanie porwany tej nocy, tak samo, jak zostali porwani Ganimard i Herlock Sholmes.	Widziałem, zbawco. Pałaszowali, aż uszy się trzęsły. Byli bardzo głodni, boś ich wypościł.	Za ostro pan sądzi Bourgeta	A bo ty, knocie, masz miód?...	A, i pan był zazdrosny o mnie, panie Nagórski!	Bardzo słusznie! Wody w garść nie nabiorę, nie po wodę też przyszłam, ale żeby panienkę z Korczyna zobaczyć... Panienka mnie zna!	Bo... bo... tam ktoś jest.	Chce pan, naprawdę?	Chodź, muszę coś zjeść	Co ci jest, Reno? czy jesteś chora?	Co mi po tych wiadomościach! Wszystko przepadło... Chyba że...	Czemuż zamiast pożegnania z tobą, nie mogę ci powiedzieć	Czyż chciałaś słuchać?	Dlaczego książę Truteń ma taką smutną minę?	Dlaczego?	Exposition!...Exposition!... (fr.)	I według pana, wypadki, które stwierdziliśmy, noszą same w sobie swoje wyjaśnienie?	In saecula saeculorum	Ino co?	Ja taki przyjdę choć raz w tydzień, co niedziela, i chleba lub grosza przyniosę;... ale iść potrzeba...	Jego.	K	Kiedy był w Europie?	Kto chce zabrać głos?	Kto taki, proszę pana?	Kto?	Lepiej o tym nie mówić! No! Mości pułkowniku, wracajże nam zdrowo... promocje cię tu czekają...	Mam interes do pani Rudzińskiej.	My wszelako jesteśmy u Mazurów, nie u Polaków?	Nie płacz, Doady! A moje krzesło?	Nie wiem.	Nie zabieram czasu	Nie, nic.	Niech ci Bóg wszystko przebaczy. I niech cię strzeże ode złego. Muszę już iść do kościoła. Zostań tu sam	Odchodzisz?	Oto, hrabino, dzieło moje skończone! Teraz pójdzie w świat i narobi niemało hałasu.	Otóż jest! Dlatego przyjechałem, dlatego przyszedłem do stryja. Ja zmuszę ich do zapłacenia przynajmniej połowy długu, a resztę sam zapłacę. Stryja nie będzie honor mego ojca kosztował ani jednego grosza.	Przysięga, Zemsta	Pójdźmy już...	Skąd wiesz?	Słoń?	Słyszeć słyszałam	Słyszę! I cóż z tego?	Teraz rozumiem. Chciałbyś skupić akcje.	W takim razie przyjdę dziś w nocy pod twój dom i będę miauczał.	W takim razie przypuszczasz może, że ja karmię tę tam zatrutym ciastem?	Winszuję pani świąt!	Wlej sobie w nos ten melanż, ja całe dwie godziny czekałem i muszę iść bez śniadania. Bałwan jeden!	Zwyczajna służba...
Ależ to znakomicie! Nawet gdyby okazał się podobny do wuja, nie powinno nas to zniechęcić. Zawsze mówiłem, że z nich są najlepsi mężowie.	Ani myślę żądać od was, byście przyjmowali cokolwiek bez dowodów. Wkrótce zgodzicie się ze mną, przynajmniej o tyle, o ile jest mi to potrzebne. Wiecie z pewnością, że linia matematyczna, linia o wymiarach zero, nie istnieje w rzeczywistości. Uczyliście się przecież tego? Nie istnieje płaszczyzna matematyczna. Są to pojęcia abstrakcyjne.	Zdaje się że w naszej skarbnicy pozostała niestety tylko idea.	Przyznam, że bardzo liczę na twoje sprawne ramię i waleczną naturę. Zapraszam cię na pokład mojej łajby, zjemy razem kolację, a potem odpoczniesz. Coś mi się zdaje, że to ci dobrze zrobi.	Przeciwnie Dowiódł tem inteligencji. Zrozumiał, że ja, przy swojej wrażliwej naturze, byłbym uległ wpływowi Chopina. To nie ma znaczenia, wobec tego że bardzo młodo porzuciłem muzykę, jak wszystko inne. A zresztą, człowiek nadrabia wyobraźnią są zawsze ludzie którzy go słyszeli, którzy mogą dać pojęcie. Wreszcie Chopin był mi tylko pretekstem, aby wrócić do strony medjumicznej, którą ty zaniedbujesz.	I że znowu rozstali się z sobą	W lecznicy bardzo często miewamy pacjentów, którzy się kiedyś leczyli u pana. I prawie zawsze profesor poleca im stosować nadal te środki, które pan im zapisał. Profesor uważa pana za bardzo dobrego lekarza. Gdy budowano lecznicę, sam mi mówił, że ma nadzieję, że kiedyś i pan nią się zainteresuje.	Powiadasz pan, że używa?	Nie bójcie się znajdzie ona i u nas miłość i chuchanie. Strzec będziemy kwiatuszka, a posadzimy go na pięknym, wysokim zamku.	Widzi mi się, to na nic chłopaka posyłać do szkoły. Inne pańskie dziecko to by tak nie powiedziało parobczysze, jak on własnej matce.	Nie. Podjąłem to zadanie dobrowolnie i uważam jego spełnienie za swój obowiązek. Może tym bardziej właśnie, że ochota pcha mnie do czego innego, do posłuchania słów twoich, starcze. Odejdę dopiero, gdy zrobię, co zamierzyłem.	Widzę, że nie zapomniałeś jeszcze chodzić po lasach... A czy jeszcze bawisz się w ten sposób?	A to się do nas przenieście na zwiesnę, kiej wam u tej suki tak źle...	Och nie! Dziękuję Halszko, to taki kłopot! Liczę zresztą na rozsądek Olka i Marty, zresztą jeśli się da, August zaraz powróci.	Czego? Albo nie wiem, że wilk nie będzie pilnował baranów... Naturalnie...	Ano przez Antoniego. Za tę to kradzież i za to niby, że bezprawnie leczy, do więzienia go na trzy lata wsadzili.	Zapewniam cię, Haneczko, że to urojenia.	Niechże nadciągnie Ruś! każdéj godziny się jéj spodziewam, rzekł książe.	Spiesz się pan!	Nie mamy żadnego zamiaru niszczyć lasów należących do plemienia Arawaków My je tylko przemierzamy, żeby dotrzeć do terenów zamieszkiwanych przez białych ludzi, znajdujących się na południe od zatoki Maracaibo. W stosunku do czerwonych ludzi jesteśmy nastawieni przyjacielsko i nie chcemy wszczynać z nimi wojny.	Ależ on się nie nazywa Jakób, jeno Kuba!	Złym nie jest lecz wiele ucierpiawszy że niemal pustelnicze życie prowadzi, tego mu za złe poczytać nie można. Abym mu pociechę przyniósł dążę do niego...	Przeciek człowiek niezwyczajny brać darmochy i jeszczech od dziedziców! Słyszane to rzeczy! Jakże, kiej to chto chłopu dał co z dobroci? Żeby po najmniejszą poredę iść, a i to na ręce patrzą, zaś w urzędzie się przez grosza nie pokaż, bo ci jutro przyjść każą albo za niedzielę... Przez tę Antkową sprawę dobrze poznałam, jakie to jest urządzenie na świecie i niemało już pieniędzy wyniesłam...	Mogłaby go zabić chyba febra; poza tym nie mam żadnych obaw co do chłopca. Małpa nie spadnie na ziemię, gdy hasa po drzewach.	Niestety nie zdołam przełknąć jednego kęsa i całe śniadanie się zmarnuje! Serce mi się ścisnęło wobec tych ohydnych scen, któreś nam skreślił, szanowny panie woźny, w tak układnych wyrazach, a zarazem zejść mi z oczu nie może ta nieszczęsna pokojówka pani radczyni Josse, którą powieszono, mogąc z nią uczynić coś nierównie lepszego.	Dobrze mówisz, Edie To, coś wyrzekła przed chwilą, umacnia mnie tylko w powziętym dawniej już postanowieniu. Tego wieczora jeszcze zaciągnę się do pułku stojącego w Berwick.	Wszystko nic, panie nic nam nie będzie; tylko o to mnie chodzi, żeby mnie na tortury nie brali, bo to człowiek do tego niezwyczajnyniezwyczajny do czego (daw.)	Tak jest, dziecko... góral z gór, jakich nigdy nie obaczysz w życiu. Czy słyszałeś o Bhotiyalu (Tybecie)? Nie jestem Khitai, lecz Bhotiya (Tybetańczykiem) musiałeś słyszeć... jestem lamą, czyli guru (duchowny), jak się mówi po waszemu.	No, nareszcie. Więcej nic, ale powinieneś się nazywać nie Szwejk, ale krowa. Co słychać u was?	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Wasza książęca mość jej nie zna. U niej wszystko zaraz: cnota albo niecnota, i wedle tego sądzi; a rozumu niejeden mąż mógłby jej pozazdrościć. Nim się człowiek obejrzy, ona już w sedno utrafi.	A jakże nie czyni on z tego tajemnicy, iż za biały grosz, który mu dał jakiś bardzo poważny pan, już nie młody, ofiarował się papiery, nikomu ich nie dając, położyć w sypialni królewnej.	Pani, ja nie mówiłem o stu milionach. Pokusa byłaby może ponad siły nas obojga. Jedynie sądzę, że uczciwa kobieta może sobie pozwolić, bez złej intencji, na małe niewinne kokieterie, które stanowią cząstkę obowiązków towarzyskich i które...	Smutne? Nie, ani smutne, ani wesołe. Po prostu naturalne. Ty mało z owych czasów możesz pamiętać, a zresztą dom stryjostwa zawsze był zamknięty w sobie, ale ja nieraz przysłuchiwałem się tym właśnie rozmowom par excellencepar excellence (fr.)	Bóg wam zapłać! Przyjadę jutro alibo pojutrze do Zgorzelic pokłonić się Zychowi i wam za somsiedzkąsomsiedzki	Powiada, że ma kupca w Warszawie, co już daje 50 rubli z odstawą. Tylko, powiada, niebezpiecznie taką rzecz wozić, a zresztą naszej partii oni niby dają pierwszeństwo, bo rzecz nasza, a tamci są Żydy	Trochę ale jako człowiek praktyczny, chciałbym nareszcie dowiedzieć się, co pana tutaj sprowadza.	Ale pani to zrobiła i babcia to zrobiła, i my wszyscy to samo zrobimy Wyjąwszy, rozumie się, pana Wokulskiego, który ma akurat tyle pieniędzy, ile ich potrzeba dla pofolgowania uczuciom...	A jak się ksiądz dowie, żeś mu wziął boćka?	Rzeczywiście Legenda tyczy się rodu Baskerville’ów.	Pewno, gołąbeczko i mówić nie trzeba. Nie ma o czym mówić. Daj ci, Boże, radość i spokój, gołąbeczko... No, na mnie czas, żegnajcie... A mną, starym, nie zawracajcie sobie głowy...	A do tego nie można dopuścić! W żadnym razie nie można! Wtedy przestaną chichotać nade mną... I bić mnie.	Prawieście odgadli myślałem czy msza którą ułożyłem dawno Sulla morte d’un eroe, przypadnie dla naszego pana. Muzyk jestem i wszystko u mnie, nawet żal w muzykę się obraca.	Bodajbym się mylił! Bodaj o mojego hajduczka chodziło! Michał, dobranoc ci! Bierz hajduczka! Hajduczek jeszcze gładszy! Bierz hajduczka, bierz hajduczka!...	Ach, właściwie nie jest to wcale takie niebezpieczne To byli nasi wielcy krewni... tak... są oni wielcy i bardzo wytworni... jeszcze bardziej wytworni niż my...	Dopóki nie zwyciężymy	Tacy nie mają zarobku i nie potrzebują. Oni mają dochody	Nie, tam pojedziemy brekiem.	O, to drobnostka! Ja byłem w Simli na wiosnę, właśnie kiedy Stalky, zagrzebany w śniegach, zaczął bezpośrednio korespondować z rządem.	Mniejsza o to. Masz tarlatanową na wielkie zabawy, a w bieli zawsze wyglądasz jak anioł	Według was ja już jestem trupem nie masz więc już obowiązku mnie wyciągać!	A szczęście, żeś tego listu nie wysłał, bo byłabym ci odpisała! No!	Nie ma o czym mówić	Pomyśl, czy nie lepiej...	Tak jest, mruknął Pobożanin... onaby też już występować nie mogła... bo ja	Broń Boże! Ale mam pewien pomysł. Chciałbym z Marysią pojechać do Wilna.	Juści nie potrzebuje mi pan mówić.	Wracając do posady... proszę pana, jakież są pańskie... właściwie warunki, no, wymagania, kwalifikacje...	To nic, co pan widzi, wszechmocne, potężne, to ono z jakich powstaje boleści?	Ja? Mnie nikt! Oprócz ojca, naturalnie O! Ojca to muszę zbałamucić koniecznie!	Wuju, a co to jest?	Ja?... Z czego to pani wnioskuje?	Ktoś pana do mnie skierował?	Możeż to być?	Czyż to możliwe, moja kochana, kochana Hanno?!	Powiem wam, powiem, ale puśćcie mnie!	Ale pani będzie przy mnie, gdy zacznę grać?	Chodźże ze mną, pokażę ci nowy lokal, który wziąłem dla ciebie w tym samym domu.	Naturalnie. Ale istnieją też inne możliwości.	Puść mnie! Czy ja co złego zrobiłem?!	Jestem po śniadaniu.	Ja, bom ci przyjaciel.	Co panu jest?	Kto jest ta piękna dama i czego szuka w tych miejscach?	Masz pan słuszność; kilkakrotnie już wytropiłem tym sposobem płynącego konia rzecznegokoń rzeczny	Rozum wasz i doświadczenie równe są męstwu; co tedy o tym mniemacie?	Wiem, Jerzy. Jesteś silny. Masz myśl mocną i zdrową. Przetrwasz. Trzeba, żebyś ty był. Żeby był ktoś prócz nocy nad trupami, aby myśl pozostała w głębi i kuła, bez przerwy kuła.	Ona panią bardzo lubi, a Lucia rozkochana w pani.	Ach, gałgan! Wszystko przewidział	Narażać tak zdrowie!	Pracowaliśmy razem w Saint-Mandrier pod Tulonem. Zna ojciec Saint-Mandrier?	Tak sobie pani w duchu powiedziałaś, prawda?	Wówczas istotnie jak sen wszystko przeszło, pierzchło jak zmora.	Co? Wy naprawdę? wiecie? No i cóż Zosia? Mówcież! Mówcie!	No co?	Przyjaciel! Przyjaciel! Gdzie naczelnik?	Pławickim zostanie zawsze gotowizna za Magierówkę	Doktorze...	G. 2.	Jaka?	Jesteś? Zwątpiłem o tobie.	Już miałem przyjemność...	Kondratkowę, wtrącił znowu Roman.	Muszę z panią pomówić.	O kim mówisz, Jerzy?	Owszem	Psyt!...	Pysznie!	Wal naprzód!...	Walgierzu, Walgierzu...
Sama okoliczność, że pan uważasz Bella za „przewrotnego” nie wystarczy, aby mnie przekonać, że jest on tym, za co pan go uważasz I guess, jeślibyśmy mieli zależeć od prywatnych zdań naszych bliźnich o nas samych, wątpię, czy starczyłoby w Anglii więzień dla pomieszczenia wszystkich łajdaków, którzy wykroczyli przeciw temu, co nazywamy dobrym smakiem. Czy pan nie ma nic konkretniejszego?	Ale cóż pan ma w tym za interes jeżeli kocha prokuratora... Aha! Przypuszczasz, młodzieńcze, że go nie będzie kochała długo, i masz nadzieję zostać jego następcą...	Ale pozwól pan sobie powiedzieć iż przekonany jestem, że w tem wszystkiem mniej jest miłości, niż polityki.	Nie zasłużyłem na tyle łaski, ekscelencjo Tak, gdybym był zupełnie nieuczciwym, miałbym swoich pięćset tysięcy franków; zresztą mogę panu przedłożyć rachunki z mego majątku, mogę go panu wyszczególnić! Ale niech pan hrabia pozwoli sobie powiedzieć, że jeżeli rozmawiałem o nim z panią Clapart, to nigdy dla wyśmiewania się, ale przeciwnie, ubolewając nad jego stanem i pytając pani Clapart, czy nie zna jakich lekarstw nieznanych doktorom a popularnych u ludu... Mówiłem o pana uczuciach i przy małym, kiedy spał (okazuje się, że nas słyszał!), ale zawsze w formie pełnej przywiązania i szacunku. Nieszczęście chciało, że ta niedyskrecja wyszła mi na zbrodnię. Ale, przyjmując słuszny wyrok pańskiego gniewu, pragnę bodaj, aby pan hrabia wiedział, jak się rzeczy miały. Och, mówiłem o panu z panią Clapart z serdecznym wylaniem. Wreszcie, może pan hrabia spytać mojej żony, nigdy nie mówiliśmy między sobą o tych rzeczach...	Ale czy możemy być pewni że gdy go uwolnimy, nie ucieknie?	Ha! jeśli naprawdę należysz do Dangalów, to może będziesz dopuszczony przed jego oblicze. Ale wiedz o tym, że domu jego strzeże dzień i noc stu ludzi zaopatrzonych w korbacze i ci nie żałują razów tym, którzy by chcieli wejść bez pozwolenia do Mahdiego. Inaczej tłumy nie dałyby świętemu mężowi ani chwili wypoczynku... Allach! widziałem nawet i Dangalów z krwawymi pręgami na plecach.	Że pogrąży, to pogrąży... Książę Bogusław chory okrutnie i potęgę ma niewielką. Prawda, że nagle nastąpił i kilka chorągwi zniósł, i Tykocin zagarnął, i mnie, ale nie jemu mierzyć się z pana Sapieżyńską siłą. Możecie mi waćpaństwo wierzyć, bom obie potęgi widziała... Przy panu Sapieże najwięksi kawalerowie się znajdują, którzy sobie z księciem Bogusławem wnet poradzą.	Panie Bertuccio, czekaj pan Chcę mieć jakiś majątek nad brzegiem morza, na przykład w Normandii, między Hawrem a Boulogne. Jak widzisz, masz dosyć miejsca do wyboru. W tych dobrach musi być jaki mały port, przystań, zatoczka, gdzie mogłaby zawinąć i rzucić kotwicę korweta. Zanurza się tylko na piętnaście stóp. Statek ma być zawsze gotowy do wyjścia w morze, o każdej porze w dzień i w nocy, kiedy tylko mi się spodoba. Pytaj pan notariuszy, czy nie mają gdzieś właśnie takiego terenu na sprzedaż; kiedy już ci coś wskażą, pojedziesz obejrzeć ten teren, a jeśli będzie taki, jak trzeba, kupisz go na swoje nazwisko. Korweta powinna być już w drodze do Fécamp, prawda?	Ja zaś, niech pan mi wierzy, żadnych z tej świadomości nie wyciągam wniosków. Miał pan rację, że jestem taka, jak i reszta stowarzyszonych. Nie stać mnie na heroizm wyrzeczenia się, czy walki. Więc o cóż panu chodzi?... Pogodziłam się z tem wcześniej nim zrozumiałam, że się mogę z tem pogodzić.	Mówisz, że chłopak ten sprawiał się dzielnie? Opowiedz mi to, Tréville, wiesz, jak lubię opowiadania o bitwach i potyczkach.	Właśnie też będzie wiedział, gdzie waćpanna jesteś! Powiedziałem raz, że się nie zdołamy do niego przedrzeć.	Ale lekarze utrzymują, że będzie żył?	Podobno. Niech pani patrzy. Jak to się mizdrzy do tego faceta w cylindrze. Podskakuje, jak stara indyczka... O! jak się to ubrała! Koniecznie chce się wydać młodą, a nawet twarzy nie umie sobie zrobić porządnie. Wstydzić się muszę za nią... Myśli, że wszyscy tacy głupi i nie poznają się... oho! mnie aby na lapę nie weźmie. Przy ubieraniu, to się zamyka przede mną, żebym nie widziała, jak się sztukuje, ha! ha! ha! Te chłopy, to takie głupie, że we wszystko wierzą, co tylko widzą... Wszystko kupuje dla siebie, a ja to się parasolki doprosić nie mogę.	Co on mi się tam ma podobać czy nie podobać? Albo to on dla mnie? Ja mam swojego Wasyla i innych nie potrzebuję. A jak się komuś przywiduje, że ja do doktora strzelam oczami, to to nieprawda.	Także zwietrzały argument Nie ma żadnych bytów pozamaterialnych, tylko w ludziach jest silne pragnienie życia, instynkt zachowawczy. I on to fantazjonuje na temat przyszłości.	Nikomu za złe nic nie bierzemy, Padre. Czy odezwaliśmy się choćby jednym słowem przeciw Mr. Proutowi? My go kochamy. I on nie ma nawet wyobrażenia, jak bardzo go kochamy.	Jaśnie pan jest teraz zajęty, ale prosi przyjść o piątej. Tylko żeby się państwo nie spóźnili i żeby przynieśli tę... no... moturę.	Przedstaw mu pan całą rzecz, a jeśli jest niewinny, pozwoli się zrewidować. Jeśli nie pozwoli, poradzimy sobie dalej.	To okaz zaginiony już, ale przetrwał może tutaj. Wszystko możliwe na takich bagnach. Nie zdziwiłbym się, gdyby ten głos był wabieniem ostatniego bąka w Europie.	Nie sądzę, że jesteś pan Mr. Barnes, ale wiem to napewno. Przy powitaniu wyraziłem się nie dość ściśle.	Nie masz już dla niego pociechy!	Wiem co mówię. On jeszcze z tej miłości nie zdaje sobie sprawy, ale już cię kocha.	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	Cóż jest ciszą i spokojem?	Jestem tego pewien. Jeśli nie damy rady zabić Van Goulda od razu, to ruszymy za nim w pogoń.	Jeżeli panią zraniłem nieraz mimowolnie, przebacz mi to przez wzgląd na intencje, jakie miałem. Jestem szorstki, to prawda, ale kto mi zaufał, nie żałował jeszcze tego. Weź mnie pani za przyjaciela takim, jakim jestem.	Napróżno!... Ja wyznaję ascezę. Jest ona i piękną i zdrową.	Zaraz będę spał. A gdzie jest ten niedźwiedź?	Pomnijcie wy, Przedborzu, że za wszystko odpowiadać będziecie, za ten ból i srom, jaki uczyniliście królowi, za to, cokolwiek się stanie, wyście lud ten podburzyli...	Co mu kto zrobi, kiedy ma wojsko za sobą! Niech nie doczekam uczciwego pogrzebu, jeżeli młody pan nie zrobi z kapłaństwem tak jak bawół z pszenicą...	Nigdy mi się nie zdarzyło widzieć takiego dziecka! Urodzone w szczęśliwą godzinę i... gdyby nie te kolki w brzuchu, które, niestety, przeszedłszy w chorobę żółci mogą zmieść go ze świata jak gołąbka... może dożyć lat długich... godzien zazdrości.	Ostawi coś trochę na waszego chleba kęs dla mnie dostatni. I nie będzie wstydu, ani panowania nowego ciarastwaciarastwo	Panie, po przyjacielsku panu radzę nie brać tej czwórki To ulubione konie ordynata. Może im się stać co złego, potem bieda. Pal je licho! Niech pan jedzie kasztanami, konie jak spławy. Albo gniade niech pan weźmie. Podobno baronowa ma dziś jechać do Obronnego. Zadysponuje kare i co wtedy?	Rozumny człowiek nie może mieć, oczywiście, nic przeciw temu ale... po lecącej plewie poznać, skąd wiatr wieje. Czy możecie przypisać to jakiemuś bezpośredniemu wpływowi? Mówię do was w tej chwili jako do przewodników całej klasy.	Czemuż choć raz nie zatrzymasz języka za zębami?	I na Baldim świat się nie kończy!	Na wieczerzę... a cóż by innego? Czy ci jeszcze kiszki marsza nie grają? Kupę rzeczy jeszcze musisz się u nas nauczyć.	Panno Eugenio To będzie z pewnością wasz kuzyn Grandet, przystojny chłopiec, którego widziałem na balu u Nucingenów.	Poniżej na ścianie plakieta w kształcie medalionu en relief przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Mój ulubieniec Głos czysty jak kryształ. Prawdziwy spiż. A ten drugi: to jego brat; wtóruje mu altem.	Tych, którzy pod Łowiczem ramię w ramię z Frankami prali wroga na kwaśne jabłko!	Wezmę, wujciu... ale wujcio zaczeka na mnie... sam nie odejdzie...	Do mnie przyjaciele! do mnie! ręce jej lodowacieją mdleje, wielki Boże, straciła przytomność!...	Ja o to królowej prosić nie mogę wątpię, ażebyś ty potrafiła, a matka moja nigdy na tę myśl nie wpadnie.	Nie, na to dać nie można.	A lekarstwo na to?	A przynieś ze sobą chorobę, to cię dam do śpitalaśpital (gw.)	Ale panu będzie zimno.	Chodź ze mną do kraju...	Czemu nie, kochanie?	Dlaczego, babciu, tak na mnie patrzysz?	Mam ja tu, rzekł książę, swoich młodzieniaszków, pewnoć znana Zakonowi ich siła, podołają oni choćby największym ciężarom, a waszym pachołkom oszczędzą strachu przed mojemi sługi, dodał, wskazując na leżące niedźwiedzie.	Może się to na dobre obróci Poprosimy dziedziczki, żeby po swego posłała, i podpiszemy układ. Jużci lepiej choćby i trzy morgi aniżeli nic	Musi mieć mniejsze dochody aniżeli pani Latter?	Na szelki czy na pasek? Na pasek, Jankiel, na pasek!	Następnie, mości panie za waćpanem są też drzwi, przez które oni mogą się włamać.	Nie.	No, jakże się tam ten duch zachowuje?	O, tak. Musiałem wysłuchać najbardziej gorzkich wyrzutów z powodu mojej niedyskrecji. Bo tak określiła Halszka moją gotowość zwrócenia jej listów w czyjeś obce ręce.	Przykład, przykład z waćpana innym brać! Dajże mi rękę, Bóg mi pozwoli czym dobrym się waszmości wypłacić, boś mnie na śmierć i życie zobowiązał.	Rozkaz, wasza królewska mości.	Składam na was odpowiedzialność Ten człowiek umiera. Składam na was...	To dla mnie trochę za fantastyczne, John. Posągi zmieniające swój wyraz w pochodzie wieków...	Tobie wróżyła wielkiego króla za męża.	Z próżnego i Salomon nie naleje.	A ci zaklęci czy jedzą?	A gdzie się podział Pilatus dzisiaj?	A ja wam każu, co dziubadziuba stęka Prakseda, groźnie nastroszona.	A tak, tak to było! Wieczny smutek!	A ten gruby, kto to taki?	A ty kim jesteś?	A, Rzymianie to jadali? Jadali koszatki?	Ale ale teraz a inaczej nogą tu niepostanie a gdzież P. Wojewodzic.	Co to znaczy sam? Jak rzecz powstaje sama z siebie?	Czemu zaś waćpan to mówisz?	Czy pan ordynat powrócił?	Czyż wy nam towarzysz?	Dzień dobry panom!	Dzięki, panie, jesteś nieskończenie dobry.	Gal ir arbatą pagaminsite?	Jezus! w postronki przykazali wiązać!	Moja Stasiu... pani i tak dostanie...	Mój Boże, żeby choć jaką krowinę dali, a to jak te najgorsze dziadaki, przezprzez (gw.) aż. strach pomyśleć.	No, cała ta historia Stanisława. Ale mniejsza o to.	Otwórz, dziecko, proszę cię, zaklinam.	Pas.	Powiedz mi, głowo, co robić, ażeby być bardzo piękną?	Powiedzże mi bo to pierwsze wrażenia bywają najtrafniejsze, jak ci się podoba pani Wąsowską?	Przecież ty, Jakubie, byłeś zawsze pilnym i dobrym pracownikiem... zawsze sumiennie chodziłeś około interesu...	Przyjmij ode mnie	Samochodem!	Super Ciekawe, co by powiedzieli chłopcy, gdyby mogli nas tak widzieć?	Swoi! tak! swoi!	Słucham, panie kapitanie.	Tak.	To przez Bandurską!...	To stan przejściowy.	Widocznie.	Właśnie...	Zapewne pani namyśliłaś się i chcesz odjechać. Czy zgadłem?	Święte słowa pani dobrodziejki...
Oj, źle z nami wszystkimi Nie jest to prawda, jak mówicie, że wam czy nam wszystkim nie może stać się nic złego. Od czego mamy policję, jak nie od tego, żeby nas karała za nasze gadulstwo? Jeśli nastały takie niebezpieczne czasy, że strzelają do arcyksiążąt, to nikt nie powinien się dziwić, że go przyprowadzą do dyrekcji policji. To wszystko robi się dla pompy, żeby Ferdynand miał reklamę przed swoim pogrzebem. Im więcej nas tu będzie, tym lepiej dla nas, bo nam będzie weselej. Kiedym służył w wojsku, to nieraz pół kompanii siedziało w pace. A ilu to niewinnych ludzi zostało skazanych! I nie tylko w wojsku, ale i przez inne sądy. Pamiętam, że raz jedna kobieta została skazana za to, że udusiła swoje nowo narodzone bliźnięta. Chociaż przysięgała, że nie mogła udusić bliźniąt, bo urodziła się jej tylko jedna dziewczynka, którą udało się udusić całkiem bez bólu, to jednak skazana została za podwójne morderstwo. Albo na przykład ten niewinny Cygan w Zabiehlicach, co się włamał do sklepiku w noc Bożego Narodzenia. Przysięgał, że chciał się tylko ogrzać, i nic mu to nie pomogło. Jak tylko sąd weźmie coś w swoje ręce, to już klapa. Widocznie tak już musi być. Być może, że wszyscy ludzie nie są takimi draniami, jak o nich należy przypuszczać, ale w jaki sposób odróżnisz dzisiaj człowieka dobrego od gałgana, osobliwie teraz, w takich poważnych czasach, gdy zakatrupili tego Ferdynanda? Tam u nas, kiedym służył w wojsku w Budziejowicach, zastrzelili w lesie za placem ćwiczeń psa pana kapitana. Kiedy się o tym kapitan dowiedział, zwołał nas wszystkich, kazał nam stanąć w szeregu i powiada, żeby co dziesiąty wystąpił. Rzecz prosta, że i ja byłem dziesiąty, i tak staliśmy habacht, nawet nie mrugnąwszy. Kapitan chodzi sobie koło nas i powiada: „Wy psubraty, podlecy, świntuchy, hieny cętkowane, tak bym wam z przyjemnością wlepił pojedynkę za tego psa, posiekałbym was na makaron, porozstrzeliwał i zrobił karpia na niebiesko. Żebyście wiedzieli, że się z wami nie będę bawił, daję wam wszystkim dwa tygodnie koszarniaka”. Widzicie, panowie, wtedy chodziło tylko o pieska, a teraz chodzi przecież o pana arcyksięcia. I dlatego trzeba wszystkim napędzić strachu, żeby żałoba była jak się patrzy.	Mniejsza o to. Nie mamy czasu na zabawę w definicje. Chciałam panu tylko unaocznić pańskie położenie. Zostawmy przy sobie to, co pan sądzi o mnie i co ja o panu. Dla naszych spraw nie jest to ważne. Zresztą, by pana pocieszyć, dodam, że kiedyś naprawdę byłam z panem szczęśliwa i że tej misji obecnie podjęłam się z największą przykrością. Podjęłam się zaś jej dlatego, że ma to być ostatnie moje zadanie w służbie wywiadowczej. Po uzyskaniu tych dokumentów zostanę zwolniona i będę mogła zacząć nareszcie prywatne, spokojne życie. Ponieważ jednak jako warunek mego zwolnienia postawiono mi właśnie te papiery, może pan być przekonany, że nie cofnę się przed niczym, by je od pana dostać. Oto wszystko. Jakaż jest pańska odpowiedź?	Czegożeś się waść tak stropił? Jeśli on tam jest, to Bóg podał go w nasze ręce. Uspokój się waść. Jestżeś pewny, że to on?	Cóż to za żelazna głowa u tego człowieka? zawołał Eugeniusz, rzucając worek na stół. Usiadł na ławce i pogrążył się w bezwładnym jakimś rozmyślaniu.	Prawda że ona, od czasu jak wyszła za mąż, stała się daleko sympatyczniejsza.	Ej! Nie są one znów takie jednakowe! Tamto żółte, brudne pudło o takim wesołym bukszprycie, to Hope of Prague. Jego szyprem jest Nick Brand, najordynarniejszy człowiek na naszych Rewach. Powiemy mu to, gdy dotrzemy do Głównej Ławicy. Dalej za nim widać Day’s Eye. Jego właścicielami są dwaj Jerauldowie. Ten statek pochodzi z Harovick; Te trzy następne, nieco z boku, to Margi Smith, Rose i Edith S. Walen; wszystkie przybyły prosto z chałupy. Chyba jutro zobaczymy Abbie M. Deering, co tatku? Wszystkie tu przypływają z Queereau.	Nie wiesz, kto to był Chmielnicki? Był to zły człowiek, grzesznik, HamanHaman dosłownie: losy. z dawnych czasów... O tym przecież każde dziecko wie. Ten to Chmielnicki, ten grzesznik, ten Haman, napadł i obrabował dziedziców i bogatych Żydów. Zabrał im mnóstwo złota i przywiózł je do nas, do Woronki. Tutaj też pewnej nocy przy świetle księżyca zakopał je w ziemi po drugiej stronie bóżnicy, na stoku góry. Zakopał je głęboko. To miejsce zarosło trawą i zostało zaklęte, aby nikt nie mógł odnaleźć skarbu.	I to pan mówi, pan... matematyk?... Wbrew głosowi wiedzy, która na miejscu metafizycznych przywidzeń stawia dwa pewniki: siłę i materię... Obie one wytwarzają ciągły prąd bytu, na którym pojawiają się fale pojedyńcze, trwają jakiś czas i	A ja właśniem się już odprawił od Wodnej Armaty.	A mnie się to nie boisz, zuchwalcze jeden?	Ten, co to uciekł do HamerykiHameryka (gw.)	Wiesz co, mój drogi muszę się uciec do twego doświadczenia. Gdyś się zakochał w swej Zofii, czy byłeś zmuszony oświadczać się jej rodzinie? Czy przeżyłeś podobne memu dzisiejszemu przejście?	Słyszałem iż ograbia się ludzi na gościńcu, nie wiedziałem, że się ich wzbogaca.	Dziękuję pani, istotnie lepiej się teraz czuję... i... i lepiej mi się powodzi A przybywam tu do pani z wielką prośbą...	Mój ojcze, wybąknął ośmielając się Tomko, wychowany w staroświeckiem uszanowaniu dla rodziców natchnionem też prawdziwem do nich przywiązaniem; ojcze mój drogi, nie gniewaj się na mnie.	To prawda, co i Tereskę wypominał? co?	Wiesz dobrze iż kazałem ci kłaść się przed zachodem słońca i zabroniłem wystawiać się na chłód wieczorny i mówić. Jak śmiesz śpiewać?	Jesteś piękny jak anioł Gabriel, ale ja boję się ciebie, bo nie wiem, kto ty jesteś...	Jak to!	Powiadają że Dina sprowadziła go nie tyle dla wyborów, ile aby się dowiedzieć, skąd pochodzi jej niepłodność...	A cóż będziesz robił? jeżeli się w chacie nie przydasz, wezmą do dworu, toż gorzej jeszcze...	Ach, po co ta komedia... O mnie naprawdę nigdy ci nie szło. A zresztą nudzę się.	Nic, nic... uspokój się... Pomyślałem tylko, że gdybym umarł, Wokulski jest jedynym człowiekiem, któremu mogłabyś zaufać...	Strzeż się, d’Artagnan, ostrożnie! mojem zdaniem, zanadto bierzesz do serca los pani Bonacieux. Kobieta stworzona została na zgubę naszą, ona jest przyczyną wszystkich naszych nieszczęść.	To dzwonki od sanek!... dzwonki!... Może ojcu przeczytać co, dobrze?	Czy nie mogłybyście mi dać trochę chleba? Boicie się mnie?	Dajmy pokój zbójom. Ilekroć kto zbyt nastaje na różnych zbójów, takiego doznaję wrażenia, jakby się o coś mścił na nich.	I to słaby człek!	To w kilkanaście dni po bitwie pod Turskiembitwa pod Turskiem (1241) zagadnęła Ludmiła.	Trzeba zastanawiać się nad wszystkim, panno Orecka.	Nie, panie. Nie pokażę ci ani duszy, ani tego łańcucha, którym zmierzono odległość ziemi bodajby od księżyca, ani czterystu trylionów drgań na sekundę... Są to bowiem fakta nie podpadające pod zmysły... Ale zrobię	Nie mogę powiedzieć nic innego... bo zawsze doznawałem tego uczucia. Ty jesteś tą, która mogłaby zaprowadzić mnie do Boga... Ale jeżeli mimo wszystko nie zdołam zajść do Niego? Ach, ty nie wiesz, jaki ja jestem, nie pojmiesz tego nigdy!	Niewielkim to byłoby nieszczęściem, niedostateczną karą za twe zbrodnie Czy wiesz tylko, coś uczyniła, dom cały pogrążając w osamotnieniu i rodzinne zrywając stosunki?	Pan Isaacs dał nam pięćdziesiąt funtów zaliczki na spłacenie naszych długów i na sprawienie przyzwoitego ubrania dla Jakuba. Nie powinnaś zapominać o tym, Sybillo. Pięćdziesiąt funtów to duża kwota. Pan Isaacs był dla nas bardzo życzliwy.	Rozumiem, ale nic z tego Narzeczeni pojadą z nami, a do powozu niech siądą, jeżeli chcą, pan Ochocki z panem Starskim.	To wielki człowiek, nie mówmy o nim.	Weszli do tego domu?	Nie nie wierzę w to, co mówię.	Ba, a jakże się przez Szwedów przedostać?	Hrabia mi to najlepiéj objaśnisz	Nie fatyguj się.	No! cóż to, panowie ryb nie jedzą?	Tak. Boję się go. Nie chcę być z nim sam na sam.	Słyszałem o tym Jednak nie mamy żadnej pewności, że statek, którym płynęła, padł łupem piratów.	Miejmy nadzieję, że nas śmierć nie dosięgnie i że osobiście powiesimy Van Goulda.	A widzi pan. Wiedziałam, że pan nie jest zwykłym włóczęgą!	Chciały nas zmamić i chycić na gorąco. Chodźwa na dół, każde do swego miejsca.	Czekam, co mi pani powiedzieć może.	Naturalnie. Nie wyjadę inaczej jak właścicielem Strugi.	No, panie Lubaszek, jakże będzie z tym prochem?	Pierścionek, który pani odrzuciła, jak nam z całą szczerością opowiadał.	Właśnie przyszedł jakiś pan do panny Magdaleny i czeka w sali	A jak pani myśli, kto? Szach perski? Sułtan turecki?... Siostrzeniec pani, a mój przyjaciel.	Co jej było?	Jadasz, kochanie, co godzinę Mleko, rosół, wino...	Kościelne okna, co je nad murami widać, ciemne były.	Owszem, wspominał. Jestem zawsze do usług.	U pani Zaleskiej będzie pani w niedzielę?	Czy myśli tu nas trzymać cały rok.	A ten intendent w czyjej jest służbie?	A wczoraj?	Daj mi spokój! Pijesz za wiele kawy!	Hm! król w Pradze będąc u cesarza, napatrzył sobie niewiastę, która mu bardzo w oko wpadła.	Ja nie palę	Jakże wam idzie?	Moja matka jest pani Ameces, kobieta jego świątobliwości.	Nie, dziecko. Tylko	Podatek jest rozpisany ogólny na wszystko...	Przeszkodzę temu Ale przede wszystkim proszę aby Wasza Najdostojniejsza Wysokość raczyła przyjąć hołd całej mojej wdzięczności i mego głębokiego szacunku.	Z powietrza! tu nie ma czém oddychać! nie ma czém żyć; tu trzeba umierać!	„Czcij ojca twego i matkę twoją”... A piąte: „Nie zabijaj!”... A szóste..	A cóż pan ma przeciw pannie Castelli?	A gdy zupełnie, da Bóg, wystygniemy, spowinąć w całun i położyć w grób	A i ona zakochana w nim szalenie.	A następnie?	A tamten, brunet, krępy	Będę czekał.	Calecale (daw.)	Fiu!	Fiu!... A z czego żyłeś?	Heca, panie!	I bardzo go poraniło?	Ja, wróżka uwięziona.	Jaki świat?	Jakąś przynętę?	Milord!... milord!... Wybacz panie, byłżebyś...	My trzy będziemy gotowe za chwilkę	Na Jaremu! Na Jaremu!	Na rannej mszy bywam ja i kucharz, żebyśmy mieli czas potem pomyśleć o obiedzie.	Nianiu!	Pani musiałaś być w owéj chwili bardzo nieszczęśliwą.	Postradałeś zmysły!	Przecież Sabina...	Sam widziałem...	Stefcia Rudecka	Tak, pani, ja jestem.	Wiem o tym	Wychodzę	Z chęcią...	Zrobię. Musowo.
Widzę, że coś się zepsuło, Aniu. Będę natarczywa i zapytam cię, co. Czy pospieraliście się?	Nu, bracie, my z tobą dobraliśmy się w korcu maku, a?... Ani się spieramy, ani kłócimy, ani jeden drugiego nie chce wystrychnąć na dudka, czy podłożyć mu świnię. Że ty mi dobrze życzysz, to wiem, że ja ci jeszcze lepiej, ty wiesz. A?	Wie pani, co się stało?... Ale niech pani przysięgnie, że nikomu nie powie! Wie pani, Latter wrócił...	Już o to się nie martw, wiem, co robić. Ty zajmij się Hiszpanami, a resztę zostaw mnie. Jeśli w ciągu trzech godzin Gibraltar nie będzie nasz, to nie zasługuję już więcej na miano Franciszka l’Olonnais. Pożegnajmy się, kamracie, bo nie wiem, czy jeszcze zobaczymy się żywi.	Fe! Wstydź się topić!	Gdzież to się podziewacie? Już wszystko przygotowane! Papa z wujciem obliczyli mniej więcej miejsce i za chwilę ruszamy kopać. Gdzież Marta i Tom?	Piekło rzekła żegnając się księżna	No, a mnie także niezgorzej się działo bo sama panna Papacoda przyzwała mnie do siebie i prosiła, bym się nie oddalał, bowiem ze służbą nie umie się zgadać, a ja po włosku rozumiem. To i stałem trzy godziny wedle niej. A ty, Dmytruś, nie boisz się posądzenia?	Utinam! Uczyniono co było można, ale nie łudźmy się, powtarzam. Stanęliśmy do walki, jeden Bóg wie przy kim będzie zwycięztwo.	Tamci się smażą jak na patelni	Różne na to złożyły się okoliczności	Zapewne i takie mogą się zdarzać wypadki; jednak pan skarbnikowicz w nich pewno nie jesteś.	Przepraszam waszmościów że im zabawę przerywam, ale jestem obcy, a chciałbym się tu dopytać o pana Konopkę.	Tylko patrzeć, jak braknie; byłoby lepiej, gdybyś zebrała dziś, jak ci mówiłem... A kupa jęczmienia, która pleśnieje na strychu; założyłbym się, nie pomyślałaś o tym, aby ją przetrząsnąć.	Dobrze, dobrze a teraz pomówmy o wynagrodzeniu. Nie bardzo to mi łatwo naznaczyć wysokość owej sumy; wpierw chciałbym dowiedzieć się paru szczególików. Dajmy na to, chciałbym się dowiedzieć: jaką zaliczkę dałeś waćpan Hoseasonowi?	Byłyście czwórką najsłodszych, najlepszych dziewcząt, jakie kiedykolwiek razem chodziły na uniwersytet Ale nie przypisuję wam zbyt wiele rozumu. Oczywiście trudno tego wymagać. Doświadczenie daje rozum. Na uniwersytecie nie możecie się tego nauczyć. Wy byłyście przez cztery lata na uniwersytecie, a ja nigdy, a jednak wiem o wiele więcej, niż wy, moje młode damulki. Czy nauczyłyście się w Redmondzie czegoś, prócz języków martwych i geometrii, i innych bzdur?	Aniu Tak się cieszę, że wróciłaś do domu! Nie mogłem zasnąć, aż tego komuś nie powiem.	Ja? Wiesz, co mnie jeszcze bawi w Chryzotemis? Oto, że ona mnie zdradza z moim własnym wyzwoleńcem, lutnistą Teoklesem, i myśli, że tego nie widzę. Niegdyś kochałem ją, a teraz bawią mnie jej kłamstwa i jej głupota. Chodź ze mną do niej. Jeśli pocznie cię bałamucić i kreślić ci litery na stole palcem umoczonym w winie, wiedz o tym, że nie jestem zazdrosny.	Niczego, panie dobrodzieju, niczego, Panu Bogu na chwałę, ale z owego żołnierstwa mojego podobno do nieśmiertelności nie przejdę, bo trudno się bardzo dystyngować na małej wojnie.	Nazywa się Seldon. Wpakowano go do więzienia za morderstwo w Notting-Hill.	Panowie nie wiedzą, co się stało? Oto ten pan pożyczył przed dwoma laty od mego ojca pięćset rubli na słowo i ilekroć żądano od niego zwrotu, nigdy nie miał pieniędzy przy sobie, ale obiecywał oddać wkrótce pod słowem honoru.	Niby dlaczego? Niby dlatego że jakby był jeszcze tłuściejszy, to byłby go trafił szlag już dawniej, kiedy w Konopiszcie gonił babiny zbierające w jego lesie chrust i grzyby, i nie potrzebowałby umierać taką nieprzystojną śmiercią. W głowie się człowiekowi nie mieści: stryjaszek najjaśniejszego pana, a siaki taki go zastrzelił. Przecież to wstyd, bo w gazetach o tym pełno. U nas w Budziejowicach przed paru laty w czasie jednej małej sprzeczki na targu bydlęcym przebili niejakiego Brzecisława Ludvika, handlarza bydła. Ten kupiec miał syna Bogusława i gdziekolwiek ten syn przyszedł ze świniami na sprzedaż, nikt od niego nie chciał nic kupić, a każdy mawiał: „To syn tego przebitego, to musi być też łotr niezgorszy”. Musiał w Krumlovie skoczyć z mostu do Wełtawy, musieli go wyciągać, musieli go cucić, musieli z niego wodę pompować, a on im musiał umrzeć w objęciach lekarza akurat wtedy, gdy ten mu coś zastrzykiwał pod skórę.	W sądzie moim o pani, jaki tu przed trzema godzinami wyraziłem, omyliłem się bardzo i proszę o przebaczenie Chciałem to pani zaraz powiedzieć, skoro tylko panią ujrzałem wchodzącą, aleś mi pani przeszkodziła i powiodła myśl moją na inne tory. Proszę o przebaczenie i zapomnienie.	Otóż zdaje mi się, iż wynalazłem sposób bardzo prosty.	Wtedy Polacy wyślą niezawodnie od siebie posłów do księży owa partia w klasztorze, która dawno się chce poddać, pod wpływem przerażenia ponowi swe usilności, i kto wie, czy nie zmuszą przeora i opornych do otworzenia bram.	Naturalnie, że nie pił	I to jaką. Twierdzi, że nie służy mi powietrze naszej dzielnicy.	Mój kochany, tylko mi tego nie mów Przysięgam, że będziesz zdrów...	Coś, co by bardzo śmierdziało! Ach, moi złoci, już mam! Smród straszliwy! Turkey! Dziś popołudniu, jak Beetle odszedł: to wystarczy.	Pani mało warta! Niechże pani pamięta, że ja naprawdę nie pozwalam nikomu o pani źle mówić, nawet jej samej.	Co, ty! Ty, stara babo, do wojska nie idziesz! Ale ja nie chciałbym, żeby mnie wylano	Nie mogę tego przyrzekać. Jeśli żyć będę, wszelkich owszem dołożę starań, żeby skrycie widywać to miejsce. Ale o tym nikt wiedzieć nie będzie.	Przecież wiesz, to jest Ziemia. Mówiłem ci nieraz, że cię zawiozę tu, skąd ją widać, i pokażę. Zresztą widziałeś już ją przecie, gdyśmy tu przyjechali, nie pamiętasz?	Nie, moi państwo jeżeli chcecie mnie miewać na przejażdżkach, to wiążcie tego człowieka. On jest po prostu niebezpieczny...	Hm! Widzę, że będę raz jeszcze musiał iść i pomówić z szóstą.	Przypuśćmy, że uroiłam, i cóż z tego?	Są w salonie przyjęć, są w czytelni, są w sali jadalnej... Pan Jumart niecierpliwi się...	Nie ma innej rady, jak powiedzieć?	Każdy ma swój rozum. A ja tak myślę, że jeżeli pan możesz być prezesem, to mnie wprost niehonorowo, żebym ja, dawniejszy pański zwierzchnik, nie miał pensji choćby  osiemset złotych.	Albo metal o jakie dziesięć procent lżejszy od powietrza, co?...	Otworzą przed nami skarby ziemi i rozkażą jej, aby ojczyzną nam była!	Zaczekaj pan! Jak wygląda podróżny, który, wedle pana, miałby być hrabią de Sérisy?	À propos, jak pan znajduje hodowlę bydła i koni?	Najzwyczajniej w świecie. Widziałem go przedwczoraj na własne oczy, gdy wsiadał w „Bristolu” do windy i następnie, gdy z tejże windy wysiadał wraz z miss Elisabeth Normann.	O Boska Opatrzności! Stwórco potężny wszystkich rzeczy! Teraz już niczego nie brakuje na naszej wyspie!...	Proszę cię nie mówmy teraz o tym. Dobrze?	Tu wolałbyś mieszkać? Co gadasz? He, bracie, tu niełatwo wysiedzieć. Tu tylko taki jak ja wytrzyma.	Nie, tutaj na okręcie.	Patrzaj to moja zwykła bajka o blondynce, a kiedy ją opowiadam, jestem pijany, jak bela.	To leżą ci, co ich to w boru pobili... juści... i moje pany tam leżą... i matka moja... juści...	Będziemy o dwa kroki od Champagne Mam nadzieję kupić za sto tysięcy franków folwark i młyn w Mours. Będziemy mieli w ten sposób dziesięć tysięcy franków renty w ziemi, jedną z najrozkoszniejszych siedzib w tej dolinie, o dwa kroki od naszego majątku, i zostałoby nam blisko sześć tysięcy franków renty w papierach państwowych.	Kiedy kobieta posiada taki skarb, obawa postradania go jest zbyt naturalnym uczuciem... Jestem niedorzeczna, przebacz mi, droga.	Lula zobacz czy nie ma ks. Samuela?	Może nie ma pan pieniędzy? Bo ja mogę...	A czyż pan wie, gdzie on jest?	Innego kazałbym uwolnić na parolparol (z fr.) odrzekł Kmicic.	Tylko dla dogodzenia kobiecie... wiem... Ze wszystkich kas oszczędności ta jest najmniej pewną	A Stefcia Gołąbkówna? Nie widzę jej.	Do domu?	Do kogo, wariacie, mówisz?	Dopóki nie zwyciężymy	Nie w Pomponii niestety, ach.!	Nie, ale żeby człowiek uchem ruszał. To artysta!...	Nie.	Nieprawda nie pójdziesz nigdzie. Głupie baby.	Więc to nie wychowanica dziadka?	Z wozów sypialnych nikt nie wysiadł.	Najpierw jesteś mi pan winien pięćdziesiąt franków Następnie, oto dwa egzemplarze Podróży po EgipciePodróż po Egipcie również, także., dwa ostatnie romanse Wiktora Ducange, znakomitego dostawcy św. Kołtuneriikołtuneria (pogard.) francuski pisarz, autor wielu rubasznych, swobodnych obyczajowo powieści o życiu paryskim., który robi w tym samym rodzaju. Item, dwie Izoldy z Dôle, ładne dzieło prowincjonalne. Razem sto franków, cena księgarska. Dawaj mi tedy sto franków, Barbusiu.	A cóż ja takiego powiedziałem?	Ale cóż znowu?... Ja także będę czuwał.	Cóż to wyrabiasz, chłopcze! Przestańże mnie walić po bokach!	Dobrze; mamy jeszcze czas dokończyć pieczyste i wypić za zdrowie twoje, d‘Artagnanie.	Ja bardzo dziękuję, lecz jestem zajęta	Już tobie, moja córuchno, zakazane pustoty. Gołąbek cię odleciał, a czepiec pozostał.	Lub dzielnym sercem i odwagą ponad wiek swój młodociany górują, jako nasz wielki król Bolesław Krzywousty o bohaterskiej duszy!	Och, tak! Bobbey tyle mi mówił o Franciszce.	Proszę, opowiedz ojcze ten dziwny sen	Przecież grozi panu niebezpieczeństwo...	Wszyscy... I wszystko.	Biedna sieroto! Takie to radości zapełniają noce pani?...	Bredzisz! Bredzisz!	Być	Chcesz mieć we mnie przyjaciela, Bronku?	Cóż więc z nią zrobisz?	Dziękuję pani za poparcie	Dziękuję pokornie jegomości!	Filarek!	He!	Kiedy tak to dajcie wina, wypiję zdrowie Edmunda i pięknej Mercedes!	Motyl zaczął Pucek i urwał, bo właśnie nad krzakami bzu polatywał duży motyl.	Niech żyje Carlini!	No tak, ale...	O, no wiesz! Takie brzydkie słowo!	Obrazy, wodną farbą...	Precz!	Rozumiem, panie dozorco. Ale tam bije jakiś niemiły zapach spod podłogi. Czemu to przypisać?	Sto koron jeszcze mam mogę panu feldkuratowi pożyczyć.	Tak	Tak. Musimy pomówić ze sobą o rzeczach wielkiej wagi.	Więc cóż? operę?
A niechże Bóg broni, najdroższy mój mężulku! dajże ty pokój; lepszy rydz niż nic, żyjże już lepiej na swojej biedzie, ale żyj, a te wszystkie wielkie państwa, niech ich tam marności ogarną. Bez państw matka cię na świat urodziła, bez nich żyłeś aż do tej godziny, kiedy Bogu się podoba, obędziesz się bez nich i dalej; ileż to ludzi bez nich żyje na świecie, a dlatego żyją i dobrze im z tym; najlepsza potrawa z głodu przyprawa, a byle tej człeku nie zabrakło, to zje się zawsze smacznie. Ale nie przypominając, mój mężulku, jeżeli ci się trafi jak ślepej kurze ziarno, że się kiedyś zobaczysz z tymi państwami, pamietajże nie zapomnieć o swojej kobiecie i dziatkach. Mały nasz Sanchek skończył już piętnaście lat i czas by mu do szkoły, jeżeli ma iść na księdza wedle życzenia wuja; nasza Marychna już lat swych doszła, warto by jej dać męża; bo to nie ma co gadać, jej do ołtarza tak pilno, jak tobie do tej wyspy, a zawsze lepiej by jako bądź poswatać, niżeli co by się to miało skręcić na licho.	Czy się to zda na co? nie wiem; lecz że gorliwie będę popierała...	W końcu, moja droga, objawił takie żądanie, że wolałabym, iżby wydał na mnie wyrok śmierci. Nie daj Boże żadnej kobiecie, żeby miała usłyszeć to, co ja usłyszałam!	Przyszło mi na myśl... że może byśmy tak zostawiali dla ciebie porcyjkę naszej kaszki? Oczywiście, trzeba by ją wynosić na strych, bo w pokoju dziecinnym zmiarkowano by natychmiast, co się święci.	Widzisz, mój panie Baćka, nie trzeba było robić rewolucji, nie trzeba było na łajdactwa się puszczać. Mówiłem, uprzedzałem, błagałem. Ale ty jeden z drugim wolałeś słuchać tego Żydka, co to go Żydzi hurtownicy podesłali na zgubę polskiej sprawy i polskiego przemysłu, niż mnie, twego przyjaciela i ojca. Katolik jesteś, panie Baćka?	Dlatego, że nie wierzę w autentyczność małżeństwa, które ta pani usiłuje wmówić panu. Moim zdaniem cała rzecz polegała na mistyfikacji.	Na elekcję z wszelką pewnością powrócę i powiem waści czemu: hetman chce mieć tu w tym czasie jak najwięcej ludzi, w których się szlachta kocha, aby ci ją dla jego elekta kaptowali. A że, dziękować Bogu, imię moje ma dość miru u współbraci, więc mnie tu pewnie ściągnie. Liczy on i na waćpana.	Myślałem sobie, że tak potrzeba; inaczej bym tego nie zrobił. Nie chciałbym, żeby państwo myśleli, że my tu na tym statku męczymy takich, jak on, chłopaków.	Co tam bydło!... Dalejże na kapłanów!...	Tak. Dobrze... Więc pojadę na ten podły pojedynek. Ale pamiętajcie, że moja krew spadnie na wasze głowy.	Mości książę, przyszedłem błagać najpokorniej, by mnie ekspedycja na SiczSicz Zaporoska boi się tylko Bychowiec, czy wasza książęca mość krzyw za to nie będziesz.	Panie Cyrusie czy nie byłoby wskazane, zanim wyruszymy na poszukiwania, zbudować łódź, którą moglibyśmy popłynąć w górę rzeki lub opłynąć wybrzeże? Nie powinniśmy dać się zaskoczyć.	To pan przypuszczasz, że wejdą na statek?	Tylko niewolnikiem Niewolnikiem, którego żenią, rozwodzą, biją, sprzedają, niekiedy mordują, a zawsze każą mu pracować, obiecując w dodatku, że i na tamtym świecie również będzie niewolnikiem.	Zaraz wam to wyłożę jasno! Wytłumaczcież mi, dlaczego na przykład nie lubicie... tego?	Jużto pocałunek Maryi niezawodnie był wam przedsmakiem; dopierożeście dostali apetytu na dziewczęta!	Mieliśmy na drodze katastrofę.	Przeceniasz ją jej inteligencja polega na tym, że paraduje dowcipkiem, że kocha Rastignaka z kompromitującą wiernością, słucha go ślepo, słowem, kobieta w stylu włoskim.	Ach, mój Wasyngo, przykro mi, ale muszę ci to wyznać. U nas brzydko, zimno, prawie tak, jak w Kumanii. Czy wiesz, co ja bym zrobiła na twoim miejscu?	Bardzośmy wam radzi, a kiedyście przyszli pierwsi, to może piwa się z nami napijecie... na sąsiedzką zgodę... Nalejcie no, chłopcy...	Nie wyjechał do Rosji! Wiedz pan, że nazwisko Molitaire było przybrane, a rzeczywiste jest: Montalbon, zaś fakt wycięcia znaków z bielizny, o czem wszyscy wiedzą, nabiera w tem oświetleniu nowego znaczenia.	Poczciwa, kochana Janka! Tak się z tego cieszę Zasługuje ona na najlepsze w życiu.	Tylko ta jest między niemi różnica że po szczęściu krótkotrwałém miłości, o któréj pani nie pozwala mówić, następuje jeśli nie zawsze, to bardzo często gorzkie rozczarowanie, gdy kontemplacya sama nawet dzieł sztuki, życie w świecie ducha, nie zostawia po sobie goryczy, ani przesytu... Im więcéj się pije z tego źródła, tém pragnie się więcéj.	Ależ, Zizi, to ja mogę być zirytowany. Ośmieszasz nas w oczach tego pana, który będzie przekonany, że ty go kokietujesz, a który wygląda na figurę spod najciemniejszej gwiazdy.	Dziewka mu umiłowana w drodze, w Częstochowie, zmarła i to najgorzej, że znikąd nie mogę dowiedzieć się, gdzie on się teraz znajduje?	Mówiłem ci przecież, że on jest czarodziejem Zwierzęta czarodziejów nie gryzą nigdy.	Owszem, panie gubernatorze, ten na uczciwego człowieka wygląda	Nie; nie może to być; małą chwilkę zaczekawszy, muszę się przebrać i z wizytą do infantki. Proszę wysłać podkomorzego, by miłościwą królewnę zapytał, czy zechce mię przyjąć.	Jenerale pozwalam sobie mniemać, że pan Sadowski jest uczciwym człowiekiem, i sądzę, że nie masz w tym nic przeciwnego dyscyplinie?	G. 2. (przypomina sobie, że to jeszcze nie koniec).	I co tam właśnie nam czas liczyć, czy litera więcej lub mniej potrzebna w wyrazie, kiedy mi każą biczować się do krwi. Miły Boże, pięć tysięcy rózeg!	Coś w tym siedzi ale z ciebie nic nie wycisnę, obłudniku przeklęty. Mniejsza z tym, uwolnię się od ciebie, a tartak tylko skorzysta. Pozyskałeś sobie proboszcza czy innego diabła, który ci się wystarał o ładną posadę. Idź spakować rzeczy, zaprowadzę cię do pana de Rênal, gdzie będziesz preceptorem przy dzieciach.	A ja myślałem, że się boisz.	Ależ ja nie w tym celu tam jadę!... Chcę się tylko pożegnać...	Co się stało?	Masz słuszność, gdybym się lękał byłbym tchórzem, a nie ma nic nikczemniejszego w świecie nad to stworzenie. Nalewaj: za twe zdrowie! Dojdziesz wysoko!	Skądże to taka pewność? Dzień jeden nie upłynął od przyjazdu pana do ta stronado ta strona	I to cudem że ta wiara, która się zrodziła u stóp wbitego gdzieś daleko narzędzia sromotnego męczeństwa... u krzyża,	Nie. On już stracony dla mnie! Przeklnie! Teraz twoja gwiazda wzejdzie. On cię kocha.	Zdaje mi się, że i wam złożymy dziś życzenia.	Chodźmy, przyjacielu. Nasi ludzie nie powinni za bardzo ostygnąć.	Po cóż się męczysz? Czemuż się nie rozejdziecie natychmiast?	A mąż mój, czy wiedział co o mojem porwaniu?	Ale książę Błażej nie jest antysemitą.	Bardzo szczęśliwy jestem, że cię widzę, księże Lantaigne! Jakże w porę przychodzisz!	Bo ja palę papierosy, a panna Stefcia nie pali papierosów.	Co dzień przyjdziesz?	Co wiesz?	Dziękuję, doktorze Nigdy nie miałem lepszego przyjaciela.	Nie ma go jeszcze?	Nie, Polak.	Głupstwo! Niech się wali! Albo to pierwszy raz! Już my sobie jakoś poradzimy!	Gród że to tak mocny? zapytał Mnich.	A jakby i zabił kogo w pojedynku, to co? Odsiedzi pół roku w fortecy i wróci.	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Aha?... Niech pani zgadnie, od kogo to dostałem. To dopiero pan!... Bywali u nas nawet rublowi panowie, ale takiego jeszczem nie miał.	Wszyscy jednacy Każdy z was zapiera się, śmieje się z jej brzydoty, spluwa, a gdy mu tylko ta krowa wpakuje się do łóżka... jazda! Zapomina o wszystkiem. Samcy!	Wyzdrowieję już niedługo, coraz mi lepiej, sam to widzisz przecie...	Znałem ją dawniej, ale teraz odkryłem jedną rzecz. Skarbiec może się zapaść, pozabijać ludzi i zniszczyć klejnoty, które są największym bogactwem...	Dalej jest to właśnie, co przed chwilą wyliczyłaś. Kokietek, szczebiotek, histeryczek, prawdziwych i fałszywych księżniczek miałem dosyć, zanadto; toujours des perdrixtoujours des perdrix (fr.) podziw, uwielbienie. i to rzetelne przywiązanie, które dla ciebie, kuzynko, powziąłem.	Istotnie niedobitki waszego rodu, pogromem przepłoszone, wpadły tu do naszego kraju, ale gotów jestem nawet darować im życie...	Nu, to stukła się jej tylko głowa, a reszta gdzie?...	Domowem doradcem trzeba się zahipotekować.	Dowiem się w kantorze u Tesmanów	Jakże się pan czuje, dobrze?	Każdy się martwi o siebie.	Rosjanin po raz pierwszy odezwał się Wokulski	Wszystko się płaci cierpieniom	Wynosimy się stąd, Elizo Pakuj nasze rzeczy.	Z twoją twarzyczką i krociami, łatwo ci będzie teraz znaleźć męża jakiego zechcesz.	Świeczniki są wcale ładne czy to była katedra w Chartres, w Reims, w Amiens lub kościół w Balbec	Czy mogłaby go nam pani opisać?	Mój Boże, jaka szkoda! A kto sprawuje teraz rządy w Krakowie?	Tak mówisz?	Tak. Przyjechałam...	Uważałeś, jaka to ładna para: Waldy i panna Stefania? Une très belle filleUne très belle fille (fr.)	W każdym razie to ciężkie życie	Ależ Wiktor ulega ci we wszystkim	Amelio!	Anetko!	Choćby tutaj.	Dajcie znać panu.	Dałbym sto dwadzieścia, poczekaj pan rok.	Dziad pani. Major.	Idziesz, serce, idziesz?	Kukuryku!	Levaque zaszła w ciążę.	Niechże cię Bóg broni!	No, Nanon masz.	Ojcze, tatusiu	Ostatni raz cię pytam!	Pan dawno zna księdza?	Poniesłabym i ja mojemu niejedno, ale cóż mogę? tę skibkę chleba?	Porzućcie wy sobie prorokować.	Rozwalić drzwi!	Ryza tego papieru, format grand raisingrand raisin rzekł, pozwalając obracać w palcach te próbki Ewie, która objawiała dziecinne zaciekawienie.	Słuchamy, słuchamy.	Słyszę jakby plusk fal!	Trza mu pomóc.	Verfluchtverflucht (niem.) zakrzyczał.
Na twoim miejscu postarałbym się uczciwie zlikwidować całą sprawę. Nie wyobrażam sobie, by w innym wypadku mogło się obejść bez kompromitującego procesu, no i bez więzienia. Pamiętaj, że nikt nie lubi robić prezentów ze swej własności. Jeżeliby nawet stryj Karol, co jest niepodobieństwem, machnął na to ręką, jeżeli to samo zrobiłbym ja, to zawsze pozostają jeszcze Krzysztof i Tolewski. Zataić przed nimi nadużyć nie można...	Głupiec, nie głupiec... Umówiliśmy się, że gdy odjedzie, ja zawsze będę siedziała w oknie dopóty, dopóki latarnie jego wolanta będzie w polach widać. Tak o to prosił! Tak błagał! Jest to potrzebne dla jego spokoju, dla ciszy jego narzeczeńskich, przedślubnych snów. Na znak czuwania, myślenia o nim, marzenia na jawie i tęsknoty za fiksatuaremfiksatuar co pan ze mnie zrobił?	Słuchaj przyjacielu, nie jestem Seftonem. Powiedz mi pan co wiesz, a jeśli uznam to za coś warte dla mnie, zapłacę. Ale jeśli będziesz próbował wyprawiać głupie figle, nasolę panu tak, że popamiętasz!	Studenci! Po co? Gdzie? Przecie to na wsi było, a nam wcale studenci nie byli w głowie! O, pan nie zna klasztorów i ich ducha. Pan wie, że jeśli w książce był zakreślony ustęp, tośmy go nie czytały. Za nic!	Na pewno uważa pan mój nagły odjazd za dziwaczny i szalony Ale nie wyobraża pan sobie, do jakiej rozpaczy może doprowadzić człowieka kilka wersów wydrukowanych w gazecie. Otóż niech pan to przeczyta, ale dopiero jak stąd odjadę, żeby nie widział pan rumieńca na mojej twarzy.	Czy tak? Nie uda ci się to już może.	Och, mój drogi nic nie dowodzi, aby to była prawda. Mówią tyle rzeczy. Zresztą Norpois to człowiek niezmiernie miły, ale on nie zawsze jest życzliwy, zwłaszcza dla ludzi, którzy nie są z jego koterii.	A tak, że nieprawda. Ot! Poruszaj palcami!.. A widzisz... Nieprawda! Jakbyś nie mógł poruszyć, to koniec. A stopami?	Nie gniewajcie się, to ja dam śliczne kuraski lala (gw.)	Panie Porthos! wybacz, ja nie znam się na niczem... skąd wiedzieć mogę, jaki koń być powinien?... czy ja wiem, co to jest uprząż na konia?...	Idę i nic nie mówię. Ale nie może mi pani zabronić modlitwy, ażeby taki skonał; bo modlitwa to rozmowa uciśnionej duszy z Bogiem...	Na to nie mogę nic odpowiedzieć, panie konsulu, bo sam nie wiem. Ale niech pan posłucha.	Nie słyszałem, nie słyszałem nic nad śmiechy z biednego Hoyma, którego spojono na to, aby go zmusić do pokazania żony...	Bodaj to wieśniaczka! Nie każe na siebie czekać. A zadysponowałaś co na kolację, bo wrócimy o północy?	Hm, poznałem pewnego Franza d’Epinay Czy to nie syn generała de Quesnel, któremu Karol X nadał tytuł barona d’Epinay?	Przypływ na Oceanie Spokojnym jest słaby; masz pan zupełną słuszność, panie profesorze Ale w cieśninie Torresa trafia się jeszcze półtora metra różnicy między wysokim a niskim poziomem morza. Mamy dziś czwartego stycznia, a za pięć dni nadchodzi pełnia księżyca. Otóż byłbym bardzo zdziwiony, gdyby ten uprzejmy satelita nie podniósł dostatecznie masy wód i nie wyświadczył mi przysługi, którą jemu samemu tylko rad bym zawdzięczać.	Chodźcie do roboty, chodźcie, próżniaki! Nie widzicie, że słońce już ino przez Szewską Furtkę do miasta zagląda? Spieszmy się!	Słyszałem o tym Ale nie wiedziałem, że...	Wykorzystamy to, które znajduje się na zdobytym przez nas stanowisku. Do ataku!	Wiesz co, że gotówem to zrobić przez ciekawość. Po prostu dla dowiedzenia się w jaki sposób przekona mnie o swej miłości chrześcijanka piękna, młoda, dobrze wychowana, a nade wszystko z porządnej familii?... Tu już miałbym miliony zabaw. Bawiłbym się widząc jej konkury o moją rękę i serce. Bawiłbym się słysząc, jak mówi o swej wielkiej ofierze dla dobra rodziny, a może nawet ojczyzny. Bawiłbym się w końcu śledząc, w jaki sposób powetowałaby sobie swoją ofiarę: czy oszukiwałaby mnie starą metodą, to jest potajemnie, czy nową, to jest jawnie, i może nawet żądając mego przyzwolenia?...	A! Jakie wy śliczne włosy macie! Nie dziw, że wasz stary głowę dla takiej piękności traci, któż by nie oszalał dla niej!	No, to co? Myślicie, żeście na głupiego natrafili? To pocóż on ma starać się o pieniądze? Jak ma zginąć, to mu przecież wszystko jedno, czy zginie teraz, czy później. Pocóż ma wam pieniędzmi kieszenie napychać? Zastanówcie się sami!	A pani dała pięć ciastek małej żebraczce Pamiętam o tym zawsze... tylko, że zrazu nie pomiarkowałam pomiarkować (daw.)	Ach, widzę cię jeszcze przed śmiercią, czy to złuda? Ale daruj mi pani, w twoich oczach jestem tylko mordercą	To też się w Łodzi robi gęsto.	Zbójcy przy takiej sile to furda czambuły także furda, bo jeśli nadciągną potężne, to będzie o nich głośno, a jeśli mniejsze, to wygnieciesz.	Ale kto to mógł zrobić?...	Ależ on biedak musiał być bardzo chory? taki blady, jak z grobu! Dlaczego pan nie powiedziałeś nam o tem?	Ja też nie liczyłem na etat	Powiedz mi pan co to są za ludzie?	Stary pono tak zbił Jagnę, że leży chora u matki... wiecie to?	Czy się przewrócił? Ależ nigdy jeszcze nie było tak dobrze na świecie. Na ulicach spotykam dziś same wesołe twarze; widzę, jak przechodnie podają sobie dłonie i ściskają się serdecznie, a wszyscy wyglądają tak uszczęśliwieni, jak gdyby każdy z nich szedł do swej córki uraczyć się takim obiadem, jaki Delfina obstalowała przy mnie w kawiarni angielskiej. Ale, ba! przy niej piołun wydałby się miodem najsłodszym.	Są istoty, dla których poza światem form towarzyskich zaczyna się inny, daleko obszerniejszy a raczej kończy wszystko. To jest zupełny automat, w którym serce uderzy wówczas dopiero, kiedy matka je kluczem nakręci. Zresztą, dużo jest podobnych panien na świecie, a i te nawet, które wydają się inne, często są takie właśnie... Wieczna historya Galatei... Czy panie uwierzą, że w tej lalce, w tej zgaszonej świeczce, zakochał się przed paru laty, bez pamięci, jeden młody lekarz, mój znajomy. Dwakroć się oświadczał i dwakroć został odrzucony, bo te panie patrzyły wyżej. Zaciągnął się następnie do służby holenderskiej	A jakie to ma znaczenie?	Cicho, cicho, znów ci gorączka wraca, a ja nie lubię maligny.	Dlaczegóż pani baronowa sama nie puszcza tej klaczy?	Dobrze, czemu nie dobrze?	Ja nie ucieknę. Tu zdechnę jak sobakasobaka (ukr.)	Ja proszę o trzy krople; nie możemy wypić wszystkiego.	Kto to przyjechał?	Któż nie zna Mr. Barnesa, słynnego detektywa!	Nasza reputacja jest obecnie bez zmazy Był to przykry epizod, Padre, nadzwyczaj przykry.	Nie mam wyboru, stawaj!	Nie odetchnę, aż w polu	Nie, pani, nie mogę.	Papiery Dalcza to skarb!	Teraz można; w nocy jak bardzo ciemno, to co innego.	To trzeba oszaleć! zawołał.	Więc to?...	Zaczekaj, zapalę i tutaj światło i zatrzymam młyn; tak nie możesz pójść na górę.	Czyż o to trzeba prosić? Jak to, więc kiedy się kocha kobietę, pozwala się jej brodzić w błocie lub naraża się ją, aby łamała nogi, idąc pieszo? Jedni chyba rycerze łokcia radzi widzą zabłocone falbanki.	Jakże ma być inaczej, wasza miłość, skoro za oblężenie Częstochowy wszyscy się przeciw nim zawzięli. Wojsko się buntuje, szlachta bije ich już, gdzie może, chłopstwo się w kupy zbiera, a do tego Tatarzy idą, idzie chan własną osobą, który ChmielnickiegoChmielnicki, Bohdan Zenobi (1595–1657)	Aby stało się prawdą, że niezgodne jest z sumieniem człowieka istnienie rosyjskiego cara.	Czy się pani już uspokoiła?	Spałbyś już Co, boisz się bólu jak baba?	Sędzia, Sprawiedliwość podjął hrabia Mosca dodał zwracając się do Fabrycego	A ja wiem: konfitury! Sto razy ci mówiłam, że złoję ci skórę, jak mi tkniesz konfitury. Dawaj rózgę!	Będziesz mi tu głos podnosił? Będziesz krzyczał, rozkazywał? Marsz do domu, dziadka pytaj albo cioć. Ja tutaj mam robotę...	Chciwość z grzmotowym śmiechem wtrącił się Starzyński	E!... gdzie z panem iść można do Czarnego Stawu.	Jeno jej miecz do gardła przykładasz!	Nazywam się Heat. Komisarz Heat z Wydziału Przestępstw Specjalnych.	Niosę list na pensję, do pani Latter.	Serce moje przybyłam z wielą kłopotami na głowie, sądzę że mi w nich będziesz pomocą.	Szaniarski mówił, że ją Rucio traktuje jak żonę.	Tak; czy wymagam za wiele?	Trzeba się z tém jednak pogodzić bo wszystko na świecie co jest życiem, wyrasta ze śmierci.	Tu Karolina obrzuca Adolfa badawczym spojrzeniem, ale Adolf udaje łudzący spokój, wśród którego Karolina zarzuca wędkę, aby wyłowić jakąś wskazówkę.	Uznaj prawdę. Oddaj Ludwikowi, co mu się należy!	W takim razie wyrzec się muszę ich poznania.	Właśnie. Jak olbrzymi zakład dobroczynny do leczenia słabych	A czy tam Pan Bóg jest?	A jau tu ir iškulsi! Toks špyga!	A, ci tam! Chciałabym wiedzieć, czy istotnie są innego rodzaju?	Byłam szalona i niegodziwa! Oddaj mi pani ten naszyjnik, oddaj!	Bóg raczy wiedzieć, co mu było	Chciej pan posłuchać, a zobaczysz, czy wypada zarzucać mi sprzeczność lub obłąkanie.	Coraz lepiej...	Cóż mi radzisz?	Gdzie wszyscy, prócz zdrajców, są!... W polu!	Gorąca woda ma własny zapach?	Gród mocny	Hehe! Ta podróż w czapce niewidce ma może związek z interesem, jaki robi stary Léger, dzierżawca z Moulineux?	Jak miód, spróbuj tylko.	Jak widzisz?	Jestem... jestem tak wdzięczny	Jo im wymienię Siestrzyne grunta wezmę na siebie, a im dam piętnaście morgów tu, przy Ślimakowej chudobie.	Józef! Nasz Józef!	Miłość romantyczna powiedziała Ludka, siadając na ziemi u nóg matki.	Mości panie, pan nadużywasz mojej cierpliwości.	Niech kareta podjeżdża.	Nikodem jest jego sąsiadem i plenipotentemplenipotent (z łac.)	Pachołek, ruszaj przodem!	Panno Trotwood gdybyś była mężczyzną...	Patrokles... Tutmozis... zostawiam wam wojsko... Odpocznijcie, a ja tu zaraz wrócę...	Rok i ośm miesięcy	Skąd wiedziałeś?	Wciąż chmura na mojem sercu!	Widziałem Ursusa, panie, i mówiłem z nim.	Z czasów ostatniej wyprawy gdyśmy z panem Sobieskim, przeciw Doroszeńce i ordzie czyniąc, Ukrainę przejechali.
Ja nic. Jestem zupełnie, zupełnie spokojna. Bo przecież tutaj, prawa, panie? żadnego piśmiennego dowodu na to, co pan powiedział, być nie może. Jakiż tu może być dowód na piśmie? Skąd by tu wziąć taki dowód! Skąd wziąć, o Boże! Prawda, panie?	Nie, flota popłynie aż do przesmyku i jutro o świcie napadniemy na miasto.	Uspokój się, moje dziecko Owszem, powiedziałem trucizna, powiedziałem również śmierć, i powtórzę raz jeszcze: tak, chcą ci zadać śmierć. Jak to wypijesz, nie pij już nic więcej tej nocy.	A co? To druga złota nowina, jaką ci przynoszę. Cieszże się, majsterku. Już krew zabitego nie będzie cię po rękach piekła. Już sumnienie po nocach nie będzie cię dezolowałodezolować (daw., z łac.)	A jednak!...	A mogą. Na Woli obżarły już ze szczętem.	A ty, czy mnie lubisz?	A!... Więc to pan.	Aby spotkać.	Aha!	Akurat To co, żem głodny?	Alboż to oszczepów nie mamy?	Ale i do wycieczki Musimy mieć pilne oko i muszkietników gotowych.	Bydlę albo inny parszywiec może się łatwo przyzwyczaić do jarzma, ale człowiekowi trudniej	Byli.	Co ty tu robisz? czy bawisz tu dla dobrej przyczyny?	Cwaniak! Z pewnością skazano go na grzywnę i siedzi teraz pod fałszywym nazwiskiem.	Cyt! cyt!	Czyś ty rozum stracił, Maksymie? Ci mali studenci są przeciwnie doskonałymi konduktorami, które strzegą nas od piorunów. Już ja nie zaniedbam podburzyć Restauda przeciw niemu.	Członek Siekierzyńska zasługuje na pochwałę, złożyła bowiem dowód, że zaczynamy uczyć się porządku...	Dlaboga dokądże tak pędzisz? Czy do biura?	Dlaczego?	Dlatego: było nas trzech braci...	Do Juranda ze Spychowa.	Dostojny naczelnik policji mądrze mówi	Gadaj to pan innym baj baju, będziesz w raju. Czyż wam nie wyłożyłem o transmutacji elementów, i o bliskim powinowactwie, jakie zachodzi pomiędzy pieczonym a gotowanym, gotowanym a pieczonym? Och, och! Oto idzie. Pędzę się ukryć. Wszystkim nam teraz dogodzi. Widzę pod bocianim gniazdem tę wiedźmę Atropos, jak się czai ze swymi nożycami świeżo wyostrzonymi, gotując się, aby nam poucinać nitki życia. Ratunku! Oto jest: o jakaś ty straszna, i poczwarna! Potopiłaś ty już sporo innych, którzy nie mogą się tym pochwalić. O Jezu! Gdybyż choć wyrzucał z siebie winko dobre, białe, świeże, lube, rozkoszne, zamiast tej wody gorzkiej, cuchnącej, to byłoby jeszcze wcale do zniesienia: to by ostatecznie można ścierpieć, za przykładem owego milorda angielskiego, którego gdy skazanoowego milorda angielskiego, którego gdy skazano (...) i dano mu do wyboru rodzaj śmierci	Grajku miły, nie wiesz to, dlaczego we wszystkich wioskach ruch taki dziwny panuje i jak gdyby przygotowania świąteczne?	Ha! piękna czy brzydka jestem uczciwym człowiekiem i obowiązkiem moim jest kochać ją zawsze. Ale w jaki sposób mogła spaść do tak niskiego stanu przy pięciu czy sześciu milionach, któreś zabrał z sobą?	Hallo?	Hę? niedźwiedź nie, ale budnik.	I cóż, zdawało się nam, żeśmy świeżo wynaleźli ryki hieny? a literatura Cesarstwa znała je już, wprowadzała je nawet na scenę z pewnym talentem przyrodniczym; czego dowodzi słowo głuchy.	I na wieś nie pojedziemy razem?	Jak to?	Jezierska to wasza kuzynka?	Jeśli pani będzie żyć tak, jak żyjesz, za trzy lata staniesz się wstrętna	Kiedy ona gwałtem upiera się przy swoim zeznaniu i żąda, żeby je zaprotokołować. Formalnie rzecz biorąc, musiałbym w każdym razie zrobić protokół.	Lub udajesz, że nie rozumiesz!...	Miejmy nadzieję, że na tamtym zatańczą tak, jak my im zagramy.	Moich bliźnich!... Nie mam żadnych bliźnich!	Mosze!...	Może choć w części. To też istota organiczna. Może przyjmie w swe zielone łono cios przeznaczony dla jednego z nas.	Możesz zrobić coś lepszego, co uszczęśliwi ją, ciebie, mnie i majora: ożeń się z nią!	Mylisz się.	Myśmy zaczęli? A to mi się podoba! A któż to nazwał nas odbijaczami? Czy twój dziecięcy umysł wciąż jeszcze nie umie się dopatrzeć związku między przyczyną a skutkiem? Kiedyż wreszcie zrozumiesz, że z pracownią Nr 5 żartów nie ma?	Mówią tak: „Niewiasto, nie pytam cię o to, co do tej pory robiłaś w miejscach, które odwiedziłaś, i rozgrzeszam cię ze wszystkiego, ale od dziś będziesz mi zdawać sprawozdanie z tego, co zrobisz”, po czym uderzają w kolbę muszkietu i ślubują: „Mój muszkiet nie zawiedzie i pomści mnie, jeśli mnie oszukasz”.	Narodowi głodowanie nie pierwszyzna!	Nasza Syrena panią nastroi na lepszy ton	Nic szczególnego	Nie byłam tam jeszcze nigdy.	Nie byłeś u wojewodzinej?	Nie chcę nieczystego imienia wspominać.	Nie chcę!! ja nie chcę? Radbym z duszy, ale co może taki jak ja człowiek, zestarzały i bezsilny?	Nie mam nic przeciwko temu!	Nie mogę przestać myśleć o biednej Ruby! Jeżeli to prawda, że ona musi umrzeć, to gotowam uwierzyć we wszelką smutną wieść.	Nigdy o to nie dbałam. Siłę człowieka mierzy się ilością jego nieprzyjaciół	Nigdy oprócz ciebie i Wacia naszego.	No gadaj dalej.	No! na śmiech jeno mówię... Nie potrzebujesz się bać ani ostrożności nadzwyczajnych przedsiębrać.	No, to do widzenia! Już lecę.	No?	Numer trzydzieści cztery; mówią, że tak się przyzwyczaił do ciemności, że dojrzałby nawet szpilkę w najciemniejszym kącie lochu.	Obudź go pani, to sobie małego preferka urządzimy; no, mówię małego, to małego! Pani gra w preferansa?	Och, Nais! Nais jest bardzo szczęśliwa z tego uczucia. W jej wieku miłość młodego chłopca przedstawia tyle uroków! Kobieta odzyskuje wówczas młodość, staje się młodą dziewczyną, przybiera jej skrupuły, wzięcie, nie myśli o śmieszności... Ot, patrz pan! Syn aptekarza nadaje sobie tony władcy u pani de Bargeton!	Opowiedz o Cygance Sygrydzie!	Owszem	Pani Marto, troszczysz się i frasujesz o bardzo wielu!	PobożnośćChrzest	Pochlebiam sobie, że nim nie zostanie. Papa mnie mrozi	Podobno ma kochanków!... Przede wszystkim inżyniera...	Poprzywożono niektóre rzeczy z Głuszy, odpowiedział rozespany lokaj, Labe Poinsot był ciekawy obrazu i sam go dobył.	Poradzę sobie, poradzę. A gdybym nie znalazł pana z Żegnańca, gdyby było prawdą, że go ubili pod Chmielnikiem? Co mam wtedy robić?	Proszę pani. To, co tam zostało zrabowane, to już amen! Nad tym trzeba krzyżyk postawić. Trzeba postawić krzyżyk albo i cały duży krzyż nad całym tamtejszym dziełem i światem. Tym krzyżem pobłogosławić. Odpuścić winę. Niech tam ten polski krzyż stanie nad popełnionymi zbrodniami. Tam jest ziemia ruska i lud ruski. Mamy tu, Polacy, ziemię polską i lud polski. Mamy wolność. O tym, żeby się tam z powrotem pchać, nawet nie należy marzyć, nie tylko myśleć.	Proszę waszmościów za mną... Ot, tam cekhauz za pałacem. W pół godziny później siedzieli już w pięciu nad misą piwa grzanego, dobrze zabielonego śmietaną, i rozmawiali o nowej wojnie.	Siedem... sześć...	Skąd pan wiesz, że miał tam oddać jakąś paczkę?	Strasznie daleko! Jak to iść, wszyćkowszyćko (gw.) rzucić., ostawić dom, dzieci, ziemię, wieś i w tylityli (gw.) zawsze.!	Sztuką?!	Tak jest i kuropatwę! Przekonałem się, że najlepiej jadać codziennie to samo, a ten porządek potraw sobie ułożyłem, bo to mojemu żołądkowi odpowiada...	Tak jest! Oni winni i muszą pójść precz, nie tylko z Lubicza, ale z całej okolicy.	Tak, ciebie I cóż, nie płoniesz ze wstydu?	Tak, może będzie potrzeba postawić pałac w innem miejscu, tam, na wyspie, byłoby ładniej, a może każe go przenieść na górę, do lasu, stamtąd są śliczne widoki	Tak. Widocznie istnieje tu podwójny rapport magnetyczny.	Tknij me, pludro jedna, tknij	To dobrze. A wóz tą drogą przejdzie?	To i chodźcie, nie moja sprawa.	To ino urżnąć bolejące miejsce i byłbym zdrowym?...	To jeszcze nic; za chwilę, kiedy księżyc będzie wyżej i oświetli dolinę, to będzie tysiąc razy ładniejsze. Nie macie czegoś podobnego w Féterne!	To samo, co i stryj: dług powinny zapłacić dzieci zmarłego.	To się zrobi.	To też prawda.	Tortura.	Toście wydali tysiąc dwieście rubli na wychowanie syna?	Ty nie znasz tej potrzeby ubóstwienia czegoś, co można widzieć, czuć, słyszeć	W Afryce.	W czym pana obchodzi wiek moich dzieci?	Waśń to domowa dwu rodów na jednej ziemi siedzących Dużo ona już nas krwi kosztowała. Dziś Leszkowie nam pokój niosą i zgodę, żądając miru i ręki.	Wdzięczenbym był pani hrabinie, gdyby mnie raczyła uwolnić od użycia nader nieprzyjemnego	Za co?	Zapewne w Pillnitz? nie wiém?	Zaś miałoby być inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy raz pocznę głową robićgłową robić (daw.)
Widzisz, jest tak: ja poświęcam się dla niej i siedzę na wsi, ona poświęca się dla mnie i siedzi na wsi. Tu są pustki; pani Jamiszowa jest znacznie od niej starsza, młodzieży wogóle niema, życie nudne, ale co robić? Pamiętaj, mój chłopcze, że życie to szereg poświęceń. Trzeba tę zasadę nosić w sercu i w głowie. Zwłaszcza ci, co należą do uczciwych i trochę widniejszych rodzin, nie powinni o niej zapominać. A Gątowski bywa zawsze u nas w niedzielę na obiedzie	Ja jestem w kapeli pana podczaszego koronnego Sieniawskiego w Brzeżanach; na skrzypcach gram w muzyce nadwornej, a to jest barwa nas, grajków. Żeni się we Lwowie jeden dworzanin pana wojewody, to nasza kapela jedzie na jego wesele. Ale ty, Hanusik, skąd ty się tu wziąłeś? Z deszczem wczorajszym tu spadłeś?	Nie mówię ja żeby powinnością rycerza miało być samą tylko grubą strawą się żywić, ale tylko, że na niej zwykle poprzestają, dodając nieco ziół polnych, na których dobrze się znają, a których i ja świadom jestem.	Chcesz? pojedziemy zaraz do Hersego! Dobrze? Zobaczysz, jakie tam cuda w tym rodzaju! Zachęcisz się i nawrócisz! Zdzisiu, pojedziesz z nami? Tyś jedyny do rady, przy wybieraniu strojów! Pojedziesz, Sewerko? moja droga, pojedź! Takbym pragnęła wystroić cię, w świat wprowadzić, na całą zimę tu zatrzymać...	Przykład, przykład z waćpana innym brać! Dajże mi rękę, Bóg mi pozwoli czym dobrym się waszmości wypłacić, boś mnie na śmierć i życie zobowiązał.	Ona całe dziesięć lat uczyła się na bardzo drogiej pensji. Jeździła za granicę, miała specjalnych metrówmetr (daw., z fr. matîre)	Miej się na baczności, mój Balounie. Jeszcze raz ostrzegam cię przed skutkami twej żarłoczności. Czy Szwejk nie mówił ci nic?	Mylisz się, Planchetku, a na dowód masz talara i wypij za moje zdrowie.	Bez naszej pomocy nic pan nie wskóra. Komunikat pański na przykład jest mętny. Pytają znajomi, których mam mnóstwo, co to wszystko znaczy. Bujda na resorach. Doszło do tego, że sam przeczytałem od deski do deski. I przyznam z przykrością, że byłbym nie puścił tej ciemnej historii, którą przemycił referent kroniki, przybłęda-blagier, zmysłu pozbawiony dla horyzontów społecznych, szerokich i politycznych, przeciętnych poziomów.	Dobrze. Czy mam cię zamknąć na klucz?	Maksymie! matko! uciekajmy! do domu, na chutor nasz, na Ukrainę, nad Dniepr!	Starszy pan! O mój Boże, przylatujemy, a tu pan nieżywy, a panienka na ziemi...	Szczęść Boże na robotę!	Co mnie do tego? To będziecie na cudzy dom najeżdżać i burdy w nim robić! Otóż ja wam powiadam, że panny nie dostaniecie i że pan Nieczuja dostać ją musi! Co to myślicie? To jest sprawa dziś całej ziemi. Obraziliście nas tu wszystkich, bo tu nie pojedynkiem, mospanie, tu wszyscy za jednego i jeden za wszystkich.	Jakie mój ojciec piastuje ideały, to ci scharakteryzują aforyzmy, które umiem na pamięć, bo je ciągle wygłasza i wypisuje w listach. Dobry to zresztą człowiek... „Chłop różni się od bydlęcia tylko tym, że ma dwie nogi”. „Tylko ludzie posiadający własność mogą czytać książki”. „Dbaj o siebie, mój synu, bo Bóg daleko, a złodziej blisko”. „Je suis seigneur et je serai seigneurJe suis seigneur et je serai seigneur (fr.)	A! nie, nie, nigdy w świecie ja na dworze? Żadna siła w świecie nie potrafi mnie tam zapędzić. Mój dwór to ubogie na duchu i na ciele dziatki Boże, moja przyszłość to zastosowanie nauki Chrystusa do życia, i wlanie miłości Zbawiciela w społeczność naszą strupieszałą.	Weź sobie to jako amulet przeciw powątpiewaniu o moim rozumie czy prawdomówności. Ten metal jest około pięciu razy lżejszy od wody, dobrze więc będzie ci przypominał naszą znajomość. Przy tym ma on wielką zaletę: nie obawia się żadnych odczynników chemicznych... Prędzej zniknie, aniżeli zdradzi mój sekret... A teraz idź już, panie Siuzę, odpocznij i namyśl się: co masz zrobić ze sobą?	I byłbym może skapiałskapieć (daw.) tu: raban, hałas.. Nie wiem, czy ci o tym powiadał, bo on radrad (daw.) rada sprawująca władzę w zakonie., że rozpowie po zachodnich dworach, jak Krzyżacy z pasowanymi rycerzami postępują. Aż zlękli się i wzięli mnie do lazaretulazaret	Za co? I on jest w Kole, jako i my... w żywocie zdążającym wzwyż lub ku dołowi... bardzo mu daleko do wybawienia. Wielkiego grzechu dopuścić się musiała dusza, która spadła do takiej postaci.	Patrzcie, ludzie... nie łaje ani na Pawła nie dzwoni, żeby mnie obił. Strasznie dobry; trza mu napalić godnie, coby miał ciepło jak w uchu.	On to podejmie, Wasza Wielebność Czy Eminencja nie widzi idei poematu żarzącej się już niby blask jutrzenki w jego oczach?	Dobrze się stało bo wiesz, co się tu dzieje?	No, czego się gapisz? Tu nie ma gadania. Baba się pilnuje, śpi jednym okiem. Jak nie chcesz, to nie. Mnie wszystko jedno.	A! przebaczy mi pani, żem się niepotrzebnie wygadał, gdyż widzę, że wiadomość o tem, do niej nie doszła. Wolałbym był milczeć.	A... podoba ci się tak bardzo? Masz ją!	Tym razem zgromadzenie jest w sprawie waszego zachowania się.	A wtedy Piotr się ożeni i zamieszka u siebie!	Ale jeżeli o tej pogłosce dowie się ludność, a zwłaszcza, jeśli okaże się ona prawdziwa, mogą wybuchnąć rozruchy w mieście	Murarze ocaleli gdyż mogli ogrzać się od zapalonych fajek.	Przepraszam pana bardzo. Nie czułem, że wytrzeszczam oczy To przeklęte słońce mogłoby nadwerężyć czaszkę jeszcze grubszą od mojej. Pali, bo pali. Uf! Za co pan ma człowieka	Zdecydowałeś się więc!	Jak w jakie Zdaje się, że Beroes naprawdę wykonywawykonywa nasi kapłani tylko oszukują, zarówno lud, jak i władców.	To nieprędko Jak ja miałem sprawę za te chojaki z wickuńskiego lasu, to apelacja przyszła w cztery miesiące.	No i nie znam się ale one takie były malutkie, a trawa wokoło nich tak gęsta i silna, że wyglądały, jakby miejsca nie miały i jakby im tchu brakło. Więc im zrobiłam miejsce. Nawet nie wiem, co to są te kiełkujące roślinki.	Chyba już nigdy nie będzie można jeździć tą szosą...	Ja nie wiem jeszcze gdzie trzeba będzie. Może tylko powietrza chwycę i wracać będę.	Jego Eminencja nie jest przecież jego świętobliwiścią, Najjaśniejszy Panie.	No? Co wam? Nie chcę, byście płakali. Mówcie, co wam jest?	To mniejsza, bo i ja nie wiem. Ale synowie pani to tacy bracia marmurki... Do kogo podobni? Do pani? może do męża? A gdzież fotografia męża?	Mam i ja tę nadzieję co Jegomość, ale czemuż choć nie nakazał do nas? wiadomości nawet nie dał o sobie?	Ach, już w maju, już w maju...	Bo tak pytasz, jakbyś miał do mnie pretensję, tylko o co?	Chcę, aby nas konie ponosiły.	Co to takiego? Czemu on nie chce wejść do tamtego pokoju?	Czy być może, czy być może, Gotfrydzie? Co za tchórz z tego promyka! Biedne drzewa i kwiaty!	Dlaczego pan skłamał? Ja panu kotyliona nie obiecywałam.	Dużo myślałam w ostatnich czasach, przyszłam do przekonania, że małżeństwo jest une institution malpropre et inutile.	Fajerant Nie ma głupich, chłopcy, do domu!	Jak mnie tu żywym widzicie, powiedział, że wigilia to głupstwo! Powiedział najwyraźniej i jestem przekonany, że rzeczywiście tak myśli.	Kuzynko! Czy to prawda... czy prawda, że odmówiłaś Różycowi, a wychodzisz za jakiegoś... jakiegoś... que sais-je? Zagonowca... chłopa?	Nie błaznuj, mów prędko!	Nie włożę jej!	Nie, nigdy.	Pewno inni ludzie też ci ich nie żałowali	Tak, umiano obudzić ciekawość w Auguście, osnuto intrygę, Widziałam ją, jest piękną... jest niebezpieczną, może być dwa dni królową...	Temu znachorowi z młyna?... Nie, jemu też nic nie mów. Dobrze?	To znaczy, że nie chcesz mi służyć, mój panie zostań więc wolny i zachowaj swoją nienawiść i sympatje...	Że nie mam nic do powiedzenia człowiekowi, niedotrzymującemu danego słowa.	A dlaczego?	A tymczasem ją kto inny pochwyci!	Aha!	Ależ, Pawle to tylko przyjemność...	Casa Pastrini	Co tobie, Mela?	Czy będziemy dziś ob-jadowali? moje żołądeczko opadło usque ad talones.	Czym był? Zobacz...	Cóż w tym uciesznego? Biedaczka...	Dama, Rycerz, Kochanek romantyczny, Pozory, Marzenie rzecze księżna	Gadasz tak, jakbyś z Panem Bogiem zrobił kontrakt. Każdy może umrzeć...	Gdybyś pan znał ludzi, z którymi mamy do czynienia!	I odnawiać ból...	I pójdzie pan?	I ty ostatecznie jesteś ekscelencją?	Ja wiem, ja wiem, ale to źle	Jakiego majestatu?	Mais oui!Mais oui! (fr.) biedak, chłystek, byle kto.. Kiedy ojciec pisał, że w hotelu mieszka, matka myślała, że bogaty. A pluskwy żrą, że rety! W Ameryce znów każdy łapciuchłapciuch (pot. pogard.)	Może będą mieli dla niego jakieś względy; przecież to osoba duchowna.	Mów pan sądzę, że warunek będzie taki, jaki każdy uczciwy człowiek przyjąć może.	Mów, mów, niechaj wiem przynajmniej, o co wam chodzi.	Niebieska brudna	Niechże cię Bóg prowadzi!	No?	O!...	Opat dał mi pozwoleństwopozwoleństwo (daw.)	Otóż widziałem.	Panie ja... szukałem, szukam ja czekam, ja	Prowadźcie mnie do niego!	Przyjdzie do tego, ale teraz muszę jechać i przy tym sił mnie ta przeklęta febrisfebris (łac.)	Spałaś?	Tak, ciociu.	Tak, dla dogodzenia Annie i zapewnienia przyszłości towarzyszowi jej lat dziecinnych. Dlatego tylko.	Tak, proszę pani	To pan, kapitanie Peterson?	To znaczy, musiałby czekać trzy albo pięć lat A tymczasem?...	Trzeba żebyś pan pojechał do Wersalu!	Tym więc dziwniejsze.	Umarł kto panu prezesowi?	Wola, charakter, siła przekonań. Lecz przede wszystkim wola.	Zwarjowałeś!	Żebyś ty wiedział; jakiś ty śmieszmy.
Aż do tej chwili będziemy szanować konwenanse i wolę naszych rodziców, jeżeli nie będą oni dążyć do rozdzielenia nas na zawsze. Jednym słowem	Hej, na Siczy ty by teraz spał, a tu tłucz się po ciemku jak siromachasiromacha (z daw. ukr.)	I dotrzymam je. Boję się tylko, że drogi hrabia może się mocno rozczarować. Jest pan przyzwyczajony do malowniczych widoków, niezwykłych wydarzeń, fantastycznych horyzontów. Tu nie spotka pan ani jednego z takich epizodów, do jakich przyzwyczaiło cię awanturnicze życie. Nasze Chimborazzo to Montmartre; nasze Himalaje to góra Valérien; nasza Sahara to równina Grenelle, w której i tak wiercą studnię artezyjską, by karawany mogły się zaopatrzyć w wodę. Mamy wprawdzie złodziei, nawet sporo, chociaż nie tylu, jak się mówi, ale złodzieje ci lękają się bardziej najnędzniejszego ze szpiegów niż największego z panów. Na koniec nasza Francja to kraj tak prozaiczny, a Paryż to tak ucywilizowane miasto, że nie znajdziesz pan w naszych osiemdziesięciu pięciu departamentach (mówię osiemdziesięciu pięciu, bo nie liczę Korsyki) choćby jednego pagórka, na którym nie byłoby telegrafu, najmniejszej groty, w której komisarz policji nie ustawił gazowej latarni. Mogę więc oddać panu hrabiemu jedną tylko przysługę i jestem gotów na pańskie rozkazy: przedstawię pana wszędzie sam albo przez przyjaciół. Skądinąd nie potrzebujesz pan do tego pośredników: pańskie nazwisko, majątek, przymioty umysłu będą same mówić za pana i wszędzie spotka pana miłe przyjęcie. Tak naprawdę mogę więc przydać się panu w jednej tylko rzeczy: mógłbym pomóc panu znaleźć odpowiednie mieszkanie, znam się bowiem na paryskich obyczajach i magazynach, mam doświadczenie w wygodnym urządzaniu się. Jestem do pańskiej dyspozycji. Nie śmiem panu proponować, by zamieszkał pan u mnie, choć korzystałem z pańskiej gościny w Rzymie; nie głoszę egoizmu, jestem jednak egoistą par excellence, oprócz mnie samego, nie pomieściłby się w moim mieszkaniu nawet cień, chyba że byłby to cień kobiecy.	A czy z mojej kochanej rodzinki był kto na pogrzebie?	Bądź gotów do dzieła!	Czekałem na ciebie, panie, rad jestem cię widzieć.	Dobrze; na którym?	Kto za mną, niech przejdzie na prawą stronę sali!	Rozważałem wszystko. Do wniosku doszedłem...	Więc do Gdyni?	Od tej pustki. I serce ściska mi się na ten widok	Pewno, pewno, pilno mi, stryju kochany, pilno! Już bym w pole rad! Czas! Moi wszyscy w tych latach co ja, już się ucierali, a ja muszę z kapelanem czytać i w dziedzińcu do tarczy oszczepem ciskać, gdy mnie świerzbi dłoń użyć go na tych Sasów lub...	Przypuśćmy, że to mam, więc ci odpowiem tak: trzeba być dyablo źle urodzonym duchowo, żeby tak zwaną sławę nosić na głowie, na szyi, stawiać na biurko, albo wieszać w salonie. Przyznaję, że to łechce z początku miłość własną, ale tylko parweniuszowi duchowemu może takie łechtanie wypełnić życie i zastąpić wszystkie pozostałe gatunki szczęścia. Inna rzecz przeświadczenie, że to, co robię, znajduje uznanie i budzi echo żeby mnie to miało uszczęśliwiać?	Ach, ten Jan! No, to jedźmy, przyśpieszymy jego opamiętanie. Jakże tam Jadzia? Wczoraj skarżyła się na ból głowy.	A naród?... Czy będę przeklinał po polsku, czy po angielsku, to mi też chyba wszystko jedno. Tak samo z tym obowiązkiem wobec społeczeństwa. Za cóż to mamy być mu obowiązani? Za te nary, za te łachmany? A może za to, że tropią nas, jak dzikie zwierzęta, że niszczą, jak pluskwy? Co nas z tem twojem społeczeństwem łączy? Nic, oprócz tych ochłapów, które czasami możemy im od pyska wyrwać, żeby nie zdechnąć z głodu. Idźże, pętaku, do tego społeczeństwa! Niech ci ono choć jeden palec poda!...	Jesteś pan, widzę, jeszcze bardzo... osłabiony jeżeli nie czujesz, że postępek pański był brutalny... Wobec pańskich ekscentryczności nawet baron wygląda na eleganckiego człowieka.	To los się mści na was. Los, nie ja.	Mama tu do mnie za tobą nie przyjedzie?	Nie, na tę polanę. Obiecałam Clarkowi, że mnie tam znajdzie, jeśli trafi.	Trzeba to wciągnąć do środka	Wiesz chyba że i ja mam brata... ciężko chorego... Lada dzień wezwie mnie i pojadę za granicę... a do końca życia muszę go pielęgnować...	Właśnie Jej Książęca Mość zajęta była rozsyłaniem zaproszeń na bal jutrzejszy, więc nie mogła mówić ze mną, proszę Waszej Wysokości.	Nie wiem, czy to wino z Chios tak skłania do melancholii ale cały dom widzę w jakichś ponurych barwach.	Nie mogłem być obojętny Oburzyło mnie to, gdy widziałem, że wszyscy czytają ten manifest o wojnie, a nikt nie okazuje radości. Nikt nie wiwatuje, nikt nie woła „hura”, w ogóle nic, panie radco. To tak, jakby ich to wcale nie obchodziło. Więc ja, stary wojak z 91 regimentu, nie mogłem już na to patrzeć, krzyknąłem, co się należało, i myślę, że gdyby pan był na moim miejscu, toby pan postąpił tak samo jak ja. Jak jest wojna, to musi być wygrana i trzeba wołać: „Niech żyje najjaśniejszy pan!”	A może nie? Jak babka to lubi, to musi być kurwa, a że ona lubi, starczy spojrzeć.	U coraz niższych zwierząt jak polypy, gangliony nerwowe rozsypane są, tak właśnie jak nasienie w grzybach, po całem ciele. Im bardziej duch zwierzęcy, anima animalis, skupia się, jednoczy w ognisko jedno, tem zwierzę doskonalsze. Człowiek z tego stanowiska uważany, li jako zwierzę, jest szczytem organizmu.	Nie chciałem ci tego mówić, widzę bowiem, że to bezcelowe. Ale, ostatecznie, ma się skończyć tak czy inaczej, niech się spełni. Okłamujesz mnie; kochasz innego; oto nasza tajemnica.	Owszem, wiemy o tym dobrze Ale czy to nie wszystko jedno? I tak mogło to być prawdą. Przecież Sintram jest sługą diabła. Pokumali się ze sobą od dawna.	Jaszko uszedł! Nie obawiam się go, człek jest mały, lecz któż wie? jam temu winien może!	Ale gdzie tam! mylicie się, głupcy. Maurowie nie używają dzwonów, bębny i cymbały służą im w podobnej okoliczności. Jakaż to gruba niewiadomość powiedzieć, że w Sansueguz uderzono w dzwony!	Wyprztyk: Czekaj pan, prawa fizyczne ważne są i ścisłe z dużym przybliżeniem w sferach zjawisk innych rzędów wielkości niż nasza, tak w kierunku małości, jak wielkości: w astronomii i w chemii istnieją też faktycznie takie kompleksy istot bardzo małych jak systemy gwiezdne to jest pewne.	Mamże w tej zmianie miejsca pobytu widzieć życzenie, zresztą bardzo naturalne, spotkania się ze mną miss Campbell, porozumienia się i poznania wzajemnego, to jest uszanowania się i pozyskania zobopólnego szacunku?	To wiem, bom go za granicą widywał. I Świrscy, panie, w piecach nie palili... Ale on może sobie tylko wymalował pieniądze, bo przecie chyba ich nie zrobił?	To paniątko! znajdzie się kto co się za nim ujmie i nic mu się nie stanie.	Tu, w domu, nie może pani mieć moich listów. Ktoś może przejąć. Jest to rozkosz nad rozkoszami czytać cudze listy miłosne...	A to... proszę waszej wielebności... może bym ja...	Jak pani każe ale w zamian proszę, aby pani zagrała kiedy wyłącznie dla mnie, czy dobrze?	Pokój z tobą, wierny sługo Baranka. Tak! WążWolno swoje krzywdy odpuszczać, któż jednakże ma prawo odpuścić krzywdę Boga? Ale jako wąż płodzi węża, jako złość złość i jako zdrada zdradę, tak z jadu Judasza zrodził się drugi zdrajca, a jako tamten wydał Żydom i żołnierzom rzymskim Zbawiciela, tak ów, który żyje między nami, chce wydać wilkom owieczki jego i jeśli nikt nie zapobieży zdradzie, jeśli nikt nie zetrze przed czasem głowy węża, wszystkich nas czeka zguba, a z nami razem zginie i cześć Barankacześć Baranka	Nie bądź śmieszny. Jest mi przykro, gdy się wygłupiasz.	Nie lękasz się, panie, zdrady?	O, dla nas muszą powtórzyć. Takiego szczęścia nie wyrzeknę się łatwo.	Szpitala bał się, rodziny żadnej nie ma, sypiał po cegielniach, cóż miałam zrobić?	Zresztą mogłoby to być...	Zrobię tak, jak zechce pan Wokulski. Każe mi otworzyć sklep, otworzę; każe zostać u Milerowej, zostanę.	Nie, żyje jeszcze boję się jednak, że nie pociągnie długo.	Ustrzel go! Założę się, że jeden pocisk ci nie wystarczy A poza tym jakoś nie ufam twoim gule-gule.	Cieszysz się?	Jak dokąd, jak z kim i jak kiedy!..	Jak wyglądał?	Jeżeli nasz biedny mały znalazł się kiedy w jego towarzystwie, dość zrozumiałe jest, że go ma w... nosie.	Mylisz się, wciąż się mylisz. Jeśli kto kocha prawdę i całe życie jej podporządkowuje, wówczas miłość musi pozostać dla niego uczuciem wszechogarniającym i niejako nadrzędnym w swojej nieziemskiej doskonałości.	Pijani jak... jak...	Nie, nie gniewam się	Niech jednak mój pan pozwoli mi dokończyć; jeśli to zjawisko rzeczywiście się ukaże, będzie to niemały kłopot dla pana Lessepsa, który z takim mozołem przebija swoje międzymorze.	...Jakżebym ja nie miał przebaczyć którym jest nie tylko chrześcijaninem, ale i zakonnikiem? Przeto przebaczam mu z duszy serca jako Chrystusowy sługa i zakonnik!	Przepraszam najmocniej! nigdy nie dawał!... Pozwoli ciocia! to już nadto! Nie chciał tam iść, ciocia go sama przy mnie wyprawiała.	Zęby! nie dość, nie dość! zakrzyczała księżna śmiejąc niby, ale z gniewu gorączką.	Jeszcze nie.	Jeśli rady nie ma, to obowiązek jest pomścić	Tak i mnie rozum doradza gdy ano serce głos podniesie, popadam w wahanie: wszak ci to syn rodzonej siostry mojej!	W ogóle nie wiem, o co właściwie chodzi.	Nie, señor Nie jest w mojej mocy odzyskać dla pana skarb, żeby go pan oddał Sotillowi, Monterowi czy Gamachowi. Czy ja wiem?...	A Turku jakiś, a Tatarzynie, a naści! A naści! Exorciso teExorciso te! (łac.) posłuszeństwo, rygor.? To niewiasty będziesz podglądał? A naści, a naści!	A mówiłem, że będzie szturm. Chodźmy stąd, panie Michale, dość już tego stania.	Co? Rozmowy umarłych! przerwał biskup kujawski szybko.	Cóż to za kat ten Wirgi...niusz?	Dajcie mi pokój! ja idę osobno, sam!	Dlaczego mam dać trzy, gdyś sam dwu żądał?	Doskonale; ale pan?	Gdzie klejnoty?...	Nie ma	Nie ma piór? A ptactwa tu jakowego nie ma w lesie? Choćby z rusznicy ustrzelić.	Nie, nie!	Nie. Jutro ma mnie tylko zbadać.	No! to zmówże go zaraz.	Pokrótce to i porceneleporcenele (gw.) przekpiwali.	Proszę pana, za co?	Ależ proszę.	Bez żadnego.	Chętnie, zawołał niecierpliwy Pobożanin.	Cierpliwości	Cóż ten testament?	Dwieście trzydzieści sześć rubli kopiejek trzynaście...	Dzieciństwo, tatuś...	I dobrze robisz odpowiedziała Sołoducha, siadając	Koń owies chrupie, stajnia. Takiście lękliwy, niczym zając.	Kto nas budzi?	Najbliżej, bo w sąsiednim domu, mieszka jakiś poczciwy ksiądz włoski Pójść po niego?	Noszę go zawsze w kieszeni!	Ojciec Makary od bernardynów.	Pewnie jest pan przemęczony?	Pewno, że radzę A powiedzże mi ty, czy jesteś zadowolony z przyszłej synowej?	Piraci z Tortugi! Za mną!	Przeproś ją, jeżeli chcesz mi zrobić przyjemność Ona jest bardziej nieszczęśliwa.	Rankeillor? Pisarz? Juści, żem słyszała!	Szczerbic?!	Waść byś jej dał radę	Zaniesiemy go.	Zdrów jestem	Żem oszalał.
Ja tam nie wiem, co by się dało powiedzieć idę w tym za przykładem rycerzy mego powołania, co nagradzają zasługi giermków, robili ich panami miast i wysp, a niektórzy z tych giermków tak wielką mieli duszę i chciwą ambicję, że po korony nawet sięgali; oto nie daleko szukając, wszakżeż wielki i nieporównany Amadis z Galii zrobił swego giermka panem wyspy stałego lądu; czemuż bym i ja nie miał dać hrabstwa Sanchowi, kiedy jest niewątpliwie najpierwszym między giermkami całego rycerstwa błędnego.	Nie, wy mnie posłuchajcie bo ja żonaty człowiek. Taki generał był rzeczywiście w Moskwie, Zybert, z Niemców, ale Rosjanin. U rosyjskiego popa co rok spowiadał się przed Wniebowzięciem Marii Panny i ciągle, bracia, pił wodę, jak kaczka. Co dzień wypijał czterdzieści szklanek wody z rzeki Moskwy. Powiadali, że to on się od jakiejś choroby tak leczy wodą; mnie sam jego kamerdynkamerdyn	Kolego! Nie mówiłbym wam tego wszystkiego, gdyby nie to, że jestem pewien, iż się namyślicie i wytrwacie z nami. Gdybyście odeszli, musiałbym was nazwać zwykłą świnią i tchórzem, a wiem dobrze, że jesteście uczciwym i szlachetnym człowiekiem.	A no, nie chwalęcy się, już my trochę łomotali Niemiaszków.	Otóż napisz do dziennika Merlina trzy kolumny, w których odeprzesz samego siebie. Ubawiwszy się wściekłością Natana, powiedzieliśmy mu, że niebawem będzie nam dziękował za tęgą polemikę, którą sprawimy, że książkę jego rozchwytają w ciągu tygodnia. W tej chwili jesteś dlań szpiegiem, kanalią, hultajem; pojutrze będziesz wielkim człowiekiem, otwartą głową, mężem na miarę Plutarcha! Natan uściska cię jako najlepszego przyjaciela. Dauriat kapitulował, masz trzy tysiące w kieszeni: sztuka się udała. Teraz potrzebny ci szacunek i przyjaźń Natana. Wykierowany powinien być tylko księgarz. Powinniśmy prześladować i gnębić tylko naszych wrogów. Gdyby chodziło o człowieka, który zdobył imię bez nas, o niewygodny talent, który trzeba by unicestwić, nie obstawalibyśmy za podobną repliką; ale Natan to nasz kompan; sam Blondet postarał się, aby książkę zaatakowano w „Mercure”„Mercure de France”	To wszystko nic podczas postoju! Ja sam czasem lubię ponieść, zwłaszcza jeśli przez kilka dni nie biegałem, ale co czynisz, kiedy cię strach ogarnie pośród bitwy?	Nie, panie wyrównaliśmy już rachunki. Nie opuścicie tej flagi, zanim ostatni z nas nie polegniemy w jej obronie.	E, nie, wszystko mi jedno, kiedy zajęte.	Rozumiem Święty Mentezufis wysłał mnie naprzód, abym nie odbył triumfalnego pochodu... Ale niech i tak będzie, na dzisiaj...	Jak się Wojciech kiedy upije, to mu dam w wódce, może się odzwyczai od kieliszka, bo na tę wódkę strasznie dużo pieniędzy wychodzi. A przecież Wojciech nie ma, wie Bóg, jakiej trza by pensji, żeby mógł dużo wydawać. Z ośmiu rubli na miesiąc zawsze rubel albo i więcej idzie na karę to za to, to za owo, więc siedm rubli zostaje. I tak ledwie się koniec z końcem wiąże. Dobre i to, że jeden chłopak jest w terminie u krawca, dziewczyna chodzi do szycia: ma rubla na miesiąc. Bartka i Fonka nigdy prawie i tak w domu nie ma, jedno jest w ochronie. Jakoś się żyje.	Jak mnie kochasz! powtórzyła babunia, a nad to zaklęcie nie było dla Julki większego.	A ja wcale nie jestem znawcą sztuki.	Może obaj rację mamy ale niech to złoto leży na stole, dopóki nam nie napiszecie poświadczenia, że ani czynszów żadnych, ani pogłówszczyzny, ani podwód, ani żadnej rzeczy, zamkowi albo wam należnej, nie winniśmy z naszego sołtystwa.	Ale drogi, kochany chłopie! A tam w teatrze tryumf, tryumf! Jak Kraków Krakowem, nie było jeszcze takiej premiery.	Czy nie jesteś zanadto szlachetna...	Nic nie robię, proszę księdza.	Nie my tracimy; przed chwilą był Bauer i mówił, że jakieś kilkanaście tysięcy.	Nie pora na krotofilekrotofila a. krotochwila (starop.) odparł Krzysztof Opaliński.	Nie wiedziałem, że taka będzie Nie mogłem tego zrobić...	Nie. Tylko nie chce króla.	Zali nie bolesna waszmościom ta wzgarda, jaką wam zapłacono?	Za mnie! Sprzeczkę o kobietę zapilibyście jutro szampanem. Pan będzie walczył o swój honor pruski, niecierpiący skazy mezaliansu z Polką czy Żydówką. Za to... ja nie płacę.	Czy ty wiesz, Hawkins ten ptak liczy sobie pewnie ze dwieście lat życia! Papugi żyją długo. Ale jeżeli kto widział większego zawadiakę, musiał być to chyba sam bies wcielony. Ona rozbijała się po świecie wraz ze sławnym korsarzem kapitanem England. Była na Madagaskarze, w Malabarze, Surinamie, w Providence, Portobello. Była przy wyławianiu rozbitych okrętów ze skarbami. Tam właśnie nauczyła się wołać: „Talary! Talary!” wyobraź sobie, Hawkins! Była przy tym, jak wicekról Indii opuszczał Goa, a patrząc na nią powiedziałbyś, że to dziecko! Ale ty już powąchałeś prochu, prawda, kapitanie?	A, na facjatce! To po cóż asani gadasz o przynosze­niu ci tam czegoś? Nie możesz sama pójść do miasta?	A skąd wy przychodzicie, że o niczym nie wiecie? Książę Bolesław już od roku spoczywa w grobie.	Ach, tak Z ciebie taki Japończyk, jak ze mnie małpa. Dlaczegoś się tak ubrał?	Czy pan Stefan obraził się na mnie?...	Szczęściem król jakby przewidywał ten rozbój, co miał kosztowniejszego i co zachowanym mieć pragnął, wysłał do Tykocina, gdzie pod dobrą strażą rotmistrza Bielińskiego nikt nie tknie skarbu.	To pan Kmicic nie od Trubeckiego was dostał?	Toż posłałem po pana doktora. Na szczęście zastali pana w domu, a co byłoby, żeby nie zastali?... Miałem rannego bez pomocy zostawić?...	Wiesz, prosiłam was, abyście mi młodego króla zabawiali. Wiesz jak go wasze kościelne te kwestye zajmują, jak rad czyta i słucha o nich. Powinniście mu dostarczać ksiąg, starać się go rozrywać waszą rozumną rozmową...	Zapewne nie wie pan o tym, że wielu już uczonych łamało głowy nad wyjaśnieniem wpływu ogona ryby na poruszenia morza.	Zgierski łże... on ich także nie zna... Solski to jakiś narwaniec czy zajęty...	Chociażby. Jeśli cię ta kobieta kocha, nic złego niepomyśli o tobie; przywiązanie jej przeżyje bez nowego pokarmu pół roku. A teraz, chodźmy do domu i poczytaj mi trochę, oczy mnie bolą...	Absolutnie, panie dyrektorze, ale to do niczego nie jest potrzebne...	Trudno mi zostawić was samych, jestem silny, mogę się przydać.	Przystąpią... przystąpią! Nie jest to naprzód tak całkiem pewne, a po wtóre trzeba ich skłonić, by zapłacili składkę.	Żeby to tak w Paryżu albo choćby i w Niemczech, w jeden dzień znalazłbym ci stu ochotników, ale w tym kraju nawet i tego towaru nie dostanie.	Biją się albo igrają.	Oho! Sprawa zaczyna się wyjaśniać.	Ożenię się z Sybillą Vane.	Spróbuj mu się opierać.	Stąd, że panna Stella jest emancypantka i panna Magdalena także emancypantka... Emancypantki trzymają się razem jak Żydzi albo farmazoni...	Ale to, co pan mówił, odnosiło się do niej.	Przepraszam pana myślałem, że skoro jest dopiero dwadzieścia pięć minut po dziewiątej, to czas jeszcze przedstawić się panu.	Dziś rano dowiedziałem się z pewnego źródła, że mają przysłać na próbę do Ropuszego Dworu nowy samochód o niezwykle potężnym silniku. Może w tej chwili właśnie Ropuch nakłada na siebie ten ohydny strój, tak przez niego lubiany, i z dość przystojnego Ropucha zmienia się w przedmiot, na którego widok każde rozsądne zwierzę dostaje nerwowego ataku. Trzeba działać, póki czas. Pójdziecie zaraz ze mną do Ropuszego Dworu, musimy dokonać dzieła ocalenia.	I dobrze, wtedy zabiłoby się ją i po kłopocie.	Kłótnia ujął się Dick za H. O.	Napisałam do kuzyna, aby się postarał przenieść mężusia do Warszawy, do Dyrekcji; to bardzo wpływowy człowiek, dla nas szczególnie życzliwy Otóż, gdyby się tak stało, to mężuś mógłby w godzinach pozabiurowych brać lekcje śpiewu.	Ja, albo kto inny W. Miłość pozostaniecie tu aż do jej rozwiązania.	Owszem, namawiał mnie potem Kuklinowski, bym do Szwedów przeszedł.	Dodam jeszcze żem równie wprawny do oskarda jak do oszczepu; jeżeli mogę się na co przydać kapitanowi Nemo, to niechaj mną rozporządza do woli.	Czy robisz mnie zarzut z powodu klęski?	Ja?... ja miałbym oszukać waszą eminencję?...	Czas już na nas, panie kapitanie Ci parsyjscy marynarze czekają na nas, żeby dobić targu. Chciałem mu wyświadczyć przysługę	Jaki ci dwaj młodzi ludzie mają szczególny wyraz twarzy. Niech pani spojrzy na tę ciekawą pasję do gry, margrabino To muszą być jacyś synowie Wschodu, mają pewne charakterystyczne rysy, może to są Turcy	Ach, mniejsza o to. Basia... Pani Barbara już jutro o tym zapomni.	Bądź spokojny. Mówię o przyszłości. Przez miesiąc lub dwa miesiące niech ci wystarcza to, co tytułem gościnności otrzymujesz od brata. Potem zobaczymy.	On lubi wszystko wiedzieć, bo to przynosi procent.	Pawle, jak dobrze, żeś już wrócił. Jak to dobrze!...	Pencroffie zrobimy drugiego „Bonawenturę”, i to większego. Przecież mamy teraz do dyspozycji wszystkie okucia i całe ożaglowanie brygu.	Tempi passati tempi passati, panie prezesie. Kawalerstwo minęło jak dym z papierosa. Jestem żonaty.	Jadłam to	Jest jeszcze inny sposób Można zapytać Jemioła, czy to jego nazwisko.	Niepospolity to człowiek zawszem to utrzymywała. Trot zresztą wie to sam dobrze.	O bardzo liczne, ale pan wie co to jest na wsi sąsiedztwo.	O dla Boga! taż to chyba pan Zagłoba!... albo kto? a?	Piętaszku, czy rad byś wrócić do swego kraju rodzinnego i swego ludu?	Tak pani jestem synem Michała Karłowskiego. Ale pozwoli pani zapytać siebie...	Tam do djabła! co tu począć?	To co innego.	A gdyby go ożenić?	A kiedyż zaczniecie?	A więc dobrze.	Ale przez taki okropny skandal unieszczęśliwisz i jego!	Ale w martwych liczbach możeż być cała prawda! jakaż by była zimna, sucha i biedna.	Co gadasz?	Coście zamierzali uczynić z tą nieszczęśliwą?	Czekajcie, kolego jaki znów mój redaktor ekonomiczny?	Czyż pani da sobie radę z załatwieniem takiej sprawy? Przyszlę pani człowieka, który wszystko...	Dam i kufękufa	Dlaczego?	I pomyślności z Nowym Rokiem!	Jesteś tego pewny?	Kim jesteście?	Kradła słodycze lub może szpiegowała nas Ale na szczęście, znalazłam pasztet i bochenek chleba.	Milczeć	No, no, traw swoje złoto, milionerze.	O czym państwo mówią?	Oho! lubią tu, jak widzę, żarciki!	Owszem.	Postaw im waszmość kufę...	Powodzenia? Tak, tak. PoetaCóż z tymi poezjami? Który z was jest poetą?	Pozwoli pan sobie towarzyszyć?	Przecie, taka szlachetna panna, a sama myśli o koniu	Sześć.	Tak	Veto!	Wiąż	Wybornie!
Istotnie, olbrzymie! Wentzel przysłał wystawowe egzemplarze koni i bydła, a do obsługi tej arystokracji masztalerza Anglika i dwóch Szwajcarów, pasterzy. W Strudze wynikła z tego wieża Babel. Nikt się nie może porozumieć. Nasze Mazury oszczekują jak wilków przybyszy. Anglik każe sobie rządcy buty czyścić, dopomina się rodowitego burgunda i krwawych befsztyków. Szwajcarzy chcą kaloryferów po oborach i świeżej lucerny na karmna karm	Będę miał honor objaśnić pana sędziego Nam usługuje stróż domu mieszkający na dole; ażeby więc nie marnować sięmarnować się zakończył tak słodkim tonem, że trudno było przestraszyć się równie delikatnego pukania.	I ja przychodzę do was, a specjalnie do ciebie, Beetle, z prośbą, abyście tego wszystkiego w szkole nie rozgłaszali. Chłopcy starsi, jak wy, seniorzy, sami chyba zrozumieją, dlaczego.	Ja się tego nie boję Jak ognie pogasną, jak się ciemno zrobi... hej! hej! to mnie który pocałuje i uściśnie... młode lata się przypomną...	Ja... szedłem ulicą wołał Tulke ale przyszła jakaś kobieta i... pocałowała mnie. Jak Boga kocham, ja jej nie pocałowałem.	Jak ona zapala się!... Bądź spokojna, Stefek nie wyrzeknie się swego dziecka...	Nie lubiłabyś tego?	Pani, ja nie mówiłem o stu milionach. Pokusa byłaby może ponad siły nas obojga. Jedynie sądzę, że uczciwa kobieta może sobie pozwolić, bez złej intencji, na małe niewinne kokieterie, które stanowią cząstkę obowiązków towarzyskich i które...	Wystaraj mi się potajemnie o paszport! do Węgier albo do Bawaryi, gdzie chcesz! abym tylko ztąd się mogła wydobyć! abym tylko na niego nie patrzyła!	Podziękujesz ty mi jeszcze lepiej niezadługo i ja tobie podziękuję za to, że ty mnie mołodycięmołodycia (daw. ukr.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. przywiódł. Tam ja ją znalazł, a teraz ot! na wesele by ciebie prosił, ale to nie dziś i nie jutro	A różnym ta kaśkietowcom, a i chłopom to samo. Tyle co śpital ostał, ale i z tego nic chyba nie będzie, bo nie ma z czego.	Przyznam ci się, Leno, że zaskoczyli mnie tym najzupełniej. Niczego podobnego nie mogłem się spodziewać. I nie wiem, czego się właściwie spodziewałem. Tak się o ciebie niepokoję, że nie mogę trzymać się z daleka od tych wstrętnych łotrów. A nie więcej jak dwa miesiące temu byłoby mi to wszystko jedno. Byłbym kpił sobie z ich łajdactw, tak jak pogardzałem dotychczas wszystkimi zaczepkami życia. Ale teraz mam ciebie! Wkradłaś się w moje życie i...	To na nic, panie Ja umieram, żegnaj, mój panie... i...	Czy tamci ludzie byli umarli, czy też żywi, ja już nie mogłem się z tego wyplątać Musiałem dalej żyć, prawda? Ucieszyłem się, naturalnie jak się to wszystko wykryło Dźwięk, Wyrzuty sumieniaWie pan, jaki był pierwszy mój odruch, kiedy mi o tym powiedzieli? Poczułem ulgę. Odetchnąłem, bo się dowiedziałem, że te krzyki, czy ja panu mówiłem, że słyszałem krzyki? Nie? No więc słyszałem krzyki o pomoc... które wiatr niósł razem z deszczem. To pewno wyobraźnia. A jednak trudno mi uwierzyć... Jakie to głupie. Tamci nie słyszeli. Pytałem ich potem. Powiedzieli wszyscy, że nie. Nie? A ja wciąż je słyszałem! Powinienem był wiedzieć... ale nie zastanawiałem się wcale, nasłuchiwałem tylko. Bardzo słabe krzyki, dzień w dzień. Wreszcie ten mały Metys podchodzi do mnie i powiada: „»Patna«... francuska kanonierka... przyholowała ją szczęśliwie do Adenu... Śledztwo... Urząd pocztowy... Dom Marynarza... dostanie pan tam pokój z utrzymaniem”. Szedłem obok niego i cieszyłem się	A ja ci mówię, że to nie żadne San Marino. To jest niezawodnie ktoś z Polski. Ces Slaves ont leur type à partces Slaves ont leur type à part (fr.)	A ja nawet jeśli go nawet zobaczę, to nie uwierzę.	Aha! Huragan ustał. Zwykle tak bywa o tej porze roku. Jedna noc i już go nie ma, jakby udawał, że nigdy tu nie bywa i być nie myśli.	Boże!... On nie żyje!	Cóż robią ci ludzie na stokach góry?	Dla czego? czy po żołądku miarkując, boi się, bym jej nie objadł?	Dlaczego mam nie pytać?	Do kapłanów! naturalnie, że do kapłanów nauki, idei, działań społecznych i tym podobnych świątyń... Sewerka wczoraj u nich była, powiodło się jej bardzo dobrze i na dziś jeszcze ją zaprosili.	Do usług waszej wielmożności, w komórce na prawo od Krabatiusowego alkierza stoją przy ścianie cztery sienniki zbytnie, coby na przypadek jakowych gości lub innej potrzeby pod ręką były. Z jednego słomę wyjąć i kukły poczynić.	Dzień dobry, panie Wokulski Pan gdzieś wyjeżdża?	Ho! ho! bez wiedzy! Mówcie to komu chcecie... a nie mnie. Trzymałżeby mnie bez rozkazu stryja Leszek?	Kocham, i bardzo; ale mam rodzinę, nazwisko, pozycję, widoki i nie zgodzę się nigdy zagrzebać wszystkich tych atutów w kramiku małej mieszczki.	Kto mnie życie ratuje, by mi dać hańbę i niewolę, ten mój wróg, nie przyjaciel.	Któż wie, jak ją otworzyć?	Kupcie, panie, ode mnie dwie albo trzy krople potu św. Jerzegośw. Jerzy	Mam i ja tę nadzieję co Jegomość, ale czemuż choć nie nakazał do nas? wiadomości nawet nie dał o sobie?	Muszę jednak dodać, że robię to tylko dla utrzymania stosunków z Solskimi... Pana Dębickiego przecie nie znam!...	Na bogi, dosyć, szlachetny mędrcze! bo utoniemy w twych zasługach, cnocie, mądrości i wymowie. Dosyć! Chcieliśmy wiedzieć, kim jesteś, i wiemy.	Na chowanie pójdzie, bo to z dworskiego gatunku.	Natychmiast mi je pokażcie, i to na jednej nodze! Czy wy myślicie, że ja wam wierzę?	Nie.	Nie: eh!... tylko tak jest. Z czego widzę, że kochany Stasieczek, obok romantyzmu, miał jeszcze manię samobójstwa... Założyłbym się o cały mój majątek, że on już nie żyje!...	Niechże pan posłucha, zanim resztę tych starych zębów wybijać, historii o tamtych, których już nie ma.	Niepocześnie odziany, mówił stary półgłosem, ale może być i nie prosty człek, bo mi się nawet nie pokłonił. Musi w okolicy mieszkać, choć go tu nie znają, boć ze psy pewnie z łowów jedzie.	No, to bardzo ładnie, ale przecie ja bym chciał gdzieś kąta jakiego do spania... Ot! Wiesz asani co, kiedyś taka sprytna, szepnij no temu patronowi do ucha, że ja bym mu zapłacił garniec dobrego miodu, jeżeliby się ze swymi klientami przeniósł do waszej izby.	O Cynadrowskim. Nie chcę nic taić przed tobą: zaręczyliśmy się z nim i czuję, że zaczynam go kochać... Kobieta potrzebuje być kochaną, ubóstwianą... to jej wynagradza ofiary, jakie ponosi w życiu...	O, nie! Posłuchaj Już krew we mnie ostygła, więc pozwól, że ja tam pójdę! Niewielu będzie śmiałków, którzy będą mieli ochotę wydalać się z domów, gdy mnie zobaczą! Toż mi nie pierwszyzna siedzieć w klatce... a nie przypuszczam, by chciano krępować mnie powrozami.	Pan margrabia nie przyjmuje nikogo	Raczej by to mnie wypadło pana o to zapytać. Ja ciągnę swoją taczkę. Dostałem przed czterema laty katedrę astronomii na tutejszym uniwersytecie... Ożeniłem się niedawno, mam synka...	Szukałbym schronienia na Jamajce.	Tak samo, jak ty nam	To i moja rada chociaż prawdę powiedziawszy młodość jest to kałamarz, co się z niego nie wypisze to wyschnie.	Toteż jej przebaczyłem a najlepszy dowód masz w tym, żem się z rycerzem z Taczewa chciał o jej piękność i cnotę potykać.	Tym psubratom nigdy ufać nie można. Bywało, że zmówiwszy się w drodze, do nieprzyjaciół zbiegali...	Uczynisz, panie, to, co ci się podoba	Złodziej, moja Dobryś! O mało co nie wyrwał mi torby z zakupami. Szczęście, że się spostrzegłam.	A więc nawiedź kiedy moje progi, abym ci mógł ukazać wszystkie moje skarby.	A!?...	Bez wątpienia Ale przezorność każe...	Bogać ta, bogać... przydałoby się i srebro, a choćby i grosze miedziane.	Broń Boże! Dom jest wasz, ja chcę tylko zabrać swój grunt.	Broń do ataku!	Bóg patrzy w duszę moją!	Chan wam obiecał, że wszyscy będziecie kęsim.	Cierpliwości Ale si tu non vis dare, presta, quaesumussi tu non vis dare, presta, quaesumus (łac.)	Co mnie to obchodzi (Trzymała głowę Zypcia pod pachą. Właśnie teraz dopiero wszedł Scampi).	Co pani myślała, mówiąc o pannie Ricie? Proszę mi powiedzieć.	Co znowu! Szkoda byłoby tylu dobrych owoców!	Czego tu chcesz?	Czy może być? Żywa? O pani matko, jaka ty święta, kiedy Pan Bóg w takie konfidencjekonfidencja (daw., z łac.)	Czy w tej chwili grozi nam niebezpieczeństwo?	Dała mi do zrozumienia, że wie, iż ją kocham, i w imię tej miłości zażądała pewnej ofiary...	Dobrze a więc zaczynajmy! Oto oto jest klucz od wieży w najdalszym zakątku dworu. Możesz się aśćaść (daw.) dorzucił.	Gdzieżeś, ty, człowieku, miał rozum, żeby nas w tyli świat!... O, Jezu, Jezu...	Ha! pójdę dziś jeszcze.	Jaką znowu korę?	Jestem nim	Jestże on księciem, rycerzem, prorokiem czy może tylko zwyczajnym pustelnikiem?	Kobieta, Mężczyzna, Obyczaje wstając rzekła Justyna.	Krystyn mi powinowaty przez niego pójdzie się dalej.	Kto ci to dał?	Kto mówi?...	Mam	Może pan lodów zafundujesz pannę Julcię trochę podstudzić?	Może ty potrafisz być stalsza!...	Niestety, odmawiam	No, dalej, podawajże te tłumoki! Rusz się, hombrehombre (hiszp.)	No... więc...	Nożem.	O tak! W samym sobie.	Opowiadał mi o tym.	Oszalałeś, tyryjczyku!... W tej chwili nasz lud zdobywa świątynię Ptah w Memfis...	Pamiętaj, o co prosiłem cię dziś rano w ogrodzie.	Panna Marya zdrowa	Po mnie?	Propagandę... polską?	Przeciech że tak, bez to i swatów posłałem, ale bójcie się Boga, sześć morgów to karwas pola, całe gospodarstwo. Co by dzieci powiedziały!	Przyjdź, oblubienico moja!	Sumienie	Słyszysz! rzekł Baron.	Takie właśnie robię interesiki.	Ten sam.	To hrabia de Monte Christo, ten, u którego teraz jesteśmy.	W przeszłym roku była u nas, zdaje się, trzy razy.	Wszyscy to mówią. Doktor Voss...	Żalu?... O co?... do kogo?...
Głupstwo, panie Rochu! My jedni możem cię ratować Znasz, żeśmy z hetmanem gotowi byli iść na kraniec świata i zginąć. Więcej mieliśmy zasług, większą szarżę od ciebie. Wylewaliśmy nieraz krew za ojczyznę i zawsze chętnie ją wylejem; ale hetman zdradził ojczyznę, wydał ten kraj w ręce nieprzyjaciół, sprzymierzył się z nimi przeciw miłościwemu panu naszemu, któremuśmy wierność zaprzysięgli. Zali to myślisz, że żołnierzom jak my łatwo przyszło wypowiedzieć obediencję zwierzchności, postąpić przeciw dyscyplinie, hetmanowi własnemu się oponować? Ale kto dziś z hetmanem, ten przeciw ojczyźnie! Kto dziś z hetmanem, ten przeciw majestatowi! Kto dziś z hetmanem, ten zdrajca króla i Rzeczypospolitej!... Dlatego to rzuciliśmy buławy pod nogi hetmańskie, bo cnota i obowiązek, i wiara, i honor tak nakazywały. I któż to uczynił? warchoły!... A ty czemu nie idziesz śladem lepszych od ciebie i mądrzejszych, i starszych? Chcesz hańbę ściągnąć na własne imię? Zdrajcą być ogłoszony?... Wejdź w siebie, zapytaj sumienia, co ci czynić należy: czy przy Radziwille zdrajcy	Drogi hrabio! Nie jest to ręka, którą wypadało by całować młodej damie. Wczoraj dopiero splamiła się farbą łosia, jutro będzie może czarna po jakiejś bijatyce z węglarzem. Hrabia wygłosił wyrok szlachetny i wspaniałomyślny! Jest mi to dostateczną nagrodą! Chodź, Beerencreutz!	Panie, w istocie to on pojmał mnie w niewolę i otwarcie wyznaję się być jego jeńcem.	On ma jedną miłość, to jest własną żonę, i jedną nienawiść, to jest własną otyłość, a raczej skłonność do niej. Zresztą najlepszy w świecie człowiek.	Zdaje mi się, że to już nie przejdzie	A dokąd to pójdzie, proszę pana?	Ależ owszem; proszę o to. Bylem go tylko odnalazł.	Baśń to zapewne musi być boć niemożliwa, aby pobożny książe poślubiwszy niewiastę, którą wszyscy opowiadali, młodą, nadobną, powolną, dobrą, miał ją sam na śmierć skazać jak ludzie zmyślają. Powiadają drudzy, że sługi ją, niechętne pani, udusiły, a między pospólstwem wielki jest żal tej pani.	Doskonale. Właśnie mam wtedy chwilę wolną i to niedaleko od mej budy.	Jutro rano i dni następnych będą dostarczane świeże zapasy. Starosta raczył łaskawie zezwolić na to.	Naturalnie, to przecież jest widoczne...	No... cztery ściany, to cztery ściany.	To możliwe	To niemożliwe! To nonsens!	W ustawie stoi o tym jak wół, to prawo miałem.	Z czego pan to wnioskuje?	Zdaje mi się, że za to ręczyć mogę, bo choćbyście nawet zeszli kiedy do kościoła i tam was nikt nie pochwyci, w klasztorze nie ma jeszcze zwyczaju szukać i prześladować nikogo... Dawne prawo schronienia jeśli nie jako prawo, to jako zwyczaj istnieje. Smutno wam tu być może, ale kto wie, nie zawadziłoby w samotności pomyśleć nad sobą i przyszłością.	Internaty... przednia to jest myśl... Środek do zaprowadzenia wzorowej karności, należytego rygoru, ale...	Do stu hamburskich piorunów! To głos Katalończyka!	Odzyskałem ją i traciłem. Byłbym sobie palnął w łeb, gdybyś jej nie uratował. Na złość mi to zrobiła, tak, na złość, żeby mnie zabić, a łajdaczka, łajdaczka!..	A ot, przed kołowrotem ludzie go trzymają! Ale że dziwo, to dziwo, bo nie koloryzując sułtan może takiego konia pozazdrościć. Nietutejszy on	Być może od rana. Gdyby umarł wczoraj wieczorem, to trupożerne robaki ogryzłyby go dawno do kości.	Nie czynisz tedy ksiądz żadnej różnicy pomiędzy państwem wolnym a rządem tyranów, a wszystko jeno dlatego, by się delektować porównaniami? Nie zwracasz nawet uwagi na to, że wydatki króla oraz zdzierstwo i łupienie kraju przez ministrów mogą przy znacznym napięciu swym zniszczyć zupełnie rolnictwo i zatamować wytwórczość przemysłową?	Jest to istotnie kwiat cudowny, ale mnie on tak nie zadziwia jak panią. Od czasu gdy jako przyrodnik zacząłem ściślej badać naturę, widzę cuda na każdym kroku i drobne źdźbło trawy, które depczemy nogą nie zwracając na nie uwagi, jest dla mnie cudem nie mniej godnym podziwu jak ten kwiat wspaniały; a im więcej tajemnic natury poznaję, tym bardziej staję się pokornym i zaledwie śmiem oczy podnieść ku gwiazdom i powtarzać z poetą:	Rycerzu, śmierć cię czeka, jeżeli nie wyznasz, że Dulcynea z Toboso wyższa jest w piękności nad twoją Kasyldę z Wandalii i jeżeli nie przysięgniesz, że gdy się z ran wyleczysz, pojedziesz do Toboso przedstawić jej się ode mnie i pod rozkazy oddać zupełne; po czym, jeśli ci wolność wróci, śladem czynów moich przybędziesz do mnie, aby zdać sprawę ze wszystkiego.	Wśród przyjaciół? Właśnie dlatego, żem się znalazł śród przyjaciół, nie mogę dłużej wytrzymać. Pytacie mnie panowie, co mi jest? Pytajcie raczej: w czym rzecz? Rzecz w podłości, rzecz w nikczemności, oszustwie, fałszerstwie, knowaniach niecnych, a wszystkiemu temu na imię: Heep.	A jak się dostaniemy do środka? Przecież nie posiadamy drabin.	Chcesz jechać, a pomyśl, co będzie ze mną. Jesteś jedyną moją pociechą. Mam dopiero dwadzieścia sześć lat, a wydaje mi się, że jestem staruszką. Pomyśl, Taziu. Zobaczymy, co będzie.	Ona nie ustąpi! Dalej, Rinaldo, weźmy się do rzeczy pilniejszych.	Jak się masz, robaczku jak się masz! Toś nam niespodziankę zrobiła! Myślałem, że jesteś w Warszawie, a tyś już tu. Stęskniłaś się do rodziców, co? Cóż tam u was słychać? Kiepsko? hę?	Dlatego, że chociaż nie jestem baronem z urodzenia, ale przynajmniej nazywam się Danglars!	Jedziemy, znaczy się, do Białej Cerkwi!	Zdaje się, że gra.	O, ja nie tańczę, bo mam taki widok, jakiego jeszcze w życiu nie miałem. Muszę się przyglądać, by na przyszłość wiedzieć...	Ani się domyśleć	Chłopie puknij się w czoło. Chodź.	Urodziłam się w klatce królewskiego zwierzyńca w Udajpurze, więc mam tu w dołku uczucie, że znam się nieco na ludziach. Wiem, że niejeden człowiek byłby gotów polować i zabijać trzy razy w ciągu nocy, byle zdobyć ten oto tylko jeden kamyk.	W których? Kradzieży, czy mordzie?	No tak, ja rozumiem, ale można było napisać, czy ja wiem... zatelefonować...	Diego ty tego nie powiedziałeś, a ja tego nie słyszałem.	-Książka, Praca, Zabawa, Wiara– Mówiłem ci, mój przyjacielu że takie książki służą do zabawy ludziom nieużytecznym i próżniakom, i tak jest w replice dobrze urządzonej, patrzą przez szparypatrzeć przez szpary	Cóż, fakt, że na pewno nie z mojego arsenału w Terracina zabrali mi nawet sztylet.	Jużem teraz w domu! Ten twój Woroba niegłupi był, pisać nie umiał, a przecie dobrze napisał.	Nie ma już tej książki: ojciec ją w piec rzucił i spalił. Tam był taki doskonały przepis na fajerwerki. Wszystko można samemu robić: perfumy, atramenty różnych kolorów	Nie, Van Stillerze, sam słyszałem, że mówił o wampirach.	Ten numer „Quotidienne” nie jest może zbyt zabawny, ale jeśli pan margrabia pozwoli, jutro rano będę miał zaszczyt powtórzyć go w całości.	A co, Ned, słyszysz, co mój pan mówi?	A mnie co przeznaczasz?	Ale może i masz rację.	Co mi tam jakiś niedorzeczny regulamin, przez który zniszczyłam nowe rękawiczki.	Do lochu?	Gdybym mógł, gdybym cię mógł zrozumieć! Zabiłaś mię! Postąpiłaś z moją duszą jak owi straszliwi Żydzi z ciałem świętego Szczepana: ukamienowałaś ją! Już nie wstanę spod tych kamieni.	Ja? Sługa twoja, bo on tak kazał.	Jest pan łotrem i szantażystą i choćby dlatego, żeby nie mieć przykrości powtórnej rozmowy z panem, zapłacę całe pięćset.	Którego sobie wybierzesz: żadnemu z nich nie daję pierwszeństwa.	Musisz pan mieć przy sobie list, który mi pana poleca?	Nie rozumiem cię.	Nie, panie policjancie, my takich znajomości nie mamy.	Nie.	Smokowi w paszczękę leziesz... ale gdy taka waszmościna wola, oponować jej nie możemy.	Tak, najwyższy czas, bo już jest prawie gotowy, a jak tylko odejdzie, wstąpię do wojska.	Zawrzyj pysk i weź ozór za zęby, bym ci go nie przyciął, a od gospodarzy ci wara!	Żeby mi zaufał?	A zkąd wzięłaś galonik?	Anusia Borzobohata!!!	Bardzo przystojna panna, tylko po co utleniła sobie włosy.	Co pani szkodzi?	Córkę widuje Janowa często?	Daj na sprobunekna sprobunek (daw.)	Dla kogo Łukasz Kuźmicz, a dla ciebie diadiuszka.	Eh, moja droga!... Jesteś jeszcze bardzo naiwna...	Hrabia Lermy	I jeszcze grubszy posag	I na tę konieczność każdy dzielny sadhus ma radę bezkrwawą...	Iść grać.	Jej książęca mość weszła już na salę?	Kapitanie widzę ośmiu ludzi uzbrojonych w halabardy i muszkiety.	Milcz, Lennarcie! Schowaj dla siebie kazanie.	Musimy wierzyć na słowo	Mówże pan!	Na jakim znów sznurku?	Na zawsze	Nigdy.	No, no i obrócił niedostrzegalnie fotel, tak aby usiąść w cieniu i aby na twarz Maksymiliana padało światło.	Nu, a w Pana Boga? zapytał Niemiec z uśmiechem filuternym.	Pan co za jeden?! Czego pan tu szuka po nocy?	Pokaż pan...	Powstań, przyjacielu, dobry z ciebie człowiek.	Przeszło godzinę, ojcze.	Przyzwę go!	Szkoda że nam panie uciekły	Tak!	Takie kwitły na Raszycowym wzgórzu za rzeczką	Toś pewno bardzo szczęśliwy?	W tym tygodniu...	Wiedziałam, że pana tu dziś spotkam	Wojciecha Skowronka? Juścijuści (gw.: już ci)	Z dalekich.	Za mało ma pani doświadczenia życiowego, żeby tak stanowczo twierdzić.	Znam te rzeczy dość dobrze, właśnie w Szwajcarii. Zresztą jadę na odpoczynek.
O, dawno! Już trudno połapać się w latach. Kiedy tylko usłyszał, że pan Sulisław zginął na wojnie, a nasza pani z paniczem zagnana do pogan, zaraz zjechał. No, czynił wedle słuszności, bo był jedynym, sprawiedliwym dziedzicem. Zamczysko znalazł zniszczone, spalone. Wszystko, co drewniane, zgorzało, ale mury i wieże kamienne zostały. Kazał szkody naprawić, nie bardzo ozdobnie, bo mój pan o to nie dba, jeno mocno. I oto nie wiem już, ile lat siedzimy tutaj. Pan czasami jeździ do innych wsi i zamków, ale mnie zawsze zostawia, bo ja tutejszy i od maleńkości u pana służę.	E, do licha o co w tym chodzi? Jak to! Hrabia Monte Christo okrywa niesławą pana de Morcerf i w oczach jego syna miał do tego prawo? Ależ gdyby moja rodzina miała na sumieniu dziesięć takich Janin i tak bym uważał, że mam tylko jeden obowiązek: stanąć do dziesięciu pojedynków.	Pan Wickfield jest słaby i leży na reumatyczną gorączkę, lecz nie wątpię, że panna Wickfield uradowana będzie odwiedzinami najlepszych swych przyjaciół. Proszę państwa.	Jak partia rozkaże. My po to, żeby słuchać, a niech partia uczciwie myśli. Każdy pójdzie spokojny, jak będzie wiedział, że tak potrzeba. I to jeszcze: nasi wolą, żeby ich nie namawiać, nie tłumaczyć, na rozum nie zostawiać	Już cię Kostek przekabacił na swoją wiarę? A samego proboszcza pytaj, niech ci powie, czy diabeł nie przybiera wszelakiej postaci? Abo mu to dziwne w dziecko się przerzucić? Wszyscyśmy widzieli, jak hulał z Kondusią, omal z duszą uciekła. A potem taki był rad ze siebie, aż se koziołki magał na oną uciechę.	Na pewno trafiłbym z powrotem, ale te przeklęte nietoperze! Gdyby zgasiły nam obie świece, to byłby koniec, bo nie mamy ich czym zapalić. Musimy poszukać innej drogi, żeby ominąć nietoperze.	Ma pan zupełną słuszność. Ale zdaje się, że powinniśmy raczej wysłać depeszę do młodego Harvey’a. O tym jakoś pan zapomniał.	Nie, wcale. Szamani potrafią robić takie sztuki. Siedział, nie wiem, czy go tam przywiązano, ale siedział. Wyglądał okropnie, twarz i ręce miał czarnosine... Jeszcze na dodatek otworzono mu oczy, białka świeciły, nie mogłam na niego patrzeć, byłam pijana ze strachu.	Be be bu, bu bu, bu, be, be, bu, bu, topię się. Nie widzę nieba ani ziemi. Och, och! Z czterech elementów został nam tu jeno ogień i woda. Bu, bu, bu, bu. O gdybyż Bóg, w łaskawości swojej, zezwolił, abym w tej chwili znajdował się w ogródku w Selii, albo u Inocentego pasztetnika, w pięknie malowanej piwnicy w Szynionie, choćbym nawet miał się rozebrać do kamizelki i pomagać mu piec jego kapuśniaczki! Hej, panie sterniku, nie moglibyście mnie na ląd wysadzić? Podobno z was taki tęgi marynarz, wedle tego co mi mówiono. Dam wam całą Salmigondę, i mój wielki gabinet z muszlami, jeśli, za waszą pomocą, powącham kiedy bodaj skrawek stałego lądu. Och, och, topię się. Słuchajcie no, przyjaciele, skoro nie możemy zawinąć do porządnego portu, zahaczmyż się bodaj gdziekolwiek, spuśćcie wszystkie kotwice. Starajmy się znaleźć poza niebezpieczeństwem, proszę was. Mój przyjacielu, rzuć no z łaski swojej sznurek z ołowianką. Zbadajmy jak tu jest głęboko. Sonduj no, mój kochanku, mój dobry druhu, na imię Pana, Naszego Zbawiciela! Zmierzmy, czy tutaj mógłby się człowiek napić stojący, bez schylania. Tak mi się coś widzi.	Trzeba tak zrobić, żeby Kunicki musiał kogoś posłać po te dokumenty, a żeby sam nie mógł ruszyć się z Warszawy. Już to pan, panie Czerpak, potrafisz.	Dobrze. Nie będę się z nim widział, ale to zrobię. Obmyślę.	Mamo z pewnością masz swoje powody, że każesz mi oszczędzać tego człowieka.	Wiem, że ma krótki wzrok, więc mogłoby jej być równie dobrze nosić okulary.	Właśnie... Mówiliśmy o jego matce... Powiedział mi, że z Ameryki przyjeżdża tu jego ojczym z rodziną.	Przymknij się, Rysiek Ty myślisz, że każda jest kurwa.	Ja nie walczę z nim ale on ze mną, wszystko mi krzyżują, w niczem pomagać nie chcą, muszę się bronić, bo bym inaczej przepadł!	Ja powrócę, matuniu! nie sprzeciwiaj się, nie wstrzymuj mnie, iść muszę.	Może i kręci, ale on się z naszym Zawiłowskim niedawno poznał, przedtem nie widywali się, bo nasz to harda dusza i nie chciał pierwszy szukać starego.	Nie, ale mi czeladnika z rozkazem przysłali.	Nieprawda, jeszcze nie zaręczona, jeszcze ociec na oględziny pojedzie...	Oj, nie wiem ja, zali próżno nie idziecie. Gadali dziś ludzie w Krakowie, jako właśnie król miał jechać na rokiroki (daw.)	Nie potrafię panu tego dokładnie powiedzieć. Byłem w jakimś obcym kraju, wśród nieznanych ludzi... Wszystko widzę dzisiaj jak przez mgłę... A może... a może to był naprawdę tylko sen, długi, dziwny sen?...	Jakow, przecież to dobry profesor, on zna się na wszystkich przedmiotach i mógłby uczyć nawet na uniwersytecie.	Nie, nie zrozumiałam. O co ci chodzi, mężu?	Czy nie wystarczy to, co już zrobili?	Ja pewnie też. Ale pomimo to chciałbym go jeszcze raz zobaczyć i pójść za nim do „numeru drugiego”.	Uważaj, żeby ci się nie zdarzył jaki wypadek.	To odezwał się Majster płaczliwie, a to swoją 50 kop groszy pragskich! pragskich bitych groszy! mój Boże! gdybym je pożyczył jakiemu roztrzepańcowi, na dobry fant jaki	Da sobie rady! nie obawiaj się waćpan!	Głupi, to prawda ale waleczny, a zły jeszcze bardziej, niż waleczny i głupi.	Nazywam się Odrowąż, a na imię mi Józef.	Nic nie zaszło, panie hrabio Wybacz mi pan łaskawie moje roztargnienie.	Nie znałaś stryja, po co płaczesz?	Panie rektorze! niech pan rektor tego nie robi!	Tak, jest to materia czerwona, klejowata, wydzielana przez drobne roślinki znane pod nazwą Trichodesmiów (włoskowatych), których potrzeba sztuk czterdzieści tysięcy, żeby zapełnić przestrzeń milimetra kwadratowego. Zapewne pan je spotkasz, gdy będziemy w Tor.	Wcale mi się ten jegomość nie podoba	Lubię to imię Marychna... ładnie brzmi. Więc co pani na to, panno Marychno?	Ach, o Zoni! Ta poczciwa kobieta zawsze darzyła mnie nadmiarem uczuć.	Ach, wiem, pan czeka na odpowiedź Brandeisa.	Coś nowego? Czy pan prokurator naczelny jest na dole?	Czy pani nie wysłała depeszy?	Na stole. Po zapłaceniu wszystkiego, cośmy byli winni, pozostało jeszcze trzysta sześćdziesiąt kilka franków. Pokwitowanie z lombardu leży pod pieniędzmi.	Nie ma dziadka.	Nie przyjdę!	Nie wierzysz?	Nie zlazęnie zlazę (reg.)	Oto droga ekscelencji, teraz pan już nie zbłądzisz.	Proszę, przyjacielu Po tym od razu staniesz na nogi.	Tak proszę pana	Tak tylko brodę można i dozwolonym było widzieć	Tak, i pani hrabina przyjęła je.	Tak, istotnie, był niezmiernie przykry, bardzo przykry	Tylko władca taki musi mieć władzę i duży majątek nie zaś zależeć od kapłańskich przywidzeń...	Umarła? Nie, ona żyje.	Przysięgam być posłuszny księżnej i uciec w dniu, w którym ona zechce i jak zechce. I cóż się ze mną stanie z dala od pani?	Jak to! mój Boże, jakież to okropne!	Duchem ci lecę, w to oczymgnienie.	Phi! Takich jak ty widziałem już wielu.	Jak to przestają? Czemuż przestają? Dlaczego przestają? Zaraz ja to, pani dobrodziejko...	Alboż ci źle ze mną Anielciu?	Ależ to niemożebne!	Bo moją rolą jest słuchać	Byłżebyś ty...	Ja zawsze jestem do dyspozycji pana dyrektora.	Naturalnie, Desdemona jeszcze w was pokutuje.	No co, masz tę książkę?	No dobrze, a ten drugi?	To Antek poprowadzi	Zatem dobrze. Powiedzcie mi tedy, czy w zasadzie, o ile wam myśl przewodnia będzie odpowiadała, będziecie mogli złożyć taką kwotę?	Łatwa to rzecz! Choćby go kto i do herbu przypuścił, sejm takową wolę musi potwierdzić, a do tego trzeba i czasu, i protekcji.	A Karol?	A masło trzy tysiące funt.	Będzie dobrze.	Chodź, pani.	Chwała Bogu!	Dalibóg, prawda! Macie, waćpanowie, świadectwo!	E, głowę zawracasz!	Jeść! odczytywanie listy obecności..	Jeżeli pan sobie życzy...	Juści, Borynowy	Kobieta, Mężczyzna, Obyczaje, Starość, Honor odpowie Don Kichot	Kocham Koralię	Komedya!	Może przeprowadzić pana?	Możliwe	Mydło! Toaletowe mydło.	Nonsens.	Poczekaj chwilę, Huck, zaraz wrócę.	Powierzchowność zaniedbana	Proszę jeszcze dziesięć pomarańczy.	Przecie, taka szlachetna panna, a sama myśli o koniu	Pójdziemy, gdzie chcesz mam parę godzin czasu.	Skarbie, jeszcze troszkę.	Ta bledziuchna, w niebieskim aksamicie?	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Tyzenhauz! patrz!	Wiesz zjemy teraz podwieczorek, a potem do Wulkanu... dobrze?	Wilkołak, proszę pani.	Więc znowu te tęsknoty wracają?	Wszystko kłamstwo!...	Z plecaka.
Niech ucieka, proszę bardzo, lecz kiedy wrócimy na Tortugę, zorganizuję wyprawę, jakiej jeszcze nie widziano w Zatoce Meksykańskiej. Carmaux, Van Stiller, zajmijcie się naszym przyjacielem, powierzam go waszej opiece, Moko, chodź ze mną do miasta. Muszę się spotkać z Franciszkiem l’Olonnais.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że całą noc nie spałem, ponieważ wspominałem sobie czasy, kiedyśmy mieli manewry pod Vesprimem. Wtedy pierwszy i drugi korpus armii maszerował przez Styrię i Węgry zachodnie, a nas okrążył czwarty korpus, który obozował w Wiedniu i okolicach, gdzie mieliśmy umocnienie, ale oni nas okrążyli i dostali się aż do mostu zbudowanego przez pontonierów z prawego brzegu Dunaju. My mieliśmy robić ofensywę, a na pomoc miały nadejść wojska z północy, a następnie także z południa, od Osjaku. Odczytali nam w rozkazie, że na pomoc zdąża nam trzeci korpus armii, żebyśmy nie zostali rozbici między jeziorem Błotnem a Preszburgiem, gdy wyruszymy przeciwko drugiemu korpusowi armii. Ale na nic nam się to nie zdało; właśnie wtedy, kiedyśmy już już wygrywali, trębacze zatrąbili i zwyciężyli tamci, z białymi opaskami.	Cesarstwo! Potępiam Cesarstwo! Po pierwsze doprowadziło nas do przepaści, a po drugie jestem przecież urzędnikiem. Ale ostatecznie tłoczy się dziś wino i uprawia zboże jak za Cesarstwa, spekuluje na giełdzie jak za Cesarstwa, pije się, jada, kocha jak za Cesarstwa. W istocie rzeczy życie jest takie samo. Jakże więc rząd i administracja miałyby się zmienić nagle? Są tylko różnice w odcieniach. Mamy więcej wolności, mamy jej nawet zanadto. Mamy więcej bezpieczeństwa. Mamy system rządów zgodny z aspiracjami ludowymi. Jesteśmy panami swych losów... w granicach możliwości. Wszystkie siły społeczne mniej więcej są równe. Powiedz mi, co tu jeszcze można zmienić? Chyba kolor znaczków pocztowych: w najlepszym razie. A i to jeszcze!... jak mawiał stary Montessuy. Nie, mój przyjacielu, nie ma co zmieniać we Francji, chyba zmienić Francuzów. Jestem postępowcem bez wątpienia. Trzeba mówić, że idzie się naprzód, choćby dlatego, żeby nie potrzeba było iść istotnie. „Naprzód, naprzód...!” Jak się ta Marsylianka przydała na to, żeby nie iść ku Wogezom!	Pal ich sześć! Nie żałuję. Tym bardziej, że widzisz, aktor to zawsze trochę niepoważne. Musi robić miny dla zabawienia gawiedzi, a gdy się zestarzeje to wylewają go na pysk i koniec.	Za pozwoleniem, mości panie pan masz tęgą głowę na karku i dobry, iście szkocki język w gębie, by się wszystkiego dowiedzieć, ale teraz nie pozwolę waszmości na żadne wymówki: żądam, by tego chłopca zabrano z tej jamy i umieszczono na forkaszteluforkasztel	Oskierkę muszę także oszczędzić, bo to człek znaczny i szeroko spokrewniony; ale Wołodyjowski z Rusi pochodzi i nie ma tu relacyj. Dzielny to żołnierz, prawda! Liczyłem też na niego... Tym ci gorzej, żem się zawiódł. Gdyby diabeł nie był przyniósł tych przybłędów, jego przyjaciół, może inaczej by postąpił; ale po tym, co się stało, czeka go kula w łeb, jak również dwóch Skrzetuskich i tego trzeciego byka, który pierwszy zaczął ryczeć: „Zdrajca! Zdrajca!”	Zdrada jawna; tu nie ma nad czym deliberować Po prostu wąchają się z Mellechowiczem, aby i naszych Lipków na ich stronę przeprowadził, a on się zgadza.	Co nie mają kupić?... Kupią!... Ino trochę o cenę się rozchodzi, bo pan chce za każdą morgę sto rubli, a chłopy dają po pięćdziesiąt. Ale, mówię wam, tak płakali i całowali się, tak gadali, żeby była jedność między chłopem i panem, że pewnie gospodarze dodadzą z dziesiątek rubli, a dziedzic opuści im resztę. Josel mówi, żeby tyle postąpili, nie wyżej, ino nie śpieszący się, a pewniakiem dobiją targu... Mądry, psia wiara, Żyd!... Bez tych parę tygodni, co chłopi u niego radzą, taki ma przecie rozchód w karczmie, jakby się we wsi Matka Boska objawiła... Ach! Matko cudami słynąca!...	Na służbie u pana hrabiego, tu wszystkiego można się nauczyć.	To się pokaże. Proszę do kancelarii.	Wiesz ty, że to wyborne; jak ona przygoda Serczykową spotka, nie będzie się źlić na Nastusię.	Pewnie się boją, że ich pozgniatamy jak robaki Być może nasza kamienna artyleria jest groźniejsza od tej, którą dysponuje karawela. A już na pewno nie jest tak kosztowna.	A co kanoniku? nie mówiłam ci że mnie chować będziesz? Ot coś się na to zbiera, że zakład wygram, a pamiętasz, miałeś sto pacierzy zmówić za duszę moją.	Bom słyszał. Muszę już ja dokumentnie wszystko jegomości opowiedzieć, a jegomość niech się tymczasem ubiera, bo też i śniadanie dla nas warzą. Owóż, jakem wyjechał tą czajkączajka popsuć. nam się czajka i trzeba było naprawiać. Jedziemy tedy, jedziemy, mój jegomość, jedziemy...	Pan mój może mieć słuszność ponieważ jemu wszystko przez czary się dzieje, to, co dla nas było godziną, jemu mogło się wydać trzema dobami.	Panna Koralia opuściła apartament i przeniosła się do domu, którego adres wypisano tutaj.	Coś dużo kaczek się podrywa!	Podoba ci się? Wszystko to są rzeczy z mojego starego kuferka. Radziłam się czarodzieja, a on mi polecił, żebym tam zajrzała.	Na więziennym wikcie wyżyliśmy, wyżyjemy i na własnym.	Taką sobie... Na dwieście tysięcy dolarów.	Och, wy nie rozumiecie nas nigdy! Prosiłam cię, że chcę jechać do domu, a ty mnie zostawiasz, tak jak gdyby kobiety robiły co kiedyco kiedy	Dlaczego pan nie chce zrozumieć, że ta przestroga ma pańskie dobro na względzie? Raz jeszcze powtarzam: wracaj pan do Londynu zaraz, dziś wieczorem. Opuść te strony. Cicho!... Mój brat nadchodzi. Nie mów mu pan o tym ani słowa... Proszę mi zerwać parę storczyków z tej kępy traw Mamy dużo dzikich storczyków. Lubię ten kwiat.	Nigdy nie polowała na chłopców ale chętnie by wyszła za mąż, jak każda inna. Cóż by ją inaczej ciągnęło na Zachód, w opuszczone miejsce, którego jedyną zaletą jest, że jest pełne mężczyzn, a mało ma kobiet? Nie przekonasz mnie!	Więc dosyć, ale przysięgam cioci, że ja go do śmierci kochać będę...	A! opieracie się więc!	Jakże ja się tutaj dostałem?	Pławicki, który jest rad z tego, co się stało, powiedział, że im oddałeś przysługę ale oddałeś... Pytałem panny, jakim sposobem poznała cię dopiero w Krzemieniu. Odpowiedziała mi, że w czasie jej bytności w Warszawie musiałeś być zapewne za granicą.	Oświadcz się czy nie oświadczaj, mnie wszystko jedno... Ale muszę powiedzieć swoje, bo inaczej umarłabym...	Mój przyjacielu, już nie masz nic do dodania?	A pan, panie szanowny, też musisz być poinformowany, że owa kubita, czyli panna Arletka, to ma swojego narzeczonego, co bardzo nie lubi, jak mu kto w jego sprawy nos wsadza.	Na imię mi Ewa.	I rad, i nierad, bo o podkurku słucham od godziny, ale go jakoś nie widzę.	Spłacanie dawnych długów często prowadzi do zgody.	Wiem. Pulpit do pisania, a przed nim ławeczka.	Nie chodzę teraz do teatru. Straciłem przyjaciółkę, którą bardzo kochałem.	Gdzie? jak? co?... Nic nie słychać!...	Nie przerywaj mi, kiedy mówię. Zawsze milczę jak grób, tylko ciebie słychać. Raz do roku po pokucie mogę też coś w tym domu głośno powiedzieć.	Nie wiem, jaką nazwę dajesz temu zwięzłemu katechizmowi, mój synu (adoptuję cię bowiem i uczynię cię spadkobiercą); ale to jest kodeks ambicji. Niewielka jest liczba wybrańców bożych. Nie ma wyboru: albo trzeba się zakopać w klasztorze (a i tam często odnajdziesz świat w miniaturze!), albo przyjąć ten kodeks.	Czemu nie pojechałaś z nami do Niżpola? Szukaliśmy cię, jadąc. Coś robiła cały ranek?	Jesteś nudny jak komentarz do paragrafu	A teraz masz już moją relację Więc to tak wyglądało!	O Boże! jak to dobrze, że moja pralnia nie jest tak uwrażliwiona.	Niech mi pan wierzy, panie Stanisławie że my bez wyjątku jesteśmy pod tym względem jednako wymagające, tylko z początku bierzemy często tę cząstkę, którą nam dają, za całość, a potem...	Nie powinienem. Tu powietrze pełne zarazków. Już i to mnie przejmuje obawą, że ty wciąż nim oddychasz. Dla jej młodziutkich płuc to trucizna.	Phi... no, ma ładne oczy. Ale to jeszcze smarkacz. Co to za wiek dla mężczyzny dwadzieścia osiem lat.	Chciałabym, żeby to teraz była wiosna Pragnę widzieć wszystko, co rośnie w Anglii.	Nie czyń drugiemu, co tobie niemiło...	A ja myślę że królowi trzeba zrobić gorący okład i żeby płukał gardło.	Rzeczywiście dawno. Bardzo mi przykro, panie prezesie, moja pamięć nie jest najlepsza.	Tak Historia, którą opowiedział, jest ze wszystkimi szczegółami prawdziwa. Przypominam sobie bardzo dobrze, że gazety donosiły swego czasu o przedsięwzięciu lorda Glenarvana i o jego wynikach.	Aha, więc teraz już nie patrzysz przez ten pryzmat. Rozumiem. Przestałaś mnie kochać.	Mateczka wie, że ja żadnemu pojedynczemu kolorowi nie daję pierwszeństwa, ale lubię biały z różowym i niebieskim. To przez miłość dla Rzeczypospolitej Francuskiej.	A oberwiesz bestio, co?	Co to zrobił	Co was boli?	Tak, wszystkie.	Tak.	Więc teraz prędko pana nie zobaczymy? Szkoda, że ci Zasławscy znowu pana zabierają z Warszawy.	No nie, czy wie o tem, że Trzewik spod Majdanowa, to pan?	Ja we wszystkie urzędowe czynności moich współkolegów wglądać nie mogę...	Ludzie biegną ku ratuszowi... już wiem, wiem, pewno zgubę jaką wielką obwołują albo jakie zarządzenie lub rozkaz pana burmistrzowy.	Z pewnością, gdyż to, co zrobiła, jest następstwem planu, ułożonego pomiędzy wami, piekielnego planu.	Przykro mi ale nigdy nie miałem tej przyjemności.	Ależ, miła panienko ani nie mogę, ani nie mam ochoty uczynić tego!	Wy byście mnie odbili. Tam musieli być jacyś nasi ludzie, o których raczyliście mi nie powiedzieć.	A! ja myślałem przeciwnie	Aha! Za mała fortuna, za liche nazwisko. To rodzice, a panna?	Amis! Amis! piesku mój Franek! śniegu prędzej, okłady mu zrobić!	Drogi kamracie czyżbyś zapomniał, że mamy kocura?! Przecież to pokaźna sztuka mięsa.	Ee, mój Boże! Cóż oni winni, że są bandytami, to wina władz...	Jak to w tej sprawie?	Mnie niepotrzebne są żadne gwarancje, nawet wystawione tam	Nazwisko moje Antoni Kosiba, a rodem ja z Kalisza.	Niestety, to nie ulega wątpliwości – odparł reporter.	Och! Bylem ja sobie dowierzałaBylem ja sobie dowierzała	Tyle tylko mogę powiedzieć waszej dostojności że bóstwo jedną ręką wskazuje gwiazdę Eshmungwiazda Eshmun	Wprzódy bywało i więcéj jak garniec dadzą...	Czy znowu? Ej! Toż to język nieposłuszny u tych Mazurów.	A bo to matka pozwoleństwo dadzą, kiej Nastuś ma jeno morgę?	Hej, miły druhu, jakież mi nowiny przynosisz?	Więc?...	Znowu śledztwo... Powiem panu w przeddzień pana ślubu.	Ale lubisz przecież płakać nad opowiadaniami!	Bo wszystkich zarówno obchodzi.	Cicho, towarzysze! Bez awantur!	Dziękuję pani, ale muszę wyjść.	E, gadanie.	Ho ho! Grał pan w pikietę?	Jakim sposobem, jakim cudem?	Mam!	Mój Boże...	Nazwisko i imię?	O mój Boże!	Około południa.	Przyjaciele pańscy z Tyru bardzo pozdrawiają pana przeze mnie.	Przyrzekam.	Szybko pływa nasz „Speedy”speedy (ang.)	Telefonowali o barchan numer siódmy.	W kościele świętego Alfonsa w Canterbury	Z posażnych?
Mam jeszcze życzenie. W „Pałacu lodowym” trzeba własnoręcznie zbadać mechanizm do zatopienia zbiorów przeznaczony. Jak ci wiadomo, muzeum całe w ostatecznej chwili zostanie zamknięte w hermetycznym kloszu z szklanego kryształu (grubego na cale). Przed opuszczeniem drogocennej skrzyni na dno Oceanu Lodowatego, chcę, aby spalili całą zawartość powietrza żarem. Trzeba gruntownie zniszczenia dokonać i oszczędzić nurkom żmudnych poszukiwań za zabytkami cywilizacji na zawsze straconej. O połączenie proszę zapalniczki z wielką zatapiaczką, zaś od przewodu elektrycznego, który skojarzy przyrządy oba, drutów dwa ramiona podziemnym kablem niechaj pośpieszą, jedno do New Yorku, do pałacu mego, drugie na widownię dancingu w Toledo. Prądy czuwające w zabójczych ramionach znajdą widnewidny (daw.)	Proszę siadać i zaczekać łaskawie. To już kawaler dorosły! Mój Boże, jak ten czas leci! A niedawno jeszcze ot takim chłopaczkiem był!... No, to jakże, z takiej okazji na pewno jaśnie pan raczy przyjąć, tylko nie wiem czy teraz, bo właśnie jedzie na audiencję do Zamku, do samego generał-gubernatora!	Jaśnie wielmożny regimentarzu! Od czasu jak nieśmiertelnej pamięci pan marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego zapisał dobra białostockie na utrzymanie zamku tykocińskiego, ja, będąc tychże dóbr gubernatorem, wiernie i poczciwie wszelkie czynsze na pożytek tegoż zamku obracałem, czego i rejestrami mogę przed całą Rzeczpospolitą dowieść. Tak przeszło dwadzieścia lat pracując, opatrywałem on zamek w prochy, działa i spyżęspyża (daw.) czy, czyż. mam mu i nadal siły przysparzać, zali nie powinienem tych dostatków i wojennych porządków, z tegorocznego czynszu nagromadzonych, do waszej wielmożności rąk oddać...	Prawdopodobnie, bo zjeżdżamy na jeszcze gorszą, boczną drogę. To przypomina nasze puszcze przed dwudziestu laty. Pierwszym twoim czynem powinny być szosy...	Musisz nasłać na niego jakiego zręcznego człeka; niech jedzie, niech z nim w przyjaźń wejdzie i przy zdarzonej sposobności listy zachwyci, a samego nożem pchnie. Trzeba nagrodę wielką obiecać...	Niech będzie. Ale dwadzieścia pięć rubli gotówką na stół...	Sam widziałeś? Na własne oczy?	Wolałbym tu umierać niż na rzece.	Spierają się z panem de Nemours on zaś broni z takim zapałem sprawy, za którą obstaje, że musi to być jego własna sprawa. Sądzę, że ma jakąś kochankę, która go przyprawia o niepokój kiedy jest na balu; utrzymuje bowiem zaciekle, że to jest przykra rzecz dla miłośnika widzieć na balu tę, którą miłuje.	Pani, pozwól, że zaoferuję ci gościnę w moim domu, będzie on do twojej całkowitej dyspozycji. Zaprowadzą cię tam Moko, Carmaux i Van Stiller i będą na twoje rozkazy.	Peppino to chłopiec rozsądny, pozbawiony zupełnie miłości własnej; wbrew zwyczajom ludzi, którzy się wściekają, gdy nikt nie zwraca na nich uwagi, Peppino przeciwnie	Dziękuję, Piotrze. Liczę na ciebie.	Hai mai! Dyć chwalenie dzieci przynosi złą wróżbę, inaczej mogłabym przysłuchiwać się tej gawędzie. Ale tyły domu są niestrzeżone, a właśnie wśród takiego nastroju ludzie knują sobie to i owo... Ponadto odjechał ojciec dziecięcia, a ja na stare lata muszę być czaukedar (dozorczynią). Wstawać, wstawać! Podnieście palankin! Niech no hakim i młody klecha dojdą z sobą do porozumienia, czy więcej przydadzą się gusła, czy lekarstwa. Hej, nicponie, podajcie gościom tytoniu a... ja obejdę całe gospodarstwo!	Wezmę, wujciu... ale wujcio zaczeka na mnie... sam nie odejdzie...	Zapiszę ci, ale nie tak znowu wiele... Co najwyżej mogę ci w puściźnie przekazać ten frak, który masz na sobie i w którym tak misterne stroiłeś piruety. Pończochy również i trzewiki...	Bądź co bądź, jestem zdecydowany. Nie ma w piekle takiego szatana, ani na ziemi takiego człowieka, który by mi przeszkodził zamieszkać w domu moich przodków.	Otóż ja powiem, co pani robiłaś, a raczej, co zamierzałaś zrobić; chciałaś dokończyć dzieła fatalnego, jakie masz na myśli; pamiętaj pani jednak, że jeżeli Bóg nasz zabrania kłamstwa, zabrania surowiej daleko samobójstwa.	Dość, księże Z tobą będę szczera. Niestety, nie mogę nią być już z nikim! Jestem skazana na fałsz: świat wymaga ciągłej komedii, pod grozą hańby każe nam się naginać do swych formułek. Istnieje, księże, dwojakie macierzyństwo. Nie miałam niegdyś podobnych rozróżnień, dziś je rozumiem. Jestem matką tylko w połowie: lepiej byłoby nie być nią zupełnie. Helena nie jest jego! Och, nie drżyj, księże. Saint-Lange to otchłań, w której utonęło wiele fałszywych uczuć, skąd błysły posępne światła, gdzie zwaliły się wątłe gmachy praw przeciwnych naturze. Mam dziecko, to wystarcza; jestem matką, tak chce prawo. Ale ty księże, który masz duszę tak delikatną, tak tkliwą, zrozumiesz może krzyk biednej kobiety, która nie dopuściła do swego serca żadnego kłamanego uczucia. Bóg mnie osądzi, ale nie wierzę, bym uchybiła jego prawu, ulegając porywom, które on włożył w mą duszę; i oto co znalazłam. Czyż dziecko nie jest obrazem dwojga istot, owocem dobrowolnie zespolonych uczuć? Jeśli nie łączy się ze wszystkimi fibrami ciała jak ze wszystkimi wzruszeniami serca, jeśli nie przypomina rozkosznej miłości, miejsca i czasu, gdzie dwie istoty były szczęśliwe, i ich mowy pełnej ludzkich harmonii, i ich tkliwych myśli, dziecko jest tworem chybionym. Musi ono być dla nich uroczą miniaturą, w której odnajdują poemat podwójnego tajemnego życia; musi być dla nich źródłem płodnych wzruszeń; przeszłością i przyszłością zarazem. Biedna Helenka jest dzieckiem swego ojca: dzieckiem obowiązku i przypadku. Budzi we mnie jedynie instynkt kobiety; prawo, które nam każe nieodparcie opiekować się istotą poczętą w naszym łonie. Jestem, biorąc społecznie, bez zarzutu. Czyż nie poświęciłam jej swego życia i szczęścia? Jej krzyk wstrząsa mnie do samych wnętrzności; gdyby wpadła w wodę, rzuciłabym się, aby ją ratować. Ale ona nie żyje w mym sercu. Ach, miłość kazała mi marzyć o macierzyństwie większym, pełniejszym. We śnie, który się rozwiał, pieściłam dziecię poczęte w moich pragnieniach, nim poczęło się w łonie; słowem, rozkoszny kwiat, zrodzony w duszy, nim ujrzał światło dzienne. Jestem dla Heleny tym, czym w naturalnym porządku matka winna być dla swego potomstwa. Kiedy mnie już nie będzie potrzebowała, wszystko się skończy: z ustaniem przyczyny ustaną i skutki. Jeśli kobieta posiada cudowny przywilej rozciągnięcia swego macierzyństwa na całe życie dziecka, czyż nie promieniowaniu jej moralnego poczęcia należy przypisać ową boską trwałość? Kiedy dusza matki nie była pierwszą powłoką dziecka, wówczas macierzyństwo kończy się w jej sercu, tak jak się kończy u zwierząt. To jest prawda, czuję to; w miarę jak moja biedna mała rośnie, serce moje się kurczy. Ofiary, jakie dla niej poniosłam, oddaliły mnie już od niej, gdy dla innego dziecka serce moje byłoby, czuję to, niewyczerpane; dla tego innego nic nie byłoby ofiarą, wszystko byłoby rozkoszą. Tutaj, księże, rozsądek, religia, wszystko jest we mnie bezsilne przeciw mym uczuciom. Czy nie ma racji, że chce umrzeć kobieta, która nie jest ani matką, ani żoną i która, na swe nieszczęście, pojęła miłość w jej nieskończonej piękności, macierzyństwo w jego bezkresnym szczęściu? Co ją czeka? Ja ci powiem, księże, co ona czuje. Sto razy w ciągu dnia, sto razy w ciągu nocy dreszcz wstrząsa mą głowę, me serce i ciało, kiedy zbyt słabo zwalczane wspomnienie przynosi mi obrazy szczęścia, które wyobrażam sobie większym niż jest. Od tych okrutnych mar bledną moje uczucia; powiadam sobie: „Czym byłoby moje życie, gdyby...”.	Bo widzi pan, mój drogi przyjacielu, nigdy nie należy się ograniczać. Gdy żyje się między wariatami, trzeba nauczyć się być wariatem; w każdej chwili może się zdarzyć, że jakiś zapaleńczy umysł, bez żadnych przyczyn będzie szukał ze mną zwady, podobnie jak na przykład pan szuka jej teraz u Beauchampa; przy byle okazji mnie wyzwie, przyśle mi swoich świadków, albo mnie znieważy w publicznym miejscu; i co oczywiste, takiego szaleńca muszę zabić.	Jak to dobrze że waszmość tu przyjechałeś.	Nie było więc jej całkiem przed objawioną wiarą, przerwał German, nie było więc prawdy na świecie lat tysiące.	Panno Magdaleno, przysięgam, że nie chcę pani krępować... Niech pani choćby jutro idzie za mąż, a nic złego sobie nie zrobię... Tylko wyniosę się stąd do Warszawy... Niech pani wyjdzie za szlachcica czy za mieszczanina, byle pani poszła z miłości, nie dla interesu... Niech ten człowiek będzie bogaty czy ubogi, z edukacją czy bez edukacji, byle to był człowiek młody, dzielny, który sam się wyrobił, a nie siedział u nikogo na łaskawym chlebie, bo to... fe... fe!... Ja panią bardzo... bardzo przepraszam za moją śmiałość Ale ja się pani nie narzucam... Wiem, że nie jestem godzien... Pani dla mnie jest jak święta i dlatego nie mogłem przenieść, nie mogłem wytrzymać, ażeby pani sprzedawała się takiemu dziadowi i jeszcze za pieniądze jego siostry!...	Któż to mógł przewidzieć że przyjdzie do potajemnej ucieczki? Nikt się nie gotował do tego... a tu pośpiechu potrzeba.	Jak to w tej sprawie?	Pozwól, Andrew, że to my będziemy zadawać pytania. Wymień nam angielskie rzeki.	Ale ja go za to znam świetnie. Wcale nie uważam za konieczne, byś właśnie ty miał to załatwić. Ja sama doskonale dam sobie z tym radę.	Bom mniemała, że to ktoś nasłany. Czy ja wiem wreszcie? Wszystkiego się tu boję!	Te dęby leżą opodal od domu i psują pole, bo pod ich cieniem nie chce się nic rodzić, a pan Maszko jest praktyczny człowiek. Zresztą, mówię szczerze, my jesteśmy dawni znajomi i zrobił to dla mnie przez przyjaźń. Pani wie, że ja jestem kupcem; potrzebna mi była dębina i Maszko odstąpił mi, ile mógł.	Mołojców nam nie potrzeba, mości pułkowniku bo my swoi ludzie i swoim krajem pojedziemy, a Bóg nie daj złego spotkania, to z wielką watahą gorzej niż z małą, ale konie co najściglejsze to by się przydały.	A to co? a to nie nasza chata! Zdaje się, ma być nasza, a jakby nie nasza. A ot i pieniek podle płotu, o któren bywało zawsze się zawadzę. A cóż tu ten dworek robi?	Mój Boże! jedna już tylko zostaje rada. Ztąd prosto idę do księgarni i kupuję herbarz Niesieckiego. Jeżeli w nim nie znajdę tego nazwiska, to chyba ona jest cudzoziemką.	A któż, u diabła, dba o to?	A to zaraz pójdźmy, aby przed nocą zdążyć.	Doprawdy widać to u Brantôme’a?	Po coś to zrobił? Dlaczego wówczas napisałeś straszny list?...	Toż to chyba najwspanialsza rzecz, jaką świat oglądał!	Który w dodatku sam garnie się do mnie Bystry człowiek! on to pojmuje, że więcej zrobi i lepszą zyska reputację pomagając dźwigać się dawnemu rodowi, aniżeli gdyby sam wyrywał się naprzód. Bardzo rozumny człowiek Choć chwilowo zdobył sobie księcia i całą arystokrację, mnie jednak okazuje najwięcej przywiązania. I nie będzie tego żałował, gdy odzyskam stanowisko...	Słuchaj, Senderl, gdybym nawet miał tu trupem paść, to wygarnę im całą prawdę. Nie mogę już więcej.	A prawda! To te będą.	Gdzież jest on... ten człowiek, co to grzebał w brudnej ziemi w ową noc pełną trwogi?	Ty byś też co wiedział, dryblasie! Warto było pieniądzem gotowym za ciebie w szkołach płacić. Nożem pruć pedelów toś się tam expedite wyuczył, niczym rzeźnik cielęta, ale co znaczy takie zagraniczne słowo, to nie twoja rzecz. Ślabizuj dalej!	Jaką suknię radzisz mi włożyć, mamo, bladoróżową czy zieloną? Jak ci się zdaje, która więcej podobać się będzie księciu?	Prezes i Darski zeszli się w domu ubogiego człowieka, o którego córkę obadwa się starali. Prezes naówczas nie był jeszcze tak bogaty jak dzisiaj, a był młody i szalenie zakochany.	Ależ nie, nie mylę się, to pani konie, pani własne konie są zaprzężone do powozu pana hrabiego.	Czemu nie? Tylko czy to nie będzie człowiek zdolny przyjąć łapówkę od prefekta policji lub kogo innego, aby mnie szpiegować w moim domu? Oto jedyna wątpliwość.	Czy się gniewam?... Nigdy nie będziemy razem! Zawsze tamten człowiek będzie z tobą! Powiedz, czy to nie jest rozpacz!	I ja jestem zdziwiony Nie spodziewałem się, że odnajdziesz moją kryjówkę, a tym mniej, że cię tu zastanę. Spostrzegłem twą obecność dopiero, gdym był o dwadzieścia kroków od tej jaskini.	Rozumiem tę boleść ale z twórczością w sztuce nie dziejeż się to samo, co z nadziejami i ideałami całego życia naszego? Wierzymy w nie, chwytamy widma zwodnicze i szczęściem jest jeszcze, jeśli się w nicość rozwieją, szlamu i kałów nie zostawiając po sobie.	Aleście się nagadali z nim. Musi, że o czymś więcej niż o pieniądzach... Może i o teatrze, bo stary paszjami lubi teatr...	Co ci się zdaje, Ned?	Ocal się, a ocalisz królestwo. Twoje państwo większe, jak myślisz. Chodź tylko za mną.	Ja tak samo. Ale zbójcy tak nie robią. Zakopują skarb i zostawiają.	Ach, jakże nieznośni bywają ludzie! Postaraj się, aby przyjechał. Ale, Dorianie, uciekłeś wczoraj tak wcześnie. Wyszedłeś przed jedenastą. Coś robił później? Czy poszedłeś prosto do domu?	Dajcie i mnie. Ino czarnej jak smoła i dużo araku.	Jak się teraz czujesz Chrystyno?	Jak uważam, wspaniała pani Olimpja nie zupełnie zasłania panu	I gotów by nam inną drogę pokazać. Niechże mu diabeł wpierw pokaże, który szlak najprościej do piekła prowadzi. Zróbmy układ, panie Michale: z hultajstwem już ja będę sobie za nas wszystkich radził, ale z Tatary	I widziałeś, jak ta rzeka wylewa?	Mówię, że pojadę z panem.	Tak, skoro żyje...	Tak.	Co do uduszenia, kapitanie nie potrzebujemy się go obawiać, bo nasze zbiorniki są pełne.	Nie, nie, Ole, opuścisz ten dom ze spokojnym sumieniem, bo z tego nic nie będzie, póki i ja mam prawo powiedzieć jakieś słówko. Ale uczyniłeś dobrze, donosząc mi o tym, dzięki temu będę przygotowany. No, dobranoc, Ole! Już czas wracać do domu.	Twój ojciec ma słuszność ten człowiek może być użyteczny. Zresztą za granicą podobne stosunki należą do dobrego tonu.	Za późno, już ich tam nie znajdą.	Mnie pozwoli pani rozłożyć się obozem u jej stóp.	Sztuka też nie. Przypomina sobie ksiądz nasze wieczorki pod tytułem „Godzina z Szekspirem”? Albo tego komicznego jegomościa ze świetlnymi obrazami?	A ja przypatrywałem się niemieckiej najemnej piechocie, którą kapitanowie ćwiczyli, i przyrównywałem ją z naszą czeską.	Gdzie masz pieniądze?	Nadchodzi Ned Moffat. Czego on może chcieć?	Nie cierpię	Nie, ja nie zostanę z nimi.	Po co?	Tu, gdzie się ręka zgina.	Tylko z tarczy, Henryku, a nie z kopii.	Za morzami, za górami, zmarzłych grzałom pastuszków,	A dokąd wielmożny pan teraz dąży?	Brat jestem.	Ciała. Bo z niego wszystek zamęt życia i sabaty wszelkie.	Ciekawy, bardzo ciekawy człowiek!	Czytaj, czytaj drugie pismo.	Do Smołochowa? spytał Salomon.	Dwór miał dochody z płynących podatków, a czyliż podarunki mogły wyczerpać skarbiec mojego ojca?...	Gdzie?	List	Moje uszanowanie pani hrabinie!	Mówiłeś więc, panie profesorze?	No, cicho! Nieśta ziemniaki, bo zbraknie kobietom!	No, więc postanowione	Pan jest pewien?	Pan kochałeś Mercedes?	Pieniądze kardynalskie	Skąd?	Szwarc?	Słuchaj! Doradziliśmy Proutowi, aby was odesłał z powrotem do pracowni.	Sługa, Pieniądz, Bogactwo, Zazdrość rzekła słabym głosem, wydobywając pieniądz z sakiewki, którą miała pod ręką	Ufasz ty temu powsinodzepowsinoga (daw.)	Widzi pan, panie Janku, o wszystkim można zapomnieć.	Widzę Go, widzę!	Z rozboju, pane.
Morejne! Już ja wiem, co ty dziś zrobił! Bachury biegli tędy z chederu i krzyczeli, że ty mego Lejbele z silnych rąk reba Mosza wyrwał, a jego samego popchnął i przewrócił! Ty to z dobrego serca zrobił, ale to źle, morejne! bardzo źle! Ty przez to wielkiego grzechu dopuścił się i mnie w wielkiej biedzie utopił! Teraz reb Mosze, niech sto lat żyje, nie zechce już mego Lejbele ani moich młodszych synów do swego chederu przyjąć i oni nigdy uczonymi nie zostaną! Aj waj! Morejne! Co ty przez swoje dobre serce sobie i mnie narobił!	Wrócił, ale powiadali, że coś niespełna rozumu. We dworze nie chce mieszkać i przeniósł się do lasu do borowego, sam se wszystko narządza, czy jadło, czy też ubiór, aż to dziwno wszystkim, a wieczorami na skrzypkach wygrywa, często gęsto to i po drogach go spotykają, po tych mogiłkach różnych, na których przygrywa...	A jednak, to już Łódź naprawdę!	A to ci z panienki bogacz! Panienka może wszystko na świecie sobie kupić, co tylko zechce. Komorne za nasz domek kosztuje szylinga i trzy pensy na miesiąc, a jak trzeba płacić, to jakby ząb wyrwał. Ale przyszło mi coś do głowy	Ależ to istne dzieciństwo!	Broń Boże! bo po pierwsze jest to anachronizmem, a powtóre samobójstwem...	Cóż, jeśli nadal jest na wyspie, to niemożliwe, żebyśmy go nie znaleźli.	Do stu rekinów! To cała horda ich współplemieńców.	Dziś w nocy nie warto wyciągać troli On tu przylazł po to, żeby nas przekląć. Oddałbym cały mój part i całą płacę, ażeby go zobaczyć za śladem starego Ohio, zanim uporamy się z połowem.	Ech! Co tam Marta rozpowiada mało to razy Ania zostawała ze mną? Cóż to jaśniepani mi nie ufa, czy co?	Ekscelencja już raz wyraził to życzenie i konie są gotowe. Sam je kupiłem i porozstawiałem w najdogodniejszych miejscach, to jest po wsiach, w których nikt się zwykle nie zatrzymuje.	Jak to? Czym ci, panie, nie powiedział, żem czynił śluby za twoje zdrowie?	Komu Maciej, to Maciej, a tobie wara! Widzisz go, juchę. Za pan brat świnia z pastucha.	Na razie nie leży to w mojej mocy.	Nie wyłączając pana. Bo co do tej pańskiej apologii czynu, wierzyć się nie chce,... żeby to było szczere... Na pana dość spojrzeć, żeby odgadnąć, iż pan najlepiej czuć się musi właśnie wśród tych najrozmaitszych wykolejeńców z kawiarni. Wszelka twarda konsekwentna działalność w życiu stałaby się dla pana czymś brutalnym. Ludzie czynu bywają najczęściej mniej barwni i ciekawi, natomiast...	Otoś mnie waćpan pocieszył! Nie o to mnie chodzi, by im łatwo nie przyszło	To imię osobistości, którą grał oryginał portretu w idiotycznej operetce.	Ty to wiesz dobrze!	Wobec byle jakich przeciwników, tak. Ale jeśli nieprzyjaciel jest sprytny, fakty bywają takie, jakie on wybierze. Te wspaniałe poszlaki, na których pan opiera swoje śledztwo, mógł swobodnie ułożyć po swojej myśli. I o ile chodzi o takiego człowieka jak Lupin, widzi pan, dokąd to może doprowadzić, do jakich błędów i głupstw! Sam Herlock Sholmes wpadł w pułapkę.	Zapewne ale idzie mi o to, żeby wiedzieć, czy się zbliżamy do Oceanu Spokojnego czy też Atlantyckiego, to jest do mórz uczęszczanych czy pustych.	I pan ją poznasz, tylko wsłuchaj się w najgłębsze pragnienia, w najcichsze szepty własnej duszy. A jeżeli chodzi o hasło, to głoszą je wszystkie doskonalsze wyznania: przez ziemskie życie i prace do zaziemskiego, przez wieczne życie i prace	Moja Madziu cóż to znaczy?... Mówią w mieście, że urządzasz koncert	Najlepiej namówić starego Nowowiejskiego, żeby dziewki ze sobą do Raszkowa nie brał, że to i chłody już idą, i droga nie całkiem bezpieczna; natenczas młodzi często się tu ze sobą będą widywać i rozamorują się w sobie do reszty.	Najzupełniej przypadkowego. Płynąłem na głębokości dwu metrów pod powierzchnią wód, kiedy nastąpiło zderzenie. Zresztą widziałem, że to starcie nie pociągnęło za sobą żadnych złych skutków.	Zaraz i to pani wytłumaczę. Otóż Tonnor, a raczej Vallo, ma jeszcze nadzieję, że nie zdołaliśmy wytropić jego sejfu. Jeżeli jeszcze jest w Warszawie, nie chciał wszakże narażać się na aresztowanie. Postanowił posłużyć się panią. Mógłby wprawdzie użyć do tego kogoś ze swoich wspólników, ale mając do wyboru ryzyko przyłapania tegoż wspólnika i pani, wolał wybrać panią.	Że oni coś znają, to pewna Z niemi się zadawać niezdrowo!!	Jestem najpewniejszy, że to ona. Brunetka, bardzo żywa i bardzo ładna.	Posłusznie melduję, panie audytor że słowa pańskie bierzemy obaj do serca i że bardzo panu dziękujemy za pańską dobroć. Gdyby to było w cywilu, to pozwoliłbym sobie powiedzieć, że pan jest złoty człowiek. Zarazem obaj winniśmy prosić pana o przebaczenie, że pan musiał trudzić się dla nas tak bardzo. Nie zasługujemy na to wcale.	Bo moja broń nie nabija się zwykłymi kulami, ale drobnymi szklanymi kapsułkami wynalezionymi przez austriackiego chemika Leniebrocka, których znaczny zapas posiadam. Te szklane kapsułki pokryte stalową blaszką i obciążone ołowiem są to prawdziwe butelki lejdejskie naładowane elektrycznością pod bardzo wysokim ciśnieniem. Za najmniejszym uderzeniem pękają, a najsilniejsze zwierzę upada martwe. Dodam jeszcze, że nie są większe niż czwarty numer śrutu i że nabój zwykłej strzelby mógłby zawierać ich dziesięć.	Do świątyni Tirthankerów w Benares. To miejsce sobie obrałem, póki nie znajdę swej rzeki. Nie płacz; zważ, że wszelkie pragnienie jest jeno złudą i nowym przykuciem do Koła. Wnijdź w Podwoje Wiedzy. Niech zobaczę, że wchodzisz... Czy mnie kochasz? Więc idź, bo mi się serce kraje... Przyjdę jeszcze. Na pewno powrócę.	Bez miłości, mówisz, nie warto iść za mąż A z miłością, sądzisz, że warto?... Oj, dziecko, dziecko... znam kobiety, które wychodziły za mąż z miłości i co z tego?... Kupowały sobie wrogów w czasach pomyślnych, zdrajców w porze walki o chleb, a szyderców w niepowodzeniu. Powiem ci, co jest miłość: wyjść za mąż bogato i spisać intercyzę...	Pani ją zauważyła? Prawda, że cacko?	I już znasz drogę?...	Pan hetman mnie przełożonym nad artylerią kamieniecką uczynił więc przyjechaliśmy z żoną do Kamieńca. Tam dowiedziawszy się o terminach, które was spotkały, wybraliśmy się bez zwłoki do Chreptiowa. Chwała Bogu, mój Michale, że się wszystko szczęśliwie zakończyło. Jechaliśmy w strapieniu wielkim i w niepewności, bośmy jeszcze nic nie wiedzieli, czy tu na radość, czy na smutki przyjeżdżamy.	Przecież choćby dlatego, że grałem w Weselu... powinien wiedzieć, kim jestem!	Taigi matai, leisi dabar ją prie darbo baisu	Trzeba stworzyć zbiorową falę buntu. Niechaj każda wieś wie, że na drodze ku niej iść mogą nie tylko kozacy, nie tylko gubernator z żołnierzami, ale i mściciele ich krzywd. Że w kraju już jest siła biorąca odwet, że siła ta rozlewać się zacznie po kraju, sączyć się strumieniami jak krew.	Więc pan przypuszcza... że lud, który pan osadził na rolach, mógłby wygnać pannę Martę?...	A ciśnij, poszukaj bułek, kiedy ci chleb nie smakuje, idź, tartak poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote na dzień!	A!	Ach! dałbym chętnie dwadzieścia, żeby cię uwolnić	Aha! I, oczywiście, gospodarzowi klasy o tym nie powiedzieli.	Chory jestem	Coś jednakby radzić potrzeba? rzekła.	Czary, Czarownica, Diabeł, Grzech rzekł	Czas by ci już było obejrzeć się za którym, czas! Zaraz by i ludzie przestali cię napastować! Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop zmyślny, poczciwy...	Czekajmy cierpliwie Bóg łaskaw... ludzie się zlitują, a jeśli nam bronić będą szczęścia, ucieczem ztąd za morza; wszędzie zarobić można na chleba kawałek i powietrza nam płacić nie każą... ja na ciebie zapracuję...	Dlaczego pan kazał mi się uśmiechnąć wtedy wieczorem, tam w sali koncertowej	Dobrze. Będę uważała.	Domy mi pozamykali!	Gdzie się znajduje obecnie?	Hm!...	Ja nie mam wstrętu i nie mam czasu na niepotrzebną paplaninę. Gdzie jest pokój ojca?	Ja? Porzucono mnie dla spadku! A wszakże trawiłam noce i dnie na pracy, aby wyżywić mego kochanka! Nie dam się już złapać na żaden uśmiech, na żadną obietnicę, chcę zrobić z mego życia jedynie długi karnawał.	Jakże moja córuchna myśli dzień spędzić? Bo ja jestem na twoje rozkazy.	Jakże oni mogą naradzać się bez nas?	Jest pan diablo cięty a poza tym taki sam jak wszyscy inni. Bujanie w obłokach. Zobaczymy, co pan potrafi dla niego zrobić.	Kto taki?	Mam je!	Mnie łaski wyświadczyć nie można. Stoję daleko poza tym wszystkim, co wy łaską, litością albo krzywdą nazywacie. Chcę być wolnym przez wolę swą, której ty jesteś narzędziem.	Moje drogie dziecko pan de Rubempré powie nam swego Świętego Jana na Patmos, wspaniały poemat biblijny.	Mąż, Choroba chorego, pan wie, tak ciężko chorego...	Nazywają je drzewami gorączkowymi.	Nie bardzo.	Nie chcę pieniędzy brać.	Nie może być!	Nie przypominam sobie ale w Bosko czarnoksiężniku musiało być także, jak się robi ordery. Bo tam wszystko było. A matka zaraz: „Oczy sobie wypalisz, oślepniesz, spalisz dom, do więzienia przez ciebie pójdę”. No, patrz tylko: tu trochę sparzone od poniedziałku, rozumiesz?	Nie umiem.	Nie wiemy. Wczoraj rano o szóstej, nie widząc, żeby schodził, jak zazwyczaj, otworzyłem jego drzwi. Już go nie było.	No	No i?	Od siedmi roków siedzem.	Pani nazywa się Kańska?... Nie wiedziałem o tym.	Panie sędzio...	Pieniądz pewny	Poczeka na mnie, jestem pewien	Podoba mi się twój kraj, Iry. Ten widoczek okupuje nawet złe drogi i dziurawe mosty.	Przysięgam.	Radząc mi, co mam zrobić z sir Henrykiem Baskerville, który przybywa na dworzec Waterloo za godzinę i kwadrans	Rety... ryby może macie?	Rozumiem.	Sadzę kapustę	Starałam się być dobrą sąsiadką	Stójcie, panowie! Majestat!... Król miłościwy... toż nie bić się, ale nawet miecza dobywać nie wolno!	Słucham tatkę.	Tak	Tak Ale nie wyrzekłbym się tego za wszystkie tryumfy wszystkich lotników, inżynierów, wynalazców, śpiewaków, władców i pokutników świata. Ale ty tego nie zrobisz nigdy. Wiem bo duszę się sam w sobie, w moich formach własnych, których już opanować nie mogę. znowu przypomniało się zdanie z wiersza „złego” kolegi)	Tak, muszę panu mecenasowi przyznać rację. Czy zatem nie ma sposobu?...	Tak. Bo panna jest bardziej nieobliczalną, niż mężatka, a mniej znów od mężatki oblicza.	Tak. Chodzi mi o przepisanie na maszynie jednej rzeczy	Twórcy, myśliciele, wiedzący: żywi.	Visi sveiki ir mano ir jusų tėvai.	Widzisz. Więc nie trzeba myśleć o śmierci, ale o tej radosnej epoce, kiedy zdrowi, na wieki młodzi, znowu spotkamy się na łąkach ze szmaragdu i złota i będziemy oglądać okolice, na poznanie których nie mieliśmy czasu ani środków...	Więc do widzenia...	Wszystko tu się dzieje według woli Bożej	Wybaczcie, szlachetny panie. Do reszty rozwydrzyło mi się chłopisko przez wojnę, ale lepiej niech do Niemca nie gada, bo jeszcze by go zwymyślał. Ja będę gadał, ja będę prosił, a jeśliby po skończonym posłowaniu chciał się ów komtur w ogrodzieńcu samowtórsamowtór (daw.)	Wybierałem się napisać	Wyjechałem natychmiast	Za jedno jestem wam wdzięczny, towarzyszu Garbaty.	Łatwiej jaśnie panu bić niż mnie brać
Zrobisz co zechcesz i zgubisz mnie do reszty. Tak, los mój jest w twoich rękach; od dawna jesteś jego panem. Mścij się, jak ci się podoba za to ostatnie usiłowanie, jakie podjęli moi starzy przyjaciele, aby mnie przywołać do rozsądku, do świata, który szanowałam niegdyś, i do czci, którą straciłam. Nie mam ani słowa do powiedzenia; jeżeli chcesz sam podyktować odpowiedź, dam taką, jakiej sobie życzysz.	E! hetman rozpuścił ich, bo pieniędzy w skarbie nie masz. Desperacja prawdziwa! Gdy ludzie najpotrzebniejsi, to trzeba ich odsyłać... Ale już dobranoc waćpannom, czas spać. A niech się tam której pan Kmicic z mieczem ognistym nie przyśni...	Moje biedactwo czas na ciebie do łóżka; niech tylko ulewa trochę przejdzie. Nie boisz się grzmotów?	Miejcież, proszę, nieco cierpliwości. Nie od razu płatnerz kolczugę wykonywawykonywa trzy wielkie ładunki zasłona.. Onże to był Jaśko, którego był De Aquila przysłał do nas z końmi, i on to sam pomagał nam w przewozie złota; okrom niego nikt nie był wtajemniczony w całą sprawę. Gdyśmy zakończyli naszą opowieść, De Aquila powiadomił nas o tym, co działo się w Anglii, albowiem byliśmy jako ludzie zbudzeni nagle ze snu po śnie całorocznym. Król Rudy już nie żył... zabito go (pewno pamiętacie?) w onym dniu, gdyśmy odbili od brzegów angielskich. Młodszy brat jego, Henryk, zagarnął władzę królewską na przekór Robertowi z Normandii. Tak samo był właśnie postąpił król Rudy względem Roberta, gdy zmarł nasz wielki król Wilem. Tedy rzeczony Robertus Normandzki, rozjuszony (jak mówił De Aquila) dwukrotną utratą królestwa, wyprawił do Anglii wielkie wojsko; wojsko to jednakże zostało pobite i odparte do okrętów stojących w Portsmouth. Maluczko brakowało, a okręt Witty mógłby się z nimi spotkać w onym porcie. Na szczęście zawinęliśmy tam nieco później.	Mam trzech papieży w rodzinie i prawo noszenia się czerwono z racji tytułu kardynalskiego; siostrzenica kardynała, mojego wujecznego dziadka, wniosła memu dziadkowi tytuł diuka, który substytuowano. Widzę, że moje metafory zostawiają cię głuchym, a historia Francji obojętnym. Zresztą ten urok, jaki wywierają na mnie młode osoby, które mnie unikają, ze strachu rozumie się, bo jedynie szacunek zamyka im usta i nie pozwala im krzyczeć, że mnie kochają, ten urok wymaga u nich znamienitej rangi społecznej. A i tak ich udana obojętność może mimo to mieć wręcz przeciwny skutek. Głupio przeciągana mierzi mnie. Dam ci przykład zaczerpnięty w klasie, która ci będzie bliższa. Kiedy odnawiano mój pałac, nie chcąc wzniecać zazdrości między damami z mitrą, które walczyły o to, aby móc opowiadać, żem u nich mieszkał, przeniosłem się na kilka dni do „hotelu”, jak się to nazywa. Znając jednego ze służących, wskazałem mu interesującego małego „strzelca”, który się okazał oporny na moje propozycje. W końcu, przywiedziony do ostateczności, aby mu dowieść, że moje intencje są czyste, ofiarowałem mu śmiesznie wysoką sumę jedynie za to, aby przyszedł na pięć minut porozmawiać do mojego pokoju. Czekałem na próżno. Nabrałem wówczas do niego takiego wstrętu, żem wychodził służbowymi schodami, aby nie musieć oglądać gęby tego małego ladaco. Dowiedziałem się później, że nie dostał żadnego z moich listów: wszystkie przejęto! Pierwszy list skręcił służący, który był zazdrosny; drugi portier nocny, który się kochał z młodym „strzelcem” i sypiał z nim o godzinie, w której Diana wstaje. Mimo to mój wstręt przetrwał i choćby mi przyniesiono tego boy’a na srebrnym półmisku, odepchnąłbym go ze wstrętem. Ale patrz, co za nieszczęście: wdaliśmy się w rozmowę o rzeczach serio i teraz przepadło dla nas to, na co liczyłem. Ale mógłbyś mi oddać wielkie usługi, służyć mi za pośrednika... Chociaż nie, sama ta myśl wróciła mi jurność, czuję, że nic nie jest skończone.	A wyszedłem zmówić pacierze i przypilnować konisków, bo Walek poleciał do dworu. Ale takie znarowione szkodniki, że niech Bóg broni, rady nie mogę sobie dać z nimi. Patrz, jak się Kłębowi wysypało koniczyny, jak bór! Z mojego nasienia... Za to moją tak wymroziło, że został się tylko rumianek i osty! Siadajże, to sobie pogadamy! śliczna pora! Za jakie trzy tygodnie zadzwonią kosy! No, mówię ci!...	A! na wieki! cóż jest wiecznego na ziemi. Ona jeszcze tak mi się wydaje i jest młodą!!	Bo nie mogę pić, jak wszyscy: od nocy do rana. Zimno... obrzydliwe zimno!...	Boże broń! Cudze! Darmozjad! Już cztery lata, jak mi zostało na karku!	Był to feralny dzień, gdym panią poznał bandaże z podartego na pasy płótna. i arnikęarnika od tej chwili znoszę ciągle porażki. Nikt tu nie ma miłosierdzia dla mych usterek i słabości. Same upokorzenia!	Czy aby będzie prawo po naszej stronie?	Gdy usłyszysz po południu głos umbajiumbaja	I dalej, że osoby, które nie pną się na wyżyny, mają je.	I nie gniewałbyś się, gdybyś mógł na jeden dzień znowu zostać oszczepnikiem i dołączyć tego morskiego zwierza do tylu innych, któreś już zabił?	Nie wiem, jak mogłam uczynić coś podobnego. Mieliście do mnie takie zaufanie. Powierzyliście mi to, mówiąc, że zasługuję na zaufanie. Zdawało mi się, że uczyniłam dobrze	Oo! Wiem, że waćpan nosisz nazwisko królewskie. Ale winienem ci przypomnieć, że odkąd bawię na Pogórzu, widziałem wielu takich, którzy noszą to miano, a najlepsza rzecz, jaką o nich mogę powiedzieć, jest to, że nie zaszkodziłoby im czasem porządnie się umyć.	Pan Descoulis będzie miał miejsce w historii dokonał dzieła Restauracji z księdzem de Pradt oraz panami de Talleyrand i Pozzo di Borgo.	Przysięgam przed Bogiem, który mnie słyszy, że wzywać będę świat cały na świadka twej zbrodni, aż dopóki nie znajdę mściciela.	Póki im głód doskwierał, byli pokorni, byliby się bodaj poddali. Jak im przynieśli mięsiwa, jak się nażarli, zaraz na kieł wzięli...	Rzecki jest półgłówek... stary romantyk... To rasa już ginąca! Kto chce żyć, musi trzeźwo patrzeć na świat... Uważaj no i po kolei zamykaj oczy. Kiedy ci powiem: lewe... prawe... prawe... Załóż nogę na nogę...	Słuchaj, mój chłopcze! naucz się czytać, pisać, zaciągnij się do mego regimentu, wsiądź na konia i zostań karabinierem, a jak raz ozwie się pobudka do jakiéj porządnéj wojny, zobaczysz, że Bóg stworzył cię do życia wśród armat, kul i bitew, i zostaniesz generałem.	Tak, panie. Od świtu czekają na twoje rozkazy.	Takie rzeczy robią tylko literaci Idzie o to życie nasze mizerne, o te zbyt silne blaski w bezświetlne godziny codzienności. Każde niespodziane silne i wielkie uczucie jest tym ogniem bengalskim, w którym wszystko nowe i obce wydaje nam się światem z czarodziejskiej bajki, a my sami tak ogromnie nikczemni i pospolici.	Tu nogę stawcie... tu wyrwa, jest się na czym zeprzeć.	W grocie by znaleźli ale jest przecież przekop, a pan go nie zna, bo w ogóle o tym nie wolno mówić. Papo zabronił raz na zawsze.	Wypędziłem... ale ona poszła, ani się obejrzała, poszła i ani mi słowa jednego nie powiedziała na pożegnanie, poszła do teatru, na komedjantkę, pomiędzy bandę łobuzów i ladacznic, rzuciła mnie, ojca, dla nich... A niegodziwa, niegodziwa, niegodziwa! Wypędziłem... a ona przez cały czas nie napisała do mnie nawet słowa jednego! Cztery miesiące! Dobrze, że jesteś kawalerem, dobrze, że nie masz dzieci, nie znasz więc tych cierpień, jakie sprawiają one ojcom... Cztery miesiące sam, w trwodze ciągłej o nią, otoczony upokorzeniami, a!.. a!..	A Hex?	A Iglica? Legenda o Wydrążonej Iglicy? Nie znacie jej?	A co ja złego zrobiłem?	A co się stało z Gilbertem?	A jeżeli nie pozwolą nam uciec?	A niechże Pan Bóg uchowa! Ja Kaszuba, Jakub Grubasek, z dobrych Kaszubów, z tłustych Żuław.	A szalonym tylko, szalone się przedsięwzięcia udają	A!... zostaw mnie wychodź, jeżeli nie chcesz, abym w twoich oczach głowę o mur roztrzaskała!	Ach, jakiż pan dobroczynny!...	Ach, panie, potrzebuję kupić pisarza. Inaczej moja mądrość umrze wraz ze mną.	Ba! więcéj jak tysiąc razy.	Bo nie było można...	Chodźmy! Naczelnikowa czeka nas niecierpliwie.	Cicho! Jeszcze kto posłyszy.	Cisza! Tu rządzą moi bracia, nikt inny!	Co za capataz? Capataz przepadł, jest zniszczony. Nie ma capataza. O, nie! Nie znajdziecie już capataza.	Co za straszliwe nieszczęście!	Czy tak, Belu?	Czy zbudzono proboszcza?	Dobić nie można. Człek to znaczny między swymi i byłby krzyk okrutny Niepodobnaniepodobna (daw.)	Gdzie mieszka?	Gorzej, wspomnienia.	Jak dawno?	Jak się nazywa ten statek?	Jak wielki?	Jakiegoś więźnia wczorajszym nocnym pociągiem wieźli. Widziałem w korytarzu wagonu żołnierza.	Jakkolwiek bądź, mało miałbym zaufania do pańskiego lekarza i dobrowolnie nie prosiłbym go o poradę!	Kažin! Gal ir Kazė... Sunku pažinti, taip pasipuošusi. Nuo tos raudonos šviesos viskas kitoniškai išrodo, gražiau.	Królu miłościwy! Czyż zapomniałeś, że dziś wieczór, skoro pierwsza zabłyśnie gwiazda, zasiądą ludzie do wieczerzy wigilijnej?	Muszą mieć w tym jakiś interes. A że oni lepiej prowadzą swoje interesa aniżeli wy, o tym już przekonałem się.	Nie byłeś u wojewodzinej?	Nie jesteś pani w towarzystwie!	Nie można tego powiedzieć.	Nie wiem.	Nie żyje już	Nie, ona mi nie babką. Daleka krewna matki, ale ją wszyscy babcią nazywają, więc i ja tak o niej mówię! Bardzo, bardzo stara i taka dobra!	Nie. Z każdym rokiem posuwa się naprzód	No tak A co, dziwi cię to?	No, Nanon, ustaw stoły.	No, czy powiedziałaś temu pułkownikowi, że znasz kogoś podobnego?	Obaczym.	Och, mój Boże, drogi panie, królowie w naszej epoce, to bardzo niewiele!	Pan tędy jechał jaki...	Panie Porchon!	Pewnie, że jest	Po co? Książę nie byłby potomkiem arcykapłanów i faraonów, gdyby nie szarpał tych wędzideł, jakie, niestety! narzuca mu prawo lub nasze, być może błędne, zwyczaje. W każdym razie dał dowód, że w ważnych wypadkach umie panować nad sobą. Nawet potrafi uznać własne uchybienia, co jest przymiotem rzadkim, a nieocenionym u następcy tronu.	Poszedł sobie, jak tylko zobaczył, że wchodzę do sali balowej, by pana zawiadomić.	Powiadano tak	Roboty! dobrze ci mówić, a tu może i przędziwa w chacie nie ma.	Skądeście uciekli?	Słuchaj. Jakubie! Czyż nie mówiłeś poprzednio, że do zatrzymania młyna służy ściskadło?	Słyszałaś?	Taip! Taip! Mokslo mumis reikia! Tegul mokinasi.	Tak ci się zdaje, Janku rzekł Tumry.	Tak, masz słuszność Cierpiałem w tym sklepie okrutniej, niż się spodziewałem wedle twego programu.	Tak. Ja podałam	Teatr Konrada Kellera. KaKa.	To ich mistrz pod sąd odda albo każe im pole Jurandowi daćdać pole (daw.)	To ja, Pawle...	To nasza znajoma, pani Maszkowa. Czy pan jej nie był przedstawiony?	To ty, Zośka?	Ts-ts-ts.	Tu	Ty służysz rządowi?	Uciekaj waćpan!	W klubach przemocy, z musu, nie z dobrej woli!	W zębach! To nic	Weźmie, ale pod moją komendą! Jeślim się pytał dlaczego, to, że mi się żal było z wami rozłączać.	Widzi pani, referencjami nie będę mógł służyć, chyba, że zechciałaby pani zwrócić się o nie do Uniwersytetu w Heidelbergu, lub do Pruskiej Akademji Nauk.	Więc dobrze O ile niejedzenie im tak służy, to nie ma się czym trapić. Przecież to inny chłopak teraz.	Więc gdyby ci się udało?	Ładne mamy lato	Łohoyski: Jeśli to pan, panie Tempe, ma być typem proroka przyszłości, to nie zazdroszczę ludzkości. Pan każdą ideę może tylko zohydzić.	Że powinnam trzymać się zasad... ale...
A tak! jutro przyjdzie Krystyan śmiało mógłby przychodzić co niedziela i wysłuchać kazania, zamiast iść na swoje tam jakieś pokątne modlitwy. Zwierzchność zabrania podobnych świętych schadzek. Wiemci ja o tem, bo schodzą się zwykle do Piotra Hansena, a Krystyan najczęściej czytuje im na głos z Biblii. To być nie powinno! Mówią o nich, że w garnku mają maleńkie szczenię, które całują w dowód pokory!	Więc czegóż ci brakuje? Zbytkiem istotnie otoczyć cię nie mogę, Ale i po cóż ten zbytek? A niedostatku dotąd, chwała Bogu, w domu naszym nie ma. Pracy i kłopotów nie masz żadnych... Wiedziałem od razu, że nie jesteś do pracy ani stworzona, ani wychowana, i nie wymagałem jej nigdy od ciebie. Gospodarstwem zajmuje się Marta... ty robisz to tylko, co chcesz... Dzieci masz, przywiązanie moje... książki... robótki...	Tak, i powiedział mi wiele innych przykrych rzeczy. Mówię ci, Watson, choć znam ją od paru tygodni, czuję, że z żadną kobietą nie byłbym tak szczęśliwy, jak z nią; a zdaje mi się, że i ona odpłaca mi wzajemnością. W oczach kobiety trwają błyski, wymowniejsze od słów. Ale ten nieznośny brat nie pozwala nam się porozumieć. Dziś po raz pierwszy zdarzyła mi się sposobność widzieć ją sam na sam. Cieszyło ją to widocznie, choć nie chciała słuchać moich wynurzeń miłosnych. Wracała wciąż do jednego przedmiotu, ostrzegając mnie o grożącym niebezpieczeństwie i dowodząc, że póty nie będzie miała spokoju, dopóki ja tych stron nie opuszczę. Powiedziałem jej, że nie pilno mi odjeżdżać, skoro ona tu przebywa, i że jeśli dba istotnie o moje bezpieczeństwo, to opuści tę okolicę wraz ze mną, i prosiłem o jej rękę. Zanim jednak zdążyła mi odpowiedzieć, ten jej utrapiony brat wpadł między nas jak kula. Był blady z gniewu, trząsł się, a z jasnych oczu padały pioruny.	Nie sam jesteś na świecie, Marku! Jak się paliło, tom patrzała spokojnie, ale łzy mnie wzięły, gdy zobaczyłam, że oto w nieszczęściu policzysz przyjaciół... Są dobrzy ludzie, oj są! Sambyś tak nie ratował, jak chłopi ze Skomontów i Poświcia, i nie płakałbyś tyle, co stary Dowgird i Hanka poczciwa... A panienka z Poświcia...	Jeśli to jest moja zbrodnia łatwo się usprawiedliwię. Nie proszę cię, abyś mi wierzył; ale uwierz wszystkim swoim ludziom i spytaj, czy chodziłam do ogrodu w wilię dnia, w którym pan de Nemours przybył do Colomiers, czy nie wróciłam wieczór do domu o dwie godziny wcześniej niż zwykle.	Nie zasłaniaj się kłamstwem Wiem, co mówię. Chowasz się po kątach, przesiadujesz godzinami całymi w swoim pokoju. Wiedz, że chcę, wyraźnie chcę, abyś ciągle dotrzymywał nam towarzystwa, tu pod naszym okiem. Znasz mnie i wiesz, że umiem, gdy potrzeba, nakazać ci posłuszeństwo.	Owszem Niech pan to wpaja w swoich konkurentów, agentów, hurtowników, w dostawców i odbiorców. Ale chyba rozumie pan, że nadmiar sumienia, przewrażliwienie na tym punkcie, wręcz uniemożliwia życie.	Bo to oni potem posłali do Poniewieża o pomoc. Przyszło sto głupich pachołków z oficyjerami. Tych przepłoszyłem, a oficyjerów... Na Boga, nie gniewaj się!... Kazałem gołych pognać kańczugamikańczug	Hm, to dosyć sztywno i zimno. Nie wierzę, żebyś to powiedziała, i wiem, że nie byłby zadowolony. Jeżeli zachowa się tak, jak wzgardzeni kochankowie w książkach, to będziesz wolała przystać na jego prośby niż zranić mu serce.	Trochę mnie rozebrało Ale to nic.	Drogi doktorze, pomiędzy pokojami ojca i pani de Saint-Méran nie ma żadnych drzwi, a Barrois nie bywa nigdy u mojej teściowej. A zresztą powiem to panu, doktorze: uważam cię za człowieka najzdolniejszego i najuczciwszego pod słońcem, ale hmm... No cóż, tutaj wolałbym oprzeć się na zasadzie errare humanum est.	A ja pójdę do Falli! To ważniejsze od wszystkiego. Do widzenia niedługo.	Ach, więc o to chodzi. Zakochał się pan w niej, gdy jeszcze była aniołem, który nie skalał swych stóp dotknięciem ziemi. I dlatego właśnie zakochał się pan w dziewczynie z warstwy próżnującej... Dla zapewnienia sobie w domu istoty czarodziejskiej i nieziemskiej. A ona jest taką snobką, że wstydziłaby się pana, dźwigającego ciężary i sypiającego w domach noclegowych?... Czy tak?...	Kodeks tak to nazywa i odpowiednio karze, ale w języku zwyczajnym nazywa się to dobrym interesem	To dopiero szczególny zbieg okoliczności że ni stąd ni zowąd, zupełnie niechcący znalazł się pan w domu, w którym odbył się akt, przyprawiający cię o tak okropne wyrzuty sumienia.	A może wziąć laskę magiczną i spróbować drogi szczęścia. Często o niej czytałam, bierze się kij, to jest laskę magiczną, do ręki i idzie się prosto przed siebie; a gdy się dochodzi do miejsca, w którym jest zakopane złoto, laska sama zatrzymuje się. Wtedy trzeba kopać w tym miejscu.	Mówisz jak człowiek rozumny i postąpisz sobie, jak dobry chrześcijanin w tym względzie; obecnie trzeba tylko wydobyć twego pana z tej straszliwej pokuty, która mu nic nie przyniesie w zysku, a ponieważ teraz jest już południe, zastanowimy się nad tym po obiedzie; wejdźmy do oberży.	Ale cóż ty mnie gadasz! Poznałem twój głos, poznałem głos stolnikowej, przecie stałem w drugim pokoju pod drzwiami.	Dobrze, to jedno... A teraz co się tyczy długów...	Co to za Helena Drzewo, czy to osiołek?	Dzieciak jesteś, nie zdajesz sobie sprawy z tego, co mówisz... a to są szalone myśli...	Musi ziemię dać! Nic nie pomoże. Zaklął się Bolesław, że bez ziemi nie puści.	Mój stryjeczny brat często mnie odwiedza?	Nie spodziewałaś się mnie widzieć, Oleńka?	No, nic łatwiejszego jak zapłacić, zawołał Teper... jednakże jest w tem pewna nieregularność. Myśmy to zapisali na rok następny...	O, to się panu nie uda	Mógłbym cię zastrzelić za płochą zniewagę, wyrzucić za drzwi i strącić z kabiny. Nikt by nie wiedział, gdzie sczeznął hrabia. Pobaraszkować mam jednak ochotę dziś nieco z tobą. Wypadu spróbować, podkopu, włamania do zrozumienia twojej warowni. Z biologii słowa wykład migawkowy od niechcenia palnę. Otóż są słowa, jak ci wiadomo, które nie znoszą namacalnego ucieleśnienia, zwłaszcza wskrzeszenia przebrzmiałych epok czy prostowania złamanych narowów. Słowa sarkofagi, słowa pomnikowe. Istnieją również klejnoty	Plenipotent pani będzie miał tylko jeden kłopot: od pięciu lat, przez które zamek należy do pani, nie zostało w Sacca ani dziesięciu biednych.	Tego drugiego drania ja nie znam i na oczy nie widziałem. Niech on się wytłumaczy, po co się wdaje ze szpiclem? Jeżeli on i z nim do nas na prowokację z bombą przyjechały...	A więc jeden by tylko Bóg był dla wszystkich?	Bynajmniej przyjmij pan to cygaro, panie Aronnax, a chociaż ono nie pochodzi z Hawany, będziesz z niego zadowolony, jeśli jesteś znawcą.	Ciekawym?... Chociaż to nie zażegna katastrofy...	Jak to dwoje? Nie rozumiem.	Mam go dostawić pocztową rybą pod dobrą strażą do żony, ot wszystko; tam zapewne sam lama wyznaczy mu przykładną karę.	Musieliście państwo... Pan Dębicki musi być niekontent ze mnie!...	Nie ulega wątpliwości, że nie ma odpowiedniejszej miejscowości jak Oban	Panie Stefanie! sądziłam, że jesteśmy przyjaciółmi!	Powiedz mu, proszę, że jestem wiernym jego sługą.	Prawda, prawda, nawet w pieśni stoi, że „Kasper z gorącego jechał kraju”.	Rzeczywiście Proszę mnie odprowadzić.	Sądzę, że pan życzysz sobie być wolny przez cały dzień jutrzejszy?	Tak, ale Murzyni nie puszczają latawców, więc skąd się tu wziął?	Wielki Boże! to go jaśnie panna wcale nie znała?	Brat mój rodzony, ale kto tak robi, psem mi jest od dzisiaj! Ale ta ścierwa wszystkiemu winowata!	Tak, tak. Rozumiem. Do widzenia.	Nie... te arcydzieła są w czasie przeszłym arcydziełami; nam potrzeba innych utworów. Dla nas te arcydzieła są bardzo poważną archeologią, którą dobrze oglądać w muzeach i gabinetach.	A ty jak się czujesz?	Ma na myśli formy, które idą za materią. Tak je nazywa Awerroes.	Niech pan będzie cicho. Qui ne risque rien, n’a rien!Qui ne risque rien, n’a rien (fr.)	No, pomówimy jeszcze o tym , niech się sprawa Alberta wpierw skończy.	Powrócisz? Na pewno powrócisz? I czy powrócisz w tej samej postaci? Czy już za późno, by jeszcze dziś w nocy wyruszyć na poszukiwanie rzeki?	A ja słyszałem, jak się zmawiali, żeby go zlinczowaćzlinczować	Ale... nie chwaci...	Cierpliwości, panie, na każdą rzecz przyjdzie kolej.	Dla czegóż się jej wyrzekasz?	Ja miałbym cię zabić? Ja? Nie... nie... zabić ciebie? Nie zrobię tego! Nie mógłbym. Spójrz!	Jaj zapewne nie ma, ponieważ były dziś na obiad, a oprócz tego ja pijam co dzień surowe.	Koronka na puf albo na papiliona? Oto są barby które panie wolą?	Nie skończy się.	Niech próbuje!	Oj, ty... ty, hipokondryku...	Pani dobrze klasztor wspomina.	Rzuć piątkę Rzuć, synu. Będzie policzone.	Ta jejmość wdowa wygląda mi jakoś, jak gdyby miała ochotę zdmuchnąć mi sprzed nosa moje gubernatorstwo. Oho! nie zapomnę ja nigdy tego, co pewien aptekarz z Toledo mawiał zawsze: „gdzie diabeł nie może, tam babę pośle”. Znał je dobrze, toteż ich nienawidził.	Tak, ja kupiłem.	„Więc ja schodzę na dół. Sprowadzisz go tu i zatrzymasz, póki nie wrócę na pokład. Pamiętaj! Nie puszczaj go na dół, póki nie wrócę”.	A ja pamiętam.	A kto ci odnalazł tego papę?	Aleście dotąd nie znaleźli?	Ależ chcę wiedzieć...	Co ci one mówią?	Co pan kierownik?	Czarno ubrana?... w czarnym welonie?...	Dobranoc.	Dobrze!	Dobrze, jeśli mogę sądzić z tego, co sam widziałem.	Dokąd idziemy?	I co?	Jakaż racya?	Jego dostojność zasyła pozdrowienia najpiękniejszej róży spod Libanu!	Masz spluwę?	Nareszcie!	Ne apie tai kalbu. Aš sakau, kad jūsų mieriuose, jūsų programoje nėra nieko, kas galėtų pakelti žmogų, kas galėtų įkvėpti jam viltį šviesesnių laikų ateityje... O be tokios vilties, aš nežinau, kaip gali gyventi?	Nie dla naszej	Nie.	Owszem pójdź kapitanie.	Pewnie topora nie macie?	Pod jakim?	Proszę spróbować i raz pocałować, raz jeden od siebie...	Przeciwnie, podziwiam ich doskonałą sprawiedliwość.	Publika awanturę robi! Czas dzwonić i zaczynać	Rozgniewałaś, ciotko, dziadka!	Skądże mogę wiedzieć?...	Tej nocy jeszcze.	Umiem, panie generale.	W tej chwili nie mogę panu dać odpowiedzi	Według rozkazu!	Wiem. I laurki nie wzięłaś.	Wysiadając z dorożki.	Zabierzesz z sobą muszkiet i pistolety.
My ludzie niebogaci konie nasze dobre, ale bez rasy. Mamy to, co kazali: koń, powiadają, dobry, mocny no jest jak się patrzy. Ale to nie oficerskie, tylko jak na żołnierzy. My ludzie nietutejsi, obcy. Jak życie nasze, my za Pilicą nie byli. Za obszarem naszej włoszczowskiej czy kurzelowskiej parafii my koligacjów nie mamy. Przybyli my tutaj, miejsca już pozajmowane; co miejsce oficerskie, żeby choć tego namiestnika, to już szczelnie obsadzone. No, cóż my? Wpisali my się do chorągwi na proste rycerstwo. Wydali my resztkę grosza na mondury swoje i na pocztowych, i teraz te... czekamy, co dalej będzie. Dziesięciu nas w chorągwi rycerstwa, a pięćdziesięciu pocztowych.	Były dziełami sztuki i niczym więcej Sądzi pani, że prawdziwy uczony banalizuje swą sztukę, stosując ją dla jednostki? Bynajmniej. Nauka lubi rykoszety, wyczyny, fantazję, jeśli tak można powiedzieć. I na przykład ksiądz Adelmonte, o którym pani przed chwilą mówiłem, poczynił w tej materii zadziwiające doświadczenia.	Co ja słyszę. Mówisz o świecie, Beniaminie? A czy świat prosił cię, abyś wyruszył w podróż? Czy świat podpisał z tobą umowę i dał ci pieniądze na drogę?	Cztery półkwaterki... i śledź... i... Przyniesę... Cie, żebym to miał strzelbę... kożuch na ten przykład z pięć rubli... buty by się zdały... ze trzy ruble... ni, nie chwaci... a kowal by chcieli z pięć rubli za fuzję... tyla co od Rafała... ni...	Nie jedźmy tam, nie jedźmy! Jeszcze się co do nas przyczepi!	Nie rób tego na drugi raz W koszyku jest coś dla ciebie Upiekłam placek, bo ojciec wybiera się do miasta.	Tatku, rzekła Lorka, chodząc po izbie: mam do ciebie słowo. Dziś ostatni dzień, w którym ty jeszcze jesteś panem siebie i wszystkiego co masz, w którym dla mnie jesteś jak byłeś ojcem przywiązanym... Jutro! Któż zaręczy za nie? Ty sam nie wesz w co się zmieni serce twoje. Ja nie będę mogła może dostąpić do ciebie z prośbą, a najmniejsze życzenie moje okupywać mi każecie może upokorzeniem.	Zapewne w Paryżu. Gdym opuszczała towarzystwo nasze w Orleanie, dyrektor mówił mi, że zamierza na najbliższy jarmark przybyć do stolicy.	A u mnie w domu, w mojej wsi, to nie robi się na święta kutii, tylko kluski z makiem i z miodem i racuszki na oleju.	Ale kto pana wsadził?	Ba! przejeżdżałem tędy do Chantilly conajmniej dziesięć razy, a trzy lub cztery zatrzymałem się u pana. Zaraz... byłem tu dziesięć czy dwanaście dni temu, odprowadzałem przyjaciół muszkieterów, a właśnie jeden z nich pokłócił się z jakimś nieznajomym człowiekiem, który, nie wiadomo dlaczego, szukał zaczepki.	Chwiiileczkę Gdyby mu powiedział. Co takiego powiedział? Cooooś... cooooś w tyyym rooodzaju: „Pan Grandet z Saumur niby to, pan Grandet z Saumur niby owo. Kocha sweeeego brata, kooocha sweeego bratanka. Grandet jest dobry kreeewny, ma najlepsze zaaaa...miary. Dobrze sprzeeedał swoje wino. Nie deklarujcie baaankructwa, zejdźcie się, naaaznaczcie liiiikwidatorów. Wtedy Graaandet zooobaczy. O wieeeeele więcej dostaniecie likwidując, niiiiż pozwalając, aaaby sąąądy wtykały swóóój nos... Nieprawdaż, hę?”	Cisza! Moi bracia na nas patrzą. Macie usłuchać! To rozkaz! Na tym statku panuje tylko wola Czarnego Korsarza.	Co robi twój papa?	Co? Ten ślub?	Czekać, wytrwać, rozbudzać, pogłębiać świadomość, wyzyskiwać to, co można, i wywołać przeogromny masowy ruch...	Cóż to, uważacie, że sami mąkę wam wyniosą, naładują na własne galary, jeszcze was poproszą: zabierajcie.	Dlatego że się nie zna na malarstwie? Ale to dobra kobieta, nieprawdaż?	Do czego zmierzasz, wcale nie miarkuję.	Dopiero co znalazłam pod naszym progiem.	I dlatego... i dlatego... powróciliśmy niebawem do Pevenseyu.	I mnie jej żal, ale cóż na to poradzić... Tyś wyszedł na ludzi, a my zostali w swoim stanie. Żałujesz... „mojej kobiety”... Ja to samo... Ale choćbyś żałował i przeżałował, to się psu na budę nie zda. Już nie trzeba, jak ja się staram, żeby się wybić na ludzi...	Jak pan będziesz mi przechodził przed nosem na scenie, to, jak Boga kocham, kopnę!...	Jeszcze nie, jeszcze nie Nie opuszczaj mnie. O Boże, pomóż! Ratunku, do mnie!	Kogo najmiłościwszy pan do układów z Zakonem przeznacza?	Kto?... z kim?...	Na kogo? Czyich?	No tak, widziałem ich raz... było to w najbliższą niedzielę po mojej bytności w młynie na wzgórzu... Ale stali tak blisko domu, że nie mogłem podsłuchać, o czym mówią. Ale śmiali się.	No, a ten co krzyknął: „precz z królem”.	Prosili, to pójdę z nimi do sąsiadów	Sekretarz cofnął się w róg pokoju i śledził mnie spode łba jak czujny kot. Obaj najwidoczniej mieli się na baczności.	To czary, proszę pana. Niech się pan nie śmieje ze starej baby, ale to są istne czary. Ktoś ma złość do naszej panienki i rzucił uroki.	To świętą prawdę mówili. Jagną się ano opiekują, ale tak, co mi wstyd rozpowiadać podrobnie. Stary jeszcze rzęzi, a ta jak suka... Nie powtarzałabym po kim, ale samam ich w sadzie zdybała, no...	Wicek! idź i poproś tej pani, co stoi przy loży, żeby tutaj przyszła.	Widać zaraz, że pani masz dwadzieścia lat, bo wołasz zdumiona: Niemożebne! i patrzysz się pani na mnie, jak na upośledzonego umysłowo, albo jak na barbarzyńcę.	Wyznaję, że ja grzeszny dawno już nie oglądałem tymi oczyma, pełnymi złości, człowieka, który dopiero co był u spowiedzi. Powiem nawet więcej, że nie od razu uwierzyłbym, gdyby mi mówiono o istnieniu takich ludzi w surdutach i europejskich sukniach.	Żałuję jednakże, że zamiast sprowadzać ich tu, nie pojechaliśmy sami do Medinet.	!!!	A chcesz się upić?	A dużo przynosi panu pański zawód?	A ot, przed kołowrotem ludzie go trzymają! Ale że dziwo, to dziwo, bo nie koloryzując sułtan może takiego konia pozazdrościć. Nietutejszy on	A potem?	A skąd ta pewność, Agnieszko, że żyjemy raz tylko? Że w ciągu jednego żywota wyczerpujemy wszystkie tkwiące w nas możliwości?	A was tutaj dużo?	Ale po pańskiej śmierci testament zostanie zakwestionowany.	Boś całą kołdrę ściągnął...	Byłoby to niepotrzebne ponieważ pan Morrel nie zna mego nazwiska. Niechże ten poczciwiec powie tylko, że jestem prokurentem firmy Thomson i French w Rzymie, z którą ojciec pani pozostaje w stosunkach handlowych.	Bądź zdrowa!	Czy być może? I ów człowiek przez całe lata nie mówił z panem o swoim wynalazku?	Czy nafta lub benzyna mają wartość jako środek odkażający?	Czy zawsze stały jesteś w afektach dla Zosi?	Dlaczego?	Doprawdy, panie Holmes, to przechodzi wszelkie pojęcie Nie dość, że pan poznałeś od razu, iż słowa zostały wycięte z dziennika, ale domyśliłeś się, z którego. Powiedzże nam, jakim sposobem?	Dwie nieduże i kuchenkę. Ciasne, ale niczego.	Dziękuję za radę. Nie umiem siedzieć spokojnie przez cały dzień i nie jestem kotem, żebym się lubiła wygrzewać przy ogniu. Lubię przygody, idę więc jakiejś poszukać.	Fi! Gdzie ta ładność? Taka chuda!	Handel mówił dalej baron.	Hm, rzekł, chciałem coś powiedzieć, ale się już boję... żebyś pani nie rozchorowała się gorzej jeszcze...	I ja zupełnie opadłam z sił z przerażenia To rzecz niepojęta. Nikt z nas nic nie widział.	Jak nieprzyjaciół wyżeniemwyżenąć (daw.)	Jakie to szczęście, że pani tego nie widziała!...	Jakimże ty żyłeś trybem, że nie wiesz o tym roku? Pogłoski, ciewyciewy (gw.)	Jedyny sposób, nie dbać o nic.... słyszysz? zupełnie o nic! o zdanie, ani o uczucia niczyje, o formy, ani o zwyczaje; lecz robić tak, aby posiąść jak największą summę zadowolenia...	Jeszcze ojciec partiipartia zaśmiał się Andrzej.	Jeśli nie wyjdziem a usłyszycie strzał w komnacie, tedy mi gruchnąć z garłaczygarłacz	Już chyba setny raz!	Kiej upiję się...	Kochany stryjcio tak zmizerniał	Ma bardzo ładny ton... Bardzo...	Moja mamo, ale toby było niegrzecznie.	Nie widać, żeby ktoś się wspinał.	No Skoro to dziś urodziny Eugenii i skoroś o mało nie upadła, wypij kieliszeczek nalewki dla pokrzepienia.	O, Edwardzie! Edwardzie! nie oskarżaj mnie tylko o niewdzięczność. Wierz mi, nie jestem niewdzięczna... Nikt mi tego dotąd nie zarzucał. Wiele mam wad, ale niewdzięczna nie jestem, o, nie!	Och! W 1827	Oleńka! przyszedł czas! Musimy uciekać!	Pan Baum powiada, że nic mu nie jest, że jest zupełnie zdrowy. Pan Wysocki był dzisiaj, chciał go obejrzeć, to się tak rozgniewał, że go prawie za drzwi wyrzucił.	Pan Copperfield nie żyje i jeśli pani ośmiela się mówić o nim w podobny sposób, w mojej obecności...	Panie Borowiecki, pan nie wie, kiedy przyjedzie Moryc Welt?	Proszę aby tu miecznik rosieński i ona... jakowej krzywdy nie doznali!...	Proszę, niech panienka poszuka mego szlafroka, który jest w tej walizie. Tutaj jest klucz.	Przed Bogiem jest już za życia, a gdy zemrze, będą mieli ludzie w niebiesiechw niebiesiech	Przeżegnaj się, Femciu!... Ależ ja ani myślę iść za mąż...	Skądże takie przypuszczenie?	Strzeżcie się zuchwałej mowy. Musiałbym was ukarać i jeszcze jaką parę koni Jacentowej podarować.	Są!	Sąd, Pojedynek, Słowo odpowiedział Villefort.	Słucham, panie oberlejtnant. Kawa zupełnie zimna.	Tai niekas; svarbus tai yra dalykas, o baisus. Jie turi spasabą ant mus užklupinėti.	Tak będzie!	Tak, pani, słyszałem	Tegom się nie spodziewał, żebym panny Krzysi nie miał dziś ujrzeć. Zali naprawdę chora?	To jego słowa?	To płocho, brat miły, bo ty jedna głowa. Oni mnie gotowi naduć!	W jaki sposób podarujemy te rzeczy?	Wiem już, wiem!...	Więc tym lepiej. Lepiej dla nas obojga	Wszystko jedno! Kop jamę, ale głęboką! Gdy się przebudzimy, odgrzebiemy znów to dziwo i zaniesiemy je tam, skąd je wziąłem!	Wybacz wasza dostojność! Młode to, więc płoche! Ale quod attinetquod attinet (łac.)	Zatem wszystkie te pokarmy pochodzą z morza?	Żeby nawet się nie przydało, przecie i tak tanio.
Jeśli swego Mahometa dotąd wyznawał tom diablo w nim ową wiarę podkopał. Widzieliście, jak nim rzuciło, skoro list przeczytał. Będzie tam między nimi szarwark niemały, bo to kawaler gotów samemu diabłu, nie tylko Radziwiłłowi do oczu skoczyć. Jak mi Bóg miły, żeby mi kto stado tureckie darował, nie ucieszyłbym się tak, jak z tego, żem go od śmierci wybawił.	Nie zanadto w tył? To by wyglądało trochę głupkowato; ale znowu nie można jej nasuwać na oczy jak czako oficerskie.	Albożto do karczmy czy po staremu do młyna żeby nas pilnowali na bok nie jeździć! hę? Co to kowal nas w arędę wziął?	Ale czy to nie za dużo?	Dziw, że to nie zamarzło!	Wolałabym zwiedzać te miejsca w nocy Widziałabym oczami wyobraźni pogrzeb Duncana. Doprawdy, panie Sinclair, nie uważa pan, że to najstosowniejsza chwila do przywołania geniusza strzegącego umarłych?	... No dobrze, dobrze... A jakże zdrowie siostrzyczki? Wie pani, i ja też, ale o tym przez telefon lepiej nie mówić... Co, do teatru? Eee... wie pani co, czy nie chciałyby panie pójść ze mną do cyrku?... O nie, dziś walczy najsilniejszy człowiek świata... Jak?... Wacek, jak się on nazywa?	Dobrze wiesz, stary, że towarzysze z kierownictwa nie lubią takich historii. Jak mnie pierwszy raz powiedziałeś o Ja­błonnie, ja na to nic, ale pomyślałem sobie, że to może nie przejść.	Oho! jeszcze czego! żebyś i tego nawet odpoczynku nie miał! Spóźniłam się dziś z obiadem, to prawda... trzebaż było temu biedakowi wnuczkę pokazać, ale nic to! zaraz nakryję i podam! szach mach! zjesz i zaśniesz jeszcze sobie! Julek! Julek!	A to mi się nie podoba że cała ta rzecz jest bardzo podejrzana. Tak jest, panowie, w najwyższym stopniu podejrzana. Pan prezes Bondy zmusił nas do zbudowania fabryki Karburatorów. Zapewnił nas, że Karburator to jedyna siła pędna przyszłości. Jak wmawiał w nas, że Karburator daje tysiąc sił końskichsiła końska (daw.) mam zdanie jasne. Skończyłem, panowie!	Wcale nie! i przekonasz się, że wizyta tej awanturnicy może nas dużo kosztować.. Także wybrała sobie porę. Ubodzy krewni mojej żony odwiedzają mnie i nie płacą za furmanki w tej właśnie chwili, kiedy powinienem stać wobec chłopów jak rycerz: sans peur et sans reproche... Fatalność!	Ale czy nie było możliwości przedstawienia jej hrabiemu Paryża?	Być może na ucztę sprosili swoich współplemieńców. Nie sądzę, żeby sami byli w stanie zjeść dwóch ludzi.	Czy twój prowizor nie czytywał brewiarza po nocach?	Gwałtem mi go z ręki ściągnął Nie mogłam krzyczeć	Jeszcze o tym nie słyszałem.	Ludzie niech leżą cicho w sitowiach, na brzeg nie wychodzą i hałasów nie sprawują. Ogniówogniów	Nie wiem, o co panu chodzi	Nie, broń Boże!	Panna Rudecka nie zrobi ujmy tej zasadzie. Zupełnie śmiało może zostać ordynatową Michorowską, ma do tego wszelkie kwalifikacje.	Strzeżonego Pan Bóg strzeże Oddałbym całą miesięczną płacę, byleby ta mgła się podniosła. We mgle zdarzają się rzeczy, jakich się nie widuje przy jasnej pogodzie... różne okrzyki, nawoływania. Już mnie to nieco pocieszyło, że on pojawił się w taki sposób, jakeśmy go widzieli, a nie na własnych nogach. A przecież mógł przyjść i na własnych nogach.	Cicho siedź, Cruchot. Zrobione, zrobione Eugenio, nie zrzucisz się, jesteś uczciwa dziewczyna, prawda?	Jest źle, jest bardzo źle. Dowiedziałem się o tem zupełnie przypadkowo. Wszyscy w ostatnich czasach dostrzegaliśmy, że zmizerniała, a nawet zbrzydła. Ponieważ nie było tajemnicą, że narzeczony z nią zerwał i wyjechał, przypisywaliśmy wszystko przeżyciom w związku z tem zerwaniem. Pewnego dnia zemdlała podczas swego dyżuru w szpitalu. Ordynator, który zaczął ją cucić, ze zdumieniem stwierdził ciążę.	My Polacy nie boimy się wroga, nie boimy się Boga, nie boimy się sumienia, ale boimy się „Kuriera”!	Niech mi pan powie, czy się panu zdawało kiedy... to jest, czy pan ma także to wrażenie, że życie jest właściwie tylko po to, aby psuć człowiekowi to wszystko, co on sobie wyobrazi...	Nie, moja pani. Niech ona sobie posiedzi, a ja z mamą zrobię swój rachunek. Ba, ja zbój, a mama bardzo godna osoba i wielka dama.	Głupia jesteś sroka i tyle. Ty myślisz, że świat to akuratnie tyli, co Klimontów z Koprzywnicą. Wleziesz za góreczkę, schowasz się i	No, to i ja muszę z nienawiścią patrzeć na niego.	O Jezu, dzięki Ci... Już!	Ogadany już jestem a to, co prawię, o tem wróble na dachach śpiewają. Właśnie dla tego, iż mi króla żal i że go miłuję i biedna królowa...	To jest papiernia od księcia założona, a tu obok drukarnia, w której się księgi heretyckie drukują.	To nic rzekła, zwracając się do mnie	Dusza złota! Takie to jak nowo narodzone dziecko, jeno że tym językiem lepiej obraca. Moja kochana, żebyśmy się chcieli, ja i Michał, ze wszystkimi żenić, które całować się przygodziło, tedy trzeba by nam zaraz Mahometową wiarę przyjąć i mnie być padyszachempadyszach	Aj!... jaka ona zdrowa, to strach! Jeszcze sobie niedawno nowe zęby w Paryżu zakupiła...	Cóż ty na to?	Dziękuję, Andy. To wystarczy.	Jak to?	Jak to?	To chyba sterlet	To i chwała Bogu!... Na sercu mi to, żeby wszyscy w okolicy mieli waćpana za statecznego i sprawiedliwego człowieka. Jakże to tedy było?	To zmienia wszystko przygotowywaliście wszyscy grunt dla zamorskich panów.	Umyślam se... że jaka z dawności czasów królewna szyła sobie szatki przeróżne złotą nicią. Aż tu ją czarownica, abo jaka zła boginka zaklęła w skałę... Wszystko z nią razem zakrzepło, a te piękne kamyczki, to skrawki z onych królewskich sukienek.	Święta to była, rzetelna prawda	A pan?... he, he... ja wiem, czemu pan tworzy, pan jest wielkim panem, pan kocha luksus, i pańska sztuka to luksus, zupełnie niepotrzebny luksus, który ja wszelkiemi siłami zwalczać będę...	Ani ja! ani ja! to ktoś nowo przybyły.	Powróćmy teraz do naszych interesów, Sancho. Jak myślisz, czy mam wykonać rozkaz Dulcynei i udać się do niej? lecz znów związałem się słowem względem księżniczki, a prawa rycerstwa nakazują mi dotrzymać obietnicy; z jednej strony porywa mnie gorąca chęć zabawienia damy mojej, z drugiej znów chwała mnie przyzywa. Ale pogodzę to wszystko, pójdę szybko, znajdę olbrzyma, utnę mu głowę i osadziwszy księżniczkę na tronie, natychmiast powrócę do świetnej gwiazdy mojego serca, przed którą wytłumaczę się, że dla większej chwały jej imienia opóźniłem powrót, gdyż cześć, jaką zdobyłem, zdobywam i zdobywać będę, pochodzi z łask, których mi ona użycza.	Był. Widziałem go! Modliłem się na chórze i kiedym schodził do celi, zobaczyłem jak szedł przede mną korytarzem, do każdej celi pukał i z każdej celi, odpowiadał mu głos jakiś, a on szedł dalej jakby zwołując wszystkich. Zniknął mi na zakręcie, a gdym się już położył, usłyszałem pukanie. Podniosłem się i otworzyłem drzwi: stał na środku korytarza, rękę podniósł do góry, patrzył na mnie i powiedział:	A na co ja mam stawać? A co mnie do tego? A dlaczego ty do mnie z takim gadaniem przyszedł?	Pomści on się, pomści!	A Bohun długo się bronił?	A, a dosyć że my z sobą po całych tygodniach jak obcy, ledwie się na pokojach spotkać możemy na chwilę.	Co jej mam powiedzieć gdy się zapyta o ciebie?	Coś ty! Będziesz mieszkał razem z nami! No, ale teraz trzeba wstać i zabrać się do kopania.	Gniewam się?	Jest już w Zbarażu i zdrowy. Przyszedł z Zaćwilichowskim od księcia Koreckiego.	Przyjściem zawczesnem obawiam się obudzić Waszą Królewską  Mość.	Tobie oddam, panie Stanisławie I właśnie chciałem zapytać się, czy przyjmiesz?...	Trzymam się zasady niewtrącania się do cudzych spraw.	A czy ktoś mnie powstrzymywał przed ucieczką?	Ach tak	Ach ty staruszku, safandułko czupurna, czupiradełko cacane...	Ależ powiadam panu, że ryzykuje pan życie	Bo chłopak chciał mi odebrać pieniądze. Jest tu za parkanem.	Bo...	Ciepło jest, ładnie	Co więcej? Konie są gotowe, mogę wszędzie pojechać i wszystko zrobić!	Czy mogę wielmożnemu panu wszystko wyjawić?	Czy może pan opowieść tę udowodnić?	Do mnie, panienko szanowna! Owszem, daj Boże szczęście, niech panienka mówi. Czym mogę służyć?	Dobrze! Musisz go doprowadzić do zdrowia!	Dziwnie pięknie, za pięknie	Gerai, Marcele, labai gerai!	Grzesikiewicz?	Hiszpanie zaraz rozpoczną pościg.	Jednak co?	Jeśliby panicz był łaskaw lżej im tam będzie dzięki panicza obecności.	Krzyczysz wtedy, czy chcesz uciekać?	Musimy tedy sobie poczynić obustronne zwierzenia Czy mamy zaraz zacząć?	Mój mąż... mój mąż!	Młodość, głupstwo!	Nic?	Niechże tak będzie idźmy spać. Dobranoc, Planchet, śpij dobrze!	O Gösto, Gösto! Ty najsilniejszy i najsłabszy spośród ludzi! Za chwilę zapomnisz, że masz w swym ręku dolę i niedolę paru biedaków.	Panie Zaleski, pan mnie poderwałeś, wyszedłeś pan w dziesiątkę, a powinieneś był w ósemkę.	Papa przywykł do trochę wykwintniejszego towarzystwa, niż jest na wsi więc dlatego lubi panią Jamiszową, ale i pan Jamisz jest bardzo zacny i rozumny człowiek.	Patrzcie tylko, malutki dzidziuś! Chce do mamusi!	Powiedziałeś pan, że Porthos jest ranny?	Przelewamy jeno z pustego w próżne	Skąd krzyżyk na jej szyi?	Sześćdziesiąt siedem tysięcy.	Tak!..	Tak, jeśli dopniemy swego Stary Séchard siedzi tu od kilku dni, zachodził badać nas o kwestie fabrykacji papieru; stary skąpiec zwęszył wynalazek i chce go wyzyskać, jest zatem nadzieja spółki. Pan jesteś adwokatem ojca i syna...	W każdym razie objaw niezwykły u człowieka tego typu.	Wiecie o jakim kochanku jej?	Wiele sobie z tego robię!	Więc znaleźliście rozbitka?	Wolę raczej siedzieć w domu, nienawidzę spacerów do Granges.	Z plecaka.	Zdrawstwujtie (zdrowia wam życzę).	Zostań
Babinicz tedy daje znać, a wojewoda na to: „Symulują tylko, że chcą następować! Nie przedsięwezmą nic! Prędzej (powiada) przez Wisłę zechcą się przebierać, ale mam ja na nich oko i wtedy sam nastąpię. Tymczasem (powiada) nie psujmy sobie uciechy, żeby nam było dobrze!” Poczynamy tedy jeść i pić. A i kapela poczyna rżnąć, sam wojewoda prosi do tańca.	Moryc! niech się pan nie gniewa, bo jak się pan będzie gniewać i powie pan cioci, to ja tyle nagadam w domu na pana, tyle nagadam, że i ciocia, i panna Stefa, i Wanda, i pan Sierpiński, i wszyscy, wszyscy pogniewają się na pana.	Za mąż nie wyszła, straciła ojca... ciągnął Kochan dalej, i co dziwniej na żydówkę, bo u nich niewiasty mało, albo i nic nie znaczą, sama pono się rządzi... Przeniosła się tu na mieszkanie.	Musi to być coś na kształt tego, że prawda z każdej strony inaczej się wydaje. Ale po co waści ten klin sobie bić w głowę	Zdaje mi się, że mamy przed sobą najciekawszą zagadkę, jakąśmy mogli spotkać na Księżycu. Trzeba ją rozwiązać.	Nie wiem, co się ze mną dzieje Zdaje mi się, jakby mnie coś rozsadzało we wnętrzu... czuję jakiś szum i dreszcz.	Brat Danveld przyszedł do mnie i dał mi zakonne pocałowanie, ja zasię myśląc, iż on to przez swawolę jakowąś czyni, podniosłam na niego bezbożną rękę...	Tedy wypowiem wszystko, co mam na myśli. Jako wielu szlachty, młodszych synów, tak i ja musiałem fortuny poza granicami kraju szukać, przybyłem więc tutaj, gdzie i naród jest mojemu pokrewny, i cudzoziemców chętnie do służby zażywają.	Bo bogactwo otumania. Zdobywa się bogactwo po to, by czemuś służyło, by w czym i pomogło. Gdy się je jednak już zdobędzie, ono zagłusza wszystko i każe człowiekowi, by jemu, bogactwu, służył.	Prędzej za to, że się wystraszyłem jak żak, co mi się nieczęsto zdarza.	W obrazie przez pana nakreślonym poznaję barbarzyństwo. Jest ono mniej okrutne niż cywilizacja. Więźniowie muzułmańscy cierpią tylko wskutek obojętności lub niekiedy dzikości swych dozorców. Przynajmniej nic im nie zagraża od filantropów. Życie ich jest znośne, gdyż nie stosuje się do nich systemu celkowego. Każde więzienie rajem się wyda w porównaniu z celą wynalezioną przez naszych uczonych prawników.	O nie! Nie pójdę! Nie! Ma pan rację, nie po to tu przyszedłem! Przyszedłem powiedzieć panu, że ja także uważam pana za wroga! Przyszedłem panu powiedzieć, że nienawidzę pana wręcz instynktownie! Że zdaje mi się, jakbym pana znał od zawsze i od zawsze nienawidził! I że wreszcie, skoro współczesna młodzież bić się nie lubi, to my się będziemy bić... Czy takie jest też pańskie zdanie?	Ależ, Stachu, nie umiesz ani się ruszać, ani mówić. Byłoby ci jeszcze nudniej w pokojach. Musiałbyś milczeć zawsze.	Bardzo ci jestem wdzięczny. Cóż to jednak za fatalność, że właśnie w chwili, kiedy mamy z Belcią i... z tobą jechać do Paryża, Żydzi wydzierają mi dwa tysiące! Rozumie się z Paryża nic.	Nie miała po co przychodzić, gdyż o ile wiem, jesteś pani na nią obrażona za koncert	Och, on jest ożywiony jak najlepszymi zamiarami! Robi wszystko dla naszego dobra! Pod pewnym względem rura, a w lewym bucie ma zawsze pełno tkliwych wyznań, co się jednak tyczy honoru domu	Poczekaj, Dmytruś, nie złaźmy jeszcze, niech się ono biedaczysko spać położy, wtedy bezpiecznie pomkniemy do nory.	A jeżeli ja z tej oto twojej szkatułki dziesięciorublówkę wezmę i na Grochową do FräuleinFräulein (niem.)	I pewnie! Twoja cnota nie będzie po śmierci wyła, jeno zgrzytała, chyba że za życia na usługach diabłu zęby straci.	Kniaźkniaź (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. a co uczynili z jego dziećmi? Mało tu u nich zamków?  mało podziemi? mało studzien? mało powrozów i pętli na szyję?	Proszę jaśnie pani, rzekł: ja wczoraj przystałem na jej usługi, ale dziś, bodaj żebym o abszyt prosić nie był zmuszony.	Jak to nic? Kto się pyta? Myśl czyja? Ludzka. Przypadkowa. Dla niej powinno być nic. Prawdą jest to, czego ona nie zna, o czym nie wie, co przed nią zakryte, jej obce, czego ona nigdy nie obejmie.	Byłem gotów się założyć, że będą przysmakiem dla rekinów.	Ja nie kłamię, ciociu, to szczera prawda. Przyszedłem tu po to, żebyście się nie martwili.	Kamień, lecący z góry, miażdży krzewy po drodze, a przecież spadnie nisko i leżeć już będzie na wieki. A krzewy odrosną. My mamy moc.	Może i robota się znajdzie Ot! Rankami będziesz nam waszmość Pismo święte czytywał.	Mówię na tyle dobrze po włosku, że mogę z panem rozmawiać a skoro tak bardzo lubi pan Wschód, dołożę wszelkich starań, by odnalazł pan go tutaj.	O północy czuwam na wszystko gotowa.	Pójdziemy dalej. Chce mi się dziś ciszy i spokoju.	Ty w swoim będziesz miała tylko konie, atrament i powieści	Widzę ją w chwilach jasnych, gdy z człowieka staję się Bogiem...	Wolałbym się ja z tymi oto dziewczętami popróbować!	Wcale nie. Praca, Grób, Chłop, CierpienieSwój wielki grób budował faraon przez lat trzydzieści, w ciągu których sto tysięcy ludzi pracowało co roku po trzy miesiące. I jaki z tej pracy pożytek?... Kogo ona wykarmiła, uleczyła, odziała?... Ale za to co rok przy tej robocie marniało dziesięć do dwudziestu tysięcy ludzi... Czyli	Muszę to przyznać żem nad córkę Petrkową Błogosławę, nigdzie ani piękniejszéj ani podobnéj nawet nie widział.	O, proszę się uspokoić Nie przedłużaj jeszcze tej dramatycznej sceny. Nazwisk nie podano rozmyślnie. Mój ojciec sam nie wie, kim był ów prezes, a gdyby go nawet znał, nie potrafiłby panu tego powiedzieć, bo imion własnych nie ma przecież w słowniku.	Jak ja nie mam wiedzieć, gdzie zakład? Pan dobrodży z daleka? Pan dobrodży sze cokolwiek zabłoczuł...	Jezus Maria! Toć ja i szabli nie mam!	Jeżeli to było błyszczące kółko mogli Murzyni zabrać, bo oni bardzo lubią błyszczące rzeczy.	Ktoś pana do mnie skierował?	Prawda Jak Bóg miłosierny zawoła kogo do siebie, nie zatrzyma go rodzony ociec ni matka...	We świat! Wszędzie psi boso chodzą, wszędzie biednemu wiater w kłęby wieje! Sama to ostanę, co?	O niczym nie wiem. Siedzę tu, mówię ci, za górami, za lasami, ludzi prawie nie widzę... skądże mam?...	Tego nie wiem. Słyszałem, że szukają obowiązku, ale znaleźć nie mogą bez to, że już siedzieli za złodziejstwo.	A czego wam... to jest... Czaro... Czterolatkom było potrzeba?	Ani to, szanowny panie. Pragnąłbym mówić z naczelnym redaktorem.	Co wiozłeś?	Co? W grocie Matki Boskiej?	Czy nie mieszka tam biały naczelnik, który ma czarne dymiące łodzie i wojsko?	Dlaczego? poprostu: parceque cela me deplâit.	Dowidzenia z ojcem, muszę iść spać	Dziękuję ale Priscilla i ja jesteśmy tak mocno przekonane o swoim pięknym wyglądzie, że nie potrzebujemy żadnych zapewnień, zbyteczna byłaby więc twoja fatyga.	Ja ich nie biorę! Nie biorę! Nie biorę!	Jak to?... Teraz?	Jasiu, czy nie ma tu hrabiego?	Motyl zaczął Pucek i urwał, bo właśnie nad krzakami bzu polatywał duży motyl.	Naturalnie, ale wolałabym, żebyście uprzątnęły swoje rzeczy Możemy porozmawiać później. Najpierw robota, potem przyjemność: to była moja zasada, gdy byłam dziewczynką.	Nie przed śniadaniem, nie przed śniadaniem, Mrukioziu! Żadnych spraw przed śniadaniem nie załatwiam. Przysuń mi, z łaski swojej, cukier, droga pani Walorozo!	Nie żartujesz?	Nie, dziękuję!	O dla Boga! Patrzcie no, panie rycerzu, kto to ku nam z pagórka idzie.	Pan nigdy nie cofa swoich postanowień?	Proponowałem Tyburn czemuż nie chciałaś?	Przypuszczałem co innego.	Słuchaj, mały, tylko bez bujania, czy to prawda, że jesteś królem?	Słudzy jego świątobliwości, oddaję wam tę kobietę, którą macie odprowadzić do gmachu sądowego...	Tak pan sądzi? Mam świadków. Raczcie panowie wejść.	Tak se łaskę wypłakuje, bych ją nie wygnali z chałupy.	Tym razem pan Fabrycy nie wyjdzie już z cytadeli.	Wielmożni panowie Prawdziwie wielmożni panowie! bo fortuna w rzeczach publicznych dobrze użyta całemu narodowi adjuvatadjuvat (łac. adiuvo, adiuvere) błagał i trzaskał palcami suchotniczy pan.	Wyschnę do tego czasu jak trzaskatrzaska	Za co?	A gdzie główna kwatera?	A jak sprzedał?...	Ależ, milordzie...	Artysta, Praca, Zwątpienie	Byłbym waćpanią pochwycił w swoje objęcia	Ciekawy kanał! I cóż dalej?...	Ciocia Dora, jak zając po wielu kluczachpo wielu kluczach	Dobranoc!	Dopomóż majorowej!	Doskonale pan prezes wygląda!	Fragment bez końca.	I pani mi przebacza?	Jedno: bym mógł tu wrócić prędko.	Jesteś pan wymagający.	Już zdrów, dziękuje JW. pani za materacyk, ale biedak w wielkim kłopocie.	Mówisz, że ojciec małej bint i twój dadzą nam dużo pieniędzy?	Niech pan od tego zacznie a będzie pan wolny przed jedynastąjedynasta	Och, panie hrabio!...	Otóż widzisz, Jastroń	Owszem „w grobie”.	Swoje ordery?...	Słuchaj, Wilhelmie, zaniechajmy tej nudnej polityki i poprośmy raczej siostrę, aby nam coś zagrała.	Tak sami są swymi katami!	Tak, rzeczywiście mówiłeś	Tak, stękał całą noc.	Uciekła jednak!	Więzień mówił Nieczajew.	Właśnie.	Śnieg?
Dlaczego? Ale skoro dwa święte żuki przeszły nam drogę, nie wypada iść nią dalej. Mogłoby się zdarzyć nieszczęście.	Mówi się nie gębę, tylko: tramwaj.	Przypatrz się robakom ziemnym. Nie ma stworzeń bardziej upośledzonych; a jednak one więcej robią dla cywilizacji aniżeli  zdobywcy świata: w ciszy i poniżeniu wytwarzają grunta urodzajne. Sława żadna, zyski żadne, użyteczność	Nie, nie, Wilhelmie! To nie mieści się w mojej głowie. Jakże Bóg mógłby pozwalać na zbrodnię?	A jeśli nie on o nią, to ona mu się oświadczy lada dzień...	W istocie to morze uchodzi za najgorsze i jeśli się nie mylę, w czasach starożytnych miało szkaradną nazwę.	Polityka, Odwaga, Matka Boska dlaczegóż ja wierzę, a wy już zdajecie się wątpić?... Wejdźcie w siebie, czyli zaślepione ziemską potęgą oczy wasze nie widzą już większej siły od szwedzkiej? Czyli nie mniemacie, że żadna obrona już nie wystarczy, żadna ręka tamtej przemocy nie zmoże? Jeżeli tak jest, bracia moi, to grzeszne wasze myśli i bluźnicie przeciw miłosierdziu bożemu, przeciw wszechmocy Pana naszego, przeciw potędze tej Patronki, której sługami się mianujecie. Kto z was będzie śmiał rzec, że ta Najświętsza Królowa nie potrafi nas zasłonić i zwycięstwa nam zesłać? Więc prośmy jej, błagajmy dniem i nocą, póki naszym wytrwaniem, naszą pokorą, naszymi łzami, ofiarowaniem ciał i zdrowia naszego nie zmiękczymy jej serca, nie przebłagamy za dawne grzechy nasze!	Przewielebność wasza przedstawiłeś nam w pięknych słowach wzniosły przykład cnót wszelakich lecz i nauka swe świeczniki wczesną porą rozjarza; pilnoż się przykładał do pracy uczeń akademii naszej, Mikołaj Kopernikus, gdy już dziś swą niezmierną mądrością stary porządek świata przeinacza i cyframi dowodzi, czego najśmielsza myśl pojąć nie... oty, zbytnico, nicże ci nie jest poszanowania godnym, ani korona królewska, ani suknia duchowna?	Nie dwa, ale dwadzieścia razy i nie jedną Narew, ale sto Narwi przepłynąłbym gdyby nie kurcz. Ale co z tym diabelstwem zrobisz, jak ci w nogę wlezie? Zupełnie jakby kundel zębami chwycił i rwał! Ty naprzód, a kurcz w tył... ty na wierzch, a kurcz do dna. I sam nie wiesz jak się to stało, ale wrzeszczysz na całe gardło: „Olaboga! ratujcie”!	Bo nie rozjaśniło ci się w głowie za tą granicą.	Lecz pan prokurator widzi w tym grzech i winę, że Antoni Kosiba, nie posiadając dyplomu, ośmielał się ratować bliźnich. Czy jeżeliby skoczył do wody dla ratowania tonących, musiałby również posiadać świadectwo ukończenia szkoły pływackiej?...	Więc niech się cofną od spółki ja ich nie wabię...	Wszystko tu łotry, szelmy i arcypsy! Jak to? i ten nie chce pomóc?	Wcale to nieładnie przeczyć starszym, a nawet grzech, a jakże. Wżdy całemu światu wiadomo, że smoki i insze ludożery rade rzucają się ino na leciwe niewiasty. O, święte panny i wdowy... czegóż ja po rosół i po wino nie idę!	A cóż mnie do tego?... Ja nie jestem jej ojcem. Stary błazen! słowo honoru, i przy tym łże, bo nago nie chodzimy.	A wy nie siądziecie?	Ależ nie mogło być inaczej! przybyło do nas właśnie dwóch panów angielskich.	Może być; trudno jednak nie mieć kompasjikompasja (z łac.)	Na litość boską! Na litość boską, nie wołajcie nikogo, ratujcie mnie! Nic złego wam nie zrobię.	Nie, pani nie odejdziesz!	Tak Licha figura, a przynajmniej... nie do towarzystwa...	Co my wam możemy zrobić? Czy wam ziemię zabierzemy? czy może w szkodę bydło wpędzimy? czy będziemy kraść albo rozbijać?... Nasi są ludzie spokojni, nikomu w drogę nie włażą, byle im nikt nie lazł...	Jakem wyjeżdżał to nawet nie widziałem jegomości, bo był właśnie... w polu.	Co pan hrabia polecił: że nie ma ani czasu, ani ochoty na szperanie w dokumentach, a papierów po matce nie wie nawet gdzie szukać; dawno je darował szczurom.	Będę miała wyższość nad nim, bo on przecież nic dla mnie nie poświęca.	Jeszcze nie a wszak to pierwszy raz drukuję większy ustęp prozą; Hektor musiał odesłać numer do mnie, na ulicę Charlot.	Niemniej król się przestraszył, a czułe jego serce musiało na tem ucierpieć ucierpi i kieszeń, bo król do zbytku jest dobroczynnym. Kto wie, jaki to wpływ wywrze na jego zdrowie...	Ja nie mogę przykazać ciotce March, więc chyba muszę to znosić	Nic. Tylko kiedy, odchodząc, skryły się za drzewami, słyszałam, zapewne głos starszej, która powiedziała tylko te wyrazy: „Zaprawdę, jest ładna...”	Odtąd często w myśli mojej zjawiałaś się, jak w owej chwili, z podniesioną w górę ręką. Wyżej, zawsze wyżej! Tyś mnie wiodła wyżej.	Co ma udawać? Sama przecie pamiętasz, jaka była u nas, że się jej w głowie psowało za każdą odmianą księżyca. Teraz jest jeszcze głupszą od czasu, jak się paliło u Skrzypa.	Bądź pewnym, że nikomu na tym nie zależy z tamtej strony...	I ja nie umiem. Musimy zatem zachować ostrożność.	Bo jak ci powiedziałem, jestem tak zmęczony, że już mi tchu nie staje, a w takich razach maska spada.	Ci muzycy są to współcześni Orfeusze, bo różnice chronologiczne zacierają się we wspomnieniu zmarłych, a ja zamarłem, panie profesorze, tak samo jak twoi przyjaciele, którzy spoczywają na sześć stóp pod ziemią.	Jeżeli przyjąć chronologię za plan właściwy opo­wieści, jeszcze mnie na tym świecie brakło, kiedy ze wzgórza zeszły konie... Ześlizgiwały się kopyta z ko­cich łebków i gładkich płyt, którymi brukowana droga spod bramy zwanej „Orlą” w dół prowadząca. Co sił wodze musieli ciągnąć chłopcy w tył ciągnęli, jakby z powrotem, w górę, w lęku, że im się konie stoczą, runą	A ginekolog mówił mi właśnie wczoraj, że nie ma najmniejszej nadziei na pomyślny poród.	Ale co czynić, aby się im wymknąć?	Ale o co się bijesz, Athosie?	A da Bóg, Tykocina dostaniem, to co komu do tego, czego ja za murami szukam. Co kto sobie ma ze mnie dworować, hę?	Bo kiedy gwiazda dzienna opisuje tak wydłużone spirale, trudno dokładnie zmierzyć wysokość jej nad widnokręgiem i narzędzia narażone są na poważne zboczenia.	Bo... zazdrosny bywa, nawet bardzo. Ale do pana... do pana ma szczególniejsze uprzedzenie.	Jak to? Skądże masz tę nowinę?	Jakiejże to szczęśliwej myśli zawdzięczam twą obecność, najdroższa Antonino?	Jutro stu panów jedzie ze mną do Strugi na wesele. To dosyć jak dla mnie.	Oszalałeś? Przecież to druga w nocy!	To Abdulski dla pana pośredniczył?	To nic	To prawda a więc, Barrymore...	To trudno określić...	W zasadzie... w zasadzie to jest rzeczywiście bardzo piękna myśl. Ale...	Więc mów krótko: gdzie to żyje?	Żeby to najjaśniejsze pioruny zatrzasły!	Coś ty oszalał czy co, że takie rzeczy pleciesz?	Doprawdy?... A ja zawsze myślałem, że jestem uosobioną prozą.	O tak Co za szkoda, że jest niemy od urodzenia!	A co myśmy... chciałem powiedzieć, co wtedy zrobiła nasza wioska?	A co, Michale?	Bądź co bądź, zsiądźmy.	Cicho! Niech Jan wraca, a pamięta, co mówiłam.	Co widzisz?	Czy ja wiem? Rok, może więcej?	Daj mi pokój!	Ja je znam?	Kimże ty jesteś?	Na pewno jest teraz mnóstwo małych kurcząt i żółtych kaczuszek, jak przyjedziemy, już będą duże!	Powiem ci później.	Stokrotnie panu dziękuję Jest mi znacznie lepiej!	Widzi pan, panie prezesie, że mam rację, a cała opinia stanie po pańskiej stronie.	A jakże waćpan sądzisz: czy przyjadą później?	Ale ona ma pensję.	Ależ proszę panią.	Berwick.	Był zdrów, gdym odjeżdżał ze szkoły	Chodźmy!	Ciotuchna? Jaka ciotuchna?	Czy pan jest władzą lądową i morską?	Człowiek sam tylko może być sobie lekarzem	Cóż byś począł?	Dawno waść z Litwy?	Dlaczego?	Donkin zdechł	Dziwną ma szramę nad ustami.	Jakbyś znała choć jednego.	Jedź, gdzie chcesz...	Jest łajdakiem!	Kocham Jakżeś piękna dziś, Kamo!	Kto tam?	Mości pułkowniku jenerał Miller życzy sobie natychmiast widzieć waszą miłość!	Niewiele, panie.	No	Osiemnaście.	Perkun! Perkun! Tubingas!	Pugu! Pugu!	Rozumiem!	Tak tu i stoi, o krowę ze dworem!	Tak. Główną wygraną	Uwa, uwa!	Wie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an SieWie gut es sich trifft, Oswald? Oswald, ich habe eine Bitte an Sie (niem.)	Więc uważasz ten środek za niemożebny, Athosie?...
Najzwyklejszego. Pozwoliła mi przebrać się w ubranie ojca i oświadczyła rodzeństwu, że przyjechałem z Anglii wezwany przedśmiertnym listem ojca, że mieszkam w Liverpoolu, gdzie posiadam przedsiębiorstwo handlowe. Cóż na to poradzę, że ona jedna nie uważała mnie za wariata, no i że miała rację?... Wręczyła mi pozostałe po zmarłym papiery, papiery, których istnienie przed innymi zataiła. Z nich to dowiedziałem się, że zacny mój rodzic rozstał się z tym światem w najzupełniejszym porządku, że nie popełnił żadnego nadużycia.	Po co mi ty to mówisz?!	Nie. Ty jeszcze tego nie rozumiesz...	Strasznie mi przykro, że nie chcesz poślubić Roya Bardzo bym chciała mieć w tobie siostrę. Ale masz najzupełniejszą rację. Zanudziłby cię na śmierć. Kocham go, bo jest poczciwym, słodkim chłopcem, ale rzeczywiście jest nieco niezajmujący. Wygląda, jakby musiał być zajmujący, ale nie jest.	Kochane dziecko! Nie mogę tego widzieć, ale słyszę doskonale. Nie tylko okiennica tłucze się na wietrze, ale cały dom trzeszczy i drga, gdy wicher zawieje. Zwłaszcza nocą, gdy oni śpią, strach mnie często zbiera, że wszystko spadnie na nasze głowy i zabije wszystkich troje. Nie ma nam jednak kto naprawić domu, Pietrek się na tym wcale nie zna.	A ty ile zarobisz?	A! dla mnie biednego nie dosyć!	Baw się dobrze. A nie widziałaś Helenki?	Czy w Sanockiem nie tańcują?	Dlatego, że byłbym popełnił śmieszność, nie chcąc go dać.	Hm! Nie ma co! Pięknie to z waści strony, że chcesz choćby prostym żołnierzem zostać, gdyż widać, że fantazja u ciebie okrutna i pokora niełatwo ci przychodzi. Rad byś się bić?	I przywiezie mi z wojny cudności, drogości; tak obiecał, naprawdę!	Ja w kolebce może na zatracenie byłam poświęcona. Nie chciał mnie nikt, wyparli się swoi.	Jej? Z pewnością nie.	Jesteś pan naprawdę cudotwórcą! Jeszcze trochę, a prześcignie pan nie tylko koleje żelazne, co we Francji nie będzie szczególnie trudne, ale nawet telegraf!	Już przynajmniej w tem wszystkiem winy mojej nie ma, odezwała się, samaś sobie strój ten wdziała, sama wyjść życzyłaś... resztę los zrządził.	Kobiet ino patrzeć, spóźniły się bez tę nowinę, ale przyjdą... byłam u nich z wieczora, wszystkie się obiecały na odrobek.	Nie czekał, jażejaże (gw.) dowiodą.! Nie głupi zgnić w kreminalekreminał (gw.)	Nie dajcie się zabić, boby was szkoda było Widziałem go, jak Bóg na niebie.	Nie dam i żenić ci się nie przyzwolę!	Nie ma rady, musiał się do mnie uciec. Zwykły szuwaks dobry był tam w Rosji, ale nie tu. Takiego zardzewiałego księcia nie widzieliście jeszcze nigdy. Stara szpada.	No, Babetto! zawołał, słowo honoru! jeśli mi się z tego wytłómaczysz, masz moją rękę, żenię się...	Pan nie wie! A przed chwilą żądał pan, abym wydał broń! To wcale niezłe! A co będzie, jeśli powiedzą panu, że tak i tak, a postąpią ze mną zupełnie inaczej? Ośmielam się twierdzić, że pan ma władzę, bo inaczej, na co ta cała rozmowa? Po cóż pan tu przyszedł? Dla zabicia czasu?	Pewnie, że nie masz, łobuz taki. Spokojnie przejść nie daje.	Pomocy szlachcica, a nie dozoru szpiega.	Powiedzcież mi czyj chłopiec jest?	Rannego ciężko. Mimo to pojadę jutro do Hołowina, by naradzić się z mym szwagrem w pana sprawie. Teraz przynieśliśmy panu koc, burkę i jedzenie. Jutro przyniesiemy znowu. Nie będzie panu bardzo wygodnie spać na ziemi, ale trudno, pan żołnierz.	Tak było to tak: wszedłem nagle z podwórza do sali wykładowej. Widocznie on właśnie wtedy wyszedł, by wziąć lekarstwo, gdyż drzwi do jego gabinetu były otwarte... Stał w sali wykładowej i szukał czegoś między słojami umieszczonymi na jednym ze stołów. Gdy mnie zobaczył, krzyknął i pędem pobiegł po schodkach do swej pracowni. Widziałem go tylko przez chwilkę; włosy zjeżyły mi się na głowie... Jeśli to był mój pan, to dlaczegóż miał maskę na twarzy? Jeśli to był mój pan, to dlaczego pisnął jak szczur i uciekł przede mną? Przecież służę u niego od przeszło dwudziestu lat...	Takiś ty!	To dobrze. Poproszę mamę, by wypisała mi czek na okaziciela na cztery tysiące złotych.	To nie wino go upiło	Tych, co obrażają, bije się po zębach, a przede wszystkim nie daje się powodów ani do żartów, ani do obraz. Musiałem się wstydzić za pana.	Umiem ale nie zawsze używają mnie do tej roboty. Służę za popychadło, a więc cały dzień jestem na posyłkach, albo też spełniam najniższe posługi: czyścić komórki woskowe, ul zamiatać, to są moje codzienne obowiązki. Od rana do nocy jestem na nogach i nie ma kiedy odpocząć, chociaż pot się leje ze zmęczenia. Teraz dopiero rozumiem, co to jest praca i ile się zawsze namęczyła dla mnie ta biedna Marianna...	Wasza dostojność zaszczyt mi czyni serdecznie dziękuję za dobre życzenia pańskie.	Wie pan także, że był pan nieco niemądry, panie Gray, i wie pan również, że nie powinien pan gniewać się, gdy panu ktoś przypomni, iż jest pan jeszcze bardzo młody.	...Lykona którego arcykapłan Mefres wykradł policji i sądom... Lykona, który w Tebach, udając waszą świątobliwość, biegał nago po ogrodzie jako wariat...	A ile tych skarpetek znosi Co ja mam z tym zrobić Powinnam ją wyrzucić	Ale dla drugich to samo może być dobrem.	Ależ pani zagrała tego marsza prześlicznie. Czytałam w buduarze książkę, słyszę fortepian, przyznam się, że wyjść chciałam do kuchni, bo myślałam, że pani gra, ot tak sobie, jak wszystkie panny, po domowemu. Zdumiona byłam, posłuchawszy. Pani masz talent; co za siła uderzenia, co za ekspresja. Ledwiem się doczekała wyjścia narzeczonego pani.	Ambicja, InteresBogactwo, Klejnot	Biedny papuś, bo on jest za dobry.	Bo też bym wolał ich prać. Co nasi, to nasi!	Być może.	Będzieesz??...	Cicho! ktoś tu się z majdanu zbliża.	Co panu jest, panie Stanisławie?	Co za niedopatrzenie. Wszędzie potrafi się wcisnąć, ale Józefa zwymyślam jak psa, że go wpuścił	Czy w sposób obrażający wiarę mówili i inni obecni?	Cóż takiego?	Do Monte Carlo?	Dobranoc! tu: wzbraniać się. słów bożych i odpychało je ode mnie. Jam biegł do Murdeliona.	I bardzo po książęcemu	I ja.	Idź, przyprowadź mamę.	Ij... kto by się ta z tobą dogadał. Chodź ze mną, zaprowadzę cię do naszego domu, przenocujesz, a jutro będziesz tej swojej Poręby szukał.	Jak to też? czy jeszcze ktoś panią kocha?	Jak to, okropne?	Jak za mgłą cię widzę	Jedź, jedź do Birż!... Obaczysz	Jeszcze jak to mój kolega z Oksfordu. Zaczęła się rozmowa o rodzinie Ponimirskich, którą wszyscy tu dobrze znali. W pewnym momencie zabrał głos poseł Laskownicki:	Kto też mógł go wrzucić do tego bagniska?	Kto?	Kto?	Matko Przenajświętsza! Matko! Matko!	Miasto, Interes, Niebo	Mój drogi	Naprawdę, ejże! W każdym razie myślę, że i tak ma swoją wartość.	Niby to mam patrzeć na twoją głowę?	Nieziemskiej?	No więc cóż ten człowiek?	No! Ja sądzę, że mógłbyś cenzurę masz wcale przyzwoitą. Ani jednej dwói.	No?	O! O! Jej się co chwila kto inny podoba; to nic nowego.	Pamiętasz, kiedy zobaczyliśmy się po raz pierwszy?	Pan ma dobrą matkę	Pan?	Panu pryska na plecy.	Powiadano tak	Przecież jestem zły, bardzo zły!	Puść!	Rasowa!	Secundo brzuchopłetwe mające płetwy brzuszne zawieszone pod brzuchem, z tyłu za piersiowymi i niepołączone z kością łopatkową: ten rząd dzieli znowu na pięć rodzin i obejmuje większą część ryb wód słodkich. Typ: karp, szczupak.	Straszne są te dorożki	Sądzę, że każdy ma zło i dobro, a od jego woli zależy, co w sobie spotęguje, a co zagłuszy.	Ta bledziuchna, w niebieskim aksamicie?	Tedy ksiądz proboszcz musi być zadowolniony ze swojéj owczarni?	To choć niech pan doktór wsiądzie na kozieł!	To po mnie!	Umarł... tak. Pewno, że umarł i zszedł z tego świata Ale jeżeli kiedykolwiek jaki duch chodził po świecie, to chyba duch Flinta. Był to walny chłop, nasz Flint, ale umarł straszną śmiercią.	W średnim wieku...	Wawrzuś... ulituj się... puść mnie!	Widziałeś w Warszawie dwór?	Wiedziałem.	Więc dniem i nocą ku Pilicy pociągniemy, rzekł Jaksa, Bóg da że w porę staniemy, aby Władysława bić i gnać!	Wszakże to do Birż na Upitę z Kiejdan się jedzie?	Wszystko... może... ale po co?	Z tymi zasadami w ładną można wejść kabałę	Za trzy reale będzie tego ze sześć kwart.	Zapewne, byle pomyślny.	„Szanowny panie i drogi przyjacielu...”
Myślisz, chłopcze, że to jest coś? Ależ dla ludzi takich jak tamte, być wójtem i wójciną, to jest tyle co nic. A, gdybym to ja miała zamek Guermantes, nie często by mnie ujrzano w Paryżu. Muszą te państwo, co to mają z czego żyć, jak nasz pan i nasza pani, mieć zdrowie, żeby siedzieć w tym podłym mieścisku zamiast jechać do Combray, kiedy mogliby to zrobić i kiedy nikt ich tu nie trzyma. Na co one czekają, ze swoim dożyciem, skoro im niczego nie zbywa: na to żeby pomarli? Och! gdybym ja miała tylko suchy chleb i drzewo na opał w zimie, od dawna bym już siedziała u siebie, w biednej chatynce mego brata w Combray. Tam człowiek czuje przynajmniej, że żyje, nie ma wszystkich tych domisków przed sobą; jest tak cicho, że w nocy słychać żaby, jak grają dalej niż o dwie mile.	Dobra szkapa tylko mi ją haniebnie zaniedbano w Strudze. Babka wypędziła Anglika, a tutejsi niezdatni. Cóż robić? Na ten wyrok nie ma apelacji. Cierp, „Bohaterze”, do jesieni. Zabiorę go potem do Szagern.	Midopak, durna ty głowo jak ty będziesz tak szukać, i do jutra nie znajdziesz! Tak potrzeba zrobić, jak już raz Hanusz nam poradził. Rydel napisany po prawej stronie krzyża: od prawego ramienia w prostym kierunku na dziewięć kroków będziemy kopać.	Otóż patrzałem, czy nikt nie stoi po przeciwnej stronie ulicy; ale nie było nikogo. Mam do czynienia z przebiegłym lisem, a choć dotychczas nie mogę zmiarkować, czy ów nieznajomy pragnie zguby sir Henryka, czy też chce go przed niebezpieczeństwem uchronić, czuję, że trzeba się z nim liczyć. Po wyjściu sir Baskerville’a wybiegłem co tchu, aby zobaczyć jego cień. Ale ten człowiek wsiadł do dorożki, sądząc, że w ten sposób nie zwróci na siebie uwagi.	Powiem wam, co zrobić niech każda podaruje jej coś na kolędę, a sobie za to nic już nie kupujmy.	Stożkowy czy okrągły, na jedno wychodzi: nigdy pierwsza kula nie zwali nosorożca.	Kochana kobiecina! Na pewno destyluje melisę dla szpitali albo preparuje jakieś kosmetyki dla siebie i dla przyjaciółek. Wiecie, że ona na tę zabawę wydaje do trzech tysięcy dukatów rocznie? Tak przynajmniej słyszałem. Ale masz rację, czemu nie ma tu pani de Villefort? Spotkałbym się z nią z dużą radością, bardzo lubię tę kobietę.	Nie narzekaj, nie marudź, bo nie masz o co jeżeli cały dwór się ścieśnia, jeżeli nawet królewskie osoby niewygody cierpieć muszą, to chyba nam, paziom, milczeć przystoi.	Nie dla nas! Być może, iż gdyby było inaczéj, ja nie myślał-bym o bezpowrotnym odjeździe i tobie bym nie mówił, abyś porzuciła grób... dla świata. Mnie wszystko jedno, gdzie żyć i pracować; możebym nawet kiedyś wolał „ojczyste nieba,” niż inne; bo przecież czują tak wszyscy prawie ludzie, musi być więc w tém jakieś prawo natury... Gdyby tu uczono się i dochodzono prawdy, gdyby tu można było jawnie i głośno walczyć o to, co człowiek ma najdroższego dla siebie, gdyby się tu ludzie spierali i łączyli w koła wielkie, i do postępu, do prawdy i do szczęścia dążyli.... lecz w katakumbie milczącéj i ciemnéj ja nie zostanę i tobie zostać nie dam... Czy słyszysz?	Bo prosty jest nasz naród, nie znajęcyznajęcy zdrowy, silny..	Być może, że tak potrzeba, ale ja nie chcę, aby nade mną bat świstał i sam nim świstać nie chcę.	Co o nich sądzić? Ja znam je dawniej, a też nie bardzo wiem. A no! sądząc z tego, co gada sama Broniczowa ho! za życiaby je kanonizować!... Ale to, widzisz pan, jest tak: są u nas kobiety, które Boga i przykazania wiary noszą w sercu, a są też i takie, które sobie z naszej katolickiej religii robią katolicki sport	Czemu córka księżyca płakać? Kali tego nie chce.	Czemuż ty nie masz takich?	Ja? Co mnie to może obchodzić, a nawet, gdyby obchodziło, tobym nie spytała.	Lecz czyż nie było tam również Anglika z białą brodą... świątnika pomiędzy obrazami... który jeszcze mnie bardziej utwierdził w przekonaniach co do Rzeki Strzały?	Masz talara! A twój pan nie w chorobie?	Nie I daj Boże, bom i tak zrobił już za wiele.	Nie chcę, żeby mnie stąd wyprawiano w taki sposób	Nie dam zastawu.	Nie ma spokoju dlatego że już od wielu pokoleń rybacy z tej wsi uważani byli za osobistych niewolników radży	Nie sądziłam choćbyś nawet miał podejrzenia, co do pana de Nemours, abyś mi miał czynić wyrzuty, żem go nie przyjęła.	Nie wiesz, w jaki sposób opuściłem seminarjum?	Nie, pani, nie zapomnę... nigdy	Nie, trzeci rok już mija...	No to ja ojcu mówię, że ojciec nie umie! Golić brody ojciec umie, strzyc kłaki to samo, ale co do czytania, to tam już nie ojca głowa.	No, ale nie dla hrabiny ani nie dla Alberta. Lepiej, gdy ojciec i mąż umiera, niż gdyby miał żyć z piętnem hańby. Krew je zmywa.	To lepiej zupełnie nie leczyć!	Zatem rzecz postanowiona waćpan zbierasz dowody winy. Mnie, który po nim biorę spadek, nie wypada przeciwko koledze i współzawodnikowi działać otwarcie. Ja go ciągle przed królem bronię i za nim proszę. Papiery te, niby przypadkowo podchwycone zaniesie hr. Wackerbarth-Salmour, to rzecz ułożona.	Ach, człowiecze daj mi chwilkę czasu. Jakaż cię to mucha ugryzła? Jestem człek spokojny, nie żaden tancmistrz, a staram się być uprzejmy, ile tylko mogę. A ta aścinaaściny (daw.) zakończył charczącym głosem.	Hm! Ale lada dzień może nie przyjść. Zła nasza, panie pułkowniku, bo jak książę zemrze, to się jego uczynki na nas skrupią. Cała nadzieja w Wołodyjowskim, że starych towarzyszów będzie osłaniał, dlatego też, powiem waszej mości (tu Charłamp głos zniżył), kontent jestem, że się wymknął.	Proszę pani, to nic strasznego... Tylko było tak. Raz weszłam na posiedzenie pewnej jasnowidzącej w chwili, kiedy spała. Gdy weszłam, ona zwróciła się w moją stronę i powiedziała mniej więcej te słowa: „Oto oblubienica... ale oblubieńca nie widzę, choć jest wielki i potężny”. Więc teraz, kiedy pani wspomniała o oblubienicach Chrystusa, zrobiło mi się coś dziwnego...	Więc słuchaj! Wa-hima mają czarne mózgi, ale twój mózg powinien być biały. Ty skoro zostałeś ich królem, powinieneś ich oświecić i nauczyć tego, czego nauczyłeś się ode mnie i od bibi. Oni są jak szakale i jak hieny ty, chrześcijanin! Wstydź się, Kali, zmień stare, obrzydłe zwyczaje Wa-himów na dobre, a za to pobłogosławi cię Bóg i bibi nie powie, że Kali jest dziki, głupi i zły Murzyn.	Coś bym ci rada opowiedzieć, może mi zelży na sercu. Miałam tej nocy sen osobliwy: widziałam jakby na jawie brata mego; szedł jakąś kamienistą ścieżką pod górę, a góra była aż pod niebo. Żal mi go było, bo się słaniał od zmęczenia, tedy mu rzekę: „Zeprzyj się na mnie, lżej ci będzie”. A on tak odpowiedział: „Muszę iść sam, twoja droga insza, nie wolno ci ze mną”. „A dalekoż to jeszcze na szczyt?” powiada. „Ino kto by mi podarował dziewięć piątków, tobym rychlej zaszedł”. „Jak to podarował?”	Ach, doprawdy niewiele tu do mówienia obawiam się, że trudno ci będzie mnie zrozumieć. Może nie uwierzysz nawet.	Dzięki temu Hiszpanie nie wymkną się w kierunku Maracaibo	I pozwólcie sobie powiedzieć, że nie przybyło wam oleju w głowie od tego małego spadku, co to mówią, żeście się go dochrapali. Siedzicie nad piwem jak mumia. Do widzenia.	Nie podoba ci się nasz dom	Mylisz się, Fernandzie, to nie prawo, ale zwyczaj tylko, nic więcej; i radzę ci utrzymuję się niemal z żebrania! Twierdzisz wprawdzie czasem, że ci jestem pomocna, jedynie dlatego, abyś mógł ze mną dzielić połów. Nie odmawiam ci, bo jesteś moim kuzynem, bośmy się razem wychowali, a przede wszystkim dlatego, że wiem, jak by ci było przykro, gdybym odmówiła. Czuję przecież dobrze, że te ryby, które sprzedaję, i konopie, które kupuję za uzyskane w ten sposób pieniądze i przędę potem, czuję, powtarzam ci, Fernandzie, że to tylko jałmużna.	Na takie wezwanie w całej mej ozdobie zjawiam się przed panią!	Wszystko jedno. I tak wychodzi na to samo. No więc jak ona się nazywa?	Mam też duże porachunki z Krzyżakami PatriotaZabili ojca, zabrali brata, matka z tęsknoty życie skończyła, zamek zrabowali, lud z Bobrownik srodze uciemiężali, do mnie więc należy wszystkich sił użyć, by na każdym kroku przeszkadzać im do dalszych zaborów	Muszę. Do mnie Chmielnicki pismo do BaruBar jeden z przywódców powstania Chmielnickiego, brał udział w bitwach pod Korsuniem i pod Piławcami, zdobył Bar, Krzemieniec i Połonne oraz Wysoki Zamek we Lwowie, gdzie zmarł kilka dni po bitwie. przykazywał. Teraz na nas Lachy z wielką siłą idą, więc i my musimy do kupy.	Na honor niech pochodzi skąd chce, wszystko mi jedno; spróbujmy wina, a jeżeli dobre, to pijmy!	Na jakiej zasadzie?	Na, argi gali būti, kad taip apie jį kunigai kalbėtų?	W istocie, Conseil ma słuszność Słyszałem o tym obrazie; ale przedmiot jego wzięty jest z legendy, a wiecie, co trzymać należy o legendach ze stanowiska historii naturalnej. Zresztą gdy idzie o potwory, imaginacja tak łatwo się błąka! Utrzymywano niekiedy, że te mątwy zdolne są pociągnąć okręt, ale niejaki Olaus Magnus mówi o głowonogu długości mili, podobnym raczej do wyspy niż do zwierzęcia. Opowiadają także, że biskup z Nidrosu wystawił raz ołtarz na ogromnej skale; po skończeniu mszy skała zaczęła się ruszać i wróciła do morza. Tą skałą była mątwa.	Usiądź i odpoczywaj, póki nie zdejmę tych rzeczy, a potem poradzę się ciebie w jednej bardzo ważnej kwestii Ten ptak jest udręką mego życia Wczoraj, kiedy ciotka usnęła, chciałam się zachować cicho jak myszka, tymczasem Polly zaczęła krzyczeć i szamotać się w klatce, więc poszłam ją wypuścić i znalazłam dużego pająka. Gdy go stamtąd wyjęłam, poleciał zaraz pod szafę z książkami. Polly poszła za nim, nachyliła się, zajrzała i krzyknęła z triumfem: „Wyjdź i przespaceruj się, mój drogi.” Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, więc Polly ze złości zaczęła wrzeszczeć, a ciotka March obudziła się i wyłajała nas obie.	A jak się tego używa?	Ach, żeby tak Coś się wydarzyło	Dobrze wypadły tego roku.	Dobrze, dobrze...	Dużo... niedużo... Anglicy do obiadu ubierają się we fraki.	Dziwię się, żeś się zakochał we mnie	Kupmy porębę, to będziesz się mógł odbić, jeśli potrafisz...	Rozrywaj się z milady, drogi d‘Artagnanie, życzę ci z całego serca, jeżeli cię to jeszcze bawi.	Teraz, wuju Jerzy, jest w dobrym tonie żenić się z Amerykankami.	Zgadzam się z tobą, Kacperuniu	A pani ma zmartwienie jakie?	A pewnie, że go lubię! On mnie lubi.	Ale cóż młynarz?	Ależ uważaj, kim on jest?... Kupiec... kupiec!...	Amen	Bronię pani przed sobą.	Chcesz stamtąd wyjść?	Co czwartek o godzinie piątej seminarzyści przechodzą koło tej kawiarni.	Czarnego Psa?	Dawaj, dawaj, byle dużo!	Dlaczego niemożliwe? Ano, jak pan chce.	Do Remsenów? Cóż w tem jest znowu?	Dziedzictwo, Bóg rzekł Wisz	Gotycyzm pytał Judym.	Hańba!	I pani tak mówi! Pani, która, przy wszystkich warunkach posiadanych do szczęścia, jesteś najnieszczęśliwszą, bo już tracisz wzrok, bo jutro może zupełnie zaniewidzisz? Pani błogosławisz?	Jak sam kamień. Ino bym radziła nakryć czym ciepłym i wedle głowy takoż zatulić, bo jak ją powietrze owionie...	Jak to! to dlatego panna Dyzia płakała?	Jest jeszcze trochę	Kroćset Ekstrawagantów! – zawołał brat Jan.	Lalusiu!... Ja tu zostanę!	Mało pan wiesz	Może być, że mam dla niej wiele życzliwości, ale zresztą Klara, jak wszystkie inne kobiety, jest mi obojętna. A wiesz dlaczego?	Mundury były zielone	No, dobranoc, mój chłopcze.	No, jednak niektórzy wiedzą, a nieprzyjazna nam część prasy może to wyciągnąć	O, widzisz, rozumne słowo! Ale przyrzeknij, że pójdziesz, jak pokażę. Przyrzeknij, Ewuś	Ojciec trochę niezdrów...	Ot tak, sama jedna!	Ot, mudrahel!mudrahel (ukr.) mówi Opanas	Pan Wokulski?...	Potańcz ze mną, Romku... mój drogi, potańcz ze mną...	Prawdy całej, wielkiej, jasnej, ogólnej, jedynej, zawołał Tomko, któraby była prawdą dla wszystkich zarówno, wszędzie i zawsze.	Przyniosłem je.	Spółkę proponujesz i zamknięcie sporu?	Słuchaj więc: idź do pierwszego lepszego jubilera i sprzedaj ten djament za cenę, jaką ci ofiaruje, a choćby żydem był nawet, dostaniesz zawsze ośmset pistolów za niego. Pieniądze są bez nazwy, a pierścień ten posiada ją i to straszną, która zdradzić może tego, co go nosi.	Toś dobry chłop	Ty zapłacisz 600 rupii?	Wczoraj...	We czwartek.	Za pomocą ognia albo ukropu.	Żydowskie bachory niańczy, to i tobie nos będzie umiała ucierać.
Ja ci posiedzę! Stój!	A ino, że to ja lokaj, i w tej zapowietrzonej luberji, kiej jaka małpa zagraniczna chodzę, że ino pańskie psy po ogonach drapie za całą robotę. Ścierwy!...	Co waćpan mówisz! W żadną ja stronę nie skręcam, jeno gdyś fantazję Basi, istotnie kawalerską, wspomniał, zaraz mi po prostu przyszła na myśl Krzysia, w której bardziej białogłowska natura obrała sobie rezydencję. Gdy się o jednej mówi, to druga przychodzi do głowy, bo są razem.	Jakeś mógł ich zamykać w owym podziemiu, gdy tylko więzienie, nie śmierć im była przeznaczona! Ja ich mieć muszę, muszę! czy znasz to słowo?	Przyprowadzisz? Ty skąd, a ja czyj?	A nie przenocowałby pan tu jutro pojechalibyśmy razem?	Ach! To pan, panie Edmundzie! Cóż się stało? Skąd ten smutek, który panuje na pokładzie?	Albo już była, albo wcale nie przyjdzie.	Ależ drogi i najmilszy! Pan, który bywałeś w Paryżu!... Pan, który także nauką się zajmujesz!...	Czy już znowu pleciesz trzy po trzy?	Czy pan margrabia d’Espard?	Hula, żyje nad stan i wpada w długi. Zobacz no pan w niedzielę takiego ryfusiaryfuś	Jest pan dzisiaj jedynym u nas człowiekiem, mogącym rzeczywiście utrzymać teatr na wyżynie sztuki	Nie, mój panie, to po prostu wasz rodak, o ile Korsykanin może być czyimś rodakiem. Ale pan go znasz, panie Albercie.	Niech pani uważa, jacy tu są ludzie Ci panowie tędzy, w średnim wieku, to rozmaici przedsiębiorcy, którzy z moim ojczymem robią wielkie interesa. A ten między nimi Niemiec, z rudawym zarostem, będzie ustawiał maszyny w cukrowni pana Stefana.	O! jużto powiem ci szczerze kochana Tekluniu, ci goście mnie męczą. Ledwie mogę zobaczyć Jasia. Zbieram mu się nawet kiedyś powiedzieć, że nadto do siebie figur przypuszcza, i Bóg tam wie wreszcie jakich! Ale to serce złote! przez dobroć to robi. Jakże moja Teklusiu, spał dobrze?	O, proszę pana, jeżeli go pan zna, błagam, niech pan nam powie, czy mógłbyś nas do niego zaprowadzić, pokazać go nam albo powiedzieć, gdzie jest? Maksymilianie, Emanuelu, powiedzcie sami, gdybyśmy go kiedy odnaleźli, przecież będzie musiał wtedy uwierzyć, że istnieje pamięć serca!	Przed godziną?	Szkoda, że pan wyjeżdża Niezależnie od naszych interesów chciałabym, by pan mi opowiedział coś o swoich przygodach. To musi być niesłychanie frapujące. Kocha pan to zajęcie?	To już doprawdy! nie mogliście trochę zaczekać na mnie!	To nasz kochany pan! Ot, na śmierć idzie za robotnika, a z nas żaden nie chciał.	Widzę że ci o to bardzo chodzi, żeby podczaszyca świat odzyskał!	Zdaje mi się, że na to poczekasz pan długo	A jakże tam pańska szprotka?	A ona znalazła się?	A płacić to nie łaska?... Rachunek czterdzieści sześć złotych.	A są książki z powinszowaniami. Wierszyki, rozumiesz, powinszowania różne.	A to widzisz o to chodzi: nie dość kobietę wziąć i trzeba, żeby to czuła. Rozumiesz?	A... przepraszam, bardzo przepraszam!	Ach, Maciusiu, kiedy widziałam przepiękne fajerwerki i ognisty wodospad, myślałam wtedy, coby to było za szczęście, gdyby i czarne dzieci mogły patrzeć na te wasze dziwy. Mam do ciebie, Maciusiu, wielką, wielką prośbę.	Albo blisko tego.	Ale, panno Niro osobiście dla pani gotów byłbym ponieść największe straty, ale magistrat i miasto nie są moją własnością. Czyż pani nie bierze tego pod uwagę, że...	Bagatela! Cygara na pół franka!	Bo mnie wcale.	Bo pani dobra.	Chyba franków!	Co wam po lesie! Pszenicę za to macie jak nasz bór. Jeszcze wam mało?	Czy ojciec zupełnie jest zdrów?	Cóż mam zrobić, aby osiągnąć aż taki status?	Cóż mam zrobić: w łeb sobie palnąć czy powiesić się?	Dlaczego mi to dajesz?	Dlaczego tak dziwnie zachowywałaś się wczoraj? Czy to z powodu...	Dlaczego?	Dobry także i uprzejmy	Domyśliłam się. Gdy pani tutaj weszła i spojrzała na mnie, pomyślałam sobie natychmiast, że to właśnie panią zgubił mój nieposkromiony małżonek.	Dziękuję! Mam jeszcze wyżej głowy zajęcia.	Gdyby rozumieć i działać zgodnie z rozumem znaczyło toż samo, nie byłoby rozmaitych upadków, od których nas wszystkich kości bolą. Zresztą wyobraź sobie mnie żeniącego się!	I co u ciebie słychać, Mordechaju-Mendlu?	I jeszcze mówili, abyście na roli kazali robić wszystko, co potrzeba, na nic się nie oglądając. Powiedziałem, jako tu sobie zmyślnie poczynacie.	I to w porach kiedy Rumiański w biurze pracuje... ciągnęła Apolonja.	Jego pies zwykł nosić laskę w zębach; ponieważ laska jest ciężka, więc ją trzyma pośrodku; w tym miejscu znać ślady psich zębów. Zęby są za duże na jamnika, za małe na wyżła. To może być... tak, to jest pinczer.	Jeśli widziałaś pani wszystko, widziałaś pani również, że syn Fernanda znieważył mnie publicznie	Kocham pewną panienkę.	Komiczne! Mnie się zdaje, że to komedia, on udaje.	Krótko mówiąc, insynuujeinsynuować	Kto jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać	Która?	Miałabyś pani słuszność gdyby pozostawała mu jaka droga inna nad wycofanie się, po wszystkich popełnionych niedorzecznościach; ale cóż miał począć?	Msuri, msuri! Bwana kubwa jeść zaraz.	Mówi, że nie. Ukołyszcie go do snu. Campbell może się przyglądać.	Na mój honor! Nie wiem. Baptysto, przynieś wczorajszą gazetę!	Nic nie widzę.	Nie	Nie tyś go zaklął, by się nam ukazał?	Nie, Eminencjo, nie oddalę się bez doraźnego rozkazu uwalniającego tych dwóch zbłąkanych zakonników.	Nie, zestawiam jej znaczenie w zakresie klasyfikacji i społecznej.	Niech pani wierzy, iż ta nasza ekskursja sprawia mnie samemu żywą przyjemność, z pełną grzeczności lubo chłodną galanterją, odrzekł mężczyzna.	Niech przyjdą, razem jakoś nam raźniej będzie	No, mniejsza z tym! Stary rozbił nam pierwszą piętnastkę na kawałki, ale my musimy teraz te kawałki pozbierać i zlepić, inaczej Starzy Chłopcy dadzą nam łupnia! Musimy awansować wszystkich z drugiej piętnastki i dajmy grać starszym chłopcom. Tam są z pewnością fury talentu, który można oszlifować jako tako od dziś do meczu.	O którym mówią, że jest wariatem, chciałeś powiedzieć, czyż nie?	O tak. Wprawdzie nie mam jeszcze stałej posady, ale zarabiam dobrze.	O! na to dosyć jednego wejrzenia	O, Fila jest miłą koleżanką i dobrze spędza się z nią czas. A oczywiście im więcej nas będzie, tym lżej będzie naszej skromnej sakiewce. Ale jak ona będzie z nami żyła? Trzeba żyć z człowiekiem, nie wiedząc, czy się on do tego nadaje, czy nie.	Ociągałam się z uregulowaniem naszych rachunków...	Oj, niepodobny waćpan do takich, których na nitce wodzą! Najtrudniej to z niestatecznymi.	Okropność! Zdaje mi się że spełnię ostatnią wolę mego kochanego nieboszczyka, jeżeli poproszę pana, ażebyś...	Pana Ona, kaip matau, jūs karštai užstojate už kunigą. Dėl to aš jums, ot, ką pasakysiu: jeigu jis drįsta mane nekaltą užgauti ir mano vardą teršti, tai ir aš turiu tiesą kalbėti apie kunigą nors teisybę, nors ne taip, kaip jis apie mane kalba melą. Da kiekvieno žmogaus darbai ir žodžiai priguli kritikai, tai ir jo...	Pani! Niech pani ze mną do współki założy pensję... My tak jesteśmy dobrane... tak będziemy się kochały...	Panie hetmanie pewien jestem, że Bogusław chce całe Podlasie zagarnąć, by je w udzielne władanie albo w lenno przy układach dostać... Dlatego niezawodnie nadszedł z taką potęgą, jaką tylko mógł zebrać.	Pańskiego ojca? Ależ! Słowo honoru daję, że baba prawie oszalała. Była pewna, że to bankructwo fabryki i że ze swoich stu dziesięciu tysięcy dolarów nie zobaczy ani gronia.	Pochwalony!	Poeta, Literat, Lud, Robotnik	Precz! Morderco! Na pomoc!	Przyszedłem tu tylko dlatego, żem dojrzał pana w wyłomie.	Samże książę przyjechał?	Tak i to zaciekle ujada nasz poczciwy pies.	Tak wysadzenie w powietrze pierwszego południka powinno wywołać ryk nienawiści.	Tobie, królu dali bogowie mądrość, energię i szlachetność, więc tyś nasz... Ty jeden z władców ziemskich możesz być wtajemniczony, bo ty jeden potrafisz wykonywać wielkie rzeczy... Toteż zdobędziesz taką potęgę, jakiej jeszcze nie dosięgnął żaden człowiek...	U tego garbusa?	Uciekaj waćpan!	Usprawiedliwień pewnie że nie znajdę, ale przebaczyć mi musisz, tymczasem. Panna Orłowska, mój mąż Jedź z nami do stacji, to pomówimy o tem.	W Egipcie.	Wawrzuś!	Widzi pani tamte mury, to moja... to nasza fabryka!	Wprost przeciwnie. Powiedziała mi: Albercie, jestem przekonana, że hrabia jest człowiekiem głęboko szlachetnym, staraj się pozyskać jego przyjaźń.	Yetmeyer przestrzegał, że tam śmierć czyha.	Za drzwi z nim!	Źle! Na Żydów zaczyna się prześladowanieNa Żydów zaczyna się prześladowanie	Że tam trudno...	Żądasz zatem jeszcze mego szacunku i podzięki?
Proszę dobrodziejów, sam nie wiem. Może dlatego, że ja zawdy modlę się do Najświętszej Panienki, to jakoś łacno mi poszło. Wyrwałem mu to oto młocisko i kropnąłem go raz i dwa, że już jeno zipnął. A ja go jeszcze raz po głowie i powiadam: Naści za moją matkę!	Nie, jaśnie panie; sądzę jednak, że gdybyśmy zdołali to wykryć, dowiedzieliśmy się czegoś więcej o śmierci sir Karola.	To prawda, może i masz słuszność Teklo. Jak ta pani przyjdzie tu jutro, powiedz że proszę ją aby mię odwiedziła, i przyjmę ją chętnie.	Ano, to ten właśnie syn rymarza, eks-kleryk, w sobotę... Nie, nie, w piątek... Nie, dobrze mówię, w sobotę, publicznie ową Marysię zapytuje, dlaczego to do sklepu kanapę wstawiła... To owa Marysia na to nic. To on zaczął takimi słowami z naszego pana Leszka i z niej podrwiwać, że wszyscy za brzuchy się trzymali ze śmiechu.	Turcy trzymają się dobrze Przewodniczący parlamentu tureckiego, Hali bej i Ali bej przyjechali do Wiednia. Naczelnym wodzem dardanelskiej armii tureckiej mianowany został marszałek Liman von Sanders. Goltz-pasza przyjechał z Konstantynopola do Berlina, a nasz cesarz odznaczył Enver-paszę, wiceadmirała Usedomą-paszę i generała Dżewata-paszę. Jest to stosunkowo dużo odznaczeń w tak krótkim czasie.	Pewnie, że tak jest. Spraw się, panie kawalerze, dobrze, a będę ci wdzięczny i nie dam się w nagradzaniu księciu wojewodzie wileńskiemu prześcignąć.	Kto ci to powiedział? Mnie męczy to od dawna, ale ja nie mam twoich lat. Ja zresztą mam inne zamiłowania, których tobie brak. Lubię książki, których ty nie lubisz, lubię poezję, która cię nudzi, lubię naczynia, gemmy i mnóstwo rzeczy, na które ty nie patrzysz, mam bóle w krzyżu, których ty nie miewasz, i wreszcie znalazłem Eunice, ty zaś nic podobnego nie znalazłeś... Mnie dobrze w domu, wśród arcydzieł, z ciebie zaś nigdy nie zrobię estety. Ja wiem, że w życiu nic już więcej nie znajdę nad to, com znalazł, ty sam nie wiesz, że ciągle jeszcze spodziewasz się i szukasz. ŚmierćGdyby na ciebie śmierć przyszła, przy całej twej odwadze i wszystkich smutkach umarłbyś ze zdziwieniem, że już trzeba świat opuścić, ja zaś przyjąłbym ją jako konieczność z tym przeświadczeniem, że nie ma na całym świecie takich jagód, których bym nie spróbował. Nie śpieszę się, ale też nie będę się ociągał, postaram się tylko, by mi było do ostatka wesoło. Są na świecie weseli sceptycy. Stoicy są dla mnie głupcami, ale stoicyzm przynajmniej hartuje, twoi zaś chrześcijanie wprowadzają na świat smutek, który jest tym w życiu, czym deszcz w naturze. Czy wiesz, czegom się dowiedział? choćby była westalką.	Już tam kto inny będzie tej chorągwi rotmistrzował. Powiada Zend, że tu jest jakiś pułkownik między nimi... Zapomniałem przezwiska... Wołodyjowski czy kto? On pod Szkłowem im przywodził. Dobrze podobno stawali, ale ich tam i wyczesano!	Kiej dziedziczka nie utrzymałaby złego psa. U nas to i pies musi być łaskawy.	Thi! Tak sobie. Jestem przeciążony pracą. Mam w ręku wszystkie materiały potrzebne do sporządzenia bardzo ciekawych pamiętników historycznych, a nie wiem, komu je przypisać. To mnie dręczy; trzeba się spieszyć, pamiętniki wyjdą z mody.	Nie przecz, nie przecz Do śmierci ci się nie wywdzięczę za to, żeś od kalectwa uwolnił mojego syna, żeś go wyratował, że, nie kusząc miłosierdzia boskiego, mogę teraz spokojnie do trumny się położyć, wiedząc komu dorobek całego życia swojego zostawię. Ale mówię, nie to tylko dla mnie dobro ważne, któregom ja od ciebie doznał. Ważne dla mnie i to, coś tu sąsiednim ludziom wyświadczył, nijakiej z tego korzyści nie biorąc. Toż przez ciebie ludzie już krzywo na mój dom nie patrzą, a który się obejrzy z gościńca, to i mówi: tutaj ten znachor mieszkał, tu ludzi leczył... A teraz słyszę, chcesz rzucić miasto i wielkie zarobki, żeby tu z powrotem zamieszkać. Dziwny z ciebie człowiek, święty człowiek. Niejeden tu tak powiadał...	I nie trzeba. Chcesz dobrej rady posłuchać, szczerej rady, to  posłuchasz i nie będziesz wdawać się z nim w gawędy. To i przestanie cię nachodzić. Nie zechcesz, to już na to nic nie poradzę.	Chcesz powiedzieć grzecznie, że skoro ktoś żyje, nie warto umierać. Zapominasz jednak, żem pozbawiony istnienia instynktu.	Dobrze robisz. Nędzne bo to życie bez nauki Na jakiż fakultet myślisz chodzić, hę?	O sobie jeszcze co takiego usłyszy, że mu się odechce.	O, tak... bardzo dobre! Spędziliśmy parę miłych wieczorów w moim zaciszu... ale sądzę, że byłoby marnotrawstwem wypuszczać go z Hurreem na badania etnologiczne.	Precz, moce ciemności! Czy pan wiesz, co to takiego?	Tak, mówiłeś Widzę z zachowania się pańskiego, że jesteś szczerze przywiązany do swego mistrza.	To pewno ten monter, ale czemuż nie dzwoni?	Wyj sobie, wyj! Znam się na ludziach i pewna jestem, że ten malec zmusi cię do skomlenia z innego zgoła tonu.	Ech, gdybyś tylko wiedział, Maksymilianie! W naszym domu już nie rządzi Edwardek, ale hrabia. Macocha mu nadskakuje, uważa go za człowieka, co posiadł całą ludzką wiedzę. Mój ojciec, słyszysz? Mój własny ojciec unosi się nad nim, powiada, że nigdy nie słyszał, aby ktoś formułował z taką elokwencją takie wzniosłe myśli. Edwardek otacza go niemal boską czcią; choć boi się tych wielkich czarnych oczu hrabiego, gdy tylko hrabia wejdzie, natychmiast do niego biegnie i sam otwiera mu dłoń, a zawsze znajdzie tam dla siebie jakąś wspaniałą zabawkę. Pan de Monte Christo nie jest tu gościem ojca, nie jest tu gościem macochy, pan de Monte Christo jest tu u siebie.	A czyje to były pieniądze?	A potem warsztat do pracy. Panie! jaki to wspaniały warsztat i jakie mocne rzeczy wyrabiać na nim można!	A! Ta pani to słynna pani de Sérisy, która miała tyle przygód, a którą mimo to przyjmują wszędzie!	Boże! Co to znaczy, Joe?!	Chętnie Gram w wista, to wchodzi w zakres angielskiego wychowania.	Co to może być?...	Cóż ty na to?	Na rozboja rozbój! To ludzi będziesz strzelał jak ptaki? Ha!	No, taki to dobra wróżba dla litewskiego knezia, ba i dla całego ludu, w chwili wieści o lackich posłach, zwierz, co nam chciał zajść drogę, ubity. Tak my i Krzyżaków zachodzących w nasze ziemie ubijem.	To potężny człowiek.	Wiecie o tym, jako ja, młynarz i kowal zrobiliśmy ugodę ze dworem, że sami we trzech zwozić będziemy drzewo na tartak, a potem deski do miasta.	Wszystko zobaczyć, Conseil? Może by to było trochę za długo. Ale co też Ned Land o tym myśli?	Zaś myślałeś, że mnie tchórz po weselu obleci?	Łatwo to rzec. Ale sposób?	Że ja flirtuję z panem doktorem	Już to ja, panie mój kochany, zachodziłam i ztąd i z owąd, ale ciągle odpowiadała tak, nie, tak, nie, i więcéj nic. A właśnie wizawi siedział ten przyjaciel pana Lucyana	Pucunio? Krzywdy? Nigdy w świecie, proszę pani. Pucek, przywitaj się z panią!	Czy daje mi Wasza Królewska Mość słowo, iż z nikim widzieć się nie będzie, pomiędzy moją a pana de la Trémouille bytnością?	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	No więc dobrze Żyjmy jak dobrzy przyjaciele. Zejdźmy wszyscy do sali na obiad; po obiedzie zagramy w loteryjkę po dwa su. Bawmy się. Co, żonusiu?	Powiedz, baronie czy nie masz w swoim świecie jakiego starego zrujnowanego szlachcica, który mógłby mi się zdać na odźwiernego?	Za pozwoleniem pani ale ja nie chcę upić się.	Nie byłam. Nie chciałam, aby się wczorajszy koncert odbył.	Nie będę tak lekkomyślny, Will. Nie znasz dobrze jeszcze mieszkańców tej wyspy. Na punkcie snu i jego realizacji są fanatykami. Chyba nigdy nie słyszałeś, do czego są zdolni w tym względzie. Opowiadał mi raz Izana następującą, charakterystyczną, z życia wyspiarzy wziętą historię.	A być w gotowości, bo może nie mieszkając ruszymy na nieprzyjaciela.	Bardzo... bardzo się cieszę... A jakże myślisz dalej? kiedy i dokąd ciągnąć?	Bogiem a prawdąBogiem a prawdą rzekł z cicha Jaś Drohojowski, oglądając się za siebie.	Całkiem niewłaściwe! Wielki filozof HegelHegel, Georg Wilhelm Friedrich (1770–1831) rosyjski filozof, socjalista utopijny, publicysta i pisarz, ideowy przywódca rewolucyjnego demokratycznego ruchu lat 60. XIX w. W 1862 aresztowany, osadzony w Twierdzy Pietropawłowskiej, gdzie napisał powieść Co robić (1863), przedstawiającą wizję nowego człowieka i przyszłego społeczeństwa; w 1864 zesłany na ciężkie roboty na Syberii. naczytał. Klimat, proszę! Dotychczas był Bóg, a teraz już tylko klimat się zaczął. Kwiatami zabiją albo tabaką	Co tu się dzieje? Dlaczego? Kto?	Cóż się tu dzieje?	Dziękuję wam. Już miesiąc nie palę.	Klu-Klu milczeć będzie, jak grób, ale Klu-Klu poznała smutnego króla. Zdradzić może Maciusia ten spalony list, ale nie Klu-Klu.	Miły mi dom dziada mego, Saula i miłe mi twarze wszystkich braci i krewnych moich... Ale ja bym chciał za ten las polecieć, ażeby wszystko widzieć i wszystko wiedzieć, i bardzo mądrym stać się, a potem tu powrócić i wszystkim tym, co w ciemnicy siedzą i w kajdanach chodzą, powiedzieć, jak oni mają zrobić, żeby z ciemnicy wyjść i kajdany swoje z siebie otrząsnąć.	Nie umiem jej sobie wymyślić.	Och jest gruba różnica: bądź co bądź, wolna wola...	Posługuje się nim jak przynętą.	Przepraszam pana, w tej chwili nie mam czasu.	Takeśmy ułożyli, król cię z Rybińskimi semotis arbitris pojedna, a potem pokażesz się na dworze, publicznie, i rzecz skończona. Sam słyszałem jak N. Pan dowiedziawszy się o śmierci pani podczaszynej, powiedział: Jam teraz jego opiekunem.	Ubierz się w tej chwili. Późno. Jestem zmęczona.	Umie! Zresztą Top jest przy nim!	Widzieć ją! przemawiać do niej bez sprawienia jej odrazy! Ach, o takim szczęściu nie myślałem dotąd.	Więc pan, oprócz szału i interesu, innych pobudek nie uznaje?	Wyście znużeni, więc połóżcie się na łóżku, a ja sobie na kanapie.	Za pozwoleniem, panie kolego ale ja mam już tego powyżej uszu i bynajmniej nie pragnę owej fali oszczerstw.	A więc, słuchaj!	Armator, właściciel statku „Faraon”, na którym służył Edmund.	Chyba straż przyboczna najjaśniejszego cesarza.	Co za ogłoszenie?	Czy tak? wymówiła Wanda pan lubisz sztukę i sam może grywasz?	Do miasta cię musimy odstawić.	Dokąd idziemy?	Gut Mariampol; Besitzerin Wohlgeborene Frau Thekla von Ostrowska; liegt ungefähr zwei Meilen nach OstenGut Mariampol (...) nach Osten (niem.)	I o Joasi, i o różnych innych rzeczach. A ty?...	Jak gospodarze chcą...	Kaip ne kaltas? Ar tai aš jo rankos nepažįstu? Tu nežinai pats ką kalbi.	Kiedy on i gdzie obrzydliwość tę czytać będzie?	Mają stawiać groblę, a potem most nad Białką	Mam już wiele wskazówek, resztę	Mam wszystkiego przy sobie, zaraz... 400 rubli, mogę dać 300 zaraz.	Może pan odejść. rzekła baronowa do pani de Vandenesse.	Musisz go znać, gdyż i on był twym ojcem.	Muszę waszmościów pożegnać	Na licha mi twoje imię! Ale co robisz tutaj?	Nic... nic... Proszę cię, mów co do mnie...	Niech ci Bóg wszystko przebaczy. I niech cię strzeże ode złego. Muszę już iść do kościoła. Zostań tu sam	Nim miną dwa miesiące, ułożę wszystko	Niż co?	No, więc?	O! tego już za wiele!...	Oddania?	Oszalał?	Oto są skutki wychowania w moskiewskim gimnazjum...	Tak	Temu właśnie, na coś przystał, zaprzeczam.	Toteż krzyczała jak najęta.	Wiesz zatem?...	Wolę raczej siedzieć w domu, nienawidzę spacerów do Granges.	Wybacz i bądź łaskaw powtórzyć raz jeszcze swe zapytanie.	Z Gawędziną?
Tak jest, panie oberlejtnant, ta historia jest naprawdę bardzo głupia. Ja sam nie wiem, w jaki sposób przyszło mi do głowy, żeby mówić o czymś podobnie głupim. Albo jest to głupota wrodzona, albo też są to wspomnienia młodości. Proszę pana oberlejtnanta, na naszej kuli ziemskiej są różne charaktery i zdaje się, że nasz kucharz Jurajda miał jednak rację, gdy pewnego razu w Brucku wstawił się i wpadł w dół z gnojówką, a nie mogąc się z niego wydrapać, krzyczał w tym dole: „Człowiek jest powołany i przeznaczony ku temu, aby poznał prawdę, aby panował nad duchem swoim w zgodzie i harmonii ze wszechświatem, aby się stale rozwijał i kształcił, podnosząc się stopniowo w sfery wyższe, inteligentniejszych światów i pełniejszych umiłowań”. Gdy chcieliśmy go z owego dołu wyciągnąć, to gryzł i drapał. Zdawało mu się, że jest u siebie w domu i dopiero, gdyśmy go nazad zepchnęli, zaczął żebrać i jęczeć, żeby go wyciągnąć.	Aparat jest bardzo prosty. Dzwonek, lampka, numer i szkło matowe. W razie niebezpieczeństwa lampka się zapala, dzwonek dzwoni, wyskakuje numer ulicy, a na szkle widać, czy to pożar, czy napad, czy zbiegowisko. Jeden człowiek czuwa nad całym miastem. Nie bardzo chętnie daję już mój aparat do użytku; chciałem wprowadzić jeszcze niektóre ulepszenia; zupełnie gotowy będzie dopiero za rok; ale teraz może się przydać.	Mniejsza o to. Musimy dożyć nasze życia do końca. Ja nie oddam pana na to, żeby pan się tu dał rozlizać tym wszystkim cierpieniom. Pan ma więcej siły, niż panu się wydaje papa może wszystko. A zresztą chcę wyjść za pana za mąż	A do tego, z jednej strony nie mogę znieść kłamstw dzisiejszej demokracji razem z jej równym startem dla wszystkich, parlamentaryzmem, niby-równością wszystkich wobec prawa i tak dalej, a z drugiej strony nic, ale to nic mnie nie obchodzi los klas pracujących i walka ich z mdłą demokracją, która się dopiero zaczyna. Wynik tego wszystkiego będzie okropny: koniec najwyższych dotychczasowych wartości, szary mrok ogólnego dobrobytu. Więcej lituję się nad mrowiskiem spalonym przez pastuchów czy nad zdychającym z głodu, oślepionym, starym kotem niż nad całą ludzką nędzą świata. Nie masz pojęcia, jak ciężko jest żyć w pustce, wypełnionej takimi sprzecznościami. Wiem, że gdzieś, dla mnie jakby w zamkniętej szklanej kuli, odbywa się wielka przemiana ludzkości, coś olbrzymiego przewala się poza horyzontem mego ciasnego pojmowania i nie mogę widzieć tej wielkości w żadnym fakcie, który jest dla mnie dostrzegalnym. Nie mogę scałkować tego, co widzę, w jedną ideę, w której mógłbym przeżyć w pełni samego siebie.	Jak to, więc wy to nazywacie podziękować! Słyszałem, ale niech mnie czarci porwą, jeżelim wiedział, że to się odnosi do Swanna. Możecie być pewne, że on nic nie zrozumiał.	Tak, rzekła Laura, to nauka dla mnie! nierychło się na nowe przebranie odważę...	Teraz przekonuję się, że wasz świat nie jest niczym innym jak tylko Księżycem, skoro podobne na nim istnieją wyobrażenia.	To prawda, ale ktoś już się tym zajął	Nie! nie! Jeśli się uda, mistrz będzie w duchu rad... Pójdą posły do księcia, będą układy i ujdzie nam bezkarnie. Ale w razie klęski Zakon nie ujmie się za nami i wojny księciu nie wypowie... Innego by na to trzeba mistrza... Za księciem stoi król polski, a z nim mistrz nie zadrze...	Byłam od dwóch lat mężatką i kochałam mego męża; wyleczyłam się z moich wad, zmieniłam moje postępowanie na swoje i jego szczęście; mogę się pochlubićpochlubić się materiał, tkanina., fason sukni i sporządzenie najmniejszych szczegółów. I oto, cała uszczęśliwiona, biegam, uganiam, przewracam wszystko do góry nogami, aby wydobyć spod ziemi taki sam materiał. Sprowadzam tę samą krawcową. „Pani ubiera panią de Fischtaminel?” początkowo. nie zauważyłam przebiegłego uśmiechu krawcowej; wytłumaczyłam go sobie dopiero później. „Zupełnie podobną tak aby się można było pomylić”.	Nie! Jeśli mamy odwagę odsłaniać najbardziej nawet bolesne rany, to właśnie dlatego, iż jesteśmy dość silni, aby wszelkie zło ujawnić i ukarać. Raz jeszcze pytam was, co nam doradzacie? Czym są dla was prawa, czym sprawiedliwość? Milczycie? Więc ja wam odpowiem: wasza pycha przerasta waszą wiarę. A skoro wiara w was słabnie, jakże możecie ufać w zwycięstwo? Lecz i to także wam powiem, nigdy Święta Inkwizycja nie ulegnie podobnym podszeptom, nigdy nie da się zwieść jakimkolwiek próbom osłabienia swojej jedności. Bezlitośnie będziemy odcinać od pnia żywota każdą chorą lub usychającą gałąź.	Józia nic nie rozumie. Tu nie ma na dnie żadnego interesu. Co innego, że papie może dogadza to w tej chwili ze względu na jego afery z Włochami, ale ja jestem ponad tym. Chcę raz przestać kłamać i doprowadzić do końca to, co jest już we mnie rozpoczęte, a nawet w większej części zrobione: z całej mojej kultury jestem AryjkąAryjczycy nic go ze mnie nie wyrwie. A demokratyczna ideologia to dzieło czystych AriówAriowie (z sanskr. arya: szlachetny) dwie są tylko dla nas drogi.	Ależ ja niczego się nie domyślam, o nic nie posądzam! pytam po prostu i bynajmniej własnego nie wyrażam zdania. Owszem, staram się tylko wywieść z tego, co słyszę, niejakie wnioski. Zatem nie wspólne rozrywki? Miło mi to wiedzieć.	Nie spieszmy kto wie, myśl rzucona, myśl może powoli wyrosnąć w nim, na to tylko potrzeba czasu. Wprzód gdym mu to powiedział, zakrzyczał ze zgrozą, potem w godzinę sam mnie o to zaczepiał... Kto wie co będzie jutro?	No jasne, zwal winę na wiatr Myślę, że oszust z ciebie, Dżipie. Kto to słyszał, żeby znaleźć kogoś na środku oceanu i to po zapachu! Mówiłem, że nie dasz rady.	Ależ idzie, aż się oblizuje!... Dwudziestoośmioletnia panna to jak roczna wdowa: serce gorętsze od samowara, rękę ugotowałbyś do kości...	Zresztą nie mamy o czym mówić. Znasz dobrze moje zdanie w tej materii. Jeżeli tobie brak ambicji i woli zwycięstwa, ja mam jej aż nadto. Nie pogodzę się z rolą żony jakiegoś zera. I ostrzegam cię, że jeśli dojdzie do tego, że w końcu będziesz zmuszony przenieść się na praktykę do jakiegoś Pikutkowa, ja z tobą nie pojadę.	Albo ten biedny Vautrin, którego zrobili galernikiem wiesz Sylwio, to przechodzi moje siły, ja nie mogę jeszcze uwierzyć. To był człowiek taki wesoły, przy tym płacił mi piętnaście franków na miesiąc za kawę z wódką, a zawsze oddawał wszystko co do grosza!	Ale gdyby nie on, nie dowiedzielibyśmy się, co się stało	Kto chce mieć tłum i chce nad nim panować, musi się pochlebiać i robić to, co ten tłum chce; dawać mu to, czego potrzebuje; musi być wprzód jego niewolnikiem, aby potem zostać panem	Wy, Józefie, myślicie, że dla mnie podpisywać nowina?... Aj! ile razy ja się na dzień podpisuję...	Jest chłopiec jeden jest chłopiec jeden, którego wzrok nie byłby mi przykry. To ten chłopiec, który wie, gdzie mieszkają lisy: Dick.	No, wróciłem z dalekiej podróży. Nie cieszycie się?	Żebyś tylko ty, Horst, pierwej się nie przejechał!	Zrobił pan źle, bardzo źle. Pan wie, że ja nie mogę narażać się, że mnie nie wolno... Uderzył pan trupa.	Ale gdzie! Zły, czepia się.	Bez wątpienia, bez wątpienia Rozumie się.	Mniejsza o to. Kimkolwiek jest, przemytnikiem czy nie, przyznasz wszak, kochana mamo, boś go już widziała, że hrabia de Monte Christo jest człowiekiem niezwykłym i zrobi karierę w salonach paryskich. O właśnie, już dziś rano, u mnie, stawiając pierwsze kroki w świecie, wprawił w zdumienie wszystkich, nawet takiego Château-Renauda.	Czy nie wystarczy ci, mamo, jeżeli powiem, że to pragnienie samodzielności?	Cicho... zdaje mi się, że ktoś dzwoni.	To znaczy... to znaczy, że... będę mógł chodzić?...	Pozycja społeczna, Urzędnik kiej wy na ten przykład, a do urzędu ambitu nie macie...	Tom dlatego ciekawszy, panie Lorenc, i wdzięczniejszy wam za to będę	Obacz, jak spoglądają na nas spode łbów.	Piękny strzał, panie Wokulski Zastanawia mnie, że człowiek pańskiego fachu... Ale może pana to obraża?...	Dlaczegóż nie miałabyś przyczynić się do wspólnego dobra? Powiedz tylko! Czytałem jego listy pisane do ciebie. Ten człowiek zrobi wszystko, pójdzie jak dziecko za ciastkiem. Jeśli tylko zechcesz, sprzeda cały majątek i pojedzie za tobą do Ameryki.	Dziękuję ci serdecznie. Pyszne! To turecka?	I spamiętać trudno pierwej to było takie śmieszne, niby zapytanie, „Czy Michałek wyjechał do Ameryki?” A teraz ta jakoś o hiszpańcach. Ot, różnie.	A przynajmniej nikt łez ani cierpień naszych nigdy nie zobaczy	Ciekawabym też była jakbyś pan podzielił cnotę na działy, gatunki i podgatunki	Cudów ponoć dokazywał w ostatniej wojnie, aż cenę na jego głowę nałożono, bo wolentarzamiwolentarz (z łac.)	Czy innych jakich ciał nie będą wynosili z więzienia?	Dlaczego mi o tym nigdy nie mówiłaś?	Jasno określonych nie ma więcej, ale są rozmaite odcienie. Jednych łączy wspólność idei naukowych, drugich wspólność towarzyskiego stanowiska. Masz tu demokratów, arystokratów, liberalnych, ultramontanów, wreszcie hultajów, kobieciarzy, próżniaków, jeżeli chcesz, i nakoniec zagorzałych pracowników.	Nie będziesz teraz wzbraniał, abym go oglądał?	Nie śmiem...	Pojęcia nie mam.	Zostawcie sobie swoje rozumy na własny użytek	A toć tam pies przy drzwiach nie siedzi, żeby gryzł	Dla Boga! Powiedzże mi przynajmniej, czemu do Prus nie chcesz jechać?	Do tej pory nie wierzyłem, ale teraz chyba muszę zacząć.	Może być naśladowane między szóstą a siódmą wieczorem droga z Chaillot jest najzupełniej pusta: zarówno bezpiecznie byłoby iść na spacer do lasu Bondy.	Wcale nie jestem o tym przekonany.	Rzecz dziwna; i mnie zajęła silnie ta sprawa od samego początku. Czy oprócz tego, co wyczytałeś z gazet, możesz mi udzielić specjalnych wiadomości? Czy zdobyłeś jakie nowe szczegóły na własną rękę?	Lecz jak powracać będziemy?...	A ty myślisz, że zaraz pozwolą brać psa do domu?	A co właściwie piraci mają do roboty?	Tak ci jest, z wiecu jadę...	Możecie przyjść rano do mnie do domu.	A do Abisynii?	Ale pani mi coś bardzo piękna? Redfern fecit?	Co daj Boże!	Czy mam z panem powrócić do Sulaco?	Cóż ci ludzie robili?	Dobre sobie! Znakomita idylla! Co też kolega!...	Hej Bum-Bum, zaśpiewaj no pan	Jaka? co za przeszkoda?	Jaką?!	Latter, mąż pani przełożonej.	Patrz no, patrz!	A kiedy statek opuszcza Szanghaj?	A potem zaczęłaś płakać.	Ale ty, kuzynie, naprawdę zajęty jesteś Justyną!	Bez wzajemności	Chatę i gospodarstwo rzucić!	Cudownie! Jednooki czy dwuoki, smakuje przewybornie, a te grzyby z białym winem czynią go prawdziwie boską potrawą!	Człowiek powinien kochać życie.	Dla kotów, milordzie.	Dla „Anny Maćwiejówny Boryna” papier z kancelarii!	Dobrze, pójdę.	Dziękuję za twą troskę.	Džiaugsmas, Laimė Ar žinai, mamele ko aš dar paprašysiu tėvelio? Pastačius naują svirną, bus daug vietos, visi baldai iš seklyčios, anoje pusėje trobos, galima bus sustatyti svirne, o iš tos seklyčios padaryti kambarį. Pastatytumėm krosnį, sienas išlipyčiau popieriais... Gaučiau jau nuo panelės taip, kaip tik pas panelę! Niekas ten man netrukdytų mokyti, o kaip gerai būtų!	Gdzież napisali ten donos?	I niemowa z dziadem? Małe pacholę?	Jakaś ty śliczna, Stefciu!	Jużci, jaśnie paniczu.	Konieczność taka uśmierca przyjaźń.	Marnacja, mój Jezu, żniwa jeszcze za górami, a przednówek za progiem.	Może i za surowo z nim postępują królowie?	Musisz wszakże jeszcze coś wiedzieć.	Owszem, pochodzi z Kurlandii, a obecnie administruje dobrami mojej siostrzenicy.	Przecież Bóg mnie wysłuchał, niech mu będą dzięki! rzekł siadając.	Sahibie: konstrukcja!	Skoro już konieczne i niemal zbawienne dla uzdrowienia...	Ty gdzieś chodziłeś	Umiejącem słodyczą przepajać rzeczy gorzkie i rzeczom ciężkim przypinać skrzydła.	W innych naszych szkołach kierownikami są przeważnie duchowni!	Wierny sługa, przychodzę po rozkazy	Winszujemy, winszujemy!	Ładna dziewczyna!
Ja? ja nigdzie obcym nie jestem, obywatel świata, wszędzie jestem jak u siebie. Warszawę znam od pewnego czasu, i wyznaję że mi się teraz wcale podobać zaczyna. Jest to stolica po mojej myśli. Grają grubo, szaleją, piją, hulają, kochają się	Ale kiedy one już nie nasze. Wiesz, dlaczego ja z tego bułanka zleciałem, co to mnie ojciec tak wybił za to? Nie chciałem wtenczas mówić, bo Maciek byłby dostał po łbie, ale to on winien, tak popręgi spiął luźno, że siodło się ze mną przekręciło i dlatego musiałem zlecieć. Podróż, MarzenieA na tatusiowym ogierku to już bym się nie bał jeździć. Uważasz, założyłbym mu kantar ze ściągaczami, wziąłbym go krótko, żeby nie mógł się zedrzeć do góry i nie stanął dębem i dopiero go lekko szpicrutą pod brzuch, poszedłby, co?	Nie przecz, nie przecz Do śmierci ci się nie wywdzięczę za to, żeś od kalectwa uwolnił mojego syna, żeś go wyratował, że, nie kusząc miłosierdzia boskiego, mogę teraz spokojnie do trumny się położyć, wiedząc komu dorobek całego życia swojego zostawię. Ale mówię, nie to tylko dla mnie dobro ważne, któregom ja od ciebie doznał. Ważne dla mnie i to, coś tu sąsiednim ludziom wyświadczył, nijakiej z tego korzyści nie biorąc. Toż przez ciebie ludzie już krzywo na mój dom nie patrzą, a który się obejrzy z gościńca, to i mówi: tutaj ten znachor mieszkał, tu ludzi leczył... A teraz słyszę, chcesz rzucić miasto i wielkie zarobki, żeby tu z powrotem zamieszkać. Dziwny z ciebie człowiek, święty człowiek. Niejeden tu tak powiadał...	Bo nie umiesz na rzeczy patrzeć filozoficznie, darling. Zastanów się: ludzie myślą wciąż o jutrze. Co dzień o jutrze. I tylko o jutrze. Dzięki temu nie dostrzegają takiego drobiazgu jak dzień dzisiejszy. Nie dostrzegają teraźniejszości. Wciąż żyją jutrem, a gdy to jutro staje się wreszcie rzeczywistością, gdy zegar przemierzy odpowiednią ilość godzin i przeniesie ich w to jutro, już na nie nie zwracają najmniejszej uwagi. Bo jak wariaci wpatrzeni są w następne jutro. Płyną koło nich zdarzenia, przewalają się sprawy, coś się dzieje. Oni tego nie mogą widzieć, nie widzą, nie potrafią skupić na tym uwagi, bo cała ich uwaga skoncentrowana jest na przyszłość. Gdybym pisał monografię naszych czasów, dałbym jej tytuł: Ludzie bez teraźniejszości. W tych warunkach człowiek dopiero na łożu śmierci, gdy z ust lekarza słyszy, że już nie ma przed nim żadnego jutra, dostrzega swoje dzisiaj. Niestety, to dzisiaj jest mało pociągające. I oto takim happy endem kończy się długi film życia dwunogiej istoty pozbawionej upierzenia, a obarczonej bzikiem w pogoni za jutrem. Czy nie uważasz, maestro, że tkwi w tym paradoksalne marnotrawstwo?... Czy nie sądzisz, że ten system egzystencji spoczywa na niezachwianym fundamencie kretynizmu? Jeżeli mi oświadczysz, że system jest doskonałym narkotykiem przeciw świadomości prześmierdłej nudy dnia dzisiejszego, powiem ci, że widzę w tym głęboką moralność. Nie na próżno lekarze przez długie lata wrogo się odnoszą do używania narkotyków przy porodach. Musi w tym tkwić jakaś racja. Czemu tedy człowiek, rodząc swoje dzisiaj, ma być narkotyzowany gorączkową myślą o przyszłości? Nie można być mędrcem, nie znając teraźniejszości, nie widząc jej ani siebie w niej. Teraz już wiesz, dlaczego jestem mędrcem.	Nigdy! Jak ona, tak i ja nie mam rodziny i domu i o prawa się moje nie upomnę. Wyklęliście nas oboje, jak zbrodniarzy. Za co? Za to, że ona mnie kochała, a ja, że pracowałem, jak mnie nauczyła, bez pomocy. Szpiegi dziada nie potrafią na mnie znaleźć nic nieszlachetnego, wstydu nie zrobiłem nazwisku. I za to cierpię od was! Jeśli mnie dziad sprowadził, by ranić i naigrawać się z tego, co czczę, to mogę was opuścić. Nie trzeba mi ani złota, ani łask!	Ja nie potrzebuję niczego. Żyję już tylko między dwoma grobami. W jednym pochowany jest Edmund Dantès. Kochałam go. Wiem, te słowa nie przystoją już moim zwiędłym wargom, ale wspomnienie o tym ciągle żyje w moim sercu i nie wyrzeknę się go za nic w świecie. Ten drugi grób należy do człowieka, którego Edmund Dantès zabił. Uznaję, że zrobił to słusznie, ale winna jestem zmarłemu modlitwę.	Zatrzymaliśmy się a ja starałem się ukryć za krzakami. Żaden z moich mozos nie chciał się ruszyć, by dowiedzieć się, co się święci, a ten trzeci jeździec wyglądał, jakby czekał, żebyśmy podjechali bliżej. Nie było rady. Już nas zobaczył. Ruszyliśmy więc powoli naprzód, drżąc na całym ciele. Pozwolił nam przejechać obok siebie, siedział na siwym koniu, z wciśniętym na oczy kapeluszem, nie pozdrawiając nas ani słowem. Ale zaraz potem usłyszeliśmy, iż pędzi za nami cwałem. Obróciliśmy konie ku niemu, ale wcale go to nie wystraszyło. Przypadł jak wicher i szturchnąwszy mnie w nogę końcem buta, poprosił o cygaro z uśmiechem, od którego krew zastygła mi w żyłach. Wydawało się, że jest bez broni, ale gdy sięgnął w tył ręką po zapałki, ujrzałem olbrzymi rewolwer u jego pasa. Struchlałem. Miał takie niesamowite wąsy, don Carlosie, a ponieważ nie powiedział nam, że możemy jechać dalej, więc nie śmieliśmy ruszyć się z miejsca. W końcu, puszczając dym z mego cygara przez nos, odezwał się: „Señor, byłoby może lepiej dla was, gdybym pojechał za wami. Ale jesteście już niedaleko od Sulaco. Jedźcie z Bogiem”. Co pan by zrobił? Ruszyliśmy. Niepodobna było mu się opierać. To mógł być sam Hernandez, chociaż mój służący, który nieraz jeździł do Sulaco morzem, zapewniał, iż poznał go i wie na pewno, że jest to capataz cargadorów portowych. Później, już wieczorem, widziałem tego samego człowieka na rogu plaza, jak rozmawiał z jakąś morenitą, która stała przy jego strzemieniu i trzymała rękę na grzywie siwka.	A jak się znajdzie, to co?...	Ja zaś gnieżdżę się w domu prywatnym na Babuinie niestety, pod obłokami na trzeciém piętrze, bo miéwam fantazyą psucia płócien, więc tam jest niby studio moje. Ale, na Boga! proszę mnie nie brać za artystę z powołania! Nie jestem nim, lecz tylko przez miłośnictwo sztuki przekomarzam się méj ukochanéj. Ani na pokaz, ani na sprzedaż nie maluję nic. Choruję na sztukę... Włochy, jak się zdaje, wyléczą mnie z téj słabości, ale to pewna, że gdy ozdrowieję... o! będę bardzo nieszczęśliwy.	Jest to okno plebanii. Pański człowiek tam się właśnie znajduje, mości Sulpicjuszu!	To Penn i stryj Salters obliczają połów. Co dzień mamy taką hecę A przyjrzyj się im!	Zasługa! Nie uważaliśmy tego wówczas za zasługę. Moi ludzie, przyjaciele, bracia opuścili mnie, mówiąc: „Skończyły się czasy panowania Anglików. Niech każdy wywalczy sobie nieco mienia”. Lecz ja już mówiłem, był z ludźmi z Sobraon, z Chillianwallah, z Moodkee i Ferozeshah; przeto rzekę: „Poczekajcie no trochę, a wiatr się zmieni; te sprawki nie przyniosą wam szczęścia”. W owych to dniach przejechałem konno siedemdziesiąt mil, wioząc na łęku angielską memsahibmemsahib powiadam mu rzecze ów	Będzie to panu trudno w Łodzi, bo tutaj nie ma takich bogatych, za których zgodziłbyś się pan wydać córkę	Niech się pan nie troszczy o ten obiad. To nie ma żadnego znaczenia!	Prawda, Rochu, ale niech no dwóch się zgodnie zmówi w przyjacielstwo, to ten trzeci może niezgorzej oberwać po łbie	Chiński taniec? Co mi tam po chińskim tańcu! Ja się nie dam uczyć chińskiego tańca!	Jamaisjamais (fr.) i wziął go pan podstoli pod ramię, a usiadłszy obadwa w kącie ganku, tak zaczęli kłapać ze sobą po francusku, że pytel młyński przy ich gębach byłby się wydał tylko dzwonem zwiastującym pożar na dalekim przedmieściu. Jednakże długo tak trwać nie mogło, bo to był marzec i działo się to w sanockich górach, gdzie o tej porze i pytel by zamarzł, i dzwon by skamieniał od samego zimna i wichru, który dął korytem Hoczewki jak orkan morski. Niebawem też i jeźdźce nasi pozsiadali z koni i przyznawszy sobie, że oba są lepsi, nie dosiadywali już świeżych koni, tylko przyszli w ganek i witali się z nami. Więc i tamci panowie musieli powstać i resztę już puścić na polską manierę, zwłaszcza że pan Urbański ani w ząb po francusku; wypadło też pójść do sali, która była na dole i ze swymi marmurowymi drzwiami i futrynami u okien, jako też i inną sztukaterią i malaturą bardzo wyglądała wspaniale; owoż wszedłszy tam wypadało dla rozegrzania się gorzałki się napić, cośmy też zaraz, nie czekając, uczynili. Wypiwszy ową gorzałkę, kiedy kolej szła dalej, przystąpił do mnie pan Urbański i rzecze z cicha, wskazując na Murdeliona:	Chętnie je pani daję. O Boże! Ale też oczy ma pani zupełnie jak matka! Jej oczy tak samo były wymowne. Ojciec pani był niezmiernie miły. Zdaje mi się, że słyszałam od ludzi, kiedy się ta para pobrała, iż nigdy nie było małżeństwa bardziej w sobie zakochanego. Biedne stworzenia, niedługo się tym szczęściem cieszyły! Ale póki żyli, byli bardzo szczęśliwi, a i to wiele znaczy.	Owszem. Widziałam ją. Zwróciłam na nią szczególną uwagę, gdyż była to jedyna istota, która wyglądała tak samo samotna i bez przyjaciół, jak ja się czułam. Ja miałam przynajmniej ciebie, ona zaś nikogo.	Takem właśnie myślał. Widzę, człowiek przygląda się, a teraz idzie w tę właśnie stronę. Myślę: zaczepić ryzykownie, a jak nie on? Nam dzisiaj po ulicach włóczyć się nie bardzo wypada, zaszlibyśmy gdzie, ja mam tu jedno miejsce, swoi ludzie...	Możecie panowie być spokojni Dzięki temu, że mister Dawid i ja pracujemy od dawna w pokrewnych gałęziach przemysłu, detektyw mój starym zwyczajem nie odstępuje go ani na krok. O każdym jego posunięciu będziemy dokładnie poinformowani i w chwili właściwej zawsze będziemy mogli interweniować. Tymczasem szykujmy się do odjazdu, aby nie dać się zaskoczyć wypadkom.	O! to pan! to ty!... dziękuję ci, Boże!	Dziękujże co dzień Panu Jezusowi, Matce Najświętszej i swemu patronowi, bo to ich niezmierna łaska, nie twoja zasługa, że masz taki zmysł w palcach. Tedy wyrzezaj ze dwóch pastuszków na próbę i przynieś mi pokazać. A może nie wolno? Tyle tu macie roboty; jakoż będziesz tracił czas, gdy masz inszą powinność?	Nie warto! Stary bije po plecach, a to by był hałas okropny Dobranoc, Padre. Nasz rachunek jest wyrównany.	Panie Danglars Powiem ci to, co przed chwilą Mercedes Caderousse’owi	A czy to prawda?	A gdzież to twój ?	A jeżeli stanie dęba? Ta zabawa może mu się nie spodobać.	Alboż to twoja żona taka zła	Broń Boże. Znamy się tylko dobrze... od dawna.	Chce jak najszybciej wymierzyć mu karę i się zemścić	Gospodarski syn to...	I właśnie do wiedeńskich. Nie wiem dlaczego, bo przecie uczyłeś się wcale nie w Austrii, lecz w Belgii i w Szwajcarii. Gdzie Rzym, gdzie Krym... Tylko że, oczywiście, wiedenki...	Na to pracuje...	Oho, dowiodą! Jeśli oczywiście i oni są tak przebiegli i mają swoją metodę. Pan sam się o tym przekona.	Panie hrabio teść pański kona w tej chwili w nędznej dziurze i nie ma szeląga jednego na drzewo. Pragnie widzieć się z córką, bo ostatnia jego godzina się zbliża...	Rozumie się, że Bum-Drum odeśle nas tak, jak pierwszym razem. Zresztą w kraju Bum-Druma można chyba dostać oliwę, ale benzyny na pewno nie ma.	Skąd to pytanie?	Tacy oni wszyscy. Kiedy służba, to służba! Michalisko moje też ani na mnie spojrzy, kiedy funkcja wojskowa przyjdzie. I źle, żeby było inaczej, bo jeśli żołnierza kochać, to dobrego.	To nie, czemu?...	To wszystko jedno! Polecam gościa twej opiece... proszę cię...	Zmień to wszystko na gotówkę. Czy to można? I jedźmy jutro, pojutrze... Dobrze?	To nic, ja chcę, żeby wstał, ja chcę, ja chcę...	Co mi jest?	Bo on jest, proszę pani, Kajtuś i kurzy jak stary.	Co pani...?	Co też pan mówi!	Jutro przekonam pana, żem nie filut ani wariat Pokażę ci coś, co widziało zaledwie sześciu albo siedmiu ludzi, którzy... już nie żyją... O, gdyby oni żyli!...	Niech pachołek jedzie z bobrem za tobą, a ja nawrócę do Zgorzelic.	O ambaras bynajmniej! Owszem. Ja zarówno w grzecznej kompaniikompania (daw.)	Tempe: Bez głupich żartów, panie Łohoyski. Ja moje idee traktuję poważnie: nie są one funkcją moich stosunków rodzinnych i finansowych. Dla pańskiego zbydlęcenia wystarczy panu kokaina. Ja wiem też wiele rzeczy.	Śmieszny pan jest.	A dają?	A mój ojciec długo zamierza zabawić w Paryżu?	Alboż Bogowie wasi krwi jeszcze ludzkiéj żądają?	Autor! Autor!	Ba, toć Zakon na młodych łasy!	Bóg, Modlitwa rzekła Heidi.	Będzie dobrze płacił?	Coś mnie uwiera...	Cud! Cud!	Czy kto przyjdzie na obiad?	Cóż znowu, bynajmniej.	Dzień dobry pani Bogno. Czy pani mówi z domu?	Dziękujemy, dziękujemy!	Eminencjo!... jesteśmy szlachtą z urodzenia i nawet dla ocalenia głowy nie splamilibyśmy kłamstwem ust naszych.	He, he, he! Pan bardzo domyślny!	Hołota! Pogniją wszyscy po fabrykach!	I Finot sprzeda swój dziennik ministrom, którzy mu więcej zapłacą, jak sprzedaje pochwały pani Bastienne, oczerniając pannę Wirginię i dowodząc, że kapelusze pierwszej są ładniejsze od tych, które wychwalał z początku!	Jeść!	Już nic nie powiem.	Krist mein GottKrist mein Gott (niem.)	Mam skarby, będziesz w nich czerpał.	Małżeństwo, Pozycja społeczna, Kobieta, Mężczyzna rzekł Bixiou.	Muszę. Nie ma rady. Kochana Nineczko Kochana Nineczko, czy masz do mnie zupełne zaufanie?	Nacisnąłeś guzik?!	Nie szermuj waćpan zbyt często imieniem szatana!	Nie słyszał o niczem.	Nie, lepiej będzie, jeśli bez porozumienia dojdziesz pan do tego samego wyniku. Pracuj pan raźnie i sam. Radbym bardzo, by rzecz została załatwiona w dzień 1. stycznia.	Nigdy w świecie! Zagryzłyby mnie one jędze na śmierć, że za mnie muszą robić. Zagryzłyby! Nie zębami, bo ino po dwa abo po trzy w gębie mają, ale słowami ostrymi jak te noże. Tolitoli (daw.)	O, niechże pan zobaczy w swojéj nejtyczance!	Oj, mój kumosicku, lubują, lubują...	Pilno mi już i pali mnie pobyt w tej ziemi, chciałbym choć jutro wyruszyć, przeto wezwałem waszmościów, ażebyście, jako ludzie wojskowi i doświadczeni, prędkie sposoby obmyślili. Szkoda nam czasu tracić, skoro nasza obecność znacznie wojnę powszechną przyspieszyć może.	Po drodze, wypadkiemwypadkiem moje słowo honoru.!	Pojadę do Stanisława na herbatę, zawiozę Julci zabawki, które mi dzisiaj przysłali z Paryża.	Powinien by ją wyrobić, wykształcić albo nauczyć ją siedzieć cicho.	Prawie żałuję, że nie zaczął pan krzyczeć i nie dał znaku światłem.	Słyszałem o nocnej pańskiej hulance, kochany podczaszycu, ale ostrożnie z tem, panie Alfierze! ostrożnie	Tak.	Tak. Do kościoła. Dziś niedziela.	Usnęła Sama nie wiem, czy ją budzić?	W takim razie przyjdę dziś w nocy pod twój dom i będę miauczał.	Widzicie, panowie, że i nasza rosyjska konstytucja ma swoje dobre strony.	Więc jesteśmy zgubieni.	Wróćmy więc na salę. Pozostawię cię tam w towarzystwie i będę czekał, aż zechcesz iść do domu.	Wstrzymamy pogoń. Nie ma innego dla kniaziówny ratunku.	Wytrzymają	Właśnie tam, u Panny Maryi.	Zostań!	Świętego zawiódłbyś do piekła
Chwileczkę zaraz wam służę. Pawełku! wyglądasz imponująco. Wiesz, że to obrzydliwie z twojej strony przez tyle lat nie pokazać się nam... Już służę, tylko muszę jeszcze zatelefonować do krawcowej, bo mi tej nieszczęsnej żałoby na czas nie skończy. Wiesz, mamo, zdecydowałam się na koronki. Przepraszam was...	On patrzył na to nieco inaczej Słyszałem, jak tu, w tej izbie, oświadczył, iż będzie to najrozpaczliwsza wyprawa jego życia. Wygłosił w mej obecności coś w rodzaju ostatniej woli i wyznaczył starego Violę na jej wykonawcę. Dalibóg, pan wie, iż nie wzbogaciła go ta jego wierność w stosunku do was, do ludzi z portu i z kolei! Zdaje mi się, iż wynagrodzeniem za jego prace bywają jakieś wartości duchowe, gdyż inaczej nie umiałbym sobie wytłumaczyć, co za licho go skłania do tej wierności względem pana, Goulda, Mitchella lub kogokolwiek innego. On dobrze poznał ten kraj. Wie, na przykład, iż taki Gamacho, poseł z Javiry, był najpospolitszym tramposotramposo (hiszp.)	Nie zrzucaj na mnie własnych grzechów! wyznaj, że dla ciebie poza Ameryką niema doskonałości, a poza kościołem anglikańskim niema zbawienia! Tyle razy mi to powtarzałeś!	Zwykły zbrodniarz spuszcza się może na takie przypuszczenie, ale nie ja. Istnieje także inna, chociaż dalsza możliwość, że nas podsłuchał ktoś z przedziału dziesiątego. Mógł to być detektyw, a co gorzej nawet Barnes.	Więc to pan, (ty ale Teresa jest w moim gabinecie, bądźmy ostrożni!)	„Dzięki niebu nie mam córki: kara, jaką wymierzę matce, nie zaszkodzi przyszłości mych dzieci. Mogę przydybać tego chłopaka z żoną i zabić ich oboje: w tym wypadku tragizm przygody uwolni mnie może od śmieszności”. Ta myśl uśmiechnęła się panu de Rênal; rozważył ją we wszystkich szczegółach. „Kodeks jest za mną; w razie czego kongregacja, przyjaciele zasiadający jako przysięgli wykręciliby mnie”. Obejrzał ostry nóż myśliwski; ale wzdrygnął się na myśl o krwi.	Jesteś niekonsekwentny. Gdybym tak myślał i miał podobny do twojego kąt patrzenia na świat, to nie zrobiłbym nic, bo i po co?	Nie wiesz, którędy mogli się przedostać przez ten gąszcz?	Och! nie, za to ci ręczyć mogę synem ojców moich.	Chwaliłem, bo to genialna rasa, ale podłe charaktery. Wyobraź pan sobie, że Szlangbaumy, stary i młody, mnie chcieli okpić, mnie...	Drogi Dawidzie Luiza prosi mnie, abym ją odwiedził dziś jeszcze; sądzę, że trzeba być posłusznym, będzie wiedziała lepiej od nas, jak powinienem się zachować w obecnych okolicznościach.	Hersz Ezofowicz kłócił się o to bardzo z reb Nochimem!	I nie udało się wam?	I sera szwajcarskiego. Tylko żeby się nie przypalił, bo odniosę.	Jak pan pozna, co to jest prawdziwe świństwo, rozkład psychiczny, gdy pan będzie u takiej na górze lub na dole, to może, może.	Jak to, nie jest dokończona?	Nie wiem. Często w Spychowie coś w ścianach gada, a czasem jęczy, bo dużo ich na łańcuchach w podziemiu pomarło.	Pan się pogniewa, że go tak fatygujemy?	Powtarzam jeszcze raz, że nie wszyscy możemy być filozofami, bo któż by świnie pasał?	Tak oni plotą wszyscy... obałamuceni przez swoich czarnoksiężników... Leljuszu chcesz dwa dni do namysłu... to ci je daję... tak dobrze umiałeś klaskać, żal mi ciebie...	Tak, Stasiu. Chciałam zasięgnąć twojej opinii. Sama nie wiem, jak należy postąpić. Czy sądzisz, że pogróżkę Leszka należy brać serio?	Taka moja wola i rozkaz By zaś was pogodzić, oświadczam, że ten wyruszy pierwszy, który się pierwszy ofiarował.	To jest... nie mam zaszczytu znać jej osobiście, lecz znam dużo jej przyjaciół od serca: znam pana de Putange; w Anglji znam pana Dujart; znam także pana de Tréville.	Mi jefecito!Mi jefecito! słynna wielka flota wojenna wysłana w 1588 przez króla hiszpańskiego Filipa II na podbój Anglii, zniszczona przez burzę oraz ataki szybkich, lekkich okrętów angielskich. zapewne nowej śmiałkowaćśmiałkować	Pani, panno Elen Nie przypuszczałem, że... że...	A nie! tylko... tylko... sama pani kasztelanowa widzi...	A więc dobrze, panie Fogg, zakładam się o cztery tysiące funtów!	Ach! Więc pojedzie sobie jutro? Co za szczęście!	Ale gdzie tam, była to mąka z owsem.	Bo nie chcę i tyle!	Bondy! Przyjacielu! ostrzegam cię po raz ostatni: sprowadzisz Boga na świat.	Brakuje mi światła... oddechu... śmiechów, śpiewów, ludzi... O mściwa bogini, jakże mnie ciężko karzesz!...	Chcesz ściągnąć na nas wszystkich złą kulę? Co robisz?	Czy mówi pani to serjo?	Czy to ta jego wyspa przynosi mu tak piękne dochody?	Człowiek zakochany nie potrafi być okrutnym	Dlatego miłościwy panie, tobie szczęścia poskąpiono ażebyś je dał drugim Człowiek nie żyje dla siebie	E, to niemożliwe W dziesięć dni po ucieczce córki, trzy dni po bankructwie męża?	Ech, do diabła! Muszę więc zadowolić się samą wyobraźnią.	Ha, to rób, jak chcesz! Ja piszę do twego ojca i umywam ręce!	Jeśli pan uważa, niech mu i tak będzie. Do siebie pan wracać musi jak najprędzej. Po co teraz gadać? Czy dzień nastał po to, aby opowiadać, co było w nocy, jak i którędy?	Kto wie jakby wyglądał pan Cyprian Jemioł, gdyby jego żołądek nie pochłaniał takich ilości alkoholu.	Litości! Co za ignorancjaignorancja sapnęła Tu-Tu.	Ma pan rację. To zimna bestia	Mamo to pan Debray, sekretarz ministra spraw wewnętrznych, niegdyś mój przyjaciel.	Mylisz się pan, ja ją znam!	Na dziś skończyłam. Już ciemno.	Nie w Parmie z pewnością, nie w tym kraju trucicieli.	Nie! Inne słowo.	No to proszę zamknąć.	No, jak przyszedł stary kompan to daj pan dwie z kropelkami.	Peggotty już się uspokoiła nieco	Róbcie gałki, śpieszcie się!	Skąd wiesz, gdzie leży?	Słyszał to kto takie argumenty! A jakież otrzymam honorarium?	Tak jest, iż ma jednego a najstraszniejszego nieprzyjaciela w niewieście, i nie w innéj jako w możnéj i przebiegłéj pani żonie ks. Władysławowéj, Agnieszce, Niemce. Z tych Niemek u nas wszystko złe szło i idzie.	Wracaj do siebie, połóż się, spocznij.	Wszystko mi jedno	A co więcej? Co więcej? Powiadaj!	A czy przyjdziesz jeszcze?	A pan skąd je masz?	A sześć złotych dacie?	Aha! Caban ci da akurat tyle...	Ale ona ma pensję.	Ależ pan mnie źle zrozumiał. Ja będę lekarzem chorób kobiecych.	Był	Chciałbym z tobą trochę pogawędzić.	Cicho bądź, bo usłyszą i dopiero!...	Co rozkażesz, wielebny ojcze?	Do czasu...	Dobry miód!	Don Carlos uciekł z Bourges i wrócił do Hiszpanii.	Gdybyś znalazł taką żonę jak Madzia!	I zwróci ją pan dobrowolnie?	Ja u koleżanki nocowałam	Jedna zwłaszcza sprawa w najwyższym stopniu zajmuje mnie i zaciekawia w tej chwili.	Jesteś pan bez honoru!	Kiedy?	Lub wezwą do ugody Wielkiego mistrza	Morrela? A był znajomym Villefortów?	No, czego patrzysz?	No, dość chyba pani miała strapień z powodu Goba	No... tak, panie dyrektorze	Oprócz tych, które do wróżby przychodzą.	Pan będzie w naszej firmie?	Panna Stefania ma pierwszy głos	Podobno jakiś kupiec z Rosji...	Powiedz, gdzie Manuel?	Pyskacz ścierwa. Wio, stare, wio!	Pytam, jaki dzień dziś mamy, mój chłopaczku	Smith długo siedział?	Tak jest.	Tak, zazdroszczę mu powietrza Ojciec głupi, niech i syn będzie głupi.	Tak.	Tu mieszkam ja, pani. Czym mogę służyć?	Turskiego?	Twoje pociechy, ojcze, byłyby bezużyteczne; pan jesteś Hiszpan, ja Francuz; pan wierzysz w nakazy Kościoła, ja jestem ateusz...	Vivat Billewiczówna!	W takim razie może poszlibyśmy go odwiedzić?	Wielkiej i potężnej Rosji.
Prezes Związku Kopalń się zastrzelił. Giełda po prostu szaleje. W Berlinie stoimy dzisiaj ponad 8000. Rada ministrów zasiada w permanencji; chcą ogłosić stan oblężenia. Panie prezesie, to nie jest wynalazek, to jest przewrót!	To dobrze Ten Taboureau to w moich oczach cały traktat filozoficzny, przypatrz mu się, patrz uważnie, gdy tu będzie, to cię zabawi. Kiedyś, byłto sobie uczciwy najemnik, oszczędny i pracowity. Ale jak tylko się trochę grosza dorobił, zaraz mu się w umyśle rozwidniło; ruch przemysłowy, jaki rozbudzałem w kantonie, ogarnął i jego, chciał się, korzystając zeń, wzbogacić. W ciągu ośmiu lat zebrał już duży majątek, to jest duży, jak na tę okolicę. Może mieć teraz około czterdziestu tysięcy franków. Ale, mógłbyś pan tysiąc razy zgadywać! a jeszczebyś się nie domyślił, jakim sposobem doszedł do takiéj fortunki. Taboureau jest lichwiarzem, ale to lichwiarzem do szpiku kości, a lichwa jego tak dobrze jest obmyślona i na interesach tutejszych mieszkańców oparta, że traciłbym tylko czas, gdybym chciał ich wywodzić z błędu i przekonywać, że zamiast korzystać tracą na stosunku z Taboureau’m. Wyobraź pan sobie, jak tylko zaczęto się krzątać około uprawy roli, ten nicpoń wpadł na pomysł skupowania w okolicy ziarna potrzebnego dla tych biedaków do siewu. Tu, jak wszędzie, chłopi, a nawet niektórzy fermerzy nie mieli pieniędzy na kupowanie nasienia. Więc, imci pan Taboureau pożyczał jednym worek jęczmienia, za co mu po żniwach worek żyta oddawali, innym dawał korzec zboża za worek mąki. Dziś prowadzi ten szczególniejszy handel z całym departamentem. Jeżeli go nic w drodze nie zatrzyma, dojdzie z pewnością do miliona. Ale cóż! Taboureau jako wyrobnik był poczciwy, usłużny, chętny do rady i pomocy; w miarę rosnących zysków stał się chciwy, pogardliwy i drwiący ze wszystkiego i wszystkich. Im jest bogatszy, tém się bardziej psuje. Gdy tylko chłop przechodzi z użycia pracowitego do łatwéj egzystencyi i większéj ziemskiéj posiadłości, staje się nieznośnym. Istnieje pewna klasa ludzi, na pół cnotliwych, na pół występnych, w pół oświeconych, w pół ciemnych, która zawsze będzie plagą wszystkich rządów. Poznasz pan mniéj więcéj ducha téj klasy w Taboureau’cie, człowieku prostym na pozór, ograniczonym nawet, ale który, jak tylko o jego interes chodzi, staje się głębokim i przebiegłym.	Porównałbym chętnie cesarza do starego archeologa którego mamy w Berlinie. Przed zabytkami asyryjskimi stary arszeolog płacze. Ale jeżeli to jest falsyfikat, jeżeli nie jest naprawdę starożytne: nie płacze. Zatem jeżeli się chce wiedzieć, czy jakiś arszeologiczny kawałek jest naprawdę stary, niesie się go do starego arszeologa. Jeżeli płacze, kupuje się tę rzecz do muzeum. Jeżeli oczy arszeologa pozostaną suche, odsyła się przedmiot kupcowi i  skarży się o fałszerstwo. Otóż za każdym razem, kiedy jestem na obiedzie w Poczdamie, ilekroć cesarz mówi mi: „Trzeba, żebyś to, książę, zobaczył, to genialne”, notuję sobie w pamięci, żeby się wystrzegać obejrzenia tego; a kiedy słyszę, że piorunuje na jakąś wystawę, pędzę tam co prędzej.	Nie jest to drobiazg.	Toteż dlatego właśnie nie chcę się zgodzić na umieszczenie Karolka w pensjonacie. Na to trzeba być o wiele silniej rozwiniętym.	Moja panno Felicjo! tylko proszę nie bawić się w uszczypliwość, bo się to pani nie udaje.	Często tak bywa i z przyjemnością się przyglądamy, bo widok nigdy się nie powtarza, a zawsze jest wspaniały	Ucho pańskie wprawdzie dostępne jest dla mnie ale jakże zwyciężcę zatrzymać? Nie widzi on i nie chce dojrzeć niebezpieczeństwa, a gdyby je przeczuwał nawet, jedno słowo kardynała popchnie go dalej...	Ale przecież chcąc kształcić syna, przecież sama musiałaby pobierać nauki. A zdaje mi się, że Edmund mi mówił, że to była córka prostego rybaka, piękna, lecz nieokrzesana.	Choćbym dziesięć tysięcy lat żył nie tknę tej rzeczy!... Uważam bowiem, że po mądrości najlepszym jest bogactwo.	Emil! Słyszysz! Nie wolno ci absolutnie więcej płakać, jak ja się pogniewam.	Jenerale, tylko bez tych powijaczek, mów, proszę, coście zrobili! Chcecie bym zwarjował, przecież się nie zlęknę!	Jest i ma gości, z któremi się rozmową zabawia.	Nie wolno ci mówić tak, Dorianie, o tej, którą kochasz. Miłość jest cudowniejsza niż sztuka.	No, to trzeba jeszcze było zatrzymać hrabiego jako włóczęgę, pod pretekstem, że jest zanadto bogaty.	Poczciwy kasztelanic ale na cudzych krajach nic a nic się nie rozumie.	To Cesia cię nie kocha?	Więc dobrze, przychodził w Combray, a w Paryżu ma co innego do roboty i ja także. Ale upewniam cię, że ani trochę nie wyglądamy na ludzi pokłóconych. Staliśmy chwilę razem, bo Swann nie mógł się doczekać swojej paczki. Pytał o ciebie, mówił, że się bawisz z jego córką	Nie, mój chłopcze ale znajdziemy ich sami, a kiedy wyzdrowiejesz, przekonamy się, czy ci nędznicy, odważni, gdy uderzają od tyłu, ośmielą się stanąć przeciwko nam twarzą w twarz!	Odtąd, gdy ruszysz w dalszą drogę będę łożył na ciebie od sześciu do ośmiu tysięcy rocznie, dopóki nie dojdziesz do pełnoletności. No, a wtedy będziemy cię mogli nazwać mężczyzną. Wtedy będziesz mógł śmiało żyć na mój koszt... do wysokości czterdziestu lub pięćdziesięciu tysięcy... nie licząc tego, co dostaniesz od matki... Będziesz miał kamerdynera, własny jacht albo też piękną stajnię, ...będziesz mógł chlubić się hodowlą wierzchowców lub grywać w karty ze swoją kompanią.	Tym razem trochę się zagalopowali! Powiedziałbym nawet, że się bardzo zagalopowali i może gdzie co pili, choć nie czuć od nich trunkiem. A jednak	Łaskawa z ciebie pocieszycielka, droga lady serce moje skłania się dlatego do ciebie i ważę się to wypowiedzieć.	Czy ten dureń ślepy? Nie widzisz, że nie mam na sobie koszuli?	A co, jeśli te pogłoski się sprawdzą?	Być może, być może!... W każdym razie strzelano dzisiaj o świcie w odległości niespełna dziesięciu minut drogi od domu... i to był ten Peer Vibe...	I przy tym pan się w ten sposób wykoleja.	Nie ma dla mnie życia	Przeciwnie: ten pan Johnson jest właścicielem kopalni węgla, bardzo ruchliwy, w wieku pana.	Więc to są filuci i złodzieje, jeżeli niby przyjmują nas jak gości, a potem obdzierają!...	A bo uważcie, książę Henryk ma szpiegów i donosicieli pełny Kraków; przez nich by się wiela niepotrzebnie dowiedział. Tedy lepiej się naradzać w spokojnym kącie u Skałecznego proboszcza, niźli u jakich znamienitych panów.	A co się z nim stało?	A czy bijesz się?	A któż to odgadnie!	Ach, to ty, Saro!	Bo roili całe lata, że się z jedną ożenię, i wszystkie kochały się we mnie.	Co to pomoże, a ucieszyłbym tylko Szaję i tych wszystkich, coby chcieli, abym zdechł jak najprędzej. Kundel, popraw Ostrożnie! ostrożnie!	Co za głupstwo! To niemożliwe, señor!	Czego się mam przewrócić?	Do czasu Gdyż, o ile znam ludzkie serca, wszyscy wojskowi i urzędnicy jego świątobliwości, cała wreszcie arystokracja oburza się samowolą kapłanów. Wszystko musi mieć kres...	Głód rzekł Kacperek, który się lubował w kaczych przysłowiach.	I pan jest doktorem praw?	Jest. Odbili ją.	Któreż to wasze pole?	Którzy symulują, że w Pana Jezusa wierzą, chcąc bezecność swą pokryć, a w rzeczy, jakem to już powiadał, do miesiąca jako psi wyją i na tym cała ich wiara polega.	Lepsza zastygła prawda, niż fałszywy „ruch w interesie”, będący wyrazem błędu inicjalnego. Wielość poglądów nie dowodzi życia, tylko niedoskonałości. Prawo entropii pojęciowej...	Miałam i ja do pana mnóstwo interesów ale posłyszawszy, jak pan jest zajęty, milczę! Do widzenia! może kiedyś w przyszłości...	Mój powóz zepsuł się, gdy wjeżdżałam do Lilliers.	Na mnie? No, to odprowadź mnie.	Nie chcę.	Nie inaczej. Nim zabłyśnie jutrzejszy ranek, pułkownik Everest i pan Strux nie będą już mieli powodu do kłótni, jeżeli wiatr mi dopomoże.	Nigdy jej nie podnoszę przeciw piękności	Prawdziwa bieda, Trot Sama nie wiem doprawdy, co począć.	Spotkałem Taine’a, który mi mówił, że się księżniczka pogniewała na niego	Słyszysz, Jędrek. Ja zdrowa. Krzywda mnie od nikogo nie spotka... Wiem ja, że ci niesporo odjeżdżać...	Tak Obiło mi się o uszy.	Tak, zdaje mi się, że tak.	To niemożliwe, sprawiedliwość ma także swoją formalną stronę.	Wielki Bóg nasz ja wierzę, iż dzień wyzwolenia nie daleki.	Wiesz co, Maszko, małżeństwo zmienia człowieka, ale widzę, że i narzeczeństwo. Ja cię wprost nie poznaję.	Wyborny pan jest! Jakże można robić takie porównanie?	Ha, więc zbudujemy przybytek dla Amona-Ra	A braci?	A ja comber z jagnięcia	A pieniądze macie?	A z Rochem! Dyćdyć (gw.)	A zmądrzałem, bo wiem, że wszystkiemu złemu winni panowie.	Ale Magdalena ma włosy puszczone swobodnie, a pani swoje zakrywa. Widzę panią w takim uczesaniu pierwszy raz.	Ani słowa, choćby mi kto zęby rwał!	Cichojcie, Walenty, dajcie mu gadać.	Co robić teraz?	Co za czort!	Dan wypisał cyfry kredą na tablicy i zawieszono ją na linie głównego masztu. Z trójmasztowca rozbrzmiało chórem wielokrotne: Mercimerci (fr.)	Do samego ostatka	Do wieczora	Doskonale postawione pytanie! Seffy, radziłbym ci przyznać, że on widzi dobrze.	Dużo ludzi chciałoby być na jego miejscu	I chwyci go pan, tak jak w tamtym portrecie chwycił pan dyabła.	I gdzież pan sypiał?	I rączek pani, panno Mowcher.	Ja i owszem, słucham z wdzięcznością!	Ja także, takie były miękkie i ładne! Ale niedługo odrosną!	Ja?	Ja?... Przecież jestem kupcem.	Już są.	Kocham cię	Mańka została tam?	Mówił mi, że o chanie prawda.	Na sędzię!	Niech żyje i niech co rok pisze nowe arcydzieło!	Odciski stóp?!	Przeczytaj jeno naprzód pismo!	Przyjechałeś, przyjechałeś, mój słodki, mój jedyny!	Sprawy ludu czekają, panie...	Tak.	Ty byłabyś do tego zdolna, Eugenio?	Uciekać?	Więc jako kryjówki?	Wszystkie cztery?	Zapewniam pana, panie Gray, że z najbłahszych powodów. Najczęściej dlatego, że gdy przychodzę za dziesięć dziewiąta, mówię jej, iż muszę być ubrana o wpół do dziewiątej.	Zastrzegam sobie u pana niejaką względność w wyborze argumentów.
Czemu? Czy nie będziesz rad dowiedzieć się, że jestem kobietą najszczęśliwszą w świecie?	Jutro na obiad do mnie wieczorem razem pojedziemy do pani Opeckiej, będziesz mi pan służył za cavaliere servente. Słyszysz pan? proszę go o to i nie chcę być zawiedzioną! Jutro cały dzień panu zabieram, caluteńki!	Nie, panie. To, że sam przypadkowo piszę, nie kwalifikuje mnie bynajmniej do wydawania sądów, zwłaszcza takich, które by panu mogły się na coś przydać. Raczej przeciwnie... Od gadania, od nicowania bez celu i końca tego, co zostało stworzone lub choćby tylko napisane, wy jesteście: redaktorowieredaktorowie	Wyrzec?... och! nie, to szaleństwo właśnie dlatego, by miał co oddać i zburzyć, gdy przyjdzie chwila poświęceń... właśnie dlatego, by się wyróżnił od tych, co wszystko przedsięwziąć gotowi, bo nic nie mają do stracenia...	Proszę dobrodziejów, sam nie wiem. Może dlatego, że ja zawdy modlę się do Najświętszej Panienki, to jakoś łacno mi poszło. Wyrwałem mu to oto młocisko i kropnąłem go raz i dwa, że już jeno zipnął. A ja go jeszcze raz po głowie i powiadam: Naści za moją matkę!	Sądzę, że chcąc nie chcąc będziemy do tego zmuszeni Od zachodu niebo zaczyna wyglądać groźnie. Niech pan spojrzy, jak się zaciąga chmurami!	Nie należy tracić nadziei w ocalenie, które może przyjść wcześniej, niż się spodziewamy. Nikt nie wie, co jutro przyniesie. Wiem, że oni są silni, ale silniejszą jest sprawiedliwość.	Dlaczegóż nie? Potrzeba tylko, aby ci ludzie zgodzili się na cel, naówczas sacrifizio del’ intelletto stanie się możliwém. Burzenie zaś, o którém hrabia mówisz, nigdy nie może być celem, jest tylko środkiem.	Mnie zaś nie wydaje się to niezwykłym u osobnika tego pokroju. Przeciwnie	Mówiłem już wam, że „Tygodnika Niezależnego” nie można uważać za przedsiębiorstwo handlowe. Jestem przeświadczony, że będzie dawał zyski, lecz zyski te zostaną obrócone na jego rozszerzenie i wzbogacenie jego treści. Czy w zasadzie zgadzacie się na to?	Nic ot, drobnostka. Przypomniałem sobie jakiegoś wyrostka, który wczoraj wieczorem śpiewał pieśń świąteczną przed drzwiami mego kantoru... Żałuję, że nic mu nie dałem. Oto wszystko.	Niemiec, Zdrada odpowiedział Zbyszko przydarzyć się., jako się Tolimie przygodziło, że i pieniądze zagrabią, i temu, co je przywiózł, nie przepuszczą, jeśli za nim jakowaś potęga nie stoi.	Przepraszam panią, panna Fela właśnie nie da się przekonać.	Tak... Tak... Ale tu nie o to chodzi. Pytam się pana Smitha, czy widzi w tym wszystkim coś nadprzyrodzonego.	Yeah, to co innego Sorry. Ale w takim razie nie wiem, panowie, po co do mnie przyszliście.	Będziesz wiedział gdzie się znajduję. Ufam ci, obmyślisz środki, postarasz się mnie uwolnić... kilka tysięcy zostało, które Lehmann zachować potrafi; dam kartkę do niego, potrzeba ażebyś je miał.	Prypomnij sobie tylko... może robiła! Bo jeżeli robiła, znaczy niedziela do ciebie przyszła i dusiła za to, że ty ją obraziła... Takie rzeczy na świecie bywają... ja sama takiego człowieka znałam, co w niedzielę zawsze wszystko robił. Aż tu razu jednego, niedziela do niego przyszła, taka wielka jak to słońce złote, położyła się na nim i zadusiła... na śmierć zadusiła. Prypomnij, tylko sobie, czy czego broń Boże w niedzielę nie robiła...	Myślę, Julio, że ty masz jakąś tajemnicę. Ty kochasz Och! łudziłem się, że pozostaniesz wierna staremu ojcu aż do jego śmierci, spodziewałem się zachować cię przy sobie, szczęśliwą i świetną, podziwiać cię taką, jaką byłaś dotąd. Nie znając twego losu, mógłbym roić dla ciebie spokojną przyszłość; ale obecnie niepodobna mi wierzyć w twoje szczęście, bo ty bardziej jeszcze kochasz w nim pułkownika niż kuzyna. To dla mnie jasne.	Dziękuję ci, mój bracie! Będzie to, sądzę, nie lada zdobycz, którą upoluje tak dzielny jak ty myśliwy. Rad bym ci towarzyszyć w najbliższych łowach.	Garść nieliczną, o której nie warto i wspominać! I jeśli Wasza Wysokość zechce przyjąć mą radę...	Ja księciu radzić ani odradzać nie mogę; wy mężczyzni lepszy instynkt macie!	Nie bierz mi pan tego za złe! Drogi panie, wierzaj mi, że tylko tą ceną można okupić cnotę pobłażliwości.	Nie zabraniajże jej rozmowy z ludźmi!	Nie, ma jeszcze gości, papuśku.	Nikogo nie przyjmę. Jestem niezdrów. Proszę tak powiedzieć.	No tak, możemy go chyba wziąć, to nie ulega kwestii	Pani zupełnie fałszywie mnie sądzi... Ja wcale nie jestem taka naiwna... O nie!...	Posłuchaj drogie dziecię pojmujesz, że byłoby niepolitycznie wcale nie przyjąć tak wyraźnego zaproszenia. Gdybym nie poszedł, milady, nie mogąc pojąć, dlaczego bywać u niej przestałem, mogłaby tworzyć domysły rozmaite, a w końcu dojść prawdy. Niebezpieczna to rzecz zadzierać z kobietą tak mściwą, gdy przewidzieć niepodobna, co jest w stanie zrobić w zapędzie złości.	Rozumiem z samego uprzykrzenia a nudów, aby ino nie latać z kąta w kąt.	Byliśmy tak weseli, wyjeżdżając i oto pani jest cierpiąca i mówi do mnie z goryczą, i czemu?... Czy nie była pani przyzwyczajona, że ci mówiono, iż jesteś piękna i miła? Co do mnie, oświadczam to wobec Kajetana, wyrzekam się Paryża, osiadam w Sancerre i powiększę orszak pani dworzan i rycerzy. Uczułem się tak młody w moim rodzinnym kraju, zapomniałem już o Paryżu i jego zepsuciach, o jego przykrościach i nużących uciechach... Tak, życie wydaje mi się jak gdyby czystsze...	Obawiam się, że będzie bardzo trudno znaleźć rzeczywiście odpowiedni dom. Nie spodziewaj się za wiele, Aniu. Piękne domy w pięknych okolicach z pewnością będą o wiele za drogie dla nas. Będziemy się prawdopodobnie musiały zadowolić jakimś brudnym, małym domkiem, na jakiejś uliczce, gdzie mieszkają ludzie z innej niż nasza sfery.	Czy zwierzała się przed panią ze swoich uczuć dla „swego kawalera”?	Tak, Starowina-jeszcze-dycha porzucił klasyczny styl swojej młodości, aby utonąć w modnym romantyzmie; mówił o duszy, o aniołach, o uwielbieniu, o poddaniu, stawał się istotą eteryczno-niebiańską. Odprowadzał mnie do opery i sadzał do powozu. Ten sędziwy młodzieniaszek bywał wszędzie tam, gdzie ja bywałam, podwajał liczbę kamizelek, sznurował sobie żołądek, wypuszczał konia pełnym galopem, aby dopędzić mój powóz i towarzyszyć mi w przejażdżce do lasku, kompromitował mnie z  wdziękiem studenta, uchodził za zakochanego we mnie do szaleństwa; ja pozowałam wprawdzie na okrutną, ale przyjmowałam jego ramię i jego bukiety. Zaczęto o nas szeptać. Byłam zachwycona! Niebawem dałam się pochwycić memu mężowi w interesującym momencie: hrabia siedział właśnie na kanapie w moim buduarze buduar (daw.) rzekłam, wysłuchawszy jego wymówek	To nic. Porozumieliśmy się w kilku słowach. Cyranowi zdawało się, że znalazł w Perigord, gdzie bawił przed kilkoma dniami, kilka dowodów mających jakoby osłabiać winę jego protegowanego; jedna  chwila wystarczyła mi, aby go przekonać, że się najzupełniej myli.	A w gruncie mogą się nienawidzieć.	Ach, gdyby przynajmniej można było wiedzieć, jak daleko zamierzasz się posunąć!	Bo pewno w mieście zostawiłaś jakiegoś, który ci się podoba?	Inteligentna! Ba! Każdego przyprze do muru, każdego oszalbierzyoszalbierzyć	Jakiś ty dobry! Jakiś ty dobry!... Zresztą Kasia i tak na szczęście wyjeżdża do Szwajcarii.	O! zaczyna się to wyjaśniać	Przedtem jednak trzeba być kawalerem, przysposobionym do służby Boskiej, czyli Orgazem godnym ubóstwionej i kompanionem imprezy mojej. Orgaz wierzy w Boga, i Ewarysta, i ja sam wierzę...	Przyuczę się i ja przy waćpanach	Ważna by to była rzecz wiedzieć czy on goni za nami, czy też do Waładynki do Horpyny jedzie w tym mniemaniu, że nas po drodze ułapi?	Władza, Zazdrość, Niewola, Wojna, Bogactwo, Bieda, Cnota odezwał się Ścibor stary.	Za osiemdziesiąt dni w sobotę dwudziestego pierwszego grudnia tysiąc osiemset siedemdziesiątego drugiego roku, o godzinie ósmej czterdzieści pięć wieczorem. Do widzenia, panowie!	Zaczekaj jeszcze Dlaczego z tym masz jechać do ministerstwa? Czy to jest konieczne?	Zatem pani margrabina znała pobudki pańskiego usunięcia się od świata?	A to głupie prawo o szkołach?	A to musi grać nieźle?	A wola i rozum od czego?	A wy podpisalibyśta?	Ależ jest co robić, rozpalić ogień	Co za sklep!	Cóż chcesz, powołanie pociąga mnie, porywa.	Cóż ja na to poradzę?	Cóż ja poradzę?	Daj ci Boże zdrowie, żeś pospieszył!	Dlaczego?	Faraon, jako bóg ziemski, wie o wszystkim; ale jest zanadto potężny, aby miał zważać na pijackie okrzyki żołnierstwa albo na szepty chłopów. On rozumie, że każdy Egipcjanin odda za niego życie, a ty najpierwej.	Gdziem jest? Gdziem jest?	I cóż z tego?!	Idźcie z nami ręka w rękę	Ja muszę o jedenastej być w biurze ale jeśli pan radca pozwoli, wpadnę tu koło pierwszej, dla przejrzenia i podpisania warunków.	Jak to?	Kto wam tu co zrobi? Kraj szeroki, pustynie	Małżeństwo, Żona, Kobieta, Wdowiec	Milczeć! Marsz na górę, powiadam.	Musi to być cwaniak!	Myślałem, że już leci	Mój drogi, powiedz mi tylko jedno słowo: biały, co?	Mów prędzej! zamordowanoli go?	Młodsza za ciebie?	Na gazie gotują herbatę. Kto gaz płaci? Ja płacę. Ja płacę gaz na to, żebyście panowie mogli cały dzień pić herbatę! Gdzie tu jest sens! Od dzisiaj będziecie panowie płacili.	No wiem. Bo co?	No, masz dość	O północy.	Ocenił mnie?...	Panie! przerwała Apolonja, której twarz między fjoletowemi wstążkami kapelusza zaczerwieniała tak jakby z niej wnet krew wytrysnąć miała; panie! krzyknęła brzękając z całej siły różańcem	Powiedziałeś	Prawda! aha! W najcięższych terminach jenom ręką machał i pogwizdywał, a teraz czuję, jakoby mi kto ostrogi w boki wpierał.	Prosimy pokornie waszmościów w niskie progi.	Proszę pana profesora! Pacjent jest w stajni	Pójdą! Namówię szewców, cholewkarzy i pośród krawców wpływy mam	Sama pani widzi.	Siadaj.	Stój!	Sumienie	Są to zapewne kępki traw.	Tak i ja sądzę Podli są mężczyźni!... z wyjątkiem ludzi zajmujących bardzo skromne stanowiska	Tak jest panie hetmanie dobrodzieju, rzekł w rękę go całując kuzyn i wzdychając... trzeba odpokutować za stare grzechy.	To chwacko, to wyśmienicie! Niech żyje Trembecki!	To niech pan sobie wraca.	To zostaniemy starymi pannami	W Maracaibo.	Więc idźmy.	Więc zróbmy tak. Wyjdź za miasto, za kościół... Wiesz, tam, gdzie wczoraj tak pięknie deklamowałeś W Szwajcarii...	Zgoda, panie wójcie!	Zobaczysz, jak odbierzesz.	Zostaniesz, prawda?	Zwodzisz mnie pani: byłaś jego kochanką.
Poniechaj tych myśli Tyś nam tu gotowa jeszcze jakim atakiem zakończyć... I co ty tam widzisz ciągle pod tą powieką drgającą?	Aha! Myślałem, że też należycie do tych, co plotą bzdury, nie zdobywając się na żadne rozsądne środki oceny.	Po co gadać o tem, czego nie będzie!	To nie o żaden sztych idzie ten Wenecjanin to jest brat tego doktora Kurcjusza, co tu zeszłego roku we Lwowie bez śladu przepadł.	On wskrzesza to samo, co ty przez niecierpliwość, czy przez pietyzm, już składasz do grobu.	Zastanów się, Belu, co robisz?...	To być może ale ponieważ wszystko działo się przez czary, nie rozumiem, jak się to stało, dość, że widziałem to, co mówię. A więcej jeszcze zadziwi się wasza wysokość, skoro jej dalsze opowiem wypadki:	Hm, za to wasza wierność dorównywa naszej zdradzie, co?...	O co chodzi?	Panie hrabio... jakkolwiek gościowi dużo jest wolno, jednak ostrzegam, że moja cierpliwość ma granice. Zechciejcie wytłumaczyć, o co wam chodzi?	To i cóż! Będzie dosyć tego, co jest!	Krzemień to i krzesiwo, choć dziewka niby trusia. Pójdą z nich iskry, nie bój się! Przywarł ci do niej jak kleszcz do żywej skóry!	O! szczęśliwy człowiecze! Ty sobie tu Bukoliki, Enejdą i Plauta czytasz, a w nich się lubujesz, gdy my pod ciężarem i w jarzmie chodzić musimy. Cóż królowa?	To być może A Zawiłowski, kto wie, czy nie ożeni się z panną Ratkowską, jak wyzdrowieje.	Wprawdzie zapewniłem siostrzeńcowi Ludwikowi następstwo po mnie... lecz jeszczem się nie wyrzekł nadziei że mnie Bóg, męzkiem potomstwem obdarzy.	Bo lada dzień możem się natknąć na nieprzyjaciela, a choć nie po to tu jesteśmy, by mu orężem drogę zagradzać, przecie wypadnie się bronić. Ale wracam do materii: Podstęp, Wojnatrzeba nam więcej kraju zająć, aby w kilku miejscach na raz o nas wiedziano, tu i owdzie opornych wyciąć, by się groza rozniosła, a wszędy wieści puszczać; dlatego mniemam, iż wypadnie nam się rozdzielić.	Wiem ja dobrze, jak to czasem skóra od ciężkiej pracy i ciągłego krzątania się twardnieje a strwożyć mnie byle czym nie można. Mój dziadek to takie odciski na rękach i na nogach miał, że je do dwóch pni sękatych podobnymi czyniły. Czemuż by wasze do kopyt podobne być nie miały? Rozzujcie sięrozzuć się (daw.)	O tak, miał bardzo słuszne powody! Ale jednak, jak pan widzi, nie zabił mnie, a nawet nie zaczęliśmy się bić.	Czemuż ty dalej nie mówisz?	Nie przeciwię ja się temu, że dawniej byli ludzie tężsi ale znajdą się i dziś chłopy krzepkie. Mnie Pan Jezus siły w kościach nie poskąpił, wszelako nie powiadam się najmocniejszym w tym Królestwie. Widziałeś waść kiedy Zawiszę z Garbowa? Ten by mnie zmógłzmóc	Żadna wojna nie wybucha sama przez się. Zazwyczaj bywa ona rezultatem grzechów ludzkich, stuleciami nagromadzonych. Świat wasz popełniał zbrodnie i chciał je łamać i usuwać za pomocą nowych zbrodni. Żaden Bóg na świecie nie może cofnąć czynów, które się stały, i zmienić ich w niebyłe. Jest to granica wszechmocy bożej. Wojna, którą między sobą prowadzą Anglicy poprzez te rzezie	Pokazało się że chciał Bohun zdążyć koniecznie spod Waładynki do Zbaraża, wszelako, że to droga długa, więc nie zdążył, i gdy się dowiedział, że już pokój zawarty, rozum mu się od wściekłości pomieszał i na nic już nie zważał.	Nie dziwujcie się Salomea Bobrownicka jest pod waszą opieką. Bez waszego zezwolenia żadnego ważniejszego kroku nie uczyni.	Nie wiem, wielmożny panie. Widziałem, że posłaniec kręcił się koło łóżka, ale nie wiem nic.	O nie, bynajmniej nie chcemy się go pozbyć.	Rozumiem lecz nie wiem dlaczegobyś hrabia sam, znając ją, nie miał się zbliżyć do niéj. Byłoby to daleko właściwszém.	Tak, jedenaście, ale nie liczysz świąt i niedziel. Nigdy nie dostaję więcej jak dziewięć... rozumiesz?	A jeśli serce nie powie?	A toż to przecie także chyba lud... Trzeba, żeby się pan wzbił na wysokość uniesienia.	Chciałeś się ze mną zmierzyć Jednak przegrałeś i przyjdzie ci za to zapłacić.	Czego ty, Gołdo, tak patrzysz na tę sadzawkę?	Czy Brodzki nie jest pańskim wujem?	Ja Cezarze! ja! na Bogi... dla czegożbym... drżąc i jąkając się przemówił stary.	Jeszcze jedno pytanie: kiedy po raz pierwszy przyszło ci do głowy, że ja jestem dziwny człowiek?	Nic prawie nie jadłaś! A przecież odbyłaś taki kawał drogi.	Nie dostrzegłem, panie profesorze, z oczywistego powodu.	Nie podarłeś go tylkoś go zmiął i rzucił w kąt, ot, i tyle.	Nie pora na to.	Nie wstydźże mi ksiądz dziewczyny.	Och, Tomku, Tomku, z całego serca byłabym wdzięczna Bogu, gdybym mogła w to uwierzyć. Ale wiesz dobrze, że tak nie było, i ja wiem także.	Panoczku tyleczko przyjechał po pana parobek z Jurgiszek. Stara pani chora, panienka bardzo prosi pana!	Po somsiedzkumsomsiedzkum z dobrą wolą.	Tego nie pamiętam	To niby, że ja sam siebie szanować nie będę	Toteż dostaniecie państwo po rubelku za fatygę	Tylko, proszę cię, nie zaczynaj tej kwestii. Chyba chcesz, żebym zaraz uciekł...	Tą manierą tyś cały stworzony.	Wy bo winnych jakbyście bronić chcieli Nie nasza to rzecz oczyszczać!	Włosy mi się jeżą ze zgrozy.	Że jesteś kundel. Że cię czuć obrzydliwie, iż zaraz kichnę, jeśli stąd nie odejdziesz. A wiedz o tym, że nie dawno miałem katar i że jeśli będę kichał, to mi to może zaszkodzić.	A dzieci?	A gdzież jest panna Wandzia, siostrzeniczka pani dobrodziejki?	A kiedyż koncert?	A! niechby była tęga! mówił książe. Gdy błota staną, rzeki staną, stawy zmarzną jedź wówczas gdzie oczy poniosą! Nieprawda, Holsza?	Abdullahi, mój wódz, to miecz Mahdiego.	Bardzo mało w oryg. ang. pani Lynde nosi imię Rachel. W polskim tłumaczeniu imię zostało zmienione prawdopodobnie ze względu na kontekst kulturowy: Anglosasi i Amerykanie używali powszechnie imion ze Starego Testamentu, które w Polsce przedwojennej były nadawane niemal wyłącznie w społeczności żydowskiej..	Chciałbym, aby to był fin de globe Życie jest wielkim rozczarowaniem.	Ciociu, przecież ja cię naprawdę kocham	Czary, Natura mówił.	Czeka!	Czy obmyślałaś tę przyszłość?	Cóż to za cuda?	Doktor?	Gdzie?	Ja dwadzieścia pięć lat skończyłem, a Oleś odemnie o półtora roku starszy...	Jest ich ta jeszcze miareczka w kopcu.	Jeszcze by też! Skąd miał być dowód, skoro ja sam właziłem na dach i rzucałem mu te ścierwa przez komin wprost do jego kominka! Ale słuchajcie! Rzecz w tym, czy możemy sobie teraz pozwolić na wojnę domową?	Jeśli tylko zechcę, to wyjadę... Cóż mi pani może zrobić?	Ledwie przyjechał, już przed nią na kolanach. Dla Boga! Powiem pani Makowieckiej, żem was tak zastał!... Ostro, Ketling!... Krzysiu! Poznaj waćpanna dworski obyczaj!...	Moje także.	Mości panowie dajmy temu pokój! Jeśli wam ciężko tego słuchać, cóż dopiero pannie Billewiczównie.	Może Chaber?	Müller!... Jego mi żal:	Na latarnię	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Na zawsze, na zawsze! Jutro rozpoczynamy czytanie.	Nasz doktor... hę? słyszał sąsiad?	Panią mógłbym kochać...	Panno Zofjo! panno Zofjo!	Państwo już dawno tutaj mieszkają, na Chłodku?	Pewnikiem u Nastki, cięgiem tam przesiaduje.	Phi! jaki zły i niegodny człowiek ludzkiéj śmierci żąda!	Piętnaście minut.	Pozwoli ciocia, ale to jest już wyłącznie moja rzecz.	Prawda pani, że to rzadko takiego sługi.	Proszę pokazać.	Stul gębę, chłopie!	Szczerze	Tak	Tak	Tak, to ja.	Tchórzę.	To jakieś nieporozumienie...	Wdowa wołała, łkając, pani Gummidge	Wobec tego może wstrzymać dalsze popieranie rozwodu?	Wolno wiedzieć?	Wóz, jako mówiłem, już świeci, ale KurkiKurki	Za Albańczyka, och! już lepiej za Albańczyka!	Zobaczcie!	Zobaczymy
Ależ poczekaj, powiem ci i co innego. Wyobraź sobie, że Władysław jest już po słowie z panią Gabrielą. Poczciwa rozwódka pożyczyła mu pięć tysięcy rubli, za które ekwipuje się jak książę. Gdybyś widziała jego odświeżony pałacyk, meble i powozy...	Całą noc przesiedzieliśmy razem Sporo przeszło czasu, zanim ocuciłem ją, pozwoliłem wypłakać się, a potem tuląc do serca jej biedną głowę, wysłuchałem wszystkiego. Siedząc tak, wiedzieliśmy dobrze, że zaufać sobie i nawzajem na siebie liczyć możemy.	I gotów by nam inną drogę pokazać. Niechże mu diabeł wpierw pokaże, który szlak najprościej do piekła prowadzi. Zróbmy układ, panie Michale: z hultajstwem już ja będę sobie za nas wszystkich radził, ale z Tatary	Jestem lekarzem, doktorem medycyny. I nie wyobrażajcie sobie, że będę przez palce patrzeć na to, jak wy zatruwacie ludność.	Nie przewiduję końca tego szaleństwa Nikt go nie pragnie prócz kilku mędrców bez siły i bez wpływu. Ci, którzy rządzą państwami, nie mogą życzyć sobie rozbrojenia, gdyż to utrudniłoby ich czynności i pozbawiło doskonałego narzędzia panowania. Bo narody zbrojne dają się prowadzić potulnie. Dyscyplina wojskowa zaprawia je do uległości; u takich ludów nie trzeba obawiać się ani buntów, ani rozruchów i zamieszek. Gdy służba wojskowa obowiązuje wszystkich, gdy wszyscy obywatele są lub byli żołnierzami, wszystkie siły społeczne układają się tak, by bronić władzy lub nawet braku władzy, jak to widzimy we Francji.	Tak, a przynajmniej przypuszczam. Obrali sobie siedzibę, jedną przy ulicy Vaugirard Nr. 25, drugą przy ulicy la Harpe Nr. 75.	A będzie ze trzy lata, jak umarła. Bo to, widzisz pan, dawniej podobno byli bogaci, ale on stracił majątek na zbożu, co to niby miał odstawiać je współce do Odessy; nazarywał ludzi co niemiara. Ona była najlepsza z nich wszystkich. Zacna pani, ale też gryzła się i umarła. Już pięć lat, jak tu mieszkają.	A czy nie zechcielibyście obejrzeć machiny czasu? przykład użycia czasu zaprzeszłego, wyrażającego czynność wcześniejszą niż opisana czasem przeszłym; inaczej: rozwiał nam się wcześniej, uprzednio. w oczach. Jedne części wykonane zostały z niklu, inne z kości słoniowej, inne znowu niezawodnie wyciosane z górskiego kryształu. Machina była już prawie gotowa, tylko kryształowe pałeczki leżały jeszcze niewykończone na ławce obok kilku rysunków; wziąłem jedną z nich do rąk, aby się lepiej przyjrzeć. Zdawało mi się, że był to kwarc.	A gorączka?	A ty, czy mnie lubisz?	A widzi pani! I w dodatku	A wy myślicie, że fortel tak łatwo z głowy wyjąć jak szablę z pochwy? Gdyby Bogusław był tuż, pewno bym znalazł niejeden, ale na tę odległość nie tylko fortel, ale i armata nie doniesie. Panie Andrzeju, każ mi dać kubek miodu, bo dziś gorąco.	Aha! To znaczy, jeszcze raz powtórzył ten sam kawał. Stalky jest niezrównany.	Ale bo, widzisz, prawo za nami. Miejsce przeklęte było w złych rękach, a stanie się błogosławione w dobrych. Prawo za nami!	Ale pieniądze są nam niezwłocznie potrzebne	Ależ zdawało mi się, że to postanowione A przyjmujemy je tym bardziej, że ich jeszcze nie mamy w ręku. Przecież są zakopane na Alejach Meilhańskich w Marsylii. A za dwieście franków dostaniemy się oboje do Marsylii.	Ależ żeby opanować tę cytadelę, ten przyszły arsenał, trzeba go zaatakować, trzeba z niego wykurzyć Lupina. A tego wszystkiego nie da się zrobić bez hałasu.	Ależ... przepraszam pana generała, zdaje mi się, że w tej chwili...	Ano, rób pan, jak chcesz. Dobranoc.	Bardzo się cieszę. I niech pani zapomni o tych przykrych rzeczach. Dobrze? Bardzo proszę. No i czas na mnie. Strasznie długo nudziłem panią. Do widzenia, panno Marychno. Jeżeli jutro będzie się pani czuła zupełnie dobrze, miło mi będzie zobaczyć ją w fabryce. Do widzenia.	Brawo!... Athos!... szlachetne serce!... to patrzy na niego! A co zrobili zbiry?	Był bardzo miły.	Co się panu stało? Szklanka w ręku pękła?	Co ty mówisz!	Czy natychmiast?	Czy waszmość, panie kapitanie, nie masz zamiaru wpuścić mnie do środka? Jest dziś bardzo zimny ranek, mości panie i na piasku trudno wysiedzieć.	Dałem znać jaśnie panu.	Do produkcji wody sodowej. Bo wie pan, się ma kalikę... A czy pan jest urzędowy, uprawniony?	Do sklepu Wokulskiego	Ech, jeszcze nie! Trza wacpannie wiedzieć, jako pod tą strukturąstruktura jakby, niby, jak. kościół, kubek w kubek taki duży jak ta sala, jeno pół niższy, a cały sklepisty, że człek tam siedzi jakby w kamiennym jaju. Tam stoją rzędy beczek z różnością małmazjimałmazja słodka nalewka owocowa na spirytusie., spił się jak sztok, jak bela, no po prostu jak Ollender. W końcu rym o ziemię. Dalej my po kieszeniach macać i oto jest on klucz zaczarowany. Raczże, zacna bogini, przyjąć go propria manupropria manu (łac.)	Ekscelencja był człowiekiem o zmiennych nastrojach. Kiedy otrzymał łapówkę, wielka łagodność spłynęła na jego nieskomplikowaną duszę. Nadspodziewanie wydał głębokie westchnienie.	I na to nie dam odpowiedzi.	I nie pogodzisz?	I parę wołów?	I powiem waćpanu, dlaczego... Oto, ile razy pan Babinicz o księciu Bogusławie wspomniał, to aż mu twarz bielała, a zębami tak skrzypiał jak drzwiami.	Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę ale niewola by mi to była, gdybym cię nie mógł nigdzie wysłać, choćby w najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdajbogdaj (daw.) bez przerwy. nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz? Nie mówię, na wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu samowtórsamowtór (daw.) silniejszy. ode mnie, nie na naszym wozie byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą będzie gorzej i że mnie na niebezpieczeństwo podać możesz.	Ja jestem posłem i chcę odpowiedzieć, że nam wcale nie było dobrze. Nie było żadnych zabaw, jedzenie było złe, a jak padał deszcz, to się z sufitów lała na łeb woda, bo dachy były dziurawe.	Jak pan woli. A jeżeli państwo chce pan zobaczyć, to na plebanię proszę wstąpić.	Jak się masz Byłem u twego ojca. Biedak nieszczególnie wygląda.	Jakbyś zgadł! Jak Boga kocham, ten typek nie rozstawał się z parasolem.	Jasiu, czy nie ma tu hrabiego?	Jezus Maria! Ja sam za nim nie pójdę!	Jutro? Czemuż mi pan tego od razu nie powiedział! Przecież do jutra to jeszcze kawał czasu! No to przyślij pan kogoś o dwunastej	Kiedy ja biedny człowiek jestem, sierota bezżenny, i nie ma dla mnie komu wieczerzy gotować!	Ksiądz niedługo każesz nam chamów całować po rękach.	Mama przesyła przeze mnie tysiące pozdrowień i zapytanie serdeczne, kiedy pani raczy ją odwiedzić, bo czeka stęskniona za panią, jak my wszyscy	Miękka ta poduszka?	Mości panowie! Nikt tu większej rzeczy nie dokazał, nikt się taką sławą nie okrył! Vivat pan Muszalski!	Mówisz?...	Na czwartej ławce siedziały dwie panie, podobno kiedyś się znały, mieszkały razem na letnim mieszkaniu czy coś, więc przez całą lekcję gadały. Pani im dwa razy mówiła, żeby przestały, a one nic	Najpewniejszy w świecie. Już go próbowałem niezliczone razy. Gdy na morze spadnie jako motorówka lub jako żaglowiec, dzielnie fale pruje. I w łódź podwodną zgrabnie się przemienia. Również i po śniegu, jak kute załubniezałubnie	Największe szczęście to, że odszedł z taką pewnością, iż atak się nie powtórzy. Jestem zupełnie pewny, że takie jest jego przekonanie	Nesakiau dar, bet turėsiu pasakyti rytoj ar poryt, juk ir kiti vaikai nori išgirsti. Bet tau, Vinceli, aš taip pat pasakysiu; rytoj ateisiu apžiūrėti vėl kojos ir pasakysiu, gerai?	Nie cierpię tych żebraczych kawałów Daje ona ludziom niepiękne wyobrażenie o nas.	Nie dziwuj się niema zaciętszych nieprzyjaciół nad domowników i dworaków. Myślicie, że przykuty, przywykłem do złotych kajdan i w nich się lubuję? że łaski tego człowieka rozum i sąd mi odejmują? Jeżeli wy go, zdala widząc tylko, nienawidzicie, cóż dopiero my, patrząc nań ciągle i zbliska? Nie stracone dlań zostały przykłady, które mu dali Tyberjusz, Kaligula, Klaudjusz; skorzystał z nich, przejął od nich wszystko, ale posunął dalej sztukę naigrawania się z ludzi, nad którymi panuje. Sądzi się najmniej być bogiem, jako Apollinowi drugiemu wolno mu wszystko, nawet Marsjasza żywcem odrzeć ze skóry, byle potem pięknie zaśpiewał... Ale władzca świata nudzi się jak prosty śmiertelnik, szuka zabawy jak rozpieszczony dzieciak, goni za kadzidłami nienasycony, choćby ich miał w stajennych szukać smrodach. Dziś cytarzysta, jutro poeta, dalej woźnica cyrkowy, aktor, skoczek, rozpustnik, któremu żadna nie starczy rozwiązłość wyda się to potomnym baśnią, czemu żywych oczy wierzyć nie chcą.	Nie wiem jeszcze, kiedy pojadę.	Nie; i wielmożni panowie zrobiliby najlepiej, gdyby przestali już o tym myśleć i pogodzili się z koniecznością. W Rzymie są rzeczy możliwe i niemożliwe do osiągnięcia. A jeżeli się mówi, że to się nie da zrobić, to już przepadło.	Niema u mnie dla ciebie żadnego jedzenia!	Niemożliwe...	Nowowiejski młodzik!	O Boże! jej też będziemy do tego potrzebować?	O Justysię.	O, dziadzio przeciwnie! Zawsze o to sprzeczki z mamą. Dziadzio mówi, że to wstyd zapominać o swej narodowości	O, nasz wieprz!	Oho, ludzie się zmieniają; powodzenie psuje.	Opowiadają, że gdy dobry Amerykanin umrze, udaje się do Paryża	Ot, zamiast lamentów i wyrzekań, radować się ano powinieneś ale nie każdego Pan Jezus roztropnością obdarował.	Pani?... I dlaczegóż pani nie otworzyła?...	Panno Eugenio! A, ksiądz proboszcz. Uciekam, miałam mówić z panią o interesach, a widzę, że trafiłam na wielką naradę.	Panowie wołali panią Bess, ale jej nie ma w mieszkaniu.	Parkera, sir?	Phi! Powracałem tu corocznie od roku 1746!	Pogan by na kraj chrześciański śmiał prowadzić o zgrozo! kościół go wyklnie i potępi!	Potrafi też zrobić węzeł na sznurze	Przestań, Bianchon, ja się z nią żenić nie myślę. Kocham prześliczną kobietę, która odpłaca mi wzajemnością, i...	Si vous préférez être lâche soit! (fr.)	Sid, w całym mieście znam tylko jednego takiego łajdaka, który jest zdolny do czegoś podobnego. Tym łajdakiem jesteś ty. Gdybyś znalazł się przypadkiem na miejscu Hucka, zwiewałbyś stamtąd, aż by się za tobą kurzyło i ze strachu nikomu nie pisnąłbyś ani słowa o bandytach i ratunku dla pani Douglas. Umiesz tylko robić świństwa i nie możesz znieść, gdy kogoś chwalą za coś dobrego. No, no, nie dziękuj, jak mówi wdowa.	Spodziewam się, Naściu że nadal nie będziesz przyjmować tego młodzieńca, którego oczy rozżarzały się jak węgle, gdy się twój peniuar cokolwiek rozchylał. On nie zaniedbałby oświadczyć się tobie, przez co mógłby cię narazić, a ja byłbym zmuszony go zabić.	Szlachetny mistrzu Odwaga, Niebezpieczeństwo, Śmierć bohaterskaczy nie sądzisz, że rzemiosło żołnierskie cenione jest tak wysoko z powodu niebezpieczeństw, na jakie naraża, oraz odwagi, której wymaga koniecznie i bezwzględnie?	Są, ale nic nie mówią.	Tak myślę istotnie, łaskawy panie	Tak, pani	To ci dopiero taki był jeszcze zdrowy! Kto by się spodziewał, że tak prędko nogi wyciągnie!	To iluż tam?	To przyjdź do mnie. Mam cały worek.	Trzeba powoli ściągnąć pułki z nadmorskich miast	Tym bardziej że mamy dziś pełnię a te przypływy i odpływy kwietniowe bywają bardzo silne.	Usłyszy nas kto	Więcej nic.	Wprawdzie pociecha niedługo trwała. Zanim tydzień upłynął, druga nadeszła egzekucja. Odtąd musiałem się wynieść. Mortimerowie ścieśnili się, jak mogli. Może ci się to wyda zbyt egoistyczne z mej strony, że o tym wspomnę, lecz i marmurowy stoliczek, i wybrana przez Zofię żardinierkażardinierka (z fr. jardinière)	Wszystko taki lepiej żeby gospodarz był w domu.	Wuj jego liczy kilkanaście lat służby w tym salonie, inaczej kazałabym go wygnać natychmiast.	Wyjedź stąd, jeśli chcesz; zabiję się albo pójdę za tobą. Ach, Brygido myślałaś że jesteś sama, dlatego że straciłaś ciotkę! To najokrutniejsza kara, jaką mi mogłaś wymierzyć; nigdy boleśniej nie odczułem, jak nędzną jest moja miłość do ciebie. Musisz cofnąć tę okropną myśl; zasługuję na nią, ale mnie zabija. O Boże! byłożby prawdą, iż nie liczę się za nic w twoim życiu lub też gram w nim rolę jedynie przez ból, jaki ci zadaję!	Za co? A tobie na co wiedzieć?	Zatem nie może mi pan powiedzieć?	Złapać, gębę ręką zatkać, cwałem do Rudawy i amen	Złości już do was w sercu nie chowam	Źle zrobisz, kochany mój de Winter nie znam człowieka, któryby godnym był, aby go drugi żałował przez całe życie!... lecz zostaw nas, proszę cię.	Że on nie ujdzie.	Że umarł.
Zaraz nastąpiło Któryś z kolegów napisał humorystyczną scenę na ten temat, bo im opowiedziałem, i umieścił w jednem z pism. A że wiedziano o moich dawnych stosunkach z literaturą, przypisano to przestępstwo mnie. Naczelnik śmiertelnie się pogniewał i ubliżył mi publicznie, nie pozostałem mu dłużnym, w następstwie czego posłałem mu grzecznie kartkę, ale on postarał się o dymisję dla mnie zamiast odpowiedzi.	A ty sądzisz, że będzie mnie podejrzewał? Flamandczyk to szczwany lis, wiem, ale nie sądzę, że przyjdzie mu do głowy, żeby mnie obarczyć za to winą. Karawela jest moja, załoga jest pod moimi rozkazami, nie opłaca mu się przeciwstawiać, to strata czasu i energii. Uwierz mi, sława wyniosłego okrutnika, która doń przylgnęła, nie przysparza mu zwolenników wśród członków załogi, moi rodacy odnoszą się do niego z dużą niechęcią. Być może źle robię, że cię uwalniam, zwłaszcza w tej chwili, kiedy Franciszek l’Olonnais lada chwila przypuści szturm na Gibraltar, ale jestem szlachcicem, a szlachectwo zobowiązuje ty będziesz czynił swoją piracką powinność, ja zaś stanę po stronie Hiszpanów. Będziemy walczyć jak zawzięci wrogowie.	Pan to był, prawda tam w kuchni, wówczas, gdy się zlitowała nade mną i była tak dobra, i nie odwróciła się, nie odepchnęła jak inni? Zlitowała się, pomogła! Pan to był?	Co zaś waćpan mówisz!... Kto się Bogu polecił przed jedzeniem, temu się nic nie stanie; u nas w Wielkopolsce lutrów i kalwinów co niemiara, ale nie słyszałem o tym, żeby mieli jadło czarować.	A tak. Jest nieskończony. I w tym cała bieda. Każdy sobie z niego odmierzy parę metrów i zdaje się mu, że to już cały Bóg. Przyswoi sobie taką małą zaderkę czy drzazeczkę i zdaje mu się, że ma całego Boga. Co?	Mała byłam wtedy, ale mi się wierzyć nie chciało takowym posądkom. Po cóż by go miano uśmiercać?	Ja przyznaję się że byłam za tem. Czasem upadam pod brzemieniem kłopotów; ja jestem kobieta, która się na interesach nie zna, a która, jeśli je trochę poznała, to kosztem sił, zdrowia i dlatego, że chodziło o dziecko. Kromicki jest bardzo obrotny. On ma ogromne interesa w Odesie i robi jakieś dostawy i jakieś spekulacye na nafcie w Baku	Lekarz zabronił ci poruszać się, Pawle.	A jednak myślę że należałoby jednak upewnić się, czy więzień rzeczywiście umarł; nie wątpię o pańskiej wiedzy, doktorze, ale jestem tu za wszystko odpowiedzialny.	Pamiętam doskonale Peruzę, i hotel pocztowy, i ten dzień uroczysty ale wstydzę się za mój brak pamięci, nie mogę sobie w ogóle przypomnieć, że miałam przyjemność spotkać tam pana.	Widzisz ja tylu już ludzi widziałem umierających. Mrą rozmaicie, ale boją się zawsze, o ile tli w nich jeszcze iskra przytomności. Starzy, młodzi, schorowani i zdrowi, co z wypadku jakiegoś śmierć ponoszą, wszystko jedno.	Ciekawam bardzo, kto ma większe ode mnie prawo do króla? Mości Kanclerzu Koronny! Wielebna Eminencjo! Oto widzicie przed sobą ufne, kochające, niewinne niewieście serce, które zwiedzione podstępnymi obietnicami, na wieki oddało się królowi. Czyż wasze wielmożności mogłyby dopuścić, by serce owo zostało zdradzone i porzucone? Oto jest dowód, że król Lulejka zobowiązał się poślubić oddaną mu Kunegundę-Gryzeldę dwojga imiona Gburię-Furię, dowód podpisany przez króla własnoręcznie! Zobaczymy, czy sprawiedliwość istnieje jeszcze w Paflagonii i czy Jego Królewska Mość ma kroplę uczciwości w żyłach! Bierzcie i czytajcie, dostojni panowie, i orzeknijcie, czy nie mam prawa wołać, że król należy do mnie i tylko do mnie, do Gburii-Furii!	Nie odchodź lepiéj jak masz żałować w mieście ty zginiesz z taką twarzyczką... Gładkie liczko, to dla dziewczyny utrapienie: spokoju ci nie dadzą.	Fee, jak to nieładnie tak się skarżyć. Jaki ty jesteś nieużyty. Jaki sobeksobek (pot.) wymawiał mu Puc.	Oto moja historja; zresztą Pismo Święte mówi: „Spowiadajcie się jedni przed drugimi”; a ja tobie się spowiadam, d’Artagnanie.	Tak. Ale to smutna historia. Nie mówmy już o tym.	Owszem, nie mówię. On sam wprawdzie nic nie umie porządnie zrobić, ale ma nosa. Ma. Ma, taki nos! Ma nosa do wyszukiwania współpracowników. To nie żadna tajemnica, że cały Fundusz Budowlany stoi na dyrektorze Jaskólskim. A teraz i moja skromna osoba odegra też swoją rolę. Co?... I wiesz, myślę, że trzeba będzie sprawić sobie granatowe ubranie. Na ciemno człowiek solidniej wygląda. Granatowe chyba najodpowiedniejsze... I może wąsy nieco zapuścić?... Co?	Dyć nie wszystkie: a nie wychował się to wasz Witek, a i ten drugi, co to jest w Modlicy u gospodarza!	Nie, to się nigdy nie zdarza razem z takim atakiem. MuzykaWięc szef leżał jak długi na macie, a obszarpany, bosy chłopiec, którego znalazł na ulicy, siedział w patio między dwoma oleandrami blisko otwartych drzwi pokoju i brzdąkał na gitarze, śpiewając mu tristestristes (hiszp.) twang, twang, twang, au, hu! Chru, yah!	Toteż niech wszystkie czółna i statki zatrzymają na odnogach Nilowych dla przewozu wojsk. Trzeba też wezwać nomarchów, ażeby zajęli się przygotowaniem pułków rezerwowych...	Uda nam się uciec z tamtego ogrodu?	Więc całkiem pomarły? Czy róże całkiem umierają, gdy się je zostawia samym sobie?	Głupi byłem. Głupi byłem... Cóż?... Za swoją głupotę każdy musi płacić. Dałem się panu nabrać, a teraz wyrzuca mnie pan na bruk...	Może w lesie a wy wiecie, że w lesie gotowi się zapomnieć i do nocy.	Tak! przespać się można względnie znośnie. Rano zobaczymy wschód słońca. Dziś nawet nastroju wywołać niepodobna. Za wiele ludzi... A ja chcę, żeby pani pokochała Morskie Oko!	Zdawało mi się, że byłaś zmieszana.	A, nareszcie! Spóźniasz się, mój drogi. A właśnie czekamy na ciebie z przedstawieniem.	Leży on tam w polu i krucy nim się cieszą... gardło dał pod tym samym niemieckim mieczem, którym mnie obdarzyli.	Ach, hrabio sam pan nie wie, jaką by mi pan oddał przysługę i jak bardzo byłbym panu oddany, gdybym dzięki panu pozostał jeszcze kawalerem, nawet gdyby to miało być jeszcze dziesięć lat.	Nie powiedziałby kto, że to sam Wolter i Rousseau w jednej osobie?	Dobrze, że „ziemia”. Ale to nie jest nazwa! Mars jest także ziemią! Ale im chodzi o nazwę. Bo jeśli np. Wenus nazwali tak ludzie dlatego, że świeci jasnym i pięknym blaskiem, a Wenus to bogini piękności, to jak nazwali ziemię, swoją ziemię, swoją własną planetę?!	Nie pozwolę ja na to, abyś waćpan sam dźwigał, a co będzie trzeba, to i ja też poniosę.	O jajach ptasich, o gniazdach to on wie wszystko Wie, gdzie mieszkają lisy, wydry, borsuki. Trzyma to jednak w tajemnicy, żeby inni chłopcy nie wynaleźli jam i nie wypłoszyli ich. Wie wszystko o wszystkim, co żyje i rośnie na stepie.	Za ochronę od bandytów, czyli od nas samych, prawdę powiedziawszy. Ale przy nas na gościńcach jest spokój. Żadnego my chłopa ani ubogiego nie ukrzywdzili. Bogatych my podbieramy, bo takie mamy przekonanie, a krwi ludzkiej na nas ani też na moich rękach przez całe życie nie było.skan 180	Co ci przyszło do głowy, Beniaminie? Wzięliśmy chyba wszystko, co jest potrzebne człowiekowi podczas wyprawy. Torba, uchowaj nas Boże od grzechu, jest. Tałes, tefilin i modlitewnik są. Kapota szabasowa też. I to chyba wszystko, ku chwale Najwyższego. ZabobonyZabraliśmy wszystko. Co nas więcej może obchodzić? Co mogliśmy zapomnieć?	Szkoda, żeś mu to powiedziała... wielka szkoda!... o takich rzeczach lepiej nie mówić...	A tak, tak: narodził się w roku śmierci wielkiego króla.	Prędzej bym się spodziewał, że Gajda podpali dwór, aniżeli że wszystkim życie uratuje! Jaśnie pan powinien mu bardzo podziękować.	Dobrze mówisz, Kacperusiu, hałas na podwórzu nie ustaje	Jak to nie ma?	A, pan zna Siedem księżniczek? Moje gratulacje! Ja znam tylko jedną, ale to mi odjęło ochotę do znajomości z sześcioma innymi. Jeżeli wszystkie są podobne do tej, którą widziałam!	Dobrzy, serdeczni i nie komedyanci	Dziadziu, główka lalkę nie boli?	Giną już!	Nóg nie wytarłeś	Toteż ja krzyczę głośniej niż mnie boli. Rób tak samo.	Zatem i pan jesteś tylko nieszczerym przyjacielem! Inaczej nie odbierałbyś nam w ten sposób odwagi.	Milczeć, przerwał rotmistrz, drugi raz ja na siebie wezmę i odstawię cię za kołnierz do kordygardy...	Byćże to może!	Dobrze więc, Pencroffie, niech pan tam odprowadzi „Bonawenturę” chociaż wolałbym go mieć bliżej pod ręką. Gdy będziemy mieli czas, musimy dla niego urządzić mały port.	I naprawdę na mnie czekałaś?	I tak od razu na apel będą gotowe?...	Zawsześ mi był miły ale teraz każę chyba ustawić wśród moich larówlary (mit. rzym.) ot, taki piękny jak ten	I to ty mówisz, Waldy?... Ty?!...	A jakże pan myślał? Oddano mi je zresztą niezamknięte, w starym pudełku od kapelusza obwiązanym zaledwie tasiemką. Pełniuteńkie pudło...	A takie paradoksy, to są tylko żytnią sieczką.	A te wielkie komory owalne, kształtu jajowatego, co to jest?	A, a, pan Mikołaj! Co tu waszmość na schodach porabiasz?	Ale jakie masz dalsze plany?	Bo my jesteśmy waszym szczęściem	Będzie jednym durnym mniej na świecie, na białym.	Co to za jeden? spytał trącając łokciem księdza Sycynę, przybyły Protojerej.	Czy dobrze droga ciocia spała? A ty, kuzynko?	Idź na „Carnatica” i zamów trzy kajuty.	Ja bardzo kocham Lusię	Na dzisiaj?...	O! nic to lekkie draśnięcie.	Popatrz, woda jest intensywnie niebieska, cytrynowożółte światełka na czułku tej żabnicyżabnica	Sianem se te miejsca wypychają lebo gałganami	Tak, lecz dzisiaj...	To dobry kraj... cały kraj południowy jest dobry... świat wielki i straszny...	Ty?!	Zapewniam, że niewiele.	A Motowidło?	A pamiętasz jeno ten omen, który rarógraróg	A twój narzeczony?	Co pan mówi?	Czarną Wróżkę!	Cztery. Miały długości po 18 stóp, a po 5 stóp szerokości. Były drewniane, obite blachą.	Czy i on z nami pojedzie?	Czy mogę odwiedzić panią czasem?...	Do smutnych!	Doskonale, drogi panie.	Dostaniesz dom z winnicą pod Ameriolą	Idziesz?	Jam bodaj dziś gotów.	Jesteś więc pan żonaty?	Józię Okęcką i Stasię Staniszewską.	Kto? matka?...	Lola?	Mógłby przynieść jedno i drugie razem	Niech umrze!	O starym?	Przecie żona!	Przejdź do dramatu	Stój. Kto cię zranił?	Ten, co przyjechał... On ma taki kańczug!...	Tymi niby łodyżkami?	Wielkie nieba!	Wśród tylu wielbicieli i hołdów?
Nie dziwuj się niema zaciętszych nieprzyjaciół nad domowników i dworaków. Myślicie, że przykuty, przywykłem do złotych kajdan i w nich się lubuję? że łaski tego człowieka rozum i sąd mi odejmują? Jeżeli wy go, zdala widząc tylko, nienawidzicie, cóż dopiero my, patrząc nań ciągle i zbliska? Nie stracone dlań zostały przykłady, które mu dali Tyberjusz, Kaligula, Klaudjusz; skorzystał z nich, przejął od nich wszystko, ale posunął dalej sztukę naigrawania się z ludzi, nad którymi panuje. Sądzi się najmniej być bogiem, jako Apollinowi drugiemu wolno mu wszystko, nawet Marsjasza żywcem odrzeć ze skóry, byle potem pięknie zaśpiewał... Ale władzca świata nudzi się jak prosty śmiertelnik, szuka zabawy jak rozpieszczony dzieciak, goni za kadzidłami nienasycony, choćby ich miał w stajennych szukać smrodach. Dziś cytarzysta, jutro poeta, dalej woźnica cyrkowy, aktor, skoczek, rozpustnik, któremu żadna nie starczy rozwiązłość wyda się to potomnym baśnią, czemu żywych oczy wierzyć nie chcą.	Nie poczęści, a całkowicie. Naprzykład pan zajął się teraz handlem, interesami. Jeżeli pan sam nie będzie wygrywał, to wygrają ci ludzie, którzy zawsze znajdą sposobność, by pana oszukać. Tu trzeba pozbyć się przesadnych skrupułów. Lepiej być wilkiem, niż baranem.	Taki pan naiwny? A jeszcze doktór praw! Zaprzepaściłeś mi pan jedyną okazję ratunku! Ja tak panu ufałem, że sam już nie wtrącałem się w te rzeczy, a pan póty zwlekał z zakupieniem przez miasto Fastówki, aż pana wyleli! Ja omal tego życiem nie przypłaciłem, słyszysz pan?! Przez pół roku zwodzić, zwlekać... oszukiwać! Tak, bo to już oszustwo!... Jestem zrujnowany! Nie pozostaje mi teraz nic innego, jak z pudełkiem od sardynek iść pod kościół. No! Ja panu tego nie przebaczę. Wolno panu być głupcem, ale na własną odpowiedzialność. Teraz przepadło. Kupują już grunty od wschodu. Jakiś tam Żelazikowski, hycel, parwenjusz, obłowi się.	A! Pani nie jesteś więc sama, masz dziecko...	Ale słucham, tylko że pani nie słyszy, jak we mnie głód wniebogłosy wrzeszczy.	Ba! przejeżdżałem tędy do Chantilly conajmniej dziesięć razy, a trzy lub cztery zatrzymałem się u pana. Zaraz... byłem tu dziesięć czy dwanaście dni temu, odprowadzałem przyjaciół muszkieterów, a właśnie jeden z nich pokłócił się z jakimś nieznajomym człowiekiem, który, nie wiadomo dlaczego, szukał zaczepki.	Czy oczy umieszczone na przodzie głowy nie były bardzo wyłupiaste?	Cóż, fakt, że na pewno nie z mojego arsenału w Terracina zabrali mi nawet sztylet.	Grzeszne wasze słowa Poczciwemu człeku nie przystoinie przystoi (daw.) a Bogu najwyższemu wiadomo, że w całym królestwie wszyscy go nad własny żywot miłujemy	Hm! Ta wada z wiekiem nie ustępuje Ale nie! Za tłusty pan na to. Nigdy by pan tak nie wyglądał, gdyby pan był choć trochę wrażliwy na kobiety. Powiem panu, w czym rzecz: pan jest wałkoń. Jak dawno wyciąga pan od nas pieniądze?	Hurree ma o chłopcu dobre wyobrażenie... czy nie tak?	I ja nie przyszedłem na opowiastki Wracam do mego zamku Krzyżtoporów, czy chcesz należeć do naszej sprawy?	I ja nie za często	Ja? do Londynu?... Cóż znowu, kpisz sobie chyba, ja nie mam żadnego interesu w Londynie.	Jak to! nie wie pan, że u mnie był jej pierwszy występ, z czego zresztą nie mam powodu się pysznić No, trzeba mi się zabierać	My nie mamy nic do stracenia prócz honoru, a przecież tym towarem w Łodzi się nie operuje	Niczego nie żądam więcej, kochasz mnie pani, to dosyć.	Nie my!... oni wszędzie tacy... Gdziekolwiek ich spotkałem: w PeszciePeszt	Nie odchodźcie jeszcze na którą godzinę obstalowaliście karetę?	Nie wiem, to nie moja sprawa. Wiem natomiast, że zawsze trzeba być przeciwko tym, którzy się boją.	Nie! Jak możesz pytać o coś podobnego!	Niestety wszystko to, na razie przynajmniej, jest prowizoryczne... Nie, dziękuję panu rzekł zabierając się do wyjścia.	O jajach ptasich, o gniazdach to on wie wszystko Wie, gdzie mieszkają lisy, wydry, borsuki. Trzyma to jednak w tajemnicy, żeby inni chłopcy nie wynaleźli jam i nie wypłoszyli ich. Wie wszystko o wszystkim, co żyje i rośnie na stepie.	Och! to nie o moc chodzi ja chcę tylko użyć daru Cypriana. ty musiałaś przyjść, musiałaś mię tak objąć wskrzeszającym uściskiem, tak przytulić do łona swojego	Poszła precz i w tej minucie, bo każę psy pospuszczać! Już ja nie będę płakała przez ciebie, jak Hanka albo wójtowa! Ja cię nauczę jamorówjamory (gw.) darła się na cały głos.	Powiem, że nikt chętniej ode mnie nie dopomoże pani w jej troskach	To! Już większego szczęścia być nie może. To jest granica. Widać tamto jak tę oto węgierską stronę. Wejdziemy do krainy szczęśliwości...	Tu nic nie ma do opowiadania. Całkiem po prostu, głupi byłem, to stanąłem na komisji i odsłużyłem.	Tylko repertuar przynoszą nam raki z Europy Nad rakami czuwają augurzy dziennikarscy. Muza komedii, zestarzawszy się we Francji, przyjęła u nas funkcje guwernantki i wyprowadza na scenę dziecinny dramat. Szekspir, zmęczywszy się sztucznym entuzjazmem Berlina, przychodzi od czasu do czasu przespać się na scenie warszawskiej. Szekspira grywają u nas rzadko, po­nieważ autor nie bywa na „czarnej kawie”.	We właściwym miejscu albo gdzieś niedaleko od niego, panie Schäfer Dziś w nocy będziemy na Wielkiej Ławicy; ale teraz, mówiąc ogólnie, znajdujemy się wśród statków rybackich. Dziś od południa otarliśmy się o trzy baty i o mało co nie zerwaliśmy bomu ze statku francuskiego... widocznie podjechaliśmy za blisko...	Wielką a pokorną prośbę zanoszę do was, najmiłościwszy królu. Obyście mi raczyli nie odmówić.	Do wpływania na przemysł samochodowy trzeba będzie stworzyć bank. Zarys jego konstrukcji mam gotowy. Co powiedziałbyś o wydzierżawianiu w różnych krajach podatku drogowego i utrzymania dróg w połączeniu z koncesją na wyłączne prawo handlu samochodami?... To nie jest zła myśl, zważywszy iż od jakości nawierzchni zależy zużycie opon. Kwestia konsumpcji zwiększanej lub zmniejszanej w razie potrzeby. Otóż bank ten będzie miał i inne, znacznie szersze zadania. Weź pod uwagę chociażby to, że drobny kapitał, który nie ma zaufania do obligacji państw narażonych na ewentualną wojnę, obligacje takiego banku rozchwyta bez najmniejszej obawy. A teraz uwzględnij różnicę oprocentowania! Minimum pięć procent czystego zysku bez żadnego ryzyka i bez wkładania własnych kapitałów! A do tego jeszcze dodać należy liczne rodzaje koncesji, jakie za udzielenie pożyczki da chętnie, byle po cichu, każdy rząd.	Tak... tak... Ten rodzaj majątków bywa zwykle niepewny, ale za Wokulskiego ręczę. Hrabina mówiła ze mną, a ja zapytywałem oficerów, którzy byli na wojnie, między innymi mojego siostrzeńca. Otóż o Wokulskim było jedno zdanie, że dostawa, której się on dotknął, była uczciwa. Nawet żołnierze, ile razy dostali dobry chleb, mówili, że musiał być pieczony z mąki od Wokulskiego. Więcej hrabiemu powiem że Wokulski, który swoją rzetelnością zwrócił na siebie uwagę osób najwyżej położonych, miewał bardzo ponętne propozycje. W styczniu tego oto roku dawano mu dwakroć sto tysięcy rubli tylko za firmę do pewnego przedsiębiorstwa i nie przyjął...	Musiałeś go waćpan ostrzegać kiedy indziej, bo sobie nie przypominam, żeby to było przy mnie Ale co mówisz o Doroszeńce, to święta prawda, gdyż i pan hetman tegoż samego jest mniemania, a nawet powiadają, że ma listy od Dorosza w tymże właśnie sensie pisane. Jak tam zresztą jest, tak jest	Będę miał wówczas dzieci i choćbyście mi ucięli głowę, będzie to bez znaczenia.	Kundlu jeden! Cóż to, w liberji będziesz paradował na codzień? widzisz go! jucha się w korty wystroiła, i myśli, że sielny pan, jak Boga tego kocham! fotela ci tylko potrzeba.	Nigdy! Kobieta, Mężczyzna, PrzyjaźńJestem przecie jego przyjacielem, a już to samo wkłada na mnie obowiązek nieostrzegania o niebezpieczeństwach. Ale jestem także mężczyzną i dalibóg, czuję, że gdy między mężczyną i kobietą zacznie się tego rodzaju walka...	Prawda Ja chciałem tego. Ja byłbym to zrobił na pewno. Ale podpis na odezwie jest sfałszowany. Ten szpieg sfałszował mój podpis. Ale prawdą jest, że chcę być królem dzieci.	Proszę cię, widziałaś córki moje? Marynia wcale jest świeża i ładna, serce ma dobre... potulna, łatwa... Jak ci się z twarzy podoba?	Przystań do nas, niech piorun w tego kiejdańskiego tyrana trzaśnie! Będziesz nam przyjacielem i towarzyszem najmilszym, a ojczyzna matka przebaczy ci, coś przeciw niej zawinił!	To właśnie! Gdyby czasu było więcej, niepodobna by było pozorów usprawiedliwić. Jakże? Tylko brakiem czasu wytłumaczysz wasza książęca mość, że pierwszy lepszy ksiądz przyjeżdża, jako w nagłych razach bywa, i na pytel ślub daje. Oni toż samo pomyślą: „Prędko, bo musi być prędko!” Rycerska to dziewka, więc wasza książęca mość i na wyprawę zabrać ją ze sobą możesz... Królu miły, jeślić Sapieha pobije, to i tak w połowie Wiktorem będziesz.	Wartoby tak jeszcze coś tego chlapnąć. Panie bufet, sześć mocnych.	A jak się istotnie nazywasz?	A któż o panowaniu myśli u was?	A z tym, co dziedzic musi dać za las, to po jakie półwłóczku wypadnie na każdego, troje was jeno! Mój Boże, bogatym to i cudza śmierć na profit się obraca	A... to dobranoc panu!	Ach! Gdyby wasza wielmożność sobie życzył, mógłby sobie naprawdę nieźle zapolować	Alboż my jesteśmy drapieżni?	Amen!	Ani myśli być gdzieindziej...	Bardzo dziwne...	Bardzo ładna i bardzo nieprzystępna	Biedne dziewczę!	Bo Mikołaj ten, co jest przy księżnie i którego Obuchem zowią	Co do joty?	Co się dzieje?	Co tu się stało?	Co ty mówisz?	Czy i u was oddają bogom dziewki na służbę?	Cóż ten testament?	Dziękuję, panie przodowniku. Już mi lepiej	I po co masz parzyć. Taki sam warnakwarnak	I poszedłeś na to wezwanie, niebaczny?...	I ślub da po szelmowsku.	Ilu ma jechać uczonych?	Ja chciałbym tylko, by zjawił się sieciarz Ola albo inny umiejący czytać i by nam odczytał list Klary Gulli!	Jak to z takimi rzeczami?... Zdaje mi się, że to sakrament, ciociu! Oj, oj, wietrzeją cioci zasady!	Jakiż to środek, sędzio niezrównany?	Kiejkiej (gw.)	Krew na waćpana ręku jako na Kainowym! Precz, na wieki!...	Kto chce zabrać głos?	Które należały do innych epok, do innego, umarłego świata, były owocem ich pojęć, potrzeb, życia Są to arcydzieła, ale potrzeba wyjść z siebie i stać się innym, starym człowiekiem, aby je ocenić i zrozumiéć.	Laczego! Dyć... przeciek adwokat mówił, co może puszczą.	Mało to i tak swarów, mało obrazy boskiej!	Może. Ale swoją drogą sprawa jest diablo skomplikowana. Bo przedmiot nauki, teren, na którym ma być zastosowana, i jednostki badające	Możecie je uczciwie zatrzymać	Naprawdę? Mr. Barnes, jesteś pan genjuszem. Któż to taki?	Niedaleko cmentarza, pomiędzy drzewami coś błyszczy... Coś jakby bagnety...	Ona to rozumie.	Patrz Majstrze!	Pewnie Wicek Płynie na tamten brzeg, bo dziś łowią ryby.	Powiada, że przywiózł.	Powiedzcie mi to lepiej po polsku Cóż to tam takiego? Wyście zazwyczaj spokojni, widzę poruszonym?	Pozwoli się pani odprowadzić?...	Przecz że go nienawidzi?	Przez niedźwiedzia?	Schnie, marnieje. Z trudem wlecze nogami i czyta już tylko proroków.	Skąd się dowiedziałem?	Tak, ale cóż to ma do rzeczy?	Tak, donosiłem...	Tak, prawa i ustawy pisali mężczyźni.	Tak.	Tak.	Ten Francuz, którego przypadek rzucił na mój pokład szesnaście lat temu?	W październiku miał być nasz ślub!	W porządku	Weź moją sakiewkę!	Właduś, przestań... Boję się.	Zaczekaj, zechciej chwilę zaczekać, mój mądralo! Jest jeszcze SambationSambation	Zejdź z poduszki! Idź precz, ty kundlu podwórzowy!
Pan Natan nie jest jeszcze Molierem; ale...	Mnie takie podobieństwo nie przyszło do myśli ale jeśli to tak jest, to przynajmniej odurzenie nasze i Boga nie obraża, i ludzi nie gorszy.	Dzieuchy przeciek do urzędników nie wyślę, nie przystoi, a powiecie, że ile wiadomo, z komory niczego nie wynieśli, czy zaś co inszego nie zginęło, to już... Bogu jednemu wiadomo... i...	Jak pani chce; czy ja wiem, co się ze mną dzieje od kilku miesięcy! Obłęd czy czary! To tylko wiem, że jeśli się pani nade mną nie ulituje, to sobie kulą rozsadzę serce, niech nie boli!	Za wiele ja już bliższych sobie nieżywymi w tych okropnych czasach widziałam, abym się miała bać widoku zamordowanych, ale przecie wolałabym krwi za sobą nie zostawiać, żeby nas Bóg za nią nie pokarał.	Albo go nie znacie? O córce nie wie, a jak się dowie, nie zniesie tego lekko.	Serca ja może nie mam! Nie wiem... albo mi go Bóg nie dał, lub za młodu wyschło. Cóż począć na to? Głowa mi się nie zawraca.	Ba! O zniewagę i o hańbę niewiele one dbają, byleby im nasypać do sakwy dukatów, chociażby nawet ze wszystkim upaćkanych łajnem. Zabić, może byśmy ich zabili, jak Herkules tamtych: ale brakuje nam nakazu Eurysteusza. Zresztą nic bym nie pragnął na tę chwilę, jeno żeby Jowisz z jakie dwie godzinki przechodził się pomiędzy nimi w tej postaci, w jakiej niegdyś odwiedził swą lubkę Semelę, rodzoną matkę dobrego Bachusa.	Pewnie, że tak! Ale wiecie co, chłopcy, to chyba nie student. On miał taką minę, jak gdyby mu się na płacz zbierało.	A żal! Jakeście mi ani na chwilę nie dali odpocząć. Nawet prawdziwy pies tak nie goni.	Kilka godzin? Nie, nie! Najwyżej na godzinę.	Nie masz mnie przy nim, nie ma go kto do temperancjitemperancja (z łac.) przerwał Zagłoba.	To fałsz! Gustu do amorów nikogo nie nauczę, bo go sam nie posiadam. Chyba ty mi go udzielisz.	Schronienia na tę noc. Jadę do Fougerolles; na gościńcu, o pół mili stąd, znalazłem tego biedaka dogorywającego. Jeżeli jeszcze nie umarł, należy mu się z pewnością niewiele.	Bo mi było wstyd. BijatykaMyślałem, że mnie pozwą, jako rycerzom przystało, na walkę konną albo pieszą, ale to zbóje, nie rycerze. Pierwszy Wilk udarł deskę ze stołu, Cztan udarł drugą, i do mnie! To i cóżem miał robić? Chwyciłem ławę też, no... i wiecie!...	A mogą, zaś kiejbykiejby (gw.) nie starczyć., to sese (gw.) gadała Jagustynka	Dlaczegóż więc nie chcesz wystawić jego portretu?	Mego utrzymania. Nie możesz pan przecież żywić mnie i mego konia, lecz...	Nic nie rozumiem. Proszę Michalesię, by opowiedziała wszystko po porządku.	No to już doprawdy nie wiem kto Doprawdy nie wiem kto. Nikogo tu więcej takiego nie ma. To może ktoś dalej mieszkający?	Przesadzasz, Pawle. Oczywiście nie jest to gra koncertowa...	Przypuśćmy, że ja nie skoczyłem... chciałem powiedzieć, że trzymałem się parowca? Dobrze. Jakże długo to potrwać mogło? Powiedzmy, minutę, pół minuty. Więc słuchaj pan. Po trzydziestu sekundach, nie ulega wątpliwości, znalazłbym się w morzu; i cóż pan myśli, czyż nie chwyciłbym się pierwszego lepszego przedmiotu, nasuwającego mi się pod rękę. Czy postąpiłbyś pan inaczej? Wszak musiałbym chwycić się czegoś?	To... to panicz nie ma garbu?	Więc to pani nie pojedzie?	Ale nie znasz takiego, jak ten.	O dziadkach wiem mało. Krąży po rodzinie pogłoska, że jak dziadek miał się ożenić, to do swojej narzeczonej, która mieszkała w innym mieście, napisał: „Nie mogę wyjść za ciebie za mąż, bo pod podłogą Akademii Umiejętności leży gówno”.	Owszem. Znałem panią. Lecz nie pytałem o nazwisko pani. Pytam o to tylko w pewnych wypadkach. Pani jest na przykład takim wypadkiem.	A gdzież są wasze rzeczy? Czemu za wami nie przynieśli?	Mów już, ręczę, że się to tycze tej Babetty, którą pożegnałem z żalem, mais la chose une fois faite, kochany mój Pobożaninie... ja mych postanowień nie zmieniam... Dziś napisałem do p. Lacroix do Paryża, aby mi wysłał par le premier coche, który ku Flandrji będzie jechał, pannę Isabeau... Poznałem ją w Paryżu... Nie ma talentu Babetty, lecz miałeś słuszność, ona starzeje... odświeżymy scenę.	Panie Litwinek, powtórz pan panu prezydentowi Rzeczypospolitej, że za zaszczyt dziękuję, ale premierem nie zostanę.	Stroisz sobie z nas niedorzeczne żarty Jeżeli kilka kropel tego płynu powoduje śmierć natychmiastową, jakże chcesz, żebyśmy jego moc wypróbowali? Nie przypuszczasz chyba, że poddam próbie jednego z tych ludzi, którzy cię otaczają?	Szlachta zapowietrzona! Pani synowa nie może patrzeć na mój kożuch, buty jej moje śmierdzą, perfunami po mnie kadzi, a żeby to!..	A ja myślę, że przede wszystkim trzeba dawać pracującym to, co im się należy Głodny wół kładzie się na ziemi, głodny koń chwieje się na swych nogach i wzdycha... Możnaż więc żądać, aby głodny człowiek pracował i nie objawiał, że mu jest źle?...	Mówmy w progu nie miałbym gdzie, na Mitrę, tak dostojnego przyjąć gościa, a i czasu na próżne słowa mi braknie.	Był. Widziałem go! Modliłem się na chórze i kiedym schodził do celi, zobaczyłem jak szedł przede mną korytarzem, do każdej celi pukał i z każdej celi, odpowiadał mu głos jakiś, a on szedł dalej jakby zwołując wszystkich. Zniknął mi na zakręcie, a gdym się już położył, usłyszałem pukanie. Podniosłem się i otworzyłem drzwi: stał na środku korytarza, rękę podniósł do góry, patrzył na mnie i powiedział:	Także wam się to dziwne zdaje? Czwarty rok dobiega, jak się tu uczę. Co bym za matoł był, gdybym do tej pory ino do zamiatania wiórów był dobry.	Ale mogliśmy wyjść jak najgorzej! Pomyśl tylko, gdyby tu był kto przyszedł przed nami i zepsuł wóz...	Ja na Lednicę jadę do chramu.	Jeśli tak, to muszę stwierdzić, panie prezesie, że ma pan teraz tę wyższość nade mną sprzed trzydziestu kilku lat, że gdy pan kładzie obecnie ludziom rękę na ramieniu, są to gesty w duchu jak najbardziej demokratycznym.	Na prowincji, ale w każdym razie miałem możność sprawdzić, że talent mam. Wszyscy zachwycali się.	Są to zapewne, kończył professor ; posłańcy z innej niedostępnej nam krainy przelatujący niebo z wieścią od króla króla ; są z ogonami i bez ogonów, z jądrem zgęszczonem i przezroczystem. Ku słońcu zbliżając się spieszą jak zwykle posłańcy, ale za oczy pańskie się dostawszy, ruszają sobie z zakładem po gospodarsku coraz powolniej...	Tak: dr Józef Wokierda. Wyzyskując wpływ, jaki zdobył na mnie dzięki długoletnim eksperymentom, skłonił mnie jednym ze swych nakazów hipnotycznych do wykonania czynu haniebnego.	Zapłacimy i za to Jak pan przypuszcza, kiedy dostaniemy się do Nowego Jorku?	Bo to można żyć spokojnie w domu, w którym taka Katarzyna może robić, co jej się żywnie podoba? Aj, co mnie tu uwiera w bok? Coś ty przyniósł, Bursztyn?	O święty mężu, ci ludzie są sahibami. Jednego z nich wyleczyłem z biegunki za pomocą mych lekarstw, teraz zaś jadę do Simli, by mieć pieczę nad jego przyjściem do zdrowia. Oni pragną obejrzeć twój obraz...	A co, że wezmę siekierę i zakatrupię ją kiejkiej (gw.)	A nieprawda, był pan na bibce, bo ma pan oczy podsiniałe, o!	A... niby to ja całkiem, zupełnie. nieprzygotowany na takie pytanie.	Albercie, czy widzicie go tam na dole? Blisko wielkiej arkady?...	Bo pewno w mieście zostawiłaś jakiegoś, który ci się podoba?	Co znowu?...	Ech, źle pan usposabia doktora! Trzeba było zapewnić, że jak po stole...	Gdybyśmy to chcieli przyprowadzić do skutku	Gdybyż to jedno! Cały szereg chorób, które inną osobę, mniej wytrzymałą, dawno by wpędziły do grobu.	I dwie téż było do życia; a mnie jednéj czy to tak wiele potrzeba?	Może się teraz jako odmieni na lepsze, bo po tym nieszczęściu ojcowie się pogodzili.	Mówię ci, żeś głupi!	O, o, co ja widzę! Ależ to jegomościa nikczemnie oszkalowano! Ja widzę, że jegomość jesteś szlachetnym i dostojnym panem!	Otóż, przyjaciele do tych wypadków dołączył teraz nowy, równie niepojęty fakt.	Poszłabym do braci...	Prawdziwa złodziejska okazja! Na gwałt potrzebuje forsy. Samo złoto w zegarku warte chyba sto rubli.	Stary chciał, ino Dominikowa się przeciwiła, wszyscy wiedzą, co było, to jakże?...	Tak się zdarzyło, Aleksandrze Piotrowicz:u. Bardzo mi już ciężko było.	Tak, ja go o to sama prosiłam. Niech wyjedzie na ten czas, dopóki mąż jest tutaj.	Z tego, co podsłuchałam wczoraj wieczór, wnoszę, że zwierzył się narzeczonej, prosząc o jej pomoc. W chwili, gdy miał właśnie powiedzieć, co ma uczynić, zobaczył mnie i urwał. Sądzę, że idzie o tę dziewczynkę.	A kto to?	A w przeciwnym razie bijemy się, tak?	A, kochany panie! Aures habent et non audientaures habent et non audient (łac.)	Chętnie bym posłuchał tych wierszy!	Coś ty, chłopcze, taki ładny raptem się zrobił?	Czytaj!	Dobranoc panu!	I ginie, biedna!	Idę.	Ja? pod wrażeniem? Szczerze mam powiedzieć?	Kasjanow	Mogę panu tę sumę pożyczyć.	Może pan chce zobaczyć Manię?	Naturalnie.	Nałożyłem sobie próbę.	Och!	Oczy pańskiej siostry w Ems. Postanowił ją zdobyć.	Od czytania oczy się psują.	Proszę pani, to... to ja zrzekam się mojej pensji...	Sumienie, Kara	Sygnał! sygnał!	Tak tu piszą.	Tak.	Taki człowiek musi być twardy dla siebie i innych. Zrazu udaje tylko, a potem zbieranie pieniędzy staje się nawykiem.	Te, ryfaryfa	To i lepiej. Stój no waćpanna.	To jest szaleństwo jestem przekonana, że u fotografa byli szpiedzy, gdyśmy stali z Aleksandrem, czekając, fotograf czegoś w książce szukał, a nad jego głową żona jego czyniła nam taki znak I tam chcesz iść.	Tu zrób cud!	Waćpan jesteś człekiem o miękkim sercu	Widzę...	Wy parchy obrzydliwe!	Zabiłem Cezara.	Zafundujesz pan Dobkowi parę wódek, a on sztukę poprowadzi.	Zamek to wielce mocny	Zanadtom się przespała
No to do Muchówki może pani dojechać rowerem. A już później trzeba przez łąki i torfowiska pieszo. Ani rowerem, ani koniem nie przejdzie. I samej trzeba  bardzo uważać, bo tam co roku ktoś się topi. Ot, i w zeszłym miesiącu Kulmaniuka wyciągnęli, kiedy mu już tylko głowa z bagna sterczała. Trzeba bardzo uważać. Zimą, przy mrozie, tamtędy jest przejazd, ale teraz to nie.	Co mi to szkodzi, jeżeli wpada do mojej piwnicy	No, to bardzo ładnie, ale przecie ja bym chciał gdzieś kąta jakiego do spania... Ot! Wiesz asani co, kiedyś taka sprytna, szepnij no temu patronowi do ucha, że ja bym mu zapłacił garniec dobrego miodu, jeżeliby się ze swymi klientami przeniósł do waszej izby.	Krytyka artystyczna i polemika są czymś zupełnie zbytecznym, ponieważ chodzi tam tylko o to, czy dane coś podoba się czy nie. Co tu o tym w ogóle można powiedzieć. Te rubryki w ogóle powinny być skreślone. Nie wiem, czemu pan tego broni, nie będąc nawet artystą. Sport odrodzi ludzkość, która potrzebuje antydotu na złe uboczne skutki kultury. W sporcie jest przyszłość rasy ludzkiej...	Właśnie, że założę! Jest doskonały, daje tyle cienia, jest taki lekki i duży! Mniejsza o to, że wyglądam jak straszydło, kiedy mi będzie wygodnie.	Dobrzy jesteście chłopcy, nie ma co mówić Przynoszę wam tutaj ciasto, które dla was schowałam, a wy przemyśliwacie tylko nad tym, aby dostać nową panią domu. Nie zadowalacie się widocznie tym, co jest?	Kiedy się wstydzę. Raz byliśmy na wsi u ojca kolegi. Tam pili. A ojciec powiedział, że nie chce. Bo znów wtedy zaklął się mamie, że wódki do ust nie weźmie. Więc kiedy go zaczęli namawiać, żeby choć jeden kieliszek, pociągnąłem ojca za rękaw, bo wiedziałem, że jak jeden, to zacznie już więcej. I ojciec wstał i mówi: „Chodź, pójdziemy do rzeki”. I tak sobie szliśmy. I skowronki śpiewają. I zboże jakby nam się kłaniało. I słońce. I ładnie, przyjemnie. Ojciec trzyma mnie za rękę. Potem usiedliśmy nad rzeką, a tata znów trzyma za rękę. I raz mu ta ręka drygnęła, jakby się oparzył pokrzywą. I ja powiedziałem: „Widzi tata, że lepiej nie pić”. A tata na mnie spojrzał i strasznie się zawstydziłem, i strasznie mi się żal zrobiło taty. Bo się na mnie spojrzał tak żałośnie. Wiesz, czasem pies spojrzy, kiedy o coś prosi albo się boi, żeby nie uderzyć. Ja wiem, że co innego człowiek, a co innego pies. A mi tak przyszło do głowy. Już bym za nic w świecie drugi raz tego ojcu nie powiedział. Bo patrz: ojciec jakby się domyślił, bo tylko patrzy na wodę, patrzy, patrzy	Co? Pan go zaprosił, tę mumię? Ja zrywam słowo, nie chcę go widzieć!	Nic a nic nie zależy mi na tym, czy słyszysz, co mówię, Jacku!?	Nie zostawię w tamtej komorze, żeby zechlała albo wyniesła! Niedoczekanie twoje! To ci fortelnica!	Nie, to mnie raczej!	Pamięta pani jak ja dawno zwracałem uwagę na te rolety?... Gdyby były zasłonięte, pani Krzeszowska nie mogłaby śledzić, co się dzieje w mieszkaniu pań.	Tak. Aby się udać w nim na Księżyc, za owym Markiem, co posłów przysłał właśnie. Czasu nie ma do stracenia.	To dziecię, które tak bardzo kochałem... ten towarzysz najwcześniejszych lat moich... nazywał się... tak, nie mylę się tym razem...	Widzicie tedy, skoro znam księdza Wincentego, a nie on był na prymaryi, to musiał być książę.	Wszystko to bardzo dobrze szkoda jednak, że ten otwór, o którym pan mówisz, nie powstał nad powierzchnią morza.	Cóż to pani?	Cóż, wtedy, proszę pana... trudno mi to powiedzieć... ale kiedy już przywykłem do nieszczęścia, trzeba się oswajać i z hańbą... wtedy... tak! Chyba będę musiał zawiesić wypłaty.	Jak to?	Jak to?	Niewiela możem, wszędy bieda, ale co przynieślim, bierzcie, bo ze szczerego serca dajem	No to tym razem zasiejemy wszystko zachowując tylko mały zapas.	Pomimo to jestem sama i prześladowana.	Tak, jak ja. Słusznie! Noc jest przyjacielem człowieka. Jednym daje sen po pracy, drugim właśnie pracę najlepszą. Pracu­jecie?	To plotka, którą się głupcy bawią Czyżby pan d’Adjuda rzucił Rochefidom jedno z najpiękniejszych imion Portugalii? Przecież Rochefidowie to taka świeża szlachta!	Więc gdzież ostatecznie? Bo Nadarzyn to mieścina, a las to las.	„Powiedz twemu panu, że jego eminencja dobrze jest usposobiony dla niego i że prawdopodobnie los jego zależy od widzenia się z kardynałem”.	W to mi graj! otóż to, co się zowie szczęśliwa i doskonała przygoda, jeżeli tylko mój rycerz będzie dość szczęśliwy i zatłucze tego psubrata olbrzyma. I na moją duszę zatłucze go z pewnością, jeżeli tylko jakie widma mu nie przeszkodzą. Lecz, mości proboszczu błagam was, niech mój pan nie myśli o arcybiskupstwie, umieram ze strachu na myśl, że mu to radzić będziecie; zróbcie tak: niech się ożeni natychmiast z tą księżniczką i niech już raz wreszcie zostanie cesarzem. Otwarcie mówiąc, długo zastanawiałem się nad tym i widzę, że na nic się nie zdało dla mojego pana arcybiskupstwo; ja naprzód nie mam powołania do duchownego stanu; po wtóre, jako żonaty, musiałbym brać dyspensę na żonę i dzieci, ażeby otrzymać beneficja, czego nie uczynię nigdy. Najlepiej więc będzie, księże proboszczu, gdy mój pan zaślubi tę damę, której nazwać nie chcę, bo nie wiem jej imienia.	Nie. Ale widzisz, tyś mi dowodził, że nauka chrześcijańska jest nieprzyjaciółką życia, bo nakłada na nie więzy. A czyż mogą być twardsze niż te, które nosimy? Tyś mówił: „Grecja stworzyła mądrość i piękność, a Rzym moc”. Gdzież nasza moc?	Nie zauważyłam, żebyś się uniósł. Może nie zawsze rozumiem, co mówisz, trudno, nie dorosłam do twego poziomu, ale intencję czuję doskonale. Odprowadź mnie do szatni, dalej sobie sama po­radzę, mogę wrócić autobusem.	Powtarzam, że Sara nic nie wie o tym, zaś poczciwa Tafet z obawy, aby książę nie zniechęcił się do jej wychowanicy, chętnie ukręciłaby głowę temu sekretowi. Ale my nie pozwolimy. Będzie to przecież dziecko książęce.	Musiało jednak coś mocno je nastraszyć skoro nie bały się przebiec obok trupów ludzi i lwa.	A juści, pewnoś takiego jak życie nie widział.	Bo ja z nim nie mam nic do mówienia	Dotychczas nie.	Ja nie mam czasu chodzić do latryn. Polegam na tobie. A baraki sto trzydzieści dwa, sto trzydzieści trzy zostały wygazowane?	Kiedy mi się nie chce mówić.	Na nic, nie na nic gdyż nikt lepiej nie upilnuje, aby żywność do fortecy nie przychodziła.	Nie ma tu materiału na testament, ale na konrakciki ślubne, może!	Nie!	Nie, nie, nie, nie, my wolimy zostać w ukryciu jak skromny fiołek.	Nie. Zawczasuśmyzawczasuśmy ich ostrzegli	Pojmuje pani iż rządowi wiele na tym zależy, żeby odkryć tę kasę nieprawną, która ma być dobrze zaopatrzoną. Trompe-la-Mort obraca znacznym kapitałem; przechowuje bowiem nie tylko pieniądze swych towarzyszy, lecz i fundusze należące do Towarzystwa Dziesięciu tysięcy.	Sprawia na mnie wrażenie kobiety z gruntu cynicznej. Nie lubię wdawać się z nią w rozmowę.	Toś ty pewnie nic nie jadł?	A gdzie uciekli jeźdźcy?	A ja przywtarzamprzywtarzam (daw.)	A ja, czy zna królów i królową?	A jakże, miłościwy panie.	A już... Tylko skąd pani wie, że z konkurów?	A, nareszcie! Spóźniasz się, mój drogi. A właśnie czekamy na ciebie z przedstawieniem.	Akurat moje?	Ależ oni są niewinni!	Cel! Pal!	Chce jeszcze!	Chcę go doprowadzić do tego, żeby mi się oświadczył... jeżeli zdołam	Dokąd pojechali?	Dopiero w niedzielę, trzy dni temu.	Dzisiejszej nocy, jak wiesz, czcigodny ojciec znowu, na szczęście na krótko, utracił przytomność.	Dziękujemy, dziękujemy opisałeś nas nadzwyczaj barwnie. Obraz sugestywny.	E, pstro masz w głowie!	Fotografujcie mnie w takiej pozie	Ja myślę!...	Ja też bardzo o tem myślę	Jak długo trwał atak?	Jak mało czego na świecie	Jak zawdy, na pierwszym trepie, dłubie wedle swoich kamyczków.	Jakież dobre wieści niesiecie mi od miłościwego króla, wielebny księże?	Janciu!	Juścijuści (gw.: już ci)	Kochany mistrzu! Winienem ci już tyle...	Kolega po zawodzie?	Mamy czas.	Mateczko!	Możnaby jeszcze pododawać te korony, prawda?	Nic... nic... Już wiem. Teraz już wiem.	Niechże mi pan przynajmniej pożyczy sto franków na oficjalne próby...	Niezadługo trafim na gościniec idący od przewozu przed wyspą do środka kraju. Tam się w gęstwinie położym i będziem na nich czekać.	O różnych kwestiach, na które mi pan odpowie jasno i wyraźnie.	O, panie Wokulski!...	Ojcze! ta suknia mnie pali, duszę się w niej.	Panowie! Ten jegomość chciał zabić mnie i zrabować na środku ulicy.	Pasakojimas, Prisiminimai, Praeitis sušuko Jurgis.	Pijaństwo	Po przyprowadzeniu pana tutaj pojechał, żeby przywieźć z miasta señora doktora dla mamy. Powróci lada chwila.	Proszę sobie dobrze przypomnieć.	Przeciwnie, przeciwnie, mój panie Wydaje mi się, że ta afera pozostaje w ścisłym związku z katastrofą, o której mówimy, a śmierć generała Quesnel odkryje nam być może ślad wielkiego spisku wewnątrz kraju.	Przybliż się.	Przyjadę jutro.	Tak czego pan sobie życzy?	Tak! Panienka przede wszystkim!	Tak.	Teraz, czy w ogóle? he... he... he...	Trzeba, jako żywo trzeba!	Udzielam głosu młodemu królowi.	W takim razie aresztuję pana w imieniu prawa!	Widziałem ich nieżywych w Niedzborzu.	Zatrzymaj waść bajdaki. Zostaniemy przez noc w oczeretachoczeret (ukr.)	Złoty krzyż...	Żonę?
Powiedziałem, że nie umiem się bawić! Mówię wam tak, jak jest. Ja nie kłamię nigdy.	Do cudzołóstwa! Tak więc, drogi panie, buddysta palący swoją fajkę może doskonale powiedzieć, że religia chrześcijan wspiera się na cudzołóstwie, jak my jesteśmy przekonani, że Mahomet jest szalbierzem, że jego Koran jest plagiatem Biblii i Ewangelii i że Bóg nie miał nigdy najmniejszej intencji robić z tego poganiacza wielbłądów swego proroka.	Mój Sancho, mówmy rozumnie czyż to podobieństwo, ażeby bakałarz Karasko przebierał się za rycerza błędnego, ciężkie zbroje na siebie przywdziewał i na moje życie godził, albożem to ja jego nieprzyjaciel, albożem go kiedy czym obraził, alboż we mnie ma rywala, żeby mi zazdrościł sławy nabytej?	Nie, ojcze, żebym krzywdę przypomniał, tobym się zaraz wrócił i naprawił. Tak mi coś przyszło.	Tak właśnie było Ale okręt płynął z Dunkierki, a to jest jedna z jego szalup. Załoga ratowała się w wielkiej, żaglowej łodzi, statek zaś pogrążał się tak szybko w wodę, że już nie zdążyłem nic ocalić z katastrofy. Rzecz miała miejsce w poniedziałek.	Dotąd nic szczególnego dziś: zagadnięty. Nie podobało się to widocznie panu Creakle, lecz natomiast musiało się podobać pani i pannie Creakle, obu szczupłym kobietom, na które ośmieliłem się podnieść swój wzrok.	Odejść? Owo tedy, jeszcze nie zdarzyło się od trzystu lat, owo tedy, aby ktoś wymknął się stąd nie uroniwszy sierści, owo tedy, a najczęściej i skóry, owo tedy. Bowiem, co? owo tedy, to by znaczyło przyznać, iż zostałeś tu przed nas niesłusznie wezwany, owo tedy, i przez nas niesprawiedliwie potraktowany, owo tedy. Nieszczęsna twoja godzina, owo tedy, ale jeszcze nieszczęśniejsza wybije ci, owo tedy, jeśli nie odpowiesz na daną zagadkę. Owo tedy, co to ma znaczyć, gadaj, owo tedy?	Ach! Zapomniałam wszystkiego! Mam głos jedynie po to, aby ci powiedzieć: jestem twoja! Tak, moje serce jest tylko miłością. Och, nigdy, aniele mego życia, nie byłeś tak piękny. Oczy twoje strzelają piorunem... Ale zgaduję wszystko, tak. Byłeś szukać zdrowia z dala ode mnie, bałeś się mnie... A więc...	Ani jedno, ani drugie Tenisa nauczyłam się dopiero w Słodkowcach i wówczas, gdy mi go pan proponował, nie umiałabym utrzymać rakiety.	Bardzo żałuję że nie będę mógł skorzystać ze spotkania pana w Londynie, mister Willis, gdyż bardzo chciałbym z panem pomówić o różnych interesach dotyczących wschodniej Europy, lecz właśnie gdy dowiedziałem się o pańskim pobycie w Anglii, interesy wzywają mnie do Hamburga.	Cóż wy nam powiecie nowego? Dziś ośmieszyliście wszelką władzę, a nawet stało się rzeczą pospolitą przeczyć istnieniu Boga! Nie ma już wiary! Toteż nasz wiek jest niby stary sułtan strawiony rozpustą! W końcu wasz lord Byron, jako ostatni etap poetyckiej rozpaczy, opiewał zbrodnicze namiętności!	I stoi właśnie złamany patyk! Jakby się odpisała u rejenta, to by co znaczyło. La śmiechu go rzuciła!	Każdy na swój sposób tę ojczyznę podbiera. Hrabia z Zawadowa jest w Radzie. Pan Poklęski w tej Dumie, a my biedne też się staramy, jak możem... My jedni utrzymujemy porządek w te rewolucje.	Pani teorię moją, na doświadczeniu życiowym opartą, obraca w śmieszność, ze złośliwością, jakiej się w pani nie domyślałem chociaż powiem, że nawet ewentualność, o jakiej pani wspomina, nie byłaby dla pani bez korzyści. Serce pani wzbogaciłoby się o jedno wrażenie więcej, nie mówiąc już o tym, że duch w zetknięciu się z niebezpieczeństwem mężnieje.	Panna Dorota ci w głowę zajechała! Rozumu nie masz! albo to pora o amorach myśleć, gdy taka bieda dokoła i na śmierć się raczej sposobić potrzeba, bo nas tu dalej, dalej powietrze wszystkich podusi w tych murach.	Skarbiec jeszcze pozostał. Ale jakoś sobie poradzimy! Zaczekaj chwilę, s-s-skalny wężu, i przypatrz się, jak nam ten s-s-smyk zaraz poskacze. Mamy tu dos-s-syć miejs-s-sca do wyścigów. Życie każdemu jes-s-st miłe! Pohas-s-saj s-s-sobie s-s-serdeńko, mój chłopczysiu żwawy! Hej, w s-s-skok!	W Kurowie nie potrzebowałby się pan tak męczyć.	A tobie jako się dzieje?	Mówiłem wam, caballeros, że pod tą czapką kryje się trup	Nader często. W aktach sprawy znajduje się odpis mego memoriału złożonego władzom, gdzie podaję liczby. Osobiście zanotowałem siedemdziesiąt dwa wypadki w ciągu dwóch lat. W całym powiecie, według danych wszystkich lekarzy, znachorskie zabiegi przyprawiły o śmierć dwieście kilkadziesiąt osób.	Odbudowałeś się? Masz warsztat?	Pewnego dnia mam stać się wielkim człowiekiem za sprawą Ryżego Byka na zielonym polu; przedtem jednak przyjdą dwaj ludzie, którzy wszystko przysposobią.	Rozumie się!	Wróć się, wróć...	Zdarzały mu się niekiedy udane utwory.	On tak opowiada. Nie mogę się w tym wszystkim połapać. Oni chyba wszyscy poszaleli... Nie wiem, co Messua i jej mąż mają wspólnego ze mną, że ich wtrącono do pułapki... i czemu to oni tyle bają o Czerwonym Kwieciu. Muszę przyjrzeć się temu osobiście. Cokolwiek zamierzają uczynić z Messuą, nie uczynią tego, póki Buldeo nie wróci. A więc...	Tylko ta jest między niemi różnica że po szczęściu krótkotrwałém miłości, o któréj pani nie pozwala mówić, następuje jeśli nie zawsze, to bardzo często gorzkie rozczarowanie, gdy kontemplacya sama nawet dzieł sztuki, życie w świecie ducha, nie zostawia po sobie goryczy, ani przesytu... Im więcéj się pije z tego źródła, tém pragnie się więcéj.	Lecz jeżeli on odpowie na to grubiaństwem? Ja... ja się boję.	Nie wiem. On nie jest podobny do innych chłopców. Idź i zobacz. Opłaci się.	Co? Zemdliło cię? Ino mi nie poglądaj w dół... usiądź, przymknij oczy... spocznij...	Niecałych Ale to majątek nie wypracowany, tylko wygrany. Wygrałem, kilkanaście razy z rzędu dublując stawkę jak szuler, a cała moja zasługa polega na tym, że grałem niefałszowanymi kartami.	Nie mogłem przecież walczyć z całą ludnością, a zresztą nie przybywałem do nich jak człowiek, który drży o swoją skórę	A wam po co występować z pretensją? Przecież wy macie swoją żywność.	Ale ja chcę jeździć, mnie stać na porządne konie.	Ale może nie dzisiaj?	Bo gęba we mnie paskudniejsza od serca. Ale już mi go, panie Michale, nie zakrwawiaj wspomnieniem, gdy i tak wyrzuty sobie czynię, a broń Boże jakiego przypadku na pana Longina, to bym do śmierci chyba nie miał spokoju.	Cóż to było? wszak hrabina z łóżka nie wstaje...?	Ja do Warszawy...	Ja państwa pożegnam	Jak to? Król umarł?	Jemu nigdy nie zabranie żywności, wobec czego...	Lecz kto jest w piekle, nie może być zbawionym, o ile słyszałem	Nie I daj Boże, bom i tak zrobił już za wiele.	Nie masz nad mir godniejszej rzeczy	Nie szukam. A narzeczeństwo zostało zerwane.	On nie powinien przejść powtórnie za przełęcze. Taki rozkaz.	Po co wysłałaś mi ją na spotkanie?	Smutna perspektywa. Babka stęka, a wnuczka coraz posępniejsza i chudsza. Czy pani nie ma innej pociechy?	Tyle pan proponował, nie przeczę Dają nam więcej.	W takim razie może lepiej by było pozostać jeden dzień dłużej na wyspie Tabor, aby zebrać wszystko, co może nam być przydatne.	W takim razie wszystko to nie doprowadzi panienki do niczego.	A Józka, że to jeszcze skrzat głupi, to i cóż poradzi?	A margrabia Fryderyk?	A nieprawda, był pan na bibce, bo ma pan oczy podsiniałe, o!	A te bogactwa, podobno olbrzymie...	A to lochy podziemne drogi zamczyska! Mówią, że pod całą dąbrową ich pełno! Ale całkiem zasypane! Takich dziur jest klika. Głębokie tam są kurytarzekurytarz	A, tak, pieniądze, panie Brandeis...	Bóg wam zapłać, sołtysie, żeście zaszli do nas w gościnę	Ciekawy jestem czemu myśleli, żeś jest jakąś eksplodującą maszyną?	Cóż takiego?	Do ostatka, póki zechcesz!	Dziś? gdzież? gdzie?	Głupstwo Pan Bóg!	I jasiek też!	I to pomaga?	I wszystko Rochy?	Idziesz też do miasta?	Jaka dobroć! Jezus! Marya! Jaka tam była dobroć!	Jakbym chciała, tobym paliła.	Jakto na naukę? zawołało dziewczę poklaskująć w dłonie	Jakże to?	Jeden chyba ksiądz zdolny jest głaskać miłymi słówkami biedaka, który ma umrzeć!...	Marku, a Drakecity?	Może mu to kiedyś przyniesie kawałek chleba,	Musi być wypełnione...	Musielibyście to uczynić.	O jakiej imprezie wasza mość mówisz?	Opinia publiczna	Podróż dookoła świata	Prawdę gadam.	Proszę, z większém uszanowaniem to P. Wojewodzic.	Przyszło mi na myśl szczególne skojarzenie ze znaną historią z Nowego Testamentu o demonach wypędzonych z ciała opętanego w świnie.	Rosjanin?	Szkoda!	Szlachcic, Chłop, Szaleństwo, Tożsamość	Tak jest.	Takiż był mocny?	To by narobiło nam dużo kłopotu i sprawa mogłaby nabrać niepożądanego rozgłosu. Lepiej zostawić go do czasu w tej kryjówce.	To tem gorzej.	W jaki sposób? Wróć mi moją pasję do wojny.	Wezmę innych, zażądam konsylium!	Widocznie masz inne usposobienie	Wiem...	Więc go kupuję.	Wolałbym dostać batem od ciotki Pelagii, niż iść dzisiaj z tą wizytą.	Za czymza czym (daw.)	Zdrowie księcia pana!	Zdrowie twoje, braciszku.	Że przeznaczeniem pana jest siedzieć w ubikacji, że wyrokiem Opatrzności...	Żołnierz, Obowiązek, Sprawiedliwość ani słowa.
Gdzie tam! Wosk jest to po prostu tłusty pot, który pszczoła z siebie wydziela w postaci łuszczki; łuszczka ta zmieszana ze śliną pszczoły, jak na przykład glina z wodą, jest właśnie tym materiałem, z którego się buduje plastry z komórkami. To tylko słodycz i pyłek zbiera się z kwiatów. Ale królowa matka nie może czekać! Chodźmy już, chodźmy, po skończonym posłuchaniu oprowadzę cię po ulu i wszystko pokażę.	Nie inaczej. Te kopalnie ciągną się pod wodą zupełnie tak, jak w Newcastle. Przyodziani w skafandry, z motyką i szpadlem w ręku ludzie do załogi statku należący wydobywają tu węgiel, którego przeto nie potrzebuję szukać w kopalniach na lądzie. Gdy go palę, żeby z niego otrzymać sód, wówczas dym wydobywający się na zewnątrz przez krater daje skale pozór dymiącego wulkanu.	A tak! możnaby zrobić pieniądze... albo stracić! Tymczasem parostatek odbywał swą drogę zwolna, obracając pięć albo sześć razy koła co najwięcej, tak aby się utrzymać. Kołysanie bałwanów było przerażające, lecz sztuka drzewa z przodu okrętu przerywała fale, normalnie, a „Great Eastern” nie przyjmował żadnego statku morskiego. Niebyła to już wcale góra metalowa idąca przeciwko górze wody, lecz skała silna, nie zwracająca uwagi na kołysanie bałwanów. Zresztą deszcz zaczął potokami padać, co nas zmusiło schronić się pod wystawą dużego salonu. Przez tę ulewę ustał wiatr i morze się uspokoiło. Niebo się rozjaśniło na zachodzie i ostatnie wielkie chmury rozeszły się w stronę przeciwną. O godzinie dziesiątej huragan zawiał raz ostatni. O dwunastej można było mniej więcej oznaczyć punkt w którym byliśmy:	Odpowiem kolejno, na wszystkie zarzuty. A więc jeżeli chodzi o amnezję, żaden ze specjalistów nie wspomina ani słowem, by zdarzyło mu się kiedykolwiek dostrzec u któregokolwiek ze swych pacjentów jej nawroty. Żaden. Domyśla się pewno pan prezes, że sam musiałem bardzo interesować się tą kwestią i że po odzyskaniu świadomości przestudiowałem wszystko, co kiedykolwiek było na ten temat napisane.	A czemużby nie mieli mnie pytać? to znaczy, że cała biedota prosi, wszyscy wtedy świadczcie, gdy zaczną się rozpytywać. Ale to u nas tak bywa, że przed czasem krzyczą, a jak przyjdzie do rzeczy, stchórzą.	Ani pozwoli żeby jej synowie, porządni i uczciwi młodzi ludzie, kompromitowali się uczęszczaniem do jej domu,	Co nie ma się zwlec	Czy mogę jej o tym powiedzieć? Chociaż nie! Zanadto zmartwiłaby się panna Helena usłyszawszy, że jej mściwy cios tak mały zrobił efekt...	Nie ruszaj się, bo strzelę.	Nie! Dowiedziałem się o tym od dozorcy.	Słusznie powiada d’Artagnan mamy trzy urlopy od pana de Tréville i mamy trzysta pistolów, nie wiem od kogo. Idźmy więc dać się zabić tam, dokąd nas posyłają. Czyż życie warte jest tyle rozpraw? D’Artagnanie, gotów jestem z tobą iść.	To bardzo ładne, to urocze. Nie ma nic piękniejszego niż dwaj bracia, którzy się kochają	Widziałem go zaledwo chwilę, bo dowiedziawszy się, że jesteście w kościele, pojechał za wami, nawet koni nie zmieniał.	Zdecydowanie! Cóż, zrobię dla ciebie, co w mojej mocy. Będziesz jednak musiał wykazać się cierpliwością. Pewne specyfiki nie zawsze działają tak samo. Niewykluczone, że będę musiał próbować dwa lub trzy razy. Masz grubą skórę, tak? Doskonale. Podejdź tu, do światła... Jeszcze jedno! Zanim cokolwiek zrobię, musisz najpierw udać się na plażę, przygotować dla mnie statek i zaopatrzyć go w prowiant, który wystarczy na długą podróż. Nie piśnij o tym nikomu ani słówka. A kiedy już uczynię to, o co prosisz, wypuścisz mnie i moje zwierzęta z więzienia. Przysięgnij na koronę Jolliginki!	Czekaj no, przyjacielu Ja tu w górach bardzo dużo o tych rzeczach rozmyślałem. Śledzę wszystko i porównuję zjawiska. Widzisz, ja o czym innym nawet myśleć nie umiem. Nie wiem, do czego to wszystko zmierza, ale jedno wiem na pewno, mój Bondy, że On nie ma żadnego planu. Sam jeszcze nie wie, co i jak. Być może, że chce czegoś wielkiego, ale nie wie, jak się do tego zabrać. Coś ci powiem, mój Bondy. On jest dotychczas wciąż jeszcze tylko siłą przyrody. Politycznie strasznie źle zorientowany. Pod względem gospodarczym barbarzyńca. Powinien był jednak podporządkować się kościołowi, który ma pewne doświadczenie... Wiesz, mnie wydaje się Absolut czasem taki dziecinny.	Adolf siada w rogu kominka, po przeciwległej stronie tej, jaką zajmuje jego żona i pogrąża się w zamyśleniu: małżeństwo przedstawia mu się nagle jako niezmierzony step zarośnięty pokrzywami.	Ale zmiłujcie się, przerwał Maciéj, jak ja to daléj z tego wyjdę? poślą mnie, każą coś donosić, cóż ja im powiem?	Ależ pani zagrała tego marsza prześlicznie. Czytałam w buduarze książkę, słyszę fortepian, przyznam się, że wyjść chciałam do kuchni, bo myślałam, że pani gra, ot tak sobie, jak wszystkie panny, po domowemu. Zdumiona byłam, posłuchawszy. Pani masz talent; co za siła uderzenia, co za ekspresja. Ledwiem się doczekała wyjścia narzeczonego pani.	Hale! będziesz się tu, pokrako jedna, prześmiwać!	Ja zaś od was byście śmiesznéj pozbyliście się zazdrości.	Lorenzo, świat jest gnojowiskiem, pojmujesz to? Nie, ty nic jeszcze nie przeżyłeś, nic nie wiesz. Gdziekolwiek się obrócisz, zobaczysz zbrodnię, zdradę, co krok nikczemne jady karłów. Dręczyłem się niedawno, że popełniłem podłość. Boże wielki, jakiż głupiec był ze mnie! Człowiek, który uważał się za mego przyjaciela i w którym ja również przyjaciela widziałem, siedzi teraz w lochach Świętej Inkwizycji. Dzięki mnie, rozumiesz? I nie żałuję, Bóg mi świadkiem, że postąpiłem słusznie. Czym są więzy przyjaźni i wszystkie uczucia wobec mojej służby? Słuchaj, Lorenzo, powiedziałem, że jesteś mi miły. Powiedziałem tak?	Moja pani Stefo, a niech się tam koniem zajmie służąca, bo przyjechałyśmy same, no, mówię pani, same, bez parobka!	Mówiliście przedtem o snach pamiętasz pewnie, żeś mi wówczas opowiadał o jednym śnie, któryś miał tam w Rzymie. Sen ów miał ci poddać myśl przybycia do Augsburga i starania się o moją rękę.	Na podstawie tych danych, jakie mogę mieć, myślę, że jest interesujący. Ma dziwny sposób bycia i tragiczne oczy. Mam wrażenie, że kocha się bez wzajemności.	Phi, phi! jak ty ładnie umiesz po niemiecku! czy to przy wołach się nauczyłeś? Może pozwolisz cygaro?	Widziałem rzekę i wnioskuję, że rybna. Chciałbym dostać przynęty do wędki. Jest to najmilsze spędzenie czasu! Hazard i obserwacya! Wędkę przywiozłem z domu. Już się śmiejesz, Iry? Ty zawsze moje gusty traktujesz z humorystycznej strony.	Z drogi! Usuńcie się, panowie!	Zainteresował się pan naszą nauczycielką... Prawda, że ładna?...	Zapewne. Jednak jej zjawienie się było dla mnie wstrząsem. To takie przykre uczucie spotkać kogoś bliskiego, kim się musi gardzić, kogo się musi potępiać, dla kogo...	Niechajże będzie i po ludzku choć lepiej by przystało po wilczemu, bo zacząć muszę od wilka, bestii niedobrej, bo od samego podstarościego. Owoż, kiedy Markowa wywędrowała z Podborza, a Hanusz w świat także poszedł, został ja sam, sierota, bez chleba, bez butów i bez dobrego słówka, bo nikt go nie miał dla mnie, a z plebanii na pół mnie wygnano, a na pół sam uciekłem, bo nastała nowa gospodyni, taki herod-baba, że i głodny diabeł uciekać by przed nią musiał. Nie miałem nic, tylko ciało, duszę i skrzypki, wziąłem to wszystko troje w kupę i tak się też jakiś czas trzymało to w kupie, bom chadzał po weselach, po jarmarkach, po odpustach i ruskich prażnikachprażnik (daw., z ukr. праздник)	No, no! nie połóż się tylko sam, to już ja ci nie dam zginąć.	A zatem nie mam wyboru i muszę cię zabić. Mógłbym nawet darować ci życie, głównie ze względu na wyrzuty sumienia, które od czasu do czasu chwytają moje serce, lecz w zamian oczekiwałbym jednak, że wówczas zaprzestaniesz mnie ścigać, zaniechasz zemsty i powrócisz do Europy. Z tego jednak, co słyszę, chcesz mnie zamordować za wszelką cenę, w związku z czym nie pozostaje mi nic innego, jak cię zabić, tak jak zabiłem Czerwonego i Zielonego Korsarza.	Synu Tuhaj-beja, tyś wielki, potężny i złość niewiernych nie zmoże cię!	Jest po co czyż nigdy nie odczuwałeś radości, jaką daje poczucie, że cię otaczają ludzie życzliwi, serdeczni, którzy cię lubią?...	Dlaczego książę Truteń ma taką smutną minę?	Dlaczegóżby nie, zacny mój myśliwcze?	Jakże mnie miało przyjść, gdy i takiemu Salomonowi jak waćpan nie przyszło?	Nawet nie spotniał po tej szalonej jeździe! Co za nogi! Jaka pierś i łopatki! To cacko, nie koń!	Nie Czasem czytam w księdze mego przeznaczenia. Pewna Cyganka z mojej ojczyzny przepowiedziała mi, że pierwsza kobieta, którą pokocham, sprowadzi na mnie zgubę i nieszczęście.	Nie wiem, ale jeżeli ci nie zależy absolutnie na diuszessach (tytuł diuszessy jest dla arystokracji jedynym, który oznacza rangę szczególnie świetną, tak jakby lud powiedział pryncesa), jest tam w innym rodzaju, pierwsza panna służąca pani Putbus.	Nie, nie. Już po dziesiątej i panują egipskie ciemności. Nie mogę tu zostać, bo jest pełno osób i u Salusi przenocuje kilka panienek. Poleżę, póki Anna nie przyjdzie, a potem będę musiała iść piechotą.	Nie, wystarczy, niech powiedzą to, co ich zajmuje.	To nie odpowiedź.	A czy pani zwróciła należność?	A gdzie znajdziemy przebranie?	A jednak, w pewien sposób jestem człowiekiem.	A kartofle z organistowego dołu to kto?... A cięgiem cosik komuś we wsi ginie, to gąska, to kury, to sprzęt jaki	A kiedyś ten list odebrał?	A ta historia?	Ależ dla czego?	Anka poproś pana Maksa na herbatę.	Biedny szaleńcze!... Cóż to jest?	Chętnie, zawołał niecierpliwy Pobożanin.	Co wom do tego? Pilnujcie woszych karzni i korczakówkorczak	Coś wam srodze dolega, wyrzućcie tę gorycz z siebie.	Czekaj tatka latka, jak kobyłę wilcy zjedzą.	Czekam z ciekawością.	Czemu pani?	Czerń wydusiła dymem w celi dwanaście panien i kilkanaście czernicczernica dodał kniaź Jur.	Czy tak? I cóż to za jeden ów obmyślony feniksfeniks	Do rzeczy, do rzeczy!	Dwa miesiące, z komisją rewizyjną.	Gdzie?	Głupi, będzie tu cudeńka rozpowiadał!	He! niech ją wywieje!	Huragan powywracał drzewa!	I byłbyś codziennie czytywał brewiarz?	I nasze	Ile ma lat ten chłopak?	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze...	Jest-że to nieodwołalna twoja wola, Klotyldo?	Już zaczynasz?	Kto by ci cerował pończochy, gdybym podróżowała? Patrz, jaką wywierciłeś dziurę.	Leży tu obok ciebie na drugim posłaniu i śpi w najlepsze.	Mnie tu aż nadto będzie dobrze, aż nadto, bylebym był bezpiecznym.	Moja Justysiu, lord Byron żył w Wenecji z jakąś rybaczką; pani de Fischtaminel mi to opowiadała.	Może właśnie dlatego, że głupszy	Nic!	Niech będzie pochwalony...	Niech i tak będzie Mam dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów umieszczonych u braci Baring, chętnie je postawię.	O dėl ko pats pagrįžai iš tos savo Amerikos?	O, o, niech pan patrzy o tam, teraz mąż zamienia kurtkę na surdut! O, proszę mi wierzyć, znają tu pana, uprzedziłem o pańskich odwiedzinach.	Ojcze czy ludzie są bardzo chorzy, gdy proboszcz przychodzi do nich?	Owszem, chętnie.	Pani posiadasz muzykę?	Panie, pomówmy nareszcie poważnie.	Paradne! Mam więc równocześnie pisać recenzję ze sztuki i robić słodkie oczy do pierwszej naiwnej, niech będzie!	Psiakrew!	Tak właśnie. Szukaliśmy jej w szkołach paryskich. Dajmy teraz spokój Paryżowi i zacznijmy szukać w Londynie. Oto mój pomysł.	Tak, czasami... odwiedza mnie zbyt często...	Tak, to prawda, ale te wszystkie rysopisy...	Ukradł pan.	W świat!	Walca, Stasinek, walca!	Was wielkie szczęście spotkało wielkie szczęście. Dziecko wasze królowi w oczy wpadło.	Wasan jesteś syn Bartosza?	Widzisz tu gdzieś jakieś działo, Carmaux? Czy może słońce przegrzało ci mózg?!	Winszuję państwu... wszystkiego dobrego życzę,	Wyglądasz dziwnie imponująco, dziwnie pięknie...	Za Wo–kul–skim?...
O panu Leszku! Wstyd całej rodzinie! Dowiedziałam się takich rzeczy, że no!	No i cóż my, panie, będziemy tam z nimi robili?	No! Tatarów nie ma. Przejechaliśmy się na nich aż za tamten las.	No widzisz... widzisz gdyby nikt nie wiedział prócz nas... gdyby tam były drzwi ukryte gdzieś pod bluszczem... gdyby były, a my byśmy je znaleźli; i gdybyśmy się wśliznąć mogli przez nie, i zamknąć je za sobą, i gdyby nikt nie wiedział, że tam ktoś jest, i gdybyśmy ten ogród nazwali naszym i na niby, że to jest... że my jesteśmy mysikrólikami, a to jest nasze gniazdko, i gdybyśmy tam mogli co dzień się bawić i kopać, i siać, i ożywić go...	Już ci obiecałem, że nie zrobimy ci krzywdy.	Niech panienka zapyta jego On jeden coś o tym wie. Nikt inny nie zajrzał tam od dziesięciu lat.	Drogi panie Skoro już nie jesteśmy na ty; jeżeli przyszedł pan tu żądać ode mnie satysfakcji, trzeba było od tego zacząć, a nie mówić mi o przyjaźni i innych tym podobnych rzeczach, których wysłuchuję cierpliwie już od pół godziny. Jeśli się nie mylę, na taki grunt i ton teraz przechodzimy, czy tak?	Nie bluźnię. Mówię prawdę. Jeślibym zaczął „bluźnić”, to już do pana nie wrócę. Jeszcze raz wróciłem.	Co się mnie tyczy, nie, Oriano ja nie mam pretensji do Wiktora Hugo, że ma idee, przeciwnie; raczej o to, że ich szuka w tym, co jest potworne. W gruncie rzeczy to nas przyzwyczaił do szpetoty w literaturze. Dosyć już jest brzydkich rzeczy w życiu. Czemu nie zapomnieć o nich bodaj wówczas, gdy czytamy? Przykry widok, od którego odwrócilibyśmy oczy w życiu, oto, co pociąga Wiktora Hugo.	A co? Czy nie mówiłem, panie generale?! Przecież to jest cholernie dobra szosa. Właśnie wybuchnął przed nami pocisk trzydziestoośmiocentymetrowy. Ale dziury nie ma. Szosa jak boisko. Lecz gdybym skręcił w pole, to zaraz popękają opony. Teraz ostrzeliwują nas z odległości czterech kilometrów.	A! przedziwna farsa! Jestże w kraju całym jeden człowiek coby nie wiedział jakeście z turyngskiego do polskiego szlachectwa przyszli. To wasze szlachectwo jest jak wszystkie wasze czyny okłamaniem prawdy.	Boże wielki!... z radości nie czuję bólu; wsiadłbym na tego konia choćby z kulami za skórą. A! co za strzemiona!... Hola! Bazin, chodź tu natychmiast!	Co tobie jest, Magdziu? powiedz mi, co ci jest? czy może już twoje serduszko westchnęło do kogoś?	Co za niespodzianka! Myślałem już, że zapomniałeś o mnie zupełnie.	Co? jak mi Bóg miły, całego zysku dowiedziałem się tylko, że nie jestem zdatny na gubernatora i że za bogactwa, które się nabywa, rządząc krajem, płacić trzeba spokojnością, snem i apetytem nawet, bo trzeba ci wiedzieć, że na wyspach gubernatorzy to tylko jedzą, co im doktor pozwala.	Czy to znaczy, że nie masz pieniędzy?	Czyż to nie mój osioł ryczał kumie?	I pan nie śmieje się ze mnie?	Jeżeli się nie mylę, mój miły panie, to cała ta oracja dąży jedynie do tego, ażeby mnie przekonać, że rycerze błędni nigdy na świecie nie istnieli, że księgi rycerskie są fałszywe, kłamliwe, niepożyteczne i krajowi szkodliwe, żem źle zrobił, czytając je, jeszcze gorzej, wierząc im, a najgorzej, biorąc za wzór w swoim powołaniu, że nareszcie nie zgadzasz się pan na to, aby kiedykolwiek istniał jaki Amadis czy to grecki, czy galijski, ani innych mnóstwo rycerzy, których historia nam pozostała.	Już chyba pójdę	Księże proboszczu wśród tylu prawd, jakie wypowiedziałeś, znajduje się przecież błąd wielki: Wiesz dobrze, iż nie lubię rozprawiać o tych kwestyach społeczno-życiowych, któremi się tak zajmują pisarze i władze tegoczesne. Według mnie, jeśli człowiek ułoży sobie jaki systemat polityczny, a czuje odpowiednie do urzeczywistnienia go siły, powinien milczéć i działać; ale jeśli jest niczém więcéj jak prostym obywatelem, byłoby szaleństwem z jego strony, gdyby chciał przelewać w masy osobiste swoje poglądy. Mimo to, pozwolę sobie wystąpić przeciwko tobie, kochany księże proboszczu, bo jesteśmy tu w gronie ludzi dobréj woli, którzy chętnie także dzielą się myślami swemi, szukając we wszystkiém prawdy. Zapatrywania moje mogą się wydać dziwnemi, ale są one owocem długich rozmyślań, jakiemi mnie wypadki ostatnich czterdziestu lat natchnęły. Równość ogólna, żądana dziś przez należących do opozycyi tak zwanéj konstytucyjnéj, była doskonałą zasadą w kościele, bo, jak sam zauważyłeś, kochany księże proboszczu, wszyscy członkowie téj hierarchii byli wykształceni, jedną myślą przejęci, wiedzący dobrze, czego chcą i dokąd idą. Ale tryumf idei, w imię których liberalizm nowoczesny nierozważnie wypowiada wojnę pomyślnym rządom Burbonów, byłby zgubą tak dla Francyi, jak dla samych liberałów. Przywódcy lewicy wiedzą to dobrze. Dla nich ta walka jest poprostu kwestyą władzy. Gdyby, co nie daj Boże, burżuazya pod sztandarem opozycyi odniosła zwycięztwo nad zwierzchnościami społecznemi, przeciw którym jéj pycha się buntuje, w ślad za tym tryumfem poszłaby walka burżuazyi z ludem, który późniéj, widziałby w niéj także pewnego rodzaju arystokracyą, niedorastającą tamtéj to prawda, ale któréj przywileje i bogactwa byłyby mu tém wstrętniejszemi, ile że czułby je za blizko siebie. W walce téj społeczeństwo, nie mówię naród, zginęłoby znowu; bo chwilowa zawsze przewaga mas uciśnionych sprowadza największe nadużycia. Walka ta byłaby zaciętą, nieustanną, bo podżegałyby ją rozdwojenia instynktowne lub nabyte między wyborcami, których część najmniéj oświecona ale najliczniejsza wzięłaby górę nad szczupłą garstką spółecznych wielkości w takim systemacie, gdzie głosy liczą się a nie ważą. Ztąd wynika, że najsilniéj zorganizowany a więc najdoskonalszy jest ten rząd, który się na zachowaniu ściśle określonego przywileju opiera. Przez przywilej nie rozumiem tu nadużycia praw przyznawanych tylko pewnym jednostkom z pokrzywdzeniem ogółu	Masz słuszność. Nie ma co mówić więcej. Przepraszam, że cię nudziłem.	Nie bardzo. Mam wykłady, mam swoją pracę... Dni całe mijają i pogadać z tobą nie mogę. A tak bym chciał, tak bardzo chciałbym czasem.	Nie chcesz wejść w mój świat. Tak, niestety wspomnienia nie dadzą się nigdy przenieść w duszę innego człowieka z tą intensywnością, z tym smakiem jedyności, który mają dla ich właściciela. Czemuż nie mieliśmy wspólnego dzieciństwa	Nie zapomnę ci tej grzeczności, człowiecze dobrej woli, ale na cóż ten pałasz?	Nie, był całkiem naturalny.	Nie. To by nie była wzgarda... Ja wiem, że pani dla żartu tylko spytała, ale ja odpowiadam poważnie... Czy pozwoli mi pani mówić?	Niechże ci będzie. A po tej przysłudze (...sam powiedziałeś...) przyjdzie zapłata. Jestem kobietą z Shamlegh i wasalką radżów, nie zaś ot taką sobie, co tylko rodzi bachory. Do ciebie należy Shamlegh i cały jego dobytek: kopyta, skóry, mleko, masło. Bierz lub nie bierz, jak ci się podoba.	Otóż Nucingen przedstawił mi stan swoich interesów. Kapitały jego i moje włożone są w przedsięwzięcia zaledwie rozpoczęte, na które trzeba było wyłożyć z góry wielkie sumy. Jeżeli zażądam obecnie mego posagu, to Nucingen będzie zmuszony ogłosić się bankrutem; jeżeli zaś zaczekam rok jeden, to przysięga mi na honor, że kapitały moje podwoją się, a może i w trójnasób się powiększą, gdyż on będzie robił obroty i tak poprowadzi interesy, że ja zostanę właścicielką dóbr ziemskich. Ojcze mój, on mówił szczerze i ta szczerość jego mnie przeraziła. Przepraszał mnie za swe postępowanie, wrócił mi zupełną swobodę, pozwolił mi postępować, jak mi się podoba, bylebym tylko upoważniła go do prowadzenia interesów w moim imieniu. Na dowód swej uczciwości przyrzekł mi, że ile razy ja zechcę, tyle razy wezwie pana Derville dla osądzenia, czy akta, na mocy których ja zostanę właścicielką ziemską, będą prawnie zredagowane. Jednym słowem, oddał mi się zupełnie na łaskę i niełaskę. Błaga tylko żebym przez dwa lata jeszcze pozwoliła mu dom prowadzić i nie wydawała dla siebie nic nad to, co mi przeznacza. Przekonał mnie, że odprawił swą tancerkę, że zmuszony jest zaprowadzić najsurowszą oszczędność, żeby nie zachwiać swego kredytu, zanim nie ukończy, rozpoczętych spekulacji. Jam była nieubłagana, udawałam, że w nic nie wierzę, żeby przywieźć go do ostateczności i dowiedzieć się całej prawdy: pokazywał mi swe księgi, płakał wreszcie. Nigdy jeszcze nie widziałam człowieka w takim stanie. Stracił zupełnie głowę, mówił, że się zabije, bredził jak w gorączce, aż mnie litość wzięła.	Szanowny panie teorie pańskie są wielce zabawne. Wszakże dzieje ludzkości mieszczą w sobie mnóstwo rewolucyj, wojen domowych, zaburzeń i buntów spowodowanych okrucieństwem panujących i zaprawdę nie wiem, co podziwiać należy dzisiaj bardziej: bezwstyd władców czy cierpliwość ludów?	Tak jest. Ale nie mówmy o tem lepiej.	Tak myślisz? wiecznie to samo. Nikt nie uwierzy w to, czego sam nie doświadczył. Nie zaszkodziły! Pewno, nie zjadły mnie one, ale... ukąsiły. Czy ty myślisz, że to miło być wziętą za cholerę? Nie byłam ja wtedy tak stara... dwanaście lat temu miałam lat trzydzieści sześć...	Tak się lękam onych krajów dalekich, onej Pragi nieznanej, gdzie mi przyjdzie na cały żywot zamieszkać... Nikogo nie mam swojego...	Ty go musisz znać, Jarzymski, tego tam Woysiatycza, bo ty znasz przecie wszystkich bez wyjątku.	Ty nie wiesz, czego ją chcę?	A	A pan Pełka wrócił? To przecie sławny zagończyk.	A teraz, młody człowieku, wyspowiadaj się.	A ty po co?	A! ja myślałem przeciwnie	A, dzień dobry Pamięta pan, że idziemy dziś do Krotyszowej?	Ach, Boże! zaraz z czego? Pierwej niech pan odpowie na moje pytanie.	Ale skądże wiesz, jak się nazywam?	Ania jest bardzo szczęśliwą dziewczyną	Anielko! Anielko!...	Bardzo niedobry, bardzo niegodziwy i bardzo...	Bój się Boga! Toż za to można kupić wieś.	Ciekaw jestem, czy będę wracał z pierścionkiem czy harbuzem?	Co chcesz, abym uczyniła?	Czekaj, dziecko. Za chwilę zrozumiesz.	Czy pan Copperfield?	Cóż jej się stało?	Cóż to za gryzmoły?	Cóż to za ładnego ma pan konia! rzekł obchodząc go Georges.	Daj mi dychę.	Dopiero wieczorem.	Hę?	Jak mogę ci dopomóc? Gdyby nas zaskoczył, powziąłby podejrzenie, chciałby wiedzieć o czym mówiłyśmy od godziny; trzeba by kłamać; rzecz nader trudna z człowiekiem chytrym i przebiegłym: zastawiałby mi pułapki. Ale zostawmy moje nieszczęścia i myślmy o tobie. Twoje czterdzieści tysięcy franków, droga, byłyby niczym dla Ferdynanda, który, wraz z drugim wielkim bankierem, baronem de Nucingenbaron de Nucingen wykrzyknęła	Jaka ci jestem ciotka, ty wsioku jeden!	Kogóż to?	Mamy towarzysza.	Moja droga matka dopomagała mi w tym zazwyczaj.	Mój Boże! przyjmować gości, kiedy mąż w biurze; to dla mnie niepojęte! jęknęła Teresa.	Mądry z ciebie chłopiec	O! niecierpię przysięgi.	O, co się stało?	Och!... czy on wiedział, co robi.	Odpowiedz mi lepiej, czy ci się podobam?...	Opowiada się o cudach w Palestynie.	Owszem.	Panie Aronnax, jesteśmy pod sto trzydziestym siódmym stopniem i piętnastą minutą długości zachodniej.	Pi, pi, pi! Rozumie się	Poluję zwłaszcza w lesie Chantepie	Położysz się po obiedzie Zmęczony jesteś, a bal późno się skończy.	Prr! Stój, siwa!	Przecież raz skończyć to trzeba	Przed kim?	Przybywasz z Saragossy?	Sameś ociec strzelił	Sprawiłże co Marsupin?	Tak jest, panie generale! Baczność! Równaj się!	Tak, pani, słyszałem	Tak, pani. Pani umie rachować?	Taka mała kobiecina. Zapomniałem jej nazwiska.	To i wy pozbieracie	To zdejm pan słuchawkę albo wyłącz pan kontakt.	Ty?!	W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego!	Wiem, słyszę Ale to tak nieokreślone pytanie...	Więc cóż mam robić?...	Wy macie specjalną zdolność śledczą.	Wydaje pani piękne bale, bawiliby się na nich, ale nabraliby może narowów rozrzutności. Bądź co bądź, ojciec mógłby ich pani przysłać raz albo dwa razy w ciągu zimy.	Właśnie dlatego czemś go rozerwać koniecznie potrzeba	Właśnie teraz się sprawa waży Mieszczanie chcą się bronić. Co za czasy! Ludzie nikczemnych kondycjiludzie nikczemnych kondycji tu: odwagi, chęci do walki. niż szlachta i żołnierze.	Za kogo?!	Zamilkli. Jelsky pisał felieton. Müller leżał na wznak i wpijał się wielkimi, gorączkowymi oczyma w zwieszające się gdzieś spod pułapu spłowiałe skrzydła wypchanego ptaka.	Zapewne od Piotrowicza.	Zatem wiesz, że drugi człowiek kryje się na bagnie?	Zbyt samotny występ na życia terenie. Balet zbyt rozlewny panienka układa, by taniec się udał. Poza tym tanecznia, zwłaszcza weselna, z reguły pochyła, oj pochyła bywa. Prawie nieuchronnie nabija się guza.	Zwłaszcza że zabija
Zeszłoroczne orzechy są w tym roku już czarną ziemią Prawda, że jestem człowiekiem, ale tej nocy oświadczyłem, że jestem wilkiem... a tego już cofnąć niepodobna. Wezwałem rzekę i drzewa na świadków mego postanowienia. Wiedz przeto, że póki dhole nie odejdą stąd lub nie wyginą, póty należę do Wolnego Plemienia!	Wiem, że nie weźmiesz, ale oni się tego boją i przez to Maćko ostanie między nimi bezpieczny. Mówili mi, żeś i ty jest także w niewoli, bo cię tylko na rycerskie słowo Badenowie puścili, że zatem nie potrzebuję ci się stawiać. Ale ja odrzekłem im, że gdyś mnie w jeństwo brał, byłeś wolny. I ot mnie masz! A pókim w twoich rękach, nic oni ani tobie, ani Maćkowi nie uczynią. Ty okup von Badenom spłać, zaś za mnie zażądaj we dwoje alibo we troje tyle. Muszą zapłacić. Nie dlatego tak mówię, abym mniemał, żem więcej od was wart, ale aby ich chciwość pokarać, którą pogardzam. Całkiem inne miałem o nich niegdyś pojęcie, ale teraz zbrzydli mi i oni, i ich gościna. Pójdę do Ziemi Świętej, tam szukać przygód, bo im dłużej służyć nie chcę.	Owszem przyjmuję to przypuszczenie jako możliwe i trafne, ale wzruszam ramionami na to... Obawia się biskup właśnie tego, co mu najmniej grozi... Współzawodnikiem jego być nie myślę.	Wszystko, wszystko, że pan niegodziwy, niedobry, obrzydliwy, łobuz... Pan Fiszbin powiedział mi, dlaczego to pan w niedzielę u nas nie był... Był pan w Arkadii!... Upił się pan, śpiewał pan... i... i... całował pan te... Ja pana nienawidzę, ja się panem brzydzę...	Hale, trzymają tam, przecież sam komisarz powiedział, by się nie godzić na dwie morgi, to dziedzic musi dać więcej!	To ci na rękę, bo gdy się miłuje, nigdy tego dosyć	Doskonale. Przyrzekłem wam, że zobaczycie to, co dane wam będzie zobaczyć, usłyszycie to, co dane wam będzie usłyszeć, chociażby to zdarzyło się trzy tysiące lat temu. Jednakże teraz coś mi się wydaje, że jeżeli natychmiast nie wrócicie do domu, to rodzice zaczną was szukać. Odprowadzę was do samej furtki.	Idźże z tym na targ, zobaczysz co ci dadzą za ten towar! Do kroćset diabłów, biedni są ci ojcowie ze swymi dziećmi! Dawidzie, kiedy ja się żeniłem, miałem za cały majątek czapkę na głowie i tych dziesięć palców; byłem biednym drapichrustem; ale ty z piękną drukarnią, którą ci dałem, z twoim fachem i nauką, masz prawo zaślubić obywatelkę z miasta, kobietę z jakimi trzydziestoma, czterdziestoma tysiącami franków.Interes, Małżeństwo Zostaw twoje miłostki, a ja cię już wyswatam! Mamy o milę stąd wdowę trzydziestoletnią, młynarkę, która ma sto tysięcy franków w doskonałej ziemi, to coś dla ciebie. Możesz połączyć jej majątek z gruntami w Marsac; stykają się. O, cóż za ładny kawał ziemi mielibyśmy wówczas i jakbym ja na nim gospodarował! Powiadają, że ma się wydać za Courtois, swego rządcę, tożeś ty więcej wart od niego! Ja bym prowadził młyn, podczas gdy ona paradowałaby sobie w Angoulême.	Amen! Samą pani nie zostanie. Bywa nas przecie pięcioro tutaj!	Dziękuję, z całego serca dziękuję. Nigdy panu tego nie zapomnę.	Jednym słowem profesor utrzymuje, że między Biblią i nauką nie ma zbyt rażących odskoków?	Już ja sobie tak ułożyłem że gdy przyjdzie wojna, waćpan zabierzesz Baśkę i pojedziesz z nią do Skrzetuskich, do ziemi łukowskiej. Tam przecie czambuły nie dojdą.	No, chodźmy, Krzywosąd, chodźmy... mamy jeszcze niejedno na głowie...	Ofiary w złotogłów ubranéj tego losu jam dawno miała przeczucie. Los ten mnie minąć nie mógł.	Sam nie wiem, doprawdy. To tylko wiem, że przyrzekam spełnić wszystkie pani rozkazy, jeżeli pozwolisz mi towarzyszyć tam, dokąd idziesz.	Nie przyjdzie ci to tak łatwo, carissime, albowiem przepisy, którym musisz niewolniczo ulegać, powiadają, że pasażer, który nie zdążył kupić biletu, może to uskutecznić w wagonie z pewną nieznaczną dopłatą. Ja właśnie jestem takim pasażerem.	Powoli, panie de Bergerac ja, mój panie, nie jestem awanturnikiem. Mnie nie przezywają Kapitanem Czartem. Mogę przedstawić waćpanu dowody, że hrabia de Lembrat postąpił, jak mu obowiązek honoru nakazywał postąpić.	O, matka awanturowała się! Ale ja byłam nieugięta jak skała, ja, Filipa Gordon, która nigdy nie mogłam się zdobyć na stanowczość! Ojciec był spokojniejszy. Jego ojciec też był pastorem, ma więc dla sukienki duchownej sentyment. Gdy mama uspokoiła się trochę, sprowadziłam Jasia do nas, a rodzice bardzo go polubili. Ale mama w każdej rozmowie robiła okropne aluzje do nadziei, jakie co do mnie żywiła. O, droga moich tegorocznych wakacyjwakacyj	Jeśli mi taka myśl w głowie powstała, każże mnie wasza miłość na pal wbić. Na pytanie, czy wierzę w wiktorięwiktoria (z łac.) Ale po cośmy tu przyszli, to inna materia, na którą jako obywatel odpowiadam: po to, abyśmy nieprzyjacielowi wstręt pierwszy dali, abyśmy zatrzymawszy go na sobie, pozwolili reszcie kraju opatrzyć się i wystąpić, abyśmy ciałami naszymi wstrzymali najazd póty, póki jeden na drugim nie padniem!	Nie, moja droga, nie martw się o mnie. Dotrzymałam święcie obietnicy, nic nie jadłam i nic nie piłam. I nawet łatwiej mi to przyszło, niż sądziłam. Biga, czy w dobrej wierze, czy dla oddalenia podejrzeń, wcale nie nalegała. Jak tylko jej oświadczyłam, że nie jestem głodna ani spragniona, odsunęła ode mnie wszystkie miski i kubki. Powiedziała nawet z pewnym naciskiem: „W takim razie nie wolno się zmuszać, to bardzo niezdrowo”.	Niezawodnie. Wszystkie damy są zainteresowane pańskimi cierpieniami i założę się, że niejedna chciałaby odegrać rolę pocieszycielki.	Gdzie psom się ściele, kaczek jest wiele	Niech mi kto wytłumaczy, dlaczego kobiety są od nas lękliwsze, kiedy w innych razach przewyższają nas odwagą...	Teraz jak na papier spojrzę ciarki po mnie chodzą, a jak wspomnę szkołę, albo mi się ona przyśni, tom na cały dzień zły i kwaśny... A ty? z czem powracasz!	Ależ, panie gdzież pańska przygoda? czyś pan mówił z hrabiną? Możeś pan ją zapytał, czy nie chciałaby uczyć się prawa?	To moja żona wymyśliła, wiesz, jaka ona jest. Mnie te szopki nie bawią.	Wiem Ale wiem nie swoimi myślami. To są już twoje myśli, ojcze.	Wstawię się też tylko za tobą, a Gebhr pójdzie na powróz.	Ale, Franciszko dużo mężów miałaby ta córka. Pamiętaj, że już ją przyrzekłaś Jupienowi.	Cierpi lecz jestli to choroba czy niemoc wieku, najstraszniejsza ze wszystkich, bo nieuleczona, nie wiem.	Co to za szpak! co to za szpak! krzyknął Kasper uniesiony, ale kawaler! ale krzepki, a nie jednego młodzika zakasuję. A to mosanie wdowa ciepła, pieczone i warzone, grosz, kamieniczka i porządeczek! a co to za ład, a jaka w domu oszczędność! a kufereczek żebyś wasan widział! Pocałować go, tak gada o talarkach.	Jak to, nie? Ciociu!	Jeżeli nie mylą mnie rachuby moje książę nasz dziś przybyć powinien.	Miałem parę szkap na wypasie u Lewka król precz je kazał wygnać.	Mniejsza z tym... ale gdyby to nie był ów chłopak, to czemużby on tak ustawicznie mówił o tobie?	Myślę, że jeśli rzeczywiście pewny jesteś, iż twoje dzieci umieją tyle co jego...	Nie po jałmużnę przyszedłem	Nie widział pan nawet moich portretów?	Niech warzy, co chce! głód nie patrzy, co dają,	No to trzeba wyruszyć na pogrzeb.	Phii... prawy, dyszlowy to całkiem jakby niedobrany! Ja już i mówił jaśnie panu, ale jaśnie pan to aby ze swojej stadniny, a już dobrze! Bo to i jakby jaśniejszy trochę, i noga zadnia prawa biała! Ja to już i nawet upatrzył w Hołowinie będzie taki trzylatek, klacz po Kasztelance, co to przecież od nas poszła do Hołowina. To tak by nam zamienić, bo jakby ulał do naszych podejdzie!	Proszę o odpowiedź zupełnie na seryo. Czy te ostatnie słowa były żartem, czy też wyrazem pani życzeń, warunkiem?...	Tego?	To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!	Zaczniemy od paru koniecznych informacji. Czy znasz nazwisko człowieka, którego miesiąc temu udusiłeś na moście Św. Floriana?	Tak jest, zajmuję się od kilku tygodni Marksem.	A co się dzieje z Mikołajową Śliwiną?	A czego się pan uśmiecha, można wiedzieć?	A dla mnie znajdzie się robota?	Ale cóżem ja temu winna i co mam robić?	I kiedyż ten nieszczęśliwy rok mu się rozpocząć?	Jest Panie	Jest piękna	Jeśli łaska racz mi pan poświęcić sekundę czasu, dwa słowa. Okazał mi pan przyjaźń, odwołuję się do niej, aby go prosić o nader drobną przysługę. Wychodzi pan od pani de Bargeton; niech mi pan wytłumaczy przyczynę mej niełaski u niej i u pani d’Espard.	Myje się, ścierwo.	Nasz gaskończyk pełen jest pomysłów	Odpiszą mi gront, to się kłopotał będę.	Tak. Niech ich poczta Abdullahiego zabierze sobie do Faszody. Nam spadnie ciężar z głowy. A gdy Smain tu powróci, upomnimy się u niego o zapłatę.	Za wiele dla mnie zaszczytu!	Ale jeżeli przegram?	Będzie czas uradzać W Płocku i tak musicie odpocząć.	Do jutra.	Dziedziczy po matce.	Dziękuję ci. Zapomniałem o łokciu	Egaszi kochała mnie i kocha ale cóż miłość o głodzie i w niewoli? Dom mój był dla mnie trumną i grobem, tak mi w nim duszno i tęskno i ciasno; oko zawsze jednym karmiłem widokiem cmentarza, mogił i nagiego wzgórza...	Gubernator obiecuje darować wam życie.	I co było w tym liście?	I cóż jubiler?...	I pani tak robi?	I to racja. Gadaj, coś sprawił?	Ja ciebie proszę tylko.	Jak też to poczciwie ze strony pana, nieprawda?	Już	Kajżekajże (gw.)	Mateusz, panowie dawno wyszli?	Może to być kiedy, kochana ciotko, mowa o poróżnieniu pomiędzy nami?	Mów od początku!	Obyczaje, Ojciec, Syn, Szlachcic	Pan wyzdrowieje z pewnością.	Panie profesorze...	Piłem i grałem, dopóki dawali Żydzi. Chciałem wygrać, jechać za nią, choćby nieżywą przywieźć z powrotem!	Pokój Niepołomskiego?	Poszuka pan i znajdzie?	Powiem ci	Przybłęda.	Przyjmiesz to stanowisko?	Skądże ja mogę wiedzieć?	Sprzyjasz białym, których ścigamy?	Tadziu!!!	Tam!	Ty wiesz, panie.	Uchodzi... bez wojska... Ja tu od księcia... rozkaz... do Lwowa natychmiast... idą za nami!	Wokulski wyjechał do Moskwy.	Wolicie ich dzicz niż rany i śmierć? Będziecie mieli dzicz za wiecznego pana!	Wypędziłaś go znowu	Wytworny substytut wiary.	Wzrok, Oko, Konflikt	Za drogo.	Zauważył pan też postscriptum?	Żyję.
Nie uważa pan tego teraz. Przyjdzie dzień, gdy stanie się pan stary i brzydki, gdy myśl pomarszczy panu czoło, a ohydny żar namiętności spali usta, wówczas pan to zrozumie. Uroda, Przemijanie, Carpe diemTeraz gdziekolwiek się pan zwróci, czaruje pan wszystkich. Czy zawsze tak będzie?... Panie Gray, jest pan cudownie piękny. Niech pan nie marszczy czoła. Piękność jest jednym z kształtów geniusza, piękność jest czymś więcej niż geniusz, bo nie wymaga objaśnień. Należy do wielkich zdarzeń świata, jak słońce, wiosna lub odbicie srebrnego sierpa księżycowego na ciemnych wodach. Ona nie podlega zaprzeczeniu. Posiada swe boskie prawo panowania. Książętami czyni tych, co ją posiadają. Pan się uśmiecha? Kiedyś, gdy ją pan postrada, nie będzie się pan uśmiechał... Mówią wprawdzie, że piękność jest tylko zewnętrzna. Być może. W istocie jednak jest mniej powierzchowna niż myśl. Dla mnie piękność jest cudem cudów. Tylko ludzie płytcy nie sądzą według pozorów. Prawdziwa tajemnica świata tkwi w widzialnym, a nie w niewidzialnym... Tak, panie Gray, cieszy się pan łaską bogów. Co dają jednak, rychło też odbierają. Mało lat ma pan na życie prawdziwe, doskonałe i pełne. Z młodością przeminie pańska piękność i nagle odkryje pan, iż nie czekają już pana triumfy lub musi się pan zaspokajać tymi błahymi zwycięstwami, które wspomnienie pańskiej młodości uczyni gorszymi od klęsk. Każda odmiana księżyca zbliża pana do czegoś strasznego. Czas zazdrości panu i wiedzie bój o pańskie lilie i róże. Stanie się pan blady, twarz panu zapadnie, spojrzenie przygaśnie. Okropnie pan będzie cierpiał... Ach! Póki ją pan ma, niech pan urzeczywistnia swą młodość. Nie roztrwania złota swych dni, nie słucha głupców, starających się powstrzymać nieuniknioną klęskę, a strzeże się ludzi ciemnych, pospolitych i ordynarnych. To chorobliwy cel, fałsz naszej epoki. Niech pan żyje! Żyje swoim cudownym życiem! Nie traci ani jednej chwili. Nich pan szuka nowych wzruszeń. Nie lęka się niczego... Nowy hedonizmhedonizm oto, co stoi przed naszym stuleciem. Pan może być jego widomym symbolem. Nic nie istnieje, czego swoją osobowością nie mógłby pan dokazać. Na jeden sezon cały świat jest pański... Kiedy ujrzałem pana, od razu zauważyłem, iż nie wie pan sam, czym pan właściwie jest i czym może się stać. Czar, który w panu ujrzałem, podbił mnie, więc uczułem się zmuszony, aby opowiedzieć panu cośkolwiek o panu samym. Pomyślałem, iż byłoby tragiczne, gdyby się pan miał zmarnować. Bo młodość pańska będzie trwała tak krótko	Nie wręczała jej. Odbyło się to w ten sposób: miss Normann weszła do hallu, zapytała portiera, czy nie było do niej telefonu, i powiedziała, że zaczeka. Gdy usiadła przy stole i zaczęła przeglądać pisma, łamałem sobie głowę nad tym, kto z obecnych ma jej dostarczyć papiery. Wkrótce przekonałem się. Przy innym stole przeglądała ilustracje jakaś starsza dama w żałobie. W pewnym momencie spojrzała na zegarek i wyszła. Spóźniłem się o jeden moment. Wstałem, by zająć miejsce starszej damy. Nie mogłem jednak okazać pośpiechu, by się nie zdradzić. Dzięki temu miss Normann zdążyła zbliżyć się do stolika prędzej ode mnie i wziąć leżący tam egzemplarz „Illustration”. Zachowałem wszystkie pozory, zabierając jakiś inny tygodnik. Widocznie miss Normann nie podejrzewała mnie o uplanowane zamiary, gdyż zajęła znowu swoje miejsce. Obserwując ją spod oka, zauważyłem moment, gdy zsunęła z pisma do torebki białą kopertę. Zrobiła to zresztą bardzo zręcznie. Musi mieć mocne nerwy, gdyż po kilku dopiero minutach wstała, wydała jakieś dyspozycje portierowi i wyszła. Prawdopodobnie z powrotem do kawiarni.	Owszem, mówiłem Dickowi. Nie powiedział mi: nie rób albo namyśl się. I w ogóle nie dał mi żadnej rady. On też zawinił. Tatuś powinien się z nim także rozmówić. I z Noelem też.	Niechby się skromnie trzymała na swym miejscu i nie dawała powodu do plotek.	No, o podobaniu się nie mówił, ale skoro panią wybrał, widocznie coś w tym jest.	Jestem tego pewny. Książę ani przez chwilę nie szalał za nią, jak się to trafia naszym paniczom, którym jedna zręczna intrygantka może odebrać majątek, zdrowie, a nawet zaprowadzić ich do sali sądowej. Książę bawi się nią jak dojrzały człowiek niewolnicą. Że zaś Sara jest brzemienna...	A więc trzymajcie lepiej język za zębami nie mówiłbym wam tego, ale czuję się bardzo zobowiązany za tego prosiaka imieniem Stokes. Tylko słowo, że zostanie między nami.	Ale ja znam Jest to kilta o czerwonej pokrywie, pełna wielce osobliwych przedmiotów, których żaden głupiec nawet się tknąć nie powinien.	Otóż, panie Busigny, zakładam się z tobą że moi towarzysze, panowie Porthos, Aramis, d‘Artagnan i ja, zjemy śniadanie w bastjonie świętego Gerwazego i pozostaniemy tam przez godzinę, z zegarkiem w ręku, nie zważając na usiłowania nieprzyjaciela, aby nas stamtąd wysadzić.	Bogaci mieszkańcy Paryża zwykle choć raz w życiu bywają w Rzymie, jeśli ci to więc nie zrobi różnicy, wysadź mnie w Rzymie. Ale, powiedzże mi, jakiego rodzaju będzie ta maszyna, w której mamy odbyć tak długą drogę?	Dalibóg, tak to coś bajecznego! to, z wyjątkiem Osnowskiej, one tam wszystkie kochały się w tym dudku!	Skądże w stadzie bierze się zatem tęsknota do indywidualności?	A! milczże pieszczochu! krzyczał znowu Rupert, bo przysięgam że ci gębę zamaluję do sądnego dnia. Majster Bartłomiej, zląkł się, bo był tchórz wielki, i wlókł się podskakując i wołając tylko z cicha niekiedy lub pomrukując pod nosem.	Dlaczegóż by nie, tym bardziej że wszyscy widzą to samo Wokulski szaleje za panną, ona go bardzo mądrze kokietuje, a wielbiciele... czekają.	Interesy. Właśnie poto zwracam się do pana, byście coś poradzili.	Jakaś pani... powiada, że nazywa się Tourbillon... Podobno pan doktór kazał jej przyjść rano...	Niechże pan z łaski swej zaświadczyć tu raczy, żem o tym nigdy przedtem nie słyszał.	Siedziałem w tej samotności swojej jak borsuk w jamie, więc cóż dziwnego, że najkarkołomniejsze pomysły przychodziły człowiekowi do głowy. I jeszcze akurat w dzień wigilijny. No, ale chodźmy, nie stójmy tu, bo tarasujemy ruch na ulicy. Dzień wigilijny, choinka, siano pod obrusem. Wspomnienia. Wszystko to wytrąca trochę człowieka z równowagi.	Straszna jest ta nieustanna walka i ten lęk, och, najgorszy ten lęk przed czemś, co nadchodzi, ogarnia, staje się coraz bliższe, nieuniknione...	Ty mi nie wyjeżdżaj z temi... z warszawskiego!...	Z tego, żeś nie jego dźwignął, bo on zostanie sobą, tym, czym jest, ale żeś sam na dół zeszedł z wyżyny, na padół, na nędzny jego padół. Ty sam, który jesteś świat, zamiast iść ku wyżynie, zamykasz swe aspiracje w świateczku Michcika czy kuchcika. Jemu samemu krzywdę czynisz, bo go dźwigasz, niesiesz na sobie. Wolę jego, siłę, potęgę ducha skazujesz na los wozu, który koń ciągnie.	Za chwilę! Pozwól mi wynotować nazwiska kilkunastu niebezpiecznych  świadków, a podejmuję się ich usunąć, jeżeli Rassi spróbuje zaczynać na nowo.	A czegóż mam się lękać dopóki będę miał szczęście cieszyć się łaską Ich Królewskich Mości?	Bardzo jestem obowiązany za to świadectwo, które przyjmuję jako dobrą wróżbę, i nie zwlekając, proszę cię na wesele	Cóż robić! Słucham, chociaż nie powinnam, i nie odpowiem nic, jak pan tego żąda.	Cóż się stało?	Dowody! przeciwko mnie! Auguście! to sen, to marzenie, to męczarnia! Mów, ja cię nie rozumiem... Jam niewinna...	I dlatego nie ma, jak barania łopatka	Istnieniu wyjątków nie przeczę, kto wie jednak, czy taki Starski nie odkrył ogólnego prawidła.	Mylisz się pan. Przybywam, aby się dowiedzieć, czy chcesz się stąd wydostać?	Nie wymyślą nigdy dobrego słowa!	Nie znam twojego nazwiska.	Panie inspektorze uczniowie będą śpiewali tutaj, w kościele, hymn po polsku, i to nie tylko dziś, ale zawsze.	Pewnie topora nie macie?	Pójdź ze mną o zakład. Pół miliona funtów zaangażuję. Na nędzę skażę żonę i dzieci, by raz się przekonać, czy ci zależy na nieodpartych prawdy dowodach, czy też chcesz nadal wykręcać się sianem oraz mamić siebie i wszystkich dokoła wykrętasami czysto maniackimi.	Stanie się, jak rzekłeś	Sądzę że się niém i księżna Teschen łudziła, że się go i piękna Aurora spodziewała; lecz naszéj zacnéj, dobréj królowéj Bóg życia przedłuży, a śliczna rycerka pójdzie za innemi.	Czyż więc mieliśmy powiesić Fulkona? Ten był nam potrzebny do zawarcia pokoju z królem. Wiedzieliśmy, że dla uratowania swego chłopca gotów był zdradzić choćby połowę Anglii.	Niech będzie muł, kiedy tak chcesz, byleby był tylko dobry coprawda, widziałem ja magnatów hiszpańskich, których świty całe na mułach siedziały... Ale, droga pani Coquenard, rozumiesz to dobrze: muł potrzebuje czapraka, dzwonków...	Noel, możesz sobie iść Panie margrabio mimo że to, co pan mi powiedział, wystarcza, aby mnie oświecić, pragnąłbym pana wysłuchać w przedmiocie innych faktów przytoczonych w podaniu. Wszak prowadzi pan tutaj przedsiębiorstwo handlowe nieleżące w obyczaju ludzi pańskiej sfery?	Zaczekaj Zaczekaj, aż usłyszysz, co ci mam do powiedzenia.	Chciałem cię właśnie o to prosić bom z dawna chciał widzieć waszych rycerzy, a przy tym słyszałem, że damy z dworu królewskiego więcej do aniołów niż do mieszkanek ziemskiego padołu są podobne.	Ale po co, po co mówić to wszystko?	Byłem niegdyś jego chlubą, ale tyś lepszy ode mnie. Bogowie są na nas łaskawi! Daj mi to.	Czy to pani sama wybierała ten karnecik?	Do usług waszej książęcej mości.	I dziś pan sam gospodaruje, a co z tego?...	I tak będą mówiły	Każda radość krucha w tym świecie...	Niech tam Mnie i tak dobrze.	Opowiadał on nam taką bajdę o jeżdżeniu własną dryndulką zaprzężoną w cztery kucyki Czy i to było prawdą?	Słyszała pani całą naszą rozmowę! To skandal... Muszę panią jak najsolidniej przeprosić we własnym i kolegów...	Tak, tak, tak! Ja powtarzam tę samą myśl: jestem generałem cesarskim i tylko cesarskim...	To, co wam wart	Wedle rozkazu, kapitanie Przykro mi, że to moi rodacy na ciebie napadli, w przeciwnym wypadku zapewniam cię, że walczyłbym u twojego boku.	Wuj tak uczyni!	Zostań przy komendzie, panie Krzysztofie boś starszy wiekiem; przy tym mnie pewno jechać wypadnie.	A macież już dla niej męża upatrzonego?	A powinno być dwanaście	Ale to przecie katolicki obraz?	Ale żeś ty tragiczny dziś wieczór!	Bez nacisku?	Bredzisz, duszko!	Ciała. Bo z niego wszystek zamęt życia i sabaty wszelkie.	Czemu?	Cóż chciałabyś, żebym uczyniła?	Dlaczego?	Dlaczegóż fałszywe?	Dopomóż majorowej!	Gdzie Witek?	Gdzie?	Gładkoś to powiedział!	Hm! Piękny to chrześcijański uczynek, jeno go sobie waść sowicie własnymi rękoma płacisz.	Ho! ho!	Idę, ale niepojmuję, jak ja potrafię chodzić mego brata nogami, gadać jego gębą, machać jego rękami!	Ile my mamy w naszej kasie?	Jak to instynkt?	Kim jest ten „zestawiciel”?	Lud, Obyczaje, Przekleństwo legawiec: wyżeł, pies myśliwski. go urodziła, pokrakę... Zgnilec... obieżyświat... KopernikKopernik	Macie widmo parowca	Milcz pan! Milcz, ty, ty!...	Nic, córuchno, nic, tyle że me frybra trzęsie i w dołku okrutnie ściska...	Niech go złapię, tego faceta! Chyba Żabba?	No, bo coś trzeba robić... Trzeba trochę panować nad sobą Taki upadek ducha...	O! o! Bóg przecie z nami!	Od jak dawna?	Opuszczamy szkołę na zawsze...	Panowie, miejcie wzgląd na rząd!	Pozwólcie panowie że dokończy chora obiadu.	Przywiozłam	Raczej nieuzasadnionym uporem.	To niewiele...	Toż je znacie.	Tutaj je mam	Urbanie, bracie mój, masz-li czas, aby pomówić ze mną swobodnie?	Warunki pokoju omawiane są zwykle przez obustronnie wybrane ku temu osoby	Właśnie to chciałem ci zaproponować	Z Kowna i z Wilna. Przywiozłem ciotce nasion ogrodowych, a Jazwigło z rodziną wasze ręce całują.	Zeznanie?	Zgadł! Nasz pan jest najsprytniejszym człowiekiem w całym państwie.
Ale czy to nie jest przyjemnie wszystko krytykować, widzieć braki tam, gdzie inni ludzie widzą piękności?	Rzeczywiście, bardzo ciekawe bo zamiast sztucznej tragedii, jak na deskach sceny, widzimy dramat prawdziwy; zamiast odgrywanego cierpienia, widzimy rozpacz rzeczywistą. Gdy tam zapadnie kurtyna, człowiek, którego widzieliśmy na scenie, powraca do domu i spożywa spokojnie obiad w gronie rodziny, po czym kładzie się spokojnie spać, aby następnego dnia znów występować. Tymczasem tutaj taki człowiek idzie do więzienia, gdzie czeka na niego kat. Widzisz więc, pani, że dla osób nerwowych, szukających mocnych wrażeń, nic nie równa się z takim widowiskiem. Zapewniam, że jak tylko zdarzy się okazja, nie omieszkam pani zaprosić.	Atanazy: To zależy od tego, czego się od niej to, że filozofia stanęła na czysto negatywnym określeniu granic poznania, wyzwala mnóstwo energii, która inaczej szłaby na bezpłodne zmaganie się z niemożliwością. („Czy to ja mówię?” można się zmechanizować, zachowując zdobycze kultury. I do tego idzie ludzkość, ale nie dojdzie przez niszczące katastrofy, mające na celu natychmiastową realizację państwowego socjalizmu.	Nie, lepiej będzie, jeśli bez porozumienia dojdziesz pan do tego samego wyniku. Pracuj pan raźnie i sam. Radbym bardzo, by rzecz została załatwiona w dzień 1. stycznia.	Tak jest. Powinienem, ale... Mniejsza o to... Nie chcę zmuszać cię do kłamstwa. Jestem ostatni z rodu. Nazwisko i majątek pozostawiam twemu synowi. Je vous ai aime de toute mon ame...Je vous ai aime de toute mon ame... (fr.)	Ależ ciągle milczę, ciągle mam twarz pogodną, więc pozwól mi się wygadać choć ty... Zresztą nawet w najwyższej radzie miałbym prawo powiedzieć, że w tym Egipcie, który niepodzielnie należy do mego ojca, ja, jego następca i namiestnik, musiałem pożyczyć sto talentów od jakiegoś tyryjskiego książątka... Nie jestże to hańba!...	Czasem może dlatego, żeby powiedzieć, że nie rozumie. Ale w tym wypadku, oczywiście, doskonale rozumiem, że mogła pani czuć do mnie niechęć, nawet nienawiść.	Ja mówiłam, że oni po uszy w błocie siedzą! Ależ ja tego nie mówiłam wcale!	Jak się jest chorym, to się nic nie widzi	Lewe nic nie mówi. Prawe jest cokolwiek zajęte...	Ty wolterianisto! czytujesz księdza Łuskinę... Kto by cię nie znał, toby cię kupił. Toż lada dzień diabeł cię porwie w nocy i tylko kałuża mazi w tym dworzyszczu po tobie zostanie.	Ale on może przyjść do nas. Ja jego znajoma; żebym tylko mogła wysłać do niego list, jestem pewna, że by tu przyszedł, wprzód Sakowicza pobiwszy. On mnie trochę lubił, to by i nie odmówił ratunku.	Ja pójdę sam ja wiem, o jakich rzeczach ty, tate, chcesz z Witebskim gadać. Te rzeczy dobre są i trzeba je co najprędzej do skutku doprowadzić. Z Meirem źle będzie, jeżeli on prędko nie ożeni się i interesów prowadzić nie zacznie.	Najedz się teraz a gdy nie stanie zajęcia, pij. Co wolisz? Miód jest dobry, piwo niczego, wino nie pochwalę się.	Nie Przychodzimy dla spraw poważniejszych niż proste słowa pociechy. Wiemy wszystko, wracamy z ulicy Vendôme. Znasz moje zapatrywania, Lucjanie. W każdej innej okoliczności cieszyłbym się widząc, iż podzielasz moje przekonania polityczne; ale w sytuacji, w jakiej się postawiłeś, pisując w liberalnych dziennikach, nie mógłbyś przejść do naszych szeregów bez splamienia na zawsze swego charakteru i skalania egzystencji. Przychodzimy cię zaklinać w imię naszej przyjaźni, mimo iż się rozluźnia, abyś się nie plamił w ten sposób. Atakowałeś romantyków, prawicę i rząd; nie możesz obecnie bronić rządu, prawicy i romantyków.	A jak my mamy odmienić, co ojciec postanowił? On umarł z wolą swoją i nie ma go, żeby ci przebaczył! To nie my, to on rozkazuje; na to sposobu nie ma!	A ten narzeczony starej nie czepia się już?	A więc zaprzęgnijcie do swego wózka konika, którego chcecie mi sprzedać, dopędzicie z nami Pietrka, zjemy śniadanie w spokoju i będę mógł osądzić, co koń wart. Zmieścimy się we trzech na twojej biedce.	Ale mówisz zagadkowo. Nic nie pojmuję, to jedno widzę, że wyjazd Stefci spowodował w Słodkowcach jakiś niepokój. Lecz jaki, dlaczego?...	Ależ panna Czertwanówna nie pojedzie z tobą za morze.	Ano to zrobię sobie wstyd... Ja wszystko zrobię. Teraz to już wszystko zrobię... Ja się będę użerał, mało sobie rąk nie urobię: a to jadę za wolno, a to za prędko jadę, a to płać karę, a to siedź w areszcie, a to córusi żółte trzewiki kup I jeszcze się dziwię, że błogosławieństwa na moją pracę nie ma. A to ręce mogą mi uschnąć od pracy Ja już teraz nie wierzę, że mi ten materacyk ukradli świadczył.. władza. o takie głupstwo”. „Żyd dziwnie. wszystko”. Ale teraz to ja już wiem. A chłopiec bez cały tydzień ze słomiankami nie chodził. Tyś taka?	Bardzom wdzięczny nieskończeniem wdzięczny! Darowanemu koniowi nie patrzy się w zęby, nie wypada, gdyż w przeciwnym razie jestem pewien, że kuzynka moja umiałaby to inaczej jakoś ułożyć i gdyby tylko Annie pisnęła staremu...	Czy dla mnie pan przynajmniej był łaskaw?	Czy pan sądzisz, że kardynał również wie tyle, co i pan, że wiadomo mu o bytności mojej w Londynie?	Dlaczego? Broń Boże, nie chcę przecież pani skrzywdzić, pani Belusiu?	Dziwię się, że się nie domyślacie, bo ja od razu...	Głupiś! Chodź z nami do Marsylii, no chodźże.	I na cóż to? Przecież tam nic nie ma	Jak przyjedziesz do Pacunelów, to policzysz.	Jestem na tyle młody, iż kocham ją jeszcze, a nadto pragnę zwyciężyć, abym nie miał wysłuchać jej bez obrazy, choć nie bez rozpaczy	Już nic nie powiem.	Już teraz, jak ją porwiecie, nie będzie się opierała... nie skaleczy.	Lily Valley, bogowie morscy, czyli trytony, przyszli złożyć ci hołd. Mam ci przekazać, że od tego czasu, gdy Wenus wyłoniła się z morskiej piany, żadna artystka nie zrobiła na nich tak wielkiego wrażenia jak ty. W dowód swego podziwu przysyłają ci te trzy perły. Spójrz.	Na co ty nie masz ochoty, moje dziecko! Przyznaj się, że czasami masz nawet chętkę uwieść mnie A więc jeśli nie chcesz zginąć w straszliwej pustce, w której cię zostawią i ludzie zazdrośni o twoją wyższość, i twoje własne uczucia, bo gwałtownością twoją spalisz wszystkie przewody, i myśl ta, którą się puszysz jak indor, bo nienasyconą absolutem jesteś tak samo jak i ja, musisz pójść za mną. Ale nie z łaski, z nudy i dla kaprysu, jako dumna z bogactwa i urody bankierska córka, tylko jak pokutnica oczekująca, kiedy jej z łaski rzucą jakiś ochłap wyższej świadomości. KsiądzBoże! na myśl o tym, że z moim poczuciem rzeczy ostatecznych i z ich nieujętością w żadne pojęciowe karby mógłbym nie być katolikiem, ogarnia mnie przerażenie gorsze, niż jeślibym ujrzał przed sobą otchłań piekielną.	Nie bój się nic! Skacz śmiało!	Nie bójcie się, Dominikowa mądra, a Jagna też pomyślenie ma.	Nie może być! Czemu, jaśnie panienko?	Nie większe od tych, jakie niektóre osoby znajdują w dużych domach	O niczym nie wiem	Och, Fedorę spotka pan... Była wczoraj w Bouffons, dziś wieczór będzie w Operze, jest wszędzie. Ona jest, można rzec, społeczeństwem...	Proszę mi wybaczyć, ale nie palę, panie Kupernik.	Sądem by to można zwać Światopełk bowiem podwładnym Leszka jest i zawinił wiele, a my mamy moc sądzić go i karę domierzyć.	Tak téż i pan Benassis powiada; ale inne biorą dzieci za tę samę płacę, trzeba na niéj poprzestać! Nie tak-to łatwo dostać dziecko, jak się zdaje! A choć-byśmy mu i darmo mleko dawały, toć ono nas przecie nie kosztuje. Zresztą, trzy franki, proszę pana, to coś także znaczy. Ot! u mnie, piętnaście franków na miesiąc jakby znalazł, nie licząc pięciu funtów mydła. A u nas tu, trzebasię dobrze napocić i naharować, żeby jakie dziesięć sous dziennie zarobić.	Tam, do kata! Wasza Wielebność maluje jak Tacyt	To panna Stefcia umie bardzo prosić? A jak to się bardzo prosi?	Wiem, wiem! Ja też nie mam takich zamiarów. Ani myślę wtrącać się w jego tajemnice, jeżeli je w ogóle ma. Chodzi mi tylko o sprawdzenie. Ręczę, że się nawet nie spostrzeże.	Żaden gąsiorek, choćby ze stuletnim węgrzynem, nie udelektowałby mnie tak swym widokiem!	A prawda a jakie też twarze mieli Renaud i Roland, mości Don Kichocie, i tych dwustu parów, co to wszyscy byli błędnymi rycerzami; jak też oni wyglądali?	A to dlaczego?	A tobie radzę trzymać język za zębami	A ty?	Ach, łaskawa pani, zacny jej ojciec, pułkownik de Balny, pewnie by umiał ocenić charakter księdza Lantaigne i pragnąłby, żeby ten ksiądz został biskupem.	Ale kogoż odprawić! za Elizą poszłoby pół mojego dworu, odparł uśmiechając się hetman, a za Babettą ty pierwszy.	Bom im poprzysiągł... I Bogum poprzysiągł, że jeśli mi pomstę da spełnić, to Mu to dziecko, które mi ostałoostać (daw.)	Cicho bądź, sknero Ratujemy ci życie, a ty się boczysz?	Czaruś, jedziesz ze mną?	Cóż o nich wszystkich mówi poczthalter?	Dobrze. Wracasz od pani Krasławskiej?	Dużoście nasolili?	I wszyscy trafili na jedno?	Jakim tapa-boys?	Jeigu taip norite, tai gerai. Pasakykite man, kokia valdžia buvo Lenkijoje ir Lietuvoje pradedant nuo Liublininės unijosLiublininė unija	Jenerale! waszej miłości, któryś tyle znamienitych fortec zajął, że słusznie niemieckie miasta PoliocertesemPoliocertes właśc. Poliorketes (z gr.)	Jesteś sama?	Jeszcze czego	Kto? twoje oczy twój gniew nakoniec. Rupert postąpił ku Wojewodzicowi i szepnął mu na ucho to zuch, zemścim się inaczej!	Mam nadzieję, że porozumiecie się z nimi lepiej niż z nami	Muszę ci wszystko powiedzieć, chociaż to dla mnie gorsze od śmierci. Doprawdy, doprawdy wolałbym umrzeć, jak Korzecki...	Mógłbym naprowadzić pana na inny ślad	Mój panie małżeństwo... niemożliwe...	No, no, a cóż na to powiedzą Dominikowa!	O obrazę honoru.	O święty Hieronimie, poratuj mnie w tej godzinie! A kołki w piersiach mieli?	Pan się pośmieje, jak sam usłyszy.	Parę lat temu, panie Fogg, miało miejsce opóźnienie, które na pewno popsułoby pański projekt.	Pieprzu za trojakatrojak	Posłuchaj!	Prawda...	Pójdźmy ku Wodoktom tam będziem między swymi. Choćby też były spalone, są Mitruny i wszystkie zaścianki okoliczne. Niepodobna, by cały kraj tamtejszy w pustynię miał być zmieniony. Lauda w razie niebezpieczeństwa będzie nas bronić.	Raz się spotkaliśmy podczas okupacji, pamięta pan?	Róbcie gałki, śpieszcie się!	Słusznie, Pencroffie. A jeżeli następny zbiór przyniesie podobną proporcję co dzisiejszy, będziemy mieli cztery tysiące buszli.	Tak, ekscelencjo, oczywiście.	Tak.	To krewny hrabiego GeldriiGeldria	Trzeba było w zamian za to pismo ofiarować jéj swobodę i, coby chciała!	Tych pomordowano nożami	Tylko uważaj pan, jak ten półgłówek zainteresował ludzi. Pachciarz z Zasławka mówił Szlangbaumowi, że furman nieboszczki prezesowej widział niedawno Wokulskiego w lesie zasławskim. Opisywał nawet, jak był ubrany i na jakim koniu jechał...	Upewniam. Ani nawet, doprawdy, cienia pięknej kobiety.	Uspokój się, Zizi; wróci, będzie uniewinniony, prawda wyjdzie na wierzch.	Watzdorf miał medal cieszył się nim; widzę w nim zajadłego nieprzyjaciela. Coś mu przewinił?	Wczoraj jeszcze, proszę pani.	Widziałam	Więzienie? Boże! Któż waszmości śmiał więzić?	Wypili flaszkę okowityokowita	Wyprztyk: Dzika historia! Zupełnie na odwrót. Cała fizyka daje się wyrazić w terminach psychologistycznych. Pojęcia fizyki, zaczynając od pojęcia przedmiotu martwego w ogóle, są skrótami właśnie dla oznaczenia dość małych zbiorowisk istot żywych...	Zaczekaj, skoro jesteś tak niezdarny, ja sam zażądam innych, które wolę. Garson, macie tutaj la Doyennee des Comices? Charlie, powinienbyś przeczytać uroczy ustęp, jaki napisała o tej gruszce księżna Emilia de Clermont-Tonnerre.	Znam go lepiej niż Hiszpanie, którym teraz służy.	Znowuj bąk ją jakiś ukąsił!	Zostanę.
Ho, w takiej skórze wraca z Paryża? Biedny chłopak! Miał głowę, mimo wszystko, i ambicję! Myślał, że świat zdobędzie, a wraca z niczym. Ale czego on tu szuka? Siostra jest w ostatniej nędzy, wszyscy bowiem ci geniusze, Dawid tak samo jak Lucjan, to nie ma żadnego pojęcia o handlu. Sprawa jego była w trybunale; jako sędzia, musiałem podpisać wyrok... Można pojąć, jak mi to było przykro! Nie wiem, czy w obecnych okolicznościach Lucjan będzie mógł pokazać się siostrze; w każdym razie pokoik, który zajmował tutaj, jest wolny, ofiaruję mu go chętnie.	Prawda. Och, tak, tak, niech ksiądz będzie spokojny; uratuję księdza. Zresztą zdaje mi się, że chociaż bardzo ksiądz cierpi, to jednak daleko mniej niż za pierwszym razem.	Głód, Wojna mówił, przeciągając się w kulbace dawny, starożytny; tu D. lm antiquorum: starożytnych.: wielkiego Pompejusza i Cezara, ale pan Czarniecki nową modę wymyśla. Przeciw wszelkiej jest to regule trząść brzuch przez tyle dni i nocy. Z głodu już imaginacjaimaginacja (z łac.) buntować się. we mnie poczyna i ciągle mi się zdaje, że gwiazdy to kasza, a księżyc sperka. Na psa taka wojna! Jak mi Bóg miły, tak z głodu chce się własnemu koniowi uszy obgryźć!	To mi go lepiej przedaj.	Nie w tej chwili jeszcze, ale niebawem trzeba będzie się zabrać i po zabawach powrócić znowu do pracy swojej, którą tam może dobrze słudzy moi roznoszą.	Być może ale nie przyszedłem tu, aby rozprawiać o polityce ultramontańskiej, ale po to, aby zapytać, czy nie macie jakich zażaleń co do wiktu i pomieszczenia.	Ma on tutaj ma. Taka głowa to skarb. Pan Ofman dobrze mówi, gdy powiada, że ten naród musi zginąć. Co on produkuje? Dotąd nazywał się krajem rolniczym i produkował zboże, ale od czasu jak Ameryka dostarcza na targi angielskie tańszego zboża, mało kto już pyta się o zboże polskie, a Indie robią znowu konkurencję Ameryce i obiecują ceny jeszcze niższe.	Ale z Warszawy musi precz jechać bo czasu moru miasto, to jak czasu pożaru śpichrz ze smołą... zagnieździ się śmierć na długo. Musimy króla salwować.	Poszukajmy naprzód pałacu a jak znajdziemy, to ci powiem, co zrobić wypada; ale Sancho, patrz jeno, wszakże tu przed nami stoi gmach jakiś wielki i ponury? Musi to być zapewne pałac Dulcynei.	Ach! panie Benassis, tak tam było ciepło! a to tak przyjemnie, gdy ciepło. Mnie zawsze zimno. Siadłem sobie, dobrze mi było, i tak dla zabawki zacząłem sobie nucić: Malbroug idzie na wojenkę, i sam siebie słuchałem, bo głos mój podobny był do fujarki pańskich pastuszków.	Jak mam nie krzyczeć, kiedy gonię i gonię, a wy jedziecie, i to po złej drodze!	Kiej tak, uchwalmy prędko podatek i do domu!	Nie przypuszczałam, by pan tak łatwo umiał zrezygnować z tytułu przyjaciela.	On? miłościwy panie! On gorszy od Janusza! A w czyjej się głowie naprzód zdrada wylęgła? Czy nie on pierwszy księcia hetmana skusił, koronę mu ukazując? Bóg to na sądzie rozstrzygnie. Tamten przynajmniej symulował i bono publicobono publico (łac.) miara długości tkanin, równa 28 łokci, tj. ok. 16 m; w XVII w. tkaniny uważano za bardzo wartościowe i często stanowiły formę płatności zamiast gotówki, a sukno czerwone ceniono wyżej niż bielone. czerwonego sukna, my zaś nie tylko do ratunku ręki nie przyłożym, lecz jeszcze ciągnąć będziem, by nam się najwięcej w garści zostało... Litwa nam (powiada) musi zostać, a po bracie Januszu ja czapkę wielkoksiążęcą wdzieję, z jego córką się ożeniwszy.”	Widzisz wszędzie obraz tego człowieka, jak żeby on się tu mógł znaleźć?	A czy ty wiesz, co robiłem do tej pory, że mi tak pochopnie mówisz o rozpoczynaniu od nowa? Czy wiesz, że potrzebowałem czterech lat, aby wykonać narzędzia? Czy wiesz, że od dwóch lat ryję w ziemi twardej jak granit? Czy wiesz, że musiałem wyważać głazy, których kiedyś nawet nie ośmieliłbym się poruszyć? Że całe dnie mi upływały na tej tytanicznej pracy i że czasem, wieczorem, czułem się szczęśliwy, jeśli wygrzebałem choć cal kwadratowy tego starego cementu, twardego jak skała? Czy wiesz, czy wiesz w końcu, że musiałem przebić sklepienie, aby dostać się do klatki schodowej i mieć gdzie usunąć całą wykopaną ziemię i kamienie, i wypełniłem nimi przestrzeń pod schodami, tak że teraz nie wiedziałbym nawet, gdzie wyrzucić garść ziemi? Czy wiesz wreszcie, że już byłem pewien, że docieram do końca mojego trudu, że czułem w sobie akurat tyle tylko siły, aby dopiąć celu, gdy nagle Bóg nie tylko oddala ode mnie ten cel, ale mi zasłania do niego drogę? O tak, powiadam ci i powtarzam raz jeszcze, że odtąd nie kiwnę palcem, aby się stąd oswobodzić, bo sam Bóg zdaje się życzyć sobie, abym nigdy nie odzyskał wolności.	To może względem posady? Jeżeli tak, to za późno, bo mój siostrzeniec posadę już znalazł. Do września jest zajęty. A jeżeli pan chce, to proszę zostawić adres, to we wrześniu on się zgłosi.	Szkoda. „Musimy ustawić nowe baterie i palić, Joszcie”, rzekła do mnie któregoś dnia Jego Miłość. „Bij w nich jak w kaczy kuper! Bo uważasz, wszystkiego do czasu, ale my na wieki”.	A czy zapomni wtedy, jak przygotować na drogę potrawkę z szafranem?	Może pani pójdzie ze mną na miasto?...	O, tak, była wściekle piękna!	Tak, czyżby pan ją znał?	Dąbrowa, to prawdziwy kosz kwiatów, rzekł, cóż to za mnóstwo ich, i jak cudne!	Misteria... misteria... Moja złota królowo, pozwól powiedzieć. On nikomu nie wygada, daję za to głowę. Otóż słuchaj, dobrodzieju w orszaku Trzech Króli będzie... no, zgadnij co... Na pewno nie zgadniesz! Wielbłąd! Ten wielbłąd, którego Daniel HalickiDaniel Romanowicz Halicki (1201–1264)	Otóż idzie tu o to, że na Zakon nasz... uderzają systematycznie... klerykałowie... cała partia klerykalna. Twierdzą, że... nasza wiekowa... tajna działalność... ma związek z osobliwymi... i godnymi pożałowania zdarzeniami... w dziedzinie przemysłowej i duchowej. Pisma klerykalne twierdzą, że Loże Wolnomyślne rozmyślnie wywołały... rozpętanie sił demonicznych. Pytam was... co w katastrofie obecnej uczynimy dla dobra Ludzkości... i ku czci Najwyższego. Tym... otwieram dyskusję.	Co on tam, chudziak, porabia, co se myśli? I ani sposobu, by z nim pomówić, ani sposobu i... nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany, a dyć by to był śmiertelny grzech, śmiertelny! ino by z nim pomówiła raz jeden, choćby przy świadkach, choćby... a to już ani dziś, ani jutro, ani nigdy! Borynowa jest na wiek wieków amen...	Zwolnili, eee.... panie Nik... panie prezesie, nasłali wrogi jakąś komisję i tam był taki Skowronek z okręgu, pies, nie człowiek, to on doszperał się jakichś nieporządków w książce przesyłek wartościowych, w tej samej, wie pan, co to pan kiedyś prowadził...	A czy w domu wiedzą już, że pan się dostał za kratę? Czy też będą czekali, aż o tym będzie w gazetach?	A jakież to pan ma rany?	A to co	A? Ja myślałem, że to powiedział Henryk IV?	Ale trzeba to zrobić zaraz! Dziś właśnie sesja w redakcji...	Nic, che-che-che, prosperują. Przyjedź znowu do Ameryki, to ci je pokażę. Pohulamy.	Prawda, ojcze! Mógłby kto myśleć, że jej co ujmuję.	Proś, żeby mi tu przynieśli herbaty. Jestem cokolwiek niezdrów i dlatego nie mogę iść do stołu.	To jeszcze nic; za chwilę, kiedy księżyc będzie wyżej i oświetli dolinę, to będzie tysiąc razy ładniejsze. Nie macie czegoś podobnego w Féterne!	Widzieliście, moi ludzie, jaką to magierę czerwoną ma na łbie...	Więc ja zwlekać nie będę i zaraz się udam po to najwyższe szczęście moje, którego, aby się godnym okazać, gotów jestem całe życie moje poświęcić. Ale gdyby, broń Boże, mama się sprzeciwiała na razie...	Właściciel to ja. Statek należy do mnie.	Nie szkodzi, nie szkodzi Chodź spróbuj. Co w tym zresztą trudnego? Niedźwiedź umie tańczyć, a cóż dopiero człowiek. Dalej, żwawo! Ale będziemy mieli co opowiadać!	Niechże pani mi pozwoli przyjść do słowa bo się nie porozumiemy. W sukni, o której mowa, nie ma nic do poprawienia.	Wasza wielmożność! Wiedziałem ja o tym z góry, że stany się sprzeciwią, ale owóż Azja powiada, że gdy Tatarzy raz za pozwoleniem waszej wielmożności osiądą, tedy się rugować nie dadzą.	A Jaguś to kiejby ją kto w mleku wymył	Ale nie pojechał z odkrytą głową?	Ale w polu tutejsze wielkim niemieckim nie dostoją.	Ciekawa jestem co się stało z ciotką Davy?	Co pan mówi? Miałabym porzucić teatr?	Co pani jest?	Co się ze mną stanie za godzinę? Nikt tego nie wie! Nikt żywy...	Co tu się dzieje? Dlaczego? Kto?	Dopuścił! Wyście tu, widzę, pogłuchli i poślepli, a tam już ziemia się trzęsie i krew rzekami płynie. Oniż już u nas, na karkach	Dziękuję pani, ale nie potrzebuję żadnych informacyi.	Gospodarz na całą wieś, rodowy... ale wdowiec.	Hola! A to ci się spieszy!	Ja bym ją zabiła, kokietkę. O niego już nie dbam, jeżeli dał się uwieść tej zalotnicy, ale jej nie daruję, nie daruję, nie daruję!...	Jechać chcecie do Władysława młodszego i do Światopełka?	Jeżeli pójdziesz ze mną ja z méj strony ci przyrzekam, że cię wyniosę i zbogacę, dam ci władzę, znaczenie, fortunę...	Milczę, a jednak dodam: czas waszéj excellencyi o tém pomyśléć, co kobieca potęga znaczy: miéć zapaśną strunę nie zawadzi.	Nie ma Fenicjanki!... Zniknęła tej nocy...	O to zapytajcie Zbyszka	Powinien byś za to wisieć!	To dobrze, uważaj na powrót Charolais’a za trzy godziny. Gdyby coś się wydarzyło, jestem w domu.	Zawsze i wszędzie to przyznaję	A jednak	A-de-la-i-da.	Ach, ino się śpiesz, bo mi się serce potarga od strachu...	Ani słowa.	Bardzo się z tego cieszę	Była pani szczęśliwa?...	Chodź, robaczku, ze mną, chodź, przesławny żołnierzyku... Słabyś trochę, potrzeba ci pielęgnacyjki... Ja cię popielęgnuję!	Czasem i w powszedni dzień wieczorem.	Czego się spieracie?	Czekałam na ciebie.	Czy nie było tam pana de Norpois?	Czy wolno poszukać?	Czytanie tej nowej sztuki, czy coś tam takiego!...	Cóż nowego? Dlaczego jesteś tutaj?	Dlaczego?	Gdzie?	Ileż zagraliście partii w domino?	Jaki Kazio?	Jakie?	Juści, kogo nie boli, temu zawsze powoli.	Kto tam?	Mellechowicz!	Moje dziecko niedobrze jest wyręczać się kim innym, kiedy daną sprawę możemy załatwić sami. Pomów sama z panną Agatą.	Nie rzucę. Cicho bądź.	Nieszczęśliwe dzieci! zawołali jednogłośnie państwo Rumiańscy.	No, niech tam pana szlag trafi. Dam panu miejsce.	O czym myślisz?	O jakiej przepaści mówiłeś, ukochany?	O tiesą ar valia man pasakoti?	Panie profesorze...	Pozwólmy sobie Pięćkroć sto tysięcy.	Sprzedasz, gospodarzu	Swoich zaś doświadczeń życiowych panna Ewa nie chce ryzykownie ekspensować tylko dla mego szczęścia...	Trzyma się?	Wiadoma rzecz.	Więc zapewne modliłaś się w domu?	Z moją sąsiadką.
Zostawcież mnie przecie jak i kiedy... Poręba trząsł głową. Odłożysz ślubowiny do Józefatowej doliny, rzekł, Asindziej sam mi będziesz dziękował, że ja tak postępuję... to dla jego własnego dobra... Od tego com powiedział nie odstępuję...	Ten proch? Już nie pomnę, bo do nazwisk nie mam głowy, a w pogrzebach wielum sławnych cho­dziłw pogrzebach wielum (...) cho­dził konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: co go wiozłem (którego wiozłem)., od stu lat już, ponopono (daw.) tak pisało tamci ludzie., co go znali, kto to był. Skrył się, uciekł, czy nakłamał tak o sobie panicz lepiej wiedzieć będzie, w szkole o nim pewnie uczą. Wtedy wspomni panicz, żem go wiózłżem go wiózł (daw., gw.) ten, znaczy, odgrzebany proch. Proch i koni sześć, srebra, drzewa, sukna huk, i biskupy, i sokoły, brac­twa, cechy, strzelcy. A co księży!... I ludu moc. A pła­kali! Dzwony biły...	Przysłano z Pragi Włocha Ma listy do Augusta, do was i jeśli się nie mylę do wielu innych. Chcą go tu nam posadzić jak dozorcę, jak szpiega. To rzecz dla ciebie obelżywa! więc wiary w nas nie mają? Są więc ludzie, którzy im donoszą, że Elżbiecie się dzieje krzywda?	Armią i państwem rządzę ja. Ze mnie płyną wszelkie rozkazy i wyroki. Na tym świecie jestem wagą Ozyrysa i sam ważę sprawy moich sług: następcy, ministra czy ludu. Nieroztropnym byłby ten, kto by sądził, że nie są mi znane wszystkie gwichtygwicht (daw., z niem.)	Jako patryarcha rodu. W swojem imieniu i wszystkich przodków. Mam taki do niego wstręt, że nie umiałbym dwóch słów nakreślić. To jest stary, patetyczny komedyant. Ją prędzejbym przeprosił, ale na co się to zdało? Ona musi z ojcem trzymać. To i ja rozumiem. W najlepszym razie odpisze mi, że jej bardzo przyjemnie, i na tem stosunek się urwie.	Ile razy opowiada, co sam zechce zawsze musi coś takiego mówić! Nie mogę pojąć, jak ludzie mogą słuchać takich historii	Jak chętnie mówisz niebezpieczne rzeczy, Henryku! W tym wypadku mylisz się zupełnie. Bardzo lubię księżnę, ale jej nie kocham.	Kocham cię bezinteresownie, to wszystko, i umiem myśleć. I cóż! Czegóż stoisz jak figura woskowa? Nie ma co medytować. Małżeństwo to gra w cetno i licho; ot, wyrzuciłeś cetno.	Jeżeli drugim tak samo jak mnie odpowiadać będziecie gotówem czekać aż się o wiernej miłości mej przekonacie.	Nie widzisz to, jak siedzą na niskich zydelkach i sandały szyją, a złote kółka mają nad głowami, to znaczy, że są święci. A że takie mieli imiona, to mi babka kiedyś opowiadali. A na tej znów chorągwi święta Cecylia, patronka muzykusów. A tego z nożycami i kłębkiem w ręku widzisz? Pięknie wymalowany. Zda się, że lada chwila z płótna na ziemię zejdzie. To święty Homobon, patron krawców.	A czym, jak myślisz, jest Tora?	A to tylu, co i nas! Siły są równe, więc gdyby ci panowie byli źle dla nas usposobieni, potrafimy ich zmusić do grzeczności. Więc na Monte Christo.	Ba! Bóg jest wielki, jak mówią wyznawcy Mahometa, a przyszłość jest w Jego rękach.	Obawiam się, ażeby ten wypadek nie ściągnął jakich przykrości na pannę Eufemię	Słuchaj mój stary, rzekł: trzeba, żeby mi było naprzeciw... krzyża, około mogiły tatarskiej, zawsze dobre czółno lub obijanik do przewozu... dzień w dzień, bo niewiadomo kiedy go będę potrzebował. Przewoźnikowi policzy się za każdy dzień dwa dni... Za rzeką mieszka Fedor leśniczy zaraz od skraju, ma on konie?	A jak pojedziesz, czy napiszesz kiedy do mnie? Czy kiedy przyślesz mi jaką książkę?	Niestety, prawodawca nie zastosował tych możliwości dla zawodu  lekarskiego. Gdyby tak było, stenogram dzisiejszej rozprawy wystarczyłby Antoniemu  Kosibie do uzyskania doktoratu. Jakież lepsze, jakież wymowniejsze można by zebrać dowody jego wiedzy i jego umiejętności niż te, które zgromadził przewód sądowy, niż zeznania tych świadków, którzy właściwie zjawili się nie jako świadkowie, lecz jako dowody rzeczowe, jako żywe dokumenty lekarskich umiejętności oskarżonego?	To zupełnie nie w moim stylu Rzecz w tym, że jestem wystarczająco mała, żeby przecisnąć się przez kraty w oknie. Bałam się, że umieszczą mnie w specjalnej klatce. Więc kiedy król był zajęty gadaniem, ukryłam się w kieszeni Doktora... i oto jestem! To się nazywa „fortel”	Alboż nie pochodzę z rodu kapłanów?! Przecież uczyli mnie, gdym jeszcze nie był następcą tronu. O, gdy zostanę faraonem po moim ojcu, który oby żył wiecznie, położę im na karkach nogę obutą w spiżowy sandał... A najpierwej sięgnę do ich skarbnic, które zawsze były przesycone, ale od czasów Ramzesa Wielkiego zaczęły puchnąć i dzisiaj są tak wydęte złotem, że spoza nich nie widać skarbu faraona.	Czy może pan mi dać na to słowo?	Miarkując z tego, co nieraz i nieboszczyk tatuś, i Maćko gadali, to często się w nim serce odmienia.	Nie zapieraj się, boś go zeżarł.	O, pamiętam to dobrze, jakeś ty się za nimi powlokła, jakeś im nadskakiwała, a w domu potem mówiono, żeś Krzyżaków służka i że ich na nas naprowadzać będziesz.	Sam się obiecał, nikto go nie prosił	Wszystko jedno. A ja u jej stryja, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta, głupiej posady za trzysta z czymś złotych nie mogłem dostać, choć miałem dyplom magistra chemii w kieszeni i dziury w butach. Pan miał rację, panie Nagórski, że mi pan położył rękę na ranieniu.	Dziękuję... czy tedy ludzie jednakowych usposobień mogą domyślić się przyczyny powstałej pomiędzy nimi rozterki i w takim razie, czy rozterka ta nie poróżni ich bardziej, nie rozdrażni wzajemnie?	Ojciec do nas przyjedzie. On to rozumie, że tu dla mnie nie ma miejsca. I tak już nie wrócę do pól.	To nie moja wina Nie moja wina, że ci, z którymi łączą mnie stosunki, domagają się, ażebym sklep sprzedał. Prawda, że społeczność straci, ale też i społeczność chce tego.	Masz być Orgazem. Bronisz się zawzięcie, ale powoli wchodzisz w przeznaczenie, które przyroda nakłada na ciebie, dawszy ci twarz świętą. Rycerski jesteś i rolę weselną spełnisz do ostatka. Przez samą więc wdzięczność i przez łagodność, która we mnie mieszka, nie chcę okrucieństwa. Wyzywasz mnie wprawdzie przez upór, swawolę, lecz prawdziwe męstwo nie odpowiada na zbytki ryzyka. Regenerację Havemeyera na conde Orgaza przeprowadzę składnie, zgodliwie, pogodnie i dlatego właśnie za paktem jestem, który między nami zaskokizaskoki wrzucać kawałkami. ulubienieulubienie	Ach w ten sposób to rozumiesz.	Dla bardzo prostej przyczyny: nie mam tu z czego żyć.	Myślę że jegomość pan Nemo nie obraziłby się, gdybyśmy mu przynieśli ładunek kokosowych owoców.	Objawiła się tam kobieta opętana podobno przez diabła Telefonowano, że wyprawia bardzo ciekawe rzeczy. Muszę ją zobaczyć.	On chce mieć Orgaza, chce świętość z człowieka na zewnątrz wydobyć. Czego myśleniem swoim nie osiągnie, będzie usiłował wymuszeniem zdobyć.	Poczekaj, nie spiesz się.	Ponieważ tak jest muszę się wdać w tę sprawę, bo obowiązkiem błędnego rycerza jest nie dopuszczać gwałtu i wspierać nieszczęśliwych!	Przepraszam panią, to nie sala bilardowa, tylko gimnazjum, i brałem lekcję fechtunkufechtunek (z niem.)	Więc to rany przykuły go do łóżka?	Zapewnie gdyż jego aktywa liczą się na miliony.	Pókiż to tego będzie? zapytała kasztelanowa... Bałamucisz się już tak długo, że mogłoby cię to znudzić.	A cóż! wyrzec się pięknej Julji!	A ja myślałem, że ty mnie nienawidzisz...	A skąd ja mogę wiedzieć?	Ale Maksymilian przecież nie jedzie do Rzymu?	Ale co mam ci powiedzieć?	Co widzisz?...	Czy pan Onufry ma z sobą gitarę?	Czy potrafisz kierować Birarą?	Fizycznem, nie. Ale upadam z senności.	Gdzie się znajdują?	I marzysz o sławie, bo myślisz, że prędko umrzesz na suchoty albo zwariujesz	Jedzenie, Alkohol, Obyczaje zarządził stary i przysunął przed komin ławkę, na której Józia wnet postawiła butelkę, wianek kiełbasy i chleb.	Kłamiesz Beniaminie, ja ci mogę lepiej twój własny sen przypomnieć	List ci zaginął tak, wiem o tem; lecz pan de Tréville jest znakomitym fizjonomistą i ocenia ludzi z pierwszego wejrzenia, a wskutek tej oceny umieścił pana w pułku szwagra swojego, pana Des Essarts, pozwalając ci się spodziewać, iż niedługo wstąpisz do muszkieterów.	Nie widziałam ich, odkądśmy tu zamieszkaliodkądśmy tu zamieszkali odrzekła moja matka i dodała	Nie!	Nikomu nie powiesz?	Pełny komplet. Wystarczy każdemu. I nam też, jako bilet wolnej jazdy na szubienicę.	Rozumiem pana zawsze ją też uwielbiałem!	Tak... to szczęście... Powiedz mi, skąd mogło przyjść to nieszczęście?	To on żyje?	To waćpan mnie od hańby obronił?	Więc... ona... nie zapomniała?	A no, bylebyśmy żyli	A pan Wołodyjowski tam jest?	Bo masz taką dziwną minę?...	Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił	Cicho, psiekrwie, kiej naród do was mówi!	Cóż tu niepojętego? Tysiące mamy przykładów iż starcy w namiętnościach swych najsprośniejsi są. Przypomnij historyę niewinnej Zuzanny...	Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a kapusta jest w rynce, baczę, Hanuś, baczę...	Dziecko!	Dziesięć lat temu Lata Arsène’a Lupin są dziesięć razy dłuższe od innych.	Jakie pan daje warunki?	Jakto? prezes	Masz przecie dzieci podobno...	Matuchna przesa... matuchna jest rozdrażniona czymś...	Mości książę, wiem, że początków rodu naszego w Rzymie starożytnym szukać należy, ale...	Najjaśniejszy Panie, odpowiedziała równie cicho gospodyni	O	Obciąż je pan do dziesięciu atmosfer.	Odpocznij chwilę	Ona jest bardzo uboga	Opowiesz? Opowiesz mi... o kopalniach diamentów?!	Pan profesor ma zupełną rację	Panna Łęcka jest bardzo dystyngowaną osobą	Poradźże mi!	Porzycki będzie w tym sezonie we Lwowie.	Prawda	Proszę odkryć karty!	Przewodnicy wielbłądów	Płacisz?	Rozbójniku!	Rycerz, Nauka rzecze Lorenzo	Ta kwartalna dieta?...	Tak, moja siostra. Od jednego ojca.	Więc pójdę teraz	Więc też mówię, że musimy pożyczyć od zagranicznych królów.	Wracajno, wracaj	Wybornie! Ksiądz wniesie skargę. Jeżeli przegra w Tours, wygra w Orleanie, Jeżeli przegra w Orleanie, wygra w Paryżu	Wymówka ta ma ciało i kości. Jest nią Sulpicjusz Castillan, dzielny chłopiec, który przepisuje moje wiersze i roznosi listy.
Zkądżebyśmy ich u nas wzięli? odezwał się cicho jeden z szambelanów. W. K. Mość dozwolisz uczynić uwagę, iż u nas dotąd klassy tej nie ma, z którejby się mogli rekrutować artyści. Tam, gdzie średni stan jest już wykształcony, daje on zwykle najcelniejsze talenta scenie. Szlachcic u nas jak nie nawykł być kupcem, tak nie ważyłby się wynijść na scenę, boby jutro przed nim obrusy krajano. Cóż dopiero mówić o kobietach, dla których deski teatralne uważają się za miejsce zatracenia! Gdybyśmy nawet jaką garderobianę znaleźli, ładną, roztropną i niezważającą na przesądy... nie będzie miała wykształcenia, jakiego scena wymaga...	Niech państwo nie myślą, że ja tak przez głupstwo gadam do tego zwierzęcia, to nie bez kozery; jestem ja sobie prostak, ale nie taki ciemny, ażebym nie umiał przemówić do ludzi tak samo, jak i do zwierząt.	Szpitalnik nic nie obiecuje; chłopak schnie Chodzę, śledzę, nic nie wiem, a czuję, coś na tę duszę młodą padło; bo to nie choroba ciała. Zmienił mi się. Obawiam się...	Że on biedny nie zawinił tak bardzo, jak go posądzasz i jak się może wydawać.	Tak, i nie zapędzili się za uciekającymi umyślnie, bo to ich sztuka ale u nas serce gorące, ochota wielka i w boju człek pamięć traci.	Ja już nie wiem, co chcę mówić od czasu, gdym ujrzał ciebie i gdy nasz pan, śledząc moje czynności na folwarkach, pobił kijem i odebrał zdrowie mojemu pisarzowi, który zbierał od chłopów podatek. Przecie ten podatek nie dla mnie, Saro, tylko dla naszego pana... Przecie nie ja będę jadł figi i pszenne chleby z tych dóbr, tylko ty, Saro, i nasz pan... Przecie ja dałem pieniądze panu, a tobie klejnoty, więc dlaczego podłe chłopstwo egipskie ma zubożać naszego pana i ciebie, Saro?... Ażebyś zaś zrozumiała, jak mocno wzburzasz moją krew dla siebie, i ażebyś dowiedziała się, że z tych pańskich majątków ja nic mieć nie chcę, tylko wam wszystko oddaję, weźmijweźmij	W takim razie, ta siła nieczysta może pastwić się nad Baskervillem równie dobrze w Londynie, jak i w Devonshire. Szatan, którego działanie byłoby umiejscowione, nie byłby groźny.	Ocierając się między ludźmi, słyszało się to i owo, alem nie sługiwał.	Dobrze! Więc ja jestem krową świętego męża religia hinduska, politeistyczna, oparta na pojęciach kastowych., ale lama nie zwrócił na to najmniejszej uwagi. (Lama usłyszał brzęk jej naramienników, jak gdyby zakasywała ręce, przygotowując się do roboty.)	Panowie, panowie rzecz to nie bez znaczenia i prosiłbym w żarty jej nie obracać. Kończ, Aramisie, kończ.	Nie sądziłabyś tak, gdybyś kochała i była kochana	To rzecz jakiejś opieki nad wychodzącymi ze szpitala, a bynajmniej nie lekarza...	Czy nie z panią Bohurską mam przyjemność rozmawiać?	Jeśli ci powiem od razu, nie będzie zagadki. Do dzieła, pomyśl	Może nie za groźnego rewolucjonistę.	Można, ale nie trzeba. Wytoczymy im proces, a w dodatku zaraz, w tym numerze podamy do wiadomości publicznej wiązankę szczegółów z życia tych panów! No, już będą mieli się wybornie.	Nie miałem zamiaru wstawać	W jakimże jestem stanie? Prawda, że suknisuknie (daw.) w stanie naturalnym; nago., nie odmówiłbyś mi kredytu u twego krawca.	Nie tylko się chmurzy ale już burza za nami wali, to jest TataryTatary	No, to nie było trudne Myślę, że trudniej będzie nakłonić Dobranieckiego do przyjazdu.	Nie mówiłam Na prowincji zawsze o zarobek łatwiej. Dostatek wszystkiego. Wiadomo	Nie rozumiem, zarobiliście aż tyle, więc gdzież tu miejsce na okpienie?...	Nie sądź, że z radością opowiadałam ci to wszystko. Wyrywałam sobie kawałkami serce z piersi.	Powiem nawet więcej: w jednym przedsiębiorstwie jest tam teraz wakujące miejsce lekarza. Moglibyście ubiegać się o nie. Zresztą	Już przecież pana gwizdawki nie wołają.	Zdrastiezdrastie powiedzieli, przystając niepewnie na progu. Mama ucieszyła się nimi bardziej niż własnymi gośćmi. Bardziej nawet niż Lejbkem. Przywitała ich serdecznie. Z tą serdecznością, z jaką wita się kumów. Z większym od nich zażenowaniem zaczęła trochę nieskładnie mówić, adresując słowa ni to do siebie, ni to do nikogo:	Nie przyrzekam, ale przysięgam	Zaliżbym mógł okazać się tak nieludzkim gospodarzem i drzwi zamknąć przed gościem?	Co? chcesz pani wiedzieć? o to w tej dziewczynie szpetnie się zakochałem!	Bardzo dużo nawet! Nie chcę być tu z panem przez dwie godziny.	To byśmy go wyrzucili za drzwi Chciałaś, to ci powiedziałem, możesz teraz płakać do woli, tylko pamiętaj, że zawsze po płaczu bardzo brzydko wyglądasz, oczy ci puchną i nos się czerwieni.	Nie przeliczyłeś pieniędzy, które zarobiłem przez jeden tydzień... Jest tam prawie 100 rupii... zarabiam więcej od dziadka Bauli, a będę miał jeszcze więcej... Za miesiąc zapłacę ci 600 rupii...	No... a jakby się kochała? hę?	Spodziewam się, że będziecie w zgodzie	A pamiętasz, chciałem się z tobą ożenić, co?	Już z wolna statek przybijał do przylądka, na którym stoi Ajaccio. Zanim skołataną nawę przymocowano linami do kamiennego bulwaru, widać było zgromadzonych tam mieszkańców głębokiej, zapadłej prowincji. Zeszło się pół miasta patrzeć na przybyszów. Oglądano ze szczegółową bacznością każdą osobę kroczącą przez pomost, a szczególniej każde odzienie, niesione przez danego reprezentanta Europy na samotną wyspę Korsykę.	Ach, jaki pan dobry!... Niech pan jeszcze mówi jak wczoraj, a jestem pewna, że Zdzisław nawróci się...	O tak! matka myśli, że pozwoli. Ona wie, że matka to bardzo porządna kobieta i czysto dom utrzymuje.	A jako się zowiesz?	Ma się rozumieć! Hej! słuchajcie! Arretez-vous! Attendez! Nous sommes penant pour tabacArretez-vous (...) tabac (fr.)	Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny dwór zjechał tu dziś rano i stanął w starościńskim domu. Jest regiment piechoty, a co jazdy, karet, co służby!... Ludzie myśleli, że to sam król przyjechał.	Mnie kto zbił pysk? mnie, prze... pana dyrektora, nikt zbił pysk, mnie nikt nie może zbić pysk, bo ja bym prze... pana dyrektora gnaty połamał, mordę zbiuł i byłoby fertigfertig (niem.)	Tak, kapitanie, oddziały admirała Toledo czuwają nad bezpieczeństwem na wodach od Maracaibo po GibraltarGibraltar	O, zawsze? Więc już i dawniej „przezwyciężał” to?	Saint-Valery; ale czekaj: gdy tam przybędziesz, idź do nędznej oberży bez nazwy i znaku, prawdziwej nory dla majtków; trudno ci się będzie omylić, jest tam tylko jedna.	No, bracie, skoro sam powiadasz, iżeś buntownik i żeś w bitce był, to my cię w areszt zajmujemy.	Rada bym ja to dla waszmości uczyniła, bo i miłosierdzie każe rannych opatrowaćopatrować (daw.)	A dokąd też tak zajdzie Cesarz jegomość?	I to będzie zupełnie prawnie nasze?	Jakiż to będzie odpust, kochana pani?	To będzie najlepiej.	Trochę mnie rozebrało Ale to nic.	Śliczna to była kobietka	Zresztą wszystko jedno czy się padnie w bitwie jako szarża, czy jako szeregowiec. Tyle tylko, że degradowanych wypychają naprzód.	Dobrze strzela! O cóż to?	Są już zawiadomieni i czekają na nas.	Silne bywają między nimi chłopy i srogie okrutnie, ale na Turka fechmistrza trudno trafić	O! moje już straciły swoją delikatność...	Z włosów tylko, bo zresztą są znacznie piękniejsze.	Czy ty mi wybaczyłaś, Aniu?	Już wychodzisz?	Owszem, całował mnie...	Przetrzymałam już tyle, przetrzymam i więcej.	Tatuś mnie Bronką nazywał	Kto wie	Zapewne. Tylko bez półsłówek, albo rozumiesz pan...	Ależ, mój drogi...	Ja najmniej z nas trzech. Ja nawet jestem zadowolony.	Jeżeli pan zasłuży...	Nic, powiadam. Jeszczem nieraz chodziłjeszczem nieraz chodził (daw.)	O pisklątko! Uleczyłem tego biedaka kupca. Musi on teraz zapomnieć o swych zyskach i rachunkach i siedzieć przez trzy noce koło drogi, aby przemóc złośliwość swych wrogów. Gwiazdy są mu przeciwne.	Pojadę z księciem. Może pan sobie wziąć Esmeraldę do pary!	Tylko smutno mi strasznie. I za siebie, i za Olę, i za ciebie...	Zostaną działa jako ostatnia racja!	A czy wiesz, kiedy tu wrócisz?	A gdyby Gotfryd cofnął swe wyzwanie?	A twój narzeczony?	Boisrenard.	Chrystus nam przebaczać każe	Ciekawam, czego?	Czemu kiepsko?...	Diabelnie mało	Dziwne, że drzwi są otwarte	Gryzących substancyi!	Jezus Maria!	Kogo? Tego opryszka?	Kupiłem od jednego chłopca.	Może będziesz pani potrzebowała człowieka dobrej woli, który bez wahania przyłożyłby lont do miny prochowej?	Najczcigodniejsza królowa Nikotris godzinę temu rozkazała mi prosić waszą świątobliwość o posłuchanie...	O powiedz, błagam!	Otóż Porthos nam w tem pomoże.	Pietrusia, ja do ciebie z prośbą...	Prawda, Sława, Imię	Prawda? prawda? naprawdę, gdybym zechciał, poszłabyś ze mną?	Słuchajcie!	Słucham panią!	Tysiąc wdzięczności. Dzięki Niebu i żona moja in statu quo.	Wedle rozkazu!	Więc i ja z nim ginąć muszę, zawołał Jaśko. Boże, uratuj nas obu!	Łajdak... Ha!
On przecież jest pisarzem gminy! Kobieto, co się z tobą dzieje?	A nie mogłabyś to przychodzić do naszego ogrodu?... Wreszcie może tamten spokojny kącik i bliskość zakonnic korzystniej wpływają na ciebie, biedaczko... O, ja wiem, co znaczy niepewność!...	Ba! Powiedział mi to samo wczoraj młody Kessler, ten, co jest u nas w przędzalni dyrektorem.	Co nas uczy wiara, co nam mówi serce! dodała matka ratując Jegomości który się jak wróbel w siatce targał.	Co? Podarunek najmiłościwszego pana? Nigdy!	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	Pamiętasz, co powiada prawo dżungli? Wprzód się rzucaj na zdobycz, potem zaś głos wydawaj. Tak robią oni, ale ty tego nie wiesz, jesteś bowiem człowiekiem. Tedy miej się na baczności. Akela coraz bardziej niedołężnieje, a wiem, że za pierwszym jego większym niepowodzeniem całe stado zwróci się przeciw tobie i przeciw mnie. Zwołają zgromadzenie... a wówczas...	Porozumiejmy się milordzie a najpierw rozważmy fakta należycie, aby uniknąć pomyłki. Jestem w służbie króla i królowej Francji i należę do oddziału gwardji pana Desessarts, który, zarówno jak szwagier jego pan de Tréville, jest nadewszystko przywiązany do tronu. Wszystko, co spełniłem, to dla królowej jedynie, a nie dla waszej miłości. Co więcej, może byłbym niczego nie dokonał, gdyby mi nie szło o przypodobanie się damie mego serca, która jest dla mnie tem, czem dla was królowa.	Wyznam sumiennie, w jaki sposób przyszło do tego, lecz powierzając pani tajemnicę, błagam o jak największą pobłażliwość. Sąsiaduję od dawna z ojcem pani. Nie wiedziałem, że pani de Restaud jest jego córką i byłem tak nieostrożny, żem najniewinniej w świecie wspomniał o panu Goriot przed siostrą pani, przez co obraziłem na siebie i ją i jej męża. Nie umiem pani opowiedzieć, jak surowo księżna de Langeais i moja kuzynka potępiały tę apostazję córki. Opowiadałem im całą scenę, a one śmiały się do upadłego. Pani de Beauséant porównywała ciebie, pani, z twą siostrą, odzywała się bardzo przychylnie o pani i opowiadała mi, żeś nieskończenie dobra dla mego sąsiada, pana Goriot. Bo i jakże mogłabyś pani nie kochać tego człowieka? On ubóstwia panią tak namiętnie, że ja zaczynam być zazdrosny o to. I dzisiaj przez dwie godziny mówiliśmy z nim o pani. Byłem przejęty słowami pana Goriot i powiedziałem dziś przy obiedzie kuzynce mojej, że niepodobieństwem jest, abyś pani była również piękna, jak jesteś kochająca. Gorące moje uwielbienie podobało się pani de Beauséant, która zabrała mnie na operę, mówiąc ze zwykłym swym wdziękiem, że będę mógł sam zobaczyć panią.	Ale przecież...	Bo przecież to dla pana nic nowego, że ktoś próbował ją otruć?	Dla kogo?	...albo żonie jego, broń Boże, przytrafić miało, dziewczęta znajdą we mnie opiekuna i przyjaciela. Wielebny Horacjusz udzielił mi najprzychylniejszej i najpochlebniejszej odpowiedzi i wziął na siebie uzyskanie zezwolenia małżonki. Niełatwą miał z nią przeprawę. Przeszło, wiesz, z ramienia w łopatkę, z łopatki uderzyło do głowy.	A bura pani Tekli nie minie! Straciłem pięć dni zamiast dwóch! Oj, ten karnawał!	A jak pani powie?... Kocha się pani w Krzysztofie?	A jakże! dla czegoż mój ojciec przez całe życie, jak koń w młynie, ciągle jedno i jedno koło depce... Zdaje mi się, że zasłużył na to, aby pójść na deptak jaki ładniéjszy i wygodniéjszy...	A niech go sobie sami wieszają w jego brygadzie!	A to ja Był już czas najwyższy, boś pan już tonął.	A więcéj kto?	Ach, ludzie przesadzają zawsze, opowiadając o takich rzeczach	Ach, niedołęgo! Popsułeś wszystko przez zbyteczny pośpiech!	Bajki.	Brat.	Czy nie wyjrzała pani przez okno?	Czy tak?... O!...	Czy ty myślisz, że ja mogę?	Cóż to? czy znowu sprowadziłaś sobie jakąś wróżkę, która straszy cię Fenicjankami?	Cóż, nie żeni się pan Wokulski?	Cóż? Przywykły do siebie, ciągle są z sobą i przytem	Depesze dziś nie przyjdą, drogi popsute.	Dlatego, moja mała, że przy nadarzającej się sposobności zapytam ją o Jacka.	Do stu zdechłych wielorybów! Czy mnie się zdaje, czy to znajomy nosowy świergot?	Dobrze Nie chciałabym robić z ciebie niewolnika synowskich uczuć.	Dziękuję Nie wiem, czy znajdę to miejsce, ale dziękuję panu stokrotnie.	Dziękuję! Trochę lepiej, już dziś Łukasz poszedł w pole do siebie, bo musi być, wyprowadzimy się od dziada...	Gotowiście na śmierć?	Głowa cię nie boli?	Ha, wola boska, a tyś ojciec. Czyń, jako rozumiesz. Kiedyż mi dziewczynę przyprowadzisz?	Halski mi zwrócił uwagę, że mieszkanie kobiety, nie przystrojone kwiatami, jest smutne.	Hanuś...	Hum!	I mnie także!	Idź jedz i zajmij się tam wszystkim w moim imieniu. Zwłaszcza nie zaniechaj spoić dobrze tego... cymbała!...	Ja bardzo dobrze wiem o tem, że dla mamy Władyś i Józio zawsze odemnie lepsi. Gdybym ja gwiazdy z nieba zdejmowała, a oni w błocie po uszy siedzieli, zawsze byłabym od nich gorszą...	Ja was muszę pożegnać przyszłam z dobrem sercem i radą, a nic wam uczynić nie mogę, więc odchodzę.	Jak to mam rozumieć?	Jeszcze nie... Ale widzicie Może go lepiej zostawić?...	Jeszcze się nie oświadczył.	Jeżeli waćpan chcesz posłuchać to jedź do Saragossy, gdzie za kilka dni na Świętego Grzegorza walne turnieje wyprawiają; możesz tam pięknej nabyć sławy, a jeżeli odniesiesz tryumf nad rycerzami aragońskimi, to będziesz mógł powiedzieć, żeś wyższy nad wszystkich rycerzy całego świata.	Kiedyż bo on podobno i nic nie maluje teraz...	Który z panów ekscerpował „Trybunę”? Ona ma wiadomości, których my nie mieliśmy.	Milcz! Mówię	Mości Land, gdybyś teraz trzymał harpun, pewnie by ci palił rękę?	Może mi pan da jaką książkę do czytania?	Może w głębi duszy nie bacząc i na to Zaś siedliska zarazy są nie tylko na dalekich traktach, a pada ona nie tylko ospą na ciała, lecz zniemożeniem na dusze: ta ospa czuć obcych.	Najprawdziwsza prawda Mnie tylko dziwi, że do tej pory nie widzieliśmy ich więcej. Zresztą, ponieważ nie możemy się do niego zbliżyć, nie mówmy już o nim!	Nie gadać, nie naradzać się, a trza zrobić tak samo jak z borem.	Nie mogę... choćbym chciał... nie mogę.	Nie, nie tak! Tyś tak różna od innych, tak dobra, łagodna, cierpliwa, rozsądna. Ty, Agnieszko, zawsze, we wszystkim masz rację.	Nie, panie Janie: ja siebie znam. Ja nie jestem taki jak inni. Ja może znajda, ja może chamski syn, a moja żona i moja córka Ja nie będę rozbijał jak inni. Już ja wolę sobie trochę wyjść na powietrze.	Nie, señora Gdyby wszakże, jak słyszę, miał tu przybyć okręt hiszpański, może bym zaczekał na niego, wolałbym jednak dla pewności jutro już odjechać, bo tak mi tęskno za krajem moim i tymi, których kocham, że trudno by mi było ociągać się dla lepszej sposobności.	Nie... to tak trudno... Tego nie potrafię powiedzieć...	Nigdy nie odmawiam.	O tym Hiszpanie. Ach! Powraca mi to wciąż na myśl, ilekroć...	O! Głupi!	O! jest ich tu dosyć!	O, jakże pragnąłem tej szczęsnej chwili! A oto przychodzi ona za późno, nie będę mógł się nacieszyć do syta swoim tryumfem. Ale śpieszcie się, śpieszcie się! Niechaj inni dopełnią tej czynności, której mnie niesądzone jest dopełnić. Oddaję wielką pieczęć państwową komisji: wybierzcie lordów, którzy mają do niej należeć, i bierzcie się do roboty. Śpieszcie się, człowieku! Zanim słońce wzejdzie i zajdzie znowu, macie mi przynieść jego ściętą głowę, abym się mógł nacieszyć jej widokiem.	Ofiarowywać codziennie bukiet, nic to trudnego, ale wiersze! Albo nieznajomy wielbiciel posiada talent większy niż nasi modni poeci, albo też... zaopatrzył się zawczasu w zapas wierszy miłosnych, zastosowanych do każdej okoliczności.	Oni bali się, bo kto pisania tego dotknie się, tego ręce zapalą się wielkim ogniem i rozsypią się w proch.	Oskarżacie mnie, że zabiłem Kazika! A ja go na oczy nie widziałem! Jakbym umiał zabijać, to i wówczas tego łysegobym ukatrupił! Przystałbym do was, jakbym umiał!	Ot, jak się złożyło.	Pamiętasz, panie, że to ja zaprowadziłem cię do Korneliuszowej winnicy, gdzie w szopie nauczał Apostoł?	Pani miała także śliczne pantofelki, czy to też Fortuny?	Panie Ursiclos, trzeba przede wszystkim wygrać	Powiem jej o tym za kilka dni.	Prawda! Ktoś jedzie. Bryka w trzy konie...	Proszę! Zatem cesarza niemieckiego poddany?... Więc spod jednego pana jesteśmy.	Przede wszystkim to nie był nasz zorganizowany człowiek, ten masowiec...	Smorski: To nie są złośliwości. W tym wszystkim jest część prawdy. Sam jestem un demi-aristoun demi-aristo (fr.) miał ich kilkanaście, ale zawsze wychodził z nich cało. Kolekcjonowanie tych faktów było jego manią. Lubił pokazywać fotografie i wycinki z gazet, ale dotyczące jedynie tych jego przeżyć. Sławą muzyczną pogardzał, uważając wszystkich krytyków swoich, tak złych jak i dobrych, za skończonych kretynów i durniów).	Słyszeliście to już o wójcie? niosąc. pobok niej swój brzuch spaśny i tłustą, czerwoną gębę.	Tak tedy na Podlasie?	Tak, tak, bracia, a major stchórzył: wszak od rana pijany.	Takie mają przekonanie. Niech pan zniknie. Niech pan zwieje.	Tego ja nie wiem. Fruzia ją gdzieś tam w kącie chowa.	To znaczy walczył tam o niepodległość Grecji; w tym właśnie jest pomówienie.	Tssss!... Nie tak głośno!... Choć nie fałsz to żaden, jeno prawda. Sam to kiedyś na Zamku rzekł!...	Twój herb datujący z wczoraj! I to po roku 1830!...	Ty masz fiksacyę, jak i twoja matka. Zaczekaj! weźmie cię Jędrek na podwójny mundsztuk i da ci radę... Nie będzie żałował bata.	Ty mi od chabanin na nią nie pyskuj, byś czego nie oberwał! Widzisz go, krowa młoda, na piąty rok ledwo idzie, spaśna	Tylko... proszę tego nie powtarzać nikomu...	Wielki Boże! wkrótce posiadanie żony i dzieci udzielać będzie prawa zarzynania ludzi dla zdobycia ich sakiewek!	Więc go u was niema? spytała księżna.	Więc niech pan spojrzy!	Wstępując na skalistą górę, znajduje się niekiedy owoc, aby uśmierzyć żary straszliwego pragnienia; oto właśnie taki owoc! Mam uczucie, że powierzam ci moje sumienie, abyś mi je oddał kiedyś.	Za tamto otrzymałem gotówką, a praca mi się należy. Niech pan dyrektor uwzględni i da mi zajęcie w fabryce. Ludzie zwiedzieli się, że nic nie robię, a pieniądze biorę.	Zapisali się już: Zuzel, Krzywoszewscy obydwa, z Konopiaków jeden...	Znam pana, panie lejtnant. Pan jest, posłusznie melduję, z naszego marszbatalionu.	Zupę... zupę... Nie, czekaj, aż wrócę.	Zwycięzco! więc my nie idziemy do domów?	Że płakał i wygrażał, i babkę zadręczał, aż
Chłopca Bił go drugi chłopiec. Ojciec jego był niegdyś białym żołnierzem w czasie wielkiej wojny. Chłopiec spędził dzieciństwo w mieście Lahorze. Gdy jeszcze był pędrakiem, bawił się z moimi końmi. Teraz, zdaje mi się, chcą z niego zrobić żołnierza. Niedawno został schwytany przez pułk swego ojca... ten pułk, co to w zeszłym tygodniu poszedł na wojnę. Lecz tak mi się widzi, że on nie chce być żołnierzem. Wziąłem go na przejażdżkę. Powiedz mi, gdzie są twoje koszary, a ja cię tam odwiozę.	A o tym skąd pan wie?... Do czasów Gilberta sądzono, że elektryczność istnieje tylko w bursztynie, dziś wiemy, że może istnieć w całym wszechświecie. Zwyczajni ludzie sądzą, że w tym miejscu, gdzie marznie woda, a jeszcze bardziej jest ciepło. Stąd wniosek, że aczkolwiek duszę dzisiaj upatrujemy tylko w mózgu, nasi następcy mogą dojrzeć ją w roślinie, w kamieniu, nawet w tym, co nazywa się	Bardzo to pięknie że pani jesteś tak pobożną. Nasz Ojciec niebieski który sam tylko patrzy w serca swoich wiernych, policzy ci to na sądzie ostatecznym, na którym ważyć się będą grzechy i zasługi ludzkie.	Może nieprzewidziany, a może i przewidziany. Ja nie mam prawa w to się wtrącać. W każdym razie zakaz porozumiewania się z Ottmanem pan Paweł powtórzył trzykrotnie. Nawet wyjeżdżając, na peronie przypomniał mi to jeszcze: cokolwiek by się stało, Ottman nie istnieje i nie zapomnij pan tego, panie Blumkiewicz, bo to jest najważniejsze. Nikomu też o niczym ani słówkiem nie pisnąłem. Dowiadywałem się, ale dowiadywałem się bardzo ostrożnie i zebrałem wiadomości, że Ottman mieszka w Milanówku. Kupił tam sobie willę i urządził laboratorium.	Tak, są to słuszne przyczyny Ja, który na sprawach państw nie znam się i sądzę je po ludzku, powiedziałbym toż samo; ale ci co patrzą z góry, co interes krajów więcej ważą niż uczucia ludzkie, sądzą inaczej.	Tak, panie tak... A ponieważ trzy miesiące już mieszkasz u mnie i, zatopiony pewnie w swoich ważnych zajęciach, zapomniałeś zapłacić mi komornego, a ja wcale cię o to nie niepokoiłem ani na chwilę, myślałem, że będziesz miał wzgląd na moją delikatność...	Jak też cudnie! Mam już lat dwanaście, zacząłem trzynasty: wiele już dni przeżyłem, ale mi się zdaje, żem jeszcze w życiu tak cudnego nie widział!	Raz więc nareszcie pozbądź się waszmość swych wątpień! Alboż anioły bywają tak szpetne! Rzekłam, żem Basi krewniaczka; teraz dodaję, że Kalinowska jestem z ojca, a na imię mi Dobra.	Tak jest, mów wszystko potwierdził Mszczuj.	Lucia zdumiona, ale kocha Stefcię, więc się cieszy. A Idalka?... Oburza się, lecz już nie oponuje, bo pan Maciej całkowicie nawrócony. Stefcia przypomina mu tamtą. Czy pan zna całą historię o babce Stefci, zmarłej Rembowskiej?...	Nie ma powodu wzbraniać się Na razie cel jest wspólny. Jeno że wy chcecie nas, dzicz, jak myślicie w duchu, użyć za narzędzie, a ja się śmieję i z tego, i z was. Najlepiej sprawę postawić jasno i otwarcie. W waszym przekonaniu ze zwycięstwa, z naszą pomocą otrzymanego, skorzystacie wy, mędrcy, uczeni, artyści i coś tam podobnego. A ja wam powiadam, że nie my wam, lecz wy nam później służyć będziecie, o ile naturalnie przyjdzie nam ochota korzystać z tego, co wy możecie dać.	Prawda Wie pani, że mnie samemu przychodziło to na myśl. Ona się w nim kocha, to nie ulega kwestyi, ale on się z nią nie ożeni.	Takich nie sieją... mało się to tego tłucze po naszych czyśćcach?	Ale mimo to muszę pani tę suknię zwrócić, jako zupełnie dla mnie nieużyteczną! Szkoda wielka, że pani nie zastosowała się do mego listu, w którym cofałam obstalunek, zrobiony o dzień wcześniej... oszczędziłoby to nam obydwóm przykrości.	Sądzę, że tak. Osobiście zrobię wszystko, co leży w moich możliwościach. Wie przecie pani, że dla niej niczego nie zaniedbam. Jednakże nie przypuszczam, by w obecnym stanie rzeczy moja pomoc wystarczyła. Trzeba przede wszystkim uzyskać zgodę poszkodowanych, no i nacisnąć odpowiednie sprężyny w ministerstwie sprawiedliwości. O ile nie mylę się, pan Malinowski miał tam duże stosunki.	A to amazonkaAmazonki (mit. gr.) ozwało się kilka głosów.	To się pokaże... Prędzej! Prędzej!	Droga panno Magdaleno ja przecież nie mam do ciebie pretensji. Ale wiem i od Howardówny, i pośrednio od profesora Dębickiego, że... zanadto żywo brałaś do serca wszystko, co się tu działo... Każdy wyzyskiwał twoje uczucie, każdy odstępował ci część swoich kłopotów, a rezultat jest ten, że wyglądasz jak z krzyża zdjęta...	Mój Boże, cóż miałam robić?... Naturalnie, że przyjęłam z podziękowaniem. Jest to wprawdzie chwilowe zajęcie, ale bardzo przyszło mi w porę, bo właśnie onegdaj (nie rozumiem nawet z jakiego powodu) straciłam jedną lekcję muzyki, za pięć złotych godzina...	Nic, powtarzam, co sobie myślałem. Myślałem też, że w razie czego masz prawo upomnieć się o jakąś rentę dla Marysi. Nie sądzę, by Wilczur się odnalazł. Byłoby o tym w gazetach. Musi tam jednak ktoś zarządzać jego majątkiem, a Marysia ma do tego majątku prawo.	A jakoś uciecze, kiedy to jest pływająca forteca! Jowan, co mam, to oddam, ale na miłość Bożą, radźcie, co by czynić!	Nie zważaj na to! ciało moje wątłe, ale duch silny. Ma zginąć dziecko moje, niechże i ja zginę z niem razem. Chodźmy prędzej!	O, nie jestem wcale wybredny w jedzeniu. Wiadomo zresztą księdzu proboszczowi, że czasu mamy mało; aby więc go nie tracić, przy wieczerzy zaraz poproszę księdza dobrodzieja, aby przedstawił mi łaskawie, jakie powziął postanowienie.	Dlaczego odmówiłem mu, chociaż mogłem pomóc? I tak, i tak jutro mały pójdzie za mur.	Do licha, nieprawdopodobne dlatego, że wasi ambasadorowie i konsulowie nic o tym nie mówią, bo im na to brak czasu, muszą przecież szykanować swoich podróżujących ziomków.	I pan zająłby się tym?	Któryż to jest?	Miałżeś po co chodzić tak daleko goliznę miałeś i w Krakowie.	Nie chcę się pozbyć tych zobowiązań.	O Boże! mój Boże! nie mógł nawet doczekać się godziny, którą sam oznaczył!	O, ze mnie to nic nie będzie pomyślał	Pan Paweł wpatrzył się w pół figlarną, w pół nadąsaną, a nieskończenie dobrą twarz żony, i podniósł rękę jej do ust.	Tak, kapitanie, oddziały admirała Toledo czuwają nad bezpieczeństwem na wodach od Maracaibo po GibraltarGibraltar	Nie. Jutro i pojutrze są wielkie święta, w czasie których nie godzi nam się robić wycieczek. Przyjdźcie pojutrze rano.	Otóż niech pan sobie wyobrazi, mam tu polowego. Porządne chłopisko. Od dawna już u mnie służy. U ojca mego służył. Coś już będzie ze czterdzieści lat, jak jest u nas polowym. Dzieci wychował, doczekał się  wnuków. A coś przed trzema laty owdowiał. Rozumie pan? Owdowiał.	Czemu? Spełnią się twoje pragnienia.	I zgodziłaby się zająć przy mnie miejsce Żydówki?...	Jadłam to	Joasia?!... Wyjdźże do niej, Belciu... Muszę się trochę ogarnąć... No, no!... Założę się, że już wie o trzydziestu tysiącach... Wyjdźże, Belu... Mikołaj!...	Która z nas zna się na chloroformowaniu kotów?	Ręczę za to	Tak, tak.	To szczególne!	Zobaczysz... to rzecz postanowiona!	O, dodajesz mi pan odwagi, a poza tym coś mi mówi że nie powinienem mieć przed panem tajemnic.	Nie mogę się nie przejmować. Wierz mi albo nie, ale mówię ci, że pod koniec każdego miesiąca mam wyrzuty sumienia. Do tego stopnia, że wczoraj w żaden sposób nie mogłem przyjąć tych dwustu franków.	A oni mi na co?... Czy ażeby moja kuchnia i piwnica miały duże rozchody?... Czy może na to, ażeby słuchali, co mówię, i patrzyli, co robię?...	Dzikiemu, zdradliwemu zwierzęciu, choć się łasi nie wierzę Po co tu przybył? Juści nie darmo, i nie dla żartów z wami!	Ten oto szeregowiec nie chce marnować na próżno drogiego czasu. Zabrać go za wagon i przez godzinę ćwiczyć z nim chwyty. Ale bez miłosierdzia i bez odpoczynku. Przede wszystkim raz za razem: Setzt ab, an, setzt ab!	Więc pan mi chyba pomoże, panie Spilett?	Będziesz mi tu głos podnosił? Będziesz krzyczał, rozkazywał? Marsz do domu, dziadka pytaj albo cioć. Ja tutaj mam robotę...	Dla pana jest wszystko możebnym.	Mnie żadne licho nie bierze! Bagna na Jukatanie mnie zahartowały, a dobrze wiesz, że one powodują vomito prietovomito prieto (hiszp.)	A niedobry, niedobry dla mnie pan Michał; dla Basi lepszy niż dla mnie?	Co mam czynić?	Co za ofiara? Spalić kogoś? W środku Bombaju?	Czy nie przeszkadzam ci, telefonując o takiej porze?	Kobieta, Żona, Patriota zapytał pan Zagłoba.	Może myślisz, że nie mam pieniędzy?	Najgorszy złodziej z Bałut jeszcze by takiej rzeczy nie ukradł.	Poślijże waść jeszcze ludzi, by tam nie popasali za długo.	Pożyczką albo żyrem na wekslach.	Prawda, ojcze! Mógłby kto myśleć, że jej co ujmuję.	Przeciech nie lementarzelementarz	Statystą nie jestem a na łaskę Bożą i natchnienie Ducha św. wiele liczę.	Toteż dlatego mówię, że dyspensy by nie odmówił, ile że są do tego przyczyny... Dziewczyna musi jechać, a ów młodzianek chorzeje i może zamrzeć... Hm!  in articulo mortisin articulo mortis (łac.)	Wcale nie Ta wyspa leży na 153° długości i 37°11’ szerokości geograficznej, zatem o dwa i pół stopnia dalej na zachód i o dwa stopnie dalej na południe niż Wyspa Lincolna.	Zabiorę od niego i ukryję gdzieś w pustkowiu.	Żeby mama...	A jau tu ir iškulsi! Toks špyga!	Aron? Aron? powtórzyła ciekawie Noskowa wiążąc węzełek na chustce	Arya	Bo se po cichu miarkuje, że chłopakowi gospodarkę trza szykować i dzieuchę.	Był. Właśnie o nim chciałam mówić.	Chcesz zginąć?	Czego chcecie?	Dużo zapłaciłeś za łąki?	Dzięki! O, dzięki panu, panie Copperfield! Dobroć pańska wzrusza mnie, lecz znam dobrze me położenie i za pokorny jestem, aby przyjąć podobną łaskę.	Dziękuję. Pogoda była śliczna	I chcesz mnie zabić dlatego! Och! Jakżeż ja cię strasznie nienawidzę, jak gardzę tobą!	I panienka wie, kim jestem?	Ja i Pepek my... myśmy chcieli...	Jak Bóg Bogiem...	Kuba umie strzelić?...	Męko Pana naszego! Tedy żadnej klemencjiklemencja (z łac.)	Na maszynie, zapewne.	Niepodobna przebyłem sześćdziesiąt mil w ciągu czterdziestu czterech godzin, a jutro w południe muszę być w Londynie.	On także!	Piękne orzechowe, nieprawda?	Podczaszyc Ordyński!	Przeciąg naturalnie.	Ratuj mnie, ratuj umie... umie...	Stracimy zbyt wielu ludzi Trzeba znaleźć sposób, który pozwoli nam zrobić breszębresza	Szwarc.	Tst zawołał Kumkodesz.	Tutejsza	Vivat!	Z miasta idziesz?	Zobaczysz go panna wkrótce a za dwa miesiące będzie niezawodnie chodził w okularach i z parasolem.	Żebrak
Cóż mam mówić? Wiem, że nie jestem specjalnie mądra, ale kto wie, czy na wiele spraw nie mam świeższego spojrzenia od was. Mniej przeżyłam, mniej widziałam okropności, nie musiałam walczyć z tyloma trudnościami, ale może dlatego potrafię widzieć i więcej, i ostrzej. Mnie się naprawdę wiele rzeczy tutaj podoba, pamiętam, jak było przed wojną, i też może lepiej pamiętam od was, bo to, co było, stało się dla mnie ostatnim i jedynym obrazem Polski, jaki wywiozłam z kraju. Bardzo się bałam tego przyjazdu.	Bo widzisz, na każdej kulturze, tak wyrafinowanej, możesz napisać to, co się pisze na pakach ze szkłem lub porcelaną: „fragile!” Tobie, który duchowo pochodzisz z Aten, mnie i dziesiątemu, dobrze i miło jest żyć z ludźmi, mającymi tak wydoskonalone nerwy; ale jeśli zechcesz coś na tej podstawie budować, to cię ostrzegam, że ci belki na głowę zlecą. Czy myślisz, że ci wytworni dyletanci życiowi nie muszą przegrać w walce o byt z ludźmi, mającymi tęgie nerwy, grube muskuły i grubą skórę?	Mój panie niezmiernie jestem rada, iż zechciałam się przyjrzeć własnymi oczami gospodarstwu człowieka, który ma zostać moim zięciem. Choćby Felisia miała to śmiercią przypłacić, nie będzie żoną człowieka takiego jak pan. Pierwszym pańskim obowiązkiem jest szczęście twojej Dynuśki!	Do mnie. Ja tu przecie nie mieszkam. To wy się tu może z czasem przyczepicie. Po drodze rzucimy okiem na lecznicę.	A więc to ludzie? E, to nie mam czego się obawiać. Moje stanowisko daje mi rękojmię bezpieczeństwa. Całe Indie wiedzą, że jestem święty.	To nic nie szkodzi, odparł ziewając ks. Andrzej, ja się w żadne interesa nie wdaję, a żeś asińdźka będąc panną była u mnie na wieczerzy, ja nie mogę za to przyjąć obowiązków plenipotenta...	Nie mów „twój” Jan, bo to ani przyzwoite, ani prawdziwe Proszę cię Ludko, nie dręcz mnie. Powiedziałam ci już, że on mnie mało obchodzi, więc nie ma już o czym mówić, przyjaźnijmy się tylko wszyscy i żyjmy z sobą jak dawniej.	Topory! Hm, to będzie trochę ciężko! Niech tam zresztą i topór. Zawołaj waćpan mego ochmistrza. On będzie moim sekundantem. Za dziesięć minut, pochlebiam sobie, obmierzły łeb tego Lulejki stoczy się z jego karku. Hu-uh! Hau! Żłopałbym krew tego nędznika!	Z gotowością! O, wtedy to doprawdy gotowa byłam się śmiać. To jest szczera prawda. Mogę powiedzieć, że pierwszy raz od lat miałam ochotę się uśmiechnąć. Mówię panu, że niewiele miałam w życiu sposobności do śmiechu, szczególniej w ostatnich czasach.	Hm, a więc nie myliłem się gdy utrzymywałem, że domy, jak ludzie, mają swoją duszę i oblicze, i że w ich wyglądzie odbija się ich wnętrze. Ten dom wyglądał smutno, bo miał wyrzuty sumienia, a miał te wyrzuty, bo taił zbrodnię.	Hm, Zakon miał słuszność wysyłając ze zgodą, bo gdy te wilki będą miały oprócz przyjaźni z ryskim biskupem, władzę nad Rusią, wały ochronne i braterstwo z polskim Ladislausem, to z marnej garści dziczy staną się wrogiem, z którym Zakon musi się pilnie rachować, rzekł Robert przypatrując się wałom.	Dziękujże co dzień Panu Jezusowi, Matce Najświętszej i swemu patronowi, bo to ich niezmierna łaska, nie twoja zasługa, że masz taki zmysł w palcach. Tedy wyrzezaj ze dwóch pastuszków na próbę i przynieś mi pokazać. A może nie wolno? Tyle tu macie roboty; jakoż będziesz tracił czas, gdy masz inszą powinność?	Jest jednak i zła strona tego systemu Mój realny miliard nie wystarczyłby na pokrycie nierealnych czterech w razie czegoś nieprzewidzianego, jakiejś wielkiej katastrofy gospodarczej, zbyt nagłego wybuchu wojny, czy czegoś w tym rodzaju. Jednakże w przeciągu kilku lat tak rzeczy ugruntuję, że będę na wszystko przygotowany. Wymaga to tylko trzech rzeczy, że przekręcę słowa BismarckaBismarck, Otto von, właśc. Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen (1815–1898) trawestacja powiedzenia: „Żeby prowadzić wojnę potrzeba trzech rzeczy: pieniędzy, pieniędzy i pieniędzy”, przypisywanego najczęściej Raimondowi Montecuccolemu (1609–1680), cesarskiemu feldmarszałkowi i teoretykowi wojskowości..	Jesteśmy w krainach podzwrotnikowych i można się obawiać, że z naszej dzisiejszej pracy nic nie będzie.	Nie spodziewałaś się mnie widzieć, Oleńka?	Nie, to inne beluardy!	To jeszcze nas na szczęście nie obowiązuje.	Nie skarżę się na was, broń Boże! No, ale cóż z tego! I wam czas o sobie pomyśleć. Widziałaś Jana? Oczami pożera tę czarną Żdżarską. Zobaczysz, że dziś czy jutro dobiją targu. No, i przepadł mi Jaś. Już mu nie Mariampol będzie domem, ale Olszanka. I tak dobrze, tak być powinno; ja mu jak matka pobłogosławię. Ot i jedno wyleci. A ty, ot i tobie trzeba gniazdo zakładać. I ciebie nie stanie za jaki rok. Nie w moim guście ten hipochondryk, ale znam ciebie, głupstwa nie zrobisz i wiesz, co postanowisz. I ciebie pobłogosławię i oddam mężowi. Ot i koniec.	Znajdzie się i to samo. Tymczasem posłuchaj pan. Z górą przed stoma laty ktoś zapytywał Woltera: czy dusza ludzka może żyć po śmierci? Na to wielki satyryk odpowiedział: czy śpiew słowika zostaje po śmierci słowika?...	Czemuż tedy przychodzicie tu ciągle? Wysiadujecie przez pół dnia, gapiąc się daremnie! Czyż to dobrze marnować tyle czasu, miastmiast	O! patrz na mnie, ile ci się podoba, mój paniczyku, a ja co powiedziałem, to powiedziałem.	Podziałało. W każdym razie spuszczajcie czółno na wodę Nie mamci ja wprawdzie świadectwa z francuskiego, ale znam inną gwarę, która, jak mi się zdaje, zrobi swoje. Chodź no, Harvey’u, i tłumacz im.	Nie!... pomścisz mnie, lecz sam nie umrzesz. Hrabia jest tchórzem.	U mnie nie ma żadnych cudów, Albercie: tylko liczby i rozsądek. Niech pan posłucha: kradnie każdy intendent, ale dlaczego kradnie?	Cóż to? ty żartujesz sobie ze mnie ależ, mój bracie, jak to być może, kiedy ja tam widziałem trzy wschody i zachody słońca?	Nie rozumiesz? Zaczynam jeszcze raz. Miejsca! Miejsca! Przybywa, oto jest, królowa złudzeń, kobieta, która mija jak pocałunek, kobieta żywa jak błyskawica, jak ona strzelająca płomieniem z nieba, istota przedwieczna, będąca cała duchem, cała miłością! Obleka jakieś dziwne ciało z płomienia lub też dla niej płomień ożywił się na chwilę! Linie jej kształtów mają ową czystość, która powiada wam, że ona idzie z nieba. Czyż nie błyszczy jak anioł? Czy nie słyszysz, jak powietrze drży od jej skrzydeł? Lżejsza niż ptak spada tuż koło ciebie: jej straszliwe oczy działają urocznie; jej luby, ale przemożny dech przyciąga twoje wargi z magiczną siłą; ucieka i porywa cię, nie czujesz już ziemi. Chcesz przeciągnąć jeden jedyny raz twoją podrażnioną, twoją szaloną rękę po tym śnieżnym ciele, musnąć jej złote włosy, ucałować jej błyszczące oczy. Mgła upaja cię, niebiańska muzyka czaruje. Drżysz wszystkimi nerwami, jesteś samą żądzą, samą męką. O, szczęście bez nazwy! Dotknąłeś warg tej kobiety; ale nagle budzi cię okrutny ból. Och, och! Głowa twoja padła na róg łóżka, całowałeś jego ciemny mahoń, zimne złocenia, brąz, amora z mosiądzu...	Widziałem ja ją a choć króla nie lubię, ale go nie winię. Brzydka bo baba, a po naszemu słowa nie umie i mówią, że na umyśle słaba.	Zapewne. Wogóle gadaliśmy o sprawach partyjnych. Aha, nawet Dyl dziękował mi za wydanie dobrej opinji o Kuzyku. Teraz przypominam to doskonale. Ale jakiż to może mieć związek z ową awanturą?...	A przeszłego roku, kto to zjadł panny, he?	Być może i nie bardzo dba	Chaos jest największym nieszczęściem, jakie zdarzyć się może na froncie	Chciałbym, lecz nie umiem.	Jakże to?	Nie bydłem przeciech i swoje pomyślenie mam.	Nie, Lituś. Onby nas zawsze tak samo kochał.	Nie. Ale Bóg pobłogosławił pobożnym braciom, że ją odbili i teraz ona jest u nich.	Nie. Nie ma pani.	Nikt nie zna jego myśli	Ot tam to hroszy dużo!	Panie rozprawa nad naturą zielonego promienia nie była zbyt ciekawa, ale podam panu inne, dużo ciekawsze tematy do rozpraw, jeżeli pan koniecznie chcesz je pisać.	Przy dzbanku zaś stajesz się retorem?	Więc bardzo się pan myli.	Zlituj się!	Jo za Bug nie pójdę. Niech inni idą, kiej tam tak dobrze.	Może być teoretycznie i praktycznie, a ja będę z panią tańczył do upadłego. Przecie ta jego zazdrość musi się o coś zaczepić... Niechże wie, o co ma być zazdrosny!	Tak, to niebezpiecznie, skończy pan pod kołami, bo albo w pociągu, albo zdaleka od niego	Gdybym tak tego była pewna jak pan, nie miałabym wyrzutów sumienia, że postąpiłam zbyt lekkomyślnie.	I jaka, aż się lśkni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz wzejdzie...	Mówią powszechnie że ich dom to istne osie gniazdo. Niema tam nigdy spokoju. Żołnierze dobrzy, odwaga w nich nieustraszona, ale duma niesłychana i charaktery nieunoszone.	Proszę pani, ja się bardzo spieszę.	Przepędź roczek w wielkiej grze, a zobaczymy, czy powiesz to samo. W Delhi będą już rozesłane o mnie wieści telegraficzne, opisujące każdy mój strzęp i każdą chadrę. Dwudziestu... a w razie potrzeby i stu ludzi... poświadczy, że widzieli, jak zabiłem tego chłopca. A ty tu siedzisz po próżnicy!	Sława ma swoje uroki, do których wolno się przyznać Są kobiety, które pociąga wielkość, tak jak inne małość	U... cóż to za chamy te całe grenadierzyska!	Wstaw się za mną!	Jesteś tu, malcze? To dobrze! Tobie powiem, boś pokazał, co znaczy odwaga. Otóż dziś w nocy będzie bal słoni, a ojciec twój uczyni dobrze, jeśli założy podwójne łańcuchy.	Więc sam... ochotnik?	Ach, jak bym ja ciebie wzięła w kuratelękuratela nerwica, nadpobudliwość., no i wreszcie zwróciłbyś uwagę na mnie.	A zresztą, figę mu zrobi. Horn pojedzie do Warszawy, do domu i będzie sobie kpił z Bucholca. Prawda, ciociu?	Co mi dacie, kumie, jak wam powiem, gdzie wasz osioł?	Cóż ci dolega, co ano stękasz jak stara Wojnarka pod dominikanami?	A co?	A czy smakowały gorzko jak podsuszona skórka pomarańczowa?	A jednak kapłani odprawiają w tajemnicy nabożeństwa za powrócenie zdrowia faraonowi Wiem o tym z pewnością...	A pan, panie Marcinie co rozumiesz o tym? jakie jest pańskie zapatrywanie na moralne i fizyczne zło?	Co?	Ja!	Zaraz będzie tutaj, proszę jaśnie pana, właśniem go widział na dole	A do kogo?	A juściż pójdziesz do mnie?	A niechże Pan Bóg broni!	A siano?	Absolutnie!	Będziemy czytali?	Ciężko tu wam bardzo?	Czy pan chce dostać trzeciego harbuza?	Duszę tę poznała naprzód prababka jego, żona Hersza, a potem poznał ją rabbi Izaak.	I bandytyzmu	I ty, człecze, o biedzie prawisz?! Krowa, kury, pańskie gospodarstwo!	Ile pan ma lat?	Jakaż jej krzywda?	Józia!	Ksiądz, Nauka do tego. sposobów”.	Mamyte, ar tat buvo mūsų karalius, tas Vytaudas?	Może jednak mógłbyś mi powiedzieć bodaj pierwsze litery jej imienia i nazwiska	Na rozkaz.	Niech pani zachowuje zupełny spokój. Dla niepoznaki	Niechaj spróbuje!	O czym mogę z nią mówić?	O właśnie! utrafiłeś w samo sedno.	O, i oszukiwanie wspólników!	Ostro idzie pan Deschars!	Pies doprowadził.	Precz mi stąd, urwipołcie przejęte! Wracajcie pod wiechępod wiechę	Przecie i oni ekspensują?	Pójdźmy tam jednak, spróbujmy. Może w drodze łaski...	Słyszałeś pan?	Tak. Oczywiście. Tak jest, z wojny.	Umrze... pan?	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!	Zabawimy najmniej tydzień w drodze a potem będziemy musieli zboczyć z kursu, aby cię zabrać z sobą.
I dlatego jestem pewna że to tylko pretekst. Starzy ludzie, kiedy kochają, stają się tyranami. Mój teść po prostu nie chce, aby jego wnuczka wyszła teraz za mąż.	Jacy tam skauci. Papierosy palą i nie mają pasa ze skautowskim nożem. Tylko się tak nazywają. Mówię ci: nie ma żadnego porządku. Co kto chce, to robi. Powiedziałbym ci coś, ale nie wygadasz? Więc mamy tu tajny związek Zielonego Sztandaru. Patronem naszym jest patronem naszym jest Maciuś. Chcemy wykraść Maciusia z bezludnej wyspy. Tylko pamiętaj: gdybyś komu choć słówko powiedział, to już wiesz, co będzie. To jest nasz najtajniejszy związek.	Dobrze. Milczmy obaj. Chcesz mi być obcy? Zamykasz się przede mną jak przed wrogiem? Dobrze. Bądźże łaskaw uważać mnie od tego czasu za swego znajomego, który tym tylko różni się od wszystkich innych, że weźmiesz po nim sukcesję!	Mateczko dziękuję, że się tak o mnie troszczysz, ale proszę, nie martw się z powodu mojéj kawy i każ mi tylko przyrządzić herbatę; mnie to wszystko jedno.	To i lepiej ci z tym, niewiele na tym stracisz, i pan tłumacz byłby dobrze zrobił, żeby sobie był dał pokój z przyswajaniem go nam, bo to jeszcze i stracił wiele zalet w tym przenicowaniu; wierszem pisanej książki nigdy nikt nie przetłumaczy, jak należy, to tam trudno, żeby mu łeb pękł, to zawsze charakteru głównego i najpierwszych piękności nie potrafi zachować. Jemu i tym wszystkim, co mówią o francuskich sprawach, myślę, że można darować i wsadzić je tylko w miejsce pewne, a później, jak będziemy mieli trochę więcej wolnego czasu, to zobaczymy, co z nimi zrobić. Ale wyjmuję od tej łaski niejakiego Bernarda de Carpio, co się tu po kraju włóczy, i drugiego nazwiskiem Roucesvalles, O! ci, jak mi tylko w rękę wpadną, zaraz je oddaję w moc siły zbrojnej gospochy.	I kilkadziesiąt niewinnych osób. Ślicznie! Walka bojowa z publicznością kiermaszową. My po to egzystujemy! Zdaliście egzamin. Teraz dowiedliście sami sobie, że nie nadajecie się do pewnych robót. Dosyć.	Zapomniałaś Lawinio o twych dwóch milionach?... O dwóch milionach, które tobie dałem, należą do ciebie od tej chwili, bo ja żyć przestanę. Widzisz krater pogrzebowy, nad którym kiedyś w pamiętnej dla mnie nocy bujaliśmy razem? W tej chwili wyziewać zaczął ogień, on mnie do siebie zaprasza. Bądźcie szczęśliwi i módlcie się za mnie.	Żebyś się ty nie zaraził tylko tym tyfusem	Więc tak, być może, tak, masz słuszność; ale, na imię Boga, umiem cierpieć. Trzeba, abyś mnie kochała, nieprawdaż? a więc trzeba także odpowiedzieć, skoro pytam. Gdybym cię miał stracić na zawsze, gdyby te mury miały mi się zawalić na głowę, nie wyjdę stąd, póki się nie dowiem tajemnicy, która mnie dręczy od miesiąca. Powiesz wszystko albo odchodzę na zawsze. Być może jestem wariatem, opętańcem; może psuję sobie z umysłu życie; może pytam o to, czego powinien bym z umysłu nie widzieć; może to wyjaśnienie zniszczy na zawsze nasze szczęście i wzniesie odtąd między nami nieprzezwyciężoną zaporę; może uniemożliwię ten wyjazd, którego tak pragnąłem; ale co bądź by to mogło kosztować nas oboje, albo powiesz, albo wyrzekam się wszystkiego.	Słaba nadzieja Dopóki się nic nie zmieni w Rosji, nie może się nic zmienić i u nas. A jak wierzyć w jakieś zasadnicze tam zmiany? To imperium, Paweł, może istnieć i funkcjonować tylko przy takim systemie, jaki jest, żadnych radykalnych zmian, musi być stary rosyjski carat, tyle że unowocześniony i przemalowany na czerwono, więc precyzyjniej­szy w metodach ucisku, tak samo zaborczy, natomiast nieporówna­nie bardziej zakłamany. Oni nawet, gdyby chcieli coś zmienić, nie mogą. W swoim rodzaju ta budowla stalinowska jest genialna, ale jak każdy system reakcji jest tak doskonale w swoim mechaniz­mie działania utrwalona, iż nie dopuszcza jakichkolwiek możliwoś­ci zmian, zakwestionujesz jeden z elementów konstrukcji lub zechcesz go wymienić na inny, wszystko wówczas zaczęłoby się walić, okazałoby się, że jeden nowy element absolutnie nie pasu­je do pozostałych, całą machinę trzeba by było wymieniać. Nie, mój drogi, Rosja może się rozpaść, nigdy zmienić.	Ale gdyby Bóg tak zrządził, iżbym zaślubił jaką białą głowę cnotliwą, ale która by mnie biła, byłbym wówczas jako Hiob niebożątko, o ile bym się nie wściekł żywcem. Bowiem powiadano mi, iż te tak zacne niewiasty są zazwyczaj wściekle narowiste. Ale ja bym był jeszcze narowistszy i tak bym ją walił a grzmocił po fatałaszkach (to znaczy po plecach, udach, głowie, płuckach, wątrobie i śledzionie), tak bym jej trzepał odzienie, nie żałując kija, iż sam lucyper czekałby nieustannie na jej duszę przeklętą pod drzwiami. Owo takie batalie nie bardzo mnie tentują i na ten rok obszedłbym się bez nich lepiej.	Nie wiem, doprawdy, czy nie trzeba przypisać oparom wina i ponczu tej jakiejś jasności wzroku, która pozwala mi objąć w tej chwili całe moje życie niby obraz, w którym wiernie są oddane postacie, barwy, cienie, światła, półtony... Ta poetycka gra mojej wyobraźni nie dziwiłaby mnie, gdyby jej nie towarzyszył jakiś odcień wzgardy dla moich minionych cierpień i radości. Widziane na odległość, życie moje jak gdyby kurczy się wskutek pewnego zjawiska psychicznego. Ową długą i powolną mękę, która trwała dziesięć lat, da się dziś oddać w kilku zdaniach, w których cierpienie będzie już tylko myślą, a przyjemność filozoficzną refleksją. Rozumuję zamiast czuć...	Powiesił się na szelkach A te szelki nie były jego własnością. Musiał je sobie pożyczyć od strażnika, że niby to mu opadały spodnie. A co? Miał może czekać, aż go rozstrzelają? Nietrudno zmiarkować, moja pani Müllerowo, że w takich razach człowiekowi się we łbie mąci. Strażnika za to zdegradowali i dali mu sześć miesięcy. Ale nie siedział. Uciekł do Szwajcarii i dzisiaj jest tam ponoć kaznodzieją jakiegoś kościoła. Mało dziś dobrych ludzi, pani Müllerowo. Wyobrażam sobie, że i pan arcyksiążę Ferdynand w mieście Sarajewie też się grubo zawiódł na tym człowieku, co do niego strzelił. Widział jakiegoś pana i pomyślał sobie: „Jakiś porządny człowiek, kiedy wiwatuje na moją cześć”. A tymczasem ten pan trach! do niego. Kropnął go raz czy parę razy?	Ależ to twój obowiązek! Idź do niej natychmiast, tylko... przyszlij mi tu służących i sam siedź niedługo... Kiedy nadchodzi noc, jestem więcej zdenerwowana.	Nauczę cię tak czy owak, czy będziemy grać Hamleta czy nie, bo to bardzo zabawne i znakomicie wzmacnia siły. Ale nie sądzę, żebyś tylko z tego powodu powiedziała w tak stanowczy sposób: „Cieszy mnie to”. Przyznaj, nie miałaś innego?	Bywaj zdrów, panie Villefort Gdybym zapomniał o tobie nie wahaj się o sobie przypomnieć... Panie baronie, rozkaż pan, aby tu przyszedł minister wojny. A pan, Blacas, niech tu zostanie.	Och, boję się o to Lucjanie, będziesz staczał w duchu wzniosłe dyskusje, w których będziesz wielki, a których owocem będą uczynki naganne... Nie będziesz nigdy w zgodzie z sobą.	Zlecenie dobrze spełnione tylko że nic z tego... nie wyszło.	Nic dziwnego, jesteś jeszcze malutki. Tym śmie­lej wyznaj wszystko, gdyż winy w tobie nie ma żad­nej. Śpisz w nocy?	Nigdy. Gdybym się nawet dowiedział, gdzie jest, zamiast go szukać, uciekłbym przed nim, jak przed potworem. Na szczęście nigdy o nim nie słyszałem ani słowa; mam nadzieję, że nie żyje.	Przypominam sobie tylko, że Samary grała Zerbinę.	A jej to stokroć przyjdzie łatwiej, bo kobietą jest... mówił regent; a tu kobiety panują i rządzą, i one są wszystkiem a my niczem... Starzy czy młodzi gną się przed wszechmogącym uśmiechem, którego odrobina upaja... a nadmiar obmierza...	Nie bój się! Nie ma obawy! Zresztą Nag mieszka w ogrodzie, ty zaś nie opuszczasz domu!	Robotnik, Ojczyzna, Korzyść, Naród ciągnął Bodzanta co społeczeństwem. Wskutek tego nie jestem pewien, czy mógłbym się pisać na jego pojmowanie pożytku społecznego.	Sen mnie tak morzy że aż mi oczy pod wierzch głowy uciekają, a spać nie wolno. Ciekawym, kiedy będzie wolno? Czy strzelają, czy nie strzelają, ty stój pod bronią i kiwaj się od fatygi, jak Żyd na szabasie. Psia służba! Sam nie wiem, co mnie tak rozbiera: czy gorzałka, czy ranna irytacja za ów impet, któreśmy niesłusznie obaj z księdzem Żabkowskim wytrzymać musieli?	Ach, Kamiński, która to? Już po dwunastej? z wyszukaną grzecznością, uprzejmością.:	Bo jak się urodziłeś, wtedy to drzwi ogrodu zostały zamknięte, a klucz zagrzebany. I dziesięć lat był ogród zamknięty.	Dlaczego nie zgodziłyby się? Przecież Hitler i Mussolini są przyjaciółmi?...	Ja nie kłamię!... Pytaj pana Zgierskiego... pytaj gospodarza domu, gdzie mieszkała... Spytaj wreszcie Fiszmana, który na kilka dni przed śmiercią odmówił jej kilkuset rubli pożyczki...	Jak się macie, Jacentowa! Czekamy na was. Córuchnę Trzasków przywieźliśmy do chrztu, wszystko gotowe, ino chrzestnej matki nam potrza. Nie odmówicie chyba?	Jest rudy Ma jasnoczerwone włosy, a na ramieniu wytatuowaną kotwicę. Jest silny i czuły. To najlepszy żeglarz na południowym Atlantyku. Jego łódź nazywała się „Zuchwała Zuzanna”. To kuter otaklowanyotaklowany typ ożaglowania żaglowej jednostki pływającej, która ma jeden maszt (grotmaszt), a jego podstawowe ożaglowanie to grot (żagiel główny) oraz podnoszony na sztagu (tj. linie przymocowanej na stałe) fok (żagiel pomocniczy)..	Niech Bóg zmiłuje się nad jej duszą! Si, señor doctor. To moja sprawa, jak pan powiedział. Rozpaczliwa, zaiste, sprawa.	To pod łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.	W jakimże Kijowie? Albo to Kijowa nie znasz?	No, przecież nie Francuzem. Nie zastrzegł się pan, że wstąpimy do DuvalaDuval wybuchnęła śmiechem.	A te wielkie komory owalne, kształtu jajowatego, co to jest?	Moja Róża, dlaczego nie wypada? Ja wiem, co mężczyźni opowiadają o nas, mnie wszystko Bernard mówi, on mi opowiadał taki jeden zabawny kawał, że umierałam ze śmiechu.	Był w Warszawie? Doprawdy? Jaka szkoda!... Można się było porozumieć, kiedy za pomocą listów... Nam się śpieszy bardzo. Czy dawno był ów pan Niepołomski?	Bójcie się Boga! No i co? A próbowaliście niedźwiedziego sadła się napić?	Nie, produktów też nie bierze! Ot, masło, jajka czy kiełbasy. Nie jest chytry.	Co ci się stało?	I mnie nie do spania, bo mi panienka ze Zgorzelic w głowie.	Ma pan słuszność Porządek w mieszkaniu to pierwsza zasada, której przestrzegamy... Nawet jeżeli Helunia potnie kiedy papierki i rzuci je na podłogę, zaraz zmiata je Franusia...	Nie periculosa dlatego iżby na nich bito lub obdzierano, ale dlatego, że są wąskie i wywrotne.	Tak, to las! i teraz czuła, że ten las, tak kiedyś ukochany, jest jakiś czarny, dziki, że wionie chłodem i posępnością, że zaczyna ją omotywać jakiś smutek życia, tam nieodczuwany. Zadrżała w głębi, bo z tych przestrzeni zaczęły jakby iść do niej przypomnienia wszystkie życia tutaj spędzonego, zaczęły wstawać w niej widma przeszłości i cieniami przysłaniać jej duszę.	To letnia burza, zaraz minie. Jakaś ty senna!	Wielki Boże! Co się stało?	Więc pani nie zapomniałaś o tym, cośmy wczoraj ze sobą mówili?	Zdaje mi się, że pan jest niesprawiedliwy	Czy mogę się widzieć z don Carlosem?	I wilk się statkuje, kiej mu kły spróchnieją	Jak to rozumiesz?	Jeszcze dziesięć lat nie minęło	Jeżeli na listy zastawne ziemskielisty zastawne ziemskie świadectwo udziału w spółce akcyjnej, uprawniające do pobierania zysków w postaci dywidendy., to znowu ich dywidendy pokrywają robotnicy kolejowi, cukrowniani, tkaccy, czy ja zresztą wiem jacy?...	Musi być, że groch sieje, kiej tak wcześnie... Dominikowej chłopaki, widzi mi się, bo akuratnie tam ich pola wypadają... A niech wama darzy i plonuje Bóg miłosierny, gospodarze kochane!	Mówili rano, że Pinkus Meyersohn chwiać się zaczyna.	Nie wiedziałam.	Nie zależy mi na senioracie.	No, no! przekonamy się jeszcze.	O cóż mamy się sprzeczać?	Pogadajmy... Można czasem zapomnieć. Owszem. A udało ci się diabelnie	To naprzód spytam: „werdo?”	U Migurskich w Sieradzkiem, słyszeliśmy już i to, słyszeli, dobrodzieju mój kochany.	Właśnie, że pójdziemy do Sanawar, mój malcze. Taki jest rozkaz głównodowodzącego, który jest osobą nieco ważniejszą od syna O’Hary.	Kaziu, mój drogi, jeśli ty mnie kochasz, zrób o co cię prosić będę, przysiąż!!	Panie ja zrobiłem wszystko, co mogłem, ale niebezpieczeństwo jest groźne... Przemów, panie, do ludu i poczyń mu obietnice.	Panno Kazimiero, litości! Niech pani ma wzgląd na mnie! On jest dziś chory, rozdrażniony, proszę mu darować!	A któż ona jest? kto? poczęła dopytywać.	A ten pański intendent, czy także jest niemym Nubijczykiem?	Czy mam jeszcze co do spełnienia?	Głupia jesteś.	Skończże już raz co chcesz stąd wnosić?	Słusznie! Słusznie! Ale co zamierzacie uczynić z Winicjuszem?	Tazio ma rację	Z konieczności, jakże mam powiedzieć? Jesteś Szwab, opite bawarembawar	A skąd my możemy wiedzieć Skąd my możemy wiedzieć, ilu uczniów szóstej klasy macza palce w tej obrzydliwej aferze?	Ach, gałgan! Wszystko przewidział	Bardzo mi tu wesoło z ojcem i stryjem.	Chcesz powiedzieć heretyczne	Chciałabym już wrócić.	Czego chcesz, mości panie?	Czy ona naprawdę umiera, señor doctor?	Hm... pewnie, że tak...	I cóż z tego? Tych wybijemy, przyjdzie starszy Krzywonos. Popali, poniszczy, dusz nagubi, jako ten w Strzyżawce nagubił	Jego świątobliwość rozkazuje siąść na koń!	Kapitanie jakiś stary adwokat powiedział, że państwa zaczynają od miecza a kończą na kałamarzu; jesteśmy w epoce kałamarza.	Kto on?	Masz jakieś powody do tego rodzaju podejrzeń?	O takt i godność	Pan Dembowski pyta, czy może panią widziéć?	Powinniśmy pokonać las w cztery czy pięć dni.	Proszę.	Rada była głupia i pomysł głupi i ja także głupi, żem cię usłuchał...	Szymon Vidal.	Tak, ojcze.	Tak, stryjciu. Napisał je Musset.	Tedy niech pokój będzie z tobą.	Wawrzuś! Jak mi Bóg miły, myślałem, żeś umarł.	Zkąd?	Zwątpienie mówił Jędrzej z Brochocic.
A no, żeby złożyć hołd chanowi.	Ale może odrywam pana od pracy?	Czy doprawdy? No tak. Dajmy na to... Tak. Odzyskałem wiarę w samego siebie a jednak chciałbym czasami... Nie! Będę się trzymał tego, co zdobyłem. Nie mogę się niczego więcej spodziewać. A w każdym razie nie stamtąd. Tu jest moja granica, bo czymś mniejszym już się nie zadowolę.	Czy gabinety doktorskie nie posiadają statystyki ścisłej, że pani mówi: może?	Gdybyście zechcieli, to może udałoby się zająć miejsce lekarza przy kopalni „Sykstus”	Nie zaśnie. Uciekajmy, żeby nas nie wołał.	No! cóżto mu takiego?	No, a ja co?	Tatuchnu... może ja źle robię, że wyjeżdżam i was tak... zostawiam?...	A car?	A czy ksiądz proboszcz zna się cokolwiek na medycynie?	A czy wszystkie kartki były w tych tomach?	A jutro znowu spada na dół Dobranoc, doktorze.	A kto ci każe biegać? Masz przecież konia i wóz.	A tak... Właśnie zaraz idziemy na górę do obserwatorium...	A ty jej używałeś?	A zechcesz mi towarzyszyć?	Ale gdzie tam! Konopka sam chce jechać z nami, ona nie chce. Niechże sobie siedzi. Więc słuchajże. Kiedyś tak dobry, że się ofiarujesz jechać z nami, to jedź. My dziś wyjeżdżamy na noc do Koszyc, do Konopki, gdzie on już dziś rano wyjechał, aby nam nocleg przyrządzić, jutro bowiem zawczasu chcemy być w Krakowie i zapewne cały dzień tam zabawimy; więc ty jedź z nami do Tarnowa, stamtąd sobie wyszlij kogo do domu, abyś jakoś na ten czas gospodarstwem zarządził i przez to straty jakiejś nie cierpiał, a potem nas dopędzisz gdziekolwiek na drodze albo i w samym Krakowie.	Ale jakże się pan woziłeś z takim ogromnym przyborem?	Ale temu wariatowi zetną głowę.	Ale zkąd tyle złota weźmiemy!	Ależ, pani! Kochana babuniu!	Bałem się zakochać w Potkańskiej. Ani słowa: nieszczęśliwa kobieta, ale na brodę proroka, cóż mnie to obchodzi? Wiem tylko, że testamentem przechodzi z rąk do rąk, że kto tylko zbliży się do niej, zaraz otrzymuje wiekuistą szczęśliwość... brr! na honor, nie chciałbym być testatorem takiego stypendyum, choćby dla przyjaciela.	Bogać tam dużo, jaśnie panie, ledwo dziesięć morgów, i to z roku na rok jałowieje	Co ty tam wiesz, a Ali-Baba, czyli czterdziestu rozbójników?	Co w nich jest?	Co za bujda Żonaty! I to ma być wyznawca anarchizmu! Co znaczą te bzdury? Ale to chyba tylko się tak nazywa. Anarchiści się nie żenią. Każdy o tym wie. Nie wolno im. To by było odszczepieństwo.	Do egzaminu...	Dobrze, babulo.	Doprawdy?	Dzięki, dzięki!	Dziękuję pani, istotnie lepiej się teraz czuję... i... i lepiej mi się powodzi A przybywam tu do pani z wielką prośbą...	Gardzi pan?	Grace! grace! panowie Prawda że ja jestem najwinniejszą, bom przyniosła niezgody nasienie. Lecz... basta! Przynoszę téż z sobą cały worek wyśmienitych plotek. Miałam listy z różnych stron świata.	I on chłopów do buntu namawiał?	I stary to kraj Ludzie tam mieszkają od niepamiętnych czasów. Mówiąc między nami, owe Czterolatki zawdy podobno miłowały ten kraj bardziej niż inne okolice Starej Anglii. Tak powiedają ludziska tamtejsi, którzy zapewne przekonali się o tym na własnej skórze, bo przecie od wieków, odkąd owce runem porastały, odbywali z ojca na syna nocne wyprawy, przemycając towar wszelaki. Mówią, że ilekroć to czynili, zawdy widywali owe Czterolatki, co najmniej po kilka naraz. Były natrętne i bezczelne jak króliki. Tańczyły w biały dzień po gościńcach, a wieczorem zapalały zielone światełka po przekopach, snując się tam i z powrotem jak prawdziwi przemytnicy. Ba, czasami w niedzielę zamykały przed nosem księdzu albo kościelnemu drzwi kościoła.	I wyście się tak głośno, otwarcie o polską szkołę upominali?	I... o wszystkich we wsi?...	Indianie.	Ja bym się podjął, jak trzeba, tę bombę szmyrgnąć w kogo tam towarzysze uważają... Na taki czas toby dobrze zrobiło, prawda?	Jagusina zapaska!	Jaki koniecznie chcesz widzieć	Jakimże sposobem lek ojca mógłby otruć panią de Saint-Méran?	Jaśnie wielmożny wojewodo! Gdyby tam więcej takich konsyliarzów było przy majestacie, jak wasza miłość, pewnie by tu nas na rzeź nie wydano... Aleć tam podobno ci rządzą, co się niżej kłaniają.	Jesteś tego pewny?	Jeszcze nie przyszła godzina moja. Jeszcze-m się, widzisz, siłami straszliwemi nie podkopał pod samego siebie i jeszcze-m samego siebie z moich kamiennych ramion, z ramion nieżywych i bardzo zgarbionych nie zwalił.	Józia, ty mi na nią nic nie mów, słyszysz, bo jak Boga tego kocham!	King dostanie szkołę W ogóle, z Nr. 5 żartów nie ma!	Konopce pierwszemu nie podaruję, bo jako gospodarz powinien był bronić swojego gościa.	Któż was tu pilnuje, kto dogląda...	Kur aš dabar dirbsiu! Nė yra iš ko, nė nieko.	Lecz że i wódz tym śmielej sobie poczyna, im swoich żołnierzy pewniejszy, okażmy tedy, mości panowie, nasze sentymenta. A nuże! Pójdźmy pod pańskie okna zakrzyknąć: „Hajże na Szweda!” Za mną, mości panowie!	Mam nadzieję, mój bratanku, że znajdziesz wszystko, czego ci potrzeba ale gdyby ci czegoś brakowało, możesz zawołać Nanon.	Meciu! zaklinam cię, uspokój się Ty nie chcesz pojąć, że wszystkie majętności, cały ogół przechodzi epokę krytyczną, która dla nas specjalnie skończy się za dni kilka. Gdy ureguluję serwituty, natychmiast wezmę dziesięć tysięcy rubli i włożę w melioracją dóbr. Urodzaje wówczas poprawią się, długi spłacimy, a tymczasem sprzedamy drugą część lasu i wyjedziemy za granicę. Tam odżyjesz, będziesz znowu bawić się i błyszczeć jak niegdyś...	Mianowicie?...	Miałeś go, książę, ale za cenę mojej głowy.	Milczże ksiądz zupełnie!	Nie cierpię	Nie mój dom. Nie ma co do tego dyspozycji. Nie mam poręcznej drabiny. A słup i tak latami stoi. A ile to ja, proszę łaski pana, zboża przez te lata wydał do spichlerzów państwa nawłockiego! Któż by to zliczył! Ile się to mąki przemełło w tutejszym młynie!	Nie mów tak. Byłaś bardzo niedobra i trudno jej wybaczyć stratę ukochanej książki, ale myślę, że mogłaby się na to zdobyć i pewno zechce, jak spróbujesz w dobrej chwili Idź za nimi, ale nic nie mów, póki się Ludka nie rozweseli przy Arturze. Wówczas dopiero pocałuj ją lub uściskaj. Pewna jestem, że się pogodzi całym sercem.	Nie wiem, czy służba urządziła panu dobrodziejowi wszystko jak należy?	Nie!	Nie, nie. Pojedziecie panowie po południu, teraz ja nie pozwalam. Pójdziemy do kościoła na sumę, musimy odwiedzić księdza Szymona. Potem zjemy obiad, bo umyślnie prosiłam na niego pana Zajączkowskiego i księdza, a wreszcie musi się pan, panie Karolu, rozmówić z Karczmarkiem, ma być o trzeciej. A przed wieczorem odprowadzimy panów.	Niemożliwe	Niemożliwość! Hieronim Białopiotrowicz, wasz sługa, nie wie, co to za facecjafacecja (daw.)	Papo tego nie zrozumie, bo papo jest stary.	Porwałem siedmiu. Wszyscy zeznają, iż o Chmielnickim słyszeli, że idzie, ale podobno jeszcze daleko. Co za noc!	Powiadajże, jako było.	Przeciwnie jesteśmy zaciekawieni... Czuję, że pan zbliża się do jakichś stanowczych dowodów...	Pół dnia drogi.	Ranny musiał dołączyć do swoich wspólników.	Rozkazy?... O, biada mi, poznaję ten głos! Mów	Rzeczywiście Jednak koszt wytwarzania tak wysokiego ciśnienia, koszt hydrolizy... to musi wpływać na podrożenie produktu...	Spotkałem wczoraj rano na Wschodniej bardzo ładną dziewczynę, poszedłem za nią, żeby się jej przyjrzeć lepiej, bo znałem skądsiś jej twarz. Weszła do jednego z domów na Dzielnej i zniknęła mi w podwórzu. Trochę strapiony szukam stróża, aby się od niego dowiedzieć, gdy natykam się na młodego Kesslera, wchodzącego do bramy. Wydało mi się to podejrzanym, bo przecież wiadomo, że Kessler wciąż się włóczy za dziewczynami. Zaczekałem przed domem i po kilkunastu minutach doczekałem się, że wyszedł, ale nie sam, wyszedł z tą dziewczyną, tylko tak ubraną wspaniale, że z trudem ją poznałem. Wsiedli do powozu czekającego o kilka domów dalej i pojechali w kierunku kolei. Tę dziewczynę Malinowski musisz znać?	Szczyci się ma rasa, że syn jej ServetServet, Miguel (1511–1553) rozszczepienie jaźni, z greckiego języka schidzein: rozłupywać. [powszechny błąd: schizofrenia nie musi wiązać się z rozszczepieniem jaźni, jest odrębną jednostką chorobową charakteryzującą się m.in. częściowym lub całkowitym zerwaniem kontaktu z rzeczywistością, któremu często towarzyszą urojenia. Jej nazwa odwołuje się do oddzielenia poszczególnych funkcji umysłowych, nie zaś od wyodrębnienia się dodatkowych osobowości; red. WL] kolekcjonerską i bohaterską przez odżywianie mózgową treścią wkrótce pokonam, że rolę w Weselu przed banalnością, czysto aktorską, zgrabnie osłonię i wiarę Orgaza w myśl twórczą, własną sprowadzę do serca twego bezboleśnie, po czym dopiero w uroczystym ślubie na twarz ją wywabię.	Tak! Tak!... Nie inaczej!... To bohaterstwo!... Prawdziwe bohaterstwo!... Bohaterskie bohaterstwo!...	Tak, ale z wrażego Tuhaja pokolenia.	Tak, dziękuj. Bo ja nie będę znęcać się nad panem tak jak pański pierwszy szwagier. Przeniesie się pan do pałacu i będzie pan miał zupełną swobodę. Będziemy żyć razem, we trójkę, jadać razem, w gościnę jeździć i gości przyjmować...	Tak, ja kocham pana Edmunda.	Tak, tak, Janeczku! Obyś tylko ty był tak mądrym chłopcem, jak mądrym psem jest Hektor	Ten był żonaty pierwszy raz z Dorohostaj... Nie! Z Rożyńską... Nie! Z Woroniczówną... Bodajże cię! Zapomniałam!	Ten pałasz... o, to jenojeno (daw.) zaśmiał się i plasnął po rękojeści	To Cesia cię nie kocha?	To co ty rozumiesz i nie rozumiesz tak, on uratował mię od dwóch rzeczy ostatecznych: od śmierci przedwczesnej i ciemnoty grubej...	To przyrząd nurków	To pójdziem z rana. Król miłuje łowy, atoliatoli (daw.) odpoczynek. nie gardzi, a dziś do późna biesiadował.	Twój cesarz, niech go diabli porwą był wielki jedynie na polu bitwy i wówczas gdy odbudował finanse w 1802. Co znaczy całe jego późniejsze postępowanie? Ci szambelani, ta pompa, recepcje w Tuilleriach, to było nowe wydanie wszystkich monarchicznych  głupstw. Wydanie co prawda poprawione, mogło trwać jeszcze wiek lub dwa. Szlachta i księża chcieli wrócić do dawnego, ale nie mają dość żelaznej ręki, aby je narzucić publiczności.	Widzicie, włóczykije łazicie na jakieś Prądniki, Bóg raczy wiedzieć, gdzie, a tu księżniczka z dworem nie ma ćwierć godziny, jak przejeżdżała!	Więzienie	Wrócę, Marku, i będę pracowała! O! dziękuję ci raz jeszcze!	Za pozwoleniem Czy to on, czy ona? Kto kogo atakuje?	Zali oni księcia, choć kalwina, odwiedzają?	Zatem daje mi pani odprawę. Jak się podoba. Żeby tylko pani nie została bez pary!	Zgadłeś, kapitanie.	Zgrzeszyłbym, jakbym obiecował, że się żaden śmierci nie boi, albo choćby ja. Po mojemu grzych się tak całkiem śmierci nie bać. Ale jest bojenie i bojenie... Z naszych żaden się nie cofnie, jak każą pójść.	Zrobi się wszystko. Od razu jutro.	Zupełnie comme il fautcomme il faut (fr.) zakończyła księżna.	Złaź! A co widzisz na lewo?	Święty człowiek... istotnie święty... Jego bogowie nie są bogami, ale jego stopy kroczą właściwą Drogą A jego sposoby przepowiadania, choć na tym się nie znasz, są prawdziwe i niezawodne.	Żegnam pana Lucyana A czy nie pisał do pana pański kolega, pan Karłowski?
Wszystkie te choroby, w których potrzebna jest piana na ustach symuluje się bardzo ciężko, jak na przykład epilepsja. Był tu jeden taki z padaczką i mawiał, że jeden atak mniej czy więcej, to mu wszystko jedno, więc gdy trzeba było, miewał tych ataków do dziesięciu na dzień. Wił się w kurczach, zaciskał pięści, wytrzeszczał oczy, aż wyłaziły mu całkiem na wierzch, tłukł sobą o ziemię, wywalał język, jednym słowem, powiem wam, była to wielka choroba pierwszej klasy, taka wspaniała i rzetelna. Nagle zrobiły mu się wrzody, dwa na karku, dwa na plecach, i było po epilepsji, po zwijaniu się w kurczach, gdyż nie mógł głową poruszać ani leżeć, ani siedzieć. Dostał gorączki i w tej gorączce w czasie wizyty wszystko o sobie wygadał. A my mieliśmy krzyż pański z tymi jego wrzodami, ponieważ musiał u nas jeszcze przez trzy dni leżeć, zanim mu nie zebrały, i dostawał inną dietę, rano kawę z bułką, na obiad zupę, knedlik z sosem, wieczorem kaszę albo zupę, a my musieliśmy patrzeć z wypłukanymi żołądkami przy całkowitej diecie, jak ten drab żarł, mlaskał, chłeptał, sapał i bekał z przeżarcia. W ten sposób trzem spośród nas odebrał resztę odwagi, więc też się przyznali. Leżeli tu z wadami serca.	A ta koleżanka brodę miała czy tylko wąsy?... A jak tu do ciebie przyjdzie jaka koleżanka kiedy, to ja ją tak...	Do stu piorunów! Nie zasiedzi się chyba w Maracaibo całymi miesiącami! Przecież w jego interesie jest jak najszybciej zaatakować Gibraltar!	Tak, mój panie, ludzie z automobilu umówili się ze mną tego ranka na spotkanie o piątej na skrzyżowaniu. Dali mi cztery wielkie sztuki, takie wysokie. Jeden z nich pojechał ze mną i zanieśliśmy te rzeczy na barkę.	Czy chory, czy ranny? Co się stało?	Mówisz jak człowiek rozumny i postąpisz sobie, jak dobry chrześcijanin w tym względzie; obecnie trzeba tylko wydobyć twego pana z tej straszliwej pokuty, która mu nic nie przyniesie w zysku, a ponieważ teraz jest już południe, zastanowimy się nad tym po obiedzie; wejdźmy do oberży.	Z przeproszeniem pani słowa te przypominają mi scenę, jakiej raz byłem świadkiem na popasie, w podróży po kraju; czekałem, aż konie przyjdą z łąki; tymczasem do karczmy weszli ludzie wracający z pogrzebu; gospodarz pochował żonę i zdawał się nieutulony w żalu. Przyjaciele namawiali go do kieliszka, pocieszali żartami, wszystko na próżno, aż jeden odezwał się niecierpliwie: „E, kumie, nie żałujta znów tak bardzo kobiety; jak tylko zechcecie, będzie druga, i jeszcze ładniejsza, przecież o żonę nietrudno”. A wdowiec odpowiedział: „Tak, będzie druga, ale już nie tamta!” A on właśnie tamtą kochał. Ach, czyż to jedna drugą tak łatwo zastąpi? Przecież każda ma swoją duszę, swoją osobistość?	A jednak jest w tej chwili, bo każe się domyślać pani obojętności	Adyć się rucham!	Ano, idź, jeśli zdążysz, oberwiesz i ty tam co, około panów gdy się im znudzi...	Cicho, dziewczęta! matka niezdrowa, położyła się.	Co takiego? Dziwo z tym Walkiem dalibóg! Kamyczki mu się podobają! Teraz ja się spytam, na co ci się zdadzą?	Czy możemy wejść do portu?	Dosyć!... dosyć, panie Klejn!...	Eminencjo, obawiałem się... zdawało mi się, żem zasłużył na niełaskę Waszej wielebności.	I bez wyszehradzkiej znajdzie się poświęcana korona	Jest jedna tylko rada wrócić do zamku i schronić się przed deszczem. Iść lasem w czasie burzy nie możemy, a nie ma tu żadnych chat blisko. Nic się nie bójcie, jestem pewien, że już nas szukają. Zobaczyli przecież Almanzora samego. Na pewno będą nas szukać.	Mniejsza o to Panie Smith, proszę pana o to jako o łaskę. Może w ten sposób nabiorę szacunku dla samego siebie.	Moja pani, zwykliśmy nazywać przypadkiem wszelki szereg zdarzeń, których łączności dobrze nie pochwytujemy. I mnie dziwne moje życie przez długi czas wydawało się pędzone ślepą siłą; dziś jednakże, kiedy zaczynam nań spoglądać z wysokości mogiły, która już przede mną narasta, gotów jestem uznać w nim bieg Opatrznościowy...	Niania jest głupia!... Żydówki przecież grywa pani Wolska, to się jej nie boję.	Nie... Naprawdę byłaś? A gdzie siedziałaś?	Niech pani pośle po lekarza	Niechże se też jaśnie państwo samo idzie...	O nieobecnych tak samo jak o umarłych nie mówię nigdy.	O tak, dziękuję, panie prokuratorze byłeś dla mnie raczej przyjacielem niż sędzią.	O, moja kobieto ażebym tylko nie był taki kontent, to bym się jeszcze bardziej radował.	O, nie. Ani godzinę dłużej niż będzie trzeba. Aha. Żeby się tu pani nie nudziło i żeby pani miała pomoc, zostanie tu doktor Kolski. Prosiłem go o to. Nawet żądałem tego, by został do mojego powrotu. Nawet bardzo się wzbraniał, ale musiał się zgodzić, bo postawiłem to jako warunek.	Proszę... każę... jak wreszcie chcesz... tylko mów mądrze.	Także miała się na co łakomić!...	Ten Hirsch! Co za nadzwyczajne zdarzenie! A więc naprawdę ocalał, uczepiwszy się kotwicy? Nie miałem pojęcia, że pozostał w Sulaco. Sądziłem, że już ponad tydzień temu wrócił przez góry do Esmeraldy. Był tu kiedyś, by pomówić ze mną o swoim handlu skórami i jakichś innych sprawach. Dałem mu niedwuznacznie do zrozumienia, iż nic z tego nie będzie.	To się znaczy, że pchnąłeś go nożem lub zabiłeś pałką?	Udławił się...	Wracaj do siebie, połóż się, spocznij.	Wszystkiemu winna była ta przeklęta baba! Wszystkiemu. Na co się matki mieszają w małżeństwa swych córek? Nie ich to rzecz. Zbytek macierzyńskiej tkliwości! Szukają w tym, o ile się zdaje, zadosyćuczynieniazadosyćuczynienie	Wygląda to na scenie, jak zmokła kwoka, głos będzie tu podnosić.	Właśnie tak, panie kapitanie Otóż panem i władcą tego ziarnka piasku, jest ten, o którym wam opowiadam. Tytuł hrabiego kupił sobie gdzieś w Toskanii.	Właśnie że nie, i jestem bardzo zmartwiona. Boże, gdyby on się kiedy dowiedział...	Zachodzi właśnie ta obawa Jeżeli stan pani pogorszy się, proszę do mnie dzwonić. Do widzenia.	Zawsześmy sobie z Danem mówili że gdyby... gdyby coś takiego się zdarzyło, tobyśmy wiedzieli doskonale, co mamy robić... ale... teraz to nam wszystko jakoś inaczej się składa...	dusza istniejąca, która w stawanie się zanurza; dusza posiadająca, która chcenia i pożądania chce:	A bo i pewnie.	A bo mu też ksiądz dojechałeś do żywego mięsa.	A co matuniu?	A jaktośmy dotąd żyli, he?	A jeśli pańskich żądań nie spełnię?	A sadzonki?	A woje! woje!	A! Nie zapomniałeś jeszcze, żem ci ocalił życie? To dziwne, przecież minął już tydzień.	A! mój Boże! nic już nie usłyszymy.	Ach i czemuż trzeba, abym cię odnalazł w ten sposób, Heleno, ciebie, którą tyle opłakiwałem! Będę więc jeszcze musiał biadać nad twym losem!	Ależ podobno są jakieś tam ustawy...	Antoś! Więc co będziecie robili?	Bo nie chcę.	Brühl! dwa miliony talarów... a ty...	Co duch?	Czyż pani nie spostrzegła?...	Dwóch ludzi konnych na wielkim gościńcu.	Gubernator na pewno zrekompensuje ci straty.	Idź precz, żebraczko!	Ir gerai tokiam! Kam įleido gudus į miestą, nelabasis!	Jezu miłosierny! I to biedactwo tam całą noc przemęczyło? Bez łóżeczka? Na twardych deskach. Między kańczastymikańczasty	Jo?	Kiedy pościele ma już tam, w budzie	Licząc od kiedy?	Mocno go poturbowałeś?	Moja droga, są jednak pewne różnice...	Może będę zręczniejszy w innej	Myłem!	Na pamięć, powiada pan? Być może... Słowem, szesnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt cztery.	Na pewno, ależ na pewno, dziecko moje Musi pan do domu wrócić, musi.	Na „Great Easternie”?	Nie. Pod pozorem, że chce odwiedzić jednego ze swych krewnych w Ouville, pożyczył rower od stajennego. Oto jego kapelusz i płaszcz.	No! A jakimże to sposobem?	No.	O, pan jest bardzo uprzejmy, ale sympatja to jeszcze nie tytuł	Olesiu! nie wymawiaj takich słów na ojca! Ojciec dobry! ojciec biedny!	On nie przyjdzie, bo ma żal, że mu pan nie ufasz. Uważam, że jest bardzo zniechęcony.	Pan Regowski puścił Bohuna na wolność. Widziałem go w PłoskirowiePłoskirów (dziś: Chmielnicki)	Pewnie, tłuste jadło narządzają i pierzyny grzeją...	Popatrz na pieczęć.	Poznaj, czylim miał jakowe niecnotliwe intencje...Pozycja społeczna, Szlachcic	Proszę cię nie mówmy teraz o tym. Dobrze?	Przecie to jest ten Płaza-Spławski...	Przynieś	Rozebrać go!	Rozumiem. Pojutrze będziesz ją miał.	Są w niej punkty charakterystyczne. I tak, na przykład, zmiana śladów.	Tak	Tak... Boże! Boże... cóż to będzie za życie!	To na cóż ją kupił?	Tylko jeden raz, ale już nigdy nie otworzę.	Witek, dałeś to już na wypominki?	Wolałabym, żebyś pan był lekarzem Anioł śmierci, nawet jeśli jest aniołem, zawsze napełniał mnie trwogą.	Wszystko gotowe, ojcze...	Z czemże? z czem?	Z harapemharap burczał Niemiec.	Z pewnością Dick Wilkins! Przysięgam, że to on! Dick był bardzo do mnie przywiązany. Biedny Dick! Biedny!	Założę towarzystwo... zrobię taką konkurencyę wszystkim dyrektorom, że ich dyabli wezmą!...	Zresztą zobaczymy Jestem bardzo ciekawy, co powie pan Cyrus o naszym dzikusie. Popłynęliśmy po człowieka, a przywozimy potwora! Ha, każdy robi, co może!	„Gdyby nie dziatek pacierze...”Gdyby nie dziatek pacierze...
Chodźże, siądziemy tu, pogawędzimy No, tak. Ciepło to cudowna rzecz. Ty jako młody nie umiesz jeszcze tego ocenić. Ale na moje stare gnaty... Cóż to, nie w lecznicy? Próżnujesz dziś?	Więc nie mogło to wszystko obchodzić szpiegów. Tu raczej mamy do czynienia z czyjąś zbyt daleko posuniętą ciekawością. Prawdopodobnie któryś z zawiedzionych w swoich nadziejach panów zrobił kawał i przebrał się w mundur oficerski, by udawać porucznika Sochnowskiego. Sprawa przez to nie przestała być przykra ani ważna. Zdaje pani sobie sprawę z tego, że podobnych wybryków tolerować nie mogę i muszę wyśledzić winowajcę. Dostanie za to porządną reprymendę, a może i parę tygodni aresztu.	Z Mr. Duncanem dziewięciu. Jak Mr. Duncan wstąpił do naszej szkoły, nie był większy od małego Greya. Służył w mym dawnym pułku. Tak, tak, panie Corkran, to już dziewiąty z rzędu!	A coś myślał? Przeciem nie dla kur te stajnie stawiał lat dwadzieścia temu ledwie, przed samą woj­ną... Jak stawiałem! Sczeznę ja i ty rozsypiesz się na proszek, a te moje stajnie przetrzymają wiek, co mówię, wieki dwa, może trzy, i więcej, jak zamek... przetrzymają, mówię, bo w niczym nie są gorsze od tego, co budował król. I mury te, com postawił, będą wieki stać, i dom, w którym tyś się rodził...	Obraz ułożyłem podług podobnego obrazu, który niegdyś widziałem w Niemczech: me­chanikę sam wymyśliłem. Sama historyjka o Fauście czarnoksiężniku także nie jest moją; widywałem ją nieraz w czasie moich podróży w teatrach maryonetek. Anioł wychodził z biblii i przestrzegał doktora, ale zegar przedzierzgnął się w biesa, który otrzymywał władzę nad Faustem, skoro anioł odszedł, a biblia zamknęła się. Tenże Faust miał famulusa, jak go nazywali, który wiedział o całym pakcie i sam już nawet był na złej drodze, z której się jednak zawczasu jeszcze cofnął. Biedny i nędzny występuje w ostatnim akcie, jako stróż nocny w tem mieście, w którem mieszkał doktor; wiedział zaś, że gdy wyśpiewa dwunastą, wówczas przyleci djabeł i porwie dawnego jego pana. Wybiła złowroga godzina, famulus składa ręce na piersiach i: Mości Panowie Gospodarze! woła, westchnąwszy głęboko; ale czy nie mógł, czy nie chciał powiedzieć: Już dwunasta, dość że z cicha tylko szepnął: Na zegarze! A to wszystko na nic się nie przydało, bo ognistą pożogą Faust wyleciał przez okno swego domu.	To nie zaszczyt, panie Berling! Nie sprawia mi jednak przyjemności tańczyć z ludźmi, którzy zapomnieli obowiązku grzeczności.	Potrzeba poczynać roztropnie, by zaś zapalczywością nie zgrzeszyć i dziewki nie zgubić Mistrzowi należy się zaraz poskarżyć i jeśli W. Ks. Mość da do niego pisanie, to ja pojadę.	Moglibyście przyjąć krewną jaką lub znajomą. To fałsz! Zrobiliście łaskę! Hodowano mnie, jak rodzoną, oddano do szkoły, nie gniewano się nigdy.	Nie, tej przyjemności musimy sobie odmówić; pozycja księżniczki w domu hrabiego nie jest właściwie ustalona...	Wobec tego byłoby dobrze, gdybyśmy byli ze sobą całkiem szczerzy. Mam wrażenie, że nie wszystko dopowiedzieliśmy sobie; niejedno myślimy, a nie mówimy. Więc powiedzmy sobie wszystko! Czy nie poznał pan tego człowieka w masce, czy nie przypuszcza pan, kto to może być?	I tak, i nie.	A tożem patrzał, bo obok niego na Polińcu od lat siedzę. Chłopów, farmazon, rozpuścił, rozamorował, że mu na pole wychodzili jak z łaski, i koniec końców do garnka nie miał co włożyć.	Ależ na Boga, czyje to tropy? A wreszcie, czyż te zaklęśnięcia w istocie są tropami? Bo noga zostawiająca tak ogromne ślady musiałaby mieć co najmniej dwie stopy obwodu.	Jeśli mnie kochasz, nie będziesz komplementował ani autora, ani jego anielicy	Nie, mam tylko jedno. Ale je chętnie odstąpię w takiej potrzebie.	Nie, nie...	Pan nie żonaty?	Tak, złodziejami! powtórzyła, to jest takimi, którymi wszyscy gardzą, których biorą do więzienia, a potem wieszają na szubienicy... Idźcie ztąd! Wzięła za ręce obu malców, wyprowadziła ich z sypialni, i drzwi za sobą zamknęła. Potem usiadła znowu pod oknem, postawiła obu braci przed sobą, i gładząc ich z kolei po twarzach mówiła:	Zatem obecnie przyszła pani nie w moim interesie? Chwała Bogu.	Nie wiem, nie potrafiłbym już chyba. Nawet mówić o sobie jako o kobiecie nie umiem...	Wszystkieć nowości u nas opowiadane są w ten sposób i ja też nie umiem opowiadać inaczej, a i wam, panie, cieszyć by się należało, że nie wprowadzam nowych zwyczajów.	No ładnie ja tutaj wpadłam! Tak się cieszyłam, że nie potrzebuję się już zamęczać opieką nad dziećmi, a tymczasem teraz mam od razu dwoje pod swoim staraniem. Dziękuję za taką przyjemność!	Hm! Hm! Człek, który po ciemku tyle, co ja, nachodził się po polach i gajach, nigdy nie zejdzie ze swej drogi, chyba że mu przyjdzie uciekać przed stróżem.	Ale o innych nikt nie wie, tylko ona.	Kiepska sprawa Dlaczego właściwie to zrobiłeś?	Pozwalam sobie wątpić o szczerości pani odpowiedzi. Dotknąłem panią, lecz sam byłem wściekły. Teraz przepraszam. Pani mi nie poda ręki na zgodę?	Pragnienia pana będą dla mnie zasadą nie podlegającą żadnym modyfikacjom.	Mości audytorze, jakem był w Konstantynopolu, gdzie parę lat w ciężkiej przesiedziałem niewoli, miałem tam towarzysza tego samego nazwiska, co wasza dostojność. Był to dzielny żołnierz, jeden z najtęższych oficerów hiszpańskich, ale ile dzielny i szlachetny, tyle też był nieszczęśliwy.	Nic nie szkodzi. Dobry będzie na początek	Nic o tym nie wiem	Wstrętny hipokryta Ale on to pewnie należy do oswojonych, co?	Odwiedź mię znowu niedługo, kochana Janino O wiele za rzadko przychodzisz. Ale za to później Jan sprowadzi cię tutaj na zawsze.	To konieczne	To on	Miałżeś po co chodzić tak daleko goliznę miałeś i w Krakowie.	Bo jest pan cudownie młody, a młodość jest jedyną rzeczą godną posiadania.	A jakże. Ani chybi! Ale to mniejsza. On się mnie wyrzekł w godzinę chrztu. Odtąd prześladuje niezmordowanie, jakby spełniał obowiązek najświętszy.	Daj pan spokój, to nudne. W końcu, czego ona chce?	Mówią, że różne przybierają kształty...	Sądzisz pan, że to była śmierć naturalna?	To może zaraz pan prezes każe otworzyć conto na tę sprawę.	To już lepiej zażądać od ostu, aby rodził róże i od cierni, aby pokryły się czereśniami!	No wiem co prawda, że starzec bardzo pana lubi...	A jak uciekł przed panem?	Bóg zapłać ojcze za przestrogę dobrze żeście mi rozpowiedzieli kto on taki... Niechno jeszcze sprobuje do mnie zajrzéć, będę wiedziała jak go ztąd wyprawić.	Nigdym wypadku tego nie uważał za przeszkodę. Przestrach i żal, jakimi napełniło nas w pierwszej chwili uwięzienie pańskiego brata... wybacz pan! Tego Manuela, chciałem powiedzieć, już z umysłów naszych ustąpiły. Rozmówmy się zatem, jeśli życzysz sobie tego, o tym związku, którym dom nasz zaszczycasz.	Była zupełnie jak staruszek któremu się czasem dziwnych rzeczy zachciwa, poty, póki mu ich niedadzą.	Będzie czas uradzać W Płocku i tak musicie odpocząć.	Jak Boga mego, jeśli ty po sześciu latach pobytu tutaj myślisz jeszcze, że znajdziesz tu sprawiedliwość, słowo daję, jesteś skończonym idiotą.	Mówię, co słyszałem. Pamiętasz moje uwagi na wieczorze zaręczynowym Zawiłowskiego? Pokazuje się, że miałem słuszność! Krótko ci powiem, że była jakaś awantura i że wogóle jest źle.	A co tam piszą w gazecie?	A za co, sikso?	Co Donka?	Co mają kłamać.	Co ty mówisz?... Trzeba zbudzić pannę Magdalenę...	Ile pan dajesz? Co za oryginalne położenie!...	Co ty tam masz, kawalerze, pod ławką, że się ciągle kręcisz? Komu wodę niesiesz? Aha, psy... Ano... Ano... karę zapłacisz.	Co ty wiesz?	Dlaczego sądzi pan, że dwanaście?	Powiedz, po co tu siedzisz?	A jednak masz do mnie żal z tego powodu. Zdaje ci się, że ja ci ją zabrałem.	Rozejść się! Ja... ja muszę panu generałowi powiedzieć, że...	Babunia objaśniła mi wszystko.	„Błyskawica” śmiało rzuca wyzwanie nawałnicom i szkwałom, a ja jestem kapitanem, który prowadzi ją poprzez fale i wiatry.	Czy pan Fogg dobrze się czuje?	A więc pod warunkiem, który precyzuję: Na pytanie twoje, czysto erotyczne, epikurejskieepikureizm	Czy znaleziono coś przy nim?	Gość jeszcze? drugi rotmistrz zapewne... z przyjaciół tej... tej pani? szydersko śmiejąc się odezwało dziewczę.	Mamy dzięki księciu szkołę wojskową, rzekł król obracając się do gospodarza z uśmiechem	Nieźle powiedziane Ale zapewniam cię, że dla wszystkich innych mógł uchodzić za arystokratę... Widywałem go na przyjęciach u ministrów.	A zdrajca!... chciałem mu jeszcze ten szkaplerzyk na szyję włożyć...	Ach, prawda	Bilet... maleńki tikkuttikkut (ona zaśmiała się).	Czy chcesz śniadać w jadalni, czy u siebie w pokoju?	Cóż ojcu powiem?...	Jedźże pan z Bogiem! z udaną obojętnością rzekła Julja, a kiedy możemy go się spodziewać.	Pawłowa, rozbijcie mu ta który garnczek na głowie, proszę was.	Teraz, kiedy mamy nową wojnę kiedy mamy o jednego wroga więcej i nowy front, będziemy musieli oszczędzać amunicji. „Im więcej dzieci w rodzinie, tym więcej zużywa się rózeg”	Waćpan widziałeś? Istotnie dobrze stawałam?	Wiesz teraz?	Zaraz wróci, poszedł oddać list posłańcowi. Czy gorzej boli cię głowa?	A Marta?	A teraz?	Bracie, brakuje nam tylko ochmistrzyni i siostrzenicy Don Kichota.	Była, Augusto.	Czego on stoi?	Czego?...	Geradajosie, wierny mój druhu!	Hrabia.	I robi z rozmysłem	Ksiądz pytał Hipolit.	Owszem!	Panie Kunicki... hm... Otóż pańska żona postanowiła wziąć rozwód.	Przez powstanie!	Także pretensje, byłem u nich parę razy zaledwie.	Wyleli pana?	Zależy jakie?	Zapewne na rok.	Zapłać pan najpierw	Żywy?...
Żaden ptak, żaden ptak, będziesz duży, to się do­wiesz, w szkołach cię nauczą o tym, teraz dość, ja śpię	Toż to to, co ci tak pilno było opowiedzieć, mości golibrodo i co niby miało też być tak do rzeczy stosowne? A mości brzytewko, miły mój skrobibrodo! jakaż to bieda, kiedy ślepy zapragnie o kolorach rozprawiać! To ty i tego nie wiesz, mój dobrodzieju, że wszelkie porównania i zastosowania jednych umysłów do drugich, męstwa do męstwa innego, albo piękności, albo rodowitości rozmaitych wiedzy z sobą, zawsze są nieprzyzwoite, nieprzystojne i zawsze psu na budę się nie zdały? Nie udaję się ja za kapłana, mój mości panie, ani za mędrka się nie kwapię uchodzić; chciałbym tylko z całego serca świat przekonać, jak głupio sobie poczyna, że nie myśli o przywróceniu błędnego rycerstwa. Zresztą, co mam w bawełnę obwijać, widzę już, jak na dłoni, że nędzny wiek nasz niegodzien jest posiadać zaszczytów, którymi dawne słynęły wieki, kiedy błędni rycerze stawali w obronie państw, bronili cnót dziewic, wspierali sieroty i wdowy, karcili pysznych, a nagradzali dobrych. Dzisiejsi wojownicy wolą jedwabne i złociste stroiki, niż ciężkie kirysykirys niewygoda, brak wypoczynku. i wszelkie życia wygody z pogodnym znosić czołem? Gdzież dziś wojownik, co przebywszy dalekie góry i odwieczne lasy, gdy stanie na wybrzeżach morskich, rzuci się śmiało w nędzne czółenko, bez masztu, żagli, wioseł i majtków i puści się nieustraszenie, choć widzi przed sobą wzburzone morze, choć spienione bałwany miotają nim pod niebiosa lub w niezgłębione pogrążają go otchłanie. A rycerz prawdziwy nie lęka się burzy, za nic ma niebezpieczeństwa, rzuca się na oślep, fala go niesie i w mgnienia oka, kiedy ani się spodziewa, wysadza go na brzegi o trzy tysiące mil od miejsca, z którego wypłynął, na brzeg bezludny, nieznany, gdzie kroczy śmiało i dokonywa dzieł tak wielkich i nadzwyczajnych, że chwała ich, na spiżu wyryta, służy potem za wzór i pomnik potomnym wiekom. Widzę ja aż nadto dobrze, że niewieścia miękkość i niecna niedołężność dziś popłacają, to modne teraz przymioty, bezkarnie wynoszące głowę nad znoje, trudy i męską wytrwałość. Prawdziwe męstwo nie ma już żadnej zasługi, nie przynosi chwały; nikt go już nawet odróżnić nie umie od czelnej dzisiejszych junaków nadętości, waleczne zawodzących popisy przy stole i pannach; zniedołężnienie i ciemnota podały w pogardę zacne rycerza rzemiosło, którym zawsze chlubili się i jaśnieli błędni rycerze. Powiedzcież mi, gdzież znajdziecie dzielniejszego i szlachetniejszego młodziana, jak Amadis z Galii? gdzież udatniejszego kawalera jak Palmerin z Oliwy? kto zrówna w słodyczy i uprzejmości Tyrantowi Białemu? Pokażcie mi kawalera układniejszego od Sizwara z Grecji, męża liczniejszymi okrytego bliznami i tęższymi władnącego ciosami jak Don Belianis? waleczniejszego i zuchwalszego nad Periona z Galii? kto mi wymieni tak śmiałego i natarczywego wojownika jak Feliks Mars z Hirkanii, albo serce wznioślejsze i szczersze jak Esplaudiana, albo żołnierza tak dzielnego, jak Cirongilio z Francji? Widzieliście kogo dumniejszego odwagą od Radomonta, przezorniejszego i wytrawniejszego od króla Sobrina, żwawszego do czynu od Renauda, albo Rolandowi w boju równego? Czyż są gdzie na świecie tacy, co by ich męstwo i wytworność porównać można z Rogierem, od którego książęta Ferrary ród wiodą, jak o tym świadczy Turpin w Kosmografii? Wszyscy ci mężowie, mój dobrodzieju, i wielkie mnóstwo innych, których bym ci tu jeszcze mógł wyliczyć, byli rycerzami błędnymi, byli świecznikami, gwiazdami wszelkiego rycerstwa i takich to radziłbym królowi jegomości powołać do siebie, jeżeli chce się z Turczynem krótko rozprawić i tak go przepłoszyć, że ani się obejrzy, jak wróci, skąd przyszedł i swoich się nie doliczy. Bajcie sobie, co chcecie, a ja przecież w chałupie siedzieć nie będę, chociażby dobrodziej jałmużnik po mnie nie przyszedł, albo Jowisz, jak waćpan skrobibroda powiada, deszczu poskąpił; ja tam na niego zważać nie myślę, powiadam, że deszcz być musi, jak zechcę, to padać będzie i koniec. Widzisz, mości balwierzu, żem ci trafił w cetnocetno	Nie tutaj, nie! Tu nie chcę robić... Malinowskiemu konkurencji. Przychodzą mi na myśl różne miejsca, może Zakopane? Tam by się to dało urządzić tak, jak ja myślę. Teatr przez parę miesięcy tylko w roku otwarty, od niczego niezależny, z sezonem nadzwyczajnie przygotowanym pod względem repertuaru, reżyserii, aktorskich sił... Każde przedstawienie mogłoby być po prostu ważnym wypadkiem w dziedzinie sztuki. No, co, dyrektorze? Zgadza się pan?	Wy tak myślicie. Wszystko, co działo się dotąd, działo się bez własnego udziału człowieka. Praca, Bóg, DuchPowiadasz, pracą swoją stwarza człowiek podstawy w życiu. To jest słuszne. Nie duchem, lecz człowiekiem stworzył cię Bóg: nie myślą, ale ciałem masz kołatać w jego pierś. Mówić trzeba mową, którą zna i której słucha on, co myśli słońcem, ziemią, wszystkim, co jest. Ziemia jest większym duchem niż myśl nasza. Gwiazdy, słońca to wszystko duchowe i ciało nasze jest duch. Praca jest zaślubinami duchów. Człowiek niepracujący obcy jest Bogu, chociażby się modlił i pościł. Myśl nieprzeparta przez ciało, nieznana ciału, nie jest myślą. Snem jest i sennym rojeniem. Ale ty mówisz dalej. Człowiek musi sam dźwignąć siebie.	Niech mnie diabli porwą, jeżeli ty nie jesteś zuch dziewczyna!... Od razu coś wymyślisz... raz, dwa, trzy!... To po prostu bajeczne!... Ale... do licha! Właśnie dzisiaj nie ma nikogo z parobków... tylko ten smyk Sören, któremu także pozwoliłem pójść do domu... on mógłby cię odwieźć...	Suma nędzna, ale ja tej sumy nie mam. Chciałem pożyczyć to już po mnie. Jest źle, a tu przychodzą te bankructwa i dorzynają mnie do reszty. Co za czasy! Na całą fabrykę, na tyle maszyn, na moją osobistą uczciwość do tego, nie można pożyczyć piętnastu tysięcy rubli.	E, mój ojcze widać dobrze, że nie znasz hrabiego Monte Christo, jego dążenia nie mają nic wspólnego ze świetnościami tego świata. Nie pragnie zaszczytów i bierze z nich tylko tytuły, które mu się przydadzą w paszporcie.	Nie wręczała jej. Odbyło się to w ten sposób: miss Normann weszła do hallu, zapytała portiera, czy nie było do niej telefonu, i powiedziała, że zaczeka. Gdy usiadła przy stole i zaczęła przeglądać pisma, łamałem sobie głowę nad tym, kto z obecnych ma jej dostarczyć papiery. Wkrótce przekonałem się. Przy innym stole przeglądała ilustracje jakaś starsza dama w żałobie. W pewnym momencie spojrzała na zegarek i wyszła. Spóźniłem się o jeden moment. Wstałem, by zająć miejsce starszej damy. Nie mogłem jednak okazać pośpiechu, by się nie zdradzić. Dzięki temu miss Normann zdążyła zbliżyć się do stolika prędzej ode mnie i wziąć leżący tam egzemplarz „Illustration”. Zachowałem wszystkie pozory, zabierając jakiś inny tygodnik. Widocznie miss Normann nie podejrzewała mnie o uplanowane zamiary, gdyż zajęła znowu swoje miejsce. Obserwując ją spod oka, zauważyłem moment, gdy zsunęła z pisma do torebki białą kopertę. Zrobiła to zresztą bardzo zręcznie. Musi mieć mocne nerwy, gdyż po kilku dopiero minutach wstała, wydała jakieś dyspozycje portierowi i wyszła. Prawdopodobnie z powrotem do kawiarni.	Kierunek łatwo zmienić. Mój aeroplanik posłuszny jest na skinienie. Jak on ślicznie idzie! To nie jego wina, co się stało. Nie martw się, mój drogi ptaszku. Zmienić kierunek i na jaki? Ja myślę, że frunąć dalej. Może to znów jakiś diabelski figiel, tak jak z tym kółkiem. Bo w jaki sposób ono zginęło i dlaczego się zaraz znalazło? Znów chce pić motor: masz, durniu, kieliszek oliwy, ale pamiętaj, że pijaństwo zawsze sprowadza nieszczęście, a ciebie specjalnie marny los czeka.	A widzisz, Michale! Jakże to możesz ode mnie wymagać tego, czego byś sam nie uczynił? Niechże się dzieje wola boża!	Ja wcale z żadnymi nerwami nic nie mam nic do roboty! Jeszcze ja będę chorował na nerwy, na te jakieś głupie nerwy! Znosić nie mogę tego szafowania nerwowością...	Groziłem tym Agacie; ale nie myślę czynić czegoś podobnego. Nie jest pewne, czy ten sposób zdałby się na co; natomiast zupełnie pewne jest, iż przedstawiłby nas obu w najhaniebniejszym świetle. Bo też to twoja wina.	I to także jest prawdą, moja mamo, że przeznaczałaś mnie do zadań i losów zupełnie niepospolitych, wysokich... a tak wszystko skierowywałaś, abym nie mógł i nie chciał mieszać się z szarym tłumem? Czy to jest prawdą, moja mamo?	Nie zmienia? Traktować to mogę jedynie jako dowcip. Cóż przyszłoby pani z tego, gdybym nawet wrócił do pani, skoro nie mógłbym w sobie wzbudzić żadnych innych uczuć, oprócz...	Ale go nie dał tobie ni mojej! A tyle roków sieje i zbiera! Zapłaci wam dobrze za to i z precentami... Przywtórzę raz jeszcze, staremu się w niczym nie przeciw, przychwalaj, przygaduj, na wesele idź, dobrego słowa nie żałuj, a obaczysz, że go narychtujemynarychtować	A więc nic już nie rozumiem... Któż jest zatem zabójcą Jana Daval?	Czemuż więc o nóż ten nie dopominał się człowiek z Eastport, któregośmy tam widzieliktóregośmy tam widzieli	Miałem słuszność, mówiąc, że nie licząc człowieka, wieloryby mają dosyć naturalnych nieprzyjaciół; te oto będą miały niezadługo do czynienia z groźnymi przeciwnikami. Widzisz pan, panie Aronnax, tam pod wiatr, o osiem mil może od nas, te czarne, poruszające się punkty?	Nie, pani hrabino i właśnie o to samo pytałem Alberta.	Pewno mnie się nawet o mało do królestwa niebieskiego nie przysłużył.	Przeciwnie! Postaram się z całą usilnością wykryć złodzieja i zwrócić własność, ale nie przyjmę zapłaty. Natomiast poproszę o pomoc pani.	A jak nie da?	A ludzi, mówiłeś, nie ma przy nich nijakich?	Dlaczego nie, interes jest do zrobienia	Jam kądzieli nigdy w ręku nie miała!	Może tak, a może nie.	Naturalnie, że dziś nie warto! Ale jutro! Jutro wszystko ci powiem, co myślę o tobie!	Nie żadne eee... tylko popularność. Jutro cała Warszawa tylko o tym będzie mówiła. Zobaczysz. Ludzie lubią mocne słowa.	Nie, przejazdem tylko.	Nie, słowo panu daję, że mnie to nie nudzi.	Niech poczekają, nie ostawię rozbabranego.	No, wójtowa. Jakoż to ma być? Sam król was prosi, a wy nie i nie.	O, na pewno nie!	Stawska?... Nie. Prędzej byłaby nią pani.	To nie było głupie	W Nîmes dosłownie brodziło się we krwi; co krok widziało się trupy; mordercy, zebrawszy się w bandy, zabijali, łupili i palili. Na widok takiej rzezi przejął mnie dreszcz. Lękałem się nie o siebie	A to szczwany lis! Zadrwił sobie ze mnie. Lubię takich! Powiedział, że się nazywa Sherlock Holmes?	Błagać cię, ażebyś przebaczył memu ojcu... Nieszczęśliwy on!... od południa leje łzy i tarza się w popiele...	Mylisz się, piękna dziewczyno Uroda twoja zarzuciła mi na szyję niewidzialne lasso i niewoli ku sobie. Myślałem o tobie nieraz w ciągu tych dni trzydziestu.	Siedm już razy wschodziło słońce siedm już razy wschodziło słońce od dnia owego, w którym ona czarodziejskiemi ustami swemi rzekła do Konwaliusa: pójdź i znajdź siedlisko pana Karłowskiego, a znalazłszy je, powiédz, że pani Kameleon chce ujrzéć go w progach swoich. I ja, bracie duchowy, przez siedm dni i siedm nocy szukałem ciebie, nim przyszła chwila nadziei, że wola jéj spełnioną zostanie.	Szczęść nam Boże! Przy takiej ochocie i gotowości zwyciężymy wroga niechybnie! Ja także dokładam ręki do przygotowań, zanim w pole wyruszymy. Pisałem do Poznania, aby mi natychmiast przysłali człeka sprawnego, o którym doniesiono mi, że znamienicie umie proch przyrządzać; obiecałem hojną płacę, mam odpowiedź, że już wyjechał; lada dzień się tu stawi. Ruśnikarzówruśnikarz, właśc. rusznikarz rzemieślnik wykonujący zbroje. zdatnych mam także; Włocha niektórego, co kule ogniste przyprawia, wiozę z sobą. Z Krakowa, z Poznania i z Warszawy już wysłano fury z bronią wszelaką. Armaty z Malborga i Gdańska idą morzem do Niemna, potem wołami do Dzisny i znowuż wodą do Dźwiny.	Posłusznie melduję, panie majorze, że to się wszystko jedno z drugim zgadza. Bardzo się cieszę, że pan major natychmiast wżył się w moją sytuację. Być może, że nasi już gdzieś walczą, a ja mógłbym w ten sposób przegawronić całą wojnę. Więc ja panu majorowi wszystko jeszcze raz dokumentnie opowiem.	A wszelakowszelako (daw.) rzekła, przymilając się panna Hedwiga dziś: ślub., to ja się tak przebiorę. Dobrodziej pozwoli? Ej, pozwoli!	A przecie jeszcze się na mnie gniewasz?	Dam ja panu porządek!...	Gdyby to było możliwe, należałoby przede wszystkim zwrócić się o pomoc do twego ojca. On, jako znakomity prawnik, może umiałby znaleźć jakieś wyjście.	Jak mogła hrabianka Ponimirska wyjść za takiego gbura i chama, za człowieka tak gminnego jak pan? Panie... panie... no jakże panu?	Jaki Jasiek?	Lemoniada była pod ręką, w karafce u dziadunia; biedny Barrois bardzo chciał się napić i wypił, co było.	Masz waść przykład na sobie i na nas!	No, mówże, błaźnie jakim prawem się tutaj dostałeś?	Plotek, jak Boga kocham, narobili i po całym świecie je roznieśli, a wszystko dlatego, że dwa razy w niedzielę pojechałem do domu, w którym jest ładna panna, i że raz z nią pod rękę po miasteczku się przeszedłem...	Potańcują przy nich Szwedzi Teraz, mości panowie, jedźmy żywo! Przy onej karczmie w lesie, którąśmy, w tę stronę jadąc, minęli, chciałbym właśnie na nich nastąpić.	Przypominam sobie Ale o cóż rzecz właściwie idzie?	Raczy pani przypomnieć sobie, żeśmy stali na drodze dobry kwadrans, zawdzięczając jej przesiadaniu.	To proste O zabiciu się myśli wariat, łajdak albo człowiek dużej wartości, któremu za ciasno na świecie.	Ustąp, proszę cię!	Widzi pan śmiejemy się obaj. Auguraugur	Właśnie, i dlatego też one są miarą wartości człowieka.	A mój nowy powóz?	A pościel zmieniona?	Będę!	Co powiedziałaś, siostro? Kogo miałaś na myśli?	Coś ty zrobił? gdzie byłeś?	Czy i pan pojedzie?	Czy szukamy narzeczonych?	Do Wilanowa.	Dobrze więc, powiedz...	Jesteś pan niepoprawnym optymistą!	Jeżeli będzie pani miała sposobność wyjechać na wieś, a mam przeczucie, że tak, niech pani wyjedzie choćby na cały rok, byle zobaczyć wieś w zimie	Kto był?...	Którenżektóren	Któż to jest ów	Maksymilianie, czy widział pan kiedykolwiek, jak strzelam z pistoletu?	Mamo, mamo! Jakie śliczne konie na stacji i kareta!	Miałem wczoraj	Mniejsza o to, czytaj!	Może... dla przyjemności?	Nad czym dumasz?	Najpiękniejszy pod słońcem.	O! moje już straciły swoją delikatność...	Oto tymczasem dwieście funtów... Panie jeśli chce pan skorzystać?...	Panie, mam zaszczyt prosić o rękę pańskiej córki Magdaleny...	Powitać, powitać! dziś: sepleniąc. pani Wiechowska i poczęła wysadzać z sanek matkę Marcinka.	Przysiąż mi że zdoła nas rozłączyć tylko śmierć!...	Przyszła jak zwykle spojrzeć na nas	Reszta jest w waszych rękach, wielebny ojcze	Syn syn wystąpił, a starego wy­leli... Wyleli	Sztuka, Artysta, Modlitwa, Łzy szeptał, ujmując Jelsky’ego pod ramię.	Sämund to człowiek rozsądny!	Tak pędzi wiatr halny!	To nasza młoda pani	Trzeba mu było w dzień święty złego ducha kusić Na maszynie rozjeżdżać.	Tyle jego co pohula!	Tęgie gospodarstwo i tęgie zamki!	Widzi mecenas, nawet o sztuce niema czasu pomówić!	Widziałeś ją?	Wiem. Pulpit do pisania, a przed nim ławeczka.	Z zasady? święty obowiązek?	Zaprosiłam pewnego pana na wizytę!
Juchy te chłopaki, wymyśliły sobie co niebądż la zabawy. Żadnych zabitych nie było w lesie, ludzie se jakieś spały pod krzakami. Złapię Kłębiaka, to ja mu dam strachania. Spotkałem po drodze wójta i zabrałem się z nim, to cała historia. Wio! maluśkie!	Co myślisz! Niby to nie poznałem na twej szyi jedwabnej chustki mego rodzonego brata? Oddawaj!	Przeszła do nas ta wiara od starożytnych, tak jako o ametyście głoszą, iż upić się nie daje, ale cudny to by kamień być musiał, żeby samo nań wejrzenie i noszenie go, połknięty jad niszczyło...  Baśnie to są.	To trzeba było deklarować „durcha” i nie robić cymbalstwa Tak samo było kiedyś „U Valszów”, na dole w restauracji. Też jeden taki fujara miał „durcha”, ale zamiast go ogłosić, odrzucał po jednej swoje słabe karty i każdemu dał wygrać. A co za karty miał! Ze wszystkich kolorów najwyższe. Tak samo jak i teraz nic bym z tego nie miał, gdyby pan zamiast żołędnego waleta rzucił ósemkę. Wtedy ja nie wytrzymałem i mówię: „Panie Herold, graj pan »durcha« i nie bałwań się pan!” A ten na mnie z pyskiem, że może grać, co mu się podoba, bo był na uniwersytecie. Ale nie opłaciło mu się stawiać. Restaurator był dobry znajomy, z kelnerkami byliśmy w zażyłej przyjaźni, więc gdy tamten wołał policję, tośmy policjantowi wszystko akuratnie wytłumaczyli, że się nic nie stało, tylko ten pan zgoła ordynarnie zakłóca ciszę nocną wołaniem policji, bo się przed restauracją sam pośliznął i upadł niezgrabnie, że nosem worał się w trotuar, więc ma nos potłuczony. A myśmy go nawet palcem nie tknęli, chociaż oszukiwał w mariaszu. Dopiero gdyśmy jego fałszowanie dostrzegli, to tak szybko wybiegł z restauracji, aż się przewrócił. Restaurator i kelnerki przyświadczyli bardzo chętnie, że zachowywaliśmy się wobec tego pana bardzo po dżentelmeńsku. Ale dobrze mu tak, bo na nic lepszego nie zasłużył. Siedzi sobie taki od siódmej wieczór aż do północy przy jednym piwku i sodowej wodzie, puszy się niby wielki pan, bo jest profesorem uniwersytetu, a na mariaszu zna się jak kura na pieprzu. Kto teraz rozdaje?	Otóż tak. Pan jest zamożny, nie wcześniej to później pieniądze panu z Pitra przyślą, a i pensja za trzy dni przypada. A widzi pan, ja jestem żonaty. Pan kawaler?	A ja myślę, że to nie tyle chleb tak działa ile słowa, jakie nad nim wymawiają, zanim go puszczą na wodę.	Był to bies wcielony! A ta siność jego twarzy!...	Nu! A to znów jaką ja nowość słyszę? Czyż dziad twój nie umówił się ze mną o moją Merę, a potem czy nie przysłał od ciebie dla niej zaręczynowych prezentów?	Tak, to prawda! To bardzo ważne, co matka powiada. Zastanów się nad tym, Jakubie! Jak Boga kocham, zastanów się!	Za pieniądze to i ksiądz litościwy. Kozłowa wzięła od Agaty dwadzieścia złotych gotowego grosza i za to mają ją przetrzymać u siebie do śmierci, bo stara liczy, że lada dzień zamrze. Ale pochowek osobno, a stara se nie dzisia, to jutro dojdzie, niedługo jej czekać... nie...	To ja, Trzaska, szukałem was.	Nie jam go podmawiał, tylko ocknienie, przebudzenie, siła żywota. Jam winien, żem go nie wstrzymał, to prawda. Alem go nie wstrzymywał, to wyznaję.	Chyba to nie będzie niedyskrecją, gdy powiem, że mówią tu o małżeństwie panny Hejbowskiej z szanownym panem?	Dla Rosjan. Kulisowie kpili sobie z tego całkiem otwarcie. Wtedy zawezwano mnie, bym ustnie opowiedział, co mi było wiadomo. Mahbub też pojechał na południe. Patrz, co z tego wynikło! Tego roku, po stopieniu śniegów przedostali się przez wąwozy dwaj cudzoziemcy niby to w zamiarze polowania na kozice. Mieli ze sobą strzelby, ale nieśli też łańcuchy miernicze, wodowagi i cyrkle.	Panie skarbnikowicz! Tak to waszmość gospodarujesz? Już przestają tańcować.	Kanalskie to jest plemię owe Krafty, ale co mi tam... owszem...	Szczęście, że tego nie zrobiłaś, mamo! Ale innym razem urządzimy taką sztukę, żeby ją mógł zobaczyć. Może nawet weźmie udział; czy to nie byłoby przyjemne?	Nic godnego uwagi niema, bo przecież tego notować nie będę, że wiosnę czuć w powietrzu. To dobre dla bardzo prostaczych natur. Boże kochany! Wiosna, to stary zleżały bagaż poetycznych retorów, którzy udają, że szaleją z rozkoszy, usłyszawszy śpiew skowronka, lub spostrzegłszy pierwszą stokrotką! Blaga i dzieciństwo!..	Ada, co robisz?... Chociaż... czy ja wiem... Może będzie lepiej, jeżeli dowie się o tym pan Stefan.	Biorąc rzecz z punktu politycznego, na którym zmuszony pan jest stanąć przywdziewając w każdej epoce togę generalnego prokuratora, ponieważ wszystkie rządy mają swego publicznego obrońcę, trzeba przyznać, iż religia katolicka skażona jest w swoim źródle ostrą nielegalnością małżeńską. W oczach króla Heroda, w oczach Piłata, który bronił rządu rzymskiego, żona Józefa mogła się wydawać cudzołożną, ponieważ wedle własnego jej zeznania Józef nie był ojcem Chrystusa. Sędzia pogański nie przyjmował niepokalanego poczęcia, tak samo jak pan nie przyjąłbyś podobnego cudu, gdyby jakaś religia objawiła się dziś, opierając się na tego rodzaju tajemnicy. Czy sądzi pan, że trybunał policji poprawczej uznałby nową interwencję Ducha Świętego? Owóż, kto może powiedzieć, że Bóg nie przyjdzie odkupić jeszcze raz ludzkości? Czy jest dziś lepsza niż za Tyberiusza?	Ach, to bardzo patriotyczne. Rozumiem pana. Można poznać języki obce, by zaznajomić się bezpośrednio z literaturą obcą, ale przecie najwyżej cenić swój własny. Na przykład Jean Ogiński... zna pan Ogińskiego?...	Któż to?	Uszy, to oni nadstawiają uszy	Tak, tak! Pamiętam... Dziecinne lata, majowe nabożeństwa. Spowiedź... konfesjonał... strach... komunia... Więc to pani jest w tej chwili właśnie w łasce u Boga. No, i u ludzi... i u ludzi...	Panna Celina jest ślicznym, uroczym stworzeniem i, jak wszystkie Polki, kryje niespodziankę w sobie. Z pozoru trzpiot i swawolnica, myślałby kto, bańka mydlana lub wesoły śpiewający ptaszek. No i złapałem się na pozór jak fryc. W polce mówię jej żartem: „Jak można się gniewać na Jasia? Taki ładny, wesoły chłopiec, trzeba go kochać”. Oburzyła się okropnie: „Pan myśli, że go trzeba kochać tylko, że ładny i wesoły? Jego trzeba kochać, choćby był straszydło, bo on dobry, zacny, prawy i wierny! Pan mnie ma za lalkę!”. Zuch dziewczyna! I ją za to samo ubóstwiać trzeba. Żebym miał wolne serce, tobym zazdrościł Janowi takiej kochanki.	Waszmościowie jużeście ich kosztowali za dawnych czasów a ja jeno muszę ślinę łykać. To mówię waćpaństwu, gdym ich teraz w Szawlach ujrzał i te ich żółte brody jako kądziele, aż mi mrówki zaczęły po palcach chodzić. Ej, radaż by dusza do raju, a tu siedź na wozie i zdychaj!...	Pilocie ja muszę wsiąść na amerykański statek w Jokohamie, a nie w Szanghaju czy w Nagasaki.	Horst. Jeden z tych wielkich fabrykantów, bogaczów. Spotykałem ich dawniej w towarzystwie. Teraz koło tego właśnie jakoś jest dziwnie kuso i cienko. Zdziwiłem się, gdy mnie zaszczycił swymi odwiedzinami, bo nigdy go nie estymowałem, a tu tym bardziej, gdzie żyję na uboczu, w zupełnej ciszy...	Mówią o senatorze Prokurancie, który mieszka w pięknym pałacu na Brenta i przyjmuje dość chętnie cudzoziemców. Powiadają, że to jest człowiek, który nigdy nie miał zmartwień.	Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy.	Czy pani wié, co najwięcéj podoba się w kobiecie i co najczęściéj ku niéj pociąga?	Kogo nie boli, temu wszystko powoli. Nie bolała cię bieda, kiejś krowę zmarnował i Żydom na rzeź wydał!	Uprzedź go, by nie wyjeżdżał, nim się ze mną nie obaczy.	Mój Madziuś po co mamy udawać... Wiesz, jak cię kochał Stefek... a ja dodam, że kocha cię do dziś dnia, może nawet bardziej... Gdybyście się pogodzili... gdybyś wyszła za niego, on pod wpływem radości przebaczyłby mi moje przywiązanie do Kazimierza...	Nie, mój synu! Wszystko się zmienia na tej ziemi, rozkosz nigdy długo nie potrwa na niej, ale jej uczucie powraca, i kiedyś później, na innym świecie, nigdy z duszy naszej nie zniknie.	Kto to może wiedzieć? Ten człowiek zajmuje się diablimi sprawkami.	I ty o tym możesz tak lekceważąco mówić! I panowie możecie tak obojętnie względem tego się zachowywać! Mnie się zdaje, że pan chyba inaczej myślisz o tym niż Zygmuś... on tak był wychowany... zresztą... artysta! Bogactwo, ObowiązekAle pan pewnie zechcesz zstąpić do klas niższych, tak długo zaniedbanych, a którym wszystkie idee naszych czasów przyznają prawo...	Nie mogę, moje życie, nie mogę! odpowiedział Rostowiecki; przyjechałem tylko na jedną dobę; mam mnóstwo interesów i biegnę, lecę dziś jeszcze na miasto, aby je w części załatwić... oj! te interesa!	Ponieważ zajedziemy tam późno, ponieważ jestem bardzo głodny, a zwłaszcza bardzo spragniony, i wreszcie ponieważ nie mam zwyczaju bić się na czczo, chyba gdy jestem do tego przymuszony.	Chyba mnie nie zaprosisz! Mam i wieczór wolny, i nowe konie czekają u bramy. Pojedziemy o zmierzchu.	Nie waż się pan w mojej obecności nigdy nazywać tego szuję inaczej niż Kunik, łajdak Kunik, hochsztaplerhochsztapler osoba pożyczająca pieniądze na procent, zwykle nadmiernie wygórowany. i oszust Kunik, chamski bastardbastard (pogardl.)	Panu Bogu niech będzie chwała... ale pierwej do sprawy. Na rozkaz waszmości pana wysłano mnie tu z klasztoru z poleceniem odebrania łaskawie nam darowanej jałmużny; złożenia waszmości panu winnego podziękowania za jego szczodrobliwość i zapewnienia go, że najświętszym obowiązkiem naszym będzie zanosić pokorne modły nasze do Najwyższego...	A dla swata nie masz polecenia?	Bóg wam zapłać... nie chcę nijakich... te były od... O Jezu, Jezu... od królewica Kazimierzaświęty Kazimierz Jagiellończyk (1458–1484)	Nie giń.	Hm? Mości Panowie! na co ta kłótnia? czyli!	Nie mogę pani, rzekł kłaniając się Georges z wyrazem żalu	Trzeba się zapytać pana Zachnowicza ale jako się domyślam, to pewnie coś takiego, jak auriga regius, którym was Król Jegomość mianował swego czasu w Janowie.	Firma Scrooge i Marley, jeżeli się nie mylę? Czy mam przyjemność mówić z panem Scrooge czy z panem Marleyem?	Kto wy jesteście?... Zeszliście tu z gór, jak podróżni, którzy chcą wody i chleba... Ale mówicie do mnie jak najwięksi panowie... Coście wy za jedni?... Twój miecz jest wysadzany szmaragdami, a na szyi masz łańcuch takiej roboty, jakiego w swoim skarbcu nie posiada nasz pan, miłościwy Sezofris...	Co do mnie	Ani jednej, więc nie ma ognia!	Co ci powiadano?	Ja?	Poczekaj, ja poproszę.	Tak i uczynię!	Zostałam wdową, sierotą, bez opieki, opuszczoną wśród kraju... bezludnego. Familja tego Noski, ostatnie łajdaki, chcieli mi wydrzeć wszystko... Zdesperowana, udałam się o opiekę do starego wdowca w sąsiedztwie, pana Dobka, prosząc, by mnie ratował. Grzyb ten... wystaw sobie, generale, uroił zaraz w głowie, abym za niego poszła. Broniłam się	Tłumaczy! Czy pan sądzi, że wypadłem dla zabawy, ażeby dostać się na wasz brudny statek?	Dla was, Bakcylówno, jest przedstawienie ukraińskich tańców, abyście wspomnieli dnieprowych futorówfutor a. chutor (z ukr.) gorzałka.wioskowej. A potem drapotydrapoty młody, dzielny mężczyzna; Kozak. pranie samymi grabiami czy kłonicami. W końcu czmychanie rozmiłowanych czym duchczym duch skargi., piskanie, dąsy, nawroty. Od sioła z oddali rozwałęsanych psisków haukanie. I znów bezhamulnebezhamulne chwast stepowy tworzący gęste zarośla. wpadanie, po obnażonych pośladach klepanie, ciągoty, parnota, łaskotne sromy, rozkoszne dławienie, aż-aż po ćmakupo ćmaku oporządzać, przygotowywać; tu: doprowadzać do porządku. kiecki miętoszonej i powrót do chaty powolny, dumany z zasapanym chłopem. W piersiach strachanie okrutne się miota, niby czyjaśkiczyjaśka	Pamiętaj, Jacku, że chciałabym ci dotrzymywać towarzystwa, zanim on przyjedzie Ale dziś jestem okropnie zmęczona i pragnę jak najprędzej znaleźć się w West Inch.	Byle król był z nami, dodał ks. Łuskina, wszystko dobrze będzie...	En vérité, czuję się dziś lepiej. Zjadłam po obiedzie kilka łyżeczek ekstraktu słodowego i wypiłam filiżankę mleka. Ce chien fera du dégât partout, wypędź go, moja droga.	Osiemdziesiąt osiem, dziewięć, dziewięćdziesiąt... Błagam was, uciszcie się na chwilę.	Chciałem go zabić, a potem powtarzałem za nim: „Ojcze Nasz”.	Na cóż koniecznie Niemka! Może być Francuzka, Włoszka, Hiszpanka.	Nareszcie! Chodźże prędzej. Prezes się ciągle o ciebie dopytuje. Przyjechali już dawno.	A jakże; strasznie ciemna noc była i wicher niesłychany... taka pogoda najlepiej im się udaje. Słyszę, coś oknem łomoce, przeżegnałam się, otwieram oczy, stoją oba w oknie!	Dajże spokój jest po prostu stary i zdziwaczały.	Jak się miewasz, Rafale?	Właśnie dziś trzeba było iść, jak mówiłem... A cóż z resztkami słomy, które są w stodole? Na cóż czekasz, aby je zebrać?	Bóg jakoś ustrzegł, w sieni było wszystko, a ona w całości ostała.	Czekamy na księdza dobrodzieja.	Och wybacz, dziadku.	Tam, na tej najwyższej... człowiek wisi!	Zgadzam się	Zgadł! Nasz pan jest najsprytniejszym człowiekiem w całym państwie.	„W pokoju, w pokoju, na Zachód o wielki władco, idź w pokoju na Zachód...”	Oddasz mi, władczyni swej i Wiślimierzowi, panu swojemu, pokłon powinny. Gdy każemy, pójdziesz, jak wierny sługa i jako włodarz, w orszaku. Będziesz u stołu pańskiego obficie jadł i będziesz tęgie wino pił, ile wola.	Cichojcie, Walenty, dajcie mu gadać.	Członek Papuzińska zaproponowała wysłanie kilku młodych panien do uniwersytetów zagranicznych...	Do sądu.	Mówi że u niej od maja mieszka jakaś... panna, bardzo biedna...	Tyle jeno, że ziemniaki wsadzone i groch posiany.	Wielka mi łaska być sędzią...	Więc oni chcą, ażebym chyba został żebrakiem przy której ze świątyń?...	A pan, Ayrtonie?	Chcemy pomarańcze!	Dobrowolnie?	Duszko, kochanie	Dwieście dukatów.	Król z Szydłowskim!	Mogłeś zatelefonować rano...	Niech skapieje, byle dojechał żyw! Bierz sześciu ludzi i ruszaj!	O moich latach. Dodałam sobie powagi	O zaraz	Osobliwe zdarzenie, moi panowie W kancelarii brygady siedzą gawrony.	Przerażające.	Smakuje?	Tylko tyle?	UlissesemUlisses odrzekł skromnie Zagłoba.
I nie dziwota Mój pan jeździ do was tylko raz na rok i to zawsze powozem. Woli dolinę Orge, gdzie ma najpiękniejszy park w okolicach Paryża, istny Wersal, dobra rodzinne, od nich ma nazwisko. Nie znacie pana Moreau?	Rozwiązałem moje życie przez naukę i myśl, ale nie dały mi nawet chleba Nie chcę się dać omamić ani kazaniu godnemu Swedenborga, ani pańskiemu wschodniemu amuletowi, ani miłosiernym wysiłkom, jakich pan dokłada, aby mnie zatrzymać na świecie, gdzie moje istnienie jest już niemożliwe... Tak! Chcę obiadu iście królewskiego, chcę jakiejś bachanalii godnej wieku, który podobno udoskonalił wszystko! Niech moi biesiadnicy będą młodzi, inteligentni i bez przesądów, weseli aż do szaleństwa! Niech wina idą po sobie wciąż tęższe, wciąż bardziej musujące i niechaj mają moc upicia nas na trzy dni! Niech ta noc będzie strojna kobietami z płomienia! Chcę, aby oszalała i dziko wyjąca rozpusta poniosła nas na swoim czterokonnym rydwanie poza krańce świata i wysypała nas na nieznanych wybrzeżach! Niechaj dusze wzbijają się do nieba lub topią się w błocie, nie wiem, czy wówczas wznoszą się czy zniżają, mniejsza! Zatem nakazuję tej złowrogiej władzy, aby mi stopiła wszystkie rozkosze w jednej! Tak, czuję potrzebę objęcia rozkoszy nieba i ziemi ostatnim uśmiechem, aby w nich skonać. Toteż pragnę i starożytnych priapei po piciu i śpiewów zdolnych obudzić umarłych, i potrójnych pocałunków, pocałunków bez końca, których dźwięk przeleci nad Paryżem niby trzask pożaru, obudzi małżonków i natchnie ich palącym żarem, dając młodość wszystkim, nawet siedemdziesięciolatkom!	Panie hrabio! jeżeli Ekscelencja zechce przyjąć albo owe dobra, albo gratyfikację, proszę nie szukać innego pośrednika niż mnie. Podjąłbym się wystarać się o powiększenie kwoty lub nawet o dołączenie do tych dóbr sporego kawałka lasu. Gdyby Wasza Ekscelencja raczył okazać księciu nieco wyrozumienia i delikatności w sprawie tego urwisa, który się znalazł pod kluczem, dałoby się może związać tytuł książęcy z majątkiem, który ofiarowałaby Ekscelencji wdzięczność narodowa. Powtarzam Waszej Ekscelencji: w tej chwili książę wściekły jest na panią Sanseverina, ale jest mocno zakłopotany, i to do tego stopnia, iż niekiedy gotów jestem odgadywać jakieś tajemnicze okoliczności, których mi nie śmie wyznać. W gruncie rzeczy moglibyśmy tu znaleźć kopalnię złota, w ten sposób, że ja bym panu sprzedawał jego najtajniejsze sekrety. Nic łatwiejszego; uważają mnie za pańskiego śmiertelnego wroga. Książę, o ile wściekły jest na tę damę, o tyle uważa, jak wszyscy zresztą, że pan jeden mógłby skutecznie poprowadzić sekretne rokowania z Mediolanem. Czy Ekscelencja pozwoli mi powtórzyć dosłownie wyrażenie księcia? słowa mają swoją fizjonomię, której nie umiałby oddać żaden komentarz; z pewnością pan w nich wyczyta więcej ode mnie.	Aha! Więc ten Wroni Bór, gdzie nigdy żadnej nie było wrony, nie jest dziedzictwem tego chłopca?	Jest jeszcze jeden poważny problem. Jeńcy ciągle pytają: „Każą nam iść na wojnę i zabijać chrześcijan. Co mamy robić?” Odpowiadam: Nie idźcie! „A jakżeż nie mamy iść, kiedy nas przymuszają i męczą?” To dajcie się męczyć, ale nie idźcie. Lepiej zginąć śmiercią męczeńską, niż walczyć przeciw Chrystusowi. I tu znów powtarzam: gotów jestem przed samym chanem bronić świętych racji!	Przepraszam. Nie twierdzę, że nie starałem się o jej względy, ale przysięgam na honor, że jest to najszlachetniejsza kobieta, jaką spotkałem w życiu. Niech pani nie obraża ten superlatywsuperlatyw	Ręczę panu, że nie. Zaręczyny to nie ślub. W tej chwili jadę do Głębińskiej, już ona ich rozerwie, choćby byli stalą spojeni. A, sprawiedliwość chodząca! Zedrzemy ci maskę, zedrzemy!..	Ten kapłan to jest Samentu... On służy w świątyni Seta pod Memfisem... On jest wielkim mędrcem, tylko potrzebuje pieniędzy i jest bardzo ambitny. A ponieważ arcykapłani poniżają go, więc on mi powiedział, że gdy wasza świątobliwość zechce, to on... to on obali stan kapłański... Bo on wie dużo sekretów... O, dużo!...	Zrobisz co zechcesz i zgubisz mnie do reszty. Tak, los mój jest w twoich rękach; od dawna jesteś jego panem. Mścij się, jak ci się podoba za to ostatnie usiłowanie, jakie podjęli moi starzy przyjaciele, aby mnie przywołać do rozsądku, do świata, który szanowałam niegdyś, i do czci, którą straciłam. Nie mam ani słowa do powiedzenia; jeżeli chcesz sam podyktować odpowiedź, dam taką, jakiej sobie życzysz.	Na cóż to, do kroćset! Jeżeli będziemy się tym bawić, to zmarnujemy poranny przypływ.	A jam się zaklął, że przebojem dostanę się bodaj Powiedzcie ks. biskupowi, iż dla czci króla pana mojego, jako poseł jego ustąpić nie mogę. Mam listy, mam szkatułkę dla królowej Elżbiety, nie oddam inaczej jak do rąk własnych.	A, Rzymianie to jadali? Jadali koszatki?	Ale na pewno, Henryku, człowiek żyjący wyłącznie dla siebie strasznie drogo za to płaci?	Bardzo ci dziękuję za zaufanie, moja droga, ale w udzieleniu takiej gwarancji jest pewne ryzyko. Centrala Eksportowa prawie żadnego majątku nie posiada, a chociaż jej bankructwo uważam za wykluczone, pewna ostrożność może być wskazana. Dowiódł tego chociażby bank, który żąda, by na zabezpieczeniu obok mego figurował i twój podpis.	Biedna Karolino! Ileś ty przecierpieć musiała, wyszedłszy w świat tak sama jedna, bez żadnych środków do życia...	Bo jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów, możesz wiedzieć o wszystkim.	Coś ty zrobił? gdzie byłeś?	Dopiero wpół? a ja musiałam podnieść firaneczki, żeby mieć bodaj odrobinę światła. O wpół do piątej! Na tydzień przed dniami krzyżowymi! Och, moja dobra Franciszko, musi widać Bóg bardzo być na nas pogniewany. Bo też dzisiejszy świat za wiele sobie pozwala. Jak powiadał mój biedny Oktaw, zanadto zapomniano o Panu Bogu i on się mści.	Jak pani chce; czy ja wiem, co się ze mną dzieje od kilku miesięcy! Obłęd czy czary! To tylko wiem, że jeśli się pani nade mną nie ulituje, to sobie kulą rozsadzę serce, niech nie boli!	Któżci to?	Napoleon umknął z Elby! Oczywiście zbiegły się do niego wszystkie dawne wojska, a król Ludwik musiał ratować się spieszną ucieczką. Wiadomości te przywieziono do Berwick dziś rano.	Nie jest tak źle	Nie odpowiadam też, kochanko, za nikogo wiem to, że wyrokiem nieodwołalnych losów przeznaczona mi byłaś, przeznaczona człowiekowi, który po wielu ciężkich i daremnych walkach z losem padł ofiarą zawiłych interesów pieniężnej natury. Rozumiem cię doskonale, kochanie! Boleję nad tym, lecz zaradzić temu nie mogłem.	Nie wiecie chyba, nie wiecie, jakie życie wiódł, ile popełnił gwałtów, ile rozsiał zgorszenia. Człek to, któremu suknia nasza nie przystała. Niech Bóg nas uchowa od pasterza takiego.	Nie, nie wydobył bo nie mógł, ale jednakże dał mi dowód takiej przyjaźni, że wielkie ukontentowanie byłoby to dla mnie, gdybym mu się mógł za to wywdzięczyć.	O nie, pani! Ale pierwszy raz widzę młodą pannę, którą widocznie przerażam. Jak mi Bóg miły, tak to dla mnie nowy objaw.	Oj, ne zderżyte, ditkine zderżyte, ditki (ukr.) i król się boi., i hetmany słuchają, i wszyscy się jego boją. A wojska więcej u niego niż u chana i u sułtana. Ne zderżyte, ditki, ne zderżyte. Nie wy jego poszukacie, ale on was poszuka. A jeszcze tego nie wiecie, co ja wiem, że jemu wszystkie Lachy przyjdą w pomoc, a to znajte: szczo Lach, to szablaznajte: szczo Lach, to szabla (z ukr.)	Owszem, zaprosiłem, ale Albert odrzucił zaproszenie. Wyjeżdżał do Dieppe z panią de Morcerf, której lekarz zalecił morskie powietrze.	Pospólstwo nie jest wojskiem. Nie umie zebrać się na oznaczoną godzinę; idąc ciągnie się jak błoto i	Przecie to i wstyd, chłopy tyle, a wszystkie kobiece roboty robią...	Radźcieże, mówcie, tłumaczcie, co to się znaczy bo moja głowa nic po tym!	Skonfundowałem się okrutnie, przyznaję bo to, co waćpan mówisz, że tu tak o promocję łatwo, to nieprawda. Nieraz ja słyszałem starych żołnierzy pomawiających księcia o awarycjęawarycja (z łac.)	To ja odchodzę, bo mam ochotę tego Niemca pożreć.	Z licytacji! Tak! To szkoda, nie masz więc żadnego majątku, bo ten poczciwy Jaś kochał cię szalenie i musiał tracić na ciebie wszystko, co miał. Cóż więc robisz teraz? Jak żyjesz?	Zdaje mi się, że już go kiedyś widziałem... Tak, zdaje mi się, że to on.	A co	A jakże zdrowie waszmościne?	A moja złota paninko, a moja kochana!	A więc nie omyliłem się?	Ale co? Na Boga!	Ale o lokatorów na niej łatwo	Ale skończywszy z jednymi, pójdziemy wnet na drugich. Muszą się tam ci posełkowie pocić.	Biedna ona, choć bogata! Mąż wyjechał, słudzy ją ponoć odbieżali, i siedzi se sama jak ten bocian na gnieździe, co mu samicę tamtego tygodnia zabili.	Bóg widzi, że bylem wolność odzyskał, pragnę zgody.	Co tam armia!...	Czasami nie bez racji Ale też dobrze trafił ze swymi poglądami... Bo akurat przed godziną miałem uroczystą rozmowę z ciotką, która koniecznie namawia mnie, abym się ożenił, i dowodzi, że nic tak nie uszlachetnia człowieka jak miłość zacnej kobiety...	Czuję się bardzo zaszczycony	Czy zobaczymy Babilon i górę Synaj?	Ech, trumny na zamku wcale tyle nie kosztują!	Hoseasonowi! Za co?	I o tem dokładnie nie wiem.	I toby bodaj było najlepiej! mruknął Dobek.	Ja ja ma-Majster B-bar	Jestem redaktor Valenta.	Kapitan?	Kochany panie Copperfield gdybyś miał moje doświadczenie, wiedziałbyś, że w żadnym wypadku ludzie tak mało nie zasługują na wiarę jak w kwestii testamentu.	Księżna pani chciała powiedzieć zapewne, że wylądowawszy w Maladze, w Osunie dopiero o was usłyszała.	Które są dziesięć razy bardziej toksyczne	Ku temu prosiłbym o zawieszenie broni i o pozwolenie wejścia za mury komturom Bałgi, Brandenburga, Osterode i Samlandu wraz z ich pocztem dla omówienia warunków pokoju, które jego królewskiej mości, najmiłościwszemu panu, jako i wielkiemu księciu przedstawione zostaną	Kunigasie, bluźnisz, wywołując złe! Ty przy ognisku świętych dębów nie widzisz nic,	Lepiej spać będziesz	Materyalista in extremis dowodzący, że człowiek pochodzi od kwasu węglowego, tlenu, wodoru i kilku kwasów ziemnych.	Może chory	Mój Boże! Cały statek pełny złota! Ale przynajmniej ta pociecha, że nie spotkałam się z diabłami!	Nic nie zginęło.	Nie o Litwę idzie ale wam srodze żal Krakowa!	Nie pleć, myślałby kto, że i prawda.	Nie wiesz? Naprawdę nie wiesz?	No tak! Gdybym chciała sobą frymarczyć, jak taka Van Depp	Nu! On piękne rzeczy pięknie opowiada.	Odrobina masażu i będzie wszystko dobrze.	Oj, nie, dobrodzieju. Wracamy z niewoli, od Tatarów.	On powiedział, że myśli o tym, żeby kupić sobie piękną kamienicę, co jemu dwa tysiące rubli dochodu dawać będzie!	Poddaj się lub rozkażę wyważyć drzwi.	Pokażemy.	Pokój temu domowi i mieszkańcom jego!	Poza tym nic? Nie odczuwasz potworności takiego kroku, ty, matka?	Pożegnać się z waszą królewską mością.	Pójdź!	Senatorowie i posłowie! król złożył przysięgę żądaną, chcecie aby był ukoronowany?	Skąd idziecie teraz? z jakiej wsi? Mów śmiało, nic ci nie będzie.	Słuchaj, Ksawery, powinieneś uważać na tego małego klepto­mana, żeby cię pewnego dnia nie spotkał los niedźwiadka langwedockiego względnie samca modliszki, wiesz jakiej?	Tak. Będę o dwunastej.	Tatku, ja w sinieńskiéj wodzie..	Tedy powiadam, że z podziwienia pary z gęby puścić nie mogłem.	Ten urodzony na wodza!	Uczę się przy W. Kr. Mości.	W Płoskirowie? Teraz?	Widziałam jak was, siedzą w ganku, a starsze u proboszcza na pokojach.	Wszystko ma piękne	Z największą chęcią, o ile żołnierz ma prawo siadać w obecności swego komendanta.	Zali my tylko mamy tę Rzeczpospolitą przed złodziejami obszczekiwać jak pies podwórce! Inni nie wiedzą, którym końcem z muszkietu się strzela, a dla nas nigdy spoczynku.	Zapewne. Niech mówią, ale coś dobrego!	Zaprószyłeś mi pan oko tabaką	Zaraz poszuka sobie innego frajera.	Zdaje mi się że odpowiedź możemy dać zaraz!	Znowuż spłonęłaś w konopiany ogień. I znów przeze mnie. Ach, i odchyl twe policzki dalej: żar od nich bije taki. Na szyi czuję z daleka. I ręce odejm, od dłoni nawet; nie ściskaj ich tak: masz gorące takie! I daruj mi. Mnie chłodu było trzeba życie całe i zapominania w sobie...	Łapa!	Że... że skończyło się samo.	„Widok mój miły być musi oczom smutkiem omroczonymWidok mój miły być musi oczom smutkiem omroczonym odrzekł. syn Zeusa i Semele, wynalazł wino; czczony jako bóg wina i płodności; był patronem odbywających się co roku ku jego czci bachanaliów: obchodów połączonych z szalonymi, niekiedy rozwiązłymi ucztami, tańcami, pokazami teatralnymi itp..
Co to oznacza i skąd się bierze że zawsze spotkacie w kuchni mnicha, a nigdy nie ujrzycie tam królów, papieży, ani cesarzy?	O ile pamiętam, wprawiło go to w złe usposobienie Jednakże ów człeczyna krzyknął na mnie, bym uciekał, więc ja, uważając radę tę za dobrą, istotnie puściłem się w dyrdy. Ostatnią rzeczą, jaką widziałem, było to, że wszyscy zbili się w kłąb nad brzegiem, jak ludzie nie bardzo ze sobą zgodni.	On niby, żeby tak, to nicz nie mówił. Tylko pytał się: kiedy pan jeszt w domu? A ja powiedziałem: koło dziesiąty ż rana, i wtedy on powiedział, że przyjdzie jutro o dziesiąty, ino na minutkę.	Patrzcie! nie sąż to złodzieje?... Faraon przecie umarł pod kaplicą Ozyrysa, więc musiał być w paradnym stroju... A tu mosiężne, łańcuch także mosiężny, a w pierścieniach fałszywe klejnoty...	To zasadzka... nie idź tam, d‘Artagnanie.	Chwytam, ale to wszystko dla dobra pani, bo źle pani robisz, że się gniewasz i dąsasz, i poniewierając uczciwego człowieka, Pan Bóg wie za co, ściągasz przez to żarty i uszczypliwe przycinki nie tylko na niego, ale nawet i na siebie.	Mirskiego i Stankiewicza rozstrzelałbym chętnie, gdyby nie to, że oni nie tylko w swoich chorągwiach, ale w całym wojsku, ba, w całym kraju mir mają... Boję się wrzawy i otwartego buntu, którego przykład mieliśmy już przed oczyma... Szczęściem, dzięki tobie, dobrą dostali naukę i dwa razy pomyśli każda chorągiew, nim się na nas porwie. Trzeba tylko szybko działać, aby oporni nie przeszli do pana wojewody witebskiego.	Nie widzę. Nie wiem, stary czy młody.	Co to jest znowu takiego pani de Saint-Ferréol?	To nie tata wcale	Wiem, wiem Ale co za pożytek z czytania, kiedy potem te listy idą do śmietnika.	Ja chcę, żeby on już nigdy nie przychodził do ciebie. Nie mogę! Gdybyś wiedziała, jak straszliwie cię kocham! Szaleję za tobą!	Był to sam Maximus, nasz wódz naczelny! Głównodowodzący wojsk rzymskich w Brytanii! Ten sam, który był prawą ręką Teodozjusza podczas wojny z Piktami! Nie dość, że wręczył mi osobiście laskę centuriońską, ale od razu awansował mnie o trzy stopnie... i to w tak słynnym legionie! Nowo zaciężny zazwyczaj rozpoczyna od służby w dziesiątej, odwodowej kohorcie... i musi ciężko dorabiać się każdego stopnia!	Dochodzi się do niego doświadczeniem życiowem i myśleniem. Niech pani pamięta, że najdrobniejsza przyjemność, chwilowe zadowolenie, kosztuje nas zawsze drożej, niżeli jest w istocie warte. Przeciętny człowiek nie zapłaci tysiąca rubli za gruszkę, dajmy na to, bo, rozumie się, że byłoby to szaleństwem i zresztą zna wartość tysiąca i gruszki, ale z kapitału życia gotów rozchodować tysiące na bagatele	A ja tego nigdy nie spostrzegłem Jakimże osłem byłem Takiego jak pan ze świecą szukać Przecież ja tego właśnie... pan... ja... Byłbym bestią, gdybym teraz...	Bardzo możliwe Atoli wydaje mi się rzeczą dziwną, iż aść jej nie nosisz. W każdym razie, jakom powiadał, ten Alan Breck to zuchwały, desperacki drapichrust i powszechnie wiadomo, że jest prawą ręką Jakuba. Na jego głowę już z dawna nałożono cenę; on jednak niczego się nie lęka i jest też rzeczą możliwą, że gdyby któryś z dzierżawców wzbraniał się go posłuchać, dostałby pchnięcie sztyletem pod żebro.	I nic pan nie jada potem do obiadu? Och, jak to pachnie szlafmycą! Kiedy nas tak bujał przed chwilą swymi orderami, myślałem, że on jest sprytniejszy ale ściągniemy tego mydlarza znowu na ordery. rzekł do Oskara	Sprawiedliwość przede wszystkim! Bawimy się jego kosztem, więc byłoby niewdzięcznością nie wypić jego zdrowia. Dalej! Niech każdy weźmie szklankę wina i... zdrowie wuja Scrooge’a!	Więc to ona poświęciła się tak ciężkiej i mo­zolnej pracy, w zamiarze przyniesienia pomocy chore­mu ojcu?	Że jak? Że hę? Że nie dla... A to, panie... Pfe. Ech! To tak... Powiem w mieście. W mieście powiem. W cechu. W rzemieślniczej izbie powiem. W magistracie. Do gazety, panie, podam. I do sądu. Za obrazę, panie, czci. Za klienta poniżenie. Jajo rządzi. Skutek, mówi. Ja ci, panie, skutek sprawię, o sku...	Już nie pamiętasz?	Lecz co tu robić?	Ludzie biegną ku ratuszowi... już wiem, wiem, pewno zgubę jaką wielką obwołują albo jakie zarządzenie lub rozkaz pana burmistrzowy.	Nie. Bardzo był grzeczny, ogólnie rzecz biorąc.	Nie. Nie chcę.	Pani Kunicka twierdzi, że bynajmniej nie podstępem.	Dobrze... Nie kop dalej powiedz mi tylko, na jakiej wysokości znajduje się tunel, któryś zrobił?	Zaczekajże... Zaraz Marianna wyniesie się z kuchni, to ty tam...	Nie umiał wyzyskać chwili. Przyjął opłatę 100 000 kop groszy. Skąd ich wziąć?	Znaleziono w fosie Jaśka, tego co uciekł z moim chłopakiem z Wilczego Gniazda, rzekł Chroniwos.	Więc to pani jest miss Minchin?	Waszmościowie pojedziecie z nami do Lwowa gdzie zaraz ową konfederację roborować będziemy, a przy tym i innej zawrzeć nie omieszkamy, której same potęgi piekielne przemóc nie zdołają.	Dzikich! I cóż się pan dziwisz, żeś spotkał dzikich, wstępując na ląd kuli ziemskiej. A gdzież ich nie ma? A wreszcie, czy ci, których dzikimi pan nazywasz, gorsi od innych?	No to leć na front wschodni i się przekonaj!	Ależ, kochany profesorze, mnie nic nie obchodzi takie życie, które polega na trawieniu i wydzielinach, w razie zaś najefektowniejszym nalegał Solski.	Co, panie! kobiecość	Eliezer! Opowiedz nam co o szerokim świecie!	Łatwo to rzec, a zrobić ciężej kogoż ojciec z sobą ma?	Przyzwyczaiłyśmy się wzajemnie do siebie a ja nauczyłam się zmywać naczynia i zamiatać podłogę.	Ale po śmierci nie nastąpi nowe przebudzenie, gdyż organizm nasz ulega rozkładowi	Jak się to stało?	Kto się pierwszy do niej przyzna, temu pierwszemu Bóg ją odpuści.	Po części. Ja tylko odpowiadałam, oni mówili do mnie.	No, to i w porządku.	No, to idź już panna, tylko powoli	Och, już to uczyniłem	To tylko początek dalej będzie lepiej.	Witam go też wdzięcznym sercem i widzę, że wielkiej to rezolucji musi być kawaler, skoro się do nas przedarł.	Wuj Felcio to samo mówił, chociaż i ci Grzesikiewiczowie to zupełne prostactwo.	O! Doprawdy! Jakże to szczęśliwie! Pan pierwszy, panie Copperfield, rzuciłeś mi w serce zarzewie ambicji i raczysz pamiętać o tym! O! Czy mogę prosić jeszcze o jedną filiżankę kawy?	Kto ci zbił pysk? Wyglądasz jak świnia.	To ty będziesz Misia uczyć historii?	Dobrze. Wyjawię ci więc pewną tajemnicę. Otóż, wydaje mi się...	Nie mówmy już o tym. Pan długo jeszcze zostanie w tym Paryżu?	Jak się ma panna Zuzanna?	Każdy fakt jest pełen znaczenia! Jakże atoli objaśnisz go pan, o ile wogóle zdołasz pan to udowodnić?	Ależ skąd, jestem ci wdzięczny, doceniam twoje starania, tylko wydaje mi się, że mogłeś...	Drogie dziecko! Cesarz Portugalii zaliczony być chyba musi do pierwszej partii biesiadników!	A w dniu hołdu! Od pałacu Spiskiego do kościoła Panny Marii i do katedry na Wawelu stanęła infanteria i kawaleria w prostych liniach. Wyszli mieszczanie ze swymi cechami, świeckie i zakonne duchowieństwo, deputowani z cyrkułów i wszystka obecna szlachta w paradnych strojach, dalej personel Gubernium krajowego, wszystkie urzędy, Akademia. Wszyscy uszykowali się w swych miejscach. Cisza jest, bardzo wielka cisza. Wtedy począł dzwonić na Wawelu wielki, starodawny dzwon Zygmunt.	Albo też mądrości, panie baronie, może mądrości Bo przecież kaczki puszczali z upodobaniem wielcy wodzowie starożytności. Przeczytaj pan u Plutarcha życie Scypiona Afrykańskiego.	Czy naprawdę tak wołała, padrone? Żebym ratował dzieci? Są u angielskiej señory, ich bogatej dobrodziejki. Ej, stary synu ludu! Twoja dobrodziejka...	A Napoli, gdzie na Chiaja, na via Roma wre najżywsze prestopresto (wł.)	Jeśli mnie kochasz zgodzisz się przyjąć chirurga.	No i cóż jest w tym tak strasznego?	Skąd by je wziął?	Uznajesz, że ten błazen dopuścił się względem mnie czegoś niesłychanego?	A na dole skarbiec?...	Ani ruszać się!	E! cóż ci jest? spowiadaj się.	Ona się ciebie boi	Tak.	Złoty z ciebie człowiek, Dan Zatrzymam go sobie na całe życie.	Bo karczmarz poszedł do komory a my podróżni jako i wasza mość.	Cicho, bo usłyszy! Czy mam poprosić mamę?	Pojadę do Genewy... Za godzinę odchodzi pociąg. Wrócę wieczorem.	Do widzenia	Kiedy pan zechce...	Trzeszczy! jak mi Bóg miły trzeszczy!	„Nautilus” płynie do Vanikoro?	A Emilka?	A Lejbke?	A czyja?	Dlaczego słońca?	Dlaczego?	Dobrze spałaś?	Grzech, Zbawienie	Jako Piotrowin wyglądasz!	Miałżebymiałżeby	Państwo de Villefort!	Proszę pana hrabiego...	Skądże te wiadomości?	Taka mała kobiecina. Zapomniałem jej nazwiska.	Tiesa,	Wedle rozkazu waszej książęcej mości.	Właśnie.	Z dziesięć tysięcy.	Zapewne religijny „grosista” da im ślub	Zima szepnął przekąśliwie.	Żebyś odpowiedział.	Żywot Pana Jezusa Krista.
Nie ma o czym gadać że mi się Zosia podobała, nie przeczę, a że się Lgocki o nią stara, wiem i cale mnie to nie zraża. Poprobujemy się z sobą, kto lepszy, i snadź nie będzie to nam szkodzić na zdrowiu, jak każda walka.	Widzisz ja wówczas robiłam wszystko, by cię znienawidzić... Prędko, bardzo prędko przekonałam się, że to niepodobieństwo. Wtedy starałam się chociaż uniemożliwić sobie jakiekolwiek zbliżenie się do ciebie... O, Pawle, nigdy nie ocenisz, ile mnie to kosztowało!... Każde zimne słowo, każde obojętne spojrzenie przypłacałam bólem tak wielkim... Tylko nie zrozum mnie źle! Ja bynajmniej nie chcę przez to powiedzieć, że żądam od ciebie wynagrodzenia!	A jużciż zakochany w jakiejś Kasyldzie z Wandalii, srogiej okrutnicy, że kanalii nic w świecie nie jest w stanie ugłaskać. Ale teraz nie to jemu w głowie, ma jakieś inne zamysły, z którymi sam się niezadługo wyjawi.	Jeździłeś po ten order Nie chcę, abyś porzucał czarny frak, przywykłem zaś do lżejszego tonu, który przybrałem z człowiekiem we fraku niebieskim. Aż do nowej instrukcji przyjm do wiadomości: ilekroć ujrzę ten krzyż, będziesz młodszym synem mego przyjaciela księcia de Chaulnes, człowiekiem, który, sam o tym nie wiedząc, jest od pół roku w dyplomacji. Zauważ że ja cię nie chcę wyrwać z twego stanu. Jest to zawsze błąd i nieszczęście, tak dla protektora jak dla protegowanego. Kiedy moje procesy cię znudzą lub kiedy przestaniesz mi być po myśli, wystaram ci się o dobre probostwo, jak dla naszego przyjaciela, księdza Pirard; nic więcej	Ucieczka, Przebranie powiedziało dziewczątko. jednostka monetarna Wielkiej Brytanii; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. nie sprawi ci różnicy, a dla niej to bardzo wiele. Przypuszczam, że gdyby się do niej mądrze zabrać, o ile się nie mylę, to wy, zwierzęta, użyłybyście w tym wypadku słowa „osaczyć ją”, mógłbyś dojść z nią do porozumienia. Użyczyłaby ci swojej sukni, czepka i tak dalej, i mógłbyś wydostać się z tej twierdzy w charakterze urzędowej praczki. Jesteś do ciotki bardzo podobny, zwłaszcza z figury.	Nie, Pencroffie to by nic nie pomogło. Zresztą kapitan Nemo nie zgodziłby się nigdy na opuszczenie statku. Od trzydziestu lat żyje na „Nautilusie” i na „Nautilusie”, a nie gdzie indziej, chce umrzeć.	A co ci to szkodzi? Każdy z nas ma dziesiątki, jeżeli nie setki niewidzialnych wrogów. Dziękuj więc bogom, że masz choć jednego niewidzialnego przyjaciela.	My ich widziałyśmy. Gonili nas! Już są na przedmieściu! Zaraz tu będą! Myśmy ledwie uciekli z życiem i to nie wszyscy. Patrzcie!	Ba! To mi nie lada bezpieczeństwo! Mogłaby być brzydka jak Prozerpina, a, Bogu dzięki, nie zbędzie jej na trzęsionce, póki jeden bodaj mnich siedzi w okolicy: dobry robotnik obrabia sumiennie każdą sztukę jednako, lepsza czy gorsza. Niech mnie franca dopadnie, jeśli ich nie zastaniecie wszystkich w ciąży za powrotem; toć już sam cień dzwonnicy starczy, aby zapłodnić kobietę.	Nie pytałem jej o to. Moja rzecz: wojna z szernami. O resztę się nie troszczę.	Przepraszam waszmość dobrodzieja że ja tu tak śmiało zajeżdżam sobie do pańskiego dworu, ale i mam zaprosiny od pana, i trudno by to inaczej zrobić, kiedy mnie noc zapadła na drodze.	Był związany tak, iż na rękach leżał obrócić się nie mógł a i nogi miał pokrępowane.	Chociaż określenie niezbyt pochlebne, dziękuję. Odsłużę się na weselu. Zdaje mi się, że tak mówią.	Chodź na górę, Bazyli Prowadzę pamiętnik mego życia, dzień po dniu, i nigdy nie zabieram go z pokoju, w którym jest pisany. Pokażę ci go, jeśli pójdziesz ze mną.	Ja też mógłbym palić przez cały dzień I założę się, że Jeff Thatcher nie dałby rady.	Cóż ty na to?...	Jeszcze nie zupełnie... Mam mieć teraz próbę z dyrektorem muzyki. Prawda, pan Cabiński mówił nawet, że przed przedstawieniem!...	To nie jest mój majątek mój jest znacznie skromniejszy...	Ani mi się waż! nawet nie próbuj! Dosyć i tak nabroiliśmy wczoraj.	Masz rację, i zważywszy wszystko, pewnie lepiej dla niego, że nie doczekał tej chwili.	Tamto nie był sen sprawiedliwy a przynajmniej niecałkowity, bo mnie o więdnieniu tych kwiatów najprzód dopowiedział ogrodnik; ale mnie się często śni co takiego, o czym mnie nikt nic naprzód nie gada.	Moje zdanie jest, że im mniejszą kupa będzie, tym łatwiej się przemknie.	Nie. Poczekaj. Słuchaj: ja bez nich nic nie wiem. Nawet starzy królowie nie mogą się obejść bez ministrów.	No, a dlaczego Dżekowi nic nie ukradli?	To ten kabotynkabotyn ryknął Rohityn, zrywając się z kolan.	Bardzo to być może ale ja nie myślę być alwaremalwar	Głuptasie nieznośny! Czemużeś się rozebrała? Cóż to znaczy?	Ho, ho! a widziała panienka wiatr w siatce? także i tego nikt nie zobaczy! Zaraz po kolendzie za mąż sobie poszła! Chłopiec aż sczerniał z tej troski, a jam taki temu rad, jakbym derkacza ręką złapał. Lepsza jego troska, niż takie wesele! Ma się rozumieć, sprawimy jemu gody, ale inaksze!	Ja bym jemu pokazał opór. Całe szczęście tego łotra na Galernej ulicy, że umarł, już ja bym mu...	Kostucha ta o nikim nie zabaczy, jeno tego ostawia se, by lepiej skruszał, bo kwardy, juści... wycygania się, jak może... juści...	Napisz mi to, mój najdroższy, napisz	Nie chcę o tém słyszéć więcéj; dość	Nie. Powiedzieliście mi tu przed chwilą kilka słówek, które zapamiętałem...	O, to krew! to żona dla żołnierza, to słuszny wolentarzyk!	Pokażcie mi choć jednego z komitetu fabrycznego, o nic mi więcej nie chodzi. Zostawię wam tu sto rubli zastawu	Proszę pana proszę mnie dłużej nie męczyć! Czego ode mnie chcecie?	To jakże? Z kuszą pójdziecie?	To niemożliwe!	Wierzyć, to mało Trzeba wiedzieć koniecznie.	Ech, cóż nam to wszystko? Za kilka dni będziemy bogaci! Z chwilą gdy Lucjan będzie bogaty, mój aniele, będzie miał same cnoty...	Toć na rozrywkach nie zbywa, na odwiedzinach też, na ludziach najmniej... Muzyka, gorgi, bilard, czytanie i tacy mądrzy towarzysze jak IMks. biskup Naruszewicz, tacy zabawni jak podkanclerzy, tacy dowcipni jak pan starosta Mielnicki...	Chyba nie znasz Jima?! Prędzej zabije twojego de Lappa! Och! Edie jak mogłaś przyczynić nam tyle wstydu i tyle cierpienia?	W Dreźnie ale w Warszawie i gdy jéj nie ma!	Ze palce igły utrzymać nie mogły... co?	„Ale kto jeno o chleb powszedni zabiega, do stołu Pańskiego nie siądzie.”	Im dłużej patrzę na ciebie, Hebron, tym więcej zdumiewam się. Gdyby tu wszedł kto obcy, uważałby cię za boginię albo arcykapłankę, ale nigdy za szczęśliwą narzeczoną.	Ja mam wszędzie pieniądze. Wezmę sobie byle gdzie. We sklepie, na drodze...	O jakiej intencji, na rany boskie?!	Słyszałem szelest liści na prawo od ścieżki.	W imię zdrowego rozsądku, odejdź ode mnie, szatanie, z dyabelską mową twoich przepowiedni! Szkoda, że niéma tu wody święconéj, abym cię mógł odżegnać.	Tak, Marja jest aniołem, piękna, dobra, łagodna, skromna, ale pod tą szatą ukrywająca myśli więcej niż pospolite mają kobiety	Ciekawym, czy Markham reflektuje na serio co do tej starszej?	Telegraf. O, do licha, no nic, trudno, wymknęło mi się.	Więc pozwól przynajmniej, że cię w tym wyręczę.	Ale się lada dzień skończy.	O ślicznym, modrookim chłopczyku, który przed chwilą, gdy wchodziłam w próg, bawił się w tym pokoju „w konika”.	On? Szwedom? On jest przy panu Sapieże. Sam widziałem, jak po zdradzie księcia wojewody buławę mu pod nogi cisnął.	Słyszałem. Ktoś widocznie przed nami wszedł do domu, ukrył się w jednej z izb po drugiej stronie i teraz łazi po sieni.	Taki ratler bardzo by mi się podobał A ile też kosztuje taki piesek?	Bo muszę. Prześpię się w stajni, a jutro może mi ten pobożny rycerz konia podaruje	Bój się Boga!	Cóż będzie?...	I jest hrabią?	Mnie przypadł w udziale zaszczyt witania szanownych państwa po tak dalekiej podróży	Znają. Pana Wilczka całe miasteczko kocha, szczycą się nim	Czy słyszysz?... ktoś nadchodzi, podsłuchano nas!... już po wszystkiem, jesteśmy zgubieni!	Być może Zaczynacie już jednak spostrzegać teraz cel moich dociekań w geometrii czterowymiarowej? Od dawna już świtał mi pomysł machiny...	A tobie co do niego!	Ja także chciałabym dopomóc pani Latter, jeżeli potrafię, ale cóż mogę zrobić u panny Malinowskiej?	Jaki dziwny zapach! Zupełnie jak spalonego pierza!	Mówię.	Niech marzną, ale muszą. Powiesz dziennemu dyżurnemu.	Przywódca, Duch, Naród, Ojciec, Syn, Błądzenie	A pieniądze?	A szyć?	A więc trzeba zamknąć wejście.	Doskonale.	Dwa lata.	Góry?...	Hennicke da wam spis osób.	I cóż ty wiesz, Klu-Klu? zapytać. Maciuś.	Jestem strasznie zajęty	Jesteś zgniewany i masz słuszność.	Jeszcze jesteśmy my!	Kobieta demoniczna mówił głosem stłumionym	Kromkrom (daw.)	Kto jesteś?	Mam powóz.	Mam swoje powody	Niepodobna	Nieprawda. Proszę pokazać pugilares.	Panie Bum-Bum, ja jestem za systemem wyrzucenia pana za drzwi.	Podsędkowa?...	Powiem pani, i owszem	Rozpłomień...	Talizman?	W najwłaściwsze miejsce, do rynsztoku!	Więc chyba o piętro niżej...	Większe niżeliś zasłużyła Cóż możesz miéć przeciw temu najmilszemu, najrozumniejszemu z ludzi?	Zakład wszelki sens utraci.
Löwenborg wspominał często, że koniecznie musimy mieć służącą. „Latem jest przepięknie ale w zimie czułaby się młoda kobieta zbyt samotna. Musisz wziąć tedy służącą, Gösto!” Przyznawałem mu rację, ale nie wiedziałem, skąd wziąć na to środki. Pewnego dnia przywlókł Löwenborg swój stół z malowanymi klawiszami. Spytałem żartem, czy ma zamiar zostać naszą służącą. Odrzekł, że przyda nam się, bo chyba nie chcę, by żona moja gotowała sama obiad i nosiła wodę i drzewo. Odparłem, że nie chcę, aby to czyniła, jak długo sam mam zdrowe ręce do pracy. Zauważył, że jeszcze nam lepiej pójdzie we dwóch, ona zaś będzie mogła siedzieć przez cały dzień przy kominku z robótką w rękach. Oświadczył, że nie mam pojęcia, ile obsługi potrzebuje taka mała, delikatna kobieta.	Bo ona robi nam wiele dobrego. Pomyśl pan, panie doktorze, jakby źle było na świecie, gdyby nieszczęśliwi... gdyby biedni nie umierali? Jak źle byłoby na świecie, gdyby wszystkie takie jak ja dzieci rosły na ludzi i żyły... Nie wystarczyłyby żadne przytułki, żadne szpitale... żadne więzienia.	Nie mogę się czekać... I tak mamy już trzy godziny spóźnienia.	O nie, drogi Roy! Tak samo, za pierwszem spotkaniem, powiedział mi głos wewnętrzny: Oto pan twój!	Słuchaj, ty za mąż nie wyjdziesz!	U ciebie, ale nie u nas Od chwili, gdy tu wszedł, bacznie go obserwuję.	A teraz posłuchaj, drogi Jakubie, czego od ciebie wymagam. Zatrzymasz ten pakiet u siebie aż do dnia, w którym albo ja sam upomnę się o niego, albo też dowiesz się na pewno, że umarłem.	Choćby dlatego ażeby nie mówiono, że nic nie robimy, tylko obcinamy kuponykupon	Cóż się dzieje ze mną: bacz! Czyż nie pierzchnął czas? Czy nie spadam ja? Czy nie spadłem	Głupio naprawdę głupio! Zachowuje się jak małe dziecko... jakby nie istniało niebezpieczeństwo!	Idźcie precz! Nie wpuszczę i amen.	Jak chcesz, mój drogi. Po cudzych mieszkaniach nie wypada.	Jak to, mam iść do pana Noirtier? Naprawdę tak myślisz?	Juści... wiedzą... ale raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie, co się przez smarowania nikaj nie dociśniesię przez smarowania nikaj nie dociśnie (daw., gw.)	Kab ją do miasta zawieźć i do szpitala chwarjatów posadzić!	My nie mamy żadnych zasad!	Nic on nie mówił i nic powiedzieć nie kazał Zwyczajnie dzieciuk! Brat wybił, to siedzi i płacze; co ma robić?	Nie chcę.	Nie damy ich!	Nie rozumiem?	Nie, ale ażeby pan opuścił sposobność uszczęśliwienia kilkuset ludzi!...	Sądzę że mieszkańcy Szwajcarii muszą także dotykać ziemi, jeśli chcą iść. Inaczej mieliby skrzydła, nie zaś nogi.	To nie jest przeszkodą Może ich przecie zażądać od pani z powrotem.	Wiesz, Jelsky?... Sądząc z wymowy i dowcipu, musiałeś dziś popełnić nie lada nikczemność.	Winszuję panom, ale ja nie znajduję przyjemności w odbieraniu obelg.	Zabierz tę walizkę. Dziecko przez ciebie wcale przejść tędy nie może.	Co za przeklęte bydlę ze mnie! Biedny Ayrton. Przecież ma takie samo prawo się wypowiadać jak każdy z nas!...	No tak, to już na dziś dosyć pisania	Bo co im ta naród znaczy, tyla, żeby za nich gnaty wyciągał.	Co więcej? Konie są gotowe, mogę wszędzie pojechać i wszystko zrobić!	Dėl ko gi jūs mislyjate, jog nevertas? Pagal mano mislį jis garbės vertas žmogus, ir užsidirbo pas kožną lietuvį nors truputį meilės.	Honory się wszędzie przydać potrafi i miły jest, rzekła Laura, ale na ten raz, powiem szczerze, byłabym tak zgryziona, żem go ztąd wzięła od Zosi, iżby mi to wszystko psuło.	Jest na prawo, kapitanie!	Jesteś najmądrzejszą dziewczyną, jaką widziałem Najlepszy dowód, żeś się poznała na mnie.	Już dałem słowo, że napiszę.	Kapitanie! Schodź z nami! Zginę na stanowisku!... To powinność moja!	Masz na myśli nasze okręty?	Na moim koniu?	Niech mi pan wierzy, panie Stanisławie że my bez wyjątku jesteśmy pod tym względem jednako wymagające, tylko z początku bierzemy często tę cząstkę, którą nam dają, za całość, a potem...	Niemcy? Przecie oni już kupili Wólkę.	Oj, to znaczy, że poczekamy sobie dwie godzinki na szlachcica i dwie godziny na dyplomatę. Zjawię się przy deserze. Zostawcie mi poziomek, kawę i cygara. Zjem sobie kotlet w Izbie.	Stąd, że panna Stella jest emancypantka i panna Magdalena także emancypantka... Emancypantki trzymają się razem jak Żydzi albo farmazoni...	To znaczy, że już postanowiłeś?	Ze mną? O czym na przykład?	A czyjże ty teraz sługa?	A gdzie idziesz?	A jednak jest tu życie i prawda, mój stary.	A kiedy będzie ten bal?	A kto to był Lermontow?	A w tym środeczku	Bom też czego lepszego był niewart. Nic to! Niech mnie w pierwszej bitwie usieką, jeżeli pomiędzy wszystkim rycerstwem bardziej kogo od waćpana miłuję!...	Bywa pani w Skomontach?	Chodzi, jak się patrzy.	Co najmniej tydzień	Czy widzisz mego chelę?	Cóż to się dzieje?	Daj waćpan spokój! pierw go dostań, potem będziesz wydziwiał, teraz zasię daj temu kawalerowi mówić.	Dobrze. Pojedzie dziesięciu. Kto?	Dzisiaj jest naprawdę w humorze!	Hej, dmie okrutnie!	I interes.	Ile jest kontynentów?	Jagusia! Najgorszy we wsi!	Jak je zakończysz, szczęśliwie czy nieszczęśliwie?	Jakie znowu „paliki”?	Jakże pani chcesz, aby w niej mieć wiarę po takiem postępowaniu? zawołał Pobożanin.	Kto wino nalewał?	Kto?	Któż to jest Aslak?	Może byśmy podeszły tam... pod kasztan...	Młody człowiek, gadać będą	Nic nadto, w samo prawie	No, więc ja ci mówię, że prędziej lew, bawół czy wicher przewróci piramidę, aniżeli faraon pokona stan kapłański... Choćby ten faraon był lwem, bawołem i wichrem w jednej osobie...	Otóż szczęście mnie przekształciło zupełnie, wyznanie pewne mi cięży.	Pan jest bezceremonialny!...	Panie, jest nowina	Pojadę zatem, skoro taka twoja wola, panie mój i królu	Pomiaru południka.	Pozna cię.	Prosiłbym pana, abyś istnienie tego listu zachował w tajemnicy.	Sama słodycz.	Strasznie trudna rzecz! Ale może ja znajdę takiego kapłana, który mnie objaśni.	Szczwana to liszka. A obaczcie no, co się z nim dzieje, bo on gotów się w ziemię zapaść.	Słowo daję! Ale nam dał dziś szkołę. Ten Prusak Bates ma piekielny cel w oku.	Słówko, panowie! Słuchałem, co mówił ordynat, i dziwię się. Jednak pewne odróżnienie między patrycjatem a plebsem być musi. Mówię o fanfarach, to wielki, według mnie, takt dyrektora orkiestry.	Tak.	To być może i to być musi	To ty myślisz tamtych żywych ostawić?	Toż przy waszej łasce, miłościwa pani	W tej chwili, sir?	Wedle rozkazu, panie kapitanie.	Widziałeś jej oblicze?	Wiele mnie pan Skrzetuski jeszcze w Rozłogach o panu Wołodyjowskim jako o najlepszym swym przyjacielu powiadał...	Wilczek! Zróbmy składkę pożyczkową panowie	Więc zostajemy nadal dobrymi przyjaciółmi?	Z nikim, słowo szlacheckie.	Zabobony	Zapewne tym bardziej że weźmiemy osobny wagon.	Zwyczajna służba...	Że okrutna z niéj bałamutka.
Właściwie to nigdy przed nim nie skłamałem a i teraz także nie skłamię. Po prostu nic o dziewczynie nie powiem. Będzie musiał znieść jakoś ten cios. Ej, do diabła, nie trzeba z tym zanadto się cackać!	Mnie! ty mnie! lokajom wypędzić! cha! cha! A co to ty myślisz? że ja ci się dam wypędzić? Wiele byś wygrał na tem, a tobym ci życie zjadła! Nie kochanku (poczekaj, odpokutujesz ty mi za tę obietnicę) mnie się nie wypędza! Chciałeś mnie, wziąłeś, nie myślę już dłużej z rąk do rąk przechodzić, dobrze mi tu i zostanę. Słyszysz, a jak cię zobaczę z tą kobietą czy z inną, jak mamę kocham, awanturę zrobię!	Ej, nie! Mam tylko polecenie od babki, ale nic nie nagli. Nie będę tym hrabiemu przerywał zabawy. Rozmówimy się jutro, bylem tylko dostał audiencję!	Będzie źle Tacy ludzie jak on albo wszystko naginają do siebie, albo trafiwszy na wielką przeszkodę rozbijają sobie łeb o nią. Dotychczas wiodło mu się, ale... nie ma przecie człowieka, który by w życiu wygrywał same dobre losy...	Prawda: lokaje wyjdą cali, ale ich panowie! Czy służący nasi są tak nam oddani, aby poświęcali życie swoje dla nas? Nie, z pewnością nie...	Nie pójdę Rób pan co się panu podoba, ja nie pójdę. Czy nie wystarczy panu to, co pan już ze mną zrobił?	A ja ci mówię że dopóki nie zbiorę dwudziestu talentów, nie ruszę się stąd... A mam dopiero osiem...	A jednak nie tańczysz.	A nogi i ręce funkcjonują?... Porażenie nie wystąpiło nigdzie?	Ach, doprawdy, ależ mamy szczęście! W ogóle o tym nie pomyślałem.	Dawniej, kiedy nie mogła wybrać się daleko, jeździłyśmy do Buttes-Chaumont, znała tam pewien dom; albo po prostu do lasu, w jakieś odludne miejsce. Nawet do groty w małym Trianon.	Dziękuję! Nie głodnam!	I nie ja.	Leopold! Ty tej kamienicy w wielkim mieście nie kupuj!	Moja Kunegundo, powściągnij swój język nie do ciebie należy robić uwagi pannie Oreckiej. Idź, przynieś śniadanie; kazałam, żeby samowar był gorący.	Niech się pan nie obawia. Podczas mojej obecności czy podczas mojej nieobecności zawsze będą mieli należny respekt. Zresztą zapewniam pana, że w najbliższym czasie przeleję ze swego rachunku do Centrali więcej, niż się pan spodziewa. Na razie potrzeba mi jeszcze dużo pieniędzy. Otóż, proszę pana, by podczas mojej nieobecności płacić wszystkie zamówienia w pięćdziesięciu procentach. Reszta po wykonaniu...	Próbuj brać na kawał inne, ale nie Florynę, mój kotku. Jestem pewna, że Natan nie może kochać się w nikim.	Żyd nie jest rolnikiem i wreszcie on niechrzczony.	Amen! Prosi on śmierci jako matki, by go zabrała... i pewnie byłby ją znalazł, gdyby się był pod Zbaraż nie spóźnił.	Dziwna rzecz! więc chyba to nie on tam był.	I nic nie będziesz odkładał na przyszłość?	Nie mam powodu obwiniać ojca za siebie, jam się to puścił sam bez wiedzy jego... uciekając od złej macochy!	Niech się, co chce, dzieje nie sprzedam.	Niechaj nie szydzi panna Ewarysta, bo zaraz dowiodę, iż obce mi być musi wszelkie uczucie trwogi. Wspomniałem już o religii własnej, a teraz dodam, iż przy waszej pomocy, to znaczy pani, Jacinta i kilku innych osobników, zamierzam mój system rozpowszechnić gwoligwoli (daw.) bronił się Yetmeyer zawzięcie.	Podziałało. W każdym razie spuszczajcie czółno na wodę Nie mamci ja wprawdzie świadectwa z francuskiego, ale znam inną gwarę, która, jak mi się zdaje, zrobi swoje. Chodź no, Harvey’u, i tłumacz im.	Waść rzeczy bierzesz po palestrancku i może się to gdzie dzieje na świecie, ale u nas nie!	Za moich czasów nie trzeba było do nich dużo mówić	Mnie, panie, księża nie uwierzą. W pańskie ręce składam teraz losy świata. Panu to mówię, co mi po­wiedziała królowa nasza i panu resztę pozostawiam.	O! Nic z tego nie będzie.	W ostatniej łodzi na południe. To on wczoraj wyłowił cię z wody Ten Manuel wiosłuje po portugalsku... po tym go zawsze można poznać... Na wschód od niego jedzie Pennsylwania... do innej roboty wiele zdatniejszy niż do wiosłowania. Wygląda, jakby był napęczniały od drożdży. Na wschód od niego... popatrz no, jak pięknie płyną niby za sznurkiem!... ten taki zgarbiony w łopatkach, to Długi Dżek. Jest to Galwajczyk, zamieszkały w południowym Bostonie, gdzie prawie wszyscy oni zamieszkują... są dobrze obeznani z łodzią. Na północ, na samym końcu, płynie Tomasz Platt... posłyszysz, jak on tu nam coś zaśpiewa. Służył w marynarce wojennej, na starym pancerniku Ohio, który, jak powiada, był pierwszym okrętem naszej floty, co objechał przylądek Horn. Ten chłop o niczym innym mówić nie umie, tylko o tym swoim statku... chyba że weźmie się do śpiewania... ale połów zawsze mu się udaje. Oho!... A co? Nie mówiłem?	Ma pani słuszność Zupełnie niepotrzebnie do pani to mówię. Nie po to tutaj przyszedłem.	Ach pani! panią najbardziej wzrusza panna Ratkowska, ale niech pani pomyśli, co to za, dalibóg, tragiczna postać taka panna Helena. Zawiłowski przynajmniej żyje, a Płoszowski lepiej wymierzył. I wedle jej pojęć, niema dla niego miłosierdzia nawet na tamtym świecie. A ona go kocha. Oto położenie! Wreszcie po takiem jednem samobójstwie przychodzi to drugie, rozdziera wszystkie rany, odświeża wszystkie wspomnienia. Panna Ratkowska może być sobie wzruszająca, ale tamta ma życie złamane raz na zawsze, żadnej nadziei, tylko rozpacz.	A jakże tam ma się żona twoja? a wnuczka twoja, Franusia, która w przeszłym roku za mojéj tu bytności za mąż wyszła, czy zdrowa i szczęśliwa?	Słowa twe to prawda szczera i teraz pojmujesz zapewne, że cała przyroda istnieje jedynie w duchu cnoty, przez niego i istnieć zawsze będzie, bo musi. Jest on wszechrzeczą zapalającą do życia, wszystko z martwych budzącą światłością, jak daleko sięga ziemski byt. Od wyiskrzonego nieba, tego wzniosłego tumutum (daw.)	A ja panu mówię, że tu jest zabójca! To już czwarta ofiara w ciągu czterech miesięcy! Przed czterema dniami ktoś już raz spróbował otruć Valentine i tylko cud oraz przezorność pana Noirtier uchroniły ją od śmierci! Albo dawka trucizny została podwojona, albo zmieniono jej rodzaj i dlatego tym razem poskutkowało! Jestem pewien, że równie dobrze, jak ja, zdajesz pan sobie z tego sprawę, ponieważ ten pan, który tu stoi, już pana o tym uprzedzał	To właśnie, miłościwa księżno, tak samo myślałem uczynić, ale z pozwoleństwem będzie mi łacniej.	A cóż ci to Janku? z czémżeśto tak przyleciał?	Cóżem to winowata, co?	Jakie to straszne! Mogę znieść surową przemoc, ale surowy rozsądek jest wprost nieznośny. W jego postępkach jest coś z niesprawiedliwości. On schodzi poniżej rozumu.	Kapłani... lud!... Tu przede wszystkim trzeba powściągnąć tych, którzy pragną wojny... Prawda, że jego świątobliwość faraon jest za mną, i zdaje mi się, żem pozyskał niejaki wpływ na serce dostojnego następcy (oby żyli wiecznie!). Ale Nitager, któremu wojna jest potrzebna jak rybie woda... Ale naczelnicy wojsk najemnych, którzy dopiero podczas wojny coś znaczą u nas... Ale nasza arystokracja, która myśli, że wojna spłaci fenickie długi, a im przyniesie majątek...	To co?	A jakby zbrakło paszy, to się dokupi.	A, panie Angliku! To pan chciał grać w piki!	Ale przecież to Polak.	Ależ mateczko, to tylko oryginał...	Ależ to widzę cała banda wesoła.	Chwała Bogu i za to, że wojska w całości!	Co się temu chłopcu stało?	Gdyby pan jednak chciał nam pomóc, bodajby... w upatrzeniu podobnej chwili...	I cóż to za psota?	I pani chce, aby tak sądzono?	Jakby kogo z chałupy na mogiłki wywieźli, tak pusto	Lepiej, że ciebie pierwszego spotykam. Oto jest pan Zagłoba, któregoś w Lipkowie poznał, ba, przedtem jeszcze w Siennicy, a to panowie Skrzetuscy: Jan, rotmistrz królewskiej husarskiej chorągwi, zbarażczyk...	Na lądzie i tak już dość blizkiemi jesteśmy sąsiadami boć tuż pod naszemi oknami stoi pański okręt. Nieraz z rana widuję pana na pokładzie, a wieczorem słyszę wygrywającego na skrzypcach.	Nic nadto, w samo prawie	Niemiły mi widok tchórzów, którzy z założonymi rękami przypatrują się, jak my narażamy życie.	No i co? Odjął sięodjąć się (daw.)	Odpowiedź na to nietrudna oczywiście, wskrzesić umarłego.	Tak, kotku.	Tak, proszę pana	Ten bieg wygrali koń i dżokej zupełnie nieznani.	To zależy od pani.	Więc to pańskie skrzypce tyle razy słyszałem? Bardzo oryginalny z pana muzyk! Zdaje się, że to były fantazye! Masz pan zemnie prawie codzień nader uważnego słuchacza!	A gdzie Van Stiller?	A sprawa z panem K?...	Ale masz mądrość starca!	Ależ dlaczego?! Dlaczego?	Belu wyjeżdżamy.	Bogactwo, Siła odezwie się Sancho	Bogowie obronią nas i swoje przybytki...	Cicho! Popatrz...	Fortepian na górze, ja maluję w oranżerii, a inne wykłady odbywają się czy mają się odbywać w auli	Gross-familien-Pleiten-fest	Hm, fakt jest, że płaci ciężko. Mówiono mi, że żona dużo go kosztuje...	Ja tam rozumiem	Ja wiem dlatego mówisz, że zielony lepszy: bo masz dużo.	Jaki?	Jezus Maria!	Maiestas infracta malisMaiestas infracta malis (łac.) rzekł, spoglądając na nią z uwielbieniem, ksiądz Wydżga.	Należy dostarczyć im leków i opieki w zamian za zwrot kosztów ze strony drugiej.	Nikczemne urąganie	O kołdrze. Kładąc się do łóżka, trzeba wejść pomiędzy prześcieradło a kołdrę.	Osiemdziesiąt	Otóż, chcąc go opatrzyć, rozebrano go, a jego ubranie rzucono w kąt. Policja zabrała je stamtąd, ale zabrała tylko do kancelarii sądowej spodnie i surdut. Zapomniała o kamizelce.	Pana aresztowali	Pomyślałeś, że jestem potworem?	Prawdę mówię i już nawet rozpuszczono cztery libijskie pułki...	Stefek! jakiż dobry duch cię natchnął, żeś przyjechał do nas na wieś! Witajże, drogi chłopcze.	Sto tysięcy dolarów.	Są i mądre pono, są...	Tego, któregoś umieścił w swojej garsonjerze?	Twoje!	Tykocin wzięty.	Tym razem tylko z Kadyksu.	Wezwał mnie do siebie!...	Więc jakże, panie Fix, czy postanowił pan jechać z nami do Ameryki?	Wstęp już słyszałem. Teraz może by pierwszy rozdział...	Wziąć się za ręce, i w tył!	Zgubisz się	Zupełna karykatura IzaryIzara rzekła panna Natalia.
Prawdą jest, że wyrok na ciebie zapadł na skutek dziecinnie śmiesznego śledztwa lorda kanclerza, a to z powodu pewnej liczby paszkwilów, z których żaden z osobna nie przekracza zasadniczych ustaw państwa angielskiego. Prawdą jest, że w kraju, gdzie wolno pisać wszystko, ukarany zostałeś za kilka ulotnych pisemek, przysolonych w sposób nader smaczny. Prawdą jest również, że wyrok zapadł w formie niezwykłej i nie widzianej dotąd, której majestatyczna obłuda nie mogła ukryć tego faktu, iż na drodze innej, legalnej nie mógłbyś być dosiężony ramieniem władzy. Prawdą jest również, że sądzący pana milordowie mieli wielki interes w tym, by cię zgubić, a to z tej prostej przyczyny, że powodzenie zamachu Monmoutha musiałoby nieuchronnie postrącać ich ze złoconych, miękkich foteli. Nie ulega też kwestii, iż zguba pańska postanowiona była z góry na radzie koronnej. Ucieczka uchroniła pana od męczeństwa niezbyt sławnego co prawda, ale bolesnego bardzo, bowiem dożywotnie więzienie jest to rzecz niemiła wówczas nawet, gdy łudzimy się nadzieją wydostania się na świat.	Ale cokolwiek ona miała, to dziś fiscus zabiera; nawet podarki od niéj, nawet powierzone klejnoty, cokolwiek należało do niéj kiedy.	Ale kiedy one już nie nasze. Wiesz, dlaczego ja z tego bułanka zleciałem, co to mnie ojciec tak wybił za to? Nie chciałem wtenczas mówić, bo Maciek byłby dostał po łbie, ale to on winien, tak popręgi spiął luźno, że siodło się ze mną przekręciło i dlatego musiałem zlecieć. Podróż, MarzenieA na tatusiowym ogierku to już bym się nie bał jeździć. Uważasz, założyłbym mu kantar ze ściągaczami, wziąłbym go krótko, żeby nie mógł się zedrzeć do góry i nie stanął dębem i dopiero go lekko szpicrutą pod brzuch, poszedłby, co?	Ba! dlaczego! Pan Benassis to panu powie.	Choćby to był sam admirał Hawke, musi mi zapłacić należność!	Co to? Co ci to, chłopcze? Dlaboga, nie ma desperowaćdesperować (daw.)	Doskonale Ale to nie chodzi.	Idzie mi o to, czy w pojmowaniu zadania nie popełniam błędu. Zdaje mi się, że dla tych, którzy mają szczęście posiadać ziemię i żyć pośród ludu, nic nie ma ważniejszego nad udoskonalanie ziemi i ludu. Praca około roli dla podniesienia jej produkcyjności i około dusz ludzkich dla ich uszlachetnienia... to są zarysy główne... ale szczegóły, sposoby...	Kiedy ja się nie boję, tylko... Ja nie wiem, jak się to umiera, i dlatego... tak mi smutno...	Ktoś jedzie za nami pod górę. Słychać skrzyp śniegu pod płozami sań. A jeśli to on?	Mniejsza o to, od kiedy i jak długo; dzięki Bogu, niebezpieczeństwo minęło.	Nie to.	Niech więc stanie na progu. Zamień z nią chociaż kilka słów. Ty nawet nie wiesz, jak się ona o to dopomina.	Niechże mnie Bóg broni, abym tego kawalera miał o złą intencję lub o kłamstwo posądzać, ale te nowiny, które przyniósł, tak mi się wydają nieprawdopodobne, iż za słuszną rzecz uznałem, abyśmy je razem zbadali. W najszczerszej chęci mógł się ów kawaler omylić albo źle słyszeć, albo źle wyrozumieć, albo umyślnie w błąd przez jakowych heretyków być wprowadzonym. Przestrachem serca nasze napełnić, popłoch w świętym miejscu wywołać, nabożeństwu przeszkodzić to dla nich radość niezmierna, której by pewnie żaden sobie w złośliwości swej odmówić nie chciał.	No to ja wziąłem, a nie ty.	O, nie może być!... Patrzajcie go! Jeżeli chcesz, bym ja za twoje grzechy po śmierci wył, to mi za życia fructa ich oddaj. Samże używasz onych wszystkich bogactw, któreś między Kozakami zebrał, i samegoć za to w piekle na skwarki przetopią!	Prawda Ale niech pan myśli o sobie kilku młodych ludzi, którzy chcą pana wypędzić z tych wód, przyrzekło sobie wyzwać pana, zmusić go do pojedynku.	Prawda, że do sierot pójdę, jeśli nie zasnę?	Racz więc o tym nie zapominać i nie przybieraj takiej miny, jak gdyby spotkało cię wielkie szczęście. To impertynencjaimpertynencja	Rękę bym w ogień włożył, głowę pod miecz oddał za to, że on ani jej brat, ani żaden Korycki. Jezuicka intryga, i koniec. Tylko w tym kraju takie rzeczy się dzieją. U nas w Amsterdamie, żeby kto się tak nagle do czyjej familii przypytał, toby go zaraz urząd aresztował.	Tak, za trzy ruble. Jest to towar wybrakowany, którego się pozbywamy.	To będzie pechowa noc dla tamtych Obawiam się, że w sercu kapitana jest tyle złości, że nie oszczędzi żadnego Hiszpana.	To i nie wróci	To nie ja, to koty!	To nieważne We wnętrzu góry wciąż płonie ogień, a woda morska może tam wtargnąć lada chwila. Jesteśmy w sytuacji podróżnych na statku pochłanianym przez pożar, którego nie są w stanie ugasić, i wiedzą, że prędzej czy później ogień dotrze do prochowni. Do pracy, Spilecie, do pracy! Nie traćmy ani chwili!	To was dwie było do pracy.	Tymczasem pani Latter ma zupełnie inne pojęcia. Prowadzi dom jak wielka dama, to jest pracując za jedną wydaje za pięć, a może i dziesięć zwyczajnych pracownic. Nie dość tego: pani Latter ma dzieci wychowane na wielkich panów...	W każdym razie przejażdżka wyjdzie na dobre jeźdźcowi Ileż tu godzin trawisz, dziecko! Czytając dawniej książki, anim przypuszczała, ile pisanie ich pochłania czasu, ile kosztuje pracy.	A bo dziś jest pierwszy śnieg, a wy nie uważacie.	A co mam pisać?	A co tam jest nowego?	A mnie coraz więcej!	A! w takim razie książę Gilbert podziela najzupełniej moje przekonania	Albo ja wiem. Ot, gniewało mnie, że jeden jest król, a drugi	Ale ja więcej długów robić nie mogę.	Ale po pańskiej śmierci testament zostanie zakwestionowany.	Ależ zaręczano mi, że oni w Ostendzie używali kabiny królewskiej.	Ani słowa nie odpowiem na podobną insynuację. Wie pani, jestem zdumiony życiem państwa. Nie przypuszczałem, żeby mogło gdzieś istnieć życie dziwnie spokojne, dziwnie proste i takie jakieś wyższe. Dopiero u państwa poznałem, że ja nie znałem Polaków, dopiero teraz rozumiem wiele właściwości Karola. Szkoda, że się państwo wyprowadzają do Łodzi.	Bardzo ładne	Bess!	Biedna kukła. Nie wiedział, czy zostać, wreszcie wstał i odszedł. Tegoż jeszcze dnia wyjechał z Krynicy.	Bierz zatem. O czymże myślisz?	Bo, widzi matuchna on myśli, że ja mogę mu szkodzić albo protegować go w dyrekcji... Biedny człowiek...	Byliśmy ci wszyscy wierni i spełniliśmy, co leżało w naszej mocy, Zwycięzco...	Co? Dreszcze?	Czynu!	Dali wam, słyszę, krowę?	Diablo odważny mężczyzna z kapitana Nie przestraszyłby się samego Belzebuba i jego ogoniastej hałastry.	Dobrze, niech będzie kurczę.	Dziękuję, dziękuję	Dziękuję, teraz zupełnie dobrze.	Ech, co pan mówi! Szkoda, że znikł ordynat, prosiłabym go o interwencję.	Gdzie jesteś, Roksano?! Roksano! Gdzie jesteś?!	I papierosy palić.	Jegomość? a cóż pan potrzebuje?	Jesteś bardzo piękny.	Kadet Biegler, 11 kompania marszowa, batalion N, 91 pułk	Kazali nam państwo dziś przyjść po pieniądze...	Kocham!	Licz aż do dwudziestu.	Mamy, owszem. Tylko w domu.	Miłość, Drzewo rzekł	Mojego ojca? spytała z obawą zawsze zbliżając się Lorka i wpatrując się z niezmierną uwagą w nieznaną istotę... mojego ojca? Ja, ja nie wiem! Lecz jakże tu pani wejść mogła?	Może trędowatym? Boję się, że z twoją dialektyką możesz się łatwo nawrócić na totemizm nawet, a poza totemizmem nie ma już nic	Można stąd wnosić, że rezultat u nas byłby daleko pewniejszy niż na Wschodzie. Wśród naszych mgieł i deszczy można łatwiej przyzwyczaić organizm do trucizny, jeżeli przyjmować ją stopniowo, niż w ciepłych krajach?	Mówisz że się opierają?	Na co wam te listy, skoro pogodziliście się z kapłanami?...	Na „Bonawenturze”.	Na, ar tai tuomi, jog su lenkais piktumą užvedate, apšviesite savo  žmones?	Naszego Hektora litewskiego!	Nie inaczej, jako żyw tu przed waćpanem siedzę. Sen ucieka mnie od powiek i jeno do wzdychania mam ochotę, od którego chyba cały w parę się rozpłynę uczucie. głodne, snadnie mękę moją zrozumiesz.	Nie wierzę	Nie, gdybym się jej chciała nauczyć... ale...	O, tego za wiele!	Od doktora...	Oddajcie ten list, zrobimy jeszcze inaczej.	Oto są naprawdę moje góry. Tak powinno by się mieszkać, wysoko ponad światem, w oderwaniu od rozkoszy i w rozmyślaniu o sprawach bezgranicznych.	Owszem, proszę pani.	Powiedzą, żem z panem pojechała za granicę i że pan mię po prostu...	Pozwalamy tylko na pierwsze, inaczej będzie z nami sprawa	Przewodnik.	Przy tym, o ile mnie się zdaje, ona was nie kocha, więc zrobicie jej łaskę.	Rozbieżeli się. Mówią, że nie chcą dłużej służyć przeciw Jasnej Górze.	Serdecznie dziękuję, serdecznie.	Siadaj-no mecenas będziemy razem słuchać...	Tak chciałabym panu pomóc.	Tak! O dziesiątej wieczorem kazał odwieźć się na rogatkę Charenton; tam przesiadł się do pocztowej berlinki i ruszył dalej, z jednym tylko służącym. Powiedział stangretowi, że jedzie do Fontainebleau.	Tak, ale chciałam być zupełnie pewna; niech mi pan bowiem wierzy, iż, stawiając mnie tak wysoko, nie omylił się.	Tak, pani. A zkądże pani wié imię mojéj ciotki?	Widzę i cóż z tego?	Wiedza jest panią despotyczną: nie ma względów ani litości	Wszak Stapleton zaprosił pana dzisiaj na obiad?	Wybaczcie, szlachetny panie. Do reszty rozwydrzyło mi się chłopisko przez wojnę, ale lepiej niech do Niemca nie gada, bo jeszcze by go zwymyślał. Ja będę gadał, ja będę prosił, a jeśliby po skończonym posłowaniu chciał się ów komtur w ogrodzieńcu samowtórsamowtór (daw.)	Właściwie mówiąc, po coś ty ten nieszczęśliwy Głuchów sprzedawał?	Z największą ostrożnością, gdyż bezpieczeństwo jeźdźca, jak wiesz o tem dobrze, zależy prawie zawsze od konia!	Zatem przyjdzie pan do „Europejskiego”?	Znakomicie, znakomicie, znakomicie!	Zuchwalcze!	Śliczna kobieta! podobno gust pana Marka?	Średniego, mniej więcej takiego, jak jaśnie pan
Zależy o co, turkaweczko. Jeżeli o złoty zegarek i o kostkę cukru, sądzę, że tak. Jeżeli o wycięcie robaczka wyrostkowego, nie radziłbym. Jeżeli o partię golfa, nie może być o tym mowy. Jeżeli o rękę, rzecz spóźniona o lat co najmniej trzydzieści. Jeżeli o kieliszek alkoholu, nic z tego nie będzie, bo ja postawię swoje veto. Więc chociaż Pismo Święte powiada „proście, a będzie wam dane”, zauważ, białogłowo, że bynajmniej nie jest powiedziane, że dane ci będzie to, o co prosisz. Prosisz na przykład o piernik z migdałami, a dostaniesz żółtej febry z komplikacjami. Prosisz o natchnienie, a przynoszą ci jajecznicę z czterech jaj na słonince. Boîte à surprisesboîte à surprises (fr.) moja piękna.?	Takie, że się i mówić o nich z nakrytą głową nie godzi, ale tym razem, mając gotowe odpusty, daję wam, panie, pozwolenie nie zrzucać kaptura, gdyż wiatr dmie znowu. Kupicie za to odpuścik na popasie i grzech nie będzie wam policzon. Czego ja nie mam! Mam kopyto osiołka, na którym odbyła się ucieczka do Egiptu, które znalezione było koło piramid. Król aragońskiAragonia i szczebel z drabiny, o której się śniło Jakubowi święta pustelnica, żyjąca między IV a VI w., i nieco rdzy z kluczów św. Piotra... Ale wszystkiego wymienić nie zdołam, dlatego żem przemarzł, a twój giermek, panie, nie chciał mi dać wina, a po wtóre dlatego, że do wieczora bym nie skończył.	Ale przybyłem. I koniec końców, widząc, że mnie potrzebujecie, gotów jestem... Nie wiem, czy zrobić potrafię, czego wy się po mnie spodziewacie. Kto są ci szernowie? To pierwobylcy tutejsi, nieprawdaż?	Och, Dawidzie, drogi mój, jakież straszne słowo ci się wymknęło! Wydany na pastwę nędzy, Lucjan byłby zatem bezsilny wobec zła?! Myślisz o nim to, co i d’Arthez! Nie ma geniuszu bez siły, Lucjan zaś jest słaby... Anioł, którego nie trzeba kusić, cóż to jest?...	A co do twojej roli to jest jedno wyjście: usunąć się zupełnie, zostawić rzeczy ich biegowi i powiedzieć sobie, że wszystko idzie po twojej myśli.	A słuchać mnie nie chcecie? tobyście się przecież dowiedzieli, co jest. Od trzech dni już jakiś mi się tu człowiek podejrzany około domu kręci. Napatrzyłem go, stojąc przed bramą i przez płoty. Źle mu z oczu patrzy; siedzi ciągle pod murem; wczoraj suchy chleb kruszył i jadł. Ogromny drab, odarty, blady; mówię, że mu źle z oczów patrzy, na zbója wygląda...	Tak. Czułam, że czegoś mi potrzeba, a było mi potrzeba widoku trawy i gęstych drzew. W tym półmroku zdaje mi się, że widzę las... duży las... Czy także powie pan że w lesie, jak i w klasztorze, nie ma nic... nic!... Żadnej nadziemskiej siły, która bez pomocy zmysłów przemawia do naszej duszy?	Mniejsza z tym! Pokój zawarty! Kiepski pokój, mości panowie, ale trudno. Dobrze, żeśmy ten zapowietrzony Zbaraż opuścili. Będzie teraz spokój, mości panowie. Nasza to praca i moja, bo gdyby Burłaj żył dotąd, na nic by się układy nie zdały. Na weselisko pojedziem. Dalej, Janie! Trzymaj się ostro! Ani się domyślasz, jaki książę pan ma dla cię prezent ślubny! Kiedy indziej ci powiem, a taraz, gdzie moja córuchna, u kaduka? Dawajcie tu moją córuchnę! Już jej Bohun nie porwie: pierwej musiałby łyka porwać! Gdzie moja córuchna najmilsza?	Nie, bracia, nie kontent. Do stu tysięcy diabłów mnie odprawił i jeszcze kolanem z tyłu popychał. Bardzo już się rozgniewał. Ech, skłamało mi życie, skłamało katorżnie!	Wielką, świętą wyrzekłeś prawdę Ja, com niegodzien żadnego z nich rzemyka rozwiązać, znałem ich wszystkich i potwierdzić mogę nie z teoryi, ale z żywego widzenia, jako świadek i współcierpiący, słów tych najwyższą prawdę. Czémże było życie najszczęśliwszego z nich napozór, Zygmunta? Szeregiem walk ze światem, z rodziną, z sobą, dla inspiracyj wielkich, dla gorącéj miłości dobra, piękna i wszystkiego, co mu w niebiosach jego ideałów świéciło. Tych postulatów ducha swojego szukał na wszelkich drogach, dostępnych i niedostępnych, w filozofii Hegla, która mu nie starczyła, w mistycyzmie, który go nie nasycił, w sztuce, w poezyi, w teoryach społecznych, w jasnowidzeniach natchnionych, w religijnych ekstazach... Twórczość jego cała płynęła z nieukojonéj boleści, z krwawych ran, których nic zabliźnić nie mogło. Niéma w jego pismach jednéj nuty, któraby nie dźwięczała jękiem. Duch jego nie zwątpił do końca, ale się rzucał w zapasach nadludzkich z całym światem, który ironią rzeczywistości naigrawał się temu nienasyconemu czcicielowi ideałów.	A jak ja u djabła mam zgadnąć, co on jest! Choćby był królewiczem, to go nienawidzę... krzyknął marszałek...	Niech mię Bóg strzeże i zachowa abym miała obmawiać kogo i odbierać sławę bliźniemu! ale widziałam, widziałam na własne oczy, jak Wanda szła od strony parowu z panem Gaczyckim po jednej stronie, a panem Przybyckim po drugiej taka poczciwa, taka dobra panienka, i takich rodziców córka, a tak się gubi! Mój Boże! co to za świat teraz!	Przecie widziałem, jak przybiegały do księdza dobrodzieja, niby kurczęta, na ramionach mu siadały, z ręki brały ziarno, nic się nie bojąc...	Oczywiście! Jak miałem go nie widzieć? Stary już jest.	Głupiaś! Widzisz ją, mojem się tu będzie dzieliła! Nie bój się, na wycug do waju nie pójdę...	Nie, panie Stefanie. Tak nie można. I to nieprawda.	W sklepie w Thwaite sprzedają po pensie paczuszki nasionek kwiatów przeróżnych, a Dick wie, które są najładniejsze i jak je trzeba siać. Do Thwaite to on prawie co dzień chodzi tak sobie, dla zabawy. Potrafi panienka wydrukować list?	Ale, jak chcę, to chodzić po dywanie będę, bo ja tu jezdem dziedzic, ja tu jaśnie pan, to moje wszystko!..	Bo słyszałem, jak Idrys mówił, że on i Gebhr ruszą z wielbłądami natychmiast. To znaczy, że pojedziemy koleją i zastaniemy wielbłądy tam, gdzie będą tatusiowie, a stamtąd będziemy robili jakieś wycieczki.	Wymówiłem pokój. Przy tym tłoku nie wiem, czy już ktoś nań nie czeka. Nie miałbym gdzie nocować.	Nie pozna, co ma poznać.	Dzień dobry, Dziadku! Przyprowadzam do was córkę Tobiasza i Adelajdy. Nie poznacie jej zapewne, gdyż miała zaledwie rok, gdyście ją widzieli po raz ostatni.	A ja myślałam, że wszyscy o mnie zapomnieli, i jeno o śmierć Boga prosiłam!	A nie wiesz pan przypadkiem, gdzie mieszka pan Majewski?	Dawniej nic nie mówiliście.	Takiej sprawy nie ma.	Ja chciałabym być... Ja nie wiem...	Ile razy opowiada, co sam zechce zawsze musi coś takiego mówić! Nie mogę pojąć, jak ludzie mogą słuchać takich historii	Tak tedy, moja żono a co do tego, zgoda z nami, że córka zostanie hrabiną?	O głupi! a przecie każdy tak zarabia, kto handluje. Jeszcześ im łaskę wyświadczył, że sprzedawałeś kuraki po dwa złote, kiedy Żydom płaciliby po pół rubla...	Stróż zaprzysięga się, że go pierwszy raz widział w życiu ale tak dostojnie wyglądał, iż czuł się w obowiązku usłuchać go, zwłaszcza gdy groszem poparł swoje żądanie.	Cóż w tem dobrego, że troszeczkę ponazywam Romka po imieniu? Przecież za parę dni pojedzie sobie na koniec świata i będzie po całej znajomości naszej.	My, ale nie ogół.	A pewnie! Gdy są „zawszawione”, to znak, że szły tysięczną gromadą, a gdy biorą przynętę jak teraz, to muszą być głodne. Przynęta może być byle jaka... będą kąsały i sam hak.	Pamięć dobra. Tak: to ja padłem ofiarą niesumienności hipnotyzera.	Dlaczego nie nazywać ich osłami?	Tymczasem, wedle starego zwyczaju, pożyczasz, gdzie się da, co?...	Patrzcie no ją! i ten pusty dzieciak chichi ze mnie stroi! no? a czegoż się ty śmiejesz?	A jakież to słowa?	Absolutna prawda	Mąż mój jest zazdrosny o pana	To poświęcone	Życie ściera się w takich wzruszeniach...	Już jest kto?	Zapewne masz pan na to jakiś sposób?	Przyroda jest monotonna! Pół roku chodzi w zieleni, pół roku w czerni i tak w kółko od początku świata.	Obowiązki to głupstwo. A grunt żebyś była zdrowa, żebyś szczęśliwie urodziła. Za tydzień wyjeżdżamy.	To z ciebie.	A pan co byś robił wobec dzikiego człowieka, który może pana na pal wbić?...	Bo też to są rachunki z waszego sklepu i waszej spółki	Krezusy tacy jak twoi	Wiem, wiem, mateczko, ale to z rozpaczy...	Tym bardziej powinien był Tolima do Płocka jechać.	Mówcie no, ojcze, co chcecie powiedzieć, bo czasu szkoda	Przepraszam pana, panie Mech co pan rozumie przez słowo „paszkwil”?	I zapas piorunów rozda między wojowników! Zdobędziemy bogactwa szernów i wytracimy ich do nogi!	No, ale dlaczego ty chcesz wyjechać?... Przecie ty masz uczennice...	Tak, Rubensy, ale...	Tak, przysięgam na mój honor.	Mój Nieczuja wszystko już gotowe, jeno na ciebie czekamy.	Już buduje model w Pilźnie. Nasz atomowy cyclecar dojeżdża w tej chwili na brukselskim autodromie trzydziesty tysiąc kilometrów. Robi 270 kilometrów na godzinę. Na półkilowe atomotorki mamy, w ostatnich dwóch dniach, siedemdziesiąt tysięcy zamówień.	Ale także i koturny!	Na pewno późno wrócicie. Może lepiej będzie, jeżeli zanocujesz u którejś z koleżanek, mieszkającej bliżej przystani?	Tak! Mamy iść wybrać kufer. Cudowne nadeszły. Poematy.	Mam tego dość!	No, nas przewiózł, więc wiadomo.	Tak, Kunicki.	Tak.	Ty... odpowiedzialny?	Wieszanie na belce, w stodole?	Wyszedłem trochę na powietrze.	Zalizali (daw.) marszałek wielki koronny, później hetman polny koronny i starosta spiski; w latach 60. przywódca rokoszu, który ograniczył absolutystyczne dążenia Jana Kazimierza; zmarł na wygnaniu. przeciw Szwedom stoi?	Skąd bym miał mieć dużo forsy, kiedy za całą beczkę dają dwójaka.	Całe pięć rubli mi dacie, bo i zmówiny trza wyprawić...	Dlaczego pani pyta?	Muzyk. Wielki talent. Wszyscy znawcy przepowiadają mu piękną przyszłość.	Obcy, Żyd on mówi	Przewidująca z ciebie kobieta, droga pani Coquenard	Przysięgam przez proroka.	Zawsze za późno, zawsze za późno!	Śpię.	A przedtem było pana stać?	A sanna przetarta?	Ah!	Ani trochę?	Biedne diabły! Jakże mi ich żal! A Katalończyk?	Bogdaj go końmi szarpano, warchoła, piekielnika! Bogdaj mu przyszło haremu u Tatarów pilnować!	Cztery dni, pani Ogromnie lubię Osnowskiego.	Cóż robić, szanowny panie żartownisiu	Mojej matki.	Mów	Niech Roch rzeczy zabiera i znika! No, jakże zdrowie szanownych państwa, jakże podróż?	Niesprawiedliwość słychać znów było głos miss Minchin.	Pilnujesz go?	Szmakuje panu mój cygar?	W górę	W jaki sposób?	W jakim biurze?	Z rozkoszą	Światło!
Czy nie czujesz się pan dobrze?	Jeszcze nie zupełnie... Mam mieć teraz próbę z dyrektorem muzyki. Prawda, pan Cabiński mówił nawet, że przed przedstawieniem!...	Nie miéj pan względów mów otwarcie; cierpię wiele, ale męztwo w sobie wyrabiam: na wszystko jestem gotową.	Jak pan sobie życzy.	Proszę jaśnie pana, pan Aimé już poszedł spać. Ale ja mogę to załatwić.	Tak, panie! Najzupełniej Masz pan słuszność, najzupełniejszą słuszność. Panicz Davy wie, że jestem nieodrodnym żeglarzem, tak jak i on	A jednak mam rację Może mój system pojęć nie jest dość doskonały, aby jednoznacznie i adekwatnie to wyrazić, ale tym niemniej jest jedynym prawdziwym materializm biologiczny to jest luksus, nadbudowa. Łatwiej nam sobie wyobrazić stopniowanie wzwyż, niż w dół bo komórki też muszą być złożone. Tę ich złożoność wyrażamy w postaci chemicznych kombinacji w sposób przybliżony. Ale nawet jeśli tak nie jest, to obaj panowie nie możecie być dla mnie uosobieniem doskonałości. Nie widzę w was umysłowego rozpędu dawnych mędrców i proroków, nie czuję w was intelektualnego ryzyka. Dostrzegam tylko ostrożność asekurujących się w swych skrytkach ślimaków, które boją się, aby ich nie rozkwaszono w nielitościwej społecznej walce. Ja wiem dobrze, jak by to było przyjemnie uwierzyć tak, że nic nie ma ponad znaczki z mojego punktu widzenia. Oczywiście lepiej, aby pana uznano. Ale jak pomyślę, na jakie niebezpieczeństwa narażony jest człowiek uznany, chcący się utrzymać na tym samym standardzie, to widzę, że jednak może lepiej jest, że obaj jesteśmy na marginesie. Może nie użyjemy wszystkich życiowych frajd, ale stworzymy za to rzeczy głębsze. Ja nie umiem być złośliwym, ale umiem mówić przykre prawdy. A pan znowu, panie Bazyli: gdyby wszyscy uwierzyli w pana neo-pseudo-katolicyzm, straciłby pan sam dla siebie cały urok: bo kogóż wtedy można by nawracać? Ja wiem, że moja muzyka jest też ochroną siebie samego przed okropnością metafizyczną i tą nawet codzienną okropnością istnienia. Tylko to wiem jedno: ona wyrosła ze mnie tak, jak wyrasta skorupa razem ze ślimakiem wy raczej przypominacie mi gąsienice chruścika, które budują sobie futerały ze wszystkiego, co napotkają i to takie, których kolor przypomina ogólny ton podłoża.	Nawet nie mów o tym, Tomku Próbowałem, ale się nie udało. Nie dałem rady. To nie dla mnie. Nie jestem do tego przyzwyczajony. Wdowa jest dobra dla mnie, nawet bardzo dobra, ale ja nie mogę znieść takiego życia. Codziennie każe mi wstawać o tej samej porze, myć się i czesać, że aż mi włosy wychodzą. Nie pozwala, żebym spał w drwalni. Muszę nosić to przeklęte ubranie, w którym się duszę, bo nie przepuszcza powietrza, a przy tym jest tak obrzydliwie piękne i delikatne, że boję się w nim usiąść i położyć, nie mówiąc już o tarzaniu się po ziemi. A po poręczy nie zjeżdżałem już chyba ze sto lat. Muszę chodzić do kościoła i pocić się tam niepotrzebnie, bo nie cierpię tego nudnego gadania! Nawet muchy mi złapać nie wolno, nie mogę żuć tytoniu, a całą niedzielę muszę chodzić w butach. Wdowa je według zegarka, idzie spać według zegarka, wstaje według zegarka. Wszystko tam jest tak koszmarnie uregulowane, że pies z kulawą nogą by tego nie wytrzymał.	Mój Boże, proszę pana, zawsze robiła to co i teraz; robiła wycieczki w okolicę, grywała w pikietę z ciotką i troszczyła się o ubogich. Wieśniacy kochają ją; nigdy nie słyszałem o niej złego słowa z niczyich ust, chyba to że ugania po wsiach sama jedna, nie dbając, czy jest noc czy dzień; ale czyni to w tak chwalebnym celu! Toć ona jest Opatrznością okolicy. Z ludzi widuje jedynie proboszcza, no i pana de Dalens podczas wakacji.	A! Tak, to rozumiem	Doprawdy nie wiem, co znaczy „wychowanie”, znam tylko poglądy mych rodziców i nauki kapelana zamkowego. Zdaje mi się, że ojciec mój, mimo swego chłodnego i na wskroś logicznego sposobu myślenia, mimo że na wszystko patrzy jak na kawał metalu czekającego na dłuto cyzelera, nie uświadamiając sobie tego nawet często, ma cichą cześć dla wszystkiego, co tajemnicze i wyższe i dlatego może spoglądał z pokornym zaparciem się siebie na rozkwit duszy dziecięcia.	I to może być. Aha, obiecuję, a sam nie wiem co. Po czymże poznam tego człowieka?	Masz: to będzie dla twego brata.	Nik, nie denerwuj się Nie skacz jak kogut i posłuchaj, zrobimy tak: zamkniemy z powrotem płytę i przysypiemy liśćmi i śmieciem, potem my zaraz wrócimy do Hołowina, wszystko opowiemy papie i pewnie z nim razem tu wrócimy. No, a papę chyba wpuścicie do groty, co?	Pamiętasz, jak „wydałeś” Kozła przed inspektorem? Masz!	Samo warczenie psa nie wystraszyłoby go tak dalece, żeby wzywał pomocy, zdradzając swą obecność i narażając się, że go schwytają strażnicy. Z jego okrzyków miarkuję, że odbiegł spory kawał od miejsca, z którego pies go spłoszył.	To znaczy, żeś zakochany w niej, jak wpierw w pani Bonacieux	Tysiące lekarstw sprzedaje się w aptekach. Prawda? Czytałem sam w gazetach, że: „setki uleczonych osób dziękuje za itd.” A ludzie, którzy sprzedają lekarstwa, muszą mnóstwo zarabiać. Butelki są małe i jak już raz powiedziałem, kosztują po pensie.	W najzwyczajniejszy sposób Przecież chyba nie składasz jej wizyt oknem, tylko drzwiami. Zresztą składaj sobie, jak chcesz, a przy pierwszej sposobności oświadcz tym paniom, że miałem list z Paryża...	Ach, Boże!... tyle wstępów... dlaczego mama nie powie wprost: nie możesz się dalej kształcić... A matuchna certuje się ze mną, jak gdybym robił jej łaskę wyjeżdżając za granicę... Nie, to nie!... Szkoda, że zerwałem stosunki z koleją... Bo gdyby nie to, zaraz dziś zrobiłbym podanie i zostałbym jakim urzędniczyną. Potem ożeniłbym się bogato i... byłaby mama zadowolona.	A któż był większym politykiem niż Katarzyna Wielka, niż Elżbieta angielska, niż królowa Wiktoria. Gdy rządziły, ich kraje doszły do największego rozkwitu i potęgi. Ta tylko różnica, że miały korony na głowie. Gdybym ja była królową polską, a ty na przykład moim ministrem czy nawet księciem małżonkiem, bez sprzeciwu musiałbyś stosować się do moich dyrektyw. I upewniam cię, że rezultaty byłyby znacznie lepsze niż za rządów męskich.	A tak... Bardzo mi przyjemnie poznać waszmość pana.	Ale dwa miliony! To jednak ładna sumka	Ale jak dostały się na wyspę?	Co to jest, mamo?	Co to jest?	Czy wiesz, kto to jest taki, co wydaje rozkazy?	Durny ty! Żeby on się nie rozwiązał, to by tu był. Szukać na stropie. Skrzesać ognia!	Jesteś młody i gwałtowny.	Kiedy ja ją z Rozłogów Bohunowi wykradłem, gorzej było, bo nas ścigali z tyłu, a z przodu był bunt; jednakowoż przeszedłem przez całą Ukrainę jakoby przez płomień miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 100 km na płn. wschód od Kamieńca Podolskiego, 60 km na zachód od Winnicy. zaszedłem. A od czego głowa na karku? W najgorszym razie do KamieńcaKamieniec Podolski	Malec chciał zabawić się jak my, bujał trochę dlatego taki blady.	Na nogi stanie pański zakład, choć czasy ciężkie.	Nazywa się Gorajskim ale to jest un nome di combattimento.... to nie prawdziwe jego nazwisko.	Nem tudom Ucz się, panno, po czesku.	Pani niech twoje czyny usprawiedliwią słowa, wspólnym poświęceniem godnymi siebie się okażmy; uprzedzam cię, że jeżeli tą szpadą ocalić nas oboje nie zdołam, zwrócę ją przeciw sobie, a nie przeżyję tak strasznego ciosu.	Tak A ja mam zapewne zaszczyt z wicehrabią Andreą Cavalcanti?	Tak myślisz? Nie sądzę. Oni mają z Argentyną jakiś zatarg i wypowiedzieli sobie traktat handlowy, my zaś korzystamy z największego uprzywilejowania. A cóż poza tym?	Tak! Tak! Nie umiem!	To ci nowina! A kiedyż to będzie?	To musiały być ładne mundury?...	To niczego nie dowodzi, o to ci się nie pytają. Prowadź mię do mojego mieszkania!...	Toć krzyknął, żeby poczekać. Pewnikiem przyśle kogo po jagody, może nam się uda dowiedzieć, co znaczą te dzwony. A może...	Trudno stało się. Rachunki dowodzą, że prowadziłeś kooperatywę solidnie. Zbankrutowałeś nie przez lekkomyślność, a z winy nieszczęśliwego wypadku. Trudno. Jeżeli nawet stracę, będzie to nie pierwsza moja strata. Każdy kupiec musi być na to przygotowany, że czasem traci. Jeżeli ktoś bankrutuje nie z własnej winy, obowiązkiem każdego dopomócobowiązkiem każdego dopomóc	W istocie dziwi mnie, że przedsięwziąłeś podróż tak daleką bez tego wiatyku niezbędnego, jedynej ucieczki naszej, jako bearneńczyków.	Widzę po tej kolacyjce że z ciebie porządny chłopiec i dobry gospodarz, wypiję twoje zdrowie, podobasz mi się doprawdy.	Wiesz co? Najlepiej, żebyś tam, do Tepeńca, posłał swoją żonę! KobietaNie ma jak kobiety do dyplomacji.	A bądź nim sobie, bądź, mój przyjacielu, każę cię wezwać, gdy cię będę potrzebował.	A chciałabyś ty mieć znowu małe koźlątko?	A czy tutaj skrzydła obracają się same?	A mnie też nieletko, nie...	A toż	A widziałeś skrzynię?	Arsène Lupin nie żyje.	Bo mi macocha schowała.	Bom czytała jego taki ładny wiersz, pod tytułem: Na progu. Przytem Zawiłowski wygląda, jakby coś chował przed ludźmi.	Co mówisz, moja duszo? Odmów modlitwę, wznieś duszę do Boga i zbierz myśli swoje.	Czem?	Człowieczeństwo.	Cóż radził?	Doktór pozwoli, że i ja pojadę, mogę być użytecznym	Droga pani. Są dwa rodzaje butelek: pełne i puste. A ja umiem porównywać. I upewniam panią, że przez pełną świat zupełnie inaczej wygląda niż przez pustą.	Duchy.	Gdy przyjedzie, według mego przekonania, musi go pani pociągnąć ku sobie wszelkimi środkami, ale zarazem trzymać w oddaleniu, żeby się męczył potężnie, a nie mógł odlecieć.	Gdzie?	Grzechem jest zły czyn człowieka.	Hale, kiedym dobrze widziała za oknem, łeb kiej ceber i ślepie czerwone!	Iii! Prosta dziewczyna!	Istotnie ta strzelba niemal zapewniła mu już doskonałe stanowisko. Mniej więcej przed godziną przejeżdżał tędy szambelan. Opowiadam mu, że dzisiejszej nocy Peer Vibe znowu tu straszył. Szambelan przybiera sprytną minę i oświadcza, że już coś wymyślił, aby zaradzić złu.	Jakże? Ile płacisz drób?Ile płacisz drób?	Jeżeli nie można znaleźć innych, którzy by go lepiej znali...	Matka, Syn, Grzech, Pokuta powtarzał, widocznie bardzo zadowolony.	Matusieńko... pobieżemy duchem... ani się opatrzycie, już my tu.	Może panuńci tytuń szkodzi?	Możesz być tego pewny.	Mógłbym ci podziękować, Waldy, za odnowienie, gdyby...	Mów, mów, niechaj wiem przynajmniej, o co wam chodzi.	Młody?	Nadal tego chcesz, choć już nie musisz wyjść za mąż?...	Najzupełniej.	Napijmy się	Nasz król miłościwy bardzo chory...	Nie rób tego! Nie rób tego! Ba-och! Stanie się nieszczęście! Ba-och!	Niech Bóg czuwa nad naszym dziełem	No i cóż Miss, udało ci się?	Nożem?	O nie; ja nawet kartów nie znam.	Ognia!	Precz z tranem!	Przecież...	Przyszły do pana Ketlingowego dworcadworzec	Robię „normy”.	Rozkaz, wasza królewska mości.	Skąd wiesz?	Taki plan miał.	W Berlinie. On mi pierwszy opowiedział o tej awanturze.	W wianeczku i w białej sukni.	Waldy, kup do Słodkowic karetę	Wszystko zrobię, co każecie, sołtysie, choćbym miał śmiercią nałożyć.	Właśnie radbym posłyszeć zdanie pani w tej sprawie. Czy, wyszedłszy za mąż, czułaby się pani bardziej, czy mniej szczęśliwą?	Zgadnij. Wreszcie słyszałaś, czego biedny pisarz wyrzekł się za pocałunek kobiety...
Słuchaj przyjacielu, nie jestem Seftonem. Powiedz mi pan co wiesz, a jeśli uznam to za coś warte dla mnie, zapłacę. Ale jeśli będziesz próbował wyprawiać głupie figle, nasolę panu tak, że popamiętasz!	Jak to miło! Ale chciałabym, żeby darowała nam je nam teraz. Odkładanie jest nieprzyjemne	Na przyszły poniedziałek!... To więcej czasu, niż nam potrzeba. Patrycy! Patrycy!	Nic to. Będzie trzeba znaleźć inną drogę Niestety zrobiło się bardzo późno.	No tak: panowie Thomson i French podejmują się interesów, nie zważając na cyfry, ale pan Danglars ma dla swoich cyfr granicę, jest bowiem mędrcem, jak to przed chwilą powiedział.	Jedna rzecz często mi na myśl przychodzi i jak nagle o tym pomyślę, to już naprawdę trudno mi się wstrzymać od śmiechu. Myślę sobie, przypuścić można, że teraz Colin będzie wyglądał niedługo jak księżyc w pełni. Jeszcze tak nie jest, ale on z dniem każdym jest tłuściejszy. No więc przypuśćmy, że pewnego pięknego poranku stanie się taki: co wtedy zrobimy?	Do licha, co ty nam tu opowiadasz?	Co też pleciesz! Mało może się człowiekowi przyśnić? Mnie na przykład śniło się dziś, że nawiedził mnie smok. Podchodzi ci ta bestia do mnie, patrzy na mnie, przeszywa wzrokiem i powiada: „Czy pan jest owym reb Beniaminem z Tuniejadówki? Proszę bardzo, pan pozwoli ze mną. Pójdziemy tam, gdzie Aleksander Macedoński przebywa ze swoim wojskiem. Pragnie on cię poznać. Usycha po prostu z tęsknoty”. No i ruszamy. Smok pędzi z przodu. Ja za nim. „Leci pan, bez uroku, jak strzała z łuku. Nie mogę pana dogonić”. Głos ten rozlega się za moimi plecami. Odwracam się i kogo widzę? Aleksandra Macedońskiego. Łapię go za rękę. Krzyczę: „Królu mój! Panie mój!”. Ściskam jego dłoń, ściskam i nie puszczam. Wtem straszliwy odór uderza mnie w nos. Czuję, że za chwilę zapadnę w omdlenie. Zrywam się ze snu. Patrzę, a tu w ręku trzymam zgniecioną pluskwę. Tfu! Spluń więc, kochany mój Senderl, trzy razy i zapomnij o swoim śnie. Ale właśnie, co ci się właściwie śniło?	Jezu miły! Wesele ci już w głowie! Wesele! małoś pierwsze opłakał? Ano mi zaraz powiesz: trzeba matki dziecku! Parobczak gdy się chce żenić, nigdy dla czego innego, tylko że mu niema komu bielizny uprać, a wdowiec nie dla siebie ino dla małych dzieci! Co ci to w głowie?	Pan jesteś złodziej, nie przyjaciel! Oddaj pan pieniądze!	A i tak by mu pan pochlebił. Racja, nie jest zbyt reprezentacyjny. Kiedy go ujrzałem po raz pierwszy, wydało mi się, że to jakiś porucznik, zardzewiały w wojsku. Tyle że wszyscy Włosi tak wyglądają; jeśli nie wyglądają olśniewająco jak wschodni magowie, to przypominają starych Żydów.	A pan poddał się bez żadnej próby obrony?	Chcąc być z panią całkiem szczerym, miałem przekonanie, że uczynił to pan Mitchel i tak myślę dotąd. Czy mam wstrzymać dochodzenia? Mogę doprowadzić do tego, że przegra zakład.	Dobrze. A gdzie pan Borowiecki?	No cóż, moja Magdeczko czy pan Lucyan i dziś był „jakiś inny”?	No, o tym pan zapomnij. Czego pan sobie życzy, panie Boczek?	Ot, dla świętego spokoju.	Żeby pan wiedział, że zrobił nawet więcej. On mi ułożył całą przedziwną inscenizację sztuki, wedle której zrobił pan te oto nadzwyczajne, naprawdę nadzwyczajne rysunki!	Kochan wszak prawda, wstydu sobie uczynić nie damy w Pradze! Potrzeba wystąpić tak świetnie jak na króla polskiego przystało, ty mi pilnuj! Ja głowę tracę z tej niecierpliwej miłości dla kobiety, której nie widziałem w życiu. Najlepsze konie, najwspanialsze opony, najkosztowniejsze suknie, zbroje...	Boleć boli. Co prawda, balwierz gadał, jako gruby rękaw mię salwował i jako nic nie ma nadłupanego. Wszelako to rżnie i piecze diabelnie.	Milcz! Czy doprawdy jesteś tak ślepy i głuchy, iż nie zdajesz sobie sprawy, co odrzucasz, wybierając pozory chwały i blasku? Cóż jest twoim pragnieniem? Włożyć na głowę arcybiskupią infułę, mieć dwór, pałac, bogactwa, zasiadać w odświętnych szatach na tronie? Ty, dominikanin, tego najbardziej pragniesz? To jest twój cel umiłowany? Coś ze sobą zrobił, w jakie sieci się zaplątałeś? WładzaMyślałem przed chwilą, złudzony pozorami twego umysłu, że wyniosę cię do najwyższych godności walczącego Kościoła, mianując cię jednym z inkwizytorów Królestwa. A ty marzysz, żeby zostać arcybiskupem Toledo!	Ach, jacyście szczęśliwi! jacyście szczęśliwi! Jakże bym pragnęła pójść do parku i przejechać się na osiołku. Ale mi nie wolno!	Ależ tak! Przecież zostało napisane: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Idea musi być wielka i uniwersalna, to jasne, nie? Tylko wielkie i uniwersalne idee mogą udźwignąć ludzką małość. Piekielnie ciężka jest ta małość.	Dziękuję za naukę i często o instrukcję poproszę, bo widzę, żeś waćpan praktyk nie lada i mąż uczony, a ja, jakom tylko infimę minoruminfima minorum (łac.) przymiotnik z rzeczownikiem. pogodzić umiem, i gdybym waćpana chciał, broń Boże, głupim nazwać, to tyle tylko wiem, że powiedziałbym: stultusstultus (łac.) głupia. ani stultumstultum (łac.)	Eh! to cała historia Spotkałem ją koło Saskiego Placu... szła z tym swoim amerykańskim ojcem... Stanąłem, mówię mamie, jak bałwan i patrzę, a ona na mnie i skręcają na wystawę sztuk pięknych, a ja za nimi...	Jak się masz! Nie poznałem cię po głosie.	Nie odchodź! pozostań przy mnie chwilkę! Usiądźmy razem. Czy chcesz trochę porozmawiać ze mną?	No... ja też... a ja prawo po sobie mam któż Chwosta przemierzłego zdusił, jeśli nie ja i moi? Kto szyi i zdrowia nastawiał? Juścim tak dobry jak i Leszki, jak Jaksy albo Kanie?..	W takim razie ja pójdę do niej Albowiem jest to mądra i pobożna niewiasta i poradzi mi w wielu zdarzeniach. Po zachodzie słońca dasz mi przewodnika, ażebym idąc nie zbłąkał się.	A jednak konwencjonalizm jest też wrodzoną siłą społeczną. Gromada zazdrośnie pilnuje, by nikt nie wyrósł głową ponad przeciętność, powyżej standardu. Nie wolno być innym. Doświadczyłem tego na sobie. W ogóle nie wolno być innym.	Dzieci, pragnę was wszystkich okryć czcią i triumfem: dokonacie czynów wojennych jeszcze niewidzianych za naszej pamięci. A, do stu pełnych brzuchów! Czy nie za nisko świat szacuje serce dzielnych kucharzy? Chodźmyż się dobrać do tych sk...ycórek Kiełbasek. Ja będę waszym wodzem. Popijmyż w koło. Hej, na kurażna kuraż (z fr.)	Nazwisko zapewne nie. Nie wiem zresztą, jak się on nazywa. Prawdopodobnie rozmyślnie ukrywa swoje nazwisko prawdziwe, podając pierwsze lepsze, jakie mu na myśl przyjdzie. Czy przypomina pani sobie naszą rozmowę w wagonie?	O nie, nie cofam swoich słów, niech mnie pani weźmie i poprowadzi aż do krańców możliwości.	Tak, ale my, co walczymy za nią, garstką jesteśmy, a złych co przeciw stoją, ćmy i legiony	A kto tam jest w Wodoktach?	A to się ożeń z młódką, a wnet się wylekujesz! Księdza ci więcej potrzeba niźli dochtora! Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym, okadziła, a bo to pomoże?... Widzi mi się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...	Ale memu synowi nie stanie się nic złego?...	Ale w takim razie niczego się od niego nie dowiemy. Jeżeli on rzeczywiście pozostaje w jakimś związku z Kamą...	Bo nie jest dość dobry	Będę pił po turecku	Co waść gadasz?!	Czy nie udało się wam widzieć mostu?	Cóż panu po tem?	I niesłusznie, proszę pani. Mój Boże, fortuna kołem się toczy; ja, gdybym był kobietą, a przypadkiem jeszcze żoną bankiera, oczywiście nie przestawałbym ufać szczęściu mego męża, bo jak sama pani wie, w spekulacjach wszystko zależy od szczęścia. Ale, jak powiadam, chociaż ufałbym zupełnie szczęściu mego męża, jednak chciałbym sobie zapewnić niezależny majątek, nawet gdyby przyszło mi zaryzykować wszystko, powierzając swoje interesy nieznanej mi osobie.	Jeszcze nie wiem, dopierom wrócił.	Krótko, po sienkiewiczowsku ją określę: bajeczna!	Nic o nim jeszcze nie mówiłem, gdyż podpis wydaje mi się naprawdę dziwny.	Nie bój się. Między krześcijany jesteś, którzy radziradzi (daw.) kim jesteś??	Nie chcę! Nie pójdę, bo się boję.	Nigdy się nie spaźniamspaźniam odparł Pietrek.	Panno Lusiu pani jest taka dobra, taka szalenie miła, ja po prostu... no!...	Powiadają, że kiedy chleb nie zrodzi, sad dogodzi!	Ze słowem tu przyszedłem, nie z kamieniem nie biję się z wami. Mówię wam tylko, nas Leszków i Leszkowych potomków siła jeszcze... Dziś wy mocniejsi, jutro my być też możemy... Na jednej ziemi siedzimy, warto by mir uczynić, a nie zabijać się na pociechę wrogom!...	A gdzie byliście.	A ja... przed siebie.	A jaka pani Warska dobra! mego Mieczka na wychowanie wzięła.	A pani Micawber?	A w Jarzębowie.	A więc!	Boże! Boże!	Choćby noc i dzień!	Czy pani napisze do Szczerbica?	Dajże pokój	Dała słowo! I żebyś wiedział,  Niecuja, żebym cię zaraz zabił, kiedy byś chciał temu pseskadzać!	Dlaczego?	Dzieci też coś znaczą i prawo swoje mają	Dziękuję panu	I mówisz, że u ludzi powoduje bóle brzucha?	I ty dychasz...	Ile?	Ja bym na miejscu Teodory popędziła go trochę	Jak przegram, to wy stawiacie?	Jak to? Więc to o nowej nauczycielce Jadzi mówisz?	Jakoś nieszczególnie się czuję	Jakto kochały?	Jeżeli chce się procesować radzę mu ustąpić wpierw z wikariatu.	Justynka dawno u pani?	Kościół w Balbec jest cudowny, prawda proszę pana?	Któż wie!	Może i upijać się!	Mylisz się, Rodrygu, mylisz się! Ojciec mój spojrzy w me oczy i w oczach mych wyczyta prawdę całą. Oczyma opowiem mu wszystko!	Mylisz się, przyjacielu Sancho pani Rodriguez jest młodziutką osobą, a nosi zasłonę i przepaskę dlatego, że jest wdową i na znak władzy swojej na moim dworze.	Najstarsza?	No, dobrze, dobrze	O!...	O, mamuńciu ot, on idzie do szopy...	O... właściwie od razu. Najpierw kot...	Oczywiście, panie, bo też to właściwe znaczenie tych wyrazów.	Panie Sinclair źle obliczyłem kąt zagięcia wąwozu, ponieważ on jest prawie prostopadły. Stąd też musiałem się poślizgnąć i upaść.	Pfe! Dorosły człowiek, a błaznuje jak łobuz! Jesteś źle wychowany!	Podobno jest dosyć pierzasty i leci tylko na krowienty... stary cymbał!	Pomówmy trochę	Powiedz mi wszystko, czy teraz są w modzie marynowane cytryny? Dawniej była modna guma na piłki?	Prawda, rzekłem tak, mów dalej matka.	Przepróżniaczyłeś nieomal całą podróż, a teraz chcesz się wykpić byle czym. Myślisz sobie, że stolik do wypłaty już blisko. Zalatuje cię zapach wybrzeża, hę?	Szelmy!	Są nieszczęśliwi, moje dziecko	Tak, panie margrabio	To znaczy, że znajdujemy się niedaleko od jakiegoś ukrytego przedmiotu.	Z Kolanka
A! ja! Wprawdzie jestem posłem króla i cesarza, ale cóż ja tu zdołam, gdy wy nie mogliście nic uczynić. Chyba powaga ojca mojego...	Ach! ach! Przypominam sobie Twe imię jest doskonale znane w Zjednoczonym Królestwie. Wszak to pan byłeś przyjacielem Anderssona i przewodnikiem Dawida Livingstone’a, który zaszczyca mnie swą przyjaźnią? Przez moje usta Anglia składa ci podziękowanie, a ja panu Emery’emu, że cię wybrał na naczelnika naszej karawany. Strzelec taki jak pan zapewne jest miłośnikiem pięknej broni. Mamy tu z sobą cały arsenał, zechciej spomiędzy wszystkich wybrać tę, która ci się najlepiej podoba. Wiemy, że się dostanie w dobre ręce.	Chyba, że prawdę gadacie, Marcinie; jeden jest przemądrzały w mowie, drugiego rozum uwidzisz przy robocie. Niech ta już będę stratny; a za pokutę, żeście mnie obśmiali dzisiaj, proszę was pięknie wszystkich jakoście tu są zebrani, do mojej chałupy jutro na łososia. Wczorajem go ułowił, oćwiara niczem cielak.	Nie, niech pan zostanie. Więc co Michalesia mówi?	Nie, panie Holmes. Nie miałem czasu. Dopiero wczoraj dowiedziałem się, jak stoją rzeczy. Ale, bądź co bądź, uważam, że pieniądze powinny iść razem z majątkiem ziemskim. Taka była wola stryja. Właściciel Baskerville-Hall nie mógłby utrzymać rezydencji w stanie dawnej świetności, gdyby nie miał gotówki. Pałac, ziemia i pieniądze muszą być w jednym ręku.	Pan się przypatruje miastu! Pan sprawdza, że Myszkowski racji nie ma, bo jakby robili, jak on chce, to by tutaj nie stały te domy, te pałace, te fabryki, te składy, tu nie byłoby Łodzi! Byłby ładny kawałek lasu, gdzie by sobie mogli obywatele wyprawiać polowania na dzikie świnie.	Straciłbym te głowy, chcesz powiedzieć, i nie byłbym żyrondystą, jak mi to kiedyś dałeś do zrozumienia?... Odpowiem ci wówczas, kiedy zabijesz człowieka w pojedynku, co jest jeszcze mniej szpetne niż oddać go w ręce kata.	Tak samo gdy Anchizes umarł na Drepanina Drepani w Sycylii wesz., zjedzony przez wszy i robactwo, jako przed nim tak samo pomarli L. Sylla, Pherecydes Syryjczyk preceptor Pitagorasa, poeta grecki Alkman i inni) i przewidując, iż po jego śmierci Żydzi rozpalą ognie weselne, kazał do swego seraju zgromadzić ze wszystkich miast, grodów i zamków Judei wszystką szlachtę i urzędników, pod podstępnym pozorem i wybiegiem, że chce im zakomunikować ważne rzeczy tyczące się zarządu i bezpieczeństwa prowincji. Skoro ci przybyli i pojawili się w swoich osobach, kazał ich zamknąć w hipodromie seraju. Następnie rzekł do swej siostry Salome i męża jej Aleksandra: „Jestem pewien, iż Żydzi będą się cieszyć z mej śmierci; ale jeżeli zechcecie usłuchać mnie i wykonać, co wam powiem, będę miał wspaniały pogrzeb i żałość na nim będzie niezmierna. W chwili, w której wyzionę ducha, każ przez moich strażników, którym wydałem już stosowne zlecenie, pozabijać całą szlachtę i dygnitarzów tutaj oto zgromadzonych. Skoro to się stanie, cała Judea, wbrew chęci, będzie musiała pogrążyć się w żałobie i lamentach, i obcy będą myśleli, że to jest z przyczyny mego zgonu, jak gdyby dusza jakiego bohatera odeszła od ciała”.	Więc jak się pan nazywasz?	A jak stanę, to niech i pani stanie.	A juści. Co ma być jenszego?	A to, że znowu u Horsta ta sama dziewka, ta, co to malowana na gniadona gniado	Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniemwyżenąć (daw.) tam, skąd przyszli.	Co to za serce! co to za serce złote!	Co wasza miłość rozkaże?	Dla wszystkich ono jest dobre gdyż zauważ waćpan, jak nawet animaliaanimalia (łac.)	Jak jakie szczeniaki!	Myślę, że nie.	Nie zaprzeczaj mi wiem, co mówię. Przeczucie mnie nie myli. Otóż od chwili urodzenia tej dziewczynki rozciągam nad nią opiekę, będę jej chrzestną matką i proszę, aby się nazywała Betsey Trotwood Copperfield. W życiu tej Betsey Trotwood nie powinno być omyłek i niech nikt się nie ośmieli zażartować z uczuć tej Betsey Trotwood. Wychowamy ją starannie, będziemy strzec, aby zaufania i serca nie trwoniła na darmo. Moja to już rzecz.	O, niczego się nie boję. I wiesz co?... To przecie wcale nie będzie twoją klęską! Wówczas, gdy wszyscy będą myśleli, że skończyłeś rachunki z życiem ostatecznym deficytem, że przegrałeś i sam sobie wymierzyłeś sprawiedliwość, ty będziesz zawsze miał możność powrotu. O, Pawle, wszystko będzie dobrze... Jakaż ja jestem szczęśliwa!...	Ojcze, przykrzy się życie takie. Słuchać i słuchać, jak coraz to więcej pacholąt naszych przybywa! ach, jabym wszystkich rad jednej chwili wypuścić z tych murów, roztargałbym je, rzuciłbym się...	Po wyrzuceniu z probostwa włóczył się jak żebrak po drogach i pił na umór, a nawet kradł, by mieć na wódkę.	Przez wzgląd na mnie? Nie, na pewno nie. Niech hrabia sam przyzna i zaświadczy, że ciągle pana prosiłem o pomoc w zerwaniu tego narzeczeństwa. Na szczęście zostało zerwane. Hrabia utrzymuje, że nie jemu powinienem dziękować, wzniosę więc wzorem starożytnych ołtarz deo ignoto.	Tedy słuchajże mnie, panie Kuklinowski (tu Kmicic nachylił się i spojrzał w same oczy zabijaki), jesteś szelma, zdrajca, łotr, rakarzrakarz	To ciężko, bardzo ciężko będzie! Z kim innym nawet bym mówić o tym nie chciał, bo to rzecz niebezpieczna i gardłem grozi, ale dla takiego cnotliwego syna, jako ty jesteś, to ja rad zrobię, co w mojej mocy i rozumie będzie. Dawajże te pieniądze.	To już jego rzecz! Któż może mieć jaką pewność co do Milczącego? Ale na cóż ci Hathi? Czy masz jaki zamiar, którego nie moglibyśmy spełnić bez jego pomocy?	Uczułem się dotkniętym, że mnie pan traktuje, jak zwykłego zbrodniarza. Upokorzyło mnie, iż przyszedłszy tutaj, pozwalasz sobie pan przetrząsać wszystko pod nosem moim. Gdyby nie to, że stałem przed lustrem, nie obróciłbym się do pana tyłem. Zamiarem pańskim było obejrzeć guziki kamizelki mojej.	Więc znowu jesteśmy akurat tam, gdzie byliśmy przed wojną	Wszystko w porządku! Jest tu Mitchel i ma przy sobie Thaureta. Nie rozumiem, doprawdy, skąd się bierze ta ich zażyłość, ale narazie nic nas to nie obchodzi. Będziemy jedli w małej sali i każę ustawić stół tuż przy portjerze dzielącej salę od dużej. Po drugiej stronie każę nakryć dla pana.	Za co, kochany AbelardzieAbelard	Zmarłemu tak, ale nie żywemu; wręcz przeciwnie, ów Dantès uznał to za sposób ułatwiający jego ucieczkę; myślał niewątpliwie, że więźniów zmarłych na zamku grzebano na zwyczajnym cmentarzu; przeniósł więc nieboszczyka do swej celi, sam zajął jego miejsce w worku, w którym był zaszyty, i czekał na pogrzeb.	A jakże ja pojadę?...	A kiedy musisz!	A mam ci tego trocha, bom zawdy adorowaładorować (z łac. adorare: błagać, czcić, wielbić modłami) syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, od 1530 król Polski.. Nalewka przyszła mi z miasta italskiego FirencyFirenca owoce smażone w cukrze, słodycze. to jest morski rarytas, NautilusNautilus (biol., łac. z gr.: żeglarz)	A nie przeszkodzę pani, jeżeli będę przy tym obecny?	A poszły! ścierwy... to własne dzieci tratują jako te świnie! Pilusie, pilu, pilu, pilu!	A przecież! rzekł Tomko.	A Żydzi?...	Ach! Pojmuję życie tego człowieka! Stworzył sobie świat oddzielny, który go darzy niezrównanymi cudami!	Ach, ach!... Pan Zgierski doskonale trafił. Muszę się z nim zapoznać.	Ale gdzież tam było wyraźnie o dziewczynie, a to jest pewnie nazwisko damy, na którą uskarża się autor sonetu.	Bierz! Ja umyślnie dla ciebie pieniądze wydobyłem i zapłaciłem procent z góry.	Bo ja wiem? Może cztery, może pięć albo sześć godzin...	Bogobojny to pan jest	Czegóż chcesz?	Czy ci smutno, że opuszczasz Essendean?	Cóż o tem sądzić Sen to jest jako drugi: sen mara, Pan Bóg wiara, o czem za dnia człowiek myśli, to mu nocą powraca mimowoli. Za duszę Kurosza mszęby odprawić.	Damy sobie i z nim radę!	Dla czegoż? to ostatni mój przytułek, innego nie mam i mieć nie mogę.	Dlaczego?... Niech pan się nade mną ulituje!...	Dość ładne imię...	Fe! panie Julianie, któż tak mówi?...	Gdzie te konie są?	I ja!	I... gada się, byle ozór nie skiełczał.	Ja nie rozkazuję nic, proszę.. rzekła, bardzo mi żal tej Muni biednej, której niegdyś tak dobrze było...	Ja sam bardzo żałuję.	Ja widziałem Karakozowa; na tę samą...	Jakże mu to przyszło?	Juści, a ociec się tak weselą i cięgiem za Jagusią chodzą, cięgiem.	Musi naturalnie. Tylko uczyniłby dobrze, gdyby przed wyjazdem zapytał jakiej wróżki, czy mu Mirów przez Paryż nie ucieknie tak, że schwytać go napowrót nie będzie mógł nietylko on sam, ale nikt z Donimirskich, ani ze Zwirkiewiczów.	Na rannej mszy bywam ja i kucharz, żebyśmy mieli czas potem pomyśleć o obiedzie.	Najlepszy to pod słońcem chłopak	Nauczyciel rzekł Kuźniecow. zwrócił się do uriadnika i dieńszczyka zwrócił się do dieńszczyka kompania (pododdział wojska). posłać zawsze można, a ciebie, lubyluby (daw.) fiut. Serwus, panie kapitanie. I proszę bardzo, niech ja pana nie spotykam. Bo oprócz idiotki Awdotii coś więcej jeszcze się znajdzie. Pomóżcie mu wyjść wsadzić na dorożkę i do szpitala gimnazjalnego. A panom też języczki za zębami trzymać radzę, z dyrektorem zaś ja sam pomówię.	Nie skończyliśmy jeszcze, panie Aronnax jeśli pan chcesz iść za mną, zwiedzimy tył „Nautilusa”.	Nieszczęśliwy, przegrałeś tysiąc pięćset franków? W twoim wieku!	Niewiele do tego brakowało Byłem u Krzeszowskiego i niech sobie kuzynka wyobrazi, od drugiej po południu do dziewiątej graliśmy...	Niezupełnie chciałem jedynie zwrócić uwagę Aramisa, iż nie może opuszczać obozu i że nikomu zaufać niepodobna; że w dwie godziny po wyprawieniu posłańca policja cała, wszystkie czarne duchy kardynała będą umieli twój list na pamięć i wpakują do więzienia ciebie i twoją zręczną osóbkę.	Pan był chory słyszałam, że pan już zdrowszy musiałam przyjść do pana z wielką prośbą...	Panie to ta sama niewiasta.	Po czem-że pani poznaje?...	Pojadę z wami po dobrej woli, miłościwy panie A gdy na twarz padnę przed kneziem, łaskę u niego zyszczęzyszczę (starop.) sam z kimś, we dwóch; przysłówek oznaczający wykonywanie jakiejś czynności przez dwie osoby; samotrzeć sam z trzema towarzyszami, we czterech; samopiąt sam z pięcioma towarzyszami, w sześciu itd. z chłopięciem... i	Prrr! A zjem, niezgorzej już mi kruczykruczyć (gw.)	Stary potworze! Czyż nie masz klucza, aby wchodzić do mnie o każdej porze i o każdej chwili? Bal skończył się o wpół do szóstej, a ty masz okrucieństwo budzić mnie o jedenastej!...	Służący Ich rozmowa poinformowała mnie o wszystkim.	Słyszałem I naszych posiłkowych rycerzy też siłasiła  (daw.)	Tak jest! Stoi w sieniach.	Tak prędko?	Tak, tak z tą z domu Hamelbeinówną, a Ważyk może w naszej sprawie... zaważyć! Che, che, che...	Tak. Rzecz rozciąga się na długie lata Jednak zawsze już bliżej końca.	Telefonował kto w nocy?	To czemu się im dajesz!	To ja, panie odburknął człowiek z zachodu	To prawda: ale ty jesteś sahibem i synem sahiba. Przeto nigdy nie daj się nakłonić do pomiatania czarnymi. Znałem chłopców świeżo przyjętych do służby rządowej, którzy udawali, że nie rozumieją mowy lub zwyczajów ludzi czarnych. Obcięto im płacę za nieuctwo. Nie ma grzechu większego nad nieuctwo. Zapamiętaj to sobie.	To smutne, ale można zaradzić. Panien jest więcej niż kawalerów.	Tęgie gospodarstwo i tęgie zamki!	Upewniam cię, piękność niezwykła, niepospolita! Stworzona do świata, do hołdów, których pozbawiają ją skromne ich materialne środki, nie dziw, że bywa nieco wymagająca, nieco czasem rozdrażniona. Zadaniem Zofii jest bawić ją i dostarczać rozrywek.	W każdym razie znieważył mnie i przez to samo zasłużył na śmierć.	Wedle rozkazu waszej książęcej mości.	Weźmiesz go?	Widzisz, ja mam za dużo pragnień w głowie, a za mało wagi w sercu. I czuję, że to jest źle... Puść mnie! Puść mnie od siebie.	Wiecie mnie się zdaje, że pora przyszła, gdy ja przy jednym ogniu dwie pieczenie upiekę, swoją i waszą.	Wróciwszy z Wiednia... Czy ty stale w Wiedniu mieszkasz?	Względem pana? Wątpię, nie miałam przynajmniej nigdy tego zamiaru.	Właśnie to dowód, że nie Radziwiłł idzie. Poznali kto, przyłączyli się i razem wracają. Chodźmy! chodźmy!	Zdołamy zakraść się tam dzisiejszej nocy?	Zleziesz.	Znam złote jabłko i za bezcen. Tylko trzeba parę lat zaczekać.	Zresztą może przyczyna tkwi w tym, że krzesło nie budzi w tobie zapału.	Śmiało! Naprzód! To przecież nasz kucharz!
Po pierwsze, nie żaden pan administrator, tylko pan prezes, ćwoku jeden, a po drugie, to jak państwa nie ma, to wy tutaj sobie święto urządzacie, próżniaki! Nie ma święta! Święto jest wtedy, jak roboty nie ma, rozumiesz! Za mordę was trzeba trzymać! No, czego stoisz?	Muszą cię obchodzić, Dorianie. Każdy człowiek honoru dba o dobre imię. Nie pozwolisz chyba, aby mówiono o tobie jak o kimś nikczemnym i upadłym. Oczywiście, że posiadasz stanowisko, majątek i połączone z tym przywileje. Ale stanowisko i majątek nie są wszystkim. Wiedz, że nie wierzę w te wszystkie plotki. Przynajmniej nie wtedy, gdy widzę ciebie. GrzechGrzech odznacza się na twarzy człowieka. Ukryć go niepodobna. Mówi się wprawdzie o tajemnych występkach. Nie ma ich. Występek ukazuje się sam w liniach ust, w obwisłych powiekach, nawet w kształcie rąk. Ktoś, czyjego nazwiska nie wymienię, ale znasz go, był u mnie w tym roku, abym zrobił jego portret. Nigdy go przedtem nie widziałem ani nic o nim nie słyszałem, choć później dowiedziałem się wiele. Dawał mi niezwykłą cenę. Odmówiłem. W kształcie jego palców było coś dla mnie odrażającego. Teraz wiem, że moje wrażenie było zupełnie słuszne. Jego życie jest straszne. Ale ty, Dorianie, z twą czystą, otwartą, niewinną twarzą, z twą cudowną, nienaruszoną młodością galeria sztuki w dawnym budynku wystawowym Egyptian Hall przy ulicy Piccadilly w Londynie, zbudowanym w 1812, zburzonym w 1905.. Staveley, krzywiąc usta, powiedział, że możesz posiadać najwyższy smak artystyczny, ale jesteś człowiekiem, z którym w tym samym pokoju nie powinna przebywać żadna niewinna dziewczyna i żadna uczciwa kobieta. Przypomniałem mu, że jestem twym przyjacielem i zażądałem wyjaśnienia. Dał mi je. Dał mi je wobec wszystkich. To było okropne! Dlaczego twa przyjaźń jest dla młodych ludzi tak szkodliwa? Ot, choćby ów nieszczęsny chłopiec z gwardii, co popełnił samobójstwo. Byłeś jego serdecznym przyjacielem. Albo pan Henryk Ashton, co ze zhańbionym nazwiskiem musiał opuścić Anglię. Byliście obaj nierozłączni. A Adrian Singleton i jego straszny koniec? A jedyny syn lorda Kent i jego kariera? Wczoraj na St. James’s Street spotkałem jego ojca. Jest złamany ze wstydu i żalu. A młody książę Perth? Jakież prowadzi życie? Kto z towarzystwa zechciałby być z nim?	Korzystam ze sposobności, aby panu podziękować Wymknąłeś mi się pan tak, żem mu nawet polskiego Bóg zapłać powiedziéć nie mogła.	Nie ma już potrzebnego skupienia Ale pan jakiś zmartwiony?	Odchodzę, panie hrabio, ale od swych praw ani na krok nie odstępuję. Pragnąłem uniknąć skandalu. Pan hrabia go chce; będzie go miał. Dopóki ten jegomość będzie pod dachem pana hrabiego, uszanuję dom pański; gdy opuści zamek...	Wnuczek? Brawo. Spytamy wnuczka, czyby nie chciał, by Marszałek konikami jego... Pójdź tu, dziecko...	Bo, widzi pan, panie de Booonfons, trzeeeba się zaaaastanowić, zanim się coś pooostanowi. Ktooo nie może, nieeee może. W każdeeej truuudnej sprawie, jeżeli człowiek nieee chce się zruujnować, muuusi poznać środki i cięęężary. Hę, nieprawdaż?	Nie, ja się niczego nie spodziewam. Ja mam trochę miłości, ale ja za lichy człowiek, za marny umysł... To zginie, jakby kto kamień rzucił w wodę, ale będą fale, będą koła. Niech potem przyjdzie jaki wybraniec... Bo ja wiem?... Co przeznaczone, to nie minie. Oni nie potrafią wyrzec się misyi, choćby sami chcieli... I widzisz, natur ludzkich nie trzeba odciągać od ich przeznaczenia, ani przemocą zmieniać. Co dobre gdzieindziej, to może być złe u nas, bo nas do czego innego Bóg stworzył. Zresztą, próżna robota. I ty próżno w siebie wmawiasz, że chcesz tylko pieniądze robić, i ty musisz pójść za głosem przeznaczenia i natury...	Co? Już się pan troska o mnie? Czy nie mówiłam, że tak będzie? Dziękuję panu! Coby to panu szkodziło, żebym się utopiła? Przecież jestem panu niczym: ani narzeczoną, ani żoną!	Mam szesnaście lat i wiem, czego chcę. Matka ci nie pomoże. Ona nie potrafi nad tobą czuwać. Widzę teraz, że nie powinienem odjeżdżać do Australii. Mam wielką ochotę rzucić to wszystko. Zrobiłbym tak, gdybym nie był już podpisał umowy.	Nie wiedziałem. Cóż to za jedni, bo, przyznam się, nie słyszałem nawet i nie czytałem.	Co? ty mnie o to pytasz? Czy zadajesz mi to pytanie, aby mi urągać w żywe oczy? czy aby mnie przywieść do ostateczności i pozbyć się mnie? Tak, to pewna: nie wyzywaj mojej obrażonej dumy; aż nazbyt łatwo może wybuchnąć. Gdybym się wytłumaczył jasno, miałabyś na swoje usługi całą kobiecą obłudę; czekasz mego oskarżenia, aby mi odpowiedzieć, iż kobieta taka jak ty nie zniża się do usprawiedliwień. W jakież spojrzenia wzgardliwej dumy umieją się zawijać nawet najbardziej winne i najbardziej przewrotne! Twoją siłą jest milczenie; wiem o tym nie od dzisiaj. Chcesz wyciągnąć mnie na zniewagi; milczysz, aż do tego nie przyjdzie; nie, nie: walcz z moim sercem, znajdziesz je tam, gdzie bije twoje; ale nie próbuj walczyć z moją głową, twardsza jest niż żelazo i nie gorzej od ciebie zna się na tej szermierce!	Jak to widać, że nie jesteście żołnierzami! Kiedy chodzi o walkę, trzeba zgromadzić wszystkie siły, bo zawsze znajdą się niespodzianki.	Moje? Dzięki Bogu nie! W moich papierach jest zawsze porządek, po prostu dlatego, że ich nie mam. To papiery pana Cavalcanti.	Nie trzeba To oczywiste, że ten strumień płynie do morza. Idźmy więc, trzymając się jego brzegu, a będę bardzo zdziwiony, jeśli wkrótce nie zaprowadzi nas na wybrzeże. Dalej, w drogę!	O jej, mamo! Nie wlepiajże się we mnie. Wiesz, że tego nie znoszę.	O, nie mów tak! Ulituj się, nie mów, bo skonam lub zmysły postradam!	A samowiązałki nie psują się? Mechanik dobry?	Dziś żadnej, a kiedyś będzie jedna: szczerość w ludzkich stosunkach i wolny wybór. Gdy kobieta nie będzie potrzebowała udawać miłości ani kokietować wszystkich, wówczas od razu odsunie tych, którzy jej nie są mili, i pójdzie za tym, który jej przypada do gustu. Wówczas nie będzie oszukiwanych ani oszukujących, stosunki uporządkują się w sposób naturalny.	Myślę, że przyjdzie czas, gdy nie będzie potrzeba zgoła ani strachu, ani bólu, ani troski, ani jednego zła we wszechświecie całym.	Nie darmom się ja do drzwi Miłości Waszéj tak dobijał, mówić chciałem z nim i potrzebowałem	Nie zaraz! Kobiety nigdy nie gubią ludzi od razu. Czy już skończyłeś z tamtą osobą rachunki?...	O nie! Nikomu!	Pani zapewne nie z Warszawy?	Przedziwny! on wie już wszystko gdyż naprawdę nie śmiem powiedzieć tego, co wiem...	Tego nie wiem, ale pana Pawła Głębockiego pamiętam dobrze; zaczął od idiotyzmu: chodził po polach i powtarzał bezustannie: mój flet, mój flet, mój flet!	Wybaczcie mi wszyćko, com ino komu zrobił złego ale co prawda, już i nie pomnę, w czym bym was samych uszkodził?	Zbuntowałam stryja, który od czasu, gdy go wyleczyłam z reumatyzmu, zachwycony jest moją medycyną. Tymczasem i jego przedstawienia nie pomogły, pani Czertwan nie chce dać pozwolenia.	Albo przypatrz ty się jak ony kupą wszystko robią? Przecie i nasi ludzie, bywa, że wyjdą gromadą; ale każdy krząta się sam za siebie, ino częściej odpoczywa albo jeszcze innym przeszkadza. Te zaś psiekrwie tak jakosik zwijają się, jakby jeden nagieniał drugiego. Nie spróżnujesz, choćby cię kładło na ziemię, bo ci jeden tka w garść robotę, a już drugi na nią czeka i pili, żebyś kończył. Ino przypatrz się im i sam powiedz.	Nie mogłam odmówić panu Brochwiczowi. Zresztą bal to jak bitwa: zdobywa ten, kto pierwszy przychodzi.	Pomieszanie z poplątaniem. Po co mi to? Nie wiesz czasem? Koniec świata, głód zagląda przez okno do każdego domu, a mężczyźni ze strachu zamienili się w kapłanów. Modlą się. Modlą się i śpiewają psalmy.	Straszna jest władza grzechu. Diabeł mię opatrzył błogosławieństwem, utulił, uciszył, tchnął we mnie ducha. Nigdy nie popełniaj takiego grzechu! Idę wśród świata pod cieniem szkarłatnych skrzydeł jego siły. Była taka jedna chwila w kościele, kiedy mię ten demon zgwałcił. Od wszystkiego uciekłam i ode mnie wszystko uciekło. Czuję się jak samotny tułacz. Co tobie po mnie i co mnie po tobie? Chciałbyś odziedziczyć ten spadek po innym? Ty	Za to obie panienki pokochały się okrutnie jedna bez drugiej krokiem nie ruszy, że zaś panna Borzobohata rządzi, jak sama chce, w Taurogach...	Nie ze wszystkimnie ze wszystkim dziś popr. Ms. lm: królach.. Sam też sprawuje urząd miejski. To jeden ze stu panów rajców.	Zdaje mi się, panie Kwiatkowski, że jeżeli ludzie w rzeczywistych barwach świat widzą, nie przeszkadza to, aby prawdziwa poezya...	Nic Bo nie ma na to żadnej rady. Ja go znam od dawna: szał go opętał. Ma nowego bzika, a w pierwszym okresie nowego bzika jest zawsze taki. To potrwa dość długo, przez szereg dni będzie zupełnie niezdolny do jakichkolwiek praktycznych zajęć, niby zwierzę pogrążone w błogim śnie. Bóg z nim! Chodźmy zobaczyć, jak się przedstawia sprawa wozu.	Nie, ani jednej piosenki To na nic, Ropuszku! Wiesz, że twoje pieśni pełne są zarozumiałości, pychy i przechwałek, a twoje mowy to samochwalstwo i... i... i gruba przesada i... i...	Bóg mnie ubij na ciele i duszy, jeżeli nie to samo zawsze myślę! tylko jak podczas nieścierpliwe już bóle zdejmą, to człowiekowi trzy po trzy naplecie się w gębie...	Była. Na to Kunicki powie panu, że ma takie dokumenty, ale w Koborowie, i że zaraz jedzie, a jutro jeszcze przed odjazdem ministra przywiezie je. Tak na pewno powie. No to pan powiesz, że to niemożliwe, bo minister stanowczo chce omówić z nim handlową stronę kwestii osobiście, i to rano. Rozumiesz pan?	Może pan wstąpi na plebanię? Stryja niema, wyjechał do chorego! Opowiemy panu nasze projekty!	Pan Lucjan Debray jest przyjacielem domu, piastuje stanowisko sekretarza przy ministrze spraw wewnętrznych. Co do mojej żony, utraciła ona swoje szlachectwo, wychodząc za mnie, pochodzi bowiem ze znakomitego rodu; z domu nazywa się de Servieres, a ożeniłem się z nią, gdy była wdową po pułkowniku markizie de Nargonne.	Co? Ma zostać u Halnego Dziadka? Czy ci się pomieszało w głowie, Deto? Jakże możesz robić coś takiego! No, no, stary wyperswaduje ci to dokładnie, ręczę!	Bo ciocia jest dla mnie ideałem. Ożenię się z ciocią albo z nikim.  To moje ostatnie słowo!	Można spytać, kiedy ślub?	Chodźmy, chodźmy. Patrzcie jak to już miesiąc wysoko. Pogoda na jutro, wyiskrzyło się, a widno jak w dzień. Ketling o afektach gotów wam całą noc prawić, ale pamiętajcie, kozy, że on zdrożony.	Uważaj na to, co mówisz, mój drogi! Być może przypomnę ci to kiedyś, bo może pewnego dnia i ja będę cię potrzebował?	A jaki to Żyd?	Czego chcecie?	Daj Bóg, by to było możliwe!	Dlaczego? zawołałam	Do was Filipie! do was! Byłam u Maxyma po dobre słowo tylko, po przebaczenie; Maxym mnie jak włóczęgę i obcą przepędził: czyż i ty tak zrobisz jak on.	Mnie? Dlaczego?	No a co po śniadaniu?	Powiedzieli nam, żeś żyw ale tym większa radość, że cię tak rychło i w zdrowiu oglądamy! Umyślnieśmy tu po ciebie przyjechali... Janie! ani wiesz, jakąś się sławą okrył i jaka cię nagroda czeka!	Przybędzie tu w cztery lub pięć dni po odbiorze pieniędzy, a że pieniądze tyleż czasu idą, wszystko zatem wyniesie dni dziesięć; przypuśćmy jeszcze wiatr przeciwny, wypadki nieprzewidziane, dolegliwości kobiece, a przeciągnąć się to może do dni dwunastu.	Tak to sprytnie zrobił	Tak. I to zamordowania kogoś, kto miał przechodzić w pewnej oznaczonej porze przez most Św. Floriana.	To cóż?	To i ja pójdę z tobą!	To jest oburzające!	To wasza miłość. Sława Bohu!	Widać tak, to prawda ale trudno w to uwierzyć.	Wy w to wierzycie?	A co ja miałem zrobić?	A skąd pani wie?	A więc trzeba będzie umrzeć!	Aha	Ale Nab i Spilett?...	Ale po co?	Chciałam kiejś pożyczyć terlicy, powiedziała, że ma lala (gw.)	Chybabyś ty wróciła ze mną, inaczéj nigdy nigdy...	Co ci się stało?	Co?	Człowieku, a co mnie do tego? Stuknij się w głowę. Co mnie twoja gorączka obchodzi?	Dożyjesz jeszcze chwili, gdy będziesz dziękował swemu przyjacielowi, Bykowi Ryżemu. W Sanawar zrobimy z ciebie człowieka... choć co prawda kosztem tego, że może zostaniesz protestantem.	Dzieuchdzieucha (gw.)	I może być, i jest w samej rzeczy.	I w tej sam jesteś niezrównanym mistrzem, rzekł Stanisław August,	Ja, maty? A cóż? ciężko swoich bić, ale trzeba.	Już odjechała! A pani tutaj burzę przebyła? Czy się godziło? Zmoknąć, zziębnnąć i po co?	Mniejsza o długi.	Mój drogi, bądźże muszkieterem, albo opatem, ale nigdy jednym i drugim jednocześnie	Na wieki wieków	Na „Dekrecie pochwały dla księdza Zdziechowicza z Piekoszowa”...	Nieszczęście? Co?	O, z pewnością, że czas	Och!	Oddaj cesarzowi, co jest cesarskie. Kupiec firmowy i głośny miliarder dług musi spłacić swemu protoplaście. Dług podstawowy, wynikający z nieracjonalnej uczuć gospodarki. Wnieść trzeba opłatę na amortyzację długów kosmicznych. Zwróć Orgazowi, co Orgazowe!	Oto śmierć moja nadchodzi	Palisz egipskie papierosy, co?	Pamiętacie, że przyrzekłem zabrać was do cyrku?	Państwo	Pokój?... A tak... pokój dla panny Brzeskiej... Proszę...	Słuchaj, oddaj mi pięć groszy.	Tai, ar tu žinai, tiesa! Į namus ant darbų, ant vargų nesinori ir man vaiką svetimiems paduoti. Nemiela ak klausytis barančio kunigo ant vaiko, kaip aną nedėliąnedėlia (brus.)	Tak, Jakubie... muszę pomówić z kimś... z jakimś mężczyzną... więc do kogoż innego pójść?	Tak, jutro list wystosować do króla JMości pruskiego, prosząc o wydanie hrabinéj co daléj ma się zrobić, zobaczymy.	Wojsko idzie.	Wyjada wszystko.	Z powodu?
Ach! Gdybym był bogaty, gdybym miał całą fortunę, którą córkom oddałem, to i one byłyby tutaj i lizałyby mi twarz swymi pocałunkami! Mieszkałbym w pałacu w pięknych komnatach, miałbym sługi na zawołanie i ognia pod dostatkiem, a one tonęłyby we łzach, stojąc przy mym łożu z dziećmi i mężami swoimi. Tak, mógłbym mieć to wszystko, a nic nie mam, pieniądz daje wszystko, nawet córki. O, moje pieniądze! Gdzież one? Jakby one mnie pielęgnowały i doglądały, gdybym miał skarby do zostawienia; widziałbym je przy sobie, słyszałbym ich głos. Ach! Dziecię moje, drogie, jedyne, moje dziecię! Wolę ja opuszczenie, wolę nędzę swoją! Gdy nieszczęśliwy jest kochany, to wie przynajmniej, że szczerze go kochają. A jednak chciałbym być bogatym, żeby je zobaczyć. Słowo daję, kto wie? One obie mają serca z głazu. Zanadtom je kochał, żeby one kochać mnie miały. Ojciec powinien być zawsze bogaty, powinien trzymać swe dzieci na wodzy, jak konie narowiste. A ja, nieszczęsny, klękałem przed nimi! Nędznice! Chcą godnie uwieńczyć swoje dziesięcioletnie postępowanie ze mną. Gdybyś wiedział, jak one mi nadskakiwały zaraz po wyjściu za mąż! (Och! cierpię mękę okrutną!) Dałem wtedy każdej z nich do ośmiuset tysięcy franków, więc ani one, ani ich mężowie nie mogli obchodzić się ze mną niegrzecznie. A jak mnie przyjmowano: „Dobry ojcze, proszę tędy; proszę tamtędy, ojcze kochany”. Na stole ich było zawsze jedno nakrycie dla mnie. Obiadowałem z ich mężami, którzy okazywali mi głęboki szacunek. Zdawało się im, że ja mam jeszcze cośkolwiek. A dlaczego? Jam nic nie mówił o swoich interesach. Człowiek, dający swym córkom po osiemset tysięcy franków, wart jest zabiegów. Toteż nadskakiwano nie mnie, tylko moim pieniądzom. Świat nie jest piękny. Jam się o tym przekonał! Wożono mnie do teatru, zapraszano na zebrania, i siedziałem u nich, ile mi się podobało. Wreszcie one nie zapierały się, że są mymi córkami, uznawały mnie za ojca. Cóż chcesz? Jam nie stracił jeszcze przenikliwości, nic nie uszło mojej uwagi. Wszystko trafiało do celu i serce mi raniło. Widziałem doskonale, że wszystko to było udane; ale już rady nie było. Nie byłem u nich tak swobodny, jak tu, przy naszym stole. Nie umiałem nic powiedzieć. Toteż ludzie światowi pytali nieraz, pochylając się do ucha mych zięciów: „Kto jest ten jegomość? Ach! do licha!” wołał, podnosząc się na posłaniu i ukazując Eugeniuszowi głowę pokrytą siwym, najeżonym włosem, głowę, która groziła wszystkim, co mogło groźbę wyrażać.	Chcę, żebyś się pan umiarkował w wyrażeniach i nie krzyczał tak, bom nie głuchy! Ta pani kazała mi waści wynieść z pokoju, boś był pijany!	Nie, nie i... nie!... Nie chcę żadnych listów od tej nieznośnej baby... Pewnie znowu jakaś szykana, bo ona nic innego nie pisuje... Proszę cię, Floro, natychmiast odeszlij ten list i... albo zresztą zobacz, co pisze... Ostatni raz przyjmę jej bazgraninę...	Lecz że i w tym województwie, gdzie ja jestem regimentarzem, także heretyków nie brak, jako w Tykocinie i w innych miejscach, przeto dla zyskania na początek błogosławieństwa bożego dla naszej imprezy wyda się uniwersał, aby kto w błędach żyje, we trzech dniach z nich się nawrócił, a tym, którzy tego nie uczynią, majętności mają być na wojsko skonfiskowane.	Ano w taki, że wpuściłem wtedy tego kapitana do pana Bondego. Gdybym go nie zaanonsował, ten cały kapitan jako żywo nie byłby się spotkał z panem Bondym. Gdyby nie ja, mamusiu, nic by z tego nie wyszło. Kompletnie nic.	Ciotka nie matka! Zniewolić cię nie może...	Kaftaników, których nikt nie kupuje...	Nie czyń tego, gdyż pójść musisz.	Nie mniejszem zadaniem rola moja, odezwał się Bogusławski...	Nie wiedział tego.	Nie wypada!	Nie!	Ojcze kochany zpełna nie wiem, co uczynię. Poproszę Boga o natchnienie, jaką mam pójść drogą, to pewna, że się uczyć chcę, że się w naszej akademii rozsłucham i rozpatrzę i dobijać się będę bakałarstwa a bodaj biretu, jeżeli siły starczą.	Więc nie ma życia przyszłego?...	Loboga, ludzie, że to pierun nie zabije taką pokrakę?	Rachunki, mówisz pan? Kto ich nie ma!	Dorobił się! Drze z narodu, jak ino może, a nim co komu zrobi dobrze, w garście cudze patrzy, po trzydzieści złotych od pochowku bierze za to, co ta pobeczy po łacińsku i na organach poprzebiera.	No, dobrze już, dobrze, jeśli nie tej, to innej. Zatem, nie masz urazy do chłopca?	Oni mieszkają na Dziekance, bo to, według majora, najporządniejszy hotel w Warszawie Jeżeli jednak masz jakieś plany, to nie rachuj na pomoc Brzeskiego, tylko na majora. To dzielny starzec, a przy tym znał twego dziadka.	Ani mi się śniło. Kama, co tobie?	„Tak, panie Heyst. To świetny pomysł, panie Heyst. Pan wyda mu tylko rozporządzenie co do obsługi, żeby wiedział, czego pan wymaga. Dobrze?”	Bo też i było o co karku pod cios nadstawić. Ale ty, mospanku, wspomnij tylko, coś za dni swych widział. Byłaż to pospolita rzecz Żółkiewskiego? Te stada ludzkiego bydła z szablami u boku, którymi na sejmikach rąbało każdą głowę mądrzejszą. Gdy sobie wspominam owe bandy jurgieltne, owe pyski ryczące na rozkaz, owe puste, nikczemne, golone łby, które miały władzę stanowić prawa... wyznaję, wyznaję...	Dobrze, bo to i na wieś jeszcze mi potrza.	Jakoże mi Jurandowe kości przedawać? Tak ci to mu się mam wypłacić za one dobrodziejstwa, którymi mię obsypał?	Co ty wiesz, co ty możesz wiedzieć prócz tego, żeby okpiwać na kupnie i na sprzedaży, ty jesteś prosty, ordynarny handeles. Wiedzże o tym, że wariactwa ludzi genialnych więcej przyniosły dobrego światu, niźli praktyczna głupota, podobnych tobie, umiącaumiąca	Ha! wola boska Zróbcież mi przynajmniej łaskę i odstawcie mnie do miasta, a także oddajcie gospodarzowi, który mnie przywiózł, dwadzieścia groszy, bo już nic nie mam...	Nie odmawiasz jej samotnie, Tadziu, Bóg jest zawsze z tobą i słucha ciebie.	Czego się do mnie wtrącasz? Co to ciebie obchodzi?	Nie wiem nawet, czy zechcę coś z nim zrobić.	Powiedziałem ci właśnie, że my nie jesteśmy wrogami czerwonych ludzi. Uszanujemy twoje plemię, twoje szałasy i twoje plony.	Nie wiem, czy im wolno, jeno wiem, że je miewają. Prawda, że Krzyżak bez zgorszenia do pojedynczej walki stanąć nie może, gdyż przysięga, że tylko za wiarę będzie się wespół z drugimi potykał, ale tam prócz zakonników siła jest i świeckich rycerzy z dalekich stron, którzy panom pruskim w pomoc przychodzą. Ci patrzą jeno, z kim by się sczepić, a szczególniej rycerze francuscy.	Tak, złodziejami! powtórzyła, to jest takimi, którymi wszyscy gardzą, których biorą do więzienia, a potem wieszają na szubienicy... Idźcie ztąd! Wzięła za ręce obu malców, wyprowadziła ich z sypialni, i drzwi za sobą zamknęła. Potem usiadła znowu pod oknem, postawiła obu braci przed sobą, i gładząc ich z kolei po twarzach mówiła:	Wy szczerzy ludzie, i ja wam dziękuję. Ale przed wojną chciałbym jeszcze raz z waszych ust usłyszeć, że wy mnie donię dajecie i że słowo wasze zdzierżycie. Słowo szlacheckie nie dym	To tylko pan rektor wychłostał nas, prosz pampsora, i my się obmywamy z krwi. Pan rektor kazał nam zameldować się u pampsora. Właśnie chcieliśmy iść do pracowni pampsora. (Sotto vocesotto voce (łac.)	To wszystko bardzo pięknie, ale czy pan wiész, gdzie pan Karłowski mieszka?	Trudno to wytłumaczyć Byłbym jednak skłonny przypuszczać, że przyczyną tej osobliwości jest położenie naszej wyspy na półkuli południowej, która, jak ci to wiadomo, mój chłopcze, jest o wiele chłodniejsza od północnej.	Boś mi pewno krewniak, gdyż i struktura w nas jednaka. Grube masz waćpan kości i bary zupełnie jak moje, a ja właśnie po babce urodę odziedziczyłem.	A może to twoi rodacy, którym depczemy po piętach?	Czy pani przypomina to sobie z całą pewnością?	Jak to zrzekasz się swojej części zysków?	Tak? Więc aśćaść (daw.) (chciał przez to powiedzieć „Czy jesteś jakobitą?”, gdyż w razie obywatelskich niesnasek każde stronnictwo przywłaszcza sobie miano zacnego).	To on, Ben Joel!	W czym cię to ukrzywdziłam, w czym?	I to jest niezłe	No, niech tam będzie, jak chcesz. Nazywajmy to najbardziej głośnymi tytułami. Tamten człowiek ukończył medycynę i zaczął nawet praktykę. A miał ci jakieś niesłychane własne środki lecznicze... Ale o tym potem...	To już szyję takiemu komendantowi uciąć. Rzędzian! Hej, Rzędzian!	Wyleciało mi. Młody, młodszy ode mnie.	Zdaje mi się że powinien byś mieć niejakie względy dla przyjaciela, u którego znajdujesz w potrzebie pięćset franków....	No, jak już okradli całą familię Lewinów do trzeciego pokolenia wstecz, to całkiem możliwe, że wygrają tę wojnę.	Ale dziś pan taki jakiś zamyślony, zamiast się cieszyć.	Chwalił się dziś na Forum i pierścień zdjęty z jéj palca pokazywał.	Daje zły przykład naszym córkom! dodała amarantowa dama, i przelotne spojrzenie rzuciła na stojące za jej plecami dwie córy, a w spojrzeniu tem odmalowała się wyraźnie myśl: „oddawna już spostrzegam że jest piękniejszą, i o dziesięć lat młodszą od moich córek.”	Jakżeby mogło być inaczej, kiedy patrzę na puste twe krzesło.	No tak. Popatrz w lustro. W ciągu minuty na przemian czerwieniłaś się i bladłaś ze cztery razy.	Oczyść się, obmyj, bo cię wezmą na języki i wyśmieją. My wracamy do Grudna. Powiem wszystkim, żem cię posłał na Wygnankę w swoim interesie.	Pan praktykant pojechał do miasta.	Spełniłeś największą zbrodnię na ziemi: podstępnie, na hańbę wydałeś zbiegów!	Ujrzałem go nagle, jak z mgły się wynurzył. Przywarłem do ściany, jakbym wejść w nią pragnął, stać się cieniem przechodnia rzuconym na chropawą powierzchnię. On szedł w chmurze błękitnej. Aż stanął o krok, tak blisko, jak... o!	Wiecie przecież, że Lars pojechał do szynku. Erykowa, sądzę, zdobędzie się na tyle odwagi...	Książę pan jest taki	Na zawsze! dopóki twoje dla mnie bić będzie, piękna Dżemmo!	Więc proszę mnie uśpić i powtórzyć na mnie sztukę z chustką.	Budnik, JW. panie.	No więc dobrze. A teraz... W imię Ojca i Syna... w drogę!	A te ścierwy! dziś popr.: tamuje. drogę.	Huk ogłuszył mnie i dopiero nazajutrz znaleźli mnie Szwedzi przy okopie, jakoby bez duszy leżącego.	Jakto, nikt? Wczoraj byli tu Leliwy, był Jarosław Śreniawa, było dwu Zaprzańców i Różyce...	Miasto jest górą.	Mówię ci, że będziesz mógł wrócić.	Tak... wszak mówiłeś, że ci dobra myśl przyszła do głowy?	Tylko pięć! Dawno wróciłaś z Paryża?	Wiadomo pani, że wiele leśnych okolic bierze nazwę od zwierząt, które je zaludniają. Obok lasu Chantepie, ma pani lasek Chantereine.	A inni?	Czyście niedawno byli we dworze?	Dalibóg, Dorianie, panna Sybilla umie prawić pochlebstwa.	Do widzenia.	Ho-ho! Wysokiego jesteś rodu. No, ruszaj.	Jucha, chłopak!...	Kiedy ty wyjeżdżasz?	Kochamy się jak siostry.	Książę całąli siłę wyprowadził?	My koloniści, aże zza Wisły Nasi kupili tu ziemię, więc idziemy za nimi.	Niech im kat świeci!	Od roku.	Ojcze przewielebny	Pijany?	Prawdę.	Prosiłam Boga, ażeby ojca do nas przysłał!... potem mamę...	Proszę o łaskę, pani markizo, dla swojej niewdzięcznej rojalistki	Reformy społecznej?...	Szczęśliwa panna!	Tak myślę	Tak, tak...	Tak, uczyłem się.	Vivat!	Voila!? Smocza?... Ach prawda, przypominam sobie...	Więc zerwij z nimi, ochrzcij się...	Z jaką babą?... Z panią Stawską?...	Zapewne będzie pani u hrabiny de Morcerf?	Łeb ci rozbiję!
Ależ z tego Brichota cham! Czy pan myśli, że ja znam tylko takich ludzi? Nie, nie sądzę	I pan ją poznasz, tylko wsłuchaj się w najgłębsze pragnienia, w najcichsze szepty własnej duszy. A jeżeli chodzi o hasło, to głoszą je wszystkie doskonalsze wyznania: przez ziemskie życie i prace do zaziemskiego, przez wieczne życie i prace	Lecz kto ich nie ma?	Przykrość mi sprawiasz, synu. Mam nadzieję, że wrócisz z Australii na dobre stanowisko. Zdaje mi się, że w koloniach wcale nie ma ludzi z towarzystwa, z tego, co ja nazywam towarzystwem; kiedy więc zrobisz majątek, wrócisz i osiądziesz w Londynie.	Chodziłam i to dość daleko! Przy pierwszej studni było dużo ludzi. W końcu ulicy znalazłam drugą studnię i także dużo ludzi czekało, musiałam więc zaczerpnąć wody aż w trzeciej. Jakiś pan z siwymi włosami przesyła pozdrowienie panu Sesemannowi.	Na razie to tylko o tę kulę, ale za to całą. Niech mi ją pan daruje.	A jeżeli pomimo to namówi kogoś?	A jeżeli to nie epilepsja?	Bardzo się boję Bo trzeba ci wiedzieć, że z własnymi pieniędzmi może każdy robić, co chce, i liczyć je albo nie liczyć. To jego rzecz. Z cudzymi pieniędzmi trzeba być niesłychanie ostrożnym. Kontrola musi być najściślejsza. Trzeba prowadzić książkę wpływów i wydatków; każdy wydatek musi być stwierdzony rachunkiem.	Biblja każe nam wierzyć w duchy; cień Samuela ukazał się Saulowi, i jest to jeden z artykułów wiary, przykro byłoby mi, gdybyś go podawał w  wątpliwość, Porthosie.	Co do mnie, to jeśli przyjaźń daję komu, daję na zawsze.	Czy to znowu nie będzie za dużo?	Cóż pan na to powie?	Dziecko jeszcze jesteś jesteś idealistka, więc... mogłoby cię to zrazić do nich... Ale masz przecie rozum. Baron, widzisz, utrzymuje jakąś spółkę z lichwiarzami, a fortuna marszałka urosła głównie ze szczęśliwych pogorzeli, no... i trochę z handlu bydłem w czasie wojny sewastopolskiej...	Dziwno mi to, że jazda wszystka wyszła	Jakem poczciw prawda, że to wielka bieda, aż litość bierze; kamienne by musiało być serce, co by się nie roztkliwiło, widząc tę piękną damę tak oszpeconą sromotnie.	Kosiba?... Wyjechał razem z Czyńskimi. Zabrali go. Ale to jest  rzeczywiście rewelacja! I pan profesor jest tego absolutnie pewien?	Marychna... to jest Maria...	Nie dosyć na tym były tam i inne sprawki w tym sposobie: łgarstwo w słowach, łgarstwo w dokumentach, świstkach, szpargałach, które dobre byłyby dla wędrownego przekupnia! A nade wszystko pozory prawa i sprawiedliwości, co już chyba najwięcej może pobudzić do gniewu!	Niech wraca, kiedy chce, ja mu to stanowisko zachowam. Ale czemu dotąd nie powrócił? Wydaje mi się, że sądy napoleońskie powinny zająć się na pierwszym miejscu oswobodzeniem tych, którzy zostali uwięzieni za poprzednich rządów.	Oni wiedzą, że to szacherka!	Ot! szkoda, że stare oczy po ciemku nie widzą bo pewnie bym wam samym iść nie dał... Ale cóż! gdy się jeno zmruczy, już ani szablą mi się nie złożyć... Po dniu, po dniu, przy słońcu, to tam stary lubi jeszcze ruszyć w pole. Dawajcie mi co najtęższych Szwedów, byle w południe!	Otóż, gdyś zadzwonił, bawiliśmy się w kotka i myszkę... Że był to jednak widok trochę nieodpowiedni do mego stanowiska, sądząc, że nadchodzi klient, dziewczęta umknęły, a ja sam udawałem zapracowanego. Teraz pewnie podsłuchują u drzwi	Patrzę i wpatruję się i widzę tylko jakiś papier, na pół spalony, na którym wypisane są jakimś dziwnym atramentem gotyckie litery.	Przepraszam czy się przesłyszałem, czy też wspomniałeś coś o „nas” i o „wyruszaniu”, i to „dziś po południu”?	To bardzo dowcipnie pomyślane.	To mama nie wie, że go aresztowali?	To może prawda, ale czuję, że niełatwo znudzić się może czerwiec, gdy jest tak piękny jak dzisiaj. Wszyscy lubią czerwiec. Tadziu, skąd ta melancholijna listopadowa mina w okresie rozkwitu wiosny?	To wcale nie śmieszne, bo na cóż by jej się zdało mieć dużo sukien, kiedy nigdzie nie bywa. Nie potrzebujesz posyłać do domu, stokrotko, chociażbyś ich miała dwanaście, bo mam odłożoną śliczną niebieską jedwabną sukienkę, z której wyrosłam, i włożysz ją, żeby mi sprawić przyjemność. Zrobisz to, moja droga?	To wy jesteście znachor?	Tymczasem, wyobraź sobie, co się dzieje. Onegdaj zaczepia mnie Żaneta zapłakana i mówi: „Moja Madziu, pdobno pan Solski przy swojej cukrowni będzie miał doktora i aptekę. Spytaj się więc, czy biedny Fajkowski nie dostałby tam miejsca? To ogromnie zdolny aptekarz (mówiła Żaneta), on sam robi analizy. A jaki cichy, pracowity...”.	Wolnego, przyjacielu! Na umieranie jeszcze przyjdzie czas Mnie to się raczej wydaje, że dopiero teraz wstąpiło w ciebie życie.	Wszystko już, proszę pana doktora, lepiej, jakby człowiek był całkiem zdrów, sił okropnie przybyło, tylko jeszcze ten kaszel tak jakby troszeczkę...	Że jeżeli pani robi komu coś dobrego, to nie dlatego, żeby pani dziękowali i po rękach całowali, ale żeby ten, któremu pani coś dobrego zrobiła, znowu dwom innym dobrego coś uczynił, a ci dwaj czterem i tak dalej.	A gęsi? Święci Pańscy, znowu w szkodzie!	A jeśli szlachta do upamiętania przyjdzie i wedle pana swego się skupi, jeżeli wszyscy za broń schwycą, co wasza mość radzisz wtedy uczynić i co sam uczynisz?	A niech sobie płynie! Jestem nieszczęśliwa... więc niech nikt do mnie się nie wtrąca!	A więc dobrze. Obiecuję ci raz jeszcze, że wstawię się za tobą do chedywa.	Aha! tak u nas najstarszych panów zowią	Ależ w takim razie... ostatecznie, ja się na tym nic nie rozumiem; nie moją rzeczą rozstrzygać, czyj jest ten knot. Ale ty, miłośnik, mistrz w tej materii, komu go przypisujesz?	Bo takie pytanie musi pozostać bez odpowiedzi.	Choroba, Katastrofa, Lekarz zawołała.	Co się stało?	Co takiego?	Czy nie zastanawiałeś się nad tym jaka tu otwiera się przepaść? Na czym my się opieramy? Na myśli. Dobrze	Czyż chciałaś słuchać?	Czyż więc jestem mniej piękna w tej chwili?	Czyżbyście chcieli odmówić, towarzyszu?	Cóż dalej?	Daję ci słowo.	Daję ją.	Ding-dong!	Dokuczać będą.	Drogi Cyrusie, czy od czasu, kiedy mamy znaleziony w skrzyni sekstant, próbował pan ponownie wyznaczyć położenie naszej wyspy?	Dusza starodrzewu Twój ojciec, Halszko, musi bardzo kochać przyrodę?	Dziwne rzeczy... A pani w tym czasie, gdy tu sama jedna została, doświadcza jakich przestrachów w tym domu?	Henryku, jesteś straszny! Nie wiem, za co cię tak lubię.	Ho, ho! Mamże zaszyć się w trzęsawisku, żywić się płotkami i sypiać na drzewie czy też udać się pod opiekę bandar-logu i żywić się orzechami, patrząc z góry na wasze boje?	I ty przyjmujesz pieniądze od tego człowieka?	Idź, idź! Zostaw mnie! Ależ idźże! Jeżeli tutaj zostaniesz, umrę. Czy chcesz patrzeć na moją śmierć?	Ja dawno czuję, że mam talent, dawno!	Ja nic nie sądzę. Proszę na miejsce po chamsku), że Genezyp, rozgorzały cały od wewnątrz, a nawet i na policzkach „świętym” ogniem młodzieńczej awantury i chęci polowania raczej jako takiego, a nie mordowania (tego na razie miał dosyć), zmienił się w kupę zastygłego wojennego żelastwa, takiego prawie że na szmelc, dobrego do trenu, szpitala lub kuchni ale nie na front! Tak zmarnowano mu tę chwilę, przez głupie formalności. Ale mimo wszystko rad był wprost piekielnie z całej tej „przygody”. Ideowa strona walki nie obchodziła go w tej chwili nic	Ja nie ucieknę. Tu zdechnę jak sobakasobaka (ukr.)	Jak mi Bóg miły, nie, rotmistrz kufry podnosił, wie ile ich było.	Jaka tam zwierzyna	Jakże mogą się w nich pomieścić pszczoły?	Jakże? I kochając nie masz żadnej nadziei?	Jestem wolna. Staraj się pan o moją rękę. Kto wie?	Jeszcze się przeziębisz i rozchorujesz.	Jeśli wam Bóg wróci zdrowie gdzie taką drugą znajdziecie?	Konkurent!	Kto by nie wiedział o mężu, którenktóren barbarzyńca; tu D. lm barbarorum: barbarzyńców., usiekł, któren Radziwiłłowi wojsko pobuntował...	Kto?	Któż ją może wiedzieć. Pewno zjadła coś nie takiego.	Myślę o dwóch rzeczach.	Mów.	Mówiłam Marcysi, że on taki jest. Pewno kocha się bez wzajemności	Na pohybel i mojej głowie!	Najlepiej, niech się wcale nie ścigają żeby chudy nie zdechł pod ciężarem, a tłusty nie pokaleczył sobie ciała, ale połowę zakładu obróćmy na wino i poprośmy tych panów z sobą do karczmy.	Naturalnie, proszę pani. Latem spędzam zwykle beztroski miesiąc w Spa, w Ostendzie lub Scheweningen.	Nie kłam powracasz innym. Dałeś się ująć ludziom, którzy są wrogami moimi.	Nie, moja Dobrzysiu, nic z tego nie będzie. Masz słuszność, mój wnuk niełatwo znajdzie żonę.	Nie, panie Jesteś wolny niczym wiatr.	Nie, panie, Świerkoski, ja życzę panu z całego serca zbogacenia rychłego.	Niemożliwe, żeby uciekł. Z prawej strony ruin odkryty trawnik.	Pan nie słyszał?	Pani dyrektorowa cierpiąca?... może ja przeszkadzam, bo rozumiem doskonale, że na pewne smutki i cierpienia, samotność jest najlepszem lekarstwem	Patrzajcież, jakiś ty moralny... „Przez wzgląd na obecność”... No, ja cię, Horst, ostrzegam po raz drugi.	Pokaż no; nie bój się, nie wezmę ci, ino coś zobaczę. Widzisz, z tego końca jest gruby i zakrzywiony, a ja mam w kieszeni taki sprawny, ostry nożyk, co wszystko zdoli. Wyrzezam końską główkę, dopiero będziesz miał źróbkaźróbek (gw.)	Spodnie.	Tak jest! Niechże mi pani życzy powodzenia, abym głowę Turka mógł jéj przywieźć.	Tak myślę istotnie, łaskawy panie	Tak, Pencroffie.	Taki los! A kto go zrobił?	Tego nie mogę powiedzieć	U dostojnego księcia Somerset.	Wiesz, stary sielnie powstawał na ciebie przed księdzem.	Więc nie chcesz mi dopomóc?	Wody!	Zresztą ojciec twój był zapewne panem, mama damą, mój ojciec zaś był rybakiem, moja mama córką rybaka i wuj Dan jest rybakiem.
Toż to to, co ci tak pilno było opowiedzieć, mości golibrodo i co niby miało też być tak do rzeczy stosowne? A mości brzytewko, miły mój skrobibrodo! jakaż to bieda, kiedy ślepy zapragnie o kolorach rozprawiać! To ty i tego nie wiesz, mój dobrodzieju, że wszelkie porównania i zastosowania jednych umysłów do drugich, męstwa do męstwa innego, albo piękności, albo rodowitości rozmaitych wiedzy z sobą, zawsze są nieprzyzwoite, nieprzystojne i zawsze psu na budę się nie zdały? Nie udaję się ja za kapłana, mój mości panie, ani za mędrka się nie kwapię uchodzić; chciałbym tylko z całego serca świat przekonać, jak głupio sobie poczyna, że nie myśli o przywróceniu błędnego rycerstwa. Zresztą, co mam w bawełnę obwijać, widzę już, jak na dłoni, że nędzny wiek nasz niegodzien jest posiadać zaszczytów, którymi dawne słynęły wieki, kiedy błędni rycerze stawali w obronie państw, bronili cnót dziewic, wspierali sieroty i wdowy, karcili pysznych, a nagradzali dobrych. Dzisiejsi wojownicy wolą jedwabne i złociste stroiki, niż ciężkie kirysykirys niewygoda, brak wypoczynku. i wszelkie życia wygody z pogodnym znosić czołem? Gdzież dziś wojownik, co przebywszy dalekie góry i odwieczne lasy, gdy stanie na wybrzeżach morskich, rzuci się śmiało w nędzne czółenko, bez masztu, żagli, wioseł i majtków i puści się nieustraszenie, choć widzi przed sobą wzburzone morze, choć spienione bałwany miotają nim pod niebiosa lub w niezgłębione pogrążają go otchłanie. A rycerz prawdziwy nie lęka się burzy, za nic ma niebezpieczeństwa, rzuca się na oślep, fala go niesie i w mgnienia oka, kiedy ani się spodziewa, wysadza go na brzegi o trzy tysiące mil od miejsca, z którego wypłynął, na brzeg bezludny, nieznany, gdzie kroczy śmiało i dokonywa dzieł tak wielkich i nadzwyczajnych, że chwała ich, na spiżu wyryta, służy potem za wzór i pomnik potomnym wiekom. Widzę ja aż nadto dobrze, że niewieścia miękkość i niecna niedołężność dziś popłacają, to modne teraz przymioty, bezkarnie wynoszące głowę nad znoje, trudy i męską wytrwałość. Prawdziwe męstwo nie ma już żadnej zasługi, nie przynosi chwały; nikt go już nawet odróżnić nie umie od czelnej dzisiejszych junaków nadętości, waleczne zawodzących popisy przy stole i pannach; zniedołężnienie i ciemnota podały w pogardę zacne rycerza rzemiosło, którym zawsze chlubili się i jaśnieli błędni rycerze. Powiedzcież mi, gdzież znajdziecie dzielniejszego i szlachetniejszego młodziana, jak Amadis z Galii? gdzież udatniejszego kawalera jak Palmerin z Oliwy? kto zrówna w słodyczy i uprzejmości Tyrantowi Białemu? Pokażcie mi kawalera układniejszego od Sizwara z Grecji, męża liczniejszymi okrytego bliznami i tęższymi władnącego ciosami jak Don Belianis? waleczniejszego i zuchwalszego nad Periona z Galii? kto mi wymieni tak śmiałego i natarczywego wojownika jak Feliks Mars z Hirkanii, albo serce wznioślejsze i szczersze jak Esplaudiana, albo żołnierza tak dzielnego, jak Cirongilio z Francji? Widzieliście kogo dumniejszego odwagą od Radomonta, przezorniejszego i wytrawniejszego od króla Sobrina, żwawszego do czynu od Renauda, albo Rolandowi w boju równego? Czyż są gdzie na świecie tacy, co by ich męstwo i wytworność porównać można z Rogierem, od którego książęta Ferrary ród wiodą, jak o tym świadczy Turpin w Kosmografii? Wszyscy ci mężowie, mój dobrodzieju, i wielkie mnóstwo innych, których bym ci tu jeszcze mógł wyliczyć, byli rycerzami błędnymi, byli świecznikami, gwiazdami wszelkiego rycerstwa i takich to radziłbym królowi jegomości powołać do siebie, jeżeli chce się z Turczynem krótko rozprawić i tak go przepłoszyć, że ani się obejrzy, jak wróci, skąd przyszedł i swoich się nie doliczy. Bajcie sobie, co chcecie, a ja przecież w chałupie siedzieć nie będę, chociażby dobrodziej jałmużnik po mnie nie przyszedł, albo Jowisz, jak waćpan skrobibroda powiada, deszczu poskąpił; ja tam na niego zważać nie myślę, powiadam, że deszcz być musi, jak zechcę, to padać będzie i koniec. Widzisz, mości balwierzu, żem ci trafił w cetnocetno	A ze stanowiska ekonomicznego, o co tu chodzi? Pieniądze zostaną w kraju i dalibóg, nie wiem, czy zostaną gorzej użyte. Bo, że mogłoby się za nie wyhodować kilkanaścioro chuderlawych dzieci, które wyrosną na niedołęgów i będą się przyczyniały do skarlenia rasy, albo że kilkanaście szwaczek mogłoby dostać maszyny do szycia, albo że kilkadziesiąt bab lub dziadów mogłoby żyć o parę lat dłużej, to krajowi niewiele z tego przyjdzie. To są cele nieprodukcyjne. Trzeba, żebyśmy się raz nauczyli ekonomii... Wreszcie krótko powiem: miałem nóż na gardle. Moim pierwszym obowiązkiem jest zabezpieczyć byt sobie, mojej żonie i mojej przyszłej rodzinie. Jeśli kiedykolwiek będziesz w takiem położeniu, jak ja byłem a takie prawo każdy ma. Żona moja, jak ci pisałem, ma znaczną rentę, ale majątku prawie nic, a przynajmniej niewiele. Do tego z tej renty płaci jeszcze coś swemu ojcu. Tę pensyę powiększyłem, bo mi groził, że tu zjedzie, a tegom sobie nie życzył.	Mylisz się waść Nie we krwi ja smakuję ani też na reputację zarabiam, ale nie godzi mi się porzucać towarzyszówtowarzyszów bez wyjątku. ma stawać. W tym honor kawalerski, a to jest święta rzecz. Co zaś do wojny, potrwa ona niezawodnie, gdyż zbyt się już rozwielmożyło tałałajstwo; wszelako, skoro Krzywonosowi idzie na pomoc Chmielnicki, to będzie przerwa. Albo jutro Krzywonos pole nam da, albo nie. Jeśli da, to z pomocą bożą słuszne otrzyma ćwiczenie, a potem musimy iść do spokojniejszego kraju, by też tchu trochę piersiami złapać. Wszak to już dwa miesiące przeszło, jak nie śpimy, nie jemy, jeno się bijem i bijem dzień i noc, dachu nad głową nie mając, na wszystkie nawałności elementówelementów dziś popr. forma D. lm: żołnierzy. nowych pozbiera, szlachta się z całej Rzeczypospolitej do niego zbiegnie	Bóg dał mi sił, bym wytrwała aż do końca; zresztą markiz z pewnością zrobiłby dla mnie to samo. Od momentu, gdy zostawiłam jego zwłoki, odchodzę od zmysłów. Nie mogę już płakać, mówią wprawdzie, że w moim wieku coraz mniej się płacze, ale sądzę, że miarą cierpienia jest ilość wylanych łez. Gdzie jest moja Valentine? Bo jechaliśmy przecież do niej. Chciałabym ją natychmiast zobaczyć.	Ach, señor doctor jest pan człowiekiem bystrej inteligencji. Jesteśmy jak stworzeni dla siebie.	Niecałych Ale to majątek nie wypracowany, tylko wygrany. Wygrałem, kilkanaście razy z rzędu dublując stawkę jak szuler, a cała moja zasługa polega na tym, że grałem niefałszowanymi kartami.	Pozwoliłem sobie niepokoić tu ciebie, gdyż wielkie tajemnice, które mi powiedziałeś, zawierają w sobie punkty dla mnie wątpliwe. Nie sądziłem przy tym, że już zaraz po ślubie z żoną się rozłączysz i że licznych masz towarzyszówtowarzyszów	Tyś człowiek... tyś mój brat! Ale podobnie jak ja wrócić musiałam do swoich, tak i ty, Mauli, wrócić musisz do braci swych, ludzi. Wrócisz, o ile cię przedtem nie uśmiercą na Skale Rady...	Zalałem się łzami uniesienia, chciałem ucałować nogi mówiącego; ale on kazał mi się podnieść i czekać skończenia obrządku koronacji. Tymczasem wymówił imię, którego ci nie powtórzę, bo jest pod klątwą wiecznego milczenia w moim państwiew moim państwie w wydaniu z r. 1870: upokorzeniu.; na powtórny znak króla	Niech będzie! Będzie to mój ostatni numer i chciałbym, żeby wyglądał przyzwoicie. Złapię go może przed śniadaniem.	Czyj? Tylko człowiek sam na swój pożytek działać może. Pożytkiem człowieka jest oczyszczenie duszy. Wola wyzwolona innego pożytku nie widzi ani nie dąży ku innemu celowi. Jakże chcesz, abym sprawiał rzeczy, które mi są obojętne i może wikłałyby mnie na powrót w grube formy życia, z których się właśnie wybiłem?	Ja tu czekam na Sablina mam mu oddać jego wiersz.	Prędzej na miłość Boską, bo go może nie przyjmę!	To nic strasznego. Można będzie zebrać nowe podatki. Teraz wszyscy dobrze zarabiają, to mogą część pieniędzy oddać rządowi.	Zdaje mi się, że ta historia z dziewczyną doprawdy pomieszała panu w głowie, panie Schomberg. deportacja deportacją, a wkrótce zobaczy pan, co się stanie: zjawi się jeden z nas i odpłaci panu za brzydki kawał, który pan knuje w tym swoim tłustym łbie.	Boże wielki i miłosierny! Wiarę moją zachowałem nieskażoną, ale serce, Mateo, serce mam zranione i sumienie zmącone. Jednego dnia na quamaderoquamadero Powstań panie i osądź swoją sprawę.”, a przecież poprzez ten ogromny śpiew nie mogłem nie słyszeć jęków i krzyków umierających. Innego dnia...	Boże mój!... niech zdechnę, o ile jest inaczej. Niech pani uważa, ile ja znieść muszę, nim mi taki Cabiński wystawi sztukę!... Teraz niech to pani podniesie do kwadratu, a dopiero mieć pani będzie jakie takie pojęcie o rozkoszach początkującego komedyopisarza, który w dodatku nie umie używać do swoich sztuk patronów...	Cha, cha, cha to już niebawem będzie miała wnuczęta.	Dom to Pański, dom to silnie zbudowany: mocno spoczywa na skalnej podwali	Na nic opór, bo kula w krzyż!	Nie; niebrzydki jest, ale ostatecznie nie może wytrzymać porównania z iście jubilerską robotą takiej katedry w Reims, w Chartres i (na mój smak) perły wśród wszystkich, Sainte-Chapelle w Paryżu.	A toć nam ją wyjawcie co prędzej, mości Don Kichocie	O, jak mi Bóg miły, panie Bertuccio! Posługujesz się pan terminami heraldycznymi! Gdzieś, u diabła, uczył się heraldyki?	To wcale nie jego wina, moi panowie Nierozsądek był po mojej stronie i nawet były chwile, gdy już czyniłem sobie wyrzuty, że to ja przyczyniłem się mimo woli do niechybnej śmierci rybaka. Ale barwa tych fal odmętu była tak niesamowita, tak uspokajająca, przy tym morze wyglądało jak wzorzysta koronka dziergana misternie jedwabiem z błękitu. Otóż nie obawiając się niczego, zapragnąłem odszukać jakieś nowe barwy w tej przestrzeni zalanej pianą i światłem. Z tej to przyczyny posuwałem się coraz dalej, coraz dalej. Mój stary rybak doskonale przeczuwał grożące niebezpieczeństwo, nawet czynił mi uwagi, pragnął koniecznie powrócić do wyspy Jura, ale ja zupełnie się na to nie zgodziłem i nie słuchałem rozumnych przestróg. Tym sposobem wpadliśmy w sam wir odmętu! Niespodziewane uderzenie skaleczyło mego towarzysza, który tym sposobem nie mógł mi już pospieszyć z pomocą, i gdyby nie opatrznościowa interwencja statku Glengarry, gdyby nie poświęcenie kapitana, gdyby nie uczuciowość pasażerów, przeszlibyśmy obydwaj, ja i mój towarzysz, do tradycji ludowej i teraz zaliczano by nas do ofiar pochłoniętych odmętami Corryvreckan.	Doskonale Dantès jest moim przyjacielem i nie chcę, żeby mu się stała jaka krzywda.	Nie, już wolę zaczekać do jutra. Co za pomysł!	Niepewny?... A pan Wokulski to co?...	No, to pani nie może grać jeszcze po mistrzowsku!	Prócz tego wszystkie lisy z całej okolicy właziły mu do gęby, szukając za kurami; i byłby zginął lada chwila, gdyby go nie był ocalił pewien kuty szarlatan, który właśnie w chwili paroksyzmu obdzierał ze skóry lisa jako przeciwtrutkę i antydot. Następnie poradził się u jeszcze mędrszych i teraz pomaga sobie za pomocą lewatywy z odwaru ziarn zboża i prosa, do którego zbiegają się kuny: a takoż z wątróbek gęsich, do których zbiegają się lisy. Także skuteczne są pigułki, jakie zażywa przez usta, uczynione z chartów i jamników. Oto nasze nieszczęście.	Bolek! jak się masz?... Nie wchodź, bo się roztopisz, jak masło... mamy małą Afrykę dzisiaj...	Większość przykrości w życiu powstaje, jak sądzę, z tego właśnie, że się ludzie nie rozumieją Muszę już pójść teraz, Ruby, jest już późno, nie powinnaś siedzieć tu już o chłodzie.	A doktór nie uganiałeś się nigdy za utopiami?	A!... Więc to pan.	Ale przecież musisz pan coś przekąsić!	Co mówisz?...	Co to za głupstwo, chłopcze?	Czy chciałabym jej dogodzić?! Tej przeklętej obłudnicy, która przywołuje ciągle Pana Boga i wszystkich jego aniołów, aby mi popsuć moją grę? I książki z wierszami daje mu do czytania... a jakże, leży tam taki śmieć w pozłacanej oprawie... dostała go zapewne od jakiegoś kochanka w Kopenhadze. Wiersze jakiegoś Chrystiana WintheraChristian Winther (1796–1876)	Dobre, co?	I nie chcę być Żądam odwołania wiadomości, zamieszczonej wczoraj w waszym dzienniku i dopnę swego. Jesteś moim przyjacielem jesteś moim przyjacielem i znasz mnie chyba, spodziewam się więc, że zrozumiesz moją stanowczość w tej sprawie.	I współczuje mi pan?	Istotnie, źle zrobiłam, babciu. Jutro zwrócę mu słowo.	Jak jakie szczeniaki!	Jeśli ja nie zechcę, to to nie nastąpi.	Mróz niezgorszy, co?	Nic nie umiem, więc jakżebym mógł być oficerem? Nawet nie mówię o wyższych stopniach...	Nie czytałem.	Nie czyń tego waszmość, ja sama go przepędzę.	Nie mogę	Nie o to idzie. Działa powoli, łagodnie, ale pewnie. Strzały tym zatruwano.	Nie przyjąłeś, naturalnie.	Nie wiem, ku Litwie pewnie	O, nie. Byłaby to przesada. W każdym razie wolę nie ponawiać prób szukania narkotyku.	Oj! oj! mucha prosi komara, żeby ją ratował! Dalibóg pęknę! dalibóg pęknę!	Sam pan przybył?	Teraz jestem pewien, że ta sama oaza. Zbójcy pustyni nie zapuszczają się zbyt daleko, bo nic by tam nie mieli do roboty. Oni kręcą się w bliskości lasów Bum-Druma i obozują w najbliższej oazie.	To jest naturalne nie wychowywałem się przecież w chałupie, ani nad rynsztokiem.	Więc przyznajesz, że szukałeś rozrywki, zadowolenia próżności, zabijałeś jałowy dzień tak samo jak ja?	Więc znowu jakieś nieporozumienie, które nie potrwa, flegmatycznie odrzekł hetman, ziewając, dłużej niż do wieczoru! O cożeście się, a raczej o kogoście się poróżnili? szczerze mi wyznaj!	Wolałabym się z nią tutaj nie spotkać.	Wszystko, alebyś tego nie zrozumiał, drogi hrabio. Do widzenia!	A czy samolot może się zamienić w taksówkę?	A czy to sprawiłoby ci przykrość, Jörgenie?	A ja pomaluję i wyzłocę za darmo! Ino się postaraj, pastuszków pięknych wyrób, świętego Józefa...	A jednak, zdaje mi się...	A taki pójdę, brateńku	A!... widzisz, że mam rację.	Ach, Joe, jesteś aniołem! Będę cię za to błogosławił przez całe życie!	Ale ja wiem; oni mieszkają w tej stronie, z której rano wstaje słońce, nad jakąś wielką wodą.	Ależ moje pieniądze się wyczerpią.	Ależ to młoda kobiéta!	Cieszy mnie to.	Czy w okolicy Radoliszek praktykuje wielu znachorów?	Czy wiesz, com teraz widział?	Dzień dobry!	Dzień dobry, Grzegorzu. Jakże się miewa nasz chory?	Gadał Kuba, jako onon (tu daw.)	Ileż chcesz?	Jakie głupstwa wygadujesz, Aniu! Wyjdziesz doskonale za mąż	Jest u Ewarysty.	Jestem ci szczerze wdzięczny, kochany starosto, i dziś jeszcze skorzystam z twego pozwolenia.	Jeżeli jest prawdziwy.	Józwa Beznogi, do usług pana pułkownika.	Kiedy?	Który?	Muszę mieć mój pokój!	No, cóż takiego, mówże?...	Oto obaj, szukając się, tego samego dnia zjechali się w Moskwie, stanęli w tym samym hotelu i w sąsiednich numerach. Los czasami mocno żartuje z ludzi...	Piętnasty.	Proszę.	Serio?!	Skończyliście polne roboty?	Skąd o tym wiesz?	Szalony! no! ale naprzód zapłać za zegarek.	Tak, tak... Chcę się pozbyć tych gratów, tanio sprzedam, weźmiecie?	Tak.	Tamten.	To jest oblicze mej duszy.	To jest „kodycyl” mojej „płci”	To wy jesteście znachor?	Wszystko.
Tak jest, lecz spędzając całe dnie razem, nie mówią do siebie. Czuwają wciąż nad sobą, szpiegują się nawzajem, a jeżeli jeden nad drugim nie weźmie przewagi, to nasze prace bardzo niefortunnie wypadną.	Złość i chciwość zamroczyły twój umysł Jesteś jak człowiek, który szukając dyni na figowym drzewie, nie widzi figi. Dla każdego kupca jest jasne, że jeżeli Phut ma odebrać pięć talentów od kapłana, to musi skarbić sobie łaski u wszystkich, którzy kręcą się przy świątyniach. Ale ty już nic nie rozumiesz...	Nie brednie!... Nie brednie!... Onegdajszej nocy sama widziałam w oknie jakąś straszną postać w bieli... Był to mężczyzna z dziką twarzą, oczyma jak węgle i z czarnymi pokudłanymi włosami...	Dalibóg podoba mi się ta propozycja, nie dlatego, abym ją miał przyjąć, lecz że o milę czuć ją szlachcicem. Tak przemawiali i postępowali owi dzielni rycerze z czasów Karola Wielkiego, których dzisiejsi za wzór brać sobie winni. Niestety, nie czasy to wielkiego monarchy, tylko kardynała, za trzy dni rozgłoszonoby już tajemnicę naszą, choćby najściślej była zachowana, wiedzianoby, mówię, że bić się zamierzamy i przeszkodzonoby temu. Lecz cóż to, czy już nie przyjdą, te włóczęgi?	Tak, to prawda, przepraszam cię, ojcze. Zresztą stan ludzkiego zmęczenia też bardzo mnie interesuje. Właściwe dawkowanie zmęczenia należy do najbardziej skomplikowanych prerogatyw sztuki rządzenia. Nie wolno dopuścić, aby ludzie byli zmęczeni w sposób niedostateczny, a równocześnie nie należy stwarzać takich warunków, żeby zmęczenie stało się nazbyt wielkie. W obu wypadkach człowiek może się stać niebezpieczny. Zauważyłeś z pewnością, ojcze, że pomiędzy zarozumialstwem ludzkiego umysłu i rozpaczą dadzą się przeprowadzić pewne paralele, mam oczywiście na myśli paralele następstw tych skądinąd odmiennych dyspozycji. Lecz cóż? Nas następstwa muszą przede wszystkim interesować, ponieważ większe na ogół napotykamy trudności przy przeinaczaniu skutków niż przyczyn, odmienianie tych ostatnich nie nastręcza zazwyczaj kłopotów. Jeśli jednak chodzi o twoje zmęczenie, czcigodny ojcze, to sądzę, iż nie posiada ono charakteru niepokojącego, natomiast jest chyba w sam raz. Właściwie jestem dla ciebie, ojcze, pełen podziwu. Przydarzają się od czasu do czasu niezrównoważeni ludzie, którzy raptem zaczynają się buntować po środku życia. O ileż ty, ojcze, jesteś od tych szalonych jednostek przezorniejszy! Chciałbyś naprawić świat, sam już niejako tylko jedną nogą na nim stojąc. To mądrze z twojej strony. Zdaje mi się, że w istocie bardziej cenisz dzieło swego życia, niż to w tej chwili, wśród przywidzeń mdłegomdły (daw.)	A! niebacznie, rzekła, rzuciłaś się tak na to morze, dziecię moje... Któż wie czy nie znośniejszą była macocha nad tę wolność bez miary... w pośród fal, które cię na jakieś skały i pustkowia wyrzucić mogą.	Czy pani wie, że ja już tu byłem? Przysłałem potem te chryzantemy. Po wczorajszym liście pani powiedziałem sobie: to po prostu anioł i trzeba nie mieć ani serca, ani piątej klepki, żeby dłużej zwlekać.	Jeszcze to nie wszystko	Miło od nieprzyjaciela brać, ale przyjacielowi słuszna rzecz przepuścić a skoro jako słyszę, ugoda z królem o wymianę jeńców stanęła, to i za mnie nie potrzebujesz płacić.	Nie! to tylko pytanie wszystkie ciała są obdarzone własnościami jednemi, ale w bardzo różnym stopniu	Kiedy ty nie chcesz jej po kozacku zniewolić, to może i lepiej, że sobie pojedziesz.	Ma świętą rację To tak jak ja: krytykuję go, a nie wiem nic o tym, co robi; witaj, komandorze!	Pierwsza nowina, że ten Azja, któren to miał rotmistrzów lipkowskich i czeremiskich nazad do służby naszej przywieść, nie nazywa się Mellechowicz, ale jest synem Tuhaj-beja!	Wierz pan sobie, Mr. Mitchel, ja atoli hołduję idejom nowoczesnym i uważam to za przesąd. Jak w wielu razach, przypadkowy splot okoliczności uważany bywa za dowód siły zaziemskiej samychże kamieni. Zdaje mi się, że wiem o kryjówce, gdzie nie prędkoby znaleziono rubin.	O, kiedy to taki kordiał to ja już dam za wygraną tym rządom, coście mi obiecali, a w nagrodę służby mojej nie żądam nic więcej, tylko żebyście mi dali receptę na ten balsam. Jestem pewien, że wszędzie i zawsze każdy mi da z chęcią trzy reale za uncję, a to mi aż nadto wystarczy na porządne i spokojne życie. Ale proszę pana, czy dużo trzeba pieniędzy, aby zrobić ten kordiał?	Ale moja droga, przerwała uśmiechając się kasztelanowa, to coś niepojętego! Mnie się zdaje, że dziś, gdy ateizm głośno się przyznaje a nikt mu nic nie mówi, gdy teizm jest w modzie, jakieś tam smażone kacerstwo nie podobna by karane było! Dziś! za panowania naszego króla!	Gdyby!.. Wykreślmy ten wyraz z naszych rozmów. W tym dźwięku są zamknięte wszystkie najsroższe nędze ludzkie, przez to „gdyby” świat się szamoce w męce. myślała już, blednąc i przypominając przeszłość, stanęła przy oknie i zatkała usta chustką, aby nie rzucić głośno przekleństwa na to „gdyby”. Przyciszała się siłą i ubierała śpiesznie, bo Orłowski przynaglał; konie, zaprzężone do jakiegoś odwiecznego powozu, czekały już przed stacją.	I od mojego przyjazdu nie odgadujesz więcej?	Nie błaznuj, mów prędko!	Nie wiem!	Niech panią Sznagiel szlag trafi!... Ja dam na trumienkę, a dziecka w papierze wyrzucać na cegły nie dam.	Niewczesne żarty Nie chciałbym o nich pamiętać, gdy z tego domu wyjdę. Odmowy pańskiej też pamiętał nie będę, ani w jej racje nie chcę wchodzić.	Wasza dostojność nie uczynisz tego bez wiedzy jego królewskiej mości!	Albo się to czego innego było można po tym człeku spodziewać? Znano jego dawne życie, święcenie go nie zmieniło. Takim jest, jakim był zawsze. Na jego dworze i wprzódy więcej bywało niewiast młodych niż klechów, a u niego doma kubków więcej niż książek...	Ba, za to, iż, po pierwsze, dokonałem zajęcia pańskim imieniem. Ponieważ chodzi o pańskie czynsze, jest pan wobec mnie odpowiedzialny wraz ze swym dłużnikiem. Jeśli syn nie zapłaci mi kosztów, pan zapłacisz... Ale to nic: za kilka godzin przyjdą tu, aby wsadzić Dawida do więzienia, czy pozwoli pan na to?	Nie tak jak ty to rozumiem Należy go, nie ruszając się z miejsca, czekać i poprostu bronić mu się środkami, jakich się zwykle używa w obronie spokoju.	Jak mnie kto może zmuszać, gdy ja nie chcę! Jakim prawem? Jaką ustawą? Czyż ja nie mam swobody rozporządzać sobą i tym, co ode mnie zależy? Ja! Ja jedna tylko i nikt inny za mnie! Nikt na świecie!	Bardzo to pięknie z twojej strony i co prawda, tom się tego nie spodziewał. Rozstaliśmy się w bardzo przykry sposób i to z twojej winy. Ale ponieważ poczułeś się do obowiązku odwiedzenia mnie, więc ja, jako starszy, otwieram ci znowu ramiona.	Dlaczego miałaby być zazdrosna? Może nie wygląda tak pięknie jak ty, ale ma o wiele piękniejszy nos.	I nie masz pan żadnych wskazówek, gdzie mieszka?	Nie. Jutro ma mnie tylko zbadać.	Nic nie rozumiem. Co z kasą się stało?	Zawsze to samo.	No, nieźle Z tego, co widzę, było to drobne morderstwo powiększone o kradzież.	A niechże to kadukkaduk zawołał pan Zagłoba.	Ale to szlachta będzie wniebogłosy krzyczeć jeżeli się im plon i dobytek zabierze.	To jest prawda	Nie odmawiam bo lepszego przywódcy trudno by mi dla nich znaleźć. Trzeba tam kawalera wielkiej fantazji i rezoluta, aby ich w ryzie umiał utrzymać, gdyż inaczej zaraz i naszych zaczną palić a mordować... Choroba, SiłaTemu się jeno stanowczo przeciwię, byś jutro miał ruszać, nim ci się skóra po szwedzkich rapierachrapier	A co tam! jeszcze bogaty, matka jego żyje po książęcemu we Florencji, dobra ma ogromne choć zahartowane, ożeni się i interesa podkuruje.	Co panu jest?... Dlaczego pan wychodzi?...	Bo tak mi coś do duszy gada, że Danuśka jest w Ragnecie	Chcieliście widzieć się ze mną? O co wam chodzi?	Każdy, kto bogaty, jak i u nas...	Może pan poleci, aby przyśpieszyli podanie kolacji, wszyscy się nudzą.	Niech się pan z nią ożeni.	A co? Duszą i starkąstarka	Aby się z panem na zawsze rozstać?	Co sądzicie o tym obrazie?	Czy mnie chcesz bić, Piotrze?	I którego dręczyłam docinkami Ach, żeby pani wiedziała, panno Lusiu, co za nieznośne dziecko było z pani.	Jest on zapewne u pana na biurku, albowiem odebrano mi go wraz z innymi papierami, a w tym pliku rozpoznaję niektóre z moich dokumentów.	Mówisz zatem, że pozostaniemy w Omdurmanie?	Najłatwiej człowiek uczy się w Paryżu. Tam też siedzę. W Genewie również, w Belgii...	Podjedziemy razem i wówczas powiesz im, że przybywamy jako przyjaciele.	Tak jak pan stracił swoją rękę	Zwyciężył pan pewnie! Poszłam z Hanką o zakład. Czy wygrałam?	Żebyś sprowadził do swojej stolicy 50 dzieci czarnych, żeby tak jak ja mogły się uczyć, a potem wróciły do Afryki i nauczyły wszystkiego wszystkie czarne dzieci.	A jéj excellencya?	A ty, babo, a ty? Przecież i ty od najrańszej młodości stanęłaś do walki z wrogą nam potęgą.	Akurat moje?	Ale charakter, panie, charakter?...	Ale ją i do Spychowa brał?	Aż półtora? Jezu Chryste! Dlaczego?	Ba, prędko nawet wracali!	Bawiła tu jakaś pani sędzina z Iksinowa z córką i przyszłym zięciem.	Brochwicz! Czyś ty trzeźwy?	Bądź gotowa na pierwsze wezwanie.	Chcę, żebyście poszli ze mną do domu waszego pana.	Chłopi dali znać z tego chutoruchutor a. futor	Człowieku! Jesteś osłem dardanelskim! Siedzisz bez powodu i czekasz daremnie! Miejsce dla ciebie najodpowiedniejsze w szpitalu wariatów.	Dlaczego raz używaną?	Do szkół, proszę wielmożnego pana.	Doskonale One mają piękność prawdziwie olimpijską, niezmienną.	Filozof	Jakaś pani przyszła do pana Jana	Jakieś niebezpieczeństwo grozi sir Henrykowi... Byłoby najlepiej, gdyby wyjechał do Londynu.	Jamże go pozawczoraj pytał... a mówił...	Jednak żyli równie bezpiecznie w cieniu swoich prawd, do których doszli.	Mamo, jeść	Mimo Dreyfusa!	Moja droga wspomnienia czasów, gdyśmy byli bardzo młodzi i bogaci, zawsze będą miłe. Nieprawdaż, drogi kolego?	No?	Otóż, kiedy byłem sobie skromnym urzędniczyną, Morcerf był tylko zwykłym rybakiem.	Paradne! Mam więc równocześnie pisać recenzję ze sztuki i robić słodkie oczy do pierwszej naiwnej, niech będzie!	Patrzcie, kucharz oszalał	Piraci już uciekli, możecie odejść.	Przyniosę pani kilka orchidei, księżno	Senderl, przepadliśmy! Narobiłeś bigosu. Zelda teraz pobiegnie za nami, zobaczysz!	Socyologią	Tak wzbiła go aż do stref, w których tracimy go z oczu.	Tak!	Tak, zazdroszczę mu powietrza Ojciec głupi, niech i syn będzie głupi.	Termin będzie ściśle dotrzymany	W Paryżu, ale tym uwięzionym balonem. Pół wiorsty w górę, prawie żadna podróż	Więc Natka oczerniła mnie przed panem?	Wybornie.	Zaangażowałem administratora.	Zapewne kobietę taką możnaby napotkać.	Zobaczymy!	Żeby mnie tutaj źle było żyć, poszła-by ty za mną gdzieindziéj?
Zapewne, gdyż biedni ci łowcy nie mogą długo zostawać pod wodą. Anglik Perceval w swojej podróży do Cejlonu mówi wprawdzie o Kafrze, który całe pięć minut nie wypływał na powierzchnię wody; nie chce mi się jednak temu wierzyć. Zdarzają się tak wytrzymali nurkowie, że utrzymują się pod wodą przez pięćdziesiąt siedem sekund, a już do bardzo wprawnych należą tacy, co zdołają przedłużyć ten czas do osiemdziesięciu siedmiu sekund; są to jednak wyjątki dość rzadkie i nieszczęśliwi ci, wróciwszy na pokład statku, nosem i uszami wyrzucają wodę krwią zafarbowaną. Myślę, że średni czas, jaki nurkowie siedzą pod wodą, wynosi trzydzieści sekund, podczas których jak najśpieszniej zbierają do małej siatki u pasa muszle perłowe oderwane od skał. W ogóle poławiacze pereł długo nie żyją. Wzrok ich słabnie, na gałkach ocznych tworzą się owrzodzenia, ciało pokrywa się ranami, a zdarza się także, iż umierają na apopleksję w głębi morza.	Twoja prawda, twoja, sam to przytwierdzam i nie ze strachu, a po dobrości... Aleś mnie przyrychtował, no, żywą krew oddawałem, ziobra mi popękały, do ciebie piję, Antek, co tam, poniechaj złości, ja ci już nie pamiętam, choć mnie jeszcze plecy bolą... aleś ty chyba krzepciejszykrzepciejszy (gw.)	Com stracił w tej służbie, o tym nie będę gadał, ale oddałem mu ważne usługi: utrzymałem w posłuszeństwie moją chorągiew, która tam teraz została, bogdaj mu na pohybelna pohybel (z ukr.) inne, które się buntowały, znacznie wyciąłem... Zababrałem ręce w krwi bratniej, w tej myśli, iż sroga to dla ojczyzny necessitasnecessitas, necessitatis (łac.) tak trzeba! Teraz dopiero, gdym się o onych truciach z listów dowiedział, aż mi szpik w kościach zdrętwiał! Jakże to?  Takaż to wojna? To truć chcecie żołnierzów? I to ma być po hetmańsku? To ma być po radziwiłłowsku? Ja to mam takie listy wozić?...	Terefere! A jeśli on chciał mieć z powrotem swoje pieniądze, tak jak każdy oswojony sklepikarz, rzeźnik, szynkarz albo gryzmoła? Taki plugawy żółw jak pan i to ośmiela się wyrażać swoje zdanie o panu z panów! Prawdziwego pana nie tak łatwo poznać. Nawet i ja nie zawsze potrafię. Na przykład	Przypuszczam mój panie, że głupcem nie jesteś, i wiesz o tem dobrze, jakkolwiek z Gaskonji przybywasz, iż bez przyczyny nie depcze się po chustkach od nosa. Do djabła! Paryż nie zabrukowany jest batystem.	Dlaczego traci ksiądz odwagę? Za wiele żądalibyśmy od Opatrzności, gdybyśmy chcieli, aby nasze zamiary powiodły się od razu. Czy ksiądz nie może zacząć od nowa, robić to, co do tej pory, w innym kierunku?	Jak Boga kocham! nie dadzą człowiekowi mówić!	Kiedy teraz już nie mam o czym. Jak pani bardzo chce, to powiem taki toast, żeby się cały świat mył naszymi mydłami i perfumował naszymi perfumami. To pani tatuś i mój tatuś zarobią bardzo dużo pieniędzy. Dobrze?	Nie macie pojęcia, jaki świetny udał mu się kawał, gdyśmy w maju byli w Krynicy.	Tak, ale nie po to tu przyszedłem.	Tego mnie nie wolno powiedzieć... Ale on stąd daleko; ja pięć dni jechał i szkapę zmordował.	To będzie dziwne małżeństwo. Ona nie jest brzydka, choć jest blada i ma zawsze czerwone oczy. Ale Maszko żeni się dla majątku. Przypuszczał, że ona go nie kocha, i gdy była ta awantura z Gątowskim, (to także rycerz!) był pewien, że te panie skorzystają ze sposobności, by zerwać. Tymczasem stało się wprost przeciwnie	A nie za dużo tego światła? Sura, Fajga, całe trzecie zasłonić. Jeszcze, jeszcze! Świeci się jak na Chanukę. I żebym nie musiał powtarzać.	Ale możeż być żebyś ty! ty! nic nie dokazała?	Czy nie można by obejrzeć tamtego?...	Dlaczego ona nic ordynatowi nie nadmieniła o otrzymywanej korespondencji? On ukróciłby to natychmiast	Dlaczego? „Mojej najdroższej Madzi...”. Dlaczego ta dziewczynka pana Dębickiego nie chodzi na pensję?... Moglibyśmy przykładać się do płacenia za nią...	Julio, nie chciałabyś mieszkać tutaj?	Nic nie wiem, pani. Jestem ciemna jak robak...	Nie możesz powiedzieć teraz?	Nie myślałam aby można było tak znienawidzić jakiegoś człowieka i jego zbytku...	Nie wiem.	Nie wierz temu; d‘Artagnan i jego przyjaciele są pod Roszellą, nie wolno im wyjeżdżać z obozu.	Nie, nie	Od dwóch dni nie wstaje z łóżka, odpowiedziała Tekla.	Poczekaj! Nie powiedziałaś jeszcze, że dzieci robotników zabrałaś do szkółki, że chorym dałaś opiekę, żeś zastąpiła ojcu sekretarza!	Sądzę, że przeciwnie Zna nas i siłę naszę, to znaczy, że im głupią i nadaremną obronę z głowy wybije. Tego jestem prawie pewien. Upór pogan, zuchwalstwo ich, polegają na tym, że właśnie sił, z którymi walczą, nie znają.	To jeszcze nie kwestia. Taki Pitagoras, Platon, Dante, Szekspir, Słowacki lub Dostojewski byli chyba jaźniami potężniejsi od ministra Pradery, a wierzyli... Zresztą w ostatnich czasach tzw. nauki metapsychiczne dostarczają na to coraz to więcej, coraz to bardziej przekonywujących dowodów. Weźmy np. choćby tylko jedno ich specjalne odgałęzienie, znane pod nazwą mediumizmu.	W takim razie nie pracujcie. Będziecie zarabiali pieniądze bez pracy.	Wdowa. Laura. Pierwszy mąż Kościeniecki. Jakiś tam pisarz, literat, historyk. Umarł dwa lata temu. Majątek miał śliczny Leniec. Kościeniecki był zawsze strupieszały, chory, mizantrop. Nie miał o czym gadać z nikim w sąsiedztwie. Przykry był człowiek. No, umarł. Teraz się ten Barwicki rozbija o jej rękę. Są po słowie, nawet, widzę, baba podkochuje się w tym astmatyku.	Że on nie ujdzie.	Cóż ja mam paniom poradzić, co?...	Prawda i to, co mi z tego?	Słuchaj Sancho żebyś mi z uszanowaniem mówił o wszystkim , co dotyczy pani Dulcynei.	A grzeje, grzeje... Oj! filut z pana. Wiem ja coś o tym. No, chodźmy na cygarko.	A ja wysłałam prośbę do dyrekcji.	A z żydówkąż tą kochaną co uczyni? zapytał gniewnie Maciek	Co to? Co się stało?	Dość już o tym! Pani jest nienaturalna, pełna pruderiipruderia	Gdzie jest van Krist?	Ja wiem, że z tą.	Ja? Cóż ja?	Jam to jest dusza twoja.	Musiałbym pana w każdym razie przeprosić Moja Marynia dziś po raz pierwszy wychodzi i idziemy do Bigielów na obiad. W tej chwili musi być już ubrana, ale mam jeszcze ze dwadzieścia minut czasu.	Oczywiście! Jakżeby ktoś mógł podejrzewać Valmérasa, że to Lupin, skoro Valméras był przyjacielem Beautreleta, skoro wydarł Lupinowi tę, którą kochał? To było cudowne. Och, piękne wspomnienia. Wyprawa do Crozant! Znalezione bukiety kwiatów! Mój niby list miłosny do Rajmundy! A później te środki ostrożności, które ja, Valméras, musiałem przedsiębrać przed sobą, Lupinem, zanim nastąpił ślub! I ten sławny wieczór z bankietem na pańską cześć, kiedy pan zemdlał w mych ramionach! O, piękne wspomnienia!...	Panienko! Panienko! Jaśnie pani szuka wszędzie panienki. Przyszedł jakiś gość, jest już w salonie.	Próżne słowa, mamo Twoje tu nawet prawa gasną wobec męża mego.	Żeby się dowiedzieć, co się dzieje na wyspie Tabor.	A Tumry?	A, za przeproszeniem, po kiego diabła?	Ale są małżeństwa świętokradzkie a za takie uważam gdy się piękność łączy z taką nieznośną szpetotą... Bogowie naówczas złamanie przysiąg rozgrzeszają.	Anael, Sachiel...	Bardziej Stokroć bardziej...	Bardzo żałuję.	Baronową Lizę?	Czego chcesz?	Czego sobie życzysz, kuzynie?	Czy istnieje rysopis złodzieja?	Czy to tak dobra osoba?	Dalibóg! Wszyscy istniejemy, i to dopiero cud!	Dla kogo Łukasz Kuźmicz, a dla ciebie diadiuszka.	Do sześciu i pół atmosfer.	Dobrych Kuklinowski miał w was sług! A onże wiedział o tym?	Dobrze już, wietrze	Dom, Krzywda, Król	Dziękuję.	E! e!... a cóż ty na to, pani kaznodziejko?	Hale, sam to pewnie postawisz!	Hm.	Jakubie! Zastrzeliłem Peera Vibe.	Jutro, przyjacielu Myślałem, że się ksiądz zgodził, abyśmy rozmowę o tym odłożyli do jutra.	Kazała ci się kłaniać.	Konie moje i stajnie do rządowej dyspozycji dla naczelnego wodza!	Ką čion da laukti, kur jis ras darodymus to, jog lenkai spaudė lietuvišką kalbą?	Możliwe. Wampir. Emanacja nadkobiecości, fluorescencja intelektualna. Łyka serca jak indyk gałki.	Najdroższa, a gdybyś ofiarowała braciszkowi część majątku?	Niedobry	O to, prawdziwa katastrofa!	O, moiściewy! Toli właśnie dlatego rade by serce moje, coby nad cały ród ludzki był wywyższony, bez żadnej skazy!	O, proszę pani wyjaśnił	Och!... Czy masz zwyczaj zawsze odpowiadać tak zwięźle?	Odszukam panią niewątpliwie. Cieszę się bardzo. Pozwoli pan ucałować piękne ręce swojej pani?	Ona używa takich gminnych słów	Oto ostatnie arkusze	Pani!	Po mężu	Polaczek w ogóle	Riach	Sam spalił list, jedyny dowód, który mnie mógł skompromitować.	Starość	Słuchaj mały, jak ty się nazywasz?	Tak, wczoraj byłem u kardynała Rospigliosi i była tam między innymi mowa o tym, że jakoby jednemu ze skazanych miano przełożyć egzekucję.	Tak. Z huśtawki rozbujanej. Skoczyłeś?	To nic, najważniejsze, żeby zrobić to o północy.	To są zwyczaje wszechświatowe	Wiem, uczyłem się w historii.	Wiesz o tem, purytanie mają tylko jedno słowo; moje słyszałeś, a mianowicie, że będę dochodziła krzywdy na ziemi przed trybunałem Boskim!	Wszystkie!	Z czego? Ona przecie ma po matce dość duży kapitał w banku.	Źleś zrobił, żeś wspomniał, iż wziąłeś Anielkę bez posagu. Ciotka dotąd o to zła.
Ta nie krzycz pan. Chłopaki, mówię, śpią w kul­bakach. To co ja zrobię? Taż to noc...	To prawda że wiele poświęcam dla obowiązku, który istnieje jedynie w mej wyobraźni. Niech pan zaczeka, co czas zdoła sprawić. Pan de Clèves dopiero co umarł; przedmiot żałoby jest jeszcze zbyt bliski, aby mi dać widzieć rzeczy jasno i wyraźnie. Ciesz się tymczasem szczęściem, iż obudziłeś miłość w osobie, która nie byłaby nikogo pokochała, gdyby nie ujrzała ciebie; wierzaj, że uczucia moje dla ciebie będą wieczne i że przetrwają, co bądź bym czyniła. Żegnam pana ta rozmowa przejmuje mnie wstydem: powtórz ją widamowi, zgadzam się i proszę o to.	Mój przyjacielu wielka zachodzi różnica między uczynkami, które miłość wywołuje, a tymi, co z wdzięczności pochodzą. Rycerz może przestać kochać, ale nie przestanie mieć wdzięczności. Zdaje się, że Altisidora bardzo mnie kochała, dała mi ten podarunek, co to wiesz, płakała, kiedym odjeżdżał, przeklinała mnie, obelgi miotała, bezwstydnie skarżyła się wobec wszystkich, a to przecież dowody gwałtownej miłości, bo złość kochanków kończy się zwykle przekleństwami. Z mojej strony, nie mogłem jej żadnej robić nadziei, ani żadnego skarbu nie mogłem jej ofiarować; bogactwa błędnych rycerzy są, jak te, co to nimi szatany olśniewają, fałszywe i pierzchliwe, zresztą poprzysiągłem wierność innej. Nie mogę więc jej ofiarować nic więcej, prócz kilku oznak pamięci, bez ubliżenia jednak temu, com zawsze winien Dulcynei, której robisz krzywdę, zwłócząc ciągle baty owe, którymi można ją tylko odczarować. Powiem ci prawdę, tak się obawiasz o skórę swoją, że chciałbym, iżby ją wilcy zjedli, kiedy wolisz ją zachować dla robaków, niż zrobić z niej przysługę dla tej damy.	Nie śmiesz mi w oczy spojrzeć, panie Kmicic, z tyłu się kryjesz.	Tak, aferzysty. Używam tego, nie innego wyrazu gdyż ten wydaje mi się najłagodniejszy z serji, którą należałoby tu zastosować.	Zapewne, zapewne, ot i ta Kachna, Boże odpuść, zaczęła powiadają od parobczaka księdzowego, potém był ekonom z Wójtówki, a naostatku Tomko... Czysto kiedy szukała i znalazła... Ale to słyszę taki niebezpieczny chłopiec, bo i niczego, i tak się układa, że gotów przysiądz, że się ożeni; aby mu nieboraczątko w pole wywieść. Strzeżno się i ty, bo słyszę wczoraj w karczmie zajechawszy w wieczór mocno pytał zaraz, kto to w chatynce mieszka, co to za dziewczyna tam siedzi; a że mu ludzie nic nie odpowiadali i śmieli się z niego, zmieszany umilkł. Dziś znowu chodził darmo na zwiady, a to już zły znak że drugi raz tu był. Abyno się to licho do ciebie nie przyplątało; zaraz ludzie zaczną Bóg wié co gadać, a sierocie dosyć jednéj biedy na ramionach.	To źle trafi, ja przez tydzień nie zajrzę do domu. Wyobraź sobie, że chcą mnie mianować gubernatorem w Odesie. Ja zaś upieram się przy Moskwie. Dlaczego nie mam sobie na to pozwolić? In partibus infidelium zdawałoby się, że to obojętne, a jednak z przyjemnością kazałbym powiesić tych poczciwych wariatów. Nasza emigracja to dowód ex post, że Rosja musiała upaść. Konwentykle, operetkowe konspiracje, naiwne dzielenie skóry na niedźwiedziu. To ponad moje siły.	Cóż wy na to, dostojny panie?	Waldy ogromnie może się podobać. Są dowody. Kocha się w nim panna Rita i ta oślica Barska, której się zdawało, że na jej skinienie on padnie przed nią plackiem. Ale się nie udało. Podobno kocha go i hrabina Wizembergowa, i księżna Krysta Turyńska, i wiele innych. Są takie, co liczą na jego miliony, ale Waldy ma dobre oko, od razu takie pozna. Barska może go i kocha, ale właśnie chciała być głównie ordynatową i panią Głębowicz, a Waldy to zwęszył i dał kosza.	Niestety! tak. Jeżeli natura cudu nie dokaże, nauka go nie uratuje. Profesorowie szkoły medycznéj w Paryżu mówili nam często o zjawisku, którego pan byłeś świadkiem. Pewne choroby tego rodzaju sprowadzają w organach głosowych zmiany, których skutkiem jest krótkotrwały dar śpiewania z taką doskonałością, jakiéj żaden wirtuoz dorównać nie jest w stanie. Smutny dzień przepędziłeś pan dziś ze mną wszędzie cierpienie, wszędzie śmierć, ale wszędzie téż poddanie się woli Bożéj widziałeś. Wieśniacy umierają filozoficznie i cierpią w milczeniu. Ale nie mówmy już o śmierci i popędźmy konie; trzeba nam przed nocą do miasteczka zdążyć, byś pan się mógł jego nowéj części przypatrzyć.	Bynajmniéj Naród pojedynczy każdy powinien być w związku z całym światem; ale to, co od niego bierze, na własne soki i krew przerabiać musi. Zamknięty w samym sobie, oddzielony od ludzkości, niedostępny prądom ducha, zostawiony siłom własnym, nieodżywiany soki nowemi, wprędce karleje i ginie. Jesteśmy, jak to ktoś powiedział bardzo trafnie, głosami w chórze ludzkości: każdy śpiéwa partyą swoję, a ze wszystkich tych części składa się wielka pieśń dziejów.	N. Panie stracisz i drugą koronę tak postępując...	Nie wiem, co by tu było do mówienia...	Za zdrowie twoje, szlachetny panie: jak godność pańska, jeżeli wolno zapytać?	Niewątpliwie, zobowiązałem się, ale że oddam moją córkę człowiekowi, który ją kocha, a nie takiemu, który jej nie kocha wcale. No, niech pan na niego popatrzy, zimny jak marmur, dumny jak jego ojciec; gdyby chociaż był bogaty, gdyby miał taki majątek jak Cavalcanti, machnąłbym ręką. Ech, nie naradziłem się jeszcze z córką, ale jeśli ma dobry gust...	A na co chora mama pańska?	Ależ, panie naczelniku... umyślnie tylko dla pana dobrodzieja taki obiad kazałam robić.	Co się tam dzieje, Anka?	Nie kosztowałoby mnie w żadnym razie, chociażby dlatego, że ja wyjeżdżam jeszcze dzisiaj.	Ja jej dałem o tem znać i tak to wzięła do serca, że ażem się zdumiał	Zetlałe do cna, samo próchno, nic z tego nie postawi, to darmo...	Żadnych. Tylko dziwię się nagłej decyzji... Kiedym tu był ostatnim razem, obiecał mi załatwić pewien interes... Ale...	Cóż za głupstwo! Vendôme, Villars, książę Eugeniusz, książę Conti, a gdybym panu powiedział o tych wszystkich bohaterach Tonkinu, Maroko zdumiałbym pana. Haha! miałbym sporo do opowiedzenia ludziom, robiącym ankiety o nowej generacji, która odrzuciła czcze wyrafinowania swoich poprzedników jak powiada pan Bourget! Mam młodego przyjaciela, o którym się dużo mówi, który dokonał tam wspaniałych rzeczy... Ale, ostatecznie, nie chcę być złośliwy; wróćmy do XVII wieku; wie pan, że Saint-Simon powiada o marszałku d’Huxelles rosłych młodych lokajów, i to bez osłonek, w armji i w Strassburgu”. Czytałeś pan zapewne listy Madame; mężczyźni nie nazywali go inaczej niż „kurwą”. Madame mówi o tem dość wyraźnie.	Dobrodzieju, nie godzi się poczciwej pszczółki tak postponować? Pracy jest wzorem, jak nasz Marek, śpiewem Boga chwali przy każdej robocie, pałace stawia, jakichby architekt nie potrafił, biały wosk daje do ołtarza i miód na wiele chorób pomocny...	Nic, oprócz iż dla mnie osoba W. Król. Mości nadto jest drogą, abym się o nią nie lękał. Dlatego życzę rozpatrzeć wszystko dobrze i ważyć jak najmniej. Znam Polaków.	Mości książę tak mocno ufałem w twoją prawość, że nie chciałem innego obrońcy przed królem, prócz ciebie samego. Widzę, że nie łudziłem się bynajmniej i dzięki ci za to, że jest jeszcze we Francji człowiek, o którym śmiało można powiedzieć to, co o panu mówię.	A co będzie jadł?	I ja mojego	Na pewno niesprawiedliwe, chociaż nie wiem, jakie. Kiedy wydajecie sądy o nas, biednych kobietach, nie możemy liczyć na pobłażliwość.	Dla czegoś przyszedł bez twojej koleżanki? Podobno się nazywa Naomi, nie prawda? Przecież moglibyście śmiało przyjść razem!	Dziwna rzecz, że on nie boi się zdradzać swej obecności...	Królowie, nie podpisujcie tego papieru. Nie można porównywać Maciusia ani z Napoleonem, ani z żadnym królem dorosłym. Chociaż nie mam dzieci, odgaduję dziecko sercem macierzyńskim. Maciuś jest nerwowy. On ma dobre serce.	A musielibyście ze mną, bo ja tamtego poprzysiągł bronić.	Dobrze im tak, a czemu się od Prusaków nie bronili!	Oj! coś to nie wygląda na hołysza.	Więc pan dobrodziej na wiosnę do Włoch jedzie...	Na mą brodę! Myślałem, że już jesteś daleko stąd i właśnie wieszasz Van Goulda na gałęzi! Nie wyglądasz na uradowanego, przyjacielu.	Jestem panna Dorota von Eschenbach, ciotka Wentzla Pan ma interes do niego? Może dzierżawca? Jest pan Sperling.	U siebie go nie zatrzymam, bo czasu ani miejsca po temu nie mam. Przyszedłem do waszej przewielebności po radę.	Czy pamiętasz pan może, kiedy tutaj byłem po raz ostatni?	O, to nie wyjątkowy fakt, tak żyje dziewięć dziesiątych małżeństw i inaczej być nie może, dopóki ludzi będzie łączył dobór handlowy, dopóki prawo skuwać będzie ludzi nierozerwalnymi pętami i dopóki panny będą z małżeństwa robić przedsiębiorstwo zyskownego utrzymania.	Czy wiesz, hrabio, że umiesz straszliwie argumentować, a widzisz pan świat w iście widmowych barwach? Czyż ocenił pan tak ludzkość, patrząc przez alembiki i retorty? Ma pan rację, jesteś wielkim chemikiem, a ten eliksir, który podałeś memu synowi, a który tak prędko przywrócił go do życia...	Chodzili tu rozmaici ludzie Myśleliśmy, że to zbiegowie, a to pewnie byli jego szpiegi.	Chyba że.... wszystkiego! Ale pewnego dnia znajdziemy sposób, żeby się stąd wydostać!	Danusia skinęła głową na znak, że chce wiedzieć, więc siostra mówiła dalej:	Ehe! widzę, że już dawno nie smarowałem maszyn w tej fabryce!...	I zyskałeś, że ci śliczną kulbakę podruzgotał bestja w kawałki, musiał się gdzieś tarzać.	Jest pan bardzo niedyskretny	Na „Dekrecie pochwały dla księdza Zdziechowicza z Piekoszowa”...	Niech mnie Bóg broni! Żałowałbym tylko wtedy, gdyby koń nie był dobry.	Terminatorze, mówię ci, że mistrzowstwo nie jest krzykiem.	Ziezio (urażony): Mogę zaręczyć pani, że skazany na śmierć w torturach, zawsze byłbym taki sam.	Chcesz przez to powiedzieć, że mnie oszukuje i zdradza? Oskarżasz go? Słuchaj, powiedz mi, wyznaj szczerze, że go oskarżasz.	Mogę upewnić pana, że ta pani jest bardzo sumienną, a przy tym bardzo miłą i rozsądną osobą	Ale przynajmniej dostaną nam się okrawki.	Czemu to bydło pcha się do nas zawsze w sobotę?	Czy należysz do osób, które nie zdają sobie sprawy z powodów swoich czynności?	Czy ona tu przyjdzie?	Doprawdy? Voyons, pan ma talent kompozytorski, jak widzę.	Na boku.	O, nie tak, jak w Neapolu, nie tak, jak w Palermo!	Ostatecznie, mówiąc między nami, kradzież nie leży w tradycji przestępstw naszego zakładu!	Siedzi w sankach na gościńcu.	To jedź, trutniu, na ostatku!	Wasza świątobliwość nie zna mego życia... Kiedym miał lat dwadzieścia pięć, byłem kapłanem Ozyrysa...	Wieczorem się wykąpię.	Zdzisławie, albo się natychmiast uspokoisz, albo wyjdziesz.	Znaleźli się mądrale. Jeden wybiera, a drugi się rozgląda. Znamy was.	A, moja pani, radzę pani iść gdzie indziej, bo widzi pani, jeszcze dwóch panów tutaj czeka, a mam tylko jeden gabinet, wszystkie inne są w reparacji.	Kto ci mówi, że płakałam?	Mamusiu A któż może być bardziej poinformowany niż Jacek?... Przecież oni w dyplomacji wszystko z góry wiedzą.	To pójdziem do kupca znajomka. Amyleja, może nas przenocuje...	Że ich nienawidzę i żartuję z ich cudów...	A gdzie Skrzetuski?	A jeżeli do grudnia franki stanieją?	Ale ten szacunek, który idzie za sławą?	Chodźmy stąd... już chodźmy!	Cicho bądź, jędzo! To postępki ojca będziesz sądziła	Hélène!	I już!...	Jaką?	Jest za murami miasta.	Kelner! Trzy butelki „naszego”.	Kto tam?	Mój synu	Mówisz prawdę tak jest napisano.	Mówił, jakoś Bączek czy coś...	Niestety! tak jest,	Proszę o bilet do Paryża.	Proszę zawiadomić go o moim przybyciu	Przestańże już robić z siebie osła, Ropuchu!	Rychtyk, podobni do Olendrów z Grünbacha.	Rzecz ludzką wiarę przechodzi! Gdzież był książę?	Sprzedaję... i kupuję...	Tak	Tak! Tak!	To prawda	Więc ona jest w Darnówce?...	Wykrył wszystko... naprawdę?	Yeah, niezły kawał.
A taka sama! Już i ślad tego, co było, przepadł... już tak, jakby nic i nie było!	Ale nie w pańskich majątkach tu są gościńce pruskie. Każda boczna droga przypomina szosę. Wjechać na granicę pańskich gruntów, to jakby się wjechało od razu z Australii do Europy. Chłopstwo pan już także przyuczył do tego.	Bardzo tego żałuję widoki cudne, potrzeba wiele swobodnego czasu, żeby się nimi nasycić.	Nie rozumiem pańskiego tonu panie Józefie, czy pana nie stać na odczucie nieszczęścia tego człowieka?	Nie, panie. Widzi pan, chcąc go uchronić od złudzeń i rozczarowań, muszę wyznać prawdę: kochałam, a może... i dotychczas kocham kogoś innego. Sądzę, że takie uczucia zjawiają się raz w życiu i nie powtarzają się nigdy. Ale to moja całkiem osobista sprawa, z którą nie zetknie się pan wcale w naszem pożyciu małżeńskiem. Człowieka tego niema i już przez to, już chociażby przez to, ma pan pewność, że harmonja naszego, tak zwanego ogniska domowego nie zostanie zakłócona.	Takim samym osłem byłem i ja Nie słyszałem nigdy o załodze, która miała zamiar się buntować i nie okazała tego po sobie zawczasu, tak aby człowiek, który ma oczy w głowie, nie poznał się na występnych przedsięwzięciach i nie powziął odpowiednich kroków. Ale ta załoga umiała wyprowadzić mnie w pole.	Wnoszę z tego, że właśnie tu pracując, Lupin znalazł kryptę.	A kniaziówna?	A który to Wielki mistrz was wysłał, rycerzu von Hochswald, czy ten, co jak beczka na ligarach leży dniem i nocą na ławie, czy ten, co rwie się by jak najprędzej po nim władzę zagarnął? ozwał się z uśmiechem Robert.	A mnie? Skąd pani wie, że ja umiem tajemnicy dochować?	A w Łodzi pan nie zechce nas odwiedzać?	Ach, nie jestem dzieckiem, wiem, żeś ostygł, boś mnie nie widział cztery lata. Wy, mężczyźni, zawsze jednakowi: wam trzeba nieustannej podniety.	Ach, szatanie!	Ale gdy się skończy ten śpiew i te pląsy wtedy przyjdzie sahib-pułkownik... a to będzie mniej miłe!	Ale przedtem... a potem pani ma atłasową skórę na ręku, to pani wina... Zresztą księżyc świecił... moja złota pani, jeszcze trochę...	Ambitne dziecko z panny Brzeskiej. Nie sypiała po nocach i chudła wyobrażając sobie, że moja siostra wyświadcza jej łaskę.	Ażeby nie spostrzegły, jak pan będzie lekkomyślnie rozmawiał... wprost na chodniku...	Ba! jak człowiek, który otrzymał najlepsze wiadomości co do wyborów. Mandat mam w kieszeni	Ci Sagan, nieprawdaż, to szczyt fałszywej elegancji, straszne snoby?	Co ci jest, Franku? Jakaś zła wiadomość?	Co do mnie! Ona jest tak piękna, że piękniejszej nie ma w całym Dagestanie. Ach, jaka cudna moja siostra! Tyś nie widział takiej. I matka moja była piękna.	Cożeś to takiego przywiózł z Drezna żeś zupełnie nieswój? Nie wymawiaj mi się, bo znam cię zbyt dobrze, bym się mogła omylić. Mów otwarcie, co to być może?	Czy i nasz wielki sfinks, ten, który pod piramidami?...	Czy pan był u lady Jersey?	Czy przez całą drogę do domu będziesz prawić morały?	Czy tak? Więc i jutro... nie będzie pani?	Cóżeś to znalazł, panie Palander?	Daj Boże, aby się chociaż nie spotkali! To szczęście, że jeden drugiego nie zna, a przynajmniej Fabijan nie zna Harry Drake’a. Lecz samo to nazwisko, gdyby wymówione było w obec Fabiana, sprawiłoby wybuch.	Do stu piorunów! Wówczas kończył Króla-Ducha!... Kolego! Jeżeli naprawdę jesteście wnukiem Słowackiego, obala to z kretesem bezsensowną plotkę o tym, że Słowacki był bezpłodnym mężczyzną...	Dobranoc pani	Dzieci!	Frumet! Kto ci to powiedział?	Hardyś. Opuszczę ci moją riasęriasa	Hm... do Konstancina?	Idźcie tam, kiedy już będzie noc	Ja nie mam pieniędzy, Naściu. Nie mam już nic, nic! To skończenie świata. O, świat się zawali, to pewne. Idźcie stąd, uciekajcie prędzej! Ach! Mam jeszcze sprzączki srebrne i sześć nakryć, najpierwszych jakie posiadłem w swym życiu. Wreszcie, pozostało mi już tylko dwanaście tysięcy franków rocznego dochodu.	Ja panu pomogę. Jest kryształowa, biała jak śniegi tatrzańskie. Ale to nie klasztor urobił ją taką, to natura.	Jakto plamy?	Jucha, chłopak!...	Już dawno temu, gdyśmy wyszli z wozu?	Kce ko pani?	Mamy ładny ogród przy willi wieczory będą śliczne, i będziem się schodzili na takie pogadanki rzymskie, florenckie... Pani wie (tu podniosła do poziomu z ramionami dłonie i poczęła niemi poruszać), szara godzina, trochę zorzy, trochę księżyca, kilka lamp, trochę cieniów od drzew: siedzi się i rozmawia półgłosem o wszystkiem: o życiu, uczuciach, o sztuce. Przecie to doprawdy więcej warte, niż plotki! Mój Józiu, może się będziesz nudził, ale nie gniewaj się, zrób to dla mnie, i wierz mi, że to będzie bardzo ładne.	Me... melduję... jako gość je... jedzie.	Może to ten sam...	My Butrymi, Domaszewicze już są.	Mąż Do miasteczka dziś z rybą pojechał, a przed wyjazdem wody przyniósł, ogień rozpalił i obiad nastawił...	Na Madagaskar, a kiedy? Czy to całkiem pewne?	Nie Nie możesz. Byłeś nim już wystarczająco długo. Posłałeś wiele statków i wielu dobrych ludzi na dno morza. Resztę życia musisz spędzić jako spokojny rolnik. Rekin czeka. Nie marnuj dłużej jego czasu. Zdecyduj się.	Nie bies, mości dobrodzieju, nie komedie! Tylko to serce niesprawiedliwie pokrwawione tak się rzuca we mnie.	Nie czuję się zmęczony.	Nie ma o czym gadać, łaskawy panie mój i dobrodzieju Wiem, że jegomość mi dobrze życzysz i rad byś mi z duszy i z serca jak ojciec, i jeżelim czym jegomości obraził, to przepraszam. Krew u mnie nie woda i jak się rozgrzeje, to i diabeł jej nie ochłodzi, ale z babskim uporem nie ma rady. Nabawili mnie nieszczęścia na całe życie.	Nie mogę, nie mogę, moje życie; kontraktuję pszenicę Josielowi... idę do niego dla napisania kontraktu... Myślałem że to uczynię tutaj; ale skoro masz gości sam pójdę do Josiela...	Nie można tak mówić!	Nie odważę się! Wszakże całe Ekeby jest moją własnością! Ty gałganie! Czy sądzisz, żem zapomniała, jakeś szydził ze mnie na gościńcu! Należałoby cię spalić razem z innymi! Czyś ruszył bodaj palcem w mej obronie, gdy mnie wypędzano z domu? Przysięgaj!	Nie! zawołał Jędrzyk, jam dla niej za mały ale jej losu psować nie dam.	Nie, nie! nie rozumiem waszej mowy! Hej, Przyjacielu całego świata, co on tam szwargocze?	Nie. Jutro i pojutrze są wielkie święta, w czasie których nie godzi nam się robić wycieczek. Przyjdźcie pojutrze rano.	Niech nas prowadzi!	Niech się pan nie krępuje, mój wygląd też nie lepszy, paniom i tak się nie pokażemy. Załatwimy sprawę w gabinecie. Musimy przecie obliczyć, co tam jest w tej walizce, ile to warte i ile się panu należy.	No, nie. Prócz popielniczki i cygara był ten sam stół i identyczne obicia ścian.	O tak! Byłem rad niezmiernie. Zrazu myślałem, iż Maximus wyróżnił mnie za mą dzielną postawę i za sprawność w marszu; atoli gdym powrócił do domu, pater wyjaśnił mi, że niegdyś służył pod rozkazami Maximusa w czasie wielkiej wojny piktyjskiej, przeto teraz uprosił u niego, by darzył mnie swą łaską...	Ojoj... drzwi na kłódkę zamknięte!	Ona go broni przed ludźmi, bo mu doktor nakazał bezwzględny spokój. Zresztą jemu, od czasu jak odzyskał pamięć, widok ludzi, choćby najżyczliwszych, jest ogromnie przykry. I to się rozumie. Nie może przecie z nimi mówić o swoim postępku, a widzi, że każdy, kto się do niego zbliża, myśli nie o czem innem, tylko o tem.	Pejsate Żydy, naszego!	Przebaczcie mi, panowie umysł mój tak jest strwożony, że sama nie wiem, co mówię. W istocie zaś jestem córką Don Diega de Liana, znanego powszechnie.	Przypuszczam, iż nie mylę się, uważając porę za odpowiednią. Zresztą już sam rodzaj mojego przedsięwzięcia domaga się czystego typu powojennego.	Przysięgniesz mi, że tylko w ostateczności zabiłbyś strażnika?	Puknij się w łepetynę Nie pamiętasz może? Tutaj chodzi o gruby muesmues (gw. środ.; z jid.)	Rrru!...	Spodziewam się, że nie obrazi mnie pan, zwracając się o to do kogoś innego?	Syn...	Szkoda, że się tak nie stało, byłby ładny widok. Mieszkanie zamienione w szpital, a pani w siostrę miłosierdzia.	Słyszałem o cudowném prawie wyzdrowieniu pana Gravier’a z Grenobli, którego pan u siebie leczyłeś Przybywam tu w nadziei, że mi pan tychże samych starań udzielić zechcesz, choć do nich żadnych praw dotąd nie mam, ale może na nie zasłużę. Jestem stary żołnierz, któremu dawne rany pokoju nie dają. Potrzeba panu będzie przynajmniéj tygodnia na zbadanie dokładnie stanu mego, bo cierpienia moje tylko od czasu do czasu mi dokuczają i...	Tak jest, panie starosto.	Tak, pani, czyżby Bóg zsyłał ci te same sny, gdybyś mnie nie kochała? Mogliżbyśmy mieć jedne przeczucia, gdyby istnienia nasze sercem się nie łączyły? Kochasz mnie, o, królowo, i opłakiwać mnie będziesz!	Tak, proszę wielmożnej pani, ale jakoś się to uładzi	Tak.	Tak.	To fanatyk! pomyślała pani Cottard; Swann, wyjąwszy ostatnie lata życia, był bardziej tolerancyjny; prawda że on był chrzczony.	To i bieda, bo co ja w domu powiem?	To kłamstwo! Zawołaj ojca. On mnie pozna na pewno.	To malownicze miasto	To można listem ułagodzić.	To na razie	To ten kabotynkabotyn ryknął Rohityn, zrywając się z kolan.	Trafiłeś?	Tumanie, kto mówi o lokaju? Czy ja bym pozwolił, aby mój syn był lokajem?	Tyle daletyle dale	Uczyniłoby to mnie pomocnikiem złodzieja. Ale myli się pan, nie znam go prawie.	W szafie, w kącie na lewo.	W tym roku ma fabryka wyprawić wszystkim majówkę, pojedziemy do Rudy. Ja tam, żeby mama nawet na głowie stawała, to muszę z ojcem pojechać. Józiu, graliście w niedzielę?	Wiem coś o tym i nie przeszkadzam. Jutro przyjdę o południu do pałacu.	Wsiadajmy, Ayrtonie.	Wysortowany dawno dowcip, pięćdziesiąt procent niżej kosztu. Bum-buma, panowie sprzedaje się przez publiczną licytację. Kto da co?	Zapłaci pan w „Mascotte”.	Zgadłeś, robi się ze mnie philosophusphilosophus (łac.) jakem Szczerb!	Zna pan swoje dawne mieszkanie czekają tam na pana.	Zobaczysz go waszmość jeszcze więcej	Świat dobrowolnie garnie się do ołtarza	Świętą Ludmiłę kocham i świętego Bernarda uratował moc pielgrzymów na Św. Gotardzie. Ma na szyi butelkę koniaku i odgrzebuje zasypanych śniegiem.
On zawyrokuje dopiero jutro wieczorem. Przyrzekł mi, że przyjdzie, gdy załatwi swą czynność. Na nieszczęście, ten biedak stary popełnił dziś jakiś krok nierozważny, z którego nie chce się wytłumaczyć. Uparł się jak muł jaki. Gdy mówię do niego, to udaje, że nie słyszy, albo że śpi, a gdy oczy otworzy, to zaczyna stękać, żeby mi tylko nie odpowiadać. Chodził dziś z rana na miasto, nie wiadomo dokąd. Zabrał z sobą, co tylko posiadał z kosztowniejszych rzeczy i musiał zrobić jakąś frymarkę, przy czym resztki sił wyczerpał. Jedna z córek była u niego.	Ba! To pochlebstwo w stosunku do siebie samego. Pożywka dla próżności, dzięki której świat nie ustaje w biegu. Ale jak panu się zdaje, co stanie się z skarbem pływającym po zatoce z wielkim capatazem i wielkim politykiem?	Panie Godeschal, oto praktykant, o którym panu mówiłem i którym pan Moreau się bardzo interesuje. Będzie jadał z nami. Zajmie izdebkę przy pańskim pokoju. Odmierzy mu pan czas na drogę do uniwersytetu i na powrót, tak aby nie tracił ani pięciu minut. Będzie pan czuwał, aby się nauczył kodeksu i aby poznał swój przedmiot; to znaczy, kiedy skończy zajęcia w kancelarii, da mu pan autorów do czytania: słowem, ma być pod pańskim bezpośrednim kierunkiem, a ja będę miał nad tym oko. Chcę z niego zrobić to, czym pan się zrobiłeś sam: tęgim szefem kancelarii w chwili, gdy mu przyjdzie złożyć adwokacką przysięgę. Idź z Godeschalem, młody przyjacielu, pokaże ci twoje legowisko, zadomowisz się.	O! kiedy Pan Bóg plany układa, to wszystko jakimiś tajemniczymi drogami według Jego woli musi się spełnić. Nasz przeor w Krakowie odebrał od Stolicy Apostolskiej pismo. Donoszono mu, że Ojciec Święty wyprawia do Tatarów posła, który ma iść przez Polskę, i nakazywano, aby jeden z nas, braci krakowskiego konwentu, mu towarzyszył. Mówiliśmy sobie: „A toż śmierć i korona męczeńska prawie pewne!”. Ale kogo starsi wybiorą? Radzili przez cały wieczór, a ja się modliłem. Noc przeleżałem krzyżem w mojej celi, prosząc nie wiadomo o co, bo chciałem, ale nie śmiałem błagać Pana o tak wielką łaskę. A jednak mówiłem w duszy: o, Panie, jeśli mogę się tam komu przydać, czy do zbawienia, czy do pocieszenia, wejrzyj na Twojego sługę!... I myślałem o wszystkich moich znajomych wziętych do niewoli, których mógłbym jeszcze raz zobaczyć i pokrzepić słowem... Może też wasze łzy i zasługi wyprosiły mi tę wielką radość? Nazajutrz rano schodzimy się wszyscy, a starsi wymieniają moje imię. Myślałem, że padnę. Kazano mi natychmiast udać się do Wrocławia, bo poseł miał tamtędy przechodzić. We Wrocławiu, ma się rozumieć, odwiedziłem księdza Macieja, a u niego zastałem Jasia, całego i zdrowego. Ażem skamieniał z radości. Myślałem przez chwilę, że i wy wróciłyście.	Bierzemy z sobą Chamisa którego w danym razie po was przyślemy. Dinah niech zawsze towarzyszy Nel, ale ponieważ Nel robi z nią wszystko, co jej się podoba, więc ty, Stasiu, czuwaj nad obiema.	Co znowu! Ale skoro bierzesz serio to, co było żartem, teraz ja ci każę iść zajrzeć, kto tam jest na górze. Masz tu klucz. Nakazując ci milczeć o tym, co się dzieje w tej chwili w domu, ojciec nie zabronił ci iść do tego pokoju. Idź i wiedz, że dziecko nigdy nie powinno sądzić matki...	Tak: pójść po rydel i wykopać się z błota, w którym się leży. Dla mnie na ziemi nie ma miejsca.	Ciężka to rzecz Godzinę biegałem po rozmaitych korytarzach i salach, jak mysz, którą kot goni. I przyznam ci się, że nie tylko nie rozumiem tej drogi, ale nawet nie wybrałbym się na nią sam. Śmierć na słońcu może być wesołą; ale śmierć w tych norach, gdzie kret zabłąkałby się... brr!...	Jużto ja nie dziś czuję, że umrzeć potrzeba niedożywszy siwego włosa... A! i nie żalby mi było świata, gdyby nie dziecina sierota!... Ot tak Sołoducho, matko kochana, życie uciekało, uciekało i uciekło; darmo ziele warzyć i zażegnywać, Pan Bóg wié co robi: przekleństwo ojca wisi nademną. Spokojniebym umierała, spokojnie, gdyby nie dziecina; ale we wsi nie ma cyganicha brata, nie będzie miéć cygańskie dziecko opiekuna. Marysia moja zwala się i przepadnie. Takiéj męki jak moja, wy nie rozumiecie, Sołoducho. Żyłabym żyła, żyła i męczyła się, żeby dziécię wychować, a to Bóg nie pozwala za grzechy moje. A! co się stanie z Marysią moją!	Minutę! Gdyby pan nawet był królem Francji (dawnym, rozumie się!) i tak nie wszedłby pan, chyba żebyś wysadził drzwi i przeszedł po moim ciele. Ale, panie Porriquet, pobiegnę powiedzieć panu, że pan tu jest i spytać go tak: „Czy mam wpuścić?”. Odpowie tak albo nie. Nigdy mu nie mówię: Czy pan sobie życzy? Czy pan chce? Czy Pan pragnie? Te słowa są wykreślone z konwersacji. Raz wymknęło mi się coś takiego: „Czy chcesz mnie zabić?” zawołał z gniewem.	Allach! Nie dość ci drogi z Fajumu do Chartumu? Przyszedł czas na odpoczynek.	Co myślisz o tym, aby Polę wziąć na kolację? Ojciec lubi ładne dziewczęta.	I trzeba cię dopiero mocno za język pociągnąć, żebyś powiedział o tym. Nasz także poszedł przed chwilą. Coś się na pewno szykuje. Z taborem nie rozmawiałeś?	Jeśli który z was dostrzeże końce moich bucików niech powie, a wróciwszy do domu, otruję się.	O, nie, nie szukaj go pani Nie buduj pięknych złudzeń na słowach, jakie mi się niechcący wymknęły. Nie, lord Wilmore raczej nie jest człowiekiem, którego pani szukasz. Był moim przyjacielem, znałem jego tajemnice, opowiedziałby mi o tym wydarzeniu.	Od rana do nocy robię, to kiej to mam czas na karczmę?	Rozumiem, rozumiem a plebs wciąż twierdzi, że my, arystokracja, zajmujemy się wyłącznie ulepszaniem rasy koni i bydła. Dość spojrzeć na to chłopstwo, by stwierdzić, że i w tej dziedzinie my robimy najwięcej...	Słowo stało się ciałem!... Przecie ten chłopak wygląda, jakby odziedziczył skórę po swoim dziadku... Chodź	To jest bezsprzecznie pismo doktora Jekylla Co pan sądzi?	A to twoja Anka zrobiła wszystko. No, nie piecz raczków dziewczyno, nie wstydź się. Nic nie miałem, mój dobrodzieju kochany, ale to nic, niech Stach powie, żyło się czasem na bórgbórg (daw.)	Juści, co do figlów pierwszy, do roboty jeno go trza kijem napędzać!	Postaramy się tego uniknąć. Ma pani przecie wśród tych obcych koleżankę! Pani Tunia nam dopomoże. Państwo przyjadą do Warszawy i udamy się pod skrzydła pani Marty.	To z pewnością dla tego, że byłem posłem do Izby; nasłuchałem się tam świetnych przemówień, które nie znaczyły nic. Nauczyłem się tam cenić zwłaszcza logikę. Zapewne temu zawdzięczam, że mnie nie wybrano ponownie. Rzeczy dowcipne są mi obojętne.	A dach na garażu naprawili?	A ja właśnie... pokłonić się wam chciałem...	Ach, tak zrobisz mądre przygotowania i, jak zawsze, do niczego cię one nie doprowadzą.	Ale nie jużby ona co młodszego sobie nie znalazła?	Bóg ci zapłać, chłopcze. Złote twoje serce. Ale przecież sam chyba też ożenisz się i własne dzieci będziesz miał.	Będzie to waćpana kosztowało jednego pistola na tydzień. Przybywasz z daleka?	Czy pannie March podobał się niemiecki poemat?	Czyjeż to są te znowu cyniczne słowa?	Drugi... Znowu wysunął się...	Herr Meister, co to jest?	I to z małą siostrzyczką, która nigdy się nie odnalazła.	Ino piáchu, jak się patrzy, mało.	Ja nie, ale pan może zechcieć, a ja będę musiała słuchać. Są zbójeckie zamki nad Renem...	Jak to w dzisiejszych czasach nikogo nie można być pewnym. A taki wydawał się sympatyczny facet.	Jestem Zawsze jestem, ponieważ wierność stanowi nieodłączny element mojej natury. Przyznasz, czcigodny ojcze, że jeśli przez tak wiele lat musiałem milczeć, to nie moja w tym wina. Teraz jednak, jak mi się wydaje, wolno mi już mówić?	Już rozumiem Kapitan czeka świtu, by rozpocząć atak i rzucić wszystkie siły do abordażu.	Któż więc zabił Jana Daval? Czy ten człowiek żyje? Gdzie się ukrywa?	Mój miły panie radź coś na to, aby król jegomość tak okrutnym nie był dla biednej Dżemmy. Ona oszaleje z rozpaczy.	Mówił ci co?	Nie rozumiem tego słowa i mówię: nigdy! chyba... po śmierci.	No to nie żeń się z nią!	O wydatki nie bójcie się, pokryję.	O, my się znamy!... jedna z odcieniem goryczy, druga z wyrazem melancholii.	Od wielu bakałarzy i mistrzów umiesz więcej a zdaje się jakbyś z nauką taił się i zaczajał. Przecz to czynisz?	Pan Dyzma? nie zna go pan?...	Racz mi pan powiedzieć, ile posiadacie sztuk teatralnych we Francji?	Religia, Matka Boska spytał pan Andrzej	Tak, nie przypuszczałem, że będziesz temu przeciwny. Georges Petit zbiera wszystkie moje najlepsze obrazy na wystawę na Rue de Sèze, która ma być otwarta w pierwszym tygodniu października. Portret zostanie zabrany tylko na miesiąc. Sądzę, że użyczysz go na ten czas. Zwłaszcza, że zapewne nie będzie cię tutaj. Zresztą, skoro go zasłaniasz parawanem, nie powinno ci na tym zależeć.	Toteż usiądź tu i opowiedz mi, jak się to stało...	Więc egzaminy skończyły się	Wszakżeśmy się kochali wprzódy?	Znam To pan Edmund i panna Mercedes.	A jak zepsuję?	A-a! A oto przeszłego roku o hrabinie LavalliereLa Vallière, Louise de (1644–1710)	A... wiem.	Absolutnie!	Ach, tak?... Boli mnie głowa, tyle dziś miałam zajęć... Więc panna Malinowska stanowczo otwiera pensję?...	Ale pani będzie przy mnie, gdy zacznę grać?	Bogata i dość ładna, ale dzika!	Dawid Copperfield Dawid Copperfield? A tak, pamiętam, właśnie Dawid.	Dlaczego?	Dyrektorze!	Dziwny kaprys tracić czterdzieści rubli za nic!	Fałszywe pieniądze drukował	Jak zobaczą, jak oni zrozumieją, kto to zrobił, dopiero zaczną bić,  dopiero zaczną!...	Jedno mnie tylko zastanawia.	Kaip sau nori!	Kochaj mnie przynajmniej ty.	Miłość, Religia powiedziała niby szczerze, bo chciała wyciągnąć z Bernarda, jeśli wiedział, jakie szczegóły o Wysockim.	Nie straciłam czasu napróżno.	Nie wiem... może...	Niema tutaj Piotrusia?	Nigdy nie piłam tak dobrego mleka!	Nita? To twoja siostra?	No i jakże tam? Smakowało panu?	O, nie, nie!..	Och, mój złociutki Rafaelu, ja chcę sznur pereł	Pewnikiem stara.	Poniesiecie dobrodziejowi ptaszki?	Proszę mówić, panie Cyrusie	Przypuszczam, że smutne moje położenie wiadome było panu, że... że znane mu są warunki... w jakich...	Raskrasawica!	Sama?	Tak, Wasza Królewska Mość.	To moja sprawa!	To państwo nie mieszkają w pałacu?	Trudno ją wam opisać	Ty masz białe ręce.	W godzinę chrztu? Cóż to? Chciał cię zostawić poganinem?	Wargi masz takie zimne, mój chłopczyku, odmroziłeś je sobie, biedaczysko!	Widzę zaczarowanego, białego niedźwiedzia chodźmy jego śladem...	Wio, malutkie! jazda! psia­krew!	Więc zauważyłeś i ty, że nie podziękowano mi tak, jakem zasłużył?	Z chwilą gdy mnie coś urazi i wprawi w zadumę moja niegodziwa pamięć, którą przeklinam w tej chwili, nastręcza mi ratunek i nadużywam go.	Zapewne, ale i żonę mam i nie chcę być śmiesznym mężem.	Zaraz. Muszę nasamprzód zobaczyć, gdzie to jest ten brzeg.	Zło-zło-o-dziej mnie go-nił... ch-chciał udusić!
Owego roku śpiewały tak głośno w bagnach i w stawie! Przysłuchiwałam się im w mroku z okna swego pokoju i dziwiłam się, że mogły być zarazem tak zadowolone i smutne. O, ale jak to dobrze być znowu w domu! Redmond był wspaniały, a Bolingbroke czarujący	Życie świata mojego jest to życie, którego nie znasz... Nie mógłbym żyć poza tym światem. Muszę żyć w kraju. Tam mam ojca, który włada majątkiem całej naszej rodziny, więc i moim. Mogę żyć, jak chcę, i robić, co chcę, ale dopóki jestem nieżonaty, dopóki jestem cząstką rodziny. Ożenić się bez woli ojca nie mogę. Wydziedziczy mię albo ograniczy do minimum moją schedę. A pomyśl, czy mógłby się zgodzić na moje małżeństwo z tobą. Powiedz bez gniewu.	Moje długi niech panią nie interesują Jeżeli pan Wokulski, zwyczajny szlachcic, mógł w ciągu paru lat zrobić miliony, człowiek z moim nazwiskiem potrafi spłacić czterdzieści tysięcy długów. I ja pokażę, że umiem pracować...	Powracaj pan, u nas się bardzo dobrze bawią.	Zdawało mi się, że nic nie robisz, bo przecież przerzucanie tej książki, którą znasz dobrze, nie jest robotą...	Śpij dobrze.	Proszę, panie kolego, to jest lekkie wino mszalne wysokiego gatunku riesling. Przypomina w smaku mozelskie.	Tss! Tss! Dziecko! Daj Boże tyle biedy, ile jej w zmianie wina na piwo.	No więc, właśnie ktoś mówił to wszystko mojej żonie, dodając, że jeżeli brat darowuje ten zamek naszej siostrze, to nie poto aby jej zrobić przyjemność, ale żeby ją „takinować”. „Charlus jest taki sprzyka”, mówił ów ktoś. Otóż wiecie państwo, Bréze to jest kąsek królewski, to może być warte kilka milionów, dawna siedziba królewska, jeden z najpiękniejszych lasów we Francji. Jest wiele osób, któreby się zgodziły aby je „takinować” w podobny sposób. Toteż, słysząc to wyrażenie w zastosowaniu do Charlusa, dlatego że chciał darować tak wspaniały zamek, Oriana nie mogła się wstrzymać, aby nie wykrzyknąć dodał książę przybierając z powrotem nadąsaną minę a zarazem spoglądając w koło aby ocenić wrażenie dowcipu żony (przyczem książę był raczej sceptyczny co do biegłości pani d’Epinay w historji starożytnej); rozumie kuzynka, to aluzja do Tarkwiniusza Pysznego, króla rzymskiego; idjotyczna zresztą, licha gra słów, niegodna Oriany. A przytem ja, który, mniej wprawdzie dowcipny od Oriany jestem taktowniejszy od niej, ja myślę o następstwach; jeżeli fatalność zechce, aby to ktoś powtórzył bratu, będzie cała historia! Tem więcej że ponieważ właśnie Palamed jest bardzo wyniosły, bardzo dumny i drażliwy, skłonny do komerażów, trzeba przyznać, że „Takiniusz Pyszny” wcale dobrze go maluje. To ratuje powiedzonka mojej pani, że nawet kiedy się chce zniżyć do dość pospolitej gry słów, pozostaje „inteligentna mimowoli” i niezgorzej charakteryzuje ludzi.	Albo to wasza łąka? Przecie tatuś wzięli ją od dziedzica w arendę...	Ale któż to napisał?	Bynajmniej Czy to nie Dan O’Connell powiedział, że jeśli człowiek urodzi się w stajni, to jeszcze nie staje się przez to koniem? Aż do szpiku kości jestem wyspiarką.	Bywa to czasem konieczne...	Co za bieda, każde dworzyszcze weźmie do chwili, póki najmiłościwszy pan coś z nimi nie postanowi, a okupu nieszpetnego nie naznaczy! Ci  Inflantczycy to przewrotny i chytry naród niczym...	Do stu tysięcy diabłów! Zrobił to, żeby mnie wprowadzić w błąd	Dziękuję ci Róża, ale sama wiesz, że nie mogę, ojciec na to się nie zgodzi.	I fantazji ci, widzę, nie braknie, której by się szlachcic niejeden nie powstydził Nie same bestie między wami, nie same bestie! Ale mniejsza z tym! To tedy pan Skrzetuski jest w Kijowie?	Jako twój majestat, panie, widzę. Przykazał mi pokłonić się waszej królewskiej mości i oświadczyć, że teraz za Wisłę się znów przeprawia, ale wnet tropem naszym pójdzie. Nie wiem, czyli prawdę powiadał...	Kto to wołał ratunku tak żałośliwie?	Na szczęście że u pani ta niedola była więcej niż drobna, była zupełnie niedostrzegalna Ale niech pani zauważy, panno Józefino, że ta mała niedola nie ma jednostajnego charakteru. Stopień niedoli zależy od stanu zęba. Jeżeli u pani dziecko stanie się powodem utraty zęba spróchniałego, zyska pani o jedno dziecko więcej i o jeden zepsuty ząb mniej. Nie mieszajmy okoliczności szczęśliwych z prawdziwymi niedolami. A gdyby pani miała stracić jeden ze swoich frontowych ślicznych ząbków... A i tak znam kobiety, które oddałyby bodaj jeden choćby najwspanialszy za ładnego, tłuściutkiego chłopca.	Nie obawiaj się, panie sędzio. Niebo jest przeciw mnie. W tym kieliszku było czyste wino.	Nigdy! Kobieta, Mężczyzna, PrzyjaźńJestem przecie jego przyjacielem, a już to samo wkłada na mnie obowiązek nieostrzegania o niebezpieczeństwach. Ale jestem także mężczyzną i dalibóg, czuję, że gdy między mężczyną i kobietą zacznie się tego rodzaju walka...	O! Nie opuszczę was już ani krokiem, a ciebie, daj Boże, aż do śmierci.	Odmówiła. Panie Adamie, ona tylko Szwarca kocha, ona do niego tylko chce należeć. Moja droga, poczciwa Lula!	Prawda, ino że to nie jego było.	Przeciwnie. Lucia ma szesnaście lat, niech się wprawia. Dla dziewczyny w tym wieku to nawet konieczne.	Siadaj na ko­zioł, pojedziemy razem tę, panie, defiladę przyjąć.	To Jagusia Dominikowa?	To chodź.	To prawda.	To zupełnie inna rzecz.	W samej rzeczy, panie i ja tę samą myśl miąłem, ale się bałem, ażeby wasz rumak nie brykał przy mojej klaczy.	Więc to nie sen, nie sen! Tak bardzo chciałem, żeby to była prawda! Słowo daję!	Wygodnie! Tak jest, będzie wygodnie siedział i tu, i tam! A tymczasem niejeden poczciwy biedak chodzi światami i szuka posady... choćby skromnej, bo czasy są ciężkie i każdy się cieszy, znalazłszy grunt pod nogami... i nikt z tych biedaków nie dostanie posady, bo ludzie boją się złoczyńcy i chcą go obłaskawić! A potem jeszcze ktoś powie, że to ja popierałem tego łajdaka, o którym krąży pogłoska, że maczał palce w zamordowaniu mojego poprzednika.	Zbyt proste ujęcie. Nie. Nie mogę. Nie umiałabym zacząć z nim o tym mówić. Te słowa nie przeszłyby mi przez usta. Och, dość pomyśleć o tym, jakie ten człowiek miał tragiczne życie, ile krzywd spadło nań najbardziej niezasłużenie, ile nieszczęść go spotkało, jego, człowieka o największej dobroci, o najczulszym sercu, o najwyższej wartości duchowej. Nie, Janku. Pokochałam pana zbyt późno, niestety. Dziś już nie mogę, nie mogę się cofnąć. Brzydziłabym się sama sobą, gdybym musiała zaliczać siebie do tych wszystkich ludzi, którzy go pokrzywdzili. Nie, Janku. Nie umiałabym żyć z przeświadczeniem, że popełniłam podłość... Ciężko mi, Bóg widzi, jak ciężko, ale na to nie ma rady.	A więc zaczekajmy.	A za dwieście bywała ładna świeca.	Aaa... bardzo ładnie pan zrobił!	Ach, pani, pani...	Alboż ja wiem? Dość mi już szczęścia, żem połączony z panią węzłem pokrewieństwa, ginącym w dalekiej pomroce. Zmieszałaś mnie pani i nie wiem już sam, co miałem powiedzieć. W całym Paryżu znam jedne tylko osobę, a tą osobą ty jesteś pani. Ach! chciałem zasięgnąć rady pani i prosić, byś mnie przyjęła, jak biedne dziecię, które pragnie uczepić się twej sukni i potrafiłoby umrzeć dla ciebie, pani.	Byleby tylko pan Sakowicz zechciał sierocie przyjść w pomoc...	Będzie gawot. Czy tańczysz go waćpan?	Che-che!	Chwałaż Bogu, że nie jak pszenica do owsa	Ciekawym?...	Czemuż nic nie mówiła?	Czyś pan oszalał?	Darowała mi ten rewolwer	Dlaczego?	Dziękuję ci.	Ho, ho, ultra i liberały gruchają z sobą tak czule?	Hroszy pożycz,	I bez klątwy, gdy się obwoła, odpadną od niego wszyscy, niema kto by nie czuł zgrozy téj. Sioła nasze płoną, ludzi w pień wycinają, kościoły na stajnie pozmieniali, kapłanów wieszają.	I dobry, że nie znaleźć lepszego...	I pani może nie wie, że ten Porzycki mieszka tu, u Obidowskiej?	Ja nic nie wiem	Konstancja.	Kotlicki!	Kto? Może... pan Halski?...	Możesz pan sobie tłumaczyć, jak ci się podoba.	Mój tatuś umarł: on był królem.	Mówiłeś, że poznałbyś go dosyć zatem na dzisiaj; zanim dalej pójdziemy, musi być ktoś zawiadomiony, iż znasz tego, który ci porwał żonę.	N-nie A ty?	Nie będę żałował nigdy	Nie mogę.	Nie znam pańskich możliwości, mój drogi. Mogę tylko powiedzieć, co zrobiłabym ja, gdybym się znalazła w takich warunkach.	Nie, o ile go żywcem nie pogrzebią, lecz pozostawią w spokoju aż do chwili przebudzenia się. Niestety, nieraz zachodzą tu straszliwe pomyłki. Może się też zdarzyć, że dusza śpiącego nigdy już w ciało nie powróci.	Nie, powiedziała tylko, że wyprawiłaby mnie do Londynu dla załatwienia sprawy jakiejś osobistości, wysoko położonej.	Nie... on powinien iść w świat jako nauczyciel.	Niech pan strzela! Niech pan się broni!	No, idź do swego pokoju A pan proszę za mną.	O! Pewnie Konopka już go pięć dni nie było.	Obejrzyć ciała, by się któren nie zataił, i każdemu nożem dla pewności dać po gardle, a jeńców do ogniska!	Pani czeka niecierpliwie na ten piknik?	Pani mówi, że kobiety są skrępowane w wyrażaniu swych uczuć? Ja tego nie znajduję.	Paskudna rzecz. Przyjeżdżaj zaraz! Ja tu głowę tracę.	Pełno ich wszędy znajdą się i w naszem mieście...	Poważnie! Leżał na podłodze z plastrem na oku, z rozłożonymi szeroko rękami i spał jak zabity.	Proszę jaśnie pani	Proszę pana. Powiedziałam, że nie znam pańskich możliwości. Jednak sądzę, że wiek tu nie odgrywa roli. Zacząć trzeba od uznania swoich braków... Napije się pan herbaty?	Przyjdzie ona na ogień, czy nie przyjdzie?	Pysznie!	Pytasz się: kiedy? Za sto, za dwieście, może za tysiąc lat. Mądrości musi towarzyszyć cierpliwość. Wiele czasu upłynie, zanim ludzkość, już uwolniona od przymusu koniecznego teraz, dobrowolnie i świadomie, myśląc tymi samymi zasadami i dążąc do jednego: zbawienia	Skąd masz tę pewność?	Sygnał!	Syna? Córkę?	Słucham pana.	Tylko bez pouczania! Znam te wasze pouczania! Ja nie chcę, ażeby Oswald i Dick, pod pretekstem jakiegoś tam pouczania, nudzili mnie i rządzili mną!	W domu przy Alejach Meilhańskich, pod piętnastką, na kominku w ubogim mieszkaniu na piątym piętrze.	Wal z nami, Caban. Tam dają kilo chleba i pół kilo marmolady na łepek.	Wiem „Es war einmal ein König, der hatte einen grossen FlohEs war einmal ein König, der hatte einen grossen Floh (niem.)	Wobec tego odwołuję się do Sary. Przyznaję, żem cię nie rozpieszczała ale wiesz przecie, że tatuś był zadowolony z twych postępów w nauce. Poza tym... poza tym... ja zawsze cię bardzo lubiłam.	Wszędzie odganiają. Śmieją się z człowieka i tyle. Koniec świata!	Z panem Karbowskim?	Zaraz będę budził, jeśli pan dyrektor każe, bo pan Moryc mówił wieczorem, że chce dzisiaj spać dłużej.	Zmieniliście się bardzo. Zmężnieliście, przytyliście. Cóżeście porabiali?	Zostawił ją w palcie, w kontramarkarnikontramarkarnia	Życie i wolność.	Żyj wiecznie, Ramzesie bo jesteś szlachetnym panem...	„Nasz ślub”!
Przepraszam pannę hrabiankę ja dawno robię pieniędzmi, ale takiego procentu nigdy nie widziałem. Od trzydziestu tysięcy pan hrabia może mieć trzy tysiące, i jeszcze na bardzo niepewnej hipotece. Ale co mnie do tego... Mój interes jest, żebym ja odebrał moje pieniądze. Bo jak jutro przyjdą inni, to oni znowu będą lepsi od Dawida Szpigelmana, a jak pan hrabia resztę odda na procent, to ja będę musiał czekać rok...	Tak, tak Jego Królewska Mość ma słuszność, bo, na honor, prawdą jest, że muszkieterowie bardzo kiepsko przedstawiają się u dworu. Wczoraj, podczas gry z królem, kardynał opowiadał z miną pełną współczucia, która nie przypadła mi do smaku, że ci potępieńcy muszkieterowie, ci djabli... mówił, kładąc nacisk na każdem słowie, z miną ironiczną, która jeszcze więcej mi się nie podobała; ci rębacze, dodał, spoglądając na mnie kocio-tygrysiem okiem, zapóźnili się przy ulicy Féron w szynku, i patrol z gwardji kardynalskiej zmuszony był aresztować tych wichrzycieli porządku. Do djabła, musicie wiedzieć coś o tem. Aresztować muszkieterów! Wyście tam byli i inni, nie brońcie się, poznano was, kardynał wymienił was po nazwisku. Moja w tem wina, tak, moja wina, bo to ja ludzi moich wybieram. Słuchaj, Aramisie, czemu żądałeś ode mnie kaftana, kiedy ci w sutannie było tak dobrze? Słuchaj, Porthosie, czyż tylko po to masz szarfę złotą, aby na niej słomianą szpadę zawiesić? Athos! nie ma tu Athosa? Gdzież on jest?	Się należy! a juści, panienko, należy, ale... dochtory panów to uny tam likować umieją, ale chłopów to pewnikiem nie, bo przyjechał do Banasikowej, no i co? umarła, panienko. Może i nie przez jego porękę, bo jak kto ma zamrzeć, to mu żadne dochtory pomóc nie pomogą, chyba jeden Pan Jezus, ale zawdy...	Nie. Oni, jako starsze, już byli żakami u księży we Lwowie. To ich salwowało. Tedy potem jeden poszedł pod chorągiewchorągiew (hist. wojsk.) w Polsce w XVII–XVIII w.: oddział jazdy średniozbrojnej, złożony z żołnierzy okrytych pancerzami kolczymi (kolczugami), w odróżnieniu od ciężkozbrojnej husarii oraz jazdy lekkiej, bez żadnych pancerzy., a drugi do haltylierówhaltylier (z fr. artilleur) w latach 1632–1634 w ramach przygotowań do wojny ze Szwecją Komisja Okrętów Królewskich na polecenie króla Władysława IV zorganizowała nową eskadrę okrętów. Na Półwyspie Helskim zaplanowano system fortyfikacji broniących wybrzeża, m.in. dwie twierdze: Władysławowo oraz Kazimierzowo.. Jam zawdy miłował awantury i takem sobie myślał: „Niech jeno dostanę się na morze, będzie ich w bród”. Pan ociec długo się wzbraniał, aż mię i odpuścił tutaj. Najprzód więc jachałem na okręciechokręciech (daw.) dziś popr. D.: Indii. albo do Ameryki za onym panem ArciszewskimArciszewski, Krzysztof (1592–1655) a tu pan ociec pisze do mnie: „Wracajże, mój ty beniaminiebeniamin wsparcie, pomoc.”. Jakoż to nie posłuchać oćca, staruszka samotnego? Wszystkich potracił, naprzód oną Krysię, potem panią matkę, potem dwóch starszych, już nikogo nie ma, jeno mnie.	Bóg by to dał, wasza książęca mość. Raz już brałem ją zbrojną ręką, alem sobie potem przyrzekł, że więcej tęgo nie uczynię... I co mi wasza książęca mość mówi, żeby ją choćby gwałtem do ołtarza prowadzić, to mi nie idzie po sercu, bom sobie i jej przyrzekł, że gwałtu więcej nie użyję... Cała nadzieja, że wasza książęca mość wyperswaduje panu miecznikowi, iż nie tylko zdrajcami nie jesteśmy, ale zbawienia ojczyzny chcemy... Gdy on się przekona, to i ją przekona, a wtenczas inaczej będzie na mnie patrzyła. Teraz do Billewicza pojadę i sprowadzę ich tu oboje, bo mi strach, żeby się ona do zakonu gdzie nie schroniła... Ale powiem waszej książęcej mości szczerą prawdę, że choć wielkie to szczęście dla mnie patrzeć na tę dziewczynę, wolałbym na całą potęgę szwedzką uderzyć niż przed nią teraz stanąć, bo ona nie zna moich cnotliwych chęci i za zdrajcę mnie poczytuje.	Chcę wiedzieć o wszystkim, co się zdarzy, choćby to na pozór nie miało żadnego związku z naszą sprawą; pragnę zwłaszcza poznać stosunki młodego Baskerville’a z sąsiedztwem, oraz wszelkie szczegóły, odnośne do śmierci sir Karola. Jedno wydaje mi się pewne, a mianowicie, że pan Jakub Desmond, najbliższy spadkobierca, jest człowiekiem bezinteresownym i że nie on był sprawcą morderstwa. Możemy go zupełnie pominąć. Szukajmy wśród najbliższego otoczenia sir Henryka.	Co się stało! Było to ni mniej ni więcej, tylko odroczenie wyroku na niego.	No i co, wydarzyło się coś nowego? To znaczy, czy zrobiłeś pan coś dla mnie?	Ano Dickowi to mało oczy na wierzch nie wylazły Ale matka to się martwi, że panienka jest tu taka samiusieńka. I mówi: „Czy to jeszcze pan nie dał jej nauczycielki albo bony?”. A ja mówię: „Nie, nie dał, choć pani Medlock mówi, że da, jak o tym pomyśli, ale też mówi, że może być, że i za trzy lata nie pomyśli o tym”.	Przeszedłem to wszystko Jestem znów zupełnie szczęśliwy. Wiem teraz, co to jest sumienie. To nie jest to, co mi o nim mówiłeś. To rzecz najbardziej w nas boska. Nie drwij z niego więcej, Henryku, przynajmniej wobec mnie. Chcę być dobry. Nie mogę znieść myśli, że moja dusza jest brzydka.	Ma się rozumieć, to byłoby idiotycznie! Wiedziałam, że się coś złego święci, czułam to, ale jest gorzej, niż sobie wyobrażałam. Żałuję, że sama nie mogę poślubić Małgosi i w ten sposób zatrzymać jej w domu!	O! nie pan mnie nie kocha, moją panią pan uwielbia... powiedziałeś mi to przed chwilą.	Nie wiem, skąd mi przyszła ta śmiałość ale skorom zaczęła, to już skończę... i nie dbam o skutki. Sara była dziewczynką roztropną i dobrą... i odpłaciłaby ci się za wszelką uczynność, jakiej doznałaby z twej strony. Jednakże ty nigdy nie okazałaś jej serca. Nie lubiłaś jej, bo była dla ciebie zbyt inteligentna. Ona przenikała nas obie na wskroś...	Co, panie! kobiecość	Napisane, co wracają, to wracają!	To do mnie właściwiej należy, schylając się do pół, szybko przerwał Poinsot	Myślę, że skoro nie mam sobie nic do wyrzucenia, to spokojnie mogę patrzeć i słuchać tego, co mówią o mnie.	Tak jest! Przeżegnałem się... Myślę: czary, omam czy co?... Dopiero jakem zobaczył trupy trzech żołnierzy, prawda stanęła przede mną jako żywa. Ten straszny człek pobił tamtych, tego powiesił i przypiekł po katowsku, a sam uszedł!	A jutro samo przyjdzie! Hej! Nie uciekniesz przed dolą, chyba pod tę świętą ziemię; przyjdzie, za łeb ułapi, jarzmo na kark włoży, biedą popędzi i ciągnij, narodzie, a potem i krwią się oblewaj, swego bacz, z garści nie popuszczaj ni na to oczymgnienie, byś się pod koła nie zaplątał!	Może się i to zdarzyć	Coś wam powiem Ino cicho, sza, bo by się gotowe nie udać.	Dobrze, dobrze nie mam żalu do pana; pojmujesz jednak, że dość sprawia kłopotu bronienie swoich przyjaciół i wynagradzanie ich... jednak dam ci pożyteczną radę: strzeż się i myśl o sobie, panie d‘Artagnan, albowiem z chwilą, gdy wypuszczę cię z pod mojej opieki, życie twoje szeląga nie będzie warte.	Masz-li co jeszcze powiedzieć, to mów.	O! To nie ja chcę!	Tak, faktycznie, widziałem kilka razy, że psy nie mówią mu nic, ale idą do niego i łaszą się.	To ja ci zostawię czterech moich ludzi, którzy w nocy będą chodzili po piwnicach i patrzyli, czy kto nie umarł.	To nic nie szkodzi To odruch bezwarunkowy.	Życzę sobie jedynie poznać twoje intencje; do mnie to, przeciwnie, należy nagiąć się do nich i przysięgam ci, jestem gotów to uczynić. Powiedz mi, czy zostajesz, czy jedziesz lub czy trzeba jechać mi samemu.	Ale uprzedzam cię, Penkroffie, że to nie są świnie	Dlaczego tak pan przypuszczasz?	Na Boga! Toż to kryminał!	Przeczysz, właśnie że przeczysz. Poza swoją robotą nie widzisz niczego. Zawsze musisz coś wmawiać, zawsze. Taki to już twój zwyczaj i kiedy mówisz o zamiarach pana Murdstone...	To mi przyjaciel!	Bigelsteinowi wystarczy powiedzieć tylko parę słów. Jemu albo Szepsowi. Wystarczy powiedzieć w rozmowie mimochodem: „W Baranowiczach lepiej bywało z angielską walutą”. To sami zobaczycie, że każdy z nich aż przysiądzie.	A to pięknie wyglądał I cóż dalej z tą fotografią?...	A toś mi brat! Pisz pan w księdze zamówienie na córki ślub i wnuków chrzciny	Nie, właściwie wcale, tyle tylko, że nie ma moich książek, no, i mnie też. Ustalił się, wiesz, taki sposób bycia, który tro­chę przypomina stosunki pomiędzy skłóconymi kochankami, oni nie dostrzegają mnie, a ja staram się nie widzieć ich.	Nie trapmy się! Myślmy o żywych, nie o umrzykach Mamy prawie pewność, że jesteśmy na tropie uciekinierów.	Jakie to ciekawe. Ale w takim razie w naturze...	Na miły Bóg! Co też mówicie?	Nie jest ciekawy! Nadeszła dla Ebby godzina walki nieba z ziemią, a obie miłości zwarły się w zapasach.	Nie mamy ani gramofonu, ani radja Zatem musimy rozmawiać. Jak się tu panu podoba?	Niech się obędzie smakiem. Mogę mieć darmo, ile zechcę. Żeby mnie tylko wpuścili do ogrodu benedyktyńskiego.	W październiku nie mogę, bo mam swoje kobiece powody, które mnie zatrzymują w Warszawie.	Wynoś mi się zaraz! Widzisz, ile mam roboty!	A Jaś co?	A co?	Ach, wodzu pozwól nam posłuchać z bliska tego szczerego śmiechu, o który dziś tak trudno.	Dotychczas cztery Powszechny Ziemiański, Agrarny, Kredytowy i pan Robinson.	Hm! Petrek! śmiała się księżna	Mówcie, co wiecie!	Oni znaleźli jego syna! Uciszcie się i obaczcie zbawienie zesłane przez Pana!	Widzi pan: podróżuję.	Nie wiem, jak mi dusza rozkaże.	Był już trzy razy w szpitalu A przy tym strach bierze, gdy się pomyśli o karach, jakie musiał płacić.	Ja zamorduję tego człowieka Ale on ma tylko jedno życie, a mnie dwa winien. Czegóż on chciał?	Nie. U nas we wsi nie ma kościoła; dopiero w miasteczku Parchatkowicach, o dziesięć wiorst stąd, jest kościół i dwu księży.	Trucizna moja!... Zjeść nie można spokojnie, tylko wieczne hałasy.	Ach! rozumiem, zamiarem twoim jest pomścić nas więcej niż raz jeden.	Może i dobrze! czy ja wiem	Przecie pani nie może i nie umie powozić.	A nieszczęście, jakie na ciebie spadło, zmieniło moją miłość w uwielbienie.	Mnie nie bardzo ale mam nadzieję...	Czemuś ręki nie wyciągnął wtedy, Zwycięzco?	I z rewolwerem całą noc na straży przesiedział.	Ja książęciu Władysławowi panu naszemu.	Kołyb ja kotoroho w łobKołyb ja kotoroho w łob	Nie mogę!	Pozwólcie mi mieć niespodziankę	Van Stiller, podejdź no tu! A Ty, Moko, przynieś mi trzydzieści funtów prochu i dobry lont.	Znam. Brzydki jak noc, prawie łysy i ma głupi, zjadliwy wyraz twarzy.	A więc gdyby ktoś doniósł prokuratorowi królewskiemu, że Dantès, który w swojej podróży zahaczył o Neapol i Elbę, jest agentem bonapartystów...	Czy wierzysz że kobuzy zawsze zjadały gołębie, kiedy je napotkały?	Daleko jeszcze do niej?	Gdzież one są? Nazbierałaś, skoro takie mnóstwo?	Miarkujesz ty, Maciek, jak onyony (gw.)	Może pomóc... przynieść... cokolwiek zrobić?	Niech tatuś pozwoli, proszę bardzo.	Ten, który nająłem dla ciebie.	Ty masz żal do mnie, Antosiu. Ale pomyśl sam...	A cierpliwością i bramy piekielne przemoże.	A gdzie ciotka ma kłopot?	A rozmawia z tobą?	Bez nacisku.	Budda	Chciałbym pomówić z pewnym młodzieńcem, który mieszka w tym domu.	Coraz lepiej! Nim jednak założysz ową wstępną klasę, napisz listy do rodziców, wujów i ciotek naszych panienek. Pisz według tego szematu: u góry	Dobrze! będę cierpliwy, jeno przystąp do rzeczy.	Gdzie jesteśmy?	Gdzież twoje rzeczy, Cesiu?	Hallo, tu Pogotowie Elektryczne.	Kobieta, Mężczyzna	Któż taki?	Marianno!	Niepojęta!	O dziesiątej...	Schom	Skocz ta który, postronek przynieść...	W czyjej służbie?	Wracajno, wracaj
No, przecie nie ja stał, ino oni, choć ta już na Boskim sądzie, Panie świeć... Stoją se oto pode drzewem z cicha i czekają. Aże słyszą: duch-duch! Idzie. A dzień był wietrzny, ciemny. Idzie na dół po kamieniach, a przed nim jakiesi światło, tak jakby dodnia pod zimę, kiej słonie z lasu wychodzi. Zda im się pojrzeć ku niemu: widzą, idzie wolnego jeleń stary, wielki jak koń cugowy i okropnie piekny. Rogi położył... Wzieni go na oko, a prosto w łeb. Dopiero co się nie dzieje!... Trzymają kolbę przy pysku i nie widzą jelenia, tylko światło, tak jakby czerwone słonie wyszło z lasa i prosto im we ślepie lunęło. Strzelba im z rąk wypadła, a i samych łomot o ziemię. A jeleń poszedł kole nich, bokiem. Dopieroż zobaczyli, że miał między rogami krzyż złoty i że z onego takie światło w las waliło.	Tojba, dzięki Bogu nie jest koniem. A co się tyczy zarobku, to mąż będzie pracował i przy bożej pomocy zdoła wykarmić żonę.	Nie. Umrę bardzo prędko... Czuję już to w sobie... Odchodzę, zostawiając za sobą mój wielki grzech i krzywdę swego dziecka... Pawle, jesteś surowym sędzią, nie wymagam od ciebie wyrozumiałości, ale miej miłosierdzie dla konającego... Zostawiam Terenię i Krzysztofa... Są słabi i samotni... Chcę z ust twoich usłyszeć obietnicę, że nie odmówisz im swojej opieki i pomocy. Nigdy nie byłeś czułostkowy, ale tym bardziej wierzę, że żywisz w sobie uczucie wspólnoty rodzinnej... Wszystko, co było grzechem, było moim grzechem. Nie wiń ich za to. Cokolwiek by się stało, cokolwiek by się odkryło, to moja wina i za nią odpowiem przed Bogiem...	Ot, tak jakoś się stało, że choć miała edukację i by­ła ładna, nie wyszła. Ojciec jej stracił posadę i ze zgryzo­ty zaniemógł; do tego czasu jeszcze leży w łóżku biedaczysko, ni to żywy, ni to umarły. Matka także chorowita i, prawdę mówiąc, kapryśna kobieta, zgryźliwa; oprócz Emilki ma jeszcze w domu młodszą córkę i syna, z który­mi nie wie, co ma zrobić, bo za naukę wszędzie płacić trze­ba, a tu w domu bieda, głód, nie tylko co... Emilkę ciotka zaczęła od razu pędzić do pracy, jak tylko zubożeli, ale oprócz tego, że dziewczynie rozbałamuconej balami i strojami nie chciało się wziąć do pracy, pokazało się, że ta wielka edukacja, którą jej ciotka dawała, nie dała jej ani głowy, ani rąk. Chciała być nauczycielką, ale gdzie tam! Brząkać, brząka na fortepianie i po francusku podo­bno nieźle mówi, ale jak przyszło do uczenia, ani w ząb... nikt jej nie chciał... dostała była dwie lekcje po 40 groszy za godzinę, a i te prędko jakoś straciła... Zresztą, nic do­brze nie umie... Gdzie tylko udała się, prosząc o robotę, od­prawiali ją z kwitkiem. A tu matka w domu gryzie za próżniactwo, chory ojciec w łóżku stęka, brat bąki zbija po ulicach i tylko patrzeć, jak złodziej z niego będzie, sio­stra z nudów i ze złości kłóci się z całą familią, jeść czego nie ma ani w piecu czym zapalić... Emilka ma dobre serce, toteż martwiła się okrutnie, wymizerniała, myśleliśmy, że, już suchot dostanie, aż dwa miesiące temu dopiero znalazł się zarobek...	Dość już. Nie mam czasu na rozmowy z tobą. Łzy twoje wcale mnie nie wzruszą. Gdy raz powiem: nie, to nie! Bądź o tym jak najmocniej przekonana.	Cóż? Zrobisz to, o co cię proszę?	Co słyszę! Mężny kapitan Zerwiłebski w służbie nikczemnego tyrana? Przyjaciel mój, kapitan Zerwiłebski, na żołdzie uzurpatorauzurpator urągliwie wykrzyknął Lulejka.	Co gadasz?	Dziw mi to nad dziwy! bo gdyby nie ten Kmicic, to do tej pory nie zebralibyśmy się w kupę i mógł nas zjeść Radziwiłł, gdyby był nadszedł, jednego po drugim jako siedleckie obwarzanki.	Cóż Jeśli biedaczysko jest nieszczęśliwy, lepiej chodźmy zobaczyć, co mu dolega. Przynieście siekierę, zaraz roztrzaskam drzwi.	I to obecne szczęście nie ułagodziło panu myśli?	Nie lataj z chłopakami, to będziesz miał ciepłe.	To prawda sprawy publiczne źle są prowadzone i mnóstwo złodziei grasuje. Durnie i ludzie złej woli podzielili się władzą i może z czasem napiszę książeczkę w tej materii w rodzaju Apokolokyntosu filozofa Seneki lub naszej Menippei, bowiem gustuję w tym typie. Lekkość i żartobliwość stosowniejsza jest w takim razie od ponurej oschłości Tacyta lub męczącej powagi takiego de Thou. Będą to niewielkie broszurki kieszonkowe, łatwe do skrycia pod płaszczem, i pragnę je przepoić filozoficzną pogardą ludzkości. Osoby stojące u steru wpadną we wściekłość, ręczę za to, ale znajdą się i tacy, którym ta lektura sprawi tajemne zadowolenie, gdy się przekonają, iż okryłem ich niesławą. Kobieta ”upadła”, SławaTak mniemam, opierając się na tym, com usłyszał od pewnej damy wysokiego rodu w Séez, w czasie kiedy byłem tam bibliotekarzem biskupa. Trzeba wiedzieć, że dama ta przez lat dwadzieścia była najlepiej noszącą klaczą w całej Normandii i kto chciał i nie chciał mógł się na niej przejechać truchta czy galopa, wedle gustu. Otóż spytałem pewnego razu, jaki rodzaj rozkoszy sprawił jej największą przyjemność w życiu?	Pytałem Dantèsa, jakie ma zdanie o tobie i czy nie ma nic przeciw temu, abyś zatrzymał swoje stanowisko; bo nie wiem czemu, ale mi się zdawało, że jakoś dąsaliście się na siebie.	Nie straciłam biżuteryj, ale nieoprawne kamienie niezwykłej piękności, diamenty, rubiny i inne. Po śmierci męża, znaczny jego majątek poszedł na długi, pozostała tylko należność u pewnego wybitnego Włocha, który zmarł niedługo po mężu. Wykonawcy jego testamentu doręczyli mi te kamienie, jako pokrycie zobowiązania. Otrzymałam je niedawno dopiero w Bostonie i już przepadły. To straszne!	Pani żartuje!... Skąd urlop! Jak to! Dziś zaraz urlop? Czy pani nie zna przepisów?	Tak jest i to prawdziwą! Ale wolę ją zachować dla siebie.	Przybłęda, czy nie przybłęda, swatów przyślę, żebym tylko u niéj przychylność jaką zobaczył.	Skrzydeł! Tak nieocenionych organów, których Bóg nie odmówił żadnemu synowi Księżyca.	Że jak? Że hę? Że nie dla... A to, panie... Pfe. Ech! To tak... Powiem w mieście. W mieście powiem. W cechu. W rzemieślniczej izbie powiem. W magistracie. Do gazety, panie, podam. I do sądu. Za obrazę, panie, czci. Za klienta poniżenie. Jajo rządzi. Skutek, mówi. Ja ci, panie, skutek sprawię, o sku...	Ale skąd te procenty przecież nigdzie nie ulokowałeś pan tych pieniędzy?	Nie chcę ja rozkazywać, wolę prosić Ale jeśli ten Sanderus ma odpusty...	Nie podał nam nazwiska poza tym, którym podpisał list: Sindbad Żeglarz.	A więc, dziecko, posłuchaj mnie. Młode dziewczyny tworzą sobie często szlachetne i urocze obrazy, idealne postacie, mają fantastyczne pojęcia o ludziach, o uczuciach, o świecie; stroją niewinnie kogoś w te wymarzone przez siebie doskonałości i wierzą w nie. Kochają w wybranym urojoną istotę; ale później, kiedy już nie pora się ratować, ten zwodnyzwodny	Wszystko to, mości książę, zaostrza mą ciekawość, muszę się kiedy puścić do Snogrodu na mych skrzydłach lub nareszcie na mej rybie, która mi ułatwi przekroczenie morza, podobno tylko z dwadzieścia pięć mil szerokiego. Ma się rozumieć, że wezmę z sobą busolę.	Tylkoż ty ich nie broń przede mną bo ja ich nie tylko znam, ale i odczuwam... Dałbym gardło, że już w tej chwili Szlangbaum kopie pod tobą doły w owej spółce i jestem pewny, że się tam wkręci, bo jakżeby polska szlachta mogła obejść się bez Żyda...	Nie rozumiemy się	Pokażcie mi choć jednego z komitetu fabrycznego, o nic mi więcej nie chodzi. Zostawię wam tu sto rubli zastawu	Może to kopiec, ale dla mnie małej to była cała góra. Jam się tam zawdy gramoliła, aby patrzeć, jak się tam bawili moi trzej braciszkowie.	Bo przy niej nie będę potrzebował zmawiać pacierzy, jak przy tobie, Aniu?	I nigdy pana nie ciągnęło do żeniaczki?	Ot, jest! Że wiatr był, a ludzie na jarmarku...	Nie mamy sił po temu Miłosz, któremuście jednego syna zabili, a oślepili drugiego, wyparłby się nas za braci, gdybyśmy poszli z wami.	Czekam na ciebie.	Dziś inaczej zdobywa się majątek. Mężczyźni muszą pracować, a kobiety wychodzą za mąż dla pieniędzy. Świat jest bardzo niesprawiedliwy!	Na wieki amen	Ta droga przechodzi pod twoim domem; otóż powiadają, że kiedy trup Fabia znalazł się w tym miejscu, krew trysła z okropnej rany, którą miał na szyi.	Ten na czole swym nosić będzie krwawą kresę...	Szkoda, bardzo miłe jest nasze dzisiejsze spotkanie Ale oczywiście, masz słuszność, zwłaszcza ze względu na chłopca jest już nawet za późno.	Mam zaszczyt oznajmić Waszej Królewskiej Mości iż pewni prokuratorzy, komisarze i niżsi urzędnicy policji, ludzie wielce szanowni, lecz, jak widać, mocno zaciekli przeciw mundurowi wojskowemu, pozwolili sobie aresztować w domu i wrzucić do więzienia jednego z moich, a raczej z twoich muszkieterów, Najjaśniejszy Panie, człowieka bez zarzutu, nieledwie znakomitego, którego Wasza Królewska Mość zna z dobrej strony, bo jest nim pan Athos.	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	Niech pan zostanie! To moja sprawa.	Wybaczy łaskawa pani formę i treść życzenia. Lecz w transie wolno medium nie liczyć się ze względami towarzyskimi. Obecność łaskawej pani w łańcuchu widocznie mu przeszkadza; prawdopodobnie płyną od niej prądy, które utrudniają wywiązanie się jego teleplazmy.	E! ja wiem! ja wszystko wiem! ale niech to będzie tajemnicą...	Może tak, a może nie!	Masz słuszność, Sasi. Trzy bataliony, 150 huzarów. Dwanaście armat. A tamte ku Michałowicom działa... Widzisz? To kompania młodych frantów, Ostrowskiego i Włodzia Potockiego.	On! To on!	Suvis ne! Aš jums kalbu šerio ir kalbu dėl to, jog šitame darbe ir jums paskirta dalis. Jūs turite dergti Vincų Vincą pas savo pažįstamus čionai mieste. Tautiškuose darbuose, supraskite, visi įrankiai ir visi būdai darbo geri.	Jak się przyzwyczaisz, to będziesz ją nosił niby drugą skórę.	Pomyślałem właśnie to samo, gdy przyszedł mój Chińczyk i powiedział, że zobaczył łódź z białymi wioślarzami	Skąd pani wie, że pani Nina durzy się?	Cicho, smyku... gotowi cię usłyszeć. Chrześcijanie to są, katoliki porządne i dobre ludziekatoliki porządne i dobre ludzie	Dalekie to są i zamorskie kraje, a tu jakoś przystojniej człowiekowi żyć	Jak to? jakim sposobem?	O wiele więcej to „pieniądze lub honor”. Przedwczoraj dzienniczek, którego właścicielowi odmówiono kredytu, napisał, że zegarek repetierowyzegarek repetierowy	O, jest bardzo odważny. Widziałem kiedyś, jak spał najspokojniej, gdy nad jego głową chyliły się sztylety.	Tak, księże Hieronimie Ja się też boję tych ceremonii.	Tatuchnu... może ja źle robię, że wyjeżdżam i was tak... zostawiam?...	Mnie się zdaje, iż rzecz nadzwyczaj łatwa... najtrudniej byłoby to bałamuctwo trwałem uczynić, odezwała się ciotka.	Ehe! Daj no, Józiu, piwa. Myślisz pan, że w Turcji znajdzie jeszcze bogatszą babę aniżeli nieboszczka Minclowa?... Józiu!...	Zostań przy komendzie, panie Krzysztofie boś starszy wiekiem; przy tym mnie pewno jechać wypadnie.	Do układów Janickiego pewnie wybiorą, bo on po tatarsku, tak jak po polsku mówi	Chyba że tak! od początku., od podróży do GalatyGalata	Kiedyż my się znów obaczymy?	W takim razie zostaw tu Janka Dziecko śpi tak smacznie.	A tyś rosła jak dąb! W dziadkowej ciżmieciżma (daw.)	Bo ten misjonarz był u mnie wczoraj wieczór, nocował i dzisiaj przed świtem tutaj wyjechał.	Chodźmy teraz do twojej synowicy, rzekł Suchy	Dziadku niech dokończy.	Może ma rację?	My wszystko wiemy i tutaj oto posiadamy dowody waszej zdrady	No dobrze. W takim razie zatopię go.	Panie!	Strach powiedziała Eliza, przypiekając zarazem twarzyczkę i grzanki do herbaty.	Słuchaj, Jonatas Staraj się zrozumieć misję, jaką ci powierzyłem!	Tatusiu, ady sanna rozścieliła się niczym kobierzec. Piękniuśko aż radość.	Zaiste, zaciekawiacie mnie, miłościwy panie.	Że wczas pomarła, bym se poszukał trzeciej.	A sam! Jędrek mi jeno koguta żywego przyniósł... a sam, Józia...	Chodźmy, koledzy.	Droga okropna być musi! zawołał kanonik.	Furdafurda (daw.)	Gdzie?	Głupia profesja!	I jesteś krowientym u Cabana	Jakiż zaszczyt!... jakżeśmy wdzięczni!...	Jezus Maria!	Kaźmirz?	Komu?	La Chesnaye! la Chesnaye!	Niezupełnie	No i cóż? widziałaś panią Warską?	No widzisz! Z wodą?	O tych mogę mówić tylko z moimi wspólnikami	Och! mówisz już tak trzy lata.	Pani młoda poślubiłem wdowę po Spytku Jordanie.	Tak prędko	Tak, przyjaciel.	Wielkie rzeczy, przenocujemy razem, ot tutaj, w gospodzie.	Zostajesz?
Co to, to nie! Owszem, stawię się, jeśli zajdzie taka potrzeba, ale zdaje mi się otóż zdaje mi się, że nie nadeszła jeszcze na to pora. Wiem, że pan doskonale włada szpadą, ja znośnie; wiem, że na sześć strzałów chybia pan zaledwie trzy, ja radzę sobie ze strzelaniem podobnie; wiem, że pojedynek między nami będzie poważny, ponieważ jest pan mężny, a i ja, jak się zdaje, nie ustępuję w tym panu. Nie chciałbym więc zabić pana albo samemu narażać się na śmierć bez powodu. Teraz z kolei ja postawię sprawę bardzo kategorycznie: czy tak bardzo zależy panu na tym odwołaniu, że jeżeli tego nie zrobię, to mnie pan zabije, mimo że powiedziałem, powtórzyłem i przysiągłem na honor, że zupełnie o tym nie wiedziałem, i mimo że nawet teraz jeszcze oświadczam panu, iż niemożliwe jest, aby ktokolwiek, poza panem chyba, połączył imię hrabiego de Morcerf z imieniem owego Fernanda?	Otóż zmiłujcie się tylko nie powtarzajcie. Ja przed wami jak przed ojcem rodzonym. Jeszcześmy wówczas byli w lasach pana łowczego i stary Bartosz i mój nieboszczyk razem. Nie wiecie bo coto za człowiek był mój nieboszczyk! Jużto prawda, że czasami lubił z ludźmi uczciwymi podhulać, ta i podpić, ale co chcecie, taki człowiek człowiekiem. Ależ za to sprytny, a do wszystkiego do czego chcesz, a przewąchał bestja co się gdzie święciło i przez dziesiątą ścianę. Jakoś Bartosz z moim nieboszczykiem mało nie jednolatki byli, obaj nieżonaci, bo mój taki mnie jeszcze i nie zaznał. Aż tu matczysko im stare umiera, jakoś w późną jesień przed Wszystkiemi Świętemi, to i gospodyni w domu nie stało. Nu, już taki jednemu trzeba się koniecznie ożenić. Mój był młodszy, o! i tęgi chłopak, jak Boga mego kocham. Ludzie poczęli im swatać nieboszczkę Bartoszowę, młodą i śliczną dziewkę; krew z mlekiem, jagódkę, ale już była we dworze u nieboszczyka łowczego. Bartosz z początku nie zechciał, kiwał głową i nie smakowało mu coś, że to ze dworu, zwyczajnie. A no jak zaczęli go namawiać, że dobra gospodyni, że uczciwa, a liczko taki gładkie było, tak się nareszcie odważył, ta i ożenił.	Trochę temu już dawno, ale ziemianie takich rzeczy nie zapominają, Prusacy nas, jak to ich obyczaj osaczyli, podrapali i książe się im obiecał wykupić... Co miał robić? Życie trzeba było unieść. Przyszła godzina wypłaty	Cóż się stało? To ojciec mój i pan Rawlison nie są w Beni-Suef, tylko w El-Gharak?	Ja już nic więcej wiedzieć nie chcę. Niech się pan usunie.	No więc w takim razie powiemy, że jesteśmy trochę zaręczeni. Co to szkodzi, skoro ty wiesz, że to nie prawda.	Cóż się to tak dziwujecie temu co się tu dzieje? krzyknął doń Dobek. Pełnię rozkaz pański. Zdrajcę ująłem, mienie jego całe, ziemie, wszystko do księcia należy.	I nie brat księdza proboszcza? Człowiek, ma się rozumieć, porządny, ale to nie dla pani. A może dziedzic z Kowalewa?	Nie wróci: rozżaliła się na krewniaków. Kłębowa nierada ją puściła od siebie, boć to i pościel stara ma, i grosz pewnie spory, ale nie chciała ostać; przeniesła skrzynie do sołtyski i upatruje se, u kogo by mogła pomrzeć spokojnie.	A co najczęściej? Jakiś może sen szczególnie uporczywy, który cię męczy, przed którym chciałbyś uciec, skryć się?	Jak to, nie nazywa się Morcerf?	Nie wiedziałam, dlaczego przyszedł taki uradowany, przyniósł mi ten garnitur szafirów, w który musiałam się zaraz ubrać. Jedziemy dzisiaj do teatru, on chce koniecznie.	Nie... a po co?... odpowiedziała po prostu.	Oczywiście! Czemużbym nie miała wyznać tego co jest prawdą?	Z wdzięcznością, z podziękowaniem, bo istotnie jesteśmy trochę w kłopotach, nie potrafię nigdy się odwdzięczyć panu dyrektorowi. Wolno wiedzieć jakie to miejsce?	Zastanów się, co by jutro powiedział nasz pan, faraon?... A jaka radość zapanowałaby między wrogami Egiptu, ze wschodu i zachodu, gdyby usłyszeli, że następca tronu, prawie pod królewskim pałacem, napada w nocy swój lud?...	Panie Bardzo być może, iż to wszystko, co mi pan mówisz, jest najszczerszą prawdą; mimo to nic nie mogę w tej sprawie postanowić pewnego, dopóki nie będę miał w ręce dowodów materialnych.	Tak jest, panie. Lecz wyrzec się tego nieznośnego jarzma na ziemi, które ludzie nazywają wolnością, nie tak jest trudno, jak się zdaje!	Będziem czekać choćby dwa dni. Waść nie znasz Kudaku! Połamią oni sobie zęby o jego mury, a ja bez kasztelana na odsiecz nie będę ciągnął, bo i prawa do tego nie mam. Jego to rzecz.	A mnie nieprzytomną fala wyrzuciłaby na brzeg. Miałabym na sobie piżamę, tę w niebieskie paski, która przedwczoraj tak ci się podobała. To powinien być kolorowy film, Abe. Wszyscy mówią, że niebieski kolor bardzo pasuje do moich włosów.	A to kiedy się stało?	Dawno nie pamiętają tak suchego lata!	Przypuszczam, że tak, prosz pampsora Wprawdzie pan rektor nic jeszcze o tym nie mówił, ale z pewnością jakieś przywileje otrzymają.	Tak jest, panie kapitanie, dam się zjeść, byleby tylko was uratować.	Tej... tej!... I nawet bodaj czy nie przez nią...	Warjacie! Niema czasu na żadne ceregiele! Czy nie rozumiesz naszego położenia?	A co z Franciszkiem l’Olonnais, który dotarł już do głównej twierdzy?	A nieprawda. Bo i zwierzęta się śmieją. Na przykład pies.	A! a! przypominam coś sobie: jakaś historya, ożenienie!... moja żona... Co to było?	Ale co mogła znaczyć historia z nadużyciem złych skłonności młodocianej wyobraźni?	Ależ on taki młody, Mahbubie... ileż mu tam? Chyba co najwyżej szesnaście lat...	Brzydota, Gladys, jest jedną z siedmiu cnót śmiertelnych. Jako dobra toryska nie powinnaś jej lekceważyć. Piwo, Biblia i siedem cnót śmiertelnych zrobiły z Anglii to, czym jest.	Co? biuro adresowe?	Cóż to, siostrzeńcze? co cię tu prowadzi, zapytał prawie jednocześnie Suchy.	Eliezer! Co tam mówią o naszych rabinach Todrosach?	Frémont, nie mów źle o przymierzu francusko-rosyjskim. To najlepsza reklama wyborcza.	Jak się pan nazywasz?	My jej nie wydamywydać wojnę mówił smerda.	Najgorzej się przeciwiać!	Nie można, zaraz zaczynamy.	Nie śmiem...	No więc co? niech czekają.	No, nie... odesłała...	O lesie zacząłem mówić; moja rada jest taka, aby tej sprawy samym starym nie ostawiać, bo zepsują.	Panie Dantès nie masz pan przypadkiem jakich wrogów?	Pragnę, aby były płonne, lecz w czasie podróży przysłuchując się ich uczonym dysputom, niejednokrotnie miałem sposobność przekonać się, że obydwaj mają się za nieomylnych. A na dnie tego wszystkiego widzę żałosną zazdrość.	To mi się podoba. Opowiadaj dalej	Trenuję się, panie Brałem udział w tegorocznym rekordzie Warszawa	Więc ten Anglik zaopiekował się tobą?	Wróć pan do obozu, dowiesz się tam o wszystkiem.	Z naszym profesorem gryząca ironia doskonałego sceptyka nigdy nie traci swoich praw	-Gniew– Mamo, czy ty z gniewu zaciskasz czasem tak mocno usta i wychodzisz z pokoju, gdy ciotka March gdera albo cię ludzie drażnią?	Kto ci obiecywał?	A ci więźniowie?... Nasi nieszczęśni towarzysze?...	Ach, oczywiście, że lepiej prosto niż kołować	Ady ja chcę odejść. Dawno mi już pora do domu.	Bożą i ludzką pomocą, panowie, tak, tak!	Czy wiecie, że jesteście zgubiony?	I wróci pan bez kajdan?	Kto milczy, potakuje.	Ma już stryj pomysł?	Niechże pan siada, kochany panie Nikodemie, kochany panie prezesie! Ja mam dla pana pewną propozycję.	Przecież to szewczyk.	A Fred?	A kamienie rzucałeś, Anupa?	A ty?	Biskup sobie tego życzy?	Był tylko jeden.	Czekają.	Czemu to Zosia zawsze cicha i spokojna?	Do księcia z nim!	Dobrze.	Dziękuję pokornie jejmość pannie!	Jakto?	Jeszcze zobaczysz!	Kogo pan szuka?	Kłamstwo niepotrzebne kłamstwo.	Mnie wątroba wyskoczyła z klubów i chodzi samopas.	Mówię: prawdopodobnie, bo pani hrabina była Polką, a tamte kobiety są do prawdy podobne. Nasze damy	Na wielu, drobnych z pozoru, spostrzeżeniach, które razem wzięte wcale niepochlebne na niego rzucają światło. Po części na tym, coś mi sam niejednokrotnie o nim opowiadał, po części na własnym twym charakterze, wpływie, jaki na ciebie wywiera.	Nic. Chłopiec mnie wołał.	Niech Allach uczyni go synem zwycięstwa.	Niewątpliwie	Niezawodnie; a kiedy nastąpi?	Odpowiedź godna żebraka Samaś wywołała wilka z lasu, siostro!	Opowiadaj od początku, brateńku	Pojadę, gdzie on!	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że trzymam głowę według pańskiego rozkazu „w lewo patrz!”	Powiedzieliśmy prawdę... Ale gdzie my jedziemy?	Proszę żadnych dywagacyj!	Przyjmuje i to wspaniale, mogę panią zapewnić.	Ty	Więc byłaś tam przez cały czas i podsłuchiwałaś?	Zbrzydłam?	Zdrada	Znasz Zośkę „garbatej”?	Zostawię panów	Ładnie Łódź trzeszczy.	Łucjo	Żartujesz
Czyżby to nie znaczyło dać mu do zrozumienia, że jest niebezpieczny? A przy tym, czy można zabronić komuś jeździć, gdzie mu się podoba? Jutro nie będziemy jadły w tym pokoju: kiedy nas tu nie zobaczy, przestanie się w tobie kochać przez okno. Oto, drogie dziecko, jak postępuje kobieta znająca życie.	Ale podróż ku południu również do niczego nie prowadzi a narażamy się na mróz nocny, którego bez ognia nie będziemy mogli przetrzymać...	Kochasz się w ludzkiej męce i zdrajcą mnie zakrzyknęłaś bez sądu, racyj nie wysłuchawszy, nie pozwoliwszy mi słowa na własną obronę powiedzieć. Niech i tak będzie!... Ale do Kiejdan pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje intencje na jaw wyjdą, tam poznasz, czyliś mnie słusznie skrzywdziła, tam ci sumienie powie, kto z nas czyim był katem! Innej pomsty nie chcę. Bóg z tobą, ale takową muszę mieć. I niczego więcej już od cię nie chcę, bo gięłaś łuk, pókiś go nie złamała... Wąż pod twoją gładkością jako pod kwieciem siedzi! Bogdaj cię! bogdaj cię!	Phii... kiedy to będzie? A tymczasem Gabro już nawet łabędzie zabrał ze stawu i nie ma komu bułki nosić. Trzeba w domu siedzieć i uczyć się. Myślisz, że to przyjemnie się uczyć? Mała jesteś i nic prawie nie wiesz.	Na wypadek, gdybym nie był poznanym, przedstawiam się...	Póki nie było pewności, że będzie żył, trzymałem wszystko w tajemnicy, ale potem wolałem jej powiedzieć. Oczywiście zachowałem wszelkie ostrożności. Całkowitego sekretu trudno było dłużej utrzymać. Zanadto ludzie o tem mówią i bałem się, żeby nie dowiedziała się z boku. Powiedziałem jej zresztą, że jest lekko ranny i że nic mu nie grozi, ale że lekarze zakazują go odwiedzać. I tak zmartwiła się ogromnie.	Tak Ażeby stworzyć życie przemysłowe chłopskie w porządku, jaki szanowny pan wykazał, trzeba stworzyć przede wszystkim państwo w rodzaju pruskiego. Bo trzeba przecie pamiętać, że w Prusach prawo zwierzchnicze władania ziemią należy do państwa. Ani na chwilę nie wolno o tym zapomnieć. Ponieważ ja państwa stworzyć nie mogę, a posiadam masę ziemi, postanowiłem uczynić, com zamierzył, w sposób, na jaki mię było stać, to jest nie pruski, lecz czysto polski, to znaczy bez niczyjego pozwolenia i aprobaty. Doradcą był mi nie pruski statysta, lecz polski najwyższy rozum społeczny, Stanisław Staszic, i o zgrozo!	Ależ atomy zdolne są do tworzenia agregatów posiadających całkiem nowe własności. Kwas siarczany na przykład jest zupełnie różny od siarki, tlenu i wodoru, jest rzeczą nową i nie dającą się wyrozumować z własności jego pierwiastków...	Istnieją kobiety istnieją też mężczyźni, którzy umieją podzielić swą egzystencję i oddać tylko jej cząstkę (zważcie, że ja redaguję moją myśl w duchu formuły humanitarnej). Dla tych osób wszelki interes materialny mieści się poza uczuciami; oddają kobiecie swoje życie, swój czas, swój honor i uważają, że nie wypadałoby trwonić między sobą jedwabnego papieru, na którym wypisane jest: Podrabiający ten papier będzie karany śmiercią. Nawzajem, ludzie ci nie przyjmą nic od kobiety. Tak, wszystko staje się hańbiące, gdy istnieje stopienie interesów, jak istnieje stopienie dusz. Te zasady się wygłasza, ale stosuje się je rzadko...	Nie gadaj o polityce! Dostałeś, czego chciałeś, jesteśmy na miejscu, zeskakuj, już cię nie ma.	Nie tyle interes, ile propozycję... Właśnie kiedy dowiedziałem się, żeś chory, przyszło mi na myśl... Uważasz... tobie potrzeba dłuższego wypoczynku, usunięcia się od wszelkich zajęć, więc przyszło mi na myśl, czybyś nie zostawił u mnie tych stu dwudziestu tysięcy rubli... Miałbyś bez kłopotu dziesiąty procent.	Każdego, kto ma trochę pieniędzy. Chciałabyś jednak, żeby to się nie nazywało wcale... Ale mniejsza! Proponuję ci posadę. Dostaniesz mieszkanie, utrzymanie, pensję...	Nie, pani, nie mogę.	Daruje pani, ale to chyba czynią kobiety, których nie można brać na serjo!	Nie ma ja miałem kilka groszy i te mi się wysypały przy tym nieszczęściu, a księdza zastałem bez grosza.	Za wcześnie. Nie cierpię tych piątków. Czemu nie podają kolacji? Głowa mnie boli szalenie!	O, przepraszam panią, takie trudności nawet nie wchodziły w rachunek; miałem przecie dosyć sprytu, aby je od razu usunąć. Urządziłem się nie tylko z wygodą, ale jak prawdziwy sybaryta; rozparty na fotelu, miałem zwykle po jednej stronie stolik z książkami i piórami, po drugiej ową kortynę z otworem wyciętym na wysokość oczu i dość obszernym, aby można obie źrenice weń zanurzyć; często go nawet zaopatrywałem w szkło przybliżające. Byłem więc jak człowiek, co sobie siedzi przy oknie z gazetą lub cygarem i tylko kiedy zechce, spogląda na ulicę, a rodzajem pedału mogłem wedle woli przyśpieszać lub zatrzymywać zegarowy pochód przyrządu.	To nie może być Nie może być... Przez te dwa lata mnie tu w tych stronach nie było...	Wielka mi rzecz! taki bogacz, sam nie wie o swoich skarbach; kapnął tam co mu z nosa spadło; nie warto o tem i gadać.	Thi! Tak sobie. Jestem przeciążony pracą. Mam w ręku wszystkie materiały potrzebne do sporządzenia bardzo ciekawych pamiętników historycznych, a nie wiem, komu je przypisać. To mnie dręczy; trzeba się spieszyć, pamiętniki wyjdą z mody.	No, to pewnie i nie szkodujesz, żeś tam u nich.	Posagu? Ani szeląga. Guwernantką była, zkądciś tam, z naszych stron sprowadzoną... Biedniusieńkie to było, smutne, dobre, ciche, milutkie... Tam, gdzie była, siedziałem przez całą zimę... dla interesów... Patrzyłem na nią, patrzyłem i raz, dwa, trzy, ożeniłem się. Ot i cała historja! A teraz, przez dwa lata, byłem z nią wszystkiego razem może ze sześć tygodni... Syna to jeszcze wcale nie znam...	Tu nie widzę nic wyraźnego...	Nie! Nie chcę... powiedz... albo... zresztą powiedz, co chcesz	Ależ była-to słuszna obrona przeciwko jednemu dla dobra wielu, nie masz sobie pan nic do wyrzucenia	A co ci to szkodzi? Każdy z nas ma dziesiątki, jeżeli nie setki niewidzialnych wrogów. Dziękuj więc bogom, że masz choć jednego niewidzialnego przyjaciela.	A to ci graniastej... a to ci... tchu złapać nie mogę...	To znaczy, że pierścień wart jest trzy razy tyle. Ale nie o to chodzi. Ile ci pozostało?	I oto mamy naszą małą twierdzę. Tak łatwo tej przeszkody nie pokonają, jeśli postanowią tu po nas przyjść	Za czyją sprawą? Nie powiadomiłam jeszcze markiza di Heredias ani gubernatora Maracaibo o mojej niewoli.	Zupełnie nie rozumiem, panie profesorze...	Żeby oświetlać drogę, jak nie ma reflektorów.	Przypatrzcie się, wasza wielmożność, jaki to psi syn mądry... powiadomiony, co się w obozie dzieje, jakby zjadł z nami beczkę soli.	Może by mnie się udało. Trzeba tylko, żeby pan Sapieha tu przyszedł, aby było się do kogo schronić.	At! Kiedy bo to... jakoby mówili, że książę za dużo krwi rozlał. Wielki to wódz, ale miary w karaniu nie zna i teraz podobno wszystko widzi czerwono	Co do tego, to ma panienka rację Dlaczego panienkę zatrzymują w Misselthwaite Manor, to nie mam pojęcia. A może to najłatwiejszy sposób opiekuństwaopiekuństwo	Jakże się cieszę!	Ma się rozumieć!	Można, trzeba. Młody jesteś, Maciusiu. Ucz się i wydawaj dobre, mądre prawa.	Wyrzeczesz się przeminionej sławy i snu o sławie.	Zakres moich działań stawał się coraz obszerniejszy i coraz bardziej korzystny. Assunta była gospodarna i nasza fortunka zaokrąglała się.	To dlatego, że jadą w podróż poślubną do Rzymu Zdaje mi się, że w Rzymie można kupić tylko narodowe stroje.	Panna Izabela?... Cóż to, czy ma zamiar nawet Pana Boga kokietować, czy tylko chce po wzruszeniach odpocząć, ażeby pewniejszym krokiem wyjść za mąż?	Kto ty jesteś? czy zesłanką Boga?... czy piekło cię wydało? czyś anioł, czy szatan, na imię ci Eloe, czy Astarte?...	„Dostarczę wam trzech tęgich much ale musicie mi zaraz utkać trzy piękne, lekkie sukienki. Kwiatów, które wrobić trzeba, dostarczę wam w tej chwili”. Pobiegła ku drabinie i dostała się do Arktura.	Ja wierzę w to i ufam wielkiemu rozumowi waszemu. Jestem w niepewności wielkiej i rozterce sam z sobą. Na wojnę radbym z duszy, ale na to królestwo węgierskie?!	Ty będziesz miał Ligię, a ja będę miał na głowie Aulusa. Wezwie na mnie pomsty wszystkich podziemnych bogów. I gdyby przynajmniej bestia wzięła przedtem lekcję porządnej deklamacji... Ale on będzie wymyślał tak, jak moim klientom wymyślał dawny mój odźwierny, którego zresztą wysłałem za to na wieś do ergastulum.	Mój Boże! gdy komu ściele się szczęście, on dziwaczy.	Czy go już widać?	Czy z mymi towarzyszami?	Wyrobienie w Petersburgu pozwolenia na wyjazd biorę na siebie, jak tylko zdobędziemy mu papiery	A jaka pani Warska dobra! mego Mieczka na wychowanie wzięła.	Ależ to okropne	Ależ to wykluczone Zje pan ze mną śniadanie.	Ma, i to duże.	O jakie kilka mil najwyżej; osiądziemy przy granicy, a na wypadek trwogi, uciekniemy z Francji.	Otóż to. Waćpan powiadasz, że jesteś ze Żmudzi?	Powinien to uczynić, odparł pan Edward; a w głosie jego zabrzmiała pewna surowość.	Niewygodna to natura dla człowieka, mieszkającego w N. Jak widzę, pracujesz ciągle, Lucyanie	To dobrze, Bóg im rozum odebrał!	Jak to? O sny przecież pytałem ciebie i tyś o snach mi opowiadał.	Miałem go, panie, i to w pięknej formie, dziękować Bogu lecz wydarto mi go podstępem.	Drogie dziecko! Cesarz Portugalii zaliczony być chyba musi do pierwszej partii biesiadników!	Żarty, panie! Po co ja wam potrzebny...	Ano, do numeru, do dzieci.	Co najmniej o dobre ćwierć mili.	A, tak. Kiedy będziemy mieli ten zaszczyt?	No, już ja wiem dlaczego...	Ojczyzna znać inaczej myśli, gdy mnie pominięto; i teraz szablę mi z ręki wytrącają.	A tak! podchwycił Jędrzyk król!	Boże miłosierny, więc ma mój ojciec śmierci czekać, aż go ona wykupi z tej męki doczesnej!	Dam ci egipskiego ale ty mi dasz kawałek chleba.	Dyć z poczty. Skąd mają być?	Jestem z daleka, z Królestwa.	Kto?...	Naprzód!	Panie posteriorze, drogi panie posteriorze, dostaniesz po swoich posteriorach.	Tak...	Więc odgadłem?	Za czyimże pośrednictwem?	Za pół godziny.	Złe	A zatem pan wraca?...	Bardziej niż kiedykolwiek.	Czasami stare żelastwo jest ogromnie wytrzymałe	Danglars.	Ja raz wykończyłem jednego parchaparch	Jednakże mości księże kanoniku, gdybyśmy spróbowali sobie wykładać?	Komu?	Koń owies chrupie, stajnia. Takiście lękliwy, niczym zając.	Maracaibo ma mury umocnione i obsadzone armatami.	Mój nos był dla mnie zawsze wielką pociechą	Pomówmy trochę	Pozory, Próżność, Lustro	Racja. Niech Kozioł schowa rogi.	Są wszystkie.	Słowo honoru, egipskie oryginalne	Teraz mnie obcinajcie, jeśli chcecie!	Turbūt tu nori man ką sakyti?	Wszakże Ingrid mówiła z tobą?
Ach, Paulino, twoje proroctwo sprawdziło się. Fedora mnie zabija, chcę umrzeć, życie jest mi nie do zniesienia.	Baczę dobrze, Kuba... przeciem i dachów nie dojrzał... a tyla powozów... okna do samej ziemi... juści... całe ściany widzi mi się ze szyb... i takie cięgiem dzwonienie...	Co ja wiem? Podobno panowie rozkochani w osobach nieprzeznaczonych dla nich z woli losu... Ja nic nie wiem, żal mi panów serdecznie; ale poddajcie się losowi, śpijcie, będą tu mieli o was staranie jak najczulsze, ja sam dojeżdżać będę często do was; dobranoc, moi dobrzy panowie.	Idźcie z Bogiem, panie Nijakich gór, nijakich skał się nie boję. Skały mnie znają i ja je znam wszystkie, co do jednego zakamarka.	Jaka pani złośliwa!... My pomiędzy sobą nie tylko się bawimy, lecz żyjemy żyjemy pełnią życia.	Nie myślisz przecie trzymać się tutaj wobec całego pułku?	Nie spodziewałam się	Nie zawsze to tak bywało ojcowie mówią, wszyscy jednacy byli, potem się to popsuło... i kmieć, na pół niewolnym został.	Obawiam się, ażeby to nie była ospa	Panna Trotwood! Wiele wody upłynęło od czasu, gdy mnie tu pani widywałaś jako aplikanta. Pamiętam, zwykłem był tam, przy bramie, pilnować pani konia! Cóż, nie zmieniłem się odtąd, upewniam panią, żem się wcale nie zmienił.	Ten wszędy musi być pierwszy! Mości jenerale, znam ja go! Okrutnie to zacięty kawaler, i nie da się wykurzyć!	Więc dotychczas nie gniewałaś się naprawdę?	Zaraz... Myśli babunia, że takiego głupstwa nie wiem. O, przeprasza się delikatnie szanowną publiczność: za Sekwaną, w tym ogrodzie, gdzie to woda i te kaczki z czubami...	Wcale nie zauważ tylko, jak on wzdycha. No, no, głowa do góry, Fernandzie i odpowiedz. Przecież to nie przystoi nie odzywać się do przyjaciół, którzy pytają cię, jak się miewasz.	Być może ale pamiętaj, że ludzie mogą przeszkodzić. Stryjowie Ludmiły właśnie teraz wybrali się do Krakowa. Onegdaj odebrałem od nich pismo, w którym donoszą o wyjeździe. Chcą od króla co prędzej otrzymać pozwolenie na to małżeństwo i otrzymają, nie wątpię. Pamiętaj, że będą mieli za sobą głos księcia Konrada. Nie znam nikogo na świecie, kto by miał powód albo ochotę przeszkadzać w tej sprawie. Jeśli dostaną pozwolenie, to już wszystko przepadło.	Gdzież tam! Pan prezes wyciągnął wszystko, co się tylko dało wyciągnąć, do tego stopnia, że w najmniejszych banczkach brał bodaj po kilkanaście tysięcy. Jeżeli rzeczywiście coś niedobrego się stało, no, to jeszcze takiego krachu Polska nie widziała!...	Miłościwy panie! zakrzyknął gorąco Petrek, zaprawdę fałsze wam donoszą. Głowę moję stawię na to. Bronić się chcą książęta młodzi a nie napastować, nie wam grozi zagłada ale im, Władysław głową wstrząsnął.	Nie można się temu dziwić mamy wielu wielkich teologów, którzy z kazalnicy ust by otworzyć nie potrafili, chociaż tak doskonale umieją rozbierać kazania cudze.	Nie pytaj, przecież się nie lękasz?..	Czy żył długo, tego nie wiem. W każdym razie wówczas nie zginął, mimo że nikt nie czekał nań tam w dole, by siłą swego ciała zabezpieczyć go od prądu wody... jak czekałby na małe Człowieczątko pewien stary, opasły, głuchy, żółty Płaskogłowiec... choćby tam wszystkie dhole z całego Dekanu szły jego tropem. Cóż to się z tobą dzieje?	Dziękuję panu za prelekcję Zrobiła na mnie tak silne wrażenie, że nawet nie proszę pana, ażebyś mnie odwiózł do domu... Jesteś pan dziś w wyjątkowo złym humorze, sądzę jednak, że to minie... Ale... ale... Oto list który niech pan przeczyta. Popełniam niedyskrecję, ale wiem, że mnie pan nie zdradzi, a postanowiłam sobie ostatecznie rozwikłać nieporozumienie między panem i Belą. Jeżeli mi się zamiar uda, niech pan spali, jeżeli nie... niech mi pan ten list przywiezie na wieś... Adieu!	Dlaczego? Nie wiemy; ale może będziemy wiedzieli. Może nie chcą mówić wyraźnie, a może nie mogą. Nie umiemy się porozumieć z duchami; może będziemy kiedyś umieli.	A gdybyś... postanowiła nigdy nie wychodzić za mąż i nigdy, nigdy... Nigdy nie być niczyją! Czy mogłabyś zrobić to dla mnie, żeby nie być... ani jego, gdyby do ciebie wrócił?	Bo tam w chórze białogłowy nie śpiewają, jeno mężczyźni i młode chłopcy: jedni grubymi głosami, jak żaden tur nie zaryczy; inni cienko, że i na skrzypcach cieniej nie można. Słyszałem ich wielekroć, gdyśmy z naszym wielkim i nieodżałowanym wojewodą ruskim na elekcję teraźniejszego pana naszego miłościwego przyjechali. Cuda to prawdziwe, aż dusza z człowieka ucieka! Siła tam muzykantów: jest Forster, sławny subtelnymi gorgami, i Kapuła, i Dżan Batysta, i Elert, przedni do lutni, i Marek, i Milczewski grzecznie komponujący. Ci wszyscy, kiedy to razem w kościele hukną, to jakobyś chóry serafińskie na jawie słyszał.	Byłam pewna, moja droga, że cały Paryż nie może sobie drwić z kobiety, którą ja wprowadzam. Nie mam ochoty czekać, aż przyjdą tu żartownisie, zachwyceni, iż widzą mnie w towarzystwie aptekarskiego synka; jeśli nie masz nic przeciw temu, wyjdziemy, i to natychmiast.	Chyba nie twoi rodzice przekonywali cię o tym?	Do Lublina i ja chętnie pójdę, bo tam białogłowy nad miarę gładkie i rzęsiste. Kiedy to która chleb krając, bochenek o się oprze, to nawet na nieczułym bochenku skóra od kontentacjikontentacja (z łac.)	Do kogo? Czy ja wiem! Miejscowy doktor wskaże specyalistę. Chodźmy do niego zaraz, by nie tracić czasu.	E, ci wielcy panowie zza Alp żenią się przeważnie ze zwykłymi śmiertelniczkami. Lubią krzyżować rasy jak Jowisz. O, ale czyżbyś pan chciał ożenić Andreę, panie baronie, że mnie tak wypytujesz?	Gdy pan wielki i bibi zamieszkają w drzewie, Kali nie będzie potrzebował budować na noc wielkiej zeriby i będzie mógł próżnować co wieczór.	Jaki worek! Żadnego tu worka nie było...	Jakże to było? Zacząłeś waćpan mówić i nie skończyłeś.	Jest to dzieło historyczne w rodzaju Waltera Scotta. Walka między protestantami a katolikami ujęta jest jako ścieranie się dwóch form rządu, w którym tron jest poważnie zagrożony. Ja wziąłem stronę katolików.	Jeżeli nie udaje.	Możliwe; ale proszę, niech pan nie rusza rękami. Bardzo im dobrze tam, gdzie są. To dla mnie za gruba afera, abym mógł ryzykować.	Nie bardzo.	Nie chce... nie bede... cego mnie męcys!	Nie dbam, panie kawalerze, o ciebie i twoją krócicę...	Nie mogę dziś zjeść z panem obiadu	Nie mogę!	Nie mógł odrzekł z powagą zakonnik.	Nie... nie mam pojęcia.	O, my nie jesteśmy anioły.	Pan nie jest zamknięty?	Pora żegnać się razem niebezpiecznie iść dłużej.	Prowadzę panią dalszą drogą, ale za to nikogo nie spotkamy.	Siadajże, panie Stanisławie... Może papierosa?... Proszę cię... Cóż tam słychać?... Czytałem właśnie Supińskiego: tęga głowa!... Tak, narody nie umiejące pracować i oszczędzać zniknąć muszą z powierzchni ziemi... Tylko oszczędność i praca!... Pomimo to nasi wspólnicy zaczynają grymasić, co?...	Skąd! Przecieśma Polaki, a nie Niemcy czy to jakie drugie.	Skądże, będąc giermkiem tak wielkiego pana nie masz przynajmniej hrabstwa jakiego, bo z miny nie patrzysz na to.	Tak a mogłaby mi pani powiedzieć, czy on ożeni się z matką tego dziecka?	Tak, póki uchodzisz za bożka. Porwano mnie z Fajumu razem z panienką, której było na imię Nel, a odwiozę jakieś Mzimu. Powiem ojcu i panu Rawlisonowi, żeby cię nigdy nie nazywali inaczej.	Teraz z pewnością są przerażeni, usłyszeli twój głos, wiedzą, żeś się zbudził, wiedzą, żeś wielki, silny, nieustraszony...	To znaczy umierać już nie będzie wolno?	Wcale nie karnawałowej treści Aż mnie ochota odchodzi wyłuszczać go. Może pan już zapomniał o Mariampolu!	Widzi pan tę kobietę w granatowym sweterku? Niech pan ją stuknie w plecy, bo ona mnie woła i nie słyszy, że ja ją cały czas wołam. Moja żona.	Więcej ci ja niż Spychów zdaję, bo dziecko.	A jak będziesz szedł? Do Delhi jest spory kawał drogi, a do Benares jeszcze dalej.	A jak znudzę?	A tak: i Ducha Świętego.	A to, proszę księdza prefekta, oni mówią, że Dawid uciął głowę Goliatowi.	A zatem jedź pan natychmiast, a nas pozostaw na Staffie!	A... jeszcze coś więcej? Mniemałem, że ino te trzy posągi mają być w ołtarzu.	Bydło! bydło!	Będę uważał, proszę pana, będę uważał, zanim zrobię krok.	Chciałem powiedzieć parę słów jakby określić?	Cicho! Popatrz...	Co pani mówi! Ale też pani wyrosła! Niech pani wejdzie, chcę panią obejrzeć. Teraz widzę podobieństwo! Ma pani cerę tatusia. Włosy też miał rude. Ale oczy i usta ma pani zupełnie po mamusi. Była to śliczna kobietka. Córka moja chodziła do jej szkoły i traciła dla niej głowę. Pochowano ich w jednym grobie, a grono nauczycielskie wystawiło im pomnik w uznaniu za ich wierną pracę. Niechże pani wejdzie!	Czy bywał pan doktor wzywany do wypadków, gdzie śmierć następowała wskutek zabiegów znachorskich?	Czy dobrze chodzę?	Czy tu mieszka pan Marek Czertwan?	Czy zechce pan prezes skreślić odpowiednie pismo do głowy państwa?	Czyż mówię coś niepodobnego do prawdy?	Dwoje	Dziękuję pani	Gdzie? Po co?	Gottlieb?	Głowa go boli, a musiałby jechać także!	I co?	I cóż, a dalej?	I mnie to raduje niewymownie	Kiej prosisz, to pomówię, jeszcze dzisiadzisia (gw.) polecę..	Kto to przyjechał?	Nawet Flamandka?	Nawet dla mnie?	Niespodzianym ruchem przygarnęła jego głowę ramieniem i pocałowała.	O tak! Teraz jestem głodna!	O, dzięki, panie! dziś popr.: wrzasnęły..	Obsadziłeś Nitouchę?	Od czegóż Dietrich von Altenburg! Wszak wszyscy, ilu nas jest komturów, uważamy cię zawczasu jako Wielkiego mistrza. Zygfryda więc rozkazy mogą być pominięte, a wola Dietricha stokroć przy układach szanowaną	Otóż to i mnie frasuje.	Pan odpowiadasz za kasę, pan powinieneś znać ludzi, ja raz jeszcze mówię: pieniądze muszą być. Możesz pan sobie iść!	Panie Pawlicki! Jeszcze po garncu tego dobrego!	Stracimy za dużo cennego czasu.	To zależy od pytań.	Tyle zmartwienia miała babcia ze mną ale... ja przecież babcię zawsze kochałem... Zawsze... Babcia mi przebaczy? Niech babcia mi przebaczy!	W sprawie dancingu?	Wiem wszystko!	Wypadek ten dowodzi, że Amenhotep był niedołężnym władcą, który więcej dbał o cześć Re aniżeli o państwo.	Z tem wszystkiem, panowie zapominamy zupełnie o królowej. Trzeba pomyśleć też o bezpieczeństwie ukochanego jej Buckinghama. Winniśmy to naszej królowej.	Świadczy o potędze woli jej męża.
Zobaczy ojciec! Ale nim to nastąpi, czy zrujnowałby cię tysiąc talarów?... Tysiącem talarów mógłbyś wstrzymać pościg... Więc dobrze, jeśli nie masz zaufania do Dawida, pożycz mnie, ja ci oddam, ubezpieczysz je na moim posagu, na mojej pracy...	Nie wiem ja, czy on jest, czy go nie ma... Wiem, że Lisola do niego jechał, a Wrzeszczowicza przysłano, aby eskortę zluzował i dalej go prowadził. Obaj rozmawiali przy mnie po niemiecku, nic się mojej obecności nie strzegąc, gdyż nie myśleli, abym mógł ich mowę wyrozumieć, którą ja z dzieciństwa znając tak dobrze jak i polską, to wymiarkowałem, że Weyhard instygowałinstygować (z łac.)	Dobrze więc, ja przyjdę...	Ja się pod opieką laudańskich ojców zostanę. Teraz tu spokojnie, nie byle czego też się ulęknę. Bez woli bożej włos mi nie spadnie... A tam pan Michał ratunku może potrzebuje...	Dobrze to ale czego żeście szukali w onym Sebastianie?	Dobrze, już dobrze	Na co? Po co? Tu nie trzeba kupować biletu.	Takie już moje szczęście! Nie trzeba było mnie o to prosić. Ja wszystko psuję. Bardzo mi przykro, przypaliłam, bo żelazko było za gorące	Śmiech mnie bierze z twojej przenikliwości Dowiedz się, iż twe zrzenice by zgasły na zawsze, gdyby tylko połowę tych kosztowności, którymi ja gardziłem jak piaskiem, oglądać im przyszło.	Jesteś głuptasek, moja Zosiu! Póki kobieta kocha, jest szczęśliwa, chociaż... nie powinnam z tobą mówić o takich rzeczach... Nieszczęście zaczyna się dopiero wtedy, kiedy kobieta zaczyna myśleć o sprawach poważnych, jak mężczyzna... Kiedy na przykład myśli o pieniądzach, cudzych interesach, o uratowaniu kogoś z ciężkiej sytuacji...	Na moim statku jest jego bratanek Bardzo się boi, że piraci wyrzucili jego wujka za burtę. Czy możecie wyświadczyć mi przysługę? Dowiedzcie się, czy mężczyzna utonął czy nie.	Urodą, rozumem, dowcipem, nie ma co mówić przechodzi inne, co prawda, prawda. Ale ja w dziewczynie tej śmiałości, tego zuchwalstwa, tego rwania się naprzód nie lubię. Na kozaka patrzy.	Jakże to było? Powiadaj waćpan, na żywy Bóg, bo we własnej skórze nie usiedzim!	Na Szweda, miłościwy panie!... Nic tu już więcej nie wysiedzę, bo czegom chciał, to już mam: to jest, łaskę twoją i grzechów dawniejszych odpuszczenie... Pójdę do pana Czarnieckiego razem z Wołodyjowskim albo i z osobna będę nieprzyjaciela podchodził, jako dawniej ChowańskiegoChowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682)	Nie. Pod dotknięciem mej dłoni, jakem to wam opowiadał. Nigdy mi się nie zdarzało wpierw nic podobnego. Znaczy to, że on ma dość sił, by wykonać wszystko, czego zapragnie, ale pan, panie pułkowniku, sądzi, że to gra w kręgielki. A od tego czasu upłynęły już trzy lata i nauczyłem go przez ten czas wielu rzeczy, pułkowniku Creightonie. Zdaje mi się, że pan go teraz marnuje.	Rozkazuj, rozkazuj, tak łatwo wam mówić! Wam wszystkim się zdaje, że ja tutaj wszystko mogę, a oto macie najlepszy dowód, iż taki Günter umiał podejść tę beczkę, i oto poszedł, zatracił najpiękniejszy oddział, a prócz tego, zatracił dwóch najdzielniejszych chłopców z całego Wolfshöhle, na których budowałem wielkie nadzieje. Za jednego byłbym może uzyskał zupełną ugodę z Gedyminem, bo ten chytry Litwin jest zakamieniałym poganinem,	Ale jakie nadzieje pan wiąże z ustępstwem, którego żądasz? Będzie pan może żałował, żeś je uzyskał, a ja będę żałowała na pewno, że go panu użyczyłam. Zasługuje pan na szczęśliwszy los niż ten, który miałeś dotąd, i ten, który cię czeka w przyszłości, o ile go nie poszukasz gdzie indziej!	Co ty tam prawisz o guście dziadunia, kiedy tu o twoim mowa? Nie pomogło odżegnywanie złego ducha. Na kogo ona parol zagnieparol zagiąć na kogoś	Czemu się na mnie gapisz jak cielę na malowane wrota?	O, ty nie rozumiałaś wcale: ani z jak bezładnym żarem modlić się tylko może dusza po tym, ani z jak wielką nienawiścią do siebie spowiadać po tym.	Strzeż się, młodzieńcze przeciwnie, jeżeli zobaczysz go na tej samej stronie ulicy, przejdź na drugą! Nie potrącaj o taką skałę, strzaskałaby cię, jak szklankę.	Tej sztuczki nauczyli mnie mieszkańcy Karaibów, którzy wykorzystują ten sposób w walce z nieprzyjacielem, jeśli Arawakowie zaatakują, sami się przekonacie, że to zadziała. No już, bierzmy się do roboty! Trzeba zebrać chrust i potem w spokoju możemy na nich czekać.	Właśnie w tej chwili znikli w tłumie, więc dalej nic nie wiem. Gospodarz zawołał mnie, był na mnie wściekły, bo zapomniałem o pieczeni, którą zamówił pan rejentrejent (daw.)	Siostra moja na tej samej znajduje się drodze Dawno już, mój ojcze, mówić z tobą chciałem o niej, ale wahałem się... nie śmiałem... Teraz powiem. To mój obowiązek i moje prawo. Jestem jej bratem i kochaliśmy się od dzieciństwa. Kierujecie ją na lalkę, na taką samą światową srokę...	Ani jedną, ni drugą Znowu żyć, znowu płakać, znowu młodość nosić, aby stracić!... O! nie! nie!... ani białej, ani czarnej, ani żadnej nie chcę doli... Miodu ja kubeczek wolę, a potem sen słodki, sen złoty, a choćby się już nie budzić... W kubku miodu szczęścia tyle, ile go już na całym świecie nie ma... A ty, nie idź na Kupałę...	Nic nie szkodzi Ponieważ to pan, więc nic nie szkodzi. Ale nigdy przecież nie można wiedzieć, kim jest ten, kto właśnie nadchodzi, więc trzeba się mieć na baczności.	Jeżeli sobie życzysz; ale w takim razie byłoby wygodniej, gdybyś się całkiem wyciągnęła na łóżku.	Mnie dotąd nie.	Mogę więc oświadczyć wam że wzmiankowane zdarzenia są przeciwnie dostojne, wzniosłe i cnotliwe, że przyczyniają się ku Szczęściu Ludzkości i Sławią Najwyższego i dlatego ze stanowiska wolnomularskiego nie może przeciwko nim być zastrzeżeń. Wnoszę, aby Loża wyraziła swą neutralność wobec wszystkich tych przejawów obecności boskiej.	Nie obawiaj się. Rozumiem to sama.	Nie poznajesz mnie?	Przy panu nie należy wypowiadać żadnych życzeń, bo natychmiast je spełniasz Dlatego zwróciłam się do pana Morrel.	Puśćcie mnie! Niech stanie, ja wysiadam!	Tak se usiadłem, bo mnie cosik trapi na wnątrzu.	A no, prawdę! nie waham się jéj potwierdzić ano, stało się!	Być może... Toteż, sądzę, iż niebezpieczeństwu, w jakim się wówczas znalazłem, zawdzięczam obecną zmianę obyczajów. Ach, drogi Ryszardzie, ileż mi to dało do myślenia i jakżeż się odmieniłem!	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Doktorze, proszę się nade mną ulitować, od kilku dni zdarzyło mi się tyle nieprawdopodobnych rzeczy, że tracę rozum.	Kto tu mieszka? Człowieku, na miłość boską, gadaj, kto tu mieszka?	Toć i za pierwszej żony miłościwego pana, nieboszczki królowej ZapolyiBarbara Zápolya (ok. 1490–1515) żartobliwa stylizacja na język włoski: mówić po włosku, dokazywać po polsku, wymyślać androny (bzdury), nic dobrego (niegrzeczne dzieci). i tak dalej... Czy prawdę mówię?	Boimy się przed każdą wypłatą: czy ojciec przyniesie pieniądze do domu, czy cały tydzień będziemy się głodzili. I pomyśl tylko, co to za przyjemność, kiedy pijany, nie wie, co się z nim dzieje, a jak się wyśpi, wstydzi się i głowa go boli.	A jak mi jeden kolega mówił ich system prowadzi też do wszelkiego rodzaju sekatur.	Ale to nie szkodzi, może panom coś poradzę. O jaką sztukę chodzi? O obrazy?	Czas wreszcie aby się to wszystko skończyło!	Jaka pani dobra, nigdy tego nie zapomnę, nigdy... Waciu! Hela! Weronika! Boże! jak zwykle niema nikogo, kiedy potrzeba. To niespodzianka! To niespodzianka!	Jasiu, z ciebie kat na dziewczęta.	Ma pan go tu, przy sobie?	Nawet ważny! cóż panie robią z Marwitzem? Człowiek oszalał za panną Anną! Jestem udręczona jego wzdychaniami; jest to całe morze sentymentu! Jakże się to skończy? Ulokuje nareszcie ten legendowy pierścionek i poczciwe serce?...	No? Co wam? Nie chcę, byście płakali. Mówcie, co wam jest?	O, poznaję, kochany panie! Przejeżdżaliście tędy wiosną i daliście mi dwa dukaty.	Poproszę, żeby pan działał z jak największą przezornością i zawiadomił policję, dopiero mając niezachwianą pewność. Widzi pan, gdyby tak mój najemca nie był Arsène’em Lupin?	Spokojni? a Cezar? a Rzym? a... i nie śmiejąc dokończyć zwrócił rozmowę	Spróbujcie teraz zbliżyć się!	Słuchaj mały, jak ty się nazywasz?	To was na sznurze powlokę do grodu	Zuchwalco światowy! Jakież przedsięwzięcie wiedzie cię tutaj! Może prosta ciekawość? Może chęć przeniknięcia skrytości? Drżyj! Drżyj, nieszczęśliwy! Stoisz nad brzegiem przepaści, która ci się odgraża zgubą ostateczną. Odpowiedz! Czyli prosta ciekawość wiodła cię tutaj?	A jeżeliby tym przedmiotem była	A jużci niéma takiéj Ot, moja pani Owsicka, mówiła daléj	A licho tam z nią! Obrzydliwa małpa, do kiepskiej kobyły z tą długą twarzą podobna.	Ach! dałbym sobie rękę uciąć, gdyby...	Ale czym, święty człowieku?	Ale to cały dzień trzeba tam iść! Jesteś zmęczony... Musisz odpocząć do jutra. Jutro pójdziesz z rana.	Ależ przysiągłem sobie zabić tego człowieka	Bajesz!	Chwile takie są dzisiaj przywilejem tylko starości. Rozpamiętywanie dawno ubiegłych lat, przeglądanie spłowiałych listów, zasuszonych kwiatów, zaręczynowych pierścionków, kotylionowychkotylion (fr. cotillon)	Co waść gadasz?!	Co za Galicji?	Co za okropna sprawa! Jakże on umarł?	Czy mogę zadać panu drażliwe pytanie?	Cóż znowu, moje dziecko.	Dawajcie ich sam!	Dlaczego?	Francuski pudel!	G. 1.	Gdzie będę spał?	Hm, takie liczne towarzystwo	Hm, to prawda. Dobra! Pójdę za nim, koniec gadania!	Isaj Fomicz.	Jakowyż to pan młody?	Konstancja.	Kto z nas miał rację? Biedny Wokulski!...	Któż taki?	Mój Widziu idee czasu są rzeczą bardzo piękną...	Mój koń, mój biedny koń!	Nikogo.	Nu, niech pan las sprzeda!	O cóż chodzi?	O! a czemu to?	O! to zupełnie co innego; nigdy, przenigdy.	Oczywiście, jeżeli pozwoli pani, to w najbliższych dniach złożę państwu Szczerkowskim wizytę.	Oho! Jesce mię z pistoletu ustrzelą!	Ooo... patrzcie, dzieci, teraz idą cechy z chorągwiami! Widzisz, jak onemu wiaterek ślicznie sztandar rozwija, temu z prawego brzega?	Pamiętasz, jak czasem wichry świstały i grzmiały dokoła naszego domu i z jaką rozkoszą słuchaliśmy obaj tych koncertów prześlicznych, a nadewszystko wesołych...	Piękna historia?	Psa? Jakiego psa?	Starość, Pojedynek	Tak? Skończyłeś robotę?	Ukradną cię	W kaplicy; księża śpiewają nad nimi litanie.	Zobaczymy dziś popr.: tłumaczyć. spokojniejsi.
Wariaci im się wszystko zdaje. Ja tam tych ich bujd nie lubię. Dam, co trzeba, i już, ale te ich, panie, mowy, gry, zaklęcia...	A no, Miś doprowadził szczęśliwie małą do swoich państwa, a moich krewnych, Niedźwiedzkich w Stanisławowie, którzy wzięli ją na wychowanie. A mała dała go mnie. Gdzież bo on nie był!	A tak! prawda, przypominam sobie. Czy nie o panu Porthosie wasza dostojność chce mówić?	A tego nie dasz?	Ach, ach, ach! Coś ty zrobiła! Wszystko przepadło! Nie mogę pójść na zabawę! Moje włosy, ach, moje włosy!	Co za głupstwa pleciesz, Henryku! Chodźmy do teatru. Gdy Sybilla wyjdzie na scenę, poznacie nowy ideał życia. Objawi wam to, czegoście nigdy nie znali.	Czy między innymi nie używała mego nazwiska?	Czy podczas półrocznego pobytu nie zaszedł w zakładzie kąpielowym żaden wypadek kradzieży?	Druga? To ta, że ksiądz opowiedział mi swoje życie, a nic nie wie jeszcze o moim.	Gdy Dan był mały, często się bawił w skład towarów, i spodziewałam się, że kiedyś dojdzie do tego; ale odkąd nauczył się wiosłować i pływać łódką, wiedziałam, że moje nadzieje pewnikiem się nie spełnią.	Gdyby, mówisz? Niechże mój przyszły małżonek wcześnie sobie stryczek nagotuje, bo pewnie do pół roku powiesić się będzie musiał, rozumie się, jeśli sobie w łeb nie strzeli, czego mu nie bronię.	Hm! Na razie nie pragnę wyrządzać szkody żadnemu z mieszkańców wioski. Ale sądzę, że oni nie będą cię zatrzymywali. Oho! A więc nareszcie udało się Buldeowi wrócić do domu?	Hm? Sztuka, Artysta, Samotność, SławaWstąpić do klasztoru, zostać rzemieślnikiem!... Wcale niezły ratunek dla Pawluka i jemu podobnych chłopców z kawiarni Jedno i drugie może z nich uczynić mistrzów, o ile nie stali się już beznadziejnymi „artystami”. W przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak oddać się pod opiekę literatów. Mistrzami to ich nie uczyni, może wszakże zrobić sła­wnymi.	I ta tylko jest między mną i nimi różnica, że im płacić potrzeba, a mnie nie wypada. Nawet nie można.	Ja? Wszakżem ci mówił, że dziś nie wrócę, aż wieczorem. Byłem na drugim końcu miasta.	Jednak ta ambrozja, przeszedłszy w ludzkie ręce, musiała stracić swoje niebiańskie miano i przybrać jakieś ziemskie. Jakże więc nazywa się po ludzku ten przysmak, do którego zresztą nie czuję wielkiej sympatii?	Jeśli sądzisz, że drwiny powstrzymają mnie od zabrania tego, bez czego obyć bym się nie mogła, to się mylisz.	Jutro przekonam pana, żem nie filut ani wariat Pokażę ci coś, co widziało zaledwie sześciu albo siedmiu ludzi, którzy... już nie żyją... O, gdyby oni żyli!...	Juści, a z wielkiego gatunku. Organiścina odmieniła mi jaja, że trzy swoje dawałam za jedno... Dobrze, iżeście już ściągnęli do chałupy... roboty tyla, że nie wiada, gdzie przódzi pazury zaczepić.	Nasi chłopcy nie cierpią, jak im się psuje sobotę. Wobec „uczty” patriotyzm nie ma szans powodzenia.	Nie rozpaczaj, rzekł starzec Teraz	Nie wiem czy mogę...	Nie, profesorze. Dotarły w sposób bardziej bezpośredni. Po prostu otrzymałem memoriał podpisany przez kilku lekarzy z naszej lecznicy, memoriał, o którym właśnie chciałem z panem szczerze i otwarcie pomówić. Niech pan oceni to, profesorze, że przyjechałem tu bez żadnego konkretnego zamiaru. Po prostu pragnę przedstawić tę sprawę panu i panu zostawić głos rozstrzygający. Mam do pańskiej uczciwości i do samokrytycyzmu absolutne zaufanie.	Pan nie jesteś medium	Pozwól, kochanko... Na taką liczbę nie zgadzam się jako lekarz dla ciebie, a jako eks-guwerner dla twoich uczennic. Byłoby niesumiennością podejmować się fuszerki w nauczaniu...	Przynajmniej do czasu, kiedy moja córka nie wyjdzie za mąż!	Pójdę do młyna, przypilnuję, bo inaczej nie zrobią!	Takimi myślami oszukujemy serca nasze! Ale to słabość! Nie chcesz odjechać, gdyż nie chcesz go porzucić!	Teraz rozumiem, dlaczego naznaczyłeś mi pan spotkanie na tej ponurej wyspie, na pełnym morzu, w tym podziemnym pałacu-grobowcu, którego pozazdrościłby ci niejeden faraon: bo lubisz mnie, hrabio, prawda? Bo lubisz mnie tak, że chcesz mi zadać taką śmierć o jakiej właśnie mówiłeś, śmierć bez agonii, śmierć, która pozwoli mi zgasnąć z imieniem Valentine na ustach, czując twoją rękę w dłoni?	Umarli nie potrzebują wierszy	Zaraz ci powiem wszystko, jak się zdarzyło, mój klejnocie, jeno sobie usiędę trochę, bom się strudził. Ej! Ciepłoż tu, ej! Miło w tych Wodoktach jako właśnie w raju. Rad by tu człowiek po wiek siedział i w one śliczne oczy patrzył, i nigdy nie wyjeżdżał... Ale napić się czego ciepłego także by nie zawadziło, bo na dworze mróz okrutny.	A co dasz?	A co jeśli zbiegowie zechcą go znowu odwiedzić?	A dyć te wisielaki Gulbasowe i Filipki chłopaki!	A któż go zamianował?	A on był moim mężem.	A to ci, Jaguś, Maciej zapisują te sześć morgów przy drodze	A w domu jest co robić!	A więc bierz tę linę. Tę za tobą!	A! a! jakto wam gadać łatwo, to się zdaje, że i mój język tak chodzi jak wasze; poczekajcieno, poczekajcie!	A! to małżeństwo a! to małżeństwo. Napróżnom odradzała, próżno błagałam, twoi przyjaciele postanowili mnie na przekór.	Ach!	Chryste Panie... mistrz! Co mu się stać mogło?	Co tam o takich rzeczach gadać!	Co, moja droga?	Cyt! To było w podróży. Gdy pielgrzymujemy... znasz przysłowie.	Czego się tak trzęsiesz? Boisz się?	Czy wiesz, kogo trafił wczoraj twój kij?	Cóż tobie się zdaje, że on zrobi?	Daję panu dziewięćdziesiąt dwa tysiące rubli i ani grosza więcej	Dobrego zdrowia!	Droga pani, mija już sześć miesięcy, od kiedy jesteśmy wspólnikami Wniosłaś sto tysięcy franków kapitału. Było to dokładnie w kwietniu. W maju zaczęliśmy operacje. Zarobiliśmy wtedy czterysta pięćdziesiąt tysięcy franków. W czerwcu zysk wzrósł do dziewięciuset tysięcy. W lipcu doszło do tego sto siedemdziesiąt tysięcy franków; był to, jak pani pamiętasz, miesiąc pożyczki hiszpańskiej. W sierpniu, na początku miesiąca, straciliśmy trzysta tysięcy. Ale w połowie miesiąca odzyskaliśmy wszystko, a pod koniec znów mieliśmy zyski. Na naszych kontach, które kazałem zablokować wczoraj, figurują aktywa wynoszące dwa miliony czterysta tysięcy, to znaczy po milion dwieście tysięcy dla każdego z nas. Teraz dochodzi do tego jeszcze osiemdziesiąt tysięcy franków z oprocentowania.	Fiu! Dwadzieścia sekund! Okropność! I wy uważacie, że moglibyście to wytrzymać? Ja bym zwariował.	Gdyby mu można zaufać...	Gdzie się podziała Synnöwe?	Głupstw, głupstw ociec nagadał! Bardzo słusznie! Niech już sobie ociec stąd idzie, bo jak jeszcze troszkę tu postoi, znów pan Korczyński na język ojcu wlezie...	Hej! Zaprzęgaj! Pakuj! Niech tu piorun zabije taki dom przeklęty!	I co dalej?	I w takim razie nawet należą, jako pomniki historyczne, do materyałów rozwoju pojęć narodu.	Jedynie strawne na chleb i wodę. Dwadzieścia rupii miesięcznie.	Jestem. To, zdaje mi się, gracz!... Wolę go mieć za sobą niż przeciw sobie... To jest	Kaj to psy, Witek? Wyniesłam im jeść, wołam i ni jednego!	Krra... a co ma na głowie?	Książę wyjechał na pogrzeb mojego ojca	Man tai net dyvai, jog tautiečiai Mickevičiaus, Kondratavičiaus, vaikai poetiškos tautos, o taip tolimi nuo viso ko fantastiško ir poetiško Ar tai tik ne ženklas ištvarkymo tautos?	Mówisz, że miał taką minę?	Mówiłam o nim, ale myślałam o niej.	Na wsi mieszkał...	Niech mnie Wasza Książęca Mość puści i położy się spać!	Nieznośni muszą być ci Korkowicze?	Oj, niepodobny waćpan do takich, których na nitce wodzą! Najtrudniej to z niestatecznymi.	Oriano, w tym rodzaju wolę tysiąc razy małe studium pana Vibert, któreśmy oglądali na wystawie akwarelistów. To drobiazg, przyznaję, zmieściłby się w tej dłoni, ale jest w tym sens, myśl! Ten misjonarz chudy jak szkielet, brudny, obok tego tłuściutkiego prałata, który bawi się z pieskiem, to cały poemacik finezji, nawet głębi.	Otóż to A ilu innych z tego gatunku kręci się około pani Latter?	Pani d’ Espard!	Pleć już sobie, dziecko moje...	Pogodziliście się tedy?	Powiesili, panie.	Pst! Czy słyszysz?	Radzca Pauli jest w tym stanie...	Rzeczywiście, to nadzwyczajny pomysł	Sprawa jest ciągle na etapie projektu, panie hrabio.	Sprawy majątkowe.	Słuchaj, gdzie się tu wszyscy porozłazili?	Słusznie!	Tak Znał ich pan?	Tak! w świat! w świat! daléj a daléj! Zawsze daléj i daléj bez końca, do ostatka, do śmierci i po śmierci nawet...	Tak, i to jeszcze w okolicach Paryża, gdzie są bardzo wczesne. W Normandii na przykład, u jego ojca który ma wspaniałe jabłonie nad samym morzem, niby na parawanie japońskim, robią się naprawdę różowe aż po 20 maja.	Tak, tak, znamy te strony	Tak... tak... strzeż się! Inaczej pójdziesz prosto do piekła.	To i co Zabiliby, niechby zabili.	To nic! Pojedź! Wytłumacz, że kochałem...	Toć ludzie!	Tylko czem? Na maskaradę idę?	W wiosce Astorga, w roku 18...	Więc będziesz go pisał w nocy. Błagaj Dianę o natchnienie, to przecie siostra Apollina.	Wyruszamy jutro o świcie	Za tym przemawia stan zwłok straszny podobno widok.	Zabawa	Zaraz do niej pójdę i rozprawię się.	Zna to że mnie opanowała rzuca mną teraz jak dzieckiem; jeszcze na dobitkę, wystaw sobie jenerale, co dzień pod oknem tego nieszczęśliwego Kozłowskiego z jego łysą jak kolano głową, który patrzy w okno moje, dobija mi się do drzwi, awantury wyrabia i tłumy tu sprowadza... gdy ta nielitościwa najniegodziwiej szydzi z biednego warjata!
Ach, tak... owszem... No, to idźmy do stolarza, choć ostrzegam cię, że na bocznych ulicach musi być straszne błoto Cóż, nie był u was Krukowski?	Ja nie mam teraz czasu mówić o tych sprawach, mój panie. Jedź pan z łaski swojej do Gawronek do mego męża, to się pan z nim rozmówisz.	No, to brawo. Winszuję panu, panie Murek. Ja się znam na ludziach.	Ten ci to człek niepoczciwy jest przyczyną, dla której ośmieliłem się nachodzić waszą królewską mość o tak wczesnej porze.	A kartofle z organistowego dołu to kto?... A cięgiem cosik komuś we wsi ginie, to gąska, to kury, to sprzęt jaki	A, to doskonale! Natychmiast piszę do Wiszniowca; niech przyjdzie Zbąski i niech na całą noc kozaka wyprawi, aby mi Plerscha zaraz przywieźli. Posadzę go tu u siebie, sprowadzimy dziewczynę, odmaluje ją prędko, a ja królowi obraz w komnacie postawię. Posłać po Zbąskiego, natychmiast!	Aha! Zapewne, że musi być to... Niezawodnie to...	Ale nie; chyba pan tam nie był od dłuższego czasu; to już wcale nie jest smutne, cała ta dzielnica zaczyna się budować.	Czy myślisz, że uda się to uczynić podczas jej snu? A nuż się obudzi? sprzeciwiać się. sekretarz, ale widać było, że plan ten przypadł mu do gustu w równym stopniu, jak sahibowi Carrisfordowi.	Cóż by to mogła być za linia regulacyjna? Nie widziałem dotąd w tej stronie żadnej linii regulacyjnej.	Dziwna to jest, bo jeśli ta dziewka umyślnie waszej książęcej mości co zadała, to nie dlatego, żeby potem miała uciekać, a przecież z tego, coś mi wasza książęca mość mówił, pokazuje się, że oni oboje chcieli się po cichu wynieść.	Ja też nigdy nie widziałem takiego kapłana jak ty! Jeszcze nie ma trzech dni, jak razem wędrujemy, a zdaje się, jakby to już sto lat zbiegło.	Jak to? A rozwód? Przecie procesy rozwodowe ciągną się miesiącami.	Jakie to zdumiewające, że od razu umie stać i chodzić! Jakie to zajmujące! Nigdy w życiu nie widziałam jeszcze czegoś podobnego!... Co prawda jestem jeszcze młoda, rok temu dopiero opuściłam gniazdo, jak pani może wiadomo. Uważam jednak, że to cudowne. Takie dziecko... przed sekundą dopiero przyszło na świat, a już umie stać na nogach. Uważam, że to bardzo wytworne. Uważam w ogóle, że u was saren wszystko jest bardzo wytworne. A czy potrafi już ono także biegać?...	Jeszcze się ciebie trzymają te głupstwa. I ja ci powiem, że nie zmądrzałeś przez ten rok. Ja cię, Gryziak, lubię i szanuję. Zrzeknij się tych trzystu rubli to jest dopiero zabawa! Jak spróbujesz raz, to się już nie oderwiesz. Ludzie i świat wydają się takie głupie.	Mamusiu!... to i my pójdziemy z nianią...	Nie... nie... niech mu pani to powie.	No, to chyba nieszkodliwe	Phy! jak mam kobietę i miejsce na półtorej osoby, tom żonaty, ale zresztą kawaler. Byłem przecie w wojsku i wiem, że kobieta jest dobra raz na dzień, i to nie zawsze. Zawadza.	Prawda, jutro Boże Ciało. Gdzież to go stawiacie?	Przecież jego to głową wszystko idzie, to i nie dziwota.	Słuchaj, to jest głupia historia. Ona jest o trzy klasy niżej i nie jest na tyle inteligentna (on pokręcił głową)	To pan ze Spychowa miał zjechać?	To pański paszport?	Zresztą Akademia, to jest salon, a Bergotte nie ma dosyć szlifu krzyknął pan Bloch, podczas gdy pan Nissim Bernard, zasmucony, pochylił ku talerzowi swoją pierścienistą brodę, godną króla Sargonu. Mój kolega, od czasu jak też nosił brodę, również kędzierzawą i granatową, bardzo był podobny do swego wuja.	O, tak, tak! dobrze to pamiętam.	O, nie, miłościwy panie! Nie będę wyliczała wszystkiego, co wiem, bo nie pora dziś trapić was nudnymi sprawami, jedno przytoczę: podarowaliście czternaście wsi moich kasztelanowi czerskiemu, a ten, rozzuchwalony waszą łaską a niedolą moją, zaprzysiągł się, że mi na mieszkanie moje w Warszawie nie zezwoli, gdy właśnie stanowczo żądam tego i tam, a nie gdzie indziej mieszkać będę.	Pewnie słusznie, ale nawet mnie już brak sił i cierpliwoś­ci, i nerwów, żeby się użerać na co dzień z tą całą monstrualną i w gruncie rzeczy absurdalną machiną dużych i drobnych szykan, świństw i świństewek, niedorzecznych zarządzeń i restrykcji, dość mam tego, mam pięćdziesiąt jeden lat, jestem w pełni moich możliwości, nie chcę się stać rozstrojonym wrakiem, wiesz, czym dla mnie była i jest ta poznańska Opera, ostatecznie ja z niej coś zrobiłem, ale w tych warunkach nic nie mogę, co najwyżej mogę położyć teatr i siebie, trudno! Okazało się, że jestem paskudnym syjonistą, elementem niepotrzebnym, przestałem się podobać rząd­com folwarku nazywanego Polską Ludową, można i tak!	Tak, tak	Ustrzelą mi chłopa, jak Bóg na niebie! Mości panowie, czy nie ma żadnego ratunku? Panie Jezu! chłop jak złoto najszczersze! Nie masz takiego drugiego w obu wojskach. Co mu do głupiego łba strzeliło?!... Matko Boża, ratujże go w tej toni!...	A nie wie pan, w jakim celu przybył do Francji?	A panu Michałowi by wytrzymał?	Ale Witek upewniał, że zagnał wszystkie i przymknął drzwi, Józka poszła na drugą stronę i wynosiła z Pietrkiem cebratki z piciem dla krów, a potem przyleciała po skopki do dojenia.	Ale będę panią widywał i w redakcji.	Ale gdzież tam! Szłam, jak dobrodziej przykazał, w kompanii pani Flory. Pani Flora tylko co weszła na swój beischlag... A ja się tu mocowałam z kluczem, co jakoś nie chciał złapać zamku...	Ale niemniéj nad ich grobami można się choć użalić	Ani ja	Bardzo mi przyjemnie...	Bardzo pięknie i żałuję, że nie mamy czasu przyglądać się dłużej.	Biada! Biada! Odbierać on chce sercu Izraelowemu pociechę i nadzieję jego!	Był aptekarzem.	Bądź pozdrowiony, synu faraona, który oby żył wiecznie	Będzie pani sławną... będzie pani bardzo sławną!	Chcę poświęcić się filozofii	Chcę wejść.	Co ci mama dała ze skrzyni? Miałam ochotę na jedwabną liliową suknię, ale nie ma czasu jej przerobić, więc muszę przestać na mojej starej tarlatanowejtarlatanowa	Co ja?	Czy wnosiszwnosić (daw.) spytałem.	Dawna świątynia Słońca	Dlaczego miałabym przestać? W imię czego? Czyżbyś była zazdrosna?	Do klozetu nie można wrzucić dzieciaka; toście pewnie jeszcze go nie widzieli.	Dzisiaj	Gdybyśmy na kuropatwy lub zające polowali, nie przyszedłbym do takiego stanu, a teraz mogę zawołać razem z Fabillą: „Będziesz pożarty przez niedźwiedzie”.	Gdzie Artur?	Głupio, ale byłem!	Hej!	Ho! ho! poleje się tutaj czyjaś krew!	I o tym pomyślałem Jest rzeczą zrozumiałą, że od czasu do czasu winienem zdobywać sobie zasługę (o ile przedtem nie znajdę mej rzeki), upewniając się, czy stopy twoje ugruntowane są na fundamencie mądrości. Nie wiem, czego cię tu będą uczyć, ale ksiądz pisał mi, że żaden syn sahiba w całych Indiach nie otrzyma lepszego wykształcenia jak ty. Przeto od czasu do czasu będę tu wracał. Może będziesz takim sahibem, jak ten, co dał mi te okulary w Domu Cudów w Lahorze. W tym cała moja nadzieja, bo on był źródłem mądrości... mądrzejszy był od wielu znanych mi przeorów... Ale też być może, że zapomnisz o mnie i o naszych spotkaniach...	Ja nie chcę.	Jakie ale?... Tu nie ma żadnego ale, tu są tabele... Dziedzic was rozpuścił, bo mu brakło pieniędzy na gajowych i polowych. Robiliście, co wam się ino podobało, i chcieliście jeszcze po pięć mórg. A teraz	Jakiś diabolus incarnatus szusnął koło mnie jakby co złego... gdybym z natury nie był odważny, mógł był mi napędzić strachu.	Kiedy, tatku... Ja tatce coś powiem... Ja... mam przeczucie, że wszystko pójdzie dobrze!...	Kolorytu mogę powinszować tres fin, i bardzo świeży. Liotard nie zrobiłby lepiéj, słowo daję; malujesz ślicznie... nie daj tylko temu artyście psuć sobie i nie słuchaj żadnéj rady.	Kupicie, tatulu? Naprawdę kupicie?...	Leż spokojnie. Już wojska nasze idą na Pragę.	Manifestacja antyalbiońska. Mogą protestować. Trzeba wyrugować nas przedtem z wysepki, by protest nie spłowiał. Tymczasem nie łatwo wyprawę szykować w krainę nocy bez aparatów rozgrzewających, których tajemnicy nikt dotąd nie poznał i przy zachowaniu dalszej ostrożności chyba nie pozna. Na zapomnienia śnieżystej odludni już wszystko gotowe. Połowa zbiorów niemal za dni kilka lub może nawet w niewielu godzinach przybędzie na miejsce i zawieszona czy rozłożona zostanie paradnie w „Pałacu lodowym”. Wyspa uzbrojona i okolona ratowniczym pasem min srogich, wyrodnych. Jak stado rekinów u wjazdu do portu z peryskopów mruga ku nieproszonym, ciekawym przybyszom łodzi podwodnych zaczepna flotylla. A aluminiowe jastrzębie i wrony, słynne brzegówki i albatrosy (do samych transportów służą ostatnie) umieją ponosić metalowym skrzydłem we mgły i w zadymkę, pod słońce i w nocy, i spluwać potrafią żagwiami granatów i bruićbruić kolubryna, duże działo ładowane od przodu. dalekonośne, co kartaczami swego celu dopną w linii powietrznej na sześćset mil pełnych? A wyżywienia możność na miejscu, bez cudzej pomocy, bez żadnych dostaw? Te smakowite przeróbki mięsne z cielska psów morskich? Tych tysiąc włókwłóka	Miałem mały interes do pana...	Mówię ci, że możesz zaufać mojemu uczuciu.	Na Mazowsze, do Juranda ze Spychowa.	Nasza wina... Nasza wina!... Nie możemy odmawiać ludziom prawa do zdobywania stanowisk, ale możemy bronić własnych.	Nie ma o czym mówić	Nie raczy? hm... Wszystko jedno, a waćpan płacisz co komu należy? zapytał.	Nie wiem, pani co ktoś mógł powiedzieć królewicowej; ale ten list nie dotyczy mnie w niczym, pisany jest do widama.	Nie wstajesz? Już po piątej.	Nie. Po cóż?	Niech pan przestanie! Fe, i ten dywan!	Nieprawda, że pan czytał, że okna robią z lodu?	No cóż! Czy nie jesteście mymi dziećmi?	Obraz świata, Przemiana	Oryginalne, mówiły zewsząd głosy.	Ostatni raz byłam dwa tygodnie temu u ojca.	Pijcie i wy, dziaduniu, a mówcie za duszę ś. p. Jagny i wszystkie duszyczki w czyszczu zostające.	Poznałem go dopiero w Częstochowie, gdym powtórnie od waszej dostojności do mnichów posłował.	Praca, Honor, Pieniądz	Prędzej, prędzej, praca czeka. Mnie jałmużny nie da nikt.	Spodziewam się!	Szedłeś waść śladem? Dognałeś, schwytałeś języka?	Takij z niego mużyk?  Babie przywodzić pozwala! ja by ją...	W brzuchu dziś u mnie, bracie, Iwan Obżartuch i Maria Głodomorówna; a gdzież ten bogaty chłop mieszka?	Widzieli ich razem w kinie	Widzisz przecie, że pan jest zmęczony	Wiesz, Adam, że nie należę do ludzi łatwo się łamiących, wszyscy mnie uważają za uosobienie energii...	Wszyscy widzieli, więc i ja. Oczy mam. W górę nie patrzyłem, bo miałem tacę na głowie, ale	Z edycją i z pieniędzmi? A od kogo?	Zagrodę i Dewajte.	Zapewne. O ile alarm doń dotarł. Jest jednak wiele takich zakątków za granicą, cichych pensjonatów w górach, ustronnych miejsc wypoczynkowych, dokąd pisma warszawskie nie docierają.	Zdrowie mojej dziewczyny!	Znowu zakotłuje się w Lipcach, przeciekprzeciek (gw.) zaraz. powiedzą!	Złamanym ramieniem?	Żadnego.
Właśnie Nie twierdzę, że ksiądz Lantaigne jest już mianowany biskupem w Tourcoing. Mówić tak znaczyłoby uprzedzać wypadki. Ale słyszałem dziś rano od osoby zaprzyjaźnionej z wikariuszem generalnym, że układ między nuncjaturą a ministerstwem co do osoby księdza Lantaigne wkrótce już dojdzie do skutku. Wiadomość ta bez wątpienia wymaga potwierdzenia. Ksiądz de Goulet mógł wziąć nadzieję za rzeczywistość. On, ksiądz wie o tym, pragnie triumfu księdza Lantaigne. Triumf ten nie jest nieprawdopodobny. Niedawno jeszcze nieprzejednane zasady, które przypisują księdzu Lantaigne, mogły niekorzystnie działać na władze państwowe, nieufne względem duchowieństwa. Ale czasy się zmieniły. Ciemne chmury rozpierzchły się. Pewne wpływy, dotąd trzymane poza obrębem akcji politycznej, zaczynają objawiać się nawet w sferach rządowych. Zapewniają, że poparcie użyczone kandydaturze księdza Lantaigne przez generała Cartier de Chalmot sprawę przesądziło. Takie są słuchy, niepewne jeszcze wiadomości, które zebrać mogłem.	O tak A Szopen nasz, w którym ból łagodniéj się wyraził, nie należyż on do téj saméj rodziny? Natura jego, powiedziałabym wstydliwsza, nie dozwala mu wyśpiéwać tego wszystkiego co czuje; uśmiécha się, ale w uśmiéchu jego są łzy, w jego weselu jęk się odzywa przygłuszony. Życie mu się składa tak, aby wmiarę jak rośnie duchem, cierpiał coraz więcéj. Kobiéta genialna a zimna odejmuje mu wiarę w serce ludzkie; zostaje sam z pieśnią swą i z przeczuciem wczesnego zgonu...	Toteż nie martwię się tak ze względu na pieniądze, chociaż strata dziewięciuset tysięcy franków godna jest żalu, a na pewno może nieco zdenerwować. Ale bardziej dokucza mi to dziwne zrządzenie losu, przypadku, fatalności... Bo ja wiem, jak nazwać tę siłę, która wymierzyła we mnie ten cios, który obraca wniwecz moje nadzieje majątkowe, a może i przyszłość córki	To łgarstwo! Mnie przecież świnię kazał zastrzelić, taką, żeby jej za trzydzieści rubli nie kupił... A jak, będzie temu z tydzień, jego dziewucha, ta Janielcia, wyszła do mojej przed chatę i dała jej niebieską wstążkę, to ci się tak na nią gniewał, jakby o majątek chodziło... Oj! Żeby mi nie tych jego dzieciaków było żal, a osobliwie dziewuchy, to ja bym mu pokazał...	Żeby drukowane, to na każdej książce przeczytam, litery znam dobrze i baczę, jaka która jest, ale tutaj niczego złożyć nie poredzę: same jakieś kulasy i wykrętasy, jakby muchę uwalaną w czernidle puścił kto na papier.	Nie, ale dlaczego nie? No, wiem: śmieszne by było. Kirsanow by się śmiał, ja sam. Zresztą i tak przecież nie, przecież oni mi nie darują tego Kropotkina. Oni wiedzą, kto, bo już na moją głowę nagrodę nałożyli. Car powiedział, że nie może spać spokojnie, póki Grzegorz Goldenberg po świecie chodzi. Wiecie przecież?	Co tam! moja matko nic nam to nie zaszkodzi, bo jak powiada mój ojciec: „niech sobie głodny nagada na tego, co dobrze jada”.	Ja? Wiesz, co mnie jeszcze bawi w Chryzotemis? Oto, że ona mnie zdradza z moim własnym wyzwoleńcem, lutnistą Teoklesem, i myśli, że tego nie widzę. Niegdyś kochałem ją, a teraz bawią mnie jej kłamstwa i jej głupota. Chodź ze mną do niej. Jeśli pocznie cię bałamucić i kreślić ci litery na stole palcem umoczonym w winie, wiedz o tym, że nie jestem zazdrosny.	Nie wiem... Trzy z nich już nigdy nie wybiorą się na łowy... Atoli było ich tam więcej... znacznie więcej. Toteż przegnały mnie precz jak kozła... Umknąłem na trzech nogach... Przypatrzcie się, obywatele Wolnego Plemienia... Przyjrzyjcie się, o Wilcy!	Po co? Nie, Pencroffie. Nie rozłączajmy się!	A dokąd ten pan jedzie, czy nie wiész?	A to coś niesłychanego! Już przesiąkłeś cały odorem dymu i gnoju obory. Nie warto było biec tak daleko do ciebie. Zbudź się jednak, bracie, bo ci przynoszę ważne wieści!	Beauté du diable! Powiédz lepiéj: ależ młoda! nie wiem czy ma lat osiemnaście, a hr. Filip...	Heluniu, bądź cicho, bo nigdy cię nie pocałuję Masz tu książkę i oglądaj obrazki, jak Pan Jezus był męczony.	Pani mogła by wytoczyć proces o artykuły żywności, gdyż wcale nie je Ach, proszę no spojrzeć, jak ojciec Goriot wpatruje się w pannę Wiktorynę.	Szaleństwo! Czyż to nie jest pański przyjaciel?	Szanowna publiczności! Ty jesteś słońcem, ty jesteś pięknem, ty jesteś wszechmocą, ty jesteś mądrością, ty jesteś znawstwem! Dla ciebie żyje, gra, śpiewa i twoją jest ta Melpomeny dziatwa!... Powiedz, wielmożna pani, czemu nie jesteś łaskawą na nas?... Proszę cię, jaśnie oświecona, daj codziennie pełny teatr!...	To jest tylko zniewaga. W tym nie ma ani krzty prawdy.	Furman Skowron, co jeździł z wujenką, opowiadał. Wyjechali czterema końmi i powozem, a furman wrócił sam i piechotą. Konie wujeneczka sprzedała, powóz to samo, bo jej trzeba było pieniędzy na przepłacanie, żeby wuja uwolnić. Jak ten furman wrócił, to nawet nie zaszedł, żeby powiedzieć, co się stało, tylko zabrał się do swojej wsi. Przez dziesiąte osoby dowiedzieliśmy się od niego.	A cóż! Alboż to nie ten nas zaczepił?	Bo za mało go pani zna. Ludzie jego typu nie lubią grzebać się w przeszłości, którą raz przekreślili sami lub którym los tę przeszłość przekreślił.	Choćby i nie chciał dać, to moje prawo pierwsze.	Glas, nie przeszkadzaj...	Hrabia de Lembrat nie słyszy już pana	Krótko! młodzieńcze, nie umitygujesz swojej imahinacji, zmarniejesz.	Mój mąż się nie zna na tym, on się zna na barchanie	Nie ma tu przecież szpiegów	Nie pleć mi tu...	Nie.	Od Wołkowyska. Mówią, że ogarnęli Wołodyjowskiego i tamten drugi podjazd, który niedawno posłałem.	Pani nie znała „Takiniusza pysznego”? pytała księżna d’Epinay.	Szafran? Nie pamiętam.	W Zołotonoszy? Czekajże waćpanna. Poznałem i ja w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa.. Cóż robić?... kiedy nie ma gdzie indziej, to uciekajmy i tam. Ale trzeba będzie zjechać z gościńca, stepem i lasami przebierać sięprzebierać się (daw.)	Wiedziałem z góry, że się wam mój baronet nie podoba. Ja byłem umyślnie z Paryża raz na ich kursach w New-Market i kilka dystyngowanych rodzin angielskich poznałem	Ty, Maryniu, masz do mnie interes? Mój Boże! Jak­że jestem szczęśliwa! Mów, mów co najprędzej, w czym ci mogę być użyteczna! Gotowamgotowam (...) pójść	Właśnie Madzia chce nam coś powiedzieć	A czyjże ten jest?	Cicho! Zdaje mi się, że wiem, co ma na myśli Dwuogoniasty.	Co się z twoją żoną stało?	Dlaczegóż przesiadujesz u niego, na co go bałamucisz!	Dobrze; ale po co pan prezes wychodzi z domu, takie spacery mogą być szkodliwe.	Dosyć już ja o to przed Bogiem na kolana padałam i dosyć przez to nocy przepłakałam! Nietylko od szycia mię bolą, ale i od płakania. Gdybym mogła cała roztopić się we łzy i ze świata zniknąć, niech mama będzie pewna, że zrobiłabym to natychmiast, tak mi na świecie dobrze!	Jak tu cicho!.. jak tu inaczej!..	Juści, co krzywdę dobrze pamiętamy.	Lucia jest pod wpływem Prątnickiego.	Na co ci potrzeba aż stu rubli?	O, Tadziu! Czyżby to była dla ciebie zabawa widzieć, jak mała Tola spadła ze schodów i poraniła się?	Podobno pani jest adiutantem Ramszycowej?	Tak, operowy efekt!	Za kogóż to mnie masz, panie Rzecki? Tu... tu... tu każda tajemnica leży jak w grobie. A tym więcej tajemnica mego dziecka i tego szlachetnego człowieka.	A Lejbke?	A papa chciałby gaiki, słowiki, wstążeczki!	A widzisz? Ale za to musisz krzynę odsłużyć.	A!!...	Andronyandrony krzyknął Benedykt i żywo podnosząc się z fotela, z płomieniem w oczach, z brwią namarszczoną mówił, a raczej wołał dalej:	Boczek stanął, patrząc spode łba.	Cedro, zimno ci?	Czasem Barwicki wraca z drogi...	Czyje to?	Dajcież mi się wygadać dokumentnie! Po cóżem o Zbrojach zaczął? Widno cały kłopot na nich się opiera.	De Bergowa	Dlaczego?	Dobrze! Wygraj, a pójdę z tobą!	Dom odpowiedział Zbroja	Gdzie Rachel?	Głód, pragnienie, dzikie zwierzęta...	Ha! Być może! Ale cóżem ja temu winien?	Ho?!	Jezu Chryste! Gdzież on poszedł? Spali się na nic z dzieckiem; pewno zapomniał wziąć pieniądze!	Kochany panie Marcinie, mamy tu do ciebie prośbę jedną.	Krzywda to moja, krzywda! a dzieciak jego, prześwietny sądzie!	Lecz trzeba tam zanieść przyrząd elektryczny do wzniecenia światła.	Litości godna osobo! masz entuzyazm... weźmie ci go bieda; masz zapał... weźmie ci go bieda; masz młodość, talent, urodę... weźmie ci wszystko bieda!	Masz przecie moją.	Mnie się zda, że on o tem i sam myśli	Moje honorarium, jeśli wygracie, a tysiąc franków, jeżeli przegramy.	Może być, ale wilgotna... Kupię na miarę i po sześć rubli i pięć złotych.	Najmniejszych	No! Źle mówię?	Obawiałam się tego Biedny wuj!	Oj, Rzędzian, zawsześ jednaki! Ze wszystkiego musisz mieć korzyść.	Panie doktorze, zapomniał mi pan przepisać dawki!...	Pojedynek spytał hrabia.	Przeciwnie zostań, panie d‘Artagnan, miłe twoje towarzystwo pozwoli mi zapomnieć o cierpieniu.	Przepraszam pana, sprawa to dla mnie największej wagi: od kogo, jeśli łaska?	Przesadzasz i to bardzo, trzy mile jechaliśmy półtory godziny.	Są one zawarte w tem oto pudełku, które pani otworzy, ale dopiero po tamtej stronie kanału.	To prawda, ale ktoś już się tym zajął	To zrobiono za moimi plecami.	Tu, w tym pokoju	U Franciszkanów ze mszą.	Uszy, to oni nadstawiają uszy	Warto, na pewno warto. Ja chcę też uwierzyć w jedność, jedyność życia. Zrobimy to razem. Musimy zrobić, inaczej lepiej skończyć od razu.	Więc ciebie to oburza, a mnie tamto.	Wypuściłem z jeństwa Bergowa i przyszedłem sam, boście obiecali, że za to oddacie mi dziecko, które się tu znajduje.	Z rana zostanie pan wywieziony do sądu karnego	Za grosz liści bobkowych...	Zasie wam do nas! pilnujcie swojego, kiejście na to ustanowieni!	Zauważyłaś są w tym salonie płótna Jouy, wytarte aż do nitki, rzeczy, do cna zużyte!	Żądam. Rozkazuję.
Tedy... więc... mówił dalej, panna Wanda kompromituje się nietylko z jednym panem Gaczyckim... Widziałem sam wczoraj... tedy... i słyszałem... bo to tak było... wyszedłem wieczorem na przechadzkę... Terenia została w domu, bo była niezdrowa... więc... poszedłem za miasto... (P. Feliks miał zwyczaj rozpoczynać opowiadania swe od potopu). Poszedłem więc za miasto i tedy myślę sobie: krótko będę bawił, bo Terenia w domu została...	Jak przez mgłę pamiętam jeno onę chwilę, boćem lat pięciu nie miała, kiedy ojca Krzyżacy zabili, że bronił zamku i nie chciał powiedzieć, jaką drogą poszli Jagiełłowi rycerze, Kubę krzyczącego wniebogłosy zabrali, a matce grozili, że ją ubiją	Naprawdę, to nie wiem, nianiu, czy ja co gram dzisiaj?...	Toż ją mają przecie te pijawki!	Niech mi pan wybaczy. Bóg musiał pana zesłać w odpowiedzi na moją modlitwę. Ale przez te trzy dni odchodziłem prawie od zmysłów ze zmartwiania i teraz nagle przyszło mi na myśl: a jeśli to diabeł go posłał?	Gadasz sam nie wiesz co! Trzeba ci wiedzieć, Sancho, że w tym właśnie chwała rycerzy błędnych, iż często po kilka miesięcy nic nie jedzą, a kiedy jedzą, to bez ceremonii, co im pod rękę podpadnie; żebyś czytał tyle historii rycerskich, co ja, to byś o tym wiedział. Daję ci słowo, że mimo mozolnych i długich poszukiwań, nie czytałem nigdy, żeby ci rycerze jedli umyślnie, zawsze jedzą tylko przypadkiem, lub kiedy się znajdują na wspaniałych bankietach, dawanych im przez królów i książąt. Zresztą, żyją tylko samymi myślami. Że zaś przypuścić nie można, aby się obywali zupełnie bez pożywienia, jako i bez innych potrzeb, boć przecie są ludźmi, jak i my, to nie ma wątpliwości, że pędząc życie w puszczach i lasach i bez kucharzy, musieli spożywać potrawy proste, takie, jakimi mnie teraz częstujesz. Tak więc, miły bratku, nie smuć się tym, z czego ja się cieszę; nowych nie zaprowadzaj obyczajów i nie psuj starych podań rycerskich.	Ale to straszne, będzie miał do mnie śmiertelną urazę.	Czytałem w świętych księgach, że już nieraz, ku utrapieniu ludzi, robiła się noc w południe. Ale co to jest? nie rozumiem.	Słyszałam o niej od „Omer i Joram”. Byłam tu dziś o siódmej rano. Przypominasz sobie, co mi Steerforth mówił o tym nieszczęsnym dziewczęciu, wówczas, tam w gospodzie?	A jak ona mnie obełguje, żeby pani wiedziała! W Lublinie to przychodził do nas jakiś pan Kulasiewicz; nazywałam go „Kulasem”, bo mi nawet cukierków nie przynosił. Wytłukła mnie za to i powiedziała, że to mój tatko... Ha! ha! ha! znam ja takich tatków... Tam był Kulas, w Łodzi Kamiński, a teraz mam ich dwóch... Chowa się z nimi... Ona myśli, że ja jej zazdroszczę; miałabym też kogo! Takich gołych fatygantów, to nie brak nigdy...	H. O. zgubił kartkę z adresem. Szukałam wszędzie i nie mogę znaleźć. Ale zrobię coś innego. Poczekaj, powiem ci zaraz. Albo nie, nie powiem. Muszę wyjść na miasto. Tylko nie mów nikomu, że wyszłam, a gdy Eliza spyta się, to powiedz, że jestem na górze. Przysięgnij.	O! Ona była wdowa i baronowa. Nazywała się na afiszu Smirnoff, a właściwie Van Depp. Mąż jej strzelił sobie w łeb na trzeci dzień po ślubie. Miała przy sobie rewolwer, którym się zastrzelił.	A co to tam za ogromne foliancisko?	A to ty, stary! Co za sprawa? kiej diabeł?	Ale czy na pewno?	Co robiłeś przy grze?	Co to ma znaczyć?	Dotąd nic, zaprawdę ale się położenie wyjaśniło, i ucisk jawny nie jest dla nikogo tajemnicą. Zawsze to zysk jest oczewisty.	Gdzież pan Józef? schowała go sobie pani do ogryzania na później?	Jak to namyślić?! Przez osiem lat, odkąd po raz pierwszy mówiliśmy o tym związku, mało miał pan czasu do namysłu?	Mamo, co ja będę robił?	Mówię, co wiem, i gdyby dziedzic znalazł lepszych kupców...	Nie bierz sobie tak do serca tego przeżycia, przyjacielu; są jeszcze na świecie i inni ludzie, których tożsamości zaprzecza się, odmawiając im należnych praw. Nie jesteś więc odosobniony.	No, jeżeli fabrykuje się tam bezkarnie podobne dokumenty! Za jeden taki papierek, mój kochany ojczulku, posłano by cię we Francji na lat pięć świeżego powietrza do Tulonu.	Oni, panienka, nie wiedzą, jeno słyszałem, jak mówili między sobą, że trzeba jutro całej kompanii do Upity ruszyć. Kazali, żeby konie były gotowe. Mają tu wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam mogą być potrzebne.	Ot, nie ukradłam ich przecież, a nawet nie ugryzłam... Przyjdę, bywało, do domu, zdejmę, na miejscu położę, i znaku niema, że brałam.	Tak, to ja.	Twoja chorągiew tu mi potrzebna przeciw wewnętrznemu nieprzyjacielowi.	„Ludzie którzy wskutek danej wam przeze mnie podniety dążycie do szczęścia przez cały czas waszego istnienia, nie opierajcie się mojemu najwyższemu prawu: pracujcie na szczęśliwość...”.	Tak, to mocne jest jednak to świństwo. Kto raz skosztował, co?	Tak, to prawda ale to nie da pieniędzy.	To szczęśliwie dla niego, a nawet i dla nas, gdyż i pan nie jest bez zarzutu w tej sprawie. Pociągano by pana do odpowiedzialności za to, że znając kryjówkę zbiegłego więźnia, nie uwiadomiłeś o niej policji... Jako sumienny detektyw, powinienem nawet aresztować pana i całą służbę pałacową...	Uczyniłbym to chętnie ale to już dobrze późno.	Co to państwu?... Co wam, Ślimaku?... Co gospodyni?...	Tak, ale mi się nie wiodło. Takie upały w tej piekielnej Marsylii, że ludzie przestaną się chyba w ogóle odziewać. Ale, ale... skoro mowa o upale, nie chciałby się ksiądz czymś orzeźwić?	A gdzie twój kupiec?	A jau tu ir iškulsi! Toks špyga!	Ach, poddaję tego zbrodniarza na ślepo srogości waszej; w czymże zawinił?	Albo to mu wiecznie żyć?	Ba, czy go znam! To Benedetto.	Będzie je pani miała bardzo tanio Nigdy nie pisywałem w dziennikach, nie znam ich obyczajów, będzie pani miała pierwociny mego pióra...	Chyba żartujesz? Przy stanowisku mego męża?...	Co zamierzasz, kapitanie?	Co?	Ha! może i słuszna pani obawa. Niejeden pewnie zawołałby z Owidiuszem: Peccatumque oculos est habuisse meumPeccatumque oculos est habuisse meum (łac.) i wszystkie powierzchnie gładkie albo świecące będą musiały je oddawać, jak tylko nasz magiczny przyrząd zacznie działać, jak zacznie zrywać zewsząd odbicia na kształt owych kartek sklejonych, które zdzieramy z kalendarza. A wtedy już nie przyjdzie żałować, że Egipcjanie i Grecy nie znali naszych zwierciadeł, wszystko się odnajdzie, wszystko	I owszem, ciotko. Jeśli kiedy, to teraz pragnąłbym podzielać twe troski.	Mamo, ja już spać chcę	Nie ryczcie, do choroby.	No, właśnie. Kamień nam wszystkim spadnie z serca. Niech pan nie udaje małodusznego. Wiemy, co sądzić o panu, i dlatego wszyscy pragnęlibyśmy waszego małżeństwa.	O, o! A któż to panu powiedział?	O, tak. To nieodzowne. Dwa słowa ręką Waszej Królewskiej Mości z pieczęcią osobistą.	Tak, panie dyrektorze, byłby o dwadzieścia do dwudziestu pięciu procent tańszy od prawdziwego, no i miałby ten wielki plus, że byłby wyrabiany w kraju, z surowców krajowych...	Takich osobliwości, jak ten pokój, jest na świecie może... milion!	To jest, obiecuje dyrektor płacić	To właśnie należy wyświetlić! Są poszlaki, że już był wylękniony, zanim począł uciekać.	W tym wypadku nie będziemy się ociągać, mogę ręczyć za to	Z towarem. A co za nowina?	Żegnam cię, kochany panie, i życzę: przynieś mi jutro zgodę.	A powtóre, gdybyś jej nie miał, przed tym oto trybunałem nie wygrałbym sprawy.	Ach, mój Boże! W pośpiechu... zamieszaniu, zapomniałem...	Ach... I jakież odniosłeś wrażenie z tego spotkania?	Ant šitokių tavo žodžių, Onute, aš negaliu priešintie, bet...	Biorą?	Chodź-że waszeć, chodź! odezwano się znowu z głębi.	Czyżbyś pan chciał ze mną jechać, panie Holmes?	Dla czego, prezesie?	Dlaczego?	Dobrze, żeś pan przyszedł mam panu dużo, dużo powiedzieć.	Ech, może nawet nie widziała, że jeżdżę.	Ha! O twoim rodzie Tatarzy twoi dziwacznie bają; słyszałem, słyszałem.	I cóż myśleliście państwo o emigracji?	I nigdy panowie o nim nie słyszeli?	Jak?!	Jest jakiś gość u pani	Jeżeli łaska, nazwijmy ich wielbicielami.	Jużci i nieraz	Koniecznie go chcą stawić w rekruty.	Kto ci gadał?	Kto, żona?	List, Śmierć bohaterska rzekł	Lubię bardzo Krzemień	Masz więc owce?	Myślałem, że pan już wcale nie przyjdzie.	Mój dobry, miłosierny panie Aubertot!...	Mówiłeś więc, panie profesorze?	Nic	Nie.	Nie.	Niech więc czeka, a skoro zbadamy naszą stację pomiarową, postaramy się wyprosić stąd niewygodnego sąsiada.	Odkryłem, jak uwolnić ogrodnika od koszatek, które wyjadają mu brzoskwinie.	Oto jest, panie brat, którego chciałeś widzieć.	Pójdą?	Rechnungsfeldfebel Vaniek, Herr Oberleutnant.	Rozumie się.	Rzekłam, a dołożę, że nie sam siedzi, a z dobrą kompanią, bo z całą wsią... I morgi nie pomogą, kiej sąd przyskrzybnie drzwiami a okratuje.	Spać się położyłem popod kratą, w kątku, derką cały się przykryłem, o!	Syna?	Więc wierzysz w powrotne wcielenia tej samej jaźni, matko?	Zarazem poznałzarazem poznał	Założysz się?
Posłusznie melduję, panie batalionskommandant, że wszystko musi iść do raportu. On zgłupiał, bo został obity po twarzy przez pana lejtnanta Duba, a nie może sobie pozwolić na to, żeby sam poszedł do raportu. Posłusznie melduję, panie hauptman, żeby pan spojrzał na niego, jak mu się trzęsą kolana. On jest na pół żywy, że musi iść do tego raportu. I żeby nie ja, toby się do tego raportu wcale może nie dostał jak ten Kudela z Bytouchova, który podczas służby w wojsku tak długo chodził do raportu, aż został przeniesiony do marynarki, stał się kornetem, a na jakiejś wyspie na Oceanie Spokojnym został ogłoszony jako dezerter. On się potem ożenił na tej wyspie i rozmawiał z podróżnikiem Havlasą, który go już nie odróżnił od tubylców. W ogóle jest to rzecz bardzo smutna, gdy ktoś dla takiego głupiego mordobicia musi stawać do raportu. Ale on wcale nie chciał iść tutaj, ponieważ mówił, że nie pójdzie. W ogóle jest to taki mordobity pucybut, że nawet nie wie, o które mordobicie tutaj chodzi. On by tu w ogóle nie przyszedł, on w ogóle nie chciał się ruszyć do tego raportu, on nieraz da się jeszcze mocniej sprać. Posłusznie melduję, panie hauptman, niech pan spojrzy na niego, że on z tego wszystkiego jest już cały zafajdany. Z drugiej strony powinien był natychmiast skarżyć się, że dostał po gębie, ale się nie odważył, bo uważał, że lepiej być skromnym fiołkiem, jak powiedział pewien poeta. Bo on jest służącym pana lejtnanta Duba.	A nieprawda! Już co to, to nieprawda. Patrz na wielkich panów. Nic nie robią, tylko obdzierają świat z jego majątku i używają, a nigdy im się nie nudzi. Dlaczego? Bo znają sposób na zabawę, umieją zachować porządek w używaniu.	Ale oczywiście; co dzień na nim mszę świętą odmawiam; człek się tak psowapsować (daw.)	Na szynach najbliższych drogi po prawej ręce... patrząc... o tak! Wzdłuż toru. Lecz co się tyczy Lutufa Ullaha... jest to człek słusznego wzrostu, ma nos złamany... i chodzi z chartem perskim... Ojej!	Ja tu nie na żarty przyszedłem i niech pan mnie nie tyka, bo z panem świń nie pasłem. Proszę o bilet albo wysadzę pana na najbliższej stacji.	Wszystko ma być z góry wliczone w rachunek, ile tragarzom, ile policji. Ile blat, ile zyski. Ja mam w ciemno wynajmować ludzi na całe dwa dni i ryzykować pieniędzmi... ciężko zarobionymi pieniędzmi dla paru worków razówki? Komu sprzedam? Im, tym, co leżą na ulicy?	Ale jakie nadzieje pan wiąże z ustępstwem, którego żądasz? Będzie pan może żałował, żeś je uzyskał, a ja będę żałowała na pewno, że go panu użyczyłam. Zasługuje pan na szczęśliwszy los niż ten, który miałeś dotąd, i ten, który cię czeka w przyszłości, o ile go nie poszukasz gdzie indziej!	Po kilku! po kilku naraz! Trzymać drabiny, spisami podpierać, przynieść snopów na łby i dalej!... Musimy go dostać!	Takie oburzanie się na wszystkie powiększa tylko gorączkę ciekawości u każdej.	Jak wszyscy, którzy noszą świat myśli w sercu i w mózgu. Ludzie mający tyle rzeczy do wyrażenia w pięknych i długo marzonych dziełach gardzą zazwyczaj rozmową, tym targiem, w którym duch kurczy się, rozmieniając swe skarby na drobną monetę	Jak? Właściwie, prawdę mówiąc, panie Weissberger, to dzięki staremu van Tochowi. On był tak przywiązany do tych swoich salamander... Co by biedak powiedział, gdybyśmy tym jego tapa-boys pozwolili wyzdychać albo pozwolili je wybić!	Otóż ja powiem, co pani robiłaś, a raczej, co zamierzałaś zrobić; chciałaś dokończyć dzieła fatalnego, jakie masz na myśli; pamiętaj pani jednak, że jeżeli Bóg nasz zabrania kłamstwa, zabrania surowiej daleko samobójstwa.	Bardzo mi przykro. Chciałam obojgu złożyć moje spóźnione życzenia. Okoliczności nie pozwoliły mi być na ślubie... Bardzo mi to było przykre...	Co? a prawda! To niema znaczenia, mój panie Malinowski. Są ludzie, którym do grobowej deski, w obecności ich wnuków i prawnuków trzeba mówić „panie kawalerze”. No, Bogna, niechże się pani pokaże. To ładnie tak zapominać o starym przyjacielu?	Ja, Żyd, jestem winien wojny i zła, i zbrodni na całym tym świecie.	Macie zbyt na rżnięte i obrobione drzewo?	Na to ich właśnie Niemcy zaprawiają u siebie, polując z nimi na Serbów	Stare, a bają trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył kobietę! nie grzech mieć dziecko!	Tak tak, a matce i mnie to wyrzucać będą. Przyjaciele i szpiegi króla rzymskiego patrzą, wiedzą wszystko, królowę i tak czernią, zrzucą winę na nią, mścić się będą na królowej Izabelli.	Widać tu chałupę na zakręcie, może to karczma.	Żeby to cudeńka, ale prawdziwą prawdę! Jambroży szedł dzwonić i nastąpił na nią...	Należy wytężyć siły... Skierujmy dusze ku wzniosłości! Pomyślmy tylko, zanurzmy wszystek umysł w ten potężny widok, gdy Fortunatus, kapłan manichejski, po dyspucie ze świętym Augustynem odchodzi z Hipponu. Znowu na puszczę! Wczoraj czytaliśmy dysputę. Całe zdania świętego stoją mi w pamięci, jakby promieniami ognistymi wysmalone. Te proste słowa: versatur ibi quaestio wcale nie ma. Kamienne domki, zamki, termy, świątynie, place żyją wiecznie.	Pan to włoży na noc?	Co się stało?	Dlaczegóż nie odpowiadasz? Jezus, Marya! Ja półgodziny do niej mówię, a ona ani piśnie! Złość, męka, choroba, zgryzota! Czy to już matka rozmawiać z tobą nie godna? Czy może w języczek muszka jaka ukąsiła? Odezwiesz się ty dziś do mnie, czy nie? Śmierć, utrapienie...	A co, pewno przenocujesz tutaj w czworakach?	Ale mi pani przebaczy. Przysięgam pani, że od dzisiaj już będę inny, ma pani rację, będę mężczyzną!... tak!... Ja panią przekonam, że, jak potrzeba, to jestem mężczyzną.	Dlaczego się pani mnie boi? czemu unika?	Do kolan, szelmy! do kolan! To pan Kmicic! Który tam kiep strzelił? Dawaj go sam!	Ja i nie napraszam się.	Jaśnie panie, powóz Francuza wielokrotnie mijał się z kolaską Teresy.	Jest po co czyż nigdy nie odczuwałeś radości, jaką daje poczucie, że cię otaczają ludzie życzliwi, serdeczni, którzy cię lubią?...	Mówiła co?	Nie spodziewałam się, że kogo spotkam	Ojcowie inaczéj pamiętali dawniéj się różno trafiało, z laty gorsze nastało. Panów się moc namnożyła wielka i żupanów i urzędników i duchownych i księdzów tych i owych. Kmieciowi coraz ciężéj.	Z punktu socjalno-psychologicznego biorąc, to co pan mówisz, jest...	Z tego wnoszę, że mi się wuj nie przyzna, gdzie odemnie pójdzie z tym czerwonym gwoździkiem przy wyłogu.	Zależy, co kto uważa za ważność	Ale, bo nie pozwoli pan mi przyjść do słowa. Moroszkin więc kazał swojemu dieńszczykowi bić żonę nahajką...	Ależ jak mogę je tutaj sprzedać?	Głupiś! Żebym był tak sentymentalnym, to chodziłbym jak i ty bez butów i całe życie parobkowałbym wszystkim!	Ja, babciu! Szalały za mną kobiety, jak sama mówisz, teraz ja szaleję za jedną.	Niech mi kto wytłumaczy, dlaczego kobiety są od nas lękliwsze, kiedy w innych razach przewyższają nas odwagą...	No, muszę iść do swojej roboty	Taki paszport wydał mi urząd dla pana dyrektora i taki przywiozłem.	Ale czy pan wie, że prawo zabrania wydziedziczać całkowicie syna?	Dobrze, mój drogi.	I o tym, jak te zwierzęta opanowały Ropuszy Dwór?	Jeźli od nas nikt nie będzie i inni sąsiedzi nie pojadą,	Któż tu mu jeszcze winszował tego kroku?	Mnie odpowiada, świetna dziewczyna. Proponowałem ją w swoim czasie.	No, w świecie, w którym brylujesz	Tak! czy pan tego nie rozumie?	Tak.	Tak.	To ja ci zostawię czterech moich ludzi, którzy w nocy będą chodzili po piwnicach i patrzyli, czy kto nie umarł.	To źle trzeba Toma słuchać i kochać go, bo ty jesteś jego...	Widzisz, to przychodzi w chwilach dusznego onie­mienia i bezwładu, kiedy myśl nawet staje, a instynkt krzy­czy: „ludzi! ludzi!” strach (lęk) przed pustką.	A to benedyktyni byli już w tym Królestwie?	A to dopiero terapia!	Ależ proszę pani to ktoś odjeżdża z domu.	Chciałbyś być niedźwiedziem?	Czy Wilhelm w domu?	Czyżbyś, Valentine, zmieniła postanowienie?	Daj Bóg, abyśmy własne gardła wynieśli, a cóż mówić o asystencji!	Daj mi czas do namysłu.	Dlaczego?... Że jego chłopak miał zginąć?	Eh!...	Gorejągorzeć (daw.) obok. trumny.	Głogowski!	I to jest niezłe	IdealistaSłuchaj, Adelciu	Ja?!	Jakże to?	Już szósty dzień nic nie jesz, zdechniesz.	Krasawica pierwszy sort, ta moja blondynka, patrz Moryc.	Ksiądz Piekarski zaręczał nam, że on wprost do raju poszedł.	Która godzina?	Kwestia gustu.	LinijkęLinijka	Mam kapitalistów zagranicznych, to raz! Żydów krajowych to dwa! Tereny książąt Zasławskich to trzy!	Milcz-że paskudny trutniu!	Mnie niewesoło...	Mów pan, proszę!	Mów pani	Nic nie zginęło.	Nie mogę	Nie!	Pawle... chciałbym...	Podyktowaną przeświadczeniem o słuszności bronionej sprawy	Przecież widzisz.	Rany Boga mojego... nie zdzierżę! Ratuj kto żyw! Stanko... Wawrzuś... do mnie!	Słyszę, miłościwy panie	To pan, panie kupiec?	To zależy, ile będzie kosztować.	Trzęśli bardzo?	Umiejącem słodyczą przepajać rzeczy gorzkie i rzeczom ciężkim przypinać skrzydła.	Wiesz zatem o odmianie losu Manuela?	Wszakto babciu droga, syn tego starego Darskiego z Jarowiny, o którym tyś mi sama rozpowiadała.	Zobaczymy.
Idź do Tuilerii zobaczyć tego marmurowego strażaka, którego rzeźbiarz nazwał Temistoklesem, i staraj się chodzić jak posąg komandora, a nie będziesz nigdy improper. Otóż szczęście Godfryda stało się kompletnym przez najściślejsze zastosowanie wielkiego prawa improper. Oto jak. Miał tygrysa nie grooma, jak piszą ludzie niemający pojęcia o szyku. Tygrys jego był to mały Irlandczyk, nazwiskiem Paddy, Joby, Toby (jak wolicie), trzy stopy wzrostu, dwadzieścia cali szeroki, buzia łasicy, nerwy jak stal moczona w dżinie, zwinny jak wiewiórka, powożący ze zręcznością, która go nie zawiodła nigdy ani w Londynie, ani w Paryżu; oko jaszczurcze, sprytne jak moje, jeździł konno jak stary Frankoni, włosy blond jak u Rubensowej dziewicy, buzia czerwona, fałszywy jak monarcha, kuty jak stary kauzyperda, liczący dziesięć lat wieku, słowem istny kwiat perwersji, grający, klnący, amator konfitur i ponczu, napastliwy jak felieton, zuchwały i drapieżny jak ulicznik paryski. Był chwałą i zyskiem sławnego lorda angielskiego, który dzięki niemu wygrał już siedemset tysięcy franków na wyścigach. Lord lubił bardzo tego dzieciaka, jego tygrys to była osobliwość, nikt w całym Londynie nie miał tak małego tygrysa. Na koniu wyścigowym Joby robił wrażenie sokoła. I oto lord odprawił Toby’ego nie za łakomstwo ani za kradzież, ani za morderstwo, ani za występne stosunki, ani za uchybienie służbie, nie za zuchwalstwo wobec milady, nie za to, że rozpruł kieszenie pokojówki milady, nie za to, że się dał przekupić przeciwnikom lorda na wyścigach, nie za to, że się bawił w niedzielę, słowem nie za żaden fakt naganny. Gdyby Toby popełnił wszystkie te zbrodnie, gdyby nawet przemówił do milorda niepytany, milord przebaczyłby mu ten występek. Milord zniósłby wiele rzeczy od Toby’ego, tak milordowi zależało na nim. Jego tygrys prowadził powóz na dwóch kołach i o dwóch koniach, jeden przed drugim, siedząc na siodle na drugim koniu, z nogami nie dochodzącymi do dyszlów, z miną jednego z aniołków, którymi malarze włoscy otaczają przedwiecznego Ojca. Pewien dziennikarz angielski ślicznie opisał tego aniołka, osądził, że jest za ładny na tygrysa, chciał iść o zakład, że Paddy jest oswojoną tygrysicą. Opis groził, że będzie coraz jadowitszy i że się stanie improper w najwyższym stopniu. Superlatyw improper wiedzie na szubienicę. Milady bardzo pochwaliła milorda za jego przezorność. Toby nie mógł znaleźć nigdzie miejsca, skoro raz podano w wątpliwość jego rolę w wielkobrytyjskiej zoologii... W tym właśnie czasie Godfryd kwitnął w ambasadzie francuskiej w Londynie, gdzie dowiedział się o historii Toby’ego, Joby’ego, Paddy’ego. Godfryd przygarnął tygrysiątko, które zastał płaczące nad słoikiem konfitur, dzieciak bowiem zdążył już stracić gwinee, którymi lord ozłocił jego nieszczęście. Za powrotem Godfryd de Beaudenord przywiózł tedy do nas najśliczniejszego tygrysa z całej Anglii, wsławił się przez swego tygrysa, jak Couture zwrócił na siebie uwagę przez swoje kamizelki. Toteż dostał się z łatwością do klubu zwanego dziś de Grammont. Nie drażnił niczyjej ambicji, zrezygnowawszy z kariery dyplomatycznej, nie był zbyt dowcipny, przyjęli go wszyscy z otwartymi rękami. My na przykład czulibyśmy się dotknięci w naszej miłości własnej, gdybyśmy wszędzie spotykali tylko uśmiech... Lubimy oglądać gorzki grymas zawiści. Godfryd nie lubił, aby go nienawidzono. Każdy ma swój gust! Przejdźmy do rzeczy pozytywnych, do życia materialnego. Mieszkanie jego, gdzie oblizywałem palce po niejednym śniadanku, zalecało się tajemniczą gotowalnią, strojną, pełną wykwintnych drobiazgów, z kominkiem, z wanną; wyjście małymi schodkami, drzwi zamykające się cicho, gładkie zamki, dyskretne zawiasy, matowe okna, szczelne firanki. O ile sypialnia przedstawiała i powinna była przedstawiać najpiękniejszy nieład, jakiego mógł wymagać najbardziej wymagający akwarelista, o ile wszystko oddychało tam cyganerią młodego eleganta, o tyle gotowalnia była jak sanktuarium: biała, czysta, wysprzątana, ciepła, bez wiatru wiejącego przez szpary, z dywanem, na który kobieta mogła skoczyć boso, w koszuli i wystraszona. Tam ocenia się prawdziwego złotego młodzieńca znającego życie! Tam w ciągu kilku minut może się okazać albo głupcem, albo wielkim człowiekiem w drobnych szczegółach egzystencji, które zdradzają charakter. Wspomniana już margrabina, nie, to margrabina de Rochefide, wyszła wściekła z pewnej gotowalni i nigdy do niej nie wróciła: nie znalazła nic improper. Godfryd miał tam szafę pełną...	Wtedy zaczęło się dopiero dla nas życie. Mieliśmy chłopów i dworzan co niemiara. A gości. Dzień i noc nakrywano stoły, grano na trąbach i fletach. W takim domu się wychowywałam. Miałam bogate suknie, piękne zausznice, pasy, pełno dziewek na usługi. Grałam na lutni; ojciec nawet sprowadził mi karła. Jak dorosłam, goście zaczęli się zjeżdżać jeszcze częściej, zalotników huk. Czekali długo. Na koniec wybrałam sobie męża Niemca. Zdawało mi się, że będzie dobry. Włosy miał jak len, a na koniu wyglądał jak królewicz z bajki. A co to było za wesele! No, chyba tylko z cesarskim można porównać. Bawiliśmy się cały tydzień, beczek z piwem i winem nikt nie mógł się doliczyć! Mój mąż przepadał za łowami i ucztowaniem, a nade wszystko lubił grać w kości. Wyrzuty sumieniaOjciec zaniemógł, czuł się coraz gorzej i gorzej.	A ty, smyku jeden, do kogo to gadasz? Matkę rozumu uczyć będziesz?! Ino mi żal Jagnesi biednej, coby się nie zlękła, bobym cię sprała na kwaśne jabłko. Widzicie go! Taki, co pod zgnitą strzechą siedzi, a na nos onemu i dzieciom woda z dachu kapie, to nie w chlewie mieszka? A spytaj się, czy dwa razy na rok maszczone jadają? A porachuj łaty na Wojciechowym kożuchu! A zajrzyj, co tam w komorze! Otrąb garść i żarnówkiżarnówka	Ania ma osiemnaście lat, w jej wieku byłam już zamężna. My starzy, Marylo, jesteśmy zbyt skłonni przypuszczać, że dzieci nigdy się nie stają dorosłe; o to właśnie idzie. Ania jest panienką, a Gilbert młodzieńcem, każdy zaś widzi, że uwielbia on ślady jej stóp. Miły to chłopiec, a Ania nie znajdzie lepszego. Mam nadzieję, że w Redmondzie nie wbije sobie jakiegoś romantycznego głupstwa do głowy. Nigdy nie pochwalałam tych koedukacyjnych zakładów naukowych. Nie sądzę aby studenci w takich uniwersytetach zajmowali się czymś innym, jak flirtem.	Czy ty się nie boisz, Odeto, mieszkać w tym zapadłym kącie? Zdaje mi się, że ja nie czułabym się zanadto bezpieczna, gdyby mi przyszło wracać wieczorem. A przy tym tu taka wilgoć. To nie musi być bardzo zdrowe na egzemę twojego męża. A nie macie przynajmniej szczurów?	A mnie się zdaje, że dziś jest cudowne powietrze Tak dawno już nie byłam na wsi, że chyba nie potrafiłabym tam oddychać	To po coś mi nie wzbronił? Byś me miłował, to byś me nie dał na wolę, nie ostawiłbyś me samej, a jeno strzegł przed złą przygodą, jak to drugie robią! poradzić, dać radę, zdołać. się bronić. Odpadły go wszystkie złościezłoście (daw., gw.)	To choćby na czworakach wrócę. Ale nie bójcie się! I widzicie, może przez ten czas zjedzie król z Rusi; to mu się będzie można o zmiłowanie pokłonić.	O! o! już się pali jak jasna świeca! a jak nie w porę przychodzisz! nie wyobrażasz sobie co mam na głowie, półtory kopy najtrudniejszych interesów...	A pan tu co robisz w Warszawie? mówiła śmiejąc się i patrząc ciągle jak w tęczę na Laurę kasztelanowa; ta Lassy dla młodego człowieka, to złe wcale towarzystwo! płocha! bałamutka! i znajomości ma różne wcale nieciekawe. Ot, pierwszy dowód na mnie widzisz. Moja Lassy, mówiła ciągle, jak można niewinnego wieśniaka w nocy prowadzić do tej Sodomy i Gomory, który jest ogród Saski?	Posłuchajcież Już z mego stroju możecie wnieść, że gdym go w powszedni dzień włożył, to nie bez słusznej potrzeby...	Co tu gadać, niech ojciec sam powie Albertowi, że jak w taki sposób poprowadzi interesy, to my za rok naprawdę zbankrutować możemy. On mnie nie chce słuchać, bo on ma swoją filozofię, jak powiada, niech mu ojciec powie, co on jest głupi, chociaż on jest doktor filozofii i chemii, bo rzuca pieniądze w błoto.	Ależ to świetne! Od razu wiedziałem, że nie będzie się pan mógł z nami rozstać. Chodźmy, nich pan sobie zamówi miejsce.	Wasza książęca mość! nie chcę słuchać pochwał i wolałbym sto razy z nieprzyjacielem ojczyzny walczyć niż z żołnierzami, którzy by się jej przydać mogli. Człeku się zdaje, że sam sobie krwi upuścił.	Głupia historia! Wolałbym sto razy wiedzieć, że ten dudek żyje i że będę jeszcze mógł się z nim spotkać, niż trapić się przypuszczeniem, że wpadł w jakąś dziurę, gdzie zgnije, zanim go odszukamy.	A czy nie zauważyliście, że ten bez nóg mechanik zasnął, kiedy mu biały tragarz dał cygaro? To z pewnością było usypiające cygaro.	Co jej tam po starym... ma jeszcze lata... poczeka se na młodego, jak się jej uda jaki.	Trzeba było jeszcze powiedzieć, jak on pachnie Trzeba było powiedzieć, że majeranek pachnie tak, jak gdy się wącha buteleczkę atramentu w alei kwitnących akacji. Na pagórku Bohdalec pod Pragą...	O charakterze człowieka nie stanowi to, co odziedziczył, tylko	Mnie, panie, księża nie uwierzą. W pańskie ręce składam teraz losy świata. Panu to mówię, co mi po­wiedziała królowa nasza i panu resztę pozostawiam.	Sądzicie? Nie cieszcie się zawczasu a nie dowierzajcie. Człowiek ten, gdy milczy, niebezpieczniejszym jest niż w rozprawie. Dopóki on tu mieszka, wierzajcie mi, jest panem i was wszystkich przemoże, jeśli nie rozumem to przebiegłością.	Nie sądzisz, że ona ma jakieś złe zamiary?	To lepiej Choć dziś i mieszczankowie moi dąć się poczynają... Jakaż ona?	Ach, oczywiście, bardzo by mi się podobało. Dobra kawa smakuje jeszcze lepiej, gdy się pije w takim ładnym pokoju i nie samotnie. Ale ponieważ muszę gotować obiady, niezbyt często mogłabym tu siedzieć o tej porze. Dzisiaj jest prędki obiad, więc jeszcze zdążę.	A jak pan sądzi, Pencroffie w jaki sposób to wszystko się stało i co mogło spowodować ten wybuch?	O, już to samo, że tu jesteś, bardzo ją uraduje. Leżąc, wspomina ciągle o tobie.	Daj pokój z żartami, Olesiu! Jest to, jak widzę, nie­szczęśliwsza kobieta, niż zrazu sądziłam... biedna, a po­dobnopo­dobno (daw.)	Chciałbym, abyście ty i Bazyli poszli ze mną któregoś wieczora zobaczyć jej grę. Nie mam żadnych obaw o wynik waszej oceny. Na pewno uznacie jej geniusz. Musimy wyzwolić ją z rąk tego Żyda. Jest z nim związana na trzy lata obszar centralnego Londynu na zachód od City of London, stanowiący rozrywkowe i handlowe centrum miasta,  z wieloma teatrami, lokalami rozrywkowymi, sklepami i przedsiębiorstwami. i dam jej możność godnego jej wystąpienia. Oczaruje cały świat, jak oczarowała mnie.	To Wierszułł nie ranny?	Ta myśl nieraz korciła umysły ludzkie Źle znamy postać tej planety. Wydaje się ona zmienna i nieustannie wzburzona. Widać na niej kanały, których pochodzenie i istota są nam nieznane. Nie jesteśmy więc pewni, czy ten sąsiedni świat jest trapiony i zbezczeszczony istotami podobnymi do ludzi.	Ach, mnie to ani ziębi, ani parzy. Jeden ciura mniej, jeden więcej byle mi tu do redakcji nie przyłaził.	I jakżeż się to stało?	Bo ciocia jest dla mnie ideałem. Ożenię się z ciocią albo z nikim.  To moje ostatnie słowo!	Bogu Najwyższemu chwała ja łykał i pan łykał, i wszyscyśmy łykali, a nikt się nie wzdragał.	A... to co innego Z kimże?...	Słyszałem coś, piąte przez dziesiąte, że zamieszkaliście na wsi	Co znaczy „co”? Co robią wszyscy Żydzi w Odessie? Co robi Efros? Efros ma własne spichrze z pszenicą. To i mój tato będzie miał spichrze z pszenicą. Efros ma kantor i ludzi. I mój tato będzie miał kantor i ludzi. A pieniądze będą płynąć strumieniami do naszych kieszeni. Masz pojęcie, co to jest Odessa?	Książe Henryk już nie pójdzie teraz nigdzie chyba do kościoła Kto wie? gdyby Leszka nie stało? a póki on żyw, nie! nie! Strzyma słowo. Pobożny pan, księżnaby mu go złamać nie dała, a on jej we wszystkiem posłuszny.	Dlaczego chcesz się rozbierać, panie rycerzu?	Możesz się mylić, przyjacielu.	Połóżcie się. Trzeba by się wam napić maciórkowego naparu! Strzęśliście się wczoraj!	Niestety. To wprost niemożliwe. Rzecz wymagałaby dłuższego omówienia, a ja w ciągu trzech najbliższych dni dosłownie nie rozporządzam ani odrobiną wolnego czasu.	Wczoraj oświadczył się o mnie!	Wiesz, po czem poznaję, gdy Józio poczyna się bałamucić?	Słyszałem i ja o tym kwiecie Pręciki jego są złote, płatki mają barwę i przejrzystość ametystu, a liście mienią się wszystkimi barwami tęczy. Kwiat ten ma nadto moc czarodziejską i ten, który go posiada, rozumie mowę kwiatów, drzew i ptaków: może jednym jego dotknięciem przywracać zdrowie chorym, czynić urodziwymi szpetnych i młodymi starców. Zaiste piękny to czyn obmyślił Gotfryd ku czci naszej księżniczki!	O, i ja tak myślę, ale teraz trudno mi w to uwierzyć!	A to ja pana objaśnię, bo i mnie to zajęło, i zaczęłam z nim rozmowę. Heinego wertuje!	No więc wszystko w porządku. Czego się boisz?	No, niezupełnie Naszej zwierzyny nie będzie w takim razie niepokoił.	Nie trzeba.	Panowie przecie nie potrzebują opieki babci. Mogą sami jechać	To dopiero! Jakimże cudem?	To nierozsądne... nierozsądne...	To zdychaj... Chodź, Janek.	Chciałem ci powiedzieć, że jestem zgubiony bez ratunku.	Czy mamy wywnioskować ze słów pani że pan Maldon chory?	Ależ droga pani nie pragnę niczyjej zguby i nie jestem znów tak uparcie przywiązany do raz powziętych zamiarów. Mogą one ulec zmianie i jeśli zdrowie pana Maldona wymaga jego powrotu do kraju, poszukamy tu dlań odpowiedniego zajęcia.	Nie, nie! Opowiedz nam, coście tam jadali!	No to można ich wypuścić.	Towarzysz Sławomir wręczy wam paczkę z niesłychanie ważnemi dokumentami, które dla partji przedstawiają wręcz nieocenioną wartość. Paczka będzie zalakowana i nie wolno wam jej otworzyć pod żadnym pozorem i w żadnym wypadku. Czy palicie papierosy lub fajkę?	Jestem wolna. Staraj się pan o moją rękę. Kto wie?	Schultzów i nie Schultzów. Wszystko jedno. Głównie, aby był ruch. Czy nie wszystko jedno, czym podpalam stóg, hubką, zapałką, świeczką czy łachmanem umoczonym w nafcie. Byle ogień był.	Ależby to kto wziął za kawałek chleba ot i ja jedynoki i żona słaba.	Idziesz na górę?	Juści, że młodych powinni przypuścić do gruntów i do rządów.	Co? W tym instytucie moralnie zaniedbanych dzieci? Winszuję!	Niema takiego na świecie wiem o tem doskonale: weźcie zatem Grimauda.	Powiem ci jak Regent kardynałowi Dubois: Dosyć już tego kopania w...!	Tu amorek galopujący na kozie, winietka rysowana przez Normanda, ryta przez Duplat... Och, jest podpis	Zaczynałeś już jakieś wymówki, a ludzie patrzyli, chciałam więc po prostu wzroku ludzkiego uniknąć.	A teraz może by dać kije pewnej liczbie niesforniejszych, ażeby lepiej pamiętali miłościwy rozkaz?...	I myślisz tu pani tak sama jedna pozostać przy tem gospodarstwie? spytał Dobek.	Musimy jeszcze pójść do Ruby Gillis	A gdzie wasza parafia?	Gdzie Wawrzek?	Bo pan dziedzic z Weisówki zaprasza pana kupca wraz z żoną i dzieckiem do siebie do majątku.	No dobrze, dobrze	I pan dziś tam pojedziesz?	A tak, droga... bardzo zła...	Ależ on tak młody!	Dokądże? do Kijowa chyba? do księcia Potemkina? z wąsami!	Ja bym cię wszędzie doprowadził, gdybyś zechciała!	Jaśnie wielmożny pan Norski...	Pan, jej mąż!...	Także do Poręby.	A te bogactwa, podobno olbrzymie...	Ba!...	Bieda	Jużem, widział, szanowny milionerze, i mam póty!	Kto z kim?...	Ma jakąś broń przy sobie?	Naturalnie.	O, matko moja!	Otrzeźwi!	Popatrz pani, pani Odeto. Poznaje pani?	Szlachcic z końmi jadący.	Tyle pieniędzy!	Wenus w skórze prostej awanturnicy, ogródkowej szansonistki! Słaby gust!	Witamy waszmości całym sercem, jako brata i przyszłego kommilitonakomiliton (z łac.) rzekł Jan Skrzetuski.	Z Browarków.
Ależ ja jej nie mam zamiaru brać!... Tylko... dlaczego ona kryje się przede mną... jakby dziecko nie było moim?...	To mi pytanie! Już od dwóch godzin pana zamęczam, a pan w swojej uprzejmości pytasz mnie, czy już idę! Doprawdy, jesteś pan, hrabio, najuprzejmiejszym człowiekiem pod słońcem! A pańska służba jaka jest wyszkolona! Zwłaszcza Baptysta! Nigdy nie udało mi się takiego dostać. Jeśli kiedykolwiek odprawi pan Baptystę, proszę go zaraz przysłać do mnie.	Ale gdyby się zaprzągł do roboty! Przecie to jest, moje dziecko, skończony inżynier z paryskich dróg i mostów, chłop zdolny, zdrowy jak bizon. Wałkoń dziś któż by mógł przeczyć?... Ale ten sam wałkoń, gdyby tylko chciał, mógłby lekko zarabiać kilkanaście tysięcy rubli rocznie. Sama bym dopomogła.	„Matuszka”, prawda, bardzo mnie kochała. Kiedy mnie wzięto w rekruty, z żalu zasłabła i słyszałem, że nie wstawała... Żołnierz, Samobójstwo, MorderstwoCiężko mi już bardzo pod koniec zaczęło być w rekructwie. Komendantowi się nie podobałem, za wszystko mnie karał nie wypaliło! Obejrzałem karabin, przeczyściłem panewkępanewka myślę sobie. Wziąłem but, naciągnąłem, bagnet przypiąłem, milczę i przechadzam się. Wtedy to postanowiłem zrobić coś takiego: gdziekolwiek się dostać, byle nie być rekrutem. W pół godziny potem jedzie komendant i prosto na mnie: „Czy tak stoją na warcie?”. Wziąłem karabin do ręki i wsadziłem w niego bagnet po samą lufę. Cztery tysiące pałek przeszedłemCztery tysiące pałek przeszedłem	Dziad! Czy wolno mu odrzucić nakaz, który usłyszał? A gdyby pasterz betlejemski, którego zbu­dził śpiew aniołów, powiedział, że to też złudzenie i zasnął, braci swych nie budząc? Któż by nam odkrył Boga w grocie? A gdyby mędrcy trzej ze wschodu uznali gwiazdę za zjawisko zwykłe i za jej światłem nie szli w te strony, które Ojciec wybrał dla swego Syna za Ojczyznę? A gdyby tłumy tych żebraków z Judei uznały za oszusta Tego, co im zwiastował miłość, którą Bóg dla ludzi chowa	To ten korzeń zapuścił się w szparę między ścianą i skałą i rozrastając się odłupał w końcu skałę. To jest rzecz bardzo osobliwa, bo przecie kamień twardszy jest od drzewa, wiem jednak, że w górach często tak bywa. Byle co trąci potem taki głaz, który się ledwie trzyma	Byłoby to fatalnie! naprawdę fatalnie! Nie mielibyśmy już środka, aby się dowiedzieć...	Ja nie dlatego płaczę, Oswaldzie! Tylko jest mi smutno.	Obrosła gnojem kiej skorupą: nie możecie to jej wycierać, co?	Owszem. Siedzi z towarzystwem w tamtym końcu werandy. Zobaczyła pana i przysyła mnie z zapytaniem, czemu się pan z nią nie wita.	Czemuś się nie obezwałaobezwać się	Ja grzeszny człowiek, rad się pokajam Śniło mi się w nocy, że mi diabli skórznieskórznie mówić w niezrozumiałym i/lub nielubianym języku, zwł. po niemiecku.. Bóg łaskaw, że mi ulżyło. A ty spałeś krzynę?	Byle to dłużéj trwać mogło niż królestwo Sułkowskiego. Zapomniałam że waćpan rozumnie bardzo oparłeś swój tron na ramionach kobiét. Królowa, ja, która jestem drugą, Moszyńska i pani Sternberg, to coś znaczy; nie licząc Albuzzi, bo ta jest nadliczbową.	Cały jestem w pasji, rzekł po chwili, niespodziewałem się tu zastać tego chłystka.	Ja się wcale nie gniewam	Mimo to zorientowałeś się pan w tym chaosie dość szybko.	Musiał? Czyżby wybrał się na niedozwolone łowy?	Myślę, że dobrze, chociaż przyznam ci się, mój Edmundzie, żem go dawno nie widział.	To tylko projekt	Wykrzyknął: „Artykulik mija, dzieło zostaje”. Ten człowiek przyjdzie tu za dwa dni na wieczerzę, powinien słać się u twoich nóg, całować twoje ostrogi i mówić ci, że jesteś wielkim człowiekiem.	Ależ, moja mościa panno, to jest wielkie dzieciństwo. Zapomnij pani o tym i przeproś się z panem Konopką, bo to wielki grzech jest bałamucić kawalerów i poniewierać nimi za pomocą tego kawałka broni, który wam sami podają w ręce.	Chciałabym, żeby się pan zakochał w tej właśnie.	Dawidzie jak ci się zdaje, co robię z krnąbrnym psem lub koniem?	Spotkaliśmy się w Rzymie podczas karnawału.	Słowem stałeś się obecnie człowiekiem jak drudzy, zrobisz karierę.	Tak, tak... masz pan słuszność uciekajmy, skryjmy się czem prędzej.	Teraz ja się pytam, co tobie Mela? Masz łzy w głosie?	Czyście poszaleli, czy przepiliście resztkę rozsądku? Czy sądzicie, że to wszystko prawda? Wszakże to nie diabeł! Czyż nie spostrzegacie, że wszystko jest jeno wierutnym kłamstwem?	Zaręczam, że ile razy będzie pan na nas łaskaw, sama zajrzę do kuchni. Czy jednak dobre chęci wystarczą w tym wypadku...	Żeby majątek był nic nie wart, toby mi nikt grosza na niego nie dał, więc muszę doliczyć dług do wartości majątku...	Nie, nikogom nie widział, ino wasz stary parobek stał w bramie, ale ani się za mną nie obejrzał.	Czy to służy do tego, co twój wianek z pachnących drewnianych kulek, który wieszasz nad lustrem?	Ni, jutro pójdziemy po dyngusie, to obaczą. Jeszcze sztachetków brak kiele niego, żeby nie sfrunął.	Nie potrzebuję mówić, czym ona dla mnie jest Widziałeś sam, przyjdzie czas, że zrozumie...	Nie waszego to księdza pisanie?	Próbowałam, ale mnie to jeszcze bardziej rozbudziło.	Tak, drogi panie, czyż byłbym przyszedł tak szybko? Na nieszczęście, ten straszliwy artykuł jest bardzo piękny. Och! Pan masz olbrzymi talent. Wierzaj mi, korzystaj z chwili powodzenia Ale musiał pan dostać dziennik; czytałeś?...	To nie może być	Wogóle nie było mnie w Warszawie.	Zaraz... aha, na pierwszej karcie stało napisane:	Zrobię z nią porządek, że mnie popamięta... Pokażcie mi dziecko.	Ach i czemuż trzeba, abym cię odnalazł w ten sposób, Heleno, ciebie, którą tyle opłakiwałem! Będę więc jeszcze musiał biadać nad twym losem!	Czy jesteś pewny siebie?	Dziękuję panu. Wolę zaczekać w sali.	Hm! Pewno usłyszał jakąś plotkę na rynku i chce z niej skorzystać.	I żeby pan nie wyobrażał sobie, że mam jakiekolwiek wyrachowanie.	Ja teraz waćpana spytam, oburzony zawołał Georges, jakiem prawem mnie chcesz wstrzymywać?	Jakież są jego poglądy? To przyjaciel ordynata.	Jechał kto tą drogą?	Masz u mnie diotędiota odrzekł Grek.	Nie gadam z panem!	Nie rozumiem	Nie tobie...	Nie.	Niech żyje panna March! Słynna amerykańska autorka!	No, to lada chwila i my go ujrzymy.	Od Szumana.	Ojcze, czy słyszałeś o pewnym klubie bonapartystowskim, który ma siedzibę przy ulicy Saint-Jacques?	Pospieszamy panu na pomoc, miły sąsiedzie! Jechaliśmy właśnie z panem Władysławem moimi granicami ha-ha-ha!...	Powiedział pan proszę bardzo, a pomyślał: kokaina. Czy tak?	To dragonia pana Bałabana! widziałem ich w CzerkasachCzerkasy	To prawda!	Wyobraź sobie, że przed kilku laty omal nie zostałem sam gwiazdorem.	Zaraz po nieszporach, u Zbawiciela.	A Stromboli?	A dawno cię puścili?	A sam go pan uprawiasz	A teraz druga rzecz jeszcze.	A w każdym razie lepiej pozostać w środku, niż z wierzchu lub pod spodem.	Co tu robisz, Bronek?... A gdzie łóżko?... Jan, gdzie łóżko dla panny Brzeskiej?...	Co?	Do sądu. Sprawa z dworem o krowy, o pobicie pastuchów, wiecie! Ze świadkami jadą, a Boryna pojechał przodem.	Dokonywałem tych badań i mogę zaręczyć za ich nieomylność.	Granatowygranatowy	I poręczy! i utrzyma! Właśnie dlatego wy pierwsi go wybierzcie, wam winien będzie tron i sprawom waszym da pierwszeństwo.	I teraz cię, jeśli chcesz, tysiąckrotnie tak nazwę!	Jest trochę prawdy w tym, co mówisz.	Jest śliczny!	Kogo aresztowali?	Może nawet i... tysiąc	Nic, nic.	Niepodobieństwo Plersch chory.	No i cóż?	No, zostańcie z Bogiem.	Oddział.	Owszem, wczoraj.	Pani ma do tego jakie powody? Jesteśmy przecie pierwszym narodem w Europie.	Po co?	Prawda	Proszę cię, zadzwoń	Póki jeszcze prosimy po sąsiedzku!	Rozbijałeś sam nieraz towarzystwa i jeszcze myślisz, że z aktorami trafisz kiedy do ładu?...	Skalpu! Foxy jest durny CzingangukCzinganguk, własc. Chingangook a. Chingachgook	Stefciu!...	Tak	Tak pan myśli?	Tam niema komu zostawić.	Właśnie dopiero co mówiliśmy o tym	Zaczekaj. Dziś jest wtorek. Powiedzmy, jutro. Jutro gra Julię.	Łatwiejsze, doprawdy?
Chcesz żebym wyszła! potem zamkniesz drzwi na klucz i mnie już więcej nie wpuścisz. Już to nieraz tak zemną zrobiłaś! Babko, znasz mój charakter! Tam w kanale lód jest przerąbany, więc pójdę i skoczę w otwór, jeśli mi zaraz nie powiesz, co chcę wiedzieć!	Ale Czy nie miałem już zaszczytu spotkać obu pań? Zastanawiałem się nad tym i gdy panna Valentine weszła, jej widok rzucił dodatkowe światło na to mętne wspomnienie; proszę wybaczyć mi takie wyrażenie.	Ja nie często się śmieję, mój panie możesz to odgadnąć z mej twarzy; ale śmieję się wtedy, kiedy mi się podoba.	Po prostu dlatego, że nie mogłam się na to zdecydować. Zawsze mi jest trudno powziąć jakąś decyzję. Wadą moją jest niezdecydowanie. Gdy postanawiam coś uczynić, czuję zarazem, że inna droga postępowania byłaby właściwsza. Jest to wielkie nieszczęście, ale taką się urodziłam i nie ma sensu ganić mnie za to, jak to niektórzy czynią. Dlatego nie mogłam się zdecydować podejść do was i rozmawiać z wami, choć tego bardzo pragnęłam.	Wiesz, co mi o tobie powiedzieli? że ty dyablo robisz pieniądze. No! no! nie wiem w kogo się wdałeś	Czemu nie daliście mi ani słowem znać o tym? Jeżeli Iwan zachowa milczenie, może nam się na pewno udać. Policja jest na poły przekonana, że to sprawa Comstocka Bella. Szukają go po całej Europie i jak długo nie znajdą go, dadzą nam spokój.	Dalibóg, nie wiem wiozę go pierwszy raz; ale to mógłby być ów książę, do którego należy zamek w Maffiers; mówił mi właśnie, że wysiada w drodze, nie jedzie do Isle-Adam.	Ba! rzecz bardzo prosta, nie pytać o pozwolenie nikogo i jechać gdy potrzeba.	Coo?! Bogowie piekieł, cóż to nowego? A co, nie mówiłem wam, że on już wie, gdzie ja jestem?	Czekaj. Więc, panie Murek! Dobrze. Niech sobie będzie, jak pan mówisz. Zgoda. Ale my jesteśmy pomięszane, nam w głowie siedzi, że tak, czy owak, należy się nam od pana te trzysta tysięcy. Dasz, czy nie?	Ech! moje dziecko teraz już nie czas myśleć o rzeczach doczesnych; myśl tylko o pojednaniu się z Bogiem i przebłaganiu Go za tak rozpaczny postępek.	Ej, niewiasto Według praw wojennych kula wam w łeb za niesubordynację. Wszystko mogliście popsuć. Znikać teraz, niech mi do pięciu minut nikogo tu nie będzie.	Mnie nie bardzo ale mam nadzieję...	Nie może sobie wujenka wyobrazić jak pan Józef był dziś zdenerwowany!	Panie kawalerze, nie powiadaj o niej jeno nic złego, bo po wyzdrowieniu ze mną miałbyś do czynienia.	Wezmę, wujciu... ale wujcio zaczeka na mnie... sam nie odejdzie...	Wyjrzałam przez okno, zobaczyłam ich, wiedziałam, dokąd idą, chciałam pójść. Usłyszałam, że pan schodzi, myślałam, że to on, i udało mi się choć pana ocalić.	Ale bo to niesztuka nie sztuka gospodarzyć, gdy jest na czém; ale jak nie ma z czego, a dlatego i ład jest i ciągnie się...	Ja zaś, że nie mogę chorych pozostawić tylko zbawczej naturze, że uważam za konieczne pomagać tej naturze, chociażby środkami kosztownymi, że sumienie nie pozwala mi pędzić do roboty niewyleczonych jeszcze zupełnie, to mogę od tej chwili opuścić miejsce u panów.	Nie przed panami Billewiczami i nie ze strachu, jeno się tam przenoszę z roztropności, abym więcej przeciw tym zbójom mógł ze świeżymi siłami dokazać.	Nie wiém... nie wiém może dziś, może jutro...	Panie de Villefort hrabia de Blacas mi donosi, że pan masz mi coś ważnego do powiedzenia.	A jeżeli ja ciekawy jestem wiedzieć, co to tutaj takiego reb Jankiel ze swymi szynkarzami i z tymi beczkami robi?	Ale jeżeli jemu się nie uda, pan będzie skompromitowany.	Ależ, ciociu, marszałek jest obrzydliwy. Jemu nie żony trzeba, ale niańki, która by mu ocierała usta.	Amen, kochany Boże w niebie! I niech Bóg również ciebie obdarzy bogactwem i niech spełni wszystkie twoje marzenia. Ty jedna mi mówiłaś, że Mordechaj-Mendel wysoko zajdzie kiedyś w Polsce.	Biedak I proszę, ma tu ksiądz nowy dowód, że mam rację: dobry Bóg jest dobrotliwy tylko dla złych. Ach! Coraz się gorzej dzieje na tym świecie; gdyby tak z nieba dwa dni sypał się proch, a potem przez godzinę leciał ogień, byłby wreszcie spokój.	Bo począwszy od owej chwili, od tego jednego pańskiego spojrzenia, obraz tego wytwornego jegomościa prześladował mnie bez przerwy.	Braknie albo nie braknie ale jakżeż tu nie żartować, kiedy z tym Węgrzynkiem już sobie rady dać nie można. Dalej i po gazetach zaczną pisać o tym, jaki to srogi bałamut.	Co ona mówi teraz? Co powiada sroga pani z Helgesäter?	Co waszmość chcesz mówić? Ja tu jestem panem, ja prawem! Naddziady tu moje siedziały... Moja to jest ziemia i moi ludzie. Te Wyrwy to jest mój kraj. Mój i niczyj więcej! I przez Boga żywego tu nikt...	Do księcia arcybiskupa zaraz jadę w imieniu Panny Najłaskawszej.	Do ludzi tylko strzelam, ale nie pudłuję.	Dobrze, pójdę i dam znać, co się tu wyprawia. Niech porządek zrobią.	Długu, który zaciągnąłeś jako dziecko, mógłbyś potem nie zechcieć zapłacić; i prawo przyznałoby ci rację.	Ej, nie wywołujcie wilka z lasu bo jędzonjędzon	Havemeyera nie może oszczędzać, kto Orgaza pragnie!	Hm... Jesteś źle ubrany. Póki byłeś gimnazistą nie miało to znaczenia. Ale człowiek przyzwoity powinien być zawsze dobrze ubrany. Jutro rano pójdziesz z Piotrem do mego krawca... Masz notes?	Ja albo oni!... Egipt nie może mieć dwu panów...	Jakiż to plan? Masz prawo czynić, co ci się podoba, księżniczko.	Mamy nie ma.	Nasz ci to patron. Witajcie, panie, w podróży.	Niby, nie w Bogdańcu, ale w okolicy... Bo się też z pewnością będą chcieli dowiedzieć.	Nie żyje! Nie żyje!	Niech się i pan hrabia do tej rzeczy przyczyni. Nie kradzione, bo dla partii.	Odpuszczam! Odpuszczam! Ja bym ci śmierć moją odpuścił!	Prędzej, Katty, prędzej wyprowadź mnie z pałacu, bo, jeżeli zostawimy jej czas na opamiętanie, każe mnie zamordować lokajom.	Rzekliście! Tu idzie o sześć morgów, jakie nieboszczyk zapisał Jagusi, a nie o głupie słowa!	Teraz będziesz spał czy nie?	To co?	Tyle jeno, co wójt wczoraj przywiózł: jako zdrowszy.	W tym to rzecz, jak pan widzi, panie Copperfield	Wąsy, nie wąsy... będzie jutro bigosbigos	Śmierci i zniszczenia! Już go prawie miałem w garści, a on znowu się wymknął! Niech i tak będzie! Może uciec nawet i do samego piekła, lecz Czarny Korsarz wygrzebie go nawet stamtąd! Choćbym miał roztrwonić cały swój majątek na poszukiwania, i tak go znajdę. Choćbym miał popłynąć na Honduras! Przysięgam na Boga!	Żal?... Nie wiem... Nie sądzę.	„W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch”W miłości nie ma zdrady, jest tylko wieczny ruch zadeklamował Radlicz, dzwoniąc do bramy.	A paszport?	A potem już jakby mu gębę zamalował, jak ten powiada,	A zatem?	Ach, dajże pokój!	Ach, mój wnuk Żydem!...	Ale komuniści już się cofają.	Ale proszę wypić cały kieliszek.	Ant šitokių tavo žodžių, Onute, aš negaliu priešintie, bet...	Apetyt rośnie w miarę jedzenia Otóż mam plan.	Będziecie państwo mieli wspaniały czas na powrót.	Cicho, bo usłyszy! Czy mam poprosić mamę?	Cie! jakbyście w lesie siedzieli...	Czy wiesz, czym pocieszył się Natan, przeczytawszy twój artykuł?	Dlaczego?	Doskonale!	Gdzie-żeś był przez całą noc?	Gospodę mam gotową i tak zacną, że senatorski dwór mógłby w niej stanąć. Mieszkam u mego przyjaciela, kapitana Ketlinga, i zaraz cię tam zabiorę...	I cóż ty na to, Agnieszko!?	I zawsze ją pan nosi przy sobie?	Istotnie, byłoby to ciekawe! Jak by też witał swoją rodzinę podróżującą w tak oryginalny sposób...	Ja miałbym wziąć ten pierścionek, który był w ręku podłej istoty!... nigdy; d‘Artagnanie, słuchaj: pierścień ten jest skalany.	Jakże się jéj oprzéć?	Juścić z domu.	Kiedy i gdzie jedziemy?	Koniec będzie!	Mam nadzieję, mój bratanku, że znajdziesz wszystko, czego ci potrzeba ale gdyby ci czegoś brakowało, możesz zawołać Nanon.	Mordy prać!	Niema jeszcze dwu godzin, jak Janka odeszła i	Nikogo!	O czym tak mówicie wasze królewskie moście?	O, widzę, że i pan jest amatorem samotnych spacerów.	Oczywiście, głodny potrzebuje chleba.	Szkoda. Ale ma pan nadzieję, że coś się da zrobić, a?	Słowem stałeś się obecnie człowiekiem jak drudzy, zrobisz karierę.	Tak, proszę księdza, jakem Caderousse!	Takto ty znasz cyganów! A za cóżby się mścić mieli? Wielużto z nich już poobsiadało na gruntach i gospodarzą na miejscu! Słyszałże kto o zemście nad niemi!	Tego synowi wyłupił on oczy.	To jeden!	To ku BarowiBar mruknął Zagłoba.	To trzeba polać! Wina!	Tym lepiej dla pani	Wydajesz się pani smutną Na Boga, cóż tu zaszło takiego?	Zlituj się... Ależ on może spojrzeć!... Znienawidzę cię...	Znałem ją dawniej, ale teraz odkryłem jedną rzecz. Skarbiec może się zapaść, pozabijać ludzi i zniszczyć klejnoty, które są największym bogactwem...
Uległość jego polega w znacznej części na szacunku, do którego go zmusiłam. Jestem kobietą bardzo cnotliwą wedle praw; umilam mu dom, zamykam oczy na jego miłostki, nie biorę nic z jego majątku, może trwonić dochody, jak mu się podoba, staram się tylko ocalić kapitał. Za tę cenę mam spokój. On nie rozumie lub nie chce rozumieć mego życia. Ale jeśli prowadzę tak na pasku męża, to nie znaczy, abym się nie lękała jego wybryków. Jestem jak pogromca niedźwiedzia, który drży, aby się któregoś dnia kaganiec nie zerwał. Gdyby Wiktor przypuszczał, że ma prawo mnie nie szanować, nie śmiem przewidywać, co by się mogło zdarzyć: bo on jest gwałtowny, ambitny, a zwłaszcza próżny. Nie ma na tyle inteligencji, aby zachować rozsądek w drażliwej okoliczności, która by wystawiła na próbę jego złe instynkty; jest słaby. Zabiłby mnie może w pierwszej chwili, choćby na drugi dzień miał umrzeć ze zmartwienia. Ale nie obawiam się tego nieszczęsnego szczęścia...	Niedaleko. Będziemy przed północą. Miniemy Wraże Uroczyszcze, miniemy Tatarski Rozłóg, a tam już zaraz Czortowy Jar. Oj! źle by tam przejeżdżać po północku, nim kur zapieje. Mnie można, ale wam źle by było, źle!	A ja mam zataić? duszę gubić? tobie dać szaleć, abyś się do reszty rozwydrzył A! niedoczekanie twe! Miałem ja litość nad tobą, dosyć, nadto... Czas cię w żelazne kleszcze wziąć!	Wiadomość... wiadomość?... Ech, nie... Chciałem się tylko zapytać pani, bo jutro wracam do domu, a tu tak plotą...	Wiesz co, że gotówem to zrobić przez ciekawość. Po prostu dla dowiedzenia się w jaki sposób przekona mnie o swej miłości chrześcijanka piękna, młoda, dobrze wychowana, a nade wszystko z porządnej familii?... Tu już miałbym miliony zabaw. Bawiłbym się widząc jej konkury o moją rękę i serce. Bawiłbym się słysząc, jak mówi o swej wielkiej ofierze dla dobra rodziny, a może nawet ojczyzny. Bawiłbym się w końcu śledząc, w jaki sposób powetowałaby sobie swoją ofiarę: czy oszukiwałaby mnie starą metodą, to jest potajemnie, czy nową, to jest jawnie, i może nawet żądając mego przyzwolenia?...	Moja pani Borowiczowa, to ci sumiennie mówię, że tu chłopcu będzie jak w domu. Ja tam dobra nie jestem, ale i nie kąsam. Do nauki i dobrego zawsze go napędzę i cała rzecz. Głodny u nas nie będzie, tego możesz być pewna, a jak mu będzie strasznie źle, to niech zadrze ogona i rwie do Gawronek... Co? Może mu pozwolisz, jedynaczkowi, gagatkowi... Kiedy mój Teofil był taki oto...	Jestem pewien jednak, że pani wybierzesz sobie rolę zaszczytniejszą i zostaniesz Pojęcie, jakie wyrobiłaś sobie pani o nas, jest błędne: nie uważamy się za doskonałych i nie jesteśmy dumni ani niewyrozumiali. Przekona się pani sama o tym, gdy nas pani lepiej pozna, tylko nasz sposób widzenia rzeczy, wyrażający się prosto, bez szukania form subtelniejszych, razi panią, nie przyzwyczajoną snadź do słuchania prawdy. Nie przypuszczałem, niech mi pani wierzy, żeby moje uwagi mogły panią tak razić. Mówiłem po prostu, com myślał, i tym właśnie dawałem dowód mego szacunku dla pani. Nie znałem pani dobrze, ale zdawało mi się, że stoisz wyżej ponad banalne komplementy wystarczające płytkim umysłom.	Kwestia, dla panów sprowadza się do tego: czy chcecie ryzykować dwadzieścia tysięcy franków, aby nabyć sekret, który może was wzbogacić? Ależ, panowie, ryzyko jest zawsze w stosunku do korzyści... Jest to stawka dwudziestu tysięcy franków za szansę całej fortuny. Gracz stawia w rulecie ludwika, aby zdobyć trzydzieści sześć, ale wie, że jego ludwik idzie na stracenie. Uczyńcie tak samo.	No, co prawda, to prawda, napociliśmy się nad nim, panie profosie Co to było za ciało! Przez pięć minut musiałem po nim deptać, zanim zaczęły mu trzeszczeć żebra i puściła mu się krew ustami. I jeszcze dziesięć dni żył potem. Ale był silny.	Czy ja tego... Nie, nie wiedziałem! Daję na to moje nieskalane słowo honoru.	Jak mówię, że trzydzieści, to trzydzieści Od Czarnego Kamienia do Brodu będzie ci czterdzieści! Zdurniałeś chyba, czy co?... Dom ten, w którym mieszkał w Radoliszkach, wyremontował, blachą pokrył. Żyje teraz jak pan. Własnymi końmi do chorych jeździ.	Mam dziś dobry dzień. Trzeba to uczcić szampanem.	Mogę cię, powtarzam, zaraz wyrzucić, jeśli ci o to idzie.	Taki więc skrawek życia pozostał jeszcze w mym ciele. Przez całe życie służyłem Kołu; teraz Koło mi się przysłużyło. Lecz za zasługę, jaką sobie zdobyłem, naprowadzając cię na Drogę zbawienia, będzie mi jeszcze przydany kawał żywota, póki nie znajdę swej Rzeki. Czy ci to jasne, chelo?	W takim razie wszystko w porządku Nie szukajmy dnia wczorajszego, to do niczego nie doprowadzi. Zresztą, czego się tu obawiać? O co? Trochę drobiazgów nikogo nie zuboży, a nieboszczyk się o nie chyba nie upomni...	Jest to, albo raczej był to człowiek! To wszystko, co możemy o nim powiedzieć, Cyrusie.	A nieprawda, bo jak całuję, to szczerze!... Chcesz się przekonać?	Ach te konferencje!... Niechże pan siada... Malutka, daj nam kawy... Zawsze piję kawę przed kolacją, bo to mi psuje apetyt. Niech pan mi poda papierosy.	Ale kto to mógł zrobić?...	Ale po co?	Co? Starosta nieżyw? Oj, to źle. No, a pani starościna także już nie żywieżywie (daw.)	Cóż to za organy?	Jeśli nikogo po sobie nie zostawi, pewnie!	Myślałem, że to między nami niepotrzebne!	Nie myśl pan o mnie wcale. Proszę o to	Nie pokazujmy się, dopóki się nie dowiemy, z kim mamy do czynienia Bardziej obawiałbym się tubylców, jeśli są na wyspie, niż życzył sobie spotkania z nimi. Gdzie Top?	Nieboszczka nic nie zostawiła prócz długów! Pieniądze, które otrzymaliście po jej śmierci, pochodziły	O cóż waszej miłości chodzi? Jeżeli to zabobon, to ani pomoże, ani zaszkodzi; a jeżeli... więc dlaczegóż nie spróbować? Jużeśmy nawet uprosili panią Szczepanową, która jest białogłowa znająca; właśnie tylko co ktoś wszedł do alkierza, pewno ona.	Oj! bodaj, że lepiej byłoby żyć na pustyni, jak wśród okoliczności takich, z jakimi ja ciągle ubijać się muszę. Chłop, Szlachcic, Konflikt, Lud, WłasnośćIle mnie kosztuje na przykład to ciągłe prawowanie się z chłopami! Człowiek przecież nie urodził się na tyrana i ludożercę... ŁzyKiedyś mi do tego naszego ludu serce młotem biło. Ale cóż? Ciemnota to jest, a ja na to nic nie poradzę. Las mi rąbią, zboże spasają, na pastwiska włażą... Czyż mogę własności swojej nie bronić? Gdybym magnatem był, jak Boga kocham, nie dochodziłbym niczego i niechbym tam już mniej miał, byle tych sporów nie zawodzić... Ale samemu ciężko... Tu załatasz, tam dziura; tu zszyjesz, tam się rozporze	On też służy w ochranie i, wyobraź sobie, już dziewięć lat. To jest człowiek! Tysiąc rubli na miesiąc, przejazdy, koszty, nagrody	Otoczenie moje zanadto się mną niepokoi Ale cokolwiek panu mówiono, możesz być spokojny. Nie byłam cierpiąca i nie jestem nią.	Pito, czy to prawda?	Proszę zaczekać Mam na to sposób. Jak się tym pomalujecie, nikt pod słońcem was nie pozna. To są nasze włoskie sztuki...	Tak a cóż to w takim razie jest, co tak przeraźliwie huczy?	To jest choroba zwana monomanią	W bożej jestem mocy ale że waćpan się przy mnie hamujesz, dziękuję i za to.	Ze śmiercią mistrza wszystko się skończyło. Kto mógł, chronił się, uciekał. Pędzili za nami noc całą, chwytając jak dzikiego zwierza na długie sznury... Ledwie nam się oto z życiem ujść udało	Zgrałem się do ostatniej nitki. Ostatnio graliśmy z tym łysym pułkownikiem w makao i przegrałem do niego wszystko, co miałem. Ale wiem o ładnej dziewczynce. A co ty porabiasz, święty ojcze?	A może nie starczyć?	A teraz ośmielam się polecić pewnego optyka na Allenby. On reguluje patrzenie, nie zawsze poprawnie.	A więc zaśpiewał M’Turk, wywijając kijem.	Ale go Pan Bóg nie opuścił.	Ani godziny słońce nam ucieka, a szernowie mogą się opamiętać!	Ano, do rana.	Ba! wozów idzie za nim okutych trzy z godnym sprzętem, a ludzi pocztowych jest dziewięciu. Bogdajby się z takim zewrzeć! Aże ślina do gęby idzie.	Był sam?	Bójże się Boga!	Bądź zdrów...	Cantat.	Chciałbym, byś ty za mnie zadecydował. Straciłem do siebie zaufanie.	Co babunia i Jadzia zechcą	Co pan chce, żebym mu powiedziała?	Co robić, dziecko?	Co słychać?	Czary	Czemu nie? Wszakżem mało co mniejszy od waszeci.	Do stu piorunów! Oto posiłki, które przychodzą w porę.	I ja!	I nic mi pan nie ma do powiedzenia?	I ty byś mógł się najeść. Twój udział w Ziemi Izraela jest równy mojemu.	Ja najmniej z nas trzech. Ja nawet jestem zadowolony.	Ja? w marcu? czekajcie... no nie wiem.	Jak myślicie?	Jakże się dziś miewa pańska mamusia? Nie widziałem jej na drugim śniadaniu.	Jaże mi się w głowie kołuje, tak zwiesną pachnie.	Kaczkowska i Halt mówili mi, że pani grasz dobrze na fortepianie.	Kiejkiej (gw.) przecież. ostać nie może.	Klejn i ci dwaj... pamiętasz?... Ten Maleski i Patkiewicz...	Mając zaś rozkaz, który służby tyczy, Ketling pod czcią musi go spełnić.	Mnichem przecież nie jesteś!	Mówi mi o tym... DajmonionDajmonion (gr.)	Nasz zakład pana nie obsłuży.	Nic.	Nie chcę!	Nie mogliście mi wstrętniejszego wybrać błota do zanurzenia się w niem, nad tę niemczyzny kałużę Na samą myśl dusza się wzdraga...	Nie mówię do ciebie, Nanon, trzymaj język za zębami.	Nie ośmielą się... Kara bogów...	Nie tyś jedna taką sierotą, odrzekła kobieta... jam równie wyprobowana, syn mój jest tu także za temi murami, a ja nawet twarzy jego widzieć, głosu posłyszeć nie mogę. I przychodzę tu co dnia daremnie, i błagam ich, napróżno... i odchodzę bez nadziei.	No, było podziękować	Noga z was nie ujdzie.	O savo tėvynės ar nepasiilgsi?	Odbiorę mu naczelne dowództwo i schowam do skrzyni moją koronę, a włożę hełm oficerski Jestem pewny, że gdy sam wystąpię na czele wojska, bunt upadnie...	Odczep się, ty szantraposzantrapa (obelż.) odepchnął ją Marciejonek.	Spiskowałeś z żoną swoją, z panią de Chevreuse i księciem de Buckingham.	Stary i wiadomy ojcu projekt. Co prawda, mam dosyć biurowej pańszczyzny i za starymza starym	Straszna jest ta nieustanna walka i ten lęk, och, najgorszy ten lęk przed czemś, co nadchodzi, ogarnia, staje się coraz bliższe, nieuniknione...	Tak! W kraju albo za granicą.	Tak... Widzę tu niejakie możliwości i bardzo ci jesteśmy wdzięczni za twoją dobroć, ale, niestety, koncepcja jest nierealna.	Twe usta drżą A co tam błyszczy na twoim policzku?	Ugi, kur tu ten dabar, vaikeli, mokysies? Ak, jau tu miesto mokslinyčią pabaigei.	Valentine! Kolej na Valentine.	W tym właśnie zasadnicza różnica między nami, Europejczykami, a synami Wschodu, że nie poddajemy się temu, co wy nazywacie przeznaczeniem. Walczymy i stwarzamy swój własny świat. I dlatego poszliśmy naprzód, a wy pozostaliście daleko poza nami.	Wasza Książęca Mość raczy wybaczyć, ale u nas w użyciu są... topory.	Widziałem i słyszałem. Widziałem w teatrze Valle, słyszałem razu jednego, gdym był na śniadaniu u hrabiego.	Więc bardzo się uskarża?	Więc dziś zmieniłeś pogląd?	Wracam do rzeczy Więc pani sądzi, że odporność ich w przyjmowaniu kultury jest winą ciasnoty mózgów, jakie posiadają?	Zatem wszystkie te pokarmy pochodzą z morza?	Zgadła pani. Sprowadziła mnie tu niedola osoby trzeciej, będąca zarazem wielką sprawą czy wielką niesprawiedliwością społeczną.	oto umrzeć chce, z szczęścia umrzeć pragnie. O, ludzie wyżsi wy, nie czujecież nic? Potajemnie woń tu bije,
Nie. Wprawdzie mają zamiar kiedyś go zabrać, ale albo zapominają, jakie zrobili znaki orientacyjne, albo wcześniej umierają. A skarb leży i leży, tak długo aż ktoś wreszcie znajdzie stary, pożółkły papier, na którym narysowana jest mapa i szyfr. Nad takim papierem trzeba nieraz ślęczeć cały tydzień, zanim się go odcyfruje, bo ten szyfr najczęściej napisany jest hieroglifami.	Ja nie chcę znać społeczeństwa. Muszę żyć w tym błocie, ale też izoluję się od niego Chyba, żeby to było społeczeństwo idealne, a nie nasza zakłamana demokracja. Może tam na Zachodzie lub w Chinach...	Nie potrzeba... Pathanie. Dość na tym, że drugi fakir, którego sahibowie zbili do utraty przytomności, był to ten sam człowiek, który przetrząsał twoją komorę w Lahorze. Widziałem jego twarz, gdy go niesiono do parowozu. Ten samiusieńki człowiek.	Niech cię kat porwie z takimi radami! Przyszedłem po ratunek do ciebie, a ty drwisz!	Tak se usiadłem, bo mnie cosik trapi na wnątrzu.	Wielki Boże! widzę mego fagasa. Ogromne uczucia miotają jego piersią, gdy słucha tych pięknych banialuków... A jednak tytoń kradnie mi wciąż tak samo, nie bacząc na doznaną podniosłość wrażeń.	Nie. Ojciec jego jest chory i on jest z nim razem. Mojego przyjazdu spodziewa się dopiero po południu. Napisz pan koniecznie.	Papa przywykł do trochę wykwintniejszego towarzystwa, niż jest na wsi więc dlatego lubi panią Jamiszową, ale i pan Jamisz jest bardzo zacny i rozumny człowiek.	Co nie mam go wziąść! Powiadacie, że to ma być Bogu na chwałę... a no i od kata wyzwolić też zasługa. Ino mi go jak dzień przyślijcie, bo ja na niego ani na nikogo czekać nie myślę. Komu w drogę temu czas. Dnie poczynają gorące być, chłodem trzeba do popasu.	Tak było to tak: wszedłem nagle z podwórza do sali wykładowej. Widocznie on właśnie wtedy wyszedł, by wziąć lekarstwo, gdyż drzwi do jego gabinetu były otwarte... Stał w sali wykładowej i szukał czegoś między słojami umieszczonymi na jednym ze stołów. Gdy mnie zobaczył, krzyknął i pędem pobiegł po schodkach do swej pracowni. Widziałem go tylko przez chwilkę; włosy zjeżyły mi się na głowie... Jeśli to był mój pan, to dlaczegóż miał maskę na twarzy? Jeśli to był mój pan, to dlaczego pisnął jak szczur i uciekł przede mną? Przecież służę u niego od przeszło dwudziestu lat...	A na co tobie do cudzych interesów mieszać się?	Aby upewnić się, że to na pewno ten człowiek, o którego nam chodzi.	Ależ na pewno	Aniu, jestem najszczęśliwszą dziewczyną na świecie!	Dobrze. Obudź skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!	Dwadzieścia tysięcy funtów! Dwadzieścia tysięcy, o których stratę może pana przyprawić lada przeszkoda!	Gdzież jest?	I ten człowiek będzie jeszcze może kiedyś szczęśliwy?	Nic nam to dobrego nie wróży Pewno do szturmu znów ruszą, a tu już ręce nie chcą chodzić w stawach.	O, tak... Bo widzisz ja niesłusznie myślałam źle o Heli. Zdawało mi się (jeszcze nie pogardzasz mną?...), zdawało mi się, że Hela kokietuje Stefka i że on się w niej zakocha... No, a rozumiesz, że gdyby oni pokochali się, to mnie przestaliby kochać oboje, a ja... umarłabym, gdyby mi przyszło stracić Stefka... Przecież ja mam tylko jego, nikogo więcej, Madziu... Ani rodziców, ani bliskich...	Oczywiście. Ta pani podaje się przecież za turystkę. Tymczasem wiemy już teraz, że ma jakieś kontakty i że zajmuje się jakimiś sprawami niemającymi z turystyką nic wspólnego.	Odp.: Tak, proszę pana. Czyśćcie zęby pastą Flit. Jest oszczędna, jest najlepsza, jest angielska. Chcecie mieć pachnący oddech? Używajcie pasty Flit.	Owszem, ale my możemy schwytać je i zaprzęgnąć do roboty, rozumiesz? Albo pomyśl tak: spalamy na przykład kawałek węgla. Otrzymujemy z tego trochę ciepła, ale prócz tego także popiół, gaz węglowy i sadze. W ten sposób materia nie ginie, rozumiesz?	Sama okoliczność, że pan uważasz Bella za „przewrotnego” nie wystarczy, aby mnie przekonać, że jest on tym, za co pan go uważasz I guess, jeślibyśmy mieli zależeć od prywatnych zdań naszych bliźnich o nas samych, wątpię, czy starczyłoby w Anglii więzień dla pomieszczenia wszystkich łajdaków, którzy wykroczyli przeciw temu, co nazywamy dobrym smakiem. Czy pan nie ma nic konkretniejszego?	Tak jest, panowie bracia.	To źle. Czasem list jest pilny. Czy posłaniec czeka?	Twój na zawsze, twoja na zawsze	Ty tego nie rób, nie godzi się... Księdzu na spowiedzi powiedziéć trzeba, że takie pokuszenie miał...	W każdym razie wybuch, jeśli to rzeczywiście był wybuch, wywołał dziwne skutki. Roztrzaskał dolną część kadłuba zamiast wysadzić pokład i nadbudówki. Te wielkie otwory wyglądają raczej na powstałe wskutek uderzenia statku o skałę niż od wybuchu prochowni.	Wania kazał cię pozdrowić. I odwiedzić. I prosił spytać, czy go jeszcze lubisz.	Wcale się z ciebie nie naśmiewam Ot, po prostu wesoło mi.	Widzisz, że kłamiesz. A teraz ja ci powiem: mój syn, syn następcy egipskiego tronu, nazywa się Izaak... i jest Żydem... podłym Żydem...	Zatem ile?	Zatem zamierza pan wkrótce przystąpić do odbudowania dworu?	Zobaczymy, czy to nie jest podstęp wojenny!... A jakże nasi?	Zostaw nas, Patryku lecz nie oddalaj się, przywołam cię za chwilę.	Żeby cię, psi synu, z twymi jagodami!	A co mi za niego dajesz?	A ty, czarny przyjacielu, nic nie widziałeś?	Ale nie, warjat jesteś, nigdy tak nie myślałam	Ale uspokój-że się człowiecze! gadaj po ludzku!	Ależ Boże broń! Jak żyję, nie mieszkałem.	Ależ mam!	Chardon.	Czemu płaczesz, Serafinie?	Czerwone kurty (Anglicy), czy nasze własne pułki?	Czy państwo nie mielibyście ochoty obejrzeć?	Czy pożyczy mi pan łódki?	Człek nadzwyczaj świątobliwy. Przybywa z daleka, aż z Tybetu.	Cóż znowu za republika?	Dlaczegóż pani odchodzi?	Do rany cyrulikacyrulik	Dopóki się niemi łudzić można Po smutném doświadczeniu źródło ich wysycha.	Doskonale. Co za dobre, to niezdrowe. Ale ty sobie zostań, będą ci tu „panienka” mówili.	Dęte, hm...	Gadaj śmiało.	I dzięki soli	I niech pan napisze.	Ile razy twoja matka rodziła Rywkę?	Ja tak nie wezmę	Jak będzie co złego, to nie pojedziesz. I tak byś lepiej nie jechał.	Jako Piotrowin wyglądasz!	Jako żywo!	Jup!	Jutro pojedziesz do miasta, to nakupisz, co potrzeba.	Każ no dawać śniadanie...	Kiepsko ma uszy przycięte. Widzisz, Szwejku?	Koń Dicka Cunliffa, numer piętnasty, batalionu E, dziewiątego pułku ułanów... Posuń no się trochę!	Kradziona.	Miał dobry węch. Musiał coś przeczuwać.	Miłość, Śmierć, Pogrzeb	Mówili tak:	Należało oznajmić, że pan przerywa posiedzenie. Jednakże pan tego nie zrobił.	Naturalnie była woda?	Nic; jestem dziś jakaś rozstrojona.	Nie wiem	Nie zastanawiałem się nad tym	Nie, panie. Chciałem tylko opowiedzieć się względem powrotu do Zasławia.	Niedoczekanie świętej pamięci babci klejnot albo z banku przychodził list z zawiadomieniem, że znowu konto uszczuplono, albo z dziękczynieniem ktoś się zjawiał za hojny da­tek huczał lasem; a wiosną hiacyntami oraz domem zasobnym, czystym i wesołym: wanilią, terpentyną, płótnem)...	No cóż? Jestem ciekaw...	O, tak. Opowiedz mi coś o Anglii. Stamtąd pochodził mój ojciec!	Panno Remsen, to obraza!	Poczekaj, a cóż zrobisz ze swoją bawełną, likwidujesz interesy w Anglii?	Postronka szkoda!	Rozumie pani dobrze po francusku? Tylko niech pani będzie szczera. No... rozumie pani?	Senatorowie i posłowie! król złożył przysięgę żądaną, chcecie aby był ukoronowany?	Skopał mi chłopaka, kumo, ale po prawdzie wałach był przedni.	Strój, Mąż, Żona dodała ciągnąc dalej i zwracając się do panny Józefiny. elegancki ubiór, kreacja.. Nie ma mężczyzny ze stoma tysiącami franków rocznego dochodu, i którego sam wistwist powiadam sobie. Miałam w tym moją małą ambicję kochającej kobiety: nie chciałam mu mówić o tej tualecie, chciałam mu zrobić niespodziankę, biedne cielątko! O, jak wy nam wydzieracie naszą świętą naiwność!	Szóste?... A gdzież piąte?	Tak	Tak, bez siodła.	Teatr, Artysta rzecze Don Kichot	To leć tam zaraz!	To stan przejściowy.	Tę właśnie.	Wczoraj trzech powiesili.	Widzę to i słucham.	Wszystko pan stracił?	Zapominasz się pan	Znudzonym, śmiertelnie znudzonym Bogiem
Ach, poczciwy wariacie! My mielibyśmy nie zauważyć, że wy za nami dziś po południu idziecie, no nie? Zdawało się wam, że nas wystawiacie, co? A tymczasem to myśmy was wciągnęli w zasadzkę, żebyście sobie wiedzieli! Pułkownik Dabney wspaniały facet., co?	Bodaj was zabito! A król Łokietek ile to razy musiał z kraju   uchodzić, a przecie wrócił, bo go naród nie odstąpił, gdyż bojaźń boża jeszcze w sercach była! Nie Jan Kazimierz zbiegł, jeno przedawczykowie od niego odbiegli i teraz go kąsają, by własne winy przed Bogiem i ludźmi koloryzować!	Czemu nie daliście mi ani słowem znać o tym? Jeżeli Iwan zachowa milczenie, może nam się na pewno udać. Policja jest na poły przekonana, że to sprawa Comstocka Bella. Szukają go po całej Europie i jak długo nie znajdą go, dadzą nam spokój.	Och, pani nie wie, czym to było dla mnie. Ja nie żałuję, że stało się tak właśnie.	Tobie! A to ci tylko wstyd, że nie masz nic lepszego. Nie znajdziesz takiego, co by tobie współczuł.	Ja to samo mówiłem Naturalnie, nic im się nie stanie, ale zawsze niemiła historia. Ten osioł Maruszewicz sam przestraszony... Wpadł do mnie, przysięgał, że on temu nie winien... Nie mogłem już wytrzymać i odpowiedziałem mu: „Żeś pan nie winien, jestem pewny; ale i to pewne, że w naszych czasach Pan Bóg opiekuje się hultajami... Bo naprawdę, to pan powinieneś siedzieć dziś pod kluczem za fałszowanie podpisów, ale nie te lekkoduchy...” Aż rozpłakał się. Przysiągł, że odtąd wejdzie na dobrą drogę i że jeżeli dotychczas nie wszedł na nią, to tylko z twojej winy.	E! odparł Władysław. Co ja chcę, co kto chce, co ojciec żądał, nie znaczy tu wiele. Pomyślcieno Petrek, nie o sierotach a o ziemi téj sierocéj, którą nieboszczyk jak placek dla głodnych pokrajał. I nie on ją sam dzielił, ale wdowa uprosiła Biskupów, a ci jéj pomagali, aby im rządzić łacniéj było samym i panować. Nie my tu już książętami ani oni; i sprawa to nie króla nieboszczyka ale ich.	A teraz niech pani uważa najciekawszą grupę. Te damy niemłode i nieładne, ten pan z siwymi faworytami i ten drugi z błędnymi oczyma... Widzi pani, jacy oni wszyscy poważni?... To są adepci spirytyzmu, uczniowie i uczennice pani Arnoldowej. Ruchliwa kobiecina!... Niedawno mieszka w Warszawie, a już w kilkunastu domach stołowe nogi i ekierki głoszą nadziemską mądrość. Gdybym nie wiedział, że moja macocha drugiego stopnia jest w najwyższym stopniu bezinteresowna, wróżyłbym jej, że zrobi majątek. Na nieszczęście zdaje się, że mój autentyczny ojczym grubo dokłada do stosunków z duchami. Pani, lepiej wydać bal na sto osób, aniżeli jeden pomyślny seans spirytystyczny!...	Albo to ja idę? Wy idziecie Ja bym ta nie chodził.	Kazał nam, panie, chodzić brzegiem Nilu, pływać po rzece, stawać przy gościńcach i robić zgiełk na twoją cześć. I obiecał, że za to wyda nam, co się należy... Bo, panie, my już dwa miesiące nie dostawaliśmy nic... Ani placków jęczmiennych, ani ryb, ani oliwy do namaszczania ciała.	My to już jednak prorokujemy od lat trzech i dotąd nie spełniły się proroctwa nasze	Nie zawracaj mi głowy. Człowieku, to jest przepustka na jednorazowe przejście wachy w dzień słoneczny, wystawiona dla kobiety z dzieckiem przy piersi i do tego już dawno nieważna!	Niech on będzie doradcą, byle nie faraona, co mnie to obchodzi?...	A Ursus nie wrócił?	A! okno się nie podnosi! a gościńców ja nie biorę.	Ale... ale... nie zagranicę?	Ależ ja nie w tym znaczeniu! Sądzę, że wywarłem na niej dodatnie wrażenie. Była ze mną bardzo uprzejma. Prawda?	Ależ nie mogło być inaczej! przybyło do nas właśnie dwóch panów angielskich.	Chyba nie twoi rodzice przekonywali cię o tym?	Ciemnota rodziców nie może być programem wychowania ich dzieci. Od tego są zakłady naukowe, ażeby reformowały społeczeństwo.	Coś mi się nie zdaje! nie zdaje mi się, panie rotmistrzu, rozśmiała się kuzynka; ani wiek pański...	Dawno was nie widziałem, Marku!	Gościewiczów nie widać?	Hm! Może macie rację. Ale jak wiecie, na razie nie mamy dla niego żadnych prac mierniczych...	I któż zrozumie jego mowę, ci tylko, ci! wołał rozpaczliwie Chroniwos. Ach, on nie nasz!	Ja mówiłem o Trestce, nie o pannie Ricie.	Ja? Chyba bym był z rozumu obran! Kudak minąłem i anim wystrzelił, choć mnie stary ślepiec armatami stepom oznajmiał. Mnie na Ukrainę było pilno, nie do Kudaku, a do ciebie było mi pilno, do starego druha, dobrodzieja.	Mnie też do śmiechu nie było	Mojego ojca? spytała z obawą zawsze zbliżając się Lorka i wpatrując się z niezmierną uwagą w nieznaną istotę... mojego ojca? Ja, ja nie wiem! Lecz jakże tu pani wejść mogła?	Mój Boże, zawołał, czy kto w domu nie chory? Powiedz mi moja droga? Może ja wam być mogę pomocnym! mów, rozkazuj!	Naturalnie! A poziewania jeszcze nie dostała?...	Naturalnie. Żeśmy z sobą zerwali, nie idzie za tym, ażebyśmy się mieli nienawidzić. U nas w teatrze inaczej niż na świecie. Kochamy się, rozchodzimy, ale pozostajemy przyjaciółmi. Czy nie lepiej?	Nie będę	Nie na wszystkie.	Nie pomnisz waść tytułu?	Nie tylko zawzięty, on ma nawet w gniewie metodę.	Nie wiem.	Nie, nie! niech się dola spełni, nie ucieknę ja od niéj.	Nie, rzekła, o żadnej miłości i wydawaniu za mąż mowy nie było, chociaż w przyszłości czekało mnie pewnie nienawistne jakieś małżeństwo, a ja, ja za mąż iść, nie mogę...	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	Tak mówił kot do wróbla, który nie chciał czekać, aż znajdzie się w jego łapkach... No	Wiedziałam, że pokaleczysz nogi przez te niedorzeczne korki. Przykro mi, ale nie widzę innego sposobu, jak żebyś wsiadła do powozu albo tu przenocowała	Więc pani nie wróci?	Alanie Breck! Czy sądzisz, żem taki, iż odwrócę się tyłem do ciebie w największej twej niedoli? Nie wolno ci mówić mi tego w oczy! Całe moje postępowanie zadaje kłam tym słowom! Prawda, żem usnął tam na ugorzyskach, ale wynikło to ze zmęczenia, a ty czynisz źle, że mi to wypominasz.	A drzewiej, kiej jeszcze krowy pasałam tatusiowe, to baczę, że takie ze wsi wyganiali	A zresztą, na powinszowania zawcześnie. Jeżeli w szpitalu, podczas chwilowej przytomności Kuzyka, była jego żona, lub ktoś z partji, może się to źle skończyć.	Ale za to kłusują, że czasem ledwie można je utrzymać	Idźcie stąd, gospodarzu Idźcie, bo ona niepokoi się, a to niedobrze... Idźcie...	Musi być... nabożne wszyćkie	On długo chorował i doktor kazał mu zdrowo jadać. Ale on i tu jada tylko to, co tanio kosztuje. Mieszka w ciupie i hoduje ptaki, a obok ma dwa wielkie pokoje oto dzieci, które zbiera po ulicach.	Oto jego list Oto co kochany chłopiec pisze do samego doktora. Gdzież to? Aha: „Przykro mi, że muszę coś nadmienić o mym zdrowiu. Jedynej nadziei polepszenia zmuszony będę szukać w powrocie do kraju”. A co, wyraźnie, prawda! Ale do Annie pisze jeszcze wyraźniej. Gdzie list do ciebie pisany, kochanie? Pokaż mi go.	Syn naturalny cara rosyjskiego... któremu, na intencję tego małżeństwa wykrojono by jakie księstwo, albo po prostu hrabia de Thaler ze swą miną przebranego parobka..	To nic. Głupstwo.	To widać było ci pilno do nas?	To zależy, jakiego rodzaju	A Niemcy?	A czaty mają?	A czy wiesz? Ukazała mi się we śnie zmarła Rembowska. Och, tak okropnie patrzyła mi w oczy!	A cóż więcej?	A cóżeś ty robił u Hamera, kiej zakazano ci tam chodzić?	A ona siedziała w oknie i śpiewała.	Aha!	Ależ Władca Dżungli powraca do ludzi!	Bardzo współczuję stryjaszkowi	Boisz się siebie samej?	Borsuku mam wrażenie, że postąpiłem jak bydlę. Ciekawe, jak ty się czujesz?	Co tam ojciec! Ojciec umarł, a wy róbcie co wam każą.	Coraz lepiej...	Czesławie!	Dzięki Bogu! Stanie się więc zadość prawom boskim i ludzkim, słusznym żądaniom rodziny i starego króla.	Gwes, wieczorowe kurzysko. Hej, bedze sztorm te noce, belny sztorm! Patrzaj Heda, jak doukadouka wydma piasku, zaspa, morska góra. i słońce ćmi. Pójde jo wyciągnąc bot z wode na wywłoke; dma porwie sznure i poniesie na bystrz. No, bywoj me zdrowo, Heda! Za mały czas wróce; uwarz tam dlo nos trochę ciepłe strawy; ojc lubi smażoną pomuchle z golcami.	I musi, że do kolan mają buty	I wszyscy trafili na jedno?	Jakże ma być inaczej, wasza miłość, skoro za oblężenie Częstochowy wszyscy się przeciw nim zawzięli. Wojsko się buntuje, szlachta bije ich już, gdzie może, chłopstwo się w kupy zbiera, a do tego Tatarzy idą, idzie chan własną osobą, który ChmielnickiegoChmielnicki, Bohdan Zenobi (1595–1657)	Jakże się te listy tu dostały?	Jest jeszcze droga na Mazury!	Kobieta, Walka, Żołnierz rzekł	Lepiej byś waćpan narażał, bijąc się z nimi, ale widzi mi się, że pieniądze tylko próżno wyrzucasz na traktamentytraktament (z łac.)	Mnie!... Stara i brzydka, a przy tym mądra. Ach, te baby piszące, te reformatorki...	Mogłaś ich pozyskać jako sprzymierzeńców a robisz ich sama wrogami.	Nic... nic... Niech pan mówi dalej.	O co chodzi? Do czego ci ojczulku potrzebny pan kupiec?	O obrazę honoru.	O, toś mi waść w myśl utrafił. Weselcie się, panowie bracia! Chciałbym całą Litwę tu sprosić.	Och! po cóż opuściłem moje cnotliwe poddasze? Świat oglądany od strony kulis jest bardzo plugawy!	Od bab z dala!...	Państwo, Pozycja społeczna, Szlachcic, Żołnierz, Władza	Piękne teraz rzeczy piszecie!... A ile masz z tych lekcyj?	Religia	Rozumie się	Sztuki, patrzcie panie, sztuki!	Słucham...	Tak, Jakubie! Wiem także, że Bóg naznaczył mi tutaj zadanie do wypełnienia, i z Jego pomocą wypełnię je.	Taki.	Trzy dni	W takim razie, ojcze, możesz łatwo dopomóc Karolowi.	Wieczna krowienta!... zdaje się jej, że jest artystką!	Wypij, Ninuś	Za cóżby się mścić miał? zapytał Jaksa.	Zatrzymajcie się! Zatopiliście nas!
Ty nie znasz Anglików tak jak ja Gdy budowano most, był tu jeden biały człowiek, który wieczorami siadał do łodzi, szurał nogami po jej dnie i szeptał: „Czy on tutaj? Czy tam? Podajcie mi strzelbę!”. Jeszczem go nie widział, a już słyszałem każdy szmer... Zarówno jego słowa, jak chrzęst i pobrzękiwanie jego strzelby... bądź w górze, bądź w dole rzeki. Ilekroć uprzątnąłem którego z jego robotników, oszczędzając mu w ten sposób wydatku na stos pogrzebowy, tylekroć jużem go widział zbiegającego do ghaut i zaklinającego się, że zapoluje na mnie i uwolni rzekę ode mnie... od Muggera z Mugger Ghaut! Ode mnie!... Toż ja, moje dziatki, pływałem całymi godzinami pod dnem jego łodzi i słyszałem, jak strzelał do każdego pnia, jaki napotkał; gdy zaś wiedziałem, że się zmęczył, wynurzałem się nagle przed nim z wody i w żywe oczy kłapałem szczękami. Gdy most ukończono, on odjechał. Wszyscy Anglicy polują w ten sposób... ale inaczej bywa, gdy ktoś na nich poluje.	Jak się masz, Stachu? A cóż to smyku nie byłeś wczoraj u mnie, he?	Jeśli tak, to czemuż tu siedzieć w głuszy? Czemużbyś się wzdragał patrzeć w życie i poić nim, pókiś młody? Czytam w tobie jak w księdze. Te same tłamsisz w sobie zaskórne myśli, jak wówczas, gdyś mię na lekcjach Łęskiego, Hubego, Steynera albo później nocami w namiocie pozbawiał snu. Pamiętam straszne twoje rozmowy...	Powinien być dobrym fabrykantem. On trochę chory na idealizm, ale po pierwszej plajcie, niech tylko na niej dobrze zarobi, to się wyleczy.	Nie, ale znikam z horyzontu na kilka miesięcy, i piszę drugą... Piszę drugą, trzecią... piszę dotąd, aż muszę stworzyć zupełnie dobrą, muszę!... Choćbym miał z tego zdechnąć, napiszę!... Gotów jestem wstąpić do teaatru, aby go lepiej poznać i zrozumieć... Pani myśli, że to można przestać pisać?... można się wściec, zabić, zdechnąć, ale przestać pisać!?... o, tegobym nie potrafił. No, bo proszę pani, po cóż jabym żył?...	Nie! nie! Jeśli się uda, mistrz będzie w duchu rad... Pójdą posły do księcia, będą układy i ujdzie nam bezkarnie. Ale w razie klęski Zakon nie ujmie się za nami i wojny księciu nie wypowie... Innego by na to trzeba mistrza... Za księciem stoi król polski, a z nim mistrz nie zadrze...	Chodź, pomogę ci trochę, skorom tu już przyszła! Musisz się przyzwyczaić do porządku, czy na ciebie patrzę, czy nie!	Jaśnie pan pyta się, czy może przyjść do jaśnie pani tak, jak przyszedł z podwórza.	Maciusiu, co też ty pleciesz! Przecież to największe szczęście żyć, pracować i walczyć, żeby lepiej było na świecie.	Nie. Bądź co bądź Zwycięzca walczy w naszej sprawie, a potrzeba mu pomocy, bo inaczej padnie w wojnie z szernami... Można by mu tę pomoc sprowadzić z „tamtej strony”... Wesprą go zapewne, gdy się dowiedzą...	Ty, klecho, czarny jezuito won! Pijemy! Czyś ty wąchał proch, pomidorowy jezuito? Siedziałeś w mysiej dziurze u Pana Boga za piecem, a zęby ci szczękały ze strachu, kłap-kłap-kłap... Ja cię znam! Teraz się dopiero wylakierowałeś... To nie sztuka, bratku!	Umrzemy, chcesz powiedzieć? O, nie mów tego... Pan nawet nie wiesz, jak przykro w moim wieku słyszeć o śmierci...	Ach, mnie to ani ziębi, ani parzy. Jeden ciura mniej, jeden więcej byle mi tu do redakcji nie przyłaził.	Dotarli do złego miejsca. Wisiała nad nimi jakaś wielka chryja. Żaden nie mógł się już miarkować. Marek zapomniał, co gadał przed chwilą. Już go rozpierała nienawiść. Szablon miał w twarzy szyderstwo i chłodną zawziętość. Oczy jego mówiły: zacznij no...	Wiem ano, zaraz... jak on się tam nazywa? Jakby Mendel czy coś w tym rodzaju...	Ach, udajesz, że mnie nie rozumiesz. Ja nie potrafię żyć z wiecznym kłamstwem w duszy. To ponad moje siły. To zatrułoby mi każdą chwilę spędzoną z tobą... Boże, Boże, gdybym mogła zerwać te kajdany.	Czy pani na nasz skromny wieczór tak się ubrała?	Cóż odpowiesz na to?	Tobie się to podoba?	„To i dobrze rzeczy przybierają taki obrót, jaki przewidziałem: jestem tymczasowo kapitanem, a jeśli ten głupiec Caderousse będzie milczał, to nim zostanę naprawdę. Chyba że sąd uwolniłby Dantèsa... ale sprawiedliwość jest sprawiedliwością i mogę na nią liczyć”.	Bracie! Sam przecież widzisz, że to złoty interes. Trzeba weń włożyć jedynie kilkaset rubli. Wiesz co? Zostań wspólnikiem.	Nie. Ten moment operacyjny zaszedł znacznie wcześniej. Gdy wchodziłeś, wyglądałam już wyników na powierzchni wody; szukałam w niej wizerunku twej twarzy.	O nie! Pani jest zupełnie inna niż miliony kobiet. Drugiej takiej nie ma i nie było na świecie.	Sam stary Hippokrates, sam boski Eskulap na twoim miejscu korzystałby z tego w sposób ci zaproponowany, chociażby tylko dla wzmocnienia w ludziach wiary w boską naukę medycyny: a że wiara tak błogi wpływ wywiera na usposobienie choroby i cierpiących, więc tym razem dla dobra ludzkości powinien byś odstąpić cokolwiek od surowości twoich zasad.	No, z tym się zgodzę, olbrzymie to dobre słowo.	Zaraz, zaraz. Nie wymieniaj na razie swojego towarzysza. Wezwiemy go w odpowiednim czasie. Czy miałeś coś ze sobą?	Co? Nie przyjdzie?	Mój Baćka, nie gadajmy, co było dawniej. Dawniej był ład, był przemysł, był kredyt, człowiek był pewny życia i mienia. A tera co? Przewróciliście wszystko do góry nogami, zrujnowaliście przemysł, zrujnowaliście i mnie, a teraz chcesz dawną cenę za kamizelki. Nie mogę. Katolik jesteś?	Owszem, o, owszem, panie Copperfield! Na tym właśnie polega moje zwierzenie.	Na samo tego imienia wspomnienie drżę i blednieję. Jabym być miała macochą, ja com tego wyrazu okrucieństwa doznała i przeklęłam go? Czyż nie dziwny traf albo kara boża czyni mnie właśnie	Na bok, gagatku, licho wstawiony. Cywilny orszaku, żłop dalej wódę! Oczywistości trzeźwych nonsensów, powszechnej racji wytartych szablonów, tej monotonii wykastrowanej z siemienia powabów czy zabawności, można przeciwstawić udatnie, skutecznie jedynie tylko, nieuleczalne... delirium tremens. Czy tak, czy owak... na jedno wychodzi. Przepraszam na chwilkę. Odbędę teraz premiowe strzelanie...	Wolałabym, by było jak dawniej	A czemuż ty za mną pójść nie masz? Tyś mi ani miły, ani potrzebny; jam potrzebna tobie, ofiarą być nie chcę: bo gdybym nawet wlała w ciebie wszystką młodość moję, jutroby w tych lodach skrzepła i zagasła!	Zdaje się, że nazwisko jego od D. zaczynać się musi.	A nie zimno ci? Podejdź tu. Usiądź!	Bogu chwała, Bogu chwała! A jacyż to pułkownicy są z panem Wołodyjowskim?	Któż to uzupełnił?	Na semaforze. Aha!	Nie daj Boże!	Nie szkodzi. Zamieniłem walizkę. Pana bomba jest u mnie, a moja bomba nikomu szkody nie przyniesie.	Nie wiedziałem.	Nie wyjdziesz stąd.	Przecie tu załogą siedzieć nie będzie, dodała jejmość.	Tak, nazywam się John Bunsby i jestem właścicielem „Tankadery”.	Tak, tak, paniczu, Józef poleciał na telegraf. Będzie za dwie godziny! Boże, Jezusieńku	To mąż stanu całą gębą! Jeżeli teraz odmówił, widocznie ma jakieś głębsze powody natury politycznej.	Wytęż pamięć jak najmocniej!	A, pan Blumkiewicz Witam pana. Zechce pan chwilę zaczekać. Mam z panem do pomówienia.	A więc to Ali?	Dobrze, panie doktorze pojmuję...	Myślisz, że byłoby to nieprzyjemne?	Mówiłam ci to nieraz, niezapieram, ale...	Przy Gruboszewskim ekonomie... Niech będzie przy ekonomie. Widzi pani, jaki jestem zgodny: do rany mię przyłożyć.	Łajdaku! Jeszcze ci mało?! Nie wystarczyła ci śmierć moich braci?	Dobrze. Niech jenojeno (daw.) (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. strach, a jeszcze bardziej Polaków i ich króla.	Słuchajcie! W pisaniu tym napisanym jest, ażeby Izrael przestał spodziewać się Mesjasza z ciała i ze krwi...	Tak, ale przyszłaby publiczność i zobaczyła, że ten Wawrzecki nie jest wcale gorszym, a może nawet lepszym od tych patentowanych znakomitości.	A tubylcy? Poznał pan tam jakichś tubylców?	Ma pan rację, rzeczywiście tak jest	Może pan z łaski swej raczy usiąść i mnie dozwoli wyręczyć siebie.	Skąd pan zna pana Piotrowicza?	Wiem. Niedaleko z nią zajedzie.	Powiedzą, żem z panem pojechała za granicę i że pan mię po prostu...	Taj czego? Chyba ze złości, że tak daleko stoimy. Co tu człowiek uwidziuwidzieć (daw.)	Zapewnie dla tego ponieważ zrobiłeś pan zakład za Wilmorem?	A do których barci?	Dobrze, dobrze!	Miał z sobą wasz wychowanek starszego pono człowieka, doświadczonego.	Można być w eleganckim kostiumie i żyć w rzędzie ludu, a można być w strzępach, gałganach, boso i z gołą czupryną, a należeć do „burżuazji”.	W całości, kapitał i procenty; obecnie przystąpię do zrehabilitowania pamięci ojca.	A więc są jeszcze węzły... które pana łączą z „burżuazją i wyzyskiwaczami”.	O! a ja myślałem, że mnie zdradzili.	Zapomniałem wczoraj powiedzieć że przywożę pani ukłony od pani Emilii Chwastowskiej.	Ale z żalem w sercu, czy chociaż z odrobiną żalu?	Bracie Pierwszy Dozorco, która jest godzina?	Brzydka, niewdzięczna dziewczyna zawsze była niewiele warta!	Collinson, komandor Orderu Łaźni. Był komendantem Pompadourów, starego pułku mego ojca	Daję słowo, ci ludzie stracili miarę. Widać myślą, że wolno im tu wprowadzać swoje tatarskie metody! Turek okazałby więcej przyzwoitości.	I ja Go wielbię, przewielebni ojcowie	Kochankowie ze Sztiechowic	Więc wezmę jakąś posadę.	A prawda twoja?	A tak, siekierą.	Ależ on nas zamęczy.	Chcę sprostowania.	Chłop, Dziecko, Gospodarz, Kobieta, Sąd, Sługa zaczął wójt, podjadłszy nieco.	Dam ci go	Dziękuję wam, mój ojcze, za tę bratnią przysługę z zakonu żebraczego., dodałem:	Głupi, będzie tu cudeńka rozpowiadał!	I jesteśmy z Wyspy	Jestem okiem ślepemu, a nogą chromemu.	O! i bardzo; straciliśmy pięciu ludzi, roszelczycy ośmiu czy dziesięciu.	Patrz! Otworzył oczy!	Pozdrawiam was w imię Chrystusa, którego czcicie.	Sułkowski!	Tak, przyznaję zawołał drwiąco pro­kurator.	Uroda	W takim razie, przyjacielu Sancho moje służące umyją cię również.	Właśnie chcę panią pożegnać.	Z Kieleckiego.
Wielka prawda Gdybym był rozumny, dawno porzuciłbym mojego pana, ale to próżno. Tam owca trawę skubie, gdzie ją przywiążą, prócz tego, widzi wasza wysokość, obydwaj urodziliśmy się w jednej wiosce, a rodaki jak dwojaki, zawsze razem chodzą. Jadłem chleb jego, dobrym jest panem, darował mi źrebaki, oślęta, kilka realów, dlatego kocham go i wierny mu jestem. Nie rozłączymy się z sobą zapewne, chyba, gdy śmierć którego kosą za kark zawadzi, wtenczas bywaj zdrów! trudno się oprzeć. Miłość, Polowanie„Nie masz tak gorącej miłości, co by nie stygła w przeciwności”, tak do psów król Dagobert mówił, gdy zwierzynę łowił. Jeżeli wasza wysokość sądzi, że nie należy mi dawać rządów wyspy obiecanej przez księcia, to się obejdę. Mniej będzie o jednego gubernatora na świecie. Śmierć, Władza, Własność, Danse macabreNie przyniosłem władzy z sobą z żywota swej matki, umrę sumienną osobą, zostawię wszystkie dostatki i pewnie będę miał spokojniejsze sumienie bez tego urzędu, niż z nim; jestem ja wprawdzie tylko ubogim prostakiem, ale słyszałem, że na własną zgubę jeleniowi rogi wyrosły, a wilk nie tyje przez posty i myślę, że Sancho-koniuszy tak dobrze trafi do raju, jak i Sancho-rządca do kraju. I we Francji o tym wiedzą, jaki chleb w Hiszpanii jedzą. Nikt nie ma dwóch brzuchów, ani nosi dwóch kożuchów. W tę samą gębę wyborne potrawy, co i podłe kładą strawy. Każdy w swoją torbę chowa, każda za się cierpi głowa. W nocy każdy kotek bury, łowi tak myszy, jak szczury. To się znaczy: że śmierć wszystko zrówna. Nieszczęśliwy, kto co dzień nie jada obiadu, choćby owocu z sadu. Nikt się nie naje za drugiego, jeszcze z Boskiej opatrzności dosyć zboża do żywności. Bóg żywi małe ptaszęta i zwierzęta, i bydlęta. Niech się nikt nie dziwi, że i nas pożywi. Tak długie sześć łokci płótna, jak i sześć łokci sukna. Brzuch dobrze czuje, co człowiek żuje. Gdy trzeba będzie na śmierć dać drapaka, taki los księcia, jak i prostaka. Nie trzeba więcej ziemi dla papieża, jak dla zakrystiana albo też żołnierza. Choć daleko kto śmignie, śmierć go zawsze doścignie. A raz wlazłszy już w dół ciasny, skurczy się tam i pan jasny. Choćby się dąsał, zębami kąsał, z tego posłania już mu nie do wstania. Powiadam tedy waszej wysokości, że jeśli nie chcecie dać mi wyspy dlatego, żem głupi, to nie dbając o nią, mądrym zostanę. O! bo już dawno słyszałem od starego dziada, że często diabeł pod krzyżem siada. Nie wszystko złoto, co się z wierzchu świeci, bije blask w oczy od szychowych nici. Za dawnych czasów chłopa Wambę dobyto z chałupy i na tronie hiszpańskim posadzono, a przeciwnie, porwano króla Rodryga wśród bogactw i przepychu i rzucono go w przepaść na pożarcie wężom, jeśli pieśń nie kłamie.	Tak, Cypryanie. W dzieciństwie nieraz mawiałem tobie o téj mężnéj, z mało oświeconym umysłem, ale bohaterskiém sercem, kobiecie; nie potrzebuję ci więc wszystkiego, co wiész, powtarzać. Powiem ci tylko, że jeżeli dziś w hierarchii społecznéj należę do rzędu stojących na wyższym szczeblu oświaty, jéj to winieniem; rozum mój okupiona jéj pracą. Kiedy ojciec mój umarł i zostawił mnie kilkoletniém dzieckiem, matka stała się silną swojém macierzyńskiém uczuciem. Jak pracowała? co robiła? nie wiem i niepodobna zapewne zliczyć wszystkich jéj nocy, bez snu, i dni, bez wytchnienia spędzonych. Aż wreszcie miłość matki dokonała cudu: jak Chrystus chleb na pustyni, tak ona tysiąckrotnie pomnożyła pracę swoję i wychowała mnie takim, jakim jestem. Dziś na mnie przyszła koléj...	Et, ty gruby Turcarecie! (Nie wychowam go nigdy!) Ależ nie, ciasteczek, owoców, buteleczek Malagi, Lunelu, zastawę a la Ludwik XIV, wszystko, co może ucieszyć wybredny i delikatny żołądek, żołądek doskonale urodzony. Stary szczwany sługus, biegły w weterynarii, chodził koło koni i koło Godfryda, służył bowiem jeszcze u starego pana de Beaudenord i żywił dla Godfryda tradycyjne przywiązanie, ową chorobę serca, z której kasy oszczędności wyleczyły służbę. Wszelkie szczęście materialne opiera się na cyfrach. Wy, którzy znacie życie paryskie aż do jego narości, zgadujecie, że trzeba mu było około siedemnastu tysięcy franków renty, płacił bowiem siedemnaście franków podatku, a miał za tysiąc talarów kaprysów. Otóż, drogie dzieci, w dniu, w którym obudził się pełnoletnim, margrabia d’Aiglemont przedstawił mu rachunki z opieki takie, jakich my nie będziemy w stanie zdać naszym siostrzeńcom, i wręczył mu skrypt na osiemnaście tysięcy franków renty na Wielkiej Księdze, resztkę bogactw ojcowskich, oskrobanych przez republikańską redukcję i oskubanych przez zaległości Cesarstwa. Ten zacny opiekun oddał swemu pupilowi trzydzieści tysięcy oszczędności złożonych w banku Nucingena, oświadczając z wdziękiem wielkiego pana i swobodą żołnierza, że oszczędził mu tę sumę na figle młodzieńcze. „Wierz mi, Godfrydzie, dodał, zamiast strwonić te pieniądze głupio jak tylu innych, rób szaleństwa użyteczne, przyjm miejsce sekretarza ambasady w Turynie, stamtąd pojedź do Neapolu, z Neapolu do Londynu, zabawisz się i nauczysz za swoje pieniądze. Później, jeżeli zechcesz obrać jakąś karierę, przekonasz się, żeś nie stracił czasu ani pieniędzy”. Nieboszczyk d’Aiglemont wart był więcej niż jego reputacja, czego nie można powiedzieć o nas.	Dużo z tego! Żebyście wy, tatulu, ubrali się w surdut i nogawice wyciągnęli na buty, to by z was był także pan. Ale gruntu tyle, co on, nie macie.	At, kto tam zbada twoje amory! Ale co Głębockiego, to sobie wyperswaduj. To wariat i basta! Niech tu nie jeździ, bo może stać się nieszczęście. Ja nie rozumiem twojej odwagi. Żebyś przeczytała w podręczniku lekarskim... ale zresztą to nie dla ciebie te szczegóły. Wolę twój zawód i strapienie teraz niż potem. Niech mi kto wytłumaczy twój gust do furiata. To istna anomalia. Z tego się trzeba spowiadać.	Kobieta jest tak osobliwym stworzeniem, jaśnie panie! Ja i Ben Joel zadaliśmy sobie również to pytanie, ale nie było już czasu, aby je sprawdzić.	Może być w każdym razie słuchaj i pamiętaj dobrze, co teraz powiem: zabij sama lub każ zamordować księcia Buckinghama, mało mnie to obchodzi! nie znam go: w dodatku jest Anglikiem; lecz nie waż się tknąć ani włosa z głowy d‘Artagnana, który jest przyjacielem moim wiernym i którego bronić będę, albo przysięgam na głowę ojca mojego, zbrodnia ta byłaby twoją ostatnią...	No, nie wiem. Skoro ci tak zapowiada Rzym, widocznie ma nadzieję...	Więc decyduj się natychmiast. Albo weźmiesz się do roboty, bo darmo nikt na świecie chleba nie jada...	Dobrze. Jeśli co ma być, wolałbym, żeby było prędko, bo jak się tylko załatwię z Bigielem, chciałbym wyjechać.	Co to ma znaczyć, panie?	Ona o to nie dba Ze światem się nie liczy, bo nic od niego nie chce. To także harda dusza. Zawiłowskiemu okazywała zawsze wyjątkowe przywiązanie, a jego postępek musiał ją okropnie wstrząsnąć. Wiecie?... Historya Płoszowskiego?...	Zapłaciłam mu. Ale nie chciał wziąć trzydziestu trzech rubli, tylko trzydzieści dwa: bo mówił, że kiedy Chrystus Pan trzydzieści i trzy lata żył na świecie, więc za krowę nie wypada brać tyle.	Nie bójcie się, pamiętam przelaną krew ojca, krew mego narodu!	Uszom się nie chce wierzyć!	Nie szkodzi: przyzwyczai się. Kajdany możesz mu zdjąć: nie ucieknie.	Tak, przypominam sobie. Dziwiła się, że drzewa tak długo żyją, a potem namyślała się, jakiemby chciała być i najlepiej jej się podobała brzoza.	Wiesz to na jedno wychodzi, czy powiesz: wykorzystanie energii atomowej, czy też: spalenie materii. Albo rozbicie materii. Można powiedzieć i tak, i tak.	Nie okpiłem, bo sposobność nie była po temu i nie miałem kogo	A czyliż tu nie ma Patroklesa, Tutmozisa, wreszcie Mentezufisa? Od czegóż jestem wodzem, gdy mi nie wolno zapolować na nieprzyjaciela?... Są od nas o kilkaset kroków i mają zmęczone konie.	Czy ja tego... Nie, nie wiedziałem! Daję na to moje nieskalane słowo honoru.	Posyłam jeszcze wezwanie, by się najpóźniej pro die 27 praesentispro die 27 praesentis (łac.) nie opuścić ojczyzyny.. A teraz powiedz mi waćpan: macie-li jakie wieści o nieprzyjacielu?	W naszym własnym domu... Nie myśl, że chcę dużego mieszkania albo mebli. Och, wcale! Brzydzę się meblami, politurą, lakierem. Firanki, dywany, jakież to wszystko brzydkie! Poczekaj, ja ci powiem...	Rzuca się na niego z dziesięciu aresztantów i zaczynają bić straszliwie, i biją dopóty, dopóki nie straci przytomności, to jest prawie na śmierć. Wtedy kładą go na narach i przykrywają półkożuszkiem.	Chciałem panią prosić by na przyszłość oszczędziła mi pani przykrości robienia jej uwag. Po co pani to wycięła?	Mówiono mi, że dorobiłeś się jakiegoś majątku?... Nic o tobie nie wiedziałem...	Emilu słowo honoru, gdyby nie rewolucja lipcowa, byłbym został księdzem, aby wegetować gdzieś na zapadłej wsi, i...	Teraz się to okazało i było to dla mnie niespodzianką. Któż by to mógł przypuszczać? Wprawdzie nieraz z lecznicy i spoza lecznicy dobiegały liczne pogłoski uwłaczające jej opinii. Prostowałam to z oburzeniem. Byłam przekonana, ach, nie mniej niż pan, że jej stosunek do Wilczura polega wyłącznie na admiracji. Wziąwszy chociażby pod uwagę jego wiek. Przecież to już niemal starzec. Kto by to przypuszczał! Młoda, ładna, niezależna, na pozór nieskazitelna, bezinteresowna... I nagle jak piorun z jasnego nieba pada takie odkrycie...	Poprzestań pan na poniżeniu mnie, ale mnie nie lżyj. Jeśli zatrzymujesz przy sobie wszystkie dowody, jeśli będziesz mógł rozgłosić przed światem moje pochodzenie, gdy ci przyjdzie do tego ochota, świadectwo, które wydałem ci przed chwilą, jest najzupełniej niepotrzebne. Zwróć mi je.	Co zaś?	Doprawdy nie myślałem o niczym, tylko o zemście.	Dzieciaku dzieciaku, nie jedziesz chyba naprawdę?	I nic pan mi nie powie?	Miłościwy panie!	Mogę was zastąpić I tak jesteście zmęczeni.	Nawet tej kolebeczki nie miała biedota!	Nie ma ciotki! Zgubiłyśmy ciotkę!	Nie widać tam nikogo? Bryczki jakiej?	Nikogo sen nie chce jakoś ukoić	Starej partii nie ma?	Tak.	W co wtajemniczyć?	Właduś, co tobie?	Powiedział, że gdyby mu sprzedano pierścień na własność, dołożyłby jeszcze czwartą część tego, co zaliczył.	Co masz gadać, to gadaj Ani ci bieda, ani ci głód; kożuch masz pański, buty nowe i gębę czerwoną. Kto ci kazujekazować (gw.) dziś popr. forma 3.os. lp cz.ter.: każe. kraść?	Jużci to, co cała wieś gada i własnymi oczami widziała. Były tu dzisiaj jakieś trzy pludry, objeżdżały pola...	Zabicie wroga a to zupełnie co innego.	Cóż, u licha! Ojciec na szkoły dla ciebie ma, a na furmankę nie ma? Konie trzymają ojciec?	To wiem, kto to. On mnie już raz zdradził. Stary szlachcic z siwą brodą i z białym okiem. Na pohybel-że jemu! Ale on mnie nie druh.	To ta sama, co mnie zaczarowała w muchę	Dlatego, że wpakujemy się prosto na wyspę Rion.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant że sprawa idzie do raportu.	Tyczy się-li to mnie? grozi jakie niebezpieczeństwo?	Czytałem, że dzieci nie powinny spać razem z dorosłymi... ale pani jest przecież...	Choćby mi też na pokojach królewskich miejsce dano, to bym tu wolał. Więcej ja stąd świata widzę niżeli król ze swego okna w Warszawie.	Choćby dlatego, że pani nie było tam, gdzie mieliśmy być razem.	I cóż z tego? Więc ja go naumyślnie zburzyłam! Po co masz o tym myśleć!	A! Boże!... tom się wygadał!...	Śmieją się z ciebie?	Widziałem was w pustyni. Straszna to droga, ale posłałem anioła, który was strzegł i ochraniał od śmierci z ręki niewiernych. Wyście go nie widzieli, ale on czuwał nad wami.	Jest to bardzo marna wymówka, ale jeśli mi pan powiesz wszystko, uwierzę może.	I jego więc się pozbył!	To go ponieście na mojej burce	No nic, oczywiście zmarnują się, ale skoro...	Dobrania sobie innych podpór do tronu w wydaniu źródłowym fragment nieczytelny; uzupełniony na podstawie innego opracowania..	Pełniłem wartę na plaży.	Popatrzę na cię oczy krasnym liczkiem ucieszę, taj pójdę.	Siadajcie Towarzyszka Kosicka opowiadała o was. Wyście byli pod Majdanowem?	Wszyscy mnie tu znają, często przychodzę na targ handlować ziołami, które goją rany.	To jasne, ale trzeba wiedzieć... komu odradzać!	A niech będzie i dyktatorem, byle Szwedów bił Ja pierwszy votumvotum (łac.: ofiara, dar, obietnica)	Chętnie. A czemu to jestem pyszałkiem?	Cóż robisz, powiedz mi?...	Jakiegoż to?	Pokój niech będzie z tobą!	Postój! postój! A gdzie to, duszeczka?	To księżniczka Rumi, córka Atalangi	A gdzie jest ten młody kapłan?...	Masz ty tą klatkę, którą dała ci Sara wówczas, kiedyśmy witali jego świątobliwość?	Czasem nic, a czasem ich jadamy, także wedle okazji.	Dużo też ich jest?	Nic!	Z tego można wnosić!...	A dostaniemy herbatki?	A ja cię proszę o cierpliwość i umiarkowanie, choćby dlatego, żem starszy	A kiedyż prom będzie?...	Adolfie mamy za sąsiadkę naprzeciwko zachwycającą osóbkę, przemiłą brunetkę...	Aha!	Boże, Boże, takie nieszczęście!	Do usług. Czy mam pana opuścić?	Jakże tam?	Krze jakoweś i zarośla w dalekości.	Kto o Maćka pyta?	Poeta	Praktykującym dyplomatom wolno mieć dystrakcjedystrakcja wykrzyknął Jerzy.	Proszę pytać, słucham i gotów jestem odpowiadać.	Przepuść do dziecka.	Strój powiedziała Małgosia z radością.	Ucho!...	Wywieźć...
Czekałem patrząc w lufy uniesione, którymi najeżony był jego pancerz. Na salwę czekałem w tłum, który w osłonę rozbitych tramwajów, wozów, aut, do góry kołami leżących na grzbietach jak chrząszcze, cofał się, bez popłochu, czujny i, jak mi się zdało, gotowy do skoku w chwili, gdy zabłyśnie w lufach uniesionych ogień. On czekał. Jakby się zadumał...	Juści z tego. Spokojnie ci się gada, ale jak mnie było, miarkuj sobie. Macam, szukam, zrazu ani tej szczeliny znaleźć nie mogę... Aż mi włosy dębem stanęły. Wreszciem jej się domacał, a co mi z tego? Szturcham, wypycham, pięściami walę one kamieniska, rety... żaden ani drgnie. Co to będzie, jeżeli nie najdę ratunku! Tak mi się widziało, żem cały tydzień w tej ciemności trwał, a może nie było ani godziny. O Jezus... Jezus... jak mi też to straszno było! I tu próbuję, i tego się chytam,	A tak! a tak! jakbyś wiedział, i musi to być, bo inaczej rozerwą mnie te płomienie, jak granat. Dla Boga, co się ze mną dzieje... Ożenię się czy co, u wszystkich ziemskich i piekielnych diabłów?	A teraz ekscelencja rozumie, poznawszy przyczynę, jak strasznych uczuć doznałem na widok tego domu, którego od tej pory nie widziałem, tego ogrodu, gdzie się tak niespodzianie znalazłem, tego miejsca, na którym zabiłem człowieka? W końcu, kto wie, czy tu, pod moimi stopami, w grobie, jaki wykopał dla swojego dziecka, nie spoczywa pan de Villefort...	Jak pan chcesz, panie Grosglick, żeby się one kąpały!	To ślicznie: nie dajmy się, powiadam... Poczekaj no: jak to będzie po czesku?... Słuchaj: jeden bilardzik wódka z dodatkiem karmelu..	Myślisz, że to takie proste! Poinformowano mnie, że nie ma jej w domu. Ale do rzeczy. Jeśli chodzi o te pieniądze, nie wiem, jak ci to powiedzieć: ta kobieta wydała mi się tak delikatna, że bałem się ją urazić. Kiedy napomknąłem o pieniądzach, ani drgnęła. A chwilę później powiedziała mi, że jest głęboko wzruszona tym, że tak dobrze się rozumiemy. Ale wszystko, co potem jeszcze dodała, było tak subtelne, tak wzniosłe, że uznałem za rzecz niemożliwą, by owo zdanie: „Tak dobrze się rozumiemy”, odnosiło się do pieniędzy. Bo przecież, proponując je, zachowałem się po grubiańsku.	Niedługo może mama nie mieć nawet tego. Jutro już podobno ma być ogłoszona ogólna mobilizacja. Wojska generała Cuxhavena cofają się w popłochu na nasze linie. Moskwa formalnie wyrżnięta. Chińczycy organizują ich w zupełnie nowy sposób. Chodzi o wyssanie białej rasy. Nie liczą się zupełnie z siłami, uważając nas za miazgę. A wszystko w imię najszczytniejszych idei: podniesienia nas do ich poziomu. A przy ich pojęciu o pracy i standardzie tejże i w dodatku dysproporcji w stosunku do nas w tym względzie, rzecz to bardzo niemiła. O ile nie zginiemy, możemy być skazani na zapracowanie się na śmierć. Ciekawy jestem wtedy sprawdzenia tego, czy ideologia, dla której się ginie powoli, nie nagle, nie jest naprawdę obojętna. Przeciwieństwem tego trzymali bolszewicy Rosję w ryzach tyle czasu. Ale to dobre dla robociarzy, przed którymi nie ma nic. Czym my możemy usprawiedliwić nasze istnienie w takim wypadku	Kiedy ON odrywa od siebie swoją rękę wtedy wybucha ogień i rozlega się huk jak grzmot. ON jest wewnątrz cały z ognia.	Zielenkiewicz, to tylko Zielenkiewicz, a Grzesikiewicz, to pan całą furą; chłop, do rany choćby przyłóż!... serce złote, rozum ma, bo przecież skończył Dublany, mocny jak byk, przysięgam Bogu; taki chłop, co najdzikszego konia utrzyma, co jak parobka onegdaj lunął w twarz, to mu sześć zębów wybił od razu jest ci niedobry! Przysięgam Bogu, ideał, najidealniejszy ideał!	Nu! Jak to cierpi! To co, że cierpi! Pradziady i dziady, i ojcowie moi do chederu chodzili i cierpieli! I ja chodziłem i cierpiałem tak samo! A co robić, kiedy trzeba.	Jeśli się będziesz tak drożyć, możesz się załapać.	Ciekawe, co by nastąpiło, gdyby się ożenił z Barską. Ona, przeciwnie, należy do białych.	Czy w rzeczy samej w pustyni ukazują się potwory?	Jeśli mam słuszność, to mu dam i wody, aby sam nie latał do Nilu i nie pokazywał się w wioskach.	Kwestja czy ta reszta wziąć się da, odparła po cichu pierwsza...	Nie tylko pańska rzecz, ale i nasza To tak samo jak w grze w karty: moja ciotka	No, no cieszę się, bo widzę, żeś mnie poznała.	Ale za to świeża pani jak róża...	Chwilowa poprawa, po której znowu się pogorszy.	Ii... nie!... nawet tam nie zaglądał. A gdyby i zajrzał, przekonałby się, że panna Izabela brała z sobą naiwnego inżynierka po to, ażeby w jego asystencji tęsknić za Wokulskim...	Jakżebym mogła nie zajmować się tobą? gdybyś nawet nie była piękna i miła, czyż nie jesteś kochana przez jednego z moich najlepszych przyjaciół?	Jesteś dzielny pies i możemy się razem bawić.	Nie, sahibie, nie! Wiem, ile płaci się za odpowiedź, ale nie wiem, w jakim celu mnie pytają.	Prawda. No jedźcie z Bogiem! A dajcież no gęby chłopaki. Panie Maks, panie Baum, a tośmy cię dobrodzieju mój kochany, polubili wszyscy, jak swojego.	A! więc to wina neurastenji! Popadł z neurastenji w filologję, jakby powiedział mój dobry mistrz Pocquelin, zwany Molierem. Powiedz pan, profesorze Cottard, czy pan sądzi, że neurastenja może mieć ujemny wpływ na filologję, filologja kojący wpływ na neurastenję, a wyleczenie z neurastenji czy może prowadzić do reumatyzmu?	Dziś jeszcze oddaje, gdy go nacisnąć. Ale co zrobi jutro? Za numer w hotelu nie płaci chyba od roku. A zresztą teraz on tu ma co innego na myśli.	Mówię ci, że oszalałeś, oszalałeś, sądząc, że ruszę bodaj palcem, aby ci pomóc, oszalałeś, czyniąc mi to potworne wyznanie. Nic nie chcę mieć z tym do czynienia, cokolwiek to jest. Czy przypuszczasz, że dla ciebie narażę swą dobrą sławę? Co mnie obchodzi, co za szatańskie dzieło masz na górze?	Ale czy ma pieniądze na drogę?	Ano bo wczoraj otrzymałem najściślejszy rozkaz aby nie wpuszczać pana Appert do więzienia.	Bo to widzi pan miłość bywa zazdrosna... Co najmniej pragnie mieć na oku przedmiot swych uczuć.	Chodźmy na górę, kochanie takie sprawy wcale do nas nie należą.	Mógłby mieć żal do ciebie, że go już nie zapraszasz.	Mój Boże! Piraci tutaj? Jakim cudem te kanalie śmiały wejść do niezdobytego miasta Maracaibo, którym zarządza śmiały Van Gould?	Nic nam po życiu, mości panowie, bo nie masz wdzięczności na tym świecie, jeno zatwardziałość sama!	Bo nie mamy, panie generale. To tylko trochę musztry.	Cholas! Nie ma go, ilnijapailnijapa (zniekszt. fr. il n’y a pas)	Czy ją panicz widział?	Czy pani także?	Daj pokój, Wiera. Sam siebie człowiek najlepiej zna, i jeszcze raz, panowie, na pohybel temu wszystkiemu!	Halo! Halo! Więc teraz przeczytaj wszystko i nie zawracaj głowy.	I ja myślę tak samo.	Kto ma Jana za brata, ten przywykł do wypadków. Nic mi nie jest, dziękuję panu.	Na przykład, recepta pierwsza z brzegu, zobaczmy, kosztuje rubel dwadzieścia kopiejek, to bardzo drogo, to stanowczo za drogo na robotnika, który zarabia pięć rubli tygodniowo, my tyle za niego płacić nie możemy.	Na razie mam ich za dużo i póki nie wpadnę na właściwy, nic w tym kierunku nie przedsięwezmę w obawie przed zepsuciem całej sprawy.	Od pierwszego spojrzenia. Było to bez wątpienia przeczucie.	Proszę mówić, panie hrabio, jestem na pańskie rozkazy.	Siedzi na sali. Mały stolik za drugim filarem. Jest sama, ubrana w ciemnozieloną suknię i w pelerynkę ze srebrnych lisów.	Za to paskudztwo ona chce jeszcze pieniądze? Weź sobie wszystko z powrotem! Nie chcę patrzyć na te okropności!	A cóż wam przykazano?	A ile chcecie?	A niech będzie i dyktatorem, byle Szwedów bił Ja pierwszy votumvotum (łac.: ofiara, dar, obietnica)	A no to stracimy, psiakrew, i nic więcej	A w miejscowych kołach politycznych nie ma pan znajomych?	A wola i rozum od czego?	A!...	Ale czyż nie musiałem żyć? Czyż nie kupowałem książek?	Ale mówiłeś, że wrócisz!	Ale nasza bryka ciężka, a piąty już dzień mrozu nie masz. Ano, co robić... nic tu nie wystoimy, trza jechać.	Ależ mróz! co za racja?	Baczym to, baczym	Chodź już, chodź.	Cichajże, mazgaju! Widział kto coś podobnego? Cichaj, nie becz! Sprawię ci cztery pary za tę jedną. Sprawię ci czerwone, zielone, modre i żółte.	Ciotula!	Cudowne palmy!	Daj!	Dobrze, dobrze, moje dziecko	Ewo, idziemy!	Jest strzelba, weź ją i strzel mu w łeb.	Musi być u siebie.	Mów.	Nauczyciel, Tajemnica spytałem.	Nem tudom, barátom.	Nic nie gadam, ino słucham.	Nie ma co mówić, bezpieczna nora jednakże za daleko położona, by w niej bywać codziennie. Ale cóż tu jest godnego widzenia?	Nie mam... nie mam waćpana, wcale nie mam przyjemności...	Nie widzę „Królewny Hanki”	Niechże Janowa idzie sobie	No... taka wycieczka.	O mój Boże! Czemu?! Czemu?! Wszak nie chciał mnie widzieć, gdym przyjechała. Słyszałam ja, Pitcher mówił, że nie chce!	O, nie!	Pan Kotowski, jest.	Panie, człowiek nie myśli o tem, o czem chce, ale o tem, o czem musi!...	Powinnabyś być bardziej zrównoważona, Filipo.	Religia, Zabobony, Ksiądz, Omen, Śmierć	Skrupulatnie	Sądził widać, że hetman wielkihetman wielki z urzędu. powinien był o tym pamiętać	Sądzę, że jako aresztowany nie mam prawa chodzić po trotuarze.	Sądzę, że nie z nadmiaru skromności niechętnie wyjawiał przed ludźmi swoje myśli.	To widzę, żeś po prostu desperat.	To, proszę pani, będzie tylko wstępna klasa...	Trzy kwadranse.	Wiem, co robię!	Wybacz, że mówię ci to. Wiem, że to jest niedelikatne. Ale muszę oświetlić ci mój ówczesny stan psychiczny gdyż w nim tkwi uzasadnienie popełnionego przeze mnie czynu.	Z Nitouche... przecież ją pani grasz... ogłaszałem już o tem w pismach...	Zapomniałem...	Zatem sztuka dla sztuki	Zdradzi!	Łacheć?!	Żądam rozstrzelania i pogrzebu z honorami wojskowymi.
Biedaku! Nie masz jakoś dzisiaj szczęścia. Pokaż łapkę. Tak skaleczyłeś sobie stopę, to pewne. Poczekaj, wyciągnę chustkę i zrobię ci opatrunek.	Czyż nie był z wami?	Doprawdy nie wiem sama, czym jestem	Dotąd nic nie wiem	Dzisiaj już tego nie pamiętam, jeśli nawet tak było. Późniejsze z nią rozkosze zabiły we mnie pamięć wszystkiego. Czasami zdaje mi się, że od samego urodzenia miałem tę jędzę przykutą do ręki.	Ja nie koloryzuję, bo powtarzam to, com od niego słyszał, a on przecie póki żyje, nie zełgał, bo zresztą i na to za głupi.	Jakimby on mógł być, nie widzę	Mniejsza o to. Ja jestem odmiennego zdania. Ale to już nie jest ważne.	Nie podniosę się stąd, dzielny i niezwyciężony rycerzu, dopóki grzeczność twoja nie przyrzecze mi łaski, która tobie chwałę przyniesie, a zarazem wybawi najnieszczęśliwszą i okropnie prześladowaną dziewicę, jaką kiedykolwiek oświetlało słońce. I jeżeli to prawda, że twoja waleczność i siła twojego ramienia odpowiada głośnej sławie, masz obowiązek w imię praw honoru i zakonu, do którego należysz, wspierać nieszczęśliwą, która na odgłos twoich wielkich czynów przybywa z drugiego końca ziemi wzywać twojej pomocy.	Nie pojmuję co się u was dzieje ledwie go przywitawszy.	Nie. Muszę teraz pędzić do swego biura.	No, my swojaki z nami się nie będzie darł, a może jeszcze co z zastawu odpuści.	O! to nic nie znaczy!... przypominam sobie teraz wszystko!	Przecież już od trzydziestu lat nie mam żadnego kontaktu ze światem, od trzydziestu lat żyję w głębinach morza, w jedynym miejscu, gdzie znalazłem wolność. Któż więc mógł zdradzić moją tajemnicę?	To dobrze... Nie będę go potrzebował daleko szukać, bo właśnie chcę go spytać, jakim to prawem posyła wojsko w granice Rzeczypospolitej, której jest lennikiem, do wierności zobowiązanym?	To szczera prawda sam widziałem przykład tego w Ksancie, w czasie wielkiej procesji, w osobie tak zacnego, cnotliwego, uczonego i sprawiedliwego prezydenta Brianda Valeta, pana Ducheńskiego. Ilekroć przechodził kulawy albo kulawa, ślepiec albo ślepa, garbus albo garbuska, powiadano mu jeno ich imię własne. Jeżeli liczba zgłosek imienia była impar, wówczas, nie widząc wcale tych osób, orzekał, iż są uszkodzone, kulawe, ślepe, garbate ze strony prawej. Jeżeli liczba była par rzeczywiście, istotnie. było prawdą i nigdy nie spostrzegliśmy wyjątku.	To waćpani, chociażeś siostra, chyba go nie znasz. Serce u niego, jak oczy u karasia, na samym wierzchu. Nie spotkałem człeka szczerszego. Ale przyznaję, że teraz postąpił inaczej. Jeno czy waćpani jesteś pewna, że on i z Krzysia nic nie mówił?	W samej rzeczy projekt Phileasa Fogga był niedorzeczny. Pomimo swojej punktualności, nie mógł zapobiec wszystkim nieuniknionym opóźnieniom, a zwłoka choćby dwóch czy trzech dni wystarcza, aby nie dopiął swego celu.	Widzi mi się, że śnieg już nie sypie	Więc któż u ciebie nie jest nudnym, hę?... wyspowiadaj-no się chłopaczku.	Wszystko się zmienia albo zmieni się mam wrażenie, że dawne czasy już nie wrócą, Aniu.	Za kark jej nie weźmiemy	Zgoda. Ja zostanę tutaj ze swymi ludźmi... tak nie będzie powodu do obaw. Mogą być inne drogi prócz tej, którą wybraliśmy na klifie, tak samo może być więcej dróg w Iglicy. Ale z pewnością między wybrzeżem a Iglicą nie ma żadnego innego połączenia prócz tego tunelu. Dlatego przez tę grotę musi się przejść. Zostanę więc tu aż do pańskiego powrotu. Niech pan idzie, panie Beautrelet. Niech pan będzie ostrożny... a w razie najmniejszego podejrzenia zaraz wraca.	Cóż ty znowu myślisz robić, Ludko? długa ocieplana peleryna z szerokimi rękawami i rękawami, noszona w XVIII i XIX w. przez kobiety. i kaptur	Na! Na! Masz nazad swoje prezenty! Zanieś je tej karaimskiej dziewczynie, z którą romans prowadzisz! Ona dla ciebie żoną będzie jak raz!	Po cóż bym rzucał, panie życia i śmierci? Gdybym trafił żonę, sobie zrobiłbym niepokój na cały tydzień, a gdyby żołnierza, dostałbym pięścią w brzuch, ażby mi język wylazł. Przeciem ja tylko chłop, a on wojownik wiecznie żyjącego pana naszego.	A cel jej wyjazdu?	A czy znasz pani pana de Tréville, ich kapitana?	A jakże! prawiłprawić (daw.) dodał Zych.	A to jak?	A w jakim wieku jest ordynat?	A zdrowi, chwała Bogu!	Aa... więc boisz się wypuścić z rąk malca?	Ach, kochana babciu łatwo to mówić o swobodzie uczuć, kiedy się ma dwadzieścia tysięcy rubli rocznie. „Podły pieniądz! brzydki pieniądz!”	Ale kto?	Bagatela!	Bazar amerykański. Walka z drożyzną i wyzyskiem. Szalik na szyję. W sklepie siedemdziesiąt pięć centów za darmo!	Boi się pani przejść przez kładkę?	Braciaż wy rodzeni, możeż to być?	Bądź zdrów Myszkowski, przyjdź do mnie w sobotę, to pogadamy. Wychodzę już.	Całe miasto i najlepsze towarzystwa, najdostojniejsze damy znają hrabiego de Cerulli jako najzacniejszego, najszlachetniejszego człowieka. Pozycja jego w naszym Wschodzie i wysokie posłannictwo, które piastuje, udowadnia charakter jego.	Chcesz konia jeszcze i dla lokaja? lecz to zanadto po pańsku, drogi przyjacielu.	Chodź się spróbój! krzyknął Arnulf	Co pani robiłaś z moim chłopcem?	Czy ona jest tu może u pana, w tym domu?	Czy w sposób obrażający wiarę mówili i inni obecni?	Czyś już skończyła?	Cóżeś lepszego od nas?	Daruj!	Dla mnie?	Do stu diabłów! Spudłowałeś.	Ekscelencja ma w kieszeni pięć milionów pięćdziesiąt tysięcy franków będzie za to pięćdziesiąt kurczaków po sto tysięcy franków i jeszcze jedna połówka za pięćdziesiąt tysięcy.	Ewka! miłujesz go?	Gdyby co?	Gdzie?	Ho, ho, ultra i liberały gruchają z sobą tak czule?	I bez strzału wrogowi zdano czołg, który imie­niem Marszałka, Wodza Narodu, Ojca Armii zwany, symbolem był miłości, jaką naród żywi dla tego, co go do historii rozbudził, z niewoli wskrzeszając zawołał prokurator.	Idźcie lepiej do domu i schowajcie ten rewolwer, bo może narazić was na kłopoty	Ingrid Granlien.	Jakże się udało polowanie, mości generale?	Jakże! Od tego się ta cywilizacja zaczęła.	Jestem głównym urzędnikiem banku panów barona Tepera i Szulca.	Jutro idę zabić Aleksandra Niech sumienie wasze powie wam, co potrzeba czynić.	Kiedy? dalipan tej nocy, musimy tylko spać na gołym polu, a zobaczysz pan, jak siarczyście sobie skórę wymłócę.	Kobieta, Praca, Przemijanie, Starość zapytał.	Koledzy! Członkowie klubu „Reforma”! Niech pan zapamięta, panie Fix, że pan mój jest uczciwym człowiekiem. Jeśli się założył, ma pełne prawo starać się wygrać zakład.	Lucjanie! Pan Raul Natan	Miał pisać do was. Upały wypędziły go z Rzymu i wiesz pan, gdzie pojechał? Oto między najmłodszych Aryjczyków. Mówił, że podróż zajmie mu ze dwa miesiące. Chce się przekonać, o ile gotowi są do jego historycznej misyi. Pojechał na Ankonę i Fiume, a potem dalej i dalej!...	Mów.	No, no!	On chce mieć obraz natychmiast... za pieniądze.	On mi właśnie wspomniał że między wami jest nieporozumienie...	Pan rzucasz podejrzenia na Wokulskiego?	Piłem trochę... trochę za wiele Ale co to, pani w futrze? Pani wychodzi?	Pojawienie się w mieście za dnia byłoby nieostrożnością Gdybym miał wsparcie swojego statku, który mógłby nas w każdej chwili zabrać na pokład, byłbym gotów podjąć takie ryzyko, ale „Błyskawica” żegluje teraz daleko, po wodach wielkiej Zatoki Wenezuelskiej.	Proszę księżnej pani... stangret powiada, że dziś przed wieczorem	Przebaczaj!	Przecie on jest z Zadnieprza i Zadnieprzańcom przywodzi jakże się to stało, ojcze, że on teraz z południa od strony KamieńcaKamieniec Podolski	Stanie się tak.	Stary Człowieku, powiedz, czy dobrze jest, aby brat zaprzęgał młodszego do pracy dlatego, że jest słabszy?	Sądzę, że możemy posunąć się jeszcze dalej na drodze przypuszczeń. Ten dar został wręczony w chwili, gdy doktor Mortimer opuszczał szpital, aby rozpocząć praktykę na własną rękę.	Słowa lecą dalej niż chęci, a chęci niż możliwość	Tak się zdarzyło, Aleksandrze Piotrowicz:u. Bardzo mi już ciężko było.	Tak, to daleko.	Tak, to prawda, poco się irytować?	Tak.	Ten „Rybak” zupełnie podobny jest do Pana Jezusa, ale to jak dwie krople wody. Niech babcia powie...	Teraz już wiem, co mam robić Nim minie tydzień, będę wiedział, kim jest pan de Monte Christo, skąd się wziął, jakie ma zamiary, i dlaczego mówi przed nami o dzieciach wykopywanych w jego ogrodzie.	Też tak sądzę ale gdy się tam zamkniemy...	To chodźże ze mną	Tu zrób cud!	Tu? W naszym mieście?	Tylko przygotujcie stos, a resztą sam się zajmę.	W jaki to sposób miałbym uchybić tym zasadom?	Wariatki.	Wczoraj trzech powiesili.	Widzieliście Faustynę?	Wiesz, co ci powiem, kmotrze, a to ani się obejrzymy, jak nasz szlachcic czmychnie znów w świat na wyprawę.	Z ochotą...	Zdaje mi się, Corkran.
Tak jest, panie, Murdelio. Herb to dawny, dawniejszy niż cała Polska. Czym tylko najpiękniejszym można ozdobić genealogię, to wszystko waszmość znajdziesz na naszym drzewie. Dziadowie nasi miewali po kilkaset wsi własnych i bywali skoligaceni z najpierwszymi domami za granicą. Synowiec mojego ojca ma jeszcze do dziś dnia wsi kilkadziesiąt. Linia atoli nasza upadła. Dziad mój był rozrzutny i wiele utracił; ojca mego wypędzono sierotą z domu. Potrzebaż było jeszcze takiego nieszczęścia, że obadwaobadwa (daw.) jednak nie idzie za tym, aby się jeszcze wyżej podnieść nie miały. I owszem, mój mąż, umierając, najwyraźniej mnie przykazał, abym obiedwieobiedwie (daw.) ale czy waszmość myślisz, że każda z mych córek nie jest gotową dzisiaj pójść do klasztoru, gdyby się drugiej świetne trafiło małżeństwo?...	Ja?... naokół o dziesięć dni drogi znam wszystkich nawet psy podwórzowe po imieniu... a jakbym kmieciów znać nie miał?... Tamten, co z progu zszedł, to stary Ziemba... nieprawdaż? Nawet wiem, z czym przychodzi i co mu gębę zamknęło... Syn jego miał na grodzie przypadek... Sczepili się z Sławojem przy uczcie i pozarzynali... Potemeśmy go puścili na jezioro, żeby się otrzeźwił, ale wody się nadto opił i... zdechł...	Otóż mam myśl!... Ja zajmę się zebraniem kompletu, a pani zapyta pannę Malinowską o najodpowiedniejszych profesorów... Tymczasem będzie pani powtarzała z dziewczynkami to, co przeszły na pensji.	To ja! Patrzcie, mam jeszcze ten złoty krzyżyk, prezent od was. Noszę go jak relikwię. Wszystkie klejnoty straciłam, a tego nie chciałam się pozbyć, nigdy!	Wystawiłem na korytarz oba buty do czyszczenia. Nazajutrz był tylko jeden. Posługacz nie wiedział, co się stało z drugim. Kupiłem te buty wczoraj i nie miałem ich wcale na nogach.	A bo to pierwszy raz, a bo to drugi! Nie ma tygodnia, by mi co z chałupy nie zginęło! Kokoszki nieśne, kurczęta, kaczki, a nawet stara gęś, że już nie wypowiem tych szkód na ogrodzie i w sadzie! A bodajś się struła moją krzywdą! żeby cię pokręciło! żebyś stergła pode płotem...	Tak, ale to nie był zwykły pies. Powiedziałem już panom, że był ogromny.	Zdało mi się, że już powiedziałem państwu... jak to, czy nie?... musiałem zapomnieć Poganką.	Opis pogody niech na później zostawi świadek! Wiemy, że zimno, że wilgotno i mgliście bywa w listo­padzie.	Sam pan hetman pilnie o ciebie wypytywał, aż mu ludzie tutejsi, którzy tam jeszcze służą, powiedzieli, gdzie cię znaleźć, i ja jechałem na pewno... W wielkich tam zawsze jesteś faworach!... Słyszałem księcia naszego pana, jak sam mówił, że nie spodziewał się po wojewodzie ruskim niczego odziedziczyć, a tymczasem największego rycerza odziedziczył.	Powiedz don Cezarowi, że mu polecam mego przybranego syna; wiem, że zbiry, które go porwały, nie zostawiły mu czasu na wzięcie brewiarza, proszę tedy don Cezara, aby mu dał swój, a jeżeli stryj pani zechce przysłać jutro do konsystorza, obowiązuję się zwrócić mu książkę, której użyczy Fabrycemu. Proszę również don Cezara, aby doręczył panu del Dongo pierścień znajdujący się obecnie na tej pięknej rączce.	A co ci to, cher cousin?..	I ja ich znam Wspominałem ci przecie, jakom między nimi wiele lat spędził i do godności wielkich mogłem dojść; ale żem się nie chciał zbisurmanićzbisurmanić się (daw. pogard.)	Póki moje ręce będą miały siłę utrzymać żelazko, nie będzie ci zbywać na niczym! Gdy byłam starszą pracownicą u pani Prieur, zaprzyjaźniłam się z młodą panienką bardzo zacną, krewną Postela, Brygidą Clerget; otóż Brygida oznajmiła mi, odnosząc bieliznę, że obejmuje zakład po pani Prieur; pójdę pracować u niej...	Sza! Czytaj nieco mniej, a zajmuj się więcej rzeczami praktycznymi, to łatwiej ci będzie się utrzymać, Penn...	Ja nie gospodarz, żeby się tatko ze mną rachował	Rzucałem ja taką na demonstracji marcowej zeszłego roku dwa razy z całej siły, to tylko coś śmierdzącego ze siebie wypuściła i nic!...	Nie, tymczasem w Zarządzie po dawnemu będzie mnie zastępował Blumkiewicz. Krzyś jeszcze nie chce wchodzić w sprawy ogólne. Oczywiście po pewnym czasie on obejmie prezesurę, a ja się zrzeknę...	...albo od razu poddać się prądowi. W ostatnim wypadku my byśmy, my, garstka ludzi prawdziwych wartych życia, wygrali na pewno, a après nous pust’ wsio propadajet. Tak, jesteśmy ordynarnie nabrani przez pseudo-bolszewicki, a au fond prawie faszystowski zachód. U nas wszystko jest kłamstwem...	A jakże i złotybym się za nią wziąć nie powstydził.	Ja panią pomszczę Przesiądźmy się we dwoje do tamtego powozu.	Znowu Mefres i Lykon!... Panie czyliż nigdy nie uwolnisz się od tych zdrajców?...	A, mam cię! Że też od razu nie pomyślałam o spiżarni! Coś tam robił?	Ale skąd ty się tu wziąłeś... w nocy w tej gęstwinie, gdzie nie ma drogi ni ścieżki?... I jak ty wyglądasz, Jakubie?... Gdzie twój kapelusz?	Do Normandii, jeśli się pan zgodzi.	Do kroćset! Przecież robiliśmy wszystko, co tylko było można, i nic!	Mówiłam Marcysi, że on taki jest. Pewno kocha się bez wzajemności	Prawda pani, że to rzadko takiego sługi.	Ty, wuju, też powinien byś się przespać. Wyglądasz bardzo mizernie.	Żyd zwrócił się do Licińskiego	„Dostarczę wam trzech tęgich much ale musicie mi zaraz utkać trzy piękne, lekkie sukienki. Kwiatów, które wrobić trzeba, dostarczę wam w tej chwili”. Pobiegła ku drabinie i dostała się do Arktura.	Dmytruś, serce moje, nie z ciebie my się śmiejemy, nie. Od wczorajsza my z tobą w ogień; ale jak możesz wierzyć w takie brednie?	Nie... nie rozumiem, Janko Co masz właściwie na myśli?	Bo to grunt, panie Myszkowski, a reszta dodatek.	Co powiesz szanownej publice?	Co zacz jest?	Czyś się téż W. Kr. Mość w teatrze choć przypatrzył naszym paniom?	Dobrze, dobrze! Zaraz panu dam fakty: Borowska, Amzelowa, Bibrychowa, bo co?	Ja nienawidzę Dantèsa? Słowo daję, nie mam najmniejszego powodu! Widzę, żeś nieszczęśliwy i twoje nieszczęście przejęło mnie współczuciem, oto i wszystko. Ale, mój panie, skoro myślisz, że działam z własnych pobudek, bądź zdrów i radź sobie sam, jak chcesz.	Mam dziś dobry dzień. Trzeba to uczcić szampanem.	O głos proszę i żądam personalia sprawdzić świadka, co daty swych urodzin niezbyt jest pewny.	Przyszedłem właśnie po to, aby ci to powiedzieć.	Pódzi, Łapa! widzisz go, juchy mu się chce, post przeciek!	To są zwyczaje wszechświatowe	Urbanku, a Woroba co też porabia, czy zdrów jest?	Ustawcie się! Ma być cicho!	Widywałem go tylko u niego w domu ale mogliśmy się niegdyś spotkać w ciemnym lesie.	Żyje, leży w tej samej sieci, w któraśmy go zaplątali. Gdy się ocknął, chcieli go knechciknecht (daw.)	Bardzo mi przykro! Ale ja na pewno nie powiedziałem im nic takiego, czego by słyszeć nie powinni. Nie chciałbym, żeby z mego powodu mieli nieprzyjemności.	To wszystko jedno Nie chcę... nie byłabym i tak poszła.	Zapomniałam, że w Ameryce panienki częściej pobierają naukę w szkołach niż u nas. Papa mówi, że tu są bardzo dobre. Zapewne chodzisz do prywatnej?	Dobrze, jaśnie panie będzie tam pan za godzinę	Mamy pięćdziesiąt szans na sto, że przejedziemy	Oj, Hanuś, Hanuś... Toś ty cale dorzeczna dziewka, a ja cię zawżdy miał za głupią.	W Paryżu, ale tym uwięzionym balonem. Pół wiorsty w górę, prawie żadna podróż	A więc dobrze.	Ale czyż nie musiałem żyć? Czyż nie kupowałem książek?	Istotnie, kto ma nadzieję, ten ma wszystko.	Ja? Ależ bynajmniej.	Nic nie mów!	Nie wiem, ciociu	Nie wierzysz mi?	Nie.	Ograniczonego do zjawisk tylko zmysłowych i powierzchownych	Pracy teraz wiele. Nie zdołam bez dwóch parobków	Tak. Wskoczył na śmietnik i parasol otworzył.	Wiesz coś i lepiej, żebyś od razu powiedziała, bo cię zmuszę.	Zawiłowski też przecie nie ma pieniędzy.	Zwyczajnie, kara boska na dziedzica.	A córka jéj?	A mniej niż przyjacielem, czymś, jak mniemam, w rodzaju brata?	A teraz?	Bóg cię pokara, chorobo	Czy siedzieliście w kozie?	Dlaczego niedorzeczny!	Dlaczego?	Dobrze opowiedz mi swoją historię.	Dobrze, Adasiu.	Dvaras, Mokslai Ar esat matę, kaip motinėlė vandenį verda? Vanduo katile, pradėdamas kaisti, ima garuoti, o kad jau labai įkaista, garai, kaip dūmai kokie, kyla ir kyla iš katilo aukštyn. Kodėl taip darosi? Todėl, kad vanduo apšildamas suskysta, t.y. dalijasi į mažutėlius lašelius, randas toks lengvas, jog pasikelia aukštyn. Ir mes jau tada nebeįmatome atskirų lašelių tik matome lyg kokius dūmus, susispietusius ties katilu, ir sakome, jog tat yra garai. Garai plauko sau po trobą. Bet nulėkę toliau nuo ugnies, kur nėra taip šilta, tie  mažučiai vandens lašeliai tuojau apšąla, susitraukia po kelis į krūvą, randas suokus, persimaino į didesnius lašus ir krinta žemyn. Jei mes laikysime ranką ant garų, mūsų ranka sušlaps, nes garai apšalę susilies į lašus ir nukris ant mūsų rankos. Taip pat yra ir ant lauko. Vanduo upėse, ežeruose, jūrose, balose įkaista nuo karštų saulės spindulių, lengvėja ir pasikelia aukštyn į orą; kol tie garai tebėra žemai, mes dar jų nematome, bet pasikėlus jiems labai aukštai ir susivienijus į didžius gabalus, jau galima pastebėti. Vadiname juos debesiais. Taigi debesiai, tie, kur plaukia aukštai ties mumis, ties mūsų galvomis, yra tat garai, tokie pat, kaip tie, kurie išeina iš verdančio katilo. Vėjas nešioja tuos debesius po visą pasaulį. Kol oras aplink juos yra šiltas, debesiai vis tebeplaukia, bet, papūtus šaltesniam vėjui, tuojau atšalsta, garai susilieja į vandens lašus, lašai sunkūs nebegali susilaikyti ore ir krinta ant žemės. Mes tada sakome: lietus lyja arba tiesiog	Dziedzica by zaprzęgły!	Et pour cause?	Już jesteśmy Szliście z biegiem wszystkich strumyczków, które stworzyły owych czterdzieści tysięcy franków renty, dziś budzących tyle zazdrości! Rastignac trzymał w tej chwili nitkę wszystkich tych egzystencji.	Kamo bogini Astoreth dotknęła cię trądem...	Mamy przecież dowód.	Metryka?	Nic więcej, tylko prawdę.	No i cóż w tém złego?	No i już zdychasz, bratku	Opowiedz o Cygance Sygrydzie!	Panie starszy, a panu czy można ofiarować szklaneczkę alikantu i placek?	Pokój wspomina dziewiąty.	Powiedziałem	Przedstawiam babci winowajcę! Ten pan zapala pochodnię hymenu.	Pójść?	Tak, będziesz żyła	Tak, ojcze	Tak. Pojadę w sobotę szóstego czerwca najbliższym pociągiem.	Ty sam milcz śmiałku milcz bo cię zgniotę, i oknem wyrzucę.	Zachowa szacunek dla siebie	Zaczekaj, panie.
Dobrze, że się do mnie udajesz bo ja niejedno wnet wyrozumiem, nad czym kto inny rok by na próżno głowę łamał. Czemu ją wywiózł? Nie neguję, że mu musiała wpaść w oko, ale wywiózł ją dlatego, aby przez nią wszystkich Billewiczów, którzy są liczni i możni, od nieprzyjacielskich uczynków przeciw Radziwiłłom powstrzymać.	Ej, to jest ściskadło. Z jego pomocą unieruchamia się cały młyn. Widziałaś przecież poprzednio, jak rozluźniłem łańcuch na dole na galeryjce. Otóż, czy widzisz tę długą sztabę, która wystaje tam przez otwór w kapturze? Teraz jest ona przegięta ku dołowi, ponieważ łańcuch ją jeszcze trzyma. Ale gdybym odczepił łańcuch, w takim razie sztaba poszłaby w górę. O, patrzaj, w tej skrzyni są wielkie kamienie, które ugniatają koniec ściskadła, a wtedy dolny jego koniec zaciska drewniany pierścień na wielkie koło, tak że nie może się poruszać, cały młyn staje wtedy nieruchomo.	Starzy żołnierze mówią, że konie zawsze prychają na dobrą wróżbę, co mnie i ojciec nieboszczyk jeszcze powiadał	No, no, drogi hrabio, mogłoby się wydawać, że gdy tylko masz na to ochotę, słuchasz siedmiu chórów anielskich?	A ino... on jak rabin: gęby nie otwiera, ino myśli. Aż mu dziś powiadam: „Nie robisz, Kuba, w polu, to już ja dziś bydło obrządzę, a ty się rozwal, żebyś nie gadał, że nie masz wypoczynku”. On się też rozwalił, o tu, gdzie panicz siedzi, i mówi: „Zobaczysz, że dziś tak coś wypadnie, że ja nie wypocznę do wieczora”. A ja do niego: „At, głupiś...”. Ale że zaraz jaśnie pani przyjechała, i musieliśwa oboje wziąć się do roboty, to on teraz wymawia mi, że: „zawdy na jego słowie stanie”...	Powiedziałem, że to nie są prawdziwi sahibowie. Wszystkie skóry i łby zwierzyny zakupili na bazarze Leh. Poznałem to po śladach kul. Pokazywałem je wam w czasie ostatniego marszu.	To Jędrusia, przecież wiesz, że to wszystko Jędrusia. Ojciec, jak kupił, chciał śpichrz zrobić z pałacu, a meble sprzedać, ale się z Jędrusiem jakoś porachowali, że teraz pałac i wszystko, co w nim jest, jego. Ja ci dać nie mogę z tego, nie mogę.	Właściwie powinienem się przed panem usprawiedliwić. Miałem kilkakrotnie zamiar mierzyć się z tym żywiołem, w którego sąsiedztwo pan się dostał dzięki małżeństwu. Chciałem sobie pana zarezerwować. Nie miałem nigdy zbytniego uszanowania przed panem, w ogóle przed żadnym człowiekiem. Moje zdanie nic tu nie znaczy, lecz na wszelki wypadek byłbym panu o tym napisał. No, skoro panu tu znienacka zaszedłem w drogę, powiem to panu. Okoliczności są nieco za romansowe jak na mój gust.	Tak, mój panie. Potknąłem się i upadłem na niego, był zimny jak głaz.	Bynajmniéj Naród pojedynczy każdy powinien być w związku z całym światem; ale to, co od niego bierze, na własne soki i krew przerabiać musi. Zamknięty w samym sobie, oddzielony od ludzkości, niedostępny prądom ducha, zostawiony siłom własnym, nieodżywiany soki nowemi, wprędce karleje i ginie. Jesteśmy, jak to ktoś powiedział bardzo trafnie, głosami w chórze ludzkości: każdy śpiéwa partyą swoję, a ze wszystkich tych części składa się wielka pieśń dziejów.	Na ten, którym Radziwiłła zwiążą.	Złapałem więc panią na kłamstwie! A!... ładnie!	Nie wiem, za co, ale na pierwszym przesłuchaniu dowiesz się pan niezawodnie.	Pojmuję teraz wszystko. Wszak to on wyznawał mi na spowiedzi, jako swemu przełożonemu, twoje buntownicze jakoby, a nawet bluźniercze myśli. Ze swoich różnych wątpliwości również się spowiadał, wydawał się pełen pokory, sumiennie odprawiał wyznaczone pokuty... jak się mogłem domyślić, że równocześnie i własne oblicze przebiegle ukrywa, i ciebie spotwarza?	Chcesz pewnie powiedzieć: w podłej zasadzce, którą urządził na człowieka niewinnego i której sam padł ofiarą! I któż go zabił?	Do licha, nie różni się na oko niczym od tego drogiego ani od prawdziwego.	On przeżył wszystkich ze swego rodu... jest prastary... prastary... widział i doświadczył na świecie więcej, niż można sobie wyobrazić.	Szkoda, że pani jej nie prosiła o rolę, bo jak pani widzi, dyrektor nic nie może...	Tak, ale to nie był zwykły pies. Powiedziałem już panom, że był ogromny.	Sztuka dla sztuki!... Nie mów tak, to nieprawda... taka nie ma racyi bytu na scenie. To jakbyś chciał sztukę sprowadzić do nędznej zabawki dla kilku niedołęgów, którymby taki sos mdły smakował; to jakbyś nie brał do tej sztuki impulsów z życia, chciał się z niego wyodrębnić, wyszedł z siebie	A ja dufam pewnie, że i pani gospodyni do nas się przyłączy. Jest nas siedem, to szczęśliwa liczba, a pani gospodyni ósma, to znów nieźle, bo do pary.	Przebaczcie mi, panowie umysł mój tak jest strwożony, że sama nie wiem, co mówię. W istocie zaś jestem córką Don Diega de Liana, znanego powszechnie.	Widzę ze smutkiem, że braciszek nie daje pani przyjść do słowa...	Ej, zwietrzała złość moja i gniew gdzieś zniknął, a raduję się ino, że w osobie waszej miłości cały Kraków przed oczy mi staje.	Wybrałem tę, do której należy ten włos złocisty i wiedzcie, że nie chcę żadnej innej.	Nie ma kółka! Kto mógł odkręcić kółko?	Do godziny dziesiątej Kto się zgadza, niech podniesie rękę.	Grabca rząd kazał powiesić. Józwę zabili właśni jego zwolennicy, gdyż nie chciał się poddać, pragnąc, owszem, aby świat wysadzono w powietrze, czego oni znowu nie chcieli...	Nic nigdy nie pozna pani nowego, chyba cudacki kapelusz albo siódmą czy ósmą figurę kontredansa, jeżeli jaki półgłówek wymyśli ją. Nic i nigdy!... bo zawsze znajdzie się jakaś baba...	Poco?.. bo się wstydził powiedzieć, że ta panna Janina, ta prawdziwa pani, ta szlachcianka z edukacją, była komedjantką.	Wiecie wy, Szwejku, co to jest marszbatalion?	A bo to chłopaki idą w świat? Ostają...	Dla powszedniego chleba chybić powołaniu swemu! to rzecz okropna! zawołała Wanda z niezmiernym smutkiem w głosie.	Mercedes poszła więc za mąż, a chociaż wydawała się zupełnie spokojna, zemdlała, gdy przechodzili koło karczmy, gdzie półtora roku wcześniej odbyły się jej zaręczyny z tym, którego jeszcze kochała, a zrozumiałaby to, gdyby zajrzała w głąb własnego serca.	Stary, nie młody. Ałła mi tu ich wszystkich zesłał, bo i dziewka jest. Bogdaj w nich zły duch wstąpił. Niech jeno hetmanem zostanę, poigram z nimi. Dziewkę mi tu swatają, dobrze! W haremie i niewolnice potrzebne!	Łacno mówić: teraz nie ma za co kupić, chociaż tylko po sześćdziesiąt rubli morgę sprzedają, a potem to znajdziesz z jakie tysiąc złotych za to samo?...	Potrzeba więc dwie i pół godziny Będziemy w pobliżu przylądka między dwunastą a pierwszą. Niestety, o tej godzinie skończy się przypływ i zacznie się odpływ. Obawiam się, że będzie bardzo trudno wejść do zatoki, mając przeciwko sobie wiatr i morze.	Chciałeś się ze mną zmierzyć Jednak przegrałeś i przyjdzie ci za to zapłacić.	Owszem. Miło mi będzie. To pierwszy dzień mego pustelnictwa. Jeszcze przez pół jestem w mieście. Czego pragniesz?	Podoba mi się Połaniecki. Wolę go od Gątosia, który siedzi, jak mruk.	Więc nie jego widziałeś spuszczającego się oknem z kościoła?	Och, dobrze masz pan właśnie półtrzeciapółtrzecia (daw.)	Tylko bez frazesów, matko! Zamów dla mnie kąpiel!	Wiesz wyślemy sami. Morris wymaluje klatkę ze zwierzętami. Nelly napisze, a wszyscy podpiszą. Musimy zwierzęta zobaczyć. Czy wiesz, gdzie Morris mieszka?	Zaczyna się wojna, dobrze! Chcecie, abym wam panowała, będę! Poczujecie władzę i albo ja stąd wyjdę, albo będzie tak, jak ja chcę.	Każę nie wypuszczać statków, znajdujących się obecnie w portach Jego Królewskiej Mości i bez szczególnego pozwolenia żaden z nich nie poważy się podnieść kotwicy.	Czy dać ekscelencji pokwitowanie?	Dobrze! I co dalej?	Kiedy?	Koń był chory w Genewie wyjechałem dopiero w...	Mająli już dosyć tej, którą przelali?	Nie wiecie to niczego o Rochu?	Właśnie, właśnie...	Dobra! Gdzieś tu, nad brzegiem, szosa się rozdwaja. Jedna odnoga idzie w głąb lądu. Musieliśmy ją przegapić. Dać tylną parę! Bliżej brzegu! Tak.	Myli się mecenas Nie jestem złodziejem...	Nie przerywaj pan, panie Koper!	Niż zastanowić się nad nią?	Pan do nas?	Przyszliście i pójdziecie, a ja tu muszę z nim ostać...	Ale Maksymilian przecież nie jedzie do Rzymu?	Ale nie tak od razu. Najpierw musimy go wytropić i znaleźć skarb, a potem może go pokręcić.	Czyżby był zaklinaczem tych gadów?	Cóż ty się, dziecko, w nowe ubranie odziałeś?	Do dziesiątej	Dobrze zrobiłaś, moje dziecko niech ci Bóg błogosławi.	Dzień dobry, panie Castillan!	Horacego przywiozę innym razem. A może pani chce coś z naszej literatury.	Nic. Śpieszyć się musimy...	Odpowiadaj mi, natychmiast! Mów mi prawdę całą, bez jednego zatajenia! Będziesz mówiła prawdę?	Podważam tych zeznań sens i wartość. Duchom tutaj wstęp wzbroniony.	Szybciej, ludzie. Droga jest długa i my nie mamy czasu.	A czyś je zapomniał?	A gdzież znaleźć podobnego lokaja?	A prawda	Ale rachunki?...	Aron!	Betsey!	Cała naprzód, Van Stillerze!	Cicho waść!	Cztery kondygnacje czyście liczyli?	Cóż będzie z folwarkiem?	Cóż tam?	Dam ja ci Bohuna, poczekaj, jeno matki zawołam!	Dobra i psu mucha, kiej głodny	Doprawdy? Nadzwyczajny człowiek z pana	I ja	Jeśli nas zaatakuje, nie będziemy mogli użyć naszych muszkietów.	Kiej boli!... A dyć nie szarpcie! Jezus!	Mnie nie złapią.	Najzupełniej. Winienem panu wieczną wdzięczność	Nie wiem, o jakich dobrych rzeczach mówisz	Nie, nie. Są ze mną.	Niewiem, rzekł Tomko wzruszony, ale niespokój, żądza jakaś niepojęta mnie pędzi.	Panelyte, ir aš negaliu priimti Ką gi man Vincukas pasakytų!	Panienka	Podaj ramię księdzu Cruchot	Poniekąd poniekąd oczywiście.	Tak, o zmierzchu	Trzy lata.	Vidal d’Uranso i Juan d’Esperaindeo.
Nie... nie przyprowadzaj... z sobą... z sobą... swych... swych... podwładnych! Ja... ja... to jest my... żyliśmy w zgodzie z całą dżunglą.... zostawialiśmy je w spokoju...	Mogę więc oświadczyć wam że wzmiankowane zdarzenia są przeciwnie dostojne, wzniosłe i cnotliwe, że przyczyniają się ku Szczęściu Ludzkości i Sławią Najwyższego i dlatego ze stanowiska wolnomularskiego nie może przeciwko nim być zastrzeżeń. Wnoszę, aby Loża wyraziła swą neutralność wobec wszystkich tych przejawów obecności boskiej.	Nie dziękuj, pani Może się okazać, że huragan komuś z nas przyniesie zgubę.	Oto najistotniejsza treść mojej działalności publicznej. Oto najdosadniejszy jej argument! Wynalazłem to określenie, to hasło wielkiej sprawy. Ale nie jestem patriotą. Nie jestem nim tak samo, jak capataz de cargadores, ten genueńczyk, który tak wiele uczynił dla tego portu i stał się czynnym pracownikiem w materialnej dziedzinie naszego rozwoju. Słyszała pani, jak kapitan Mitchell nieustannie się zwierza, iż odkąd znalazł tego człowieka, sam nie wie, jak długo trwa wyładowanie okrętu? To jest ze szkodą dla postępu. Widziała go pani, jak mijał nas po pracowicie spędzonym dniu na swej słynnej klaczy. Pojechał bałamucić dziewczęta w salonach, gdzie tańczy się na ubitej ziemi. Szczęśliwy z niego człowiek! Jego praca polega na oddziaływaniu potężnej indywidualności, jego zabawa na przyjmowaniu oznak bezgranicznego uwielbienia. A on to lubi! Czyż można być szczęśliwszym? Być przedmiotem lęku i podziwu jest...	A jakże waszeć chcesz, abym nie ulżył fatygi mojej pannie siostrze?	A tak, a w pierwszej chwili, gdy się poczuje lepiej, może wpaść w furję. Umieszczę go u Bonifratrów. Tu już i czułości nie pomogą	A to się zobaczymy. Góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zawsze może.	A! panie mój bogdajby to co mówisz prawda było, bogdajbyś mi odpłacał miłością tak szczerą jaką ja mam dla ciebie. A! umrzéć dla mnie jest niczém, ale cię utracić to nad siły... wyrzec się życia prędzéjbym mogła, niż tego szczęścia które mi się uśmiechało! Królu, jeśli mnie kochać przestaniesz, weź to życie: nie chcę go więcéj.	Aha. A z Kostką co? Toćże to robaczek maluśki. Nie zalezie...	Biedny chłopiec! nie chcesz tedy jechać?	Bo pod ich sklepieniem, jak i w kościele, człowiek nie ma śmiałości odezwać się głośno.	Czekałem na ciebie, drogi synu bywajże mi! Ciężki będziemy mieli dzień i długi; pokrzepmy się pierwszym śniadaniem; drugie czeka nas o dziesiątej podczas sumy.	Do śmierci Gdybyś uciekła, pogonię za tobą. Wiem, że ty jedna możesz mnie pielęgnować... tylko... nie sprzeciwiaj mi się.	Droga pani. Są dwa rodzaje butelek: pełne i puste. A ja umiem porównywać. I upewniam panią, że przez pełną świat zupełnie inaczej wygląda niż przez pustą.	Dziwi cię, że jeden dał sobie ze mną radę?... Wyskoczył z zasadzki i miał w ręku łom żelazny czy młot. Coś bardzo ciężkiego. Nie zdążyłem przygotować się do obrony. Nie spodziewałem się napadu i zajęty byłem myślami. Zresztą sam sobie jestem winien. Mogłem to przewidzieć.	Ja ci pomogę. Polegają na tym, aby mieć cześć dla wszystkiego, co francuskie, niemieckie, słowem obce, byle nie dla tego, co nasze, polskie. Nieprawdaż?	Miss Remsen nie może się ruszyć z domu, nie będąc tropioną przez szpiegów pańskich.	Mnie, panie, księża nie uwierzą. W pańskie ręce składam teraz losy świata. Panu to mówię, co mi po­wiedziała królowa nasza i panu resztę pozostawiam.	Nie mam pojęcia nie pisałem na sprzedaż.	O! niezupełnie mój panie niezupełnie, skoro mnie zaszczycasz dobywaniem szpady, pomimo rany, która nie mało ci musi zawadzać.	O, ja swoje zawsze zarobię. Żeby nie ten stary grzyb, to bym miał rubla dla siebie.	Posłusznie melduję, panie kadecie że żadnej agitacji tu nie prowadziłem.	Powiedziałem już, że będę szczęśliwy, mogąc przysłużyć się pani czymkolwiek. Proszę jednak mówić prędko, gdyż jeśli dozorca zobaczy, że rozmawiam z panią, nie minie mnie kara.	Przyszłość ci wiadoma? nie prawdaż Thrasyllu?	Prędzej na miłość Boską, bo go może nie przyjmę!	Psie kawalerskie życie! Jak kobiet w domu nie ma, człowiek bez rąk prawie! Ale ja sobie trzy najemnice wziął; żną, aż szumi, i basta!	Ten się na nic nie zdał, bo go znają, że mój.	Toć to kulig, nie pogrzeb. Waćpan jedziesz na swym koniu za naszymi saniami jak za trumną.	Urwisie gdybyś był niewdzięczny wobec mnie, byłbyś wówczas człowiekiem silnym i pokłoniłbym się przed tobą; ale jeszcze nie zaszedłeś tak daleko; z prostego ucznia chciałeś zbyt rychło stać się mistrzem. To wada Francuzów w waszej epoce. Popsuł ich przykład Napoleona. Wnosisz dymisję, ponieważ nie możesz otrzymać epoletów, których pragniesz... Ale czyś skupił całą swą wolą, wszystkie czyny w jednej myśli?...	Widzę ogród, a w nim łoże, a na łożu?.... Boże wielki! Na łożu ja sam, ale uśpiony, nie martwy, tylko uśpiony.	Więc jéj nie masz zawsze?	Właśnie Oni nie mogą porządnie się bić. Ale puść ludzi przeciw ludziom, a zobaczysz, co potrafią. Zresztą, co wy wiecie o wojnie!	Zmiłuj się, to nie może być awanturnik, to niepospolity człowiek!	Zupełnie takim, jakim był katastrofy ani śladu. Człowiek-to zaprawdę dziwnéj siły woli, energii wielkiéj, któréj na nieszczęście użyć nie umié, jak należy.	A Maciej?	A czyj?	A gdzie to jegomość chce jechać?	A jeżeli z powodu reformy ucierpiałyby dochody zakładów naukowych?	A któż to ma przyjść?	A skąd wiecie, że jest jego kochanką?	A więc, panie	A właśnie, że tak.	A z której?	Adyć słyszę, ale przecież dzieci pilniejsze.	Ależ to jedno nic	Antoś, przestań już	Bardzo chętnie, pani Zuzanno...	Bez księdza?	Będzie pan spał w niej?	Chciałbym wyruszyć stąd zaraz po śniadaniu, aby stanąć w Londynie przed wieczorem.	Cicho waść!... Siłasiła (starop.)	Co teraz będziemy robili, Stasiu?	Co za jedni?	Czy to góry?	Cóż by go mogło przestraszyć?	Daleko	Dlaczego?	Dlaczegóż do mnie?	Dobryście, tatulu, dobry.	Dziś w nocy napadniemy na statek, kapitanie?	Formuj się!	Handel, Pieniądz, Kuszenie	Hej, acanie! czy acan znasz ludzi, którzy zjechali tu przed chwilą?	I to głupstwo. Owszem, tak wzmocnił mnie sen, że zaczynam przypuszczać... At, niedołężnieję, i tyle!	Ja będę robiła	Ja, panie, rodem z Grenady i tam się udaję	Jako niedorzeczność?...	Korzecki?	Las	Ludzie, a coście wy tu za menażerięmenażeria zawołał zdumiony pan Rosochacki.	Mamo z pewnością masz swoje powody, że każesz mi oszczędzać tego człowieka.	Małą mam ochotę do śmiechu Ale na to wszystko potrzeba pieniędzy, mości panie.	Może ty potrafisz być stalsza!...	Na nogach guzy jakieś czy narośle!	O! komendancie! ja wiele znieść potrafię.	Pan Arystobul Ursiclos	Panie Fogg czy przyjmie mnie pan jako przyjaciółkę i krewną jednocześnie? Czy zechce mnie pan pojąć za żonę?	Powiedz mi, wasza dostojność jaka jest korzyść z tych skarbów zamkniętych w ciemnicy?...	Prawda...	Przepraszam ale śpieszy mi się bardzo, biegnę za pewną osobą i...	Przy twym amatorstwie ufam, że się z czasem wykształcisz! Hu! Co to za szczerba! Będzie miał szramę na całe życie.	Ruszajmy, na miły Bóg! Tamten mu groble rozkopuje, to i dognamy!	Sam sobie wrogiem?	Skąd dowiedzieliście się o tym? Jaką macie pewność?	Spałam z Jareckim.	Słuchaj pójdź przynieś ode mnie butelkę Bordeaux.	Tak gadasz, jak całkiem wariat.	Tak jest... ale...	To dopiero głowa drogocenna. Żeby ją wytrząść, to przysięgnę, że mak by się sypał.	Trzeba im było dać chininy	Tu, tu tu się posiądźcie przy mnie, przy tym końcu.	Twoja własność	Tych samych, droga moja. Potem gdy Chrystus zstąpił na ten świat, i ogłosił na ziemi swoją świętą naukę, do przykazań tych przybyło jeszcze jedno, a obejmujące je wszystkie razem: Miłuj bliźniego twego jak siebie samego.	Uf! masz waszmość słuszność. Ale ten Wrzeszczowicz jednak... może zajść wysoko...	Vetoveto (łac.) ozwał się pan Krzysztof, podsędek bracławski.	Według mnie, kobieta piękna i wykształcona jest zjawiskiem tak cudownem i dobroczynnem, że przez samo już istnienie swe na ziemi spełnia zadanie najwspanialsze...	Więc miej się na baczności! Ciebie pożrę także.	Wypuści na wolność! Chyba wyprawi na tamten świat. Czy to chciałeś powiedzieć?	Z trudnością, jednakże mówi.	Zostawię pana samego, bo muszę pomagać do podania kolacji.
Papciu, kuzynki mówią, że salon nasz jest bardzo pusty i wcale nieładnie wygląda... I ja jestem tego samego zdania...	Że papież tylko jest nieomylny, a nieomylność na kardynałów się nie rozciąga.	Przepraszam bardzo, jak pan dyskutuje? Hrabia nie upraszcza, lecz prostaczkuje, czyli raczkuje racjonalistycznie po dancingowych wypadków płaszczyźnie. Pod moje myślenie nie można zajeżdżać platformą trzęsącą, jak pod magazyn jakiś kolejowy albo portowy, by potem się chełpić, że w sprawach kosmicznych jest tak, jak w życiu, że urządzono wszystko gustownie i bardzo solidnie, że skrzynie i wory, pełne drogocennych wzorów wyobraźni, wyładowano i umieszczono po cenach przystępnych w sklepach mieszczańskich. Rzeczywistości marny piaskowiec rąbiąc czekanem mojej fantazji, nie mogę dłonią chwytać odprysków, które trafiają niebacznych przechodniów i niejednemu guza wywalą. Stara historia: nie ma twórczości bez nielogicznych, bolesnych ofiar. Wasza mość hrabiowska nie raczy pamiętać, dokąd ja zmierzam. Przechodzień jestem przez bulwar powszechny, bardzo się śpieszę i mimo woli gdzieś kogoś potrącam. Z perspektywy żabiej wprost nie wypada odmierzać mych czynów ani też ganić. Ludzi niewłaściwych do moich przedsięwzięć chętnie dobieram, bo każdy z nich stwarza pospolitości pozory potrzebne, przekonywujące. Przy transcendentalnych, górnych aferach jest nieoceniony taki balast ziemski. Na wszelki wypadek od katastrof nagłych jam ubezpieczony i na nieszczęściu nie mogę stracić, lecz dobrze zarobić. Ci, którzy chcą ginąć przez nieuwagę lub zapalczywość, miech sobie skandali, ile chcą, płodzą. Ja ich nie powstrzymam. Lubię bez wyjątku wszystkich mych partnerów i każdego cenię. Trudno zaprzeczyć, że cały zespół dziwną bandę tworzy, na ogół przykrą i napastliwą. Jak to powiada łacińska sentencja? Singuli canonici boni viri, sed capitula mola bestia.Singuli canonici boni viri, sed capitula mola bestia (łac.)	D’Artagnanie, życie mi zwracasz! Sądziłem już, że mną wzgardzono, że mnie zdradzono. Tak szczęśliwy się czułem, ujrzawszy ją znowu! Nie mogłem uwierzyć, aby narażała swoją wolność dla mnie; a jednak jaka przyczyna sprowadzić ją mogła do Paryża?	Żebyż to mnie, panie! odpuściłbym mu dla miłości bliźniego, jak zresztą już uczyniłem, ale on przeciw towarom moim świętym pobluźnił, za co, obawiam się wielce, że potępiony zostanie bez ratunku.	Pewna to że trudno przymusu używać, ale widzi mi się, że kiedy państwo wyjeżdżacie, to już lepiej by, ile możności, zabrać się ze wszystkim. Kto wie, jak tam długo posiedzieć wypadnie? A jeżeli tu chodzi o jmć pana Konopkę, toż przecie konkurent...	Więc pan sądzisz, że z miłości dla kobiet umierają ludzie tylko wtedy, gdy w miłość tę wleją siły, których gdzieindziéj zużytkować nie mogli?	A ja tak na ciebie liczyłam, że zadecydujesz, któremu z nich mam dać słowo!	Mogę panu służyć moją kasą... sądzę, że nasze dawne stosunki koleżeńskie...	Moja Kokoszko, zapowiadam tobie, a ty powtórz jeszcze raz innym, że tu musicie się przystojnie zachować, a niech który sobie w czymkolwiek pofolguje, jak mi Bóg miły, na sieczkę potnę.	Nie wiém Raj ożenił się był z jakąś gadzią, mówią, że go zwodziła z drugim...	Danusia skinęła głową na znak, że chce wiedzieć, więc siostra mówiła dalej:	Kto ona jest?... Jak się nazywa?...	O, pan się myli dla nich właśnie tu przychodzimy...	Zaczekaj. Więc przedewszystkiem dziecko to musi być sierotą. Musi nie mieć rzeczywistych rodziców dlatego, by nikt doń nigdy nie zgłosił pretensyj i by ono nie wiedziało, że jest tylko naszem przybranem dzieckiem. Przynajmniej do czasu aż osiągnie dojrzałość. Drugie, to kwestja pochodzenia tego dziecka. Chciałaś wziąć chłopskie dziecko i wychować je w środowisku swojem. Otóż... wiem coś o tem z bezpośredniej obserwacji. Znałem kilka podobnych wypadków. Zbyt często kończyły się źle... Bardzo źle.	Mniemam, że jeśli ma być w moim warsztacie chciwy, to chyba kto inszy, nie to dziecko. Wyszukaj sobie na podwórzu klocków, jakich ci będzie trzeba; dajesz ty robotę Panu Jezusowi, niechże ma ode mnie drzewo w podarunku.	Ale na miłość boską, ja siedzę cały dzień.	Idę już, idę ale na rany Chrystusowe, kiedy ja będę miał to szczęście...	A któż ja taka?	Chodźże pan, proszę	Dla ciebie, Bazyli, zamiana taka nie byłaby pożądana Zbyt ostre linie zarysowałyby się na twym obrazie.	Ja nienaumyślnie.	Lecz pan dokąd idzie?... dokąd?...	Jaśnie pan go wyrzucił, to i poszedł.	Wiem, nauczył mnie Bazakbal.Antysemityzm On jest bardziej twórczy w swoich myślach, niż ty	Jeżeli nie znam Miny, znam za to ministra sprawiedliwości Jeżeli nie noszę moich orderów, mogę się postarać, aby ich nie dano tym, którzy na nie nie zasługują. Wreszcie, znam tyle osób, że znam i pana Grindot, architekta pracującego w Presles... Stań no, Pietrek, wysiądę na chwilę.	A teraz nakryj się i leż. Tydzień poleżysz. Później zaczniesz wstawać.	Kiejkiej (gw.) zawołał Grzela, wójtów bratwójtów brat (daw., gw.) gdzie. stał Antek, Mateusz, Kłąb i Stacho Płoszka, poredziwszyporedzić (gw.) skupiać się, gromadzić się. zarazem coraz ciaśniej.	Słysz, Hlawa, dziś, jak podjem i poczuję się w mocy	Ten... nazywa się de Lapp?	Trudno. Muszę się obejść	Zbazgrał się...	Twoje! Twoje, którego chyba ja jedna nie zapomniałam. Edmundzie, nie przychodzi do ciebie pani de Morcerf, ale Mercedes.	Lemoniada była pod ręką, w karafce u dziadunia; biedny Barrois bardzo chciał się napić i wypił, co było.	Najjaśniejszy panie jeżeli tylko nie za późno.	Nie przerywaj, bo właśnie ten wypadek świadczy o twojej szlachetności. Więc kiedy po tej aferze wrócił chłopak na wieś, padł mi do nóg...	Nie mam na to ochoty.	Są jeszcze inne osoby na pokładzie, kapitanie.	Tak czy może być coś fatalniejszego dla życia samego niż to zestawienie: ta pani młoda, radosna ciekawość życia i ponurość starca, który schodzi do grobu z przekleństwem?	No, musiałem, bo nie chciał pożyczyć na mleko.	Zbyt mało znam Warszawę. Nie mogłabym określić. To na takiej długiej ulicy, w takim bardzo dużym sklepie.	Jużci jego. Ten ci choroba zabiegł nam drogę. Jędrkowi dał czterdziestkę, mnie czapkę wbił na łeb, żeby mi lepiej oczy zamydlić, i zara począł z góry:	Na szkodę państwa.	Najpewniej na Nowym Moście.	Oczywiście. I trzeba przysiąc na trumnę i wszystko podpisać własną krwią!	Sukcesy, wieńce, oklaski, powodzenie, o, będzie to wszystko, daję pani na to słowo honoru.	W. Kr. Mość pozwolisz, aby moja żona na dworze hr. Stein przedstawiła	Zaraz... czekamy tylko na właścicielkę domu.	No tak ale skąd oni o tym wiedzieli?	Czy nie było żadnej wiadomości od pana Pawła?	Człecze! nie łudź mnie! jam go opłakała!	Dobić nie można. Człek to znaczny między swymi i byłby krzyk okrutny Niepodobnaniepodobna (daw.)	Prze... przepraszam panią... Choć, jak Boga kocham, nie wiem za co?...	Im wszędzie raj. Tu katorga, a oni kołacze jedzą i prosięta kupują. Ty przecież swoje własne jesz, po cóż tu leziesz?	Nie omieszkam, nie omieszkam A co w tych pakach?	A cóż to za grzech?	Ale, babulo.	Ani kroku! rzekła, nie puszczę!	Bo po co wydobyłaś ten nieszczęśliwy list!	Dobrze, zanotuję to sobie	Jakżeś ty go wziął? spytał ponuro Władysław.	Nie To mogłoby pana drogo kosztować.	Nie grzeszcie, opłakując śmierć rycerską i chrześciańską!	Nie po jałmużnę przyszedłem	Nie pójdę.	No co wolisz?	O nie, przyjacielu!	Słucham; co masz mi do powiedzenia?	To nie wystarczy	Wiem. I laurki nie wzięłaś.	Więc bierzesz pana...	Więc dzisiaj my napadnijmy ich, korzystając z nieładu!	Więc jako kryjówki?	Łącznie z tym Szekspirem, siedm! Sześć innych...	Bołtu-bołtu-bołtu!	Būtinai mokysiuos, mamele! Kad paskui vaikus gelėčiau mokyti! Kad ir kažin kas atsitiktų, to sumanymo tai jau nepamesiu!	Daleko jedziesz?	Dobrze, dobrze... mamusia kołtunka in summo graduin summo gradu (łac.)	Gniew	I nic więcej?	Jak przykażesz! Wrócimy ze sławą i łupem!	Joasiu.	Już tyle razy mówiłam. Mieliśmy dwa psy. Azor wtedy był młody, a Kado stary i mądry.	Mój mąż?... Jaś?...	O Matko... przez cmentarz? W nocy?	Ojcze	Przykre?	Prędko wyczerpaliście temat	Re-torama.	Sama?	Sindbad Żeglarz, prawda?	Studiujesz?	Szlachecka logika	Tai, vyruti, medžioklė	To doktor wyjechał?	U Abrahama-Ajzyka.	Wczoraj nad wieczorem.	Z widłami do gnoju, chamy! Lepiej wam to przystoi niż szabla.	Zmartwychwstańca	„Nautilus”.
Nie zostanie nic, z człowieka nie zostanie nic. Tyle a tyle postępowego nawozu pod glebę przyszłości. A gdzie zostanę ja, ja właśnie, Goldenberg? Ja z moją duszą. Ja teraz tu jestem, a wiem, że u mnie w domu matka płacze i przeklina mnie. Czy wy wiecie? Policja, jak mnie szukała, cały sklep zburzyła. On był może wart sto rubli sparaliżowany on to zrobiłem ja. To ja winienem. A teraz ja myślę, kiedy to nie ja robię przyszłość, nie ja walczę, nie ja chcę, ale coś, to po co ja to zrobiłem? Niechby to inne zrobiło, niechby się zrobiło samo, beze mnie. Po co ja odebrałem szklankę kawy z mlekiem mojemu dziadkowi? Pod nawóz historii? Ona już będzie i tak bez tej kawy. Ja wam mówię, że to nie to. Jeżelim poszedł, to znaczy, że ja musiałem, ja musiałem chcieć. I ja muszę sobie powiedzieć: bez ciebie by się nie obeszło.	Pan strzelał i zranił słonia królewicza Nassura, chociaż o jego ucieczce wszyscy w kraju byli powiadomieni. Nie chcę narazić pana na przykrą rozmowę z władcą Satpury, bo nic to już nie pomoże biednemu Birarze. Starowina z pewnością niedługo już pociągnie... Niech więc sahib będzie wdzięczny, że za ranę Birary przypłacił pan tylko złamanym kołem, no, i dla uspokojenia swego gniewu może pan nawymyślać panikisowi, że kazał panu zapłacić sobie za strzał do oswojonego, starego, szlachetnego słonia... Ha, ha, ha!	Nie, nie poza sceną, gdy Fedra wyznaje swoją namiętność Enonie i gdy robi gest Hegeso ze steli Ceramiki, ona wskrzesza sztukę o wiele dawniejszą. Mówiłem o Korai dawnego Erechtejonu; przyznaję, że nie ma może nic równie odległego od sztuki Racine’a... ale jest już tyle rzeczy w Fedrze... zatem, jedna mniej, jedna więcej... Och! a potem, owszem, bardzo ładna jest ta mała Fedra z VI wieku, ten pion ramienia, pukiel włosów „robiący marmur”, owszem, tak, to jest bardzo tęgie wymyślić to wszystko. Jest w tym o wiele więcej antyku niż w wielu książkach, które w tym roku uchodzą za „antyczne”.	Moja choroba kosztuje mnie już przeszło dwieście koron Wymieńcie truciznę, jaką tylko chcecie, ja zażywałem już wszystkich po trosze. Jestem żywym składem trucizn. Piłem sublimat, wdychałem parę rtęciową, gryzłem arszenik, paliłem i piłem opium, morfiną posypywałem sobie chleb, połykałem strychninę, piłem roztwór fosforu w siarkowodorze i kwas pikrynowy. Zmarnowałem sobie wątrobę, płuca, nerki, żółć, mózg, serce, kiszki. Nikt nie wie, na co jestem chory.	Przed gospodarzem skarżyć się będę, bo pomyje pani wprost pod moje okna cieką!	Tak, a i to niespełna, jak już miałem zaszczyt panom powiedzieć.	A cóż ja z nim mam począć? Bo wy to pewno już wiecie...	A wie pan, kochany wicehrabio mam na tę chorobę niezawodne dla pana lekarstwo. Pomaga mi ono za każdym razem, gdy natykam się na jakieś przeciwności.	Podczas zimy podczas zimy wieczorne prace tutaj się odbywają. Wznoszą się stoły i wszyscy mają ciepło tak tanim kosztem. Owczarnie są również podług tego systemu budowane. Nie uwierzysz pan, jak bydlęta wprędce się do porządku przyzwyczajają; podziwiałem to nieraz, gdym je wracające do obór widział. Każde zna swój rząd i przepuszcza to, co ma wejść naprzód, widzisz pan! Pomiędzy ścianą a każdą krową dość jest miejsca, by ją módz swobodnie wydoić i wychędożyć, przytém podłoga jest pochyłą dla ułatwienia ścieków.	Ej nie! nic dziś nie stało się nowego. Po co masz martwić się daremnie! jak wczoraj, tak dziś, tak jutro... Co było, to jest, a co jest, to będzie!... i koniec!...	Tak, na siedem procent miesięcznie wraz z zastawem nieurodzonego jeszcze cielęcia!	Zato pani jest zanadto rozmowna Czy pani tak z każdym spotkanym obdartusem zaczyna gadanie?	Znowu zaczynają nas podejrzewać! Kopytko stał się dziwnie podejrzliwy od jakiegoś czasu, a Foxy, ile razy urządził obławę, zawsze musi przynieść coś w rodzaju, w rodzaju...	Bez wątpienia, panie Pencroff ale to tylko od pana zależy! Niech się pan wystara o żelazo na lufy, stal na zamki, saletrę, węgiel i siarkę na proch, rtęć i kwas azotowy na spłonki i wreszcie ołów na kule, a Cyrus zrobi nam pierwszorzędne strzelby.	Dobrze Conseil ale te dwa rodzaje: foki i morsy, dzielą się jeszcze na gatunki i, jeśli się nie mylę, będziemy tu mieli sposobność je poznać. Chodźmy dalej.	Ja?... a no, nic!... Odwróciłem się do nich plecami, a ponieważ mam pyszny plan nowej sztuki, zabieram się zaraz do roboty. Dostałem korepetycye w Radomskiem i wyjadę tam na całe pół roku. Czekam właśnie ostatecznego zawiadomienia.	Nie potrafi, póki Szakal Księżyca nie wyłoni się jasno z wieczornej mgły. Noc ta niekiedy przypada podczas skwarów letnich, niekiedy zaś w mokrej porze deszczowej. W każdym razie, gdyby nie Pierwszy z Tygrysów, nie zdarzyłoby się to nigdy, a nikt z nas nie wiedziałby nawet, co to Strach...	Wcale się nie zbajałem Zbajali się ci, dla których ciałem jest to tylko, co ich boli, gdy dostaną bicie i którzy nie wiedzą, co jest ciało fizyczne.	Tobie łatwo być wesołą. W filozofii czujesz się jak w domu. Ale ja nie, a na myśl o okropnym ćwiczeniu jutrzejszym ogrania mnie drżenie. Co powie Jaś, jeżeli się zetnęzciąć się (daw. pot.)	A i ja tak sobie myślę, że to jest dobrze.	A przy tym byłem u nędzarzy dzisiaj, nałykałem się tyle widoków niedoli ludzkiej, że się upiłem.	Co się dzieje z Itą? Dlaczego nie siada do stołu?	I dobrze, wtedy zabiłoby się ją i po kłopocie.	I jak ona potrafiła tak od razu w trzy miejsca!	Ja cię nie skazuję na wygnanie, ale ty wiesz dlaczego...	Jak miły był ten okres Czuję się orzeźwiona. A za dwa tygodnie będę znowu w Kingsporcie i w Redmondzie i w „Ustroniu Patty”. „Ustronie Patty” to najczarowniejszy dom, panno Lawendo. Mam wrażenie, jakbym miała dwa domy rodzinne	Mimo swych znanych poglądów na odbijanie? Co za niemoralny kompromis!	Mniemam, że kazał pan lokajowi włożyć tam wszystko, co się może panu przydać: ubrania cywilne, mundury. Przy ważnych okazjach ubierzesz pan oczywiście mundur. Proszę nie zapominać o orderze. We Francji wszyscy się z tego śmieją, ale kto tylko może, zawsze je nosi.	Moja Tereniu czy możesz sobie przedstawić podobnie piękną, podobnie promienną egzystencję, jak tej margrabiny!...	Muszę obejrzeć jej urynę obmacać puls i zobaczyć dyspozycję podbrzusza i okolicy pępkowej, jako nam zaleca Hipokrates, 2 Aphorism. 35., zanim cokolwiek przedsięwezmę.	Mówi się u was, że my	Najzupełniej Cointetowie narobili wam dosyć utrapień, chcę położyć koniec ich pretensjom. Słuchajcie, dziś jestem prokuratorem, winien wam jestem prawdę. Otóż Cointetowie wyzyskują was w tej chwili, ale jesteście w ich rękach. Moglibyście wygrać proces, jaki wam wytoczą, podejmując walkę. Chcecie po dziesięciu latach jeszcze grzęznąć w tym procesie? Będą wzywać coraz nowych ekspertów i arbitrów, będziecie zdani na los najsprzeczniejszych orzeczeń... A nie widzę adwokata, który by was mógł bronić tutaj... Mój następca to człowiek bez zdolności. Ot, moim zdaniem, zła ugoda jest jeszcze lepsza niż dobry proces.	Nie wiem tylko, czy będzie mógł przybyć, Henryku. Ojciec chce go zabrać do Monte Carlo.	No, zdaje się... Niektórych rzeczy żadną miarą nie mogliśmy dostać.	Prawdzie się służy nie według sił, lecz ponad nie.	Prawdziwym winowajcą!... jest ciemięzca Anglji, prześladowca prawowiernych, podły przeniewierca honoru kobiecego, ten, który dla fantazji serca zepsutego, każe przelewać krew anglikom, co dziś proteguje protestantów, a jutro ich zdradzi...	Przykrości? Na żaden wypadek, i owszem, przyjemność i miłą rozrywkę; ale z końmi i ludźmi...	Przypomina sobie pani pierwszy dzień kiedy pani była miła dla mnie?	Słuchaj, moje dziecko, nie zarzekam się, że mogę tu wrócić. Zachowaj mi moją celę przez pół roku. Jeżeli nie będzie mnie tu do piętnastego listopada, odziedziczysz po mnie ten zapieczętowany rękopis to kopia mego wielkiego dzieła o Woli; złożysz je w Bibliotece Królewskiej. Z resztą rzeczy, które tu zostawiam, zrobisz, co zechcesz.	Tak było? Nic mi o tym nie powiedział.	Tak, nie był tu wcale i nigdy. Nikogo w Warszawie nie zna. Wszak prawda?	Więc, na Boga, powiédz mi, co pozostaje do czynienia? Cóś muszę począć, jakiś koniec temu być musi!	Wolałabym żebyś wracał do domu, odezwała się matka. Teraz czas taki niespokojny, możesz gdzie w podejrzanem miejscu nocować, zabiorą cię z innymi...	A czemuż mnie nie wołaliście, chrrry! Ukażcie mi ich zaraz, chrrry!	A ile razy do kości palce pozacinał i nie rzucił noża? Skórę prać rzetelnie, to może usłucha. Gdzie postronekpostronek	Ach!	Alboż i takich nie oszukują?	Ależ ja...	Ależ mówiłeś mi przed chwilą powiada tonikiemtonik	Ani słowa więcej, mój panie jeśli nie chcesz, abym cię uważał za człowieka takiego, o jakim mówiłeś, to jest za tchórza, który ze swojej słabości robi sobie tarczę. Jesteś pan sam jeden, a więc będziesz miał do czynienia tylko z jednym przeciwnikiem; masz szpadę u boku, a ja mam szpadę schowaną w tej lasce; brak ci świadków, a więc wybierz sobie jednego z tych panów. A teraz, jeśli chcesz, możesz odsłonić oczy.	Ba! Mogłaś przecież zostać mimo pozwolenia!	Bateria czwarta?	Bynajmniej.	Co mama mówi?... A kogoż my kochamy?...	Co to jest okup?	Co ty wygadujesz?...	Czemuż nie stawiła pani oporu, nie wykrzyknęła?	Daj Boże! ale jmć pan Konopka...	Dałem wam naukę!	Dlaczego?	Dożyjemy takich czasów i takiej hańby, jakiej świat i ta korona dotąd nie widziała!	Dziwak to był, nie wierzył wcale we wdzięczność.	Hm, jaka elegantka!	I cóż?	I jakże?	I o beczkach cosik powiadał	I owszem, proszę o nią.	Idźże ty ze szklarzem przecież nie w przybudówce będzie mieszkał, tylko w pokoju.	Jak dumnym z góry, olimpijskim wzrokiem ona mu odpowiada.	Jest we Francji po raz pierwszy, jak ja. To Murzyn i niemowa.	Jesteś poważnie ranny?	Kto? co? kiedy?	Najmniej przyjemnym miesiącem w roku jest listopad	Nic mi nie zrobicie, gdyż przypłaciliby za moją krzywdę synowie Fatmy.	Nie Ja tego nie zrobię.	Nie myślę o tych marnościach; czytam Pismo Święte, rozpamiętuję Ojców Kościoła.	Nie radziłbym.	No, co? No, co? Jestem bardzo ciekawy!	O, bardzo prostym sposobem. Wynająłem trzy ostatnie okna w pałacu Rospolich; jeżeli otrzymam ułaskawienie, dwa narożne okna każę wybić żółtym adamaszkiem, a środkowe białym, z naszytym czerwonym krzyżem.	Poprosimy pani Weiss...	Powiedz	Powiedzże mi: a ty co tu porabiasz? jak czas spędzasz?	Proszę cię, panno Marto, żadnych uwag. Idź do siebie i nic nie mów, a najlepiej mi usłużysz.	Przecie nie będzie szperać po moich rzeczach Krzych jest dżentelmenem.	Przecież zawsze ci mówiłam	Przeciw ojczyźnie knuć, spiskować	Siostra zdrowa?	Syn znajomego prezesowi.	Szkoda cię, Anno szkoda, że nie masz ojca ni matki. Dlatego jesteś taka.	Sława, Książka, Interes odparł Dauriat	Słusznie.	Słyszysz, jak światówkiświatówki	Więc waść nie idziesz?	Wolałbym co prawda chłopca z prowincji... Nie łobuz jesteś?	Wtedy...	Zadziwiasz samego nawet pana Peggotty.	Zamilcz pan! Dość mi tego!	Zwłoka mogłaby ocalić mi honor, a tym samym i życie.	Źle zrozumiałaś to, co mówiłem o kolii. Nie przyrzekłem ci jej w sposób formalny. Z chwilą gdy robisz wszystko, aby mnie przywieść do zerwania, bardzo naturalne jest, że ci jej nie dam. Nie rozumiem, gdzie tu widzisz podejście lub interesowność. Nie możesz mówić, że ja podzwaniam pieniędzmi; wciąż ci powtarzam, że jestem biedny i że nie mam grosza. Nie słusznie bierzesz to w ten sposób, maleńka. W czym jestem interesowny? Ty wiesz, że jedyne co mnie interesuje, to ty.	„Jaka ty piękna jesteś! Cud...”
Czy w pobliżu tych trzęsawisk jest jakie ludzkie osiedle, mój Myso? Ta połać kniei jest mi nieznana.	Listy? Gdzie są? Pokażcie! Pismo poznam!	Ale za sowę. Dość mi tego, a który by się przeciwił... Ejże!... wiem i ja, jako pas okręcić.	Całkiem dobrze. Wiesz, że nie miało się wcale wrażenia, że są uczone. A były uczone, lecz robiły to z natchnieniem.	Jakie uczucia?	Może i są... ale kto go tam wie. Na pierwszym piętrze.	Nie będziemy jej wcale omijać. Trudno ukryć się na tym polu, więc lepiej śmiało wejść tym ludziom w oczy. Wprawdzie oni są tam po to, by pilnować drogi, ale ja potrafię się z nimi dogadać.	Niech pani uważa, jacy tu są ludzie Ci panowie tędzy, w średnim wieku, to rozmaici przedsiębiorcy, którzy z moim ojczymem robią wielkie interesa. A ten między nimi Niemiec, z rudawym zarostem, będzie ustawiał maszyny w cukrowni pana Stefana.	To nic nie stanowi. Nawet choćby ich nie było, wystarczy mi słowo pani, że nie znajdą się w obcych rękach.	A bierz sobie, bierz pokój! Blisko dwieście rubli rocznie jak w błoto rzucił.	A cóż w Warszawie słychać, wciąż MikadoMikado zapytał Karol drwiąco.	A ja, Agnieszko, jakże się cieszę!	A rychło ma wrócić, nie słyszałeś?	A wiem, wiem Moleschott, jeden z najradykalniejszych materyalistów.	A więc był nieszczęśliwszy od ciebie, bo nie mógł nawet znaleźć grobu ojca.	A więc ja istotnie	A żebyś tak umyślnie ku nim zjechał? Nie byłoby twojej winy, jeśliby nas odbili. Nie miałbyś mnie na sumieniu... a mieć krewniaka na sumieniu, wierzaj mi, straszny to ciężar!	Ach, dzieciństwo!... To wcale nie nowa epoka, ale stare jak świat ceregiele kobiece...	Ale cóż się tak złego stało?	Ale przecież zegarek nie jest cały ze złota musi tam być w nim i srebro.	Ale to jeszcze nie wszystko.	Ba z tym wszystkim lepiej jest służyć w tym domu niż gdzie indziej w naszej dzielnicy: tu przynajmniej dobrze się żyje. Ale czekajcie no, Krzysztofie, czy nie mówił z wami ktokolwiek o grubym jegomości Vautrin?	Bo kiedyś zapłacisz mi pan za to sowicie...	Bo mógłbyś to przypłacić własnym zdrowiem, a nawet życiem, powodując wyładowanie skupionych tu sił. Zaszkodziłbyś bezpośrednio sobie, wystawiając się na działanie fluidów, pośrednio zaś mnie, gdyż rozbrojony pantakl straciłby swą moc i byłby dla mnie bez użytku.	Boże, bądź miłościw...	Bronić go muszę i będę, gdyż uroczyście zaprzysiągłem to królowej... Gdyby zaś nie czcigodna córka świętego Amenhotepa, nasze położenie nie byłoby takim, jak jest.	Bóg jeden wié co nam dać raczy.	Chodź, Fabijanie chodź!	Cisza domowego ogniska	Co masz do mnie, złodzieju!	Co mówisz?	Co za głupie figle! Jak gdyby ktoś wymagał...	Czekamy twoich rozkazów!	Czy kpisz, mości lejtnancie?	Cóż takiego, dziecko?	Dorianie!	Gdzie?	I z potężnym Karolem GustawemKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660) wstawiennictwo, poparcie. prosić...	Ja również byłam kochana	Ja tu zostanę.	Każdy wie o jednej czy dwóch takich okazjach i stąd rodzi się utrapienie, wielkie utrapienie.	Kilka rozpraw i artykułów Z nich wszystkich wieje zbawczy duch krytyki. Pod naciskiem jéj walą się jedne po drugich woskowe lalki naszéj przeszłości. Téj wyprawie orężnéj przeciwko fałszom, któremiśmy się długo karmili, przyklaskuję.	Kimże się opowiadał?	Kochany hrabio wszystko, coś usłyszał ode mnie, nie bez celu było powiedziane. W życiu twym spełnić ma się wkrótce akt ważny, uroczysty; zawczasu zatem, jeszcze przed zaznajomieniem cię z odnośnymi faktami, chciałem wiedzieć: czego mogę się spodziewać, a czego obawiać się po twym sercu? Ciekawość moja już zaspokojona.	Któż to wie na wszelki wypadek powiedziałam kucharce, by nie spieszyła się z kolacją. Mamy masę zmartwień, proszę pana, z tym Bubą! Nasypać panu cukru?	Maks, Endelman i Kessler będą z pewnością, bo Maks się wyspał, a tamci dwaj wynudzili się porządnie na dzisiejszym przyjęciu Endelmanów.	Mniej niż innym! bo dla nich ludzie zabawkami.	Musi to być przykro... bardzo przykro przykro musi być matce i ojcu, którzy myślą, że on nie żyje... Stracić dziecko... stracić chłopaka!...	My i nie chcemy go znać. Starzy u nas mówią, że który Kozak jego na oczy dojrzy, temu już śmierć pisana.	My nie z tego gatunku!	Mój ojciec jest już w pustyni, w drodze do proroka	Na honor!... coś na to wygląda	Na jaką posadę?	Nie Mahdi zapowiada wprawdzie, że zawojuje cały świat, ale jest to dziki człowiek, który o niczym nie ma pojęcia. Egiptu nie zajmie nigdy, gdyż nie pozwoliłaby na to Anglia.	Nie mogę.	Nie trać pani czasu na grzeczność dla niewdzięcznej i zaprzestań zapytań, jeżeli nie chcesz kłamstwa usłyszeć.	Nie widziałem jej	Nie ŻydZyski istniałyby wówczas, gdyby nasz handel był prowadzony porządnie.	Nie. Siądę na tego samego konia i będę cię trzymał, Kali i Mea pojadą na drugim, a osioł poniesie namiot.	Niech ciocia słucha ciocia musi być tam, musi pojechać. Nie dam cioci spokoju, aż ciocię wyprawię. Zobaczy ciocia, jak zatruję życie memu chłopcu, jeśli ten brzydal nie weźmie jej z sobą. Nieznośna będę i Jip będzie nieznośny. Czemu to nie mielibyście pojechać, gdy potrzeba, i na tak długo, jak potrzeba? Czy to ja taka jestem chora?	Niewiniątko!...	No i co pan powie o naszym zakochanym?	No! to się z nią ożenię! niech co chce będzie, a taki się ożenię...	O!... mogłeś pan sam odgadnąć.	O, nie! Przynajmniej nie dla mnie. Wszystko najdroższe sercu człowieka jest tam, gdzie się urodził. Wy tego nie rozumiecie...	Od kiedy?	Od niej więc zaczniemy. Bliżej już zaczynać niepodobnaniepodobna (daw.)	Od przysięgi jeno namiestnik ChrystusówChrystusów (daw.) dziś popr. który. w Rzymie mieszka i któren nas nie uwolnił.	On ma jechać do Troków, a ty masz zostać w tej okolicy.	Owszem. Jeżeli ktoś jest ładnym, mogę mu to powiedzieć.	Panie generale...	Pawle... chciałbym...	Podał mi rękę i przyjacielem mnie swoim nazwał, przyjacielem! rozumiesz, moja pani? jestem przyjacielem wielkiego kardynała!	Pojedziemy do dalekiego kraju do Ameryki pojedziemy. Tam będę ci mówił z pamięci wszystkie stichy.	Polecam szanownemu panu mój interes	Ponieważ ten, który je nosi, jest darzony przez niebo zbyt wielką łaską, aby być ojcem takiej kanalii jak ty.	Pozwolisz, w takim razie, że jej poszukamy.	Prawda, pan dla nas nigdy nie ma czasu, już trzy niedziele z rzędu nie było pana wieczorem	Prochal albo Magiera, prawda?	Przez to cierpienie świat został zbawiony.	Rozumie się. Płyniemy w prądzie wody wrzącej.	Szczerze mówię, że pani zbyt dobra.	Słyszałeś Ktoś wylądował.	Tak, bo jak dobrze pójdzie, dostanie piętnaście, dwadzieścia najwyżej!	Tak... hm... Nie wiedziałem, że Żejmor ustępuje. Ale szlagier! Czcigodni koledzy popękają! Cha... cha... cha... Powiadam ci, popękają. No cóż?... Nie każdy awansuje skokami. Ten idiota Żejmor spoglądał na mnie z góry i teraz dostanie po nosie. Prawdę powiedziawszy, zasłużyłem sobie na ten awans. Zawsze wiedziałem, że prezes musi wreszcie zwrócić na mnie uwagę. Nie wielu jest takich urzędników, którzy by tak pracowali, jak ja. A poza tym na stanowisko w dyrekcji musi być ktoś, wyglądający reprezentacyjnie. Nieraz trzeba do ministerstwa pójść, czy jakaś konferencja, bankiet. Do licha! Nasz piernik nie jest taki głupi, na jakiego wygląda.	Tak... raczej prostackie. Te plotki głupich kobiet, powtarzających Panu niestworzone rzeczy...	To bagnisty las, mój panie, najtrudniejsze miejsce podczas przeprawy przez dżunglę.	To coś nowego! Nie widzieliśmy się tak dawno, a pan ma wieczór zajęty. I czymże to? Czy może znowu Łohoyski?...	To dosyć gdy pan spamięta, o co proszę.	To ja nie mogę.	Tu powiem, że to znowu moja rzecz. Tyle wam powiem, że dokąd ona nie zerwie ze mną, będę jej narzeczonym i ożenię się wkrótce. Dziwię się, że mogliście mi zaproponować podobną aferę	U nas w Łodzi, to komuniści mają hasło „Robotnicza siła w jedności”. A u was?	Ufaj waćpan	Umrzeć to nic, ojczaszku	Weźmiemy jego, świeżą. Tę to wyrzucimy.	Wstąp w duszę zastępcy Twego!	Wszarze przeklęte!	Zapłaciłam mu. Ale nie chciał wziąć trzydziestu trzech rubli, tylko trzydzieści dwa: bo mówił, że kiedy Chrystus Pan trzydzieści i trzy lata żył na świecie, więc za krowę nie wypada brać tyle.	Zdarza się niekiedy iż ktoś jest starszym od własnej twarzy.	Zilla uwięziona przez dwóch napastników, a mieszkanie rabują. Siostra twoja rzuciła mi kartkę, abym przybywał z pomocą. Pośpieszaj.
A to jest pan Karbowski, wasz przecie kuracjusz. Choć taki on chory, jak ja aptekarz!	Na nic! Już on jak se postanowił sprzedać, to sprzeda, a nie sprzedałby ino wtedy, żeby same Niemcy kupić nie chciały. Ja go znam! On mnie przecie dwanaście lat do roboty nie wołał, choć nieraz i jak było pilno!...	Tylko on i pani Couture nie drżą nad każdym groszem zresztą wszyscy radzi by wyciągnąć nam z lewej ręki to, co w dzień nowego roku wkładają do prawej.	Broń Boże! W tej chwili znajomość ta byłaby dla mnie uciążliwym kłopotem. Racz pan schować uprzejmość swą na później. Gdy już całkowicie dzieło swe wykończę, sam o to prosić będę.	Więc chce nas pan przekonać, że to wszystko duchy zrobiły?	Prędzej sowa dogoni jaskółkę aniżeli my ich, mój piękny panie PrzemocAle co wy, to nie musicie być miernikiem, tylko oficerem, może nawet z gwardii jego świątobliwości. Zaraz walicie w łeb! Znam się na tym, sam przez pięć lat byłem w wojsku. Zawsze waliłem w łeb albo w brzuch i nie najgorzej działo mi się na świecie. A jak mnie kto zwalił, zaraz rozumiałem, że musi być wielki... W naszym Egipcie (oby go nigdy nie opuszczali bogowie!) strasznie ciasno: miasto przy mieście, dom przy domu, człowiek przy człowieku. Kto chce jako tako obracać się w tej ciżbie, musi walić w łeb.	Ależ, to nie ja mówię, tylko całe miasto... Świadkiem panna Howard. Ja zaś dodaję od siebie, że ponieważ za moją pracę mieć będę najwyżej pięćset lub sześćset rubli rocznie, więc nie mogę brać na wspólniczkę kobiety, która potrzebuje kilku tysięcy rubli... Mam wprawdzie jakiś kapitał, ale procent od niego, jeżeli pensja da procent, należy do mojej matki.	A pan Jaś długo będzie jeszcze w klasach?	Powiadam paniczkom, Sodoma, Gomora, a jakże! Wszędy tego pełno... w biały dzień na strych idę, to ci tak coś piszczy za mną nad samym uchem, że się odwrócić nawet nie śmiem.	Wielce się cieszę iż mogłem się przyczynić do objaśnienia panu rzeczy tak ważnych; ale powiedz mi pan, proszę, komu dedykować będziesz te dzieła, jeżeli tylko potrafisz uzyskać przywilej na ich drukowanie, o czym, prawdę powiedziawszy, trochę powątpiewam?	Moja Maryniu, to jest co innego! Ja z całej duszy mu jestem wdzięczna za to przywiązanie do Litki, ale to zupełnie co innego, i sama to rozumiesz, że on cię kocha inaczej i sto razy mocniej, niż Litkę...	Co? Chce mi ją pan zabrać! Mam z nią mnóstwo do mówieniamnóstwo do mówienia	Pan Mielnicki tam mieszka?	A już wtedy jakeś to pan u nas mieszkał, już wtedy puszczałam się tęgo. Nie umiałeś się do mnie zabrać.	Mylisz się, mężu i największą twą wadą jest to właśnie, że nie bywasz dostatecznie przezorny. Jeśli nie dla siebie, to dla rodziny swej winieneś opierać wzrok na ostatnim punkcie horyzontów, jakie ci twoje otwierają zdolności.	Ja wiem, co mówię!... Dziesiątki tysięcy talentów wydobyliście od Fenicjan, niby na uwolnienie Egiptu z mocy kapłańskiej, a dziś za to rabujecie nas i mordujecie... Zobacz, co się dzieje od morza do pierwszej katarakty: wszędzie wasze pospólstwo ściga Fenicjan jak psów, bo taki jest rozkaz kapłanów...	I duch, ostawszy sam, śni, jeno że sen ten jest wówczas dla niego rzeczywistością niewątpliwą i jedyną, bo nic mu się z zewnątrz nie przeciwstawia. Skąd przypuszczasz, że to życie, w którym jesteśmy obaj obecnie, inną ma podstawę? Że jest czymś... mniej niż ducha pomyśleniem: boć to przecie najwyższe! Może w życiu jakimś innym, gdyśmy się innego, choć również z woli wysnutego pozoru ciała zbywali, myśl nasza ostatnia zawiązkiem tego życia się stała, co trwa...	Bo i nie dziwno choćbyś miał najbezecniejszy grzech na duszy, odpustodpust	Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się nam należy po cztery na półwłóczek.	Skądże mogę to wiedzieć? Czy ty nie... Nie, prawda, to było zaraz potem, jak ciebie zabrało to wojsko, co wyrosło spod ziemi. Przepędzałem tam czas na rozmyślaniach w izbie naprzeciw gołębnika... o ile mi nie przeszkadzała ta wieczna gadulska...	Ciebie kotku? uśmiechając się odparła Jejmość, chyba mnie? powiedz lepiej, ty ciągle powtarzałeś, że dzieci nie lubisz, że ich wcale nie żądasz. Ja Bóg widzi od lat trzynastu tylko o to się modlę.	Cóżeś za zamach wykonał na Matifata, aby wydobyć swoje tysiąc talarów?	Dwie, panna Hanna Harvey i panna Ada Harvey. Urodziły się jako bliźnięta mniej więcej przed pięćdziesięciu laty.	Na co czekasz, zdrajco, każ mnie powiesić!	Sądzę, że na święta. Obyśmy tego dożyli.	Więc zerwij z nimi, ochrzcij się...	A już to prawda, gdzie im tam do Lucysia! One to, at sobie, poczciwe dziewczęta i nic więcéj, a jemu to mądréj żony trzeba, bo dobrze mówił mój nieboszczyk mąż, świéć Panie nad jego duszą, że mądry z głupim to, panie mój kochany, taka para, jak woda z ogniem; jedno będzie szumiéć, a drugie piszczéć, aż i ogień zgaśnie, i woda wyschnie. A u nas niéma takiéj, jakiéj panu Lucyanowi trzeba.	Nie zanadto w tył? To by wyglądało trochę głupkowato; ale znowu nie można jej nasuwać na oczy jak czako oficerskie.	Niech kto powie, że to nie wuj!...	Słyszałam od pana Rymwida wczoraj. Próba poprawy pana Witolda spełzła na niczem, a cyfra długów przenosi wartość majątku.	Więc idźmy.	Zobaczę Zresztą, dlaczego nie miałbym wstąpić?... Im więcej nabieram doświadczenia, tem lepiej widzę, że tam moje miejsce. Mam być łachem nikomu, ani sobie niepotrzebnym, niechże przydam się do czegoś...	Tempe: Bez głupich żartów, panie Łohoyski. Ja moje idee traktuję poważnie: nie są one funkcją moich stosunków rodzinnych i finansowych. Dla pańskiego zbydlęcenia wystarczy panu kokaina. Ja wiem też wiele rzeczy.	Ale ja już nie mam nic poza tym, proszę pana, to cała resztka ogromnej fortuny. Jeśli macie mnie jej pozbawić, pozbawcie mnie raczej życia.	Ależ teraz wyglądasz zupełnie jak Chińczyk! Czy ten człowiek nie był to przypadkiem Chińczyk?	I dobry przykład innym by się dało! Ja mam też garść ludzi... Obaczyłbyś ich waćpan przy robocie!	Musiała się zapewne wtedy, kiedyś ją widział, schronić do jakiego ustronia dla zabawy z orszakiem swych dziewic, jak to zwykły czynić wielkie księżniczki.	Poślijże waść jeszcze ludzi, by tam nie popasali za długo.	Słyszeli panowie Myślę jednak że przede wszystkim biedne to dziecko musi się uspokoić.	Wdzięcznie przyjmie Akademia wspaniały dar waszej miłości Cieszyć was będzie, małżonko miła gdy spomnicie, że w godne ręce dostaną się one księgi uczone; toć przeszło od wieka szkoła krakowska wydaje mężeszkoła krakowska wydaje męże mądrością sławne	A teraz weź pierwsze litery każdego z tych wyrazów i złóż je tak, aby stworzyły jeden wyraz.	Ach, zapomniałem! Słuchaj, Sefton, dlaczego znęcałeś się nad Clewerem?	Była przez chwilę aniołem a po chwili, dla zachowania zapewne równowagi, wpadła w przeciwną ostateczność.	Będziesz mi tu głos podnosił? Będziesz krzyczał, rozkazywał? Marsz do domu, dziadka pytaj albo cioć. Ja tutaj mam robotę...	Co się stało?	I właśnie to mu zarzucam. Wygląda tak, jakby ubrał się w ten sposób po raz pierwszy w życiu.	Ja nie powiem nic.	Lepiej to nawet dla mnie ponieważ muszę dalej jechać.	Nie rozumiem, do czego to zmierza	Skąd wiesz, że odjeżdżamy od Nilu, skoro brzegów nie możesz stąd dostrzec?	Tak, to co inszego, muszę cię puścić.	To zależy Kto jest ten?...	Święty Pafnucy!... A cóż to się stało?	Nie inaczej Nie zaprzestaniemy pomiaru, dopóki chociaż jeden z nas pozostanie przy życiu, dopóki jeden będzie w stanie przyłożyć oko do lunety i zapisywać miarę kątów. Z lunetą w jednej, ze sztucerem w drugiej ręce, będziem pracowali aż do ostatniego tchnienia.	A młody ten twój syn?	Boję się...	Co takiego?!	Czemuż by nie?	Domyślasz się, o czym chcę z tobą mówić?	I cóż, drogie dziecko czemu płaczesz? A, to z radości...	I gdzie światło także	Jedna jeszcze się śmiała, a druga miała łzy w oczach.	Musicie przebrać się za muszkieterów lub halabardników. Jeśli opuścicie miasto przebrani za mieszczan, oddziały, które przeszukują okolice, z pewnością was schwytają.	Namyśl się, może zgadniesz sama!	Nie winszuję,	Och, księżno, wie pani dobrze, że byliby uszczęśliwieni...	Pozwolisz, w takim razie, że jej poszukamy.	Spać mi się chce okrutnie.	Tak się zdaje.	Weź, mości książę, lutnię i pójdź pod okna dziewki, może ci pokaże... pięść... miecznik. Tfu! do licha, takiż to z Bogusława Radziwiłła rezolut?	Zabawimy najmniej tydzień w drodze a potem będziemy musieli zboczyć z kursu, aby cię zabrać z sobą.	Zaraz, zaraz a jak będzie brzmiał skrót z inicjałów? To jest bardzo ważne, bo czasami...	Żyje? Powiedzcie: żyje czy w niewolę wzięty jak wtedy? Mówcie zaraz!	Ach, tak. Nic ciekawego zatem	Ach, z tym „gubi”! Gubi...	Ale ty, dzięki Bogu, masz parnoseparnose	Ależ...	Bess!	Czy uciekli?	De Wardes, wiem o tem	Dobrze, popielniczkę	Dziecko, Zabawa	Jakto?	Jeżeli będziesz potrzebował czegokolwiek zajrzyj do tej torebki, którą ci daję w upominku, i wspomnij wtedy życzliwie...	Lepiej chodźmy do Bideford i popłaćmy długi!	Może ma rację?	Mów!	Młodzieniec:	Nastawiam.	No, ale w końcu sobie jakoś radziły	No, dwa tysiące pięćset. No i koszty rozjazdów. Zgoda? No, rękę!	Odprowadzę waszmość do arcybiskupiego pałacu, boś tak zalterowanzalterowany (z łac.)	Sługa	Tak jest, proszę waszej królewskiej mości, Orland szalony.	Takie jest moje zdanie.	W jakim miejscu?	Wcale nieźle	Wolę raczej krzyż Św. Pawła, bo daje szlachectwo.	Wszystkie pokoje	Zagrasz?
Miłościwy panie! zrzekam się komendy nad dragonami. Niech ich kto inny prowadzi!	Pan sędzia Roquincourt mówi dobrze. Nie słyszałem, żeby kto mówił tak dobrze i tak prędko. Nie ma się czasu zrozumieć. Nie można odpowiedzieć. Nie słyszałem nigdy, żeby kto choć w połowie tak dobrze mówił jak on.	A ja ci mówię, mój panie, że wcale nie jest tak, jak ci się zdaje. Tej nocy miałam koszmarne sny; zdawało mi się, jakby moja dusza unosiła się nad śpiącym ciałem; chciałam otworzyć oczy, ale mimo woli zamykały się; wszystko to, jestem pewna, wydaje się wam nieprawdopodobne	A pani nie pamięta, że ja zawsze byłem taki jakiś dziwny?	A rodzina?	A teraz, o ludu Indii, idę szukać tej rzeki. Czy nie wiecie przypadkiem, jak mógłbym tam dotrzeć, gdyż wszyscy podlegamy złym przypadłościom?	Ach, nie! Nie to!	Ale za to świeża pani jak róża...	Ale, Jędruś, poproś panny Janiny, niech przyjedzie zobaczyć; może się jej co nie podoba, to można teraz jeszcze zmienić.	Ależ wyspa, panie, wyspa Itongo. A to już najdziwniejsze, że nigdy o niej nie słyszałem. Znam na wylot całą Melanezję, zawijałem niezliczone razy do wszystkich portów i przystani MikronezjiMikronezja kaleczyłem sobie nielitościwie język na narzeczach Papuasów, zalecałem się z powodzeniem do pięknych MaorytekMaorytka Markizy, archipelag wysp w środkowej części Pacyfiku. i Wysp Hawajskich	Ależ... zaczekaj... przecie tak nie można... Lizo... słuchajże!...	Ano, liczmy na to!	Biedny człowiek! Spodziewa się, iż czeka go przyjemna noc.	Bodajem go kiedyś na długość szabli spotkał!	Boga mi, toć to dziedziczka Bobrownik!	Chcesz, żeby była twoją.	Chwacki to jakiś pachołek, ale i ona siarczysta Jurandowa krew!	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Cicho... antykamera blisko!	Co by też zrobiła pani Medlock, gdyby się dowiedziała, że byłam tutaj?	Co to jest: „chańska robota”? Puśćcie mnie, jestem żoną terchana, wszędzie mogę wchodzić! Zsiadła z konia, a jej niewolnicy, chcąc usłużyć pani, zaczęli rozpychać straże i kołatać do bramy.	Coooo?	Czekają.	Czemu?	Czuję się bardzo zaszczycony	Czy chce pan, bym wyszedł?	Dajże pokój, Anielciu, nie rań mi serca...	Dlaczego?	Dobrodzieja! Dobrodzieja przywieść tutaj, do stajni, do mnie?... Co wama po głowie chodzi?	Dobrze. A ty, ojcze?	Doprawdy?	Dzisiaj rano. Przyszły od Świętej Katarzyny. Napchało ich się pełne podwórze, pełny dwór.	Gdybyż się przekonał?... to może by go radykalnie uleczyło. Ale ona za sprytna, ażeby taki naiwny wielbiciel spostrzegł, co się dzieje za kulisami. Zresztą, w tej chwili chodzi o co innego. Śmiech powiedzieć, wstyd powiedzieć!...	Gdzie teraz jest Colin?	Gdzie, gdzie? Gdzie ty się pchasz tutaj z tym rowerem? Podarł mi ubranie, cymbał!	Hm nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdybyś był zmuszony przez ambicję postawić parę groszy. W oczach światowych ludzi jesteś już dość dorosły, aby mieć prawo popełniać głupstwa. Toteż nie miałbym ci za złe, Rafaelu, gdybyś był sięgnął do mojej sakiewki...	Hm... hm... należy im się tedy admonicja, by wiedziały, jak się wyrażać o swoim panu i pogromcy! Aaa tss... Muszę dopomóc ich słabej pamięci.. Ale mówcież, gdzież to zawlokły owego malca?	I pobił cztery armie wrogów.	Idź. Gdybyś to wcześniej zrobił, nie byłoby głupiego koncertu i wszystkich skandalów.	Imaginacya, mówię ci! Pij-no do mnie koniak!	Jadziu, przywiozłem ci z Berlina piękny prezent za trudy poniesione w moim zastępstwie przy gospodarce. Cóż zdziałałaś, siostrzyczko?	Jak to! Ty umiesz po niemiecku?	Jaki jest twój projekt?	Jedną rzecz ksiądz potrafi. Wszyscy my, etnologowie, jesteśmy wzajemnie zazdrośni jak kawki co do swych odkryć. Pewnie, że nie obchodzi to nikogo prócz nas samych, ale ksiądz wie, do jakiej manii dochodzą zbieracze. Otóż, niech ksiądz nie wspomina słówkiem ani pośrednio, ani bezpośrednio o azjatyckich przywarach charakteru tego chłopca... o jego przygodach, przepowiedniach i tak dalej. Ja sam później wygrzebię je z tego chłopca i... ksiądz rozumie?	Ktoś rozpuścił plotkę, że gdy wasza dostojność wstąpisz na tron, Fenicjanie zostaną wygnani, a ich majątki zabrane na rzecz skarbu...	Lorenzo de Montesa.	Mam wyjść?	Mistrz Sulpicjusz wydawał się zachwycony pięknymi oczyma Sybilli, od której usłyszeliśmy wczoraj tyle zajmujących rzeczy, i pogonił za nią z zapałem, który daleko zaprowadzić go może.	My ją!	Mówisz wszakże, bracie Diego, w taki sposób, w jaki zwykli się zazwyczaj wypowiadać ludzie trawieni wielką gorączką albo dręczeni ciężkim grzechem obarczającym ich sumienia.	Na szczęście wszystkie nasze zatargi ustały Pan d’Epinay podczas śmierci swego ojca był jeszcze dzieckiem, niemal nie zna mego ojca, więc zapewne powita go jeśli nie z radością, to przynajmniej nie z odrazą.	Na zdrowie. Niech się śmieje Gdybyście byli obeznani z filozofią klasyczną, powiedziałbym wam, że wyjątki potwierdzają regułę, a wcale jej nie obalają. Zresztą w wyższym rzędzie śmiech przestaje być objawem człowieczeństwa. W wyższym rzędzie pozostaje tylko uśmiech  politowania i pobłażliwej obojętności dla świata, nad którym należałoby zawiesić szyld umieszczony przez Dantego na bramie piekielnej: „Lasciate ogni speranzalasciate ogni speranza (wł.)	Nareszcie to, co pan nazywa arystokracją, a co ja nazwałabym klasą wyższą, stanowi dobrą rasę. Może być, że pewna część jej za wiele próżnuje; lecz gdy który weźmie się do czegokolwiek, natychmiast odznaczy się: energią, rozumem, a choćby tylko szlachetnością. Przepraszam, że zacytuję tutaj słowa, które często książę powtarzał mi o panu: „Gdyby Wokulski nie był dobrym szlachcicem, nie byłby tym, czym jest dzisiaj...”	Nie gorzej niż pan zmokłam, a po co? Ot, tak mi się podobało. Już nie rąbią?	Nie lubi kobiet a w dodatku miewa gorzkie dnie i wtedy wygaduje herezje.	Nie ma tu nigdy nikogo przed czwartą.	Nie może być inaczej, tylko on po naszej stronie stanie.Bunt	Nie przyrzekam, ale przysięgam	Nie pójdę! Po co ja tam jestem potrzebna?	Nie. Są wszyscy.	Nieszczęście	Nieźle mówisz, Sancho czasy nie zawsze do siebie podobne, a Zabobony, Omento, co tłum nazywa zazwyczaj przepowiednią, ponieważ nie opiera się na żadnej naturalnej przyczynie, mądry nazwie trafem szczęśliwym. Jakiś zabobonny, wyszedłszy kiedyś z rana z domu, spotkał braciszka z zakonu św. Franciszka i jakby spostrzegł smoka, odwrócił się i prędko wrócił do domu. Drugi znów drżał, skoro sól na stół rozsypano, jakby wypadki tak małej wagi mogły być pewnymi oznakami przyszłych nieszczęść. Mędrzec i chrześcijanin nie trwoni czasu na odgadywanie tajemnic nieba, a nie troszcząc się, czy rozkazy nieba wyrażone są w przedmiotach natury, wypełnia ich następstwa pokornie i cierpliwie. Scypio przybywa do Afryki, a wysiadłszy na ląd źle stąpił i padł na ziemię. Zdziwieni jego żołnierze, biorą ten upadek za zły prognostyk, ale on otwierając ramiona, jakby całą ziemię chciał objąć, zawołał: „Mam cię, Afryko, teraz mi się nie wymkniesz”. Toteż, mój przyjacielu Sancho, napotkanie tych posągów uważam za traf szczęśliwy.	No, to dobrze. Dowidzenia. Jutro o siódmej.	O, z przyjemnością. Pan się przecież zgodzi?	Ogarnęli się ino w kruchcie, uporządkowali w pary i ruszyli przed ołtarz, bo i ksiądz już z zakrystii wychodził.	On nawet mi nie mówi, dokąd się wybiera Oho, on nie głupi! Gdy minie czas naznaczony, przyjdzie hultaj sam do mnie! Już czas go oddać w ręce Lekarza Pereł... Chłopak za szybko się rozwija... jak utrzymują sahibowie.	On.	Owszem, zaprosiłem, ale Albert odrzucił zaproszenie. Wyjeżdżał do Dieppe z panią de Morcerf, której lekarz zalecił morskie powietrze.	Pan, doktorze, nie jest współwłaścicielem tej firmy i nie posiada pan plenipotencji.	Panie Stachu, ale tak oszukiwać mamę, to...	Piekielnica jedna! Wzięła pół gromu i pół chałupy, i wszystko, i taki wam daje wycug! Do sądu trza iść! Jeść mieli wam dawać i opał, i to, co wam do ubieru potrzeba, a my te dwanaście rubli w rok... bośmy przeciech i dług spłacili... co, nie tak?...	Podobno wczoraj rano d’Epinay zwrócił dane im słowo.	Pomnijcież	Pozwoli pani, że przede wszystkim zapytam: czy prawda, że pani nie chce przyjąć na pensję Mani Lewińskiej?	Prawo mamy takie że idzie tu o przywrócenie życia panu naszemu, a ojcu tego panicza, który po jego ucieczce rozpacza.	Prosiłbym pana, abyś istnienie tego listu zachował w tajemnicy.	Przyjacielem? A nie podał swego nazwiska?	Prąd już się zmniejsza, panie! pan może się trochę z niego wyswobodzić.	Serce Marszałka bić przestało.	Smutne?... Przeciwnie! Kopowskiemu było wesoło!... Chociaż i jak mi go żal! Wszystko ta kobieta w nim miała: serce, majątek, psie przywiązanie	Tak nie wiedział już wtedy, co robi.	Tak, będę żyła ale ty nie wyjedziesz, prawda?	Tamten przedni to zakon, ale te dwa to Niemce z Wólki Pamiętam ich, bo mnie zaczepiały tego lata.	To nic sękacz.!	To nie jest przeszkodą Może ich przecie zażądać od pani z powrotem.	To żyć przestanie żył dosyć!	Tu obecnego prawnika raczej to jest, myśmy to wespół z Wickfieldem ułożyli. Mówiłem zawsze „w kraju czy za granicą”.	Ty go, powiedzmy, sprowadzisz tu. Facet będzie zwiedzał, oglądał, a w pewnym momencie powiesz mu z miejsca: Szanowny panie, tu, za temi oto drzwiami jest człowiek godny zaufania, człowiek, za którego osobiście ręczę. Ma on do pana interes.	Tylko z tarczy, Henryku, a nie z kopii.	Usprawiedliwiać, uniewinniać tak że Cosel się ulękła	W imię Ojca i Syna! to Sapieha, to wojewoda witebski! A gdzie ja jestem?	Wcale nie zabrałem.	Według moich przypuszczeń wyspa ta znajduje się gdzieś w samym sercu olbrzymiej pustyni wodnej Pacyfiku, rozciągającej się między ostatnimi zrzeszeniami wyspiarskimi archipelagu wschodniej Polinezji a kontynentem Ameryki Południowej. Fala wymiotła nas na wulkaniczny wydmuch Oceanu Spokojnego mniej więcej pod 90 st. długości zachodniej a 30 st. szerokości południowej.	Zapewne wstąpi do kolegium?	Zapomniałem ci powiedzieć o nowinie...	Zatem cóż pani na to, że chcę się pani podobać?	Ze świeżuteńką młodą szperką!	Zresztą, niech pan spojrzy, tam idą jacyś ludzie, i tam też. Niechby nas z różdżką zobaczyli, natychmiast rozniosłoby się, że czegoś tu szukamy.	Żeby choć mama była w domu!	Żywie, bo coś ze dwie niedziele temu, jak przyjechał.
Głupstwo! Ja wdzięczności twojej nie potrzebuję, bom ja obydwiema nogami już w grobie. Jak zechcesz, to pacierz odmówisz na moim grobie, ale i to niekoniecznie, bo co tam ważą przed Bogiem chłystków pacierze?	Otóż to! co tu począć? powtórzyła Stasia z zakłopotaniem; sami przecie nie możemy wziąść je wszystkie do siebie	Dałeś mu pietra! Na co mu to przyszło temu WiktorowiWiktor (z łac.)	Ale te muzykantki to prawdziwe Włoszki, co?	Proszę, bardzo proszę, abyś pan łaskaw był mię odwiedzić... my tu rzadko przychodzimy, bo żonie nogi nie służą... po cóż zresztą? Najlepiej nam w pokoikach swoich... razem... czytujemy... to jest Julcia mi głośno czytuje... ona jest memi oczami, a ja jej kijem do podpierania się... cha, cha, cha! i niczego nam nie brakuje. Czytamy teraz szkic Macaulaya o podbiciu Indyj przez Anglję... Jaka przemoc, jakie okrucieństwa! Ale niedługo to już potrwa... Oho! Jest na ziemi idea, którąśmy... my roznieśli... i zasiali po całym świecie... jest Francja! Zobaczy pan, że cały świat wkrótce będzie taki...	Jest tu gdzieś blisko chatka pustelnika, który dawniej był podobno żołnierzem, jest to bardzo zacny człowiek, a tak miłosierny, że własnym kosztem kazał wybudować domek przy swojej pustelni dla podróżnych i gości, których tam podejmuje całym sercem.	Także zwietrzały argument Nie ma żadnych bytów pozamaterialnych, tylko w ludziach jest silne pragnienie życia, instynkt zachowawczy. I on to fantazjonuje na temat przyszłości.	To i słusznie, bo pewno była. Za mało nas teraz na Bogusławową potęgę... diablo za mało!... Przy tym on do Prus ruszył, tam nie możemy go ścigać, trzeba czekać...	Właśnie, że nie. Ona tylko to rozumie. Rozbijać jej.	Zobaczysz. No, chłopcy, brać łóżko; ino ostrożnie, powoli, żeby gdzie nie szturchnąć. Na początek dźwigniemy we czterech, dopiero tam dalej przypomożecie nam. A ty, Nastka, zasuń rygiel, okno otwórz, śpij i pamiętaj, co nie wiesz o niczym.	Hej tam, chłopcy! Zaprzestać już pracy, na dziś dosyć. Przecież to wieczór wigilijny, Dick! To wigilia, Ebenezer! Zamknąć okiennice.	Bo Bóg jest sprawiedliwy Waści na przykład dał wielką fortunę, wielki miecz i ciężką rękę, a za to mały dowcip.	Całkiem mnie co innego w głowie siedzi i muszę się już chyba przed waćpanami z tej myśli spuścić, gdyż mi jest wcale nieznośna: oto czyście waściowie nie zauważyli, że od niejakiego czasu Skrzetuski ukrywa, przemilcza.	Coś mi wyglądasz na zmieszanego. Mendel, co ci jest? Może jesteś chory?	Jutro! lecz któż wie, czyje jutro jest... Biedny pan! Nie wspomniał co o królewnie?	Nie bzdycz się, panie Michale, bo prawdę powiada! Sam przy niej nogami przebierasz jako młody kurek i oczy ci bielmem zachodzą, a że bałamutna, wszyscy wiemy i ty mało sto razy to mówiłeś.	Podoba, lecz nie jest to koń do ciężkich trudów.	Nie rozumiem, co to jest i nie wiem: szukać jej czy nie?...	Doprawdy? możesz to być	Mogę to zrobić, ale tylko jako eksperyment, bez żadnej wiary w jego skuteczność. Pewne uczucia można zabić, zabijając jednocześnie siebie.	Niby jaki dystans? Chyba ten, że ja jestem normalny, a ty masz fiksum dyrdum we łbie. Słowem, wybieraj, jak chcesz. Powtarzam: pamiętaj, że ze mną żartów nie ma! A i w mordę potrafię dać tak, że wszystkie zęby wylecą!	Pan Czarniecki stoi po stronie Jana Kazimierza i przez to jest naszym nieprzyjacielem!	To szczególne!	To wyście, panie, szlachetny rycerz z Bogdańca?	Uczta niezbyt smakowita, lecz mniejsza o to; aby z tobą pozostać, zniosę i ją chętnie.	Wiemy!... wszystko wyjaśnił Dębicki. Ale swoją drogą pan Zgierski mówi o pani z półuśmieszkami, a wczoraj... Wczoraj ta bezwstydna Joanna zaczepiła mnie i wyobraź sobie, pani, co powiedziała:	Więc chodźmy, to wcale nietrudno Chodźmy!...	Więc co się ma z tobą stać?	Tu o przebiciu się i mowy nie ma! Wiesz waszmość, że mnie tchórzem nie podszyto i uderzę, na kogo chcesz, choćby na samego diabła... Ale hetmanowi nie zdzierżę, bo nie mnie się z nim równać!... Sameś rzekł, iż my okonie, a on szczuka. Uczynię, co w mojej mocy, aby się wymknąć, ale jeśli do bitwy przyjdzie, tedy mówię otwarcie, że on nas pobije.	To chyba nie o mnie... Dawno matki nie mam.	Ach, Floro, proszę cię, nie dręcz mnie!... Gwałtem chcesz zrobić demona z kupczyka, może dlatego, że... tyle straciliśmy na kamienicy... że ojciec jest chory i że... Starski wrócił...	Mnie nie chodzi o opisy miejscowości, które mniej więcej znam, ale o ciebie... Zresztą pisuj, kiedy chcesz i jak chcesz.	Nie gadaj! Ja się znam na dzwonku!	Niech i tak będzie Ale wie pan, że winowajca nie lubi, aby ktoś mu wyrzucał winę.	No, no! Nie taki ja bardzo mały, jak ci się zdaje	Tak jest młody król wcale nie żyje z żoną, unika jej, ani we dnie ją odwiedza, ani się nią zajmuje.	Żeby latem mieszkać u siebie, nie u Bigielów, jak musimy uczynić w tym roku.	Proszę pani, ja do tego namówiłam pana Ludwika, ja... Nic nie chcę taić... Gdyby nie ja, pan Ludwik nie grałby na koncercie...	A Stefcia Gołąbkówna? Nie widzę jej.	A, jeżeli tak.	Ehe! widzę, że już dawno nie smarowałem maszyn w tej fabryce!...	Głupiś, zdechnie ten twój kanarek.	Jak dotąd może pan istotnie widzieć tylko anomalie. Jednak wydały mi one się tym bardziej podejrzane, kiedy się dowiedziałem, że malarza Charpenais, kopistę Rubensa, przedstawił i polecił hrabiemu de Gesvres sam Jan Daval.	Na tę mękę Chrystusa... przysięgam!	Nie byłby pan wierzył?	Nie mnie żenić się, Zoniu...	Panie Spilett zamiast wracać na pokład, sądzę, że lepiej będzie spędzić noc w tej chacie.	Polecił mi ją ktoś wysoko postawiony, pod imieniem Katty. Nie starałam się dowiedzieć nic więcej.	Polipypolipy odpowiedział Cyrus Smith. daw. nazwa atolu Reao (Natupe) w należącym do Polinezji Francuskiej archipelagu Tuamotu na Oceanie Spokojnym., atole i niezliczone wyspy koralowe rozrzucone po Pacyfiku. Na jeden grangran (z ang. grain: ziarno)	Porozumiejmy się chodź pan tu razem z Jego Wielebnością, tutaj!... Jego Dostojność będzie naszym sędzią.	Przysięgam tedy rzucić się świadomie w okropne nieszczęście i skazać się na życie z dala od najdroższej mi istoty.	Spotkałem w lasach mszynieckich sporą watahę chłopstwa, na dwieście ludzi, którą starłem.	Tak! ale i życie kruche	Tak, a poza tym jeszcze część należąca do ojca Edmunda, myślę bowiem, że mam prawo rozdzielić ją między was czworo.	Tylko, że rozmaicie o nim mówią. Niektórzy go nie cierpią. Mieszkając z nim razem, ocenisz go najlepiej... Albo, naprzykład, stosunek jego do wdowy? Ot, egzaltowana sztuka! inny nie takby sobie postępował. Prawda, że z nią dziś niełatwo.	Znany jest jak zły szezlongznany jest jak zły szezlong (żart.) dodał Mistigris.	„Tak jest, mój bracie Szkoda, że radość twoja jest zamącona ranami twymi”.	A prawda!	A tobie one tylko w głowie!	Ach, szatanie!	Ani słowa.	Aš jau apie tai mislijau.	Blondet	Chodź się spróbój! krzyknął Arnulf	Cicho, dzieci! Pozwólcie panie do mnie.	Czaruś zdecydował ksiądz połykając od jednego zamachu zacny kieliszek przezacnej „staruszki”.	Czy Marka zastałem?	Dla Boga lepiej teraz jemu niż nam! Słuszną winniśmy mu wdzięczność!	Dla czegożeś krzyknęła?	Dlaczego pani już z góry słodziła wodę cukrem?	Dobrze!	Dobrze. Będę uważała.	Dokąd mógłby się udać?	Dziękuję za konfidencjękonfidencja (z łac.)	E, skądby znów tyran. Tylko, że przychodzę w trudnej sprawie.	Gdy duch święty opuści człowieka, staje się on jako NabuchodonozorNabuchodonozor rzekł ksiądz. chociaż. koło człowieka przebywa, w naturze zwierzęcej swojej pozostaje.	I ja go widziałem!	I mnie z panem dobrze	Ja, pani, jestem zawsze najlepszym z ludzi i tylko... zapoznanymzapoznany (daw.)	Ja?... ani mi się śniło	Jeżeli jest taka wola jego świątobliwości...	Już ja ci powiem, szczeniaku!	Masz spluwę?	Milcz, jesteś głupiec	Moi biedni cargadorzy Oszukani, oszukani!	Nieźle, dziękuję. Powóz czeka tam po drugiej stronie.	Nuże! mówcie: młody był czy stary? i jakże było: z konia czy piechtą?	Ojciec, Religia, Rodzina, Syn spytałem go	Pan ma dziwny sposób stawiania kwestii	Piękne widowisko, przez Bóg żywy!	Pobudził śpiące, zmarłe wskrzesił...	Popowa pilnujcie w Moskwie	Tato	Teraz jeszcze ujdzie! Dopiero za jakieś osiem dni, kiedy księżyc się wypełni, rozpoczną się naprawdę kłusownicze noce.	Ucisz mi się natychmiast, ty bekso! Ucisz się natychmiast!	Uspokój się. Może ci podać jakie lekarstwo?	Więc ja teraz idę do gospodarza w imieniu pani Latter	Więc pan chyba odwołasz?...	Z daleka jesteś?	Z lenistwa, z braku obowiązku, z dobrego bytu.
A któż ci powiedział, że teraz nie patrzę wysoko?	Ach, pani hrabino Sami do ogrodu nie pójdziemy.	Ale nie chciej nas znowu przekonywać, że umiesz zachloroformować kota	Asan kręcisz w kółko Nie dam się przekonać, aż posłyszę pańskie zeznania. Nie mogę być aści przyjacielem, póki nie otrzymam należytych wiadomości. Gdybyś miał więcej zaufania, lepiej by ci się powodziło w życiu; a trzeba ci wiedzieć, panie Balfour, że w naszym kraju jest przysłowie: kto złe wyrządza, sam zła się lęka.	Czekając na mnie, było napisane w górze, iż się pan zdrzemnie i że panu ukradną konia. Ha, cóż! nie myślmy o tym dłużej! niewielkie rzeczy, jeden koń stracony, a być może jest napisane w górze, że się odnajdzie.	Czemuż mnie i im dobrze i wesoło być nie ma?	Czy to nie dziwniejsze, że ja go zjednałam? Czemże jestem wogóle?... Zwykłą przeciętną dziewczyną, ani specjalnie ładną, ani inteligentną...	Człek jest lekki i może nicpoń, ale dla mnie okrutnie życzliwy i zdrady się od niego nie boję.	Do swoich odległych celów. Teraz wieś polska jeszcze nie jest dobrze zabudowana. Każdy domek szklany jeszcze się w zimie ogrzewa, a w lecie oziębia przy pomocy swego własnego, indywidualnego kotła i własnej kuchni, przypartej do budynku. Już teraz bardzo mała ilość paliwa ogrzewa kocioł, rozprowadza rurami ciepło i tworzy z małego domu wiejskiego pewien rodzaj termosu, który trzyma własne ciepło. Ale to nie jest ideał. Każda wieś powinna mieć wspólną ogrzewalnię i wspólną chłodnię. Do tego jednak potrzebna jest powszechna elektryfikacja kraju. WodaTo samo stosuje się do pompowania wody. Dziś zużytkowuje się domowe studzienki, nieraz zabrudzone i źle urządzone. Jednak wzrost spożycia i użycia w domach wody przegotowanej już dziś wpłynął na zmniejszenie chorób zaraźliwych.	Dobrze wysiadaj pan i... powieś się! Bo po takim skandalu nie masz po co wracać do Warszawy.	Dziwnie jakoś Nigdy nie brałem udziału w żadnej konspiracji... Ten Krótki to musi być tęgi działacz?	I żebyś mi się nie pokazywał na oczy! To wstyd, hańba!... Twoja rodzina służyła mojej przez kilka pokoleń, a ty knujesz przeciwko mnie spiski?...	Jak im pan będzie mówić, że są podli i głupi, to tem ich pan nigdy chyba nie zdobędzie...	Jest między ludźmi Petroniusza, przebrany za niewolnika. Nie wiem, gdzie wybrali miejsce, ale wrócę do cyrku i zobaczę. Ty patrz na mnie, gdy wyjdziecie na arenę, ja zaś podniosę się i zwrócę głowę w ich stronę. Wówczas go odnajdziesz oczyma.	Już to pan raz powiedział. Nie znam żadnej pani Wojdalińskiej, ale przypuszczam, że chyba nawet i ona wróciła już z letniego mieszkania	Kawałka chleba! co też ty wygadujesz, kotku. Sobie i wszystkim takim, jak ty, ubliżasz! Kawałek chleba! wielka rzecz! wielka sztuka. Kawałek chleba, co tu robić, może mieć każdy, kto nie jest kaleką, ani, z przeproszeniem, głupcem ostatnim. Kawałek chleba ma, jak w Biblji pisze: „ten, który drzewo rąbie, i ten, który wodę nosi”. W miastach, co tu robić, buty i odzież szyją, pieprz ważą, różne tam inne rzeczy robią, po wsiach orzą, sieją, młócą, mielą i kawałek chleba mają...	Masz rację! straciłem wszystko... oprócz majątku. Nie zapomnę o tobie, chociaż... Wolałbym już nie żyć.	Medyk powiada mi że jeśli wyżyje, to po skutecznych krwie upustach rozum mu się nie pomiesza i potem lżejszym sercem będzie nieszczęście znosił.	Może byłbym wreszcie znalazł drogę gdyby nie ten wachmistrz w tej nieszczęsnej dziurze. Nie zapytał mnie ani o nazwisko, ani o pułk, tylko od razu wszystko zaczął uważać za jakieś osobliwe zdarzenie. Powinien był odesłać mnie do Budziejowic, a w koszarach byliby już powiedzieli, czy jestem ten Szwejk, co szuka swego pułku, czy też jestem jakimś podejrzanym człowiekiem. Mogłem już od dwóch dni być w swoim pułku i pełnić swoje obowiązki wojskowe.	Możesz Robert teraz prosić o rękę jego córki, już cię nie wyrzucą za drzwi.	Mężczyźni i bez uczenia się grać będą dobrze. Wiesz pan, że Glas nigdy, ale to nigdy nie uczy się roli; kilka prób obznajmiają go z sytuacjami sztuki, a resztę robi sufler.	Nie gada nic, ino patrzy przed siebie...	Nie ma jej tu jest w Konstantynopolu.	Niech mnie pan nie zmusza, abym ją dała. Ja na scenę wstąpię, bo przekonałam się, że to jest właściwa linia mojego życia. A gdyby mi pan stawiał przeszkody, to raczej... Czy pan rozumie?	Niech się pan nie reklamuje	Niechże pan nie pali papierosów przy bólu głowy. Może by pan wody sodowej wypił? rzekła życzliwie (...) podając mu flakon z wodą kolońską	No, a jakże ten wół ma wyglądać, coby nie był spaśny?	No, nie trzeba przesadzać	On wcale nie zmartwił się	Otóż, uspokoiwszy się z ust Konopki i Stojowskiego o to, co nie tylko ważnym było w sobie, ale stanowczy wpływ wywierać mogło na twoją sprawę, długo rozpatrywałem i ich, i inną szlachtę tamtejszą, która wszystka dobrze ci życzy, jak stoi twój proces i co  by w nim z twojej strony uczynić można. Ale to wszystko było daremne, nikt nic nie wiedział, nikt też żadnej rady dać nie umiał. Tedy wypytywaliśmy oficerów tamtejszej załogi, co oni rozumieją o tej rzeczy. Oni zaś powiadali, że po twojej ucieczce już wszystko przepadło, a nawet, że z tego kontenci są twoi sędziowie, bo podobno się pośpieszyli cokolwiek i bez wyższego rozkazu rozpoczęli śledztwo z tobą; jakoż jeszcze przed twoją ucieczką mieli być w kłopocie z przyczyny niepotrzebnej swej gorliwości... Nie zdało mi się to podobnym do prawdy i bądź co bądź postanowiłem sam pójść do prefekta i plackomendanta. Ale tymczasem nawinął mi się ów baron Holmfels, o którym mi powiadałeś, że cię nawidzał w więzieniu, a który, mówiąc nawiasem, co drugi dzień prawie bywa w Strzegocicach i formalnie konkuruje o pannę Zuzannę...	Pan Baum powiada, że nic mu nie jest, że jest zupełnie zdrowy. Pan Wysocki był dzisiaj, chciał go obejrzeć, to się tak rozgniewał, że go prawie za drzwi wyrzucił.	Rok i dziewięć niedzielniedziela (daw.) mówił prędki (tu: do bójki)., nie słuchał tego mile, ale zaraz, chwyciwszy go za gębę, wszystkie włosy mu z niej wydarł	Siedziałam, trzymając dziecko ostrożnie, dopóki Humlowa nie przyszła z doktorem. Powiedział, że umarło, i obejrzał Heinricha i Minnę, chorych na gardło. „To szkarlatyna, moja pani, trzeba mnie było wcześniej wezwać”, rzekł szorstko. Humlowa powiedziała mu, że jest uboga i sama próbowała wyleczyć dziecię, ale teraz już za późno, więc prosi tylko o pomoc dla dwojga żyjących i liczy na miłosierdzie ludzkie, żeby mu zapłacić. Uśmiechnął się wówczas i stał się uprzejmiejszy, ale bardzo tam było smutno i płakałam z nimi, aż nagle obrócił się, kazał mi pójść do domu i wziąć zaraz belladonnybelladonna (łac. Atropa belladonna)	Słuchaj, Mańka, nie irytuj mnie, bo cię lunę w zęby.	Tak, ty. Jakże to, masz bratową i przysposobionego syna, a nigdy mi o nich nie powiedziałeś?	To jest tylko bezmiernie trudne. Dla innych ludzi zresztą nie jest ta sprawa ani tak ważna, ani nawet, choć to głupio brzmi, pierwszorzędna. Ale dla nas, nieszczęśników z chorymi nerwami... Można zwalczyć obawę śmierci jako takiej, jej samej; ale niepodobna, dla mnie niepodobna, zdusić obawy czegoś, bojaźni niespodziewanej, dzieciątka bezsennych nocy. Ostatnimi czasy nie mogłem sypiać sam jeden. Nocował u mnie w przedpokoju pewien górnik.	To wcale nie jego wina, moi panowie Nierozsądek był po mojej stronie i nawet były chwile, gdy już czyniłem sobie wyrzuty, że to ja przyczyniłem się mimo woli do niechybnej śmierci rybaka. Ale barwa tych fal odmętu była tak niesamowita, tak uspokajająca, przy tym morze wyglądało jak wzorzysta koronka dziergana misternie jedwabiem z błękitu. Otóż nie obawiając się niczego, zapragnąłem odszukać jakieś nowe barwy w tej przestrzeni zalanej pianą i światłem. Z tej to przyczyny posuwałem się coraz dalej, coraz dalej. Mój stary rybak doskonale przeczuwał grożące niebezpieczeństwo, nawet czynił mi uwagi, pragnął koniecznie powrócić do wyspy Jura, ale ja zupełnie się na to nie zgodziłem i nie słuchałem rozumnych przestróg. Tym sposobem wpadliśmy w sam wir odmętu! Niespodziewane uderzenie skaleczyło mego towarzysza, który tym sposobem nie mógł mi już pospieszyć z pomocą, i gdyby nie opatrznościowa interwencja statku Glengarry, gdyby nie poświęcenie kapitana, gdyby nie uczuciowość pasażerów, przeszlibyśmy obydwaj, ja i mój towarzysz, do tradycji ludowej i teraz zaliczano by nas do ofiar pochłoniętych odmętami Corryvreckan.	Zmarłe nadzieje	Żyjemy wciąż w gąszczu truizmów do tych zaliczam: czołobitność przed zasadami. Nawet ci, którzy eliminują ze swego myślenia możliwość życia pozamaterialnego, nie mogą wyzbyć się czołobitności przed zasadami. Szanowanie zasad jest zasadą najmniej uzasadnioną.	A ja, że pan wzdycha...	A królowa młoda?	A on był.	A skądże wiesz o tym?	A sprowadzę! Już mu tej łyżki strawy żałujesz! Juści, teraz miarkuję, coś go do tego sama przyniewoliła.	A stary Wilk z Brzozowej pewnie z dobrym pocztem przyjedzie.	A to nasze dzieci obdarły mu wino.	Ale skoro myślicie, doktorze, że istnieją urodzeni zbrodniarze, i skoro z badania wydaje się wam, że odpowiedzialność czeladnika rzeźnickiego Lecoeura jest, według słów waszych, ograniczona przez wrodzoną dyspozycję do zbrodni, czyż słuszne jest, by go gilotynowano?	Ależ... ależ, mój drogi, czyliż dlatego potrzeba siedzieć w ciemnym kącie i światło swoje chować pod korcem?	Co pani sądzi o tych oto panach?	Co, wyszedł się przejść? Na czczo? Na ten psi czas? To niemożliwe! Proszę was, weźcie i wy po jednej. Angeliko, jedną parkę, co?	Co?	Czekaj, aż obmyślę.	Czemu mnie w rękę całujesz? czy to ja ksiądz?	Czy jest jakakolwiek możliwość, że te dzieci potajemnie gdzie dostają jeść?	Czy pan Onufry ma z sobą gitarę?	Daj mi spokój! Idę zaraz!	Dla Plotuchy Rozmoczy się to we wrzątku, dosypie soli. A gdy wystygnie, podje sobie psina! Ona teraz musi więcej jeść, bo ma małe.	Dlaczego? Takie pierścionki to tylko do rasowych rąk. A ty masz bardzo rasową. Spróbuj.	Do ostateczności? Przepraszam, ale dlaczego niby podróż ma być ostatecznością?	Dobranoc, stryjaszku.	Dobrze. Naznaczżenaznaczże	Dziękuję pani.	Gdzie hołdują się przesądy!	Hej, prawda, nowa bieda! Toć przecie ona w Spychowie.	Jesteś sceptykiem.	Jużci niedobrze	Jużem cię podobno kiedyś widziała! a ileśmy razy spotykali się, zawsześ mi się kłaniał z uszanowaniem. Zawsze też dziwnie jakoś na mnie patrzałeś. Czy to wodę mu dajesz? Przynieś co lepszego!	Kiedyż i gdzie mogę się z nim rozmówić?	Kijaszkiem przyłożyła!	Milczenie!	Moja uwielbiona!	Myśli, czyny	Na Głubiem, u błotka, gdzie olchy rosną na prawym brzegu ogień się pali...	Niepodobna, on jest przy kardynale w obozie pod Roszellą i powróci dopiero po wzięciu tego miasta.	O, jesteś pan naprawdę cudotwórcą Filozofowie mogą sobie mówić, co chcą	O, skoro szwed potrzebuje ruchu...	Od chwili zmartwychpowstania.	On wówczas odpowiedział... Cóż to on wówczas odpowiedział? Przepraszam bardzo... pani zna tego pana?	Ona jest przecież zamknięta w więzieniu w Mantes.	Oto ulica de Bondy	Pan Stanisław jest tu od rana ale teraz poszedł odwiedzić panią Krasławską. To tuż obok niema nawet pół wiorsty... Tu wszędzie pełno letnich mieszkań, a te panie, to nasze najbliższe sąsiedztwo.	Panie Adamie!	Panienka! e... juści panienka, dziedziczka kochana!.. a starsze państwo, to niby z Krosnowy i jaśnie Pietrz dziedzic i pani gospodyni jechały bez Bukowiec wczoraj... tak, dobrze mówię, wczoraj... abo i...	Pojadę teraz z waćpanem choćby na koniec świata!	Przerażająco liczna rodzina, szczególnie dla tego, kto musi troszczyć się o jej utrzymanie	To glejty do komendantów szwedzkich, a gdzie listy?	To źle brzmi	Ty im zostaniesz i będziesz nimi rządzić. Nawet Jan cię słucha i poważa.	Ugi, būdavo, jeigu kas mokslinyčioje išsitaria lietuviškai, tai jam rėždavo linijalinija valkata, bastūnas., su parašu „nota linguae”.	Uznaję się zwyciężoną.	Wiem, mają!	Więc i ty mówisz, że ja winienem, że ja!	Zadam kłam twemu proroctwu, księże zostanę wierna temu, który umarł dla mnie.	Zapewne z Kosecką	Zapis zrobiłem, a ślub w niedzielę... to wam rzeknę!	Zapłacił	Zdarza się od czasu do czasu, że wróżka kogoś zamieni to w rybkę, to w ptaszka, to w owada jakiegoś; ale każdemu da znak wyróżniający go od innych stworzeń tego samego rodzaju, który znaczy to samo, co u ludzi paszport wzywający władze policyjne do dawania posiadającej go osobie pomocy i opieki w razie potrzeby. Ty twój paszport nosisz na głowie, a ja mój u pasa.	Ze sprawą przyszliśmy do was	Ztąd też i Kaźmierówkę widać. Niech Romek popatrzy dobrze i zgadnie gdzie Kaźmierówka?	Że... czy ja wiem, że wszystko to rozwieje się, zniknie, że coś nas rozdzieli.
Rozumiecie, gdybym był sam, gdybym był kawalerem... ale chodzi mi o żonę... Po tem coś mi pan powiedział, nie wiem doprawdy, czy nam wypada jechać z nim razem?... szepnął doktór.	A ci bandyci korsykańscy w jego załodze?!	A jakiż jest ten pan Valenod?	A jakże? Już odesłała.	A jeżeli wróci?	A prawda, prawda!	A skądże weźmiesz tyle pistoletów, garłaczy i dubeltówek, którymi masz zamiar naładować nasz powóz?	A to się dobrze składa, bo ja do Szczuczyna jadę.	Ale, Witek by ta psa krzywdził, któren zbiera po wsi wywłóki różne i lekuje...	Ależ ja słyszę głos fortepianu, a nawet dwóch, i to przecudownie brzmiących.	Ależ ja tego bynajmniej nie chciałam powiedzieć. Analogja ma tu odniesienie...	Ależ nie, drogi synu! Chciałam porozmawiać z tobą, zasięgnąć rady w niektórych rzeczach. Mam wielkie rozumienie o twoim rozsądku.	Babciu! co to babuni!	Boś Ketlinga raiłraić (przestarz.)	Byłam tego pewna	Co jest właściwie waszej żonie?	Co to Regnum?... Co to Anderida?	Co wygadujesz, Madziu?... Dorosła panna bawi się muchami?...	Coś mi się zdaje że pan nie dowierza capatazowi kapitana Mitchella.	Czyż zawsze mój ojcze?	Cóż więc jest owa władza, mój drogi?	Dajże pokój	Dlaczego?	Doktor przyszedł do pana	Doprawdy?... Jakież pani ma zamiary?	Drogi Piętaszku! Wszakże mówiłeś, że rad byś wrócić do swoich!	Dwóch dżentelmenów, takich dwóch dżentelmenów!	Dzień dobry, Dziadku! Przyprowadzam do was córkę Tobiasza i Adelajdy. Nie poznacie jej zapewne, gdyż miała zaledwie rok, gdyście ją widzieli po raz ostatni.	Dziękujemy panu nauczycielowi!	Dziękuję pani, nie dzisiaj	Głupstwa plecie mój brat i przyjaciel. Izana żyć będzie jeszcze długie lata i doczeka się wnuków. Jakem Czandaura, król.	I nie miałeś ochoty pójść nad rzekę?	Idę natychmiast Może mi pani zmieni dwadzieścia pięć rubli na drobne... Mój Boże! skąd ja dostanę wina dla tej biedaczki?...	Im dłużej patrzę na ciebie, Hebron, tym więcej zdumiewam się. Gdyby tu wszedł kto obcy, uważałby cię za boginię albo arcykapłankę, ale nigdy za szczęśliwą narzeczoną.	Ja im kazał przysiąc. Oni wierni mołojcy, nie rozgadają, choćby z nich pasy darli. Ale ty sama mówiła, że tu ludzie przychodzą do ciebie jako do worożychyworożycha (ukr.)	Ja się nikogo nie boję	Ja zaś nie widzę powodu, czemu by ten człowiek miał jeszcze zwlekać Szczegóły możemy zbadać później... a ja dam mu ru...	Jak się nazywa pański ojciec?	Jedno słowo, mój drogi...	Jest bardzo urodziwy	Jest rzeczywiście wystarczająco niejasny.	Jeszcze?	Już go mam! Wiem, co to! Wiem!	Kukuryku!	Lękałbym się gniewu boskiego, gdybym w takim dniu skrzywdził człowieka.	Ma!	Moja mościa panno! Gdybym ja o waćpannie zapomniał, tedy nie byłbym godny tej łaski, jaką Bóg na mnie zesłał, pozwalając mi tak godną personę sekundowaćsekundować (z łac. secondo, secundare: pomagać, towarzyszyć)	Możemy pozwolić sobie na więcej... poufałości. Zachowujemy się zbyt oficjalnie. Na przykład... na przykład moglibyśmy się pocałować.	My nigdy nie będziemy tyle mieć.	My to stąd dalej trochę siedzimy nie bardzo wiemy, co się u Gopła dzieje... niepokój pono między wami?..	Mylisz się pani jedno i drugie. Wolałem ja przybyć tu, niżby miano wysłać kogo innego, któryby mniéj miał na jéj nieszczęście względów.	Nie pozwól mu na to, panie! Poczną w nas godzić kamieniami, a wówczas co jego siła pomoże? Czyż nie lepiej zabrać dziewicę z domu i nie narażać ani jej, ani siebie na zgubę?	Nie tak bardzo... nie szpiegowałem was, ale, daruje pani otwartość, dla nikogo nie było tajemnicą, że ten pan... zdradzał panią, żeście byli bliscy rozwodu, że w każdym razie nie ma pani powodów do zbytniego współczucia dla swego męża...	Nie to. Tylko Kaziuka do wojska biorą.	Nie wiem.	Nie, paniczu, nie ja mu dawałem to imię.	Niewiem, ale mi się zdaje, że kiedy ktoś znając tych co go otaczają, sam przywdziewa na siebie maskę	No to gdzie?	No, cóż?	No, dobrze, dobrze	O tak, zdaje mi się, że już cię kiedyś widziałem... że cię kiedyś znałem...	O tem nie mogę nic mówić. Mnie to nie obchodzi zupełnie, bo wiem, że jeśli się to stanie, to mnie nic nie będzie, ale czy państwu nie, tego nie wiem.	O!... Eminencjo!	O, po co ty to mówisz...	Oczywiście Wiele.	Odchodzi w ciemność z ducha król...	Oddacie po dwa złote?	Odp.: Tak, proszę pana. Czyśćcie zęby pastą Flit. Jest oszczędna, jest najlepsza, jest angielska. Chcecie mieć pachnący oddech? Używajcie pasty Flit.	On jest za mądry, żeby tak myślał szczerze, tam coś innego być musi.	Opowiedzcie ją Między ruinami bardzo lubię słuchać legend. Nad Renem pełno tego...Nad Renem pełno tego...	Pani Gummidge.	Panicz harcuje, ale panienka bardzo chora...	Potem robiliśmy próbę z tego, com skończył niedawno.	Prawdziwie teraz już do pana ani przystąpić, ani pożartować, taki się z podczaszyca zrobił wielki statysta! a tak jeszcze niedawno kradliśmy razem kożuszki z kominka u starościnej.	Psia natura nie może sobie cygana zwabić, będzie panicza łaskotać. Nie wytrwa! Oj młodość! oj młodość!	Rafał...	Rewidujecie mój bagaż?	Spytaj raczej: czyja godzina? Godzina Ropucha. Jego godzina. Obiecałem, że wezmę się za niego, jak tylko zima minie na dobre, i dziś zamierzam spełnić swoją obietnicę.	Słońce zaczął zmienionym tonem. Jego ręka odepchnęła jakiś cień. dodał.	Słucham, gadaj se, gadaj, to ci ulży! A jak skończysz, to mi powiedz...	Tak, nikogo	Tak, panie sędzio, ale wszystko na próżno. Bardzo jest ciężko dla matki być pozbawioną przywiązania dzieci, zwłaszcza kiedy mogą dać słodycze tak drogie wszystkim kobietom.	Taki mam zamiar.	To czegój ślepiasz po sadach?	To prawda, ale moja cela dotyka korytarza tylko jednym bokiem, a ścian mam cztery.	To pójdźmy obaczyć.	To was i tak nie minie. Ale ta myśl jest dobra. Ja cię rozumiem i dlatego wyrzeknę się pewnych formalności, ale pod najściślejszy dyskrecją. Helena i Adam? Tak?	Trzysta!	Ty szydzisz?	Umiem... bo język ten słyszałam wciąż od urodzenia Ty byś też umiała nim mówić, gdybyś go stale słyszała w domu.	W samym więzieniu lub na mieście. Stróże, raz zapłaceni, wprowadzą, kogo zechcę.	W tym musieli palce maczać ludzie z tej karczmy! To sprawka tego chłopca! Och! żebym mógł mu oczy wyłupić! Oni tu byli niedawno... zaryglowali drzwi, kiedy próbowałem się do nich dostać. Dalej, chłopcy! Biegnijcie na wszystkie strony i przyłapcie ich!	W tym pokoju czy w tamtym?	Widzieć nie widziałem, ale ludzie opowiadali. O różnych cudach.	Wiem o tem, jesteś człowiekiem odważnym mogę ci zatem oznajmić, że będziesz sądzony, a nawet skazany...	Więc co?	Więc widziałeś wszystkie organa księcia jegomości, nawet mózg, płuca, wątrobę?	Wyborny pan jest! Jakże można robić takie porównanie?	Za skojcaskojec	Życzę ci zatem, ażebyś się pilnował bacznie. Kardynał może być zachwycony odwagą twoją i sprytem, z powodu sprawy londyńskiej; niemniej przeto nienawidzi cię za to, że ci się powiodło. Jawnie o nic cię nie może oskarżyć, a jednak chce wywrzeć zemstę, więc powtarzam ci raz jeszcze, miej się na baczności! Nie wychodź sam nigdy; jedząc, strzeż się trucizny; nie dowierzaj nikomu i niczemu, strzeż się własnego cienia.
Wszystko trzeba dziś traktować jedynie sportowo i nie na serio. Ciesz się, papa, że masz takiego syna. Z twoimi zasadami byłbym dziś nieszczęśliwym, zawiedzionym niedołęgą. Na samą ideę państwa należy patrzeć dziś ze sportowego punktu widzenia. Kwestii jego zachowania można bronić jak bramki w piłce nożnej, ale ostatecznie jeśli syndykaliści antyfaszystowscy zrobią goala, to nic tak znów strasznego się nie stanie. A zresztą ta partia państwowców w każdej postaci, z wyjątkiem chwilowo, chwilowo zaznaczam, komunistów, z góry jest przegrana. Wiem, że mało jest dziś u nas ludzi którzy chcą w ten sposób na wszystko patrzeć. Ja proponuję rozwiązanie Syndykatu Zbawienia i programowe, przedwczesne pojednanie się z jakimkolwiek możliwym przewrotem. Wobec ostatnich wiadomości z Rosji, widać, że przyszła na nas kolej. Wstrzymywanie się od wyjścia naprzeciw wypadkom, ale wyjścia istotnego, a nie jakiegoś imunizującego szczepienia, możemy opłacić rzezią, jakiej świat nie widział. jemu chodzi o wielkość samą w sobie	Nie martwcie się, bo i bez was było tak samo. Umarł, cóż robić! Ząb śmierci dotknął go palcem swoim, jak mówi Eklezjasta. Śmierć to jest passives genie.	Nie o to chodzi. Pojmuję, jak paniom przykro musiało być rozłączyć się z nią, i szkoda, że mi pani nie dała wcześniej znać o jej zamiarze. Osoba, z którą Szwarc miał się żenić, nie żyje.	Niechże cię głowa nie boli o takie drobiazgi! Cmentarz, ZabobonyParkan wysoki, za to mur cmentarny niski i poszczerbany; przejdziemy jak po schodkach.	Panie hrabio panie hrabio, oszukano nas jak dzieci.	To jego wina, proszę pana, że taki jest, jak jest? Chło­pak bez ojca, to jak dziczka przy rowie, mój mąż zawsze mówił, że o dziecko, jak o drzewo, trzeba dbać, żeby nie zdziczało i dobrze rosło i obradzało.	Bogu niech będą dzięki, że choroba jego minęła! To nie żaden niedołęga, to król. Zachował się z taką samą zupełnie godnością jak jego zmarły ojciec.	Cokolwiek niżej? a toćby morze zalazło w samo brzucho statku! Ty, widzę, w marynarce nie masz nawet tyle rozumu co gęś, która przecie umie pływać choć nogami! Wy wieśniacy Jakże też teraz kontente! Potem wywiadywał się o Krystyana, opowiedziano mu jego historyą i całą ucieczkę, co się zaś tyczyło chrzestnego, to, jak się wyrażał, najlepiej rzecz tę zostawić, jak wiatr nią pokieruje i wcale nie wpłynąć na te wody. Noc tę Elżbieta wraz z Łucyą przepędzić miały w mieszkaniu jego w mieście, sam zaś chciał zostać na okręcie, gdzie dla Krystyana także wynaleźćmiano kojękoja	A jeśli to był cień zmarłéj?	A teraz musisz pozwolić, że ja też cię zabiję. To będzie sprawiedliwie.	A! to wy!... dumałem właśnie nad znikomością dóbr tego świata, a koń mój angielski, oddalający się i niknący w obłoku pyłu, był mi żywym obrazem nietrwałości rzeczy ziemskich. Życie samo da się streścić w tych trzech słowach: Erat, est, fuit.	Być może to wyjaśniałoby różnorodność płodów natury na jej powierzchni.	Bóg mnie zrozumie, moja kobieto i kwita; ale, moje serdeńko, pamiętajże mi przez te trzy dni doglądać należycie kłapoucha, żeby przecie na psa nie wyglądał, pakuj mu obroku, co zeżre, dojrzyj, czy tam nie ma czego naprawić wedle kulbaki i innego narzędzia; bo to człowiek jedzie nie na wesele, lecz w świat szeroki, kaci wiedzą kędy, na bitwy i zabijatyki z olbrzymami, dziwotworami i czarownikami; przyjdzie słuchać jęków, wycia i ryczeń, że aż włosy dębem na łbie stają, a wszystko by to jeszcze furda, gdyby tylko nie spotkać Jangwezów i Maurów zaklętych. Czy ty to rozumiesz, kobieto?	Ciebie kotku? uśmiechając się odparła Jejmość, chyba mnie? powiedz lepiej, ty ciągle powtarzałeś, że dzieci nie lubisz, że ich wcale nie żądasz. Ja Bóg widzi od lat trzynastu tylko o to się modlę.	Co ci jest, moje dziecko cóż to za papier trzymasz w ręce?	Czy to pan Latter tak mamę urządził? Co się też z nim dzieje?	Dlaczego pan ze mną jedzie?... Dlaczego zrobił mi pan taką przykrość! Po co to?	Dlatego, że wszystko to nie moja zasługa, tylko twoja. Te pochwały tobie się należą. Cobym dał za to, żebym mógł powiedzieć panom dziennikarzom: „Jeśli to uważacie za tak wielką rzecz, to jedźcie gremialnie do Płoszowa i tam klęknijcie u pewnych nóżek...”	Do kroćset inaczej za to on gada ze swymi dziewuszkami, tam jest bardzo polysylabiczny. Powiadacie, że poziomka starczyłaby mu na trzy kąski: owóż, na świętego Wsuwantego, ja bym przysiągł, że z udźcem baranim załatwiłby się najwyżej w dwóch kłapnięciach zębami, a z garncem wina w jednym łyku. Spójrzcie nań tylko, co to za mizerne niebożątko.	Grzeczna to jest rada, i pewnie zwycięstwa warta, niech kule biją!	Ha, trudno. Ale wiadomość być musi. Obiecałem do czterech gazet. W dodatku głodny jestem jak wilk.	Jak się panu podoba Stefa?	Jezu, że to są na świecie takie sprawy, jaże skóra cierpnie!...	Kup sobie żałobę ze swoich sześciu ludwików. Dla mnie kup krepę, to mi wystarczy.	Mądre słowo, na zdrowie ci. Swoje lata umiesz policzyć, a żem ja już z nieboszczykiem Jacentym z Krakowa na Łobzów na twoje chrzciny chodziła, to ci za mało?	Nie, to nie od ciotki To ja sama kupiłam; dzięki tobie, mogę robić grube oszczędności. Nie wiem nawet, do kogo należał. Podróżny, któremu zabrakło pieniędzy, zostawił go właścicielowi hotelu, gdzie stanęłam w Le Mans. Nie wiedział, co z nim robić i byłby go sprzedał o wiele poniżej wartości. Ale był jeszcze i tak za drogi dla mnie. Teraz, kiedy, dzięki tobie, robię się elegantką, kazałam spytać hotelarza czy ma jeszcze pierścionek. I oto jest.	O! rozkazujesz, to rzecz inna, jako brygadjerowi swemu, winienem ci posłuszeństwo.	Patrz, jak ja zmizerniałam ale czy można dobrze wyglądać przy takim życiu, gdzie każdy dzień jest torturą moralną i ciągłą walką braku pieniędzy z potrzebami życia? Moje nerwy są okropnie rozstrojone; wszystko mnie gniewa, drażni i irytuje. Po nocach nie mogę sypiać, a morfina już nawet na mnie nie działa, tylko rozstraja jeszcze więcej. Mam oczy zapadłe, nieprawdaż? A żebyś wiedziała, jak ja siwieję! Sił nie mam nic a nic, każda rzecz mnie męczy.	To już wcale co innego to fakt, i chociaż ja go sobie tłumaczę więcéj jego niechęcią dla was, niż dla mnie, zawsze i mnie to dotyka.	To właśnie, miłościwa księżno, tak samo myślałem uczynić, ale z pozwoleństwem będzie mi łacniej.	Więc pan dobrodziej nawet przy zapaleniu płuc nie stawiasz baniek?... A to coś nowego słyszę!	A co będzie...	A co uczynimy z tym szerszeniem i z tą muchą?	A on był.	A wy, panie Dominiku co o tym myślicie?	A że Wokulski kocha się w pani Stawskiej.	A, pan Porriquet?	Ależ Izraelici nie mają króla, tylko kapłanów i sędziów!...	Chyba pani Likiertowej	Co u kaduka!	Czarna giełda	Czołem, mości pułkowniku!	Cóż zrobił z majątkiem? liczyli go lekko na dwieście tysięcy.	Do lochu, czy tak?	Dobrze dziecinko. Patrz, że jednak główka zaczyna radzić!	Dodaj do tego, moja droga dodaj do tego, że wyszłam w świat z nieszczęśliwą miłością w sercu...	Dom nasz!	I że Ziemia obraca się!	Ile?	Ja sama nie byłam lepsza	Jaki jest tytuł?	Jestem ubogi, pani, ale nie jestem podły Nad tym się pani nie zastanowiła. Byłbym czymś poniżej lokaja, gdybym był zmuszony ukrywać przed panem de Rênal cokolwiek, co tyczy moich pieniędzy.	Kamracie myślisz, że są jeszcze daleko?	Kogo?	Kto taką odpowiedzialność weźmie na własne ramiona? Kto cudom Marii, łasce Jej, ratunkowi tego królestwa i wiary katolickiej zechce przeszkodzić!	Ktoś rozpuścił plotkę, że gdy wasza dostojność wstąpisz na tron, Fenicjanie zostaną wygnani, a ich majątki zabrane na rzecz skarbu...	Mama umarła.	Może by sam zbielał albo polakierował ją na czarno A że Melania jest śniada i nie do twarzy jej w czarnym, więc wycofała się z tego za pośrednictwem kosza.	Może ja panu opowiem i nowsze bajdy...	Mówiłeś mu, żem jeszcze nie śniadała?	Mówże mi pan szczerze.	Na grodzie się coś ruszać zaczyna, rzekł Pewnie posły wyprawią o łaskę prosząc. Co czynić, gdyby zażądali rozmowy?	Nad kopalnią.	Nadchodzą święta mamy blisko trzy tygodnie...	Najprawdziwsza prawda Ja sam, gdy zajmowałem się wielorybnictwem, widziałem góry lodowe aż na wysokości przylądka Hornprzylądek Horn	Nie! ani krasy twojej ani duszy twojej nie ma, dziecko trwożliwe... Matka powiada że chora i że słabość jej wstręt obudzić musi.	Nie, pani.	Niech mnie powieszą, jeśli nie jesteśmy już blisko miejsca, o którym wspominacie. Już mam brodę na wpół osmaloną. Ej! panie! chyba odkryję oczy, zobaczymy przynajmniej, gdzie jesteśmy.	Niech no pan spojrzy! Tam w głębi lustra coś się rusza. Jeszcze naprawdę nietoperz... Cha! cha! Lub może drugi, taki sam.	Nikt ci jej nie ofiaruje, bo zastrzegłem ją u Boucherona i mam jego słowo, że jej nie sprzeda nikomu prócz mnie.	No idź pan spać	No, pokażcie.	O nie! nie pójdziesz sam, bo i ja pójdę z tobą	Ostatni grudnia, wasza książęca mość.	Pawle!	Pochwalony!	Porzyk?	Powiedz, po co ci?	Przywódca, Król, Pogrzeb, Polska	Szuka pan wciąż buta?	Tak!	Tak! czy pan tego nie rozumie?	Tak, a wyszedłszy położyłby się u nóg panny Dieskau albo Osterhausen: stary, z pozwoleniem, bałamut!	Tatulu czego ono takie złe?	W papieskim Rzymie w Rzymie, który własnemu ludowi chciał ojczyzny poskąpićW papieskim Rzymie (...) który własnemu ludowi chciał ojczyzny poskąpić	Więc choć ja stąd wynieść się muszę.	Więc jesteś, bratku Przyprowadzili cię, aha. Macie zapałki?	Więc oświadczyłeś się?...	Więc pójdę ale dopókim tu jest, ust nie zamknę...	Więc, zamiast pisać, zatelegrafuję dziś do niego. On nie może w Krzemieniu długo jednym ciągiem bawić i musi w Warszawie odebrać moją depeszę.	Wszyscy mamy skłonności, popędy, które trzeba umiéć albo przezwyciężać, albo na pożytek bliźnich obracać! Ale już jest późno, a mnie się śpieszy	Wyjdź pan! wyjdź pan, bo za nic nie ręczę!	Z jakiej jesteście kasty? Gdzie wasz dom? Czy dalekoście chadzali?	Za które Romka bardzo przepraszam	Zali tę odpowiedź waszej królewskiej mości odnieść mam księciu Albrechtowi?	Zapłacę panu, jeśli mi dasz sposoby wydziedziczenia syna bez szkody dla wnuka i synowej!...	Znikł... nie wiem Szpitalnik mi doradził dać go na folwark, do Pynauów, dla wyzdrowienia... tam musiał on dać się zbałamucić komu. Parobek... litewski źwierz pół dzika bestia... ale zdrajcą nie był i lat u mnie służył wiele. Niepojęta rzecz...	Łaska boska, bo mi się już ano spać zachciało; ani pana ochmistrza, ani waszej miłości. Cóżeście mi mieli powiedzieć?	Żeby być twoją niańką? Nie ma głupich.	Żegnam, żegnam, z typami w pańskim rodzaju nie chcę w ogóle mieć do czynienia.
Co do pana, to Mela decyduje...	Przysięgnij waćpan, że tego nie uczynisz, a może byś usłyszał coś takiego, co cię do głębi...	Widzicie, towarzyszu, sęk właściwie tkwi nie w tym. Przypuśćmy, że udałoby się wam nawet przedostać przez kordon i wrócić z żywnością, chociaż mało mi się to wydaje prawdopodobne. Tak czy tak, nie mamy prawa, towarzyszu, nawet dla ratowania od głodowej śmierci całej komuny, przenieść zarazę za kordon. Co innego pogróżki, a co innego wykonanie. Gdyby wyprawa wasza się wam udała, w poszukiwaniu żywności musielibyście wysiąść na brzeg, po tamtej stronie kordonu, i zetknąć się z tamtejszą ludnością, to znaczy	A w co będziemy grali?	Aj, co pan robisz?	Cicho! Niech Jan wraca, a pamięta, co mówiłam.	Co się stało, kochana ciociu?	Co takiego?	Czy pan zauważył że ona w jednem miejscu mówi: „Po tem, co się u nas stało, nie mogę pisać dłużej.” Czy pan nie domyśla się, co się tam mogło stać?	Uroda mówił książę, bawiąc się jej włosami. sztuczny, dodatkowy. włosy. Któraż z nich jest jak ty?... Gdybyś była Egipcjanką, wszystkie świątynie ubiegałyby się, aby posiadać cię za przodownicę swych chórów. Co mówię, gdybyś teraz ukazała się w Memfisie w przejrzystej sukni, kapłani pogodziliby się z tobą, byleś chciała przyjmować udział w procesjach.	Jeżeli pan tak myśli, to co pana obchodzi kauczuk?	Panie, to samo, co ty: z najsmaczniejszych kąsków, które przechodziły przez pańską gardziel, brałem dziesięcinę.	Przybyłeś przez Meung, gdzie cię spokała jakaś nieprzyjemność; nie wiem, co takiego, lecz zawsze coś tam było.	Tak, z Janiny. Doprawdy, wyglądasz jakbyś naprawdę nie wiedział, co mnie tu sprowadza?	Nie rozumiem tego słowa. Co się zaś tyczy onego człowieka, to był on nalezionnalezion (daw.)	Przecież wuj Miś powiedział nam wyraźnie, gdzie go znajdziemy! Co ty, Niku, wynajdujesz jakieś trudności i niebezpieczeństwa! Sprawa jest prosta jak bagnet.	Obaczycie, jak sobie radę dawał będę! A kto u matki orał? Kto siał? Kto zbierał? Dyć jeno ja sam! A źle to w roli robiłem, co? Wałkoń to jestem, co? Niech cała wieś powie, niech matka zaświarczyzaświarczyć (gw.) tylko. grunt, spomóżcie, braty rodzone, a to już wamawama (gw.) wołał śmiejąc się i płacząc na przemian, zgoła jakby pijany radosną nadzieją.	Szybko, za mną, dobijmy do brzegu i rozpalmy na plaży ognisko, żeby po nas przypłynęli.	To, com widział w ową noc, gdyśmy obaj z lamą nocowali koło twej izby w Seraju Kaszmirskim. Drzwi pozostawiono niezaryglowane, co, jak mi się zdaje, nie jest twoim obyczajem, Mahbubie. Ten człowiek wszedł do środka, jakby upewniony, że nierychło powrócisz. Przytknąłem oko do dziury w przepierzeniu, pozostałej po wypadłym sęku. Przybysz jakby czegoś szukał... nie derki, nie strzemienia, nie wędzidła, nie garnka mosiężnego... szło mu o jakąś rzecz drobną i starannie ukrytą. Gdyby było inaczej, to czemuż by rozpruwał żelazem podeszwy twych pantofli?	Tak powiedzcież co my nie robiąc? Rośnie lipa z tamtej strony muru, a gałęzie wiszą nisko, pod sam nos; tak ja porwał za jedną. Jędruś nie w ciemię bity za drugą, zahojdalizahojdać (z ukr.)	Już nic nie powiem... Zdjąłem mój płaszcz i okryłem świętą nagość... Chciałem odprowadzić do pałacu, ale... ale pan kazał mi zostać i milczeć... milczeć...	To ja! Przyjechałem po babcię. Czas jechać.	Okrutniem rad, że waszmości widzę i sławnych przyjaciół Jakobym brata zobaczył! Możesz w to waszmość wierzyć, bo ja symulować nie umiem. Prawda, żeś mnie szpetnie przez łeb przejechał, aleś mnie potem na nogi postawił, czego do śmierci nie zapomnę. Przy wszystkich to mówię, że gdyby nie waszmość, to bym się teraz za kratą kołatał. Bodaj się tacy ludzie na kamieniu rodzili. Kto inaczej myśli, ten kiep, i niech mnie diabeł porwie, jeśli mu uszów nie obetnę.	Na te pierwociny jam właśnie sam chciał być z tobą a ty mi się wyrywasz! Należy mi się do twojego rycerskiego pasa podać ci samemu rękę, kiedym się chował i chuchał nad tobą. Ty, niewdzięczny, dla pośpiechu i mnie się wyrzekasz!	Zrobione Ma pan swoje kości do piłowania. A teraz wyciągnij no pan jeszcze piątkę, bo inaczej go tu zostawimy.	Ależ, Oriano, to nie ma sensu, wszyscy twoi ludzie są w domu; prócz tego będziesz miała o północy krawcową i kostiumera na tę redutę. On nie zda się tu na nic, a ponieważ on jeden jest w przyjaźni z lokajem biednego Mama, tysiąc razy wolę wyprawić go daleko.	Przyczyna? O Boże, bynajmniej nie chodzi o to, że pan Cavalcanti miałby być brzydszy, głupszy lub mniej sympatyczny niż inni, nie jeśli nie przymusza mnie do tego absolutna konieczność bo przecież życie jest jak katastrofa na morzu, w której toną nasze nadzieje a więc w całkowitej wolności.	Czuję że pora mi wrócić do słonecznego ojca.	O, nie. Podobne widowisko może być interesujące, ale jeden raz. Gdy powtarza się częściej, zaczyna nudzić. Wykąpałam się tymczasem i jak pan widzi, usiłowałam czytać, o ile odgłosy życia rodzinnego na to pozwalały.	Zabawny jesteś ze swojemi bonami; wystawię ci nowy od czasu do czasu.	Zatem mam jechać do Fayum?...	Ależ, panie!... Pan Rydzewski i pan Pieczarkowski mieli sposobność widzieć jego album, złożone z samych recenzyj... Pan Pieczarkowski mówi, że Molinariemu ofiarowali to jego wielbiciele. Otóż wszyscy europejscy recenzenci nazywają go genialnym.	Dosyć już ja o to przed Bogiem na kolana padałam i dosyć przez to nocy przepłakałam! Nietylko od szycia mię bolą, ale i od płakania. Gdybym mogła cała roztopić się we łzy i ze świata zniknąć, niech mama będzie pewna, że zrobiłabym to natychmiast, tak mi na świecie dobrze!	A? Ja myślałem, że to powiedział Henryk IV?	Chcę ci zrobić łaskę i wprowadzić cię na tę konferencję. Usłyszysz nareszcie autentycznych ludzi w tym kraju.	Doprawdy, księże Stanisławie, nie chciałem cię tak długo sobą zaprzątać; przyszło to jakoś samo z siebie, a raczéj z twego zacnego serca, które się mną tak przyjaźnie zajmuje. Ale, mam cię prosić o radę jeszcze w innym względzie.	Już są?... Już są!... Nie życzę ci, abyś potrzebował kiedy wystawiać na próbę ich współczucia...	Kocha, kocha, dziecko moje ale miłość się musi ośmielać i objawiać powoli, to prawo rycerskie! Daje ci czas, abyś się z nim oswoiła, przywykła, spoufaliła.	Niech się pan uspokoi, niech pan moje słowa bierze tak, jak powiedziane były, to jest, że rachunek jest za wielki, że wydano za wiele...	No, na świętego Akcjonariusza opowiadajże raz.	To świeć łuczywem; spalisz szopę i konie, wszystko mi jedno!	Ładna dziewczynka z malinką pod lewą brodawką? Powiedzą, że piekarce zachciało się malin, gdy zdejmowała koszulę. Zachcenie matki nie wystarcza, by obraz tego, czego pragnie, odbił się na owocu jej łona. Trzeba jeszcze, żeby pragnąc czegoś, dotknęła się jakiegoś miejsca na ciele. Wówczas obraz ten utworzy się na dziecku w miejscu odpowiadającym temu, którego dotknęła się matka. Czyż nie tak mówią, panie doktorze?	A kto tu nie zakochany? Sam pan starosta ledwie oczu nie wypatrzy i jako na szydle siedzi.	O, tak, będziecie mieli skarby! O, tak, będziecie mieszkali w jednym pokoju na czwartem piętrze i jadali raz na dwa dni obiady. Znam takie życie, jadłam tę rozkosz, jaką sztuka daje, tak łapczywie, że aż się udławiłam.	Tak, nicponiu, wyznaj to głośno bo ja to głównie padłem ofiarą twojej nieuczciwości.	Otóż nie, pani I to jest ta straszna rzecz, którą miałem pani powiedzieć. Nie było żadnego szkieleciku pod kwiatami, nie wykopano żadnego dziecka; nie, nie trzeba nam płakać i lamentować	Był to postępek bardzo piękny, któryśmy powinni naśladować	Całkiem ustało i ma się na odmianę.	Choroba substancja powstała w żołądku zwierzęcym z niestrawionych włókien roślinnych i sierści, uważana w średniowieczu za odtrutkę na dolegliwości żołądkowe; tu: napój magiczny. i dekoktadekokt	Czego chcesz od garsona?	Czemu pan nie kończysz?	Czy pan przypadkiem nie Jaresz?	Dobrze! Dostaniesz pięćset franków Ale to, Caderousse utrudni mi życie... Ty nadużywasz...	I tak dziwić się trzeba, że na tylu starczą	Ja la boîte à poudre...	Ja mu przysię... ja mu przyrzekłam...	Już więc nie kochasz mnie!	Możecie obaczyć, piaskiem kiej kot nie zagarniam.	Myślałam, że epidemja podróży poślubnych wygasła, że ta moda razem z krynolinami przeszła, a tymczasem! tak, to ciekawe, że gdy warstwy przodujące jeździć przestały, teraz plebs, pchany odruchem, czysto naśladowczym... tak, dobry społeczny temat	Najśmielsi z naszych don Juanów, ba nawet najzręczniejsi, wyznają, że przegrali z nią sprawę, kochają się w niej jeszcze i są jej oddanymi przyjaciółmi. Czy ta kobieta nie jest zagadką?	Nie wiem... nie wiem...	Nie wątpię o tym Janet, poproś tu pana Dicka.	Nie wątpię, niech wam się jednak nie wydaje, że dogonimy ich dzisiaj czy jutro. Śmiem twierdzić, że nie znacie wenezuelskiej dżungli i nie macie pojęcia, ile niespodzianek może nam szykować.	Nie, ale mam kilka starych ludwików, ot, z dziesięć, dam ci je. Mój przyjacielu, pogódź się z Eugenią. Widzisz, całe Saumur jest przeciw tobie.	Nie, hrabio, nie jak śmiertelni wrogowie.	O, w Lozannie! Naturalnie, że tylko... Ja pani dam szczegółowe wskazówki.	Udać się niezabawem na spoczynek, a jutro wczesnym rankiem wyjedziemy.	Wyjeżdża pan. A to dopiero...	A! ale ta zima taka długa!	Będę służył, panie, Jemu i tobie.	Choćby zaraz!	Choćby zaraz.	Czemu tak niezręcznie oddałeś mi pan chustkę?	Dlaczego mnie kochasz?	Dobranoc cioci.	Gdzie oni są?	Hab Acht!	I powinniśmy, moim zdaniem, podziękować i przystać!	Iw... jak ty możesz, nieziemska, bawić się z drabem takim jak ten Pochroń. Ty, tak anielsko piękna hélashélas (fr.) bandyta, zbój.!	Michele. A więc signor Michele...	Moja Deto umowa była całkiem inna. Jakżeś mogła przywieźć mi tę dziewczynę?	Najzupełniej. Życzę szczęścia.	O mój Boże!	Pan Thauret wyraził przypuszczenie, że złodziej mógłby nosić przy sobie skradziony rubin!	Pfe! Pfe! Wstydź się!	Pomódlmy się, siostro.	Prawdopodobnie wielka.	Szatan zwierciadło mi swoje od dawna już przed oczy postawił.	Szukam informacji o pewnej kobiecie, która tutaj znaną była pod nazwiskiem Montalbon...	Tak ale kontrast bywa czasem potrzebny. Pieprz jest gorzki, przecież jako przyprawa doskonały.	Tak sądzę, ekscelencyo!	Tak, Najjaśniejszy Panie.	Uczę się przecież	Wrócił z Halli	Wszyscy.	Wszystkich woziłem, których myśli, on w czyny wcielił. On z ducha wódz i król, więc mnie ten pogrzeb przysługuje z ra­cji najwyższej, bo duchowej.	Z Brodzkim.	Zabytki średniowiecza!	Zgadza się, panie, ale bądź ostrożny, grasują tu piraci.	Zmiłuj się nad nami!
Myślę sobie, że już ci nic nie dam więcej Ani tycio! Gardzisz zatem swoim ojcem, nie masz do niego zaufania, nie wiesz, co to jest ojciec? Jeżeli nie jest dla ciebie wszystkim, jest niczym. Gdzie jest twoje złoto?	Czasem kwili trochę, ale nie wiem, przez sen-li czy na jawie, a nie chcę wchodzić, aby się nie przelękła.	Konkluzja Znęceni pseudo-dywidendą, którą otrzymywali przez kilka miesięcy po wymianie swoich pieniędzy na akcje, margrabia d’Aiglemont i Beaudenord zachowali je (mówię o nich za wszystkich innych), mieli o trzy procent więcej od swoich kapitałów, śpiewali pochwały Nucingena i bronili go w tej samej chwili, gdy go podejrzewano o zawieszenie wypłat. Godfryd zaślubił drogą Izaurę i otrzymał za sto tysięcy franków akcji w kopalniach. Z okazji tego małżeństwa Nucingenowie wydali bal, którego wspaniałość przeszła wszelkie pojęcie. Delfina ofiarowała pannie młodej śliczny rubinowy garnitur. Izaura tańczyła już nie jak młoda dziewczyna, ale jak szczęśliwa kobieta. Rozkoszna baronowa była bardziej niż kiedykolwiek pasterką alpejską. Malwina, kobieta z Czy widziałeś w Barcelonie? usłyszała na tym balu z ust du Tilleta suchą radę, aby została panią Desroches. Desroches, zagrzewany przez Nucingena, przez Rastignaka, próbował zacząć od kwestii interesów, ale na pierwsze słowa o posagu w akcjach kopalni, zerwał i zwrócił się ku Matifatom. Przy ulicy du Cherche-Midi adwokat zastał przeklęte akcje kanałów, które Gigonnet wpakował Matifatowi, zamiast mu dać pieniądze. Czy widzisz minę Desroches’a, gdy spotkał dwa razy grabki Nucingena na dwóch posagach, które wziął na cel? Niedługo trzeba było czekać katastrofy. Bank Claparona rzucał się w zbyt wiele interesów, nastąpiło zatkanie, przestał płacić procenty i dawać dywidendy, mimo że operacje jego były doskonałe. Nieszczęście to skombinowało się z wypadkami roku 1827. W roku 1829 Claparon był już zbyt powszechnie znany jako słomiany człowiek tych dwóch kolosów i runął ze swego piedestału na ziemię. Z tysiąc dwustu pięćdziesięciu franków akcje spadły na czterysta franków, mimo że warte były naprawdę sześćset. Nucingen, który znał ich realną wartość, odkupił je. Kochana baronowa d’Aldrigger sprzedała swoje akcje w kopalniach, które nie przynosiły nic, a Godfryd sprzedał akcje żony dla tej samej przyczyny. Tak samo jak baronowa, i Beaudenord zmienił swoje akcje w kopalniach na akcje spółki Claparon. Długi zmusiły ich do sprzedaży w chwili najniższego kursu. Z tego, co dla nich przedstawiało siedemset tysięcy franków uzyskali dwieście trzydzieści tysięcy franków. Pocałowali stół i resztę umieścili roztropnie w trzech od sta po 75. Godfryd, tak szczęśliwy jako kawaler, bez trosk, którego życie samo niosło, znalazł się mając na karku kobietkę głupią jak gęś, niezdolną znieść niedostatku (bo po upływie pół roku spostrzegł się na zgęsieniu ukochanej istoty), plus teściowa bez grosza, marząca o pięknych tualetach. Dwie rodziny skupiły się, aby móc istnieć. Godfryd musiał puścić w ruch wszystkie swoje wystygłe protekcje, aby uzyskać miejsce na tysiąc talarów w ministerium finansów. Przyjaciele?... w kąpielach. Krewni zdziwieni, pełni przyrzeczeń: Jak to, mój drogi, ależ licz na mnie! Biedny chłopiec! [por.] Kawalerskie gospodarstwo.! Niedawno przejeżdżając ulicą de Rivoli do Lasku Bulońskiego, nasz baron ujrzał pod arkadami baronową d’Aldrigger. Biedna stara miała zieloną kapotkę podbitą różowym, sukienkę w kwiaty, mantylkę, słowem była zawsze i bardziej niż kiedykolwiek pasterką alpejską, tak samo bowiem nie zrozumiała przyczyn swego nieszczęścia jak przyczyn swego dostatku. Wspierała się na biednej Malwinie, wzorze heroicznego poświęcenia; robiło wrażenie, że to Malwina jest starą matką, gdy baronowa wyglądała na młodą panienkę, a Wirth szedł za nimi z parasolem. Odo lucie, rzekł baron do pana Cointet, ministra, z którym jechał na spacer, gdórych niebodopna mi pyło zpogadzidź. Purza zasad minęła, fróćdzie miejzdze demu pietnemu Potenortowi. Beaudenord wrócił do finansów dzięki staraniom Nucingena, którego Aldriggerowie sławią wciąż jako bohatera przyjaźni, bo zaprasza zawsze pasterkę alpejską i jej córki na swoje bale. Nie sposób jest komukolwiek w świecie dowieść, jak ten człowiek chciał trzy razy i bez włamania okraść publiczność i jak ją wzbogacił mimo swojej woli. Nikt nie ma mu nic do zarzucenia. Kto by powiedział, że bank bywa czasem mordownią, popełniłby najstraszliwsze oszczerstwo. Jeżeli akcje spadają i idą w górę, jeżeli wartość papierów rośnie i maleje, ten przypływ i odpływ jest wynikiem naturalnego ruchu atmosferycznego, w związku z działaniem księżyca, a winę ponosi wielki Arago, że nie dał nam żadnej naukowej teorii dla tego doniosłego zjawiska. Wynika z tego jedynie wielka prawda finansowa, której nie spotkałem nigdzie wypisanej...	Ciągle jedno! Znajdź owego Lykona, dowiedź, że Mefres i Herhor ukrywali go i kazali mu udawać obłąkanego faraona... To możesz zrobić, jeżeli chcesz utrzymać łaskę pana. Dowodów, jak najwięcej dowodów!... U nas nie Asyria, arcykapłanów bez najwyższego sądu krzywdzić nie można, a żaden sąd nie skaże ich bez namacalnych dowodów...	Nie! Bóg uchroni pana od tego, gdyż jesteś dobry i zacny. Temu Manuelowi, którego znasz i którego ja kocham, zagraża wielkie niebezpieczeństwo. Ma on potężnych wrogów. Przypomnij pan sobie: czy nie zdarzyło mu się co niezwykłego?	A pan krajczy jeszcze lepiej biegał i skupował jedno za drugim. Myślicie, że nie wiem?	Ech, może nawet nie widziała, że jeżdżę.	Których nie mamy wiele	Panie Cohn, żeby Kray był fuszer, to jego obraz nie byłby u mnie, pan wie	I dlatego liczę tylko na to, że Alberta ocali pańskie dobre serce, albo też pańska wspaniałomyślność, drogi przyjacielu. Wiedząc, jak pan strzela, mogę panu powiedzieć coś, czego nie mógłbym powiedzieć komu innemu, bo byłoby to śmieszne.	Miss Dora jest urocza, ale nie czyni mnie to jeszcze szczęśliwym konkurentem. Cóż znaczy atoli, że jest bogatsza?	Nie pytał się, bo pan był wtedy na wojnie.	Słusznie i sprawiedliwie; sprawiedliwie i słusznie. Nikt nie każe ci tu siedzieć bezczynnie. Jest tu dla ciebie huk roboty, bo niedawno zginął nam Otto... utonął w Le Have. Tak se miarkuję, że zmiotła go wichura, która nas tam przyłapała... w każdym razie nigdy już nie wrócił biedaczysko. Tyś się nam tu w sam raz nawinął, jakbyś spadł z nieba. Ale coś mi się widzi, że niewiele umiesz. Czy nie tak?	Nie becz i pamiętaj, że tak nazywają najjaśniejszego pana. Wiesz, kto to jest najjaśniejszy pan?	Niechże sobie zły humor królewski spłynie na jenerała, czemu on ich nie chwytał.	Nikt was nie oszukiwał. To nie była żadna próba. To była robota!	„Więc ja schodzę na dół. Sprowadzisz go tu i zatrzymasz, póki nie wrócę na pokład. Pamiętaj! Nie puszczaj go na dół, póki nie wrócę”.	Widzicie, mój Szwejku, co spotyka człowieka, który nie szanuje kapłana Święty Jan Złotousty powiedział: „Kto czci księdza, czci Chrystusa, kto robi przykrości księdzu, czyni też przykrości Chrystusowi, którego zastępcą jest właśnie ksiądz”. Na jutro musimy się doskonale przygotować. Usmażcie jajka z szynką, ugotujcie poncz na winie bordeaux, a resztę czasu poświęcimy na rozmyślania, tak jak to jest w modlitwie wieczornej: „Niechaj łaska boża odwróci wszelkie układy nieprzyjaciół o ten przybytek”.	Jak ja ci dam ozmyślanie, to się nogami nakryjesz! Kładź kozła! A cóż ty, Rafciu, jakoś nic nie niesiesz z Łysicy!	Nie byliście u nikogo na dworze? powtórzył uśmiechając się książę.	Nie obaczyłażeobaczyć się spytała znowu.	Lepiej pensyjkę dla panienek z lepszych domów... Zbierze ich się sporo... I nawet powiem ci: od jutra zacznijmy szukać lokalu... Będziemy mieszkały przy pensji, bo ja nie wytrzymam w domu.	Jezu Maryja! Józefie święty! A toć to akurat przysłowie pana oćca, pana miecznika. A toć to wacpani chyba nasza Krysia, bo nie ma na świecie drugiego człeka z tym proverbiumproverbium (łac.)	Wówczas powinienem był dostać krzyż! trzeba było kuć żelazo, póki było gorące i póki nasz łaskawy władca pragnie tej śmierci. Byłem wówczas niezdara; jakoż, uzbrojony tymi doświadczeniem, ośmielę się radzić Waszej Ekscelencji, aby mnie nie naśladował dzisiaj. (Porównanie to wydało się hrabiemu wysoce niesmaczne; musiał się powstrzymać, aby nie kopnąć Rassiego. )	Nie tak to łatwo powiedzieć. Wszak umiem być wytrwały, prawda?	Tyle się do niego szlachty, co najsłuszniejszych kawalerów, sypnęło, że w jeden dzień na czele grzecznej chorągwi stanął. Zaraz też na Szwedów ruszył, a gdzie by teraz był, nie wiemy.	Kurier też nie?	Czyż nie przyrzekłeś mi tego, Jakubie? Czemuż tam jedziesz z pożegnaniem? Czy dlatego, że chcesz poślubić Lizę? Przyrzekłeś mi przecie, że nie uczynisz tego! Dwukrotnie chcesz złamać słowo, które dałeś umierającej żonie.	Dziękuję Nie zasługuję na dobroć... A pozatem to, czy człowiekowi na świecie jest źle, czy dobrze, zależy tylko od tego, co ma w sobie.	Jako żywo, nie rozumiem, co mówią.	Otwórzcie bramę! Chcemy przekonać się, czy nie knujecie zdrady przeciw naszemu panu...	Śpieszy ci się nie możesz ostrożnie wejść. Kupi za centa, a hałasu narobi za dolara. Jeszcze może szybę wytłucze. No, czego chcesz, pewnie stalkęstalka (daw. pot.)	Jest, panowie bracia, jest jeszcze, przez Bóg żywy! Nim ten toast wniosę w imieniu Galicji, muszę naprzód spełnić poprzedni, który tu pito, Wosińskiego. Było to zdrowie, widać, godne, skoro je tak zacna kompania chórem podtrzymała? My przecież spod Austriaka, nie wiemy nawet, kogoście uczcili.	Nikt się twojej poczciwej intencji nie przeciwi trzeba tylko naprzód szczegółowieszczegółowie	Może. Od tej przygody, prawdziwej lub zmyślonej, biedna kobieta zmieniła się bardzo. Przestała zupełnie bywać. Czteroletnia wierność to coś znaczy w Paryżu. Jeśli ją pan widzi tutaj...	Ja ci też nie kazuję od rana do nocy do góry nogami uganiać, ino cię muszę nauczyć; tatuś tak przykazali.	Mellechowicz go pierwszy dojechał i powiadam ci, kiedy go nie wyciął nad uchem, to aż mu szabla do zębów doszła.	Ja nie wiem... ja...	Mój panie, sam jestem chodzącą gwarancją Nam obu płynie w żyłach krew i obaj chcemy ją przelać. To jest nasza wzajemna gwarancja. Taką odpowiedź proszę zanieść wicehrabiemu i proszę mu powiedzieć, że jutro przed dziesiątą popłynie jego krew.	Jak mi wójt pedziałpedział (gw.) aż. me zamroczyło. Taki parob kochany, taki brat najmilejszy. I kto by się to spodział. Jużem sobie układał w głowie, jak się to grontem podzielim, nawet już o kobiecie la niego myślałem myśli (B.lm). od wszystkich, zawołał podnosząc się z miejsca:	Jak to ja będę musiał?	Moja żona ma słuszność To zauważyłem, że ludzie często się mylą, przenosząc w warunki fizyczne uczucia, albo idee. Gdy o nich mowa, niema co mówić o miejscu...	Karolcia! Mój Boże, tyżeś totyżeś to	Słyszałam, że gdy się naje, zasypia na długo! Może właśnie obżarł się teraz, a jeśli nawet głodny, to przecież sam umie sobie zdobyć pożywienie!	Więc dlatego, że baron trwoni pieniądze, a jego żonie podoba się mieć mój dom, ja mam tracić kilka tysięcy rubli. Z jakiej racji?	Jakżeś pan postąpił?	Pan gardzisz sztuką?	Tak, miss Campbell, i jestem pewny że pojawiłby się na nasze błagalne wezwanie.	Wszystkie wieści przychodzą tu tak późno a najlepszy dowód na Częstochowie, o której cudownej obronie dowiedzieliśmy się szczegółów dopiero od panny Borzobohatej.	A co, na przykład?	Jeśli tyle, ile ja złego, to bardzo dużo.	Mylisz się, mój przyjacielu tylko trzy tysiące sześćset.	Bardzo mądrze, powiedziałby Czernyszewski. Bardzo, bardzo sprytnie to pomyślałeś: zabiliście mojego przyjaciela, to i mnie zabijcie. Nieprawdaż.	Jak dawno?	Jakaż to dla mnie strata! Dopiero układałem sobie w sercu urocze plany, że...	Niepewna to ta spółka	Och, tak słyszałam, że ona ma tiki. Mój mąż zna również kogoś bardzo wysoko położonego i, naturalnie, kiedy ci panowie rozmawiają między sobą...	A do kroćset diabłów! czego beczysz? Źle robisz a płaczesz? A co tu łzy pomogą? diabli cię wezmą i tego trutnia!	Ależ tak. To tylko kwestia rozumowania.	Myśmy są z Wodzem jednolatki Pojedziemy ulicami... Dzwony, chóry, światła, kiry... Pod zamkową górę, nad brzeg, nad Wisły na niezbyt wszakże grubych palach	Zapewne. Ale czy możesz sobie wyobrazić, że zostaniesz psem przez całe życie?	Mówiłam o nim, ale myślałam o niej.	O tak. Mój stryj kochał ją bardzo.	Pani czeka niecierpliwie na ten piknik?	Stryjek po prostu wrzucił mnie do Wisły	Żmudź Pontusik de la Gardie trzyma w łapach, a ciężkie to łapy, znam go!	Idź do chaty idź Tumry do chaty; zobaczymy się jeszcze.	Jest ktoś, kto się tego podjął.	Co?	Jakie szkła mogą się oprzeć takiemu ciśnieniu?	Może... do kawiarni.	Puśćcie mnie! Niech stanie, ja wysiadam!	Pławię się w radości, boś podbił serce mojego wielkiego przyjaciela. Bergotte powiedział mamie, że mu się wydajesz nadzwyczaj inteligentny.	Tak, mam nadzieję.	A cóż cię tak piecze?	Bóg łaskaw, wasza książęca mość.	Bądź tak dobry.	Gdzie ty mieszkasz?	Kiedy doktor utonie w książce, oho!	Kto taki?	List rzekła dziewczyna, oddając wszystko Małgosi.	Bardzo.	Brawo!... Nasza Lolka!... Nasza!	Będziemy mieli pieniądze i dla Sary	Całuję rączki wielmożnej pani! A naszej pani niema w domu.	Dlaczego?... skoro ją kochał?	Ile?	Istotnie, przypominam sobie.	Jakże napiszemy nasz cyrograf?	Niepodobna.	O, ona dotychczas bardzo anemiczna. Przeszłą zimę spędzała w Pau.	Oczywiście miałem je.	Porthosie!	Przebacz mi. Miłuję ją i miłość miesza moje zmysły.	Sąd Ostateczny, Wierzenia	Trzy dni.	W głęboką Rosiją?	W jakim celu?	Znudziło.	„Uczucie”?!
Otóż tedy ten szlachcic zaprosił do siebie pewnego razu jakiegoś wyrobnika, który nie był bogaty, co znaczy wiele, ale był bardzo poczciwy, co także cośkolwiek znaczy. Biedne panisko! miły Boże, umarł wkrótce potem, a powiadano mi, że zasnął jak anioł czysty; mieszkaliśmy blisko siebie, kamieniem dorzucić można było od mojej chaty do jego domu.	A ja bym cię nie poznał, bom cię jeszcze młódką nierozkwitłą ostatni raz widział, nie w tej ozdobie, w jakiej teraz chodzisz... Podnieś no jeno one firanki z oczu... Dla Boga! szczęśliwy nurek, który taką perłę wyłowi; nieszczęsny, który ją miał i stracił... Owóż stoi tu przed tobą taki desperat w osobie tego kawalera. Poznajeszże i jego?	A znaczniejszą jeszcze wy, miłościwy królu mieć będziecie, bo ich pozyskacie łatwo. Cofać się za późno! Ja tak, jak wy, więcej czuję wstrętu niż powołania do tego zdobywania Węgier, lecz wrócić zawsze czas będzie. Teraz wyprawa postanowiona, pierwsze kroki uczynione... jesteśmy już na tej ziemi. Ludzieby tłumaczyli obawą powrót do Polski.	Słuchajcie, chłopcy ja... my... zawezwaliśmy was, żeby wam powiedzieć, że sobie trochę zanadto wobec szóstej klasy pozwalacie i... i myśmy patrzyli na to przez palce, ale dalej już znosić tego nie będziemy. Pokazuje się znowu, że dziś po południu, na drodze do Bideford sklęliście i zwymyślaliście Tulke’go. Otóż my pokażemy wam, że tak dalej nie pójdzie. Skończyłem.	Optime jak to, to ty złożyłeś dowód takiej odwagi, umocowując bukiety na baldachimie? Co rok drżę, patrząc na nie; zawsze się obawiam, aby nie kosztowały życia człowieka. Moje dziecko, zajdziesz daleko; ale nie chcę podcinać twej przyszłości, która będzie niewątpliwie świetna, skazując cię na śmierć głodową.	A! cóż po tem, wszystko to zimne, nieokrzesane, naiwne aż do śmieszności, a galanterya, słodkie słowa dla nich stracone. Paryska mieszczanka więcej ma dowcipu niż te panie najświetniejszych imion.	Co chcesz!... pan kardynał ma jakąś słabość do tych ludzi, czego ja pojąć nie mogę.	Jego na gwałt ożenić trzeba!	Kobieta żona; tu B.lp. uxorem: żonę. wybierać, masz baczyć, aby była bogobojna, dobrych obyczajów, gospodarna i ochędożnaochędożny (daw.) Lucjusz Anneusz Seneka Młodszy (ok. 4 p.n.e.–65 n.e.), rzym. filozof stoicki, autor wielu tekstów moralistycznych. poleca. A jakoż uznasz, iżeś dobrze utrafił, jeśli nie znasz gniazda, z którego towarzyszkę dozgonną wybierasz? Albowiem niedaleko pada jabłko od jabłoni.... Jaki wół, taka i skóra, jaka mać, taka i córa... Z czego bierz, grzeszny człowiecze, tę naukę, abyś nie w dalekości, ale w pobliżu żony szukał, bo jeśli złą i fryjownąfryjowny brudną wodę. na głowę w gniewie wylała.	Owszem, znam pana. Ma pan pałac Pod Lipami, dobra nad Renem, kapitały w banku. Posiada pan nadto: starego opiekuna, majora Koop, ciotkę, Dorę von Eschenbach, i wiele, wiele serc sentymentalnych Niemek na własność. Jest pan próżniak, hulaka i pyszałek, sławny z piękności, salonowych manier, wielkiej odwagi i dyskrecji. Czy się pan poznaje z tego portretu?	Pan się certoli, gdy ja postawiłem cały majątek na problem wiary. Jeśli mimo wszystkiego, co zaszło dzisiaj, dotrzymasz słowa Yetmeyerowi, jeżeli z głębi twego przekonania, bez odszkodowania, odegrasz misterium, jestem zgubiony. Bankrutem będę, przeklęty Orgazie!	Rzecz wkrótce stanie się aktualna. Przedewszystkiem zaznaczam, że ja nic z tem nie mam wspólnego. Występuję tylko jako adwokat w imieniu klijenta, do którego... wolę się nie przyznawać. Dlatego też proszę pana o słowo, że nasza rozmowa zostanie w absolutnej tajemnicy. Bez względu na to, czy przyjmie pan propozycję, czy odrzuci.	Stało się wedle tego, co marszałek Wittenberg przewidywał	U mnie na Grzybowskiej wyraźnie mówią: za co my mamy płacić podatek, kiedy już sześć tygodni, jak nie było żadnego napadu? Powiadają: już po rewolucji! Zmądrzały wszystkie naraz!	Wiesz, Tutmozis, że nawet i urzędnicy są wierni Co mówię, nawet Fenicjanie!... Chociaż na wielu innych stanowiskach są zdrajcy...	Czyś aż tak bardzo potężny? Mogą mnie tu przywlec siłą, ale mnie nikt nie zmusi do mówienia. Usiądę i zęby zacisnę i nic ci nigdy, nigdy nie powiem. Nie chcę nawet patrzeć na ciebie. Będę ciągle patrzała na podłogę!	Quis munditiis? Słowo daję, że to bycze! Czy ten znak zapytania nie fajno tu wygląda? Heu quoties fidem! To brzmi tak, jakby ten chłop czegoś się pietrał i nie wiedział, co z sobą począć. Cui flavam religas in rosa Mutatosque Deos flebit in antro.	...a na ten pomost chwiejny wjadę z moimi koń­mi dwunastoma wjedziemy razem na te deski, na wodę...	A co sobie myślisz? Już niedługo.	A niechże ci Bóg da zdrowie! O, to masz rozum! Prosta rzecz! prosta rzecz! Zabieraj go razem i byleś go żywięcymżywięcy (daw.)	A potem co?	Bezogonka? Co to jest Bezogonka!	Co tam ja, nie dziw. Ale ty jaka waleczna!	Czas wlecze się jak wozy w pustyni. Może Hebron ma wiadomość od Tutmozisa?...	Dość mam najmocniejsze postanowienie rozstać się z wami: to się już zmienić nie może. Ani wam, ani rodzinie waszéj, ani nikomu nic się złego nie stanie... bądź spokojny, ale idź, idź, idź!!	Gotów jestem, Pawełku, na wszystko.	Ho, ho, mnie ta nie wzywajcie, chyba o Kondusię będzie chodziło ona moja chrześnica, do Wawrzka mi nic.	I cóż z tego?... Zdaje ci się, że to taki rarytas?... A zresztą potem już nie miałem kontroli.	Ja nawet umiem na rękach chodzić. Umiem także zwierzątka z drzewa wyrzynać. Jakie trzewiczki noszą zwykle królewny?	Jezu Chryste! czyście byli na wojnie? czyście zabili człowieka?	Król Padella? Pleciesz koszałki-opałki, moj kochany, król Padella nie był nigdy ojcem Lulejki. Ojcem jego był brat mój, nieboszczyk Seriozo.	Lękam się, że jednak wypominasz mi kłopot, jaki wam sprawiam Ale rozumiem cię. Zmęczyła was opieka nade mną, nic w tym dziwnego. Nie powinienem was o nic prosić. Jestem dla was zawadą, wiem o tym.	Namyśl się więc waćpan dobrze bo z góry zapowiadam, że nie gdzie indziej, jeno do Radziwiłła wrócę!	Niedoczekanie świętej pamięci babci klejnot albo z banku przychodził list z zawiadomieniem, że znowu konto uszczuplono, albo z dziękczynieniem ktoś się zjawiał za hojny da­tek huczał lasem; a wiosną hiacyntami oraz domem zasobnym, czystym i wesołym: wanilią, terpentyną, płótnem)...	Nim rok minie, pan twój porzuci cię, a inni mu dopomogą. Gdybyś była Egipcjanką, wziąłby cię do swego domu, ale Żydówkę...	Pewnie nowe pomiary!... Widzisz, jak dobrze, żeś wtedy nie kupił łąki od pana?	Pochlebca! myślisz że niewiem o innych starszych i godniejszych odemnie (oprócz suma którego dziwną pretensią do arystokracji się brzydzę.)	Psia kość, jaka to kanianka na tej koniczynie	Spokojnie! Spokojnie! Panno Anno, proszę się zastanowić. Oto jest do wyboru piękny, młody mężczyzna i stara, słaba kobieta. Jedno z dwojga dostać muszę! Kogóż mi tedy pani zostawi, panno Anno?	Tak, tak, to bezpieczniejsze przynajmniej na werandzie u Płonki nie ryzykujemy nadeptać na jakiegoś trupiszona.	Takie rzeczy wyrabia co wieczór i w ogóle zachowuje się bardzo nieinteligentnie.	To są cebulki kwiatów Moc kwiatów wiosennych z nich wyrasta. Te najmniejsze to pierwiosnki i krokusy, a duże to narcyzy, żonkile i hiacynty. Zaś największe to lilie. Oj, jakież śliczne! Dick nasadził tego dużo w naszym ogródeczku.	Zgadzam się zupełnie ale zechciej teraz połączyć w parę miss Campbell z panem Ursiclosem, a prędzej Clyde przeniesie się z Helensburgh do Glasgow niż będą razem dłużej niż osiem dni.	Łohoyski: Co pan tam robi, panie Tempe, jest pan pionkiem.	A czy myślisz, że to wielki ból?	A jeśli ja ją kocham także?	A mamusia gdzie?	A wiecie z czego chata spłonęła?	A... jeszcze coś więcej? Mniemałem, że ino te trzy posągi mają być w ołtarzu.	Ach Boże! Tyle nieszczęść! W ciągu roku!	Ale jednak pilnujno ty męża, Motruno kochanie, żeby ci go cyganie nie pochwycili jak swego	Bardzo go lubię	Ciebieby pęta czterykroć mocniejsze nie utrzymały, giermku Wiślimierzowy.	Dosyć będzie, psia wasza mać!	Dziś nie będzie lodów.	Gadaliśmy, żeś utknął pod górą a ty, chwała Bogu, dojeżdżasz. Widziałeś wesele?	Gdzie?	Gotów byłem	I dopiero jutro?	Konie?... Koni tu nie ma, ale samochód jest, ot tam szofer czeka	Maks! Wstawaj, śpiochu!	Moja kobieta opowiadała mi to kilkadziesiąt razy. Czasami, bywało, jużem pod koniec prawie zaczynał wierzyć.	Mów pan dalej, mości Pastrini Z jakiej klasy społecznej się wywodzi?	Natychmiast; ale jak powiedziałam, było za późno.	Nie lataj z chłopakami, to będziesz miał ciepłe.	Nie możemy go tu tak zostawić Wybuch wzniecił ogień w pobliskich domach, usmaży się, jeśli go nie zabierzemy.	Nie, nie!	Nie? To dobrze, bo i mnie się spać nie chce.	No, ale przecie mogłeś uzyskać odpis w tym urzędzie, gdzie wam dano ślub.	No, no, panie Maruszewicz, bez czułości!... Znam ja was. Obsypujecie pieszczotami kobietę, dopóki wam nie zaufa, a potem trwonicie jej majątek i żądacie rozwodu...	No, tak. To rzeczywiście nieprzyjemne A czy nie żąda od ciebie pieniędzy?	No, to napiszę tylko: „panie”.	No, żeby pan sam nie zginął	O tych, którzy umarli i nie zostali pomszczeni.	Pani mogła by wytoczyć proces o artykuły żywności, gdyż wcale nie je Ach, proszę no spojrzeć, jak ojciec Goriot wpatruje się w pannę Wiktorynę.	Pomówimy o tem z dyrektorem i dostaniesz.	Powiedz mi lepiej, panie Berl, ile się należy?	Pradera ofiarą mafii politycznej! Telegram! Telegram!	Przede wszystkim muszę pani zrobić wymówkę za to, że mię pani nie zawiadomiła o zamiarze... o zmianie miejsca pobytu... o wyborze zajęcia. Jestem przecież opiekunem pani.	Przeważnie ciocia Dora i kilku kolegów. Ciekawym, kto im dał mój adres tutejszy. Myślałem, że będę spokojny. Nienawidzę listów i sam nigdy nie pisuję, chyba z konieczności.	Przysiągłbym, że to tylko wymówka.	Prędkie było pytanie, bo to rezolutrezolut	Sam zagaił o Sułkowskim. Wielce go boli, że niektóre osoby są mu przeciwne. Zagadnięty, nie mogłem zmilczéć, trzeba było wojnę rozpocząć.	Samiście mówili że SzombergSzomberg (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle. szczenięta	Tak! Darowałem jej tę sumę, gdyż jest moim prawdziwym dzieckiem.	Tak.	Taki był podobno świetny i sympatyczny	Takie nazwisko, proszę paniusi	Te, wisusy, uszy poobrywam, jak nie przestaniecie!	To się znaczy, że pchnąłeś go nożem lub zabiłeś pałką?	Trochę boli mnie głowa...	Urzędnik, Obowiązek, Wina	Wiara?	Wiem, Józia, wiem.	Wszystko powiem jeno ozewrzyjcieozewrzeć (gw.)	Wypuść ptaszka z garści, to obaczysz! Zapowiedzie słyszałaś?	Z całego serca.	Łżesz jak pies nie poruszając wargami.	Ślubów jeszcze nie wykonałeś i wyjść w każdej chwili możesz?	Żydówka?...
A! a! co tam się dzieje w mieście	Ale któż ona jest? zapytał Dobek... zkąd? jakim się tu sposobem dostała?	Czy istotnie wzbroniono się tu znajdować?	Gdzieżby! Zostawiłem je, rozumie się, na samym środku chaty! Co za skończony idiota z ciebie, Beetle! Czy ci się zdaje, że oprócz ciebie nikt już nie myśli? Nie ma co, ta chata już dla nas na nic. Kopyciarz będzie jej pilnował.	Nie kiwaj mi się tu, idioto i popraw się. Pozbądź się już raz tego obżarstwa i powiedz Szwejkowi, żeby się tu gdzie na stacji czy w okolicy rozejrzał za czymś dobrym do zjedzenia. Masz tu na to dziesiątaka. Wręcz go Szwejkowi, bo ciebie nie poślę. Ciebie wtedy dopiero poślę, gdy będziesz tak nażarty, że o mało nie pękniesz. Czyś mi aby nie zeżarł ostatniego pudełka sardynek? Mówisz, że nie; przynieś mi je i pokaż.	A jak tu u was zawsze ładnie! po naszych białych ścianach, takie mi się tu wszystko wydaje bogate. Pan Stanisław był niegdyś wielki leniuch; bywał u państwa Bigielów i u nas; nigdzie więcej nie chciało mu się bywać, ale teraz pewno się rozruszał i przyjmujecie dużo ludzi?	Sam bym się był pomścił, gdybym był zdołał cImię, Upiórhoć nie jestem rycerzem; ale, dalipan, nie ode mnie to zależało, choć i poprzysiągłbym, że ci hultaje, co się bawili moim kosztem, nie są widmami, ani zaklętymi ludźmi, jak pan powiadasz, ale rzeczywistymi ludźmi z ciała i kości, jak my, i pamiętam dobrze ich nazwiska. Jeden się nazywa Pedro Murtinez, drugi Tenorio Hernandez, a dobrze słyszałem, że nazwisko gospodarza Juan Palomegne. Widma nie są chrzczone, panie, nie mów mi pan więc, że to czary nie dozwoliły panu wdrapać się na mur lub zsiąść z konia. Rycerz, SługaCo do mnie, widzę najjaśniej pod słońcem, że im więcej szukać będziemy przygód, tym prędzej napotkamy na taką, co nas życia pozbawi. Za łaską Boską nie rozeznamy wkrótce lewej nogi od prawej. Dalipan, najlepiej i najpewniej, według mego maluczkiego pojęcia, powrócić do naszej wioski właśnie teraz w porę żniwa; bo niedobre nasze żniwa na cudzych polach, wpadamy ciągle z deszczu pod rynnę, coraz to gorzej, miastomiasto	To by się dopiero przydało nam, Afrykańczykom, bo nie zawsze mamy co jeść, a rzadko kiedy co pić	A to się ożeń z młódką, a wnet się wylekujesz! Księdza ci więcej potrzeba niźli dochtora! Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym, okadziła, a bo to pomoże?... Widzi mi się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...	Porównałbym chętnie cesarza do starego archeologa którego mamy w Berlinie. Przed zabytkami asyryjskimi stary arszeolog płacze. Ale jeżeli to jest falsyfikat, jeżeli nie jest naprawdę starożytne: nie płacze. Zatem jeżeli się chce wiedzieć, czy jakiś arszeologiczny kawałek jest naprawdę stary, niesie się go do starego arszeologa. Jeżeli płacze, kupuje się tę rzecz do muzeum. Jeżeli oczy arszeologa pozostaną suche, odsyła się przedmiot kupcowi i  skarży się o fałszerstwo. Otóż za każdym razem, kiedy jestem na obiedzie w Poczdamie, ilekroć cesarz mówi mi: „Trzeba, żebyś to, książę, zobaczył, to genialne”, notuję sobie w pamięci, żeby się wystrzegać obejrzenia tego; a kiedy słyszę, że piorunuje na jakąś wystawę, pędzę tam co prędzej.	A co, mój przyjacielu, jakie masz nowiny? białą, czy czarną kredą mam dzień ten naznaczyć?	A to, że znowu u Horsta ta sama dziewka, ta, co to malowana na gniadona gniado	Ach, co za szkoda, że sypialnia pana magistra wychodzi na północ... przy waszym niemocnym zdrowiu...	Co Pana to już chyba nikt na Maga upozować nie może!	Co mógłbyś uczynić najlepszego, to już nie myśleć o niej	Czeka, czeka! Poco zaraz czeka! Wszystkiego można uniknąć. Zabezpieczyć się. Psychjatrja stoi dziś na dobrym poziomie. Można zastosować kurację zapobiegawczą. A grunt nie przejmować się. Nie myśleć o tem. Proszę mi to obiecać i zwrócić się do specjalistów. Doprawdy robię sobie wyrzuty, że uległem pańskim pytaniom... doprawdy...	Czemu się pan mną interesuje? Jaką wartość przedstawia dla pana moja powolność?... Czemu dajesz mi wszystko? Jakie pan ma w tym wyrachowanie?	Czy przynajmniej dowiedziano się, kto był ten nędznik?...	Dobrze, ciotko, postaram się.	Dziś pierwszy lutego! rzekł kłaniając się.	I cóż z tego?... Zdaje ci się, że to taki rarytas?... A zresztą potem już nie miałem kontroli.	I to bywa!Flirt, Lud Ci, co są udekorowani cywilizacją, noszą ją jak pióropusz, na widoku dla świata jedynie, w rzeczywistości są czasem bardzo pierwotni. Ale taki machiawelizmmachiawelizm a. makiawelizm	Któż o tym wie lepiej ode mnie? Przecież żywię się żółwiami... i poławiam żaby. Ngaayah! O, gdybym jeszcze mogła głód zaspokoić przeżuwaniem gałązek.	Mamy tu dwu lekarzy w razie potrzeby możemy mieć ich więcej, choćby najznakomitszych w kraju. Anielka znajdzie wszelkie wygody.	Musiało tak być przy takiej aurze. Gdybym miał więcej lekkich chorągwi lub gdyby licho nie przyniosło tego Babinicza... Do dwóch razy sztuka! Przezwałprzezwać się	Myli się stryj Jacek bawił w Warszawie dosłownie kilka godzin. Wezwano go z Paryża w sprawie jakichś dokumentów i musiał tegoż wieczora wracać. Z całą pewnością wiem, że wyjechał.	Na co?	Na kilka dni przed powrotem Napoleona Fernand wyciągnął los do wojska. Burbonowie dali mu pokój i siedział sobie spokojnie w swojej wsi; ale gdy Napoleon wrócił, ogłoszono pospolite ruszenie i Fernand nie mógł się wymigać. Ja także musiałem wyruszyć; ale że nie byłem taki młody i właśnie się pobrałem z moją biedną Karkontką, wysłano mnie tylko na wybrzeże. Fernand został wcielony do oddziału liniowego, doszedł ze swoim pułkiem do granicy i wziął udział w bitwie pod Ligny.	Nie chce mi się...	O nie! przyjacielu Sancho Pansa nie pozbędziesz się nas tak łatwo i jeżeli nie powiesz nam, gdzie zostawiłeś seniora Don Kichota, posądzimy cię, że zabiłeś go, aby ukraść mu konia; krótko mówiąc, musisz wyznać, gdzie twój pan, albo gotuj się iść do więzienia.	O tak, chwilami Lecz ja z tą samotnością wśród tłumów, z konieczności oddawna oswoiłem się i przejednałem. Nic przykrzejszego, nad narzucanie się ludziom, nad wciskanie się natrętne i proszenie choćby o jałmużnę słowa. W niedostatku ludzi żyje się z książkami, z naturą i ze sztuką, kłóci się z niemi, godzi, jak z ludźmi	Oni tam po co?	Pogrzeb„Te kobiety nie będą miały ani grosza za dziesięć lat” rzekł poufnie Werbrust do Desroches’a. „Jest tam lokaj Aldriggera, odparł Taillefer, ten stary, który tam ryczy w kącie, nosił na rękach obie dziewczyny, zdolny uczynić wszystko, aby one miały z czego żyć”. (Śpiewacy: Dies irae! Dzieci na chórze: dies illa!) Taillefer: „Bądź zdrów, Werbrust, kiedy słyszę Dies irae, zanadto myślę o moim biednym synu”. „I ja też idę, za wilgotno jest” rzekł Werbrust. (In favilla. Biedni u bramy: „Grosika, wielmożny panie”). (Szwajcar: „Pam! Pam! Ofiara na kościół”. Śpiewacy: Amen! Przyjaciel: „Na co on umarł?” Kawalarz: „Z pęknięcia aorty w pięcie”. Zakrystian do żebraków: „Idźcie już, dostaliśmy dla was, nie nudźcie już o nic!”).	Postaramy się, że nie	Rozstałam się z nim wspaniałomyślnie. Było to tak dawno, że przyznać to sobie już dziś mogę. Wspaniałomyślnie! Postępowanie jego względem mnie tego było rodzaju, żem mogła rozstać się na dogodnych dla siebie warunkach, lecz nie uczyniłam tego. Zmarnował, com mu dała, upadał coraz niżej, inną poślubił, stał się awanturnikiem, graczem, oszustem. Widziałeś, czym jest obecnie! Lecz niegdyś... O, niegdyś, gdym wychodziła za niego, wyglądał inaczej i wierzyłam mu, widziałam w nim uosobienie męskiego honoru!	Sprzymierzeni, szlachetny panie, nie dopuściliby się nigdy podobnie dzikiego i barbarzyńskiego czynu!	To ja jestem Marek Czy jest co dla mnie? Dawaj pan prędzej!	W samej rzeczy, przyjacielu Sancho to jakaś osobliwsza powieść i sposób opowiadania najdziwaczniejszy także. Ale i czegóż więcej mogłem spodziewać się od twego dowcipudowcip (daw.)	Wiecie, a Szymek Dominikowej to się ma do Nastki Gołębianki.	Więc niechże pani mówi, zaklinam panią. To, co ujawniają, ma wyjątkowe znaczenie. Niech pani mówi, błagam panią; stracone minuty nie wracają. Wydrążona Iglica...	Wykluczone. Pokazywałem panu depeszę. Wszystko przygotowane do najdrobniejszych szczegółów. Obecność moja na pokładzie jest, sądzę, najlepszą tego gwarancją. Nie przypuszcza pan chyba, abym narażał się na niepewne.	Zaraz się przekonasz, mój panie. Schwytam tego człowieka tak, jak swego czasu chwytałem żararaki.	A jakie?	A więc za mną!	A więc...	Ależ my nie jesteśmy...	Czego pan psor od nas chce? Myśmy nic złego nie robili!	Czy był ktoś?	Czy mam zaszczyt z księdzem Busonim?	Czy nie wstąpisz do Majstra?	Dałbyś waść pokój. To narzeczona pana Podbipięty albo tak jak narzeczona.	Dobrze. Dla udowodnienia mych uczciwych zamiarów, powiem to. Szukasz pan niejakiego Leroy Mitchela, a jeśli tak jest, to ja mogę powiedzieć, gdzie go pan znajdziesz w ciągu paru godzin, albo w najgorszym razie paru dni.	Dziwaczne obyczaje.	Dziękuję ci, że jesteś tak wyrozumiała	Et, porzuć! Choćbyś chciał, to nie możesz wyłowić smyczka.	Gdzie my jesteśmy?	Grabarz-poeta wizje snuje i ofiaruje swe usługi.	I ja także!	I mnie, w którym senatorska krew płynie!	Ja już i tak na Sybirze.	Jak to wrodzone?	Jak wszyscy w Paryżu.	Jaki stąd wniosek?	Jakże ci na imię, dziecko?	Jestem gotów.	Jeślić wola, to pieszo, w zamkniętych szrankachszranki	Juści prawda, Socha on jest, a ja jego żona i przyśliwa prosić wielmożnego pana niziniera o robotę  na fabryce, o...	Kiedy wyjechał?	Kiedyż ślub?	Kim.	Ludzie, trzymajcie mnie Ogniem, żelazem wypalić czarną zarazę! Raz na zawsze!	Może Marka trzeba z niebezpieczeństwa wybawić	Mężu, idziemy?...	Na długo?...	Na teatrze? a! mój panie	Naturalnie Dostałem wczoraj wiadomość, że ojciec mój jest chory. Burza była taka, że nie mogłem pójść, więc idę dzisiaj z samego rana. Idę na przełaj lasem, żeby sobie skrócić drogę.	Nie możemy wyjechać, nie pożegnawszy Diska a w poniedziałek jest dzień wspominek. Zostańmy przynajmniej na tej uroczystości.	Nie prowadźże na głowę swoją przekleństwa naszego, i niech go więcéj oczy twoje nie widzą Ty myślisz może żarty, a to śmierć moja i śmierć matki na twoje spadnie sumienie... To jedynak u nas; ja duszę gubię żeby go wyprowadzić na ludzi, a miałbym pozwolić, żeby sobie fartuchem świat zawiązał?	Nie widziałem go, musiał gdzieś bokiem przechodzić.	Niema, pani. Od tygodnia nieobecny, ale wróci dzisiaj niezawodnie.	No i chciałby pewnie jak najszybciej zobaczyć swoją „Błyskawicę”.	O klacz wyścigową?... Jak to zaraz znać, że wracasz z prowincji. Niedawno był u nas baron i powiedział, że jeżeli kiedy, to w tej sprawie pan, o którym mówimy, postąpił jak dżentelmen.	O, jaśnie pan po królewsku wynagradza!	Ola czy ja ciebie krzywdzę?	Pan mówił, że wkrótce zapłaci	Pan?	Po coś to zrobił, głuptasie, przecież mówiłem tylko naumyślnie	Pochwalony Jezus Chrystus!	Przeciwnie, niech mi pan o nim nadal mówi, i to często, jak najczęściej: byle tylko w taki sam sposób.	Przeciwnie.	Pyszna to rzecz, miłość... na scenie!	Skąd masz te pieniądze?	Stryjku najmilszy słyszałam, iż uciekać mamy. Zalizali (daw.)	Tak.	To Szaja tak rozpuszcza pogłoskę, bo on tyle traci. Głupi Żyd.	To on!	To tym lepiej dla ciebie i dla Ligii	Uchowaj Boże! Nie obłożnie, ale nam jakoś niezdrowa.	Uszedł z więzienia...	Zabija kula, nie prawo
Zapewne zerwał, a zresztą co im do tego? Panna nie powinna o tym wiedzieć ani nawet rozumieć. Jeśli o to się małżeństwo rozejdzie, nie on, lecz ona się skompromituje.	Zdaje się, że nasze drogi muszą się rozejść Musiało do tego dojść. Czy sądzisz, Diano, że wiek dojrzały jest istotnie tak piękny, jak sobie wyobrażałyśmy, gdyśmy jeszcze były dziećmi?	Nich pan posłucha, señor ja się nawet nie sprzeciwiałem. Kiedy usłyszałem, o co chodzi, zrozumiałem, jaka to niebezpieczna sprawa, i od razu zdecydowałem. Ważna była każda chwila. Najpierw musiałem czekać na pana. Potem, gdyśmy przybyli do „Italia Una”, stary Giorgio krzyknął na mnie, żebym pojechał po angielskiego doktora. Później, jak pan wie, chciała widzieć się ze mną ta biedna, konająca kobieta. Nie chciałem do niej pójść, señor. Czułem, że to przeklęte srebro ciąży mi już na grzbiecie i obawiałem się, iż czując się bliska śmierci, zażąda ode mnie, abym pojechał po księdza. Ale ojciec Corbelan jest daleko, bo schronił się wśród zbójców Hernandeza, a ludność, która by go rozszarpała na ćwierci, jest bardzo wzburzona przeciwko księżom. Żaden opasły padre nie zgodziłby się wytknąć dzisiaj nosa ze swej kryjówki, by zbawić chrześcijańską duszę, chyba że wziąłbym go pod swoją opiekę. Oto czego chciała. Udawałem, iż nie wierzę w jej konanie. Wyrzuty sumieniaSeñor, odmówiłem sprowadzenia księdza do umierającej kobiety...	Be be bu, bu bu, bu, be, be, bu, bu, topię się. Nie widzę nieba ani ziemi. Och, och! Z czterech elementów został nam tu jeno ogień i woda. Bu, bu, bu, bu. O gdybyż Bóg, w łaskawości swojej, zezwolił, abym w tej chwili znajdował się w ogródku w Selii, albo u Inocentego pasztetnika, w pięknie malowanej piwnicy w Szynionie, choćbym nawet miał się rozebrać do kamizelki i pomagać mu piec jego kapuśniaczki! Hej, panie sterniku, nie moglibyście mnie na ląd wysadzić? Podobno z was taki tęgi marynarz, wedle tego co mi mówiono. Dam wam całą Salmigondę, i mój wielki gabinet z muszlami, jeśli, za waszą pomocą, powącham kiedy bodaj skrawek stałego lądu. Och, och, topię się. Słuchajcie no, przyjaciele, skoro nie możemy zawinąć do porządnego portu, zahaczmyż się bodaj gdziekolwiek, spuśćcie wszystkie kotwice. Starajmy się znaleźć poza niebezpieczeństwem, proszę was. Mój przyjacielu, rzuć no z łaski swojej sznurek z ołowianką. Zbadajmy jak tu jest głęboko. Sonduj no, mój kochanku, mój dobry druhu, na imię Pana, Naszego Zbawiciela! Zmierzmy, czy tutaj mógłby się człowiek napić stojący, bez schylania. Tak mi się coś widzi.	Nie chcę być chłopcem, pięknie dziękuję! Nie chcę się zachowywać tak jak oni. A ty, H. O., przestań siąkać, od tego jest chustka. Nie masz własnej, to dam ci moją.	Puszczenie w ruch tak wielkiej maszynerii wymagało wielkiej ilości marionetek. Przede wszystkim firma Nucingen świadomie i rozmyślnie wpakowała swoich pięć milionów w jakiś interes w Ameryce, którego zyski były obliczone w ten sposób, aby wpłynęły za późno. Wypruła się z rozmysłem. Wszelka likwidacja musi być umotywowana. Firma posiadała w prywatnych kapitałach i w wypuszczonych walorach około sześciu milionów. Między prywatnymi kapitałami znajdowało się trzysta tysięcy baronowej d’Aldrigger, czterysta tysięcy Beaudenorda, milion d’Aiglemontów, trzysta tysięcy Matifatów, pół miliona Karola Grandet, męża panny d’Aubrion, etc. Stwarzając sam akcyjne przedsiębiorstwo, którego akcjami zamierzał spłacić wierzycieli w drodze mniej lub więcej sprytnych manipulacji, Nucingen mógłby się wydać podejrzany, wziął się tedy zręcznie do rzeczy: kazał stworzyć komu innemu... tę machinę przeznaczoną na to, aby odegrała rolę Missisipi z systemu Lawa. Właściwością Nucingena jest, iż zaprzęga najsprytniejszych ludzi z całej giełdy do swoich planów, nie uświadamiając ich. Nucingen puścił tedy w obecności du Tilleta piramidalną, wspaniałą myśl: stworzyć przedsiębiorstwo akcyjne, skupiając kapitał dość duży, aby móc dawać akcjonariuszom duże dywidendy w pierwszym okresie. Kombinacja ta poczęta pierwszy raz w chwili, gdy kapitały dudków były w obfitości, musiała wywołać zwyżkę na akcje, a tym samym zysk dla bankiera, który je wypuszcza. Pamiętajcie, że to się dzieje w roku 1826. Mimo że uderzony tą myślą, równie płodną jak bystrą, du Tillet pomyślał oczywiście, iż jeśli przedsięwzięcie się nie uda, będą z tego nieprzyjemności. Toteż poddał myśl, aby wysunąć na front jakiegoś widomego dyrektora tej machiny. Znacie dziś sekret banku Claparonasekret banku Claparona	Wie pan co, mam myśl! Panie Dyzma, drogi przyjacielu, niechże mi pan wyświadczy łaskę i przyjedzie do mnie, do Koborowa, na kilka tygodni. Wypocznie pan, użyje pan wsi, powietrze wspaniałe, konna jazda, mam motorówkę na jeziorze... A i przyjrzy się pan memu gospodarstwu, tartakom, no, panie złoty?! Zrobione?	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Czy pan chce dostać trzeciego harbuza?	Gdzie są książę i pan Radziejowski?	Nie, ale dlaczego nie? No, wiem: śmieszne by było. Kirsanow by się śmiał, ja sam. Zresztą i tak przecież nie, przecież oni mi nie darują tego Kropotkina. Oni wiedzą, kto, bo już na moją głowę nagrodę nałożyli. Car powiedział, że nie może spać spokojnie, póki Grzegorz Goldenberg po świecie chodzi. Wiecie przecież?	Nie, owszem, Najwyższy każe ich miłować, a miłości największej dasz dowody, gdy oddalony od ziemi swojej nieść będziesz pomoc tym, co jak ty wyrwani w latach dziecięcych, zapomnieliby o swoich, gdybyś im pieśnią ich nie przypominał. Wasz Tubingas, składając objaty poświęconym dębom, wielbi Najwyższego, oddając mu cześć, podziwiając wielkość przyrody; jak on w ojczyznie, tak ty służ braciom w niewoli; a pieśń niechaj w nich miłość ku tej ziemi rozbudza. Idź ślepcze młody, mów im o ziemi twojej, śpiewaj niezrozumiałą dla Niemców mową; Niemiec jej nie rozumie, dźwięk mu się podoba, a częstokroć w piersi zamarłej twego rodaka rozbudzisz uczucie do rodzinnej ziemi.	No dobrze, nie odkładaj tego za długo Prędko się zestarzejesz	No, więc to prawda że ty wierzysz ciągle w prawdziwość tego lokaja? Zapomniałżeś już, jak to Dulcynea przemieniła się w chłopkę, a Rycerz Zwierciadeł w bakałarza Karasko. Czyż to nie oczywisty podstęp czarowników, co mnie bezustannie prześladują? Miłość, Dama, Rycerz, Pamięć, Kobieta, MężczyznaAle powiedz mi nie zapytywałeś się przypadkiem tego mniemanego Tosilosa, co porabia Altisidora: czy płacze po mnie, czy wygnała z duszy miłosne uczucia, co ją tak namiętnie wobec mnie opanowały?	Odchodzę, panie hrabio, ale od swych praw ani na krok nie odstępuję. Pragnąłem uniknąć skandalu. Pan hrabia go chce; będzie go miał. Dopóki ten jegomość będzie pod dachem pana hrabiego, uszanuję dom pański; gdy opuści zamek...	Pan Knoll dał nam pięć sztuk kolorowego towaru.	Tak, po buddyzmie możesz jeszcze przejść na magię. W tym celu możemy pojechać na Nową Gwineę lub do Australii, tam najlepiej rozwinięty jest ten światopogląd	To trudno, panie oni mają te same prawa do świeżego powietrza, co i my. Przez dach nie powychodzą, a dla naszej miłości nie będą czekali w pustym teatrze, boby ich woźni poprzykrywali płótnami. I tak może nieraz oberwą końcem brudnej zasłony; woźni nie pytają, są nazbyt gorliwi	Znam Mury wcale dobre, rzeczy drewniane należałoby stopniowo zmienić, w rezerwie ogród... Licytuje baronowa Krzeszowska do sześćdziesięciu tysięcy rubli, konkurentów zapewne nie będzie, kupimy najwyżej za sześćdziesiąt tysięcy rubli.	A co?... Tacy są polscy chłopi!...	A jakże, ten sam co dziś, panie mój kochany, od razu poznałam.	A po cóż miałbym zmylić. Pewno, że szczerze.	A potem nieludzkie zawycia w targaniu się szamoczącym, łoskot rzucanego po schodach ciała, wrzask chrypły pod razy głucho spadające; wreszcie jęk tylko, wyciągnięty w skowyt długi.	A światło?...	A, łakomczuchy! Czemu nie zaprosiłeś i mnie, Szczurku?	A... to znów co za magiczne koło i trójkąty po podłodze? Kto się ośmiela błazeństwa jakoweś wyprawiać? Mości Rylski... dochodziły mnie słuchy o zakazanych praktykach waszmości, nie chciałem dawać wiary, lecz gdy mi prawda sama przed oczy staje, rozkazuję, odpowiedzcie, co to wszystko ma znaczyć?	Ależ, siostruniu...	Artysta, nie małpuj no! Postaw co lepiej. Te, faterfater (gw. warsz.) herbata na pół ze spirytusem.. Góral góral	Benebene (wł.)	Brawo!	Było to było ale teraz fajerantfajerant a. fajrant (z niem., daw. pot.)	Będziem czekać świtania	Będę dom budował.	Czemu spałeś?	Czemu?	Daj spokój, bo w wielkiej części winieneś wszystkiemu	Dałby to Bóg!	Dla Boga! Umykajmy!	Dwie. Jedna ze Stawki, druga z dywizji.	Gdzie jest wigwam, w którym trzymają Rumi?	Gwiżdżę na to Przyjdzie czas, zapłacę mu za to.	Hm... może rzeczywiście byłaby to zła wróżba... Ale przecie nie będę jej przepraszać...	I ostatni, możesz być pewny. O ile nie zwariuję.	I ty, Eliezer, patrzałeś na to i nic nie robiłeś?...	Ja nie robię na złość.	Ja, pani, dawałem jej tylko lekcye malowania, ale wychowaniem jej nie zajmowałem się nigdy.	Jak tu zimno!	Jam zawsze, co najmniej marzyła dla was o kanclerstwie ale widzę...	Jeżeli możecie zaczekać mały kwadransik, zabierzecie mojego pana: inaczej odniosę jego walizę i będzie musiał jechać dorożką.	Już ostrzyli, bo ostrzyli tu na mnie języki! Niech będzie, co chce. Niejedna jest kreska na mnie, przyznaję, ale też i w tej okolicy ludzie niewdzięcznie mnie przyjęli...	Kocham cię!... wiesz?...	Korytarz zawraca na prawo Uwaga!	Kłamiesz. Nie złamałem, lecz zwichnąłem.	Mnie?!	Moja baba zawdy mi to powiedała	Może być.	Musi mnie pani dopiero nauczyć.	Na miłość boską! Proszę nie odpowiadać i mieć trochę cierpliwości. Wiem, co posłyszę i chyba zwariuję po tym wyroku. Wolę pani milczenie. Jeszcze chwilę... powiem wszystko i przysięgam, że już więcej nigdy się nie odezwę. Czy pozwala pani?	Niczego panu nie potrzeba?	Nie chce mi gaży zaległej płacić	Nie mogę szastać majątkiem moich dzieci czasy są ciężkie, a poza tym gra nie warta świeczki.	Nie odstępuję od swego, miłościwy panie.	Nie powinien on tak leżeć i rozmyślać o takich rzeczach Najzdrowszy chłopiec mógłby się rozchorować, gdyby ciągle myślał tylko o tym.	Nie, żadnych.	Nie. Dawał przez okno wychodzące na równinę jakieś znaki... jak gdyby kogoś wołał.	No, aparat gotów?	No, w takim razie postaram się, by był na pewno. To bardzo dzielny człowiek. I, o ile się nie mylę, jest w doskonałych stosunkach z prokuratorem Ważykiem. Bodaj nawet Ważyk ożeniony jest z pierwszą żoną Waredy...	O, ja na pewno nie!	Oni mają un pressentimentun pressentiment (fr.)	Panie kawalerze namyślam się, czyś lepszy żołnierz, czy też bezczelniejszy suplikantsuplikant (z łac.)	Pokaże się to ze Szwedami, jakom już rzekł.	Polak, więc szlachcic, to się rozumie siadajże, szanuję szlachectwo... a żem ja mieszczanin, będę stał.	Powiadam „chyba”, nie mówię, że na pewno. Ale zdawało mi się, że we Francji panuje wolność wyznania?	Powiedz mi, ale tak szczerze, czy ty czasem nie zarzucasz mi w duszy, że jestem fantasta, że jestem dziwaczny człowiek?	Przemoc	Puścili go?	Robił, co tylko przychodziło mu na myśl, brakowało tylko, aby zaczął bić własną monetę	Rubla, jak trafi na państwo to więcej, a jak na Żydów mniej.	Starość ma tępy słuch.	Straszną pani jesteś w nienawiści.	Strój rzekła Bella z zadowoleniem, iż się jej powiodło.	Szkoła, Nauka, Pieniądz, Obyczaje odrzekła z jadowitym uśmiechem pani Wiechowska	Tak go to zajmowało wszystko przypatrywał się, unosił!	Tak, ale wynajmuje go ministrowi finansów, sam mieszka w jakimś domeczku. Mówiłem, że to wielki sknera.	Tak, mam je przy sobie. Miło mi, że mogą się panu przydać.	Tak, tak Podobno śliczna jest tłumaczona z polskiego powieść historyczna: Ogniem i mieczem.	Talent to nie wszystko, zresztą i z oceną talentu le­piej zaczekać.	Ten ze złotą osadą z rubinem w licu zdobi rękę adepta w niedzielę. Ten z chryzolitem i jego sąsiad z berylem sieją złoto-zielone blaski w dzień Luny... Agat Władczyni piątku, słodko uśmiechnięta Wenus, rozmiłowana jest w turkusie i lapis-lazuli. Pierścień z onyksu przeznaczono na dzień Sabatu.	Teraz jeszcze żyję o chlebie, bo nie mam nic: alem sobie z niego zagotowała zacierki i nie jestem głodna, a da Bóg doczekać, będzie i krupa i omasta, bylem motki skończyła, a prząść się znalazło więcej. We wsi mi dają robotę, bo widzą, że przędziwo nie przepadnie, i pod wagą nici oddam. Semenycha, Kociukowa, Pawłowa, Lebiedzianka, dobrze mnie już znają, a ja i dwudziestkę uprzędę.	To jest i prywatka?	To osobliwszy rodzaj kóz nie widziałem takich na ziemi.	Ty mi to poradź ojcze Smutnie doświadczyłem że woli własnej nie umiem dać kierunku, przyznam się, że dziś nawet, chodź się tu przywieść dałem jak posłuszne dziecię, nie mam odwagi spojrzeć na przyszłość	W ogólności wszystko co silnie porusza, gniew, agitacja, zmartwienie, miłość, a nawet sen	Waść rzeczy bierzesz po palestrancku i może się to gdzie dzieje na świecie, ale u nas nie!	Wiem. Twoja jest lepsza, ale nie umiemy z niej strzelać, a tobie nie damy jej w ręce.	Wierzę, że jesteście o tym przekonani. Co więcej, możecie być o tym szczerze przekonani	Z jakiego kraju?	Zara też głowy potracili Już potem każden ich wybijał jak mdłe robactwo.	Zgadza się	„Dzieci ulicy” czytać nie umieją, książek nie znają. A dzieci złodziejów też są złodziejami i coraz ich więcej będzie.
Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że już poszedł Powiedział, że pan oberlejtnant będzie bardzo zadowolony, że panu oberlejtnantowi wszyscy będą zazdrościli. Poszedł w okolice dworca i powiedział, że tutaj wszystko dobrze zna aż do Rokosz Palaty. A gdyby pociąg odszedł bez niego, to się przyłączy do kolumny automobilowej i na najbliższej stacji dogoni nas. Powiada, że nie trzeba się o niego kłopotać, bo on zna swoje obowiązki. Dopędzi nas, choćby mu wypadło gonić nas w dorożce na własny koszt aż do Galicji. Zgadza się, aby mu to potem potrącać z żołdu. W ogóle niech się pan o niego nie martwi, panie oberlejtnant.	Nie w tym środek kwestii, tylko że nie wiem, co panu odpowiedzieć. Miejsc lepiej płatnych nie ma nigdy wolnych, ponieważ na każdą opróżnioną posadę zgłasza się dwudziestu kandydatów i to przeważnie samych specjalistów.	Rozumiem cię doskonale. Nie potrzebujesz się usprawiedliwiać ze swojej wielkiej wrażliwości na okrucieństwo. Jestem w tym trochę do ciebie podobny.	To nie jest powiedziane, że musi.	Oni mieszkają na Dziekance, bo to, według majora, najporządniejszy hotel w Warszawie Jeżeli jednak masz jakieś plany, to nie rachuj na pomoc Brzeskiego, tylko na majora. To dzielny starzec, a przy tym znał twego dziadka.	Przepraszam na chwilę, panie Mitchel, nie jestem tak głupi, jak pan sądzi. Wiem co mi pan chcesz powiedzieć.	Ta, ta, ta. Nie moje to dzieło, ale mego chłopca. Jakże się ma ta biedna kobieta?	Ale zkądeś ty tu się wzięła Anno? zdaje mi się, że ojciec dawał mi do zrozumienia że cię na wsi zostawił.	Na miły Bóg, czemuż nie bierze dyrekcyjnegodyrekcyjny	No, to żywo! Bo czasu nie mam.	Proszę cię... nie mogę już biec dalej... koniec ze mną... Puść mnie... pozwól mi uciec... pozwól mi wrócić do domu... pozwól mi przynajmniej umrzeć w spokoju...	Najjaśniejszy panie! moje maszynki są prawowierne i dotąd nie znają, co bunt zuchwały. Pukawka działa i słucha słuchawka. Radiotelepałem przed chwilą właśnie do stacji lądowej, pierwszej lepszej z brzegu. Odbębnili zaraz, że północ nadchodzi.	Bo różdżka może stracić swoje własności. Widzi pan, niektórzy ludzie, czasem nawet nie wiedząc o tem, mają wysoką nadwrażliwość magnetyczną. Ich fluid magnetyczny sprawia, że taka różdżka jest specjalnie uczulana. Dotyk zwykłej ręki niweczy jej precyzyjność. Najlepiej działa nocą, kiedy niema słońca. Otóż proponuję panu, byśmy któregoś dnia, późnym wieczorem przeszli się sobie wzdłuż Wisły. Nie wątpię, że różdżka zawodu nam nie sprawi.	Chcę, aby sprawiedliwości się stało zadość. Żyję po to, aby karać Każdą inną kobietę, choćby to była królowa, posłałbym w ręce kata; ale dla ciebie będę bardziej litościwy. Ciebie pytam: czyż nie zachowałaś choć kropelki trucizny łagodniejszej w działaniu, ale za to piorunującej i całkowicie pewnej?	Tak, z Janiny. Doprawdy, wyglądasz jakbyś naprawdę nie wiedział, co mnie tu sprowadza?	Kocham panią dawno, bałem się pani mówić o tem, i teraz także nie umiem się wygadać, nie umiem tak określić i wypowiedzieć, jakbym chciał... Kocham panią i błagam, bądź moją żoną...	Nie bez kozery! Byłem wówczas uczniem w podwojach nauki i ubrany za sahiba. Nie zapominaj, o święty że jestem jeszcze sahibem... z twojej łaski...	Czekałem na niego aż do tej pory.	Posłusznie melduję, panie lejtnant że nie jesteśmy należycie przygotowani, więc jeśli razi pana dysharmonia...	To skąd będziesz wiedział, do którego się zabrać?	Wcale nie. Rezygnuje tylko dlatego, że sądzi, iż ja pana... kocham.	Że pan jesteś właścicielem strzykawek, których jeszcze nie nauczyły się używać nasze damy....	BogactwoTy nic nie wiesz Widzisz, ci bogaci to mają, mówię ci, złote życie. Patrz, jakie łóżko, co? Pewnie i my będziemy mieli takie łóżka. Ja bym tam ciągle tylko leżał sobie i leżał... Bo ci bogaci to wstają, mówię ci, dopiero po obiedzie, albo jak. Co to szkodzi? Ale po co on fatrowi płacił, kiedy mógł sobie nazbierać tych bachorów nad Wisłą za darmo, co?	Na nieszczęście, N. Panie, ma to być pono bogata dziedziczka, którą tylko jakiś wypadek dla mnie szczęśliwy, wywiódł chwilowo na scenę.	A cóż ty myślisz, filistrze jeden, że ja mam dusz jednokomórkową, którą można wziąć w garść, ścisnąć, obejrzeć i stwierdzić, że jest z tego lub owego gatunku!?... Bez etykietowania, panie Kotlicki. Precz z klasyfikacyą! Wy już nie umiecie nic, tylko gatunkować!	Sułkowski nikogo słuchać nie będzie, poświęci wszystko sobie, aby króla utrzymać pod panowaniem swém: da mu co zechce. My nigdy pewni jego być nie możemy: musimy go obalić.	Jak żyję, nicem podobnego nie słyszała, przerwała kasztelanowa.	Nie przypominam sobie	Nie wiemy jednak, czy płacą w pismach?	O innych wojskowych ulepszeniach nie mówię, gdyż was, ludzi świętych, rzeczy te nie obchodzą...	Zawsze przyznajecie ją sobie sami, nie pytając nas o zdanie.	A tak, nieborak wyjdzie nogami naprzód rachując pieniądze z wyrazem na wpół smętnym, a na wpół wesołym.	Tak jest Podczas kołysania się szybkość ścian wynosi jeden metr, siedemset czterdzieści cztery millometrów na sekundę. Okręt za atlantycki który jest o połowę węższy, w tem właśnie czasie przeważa się z jednego boku na drugi.	Ależ nie wie on o sobie!	Fantastyk ten utrzymuje, że morze otrzymało nazwę po przejściu Izraelitów, gdy Faraon zginął w falach, które się zamknęły na głos Mojżesza:	Nie spieram się z nim. Ja go wypędzam.	„Wszystko, co nie jest ofiarą, lub...”	Znowu zaczynasz swoje Cóż to, jesteś w samej koszuli! Co to ma znaczyć?	Chce babunia żebym jej opowiedział od A do Z całe przyjęcie, przybycie i zabawy królewskie i nasze?	Chodź pan, podwiozę pana do stacji, pomówimy obszerniej w drodze.	Do licha!	E, to przenośnia. Za dużo grafomanów siedzi w departamentach propagandy.	I czemu to wszystko przypisać, czemu?	Magnat to być musi... A robotaż owa jaka?	Memu bratu śmierć pisana. Jego Lachy na pal wsadzą. Pojadę z wami.	Na cóż baronowa pożycza od pana te dziesięć tysięcy, panie Szlangbaum?	Nicoleta, na scenę!	Oczywiście dosł. fr.: niedotykalska; nawiązanie do komediowej operetki Louis-Auguste-Florimonda Ronger zw. Hervé (1825–1892) Mam’zelle Nitouche..	Opowiedzcież, dobrzy ludzie, jak to było, po porządku	Teraz to, panie, ludzie autami tylko jeżdżą, bo mówią „postęp”...	To ja! Przyjechałem po babcię. Czas jechać.	To się pokaże Dopóki będzie taka szosa jak dotąd, to ręczę za wszystko.	W godzinę chrztu? Cóż to? Chciał cię zostawić poganinem?	Wczoraj byłem na balu u mojej kuzynki, wicehrabiny de Beauséant, która posiada dom wspaniały i przepyszne salony obite materią jedwabną. Bal był świetny i bawiłem się jak król...	Więc do widzenia...	Ach... bagatelkę... poprzestanę na drobnostce! Chcę dostać tylko tę, która tam siedzi w saniach.	Co się stało temu chłopcu, na Boga?	Ech! Ile to już wypraw nam się udało i ile udanych walk stoczyliśmy, zawsze lub prawie zawsze wychodząc z nich bez szwanku.	Jeśli wasza łaska sprzedajcie mi jednego, a chcę być przez całe życie waszym najpokorniejszym sługą. Patrzcie tu, oto gotowe pieniądze. Hę?	Kiedy... kiedy... on się pożywi to... proszę, by mąż święty raczył porozmawiać z osobą, która pragnie jego rozmowy.	Nieprawda jest, bo i swoich napadacie, co mi już twoi synalowie wyznali, a to już prosty rozbój i szlacheckiemu imieniowiimieniowi	Wszak i Kraków się spalił. Spalony ze wszystkim? I z tym prześlicznym kościołem, co się wznosił na chwałę Panny Maryi?	Z tego wynika, że pan niedługo zabawi w Warszawie?	Wszyscy wiedzą, że Monika ma grać.	Kobieta rozkochana w nim szalenie. Domyśl się, co z tego wyniknie, osądź, co Szwarc powinien zrobić?	A zmądrzałem, bo wiem, że wszystkiemu złemu winni panowie.	Oni tu zdziecinnieli zupełnie in rebus publicisin rebus publicis (łac.) odparł Komierowski z tym niedbałym rzutem dłoni w mankiecie.	Posłusznie melduję, panie lejtnant że się przypatrujemy.	Tak więc jest dobra ta książka	Tak, zna ją pan?	Tem lepiej! będziecie jej mieć niemało, moi panowie, bądźcie tego pewni!	Czy jesteś w nim wolny?	Nawet bardzo; dzisiejsi kupcy umieją robić śmiałe projekta.	Niech pan się zlituje nad nami. My niewinne.	Valentine, on pyta, czy ja go kocham. Powiedz mu, czy ty kochasz Maksymiliana!	Wszak są one przekonaniem pana.	Absolutnie!	Butrymowa.	Całym sercem.	Chcę koniecznie. Muszę te pieniądze mieć w ręku.	Gdzie więzień?	Ja!	Ja.	Jeżeli jest bardzo dobra, czegóż ci trzeba więcej?	Masz przy sobie „Constitutionnel”?	Modli się pewnie za tę duszę, która przed sąd boski idzie...	No i cóż?	Noirtier, ulica Coq-Héron, nr 13	O iš kur paeini?	Oh! oh!	Ostatecznie dla niego folwark wart jest tyle.	Prawda, lecz ta kobieta jest jedną z przyjaciółek Aramisa.	Przebacz mi	Słucham, miłościwy panie!	Walka, Wojna, Żołnierz zakomenderował starosta kałuski.	Więc ona idzie za mąż?...	Wojnę! Ten jedyny pług, który drze ugory ziemi, żeby siewca mógł w rozerwane jej łono rzucać nowych zbóż ziarna, wydobywać z niej, zamiast chwastu, pszenicę.	Wracamy.	Wójt dobrze wie, powinien był w urzędzie przełożyć, jak jest w Lipcach	Z pewnym panem?
Ja panu powiadam, że pan nie wydostanie się z tej sprawy tak łatwo pan wykonałeś dla nas robotę z własnej woli, a teraz pan musisz ją wykonać dlatego, że ja tak chcę. Czy pan myślisz że pana puszczę na świat, aby pan wyszedł z płaczem pokornym i wyznał wszystko przed sympatycznym detektywem ze Scotland Yardu? Nie jestem takim szaleńcem, jak pan myślisz. Cenię swoją wolność, swoje stanowisko w społeczeństwie zbyt wiele, abym miał do tego dopuścić!	Dopókim w piątce był i szedł na rozkaz, to mnie o nic głowa nie bolała i niczego ja z tamtych czasów nie żałuję. Aż dopiero potem, jak się wszystko pomieszało i złe, i dobre, jak mnie ta samowola ogarnęła i łajdackie towarzysze...	O nie, tego pani nie wiesz. A taką mam przynajmniej nadzieję. No to ja pani powiem. Zostałem pojmany i wtrącony do więzienia, ponieważ w altance karczmy Pamfila, w przeddzień naszego ślubu, pewien człowiek o nazwisku Danglars napisał ten oto list, a rybak Fernand podjął się zanieść go na pocztę.	Nie bój się niczego, moje dziecko, ja cię choćby z rąk filistyńskich wyrwę całego. Ale powiedz prawdę, co? widziałeś kiedy pod słońcem dzielniejszego nade mnie, rycerza? Czytałeś kiedy, żeby kto silniej nacierał, wytrwałej razy wytrzymywał, szybciej je zadawał i gwałtowniej przeciwnika o ziemię powalał?	A! chcesz pan, bym była szczerą? Sułkowski, wy, a nawet król, nudzicie mnie okrutnie! Co mi tam do waszych ambicyj i sporów? Ja chcę żyć!! Król jest lalką bez życia.	Patrzajcie acaństwo! a toć ja nic nie jadłem! Takeście mnie nakarmili waszemi historjami, żem o głodzie zapomniał...	Wiesz, że ja nie wiem, co on robi. Widziałem go z jakąś rudą dziewczyną na koncercie HofmannaHofmann, Józef (1876–1957) bardzo blada i ładna	Oj, co to, to nie; jakżebym ja śmiał? Ale ze wysoka góra, to wysoka!	Cóż by się stało? Nic zgoła, bo nie dosyć, że przez ten czas ani jednej obcej duszy nie było, ale nawet wszystkie te dnie były tak jednostajne i tak w niczym się pomiędzy sobą me różniące, że gdyby nie kalendarz, to bym myślał, że to tylko jeden upłynął.	Bo głupi tylko nie bierze, jak mu dają Raz rząd bolszewicki wydał prawo, że ziemia cała dla chłopów, to dlaczegóż nie mieli wziąć? Ty byś nie wzięła sklepu z zabawkami Grünbauma, gdyby ci powiedzieli, że masz prawo?	Może i dadzą... komuż to się przynależą?... aż mu kulas stergł od postronka, tak się krasula wydzierała... wstrzymał przeciech... a kupcom to nie zachwalał? słyszeli... cheba dadzą... Zaraz by starszemu, Pietrusiowi, na pierwszym odpuście kupił organki... młodszemu by też trza... Weronczynym dzieciom też... zbóje są i uprzykrzone, ale trza... a sobie tabaki... krzepkiej ino, jażby we wątpiach zawierciło, bo Stachowa słaba... ani człek nie kichnie od niej...	Ale po prostu nie wypada Rzecz dotyczy mnie i moich spraw służbowych... Nie mogę mieszać w to mojej żony.	Miłościwy królu! pan Pełka nie wrócił i nie wróci, bo poległ.	Ależ pan wygląda nie wiedziałem, że pan lubi takie zabawki.	Byle nie na naszym...	Co ty! Na ojca będziesz powstawał? na rodzonego ojca! A jeśli zdzierał, to dla kogo? Przecież nie dla siebie, a tylko dla was, dla ciebie, na twoją naukę	Gront mój po ojcu, nie ustąpię z miejsca	Mówisz zatem, że oczekiwać będziesz w Armentières? Napisz mi to na kawałku papieru, gdyż boję się zapomnieć; przecie nazwa miasteczka nie może cię skompromitować, wszak prawda?	Nie pytałeś mnie o radę, jak twój ojciec, i jak on skończysz...	Nigdy bym w to nie uwierzył Nikt by nie uwierzył.	Róż i jaśminów. Alem czasu nie miał na za­chwyty, bom słuchać musiał, co mi mówiła. „Świat cały zginie. Pożar będzie na całej ziemi taki, że woda w rzekach zawrze i liście spadną z drzew”.	To powiedział, że już nic nie pomoże. Takie połamanie, że żadnej rady nie ma.	Gdzieżeś się włóczyła tak długo? Nie było cię tu od kilku godzin.	Nie potrafię dostrzec twej twarzy, ale głos twój rozbrzmiewa jak gong. Czy sahiba odmłodziła cię swymi smakołykami?	O Ferdynandzie nie było wcale mowy, ale rozmawiali ze mną o jeszcze większych cymbalstwach. Wreszcie powiedzieliśmy sobie, że to, o czym była mowa, zupełnie nam wystarcza, i rozeszliśmy się.	Och, dobrze mi, dobrze ale właśnie dlatego, że mi tak bardzo dobrze, trzeba to dobre zakończyć, abym się w nim nie rozpłynął.	Antoś, Antoś, nie chcesz ojca znać? Antoś, bój się Boga, Antek.	Nie tylko prawdopodobne, ale jestem przekonana, że tak było!	Nie! Właśnie pani nam mówiła, że gdyby pan redaktor prosto z kolei przyszedł, to niech poczeka w salonie, bo pani przed szperą wróci.	No, niezupełnie jasnego. Już od dawna ta chmura wisiała nad moją głową i rozlegały się w niej nie tyle grzmoty, ile jakieś syki i gwizdania. Bardzo dziwna chmura. Pociesza mnie tylko to, że jedyny piorun, jaki z niej padł, padł z mojej woli... No więc, niech mi pani powie, jak pani spędziła święta.	Oto zuch! To ordynat, panie... Michorowski z Głębowicz. Ho, ho! To wielki pan, ale nie taki, jak oni wszyscy.	Rachuj, Conseil, ale łatwiej ci pójdzie uwierzyć na słowo. Zresztą Francuzi, Anglicy, Amerykanie, Duńczycy, Norwegowie łowią dorsze krociami i gdyby nie zdumiewająca płodność tych ryb, zabrakłoby ich niezadługo w morzach. W samej tylko Anglii i Ameryce pięć tysięcy okrętów z osadąosada	Spać chcę!	To moja rzecz. To się okaże. Nie mogę czekać, aż wam z nieba spadnie milion.	Zmarłemu tak, ale nie żywemu; wręcz przeciwnie, ów Dantès uznał to za sposób ułatwiający jego ucieczkę; myślał niewątpliwie, że więźniów zmarłych na zamku grzebano na zwyczajnym cmentarzu; przeniósł więc nieboszczyka do swej celi, sam zajął jego miejsce w worku, w którym był zaszyty, i czekał na pogrzeb.	To ja pójdę z panią do rzeki...	Ja?... a no, nic!... Odwróciłem się do nich plecami, a ponieważ mam pyszny plan nowej sztuki, zabieram się zaraz do roboty. Dostałem korepetycye w Radomskiem i wyjadę tam na całe pół roku. Czekam właśnie ostatecznego zawiadomienia.	Poszliśmy razem. Po drodze patrzę, panienka, jak topolka; zgrabna, ładna, głowa mała, uszy, jak na model, dużo wyrazu, a rzęsy poprostu złote. Coś podobnego tylko u nas się zdarza; tego tu pan nie zobaczysz, chyba w Wenecyi, i to rzadko. Podobało mi się też, że się bardzo zajmowała matką, która była bardzo stroskana niedawną śmiercią męża. Pomyślałem, że musi mieć poczciwe serce. Tydzień służyłem im, jak cicerone, a po tygodniu oświadczyłem się.	I powinna wiedzieć Zdawało mi się, że to trochę za śmiałe było zatrzymywać mnie na stepie, ale mi powiedziała, że pani Craven ją lubiła. To porządna kobieta. Widzę teraz, że rozsądnie mówiła. Baw się w ogrodzie, ile tylko zechcesz. Park jest bardzo rozległy, możesz się bawić, gdzie i jak zechcesz.	A to dopiero bieda z tą miłością! Popatrz na Jasia, to się wyleczysz. Idiota zrobił się z chłopca. Ani do tańca, ani do różańca. Nos mu trzeba ucierać. A Jadzia! Myślałby kto, że lepsza!	Ale...	Chciała, mówiła, coś ci pozostawić. Czy się domyślasz, co?	E! do djabła, Athosie, zdaje mi się, że zanadto w czarnych kolorach widzisz wszystko!	Jeśli pan chce, nazwijmy je windą Mniejsza o nazwę, byle nas tylko wygodnie podnosiło aż do drzwi mieszkania.	Mimi się ogromnie podobał za to, że jej prosto w oczy mówi, iż jest głupia... Wesoły facet!	No dobrze ale do Ostępowiec jest tylko cztery godziny jazdy i wszyscy prędko wrócą.	Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź cosik po naszemu. Tak mi się już przejadło to miesckiemiesckie (gw.) że. ochotnieochotnie (daw., gw.) śmiał się wesoło. dla. Rocha zgotuj co inszego.	Taboureau był tutaj i chciał się z panem widziéć	W takim razie Arturek roztropniejszym jest odemnie, bo mnie książę Karaorgesku zaciekawia bardzo średnio...	A jednak niepojedziesz tam więcej.	A jużci! dla państwa tu jest bardzo złe powietrze...	A mówiła, kiedy mniej więcej wróci?	A u nas będzie aż pod sufit.	Albowiem sam Bóg zstępuje na ziemię Słuchajcie Jego wezwania: bądźcie świętymi i prostymi, otwórzcie serca swoje nieskończoności. Bądźcie absolutni w swej miłości. Wiecie, kochani panowie...	Byłeś pan na swoich zaręczynach?	Co takiego? na Boga	Czego chcesz, przyjacielu Sancho?	Czy naprawdę tak wołała, padrone? Żebym ratował dzieci? Są u angielskiej señory, ich bogatej dobrodziejki. Ej, stary synu ludu! Twoja dobrodziejka...	Czy... to... prawda?	Czyi ludzie?	Córka pana Jakuba Potockiego, Elżbieta, z drugiej jego żony, Jazłowieckiej, wyszła za pana Jana Smiotanko, chorążego podolskiego...	Dałby Bóg!	Do Głębowicz.	Dokąd? po co?	Doprawdy!	Dziwo!...	Gorze im!	Głupstwo! Zapłać jej, a przestanie służyć.	I gdybym miał szczęście albo nieszczęście nawiązać rzecz na nowo, gotujesz sobie bodaj zasługę milczenia, jakim pokryłabyś moje wybryki.	Jakto? niewierzyłabyś jeszcze w przywiązanie Jana.	Jezus Marja, a to dlaczego?	Kiedy matka miała urodzić Rywkę, zabrakło w domu wody. Wtedy ojciec, pokój jego duszy, wziął wiadro...	Kiedyż znowu z powrotem do naddunajskiej stolicy?	Kto by to rzekł, że komisarzami pokojowymi jesteśmy!	Kto?	Kur nenorėsi!	Masz słuszność. Wypada nam, na wszelki wypadek, dotrzeć do samego Orleanu.	Mimo że ten ustęp w testamencie skreślono?	Moja matka prosi pana o to.	Może mnie tylko wydać za mąż...	Mój ojcze, na chwileczkę!..	Na uczciwość, kumie śliczny pomysł i zaprawdę godzien twego rozumu.	Nagi tavo Petras su Damulio Kaziu ir Antanu miškan išrūko... Į maištininkus! Mačiau, kaip su durtuvais visi trys auštant pakluonėmis ėjo... Visi žino!...	Niechże Bóg broni, zachowa! Nigdy w świecie!	Nėra kuomi girdės iki šiamlaik. Norėjau aš bejuokaudamas atlikti darbą, bet, kaip matau, čion reiks su atsidėjimu padirbti.	O Boże, Abe! One mi znowu przyniosły perły! Dzieci, chodźcie szukać pereł! Tu będzie mnóstwo pereł, które mi te biedactwa przyniosły! Prawda, Fred, że są rozkoszne? O, tu też jest perła!	Oderint Niech nienawidzą	Przeciw czemu?	Re-zerwa.	Sir Henryk Baskerville czeka panów na pierwszym piętrze	Starsza pani w domu?	Tak wypadło. Dokuczyło mi piekło z ojcem i kawalerski bezład w domu! Teraz mam spokój!	Tak.	To ci go odeślą Dałem polecenie, by wszystko, co przyjdzie, tu odsyłano.	Ty go zawsze sądzisz zasurowo To biédny, także życiem zmęczony człowiek... wiele mu przebaczyć potrzeba.	Tylko, psiakrew, ten Blumkiewicz!	Umyślnie mnie sypie, świnia szwab!	Wspaniały raut, daję słowo!... A ledwie wyciągnąłem Kazia, który gwałtem zabierał mnie do hrabiego Sowizdrzalskiego...	Z rozkoszą	Zaraz każę zanieść lodów, co?
Ale i pan wojewoda ma głowę i jeśli tyle chorągwi tu stoi, to dlatego że jest obawa, żeby książę Bogusław z odsieczą bratu nie przybył.	To jest... nie mam zaszczytu znać jej osobiście, lecz znam dużo jej przyjaciół od serca: znam pana de Putange; w Anglji znam pana Dujart; znam także pana de Tréville.	O to to! Miej tylko dobre wino, a kniei każ dobrze pilnować, to obaczysz, że się i nie opędzisz od szlachty. Ale i na sąsiedztwach tam wcale nie braknie: bo, ot, panowie Karszniccy teraz w Balogrodzie, pan Osuchowski we Mchawie, mój brat w Żahoczewiu, pan Bal w Nowosiołkach, a ja, a pan Nurkowski w Łubnem, a niech no jarmark w Balogrodzie, to i nie dorachujesz się gości, wszystko na noc pociągnie do ciebie.	Zapytał, kiedy nasz statek wyruszył z Marsylii, jaką płynął drogą, jaki ma ładunek. Wywnioskowałem, że gdyby był bez ładunku i należał do mnie, cesarz chętnie by go kupił. Ale powiedziałem, że jestem tylko zastępcą kapitana, statek zaś jest własnością Domu Morrel i Syn. „Aha znam tę firmę. Morrelowie to z dziada pradziada właściciele statków; jakiś Morrel służył w tym samym pułku co i ja w garnizonie w Walencji”.	A to trafił! Czemu nie zażądać już lepiej całego domu? Dwie butelki szampana! Ależ to kosztuje dwanaście franków! Ja tyle nie zarabiam, nie! Jeżeli pan Eugeniusz zapłaci, to mogę dać nalewki porzeczkowej.	No odważnie, powinieneś pan cieszyć się, a nie smucić. I tak dużo szczęścia, że spadłszy tak ciężko, głowy sobie nie rozbiłeś. Nie zawsze też człowiek w jednym jest usposobieniu, bo nie zawsze tam słonina, gdzie bywają kluski. Kpij pan zdrów z lekarza, kiedy panu nie potrzeba lekarstwa. E, wróćmy, paneczku, do domu, nie szukajmy darmo przygód w miejscach, których dobrze nie znamy. Na tym wszystkim jeszcze ja więcej tracę, choć pan bardziej potłuczony. Opuszczając wielkorządztwo, porzuciłem raz na zawsze chęć zostania wielkorządcą, ale nie porzuciłem chęci zostania hrabią. No i trudna rada, muszę sobie wytłumaczyć podobnie jak pan, że nie będziesz królem, bo porzuciwszy rycerstwo nie będziesz mógł nim zostać.	O, to chyba łotrzyk jak się patrzy... Maczał palce we wszystkim... i to na dużą skalę... I taki młody! Świetny chłopak!	Also, meine Herren są to informacje tajne, dotyczące nowego systemu szyfrowania depesz w polu.	Mocno mnie to boli, lecz ja pierwszy przybyłem, i wyprzedzić się nie pozwolę.	Nie, to niepotrzebne	Nie... to była prośba... Czyż to nie wyjaśnia wszystkiego?	Zwariowałaś chyba, jeżeli w to wierzysz.	Pozwól mi rozproszyć skrupuły, jakie w tobie budzi mój rzekomy majątek. Jestem biedny, droga Ewo. Tak, ojciec uczynił sobie przyjemność z tego, aby mnie zrujnować; uczynił przedmiot spekulacji z mojej pracy; zrobił tak, jak wielu mniemanych dobroczyńców ze swymi obdarowanymi. Jeśli stanę się bogaty, to dzięki tobie. To nie jest frazes zakochanego, ale refleksja myślącego człowieka. Muszę ci dać poznać moje wady, a są one ogromne jak dla kogoś, kto ma stworzyć swój los. Charakter mój, przyzwyczajenia, zajęcia, które mi się podobają, czynią mnie niezdatnym do wszystkiego, co jest handlem i spekulacją, a wszelako jedynie chwycenie się jakiegoś przemysłu może nam dać bogactwo. Może jestem zdolny odkryć kopalnię złota, ale osobliwie niezręczny, aby ją eksploatować. Ale ty, która przez miłość dla brata zniżyłaś się aż do najdrobniejszych szczegółów, która masz geniusz oszczędności, cierpliwą umiejętność czekania, tak cenną dla prawdziwego przemysłowca, ty zbierzesz ziarno, które ja posieję. Nasze położenie (od dawna bowiem czuję się członkiem waszej rodziny), ciśnie mnie tak bardzo, iż trawiłem dnie i noce na szukaniu drogi do majątku. Znajomość chemii i obserwacja potrzeb handlu naprowadziły mnie na drogę zyskownego odkrycia. Nie mogę ci nic jeszcze powiedzieć, przewiduję zbyt powolną drogę. Będziemy cierpieć, być może przez kilka lat; ale w końcu uda mi się odkryć metody techniczne, na których tropie nie jestem ja sam, i jeśli dojdę do celu pierwszy, staniemy się panami wielkiego majątku. Nie powiedziałem nic Lucjanowi, jego bowiem gorące usposobienie zepsułoby wszystko; przekształciłby moje nadzieje w rzeczywistość, żyłby jak wielki pan, zadłużyłby się może. Dlatego zachowaj sekret. Twoje słodkie i drogie towarzystwo samo jedno zdoła mi być pociechą w ciągu tych długich prób, tak jak pragnienie uczynienia cię bogatą, ciebie i Lucjana, doda mi wytrwałości i hartu...	Mówią, że nauczycielowi się płaci... ale pieniądze na to łożyć będzie pułk... Ale na cóż tyle zachodów? To tylko na jedną noc.	Ale o śmierci dziadusia i o testamencie to laudańscy dopiero waćpanu powiedzieli?	Bardzo mi żal było tego człowieka, szczególniej tych jego dzieci, żony... Wszystko to takie chude, jakby wystrugane z patyków, podobne do suchych witek chrustu na pastwisku...	Nie Nie mogę; chybabym znalazł coś takiego, co mogłoby go poruszyć. Już to panu mówiłem.	To nie na twój rozum?	Na jedno musis przystać: abo sie głodem zamórz, łeb se o mur ozwal, abo kieś chłop, kie mas siłe w zylak i kościak, to se upatrz takie jedno misce w sobie, chyć sie ónego pazdurami	Tak, m’sje, to już nie żarty. Ci bandyci sprowokowali wojska *** do przekroczenia ich granicy. Zagrażają jawnie integralności naszej wiernej sojuszniczki ***. Francja tej prowokacji nie ścierpi.	Nie słyszałem jeszcze o tym ale czy jest, czy nie jest, ja nie mam chleba.	Mylisz się, profesorze Zresztą w grobie nie jest chyba weselej...	Potrzebny mi jest rubel.	Nic o tym nie wiem Pan porucznik jest na służbie i wróci do domu dopiero w nocy, a ja otrzymałem rozkaz wyszukania dla niego pinczera. O żadnych kufrach ani o żadnej damie nic nie wiem. Teraz zamykam mieszkanie, więc proszę, aby pani wyszła. Mnie nikt nic nie powiedział, a żadnej obcej osoby, której nie znam, nie mogę pozostawić tutaj w mieszkaniu. Tak jak na naszej ulicy u cukiernika Bielczyckiego zostawili w mieszkaniu jakiegoś człowieka, a on sobie otworzył szafę, zabrał, co mu się podobało, i poszedł.	Ale mówią, ze król powrócił w takiem usposobieniu, tak ożywiony, tak promienisty, jak go nie widziano dawno. Śpiewał nawet, chodząc po bilardowym pokoju. nagle opamiętawszy się, że go na nogach trzymała, poczęła marszałkowa, i sama zająwszy miejsce przy oknie, wskazała na przeciw siedzenie Szuszkowskiemu. Mów mi pan otwarcie, ja nie mam dziecinnych przesądów. Król dla mnie wszystkiem... jemu wolno, co drugim byłoby zdrożnem. Pan mnie rozumiesz. Śmiesznemby było się wzdragać, gdzie należy służyć i pomagać. Dla króla wszystko.	O, nie chce mi się, a poza tym przypomniałam sobie, że trzeba jakoś zrobić ze służbą. Czy ty stanowczo nie chcesz, by oni dowiedzieli się, że przyjechałeś?	I zwycięży Chwilę jeszcze, mój synu. Nie zapomnij zaznaczyć w swoim zeznaniu, że pan de Hojeda pochwalał zbrodnię dokonaną na osobie wielebnego Pedra d’Arbuez.	Ach nie, już zapomniał, że pana tu wezwał. Zresztą sam wie z góry, że zgodzi się z Jagodą, a co najzabawniejsze, że i Jagoda też nie ma w tym względzie najmniejszych wątpliwości.	Do panny Cecylii napisz, że miejsce ma i tylko musi zaczekać parę tygodni...	Pozwolę sobie najpokorniej zauważyć że najzupełniej podzielam zdanie szanownej pani! Najszczęśliwszy byłbym, jeśliby panna Agnieszka weszła do spółki.	Właściwie wyraz ten oznacza osobę rozpoczynającą życie klasztorne; trzeba jednak wiedzieć, że w owych czasach ludzie świeccy posyłali swoich synów na naukę do klasztoru, jak dziś posyła się do szkoły. Młokos, o którym mówię, za lat uprzednich spędzał po parę miesięcy w jednym z klasztorów francuskichspędzał po parę miesięcy w jednym z klasztorów francuskich jak wydry	Zaczynam żałować, że prosiłam Boga o pański przyjazd. Przez sympatię dla starszego pana Michorowskiego zaszkodziłam sobie...	Nikt mnie nie zaprosił. A raczej nikt prócz tego okropnego małego Dana Rangera. Za żadną cenę nie poszłabym z nim. Ale żeby nie zranić jego delikatnych uczuć, powiedziałam, że nie bywam w ogóle na zawodach piłkarskich. Nie zależy mi na tym zresztą. Nie jestem dziś usposobiona do piłki nożnej.	Ach, poco? Zaraz pani powiem słowami Zoli; mam w tej kwestji list od niego, zaraz pani przeczytam Nie mogę znaleźć w tej chwili. Nawet pan Głogowski nie chce uznać mojej idei, pomimo, że taki nawskroś realista.	Ale czemu nie chcesz wracać do Paryża? Co cię może zatrzymywać na wsi? Masz od jakiegoś czasu upodobanie w samotności, które mnie dziwi i które mnie martwi, ponieważ nas rozdziela. Znajduję cię nawet smutniejszą niż zwykle i boję się, czy nie masz jakiego zmartwienia.	Cicho! Niech usta wasze nie wymawiają imienia nędzarza tego, ażeby głowy jego niebezpieczeństwu nie poddać... Ja tu stałem, powrotu jego czekając... rozejdźcie się stąd i pamiętajcie o tym, że oczy wasze Szmula wracającego z ognistej strony tamtej nie widziały...	Przestraszasz mnie Czyliż zapomniałeś, że między zmarłymi ja mam dwie miłe istoty, które nie są pochowane według egipskiego rytuału.	Sądzę zresztą, że macie coś lepszego do roboty niż paplać.	Wiem z pewnością, że gdybyś się pan angażował do niego, oddałby zupełnie kierownictwo w pańskie ręce	Że jej nie ma, sam widzę. Dokąd jednak poszła?	On! Och! Nie darmo nazywa się Otello. Niedawno zatopił hiszpańską fregatę, chociaż ma tylko trzydzieści dział! Bałem się tylko jego, bo wiedziałem, że krąży w Antylach...	Swawolnica! ona mnie kiedyś jeszcze na śmierć przestraszy. Życie moje i tak tylko na cienkim wisi włosku! Raz spuszcza dzikiego psa z łańcucha, coby jak nic pożarł ludzi! raz bez siodła na najognistszym koniu pędzi przez pola i łąki! Pan Bóg na nią łaskaw, bo inaczej od dawna już chyba byłaby kaleką! Gdybym miała choć czwartą część jej natury, toby mi lepiej pomogło od wszystkich mixtur i kropli!	A na dachach!	A tak, bo się go pozbyłem.	A, panie mecenasie tak się nie godzi!...	Aha! Zarzucałeś mu zawsze kłamstwo, a teraz mnie zarzucasz! O biedna ja! Biedna! Co pocznę teraz?	Ale ale teraz a inaczej nogą tu niepostanie a gdzież P. Wojewodzic.	Ale pakunków nie ma! Kroćset kartaczy! Cóż za los!	Bardzo prosty i wyraźny. Wskutek włączenia w organizm tej woskowej figurki włosów i paznokci rywalki nawiązała Kama między nią a jej sobowtórem-kukłą astralny stosunek sympatii i wzajemności. Mając w swej mocy tak spreparowaną lalkę, uzyskała tym samym władzę niemal absolutną nad ciałem Halszki.	Co? Pan go zaprosił, tę mumię? Ja zrywam słowo, nie chcę go widzieć!	Czytałeś? Wiesz?	I... potem przeniosę się do panny Malinowskiej na stałą... Bo widzisz ja przecież muszę obeznać się z administracją pensji, bo... widzisz, ja muszę od wakacyj otworzyć szkółkę w Iksinowie...	Kogo innego wezmą, a mnie nie zresztą pomyślę jeszcze.	Milcz... nie mam czasu na gawędki!	Nie wszędzie. Na przykład Chiny.	Nie. Nie chcę tylko być jej niewolnikiem.	Niech się tak stanie	Niechże tak będzie zredaguj ten list, Aramisie; lecz uprzedzam cię, trzymaj się dobrze, bo i ja potrafię krytykować.	O, dziadzio najlepszy! Ale i wszyscy oni nie tacy, za jakich często ich biorą.	Pułkowniku, niechże pan zaczeka, jakże tak można!	Pójdę ja patrzeć, co się dzieje od onego podwórza, bo nas tu zejdą i wyduszą jak gniazdo myszów. A pal celnie, bo ostatnie ładunki nama wychodzą.	Siadaj, dziecko, musisz być rzeczywiście zmęczona. Przygotuję ci kolację.	Tak, pan Debray	Wiecie, panie, jeśli temu wyrostkowi uda się jakowym sposobem wykręcić, powinniście mu kaptur na głowę założyć, jako czynią sokołom. Inaczej nie skończy on własną śmierciąnie skończy on własną śmiercią	A ja niby nie?	A on zgodził się bez szemrania?	A pamiętacie waćpanowie dzieje Jana OlbrachtaJan I Olbracht (1459–1501) spytał wojewoda.	A więc dobre przynosisz mi nowiny, mój synu kochany?	Ależ muszla nie warta życia ludzkiego	I nigdy!	Ja sama nie byłam lepsza	Jeśli pozwolisz...	Już nie, moje dziecko! Przerwałam abonament.	Książę Bogusław.	Leży?	Milordzie de Winter jakiej kary żądasz dla tej kobiety?	My pragnęlibyśmy dostać się do artylerii	Młody?	Nie ma kółka! Kto mógł odkręcić kółko?	Nie ród mój pochodzi z Judei, a ty?...	Nigdy, nigdy!	O czym pan mówi?	O! tatku, tatku!	Odpowiadaj, wrażywraży prymitywna broń palna, używana przez Kozaków w XVI i XVII w.; zapytać z samopału (żart.)	Otóż... Uważaj!	Pan Maciej.	Panna Valentine nie potrzebuje już niczyjej pomocy bo panna Valentine nie żyje.	Paulina wyszła	Pierwszy raz dzieciaka mi dali.	Piratem.	Pocałowałeś w rękę królowę!...	Porzycki będzie w tym sezonie we Lwowie.	Staranujemy ich?	Stój!	Trzebaby posiadać dowody porozumiewania się jego z księciem Buckinghamem.	Wawrzuś!	Widzisz jakieś: chociaż?	Z jakiej racji? Wszakże u nas nie było wojny	Za granicą. Spodziewam się jej tymi czasy. Zwykle jesienią odwiedza Tepeniec.	Zna go pan zapewne
No, no to to kraj niedaleki, a naród już inny! i dużo mnie w głowie siedziała ta bitwa na suche razy, bo to rzecz nieszlachecka i człowiek by się jakoś wzdragał przed taką zabawą; ale przeciemprzeciem sobie (...)  pomyślał (daw.)	Jakże sprawiedliwe i jasne są słowa wasze, czcigodny panie Należałoby, zaprawdę, więcej trudu poświęcać na wierne zapisywanie wszystkiego, co w danym czasokresie godne jest zapamiętania, a to ze względu na przyszłe pokolenia, by im zostawić pamiątkę oraz testament. Istnieje tyle rzeczy dalszych, na które nikt pracy nie szczędzi, a zaniedbuje się rzeczy najbliższe nam, najważniejsze, bo dzieje własne, koleje życia krewnych i bliźnich naszych, wreszcie rodzaju ludzkiego losy, których ukrytą celowość ujęliśmy sobie w pojęcie Opatrzności. Nie dbamy o nie i bez żadnej uwagi dozwalamy im się zacierać w pamięci. Jak za skarbami i świętościami, poszukiwać będzie wiedza wieków przyszłychza skarbami i świętościami poszukiwać	Ale jak pan to zrobi?	Bo tam są zakopane pieniądze, o których mi Bohun powiedział, a waszmościowie tak pilili, że nie starczyło czasu odkopać, choć miejsce koło młyna wiedziałem dobrze. Serce mi się też krajało, że trzeba było tyle dobroci wszelakiej w tamtej komnacie, co to w niej panna mieszkała, ostawić.	Byle chciał, to jużci że i potrafi wszelako nie o byle coście prosili.	Bądźcież spokojni; nie zna jej ani słowa! Nic podobnego mu do głowy przyjść nie mogło. Coś innego chorobę sprowadzić musiało. Co? Któż to zbada? Ciało gnębi duszę w człowieku, dusza czasem łamie ciało	Co to jest?	Czeka, czeka! Poco zaraz czeka! Wszystkiego można uniknąć. Zabezpieczyć się. Psychjatrja stoi dziś na dobrym poziomie. Można zastosować kurację zapobiegawczą. A grunt nie przejmować się. Nie myśleć o tem. Proszę mi to obiecać i zwrócić się do specjalistów. Doprawdy robię sobie wyrzuty, że uległem pańskim pytaniom... doprawdy...	Dalej jest to właśnie, co przed chwilą wyliczyłaś. Kokietek, szczebiotek, histeryczek, prawdziwych i fałszywych księżniczek miałem dosyć, zanadto; toujours des perdrixtoujours des perdrix (fr.) podziw, uwielbienie. i to rzetelne przywiązanie, które dla ciebie, kuzynko, powziąłem.	Hm, to jestem od ciebie wybredniejszy, bo apetytu na nią nie mam!	Interes mówiłem mówiłem. powiadam ci!...” Ale cóż z głupcem poradzisz? „Wymyśliłeś jakiś nowy kawał, Chesterze” rzekł. Dobry sobie... kawał!... otyłym jegomościem w białej kamizelce, było to w Wellington; ten znów myślał, że chcę urządzić szwindel na wielką skalę. „Jak widzę, głupca jakiegoś szukasz ale ja jestem teraz zajęty. Żegnam”. Pragnąłem schwycić go za bary, zgnieść i wyrzucić przez okno jego własnej kancelarii. Ale nie zrobiłem tego. Łagodny, słodki byłem jak ksiądz. „Pomyśl pan nad tym, zastanów się jutro przyjdę po odpowiedź.” On coś bąknął o tym, że cały dzień będzie poza domem. Na schodach gotów byłem tłuc głową o mur z rozpaczy. Kapitan Robinson może zaświadczyć. Wściekałem się, myśląc o tej cudownej substancji, marnującej się tam, substancji, która by trzcinę cukrową popędziła pod obłoki. Toż to przyszłość Queenslandu! W Brisbane, gdzie po raz ostatni próbowałem przeprowadzić swe plany rzekł tylko. Doprawdy, gdyby nie on, nie wiem, co by się ze mną stało. He! Kapitanie Robinson!	Jak mama uważa. Ale jeżeli Jagusia taka najgorsza, to czemu mama pozwalała jej przychodzić do nas?	Jak mi Bóg miły, to responsrespons (z łac.) zawołał z niekłamanym zapałem Zagłoba.	Jedźmy Prawdę mówiąc, powinien bym był kazać waściom worki na głowę założyć, jako jest zwyczaj, ale nie mamy tu co ukrywać, a żeście na szańce spoglądali, to dla nas lepiej.	Jeśli Wasza Królewska Mość jest zadowolona to i my także.	Nie, ja to znam ze słyszenia. Ale wobec tego, że kwestia jest prawie wyczerpana, może byśmy przeszli do porządku dziennego...	Ot, tak! ni ztąd, ni z owąd może od téj gwiazdki, co nad naszym domem świeci, może od téj jodły, co nad nami szumi. Alboż to on piérwszy raz przyszedł mi do głowy?	Phi! Także patetyczną wybrałaś sobie rolę. Czy to na debiut w warszawskim?	Prowadźcie mnie do niego natychmiast. Przecież został uprzedzony, że dziś miały się odbyć moje zaślubiny z panną Carmen di Vasconsellos. Do czego to doszło, że muszę osobiście przychodzić, żeby tego...	To by mi się dość podobało Holender, który tam mieszka, bardzo ją dobrze wyrestaurował i odda nam ją za trzydzieści tysięcy, skoro zmuszony jest wracać do Indii.	To moja mamusia Nie wiem, czemu ona umarła. Czasem nienawidzę jej, że mi to zrobiła!	To rychtujce sę, bo wnetki odcumujem. Grepą dzisia w morze pożoniem.	To się go nie będziemy pytać	To się nauczysz.	To, to nie ponieważ ani czytać, ani pisać nie umiem, jedynie imię swoje podpisać potrafię.	Troop powiada, że najciekawszą rzeczą na świecie jest przyglądać się, jak drugi człowiek zdobywa sobie środki do życia. Wspaniała to rzecz mieć znowu dobrze przyrządzone jedzenie. Jednakże odżywialiśmy się dobrze; lepszej kuchni nie miał nikt na Ławicach. Disko żywił nas świetnie. To morowy facet! A Dan... to znaczy, jego syn... jest moim partnerem. A jest tam jeszcze i stryj Salters, co wciąż miewa wykłady o nawozach sztucznych i czytuje Josephusa. On jest wciąż przekonany, że mam bzika. Jest tam nadto mały Penn, a ten naprawdę ma bzika. Nie powinno się przy nim wspominać o Johnstown, bo... Aha, jeszcze musicie poznać Toma Platta, Długiego Dżeka i Manuela. Manuel uratował mi życie. Szkoda, że jest Portugalczykiem; nie umie mówić wiele, za to grałby bez przerwy. On mnie znalazł i wciągnął mnie do swej łódki.	Widzicie więc, panowie że Karburatory pracują tak, jak wam to zapowiedziałem. Proszę, aby panowie nie stawiali mi dalszych pytań.	Wyspowiadam się ze wszystkiego, com miała na sercu, odkąd wyszłam za mąż. Teraz, gdym się dowiedziała, wszystko opowiedzieć to muszę.	Zabawna rzecz, od kogóż to? Nie wiedziałyśmy, że masz wielbiciela!	No, przecie niema śladu podobieństwa?	Ależ byłam tu, panie profesorze, mało kilkadziesiąt razy i wciąż nad pańskimi drzwiami paliła się czerwona lampka.	Jesteśmy obydwaj poszkodowani, panie baronie Pan szuka przyjaciela, a ja się nie mogę żony doczekać...	Nie! Będzie on też miał za swoje! Patrz no! O, niech no tylko zobaczę, że ze mną zaczyna; nie ulęknę się go; już się z nim rozprawię! O, nie będzie on pierwszy!	Patrzcie tam! W zaroślach wydrążyli siekierami tunel. Pamiętam, że każdy z nich miał u siodła swoją.	Sid, w całym mieście znam tylko jednego takiego łajdaka, który jest zdolny do czegoś podobnego. Tym łajdakiem jesteś ty. Gdybyś znalazł się przypadkiem na miejscu Hucka, zwiewałbyś stamtąd, aż by się za tobą kurzyło i ze strachu nikomu nie pisnąłbyś ani słowa o bandytach i ratunku dla pani Douglas. Umiesz tylko robić świństwa i nie możesz znieść, gdy kogoś chwalą za coś dobrego. No, no, nie dziękuj, jak mówi wdowa.	Tak A uwierzy pan w jedną rzecz, panie hrabio?	A ja, droga mamo proszę Boga, aby cię nie wysłuchał i aby pan de Villefort miał do czynienia tylko ze złodziejaszkami, małymi bankrutami i bojaźliwymi oszustami, tylko wtedy będę mogła zasnąć spokojnie.	A ty co z nim uczynisz?	A! temu się nie przeczy, przerwała jejmość; korony mu z głowy nie zdejmuję, niech go Bóg błogosławi	A, nareszcie! Spóźniasz się, mój drogi. A właśnie czekamy na ciebie z przedstawieniem.	Ależ tak... wiesz... on... Patrz tam! Przecięto arterię ziemi, a on mści się i zalewa wszystko krwią... Patrz, tam stoi on! Czarniejszy od nocy. O, boję się! Boję się! Weź mnie stąd!	Ależ ten dąb zwalony jest wybornym mostem dla królików pomiędzy trzema polami i naszą łąką Hobden powiada, że tam najlepiej zastawiać sidła na króliki... właśnie dziś dwa złapał. Hobden nigdy nie pozwoli wykopać tego dębu!	Bo ciebie cierpieć nie może.	Bynajmniej. Tylko proszę mi wytłumaczyć, poco miałbym zbliżać się do pani?...	Bóg zapłać i jemu za dobre słowo	Chwalę intencje waszmości i poprawy życia przedsięwzięcie Co do spowiedzi, nieleniwie chęci twojej dogodzę, a teraz słucham.	Co, paniczu?	Czy zdarzyło się panu co jeszcze od chwili, gdyś pan przybył do Londynu?	Czymże jest maszyna? Czyż nie środkiem tylko, za pomocą którego wola twoja wywołuje zmiany w położeniu twego ciała i w obrazach, które widzą twe oczy?	Cóż ja?	Dlaczegożeś od razu do mnie nie przyszedł?	Dojeżdżacz Kalinowskiego...	Dziewczyna wróciła łódką! Pożyczyła jej sobie od kapitana. Widziałem najdokładniej nazwę na dziobie, była ta sama, jaką nosi statek. Odjeżdżając powiedziała, że czegoś zapomniała, że musi koniecznie z nami o czymś jeszcze pomówić.	I za pół godziny... nasze nazwisko okryje hańba.	Imię tedy ma Laura... a brat?	Ja wcale z żadnymi nerwami nic nie mam nic do roboty! Jeszcze ja będę chorował na nerwy, na te jakieś głupie nerwy! Znosić nie mogę tego szafowania nerwowością...	Ja wziąłbym sto pistolów.	Jak nas tu żywych widzisz.	Jestem piratem z Tortugi.	Kiedyż więc mi go przywieziesz?	Któż wy jesteście? Jak się nazywa wasz kraj?	Mam trzech murzów możnych a jednego jeszcze z łubniańskich czasów. Raz go u księcia Jeremiego wyprosiłem. Aga-bej mu na przezwisko, który teraz, choćby głową za mnie nałożyć przyszło, nałoży. Inni dwaj również pewni.	Mam: pod mostem, nad rzeką.	Może jeszcze Pan Bóg zlituje się nad nami nieszczęśliwymi. Może Bozka siła przezwycięży czortouskuju siłu. Może ty, synku, wyzdrowiejesz i sam na téj nieprzyjaciółce ludzkiego rodu krzywdę swą pomścisz! Może ja jeszcze na wiosnę orać z tobą razem pójdę; może ja jeszcze na twoje wesele patrzéć będę...	Nic nie napiszę, ani jednego słowa	Nie	Nie wiem Pan Cyrus też nie wie i nikt nie wie, i nigdy nie będzie wiedzieć.	Nogi mi się już plączą, że odpocznę nieco	O Jezu... a kazkaz	O co idzie, kapitanie?	O nie, wcale nie! Ale nie wierzę w te kopalnie diamentów.	O retyści... z deszczu pod rynnę!	Okrutnie się króla boję...	On zwariował Dosyć, ojcze, uspokój się, nic nie mów...	Pan także ma błękitne mankiety.	Peter Brook...	Po co?	Ponieważ miłość tryumfująca wznosi się ponad nami jak gwiazda, jak światło wśród nocy, i ona, chroniąc od zbłądzenia na bezdrożach, wskazuje właściwe drogi. Któż jednak śpieszący do celu niesie w dłoniach gwiazdę lub żywy ogień pochodni? Ich żar oślepiłby nas i w popiół obrócił. Tylko odblask miłości nam służy.	Potrzeba zatem, abym mu je przedstawiła?	Proszę powiedz mi, czy ty czasem nie jesteś impetykiem łatwo wpadającym w gniew?	Przyjdź pan jutro do nas na obiad, proszę pana w ojca imieniu. A teraz będzie pan łaskaw zobaczyć, która godzina, ja tego nie mogę zrobić aby nie myślano, że mi się gdzie spieszy.	Przysięgam na Boga, na ten krzyż, na mego ojca, na pamięć matki, na mój honor, na tę moją prawą rękę, na moje nazwisko, że nigdy pani nie skrzywdzę!	Raca!	Rozumiem. Niech Bóg zeszle na pana wszystko najlepsze	Tak by pana niewiele kosztowało wrócić wszystkim szczęście	Tak, tak zwana smocza	W naszym kościele?	Waszej Dostojności? Zaiste, dziwnie brzmi ten tytułWaszej Dostojności? (...) Zaiste, dziwnie brzmi ten tytuł	Wczoraj w nocy.	Widziałem, jak uciekał. W psa rzucił.	Więc ile?	Wybornie, dobranoc. Jutro rano pogadamy.	Wyjadę, tateczku... Ja nie mogę jeść darmo waszego chleba... Ja chcę sama się utrzymywać... Przysięgłam tu w tym pokoju i nie cofnę słowa... Gniewa się tatuś?...	Właśnie przeszłego lata skusiła mnie próżność moja zakupić parę wiosek w sąsiedztwie, bo się została gotowizna po moim ojcu i dobytku trochę więcej, niżeli jedna wieś zniesie; ale tak mnie Pan Bóg pokarał za ten grzech mój, żem ledwie życia nie postradał w zawodzie tego nowego obywatelstwa.	Z szyderstwem, kuzynie, nie ma rozprawy! przodkowie jego i hrabiego; tylko że hrabia zapierał się ich. Czyżby istniała w nim jaka przymieszka krwi?...	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!	Zapewne. Jednym zamachem zdobył sobie byt i warsztat, na którym mógł spokojnie pracować do końca życia. Ale też miał on krzyż Pański z babą!	Zapis... zapis!... Co znaczy? nie wiem, dość, że Wokulski zrobił go. Widocznie chce być przygotowany na wszelki wypadek jako rozsądny kupiec!...	Zostawię drabinę na korytarzu, zawołam służącego i dam mu jakieś zlecenie.	Środkową?
Wróżby i sny to się ze sobą łączy Raz jeden prokonsul, wielki niedowiarek, posłał do świątyni Mopsusa niewolnika z opieczętowanym listem, którego nie pozwolił otwierać, by sprawdzić, czy bożek potrafi odpowiedzieć na pytanie w liście zawarte. Niewolnik przespał noc w świątyni, by mieć sen wróżebny, po czym wrócił i rzekł tak: „Śnił mi się młodzian, jasny jak słońce, który rzekł mi jeden tylko wyraz: »czarnego«.” Prokonsul usłyszawszy to zbladł i zwracając się do swych gości, równych mu niedowiarków, powiedział: „Czy wiecie, co było w liście?”	Zaczynam Hrabia de Lembrat, twój ojciec był człowiekiem nadzwyczaj dbałym o świetność swojego rodu i pragnął najbardziej, aby ten ród odżył i utrwalił się w jego potomkach. Szlachetne to pragnienie, ani słowa. Tymczasem po dziesięciu latach małżeństwa żona hrabiego nie obdarzyła go jeszcze przyszłym dziedzicem imienia i majątku. Najuczeńsi lekarze, wezwani na naradę do zamku Fougerolles, oświadczyli nareszcie, że pani de Lembrat nigdy nie doświadczy rozkoszy macierzyństwa... Trzeba było pogodzić się z losem; ród de Lembrat miał wygasnąć! Zaczyna cię to zajmować, nieprawdaż?	O, ale opuściłam to, co najistotniejsze. Będzie tam miłość, Filo, wierna, czuła miłość, jakiej się nigdzie na świecie nie znajdzie	Zraniony do głębi duszy, cały jeszcze krwawiący od najokrutniejszych ran moralnych, proszę, żeby więcej nie wystawiano na złośliwość ludzką mych najosobistszych uczuć i mych najtajniejszych nadziei. Proszę o spokój, o spokój, który mi jest niezbędny do pozyskania serca panny de Saint-Véran i zatarcia w jej pamięci tysiąca małych przykrości i upokorzeń, które ją spotykały ze strony jej wuja i kuzynki zatarcia w jej pamięci pozycji ubogiej krewnej. Panna de Saint-Véran zapomni o tej przykrej przeszłości. Wszystko, czego by mogła zapragnąć, choćby to był najpiękniejszy klejnot świata albo najniedostępniejszy skarb, złożę u jej stóp. Będzie szczęśliwa i pokocha mnie.	Tak!... a pięć tysięcy niech bierze, bo to się przyda dzieciom...	Zgoda obliczmy się. Dwadzieścia pięć dni upłynęło, jak opuściliśmy naszą wioskę, porachuj, ile ci się należy stosunkowo za ten czas zasług oraz innych pretensji i zapłać sobie pieniędzmi, które masz.	Kamptokormia. Czytałem niedawno w jednym ze specjalistycz­nych pism angielskich, że wśród młodych rekrutów amerykańskich, powołanych do wojska i przed wysłaniem do Wietnamu szkolonych w bazie lotniczej w Lackland, w Teksasie, zanotowano w ostatnich miesiącach kilkanaście wypadków szczególnego schorzenia. Dotknię­ci nim skarżą się na potworne bóle kręgosłupa, nie mogą się wy­prostować i poruszają się jak małpy, o tak!	Kto kogo wypiera przecie widzisz pan, że urządzamy dożynki, a ludzie się cieszą. A jeżeli tam trocha hołoty powyzdycha, to i czort z nią. Ogólny dobrobyt od maszyn rośnie. Ot co.	Nie podobam się tobie?	Zatem nie znasz się jeszcze z wielorybami południowymi. Północne nie odważyłyby się zapuścić na ciepłe wody równika.	Proszę się nie zakładać, panie prefekcie, proszę się nie zakładać. Jestem pewny, że kandydatem Jego Eminencji kardynała arcybiskupa jest jego wikariusz generalny, ksiądz de Goulet.	Jeśli im dam tych dziesięć franków, proszę pana, urżną się i dobranoc z numerem.	Podoba ci się?	Z czego się pan śmieje?	Aż dziwno, ale nic się nie chce.	No, to weź mnie za rękę i chodźmy, bo nie mamy chwili do stracenia.	Nie może to być! Jawnem jest, iż to twoi słudzy uczynili, Toporczycy, przyjaciele, towarzysze, ulubieńcy.	To nazywasz pokrzepieniem? Jak to, u was nie piją wina?	Powiedziałem ci już raz, mój bracie, że nie chcę słyszeć więcej o młynach; klnę się na szatana, że jeśli raz jeszcze poważysz się wspomnieć o nich, tak ci duszę zmielę w ciele, że popamiętasz na wieki.	Zbierają się, gorzały się napiją, wysapią, nawyrzekają i tyla z tych narad jest, co z łońskiego śniegu, a dziedzic może sobie spokojnie ciąć choćby i wszystek las.	Co innego sądzę. Uzbrój się w cierpliwość, moje dziecko. Nie każdy Pathan jest niewierny... chyba, co się tyczy koniny...	Wahałem się więc, ale pomyślałem, że interes mój da się pogodzić z tą litością przyrodzoną, do jakiej każda istota ludzka ma prawo. Zostaniecie na moim statku, ponieważ fatalność na niego was rzuciła; będziecie na nim swobodni, a za tę swobodę, względną zresztą, jeden wam tylko postawię warunek, który mi słowem waszym poręczycie.	Nie przyznaję się: odezwy takiej nie wydawałem.	Nowy rozkaz waszej świątobliwości bardzo zmienia plan pierwotny Jutro nie zajmiemy Labiryntu... A gdyby i w Memfis świątynie ośmieliły się stawić opór, nie mamy nawet taranów do wybicia bram...	Ach, Boże! Czyż okoliczności zewnętrzne nie przeważają zazwyczaj wszystko to, co my sami możemy!	To acan za panną płaczesz?... a gładka była? co?	Ach, to już wiem! Mówił mi pan Ragis, kiedyś, pod dębem. Ustąpił pan narzeczonej i desperowałeś potem okropnie.	Jak to przedwczesne?	To zaś i górale Szwedów już biją?	Co się stało?	Jakże się miewa twój stary?... Bodajże cię!... Zapomniałem, jak mu na imię.	Rozkazała? Muszę się więc tak nazywać Mam teraz już trzy imiona!	Ale to na opłaty rządowe...	Za co by cię mieli zabijać?	Na to wygląda	To znaczy, że weźmiesz mnie do pracy?	To byłoby super! Wiesz co, daj mi te sto dolarów, a diamenty możesz sobie zabrać!	Gdyby jedno i drugie chybiło czyż nas ziemian i ojczyców nie stanie na obronę praw ich? A toż prowadzi Władysław pogan na nas, dzicz połowiecką, kościoły wywraca, wiarę psuje, czyż nie wartby sam jeden z pogany został, by go odstąpili wszyscy.. wszyscy?	Potrzeba mi tylko pół godziny Wiem, po co przyszedłeś, i bardzo to ładnie z twojej strony. Oto kilka miesięczników. Jeżeli zostaniesz na śniadaniu, złożę ci dowody tej podróży w postaci wszelkich prób i okazów. Darujesz, że cię teraz zostawię samego?	O, do pewnego stopnia. I czasu prawdopodobnie. Na razie gotów by nawet i funduszem pewnym...	Gra zbyt jest piękna, abym dla niej nie zapomniał na chwilę o swych zasadach. Gdzie kości?	Nie mam po co, a zresztą wcale tam nie chcę iść.	A czy on tobie nie powiedział, o czym on myśli?	Nie ma żadnego. opis autentyczny.	Nie znam go.	Nie, nie zaprzeczam	Nie. Czy nie od niego przychodzisz?	Nie. Został w Częstochowie i pojutrze wraca.	Straszne... Straszne Piotrowicza, oczywiście, nie ma, nikogo nie ma?!...	Sądzę, księże Stanisławie że w N. i z latarnią Dyogenesa Dalili-bym nie znalazł.	Żeby latem mieszkać u siebie, nie u Bigielów, jak musimy uczynić w tym roku.	A ja cię nazywam Sekstusem, wydaję twoje zbrodnie przed ludźmi, jak już oskarżyłam cię przed Bogiem; a gdy będzie potrzeba, abym, jak Lukrecja, krwią podpisała akt oskarżenia, podpiszę go z ochotą.	A ty i tak nic nie robisz. Hej, Sawieliew! Razgawor Pietrowicz! Do ciebie mówię: dlaczego stoisz, oczy sprzedajesz!... Zaczynać!	Tak jest. Pan mnie nie znał?	Ależ co znowu! Przecie potrafię zapanować nad sobą. Zresztą najlepiej będzie, gdy zaraz odjadę.	Gdyż na mękę patrzeć nie mogłem.	Ja ta nie odpiszę ni zagona!	Ja wam, dobrodzieju, odpowiadam za niego	Wy byście mnie odbili. Tam musieli być jacyś nasi ludzie, o których raczyliście mi nie powiedzieć.	Jest w pańskim mieszkaniu i pisze tam rachunki dla Suzina. Zobaczysz pan, co stracicie przez ten figiel.	Jedźmy tam, panie bracie, może co wybierzemy, a mamy wózek próżny pana Załęskiego, toby było gdzie wziąć.	Jest tak, jak ja mówię.	Jużci tak, jaśnie panie.	Na co?	Tak; jest jeszcze u nas.	Wiesz co, Ignacy?	Bodaj mu pierwej było szkoda!	Co mi pan gadasz, wszyscy chcą, abym umarł, wszyscy	Darował, najjaśniejszy panie.	Jedna jest na lądzie, zaraz przy skałach przybrzeżnych, jakieś pięćset pięćdziesiąt jardów od nas	Jeszcze jedno. Kocha pani... Wilczura?	Na kogo oni teraz znów kamień rzucili?	Och! Oddałbym wszystkie moje ordery władcom Europy, aby być kochanym tak, jak młodzieniec, któremu miłość podsuwa takie ofiary!	Powiedz: znowu w domu, znowu w Bukowcu. Co tam! pomówimy obszerniej później, tymczasem zabieram cię do nas.	Tak, Eminencjo.	Tak.	Wielki pies chciał mnie ukąsić...	Zrobię z tobą, co chcę!	A wrócisz?	Bóg światem rządzi!	Czego chcesz?	Czy pani chcesz, żebym ci towarzyszyła?	Cóż on mówił, ten stary?	Do Upity!	Do kogo?	Dzieciństwo	Gdyby panna de Faventines sama...	Kryžiokai atitraukė	Mam.	Myślałam, że już niepotrzebny	Myślę sobie o snach, które bywają takie rzeczywiste dziś raczej: opryskliwie..	Mówi pan o tym przejętym liście?	Nigdzie	Od kogo?	Proboszcz tutejszy.	Przeto?	Serdecznie dziękuję wujence	Szczur znalazł kawałek imbiru i powiada: „Założę sklep korzenny!	Tyś już tęgo pijany!	Widać ktoś umarł
Na razie, ponieważ drogi nasze przez czas jakiś idą razem, sądzę, że nie odstąpimy od naszych poszukiwań, jeżelibyśmy jej nawet towarzyszyli... przynajmniej do... zapomniałem nazwy tego miasta.	A to ci z panienki bogacz! Panienka może wszystko na świecie sobie kupić, co tylko zechce. Komorne za nasz domek kosztuje szylinga i trzy pensy na miesiąc, a jak trzeba płacić, to jakby ząb wyrwał. Ale przyszło mi coś do głowy	Przysięgam na Boga, na ten krzyż, na mego ojca, na pamięć matki, na mój honor, na tę moją prawą rękę, na moje nazwisko, że nigdy pani nie skrzywdzę!	Pozycja społeczna, Chłop, Walka klas rzekł stary chłop. tj. ani na prawym, ani na lewym brzegu Dniepru., ni panów, ni kniaziów, tylko Kozaki, wolni ludzie będą niech się zmierzą..	Kto spróbuje dokuczać ojcu Goriot, ten od dzisiejszego dnia będzie miał ze mną do czynienia dodał zwracając się ku pannie Taillefer. Kto bierze ojca Goriot na swój rachunek i chce zostać jego redaktorem odpowiedzialnym, ten powinien umieć dobrze się obchodzić ze szpadą i z pistoletem.	Co znowu! Pitę wezmę na barana i tak na Giewont zaniosę.	Gryzie was coś na wnątrzu.	Najpóźni to na południe.	No cóż ma wygląd człowieka na wskroś uczciwego.	Pani czeka niecierpliwie na ten piknik?	A na co ci to pytanie, gospodarzu drogi? czy chcesz czekać na mnie?	Jak mam rozumieć to „na razie”?	Pewnie, że tak. Wam i nie z drogi nawet. Na Stanisławów jedziecie...	To już należy tylko do niego i do mnie, i waćpan nie masz potrzeby tym się zajmować. Dalej, proszę udać się za mną bez oporu. Będę miał na uwadze, że pan hrabia de Colignac wyświadczył panu zaszczyt ugoszczenia cię u siebie.	Jak to? Co? Cóż ja mam wspólnego ze starym Violą? Chyba to, że stary dziwak nie ma zegarka z łańcuszkiem, który ten złodziej mógłby ukraść. A ja panu powiadam, doktorze Monygham iż trudniej przyjdzie mu uwolnić się ode mnie, niż sobie wyobraża. Mówię panu, że jeszcze poparzy sobie palce na tej drobnostce. Przede wszystkim nie odejdę bez swojego zegarka, a co do reszty, to zobaczymy! Zdaje mi się, że być zamkniętym to nic wielkiego dla pana. Ale Joe Mitchell jest innego pokroju człowiekiem. Nie zamierzam ulegle poddać się zniewadze i grabieży. Piastuję godność publiczną, mój panie!	To wcale nie śmieszne, bo na cóż by jej się zdało mieć dużo sukien, kiedy nigdzie nie bywa. Nie potrzebujesz posyłać do domu, stokrotko, chociażbyś ich miała dwanaście, bo mam odłożoną śliczną niebieską jedwabną sukienkę, z której wyrosłam, i włożysz ją, żeby mi sprawić przyjemność. Zrobisz to, moja droga?	Jest tak pięknie na świecie, że panią odprowadzę. Pan Karol z nami pójdzie?	Na przykład jaka?	Z wolna tylko, mamo Vauquer No, no, dobrze, pójdziemy strzelać na właściwsze miejsce.	Ja... ja t... też miałam kiedyś syna, ale zmarł niebożątko! Wszak wiesz, że umarł! Czekałam tylko na rozkaz, bym mogła zabrać tacę.	Ja, który nie mam zaszczytu należeć do ministerstwa oświaty ja, który nie mam zaszczytu należeć do ministerstwa oświaty ani do klubu „Volney” (należę tylko do „Union” i do „Jockey”), pan nie należy do „Jockey”, proszę pana? Ja, który nie bywam nawet na obiadach pana Emila Ollivier, wyznaję, że nie znałem słowa mentalność. Jestem pewien, że i ty, Argencourt, jesteś w moim położeniu... Wiecie, czemu nie można zaprodukować dowodów winy Dreyfusa? Zdaje się dlatego, że on jest kochankiem żony ministra wojny. Mówi się o tym po cichu.	Głupiś ty, Matys, niedobrze ciebie rybałtem nazwano Albożeś to ty dekret podpisał, że najpierw tobie wdzięczen być mam, a potem królowi! Tom ja w radości mojej jeszcze Panu Bogu nie podziękował! Ale chodźże, Matysku, nie bądź mi markotny; Bóg widzi, jakom ci w sercu moim wdzięczen, żeś mi w sam czas taką pociechę sprawił, bom już od tego frasunku i jeść, i spać przestał.	Do tej chwili niczym się nie poczęstował.	Stanowczo pożyczka mi się nie opłaci, bo wolałbym te pieniądze puścić w ruch, obróciłbym w tym samym czasie kilka razy. Przyjmujesz?	On jest bardzo drogi! Hüberman doliczył mi za niego całe dwa tysiące rubli. Ja nie lubię głupstw, lubię tylko solidne rzeczy, ale jak mi zaczął gadać, że w każdym porządnym pałacu musi być pokój urządzony po chińsku lub po japońsku, a że i Mada chciała, to on zrobił po mauretańsku dla oryginalności. Mnie to nic nie szkodzi, niech sobie będzie po jakiemu chce, ja i tak w tym nie będę mieszkał.	Skąd? że kiedy pan z nim rozmawiał, ja się przypatrywałem, nie podsłuchując, broń Boże; o! panie, twarz mu się mieniła okropnie...	Bo jeśli zrobiłeś któremu jakąś przykrość, jeśliś co któremu zawinił, idź, przeproś, niech ci nie pamięta tego. Jakże? Jest kto taki?	Ponieważ Bóg miłosierny raczył zesłać mi reumatyzm, a ja stałem się z tej racji pyszny i dufny. Po odbyciu kary zostanę odesłany do kuchni.	Traddles jest młodzieńcem przygotowującym się do adwokatury. Ta-a-k! Poczciwy chłopiec, tylko że sam sobie jest wrogiem.	Mów, jak to było? Czyś usłyszała, jak się zbliżał?	A bo nie chcę.	Dzisiaj to się panienka ładnie uwinęła. Czy nie?	Nie zaprzeczam. I właśnie dlatego nie może się eksponować. Ktoś, kto da firmie nazwisko i zostanie dyrektorem przedsiębiorstwa, musi posiadać pełne kwalifikacje moralne. Inaczej firma nie uzyska prawa istnienia.	Już określiłam sobie pana: pan jesteś pedant. Co wieczór, nie wiem o której, ale zapewne przed dziesiątą, robisz pan rachunki, potem idziesz spać, ale przed spaniem mówisz pacierz, głośno powtarzając: Nie pożądaj żony bliźniego twego. Czy tak?...	Wiem Pan jest znachorem. Przecie tu wszyscy pana znają. Ale pan chyba nie z tych stron pochodzi, bo pan ma inny sposób mówienia, inny akcent.	Nie nie ruszono niczego.	A taki do Krakowa pojadę Kazali mnie list oddać, to oddam.	My nigdy nie skończymy z tym kapłanem chaldejskim	N... nie... Ale jeżeli widziałeś gdzie kulę...	Panie Borowiecki, to do was!	Boże!... On nie żyje!	Co wam znowu przychodzi do głowy, co?	Dlaczego ty wcale książek nie bierzesz?	Dlaczegóż nie zwróciłeś mi uwagi tam... w podziemiu!...	Do Zamościa, do Skrzetuskiego.	Ho! ho! Co złego?	Jak to komedii?	Jak to widać?	Jak zwyczajnie kozła...	Nie mogę uwierzyć. Dorian jest zbyt wrażliwy.	Nie.	No, nie zawsze, nie zawsze	Oczywiście, pójdę z panem, gdyż domagam się tego wyjaśnienia.	Pójdźmy do niej	Rzeknijcie swoją prawdę, kiej nasza widzi się wam cygaństwem.	Stangret powiada, że karych nie ma.	Trudno to i tak będzie, do domu jeszcze daleko. Idźmy lepiej spać.	Zaczłapał się po uszy w téj ładnéj bestyjce...	Brawo! To szanowny pan wie o wiele więcej niż sam właściciel! Pan de Gesvres ma swój rachunek, pan Izydor Beautrelet go nie ma. Brakuje trzyczęściowej biblioteczki i jednego posągu naturalnej wielkości, którego nikt nigdy nie zauważył. A jeślibym pana zapytał o nazwisko mordercy?	Uczynił to dobrowolnie dlatego, aby okazał, że jest Bogiem, aby umęczony zmartwychwstał i powrócił do nieba.	Człowiek ten umiera skruszony, żałujący za grzechy i rozgrzeszony. Co chcecie, aby dla was jeszcze uczynił?	Przyjechałam, aby podziękować pani za łaskawie udzielone mi przyrzeczenie pomocy w wychowaniu mego syna...	A wszakże to romans napisany za Cesarstwa	Biedna tylko. Nic więcej.	Czego chcecie ode mnie?	Doprawdy, panie?	Gdyby moje! Ja czumakczumak (ukr.)	Jestem Tomek Paluch, Wyrwidąb, żołnierz zwyczajny, panie generale	Kto oddaje przysługę tobie, tym samym ją napełnia.	Otóż to mi podział smakosza Ale powiedz mi, czy znasz różnicę między rybami kościstymi i chrząstkowymi.	Prawda, że oczy ma ładne: niebieskie, duże...	Tak, tylko w tym ślicznym dziewczątku siedzi przyszła Messalina!	A chciałeś co innego?	A ja łyżwy.	A o której?	A tak! Mordu narodowego!	Cichajcie!...	Cóż myślisz?	Cóż panna Castelli?	Cóż słyszałeś w Dolnym Egipcie?	Garson!... Hej, garson!...	Idź, przyprowadź mamę.	Jakże to można zapomnieć!	Już ugaszony zapytał:	Kto, kto? Kto im da? Ty im dasz, już to widzę.	Któż jesteś?	Może panowie jeszcze kawy pozwolą?...	Najmiłościwszy ojcze! cesarz straszny i silny jest!	Oczywiście!	On sam.	Powinien byś zacząć opowiadać, zamiast zastawiać pułapki naszej uczciwości	Przyjaźń, Władza, Strach, Artysta, Państwo, Sztuka	Przyjdę!	Ten Gątowski, to też podobno jakiś powinowaty wuja?	Ten pon da tyle.	Wszystko skandalicznie drożeje	Wszystko to gówno warte	Zobaczysz, jaką jej sztuczkę wypłatam.	Łapiąc motyle	„Garrick, ten twórca dusz, taki potężny w Koryolanie!”
Na to jest rada. Ponieważ rodziców od gadań nie oduczy nikt trzeba wszystko wziąć w swoje ręce, cały zarząd domem; zresztą jeśli chcesz, to możemy się oddzielić od nich, wrócą do swojej oficyny, a ty będziesz mogła spokojnie nie widywać ich, kiedy cię rażą.	Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę ale niewola by mi to była, gdybym cię nie mógł nigdzie wysłać, choćby w najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdajbogdaj (daw.) bez przerwy. nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz? Nie mówię, na wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu samowtórsamowtór (daw.) silniejszy. ode mnie, nie na naszym wozie byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą będzie gorzej i że mnie na niebezpieczeństwo podać możesz.	Boś nigdy o to nie pytał, Harvey. Opowiem ci kiedyś o wszystkim, jeśli zechcesz posłuchać. A teraz spróbuj jednej z tych nadziewanych oliwek.	Czy to nie ten d’Artagnan, który ranił kiedyś Jussaca, w nieszczęsnem spotkaniu przy klasztorze Karmelitów Bosych?	Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno chleba z pajęczyną przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!	Może i tak było, nic mię to nie obchodzi.	To dobrze. Nie da się! Bałem się, że będzie za pokorna i nieśmiała.	Nie pozna się. Jest zanadto zmartwiony! Stalky, poderżnij się na tym stemplowanym papierze na dole i pisz: „Jestem ci winien dwa szylingi i cztery szóstki”. Nie jesteś mi wdzięczny, Beetle, za to, że te hopy wydostałem od Prouta? Stalky nie oddałby... Co robisz, ośle jakiś!	Ja, tatusiu, nie ze spowiedzi, tylko że wszyscy... Coraz nam gorzej, coraz gorzej... Mama jakaś rozdrażniona, rozstrojona, niespokojna... A tatko jak gdyby nigdy nic, jakby wszystko szło jak najlepiej na świecie... Ludzie widzą... roznoszą plotki po świecie. A zresztą jest to niewątpliwie prawo Boże...	Niech to diabli porwą! A waść to patrzysz jakby na teatrumteatrum (łac.) ostatki, huczna zabawa ludowa na koniec karnawału.! jakby nie o waści skórę chodziło!	Przyobiecaj mi naprzód, że pójdziesz na to miejsce w lesie, gdzie zginęła dziewczyna z Nygardu, i skoczysz w przepaść. Pod tym warunkiem powiem ci. Ślicznie by wyglądała twoja śmierć! Powiedziano by, że to straszne wyrzuty sumienia skłoniły cię do samobójstwa.	To tylko bieda, N. Panie, rozśmiała się tłuściuchna pani, wstając, bo już króla niespokojne oczy ścigały, domagając się powrotu jego do towarzystwa, to bieda, że z taką główką płomienistą, trudna rada... Chłopak czy dziewczyna, okrutnie to snadź samowolnie i niecierpiące przymusu...	Tak!... Uspokoić się nie mogę po tym, co mi opowiadała Marta. Ale, panno Magdaleno, przyrzeknijmy sobie, że go tu nie będzie...	Siedźże raz spokojnie, idioto jeden...! No, to siadaj na ziemi... Słowo ci daję, że na moim łóżku siedzieć nie będziesz... Bo mi stłuczesz porcelanę w gębie!	I to wszystko? do czegóż to stosujesz?	A teraz, nie chciałbyś sprobować szczęścia, szepnął podchodząc stary urwis; mówią że ono zawsze nowicjuszom służy chcesz?	A więc ten Anglik to może jakiś człowiek wdzięczny waszemu ojcu za jakieś dobrodziejstwo, o jakim ojciec sam dawno zapomniał, i oddał państwu przysługę pod taką przykrywką?	Ani z panem tańczyć nie będę, ani z żadnym kawalerem z Ekeby	Czy to co niebezpiecznego?	Nie bardzo wiem co zagrać	Nie chciałabym takiego zimnego i wyrachowanego życia, bez szaleństw, marzeń i miłości.	Nie ma, nie ma, nie ma, nie ma	No, to u Łatesa w Lesku dostaniesz, jakiego zechcesz.	Tak, z jednym hajerem z Pas-de-Calais. Bałam się, że mi zostawi na karku dzieci, ale dzięki Bogu zabrała oboje... Słychane to? Taka gnida, co pluje krwią i wygląda jak zmora...	Tak? A ciebie może nie ukłuł?	Tak? Więc aśćaść (daw.) (chciał przez to powiedzieć „Czy jesteś jakobitą?”, gdyż w razie obywatelskich niesnasek każde stronnictwo przywłaszcza sobie miano zacnego).	To pan, kapitanie Peterson?	Wcale nie!	Więc nie masz pan już tutaj nic więcej do zrobienia?	Zali tej nadziemskiej istocie nie przytrafił się jakowyś ziemski casuscasus (łac.)	Szkoda szkoda tylu kwiatków Beniaminku. Potem wzięła, wybrała co świeższe, co trwalsze, co w cieple rąk moich nie zwiędły i każdy kwiatek kolejno i starannie w wilgotnym piasku nadbrzeża sadzić zaczęła, jak czasem dzieci w swoich sztucznych jednogodzinnych zasadzają ogródkach. lub raczej nie odgadłem, uczułem tylko, co ona czuła i gdy wszystkie zasadziliśmy, kwiateczki świeżością zajaśniały.	Albo ja wiem? Pewnie! To wezwanie jest zrobione umyślnie!	Nie uważam naprawdę za tak ciężką karę słuchania jej utworów, przeciwnie nawet, dwa ostatnie razy słuchałam z ciekawością i byłam jej wdzięczną, bo mnie porwała.	Hola! baronie: wiedziałem o Monsieur, wiedziałem o Brissacu z Saint-Simona; Vendôme oczywiście, zresztą wielu innych. Ale ta stara kanalja Saint-Simon często wspomina o wielkim Kondeuszu i o Ludwiku badeńskim i nigdy tego nie mówi.	To samo, tylko inna nazwa. Główna rzecz wiedzieć, czym się jest i co można mieć na skinienie.	A tak... może trochę nieśmiały, ale wydał mi się w sumie raczej przyzwoity. Niepokoiłem się o to.	Ale to klacz, proszę pana hetmana, przerwał Pobożanin.	Bo mi to sprawia przyjemność!	Chamis albo nie złapał pociągu w El-Wasta albo też po nocnej podróży zaspał i przyjadą dopiero jutro.	Do kroćset fajek! A to dobre!	Jak to wyglądało?	Nic, tak dalece. Mówiłem już pani. Sam nie wiem, co będę miał...	One też nie są do jedzenia tylko żebyś ty je całował.	Pleciesz, mój drogi mało to naszych sąsiadów siedziało w domu do ostatniej chwili i przypłaciło życiem tę odwagę?	Wróciło! Więc przedtem... Ale, jakąż to ma być prośba twoja?	Tylko nie spodziewałam się. Wiem, że zachowałam się jak gęś, jak głupia gęś.	Do dzieci poleciała, na zgodę idzie z niemiz niemi (daw., gw.) przydać się., jeno cojeno co (gw.) wielki. koszt. Poradziłabym sama, ale jak każesz... twoja wola... I gąsków można by więcej przychować, a i drugiego karmika mieć na przedaniena przedanie (gw.)	Gdzie jest Ligia?	Jeszcze słowo Czy pana co zmusza do takiego pośpiechu?	Niedobrze pani zrobi Koniecznie musi się tam pani pokazać.	Tu idzie o sprawę Zakonu rzecz jest zagadkowa a groźna. Mają sposób robić niepostrzeżone na nas wycieczki. Potrzeba lepiej zbadać całą miejscowość.	A mnie przyszedł do głowy cudowny pomysł.	Pojutrze dam drugi koncert. Na złość tobie. Ja żyć chcę!	A ty jak myślisz?	Ani mnie?	Cóż myślisz robić?	Idź! dam jej co chce, zabieraj ją i wywieź precz... jak najdalej, za granicę, za świat...	Jeden jest tylko	Jestem Tomek Paluch, Wyrwidąb, żołnierz zwyczajny, panie generale	Już podają...	Lemoniada była pod ręką, w karafce u dziadunia; biedny Barrois bardzo chciał się napić i wypił, co było.	Mój mąż... Jest bardzo źle z moim mężem.	O której masz pociąg?	Podziwiam panią! Więc mogę mówić zwięźle, tak jak gdybym stawiał ultimatum?...	Samochód czeka przed stacją, panie administratorze	Trudno, moja panienko, trzeba żyć, a on, choć młody, jednak zarabia dziesięć pensów dziennie.	Więc jakże pogodzić te sprzeczności, matko? Jak wyjaśnić tę zagadkę?	A za coś ty, kolego, zatłukł swoją ciotkę?	Błogosławieństwo sercu twemu. mówił Sem.	Czy być może? Takaś młoda! Miałaż-byś być nieszczęśliwą?	Daj, Boże, pani w starym ojców domu ich cnoty i szczęścia!	Dajże mi połowę, a sprobuję!	Dlaczego?	Dziękuję wam, Kamil. Dobrzy jesteście.	Ha! czas płaci, czas traci!	Hm... pewnie, że tak...	I panna Billewiczówna	Każde stworzenie ma swój głos, a jeno nam przykazują mieć cudzy.	Lekarz takim znużony, że się trochę prześpię...	Lubię słuchać o pływaniu statkiem, o polowaniach	Mów teraz, drogi hrabio Mów dalej, słucham.	No i...	No mów	No, wyciągnij ten gwóźdź.	O co mu idzie?	Od twojej woli zależy...	Popatrz pani, pani Odeto. Poznaje pani?	Ruszajmy!	Siłasiła (daw.)	Słyszałam.	Tak.	Tak.	Tylko co?	UpitaUpita (lit. Upytė)	W jakim jesteś wieku? Z głosu wydajesz mi się młody.	Zbierz sobie towarzyszów.	Znakomicie zawołał wesoło.	Zobaczy mama.	Łzy, Kobieta, Mężczyzna, Cierpienie, Szczęście, Kondycja ludzka	Życie Ginesa z Pasamontu
Gdybyś wiedział, co to za męczarnia mieć ten apetyt na wszystko i nie móc... Wszystkim chciałbym być, wszystko przeżyć, połączyć w sobie najdziksze sprzeczności, aż pękłbym wreszcie nadziany sam na siebie jak na pal.	Ależ on ma słuszność. Kwestia jest bardzo stara; ona to była sekretem słynnego śmiertelnego pojedynku między szlachetnymi panami Châteigneraie i Jarnac. Obwiniano Jarnaca, że żyje w czułych stosunkach z teściową, która finansuje dostatek zbyt ukochanego zięcia. Kiedy jakiś fakt jest tak prawdziwy, nie powinno się o nim mówić. Przez poświęcenie dla króla Henryka II, który pozwolił sobie na tę ploteczkę, la Châteigneraie wziął ją na swój rachunek, stąd ten pojedynek, który wzbogacił język francuski wyrażeniem: cios Jarnaca.	Pan to gadaj na Bałutach, tam może panu uwierzą i będą cenili pańskie zdanie, ale my trochę pana znamy, panie Feliksie.	I każą dobry przykład dawać. Jak taki malec co zrobi, nie na niego krzyczą, tylko na mnie. „Od ciebie się nauczył”. A czy ja jemu kazałem małpować.	Weź to na wypadek, gdyby ci się nie powiodło. To Korynna pani de Staël, nie chciałabym, by poszła pod młotek.	Każdemu tu wolno wchodzić, każdej wolno przyjmować, kogo chce i kiedy chce. Ale w ogóle tutaj mężczyźni nie są mile widziani przez kobiety. Przy tym mężczyzn tu mało. Co niedziela przyjeżdżają na tańce z okolicznych folwarków urzędnicy administracji i inne franty. Kilka z naszych wyszło już za mąż. Ja tam nie uważam owego wychodzenia za mąż za jakąś lepszą formę życia. Rodzina jest to, na ogół biorąc, wielkie świństwo.	Nie patrz na niego, nie oglądaj się Ot, zawołaj mi lepiej dorożkę, a sam tu na mnie poczekasz.	Moglibyśmy prowadzić konwersację. Zwłaszcza teraz, na stanowisku wicedyrektora, no, a później... Do licha, przecież na tym chyba nie zatrzyma się moja kariera!... Obce języki zawsze mogą się przydać.	To znakomicie! To znak, że leniwe woły kiwają rogami i przestępują z nogi na nogę udając, że idą. Może nawet ruszą z miejsca. A lock-outlock-out nieprawdaż? Parobcy nie mają wprawdzie zorganizowanego „stronnictwa”, ale to nie dowód, żebyśmy my „szlachta” nie mieli go mieć. Należy przytrzeć chamstwu rogów!? Więc wyrzucanie wszystkich parobków w zimie. To po polsku!	Niechże się nie poświęca Przysięgam panu i gotowa jestem powtórzyć to wobec Ady i pana Kazimierza, że gdyby on był jeden na świecie, jeszcze nie wyszłabym za niego. Były chwile, kiedy zdawało mi się, że kocham się w nim. Ale dziś poznawszy go bliżej przekonałam się, że jest dla mnie tak obojętny jak drzewo albo kamień Rozumiem, że kobieta nawet dla złego mężczyzny może wszystko poświęcić, zgubić się, ale pod warunkiem, że wierzy w jego zdolności i charakter. Ale ja tę wiarę straciłam.	Bo ty nie leżysz na dnie morza.	Najmiłościwszy pan rozkaże zapewne przywołać służbę i raczy się udać natychmiast na spoczynek?	Pani ma wielką słuszność; nie ma na ziemi sprawiedliwości.	Wieczorem było pewne polepszenie, nawet odzyskał na krótko przytomność, ale teraz znowu gorzej	I tuż na podorędziu	Ja zostawiłem ich po drodze: Porthosa w Chantilly, z pojedynkiem na karku; Aramisa w Crevecoeur z kulą w ramieniu; Athosa na koniec w Amiens, pod ciężarem zarzutu o fałszerstwo pieniędzy.	Po roku będzie mógł pójść na uniwersytet. Będzie oszczędzać. Będziemy wszyscy oszczędzać!	Pan mi to wcześniej przepowiedział i do śmierci będę panu za to wdzięczny. Czy pan rozumie, że omal nie unieszczęśliwiłem kobiety, którą kochałem! Co za straszna rzecz: mąż warjat!	Nie pocieszajcie mnie Wy nie wiecie nic jak ja, jesteśmy na łasce losu, a co on pocznie z nami, któż zgadnie? Serce moje czuje, iż wszystko skończone... żyć mi się nie chce... Co było nie wróci!	Borowicz za gadanie po polsku zostaje na dwie godziny w kozie...	Nalej sobie sam możesz to zrobić, jeżeli nie jesteś naprawdę chory.	Już go od niego wycyganił! Po tym jednym poznałbym cię, Rzędzian, na końcu świata!	Tu przeciwnie się dzieje kto raz śpiewa, płacze całe życie za to.	Od pijaków waszmość uciekłeś? Czy jeszcze piją? Dopijają tych resztek, które im po ojcach zostały? Kiedyż się dobiorą do owego krwawego osadu, który po winie ostał się na ziemi? Chodź, waszmość, ja cię zaprowadzę do grobów.	A to ugryź psa w ogon. Widzisz go, będzie mi tu złością parskał jak kot.	Ale masz pan dowcip, ostre narzędzie, którém obronny niczego się możesz nie lękać...	Owszem W początkach roku 1816, pan d’Espard, który od trzech miesięcy zadziwiająco się zmienił, zaproponował mi, aby się przenieść do jego majątku Briançon, nie biorąc w rachubę mego zdrowia, które ten klimat zniszczyłby zupełnie, nie licząc się z moimi przyzwyczajeniami. Odmówiłam. Odmowa moja ściągnęła wymówki tak nieuzasadnione, że od tej chwili miałam podejrzenia co do stanu jego umysłu. Nazajutrz opuścił mnie, zostawiając mi swój pałac, swobodę rozrządzania mymi dochodami i zamieszkał przy ulicy Montagne-Sainte-Geneviève, zabierając dzieci.	Nie może być! To do niego nie podobne!	Nie. Nie mają tu żadnego interesu. Zresztą, to pewni ludzie, sami swoi.	Jam prawie życie ważył chcąc się do was dostać. Ojciec mój Marek Jaksa wojewoda, sam nie może, posłał mnie.	Ja nie wiem, ja nie wiem! Ja przecież mam dużo w sobie energii, życia a czasem taki jakiś przestrach... Co się ze mną dzieje, może się już stało... ja nie wiem.	Czyżby to ów poczciwy signor Bertuccio, który tak dobrze umie najmować okna?	Jaki to u niego obrót w garści!...	Masz sprawę, to pierwszy przystąp	Tak, panie prezesie. Ale jest jeszcze jedna okoliczność. Oto profesora nie ma ani w Tyrolu, ani w Dalmacji, ani w ogóle za granicą.	To coś niespodziewanego, nieprawda?	Trzeba być cierpliwymi, moi drodzy; trzeba być cierpliwymi! Zośka przyjdzie zaraz, to wam zgotuje jedzenie, a tymczasem usiądźcie tu przy mnie, i poczytamy trochę razem...	Ty, nieszczęśliwy?... Ciekawy jestem, co to za nieszczęście? Powiedz!...	A widzisz? Nie myliłem się!	Ale my chcielibyśmy dowiedzieć się czegoś o środkach obrony...	Co to ma wspólnego z Brodzkim?	Cóż to za jedna?	Jedynie mąż mój sądzić o tym może Jego to rzecz wysłuchać mnie. Jeśli tym, co powiem, zmartwię cię, mamo, przebacz mi. Sama cierpiałam ciężko i długo.	Mnie w części w części tutejszej księżnie, ale najbardziej panu naszemu miłościwemu, którego idź zaraz podjąć pod nogi, by cię zaś o niewdzięczność nie posądził.	Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.	Obowiązkiem twoim jest robić to, co ja chcę Będę o tobie pamiętał. Teraz możesz odejść.	Pan prezes zawsze się ze mną droczy! Ja wcale bojaźliwa nie jestem.	Cóż on tu ma nam do rozkazywania? Niech se strażnikom przykazuje, by wespół ze złodziejami nie kradli.	Z pewnością, że nie W oczach moich i całego ludu każda piramida jest wielkim występkiem, a największym	Żadnego, nigdy!... Gdyby kapłanka od ognia nie dotrzymała ślubu czystości, musiałaby umrzeć.	A jakżeż można inaczej, jeżeli nie wyrazem kocioł.	Co tam?	I poniekąd masz słuszność, bo w takim razie, gdy oto cezar przeczyta nam nową pieśń z Troiki, musiałbyś, zamiast krzyczeć jak paw, wypowiedzieć jakieś zdanie dorzeczne.	Mówiła mi baronowa Lamoni, że Irenka jest zawsze w Darnówce... dziwiłem się...	Nie wiem, panie. Dobry kapłan, którego nazywają ojcem Andrzejem, był o tyle łaskaw, że uczył mnie nieco ze swoich książek.	Nie za młoda?	Zdrów jest, o ile wiem Nie mieszkam już z nimi.	Ale cóż moje obchodzą pana?	Ale pani teraz mi powie. Przecież tylko o imię chodzi.	Czy bardzo? Nie wiem, czy bardzo. Nie mam żadnych porównań. Kocham tylko ją i nigdy nikogo poza nią nie kochałem... I nigdy nie pokocham.	Jakto posadę? Nic mi nie wspominałaś o żadnych zamiarach!?...	Jestem tak gotów jak waszeć.	Mam honor prezentować się pani stolnikowej dobrodziejce: jestem Marcin Nieczuja Ślaski, skarbnikowicz zakroczymski, szlachcic ziemi sanockiej.	Przebudziłaś się! O, Bogu chwała... Bogu...	U nas jest przysłowie: „Hardy, jak Szkot”	Waham się, czy mam panią prosić o jedną łaskę.	Czterysta! Za godzinę przywiozę kwit barona... Pan tu będzie?	A! gdyby pana wszyscy naśladować chcieli, Francya byłaby wielką i mogłaby sobie drwić z całéj Europy	Co, stryju?	Czyż dotychczas byłem ci kulą u nogi?	I wierz mi, że tak będzie najlepiej.	Listy już mam popisane, jeno kilka zostaje. Kiedy chcesz ruszyć?	Może od reumatyzmu?...	On wczoraj z dalekiej drogi powrócił i teraz w domu swoim odpoczywa	Powiadam wam, że ino o Kubę pytał i o te strzyżki!	Ranny musiał dołączyć do swoich wspólników.	Ta nienawiść bardzo jest podobna do gwałtownej obojętności, jaką ty pałasz do mnie.	Wiedzą, że jestem sam.	Zaciekawia mnie pan. Do czegóż pan dążył?	Ach, naturalnie	Baczność zatem!	Będzie czytał wieczór nową pieśń z Troiki i wzywa mnie, bym przyszedł.	Chcesz mi coś powiedzieć?	Czy jesteś tego zupełnie pewny, Dorianie?	Czy mamy wiosła?	Dziękuję panu. A czy kolonia polska w Genewie dosyć jest teraz duża?	Gdzie jest van Krist?	I w najcięższej chwili Bóg go zabrał...	Jeździec!	Krzykliwy z waści głuszecgłuszec	Macuna?!	Niania mi poradziła	O, ekscelencje mogą mi zaufać	Opat zjedzie lada dzień...	Przytoczyłeś pan jeden ustęp dosłownie.	Ratuj mnie, ratuj umie... umie...	Rózia, huzia, buzia, nózia	Sir Williama Herberta! Kim jesteś?	Skacz, złodzieju!	Więc?...
Z drugiej strony, nic nie zginęło, gdyż tak twierdzi pan de Gesvres, a on najlepiej może o tym wiedzieć.	Znowuż spłonęłaś w konopiany ogień. I znów przeze mnie. Ach, i odchyl twe policzki dalej: żar od nich bije taki. Na szyi czuję z daleka. I ręce odejm, od dłoni nawet; nie ściskaj ich tak: masz gorące takie! I daruj mi. Mnie chłodu było trzeba życie całe i zapominania w sobie...	Nic do ukrywania nie mam. Proszę bardzo. A pana nie posądzam, tylko tak wyszło z rozmowy.	Przecie nie wyrzucisz jej za płot. Wreszcie nie bój się, Zośka przyjdzie po nią, nie dziś, to jutro.	A czy to można tak, żeby i kupować, i sprzedawać wszystko za gotówkę?	Ach tak, ścinają mu łeb?	I znaleźliście tak sobie, przypadkowo?	O gospodarza niech jegomość będzie spokojny, on nic nie wie, jak się to stało, bo on przecie podczas tego wszystkiego leżał pod żłobem i dopiero się zjawił, kiedy już było po wszystkiemu. A tu proszę jegomości jest listek od panny Zofii	Tak będzie lepiej	Właśnie, że tak.	I tak się zapalił, że chciał mu zasugerować własne urojenia.	Milcz! Wynoś mi się stąd razem z twym kulawym chlebodawcą! Dość łajdactw i tak narobiłeś dziś!	O, coś takiego! I ciągle mu się tak podoba we Włoszech?	Tak jest, pani... z Kiejdan. Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.	Nie jest bardziej nierozumny od wielu rozsądnych ludzi Wmówił w siebie, że skarb można odnaleźć, ponieważ sam namiętnie pragnie go posiadać. Przy tym obawia się, żeby jego oficerowie go nie porzucili i nie przeszli do Pedrita, z którym nie śmie walczyć, a nie ma odwagi mu zaufać. Czy pojmuje pan to, capatazie? Dopóki istnieje bodaj cień nadziei, że ten olbrzymi łup da się odszukać, nie potrzebuje obawiać się dezercji. A uznałem, że w moim interesie jest, żeby tę nadzieję podtrzymywać.	Stary dawał mi dziesięć i pół dolara na miesiąc, trzymałem się razem z Danem i harowaliśmy tęgo. Nie umiem jeszcze pracować jak człowiek dorosły, w każdym razie potrafię kierować czółnem niemal jak Dan i nie bardzo tracę głowę pośród mgły, umiem wywijać się na lekkim wietrze... to znaczy, sterować, umiem już jako tako nabijać przynętę i znam się też na linach; umiem także ładować ryby aż do czasu, kiedy bydło wraca do domu; wyrosłem na lekturze starego Josephusa, a pokazałbym też wam, jak się przecedza kawę przez kawałek rybiej skóry... i mam wrażenie, że poprosiłbym jeszcze o drugą filiżankę takiej kawy. Doprawdy, nie macie pojęcia, ile to trzeba się narobić i nauczyć za te dziesięć i pół dolara miesięcznie!	Ojciec nasz świątobliwy mówił mi, gdym się w drogę wybierał niech się tam stary nie spieszy, kości swoje szanuje, a... a...	Za Samburu nie ma gór i jest dżungla, a w niej lwy.	Przykład nader trafny, mój Jerzy. Chrystus, wyzwalający nieszczęśliwego opętańca w ten dziwny sposób, dokonał dzieła świadczącego o Jego wysokiej sile magicznej; było to potężne przerwanie prądu magnetycznego, zakażonego przez złą wolę. Znamienną przy tym jest rzeczą, że czarne siły, które opanowały ciało nieszczęśliwego, musiały przejść w inny, lubo niższy organizm. Wyparty z człowieka wir astralny wszedł w zwierzęta, które z kolei opętane przez demony, rzuciły się w morze i potonęły.	Posłusznie melduję, panie feldkurat, że należę i nie należę do 91 pułku i że sam nawet nie wiem, jak to ze mną właściwie jest.	Zbyt proste ujęcie. Nie. Nie mogę. Nie umiałabym zacząć z nim o tym mówić. Te słowa nie przeszłyby mi przez usta. Och, dość pomyśleć o tym, jakie ten człowiek miał tragiczne życie, ile krzywd spadło nań najbardziej niezasłużenie, ile nieszczęść go spotkało, jego, człowieka o największej dobroci, o najczulszym sercu, o najwyższej wartości duchowej. Nie, Janku. Pokochałam pana zbyt późno, niestety. Dziś już nie mogę, nie mogę się cofnąć. Brzydziłabym się sama sobą, gdybym musiała zaliczać siebie do tych wszystkich ludzi, którzy go pokrzywdzili. Nie, Janku. Nie umiałabym żyć z przeświadczeniem, że popełniłam podłość... Ciężko mi, Bóg widzi, jak ciężko, ale na to nie ma rady.	Nie mnie ale Boga do boju wyzywasz... i on sam z tobą i duchem ciemności, który w tobie jest, walczyć będzie Stanie się jakeś rzekł jeśli zapragniesz wojny od miecza zginiesz...	To coś szparko mości panie oni dumni jakby ich rodziła Batorówna, z tego nic być nie może, tylko się daremnie zakrwawisz w sercu. Ot lepiejbyś sobie ubogą jaką znalazł szlachcianeczkę, a piękną, a skromną; a poczciwą, a pracowitą; pobłogosławiłbym ci z duszy.	To lekkomyślnie Dziś czasy są bardzo ciężkie. O posadę trudno. Gdy się ma coś w ręku, nie należy tego wypuszczać.	Myślę, Julio, że ty masz jakąś tajemnicę. Ty kochasz Och! łudziłem się, że pozostaniesz wierna staremu ojcu aż do jego śmierci, spodziewałem się zachować cię przy sobie, szczęśliwą i świetną, podziwiać cię taką, jaką byłaś dotąd. Nie znając twego losu, mógłbym roić dla ciebie spokojną przyszłość; ale obecnie niepodobna mi wierzyć w twoje szczęście, bo ty bardziej jeszcze kochasz w nim pułkownika niż kuzyna. To dla mnie jasne.	Ale jesteś bogata, Valentine. Masz dwieście tysięcy liwrów renty, a tym samym uboższy jest o nie jej syn.	Leźć po węgłach na dach, dachem się przedostać.	Mówię tylko, że król rzymski... król rzymski, który miał zaledwie cztery lata, kiedy opuścił Francję, nie może służyć za przykład.	Nie znam twojego nazwiska.	Po co też to wasza miłość czynisz sobie subiekcjęsubiekcja (daw., z łac. subiectio: podsuwanie)	Powiem, że dał ci plan tego domu, w nadziei, że hrabia cię zabije. Powiem, że uprzedził hrabiego, wysyłając mu list. Powiem, że ponieważ hrabiego nie było, to ja odebrałem list i czekałem tutaj na ciebie.	A juści przywiozę ją... tylko teraz jeszcze nie można...	Co dzień obiecujesz, co dzień bicie bierzesz, końca temu nie ma!	Można być szczęśliwym bez pieniędzy, ale nie można bez szacunku dla siebie.	Nie żądam ich lecz mieliżbyście w istocie poselstwo tego rodzaju...	Nie! nie wybaczę. Nie jesteś młodzieniaszkiem, który wczoraj złożył śluby. Jesteś przeorem, kierownikiem kilkuset dusz. Nauczycielem młodych. Włosy ci siwieją. Od iluż lat żyjesz w klasztornych murach?	Nie, tego nie wymagajmy od siebie, cha! cha!	Nie.	Od zasiewów do żniw nie każdy będzie żyw!	Pani nie jeździ konno?	Po coś ty właściwie z wojska uciekał?	Po cóż byś miał do nich strzelać?	A kto by jenszy? To ten hultaj od Wodnej Armaty, co mi się w dom wkręcił, niby jej brat. Słusznysłuszny (daw.) nicpoń, łajdak; dosł.: brat psa.!	A to mnie bardzo coś na tym zależy, żebyś ty wiedział, jaką jest szlachta oszmiańska! tu: następujący. ciągnął opowiadanie:	Chcę doprowadzić do tego. Chciałem nawet znacznie więcej robić, bo chciałem założyć wielką cegielnię, kolej zabudowuje się i potrzebuje kilku miljonów cegieł; chciałem założyć browar, bo piwo ma pewny zbyt koleją, podniosłoby to uprawę jęczmienia i dało możność wypasania wielkiej ilości bydła, chciałem założyć gorzelnię, bo wtedy żyto da więcej niźli dotychczas przerabiane na mąkę.	Czy skończyłaś już robotę? Może byś została tu u mnie przez kilka minut?	Ruszaj się, no już! Uciekaj od tego smrodu, którym przesiąkły nawet krzaki.	To złośliwy człowiek Jest śliczna, żywa, sprytna	Jak mi się zdaje co się tyczy zasług, dwoma realami więcej byłbym dostatecznie wynagrodzony; ale co się tyczy obietnicy rządzenia wyspą, uczynionej mi przez pana, warto by dołożyć za nią jeszcze z jakie sześć realów, co uczyni razem trzydzieści.	A gdy rozmodlona udajesz się do świątyni, fiołki otaczają cię wonnym obłokiem, motyle krążą około twoich ust, palmy przed twoją pięknością schylają głowy...	A zatem godzi się ksiądz z tym, że nawet w matematyce można mieć dwa sprzeczne sądy, jeden boski, drugi ludzki?	Ale ja jestem uczciwym człowiekiem...	Ci uczeni panowie to byli sir Bertram, D. M., profesor Ebbigham, sir Oliver Dodge, Julian Foxley i inni. Cytujemy fragment protokołu z ich badania Andriasa Scheuchzeri.	Co też pani wyrabia! Jeszcze się kiedy spalą.	Czy mam pomóc?	Czy można dostać wieloryba?	Ej! może by się taki znalazł...	Głupiś i tyle. Przyłapałbyś gdzie w sieni albo w sadzie, zdusił jak kurczę i w nogi. Niechby potem głowę łamali, co się dziewce stało.	Jak umarł, aha! Szkoda! Dobry żołnierz był, służył w wojsku francuskim za Augusta II, służył potem w wojsku rosyjskim i chodził na Turka tu: stronnik., nieprzyjaciel FamiliiFamilia	Może co powiem, bo kiedy krotochwila, to niechajże będzie dobra!	Myślałem, że w Polsce żenią się tylko z miłości	Słuchaj wszakże to książę do mnie strzelił?	Słyszałem Moja dziś kolej.	Z pewnością artysta, a tego się wypiéra.	A co on tam robił?	A ja bym cię wziął, Róża, ty masz w sobie grubego diabła.	A my?	A więc? a więc?	A! Brühl! jeden Brühl.... ale on zajęty, zajęty niebożątko, niech odpocznie sobie. Brühl dobry człowiek.	A-le!	Biedna nauczycielka	Blondet, Blondet, czemu my jesteśmy tacy biedni?	Chodź do mnie na ręce. Ugłaskam, wyjaśnię...	Chyba, myślę...	Cóż on w Łodzi robi?	Cóż z tego?	Dam!	Dlaczego włazisz tu nieproszony?	Dwie godziny temu.	Dzika, dziewięćdziesiąt jeden. Dobrze. Słuchaj, Szablon, żeby o tym ani słowa. Pogadajmyż raz, jak ludzie.	Kto idzie?	Leszku Czarny, Synu ojca zwadliwego...	Matko Najświętsza, rozumiem...	Małżonkiem przystojnym, którego ocalam i którego pieszczę przed samym weselem.	Miejcież pomiarkowanie!	Morys!	Na Boga!	Naprzód pojedziesz na Podlasie. Periculosapericulosus (łac.)	Naprzód przychodzili do nas ludzie tutejsi mianowaćmianować rzekł Zyndram	Naprzód więc!	Pan Stefan Jerski	Phh! Cóż stare oczy mogą widzieć, prócz pełnej misy?	Powiedz!	Słucham pana, panie Franciszku.	Ten, co wykłada jeografię w niższych klasach? Jaki on zabawny...	Towarzyszysz mi, Watson?...	Walka, Klęska, Zwycięstwo, Podstęp, Zdrada rzekł Chmielnicki	Więc jakże będzie?...	Zapewne	Zapytam Gilberty.
Och, więcej niż dobra, bo jest piękna Dorian mówi, że jest piękna, a on rzadko myli się tego rodzaju w sprawach. Portret przez ciebie zrobiony szybko rozwinął w nim wrażliwość na powierzchowność innych osób. Między innymi był to zbawienny wpływ. Zobaczymy ją dziś wieczór, jeśli nasz chłopiec nie zapomni o umowie.	Tak jest Mistrz człowiek ludzki. Nie umie ci on hamować komturów ni kapituły i nie poradzi na to, że wszystko w Zakonie na ludzkich krzywdach stoi, ale im nieradnierad (daw.)	Karolek?... Och, ci mężczyźni! Ależ on jest bardzo wątłej budowy, ma to po tobie. (Ty i tobie zaczyna się). Jeżeli chcesz zaprzepaścić swoje dziecko, to go tylko oddaj na pensję. Ale ja nie od dziś widzę, że ty tego dziecka znosić nie możesz.	I ja mówię, nie może być. Fabrykę, tak czy owak, mieć musimy. Ja także dłużej nie wytrzymam u Bucholca.	Bezwarunkowo. Nie zwykłem mydlić sobie oczu co do swych pobudek. Ona nie chce opuścić dla mnie Sulaco, zatem Sulaco musi opuścić resztę republiki i stać się samodzielne. To jasne jak słońce. Lubię jasno określone sytuacje. Nie mogę wyjechać w towarzystwie Antonii, więc jedna i niepodzielna Republika Costaguana musi postradać swą Zachodnią Prowincję. Na szczęście, pozostaje to w zgodzie także ze zdrowym rozsądkiem. Najbogatszą, najżyźniejszą połać tego kraju będzie można ocalić od anarchii. Osobiście bardzo mało mnie to obchodzi, ale to pewne, iż kiedy Montero dojdzie do władzy, moja śmierć jest nieunikniona. We wszystkich proklamacjach zapowiadających powszechną amnestię moje nazwisko oraz kilka innych wyraźnie wyłączono. Wie pani bardzo dobrze, iż obaj bracia mnie nienawidzą. I oto szerzy się pogłoska, że wygrali bitwę. Powie pani zapewne, iż jeśli te wieści się sprawdzą, to będę miał jeszcze dość czasu, by ratować się ucieczką.	To z Karpat, panie oberlejtnant, tam trzeba było pić. Menaż dostarczano nam zimny, okopy były w śniegu, nie wolno było niecić ognia, więc trzymał nas przy życiu tylko rum. I to jeszcze dzięki mojej zapobiegliwości, bo w innych kompaniach nie umieli postarać się o niego i ludzie marzli jak muchy. Za to w naszej kompanii wszyscy podostawali czerwone nosy od rumu, ale miało to także swoje ciemne strony, bo z batalionu przyszedł rozkaz, żeby na patrolowanie wychodzili tylko ci szeregowcy, którzy mają czerwone nosy.	Prawda... śruciny siedzą pod skórą kiej mak... z daleka do cię wygarnął? Ho, ho! Kulas widzi mi się na nic już... kosteczki chroboczą ano... Czemuś to zaraz mnie nie wołał?	Moja droga wiesz, że niezbyt lubię pozować w domu na patriarchę i że nigdy nie sądziłem, że losy wszechświata zależą od mojego skinienia. Niemniej jest dla mnie ważne, aby rodzina szanowała moje decyzje. Zdziecinnienie starca i kaprys dziecka nie zniszczą projektu, jaki ustaliłem już wiele lat temu. Baron d’Epinay był moim przyjacielem, przecież wiesz pani o tym, i trudno o lepszą partię niż związek z jego synem.	Nie wiem, czy potrafię wytłumaczyć, ale sądzę, że chyba polegają na... Nie, nie umiem tego powiedzieć.	Ach, Boże, więc i cóż z tego?... Ale, Madziu, zaklinam cię, nie mów o tym nikomu... Nikomu... Bo gdyby się Hela dowiedziała... Zresztą ja ci powiem wszystko...	Ja dla pana tu jestem. Cały dzień mi pan z głowy wyjść nie chce. „Pójdę i powiem mu, co mam na myśli. Stary ja człowiek, rodak	Nie, ale wyraźnie mówił, jutro, a twarz miał namarszczoną i posępną. Jutro więc, co prędzej, to lepiej...	Synowi starej Berty nie na wiele by się zdało konkurować do córki Nordhaugów!	Babudżi Nie żywię szacunku dla biesów indyjskich, ale z synami Eblisa to zgoła inna sprawa: czy są dżumali (łaskawi), czy dzullali (groźni), nie lubię kafirówkar a. kaffir (arab.)	Nie śpią już i huczą jak pszczoły w ulu Byliby się już ruszyli, ale nie mieli dość wozów.	O, dziękuję ci, ma brata i ojca, którzy podobno nie są zbyt dobrze wychowani... mogliby nie uszanować mojej skóry... A przy tym i ja się żenię.	Więc dlaczego pani nie chce umożliwić mi zobaczenia profesora? Czy to nie zemsta dyktuje pani tę nieustępliwość?	Zawsze mnie to niecierpliwiło, że ludzie wszystko robią z ważnych powodów. Co za przywilej mają ważne powody, by każdy musiał się do nich stosować? Zresztą, oddałem niechcący ostatnią przysługę przyjacielowi, albowiem wczoraj byłem zaraz na pogrzebie Lisowicza.	Wszystko jest zupełnie tak piękne, jak sobie wyobrażałam niegdyś, myśląc o twoim nieuniknionym ślubie i naszej koniecznej rozłące Jesteś oblubienicą moich marzeń w „czarownym, powiewnym welonie”, Diano. A ja jestem twoją druhną. Ale niestety, nie mam bufiastych rękawów, chociaż te krótkie rękawy koronkowe są o wiele ładniejsze. Nie pęka mi też serce, ani nie nienawidzę właściwie Alfreda.	O!... wszystko to trwało zaledwie chwilę, może mi pan wierzyć. Stanęli naprzeciw siebie. Nieznajomy szybko się zwinął i natarł tak niespodzianie, że zanim pan Porthos odbić zdołał, żelazo przeciwnika utkwiło mu w piersi na trzy cale. Upadł na wznak. Korzystając z tego, nieznajomy oparł mu na gardle koniec rapiera; pan Porthos, widząc się na łasce przeciwnika, uznał się za pokonanego. Wtedy nieznajomy spytał go o nazwisko, a dowiedziawszy się, że ma z Porthosem, a nie z d’Artagnanem do czynienia, pomógł mu dźwignąć się, odprowadził do oberży, sam wsiadł na konia i odjechał.	Panie Godeschal, oto praktykant, o którym panu mówiłem i którym pan Moreau się bardzo interesuje. Będzie jadał z nami. Zajmie izdebkę przy pańskim pokoju. Odmierzy mu pan czas na drogę do uniwersytetu i na powrót, tak aby nie tracił ani pięciu minut. Będzie pan czuwał, aby się nauczył kodeksu i aby poznał swój przedmiot; to znaczy, kiedy skończy zajęcia w kancelarii, da mu pan autorów do czytania: słowem, ma być pod pańskim bezpośrednim kierunkiem, a ja będę miał nad tym oko. Chcę z niego zrobić to, czym pan się zrobiłeś sam: tęgim szefem kancelarii w chwili, gdy mu przyjdzie złożyć adwokacką przysięgę. Idź z Godeschalem, młody przyjacielu, pokaże ci twoje legowisko, zadomowisz się.	Ale ten Cześniak nie odezwał się?	Bo mnie kasztelan i to jeszcze powiadał: „Przepomnieliśmyprzepomnieć (daw.)	Czasem może dlatego, żeby powiedzieć, że nie rozumie. Ale w tym wypadku, oczywiście, doskonale rozumiem, że mogła pani czuć do mnie niechęć, nawet nienawiść.	Cóż, nie przyjmiecie gościa? No, to będę rządowe połykał.	Ja, proszę pani, nie przez ciekawość pytam... Tylko ten biedak Cynadrowski zobowiązał mnie, ażeby się o tym dowiedzieć... Przyrzekłem mu i...	Nie, to flamandzka księżniczka, która z pewnością jest krewną gubernatora z Vera Cruz.	Przykro mi ale nigdy nie miałem tej przyjemności.	Tak samo, jak naprzykład pana nie zainteresowało moje życie.	Żeby nie Hanka, to byśwabyśwa (gw.) zaszeptała łzawo.	Aj, nie pytam o jego nazwisko. Pytam, jaka jego familia.	I nie będziesz miał do mnie żalu?...	Ja nie mówię, że nie mogę tylko w Katowicach dostałby pan większą pensję.	Nic o tym wszystkim nie wiedziałam	Nie.	Wszelkie wątpliwości rozprasza fakt, że słowa zostały wycięte w całości, nie zaś pojedynczymi literami, a nawet widzimy dwa słowa wycięte razem: dbasz o...	Yeah, rekiny. Dlatego te jaszczury są takie rzadkie, panie Bondy, żyją tylko w tym jednym miejscu, w tej zatoce, której nazwy nie mogę wymienić.	To jednak co po spłaceniu zostanie, jest tak małe, że może lepiej byłoby nadać inny bieg sprawie. Przyjaciele ojca pani, panno Wickfield, doradzaliby mu może, aby odstąpił kancelarię...	Znam ja podobno więcej świata, mój panie, jak go widać przez kratę; ma się też niejedno wspomnienie z własnego życia. Pamięta się i dobre przyjęcia, ale się też pamięta i rekuzy!... Ale to wszystko zmieniło się dzisiaj u mnie w memento morimemento mori (łac.) milczenie, cisza..	Tak!... a pięć tysięcy niech bierze, bo to się przyda dzieciom...	Ej, tak liczyłam na to. Wolałabym być z ojczusiem. Na balu będzie dużo osób nieznanych mi zupełnie i przeważnie z arystokracji.	Czego tu się bać? Dwóch dziadów i chłopca? Jaki z ciebie będzie kiedyś żołnierz, paniczku?	Długoż to potrwać może?	Może tak kochają dzicy ludzie, jacyś buszmeni, czy inni ludożercy	Zima jeszcze zdzierży a za jakie ośm albo dziesięć dni będę już coraz to spoglądał ku Mohilowu.	Że jedna cnota stopi się dziś jak wosk.	Ten się z dniem każdym robi nieznośniejszy Będę musiał się z nim na serio rozmówić.	Bardzo zwyczajnie; bo ma pięćdziesiąt franków. Znam go dobrze: przecie to mój brat.	Co pan powiedział?	Co uznam za konieczne do ozdobienia ołtarza, dodam bez waszej rady	Dlaczego się pani mnie boi? czemu unika?	Jednak w domu Aulusów był ci miłym?	Kto to dzwonił?	Na wszystkich ludzie szukają. Jedźcie za nami. Zjechaliście z drogi! W prawo!	Na, tiesa!	Panie Horst, panie Horst W moim domu... takie słowa...	Przy modlitwiem ją poznał, przy modlitwie widuję i z modlitwą na ustach rad bym do ołtarza poprowadzić...	Rozumiem. Ale to...	Siostrzan królewski i zięć na samym końcu? Obraza!	Szczęśliwy! powtórzył August ze śmiertelnem zwątpieniem w głosie, i powiódł ręką po oczach przed któremi przedmioty mięszały się, ćmiły i drżały.	Tak, wy dwoje.	Tak. Otóż i jesień	Więc waszmość jesteś jakobitą?	Właśnie jestem w rozpaczy, zdaje mi się że go straciłem.	Zapis zrobiłem, a ślub w niedzielę... to wam rzeknę!	A czy smakowały gorzko jak podsuszona skórka pomarańczowa?	A cóż? Przeciemprzeciem	A ty chciałbyś być weteranem?	Ani ja!	Bardzo proszę!	Był pan wczoraj w Operze?	Będziemy musieli poraz wtóry stawać w konsystorzu.	Czterdzieści pięć minut po siódmej.	Czy ja wyglądam jak cytryna?	Cóż pan o mnie myślał?	Davigni...	Dlaczegóż więc chcesz ją zdradzić przede mną?...	Do świąt jeno.	Elektrycznego Mamy wszystko, czego potrzeba do zrobienia baterii elektrycznej, najtrudniej będzie wyprodukować druty, ale sądzę, że za pomocą ciągarkiciągarka	Gdzie?	Jako szpilka do włosów.	Marzyłem o walcu z panią tyle tygodni!	Musiano go zaniepokoić	No i...?	O niej, o pannie D. Mieszka w Londynie.	Od tej jaszczurzycy?	Pan hrabia także!	Powiedzmy. Ale mała stąd satysfakcja. Upoważnia najwyżej do zdychania z głodu.	Proszę o głos	Prędzej, prędzej! Znachor! Znachor!	Spełni najprzykładniej on swoją rolę.	Sprzedom.	Sądziłbym, że strome góry powinny najmniej zachęcać do wycieczek...	Słyszysz, pani Grandet, czy ty masz jaki skarb?	Umiem.	W tyle, panie Pierwszy pokój w przejściu między schodami.	Widocznie statki omijają te niegościnne strony.	Widzicie, że jestem ranny...	Więc jestem jeniec?!	Z gór
Juści prawo prawem Ba! chciałem potem pozywać wszystkich, którzy byli w Szczytnie, ale powiadali ludzie, że Jurand narznął ich tam jak wołów, i nie wiedziałem, który żyw, a który zabit... Bo, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż, jako ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!	Otóż mówiłam jej, aby przyszła dzisiaj. Podoba mi się dziewczyna; coś ma takiego w twarzy, co pociąga. Kaczkowska mówiła, że doskonale gra na fortepianie, więc przyszła mi myśl...	Ehe! panie... Odbudowałem w ogrodzie chałupę jak barak, żeby matka miała gdzie gotować, ale warsztaty... Toż by na to, panie, trzeba z pięćset rubli gotowego grosza, słowo honoru daję, jak mi Bóg miły... Ileż to przecie lat ojciec nieboszczyk harował, nim postawił dom i zebrał naczynie.	Przecież mówiłam przed chwilą, nie słyszałeś, Maksymilianie? że jestem bogata, a nawet zbyt bogata. Mam po matce blisko pięćdziesiąt tysięcy renty, dziadkowie de Saint-Méran zostawią mi pewnie drugie tyle, dziadek Noirtier wyraźnie chce, abym była jego jedyną spadkobierczynią. W porównaniu ze mną mój braciszek, który po pani de Villefort nie odziedziczy żadnego majątku, jest biedny. A macocha uwielbia to dziecko! Gdybym wstąpiła do klasztoru, cała scheda, która  przypadłaby po dziadkach de Saint-Méran i po mnie mojemu ojcu, przeszłaby ostatecznie na jej syna.	Szkoda to jest niewymowna, bo jednak wielki to był rycerz!... Chodźmy do niego, panie Michale. Miał on zwyczaj dworować sobie ze mnie i we wszystkim mi dogryzać. Może go i teraz ochota do tego schwyci. Mój Boże, jak się to ludzie zmieniają! Taki to był wesoły człek...	Tego ja nie wiem, bom między nimi nie bywał, chociaż jakiś przejezdny pan dał mi list do jednego z ich pułkowników, abym go przy okazji oddał.	Zdaje mi się moi, wujowie, że potrafię was całkowicie uspokoić	Dobrze. Dajże mi pan butelkę najlepszego wina, jakie masz, a potem wrócimy do rozmowy od tego, na czymśmy skończyli.	Żałuję, że to mi nie przyszło na myśl. Trzeba było lepiej zaczekać.	Jakbyś tu na noc został, a rankiem miał ochotę, to jeżeli na ślusarskiej robocie rozumiesz się, poprawisz mi rewolwer. Zaciął się i kurek nie podnosi. Diabeł w niego jakiś wstąpił.	Wczoraj wieczór miał się pan lepiej; widziałem pana, o ile mi się zdaje, w Operze.	Zaraz pan poznasz drugiego. Przystępuję do interesu: przedstawiono panu weksle z podpisem Hieronima, których suma przewyższała rozchody. Sprawę tę rozstrzygnąłeś pan wobec setki osób wspaniałomyślnym darowaniem winy, weksel wykupiłeś pan od Żyda. Winowajca, ten oto chłopiec, zniósł w milczeniu łaskę, jak się w milczeniu przyznał do złodziejstwa. Poszedł do domu sam, sponiewierany, i zastałem go oto z rewolwerem w ręce. Żebym się spóźnił minutę, mielibyśmy pan i ja, śmierć niewinnego na sumieniu. To ciężko!	Jużci nie wywinąłby on się od śmierci tak czy siak. A dziś sam ją, nieszczęsny, w tę burzę przeczuwał, bo chodził po izbie jak nieswój i tulił się do wszystkich... O, żeby mi to do głowy przyszło, nie wypuściłabym go z chaty... W lochu bym go zamknęła... Szłabym za nim, gdzie by się ino ruszył...	A więc koniec i dziś zabieram cię ze sobą na kurację Na jutro obiecują awanturę wyższej marki, a ja w tym udziału brać nie mogę ja nie wiem. Może wszystko tak właśnie musi się zaczynać, ale ja nie mogę, nie będę i koniec. No? Przyrzekasz?	Dobrze, dobrze, wiem... Ale przecież go zabrali i właśnie chciałbym się dowiedzieć czegoś o tej karczmie.	Nie, nie! Nie pomoże nic! Ja to czuję! Boję się go! Gdy ręki jego dotknę, dreszcz mnie przechodzi, serce bić ustaje.	Tak, ale ja zapytuję, czy potem... kiedy już nie żyła... nie mogła wyjść?	Tak, żyje... ale co się stało! Ach, nieszczęście...	Miałam pismo od męża, któren przy Michale w stanicy dotąd bawi. Zdrowi są obaj i niedługo się tu obiecują. Jest list od Michała do waćpana, a do mnie tylko podskryptumpodskryptum różnica., która była z Żubrami o jedną Basiną majętność, szczęśliwie ukończył. Teraz już tam sejmiki z bliska... Powiada, że tam imię pana Sobieskiego okrutnie znaczy, więc i sejmik po jego myśli wypadnie. Kto żyw, na elekcję się wybiera, ale nasze strony będą z panem marszałkiem koronnym. Ciepło już tam i dżdże chodzą... W Werchutce u nas spaliły się zabudowania... Czeladnik ogień zapuścił, a że wiatr był...	A ten portret kobiecy? pocóż on tutaj leży? Ach! jakże ona piękna?	Aha! Pewno te, do których zmuszali go Tatarzy...	Ale, ale panie czy wiecie, że wątpię, azali trafię w to miejsce za powrotem.	Ależ mój yogi nie jest krową! Przydałoby się trochę polewki i pieczonego ciasta, a kęs smażonych owoców też by go ucieszył, jak sądzę.	Bo ja nią pogardzam!	Był związany tak, iż na rękach leżał obrócić się nie mógł a i nogi miał pokrępowane.	Czy ci mało jeszcze?	Dajmy na to! Wobec tego powiem ci jeszcze więcej, Przyjacielu całego świata, choć tym wyznaniem oddaję swoją głowę w twe ręce.	Ja także siedzę w mieście.	Kto wie, kto wie zresztą mniejsza z tym i powiem tylko, że jak pomyślę o tamtym ładnym domku naszej Emilki, to po prostu nie wiem, co z tymi elegancjami robić. Boję się dotknąć, myśląc, że takie to delikatne jak nasza Emilka, i nikomu, za nic w świecie, nie pozwoliłbym potrącić tam żadnego przedmiotu. Bawić się jej czepeczkami jak małe dziecko. Ha, ha! Macie dziecko w postaci starego morskiego rekina.	Kto? ja? Ja? dajcież pokój.	Ma interes... do którego ja jej pomogę. Odziedziczy piękne dobra...	Na honor, nie wiem tak bardzo... w ramię mnie uraził; a ty Porthosie?	Nic poznałem go niedawno i dlatego się pytam.	Sam za siebie mów, Porthosie, kiedy masz się tak grubijańsko odzywać Co do mnie, słowa tych panów uważam za właściwe i godne takich szlachetnych, jak oni, ludzi.	Ta gorycz, z którą Jemioł wspominał pani stryjenkę, świadczy o tym, że musiało go z nią coś łączyć. I, jak sądzę, coś nieprzeciętnego. Mam wrażenie, że to właśnie zaważyło na całym jego życiu.	Tak pan sądzi? Mam świadków. Raczcie panowie wejść.	To doskonałe! Jakże zamierzasz odejść?	To ja, Dżek.	Tymczasem nikt nie ustępuje, ale to dowodzi, że ci wszyscy panowie niewiele sobie robią ze sztuki, przy tym są niezbyt grzeczni, bo i sami nie słuchają, i innym nie dają.	Więc precz z kozła, błaźnie! Sam pojadę, kiedy się boisz...	Z dziećmi ludu. Dotychczas była moda, że panowie przyjaźnili się tylko z Żydami, a do czego to ich doprowadza, widzimy niekiedy. Może więc następne pokolenie z konieczności zbliży się do chłopów...	A czy to jest nieuleczalne?	A cóż będzie z domem?	A ile było wilków?	A kanał, na którym w tej chwili jesteśmy?	A ty gdzie, Joasiu?	A święty, poczciwy i pokój miłujący człek	A! ona sobie życzy!	Chcesz go zamordować, by pomścić śmierć Czerwonego Korsarza?	Co nie miałem widzieć?	Coż u kata! czyś wielkiego mongoła zrabował?.. sto tysięcy?	Czeremis, Czeremis! dziś popr. forma D. lm: towarzyszy. na karła.	Czy dużo czasu trzeba, aby zebrać milion?	Czy pan chce dostać trzeciego harbuza?	Darowała swoje złoto.	Do czego zmierzasz?	Dziękuję cioci!	Gdzieże jest wasz Bogdaniec?	I wasza dostojność wierzysz temu?	Ile razy opowiada, co sam zechce zawsze musi coś takiego mówić! Nie mogę pojąć, jak ludzie mogą słuchać takich historii	Imię moje Murdelio.	Interes, nie interes. Ot, pogadać chciałem, rady spytać.	Ir aš!	Jak najpewniejszy.	Jak to więcej?	Jak to?	Jaki Józef?	Jużci.	Klasztor?	Marek Bystry, Miłościwy Królu!	Może dlatego, że skrupulatskrupulat	Możemy przejechać koło św. Krzyża, tam jest serce Chopina.	Nie przerywajże, póki nie skończę. Słowem szlacheckim ci ręczę, że nim na obiad zadzwonią, odpowiemy ci lekcję bez zająknienia i pensa napiszemy, jeno przejrzysz, czy dobrze.	Nie wszystkie.	Nie śpię, Lucyanie byłam niespokojna, myślałam żeś chory i przyszłam zobaczyć cię. Serce matki przeczuło boleść syna i spać jéj nie dało. Ty cierpisz, dziecko moje najdroższe.	Nie! Nie chcę przerażenia ani lęku, ani niczego, co jest strachem. Chcę coś robić.	No no... Żeby mię ino ten Żyd nie wydał, nic by ta nie było frymuśnego.	No! strzelajże, kiedyś z nas żartował, a jak chybisz, bez pardonu stęplami.	Oni właśnie powinni być tutaj, mości Ryszardzie	Oskar!... Jesteś ukarany, mój drogi, tym, czym grzeszyłeś. Warto było żywić tego węża na łonie?... Ile razy ci mówiłam...	Pani starościno! Niezasłużonniezasłużon szczęśliwy (daw. krótka forma przym.). bierze. Nie wiem, za co Pan Bóg mię faworyzuje, wżdywżdy (daw.) zbójca, bandyta.. Nec Hercules contra pluresNec Hercules contra plures (łac., przysł.) przez, poprzez, na wskroś., żem już za nieboszczyka był mianza nieboszczyka był mian	Pocoś pani złamała tę gałązkę?	Prawdę mówi!...	Rany! To straszne. A skąd twój ojciec wiedział, że ona chce na niego rzucić czary?	Rozumiem, wielmożny panie!... A nasz pan czeka w pokoju sypialnym	Słyszałem trochę o pani nędzy!	Tak jest; jak was we wsi zowią?	Tak. Do kościoła. Dziś niedziela.	Takich jak Mazowiecki, więcejby być powinno a wielkorządców mniej. Ci władzy całej nie mają, a przez to niewiele uczynić mogą.	Tam do diabła! Już czas! Zapaliłaś światło, Katarzyno?	To już pojadę chociaż z takim słowem. Może pożałujesz, może zatęsknisz!	To pan mnie potrzebujesz?...	Więc co robić?	Więc cóż poczniecie?	Więc cóż takiego?	Z doktor Łucją Kańską	Za dwa miesiące.	Zabiję to bydlę	Zaraz powiem do zrozumienia: Skoro one pohańceone pohańce	Żebrak wgłębienie spódnicy u siedzącej kobiety. rzuci. A już jak jego miłość rajca Langpeter przechodzi abo Teszner, abo Przedbór, abo Salomon, to tyla ofiarują, że więcej wyniesie niż z ratusza za pół miesiąca. Znasz pana stolnika Mikołaja?
Posłuchaj los może sprawić, że twoje życzenia ziszczą się w pewnym stopniu; w każdym razie jednak przebacz mi to, co się stało; wiesz dobrze, że człowiek nie jest panem siebie, w pierwszej chwili zwłaszcza, lecz muszę cię zarazem ostrzec, ażebyś na przyszłość nie pozwalał sobie zbytecznej poufałości ze mną; widzisz, mój chłopcze, we wszystkich rycerskich księgach, które czytałem, a było ich bardzo wiele, nie widziałem w żadnej opisu giermka, który by tyle pozwalał sobie względem swojego pana, jako ty względem mnie czynisz, i prawdę mówiąc, obydwaj zbłądziliśmy: ty, że nie miałeś należytego dla mnie uszanowania, ja, że sobie nie umiałem nadać przyzwoitego tonu, bo na koniec, jakkolwiek Gandalin, giermek Amadisa, był hrabią de I’lle-Ferme, napisano jednakże jest o nim właśnie, że mówił zawsze do swego pana z głową odkrytą i schyloną, i ciałem zgiętym ku ziemi na sposób turecki; lecz Gasbal, giermek don Galaora, lepszym jest jeszcze przykładem, jego dyskrecja i cześć dla pana były tak wielkie, że autor tej cudownej i prawdziwej historii, chcąc dokładnie uwiadomić potomność o jego przedziwnym milczeniu, raz tylko jeden wspomina o nim w ciągu całej tak długiej powieści. To, co ci powiedziałem, przyjacielu Sancho, powinno nauczyć cię, jaka jest różnica między panem a sługą. Tak więc powtarzam ci, że na przyszłość żyć będziemy w ściślejszym rygorze, nie narażając się jeden drugiemu; bo na koniec skądkolwiek przyszłaby sposobność, ode mnie, czy od ciebie, ty zawsze ucierpisz na tym. Nagrody przyrzeczone ci ode mnie znajdą się w swoim czasie, a chociażby i przyszło wreszcie obejść się bez nich, to w każdym razie żołd cię nie minie, jak to już powiedziałem pierwej.	Nie zapieram się tego. Bóg tak urządził, żeby praca wykonywana przez nas łączyła się ściśle z naszym własnym interesem. Otrząsamy pyłki, szukając w kielichach kwiatów pożywienia dla siebie. Najczynniejsze w tej robocie są pszczoły, chociaż moim zdaniem one zanadto się poświęcają. Słodycz znajdowaną w kwiatach noszą one do ula i gromadzą dla ludzi, którzy wprawdzie miód chętnie jedzą, ale pracy pszczół i trudu nawet w setnej części nie oceniają tak, jak na to zasługuje.	Co ty mi Polciu mówisz zawsze, abym była cicho, i nie narażała się! Mamże milczeć kiedy oni obmawiają moją przyjaciółkę? alboż ja się ich lękam? alboż dbam o ich zdanie? Dla mnie całe szczęście to ty, dom nasz a co o mnie powiedzą ci ludzie u których cnota na języku, a djabełek rogaty w sercu, to mi wszystko jedno! Potakiwać ich głupstwom i złości nie myślę!	Gdzie was diabli noszą tak długo? Muszę z wami porozmawiać. Nie stawajcie tak idiotycznie na baczność, ale siadajcie i rozmawiajcie ze mną po prostu, bez tego waszego „według rozkazu”. Więc stulcie gębę i uważajcie, jak się patrzy. Wiecie, gdzie w Kiraly Hidzie jest ulica Soprońska? Tylko zostawcie to swoje „posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że nie wiem”, jak nie wiecie, to mówcie: nie wiem, i basta. Zapiszcie sobie na kawałku papieru: ulica Soprońska nr 16. W domu pod tym numerem jest handel żelaza. Wiecie, co to jest handel żelaza? Herrgott, nie gadajcie wciąż: posłusznie melduję! Mówcie: wiem albo nie wiem. A więc wiecie, co to jest handel żelaza? No to dobrze, że wiecie. Ten handel jest własnością jakiegoś Madziara imieniem Kakonyi. Wiecie, co to zacz Madziar? No więc, Himmelherrgott, wiecie czy nie wiecie? Aha, wiecie. Nad tym sklepem na górze jest pierwsze piętro i na tym pierwszym piętrze on mieszka. Wiecie o tym? Nie wiecie? No to wam o tym mówię, żebyście wiedzieli, do stu tysięcy! Wystarcza wam to? No to dobrze, że wam to wystarcza. Gdyby wam to nie wystarczało, to kazałbym was wsadzić do paki. Już sobie zapisaliście, że ten kupiec nazywa się Kakonyi. Więc doskonale. Jutro rano około dziesiątej pójdziecie do Kiraly Hidy, odszukacie ten dom, o którym wam mówię, wejdziecie na pierwsze piętro i oddacie list ode mnie pani Kakonyi.	A po drugie, zaczyna być w ogóle niedobrze. Jakkolwiek oni mówili, że są najwyższą marką, bo kraj nasz, to jest wasz jest rolniczy i że niweliści nie mogą znaleźć tu miejsca do zapuszczenia korzeni na stałe, jednak papa pisze, że nie jest tak dobrze, jak myślał. Agitacja wśród „miejskiej biedoty” wzrasta wskutek niemożności szybkiego przeprowadzenia podziału i zorganizowania kooperatywkooperatywa (daw.) przynajmniej tak to sobie wyobrażam. Ach, panie Taziu, czemu wszystko, co dobre, jest takie śmiertelnie nudne! Ja chciałam być dobra, robiłam, co mogłam dobra, ale wszawa. Ja już nie mogę... Trzeba będzie oddać pałac i tę willę ale mniejsza o to	Przepłynie ją, kto umie pływać ale słyszałem, że ani ty, ani ja nie odznaczamy się wielką sprawnością w tej sztuce; co do mnie, to pływam jak kamień.	Nie, panie!... ja nie pójdę do Kotlickiego... a to, co mi pan powiedział, jest po prostu niegodziwem!... Tylko w teatrze ludzie mogą tak zatracić poczucie moralne, ażeby namawiać do podłości, żeby umyślnie spychać w dół hańby drugich, byle samym skorzystać na tem... Przerachowałeś się pan!... tak nizko jeszcze nie upadłam... Boli mnie tylko, że pan mogłeś choćby przez chwilę myśleć, że ja się zgodzę, że pójdę do Kotlickiego, do Kotlickiego, który mi jest wstrętniejszym od najpodlejszego płazu!?...	Oho! Jużci zaraz i pół miliona! Co to ludzie nie nagadają! A tu nie wiem, czyby się i do trzechkroć sta tysięcydo trzechkroć sta tysięcy (daw.)	Ty powinieneś szukać innych teraz przyjaciół. Ja nie umiem być humanitarnym znachorem. Obraz świata, Kondycja ludzkaA wreszcie wszystko to razem wzięte jest tylko tchó­rzostwem: wypowiedzieliśmy każdy ostatnie słowo życia, a nie stać nas na mężne dokończenie: „Amen”. Czekamy, aż się z nami załatwi natura. A ona skrzętnie umiata drogę życia rozmaitym struggle-liferomstruggle-lifer (ang.)	Z początku to ckliło mi sięckliło się (gwar.)	Co to, to nie prawda głupi zawsze jest głupi; ale zostawmy to na potem. Dałem ci rady, jakie za najlepsze uważam, teraz rządź swoją wyspą i niech cię Bóg prowadzi!	Co to jest: nie mam?... Proszę o moją należność!... Pani nie myśli przecież, że ja mogę żywić kogoś darmo... ot, tak sobie!... dla ozdoby mieszkania!... Ładna ozdoba, co rano dopiero wraca do domu!...	Czy się bawią jeszcze... nie śmiem w zastosowaniu do nich tego wielkiego użyć słowa: czy się bawią jeszcze w religijność i pobożność?	Co to za szpak! co to za szpak! krzyknął Kasper uniesiony, ale kawaler! ale krzepki, a nie jednego młodzika zakasuję. A to mosanie wdowa ciepła, pieczone i warzone, grosz, kamieniczka i porządeczek! a co to za ład, a jaka w domu oszczędność! a kufereczek żebyś wasan widział! Pocałować go, tak gada o talarkach.	Posłusznie melduję, panie lejtnant, że trzeba, żeby ze mnie wszystko zlazło jak z psa liniejącego, żeby sytuacja była całkiem przejrzysta. To samo mówił zawsze niejaki Petrlik, szewc, gdy zabierał się do sprania swego chłopaka i kazał mu zdjąć spodnie.	Gotów jestem ci jej udzielić, jeżeli tylko twój pomysł okaże się tak świetny, jak zapowiadasz.	Co to ci ojcze nasz dobry?	To co ty rozumiesz i nie rozumiesz tak, on uratował mię od dwóch rzeczy ostatecznych: od śmierci przedwczesnej i ciemnoty grubej...	Panie profesorze nie należy nigdy mieszać statyki z dynamiką, bo można ważny błąd popełnić. Niewiele trzeba pracy, ażeby dostać się do niskich okolic oceanu, bo ciała posiadają skłonność do pogrążania się. Posłuchaj Pan mego rozumowania.	Ach, tak to istotnie ważny powód. Tylko idąc taką drogą rozumowania, można wyszukać na administratora kogoś, kto ma ośmioro dzieci i ociemniałą ciotkę, a sam jest paralitykiem...	Bezwątpienia, moja matko! Dziwię się, że go jeszcze przy życiu po tém ździebełku zastałem. Nie zapomnijcież robić tak wszystko, jak wam zaleciłem.	Prawda, że i Zawiłowski powinien trochę świata zobaczyć. Chciałbym stąd do niego zajrzeć. Jak on się ma?	A to dlaczego?	By zaś nie myśleli, że się ich boję, i byście nie myśleli i wy.	Choćby i nie chciał dać, to moje prawo pierwsze.	Och! To, co rozumiem pod „tamtym światem”, to przyszłe przeobrażenie w zwierzę lub roślinę...	Oczywiście. Czegóż się boisz? Wszakże nie jesteś złodziejem?	Wcale, tylko miała mały interesik. O, to hycel baba!	Więc dlaczegóż powiedziała pani, że pani nie potrafi rozwieść się z nim?	Wszystko to niewarte jednego wiersza Dantego.	Ano, krótko, nie długo dokończę, że mię w owym Grodzisku państwo ostawiliostawić (daw.) dziś popr. forma D. lm: bajor. niż ornej ziemi; państwu zasię zabawa bardziej w głowie i jazdy do Krakowa, a nie co inszego. Tedy całe te lata wybyłem w Grodzisku, dopiero na wiosnę dali mi państwo rozkaz wrócić do dawnej służby i jakom się u nich nauczył, u pana miecznika próbować. Pismo dostałem od pana podstolego okrutnie chwalące, no i... zgadnij, Wawrzek, co dalej?	Przyjacielu, moje życie już się skończyło. I nie mogę powiedzieć jak ty, że Opatrzność wymierzyła we mnie ten cios; muszę odnaleźć człowieka, który darzy nas nienawiścią; a kiedy go znajdę, zabiję go albo on zabije mnie. Mam nadzieję, że jako przyjaciel pomożesz mi w tych poszukiwaniach. No, chyba że pogarda zgasiła w tobie przyjaźń.	Chcę się weselić, pić wino, słuchać muzyki, patrzeć na te oto boskie kształty, które obok mnie widzicie, a potem zasnąć z uwieńczoną głową. Już pożegnałem się z cezarem i czy chcecie posłuchać, com mu na pożegnanie napisał?	Doskonale! Znowu człowiek, który co innego ma na ustach, a co innego w sercu ale mniejsza o to, wszak to nasz sąsiad, który nam kiedyś pomógł w potrzebie, trzeba go dobrze przyjąć.	Mogłaby pani, budząc się, zauważyć, iż chusteczka na czole jest wilgotna?	Może być, że to hipokondria.	Coś mi się zdaje, że mają już dość	Ha. Napijesz się może kieliszek wina? Mam parę butelek jeszcze z dawnych, dobrych czasów mojego ojca...	Nie czytasz? Nie krępuj się, może co pilnegomoże co pilnego zawołała pani Tekla, nie pojmując w swej żywości, jak można zostawić list zamknięty w kieszeni.	Dlaczego pan tego mnie nie powiedział? Gdybym ja o tym wiedziała! Dlaczego mi pan tego nie powiedział?	MieszczaninBójcie się Boga. Panny w salonie, a młodzież i kochany gospodarz junior siedzą tu sobie w najlepsze... No, powiedz no pan kilka świeżych zagranicznych anegdotek	To znaczy, że jest trzydzieści i siedem minut na dziesiątątrzydzieści i siedem minut na dziesiątą (daw.) rzecze Gerwid	Weź, Jaguś, weź, la ciebie kupiłem, a jak ta któren parobek będzie przepijał do ciebie, nie odpijaj, na co sie spieszyć... mnie już czas iść.	Niebezpieczny prowadzicie proceder i godniejszy hultajów niż szlachty... Nie bez tego też musi być, żeby na was jakie wyroki z dawnych czasów nie ciążyły?	Być może forma cz. przesz. czasownika dotycząca czynności powtarzanej; dziś tylko: słyszał (wielokrotnie). niejednokrotnie z ust ludzi, których Anglicy nie uważaliby za urojeńców.	Co do mnie, zbierając siły rzekła heroicznie Marja	Ho, ho! już ona potrafi za łeb Jędrka wziąć!	Za każdym razem będziesz pytał? raz na zawsze powiedziałem, zrozumiano?	A szczęśliwy kab tylko Pan Bóg we wszystkiém tak błogosławił...	Będzie tak wisieć przez trzy dni.	Czy ja wiem?.. Powiedzmy poto, by zjednać sobie polski rząd okazaniem takiej lojalności...	Cóż ma być dalej? Sad za dworem, a potem las.	Do diabła! Nie znam tu nikogo.	Do domu?	Za Sarajewo!	Za parę tygodni.	Daj Boże tylko, panno Zuzanno, żeby tam na niego żadna bestya nie wyskoczyła.	Pan masz talmudyczną filozofię, panie Dawidzie.	Pani mi zaprzeczyć nie może	...A mój interes jest bardzo ważny: bombę przywiozłem i nie wiem, komu oddać! Widzicie, jaki mój interes. Pieniądze partyjne przywiozłem, 250 rubli	Bardzo pięknie! Tylko pozwoli pan sobie powiedzieć, że nie ma na świecie dwóch bardziej obałamuconychobałamucony na całym świecie!	Co jest na dole?	Co waszmość mówisz?	I cóż pan o mnie myśli?	Kiedy miałem gorączkę, podobno mówiłem o czarach. Znam dużo bajek.	Michalakowa, jużci ta sama, co już ode żniw...	Mówi czystą prawdę, na święte peplum Diany!	Na przykład?	Nie łasym cudzych sekretów, a nic tu, widzę, po mnie...	Nie, nie i... nie!... Nie chcę żadnych listów od tej nieznośnej baby... Pewnie znowu jakaś szykana, bo ona nic innego nie pisuje... Proszę cię, Floro, natychmiast odeszlij ten list i... albo zresztą zobacz, co pisze... Ostatni raz przyjmę jej bazgraninę...	Pan Kmicic chce jak najprędzej...	Pracy teraz wiele. Nie zdołam bez dwóch parobków	Proszę mi podać rączkę.	Proszę napisać. My przeczytamy i, jeśli będzie dobrze, wyślemy.	Są. Uciekł na SiczSicz Zaporoska	A kochała cię matka?	A ty daj spokój moim córkom	Ach, pan nie rozumie!	Będzie zależało. A czy wam wolno jest tańczyć? Z kobietami?	Chętnie przystaję	Czy pani zamężna?	Cóż niesiecie?	Dokąd pójdziemy?	Jeszczech byś me, stary zbuku, nie przepił.	Książę prymas tylko i książę Stanisław.	Mercedes jest w tej chwili jedną z największych dam w Paryżu.	Monstremonstre (fr.) trąciła go znowu pantofelkiem.	Nauka, Filozof spytała Hela z perfidną minką.	Nie, nie, niech pan mówi!	Otóż nadeszła godzina	Piszemy, proszę pani Jest pani gotowa?	Przepraszam... bardzo przepraszam...	Skąd wiedziałeś?	Tyś chora?	W kominie płonie ogień	W wiosce Louvetot.	Zaczekaj dwa dni. Tylko dwa dni	Zawracanie głowy. W każdym najkapryśniejszym kaprysie musi być jakaś przyczyna.	Znam takich, co robią rzeczy złe. Ale szkodziłbym sobie, gdybym o tym mówił.	Zupełnie słusznie
Ależ śmiej się z tego, mój drogi! przeciwnie, będą mu one pomagały do stawania się coraz większym. Jeżeli chłopiec jest elegancki, tem lepiej, bo »jak cię widzą, tak cię piszą«. Każdy z większem uszanowaniem obejdzie się z cienkim surdutem, niż z grubą kapotą, chociażby pod surdutem była koszula podarta, a pod kapotą cała, ale zgrzebna. To jedno. A drugie: jeżeli chłopak czuje potrzebę odznaczania się i popisywania, to będzie z całej siły pchał się coraz wyżej, a na świecie mój drogi, ten tylko może stanąć wysoko, kto umie dobrze robić łokciami. Skromność i pokora na nic się w życiu nie przydają i, chcąc nabyć u ludzi ceny, trzeba samego siebie cenić wysoko. Nie masz wcale, mój Zeńku, powodu do niepokojenia się losem syna. Z tego, co mówisz mi o nim, jeżeli zwłaszcza nie brak mu zdolności umysłowych, widzę, że chłopak ma przed sobą przyszłość...	Doprawdy?... A na czyjąż korzyść MacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanuMacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanu tu: ideologia i ruch polityczny popierający ród Bonaparte w dążeniach do władzy. to potęga!...	Otóż błąd! Otóż błąd Sama mówisz: wyprowadzone. A co znaczy wyprowadzone? Znaczy pielęgnowane i przystosowane do nowych warunków egzystencji, do nowej roli i nowego zadania przez szereg pokoleń. A tak. Czytałem kiedyś taką książkę o pewnym francuskim miljonerze dorobkiewiczu. Pytał on swego sekretarza, czemu się to dzieje, że czuje się nieswojo w środowisku burżuazyjnem. Sekretarz na to odpowiedział: Jakto dwudziestu czterech przecie skończyłem gimnazjum w osiem lat! wyjaśnił swoją myśl sekretarz Otóż oczywiście nie chodzi tu o gimnazjum. Chodzi o stopniową aklimatyzację. Zresztą poco daleko szukać. Codzień patrzysz na swoich rodziców i nieraz mi mówiłaś, że ojca bardziej cenisz od matki, ale nie zaprzeczysz, że wiele rzeczy w jego postępowaniu razi cię i drażni. Już ciebie! Jego córkę! Jego wnuki nie znosiłyby go wcale. Wuja Żołnasiewicza lekceważysz, ale klimatycznie jest ci bliższy.	Valentine Nie powiem, że tylko ciebie kocham na świecie, bo kocham także siostrę i szwagra; jest to jednak uczucie łagodne i spokojne, tak różne od tego, które odczuwam wobec ciebie. Gdy o tobie myślę, krew mi się burzy, pierś wzbiera, serce bije jak szalone. Ale siły tej, płomienia i nadludzkiej mocy używać będę tylko po to, by cię kochać, póki sama nie poprosisz, abym użył jej, by ci rzeczywiście usłużyć. Podobno Franz d’Epinay zabawi rok jeszcze za granicą. W ciągu tego roku ileż to okazji może nam się nadarzyć, ile wydarzeń może nam dopomóc! Nie traćmy nadziei, tak dobrze i błogo jest ufać! Ale ty, Valentine, zarzucasz mi egoizm, a jak traktujesz mnie sama? Jesteś niczym piękny i zimny posąg wstydliwej Wenus. Cóż dajesz mi w zamian za moje oddanie, za poświęcenie i powściągliwość? Niewiele. Mówisz o panu d’Epinay i wzdychasz na myśl, że kiedyś zostaniesz jego żoną. Tylko tyle masz w duszy? Ja oddaję ci życie i duszę, tobie poświęcam najdrobniejsze drgnienie serca. I gdy ja cały jestem twój, gdy mówię sobie cicho, że jeśli cię stracę, umrę, ciebie wcale nie przeraża myśl, że będziesz należała do innego. Och, Valentine, gdybym był na twoim miejscu i czuł się tak kochany, jak ty, a masz przecież pewność, że cię kocham, sto razy już przesunąłbym dłoń między tymi kratami i uścisnął rękę biednego Maksymiliana, mówiąc: „Do ciebie, Maksymilianie, do ciebie tylko należę na tym i na przyszłym świecie”.	Do węgla, to jest do handlu węglami, a wszystko daje nam rękojmię, że istotnie wcale niezgorsze nadzieje otwierają się dla nas z tej strony i zdolności mego męża znaleźć mogą odpowiednie sobie ujście w handlu na spławie rzeki Medway. Cóż, pozostawało jeno przyjechać i przypatrzyć się bliżej rzece Medway. Toteż przyjechaliśmy, widzieliśmy... mówię w liczbie mnogiej, gdyż naturalnie i, jak to już panu wiadomo, nigdy, nigdy nie opuszczam mego męża.	...gdyż odwraca naszą uwagę od tego, czyim obowiązkiem jest kąpiel dla swoich pracowników urządzić. Jeśli dyrektor kopalni węgla wychodzi z podziemia, to ma do dyspozycji wannę urządzoną przez właściciela kopalni. Cóż byśmy sądzili, gdyby dla takiego dyrektora fundował wannę kolega doktór Płowicz z własnych, krwawo zapracowanych, a jednak marnych funduszów? Tymczasem gdy chodzi o jakiegoś człeczynę poniżej sztygara stojącego na drabinie socjalnej, nic nie mamy przeciwko temu, ażeby doktór Płowicz z własnego majątku fundował mu sposób ablucjiablucja (z łac.)	Panowie, miejcie wzgląd na granatowego. Jak wróci do domu z nowinami, stara go nie pozna.	To lepiej i tam nie chodzić i ruszyć od razu na Radomyśl, ale tak wymiarkować, żeby nadejść pod wieczór, jak wszyscy żandarmi siedzą w karczmie. Na ulicy Dolnej za Floriankiem znajdziecie tam taki domek niebiesko malowany, to trzeba się zapytać o gospodarza Melicharka. To mój brat. Że mu niby posyłam ukłony, to on wam pokaże, którędy idzie się do Budziejowic.	Cóż to jest akurat najbardziej odpowiednia pora na podjęcie dłuższego rejsu, czy to na wyspę Tabor, czy też do odleglejszego lądu.	Dziś nie wiem, jak postąpiłabym w takim wypadku, ale nie zmniejsza to twojej winy. Po prostu popełniłeś oszustwo w stosunku do mnie i do moich rodziców. Musiałeś chyba w dodatku sfałszować swoje dokumenty, by móc uchodzić za kawalera?	Nic a nic, ale powtarzam paniom, moje nazwisko obce nicby niepowiedziało. To mówiąc ukłonił się, spojrzał powoli na Julję najprzód, potem na Marję z jednakim wyrazem, zbliżył się do konia i ledwie chwycił za cugle, już im z oczów zniknął.	Nigdym kłamstwa się nie dopuściła i może dlatego, że byłam zbyt szczera, znajduję się teraz w tak nieszczęśliwym położeniu. Nie potrzebuję powoływać się na innego świadka, bo sam, panie, jesteś przekonany, że obstawanie przy prawdzie sprowadziło na mnie twoje okrutne prześladowanie.	A! towarzysze mili przybywacie w porę, siadałem właśnie do zupy, proszę was na obiad, panowie.	Możecie zapalić, towarzysze. Zaraz dojeżdżamy. Ustawić na pokładzie reflektory! Mniejszy możecie zaświecić. A teraz niech da znać. Boję się, czyśmy już nie przejechali. Jest tu towarzysz Monsignac? Wyście służyli, towarzyszu, w lekkiej marynarce? Umiecie dobrze drapać się po linach? Dobra. Będziecie mi potrzebni.	Nie ma za co Nieraz późno wieczorem przechodzę koło pańskiego laboratorium i widzę, że pan pracuje. Ma pan na warsztacie coś ciekawego?	Nie. My stali w Kalenkach, a teraz dostali rozkaz, jak i wszystko wojsko, żeby do Łubniów ściągać, skąd książę całą potęgą wyruszy. A wy dokąd idziecie?	Nigdy nie zgodziłabym się na to Nigdy nie dałabym swego błogosławieństwa!...	Panie doktorze pańskie kwalifikacje na stanowisko naczelnika wydziału prawnego są doskonałe. Z kilkuset kandydatów wybrałem pana.	Siedzisz tu, jak gdybyś się czuł nieszczęśliwym.	Stanowczo, Athosie byłeś stworzony na dowódcę armji; jak wam się ten plan podoba?	To taki, co lata, panie oberlejtnant.	Zubastaja szczukazubastaja szczuka (ukr.) mruknął po rusińsku. godność; tu B. lp: dignitatem. księcia i stanu szlacheckiego utrzymać. Dam ci tedy parę czajek, bo bajdakamibajdak (ukr.) naturalna zapora skalna na rzece, uniemożliwiająca swobodną żeglugę; kraina poniżej porohów Dniepru nazywała się Niżem albo Zaporożem i była zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich. nie przejedziesz.	I wskazał mi to podziemie. Z czasem przekonałem się, że słusznie mówił. Jestem znowu królem, ale większym, potężniejszym, jak kiedykolwiek byłem. Prawdziwe to ziarno mojego państwa. Gdziekolwiek znajdę jego okruszynę, podnoszę ją troskliwie i składam tutaj; tym sposobem powoli zebrałem i skupiłem całe jego życie.	No, to przyjemnej drzemki, przyjemnej drzemki, odprowadzę pana. A niech pan łaskawie zwróci uwagę na daty w korespondencji z Dyrekcją Lasów Państwowych. Przecie to skandal, żeby przetrzymywano sprawy po trzy miesiące bez odpowiedzi, bo... No, ale o tym potem. Niechże pan wypoczywa. Kolację mamy o ósmej.	Tu nie chodzi o twoją wiarę, tu chodzi o coś większego, straszniejszego. Trzeba przysiąc na kamień Angary. A wiedz, że kto na kamień krzywoprzysięgnie, tego duchy w tej samej chwili ukarzą, spuszczą żywy ogień z nieba albo wciągną w Bajkał. Powiedz, jeżeli nie jesteś pewna, nie narażaj się na próbę. Ja cię ukryję na krańcu świata...	Trzeba by go wyprawić do Szwajcarii. Przede wszystkim dlatego, że ma tam krewnych, rodzinę matki, po wtóre, jest to jedyne miejsce, gdzie będzie bezpiecznym. Można by ostatecznie do Szwecji, ale cóż tam będzie robił, w dodatku nie znając języka? Jakże go więc przetransportować do tej Helwecji?	A oto i on sam. Przypuszczałem, że przyjdzie, skoro cię zobaczy. Służy teraz u szambelana, pracuje w ogrodzie. Ale las ciągnie ku sobie. Kiedy zabraliśmy się do ścinania drzew, nasz Ole nie usiedział w ogrodzie, musiał wziąć w tym udział... oczywiście tylko jako ochotnik.	A to ja pana objaśnię, bo i mnie to zajęło, i zaczęłam z nim rozmowę. Heinego wertuje!	A to jedźmy razem. Mnie wszystko jedno, gdzie pojadę. Lubię Salzburg, a przytem miło mi będzie zobaczyć panią Emilię i Litkę.	Ach, żeby to już co prędzej oną zasłonę zerwali!	Ale do sądu trza wam iść.	Bardzo są ładne, ale sądzę, żeś trochę za młoda na takie ozdoby	Biedna ona, czy nie biedna, ja do niéj swatów przyślę...	Czyż nie jesteś moją, na zawsze moją?	Dajże mu Boże zdrowie, przyjacielowi zacnemu! Nigdy on po ludzku nie umiał mówić, ale setnie takowe niedostatki wielkimi cnotami nagradzał. Co myślisz, panie Michale? zali przeszedł szczęśliwie?	Do Józi.	Do mego naczelnika. Wzywa mnie od dawna. Myślę wziąć się do pracy. Już wyzdrowiałem zupełnie.	Do śmierci!...	E, nie! Nie mogło o to chodzić. Nikt by przez rok nie trzymał u siebie trupa! Pokazuje się go prokuratorowi i składa zeznanie. A nic takiego się nie wydarzyło.	I zawiózł nas na wieś!	Ja nie chcę wracać do domu	Ludzie, którzy tak wiele, jak ty, posiadają, nie mogą być odważni, trapi ich bowiem lęk przed przemocą lub utratą własności.	Mam przecie paszport, opiewający, że posiadam żonę. Nawet i ten przeklęty paszport na coś się przydał.	Możemy się od razu pożegnać Podprowadzę pana do domu.	Nalejże mu spełna ho, ho! Bo to bibabiba (z łac.)	Nie bierz pan sobie tego zbytnio do serca. Upierając się przy jednej z hipotez, zatracisz pan napewno okazaną tyle razy zręczność. Sądzę, że sam mógłbym panu służyć czemś lepszem.	Nom du ciel! w jakichże to wypadkach?	Och, prawda nim się należy do jednego człowieka, należy się do ludzkości.	Ostań w stodole, kajkaj (gw.) tu: błąkać się. po nocy.	Rašysiu, rašysiu. Bet ir tu neužmiršk. Nueik į dvarą, panelė tau visados parašys.	Spotkać bardzo łatwo. Nasze taranty zna cały Berlin. Ale zobaczyć się, to prawie niepodobna. Pan hrabia bardzo zajęty.	Słusznie Jestem marynarzem, a port, z którego pochodzę, zwie się Konstantynopol, choć i tam uważam się poniekąd za cudzoziemca, jeśli się tak można wyrazić. Musiałeś słyszeć o Konstantynopolu? Piękne to miasto, sławne, starożytne. Może słyszałeś także o SigurdzieSigurd I Krzyżowiec (ok. 1090–1130)	Ta ta ta ta syn mego brata, bratanek, laryfary... Karol jest nam niczym, nie ma złamanego szeląga, ojciec jego umarł jako bankrut. Kiedy ten gagatek wypłacze się do syta, pójdzie stąd precz, nie chcę, aby mi buntował dom.	To dla twego dobra, Ropuszku Wiesz, że musisz wcześniej czy później zacząć nową kartę życia. Teraz nadarza się po temu doskonała sposobność, będzie to pewnego rodzaju punkt zwrotny w twojej karierze. Wierz mi, że mówienie ci tego wszystkiego sprawia mi większą przykrość niż tobie słuchanie.	To dlaczego się stąd nie wyniesie? Kto przeszkadza?	To nie wasze?	Wyjawię pani tajemnicę. To był dalszy ciąg naszej walki.	Zawołam oknem na policję, że mnie pan przemocą...	A czemu pani mi nie powiedziała, że zna Porzyckiego?	A ja cię zapewniam, że już nigdy z tobą nie zatańczę.	A tynk?	A więc pan go widział?	A zkądże owe kapitały?..	Aha... w bęben biją!	Ale ja wcale nie twierdzę Ja się tylko domyślam, a z domysłów moich żadnych ostatecznych nie powinieneś wysnuwać wniosków. Domysły mylne być mogą i mówić o nich nie mam prawa.	Bo począwszy od owej chwili, od tego jednego pańskiego spojrzenia, obraz tego wytwornego jegomościa prześladował mnie bez przerwy.	Bóg cię pokara, chorobo	Co wasza książęca mość myślisz robić z jeńcami?	Cztery, nie wymieniając kła cztery zdrowe zupełnie.	Czy nazywasz się pan Caderousse?	Czy pan ojca swego pamięta?	Czy przeszkadzam?	Czy pójdziesz?	Dasz mi dzisiaj piętnaście talentów, a za trzy lata odbierzesz trzydzieści?...	Dlaczego nie miałbym jej przeklinać? Przecież uderzyła mnie w twarz rybą.	Herem!	I cóż mam robić?	I kowal, i nie kowal. Każdą robotę znam...	Jakiś moment? O czym myślisz?	Jw. pani sądzi? wytrzeszczając oczy, rzekł p. Łada.	Kto?!	Mgła rzednie!	Myłem!	Nic, nic, a prawda, słyszałem, dywany, bronzy, porcelana sewrska, stołowy wykładany dębem, prawda, słyszałem. Więc idziesz za Andrzeja?	Nie udaję, naprawdę nie wiem.	No, tak, ciekawość. Gra on w karty?	Po dwóch stronach bryki z kuszami łucznikiłuczniki	Pokaż te srebra	Proszę pana chodzi mi o jakiekolwiek ciśnienie dość silne, aby rozciągnąć w nieskończoność tę skórę.	Przy tym lud tutejszy jest dobry	Tak i będzie!	Ty? I śmiesz stawać przede mną zuchwale, morderco bezecny?!	Umyślnie przyjechałam... Pan dyrektor nie odmówi mi, prawda?...	Widziałeś go?	Winowajca!	Więc dobrze. Spytamy się, zobaczymy.	Wszędywszędy i głowę, póki cała, kazał mi precz unosić. Pytałem i gdzie indziej	Właśnie.	Łaska boska, bo mi się już ano spać zachciało; ani pana ochmistrza, ani waszej miłości. Cóżeście mi mieli powiedzieć?	Żadnego strzelania, powiedziałem!
Ooo, patrz, jakie ładne cyrkle! Widzisz, to do wkładania, jak się chce duże koło zrobić. A to do tuszu. Jak ci się zdaje: ile takie cyrkle mogą kosztować? Chciałbyś mieć? Patrz, złoty atrament. Patrz, jaki mały kałamarzyk: do podróży. Muszę kupić pędzelek, ale nie tu. Frankowski kupił na rogu i ma już miesiąc, a w moim od razu włosy powyłaziły. Złodziejstwo takie. Żeby ci pozwolili, co byś wybrał z wystawy? Żeby jedną rzecz pozwolili? Ja bym wziął cyrkle i tego Murzynka.	Może się to panu wyda przesadą z mej strony ale kiedy się daje w ręce mężczyzny taką perłę jak moja Felisia, trzeba czuwać nad jej przyszłością. Nie jestem z tych matek, które są uszczęśliwione, kiedy się pozbędą córki. Mój mąż jest to człowiek szybkiej decyzji, napiera na to małżeństwo, chciałby, aby już było po wszystkim. Różnimy się tylko w jednym... Mimo że z człowiekiem takim jak pan, pisarzem, którego młodość poświęcona pracy uniknęła zepsucia dzisiejszych czasów, można być bezpiecznym, mimo to miałby pan o mnie liche pojęcia, gdybym wydała córkę za mąż z zamkniętymi oczami. Wiem dobrze, że pan nie jesteś niewiniątkiem i byłabym bardzo niespokojna o moją Felisię gdyby tak było; ale gdyby pan miał mieć jakiś stosunek... Ot, słyszał pan zapewne o pani Roguin, żonie rejenta, który zyskał, nieszczęściem dla naszej korporacji, tak smutną sławę. Pani Roguin utrzymuje stosunek, i to od 1820, z pewnym bankierem...	Już, już, idę, ale odtąd nie chcę już na obiad nic, tylko to co będziemy słyszeli. To takie zabawne. Pomyśleć, że jeszcze trzeba czekać dwa miesiące, nim usłyszymy: „Groszek zielony, słodki, groszek, groszek zielony”. Jak to ładnie powiedziane: „słodki groszek”, wiesz, że ja lubię taki delikatny, delikatny groszek, skąpany w winegrecie; nie ma się uczucia że się je, takie to świeże jak rosa poranna. Och, albo te śmietankowe serduszka, to jeszcze bardzo daleko: „Dobre serki śmietankowe, śmietankowe serki dobre”. A winogrona z Fontainebleau: „Wino, wino, winogrona”.	Z prób do Orgaza nazwa się nasuwa. Oblubienicy, to jest mnie, kazano (Podrygałow kazał!) taniec trzech uśmiechów tańczyć przebiegle, z wyrachowaniem wprost matematycznym każde pas stawiać. Wybraniec ma za mną podążyć ścieżką i tam ma stanąć, gdzie ja mu wskażę. Zbaczać nie wolno. Wszelkie uchybienie zagraża śmiercią, albowiem w pobliżu zadywanionej ciszy ołtarzowej wygrzewa się gdzieś tam, na słońcu weselnym, niewtajemniczonym wcale niewidoczne, stado złowieszcze aligatorów, rekinów i węży.	Cóż téż to nasz pan wygaduje! Słyszał to kto! Każe się pastwić nad biednemi ludźmi a oni go słuchają.	Inaczej być nie może! Zdarzył się tutaj w tym czasie napad ohydny, tak zwana „zbrodnia skolimowska”zbrodnia skolimowska o litość. Ale on siekierą odrąbał ręce dziewczęce, które go miłośnie obejmowały i chciały obezwładnić, a we dwa dni później, jeszcze nie wyśledzony przez policję, szedł za trumną narzeczonej, zalewał się łzami ku powszechnej nad nim ludzkiej litości. Nie wystarczy, braciszku, na łotrostwo człowiecze gdy świat nas się wyparł	Jaśnie panie, byłoby to szaleństwem z jego strony. Zaopatrzyliśmy go we wszystko, czego mu potrzeba. Nową zbrodnią wprowadziłby tylko policję na swój trop.	To nie nadaje się do rozmów przez telefon.	I nie trzeba. Chcesz dobrej rady posłuchać, szczerej rady, to  posłuchasz i nie będziesz wdawać się z nim w gawędy. To i przestanie cię nachodzić. Nie zechcesz, to już na to nic nie poradzę.	Jak też on to przyrządza	Nie grajmy w chowankę. Wobec mnie to niepotrzebne. Przecież ja wiem.	Ba, chłopak musi wziąć się w kupę, aby nadrobić stracony czas Skończyć z promocją to niewiele. Zjecie śniadanie ze mną?	O, to się muszę strzec	Nie czuję się godną tego Może być, że W. królewska mość spotykał w życiu takie, które się dały wziąć na jeden uśmiech i słowo	Do tych pieniędzy było czterech wspólników. Z tych jeden wykitował, drugi okazał się łobuzem. Zostało tedy dwóch. Tak, czy nie?... Otóż, pytam się pana, panie Murek, czy pan oddasz nam te pieniądze?	Jak się pan ma, jakże zdróweczko, jakże interesiki!	Nie wolno, bo jak się dziewczyna w tobie zakocha...	O paszport!... W ręce twoje, podstoli...	Ale w drodze, jak go wasza dostojność obronisz?	Czy może zakradają się, pełzając jak węże?	A nie spotka was kto, jak do baszty idziecie?	Osły czy konie, mniejsza z tym W każdym razie jest to siła pociągowa, jakby powiedział pan Smith, a zatem należy je schwytać!	Cóż znowu, Padre! Proszę siadać! Niechże ksiądz nie odchodzi! My naprawdę bardzo się cieszymy, ile razy ksiądz do nas zajrzy!	A może i wlazł, boć to wiadomo	A skąd to kawaler?	Albo to mu wiecznie żyć?	Ale to i radziwiłłowscy dawni klienci?	Hej, już nie hoc! Ale rad was widzę. Miły Boże, to jakbym już był w Bogdańcu!	Są tylko dwie rzeczy do wyboru Albo obrócić się wprost ku falom, płynąc z wolną parą albo uciekać, nie opierając się temu wzburzone mu morzu! Lecz kapitan Anderson nie zrobi żadnego z tych dwu obrotów.	To bliżej	To dobrze. Włóż ją zaraz.	To pana synowa! Proszę nas zapoznać!	To prawda?	Otóż, przyjaciele w nocy z dziewiętnastego na dwudziesty października ani ja, ani Nab nie rozpalaliśmy żadnego ognia na wyspie.	Przecież nie mogłem bić się z całą ludnością, a przy tym nie mogłem im pokazać, że lękam się o życie	Czekać, wytrwać, rozbudzać, pogłębiać świadomość, wyzyskiwać to, co można, i wywołać przeogromny masowy ruch...	Ja przy swojem stoję, Honoryby się zdał...	Przygotować się do zwrotu!	Zakwitła rózga, prawda, ale nie lala (gw.) rzekła zaraz na wstępie.	Zaraz jutro? Aj dobrze, dobrze! Juz trzeci dzień się błąkam, sam bym nijak nie trafił.	A ja przy piérwszém spotkaniu tak go zbesztam że mu odejdzie ochota zachodzić drugi raz drogę.	E, co tam. Nie macie pojęcia o ogólnym sosie, w którym pławimy się my. Mówią, że właśnie tu niweliści nie dadzą rady i że stworzycie osobną republikę.	O czym też pan na przykład rozmawiał z żołnierzami i o co pan ich wypytywał?	Jak dawno?	Ma się wiedzieć. Dość mam tej Warszawy. Powyżej uszu.	Miałbym ochotę przypomnieć N. Panu stare dzieje; służą one czasem na pożytek nowym.	Na czem?	Podzieliliśmy więc ten klejnot na dziesięć części, po sto pistolów każda.	A więc wróciłaś? Pójdziesz ze mną jutro na pastwisko?	Chce, bo nie ma jeszcze doświadczenia.	Ja nie biorę urlopów.	Nie mam spirytusu! Skąd u mnie spirytus!	Och, och! A pan de La Baudraye dziś właśnie miał jechać do Bourges!	Olek, jak ty myślisz, co?	Jeśli jestem, tedy oświadczam, że znawstwo obejmuje tylko więcej szczegółów, wcale zaś nie przeszkadza kochaniu wielkiej sztuki, i niech pani wierzy nie Połanieckiemu, ale mnie.	A cóż pan wiesz?	Co mi pan tu plecie? Uczeń klasy maturalnej...	Jakoś was dzisiaj cale nie rozumiem; chłopcy płaczą od hamowanego śmiechu, ty zaś pleciesz przez ładu i składu...	O ile dostrzegło wieszcze oko moje, był on zachwycony twemi, pani, wdziękami.	Alboż i takich nie oszukują?	Ciebie jednego ja przestrzegł, a innego Lacha pierwszy by rozciągnął.	Ja, bom ci przyjaciel.	Nie wiem... Czy będzie miejsce?	Nie, nie	No nie, nie.	Zawsze i wszędzie, i nie przestanę, póki żyję.	Byłem u Mortimera i pokazał mi pana przez okno. Ponieważ idę w tę samą stronę, więc dogoniłem pana. Czy sir Henryk już wypoczął po podróży?	Tak ale co począć?	Witam, witam, sługa oddany pana magistra! Cóż tam słychać dobrego od wczoraj?	Może już ozdrowiał.	O! nikt! nigdy.	O, naturalnie! Z początku tak nawet mówiłam, rozmawiając z Klarą.	Tak myślisz?	Tam ktoś jest...	Tu będzie ci ciepło. Podaj ręce. No? Prawda, że ciepło?	Wybornyś mi, mój kolego, z tą apteką dynamiczno-psychologiczną	Chcesz być moim przyjacielem? Chcesz?	Chyba dworuje sobie z nas wasza królewska miłość	Czy być może?	Czy tu była ciocia?	Dla osiołków i innych inteligentników.	Dziecko drogie!	Gdzie?	Grzech, Król, Przysięga, Pozory, Krew	I owszem.	Jezu! a kiedyż wystawicie?...	Jupiter, Dyana, Merkury, Pijawka	Kawowego kropeleczkę, jeżeli łaska!	Kuku! Kuku! Kuku!	Miemcy se użyją, a ty, chłopie, ślinę łykaj!	Mościa panno jam przyjaciel pana Skrzetuskiego.	Niechże będzie Ferrara	O! Pewno miał żaliżali a. zali (daw.)	Pożyczyłem mu dziesięć tysięcy; powodzenie CalasaCalas	Rzucił ją?...	Spróbuj.	Szedłeś waść śladem? Dognałeś, schwytałeś języka?	Wasz jest?	Wojna, Kobieta, Mężczyzna, Ojciec, Matka, Polityka spytała z troską Povondrowa.	Zapewne. Jest w tem sporo racji.
Bo też z wami inaczej nie można; chowacie pomiędzy sobą głupców, którzy niewinnych ludzi obrażają na gładkiej drodze, a i sami nawet nie bardzo dobre macie obyczaje. U was, jeżeli kto ma trochę większą nad innych fortunę, to już może być głupi jak but albo i zgoła niewart za hetkę pętelkę, wy go przecie nosicie na rękach i wozicie ze sobą jakby co osobliwego.	Tak, ale o tym nikomu ani słowa! Joe na pewno miał jakichś przyjaciół, a ja nie mam najmniejszej ochoty, żeby przyszli tutaj mścić się na mnie. Przecież gdyby nie ja, facet siedziałby sobie teraz w Teksasie i gwizdał na wszystkich.	Abo to prawda? Inszemu takie baje rozpowiadaj, a nie mnie. Nie znam cię to, żeś poczciwości chłopisko? Odpuść mu, a wnetki ci ulży na sercu. Tegoś taki zły, że się nie chcesz gniewać, a musisz. Pewnikiem ci nagadał zelżywościzelżywość (daw.)	Bo ci tak potrzeba było dziedzictwa, jak turczynka puszczać na paszę. Dobrze to jest nie wypuszczać z rąk ojcowizny, ale zaprawdę powiadam tobie, że nie ten jest pierwszy u Pana Boga, który ziemskie dziedzictwo po swoich ojcach wszelkimi siłami dzierży, ale ten, który łaski bożej nie wypuszcza ze swego posiadania i przechowuje ją dla swoich dzieci i wnuków. Kto o posiadaniu ziem wielu myśli i na to je nabywa, aby ziemskiego blasku dodał imieniowi swojemu, ten choćby posiadł tyle wsi, ile ich oko zajrzy z najwyższej góry, za nic ważony będzie, jeżeli innej nie położy zasługi, albowiem nie po imionach waszych was wołać będą na sądzie, ale po uczynkach, które was odznaczą od innych. Na jednym zagonie i w dreliszku nieboże, a z łaską bożą i wiarą, a z pokorą i cierpliwością na losy doczesne, kto tak wytrwa i z takim świadectwem stanie w owym dniu strasznym przed Panem Bogiem, tego jedno westchnienie więcej zaważy wtedy niżeli wszystkie skarbce bogaczów i ich najęte modlitwy. I zaprawdę powiadam tobie: Kiedy tam twoje oko popatrzy, to ujrzy, że z tych, którzy deptać będą po złotogłowiu i złocie, większa część będzie w drelichach, a wiele lam i jedwabiów pokaże się pokalanych w błocie. I skazani będą do ogniów i błota, iżby ogień wyżarł plamy z ich szat, a błoto pozostało się w błocie.	Przykro mi mocno, że tak bardzo ci chodzi o tebydlęta, gdyż to nie koniec jeszcze mego opowiadania.	Voyons, a to nowa rzecz! Już po panu nie spodziewałem się takiej antytezy.	Gałganów diabli wezmą, a Łódź i tak zostanie. Panie Trawiński, ja już w Łodzi widziałem gorsze czasy. A że po złych nastają lepsze, to i teraz tak będzie, po co to z tego robić gwałt. Dla mądrych jest zawsze dobry czas.	Czegóż jeszcze on chce ode mnie? Czego chce od nas? Nasza sprawa jest jasna. Wezmą nas lada chwila. O ucieczce nie ma już co myśleć. Czy pan nie zauważył nikogo przed domem?	Niewielkać to rzecz, jesteśmy nie opodal Torunia, a tu Wisła nie tak szeroka	A to, żeście świntuch i tyla! I ani ważcie się mnie czepiać.	Cicho! cicho! rzekł, co ja tam temu winien, a bo to ja mu codzień nauk nie daję?	Niby to nie wiem, po cóżeście tu przyszli, co? Hale, do cudzej komory właził będzie i penetrował po beczkach, kłódki może będziecie ukręcać, do skrzyń otwierać... co?	Nic nie zostawiła dla mnie?	On uciekł, niech go pan nie ściga. Obojętność to bardzo łatwa forma łaski.	Przewidzieliśmy tę delikatność ze strony hrabiego Przywiozłem pistolety, które kupiłem niedawno, sądząc, że mogą mi się przydać w podobnej sprawie. Są całkiem nowe, nikt z nich jeszcze nie korzystał. Chce pan je obejrzeć?	Mogą narobić hałasu, jeśli nie czegoś gorszego Hałasu mogą narobić, braciszku przeklętego wrzasku o to albo o tamto, a w takim harmidrze nie czuję się wcale lepiej niż mój szef. Ale z nim to jeszcze inna sprawa. On w ogóle kobiet nie znosi.	Ach tak! Ależ to istny nabab! Wiecie panowie, ile kosztują takie trzy okna na tydzień karnawałowy i do tego w pałacu Rospolich, to jest w najpiękniejszym miejscu Corso?	Nic w tym nowego na to człowiek ma serce, aby czuł wszystko, co go z bliska dotyka. Ale znów na to ma rozum i sumienie, aby nie trawił darmo czasu nad bezużytecznymi żalami, tylko aby przysposabiał środki ratunku. Więc wiesz, co się stało?	O! o! Ma on siłę! Nie da jej! a gotów się i drugi raz do klasztoru włamać... To nie nasza sprawa!	Wiem o tym i nie do was mówię. Nie macie pojęcia, co to jest krew!	Złego mu się nie stało nic, rzekł ks. Marcin, a próżnować nie może, kiedy wszystkie ziemie goreją.	Niczego od ciebie nie potrzebuję i o nic cię nie proszę, dlaczegóż więc nie możemy być przyjaciółmi?	A kto ją tam umieścił, tę torpedę?kto ją tam umieścił, tę torpedę? zagadnął Pencroff, nie chcąc się jeszcze poddać.	A pojeść nie?	A to Lula odjechała	Co znaczy, że nie chcesz? Czy wszystko zależy od własnego widzimisię? A z drugiej strony, co ty dokładasz do tego wyjazdu?	Czy mogę być szczerym?	Czyje to konie?... Kto to jedzie?...	Dlaczego od razu nie przyszedłeś do bóżnicy?	Dobrze, Dawidzie Otóż gdy godziwymi środkami nie mógł się pozbyć wiernych wasali, poprzysiągł, że pozbędzie się ich za pomocą niegodziwych sposobów. Ardshiel winien był zemrzeć z głodu: oto co było jego celem. Ponieważ zaś ci, którzy żywili Ardshiela na wygnaniu, nie dali się wykupić, on postanowił prawnie lub nieprawnie ich wypędzić. Przeto ściągał prawników, dokumenty i załogi wojskowe, by go popierały w jego postępkach. Spokojny ludek tych okolic musiał zwijać manatki i uciekać z domów ojczystych, z miejsc, gdzie się urodzili i wychowali. A kto miał przyjść na ich miejsce? Bosiaczki, dziadygi!... Ale co tam jakoweś względy znaczą u Rudego Colina! Jeżeliby udało mu się dokuczyć Ardshielowi, stałoby się zadość jego życzeniom; jeżeliby potrafił wydrzeć kęs strawy ze stołu mego naczelnika i zabawkę z rąk jego dzieci, ze śpiewem na ustach poszedłby do domu w Glenure.	Duchu uprowadź mnie stąd...	E, lepiej popatrz pan na to, co ja panu pokazuję.	Hale, w karczmie mój robił nie będzie!	Hanusz ten dobry człowiek lepiej drogę zna; idźmy, kędy on każe; jakże ty możesz lepiej od niego wiedzieć?	Hm... tak! Projekt jest dobry!	I nie pożegnał się z tobą?	Ja od was nie żądam po pięćset rubli, tylko żebyście pilnowali swoich małych interesów. Takie interesy powinny iść, jak zegarek!	Ja, cichoż tylko, babulo, żeby Michałka i dzieci nie zbudzić...	Jak się zwie, tak się zwie, ja przystępuję do bractwa!	Jeszcze niezupełnie... Przyszłam właśnie poradzić się cioci. Co do mnie... Lękam się, że pan Adolf jest dla mnie za młody, za lekkomyślny... Przy tym niedoświadczony...	Już się stało	Kiedy?	Nawet tej kolebeczki nie miała biedota!	Nie bójcie się mają dobre dwa cale grubości.	Nie ma.	Nigdy się w plotki nie bawię, nie umiem siać zawiści, ale...	O! nie! przeszkodził mu zapewne pan de Tréville, albo pan Desessarts. Znam ja się na tem, moja Katty, pewna jestem tego młokosa i trzymam go dobrze.	Panie... tego... Pomnij waszeć, że my wszyscy, jak nas tu widzisz, zjechali nie tylko dla dawania naszego testimoniumtestimonium (łac.)	Pokażcie mi ją! Może to syrena?	Powiedziałby kto, że ten człowiek mieszka tuż obok Do licha, czy pan nie rozumie zwykłego zapytania? Którędy droga do niego!	Przecież jej nie wykradnie, minęły owe czasy.	Sama wydoję, odpocznij se, kiedyś się tak spracowała!	Tak	Tak.	Więc oni, widzicie, chcą zobaczyć, czy to prawda.	Zaśpiewaj więc teraz, kuzynko, dla tego, który nie żartował... bo wiesz dobrze, że nieżartowałem...	„Naturalnie, że nie”	A co byś chciała? Żebym codziennie biegał siedem mil?	A gdzie leży ta twoja Leniwa?	A ja	A jednak, kochany hrabio, zastałem pana dziś rano na ćwiczeniach niezgodnych z zasadami tej teorii.	A! wyzwól nas! wyzwól! wyrwij nas z tego więzienia...	Ach U nas, znaczy u pana Bondego, był pewien Francuz, służący, Miał na imię Jean. Ten był pies na kobiety, że aż wstyd. Wiesz, taka lekkomyślność może się zemścić.	Ale nam źle bo nam pilno słyszeć, co w Taurogach się działo, waćpanowie zaś o rodowodach rozprawiacie.	Ale prawda, że mistrz Collins wciąż jeszcze myślał o przesłaniu tych armat Andrzejowi Bartonowi?	Ale spytajże kawalera, czy on się w tobie kochać zechce? rzekł ściskając dziecko.	Anastazja była u ciebie?	Ani litery, i do nikogo	Ba... oczywiście, jej matka.	Bardzo ładnie.	Budzę cię, Mela! O czym marzysz?	Byli tacy...	Bądźcie panowie spokojni będziemy w La Chapelle przed południem.	Cha! cha.. Szukają owszem Cosel, która swoim zwyczajem pono się na królu publicznie w rynku pomścić miała.	Co, tatku?	Coś rzekł? podchwycił książę groźniéj jeszcze.	Czy uderzyłaś się, kochanie?	Dobrze ci wyrzucać mi latanie! Ty, latawcze jakiś.	Honor rzekł, cedząc wyrazy przez zły uśmiech na ustach.	Ile czasu zajmie nam jego pokonanie? Chciałbym znaleźć się w Gibraltarze, zanim tam dotrze Franciszek l’Olonnais.	Jak zbrodniarz którego ciągnie na miejsce zbrodni!	Jaktojakto	Janek się nazywam... Jaka ty niedobra.	Jastroń przebudził się	Jutro się pokaże...	Musiałem	Na początku było słowo	Na ten szczyt musisz się wspiąć, a później skoczyć w ciemną otchłań, która ukaże się twoim oczom...	Nasze szczęście, że wobec rozmaitych rozczarowań my przynajmniej możemy liczyć na siebie.	No! no! przez punkt honoru! jesteś widzę jak ten szlachcic ze wsi, co gdy w garkuchni za obiad zapłaci, musi go zjeść do pylinki, choćby mu bokiem wyłaził.	O ką ji gali suprasti. Tik matyt, jog šitame darbe ir randasi jo visas klastumas ka kita?	O wilku mowa, a wilk tuż.	Pan sam jesteś diabłem!	Panelė sakė dabar, jog Vytaudas visiems davinėjo tuos baltus rūbus, kas tik apsikrikštijo...	Przyjdę osobiście.	Rozkazujęć rozwiązać!	Rychło w czas! Z kim się wreszcie ożeniłeś?	Toteż grać bardzo ładnie.	Wspaniałe zwierzę!	Wymówiłeś mu miejsce?
No, to jeśli pan nie masz pieniędzy, po cóż nam płacisz? Pójdziemy sobie, licząc na łut szczęścia.	Nie, panie wachmistrzu, jeno między pnie, co ich wedle studni siła leży naciętych, i w karczowe doły. Puściłem konie, bo choćby się rozbiegły, to tu są drugie, i skoczyłem za nim, alem w pierwszym dole utknął. Noc, ciemno, jucha miejsce zna, tak i pomknął... Żeby go mór trafił!	Wszyscy jeńcy to zeznawali. Chcą się ze swoją piechotą połączyć. Nie spodziewają się też, aby pan hetman mógł na nich nastąpić prędzej jak wieczorem, a choćby miał i nastąpić, wolą bitwę w otwartym polu przyjąć niż onę piechotę pod nóż wydać.	Czy ja wiem? może dlatego, że ten oficer... to jest, że tamten mu powiedział... Doprawdy nie mam pojęcia!	Wstydź się, chłopcze. Że twoja matka używa takich wyrażeń, nie dziwię się. Ale w ustach wykształconego i dobrze wychowanego człowieka takie obelżywe przezwisko jak „Moskale” jest nad wyraz karygodne. Nic nie znaczy oprócz gminnych manier. Już to u nas jest widać w naturze, że swój patriotyzm objawiamy pokazywaniem figi w kieszeni. Rosjanie są wielkim i bratnim dla nas narodem, ich cesarz jest królem polskim, a teraz ci właśnie „Moskale” walczą i przelewają krew i za Polskę, chcąc wyrwać z jarzma pruskiego i austriackiego zagrabione części naszej ojczyzny. Winniśmy im wdzięczność, szacunek i współdziałanie, a nie niemądre przytyki. Czy rozumiesz mnie?	A bo już wytrzymać nie mogę, jaże diabli człowieka bierą: ciasnota wszędy, że chałupy dziw się nie rozwalają, tyla w nich siedzi, bieda jaże piszczy, a tu pobok leży ziemia wolna i prosi się, by ją wziąć... a nie ugryziesz, choćbyś zdychał z głodu, nie ma jej kupić za co i pożyczyć nie ma od kogo. Żeby to wciórności z takim urządzeniem.	Jakoż ci ją daruję, kiedy nie mam pieniędzy. A darmo przecie nie dadzą.	Aktorką? Ano potrosze, choć nie na scenie. Nie. Miała jaskinię gry przy ulicy Royal, podobną do pałacu, gdzie niejeden młody osioł utracił grosz ostatni.	Bozki napój! Cudotwórco mój, zkądżeś go wziął? Ja go znam, to wino królewskie, to tokaj; powąchaj, posmakuj: ambrozya, nektar!	Ba! mam dwadzieścia tysięcy franków renty, właśnie tyle ile trzeba na utrzymanie stajni. Wykiwali mnie, mój drogi, w aferze Nucingena, opowiem ci to kiedyśWykiwali mnie (...) w aferze Nucingena	Prawda, że niewielu takich głupich, jak ty, ale ja ci dam radę. Jeszcześ się nie stał niegodnym tej łaski, którą Bóg miał zawsze dla twego rodu. Wierz, jak oni wierzyli, a kupiec będzie na święty Marcinświęty Marcin	Diego, prawda nawet fałszowana i gnębiona nie przestaje być prawdą.	Dlaczego? Bo Annie jest młoda i ładna, a stary... to jest doktor Strong, trudno powiedzieć, żeby był powabny Bez obrazy, panie Wickfield, bez obrazy. Myślę po prostu, że w takim wypadku ma się prawo do pewnej rekompensaty.	Dlatego, że byłbym popełnił śmieszność, nie chcąc go dać.	I to prawda! Pewne rzeczy są w nas mocno zakorzenione...	Jaki niegodziwiec! Ale cóż to znowu za partia nieprzychylna?... Przestrasza mnie pan...	Kochana pani Pawłowa, alboto my wiemy czego to on się tak opóźnił? Może...	Książe Henryk już nie pójdzie teraz nigdzie chyba do kościoła Kto wie? gdyby Leszka nie stało? a póki on żyw, nie! nie! Strzyma słowo. Pobożny pan, księżnaby mu go złamać nie dała, a on jej we wszystkiem posłuszny.	Mocarz, nie mocarz, ale trzem radę dam!	Mówię wama, nie wierzta dziedzicowi, bo każden z nich jeno zdradę chłopskiemu narodowi gotuje	Nie będę pani mówił o uczuciach religijnych, które dają rezygnację ale czyż macierzyństwo...	Nie wyjątkowy wcale, bo takich nie brakuje w Łodzi.	Nie wylewaj waść herbaty, dobrodzieju mój kochany	Nie wątpimy, że jego następca godnie reprezentuje jego szczodrobliwość	Nie znasz go? Szmuel wieczorem skrzyżuje ogórek z drutem kolczastym i zanim zardzewieje, rano sprzeda za jeża.	Nie!	Nie, czy sądzisz naprawdę, że jest zły? Nikomu przecież nic złego nie robi!	Oho! otóż punkciki czarne i czerwone powiększają się nader widocznie; podzielam zdanie d‘Artagnana; sądzę, że nie trzeba tracić czasu.	Pamiętajcie, asanowie, że nie sługę mamy przyjmować. On tu panem będzie i jego wola ma być, nie nasza. On i w opiece musi waćpanów zastąpić.	Pani nie wyzyskuje i pani obecność w niczym nie psuje mi planów. Obieżyświacie!	Pójdę już, pójdę! Spełnij tylko mą ostatnią prośbę, ukochana! Może już się więcej nie zobaczymy.	Ten interes musi być zły, skoro go nie możesz powiedzieć ojcu, panno Grandet.	Widziałyśmy oknem, jak pani zajechała... Pani do nas?... Nie, do Korkowiczówien... Ach, gdyby pani wiedziała, jak nas ostro trzymają!... Wie pani, że Zosia Piasecka w lipcu umarła...	No, to weźmy świadków, a ja od pana mego przed niemi zeznam, że za pozwoleniem waszem, na czas tylko się wnoszę.	Albo całkowicie wysycha a w tym przypadku przejdziemy ją piechotą, albo nie wysycha, a wtedy na pewno znajdziemy do swojej dyspozycji jakiś środek transportu.	Ech! Nie wiem. Może dajmy mu spokój. A czemuż on chciał cię otruć?	Na pewno nie był dumny!	Nie podoba ci się panna Howard?	Skoro Wysockiemu wolno, wolno i mnie! Ale, a propos Landaua. Mówili mi na mieście, że wychodzisz za niego, czy to prawda?	Tak! I na litość, jak najszybciej. Tak długo jak nie będziesz należeć do mnie, będzie mi się zawsze wydawało, że mi się wymkniesz.	To mi człowiek! Gdybyś wiedział, Lucjanie, jak rzadkim jest spotkać podobny wybuch w zużytym paryskim świecie, mógłbyś się ocenić. Będzie z ciebie tęgie ladaco jesteś na drodze, która prowadzi do władzy.	Milcz pani! nie mów do mnie w ten sposób; przyszedłem poto, abyś mi przyrzekła na honor, abyś przysięgła na wszystko, co najświętsze, iż nie będziesz godziła na swoje życie.	Ja ci rozleję. Żarłeś po drodze, głodomorze. Sam widziałem. Jazda z powrotem!	Oto tutaj zajeżdżają wozy ogniste. Za tym otworem stoi człowiek, który da ci papier na przejazd do Umballi.	A ja wam powiem tak: pójdźcie w gościnę do mnie. Bratanek wasz mógłby z dworzanyz dworzany dobrze wam u mnie będzie i przezpiecznieprzezpiecznie	Ale dla czegoż? ja się tu czuję bezpiecznym.	Bodaj go!... Na miłość boską... Mało!... Mało!..	Co ci jest, Naściu? Powiedz nam wszystko, dziecię drogie.	Co? naglej jeszcze wymówił pan Paweł, i pochylił się połową postaci ku mówiącej, jakby chciał rzucić się na nią. W tej jednak postawie został jak skamieniały.	Kiedy pana aresztowali?	No tak, ja rozumiem, ale można było napisać, czy ja wiem... zatelefonować...	Paniczu, mnie się widzi, że ja wykrył prawdę.	Po kim się mam czego spodziewać?	Sprawiedliwie się bać można; ci dwoje nad żywot miłowali pańską dziecinę.	Wiedziałem, że wcześniej czy później musi nadejść dzień, kiedy ostatecznie, już bez żadnych wahań, zastrzeżeń i wątpliwości, odnajdziesz swoją prawdziwą naturę. I oto dzisiaj ten dzień nadszedł. Bogu niech będą dzięki, mój najukochańszy synu.	Wiem i przynoszę ci pierścień.	Zimna woda niedobra na gardło zagrzane.	A gdzież mieszka Oławicki?...	A może zaczekam, panie dyrektorze?... Taka zamieć...	A pożar, babciu?	A tak. Za pomocą tej maszyny.	A zkąd go nabrać? Jadę ze Stawisk od młyna.	A!... ten człowiek jest chyba djabłem wcielonym, zniknął mi, jak cień, jak duch, jak widmo.	Albo oddać do muzeum.	Bardzo chętnie, pani Zuzanno...	Bo co?	Cicho	Czy pani słyszała o pani Latter?...	Czysty bożek Mars in personain persona (łac.)	Dla tej krowy musiałbym wziąć ode dworu łąkę w arendę.	Dobry wieczór Z tej okazji daj pan większe piwo, panie Malinowski.	Dola	Dziesięć rubli weźmiesz?	Dzień dobry panu.	Gerai, bet taip gaila tamstos, tėveli!	Gniew, Przywódca, Niewola, Sługa, Obcy, Okrucieństwo, Służalczość odrzekł Kmicic.	Jaki?	Kapitan raniony	Ludzie! Boso toto idzie...	Mnie się wydawał bardzo ciężki	No, uczucia...	Opowiadasz plotki, Henryku, a plotki są zawsze bezpodstawne.	Paląc więcej, pomarzniemy jeszcze pewniej	Pani mnie literalnie porywa z domu. Jeżeli nas po drodze złapią	Panowie Portbos i Aramis, wy, którzy jesteście sędziami, jaką jej karę przeznaczacie?	Poczekam.	Proszę go wnieść tu, panie Hubbard Przykro mi, że trzymam pana tak długo. Myślałem o czymś innym.	Puszczasz ich wolno?	Skoro jednak istnieje i niekiedy z potęgą wielką, musi mieć prawo i przyczyny bytu...	Spróbuj, może się wystraszą i przestaną! myśli (M., B. lm)., że Mateusz może się z nią ożenić, kąsały go kiebykieby (gw.)	Tak jest.	Tak, kochanku.	Tak, zamordowałem dzisiaj niejednego człowieka...	Tak.	U dostojnego księcia Somerset.	W istocie pan de Lembrat był łaskaw poświęcić nam cały dzień dzisiejszy. Liczymy, że i ty, kochany Sawiniuszu, dotrzymasz nam towarzystwa.	Więc niech probuje,	Wszakżeś mówił, że Linus udał się do Ostrianum!	Wszystko się zdarza	Zobaczył go pan po raz pierwszy w dniu, w którym poznał pan i mnie.
Nie. W tobie jest moje wszystko. Wszystkie moje namiętności. W twej duszy jest to, czego ja nie mogę poznać, a czego nie znam, bo jest tylko w tobie jednej. To jest wiecznie a niezmiennie nowe! We mnie tego nie ma ani cienia, a ja to jedno lubię, och, lubię do szału! Ty jesteś zupełnie jak ta muzyka. Jak muzyka jest z zewnątrz, a jest moja własna, tak samo ty. Czy wiesz, że ja do samego siebie mam odrazę, nawet do swej miłości dla ciebie mam odrazę, a kocham twoją miłość dla Łukasza... Gdybyś mogła uwierzyć, jak kocham twoje kaprysy! Bo wtedy najbardziej poszepnął w uniesieniu, z uśmiechem	Pójdziesz do Buckinghama i oznajmisz, że ja cię przysyłam; powiesz mu, iż wiem o wszystkich przygotowaniach, przez niego czynionych, i wcale ich się nie boję, bo za pierwszem poruszeniem z jego strony zgubię królowę bezpowrotnie.	Myślisz, chłopcze, że to jest coś? Ależ dla ludzi takich jak tamte, być wójtem i wójciną, to jest tyle co nic. A, gdybym to ja miała zamek Guermantes, nie często by mnie ujrzano w Paryżu. Muszą te państwo, co to mają z czego żyć, jak nasz pan i nasza pani, mieć zdrowie, żeby siedzieć w tym podłym mieścisku zamiast jechać do Combray, kiedy mogliby to zrobić i kiedy nikt ich tu nie trzyma. Na co one czekają, ze swoim dożyciem, skoro im niczego nie zbywa: na to żeby pomarli? Och! gdybym ja miała tylko suchy chleb i drzewo na opał w zimie, od dawna bym już siedziała u siebie, w biednej chatynce mego brata w Combray. Tam człowiek czuje przynajmniej, że żyje, nie ma wszystkich tych domisków przed sobą; jest tak cicho, że w nocy słychać żaby, jak grają dalej niż o dwie mile.	Nie żartuj, bo mnie to nie w głowie w tej chwili.	To fałsz! Gustu do amorów nikogo nie nauczę, bo go sam nie posiadam. Chyba ty mi go udzielisz.	Ty jeden cierpisz nad wszystkimi obiektami, jakie oczy widziały? Ciebie jednego żal nocami budzi? Ech, bracie! Ja się to samo przez krwawe łzy przypatrzył wszystkiemu, gdym z Garde de corps elektora przyszedł. A później, a później! Ale moja dusza nie do żalu destynowana, moje oczy nie do łez. Wszystko w sobie trza zaprzeć na zamki, na klucze. Myśl teraz nad tym: te legie, ta chłopska i małoszlachecka masa	Halt! Ja wiem, ty mnie nie znasz, ale spytaj o Captain van Tocha w Surabaja, w Batawii, w Padangu albo gdzie tylko chcesz. Idź i zapytaj, a każdy ci powie: „Yeah, Captain van Toch, he is as good as his wordCaptain van Toch, he is as good as his word (ang.)	Wśród przyjaciół? Właśnie dlatego, żem się znalazł śród przyjaciół, nie mogę dłużej wytrzymać. Pytacie mnie panowie, co mi jest? Pytajcie raczej: w czym rzecz? Rzecz w podłości, rzecz w nikczemności, oszustwie, fałszerstwie, knowaniach niecnych, a wszystkiemu temu na imię: Heep.	Co się stało? Ledwiem granicę przejechał, postrzelili mnie w boru Niemcy z kuszy. Zbóje-rycerze! inaczej byś mnie tu nie widział.	Eh! to znowu głupstwo, rzekł z rezygnacyą pijaka Muszyniec. Powiedz mi, na co się to komu kiedy zdało, mózg sobie w powietrze wysadzić? operacya niewygodna a skutek żaden! Poczekajno, pogadamy o tem, ale w ulicy rozprawiać nie do rzeczy; wiesz co, chodźmy gdzie do szynku?	No, cóż ma być za jeden! syn pani Borowiczowej. Pochwaliłbyś go radca oto, bo zdał do szkół, do wstępnej klasy...	Ale co z Nabem?... Od dwudziestu czterech godzin nie miał od nas żadnych wiadomości. Gotów do nas przyjść.	E, teraz nie czas na noszenie ciężarów. Potrafię jeszcze stać o własnej sile, ale... dalibóg, że oboje jesteśmy nie bardzo podobni do tuczonych bawołów.	Na litość boską! Na litość boską, nie wołajcie nikogo, ratujcie mnie! Nic złego wam nie zrobię.	Na nieszczęście tylko skusiłeś się beczeć, mój przyjacielu! Gdzie u diabła słyszałeś, aby mówiono o postronku wobec przyjaciół lub krewnych powieszonego? jakiej zapłaty mogłeś się spodziewać za swoją muzykę, jeżeli nie kijem po grzbiecie? Oj! oj! Sancho, i tak powinieneś Bogu dziękować, że zamiast kija, nie użyto broni!	A tobie kto powiedział, że głęboko? Dno cegłą wybrukowane, wody ino tyle, co z fontanny bez dzień uleje się, a fontanna zamknięta na noc i rurkami woda odpływa. Łóżko wysokie, ani do pół nogi nie zamacza się. Ostrożnie, powiadam... letko stawiać... nu, już po wszystkiemu. Ot, jak pięknie... aż miło patrzeć... ŚwiteziankaŚwitezianka	Nie oczekiwałem pewnych panów z sąsiedztwa, którzy kazali mi oznajmić przed chwilą, że nie przybędą; zastąpicie ich, a ja nic na zamianie nie stracę. Hola! Mousqueton! podaj stołki i drugie tyle butelek.	O, prawdo Bóg cię stworzył, abyś ulatywała ponad fale i płomienie. Tak więc biedny marynarz żyje jeszcze w pamięci kilku gawędziarzy; powtarzają jego straszliwą historię wieczorem przy kominku i dreszcz przejmuje słuchaczy w chwili, gdy nieszczęsny spada w dół i zakrywają go fale. A nie wiadomo, jak się nazywał?	Ona kobieta była z tych, co zgadują sny. W noc jedną, gdy leżała w łóżku, schorowana, nękana gorączką, nagle przyszła do niej senna zmora, zastukała do okna i zawołała: „Wdowo Whitgift! Wdowo Whitgift!” Kobieta, słysząc szelest piór i głos piskliwy, myślała, że to czajki nawołują, ale w końcu wstała, ubrała się i otwarła dźwierze w stronę trzęsawiska... A wtedy posłyszała wokół siebie jęk i troskę, trzęsące światem jako mocna frybra, więc poczęna wołać: „Co to takiego? Ach, co to takiego?”	Co ty tam wiesz... Dlaczego ty nigdy w rękę nie całujesz?	Mój najstarszy ma jedenaście Będzie prawie pana kolegą, przemówi mu pan do rozsądku. Raz ojciec chciał go wybić, dziecko odchorowało to blisko tydzień, choć skończyło się na klapsie.	Mówiłem kilku osobom, bo przecież tak było...	Oj i mnie!	Ten jest tutaj tylko przelotnie; dziś wieczór może albo jutro rano (sprawa jego bowiem to czysta błahostka) przeniosą go do Bicêtre.	To prawda! Widzisz, moja poduszka w ogóle nigdy nie była gruba, a teraz całkiem stwardniała i po wieloletnim leżeniu stała się płaska.	Tym razem nie idzie wcale o zdobywanie zaufania; powinnaś przedstawić się księciu szczerze i uczciwie, jako pośredniczka.	Tak, właśnie ten, który się najwięcéj z miłością swą dla pani uprzykrza... radby ażeby się go nie obawiano.	Ale dach na kościele! wołała wdowa: dach na kościele... pan Dobek da gonty, gwoździe i robotnika... grosza was kosztować nie będzie.	Bez wątpienia. Jest on w twoim zajeździe przyczyną awantury z ludźmi przyzwoitymi. Wracaj do siebie, przygotuj rachunek i uprzedź mojego służącego.	Jaka? No! nie ma co gadać, że roki mi godne są ale żem to jej nieboszczykowi ojcu był przyjacielem	Masz, jak widzę, sporo czasu przed sobą Wiesz co, jedź ze mną na parę dni do HighgateHighgate	Nie mam przecież kobiet moich służebnych, ani moich ludzi...	No... ale mi też ulżyło! Jednego nie rozumiem, czego on chciał od ciebie? Pierwszy raz chłopca widzi i zaraz zabijać. Chyba cię chciał postraszyć dla śmiechu?	Po co to gadanie? Czy nigdy nie uwierzycie w mój zdrowy rozsądek? Chcę być tym, czym jestem: zawsze sobą samym.	Przyjacielem mi będziesz, bratem, nie sługą ale teraz już jedźmy. Kiedy pani kasztelanowa miała tu stanąć?	Próżno szukasz wina nie ma.	Szczęście raz jest, drugi raz go nie ma.	Tylko moi drodzy, pamiętajcie, ani dziś, ani później nikt nie ma wiedzieć, skąd wzięliśmy tę wiadomość o bawełnie.	Tak, siostro droga, tak: po trzykroć tak! Bo pomnij na to, że przyjdzie czas, gdy i ci marnotrawni synowie Ducha, te rozpieszczone przez życie beniaminki ockną się i oprzytomnieją; a wtedy i na nich przyjdzie z kolei okres twardej służby bożej i oni będą musieli w krwawym znoju dorabiać się Boga w sobie.	Et, niech Dawid radzi sobie, jak umie; ja myślę tylko o dziecku a matka przyzna mi słuszność. Dawid jest tak uczony, że powinien wiedzieć, jak zapłacić długi.	Proszę wejść Może zechce się pan porozumieć z panem kierownikiem?	W izbie będziemy obierali. Ambroży tam siedzą u tatula, tom się chyłkiem wyrwała na wieś, żeby ci powiedzieć. Będzie Ulisia i Marysia, i Wikta, i pociotkowe, i drugie... I chłopaki przyjdą... Pietrek obiecał się ze skrzypicą...	A kto znamienity może zaświadczyć, że cię widział?	Chorował ano... tak... niby... umarł!	Ciekawość, czy poznają? Dziecko się więcej przeinacza z latami niż starszy człek. Ileżeś to miał wtedy?	Cóżeś ty tam robił?	Dowiedzieć się kim jesteś, caballero.	Pytam ci siępytam ci się	Tak, d‘Artagnan.	To jasne, prezydent de Bonfons żeni się z panną Grandet	A czyż pan wie, gdzie on jest?	A on gdzie jest?	A to u was na Litwie wolno kłamać?	A ty, drogi kolego co ty mówisz o tych baronowych, hrabinach, księżniczkach?	A! To co innego.	Ależ raz jeszcze pytam: skąd pan wie, że ona pana kocha?	Ba!	Chcecie wyprawę uczynić albo co?	Choroba z tymi babami	Dziękuję; doskonale: wstałem późno.	Dziś mamy trzydziestego czerwca 1816 roku; i cóż wy mówicie? Siedzicie w więzieniu dopiero siedemnaście miesięcy.	D‘Artagnanie, muszę ją koniecznie zobaczyć!...	Exordium!	Generale mam zaszczyt cię uprzedzić, że opuszczam cytadelę: wniosłem dymisję.	Gorzej niż kiedy.	I po co?	Jacy? Bóg, KobietaJakież ona czci bóstwo? Powinien bym wiedzieć lepiej od ciebie.	Jak to?...	Jakże, więc mamy cię opuścić?...	Jednak to piękny obraz, Ludwinko?	Kiedy pan odjeżdża?	Kocham sercem, duszą, krwią	Miłość przychodzi, miłość odchodzi.	Moim zdaniem kimkolwiek on jest, to przyzwoity człowiek i zasłużył na szacunek.	Najtańszego.	Niezwykłe wypadki w Łazienkach! Dodatek drugi!	No co?	O, to zależy tylko od pana... oczywiście, skoro pan sądzi, że potrzeba.	Och, pani, trzeba być pobłażliwym, wszak znamy ledwie dwadzieścia stronic na tysiąc	On wszędzie występuje Toć przed samym carem śpiewał.	Pokładam wielkie nadzieje w moim chłopcu	Posłać po pana Władysława Skoraszewskiego Uczynić go oboźnym. On ma mir u szlachty i w ryzie utrzymać ją potrafi.	Prawda jest! Mówił mi o tym pan Zagłoba	Przemysłowiec?	Przysięgam.	Rozumiem to jakiś typ z rodziny Tartufa.	Szlachcic, Praca, Żebrak	Sądzi pan?	Ten chłopczyna jest piekielnie nudny	To dostaniesz.	To prawda! ależ ty jeszcze jesteś piękniejsza jako kobieta! rzekł uradowany ojciec.	Trzy wiorsty drogi. Jesteście znużeni?	Wiara powinna być zachowana ludowi	Wiem.	Wujenka mówi, że prawda	Wydaliśmy osiemnaście...	Wypiłbym.	Za to głupstwo ty głowy nadstawiasz?	Zgoda, wasza dostojność!... Zgoda, wasza miłość!...	Żadnej poszlaki? Widział kto?
Jak to nikomu dziś wierzyć nie można	Bo to zła nowina, co mi wacpani przynosisz. Kiedy Ollender ostaje, to my nic nie wygrali. On gorszy od starego. Już ja go chyba gdzie w kącie przyduszę albo kolnękolnąć (przestarz.)	Wiara, KsiążkaEj! Co się tam będziecie spierać o prawdy, których obadwa nie rozumiecie. Jest który z was ksiądz czy teolog, czy biskup? Jak stoi w piśmie, tak wierz, a kiedy w wierze twojej najdzie się fałsz, to ty za to odpowiadać nie będziesz przed Panem Bogiem, jeno ten, co pismo pisał; boś ty jest prosty człowiek i nieuczony. Tak było u nas od wieków i dobrze było z tym; wszyscy w jedno wierzyli i jedno robili; a dzisiaj, kiedy się namnożyło piśmiennych a mądrych głów, to już każdy poszedł swoim torem i owóż, gdzieśmy tym zaszli. Ale i to gadanie na nic się nie zdało; lepiej opatrzyć gospodarstwo pana skarbnikowicza i od szkody go zabezpieczyć, kiedy się jeszcze nie może ruszać sam.	Młody pan nie potrzebuje na to teraz już zważać Spychów wielka dziedzina.	Serdecznie dziękuję Ja wiem, panie majorze, że pan ma wielkie staranie o mnie, ale o ile się zdarzyło, że na pryczy złapał pan jedną czy drugą wesz, to niech pan będzie przekonany, że jeśli wesz jest malutka i ma zadeczek różowawy, to to jest samczyk, a jeśli jest to tylko jedna wesz i nie znajdzie się druga, taka długa i szara z różowawymi prążkami na brzuszku, no to dobrze, w przeciwnym razie będzie to niezawodnie parka, a trzeba dodać, że to paskudztwo mnoży się niesłychanie szybko i łatwo, szybciej niż króliki.	A bogać to! mówić, juści, ale widzisz, kiej nie śmie. Nieraz przylecę z pola ino poto, coby z nią pogadać, bo i mnie się za nią ckni, i boje się gemby otworzyć. Ona taka pani, taka uczona, co ja jej powiem? A nudzić, to pewnie, że sie nie nudzi, bo cięgiem grywa na fortepianie, abo czyta na tych wielgich książkach. Panią mam synowę, uczoną mam synowę!	No, popatrz tylko, jak potężną masz nade mną władzę, już prawie wierzę w to, co mówisz, chociaż to, co mówisz, jest szaleństwem, bo ojciec przeklnie mnie, ja go znam, ma niezłomne serce, nigdy mi nie przebaczy. I posłuchaj, Maksymilianie: jeśli jakimkolwiek sposobem uda mi się opóźnić to małżeństwo, poczekasz?	Gdyby zechciał się zabić, mógłby to zrobić dawniej... Zresztą i pistolet by wystarczył, nie dynamit	Co to jest? To gwałt, to złodziejstwo! to rozbój w biały dzień!	Ej, nie! To by nas haniebnie zmarudziło, a ja powiedam, trza się spieszyć...	A cóż to była za postać, która znikła?	Dałby to Bóg	Jak to?	To tyrczenie przeszkadza. Chcę czytać gazetę.	Znam To pan Edmund i panna Mercedes.	W istocie, to cokolwiek długo Wprawdzie kilkakrotnie już znajdowałem się w podobnym położeniu, zawsze jednak krócej. A teraz może byśmy zostawili tu mój zbawczy statek i zobaczyli, czy nie mógłbym nająć mieszkania w którym z tych szarych domków, widniejących tam, na pochyłości. Co znaczy ogień, błyskający spośród tamtych sosen?	I nie zawiodłem się Od razu pierwszego dnia wpadł mi w oko. Jak? Dlaczego? Pytałby pan na próżno. Nie widywałem znów tak wielu prawdziwych panów w życiu. No i poznałem się na nim. Gdyby pan był Anglikiem, to by pan	Nie zgadliśmy, kiedy była północ. Odmierzyliśmy cień za wcześnie albo za późno.	I cóż ty na to?	Kochany wieszczu, nie rozumiem nic.	Nie	Nie umiemy.	Nie, widzę.	Wcale go nie prosiłam	A pamięta pan, co pan raz mówił, że chciałby mieć tyle, żeby założyć fabrykę i nie prowadzić domu handlowego. Ja to zapamiętałam, a że każdy ma jakieś swoje pragnienia, więc i ja chciałabym mieć dużo, dużo pieniędzy.	A brama i domek strażniczy! I stare to, i piękne.	Jak weźmiemy waszego do niewoli, to taki głodny jak wilk.	To są drobne zjawiska W naturze istnieją czynniki mogące wywołać potop mniej więcej taki, jak opisuje Biblia...	Zna się na rzeczy. A przy tym jest to bądź co bądź chlubą dla partii, że taki uczony...	Na co nie pozwolicie?	Chcesz pan powiedzieć, że wchodzi to w zakres rzeczy nadprzyrodzonych?	To mi się stało zupełnie obojętne.	Prawda temu co rozkazywał całe życie, słuchać zrazu nie lekko; ale jakoś i tego nauczyć się można.	A oto moja wola Ty, skarbniku, rozdasz sto talentów między policję, oficerów robotniczych i sołtysów w nomesach: Seft, Neha-chent, Neha-pechu, Sebt-Het, Aa, Ament, Ka... W tych samych miejscach wydasz szynkarzom i oberżystom, jęczmień, pszenicę, i wino, jakie jest pod ręką, aby pospólstwo miało darmo żywność i jadło. Uczynisz to natychmiast, aby do dwudziestego Paofi zapasy były, gdzie trzeba.	Chcąc pani dać radę praktyczną, musiałbym mieć dokładną świadomość wszystkich okoliczności i szczegółów sprawy dotyczących a świadomości tej nie mam i pani zdajesz się nie mieć także, bo matka donosi pani tylko o fakcie mającym się spełnić w krótkim czasie.	Ten pan nazywa się Wawrek Dobek Borowiecki... szlachta to majętna na Polesiu...	To tak mnie witasz? Co ja ci złego zrobiłam, Nikodem?	Ale ja jadę w poniedziałek do Algieru, a stamtąd na Przylądek Dobrej Nadziei. I kiedy będę na Przylądku Dobrej Nadziei, nie będę już mógł spotkać mego znakomitego kolega, przepraszam, nie będę mógł spotkać mego konfratra.	I któż by to Hankę do pana Sapiechy odprowadził?	Ach! Gdybym był teraz na pokładzie jakiego statku wielorybniczego! Dopieroż miałbym rozkosz! Ogromny to jakiś egzemplarz! Patrzcie państwo, jak potężne biją z jego otworów strumienie wody. Niech diabli porwą, że człowiek siedzi tu jak przykuty na tym kawałku blachy!	Któż to może wiedzieć! Ja wam ręczę, że te kufry były pełne, bom ich próbował.	A czemuś tak chrapał, kiedym przed półgodziną był przed wagonem? Nie można było zbudzić cię.	Bardzo ci wdzięczny jestem No, do widzenia zatem, do jutra... A nie zapomnij o obiedzie...	Znów robi coś nie tak?	Proszę cię, zaniechaj wszystkiego, co by mogło urazić Rolanda!	Dość już!... Gniew mój jest jak dzban pełen wody... Biada temu, na kogo się wyleje... Wejdźmy do domu...	A ja bym uważał, że właśnie im trzeba by powinszować najgoręcej. Nieprawdaż?	Bardzo dobrze. Więc: co?	Co przezorność każe?! Całą siłą pary, mówię panu, rozumiesz pan? Całą siłą pary.	Sprawa jest taka. Mam szwagra, który z tytułu swego stanowiska może mieć dostęp do ważnych dokumentów, dotyczących uzbrojenia i przemysłu wojennego w Polsce. Szwagier zgrał się tu niedawno w kasynie i grozi mu dużo kłopotów. Chcę mu pomóc.	Prawda! jako żywo! Ale żeście dopiero z takiej okrutnej wędrówki wrócili...	I stanął, i zaczął na mnie patrzeć.	Jeśli moja przyszła pani się zgodzi.	Ojciec bardzo musi być chory i wzywa mnie do siebie	Panowie zechcecie udać się za mną do oczekującej już nas łodzi. Z prawdziwą przykrością jednak jestem zmuszony ze względu na bezpieczeństwo własne i moich ludzi nałożyć panom prowizoryczne kajdanki.	Sześdziesiąt dollarów, że ma brodawkę na nosie.	Tak, naczelniku i jutro o dziewiątej ojciec Rity będzie tu z okupem.	Czy skończyłaś już robotę? Może byś została tu u mnie przez kilka minut?	Kto tobie powiadał, że ona... koło Raszkowa ukryta?	Robotę odnosiłam, zapłatę odbierałam, mama wie przecież, ile mi się od ludzi należy...	Miałem okropny sen! Ale cicho... coś idzie! Może trzeba znowu uciekać?	Ależ się pan od tego czasu musiał zmienić	Posiwiałeś... Jakże się masz?	Chcę na bocianie gniazdobocianie gniazdo	Szczęściem niéma żadnego podobieństwa ażeby kiedykolwiek z królem spotkać się mogła	Wujenka znajduje, że popełniła błąd?	Zapracowała się kobieta	Tak sądzę. Ale od siódmej rano do dziewiątej wieczór! Kto widział tak pracować.	Ano dobre... pewnikiem dobre... smakuje jak kadzidło z miodem i z masłem. Wolę zapić... Jakoś mięmię dziś: mdlić.. Aha, com chciał rzec, Tomasz, słyszę, jakoś słabuje?	Coś jednakby radzić potrzeba? rzekła.	Cześć, wuju. Ucałowanie rączek dla cioci.	O tak, ojcze!	Tak	Tak, proszę pani!	Tak, tak, przypominam sobie teraz; tak, była mowa... zaczekaj... była mowa o kobiecie.	Tak.	Trzeba uprzedzić królową!	Ułatw mi pan wstęp do Châtelet. Chcę pomówić z Manuelem.	Abym pozwolił! Czesławie!	Dobry znak	Duwą wą	Jak on wyglądał?	Janku! O czym ty mówisz!	Każcie przeciw nim dowieść tego	Kiedyż pani przyjechała?	Nu szczęśliwy!	Oby wszystkie przykrości zostały równie szybko usunięte	Ofiara, Okrucieństwo drzwi do najwyższej sfery nieba. potrzeba widocznie większej	Ośle koronny! Patrz, właśnie tu stoi szpieg burmistrza.	Pono Mateusz siedzi z drugimi, Antek zaś osobno.	Secundo secundo (łac.)	Stary zwaryował!... pocałował ją w łapę, niby księżnę!	Tu	Tym lepiej.	Uhm... musi mieć racyę	Waldemarze... ty ją... bardzo kochasz?	Wedle pomyślenia dobrego gospodarza, należałoby zasiać rzepę.	Wraca król?	Z samej Warszawy jechaliśmy...	Łaskę?
Co miałem na myśli? Myślałem, że sam szatan wysłał pana z tego miasta tchórzy i gadułów, żeby pan się spotkał ze mną tej nocy, której nie zapomnę do samej śmierci.	Ostatecznie, jakkolwiek wzdrygam się na myśl o zdradzie podobnej, Wasza Królewska Mość daje mi do myślenia: pani de Launay, którą z rozkazu Waszej Królewskiej Mości pytałem kilkakrotnie, mówiła mi dziś rano, iż nocy poprzedniej królowa długo czuwała, dziś płakała bardzo i cały dzień prawie pisała.	Nie pójdę do diabła, plugawy bezbożniku! ale po prostu na policję, która się dowie, że pan jest monsignore, który powiesił sutannę na kołku i że się pan nazywa Józef Bossi tyle co i ja.	Manuel w więzieniu i tyś to, Zillo, tam go wtrąciła, odmawiając za przykładem brata wyznania prawdy. Otóż, gdy prawda kryje się do nory, trzeba ją stamtąd wyciągnąć, i to jest powód, dla którego mnie widzisz przed sobą.	Co ci jest, moje dziecko cóż to za papier trzymasz w ręce?	Nie listy! Byłbym je katu oddał albo w ogień cisnął, bo ja nie od takich funkcyj nie zdradź, co masz w sercu, podaj się za zaprzańca, za gorszego od samych Radziwiłłów, i ciągnij za język.	Popierwsze, nie widzę w tem nic okropnego. To raz. Panie z najlepszego towarzystwa pracują dziś po sklepach. Podrugie, zarobisz na tem pięć razy więcej, niż siedząc w biurze, a pozatem, nie chodzi tu wogóle o pracę, ani o ubezpieczanie od apopleksji różnych pierników, lecz o nawiązanie z nimi znajomości. Niczego więcej. Ot, zwyczajna znajomość, najwyżej lekki flircik. Chodzi o to, by taki facet nabrał nadziei, że z czasem, przy pewnych staraniach może spodziewać się powodzenia u ciebie. Niema starszego mężczyzny, dobrze sytuowanego, któryby się nie skusił taką perspektywą. Znam ich dobrze. Popisanie się romansem z młodą i ładną panną z towarzystwa, toż to więcej warte dla takiego typa, niż wygrana na loterji. No, i popisanie się przed samym sobą. Odzyskanie nadwątlonej wiary we własne męskie uroki.	Zapewne! tylko że z temi samemi przesadzonemi wyobrażeniami! Powinien się ożenić, toby mu wyszło na dobre! stary kawaler zawsze nieszczęśliwą być musi istotą! Dobra żona, jak ty, moja Łucyo, dopieroby go rozweseliła, boć naprawdę szczęśliwym nie jest, przynajmniej że mu niekiedy przychodzą takie myśli, których lepiej iżby nie znał wcale. Dawniej nie lubiłem go, bo mi się zdawało, że on się ma do ciebie! Podobno Piotr Wik byłby sobie tego życzył!	Dusza się moja wydziera do Tyńca, praojcowego dworzyszcza, do stolicy mej ziemi.	Nie mam jeszcze żadnych danych. Wygląda to mi jednak na handel narkotykami, na przemyt czy coś w tym rodzaju. Osoby tak często zmieniające miejsce zamieszkania i nazwisko nie robią tego zazwyczaj w uczciwym celu.	One muszą przepłynąć Wajngangę. Przyszło mi na myśl, by zastąpić im drogę na płytkiej wodzie. Zębiska mej drużyny wspomogłyby siłę mego noża. Tak dźgając, szarpiąc i gryząc napastników, moglibyśmy zawrócić ich w dół rzeki albo nieco ochłodzić im gardziele.	Dwaj moi wyzwoleńcy, Nimfidiusz i Demas, szukają jej na czele sześćdziesięciu ludzi. Ten z niewolników, który ją odnajdzie, ma obiecaną wolność. Wysłałem prócz tego umyślnych na wszystkie drogi wiodące z Rzymu, by w gospodach wypytywali o Liga i dziewicę. Sam przebiegam miasto dniem i nocą, licząc na traf szczęśliwy.	Nikt mnie nie pytał? Chcesz próby, oto już pierwsza próba jeśli to być może.	O, mój czas nie jest drogi to mówiąc, rzucił okiem na zegar słoneczny, bo w ogródku było wszystko, nawet zegar słoneczny	O, żeby ci pomóc: jednego dnia, twoja przyjaciółka Gizela skoczyła równemi nogami przez krzesło, na którem siedział starszy pan. Staraj się sobie przypomnieć, coś pomyślała w tej chwili.	Oczywiście. Zna ją każdy, kto udaje się do Francji morzem z Palermo, Neapolu czy Rzymu, ponieważ statek przepływa tuż obok.	A widzisz! W innych stronach cudzoziemiec do śmierci pasierzbempasierzb	Będę do was pisał i o wszystkim wam doniosę Przyślę wam mnóstwo pocztówek z mużykamimużyk (ros.)	Hańba, Kobieta ”upadła” rzekła stara dama do głowy prowincjonalnej dynastii.	Mało sto razy mówiłem! Prędzej byście liście na tej lipie policzyli niż tych wszystkich nieprzyjaciół, którycheśmy obaj z waszym ojcem zgładzili. Gdybym miał tyle włosów na głowie, ilum sam położył, balwierze w Łukowskiem porobiliby fortuny	Na pewno nie utonął Gdyby utonął, powiedziałyby nam o tym głębinowe skorupiaki. Znamy wszystkie słonowodne nowinki. Małże nazywają nas plotkarzami oceanu! Możesz powiedzieć chłopcu, że choć nie wiemy, gdzie jest jego wujek, gwarantujemy, że nie utonął.	Pewno, że za mocne. Czytaj dalej.	Reforma teatrów nie wyjdzie od dyrektorów, a twórczość dramatyczna dzisiejsza, co to właściwie jest?... szukanie czegoś po omacku, wietrzenie psie, łażenie bez celu, lub skoki... Musi przyjść geniusz, co to zrobi; ja go już przeczuwam!...	Tak; czy wymagam za wiele?	Upłynęło już lat piętnaście od zniknięcia Ludwika Umarł z pewnością.	Zaraz, proszę do gabinetu.	O! Nie, pani, wbrew charakterowi historii, historia o Mitrydatesie jest prawdziwa; ale to, co pani mi powiadasz, to, czego pani żądasz ode mnie, nie jest przypadkiem, bo już przed dwoma laty o to samo pytałaś mnie pani, mówiłaś, że historia Mitrydatesa od dawna szczególnie cię zajmowała.	A to jest łgarstwo bo Rudniccy się kochają, i jak najlepiej żyją!	Ale cóż pani śnisz zkąd to wszystko, mógłżebym ja panią zdradzić? Nie, pani, nierozerwane węzły łączą nas, twój charakter pełen słodyczy, twa dobroć dla mnie, są rękojmią że ci nigdy żadna Cosel szkodzić nie może.	Ale ja będę śpieszył! Anieli Pańscy, ratujcież mnie od tego łajdaka! Oddałbym chętnie moją zdobytą chorągiew, byle ten paliwoda kark skręcił, nim tu dojdzie. Sperospero (łac.) obrzydzenie, wstręt. wspomnieć jego diabelskiego nazwiska nie mogę. Otom się wybrał! Nie mogłem to w BarzeBar	Jeszcze pięć miesięcy czekać! niespełna pół roku długo to długo, ależ wyściskam chłopca jak się urodzi!	No i cóż Miss, udało ci się?	Teraz wszystkie lubię W każdym razie rzadziej bywa, że mi coś nie smakuje. To skutek świeżego powietrza.	Uspokój się i zostaw ją w spokoju... Przecież to i moje dziecko... Spokoju, tylko spokoju...	Cóż? kryje się przed wami? nie zwierza? Można się tego spodziewać. Odrowąż zawsze Odrowążem, gdy Jaksę Gryfa zobaczy przed sobą!! Ani my ich ni oni nas zapomnieć nie mogą!!	A czy sądzisz, że zrobi to jej jakąkolwiek różnicę?	A jakoż się ten rycerz nazywał? Jak się ta góra nazywała?	Ale to stara kobiéta i głos ma tylko piękny.	Ależ ja go słyszę grającego! Zupełnie ta sama muzyka, którą zwykle słyszemy co wieczór!	Bzdurzysz i udajesz dzieciątko, Doro Przypomnij sobie, wczoraj musiałem wyjść o naznaczonej godzinie i nie mogłem skończyć obiadu, a onegdaj byłem niezdrów, gdyż zjadłem niedogotowane potrawy. Dziś, jak mi się wydaje, wcale nie dostanę obiadu, a śniadania doczekać się było nie podobnanie podobna (daw.)	I kto by pomyślał, że taki człowiek jak ty lekceważąco mówi o Ben-Cijonie!	Ja chcę, ale co tu zrobić?...	Ja również pochwalam to kazanie	Jakże się nazywasz?	Jesteś zbyt ciekawa. Czyż trzeba ci mówić, że nie jestem jeszcze zupełnie pewny twego nawrócenia i że nie mogę nastręczać ci sposobności porozumienia się z oskarżonym?	Nie przestraszaj się pan więc, jeżeli wrócę o pierwszej, drugiej lub trzeciej nad ranem; a jeżeli wcale się nie zjawię, nie przerażaj się także.	Niech ino szkło brzęknie, to was zarno grzysi ponoszą	No i powinna się oczyścić Czy dość będzie dla cudzoziemki, jeżeli ofiaruje świątyni Izydy trzydzieści krów?...	No więc wszystko jedno. Możemy to nazwać, jeżeli pani z tym dogodnie, poczuciem obowiązku społecznego.	No, cóż, ten lacki napój?	Ona zaraz się łamie, jak jej nie komplimentują.	Oto jest stajnia. Są to powozowe konie pani Tekli, młodzież i część roboczych. Reszta w pracy	Pani przyjaciółki będą się czuły pokrzywdzone, jeżeli je pani tak zostawi	Ponieważ dzisiaj nie masz gorączki, nie majaczysz, ponieważ dziś nie śpisz, ponieważ oto bije dwunasta, a to godzina morderców.	Przebóg! Masz może rację. Wychodziłem właśnie z domu, gdy mi doręczono depeszę twoją. Pod pozorem umieszczenia dziecka, byłem dziś rano w pensjonacie, pytając mimochodem, czy niema tam także córeczki przyjaciela mego, Mitchela. Przełożona powiedziała mi, że Róża Mitchel opuściła zakład zaledwo przed dziesięciu minutami. Matka zabrała ją dorożką. Podczas kiedy byłaś zamkniętą w jadalni przez Mitchela, Miss Remsen uprowadziła dziecko.	To nieprawda	To więcej nas okradaj, psia twarz!... bierz większe procenta i pomagaj tym swoim parchom.	Tu, w domu, nie może pani mieć moich listów. Ktoś może przejąć. Jest to rozkosz nad rozkoszami czytać cudze listy miłosne...	W takim razie, co zamierzasz?	Zwariowałeś, Tomek?! Przecież to nam zajmie cały rok!	Że wydałem odezwę, to jest kłamstwo. Że nie byłem królem, kiedy zastrzeliłem parlamentariusza	A dokąd pojechaliście? Opowiedz nam, bardzo proszę...	A jak zginiesz?	A jeśli nie usnę?	A potem?...	Ale proszą o pomoc. Postój skończony! Ruszamy natychmiast.	Ale skoro z tego korzystasz...	Ale tyle miesięcy zamknięcia! Ale sromota okrutna!	Bardziej niż kiedykolwiek.	Chwazdrygiel: Nie, ja nie mogę, ksiądz profesor robi także skok...	Drobiazg. Tylko szkoda było wysiłku. Napewno nic nie pomogło?	Eeeee.	Głupiś! Nie będziemy, wołając, recytować całej litanii!	Humanistą, proszę pani.	I jednego kulasa przez mus nie dostaniecie.	Jaki ona tam instrument będzie miała?	Kogo? kogo one widziały?	Masz rację zawsze lepiej sprawę mieć z panem niż z podstarościm.	Moja miłość takoż.	Może pan opowiedzieć? Ja znam Dalmację.	Nazywają ją, milady, lecz może przecie być francuzką. A lord Winter nie jest jej bratem rodzonym, tylko szwagrem.	Nic, nic! Ja przecie nie mówię nic złego. Tak mi dobrze, gdy siedzicie przy moim stole!	Nie brakuje ziemniaków?	Nie ja	Oddychała nim w młodości...	Opowiadaj mi jeszcze o nim	Owszem!	Pani snom całkiem nie wierzy?	Patrzaj, kto z nami?	Proszę niech pan siada. Jakie wino piliście wówczas? Veuve Cliquot? Moet et Chandon? Perier Jouet? A może Pol RogerVeuve Cliquot, Moet et Chandon, Perier Jouet, Pol Roger	Rubria! Jaką ona ma śnieżną szyję.	Rycerz prawy ale też jako rycerz niepohamowany i nieunoszony w namiętnościach. Szkoda, że piękne swe przymioty kazi tem zuchwalstwem...	Skoro mnie upoważniasz, dam ci znać, jak tylko będę mógł.	Tak Tak, przyjacielu, i dziękuję ci raz jeszcze z całego serca.	Tak, odpowiem panu listownie.	Vivat Babinicz! vivat! vivatvivo, vivere (łac.)	Widziałem, generale.	Wszyscy, jak nas tu widzisz znaleźliśmy jakiś dodatkowy zarobek: ja, z polecenia Despleina, pielęgnowałem bogatego mieszczucha; d’Arthez machnął artykuł dla „Przeglądu Encyklopedycznego”„Przegląd Encyklopedyczny”	Właśnie, że poproszę!	Zabij mnie nie pozwól zhańbić honoru wdowy po Alim.
We Frankfurcie modliłam się ciągle o to, bym mogła zaraz wracać, a ponieważ to nie następowało, sądziłam, że Bóg nie słucha. Gdybym jednak była uciekła, nie przyjechałabyś na halę i nie ozdrowiała.	Już ja i o tym pomyślał. Zbiegnę potem na chwilkę, zapukam do szyby, a Nastce już wiadomo, co to znaczy się, że ma zostawić drzwi nie zamknięte.	Z pewnością, że nie, ale też nie stworzyli ich magnaci. Jest to zbiorowe dzieło francuskich budowniczych, mularzy, cieślów, wreszcie malarzy i rzeźbiarzy całego świata, którzy nic wspólnego nie mają z arystokracją. Wyborne jest to wieńczenie próżniaków zasługami i pracą ludzi genialnych, a choćby tylko	Ja pani teraz nie robię już wielkiej nadziei co do Niepołomskiego Zupełnie nie wiem, co to jest za człowiek. Nie wiem.	Więc i pytać nie wolno? Ja w tego stryja wierzyć nie chciałem, a panna Dorota nie stworzona do tego, aby gdzieś na kresach w lichym dworze z dziewczętami kądziel przędła.	Owszem, to się powiedzieć musi. Każdy mężczyzna, gdy popełni łajdactwo lub zbrodnię, wie, że to zrobił, to jest, że wyłamał się z obowiązujących praw i na karę zasłużył. Kobieta tego nigdy nie czuje. Ona zawsze „ma słuszność” i tylko świat wobec niej jest „niesprawiedliwy”. Dużo by o tym można mówić. No tak, na dzisiaj dosyć. Może ci zagrać co teraz? Mam jeszcze godzinę czasu.	Przyznam, że nie rozumiem, jak człowiek może dla uniknięcia rozbieżności zdań, godzić się na takie, których przyjąć nie powinien.	Oficerowie Niemcy nie rozumieją się na polskich nazwiskach. Im wszystko jedno: Kmicic czy Babinicz. A! na rogi Lucypera, żebym go dostał! A miałem go... i jeszcze, szelma, ludzi mi pobuntował, Głowbiczowski oddział odprowadził!... Musi to być jakiś bastard po naszej krwi, nie może inaczej być!... KłótniaMiałem go, miałem... i uszedł!... Więcej mnie to gryzie aniżeli ta cała stracona wyprawa.	No, panie dyrektorze, kolosalny to może przesada. Ta fabryczka nie będzie zdolna do przerobienia ponad jakieś...	Mylicie się, na Boga, nie znacie mnie nie znacie mnie. Ziemianin jestem, rodzic tuteczny, ksiądz, Biskup, sługa Boży, nie żaden książęcy... nie przebaczę sponiewierania! Nie... pomstę za nie mieć muszę.	Więc spakuj rzeczy i jedźmy; ja wyruszam naprzód z rękami w kieszeniach, żeby nie domyślano się niczego. Ty podążysz za mną do koszar gwardyjskich. Ale, Planchecie, miałeś rację co do naszego gospodarza, to straszny szubrawiec.	Nie; sam do nas stamtąd przyszedł. Wszak napis wyraźnie mówi: „Profundis exii”. Tak też było w rzeczywistości. Historia Mnicha Morskiego niedługa, choć dziwna. Wiek dzwonu stosunkowo młody, bo liczy on zaledwie 200 lat.	Jak to! księżna wie, że to myśmy ustąpili Gilbertowi cały pokój do gry empire, który mieliśmy po Quiou-Quiou i który jest cud wspaniałości! Nie było tutaj miejsca, chociaż zdaje mi się, że tu wyglądało to lepiej niż u niego. To skończenie piękne, pół etruskie, pół egipskie...	Nie może być, ażeby człowiek obdarzony takim jak ty wzrokiem, który o kilkadziesiąt kroków widzi wśród piasku święte skarabeusze, nie dostrzegł tak wielkiej osoby, jaką jest następca tronu.	Jesteś pewien tego, co mówisz? Ja w to za bardzo nie wierzę.	Nie może, na pewno. Tak?	Nie znam. Słyszałem o tym coś... To w Kieleckiem, zdaje się...	Nie, Maniu, mów szczerze do mnie. Czy chcesz zostać sama?	Pewno to nie skarb, tylko oko myszy lub szczura	Wiesz co, lepiej dzisiaj pod moją eskortą! Bo jutro gotóweś zagrzęznąć koło promu i nie dojechać! Ja to wiem po sobie! Kawaler kawalera rozumie!	A nie chcieliście mi przedać, com dawał cenę chrześciańską, i darmo dzień stracili.	A wam czy prawo nie broni przyjmować zapisów od waszych zmarłych?	Ino żebyśta wy nam nie narobili złego	Kłamiesz. Nie złamałem, lecz zwichnąłem.	Nie jestem.	Nie podzielam twego pesymizmu, przyjacielu Sam znam innych...	Nie rozumiem w takim razie, dlaczego tamten młody człowiek...	Nie trzeba.	Wasze. Albożto i bydła nie macie?	Wiem, masz słuszność. Istotnie, dopóki prawda nie zwycięży, możemy jej siłę mierzyć nienawiścią naszych wrogów.	Wolniej, nie tak prędko, trzeba dobrze obejrzeć	To nie jest prawda. Pan nie jest człowiekiem złym. Pan jest tylko nieszczęśliwy.	A z kimże, jeśli nie z księciem de... Tak, panie!	Czemu pan nie chce powiedzieć tego wszystkiego mojemu mężowi?	Dlatego nie będziesz miał trudności z zerwaniem umowy, gdy obejmiesz władzę po ojcu (oby żył wiecznie!).	Jestem samolubną świnką, ale będę się szczerze starała poprawić, żeby się ojciec kiedyś na mnie nie zawiódł.	Może ty w świętą niedzielę robiła co takiego, co pozwolone nie jest?	Na swój sposób. Zgodził się on przyjąć na siebie fałszerstwo popełnione przez pewnego młodzieńca, którego kochał niezmiernie. Był to prześliczny Włoch, trochę szuler, który wstąpił później do wojska, gdzie zresztą sprawował się bardzo chwalebnie.	Nie sądziłam aby mnie tak łatwo wysłuchał!	Tak, ale ja nie mógłbym cię wtedy widzieć.	No, no, ja żartuję i bez wina bym był przyjechał do Rab, bośmy to już o tym mówili; świadkiem pan Bal.	Mylisz się pan pod tym względem najfatalniej geniusze żyją w tradycji, jakby były prawdziwymi osobami, żyją nieśmiertelnie w poezji ludu. Widzi je oko mieszkańca, jak ślizgają się lekkim krokiem po wybrzeżach Szkocji, jak przemierzają ruiny, jak unoszą się tarczą nad ogniskami rodzin swego kraju, ale widok ten dostępny jest tylko dla wtajemniczonych, tak samo jak zielony promień nie jest dostępny dla profanów.	A to się ożeń z młódką, a wnet się wylekujesz! Księdza ci więcej potrzeba niźli dochtora! Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym, okadziła, a bo to pomoże?... Widzi mi się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...	Proszę pani, o takich rzeczach niedobrze gadać. Po co wywoływać wilka z lasu? To pewna, że gdyby się inna porządna służba trafiła, poszedłbym stąd dzisiaj, chociaż państwo nieźli.	Mości Kowalski! To krewniak przyjeżdża do cię w odwiedziny!	Wiadomo, fajerant. Poszedł chlać. Taka już nasza kobieca dola. W tygodniu to robota, w niedzielę to już leci na wiec, czy na zebranie, a fajerant	Naradzają się, kapitanie Najwyraźniej nie mogą się zdecydować, czy nas zaatakować.	A no, zobaczymy! Co tam, panie Pietrze, panie Topolski, po jednym jeszcze... na pohybel!...	Hm, wówczas powiedziałbym, że zamiast nas piłować polityką powinien był się zająć sztuką, ująć kraj z jego strony malowniczej i terytorialnej. Krytyk daje wówczas upust lamentacjom. Polityka, powiada, zalewa nas, nudzi, pełno jej wszędzie. Żałowałbym owych uroczych historii podróżniczych, w których tłumaczono nam trudności żeglowania, urok pełnego morza, rozkosze przejścia równikarozkosze przejścia równika	Starościcu kochany przykrą mam misją, ale cóżeś powiedział, to obelga!	Tak, tak! Może przez troskliwe starania uda nam się wzbudzić w nim na nowo iskrę rozumu.	A na co taka cizba? Rety... boję się!	Dla ciebie jednego to robię, żeby cię przecie coś niecoś oświecić...	Doprawdy? I jakże tam jest pod tym niebem?	Prędzej uparł się, że ona musi wyjść za niego.	To złośliwy człowiek Jest śliczna, żywa, sprytna	Zawieźcie mnie do Olszowa. Dam rubla	Tu jest pięć tysięcy rubli jako procent do połowy stycznia. Niech pan z łaski swojej policzy. A tu jest kwit.	A dlaczegóż to byłem nieobecny? I dlaczego pani byłaś samotna?	A jeśli nawet, to co?	Boga mi, toć to dziedziczka Bobrownik!	Jak to nam? Tobie i komu?	Na co?	Powie stryj, że go zna?	Ryba? No, ryba to ryba!	Zaprośmy biednego Indianina na nasz obiad!	Bardzo jest miły, moja droga ale duchowni powinniby być poważniejsi i bardziej majestatyczni.	Hm! Oto co mówią gwiazdy: w ciągu trzech dni przyjdą dwaj ludzie, by przygotować wszystko. Za nimi przyjdzie Byk, ale znak ponad nim jest znakiem wojny i ludzi zbrojnych.	O, ja mam słuch dobry	O tak Włosi nazywają się dobrze, ale ubierają się fatalnie.	Bardzo mi się podobasz dnia dzisiejszego.	Bixiou, gubisz się w szczegółach, skup swój obraz	Co pan tu robi?	Dlaczego nazywasz mnie wróżem?	Dzień dobry, panie poruczniku!	Ja? ja? przeczę temu i protestuję	Panie Porthosie!	A Lucyś Dolewski.	A straże pretoryańskie?	Co takiego?	Coś wartościowego?	Czary zapytał, usiąść mu obok siebie rozkazawszy.	Dlaczego?	Dobra sobie!	Dobry wieczór	Hien tych. I tej ostatniej także.	Każda radość krucha w tym świecie...	Komu popadnie.	Niemożliwe	O, przeciwnie...	Ostrożnie, przezornie, bieliznę mi podrzesz...	Pomogę wypędzać!	Poszli; obiecali jutro wrócić.	Szalejesz!	Służę.	Tak, w szkole	Teraz, czy w ogóle? he... he... he...	Tu chodzi o chorego!...	Zawsze ten sam	Znajdzie pani inną nauczycielkę.
Facet gada z sensem To właśnie powinieneś zrobić. Zostać doktorem od zwierząt. Odpuść sobie ludzi, skoro nie mają dosyć oleju w głowie, żeby zorientować się, że jesteś najlepszym lekarzem na świecie. Opiekuj się zwierzętami. One połapią się raz dwa. Bądź doktorem od zwierząt.	Ja do niego przychodzę jak do człowieka, jak do kupca mówię: Sprzedaj mi swój plac. A ten pastuch... ten... tfu! żeby jemu się tak wiodło, jak ja mu życzę z całego serca, śmieje się i każe mi oglądać swój śmietnik i powiada, że to jest złota ziemia, że to jest rajska ziemia, której nie sprzeda taniej niż za czterdzieści tysięcy rubli... Żeby ciebie... żeby ciebie prędka choroba wzięła za taki paskudny pysk! Mela! daj dziecko jakich kropli, bo mnie jest bardzo niedobrze, bo ja się boję, żeby mnie nie było jeszcze gorzej!	Ach tak To znaczy, że na te dni, kiedy nie można się bez niego obejść.	Panna Aneta rada każdej rzeczy! Co to dobrego? At! nowa zgryzota, tylko, że najgorsza, bo słodka, jak trutka na muchy! No, no, no, i ktoby się po nim tego spodziewał? Dziewięć mil odtrzepał i znowu gotów maszerować! A Wojnat tymczasem umrze! At, głupi!	Przeciwnie!... Wasza wielebność jest stokroć lepszy dla mnie, niż zasłużyłem. Idziemy oblegać Roszellę, tam będę walczył pod okiem Waszej Eminencji, i jeżeli będę miał szczęście sprawiać się w sposób, który zwróci Jego uwagę, to po wojnie będę przynajmniej posiadał jakieś prawo do łaski, co zarazem usprawiedliwi odznaczenie, jakiem obecnie chce mnie Wasza Eminencja zaszczycić. Wszystko powinno mieć swój czas: może później zdobędę prawo oddania się sam na usługi, gdy dzisiaj wyglądałoby, jak gdybym się sprzedał.	Kochany Bazyli! Nie widziałem go od tygodnia. Brzydko to właściwie z mej strony, zwłaszcza, że przysłał mi mój portret w cudnej ramie, którą umyślnie zamawiał według własnego rysunku, a choć zazdroszczę nieco obrazowi, gdyż jest o cały miesiąc ode mnie młodszy, ale muszę przyznać, że cieszę się nim bardzo. Może lepiej napisz do niego. Nie chciałbym być z nim sam na sam. Mówi mi rzeczy, które mnie gniewają. Udziela mi dobrych rad.	Na dowód że nie miałem nic osobiście przeciw księciu, ofiaruję się go z królem przejednać. Brzemię tych urzędów, które dźwigam, w istocie dla mnie zaciężkie.	A ty? Ale wyrażaj no się dobrze o bykach. Czyżeś mi sam nie opowiadał, że kiedyś tam ma przyjść do ciebie z pola Ryży Byk, by ci pomagać. A teraz zabieraj to żarcie i poproś tego świątka o błogosławieństwo dla mnie. Może on też zna jakieś leki na bolące oczyska mojej córki. Zapytaj go o to, Mały Przyjacielu całego świata!	A czy wiesz także, czy doświadczałaś kiedy, jak to bywa, gdy się na przykład do myśli pewny wyraz przyplącze albo imię, którego się pozbyć nie możesz, choćbyś po tysiąc razy spędzała je sprzed siebie	Błogosławieństwem twoim, mój ojcze, podzielę się z Jerzym, którego testament wykonywamwykonywam odrzekła głosem lekko drżącym.	Jażem się tysiąc razy rozwodził.	No, pewnikiem Pamiętam, jak to szmuglowano nie tylko na trzęsawiskach, ale i bliżej... Ino, że moja kobieta tym się nie zajmowała. Plotła mi cięgiem różne bajdy o jakichś tam... jakichś... Czterolatkach...	Przez to też opóźniają się działania	Więc do mnie chce się zbliżyć!... Poznałam to po...	Nie darmo ten nazywa się FinotNie darmo ten nazywa się Finot rzekł Lucjan.	W rzeczywistości może tak jest, ale jemu brak i rozumu i odwagi, żeby sobie powiedzieć, że tak wolno i tak trzeba. Owszem. Jest przekonany, że trzeba inaczej i przez to jest w ciągłej niewoli. Tu, choć ktoś ma taką naturę, jak on, to jeszcze musi udawać, nawet przed sobą samym, że coś lub kogoś kocha.	Jakich niebezpieczeństw Niebezpieczeństwa uciekają przede mną, gdziekolwiek jestem, na siedem mil wokoło: tak samo, jak za zjawieniem się monarchy ustaje władza namiestnika; za pojawieniem się słońca pierzchają chmury, i jak choroby umykają pod ciałem św. Marcina z Kwandy.	A!... nie dekoltuj się.	Chodź więc dziś z nami na kolację i obejdź się dobrze z Floryną, z prawem wzajemności	Przyjacielu kochany, Maksymilianie, błagam, nie uciekaj się do ostateczności!	Tak, lecz stąpaj pan z wolna i po cichu, gdyż poeta nasz jest słaby. Gorączkuje trochę i sekretarz jego prosił mnie, aby wstrzymać się od wszelkich hałasów, które mogą choremu zaszkodzić.	Uspokój się daj mi rozpytać, oczy cię mylą... Nie wychodź z izby!!	To drobiazg Myślę, że agio wyniesie mniej więcej tyle samo. Niech pan zatrzyma te sto tysięcy i będziemy kwita.	Tam, jak wszędzie, znam wszystkich i nie znam nikogo wiele rzeczy i bardzo mało osób. Ale i same rzeczy wydają się tam niby osoby; osoby rzadkiej i delikatnej esencji, zawiedzione przez życie. Czasami jakiś zameczek na stromej skale nad drogą, gdzie się zatrzymał, aby zmieszać swój blady smutek z różowym jeszcze wieczorem, kiedy wschodzi złoty księżyc, a łodzie, które wracają prując pstrą wodę, wznoszą na swoje maszty płomień i stroją się w barwy; czasem zwykły samotny dom, raczej brzydki, z obliczem nieśmiałym, ale romantycznym, który skrywa wszystkim oczom jakąś niezniszczalną tajemnicę szczęścia i melancholii. Ta kraina nierealna ta kraina czystego urojenia, to zła lektura dla dziecka i z pewnością nie ja wybrałbym ją i zalecił memu młodemu przyjacielowi, już tak skłonnemu do smutku, o przewrażliwionym sercu. Klimaty zwierzeń miłosnych i daremnych żalów mogą odpowiadać staremu sceptykowi jak ja, ale zawsze są niezdrowe młodzieży w momencie dojrzewania. Wierzcie mi wody tej zatoki, na wpół już bretońskiej, mogą mieć działanie kojące (niesprawdzone zresztą) na serce, które już nie jest nietknięte, jak moje; na serce, którego wada już nie da się wyrównać. W twoim wieku, pacholę, nie są wskazane. Dobranoc, sąsiedzi Nie radzę Balbec przed pięćdziesiątym rokiem, a i to zależy od stanu serca!	Och, panie, jeśli kto z łowców pogniewał cię, żali się godzi tak brać do serca poswarki myśliwskie?	Bo, widzi pani, powiedziałem sobie, że jak ta sztuka klapnie, to... niech zdechnę, ale...	Bo już nie pamiętam, kto powiedział, że społeczeństwo nasze trzyma swoich geniuszów na dyecie. Mówią, że to bardzo zdolny człowiek, ale wierszami nie można na chleb zarobić. Wiesz, nasz Ciskowski przeszedł do Towarzystwa ubezpieczeń	Pojadę do Malborga albo na dwór mazowiecki, abyś wiedział, że jeśli nie tu, to tam mnie znajdziesz. Poseł twój niech mi jeno powie dwa słowa: Lotaryngia-GeldriaGeldria	Wara ci od Jagny! Wara, bo ci ten pysk tak spierę, że... Wara!...	Po drugie, nie zerwie studyów, raz rozpoczętych; po trzecie, nie pójdzie za innowiercę! Żeby pan Marwitz czekał trzy lata i zmienił wyznanie, to możeby się zgodziła przyjąć ów niefortunny pierścień.	A to ci wisus dopiero! stało se w kącie niemrawe, malućkie, zbiedzone, przysięgałby człek, że trzech zliczyć nie umie, a to, moi ludzie, opętaniec jakiś, diabelskie nasienie!	Dobrze, za kilka tygodni mogę być z powrotem, zrobić majątek ciężko, ale rozdać go najłatwiej. Oddam ziemię najuboższym z ubogich, tym co ją od wieków uprawiali, wieśniakom. Jestem ci wdzięczen za podanie tej myśli i cieszę się nią.	Do diabła! Mam nadzieję, że nie przybywa stamtąd razem z naszym śniadaniem?	Wiesz co, Michał moje szmaty gotowe. Zacznę ja o tym belkowaniu myśleć. Niech wiedzą, że pierwsi zaczepiamy.	A ty musisz być tancerzem O!... jestem nawet pewna, że widziałam cię na jarmarku w Pi-Bailos, jak zaklinałeś węże...	Mam nadzieję, że z czasem zmienisz zdanie.	Księże dobrodzieju widziałeś pewnie równie dobrze jak ja w gabinecie królewskim płód o czterech nogach i dwu płciach, przechowywany w słoju ze spirytusem, zaś w drugim słoju dziecko bez głowy, z jednym okiem powyż pępka. Czyż te dzieci mogłyby lepiej służyć Bogu od noworodka z głową węża, o którym mówiła pani Leonardowa? Cóż powiedzieć dopiero o noworodkach dwugłowych, co do których zgoła nie wiadomo, zali nie posiadają dwu dusz? Przyznaj, dobrodzieju, że natura, pozwalając sobie na te okrutne igraszki, sprawia nieraz dużo kłopotu teologom.	Ja pytałem się, ale on nie rozumiał nawet, czego ja od niego chcę!	Na samym środku. Towar kurantowy, najpotrzebniejszy, najpraktyczniejszy... Ani za drogi, ani za prostacki, ot perkal... hm... w takie kwiatki, kratki, dobrze się pierze, idzie kilometrami, ładnie wygląda...	Nie powiedzie się naówczas mnie, a nie wam N. P. Ja kraj chcę ocalić i Europę od młodego drapieżcy, który ją gotów ogniem niszczyć i mieczem.	Pardon! Taka to już moja paskudna nawyczka. Ale to tylko z wielkiej abominacjiabominacja (z łac.) tylko z wielkiego wstrętu do złego, a ukochania sfer seraficznych, na honor. Ale czym mogę służyć księżom dobrodziejom moim?	Owszem, całkiem wytłumaczalne, baronie. Ponimirscy są panami na Koborowie od pięciuset lat, a o ile mi wiadomo, żaden z moich czcigodnych przodków nie był przeciwnikiem uświadamiania ludu w jego nadobniejszej połowie.	Przeciętnie osiemdziesiąt Otóż jeśli zasadzimy to ziarnko, to pierwszy plon z niego da nam osiemset ziaren, drugi plon, z zasadzenia tych ziaren, wyniesie sześćset czterdzieści tysięcy ziaren, trzeci ponad czterysta miliardów ziaren. Taka jest proporcja.	A co to za ludzie i skąd?	Gdyby to panu nie przyczyniło zbyt wielkiego kłopotu... Ale tylko w tym wypadku! Po pierwsze	Ha, jeżeli tak więc powiem jego świątobliwości jeszcze jedną rzecz...	Ale ostanie! Mogło tak być przez cały czas ojcowej choroby, to może być, póki Antek nie powróci.	Ależ to istna pułapka to twoje małżeństwo! Ale przynajmniej Armand ma majątek...	Ależ, Feliksie, to jej zaszkodzi!...	Bóg nasz to Bóg Miłosierdzia	Czy to pan John Dolittle, słynny lekarz zwierząt?	Czy to pan jesteś hrabią de Monte Christo?	Co zrobiłem? A dlaczego pan krawiec tak krzyczy? Przecież jest zima! Chciałem sobie ogrzać nogi. Oby tę Magdę szlag trafił! Dlaczego nie wpuściła mnie do łóżka?	Ha! Macie za swoje! Najwyraźniej ktoś tam na dole oberwał!	Ha! Prawdę mówiąc, chciałbym, aby już jak najprędzej wyszła za mąż.	Nie juści czarownikami jesteście? Na co te znaki czynicie i dlaczego?	Ja mam do pana interes. Jestem Lesser, szwagier Fajncyna.	La Chesnaye posłać natychmiast po pana de la Trémouille; dziś jeszcze mam z nim do pomówienia.	Nie, panie.	Ja nic nie wiem, ja ciebie, „Sędzia”, będę zawsze słuchał, tak jak słuchałem, ale wszystkie partie teraz przycichły, bo jest źle.	I przyjęła cię, co?	I zdrowa panienka, co?	Jakożbym nie pamiętała? Sercem słuchałam waszej mowy.	Każdego dnia na mnie śmierć czekała i żyję. Łatwo teraz o śmierć w mieście Łodzi, a żyję. I dziś będę żył. Też komedie...	Macie je na sprzedaż?	Masz jeszcze jaki interes?	My trzy będziemy gotowe za chwilkę	Nic nie zaczynać, jeśli droga haniebna!	No i cóż jest w tym tak strasznego?	No... taka wycieczka.	Topolski! kolej na ciebie!	Ty tutaj?! Spod ziemi wyrosłeś czy co?	Uciekajcie, bo czasu nie ma.	Wisi tam jeszcze.	Za kilka chwil zostanie z niego kupa gruzów.	Zachowam go dla najwyższej rady Tam, gdzie następca tronu zwiedza pogańskie świątynie i wykrada z nich kobiety, gdzie kraj jest zagrożony niebezpieczną wojną, a władza kapłańska buntem, tam	A dostaniemy herbatki?	A ona? A Krystyna?	A teraz doktorze...	Armentières	Jestem.	Kto tam?	Kłótnia, Szlachcic, Honor, Handel, Pieniądz odpowie on.	Lubiłem teraz rad jestem tobie. Chodź do siebie. Każesz sobie tam podać jeść.	Naprawdę Zośka pojechała do ciotki?	Obecnie ma mniej niż trzydziestkę.	Oj, rada!	Pewną tego jestem.	Piękna historia?	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	Słyszałeś pan zapewne o młodzieńcu, którego oskarżają o przywłaszczenie sobie cudzego nazwiska i tytułu?	Tak, ojcze. Pamięta o mnie i przysłał mi pozdrowienia.	Tak.	Valentine, jesteś aniołem! Ale powiedz mi, jaką korzyść odniosłaby pani de Villefort, gdybyś została starą panną?	Wielkich dla mnie, ale w rzeczywistości bardzo skromnych.	Wiem.	Zabobony rzekła panna Izabela do Starskiego.	Zginę albo wyswobodzę ją! Prowadź mnie!	Zgoda!	Zmęczony jestem
Hałas gdzieś w Kalifornii rosną dla mnie dzieweczki, jeszcze może są w pieluszkach (opamiętał się). Cha, cha! I to powiedziało to wielkie XVIII-wieczne dziecię ale gdzie są idealne granice tego świata, bo realnie kończy się on tu Dziś będziesz jej kochankiem, Zypciu. Nie bój się: ja przez to przeszedłem. Lepiej, że stracisz niewinność na tej starej klempie, niż żebyś miał po bajzlach jakichś...	Jak najbardziej serio, panie kolego. Niech pan tedy nie zwleka, bo jeszcze ktoś pana ubiegnie. I nie bać się rywala. O kobietę trzeba walczyć. To nie jest pieczony gołąbek, co sam panu spadnie do otwartej buzi. A gdy już ją pan będzie miał, niech pan pamięta, by więcej jej czasu poświęcać niż swojej pracy zawodowej. To szalenie ważne. O tym również przekonałem się na własnym smutnym doświadczeniu. Kiedyś, gdy pan zechce tu mnie odwiedzić, opowiem panu tę historię. Bo nie wątpię, że latem zajrzy pan tu chociaż na kilka dni.	Cichoj, Magduś, cichoj! Idę, idę... idę... a to fort lezie za mną i chrząka! A że to był rychtyk miesiączek wylazł se na niebo, to patrzę, a to ino prosiak, nie złe. Ozgniewałem się, bo co se ten głupi myśli	O, nie. Podobne widowisko może być interesujące, ale jeden raz. Gdy powtarza się częściej, zaczyna nudzić. Wykąpałam się tymczasem i jak pan widzi, usiłowałam czytać, o ile odgłosy życia rodzinnego na to pozwalały.	Nie mniej nad innych, ale pono i nie więcej Albo waszmość znasz sam siebie? Ja to tylko wiem, że pókim młoda, a krasy trochę jest, ona za wszystko płaci, nie stanie jej, pocznie się wypominanie, żem ani mienia ni imienia nie przyniosła, a ja na to się narażać nie chcę, i za mąż iść nie myślę.	Skąd to przypuszczenie? Przecież nie popisywałem się odmianą słowa „kochać”. Czy babunia myśli, że to by szło gładziej?	Byłam uprzedzona o waćpanów zamiarach i wszystko składało się jak najlepiej, ale teraz zaszły niespodziewane przeszkody... Jak to przykro... Wojsko jest we wsi. Jest także w sąsiedniej. I to tyle ich, takie hordy... Żołnierz żołnierza widzi, niemal ręką dotyka. Ognie wciąż palą po nocach i krzyczą, że spać nie można.	Dobrze, że „ziemia”. Ale to nie jest nazwa! Mars jest także ziemią! Ale im chodzi o nazwę. Bo jeśli np. Wenus nazwali tak ludzie dlatego, że świeci jasnym i pięknym blaskiem, a Wenus to bogini piękności, to jak nazwali ziemię, swoją ziemię, swoją własną planetę?!	Oho, miałem ci się zwierzyć, com za figiel wymyślił, a tu wołają. To już potem, jak będziemy sami. Wiedz ino, że dwóch na to trzeba, i ani mowy, bym kogo innego szukał, tylko ciebie.	Bywa i to niekiedy pomiędzy tym nienasyconym rodzajem ludzkim, jednakże są położenia, w których nie tylko że się istotnie tylko połowę szczęścia posiada, ale jeszcze tę prawdę dowodzi się tym, że po prostu to, co się ma, bez tego, czego się pragnie, nie miałoby nigdy żadnego znaczenia ani żadnej wartości.	A następnie, chce pani znaleźć jakiegoś nowego i nietuzinkowego człowieka, który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam ludzką naturę, jest to cel nie do osiągnięcia. Ani pani z rozrzutnej w swoich względach nie stanie się oszczędną, ani człowiek nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród kilku tuzinów...	Hm! to nas i tyle nie będzie. Jak waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?	Czy wasza miłość nie widzi, że tu już kamień, szczyry mur? Pcha i pcha, gdzież się umknę? Wżdy na ścianę jak mucha nie polezę? Stójże, wasze, spokojnie, gdy politycznie gadam!	A!... a! to straszne!... to niegodziwe! pan darowałeś mi niby życie, a teraz mnie otrułeś!	Czy chcecie przez to powiedzieć ojcze, żeście go znalazł?	Przyznaję, żeście mieli wydatki i gotów jestem to zwrócić.	To dopiero projekt	Czemużeś mi tego nie powiedział wcześniej? Niepotrzebnieś się martwił tyle czasu, w każdej chwili mogę cię zdrowo i szczęśliwie dostawić na wasz świat.	Ja siebie winnym nie sądzę! Nikt złego nie chce. Zamyślałem jak najlepiej dla powszechności naszej uczynić i panu Korczyńskiemu wszystko pomścić. A że przez złego człowieka oszukany zostałem, czy dlatego już na wąskie paski mam być pokrajany!	Mnie zdaje się jednak, że to są problemy dla specjalistów chorób umysłowych.	Postanowiłem zakończyć życie... Ciężka to chwila, ale trudno. Honor...	Nie, wprost z domu na dwór wasz idę	Łaskawe panie nie mogę powiedzieć, że jestem na niemieckiem kazaniu, bo umiem po niemiecku. Raczcie panie oświecić mię, w jakim języku toczy się rozmowa...	Bo choć słonko na ziemi przygrzewa, Więzieniew podziemiu zawsze zimno i wilgoć tam jest okrutna z takowej przyczyny, że tu naokół zamku wody. Myślałem, że do szczętuo szczętu (daw.) ta, wiesz... co to mi w Bogdańcu dopiero po bobrowym sadle szczebrzuchszczebrzuch	Nie mieliby na co!	Nie rozumiem, co świat na tym korzysta	Nie Czy pan wie, co by pan zrobił? Czy wie pan? A przecież nie uważa się pan za... e... e... tchórza?	Raczej niewiele. Nawet kotu mogę się śnić. Ale zawsze lepsze to niż nic. A co ci się śniło?	Pani Zośko, na tak postawioną sprawę nie można krótko odpowiedzieć. Trzeba by naprzód rozważyć przyczyny.	Czy pan zauważył że ona w jednem miejscu mówi: „Po tem, co się u nas stało, nie mogę pisać dłużej.” Czy pan nie domyśla się, co się tam mogło stać?	Ach, jak to dobrze, że pana spotykam!... Wie pan, mamy koncert: pana Sataniello i panny Stelli...	Cóż to była za dziewka?	Jak mi Bóg miły! to będzie ucieszna historja, pieniędzmi jego eminencji ocalę królowę!	Ani tak, ani nie, ja nie wiem, a przypuszczam możliwość wszystkiego. Rzeczywistość jest z tej samej przędzy, co i marzenia.	Odebrałem listy ze Szkocji, od dawnych przyjaciół ojca i moich. Sprawy moje wymagają, abym się tam udał koniecznie, może na długo... Żal mi się z waćpaństwem rozstawać, ale	Kto ich wie, co oni myślą, dobrodzieju? Między sobą śwargocą jak Żydy, a z człowieka ino se kpinkują. Przecie pamiętam, kiedy z okazji tej łąki zaczął pan z panią i śwagierkiem nade mną wydziwiać, tom się tak zląkł, żebym i za sto rubli tego kawałka nie wzion. Wreszcie gadali ludzie w onych czasach, że mają grunta rozdawać.	Nie wstyd mi tej rany bo mi ją zadał taki mistrz, jak nie masz drugiego w Rzeczypospolitej.	Co doktor mówi? ależ to niemożliwe! Wszystko ustalone. Kaplica zamówiona, zaproszenia rozesłane, bilety kupione!	A taki się boisz, żeby nie dostać po mordzie!...	Adoptowalibyśmy Żona kiedyś podsunęła Mice ostrożnie ten pomysł, ale ta nawet słuchać o tem nie chciała.	Fizycznie chyba nieźle. Ale odniosłam wrażenie, że ona w ogóle nie pragnie ludzi widywać, nawet najbliższych.	Ach, proszę, proszę do nas, panie hrabio naprawdę bardzo pragnęłam złożyć panu podziękowania osobiście, uzupełniając to, co napisałam w liście.	Otóż żebym waści przekonał, że Rabe warte są te pieniądze to ja sam wrócę tę sumę. Panie skarbnikowiczu, daj Boże szczęście!	Czyż nie będzie pan potrzebował jego pomocy?	Nie!	Wolnego, mój drogi Czy to naprawdę aż tak wielkie zło? Nawet gdyby istotnie tak było, jak powiadasz... czy to znowu tak wielkie nieszczęście?	Całkiem niewłaściwe! Wielki filozof HegelHegel, Georg Wilhelm Friedrich (1770–1831) rosyjski filozof, socjalista utopijny, publicysta i pisarz, ideowy przywódca rewolucyjnego demokratycznego ruchu lat 60. XIX w. W 1862 aresztowany, osadzony w Twierdzy Pietropawłowskiej, gdzie napisał powieść Co robić (1863), przedstawiającą wizję nowego człowieka i przyszłego społeczeństwa; w 1864 zesłany na ciężkie roboty na Syberii. naczytał. Klimat, proszę! Dotychczas był Bóg, a teraz już tylko klimat się zaczął. Kwiatami zabiją albo tabaką	Nie wypuszczę pana, musi pan wysłuchać tego, co powiem!	Tak myślisz? Nie sądzę. Oni mają z Argentyną jakiś zatarg i wypowiedzieli sobie traktat handlowy, my zaś korzystamy z największego uprzywilejowania. A cóż poza tym?	Tak, nie mogę wprost tańczyć dzisiaj	Ćwierć dolara wystarczy aż nadto i zostanie jeszcze kilka centów na poczęstowanie ciebie. Czy lubisz cytrynki?	Dlaczego ja mam leżeć na moim brzuchu przed tym chłystkiem?	Jest tu taka maleńka na Brackiej.	Bo też do młodych należy obowiązek zastanawiania się nad tego rodzaju sprawami Uciśnioną ojczyznę młodzież powinna pomścić i ratować.	Tak sobie. Miłosne obrazy są nudne. Albo się całują, albo chodzą po pokojach. Tylko czasem ktoś strzela. Wolę detektywów.	A propos dreyfusistów zdaje się, że prinz Von należy do nich.	A więc pana obrona będzie właściwie przyznaniem się do wszystkiego?	Ale... o Boże!... Luciu...	Gdy się Samskara w Bijnamie zjednoczy i w sze­rokiej męskiej piersi o Agni rozpłomieni, wówczas niema rozpacz swe rany serdeczne obnaża i groby mówić poczynają.	Jestem kobietą, więc obchodzi mnie kobieta i matka. Czy chcesz wziąć ze sobą tę dziewczynę w podróż?... Pamiętaj, że hałas i ruch, jaki cię będzie otaczał, jej i dziecku może zaszkodzić. Dla kobiet brzemiennych najlepszą jest cisza i spokój.	Oszalała! Patrzcie! Ale boto on czasem zadaleko posuwa żarty. Wiecie, mnie raz poszczuł chartami.	Ech, stary druhu, czy ty wiesz, ile cię będzie kosztował inwentarz i podział spadku po żonie, jeśli Eugenia tego zażąda?	I znowu wyleją nas z pracowni! Za maleńkie gruchanie wylał nas przecie Mason.	A co?	A jak ty mi odpiszesz, ty gwizdniesz	Co ci jest moje złoto? O co ci chodzi?	Mówił jak płatny zdrajca.	Powinieneś był tu zostać	Tak rzekł Lismanin.	Tak.	A teraz...	A wezwała pani doktora?	Ależ dziewka!	At, koza! choć okrutnie gładka, a jeszcze więcej przylepna.	Bóg zapłać!	Chcesz szparagów?	Chciałabym czymś dopomóc pani majorowej!	Chciałem jednak usłyszeć i pańskie zdanie. Radrad (daw.)	Chłop, Szkoła, Urzędnik, Wieś	Czemże ty w sobie palisz?	Gość w dom, Bóg w dom; wejdźcie do izby, paniczu.	I zapewne też młodą księżniczkę.	Jaki z was towarzysz, kiedyście bombę zaprzedali? Tyż pepeesowiec, zaraz widać, że z was faja...	Jaki? właśc. brunszwicki..	Jedna bycza rzecz	Jednakże... pan prezydent...	Jestem!	Jeszcze czorta napytajeczorta napytaje (białorus.) mruczał. zapewne błąd źródła.. No, Artemuk. Poszoł.	Książę! Czegóż chcesz więcej?	Mam, mam! Ciocia Przełęska! Zamieszkam u cioci Przełęskiej!	Muszę ugotować dla nich kawy	No?...	Pod naszemi nogami.	Proszę pani... Przychodzę tutaj z polecenia pana Łukasza Niepołomskiego.	Prr! Stój, siwa!	Siłasiła (daw.)	Tem lepiej.	Twarz jego świeciła pięknością i rozumem...	Twój?	Woda przecież?
A cóż ja na to radzić mogę Król nasz w Wilnie, to nie ten co był w Krakowie. Tu się on musi na wsze strony oglądać, bo zewsząd na niego patrzą. Dobre jest miłowanie, ale całego życia oddać mu nie można.	Hale, co mądrego umyśliła? Słyszano to, żeby dziewce włosów nie ucięto po ślubie!	To się nie stanie Redmondczycy będą myśleli tak samo, jak ja, że ty, podobnie jak dziewięć dziesiątych z nas niezbyt obarczona bogactwami ziemskimi, chwyciłaś się tego środka, aby podreperować swoją kasę. Nie widzę w tym nic niskiego lub niegodnego, a tym bardziej nic śmiesznego. Niewątpliwie chętniej by się pisywało arcydzieło literatury, ale chwilowo trzeba opłacać pensjonat i czesne!	To być bardzo może ale to swoją drogą, bo mój skarb nietknięty leży, za to ci ręczę; nie głupi byłem, nikomu nie powierzyłem tej jednej tajemnicy, więc jeżeli zechcesz pójść ze mną i dopomóc mi do wydobycia pieniędzy, przyrzekam ci dwieście sztuk złota, to ci zawsze trochę poprawi interesainteresa	O co chodzi? O co chodzi? Niech się panicze nie trudzą, ja usłużę.	Oczywiście Nie podróżowałam jednak tyle, co pani. Teraz zaś już od dłuższego czasu siedzimy w Warszawie.	Uspokój się, Karolu Niesprawiedliwe zarzuty nie stają się słuszne przez to, że wypowiada się je z nienawiścią.	Nie wiecie, nie wiecie, co się z nim dzieje?	Pójdź i powiedz staremu Wiszni: na próżno zasieczono ci syna. Czary to, ułudny sen. Nie stoi na tych gwiazdach nikt, nikt nie dźwiga twoich krwawych losów.	Tedy słuchajcie. Gdzie się rodziłem, nie wiem, to jeno wiem, że nie tu, w Krakowie.	Wyborna jesteś!... Czy nie ona chciała zostać gospodynią dziekana? Czy nie ona nie mając grosza wynajęła sobie Gajdę, którego ja muszę teraz opłacać?... Czy sądzisz, że już cała wieś nie wie o tym, że ona jest naszą krewną, czym zapewne przed wszystkimi się chwaliła?	Jakżeby nie! Straszna to wprawdzie była chwila dla mnie, a was wrogiem moim i zdrajcą być mniemałam... lecz dlatego właśnie przyjrzałam się dokładnie osobie waszej, by zemstę jakową straszną na was wykonać. Usiądźcie, panie, proszę, a opowiadajcie mi dużo, dużo o matusi, o siostrze, o bracie, o ciotce Rafałce, o wszystkich... pismo nawet pono macie dla mnie?	Kto inny zburzy, jeśli nie ja.	Wierzajcie mi, księże kanoniku, że prawdziwie bolałem nad tymi nadużyciami dziś jeszcze, po latach dwudziestu, żal mi, że tego, co się stało, nie mogę wymazać z waszej ni swojej pamięci.	Ba! Tu go przynajmniej głos jego dobrodziejki nie przebudza; przecież znane są córki naszego najjaśniejszego lamy	Dlaczegóż nie? na niego, na mnie, nawet na miłość waszą, ojca naszego, gotowi się rzucić. Księżna Agnieszka ufna w brata nie poszanuje nikogo, a Dobek obcy człek krwi naszéj żałować nie będzie.	Nazwiska jego nie znasz	Maine? Phii! Oni się albo kiepsko znają na rzeczy, albo też nie mają dość pieniędzy nawet na pomalowanie swoich własnych domów! Ten człowiek z Eastport opowiadał mi (a jemu opowiadał kapitan francuski), że ten nóż był... był użyty raz w zeszłym roku na wybrzeżu francuskim.	Przyjechał nasz najważniejszy szpieg zagraniczny Ten szpieg przywiózł takie nowiny, których nie mógł pisać, bo się bał, że jego list może wpaść w czyjeś ręce. Musimy się zaraz naradzić, bo on za trzy godziny jedzie za granicę.	Co mnie tam waszmości przeprosiny! Przepraszaj sobie waszeć takich, którzy dobrami frymarczą i za lada tysiączek gotowi duszę swoją skląć od wszystkich diabłów; ja bez przeprosin zostanę ten, którym był, i prędzej jeszcze Rabe komu daruję, niżbym miał o grosz więcej na nich wziąć.	Czcza grzeczność, za którą dziękuję Ludzie się niemi częstują, jak dzieci cukierkami, ale to nie karmi. Ale otóż słyszę że się babunia budzi, pobiegnę do niej, uprzedzę o gościu, pójdziemy do niej. Ty Marjo baw pana Darskiego.	Jakie ale?... Tu nie ma żadnego ale, tu są tabele... Dziedzic was rozpuścił, bo mu brakło pieniędzy na gajowych i polowych. Robiliście, co wam się ino podobało, i chcieliście jeszcze po pięć mórg. A teraz	To naprzód źle że nie masz pan taktu i powściągnienia. Świat sobie, my sobie	A tego ciągle się kawały trzymają. Wal, nie zwlekaj, bo drugi front ruszy i będzie nieaktualne.	Jak to? Wszyscy?	My, ale nie ogół.	Nie wiem. Kiedy?	Wiem. Nie bój się, doskonale, wiem. Jestem pewna, że Mordechaj-Mendel jest o wiele porządniejszym człowiekiem od twojego Ben-Cijona.	A cóż mnie to obchodzi! Kupić postęp społeczny za cierpienia, choćby najokropniejsze, jednostki, to dalibóg! tanie kupno...	Cóż ci dolega, co ano stękasz jak stara Wojnarka pod dominikanami?	Co panu!?...	I pan to przemawiasz językiem poety? Pan, uważający za szkodliwe wszelkie marzenia i zawzięty ich przeciwnik!	Jakiż to?	Na, tai kas gi iš to?	Przyrzekamy ci to, mamo.	To dobrze, Bóg im rozum odebrał!	To śliczne! Czy można wiedzieć, kto ci opowiedział te piękne rzeczy; czy mogłabym pomówić z temi osobami, usłyszeć na czem opierają swoje bezeceństwa?	No, to żebyście sobie wiedz... A bod... Słuchaj!	Niby... jak wielkie?... Chcę o tym raz dowiedzieć się...	Ja lubię płakać, panie ojcze.	Ja?... Urodziłem się w Wiedniu, kształciłem się w Szwajcarii i w Niemczech, długi czas mieszkałem we Włoszech, Anglii, Norwegii, Stanach Zjednoczonych... Moje zaś nazwisko najlepiej streszcza narodowośćMoje... nazwisko... streszcza narodowość	Mniejsza z tym Oto pan Quinion zarządza tym interesem.	Muszą uznać, gdy ja im powiem...	Witam, zacnego wierzyciela, bo założę się, że w tym charakterze pan przybywa?	A gdzież równouprawnienie? ja dźwigać mam wszystko, a panie idą sobie swobodnie. Wszak panie obie ciągle głosicie równość płci...	A od czegóż jest najwyższa rada?... Powiadacie, że składa się z samych mędrców... Więc niechby oni wzięli na swoją odpowiedzialność traktat, który ja uważam za hańbę i zgubę Egiptu...	Panie dyrektorze, co obchodzi chorego, który tu przyjeżdża po zdrowie, zagajnik, a nawet tuja? Tam jest błoto! Łąka nasiąknięta jest zgniłą wodą, która stoi w nieruchomym kanale. Ten kanał trzeba zaraz zniszczyć, a łąkę przerżnąć kilkoma rowami. Osuszać, osuszać...	Ktoś mi tu mówił, tfy! na psa urok, że cię w potyczce ubili. Na szczęście	Może od reumatyzmu?...	Ten nowy. Ten... jak on się nazywa?	Wierzysz mi?	Za pierwszym razem zgruchotał mi ramię, za drugim przebił mi płuco, a za trzecim zadał mi taką ranę.	Będę tej nocy śniła o „Ustroniu Patty” Mam wrażenie, jakbym należała do niego. Ciekawam, czy przypadek jaki pozwoli nam kiedyś ujrzeć jego wnętrze.	Ale będziemy jutro	Ale ten szacunek, który idzie za sławą?	Bardzo ważne	Choćby i był, choćby i był! niechaj swoje przędą: czego mają siedzieć z założonemi rękoma i Kasia i Paraska i dziewczyna najmitka!	Kto tu siada więcej?	Ludzie są wstrętni i po samych sobie sądzą.	Pan jest bezczelny cynik!	Więc i Fenicjanie mają tego boga?	Żeby dorośli chodzili do szkoły.	A ba! jenerał i szambelan by poszli!	A kto szyje mu mundurki?	Bywacie w Krakowie?	Bądź zdrowa...	Czemuż pan pyta?	Czterysta siedemdziesiąt pięć liwrów!	Daję...	Dynuśka się buntuje?	Dzięki! SatyriconSatyricon	Gdzie jedziesz?	Jakże go uśmierzają?	Jego się boję.	Jestem pierwszy z nich jeżeli chodzi o zjedzenie...	Kolacja?	Książę mnie znajdujesz tak zmienioną? spytała urażona Dobkowa.	Kto są twoi bohaterowie?	Ma wuj kupca?	Marankagua!	Niech żyje! niech żyje!	Nigdy!	O tak, tak, babciu, uspokój się	Pan prezydent już moją decyzję zaakceptował.	Place podskoczyły o trzydzieści procent.	Po sabacie.	Pod Powązkami.	Potrzeba nam króla wojownika, toteż jeśli Bóg pozwoli, byśmy dali nasze kreski na elekcji, damy je za królewiczem KarolemKarol Ferdynand Waza (1613–1655) król Polski w latach 1648–1668, syn króla Zygmunta III Wazy (1566–1632). ma wojennego animuszu.	Spodziewam się go w połowie marca, najdalej za miesiąc.	Tak.	Trochę także i błota	Wietrznica?	Więc Tatarzy odjechali? Czemu odjechali?	Woda mu młyn porwała!	Wy mówiła Madzia klękając i opierając się na kolanach Ady...	Założę się, że spotkam jutro panią koło Belwederu.	Ze stu i dwudziestu	ZostawujeZostawować	Zupełnie?	„U boku Zofii. Niezadługo zakwitnie ich ogród i pachnąć poczną złote owoce. Chodzą teraz po ziemi i podnoszą omdlałe z pragnienia rośliny”.
A to benedyktyni byli już w tym Królestwie?	A więc, w jakim to celu?	Jakiż to?	Jeżeli gotówka, to wystarczy jeden procent, po przyjacielsku.	Kapitanie za pańskim pozwoleniem, wszystko to sprawa Silvera. To bardzo osobliwy człowiek.	To nieprawda	Jak to? Co?	Taki człowiek przy piecach martenowskich, przy walcach, przy drucie zarabia dziennie parę rubli. I jakże to żyje, co robi z tymi pieniędzmi?	Ależ pan opisuje to, co zachodzi w masie mózgowej	Jak to, pobiegł? No, no! Prawda że już późno, zwykle wraca znacznie wcześniej do swojej żony z plemienia Alfuro; ale pokazać się w biegu, to coś w rodzaju poniżenia dla Wanga, który opanował po mistrzowsku sztukę znikania. Może coś go tak przestraszyło, że zapomniał o tej swojej doskonałości?	To i lepiej. Stój no waćpanna.	Pamiętasz, jak Gobby przezwał nas „Trzy ślepe myszy”, kazał nam włazić na szafę i śpiewać tam, a sam bombardował nas kałamarzami? To byli prawdziwi tyrani, jakby się kto pytał.	W rzeczy samej i jeśli posiada on w sobie jeszcze siłę piorunującą to jest niezaprzeczenie najstraszniejszym zwierzęciem, jakie wyszło kiedykolwiek z rąk Stwórcy. Dlatego też, panie, mam się na ostrożności.	Myślisz, że to tak łatwo, odezwał się Honory, kochającemu sercu patrzeć jak tonie to co się kocha, stać u brzegu i odejść... w chwili, gdyby się życie dało za uratowanie...	Tak, co z nim się stało? Najprawdopodobniej jego towarzysze zabrali jego ciało w tym samym czasie, w którym porwali młodą dziewczynę, ale jaki mamy na to dowód? Żadnego. Nie więcej wiemy o tym niż o jego pobycie w ruinach, nie więcej niż o jego śmierci lub życiu. I w tym leży cała tajemnica, drogi panie Beautrelet. Zabójstwo panny Rajmundy nie jest żadnym rozwiązaniem. Przeciwnie, jest komplikacją. Co wydarzyło się w ciągu ostatnich dwóch miesięcy w zamku Ambrumésy? Jeśli nie rozszyfrujemy tej zagadki, młody człowieku, to przyjdą inni i sprzątną nam gratkę sprzed nosa.	Nie bój się. To już moja sprawa.	No to pewna, że będzie!	To się ich w ten sposób nie załatwia	Mówią ludzie i tam u Niemców, i tu u nas, że będzie. Żebrzą już ponopono (daw.) palić się, płonąć. jako zwyczajnie na złodziejach, boć to przecie potęga królewska nie żart, a ponoć rycerstwo polskie, byle kto Krzyżaka wspomniał, zaraz w garście popluwa.	Ach, łobuz! Chciał mi się odpłacić za to, że dotrzymałam mamie słowa. Serdecznie go wyłaję i sprowadzę go tu, żeby cię przeprosił!	Nie boli mnie też to ale nieprzyjemnie swędzi. Czy nie bezpieczniéjby było miéć we mnie przyjaciela?	Więc miarkuj, coć rzekę: królewna co dzień chadza na nieszpór do fary i tam, po skończonym nabożeństwie, jeszcze na modlitwie długie godziny przesiaduje. Dwie ino panny bierze ze sobą; najczęściej Kachnę i oną drugą, co...	Ach, panie pułkowniku! weź mnie pan do swojego pułku. Od śmierci pana mera boję się sam siebie. On chciał, abym został żołnierzem... niech się stanie jego wola. Wiem, że mówił panu o mnie, więc może pan pobłażliwym dla mnie będzie.	Ofiara tym większa że dziewczyna, którą traci, jest naprawdę śliczna. Do stu tysięcy diabłów, co za szczęściarz, ten nasz przyszły kapitan! Chciałbym choć przez dwanaście godzin być na jego miejscu.	A nie. Kiedy się tak bał, widno jest sposób dotrzeć... aha! Jakeś piwnicę zamykał, widziałem kilka kluczy na rzemyczku.	Ha, może masz słuszność. Doznawszy porażki, wójt zwróci się pewno o posiłki do urzędu marszałkowskiego w Tuluzie. A podczas gdy on będzie tracił czas na te wojenne kombinacje, ty zrobisz już potężny kawał drogi. Wieczorem wskażę ci pewien przejazd, którym wprost z parku dostaniesz się na gościniec, nie potrzebując przejeżdżać przez ulice naszej wsi.	Zaczęłaby się naprawdę wieczność. Tak jak teraz, na zawsze, bez odmiany. Sen dusz, kiedy spoczywają w objęciach.	Widać od Turka.	Tak... hm... Nie wiedziałem, że Żejmor ustępuje. Ale szlagier! Czcigodni koledzy popękają! Cha... cha... cha... Powiadam ci, popękają. No cóż?... Nie każdy awansuje skokami. Ten idiota Żejmor spoglądał na mnie z góry i teraz dostanie po nosie. Prawdę powiedziawszy, zasłużyłem sobie na ten awans. Zawsze wiedziałem, że prezes musi wreszcie zwrócić na mnie uwagę. Nie wielu jest takich urzędników, którzy by tak pracowali, jak ja. A poza tym na stanowisko w dyrekcji musi być ktoś, wyglądający reprezentacyjnie. Nieraz trzeba do ministerstwa pójść, czy jakaś konferencja, bankiet. Do licha! Nasz piernik nie jest taki głupi, na jakiego wygląda.	Ale któż by się wygadał, że pan hrabia był na Monte Christo?	Kochany hrabio, pan raczy żartować. Atakowany jestem na dwa fronty.	Acha! No i co? No i co?	Od Jej Królewskiej Mości, jak mi się zdaje.	Dobrze. Za karę zaangażuje pan Płażyńskiego natychmiast. Muszę tego wymagać, aby nie wyglądało tak, że pan swoją obelgą zamierzony cel osiągnął. A pan teraz odmówić nie może.	Nieba bym ci przychylił! Będzie tak! Zali pamiętasz, żebym kiedy fałszywie prorokował, zali nie ufasz mojej eksperiencji i dowcipowi?...	Niech malec zostanie u mnie. Stary Paweł głuchnie z każdym dniem bardziej, usługa cierpi na tym wielce, bo się go dowołać nie mogę. Już nawet kupiłem dzwonek w Sukiennicach i niczym na nabożeństwo sygnujęsygnować (z łac.) zostawić. mi chłopca, niech się zaprawia do posług; dawnom już zamyślał szukać pacholika, aby go mieć pod ręką w antykamerzeantykamera (daw., z wł.)	Nie mówi i nie porusza się, sądzę jednak, że jeszcze słyszy. Niech mi ksiądz proboszcz wybaczy łaskawie, żem go trudził o tak późnej godzinie.	Głos jej tak różnił się od głosu zwykłego dziecka z ulicy, a jej maniery tak były podobne do manier osoby dobrze wychowanej, że Weronika Eustachia (której prawdziwe imię było Janet) i Rozalinda Gladys (która w rzeczywistości zwała się Nora) wychyliły się z powozu, by przysłuchać się rozmowie. Guy Clarence nie dał się pohamować w swej szczodrobliwości i wcisnął pieniądz przemocą w dłoń Sary.	Buckingham katem tej anielskiej istoty!... I Tyś go nie spiorunował! o Boże!... pozwoliłeś mu zostać wielkim, czczonym, wszechwładnym na naszą zgubę!	Nigdy nie byłbym się domyślił, wzdychał Morel w odpowiedzi na słowa pani Verdurin.	Był bardzo długi i bardzo ładny, można nim było przechodzić na wyspę i mniej się używało łodzi niż teraz.	Nie opuszczaj pan nas, biedne sieroty!	Pan zapewne chciał się widzieć z Wentzlem?	Przepraszam, a skąd pan jest?	Sen w istocie dziwaczny, odpowiedział ksiądz Sycyna zamyślając się i zażywając powoli tabaki, sen bardzo dziwny. Ale sen mara, pan Bóg wiara, mój kochany panie Bartłomieju!	Uważa pan dobrodziej, ja nic nie myślę, ja piję piwo	Cztery razy dwa jest ośm musimy więc mieć ośm tysięcy liwrów na przybory nasze, wprawdzie siodła już mamy.	Gdzie jest pan?	Na skręcenie karku pójdziesz! Czyś ty zwariował?	Pan Stefan Jerski	Tak jest, mój chłopcze... jeżeli rzeczywiście istniała.	Tak jest.	Tak jest; powiedział, że zaczeka, pokąd rozkażecie. Siedzi w antykamerze.	Tak.	Czy panna Anna sądzi, że on już nic niewart? Tak nie jest! Nie dręczył chłopów, nie oszukiwał biednych przyjaciół, nie grał fałszywie i nie był kochankiem mężatki.	Mela, a jak go nie będzie?...	A jeśli się nie zgodzą?	I cóż? Jesteś jeszcze głodna?	No, mówię, mówię, że nie jesteś Modrzejewską	Z treścią również nie można się pogodzić Zarzuty tu wysuwane przeciw panu profesorowi są niewątpliwie przejaskrawione...	A do tego nie można dopuścić! W żadnym razie nie można! Wtedy przestaną chichotać nade mną... I bić mnie.	A! nie może być! Srogaby była niesprawiedliwość i niewdzięczność	Bardzo dobrze. Będzie mi naprawdę przykro, jak który z was znowu zacznie być punktualny. Spo ło	Konie dzwonią zębami o pusty żłób, a ty się wylegujesz do wschodu!	Można jeszcze...	Mój bracie czy wolałbyś, żeby wcale nic nie dali?	Niech Romek nic sobie nie wyobraża! mamie czytuję, mama takie prędkie czytanie lubi...	No?	Oferta spóźniona. Będzie turbunekturbunek	Powiadasz daleko. No i jakże ci dał?	Sami widzicie! Podążał tą drogą gubernator wraz ze swoim kapitanem i siedmioma żołnierzami, z których jeden poruszał się pieszo, gdyż jego koń w chwili ucieczki upadł i złamał nogę.	Więc cóż takiego?	Wszak mam honor z panem Wokulskim?	Zdołamy zakraść się tam dzisiejszej nocy?	A tefilin będziesz kładł?	Całkiem	Ciotko!...	Czytałeś Księgę tysiąca i jednej nocy?	Dlaczego... i czego?	Do Stefci? Już przed samym ślubem, czyli za dwa tygodnie. Zabiorę ją z Ruczajewa.	Do jutra do pojutrza, codzień, i do...	Gdybyśmy stali po tamtej stronie, zostalibyśmy zgnieceni	Hurra! Niech żyje nasz dowódca!	I bardzo tęskni do panny Anety!	Jaki? właśc. brunszwicki..	Jestem Colin Craven. Kto ty jesteś?	Milcz, psie, i słuchaj...	Niechaj budzie Pilip	O czym?	Po drodze, gdy ją w czoło całował, przymykając mimo woli oczy, rzekł nagle złamanym, bezsilnym głosem:	Pod brodę sadlistąsadlisty przewlekać wątek.. Wymiętoś pytanie!	Polityka, Biurokracja, Dziki sarknęła Ludmiła	Przed pięciu mniej więcej godzinami.	Przyjdę, proszę pana, przyjdę Ale, panie...	Przyjemny spacer mieli państwo?	Szczególne amatorstwo!	Widzę, że dużo wiesz o niej	Z głodu, panie magister, z głodu.	Zapytać mi wolno, o czym ojciec myślał?	Życie ci niemiłe?! Dobrze wiesz, że wszystkich Hiszpanów z Gibraltaru czeka śmierć.
A na co się to przyda?	Ależ, co to za odpowiedź... Co innego uczciwi ludzie, a co innego sfera towarzyska, która nigdy by ich nie przyjęła do siebie. Tak, jak się stało, jest najlepiej i winszuję	Przyznaję, nie chciałabym. Ale czyż nie można i w interesach być uczciwym?... Zaraz, zaraz! Wiem, co mi pan odpowie. Że w dzisiejszych czasach, wśród dzisiejszych ludzi i tak dalej!... Być może. Nie znam się na tem i sądzę, że pan ma większe odemnie doświadczenie...	To ja przyszedłem naprawić uchybienia twoje i znaleźć lekarstwo na moje troski. Muszę cię ochłostać, Sancho, i uwolnić od pewnej części długu, który sam zaciągnąłeś. Nikczemny! Dulcynea ginie, ty żyjesz bez troski, a ja umieram z rozpaczy i tęsknoty. Rozepnij się więc dobrowolnie, bo mam niezłomne postanowienie dać ci przynajmniej dwa tysiące batów w tym samotnym i ustronnym miejscu.	To ojciec, tak, ojciec! Zabijcie mnie!	A ci dwaj? Gdyby tak połączyć ich myśli w jedno... tak pomyślał o sobie. Już obcy człowiek litował się w nim nad zdechłym dzieciątkiem. Widział jak na dłoni wielkość wielowymiarową tej włochatej kupy wykoślawionego mięsa z kośćmi, brnącej obok niego w krótkim kożuszku przez odwilżejący śnieg. Miał przecie do czynienia prawie z „człowiekiem reprezentatywnym”, z unikatem	Jeden tam jest królem, drugi księciem, inny znów rycerzem; ten kupcem, tamten żołnierzem; jest tam i sędzia i ojciec duchowny i inne różne stany, stosownie do przedmiotu; a jak się komedia skończy, to wszyscy oni są równi sobie. To samo, mój przyjacielu, dzieje się i w życiu; i tu są królowie, książęta, rycerze, sędziowie, żołnierze i jeszcze więcej różnych stanów, nie przymierzając, jak na teatrze. Wszyscy odgrywamy swoje role, póki tu jesteśmy, a jak śmierć nadejdzie i obedrze nas z tego wszystkiego, co nas między sobą wyróżniało, wszyscy zarówno idziemy do grobu.	Tak Przyszedł. Mówię ci przecież, że przyszedł. Nie wiedziałam o niczym. Pokazał mi kawałek palta i ot tak po prostu zapytał: „Czy pani to zna?”.	U nas to we zwyczaju na Litwie a gdy się człek z dzieciństwa wprawia, to i do biegłości dojdzie.	A ma, Jaguś, ma, i kiej się uweźmie i pójdzie udry na udry, to i matki nie posłucha, na złość się ożeni, swój gront odbierze i na swoim postawi.	A jakże, tylko powodzi mu się teraz dobrze. Ożenił się. Folwark za żoną wziął, siedem włók, nie byle co. Samych krów osiemdziesiąt. Ziemia to nieważna, piaski, ale łąki ho, ho. I lasu dobry kawałek. Będzie ze trzydzieści dziesięcin.	Ale ty, cóżeś to za ptaszek?	Ależ to wy tu wielkanocne święta, widzę, obchodzicie!	Coś na kształt tego, aż do dyliżansu, a dyliżans powiezie aż tam...	Ile lat pracy trzeba, aby zasłużyć na emeryturę?	Jak mi Bóg miły! toż to pan Charłamp pułk musztruje.	Jeszcze tylko tego by nam brakowało Jeśli kogoś z nas dosięgnie, to żywy stąd nie wyjdzie.	Nie ruszą się, bo im nijak. Wielu z nich stale w Rzeczypospolitej zamieszkuje z żonami i dziećmi, i ci są nasi, a co jest obcych, to dla handlu tu siedzą, nie dla wojny. To dobry lud.	Nie, przyjacielu, tego nie powiedziałem. Oczywiście, na większości ciąży ten obowiązek. Ale ty, jako ostatni z rodu, dla jego dobra powinieneś tego uniknąć. Pomyślę o tym. Sądzę, że bez zbytnich trudności wyrobię dla ciebie „biały bilet”.	Nieprawda! Drapnął z Colignac, ale go przyłapali w Tuluzie, gdzie siedzi za kratą i czeka na spalenie.	No! to powracaj nazad!	Och! Księżna jest niewątpliwie jedną z najniebezpieczniejszych osób, których próg mężczyzna może przestąpić Jej to zawdzięczam zakałę mego małżeństwa.	Oho! To już pewnie gdzieś w konkur; dajże Boże szczęście!	Ojej zanim dadzą nam coś zjeść, panie oberlejtnant, to musiałbym panu opowiedzieć całe dzieje narodu czeskiego. A ja znam tylko krótką opowieść o pewnej pani pocztmistrzowej z Sedlczanska, która po śmierci swego męża odziedziczyła po nim urząd. Przypomniało mi się o niej natychmiast, jak tylko zaczęło się u nas mówić o pocztach polowych, chociaż nie ma to nic wspólnego z pocztami polowymi...	Otóż przede wszystkim stwierdzam, że jesteśmy na wyspie duchów.	Pozycja społecznaBardzo proste: hrabia popiera wystawców z arystokracji, nie oglądając się na innych, których jest więcej, z ziemiaństwa, z przemysłowców, z mieszczan i nawet z włościan. My jesteśmy lustrem	Prawda i to... in articuloin articulo (łac.)	Prawdę mówiąc, mnie wystąpienie Italii nie zaskoczyło wcale. Oczekiwałem czegoś podobnego już przed trzema miesiącami. Rzecz prosta, że Italia, skutkiem zwycięskiej wojny z Turcją o Trypolis, bardzo jest w sobie zadufana. Prócz tego liczy bardzo na swoją flotę i na nastroje mieszkańców w naszych krajach nadmorskich i w Tyrolu południowym. Jeszcze przed wojną rozmawiałem o tym z naszym starostą, żeby władze nasze nie lekceważyły ruchu irredentystycznego na Południu. Zgodził się ze mną bez zastrzeżeń, ponieważ każdy przewidujący człowiek, któremu zależy na pomyślności tego państwa, już dawno zdawać sobie musiał sprawę z tego, że niedaleko byśmy zaszli, gdybyśmy byli zbyt wyrozumiali dla takich żywiołów. Pamiętam dobrze, że przed jakimiś dwoma laty podczas wojny bałkańskiej, gdy wynikła sprawa naszego konsula Prohazki, wyraziłem się do starosty, iż Włochy czekają tylko sposobności, aby na nas napaść zdradziecko.	Przebacz mu, dobry Boże, to dziecko!	Przykre sprawy opowiadasz mi, panie Henderland Jeżeli obie strony jedynie wywierają postrach, to już nie chcę słuchać o tym wszystkim.	Raszewski... kto?... cześć!... nie, jestem zajęty... jutro też... w przyszłym tygodniu?... może, zadzwońcie do mnie do KC... nie, lepiej do KC... to przy okazji obgadamy, teraz nie mam czasu... cześć!	Skoroś waść dobrze o Brodach wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w twe ręce, bracie... jak ci na imię?	Toteż chodzisz po ziemi, między cichymi i poczciwymi dziećmi bożymi jak złośliwy napastnik, a śmierć i morderstwo leżą na twoich śladach, choć krok twój jest taki swobodny, niewinny, lekki, iście chłopczyński.	Więc cóż! Zamiast mieszać uciechy ze zgryzotami dzielę moje życie na dwie połowy: młodość niezaprzecznie wesoła no i jakaś tam niepewna starość, w czasie której wycierpię się do syta.	Zaraz to obaczymy	Zdaje mi się że na wasz szlachetny charakter i poświęcenie dla mnie rachować mogę.	Ze cztery... z pięć dni... Pojmujesz pan, że nie chcę przeszkadzać Wokulskiemu, a... i panu radzę to samo. Młoda z młodym prędzej porozumie się aniżeli z nami, starymi.	...Jak już mnie ten tramwaj przejechał, zacząłem uciekać. Bo policjanta zobaczyłem. Ze strachu nie bardzo bolało. Byłbym zwiał, ale mnie ludzie zatrzymali. Mówią: „Patrz, głupi”. A już z buta chlusta krew	...byłem zmuszony wyprawić ich z powrotem do pracowni. Ich wpływ moralny był wprost nie do opisania	A szykuj się waćpan do drogi! bo my, jeno koniom wytchniemy, ruszamy dalej. Za blisko tu Kiejdany, a Radziwiłł musiał tam już wrócić.	A więc krajowcy?	A więc?	Ale kto go rozpalił?...	Ależ Pencroffie przecież pan nam tu obraz Boga Ojca odmalowuje!	Asyryjczycy	Boże nam pomóż!	Chyba nie bezzasadny?	Co tam ja, nie dziw. Ale ty jaka waleczna!	Czerwone kurtki czerwone kurty i armaty...	Cóż, idziemy, panie Julianie?	Dlaczego? Dlaczego żąda się, aby żony duchownych wygłaszały tylko pobożne zdania? Ja tego robić nie będę!	Do Bzika.	Do mnie? od kogo?	Dobrze! Ty przedstawisz mnie, a ja ciebie Ale ja ją poznałam od razu, ledwo ją ujrzałam... więc może i ona mnie poznała.	Dowiadywałeś się?	Dyć się nie ruchajcie, nie pali się nikaj!	Fetniakfetniak (gw. środ.)	Gorzej jeszcze męczyłabyś się patrząc, widząc i nie mogąc nic...	Głupia, mogła ją dostać u siebie w buduarze.	Głupstwa robię!... Co za nonsens narażać wszystko dla pierwszego lepszego z ulicy...	Ja nie dopuszczę, żeby ociec mieli dziadować.	Ja, ja... proszę pana proszę pana...	Jak je zakończysz, szczęśliwie czy nieszczęśliwie?	Jakiego siostrzeńca?	Jakto?	Jakże wy nazywacie te specyfiki?	Jedźcie!	Kondycja ludzka rzekł	Lasy podmorskie!	Ludziom godnym! Familiantom!	Ma się wiedzieć, żołądek każden ma jednaki.	My?	Napiszę więc poprostu: „Milordzie, czy przypominasz sobie łąkę, gdzie ci życie darowano?”	Nic pan nie powiedział?	Nie bacząc nawet, czy tym korzyść, czy klęskę przyniosą... „innym”?	Nie mąć nam wody...	Nie wiem. Ale tu poznał się z nauczycielką od panny Malinowskiej, znasz ją, Ada, z Żanetą...	O nie	Och! wcale nie, wręcz przeciwnie.	Otocki mu pewno dał dobrą naukę? Nie jest przyzwyczajony do podobnych wybryków.	Panna Eugenia rzeczywiście będzie miała piękny posag, jeżeli tylko telegraf nie będzie już wyprawiał takich figli.	Pokój temu domowi i mieszkańcom jego!	Polityczny dzieciuch. Liga kpi z wszystkich, by choć w ten sposób, czyli niewątpliwie dosyć dokuczliwie, arcypowagę zaznaczyć swoją, której się kłania najuprzejmiej każdy bez wyjątku naród i najuprzejmiej nie słucha żaden. Genewski trybunał czy areopagareopag	Ponieważ w takim przypadku dokument wspominałby o dwóch rozbitkach a wspomina tylko o jednym.	Powstaniec	Powtórz, błaźnie!	Poznaję Wołodyjowskiego. Jeden Ruszczyc w Raszkowie może się z nim porównać. A co tam stepy gadają? Są jakie świeże wieści od Dunaju?	Prawdę mówiąc	Skąd wiecie?	Słucham, najmiłościwszy panie!	Tam	Tkliwość twoja jest wielką, kuzynie	W imię Ojca i Syna!	Widziałam kogoś nadzwyczaj podobnego do Dosi	Wiem i cieszę się teraz.	Więc stan jest rozpaczliwy?	Więcej powiem ci, Sargonie. Jeżeli zostałeś napadnięty wczoraj, zapewniam cię, że nie uczynił tego żaden z moich dworzan. Sądzę bowiem, że taki, jakim jesteś, mocarz musiał niejednemu rozbić czaszkę. Zaś moi bliscy są zdrowi.	Zwykłych stójkowychstójkowy	Świętego Jakuba!	Że... nie ma takiego miejsca, gdzie by nie było Naga. Szkoda, że nie porozumiałeś się z Szuą, o wielki Riki!
Właśnie po wtóre nie znam cyfry pańskiego majątku, ale sądzę, że w każdym majątku taki dochód, jaki daje pański tygodnik, nie może być pozycją do pogardzenia. Nakład jak na nasze stosunki bardzo duży, a ma wszelkie szanse dalszego wzrostu. Poza tym powinny przyjść ogłoszenia, które obecnie Piotrowicz wystrasza.	A jeśli nie nadciągnie?	A nie powiecie nikomu?	Ależ nie... Co znowu! Tylko tak na mnie zakłapał.	Czemuż więc nie przyszłaś mnie odwiedzić?	Dwa serca wierne, których śmierć nie zdołała rozdzielić	Jam nigdy nic nie miał i u mnie nic szukać nie mogą. Dasz mi te pieniądze?	Nie wzięłam.	Nigdy ci, Trotwood, nie mówiłem o jej matce?	O! czegóż? był Eljasz zemną... Nic mi nie jest... Która godzina?	Smarujcie jeno i róbcie, bym wyzdrowiał rychło, a nie uczcie mnie rozumu, dobrze sam wiem, jak było, nie trzeba mi waszego powiedania.	Więc ty nie wierzysz temu, co on mówił?	Z punktu widzenia teorii poznania mało, zaledwie zarys cienia. Ci wszyscy ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, jak mało istnieją...	Zaraz. Czy pani nie uważała, że tak zwane porządkowanie jest właściwie najstraszniejszą ruiną i ponadawaniem przedmiotom codziennego użytku takich położeń, w jakich ich właściwie wcale używać nie można?	Panie Marcinie! Tylko bez głupich żartów! Bardzo proszę! Jeśli mówiłem o sklepie z dewocjonaliami, to nie miałem na myśli Zieleniewicza w charakterze jego właściciela.	Pewnie, że razem pojedziemy. Ale teraz nie ma sposobu dostać się do Zamościa.	Z Rygi, brat miły! Szelma Witold ma ładną kochankę! Prosto duszka! Już ja się od lata zabieram jechać do was, zaraz po twojem piśmie, ale między tem wypadł interes! Nie było jak!	Co się nie godzi?... Po spłaceniu hipotecznych długów zyskuje pan trzydzieści tysięcy rubli...	Czy nawet wtedy, kiedy nie ma słuszności?	Na „Bonawenturze”! Już go nie ma.	Nie mogę ich zapomnieć, miss Stapleton Jestem przyjacielem sir Henryka, chodzi mi o jego bezpieczeństwo. Niechże mi pani wytłumaczy, dlaczego radzisz mu pani opuścić te strony i wracać do Londynu?	Nie mogę poprzestać na tej odpowiedzi ponieważ przysłała mnie tu osoba, dla której trzeba zawsze być w domu. Ale proszę doręczyć księdzu Busoniemu...	O! nie, kochany panie, najwięcéj milka drogi.	Ponieważ o ścianę mieszkają rodzice, nie odzywamy się ani słowa.	Tym większy powód, ażeby profesor zajął się naszą biblioteką; bieganina po piętrach nie może być dobrą	Wedle kapitana Mitchella, a on się na tym zna, powinno już być w odległości trzech do czterech mil od portu. A jak mówi Mitchell, Nostromo jest marynarzem, który umie wykorzystać wszelkie okoliczności. Ma pan nieszczególne wyobrażenie o tym pomyśle, doktorze? Ale czemu? Charles Gould postanowił zagrać w otwarte karty, chociaż nie jest człowiekiem, który zwykł zdawać sprawę ze swego postępowania nawet przed sobą samym; może też woli pozostawiać to innym. Możliwe, że częściowo tę grę podsunął mu Holroyd. Pozostaje ona jednak w zgodzie z jego charakterem i dlatego się powiodło. Czyż w Santa Marta nie nazwano go „królem Sulaco”? Przezwisko może być najlepszym dowodem powodzenia. Jest to, moim zdaniem, osadzeniem głowy żartu na tułowiu prawdy. Mój drogi panie, gdy po raz pierwszy przyjechałem do Santa Marta, zdziwiłem się, jak wszyscy ci dziennikarze, demagodzy, posłowie, generałowie i sędziowie mizdrzyli się do opasłego adwokata bez klienteli, jedynie dlatego, iż był pełnomocnikiem koncesji Gouldów. Sir John po swym przyjeździe doznał tego samego wrażenia.	Niech się zdarza komu chce, ale nie mnie. Ja jestem człowiekiem i mam swoje ludzkie prawa. Jak może... jak się może coś dziać bez mojej woli!	Tak jest, Januszowi pomagał, ale wreszcie i on się spostrzegł, a spostrzegłszy się, nie tylko służbę porzucił, ale jak to wiecie, że człek był zuchwały, jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno tam już ciasno było z młodym księciem i ledwie zdrowie z rąk Kmicicowych salwowałsalwować (z łac.)	Hanuś z kim to się żeni pan Konopka?	Jak dawno zdradę zamierzyłeś i jakich masz tu w Chreptiowie wspólników?	Król? Znam go dobrze, wszak ci szatan mnie był zawiódł ku niemu, a raczej ten człek, zbójca, który tyle dusz niewinnych pogubił, zausznik jego Kochan... Znam ich obu. Król w duszy dobry jest, litościwy, ludzki, ale do Bożych rzeczy chłodny... Nawrócić by go można, gdyby się dał poruszyć... Jemu życie i wszystko obojętne...	Tak, drogi panie, czyż byłbym przyszedł tak szybko? Na nieszczęście, ten straszliwy artykuł jest bardzo piękny. Och! Pan masz olbrzymi talent. Wierzaj mi, korzystaj z chwili powodzenia Ale musiał pan dostać dziennik; czytałeś?...	No, to jego się spytaj, co się stało.	A czy wy wiecie, że to się równa morderstwu?	A jakże się ten kapitan nazywa?	A jeślibym miał, to sądzisz, że trzeba się z nimi podzielić?	Bywam nim niekiedy, wielmożny panie.	Co się z twoją żoną stało?	E! cóż ci jest? spowiadaj się.	Hej! żeby się to tak udało tę wyspę i ten zamek ubiecubiec	Jesteś ze mną na rybackim bacie... Nazywam się Manuel, a należę do załogi szonera We’re Herewe’re here (ang.)	Mam, panie sędzio.	Mamże wiecznie tu pozostać?	Musicie przebrać się za muszkieterów lub halabardników. Jeśli opuścicie miasto przebrani za mieszczan, oddziały, które przeszukują okolice, z pewnością was schwytają.	Niech je pani rzuci raz na zawsze. To licha praca i niepopłatna. Niech się pani weźmie do handlu.	Niektórenniektóren (gw.) żeby. ruszył naprzód, to ciągaj go za ogon! Pewnie co barany, dziedzic obrywa każdemu coś niecoś, bo z osobna się godzą.	No, no widzę, że postępowałeś z biedakiem arcywspaniale, tak, jak na dobrego pana przystoi.	O!... I masz nadzieję zbadać?	Pan się dziwił, że ja się boję rewolweru co? prawda? pan się dziwił?	Panie, idą!	Przyznam się panu, że tak. Jestem ciekaw, co to za dzieło czytałeś pan z taką uwagą, gdyśmy weszli?	Tak, stary jestem Pewna Angielka postarała się, iż dano łóżko Garibaldiemu, który był wtedy ranny i znajdował się w więzieniu. To był największy człowiek, jaki kiedykolwiek żył. Także pochodził z ludu, i też był marynarzem. Inna Angielka zapewniła mi dach nad głową. Si... jestem stary. Trzeba było się zgodzić. Życie czasem trwa za długo.	Ukradli mi myśl!... Ratujcie! ukradli mi myśl!..... i łkał, rzucając się po trawie, jak dziecko rozżalone.	Więc są tu, wśród wielu rzeczy bajecznych i królestwa bajeczne?	Wobec tego muszę wysłać depeszę dziękczynną do wuja. Czy w ich domu spotkałeś kogoś, kto cię tak odmienił? Było tam, zdaje się, dużo osób.	Wziąć się za ręce, i w tył!	A bo to śmię	A kiedyście go ostatni raz widzieli?	A teraz, panowie, kiedyśmy już rozporządzili losami świata, mówmy o czém inném. No, kapitanie, szklankę wina z mojéj Pustelni	A to niech pójdzie. Damy sobie radę z mieszczuchami.	Albo wiary, że przeznaczenie to jest nieuniknione!	Bardzo pan uprzejmy!	Będę leżał.	Chciałabym zadać ci pytanie	Coże miała robić, uciekała skomląc jak pies. Ale co kawałek piernika udarła, to udarła.	Dalej, przyjacielu Conseil, nazywajże je, nazywaj	Dobrze! Siłasiła (daw.)	Esi krikščionis, ir nori galėtis su krikščioniais	Gdzie?	Hanka!	Ja także!	Jak mi Bóg miły, rarytetrarytet	Jak to, co? Suknia.	Jakże bym chciał im zrzucić na głowy tego nieznośnego kocura.	Jakże ci teraz?	Laudetur Jesus Christus.Laudetur Jesus Christus. (łac.)	Lecz prędzej pierwsza niż druga miłość pańska jest prawdą	Lepiej by to było oddać w ręce Mahbuba Alego niż w ręce Bengalczyka	Mamy czas.	Mamy noże i strzelbę.	Nakazywali mi wyjść stąd	Naprawdę?	Nic... Pewne cudne słowo, pewne złudzenie...	No to tylko cyrkle.	Och, Olku!	Ojcze jużciż szatan jest prostym wymysłem?	Ostatecznie to dla mnie kwestia bytu: toteż, mój poczciwy przyjacielu, winien ci jestem dzięki. Dwadzieścia pięć ludwików to dla mnie bogactwo...	Przepraszam! Mów pan dalej, drogi profesorze! Ja zajrzę tylko na chwilę do córki!	Przypuszczam raczej, że owa szczególna śpiączka, w której trwa do chwili obecnej, napadła go nagle, znienacka.	Sam sprowadziłem taksówkę i walizki znosiłem. Dwie walizki...	To jest beznadziejne	To mówcie drugie, mądrzejsze!	To on!	To, to! Razem ze mną!	Wielu jednak powraca, sam znałem niejednego...	Wiem	Więc kto?...	Zaś tam!	Łukasz! Uciekaj! Zabiją cię! Idą!	Żadne bzdury, kapitanie. Niku upija ryby, u ludzi zaś wywołuje straszne bóle brzucha.
Nigdy nie zgodziłabym się na to Nigdy nie dałabym swego błogosławieństwa!...	Otóż... Chodzi o to, czy pan ma w ogóle zamiar pogodzić się z moją córką. Jesteśmy mężczyznami i chyba stać nas na jasne postawienie sprawy. Tak, czy nie?	Nie w mojej mocy jest ci dać tę dziewkę Ty nie wiesz, co u nas Wejdaloci znaczą. My z nimi walczyć nie możemy, ani ich tknąć; a na czym oni położyli rękę, to już do nich i do Bogów należy.	To chyba nie znasz Pomponii Grecyny. Zresztą oboje przywiązali się do niej jak do własnego dziecka.	To są kulki bursztynowe Ta oto, która wisi tuż przy srebrnym amulecie, niczym z pozoru nie różni się od innych, tymczasem...	Nie o drugim. Cały drugi front, za przeproszeniem, to kawał wymyślony dla frajerów.	Nie żartuję, panie naczelniku. Są to okoliczności tego rodzaju. Ciotka, która mię wychowała od urodzenia, jest umierająca. Ja muszę! Zgodzę się na wzięcie na moje miejsce zastępcy, na urlop bez pensji.	Cóż znowu Zaco i poco miałbym się gniéwać, kiedyście byli tak łaskawi i uprzejmi dla mnie? Państwo-bo chorego i skwaszonego człowieka nie znacie. Miéwam takie napady, w których potrzebuję dla orzeźwienia się ciszy, samotności, włóczęgi. Naówczas biorę kij i ruszam w świat. Wiem że to jest rzeczą nieprzyzwoitą, ale takim mnie już Bóg stworzył, a ja się przerobić nie umiem.	Czemuż by nie? Owszem... i to jeszcze Greczynkę! Chodziła w długiej sukni, którą podwijała w zabawny sposób, uganiając za nami pośród kęp janowca. Śmialiśmy się z niej do rozpuku, a ona nam groziła chłostą... jednakże zbyt dobre serce miała poczciwina, by spełnić swą groźbę! A trzeba wiedzieć, że nasza Aglaja przy całej swej uczoności była kobietą zręczną i krzepką.	Gdybym was powiesił i biskup by mnie wyklął i głowy bym nie ocalił nam się obu trzeba ratować. Precz z niemi wnet, precz jeszcze tej nocy i zżedz do licha tę budę... aby po nich ślad nie został...	A czy tylko pani nie przybywa do nas również z jakimi krociami?	Czyż nie ma, wujaszku, życia wiecznego?	I hetmanem zostanę, i kniaziównę za żinkużinku (ukr.) mnie nie chłopkę brać.	I twoje pieniądze też Nie powinieneś mi był ich oddawać. Tracę rozum, gdy zasiądę do kart.	Kto wie, czy depeszy nie zastaniemy w hotelu.	Któż zaręczy że miasto braterstwa, którego żądacie dziś, jutro nie zapragniecie panowania?	Nie będę.	Pewnego nieszczęśliwego człowieka, który nadaremnie wzdycha do bóstwa, a ono nie chce go ani słyszéć, ani rozumiéć.	Tak, tak, córuchno. Nie mógłbym wytrwać w takiej niepewności. Nie sądzę, abyś mi chciała sprawić przykrość.	Wcale nie narzekam.	Wcale nie powinien! Nic podobnego! Ty nie rozumiesz! Ropuch powinien...	Zaraz pani pokażę. Amis! Amis, synku, pamiętaj, nie zrób wstydu panu No, Amis! kot! kot! kot!..	Cudzie, raju mój, wybacz szukał, szukał a ja się kryłem w loży, przerażony, wylękły, bo wiedziałem, że jak tylko spojrzy na mnie, będzie wiedział, że to ja. Wszak się nie znamy, a mimo to czułem, że z całą pewnością będzie wiedział: to ten, tylko ten. I rzeczywiście odkrył mnie. Poznał mnie natychmiast. Twarz mu się cała skurczyła, nie widziałem, czy drgnął, ale czułem, że cały się zatrząsł, i opadł na fotel a potem, gdym wrócił do domu, stało się to zdawało mi się, że to początek czegoś strasznego, jakiś mściwy palec Boży	Dlaczego ten człowiek przyczepił się do Porthosa, a nie do którego z nas?	Ha, ha, ha! Mr. Barnes, czyż ona nie jest godną mnie małżonką? Zabiera panu świadka! Panie Neuilly, racz pan przyjąć zaproszenie nasze!	Przypuśćmy, że tak było istotnie. Ale mieliśmy mówić wyłącznie o zachowaniu decorum. Więc cóż?... Czy nie sądzisz, że byłoby wskazane, bym się pokazała przy kolacji z tobą i z całym twoim towarzystwem?	Wiadomość... wiadomość?... Ech, nie... Chciałem się tylko zapytać pani, bo jutro wracam do domu, a tu tak plotą...	Byłem pewny, że tak będzie, ale nie sądziłem, że tak prędko...	Nie cierpię płóciennych... dla mnie najpiękniejsze z wyzłacanej skórki... tylko trzeba koniecznie, aby miały wąskie nosy...	Nie wiem...	Przebacz mi, o panie! Nie wiedziałem, że jesteś tak mocarny! Czy pozwolisz mi wstać i odejść, czy też rozkażesz, by sługa twój pożarł mnie?	Słać do Węgier boć tu pokrewieństwo pomoc obowiązkiem czyni. Nie odmówią jej.	Pani zawsze musi mi zrobić jakiś skandal! Pani może ze mną jeździć po wertepach, ale pannie Felicji nie wolno nawet zajrzeć do obserwatorium.	Wiem o tym Nie robię ci wyrzutów. Za dziesięć minut wyjeżdżamy do Dover i Calais.	Trzeba przyznać, panie Ralph, że to nietęgi żart utrzymywać, że świat się zmniejszył, gdyż można go objechać w trzy miesiące.	A, w takim razie, to chyba	Co przez to rozumiesz?	Kto oni są? Czy to Izraelici?	Myślę, że to jest coś	Na Świętą Helenę! Cóż to takiego?	Nakoniec! Jakaż to dla mnie radość!	Ona jest prześliczną, ona jest anioł, co to anioł, ona jest cztery albo piętnaście aniołów	Pani to mówi nadzwyczaj śmiało	Przecie to nasza noc poślubna.	Teatr... Czy to tego Bogusławskiego?	To dobrze. Będę mógł w ten sposób całą rozmowę słyszeć.	To jest zwyczajne świństwo, wiesz?	To sprytna dziewczyna!	Zwaryowałaś czy co? Cóż to za heca!	To babskie wychowanie, panie, ja z tym skończę.	A bo to mogę. Ocknęłam na rozświcie i cięgiem mi w głowie stoi, że już dzisiaj wesele... aż wierzyć trudno.	Cóż znowu?... Tylko widać przyszedł mu na myśl jego stosunek z Heleną i zasępił go. Ale to minie	No, jak już okradli całą familię Lewinów do trzeciego pokolenia wstecz, to całkiem możliwe, że wygrają tę wojnę.	Co się stało, co się stało! Wciąż dzieje się diabli wiedzą co! Wszystko ci socjaliści, masoni i...	Niekoniecznie. W nowej cywilizacji niekoniecznie będzie się pożerało mięso starszych naszych braci w Darwiniestarsi... bracia w Darwinie tym mniej będą potrzebowali jeść mięsa.	Wie pani, że podczas pobytu w Wilnie nawiązałem znajomość z doktorem Jóźwińskim, który wykłada na tamtejszym uniwersytecie. Bardzo światły i miły człowiek. Wiedział już o naszej lecznicy i bardzo się nią zainteresował. Opowiadałem mu wiele o tutejszej pracy, a teraz napisał do mnie list. Chcę go pani pokazać.	Drogi profesorze! Zadajesz sobie pan całkiem niepotrzebny trud. Powiedz pan, proszę, tylko, czy i pan zostałeś przerażony zwierzętami, jakie sprowadziła ponoć do domu, i co pan sądzisz o jej obcowaniu z moją córką?	Mieszka tam dalej, zupełnie sam... na pagórku... w chałupie za cmentarzem... Chce pan, żebym pana zaprowadził?	Od czasu bitwy ośmielił się przerwać takiej powadze Zypcio.	Proszę pana, pan Dorian Gray jest w pracowni	Tu już biegł szybko Palce jego nóg są rozwarte szeroko. Ale czemu w tym miejscu nagle skręcił w bok?	W tych dniach właśnie odbędzie się święto wyzwolenia: mój brat cię zaprowadzi.	Właśnie do niej jadę. Witam pana barona. Niechże pan siądzie.	Na polowanie do Windsoru, czy dokądindziej, nikomu nic do tego... Ja wiem wszystko, mój panie, bo powinienem wiedzieć. Po powrocie przywołany zostałeś przed oblicze znakomitej osoby i miło mi wiedzieć, że zachowujesz pamiątkę, jaką ci dała...	Tak, pisał mi o tym. On już jest na najlepszej drodze do majątku, już go robi nawet.	Ach, te góry... i śnieg na górach!... Ale co ty wiesz o górach?	Co można było wziąć, tom wziął, ale tego mało.	Dodam jeszcze, że rdzeń tych młodych pędów, zamarynowany w occie, stanowi ceniony dodatek do potraw.	Miłościwy panie!!	Muezin zbyt przeraża Kto mógł aż tam nawiązanie do jednej z powieści detektywistycznych Arthura Conana Doyle’a pt. The Hound of the Baskervilles (przekłady pol.: Pies Baskerville’ów a. Tajemnica Baskerville’ów), należącej do  cyklu opowieści o detektywie Sherlocku Holmesie, opublikowanej w 1902 r., na tym bagnisku.	Pilnuję, ale ksiądz Kaleb powiada, że i anieli go pilnują. Wczoraj gospodyni tutejsza dwóch widziała.	Robiłem już eksperymenty	Są, panie, w izbie na drugiej stronie.	A co ja miałem zrobić?	A tak... Właśnie zaraz idziemy na górę do obserwatorium...	Albo jak ludzie są głupi	Byłbym pani wdzięczny	Cichajcie no!	Drogi przyjacielu!...	Dziękuję panu	Ja! Alboż mnie źle w Mariampolu? Gotowam na wieki zostać.	Juści, kto wymiarkuje, kiedy prawdę powie, a kiej scygani!	Jużeś go tak dobrze oceniła?	KaKa?	Komendant uwięziony. Pierwsza brygada rozwiązana. Większość ludzi po więzieniach. Rozsypka. Źle.	Ludzie i wypadki są niczym w polityce i filozofii istnieją jedynie zasady i idee.	Możemy zostać dziś w domu.	Na wesele! Na wasze wesele! Synu mój! Niechże cię przytulę do serca. Ty, coś krew za nią przelewał, co mi ją salwujesz, ty, coś mi ją zwiastował!	Notariusz S.	O! jako Bóg na niebie!	O, proszę pana!	Oj, rada!	Podyktował mi go.	Tak.	Taki paszport wydał mi urząd dla pana dyrektora i taki przywiozłem.	Więc idźmy.	Wyślemy mały oddział zwiadowczy.	Wątpię żeby teraz było można.	Yra čia ko ilgėtis! Juk visur tokia pat žemė, tokie pat medžiai ir vanduo!	Życie i wolność.
Mam ja to wszystko w domu nie mam wprawdzie konia, ale mam za to poczciwą oślinę, której bym nie oddał za dwie takie szkapy, jak mego pana. Niech mnie kaci porwą, jeślibym się mieniał, choćby mi jeszcze dał cztery ćwiartki owsa w dodatku. Jakem poczciw, mospanie, nie uwierzycie, co to za złote bydlę ten mój bury; żebym wam chwalił i przechwalał, to jeszcze wszystkiego nie wypowiem. Co do chartów, ba, tych mi nie zbraknie, włóczy się tego pełno u nas we wsi, a polować na cudzym jeszcze milej, niż na swoim.	Ledwie nie zaraz Czekają tylko na koszowegoataman koszowy wyspa na Dnieprze u ujścia rzek Bazawłuk i Czortomłyk (Czertomelik), siedziba Kozaków, w XX w. zatopiona podczas tworzenia Zalewu Kachowskiego., bo tam stoi orda. „Towarzystwo” zebrało się już na majdanie, a kurzeniowi jeszcze przed wieczorem zbiorą się na radę. Nim noc nastanie, będzie wszystko wiadomo.	Oto moja myśl: Uczeni zgodnie uznają, że pewnego dnia nasza kula ziemska skończy się, a właściwie, że skończy się na niej życie zwierzęce i roślinne, stanie się niemożliwe wskutek znacznego oziębienia, jakiemu ulegnie planeta. Nie zgadzają się tylko co do przyczyny tego oziębienia. Jedni sądzą, że nastąpi z powodu obniżenia się po milionach lat temperatury Słońca; inni, że wskutek stopniowego wygaśnięcia wewnętrznego żaru Ziemi, który wywiera dużo większy wpływ na nasz glob, niż się powszechnie uważa. Co do mnie, jestem za tą ostatnią hipotezą, przy czym opieram się na fakcie, że Księżyc jest w rzeczywistości wystygłym i już niezamieszkanym ciałem niebieskim, choć Słońce nie przestaje posyłać na jego powierzchnię tej samej ilości ciepła. Jeżeli więc Księżyc wystygł, to dlatego, że całkowicie wygasły jego ognie wewnętrzne, którym, podobnie jak wszystkie inne ciała niebieskie, zawdzięcza swoje powstanie. Zresztą niezależnie od tego, co będzie przyczyną, kiedyś nasza kula ziemska ostygnie, ale ostygnięcie to będzie się odbywało stopniowo. Co się wówczas stanie? Otóż strefy umiarkowane w mniej lub bardziej odległej przyszłości przestaną się nadawać do zamieszkania, tak jak obecnie okolice podbiegunowe. A wtedy ludzie, jak i zwierzęta gromadnie powędrują na szerokości geograficzne bardziej poddane wpływowi słonecznemu. Nastąpi wielka migracja. Europa, Azja Środkowa i Ameryka Północna zostaną opuszczone, tak samo jak Australia i południowe obszary Ameryki Południowej. Za wędrówką ludzi będzie podążać roślinność. Flora cofnie się na równik razem z fauną. Głównymi zamieszkałymi lądami staną się środkowe części Ameryki Południowej i Afryki. LapończycyLapończycy grupa ludów zamieszkujących płn.-zach. Syberię. na wybrzeżach Morza Śródziemnego znajdą warunki klimatyczne znad Morza Lodowatego. Kto nam zaręczy, że w tej epoce regiony równikowe nie okażą się zbyt małe, by pomieścić i wyżywić całą ludność Ziemi? Dlaczegóż by więc przewidująca przyroda, chcąc przygotować schronienie dla całej tej emigracji roślinnej i zwierzęcej, nie miałaby już teraz zakładać pod równikiem fundamentów nowego kontynentu i dlaczego nie miałaby powierzyć polipom jego budowy? Często rozmyślałem nad tymi sprawami, przyjaciele, i wierzę, że wygląd zewnętrzny naszej kuli ziemskiej zupełnie się kiedyś zmieni, że wskutek wyniesienia się nowych kontynentów morza pokryją stare i że w przyszłych wiekach Kolumbowie odkryją wyspy ChimborazoChimborazo najwyższy szczyt Europy, o wys. 4808 m; położony w Alpach.	Ach, panie! kiedy trafi się dobra niedziela, to jakbyś pan był na balu w resursie: zjeżdża się po kilkadziesiąt osób. A nawet dziś powinni byśmy znaleźć grono stałych gości. No, przede wszystkim bawi tam moja narzeczona. Dalej	Tak. Jeżeli chce pan cokolwiek zyskać na miłości własnej człowieka, potrzeba tę miłość własną oszczędzać, nawet, jeżeli miałoby się na tym ucierpieć.	Ależ, Helenko!... Pomyśl, na co się narażasz mówiąc w podobny sposób?... Całe szczęście, że nas nie słyszy nikt obcy.	Która z nas zna się na chloroformowaniu kotów?	My i bez przysiąg na to gotowi! Pójdziem, gdzie nas nasz hetman książę poprowadzi; zajedziem, gdzie potrzeba.	Niemożliwe! Oto wielkie słowo, proszę pana! Niestety widzę, że wielkie słowa bywają jak wielcy ludzie, dobrze poznałem jedno i drugie. Naprawdę było to niemożliwe dla ministra, który ma w swoim ręku cały aparat administracyjny, biura, agentów, szpicli i szpiegów, i półtora miliona tajnego funduszu, dowiedzieć się, co się dzieje o sześćdziesiąt mil od brzegu Francji? A więc patrz pan: oto człowiek, który nie miał do dyspozycji żadnego z tych środków, oto prosty sądownik, który więcej wiedział niż pan z całą swoją policją, i który, gdyby tak jak pan miał pod swoją władzą telegraf, byłby ocalił moją koronę.	Nie chwalił się tym. Ale nie o Manuela chodzi w tej chwili. Teraz na placu Cyrano.	Pieniędzy część mi komtur lubawski zagrabił, ale te, którem przy napaści ukrył, tom odnalazł i teraz dałem je, panie, waszemu giermkowi do schowania, bo on w zamku u księcia mieszka, a tam im przezpieczniejprzezpiecznie (daw.)	Nie, panie dyrektorze, tylko że ja mieszkam w Zielonce i... żeby na czas zdążyć, musiałabym wstawać bardzo wcześnie... o piątej...	Słyszałem, że ma ochotę. Twój wspólnik, Bigiel, coś o tem wspomniał, również jak i o tem, że Krzemień został kupiony w warunkach zbyt dla Maszki korzystnych. Na miejscu dowiesz się o tem lepiej.	Dalej żeby się Absolut wyrabiało tylko z węgla wykopanego w Małych Swiętoniowicach. Jak pan raczy wiedzieć, jest to cudowne miejsce kultu mariańskiego, tak że być może przy pomocy tamtejszego węgla założymy pod numerem 1651 w Brzewnowie przybytek kultu mariańskiego.	Panie Caderousse, nie uda się to panu.	Czyż ty tak myślałeś na prawdę? Biedaku! Cóżeś ty musiał wycierpieć!	Dla pani rejony popielate, a dla pani rzut błękitny na białym fond? Po ile łokci?	Kto jest ten generał, który tak psioczy na drugiego?	Wszystko gotowe, najjaśniejsza pani! Jest piękna szata ze szkarłatnego aksamitu, złotem bramowana, jako przynależy monarchini piekielnych podziemi. Na wypadek pomyślnej odpowiedzi przysposobiła ją moja Marychna.	Zabieram Michorowskiego z tej sesji na inną, mianowicie do dam	Bóg pozwolił nam łaskawie umknąć się z ich pazurów i, co do mnie, nie mam zamiaru w nie powracać. Jeszcze się czuję całkiem roztrzęsiony i rozklekotany od strachu, jakiego zażyłem. I bardzo byłem tym zmierżony dla trzech przyczyn: po pierwsze, ponieważ byłem zmierżony; po drugie, ponieważ byłem zmierżony; po trzecie, ponieważ byłem zmierżony. Słuchaj mnie twoim lewym uchem, bracie Janie, moje lewe kusiątko; ilekroć i ile razy tylko zapragniesz udać się do wszystkich diabłów, przed trybunał Minosa, Eaka, Radamanta i Disa, jestem gotów dotrzymywać ci nierozłącznie towarzystwa, razem z tobą przebyć Acheront, Styks, Kocyt, wypić pełen kubek z rzeki Lety, zapłacić za nas obu Charonowi przewoźne. Ale żeby wracać tu, do tego potrzasku, to, jeżeli w istocie masz ochotę wracać, szukaj sobie innej kompanii niż moja, bowiem ja nie idę: niechaj to słowo będzie ci jako mur ze spiżu. Jeśli gwałtem i przemocą mnie nie zaprowadzą, nie zbliżę się tam, dopóki będę żył. Żali Ulisses wrócił po swój miecz do jaskini Cyklopa? Dalibóg, nie: ja w tej Kaźni nic nie zostawiłem i po nic wracać nie myślę.	Ale w obecnych czasach już przeszły te obyczaje i sądzę, że odtąd winieneś odzywać się uprzejmie o moim królu i o moich przyjaciołach Campbellach.	Niech pan postąpi, jak pan uważa Ale jeśli chce mi się pan przysłużyć, proszę pozostać przy pani Aoudzie. W razie gdyby mi się przytrafiło nieszczęście...	Gorzej niźli temu psu na łańcuchu, że i w piekle musi być lepiej.	Jeżeli pani pozwoli, zaczekam tu na niego.	Prawdopodobnie wyspa nie leży na szlaku żeglarskim.	Wielkiej to jest fantazji kawaler. A ty jakże się w Czehrynie znalazłeś? Czemu cię to pan z Kudaku odesłał?	Zatem Dawida ścigają? Oto co znaczy umieć się podpisać!... A moje czynsze!... O, panienko, trzeba mi w te pędy iść do Angoulême, zabezpieczyć się i pogadać z Cachanem, moim zastępcą... Ślicznieś zrobiła, żeś mnie przyszła odwiedzić... Dobrze wiedzieć zawczasu, jak rzeczy stoją...	To tylko pewna, że artystka doskonała, dokończył król; a że jej powinszować ani podziękować sam nie mogę, bądźże pani tłómaczem wysokiej estymy, jaką dla niej powziąłem, i chciej w mojem imieniu prosić, by rodzącej się nie opuszczała sceny.	Z ręki mojej matki? obawiać się jej będą tembardziej gdy, jak sama powiadasz, wszyscy wiedzą, że ja kocham ciebie. W ostatku, królowa Elżbieta prowadzi z sobą Niemki swoje, ochmistrzynię własną, cały dwór.	Musimy udawać, że wygląda tak jak inne Nie możemy mu przecież powiedzieć, jak się złamało; biedny chłopiec! Jeśli jeszcze o nim zacznie kiedy mówić, musimy robić wesołą minę.	Czy dowiedziałeś się, jak się nazywają ci trzej muszkieterowie?	Nie róbcież nam państwo takiej suplikacji, wielmożna dziedziczko, i nie sprzedawajcie Niemcowi waszego i naszego mienia. Przecie my od zgody niedalecy i za cztery morgi na osadę podpiszemy układ...	Jak zechcę, to będę.	Wiem ale nie widzę ani Ozyrysa, ani tego wiatru, który do nas zwróci pospólstwo... Tymczasem faraon już dziś przywiązał ich do siebie obietnicami, a jutro wystąpi z darowizną...	Mówiłeś kiedyś że dla woli nie ma przeszkód mniejszych lub większych, że jeśli pokonała jeden milimetr przestrzeni, to już pokonać potrafi i tysiące mil...	Mówisz, żeś sługa Boży, a tego nie wiesz, że poratunek nie dla ziemskich, jenojeno (daw.)	A co to, Nigrze? Kazano wam pilnować więzienia?	Który to miesiąc?	Mniejsza o to! Gdy będzie trzeba, sąd potrafi otworzyć ci ręce.	Mówię, co wiem. Już w naszej świątyni po raz drugi zaczynają się modły o odwrócenie nieszczęścia od Fenicji...	Nazwałem to szlachetnym postępkiem, Alanie	Niegodziwcze! Urocza! Urocza! W dniu, w którym wydała ci się urocza, powinieneś był uciekać.	O, do diabła, sprawa staje się coraz bardziej dramatyczna. Mów jaśniej!	Rebe, a od kiedy to wolno stać z odkrytą głową?	To co innego! Dokądże mamy iść?	Złoto złoto, jest kluczem do świątyni szczęścia, czyli kluczem do świątyni szczęścia, jest złoto, albo, złoto jest kluczem, który nam drzwi do świątyni szczęścia otwiera	Czemu Gebhr i Chamis chodzą koło drzewa i zaglądają tu do mnie?	Ha! może nikomu z nas nie pozostaje więcej. Powiedz mi, czy ty często rozmyślasz nad śmiercią?	No co, panie Malinowski, jak idzie?	Wasza książęca mość nie przyprowadzaj mnie do desperacji!	Nie, jaśnie panie, osobnej nie ma.	Bóg nas przeprowadził. Żywa dusza tu nie przyjdzie ani nie wyjdzie, jeśli drogi nie zna.	A ja jak wikariusz	A ty, Mściw! Ty, Wydrzyoko! Ty, Nosal! Dałem wam miasto wilczych szłyków zbroje rycerskie. Otworzę ja te zbroje nanowo! Znam ja nienasycone wasze gardziele! Znam piersi, pełne szału kłótni, a ślepia chciwe jak u sępów!	Aż do przybycia do Kijowa nie wiedziałem nic o nieszczęściu, jakie spotkało całą naszą rodzinę, a w szczególności panią, przez śmierć szanownego jej ojca.	Byłby zaraz z tego nowy podatek z morga, jak w Dołach.	Chcecie bym dziś był?	Chorym jest, oczarowany, nie może inaczej być!	Co takiego? Słowo honoru daję, ja nic nie zauważyłem!	Co u diabła! Przecie pisze wyraźnie, że zaraz.	I nie jest zarozumiały?	Jechał ją sęk! I tak jutro ruszamy, a potem przyjdzie wiosna, inne będą zaraz gwiazdy i noce krótkie, wszelką nieczystą siłę debilitujące.	Kto tu jest?	Mnie rodzice Beniaminem nazwali.	Nie poznaję cię od dwóch dni, odkąd widziałaś dwa razy tę impertynentkę... twoją siostrę.	Owszem, panie prezesie.	Właśnie że poznał. Byłem głupcem, powierzając dziewczynie rzecz tak ważną.	Żądałeś widzenia mnie, młody mój przyjacielu?	A moje obecne życie?...	A o mojej przyszłości też może pani coś powiedzieć?	A więc choćby codziennie, jeśli pan będzie mieć czas.	Aha, właśnie! Teraz same dziady idą. Kto ma za co, zostaje w domu.	Ba! wczoraj już piętkę w życie znalazłem.	Bądź dziś z nami o północy u Floryny	Co tam fortele! szabla grunt!	Czy jesteś szczera ze mną, moje dziecko?	Czy słyszał sąsiad nowinę?	Do widzenia zatem...	Drugi batalion!	Dwieście tysięcy dolarów?...	Hańba!	Kawałek ziemi	Kiedy go zabili?	Lecz czy jutro przyjść będziesz mógł?	No dobrze, a czym motywował wobec personelu zatrzymanie fabryki?	O byle co zaraz płacze!	Opuśćcie nas, Szwejku; mamy do załatwienia sprawy osobiste.	Parkera, sir?	Puśćże ją do licha i uciekaj.	Pyszny jest Staś!... Odnalazłem tego dróżnika Wysockiego w Skierniewicach, wybadałem go i wiesz pan, com odkrył?...	Robotnicy deski piłują i heblują, miłościwy kniaziu.	Skądże znowu?...	Tak... Ludzie wrócili do roboty	Tutaj, moja mościa panno	Widziałeś jego portrety w dziennikach, gdy obejmował ordynację po śmierci Janusza i po wyprawie do Afryki.	Zaraz po nieszporach, u Zbawiciela.	Załoga liczna, dzielna, mało co mniej niż sześć tysięcy ludzi. Szeremetiew, Łuków, Krywoborskij, kniaź Paleckij	Znasz Zośkę „garbatej”?	Świat należy do tych, co umieją skrupułyskrupuły
Już wiem... czy widzi Romek psa?... ja widzę! To Swój! O, biegnie już do nas! Kiedy jest Swój, to jest i pan Rosnowski. On nigdy nie rozstaje się ze Swoim i ciągle z nim rozmawia.	Dalibóg a to mi ładne i ucieszne zapytanie.	I to chińska	I to rozumiem.	Właśnie i Nastka mówiła mi to samo.	Jestem młody więc proszę waszmości o radę. Poradź mi tak, jakbyś radził rodzonemu synowi. Mój przyjaciel stracił swój grosz, wygrawszy wpierw od waćpana o wiele znaczniejszą sumę waszych pieniędzy... czyż mogę przyjąć je z powrotem? Czyż mi to godzi się i przystoi? Jakkolwiek tam będzie ze mną, sam waćpan możesz sobie uświadomić, że musi to być rzecz ciężka dla człeka, który ma taką godność osobistą.	Panie Franciszku. Drzewa są zielone. To też prawda, ale jeżeli pan ją będzie tysiąc razy powtarzać, obrzydnie do ostateczności.	Ucieczka, Przebranie powiedziało dziewczątko. jednostka monetarna Wielkiej Brytanii; dawniej funt dzielił się na 20 szylingów po 12 pensów każdy. nie sprawi ci różnicy, a dla niej to bardzo wiele. Przypuszczam, że gdyby się do niej mądrze zabrać, o ile się nie mylę, to wy, zwierzęta, użyłybyście w tym wypadku słowa „osaczyć ją”, mógłbyś dojść z nią do porozumienia. Użyczyłaby ci swojej sukni, czepka i tak dalej, i mógłbyś wydostać się z tej twierdzy w charakterze urzędowej praczki. Jesteś do ciotki bardzo podobny, zwłaszcza z figury.	Gdybym chciał zełgać, to byłbym od razu powiedział, że się wydala albo że się nie wydała, a ja rzekłem: nie pomnę. Żebyś miał rozum, to byś zaraz cnotę moją z tej odpowiedzi wymiarkował.	W końcu, moja droga, objawił takie żądanie, że wolałabym, iżby wydał na mnie wyrok śmierci. Nie daj Boże żadnej kobiecie, żeby miała usłyszeć to, co ja usłyszałam!	Och, pani Bontemps, widzę, że pani wstaje, to bardzo nieładnie dawać w ten sposób hasło do ucieczki. Winna mi pani kompensatę za to, że pani nie była w ostatni czwartek... No, niechże pani siada jeszcze na chwilę. Nie odrobi już pani przecie żadnej wizyty przed obiadem. Doprawdy, nie da się pani skusić? Wie pani, że to wcale niezłe te świństewka. Niepokaźne to, ale niech pani tylko skosztuje!...	Martwi mnie to z powodu naszej wizyty u ciotki Oriany; w ten sposób wszystko się odwleka. Ale będę z pewnością w Paryżu na Wielkanoc.	No to dlaczego się uśmiechasz?	Ależ ja nie wstępuję, tylko powracam do stanu duchownego. Właściwie zbiegłem z kościoła dla świata, wiesz przecie, że przymus najcięższy zadałem sobie, wdziewając kaftan muszkieterski.	Dlaczegóż by nie, tym bardziej że wszyscy widzą to samo Wokulski szaleje za panną, ona go bardzo mądrze kokietuje, a wielbiciele... czekają.	A to indywidum ogromne, które rusza cięgle głową z góry na dół, jak murzyn w zegarze?	Dlaczego mówisz mi to wszystko?	On lubi wszystko wiedzieć, bo to przynosi procent.	Co to ma znaczyć, panie?	Mam, proszę pana, kupuję sobie południowe wydanie gazety „Narodni Politika”, tej, jak się to mówi, suki...	Mimo to zorientowałeś się pan w tym chaosie dość szybko.	Co mi jest? mnie to ta nic nie jest, panienko, ale Rochowa już ino bokami robi, pewnikiem się chudziątku zamrze.	Tak, ale jejmość i to pamiętaj, że kto od razu nie robi, ten nigdy potem nie potrafi...	Ja się nie boję, całej nocy by było trzeba, żeby wyssać ze mnie krew, i skończyłoby się na jednym niewielkim ukłuciu, w dodatku pożytecznym, zważywszy na klimat. Ale prawdą jest, że zadawane przez nich rany goją się bardzo długo.	W poręś odezwała się z nią! Dziwna rzecz: jak takie słuchanie instynktem czujnym zawsze w porę ze swoim się wyrwie! Skąd ci to ona na myśl przyszła? I kto ci o niej opowiadał?!	Co tu gadać, niech ojciec sam powie Albertowi, że jak w taki sposób poprowadzi interesy, to my za rok naprawdę zbankrutować możemy. On mnie nie chce słuchać, bo on ma swoją filozofię, jak powiada, niech mu ojciec powie, co on jest głupi, chociaż on jest doktor filozofii i chemii, bo rzuca pieniądze w błoto.	Przepadam za tymi naiwnymi pieszczotliwościami. Niech pan sobie wyobrazi, że Buba nazwał mnie raz kwiatuszkiem... śmiałam się do łez.	Mówiliście, że przywiązano mu do nóg kulę, a więc powinien był lecieć pionowo.	Nie gadać dużo, a brać się do roboty!	Nie jest on moim Należy do pana Benassisa	Ha, może i macie słuszność, lecz dowodów żadnych, karać nie wolno! Zechciejcie, proszę waszmości uprzejmie, powiedzieć, przechodząc, któremu w antykamerze, by zawiadomił jego wielmożność pana Kmitę, że go pilno oczekuję. A nie trapcie się zbytnio... młodzi są, jak dotąd nikomu się tak dalece krzywda nie stała, tedy srogość wielką na zewnątrz okazować, a w sobie ino śmiechem to wszystko zbywać należy.	Bo może nie kocha jak ja ciebie, panie...	Jesteś jak orzeł, który jednym spojrzeniem obejmuje wschód i zachód!... Czuję, że mój wstręt do tej dziewczyny zaczyna słabnąć.	Przywiązuję do tych psów wielką wagę Mają one przeszło sto lat, a siedzą po obu stronach tego komina od chwili, gdy brat mój przywiózł je przed pięćdziesięciu laty z Londynu. Aleja Spofforda otrzymała swą nazwę od mego brata.	Jak to nie rozumiesz! czyż nie widziałeś okrętów niemieckich płynących w stronę LibawyLibawa	Tak sądzisz? Jesteś bardzo mądra!... A więc uważaj. Prościutko stąd aż do galeryjki idzie steert... tak nazywamy tę wielką belkę a na końcu steertu znajduje się kierownica; skośne sztaby, złączone z obiema krzyżowymi belkami, wiążą wszystko. Jeżeli teraz obrócimy na dole kierownicę i przesuniemy naprzód, steert wykonuje taki sam ruch, a wskutek tego i kaptur się obraca. Zrozumiałaś?	Miałem i ja już wiadomość Wszystko w pogotowiu; niech tylko z sypaniem tych nowych wałów śpieszą.	Takie nieszczęście, taka hańba wprost wstydzimy się ludziom oczy pokazać bo gdyby chociaż Feliks nie afiszował się z nim tu po mieście... Wybaczy pani ten nieporządek, ale nie spodziewaliśmy się pani...	Ale niebawem w czyn się zmieni. Więc co pani woli?	Niełatwo go opisać. W jego postaci tkwi coś niechlujnego, nieprzyjemnego. Nigdy nie spotkałem człowieka, który by mi był tak niesympatyczny, a nie zdaję sobie przy tym sprawy, dlaczego... Prawdopodobnie ciało jego jest pokraczne; widać wyraźnie, że nie jest to człowiek normalnie zbudowany, ale na czym ta anomalia polega, nie mogłem sobie uświadomić. Wygląda jakoś „inaczej”, a przecież nie mógłbym wymienić nic niezwykłego. Nie, nie mogę go opisać. A jednak, proszę mi wierzyć, widzę go w tej chwili dokładnie...	Mówię, Najjaśniejszy Panie, iż tracę zdrowie w tych uciążliwych walkach i wiekuistej pracy. Mówię, iż prawdopodobnie nie będę mógł przenieść trudów, przy oblężeniu Rochelli i że lepiej byłoby mianować na moje miejsce pana Kondeusza, lub de Bassompierra, lub wreszcie jakiegoś dzielnego człowieka, któremu z zawodu wypada prowadzić wojnę, a nie mnie, człowieka duchownego, którego nieustannie od powołania mego odrywają ku rzeczom, do których żadnej nie mam zdolności. Będziesz przytem szczęśliwszym, Najjaśniejszy Panie, w wewnętrznych swoich stosunkach i nie wątpię, iż niemniej wielkim pozostaniesz dla obcych.	Po co siać niezgodę pomiędzy tymi dwojgiem, po co dolewać oliwy do ognia? Czy nie dość jeszcze opętała ich oboje duma i upór?	Przykro mi rozstać się z Moruskiem ale nie miałoby sensu zabierać go na Zielone Wzgórze. Maryla brzydzi się kotami, a Tadzio zadręczyłby go na śmierć. Zresztą nie sądzę, żebym pozostała w domu. Zaproponowano mi kierownictwo wyższej szkoły dla dziewcząt w Summerside.	Zadowoleniem ambicji tylko. Poza tym, jest się, chwalić Boga, jeszcze człowiekiem i można...	Jak się masz, Józiu?... Dajże mi buzi!	Panie Bertuccio Czy pomyślałeś o wynajęciu, jak ci wczoraj nakazałem, okna na placu del Popolo?	Teraz nie mogę... Za dwa tygodnie jak powrócę, powiem pani wszystko.	Bo tu jest cera i mnie drapie.	Chcę ci powiedzieć, jak było, boś o tym zaczął, a nie wiesz: zebrała sobie kupę pieniędzy, mieszkanie najęła na drugim piętrze, cztery pokoje... miała śliczne meble. Czego tam nie było!	Jest pan miecznik w stancji?	Ale on mnie obraził.	Ani się ruszył z miejsca.	I bardzo łatwo!	No dobrze.	Pewno że będziemy, wżdywżdy (daw.)	Tak, panie	Nic nie wiem. W lesie tylko świerki szumią, a wieści żadnych nie słychać.	A mógłbyś dla mnie być bratem? Mógłbyś? Byłbyś dla mnie braciszek Siżyś... Mówiłabym ci wszystko, może tak samo, jakem niegdyś mówiła Łukaszowi. Tylko... żebyś... tego nie chciał...	Czterolatki?! Nie! Chyba Czaroludki! Tak, już teraz rozumiemCzterolatki?! [...] Chyba Czaroludki! Pharisees (czyt. fejryzyz), co oznacza... faryzeuszów..	Jak wielmożny pan rozkaże.	Moja Zosiu, już my od takich nie będziemy żądać pomocy	No, nie; już nic nie gadam. A nie myśl przypadkiem, wróblu, żeś mnie przestraszył; w dwóch palcach zdusiłbym cię, dlatego mię twoje groźby śmieszą, nie gniewają.	Co pan myśli o mnie?	Dlaczego nie?... mam wielką ochotę; stawiłbym czoło całej armji, gdybyśmy byli zabrali z sobą choć tuzin butelek więcej...	Nie czas już! zapóźno! Ślązko przepadło!!	Nie ma o czym i mówić	Wszyscyście zdrajcy! i nie chcę z wami pić! parobcy szwedzcy!	Nie figle mi ta w głowie, nie ceckania!	A na co chora mama pańska?	Chyba nie warto...	Jaki druh?	Na pomyślne okoliczności, z których możemy skorzystać teraz tak dobrze, jak za pół roku.	Nie wiecie, czy chrześcijanom dadzą broń?	Niech i tak będzie. Ciągnąłeś dalej swoje łajdactwa, kradłeś, aż wreszcie zamordowałeś.	Nikt nie może wiedzieć, czego chcą inni!	Pan chyba ma na myśli aptekarza	Pan i stolarz?	Petruti, tu niekus darai, taip tankiai lankydamas. Palauk, praleisime vakacijas, persirgsime ligą lenkstudenčio prižadėjimą prapuldinti mane. Tada galėsi ir tankiau būti ir tėvui ir motinai pasakyti.	Prawda! Zapomniałem... Tak niczem nie przypomina...	Przecież on nas potraktował jak sołdatówsołdat (z ros.)	Z jakiego oddziału?	A jeśli Ligia umrze z gorączki?	A ludzi mogłeś rozeznać?	Ależ...	Bohunowi! miasto na środkowej Ukrainie, niedaleko Kijowa, w XVII w. ośrodek kozacki; w 1630 oblegane bez skutku przez polskiego hetmana Koniecpolskiego, w 1649 miejsce rokowań Polaków z Chmielnickim., wykrzyknął zaraz z udaną radością:	Bravo, Kurt!	Całkiem	Czy koniecznie muszę przyjść, Henryku?	Krew	Lutek! Miej rozum.	Mam rozmaitą broń i pistolety	Możesz być ranionym...	Na ziemi?	Okropnie mieszkam, prawda?...	On i ona.	Patrz, Marcinek! zając, trop zajęczy...	Tak, kapitanie!	Wszyscy pójdziemy i losem ciągnąć będziemy, kto przy kozach zostanie.	Właśnie!	Łysy
Niechajże będzie i po ludzku choć lepiej by przystało po wilczemu, bo zacząć muszę od wilka, bestii niedobrej, bo od samego podstarościego. Owoż, kiedy Markowa wywędrowała z Podborza, a Hanusz w świat także poszedł, został ja sam, sierota, bez chleba, bez butów i bez dobrego słówka, bo nikt go nie miał dla mnie, a z plebanii na pół mnie wygnano, a na pół sam uciekłem, bo nastała nowa gospodyni, taki herod-baba, że i głodny diabeł uciekać by przed nią musiał. Nie miałem nic, tylko ciało, duszę i skrzypki, wziąłem to wszystko troje w kupę i tak się też jakiś czas trzymało to w kupie, bom chadzał po weselach, po jarmarkach, po odpustach i ruskich prażnikachprażnik (daw., z ukr. праздник)	Tak, mój ojcze! Marnujecie mi siostrę i to mnie boli, bo nie jest ona ani zła, ani głupia, ale takie niestosowne do ducha czasu wychowanie, takie przykłady zrobią ją najpewniej, jeżeli nie zupełnie złą, to przynajmniej głupią sroką, gęsią, papugą...	Czemu nie? To nie moje pieniądze! Chce pan płacić, będzie pan miał konkurentów do licytacji... Żebym ja miał tyle tysięcy, ile tu, w Warszawie, można wynająć do każdy interes bardzo porządne osoby i katoliki, to ja bym był bogatszy od Rotszylda.	A to tak było... Z soboty na niedzielę, będzie ze cztery tygodnie temu, poszlimy z Wincentym spać... zwyczajnie w stajni. Spać duszno z koniami, to my otwarli drzwi, tylko my śtangęśtanga właśc. sztanga (z niem.) mocno., klucz-em pod żłób cisnął i układłem się. Oni ta tylko głowę przytkną do słomy, już ci po nich...	No, to dawaj jakowe chusty i zrób, jak zdolisz najlepiej, bo my cale nie znamy takiej roboty.	To czas Nie wie pan, czy tędy wyjdę do ustępu?	To jest bilet okrętowy do Brazylii. Na kwadrans przed odpłynięciem okrętu musiałem zabrać z pokładu moje kufry i zamiast do Brazylii przyjechałem do Ludwikowa. Nie mogłem, wprost nie mogłem! A później była to największa męczarnia! Starałem się dotrzymać danego sobie słowa, ale nie mogłem wyrzec się przyjazdów do Radoliszek. Nie wolno mi było szukać spotkania z panią, lecz mogło się zdarzyć przypadkowo. Prawda?... Wówczas nie złamałbym słowa.	Nie znałem, alem trochę słyszał, o czym gadali z panią. Niewielem rozumiał, bo to po francusku...	No co, Lejzorze Jeśli Mordechaj-Mendel doszedł do takiego majątku bez grosza w kieszeni, to chyba dokonał wielkiej rzeczy?	Potrafię, potrafię... Do ciebie to choćby i przez piekło!	Wypaliła do mnie z krótkiej strzelby, jakiej ani przedtem, ani potem nie zdarzyło mi się już widzieć. Strzeliła pięć razy; owiał mnie dym, a ja rozwarłem paszczę i gapiłem się jak głupi. Nigdy w życiu nie widziałem nic podobnego. Pięć strzałów... tak szybko, jak teraz macham ogonem... o, tak!	Była piękna. Miała lat osiemnaście i bardzo wiele wdzięku. W Ameryce, gdzie młode panny zachowują się na ogół bardzo swobodnie, nasza przyjaźń i wspólna podróż nie wydały się nikomu niczym nadzwyczajnym. Niezależnie od moich znajomych w tamtejszych kołach dyplomatycznych, miałem tam jeszcze sporo przyjaciół i kolegów uniwersyteckich ze sfer dobrze sytuowanych. Bawiliśmy się wybornie. Mimo woli dostosowałem się do tamtejszych zwyczajów. Noce spędzaliśmy na hulankach. Nauczyłem się wtedy pić. Niemal codziennie wracało się nad ranem w stanie nietrzeźwym. Pewnego dnia otrzymałem z Waszyngtonu zapytanie, czy nie zamierzam wracać do Europy, gdyż jeżelibym wyznaczył swój powrót na dni najbliższe, ambasada waszyngtońska skorzystałaby z tego, by powierzyć mi przewiezienie nader ważnej poczty dyplomatycznej. Ponieważ i Betty musiała już wracać do kraju, chętnie się zgodziłem. Wówczas nastąpiło nasze pierwsze rozstanie. Nie chciała ze mną jechać do Waszyngtonu po te papiery, wolała zostać w Nowym Jorku i tu na mnie czekać. Nasze rozstanie trwało zaledwie trzy dni, lecz przekonało mnie, jak bardzo jestem do niej przywiązany...	Tegoż dnia wyjechaliśmy do Europy już jako małżeństwo. Wybacz, że muszę jeszcze na chwilę wrócić do momentu, który wzbudził uzasadnioną czy nieuzasadnioną twoją niewiarę. Mianowicie, mniejsza o moje ówczesne uczucia, ale wiedziałem, że popełniłem błąd chociażby ze względu na wuja. Jak ci już wspomniałem, Betty nie podobała się wujowi Dowgirdowi. Gdy bywała w ambasadzie, gdzieśmy mieszkali, prawie codziennym gościem i wuj nie mógł nie zauważyć, że Betty mnie interesuje, wymógł na mnie przyrzeczenie, że nic bliższego łączyć mnie z nią nie będzie.	Pani gdyby to nawet wszystko było prawdą, pani mówić, a mnie się słuchać nie godzi.	Panie zachodzi pewna różnica w odsłonieniu tajemnic mego pana jego matce a panu. Powiem wszelako, że wątpię, aby leżało w interesach pana Jamesa zachęcanie do podobnej korespondencji, mogącej tylko wzmagać smutek i niezadowolenie młodej tej osoby. Poza tym nic panu powiedzieć nie mogę.	Sprytnie wykalkulowałeś to wszystko, Dwuogoniasty ale najdłuższa mowa nie zrobi z tchórzostwa bohaterstwa!	Mylisz się, droga przyjaciółko, przysięgam, że się mylisz; tylko w istocie bywają dni... Nie wiadomo, na czym to polega.	Dziękuję ci Róża, ale sama wiesz, że nie mogę, ojciec na to się nie zgodzi.	Mówią? Ja wiem, że nią jest! Rzuciła przecież czary na mojego ojca. Sam to mówi. Idzie raz ojciec drogą i widzi, że ona chce na niego rzucić urok, chwycił więc kamień i gdyby się nie schyliła, trafiłby ją porządnie. I co na to powiesz, że tej samej nocy spadł z szopy, na której spał pijany, i złamał sobie rękę?	A kiedy pan nie słucha. Jakże tu mówić?	Szczęściem król jakby przewidywał ten rozbój, co miał kosztowniejszego i co zachowanym mieć pragnął, wysłał do Tykocina, gdzie pod dobrą strażą rotmistrza Bielińskiego nikt nie tknie skarbu.	Żeby nie! I na ręce wzięłam... taki leciusieńki, jak to piórko...	Ja się tam urodziłam, to moja własna ziemia. Zawsze co swoje, to najmilsze.	Wiesz waszmość co, kiedy ci tak pilno dziedzictwa, to kup sobie Rabe z Huczwicami i Czarnem. Jest to własność pupilówpupile Substytuowałsubstytuować (łac.)	Wszak ci to biedne ojczysko moje to szczęście miało, żeście u niego w chacie gościli, a macierz i siostra posługiwały wam... Lepsze czasy były... Przyjąć choćby pana czem się znalazło	Ależ ja... Niech pan tylko pomyśli... Zdaje mi się, że pan rozumie, o co chodzi...	Ba! Czy to można być za dobrym?	Czy to ma przyjść?	Czy świadek przypomina sobie dobrze, że miało to miejsce na parę dni przed zbrodnią? Czy on nazajutrz po posądzeniu go o kradzież był jeszcze w zakładzie?	Jakaż to prawda?	Może... Ale wróćmy do tego, co mówił Beauchamp.	Nie mam dostępu do pana hrabiego Odda mu go jego lokaj.	Próbuj brać na kawał inne, ale nie Florynę, mój kotku. Jestem pewna, że Natan nie może kochać się w nikim.	Sześć najprzód pułków wyszło w pole cała królewska lejb-gwardya konna użytą była. Na wyżynach ustawiono działa i wojska tak rozporządzono, ażeby dwór miał widowisko prawdziwéj wojny. Jakoż udało się wszystko przepysznie. Rozdzielone pułki postępowały dając ognia, nacierając, a choć oprócz kilku wywróconych i podeptanych, nikomu się nic nie stało, można było przysiądz zdala, że bitwa była najzaciętsza i przeléw krwi okrutny.	Wrócił pan prezes do dawnego apetytu?	Na, żryj! A nie obetkaj się zanadto i nie połam zębów: hu! ha! To ci ananasy taki chleb. Wojtek forspanforspan (z niem.)	A waćpan to myślisz, żeś mnie słodyczą napoił?	Co takiego? Kiedyż to było?	Jeszcze nie wieczór! przyjdzie i córka! Ale pan się śpieszysz, więc chodźmy.	Kiedy mnie kiprem zowiesz, to ci dam takiego wina, które jeszcze robi!	To weź moje pieniądze i leć.	Czy nie rozumiesz, że taki wybuch straszliwy musiałby zepchnąć Ziemię z jej orbity, jeśliby jej wręcz na kawałki nie połupał? Księżyc, jak dziki koń w maneżu z uwięzi spuszczony, poszedłby w przestrzeń i kto wie, o jakie ciało niebieskie by gruchnął; zamąciłaby się równowaga słonecznego układu...	Ale jakie?... Przecie ubytek kilku uczennic nic nie znaczy dla pensji... Więc co?... Helenka wyjechała za granicę i o nią chyba matka nie potrzebuje się troszczyć... Ona da sobie radę!... Cóż więc pozostaje?... Chyba ja?... No, ale ja także jestem gotów wyjechać i nie wiem, dlaczego mama ociąga się...	Trzeba się znowu upomniéć, kolego. Niepodobna, abyś przy protekcyi nie uzyskał teraz sprawiedliwości.	Łatwo o kochanka, gdy się tak zawsze razem żyje... prawda?	Święte słowa Ale, mój drogi, ty nie opowiadasz, ty haftujesz...	Byłyśmy tutaj, ale bez wojska, zupełnie same. Siedziałyśmy na trawie i patrzyłyśmy w dal. Na samym końcu tej łąki, tam gdzie niebo spotyka się z ziemią, rozpościerał się Kraków. Był on niezmiernie daleko, ale bardzo wyraźny; widziałyśmy Wisłę, Wawel	Ależ pan wygląda nie wiedziałem, że pan lubi takie zabawki.	O wielki ład, niech pan powie. Ale ma pan nervus rerumnervus rerum (łac.) miliony.	Ależ uprzesz, uprzesz, mówi się, kobieto, nie zaprzesz	Byś pan nie wspominał nikomu o moim zakładzie dokonania zbrodni. Nie mogę, naturalnie, zabronić panu, byś mnie śledził i pokonał, o ile zdołasz pan tego dokazać.	Tak, szanowna pani dziedziczko, dobrodziejko!.. w miesiąc po państwa wyjeździe zawarłem związek małżeński z panną Zofją Osiecką!.. o, widzi pani dobrodziejka, żona się z okna kłania!	Mleczarz, nie przypominasz sobie? Od pół roku nie mamy kucharki, tylko pokojówkę, a trochę tego jedzenia sama gotuję.	Nazwisko: nie; jest znane w świecie ludzi inteligentnych, lecz osoby dotychczas nie miałem sposobności poznać. Miło mi bardzo, że dziwny istotnie przypadek pozwolił mi zawrzeć z szanownym panem osobistą znajomość.	A zatem zamawiam sobie odwzajemnienie się.	Aha! Już wiem.	Ba, prędko po tym ciemnym ogrodzie, pełnym małych świerków.	Bratowa mnie dzisiaj prosiła, aby wam przypomnieć, że jesteście z upragnieniem oczekiwane.	Chcesz żyć na wsi, nie podzielając namiętności sąsiadów, nie słuchając ich bajań. Szaleństwo!	Ciszej pan mów!	Coś się rucha...	Dalej wiadomość, że loże masońskie zalecają swoim członkom kult Absolutu. Czytałeś?	Ja się pytam: co ty zarobisz?	Jakiś ty głupi! Dlaczego mu nie powiedziałeś?...	Może być, nie pamiętam.	Najzupełniej. Nikogo nie mam bliskiego. Jako człowiek prywatny jestem zupełnie sam. Jako mężczyzna jestem sam. Rozumie mnie pani? Nie mam żony, nie mam rodziny, nikogo.	Nie wiem!	Nie wiemy, panie.	Nie zapomnisz?	Nie, proszę pani, jest na spacerze. Może pani zaczeka?	Oddam go tylko królowi	Oj! oj! albo ich nie tracą byle ochota, karty kartami, hulka hulką, a też piękne panie mało grosza wyprowadzą?	A gust! Uchowaj, Chryste, takiego gustu!	A kniaziówna?	A Żyd po czemu kupuje?	Co takiego?	Co ty powiadasz?	Czego żądasz?	Czy straż pilnuje wybrzeża?	Dajmy jej pokój na dziś, proszę.	Dla kogóż?	Dobrze ci jest?	Dobrze, panie.	Dwa!	Gore! wstawajta, gore!	Jaki może być związek antypodów z butelkami, stojącemi na stole i komodzie?	Jestem gotów, panie hrabio Bądźcie zdrowi, moi kochani! Bądź zdrów, Emanuelu! Żegnam cię, Julio.	Koloniścikolonista (daw.) wtrącił Andrzej.	Mam ją adoptować!	Obcy, Słowo westchnął książę.	Sam?	Słusznie, doktorze! Gdyby jednak doktor Wattsdoktor Watts	Tam trzeba pracować.	Też dobrze, powinszować. A kto cię nauczał, synu bogobojny?	Ty prawdę mówisz czy kłamiesz?	Ty, poważny dyplomata! Dostałbyś jeszcze nosa od kanclerza. Zresztą, taki pojedynek... Jakbym z tą szafą wojował! Ech!	Waćpanowie z nim pojedziecie?	Występny chwast, stworzony przez jakiegoś demona...	Z komisarzami jadę.	Znalazłeś?
To prawda sprawy publiczne źle są prowadzone i mnóstwo złodziei grasuje. Durnie i ludzie złej woli podzielili się władzą i może z czasem napiszę książeczkę w tej materii w rodzaju Apokolokyntosu filozofa Seneki lub naszej Menippei, bowiem gustuję w tym typie. Lekkość i żartobliwość stosowniejsza jest w takim razie od ponurej oschłości Tacyta lub męczącej powagi takiego de Thou. Będą to niewielkie broszurki kieszonkowe, łatwe do skrycia pod płaszczem, i pragnę je przepoić filozoficzną pogardą ludzkości. Osoby stojące u steru wpadną we wściekłość, ręczę za to, ale znajdą się i tacy, którym ta lektura sprawi tajemne zadowolenie, gdy się przekonają, iż okryłem ich niesławą. Kobieta ”upadła”, SławaTak mniemam, opierając się na tym, com usłyszał od pewnej damy wysokiego rodu w Séez, w czasie kiedy byłem tam bibliotekarzem biskupa. Trzeba wiedzieć, że dama ta przez lat dwadzieścia była najlepiej noszącą klaczą w całej Normandii i kto chciał i nie chciał mógł się na niej przejechać truchta czy galopa, wedle gustu. Otóż spytałem pewnego razu, jaki rodzaj rozkoszy sprawił jej największą przyjemność w życiu?	Spodziewam się, że nie porzucisz nas waść w ten sposób?	To wy mnie wybaczcie piękni jesteście ludzie, piękni, piękni. Nie umiałam zrozumieć was.	Przyzna pan minister, że rzecz jest prosta i że nie ma tu żadnego ryzyka. Jedyne ryzyko obciąża Centralę, ale o to rząd martwić się nie ma potrzeby. Jeżeli Centrala nie znajdzie odbiorców na swoje towary, będzie musiała i tak w terminie pieniądze wpłacić. Toteż jestem przekonany, że najdalej za tydzień będę mógł przystąpić do organizacji przedsiębiorstwa.	Wcale nie masz gorączki a ciało takie, jak twoje obecnie, oznacza zdrowie. Jeśli się tak utrzymamy, mój chłopcze, to nie ma co myśleć o śmierci. Ojciec twój będzie ogromnie szczęśliwy, gdy usłyszy o tak znacznym polepszeniu.	Nie inaczej, panowie! człowiek, który ośmiela się zaprzeczać prawom tak oczywistym, zasługuje, aby go spalono żywcem na publicznym placu.	Oni mogli ukryć tę przeklętą rzecz Chodź, Pew, weź z sobą Jerzego i nie drzyj gęby!	Mój panie, chciałbym się zapoznać bliżej z wyrokiem na tego nieszczęśnika. Człowiek ten twierdzi, że wina nie została mu niezbicie dowiedziona. Co wiesz o tym?	Naturalnie, że pan nie rozumie. To trzeba wiedzieć.	Zatem przejdź do czynów i dopełnij swojego dzieła, jak na zdrajcę i mordercę przystało Zabij ostatniego z korsarzy, wiedz jednak, że walka się na tym nie zakończy, albowiem znajdzie się inny, równie nieustraszony, waleczny i odważny pirat, który weźmie sprawy w swoje ręce i będzie cię tropił jak pies gończy swą ofiarę, aż w końcu cię dopadnie.	Nie mów już. Boję się ciebie.	Cieszę się mocno z poznania przyjaciela pana hrabiego i służby moje pokorne polecam. Zarazem muszę zaprzeczyć nadawanej godności: nigdy w izbie poselskiej nie byłem.	„Tu spoczywają zwłoki Alberta Crawforda” „przez wiele lat inspektor artylerii JKMości w Kingsporcie. Służył w armii aż do pokoju roku 1763, w którym to roku wystąpił ze służby z powodu złego stanu zdrowia. Był walecznym oficerem, najlepszym z małżonków, najlepszym z ojców i najlepszym z przyjaciół. Zmarł 29 października 1792 roku w wieku lat 84”. Oto nagrobek dla ciebie, Prissy. Jest w tym niewątpliwie pewna bujność wyobraźni. Jak pełne przygód musiało być takie życie! A co do jego zalet osobistych, pewna jestem, że pochwała ludzka nie mogła się dalej posunąć. Ciekawam, czy te wszystkie piękne rzeczy mówiono mu za życia.	Miód, nie kobieta, nie dziwno mi też, co Antek Boryna...	Jak to? Jeżeli do tego stopnia nie cierpi małżeństwa, dlaczego sama wyszła za mąż?	Czyż nie prawda? przecie krewniaka macie książęciem na Pomorzu, co się odgraża że co Krzywousty poodrywał od niego, ma nazad zdobywać... Kto wie i was może czeka stołek jaki książęcy.	Tak! tak! gdyby to była rzecz tak łatwa do wykonania jak do powiedzenia! Ale to wszystko na mnie spada! wam z tem nic, jemu to nie szkodzi, ja pokutuję za niego... na mnie rzucą kamieniem.	Nie w tym kwestia Jesteśmy jeszcze dość piękne, aby obudzić miłość; ale nie przekonamy nigdy nikogo o naszej niewinności ani cnocie.	No, dobrze, przyjdźcie na święty Jan, to się rozmówimy. Przyjmę was do koni.	Nie masz ani grosza!	Trzymaj se i co drugiego w zębach: nikto ci nie wydziera!	Utrzymasz ty mnie i wyciągniesz, gdy nie będę mógł sięgnąć uogami gruntu, zapytał Siewros.	Nie powiadaj bele czego, po dobrej woli poszedł z drugiemi swojego się dobijać, i wy tam jaką morgę lasu mieć będziecie...	Macierzyństwo zmęczyło cię, Saro a gorąco rozstraja twoje myśli, i dlatego frasujesz się bez powodu. Bądź spokojna i czuwaj nad moim synem. Człowiek kimkolwiek on jest: Fenicjaninem czy Grekiem, może szkodzić tylko podobnym sobie istotom, ale nie nam, którzy jesteśmy bogami tego świata.	Pięknie mi suchy! Panicz przemókł do nitki. Niechże pan siada; ogrzeje się. Nie witam pana, ale rad panu jestem z całego serca.	A ty co na to?	A żeś to wasza mość chciał, mogąc tak górną mieć szarżę, wyrzec się jej i u pana Czarnieckiego służbę przyjąć?	Bo ich pewnie nie ma.	Nie chcę. Po co? Zawracanie głowy.	Och, coś tak strasznego, że nie śmiem ci nawet powtórzyć.	Tylko... proszę tego nie powtarzać nikomu...	Tymczasem przedstawiam ci pana Kmicica, chorążego orszańskiego, z tych Kmiciców, co to Kiszkom, a przez Kiszków i Radziwiłłom krewni. Musiałeś to nazwisko od Herakliusza słyszeć, bo on Kmiciców jak braci kochał...	Ale ja więcej długów robić nie mogę.	Gwałtu! To ona, ta mała!	Mnie się zdaje, że powinno się zawsze stać w szeregu jednym lub drugim i czegoś pragnąć, coś robić, pracować i kłaść całą duszę i żyć z całą pasyą.	A może jednak pan Dyzma potrafiłby wywrzeć odpowiedni wpływ na Ninę? Skoro ona również męża nie znosi... Wygląda pan na człowieka, który może łamać przeszkody i naginać charaktery...	Czy pan przestanie do cholery, czy nie...	Pan nie ma pojęcia o tej grze.	Mefres jest starcem, który już zaczyna dziwaczeć. Cały dwór jego świątobliwości drwi dziś z Mefresa z powodu jego praktyk, o których ja sam nic nie wiedziałem, choć prawie co dzień widywałem i widuję świętego męża...	A co? Wiem ci ja to lepiej od innych!	Ależ, Madziu, nie ma co mówić z tym panem Pójdziemy do Holtzmachera i zrobi nam...	Nie wiesz za co!... A trzeba ci było urządzać koncert włóczykijom, którzy dziś mają jeszcze do ciebie pretensję, że popsułaś im interesa?...	Pan nigdy jeszcze nie był tak hojny jak dzisiaj	Domyślałam się tego	On zdrajca! Takiego godzi się bić.	Bój się Pana Boga... Wstyd mię wracać do rodzinnego domu, a jakże ja pojadę do ciebie! Co na mój widok powie twój ojciec?	Co ci się stało? Kogo wołasz?	To było zmyślenie jedynie ciekawość zobaczenia miasta skłoniła mnie do tej nieszczęsnej wycieczki.	Konopka to powiedział! Gdzie on jest, ten jovialis, ja go zaraz nauczę!	Czemuż to w Solbakken siano dawno już suche i zwiezione, a u nas mokre?	Flaki! Dziękuję, panie sierżancie. Ale to szynka Cartera młodszego.	Co mówię! Niech pan zauważy tylko ten mały fakt: pod jakimi inicjałami korespondują ci ludzie między sobą? A. L. N. to po prostu pierwsza litera imienia Arsène i pierwsza i ostatnia nazwiska: Lupin.	Jest pan pewien, że jest on winny przestępstw, o które się go obwinia?	Ułożyłem na cześć jéj trzy tysiące wierszy; ona mnie podniosła na sam szczyt Parnasu.	Niech no pan spojrzy! Tam w głębi lustra coś się rusza. Jeszcze naprawdę nietoperz... Cha! cha! Lub może drugi, taki sam.	Dziś za ciemno na jazdę.	I pewnie na harce ruszysz?	Ir ištrukai iš jų rankų! Tai, vyreli, gilukis! Jie ne vieno nelenkia, nei seno, nei jauno, nori mus visus išžudyt. O čia, vyreli, Svalgūną paleido!... Na, na, stebuklas.	Jutro na noc.	Nieakuratność robotnic w przychodzeniu na robotę szkodzi wielce zakładowi.	A cóż powiesz o szkołach szklanych! O kościołach zakwitających na wzgórzach, według marzenia i skinienia artystów, w formach tak pięknych, iż wobec nich zagaśnie i zblednie wszystko, co dotąd było.	Zabieram Michorowskiego z tej sesji na inną, mianowicie do dam	Jeśli łaska racz mi pan poświęcić sekundę czasu, dwa słowa. Okazał mi pan przyjaźń, odwołuję się do niej, aby go prosić o nader drobną przysługę. Wychodzi pan od pani de Bargeton; niech mi pan wytłumaczy przyczynę mej niełaski u niej i u pani d’Espard.	Hilda! Czyżbym ja dla ciebie był rzeczywiście tylko...	Ja jestem... A do kogo panienka?... Bo u nas przede wszystkim sekret...	Ma pan jeszcze coś do mnie?	Co też pan mówi! A któż lepiej może go informować aniżeli pan?	Ja bowiem o pochodzeniu Manuela sądzę inaczej!	Od kobiet?	Przeciwnie, noc jest pełna czaru i tutaj obecni będą żałowali tylko jednego odparła hrabina.	E! bo tam niedobra siedzi zwierzyna...	Musisz pan mieć przy sobie list, który mi pana poleca?	Niech pan wobec tego złoży pisemne zażalenie. Podanie, metryka, dokładny życiorys i znaczków stemplowych za trzy pięćdziesiąt.	Pan jest zbyt dobry.	Oczywiście Egipt jest wyraźnym odciskiem ręki Ozyrysa...	Prawdę gada, miłościwy książę. Rodzic mój najlepszym swym uczniem go mieni.	Tak, idziemy do niego.	Do celu wysokiego	I zatęskniłeś do świata?	O tak, o tak	A czy bierze proszki według przepisu?	A szalupy?	Biedna nauczycielka	Chodź, Fabijanie chodź!	Chłopi dają panu tysiąc pięćset rubli, a dadzą tysiąc osiemset.	Dobry także i uprzejmy	Dom dodałem	Hop! hop!	Jacy wszyscy?	Kondratkowę, z głębokiem przekonaniem powtórzyła.	Możemmożem wtrącił z uśmiechem.	O raju... Stanko!	Odprawiona? Z jakiego powodu?	Panów de Lara.	Proszę! proszę! naprawdę zrobił majątek? Proszę... Jeśli z prawdziwych Połanieckich	Psiakrew!	Religia	Sama pani podawała jej szklankę z wodą i sokiem?	Ty masz dobre nogi, mój kochany.	Wskutek zwinięcia teatru Koralia debiutuje za kilka dni w Gymnase będzie mogła dopomóc Florynie.
Ja nie wiem, bo mnie ledwie za dwie godziny stamtąd wynieśli, ale popatrz na mój zegarek, stanął, to pewnie o tej samej godzinie.	Jest to istotnie kwiat cudowny, ale mnie on tak nie zadziwia jak panią. Od czasu gdy jako przyrodnik zacząłem ściślej badać naturę, widzę cuda na każdym kroku i drobne źdźbło trawy, które depczemy nogą nie zwracając na nie uwagi, jest dla mnie cudem nie mniej godnym podziwu jak ten kwiat wspaniały; a im więcej tajemnic natury poznaję, tym bardziej staję się pokornym i zaledwie śmiem oczy podnieść ku gwiazdom i powtarzać z poetą:	Nie mówiłbyś tak, gdybyś widział mnie dzisiaj rano Lekarze praktykujący od dawna widzą tylko chorobę, a ja, mój drogi, widzę jeszcze chorego.	Hm! Nie mogę zaprzeczyć, że i mnie się to raz przywidywało, wprawdzie dziadek, po kilka razy zapytywany przeze mnie, tylko ręką kiwał i odpowiadał: „Wiele by to dziś gadać o tym!”	Bo tamto to sobie czeladź służebna, starościńska a ja mołojecmołojec (daw. ukr.) wolni, nie znajdujący się na niczyjej służbie. Wolni Kozacy mieszkali w XVII w. na Zaporożu w dolnym biegu Dniepru (dziś płd.-wsch. Ukraina)., zaporoskich.	Tak! ciebie nic nie obchodzi, niczemu snadźsnadź (daw.) na Księżycu! Tobie to jest obojętne, ale ja, ja chcę...	Nie, dziecino, ja cię nie zniechęcam... Ja może mylę się, ale dopóty nie będę podzielał twojej radości, dopóki nie zobaczę pomyślnego skutku. Widzisz, im kto mniej cieszy się ze swych zamiarów, a więcej przewiduje zawad, tym mniej będzie miał smutku, gdy mu się zamiar nie uda. Rozumiesz?...	Tego tylko... to dosyć! Ale minęło to już, nie czuję się w garści stracha, tylko, raz ci jeszcze powtórzę, Dawidzie, żałuję, że nie zostaję pod kierunkiem uczciwego, surowego ojca.	To niedobrze dla niego. Powinna byś mu to odradzić, Lindo. Mnie nie posłucha.	Nie musiałeś waszmość daleko na tej ziemi być, kiedy piękniejszej nie widziałeś nade mnie.	Ojej! Czy to nie wtedy urodziła się komuś córka...	Gdybym ja mu nie stała na przeszkodzie	Nie! ja się nie zarzekam, tylko nie tęsknię.	Niech matka nie zważa Strach przewrócił jej w głowie. Ciągle jej się zdaje, że to było wczoraj.	To chyba nie był Melchizedech Nie było słychać skrobania pazurkami.	Na miłość boską, czy pani nie widzi, że w tej chwili rozegrywa się dramat?... Pan Latter oczywiście żąda rozwodu, ten pan, który rozmawia z Mielnickim, to adwokat przy konsystorzu, a stary Mielnicki od dawna chce się żenić z panią Latter... Cała awantura, na której nasza przyjaciółka zrobi interes!...	Ależ nie... Reniu... ależ nie. Ja nikomu nie powiem	Jeśli dochowałem wiary dziecku, to teraz nie będę miał żadnej trudności i zasługi!	O ile wiem... to teraz jeszcze wracać nie może. Musi odsłużyć.	Bo kto by cię nie polubił? Ciebie wszyscy kochają... i ja... bardzo.	Pan Daszkowski... Przyjechał prosić was, czy byście, panie konsyliarzu, nie chcieli odwiedzić jego chorej matki. Są konie. Ale was uprzedzam, że to dwie mile drogi. Prawda, panie Olesiu?	Zawsze to twierdziłem! I nie śmiałby też chyba iść do proboszcza, gdyby był zupełnie zły. Ludzie zawsze przesadzają.	„Jeżeli musiałem się zdecydować na potakiwanie temu biednemu chłopcu, w takim razie muszę też tytułować go najjaśniejszym panem i jego królewską mością, nie mogę stawać w pół drogi, muszę grać rolę swoją do końca, w przeciwnym razie zepsułbym całą grę i udaremnił dobry zamiar, jaki sobie przy tym postawiłem”.	Jakże nie! Ojciec jej bronił tak zajadle, że gdyby z tyłu pochwyciwszy, go nie rozbroili, dałby się był pewnie za nią rozsiekać. Dziewka młodziuśka, piękności osobliwej, śmiała jak ojciec, bo też z nożem się uwijała, aż jej go z rąk wyrywać musiano, i kilku pokaleczyła. Co za dziw, że młodemu w oko wpadła!	No i co, widzę, że pan sobie nie żałuje, pływa pan w elegancji	Innym też roboty nie brak, a znajdują czas, by iść tam, dokąd należy!	Nie byłam tam nigdy.	Nie mówiłeś mi o tym	Nie!	No tak, żywe. Ale ja mówię o zdechłych, którymi można kręcić na sznurku wokoło głowy.	Wiem! wiem!... alem nie umiała!	Już za późno, pułkowniku. Wielka szkoda, że pan tak długo przeciągnąłeś roboty. Gdyby nie to, obozowalibyśmy już nad brzegami jeziora.	Zostaniesz więc w Krakowie Szkoda mi cię bardzo. Wiem od naszej ochmistrzyni, że na regestrze tych co królowej towarzyszyć mają, ty się nie znajdujesz. Zatem będziesz tu męczyć się na zamku, wśród powietrza, które już na mieście panuje, a jutro i tu, na Wawel ten ogień wtargnąć może.	Hale, łaznowski proboszcz długo nie strzyma, powiadali, że mu gospodyni cięgiem porcenelę podawać musi!	Na stare lata moje... Ach! Ach! Ach! Po cóż ja tego dożyłam!...	Nie cygań w żywe oczy, hale, myśli, że z głupim ma sprawę...	Stąd, że policzek zmiażdżony jest rękojeścią szpady. Twarz ma panu straszliwie obrzękłą i siną; niech pan natychmiast przystawi pijawki, a nic panu nie będzie.	Tak jest. Ale nie mówmy o tem lepiej.	Masz rację, Sancho ale niech hrabina raczy dalej opowiadać, gdyż dotąd nie widzimy żadnych powodów do wielkiego jej smutku.	Pani starościno! Niezasłużonniezasłużon szczęśliwy (daw. krótka forma przym.). bierze. Nie wiem, za co Pan Bóg mię faworyzuje, wżdywżdy (daw.) zbójca, bandyta.. Nec Hercules contra pluresNec Hercules contra plures (łac., przysł.) przez, poprzez, na wskroś., żem już za nieboszczyka był mianza nieboszczyka był mian	Ojciec jest stary już i niedołężny Najlepiej będzie, jeżeli ojciec odda mi tron, to ja sobie już z Maciusiem poradzę.	Przyszli od Kozłowej Rudy, a poszli na południe. My też, cośmy już wprzód chcieli w lasy uciekać, tośmy rozmyśliwszy się zostali, bo nam pan podstarości powiedział, że po takiej nauce nieprędko nieprzyjaciel do nas zajrzy.	A wiecie co? Dlaczego nie mielibyśmy się trochę zająć tą klasą? Zajmijmy się! Zajmijmy się sprawami klasy. Zajmujmy się nimi bez końca. Cały rok nie miał nas we wspólnej sali. Nauczyliśmy się niejednego przez ten czas. Zobaczycie, my mu zrobimy ładną klasę! Jak się nazywa ten drab w Eryku czy w Świętym Winifredzie śmiał się chytrze Stalky.	A ja mogę przyjść?	Ależ ja straciłem rozum!	Cud boski mnie z rąk tego wcielonego diabła wydostał	Czy to prawda, czy paradoks?	Cóż to jest zatem?	Jesteś to?	Jeżeli zaś chodzi o starego Violę to Sotillo wypuścił go z tego samego powodu, dla którego wkrótce wypuści pana.	Niepoczciwie rzekłeś, to i musiałam. Któż me...	Panu to wiadomo, a skąd?	Proboszcz gości zostawił nad pustą butelką, to ładnie!	I jaka, aż się lśkni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz wzejdzie...	Czy skończyłaś już robotę? Może byś została tu u mnie przez kilka minut?	Prądowi! On sam na ten prąd się dostał, Harvey. Przecież rzucono go w morze o sześć mil na południe od flotylli, a my obecnie znajdujemy się o dwie mile od okrętu. Podobno obciążono go łańcuchem długości półtora sążnia.	Roztropnie gadał. Zaraz od pierwszego słowa widno było, że człek dorzeczny, niegłupi. Trochęśmy się nawet przemówiliprzemówić się (daw.)	No tak, ale z Ostii do Rzymu jest tylko siedem mil	Państwo już dawno tutaj mieszkają, na Chłodku?	A jak się Choińscy dowiedzą?	Mości Janczi Mighaza de Isztvanferet, proszę waszmości na sekundanta!	Racja, racja... Wynajmę sobie pokoik w jakimś porządnym domu, sprawię sobie przyzwoitą garderobę, będę się co dzień golił i chodził do kawiarni poczytać gazety. Wieczorami będę bywał w teatrze	Ten, co mi rozum pomieszał, aż was śmiałem pomawiać o bezecne uczynki, zwie się rycerz Wrzecisław ze Żlebu.	Dalej, wynoś się!	Ha! nażyję się, nażyję! a potem sobie w łeb strzelę!	Mylisz się, Morrelu Rzeczywiście byłem szczęśliwy.	Widziałem waćpana na barykadzie.	Brata odnalazłam, widywałam go przy twojej pomocy, przyniosłam mu otuchę, a choćem jeno dziewką, mogę być swoim użyteczna	Prawie, że tak, prawie. Ale pani mi pomoże, nieprawdaż?	Znam. Zaraz za placem.	Był pijany.	Czy w szkole jest ci przyjemnie?	Jakieś pół roku temu.	Oto jest materia w rejony! Białe i różowe, efekt wy­borny! Bardzo voyant!	Rzeka stoi, lód mocny, kiedy wozy przechodzą.	Szczęśliwe, bardzo szczęśliwe spotkanie	A ona?	Bagatela! Pierwsze przejście w jednym dniu... Od Rysów przez Mięguszowieckie aż po CzubrynęCzubryna	Bóg jeszcze łaskaw!	Czasami	Czegóż ty chcesz?	Cóż, złamał nogę?	Dobkowa nieśmiała pytać więcej.	Dobrze! Siłasiła (daw.)	Dobrze, kochany panie Stanisławie. Przyjmuję dwadzieścia procent, bylebyś mi mógł wypłacić z góry.	Głupstwoś pan zrobił!	Idę w takie miejsce, gdzie trza wyglądać po ludzku.	Jako więc mamy mówić i co czynić?	Kapitalne, choć niezupełnie prawdopodobne. Iluż mieszkańców, jeżeli wolno wiedzieć, liczy miasto żydowskie?	Kto?	Mordechaju-Mendlu!	Od Ewarysty wziąłem mój balet.	Odwaga, Umiarkowanie zawoła Sancho	Otóż dostaniemy! Pani stolnikowa dała  nam słowo.	Potrzebujemy natychmiast platform przewozowych!	Przed kim?	Quid tentare nocebit	Tak jest, panie wojewodo.	Z Brodzkim.	Zegarmistrz:
Sądzę że to droga, którą Helder zamyśla wydostać się z Londynu, jakkolwiek nie uda mu się to tak łatwo. Na wypadek konieczności nie żałował zachodów i pieniędzy aby wypróbować ucieczki.	Tak, tak, Fryderyku, bez kawałów. Widzisz, Lucjanie jak my postępujemy z tobą; myślę, że i ty nie cofniesz się w potrzebie. Kochamy wszyscy Natana, i będziemy go rżnąć. A teraz podzielmy cesarstwo Aleksandrowepodzielmy cesarstwo Aleksandrowe	Tak, proszę wielmożnej pani, ale jakoś się to uładzi	A tak... może trochę nieśmiały, ale wydał mi się w sumie raczej przyzwoity. Niepokoiłem się o to.	Ano, jak to czysty „maciek”. Za długo by mi gadać. Zgoła musiały my go z Fruzią bez całą noc w domu kryć. Świtem tedy dopadł konia i pojachał, bo chciałam, aby chocia tego biednego trupa ktoś przecie po chrześcijańsku zebrał i pochował, Owóż jedzie, jedzie, a onego trupa nigdzie ani na oczy. Tak dojachał aż do samej Oliwy. Tam dopiero nalazł pana, alić nie w trumnie, jeno w celi oćca Błażeja na czyściutkim łożu. Koło niego oćcowie cystersy i różne panowie oficyjery.	Rozumiem, choć bardzo boli, tu w nodze. Tylko już o tym tytule książęcym będziemy wiedzieć raz na zawsze, że był i nigdzie nie ucieka, więc trudzić się ciągiem wywoływaniem go z niepamięci nie ma powodu.	To i chodźcie, nie moja sprawa.	Panie Krzysztofie Krzysiu mój jedyny, mój najdroższy, czy nie gniewasz się na mnie, że tak do pana mówię... Ja tak cię strasznie kocham... Twoje usta są takie gorące... Mój ty najśliczniejszy... Ty mnie wcale nie chcesz... Ty mnie nie lubisz. Czemu mnie nie chcesz?... Powiedz, Krzychu, mój złoty... Czemu ty jesteś taki dziwny i taki inny niż wszyscy mężczyźni? Powiedz?... Całujesz mnie, a odnoszę wrażenie, jakbyś się mną brzydził...	Mam miny ludzi, co się dowiadują o małżeństwie Andrzeja. Ale może to za ostro będzie tak wobec wszystkich?	Bo wiedziałem, że gadanie z nim na nic się nie zda. To samo mawiał już stary szynkarz Rampa na Królewskich Vinohradach, gdy ktoś chciał pić na kredyt, że przychodzą takie chwile w życiu człowieka, iż jest wobec wszystkiego głuchy jak pień.	No, cóż się stało? Poszedłem potem za wami do izby jadalnej i usiadłszy samotnie na rogu, patrzałem jeszcze zamyślony na tę, która mnie tak obałamuciła, którą tak srodze kochałem, dla której tyle trudów poświęciłem, tyle kosztów poniosłem, dla której byłbym w razie może i gardło dał moje, a która mnie tak okropnie zdradziła, moje ofiary podeptała, żebym też choć wiedział, dlaczego! Wtem, kiedy inni zajęci byli jedzeniem, przystępuje do mnie pani stolnikowa i rzecze: „Panie Janie! Co waszmość wyrabiasz?” Powiedzże sam, czy nie lepiej by mi było wtedy być na torturze?...	Nie bój się, ruszaj!	Jednak będę musiał z nim się rozmówić. Niech pan mu powie, że chodzi o podanie terminu wiertarki dla Częstochowy i o urlop dla inżyniera Jasińskiego. Jego żona...	Mógłbym panom zaofiarować przeproszenie ze strony pana Gątowskiego, ale całkiem w innych wyrazach; widzę jednak, że tracilibyśmy tylko czas, więc mówmy po prostu o zadośćuczynieniu z bronią w ręku. Za chwilę przyjdzie tu pan Wilkowski, drugi świadek Gątowskiego, i jeśli możecie poczekać, to ułożymy zaraz warunki.	Chcesz ulżyć moim? To nie podobnanie podobna (daw.)	Stań plecyma do skały, oprzyj się o nią, tak abyś sobą przykrył rozpadlinę.	Dobrze Poślę swego notariusza. Bardzo taktowny i zręczny człowiek. A poza tym, może dałoby się zaproponować mu jaki kościół. Przecież taka fabryczna piwnica, w takim otoczeniu, jest dla niego trochę nie tego... nieodpowiednia. Należałoby wybadać jego upodobania. Próbowałeś tego już?	Spojrzyj waszmość na pannę Annę Borzobohatą, w której się tu wszyscy kochamy, jak to ona na waści dziś oczkiem strzyże. Pilnuj się jeno, żeby z waści dudka nie wystrzygła, jako z nas powystrzygała.	Kto wie tylko owego Jędrusia starościca omijałem z umysłu, bom go był znienawidził. Niebawem też dano obiad, przy którym pociągaliśmy po kropelce, fetując się nawzajem przy każdym kielichu przemowami i życzeniami. Jednak rozpusty nie było, a pod wieczór wszystko się rozjechało, bo każdemu niedaleko było do domu, my zaś z panem Konopką rozeszliśmy się wcześnie spać, każdy do izby osobnej.	To to jest ciotka pana Marka, zajęta lokowaniem roju pszczół.	Tak, przyznaję, ale z przykrością patrzę, jak ten młodzieniec, wiedząc o pańskich zobowiązaniach wobec Morcerfów, próbuje pokrzyżować wasze plany, a wykorzystuje do tego swój majątek.	Bardzo łacno; nie co dzień się takiego widuje: twarz ma jak na zbrodniarza cale przyjemną; włosy krucze, równo z brwiami przystrzyżone, wąsy bujne, szczupły a mały wzrostem, niczym dziecko.	Tak, po co? Czy sądzisz, że zależy mi na tym?	Przez długie lata wierzyłem, że mi wystarcza. Ale...	Birara nie jest do nabycia, dostojny panie!	Jakże to!	Nie ciekawamnie ciekawam	To próbuj.	Wreszcie, to mi jest już wszystko	Dobrodzieju mój kochany, a to ten smyk naprawdę odjechał. Jasiek, kanalio daj no ogieńka No widzicie, co to za awanturnik. Nakrzyczał, nawymyślał mi i pojechała sobie bestia.	Ludzie? Czyś oszalał? Tam nie ma nijakich ludzisków... takich, których by można nazwać ludźmi...	Ano to, proszę, w piękną waść wszedłeś komitywę! I z czymże do chana jeździłeś?	Nie. Trochę gimnastyki nie zawadzi.	Ty jego nie pytaj on ma język obcięty.	Tak, proszę pana.	Zali i mną tak waćpanna pogardzasz?	Spójrz, czy nie są słodkie? Rok jest książką, prawda, Marylo? Stronice wiosenne zapisane są konwalią i fiołkami, letnie różami, jesienne czerwonymi liśćmi klonowymi, a zimowe jodłą i świerkami.	Więc pani nie do niego przyszłaś?	Żadnego Dominika nie ma...	Czy ja ją kochałem? To mało, ja żyć bez niej nie mogę	Nazywał się Kabaczkin	Czyli i ksiądz zostanie ukarany, bo nie dopełnił kapłańskiego obowiązku... Powinien był ksiądz udaremnić plany Benedetta...	Największe własne szczęście jest wtedy, kiedy człowiek może robić dobrze... Chyba tak?	Waszmościowie mi też usiąść pozwolą, bom się utrudził!	Dobrze mówisz, Kacperusiu, hałas na podwórzu nie ustaje	A potem dlatego, że ludzi ucywilizowanych przerabia na dzikich...	Ach! To ty, hrabio!	Czemuż pan nie strzelasz?	Od ojca... Zresztą, czy ja wiem, co się jeszcze stanie?	A dokąd ty się trajdasz?	A jaka interesująca twarz Czy wolno przyjrzeć się portretowi?	Więc tam, blisko szosy, stoi nieprzyjaciel?...	Aha! jeszcze ci nawet po tych ucztach zostały sosy na odzieniu	Ale będziemy jutro	Co stoicie? Ruszaj się, ty diable Zaporkę odstawić!	Edka, co ty robisz? Uspokój się.	Otoczony jestem zdrajcami nikomu wiary dać nie mogę. Bronię siebie i praw moich. Roger z tym nikczemnym zdrajcą za jedno trzymał.	Są i maniacy, co lubią, żeby ich poniewierano. To są albo męczennicy, albo...	Więc jaki jego los po śmierci ciała? Po stracie tych zmysłów, którymi widzi, czuje, słyszy, po stracie mózgu, za pomocą którego myślał?	Tu jest pięć tysięcy rubli jako procent do połowy stycznia. Niech pan z łaski swojej policzy. A tu jest kwit.	By mi kondycji dotrzymał, zanim z niewoli wyjdzie.	Cóż dziwnego! Człowiek, który sobie zawdzięcza wszystko, nawet kolor swoich włosów!	Panie Gintowt! A jak tam? Ty prowadź!	Jedna jest tylko rzecz	Jakaś ty dobra! Tego właśnie było trzeba. Teraz bądź łaskawa usiąść na tym dużym fotelu i pozwól, żebym cię czymś zabawił.	Mówię panu, kochany panie Nikodemie, dziś jeszcze wypędzę ją z domu.	I cóż, kuzynie, zadowolony jesteś z interesów?	Co stryj ma na myśli? Niech mnie powieszą, jeśli rozumiem bodaj słowo.	Wsadzi, jak mi Bóg miły!	Patrzajcie, masz mnie już za kalekę czy co?	Po kim?	Po mnie przyszliście?	Na miłość boską, dosyć tego, kochany chłopcze!	Czy ja wiem, panie konsyliarzu. Zapewne wątroba...	Czy też tu kiedy pada?	Siadajmy i jedźmy! Mieszka ze mną pan Zagłoba, którego prosiłem, aby wieczerzę przygotować kazał.	Z moim? zwarjowałeś chyba, mój panie!	A dach na garażu naprawili?	Niech diabli spalą ciebie razem z twymi przyjaciółmi!	Zaraz będzie, kapitanie.	Bo nigdzie niema ani tyle jezior, ani tyle irysów	A niechże Pan Bóg uchowa! Ja Kaszuba, Jakub Grubasek, z dobrych Kaszubów, z tłustych Żuław.	Czy ty mnie znasz, Marcinek?	Dobrze, mamusiu.	Idę w stronę Krakowa.	Ile tylko zechcesz.	O, pan dyrektor żartuje...	Oczywiście Oj, hrabio, naprawdę wystraszy nam pan damy.	A tymczasem nas roztratują	Cynadrowski?... Cynadrowski?... Cynadrowski?... Aha!... aha!...	Czym?	Dla mnie	Jasiu!...	Kości bolą. Idę podziękować naszemu HerkulesowiHerkules a. Herakles (mit. gr.)	Oczywiście!	Sprzedajesz piękno swego ciała...	Umarł.	Vivat vivat (łac.) wódz.! Vivat! vivat!	Znowu swoje!	„Carnatic”
Prawda, NaukaNie mówię już o potwornych w swej bezczelności blagach BergsonaBergson, Henri (1859–1941) jest tylko wtłoczeniem rzeczywistości, z pewnym przybliżeniem, w schemat najdogodniejszy w danym punkcie rozwoju matematycznej fikcji. Przybliżenie to osiągnęło dziś maksimum w teorii Einsteina i wątpię, aby poszło dalej. Pogląd fizyczny jest konieczny, to inna rzecz, ale konieczny w ogóle, a nie w tej czy w innej swojej postaci. Ale stosuje się prawie tylko do kompleksów rzeczywistości bardzo różnego rzędu wielkości w stosunku do nas; w astronomii i budowie materii jest na swoim miejscu; a każdy dowolny ruch jakiejś żywej istoty przeczy całej fizyce.	Ja chcę powiedzieć, że kto się dostał do piekła, nie może już wyjść stamtąd co nie przytrafi się panu, gdyż ja będę machał piętami, poganiając Rosynanta, który dowiezie mnie do Dylcynei z Toboso, a opowiem tam tak dziwne rzeczy o waszym szaleństwie i o waszych impertynencjach (ponieważ myślę, że to na jedno wyniesie), że choćby była twardszą od łańcucha, zmiękczę ją tak, że można by rękawiczkę z niej zrobić, i wziąwszy odpowiedź słodką jak miód, powrócę piorunem jak czarownik i wybawię was z tego czyśćca, który wygląda jak piekło, choć nim nie jest.	W gruncie ani ty, ani ja nie potrzebujemy zbytku. Jeśli dasz mi w Neapolu miejsce w loży w „San Carlo” i konia, będę aż nadto szczęśliwy; trochę więcej czy mniej zbytku to nie jest rzecz, która mnie lub tobie da odpowiednią pozycję; da ją nam przyjemność, jaką wybitni ludzie znajdą może w tym, aby zajść do nas na filiżankę herbaty.	Żałuję tego spotkania Ten d’Argencourt, dobrze urodzony, ale źle wychowany, dyplomata mniej niż mierny, mąż opłakany, dziwkarz, intrygant jak z komedii, jest z rzędu ludzi niezdolnych zrozumieć, ale bardzo zdolnych zniszczyć rzeczy naprawdę wielkie. Mam nadzieję, że nasza przyjaźń, jeżeli ma się kiedyś ugruntować, będzie taką i mam nadzieję, że pan zrobi mi ten zaszczyt, aby ją, na równi ze mną, chronić od kopnięć osłów, którzy, przez próżniactwo, brak taktu, złość, depcą to, co zdawało się mieć szanse trwania. Na nieszczęście ludzie światowi są przeważnie z rzędu takich.	Gdzie ona tedy jest? Gdzie jest? Jeśliś się i tego waść dowiedział, toś z nieba spadł.	Przecież wiadomo ci że ziemia nie jest płaską jak stół, ale	Zawołaj tych ludzi. Coś mi jest, ale co?	Alboż pani nie należy do naszej rodziny? Jest pani u nas godzinę, a mnie się wydaje, że już od stu lat...	Ale trzeba nam wracać do towarzystwa, a ja poprosiłem dopiero o jedną z dwóch rzeczy, i to mniej ważną. Druga jest o wiele dla mnie ważniejsza, ale boję się spotkać z odmową: czy by to była wielka przykrość, gdybyśmy przeszli na „tygdybyśmy przeszli na „ty”?	Nie mam ja żadnej zawziętości, miłościwy panie, bo oto na łbie głębszą jeszcze szczerbę od szabli noszę, którą szczerbą mało dusza ze mnie nie uszła, ale że mi ją zacny człowiek uczynił, przeto urazy do niego nie żywię.	Troje. Jeden syn w gimnazjum, drugi w szkole kadetów, cóż, teraz mogą pójść kraść. Na świecie, panie, tysiące ludzi z kradzieży żyje. A córka trochę podrośnie	Więc zagraj teraz powitanie Tylko proszę cię, niech to będzie ostatnie powitanie bo już nie jesteś tak młody. Pamiętaj, jeżeli się w tym roku nie ożenisz, znać cię nie chcę... To nawet niezdrowo...	Dziękuję pani. Nie jestem głodny. Chciałbym pani pomóc. Na śniadanie będę miał czas później.	Jakto? pani nie będziesz na majowem nabożeństwie! z oburzeniem spytała pani Apolonja.	Widziałem, że cię to obeszło, ale wiatr był na korzyść tych des Grassins. Czyżbyś ty był głupi przy całym swoim rozumie? Pozwól im jechać na wiarę owego „zobaczymy” starego Grandet i siedź spokojnie, chłopcze: Eugenia będzie i tak twoją.	A czy mogę wiedzieć po co? Po co pani tam ma jechać?	Co to będzie... co to będzie... Pan prezes tego nie przeżyje.	Czółenko to nie okręt, panie miłościwy Ono nie zanurza się głęboko w wodzie.	Do niczego brać się nie możesz, Fernandzie, bo jesteś żołnierzem; jesteś teraz w domu dlatego, że nie ma wojny; bądź, jak byłeś, rybakiem, nie przypuszczaj do siebie marzeń, które uczynią ci rzeczywistość jeszcze bardziej okrutną, poprzestań na mojej przyjaźni, bo nie jestem w stanie ofiarować ci nic innego.	Helenka, córka moja, panie...	Interes taki: Adler et Comp. potrzebuje wielkiej partii wełny, zwrócili się do mnie o to. Ja wełnę mam, ale potrzebuję na nią pieniędzy.	Królowa nieboszczka przepowiadała, że tak będzie	Lepiej rok stracić niż życie! zawołała żywo... Nigdy już nie mogę być szczęśliwą chyba z tobą, lecz nad nieszczęście we dwoje, wolę samotną śmierć powolną. Dla tego nim będę twoją, chcę wiedzieć, żeś mój na zawsze. Tak i to nie ostatnia.	Na czymże zatem?	Nie Czasem czytam w księdze mego przeznaczenia. Pewna Cyganka z mojej ojczyzny przepowiedziała mi, że pierwsza kobieta, którą pokocham, sprowadzi na mnie zgubę i nieszczęście.	Niech pan mi da list do niego, w którym zlecisz pan, aby sprzedał wszystko, nie tracąc ni chwili, ni sekundy. Zresztą i tak mogę przybyć za późno.	Niechże będzie rozsądną	Niestety, jestem na to za mało punktualny! Sierżant wybiera co najlepszych.	O, codziennie chadzam na strzelnicę i codziennie przychodzi do mnie Grisier.	Panie Stachu, czy drzewa długo żyją?	Piechotą, proszę pani, szłyśmy... a on nas napędził, tośmy mu kazały, aby nas zabrał...	Pies, Gość, Żyd krzyknęła z werendy i poszła naprzeciw idących, bo bardzo lubiła Karola; psy poszły zgodnie za nią i zaczęły wedle starego kurowskiego obyczaju naszczekiwać na gości.	Proszę pana, niech pan go schowa! Taki był zmarznięty.	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Sza, panie Trawiński, oni mają niebo, po co im dobre czasy.	To niedobrze, oj, to niedobrze; że ty, Pietrusia, piérwsza na ten ogień przyszła!...	Widzi ich pani?	Śmierdziała Ale jak nie miała śmierdzieć? Przecie chyba już żadnego prawdziwego tytuniu na świecie nie ma. Ostatnią paczuszkę tytuniu posłał mi syn, niby profesor, w czterdziestym dziewiątym chyba... Nie?	A co ci się podoba?	A ja owszem I wiesz, o co prosić będę? O... o... odwiezienie wuja Misia wraz z mamą do Helsingforsu.	A pies? Pójdziesz z młodym w pole, a on, durny, zamiast za zwierzem iść, to ci koło nóg, padło, swawoli i za poły cię ciąga.	Ah, tabac, tabac!	Aha! komedyancki świat! Udawania, które później bierzecie za rzeczywistość, chimery! to psuje duszę ludzką. Najwięksi aktorzy, to tylko maszynki, nakręcone czasem przez mędrców, czasem przez geniusze, ale najczęściej przez głupstwo, mówiące do jeszcze większego głupstwa. Aktorzy, artyści, twórcy! to tylko ślepe narzędzia przyrody-natury, która ich używa do objawienia siebie i dla celów sobie tylko wiadomych. Im się zdaje, że oni są czemś istotnem	Ale przecież to Polak.	Ale się idzie z konieczności i ze smutnej konieczności	Ależ ja schodzę, aby...	Ba! Naturalnie, tym bardziej że to bardzo malownicze ustronie. Znasz pan katakumby Świętego Sebastiana?	Bardzo mi przykro ale musicie już odejść.	Bez wątpienia, ale jak mówi Osjan: „Kiedy moje uszy słyszą pieśni bardów, serce moje drży, jak gdybym słyszał historię o swoich przodkach. Harfa nie odezwie się więcej w lasach Sebora!”	Byłeś z afiszem u dyrektora?	Chce, bo nie ma jeszcze doświadczenia.	Ciekawe, jakiego rodzaju kombinację planuje nasz czcigodny kolega, Lingslay	Co zrobiłam?... Że cię pocałowałam?... Mój Boże, czy ja wiem?... Przyszła mi nagła ochota. Jesteś ładny i zawsze mi się podobałeś.	Czekam.	Czemu?	Czułeś się bardzo nieszczęśliwy, gdy popełniłeś te złe czyny, prawda?	Dla człowieka, ażeby człowiek...	Długo chorował?	Ekscelencja go zna?	Gdyby rozumieć i działać zgodnie z rozumem znaczyło toż samo, nie byłoby rozmaitych upadków, od których nas wszystkich kości bolą. Zresztą wyobraź sobie mnie żeniącego się!	I ja tak sądzę. Nu, to niema co zwlekać.	Istnieje epikureizmepikureizm bohater powieści Lermontowa Bohater naszych czasów (1837–1840), rozczarowany bezsensem swojego życia indywidualista, który potrafi tylko unieszczęśliwiać innych. w nas wszystkich żyje.	Ja chciałem panu powiedzieć, że mnie denerwuje ten ciągły brzęk szklanek w kantorze i to ciągłe syczenie gazu.	Jakiego płaszcza?	Jeszcze nie	Jeżeli umie zachowywać się jak należy, to nic nie szkodzi. Nie mogę znieść kobiet koło siebie. Słabo mi się robi. To prawdziwe przekleństwo!	Już po naszym Wojtku... ach! Już umarł!... Już w trumnie leży... Ledwie się rusza	Którędyż iść?	Masz nam za złe ten projekt mariażu, czy tak?	Micio Zielak noś sobie zbil...	Mniejsza o to. Musiałem patrzeć w twarz nieboszczyka, gdym zdejmował pas... Ty, jeżeli chcesz, możesz zachować swój połów; ja mojego nie potrzebuję.	Ne zderżymone zderżymo (ukr.)	Nic.	Nie	Nie chcesz iść za mąż?	Nie poszedłby pan z nami jutro do Opery Komicznej?	Nie potrzeba... Ty to zaraz z wódką	Nie, nie! Nie zostawiaj mnie tutaj samej w ciemnościach!	Nikany ni ma żadnej trąby ani skrzypecków.	Nikt tu przysięgi dawnemu królowi nie łamał. Sam on nas uwolnił od niej, gdy z kraju zbiegł, do obrony jego się nie poczuwając.	No nieeee.	Nudzi mnie Ada swoimi obawami i zazdrością Oddaliła Romanowicza, że się we mnie kochał, a umawia się z obrzydliwym Dębickim, który wygląda jak żaba.	O Boże!	Planchetku mój miły prawdziwie nieoceniony z ciebie człowiek.	Po rublu i pieniądze z góry wszystkie!	Proszę nie przeszkadzać!	Przychodzi pan nabyć sonety?	Stryj?	Tak, mam często różne kaprysy. Powiem tylko, że czasem, gdy wstaję od obiadu, w środku nocy, chwyta mnie chęć, by pojechać gdzieś, wszystko jedno gdzie i wyruszam natychmiast.	Tak, mój dobry ojcze	Tam do diabła, wierzę!	Tembardziej, panienko moja, dodał cicho Eliasz, iż ja was opuścić muszę!	To wszystko proszę ściąć.	Tyś się ze mną nie witała, Mela	Uroda	Wasza książęca mość!...	Wie przecież książę że Mirza Baszkir, który się niedawno ożenił z córką lamy Ciemnostańskiego, znikł w kilka dni po ślubie nie wiadomo gdzie, i że go nadaremnie szuka żona.	Więc jutro?	Za moich czasów to była mokra gąbka. A to co? Co się dzieje?	Żonę on sam sobie znajdzie Ja mu dam co innego.
Marcin Szuja Nieczulski Zakroczymski. Pani prosi.	A, mateczko, to się nie godzi... Jeżeli mateczka widzi we mnie takiego reformatora, który sąsiaduje z panną Howard, to już wolę wstąpić na kolej żelazną. Za dziesięć lat dojdę do kilku tysięcy rubli pensji, potem ożenię się, utyję... Bo może ja naprawdę jestem dla matuchny ciężarem?...	Ależ baron du Châtelet to człowiek, który narobił wiele hałasu. To ów towarzysz pana de Montriveau.	Ano, niech wasza wielmożność osądzi: stałem za krzesłem pana Firleja i miłościwa pani dwa razy do mnie przemówiła, bym mu coś tam podał. Nalewałem piwa królowi jegomości, gdy pił zdrowie swego imiennika, i umyślnie przelałem wierzchem, a miłościwy pan odwrócił głowę i połajał: „Uważaj, co robisz!” A gdym z oślej wyprawy powrócił, znowu skoczyłem na to samo miejsce i ani drgnąłem już do końca wieczerzy. Zali dobrych mam świadków? Sam król i królowa!	Matko Najświętsza, trzymaj mi rękę! Matko Najświętsza, ratuj! Jam tu poseł, ja od hetmana przyjeżdżam, a chcę jako zbój nocny mordować... Jam szlachcic, jam sługa Twój... Nie wódźże na pokuszenie!	Małą milę ode mnie. Czy waszmość znasz pana Fredra?	Mój zacny Mokumie, jeszcześmy nie ukończyli prac naszych.	Nie boję się i tego pana, i cioci.	Tylko dufności nie traćcie, a wszystko się na dobre obróci. Jakże to było?	A czy pan wie, ilu sposobnościom pozwoliłem uciec, ile utraciłem marzeń, które zaszły mi drogę? Pokiwał głową z żalem.	A cóż! Niech zna subordynacyę! Co kapral, to nie lada co! Ho, ho!	A jak koniec, to co? Koniec to dobra rzecz. Od dzieciństwa koniec nas nęci, kończyć napędzają; my sami	A ot, idzie!	A zawsze wszystko obraca się ostatecznie dookoła aktu cielesnego z Szatanem Magna Mater TerraeMagna Mater Terrae (łac.) Matrix AdmirabilisMatrix Admirabilis (łac.)	Ach, jedna starsza pani, która mnie przygotowuje pod względem seksualnym na Paryż. Zaprowadzę cię do niej, gdy nauczysz się chodzić.	Ale cóż pan ma w tym za interes jeżeli kocha prokuratora... Aha! Przypuszczasz, młodzieńcze, że go nie będzie kochała długo, i masz nadzieję zostać jego następcą...	Ale kiedy ja nie chcę ani wstawać, ani patrzeć.	Ani ja! Balował się, używał, a ty cierp za cudze!	Ba! albożto on pierwszy?	Bez wątpienia Ale przezorność każe...	Bo... bo jeśli Bohun nie zabit, to możesz snadnie wpaść mu w ręce.	Cesarz nam nasze odrębności, jakieśmy ocalili dotąd, poręczyć musi.	Cham! Mówi, że mam zamknąć się sama.	Ciekawym usłyszeć ten twój plan pierworodny!	Ciewyciewy (gw.) zaśmiał się Mahbub, spoglądając na małe przemoknięte licho, podskakujące wśród pluchy. pokłonił mu się złośliwie.	Co dlaczego?	Co za bezczelność!	Co zamierzasz?	Co? Dreszcze?	Coś wam powiem Ino cicho, sza, bo by się gotowe nie udać.	Czy nie lepiej otworzyć, zdaje mi się że tam jest coś ważnego.	Czyście go widzieli, wędrowni ludzie? Czyście go widzieli?	Czyżbyś zapomniał, że jeszcze w Europie zabiłeś najstarszego z moich braci?	Dajże waść spokój!	Dlaczego?	Dlatego, że mi pozwolił pan Sesemann.	Do Reichenhallu?	Dopiero pojutrze!...	Dużo i mało; a Majster niech z tego kleci, co zdoli.	Dziś musiałem wraz ze stryjem Wilhelmem reprezentować fabrykę na pogrzebie prezesa Genwajna. Pogrzeb trwał przeszło dwie godziny i nieco przemarzłem...	Elektryczna!	Gdyż uważałem, że wiele osób nie wierzących w Boga, wierzą zresztą we wszystko, nawet w złe oko.	Graliśmy, ale Adasia nie było, w domu był?	Jak ja sobą gardzę! Jakam ja wstrętna, podła, marna ciebie kochać!	Jak ta dziewczyna rośnie. Ma dopiero dwanaście lat, a już jest prawie taka jak ty. W przyszłym roku będziemy jednak musieli oddać ją do szkoły. Mam nadzieję, że wreszcie księżna dostanie pozwolenie wyrębu i my wówczas staniemy na nogi.	Jakież wyjście znaleźliście nagle? Widzicie, nie zlękli się waszej depeszy. Nie dostawili na termin ani jednego wagonu żywności. Na cóż jeszcze będziemy czekać? Któż nam jej dostarczy?	Kaleką byłeś?	Krzyżyk nad nami zrób, paniczu	Kształcona?	Którą stanowią?	Któżci to?	Miss Remsen, jeśli pani twierdzi, że istotnie kamea ta zalicza się do garnituru pani, z wielką przyjemnością zwracam ją prawowitej właścicielce. Czy istotnie zgubiła ją pani?	Moiściewy, a to kiej żywy się rucha, choć z drewna. Pokaż go dzieuchom!... dopiero to będą wydziwiać!... Pokaż, Witek!	Musiałem wcześniej wyjść i bardzo żałowałem tego.	Niczego nie ruszono, sir?	Nie godzi się... to jest nieuczciwie!...	Nie spodziewaliście się mnie ja sam nie wiedziałem że tu dziś będę. Domyślicie się co mnie tu sprowadza... chwila obecna jest najwyższéj wagi.	Nie słyszałeś pan o J. ekscelencyi hrabi Sułkowskim, który dziś miał przybyć właśnie.	Nie usłyszy! ojciec już ją opłakał! czemuż byś nie miał korzystać z okoliczności? masz najęte nowe mieszkanie, mogła by u ciebie odpocząć... Ona cię kocha, ona zostanie z tobą! Miałbym cię panie Ordyński za głupiego, za głupiuteńkiego, gdybyś inaczej postąpił. Korzystaj-że choć raz z okoliczności jedynej, z jej przywiązania i wdzięczności! wszak się z nią nie ożenisz, a kochasz ją! Czyż ci łopatą w głowę kłaść potrzeba?	Nie wiem, czy nam wypada przyjmować taką ofiarę?	Nie.	Niechaj go tumani błędnemi ogniami po ścieżkach z których lada krok w przepaść bezdenną runąć można	Nieochybnie, ale teraz powtarzać potrzeba ataki. Sułkowski wraca, rzecz nie cierpi zwłoki; powinien zastać już króla nawróconym: inaczéj przemówi nałóg, odezwie się przyjaźń dawna, zajmie swe miejsce i nic go już z niego wyrugować nie potrafi.	O dla Boga! wolałbym był zginąć! Na tożem wyżył, by hańba do mnie przyrosła!	O, i ja, ale o tym nie ma co mówić	O, proszę! Niech się pan nie zapomina!	O, to szkoda! Dobrze by było, gdyby pani Medlock pozwoliła panience pójść do biblioteki. Tam dopiero moc książek!	O, wiedziałam, wiedziałam i wiem jeszcze więcej.	Odjeżdżasz? A dokądże to?	Odmawiasz?	Oh, oni wszystko biorą za dobrą monetę	Ot, wojna Macie tam jeszcze co z tego koniaku. Cóż tego pociągu nie widać?	Panie Fok wy z nas żartujecie, a nam się pod nogami pali!	Pański los, reb Nachum, ma, o ile się nie mylę, numer szesnaście tysięcy trzysta osiemdziesiąt cztery?	Prawie nic.	Precz stąd, trędowata babo! Kto ci pozwala zbliżać się do mnie? A ty, głupcze jak mogłeś ją tu wpuścić?	Protokołu fałszować nie wolno	Przyrzekamy	Przystrzygł włosy	Skąd pan masz takie wiadomości?	Strach po prostu Jakiś dziwny naród, czy nie? Przecież kapustę trzeba tylko omaścić. Dobrze mówię, panie Binder? Nie rozumiem, jak można kapustę przyrządzać inaczej!	Szukajcie drugiej, moja może poczekać.	Tak jest.	Tak, lecz powoli, nie wszystkie od razu i nie ujawniając, że pochodzą ode mnie.	Ten, ten sam, znany już	To Karola, prawda?	To nic, ja chcę, żeby wstał, ja chcę, ja chcę...	To wy jesteście Pietrek?	W bitwie.	W kim?...	W ten sposób zachowujemy zawżdy stanowisko neutralne w medycynie, a złoty środek w filozofii; a mianowicie przez uwzględnienie jednej i drugiej ostateczności, przez zaprzeczenie jednej i drugiej ostateczności i przez rozdzielenie czasu, to na jedną, to znów na drugą ostateczność.	Wiedzą więc wszyscy?	Wiek	Wybornie, drogi stryjaszku.	Z wielkim nawet talentem i niemniejszą pracowitością sztuką żyć bardzo trudno Do pozyskania imienia dobić się niełatwo, a bez niego jest się na łasce przekupniów. Ci zaś mają tyle do wyboru, a tak są nawykli do nabywania prawie darmo, że rachując na nich, można umrzéć z głodu. Ludzie co kupują, wolą tanio nabyć u handlarza brzydkość, niż coś dobrego u artysty. Nie znają się powiększéj części, idzie im tylko o pamiątkę z podróży.	Zrozum pan wreszcie: nudzi mi się.	Żadnej.	Że to nie wszystko	Żegnam	Żegnam panią!
A skoro uciekniesz do Londynu, skoro będziesz zhańbiona, któż mi ręczy, że będziesz mnie kochała? Że moje sąsiedztwo w kolasce pocztowej nie będzie ci niemiłe? Nie jestem potworem; to, że panią zgubię w opinii, będzie dla mnie tylko jednym nieszczęściem więcej. To nie twoja pozycja stanowi przeszkodę; to, niestety, twój charakter. Czy możesz zaręczyć sama przed sobą, że będziesz mnie kochała bodaj tydzień?	Bo gęba we mnie paskudniejsza od serca. Ale już mi go, panie Michale, nie zakrwawiaj wspomnieniem, gdy i tak wyrzuty sobie czynię, a broń Boże jakiego przypadku na pana Longina, to bym do śmierci chyba nie miał spokoju.	Dziękuję waszmość panu bardzo za jego tak otwarte sentymenta i wielce sobie szacuję jego piękną pamięć dla koligacji; muszę mu nawet powiedzieć, że o ile mnie znajomą jest parantela śp. mojego męża, stolnika rzeczyckiego a pułkownika chorągwi husarskiej polskiego autoramentu, rzeczywiście pan Jakub Strzegocki, wojski sieradzki a rodzony ojciec nieboszczyka, miał Ślaskę za sobą. Ale zaraz my się tu przekonamy. Zosiu! Idź no, poproś tutaj dziadunia albo przynieś mi manualikmanualik (daw., z łac.)	Nie... Dostaniemy gotowe. Proszę zostawić to mnie, a jutro, gdy się panowie obudzą, znajdą taką kolekcję kapeluszy, kaftanów i spodni, że na pewno to panów zadowoli.	Dość już. Nie mam czasu na rozmowy z tobą. Łzy twoje wcale mnie nie wzruszą. Gdy raz powiem: nie, to nie! Bądź o tym jak najmocniej przekonana.	Będę się starała nie być próżna i chciałabym je nosić nie tylko dlatego, że są ładne, ale żeby mi coś przypominały, jak tej dziewczynce z powieści, która nosiła bransoletkę.	Przepraszam panią, ta fortuna należy do pani. Gdyby pani nie powzięła myśli o małżeństwie, mój służący nie poszedłby do pastora, a ja nie przekonałbym się o pomyłce i...	Wszyscy mamy skłonności, popędy, które trzeba umiéć albo przezwyciężać, albo na pożytek bliźnich obracać! Ale już jest późno, a mnie się śpieszy	Kochana pani, kończąc ubranie odezwała się Laura, na wszelki przypadek, nim nas Georges wyszpieguje lub znowu jaki natręt napędzi... uciekajmy dalej co najprędzej... Boję się, choć sama nie wiem czego, a zatem Munię przywiązawszy z tyłu do powozu... trzeba pośpieszać...	Panie!... Nie przechylaj! Panie Borowiecki, ja pana szanuję bardzo, daj pan rękę. My się rozumiemy, my możemy dobrze żyć ze sobą, licz pan zawsze na mnie.	Że wszystkie twe namiętne myśli, wszystkie sny, wszystkie zmysłowe obrazy będą należały do mnie?	Tak, bardzo rozumnie mówisz i dlatego że taka bieda, czynisz co możesz, aby postarać się o nowe dziecko, jak gdyby ich nie było dość.	Widzisz, Ewuś, ja już jestem stary, grzeszny człowiek. W starym człowieku, uważasz, to się tyle nazbiera grzechów, paskudztw, wiadomości... Cóż tam zresztą gdzie!... Inna rzecz z tobą... ma foi... inna. Powiem ci pod słowem honoru, że nie masz lepszej rzeczy jak czystość serca i to, wiesz, mocne postanowienie. Tak i tak	A on nigdy ci nie mówił, że cię kocha?	E, nie! Nie mogło o to chodzić. Nikt by przez rok nie trzymał u siebie trupa! Pokazuje się go prokuratorowi i składa zeznanie. A nic takiego się nie wydarzyło.	Ino że w pomyślnym miesiącu dzieło poczynał i w dobrym je skończył, tym się może w swej niepewności krzepić	Jej, widać, jest bardzo przykro, że rozstała się ze swymi uczennicami	Mniejsza o dźwięk, ale ze wszech miar nie powinniśmy się byli o niej tak wyrażać i Zdzisław miał rację.	O, to nie wyjątkowy fakt, tak żyje dziewięć dziesiątych małżeństw i inaczej być nie może, dopóki ludzi będzie łączył dobór handlowy, dopóki prawo skuwać będzie ludzi nierozerwalnymi pętami i dopóki panny będą z małżeństwa robić przedsiębiorstwo zyskownego utrzymania.	A do czego się to zdało? Lata, biega, wciska się, ale cóż zrobić może? Nastręcza się na posła, gotowa w największy ogień, a nie zrobi nic, tylko się jej ludzie dziwują i pod czas wyśmiewają.	Obawiam się, że on może dotrzeć do Gibraltaru przede mną. I że znów wymknie mi się z rąk.	I ja go nie widziałam Ale zaczął pan jakieś zdanie i nie dokończył.	Panie Grosglick, pieniędzy panu nie oddam, wziąłem je dla siebie, potrzebne mi są do poprowadzenia większego interesu, zapłacę od nich dziesięć procent rocznie, a oddam, jak się dorobię	Tedy przysięgam na tego bawołu, który mi okupił życie że się wywdzięczę sumiennie Shere Khanowi, a nawet wypłacę mu dług z większą nawiązką niż się spodziewa.	Zdaje mi się, że byłoby dość głupio puścić ich tak za bezdurnoza bezdurno doradzał Salters, macając się po kieszeniach.	Nie znaczy to chyba, by zaczął pić?	Chłopak mi... zachorował w drodze i pozostał, co mnie w niemały wprawia ambaras... rzekł podróżny spoglądając nieśmiało na pytającego.	Manifestacja antyalbiońska. Mogą protestować. Trzeba wyrugować nas przedtem z wysepki, by protest nie spłowiał. Tymczasem nie łatwo wyprawę szykować w krainę nocy bez aparatów rozgrzewających, których tajemnicy nikt dotąd nie poznał i przy zachowaniu dalszej ostrożności chyba nie pozna. Na zapomnienia śnieżystej odludni już wszystko gotowe. Połowa zbiorów niemal za dni kilka lub może nawet w niewielu godzinach przybędzie na miejsce i zawieszona czy rozłożona zostanie paradnie w „Pałacu lodowym”. Wyspa uzbrojona i okolona ratowniczym pasem min srogich, wyrodnych. Jak stado rekinów u wjazdu do portu z peryskopów mruga ku nieproszonym, ciekawym przybyszom łodzi podwodnych zaczepna flotylla. A aluminiowe jastrzębie i wrony, słynne brzegówki i albatrosy (do samych transportów służą ostatnie) umieją ponosić metalowym skrzydłem we mgły i w zadymkę, pod słońce i w nocy, i spluwać potrafią żagwiami granatów i bruićbruić kolubryna, duże działo ładowane od przodu. dalekonośne, co kartaczami swego celu dopną w linii powietrznej na sześćset mil pełnych? A wyżywienia możność na miejscu, bez cudzej pomocy, bez żadnych dostaw? Te smakowite przeróbki mięsne z cielska psów morskich? Tych tysiąc włókwłóka	A ja się założę, że ma rożki na głowie.	Bardzo przystojny ten młody człowiek Żegnaj mi, ostatni ranku mój! Trzeba wam się pożegnać z panną Grandet; Eugenia będzie dla tego paryżanina. O ile ten kuzynek nie zakocha się w jakiej paryżance, wasz Adolf znajdzie w nim rywala naj...	Ja, towarzysze, ze zdaniem towarzysza-przedmówcy w żaden sposób zgodzić się nie mogę. Pewnie, wyrżnąć parę tysięcy angielskich kapitalistów i oczyścić śródmieście Paryża	Jak to nie ma?... A co mówi lewe płuco...	Jeszcze nieskończone, nieskończone rachunki! Jeszcze żyje, jeszcze nie umarł, jeszcze przed nim i przed nami lata stoją otworem. Nażre się pychą, natka zaszczytów adwokacki syn z Ajaccio	Nie! Wybaczaj waszmość, wolę u Michała się uczyć!	Wcale nie jeżeli uważasz Alę za najdroższą siostrę, możesz to szczerze pisać!	Około słońca krążą z zachodu na wschód planety z satellitami swemi. Satellity w świecie planetarnym reprezentują toż samo stanowisko, jakie w świecie naszym ziemskim zajmują rośliny, do ziemi przywiązane, przyrosłe. Jak te rośliny one niemogą ruszyć się od planet swoich i podlegają ich przemożnemu wpływowi; są to sługi sług.	Pan Kopowski potrzebuje, o ile słyszałem, pieniędzy, a panna Ratkowska niebogata. Wiem, że jej ojciec, umierając, został dłużny bankowi sumę, która z procentami wyniosłaby do dnia ostatniego ubiegłego miesiąca...	Cóż z tego, choćby nieszczęśliwy Ludwik już nawet nie żył?	Nie ma!	Ale czemu przeszkodziło to panu de Villefort?...	Bo też pewnie nikt nie próbował latami we Firenze na jeden wietrzyk czekać.	Z tego wnioskować można, że pan niezbyt przyjemne wrażenie wywiózł z Włoch	Co pan? Albo to ja głupia, żeby tak myśleć.	Można. Masz pan klucz od zatrzasku. Przyjmie pana, mówiła mi nawet, te z przyjemnością zobaczyłaby znajomych u siebie; cóż pan chcesz, tak samotnie przepędza dnie całe.	I jaka, aż się lśkni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz wzejdzie...	Zajedzie pan daleko, bo gospodyni pańskiego zamku zaopatrzyła pana jak na zamorską podróż: biszkopty, czekolada...	Zresztą, jeżeli tchórzysz, panie Planchecie obejdę się bez ciebie; wolę podróżować sam, aniżeli mieć towarzysza, który trzęsie się ze strachu.	Czy znowu bierzesz to serio? weźże ten dziennik, chcę abyś przeczytał.	I czemu pan to przypisuje?...	Kto?... co się tobie śni?...	Przydała się bardzo; widzisz, jaki wspaniały gród na niej zbudowany?	Tak proszę pana	Waść, na wypadek zdania sięzdanie się	Ale, on już zupełnie mente captusmente captus (łac.)	Chciałam się zapytać... chciałabym wiedzieć...	Dziękuję. Ale pamiętaj! Podstępnie gościnności twej...	Jak to podobno?	Jak to przy Szwedach?	Jak to? Głuchoniemy mówił to wszystko?!	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	On jest tu	Powiedział to!	Ratujcie ludzie! Jezus, Marja, Józefie Święty!... Ojcze nasz, któryś jest w niebie... Święty Antoni Padewski, Najświętsza Marjo Panno... W imię Ojca, i Syna, i Ducha... Kyrje... Alejson...	Szczycę się tem.	Wywąchałby Sam go o to zapytaj.	Zaczekajno Roch się zatrzymał. No, czegóż stoisz?	Zapewne w tym podziemnym pałacu, o którym mówił Gaetano.	Mają podobno nasi znowu ruszyć bo jeno na krótko dostali do domu pozwolenie.	Valentine, zapomnij o tych słowach, jeśli było w nich coś, co mogło cię zranić.	Aj! Przyszedłem tu jeno pomyć naczynia, w zamian za wyżerkę.	Co?	Dobrodziej pewnie na jarmark?	I więcej nic?	Mama, ogi mūsų vyskupas irgi apvažinėjo po Maskoliją, tai ir jis turėjo bentsyk paklysti, o kodėl gi ant jo prabaščius nesibara?	Natychmiast, ekscelencjo, czego pan sobie życzy? Proszę rozkazywać.	Nic	Telegram?... do Madzi?...	Wielki pies polecieć za bawołem.	A kiedy go widziałeś ostatni raz?	Broń huknął Zyndram z Maszkowic. dodał.	Bydlę! z wami trzeba jak z psami albo ludźmi głosem rozmawiać! Czy przybyło poselstwo?	Czy dobrze cię chociaż traktują? Czy są z ciebie zadowoleni?	Czy jedno z drugiem nierozłącznie związane?	Dopiero w niedzielę, trzy dni temu.	Gatunku!..	I tu, i tu.	Jezus, Maryja... był złodziej!	Koniecznie musisz!	Król mówi my	Kto ci o tem powiedział?	Leżało tam naokoło dużo łyka. Ścisnąłem mu jeszcze raz szyję i wstałem.	Miłościwy panie!!	O prawdziwą walkę.	Przebaczenia!	Przeczytaj no, Antoś, o polowaniu	Skosztować pańskiego masełka	Tere fere!...	Tylko prędko.	Współczuję ci serdecznie	Złe
Wytłumaczono księciu, że ja nadaję sobie tony dyktatora, zbawcy ojczyzny, i że go chcę prowadzić na pasku; co więcej, mówiąc o nim, miałem wyrzec to nieszczęsne słowo: dziecko. To może być prawda, byłem podniecony owego dnia: uważałem go na przykład za wielkiego człowieka dlatego, że nie zanadto wystraszył się pierwszych strzałów, które usłyszał w życiu. Jest niegłupi, ma nawet lepsze wzięcie od ojca, zawsze będę tego zdania, grunt jest uczciwy i dobry; ale to szczere młode serce ściska się, kiedy mu opowiadać o jakimś szelmostwie, i uważa, że trzeba mieć samemu bardzo czarną duszę, aby spostrzegać takie rzeczy	Właśnie dlatego, że daleko! Spokój tam wokoło, bo co było zbrojnych ludzi z tej strony granicy, to ściągnęło ku nam. Nie spodziewają się tam teraz Niemcy żadnej napaści, więc na ubezpieczonych uderzym.	Proszę mnie też nie obwiniać o to, jakobym miała szemrać przeciwko woli Najwyższego Boga i Jego wyrokom, ale kto miał senatorów w rodzie, sam umarł stolnikiem i nawet syna nie zostawił po sobie, na tego potomków się Pan Bóg nie pogniewa, jeżeli westchną za dawną świetnością.	Proszę pana, to nie menażeria, tylko psy! Mój Kuc nie jest wprawdzie foks czystej rasy, ale za to co to za pies! Jaki on ma charakter! Nikomu nie pozwoli się pogłaskać	Skoro zatem nic nie stoi na przeszkodzie, to każę powozem zajeżdżać.	Wyznaję to teraz i widzę oczywiście, że ten brzydki wyraz wcale nie jest obrazą i że doskonale pasuje na pochwałę. Ale powiedz no mi, wasze, naprawdę, toć to jest wino z Cindad Real.	Cóż za głupstwo! Vendôme, Villars, książę Eugeniusz, książę Conti, a gdybym panu powiedział o tych wszystkich bohaterach Tonkinu, Maroko zdumiałbym pana. Haha! miałbym sporo do opowiedzenia ludziom, robiącym ankiety o nowej generacji, która odrzuciła czcze wyrafinowania swoich poprzedników jak powiada pan Bourget! Mam młodego przyjaciela, o którym się dużo mówi, który dokonał tam wspaniałych rzeczy... Ale, ostatecznie, nie chcę być złośliwy; wróćmy do XVII wieku; wie pan, że Saint-Simon powiada o marszałku d’Huxelles rosłych młodych lokajów, i to bez osłonek, w armji i w Strassburgu”. Czytałeś pan zapewne listy Madame; mężczyźni nie nazywali go inaczej niż „kurwą”. Madame mówi o tem dość wyraźnie.	Żadnej, już parę razy to było. Wszyscy o tym wiedzieli, ona się w ten sposób nim i sobą popisywała! Nie udało się! Bransoletę chwyciła jednak i tak ścisnęła w rękę, że siłą musiano wydrzeć.	Już to do pługa się nie zda ale jak jaśnie państwo rozkażą...	Och! Oczy wy moje i członki! Co to, to nie! Goroo! Osiemnaście pensów, goroo!	A co o nim mówił, to nie pamiętasz? Ho, ho! ma się rozumieć, nie tobie dali depozyt i polecenie, ale tamtym, ale ty powinieneś dochować!	Zacna to rodzina! Mężowie dobrzy żołnierze, niewiasty cnotliwe. Moja babka była Kowalska, ale osierociła mnie, nimem na świat przyszedł... A waćpan z Wieruszów czyli z Korabiów Kowalskich?	I zaprawdę uczynię tak! Dobry gospodarz nie pozwala, ażeby jego inwentarz marł z głodu, pracował nad siły lub odbierał niesłuszne plagi... To musi się zmienić!...	Mów pani z moim przełożonym na szczęście nie polecono mi przebaczać, ani karać; wyżej ode mnie postawieni dostali od Boga tę władzę.	Nu, ma się rozumieć, że wolę; nie o to mi chodzi, a o sprawiedliwość, już czwarty raz mnie Odmiwąs pomija... najspokojniejszemu cierpliwość urwie się.	Nie, nie! jeśli Cosel ma tu przybyć, ja opuszczam Warszawę: ta kobiéta targnąć się może na mnie, najniegodziwszego gwałtu dopuścić.	Rzeczywiście Staffa jest wystawiona na nieustanne nawałnice i ataki wichrów, a nawet nie ma dostatecznego schronienia dla statków w porcie. Niepogody trwają tu przez ciąg blisko dziewięciu miesięcy.	Tak i ja myślę, że się waść zgadzasz, choćby potem tron dziedziczny w naszej rodzinie miał zostać Tacyście wszyscy!... Ale to rzecz późniejsza. Tymczasem trzeba, żeby układy do skutku doszły... Rozumiesz waszmość, panie stryjcu?	Nie. To moich krewnych	To było przed Balbec?	Ze starej gazety dowiedziałem się o śmierci ojca. Musiało to już być dawno, ale dowiedziałem się w tej chwili dopiero.	Niechże się pani zastanowi! Uroiła pani sobie, że spotkany na ulicy włóczęga jest ideałem uczciwości i szlachetności...	Należy wszystko przewidzieć Jurand po ostatniej bitwie zechce może zobaczyć księcia, aby się na nas poskarżyć, a siebie usprawiedliwić. Będąc w Ciechanowie, zajedzie do córki, do leśnego dworca. Może się wtedy przygodzićprzygodzić się (daw.)	Hm a może się szanowny kolega tak stęsknił za kim okrutnie? Za kimś pozostawionym tu w porcie? No, no, tylko bez obrazy. Nie dziwota: młodziśmy jeszcze, młodzi. Ale przejdźmy ad rem.	A to co za chałupa?	Hersz Ezofowicz kłócił się o to bardzo z reb Nochimem!	Jak to?... Nie wierzysz mi?...	Jest napisana tak jak trzeba a teraz spuść się pan na mnie.	Rozumie się; czy jeszcze nic pannie Dyzi nie mówiłem?	Ty możesz walczyć i z naturą, o człowiecze wyjątkowy, który sam jesteś więcej utworem sztuki jak natury! Posiadałbyś tę jędrność rozumu, gdybyś się nie był pozbył sztucznym środkiem wszystkich przykrych wspomnień tłoczących, ścieśniających i gnębiących twą wiedzę? Umiałem ci odjąć, lecz dodać nie umiem; pokaż się wyższym ode mnie twórczą wyobraźnią, tak jak już jesteś wyższym ode mnie bogactwem wiedzy. Widzę po tobie, że już w twym mózgu roi się myśl jakaś, ogromna jak Tytan.	Jeszeli bani chdze sadżegadź mały gwatranzig, sabużdżę regonezanz do oposu niebżyjadziół Sopadżydzie, sze zię snam na dym, chodziasz fyklontam na Żfapa; ale sze jezdem żdżery Wrandzus, mam jeżdże drochę zbrydu.	O matusieńko złota... o mój tatusiu! Takem się lękał, że nie traficie do mnie, abo się gdzie zagubicie w onym ludzkim mrowisku, a tu przychodzicie właśnie w sam czas.	Na wspomnieniach.	To dlatego, że łatwiej ująć niż dodać.	To nic	Zawsze na usługi pani. Może pieniędzy?...	Jeszcze nie widziałaś groty! rzekł książę... chociaż do niej wprowadzam tylko młodsze osoby... lecz...	Bynajmniej, mój drogi, ale dałbym palec za to, com znalazł!	Czy to prawda, takie szczęście? Ale jakież pan Danglars ma powody?	Jak to Znowu pan wraca do tej okropnej historii?	Panie Dolewski, czy mogę pana prosić o położenie mi na talerz téj potrawy?	A bo co?	Jedziemy do Cannes! Ach, jak to będzie cudownie.	Knoll przyjeżdża w sobotę. Niech pan przyjdzie do mnie wieczorem, na górę.	Mój rozkaz! Mój drogi, idź, proszę do kuchni; wiara czeka na wieczerzę.	Ach, rozumiem, panie Cyrusie! Proporcja odległości kołka od żerdzi do odległości kołka od podnóża ściany jest taka sama jak proporcja wysokości żerdzi do wysokości tej ściany.	Nie chcę nikogo w błąd wprowadzać. Tak nie było i tak nie jest.	Pomyślałam przez chwilę, że pan ją uwiódł i do małżeństwa jest pan zmuszony. Ale teraz widzę, że nie	E! nie! kochanku! nie! trzęsąc głową rzekł Poręba: z tego nic nie będzie! Ty mi jutro możesz dmuchnąć albo się gdzie skryć, albo jakiego figla uciąć, nie!.. Powiedziałem raz: nie ruszam ztąd, aż targu dobijemy...	Nie. Dam ją tej panience, która ma takie śliczne włosy.	Tak samej kobiecie bez opieki w takiem mieście! ludzie często uczepią się, odrą, oszukają, a niema się komu i ująć. Gdyby mi się tak stateczny człowiek trafił...	Panie Józefie, jeżeli pan zaraz nie przyjdzie, będzie pan miał we mnie śmiertelnego wroga.	Nie, nie o tym mówię... Ale...	Więc po obiedzie Jan spyta. Ja też jadę dopiero po obiedzie.	A kto by mojego hajduczka nie kochał, kto?	No, a co tam? spytała staruszka.	Podziękuj Bogu, że gorszegoś nie oberwała!	Bzdura! Nie wierzę...	Chcesz się zapewne żenić?	Co? jak?	Domyślam się. Czy twoja mama tak samo się zapatruje?	Nie mogłem i nie chciałem!	Nie, Kali. Ja cię nie mogę zabrać. Ty musisz zostać z Wa-himami, aby uczynić z nich dobrych ludzi.	Panie w całej tej smutnej sprawie sprężyną była dziewczyna, którą chciałem wyrwać ze zgorszenia, daremnie, niestety! Otóż pragnąłbym, aby tu obecny dżentelmen dziewczynę tę upewnił, że przebaczam jej wyrządzone mi krzywdy i upominam, aby pokutę czyniła.	Z taką zasadą ożeniłeś się?	Zwarjował łajdak, czy co! krzyknął naczelnik.	Ja... a naturalnie! Jak widzę, nabierasz gustu do tych spacerów, panie Land.	O kamienicy on może sobie myśleć, ale o czym on więcej myśli?	O, panie Wokulski, tamci dużo robili. Przede wszystkim stworzyli Francję, byli jej rycerzami, wodzami, ministrami i kapłanami. A nareszcie zgromadzili te skarby sztuki, które pan sam podziwia.	No, Salomonku, tego natrętaśmy zbyli, trzeba przystąpić raz do uczynienia tu porządku...	Chcesz klasycznej definicji? Niewspółmierność rzeczywistości ze stanem wewnętrznym, doprowadzona do pewnego stopnia, przekraczającego przyjęte w danym środowisku normy bezpieczeństwa.	Tak mi powiedziano, Eminencjo.	Witam kochaną panią i zła ocena, uwaga; tu B. lp malam notam: złą ocenę....	Ak, ji Vaideliotka nebuvo ir nebus, ba yra man pasižadėjus	Bracie!	Brawo! Doskonale! Pouprzątać, chłopcy, z pokoju rzeczy zbyteczne, żebyśmy mieli sporo miejsca! Hej-ho, Dick! Hej-ho, Ebenezer!	Czegóż chce?	Czemu uklękłaś?	Czy masz zamiar udzielić nam, Leszku, w prowadzeniu fabryki systematycznej i stałej pomocy?	Cóż ja mam robić?	Dokąd?	Dużo będą ci płacili?	Głupiec	Hela: Siedź! (Usiadł).	Jak chcesz... jak chcesz!...	Jedź!	Kto taki?	Którą potem Żebrowczak wykradł ojcu i nam oddał	Lecz skąd Lupin mógłby znać ten szczegół?	Maciuś musi być chory.	Milcz, nieszczęśliwy!	Mnie nalej	Radość, Bieda, Bogactwo zawołał siostrzeniec.	Swoich i obcych z bożą pomocą pokonamy Widomym znakiem woli bożej będzie korona Chrobrego, której blask wrogów rozproszy.	Sza!	Szolem alejchem	Tai kur šito ne patėmysi...	Tak, pani	Więc cóż z tego?	Złote zasady!
Ten doktor Kurcjusz pochodził z Wenecji, a był sławnym lekarzem w Krakowie i często go stamtąd wielcy panowie do siebie, bywało, sto mil i więcej poza Kraków wzywali. On się nie tylko lekarską sztuką bawił, ale i handlem, a zwłaszcza srebra, złote łańcuchy i klejnoty wojewodom i kasztelanom woził, a także pieniądze kupcom i panom ze szlachty pożyczał, bo ich dużo miał i dużo swoją nauką zarabiał. Otóż rok temu właśnie będzie, kazał mu jechać do siebie książę Ostrogski aż do ziemi wołyńskiej, i doktor Kurcjusz wybrał się z Krakowa, a jako zawsze zwykł był, wiózł z sobą dużą skrzynię, pełną najprzedniejszego towaru, bo jak o tym dawał tu znać pan Montelupi z Krakowa, przyjaciel i podobno krewny jego, było w tej skrzyni mnogo srebra i złota, było dość pierścieni i kanaków sadzonych samymi brylantami, rubinami i perłami, kilka złocistych kobierców i sporo innych przednich osobliwości, a także driakwi funtów dwadzieścia. Ale co pewno jeszcze więcej ważyło, miał z sobą pan doktor Kurcjusz zapisy i kwity na wielkie sumy, które szlachta i kupcy dłużni byli, a bratu jego, który z Wenecji do Lwowa umyślnie przyjechał, już nie chodzi tyle o to złoto i klejnoty, co o te papiery, bo w nich ogromny majątek leży i bez nich onych długów dochodzić nie można.	Dzień tak piękny, chciałbym wyjść, a tymczasem pan de Bergerac nie przybywa, aby mnie zwolnić od roboty.	A to ładnie! Bardzo ładnie Przyjeżdżać tyle razy i nie wstąpić do mnie! Myślałam, że się pan obraził.	Jeżeli pan ma dla mnie trochę litości pojedź pan do mnie... Będę panu wdzięczny, nieskończenie wdzięczny.	Mam nadzieję, że nie będziesz pan patrzył podejrzliwie na wszystkich, którzy otrzymali legaty od sir Karola, bo i mnie zapisał tysiąc funtów	Miałam wtedy mnóstwo kwiatów, ledwo je dźwigałam. Pan nazwał to zielskiem, a mnie rusałką.	No już dobrze: nie przeszkadzajcie. Niech pan Jan czyta dalej.	Nie sądzę, żeby umarła. Taka jest dobra, i wszyscy ją tak bardzo kochamy, że jeszcze jej Bóg nie zabierze.	Tak, panie. Ożeniłem się i dlatego musiałem szpital opuścić; trzeba było założyć dom, postarać się o praktykę samodzielną.	Tak, wielmożny panie. Taka najpierwej przysyła mu list, potem bukiet, a nareszcie sama przychodzi za woalką, bo myśli, że jej nikt nie pozna... To, panie, śmiech dla całej służby!... On nie każdą przyjmuje, choć która da jego lokajowi ze trzy ruble. Ale czasem, jak trafi mu się dobry humor, to nieraz dobiera sobie chłopisko jeszcze dwa numery, każdy w innej stronie korytarza, i w każdym inną rozwesela... Taki, bestia, zajadły.	Bo waćpan nie imainujesz sobie nawet, jak ja tę pannę miłuję. Nie, żebym o tamtej kochanej niebodze zapomniał, co dzień się za nią modlę! Ale i do tej tak serce przywarło jako huba do drzewa. Mojeż to kochanie! Co ja się o tej niebodze tam w trawach namyślałem, i rankiem, i wieczorem, i w południe! W końcu tom już do siebie gadać począł, ile żeile że (przetarz.) tu: człowiek zaufany, osoba, której można się zwierzyć. żadnego nie miałem. Jak mi Bóg miły, że gdy się ordyńcaordyniec chwast stepowy tworzący gęste zarośla. przygodziło, tom już w pędzie jeszcze o niej myślał.	No, no widzę, że postępowałeś z biedakiem arcywspaniale, tak, jak na dobrego pana przystoi.	Obawiam się, że będzie musiał spać w swej dawnej sypialni. Starzy Chłopcy mogą domagać się tego przywileju. Tak jest, zdaje mi się, że mały Crandall młodszy będzie się tam musiał jeszcze raz przespać.	Powiedziałem sahibsahib Bóg. obcy, odziedziczony po dziadach pradziadach lub dla porządku ze znanego obrządku przyjęty na wiarę, nie ma tej mocy, co samodzielne umieszczenie Boga w niebiańskich rozłogach czy w samym sobie. Od tego zacząłem, że właśnie Słowianie nie mają odwagi podudłaćpodudłać	Właśnie, że pracy nie. Zwolnili mnie. Chodziłem do pana naczelnego dyrektora i ten kazał, żeby mi wypłacać tygodniówkę bez żadnej pracy, a ja tak za darmo nie chcę.	...nie lubię się przepracowywać! Ale chętnie nauczę się pracować. Raz tylko będziecie mi wszystko musiały pokazać. Na początek mogę sobie sama ścielić łóżko. A pamiętaj, że chociaż nie umiem gotować, to nie jestem jednak kapryśna. I to coś znaczy. I nigdy nie narzekam na złą pogodę. A to jeszcze więcej. O, proszę, proszę! Nigdy w życiu niczego tak bardzo nie pragnęłam	A cóż pana obchodzą wszystkie oziminy razem!	Ależ w ogłoszeniu było podane, że wejście jest niekrępujące	Ależ, droga Wróżko jakże możesz wątpić o tym, że Lulejka będzie najlepszym w świecie królem! Czyż Lulejka mógłby kiedykolwiek słowo swoje złamać? Czyż Lulejka nie jest rycerzem bez skazy? Nie, nie, ty przecież tylko żartujesz!	Chory? ja? nie! alboż widzisz co na twarzy mojej?	He? Mów asan głośniej, bo u mnie każde ucho ma lat dziewięćdziesiąt i trzy, to ja już nie słyszę cichego gadania.	Jasny panie!	Juści ze ta	Nie, nie. Już po dziesiątej i panują egipskie ciemności. Nie mogę tu zostać, bo jest pełno osób i u Salusi przenocuje kilka panienek. Poleżę, póki Anna nie przyjdzie, a potem będę musiała iść piechotą.	O, tam bywa sporo osób godnych szacunku. Wystarczy ci, jeżeli powiem, że nawet policja zagląda tam co parę dni. Co prawda, nie dla przyjemności zagrania w pokera lub bridża, ale przecież i robienie rewizji w lokalu też jest emocjonującą grą.	Pewno i ja ją miałam niezawodnie! Ja-bo wszystkie miałam choroby i to w takim stopniu, jak nikt inny na świecie; całą aptekę znam na pamięć. Mogłabym pani pokazać całą szafę pełną słojów i flaszek. Teraz już tylko po trochu z nich kosztuję, skoro i tak nie pomagają! Ach! nawet w tych małych wycieczkach, na które ja słaba kobieta się zdobywam, bez lekarstw obejść się nie mogę. W zeszłym tygodniu byłam na wielkim wieczorze u prezydenta, żeby się choć cokolwiek rozerwać, ale cóż, kiedym musiała pojechać z kataplazmami na nogach i tak zasiadłam do bostona. Bardzo jestem chora, a jednak mój doktór uśmiecha się	Prawdę?... Samą czystą kiej szkło prawdę rzeknę, rzetelnie powiem, kiej na spowiedzi, kiej gospodarz do gospodarzy, kiej swój do swojaków, bom gospodarz z dziada pradziada, a nie komornik, nie prefesjant jaki abo i jenszy miescki zdzier. To tak było.	Proszę pana, pierwszy raz widzę bitwę ale czy to prawdziwa bitwa?	Stryj zdaje się być niezadowolony ze zmiany moich projektów?	Tak, upał ogromny.	Takie dziś czasy, panie	Toć majtek, jak i ty, panie starszy	A ja co mam robić?	A ja drugi!	A jakże	A ty wszystko, co on robi, widzisz?	Ale król musi wszystko rozumieć i myśleć, jakie wydawać rozkazy	Bez względu na to, jaki?	Bo nie można. On wąwóz zakręci się opodal, potem będzie siklawasiklawa (reg.)	Boże święty! Co my teraz zrobimy!	Bywają przykłady... Zjechał do Krakowa wczoraj pod wieczór hrabia Kuno von Bergow, komtur Rhedeński, wysłannik księcia Albrechta; przyjąłem go w moim domu, komnaty poselskie bowiem, we wschodnim zamkowym skrzydle, już są cale nie do zamieszkania, robotnicy poczęli burzenie murów.	Co babunia i Jadzia zechcą	Cobym nie miał iść?	Coś się pewnie zawaliło i nie będziemy już mogli wyjść... i umrzemy z głodu!	Czemu nie skorośmy się zgodzili oboje, że mamy opuścić Paryż?	Cóżto za chata przeklęta A no! to dobranoc! zostawię gościńca na przyźbie... Bywajże mi zdrowa!	Dawno wyszedł?	Do Kordowy... Do takiego miasta.	Do zobaczenia.	Dobrze, dobrze, już tylko nie bujajbujać (pot.)	Dzielni, odważni ludzie!	Egal... Ingalli? To była co się zowie prawdziwa diva, to było marzenie, Carmen taka jakiej się już nie zobaczy. To była wymarzona kobieta do tej roli.	Gdzie staniemy?	I to pomaga?	Idź se do karczmy, Żyd ci jeszcze poborgujeborgować (daw.) wyrwało się jej niechcący.	Ja mam lepsze rzeczy do roboty niż malowanie Jakże mi ciebie rozkaprysiły, czego to ja ciebie będę musiała oduczyć, moja duszo!	Ja tam takich rzeczy nie umiem ale co słyszałem, jak potrafię, powtórzę.	Jak chcesz	Kiedy pojedynek?	Kogo? kogo one widziały?	Kontrakt kazałem wygotować memu dependentowi, chodzi tylko o podpisy.	Moi przyjaciele nie jestem dudkiem ani „poetą”, jakiego chcecie widzieć we mnie. Co bądź by się mogło zdarzyć, zdobędę korzyść, jakiej triumf partii liberalnej nie dałby mi nigdy. Kiedy wy zwyciężycie, moja sprawa będzie gotowa.	Mógłby mieć żal do ciebie, że go już nie zapraszasz.	Mój złoty, trzymaj mnie aby!... Ja umiem dzisiaj naprawdę, ale mogę się miejscami zaciąć...	Na nic to, moja panno To licho małe jak igła. Do jednego włosa się przytuli i już go nie widać.	Na początek coś ci znajdziemy, głowy o to nie łam.	Nie mogłabym jeść obiadu ale siadam jeszcze na chwilę, wie pani, ja uwielbiam rozmawiać z osobą inteligentną jak pani.	Nie wiem wcale, czy masz, czy nie masz!	Nie wszystko! nie wszystko, bracie!	Nie.	No, to wejdźmy do kościoła inszymi drzwiami. Po co się pchać?	Och, nie!... wreszcie to przejdzie...	Odmyśl się.	Owszem, ja kocham poezyą szczególniéj mistyczną.	Pachołki kahału przeszły na żołd gestapo!	Pakować, po co, paniczu!	Persikirtau...	Pełny komplet. Wystarczy każdemu. I nam też, jako bilet wolnej jazdy na szubienicę.	Pojadę.	Powinnaś tam pojechać, gdzieby ci było lepiej!	Prowadziłem w tym języku korespondencję w firmie Bucholc.	Przy swych prawach stoją	Przystępujemy do ceremonii pożegnania szczątek księcia Omara.	Przyszedł.	Rzeczywiście mieszkałam w tym samym domu, co i oni.	Sołoducha mi taki mówiła, że ją gwałtem ciągnęła, ale się jéj nie dała.	Takich ludzi trudno będzie dobrać.	To nic! przecież pojadą po śladach Almanzora i trafią.	To znaczy zarazem bardzo daleko i bardzo blisko. Daleko dla potrzebujących prędkiego wypoczynku; blisko dla tych, którym pilno do proboszcza. Wolałbym coś pośredniego.	Wcale nie wchodziłem w spółkę Z czemże zresztą miałbym wejść?	Widzi pani, deszcz pada.	Widzę	Wolałbym nazwy zapożyczone z naszej ojczyzny przypominałyby nam Amerykę.	Wszystko mi jedno	Wypiję. Mamy jeszcze czas.	Z blizną na skroni! wszak to moja znajomość z Meung!	Zapewne z klubu?	Zdaje się, że z domu ich zapas wziąć musiała, bo wcale nie oszczędza.	Znacie się już państwo z okolicą? Dzisiaj w kościele była prawie w komplecie.	Znaczny jakiś musi być.
Wypocząć i ja tak sądzę... z wyjątkiem okresu żniw... Tak jest, dobry Pan Bóg sam naznaczył niedzielę jako dzień wypoczynku. Ale czyż dlatego trzeba sobie łamać nogi? Niechże zresztą Jakub spaceruje, skoro ma ochotę, ale Janek, mały biedaczek... czemuż i on musi dreptać tam i z powrotem?... Skoro moja stara dowie się o tym!... Zresztą jeżeli już chciał oszczędzić gniadosze, to dlaczego nie przysłał do mnie, dałbym mu jednokonny wózek i mojego szweda, który, Bogu wiadomo, nie napracuje się chyba dużo w tym czasie... stoi ciągle w stajni i tyje!	Jakże się cieszę, że ciotka March dziś wyjechała! Śmiertelnie się bałam, że zechce mnie wziąć ze sobą. Gdyby nalegała, nie mogłabym odmówić, a w Plumfield jest niewiele weselej niż na cmentarzu. Jak się cieszę, że się uwolniłam! Dużo było krzątaniny, zanim stara jejmość się wybrała, i ogarniał mnie strach, ile razy się do mnie odezwała, bo od gorącej chęci wykręcenia się od tej podróży byłam tak niezwykle usłużna i słodka, że się aż obawiałam, czy nie będzie jej żal rozstać się ze mną. Krzątałam się, póki nie usiadła wygodnie w powozie, ale i wówczas zdjęła mnie jeszcze obawa, bo wychyliwszy na odjezdnym głowę, zapytała: „Ludwiko, czy nie chcesz pojechać?”. Więcej już nic nie słyszałam, bo się odwróciłam i jak tchórz biegłam bez tchu, aż do zakrętu drogi, tam dopiero czując się bezpieczna.	To ma wielkie znaczenie polityczne, rzekł zamyślając się Francuz. Odwaga szczególna! pod bokiem króla! Jutro o tem przez jenerała, zamek i wszyscy wiedzieć będą; nie rad jestem żeś pan był tego świadkiem, bo go Baucher pociągnie do tej sprawy niepotrzebnie. Ale co się stało	Daj ci Boże zdrowie; postarawszy się, może i zostanę; tak ciebie na podkanclerza nie pośpiejępośpieć (daw.)	A tak! Pamiętam, bawiła za młodu przy jw. Ossolińskim na respekcie, sierotą była ubogą przypomina mi się; przecie był ze mną w Gdańsku, kiedy miasto było oblężone przez Sasów... to, to, to, dobrze pamiętam. Toś ty syn jego? A pokażże mi się wasze, czyś do niego podobny?	A jużciż, że do Turek bo p. Krzysztof tylko z tureckimi kupcy ma swoje handle. Ale nie tak głęboko do samych Turek, bo nie aż na sam Konstantynopol, jeno do Jędrna i Warny, nad morze, bo tam okręty z towarem p. Krzysztofa przybić mają. Ujednałem się tedy z p. Krzysztofem, a jak na mój rachunek, to aby z pomocą Bożą, tam i nazad po 100 talarów zarobię.	Ma pan rację Kara śmierci stała się nieznośna, odkąd nie wiąże się z nią idea pokuty, idea na wskroś teologiczna.	Nie źlijcie się na mnie, matusiu. Że stryj Daniel gruby jak beczka, a stryj Mikołaj omal się nie złomie, taki suchy, jak sama śmierć, to moja wina? A może i stryjowi Tomaszowi co zadałem, że już drugi tydzień stęka?	Panowie prezes przywołuje nas do porządku. Pani Couture i panna Wiktoryna nie zgorszą się waszymi swobodnymi żarcikami; ale umiejcież uszanować niewinność ojca Goriot. Proponuję państwu buteleczkoramę wina Bordeaux, któremu imię Lafitte dodaje jeszcze więcej sławy (mówię to bez żadnej aluzji politycznej). zawołał zwracając się do Krzysztofa, który nie ruszył się z miejsca.	No to co? Mówić przecie może? Niech się językiem broni. Bo tak wygląda, jakby był dumny. Niby że nic sobie ze mnie nie robi.	Co mu ty pomożesz? Czy weźmiesz z sobą maszynę swoją zabójczą i zniszczysz Księżyc cały, aby jego ocalić, jeśli mu co zagraża? Czy ty zresztą wiesz, co się tam dzieje naprawdę? Mówiłeś wczoraj w przytomności mojej z karłami i wnioskujesz z tego, coś od nich usłyszał, że przyjaciel twój Marek z zamiarem czy wbrew zamiarowi wdał się niespodziewanie w los księżycowego ludu i wpływa osobą swą na jego dzieje. Cóż chcesz teraz zrobić? Stanąć przy nim i dopomóc mu, aby się prędzej stało na Księżycu wszystko tak, jako jest na Ziemi?! Czy sądzisz, że dobre jest rzeczywiście to, co jest u was?	Jakże okropnie niesprawiedliwy jesteś! Tak, okropnie niesprawiedliwy. Robię między ludźmi wielkie różnice. WrógPrzyjaciół wybieram sobie dla ich dobrego wyglądu, znajomych dla ich dobrego charakteru, a nieprzyjaciół dla ich bystrego umysłu. Człowiek nigdy nie może być dość oględny przy wyborze swych wrogów. Nie mam ani jednego, który by był głupcem. Owszem, są to wszystko ludzie o wybitnie mocnej inteligencji, więc też umieją ocenić mnie. Czy świadczy to o mej próżności? Zdaje się, że jestem próżny.	Tak Zatchnął się własnym tłuszczem, czyli inaczej mówiąc umarł na serce, a panowanie po nim objął Abdullahi.	Waćpan przy niej stajesz, a czynisz to, co i nieprzyjaciel, bo ją depcesz, bo ludzi w niej katujesz, bo na prawa boskie i ludzkie nie dbasz. Nie! Choćby mi się i serce rozdarło, nie chcę cię mieć takiego, nie chcę!...	Tak, tak: tak to się mówi. Wola, sugestia... piękne, „naukowo” brzmiące ogólniki. Dla mnie jest on dowodem, że tkwią w nas tajemnicze moce, które, przełamując prawa fizyczne, trwają zwycięsko i poza rubieżami życia i śmierci. Dla mnie ta scena końcowa, poprzedzająca bezpośrednio tragiczny zgon pastora, świadczy o istnieniu w duszy ludzkiej sił, które nie giną i nie rozwiewają się z rozkładem naszej ziemskiej powłoki. Człowiek jest istotą nieśmiertelną, Amelio!	Pomylił mnie pan z moją babcią wiedziałam od razu, że mnie pan pomylił z moją babcią. Moja babcia mieszkała tam w górze, kiedy pan był jeszcze dzieckiem, książę Bambi. Często mi o panu opowiadała. Tak... ale potem została zabita przez kunę... bardzo dawno... zimą... nie przypomina pan sobie?	Słyszysz, jeden z drugim, jak bije nogą w ziemię! Raz, raz! Jeszcze! Nie tak, jak kazał, nie tak, jak trzeba, zrobiły mu, widać, marszałki... Lecą tera ku niemu na chybkich koniach, a kapelusze w garściach, a łydki pod nimi dygocą, jeden przed drugim szwargoce, że nie on winien...	Naturalnie, a gdyby tego nie było, krzywiłbyś się!	Tylko na to czekam.	Daj głupiemu wolę, to jak ten cielak w cały świat się poniesie, choć mu ino do cycka iść potrza!	Co? Wiesz, jak będę chciał, żeby ten przeklęty mieszaniec mnie załatwił, to wtedy się wygadam. Inaczej nigdy!	Dobrze. Wiesz co? Nie wiadomo, ile czasu upłynie, zanim nadejdzie odpowiednia chwila do wykonania naszego planu, a to nie jest najlepsze miejsce na przechowywanie pieniędzy. Tym razem trzeba je zakopać, i to dosyć głęboko.	To nie głupstwa Ona jest moją poślubioną żoną, a gdy umrę, będzie moją poślubioną wdową, prawda? A nie ma ona nikogo, ktoby się o nią zatroszczył, prócz swojej starej babki.	Cha... cha... cha... no to wiernością jej zachwycać się trudno. Psiakość! Kobietom nigdy wierzyć nie można! Ależ odkrycie! Powinniście to jak najprędzej opublikować.	O matko! rzuć karty! mnie się zdaje, że to jakby bluźnierstwo, w taki dzień jak dzisiaj siedzieć nad kartami!	A kto wie? Może zobaczymy to wszystko? Może uda się nam zdobyć jakowy kącik pod kościołem?	My, ale nie ogół.	Zawdzięczam to poczciwemu Oli! On to mnie postawił na nogi!	Zmuszony byłem opuścić Fougerolles na kilka godzin Czy hrabia jest jeszcze w stanie słyszeć mnie?	Bułanka się zastoi	Uspokoiłam się weselsza jestem.	Wielkie nieszczęście! To życie, to tak niewiele, kiedy się je porówna z wiecznością, która nas czeka.	Ślicznie! Lepiej się sto razy pocałować, jak raz stracić trzydzieści tysięcy.Interes, Małżeństwo, Kobieta, Mężczyzna, Córka	Chodźmy, dodał Ireneusz, ale wnijdźmy gdzie do kamienicy. Dosyć będzie patrzeć zdala, aby znowu nie powiedziano, że to dominikańska robota, a my z nimi trzymamy.	Cóż uwierzą mi państwo lub nie, ale jestem pewien, że w tym domu popełniono zbrodnię.	Każdy szczegół twojej twarzy wydaje się inny, a w całości, zwłaszcza w tym tak dla ciebie charakterystycznym odrzuceniu gło­wy trochę do tyłu, Krzyś prawie żywy.	Bóg ci zapłać!... Powiedz no mi, Krzychu: nie starałżeś się ty przypadkiem o podkanclerstwo po Radziejowskim?	Na stole. Po zapłaceniu wszystkiego, cośmy byli winni, pozostało jeszcze trzysta sześćdziesiąt kilka franków. Pokwitowanie z lombardu leży pod pieniędzmi.	Nie domu nie spalę, wuja nie zarznę i żadnego dziecka nie uczynię sierotą. Proszę nawet, by wuj w ten sposób nie zaczynał mówić, bo to do niczego nie doprowadzi, a dla mnie jest nieznośnem.	Dostrzegłem dziś z rana we mgle jakiś ląd, może o dwadzieścia mil od nas na zachód.	Ja, maty? A cóż? ciężko swoich bić, ale trzeba.	Ma je zapewne ale...	„Umysł zdrowy i śmiały ale corpus debile (ciało słabe)”.	Tak samo jak mój. Nie wiesz, kiedy pojedziemy? Czy nie rozmawiałeś z kancelarią pułkową?	Cicho, babo. Żeby z niego coś wyciągnąć, musieliśmy gadać z nim tak i owak. Słyszeliście przecie, jak dziwnie tu rozmawialiśmy, tak czy nie?	Dzień dobry pani, jakże się pani czuje?	Gdzie się znajdują?	Nic, mości książę, jeno, że tam zacni żołnierze się weselą.	Wiem Miłość, to płomień, to szaleństwo, to ślepota, to chęć zatracenia samej siebie, wtopienia się w kochanego człowieka. Bez reszty. To chęć, to potrzeba unicestwienia swojej woli, psia uległość i szczęście rodzące się pod dotykiem ręki... Pod każdym dotykiem, czy to będzie pieszczota, czy uderzenie...	A to chwat! Ba, nie dziwota! Wolała młodego zucha niż tego starego pierkosapierkos (daw.)	Księżna nie wié nic? Wistocie, znajdujesz nas w rozproszeniu i wcale niezwyczajnym stanie. Powiedzą księżnie pewnie, że to ja winien temu jestem, a zatém muszę, uprzedzając innych, opowiedziéć jéj wszystko.	Cóż znowu. Gadałeś tak, jakbyś był niewątpliwym właścicielem fabryki.	Bardzo pięknie, ale przejdź do jego majątku	Ja nic nie robię skrycie	Nie szkodzi, sierżancie. Nigdy nie wiadomo, co ludziom powiedzieć.	Obym ja nie zawinął ich w łańcuchy!... Jakim sposobem chcesz odkryć drogę?	Tytułu nie pamiętasz?	Wcale mnie one nie zawiodły, a najlepszym dowodem tego że postrzegłszy mnie, natychmiast uciekła.	Czy był kto? Słyszałam, że mówiłeś do kogoś. Nie mogę czekać dłużej, wracaj do domu.	Nie trzęsą nadto?	Przeciech, a one mają cały półwłóczek i jeszcze łączkę za młynem.	Sądzę, że nie.	Tam poseł nie będzie miał innej roboty, jeno listy moje oddać i responsrespons (łac.)	W Banku Cukrowników... Czy tam nie mają przypadkiem naszego Karburatora?	Do ostatniej chwili nie należy tracić nadziei...	Ach więc tak?! a pan?	Ależ zmieniony jesteś dziwnie! Cóż to takiego?	Bo ją wojewoda poznański i inni wydali pod Ujściem w ręce nieprzyjaciela	Szczery to żołnierz. On to partiępartia dziś popr. forma B. lm: górali. ratował, w ucisku od Szwedów będących...	O! „Farys” pobije nasze konie chyba mu sprosta „Orlika” pana Adama.	To jest chłopak niezrównoważony	Ślimaku!... Panie gospodarzu!... Pani gospodyni, czy państwo są tutaj?...	A, jak pan zechcesz...	A cóż może być niebezpiecznego?	Co mam czynić?	Jest pan zakochany w młodej, ładnej dziewczynie. Blondynka. Bardzo dobra. Poważna panna.	A, numer dwadzieścia siedem?	Bardzo je lubię, widywałam je w Amsterdamie	Do diabła, co też pan mówi?	Kali pójdzie z nami	Razem ze statkiem wypadnie i od lądu oblegać, przewiózłszy ludzi. Osaczyć musimy dokoła. Zresztą, choćby z największą ofiarą, Pilleny mieć musimy.	We wsi mówią, że Kuba Sukiennik i Jasiek Rogacz.	A! wszystko zapomniane tyś mój, jam służebniczka twoja.	Benedetto synem hrabiego?	Bądź więc nad trzema czwartą!	Chodź. Józiek, pójdziemy.	Co takiego?	Doprawdy? A jakiejże zapłaty?	Dwa złote pięćdziesiąt groszy.	Dwudziestu.	Nic	Przy wódce najlepsza znajomość	Rzeczywiśaie: ciekawy związek między kukłą, zwierzęciem i ofiarą.	Stary! Śpiewaj!...	Sveiki drūti, pons Vincentai!	Wedle rozkazu, sir	Wiem i przynoszę ci pierścień.	Zaadoptował cię widocznie	Zabawna jesteś Zosiu z tą uwagą.	ZaświatyWięc w co wierzyć?!
Naturalnie, że nie może być przyjemnie pomyśleć, że człowiek, choćby obcy, wije się tam, jak wąż, z powodu kilku tysięcy rubli. Ja wiem, o co chodzi. Maszko dał ostateczny termin na jutro, przedtem szukał wszędzie pieniędzy, ale szukał ostrożnie, nie chcąc robić hałasu i przestraszać wierzycieli, a w ostateczności licząc na mnie. Otóż, widzisz, jutro nie zapłaci. Przypuszczam, że za kilka dni znajdzie jeszcze tyle, ile mu potrzeba, ale tymczasem opinia jego akuratności zachwieje się, a w położeniu, w jakiem jest, wszystko może być dla niego zgubą.	Jeżeli ja pierwszy dziś u was kupuję, to powinien być dobry dla was początek, bo zrobiłem dziś wyborny interes! Tylko nie bądź tak zamyśloną, Maryo! Bóg wie, kiedy znów razem będziemy na jarmarku i czy wtenczas tak piękne będzie słońce na dworze, a tyle pieniędzy w kieszeni! Widzisz, Maryo, ile mąż twój jest wart! Tylko nie płacz, bo jak słone krople ściekną na pieniądze, to przy nich nie będzie szczęścia i błogosławieństwa. Już zostałem podoficerem, toć pierwszy krok na oficera; widzisz, tak niedaleko już tobie do wielkiego państwa.	Ale jak bym chciała być!... Teraz to nawet nie lubię jeździć na święta, bo kiedy przyjdzie wracać do Warszawy, zdaje mi się, że umrę z żalu... Choć mi tu bardzo dobrze.	Gdybym cię nie znał, to bym się obraził. No, dosyć żartów. Na długoś przyjechał?	Może... Jednak nie, chyba nie, bo modlą się także z szamanami. Ja, prosty człowiek, takich uczonych rzeczy nie rozumiem, ale to istotnie dziwne... Mówiono mi, że nawet sam wielki chan kilka razy do roku kłania się przed krzyżem.	A Stasię pan Stukalski uczy grać na fortepianie i przez połowę każdej lekcji rozstawia jej palce na klawiszach... Nie bój się!... już mama spostrzegła, że podczas tych wykładów za mało słychać muzyki... Przysięgnę, że gdyby twój Kocio zamiast dwu rubli brał rubla, skończyłyby się czułości...	Tak, ale ja się na urodzie niemowląt nie znam. Zobaczysz je i zadecydujesz sama. Nie będę cię ani namawiał, ani tembardziej zmuszał. Zrobisz, jak zechcesz.	Nie gniewaj się, moja droga, opowiem ci, jak to się stało. Jan towarzyszył mi z woli pana Laurence’a i tak się poświęcił biednemu ojcu, żeśmy nie mogli go nie polubić. Co się tyczy Małgosi, okazał się zupełnie otwarty i honorowy, bo powiedział nam, że ją kocha, lecz chciałby mieć dostateczne utrzymanie, zanim poprosi o jej rękę. Prosił tylko, żeby mu wolno było ją kochać, pracować dla niej i rozbudzić w niej miłość, jeżeli potrafi. To młodzieniec wielkich zalet, więc nie mogliśmy odrzucić jego prośby, ale nie pozwolę, żeby Małgosia zaręczyła się tak młodo.	Mamy nie ma, synku. To ci się śniło tylko.	No, no, dość już tego, dość tego wstydźcie się moi drodzy, dysputujecie jak średniowieczni scholastycy nad subtelnością wyrażeń tu dusza ludzka zamiera i nikt z was jeszcze nie pomyślał, że przede wszystkim, że najpierwej trzeba duszę i człowieka ratować.	Dwa funty na tydzień to o wiele za dużo Biedny gentleman i tak prawie cudem uratował się z rozbicia, a my chcemy jeszcze korzystać z jego nieszczęścia i każemy płacić za trochę pożywienia nieprawdopodobne sumy!	Bo nie wiesz, jak świat może zmęczyć, i nie pojmujesz, jaką ulgę sprawia uczucie, że się jest bliższym wieczności...	Niech się mama nie boi. Głowa wcale mnie nie bolała.	Nijak! żeby ja krzyża nie widział, to myślałbym, że to nasz rycerz, a w naszego przecie bym nie godził.	Co nie mamy rozumieć. Tylko zawsze łatwiej zapomnieć, jak się coś wypije.	Nie znęcają się nad nią?	Niestety, chciałabym, skoro ci to może zrobić przyjemność ale nie mogę wstać.	Nigdy przedtem nie skakałam To dopiero początek. Doszłam tylko do dwudziestu razy.	Mój ojcze! Czy ty naprawdę sądzisz, że życie jest czymś godnym dbałości, niepokoju, zabiegów?... Wierzaj mi, że osobiście nie zależy mi na nim wcale.	Nie widzę w szlachetnym towarzystwie Guza. Gdzież on się podziewa?	To po cóż dzieciska rozrywać, kiej się ku sobie mają! Dać na zapowiedzi, pożenić i kwita.	Niezmiernie lubię badać wszystko, co ma jakikolwiek związek z techniką wojenną Toteż nigdy nie opuszczam najdrobniejszej sposobności. Tutaj zaś znalazłem obfite pole do rozmaitych, ciekawych dociekań. Przyszło mi na myśl, na przykład, czy komendantowi korpusu jakiejś armii bardzo byłoby trudno lądować na tym piaszczystym brzegu?	Aliści i między pogany byli wybrani? rzekł Dobek, i tu nie wszyscy nieprawi są?	Czyżby moje uczucie nie zostało odtrącone gdzie indziej?	Jesteś pani, jak u siebie zamknij drzwi od wewnątrz i nie otwieraj nikomu, dopóki nie usłyszysz pukania trzykrotnego w ten sposób: uważaj pani.	Nie mam prawa nabywać tajemnic	Nie mówię, że lepszy tylko taki sam.	Nie, a pan?	O! Niceś waszmość nie mówiłNiceś waszmość nie mówił	Żadne ale. Cały zamek w uśpieniu, jakby wymarł. Cóż pani będzie robiła sama? Do parku iść nie można, bo deszcz pada, chociaż słońce świeci. O, widzi pani?	Cóż ty na to poradzisz?	Już w przyszłym tygodniu. Na cały rok!	Kiedy ja nie mogę wszystkiego opowiedzieć.	Pcha mu się mokrą chustkę pod szyję.	Zgóry płacić trzeba. Ja tam łatków, ni łachudrów nie potrzebuję. I jak pan chcesz: z pościelą, czyli też bez?	Zamilkli. Jelsky pisał felieton. Müller leżał na wznak i wpijał się wielkimi, gorączkowymi oczyma w zwieszające się gdzieś spod pułapu spłowiałe skrzydła wypchanego ptaka.	Dobrze; lecz ten chłopiec musi być silny i staranny No i koniecznie muszę się dowiedzieć pewnych o nim danych. Kto on? Jak się nazywa?	I widzi pan, ktoś przyszedł do mnie z wizytą... O, drogi panie, przekonasz się, czy z księciem Cavalcanti można obchodzić się jak z byle kim.	Ja i ty, widzę jesteśmy zarówno zdradzeni przez cały świat i opuszczeni od wszystkich. Wczoraj jeszcze wieczorem byłem ich ulubieńcem, dziś się mnie zaparli i odepchnęli. Ale się pomszczę! pomszczę się krwawo!	Spokojnie, towarzyszu Garbaty Samiście sobie winni, bo my wiemy, żeście szczery członek partji, ale dlaczegoście tak nagle ogolili brodę?	Tak, zaraz wsiedli na łodzie i plusk, plusk, ani ich oko	Dziękuję pani. A pokój już jest?	Idę do dworu, jeśli tu jakikolwiek jest Powiem to pułkownikowi Dabneyowi!	Ja rozumiem, dlaczego ona to robi. Oto za ratunek Zawiłowskiego chce wyprosić u Pana Boga miłosierdzie dla tamtego.	Patrzyłam na morze, matko dzisiejszy zachód był tak piękny i tak dziwnie smutny.	A głównie chodzi o to, że wynalazł nam paskudne mieszkanie! Ciemne, zimne...	A to cud doprawdy!	Antoś czyta. No, no. To niespodzianka dopiero.	Co pan mówi, jaki krajobraz! To są place do sprzedania!	Co się tyczy Sprawy, wystarczy ich poprostu posadzić koło Brichota jedyny z wiernych	Dlatego iż pierwszy zdążył na jarmark z nosami. Wybrał największy i najładniejszy.	Dlatego, iż wierzenia religijne mały mają wpływ na obyczaje. Ale, moja przyjaciółko, przysięgam ci, iż pędzisz całą siłą w stronę konfesjonału.	Dziecko z ciebie! Zdarzyło ci się jakie nieszczęście?	Ejże, co pan robi, młody człowieku? Śpi pan?	Na przechowaniu tu są?	Na wspomnieniach.	O to mi właśnie chodziło	Owszem są! Co się stało?	Prawda to że cię Leszek posłał z Krakowa?	Smakuje ci to?	To Bóg poszczęścił. Godneż łupy? Ale powiadajcie, czemu to bratWitold Kiejstutowicz, zwany wielkim	To pojadę z tym.	Wiecie o tym, jako ja, młynarz i kowal zrobiliśmy ugodę ze dworem, że sami we trzech zwozić będziemy drzewo na tartak, a potem deski do miasta.	Wracajmy na pokład, a jutro rozpoczniemy na nowo	A cóż tam wyrabiano?	A gdyby tak właśnie teraz wyobrazić sobie naszych praojców w hełmach i pancerzach, jak stoją w szeregu przed tą bramą, mając przeciwko sobie zastęp awanturników, którzy dopiero co wylądowali w przystani! Naturalnie, złodzieje. No, i spekulanci. Każda z ich wypraw była spekulacją statecznych i czcigodnych osób w Anglii. Tak wygląda historia, jak zawsze zwykł powiadać ten kiep Mitchell.	A prawda Odwieź mu tam...	A więc czy mnie kochasz?	Ach, więc dlatego ta wstrętna kobieta kopnęła biedne dziecko. I ona ma być panią Elżbiety! O, Boże!	Ale siebie gubi, mnie gubi.	Kiedy z buzdyganembuzdygan (z tur.) dużo, wiele. ja godnych kawalerów w ŁubniachŁubnie	Kto mnie woła?	Miła koza! Sama jedna za czterech żołnierzy naczyni warchołu po komnatach. Dobosz z niej prawdziwy.	No tak, wy. Cała wasza paczka.	Ustąp zaraz... Dama	Więc dla mnie droga zamknięta?	Zatem do widzenia. Będę za dwadzieścia minut.	A Marta?	Alkohol, Pijaństwo spytał Niemiec, bardzo wściekły, lecz nieruchomy, w świetle padającym od szafki z busolą, jak niezgrabny wizerunek człowieka ulepiony z bryły tłuszczu.	Bardzo solidna firma, daje towar z sześciomiesięcznym kredytem	Była ciocia, jak zwykle, w Trenczynie?	Były bardzo niewyraźne. Widocznie sir Karol stał tutaj przez pięć do dziesięciu minut.	Co?	Czy wolno odgadnąć powód?...	Duży interes.	Dworuj sobie zdrów a pamiętasz:	Grzegorz?	I do was	Jeżeli tylko pan doktór...	Ki diabli ci do tego?	Moja droga Karolino czy ty jesteś zadowolona z Justysi?	Nadchodzi w ciszy.	Naremnie najlepi!	Pal!	Pensja.	Waćpan widziałeś? Istotnie dobrze stawałam?	Wedle rozkazu!	Wielka boma dla kobiet Wa-hima i Samburu	Z pewnością kapłani... O bodaj wam poschły ręce, gałgany!... I taki łotr jeden z drugim śmie nas upominać, ażebyśmy dawali nieboszczykowi wszystko w najlepszym gatunku...	Zawód?
Właśnie przeszłego lata skusiła mnie próżność moja zakupić parę wiosek w sąsiedztwie, bo się została gotowizna po moim ojcu i dobytku trochę więcej, niżeli jedna wieś zniesie; ale tak mnie Pan Bóg pokarał za ten grzech mój, żem ledwie życia nie postradał w zawodzie tego nowego obywatelstwa.	Ja nic nie rozwlekam, a tylko mówię, co się stało, a wszystko trzeba orzec jak najdokładniej, żeby Ich wysokoście wiedzieli, jakie to chytre te wilczęta, co raczejby lisami zwać je można: ciągnął dalej, przestępując z nogi na nogę, opowiadający. Gdyby nie chytrzejsza jeszcze od nich Hexowa niewiasta, byliby z pewnością się wymknęli aż na dno swojej jamy, a stamtąd nie tak łatwo byłoby ich wydostać!... Dietrich uczynił znów pewien ruch niecierpliwy, lecz Zygfryd spojrzał nań tylko, a krewki rycerz jeszcze więcej łokcie na stół założył, a podparłszy się na nich słuchał już cierpliwie opowieści.	Burłaja ja usiekłem, wasza książęca mość bo powiadali, że z nim się żaden człowiek mierzyć nie może, więc chciałem pokazać młodszym, że męstwo nie całkiem jeszcze wygasło w Rzeczypospolitej... A co do trzech głów, mogło się to w gęstwie bitwy przytrafić... ale pod Zbarażem uczynił to kto inny.	Nie, tylko z barona... A pan dlaczego nie podjąłeś się zorganizować pracowni technologicznej?	Zanim więc zjawią się tu pozostali goście, my zdążymy pochować twoich rodaków. Carmaux i Van Stiller, macie świetne oko, nie chybcie więc celu.	Tak. Trzeba jednak wypocząć i mówiłem ci wczoraj, że postanowiłem zostać tu tydzień lub nawet dwa. Ty nie chcesz opuszczać swego słonia, a ja się boję dla ciebie pory dżdżystej, która już się rozpoczęła i w czasie której febra jest pewna. Dziś jest pogoda, widzisz jednak, że chmury gromadzą się coraz gęstsze	Najprawdziwsza prawda Mnie tylko dziwi, że do tej pory nie widzieliśmy ich więcej. Zresztą, ponieważ nie możemy się do niego zbliżyć, nie mówmy już o nim!	Musi ziemię dać! Nic nie pomoże. Zaklął się Bolesław, że bez ziemi nie puści.	Ja... ja! Bo moja dola inna niż wasza! Choćbym chciała, weselić się nie mogę... Czego oczy nie widzą, to serce czuje, a gdy serce smutne, trudno być twarzy wesołą...	Widzi pan, a mój mąż nigdy nie chciał w nim zamieszkać.	Nie, drogi Spilett. Niech pan jednak zauważy, że jeśli jest pewne, że jakiś człowiek postawił stopę na wyspie, to wydaje się równie pewne, że ją już opuścił.	Przyrzeknij mi, że nie będziesz się gniewał?	A więc wszystko będę zawdzięczał temu szlachetnemu monarsze! Czegóż bym dla niego nie poświęcił, aby mu służyć?	Nie. Przeciwnie. Czuję się raźniejszy niż zwykle.	Panie Cyrusie czy nie byłoby wskazane, zanim wyruszymy na poszukiwania, zbudować łódź, którą moglibyśmy popłynąć w górę rzeki lub opłynąć wybrzeże? Nie powinniśmy dać się zaskoczyć.	Ale skąd ty się tu wziąłeś... w nocy w tej gęstwinie, gdzie nie ma drogi ni ścieżki?... I jak ty wyglądasz, Jakubie?... Gdzie twój kapelusz?	Ach! Tego tylko pragnąłem. Nie będziecie zwracali na mnie uwagi, nieprawdaż? Ja będę przychodził i wychodził, niby jaki duch dobroczynny, którego nie widzimy, choć jest tuż przy nas. No cóż? Delfineczko, Nineczko, Dedelko! czy nie miałem słuszności, gdym ci mówił: „Jest piękne mieszkanie przy ulicy d’Artois, urządźmy je dla niego.” Tyś nie chciała. Ach! jam ci dał radość tak, jak dałem życie. Ojciec musi zawsze dawać, żeby być szczęśliwym. Dawać zawsze, to znaczy być ojcem.	A jeżeli tak, to bywajże waćpan, bywaj, bo nam nowin udzielisz! Mało już króla miłościwego nie umorzył frasunek, że przez trzy dni żadnej pewnej wieści nie miał. Jakże to? Spod chorągwi Zbrożka może albo Kalińskiego, albo Kuklinowskiego? Spod Częstochowy?	Alem przysięgała wam, to dosyć nie pozyskałeś serca, ale masz słowo. Takie kobiety jak ja nie łamią przysięgi...	Moje dziecko, przepraszam cię, ale... nigdy nie słyszałam nic podobnie naiwnego... Gdybyś była mężatką, rozumiałabyś, że właśnie ta okoliczność najbardziej ich potępia... Ale jesteś jeszcze tak naiwna, że wstydzę się dawać ci objaśnienia.	Tobie nie wchodzić, panie Michale, ale nie mnie, bo mnie połowa dawnego radziwiłłowskiego wojska regimentarzem wybrała i byłbym już za dziesiątą granicę Carolusa Gustawa wyżenąłwyżenąć (daw.) skromność, pokora., która mi kazała buławę panu Sapieże w ręce włożyć. Niechże sobie ze swoim kunktatorstwemkunktatorstwo (z łac.)	Tak, Henryku, wiem, co chcesz powiedzieć. Coś strasznego o małżeństwie. Nie mów. Nie mów mi już nigdy nic w tym rodzaju. Przed dwoma dniami prosiłem Sybillę Vane, aby została moją żoną. Nie złamię danego jej słowa. Zostanie moją żoną.	Doktor powiedział, że sam mógł dostać dyfterytu. Dlatego nie wrócił do liceum, ale mieszkał u nas. Doktor mówił, że gdyby nie on, to bym zdechł do dwudziestu minut.	Frejda Michał Senior pisania swego schować nie mógł w ziemi, bo on wiedział, że gdyby je schował w ziemi, robaki by go zjedli albo zamieniłoby się ono w proch. Czy te pisanie jest w ziemi?	Sztuk drogi! Nawet nie umiem wyrozumieć, gdzie to być może.	To jest... nie mam zaszczytu znać jej osobiście, lecz znam dużo jej przyjaciół od serca: znam pana de Putange; w Anglji znam pana Dujart; znam także pana de Tréville.	To źle. Łatwiej porozumieć się z wierzycielami, jeżeli choć część długu można zwrócić. No tak. A teraz majątek kooperatywy: dwa futbale, trzy pary łyżew, scyzoryki, kajety, ołówki pięć dolarów. Zbankrutowałeś na sumę pięciu dolarów. Tak musisz powiedzieć.	Za to, że jesteś nienawiści godny, żeś lalka, żeś bałamut. Spójrz na zégar i idź się ubierać.	Nie, Ewelino za to ręczyć nie mogę.	Ależ tak, w istocie, nie mam żadnego powodu ukrywać, że byłam szczerze przywiązana do Lola.	Chodź no teraz nie będziesz już obałamucał drużyny. Jesteś zabawnym człowiekiem, nikt ci tego nie odmawia, ale teraz przestałeś już być dowódcą i może raczysz zejść z tej beczki, żeby wziąć udział w głosowaniu!	Chłopiec przymykał już oczy, gdy naraz zerwał się i siadł w łóżeczku.	Dlaczegóż pani nie zawiadomiła mnie o tym?	Ino klacz poniesie, bo ogier, widzi mi się, ma konopie w ogonie!	Ja jestem papuga i z panem wcale nie mówię.	Jak to w taki sposób traktujesz zwierzenie się przed przyjacielem?	Jeśli się czujesz na siłach to opowiem ci coś o ojcu.	Nie możecie o tym wątpić	O! babciu droga, kiedyż ja tak tych balów nie lubię!	Tam jest niby inny system dzielenia ludności na stany: każdemu wolno nosić skrzydła, który za nie opłaca podatek. Zobaczysz tam ubogich hrabiów i książąt, chodzących piechotą z wyskubanymi skrzydłami, zwieszonymi na dół jak płetwy, a w tym samym czasie widzisz brodatych Żydów latających na pysznych skrzydłach.	Zdaje się, że tej zimy mieć będziemy znośniejszą niż zwykle operę...	A dlaczego nie?	A przybliż no się waćpan!	Dlaczegóż nie przyjechał?	Dlatego, żeby nieczysty dostępu do mnie nie miał?	Jedz spokojnie, Grandet Pogadamy. Czy wiesz pan, co warte jest złoto w Angers, dokąd zjechali bankierzy, aby je kupić dla Nantes? Posyłam tam złoto.	Nie	Nie wiem W południe oznaczę położenie statku.	Nie wiem, ale niech będzie, jaki chce, uciekniemy ku niemu.	Nie, na prawdziwej scenie nigdy!... Grywałam tylko w teatrze amatorskim.	Nie... do kogoż, nie mam nikogo...	Obrażony na ekspertów, którzy za jego krowięta i wolęta nie obdarzyli go złotym medalem	Rozum cię do tego zmusi, paniczu a gdyby on nie wskórał nic na tobie, my dopełnimy swojej powinności.	Staram się, jak mogę.	Tak! Zwykle używam do wypowiadania się	Tego bratem Jerzym nazywamy, ale on dotąd ślubów nie wykonał i wykonać ich przed terminem nie może.	Więc?	Oni, panienka, nie wiedzą, jeno słyszałem, jak mówili między sobą, że trzeba jutro całej kompanii do Upity ruszyć. Kazali, żeby konie były gotowe. Mają tu wstąpić i panienki o czeladź prosić i o prochy, że tam mogą być potrzebne.	Co? Jak napisał? Gdzie napisał? Skąd to wiesz?	Zawsze mówiłem, że ten kadet gaskoński jest studnią mądrości	Zdrów jestem Chwała Bogu zdrów, zupełnie. Właśnie otrzymałem list od pana Murdstone. Życzy on sobie, abym salkę, którą mam właśnie niezajętą, wynajął młodzieńcowi którego mam przyjemność i zaszczyt poznać.	A cóż to szkodzi? Dawniej karmazynowiekarmazyn	Ale... czy to był dobry człowiek?...	Co ma ciągnąć On pewno tam do baby chodzi.	Czego chcesz?	Józiu! naprawdę, pochodź sobie, będziesz zdrowszy...	Kiedyś i ja mogłem tak myśleć. Ale dzisiaj jestem odmiennego zdania.	No, to i was stąd trzeba czym prędzej	To mi przynajmniej fakt!	W istocie, podchwycił w ciągłych rumieńcach, nieznajomy; wyznam panu hetmanowi, że uciekam, uciekam zmuszony...	Widać że człowiek ten jest prawdziwym człowiekiem w całém znaczeniu tego słowa.	Wiedziałem o tym	Więcej zrobiłem dla ciebie: ocaliłem ci życie.	Wszędzie biją Fenicjan Domy nasze są burzone, sprzęty rozkradane i już kilkudziesięciu ludzi zabito.	Zrobię to bezwarunkowo	Łatwo ci tak mówić, moja pani! a czy wiesz, że siedziałem dzień jeden i noc w podziemnem więzieniu w Bastylji?...	A ty sprobujsprobować	Ach, naucz, proszę cię!	Ale będziemy bardzo niebogaci.	Ambicja wymaga	At, szkoda dziecka! Niechby zostało!	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Byłeś kiedy w Oszmianie?	Cóż by mnie mogło zatrzymywać? Czy towarzystwo?... Tam znajdę lepsze.	Dalekoś postąpiłdalekoś postąpił spytałem, pragnąc zmienić rozmowę.	Gwiżdżę na ryby. Chcę wrócić do domu.	Hale... No! Cie...	Krewny jestem pana Seweryna bliski. Mojego ojca przecież brat.	Kto?	Mamy pół Warszawy znajomych, co najgorsza!	Mnie przyszło na myśl inne porównanie. Oto panna Rita jest jak posąg PallasPallas (gr.: potrząsająca dzidą; mit. gr.) rzekł z zagadkowym uśmiechem.	Oho!...	On!	Oto są koronki Cluny do oszycia peplonów i wo­lantów	Pakt? Kompromis marny. Przed rozegraniem sportowej zabawy!	Słucham, ciotko?	Słyszeliście, przywtórzcie!	Teraz, domowy próg...	Trzeba tylko znać magję	Zobaczysz. Jeszcze rok...
Ja mam trzydzieści lat... czas mi zacząć... Mam dobry plan, a nie miałem pieniędzy. Cóż pan chcesz, z agentury można żyć, ale kapitałów nie będzie, a i tak żyło się kredytem; gdyby zlikwidować przyszło, miałbym parę tysięcy długów na czysto... Teraz dam sobie radę. Pan mi pożyczyłeś pieniędzy, to muszę panu opowiedzieć, na co były mi potrzebne. Borowiecki jest osaczony, gotówki już nie ma, ciągnie lichwiarskim kredytem, ja mu dam pieniądze... a przy sposobności wejdę do zupełnej spółki i już tak dalej pokieruję, że on będzie tylko dyrektorem w swojej fabryce... Mam dobry plan. On ma w fabryce swojej gotówki czterdzieści tysięcy, to można od niego zainkasować, w rok... dwa, wyjdzie na czysto. Wszystko obmyślałem i ręczę panu, że się powiedzie!	Jak tylko Moryc przyjedzie, a nawet jak tylko Knoll powróci, bo dzisiaj telegrafowano po niego. Bucholc bardzo chory, dawna choroba serca odezwała się, miał przy mnie tak straszny atak, że ledwie go uratowano, co mu zresztą nie przeszkodziło, powróciwszy do przytomności, nawymyślać mi w taki miły sposób, że musiałem wymówić miejsce.	Ale jeżeli plamy te istotnie nie są „zachciankami”, jeżeli odmawia się im przyczyny... że tak powiem... psychicznej, to nie pojmuję, jak mogło utrzymać się przekonanie, które znajdujemy w Biblii, a które dziś jeszcze podziela tak znaczna liczba osób. Moja ciotka Pastré była kobietą inteligentną i bynajmniej nie łatwowierną. Umarła zeszłej wiosny mając lat siedemdziesiąt siedem i do zgonu była przekonana, że trzy białe porzeczki, widoczne na ramieniu jej córki Berty, są pochodzenia dostojnego, bo powstały w parku Neuilly, tam bowiem w czasie swej ciąży, w jesieni 1834 roku, przedstawiona została królowej Marii Amelii i przechadzała się z nią po ścieżce obsadzonej krzewami porzeczek.	Pomogła?... nie mówił mi nic.	Nie Czasem czytam w księdze mego przeznaczenia. Pewna Cyganka z mojej ojczyzny przepowiedziała mi, że pierwsza kobieta, którą pokocham, sprowadzi na mnie zgubę i nieszczęście.	Pani chce przez to powiedzieć, że pomiędzy przeciętną inteligencją a sferą... wyższą nie ma żadnych intelektualnych wypukłości. Czy tak?	Pierwsza rzecz taka Raz w Indiach widziałam chłopca, który był radżą. Suknię miał naszytą rubinami, szmaragdami i brylantami. Do swoich sług odzywał się tak, jak ty do Marty. Każdy musiał w tej chwili robić to, co mu rozkazał. Myślę, że gdyby zaraz kto nie usłuchał, to by go zabito.	Domyślałam się że na coś się zanosi, chociaż Sämund nic mi nie powiedział. I nie mogłyśmy obie z Ingrid wytrzymać, by nie przyjść tutaj.	Czemuż muszę cię winić o śmierć pana de Clèves? Czemuż cię nie poznałam dopiero wówczas, gdy jestem wolna, lub czemu cię nie poznałam, zanim byłam związana? Czemu los nas rozdziela tak niezwyciężoną przeszkodą?	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Ale gdzie tam! Wszak ten ptak był własnością i ulubieńcem całej załogi okrętowej. Z każdym się znał, każdego wołał po imieniu... Człowiekowi bezżennemu nieźle było żyć na tym okręcie... z Wittą i jego pohańcami... kędyś na dalekich krańcach świata... Po wielu tygodniach przybyliśmy do onej Wielkiej Wydmy, która, jako powiadał Witta, ciągnęła się hen, daleko w morze. Okrążaliśmy ją długo, aż nam się już w głowie poczęło mącić od widoku i hałasu wielkich wałów morskich rozbijających się o piaszczyste mierzeje. Gdyśmy na koniec dobili do lądu, znaleźliśmy tam czarnych, nagich ludzi, mieszkających jako ptacy śród lasów, którzy za każdą siekierkę żelazną dawali nam wielką obfitość jaj, ziół wszelakich i owoców. Witta, rozmawiając z nimi, skrobał się w głowę, oznajmując im w ten sposób, że chce od nich dostać złota. Złotać oni nie mieli, ale znak ów rozumieli (wszyscy, którzy tam kupczą złotem, ukrywają je w gęstwinie swych włosów); przetoż wskazywali nam na dalszą połać wybrzeża. Drugą nam rzecz jakowąś jeszcze wyznawali, bijąc się w pierś zaciśniętymi pięśćmi. Był to znak złowróżbny, aleśmy jeszcze wtedy o tym nie wiedzieli.	A więc o to chodzi! Nie poszła na marne ojca Yetmeyera wywrotna nauka.	Czy to państwo nie wyjeżdżacie w jesieni za granicę?	Marszałkowska to sprawa, nie moja! Myszkowski winę ci darował?	Pani nie byłaby tak mało zazdrosną o swoich chłopców?	Zrobią to później, ale być może nas już tutaj nie będzie. Moko czuwa?	Emilka kocha mnie bardzo i dlatego mnie chwali. Choćby to była prawda, co ona mówi, to jednak przypuszczam, że nie ze wszystkimi taka być potrafię.	Wszystko. Powiedział mi, że bez pani jego życie nic nie jest warte i przyrzekłem mu, że będzie pani żyć.	Tym bardziej rzecz godna zgłębienia że mieszkańcy Wschodu używają trucizny nie jak Mitrydates dla ochrony od ciosu, ale często i zamiast w charakterze sztyletu, w ich ręku nauka ta staje się nie tylko odporną bronią, ale częstokroć nawet zaczepną, jednej używają przeciw cierpieniom fizycznym, drugiej przeciw swym nieprzyjaciołom; za pomocą opium, belladonny, brucyny, żmijowca i laurowiśni usypiają tych, którzy chcieliby ich zbudzić. Kobiety w Egipcie, Turcji lub Grecji, które tu nazywacie babkami, mają takie wiadomości chemiczne, że zdumiałyby niejednego lekarza, a swoją wiedzą o psychologii przeraziłyby niejednego spowiednika.	Doprawdy, to wielki dowód twego zaufania... I jestem ci za to bardzo obowiązany. Ale nie wiem, czy panna Tunka.	O! tajemnica nie do mnie należy, nie mogę więc mówić o niej z panem.	No, no, nie trzeba się skarżyć. Jestem jeszcze zdrów i silny. Niejeden, co ma jak ja czterdzieści dwa lata, ruszać już nie może nogami.	Nauczyć to nie, ale pokazać ci mogę. Poczekaj, jutro przyniosę kuriera, to ci pokażę... A ty, Józiek, to choroba wie, co z tobą zrobić.	Będziesz żył z tem, mój drogi! Podziękuj równie szumnem słowem pannie Czertwan za ratunek, bo żeby nie ona, biegałbyś jeszcze długo!...	Dlaczegóż by nie? Naturalnie! Czyż miłość polega tylko na tych rzeczach? Byłaby bezwstydna, nędzna, podła... Czy... czy ona?	Innego wyjścia nie ma.	Jak? Więc waszmość jesteś już zaproszony na drużbę?	Nic nie rozumiem	Otóż tutaj ludzie jak gdyby cię nie znali Kiedy widziałem tę powszechną obojętność, powziąłem myśl poruszenia naszego światka. Kropnąłem artykuł, który musiałeś czytać.	Pocałować? Po co?	Kiej tak... to naści tego ptaka! Obacz ino, jak się sam rucha.	A dalej będziemy miały sporo roboty. Ciotka Stelli nie podoła wszystkiemu. Wszystkie będziemy musiały się wziąć do pracy. A ty...	Mamo, ja mówię o ojcu, a nie o panu Sołtanie.	On tam nie będzie zważał, jak my jemu zapłacim za twoją szyję. On śmiały mołojec.	Tak, jak na to zasługuje.	Tej samej i nie omylę się, oceniając ją na dwa miliony...	Kamptokormia. Czytałem niedawno w jednym ze specjalistycz­nych pism angielskich, że wśród młodych rekrutów amerykańskich, powołanych do wojska i przed wysłaniem do Wietnamu szkolonych w bazie lotniczej w Lackland, w Teksasie, zanotowano w ostatnich miesiącach kilkanaście wypadków szczególnego schorzenia. Dotknię­ci nim skarżą się na potworne bóle kręgosłupa, nie mogą się wy­prostować i poruszają się jak małpy, o tak!	No proszę! Don Turillo nagle stał się tak bogaty, że pozwolił sobie na luksus najęcia dwóch sług?	W takim razie możemy przygotować kolację i się posilić. Powiem wam szczerze, że nie wiem, gdzie się podziały moje jelita. Van Stiller, upiecz, proszę, te dwie wspaniałe płaszczki. Jestem pewien, że tak ci zasmakują, że będziesz jadł, aż ci się będą uszy trzęsły.	A więc posłuchaj mojej rady: wejdź na sam wierzchołek drzewa; stamtąd zobaczysz jak na dłoni dom i ogród. Rozpatrz się dobrze, a potem rozwiń skrzydła i leć prosto w kierunku domu; inaczej mógłbyś zabłądzić, boś się jeszcze nie wprawił w lataniu.	A niekiedy miewa też głębokie zmarszczki na czole i wtedy wygląda naprawdę bardzo staro.	A to niechże Bóg błogosławi! Człek tęgi i uczciwy, krew dobra, dłoń silna dziś popr. forma: obydwie. ręce nad naszymi głowami, mówiąc jeszcze raz:	Co to piszesz, Stefanie?	Potrafi też zrobić węzeł na sznurze	Tak, miałaś istotnie szczęście Taki kawał można upiec porządnie.	Tak... dobrze Każcie samolot wtoczyć z powrotem do hangaru; pojadę później.	To ja.	To mało prawdopodobne Prędzej jakiś statek amerykański czy europejski został zapędzony w te okolice, a podróżni, chcąc uratować przynajmniej niezbędne przedmioty, załadowali je do skrzyni i wrzucili do morza.	Nasi... powiadają, że człowiek ten, choć na pozór uległy i posłuszny, przeciwko wam coś knuje wszyscy ziemianie wielkopolscy prawie, zwołani przez niego, związali się z nim przysięgą i pismami pod pieczęcią, że z nim pójdą razem...	A czy sądzisz pan, że mógłbym posiadać klucz drugi i dostawać się tu bez wiedzy pańskiej?	Małgorzata i Tola są u pana Harrisona, Tadzio poszedł do Boulterów. Zdaje się, że nadchodzi już.	Zatem stoję przed Wielkim Trzynastym, przed moim panem i rozkazodawcą.	Zapomniałam, że w Ameryce panienki częściej pobierają naukę w szkołach niż u nas. Papa mówi, że tu są bardzo dobre. Zapewne chodzisz do prywatnej?	Ale jaką sprawę?	Boże nas chowaj od takich uczciwych! przyniósł zwątpienie i pokusę.	Czterysta! Za godzinę przywiozę kwit barona... Pan tu będzie?	Czy sądzi pani, że każda przełożona pensji może ponosić ofiary, że ma środki?...	Dalibóg, trudno myśleć o wszystkim. Na szczęście ksiądz Busoni pomyślał o tym za pana.	Ech, mój Boże! Żyjemy w czasach, kiedy pozwala się na robienie tylu przypuszczeń!	Fałsz, Flirt, Honor, Interes, Kobieta, Kobieta ”upadła”, Mężczyzna, Pozory	Ich liebe dichIch liebe dich (niem.) Kochasz mnie.?	Kiedy? dalipan tej nocy, musimy tylko spać na gołym polu, a zobaczysz pan, jak siarczyście sobie skórę wymłócę.	Matka ich żyje?	Pan pytasz?... pan naigrawasz się z mojej rozpaczy!	Przeciwnie, najrozsądniejsza rzecz, jaką, jak sądzę, zrobiłem w życiu	Super! A Johnny Miller? Chciałbym widzieć, jak on się do tego zabiera!	Widać się poczuwasz.	Zamknij buzię, Salters Znów się w tobie żółć porusza. Zostań tu, gdzie jesteś, Harvey.	A jadłaś cokolwiek?	A pańskie dzieci?	A więc wróciłaś? Pójdziesz ze mną jutro na pastwisko?	Ale gdzież tam, już niepełna!	Był, pamiętam!	Chodź, spróbuj.	Dobrze, za pół godziny będziemy na pokładzie.	Dziękuję, panie kapitanie	Ha... no... niby... hm...	Hanuś... a dyć ja... a dyć...	Ho, ho, bo zielone winogrona!	Hę? gdzie?	I na wiązanie nakarmiłeś ją strachem	Ja?	Jak diabeł... Gotów na wszystko.	Jaki człowiek?	Juści, śnieg zamiękł.	Już skończyłem.	Król Czandaura niech żyje!	Książka, Sąd rzecze ksiądz	Mężczyzna, Przyjaźń, Miłość, Kłótnia, Kłamstwo, Kobieta, Kobieta demoniczna syknął boleśnie. ciągnął serdeczniej, jakby ze współczuciem	Nazywają panią Marotą, nieprawdaż?	No, księże! co ksiądz woli; być kanonikiem czy zostać u panny Gamard?	Ogi iiii.	Pan go dostrzegłeś?	Pan tu jest dowódcą. Do pana należy omawianie planu	Pfe, sługa!	Pogarda dla słabości i występków, ona jedna pozwala sądzić i wyrokować, ona jedna uczy, jak słabość przełamywać i występki niszczyć.	Przywódca wołano.	Syn dozorcy więzienia?	Taki wynędzniały człeczyna o wybladłej twarzy i strzępiastych wąsach. Pełnił funkcję trzeciego mechanika	Tańcujesz pan? spytała.
Widzę, widzę śmiertelna to chorość i zaraźliwa... wedle oczu plamy czarne, a z gęby skóra białymi płatami odpada. Straszna zaiste niemoc! Wyglądacie obaj jak... upiory! Cha, cha, cha! Aa... baranki wy moje niewinne, przeciem was nareszcie wyłapał! Dziękowałem za służbę królowi jegomości, do kolan mu się kłoniłem, że mi już zdrowia nie staje, takowych basałyków być wychowawcą; dziś jeszcze za powrotem ze wsi prosiłem pokornie, by mnie w łasce z urzędu usunął... Ciekawiście odpowiedzi miłościwego pana? Rzekł mi, że ani mowy, by miał puścić od siebie sługę wiernego, ino ci precz pójdą, których ja za najgorszych sprawiedliwie uznam. Śpijcie tedy smacznie, jutro pogadamy!	Dziękuję panu Doskonale rzecz tę rozumiem, a sumienie moje najzupełniej już jest zaspokojone tym, że, wchodząc w nowy zawód, mąż mój nie nadużyje przywileju. Mówię naturalnie jako kobieta i nie wyrażam się może dość ściśle, lecz byłam zawsze tego zdania, iż mąż mój posiada w najwyższym stopniu te właśnie zdolności, które nieboszczyk papa mój, gdym była jeszcze w domu, uznawał za najważniejsze... tak właśnie, za najważniejsze. Obecnie mąż mój wchodzi w zawód, w którym te wrodzone przymioty rozwiną się i szybko wysadzą go na przodujące miejsce.	No, mój panie na ogół nie mam wielkiego zaufania do pańskich odkryć, jednak przyznać muszę, że John Silver podoba mi się.	Ależ kocha ją do dziś. A jednak ją porzucił. Zepsuł szczęście swoje i jej, bo nie umiał zdobyć się na wyrozumiałość, bo poddał się egzaltacji, bo chciał widzieć w niej anioła, nie zaś człowieka, który mógł pobłądzić. Zastanów się tylko, kochanie, ile krzywdy wyrządził sobie i jej...	Nie rozumiem, o co pan się mnie pyta	Bryka nie... nietutejsza... Bryka jak się patrzy... krakowska...	Polityką się nie zajmuję.	Niech się ciocia nie trudzi. Już jadłem.	Słodkie oni tu mają życie z tą starą! A dziecko! I pomyśleć, że jeśli się to wychowa, będzie milionową dziedziczką, rozrywaną partiąpartia	Osobliwie ciebie bo kiedy tylko jest tu w Źwierniku, to się zawsze tak chichoczecie, że ja przy was i oka zamrużyć nie mogę.	Tak jest, następca tronu Krym-ta-ta-rii Założyłabym się, żeś nawet nie słyszał o istnieniu takiego kraju! Czy ty zresztą słyszałeś kiedykolwiek cokolwiek o czymkolwiek! Założyłabym się, że nie wiesz nawet, czy Krymtataria leży nad Morzem Czarnym, czy Czerwonym!	Założę się, że spotkam jutro panią koło Belwederu.	Wciągnie się w nią pani i wówczas staniesz się podwójnie naszą przeciwniczką.	Więc chyba będziesz musiał czekać, aż się znów obaczysz ze swym tatą, ażeby mnie wynagrodzić?	Zapewne, że to rzecz obojętna Zwłaszcza obojętna dla pana, gdyż inne bóstwo zajęło w sercu pańskim moje miejsce. Jeżeli ono jednak zdoła dostarczyć ci w przyszłości słodyczy, ukojenia, pociechy i radości, słowem tego, czym ja pragnęłabym cię otoczyć, to istotnie nie mam powodu do troski.	Ech! Trzeba mnie dopiero zobaczyć w moich paradnych strojach! Byłbym je zaraz włożył na siebie, ale ten głupi stangret nie przywiózł ich dotąd. A tu kto się tak śmieje?	Pani się myli Jestem tylko jego przyjacielem. Nazywam się Watson.	Mnie to wystarcza. Powiedz moim ludziom, że mają wyznaczyć okup za księżniczkę, która znajduje się na pokładzie tego statku. Gubernatorzy Vera Cruz i Maracaibo zapłacą, jeśli będą chcieli ujrzeć ją na wolności.	Należało mi się to od pana hrabiego	Nie do prochowni, tylko do fortecy. A–u... A–u...	At! plotą, że ojciec umierający zakazał im dawać tę dziewczynę za cygana, że się jéj wyprą: głupstwa plotą. My zrobimy jak pani każesz...	Musi, nie musi. On mnie nie bardzo lubi. A zresztą jak przyjdzie na pomoc, trzeba się z nim dzielić.	Jeśliś mi waćpan życzliwy to uczyńże mi jedną przysługę. Waćpan jedziesz do Częstochowy... oto czerwony złoty... weź go, proszę, i oddaj na mszę w kaplicy.	Aha! A jeszcze, gdy im powiemy, że nauczyliśmy się palić, kiedy byliśmy piratami, pękną z zazdrości!	„Ej, musiał go ktoś porządnie brać do galopu! Konstancja nigdy by nie pozwoliła na coś podobnego. Wątpię, czy pobyt w Europie wywarłby na niego wpływ bardziej zbawienny”.	Milcz! To nie pan ściągnął to całe nieszczęście i nie pan wywołał skandal, ale pan go podstępnie sprowokował.	Dziś wieczorem?... jutro?... co mówisz? czy spodziewasz się wiadomości od niego?...	Co ma mi pan o sobie do powiedzenia?	Za to nie ręczę. Nie lubię pisać. Proszę, nie bierzcie mi tego za złe. Ale, jeżeli przyjadę, napewno u was będę.	No, i nie witasz pan nas?... Gotowiśmy pomyśleć, żeś pan niekontent z wizyty.	Waśń to domowa dwu rodów na jednej ziemi siedzących Dużo ona już nas krwi kosztowała. Dziś Leszkowie nam pokój niosą i zgodę, żądając miru i ręki.	Lokaje! którzy mają rozkaz ostrzegać panów o zbliżeniu kogokolwiek, to nie są lokaje, to poprostu warta.	Jak to dobrze, że stryjcio Antoni przyszedł Chcę stryjcia naciągnąć...	Więc już nic nie mamy?...	Wiele od pacjenta samego zależy. Na jego spotkanie już dawno wysłałem mego sekretarza, A-to-tso, chińczyka. W Londynie czeka.	Przyjaciel pański, pan de Vaugoubert, który przygotowywał od lat to zbliżenie, musiał być rad.	Tępo idą Lud ciemny jest, trudno go nakłonić do zdziałania czegokolwiek we własnym interesie; zresztą środków materyalnych mi brak i innych jeszcze rzeczy.	Nie inaczej!	Nie wsiądziesz?	Nie.	O wa! Nie będzie mi nic!	Ale zrobię, dlaczegóż by nie, tylko powiedz, co każesz.	Nie wiem o tym, proszę pani.	To ja wysiądę i pójdę odszukać ciotkę pani podchwycił żywo Wysocki i rad z tej okazji pozostania, wyskoczył natychmiast z powozu.	To nic. Kelner! Na początek barwena dla pani, dla mnie risotto.	Wszystko jedno, więc Ludka, że ty podstawiłeś Tolewskiego i wykupiłeś nasze udziały na jego nazwisko?	Bądź spokojny. Znajdziem tu inżynierów kolejowych i morskich, i wojskowych... Mnie nie o nich chodzi, ale o człowieka, który by gadał za mnie nie pytaj.	A ja se takusieńki dom zbuduję, na tym samym miejscu, ino jeszcze o kilka piędzipiędź	A w różnych gatunkach i ja próbowałem. Otóż wtedy to, bracia dostałem pierwsze dwieście...	Cóż, u licha! Ojciec na szkoły dla ciebie ma, a na furmankę nie ma? Konie trzymają ojciec?	Co pan Azja waszmości zawinił?	Jakże ty nic znasz jeszcze życia. Ale kocham cię za to, za to właśnie!	Cudowne to wino...	Jak to?	Nieboszczyk rodzic mój, który umiejętność tę z jasyru tatarskiego przywiózł. Zwykł on był mawiać, że niewiasta, choćby najmłodsza, matką dla mężczyzny być winna...	Taigi, Vinceli, aš ir kalbu dėl to, kad aš vis tik geriau žinau, nei tu.	Twoje słowo złote, twoja przyjaźń to dobry weksel, ale ewikcję daj, to handel.	Z jego to przyczyny bramyśmy dość wcześnie zamknęli i przygotowania uczynili!	No, to niech panna Stefcia weźmie jeszcze kawałek mięsa.	Cóż poredzić? któryż to ma tylachna, by wszystkiej biedzie zaradził?	Na las!	Na mnie spojrzał	Dajmy im chwilę wytchnienia, a potem przypuścimy natarcie na kolejne stanowisko.	Tak jest.	Ale gdzie jest lekarz? Gdzie on jest?	I ty wiesz, kto ona jest?	Tam jest tylko kaptur.	Wójt jest?	Och! nam także wolno jestem starsza od Olka.	Ach! I cóż o nim wiadomo?	Ano, kupił ich.	Ano... bo tam straszy.	Ciotka Anna jutro przyjedzie. Oporządzim jej rano stancyjkę od podwórza!	Panie ordynacie, proszę mi pozwolić przejść.	Polityka, jak zawsze u was?	Ta jedna, bo z tyłu stawy i bagna.	Tak! Tak!	A Atacynus? A Kroto?	A, widzisz, jakaś niepoczciwa!	Bardzo niedobry, bardzo niegodziwy i bardzo...	Czego?... doprawdy ciekawym.	I tam pisałem.	Jakaż więc była armia libijska?	Jakie, pani?	Jego dostojność zasyła pozdrowienia najpiękniejszej róży spod Libanu!	Jutro robimy sobie wakacje Panowie chcą obejrzeć gospodarstwo, urządzimy tedy wielką rewię i paradę naszej rolnej armii.	Józek?!	Kto nakłamał?	Lgoccy? Czegóż mogą chcieć Lgoccy ode mnie?	Niech je tam wszystkie dzięcioły wydziobią, te kąśliwe licho!	Okręt zawołałem z przekonaniem w głosie	Pewnie za złodziejami?	Pochodziła podobno z jednej z najświetniejszych włoskich rodzin?	Rzutki, ryzykowny, tek nazwa francuskiego czasopisma humorystycznego i rozrywkowego..	Samobójcze zamiary Leszka.	Wyjechał.	Wyśmienicie.	Z Anną?	Ślachta, ścierwy, worek i płachta!	Żak tego świątka!
Mówił. Ale jaśnie pan to nic do końskich spraw niezdatny, nie to co jaśnie pani! A to powiada, mieniać nie lubi i żeby wszystko, powiada, było ze swego stada. Toż Kasztelanka od nas do Hołowina poszła, to jakby własnego chowu źrebak po niej.	Argument to dla mnie wcale nieprzekonywający Widziémy w życiu pojedynczych ludzi, iż nie wszyscy cnotliwi i rozumni stoją górą; tak samo bywa i z narodami. Pomimo wielkich zasobów siły i przymiotów, mogą one upadać, skutkiem warunków, których przezwyciężyć nie miały siły, przewidziéć nie mogły wczas. Powiem ci więcéj: narody mogą być równie narażone na upadek przez cnoty swe, jak przez błędy.	Gdyby zaś Niemce oddali Drezdenko, to co będzie?	Gdybym ja była dziewczynką, a nie królewną, jakby to było wybornie!	No tak: panowie Thomson i French podejmują się interesów, nie zważając na cyfry, ale pan Danglars ma dla swoich cyfr granicę, jest bowiem mędrcem, jak to przed chwilą powiedział.	Proszę was, tylko nie mówcie nikomu, że to ja ich wydałem!	To dlaczego tak źle wyglądasz? Masz jakieś zmartwienie?	To do rzeczy nie należy Prosimy o odpowiedź: tak czy nie?	Bo ci będą w głowie bitki i kochanie.	Co to jest?	Jak to? Już!	Jakaś ty naiwna! To tylko takie powiedzenie: sztywno, równo, z bukietem w ręku.	Juści, to ziemi pewnie ugryzie! A jak to przezimujemy?	Masz rację... Zobacz za co to ludzi nazywają szaleńcami!...	Mniejsza o to, czytaj!	Nie, nie. To nie ma sensu przeciwstawić się, zaprotestować. Halszka.	Niech pana to nie dziwi Widziałem w życiu około tysiąca przyrodników, a w moim laboratorium miałem czterech samobójców, więc znam się na tych klasach ludzi... Za często spoglądałeś pan na barometr, ażebym nie miał odkryć przyrodnika, no, a człowieka myślącego o samobójstwie poznają nawet pensjonarki.	No i co, został pan wdowcem To bardzo przykro być wdowcem, kiedy się ma dwie kobiety w domu.	Prawdę masz! Na co się to frasować za młodu i w stanie panieńskim? Dość czasu będzie na to w rok po weselu, kiedy...	To jest...	To ruszaj! Prędzej!	Usuń się, Anno! Winny musi koniecznie być ukarany, jak na to zasługuje.	Więc mamy w dramacie trzy osoby działające: panią, ją i męża. Obie kobiety chciałyby go zatrzymać dla siebie. On wyraźnie woli panią, ale ta trzecia posiada broń, z pomocą której może go zmusić do kapitulacji lub zgubić. Jak wobec tego powinna postąpić pierwsza kobieta, czyli pani?... Musi postarać się o to, by wytrącić rywalce jej broń.	Ano tak. Ale Kado poznał od razu. Wącha kiełbasę, szczeka i nie rusza.	Ba, jeżeli tak myślisz, a masz szczery ku Szwedom dyzgustdyzgust (z łac.) dziś popr. forma D. lm: obywateli. nie przyjdzie...	Co się z nim stało? ja nie wiem dokładnie, odparła równie cichym głosem Dobkowa. Domyślam się tylko, że do familji, którą na Litwie ma, umknąć musiał.	Co zaś!	Do lochu, czy tak?	Dulcynea z Toboso, moja pani, całuje ręce waszej dostojności i o zdrowie wasze pyta, że zaś wielkiej znajduje się potrzebie, błaga was o pożyczenie dwunastu realów na tę spódnicę perkalikową i daje wam słowo, że niezadługo ją z zastawu wykupi...	Ee, pamięć ludzka... Różnie z nią bywa, a z interesami też... Na świecie wszystko łatwo się zmienia, ale ja mam... Mam jeden projekt!	Ja?... ani mi się śniło	Jutro będzie znowu tak samo! Wstawaj! Czas nam wracać.	Na miłość boską zostawcie mnie w spokoju... Cierpię tak, że chwilami odchodzę od przytomności...	Namawiają mnie tam i dziś, ale ja wolę panu dotrzymywać sąsiedztwa.	Nie będzie chciał tak małej stawki, jak jedna uprząż.	Strudel? Ja...	Tak, chciałem powiedzieć dwa miliony franków, a jednak kapitana nic ona nie kosztuje; po prostu poszedł i wziął.	Tak, kapitanie	Zatrzymaj sanie. Ja wysiadam!...	A Pawła niema w chacie?	A jeżeli, jak dziś, trafi na trzy razy większą siłę?...	A może tylko flirtem z nowego repertuaru...	A obiecałeś się nie przeciwiać, żeby był Herakliusz?	A w jakim wieku jest ordynat?	A wtedy wystarczy jakaś hipoteza, rozumie pan, jakaś chimera...	A za cóż mnie imać mają?	Bylebyście sobie jeden klocek położyli sami, jak zobaczą ludzie, że się sami bierzecie, nikt wam i palcem nie kiwnie.	Bóg zapłać! Pomału! Zbyszko prawiprawić (daw.)	Chcesz iść do nich?	Choroba sercowa, o ile mi się zdaje.	Co pan zrobił z listami?	Co ty masz za pasję mówić nam przykre rzeczy?	Dałby mi Wilhelm go bić.	Dla kogo ty tu jesteś?	Dlaczego nie?	Doprawdy?	Dwadzieścia pięć rubli.	E nie najgorzej odgrywał rolę księcia.	Gilberto! czyż nie możesz zdobyć się na uprzejmiejsze podziękowanie!	I mnie dziś pierwszy raz nie mogłem go odwiedzić, ale poprzednich dni spędzałem codzień u niego po kilka godzin. Żonie mówię, że przesiaduję w biurze dla interesów.	Jakto?	Każę obciąć ci twe włosy, o których Gotfryd śpiewał, iż są jego harfy strunami, każę odrąbać twe białe dłonie, o których mówił Gotfryd, iż są jak lilii kwiaty! Będziesz milczała, Roksano, przysięgam na miecz mój, będziesz milczała!	Kto jest ten pan?	Lepiej, abyś pani nie zrozumiała, abyś nigdy nie pytała, po co i dlaczego?... Lepiej jest być bydlęciem, niż człowiekiem, niech mi pani wierzy...	Muchy są największą naszą plagą. Nie ma pan pojęcia, ile trudu  kosztuje latem wypędzanie ich z tego pokoju. Zdają się przenikać przez ściany.	Na takim trampie Wszystkie możliwe wyspy, tam na dole.	Naturalnie, handel cierpiał na tym.	Nie Ale proszę zawołać ogrodnika.	Nie mam, matuchno.	Nie wiem.	Nie wymawiaj tego zbyt głośno Co poczniesz, jeżeli Tutmozisowi nie uda się opanować świątyni?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	No, pokaż.	Nogę zwichnęła, padając w kurytarzu.	O! nie! co najciekawsza że każdemu wypadło co innego!	O, bądź pewny, że księgi nie dostaniesz!	O, ni...	Och!... wszyscy!	Oczywiście, że odmawiam. Nic nie chcę mieć z tym wspólnego. Nie mogę troszczyć się o twoją hańbę. Zasłużyłeś na nią. Nie żałowałbym cię, gdybyś został zhańbiony, publicznie zhańbiony. Jak śmiałeś spomiędzy tylu ludzi na świecie żądać ode mnie właśnie, abym przykładał rękę do tej ohydy? Myślałem, że lepiej znasz się na ludziach. Twój przyjaciel lord Henryk Wotton, który cię nauczył tylu rzeczy, niewiele nauczył cię psychologii. Nic nie skłoni mnie choćby do jednego kroku, aby ci pomóc. Pomyliłeś się w wyborze człowieka. Udaj się do któregoś z twych przyjaciół. Nie zwracaj się do mnie.	Oddaj książkę!	Ojciec wasz byłby mi ją dał	Oto znam pana de Souvigny, pana de Courtivron, pana de Ferussac.	Pan się cofasz?	Panu szczególnie krzywda się dzieje, z pańskimi dziesięcioma numerami! Wyrobiłem wam dwa dobre artykuły w „Constitutionnelu”.	Prawda, prawda... ale bez co ona poszła do komedjantów?	Przecie rzucał już beczkami.	Przecież się wywnętrzyłaś przed Bogiem?	Przyślesz go pan do mnie...	Puść mnie!	Siekiera	Stało się co?	Ten uczciwy dostawca kata kazał ci przysiąc, że nie wymienisz nigdy nazwiska Noirtier?	Wiem dobrze, że robota jest, ale Jania musi jechać.	Więc takie alegorye!	Wydalono mnie z pracy, panie dyrektorze.	Właśnie przyszedłem niedawno...	Z Andegawii?	Znów jakieś piekielne spiski, znów jakaś zmowa pomiędzy hrabią i tobą! Ben Joelu, kiedy ty się opamiętasz?	Żeby majątek był nic nie wart, toby mi nikt grosza na niego nie dał, więc muszę doliczyć dług do wartości majątku...	Żona! Ojczulku, ależ ci spieszno! Wydaje mi się przecie, że Mercedes nie jest jeszcze jego żoną!
Otóż, proszę pana, przyszedł do mnie, jest temu ze dwa miesiące, jeden z Saint-Laurent i powiada; Czemu-by nie, toć moje rzemiosło. Zaraz wam potrzeba? „Nie z wiosną; na marzec. Dobrze. Daléj więc, targujemy się, przepijamy na zgodę i staje między nami, że on mi zapłaci za jęczmień po takiéj cenie, po jakiéj płacono na ostatnim targu w Grenobli, a ja mu w marcu dostawię. Ale cóż się dzieje? Jęczmień idzie w górę, coraz więcéj, coraz więcéj, mnie tu potrzeba pieniędzy, więc sprzedaję go, niewiele co myśląc. Rzecz prosta, wszak prawda, panie merze?	Jam spokojny, tylko widzę, że niczego się nie dokołaczę... Poczekam ranka i pójdę do pracy. Ciocia mówi, że to ostatnia troska? oj, nie! Słyszałem w Kownie, że mnie Witold pozwał na sąd obywatelski. Wręczył mi papier. Za tydzień mam się stawić na plebanii. Macocha zebrała swoją familię; wiem ja, jak osądzą!	Królowa młoda nadto jest bogobojnie, skromnie i miłościwie wychowaną, aby się uskarżała na to co cierpi; znosi ona, ale cały świat wie, że pożycie młodych małżonków nie takie jest jakiem być powinno.	Zewnętrznych zmian dużo; wewnętrznie, obawiam się, że nic się właściwie nie zmieniło, a to wszystko, wśród czego dawniej żyłem, wydaje mi się teraz dziwnie, dziwnie...	Właśnie. I doktor Strong tego samego być musi, jak wnoszę z rozmowy z panem, zdania. Jeśli już nie ma innej rady, to im prędzej odjadę, tym lepiej. Oto, com chciał powiedzieć. Jeśli ma kto już wskoczyć do wody, nie ma co ociągać się na brzegu.	Ale jeżeli ja rozmawiałem z przewodniczącym, to tobie na pewno udało się pogadać z prokuratorem?	Uszom się nie chce wierzyć!	W każdym razie dziękuję ci Poślę jej parę trzewików naszywanych perłami; w moim języku miłosnym znaczy to: „Odejdź”. MiłośćWinienem ci podwójną wdzięczność: raz za to, że nie przyjąłeś Eunice, drugi raz, żeś mnie uwolnił od Chryzotemis. NudaPosłuchaj mnie: widzisz przed sobą człowieka, który wstawał rano, kąpał się, ucztował, posiadał Chryzotemis, pisywał satyry, a nawet czasem prozę przeplatał wierszami, ale który nudził się jak cezar i często nie umiał opędzić się posępnym myślom. A czy wiesz, dlaczego tak było? Oto dlatego, żem szukał daleko tego, co było blisko... KobietaKobieta piękna warta jest zawsze tyle złota, ile waży, ale kobieta, która przy tym kocha, nie ma wprost ceny. Tego nie kupisz za wszystkie skarby Werresa. SzczęścieWinoTeraz mówię sobie oto, co następuje: napełniam życie szczęściem jak puchar najprzedniejszym winem, jakie wydała ziemia, i piję, póki nie zmartwieje mi ręka i nie pobledną usta. Co będzie dalej, nie dbam, i oto jest moja najnowsza filozofia.	Jeszcze nie wiem. Może zabierzemy się do tego starego, uschniętego drzewa na wzgórzu, po drugiej stronie potoku Cichego Domu?	Ja, nędzny robak, dam ci radę. Cała choroba tej dziewczyny pochodzi z wielkiej żałości za krajem, za krewnymi, za wszystkim, co przepadło. Gdyby mogła zapomnieć, na pewno by wyzdrowiała. Mnie w Samarkandzie pewna stara wiedźma nauczyła, jak się robi napój, po którym człowiek zapomina o wszystkim, co się stało w przeszłości. Jak ta dziewczyna się napije, a potem pół dnia prześpi, to wszystko zapomni, wstanie zdrowiuteńka i pojedzie.	Jeżeli nie więcej Chcemy, ażeby przekonały się, że życie nasze nie jest łatwe. Toteż zostają tylko te, które naprawdę mają powołanie.	Jak szpiclowskie dziecko! Oni już teraz chodzą z dziećmi, dla większej swobody i dla pozoru! Takiego nikt nie posądzi. Pani pierwsza się śmieje: szpicel z dzieckiem! A w tym jest wielki spryt!	Wy, Żydzi, macie osobliwe anegdoty ale założyłbym się, że w waszym wojsku nie ma takiej dyscypliny jak w naszym. Tu wszakże o co innego nam chodzi. Mianuję cię starszym nad całym transportem. Do wieczora spiszesz mi nazwiska wszystkich jeńców. Będziesz dla nich fasował jedzenie, podzielisz ich na dziesiątki i będziesz odpowiadał, jeśli ci który z nich ucieknie. Gdyby ci który z jeńców uciekł, mój Żydku, to cię rozstrzelamy.	Ależ nie! Tylko zdaje mi się, że pan Danglars...	Bandaż... Pokaż no się. To szósty pułk. Z pierwszej formacji. Pod Tczewem byłeś?	Która aktorka filmowa najbardziej się panu podoba?	Odważyłbyś się korzystać z Karburatora w fabrykach MEAS?	Praderę mogła zabić zbiorowa wola pewnej grupy społecznej. Minister miał wielu przyjaciół, ale też i niemało wrogów; otaczały go wiry najrozmaitszych uczuć ludzkich. Mogło się zdarzyć, że chwilowo wzięły górę prądy mu wrogie; może skorzystano z momentalnej próżni, jaka wytworzyła się koło niego: może Pradera Śmierćwstąpił dnia fatalnego w pas neutralny, ułatwiający dostęp siłom nieprzyjaznym... Może wyzyskano jakiś moment w jego życiu...	Wiecie, panowie, straszny wypadek się zrobił.	Co się stało, panie? Właśnie przed chwilą się dowiedziałem...	Jakim cudem nie zaproponował pani, że panią kropnie? Malarze są dosyć łasi na ładne twarzyczki.	No, więc cóż mamy robić? Nie pozwolę, aby które z nas tam zeszło. Mogą tam być studnie, węże, możemy wpaść i nie wydostać się więcej, nogi złamać. A zresztą tam pewnie nie ma czym oddychać!	A gdyby i tak było jak mówicie cóż za powód uciekać i kryć się, kiedy właśnie, jak sam powiadasz, Niemców odpierać trzeba?	Na plotki nigdy nie zwracam uwagi, nigdy ich słuchać nie chcę	Ho, ho obawiam się, że zechcecie zagarnąć mi pana Nikodema całkowicie.	Czemu pan nas opuścił? Co się z panem stało?	Emancypacja, pani dobrodziejko, emancypacja!... Nieraz poza plecami rodziców robią się znajomości, które prowadzą do niestosownych małżeństw.	Odsuń się, Niku, od wejścia, bo zasłaniasz światło. Widzisz co?	A może i to być, albo ja wiem ale jeśli wielmożny pan chce, to najlepiej będzie, jak mu sprowadzę samego licencjata, zwinę się w lot.	Poszła Nagina pod rurę odpływową łazienki i wołała Naga! A Nag wyszedł z rury, ale na kiju... tak, na kiju. Ogrodnik wziął go na kij i wyrzucił na śmietnik. O chwała ci, wielki, potężny, płomiennooki Riki... chwała ci!	Nie pragnij pan tego! Mój mąż jest wrogiem wszelkich protekcji i nie szafuje urlopami: chce, aby synowie dobrych rodzin dawali przykład w służbie. I zasady te wszczepił wszystkim swym pułkownikom.	Będę się uczył ich mądrości, ale pod jednym warunkiem... że gdy zamkną madrissah, dadzą mi bez żadnych zastrzeżeń swobodę rozporządzania czasem wolnym. Wyjednaj mi to u pułkownika.	Och, bynajmniej. Ale widzi pan, dotyczy to prawdopodobnie jej siostry. Ona ma taką marnotrawną siostrę. Nie mogę zresztą panu dać bliższych wyjaśnień, gdyż sama wiem niewiele. Niechże pan mi nie odmawia.	A, bo mnie w Porębie nikt nie czeka Tedy chodźmy dalej, kiedy ci tak pilno.	Jem kotlet na margarynie.	Nie, proszę pani... O tym ode mnie nikt nie będzie wiedział... Natomiast dużo mówią o wizytach pani w szpitalu, to znowu u... jakiejś...	Szczególniej dla ciebie dziwna! Małoś to ludzi wyprawił na tamten świat?	Nic nie rozumiem!	Rachunki, mówisz pan? Kto ich nie ma!	Pan był na ślubie?	Z przeproszeniem... A czy to panna nie do Bodzanty?	No tak, ja za świecę zapłaciłam półtora tysiąca. Mówię wam, Blahoušu, że tylko taka śmierdząca świczka do chliwa.	A więc słuchaj, Baptysto... Co ci powiedziałem dziś rano, kiedy cię wezwałem do gabinetu?	Szkoda, że cię tu mieliśmy tak mało.	Słyszałem, że Zbyszko tu był?	A cóż mnie to obchodzi! Kupić postęp społeczny za cierpienia, choćby najokropniejsze, jednostki, to dalibóg! tanie kupno...	Bo jeżeli kobiety kochają tylko tych, którzy je lekceważą, to moja kuzynka bardzo prędko będzie musiała oszaleć za Wokulskim.	Kiedy wesele?	Więc ostatni list od mamy był taki nieprzyjemny?	Chciałby pan więc być aresztowany jako współwinny?	Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a zawdy czuć było gospodarza w chałupie.	Komu to waszeć mówisz? Wszak ci ja tam był	Niech ci pan da!	Skąd ja do takich drogich rzeczy? Gitl-Hadasa mi podarowała	Ależ, Doro! Pozwól, niech ci wytłumaczę...	Coś podobnego!	Czy zastałam pana?	Grenoble i Lyon to wierne miasta, stawią mu nieprzebyty opór.	Miłościwy pan?	Mów pan	Nic...	Niech mi pozwoli chwilę rozmowy z sobą	No, no, renta jest po dziewięćdziesiąt dziewięć. Bądźże choć jeden raz zadowolony w życiu.	Skończył pan Ludzi niezłomnych?	Tak jak to on.	Tak sam powiadał.	Tak, niedawno poznałem tutejsze.	W imieniu naszego dziecka! Ach, daruj mi życie dla dziecka!	Więc chodźmy, to wcale nietrudno Chodźmy!...	Więc mnie cenisz i kochasz niby?	Śmiech, Szlachcic, Honor, Broń, Walka rzecze	A	A inni, inni?	A jakaż sprawa?	Być może	Chciałeś powiedzieć:	Co takiego?	Co ty, świnio, pleciesz?	Czy wolno zapytać, gdzie świętobliwość z moim konkurentem zawarła znajomość i odkąd wasza datuje zażyłość?	Czytać. To zbyt trudne.	Czyż to możliwe? Słyszysz, matko?	Cóż tu robić?	Dawaj tamto! Sługa wyrzuci...	Fiuuu!	Herem! herem! herem!	I wysłuchał!	Jeszcze jak!	Ma pani słuszność, lepiej byłoby dla pani, gdybyś umarła...	Malinko, ja kocham.	Najrozmaitsze... dochodziły...	No, wtedy, gdy w każdej chwili grozi nieszczęście.	Oszalała! Patrzcie! Ale boto on czasem zadaleko posuwa żarty. Wiecie, mnie raz poszczuł chartami.	Otóż musi! Co jest godne przekleństwa, musi być przeklęte!	Pańska nieoszacowana matka przyjdzie panu z pomocą	Przeciwnie! Mów waść, mów!	U Franciszkanów ze mszą.	Very glad to meet you, Captain. Please, come inVery glad to meet you, Captain. Please, come in (ang.)	W jakich kufrach? Mam ze sobą tylko tłumoczek.	Zerwikaptur	Żołnierz, Wierność rzekł książę.
Siadaj!... nie bądź śmieszna... Już i ja zrozumiałem, że życie nasze jest w ręku Boga i... może nie kończy się na tej ziemi... Śmierć to jakby wyjazd za granicę... zmysłów, do pięknego kraju, w którym wszyscy spotkamy się... Panuje tam wieczny dzień i wiosna ponad krajobrazami ze wszystkich części świata, ze wszystkich epok geologicznych, może nawet ze wszystkich planet...	Przyszła mi pewna myśl Jak mniemasz, panie Williamie, czy nie byłoby stosowne udać się w dół rzeki na ich spotkanie? Wszak nie mają innej drogi jak koryto Oranje. Ponieważ więc płyną w górę rzeki, więc jest niemożliwe, abyśmy się z nimi rozminęli, idąc w dół.	Ale nie jesteś mną. Kiedy ujrzałem cię po raz pierwszy, tak, teraz to sobie przypominam, właśnie dlatego wydało mi się, że znam cię od dawna, ponieważ nie byłeś mną. Ty jesteś moim przeciwieństwem i zaprzeczeniem.	Mnie już więcéj nie było potrzeba zastukałem sobie w główkę i zaraz mi odpowiedziało, że to wasze być muszą. Ale jak zaczęła Naścia gadać i to i owo, a ja z nią śmiać się, a tu nadeszła i Hrycycha, i we troje bajdurzyli, tak i do nocy przebałakaliśmy. Dopiéro ja, żeby nikt nie widział, pociemku wody nabrawszy, przyciągnąłem je tutaj.	Nie drwię. Raczej drwię z siebie. Bo czyż to nie komiczne, że zabiegam o twoje uczucia, wówczas gdy ty poniewierasz moje? I naprawdę, Janku, najbardziej  mnie zabolało to, że posądzasz mnie o tchórzostwo i małoduszność. Zastanów się, człowieku. Co mogłoby mi przeszkodzić w tym, by przyjść do ciebie i powiedzieć otwarcie: „Mam dość ciebie, pokochałam innego!”...	A ona rzekł Stalky, opierając się na ramionach obu kolegów. gotowa ich zaskoczyć. Naprzód zacznie do nich szeptać, jak gdyby im się tylko coś śniło, a potem zacznie cuchnąć! Rany Boga, co to będzie za smród! Zróbcie mi tę przyjemność i pomyślcie o tym przez dwie minuty!	Czy dlatego, że nie przymilam się do pani?	Idź i poszukaj go jeszcze na patio. Idź, przyjacielu! Szukaj na schodach, pod bramą i obejrzyj każdy kamień. Szukaj, aż zejdę na dół... Chodzi boso i nigdy nie wiadomo, kiedy zjawi się za plecami. Kazałem mu szukać tego wachlarza, gdy tylko przyszedłem, by usprawiedliwić moje ponowne przybycie, mój niespodziewany powrót.	Mówię, Najjaśniejszy Panie, iż tracę zdrowie w tych uciążliwych walkach i wiekuistej pracy. Mówię, iż prawdopodobnie nie będę mógł przenieść trudów, przy oblężeniu Rochelli i że lepiej byłoby mianować na moje miejsce pana Kondeusza, lub de Bassompierra, lub wreszcie jakiegoś dzielnego człowieka, któremu z zawodu wypada prowadzić wojnę, a nie mnie, człowieka duchownego, którego nieustannie od powołania mego odrywają ku rzeczom, do których żadnej nie mam zdolności. Będziesz przytem szczęśliwszym, Najjaśniejszy Panie, w wewnętrznych swoich stosunkach i nie wątpię, iż niemniej wielkim pozostaniesz dla obcych.	Bóg nie odmówił nam tego roku pięknej pogody, ale nie wiadomo, czy wszystko da się sucho zwieźć pod dach!	Jak to: po co? Zwąchali, że pani Doroty już nie ma, że jej wychowanka mogłaby między nami poznać prawdę, więc nasyłają swoje szpiegi, gotowi nam ją jeszcze wykraść.	Chce mi się z szambelanem Węgierskim powtórzyć o naszym teatrze ale cóż to za teatr przy paryzkim! parodja tylko! Damom naszym nie uwłaczam, chociaż...	To prawda a jednak ja głosuję za tém, abyśmy nie uciekali przed groźbą. Czekajmy, zobaczymy co pocznie, a to nam wskaże, jak bronić się mamy.	A może myślałeś, pauprze, że tu się dzieją jakieś nadzwyczajności, czarodziejstwa? Toć bająbajać	A jakże! czy-to tak Pietrusia przywitać się ze mną powinna?	Jeszcze jedno, ale to już byłoby bez końca co za radykalizm żydowski w waszych młodych pojęciach, te wycieczki przeciw narodowej mądrości sztuka.? to obniża l’art. A wam dwóm sprawią zbiorowymi siłami najpoważniejsi criticienscriticiens (fr.) taką zupę żółwią na żółwia, w stylu żółwia (żółwiowym) itp. no po prostu, gra nie warta jednej powozowej świecy.	Myślę, Najjaśniejszy Panie, że albo minister policji myli się, albo mylę się ja. Ponieważ jednak jest niemożliwe, aby pan minister policji, strzegący bezpieczeństwa i honoru Waszej Królewskiej Mości, mógł być w błędzie, to ja zapewne się omyliłem. Przecież, będąc na miejscu Waszej Królewskiej Mości, wybadałbym osobę, o której wspomniałem; a ja będę nawet nalegał, aby Wasza Królewska Mość wyświadczył jej tę łaskę.	Jak ci się tak podoba, to go weź	Oczywiście Wwóz do Ameryki trzech tysięcy Żydów jest bezsprzecznie najmniej ponętną stroną tej propozycji. Trudno jednak wysuwać w tym względzie jakiekolwiek zastrzeżenia. Nie trzeba zapominać, że, w gruncie rzeczy, to nie my zabieramy ze sobą Żydów do Ameryki, ale oni	Bądźmy szczerzy... Ja nie wierzę w platoniczne kombinacje, pan daruje, wielce szanowny panie Nikodemie, ale nie wierzę. Toteż sądzę, że i pan, jako człowiek, hm... realny... Mówmy po prostu. Czy Żorż zainteresował pana materialnie w całej sprawie?	Według mnie wszakże nie trzeba było przystawać na pokój, jeno dalej walkę prowadzić.	Mój drogi uznam prawowitym naczelnikiem tego, który zdoła nad drugim wziąć przewagę. W rzeczach naukowych nie mam uprzedzeń i nie znam narodowej miłości własnej. Mateusz Strux i pułkownik Everest są to dwaj znakomici ludzie. Jeden wart drugiego, a cały świat ucywilizowany ma prawo do owoców ich pracy. Mniejsza o to, który z nich będzie kierować wyprawą, byle tylko nam to korzyść przyniosło. Czyż nie jesteś tego samego zdania?	No, nie tak, żeby ojciec wyszukał. Ojciec będzie patrzył na to, żeby bogata i robotna.	Nie ze wszystkimnie ze wszystkim dziś popr. Ms. lm: królach.. Sam też sprawuje urząd miejski. To jeden ze stu panów rajców.	Dla wielu powodów: nie chcemy do swej republiki wprowadzać elementów niższych, a nadto uważamy, że dobrze jest mieć nieprzyjaciół, gdyż ci zmuszają nas do czujności i stałego pogotowia. Gdybyśmy ich podbili i stracilibyśmy czujność. Niewolników zaś mieć nie chcemy.	A bura pani Tekli nie minie! Straciłem pięć dni zamiast dwóch! Oj, ten karnawał!	Nie wiem, ciociu	Powiedz mi pan na co podkowy ludziom, którzy nie mają za co utrzymywać koni?...	Nie sądziłam aby mnie tak łatwo wysłuchał!	Tak jest i to z całą pieczołowitością, na jaką zasługuje, gdyż ukrywa w sobie nasze przyszłe żniwo.	Gdybyś nie kochał ludzi dzisiaj, nie mógłbyś pogardzać nimi jutro.	Nie, ekscelencjo, słyszałem o nim pierwszy raz, a potem tylko ksiądz Busoni wymienił to nazwisko, gdy odwiedził mnie w więzieniu w Nîmes.	Boginie, które liczysz na tuziny.	Na zupełną szczerość.	Słyszę panie hrabio, ale nie rozumiem	W takim razie nie powinnaś mieć żadnej obawy o mnie.	Ja nie jestem dobra!... Ja tylko przyszłam złożyć hołd kobiecie zbuntowanej przeciw tyranii przesądów... Co to jest, ażeby kobieta nie miała prawa wracać o drugiej w nocy, jeżeli mężczyznom wolno wracać choćby o piątej nad ranem?... Gdybym była panią Latter, porozpędzałabym niegodziwych lokajów, którzy śmią robić uwagi, i wydaliłabym z pensji tego smarkacza, Zosię...	W każdym razie nie dałbym trzech groszy za jego patriotyzm	Michał jeszcze o niczym nie myśli, a choćby i myślał, to jemu więcej Krzysia w oko wpadła... Ha! Bóg to zdecyduje, którego wyroki są niezbadane!	Ja nie mam zaproszenia	Jaśnie wielmożny panie! Wyznaję, że człowiek ten pożyczył mi dziesięć sztuk złota, lecz gotów jestem przysiąc, że mu je w całości oddałem.	Pani Gdybym był wcześniej głos swój zaczął obrabiać, śpiewałbym już w operach, a tymczasem muszę jeszcze zaczekać, muszę jeszcze pojechać do Medjolanu na jakie pół roku.	Nie ma go w domu	Myślałby kto, że królewicza sprowadzili...	Powiadał Mateusz, że jak ją organisty wypędziły, przychodziła cięgiem do młyna i tam przesiadywała, ale potem Franek ją sprał i wygonił, pono z młynarzowego przykazu.	Wspomnienia ciężar, ładunek dźwigany na plecach albo przed sobą., dałam kapelusz, kij i zwitek papieru i pozwoliłam wędrować po całym domu	A skąd pan to może wiedzieć?	Hetman kazał mi powiedzieć, że w gości przybył do Zbaraża i jutro w zamku was odwiedzi.	Będzie musiała zmilczéć Jeśli jéj tu ziemi mało, kraju mało, niech jedzie nad Niemcami królować. My jéj tu z jéj zausznikami wichrzyć nie damy.	A Bożeż ty mój! Takiego człowieka! To pani chyba będzie tą doktorką, co to z nim razem leczy?	Co też dziadunio gada? Gdzież może być, żeby dziadunio usługiwał księżom.	Tak, Jocku. Absolutnie i zupełnie!	Tak, tak	A więc gdyby ktoś doniósł prokuratorowi królewskiemu, że Dantès, który w swojej podróży zahaczył o Neapol i Elbę, jest agentem bonapartystów...	Więc któż to taki?	Pan, który byłeś w dyplomacji, uzyskaj to dla nas	Uczta niezbyt smakowita, lecz mniejsza o to; aby z tobą pozostać, zniosę i ją chętnie.	Ależ, proszę pani pani zrobi, co zechce, a ja powiem, czego uczy medycyna... Brat pani, jeżeli ma przyjść do siebie, musi zmienić otoczenie i tryb życia, koniecznie... Dlatego najlepiej będzie wysłać go w podróż...	A cóż to jest owa siła i materia?	Panie Kossowski, to straszne przecież.	„Monarcho źli tańczą, dobrzy spoczywają. Czy płomień już przybył?”.	Ja?... Z czego to pani wnioskuje?	Pójdę sobie! Ale wpierw proszę mi zapłacić za kapy i firanki.	Ba! Wystrzeli, ale czy trafi?	Co?	Kościelne okna, co je nad murami widać, ciemne były.	Słyszy ojciec, co ta głupia mówi?	Aby mu majętności spustoszyć?	Do współki?... Ja przyszłam prosić panią o miejsce nauczycielki...	Heleno jesteśmy o kilka mil od Francji...	Niech mnie panie probują.	Och! No... no jednego ogrodu, który twoja matka lubiła Czy zawsze tu byłeś?	Eh! daj mi tam spokój...	Cóż mogę panu o nim powiedzieć?	Jakto? jeszcze próba? jeszcze niewiara? Juljo	Czasem wezmą sztuk dziesięć, dwanaście, ile jest, i popędzą	A jednak, niech pani weźmie Swanna	A teraz, chłopcze postawię ci pytanie.	Chybabyś ty wróciła ze mną, inaczéj nigdy nigdy...	I pannę. Siła o niej dobrego powiadają.	Musiała jednak dużo między nimi przerzucić... Jest podobno wymagająca...	Ładnie sobie sypiasz	A czy znasz pani pana de Tréville, ich kapitana?	A ty wiesz?	Chwycił wiatr, kapitanie!	Ejże...	Grać	I jesteśmy z Wyspy	Jestem człowiekiem.	Jestem w służbie najjaśniejszego króla szwedzkiego	Kocham kogoś...	O! szkoda!.. szkoda!..	Pomagam, jeśli mogę.	Proszę!	Pyskacze juchy, nową biedę wypyskują lala (gw.)	Trzeba go wymasażować.	W jaki sposób?	Winszuję.	Wyrok książęcy! odparł Dobek.	Śmiało?... W jakim znaczeniu?
Nie gadaj! Ja się znam na dzwonku!	Dziewka się ciebie boi a ty, niepoczciwy, znowu patrzysz na nią.	Oczywiście, byłoby mi to bardzo niewygodne, ale każdy jest codziennie narażony na aresztowanie przez niezręcznego detektywa... proszę się nie gniewać, nie mam pana na myśli, gdyż znany rozum pański nie dopuści tego.	To ja jestem złowróżbną babą!... My, które już zstępujemy do chattrisówchattri dzban na wodę; kobieta ma tu na myśli młodzieńców pełnych życiowego rozmachu, ale koncept jest niezręczny. (Obj. Kiplinga.) Przenośnia, tu zastosowana, poniekąd przypomina polskie przysłowie: „Dopóty dzban wodę nosi...”.. Gdy już nie można pląsać na zabawie, trzeba poprzestawać na wyglądaniu przez okno, a niańczenie wnuków staje się całym zajęciem kobiety. Twój mistrz daje mi wszelkie czary, jakich tylko teraz zażądam dla pierworodnego syna mej córki, ponieważ... czy tak?... jest wolny zupełnie od grzechu. Hakim bardzo podupadł ostatnimi czasy, a w braku lepszych pacjentów truje mi ciągle moją służbę.	I? Hm! Spojrzeliśmy na siebie. Słowa nie przemówiliśmy, ale w sercu jej rozżagwił się ten sam ból, co w mojem. Staliśmy, jak przykuci na miejscu, patrzyliśmy na dorożkę z tą szczęśliwą parą, a w obu sercach naszych ta sama dzika, wściekła zazdrość, ten sam gniew, ta sama rozpacz: dla czegóż my	I sygnet, i palec zakopałem pod krzyżem na rozstajnych drogach o samej północy. Pojęcia nie macie, co się tam działo. Wicher dął i piaskiem kręcił; sowy hukały, nietoperze biły skrzydłami po głowie, a diabeł śmiał się: „Hi, hi, hi!... hi, hi, hi!”... Jak ciotkę kocham!	Ale. Jak wyspowiadasz się a od księdza komunię przenajświętszą przyjmiesz i sama pocieszysz się i ludziom wszystkim pokażesz, że nieprzyjaciołką boską nie jesteś. Niechaj zobaczą, że, do Pana Boga, krzyżem leżąc, modlisz się i że tobie ksiądz komunii przenajświętszéj nie odmówił. Kiedy to zobaczą, poznają, że ty nie taka, jak oni wymyślili i że śmiertelnego grzechu, ani żadnego ważnego przestępstwa na tobie przed Panem Bogiem niéma. Pan Bóg Najwyższy sam tobie dobre świadectwo wyda...	A bo co! Nie podoba się może?	Nie chcę Józek, potworze, ani się waż siadać na moich kolanach! Czy mam iść tańczyć z suknią pokrytą kocimi włosami? Nie, Aniu, nie chcę wyglądać jak matrona, ale bez wątpienia wyjdę za mąż.	Ty się mylisz zupełnie. To jest Polka, ona chce żeby ją kochać rano, w południe i wieczorem, żeby być jej wiernym i w końcu żeby się z nią ożenić. Mówię ci, że to głupia dziewczyna. Płacze mi po całych dniach i ciągle wyrzeka, a na odmianę robi mi awantury, że muszę ją nieraz uspokajać po swojemu.	Ale bo mi się zdaje, że gdyby nawet przybył i siadł do roboty, mimo pospiechu nie wydołałby jej pewnie.	Żeby się to tylko chcieli ustawić!	A jeżeli się ona w tobie zakocha?	I spaliła się?	Zostawia się policji wyraźny ślad.	Nie mogę. Za rok dwieście, nie opłaci mi się taniej czekać.	Przede wszystkim pojedziemy do Tarnowa. Tam się przedzierzgniesz w eleganta pierwszej wody. Chodzi tylko o to, żeby służba nic nie wiedziała. Co zaś do ojca, to wierz mi, że przyjmie cię jak rodzonego syna. Wszakże jesteśmy w kuzynostwie. A zresztą... Rafałku, błagam cię...	Prawdę mówiąc, w tym wypadku tośmy mu trochę pomogli! Byłem Beetle’owi winien dwa szylingi i cztery szóstki, to znaczy niby Beetle tak mówi, ale ja nigdy nie miałem zamiaru oddać mu tych pieniędzy. Rozpoczęliśmy o to na schodach kłótnię i... Mr. Prout przypadkiem wdepnął. Jak Boga kocham, Padre, tak było. Oczywiście, wypłacił mi zaraz gotówką jak hrabia (co mu nie przeszkodziło potrącić sobie to z mej miesięcznej pensji), a Beetle, jak należało, oddał mu mój weksel. Co się potem stało	Muszę tu jeszcze zostać dwa albo trzy dni. To początek naszej rozłąki i powinniśmy już powoli się do tego przyzwyczajać. Potrzebuję kilku listów polecających i paru informacji o Afryce. Spotkamy się w Marsylii.	Może pozamykać ogrody i żeby dzieci nie wychodziły na ulicę?	Nie chciałam, żebyś się tym gryzł.	Dobrze więc, usiądźmy Pozwól mi oddychać powietrzem wieczoru, wsłuchiwać się w nawoływania ptasząt, podziwiać promienie księżyca odbijające się w wodzie; pozwól mi napawać się tą naturą, w której każdym szczególe widzę wypisane moje szczęście i która ukazuje mi się pierwszy raz w swoim przepychu, oświetlona miłością, upiększona przez ciebie. Ewo, ukochana moja, oto pierwsza chwila niezmąconej niczym radości, jaką los mi dał w życiu! Wątpię, aby Lucjan był kiedy tak szczęśliwy, jak ja jestem.	Abe mam świetny pomysł na film.	Jutro powieziesz na Bazawłuk	Może byś, kochana ciotko może byś sama zwróciła uwagę Dory na te domowe sprawy.	O, do pewnego stopnia, w nieznacznej mierze. Warunki stanowią o wszystkim. Praw, jakie chcesz kazania, dowiedź wszystkim, że się mylą	Wszakżeś mówił, że Linus udał się do Ostrianum!	Nie Przede wszystkim każdy agent należący do szajki ma nad sobą innego agenta, nieznanego mu, który wykonuje nad nim kontrolę. Ten drugi agent jest równie płatny jak pierwszy. W międzyczasie fałszerze dowiedzieli się, że Schriener został przyaresztowany. Nie ma powodu oczekiwać dalszego transportu.	A jakże. Będzie nawet sprzedawał bilety, on i proboszcz, bo jakąś cząstkę z dochodu oddamy na kościół Rozumiesz, że dla ciebie i pana Ludwika będzie nawet poręczniej występować na cel dobroczynny.	Wyszedłem z domu i robiłem to, co mi się podobało!	Obojeśmy wśród ludzi obcy, oboje przybłędy, gołąbko! I nie martw się, oczu nie wypłakuj. Nie dam ja tobie krzywdy zrobić. Stary jestem, ale sił mi starczy... Póki ja głodu ani biedy nie zaznam, póty i ty, gołąbko, wszystko będziesz miała. Cicho, cicho, panieneczko ty moja, kochanie ty moje, cicho... Gdy ludzie ci dokuczą zanadto, przyjdziesz do mnie, do młyna. Nieładnie tam u mnie i niebogato, ale głodu ni zimna nie zaznasz, ani braku serca... Las tam wielki, łąki szerokie, będziemy zioła zbierali, będziesz mi, gołąbko, pomagała ludzi leczyć... Zły język cię nie tknie, złe słowo nie obrazi... Dobrze nam będzie razem, przybłędom... Cicho, gołąbko, cicho...	Nie idę dalej. Niech padnę trupem na miejscu. Motłoch i ciągle depczą mi po nogach.	Bóg wam zapłać za gościnność! Powiedzcie waszemu, że był Jacek z Woli. Przypomni mnie sobie, zajrzę tu jeszcze do was kiedy, teraz mi pilno, bo noc nadchodzi; zostajcie z Bogiem.	Dalipan i moja także bo nie widziałem jeszcze żadnej prządki, co by z miłości umarła. Gdy dziewczyna zajęta, bardziej myśli o robocie, niż o miłości. Ja sam, kiedy orzę, bez porównania mniej myślę o mojej babie, to jest o żonie mojej Teresie, którą kocham jak źrenicę w oku.	Możemy jechać do krawca, któremu oddam zaraz ten materiał na ubranie. Po co to mam trzymać w domu? Nieprawdaż? Miejsce tylko zawala i nic więcej...	Ani moja, ani druga, ani ciężka, ani lekka Czy to ja żenię się z panną Dulcyneą z Toboso? Niech jego wielmożność, Don Kichot, który ją nazywa swoją duszą i rozkoszą, oćwiczy sobie skórę za jej uwolnienie. Za cóż ja mam być biczowany bez żadnej korzyści?	„Tysiąc to za wiele, nie wierzę ani w jedno”.	Ale do wieczora tylko Przecie idziemy dziś na komedię?	Jakże to? Nic nie rozumiem.	Ale wypadek który może pana zniewolić do powrotu na ziemię, od której tak stronisz.	Jesteś przeczulona. Przecie doskonale wiem, że w tym nie ma żadnej twojej winy. Dajmy temu spokój. Będę musiał złożyć wizytę stryjence i będę ci wdzięczny, gdybyś mnie usprawiedliwiła, że nie zrobię tego dzisiaj.	Skądże to taka pewność? Dzień jeden nie upłynął od przyjazdu pana do ta stronado ta strona	Na wieki wieków! Co tam słychać?	Jednemu tobie wierzę! w tobie jednym ludzka dusza mieszkała. Nie zdradź mnie ty ostatni!	Nie!... a jednak to niby od nas była ta przesyłka?	To dosyć powiedzieć! No, już idę! Zbałamuciłaś mnie, starego, kompletnie.	Otóż pochlebiam sobie, że potrafię uczynić go skromniejszym. Czy możesz mi, panie starosto, udzielić upoważnienia, o które proszę? I czy zezwolisz łaskawie, aby to upoważnienie mogło być w potrzebie przekazane innej osobie?	Matką jest, to jej psie prawo o dziecko stoić	Tak, to człowiek bardzo niepospolity	Kochasz ją od wielu lat. Nie tylko kochasz, jesteś też zakochany.	Niewątpliwie ale możliwe, że niedoskonałość przyrządów spowodowała niedokładności w wynikach, a ponieważ teraz łatwo możemy to sprawdzić...	Do pioruna! Ten wstęp jest bardzo groźny. Ale mów dalej, kochanie; zaczynasz mnie zaciekawiać.	A po jakiemu będziesz z nim gadać, kiedy języka nie ma?	Kiedyż?... ale nie wiem, kto będzie?	Jak to?	Skrzydeł ci potrzeba, skrzydeł i to jak najprędzej!	A to cię uszlachtowali! Pies ci łydkę wyżarł czy co?	Łatwiej bym w to uwierzyła, gdybyś inaczej postępował.	Jakież to uciążliwe obowiązki! Ani jednego dnia wytchnienia!	Tak jest.	Ruszajże ty do Zołotonoszy, ja do Czerkas pociągnę.	Od wczoraj, do usług księdza prałata, od wczoraj.	Dziękuję w każdym razie za współczucie w swoim imieniu i w imieniu mego przyjaciela, Cezarego Baryki.	Lecz jeśliś pokutować chciał za grzechy	Więc pan myśli naprawdę, że trzeba skierować śledztwo w tę stronę?	Jest ich dosyć.	Dawno już przestałem obawę przed samym sobą w sobie hodować i wolę drugim napędzać lęku.	Wyróbcież mi posłuchanie u Zygmunta	Więc papuś mi przebacza i mogę robić co chcę	Trudnoż lać, mości dobrodzieju kiedy...	Cóż znowu?... idziesz już sobie?... którędy?... w jaki sposób?...	I co z tego?	Od Krzyżaków, która przywoziła balsam hercyńskihercyński	Więcej by on dał, niźli wziął, więcej...	Leci jak burza i sypie iskry?...	Możnaże tam wysiedzieć?	Wujaszek mógłby już, doprawdy, nowe meble sprowadzić i lepsze dywany sprawić...	Zostań już... zostań!...	A gdzie ciotka ma kłopot?	Ale dlaczego?	Kto?	Parę dni dobrego słońca i wnet przeschnie, zwiesna przeciech.	Pod nią!	A pozdrowiejesz, dziecku mojemu pomóż, poradź, obroń.	A teraz, chłopcze postawię ci pytanie.	Czegoś zapomniał? Gdzieś zapomniał?	Cóż my wymyślim?	James, straciłeś doskonałe bydlę	Jeigu pasakytum pons, jog atvertei jį ant gero kelio, pavertęs į lenkišką tautietį, tai aš džiaugčiausi labai, o dabar.... nėra man ko džiaugtis. Aš kaipo lenkė stoju ir turiu stoti visados už lenkišką darbą ir aklai seku tokius kaip pons beveik visame. Bet širdis mano ir protas iš šito jūsų darbo nesidžiaugia.	Jutro?	Księże proboszczu Czy byłoby grzechem pozostać w małżeństwie w stanie dziewiczym?	Nic.	Niekoniecznie, odparł rotmistrz kręcąc wąsa.	Niewola, Obowiązek	Pani Frejdce Etce	Ryba!	Spałam doskonale.	Stryj?	Słyszałam, słyszałam	Z dwunastu!
Nie pytaj mnie... Nic do mnie nie mów, jeżeli nie chcesz, ażebym rozpłakała się na ulicy...	Masz pan przed oczami, panie Aronnax, rozmaite wymiary statku, który pana unosi. Jest to walec znacznie wydłużony, z zakończeniami ostrokręgowymi. Zbliża się bardzo do kształtu cygara przyjętego już Londynie w kilku podobnego rodzaju budowach. Długość walca od jednego końca do drugiego, ściśle obliczona, wynosi siedemdziesiąt metrów, a belka poprzeczna w najszerszym jego miejscu mierzy osiem metrów długości. Nie ma więc na długość dziesięć razy tyle co na szerokość, jak wasze parowce o wielkiej prędkości, ale linia jego jest dostatecznie długa, a kształt dość smagły, ażeby woda wypierana przez niego z łatwością się usuwała i nie tamowała biegu statku. Z tych dwóch wymiarów możesz pan łatwo prostym wyrachowaniem otrzymać powierzchnię i objętość „Nautilusa”. Powierzchnia jego wynosi tysiąc jedenaście metrów kwadratowych i czterdzieści pięć setnych; objętość tysiąc pięćset metrów sześciennych i dwie dziesiąte	Jak się panu podoba, jak, proszę łaski pana, samo panisko zechce, ale co do mnie, wolałbym tę sprawę jak najrychlej załatwić i kuć żelazo, dopóki gorące. Straconą sposobność niełatwo odzyskać i lepszy rydz, niźli nic i wróbel w ręku od żurawia na dachu.	Ach, teraz jesteś podobny do siebie, teraz jesteś podobny do siebie! Widzę, że serce twoje nie odmieniło się, chociaż duch twój jest zmącony, gdyż zawsze byłeś łagodnego usposobienia. Ale ten książę stoi między tobą a przysługującą ci godnością; kto inny, na kim nie ma skazy, musi objąć jego wysoki urząd. Uspokój się, mój książę, nie trap swej biednej główki tą sprawą.	To niby się gada! hm! Zastosuje się, nie zastosuje? i pan nie znasz. Taka, ot! (tu wskazał głową na córkę) poszłaby na poddasze, jakby raz dała słowo, ale tam, to może nie pójść łatwo.	To dobrze... A teraz pamiętajcie, że nie macie czego się lękać. Nie potrzebujecie też przyspieszać kroku... Tylko... tylko chciałem was uprzedzić, że od czasu do czasu posłyszycie w dżungli za sobą albo przed sobą jakieś niewinne pośpiewywania.	Na Allaha! Nie ma się z czego śmiać Tylko, młody człowieku mam wrażenie, że twoja czcigodna matka znajduje się chwilowo w położeniu niezbyt odpowiednim na ambasadorową... Miała z sobą koszyk bardzo godny szacunku i przyszczypki u trzewików wielce...	Ja nic nie sądzę ale to wiem, że jeśli pani Magellona na tym psim miejscu siadała, musiała mieć ciało twarde za katy!	Jadę znów na północ, by uczestniczyć w wielkiej grze. I cóż by więcej? Czy jeszcze się wciąż napierasz, by iść za starym czerwonym kapeluchem?	A cóż to, nie ma rządu?... A cóż to, nie ma policji na rozbójników?... Weźmiemy strażnika... najmiemy ludzi do pilnowania apteki... Więc ja za to płacę podatki, ażeby nie było mi wolno ust otworzyć?... Przecie to niesłychane!...	Waćpan powinieneś się rozmówić z Ewką Waćpan zgoła za mało z nią rozmawiasz, aż jej dziwno to bywa. Niedługo przed obliczem pana Nowowiejskiego staniecie... Mnie samą niepokój chwyta... Powinniście się naradzić, jak sobie począć?	Święto, Pozycja społeczna, KorzyśćPrzyznaję, że wiele jest rzeczy, z których mogłem osiągnąć korzyści, a z których jednak nie korzystałem Między innymi, święta Bożego Narodzenia! Mimo to zawsze myślę o nich nie tylko jako o świętej i czcigodnej pamiątce dla całego chrześcijańskiego świata, ale także jako o chwilach bardzo upragnionych. Są to bowiem chwile dobre, pokrzepiające, miłościwe, radosne. Zawsze oczekuję ich z serdecznym pożądaniem, a witam i obchodzę ze wzruszeniem i radością. Są to bowiem, według mego przekonania, w długim kalendarzu rocznym jedyne dni, w których wszyscy, kobiety i mężczyźni, jakby na podstawie wspólnej ugody, otwierają swe zaryglowane serca i myślą o bliźnich na niższym szczeblu drabiny społecznej, widząc w nich rzeczywiście braci i towarzyszy podróży na drodze do grobu, a nie inną rasę stworzeń, dążących w przeciwną stronę, stworzeń niższych i słusznie upośledzonych. I dlatego, wuju, choć święta te nigdy nie przyczyniły mi w kieszeni ani ziarnka srebra lub złota, wierzę, że przyniosły mi niejedno dobro i że przyniosą mi jeszcze wiele radości. Dlatego też zawsze powtarzam: niech będą błogosławione!	Na miłość boską, panno Łucjo! A czy nie zdaje pani sobie sprawy, że zostając przy nim, raz na zawsze przekreśla pani i swoje szczęście, i moje?	Dziękuję pani. Nie jestem głodny. Chciałbym pani pomóc. Na śniadanie będę miał czas później.	To jakiś bezczelny obszarpaniec, panie profesorze. Domagał się, bym go wpuścił do pana profesora, i ośmielał się, za przeproszeniem, mówić, że jest pańskim przyjacielem.	A ja z wami nie mogłabym pójść na spacer?...	A nic, zamknęła się na cztery spusty i siedzi, oni też czekają. Powiadają, głodem wezmą.	Dlaczegóżby mi się nie podobał, wuju Samie?	Powiem Nastusi, to już obliczy, ile będzie trza, i wolnym czasem, jak Grzybowska na prymarię pójdzie, bodaj jak zeszyje, aby się ino trzymało.	Leży on tam w polu i krucy nim się cieszą... gardło dał pod tym samym niemieckim mieczem, którym mnie obdarzyli.	Bo wiadomości następują jedne po drugich, ale nie są podobne do siebie	Zaprawdę mówię że między wami krążą źli ludzie niby hieny w owczarni. Nie litują się oni nad waszą nędzą, ale chcą was popchnąć do zniszczenia domu następcy tronu i buntu przeciw faraonowi. Gdyby zaś udał się ich nikczemny zamiar, a z waszych piersi gdyby zaczęła płynąć krew, ludzie ci ukryliby się przed włóczniami jak w tej chwili przed moim wezwaniem...	Pożal się Boże! Czterdziestu ludzi! Ledwie jest komu fortalicji ustrzec, i gdyby się ci tylko Tatarzy ruszyli, którzy tu w Mohilowie mieszkają, nie wiem, jako bym się obronił.	Telegraf. O, do licha, no nic, trudno, wymknęło mi się.	Chcesz mnie uderzyć? Możesz to uczynić. Powiedziałem ci już, jak sądzę, że jestem skrępowany kajdanami.	Nazywa się Hebron i jest żoną Tutmozisa Przyznaj, Mefresie że ażeby o tym wiedzieć, nie trzeba podwójnego wzroku...	Wściekły Pies! Urządzili sobie chałaciarze kryjówkę w bóżnicy u Icka. Dwa dni i dwie noce modlili się do upadłego.	No, nalejże mi miodu, bo inaczej nie skończę i nie będziesz wiedział, jaką jest szlachta oszmiańska.	No, nic by w tym nie było dziwnego Szlachcic, o którym myślę, miał zły gust, iż doczepił miano Campbell do swego nazwiska.	Czy panna Anna sądzi, że on już nic niewart? Tak nie jest! Nie dręczył chłopów, nie oszukiwał biednych przyjaciół, nie grał fałszywie i nie był kochankiem mężatki.	Ano, to się utopisz.	Czemu pan swojej sztuki nie wystawia w warszawskim teatrze?	Czy możesz wyjąć człowiekowi jego mózg i włożyć na to miejsce inny?	Kiedy ja doprawdy nie wiem...	Nie będę przecież w takim stroju chodził po mieszkaniu!	O tak, zmuszam pana, oczekując całe dnie nieraz na jedno słowo, oczekując na próżno...	Rozstajemy się	Wzrokiem. Jego oczy nie przestały żyć, no i proszę	Właśnie się rozstaliśmy	Uciekać, mówiłam odrazu, uciekać! Czy ty naprawdę nie rozumiesz tego, że to jedyne wyjście?!	Bądźmy szczerzy... Ja nie wierzę w platoniczne kombinacje, pan daruje, wielce szanowny panie Nikodemie, ale nie wierzę. Toteż sądzę, że i pan, jako człowiek, hm... realny... Mówmy po prostu. Czy Żorż zainteresował pana materialnie w całej sprawie?	Przeciwnie nie przerywajcie uroczystości, a ja wam ręczę, że podczas triumfu nie będzie miał wesołej twarzy.	Ależ on co słowo tobie ubliża! Ja tego nie ścierpię!	Biedne, zaślepione dziecko! Jednakże nie chcę bynajmniejbynajmniej	Dzieci nie mają tych samych zobowiązań co ojcowie.	Eee! nie jestem wybredny, kamracie Byle było mocne i dużo, to zresztą jest mi wszystko jedno!	Ja nie zdradzę bądź spokojny. Więc tak źle, tak źle jest?	Litwa umie z nimi wojować i znaczną ich część podbiła, z której przyczyny musieli na tę wojnę przyciągnąć. Ale zachodniemu rycerstwu ciężko z nimi, gdyż oni w ucieczce straszniejsi niż w spotkaniu.	Oj, starczyłoby na trzy powiaty. Ale w takim razie dostanę sześćdziesiąt rózeg.	Olesiu! Stasiu! wstydźcie się, co robicie! wołała Michasia rozłączając dwóch zapaśników i odbierając im ser i bułki.	Pocałuj się ze mną.	A dlaczego oni wszyscy nazywają się po prostu Dalczami, a ten jest Wyzbor-Dalcz?	Ja tu przyjdę nieraz do ciebie... i ksiądz kanonik posyłać cię będzie do klasztoru. A żebyś ty wiedział, jaki tu jest ładny ogród!	To jest zagadnienie sumienia, którego nie umiem rozwiązać. Jeżeli chcesz wiedzieć, moja córko, co o tym myśli w swojej książce de Matrimonio słynny Sanchez, mogę ci powiedzieć jutro.	Ach, ciężki krzyż zostawił mi wasz ojciec. Każde z was wzięło gotowe, a ja muszę myśleć za wszystkich. Interesa zastałam w opłakanym stanie, majątek bez kapitału i ciężary znaczne...	Bynajmniej, pani	Do Granitowego Pałacu? To niemożliwe	Zapewne To też nic nas niezmusi do zapomnienia o własnym, dobrze zrozumianym interesie.	W tej chwili nie chcę sobie nad tym łamać głowy i psuć sobie tego miłego popołudnia	To i dobrze, takich mi jak najwięcej! A teraz, stary towarzyszu, przypomnijmy te czasy, kiedyśmy to w ruskich stepach pod namiotami do uczty siadali. Dobrze mi między wami! Dalej, gospodarzu, dalej!	Bo rezultat wiadomy!	Jakie rzemiosło? Powodyrempowodyr (ros.) powiedział jeden z zachmurzonych	To może wtedy pogadamy założyciel (firmy itp.)..	No i cóż ta nieszczęśliwa?... Gdzież ona jest?...	Ten pan ten pan życzy sobie, bym mu napisał podanie.	Było to było ale teraz fajerantfajerant a. fajrant (z niem., daw. pot.)	Co mi tam! On pan w Szwecji, a Zamoyski Sobiepan w Zamościu. Eques polonus sumEques polonus sum (łac.)	Co ty gadasz?!	Cóż to? Pewnie sprawa jaka.	I to sobie przypominam	Ojcze jużciż szatan jest prostym wymysłem?	Tak jest, panie. Garść została.	To co innego.	Ależ tak, oczywiście	Chcesz powiedzieć heretyczne	Chwała Bogu!	Chłop, Szlachcic, Śmiech, Zemsta, Okrucieństwo	Czy i ty, Waldy, byłeś rano w borku z panną Stefanią?	Czy sama?	Dobrze. A ty, ojcze?	Halina Jaszczołt. Strasznie trudne nazwisko. Czy Polakom też z taką trudnością przychodzi wymawianie nazw cudzoziemskich?	Inaczej mówiłeś...	Ja proszę o trzecie miejsce.	Kto taki?	Lub ułatwi mu ucieczkę.	Mieszkaliśmy tam z mężem cały rok.	Mogęż ją zaraz wysłuchać?	Naprawdę?	Natychmiast zamelduję o waszym przybyciu, panie.	Oaza!	Postronka szkoda!	Proszę przynieść dla pań herbatę. Panie palą? Proszę papierosa.	Starosta z Wąsoszy.	Tak, jeśli stąd wyjdę.	Tam, pod arkadami.	W porównaniu z tamtą kwotą	W stajni.	W takim razie muszę jeszcze trudzić pana w jednej kwestii.	Widziałeś je?	Zwyczajna służba...
Aha, na psie. Otóż, kiedy ten pies przy moich nogach zdechł i z nim zniknęła ostatnia dla mnie pozostałość po ojcu, ostatnie stworzenie, które dla mnie miało jeszcze kęs serca, rzekłem sobie: nie masz tu już co robić, panie Wicie; chodźmy precz. łatwo. rozróżniałem wierzchołki drzew, potem coraz mniej i mniej, coraz ciemniej na niebie, coraz straszniej na ziemi, aż zrobiło się tak ciemno, jak w garnku. Firmament się obciągnął gęstymi chmurami, ostrość jakaś rozlała się po powietrzu, nareszcie błysnęło raz, drugi i dziesiąty, po czym straszne grzmoty zaczęły huczeć, jak gdyby jakie olbrzymie bryki biegały pędem po kamienistym sklepieniu. Straszno było... ale mnie nie; ja odmawiałem sobie wieczorne pacierze i przy świetle błyskawic postępowałem drogą do góry, rączo, żeby tylko jak najdalej nocować od tego domu, w którym nie było ani jednej łzy dla sieroty. Na koniec przyszedłem pod las; zmęczony byłem, guzy mnie poczęły dokuczać, wiatr jął przewiewać przez dziury kontusza, więc wypatrzywszy przy błyskawicy trochę gęstwiny, wlazłem pod nią i ległem. Skończywszy modlitwy i ucałowawszy skaplerz święty, pozostały mnie po ojcu moim i przeze mnie ciągle na piersiach noszony, chciałem usnąć, ale błyskawice i myśli moje nie dały mnie zawrzeć powieki. Więc myślałem. Myślałem, co począć teraz? Mógłbym się procesować, moja pani macocho, i wygrałbym pewnie. Nie mam ja grosza przy duszy, nie mam przyjaciół ani znajomych... ostatni, który mnie znał, był pies staruszek, a i ten zdechł przed godziną... ale ja mam metrykę w zanadrzu! Ja mam twarz moją, a tam we dworze gdzieś wisi na ścianie konterfekt mojego ojca! Ja mam czysty głos w sercu i Bóg się objawi w tym głosie, kiedy stanę przed sądem. I wygrałbym pewnie. Ale niech mnie Bóg broni od tego, abym miał nazwisko moje poniewierać po sądach... niechaj Bóg broni, aby dwoje ludzi, którzy to nazwisko odziedziczyli po moim ojcu, miało przeciwko sobie stawać do sprawy! I oto, Panie! ażebym kiedy nędzą lub głodem nie był pokuszony do tego czynu, oto klękam przed Tobą i przysięgam Ci przysięgam Ci, że kopca tej wsi nie przestąpię, póki się pierwszy włos siwy nie pokaże na mojej głowie!... To wymówiwszy klęcząc i z podniesioną prawą ręką do góry, nagle mnie coś oświeciło tak jasno, żem olśnął. Zrywam się, patrzę: pożar. Piorun uderzył w dom mojej wioski... i widziałem jakby na dłoni owe trzy lipy rosochate, czarno umalowane na dnie z samego płomienia i dymu... widziałem ludzi, którzy się gromadzili pod tymi lipami i wyglądali jakby sami czarci chodzący wśród gorejącego piekła... widziałem kłęby czarnego dymu, które z czerwonymi iskrami, falując nad domem, wzbijały się aż pod sam namiot boży... Panie! Cóż mnie się działo natenczas!...	Bo tak naprawdę, to może ja głupstwo wtenczas powiedziałam bo jak na anioła to on ma zanadto zadarty nos, za szerokie usta, zanadto połatane ubranie i zanadto mówi gwarą, ale jednak, gdyby w Yorkshire był anioł i mieszkał na wrzosowisku, gdyby był taki yorkshirski anioł, to myślę, że rozumiałby mowę kwiatów i wiedziałby, jak je hodować, i umiałby przemawiać do zwierząt tak, jak Dick, a one wiedziałyby, że jest ich przyjacielem naprawdę.	Nie ja mówię, karta mówi Co złego, czy dobrego los niesie, na los odpowiedzialność idzie, a ja tu słowa ująć ni dodać nie mogę, bo los sam przemawia, a los pani szczęśliwy i pomyślny. Najpierw przeszłość, potem teraźniejszość a na końcu przyszłość wróżba wyjaśni, całą prawdę odsłoni, złe i dobre, szczęście i zmartwienie wszelkie pokaże. Smutki swoje pani nogami podeptała, pod czerwonym asem pomyślność dla domu i zazdrość ludzka, ale na dobre wyszła. Przez nieżyczliwą krewniaczkę strata w majątku była, a trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, choroba ciężka w familji, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, bliska osoba umarła, mężczyzna, jakby ojciec, tak właśnie przez straszny wypadek życie zakończył.	Jakaż to istota wyryła mi na mieczu te szramy? Ja nie wiem, ale wy... ale wy może potraficie mi to objaśnić?	To ja wam podaruję tysiąc dwieście rubli. Zagospodarujcie się na nowo i żyjcie spokojnie w chałupie.	Gdy cię nie widzę, patrzę na niebo, ażeby przypomnieć sobie słodki spokój twojego oblicza. Daremna praca! Niebo nie posiada twojej pogody, a jego żar jest zimnem wobec płomieni, które spopieliły moje serce.	Jak mi Bóg miły, panie nie zełżę ani słowa. Te juchy Turki nadziały mnie na rożen, całego naszpikowanego jak królika, byłem bowiem tak wyschnięty, iż inaczej mięso moje byłoby bardzo niesmaczne; następnie zaczęli mnie piec żywcem na pieczyste. Owo gdy mnie tak pitrasili, polecałem się tymczasem łasce Bożej, mając w pamięci dobrego św. Wawrzyńca, i ciągle miałem nadzieję w Bogu, iż ocali mnie z tej męczarni, co też ziściło się w sposób bardzo osobliwy. Gdy bowiem polecałem się z szczerego serca Bogu, krzycząc: „Panie Boże, dopomóż mi! Panie Boże, ocal mnie! Panie Boże, wybaw mnie z tej męczarni, którą te psy niewierne nękają mnie za to, iż chcę przestrzegać twego zakonu”, stało się, iż ów smażyciel pośpił się, za wolą Boga, albo owego poczciwego Merkura, który uśpił podstępnie Argusa, mimo jego setki oczu.	Jak to przepadł? Przecież to musiał być znaczny człowiek, a o takich zawsze się wie i słyszy. Jakżeby na przykład przepaść mógł bez śladu pan Jarosz albo pan Heliasz? Przecież tu we Lwowie Tatarów nie ma?	Lilith powtarza, że dziecko zaraz zapłakało, gdy je przeniosła koło nas. I prawda! Zapłakało. Pewno wyniesiono je do ogrodów już chore. Marku, szukaj jej sam, gdzie chcesz, ale póki mała Augusta nie wyzdrowieje, nie mów o niej z cezarem, bo ściągniesz na nią pomstę Poppei. Dość już jej oczy płakały przez ciebie i niech wszyscy bogowie strzegą teraz jej biednej głowy.	Może panienka co kupi?... Mam dobre, tanie towary. Może co z byżuterye?... Może rękawiczki, śpilki do włosów, masyw, srybne! może co?... Mam różny towar, na różne ceny, a wszystko doskonalne, paryskie!...	Pan się pyta? Ten cham umyślnie podłożył łeb pod koło, jemu się nie chciało pracować, a jemu się chciało okraść fabrykę! My teraz mamy płacić na jego babę i bękarty!	Tak, ale uznałem jej stan za beznadziejny. Zastosowałem tylko zastrzyk na wzmocnienie serca.	Tak. Wygląda na porządnego, ale mówi po litwacku. Nie będę mogła go zrozumieć.	W czarnej; na wojnę w czarną się ona ubiera. Mroczyło się. Przybliża się żołnierz: „Werdowerdo a. werda (daw., z niem. wer da: kto tu) pyta patrzy: kościotrup. „A ty tu czego?” powiada Żołnierz pomiarkował, że źle. „Czemu to dopiero za tydzień? To ci prędzej nie wolno?” Żołnierz myśli sobie: „Trudno! ale kiedy ona mi teraz nic zrobić nie może, to niechże jej choć za swoje odpłacę.” Kiedy nie owinie ją w płachtę, kiedy nie zacznie o kamienie gnatami walić! Ona w krzyk i nuż się prosić: „Przyjdę za dwa tygodnie.” „Przyjdę za trzy, za cztery, za dziesięć po oblężeniu, za rok, za dwa, za piętnaście!” „Przyjdę za pięćdziesiąt lat!” dość!” Puścił ją. A sam zdrowy i żyw do tej pory; do bitwy chodzi jak w taniec, bo co mu tam!	Waćpan, który tak trwonisz swe guziki nie możesz, jak mi się zdaje, znać się tęgo na interesach.	Weźcie, za darmo nic na świecie nie dają...	Widzisz go, pokrakę, wypróżnował się, podjadł se mięsem i jakie mu to już smaki na ozór przychodzą!	Śmierci i zniszczenia! Już go prawie miałem w garści, a on znowu się wymknął! Niech i tak będzie! Może uciec nawet i do samego piekła, lecz Czarny Korsarz wygrzebie go nawet stamtąd! Choćbym miał roztrwonić cały swój majątek na poszukiwania, i tak go znajdę. Choćbym miał popłynąć na Honduras! Przysięgam na Boga!	Wyrok to nie mój a Boży! ja go tylko wam zwiastuję, abyś ty i rycerstwo twe wiedziało, że na śmierć idziecie, żebyście się pojednali z Bogiem, wzięli błogosławieństwo kapłana, tak jak ja wam moje daję...	Bo nie wiesz szczegółów, majorze Czy myślisz, że uciekałbym do Szkocji i zmieniał nazwisko, gdybym potrzebował się obawiać tych tylko, co panoszyli się wtedy w Paryżu? Drogo ceniłem życie, bom wierzył, że mały kapral powróci... Teraz... teraz mogę spokojnie umierać szeptał coraz ciszej, gorączkowo książę z rodu Kondeuszy, po zgilotynowaniu w 1792 r. króla Ludwika XVI i śmierci jego małoletniego syna w 1795 r. stał się kandydatem do tronu Francji, a nawet przez część rojalistów został ogłoszony królem francuskim pod imieniem Ludwika XVII. Samo jego istnienie zostało uznane za polityczne zagrożenie dla porewolucyjnej władzy we Francji, dlatego z rozkazu Napoleona (choć za namową ministra spraw zagranicznych Talleyranda) książę d’Enghien został porwany z Badenii (zachowującej neutralność), fałszywie oskarżony o chęć restauracji Burbonów i po krótkim procesie rozstrzelany 21 marca 1804 w fosie zamku Vincennes, gdzie też spoczęły jego zwłoki. Wydarzenie to wywołało wstrząs wśród elit politycznych Europy.... ja to... Boże! Boże! Edie... moja najdroższa!...	Ja miałem gorączkę, rozumiecie, i wciąż go do siebie wołałem.	Ja nie mogę się ztąd oddalić!	Ja także A ty? co uczyniłeś?	Nie, ja nie mam czasu rzekł naczelnik szorstko, wdziewając palto z pośpiechem.	A bo jeszcze nie zaczęli.	A jaka przywiązana do męża, to JW. pani nie uwierzy.	A jakież prawo miałeś je tam trzymać?	A ta droga dokąd prowadzi?	A żona tymczasem?...	A! no! rozśmiał się Borkowicz	A-le!	Ach, broń Boże	Ach, byłoby to prawdziwem dobrodziejstwem ale nie godzi, o, nie...	Ach, naprawdę!	Aha! co... Z wdówką? z wdówką	Chodzi ino.	Co pan komendant robi?	Co tam?	Co uczynicie z Jurandówną? Weźmiecie ją stąd do Insburka?	Co waść gadasz?!	Co waść przez to rozumiesz?	Czy sądzisz, że nie miałem racji?	Czy to źle?	Czy wytłumaczył swe postąpienie?	Dla tej prostej przyczyny, iż zabije tego, kto wydarł mu szczęście.	Do piątej, proszę wielmożnego pana.	Do usług pani...	Doprawdy!	Dzisiejszy dzień jest dla mnie szczególnie miły, a jeszcze nie koniec przyjemności. Nie moja w tym zasługa, bo nic sam nie robię, tylko ty, Małgosia i Brooke umilacie czas, za co jestem nieskończenie wdzięczny. Co będziemy robić po jedzeniu?	Gdzie zaś! W żelaznej, ale przy stalowni.	I cóż się stało?	I cóż teraz poczniemy?	Jak ksiądz sobie życzy	Jak to	Jak to? Nie ma pan nikogo? Rodziny?...	Jakiego? Widzisz przecie miasto przed nami, to miasto nazywa się Kraków.	Jakżebyś ty, paź królewski, nie wiedział?	Jedno słowo! Grasz waść czy nie grasz?	Jest to bodaj pierwsze słowo uznania, jakie udało mi się usłyszeć od kogoś z rodziny od czasu mego dzieciństwa	Jeżeli Broni chce się płakać, to już chyba skończenie świata nastąpi	Jużci, chyba długie miesiące miną, zanim zechce pojrzeć w stronę dworu.	Mam dopiero początek pomysłu. Powiem wam innym razem	Mania, więc to ty?	Mimoza! Skandal! Zaczynamy schodzić z relsówrelsy (daw., z ang.)	Nie poślę jej, księże proboszczu!	Nie, nie	Nie, zdaje mi się, z Nowego Orleanu.	No, a co	O teraz mi już nie ujdzie!...	O, Jezu! a któż to mówi?	Obyczaje, Ojciec, Syn, Szlachcic	Och, bracie, bracie! Nie mogłabym ci przebaczyć, chyba w godzinie...	Pani Janina! Ależ zrobiła mi pani ogromnie dobrą niespodziankę.	Pedro, Diego! Moi druhowie.	Piękna jesteś dziś, pani margrabino!	Pochlebców zgrają otoczony.	Prawdu każe, a ty, Maksym, durny!	Przeszło... wszystko przeszło. Czy nie wiesz?...	Przysięgnij!	Przywitamy sir Henryka. Ha! oto i on!	Prócz tego możesz się pan stać igraszką adwokatów i być wyzyskiwanym bez granic...	Robiłeś próby?	Skądże to panu przyszło do głowy? Nie rozumiem doprawdy!	Szczurku! Stój! Wracaj! Jesteś mi potrzebny! Wracaj natychmiast!	Tajemnica	Tak Ale miałeś tu wrócić w każdym razie?	To prawda. Daje zawsze chleb Pietrkowi, mówiąc, że dla niej zbyt twardy. Sama to widziałam! Idźmy więc prędko, ciotko. Dziś jeszcze może będziemy we Frankfurcie i zaraz wrócę z bułeczkami.	To westchnienie, ciociu, było brzemienne krytyką i potępieniem. Czego cioci się chce? Towarzystwa jakiej książęcej peroneliperonela (z fr. péronnelle)	Toć przecie jest kichree... barszcz jarzynowy!	Upiec pan każe?	W imieniu Lgockich i całego pani stolnikowej domu bardzo dziękujemy waszmości; nigdy nawet nie spodziewaliśmy się inaczej.	W każdym razie biedna kobieta...	Wielkie nieba! Co ten pies wyrabia? Nie dość, że gada, to jeszcze węszy przez sen?	Więc każę stangretowi oćwiczyć go batem! A w każdym razie... Od dzisiejszego dnia nie będziemy ani do fabryki, ani do folwarku brać wyrobów jego ojca!	Wszelako co?	Z czego się pan utrzymujesz?	Zdaje mi się moi, wujowie, że potrafię was całkowicie uspokoić	Zgodne to z dziecięcymi wyobrażeniami	Zmyśliłem. Chłopcy! Hej, łacina! Czwałem do szkoły!	„Panie, niech pan zwiąże mu nogi” „Chcę go udusić”.
Żebyś się przekonał, Sancho, ile to dobrego mieszczą w sobie zasady błędnego rycerstwa i jak dalece ludzie wyznający je powinni być czczeni i wielbieni na świecie, pozwalam ci zasiąść koło siebie razem z tą poczciwą gromadką; będziesz za pan brat z panem i władcą swoim, któremu służysz; będziesz jadł z tej samej misy i pił z nim z jednej szklanki; bo o rycerzach błędnych powiedzieć można to samo, co o miłości, że dla nich wszystko jest równe.	Ej! Co ty mi gadasz, co być może, a co nie może! Wiem ja o tym dobrze.	Jak to z czego? Przecież to zupełnie wyraźne. Miałem z nią zjeść kolację we dwójkę. Tymczasem przylazł ten wymokły bęcwał i nie odważyła się go wyprosić. Dlaczego? Bo się go boi. Albo boi się go stracić. Takie międzynarodowe, zblazowane typki to różne rzeczy umieją, panie drogi.	Hm? Sztuka, Artysta, Samotność, SławaWstąpić do klasztoru, zostać rzemieślnikiem!... Wcale niezły ratunek dla Pawluka i jemu podobnych chłopców z kawiarni Jedno i drugie może z nich uczynić mistrzów, o ile nie stali się już beznadziejnymi „artystami”. W przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak oddać się pod opiekę literatów. Mistrzami to ich nie uczyni, może wszakże zrobić sła­wnymi.	Niech ją zawiozą na zamek Nossen... namyśli się tam może. Nie mogę ścierpiéć téj zuchwale wypowiedzianéj mi wojny. Dosyć już tego. Głowę mi nią obija Denhoffowa: wiecznie o tém słyszę.	Pewnego razu jeden czarny szpic, który był mi potrzebny dla psiarni nad Klamovką, też nie chciał serdelka. Chodziłem koło niego trzy dni, aż wreszcie nie wytrzymałem i zapytałem tę panią, co prowadziła na smyczy, czym go karmi, że jest taki ładny. Pytanie pochlebiło niewieście, więc mi odpowiedziała, że najbardziej lubi kotlety. Więc kupiłem dla niego sznycel. Pomyślałem sobie, że to jeszcze lepsze. A widzisz, ten drań ani spojrzał na cielęcinę. Nałogowo żarł wieprzowinę. Trzeba było kupić kotlet wieprzowy. Dałem mu go powąchać i uciekłem. Pies za mną. Pani wołała: „Kropeczka! Kropeczka!” Ale gadaj zdrów! Kropeczka ani myślał słuchać. Za kotletem poleciał aż za róg, tam założyłem mu łańcuszek na kark, a nazajutrz znajdował się już w psiarni nad Klamovką. Na szyi miał parę białych kłaczków, przemalowali je na czarno i nikt go nie poznał. Ale dużo było takich psów, które poleciały na koński smażony serdelek. Zrobiłbyś najlepiej, gdybyś ją zapytał, co ten pies najbardziej lubi. Jesteś żołnierz, masz fajną postawę, to ci kobieta prędzej powie. Ja już się pytałem, ale ona spojrzała na mnie, jakby mnie chciała przebić spojrzeniem, i powiada: „Co komu do tego?” Nie bardzo ładna, taki małpiszon, ale z żołnierzem gadać będzie.	A zresztą kto wie, może tak oberwał, że sam się już nie pozbierał, co, Huck?	Co tam dziękować i na co częstować! mnie się jeść nie chce, bo wodę piłem! a taki w domu gdy przyjdę, choć łają i wypychają, coś mi w garnku zostawią. Ale u was tu goło, Motruno!	A dyć na moim wozie. To nie widzisz?	Boże! Więc to, co podejrzewałem, miałoby być prawdą? Hayde, byłabyś szczęśliwa zostając ze mną?	Nassi! Pisanie to nie jest już w rękach jego!...	Przecież wiesz, to jest Ziemia. Mówiłem ci nieraz, że cię zawiozę tu, skąd ją widać, i pokażę. Zresztą widziałeś już ją przecie, gdyśmy tu przyjechali, nie pamiętasz?	To niepojęta jak ty jesteś nudny mów naprzód z czem cię posłano?	Wszystko to bardzo dobrze szkoda jednak, że ten otwór, o którym pan mówisz, nie powstał nad powierzchnią morza.	I to prawda; ale to mnożenie...	Bredzisz nic nie wiedząc, to od grobów!	Co, hrabio? Umiesz po naszemu i torturujesz mnie tyle dni niemiecką mową... to kryminał!	Cóż wasi na to?	Dziękuję wam, ojcze, za błogosławieństwo Niełatwo to ochwiaręochwiara	Dziękuję. To lekarstwo, tak trudno zdobyte, doniosę sama	Interes, Polak, Niemiec to twierdzenie i dalsze myśli są inspirowane merkantylizmem, sposobem myślenia o ekonomii, wyznawanym w XIX w. (a powstałym w wieku XVII). Merkantylizm głosił, że państwa europejskie są dla siebie wzajemnie konkurentami i mogą się bogacić kosztem sąsiadów, a kluczem do bogactwa i potęgi jest dodatni bilans handlowy, czyli wytwarzanie i sprzedawanie za granicą większej ilości towarów, niż się sprowadza.	Jak to! Więc pan wyjeżdżasz?	Nieprawda kto chce, ten może wiele, a mali ludzie czasem nieznacznie sprawy wielkie popierają skutecznie, tyle tylko, że potem ich robota na cudzy idzie rachunek.	Tak jest, miejsce bitwy. Czy chcesz może, kochany, poznać dzieje zdarzenia?	Gdybym wiedziała, jak to zrobić, napisałabym teraz poemat o tym czarownym zachodzie słońca Tak tu jest cudownie! Ta wielka cisza i te ciemne drzewa, które wydają się zawsze jak pogrążone w zadumie!	A przy tym, jakżebyś to waszmość po kryjomu skonstruował? Toć by ludzie z ulicy widzieli.	Eh! jeżeli profesor ma takie argumenta, to upadam do nóg... Opowiada stare bajdy teologiczne, z których żartują nawet księże gospodynie, i myśli, że to filozofia.	Nic, nic! Drobnostka myślałem, że to przyprawneprzyprawne	Pochlebstwo to rzecz gorsza od pustej puszki blaszanej, połkniętej niebacznie! Atoli to, co usłyszeliśmy przed chwilą, było głosem prawdziwej mądrości	Tak, ale uznałem jej stan za beznadziejny. Zastosowałem tylko zastrzyk na wzmocnienie serca.	To niemożliwe! Czyżby on pozwalał sir Henrykowi starać się o własną żonę...	Ale nie można zaniedbać niczego, co mogłoby się przyczynić do  skłonienia Wilczura, by zdecydował się na operację. Musi pan jechać. Nie ma pan wobec mnie żadnych długów wdzięczności i nie z tego tytułu pana proszę. Ale tu chodzi nie o mnie, lecz o mego męża.	Pospolitym strachem. Dla tej mojej maski sposobności szukasz, by za wszelką cenę zgubę na mnie nasłać w sztucznym oświetleniu usłużnych przypadków.	Przypadkiem, przechodząc około lichéj garkuchni, w któréj niespodzianie ich spostrzegłem Ten artysta czy nie artysta upatrzył tam sobie bardzo ładną dziéweczkę, którą pewnie za model sobie wybrać musiał.	Co? Ładne czasy? Mnie chyba znowu będą brać... Uważała pani na tych dwu?	Nie juści czarownikami jesteście? Na co te znaki czynicie i dlaczego?	Ot tak! coś mi na sercu ciężko.	Proszę jej tak nie nazywać!	Tak, w Peshawar! W Peshawar pełnym jego krewniaków... pełnym szpiegowskich nor i kobiet, za których spódnicę szelma potrafi się schować. Taki Peshawar czy piekło byłoby nam jednakowo dogodne.	Za cóż chciałby mnie, nas niepokoić?	Jakże się skończyło? Za cóż ty się tu dostałeś? I jeszcze do osobnego oddziału... Ach ty, Sirotkin, Sirotkin!	Przecież od dwudziestu czterech godzin już jej nie ma cała Warszawa się tem zajmuje. Piękna Ukrainka znikła razem z matką i jakimś, mówią, dawnym swym kochankiem, chłopem czy Kozakiem. Natura ciągnie wilka do lasu, a Kozaka w step. Szkoda tylko, że nie wcześniej się namyśliła.	Wiadomo, wiadomo... Pani Clausen umarła zdrowo i jak należy, wskutek uczciwej choroby, tak samo jak leśniczy, nieboszczyk Michelsen.	Był za czasów pogańskich grabia możny, którego dla wielkiej urody zwano Walgierzem Wdałym. Cały ten kraj, jako okiem sięgnąć, należał do niego, a na wyprawy prócz pieszego ludu wodził po stu kopijnikówkopijnicy tu: pan, władca., na zachód aż po Opole, a na wschód po Sandomierz, wasalamiwasal	Nie, nie, nie na Ionę!	Ależ ona błagała mnie o tajemnicę	Chce, ażebym zagrał na skrzypcach na koncercie	Chcemy Aneta z początku mnie zdziwiła	Choćby na najgorszą nędzę i ciemnotę, choćby na łup wszystkim chorobom!	Co chcesz zrobić, co? Na Boga!	Dobrze tobie gadać, mój księże, a czy dostałeś kiedy rekuzę?	I!... jaka tam rozkosz!... chyba, że jest rozkoszą głód, zazdrość ciągła i niemożność życia inaczej.	Jakiś ty dobry. Chodź, zagram ci coś, co grywałam zawsze, myśląc o tobie.	Jest stary, okryty bliznami, twierdzi, że cierpi straszliwie za każdą podróżą.	Myślałam, że jest jeszcze na hali!	Mów, nie ukrywaj!	Na ten przykład! Hetmanem zostanie?	Nie chciałem wspominać o tém, dopóki nie odkryliśmy sprawcy	Nie ma ciotki! Zgubiłyśmy ciotkę!	Nie rób tego! Nie rób tego! Ba-och! Stanie się nieszczęście! Ba-och!	Nie wszystko złoto, co się świeci	Nie, głębiej.	Nie, nie! Avocat?	Niechże pan doktór włoży futro, weźmie narzędzia i chodźmy, bo czas  ucieka.	Opowiem całą winę tego wyrostkawyrostek (daw.) dojrzały, dorosły. mąż między nami nigdy by się nie dopuścił	Panie Vantochu, my panu wierzymy ale...	Sprawiedliwie mówisz, czekajmy na Aramisa.	Tak... Złożyło się tak.	Ten, którego on tulił do swego łona, który mu życie w Spelunce ocalił, który wytruł w koło co tylko mu stało na drodze!!	Twierdzi, że mnie kocha.	Waćpan widziałeś? Istotnie dobrze stawałam?	Wiedza, Prawda„Tak jest” wybuchnął nagle Hertenstein z szerokim gestem zniecierpliwienia	Wiem. Nasza piechota maszeruje na dzień około trzynastu mil egipskichmila egipska	A owe długie próby, owe	A więc?	Czy uciekli?	Dlaczego pani?...	Do domu.	Dymitr samozwaniec czy coś gorszego.	Dzień dobry!	Głupiś! Chodź z nami do Marsylii, no chodźże.	Ja?	Kaip?	Mógłbyś zostać protem w poważnej drukarni, gdzie zarabiałbyś sześć franków dziennie. Ze swoją inteligencją doszedłbyś z pewnością do tego, iż zyskałbyś udział w interesie.	Mówiłeś, że Sybilla Vane jest dla ciebie ucieleśnieniem wszystkich bohaterek poezji postać z dramatu Szekspira Otello, córka weneckiego senatora, uduszona przez swojego chorobliwie zazdrosnego męża., następnego OfeliąOfelia	Nic. Czy znowu zajmujesz się praktyką?	No, cóż ja im zrobię? Cicho, dzieci, mamusia przeczyta, dzieci będą grzeczne, a później tatko zrobi konia	No, pa.	Otwórz okno... przynieś stamtąd łóżko... a niegodziwiec...	Przestań, przeszkadzasz mi słuchać...	Przysłuchuję się ciekawie i rozumiem bez mała, najmiłościwszy ojcze	Racz się zastanowić, Najjaśniejszy Panie Jeżeli w ten sposób uwolnimy więźnia, trudno będzie dojść prawdy.	Sprzedano mu bezprawnie las!  Żyd rąbie!	Szwedzi!	Wielki szpitalnikwielki szpitalnik	Wszystko w porządku Skrępowany należycie.	Wszystko!	Zanadto jestem dobry, coprawda. Zatem po zamknięciu rachunku?	Zgadywać?	Znasz ją?
O nie, nie zgodziłabyś się. Zaczekaj i zobacz. Cmentarz św. Jana to miłe miejsce. Był on tak długo cmentarzem, aż przestał nim niejako być i stał się teraz osobliwością Kingsportu. Przechodziłam tamtędy wczoraj dla zażycia ruchu. Otacza go wielki mur kamienny i szereg wysokich drzew, a szpalery przecinają go; są tam najosobliwsze nagrobki z najosobliwszymi i najdziwaczniejszymi napisami. Będziesz się tam chodziła uczyć, Aniu, zobaczysz. W istocie nikogo się tam już nie grzebie, ale przed kilku laty wzniesiono tam piękny pomnik dla uczczenia żołnierzy nowoszkockich, poległych w czasie wojny krymskiej. Pomnik ten znajduje się na wprost bramy wejściowej, i znajdziesz tam wiele „pola dla wyobraźni”, jak mawiasz. Ale oto nadjeżdża twoja waliza, a chłopcy przychodzą ci powiedzieć dobranoc. Czy rzeczywiście muszę się przywitać z Karolem Slone, Aniu? Zawsze ma takie zimne ręce, w dotyku są śliskie jak ryby. Musimy ich poprosić, aby nas niekiedy odwiedzali. Panna Hanna powiedziała mi poważnie, że wolno nam przyjmować wizyty młodzieńców dwa razy w tygodniu, jeżeli będą odchodzili o właściwej porze; zaś panna Ada poprosiła mnie z uśmiechem, abym pilnie baczyła, by nie siadali na jej pięknych poduszeczkach. Obiecałam jej czuwać nad tym; ale Bóg wie, gdzie wolno im w takim razie siedzieć; chyba na podłodze, gdyż poduszeczki są wszędzie. Nawet na pianinie.	Boście jeszcze nie probowali litewskiego ramienia, a nie znacie też ich skrytych zabiegów, ozwał się Robert z Wartburga, rycerz doświadczony, co już w niejednej był tutaj walce. Zda się, że to kupa chrustu, gliny, kamieni i kłód drzewa, a gdy z pod tego wszystkiego wyroi się lud gruby i nieociosany jako te kłody i siądzie na karku, to i ostry miecz krzyżacki i świadomość wojenna nie wiele pomoże. Dzikie to, a też jako dzikie rwie się bez pamięci i rzuca na najbardziej uzbrojonego człowieka. A twarde i dumne jako te bory, przez które nie łacno nam się przedzierać było.	Proszę posłuchać, droga przyjaciółko mówiąc między nami, książę jeszcze nie rozwinął swoich możliwości tak, jak rozwinie. Ma w sobie trochę cudzoziemszczyzny, którą każdy Francuz rozpozna na pierwszy rzut oka u szlachcica włoskiego czy niemieckiego. Ale wygląda na to, że ma dobre serce, jest błyskotliwy... a jeśli chodzi o pozycję, to mój mąż utrzymuje, że ma ogromny majątek. Tak mi powiedział.	Śpiochu jakiś myślałem, że nie wiedzieć jak długo będę jeszcze czekał. Siedzę tu już od dawna i piłuję. Bić młotem ze względu na ciebie nie śmiałem, a matka nie chciała przerywać snu swemu pieszczochowi. Nie mówię już o śniadaniu, na które także czekamy oboje. Mądrze zaprawdę obrałeś zawód naukowy, dla którego my, zwyczajni ludzie musimy czuwać i pracować. Ale nie dość na tym; jak mi mówiono, dzielny uczony musi pracować także po nocach, by zgłębić dzieła swych mądrych poprzedników.	Działo się to w czerwcu, dnia dwudziestego siódmego, roku pańskiego tysiąc siedmset pięćdziesiąt i cztery... był wieczór natenczas, słońce zaszło już było... ziemia siniała... księżyc wyszedł na niebo i w lisią czapkę zawinięty, wróżył świętojankę... czeladka moja już spała, okna były pootwierane we dworku... bzy kwitły ostatnie i pierwsze róże się rozwijały... cisza była jak na cmentarzu... nagle!...	Czyliż pani nie widzi, jaki jestem szczęśliwy?... Odzyskałem siebie i znowu należę do siebie... Niech mi pani wierzy, że jest to cud, którego najzupełniej nie rozumiem, ale który porównać można tylko z przebudzeniem z letargu człowieka, który już leżał w trumnie.	Ja na to całkiem inaczej patrzę Pomyśl, Disko! Gdyby tak jakiś inny statek... jakiś pasażerski płynął sobie w taką pogodę i spotkał takiego zawalidrogę... to czy podałby mu wszystkie jakie potrzeba dane... podałby mu, wszystko co potrzeba?... pogadałby mu dokumentnie, na rozum, o sterowaniu i inszych sprawach morskich?... Juści, że nie!... Zapomnijże więc o tym! Dyćdyć (gw.) konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika: tęgo im przysoliłeś.... w dwa ognie żeście ich wzięli... i dwa razy wyszliśmy cało.	Tak. Najlepszy człowiek i tyle już wycierpiał przeze mnie, że nie wolno mi go narażać na nowe cierpienia, boby ich nie przeniósł.	Czy to prawda, że nosiła tyle brylantów, iż nie można było powiedzieć, gdzie się kończą brylanty a zaczyna Janka?	Dziękuję stryjowi za jego dobre chęci ale wątpię, czy się to da zrobić. Teraz już muszę jechać. Gdzie jest stryjenka? Chciałam się z nią przywitać i pożegnać!	To mój własny, proszę pana, a oto drzwi do pokoju mojej pani. Lecz bądź pan spokojny, nie usłyszy ona rozmowy, nigdy wcześniej, niż o północy, nie kładzie się do łóżka i wtedy dopiero potrzebuje mojej pomocy.	Och! to pod względem materialnym. Mam matkę, muszę, ale pod względem uczuciowym... Nie, nie, proszę się rozchmurzyć. No! ja proszę! Po co zatruwać sobie takie śliczne chwile. O! jak słońce cudnie świeci	I pogadałbym Ale jej obiecałem, że ani słowa nie pisnę. I teraz sam nie wiem, co mam robić. Jedyna nadzieja moja to w panu, panie profesorze.	Ja zaraz poznałem że to musi być ktoś wielki. Młodość zeszła mi na ucztach ze znakomitymi panami.	Co prawda, to prawda nic takiego w życiu nie czytałem, bo nie umiem ani czytać, ani pisać, i przysiąc mogę sumiennie, że nigdy za życia nie widziałem pana odważniejszego od was, oby tylko Bóg dał, żeby ta szalona odwaga o co złego nas nie przyprawiła! InteresAle trzeba by, proszę pana, opatrzyć wam ucho, dużo krwi z niego uchodzi; szczęście, że mam w sakwach trochę szarpiszarpie (daw.)	Ale, mój Nieczuja, nie gadajże takich rzeczy, bo to nieprawda. Ja się założę z tobą, że czy któren z was od Oszmiany, czy od Żuław, czy od Kudaku, kubek w kubek jednaki. Są pewne rzeczy, które każdy z was zrobi, są inne, których żaden nie zrobi.	Ech, co tam. Przecie pana to nic nie obchodzi.	Tobie bym, bracie, szczerze nie powiedział! Wiesz, jak to ten moskiewski ofikofik	Ponieważ wiem, że czyhali na moje życie, więc jeszcze nie zdołałem zapomnieć. I cóż?	Zawracanie! A, jak Boga kocham, zarazbym się sprowadził do niego odmieszkać gażę. Ale to bajki! Skądby on wziął tyle groszy?...	Nie zataić. Po prostu nie uważałam, by to była sprawa o tyle obchodząca Leszka, by mu o tym pisać.	Tak, caballero. To tak zwany surrillo, czyli skunksowiec andyjski, oczywiście najsmrodliwszy z całej skunksowej rodziny. Nikt nie jest w stanie znieść wydzielanego przez niego odoru, nawet psy.	A mnie co do tego? Kneź surowo zakazuje, aby się tu obcy po kraju nie wałęsali.	Aleć to już dawno! rzekł pułkownik.	Nic mu nie mów, Madziu!... Dowiesz się jutro.	No, no, nie unoś się.	Ba! ale jak się tam dostać teraz, gdyż drogę Krzywonos zagradza Jampol to też, jak słyszałem, gniazdo rozbójnicze.	Jam nie uciekał ani się chował! Zdrzemało mi się trochę, a szkoda, boby byli nie uciekli!	Jak mam jakie zmartwienie, nie jadam zwykle w domu, by nie zasmucać Maryni Idę gdziekolwiek i ot to wszystko, czego mi potrzeba. Siadaj, jeśli nie znajdziesz weselszego towarzystwa.	Miej litość nad Valentine! Przecież to niemożliwe! Wolałbym już oskarżyć samego siebie! Valentine ma serce czyste jak kryształ, to lilia niewinności!	Toż wiem o tym, rybko. Ale cóż to ma do Kucharzewskiego?	Na moją uczciwość, trochę za późno zupełnie jak musztarda po obiedzie. Gdybym był miał te dwadzieścia dukatów w więzieniu, mógłbym posmarować łapy mojego strażnika, rozbudzić ducha prokuratora i dziś byłbym na balu w Toledo, zamiast dreptać związany, jak chart na smyczy. Lecz cierpliwości! Na wszystko czas przyjdzie.	To się wie, a jak by ta... jak się nazywa, panna Antka przyszła?	Nuże i wy, kozy! Nuże, kozy! ruszać na wieś, budzić szlachtę, niech się szabel imają! Pannę porwał Kmicic... co?... Boże odpuść! zbój, warchoł... co?	Zaraz po pierwszym śniadaniu. Wstąpimy do Coombe-Tracey. Watson pozostawia tutaj kuferek, jako dowód, że wróci niebawem. Napisz kilka słów do Stapletona, przepraszając go, że nie możesz korzystać z jego zaprosin.	Kto to wie?	Toż to śmierć! Cóż taki chłystek jak ty poradzi wobec rudego psa? Pamiętaj, że nawet Pręgowaty...	Właśnie w tem jest cały sęk Umyśliłam, że niema sensu tyrać cały dzień po złociszu od sztuki. Lepiej mieć paru klientów, a takich, co solidnie zapłacą. A wiesz kto solidnie zapłaci?	Ruskin nie jest żadnym osłem! Jest tak samo dobry jak Zjadacz opiumZjadacz opium, ang. Confessions of an English Opium-Eater (1821)	To wszystko jest zupełnie prawdopodobne.	A... toteż to... w jej wieku!	Kozłowa też chciałaby zagon pod len na odrobek.	Nie lubię takich warunkowych interesów	Dajcie pokój, Grzegorzu Gdyby was nie było w pracy, czegoś brakowałoby w niej, czegoś, co wy sami tylko dać możecie.	A ja przychodzę, bo mi tęskno. Jak ty się czujesz? Powiedz szczerze; może chciałabyś do domu?	Źle zrobisz, kochany mój de Winter nie znam człowieka, któryby godnym był, aby go drugi żałował przez całe życie!... lecz zostaw nas, proszę cię.	A to tego samego autora, co Ogród Flory oba lepsi, dalej z nią za okno, to same kłamstwa i wariacje.	Nie przeglądałem jego korespondencji, a nie byłbym zauważył tego listu, gdyby nadszedł z poczty wraz z innymi.	Już przyszedł do siebie!	Ha! może i racya! Mało na świecie dobrego zostało! Pocierp jeszcze trochę, a potem po radę do księdza pójdź! Może cię zwolni z przysięgi!	Nie przed tobą, sługo! Precz!	Życie wszelakie twardem jest, a samiście rzekli, im kto wyżej siedzi.	Ja go uprosiłam! Widzisz, mój drogi, oprócz ciebie, jam tu samymi otoczona nieprzyjaciołmi. Słaba kobieta rady sobiebym nie dała...	W tej głębokiej nędzy, wśród tego oceanu cierpienia znalazłam parę ziarn piasku, na których oparłam nogę, gdzie mogłam cierpieć spokojniej. Huragan zmiótł wszystko. Oto jestem sama, bez oparcia, zbyt słaba, by stawić czoło burzom.	Gdyby mi się chciało	Gdzie hołdują się przesądy!	Hale, bałabym się ta...	Jakoś nieszczególnie się czuję	Przecież, panie stanowniczy, zdajesz się odgadywać myśl moją	Więc czujesz się nieszczęśliwym?	Zdaje mi się.	No i cóż, czy Seldon opuścił już te strony? czy jeszcze grasuje?	Drogi Bobie! Czuję urazę naprawdę! Niesądziłem, że mi ufasz tak mało.	Jaki wiek! w sile zdrowia... ledwie czterdzieści! sam czas do ożenku.	Tak jest.	Zwalą się ściany i jeszcze was przygniecie!	Do widzenia, do jutra!...	Wyjeżdżam dziś wieczorem do Ameryki	N. Pan tak znanym jesteś ze swéj pobłażliwości i grzeczności dla kobiét, iż najpochlebniejszym jego wyrazom trudno uwierzyć	A kto jego wie?	A oczy jakoby z nieba! Od konfuzjikonfuzja	Pani mi przypomina, żem niegrzeczny i niedyskretny ale służba królewska.	Moje ukochane dziwadła! Oto żmudnie zebrane przeze mnie najstarsze polskie książki i pisma czarnoksięskie. Przeczytaj!	Tak	W literaturze, bo...	Wysłał mnie, panienko miłościwa.	Może masz słuszność	Albo przez siły przyrody	Bywaj mi zdrów, mistrzu mój drogi!	Ehe! i przemówiła za nim i za nami...	Sapio pokawił! Z góry wiedziałem!	Sprowadzisz mi także furmana Wysockiego, tego z Tamki, wiesz?...	Toby była ostateczność nader smutna téj właśnie wszyscy, co jéj życzą dobrze, radziby uniknęli; téj ja pani chcę oszczędzić.	A czego pustelnik chce?	A niech pan prędko przyjeżdża.	Dagon mówi prawdę	Daj kobiecie babską klechdę, a krawczykowikrawczyk rzekł sikh.	Dziękuję pokornie waszej wielmożności...	Dziś wieczór, o szóstej.	Jesteście ranni?	Lepiej pomacaj mu głowę.	Nic i nigdy.	Nowe jakieś podrygi mody wiedeńskiej?	On musi być szalenie bogaty, jeżeli mu potrzeba aż tylu pokojów	Skąd mam wiedzieć!	Słucham panią!	Tamsta namie?	Wilczurówna.	Więc dobrze, przysięgam.	Śpiewają.
A byłem No, Pan Bóg mu nie poszczęścił: ponieśliśmy klęskę od EdygiEdygej tu: dążąc do bezpośredniego starcia., to ci się umknie i znów szyje. Róbże z nim, co chcesz! Bo widzicie, w naszym wojsku chełpili się rycerze bez pomiarkowania i gadali tak: „Kopij nawet nie będziemy pochylać ni mieczów dobywać, jeno na kopytach to robactwo rozniesiem”. Tak to oni się chwalili, aż tu jak wzięły groty warczeć, to aż się ciemno uczyniło rycerz, szlachcic ruski, wołoski lub litewski. i różnych tam dworzan, czyli jako oni zowią: otrokówotrok (daw.)	A gdzie on?	A teraz, drogi przyjacielu, ta noc wielce przyśpieszyła nasze  małżeństwo; nie byłabym rada wnieść ci w posagu kryminalnego procesu, i  to jeszcze za winę popełnioną w interesie kogoś drugiego.	A więc	Ale poco?	Ależ szanowny panie niczym na to nie zasłużyłem! Zawsze z największą ścisłością stosowałem się do wszystkich ustaw i rozporządzeń. Nigdy na jedną literkę nie odstąpiłem...	Bardzo. Przypomina mi niemieckie dziewczęta, bo ma taką świeżą cerę, spokojne rysy i tańczy z dystynkcjądystynkcja	Byłeś kiedy we Francji, Marcinie?	Będę ta kopał! Nic ino toto noś, dźwigaj, obsługuj, brudy jeich wynoś. Tera znowu kop!	Chwileczkę, sir	Cierpieniem, troską, postrachem zgonu bezpotomnego tak się znużył, iż dziś, dla świętego spokoju wszystko gotów poświęcić Niepoczciwi ludzie, gotowi zawsze ze wszystkiego korzystać, im gorzej go widzą, tem więcej naciskają, uprzykrzają się i łupią.	Co mówisz?	Co stoicie? Ruszaj się, ty diable Zaporkę odstawić!	Coś lepszego, sto razy le...	Czy Cypa pisze coś?	Czy zostaniemy ułaskawieni w razie poddania się?	Czyli mówisz tak: „Ja Cherei nie chwalę, ale to był doskonały człowiek i oby bogowie dali nam takich jak najwięcej.”	Daj mi pan spokój ze Szwejkiem! Nie myśl pan, panie kadet Biegler, że będzie tu pan intrygował przeciwko porucznikowi Lukaszowi. Myśmy tam Szwejka posłali... Patrzy pan na mnie, jakby się panu wydawało, że się pana czepiam... Zresztą, owszem, czepiam się pana, kadecie Biegler... Kiedy pan nie umie uszanować swego przełożonego, usiłuje go blamować, to ja panu urządzę taką wojnę, że nigdy nie zapomni pan o stacji Rabie.... Żeby to się tak chełpić swoimi teoretycznymi wiadomościami... Poczekaj pan, jak będziesz na froncie... Jak ja panu każę pójść z patrolem oficerskim na zasieki z drutu... Pański raport? Nawet raportu nie złożył mi pan po powrocie... Nawet teoretycznie, panie Biegler...	Daj spokój, stary, ty chcesz z nas strugać wariatów, nie mogło być takie wysokie jak twoja walizka	Dobrze Będzie pan miał albo wolną drogę, albo otwartą walkę.	Dobrze! Byle nas na tym polu nie najechali! Jeżeli się do drugiego lasu szczęśliwie przedostaniem, tośmy i w domu. Jedźmy teraz razem! Szczęściem kniaziówna z Rzędzianem na Burłajowych koniach.	Dopiero co odeszła, a ja mam uwarzyć śniadanie dla ciebie, panie. Czuwała nad tobą całą noc.	Drukarnia!	Dziecko, Kondycja ludzka, Śmierć słowa, które według Ewangelii św. Jana z Nowego Testamentu wypowiedział Jezus do swojej matki podczas uczty weselnej w Kanie Galilejskiej, kiedy gospodarzom zabrakło wina (por. J 2, 4, w tłum. Biblii Tysiąclecia: „Jezus Jej odpowiedział: »Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja«”).. I, nie wiedząc wcale, wlokę w sobie zarazę. Umarł tutaj przed kilkoma tygodniami mały chłopczyk, syn jednego biednego ślepraśleper (z niem.: Schlepper) moje troski. I oto bezsenność. Jedna noc, druga, trzecia, czwarta... Wyjechałem na dwa dni. Pędziłem kurierami, gdzie oczy poniosą. Stojąc w oknie ciągle patrzyłem na krajobraz. No i, chwała Bogu, znikła czerwona plama. Usnąłem w pewnym hotelu. Będziecie się może śmieli ze mnie, ale tak było: ta czerwona plama została pokonana, starta przez zieloną, jasnozieloną...	Dzięki ci panie, za tak słodką nadzieję mimo to ja się uspokoić nie mogę, trwoga mną owłada... Ta nieznośna rywalka zbliża się... będziesz ją widziéć, pochwyci znowu tę władzę nad sercem pana mego, którą tak długo zachować umiała.	Gaspadyń fiesor! Ja etoj lekcji nie nauczyłsia. Ja jej w żadnyj spasob nauczyćsia nie mog.	I do was	I ja tobie, ale kiedy indziej... Oświadczył ci się Miętlewicz?...	Imię	Ja się spodziewam, że pan skarbnikowicz zabawi u nas dni kilka; dzisiaj damy mu apartament w sąsiedztwie dziadka, ale na jutro będą już opalone i przyrządzone pokoje gościnne. Proszę nas nie porzucać.	Ja! do kościoła! Sierotom modlić się trzeba goręcej jeszcze, bo Bóg im tylko ojcem i doradźcą.	Jak lew... ale z „duszami” i „umarlakami”. O! Wynik walki z nimi byłby zupełnie inny!	Jak oaza, to oaza. Spóźnienie o godzinę i pięć minut. To nic strasznego. Mamy zapas na trzy godziny więcej, niż potrzeba, bo wiatr nam nie przeszkadza. Ano, napijemy się teraz razem. Lotnik nalał kubek wody dla siebie, stuknął nim o oliwiarkę.	Jakim sposobem hrabia Albert wpadł w ręce Luigiego?	Jest ci ta coś niecoś na codzienną potrzebę; lecz gdy wszystko zdaniem pani najmiłościwszej znamienitsze jest w tej krainie wybranej, przeto i błazeństwa nowomodnego, a doskonalszego nie gdzie indziej dostanę. Daj, królu, na drogę; zobaczycie, jakim ja to arcybłaznem powrócę.	Jest tak, jak ja mówię.	Jeśli się nie mylę drugi to raz spotykamy się w życiu. Winienem panu żem na drogę wyprowadzony nie popadł w ręce królewskich pachołków jak włóczęga.	Już zaraz uderzą! Słyszysz waść?	Kapłani?... Mefres?... Królem żydowskim?... Ależ ja mówiłem ci, że twój syn może zostać dowódcą moich łuczników, moim pisarzem... Ja ci to mówiłem!... a ty, nędzna, myślałaś, że tytuł żydowskiego króla równa się dostojeństwu mego łucznika i pisarza?... Mefres... Herhor!... Niech będą dzięki bogom, że nareszcie zrozumiałem tych dostojników i wiem, jaki los przeznaczają memu potomstwu...	Kondycja ludzka, Potwór	Kto to powiedział?	LosNie wierzę we wpływ przypadku na życie ludzi niezwykłych. Obserwacja wieloletnia przekonała mnie, że sfera jego działania jest znacznie węższa, niż się zwyczajnie przypuszcza. Pradera był indywidualnością zbyt silną, by o losie jego mógł rozstrzygać czynnik tak kapryśny. Przypadek kieruje przeważnie życiem ludzi słabych, którzy nie posiadają własnej osi.	Marek! a to dopiero miła niespodzianka!	Mars! Mars!	Mistrzu Czy ma być usunięty raz na zawsze, czy tylko na pewien czas? Rozkazuj.	Mowy nie ma. Nie puszczę pana. Jeżeli chodzi o lecznicę, niech się pan nie kłopocze. Ostatecznie, pan profesor Dobraniecki winien jest mi trochę wdzięczności i jeżeli pana zatrzymuję, nie może o to żywić urazy, tym bardziej że i wobec pana ma do spłacenia poważny dług moralny.	Nakoniec ponieważ nie słyszałem nic o panu od niejakiego czasu, zapragnąłem wiedzieć, co porabiasz. Nadto należy mi się niejaka wdzięczność od pana; zauważyłeś pewnie, jak we wszystkich okolicznościach miano wzgląd dla ciebie...	Nawet księżniczki muszą gdzieś mieszkać	Nazywają mnie bratem Diego.	Niby to waćpan nie wiesz?	Nic nie szkodzi to dowodzi tylko, że Sancho Pansa posiada dowcip, który nie jest udziałem pospolitych umysłów. Lecz nie traćmy czasu, jedźmy, a wielki Rycerz Posępnego Oblicza niech raczy zaszczycić nas swoim towarzystwem.	Nie będę pani mówił o uczuciach religijnych, które dają rezygnację ale czyż macierzyństwo...	Nie chciałem cię budzić, zresztą byłem pijany.	Nie dostałem rozkazu. Siostra zachorowała na bardzo ciężką anginę. Byłem u niej całą noc.	Nie lala (gw.) szepnął ze współczuciem.	Nie ma obawy!	Nie ma potrzeby narażać się na takie niebezpieczeństwo Znają mnie w mieście, nikt nie będzie mnie podejrzewać, mogę kupić ubrania i broń.	Nie powraca Daję wam słowo, gubernator tutejszy, szlachcic dostojny, który miał być dzisiaj u mnie na obiedzie, tak pragnął tego konia, że mu go nareszcie dałem.	Nie rozumiem pana nie rozumiem i zaczynam naprawdę obawiać się, że coś się w naszej przyjaźni psuje. Z pańskiego tonu wolno mi wnioskować, że wiadomość o naszym małżeństwie z Ewarystem oburzyła, czy zagniewała pana. I naprawdę chciałabym to wyjaśnić. Jeżeli pan, panie Stefanie, wydaje się potępiać nasze małżeństwo, nie wiem z jakiego stanowiska pan to robi, czy, jako mój przyjaciel, niechętnie usposobiony dla Ewarysta, czy odwrotnie, jako jego przyjaciel niezadowolony z dokonanego przezeń wyboru?	Nie to tedy żeby Zofia nie była ładna, w moich zwłaszcza oczach. Każdy przyzna, że to najmilsze pod słońcem dziewczę, ale tamta, piękność, piękność w całym znaczeniu tego słowa!	Nie wiesz, czy mama jest sama, Gilberto?	Nie, nie! Jeux de société!	No i powiedz sama, czy można nie ufać w opiekę boską? Śmierć tego człowieka byłaby dla mnie ciężkim ciosem został uratowany! Muszę z nim zawiązać bliższe stosunki, a wtedy zobaczymy, kto wyjdzie lepiej: czy książę na swoim wielkim adwokacie, czy ja na moim Wokulskim. Jak sądzisz?	O pani Latter mówią źle Moje kuzynki zarzucają jej, że wprowadza na pensję kursa emancypacji, że jakaś panna Howard chce na gwałt robić dziewczęta istotami samodzielnymi...	O, tak, ale są oni niebezpieczni lub cierpią na pomieszanie zmysłów, tych trzymamy w lochach.	Oczywiście! Masz pan zupełną rację, zostając. Życzę państwu szczęścia, które oby potrwało jak najdłużej! Żegnam!	Od Ślimaka?... Aha! od tego, co się spalił.	On nigdy nie uśnie	Otóż właśnie mnie to się wczoraj wieczorem zdarzyło. Ale to nic. Gruszka dojrzeje! Mamy czas, a cierpliwym być umiem.	Pan major Bartolomeo Cavalcanti! Pan wicehrabia Andrea Cavalcanti!	Polityka tu: przyjaciel. wielkim i moim znajomkiem, który ma niepośledni mirmir	Poszła siać oczami śmierć i zniszczenie	Poślij zastępcę, a sam pojedziesz w niedzielę. Liczę na ciebie z pewnością.	Przede wszystkim nie szeptał Może wiedział, że nie cierpię szeptów. Słyszałem, jak głośno powiedział: „Chłopiec będzie żył, tylko trzeba nań odpowiednio wpływać. Rozweselajcie go”. Zdawało mi się, że był oburzony.	Przepraszam, bardzo przepraszam, przerywam jakąś scenę rodzinną	Przy sposobności sprzedaży tych brylantów, zobaczyła Molitaire’a Niedługo potem kupił Mr. Mitchel drugą kolekcję, a Molitaire wiedział o tem, oczywiście, gdyż musiał zapakować kamienie, celem wysyłki do Bostonu. Prawdopodobnie, mając zamiar skraść je po odbiorze z cła, namówił on tę kobietę, by mu towarzyszyła za ocean, czego dowodem jest, że w dniu wysyłki klejnotów zaniechał swych funkcyj w firmie, poczem ślad obojga znikł z Paryża.	Płacz? Jak to?	Rysuje karykatury ze znajomych, którzy się dowiadują o twym małżeństwie.	Streśćmy tedy ten szeroki pogląd na świat Na początku narodów siła była poniekąd materialna, jedna, gruba; po czym ze wzrostem skupień rządy zaczęły mniej lub więcej zręcznie rozkładać pierwotną władzę. Tak w odległej starożytności siła była w teokracji; kapłani dzierżyli miecz i kadzielnicę. Później były dwa kapłaństwa: kapłan i król. Dziś nasze społeczeństwo, ostateczny kres cywilizacji, rozdzieliło władze wedle ilości kombinacji: doszliśmy do sił zwanych przemysł, myśl, pieniądz, słowo. Postradawszy w ten sposób jedność, władza dąży bez ustanku ku rozkładowi społecznemu, niemającemu już innej zapory prócz interesu. Toteż nie opierajmy się już ani na religii, ani na sile materialnej, ale na inteligencji. Czy książka zastąpi miecz? Czy dyskusja zastąpi czyn? Oto zagadnienie.	Są, psiajuchy, w Lublinie! Nieprawda, że wyszli. Szczerze waszmości radzę, nie wyprawiaj naprzód Tatarów, bo w większej kupie zawsze bezpieczniej.	Słuchaj pod żadnym pozorem nie oddalaj się od tych drzwi; wiesz, że przeszłej nocy, milord ukarał żołnierza, który opuścił stanowisko na chwilę, a jednak to ja sam przez krótką nieobecność jego czuwałem w zastępstwie.	Tak się zdaje	Tak właśnie. Czy pan go znasz?	Tego nie można powiedzieć. Widzisz, Jelsky, pieniądz rusza się u nas żwawiej niźli nauka i sztuka, nic dziwnego, że i myśl ruchliwsza przy nim się staje. Mieszczaństwo nie lubi tylko samodzielnych, zwłaszcza miejscowych porodów myśli i, gdzie może, urządza sztuczne poronienia z namiętnością starych akuszerek. Nie przeszkadza to tym panom opie­kować się instytucją dla porodów fenomenalnie już twardych i uciążliwych, dzięki którym przychodzą na świat wielkie i ciężkie kobyły rasy germańskiej, machiny wytrzymałe, juczne i bezpłodne jak muły!	To pewna że ja nie pójdę: jestem z natury cokolwiek upośledzony na odwadze.	W moim mieszkaniu?	Wasza cześć może nie wiesz, że ja tu z moich komnat schodzę do tego refektarza małymi schodami w murze, a przy tych schodach jest pewna sklepiona izba, do której gdybym waszą cześć zaprowadził, poznałbyś pierwszy sposób.	Widziałem, a jakże! Pyszny koń, „HeldHeld (niem.)	Wie pani, że gdyby tak była powiedziała, nie byłbym jej właśnie uwierzył.	Wielki kamień, który ma zastąpić kotwicę. Taką knagę dyndającą na przodzie łodzi widać już z dala, a cała rybacka gromada zaraz wie, co to znaczy. Ej, ośmieszyłoby go to okropnie! A tego Penn nie potrafiłby znieść... To zupełnie, jak gdyby kto psu przywiązał warząchew do ogona... Taki już on zawsze wrażliwy! Hola, Penn! Znowuś ugrzązł? Nie próbuj już więcej swych zdolności. Podpłyń nieco dalej i trzymaj linę prostopadle.	Więc co będzie z nami?	Więc dobrze?	Więc tém niebezpieczniejszą ale zbrzydnąć musiała?	Wstępując na skalistą górę, znajduje się niekiedy owoc, aby uśmierzyć żary straszliwego pragnienia; oto właśnie taki owoc! Mam uczucie, że powierzam ci moje sumienie, abyś mi je oddał kiedyś.	Wszystko trzeba dziś traktować jedynie sportowo i nie na serio. Ciesz się, papa, że masz takiego syna. Z twoimi zasadami byłbym dziś nieszczęśliwym, zawiedzionym niedołęgą. Na samą ideę państwa należy patrzeć dziś ze sportowego punktu widzenia. Kwestii jego zachowania można bronić jak bramki w piłce nożnej, ale ostatecznie jeśli syndykaliści antyfaszystowscy zrobią goala, to nic tak znów strasznego się nie stanie. A zresztą ta partia państwowców w każdej postaci, z wyjątkiem chwilowo, chwilowo zaznaczam, komunistów, z góry jest przegrana. Wiem, że mało jest dziś u nas ludzi którzy chcą w ten sposób na wszystko patrzeć. Ja proponuję rozwiązanie Syndykatu Zbawienia i programowe, przedwczesne pojednanie się z jakimkolwiek możliwym przewrotem. Wobec ostatnich wiadomości z Rosji, widać, że przyszła na nas kolej. Wstrzymywanie się od wyjścia naprzeciw wypadkom, ale wyjścia istotnego, a nie jakiegoś imunizującego szczepienia, możemy opłacić rzezią, jakiej świat nie widział. jemu chodzi o wielkość samą w sobie	Zjechali z gościńca i jeździli w kółko wedlewedle (daw.) zawieja, zamieć. i zadymki łatwo się taka rzecz przygodzi. Jeździli i jeździli, póki konie nie ustały.	Że owa niejasność jest bez granic, czy tak?	Żebym mógł iść do loży Müllerów, tobym wyszedł.	Żołnierze je obronią	„U boku Zofii. Niezadługo zakwitnie ich ogród i pachnąć poczną złote owoce. Chodzą teraz po ziemi i podnoszą omdlałe z pragnienia rośliny”.
Ależ rozumie się, oddawna wiemy, że to idjota Ale ostatecznie, stało się. Jutro gospodarz wyrzuci go na bruk, znajdzie się w ostatniej nędzy; rodzina nie lubi go, a z pewnością nie Forcheville mu dopomoże! Toteż pomyślałem... wiesz, ja nie chcę nic zrobić coby ci się miało nie podobać, ale moglibyśmy może zapewnić mu niedużą rentę, tak aby nie odczuł zbytnio swojej ruiny, aby się mógł leczyć u siebie w domu.	Żebym ja w sekrety ludzkie wdawał się i interesom cudzym na przeszkodzie stawał, ja bym ani bogaty nie był, ani zgody z nikim nie znalazł i mnie by nie było tak dobrze na świecie, jak teraz jest...	Ani przez chwilę! Jest na niej jego marka. Sprawka Lupina odróżnia się od każdej innej, jak twarz od twarzy. Trzeba tylko otworzyć oczy.	Opowiadają mi tu o tobie różni zmarnowani ludzie, że „Kamil jest zmarnowany”. Uprzedzam cię, że ja nie pozwolę ci zmarnieć! Gadaj sobie, co chcesz! Ja ci rady dam! Nie uśmiechaj się szyderczo, tylko słuchaj i staraj się zrozumieć. Wiem o tobie wszystko. Widzę każdą twoją myśl. Nie masz żadnego prawa mnie nienawidzieć. Nie masz prawa patrzeć tu na mnie jak wróg. Nie jesteś obłąkanym, ale rozumnym człowiekiem. Twoje cierpienie znam. Lekarstwa na nie nie mam. Ale potrzebuję ciebie i sprawa ciebie potrzebuje. I dlatego nie odczepisz się ode mnie. Dlatego będziesz musiał słuchać, co mówię. Słuchaj i milcz, jeżeli nie możesz mówić! Nadejdzie chwila, że przemówisz. Możesz sobie wyrabiać miny	Mieliby większy zarobek. Jak zaś Hamer nie zbuduje wiatraka, to na przyszły rok z pewnością wybuduje go Gede dla swego siostrzeńca.	Dajże spokój, nie jestem ślepy ani głupi... Wiem, co mówi się o Żydach w warsztatach, szynkach, sklepach, nawet w gazetach... I jestem pewny, że lada rok wybuchnie nowe prześladowanie, z którego moi bracia w Izraelu wyjdą jeszcze mędrsi, jeszcze silniejsi i jeszcze solidarniejsi... A jak oni wam kiedyś zapłacą!... Szelmy spod ciemnej gwiazdy, ale muszę uznać ich geniusz i nie mogę wyprzeć się sympatii... Czuję, że dla mnie brudny Żydziak jest milszym od umytego panicza; a kiedy po dwudziestu latach pierwszy raz zajrzałem do synagogi i usłyszałem śpiewy, na honor, łzy mi w oczach stanęły... Co tu gadać... Pięknym jest Izrael triumfujący i miło pomyśleć, że w tym triumfie uciśnionych jest cząstka mojej pracy!...	Dziękuję ci. Jaki to dziwny tego rodzaju niepokój i tego rodzaju wyrzuty? A jednak nie mogę się pozbyć poczucia winy. Takie warunki, że nie godzi się! Trzeba zrobić coś uczciwego, chociaż przed śmiercią. To jednak nie żarty!	Nie przypuszczałem nic nie pojmowałem tylko, jak strzelba dostała się do twojej szafy.	Takeśmy ułożyli, król cię z Rybińskimi semotis arbitris pojedna, a potem pokażesz się na dworze, publicznie, i rzecz skończona. Sam słyszałem jak N. Pan dowiedziawszy się o śmierci pani podczaszynej, powiedział: Jam teraz jego opiekunem.	Ot, co! Jeszcze by nie kciał... Chybaby głupi! A któryż to niedźwiedź nie kce miodu z barci? Ale po co się spieszyć? Czy to nie lepiej zobaczyć, co zacz człowiek jest? Ojcze Kasjanie, taż już powiedzcie, co macie na języku, nie drzemcie jako zając o południu pod skibą!	O, bardzo proszę... Nie każdy jest łotrem, kto siedział na Pawiaku... A co do udzielania rad...	Wyglądasz, mój panie, na człowieka uczciwego. Twierdzisz zatem, że Cyrano uprzedzony został o tym, co się tu dzieje?	A zatem! najpierw potarguj się ze swym gospodarzem, a targuj się dobrze.	Dziwię się bardzo waszmości Czy chciałeś sprzedać chłopaka wraz z danym mu podarunkiem? Chciałeśżechciałeśże	Trudno. Więc Karolka zgadza się?	Zależy, wuju, gdzie się ucho przyłoży. A u wuja?	Nie wiem, kto pan jesteś ale pan przypatruje mi się, jak gdyby znał rzeczywiście?	Prawda, że ludzie słabi bywają uparci lecz na słabych zawsze powolnie i zręcznie działając, wpłynąć można. Nigdy nagle, bo ich słabość, którą czują sami, rodzi upór: należy ich tak brać, aby nie wiedzieli, że są wzięci, aby sądzili, że działają przez się sami. Od czegóż poczciwy O. Guarini!	Nie pozwolę: pójdę do twojej mamusi albo powiem pani. Po co pani ma na ciebie krzyczeć, że cię głowa boli?	Na miłość boską niech pani tego nie robi... Pan Kazimierz?... ależ to plotki...	Słusznie, baron Niech pan wejdzie, baronie, i opowie hrabiemu wszystko, co tylko wiesz nowego o panu Bonaparte. Nie kryj nic przed nami, choćby sytuacja była najcięższa. Przekonajmy się, czy wyspa Elba jest wulkanem, z którego wybuchnie wojna gorąca i sroga: bella, horrida bella?	Na niego nie liczcie. Musicie Horn pożyczyć osiemdziesiąt rubli, bo jest dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.	Będzie to zapewne coś z rzędu owych błahych obaw, owych mglistych podejrzeń, które pani stawia powyżej największych spraw życia; ma pani sztukę przeważania szali świata, rzucając na wagę ułamek słomki, źdźbło.	Peggotty, co się stało?	A ja dodam że te eukaliptusy należą do rodziny, która ma wielu pożytecznych członków, mianowicie: gujawagujawa, guawa a. gruszla (biol.) gatunek rośliny z rodziny mirtowatych pochodzący z Indonezji; z jego wysuszonych pączków uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)., rodzący goździki; drzewo granatowe rodzące granaty; Eugenia caulifloraEugenia cauliflora, ob.: Plinia cauliflora (biol.) wiecznie zielony krzew z rodziny mirtowatych rosnący w Chile i płd. Argentynie, rodzący czerwone jagody o truskawkowym aromacie, wykorzystywane do wyrobu galaretek i likierów. dający sok do wyrobu wyśmienitych alkoholi; mirt caryophyllusmirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon korzennik lekarski, gatunek drzewa z rodziny mirtowatych występującego w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz płn. rejonach Ameryki Płd; jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego., dający pieprz angielski; mirt właściwy, którego jagody zastąpić mogą pieprz; Eucalyptus robustaEucalyptus robusta (biol.) eukaliptus Gunna (a. górski), drzewo z rodziny mirtowatych pochodzące z Tasmanii; jego słodki sok po sfermentowaniu przypomina cydr (jabłecznik, napój alkoholowy z soku jabłkowego)., którego sok drogą fermentacji przekształca się w piwo; wreszcie wszystkie te drzewa znane pod nazwą „drzew życiodajnych” czy też „drzew żelaznych” także należące do rodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunkówrodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunków	To go uprzedzę, bo właśnie jutro wybiera się z panną do Gawny, do państwa Kuczuków-Olbrotowskich.	Nazywam się Dawid Balfour jestem do usług waćpana.	Rany! To straszne. A skąd twój ojciec wiedział, że ona chce na niego rzucić czary?	Żebym się ja obracać umiał! westchnął stary...	Byłem zdecydowany gdyby zażądał był listu, podać mu jedną rękę a drugą przebić go szpadą na wylot.	Pragmatyczny! On śmie używać wobec mnie takich wyrazów. Z pewnością nie wiesz nawet, co to jest.	I zawszony kożuch po nieboszczyku. Kobieta, Dusza, MizoginiaA mnie co po kobiecie! Z dawna mi już obmierzło to babie nasienie, z dawna! A to nic jeno krzyczy, wrzeszczy, lata, jako te sroki na płocie, wy słowo, a ona dwudziestu kiej grochowinami trzęsie... wy macie rozum, a ona ino ozorem zamiata. Mówisz kiej do człowieka, a ta ni wyrozumie, ni rozważy, jeno bele co klepie. Powiadają, że Pan Jezus dał kobiecie ino pół duszy i musi być to prawda... a drugą połówkę diabeł miał narządzić...	Ach, coś wspaniałego! Dziś po południu najdroższa moja ciocia przysłała mi paczkę, pełną dobrych rzeczy. Paczki tej nawet nie tknęłam, bo zjadłam dużo leguminy na obiad i byłam bardzo zmartwiona książkami, które mi tatuś przysłał.	To ciężko, bardzo ciężko będzie! Z kim innym nawet bym mówić o tym nie chciał, bo to rzecz niebezpieczna i gardłem grozi, ale dla takiego cnotliwego syna, jako ty jesteś, to ja rad zrobię, co w mojej mocy i rozumie będzie. Dawajże te pieniądze.	Ale zdaje mi się, że bardzo czysto mówią po francusku	Zajmujesz się pan zbiorami?	Czyli stało się coś znacznie gorszego, dla nas dużo bardziej fatalnego i strasznego: dziecko musiało jeszcze żyć, a morderca je uratował.	Małżeństwo nie byłoby możebnemożebny (daw.)	Nie rozumiem	Od paru lat? Więc to już może być nic nie warte?	Zapewniam pana, że zostałem zredukowany bez żadnego powodu. Słowem honoru ręczę, że nie popełniłem najmniejszego nadużycia! Jeżeli zaś chodzi o to, że chwilowo nie mam posady... Jestem przekonany, że w najbliższym czasie coś odpowiedniego znajdę. W każdym razie córka szanownego pana, jako moja żona, proszę mi wierzyć, będzie miała byt zapewniony. Jestem młody, energji mi nie brak...	Tak zacnemu kawalerowi wszystkie arkana duszy mojej otworzę, choć siłasiła (starop.) zaczynam.: Wiesz waszmość, że herb mój zwie się Zerwikaptur, co z takowej przyczyny pochodzi, że gdy jeszcze pod Grunwaldem przodek mój Stowejko Podbipięta ujrzał trzech rycerzy w mniszych kapturachrycerzy w mniszych kapturach	Jak to? A kosz?	Nie wiem, czego chcesz Czy trzeba nam jeszcze lepszego mieszkania?	Ma albo nie ma.	Nie nalegaj pan...	Nie pletlibyście bele czego.	Nie wiem, czego Kama chce?	Rozumiem skruszył na proch te panie swoją wielkością, swojem urodzeniem, swoim majątkiem i z tego prochu ulepił sobie żonę i teściową.	Hrabio dziękuję panu za gościnność, z której chciałbym korzystać jak najdłużej; ale muszę wracać do Paryża.	Kto to może być?	To drugich obchodzi, dla mnie jest złem, więc jest złem	A to jakim sposobem?	Gdzież to ty lecisz?	Jak waści zowią?	To czegoś taki niemrawy?	To niemożliwe. Wszędzie stoją straże.	Oczywiście byłam i telefonowałam z Klubu Wioślarskiego, by pana też wyciągnąć, ale uroczy Stefanek wpadł jak kamień w wodę. No dość. Proszę zaraz przyjść.	Skądże to Bóg prowadzi, moje kmotry?	Prawda, panie, czuję wielką trwogę, ale dlaczego postrzegacie to teraz bardziej niż przedtem?	Jak i wszystkie!	Jeszcze troszkę głośniej. Jak blisko byłeś?	Jeżeliś widziała, to czego pytasz? Łżesz, waltornio!	W godzinę chrztu? Cóż to? Chciał cię zostawić poganinem?	Mistrz to był Bierz waść konia za uzdę, bo zacny!	Chcesz publiki? Jam gotów.	Anna powie, co mamy robić, i wszystko zastaniecie w porządku	Myślałam, że jesteś pobłażliwsza dla wojskowych!	A co pan robił w Taborze?	Ach, droga, ujrzeć Juliana, i ujrzeć go tak występną!	Ktośkolwiek jest, przysięgam ci wiarę wieczną, jeno mię puść.	Niech i tak będzie	Tak jest. Mam tytuł „Stróża maszyny” i „Zbawcy porządku”.	Alboż ja wiém?	Ani ja	Bóg ją strzegł w takich terminach ustrzeże jej i dalej.	Prawda, tatulu że woda widzi?	Skądże jesteś taki pewny, że go kocham?	Tak, dużo.	Tak?...	Ona cię kocha, mój panie, twoja mała baronowa de Rastignac!	Jestem pojętnym uczniem?	Może pójdziemy o zakład?	Niech nas prowadzi!	Ależ on chory!	Czy Urban wrócił?	Dlaczego?	Dlaczego?	Ech!	Mojaś ty jagódko rumieniuśka!	O kuo gi lenkai tame kalti?	Oszaleć!	Roch! potrzymaj panu dziedzicowi konia!	Stefan Dziurdzia.	Ty, Nik, jesteś niemożliwy!	Watzdorf.	Waść przecie znajdziesz jaki fortel?	Zgoda.	Ładna, ładna!	Żegnamy pana!
Biegajże do karczmy i udawszy jak gdyby nigdy nic, popatrz, czy jest i czym się bawi, a kiedy go nie ma, to się dowiedz, kiedy odjechał, dokąd i jak często tu bywa?	Spotkał narzeczoną August, nasz pan, na pół drogi i tu się sobie pokłonili, ująwszy za ręce. Dopieroż mowy się rozpoczęły i nie wiem kiedy temu koniec będzie, bo z obu stron oratorów dosyć, a kto się do mowy przygotował, ten jej nie podaruje!	O, jakie mi trusie jagniątka, trzech zliczyć, rzekłbyś, nie zdolą, a co jeden, to gorsze ziele. Co ja z wami pocznę, niecnoty, urwipołcie najęte! Wam to zawdzięczam, że król jegomość już dwa razy w tym tygodniu przykre słówko mi powiedział. Mamże jak niańka na pasku was wodzić? Co dzień nowe psoty, co dzień nowe skargi na paziów, niczym piskorze się wykręcacie, ułapić was nie można... ino, jakem Odrowąż, słowem ręczę, że wszelakie one psikusy, co od dziesięciu dni sypie ktoś jak z rękawa, to ino wasze sprawki, wasze, jak mi Bóg miły! Gdyby wszyscy dwustu wam byli podobni, to do trzech dni obwiesić by się przyszło. Rano wstając, już wiem, że lada chwila spadnie na mnie jakaś przykra nowina; spać idę, nie wiem, czy mnie wśród nocy nie zbudzą bez wasze dokazywanie. Żywot się przykrzy... podziękuję chyba miłościwemu panu za oną służbę specjalną, w której człek dnia ani godziny niepewny, czy go żółć nie zaleje. Tak mnie już to wszystko znużyło, że chcę aby jedną noc wyspać się, jak Bóg przykazał, wywczasować się po onych gorzkościach ochmistrzowskiego urzędu. Wszyscy, jak tu stoicie, trutnie bezecne, marsz do antykamery króla jegomości!	Nie zgłaszał się o to do nas nieszczęśliwy Palatyn Nierozumem téż byłoby dlań, tam się chcieć ukrywać, gdzie go pewnie naprzód szukać mogli, ci co zguby jego pragną.	Co mi ta zrobią! Gadaniem nic nie wskórają, bo zawdy im powiem, co wiem. A do rozboju przecie się nie wezmą.	Ty tego nie rozumiesz. To są sprawy wojskowe. Nie zdziwiłbym się, gdyby się tam kiedyś zakotłowało. Tam albo gdzie indziej. Robi się naprawdę poważnie... Teraz, przez te Płazy sytuacja na świecie jest zupełnie inna, mamuśko. Zupełnie inna.	Dobrze, kochany panie O’Reilly, ale dlatego też więźniem moim jesteś, i teraz już, choćbyś chciał wyjść z mego pałacu, nie możesz; poddaj się więc losowi. Powiedz mi nazwiska pomocników swoich, których potrzebować będziesz, i wskaż mi  narzędzia, jakie ci mają przynieść.	Jam w sercu moim chrześcijanka i katoliczka, bo ja z Beliny jestem, a tam nie greckiej religii ludzie, ale katolicy zawsze mieszkali. Ja ze sławnej bogumilskiejbogumilski a. bogomilski	Odwdzięczysz się, jeśli nauki swej nie wywieziesz za kraj, ale tu, w nim i dla niego będziesz pracowała, nie sławnie, ale z sił całych!	Zrobisz to wszystko, Beautrelet, powiesz, że twoje ostatnie odkrycia przekonały cię o mojej śmierci, że co do tego nie ma najmniejszej wątpliwości. Powiesz to, ponieważ tego chcę, ponieważ trzeba, żeby wierzono w moją śmierć. Powiesz to przede wszystkim dlatego, że jeśli nie powiesz...	Co? Wyjął! I ona go tam wewnątrz nie popsowałapsować, popsować (daw.)	Czy i on to samo powie, mamo? i Waldy?...	Dziękuję, dziękuję z całego serca. Zawstydzacie mnie państwo, bo nie wiem doprawdy, czem mogłam zasłużyć sobie na tyle życzliwości, na tyle pamięci	O, uzyskałem to, albo raczej wymogłem. Zrobiliśmy i tak dosyć ustępstw, nie mogli nam tego odmówić.	Sancho radzisz mi żenić się dlatego, ażebym, zostawszy królem, dał ci przyrzeczoną nagrodę; nie bój się o to, znalazłem ja sposób zadowolenia cię, położę księżniczce warunek, że skoro tylko na tron powróci, odda mi część królestwa, którą dla ciebie przeznaczam.	Tak się cieszę! Nie byłem pewny, czym ją zostawił tutaj, czy w biurze portowym. Gdybym ją zgubił, sprawiłoby mi to wielką przykrość.	Tee, rusz no się, bierz tego umarlaka. Wujek? Nie szkodzi, bierz wujaszka za nogi i wlecz na platformę. Raz-raz. Nie żałuj ręki. Coś mu się od ciebie należy, pętaku. Co jest? Żeby w takim dobrym punkcie z widokiem na ulicę, gdzie da się wyżebrać parę ładnych groszy, sami nieboszczycy leżeli? Klientela zamyka oczy i ucieka na drugą stronę. Ruszaj się, raz-raz. Masz się za królową piękności? Podtyka ludziom ten spuchnięty kulas od tygodnia. Nudno patrzeć. Ślinisz się, patałachu! Wytrzeszczasz zaropiałe gały! A kogo to w dzisiejszych czasach wzruszy? Żebrać to trzeba umieć. Słuchaj się mnie, pętaku. Idź na hop, rwij z ręki.	To już mnie nie interesuje.	Winien on i zasłużył na to, co go spotkało! ale wolałbym, żeby na jego miejscu był Radziwiłł albo Opaliński!... och, Opaliński!!	Więc jéj nie masz zawsze?	A nie chcę.	Ale na tym nie dosyć. Otwarł u mnie kredyt dla syna.	Chrześcijanki?... Nie rozumiem.	Moi państwo, rzekł, zdaje mi się że przesadzacie. Panna Wanda może i nie wiedziała że gry jej słuchał pan Przybycki.	Nie dasz?	Nie ja	Nie rób nam tej krzywdy, mości gubernatorze zapiszę ci receptę taką, że natychmiast boleści twoje ukoi i odtąd pozwolę jeść wszystkie potrawy bez żadnego wyjątku.	Tyle nie. Ale nie można go było złapać, tego szczura.	Nie jest zbyt ciężkie, a mimo to jaka odwaga i jakie pazury! Kiedy już będziemy w Gibraltarze, pójdę zapalić świeczkę dziękczynną Matce Boskiej z Gwadelupy za to, że mnie uchroniła przed niechybną śmiercią.	Jak to dobrze że tego rodzaju rzeczy tylko chemicy umieją przyrządzać, bo inaczej połowa ludzkości otrułaby drugą.	Pani proszę odsunąć od siebie te okropne myśli, bo graniczą z obłędem. Gdy już kogoś położą do grobu, będzie tam spał wiecznie	Dlaczego obaj mężczyźni drgnęli, gdym wspomniał, że klejnoty ukryte zostały poza pociągiem? Dlatego, że wiedzieli, iż tak było istotnie. Thauret musiał wiedzieć, gdyż prawdopodobnie jest złodziejem. W takim razie Mitchel pomaga mu, albo widział, jak Francuz ukrył torebkę na jednej stacji. Czyżby Mitchel sam ukrył tę torebkę? Chyba niesposób, gdyż przez całą noc pilnowałem jego przedziału. Musiałbym zasnąć, ale to jest mało prawdopodobne. Wynika z tego, że trzeba przedewszystkiem wybadać, jakie ich obu łączą stosunki i czy są w przymierzu.	Jakto?... Wtedy przecie dojdzie do wiadomości władz partyjnych, że to twoja robota?	No! no! przez punkt honoru! jesteś widzę jak ten szlachcic ze wsi, co gdy w garkuchni za obiad zapłaci, musi go zjeść do pylinki, choćby mu bokiem wyłaził.	Rozwód twardy to orzech do zgryzienia, jeżeli ma go się otrzymać w naszym katolickim kościele.	Spodziewałem się tego i stanąłem pomiędzy nim a tobą. Kardynał jest nieostrożny bardzo, odzywając się w ten sposób do ludzi; możnaby myśleć, że miał jedynie w życiu do czynienia z kobietami i dziećmi.	Ale pan za to dajesz sobie dobrze rady. Ja znam wasz dom. Miałem z wami przez Abdulskiego interes o chmiel.	Bo co?	Czego tam znowu bała się?	Czym byłeś? Jakie tu miałeś zajęcie?	Do Klerykowa.	Dobrze, dobrze! Zaraz panu dam fakty: Borowska, Amzelowa, Bibrychowa, bo co?	Idź i póty mu ze serca domawiaj, aż się opamięta i przyjdzie do nas.	Literatura jest jak kokota Kiedy jest przezorna i dalekowidząca, nosi się skromnie, dba o opinię i stara się o ci­che względy starszych panów. Gdy jest młoda i płocha, lubi nadto modne stroje, nosi zbyt wielkie dekolty, naraża się opinii; czym zyskuje entuzjastyczne sympatie młodych ludzi.	Myślę, że to jest coś	No, więc cóż z tego?	Panie oficerze, jestem Parsem, a ta kobieta Parsyjką. Rozporządzaj mną.	Panie!	Powiedz mi tajemnicę swoją, daj mi w rękę swoją moc, a będziesz mnie miał...	To prawda! Zupełna racja. Oto mój znaczek urzędowy. Jestem członkiem tutejszej policji kryminalnej.	To szatan kobieta! (Bynk egaszi) któż wié co ona myśli, kto wié kogo kocha, kto powié co zrobi jutro!?	To są metysimetysi	Widzę, że to tak jest!	Złapmy się siatki! A kosz do morza!	Żarty, czy to dzisiejsza flamaflama (przestarz., z łac. flamma: płomień)	A pan jesteś żonaty?	A sakiewka?	A zatem?...	Ach, tak kocham tkliwie pannę Kunegundę.	Ale gdzie wy go znaleźli, Matiaszu? No, gadajcie, gdzie wy się rodzili?	Ale sprzyjaż pora ucieczce?	Ależ w ogłoszeniu było podane, że wejście jest niekrępujące	Co mi po nich?	Co z nim zrobić?	Czy pan bywasz u niego?	Gruby pan w czarnych okularach pochylił się ku sąsiadom i rzekł półgłosem:	Hrabia...	I moje! I moje!	Ja przy swojem stoję, Honoryby się zdał...	Ja się tylko jednego boję że przez tę Italię porcje będą mniejsze.	Mamy zamiar.	Manata.	Marta Endell o lat kilka starsza od Emilki, szkolna jej koleżanka.	Mości książę niechże oni szermują językiem, my mieczem będziem dalej szermowali.	Natura, Zwierzęta	Niby tak.	Oj źle, oj źle, zgubiony nasz „Kamienica”!	Ona zabrała Heidi!	Pan wiele podróżował po morzu. Niech mi pan opowie wrażenia. Muszą być wspaniałe.	Ruszajmy	Sztuka spytał Kandyd	Są jednak okoliczności, w których uczciwość nakazuje...	Sądziłam, że zauważył pan coś niezwykłego w moim dzisiejszym wyglądzie.	Słuchajcie: możecie spać u mnie.	Słuchamy waszej wielmożności.	Ta jędza! Jeszcze może co? Alebym im dopiekła	Tak, już dawno.	Tak.	Uważacie zatem, że lepiej mieć trochę obowiązków i żyć nieco dla innych, czy tak?	W takim razie postaw djament.	W tym atoli cała sztuka, by je umieć zagarnąć pod swoje panowanie i tego uczy biała magia.	Według moich obliczeń już powinien był być.	Weź pierścień Hansa Karwela, nadwornego jubilera króla Melindy pierścień Hansa Karwela, nadwornego jubilera króla Melindy	Wiecie mnie się zdaje, że pora przyszła, gdy ja przy jednym ogniu dwie pieczenie upiekę, swoją i waszą.	Więcej znaczy odważny rozum aniżeli siła Słoń jest pięćdziesiąt razy mocniejszym od człowieka, a jednak ulega mu lub ginie z jego ręki...	Wobec tego proszę tylko o łaskawe pokazanie mi owej broszki z głową Szekspira!	Wszyscy, którzy są w zamku.	Wygrasz.	Z tym Zabacułem wytrzymać już trudno!	Zapewne, może, nieco.
Małżeństwo rzekła Karolina dziś: toaletowy, służący do czynności higienicznych i upiększających, takich jak mycie, czesanie, golenie się, ubieranie. i recept lekarskich, że miłość małżeńska upodobniona jest do pigułek trawiennych, kropli żołądkowych lub ulepku; że do pani de Fischtaminel należała dusza mojego męża, jego myśli, jego zachwyty, podczas gdy ja byłam rodzajem  konieczności czysto fizycznej! Co sądzisz pan o kobiecie zepchniętej aż do roli czegoś w rodzaju zupki lub rosołu, bez zaprawy oczywiście! Ach, tego wieczoru szalałam doprawdy z wściekłości, nie wiem już sama, co wykrzykiwałam wśród czterech ścian mojej sypialni. Czy sądzisz pan, że to mniemanie, jakie mężowie mają o swoich żonach, ta rola, jaką nam wyznaczają, nie są dla nas prawdziwą niedolą? Nasze małe niedole kryją w sobie zawsze jakąś niedolę wielką, prawdziwą. Słowem, trzeba było Adolfowi dać nauczkę. Zna pan hrabiego de Lustrac, niestrudzonego wielbiciela kobiet, muzyki, smakosza przy tym, jednego z tych pięknisiów z czasów cesarstwa, którzy żyją wspomnieniem tryumfów swojej młodości i którzy pielęgnują z nadzwyczajnym staraniem swe przekwitłe wdzięki, nie chcąc złożyć jeszcze broni?	Tak od razu nie mogę. Bo jak się nie wiedzie, to już cały tydzień jest jakiś	Nie, to nie Vigneau Ale uważaj pan, jak dobrobyt pana odbija się na wszystkiém, nawet na tym wozie. Nie jest-że to oznaką inteligencyi przemysłowéj, dość rzadkiéj po wsiach?	Biskup powraca do Krakowa posiłki też z Polski są potrzebne, bo Turek około Białogrodu stoi... Nie opuszczą nas tutaj...	Ale mi daruj, przebacz moją podejrzliwość, ale już dłużej nie mogę wytrzymać. Ja potrzebuję sił, a to mnie zamęcza, nie daje spać, nie pozwala myśleć o niczem... tylko mi przebacz, moja droga, moja najdroższa!	A ja. Codzień ranieńko ją budzę, pacierze z sobą mówić każę, a potem do wszelkiej roboty gnam. Tylko po wodę do rzeki nie przykazuję, bo do tego ona już nie silna... ale do czego tylko silna, to i musi robić...	Hej! Czemu nie obijecie, jak się należy, tego żebraczego pomiotła?	Ja nie wiem ale król z łatwością się potrafi dowiedzieć o tem.	Za to, że mną się nie afiszujesz.	Dlaczego mówisz swojej. Taka kobieta przecież się nie liczy.	Myślę, że raczej nie.	Postaram się nie myśleć wcale.	Udawałeś chorobę Przecież... Przecież to widoczne dla każdego. Nic ci nie jest, ale wolałeś się wylegiwać, bo tak ci się podobało	Czy żadna z dam nie poszła razem z nią?	Dlaczego pan nie możesz?	Ha, poznaję mego syna! Bulbo mój nie zhańbił swego rodu, nie został zdrajcą!	Już nigdy nie będę bił małych dzieci, boby chyba Pan Bóg jaką karę na mnie zesłał...	Pójdę panie. Jeszcze dwa razy taki kawał pójdę! Ja dobrze chodzę. Czy tak, czy owak, ja już się tam dostanę... Niech mnie pan tylko weźmie na wóz. Niech mnie pan zabierze! Malutki kącik jaki, proszę pana! Ja się skurczę... Niech się pan zmiłuje nade mną! Niech mnie pan nie zostawia tutaj samego!	Wie pan, że to nie do uwierzenia, aby taka niewielka znawczyni, jak dyrektorowa, obsadzała sama sztuki!	A ty nie rozumiesz, że tu chodzi o stryczek?	Ale bałamucisz, księżuniu, odparła kasztelanowa... nie darmo przecie należałeś do najrozumniejszego zakonu w świecie... który zawsze co chciał potrafił...	Ej! To tam mniejsza zresztą i o to nie chodzi; w pojedynku kto kogo rani czy zgoła zabije, za to nie odpowiada, bo przecie i swojej głowy nadstawia. Nie ma co o tym mówić; ale do rzeczy, do rzeczy. Więc jakież to masz plany względem skłonienia stolnikowej do swoich zamiarów?	Bo widzi pani gdyby to chodziło o mnie, mogłaby pani być pewna, że ugrzęznę gdzieś po drodze z racji odkrycia jakiejś wyjątkowo tentującej knajpy. Natomiast on nie hołduje Bachusowi. A trzeba pani wiedzieć, że oprócz Bachusa tylko Wenus rządzi światem. No, dodajmy jeszcze do tego Merkurego. Więc niechże pani sama osądzi, któremu z nich dwojga, Merkuremu czy Wenerze, mamy zawdzięczać płochą eskapadkę naszego przyjaciela.	Nie potrzeba! Leż, wasan, kiedy ci dobrze. Mówił mi chirurg, że cię ranili. Gdzie to?	Rzeczywiście to, co mi powiedzieć jeszcze pozostaje, najokropniejszym jest nieszczęściem, koniec mojej historii zawiera rzeczy tak gorzkie, że absynt i owoce dzikie nie mają tyle ostrości i goryczy.	Siłę ma Boga od którego idzie, przez którego przyszła, którego krwią się oblała... śmiercią i zmartwychwstaniem dowiodła... żadna moc świata i ciała nie pożyje jéj... Wszystko co nasi mówili prorocy, co przeczuwał świat, stało się i spełniło...	Jeżeli nie chcesz jechać, to ja pojadę z wujenką.	Nie, ale żeby człowiek uchem ruszał. To artysta!...	Wielki Boże! ileż ty głupstw powiedziałeś od razu, jakiż związek mogą mieć te prostackie przysłowia z tym, co ja powiedziałem? Pamiętaj sobie raz na zawsze i wyryj to sobie we łbie, że wszystko co robiłem, robię i robić będę, stosuje się ściśle do praw rycerskich, które znam lepiej, niż którykolwiek z rycerzy mojego stanu.	Nie mam żadnych innych zamiarów, panie wachmistrzu, tylko pilną potrzebę	Zdaje mi się, że ty coś wiesz o tym wszystkim. Ale ci powiem: w kraju naszym najwyższy naczelnik nosi tytuł Słońce albo Metafizyka, gdyż na zasadach metafizyki kieruje naszym życiem. Pomagają mu trzej ministrowie: Miłość, Mądrość, Potęga	Do usług księży dobrodziejów. Stroje i bielizna rzeczywiście dotychczas jeszcze niewypakowane, lecz właśnie zabieraliśmy się do tego i skrzynie już pootwierane. Możemy gustować. Proszę bliżej do tych kufrów. Pietrek, podnieś wieko!	Poświęćcie tydzień na próbę. Zdaje mi się, iż w sobotę wieczorem przyznacie, że rozrywka bez pracy jest równie uciążliwa jak praca bez rozrywki.	Cieszy nas to mocno, mój mości panie a kiedyś tak chętny, to chciejże być naszym lektorem, bo dotychczas tę funkcję odbywała Zosia, ale u kobiety głos słaby do chwały bożej.	Ja biorę ciebie i tylko o tyle oddaję się tobie.	A, widać tylko mi się zdawało, to i pomyliłem się.	Tak jest. Toż samo mówił Paterson i wszyscy osoby jego najbliżsi. Niektórzy sarkali na to, inni radzi byli, że Radziwiłłowie zginą. Sakowicz za księcia sprawy publiczne odrabiał i na listy odpowiadał, i z posłami się naradzał, książę zaś jedynie na to koncept wysilał, żeby ułożyć jakowąś zabawę albo konną kawalkadę, albo polowanie. Pieniędzmi na wszystkie strony sypał, lasy kazał na mile całe wycinać, by panna z okien miała prospektprospekt (z łac.)	Gdy cię hetman puszcza z całą szyją i możesz jechać, gdzie chcesz, tedy ci powiem po starej znajomości: salwujsalwować się (z łac.)	Kto wie, może przeciw Clewerowi spiknęła się cała banda mikrusów? Oni tak czasem robią.	Pies wyciągał się i głowę w stronę rzeki zwracał.	Ta niszczycielka nazywa się pierścienica czy widziałeś ją kiedy?	I cóż by było z tego przyszło?	Straszna to rzecz, że ty mnie tak onieśmielasz!	Tak. I w aptece powiedziano mi, że pan doktor niedawno sprowadzał szczepionkę...	To by rychtyk wypadało, że przyjechały po mnie!	Powrócić wam trzeba, miłościwa pani, do dawnego trybu, do obojętności pozornej, do chłodu. Wiele rzeczy niewidzieć, niesłyszeć i nierozumieć.	A był... ale temu lat piętnaście jak jejmość umarła...	Pani czeka niecierpliwie na ten piknik?	Pięć buszli licząc więc po sto trzydzieści tysięcy ziaren na buszel, daje to sześćset pięćdziesiąt tysięcy ziaren.	To on! szepnęła Julja, i w tej chwili Jan bledszy także niż za zwyczaj, odemknął drzwi salonu.	Ale te ostatnie bywają dla niej bardziej nieukojone.	Bądź co bądź Land ma słuszność. I jeśli kiedykolwiek zawieziemy do Europy lub Ameryki perłę wartości kilku milionów, wówczas zapewne chętniej uwierzą naszym opowiadaniom.	Cicho! na palcach! zamiast przywitania szepnęła Julja siadaj pan. I wskazała mu krzesło obok siebie.	Mela, ty prosto do domu potrzebujesz jechać?	O! a na cóż ci serce moje?	Przekleństwa zionie ten! jego na stos!	Ale jakiej?	Kto? a gdyby ja?	Pochlebca! Doryckim mówią na Rhodos, a wyspę tę ukochał Cezar.	Pojechać łatwo, ale wrócić byłoby potem trudniej.	Posiedzenie skończone Sprawa odroczona zostaje do następnej sesji. Śledztwo będzie wznowione i powierzone innemu prokuratorowi.	Bozki napój! Cudotwórco mój, zkądżeś go wziął? Ja go znam, to wino królewskie, to tokaj; powąchaj, posmakuj: ambrozya, nektar!	O, naprawdę, panno Eugenio, tylko pani umie przyznać sprawiedliwość osobom swojej płci.	A no! to biegnę po niego	A tak, właśnie. W Jerychow Jerycho	Ach! to aż nadto prawda	Alboż to był Bohun?	Ci ludzie: te twory, dzieci mojej myśli, dla których porzuciłem słowo, by je wcielić w kształty, by one żyły.	Co to za statek?...	I to w cieniu	Jaki pierścień?	Jakim czołem śmiałeś mu stanąć przed oczy? Czyś oszalał? Chciałeś policzka?	Nigdy!	To Top! To Top!...	To w sąsiedztwie cioci?	Tu chodzi o życie, o niewytłumaczoną młodość twoją	A ci bandyci korsykańscy w jego załodze?!	Antek	Była.	Bóg świadkiem naszej niewinności.	Co on tobie mówił?	Dick panu otworzy	Dobrze młynarz płaci?	Dopiero przed godziną zostałem zwolniony z aresztu sądu dywizyjnego.	Dziękuję waszej książęcej mości, ojcu mojemu!	Gdzie spędzimy noc?	Kiedy chce pan...	Kiedy jedziesz?	Ludy są nawrócone!	No, wiedziałam po prostu.	Ona wosk robi	Panowie! Patrzcie, tam w lesie, między drzewami, coś płynie!	Pytam ciebie, co ty o tym sądzisz?!	Sepia?	Sprzedać pierścionek	Tak	Tak... gdakanie.	Zaczynać! Zaczynać! Koły Zaporożci paniw pobyłyKoły Zaporożci paniw pobyły (ukr.)	Zapominasz o urodzeniu	Ze mną?
Po sprawiedliwości mówię... Abom to nie widział? Na koniu siedzi, jakby go mutrami przykręcił, sam towarzysza obrządzi, rozsiodła i okulbaczy jak rataj, i jeszcze dotychczas nawet nie sierżant, jako że jest niedbający. Są w naszych szeregach takie niedbające chłopy. Niemałom ich widział. Bije się na śmierć, kużden trud śmiertelny zniesie, zginie bez jednego słowa. Choroba wie, co to za ludzie są takie! Niejednegom już, mówię, napotkał we włoskich legiach, a dotychczas nie wiem, skąd się bierą.	Nie wiesz? Chciałem zobaczyć się z Wangiem. Chciałem Wziąłem cię z sobą, bo nie mogłem zostawić ciebie bez opieki w pobliżu tych ludzi. Nie! Wszystko to razem zanadto jest potworne. To wprost nie do zniesienia! Nie mogę ciebie obronić. Nie mam na to sposobu.	Słuchać! Jeśli chytrością go nie weźmiem, to inaczej wcale nie weźmiem... Słuchać! Ja wejdę do komnat i po chwili wyjdę z księciem... Jeśli książę siądzie na mego konia, tedy ja siądę na drugiego i pojedziem... Jak odjedziemy ze sto albo z półtorasta kroków, tedy go we dwóch porwać pod pachy i w skok, co tchu w koniach!	A tu... o wstydzie! Nie, to okropne! Nawet...	Jako syna cię witam, gdyż tak myślałem, iż cię już nie ujrzę więcej. Znieśże mężnie twoje brzemię i na to pamiętaj, że tysiące będziesz miał towarzyszów w nieszczęściu, którzy potracą żony, dzieci, rodziców, krewnych i przyjaciół. A jako kropla ginie w oceanie, niechże tak twoja boleść w morzu powszechnej boleści utonie. Gdy na ojczyznę miłą tak straszne przyszły termina, kto mężem jest i miecz przy boku nosi, ten się płakaniu nad swoją stratą nie odda, ale na ratunek tej wspólnej matce pośpieszy i albo w sumieniu zyska uspokojenie, albo sławną śmiercią polęże i koronę niebieską, a z nią wiekuistą szczęśliwość posiędzie.	Miał ale go nie uszanował. Inny na jego miejscu ożeniłby się z jaką uczciwą panienką i żyłby w dostatkach; bo co to, panie, dziś znaczy sklep z reputacją i w doskonałym punkcie!... Ten jednak, wariat, rzucił wszystko i pojechał robić interesa na wojnie. Milionów mu się zachciało czy kiego diabła.	Moja droga Filipo, czy słyszałaś kiedy o owej słynnej dziewczynie, która odpaliła mężczyznę, zanim się jej oświadczył? Nie chcę jej robić konkurencji, nie mogę więc powiedzieć mężczyźnie „tak” ani „nie”, zanim mi się oświadczy.	No tak, prawda, wonczas one jeszcze były czarne. Tak, pan ociec i dziś ma wąsy długie, o! tyle. A wżdy to jeszcze nic nie znaczy. U nas co bogobojna białogłowa, to z różańcem, a co mąż rycerski, to wąsal.	Piękny to był człowiek O, dzisiaj takich nie ma!	Niech doma siedzi, niech nie lota. Tera tyle siedlisk, ze co ino pożrys, idom, a wszyćkie ino by na ładnego chłopca łase. Juz niek on siedzi, ja pójdem.	To i co, jagody zabierze, da nam po karku, naszturcha i tyle! Nic nie wskóramy!	Nie będę nic przed tobą ukrywać, Maksymilianie Dziś rano była o tym mowa i babcia, na której poparcie tak bardzo liczyłam, nie tylko popiera ten ślub, lecz nagli do niego, tak że w tym momencie jedynie całą sprawę odwleka nieobecność pana d’Epinay. Zaledwie jednak wróci, intercyza zostanie podpisana.	Nie Dzisiejszej nocy znowu tak wiele z nas odeszło... jesteśmy już prawie jedyni na naszej gałęzi.	Nie widzisz, ty ślepa kanalio?	No, no! Nie zamykaj... nie zamykaj!...	To jeszcze nic; za chwilę, kiedy księżyc będzie wyżej i oświetli dolinę, to będzie tysiąc razy ładniejsze. Nie macie czegoś podobnego w Féterne!	Tym burżuja nie zniszczysz. Znać, że bibuły nie czytasz.	Jeszcze nie znaleźliśmy trupa może wypłynie na wiosnę. Wisła ma wiele dołów i nieraz zdarza się, że dopiero po kilku miesiącach wyrzuca zwłoki.	Zgodzi się, zgodzi. Błysnę mu przed oczyma bajeczną karierą syna. Zresztą to podobno znajda i czeladnik kowalski z niego nieszczególny. Wygląda raczej na wiecznie śniącego na jawie marzyciela, a jego właściwości mediumiczne tylko przeszkadzają staremu w pracy. Wyjaśnię to wszystko kowalowi. Zobaczycie, że przystanie na moje warunki.	A cóż babunia myśli? późno bardzo rozeszliśmy się, nie warto już kłaść się w łóżko pomyślałem sobie, i ot przybiegłem do babuni na kawę.	Nie potrzebujesz się obawiać. Żaden z naszych współziomków nie rozpozna się w opisie.	Całej roboty nie przerobisz... po co leziesz naprzód?	Może sobie pozwolić, stać go i na to!	Ciąłem go w dłoń; bogdaj to licho, żem go nie poznał!... Ale waść, ale waść, mości Zagłobo, cóżeś to waść najlepszego uczynił?	Te pańskie koła wyglądają na to, że pan się tu włóczy po okolicy. Czy długo pan siedział w Taborze na dworcu?	A! a! słyszałam właśnie u N. pani na cercle, że hrabia nas osierocasz. Niezmiernie mnie to zdziwiło.	Cóż ty chcesz, to, co zapisano tam w górze, spełnić się musi!...	Nie obiecałeś? Niku, jak możesz tak kłamać!	Tylko... proszę tego nie powtarzać nikomu...	Nie jest tak źle. Trzeba tylko mieć zasady, a niezbyt wiele rzeczy w domu. Drugą zasadą moją jest kuchnia skomasowanaskomasowana	Więc już teraz nic nie rozumiem.	A, to Michalakowa?	Ale po co pan to sam robi? Gdzież Ignacy!	Cóż znowu! Zamiast nazwiska są trzy gwiazdki... To jeszcze więcej zainteresuje. Cóż? dobrze?...	I przypadkiem odkryłeś pan to przejście?	O, nie powiesz mi już, że psuję sługi, daję zły przykład? O, ty niegodziwcze!	A życie słodkie?... Bóg mnie do wielkich rzeczy stworzył, a ja muszę, ot! wykruszać siły w powiatowej wojnie, jaką zaścianek z zaściankiem mógłby prowadzić. Chciałem z monarchami potężnymi się mierzyć, a upadłem tak nisko, że muszę jakiegoś pana Wołodyjowskiego po moich własnych majętnościach łowić. Zamiast świat dziwić moją siłą, dziwię go moją słabością; zamiast za popioły Wilna popiołami Moskwy zapłacić, muszę ci dziękować, żeś Kiejdany szańczykami obsypał... Ciasno mi... i duszę się... nie tylko dlatego, że astma mnie dusi... Niemoc mnie zabija... Bezczynność mnie zabija... Ciasno mi i ciężko!... Rozumiesz?...	Hanuś z kim to się żeni pan Konopka?	Szukacie kogoś? A kogo szukacie? Jowan wszystkich tu zna i Jowana wszyscy znają. Czy to kupiec jest? czy żeglarz, korabnik? Grek może, Włoch może? Jeden z naszych, czy z Franków? Do urzędu chcecie może; do którego urzędnika? do kajmakana, do mudira, do muktara, do czorbaszego?	Że to panna Lawinia, osoba, jak się zdaje, tak dobrze chowana, lubi zamieszkiwać taki kraj?	To może ja przeszkadzam pani tak wczesnym przyjściem	Powinieneś mi być wdzięczny! Jest to wielkie zaniedbanie mej powinności! Odejdź.	Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu pomoże, na skrzypkach przygrywa, dzieuchy piesneczek uczy, głupawy jest pono.	Idź się położyć, ojcze zamknij nas, jeśli chcesz, ale oszczędź sobie trudu podglądania; Kolb będzie stał na straży.	U nas na pensji nawet salon daleko jest piękniejszy, a ja bym tak chciała, aby nasz był choć taki, jak tamten...	Zbierają się, gorzały się napiją, wysapią, nawyrzekają i tyla z tych narad jest, co z łońskiego śniegu, a dziedzic może sobie spokojnie ciąć choćby i wszystek las.	Bo się z duszy lituje nad tobą; przypominasz mi mnie samą, mówiła Babetta... mnie wyrywającą się z domu w świat ze złotemi rojeniami, a kończącą... na takiem nędznem wygnaniu...	Dać go na wóz Dziadka! Niech szczęści.	Konie byś lepiej wygnał na koniczysko...	Więc dopiero na pokładzie włożyłeś list do pugilaresu, a gdzie miałeś list, gdy wracałeś z Portoferraio na pokład?	A czy zapomni wtedy, jak przygotować na drogę potrawkę z szafranem?	I wmówię, choćbym się miała co dzień z nim zamykać!	Amis! chodź synku, chodź! Będziesz złotko słuchać pana, co? Synek będzie słuchał, co? Amis będzie posłuszny, co? A będziesz cicho synku, co? a zmilkniesz przyjacielu, co?	Co oznaczają te symbole?	Co znaczy śmierć jednego człowieka? Pytam się was, czy wy się łudzicie, że on żyje tam w Zimowym Pałacu i że dosyć ugodzić go kulą w serce, aby on zginął. On żyje w milionach serc i myśli.	Bardzo się cieszę, bardzo... że miałam sposobność zawarcia tak miłej znajomości. Więc pan zbadał tutaj wszelkie dzieła sztuki? Zapewne, mieszkając stale w Paryżu... Jesteśmy bardzo obowiązane...	Tak, Zwycięzca nas posłał tutaj Mamy z jego polecenia stan wozu zbadać i donieść mu, czy wszystko jest w porządku...	Rozumiem cię jednak policja jest przekonana, że ty po dojściu do przytomności wskażesz winowajców. Telefonują tu dość często z zapytaniem, czy możesz już zeznawać.	Ty, Sitko! tylko bez „smarkacza”. „Balonikiem” pozwalam się nazywać, ale za „smarkacza” możesz oberwać.	Ale gdzież jest doża?	Będzie tak wisieć przez trzy dni.	Chciałam powiedzieć, że panienka chyba umie sama się ubrać.	Młodzi ludzie pełni namaszczenia, którzy zbierają się w tinglutingel (z niem., daw.) rzekł Blondet.	Oho, oho Pan krawiec stroi sobie żarty. Pan krawiec skory do śmiechu...	Stary kręci się i nogami przebiera, niczym ten kogut!	Wstydź się, Ew!	Właśnie obowiązkiem Jędrusiowej jest sprzątnąć.	Znam, panie lejtnant.	Pan skarbnikowicz jesteś bardzo grzecznym więcej nawet, jak by tego pomiędzy nami jako powinowatymi potrzeba.	Panie de Villefort hrabia de Blacas mi donosi, że pan masz mi coś ważnego do powiedzenia.	Cóż będzie?...	Do władz. Do magistratu, ofiarować po raz osta­tni me usługi. Ja go powiozę! Moje konie!	Jakim sposobem dopełnia tej metamorfozy?	Oba są w tej samej cenie.	Więc tedy kto?	...ty egoisto, który dla jakiejś faramuszkifaramuszka (daw.)	A rysunek naszej matki?	Babulo!	Czego chcesz?	Cóż znowu! Także koncept! Oddaj zaraz.	Dla pa-ni Lat-ter...	Do Pawła?	Dobra noc do podsadzania petardy!	Gadajcież, gadajcież, moiściewymoiściewy (gw.: moiście wy)	Hę? spytał.	I wytrzymamy!	Idzie stary	Ja? Bynajmniej!	Kobieca! Żartujesz chyba!	Którzy kościół oblegają.	No, karierowicz, jakich tysiąc! I cóż nowego!	Oto masz odpowiedź...	Pochowałeś żonę, Rochu? Matka, nalej gorzałki sąsiadom Walek! do domu.	Prędzej znajdziesz śmierć, albo szpital waryatów.	Społeczeństwo!...	Słuchać hadkohadko (z białorus.)	Tristan.	Wierność, Król, Władza, Pieniądz, Poświęcenie zawołałem.	Winicjusz?	Zakatrupić!
Właśnie że teraz będę mówił. Cała ta wasza polityka to jest farsa. Jeden Kocmołuchowicz coś jest wart, o ile pokaże, co umie Jest farsą jeszcze od czasów rewolucji francuskiej, która na nieszczęście do nas nie dotarła. Były tam próby, ale co to. Wtedy był czas jeszcze stanąć na czele ludzkości i my bylibyśmy to potrafili, gdybyśmy zaczęli się rżnąć porządnie wtedy, gdyby był człowiek, który by miał odwagę to zacząć i to na wielką skalę. Refleksem tych niedorobionych rzeczy były mesjaniczne brednie ach! Wolę już Żydów po stokroć i wolałbym żeby ta Polska żydowska nawet była, niż taka ślachcicka.	A pewnie; bo budżet swój urządzać praktycznie lub niepraktycznie, oględnie lub nieoględnie, to, kotku, proceder... Różni różnie go wykonywują. Zależy to od temperamentu i okoliczności. Ale gruntem rzeczy jest przedmiot procederu. Zaś przedmiotem procederu, prowadzonego przez ojca twego niepraktycznie, przez ciebie praktycznie, jest, jakby to powiedzieć... Co tu robić... jakby to powiedzieć... jest...	O, nie mów dalej, to przecież jest zachwycające! Gdybym to ja mógł się tak ubrać jak ty, gdybym mógł zdjąć trzewiki i wytarzać się raz w błocie, gdyby mi tego nikt nie bronił, nikt mnie nie pilnował! Koronę dałbym za to!	Za to osobliwością jest to, co przechodzi przez most, ciągnąc za sobą wozy, nakryte dachami	Troszeczkę. Tyle co i we dnie. I spotkała znowu wilka, co biegł przez to pole, w inną stronę, od dawna już. Więc wrona woła: Wilku, mój wilku, zatrzymaj się i powiedz, jak to daleko do końca? A wilk stanął i zdziwił się: Jak daleko? Ja nie wiem, czy jest jaki koniec. Ja biegnę, biegnę, biegnę... Więc wrona leciała znowu, leciała...	A o cóż to matusi poszło?	Ach, to twoje kochanie!	Cóż to jest znowu?	Nesusidėdami su lenkais mes apšviestieji, neišvirsime į lenkus. Neišvirtę, mes ar šiek, ar tiek vis tik savo kampui duosime apšvietimo, prigimtoje kalboje parašę ar šiokią, ar tokią knygelę. Nebus to, kas ikšiol buvo, išvirsdavo visi apšviestieji į lenkus, palikdami tamsius žmones tamsumoje be prašvaistos.	To przede wszystkim.	Usłyszę autentycznych ludzi... Czy to jest jaki CekaerCekaer	Za to.	Pewnie, że żonaty! Ja jestem Kowalski, a to jest pani Kowalska, innej nie chcę.	Nie bluźnię jeno ufam w moc Bożą. Wszelako, jeśli się boicie, to można borem objechać.	O, nie tak bardzo ale moje zdolności detektywne ograniczyłyby się do obserwacji węchowych. Pachnie tu pańską wodą kwiatową, którą rozpoznałabym wśród tysiąca innych. A te walizki to Henryka?	To na nic się nie przyda, z bydlęciem nie można spraw ludzkich załatwiać.	Jaka podobna do tamtej... Zrozumiałaś go dobrze, moje dziecko. Niechcący wypowiedział się wyraźnie. Ale jakież było zakończenie waszej rozmowy? Musiał coś więcej powiedzieć nad to, co powtórzyłaś. Prawda?	To tak, jakbym głowę moją dał w ręce księciu	Hm, jak ci to powiedzieć, kotku? Antropomorfy nie umieją urządzać się po ludzku... co tu robić?... nie umieją...	E! do stu par diabłów nim tam jegomość wykaraska się z tym pozwoleniem, to w moim panu już i ducha nie zostanie.	Może sobie pan Sinclaire śmiało na to pozwolić! Tej stawki nie wygram!	Hę? ja? rozśmiał się rotmistrz: ot to dobre ja ociężały!	A to ci cudaczny ten młody kos! Włóczy się jako pachołek żółtogłowego capa-bramina, mając na szyi metryki wydane przez lożę jego ojcu, i bajdurzy, Bóg wie co, o jakimciś czerwonym byku. Ten cap-bramin ulatnia się bez opowiedzenia, a chłopak siada z założonymi nogami na łóżku kapelana, prorokując wszem wobec krwawą wojnę. Te Indyje, to diabelski kraj stworzony na zgubę bogobojnego człeka, Przywiążę mu zaraz nogę do kołka namiotu, na wypadek, gdyby chciał uciekać. Co tam mówiłeś o wojnie?	Ja ani tryumfuję, ani językiem o nich mielę! Ja sama niemało nagryzłam się i napłakałam przez to, że oni tacy...	Ona się nie gniewała wcale Zaśmiała się tylko i powiedziała, że jestem dobrym i miłym dzieckiem. I powiedziała prawdę! Przecież to było moje sześć pensów!	A zapewne! W takich okolicznościach i czasach... Ja wiem, czym to pachnie jeździć teraz nocą na wieś do chorego.	Będziesz to tylko robił, co ci powinność każe bo też w takich razach niekoniecznie potrzeba być pasowanym na rycerza.	Pan mi za to zapłacisz!...	Przyznam się panu, że licząc ufnie na podpis księdza Busoniego, nie zaopatrzyłem się w fundusze, no i gdyby omyliło mnie to źródło, znalazłbym się w Paryżu w nielichym kłopocie.	Szkoda Kuby, sam ksiądz, jak mi opowiadał o jego śmierci, to aż płakał z żalu.	To zejdź pan sam i zobacz! Może omdleli z braku powietrza.	Ja, tak mi Panie Boże dopomóż, i płakać będę z panią, jeżeli tego będzie potrzeba; ale przecież mi, pani, opowiedz swój smutek.	Być może, pani; dotąd jakoś nie zastanawiałem się nad tem.	Pewnie, że za wiele cioci skarg! Choremu trzeba dogadzać. Niech żyje tylko. Wiesz, Ruciu, mnie się ciągle zdawało, że to Wandzia. Pamiętasz?	Mój Boże, dłoga pani Oriano dowcip nie jest mój, powtarzam go jak słyszałem, trzeba go brać tak jak jest. W każdym razie był on przyczyną, że Cartier oberwał tęgą pucówkę od poczciwego La Trémoïlle, który (bardzo słusznie) nie chce, aby w jego salonie mówiono o tem, co nazwałbym „bieżące sprawy”, zwłaszcza że była tam właśnie pani Alfonsowa Rothschild. Cartier dostał od Lola de la Trémoïllee pławdziwe wciełanie.	Widzisz pan używam stosu Bunsena a nie cewki Ruhmkorffa, bo jest ona za słaba. Stosy Bunsena nie są liczne, ale wielkie i mocne, co jest lepsze, jak uczy doświadczenie. Elektryczność wydobyta przechodzi na tył, gdzie za pomocą elektromagnesów dużego rozmiaru działa na właściwy system drążków i trybów, które nadają ruch śrubie. Jej średnica wynosi sześć metrów, a krok siedem metrów i pół; może więc robić do stu dwudziestu obrotów na sekundę.	Co ja poradzę? Ja nie wiem.	Wielka gra kończy się dla każdego dopiero ze śmiercią... nie wcześniej. Wysłuchaj mnie do końca, Trzy lata temu, gdy Mahbub Ali dał ci rodowód ogiera, pięciu królów czyniło przygotowania, by znienacka rozpocząć wojnę. Wskutek owego meldunku nasza armia napadła na nich, zanim jeszcze zdołali się przygotować. Pamiętam ową noc.	O! jużeście się z tego nawracania pogan i przerabiania ich na chrześcijan powinni byli uleczyć, bracie Bernardzie. Bić ich i rzezać! nie ma innej rady.	Zgadzam się panowie Tutaj, na gruncie neutralnym, możemy przy sposobności rozmawiać o fluktuacjach morza, o kierunkach wiatrów, o wysokości piętrzących się bałwanów, o innych fenomenach fizycznych, co nadzwyczaj powinno zaciekawić.	Nigdy jej dogodzić nie mogłam i nie mogę Nie wiem, słowo honoru, po co żyję i chleb na tym świecie jem! Wieczna niedola!	Nie chcesz wejść w mój świat. Tak, niestety wspomnienia nie dadzą się nigdy przenieść w duszę innego człowieka z tą intensywnością, z tym smakiem jedyności, który mają dla ich właściciela. Czemuż nie mieliśmy wspólnego dzieciństwa	Ale ja kazałam zaprzęgać kare	I nie boisz się wasze owej żarliwości?	Dzieciństwo, Ojciec, Kara jeszcze, już; w wielu gwarach polskich występuje zjawisko mazurzenia, tj. wymowy głosek „cz”, „ż”, „sz”, „dż” jako „c”, „z”, „s”, „dz” (mazurzeniu nie podlega „rz”). nigdy, a nigdy, a nigdy nie będę!	A może sobie mam jeszcze dodawać? Wcale nie ujmuję.	Będziesz szczęśliwy na dnie wód, gdy ja będę zawsze walczył na powierzchni z burzami, aż w końcu, tonąc, przyjdę cię poprosić o miejsce w twojej grocie, mój stary!	Co też ty gadasz! Taki duży, a nie wie, że pieskowe mamy muszą też być pieski. Ino lalusie są nasze.	Tak, tak, ale wróćmy do spisku.	Albo co?	Ale pożyteczną. Wolę szorstką prawdę od nieszczerych komplementów.	He! kto on jest? a któżby, jeśli nie sławny Don Kichot z Manchy, wielki protektor pokrzywdzonych, pojednawca zwaśnionych, płci pięknej potężny obrońca, postrach olbrzymów i niezwyciężony we wszystkich bitwach zwycięzca.	Jakże się ta zazdrość objawiła?	Mylisz się	Nic	Nie rozumiem!	Nigdy nie byłam nią...	Od dzisiaj zacznę się starać o Orłowską! Zacznę robić czułe miny! Hi! hi! hi!..	Powiedz, po co tu siedzisz?	Uspokój się Masz zachcianki cieśli z Subury.	A mnie ze sobą nie chce wziąć...	Wiesz, Maciusiu, ja myślę, że stary król dałby ci jeden ze swoich portów.	Śliczna nowina! będę ich wyglądać aż do północy! Bardzom ciekawa tej Amerykanki! Nie widział jej nikt jeszcze.	Stary niedojdo, potoczy się jutro, w niedzielę, i trzeba nam będzie osiemnastu pasażerów.	Właśnie był dlatego, że ona była, a i ja tam byłem dlatego, że oni oboje byli. Ciekawa historia!	Janie, jam twoja, ukarz mnie jak zechcesz o! daruj mi.	Chyba dlatego taki piękny, że już ostatni dzień jesieni.	Wiedza, Prawda„Tak jest” wybuchnął nagle Hertenstein z szerokim gestem zniecierpliwienia	Ano, tak...	Panie aptekarzu, proszę o krople na nerwy.	Słuchajcie, jedźmy tamtędy... na Dersławice.	Tak	Tak lecz oskarżenie zostało cofnięte.	Tak, prawda...	Tak. Wszystkie.	Ach gdyby Pangloss był tutaj, wiedziałby i pouczyłby nas o tym.	Masz, wypij wódki! Zaraz gotowa będzie wieczerza! Ze Skomontów wracasz? Czego chcieli od ciebie?	Ach! masz mnie jako zakładnika!	Dobry i pan podstarości	Głogowski!... czekaj! Był w Paryżu przed pięciu laty?	Znałem go jeszcze, gdy był porucznikiem w topkhana (artylerii).	A niech sobie zdycha z Bogiem	Ambicja odparł spokojnie	Bądź zdrowa, dziecko	Całe poranione?	Czy tam uczą gimnastyki i ortopedii ducha?	Cóż takiego?	Dla nadziei?	Dlaczego?	Gadajże!	Gana, gana, sakau! Ir reikėjo taip sutaisyti! Visai kaip toje dainoje apie Birutę:	I babula kazała?	I papierosy palić.	Jego Wysokość zajęta sprawami...	Mówił o jakimś liście od partyjnego człowieka.	O, o! są inne drogi.	Pielgrzymka mogła iść ulicą	Raczcież nas łaskawie oświecić...	Słucham.	Z jakiej epoki?
To znaczy że służąca może rozporządzać swoim czasem, jak chce; wolno jej iść na spacer, na wizytę, do teatru, gdzie jej się podoba, i nie wracać aż wieczorem. Gdyby zaś wolała zostać w domu, nie ma żadnego obowiązku usługiwać; może sobie przyjmować gości lub spać, jeżeli ma ochotę. Każda służąca bywa wolna co drugą niedzielę.	Rad jestem, żeś przyjechał, będę miał z kim odmawiać brewiarz! Ale wiesz, ile mam tegorocznych rojów? Piętnaście! A mocne, jak stare, już niektóre zarobiły miodem po ćwierć ula! Wyroiło się więcej, Ambrożemu kazałem pilnować pasieki, ale usnęła trąba, i pszczółki fiut... na bory i lasy. A jeden rój ukradł mi młynarz! No, mówię ci, że ukradł! Uciekły na jego gruszę, zabrał jak swoje i ani chciał słuchać o oddaniu! Zły o byka, to mści się na mnie, jak może, rabuś jeden. Słyszałeś to już o Felku? Te gałgany to tną jak osy, a sio! ciągle. na łysinę.	Tyś zawsze rad wszystkiemu, Ale właśnie to dowodzi że nam i tobie nie dowierza, iż z tobą o sprawach świeckich nie mówi...	Racja! A gdy już wszystko jako tako spakowałam, a gospodyni i służąca usiadły obie na kufrze, żebym go mogła zamknąć, zauważyłam, że moc rzeczy, które będą mi najpilniej potrzebne, wpakowałam na same dno. Musiałam otworzyć znowu kufer i szukać w nim przez godzinę, zanim wyłowiłam to, co mi było potrzebne. Ilekroć złapałam coś, co przy dotknięciu wydawało mi się szukanym przedmiotem, i wyciągnęłam to z trudnością, okazywało się, że to coś innego. Nie, Aniu, nie klęłam.	Mocnom ci obowiązana, niezwyciężony rycerzu, za gorącą chęć niesienia mi pomocy w utrapieniu; godna to rzecz prawdziwego rycerza, którego powołaniem jest wspierać sieroty i strapionych. Daj Boże, by życzenia nasze się spełniły i bym dowieść ci mogła, że są na świecie kobiety wdzięcznymi być umiejące! Co do wyjazdu mojego, każdej chwili jestem gotowa na twoje zawołanie. Rozrządzaj więc mną, jak ci się podoba; oddając w twoje ręce osobę i sprawę swoją, jawnie okazałam światu, co trzymam o twoim rozumie i jak nieskończoną ufność pokładam w tobie.	Są to moje kuzyny. Pani się dziwi temu, że nie chciałbym, aby wiedziano o naszej znajomości. Byłoby to dla pani poniżające, gdybym musiał tłumaczyć... Bo przecie pani nie znają! Są pewne zwyczaje, których przełamać...	To pan z panów!... Książęce znalezienie się... Gdyby nie wzgląd na niego, rzuciłbym ten obowiązek. Ale przy nim człowiek odżyje... Inne stanowisko, inne uważanie!... A i wy będziecie odtąd nosili na guzikach prawdziwy herb, nie jakiegoś tam lwa z pochodnią. To błazeństwo!...	Właśnie i o tym chciałem mówić Chodzi o to, że pan Piotrowicz będzie mógł założyć pismo, jeżeli znajdzie kogoś, kto da na to pieniądze.	Panie! Ośmielę się zauważyć, że jest tu ktoś, kogo, jeśli mnie wzrok mój nie myli, znałem dawniej. Otóż przyda się może panu temu wiadomość, że wszystkie błędy i przewinienia moje przypisuję temu zwłaszcza i temu tylko, że służąc młodym paniczom, nie miałem siły oprzeć się im i dałem sobą powodować. Niech słowa moje nie obrażają tu obecnego dżentelmena. Ostrzegam go we własnym jego interesie, sam poznawszy swe grzechy, pragnę, aby się i obecny tu dżentelmen opamiętał i żałował za zło, w którym brał udział.	Przypuszczałem, że nie mogąc liczyć na to, aby panna Gilberta zniżyła się do ciebie, postarałeś się o środki wzniesienia się aż do niej.	A więc chcesz się w końcu ożenić z Lindą! Jest okropna. Teraz lepiej zrozumie, odkąd powiedziałeś jej, że ją kochasz. Nie będzie tak sroga.	Czy spieszysz się pan do New Yorku?	Dobrze drogi panie, oto moja ostateczna odpowiedź: nie ja zamieściłem tę notatkę i nic o niej nie wiedziałem, ale pan swoim zachowaniem zwrócił na nią moją uwagę; nie zostawię więc tej sprawy, dopóki nie sprawię, aby ten, kto zamieścił tę wiadomość, odwołał ją lub potwierdził.	E, kto by tam był zwracał uwagę na takie drobnostki Zrobiliśmy swoje, a o resztę nie kłopotaliśmy się. Tam w Serbii takie sprawy były bardzo łatwe, bo co dzień ktoś znikał, a trupów nawet już z Driny nie wyławiali. Spuchnięte zwłoki Serba płynęły obok zwłok naszych żołnierzy na falach Driny do Dunaju, a było tego tyle, że niektórzy niedoświadczeni dostawali na ten widok gorączki.	Maxymie! choć dobrém słowem pożegnaj! My z głodu poumieramy: ty nie znasz naszéj nędzy! Z waszéj namowy cała wieś na nas, chléb nam z gęby wyrwaliście. Nie chcecie mnie za siostrę, ja wam się nie narzucam; ale przestańcie prześladować.	Mogło to sprawić przykrość panu Morrelowi, on taki poczciwy a kiedy ktoś pragnie zostać kapitanem, czyni wielkie głupstwo, jeśli się w czymś sprzeciwia armatorowi.	Prawdopodobnie uciekli z miasta. Wysłano już oddziały żołnierzy, które przeczesują okolicę. Oby udało nam się ich złapać i powiesić tak jak pozostałe zdradzieckie psy.	Przysięgam Bogu Wszechmogącemu i wam, panie wachmistrzu, że o tym, co tutaj słyszałam i widziałam, nie powiem nikomu ani słowa do samej śmierci swojej, choćbym nawet była pytana. Tak mi dopomóż Bóg!	Więc cóż stąd, choćby tak było? Mówiłeś mi, jak sobie zapewne przypominasz, że Puszcza to nic strasznego.	A, pan bardzo jest grzeczny! Wczoraj cały dzień czekałam na pana, a pan ani się pokazał...	Jak to! tak często pan bywa w Presles, a nie zna pan Franconville?	Kiedyś waszmość nie Demostenes, jak sam przyznajesz i jak to zresztą poznać nietrudno, to kto inny może waszmości posłużyć za przykład, et quidemet quidem (łac.) obecny (przy czymś)..	Może wstydzi się, może sama nie wie W każdym razie podróż...	Pan się śmiej, a ja się już roztapiam z gorąca i umieram z nudy.	A tyś to nie pomykał przed Jurandem do Szczytna?	Ach, ty przeklęty włóczęgo! Żebyś sobie zapamiętał, że cię uratowała tylko ta świńska wyżerka!	Ale ją pan poprzednio kochał?	Bardzo prosty. Odeślemy służącego do Bethune, zamieszka naprzeciw klasztoru: jeżeli zobaczy wysłańców kardynała, nie ruszy się z miejsca, jeżeli d‘Artagnan i jego towarzyszy, przyprowadzi ich do nas.	Cała przyjemność po mojej stronie a czy... czy mąż nie boi się zostawić tak żonę z obcym człowiekiem?	Czy już się podzieliłeś z kim tą genialną myślą?	Czy znowu będziesz może bił mię batem po twarzy?	Dobrze.	Dziękujemy; nie trza nam.	Godzę się z tem.	Mam wiadomość tak jest, mamy wiadomość, czyli wiemy ponad wątpliwość wszelką, że żyje pański syn naprawdę, że go widziano.	Mnie?... Przez czas kiedyśmy się nie widzieli, wydarłem bogom kilka tajemnic, których nie odstąpiłbym za obie korony Egiptu!...	Musi pan być jednym lub drugim	Mój dyrektorze, bez gadania. Możesz sobie wszystkich okpiwać, ale ja się nie pozwolę.	Na miłość Boską, nie przysyłaj czuję się zdenerwowanym i potrzebuję chwili ciszy.	Na widok tych śladów mało nie oszalałem. Były bardzo wyraźne i zmierzały wprost ku tym wydmom. Biegłem za nimi ćwierć mili, uważając, żeby ich nie zatrzeć. Po pięciu minutach, gdy zaczął zapadać zmrok, usłyszałem szczekanie psa. To był Top i to on przyprowadził mnie tutaj, do mojego pana.	Niech wam Bóg zapłaci za wszystko, coście dla mnie uczynili. Słów mi nie staje. Życiem, krwią wam nie nagrodzę!	Niegodziwcze! Urocza! Urocza! W dniu, w którym wydała ci się urocza, powinieneś był uciekać.	No, siedź już cicho, zamknij gębę, Sancho i nie przerywaj panu licencjatowi. Mówcie dalej, łaskawy panie bardzo to rzecz ciekawa dla mnie, co tam więcej pisze o mnie w tej historii.	O! Pewnie Konopka już go pięć dni nie było.	Pewnie, że zrobię, co zechcę!	Przepraszam w naszym ustroju tytuł amba­sadora albo ministra odpowiada mniej więcej randze księcia krwi, a w każdym razie księcia. Nie sądzi pan, mistrzu?	Przypomnijcie legendy stare Bóg staje w niewinności obronie, a ma ona siłę, której rozum nie potrafi ocenić. Ileż takich dziewic, potworom na pastwę rzuconych, niewidzialne ręce aniołów osłoniły...	Teraz noce są okropne i wcale się nie kończą.	To go przecież nie zamordowali?	To od ciebie tylko zależy. Zamierzam tu pozostać	Um! szkoda! o! to bogaty człowiek	W każdym razie ten przymiotnik nie spodobał się czarnemu. „Ja czarna, powiedział ze złością do pani Blatin, ale ty maupa!”.	Wierz mi, że bym wolała.	Więc chciejcież mi powiedzieć, czy z panią tego zamku będę mógł się widzieć?	A bogać tam niewinien, tylachna krowa!	A któż ci broni? Jesteś pełnoletni oddawna.	A ludzi, mówiłeś, nie ma przy nich nijakich?	A mnie Piotr Michcik. Umiesz czytać?	A-be!	Będziemy losować, kto pierwszy zejdzie	Co „tak”?	Co?... Kto?... Księżniczka?...	Czy lubisz go?	Czy wciąż masz zamiar poślubić pannę Danglars?	Dzień dobry, drogi d’Artagnanie; wierzaj mi, iż cię widzę z przyjemnością.	Gdzie bawisz tak długo?	I któż jest szczęśliwą matką?	I milczałeś?	Ja lubię chleb już upieczony.	Ja sam nie chciałem.	Kończ już, bo dusza ze mnie wyjdzie!	Literat, Artysta rzecze Don Kichot	Mniej on od nas spoczywa Tak całe wały sam co noc obchodzi, aż het, do drugiego stawu.	Nie znasz wasza dostojność, kapłanów egipskich: żaden z nich nie przyjąłby takiego układu.	Nie, gdyż przybiegli „razem”.	Niech idzie: co z głupim gadać.	Niedoczekanie.	Niestety, dopiero teraz.	No, gadaj, na kiedy mi oddasz pieniądze? Zaraz trzeba mi pięćdziesiąt rubli, resztę za miesiąc, bo wyjeżdżam.	Nudzi mnie strasznie, niemniej niż ją. Ona jest bardzo mądra, za mądra na kobietę. Brak jej tego nieokreślonego wdzięku słabości. Gliniane nogi podnoszą wartość złotego posąguGliniane nogi podnoszą wartość złotego posągu	Odsyłałem ci wszystkie listy do mieszkania...	Patrz tam jest Głownia, w tych wielkich drzwiach. Bieleje pałac	Pewnie gadał pani jakieś głupstwa?	Pijemy jego zdrowie!	Po co?	Powiedz dzień dobry	Rozumiem, panie prezesie, ale można by spisać i pociągnąć ją do odpowiedzialności za fałszywe oskarżenie.	Rób, co uważasz za słuszne.	Tak cóż by, nic, po znajomości pytam...	Tak. No, popraw kapelusz. Jedziemy na kolację do Bristolu. Musiałabyś go zabawić przez kilka dni i natchnąć ochotą do dłuższego pobytu w naszej pięknej stolicy.	W każdym razie nie od Karasiów.	Wasza miłość do nas pewnie na te gody!	Więc ja mam już opuścić chore dziecko siostry?...	Więc o cóż?	Wychodź, opuść mnie natychmiast. Och! Czemuż ksiądz Chélan zabronił mi pisać do ciebie! Byłabym zapobiegła tej ohydzie Żałuję mej zbrodni; niebo raczyło mnie oświecić Wyjdź,  wyjdź stąd!	Wypędziłaś go znowu	Z pewnością zbierasz same komplementa?	Znów metafizyka!	Zwlekałeś, zwlekałeś, a ja czekałam jak głupia.	Żyjecie?
Panie Smith!	A gdzie się będziesz tak wspaniale kąpał, jak tutaj?	Jak się nazywa mała siostrzyczka?	Lekkomyślności nie powinno się nigdy żałować. Przez całe życie byłem lekkomyślny i widzi pani, jakie wspaniałe rezultaty. Opływam w dostatek, kobiety mnie kochają, mam rozum i wieś, jak powiada Fredro, czegóż mi jeszcze brak?... Lekkomyślność to zaleta prawdziwych filozofów. Niech pani to weźmie przez przeciwstawienie: ciężkomyślność! Ciężko myślą ludzie tępi i ponurzy.	Porzućmy tę materię Chciałem tylko waćpanom wytłumaczyć, dlaczego w pannie Billewiczównie zakochali się niektórzy tylko, prawdziwie niezrównaną jej doskonałość ocenić zdolni (tu zarumienił się znów Hassling), a w pannie Borzobohatej niemal wszyscy. Jak mi Bóg miły, śmiech brał, bo zupełnie tak było, jakby jakowaś zaraza padła na serca. A zwad, a pojedynków namnożyło się w mgnieniu oka. I o co? Po co? Bo i to trzeba wiedzieć, że nie masz takiego, który by się wzajemnym afektem tej panienki mógł pochlubić, w to tylko każdy ślepo wierzy, że prędzej później on jeden coś wskóra.	Pusty śmiech ogarnia człowieka, płakać się chce, gdy tak patrzę na ciebie, jak maszerujesz. Wstyd. Przysięgam, że wstyd. Powiedz lepiej, młodziku, ruszamy czy nie?	Zapewne... sam nie wiem, jak się to stało, Trotwood! Powiedz, proszę, czy to data historyczna? Tak zapisano w historii? Tak, nie inaczej?	Cołem, cołem, ale skądze się waszmość tu wziąłeś?	Głupia, nihilistyczna zasada. Co mnie obchodzi, że zdychają z głodu, niech zdychają. Zawsze jakaś część ludzi musi nic nie mieć. Mnie nikt nie dał ani grosza, wszystko musiałem sobie wyrwać, wyrobić, więc dla czego ja mam dawać drugim, za co? Niech mi kto udowodni, że powinienem. Komu ja mam dawać? Panom, którzy przehulali majątki, niech ich diabeł weźmie. Tu u was wszyscy chcą brać, a nikt robić nie chce. Mógł który z was tak, jak ja, przyjść do Łodzi, zabrać się do roboty, zrobiłby tak samo, jak ja, majątek. A dlaczego tak nie było? bo wyście w tym czasie robili u nas rewolucję... Ho! ho! Donkiszoci!	Boże mój! Czy ja się znam na miłości i na tych wszystkich niedorzecznych rzeczach! W powieściach panny zdradzają się tym, że są lękliwe, rumienią się, mdleją, chudną i we wszystkim postępują nierozsądnie, tymczasem Małgosia nie robi nic takiego: je, pije i śpi, jak rozumna istota. Patrzy mi prosto w oczy, gdy mówię o tym człowieku, i tylko się trochę czerwieni, gdy Teodorek żartuje z kochanków. Zakazałam mu tego, ale mnie nie słucha.	A dyć i w oborze, i przy koniach spałbym, byle u ciebie, Hanuś, byle już nie wracać! Byle... Zabrała mi pierzynę, bo powiada, że dzieci nie mają pod czym spać... juści... marzły, żem sam je brał do siebie... ale kożuszysko się wytarło i nic mę nie grzeje... i łóżko mi wziena... a po mojej stronie zimno... ani tej szczapy drzewa nie pozwoli... i każdą łyżkę strawy wypomina... na żebry wygania... a kiej mocy nie mam, do ciebiem się ledwie zwlókł...	Co to, to grubo się mylisz! Ja powiedziałem zupełnie co innego i powiedziałem tylko prawdę. Pytał mi się, czy w jego klasie dużo pożycza się na lichwę; odpowiedziałem, że nie wiem.	Dziewczęta, jestem śmiertelnie znużona. Pakowałam się.	I... nic. Zwaliło się rusztowanie, które i tak rozbierać miano.	Ja nigdy nie wyjdę za mąż. Brr!... W ogóle nie należy wiązać się z mężczyzną. Ot, przelotny flirt, romans, ale bez konfidencji...	Jak chcesz. Słuchaj zatem. Opowiadanie moje zmieni niewątpliwie cały porządek twych myśli i projektów.	Jak to, miałby nie przyjść do nas?...	Jeden paź pana Detyska imieniem Szamuja, spostrzegł te czary. Za jego radą, strzelcy odmienili cel i użyli aktów jakiegoś procesu w Pujaku. Od tej chwili, jedni po drugich, walili w centrum jak w bęben.	Miłość, Pożądanie zakochany Zeus zamienił ją w jałówkę, by uratować przed zazdrosną Herą., lub spadłbym na nią dżdżem, jak on spadł na DanaeDanae (mit. gr.)	Nazywam się Mika. To wystarczy.	Nazywał się?	Nie zgodzi się? Dlaczego?... Przecież sam powiedział, że to moja sprawa. Sam profesorowi tak powiedział. Dlaczegóżby się miał teraz nie godzić?	Nie, wasza królewska mość, zapierają się.	Niechże cię głowa nie boli o takie drobiazgi! Cmentarz, ZabobonyParkan wysoki, za to mur cmentarny niski i poszczerbany; przejdziemy jak po schodkach.	No, wiecie, chłopcy, że teraz albo nasza nagła śmierć, albo nasza głośna chwała! To wam trza wiedzieć, że za tymi drzwiami jest główna siła Spaniolów. Tak miarkuję, że wyjdziemy w sam środeczek, między dwie barykady... Ale już nie ma nam kaj iść. Za nami idą i za moment tu będą. A jak zobaczą, jakiego to my im ta piwa nawarzyli, co my zrobili jeich ciociom, a jakie kuku kuzynkom...	Pan masz rozkaz z podpisem kardynała?	Patriota, Ojczyzna, Zdrada tu: przypodobać się, dogadzać. umie. Geniusz ni cnota nie popłaca. Szczęście, żem to i książęciem Rzeszy, a za nogę mnie przecie do sosny nie przywiążą. Byle mnie intratyintrata	Przecież mu przedstawiałem praktykantów. Jak on śmiał!	Samolubstwo, Złodziej, Krzywda ozwał się Stefan, zajadając swą porcję.	Stój, agaszi boi się ciebie, drży, płacze; odstąp się ku drzwiom.	Sądzę, że będzie można zaprosić tego pana na obiad kiedy się go sprowadzi na Maubanta albo na panią Maternę, mówi godziny całe bez przerwy.	Tak; rozumiesz, teraz wszystko jest jasne. Nie może tak od razu się do tego przyznać, ale podstawił pana Cavalcantiego, żeby mnie uznał za syna i wypłaca mu za to pięćdziesiąt tysięcy franków.	To jasne, prezydent de Bonfons żeni się z panną Grandet	Tylko ostrożny... Nie lubię przenosić się ze starego domu do pałaców, z których dopiero istnieją plany, i to i źle na tym nie wyszły... Ten odwieczny budynek ma swoje szczeliny, ale jest pewniejszym od legend indyjskich, według których płaska ziemia leży na słoniu, słoń stoi na żółwiu, a żółw pływa po mlecznym morzu. Jest również Biblia wyższą od mitologii greckiej, według której olbrzym Atlas podpierał niebo, a ród ludzki narodził się z kamieni rzucanych za plecy przez Deukaliona i Pyrrę.	Wiem, nie on jeden, ale całe zagadnienie na tym stoi, że oni nie są tacy mądrzy, jak o sobie myślą, a my nie tacy głupi, jak oni sobie wyobrażają. Gdzie są te młode geniusze, w piwnicy?	Wiemy, że ciężko chory, toteż pierwej z panem Świrenkowiczem radzi byśmy się widzieć.	Zapewne. Ale mężczyznom więcej trzebaby płacić. A my dostajemy po sto czterdzieści złotych miesięcznie. Niech pan nie myśli, że pracuję tak sama. Jest nas przeszło dwadzieścia kobiet. Przeważnie młode panienki. Są dwie studentki medycyny i te przynajmniej niejako są w swoim fachu, ale inne nic z tem wspólnego nie mają. Jedna naprzykład studjuje inżynierję lądową, druga jest w Konserwatorjum, a ja mam koleżankę, rzeźbiarkę, z którą kiedyś uczyłyśmy się w Szkole Sztuk Pięknych. Cóż począć. Trzeba. Spoczątku brzydziłam się okropnie i wstydziłam się, ale do wszystkiego widocznie można się przyzwyczaić. Może i nie zdecydowałabym się na te hormony, ale Marjetka zakrzyczała mnie, że żadna praca nie przynosi ujmy i że trzeba gwizdać na przesądy.	A co zrobił z ciałem mojego brata?	A cóż to ma pisanie za styczność z rozumem albo ze subtelnością myśli? Widać, że nie znasz kobiet, kochany Marcinie! Mają one więcej rozumu i przyrodzonego dowcipu bez pisania niżeli my z naszym pismem i czytaniem. Ale zresztą, co o tym rozprawiać! Opowiadam ci fakta, które żadnemu nie ulegają wątpieniu.	A jeżeli tam stoją straże z wycelowanymi żądłami?	A może chcesz wrócić do domu?	A toż dlaczego znów?	Ach, doprawdy, ależ mamy szczęście! W ogóle o tym nie pomyślałem.	Albo jezioro powstrzyma potok lawy i wówczas część wyspy ocaleje przed całkowitym zniszczeniem, albo lawa zaleje Lasy Dalekiego Zachodu i wtedy na powierzchni ziemi nie pozostanie ani jedno drzewo, ani jedna roślina. Wówczas naszą jedyną perspektywą na tych nagich skałach będzie śmierć, a nie będziemy na nią czekać zbyt długo, bo wyspa wyleci w powietrze.	Boże najwyższy! zawołała pani Apolonja, pan Gaczycki to najlepszy, najzacniejszy człowiek	Bóg ciebie za tę myśl wynagrodzi, bo naszego życia na to za mało! Nieprawdaż, Naściu?	Będzie mu przecież lepiej w Krosnowie, niż w szpitalu.	Będzie on pana wypytywał, Bóg wie o co, a ty mu odpowiesz na to wszystko tylko dwoma słowami: Tours i Bruksella. Wtedy będzie już na twe rozkazy.	Co to jest, na miłość boską?	Czy ojciec mówił o naszej sytuacji serio?	Daleki jesteś od prawdy potrzeba, ażebym rozdarł szaty, rzucił zbroję, ażebym zeskoczył ze skały na głowę i tysiąc podobnych a zadziwiających czynił rzeczy.	Do kata!	Dobryś! teraz Luksemburg! Pomyślą, że to aluzja do królowej matki! Dowcipnyś, ani słowa	Głupi jesteś, mój Rochu! no, idźże już sobie...	Honor jedną mam cześć, której mi pohańbić nie wolno.	I zbyt brzydki	Jakbyś wiedział. Powinieneś chodzić po odpustach i zbierać cwancygiery za prorokowanie.	Jeżeli jednak zanosi na wybuch Góry Franklina, to czy Wyspie Lincolna nie zagraża niebezpieczeństwo?	Kobieta demoniczna	Krzychu, naprawdę nie rozumiem...	Która tu jest zdrowa! Podaj mi pan rękę i idźmy do salonu.	Któż jest pan Jumart?	Lub za ciekawość tylko! dodała Julja, nieprawdaż?	Może.	Na świętego Zada, dobrze to powiada patrząc na te diabelskie ptaki, bluźnimy jeno Bogu; zasię wypróżniając butelki i garnki, chwalimy jego święte Imię. Chodźmyż tedy popić. O, piękne słowo!	Nie	Nie ma więc nic takiego, czego byś nie znała!	No dobrze, teraz wezmę.	No, jeżeli tak, to rzecz jest całkiem jasna	No, już mi zelżyło; pójdźmy dalej	Ojciec ziemi chce	Pani nie taiłem swych uczuć!	Pewnie, uhonorują go workiem.	Prawdopodobnie.	Silnie!	Sterować będzie pluskwami, a nie Polską!	Szwedzi?	Słucham panią.	Słyszy ojciec, co ta głupia mówi?	Tai boba! nes aš apie ją girdėjau. Ją piktybė seniai į vyrą perdirbo. Tik tai vienok gailauja sūnaus.	Tak rozmawiałem raz z nim.	Tak sądzisz?	Tak, gondola Stefania, ale daleko od nas odpłynęli.	Tak, oczywiście Ale on postępuje od Gap i Sisteron.	Tak, we wrześniu 1939 trochę nim robiłem byłem w grupie generała Bołtuciagenerał Mikołaj Bołtuć (1893–1939)	Taki pan pewny siebie?	To część wtóra Don Kichota z Manchy, nie ta utworu Cid Hameda, autora pierwszej części, ale napisana przez jakiegoś Aragończyka, podobno z Tordesillas rodem.	To może krajczy i podczaszy cesarski?	To wiemy, że tu nie przyjdą, bo i bagno broni, i stary Tolima, jeno ciężko tu będzie siedzieć bez wieści.	Trzeba mu sprawić na zimę flanelową kołderkę Biedne psisko! A złe! Kąsałby mnie, wyziewając ducha.	Tu właśnie tkwi istota symbolu i jedna z zasadniczych zagadek bytu. „Quod superius, sicut quod inferius”Quod superius... (łac.) podobnież i tu na dole. bóstwo okresu hellenistycznego, łączące cechy gr. Hermesa i egipskiego Thota, patronujące wiedzy tajemnej. ze Szmaragdowych Tablic. I jako wszystko wyszło od jednego pomyśleniem jednego, tak wszystko wywodzi swój początek od tej jednej rzeczy: przystosowania..	Tuś mi! Będziesz ty na mnie królowi skarżył? Skórę zedrę z ciebie.	W pokoju, gdzie zamordowano tę kobietę.	Więc przynajmniej weź mnie z sobą!	Wypełnię dwie moją recenzją	Zali to prawda, że go wszyscy opuścili?	Zawinił pan, ale, niestety, prawo kary nie należy do mnie.	Zdrowie twoje, braciszku.	Żal?... Nie wiem... Nie sądzę.	Życzę sobie, abyś był przy tym obecny
Hi, hi, hi! Lgocki.	Il n’aime pas les femmes. Le sais-tu?Il n’aime pas les femmes. Le sais-tu? (fr.)	Mam cię puścić samą?	Spodziéwam się że nas tu do Schandau gonić nie będzie To przypadek... Nie mów o tém siostrze.	Uchowaj, Boże! Nie złe to, ale niepotrzebne. I tobie u ludzi szkodzi, i zamieszanie z tego wynika, a korzyści dla nikogo nie ma żadnej. Nie mówię ja na niego. Nie. Ale gdyby był całkiem porządny, nie narażałby cię, gołąbko, na obmowę, nie zawracałby ci główki, nie siedziałby tu kamieniem.	Wojna, Poświęcenie zapytałam, bo kartka, którą przyniósł, nie była przeznaczona dla mnie.	Za co? Ja tu nieznajomy!?	A jaką śmierć przeznacza pan mnie, panie Marek?	A jakże.	A kiedy wrócisz?	A niech sobie ryczą, co to mnie obchodzi	A no tak, rozumie się... Ja bo siedzę tak na uboczu...	A! mój generale, to ja wiem, zawołała Dobkowa; ale my i z pieniędzmi sami nic nie zrobimy...	Ach, papo, gdybyś wiedział, jakim tonem przemawia ciotka...	Ach, w takim razie, panie Gray, pan nigdy nie kochał naprawdę	Acha! Dobrze! Baśka! Baśka! A na czyjej głowie były konie przez całą drogę?	Ale panu będą zazdrościć.	Był tak dobry, że pomyślał o mnie i część renty przelał na moje imię.	Bądź pewnym. Forszus tylko dać mi musisz, bo mam długi.	Będziemy się z innych naśmiewać.	Chcesz sprzedać? Nie zostaniesz na ziemi?	Chyba naumyślnie. Niech ojciec powie!	Co wiesz o godzinie swych urodzin?	Czegóż chciałeś, moje dziecko?	Czy to znaczy, że nie masz pieniędzy?	Cóż robisz, powiedz mi?...	Cóż słyszałeś w Dolnym Egipcie?	Cóż to, sejm?	Dalej do roboty! Pomóżmy wstać tej dziewce	Dalibóg, co to za chwyt, Icku! Ni z tego, ni z owego drwisz sobie z królowych Mówimy przecież o Beniaminie, jego możesz besztać, ale proszę cię, królowych do tego nie mieszaj.	Dlaczego nie moja? Nie każdy może być poetą albo bohaterem, ale każdy potrzebuje pieniędzy Pieniądz jest spiżarnią najszlachetniejszej siły w naturze, bo ludzkiej pracy. On jest sezamemsezam cudowna lampa z baśni arabskich Tysiąca i jednej nocy, za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie., za której potarciem ma się wszystko, czego się pragnie. Czarodziejskie ogrody, bogate pałace, piękne królewny, wierna służba i gotowi do ofiar przyjaciele, wszystko to ma się za pieniądze...	Dobra żona głowy mężowej korona	Gdyby się nie wyrzekł, sam przygotowałby własną zgubę Zresztą, powtarzam słowa najwyższego kolegium: „Powiedz Egiptowi ażeby na dziesięć lat przytulił się do swej ziemi jak kuropatwa, bo czyha na niego jastrząb złych losów. Powiedz, że my, Chaldejczycy, nienawidzimy Asyryjczyków bardziej niż Egipcjanie, gdyż znosimy ciężar ich władzy; lecz mimo to zalecamy Egiptowi pokój z tym ludem krwiożerczym. Dziesięć lat	Gdzie Antka?	Git!	I owszem! Kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada. Każ pan sobie zawczasu dół wykopać!	I tobie, panie!	I wmówię, choćbym się miała co dzień z nim zamykać!	Idę, monsiniorze.	Ja nie chcę. Ja muszę wiedzieć, dlaczego i po co?	Ja przynajmniéj do tego mu nie dam powodu	Ja za Renią	Już minęli zakręt...	Kiedy się pan rwałeś do armii, mówiono panu, że tam niebezpiecznie?	Ktoś z prowincji.	Masz prawo czynić tak.	Moja ty wybawicielko! Uratowałaś moje dziecko. Jakże ci jestem wdzięczna! Ale dlaczego wróciłaś, po co się tak narażasz? A gdyby cię kto rozpoznał?	Moryś także będzie niezły, ale reszta... nędza i wystawa pod psem! No! i klapa pewna!...	My, zakonnicy, nie podnosim oczu na niewiasty. Było w leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek niemało, ale która była między nimi Jurandówna, nikt z nas nie wiedział.	Mówiłem już, Eminencjo, racz pytać, gotowi jesteśmy odpowiadać.	Na cóż o tym myśleć, Przyjacielu całego świata? Mówię ci, poszukiwania nasze nie będą bezowocne. Gdy czas nadejdzie, rzeka wytryśnie z ziemi przed nami. Zdobyłem sobie zasługę, gdym cię posłał w podwoje wiedzy, i dałem ci ten klejnot, jakim jest mądrość. Dopiero co widziałem, że powróciłeś jako naśladowca lekarza SakyamuniegoSakyamuni	Narodził się był w Polsce człowiek jeden, a nazywa się tak samo jak my obaj człowiek genialny.	Nic nie zażądam i nic mi wasza miłość nie zapłaci. Gniazda swego umiłowanego nie mam na przedajna przedaj	Nic...	Nie chadza pan już widocznie dawnymi drogami?	Nie jest mi zupełnie obcą. Spotkałem ją już parę razy.	Nie można!	Nie myślałem o Clewerze; miałem na myśli drugich, Stalky.	Nie omieszkam.	Nie wiem doprawdy, co mam pani odpowiedziéć, abym jéj nie uczynił zawodu Nie byłem dotąd narażony na konieczność zarobkowania.	Nie, nie wie.	Nikt wychowany w mądrości nie zapomni, jak ustawione były w swych domach planety w ową noc. W każdym razie ty masz widoki na przyszłość, patrząc na nie ze strony domu Byka. Jak brzmi twoja przepowiednia?	No i stało się!	No, to ty mnie nauczysz.	O! mój Boże! mój Boże! widzisz przecie, że nie mam siły; widzisz, że nie mogę na nogach się utrzymać... uciekaj sama!...	Och!	Od naszej matki!	Owszem, prawdę.	PLATON (kurcząc się):	Pada mi ten kamrat: naszą starą neapolitańską legię od nowa sztyftują. Jakisi książę Hieronim w nich się pokochał.	Palą dzieci?	Pan, Chłop, Mąż, Żona mówił znowu po francusku dziedzic do swego szwagra	Pani Warska spać tak długo nie może, musi być chora. Trzeba, żeby panna Maryanna sprobowała wejść do sypialni.	Pani siostro! jeśli chcesz listy do męża posyłać, to masz okazję, bo na Ruś jadę!...	Podli! frymarczą więc nami jak niewolnicami... a my...	Prosimy, prosimy! zawołało kilka głosów.	Proszę mnie zrozumieć pani Hudl Kufer, na psa urok, jest jakoś tłusty. Przybył mu brzuszek prawdziwego bogacza. Taką świnię należy trochę podepchnąć.	Przede wszystkim uspokój się i jeżeli ci to różnicy nie zrobi, przestań gnieść mój łokieć. Z tego, co mówisz, widzę, że ojciec nie zostawił żadnego wyjaśnienia, a wy sami nie interesowaliście się stanem waszych interesów.	Przyrzekam.	Rozkaz zaniosłem, panie hetmanie...	Skąd to waćpan wiesz?	Stawiaj dwie! ja nie jestem taki, jak ty samolub.	Słuchaj, czy jesteś pewna, że Wang nie przechodził dziś wieczorem przez ten pokój?	Tak! zgryzoty	Tak, pisał mi o tym. On już jest na najlepszej drodze do majątku, już go robi nawet.	Tak, w Londynie.	To gorzej, że straciliśmy osła bo on nosił i balsam i szarpie; lecz proszę waszej dostojności nie mówić mi nigdy o tym szkaradnym napoju, na wspomnienie którego wnętrzności mnie bolą. Proszę pana również pamiętać, że trzy dni, w ciągu których miałem patrzeć się na pańskie szaleństwo, już upłynęły; mnie się zdaje, żem już wszystko widział i cuda opowiem przed panią Dulcyneą, zostawcie mi to, panie, piszcie tylko i wyprawcie mnie, bo drżę z niecierpliwości, ażeby znów powrócić i wybawić pana z tego czyśćca, w którym was zostawiam.	Truputį būk kantrus, o senis ka norint išmislys.	Udziel Planchetowi swoich wiadomości i przepisów, bo mogę i ja kiedyś znaleźć się oblężonym, a nie gniewałbym się wcale, gdybym wtedy używał wygód, jakiemi pana swojego otaczasz.	W południe?	Weź mnie ze sobą...	Widzi pan że on ma na przodzie zęby wybite...	Wie on dobrze, że już ich nie dopędzi. Takiego dają dęba!	Wiek	Więc ją kochasz?	Wolałabym raczej umrzeć!	Wracasz z golfa, Oktawie? Czy dobrze poszło, jesteś w dobrej formie?	Z Havemeyerem połącz się dziś jeszcze. Jeśli go kochasz, zostań żoną jego przed poślubieniem.	Zresztą ja jestem tem bardziej zmuszona zostać tutaj, bo mąż planuje wycieczkę do Sabaudji i dopiero za dwa tygodnie znajdzie się na posterunku.	Źle uczyniłeś mówiąc, że przeklinam losy, przeciwnie, błogosławię fortunę i błogosławić zawsze ją będę, że uczyniła mnie godnym kochania tak wielkiej damy, jak Dulcynea z Toboso.
A jużciż zakochany w jakiejś Kasyldzie z Wandalii, srogiej okrutnicy, że kanalii nic w świecie nie jest w stanie ugłaskać. Ale teraz nie to jemu w głowie, ma jakieś inne zamysły, z którymi sam się niezadługo wyjawi.	Nie cierpię nieparzystych rękawiczek, ale mniejsza o to, może się znajdzie druga. To nie list, tylko przekład niemieckiej piosenki, którego sobie życzyłam. Zapewne dzieło pana Brooke’a, bo to nie pismo Artura.	Abyś nie posądzała męża, iż spotwarzył człowieka, któregoś mniemała godnym siebie, postaram się, aby Floryna oddała ci sama te listy.	No to wpadliśmy po uszy Czarny przyjacielu, nie przychodzi ci nic do głowy? Jakiś pomysł, który wydobyłby nas z tej niewesołej sytuacji? Nie czuję się zbyt pewnie w tym domu.	Więc na co mu szóstki, Turkey? Bydlak zaczyna się robić zanadto samodzielny. Patrz, królik! Nie, tak, to kot, jak mamcię kocham! Strzelaj pierwszy!	Jakże nie mówi? Kiedy łamać nawet suchy kij, to on trzeszczy a jak rwać trawę, to piszczy i nogami trzyma się ziemi.	O nie!... jest to prezent od mojej pięknej Angielki, a raczej od mojej pięknej Francuzki; ponieważ, choć jej o to nie pytałem, przekonany jestem, że się we Francji urodziła.	Nie udało ci się pochwycić imienia tego przyjaciela?	Nie wolno ci tego uczynić, Gösto! Teraz, mając żonę i dziecko, musisz stać się rozsądnym człowiekiem!	Dobrze, dobrze! Nie chcę być tylko teraz. W tej chwili jestem Michorowskim, wielbię bławatki i jeden z nich bardzo cacy wiozę do swych łanów. To mnie uszczęśliwia. Czemu się pani zasępiła?	Jak człowiek na księżycu Nikogo na świecie nie obchodzi ani trochę, co się z nim stanie. Przyczaił się teraz, rozumie pan	Ja wcale nie uważam tego za właściwe. Tak... nie widzę w tym nic właściwego. Jestem pewny, że gdybym potrącił panu z pensji należność za ten dzień, uczułbyś się pan pokrzywdzony?	Pobił tak, że się chłopiec ruszyć potem nie mógł.	Nie, pani, ja bym tu nigdy nie zaśpiewał żadnej piosnki mojej, nie wymówiłbym żadnego słowa ze słów uczuciu święconych.	Co ci tam nie w smak było?	Czemu nie jesz?	Nie klekocNie klekoc emocja, daw.: skłonność, sympatia, miłość; dziś popr. M. i B. lm: afekty..	Nie słyszeliśmy ni słowa.	Nie.	Bądźcie spokojni nie ucierpi na tem niczyj honor, ani cześć.	Ale być-że to może aby ta śmierć żony, o którą go obwiniać niepodobna, ale zawsze jednak mimowoli przezniego spowodowana, nie zostawiła po sobie żadnego wrażenia?	Naturalnie Przyjechałem wczoraj wieczorem i przede wszystkim zająłem się odszukaniem tej pani. Mieszka w hotelu „Bristol”, nieprawdaż? W ciągu dnia dzisiejszego postaram się ją obejrzeć. Byłoby bardzo wskazane w jakiś dyskretny sposób przeszukać jej rzeczy. Przypuszczam jednak, że jest zbyt sprytna, by na to pozwolić.	O! ona ciągle mówiła, że nie przyjedziesz, ja jednak nie traciłem nadziei, nie chciałam uciekać: o! jak dobrze zrobiłam, jak jestem szczęśliwa!	Ale przecież oni nic nie mówią nad chlebem Sam widziałem, że nic nie mówili.	Kiedyś waszmość nie Demostenes, jak sam przyznajesz i jak to zresztą poznać nietrudno, to kto inny może waszmości posłużyć za przykład, et quidemet quidem (łac.) obecny (przy czymś)..	Niedawno widać jesteś na świecie Dowiedz się, kochana siostro, że błędny rycerz jest to rzecz, która zawsze ma nadzieję zostać cesarzem lub też dostać kije; dziś najnieszczęśliwszy z ludzi, obdarza nazajutrz giermka swojego trzema lub czterema królestwami.	Prawdę mówisz w każdym jednak razie trzeba mieć dziesięć tysięcy talentów na ów pierwszy rok. Ja zaś myślę, że i dwadzieścia tysięcy talentów nie zawadziłoby...	Być może ale kucharze diabelscy mogą się zdrzemać niekiedy i zmylić w swoich czynnościach i często wsadzą do gotowania to, co miało być pieczone. Jako w tutejszej kuchni panowie kucharze szpikują kuropatwy, turkawki i gołąbki, w zamiarze (jak można mniemać) upieczenia ich: zdarza się im wszelako czasem ugotować kuropatwy z kapustą, turkawki ze szczypiorkiem i gołąbki z kalarepką.	Na całe trzydzieści tysięcy! On byłby się wylizał trochę! No cóż, nieszczęścia chodzą i po fabrykach, i po ludziach, i po towarach, a asekuracja droga i płacić potrzeba za darmo! Jak kto ma pech, to mu i ogień zdechł...	Skoro potrafili wetknąć ją na królewski dwór, a milczą, widno się pomsty lękają; ale gdy się sposobna chwila nadarzy...	Jak chcesz sprzedać, to daj mi pierwszeństwo Teraz nie mogę, ale za parę lat zapłacę.	Panie kochany Ja nikogo nie oskarżam, ja po prostu to mówię i mogę to samo powtórzyć w obecności hrabiego.	Tak Koralia miała poczciwego starego kupca, który ją ubóstwiał, ale wylała go za drzwi. Jestem szczęśliwszy od twego brata Filipa, który nie umie dać sobie rady z Marietą	Ja? To rzecz bardzo trudna. Jakże znalazłbym signorę Elisabetę? Czy to jedna Elisabeta jest między brankami? A gdybym się pomylił, inną wykupił i skarby wasze zmarnował? No, przypuśćmy nawet, że ją znajdę i wykupię, oczywiście bez wiedzy stryja, który mnie okropnie pilnuje, co potem? Gdzie ja ją odwiozę, gdzie was odnajdę, signora? Szukać po dalekich krajach, jeździć przez miesiące, a może i lata, dla mnie to znaczy tyle, co stracić łaskę stryja i zniszczyć całą przyszłość, którą muszę sobie ciężką pracą budować.	A czemuż nie chcesz powiedzieć A?	Ależ pan wygląda nie wiedziałem, że pan lubi takie zabawki.	Czy nie ma pan jakichś poleceń? Proszę pamiętać, że będą mi zadawać pytania.	To ją sprzedadzą innym Niemcom, a sami przybliżą się do nas.	Dyć już ci wczoraj rzekłam, że nic mi do waju. Wróci twój z wojska, to i tak wszyćko musi się wydać!	Myślałem się wymknąć wielkim kanałem; miałbym wody po szyję, ale wydostałbym się...	Wielki Boże! Więc te krwawe dzieje rozpoczną się znowu?! Wieczna wojna?!	Więc co? Ale nazywa się pan Jerzy?	To mnie diabelnie mało obchodzi chce mi się spać. Ruszaj stąd do licha!	Zacznijmy od Odonicza ze złych pono ten najgorszy, jeźli pierwszeństwa nie trzeba jeszcze przed nim dać szwagrowi jego Światopełkowi. Odonicz chciwy jest panowania jak dziad jego Mieszko, ma jego żądze i upór żelazny i przykład jego przed sobą	A teraz, panie Holmes może mi pan wytłumaczy, co znaczą te słowa i kto interesuje się moją osobą?	Aha, rozumiem Tak się rzecz ma cała.	Czy ja się gniewam?	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	A jak pan sądzi, kochany panie Nikodemie, łatwo panu pójdzie? Prędko da się rzecz załatwić?	Czy do Boga dobrodusznego trzeba się modlić nerwami?	Mój przyjacielu Hipokrates, udając się jednego dnia z Lango do PolystyloPolystylo	Nic, nic... Niech pani ściśnie mię za rękę. Czegóż się tu bać...	Dziakuju, wam Aksena, za waszę radę... Tylko, jak to zrobić... trzeba, żeby to kto znający robił...	Gdyby pani... jutro... to... może byśmy pojechali razem.	Kiedy, widzi mecenas, ja... tego... Mam dziś bardzo ważne posiedzenie...	Pomyśli, co zechce. Cóż to ciebie obchodzi?	To dopiero gody!	To jest skąd?	Niejednokrotnie gdyśmy włóczyli się po Francji, widywałem przyprowadzane do obozowiska dzieci, które skradziono lub też kupiono. Za każdym razem przybysza takiego okazywano Joelowi, który pytał go o imię, zapisywał do księgi i mówił:	Wiem, że to jest niepodobieństwo ale myślę, iż po dobrych obrokachobrok	Daruje pan, ale pański sposób oceniania szczęścia przypomina mi taką anegdotę o Żydzie, który odradzał synowi małżeństwo z dziewczyną bez posagu. Syn tłumaczył: będę miał szczęście! no dobrze, a jak ty będziesz szczęśliwy, to co ty z tego będziesz miał?...	Panie kochany racz mi też z łaski swojej powiedzieć, do czego wszystko to, według zdania pańskiego, prowadzi?	Robię tylko to, co mogę.	Tak jak twój ojciec... ty pamiętasz go tylko siwym, ale dawniej był szatynem... i miał kuzyna... ten był blondynem... Zastrzelili go tam na Alsen... wyglądał jak bohater! Jasnowłosy był jak ty!	Czy jestem ci na cokolwiek potrzebny?	Istnieje podziemne przejście które bierze początek niedaleko stąd, na brzegu Rzeki, i prowadzi do samego Ropuszego Dworu.	Takie i nasze było zdanie; a ponieważ w domu naszym panuje porządek i rachunki zamykamy co tydzień, przedstawiliśmy mu spis wydatków, lecz na złą chwilę trafiliśmy widocznie, gdyż za pierwszem słowem odesłał nas do wszystkich djabłów; co prawda, grał dnia poprzedniego.	I jego kochasz, tak oto opierając czoło o moje czoło?	Raz ja ją w życiu widziałem, ale gdy ją wspomnę, z żalu żyć hadkohadko (z białorus.) rzekł pan Longinus.	Prezydent pewnie by ułaskawił ale zbrodnia była zbyt ohydna.	Pamiętajcie, że jak będzie potrzeba, poręczę za niego.	Oj, Antoś, źle zaczynasz. Oj, Antoś, bo jak stracę cierpliwość...	Taką chyba, że paszy mają mało, więc chcą moją własnością paść swoje inwentarze Planami i wszystkimi dokumentami dowieść mogę...	Biadaż! Są rzeczy, których niepodobna puścić płazem.	Będziesz musiał mi tego dowieść, Copperfieldzie	Dziękuję za dziś (Jelsky wciąż oglądał swe paznokcie)	Dziękuję za kazanie!	Jak wola waszej książęcej mości!	Jego własne gardło w tym	Niech pani siada, bo pilno nam jechać	Wiem o tym, pani majorowo!	A słyszałeś pan co o jego majątku?	Ależ w tej części Pacyfiku już jest wyspa!	Czy one są, podług ciebie, dobre?	Grzech, Konflikt, Zemsta, Ojciec, Syn	Haj!... prawda, żem pyskował niepotrzebnie.	Jakim prawem?	Którąż z nas być byś chciała?	Mówcie, mówcie. Rada usłyszę, coście umyślili.	Mąż mojej ciotki	No, a potem co?	O tej li mówicie, miłościwy panie, którą wam dałem przed rokiem?	Podobno więcej ich tam było, proszę pana.	Powinnaś była pisywać! Przysłać przynajmniej czasem pozdrowienie, byśmy wiedzieli, czy żyjesz.	Proszę uprzejmie, aby pan siedział	Sześć tysięcy mołojcówmołojec (ukr.)	Towarzyszu Kuzyk przyniosłam dla was polecenie z komitetu.	Tyś tu po co, Żydu?...	Udajesz	Wasza dostojność zapomniałeś, co mówi mędrzec Eneyco mówi mędrzec Eney
Panie bracie, jest taka rzecz. Uważam, że ci bardzo podobała się Zosia i że się tej serca twego sprawy od razu imaszimać się (daw.) tu: niepodzielony., i że z tymi przymiotami doskonałym będzie mężem dla Zosi, przyrzekłem ojcu i jemu, iż mogą liczyć na mnie w każdym terminie. Po wtóre, zachodzi jeszcze ta okoliczność, iż Jędruś, konkurując tutaj już od jesieni, wspomagany przeze mnie i innych sąsiadów, a nawet przez jednego z możniejszych panów, nie wiem zresztą jak u panny, ale u matki położony jest tak dobrze, że podobno tylko jakieś nadzwyczajne wypadki mogłyby to zrządzić, żeby mu się nie dostała ta partia. Owóż tedy nie tylko miałem sobie za obowiązek przestrzec ciebie jako tak łaskawego na mnie i kochanego drużbę mojego, żebyś sobie na próżno tą panną głowy i serca nie bałamucił, bo, jak mi Bóg miły, z tego nic być nie może trwać uporczywie w czymś., iżby cię moje zachowanie się w tej sprawie, które już nie może być inne, jak obojętne dla ciebie, a Jędrusiowi przychylne, cale nie zadziwiło i do złych myśli o mnie nie prowadziło. Owoż co miałem powiedzieć.	Ta-ak... już mi coś świta. (Nie jest to karygodne kłamstwo, bo gdybym miał w ogóle lekcję greckiego, popełniłbym nie trzy, ale czterdzieści błędów). Tak, przypominam sobie teraz	Zdaje mi się, że trzeba jeszcze jedną rzecz powiedzieć. Kto wie, czy nieświadomie nie po to właśnie przyjechałem tam z daleka... Cokolwiek jest, cokolwiek by się jeszcze stało, pani była jedyną, jasną pięknością w moim życiu. Mówię o tym wszystkim, bo to już umarło. Tęskniłem za panią długie lata do obłędu, do szału, zwidywały mi się pocałunki pani w chwilach... nie! Po co już o tym mówić!	Choćbyście chcieli nie moglibyście wszystkiej biedzie ludzkiej zaradzić. Nie jam jeden był bez chleba. A na zamek, za rycerstwem, dworem i pany nie docisnąłby się człek biedny...	Po takim początku nie pytam już o dalsze, wszystko będzie doskonałe Biegnij, zanieś im to Dziennik trochę spóźniony, ale to nasz najlepszy numer	Ja sobie życzę? jak ci to mogło wpaść do głowy? Ale fakt faktem, że posagu nie masz, a latka lecą.	Nie do mnie należy pani robić uwagi ostrzegam jednak, że z tymi panami z arystokracji trzeba się bardzo rachować. Jeżeli więc panna Solska nie odda pani rewizyty, nie wiem, czy wypada...	To nie ja tak jegomości nazwałem, jeno Bohun.	A wójta to już nie baczyszbaczyć (daw., gw.) buchnął groźnie.	Dobrze, druhu... Może on i nie ma bzika. Ale w takim razie to ja już na pewno zbzikowałem, wierz mi.	Za to go pokochał. Nie chciał już z nim gonić na ostre ani na tępe kopie i pokochał go. Zbyszko też powiedział mu swoje utrapienia, a ów, że to o cześć rycerską jest dbający, okrutnym gniewem zapłonął i do brata swego, mistrza, Zbyszka na skargę zaprowadził. Bóg da mu za to zbawienie, bo niewielu jest między nimi, którzy miłują sprawiedliwość. Mówił mi też Zbyszko, że pan de Lorche wielce mu dopomógł przez to, iż go tam dla wielkiego rodu i bogactw szanują, a on zasie we wszystkim za Zbyszkiem świadczył.	Jakto nie uznaje?	Nie tykajcie matki!	Nie.	Pan wójt nie pomoże i moje świadectwo nie pomoże, kiedy chłopca nie ma.	Dzięki ci panie, za tak słodką nadzieję mimo to ja się uspokoić nie mogę, trwoga mną owłada... Ta nieznośna rywalka zbliża się... będziesz ją widziéć, pochwyci znowu tę władzę nad sercem pana mego, którą tak długo zachować umiała.	Słuchaj Talwosz Dotąd sądziłem, żeś ty się tak mimochodem zadurzył w niej, jak to się codzień młodym zdarza, a jutro, gdy cię królewna na Litwę odprawi, wywietrzeje to z głowy, ale ty na prawdę szalejesz.	E, to już nie pójdę, kiedy tak... znowu opanowała ją trwoga.	Płacz... płacz... przez wdzięczność dla Boga, że otworzył nam oczy w chwili, która bywa przykrą... Wiem coś o tym!... Przemordowałem się kilka tygodni, ale to już minęło. Jeżeli między gwiazdami jest inny świat, ach, to jest on niepojętej piękności... Ja tak kochałem naturę, tak rwałem się do krajobrazów, które znam tylko z czytania.	Oho! ho!... Nigdzie nie szukajcie. Sam się znajdę, gdy zatrąbią pobudkę.	Nie przerywaj sobie, mów, mów. Zdaje mi się, że opowiadasz mi jakiś sen. Ale sam już widziałem tak nadzwyczajne rzeczy, że to mnie już mniej dziwi.	Ach nie, już zapomniał, że pana tu wezwał. Zresztą sam wie z góry, że zgodzi się z Jagodą, a co najzabawniejsze, że i Jagoda też nie ma w tym względzie najmniejszych wątpliwości.	Sześć! To tyle dni?	Za siedmiu górami, za siedmiu rzekami i morzami jest zamek ponury, otoczony murem wysokim. W ciemnym pokoju na złotej tacy leży głowa, która wydaje rozkazy; nie ma ani rąk, ani nóg, ani serca, ani oczów. Bo dawno, dawno zbuntowany czarodziej odciął głowę od tułowia, ale ona żyje.	Mój Leonie, czy aby ten „Naughty-boy” wygra, bo ciocia tak na to liczy i tak jej o to chodzi?	Ale on tam nie pojedzie dobrowolnie. Trzeba mu przyobiecać, że skoro się tylko jego zdrowie polepszy, będzie mógł iść do swego oddziału. Ty mi musisz dopomóc w przekonywaniu go, żeby pojechał.	Tak? A jeśli będzie tęskniła za tobą, płakała i jęczała, jak to zwykle robią takie głuptaski, to cóż wówczas pocznę?	A cóż to za Plemię?	Jak to! Więc pan możesz eksploatować kopalnie podmorskie węgla kamiennego?	Mów, mów, jak to było?	Czy nie wspominała o nas?... Niech pani powie szczerze...	Czyż w grocie mnie nie znajdą?	To ci instygujeinstygować mruknął chłop.	Ja wiem. Tylko nie będziesz mógł... Tak?	Nie miał przy sobie nawet szydełka.	Bo mnie kasztelan i to jeszcze powiadał: „Przepomnieliśmyprzepomnieć (daw.)	Ale tak. Mnie pani nie oszuka. Kto, tak jak ja, tyle w życiu płakał, od razu wyczuje zmartwienie i innych.	Wójt, gumienny, ekonom i cała gromada nic nie robili tylko gadali a gadali o panu, który powrócił.	Na Boga! Co się stało?	Sądzę że obowiązkiem twym jest zwrócić się wprost do pań, co ją wzięły pod swą opiekę. Tajemniczość nieszlachetnie wygląda w podobnych wypadkach. Tak mi się zdaje.	I gdybym był chociaż znajdował prawdziwe upodobanie w tej metodzie, według której żyłem jakie to dziwne! Jedna rzecz mnie pociesza, że czemś naprawdę rzeczywistem w życiu jest tylko śmierć	Daj mi pokój z tymi swymi rozumowaniami! Drażni mnie to.	Prawda. Mroczy się. Więc ci powiem w krótkich słowach... Nietylko myślę, ale i najgłębiej wierzę, że Słowianie mają wielką misyę do spełnienia.	Dla Boga! Uważaliście waćpaństwo, jak to mu zęby błyskały, zupełnie jak staremu Tuhaj-bejowi, gdy był w gniewie! Po tym jednym bym go poznał, bom też starego Tuhaj-beja często widywał.	A pan rotmistrz kędy się obraca? zapytał mostowniczy, który na niego ex re przekąski rachował.	Kobieta, Starość, Czas odparła, śmiejąc się.	Wiesz co, Elżuniu? Może uda mi się wyrwać stamtąd. Może choć na chwilę wpadnę...	Tak, starałem się dostać tę pracę. Pozwoli mi się ona utrzymać w przyszłym roku.	Mój drogi zdaje mi się, że po powrocie do Europy zastaniemy zawarty pokój, a więc będziemy mogli pozostać nadal przyjaciółmi, tak jak jesteśmy tu w Afryce.	Nic, nic! Drobnostka myślałem, że to przyprawneprzyprawne	Czegóż on, u diabła, chce ten pan Wtykała? Toć mi już całe oczy podmalował na czarno. Na Boga, da jurandi, ja cię uraczę, bratku, potrawką ze szczutków, szpikowanych solonym kuksańcem.	Zapewne są i takie, które się bawią. Ja pracowałam i listopad wspominam równie mile jak kwietny maj.	Czyżby zatem mylili się ci, którzy przedstawiają cię jako najstraszliwszego pirata z Tortugi?	Ale cóż ja panu mogę pomóc?	Czy Wasza Królewska Mość zakazuje mi nastawać dłużej na ten temat?	Owszem. Ale teraz pora w drogę. Co robimy z resztą forsy?	Masz waszmość kogo znajomego na moim dworze?	A za co go „panowie” lubili?	Daleko waćpanu do marszałka bo marszałek jest personat i posesjonat, a waćpan sobie, z przeproszeniem, podstarości zabłudowski.	Znalazłam dziecko w East Orange. Na szczegóły czas później, bowiem znowu je stamtąd zabrano. Mitchel przyjechał wczoraj i zabrał dziewczynkę do Remsenów.	Mówiłeś, że pójdziesz go poszukać?...	Co znaczą te dwa wplecione w siebie trójkąty ze znakiem T w pośrodku: jeden złoty, drugi srebrny?	Brat Benedykt opowiadał nam, jak Tatarzy pędzili was do Karakorum. Czy chcieli zagłodzić was, zamęczyć?	Leżcie spokojnie. Chorzyście, co? sobie. pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając jej twarz wyschniętą kiejkiej (gw.)	Tym lepiej dla pani	Wie pan, co ona powiedziała o panu Kopowskim?	Czynu! Czynu! Jeden czyn nas może jeszcze zbawić! Wyrwać z zaklętego koła naszej wiedzy! Uwolnić od ciężaru naszej mądrości!	Silniejszy od Krotona? Chyba żartujesz? Kroto był najsilniejszy z ludzi, a teraz jest Syfaks z Etiopii.	Jakom dla niego zginąć gotów, tak mi dopomóż Bóg!	Mniszewski! ty! w tym stanie!	Zanim zaglądniemy do mojej „kancelarii”, może zechcecie obejrzeć sernicę?	Dlaczegóż, Alanie? Cóż ci zawinili Campbellowie?	Jakto? niewierzyłabyś jeszcze w przywiązanie Jana.	Mielnicki te pieniądze winien był mojej matce... Pożyczył od niej...	O Saro! gdybyś miała Nil w twojej piersi, potrafiłabyś go wypłakać.	Potrzebuję zaraz konia	Ta kobieta ma trzysta tysięcy długów	Tak, tak, wspaniałe skarby Może innym razem je wykopiemy.	Ba! czego?... Komu w drogę, temu czas!	O, my byśmy sobie tego bardzo życzyły!	Więc do dzisiaj byłem brzydki?	Bardzo rzadkie.	Do licha! Idę posłusznie.	I zapoznanyzapoznany (daw.) dodał melancholijnie mędrzec.	Po cóż ją budziła?	Podobno okrętowi lepiej by było pod sztakżaglem, Salters	Posyła mnie ojciec Goriot.	Tak, proszę pani.	Tak.	Wola dwojga kochanków zwycięża wszystko	A jajeczko było smaczne?	Boże uchowaj, Mości dobrodzieju! I owszem, słucham z wielką atencją.	Dlaczego?	Niech pan przeczyta.	Oto twoje dzieło, Henryku	Psiakrew!... psiakrew!... a!...	Towary piśmienne, gazety. Moja żona...	Wcale nietrwały	Wszystkich trujecie!	Zobaczysz jacy będziemy szczęśliwi
Cóż takiego?	Wiem, wiem, zarobiliście podobno siedemdziesiąt pięć procent, a cóż z resztą?	Coś ty taki milczący, Stachu?	Czeka panią jakaś choroba, jakby mózgowa... Ja nie wiem, nie wierzę w to, daję pani słowo honoru. Mówię, co widzę, ale... ale...	Cóż tu robi ten pan Starski?	Ja nie wiem ale król z łatwością się potrafi dowiedzieć o tem.	No i znalazł się! Henry Morton Stanley był walijskim dziennikarzem i korespondentem, który w 1871 roku został wysłany do Afryki w celu odnalezienia zaginionego szkockiego misjonarza protestanckiego, Davida Livingstone’a. Misja Stanleya zakończyła się sukcesem..	No to może ty, Stalky?	No, po drodze nie tak bardzo, dziesięć wiorst wbok	No, przecież nie ja Zawsze byłam zdania, że jesteś dla niego zbyt miękki i zbyt pobłażliwy. Obyśmy nie odpokutowali kiedyś ciężko za tę twoją słabość.	No, ten jenialna pomysł z te obligacja zborżowa? Nigdy nie widziałam ludzi, no... no...	Opanowała mnie chęć przysłużenia się czymś ojcu Nie cierpię pożyczać, podobnie jak mama, i wiem, że ciotka March gderałaby: ona zawsze gdera, gdy ją prosić chociażby o parę groszy. Małgosia oddała kwartalną pensję na opłatę komornego, a ja za moją kupiłam tylko kilka sukien, więc czułam się winna i postanowiłam zdobyć pieniądze, choćby mi przyszło sprzedać nos.	Tak mi się podobało!... Nie pozwolę, ażeby ktokolwiek mnie krzywdził!... A nie mszczę się nad Howardówną, bo wiem, że ta wariatka dokuczy wszystkim i sama się zgubi... Zgubi pensję i Latterową.	Zapędziłeś maciorkę? Cóż pedziałapedziała (gw.)	A co zrobił z ciałem mojego brata?	A jak spotkacie pana Jacka to mu za krowę nie dziękujcie, bo was jeszcze kijem przeleje, nie lubi dziękowań!	A nie przyśląże im jakowych posiłków?	A tak i tamtego psubrata możem nie dostać!	A tak, nie inaczej. Potem niektóre jeszcze familie pododawały tu kupę różnych emblematówemblemat jeden z niższych rangą tytularnych urzędów ziemskich., mój ociec:	A to w ukropie kąpany! Zobaczymy!	A więc postanowiłeś z nią postąpić według zwykłego prawa?	Ach, nie nudź.	Aha!	Ani krzty.	Ano, bieduje baba przez chłopa. Rady sobie dać nie może; rolę pospuszczała sąsiadom, bo jakoż będzie sama wedle ziemi robić?	Bierz tylko, ja i tak zostaję twym dłużnikiem.	Bo głupi tylko nie bierze, jak mu dają Raz rząd bolszewicki wydał prawo, że ziemia cała dla chłopów, to dlaczegóż nie mieli wziąć? Ty byś nie wzięła sklepu z zabawkami Grünbauma, gdyby ci powiedzieli, że masz prawo?	Bóg jeden wié co nam dać raczy.	Chciałeś mnie pewno uważnym zrobić względem postępowania mojego z Lgockim...	Ciekawym, czy bije i tych, co wysadzają prochownie, a obok prochowni usiłują wysadzić w powietrze całe dzielnice zamieszkane przez ubogą ludność żydowską?	Czemu?	Czemuż drudzy nie pracują a nie mrą?	Czy kochankowie zawsze są sobie wierni? Czy ich nie nuży ta jednostajność?	Czy papudze Silvera?	Czy sądzisz, odezwała się po chwili, nie odbierając odpowiedzi, że mnie siłą do powrotu w dom rodzicielski zmusić mogą?	Czy to daleko?	Czy to konieczne? Mój Boże, czy to konieczne?	Człowieku! Przecież gdyby on rzeczywiście mniej dbał o li­nię Partii, ciebie musiałby cenić jeszcze wyżej. Napijesz się?	Dam dziesięć Ale co dostanę za moją pracę?...	Dla miłego grosza On tylko o zarobek dba; zdaje mi się, że rodzonego ojcaby przehandlował, gdyby na nim mógł zarobić.	Dlaczego on popełnił to szaleństwo, jak pan to sobie wyobraża, kapitanie? Dlaczego? To niepojęte! Dlaczego? Gdyby był biedny i stary, i zadłużony, gdyby mu się nie powiodło w życiu albo gdyby był zwariował! Ale on nie należał do tych, co wariują	Dlatego też musimy podjąć odpowiednie środki, żeby na wyspie Tabor było wiadomo, że razem z Ayrtonem znajdujemy się na Wyspie Lincolna.	Dobrze! Leć do Kryczyńskiego natychmiast i każ im, by zajmowali Raszków.	Dziwno wam? Zaiste, omal trupem nie padłem...	Ej, Boże! Żeby się pokazało, co ja myślę!	Gdzież znowu, czy możesz przypuszczać... Ale jestem trochę zmęczony.	Gotowe	Gramy dalej, posuwałam ostatnia, teraz na pana kolej	Ha!...	Hej, kurniawakurniawa rzekł zdyszanym głosem Czech	I ja się boję robaków!	I ja tak sądzę.	I na klejnot?	I on sam powiedział to panu?	Jak Boga kocham czasami zdaje mi się, że mam więcej rozumu od ciebie. A przecież nie chodziłem na pensję i na starość nie uczę się po francusku...	Jak pani chce. Ale skoro pani mnie pozbawia towarzystwa innych kobiet, to niech pani idzie ze mną.	Jak to dziewięć dziesiątek? Powiedzieliście: osiemdziesiąt!	Jednym słowem dobrze nie jest, ale nie trzeba tracić nadziei, jak mawiał Cygan Janeczek w Pilźnie, kiedy w roku 1879 zakładali mu stryczek na szyję za podwójne morderstwo. A miał rację, bo trzeba było odprowadzić go spod szubienicy z powrotem do więzienia, jako że akurat tego dnia najjaśniejszy pan miał urodziny i nie można było nikogo wieszać. Więc go powiesili dopiero nazajutrz, gdy już było po urodzinach, i miał chłopisko takie osobliwe szczęście, że następnego dnia po powieszeniu go przyszło ułaskawienie i miał być wznowiony proces, bo wszystko wskazywało na to, że to zrobił jakiś inny Janeczek. Więc go musieli wykopać z grobu na cmentarzu więziennym, zrehabilitować i przewieźć na katolicki cmentarz, po czym dopiero pokazało się, że Janeczek jest ewangelik, więc go przenieśli na cmentarz ewangelicki, a potem...	Jeśli go podniesiemy, to go upuścimy za burtę nie czujemy rąk z zimna.	Jeżeli jego dusza znieść nie może milczenia, niech krzyczy. Inaczej ona będzie podłą duszą.	Któż mnie pielęgnował w chorobie? Czyż nie ty? Kto pamiętał o mnie, gdy wszyscy mnie opuścili? Czy nie twoja dłoń chłodziła moją skroń, słała me łoże i przyrządzała kurczę pieczone i galaretkę malinową?	Majkowska mogłaby sobie kupić okulary, kiedy ślepa... Szłam wtedy ze stróżką do miasta.	Mogę cię wynagrodzić tylko tym, co i mnie za ówczesne straty daje rekompensatę	Musisz jednak wiedzieć że się zaprzęgniesz do pracy niemałej i ciągłej. Zajęty jestem książkami, pisaniem. Codziennie będziesz zmuszony spędzić ze mną kilka godzin na robocie. Później możesz czynić, co ci się podoba. Więc jakże?	Myślałem o tym, z drugiej strony jednak, ponieważ takie sekowanie pochodzi tylko z bezmyślności...	Myślisz tu pani szukać kariery?	Nie bądź dzieckiem, Saro Jego dostojność namiestnik i moja matka bardzo lubią śpiew. Możesz więc nawet zjednać ich, jeżeli zaśpiewasz jaką ładną pieśń żydowską. Niech tam będzie co o miłości...	Niemcy budują nowy typ łodzi podwodnej Promienie śmierci mogą zamienić całe połacie lądów w pustynie.	O panie!	O, widzisz, w tej teczce trzymał wszystkie rachunki, różne papiery...	O, z pewnością!... (Ciekawam?...)	Oto, jeśliby pani Barkis raczyła wynieść tylko ze sklepu żardinierkę, chciałbym ją sam, przez wzgląd, że to ją Zofia wybrała, zanieść do siebie.	Panie weź mój majątek, sprzedaj mnie i moją rodzinę... Wszystko weź, nawet życie nasze... Ale sto talentów... skąd bym ja dostał dziś taki majątek?... Już ani z Egiptu, ani z Fenicji...	Pieniądze ci oddać! Ano masz, ja mam u ludzi wiarę, chociaż jestem szpitalny syn, a ty dama i ludzie za mnie założą.	Pojedziesz, i będziesz tam bezemnie działał i cierpiał!...	Powiem ci, panie, jeśli dasz mi słowo, że wybaczysz moim wspólnikom.	Połóżcie się lepiéj ja zaraz ognia lepszego rozpalę i krupniku wam wczorajszego odgrzeję... Wamby się i posilić potrzeba.	Prowadź! Prowadź! Bez żołdu służyć będziem!	Przyjaźń, Żona	Półtorej gwinei	Rzeczywiście uważajmy, żeby do niego nie wpaść.	Sprzedaję sporo bawełny do Łodzi, a wpłaty kierowane są na mój rachunek w tym właśnie banku „Lloyd and Bower”, w którym ojciec zaciągnął tę nieszczęsną pożyczkę. Dowiedział się o mnie tedy z przypadku albo też od któregoś z przemysłowców łódzkich. Dość że napisał do mnie rozpaczliwy list z prośbą o pośrednictwo.	Szwejk. I co jeszcze?	Ta filantropia niedaleko cię zaprowadzi. Dziewczyna, gdy dorośnie, odda ci kamieniem za chleb	Tak, już wszystko w porządku Powiedzże mi teraz, gdzie chciałaś iść?	Tak. Niech pan zadzwoni.	Tere, fere, gadałbyś mu widzita, jak te panowie drwić sobie chcą z wiejskich dziewek, jakby my to nie mieli nosa na gębie, jak inne; ale nie uda wam się sztuka z nami, nie uda, idźcie z Bogiem, a nas w spokoju zostawcie.	Trzeba było sprowadzić cieślę.	U LesseraLesser	Uciekasz, Mieciek?	W muzeum Carnavalet.	W porządku	Wstydzi się matki. Co prawda, ale taka matka!...	Wstydź się, Aniu wstydź się! Złamałaś kwitnącą gałąź. To musi ją strasznie boleć!	Zaczekajcie chwilę, Foxy Gdzie się musztra będzie odbywała?	Zacznij kazanie od swoich. My nikogo nie szczujemy. Też	Zaczynam oddychać Doprawdy, mam czasami ochotę zazdrościć, że ci się nie udała twoja pensyjka w tym jakimś Iksinowie...	Zgrzeszyła nieszczęsna, zgrzeszyła... Dziecko... Boże, co za hańba, co za upokorzenie... panna z dzieckiem...	À propos nasz kochany Franz przyjedzie tu lada dzień; ale to raczej pana nie obejdzie, bo zdaje mi się, że go pan raczej nie lubisz?	Śledztwo wytoczone przeciwko Verlocowi wykaże publiczności niebezpieczeństwo i nieprzyzwoitość praktyk tego rodzaju.
Ale stary Rutton Singh już dobywał szabli i przysięgał, że spali każdego ubitego Khye-Kheena i Malota. To znów do wściekłości doprowadziło dżemadara, bo chociaż nie robił sobie nic z tego, że walczy z ludźmi tej samej wiary co on, nie chciał jednakże współwyznawców-mahometan pozbawiać możliwości dostania się do raju. Wtedy Stalky zaczął im prawić kazanie na przemian w pusztu i w pendżabi. Gdzie on się nauczył pusztu, Beetle?	Nie... Ale dziś bardzo... bardzo go lubię... On widocznie był taki opusz... tak dziki jak ja... Zresztą i ja mam grób, o którym nikt nie pamięta... nawet sama nie wiem, gdzie jest... Całe lata męczyłam się tą niewiadomością, dziś łudzę się, że to tamten...	Jestem przekonany, że opiekun wizerunków w Domu Cudów był w poprzednim życiu bardzo uczonym Opatem. Lecz nawet jego okulary nie dodają siły memu wzrokowi. Gdy patrzę dłużej, jakieś cienie spadają na moje oczy. Mniejsza z tym... znamy się już na psotach nędznego i głupiego cielska... które jest jeno cieniem zmieniającym się w inne cienie. Jestem jeszcze skrępowany złudą czasu i przestrzeni. Jak daleko zaszliśmy dziś naszym ciałem?	Tak, gdy go tu wprzód poznali! Kto wie co to za ptaszek. Rybiński słyszę zgrał się do koszuli i długu zrobił z tysiąc dukatów, nie dziw że go to za serce wzięło. Inni prawdę powiedziawszy także nie małe tu sumy posadzili, choć ja narzekać nie mogę, ale ja gram ostrożnie i rano wstać potrzeba żeby mnie ociąć!	Kłamstwo, Prawda źle, tego ja, na przykład, który tu z panem siedzę w jednym pokoju, wcale nie jestem pewny. Częstokroć mówienie, a nawet wyznawanie kłamstwa jest najwyższą cnotą, zasługą i bohaterstwem. Jest ono zupełnie takie samo jak mówienie prawdy. Pozostawiam człowiekowi zupełną swobodę mówienia prawdy albo kłamania. Co jeden człowiek może wiedzieć o prawdzie albo fałszu duszy drugiego człowieka? W sercu ludzkim są takie oceany, pustynie, góry i wędrujące lodowce... Chrystus powiedział: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Oto wszystko. A co do tych dzieciobójstw, niewolnictw, to dialektycznie pan mię pobije, bo z takich pytań wywinąć się nie zdołam. Nie mam wyjścia. Istotnie, wszyscy wiemy na pewno, że wypoliczkowanie paralityka to jest zła czynność. I kto by to uczynił, powinien być skrępowany. To jest sylogizm w istocie, w rzeczywistości. jest to rzecz święta, której krzywdzić nikomu nie wolno. Wyjąwszy krzywdy bliźniego, wolno każdemu czynić, co chce.	Najzupełniej, mój przyjacielu. Nie dajmyż się więc zbić z toru niedorzecznymi przesądami, a w granicach naszych obowiązków zjednoczmy nasze siły dla dobra powszechnego. Może nam się też powiedzie odbijać razy, jakie na siebie będą wymierzali dwaj przeciwnicy. Ale, ale, a cóż w tym razie powie Palander?	Och, nie! Wyświadczył mi pan wielką, wielką łaskę. Bo widzi pan, teraz się wykryła najważniejsza tajemnica. Teraz przynajmniej wiadomo, że Łukasz Niepołomski jest w porządku. Przynajmniej on jest w porządku! A o to tylko chodzi. Widzi pan: on zawsze był, jest i będzie w porządku!	Nikoszu miły, pogadalibyśmy, byle gdzie kąt. Na zamek do was ja nie chcę, u Sulenty u którego mieszkam, nie raźno się rozgadać	Zdaje się, że się do tego przygotowują lecz mnie się o te sprawy nie pytajcie, bo mam wstręt do nich i nie rad się mięszam.	Nie waham się, niech mię Bóg broni; lecz, czy słuszne jest z twej strony wysyłać mnie na śmierć możliwą, nie dając nic, prócz odrobiny nadziei?..	Głupcem jesteś i arogantem Wszyscy to wiedzą i boję się bardzo, że zmuszonym będę wydalić cię. Pomówimy o tym później.	Pod każdym względem Nawet w tym, a zwłaszcza może w tym, co się tyczy panny Agnieszki. Nie pamięta pan zapewne, panie Copperfield, pewnego swego wyrażenia, które właśnie w sercu zapisałem. Mówił pan raz, że każdy, kto ją pozna, powinien czcić i wielbić pannę Agnieszkę. Dziękowałem za to panu z wylaniemz wylaniem	Gdzież tam, mości dobrodzieju! prędzej by konkurencja jaka, kontrowerskontrowers (z łac.) do zapamiętania. dali nieboszczyk tatunio, że na samo jej przypomnienie włosy mi się jeżą do góry.	Lecz jeśli się nie powiedzie?	Raz mi się zdarza sposobność ojczyźnie i królowi znamienitą przysługę oddać, zapowiadam też waszmościom, że pierwej w powietrze się wysadzę, nim tu szwedzka noga postoi. Chcą Zamoyskiego siłą brać, dobrze! Niech biorą! Obaczym, kto lepszy! Waćpanowie, tuszę, z serca pomagać mi będziecie!	Nigdy nie myślałem że możesz mieć siniaka... To bardzo zmienia twarz...	13 kompania marszowa. Halo, która godzina u ciebie? Nie mogę się dodzwonić do centrali. Jakoś nie przychodzą.	Bo widzisz, ja ci to chciałam powiedzieć Wiesz, że Romanowicz lekcyj nam dawać nie może, skoro opuścił pensję...	Zdawało mi się, że leży tam jeszcze dwupensówkadwupensówka	Ha! Gdzie on jest, ten łajdak, ten kat, ten rozbójnik? Ha! W głowie mi się mięsza, rady sobie dać nie mogę, ginę wprost od bólu, jaki cierpię przez niego.	Co więcej, skoro tylko pan się z nim pożegnał i zniknął na zakręcie ulicy, on także porwał kapelusz, zamknął drzwi na klucz i popędził w stronę przeciwną.	Ach! Asan masz lepsze wiadomości w geografii aniżeli ja. Ale jak dotąd, powiem aspanu szczerze, opowieść twoja zgadza się jota w jotę z wiadomościami, które zasięgnąłem z innego źródła. Lecz aść powiadasz, że cię porwano; jak to należy rozumieć?	Jest nas milion, rachując lekko nie sto tysięcy; ale to zresztą prawda: szlachta wszystka do siebie podobna, bo inaczej nie byliby zakonem takim, jakim są i jakim im Pan Bóg być przykazał; ale zawsze pomiędzy człowiekiem a człowiekiem jest pewna różnica.	Ależ to nie jasnowidzenie! To jeno złuda światowa i nic więcej...	Trzeba telefonować do Mierzejewa do matki. Zajmij się tem, Niro. Ja jadę na Wspólną.	Cóż to jest? Mam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż. Dyplomata bez pieniędzy to to, czym ty byłeś przed chwilą: poeta bez woliMam więcej niż sto tysięcy talarów w przekazach na Paryż...	Sumienia się naprzód radzę ono starczy, a i ludzie mi nie naganią tego co uczynię.	Jestem arcyburżujem, który tylko widzi jasno, co stać się musi, i nie chowa głowy pod skrzydło...	To chyba odpowiedzieć mogę że jeśli jest w tym wina, to moja tylko, a Dora...	Nie mnie, tylko kooperatywie, i nie podarował, tylko tanio sprzedał. Więc był u pana mister Dale? Dlatego pewnie zapisał wtedy w notesie, żeby nie zapomnieć. Nie wiedział wcale, że pana matka chora.	I cóż wy na to?... Ma chłopak szczęście. Prawda?	Pójdzie mosanie Głusza! pójdzie Głusza! na damuzelki i asy! a! gdyby nasza stara pani z grobu wstała, drugi by raz umarła z boleści, a wszystko to przez tych urwipołciów francuzów!	Jeżeli nie miałabyś nic przeciwko temu, chciałbym skorzystać ze sposobności i poznać przyszłego kuzyna.	A cóż powiesz o szkołach szklanych! O kościołach zakwitających na wzgórzach, według marzenia i skinienia artystów, w formach tak pięknych, iż wobec nich zagaśnie i zblednie wszystko, co dotąd było.	Jak karafka „frapowanej” wody. Na taki gorący dzień to przyjemność. Zresztą grzeczni ludzie.	Przedemną wy mówić możecie, wiecie że my wszyscy Petrkowi jesteśmy słudzy, z księciem Władysławem nie trzymaliśmy nigdy i	Bój się, chłopie, ran boskich! Po jaką żonę?	Wolałaby to aniżeli flirt ze swoimi wielbicielami	Więc są bóle? I to w tej okolicy?	Nie będąc nigdy niewolnicą, nie mogła być wyzwolona.	Ale czemuż ona sama nie zjachała do mnie? Czy chora, czy co?	Więc jak taki sam, to daj czerwony.	Na punkcie psa...	Ni, ni... dacie dziewięć dziesiątek, to mieszkajcie...	Powiedziałem to	Proszę, a czemu to?	Tak, tak	Tak?	Tak?... Tak?...	To Bucholc!	To byłoby zabawne, gdyby jego sonety były lichotą Co myślisz o swoich sonetach, Lucjanie?	To także nasi: aktorzy.	Wy nie tutejsi?	Dość, dość! Przysięgam, że dość! Och, przestańcie już!	Sztuka też nie. Przypomina sobie ksiądz nasze wieczorki pod tytułem „Godzina z Szekspirem”? Albo tego komicznego jegomościa ze świetlnymi obrazami?	Mnie nikt zabronić nie może przestawać z wami i być przyjacielem waszym ważka. i złotym miodem obarczonych pszczół...	Sam tego chciał, z pokory. Na tej znów tablicy macie narodzenie Maryi Panny.	Duchem ci lecę, w to oczymgnienie.	Nie może być uczciwa. Musiała bowiem (prawie szeptem):	To ty?	Panie Widzę, że moi wrogowie w duszy twej zasielizasieli	Już idę.	Więc mniejsza o ten szczegół. Chodzi o istotę kwestii.	Twarze synów naszych brodami porosną, zanim wolno im będzie żony pojąć sobie!	O! jakaś ty piękna! Jakże ja cię kocham!... moja królowo!...	Jak daleko może być stąd do Granitowego Pałacu?	Usiądźcie, wielebny panie radują mnie wasze odwiedziny; tuszętuszyć (daw.)	Świadectwo dostanie pan dobre Pan Rzecki wypłaci panu pensję za następny kwartał, wreszcie Mój Ignacy, zrób z panem Mraczewskim rachunek do pierwszego października.	Czy żyje przynajmniej? Podobna do ciebie?	Ojcze Pobłogosław mnie.	Chodzi ci o ten jeden złoty?	Czy zadowolona pani?	Cóż? Pietr śpią jeszcze?	Dziękuję za dobrą radę i pomoc. Oto mały napiwek dla pana. A teraz proszę mi wskazać miejsce moje, jestem śmiertelnie znużony.	Gdzie mam go szukać?	Jak mój ojciec i dziad	Pani jeszcze tańczy?	Za własne grzechy?	A Aryjczyk?	Ach, dajże pokój!	Ależ Henryku!...	Bądźcie, bracia, zdrowi, a przebaczcie, jeżelim któremu w czym zawinił.	Chcę wejść.	Co pan mówi, señor?	Co, księżniczko?	Dobry nabytek, ten nasz bryg!	FeuerFeuer (niem.) skomenderował spokojnym, flegmatycznym głosem.	Kupiłem dolary.	Ojciec, Pijaństwo zapytała przymrużając oczy młodsza z panien Orszeńskich.	Ojcze!	Peer Vibe?!	Pochwalony Jezus Chrystus!	Potrzeba powiedzieć potrzeba. Możem cosz wymiślić, jakiego sposoba.	Przecież komuś służycie	Spokoju, mateczko... spokoju...	Ta-a-ak! Raczej bandytą niż oszustem. Otwarta walka przynajmniej!	Teresa Pansa jest moją matką, Sancho moim ojcem, a rycerz naszym panem.	Waldemar jedzie!	Wojna powiedział szczerze.	Zemsta, Krew, Obyczaje
Co tam jeden doktor Trzeba dziecko ratować, póki jest iskra nadziei. Doktor mógł się nie poznać. Trzeba ją zawieźć do specyalisty do Monachium, lub jego tu sprowadzić. Panią Emilię to przerazi, ale trudna rada! Czekajże pan. Można i tego uniknąć. Ja go sprowadzę	A, z Pauliną? Dobrze. Czy siedziałeś kiedy w cichy, zimowy wieczór w domu, przy kominku, rozkosznie zatopiony we wspomnienie miłości lub młodości, patrząc na pręgi wyżarte przez ogień w polanie dębowym? Tu płomień kreśli czerwone pola warcabnicy; ówdzie daje połysk aksamitu; błękitne języczki biegną, skaczą i igrają na żarzącym się tle ogniska. Zjawia się nieznany malarz, który spożytkuje ten płomień; ten jedyny w świecie artysta kreśli wśród tych migotliwych tonów fioletu lub purpury twarz o nadnaturalnej wręcz delikatności, zwiewny majak, którego traf nie powtórzy już nigdy: to kobieta o włosach rozsypanych wiatrem, której profil oddycha rozkoszną namiętnością: ogień w ogniu! Uśmiecha się, ginie, nie ujrzysz jej już. Żegnaj, kwiecie płomienia! Żegnaj, niezupełny, nieoczekiwany pierwiastku przybyły zbyt wcześnie lub zbyt późno, aby się stać jakim pięknym diamentem!	Jak młynarz, którego zrobili biskupem. „Pojmuję, mój drogi, rzekłam, że będę zawsze dla ciebie tylko prawie taka sama jak pani de Fischtaminel”. „Rozumiem, mówisz mi to z powodu tego szalika! Więc tak, prawda, ofiarowałem go jej w dniu imienin. Cóż chcesz? Dawniej byliśmy z sobą bardzo blisko...” nawiązanie do płaczu Marii Magdaleny przy opustoszałym grobie Jezusa po jego Zmartwychwstaniu.. Pozwalam się panu wyśmiewać ze mnie ale ja płakałam nad mymi złudzeniami młodej mężatki, płakałam z żalu, że mogłam być tak naiwną. Przypomniałam sobie uśmiech krawcowej. Och, ten uśmiech przywiódł mi na pamięć uśmiechy wielu kobiet, które śmiały się, widząc mnie w roli małej dziewczynki przy pani de Fischtaminel; płakałam z całego serca. Aż dotąd mogłam wierzyć w wiele rzeczy, które już nie istniały u mojego męża, ale w które młode kobiety chcą wierzyć tak wytrwale. Ileż wielkich niedoli w tej jednej małej! Jacy wy jesteście gruboskórni! Nie ma na świecie kobiety, która by nie posuwała swojej delikatności aż do haftowania zasłony z najładniejszych kłamstw, aby nią pokryć swoją przeszłość, podczas gdy wy... Ale też się zemściłam!	Wcale mnie nie znasz! W drobnych rzeczach nie jestem bohaterem i tego się bynajmniej nie wstydzę. Ale wierzaj mi, że gdzieby szło o co ważnego, tam znalazłbym i potrzebną odwagę. Prawda, że się boję w płaskiem czółenku przeprawić przez kanał, alebym się nie bał popłynąć na niem po wielkim oceanie, gdyby istotnie szło o cóś wielkiego; prawda, że bałbym się krowy, któraby mnie bodła rogami, ale gdybym był w Afryce, tobym z drugimi wybrał się do lasu na polowanie tygrysów, bo jużby warto było zaryzykować życie. Utonął w kanale w Odensee! krowa zabodła go na śmierć! ot widzisz, w tem nie byłoby żadnej dla mnie sławy. Jużci kiedy poświęcić życie, to już chyba dla rzeczy nadzwyczajnej!	Blondet, zapłacę ci za to Jeżeli baronowa była postrzelona, lekkomyślna, egoistka, niezdolna do rachunku, odpowiedzialność za jej wady przypadała domowi Adolphus i Sp. z Mannheimu oraz ślepej miłości barona d’Aldrigger. Łagodna jak baranek, baronowa miała serce czułe, łatwe do wzruszenia, ale nieszczęściem wzruszenie trwało krótko i, co za tym idzie, zmieniało się często. Kiedy baron umarł, pasterka ta omal nie poszła za nim, tak boleść jej była szczera i prawdziwa, ale... nazajutrz przy śniadaniu podano jej groszek, który lubiła i ten rozkoszny groszek uśmierzył atak bólu. Córki, służba, wszyscy kochali ją tak ślepo, że cały dom był szczęśliwy z okoliczności, która pozwoliła ukryć przed baronową bolesny widok konduktu. Izaura i Malwina ukryły łzy przed ubóstwianą matką i zajęły ją dobieraniem i zamawianiem żałoby, podczas gdy śpiewano requiem. Kiedy ustawią trumnę na wielkim katafalku, na poplamionym od wosku kirze, który obsłużył trzy tysiące dystyngowanych osób, nim mu przyznano stan spoczynku (oszacowanie karawaniarza-filozofa, którego pytałem w tym względzie między dwoma kieliszkami likieru), kiedy obojętne klechy ryczą Dies irae, kiedy wysoki kler nie mniej obojętny odprawia mszę, czy wiecie co mówią czarno ubrani przyjaciele, siedząc lub stojąc w kościele? (Oto żądany obraz). Czy ich widzicie? „Jak pan sądzi, ile zostawi stary d’Aldrigger?” mówił Desroches do Taillefera, który nam wyprawił przed śmiercią najpiękniejszą orgię, jaką pamiętam.	Dwa tygodnie temu umarł, a bardzo go wszyscy żałujemy bo był chłop poczciwy, sługa prawy i wierny, choć ubogi prostak, i takiego pewnego człeka niełacno pan Jarosz dostanie. Szkoda go: byłby się on tobie bardzo ucieszył, bo ciebie kochał, Hanuszku; ciągle się o ciebie wypytywał, czyś nie pisał i czy słychu jakiego o tobie nie mamy, a i przed samą śmiercią ciebie wspominał.	Niech ci będzie, ja już należę do wapniaków i nazywam to staromodnie intuicją. Domyśliłaś się bezbłędnie. Grasz pa­nią Makbet. Dzisiaj wieczorem uzgodniłem to a Erykiem. Jest zadowolony. A ty, cieszysz się?	Czy wierzysz w to, żem się nie zmienił względem ciebie?	Słowo daję, nie jesteśmy tu po to, żeby się mieszać do ich kłótni Kto chce się kąpać po apelu? Apel ma King na placu palanta. Chodźmy!	Co? I wezmą mnie jeszcze za szpicla! Którykolwiek z ich bojowców, co się teraz włóczą luzem po ulicy, wsadzi mi kulę w łeb i już. Czy to teraz jest co pewnego na świecie? Okropność!... O, czasy, czasy! Panno Zofio, ja chyba dzisiaj już zwariuję!	Widzi mi się, że tuby łatwiej jeszcze pożyć ich można ale dziś zapóźno: kto zawczasu nie począł, porywać się później nie może.	To tylko bieda, N. Panie, rozśmiała się tłuściuchna pani, wstając, bo już króla niespokojne oczy ścigały, domagając się powrotu jego do towarzystwa, to bieda, że z taką główką płomienistą, trudna rada... Chłopak czy dziewczyna, okrutnie to snadź samowolnie i niecierpiące przymusu...	Wolniej! Jeśli mnie wzrok nie myli, to chyba ktoś się na nas zaczaił.	Zanim się rozstaniemy, powiedz, czy czegoś nie pragniesz?	Bodajże cię, panie Michale! Cała rzecz w tym, żebyś znalazł żonę tak nikczemnej urody, jak sam jesteś. A gdzie się to ona bestyjka podziała, co to przy księżnie Wiśniowieckiej respektową była, z którą to nieboszczyk pan Podbipięta miał się żenić? Ta miała urodę w sam raz dla ciebie, bo istna to była pestka, choć jej się oczy okrutnie świeciły.	Przestrach i zmartwienie odbiorą mi życie Teraz nas opuszczasz! czuję to dobrze, że się już nigdy z sobą nie zobaczymy! Skoro za rok, lub za dwa lata powrócisz, chyba pójdziesz do kościoła i każesz sobie otworzyć małą kapliczkę, gdzie już zastaniesz jednę trumnę więcej.	A Hanka Wierzynkówna sama jedna z chłopakami? A to mi się córusia udała!	A tymczasem urządzajmy się jak na wieczność. Nie należy nigdy niczego robić połowicznie.	Ależ oczywiście. Ale zdaje mi się, synku, że uważasz teraz Francję za swoją drugą ojczyznę?	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	Niech mnie piorun trzaśnie! Cyganka mogła się pomylić co do czwartego brata.	No, dobrze, przyjdźcie na święty Jan, to się rozmówimy. Przyjmę was do koni.	Ojoj, jakiż ty niedomyślny! Taże Bajduny, wieś pana podstolego Borsuka, z dziadów pradziadów oni tam rodzą się, żyją, umierają... zali nie borsucze gniazdo?	Sam się obraża, kto rozmawia z pijakiem Zresztą, wasze dostojności nie mieliście prawa rozmawiać o najważniejszych sprawach państwa z nietrzeźwym księciem... A nawet popełniliście błąd, mianując pijanego człowieka wodzem armii. Wódz bowiem musi być trzeźwy.	Ładny tylko dziwnie cichy. Zobacz, jak ci ludzie powoli się ruszają, powoli pracują i wciąż milczą! Porównaj to z gorączką naszej fermy?	Malec chciał zabawić się jak my, bujał trochę dlatego taki blady.	Niezgorsze się tam zrobi piekiełko, niezgorsze	Panie Machnicki! Zamek w niebezpieczeństwie. W tobie jednym jego nadzieja. Przybywaj, jak możesz najprędzej. Czeka cię królestwo. Tylko spiesz się. Twój sługa i przyjaciel: Stańczyk.	Z pewnością tu się gdzieś ukryli i siedzą po kątach	Zajmę się tym osobiście.	Zginął. Trafiają się takie kobiety.	Bzdurzysz i udajesz dzieciątko, Doro Przypomnij sobie, wczoraj musiałem wyjść o naznaczonej godzinie i nie mogłem skończyć obiadu, a onegdaj byłem niezdrów, gdyż zjadłem niedogotowane potrawy. Dziś, jak mi się wydaje, wcale nie dostanę obiadu, a śniadania doczekać się było nie podobnanie podobna (daw.)	Niech pani powtórzy przysięgę gdyby pani była sprawiedliwa, gdyby to moje nieszczęsne księstwo nie szkodziło mi w pani oczach, byłabyś mi użyczyła przez współczucie dla mej miłości tego, co mi jesteś obecnie dłużna mocą swej przysięgi.	Przede wszystkim przede a wszystkim nie może być mowy o straceniu pana del Dongo; książę nie śmiałby, czasy się zmieniły. Wreszcie ja, szlachcic, i dzięki panu mający nadzieję zostać baronem, nie przyłożyłbym do tego ręki. Otóż, jak wiadomo Waszej Ekscelencji, kat księstwa Parmy może otrzymać rozkazy jedynie ode mnie; przysięgam zaś Waszej Ekscelencji: nigdy kawaler Rassi nie wyda rozkazów stracenia imć Dongo.	Opieka tu: majątek, stan posiadania. nic nie stanowi, jeno krew i poczciwość, a to poczciwi ludzie, inaczej by ich dziaduś opiekunami moimi nie czynił.	Doskonale!... A czy wierzy pan w dalszym ciągu, że dusza nasza, czyli rozwinięte czucie, jest	I kiedy można by przyjść?...	Myśli pan, że to potrzebne?	Najmilej mi będzie spełnić rozkaz jejmości dobrodziejki ale do ostatniego wtorku to jeszcze z półtora tygodnia.	Nie wasz to interes, ino gromadzki.	Nie. Tylko spełniam, co do mnie należy.	Nigdy ci już nie wspomnę o Wiedniu.	Tego jenojeno (daw.) i żeby nie to, że pachołek bez broni pojechał, miałbym na niego posądzenie.	Czarny Korsarz to człowiek honoru, weź to pod uwagę. On nigdy nie złamał raz danego słowa	Przyczyną tego bólu jest to, że drąg, którym cię uderzono, będąc długim i grubym, dotknął tych wszystkich miejsc, co ci teraz dokuczają; gdyby był dosięgnął dalej, to i tam czułbyś podobny ból.	To i szkoda. Ataman ma pismo od hetmana do kniazia, a z przeproszeniem waszej miłości, czy to wasza miłość z Zołotonoszy wojsko prowadzi?	Ale?...	Cóżeś ty rozum postradał, abo cię tchórze obleciały? Puszczaj... pobiegnę do furtki; jeszcze mu za mało zelżywości nagadałem; niech sobie raz użyję. A to coś niesłychanego... takiego łotra bezecnika przepraszać będzie!	Ech, co tam zdrowie!	I co jeszcze?	Jechać na step! Miałbym móc jechać! Ja? Przecież niedługo umrę!	Jedna, ale straszna!	Jest co w brankardziebrankard zagadnął.	Jesteś gęś! nie mogąc śmiechu utrzymać, tak głośno, że chłopak otworzył oczy, spojrzał i zawstydzony uciekł czemprędzej.	Już? Dlaczego? Jeszcze wczaswczas (daw.)	Mój drogi Dorianie zemdlałeś tylko. Nic więcej. Musisz odpocząć. Nie przychodź lepiej na obiad. Zastąpię cię.	Nie mogę!	Nie. Teraz pójdę spać.	No to skąd ten tytuł hrabiego?	Panie ma pan zapałkę?	Przestań rozmawiać o byle czym! Są inne, naprawdę ważne sprawy! Chodźże ze mną! Bardzo cię proszę! Zobaczysz, że nie pożałujesz!	Tak. A pan zapewne przybyłeś w imieniu pana de Boville, który przysłał tu pana w imieniu prefekta policji?	Tatku, Bogdan powiedział, że ja jestem głupi caban!	To zamaszkarzonyzamaszkarzony (daw.) członek katolickiego zakonu jezuitów, którego główną misją było zwalczanie reformacji; jezuitom przypisywano zakłamanie, przewrotność i bezwzględność, stosowanie zasady, że cel uświęca środki..	Wcale nie czartowi, bo kardynałowi.	Wielki żołnierz musiał z waszmości być, jak to snadnosnadno a. snadnie (daw.) rzekłem na to, trochę na przekór Konopce.	Żołnierze też mówią między sobą, że to musi być kłamstwo	A kto tam szuka drogi?	Borowiecki! Naprawdę? Dlaczego?	Chciałbym...	Ding-dong!	Dobrze.	I cóż mi z tego	I spaprane, że niech Bóg broni!	Jakie życie, taka śmierć!	Jutro może nam słońce zaświecić...	Księżniczki angielskie także szyją odzienie dla ubogich dzieci	Latem będziesz trzcinę na jeziorze kosił!	Lepiej jej będzie u nas.	Ma ładne brylanty.	Na każdy, który podają z dobrą wolą. Szczególniej na obiad ubogich.	Nadziei	Naprawdę?	Niech grają.	O, mój drogi Trudno ci dogodzić.	Panie profesorze mam tu różne chronometry regulowane podług południków: paryskiego, Greenwich i waszyngtońskiego. Na intencję pańską użyję południka paryskiego.	Panie sędzio...	Panie! Ty umiesz czytać w ludzkich sercach, ty dobrze czytałeś w moim! Ty sądź, ty rozstrzygaj!	Pisałem parę listów i powtarzam, że w słowach jej brzmiało wyraźnie głębokie uczucie, lecz tamowane przez jakieś wędzidła, które kaleczą jej czystą miłość	Szejgecszejgec	Tak czekałaś na mnie?	W którym miejscu?	Wejdźmy tam	Więc pójdę obudzić ją na nowo wraz z witeziami.	Wygląda świetnie. No i jest bajecznie elastyczny.	Zobacz no puls.	Święty Jakub?	Żadnego strzelania, powiedziałem!	Że też ty możesz całe życie żyć konceptami!	„Nautilus”.
Z drugiej strony w tym roku produkcja pereł znacznie spadła. Trzeba było zrezygnować z szeregu łowisk, ponieważ ich wydajność nie pokrywała kosztów dojazdu do nich i eksploatacji. Łowiska uruchomione przed dwoma lub trzema laty wydają się być w mniejszym czy większym stopniu wyczerpane. Dlatego zarząd postanowił zwrócić uwagę na inne płody morskich głębin, takie jak korale, muszle i grzyby morskie. Udało się wprawdzie ożywić targ biżuterii i innych ozdób z koralowca, ale ta koniunktura dotyczy na razie raczej korali włoskich, nie pacyficznych. Dalej, zarząd bada możliwości intensywnych połowów ryb w głębinach Oceanu Spokojnego. Chodzi głównie o to, jak dostarczać tamtejsze ryby na europejskie i amerykańskie rynki. Zebrane dotychczas informacje nie nastrajają zbyt optymistycznie.	Do tego handlu płazami. Do tego Nowego Wieku. Prawdę mówiąc, to właśnie ja nadałem temu bieg.	Ja nie rycerz kłamiesz jak poganin, rzuć mi tylko tę pałkę na ziemię, a weź się do oręża, to ja ci zaraz pokażę, coś wart razem ze swoją szkapą. Ja Biskajczyk na lądzie, szlachcic na morzu, szlachcic do stu diabłów, a ty łżesz swoim językiem.	A, wszystko, wszystko stracone! W ciągu tego czasu, który ja zmarnowałam bez pożytku u starosty, nędznik doprowadził swój zamiar zbrodniczy do skutku.	Ho, ho, mój przyjacielu, serdeńko, jak ty umiesz pięknie dworować sobie z ludzi. Doskonały z ciebie odbiorca. A to mi tęgi kupiec na barany! Dalibóg, toć ty masz gębę nie kupca na barany, ale czystego rzezimieszka. Do kroć set kiszek baranich, dobrze by było spotkać cię z pełną kieską wpodle flaczarni na odmrozku! He, he, kto by cię nie znał, ten by cię kupił. Patrzcie mi go, dobrzy ludziska, jak on tu piaskiem w oczy ciskajak on tu piaskiem w oczy ciska	Jak ja Kingowi powiem, to King poniesie wszystko.	Jak to prawe?... Ja mówię, że lewe!...	Na dwudziestu chłopów ledwie jeden wojnę widział, a na dziesięciu jeden wie, jak rusznicę trzymać. Po pierwszej wojnie będą z nich dobrzy żołnierze, ale nie teraz. A co do pospolitego ruszenia, spytaj wasza miłość każdego, kto się choć trochę na wojnie zna, czy pospolite ruszenie może dotrzymać regularnym wojskom, jeszcze takim jak szwedzkie, weteranom z całej luterskiejluterska wojna	O... nie mógłbym się wyrazić tak ordynarnie. Atoli sprawa była taka. Gdyś pan poszedł za Randolphem do garderoby, powziąłem podejrzenie i ruszyłem pańskim śladem. W chwili, gdy kierownik pociągu chciał mnie zrewidować, odmówiłem, oczywiście, pozornie, by widzieć jak to na pana oddziała, a skutek potwierdził przypuszczenie moje. Wiedząc już, że jesteś pan detektywem, nie miałem powodu sprzeciwiać się rewizji.	Ruszaj, mówię ci! a nie, to cię każę chłopom do Zaborowa odstawić. A kłaniaj się Chmielnickiemu.	To z tego, że nie zgonią, a choćby i zaraz byli zaczęli gonić, i tak by nie zgonili, bo wasze konie prosto z drogi, a nasze wypoczęte. Gdyby zaś jakim cudem zgonili, i to na nic, bo jak mnie tu wasza książęca mość widzisz, tak bym jej łeb roztrzaskał... co i uczynię, jeśli inaczej nie będzie można. Ot, co jest! Radziwiłł ma dwór, wojsko, działa, dragonów, a Kmicic sześciu ludzi i pomimo tego Kmicic Radziwiłła za kark trzyma.	Winszuję pupila podobne to do pana!	Że ktoś jest świnia, to ja nie muszę być pastuch od świń	To wiem bo on mi to sam powiadał, ale mu doradziłem, aby sobie to wybił z głowy, bo jej ani się śni o nim.	A to niech jedzą śniadanie; będzie to najroztropniej, bo nie wiadomo, co się może zdarzyć.	Do Klerykowa? Ho ho!... Do Klerykowa, mój panie, to jest po naszemu siedem mil	Idź, dziecko, na folwark i proś, by cię przenocowano. Ojciec pijany i nie można z nim dojść do ładu. Zamknął mnie na górze. Teraz zasnął, więc się wymknęłam, ale ty uchodź, bo zabije cię, jeśli wejdziesz do domu.	Świętą prawdę powiedział, swojego dobra patrzmy! Cichojta, hale, powiedziałeś swoje, to daj i drugiemu rzec swoje! Wydzierają się i myślą, co największe głowacze! Juści, żeby jeno w krzyku był rozum, to bele pyskacz miałby go więcej niźli sam proboszcz! Prześmiewajta się, juchy, a ja wam rzeknę, jak bywało pod te roki, kiej się to panowie buntowały; dobrze baczę, jak nas tumaniły a przysięgały, że jak Polska będzie, to i wolęwola (gw.)	...nie miało to by nic wspólnego z sędziostwem czy czymś podobnym Tylko że dla jurystów drogi te stoją otworem, a pan Micawber nie może zostać jurystą, nie odbywszy na uniwersytecie czteroletniego kursu...	Ba! Hrabia Pietranera był generałem dywizji. Moja pensyjka skromnego majora wynosiła ledwie osiemset franków, a i to płacą mi ją dopiero od czasu, jak jestem ministrem finansów.	Bijże zdrajców! Bij psubratów! Ej, Kmicic! Kmicic! Wszystko od niego zależy. Śmiałyż to żołnierz?	Bylibyśmy biedniejsi o coś wielkiego, gdyby nie było pośród nas człowieka z myślą nadgwiezdną, cichą jak niebo. To jedno wspólne jest pomiędzy ludźmi, to daje niezachwiany grunt, czysta, niezwyciężona prawda dzisiaj i na wieki.	Byłoby to dla mnie więcej niż pomyślne zdarzenie.	Czyliż nie uwolniłem cię od dowództwa przedniej straży?... Czyliż wyznaczyłem ci jakie zajęcie? Byłeś zupełnie wolny, właśnie jak człowiek powołany do śledzenia rzeczy ważnych. A czy wywiązałeś się z tego zadania?... Zaiste, za podobny błąd w czasie wojny musiałbyś umrzeć śmiercią...	Cóż robić? Trapić się nie należy, bo żeby i największe trapienie się, nic nie pomoże. Pan Korczyński twardy jest i dla biednych ludzi nieubłagliwy, ani słowa... i my jego znamy... Ho, ho! Dobrze na swoich skórach poznali... Ale, słyszę, syna ludzkiego on ma, wilkiem na ludzi nie patrzącego. Może on pośrzednikiem między ojcem a sąsiadami zostanie...	Dlaczego? Aby mu dać możność poprawienia zwichniętej kariery i z litości nad jego ojcem. Wprawdzie Stalky ojca już nie miał, ale to nic nie szkodzi. Zachowywał się jak	Dobrodzieju, nie godzi się poczciwej pszczółki tak postponować? Pracy jest wzorem, jak nasz Marek, śpiewem Boga chwali przy każdej robocie, pałace stawia, jakichby architekt nie potrafił, biały wosk daje do ołtarza i miód na wiele chorób pomocny...	Hale, raz na dzień! Młode i zdrowe, to i żreć potrzebują.	Ja...	Kwestia nie leży w fabrykacji, tylko w cenie samej masy. Ba, moje dziecko, jestem ledwie jednym z ostatnich, którzy weszli na tę trudną drogę. Pani Masson jeszcze w tysiąc siedemset dziewięćdziesiątym czwartym próbowała przerabiać papier drukowany na biały; udało się, ale jakim kosztem! W Anglii koło roku tysiąc osiemsetnego margrabia Salisbury próbował, niemal równocześnie co SeguinSeguin, Marc (1786–1875) francuski tkacz i wynalazca, w 1805 udoskonalił krosno przez skonstruowanie programowalnego urządzenia, znanego dziś jako maszyna Jacquarda (Żakarda), do wielobarwnego tkania wielowzorzystego. papierni.	Mamy wstąpić do zakrystii	Mercedes umarła, pani, a ja nie znam nikogo więcej o takim imieniu.	Milcz pan!... Nie przeczę, że Bela postąpiła źle, ale... osądź pan sam siebie, jeżeli powiem, że ona pana...	Mnie nie wypada... Ja i Femcia wolałybyśmy umrzeć aniżeli robić mężczyźnie tego rodzaju awanse... Ale pani, która była tak dla nas dobra, tak pielęgnowała tę miłość dwu istot, niewątpliwie steworzonych dla siebie...	No widzisz pan, panie Nikodem, my swojaki z jednych stron, to musimy się wspomagać.	Pieniądz mury przenika i żelazne kłody otwiera. Przepłacił którego z pachołków i ten zaniósł dziadowi zatrute jadło. Ot, dziękowałaś tylekroć Matce Najświętszej za ocalenie, poproś i nadal o wszechmocną opiekę i bądź dobrej myśli. Mniemam, że ów zły człowiek lęka się, by go nie schwytano, i dlatego przycichł. A kto wie, może i umarł do tej pory... tyle lat! Wracając do naszej podróży, przepatrzcie skrzynie i szafy w gotowalni, wybierzcie co najpiękniejsze stroje, szaty, pasy, manele, łańcuchy i spakujcie do kufrów ostrożnie, coby się rzeczy nie pogniotły. O sobie nie zabacz, Boże, uchowaj; trzeba się bogato zaopatrzyć, gdyż wszędy będziesz mi towarzyszyła.	Spokojnie? Jakże to?...	Tak ci się tylko wydaje, nikt nie miał zamiaru cię mordować, hrabio. Chcieliśmy cię tylko rozbroić i uwięzić na kilka dni, nic ponad to.	To nie chmura To żywy obłok, szarańcza!	To nie z naszej parafii, proszę księdza proboszcza. Jakiś obcy człowiek, podróżny.	To prosty domysł, mój Brühl, to prosty domysł.	To znaczy, że nie masz żadnej religji; wolę cię nawet taką	Tę drogę ja znam. Ogrodem bliżej będzie	Wybacz panie, ale to niemożliwe.	Z gospodarczych? Nie. Tylko w ogóle jest pan odpowiedniejszy do Głębowicz.	A gdzież ty byłeś, żeś nie dopilnował? Spałeś?	A kiedy wzejdzie?	A pajac gumowy?	A teraz... zapominamy o rzeczy potrzebnej.	A! Michałowi by nie wytrzymał!	A!...	Aa! a!	Ale, toć te dzieci nie mają sukien, więc zkądże bocian może wiedzieć, czyto chłopcy, czy dziewczęta?	Automobil jest mój!	Bardzo panu wdzięczną będę	Czyż nie jesteś moją, na zawsze moją?	Dlaczego?	Dużo słychać, bardzo wiele słychać. Fiszbin już dzisiaj skończył.	Gdzie była ta bitwa?	Gdzie, panie?	I nas!	Jaką?	Jakże, starszy cechu złotników; z jego córką nasz Stanko żeni się niebawem. Słyszysz ty? Cóż tam za krzyki?	Jezus, Maryja! Moja złocista matusia!	Kapitanie!	Kim jesteś? Szukam notariusza.	Któż zaręczy że miasto braterstwa, którego żądacie dziś, jutro nie zapragniecie panowania?	Na jaką znowu Bubę?	Nic mi po waścinym gardle, zaniechajmy się lepiej gdyż prawdę waćpanu powiedziawszy, tom mu tam w drogę, gdzie myślisz, nie wchodził. Wejdzie tam waćpanu kto inny, lepszy ode mnie	Nic.	Nie będę cię zmuszać, mości Nedzie	Nie ciekaw jesteś, za kogo wychodzę?	Nie mówmy o tym O ile nie zdołam urobić margrabiny de Cinq-Cygne, ostatecznie mogę ożenić syna z jaką córką kowala, jak zrobił ten smarkacz d’ Esgrignon!	Nie pozostaje ci nic jak zostać żołnierzem Ten cymbał Clapart nie pociągnie ani kwartału, matka zostanie bez grosza, czyż nie muszę dla niej zachować tych trochę pieniędzy, którymi mogę rozrządzać? Nie mogłem ci tego powiedzieć przy matce. Jako żołnierz, będziesz miał co jeść i zastanowisz się nad życiem, takim jakie ono jest dla chłopca bez majątku.	Nie, jestem sam na świecie.	Nikogo!	No, zapewne, z wyjątkiem kościoła. Nie jestem dewotem. Lubię nadewszystko spokój.	No?	O! nie! nie, nie uciekajcie panie, żywo przerwał Jan, nie będę przerywał przechadzki, wiem jak nieprzyzwoicie zrobiłem, żem się tu dziś znalazł znowu i pod dęby nie powrócę.	Och! Pan jesteś mężem stanu Równie zręcznym, jak trudnym jest pomścić kobietę, nie broniąc jej.	Oni tacy dobrzy!	Oni teraz tańcują...	Owszem, pani: wszyscy ludzie powinni mieć rozum, serce i energię, tylko narzucanie swojej osobistości. Co innego ślamazarna bierność, a co innego nieuznawanie żadnych praw poza swoimi interesami czy kaprysami.	Pan nie był na Rossim?... Rossiego nie widział pan?...	Panie Steiman, niech pan przypomni dzisiaj o gratyfikacji.	Patrz Kaziu i nie mów przykrych rzeczy.	Przegrała sprawę	Rozumiem. Mam czekać.	Salon, gdzie nikt nie zwraca na matkę uwagi	Skoro u niego przebywa...	Słuchaj, Winicjuszu czym ci tego samego słowo w słowo nie mówił?	Tak ale nie zapomnijmy też schwytać jednej czy dwóch par świń, których nie ma na Wyspie Lincolna.	Tak samo.	Tak, ale ta boleść go uczłowieczy.	Tym gorzej dla niego	Właśnie dlatego wściekłość bierze.	Właśnie z tobą. Gdzież ona znajdzie lepsze towarzystwo i przyjaciółkę?	Zabrał co?	Zgodziłem się na pół procentu... Najgorsza rzecz, dodał po cichu elegant, iż już pono całych trzechkroć nie oddadzą... Chcą dobra kupować.	Śmierć, Praca
Nam chodzi o to że od rana jedziemy i aniśmy koni nigdzie nie popasali, ani sami się pokarmili. Wstępowaliśmy już do kilku karczem, ale nigdzie nam nic nie dano, a do tego jeszcze we wszystkich tak brudno, że gdyby i co było w nich do jedzenia, tobyśmy się nie mogli odważyć wziąć w usta.	A, to co innego! To imię można przynajmniej wymówić. Ale, moja Deto! Ta dziewczynka wydaje mi się za mała na swój wiek. Zawiadomiłam przecież, że towarzyszka zabaw panny Klary musi być w równych z nią latach, by pobierać tę samą naukę i dzielić jej zajęcia. Panna Klara ukończyła właśnie dwunasty rok życia. Ileż ma ta mała?	Nie tak to trudno Cóż panu powiem? Nazywam się Alonzo Lopez, rodem z Alkowendys, wracam z Basa z jedenastu księżmi tymi właśnie, co to uciekli. Wyprowadzaliśmy ciało szlachcica jednego, co niedawno zmarł w Basa, i chciał, żeby go pochowano w Segowii, w miejscu jego urodzenia.	Nie chciałam ci przerywać, ale skoro widzę, że porzucasz Dostojewskiego, boję się żebym zapomniała. Kochanie, coś ty chciał powiedzieć kiedyś, mówiąc: „To jest tak, jak ów posmak Dostojewskiego u pani de Sévigné”. Przyznam się, żem nie zrozumiała. Te rzeczy wydają mi się tak różne.	Ach, ci piraci! Ci dżentelmeni stracili już prawo do jakichkolwiek względów! A pan Smith chciał apelować do ich sentymentów!... Dałbym ja im sentyment, ale ołowiany, i to dobrego kalibru!	Już bym nawet pana nie wypuścił. Straszny dziś mróz i dochodzi północ. A zostać to może pan i na zawsze, byleście mieli papiery w porządku. Mnie w takim dużym pokoju czegoś straszno. Będę wam rad. Możeście głodni?	Zamku żadnego bez dział po drodze zdobywać nie mogliśmy a i to złe, bo w nich załogi tureckie się gnieżdżą i poza nami zostają.	Ależ nie! Nie ma o czym mówić, chciałem to tylko powiedzieć, że jeślibym sam był tu zainteresowany, ale wspólnik mój, pan Jorkins...	Cóż? nie zląkłem się ojca, nie przelęknę i synów; co Bóg da, to da, a ja swoje robić muszę.	Cóż tak siedzisz po ciemku? Pozwolisz? Zimno tu, pieska jesień. Co widzę! Drzewo na kominku! Nie ma to jak kominek. Niechże ten Bronisław zapali...	Nie, z tamtym. Przecież to nie może być łotr bez czci i wiary. Postaram się przemówić mu do sumienia.	O! to już bredzisz kochanku! i de grubis! rzekł stary ruszając ramionami. Wszystko powtarzam ci, wbij to sobie w głowę bodaj siekierą czy młotem, wszystko jest materją, a krom niej niema nic. Materja jest nieśmiertelna objawy jej, życie wiekuiście różne. Z resztą przyjdź do mnie kiedy chcesz do domu, bo teraz niemam czasu, dobranoc.	Przytem jest i druga okoliczność. Tyś musiał o tem słyszeć, że było jakieś biedaczysko, doktorzyna.... który kochał się na śmierć w twojej narzeczonej. Wolno jej było nie być wzajemną i nikt jej z tego powodu nie może robić zarzutu, ale tamten swoją drogą pojechał gdzieś, gdzie pieprz rośnie, i licho go wzięło... rozumiesz? rozumiesz?... W tych warunkach drużbować innemu	Jezusie miłosierny!... Kara to boska i gorzegorze (ze starop. gorzeć: palić się)	Żeby to już prędzej tego księcia zobaczyć!	Daj spokój, Olga ja widzę do głębi dusz. Ja rozumiem. Jutro ja pójdę w śmierć, a wy zostaniecie. Szczęśliwszy jestem od was. Jeżeli jest wśród was ktoś, co zażąda tego czynu, oddam mu go. Ale musi czuć się bardziej przekonany ode mnie. Rok cały myślałem o tym dniu: całą istotą zżyłem się z nim. Nie zawaha się we mnie nic, nie będzie we mnie ani jednego drgnienia obcego czynowi.	Uważaj to po prostu za jeszcze jedną lekcję nadliczbową Przy tym regulamin zbyt wiele czasu nam nie zabierze.	W terminie to się liczy na życie.	No tak, mój Boże, telegraf. Widziałem czasem, jak na końcu drogi, w piękny, słoneczny dzień, wznoszą się na wzgórzu czarne ramiona, zginając się jak łapy olbrzymiego owada i zawsze czyniło to na mnie ogromne wrażenie, przysięgam. Myślałem o tych dziwacznych znakach, które z taką precyzją mkną przez powietrze i przenoszą nieznaną wolę człowieka siedzącego przy stole jakieś tajemne moce, i śmiałem się z tego. Nigdy nie naszła mnie chęć, aby podglądnąć z bliska te ogromne, białobrzuche owady z czarnymi, cienkimi łapami ale na drugiego takiego owada z białym brzuchem i czarnymi łapami, oddalonego o pięć mil. I wtedy zdjęła mnie ogromna ciekawość	A! prawda nie wróci się to nie wróci! nie wstaną z grobu ani babka, ani matka, ani nasze lata młode!!	Aż w Baku!... To i pan stamtąd, z Baku?	Kto jemu pozwolił? Toż to jest niepodobieństwo!...	No to go zgaszą.	Posłuchaj, Damajanti Rozkaż, a natychmiast poddam się obrzędowi dematerializacji. Będę twym niewolnikiem, tylko nie odchodź z tego świata. Zostań tu na ziemi.	Słuchaj no, Lizo, jeżeli ona umrze, to ja dobrze wiem, kto zostanie żoną młynarza.	Cóż to? pan chyba każdy krok mój śledzić musisz? wiesz tak dobrze wszystko.	Czy i pan jesteś zdania, że nie udałby nam się drugi koncert?	Cóż to za przeszkoda?	Nie sądziłem, żeś taki dziki. Co ci szkodzą te dwie damy? Od jutra zabronię robić studiów w tej stronie, gdzie się obracasz. Zostań jeszcze!	Ale co się stało z tą pocztmistrzową?	Ale mnie pan nie wyprosi? Można usiąść?	Cóż ci to jest, mój miły, żeś taki rozradowany?	Wrogów miłować!... a jakże to być może? Wrogów? a więc i Niemca?	Właśnie dlatego polecił mi poznać przyczyny jego nieszczęścia, których sam nie zdołał wyświetlić i przywrócić cześć jego pamięci, jeżeli była splamiona.	Potem będzie, co Bóg da. Postaracie się albo przedrzeć do Abisynii w miejscowościach położonych dalej, niż dochodzą derwisze, albo pójdziecie na wschód. Słyszałem, że Arabowie z wybrzeży docierają aż do jakiegoś jeziora w poszukiwaniu kości słoniowej, którą nabywają od szczepów Samburu i Wa-hima.	A więc tutaj kończy się twój trop, Człowieczątko? O, tak, wypłacz się, wypłacz do woli!... Ja i ty... wąż i człowiek... jesteśmy z jednej krwi!...	A ty się skąd tutaj wziąłeś, Lulejko? Bój się Boga, jak ty wyglądasz! Co za ubranie włożyłeś na siebie! Wracaj natychmiast na górę i przebierz się!	Gdyby trafiła na kogo innego, może bym żałował, ale tak! Zostanie ordynatową, czyli prześcignie własne marzenia.	Szybko! Jeśli nie zdążymy ich pogrzebać, schowajcie trupy w krzakach. Później po nich wrócimy.	Tak, mój synu. Ich nie ma.	Posłuchaj pan Gdyby ktoś sprawił, że pański ojciec, matka, kochanka lub jakakolwiek z tych istot, które wydarte z serca zostawiają tam wieczną pustkę, nigdy niebliźniącą się ranę, ginie wśród niewyobrażalnych mąk i niekończących się cierpień, czy sądziłbyś pan, że zadośćuczynienie, jakie wyznacza społeczeństwo, jest wystarczające? Czy wystarczyłoby panu, że ostrze gilotyny zagłębi się między podstawę czaszki i mięśnie barków mordercy i że ten, który skazał pana na lata cierpień moralnych, przez małą chwilkę zazna ból fizyczny?	A cóż miała robić, proszę pana? Zostało nas siedmioro, toby nie poradziła!	A widzisz... a widzisz, niedobra!... Za wszystkie niesprawiedliwości, jakimi mnie obrzuciłaś, musisz... musisz pogodzić się z panem Stefanem. Pamiętaj tego chce biedna matka twoja...	Co ty wiesz o wielkości człowieka, co wiesz! Widzę ze smutkiem, że jeszcze nie zacząłeś myśleć.	I co tam właśnie nam czas liczyć, czy litera więcej lub mniej potrzebna w wyrazie, kiedy mi każą biczować się do krwi. Miły Boże, pięć tysięcy rózeg!	Krew odezwała się panna Izabela patrząc na kawały wapienia poplamionego brunatnymi piętnami.	Przy mnie, dla czegóż nie?	Rozdepczesz okulary Już trzecia para w tym roku z twojej gorączki.	Tak, ale tę wam krwawo zdobywać przyjdzie.	Zaledwie rok temu widziałem panią de Saint-Méran w Marsylii, wracałem wtedy z Algierii. Kobieta ta wyglądała tak, jakby miała żyć sto lat: cieszyła się znakomitym zdrowiem, przytomnością umysłu i niezwykłą energią. Ile też mogła mieć lat?	A spróbujmy się!	Ale pan minister mógłby dać mi posadę. I z tą prośbą właśnie przyszedłem.	Ani się ruszy, ino patrzy	I, porzuć Wasze, te swoje baje ja chciałbym się żenić z twoją synowicą.	Jeszcze nie!	Już pani wróci do domu?	Ożenisz się ze mną?	Zbliż się, zdrajco	A juści! DzikiNie zna pan naszych kochanych Murzynków. Tutaj wojna jest, że tak powiem, stale.	Ha, jeżeli tak więc powiem jego świątobliwości jeszcze jedną rzecz...	Tak, tak... może masz racyę.	Byłem, za wami goniąc, w arenariach, i przytomnym modlitwie i nabożeństwu chrześcijan.	Byłeś na jej grobie?	I tamten naprawdę umarł z miłości dla mojej narzeczonej?	Istnieją rzeczy gorsze od klęski	Mówże waszmość, na miłość boską! Zaliżeśzali (starop.)	Na Zatybrze.	Na wspomnieniach.	Nam potrzeba pasterza w sile wieku, do tęgiej walki zahartowanego. Kościołowi zewsząd grożą książęta nawet wrzekomo najpobożniejsi, jak ten pan nasz Bolesław. Potrzeba nam na stolicę żołnierza! żołnierza!	Och, co za szczęście, jeżeli sobie pójdziesz.	Opowiedz im całą historię, mości Ryszardzie Wszak ona poniekąd dotyczy ich włości.	Przeczytaliśmy pańskie ogłoszenie a że potrzebujemy trzy tysiące szylingów, przyszliśmy do pana. Wzięliśmy siostrę ze sobą, bo podobno pan pożycza paniom i panom razem.	Sześćdziesiąt osiem skończył na wiosnę Teraz kupił sobie psa, i jazda, panie gazda. Pies siedzi na wozie i pilnuje. Akurat taki pies jak ten, co goni wróble. Ładny piesek, bardzo ładny.	Tak jest.	Widzi pan, panie prezesie, że mam rację, a cała opinia stanie po pańskiej stronie.	A jednak powinieneś Co w takim razie zrobisz?	Absolutnie wolny?	Bank Fenzi, jeden z najlepszych we Florencji.	Co do pieniędzy ma pan czas, panie Bernheim!	Czego szukasz?	Dlaczego?	Do kroćset!	Długo.	I we świecie coś niecoś stargować można, ino poszukać trza...	Istnieje epikureizmepikureizm bohater powieści Lermontowa Bohater naszych czasów (1837–1840), rozczarowany bezsensem swojego życia indywidualista, który potrafi tylko unieszczęśliwiać innych. w nas wszystkich żyje.	Jaką?	Mój drogi	O rany!...	O, bardzo, prawie wrzątek	Ostrożnie, podaj do tyłu... dziura w bruku. Ostrożnie.	Po nabój!	Pojadę zatem, skoro taka twoja wola, panie mój i królu	Poznałaś go?	Pozwól mu przeżyć należny okres żywota. Oby rychło, bracie, nastąpiło twe wybawienie! A może przypadkowo ty coś wiesz o mojej rzece?	Radbym go widział tego brata waszego, i mnieby był pożądanym.	Rzekłem, słyszałeś?	Tato, czego chcesz ode mnie?	Wyrok książęcy! odparł Dobek.	Znajomość ludzi.	Ów litewski przesławny Kmicic?
Za nic w świecie, chociaż mówią, że panna Lawinia tak jest cudnie piękna, że już z powodu swej piękności uchodzić może za historyczną osobę. Muszę ja to sprawdzić, może jeszcze dzisiaj, bo jakoś czuję się dziarsko na siłach i zdaje mi się, że widok ładnej, miłej kobiety jakoś dopomógłby skuteczności tych kropli. Co zaś do księcia Neuiabi i jego bałamuceń twego ideału, to ci powiem, doktorze, że dla niego już dawno obmyśliłem partię, która nowego doda blasku naszemu rodowi: Neuiabi ma i musi się żenić z wdową po ogromnie bogatym królewskim księciu Nicostawie, który wprawdzie jeszcze żyje, ale już, jak to mówią, z ostatniej piszczałki dmucha. Otóż najlepiej będzie usunąć dobrodzieja ze sceny i posłać go gdzieś niby w ważnej misji za granicę, najlepiej do Snogrodu na powitanie wicelamy, który tamże zjechał dla objęcia rządów. Zaraz telegrafuję do monarchy mego i proszę, żeby syna mojego zaszczycono misją poniesienia ukłonów i zapewnień przyjaźni. Bądź spokojny, mój życiodawco, nie pozwolę ci krzywdy wyrządzić; ty tymczasem zaraz po wyjeździe niebezpiecznego Neuiabi przypuść szturm do serca pięknej Lawinii i ożeń się jak najprędzej, jeszcze nim wróci; ułatwię ci nawet uzyskanie dyspensy od zapowiedzi. No cóż, doktorze, czyś zadowolony ze mnie?	Widzę, że macie rozum Czy uwierzycie: wszyscy ludzie, którzy tu przychodzili, pytali, czy będą mogli zdjąć tę nazwę z bramy na czas, gdy będą tu mieszkali. Odpowiadałam im prosto z mostu, że wynajmuję dom razem z nazwą. Dom ten nazywa się „Ustroniem Patty”, odkąd brat mój zapisał mi go w testamencie, i „Ustroniem Patty” pozostanie, aż ja i Maria nie umrzemy. Gdy się to stanie, następny właściciel może mu nadać jakieś głupie imię, które mu się spodoba A teraz może byście chciały obejrzeć dom, zanim będziemy uważały interes za ubity?	Moja ty, nie gniewaj się na mnie, że się śmieję, ale doprawdy nie mogę już wytrzymać. Żeby cię tak kto zobaczył i posłyszał! Moja Zochno, jesteś taka okropnie zabawna, że ludzkie wyobrażenie przechodzi!	Ale gdzież go pan umieści? Zajęliśmy panu wszystkie kąty, tak że pan sam nie ma się już gdzie podziać!	Czy panu nie wiadomo że tylko sułtan może robić paszą, a że mój przyjaciel Teleben (bośmy się zaprzyjaźnili tak jak guzik z pętelką), zbuntował się przeciw Padyszachowi! Wiadomo panu, albo nie wiadomo, że istotne nazwisko monarchy tego kraju jest Padyszach, a nie Chan albo Sułtan. Nie wyobrażajcie sobie, że to coś wielkiego seraj: to to samo co mieć stado kóz. Te kobiety są bardzo głupie, wolę sto razy gryzetki z Montparnasse.	Pod tym względem jesteśmy, kuzynie, o sto mil od siebie i daremnie którekolwiek z nas... Ale ponieważ zapytujesz, chcesz wiedzieć... więc dla celów wzajemnego zbliżania się i dzielenia się z nimi tem, na co mię stać. Nie są to wielkie rzeczy, ale zawsze... im z tem dobrze i... mnie, a może też to jest także kropelką, malutką kropelką, dolaną do morza...	Pozwólcie waćpaństwo radźmy, co nam czynić przystoi. Owóż słuchajcie: mam wiadomość z Kamieńca, że za dwie niedziele najdalej przyjedzie tu Piotrowicz z licznym pocztem. Jedzie on do Krymu za wykupnem kilku kupców ormiańskich z Kamieńca, którzy przy zmianie chana zostali złupieni i w jasyr wzięci. Ot! Przygodziło się to i Seferowiczowi, bratu Pretora. Wszystko to ludzie wielce możni; pieniędzy nie pożałują i Piotrowicz pojedzie dobrze opatrzon. Przygoda nie grozi mu żadna, bo naprzód, zima blisko i nie pora na czambuły, a po wtóre, jedzie z nim Nawiragh, delegat patriarchy uzmiadzińskiego, i dwóch Anardratów z Kaffy, którzy glejtyglejt tu Wołodyjowski skłonił się żonie	Nie mam wcale chęci do śmiechu Mało mam do tego powodów na tym świecie, na tym globie zimnym, którego wszyscy mieszkańcy są albo śmieszni, albo wstrętni. Ale nie sądzę, by jakiś potężny sąsiad zagrażał pokojowi i naszej niepodległości. Nie przeszkadzamy nikomu. Nie niepokoimy wszechświata. Jesteśmy rozsądni i umiarkowani. Naczelnicy naszego rządu nie mają, o ile wiem, nieumiarkowanych zamysłów, których wynik, zły lub dobry, zapewniłby nam potęgę lub zadecydował o naszej zgubie. Nie domagamy się hegemonii nad światem. Jesteśmy znośni dla Europy. To pomyślna nowość. Niech ksiądz się przyjrzy na wystawie w sklepie materiałów piśmiennych pani Fusillier portretom naszych mężów stanu. Czy choć jeden z nich wygląda na to, by miał rozpętać wojnę i pustoszyć świat? Ich inteligencja, równie jak ich władza, są umiarkowane. Nie mogą popełniać wielkich błędów. Dzięki Bogu, nie są wielkimi ludźmi; możemy więc spać spokojnie. Zresztą spostrzegam, że Europa, choć uzbrojona, nie jest wojownicza. Jest w wojnie wspaniałość, która dzisiaj już się nie podoba. Dziś każemy się bić Turkom i Grekom. Są oni przedmiotem gry spekulacyjnej; stawia się na nich jak na konie lub koguty. Ale nikt się sam bić nie będzie. August Comte w 1840 roku zapowiadał koniec wojen. Proroctwo nie było, rzecz naturalna, dosłownie i ściśle prawdziwe. Ale być może, że wzrok tego wielkiego męża przenikał daleką przyszłość. Stan wojenny był stanem właściwym Europie feudalnej i monarchicznej. Feudalizm umarł, a starożytny despotyzm obalony został przez nowe siły. Pokój i wojna nie zależą dziś od absolutnych władców, lecz raczej od wielkich międzynarodowych finansów, potężniejszych niż mocarstwa. Finansjera europejska jest usposobiona pokojowo. Przynajmniej pewne jest, że nie lubi wojny dla wojny samej i dla uczucia rycerskości. Zresztą bezpłodna jej siła trwać będzie niedługo i zginie kiedyś w rewolucji robotniczej. Europa socjalistyczna będzie prawdopodobnie zwolenniczką pokoju, bo niewątpliwie będziemy mieli Europę socjalistyczną, księże rektorze Lantaigne, jeśli socjalizmem nazwać można to zbliżające się niewiadome.	Nie przerywaj. Takim świadectwem dobrej woli będzie wystawienie zobowiązania pokrycia strat i wpłacenie jakiejś kwoty dla zadokumentowania uczciwych zamiarów. Jeżeli to zrobisz, podjąłbym się ratowania ciebie. Zaznaczam jednak, że bynajmniej nie gwarantuję pomyślnych skutków swojej interwencji, gdyż stryj nienawidzi cię z całej duszy. Zobowiązanie musi zawierać przyznanie się do malwersacjimalwersacja	Zostać tu z wujem? Bój się Boga! Zostać z wujem, gdy cię narzeczony odwieźć chce do domu? Kto by to powiedział że ta pieszczotka nad wszystko i wszystkich przekłada swego starego wuja, niezdarę. Oj, ty, ty! Pieszczotko!	To się znaczy, że pan podskarbi w areszt wzięty?... Hetman wielki aresztował polnego? Co to jest?	Maxymie! na miłość Bożą, godziż się tak siostrę przyjąć! Odpędź, nie przyjm, ale nie łaj tak boleśnie! Co wam zrobił mój mąż? co ja wam winna?!	Jeżeli przeze mnie spłynie na ciebie łaska tego dzielnego i światłego sahiba-pułkownika i będziesz zaszczycony dostojeństwami, to jak odwdzięczysz się Mahbubowi Alemu, gdy dorośniesz?	Niewątpliwie musiał zaglądać do starych pergaminów (mam na myśli listy beneficjów i probostw w każdej djecezji), co mogło mu dostarczyć nazwisk świeckich patronów oraz duchownych kolatorów. Ale są i inne źródła. Jeden z moich najuczeńszych przyjaciół czerpał w nich. Odkrył, że to samo miejsce nazywano Pont-à-Quileuvre. Ta dziwaczna nazwa kazała mu sięgnąć jeszcze dalej do łacińskiego tekstu, gdzie most, który pani przyjaciel uważa za utrapiony żmijami, nazwany jest: Pons cuit aperi. Most zamknięty, który otwierał się tylko za przyzwoitą opłatą.	I zryłeś się na frasunek jak bela.	Przekonam was, moi państwo, że się mylicie!	Ale pamiętaj, że ubranka nasze to my dajemy. Wymogłam ten wyjątek na ordynacie.	To już rzecz moja! Na każdego przychodzi kolej... ale to źle... to zły znak... skoro zaczyna się rewja...	Jaką suknię radzisz mi włożyć, mamo, bladoróżową czy zieloną? Jak ci się zdaje, która więcej podobać się będzie księciu?	Wprost przeciwnie. Powiedziała mi: Albercie, jestem przekonana, że hrabia jest człowiekiem głęboko szlachetnym, staraj się pozyskać jego przyjaźń.	Próżno starałam się ją ułagodzić dobrodziejstwami	O kobiecie mu się śni, a już na odwieczerzu pomroka mu ślipie gasi...	To takie pospolite! Kiedy się skończyło nabożeństwo, Nucingen i du Tillet odprowadzili ciało na cmentarz. Stary lokaj szedł pieszo. Woźnica jechał tuż za powozem księży. I dzóż, troki bżyjadzielu, rzekł Nucingen do du Tilleta na zakręcie, do źlidżna zbozobność, aby zię oszenidź z Malfiną, pęcież potborą dej pietnej rociny we łsach, pęcież miał rocinę, tom, mieżganko już uszącone, a Malfina do brafcify zgarp.	Ech, jesteś kiep! Byłem człowiekiem, którego oni szukali z powodu owego listu! Wpadłem do rzeźni, a stamtąd do domu Żyda; Żydzisko bał się burdy, więc wypchnął mnie z domu drugim wyjściem. Przybyłem pieszo do gościńca somnańskiego, miałem pieniądze tylko na tikkut do Delhi; tam zaś, gdy leżałem w rowie trzęsiony febrycznym dreszczem, naraz z krzaków wyskoczył jakiś człowiek, otłukł mnie, poranił, a potem przeszukał od stóp do głów. Stało się to tuż koło ter-rain... że głos mógł zalecieć...	Ależ on nie doktór, to nasz przyjaciel serdeczny. On ciebie leczył, gdyś chorowała na ząbki.	Dziejże się wola Boża i pańska. Jak do Wiślicy to i do Wiślicy...	A to trafił! Czemu nie zażądać już lepiej całego domu? Dwie butelki szampana! Ależ to kosztuje dwanaście franków! Ja tyle nie zarabiam, nie! Jeżeli pan Eugeniusz zapłaci, to mogę dać nalewki porzeczkowej.	Nie pytaj, przecież się nie lękasz?..	Co za przeklęte bydlę ze mnie! Biedny Ayrton. Przecież ma takie samo prawo się wypowiadać jak każdy z nas!...	Zielony promień godzien jest tego poświęcenia i nie oddalę się z Oban dopóty, dopóki go nie ujrzę.	Czemuż to tak?	Już mam z dawien dawna cosikcosik (gw.) wyrwało mu się bezwolnie.	Nie wiem ja, czy mizerna, i nie wiem, czy sierota. Może jaka wojewodzianka? Może jest u was jakowyś wielki pan, co by oddał całe swoje senatorstwo za odzyskanie tej dziewki? Jeno nie wie, że ona u mnie, a ja nie wiem, gdzie jego szukać.	Ależ nie. To jutro. Mam list. Chciałam go panu oddać, bo mogę znowu jutro rano spać. Proszę, oto on.	Czy wie pan, że on ma jeszcze inne nazwisko oprócz Monte Christo?	Ile to żyd dawał za szafir, chcąc go nabyć na własność?...	No, pomyślmy jak dam te sto tysięcy, będziemy kwita i najem się do woli?	I ja ciebie. Wiesz, damy onemu Kasper abo Majcherek, bo z pewnością będzie synek. A mój duch mi cosi gada, że na Trzy Króle przypadną chrzciny.	Nie piśniemy słówka przed dzieckiem ani przed nikim innym. Zezwoli wasza miłość, że ino we trzy będziemy chodziły do kościoła. Z tamtymi nie ma co próbować, więcej mitręgi jak pożytku.	Mój kochany, tylko mi tego nie mów Przysięgam, że będziesz zdrów...	Boś oślepł od ich czarów! Może to nie zguba zerwanie z całym światem stosunków?	To ten zwierzak, co?	Zostanie pamięć jego w wojsku a kto to oblężenie przeżyje, ten imię jego będzie wysławiał.	Z Parnasu do kantorka? jakże to?	Przepraszam. Gdyby panie szły tylko i rozmawiały o zębie, nie byłoby żadnej racji was aresztować. Ale czy poważne urzędniczki podczas rozmowy o zębie muszą koniecznie tyłem chodzić?	A co pan zrobi ze sobą?	A, tak	Co to?	Może mało pan im płaci?	Niekoniecznie Pani Arnold prosi panią na gospodarską rozmowę.	O, jak to dobrze!	To będzie ci trzeba skrobać.	To ty myślisz tamtych żywych ostawić?	Antek nie ustąpi, jakże? Nowa gęba do miski	Ja? na ciebie?	Na moją cześć!	Nie, papo, ale...	Pewnie Wicek Płynie na tamten brzeg, bo dziś łowią ryby.	To było już postanowione.	No, to ja mam ślad...	Nie, mamo. Ja nie mogę zawsze być z tobą.	Mogą, Pencroffie i my nie potrafimy im w żaden sposób przeszkodzić.	Nie mówić?	Nie.	Nie.	Więc zawołał Stalky pobielałymi wargami i wybiegł.	Nie bardzo.	Nie przepowiadam, bo ją widzę, a Chmielnicki lepszy od NalewajkiNalewajko, Semen (zm. w 1597) ataman kozacki, drugi przywódca powstania Nalewajki 1595–1596..	No dobrze, ale teraz chcę wyjść.	Dała mi go Lidia	O, do diabła!	Proszę panów do izby.	Trafiłbyś do niego?	A ja ją znam?	Gdybyżem ja sam wiedział!...	Ile będzie dwa razy dziesięć?	Mam prawo wyboru. Dawaj pistolety!... Są świadkowie.	Panna Zuzanna opowiadała nam swój sen o Lucysiu	Prawda jest!	Proszę bardzo	Wasz, zawołał litewską mową jeden z jeńców, a był nim ślepiec Bernard, wasz jako i wielu co choć krzyżacką mówią mową, litewskie w piersi mają serce!	A toż co? wróciłeś? spytała podkomorzyna	Anielko! Anielko!...	Bądź dobrą!	Czegóż ci potrzeba?...	Dar rzecze Don Kichot	Dlaczego?	Doskonale.	Grates vobis dominos	I moralną	Jaka konkluzja?	Mów jasno!	Proszę mówić.	Przypuśćmy	Trzatrza (gw.) przerwała Hanka.	Turbūt, mokytis atėjai? Gerai! Zuch vaikinas, kad netingi. Eiva kartu!	Uciekajmy.	Wszak sir Karol wychodził co wieczór?	Wyjechałem natychmiast	Wysiadając z dorożki.
To prawda: ale ty jesteś sahibem i synem sahiba. Przeto nigdy nie daj się nakłonić do pomiatania czarnymi. Znałem chłopców świeżo przyjętych do służby rządowej, którzy udawali, że nie rozumieją mowy lub zwyczajów ludzi czarnych. Obcięto im płacę za nieuctwo. Nie ma grzechu większego nad nieuctwo. Zapamiętaj to sobie.	Cicho! Nie mów tak. Dość już złego popełniłeś w swym życiu. Mój Boże! Czy nie widzisz, jak ta niegodziwość nam urąga?	Nie gadaj Maks głupstw. Tu chodzi o pieniądze. Tu chodzi, żebyś nie wyjeżdżał z tymi oskarżeniami publicznie, bo to naszemu kredytowi może zaszkodzić. My mamy założyć fabrykę we trzech, my nic nie mamy, to my potrzebujemy mieć kredyt i zaufanie u tych, co go nam dadzą. My teraz potrzebujemy być porządni ludzie, gładcy, mili, dobrzy. Jak ci Borman powie: „Podła Łódź”, to mu powiedz, że jest cztery razy podłą ryba.. A coś ty o nim powiedział do Knolla? Że jest głupi cham. Człowieku, on nie jest głupi, bo on ze swojej mózgownicy wyciągnął miliony, on te miliony ma, a my je także chcemy mieć. Będziemy mówić o nich wtedy, jak będziemy mieli pieniądze, a teraz trzeba siedzieć cicho, oni są nam potrzebni; no, niech Karol powie, czy ja nie mam racji	Nic to! hajduczkaś jeszcze nie widział! Jedna gładka, ale i druga miód, miód! Jak się masz, Ketling! Daj ci Boże zdrowie! Będę ci mówił: ty! Dobrze? Staremu poręczniej... Radeś z gości, co?... Dworzanin, MiłośćPani Makowiecka tu zajechała, bo o gospodę było czasu konwokacji trudno, ale teraz już łatwiej i pewnie sie wyniesie, bo z pannami w kawalerskim domu mieszkać nie wypada, żeby ludzie krzywo nie patrzyli i żeby jakowego gadania nie było...	Wzięli mnie jako Tatarzyni w niewolę, choć ja księżnej Gryzeldy wychowanka i nikt do mnie nie miał prawa. Wzięli i więżą, za morza gwałtem wywożą, na wygnanie mnie skazują, rychło patrzeć, jak kleszczami będą szarpali!... O Boże! o Boże!	Dawniej brałem, jeszcze po wojnie brałem, ale teraz od wielu lat nie biorę. Moi, je dois travaillermoi, je dois travailler  (fr.) zupełnie nieźle, ja nie., refleks mam słaby, skupić się nie potrafię.	Płaczże, bo wielką jest twoja strata, i my z tobą płakać będziem, gdyż nie do pogan, nie do dzikich Scytów ani Tatarów, jeno do braci i towarzyszów życzliwych przyjechałeś, ale tak sobie powiedz: „Dziś płaczę nad sobą, a jutro już nie moje”	Doktor powiada, że nie ma nadziei Odwiozę pana do portu swym powozem, a potem powrócę, by zabrać dziewczęta. Niech pan nie marudzi! Żona starego Giorgia pragnie widzieć się z panem.	Ale czy panience nie zimno tak z gołą głową?	Cztery półkwaterki... i śledź... i... Przyniesę... Cie, żebym to miał strzelbę... kożuch na ten przykład z pięć rubli... buty by się zdały... ze trzy ruble... ni, nie chwaci... a kowal by chcieli z pięć rubli za fuzję... tyla co od Rafała... ni...	Czy sądzisz pan, że żaden z malarzy żyjących dotychczas na świecie nie był w stanie oddać pędzlem prawdziwego widoku morza?	Zamknąć nie mogę. Byłoby to świadome szkodzenie zdrowiu pacjenta. Wobec tego wyślę zawiadomienie do jego matki. Tylko doprawdy nie wiem, jakie podać motywy...	Zacny człowiek, ten pan Moreau Człowiek, który daje ludziom pracę, nie targuje się zbytnio o robociznę, wyciska z ziemi całą jej wartość, i to dla swego pana! Zacny człowiek! Często jeździ do Paryża, zawsze moim dyliżansem, daje mi dobry napiwek i zawsze ma mnóstwo zleceń do miasta. Po trzy, cztery paczki dziennie, dla pana, dla pani, słowem rachunek na pięćdziesiąt franków miesięcznie, nic tylko same zlecenia. Pani wprawdzie dmie trochę, ale kocha bardzo swoje dzieci, to ja je przywożę z kolegium i ja je odwożę. Za każdym razem daje mi pięć franków, sama hrabina nie postawiłaby się lepiej. Och, za każdym razem, kiedy mam kogoś od nich albo do nich, jadę aż pod bramę pałacową... To się należy, nieprawdaż?	A dziś popr.: cytat (r.m.). z kazania kapelana) musi być ktoś, kto potrafi ściskać swe miłośnice (to był Huckluyt) w obliczu całego miasta (reminiscencja z Miltona). Mógłby się przynajmniej zdobyć na przyzwoitość i poczekać, aż się ściemni. Ale on nie czekał. Tak jest, nie przecz, nie czekałeś. O, Tulke, ty niepowściągliwy, niepanujący nad sobą bydlaku...	Ależ ona nie zechce twej wiary!	Bogusław Radziwiłł! Ale rugi! Rugi od czego?! Słuchaj, tyś poseł, możesz tę materię poruszyć, a już ja ci z galerii ryknę do wtóru, nie bój się! Prawo za nami, a zechcąli prawo pominąć, to można by między arbitrami tumulciktumult (daw.; z łac. tumultus: zgiełk, rozruch)	Będę miał zaszczyt pożegnać cię, pani, biorąc na świadka Boga, co słyszy moje słowa i czyta w moim sercu, że życzę ci spokojnego, szczęśliwego i wypełnionego życia, takiego, aby nie było w nim miejsca na wspomnienie o mnie.	Mieliśmy nie mówić o przeszłości.	Nie chcę! Wygnaliście! Wolę żebrać!...	Nie ma wątpliwości To on.	Nie można! Już tam są!	Nie wiedziałem.	Nie, bracie Icangi, ja go nie opuszczę bez księcia Neuiabi, którego mi ojciec dał w opiekę, i lubo mnie zdradził, wybaczam mu, bo on kocha Lawinię.	Nie, mój ShyloczkuShylock rzekł po cichu Lousteau do Lucjana.	Nie. To coś z Warszawy. Chodzi po warszawsku.	Nikogo sen nie chce jakoś ukoić	Oberwać kułaka w bok, albo i kordem przez łeb nie konieczniebym rad, a tam o to będzie łatwiej niż o denary.	Och, my tam dużo o drugich nie myślimy! Nieprawdaż?	To znaczy, że trzeba złożyć uroczystą przysięgę, że wszyscy będziemy sobie pomagać wzajemnie i nigdy żaden z nas nie wyda tajemnic bandy, choćby go siekano na kawałki, a każdego, kto by skrzywdził któregokolwiek z nas, zabijemy razem z całą jego rodziną.	No cóż, zrobi pan tak, jak się panu będzie podobało Jesteś panem własnej woli, to wszystko tylko pana dotyczy; ale przysięgam, że nie powiedziałbym na pańskim miejscu ani słowa o tych przygodach. Pańska historia to romans, a świat, który uwielbia romanse w żółtych okładkach, jakoś nie chce ufać tym, które stanowią żywy welin, nawet jeżeli miałby on takie złocenia, jak pan. To jest trudność, którą pozwalam sobie panu zasygnalizować. Zaledwie opowie pan komuś tę wzruszającą historię, a już pomknie w świat zupełnie zniekształcona. Byłby pan takim pozerem, jak Anthony, a czasy Anthony’ego już trochę przebrzmiały. Być może dzięki temu wszyscy by się panem zainteresowali, ale nie wszyscy lubią być w centrum uwagi i przedmiotem komentarzy. W końcu by to pana zmęczyło.	Ale czemu? Nie rozumiem.	Ale nie pochwalasz tego, Henryku? Niemożliwe, żebyś to pochwalał. To jakieś głupie zaślepienie.	Dalibóg gdyby nie ja, byłby pan ładnie wdepnął. To ten przeklęty kawalarz lord Byron narobił całego bigosu. Och, ależ ten diabelski Anglik był wściekły!	Kończ, mości książę, dostojną myśl twoją, tak jest, wdzieram się do ciebie jak złodziej, nic więcej, jak złodziej, bo nim jestem, okradłem Słońce z kilku promieni, które do niego już nigdy nie wrócą, jaśnie oświeconemu losowi twemu zadałem kłamstwo, a pannie Atropos, gotującej się przerznąć nić miłościwego życia twego, wytrąciłem nożyce z ręki. Mości książę! Uznaj we mnie Prometeusza nie nagiego, do skały przykutego z sępem na wątrobie, jak go przedstawiają malarze, lecz Prometeusza dziewiętnastego wieku, we fraku i klakuklak	Tak, i znajduję słusznem a naturalnem Dał już dowody, że do ofiar jest gotów, ale jako król polski ma obowiązki, których zaniedbywać nie może. Wiąże go tam przysięga...	Umarły... rok temu ostatnie. Potem żona... nie mam nikogo, nic. Pojedzie pan do mnie.	Weszliście jak do gospody. Ani mnie nie powitacie	A widzę, widzę żeś jegomośćprzybył pocieszać nie mnie ale zapewne jejmość. No to samże sobie do niej ruszaj, a mniebyś dał święty pokój.	Co ma popsować? Muszę mieć przy sobie człowieka, żeby uprzątnął ślady ekspedycji. Na to nie trzeba Salomona. Jeno rzecz wyhisowaćhisować a. hysować (z niem. hissen: podnosić) dziś: w dyrdy (pot.): prędko, żwawo. za nami bieżeć. A wolę jego jak jenszego, bo to człek do mnie przywiązały i, co pryncypalne, Mazur. Trzeba wacpani wiedzieć, że nasza gałąź Koryckich wywodzi się z Mazurów. Dopiero nasz pradziad przesiedlił się pode Przemyślpode Przemyśl dziś popr. D. lm: wsi., co mu je tam nasza prababka wniosła. Tandem tedy my niby już przeflancowaniprzeflancowany dziś popr.: do lasu. i ja zawdy lgnę do wszystkiego, co trąci Mazurem. Ale ja tu gadu-gadu, a czas ucieka i moja nieboganieboga (daw.)	Wcale się tego nie zapiéram Z wielką przyjemnością słucham szczebiotania tego ślicznego dziécięcia, medytując nad tém, jakim cudem z tak wdzięcznéj istoty, za lat dziesiątek może wyrosnąć tak straszliwa baba, jaką jest jéj cara mamma. Są bowiem do siebie charakterem, twarzami, krwią i duchem najzupełniéj podobne, a Pepita jest w swym rodzaju arcydziełem, gdy mammita stała się okropną potworą.	Co prawda, to czarowałem bom się też tego piekielnego kunsztu jeszcze za młodych lat od jednej czarownicy w Azji wyuczył, która zakochawszy się we mnie, wszystkie arcanaarcana (łac.) objaśnić, rozgłosić.. Ale wiele czarować nie mogłem, bo sztuka na sztukę. Pełno tam wróżków i czarownic koło Chmielnickiego, ci tyle mu diabłów do usług posprowadzali, iż on nimi jak chłopami robi. Spać idzie, to mu diabeł musi buty ściągać; szaty mu się zakurzą, to je diabli ogonami trzepią, a on jeszcze, gdy pijany, tego lub owego w pysk, że to źle służysz!	Jak to, sam mi pan powiedziałeś, że bierze sprawę do serca Moim zdaniem, chłopiec, który... w każdym razie nie na wiele on się zda; ale widzisz pan, jestem w poszukiwaniu kogokolwiek i mam właśnie odpowiednią dla niego pracę. Dam mu posadę na mojej wyspie. Muszę zakopać tam czterdziestu robotników, chociażby mi przyszło ich wykraść! Ktoś musi obrobić materiał. O! Ja myślę zrobić to z rozmachem, pobuduję drewniane szałasy, rozciągnę żelazne dachy	Bo się namyślam, czy lepiej przywiązać cię do siodła, czy związać ci ręce z tyłu.	A co ja robię? Zwariowałeś, czy co?	A to co za lala zapytał, wskazując Maciusia.	A w olszynie, tej grząskiej, za Bubiszkami?	Bo co mnie tam obchodzi, czy „woda” jest rzeczownik czy podmiot? Ja wiem, że woda jest do picia i już.	Sto bym ich znalazła, ale się gniewam na króla, to najważniejsza; laissez-moi.	Dziękuję pani Rzeczywiście jestem Angielką. Urodziłam się w Birmingham i w Anglii spędziłam swoje młode lata. Ale później tak jakoś się złożyło, że w ojczyźnie swej bywałam niezmiernie rzadko. Moi rodzice z jakichś powodów przyjęli obywatelstwo belgijskie.	A miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! Pozwólcie waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć to dla niewiasty ciężki termin.	A pan?	Ale bądź jak bądź istoty wyższe niż ludzie.	Bezwątpienia zostanie przyjęte, a prawdopodobnie poproszą cię, żebyś jeszcze coś nadesłała. Możesz się kiedyś stać tak sławna, jak pani Morgan, Aniu, a wtedy jakże będę dumna, że cię znam!	Biedna tylko. Nic więcej.	Boisz się wspomnienia kulis?	Broń Boże! Ogród naokoluteńko zagrodzony i zamknięty; gdzieby tam jaka bestya dostała się do takiego raju.	Cały więc Olympus a gdzież się on tam pomieści! Fröhlich z wielką powagą wyszedł laską torując sobie drogę, czarnym gankiem, ku baszcie narożnéj.	Kochany panie Cavalcanti ile ci płacą, abyś był moim ojcem?	My tu z woli atamana pilnujem, by się nikt od LachiwLach (daw. ukr.)	Niech Bóg zmiłuje się nad nią i nad panią Emilią Dałbym na sto mszy, gdybym wiedział, że jej to pomoże.	Prosiłam o widzenie się z nim... Kazano mi tu zaczekać.	To ja pana dyrektora podwiozę pod willę. Zamoczy pan dyrektor nogi.	Wszystko pan stracił?	Wszystko tu się dzieje według woli Bożej	A byłeś, Bartku, byłeś, a to cię te ścierwy dworskie o to zdechłe jagniątko...	A może.	A tobi szczo?	Ach, wszystko mi jedno! Więc ona taka chora... więc tam taka bieda!... Ileż winna tej pani?...	Akurat moje?	Aplikujesz w adwokaturze?	Chcę wierzyć Przez cały tydzień zwiedzałeś galerie obrazów i TiergartenTiergarten (niem.)	Co?	Członek Solska płaci karę My zaś, szanowne uczestniczki, uczcijmy jej szlachetny dar przez powstanie...	Dla Boga! powiadaj, jako ci to przyszło?	Domino? maska?	Głosząc republikę i obalenie monarchii, parweniusz ten pijany jest ze szczęścia, jeżeli jaki książę raczy zmienić kierunek poobiedniej przechadzki, aby odprowadzić któregoś z jego przyjaciółGłosząc (...) przyjaciół	I cóż z tego będzie?	I owszem mówię nim dosyć płynnie.	I wyrosnę na rycerza?	Jak to?!	Jeden na stu czasem.	Jej kochanek.	Krasawica...	Kto żywie?	Może chcesz czego?	Mów dalej!	Nagroda rzekł jeden z posłów.	Pamiętam.	Przecie że mam.	Przecie, taka szlachetna panna, a sama myśli o koniu	Przyobiecał mi pomoc, spostrzegłem jednak wkrótce, że mnie zdradza.	Prędzej przyjdzie król niż głód; dopierośmy gęby obtarli po smacznej strawie.	Rolnictwo, rolnictwo	Rozdepczesz okulary Już trzecia para w tym roku z twojej gorączki.	Skąd wy?	To jeszcze bardziej tego innego pokocha.	Ty jeszcze drwinkuj! Z twego powodu, dla pięknych oczu sąsiedzi głowy tracą.	Wapnem, wapnem! No i dobra, niech będzie wapnem. Przyjadą na miejsce same wapniaki.	Wracasz z więzienia?	Zaproszenie na bal jutrzejszy
Nie mogę! Serce mi bije. Ty nie wiesz ja się go bardzo boję! Młody i piękny jest, ale ja jego, on mnie nigdy miłować nie będzie. Czuję, jakby ściana z kamienia stoi między nim a mną. Gdy spojrzy na mnie, jakby się odgrażał, gdy się uśmiechnie, zębami zgrzyta. A! Orcho, ja się go boję!	Nie ma takiej sprawy, z której ja nie mógłbym się przed tobą zwierzyć. Przecież nie chodzisz kraść koni ani nie rozbijasz na publicznej drodze!	A jeżeli wasza świątobliwość nie pozyska skarbów Labiryntu?... Jeżeli Fenicjanie, rozmyśliwszy się, nie dadzą przyobiecanej pożyczki?... Jeżeli wojsko będzie głodne, a nadzieje pospólstwa zostaną zawiedzione?...	Nie ty, ma się rozumieć	Nie dla majątku, ale dlatego, ażeby mieć pracę i nie umrzeć z głodu. Znam dobrze to prawo, o którym mówi pan Starski...	Jednak jedna z sióstr Mitrydata miała dwa rzędy zębów w każdej szczęce. Brat mimo to uważał ją za duszę wzniosłą. Kochał ją tak czule, że ścigany przez Lukullusa, uciekając, niewolnikowi-niemowie kazał ją udusić, aby nie dostała się żywa w ręce Rzymian. Nie zawiodła czci, jaką miał dla niej brat. Przyjęła stryczek z radosnym spokojem, mówiąc: „Dzięki niech będą bratu, że wśród gnębiących go trosk nie zapomniał o mojej czci”. Widzicie z tego przykładu, że nawet z dwoma rzędami zębów można mieć duszę bohaterską.	Pewnie, Pan Jezus nie rychliwy, ale sprawiedliwy...	Nie mogę.	Nie potrzeba	Nie wylewaj waść herbaty, dobrodzieju mój kochany	Przypuśćmy! Po zerwaniu jest jeszcze jakaś rada, świat nic nie wie; ale z człowiekiem mniej lub więcej sławnym, publiczność przejrzała wszystko. Ot, właśnie... jaki przykład ma pani tu, przed oczami! Siedzi pani tuż obok hrabiny de Vandenesse, która omal nie popełniła ostatnich szaleństw dla człowieka dawniejszego niż Lousteau, dla NatanaNatan	Mówi się nie gębę, tylko: tramwaj.	Przyrzekłem nie odbierać sobie życia, dopóki Anna Liza znajduje się w służbie majorowej.	Tak nie było! O pieniądzach jego nigdy nie myślałam. O, nie potrafię ci tego wytłumaczyć, tak samo, jak nie potrafiłam tego wytłumaczyć jemu.	Ale zwracam pańską uwagę na ten specjalny pociąg nowojorski. Sam Chauncey Depew nie mógł przyczepić swego wagonu do tego pociągu	Nie bój się niczego, moje dziecko, ja cię choćby z rąk filistyńskich wyrwę całego. Ale powiedz prawdę, co? widziałeś kiedy pod słońcem dzielniejszego nade mnie, rycerza? Czytałeś kiedy, żeby kto silniej nacierał, wytrwałej razy wytrzymywał, szybciej je zadawał i gwałtowniej przeciwnika o ziemię powalał?	Co za pytanie! Ja sam nie dostałem, ale wiem doskonale, co jest rekuza.	Zatrzymaj broń, mości hrabio, zadowolę się przyrzeczeniem, że nie użyjesz jej przeciw nam aż do jutra.	Gdyby żył król Maciuś, to by nauczyciel nie targał za uszy.	Ha, jedź pan, ale nie radzę karymi końmi.	Ja tam nikomu nie wierzę Złodziej na złodzieju.	Tyle tylko mogę jeszcze powiedzieć w tym względzie że Bazyli, jak tylko się dowiedział, że Kiteria idzie za Gamasza, wpadł w tak wielką melancholię, że prawie zupełnie rozum postradał. Od tego czasu nie śmieje się nigdy, mówi od rzeczy, ani je, ani pije, tylko same owoce i wodę czystą, a jeżeli zaśnie, co bardzo rzadko się zdarza, to zawsze pod gołym niebem, wśród pól, na twardej ziemi, jak zwierz dziki. Często wznosi oczy do nieba, a potem w ziemię je wlepia tak nieruchomo, jak gdyby był z kamienia. Koniec końców, biedny chłopak w tak strasznym jest stanie, że wszyscy, co go znamy, pewni prawie jesteśmy, że padnie trupem na miejscu, gdy Kiteria odda rękę Gamaszowi.	Myślałem o mojej nędzy i o tych lekkomyślnych bogaczach, którzy nie wiadomo na co i jakim sposobem trwonią majątki.	Jak to, to ty, mój chłopcze! Jakimż cudem znalazłeś się na gościńcu o tej porze? Chodźże tędy Całe wino zakwitło cudownie, ani jeden szczep nie przemarzł! Będzie więcej niż dwadzieścia beczek z morgimorga	Mauli! Nie śmiej się z jego nosa, albowiem zranił go sobie z twojej winy! Podobnie z twojej winy ja mam potargane uszy, podrapane boki i łapy, a Balu kark i plecy. Przez długi czas ani ja, ani on, nie będziemy wcale w odpowiednim do polowania usposobieniu.	Anusia, a nie zapomnij tam o dzieciach.	Z wielką radością Pomyślcie ino!! nie mamy w Krakowie dotąd jednego całego Cicerona, braknie nam wielu pisarzy łacińskich, bez których kalekami jesteśmy. Natomiast traktatów o filozofii, która jest bałamuctwem złożonem z formułek dziecinnych, aż nadto. Czas radzić, aby przyszłe pokolenia nie ogłupiały!	Widzisz kasztelanowo, (bo i ta miała tytuł ten sam, z tą różnicą, że się zwała Kamieńską, po mężu Kossakowską, a z rodu Potocką,) szczęści mi się, trafił się na drodze i zasekwestrowałam go...	Cha! cha! rozśmiał się gość dowcipny Jest to coś na kształt tego, jakby szedł kto szukać siebie Biedne chłopię! Cóż to się mu stało? jakaś kommocja mózgowa?	Nie, jest tylko komedyą!	Siłasiła (daw.) nie mogąc inaczej przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym. umarł i pannę dziedziczką swych włości uczynił, nad którymi opiekę miał tutejszy biskup. Przeto rycerz Maćko pannę do Płocka przywiózł.	No, no! żeby tylko gorzéj nie było... żeby nie gorzéj...	Ten chłop jest skończonym idiotą Kto słyszał, żeby się przebierać na grobli stawu w mundur jakiegoś rosyjskiego jeńca, czy diabli wiedzą kogo, dostać się do aresztu i do szeregów jeńców rosyjskich! Taka rzecz może się zdarzyć tylko idiocie.	Tak, ale sądowi dobrych przyjaciół?	Tak, ja. On, panie profesorze, ciągle wrzeszczy po polsku i bije się.	Cóż się stało?...	Jakże się dziś nazywasz? spytała cicho...	Rozumie się.	Ależ to istna pułapka to twoje małżeństwo! Ale przynajmniej Armand ma majątek...	Śliczne dziecko i zdaje się dobrze jej z oczów patrzy; tylko, Bóg to jeden wie, co jeszcze z niej być może.	Bo się Boga boja i w poczciwości żyje.	Do Prochorówki, bo tam chłopstwo się przeprawia.	Więc niechże idzie do... krawca i zamówi sobie nowe ubranie. Każ Mrukiozie wpisać jego rachunek na koszt państwa. A niechże go Bóg skarze... to jest, chcę powiedzieć: niech go Pan Bóg kocha, tego lubego Lulejkę! Niech mu tam zresztą Mrukiozo dołoży parę dukatów na drobne wydatki. A jak pojedziesz po naszyjnik, wybierz sobie przy tej okazji i parę bransolet, moja Jejmość Pani Walorozo!	Tak, niestety! Był to mój grzech w owym osławionym okresie młodości, krasy i zdrowia. Obecnie, gdzie mnie stać na koncept!	Słuchaj, co mówię. Chciałabym zawsze tak wspominać moją w Grudnie aleję, jak ją dotąd wspominałam. Chciałabym zawsze tak samo... Lubię tę w sobie pasję. Tam to chodziłam wieczorami do szaleństwa gardzić twoją zbójecką napaścią. Tam to chodziłam patrzeć w mrok i niby na jawie widzieć twe wilcze oczy wbite we mnie jak haki, twe śmiertelnie uśmiechnięte usta, słuchać, jak w piersi serce łomoce... Jak teraz...	Tak, to wszystko, co miałeś usłyszeć, mój synku	Tak w marabutach jest jej bardzo do twarzy; ale też jest im wierna, miała je już przedwczoraj	Po co ja mam wierzyć, ja wiem, że mieć go będziemy, przecież jest do zrobienia, co?	Jak to! i pan się o to pytasz?! Pan, sprawca naszego nieszczęścia?	To Poszukiwacz Pełno takich w naszym kraju. Czy pamiętasz tego... fakira z żółwiem... co tu był niespełna miesiąc temu?	O! Bardzo mnie się podobają.	Zacna dusza! Nasz Wacio pewnie mu z nieba błogosławi! Jak my się odwdzięczymy za tyle delikatności i serca?	Co to, do ciężkiej choroby, za jakiś Raymond Martin M. P.?	Wy na przyrodę?	Cóż ja? Któż to meme (gw.) jąkał zmieszany.	Więc i ty mówisz, że ja winienem, że ja!	Co? Komu?	Cóż to ma znaczyć?	Dawnoście to tę bajkę o naszym dziecku słyszeli?	To ty!	To wszystko przez pogodę, Ksawery. Gdyby była normalna wiosna...	Co mówił przy tym?	Dobry wieczór i wam. Tak nam będzie wygodniej...	No, to składam pani najlepsze życzenia...	Odbudujesz? A mnie mówił Sperling, że zamierzasz opuścić zupełnie rodzinną rezydencję...	Te same nawet co dawniej widzę kwiaty	Mądrzyście, ani gadania ciekawość, co miałem robić?	A ja słyszałem jakby syknięcie.	Albo wydał te pieniądze.	Tak.	Wasza? Niechże i tak będzie!	Jest więc sprawiedliwość boska!	Bo majster kazał kupić trzy papierosy.	Jakże ty możesz dać mi trzy razy dzwonić w takiej chwili?	Wierność mówił Krasołucki dalej.	Coś pan taki blady, panie Murek Masz pan jakie zmartwienie?	A jakże. Niech pan doktór pozwoli do salonu. Zaraz zamelduję.	I... płonepłony (daw., gw.) żołądek. kiej bez sito.	Czeka u mnie.	Dicku, bez wstępów	Ino nas kazał wołać? Nikogo więcej?	Kuzynka bardzo ceni pokrewieństwa?	Miłość, Poezja, Czyn rzekła Zefiryna do Frania	Spalił ten list, powiadasz?	A któraż by chciała zostać starą panną dobrowolnie!	Ależ, panie!	Aż nadto!	Chłopak?	Dlaczego?	Jakże odnajdą Smaina?	Lydia, Lydia, Lydia...	Oderwijcie rudel i wetknijcie go w błoto!	Przypuśćmy. Więc?	Twoja druga kobieta, Sara Żydówka...	Ty, papo?	Uciekł?	Won stąd!	Wstawajcie. Zaraz wysiądziemy.	Zaniosłem jej lustro	Štai kas!
Powiedziała pani, że potępiam. Wcale nie potępiam. Nie mam wprawdzie upoważnienia do zabierania głosu w tej sprawie, ale słowo „potępienie” w każdym razie jest nieodpowiednie. Po prostu... wydaje mi się to swego rodzaju nieproporcjonalnością.	Posłuchaj, Luizo: nienawidzę tego światowego życia, w którym wszystko jest uporządkowane, uregulowane i ustalone jak układ nut na pięciolinii. To, o czym marzyłam zawsze, to życie artystki, życie wolne, w którym człowiek zależy tylko od siebie, w którym może liczyć tylko na siebie. Mam tu zostać? A po co? Po to, żeby za miesiąc próbowano mnie znów wydać za mąż? Na przykład za pana Debray’a, była o tym kiedyś mowa. Nie, Luizo, nie. Dzisiejszy wypadek posłuży mi za usprawiedliwienie. Nie starałam się, aby doszło do takiej sceny, sam Bóg mi ją zesłał, niech będą mu dzięki.	Któż to powiedział? Wiesz przecie, że je kocham, ubóstwiam! Ozdrowieję natychmiast, gdy je zobaczę... Idź, dobry sąsiedzie, idź, drogie moje dziecię; jesteś taki dobry, chciałbym ci podziękować, ale nic ci dać nie mogę oprócz błogosławieństwa umierającego. Ach, chciałbym widzieć choć Delfinę! Powiedziałbym jej, żeby ci za mnie zapłaciła. Choć tę mi przyprowadź, jeżeli druga przyjść nie może. Powiedz, że przestaniesz ją kochać, jeżeli przyjść nie zechce. Ona cię tak kocha, że przyjdzie niezawodnie. Pić! Wnętrzności mi płoną! Przyłóżcie mi cokolwiek do głowy. Dajcie tu rękę mej córki, to mnie zbawi, czuję... Mój Boże! Któż im powróci dobrobyt, gdy ja umrę? Chcę pojechać dla nich do Odessy! Do Odessy robić makaron włoski.	Mości Livesey dasz pan już spokój swej utrapionej praktyce lekarskiej. Jutro odjeżdżam do Bristolu. W ciągu trzech tygodni będziemy mieli najlepszy statek i najlepszą załogę w Anglii. Hawkins pojedzie z nami jako chłopiec okrętowy; będziesz, imć Hawkinsie, świetnym chłopcem okrętowym. Waszmość, panie doktorze, będziesz lekarzem naszej załogi, a ja będę dowódcą okrętu. Weźmiemy z sobą Redrutha, Joyce’a i Huntera. Będziemy mieli pomyślne wiatry, szybką jazdę i niewiele trudności w znalezieniu owej miejscowości, a za to dosyć grosza, by dobrze sobie podjeść, zaprószyć głowy i zagrać w gąskę i gąsiora.	Cóż by to mogła być za linia regulacyjna? Nie widziałem dotąd w tej stronie żadnej linii regulacyjnej.	Już ja sobie tak ułożyłem że gdy przyjdzie wojna, waćpan zabierzesz Baśkę i pojedziesz z nią do Skrzetuskich, do ziemi łukowskiej. Tam przecie czambuły nie dojdą.	Masz! znowu przywidziało! To idźże jejmość z Bogiem, nic nie powiem, ale jak posłyszycie, żem ognia dał w ogrodzie, żebyście lamentu i wrzasku nie narobiły.	Chodźmy, mamo; cóż w tym jest złego?	Nie za dużo. Nasza pozycja to, rozumie się, pokrzywdzona niewinność	Aha, jest, to i dobrze. Powiedz mu, niech dziś wieczór przyjdzie do naczelnika. Będę mu towarzyszył na trąbce. Urządzimy koncert.	Zostawię psy na miejscu, jeżeli mi przyrzekniecie, że będziecie się o nie troszczyły Nazywają się Gog i Magog. Gog patrzy wprawo, a Magog w lewo. I jeszcze jedno. Spodziewam się, że nie będziecie miały nic przeciwko temu, że dom ten nazywa się „Ustroniem Patty”.	Teraz będą żłopać kawę i grać w warcaby, dopóki „krowy nie wrócą do domu” Mnie się tak widzi, jak gdybyśmy tu wszyscy byli zaczarowani. Nie ma na całym świecie większych leniuchów jak Rewiaki, gdy nie łowią ryb.	Owo tedy jeszcze za mego panowania nie zdarzyło się, owo tedy, aby ktoś odzywał się tu, nie będąc wprzód zapytany, owo tedy. Któż to rozpętał tego wściekłego opętańca?	Ale ludzie ludzie, proszę pani, to są... nierogate świnie z przeproszeniem. Tylko tyle powiem...	Cóż, mam, do diabła, postawić?	Powiedziała, że i tak sam wszystko robię, więc po co ma się nazywać, że jest bibliotekarką?	Taż to moja jedyna, nie pleć, babo!	To znaczy, ojcowskie błogosławieństwo nie dla ciebie!	Ale, Franciszko dużo mężów miałaby ta córka. Pamiętaj, że już ją przyrzekłaś Jupienowi.	I któż by to Hankę do pana Sapiechy odprowadził?	Idź! Idź! Idź! Idź, chłoptysiu! Patrioto kochany! Żołnierzyku nieustraszony! Idź! Poskarż się wujciowi Gajowcowi! On cię pocieszy! On ci to wszystko wytłumaczy. Zaprzeczy! On ci da wyjaśniającą odpowiedź na wszystkie plotki wywrotowców, zdrajców, wrogów...	Pan już od dawna interesuje się naszymi sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak, w kwietniu nabył pan nasz serwis?...	O, jak ja jednak panią znam! jeszcze chwila, a będzie wiedzieć wszystko. To wiedzieć i potem wkręcić w to Abnola i wszystko inne dalej	Wieśniak, od którego słyszałam szczegóły, widział wszystko, jadąc wózkiem. PojedynekPan de Nègrepelisse przyjechał o trzeciej rano, aby służyć za świadka panu de Bargeton; powiedział panu de Chandour, że gdyby zięciowi zdarzyło się nieszczęście, on podejmuje się go pomścić. Oficer z pułku kawalerii pożyczył pistoletów, które pan de Nègrepelisse wypróbował na kilka zawodówzawód (daw.)	Ba! Żebym to wiedział!	Także to nas waćpan zabawiasz, mości kawalerze	Ciekawym, co tobie, albo Pławickiemu do tego? Mam u niego, muszę odebrać i skończyło się.	Istotnie, jestem detektywem, ale nie zasługuję na miano wielkiego.	Ja wiem, że on jest czysty jak sztuka perkalu prosto z blichublich	Musi mi pan wybaczyć śmiałość chociażby dla odwagi przyznania się, że dawno pragnęłam poznać pana.	Na mur-beton. Tylko... wiesz, chyba nie będziemy mogli cię przyjąć do bandy... tak bez dobrego wychowania...	Precz? A toż, gdybyś ty stąd musiał i ja bym za tobą się powlókł. A dokąd-że?	A dawno państwo nie widzieliście się z sobą?	A! To co innego.	Ach!... Stary ma pomieszane klepki, ale chłopak zdatny. Nazywa się Stanisław Wokulski. Bystra bestia!...	Anna Hoym inaczéj twoją nie będzie, jak gdy się godną twéj miłości uczuje...	Nie do pojęcia!...	No i cóż potem?	O, proszę pana, nie wyobrażam sobie, byśmy mogli znaleźć jakiekolwiek płaszczyzny tarć	Pan już jest?	Panna Koralia opuściła apartament i przeniosła się do domu, którego adres wypisano tutaj.	Słówko Kiedy pan wróci do Warszawy, niech pan do mnie wstąpi. Może zakomunikuję panu wiadomość o wynalazku, który wprawdzie zabierze połowę życia, ale... przypadnie panu do gustu.	Ach, Justysiu, bywają mężczyźni, dla których nie ma starych kobiet; mężczyźni są nie do pojęcia.	Sztuka, ArtystaMówił Chwazdrygiel: ...sztuka nie spełnia swoich zadań społecznych. Artyści stali się pasożytami, żyjącymi na pewnej tylko warstwie znajdującej się w stanie rozkładu. Fałszywy estetyzm oddalił ich od życia. Nowe warstwy stworzą nową sztukę społeczną. Ona wpłynie na charakter formacji zbiorowych...	Strzeżcie się pokusy!... Gdyby dziś faraon wyciągnął rękę po Fenicję, za miesiąc armie asyryjskie, przeznaczone na północ i wschód, zwróciłyby się na południe, a przed upływem roku konie ich pławiłyby się w Nilu...	Po co takie koszty? Niech pan powróci do ubikacji i koniec. A tak? Wie pan, ile mnie kosztuje wyszybajłowyszybajło (daw. pot.)	Nie, panie, nie grywam na cymbałkach	Koki! Przepraszam, bardzo przepraszam ale ja tak strasznie, tak strasznie tęskniłam...	Mów że nam pan co więcéj o téj artystce Jestem ciekawa, gdzie ją spotkać można.	Przepraszam, ja wcale nie jestem zaślepiona.	Nu, ależ baba wąsata! Chciałby ja za rok mieć pół takie wąsy! dziś: dziwić się. się Montwiłł.	A skąd ja mam wiedzieć?... Może się chce ożenić.	A! pani, nie żartuj ze mnie	Ależ tak nie można	Bo taki jest rozkaz!	Chcę wiedzieć teraz. Czy mają co ludzkiego w sobie?	Każ mi wymościć wóz mogłem jechać z Krakowa aże do Bogdańca z żeleźcemżeleźce (daw.)	Po prostu bałam się.	Przecież tylko co słyszałem, że uczuwasz pan pewne braki...	Jeśli łaska racz mi pan poświęcić sekundę czasu, dwa słowa. Okazał mi pan przyjaźń, odwołuję się do niej, aby go prosić o nader drobną przysługę. Wychodzi pan od pani de Bargeton; niech mi pan wytłumaczy przyczynę mej niełaski u niej i u pani d’Espard.	Beauchamp niczego nie odwoła.	Chyba dlatego nazywasz ją pani bankrutującą, że powstała z mojej inicjatywy?...	Czyż zachowuje się jak wróg?	Jakto, pan się nazywa Wikturnian, jak w Gabinecie starożytności	Skąd pan o tym wie?	Wszak masz broń przy sobie?	Ja? Ach tak, ma pan rację, budowałem. Ale wie pan, ja te domy rozdałem. Wie pan, rozdałem je.	Bo co?	I co mi z tego.	Wiwat! Co tam vive	Wódz Wódz Naczelny, będzie pań­skim pasażerem. Rząd zapłaci za usługę, a pan weź­miesz udział w przedstawieniu, które cały kraj po­dziwiać będzie.	Mógłby mi tego zakazać tylko ten, kto by mi był poprzednio dał siłę, żebym chciał...	A może ta i co więcej najdzie Hanka dobroć..	Abym zajęła opróżnione przez nią miejsce.	Co takiego?	Gdzie Pomposo StinkadoreStinkadore na miejscu rodziców, w zastępstwie rodziców..	Na kobietę? On?...	Niema co opowiadać. Zostałem za panią.	Pozwoli pani, będę eskortował na rowerze	Rozumiem!... dla uspokojenia i uśpienia podejrzeń.	A dziś?	A wolę być djabłem, niż Frycem! zawołał chłopak butnie.	A! coż znowu! krzyknął Szulc; jakiż u was porządek, proszę cię?	Chcę wiedzieć!	Doktorze?...	Doktór Podkiecki	Niechże wasza miłość komendę bierze, jako godnością najstarszy	O LaertiadesieLaertiades (mit. gr.) zakrzyknął książę Heski.	O mój Boże!	Och!	Pan sam będzie dostarczał	Patrzcie, wasze uprzejmości, jako nędzni oracze w obronie tej ojczyzny i świętej wiary stawają!	Począł jej grozić?	Tak, pan.	Tytoń!	Wyleli pana?	Z pewnością go posiada	Z tobą nigdy.	Zniknęła tylko jak słońce o zachodzie aby o wschodzie zabłysnąć wspanialszym blaskiem.	Żadne.
Niech pan zostanie. Koralia wróci sama, chce nawet odprawić Camusota, jeżeli pana mierzi ale, drogie dziecię jej serca, nadto jesteś aniołem, aby chcieć jej ruiny. Powiedziała mi sama, gotowa jest rzucić wszystko, opuścić ten raik, aby żyć z tobą na poddaszu. Och! Małoż to zazdrośnicy, zawistni nakładli jej do głowy, że pan nie masz złamanego szeląga, że mieszkasz w Dzielnicy Łacińskiej! Poszłabym za wami, widzisz, prowadziłabym wam gospodarstwo. Ale pocieszyłam to biedne dziecko. Nieprawdaż, mój złoty panie, że pan ma za dużo rozumu, aby się pchać w podobne głupstwa? Och, zobaczy pan, że tamten gruby ma tylko trupa, a pan jesteś ukochany, najmilszy, bóstwo, któremu się oddaje duszę. Gdybyś wiedział, jak Koralia jest urocza, kiedy przerabia ze mną rolę! Rozkoszne dziecko, delicje! Warta była, aby Bóg jej zesłał takiego anioła, brzydziło ją już życie. Była taka nieszczęśliwa przy matce, która ją biła, sprzedała ją! Tak, panie, matka, własną córkę! Gdybym miała córkę, obsługiwałabym ją jak moją małą Koralię, z której zrobiłam niby swoje dziecko. To pierwszy raz, że się jej coś wiedzie, pierwszy raz miała porządne oklaski. Zdaje się, że z okazji tego, co pan napisał, przygotowano tęgą klakę na drugie przedstawienie. Kiedy pan spał, Braulard przyszedł tu uradzać z Koralią.	Rzecz prosta. Dotąd zawsze każdego nowego przyjaciela wprowadzała niemal oficjalnie w koło dawnych i tak jakoś to było składnie i... familijnie, że tak powiem. Teraz po raz pierwszy ta cała historia z tym chłopcem była trzymana w tajemnicy, nikt się tego nie domyślał, a zdaje się, że i on nie wiedział nic o swoich poprzednikach... To był pierwszy i niebezpieczny wyłom w dotychczasowych zwyczajach. Po wtóre: ten pomysł małżeństwa z Turskim! Że on jest osioł, to wszystko w porządku, bo od tego my mężczyźni jesteśmy, żebyśmy byli osłami wobec „ziemskich aniołów”, ale ona! Na cóż jej to było? Po co? Dla jakiego celu?	Widzi pani... Mnie jest niewypowiedzianie trudno zdobyć się na zwyczajne i od wieków powtarzane przez miljony mężczyzn zapytanie w podobnej sytuacji: Czy zechce pani zostać moją żoną?... Zdaję sobie sprawę z mego położenia. Nie tak dawno usłyszałem z pani ust, może słuszną, nawet napewno słuszną ocenę mojej etyki. Była to ocena zdecydowanie ujemna. Tedy właściwie... Skoro już zdobyłem się na śmiałość zwrócenia się obecnie do pani, powinienem właściwie zapytać: Czy pomimo to nie zgodzi się pani zostać moją żoną?...	Tak A omyłka ta wynika stąd, że kilku dworzan znajdowało się w pokoju, gdzie były nasze ubrania i że twoi ludzie i moi przyszli po nie równocześnie. W tej chwili wypadł list; dworzanie podnieśli go i przeczytali głośno. Jedni sądzili, że jest do ciebie; drudzy, że do mnie. Chastelart, który go wziął i u którego się upominałem, powiedział mi, że dał ów list królewicowej jako należący do ciebie; ci, którzy opowiadali o tym królowej, powiedzieli, na nieszczęście, że należy do mnie; tak więc możesz łatwo spełnić moją prośbę i wybawić mnie z kłopotu.	A! da z sobą zrobić, co tylko zechcę, tak jej i matce król w głowie zajechał. Da się malować, byle to nie grzech był.	Och, och! Tak i nie, czyż to nie są dzieje wszystkich sporów religijnych, politycznych i literackich? Człowiek jest błaznem tańczącym nad przepaścią.	Mój drogi kolego mam pewne pragnienie francuskiego normandzkiego. Pani (miał na myśli panią Verdurin, mimo że nie śmiał na nią spojrzeć) wspomniała mi, że pan wie wszystko. Czy to nie jest właśnie chwila...	Nie podoba nam się to wcale! Podobnie zresztą jak kładzenie się na ziemi, by poprzez nas strzelano, albo rzucanie się na tłumy uzbrojone w noże. Jedyny sposób walki to wspinanie się po skałach z ładunkiem doskonale zrównoważonym, pod opieką zaufanego przewodnika, który nie krępuje w wyborze drogi... Wszystko inne to głupstwo!	Nijakiej nowiny nie było, bo i nie mogło jeszcze być. Ale ty pamiętasz, jako wtedy, gdym chorzał od tego zadziora w boku ślubowałem, że jeśli Bóg mi wróci zdrowie, to do tego grobu pójdę. Bardzo mi wonczas wszyscy te chęć chwalili. I pewnie! Ma tam Pan Bóg dość świętej czeladziczeladź dlatego., że mi i o Zbyszka chodzi.	Tak... koniec! Już nie będziemy zmuszone nadstawiać ci, by dostać bochenek chleba!	Czemuż sobie co na to nie radzisz? Jeżeli ran nie ma, to trzeba się wysmarować mydłem i spirytusem.	Słowo daję, Senderl, że zachowujesz się jak dzieciak. Bawisz się i dokazujesz, jakbyś był małym urwisem. Nie ma w tym sensu. Do czego to prowadzi? Nie zapominaj, że jesteś, dzięki Bogu, człowiekiem żonatym. Nie mówię już o tym, żeś Żyd. Dlaczego więc zajmujesz się takimi głupstwami? Po co sobie tym głowę zawracasz? Co za różnica, czy na komendę: „W tył zwrot”, odwrócisz się lewą czy prawą nogą? Zresztą mniejsza o to. Czy może to w ogóle mieć jakieś znaczenie?	Dzięki Bogu, ale to skutkiem mojej niebaczności moglibyśmy byli przypłacić życiem. Wielka była nieroztropność z mojej strony, chcieć przepłynąć odmęt... Na szczęście jesteśmy uratowani.	Nie mówcie za niego pacierza. Żyw jeszcze. Wiem to ze słów Krzyżaka Rotgiera, z którym potykałem się na dworze księcia. Był między nami sąd Boży i zabiłem go.	Bo uczucia u ludzi większą odgrywają rolę, niż rozsądek, niż trzeźwy rachunek. I dzięki Bogu, że tak jest na świecie. Choćby cię najbardziej cenili, choćby drżeli przed tobą	Zrobisz pan, panie Grandet, jak zechcesz. Jesteśmy starzy przyjaciele, nie ma w całym Saumur człowieka, który interesowałby się bardziej wszystkim, co ciebie dotyczy, musiałem więc panu to powiedzieć. Teraz niech się dzieje co chce; jesteś pan pełnoletni, wiesz, jak postępować; rób co chcesz. Zresztą, nie to mnie tutaj sprowadza. Chodzi o rzecz może ważniejszą dla pana. Ostatecznie, nie masz ochoty zabić swojej żony, jest ci zanadto użyteczna. Pomyśl o położeniu, w jakim się znajdziesz wobec córki, gdyby pani Grandet umarła. Winien jesteś rachunki Eugenii, skoro żyjesz we wspólnocie majątkowej z żoną. Córka będzie miała prawo żądać podziału majątkowego, zmusić cię do sprzedaży Froidfond. Słowem, dziedziczy po matce, po której pan nie możesz dziedziczyć.	My, zakonnicy, nie podnosim oczu na niewiasty. Było w leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek niemało, ale która była między nimi Jurandówna, nikt z nas nie wiedział.	My z Tęczyńskiemi zdawna nie jesteśmy w zgodzie. Dali się oni nam we znaki, ale Jan winien nie jest.	Ach tak! Więc idziesz teraz	I... tak jeno szczeka, żeby się miał z czym do chałup zamawiać...	Lecę powiedzieć żonie bo nie mogę wytrzymać, a ty sobie także idź i idź na dobre. Będę cię zastępował do dnia ślubu i przez miodowy miesiąc.	Tak, najwyższy czas, bo już jest prawie gotowy, a jak tylko odejdzie, wstąpię do wojska.	A jeśli system rządzenia zacznie wkraczać w pańskie osobiste życie? Jeśli powiedzą: „Pańska książka nie może ukazać się w ustroju A, lecz może się za to ukazać w ustroju B”.	Doprawdy? A co twój ojciec na to odpowiedział?	Młodzik ten drwi z bogów i cudów, wchodzi do obcych świątyń, buntuje lud... To nie są małe rzeczy!...	Tak jest pan, pan, przyznaj się przynajmniej szczerze, będziemy wiedziały czego się trzymać	A nie daliśmy. Pilno tedytedy (daw.) mający za sobą długą służbę (w domyśle: w wojsku), doświadczony. i wojny świadom. Starzy jeszcze mawiali: „zajadła Litwa” walczyć., ale z rycerstwem nie im się w polu mierzyć. Gdy konie Niemcom w bagnach polgną albo gdy gęsty las	Wiem ci ja to; jeno mnie trapi, że królowa nie prorokowała szczęśliwego końca tej wyprawie, a co ona prorokuje, to się zawsze ziściziścić się	A nie wiem! Nie wiem, moja kochana, i wcale mnie to nie dręczy. Przeciwnie. Jestem kontentkontent	Ach, bo pan jest mężczyzną, silnym, zwartym w sobie charakterem. Pan nie zna osamotnienia, bo sobie sam jest całością. Nawet nie wiem, czy w ogóle zdolny pan jest do zrozumienia pustki osamotnienia istoty słabej jak ja.	Co znaczy, czy to prawda? Całe miasto mówi o tym!	Jak to! Czy być może?	Wola ludu zgromadzonego na sąd na fejtoce jest świętą	Ale niéma się czém trapić! niéma sobie czém psuć humoru i zdrowia. N. Panie Faustyna dziś śpiewa razem z Albuzzi, są w najczulszéj zgodzie, kochają się jak dwie gołąbki.	Aleś to roztropnie waćpan wywiódł. Musiałeś gdzieś po dworach przy politycznych ludziach sługiwać, bo mowa edukację wyższą, niż jest waćpanowa kondycja, pokazuje.	Czemuż mnie i im dobrze i wesoło być nie ma?	Dla Boga! to pan Wołodyjowski jest w Szczuczynie?	Lecz nie chcę w błąd cię wprowadzać i z góry wyznaję, iż więcej w tem jest egoizmu, niż przypuszczasz: jedynie te zakłady mają powodzenie, w których goście są dobrze przyjmowani, w hotelach, gdzie wszystko bezładnie idzie, podróżny pada ofiarą wad i niedostatków gospodarza. Ja, co dużo podróżuję, szczególnie tą drogą, chciałbym, ażeby wszyscy oberżyści robili majątki.	Penn nic nie winien Przecie on jest głuchawy.	Tanio sprzedom... na moje sumienie, tanio!...w sam raz do tyjatru.	A niech sobie płynie! Jestem nieszczęśliwa... więc niech nikt do mnie się nie wtrąca!	A teraz? No, wymówże to straszne słowo!	A to, co zajadają tamci? To skąd?	Ach, więc to samobójstwo?	Ano tedy, żeby prawdę rzec, a nie zełgać, wielką mam troskę, bo mi cosi chłopaka urzekło.	Ba, robię za dziesięciu i jeszcze nie wystarcza.	Bardzo dobrze!... to była chłopka prawdziwa! Masz pani temperament i głos, dwie pierwszorzędne rzeczy!	Bóg da Wczoraj był wieczór jasny, a potem nagle zerwała się burza. Dziś niebo znów pogodne, ale parno od rana. Co noc teraz będą bywały dżdże i burze.	Co? to jeszcze więcej co gadają	Do stu zdechłych wielorybów! A jeśli to Baskowie ze swoimi navajami?	Których nie mamy wiele	Mam pretensję do znajomości włoskiego języka, czytałem kilkakrotnie Ariosta. Powiedz mi pan z łaski swojej, pytam się przez ciekawość, a nie dla zbadania pańskich wiadomości, nie znalazłeś pan przypadkiem w książce tej wyrazu pignata?	Na dowodach niezwykłego zaufania, jakim zdajesz się obdarzać Rinalda.	Nie jestem jeszcze zupełnie o tym przekonany mam jednak nadzieję, że wkrótce zdobędziemy konkretniejsze wiadomości.	Nie przyjdzie.	No, to mają jeszcze dosyć czasu	O nie! Dałam mu urlop	O! uderz się W. K. Mość w piersi! Łatwiej to uczuć mnie, matce, niż wypowiedzieć i wyliczyć. Od kilku miesięcy listy ustały prawie, ton się ich zmienił, w kilku znalazłam zdania zupełnie moim przeciwne. Naostatek...	Od dwunastu miesięcy jestem na tropie bandy fałszerzy puszczających w obieg podrabianą walutę.	Rycerz Arnold był w bitwie kiścieniemkiścień nie mogą. zbyt prędko umykać, a może trzeba będzie i wypoczywać.	Czy sądzisz że zmysł dotyku jest pewniejszy od zmysłu wzroku? Przecież mnie widzisz oczyma.	A jak dobrani! Sześciu śniadych, z czarnymi główkami, a sześciu lnianowłosych, a białych i rumianych jak jabłuszka.	Kto widział ręka, pan tem ma brudny...	No już dobrze, dobrze. Napij się i ty trochę.	Pan jest aktorem?	Rada juści dobra jak każda rada, jeno gdzie pieniądze?...	Siedzisz tu, jak gdybyś się czuł nieszczęśliwym.	A on waćpana widział?	A więc interes gotów W październiku możesz pan mieć pieniądze.	Ależ moje pieniądze się wyczerpią.	Ależ nareszcie gdybyś... gdybyś żyć przestał, co by się stało z testamentem?	Bociek, Jezu a dyć się rucha kiej żywy! naczynie, kubek, kubełek., przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.	Bodajem tylko lubiłabodajem tylko lubiła	Chwała Bogu! A gdzie pan Czarniecki?	Co będziesz robić?	Cóż wam wypadło że się krowy pozbywacie?	Dyćdyć (gw.) upominał nasłuchujący dziad.	Dzień! Dzień! A potem wino!	Gdziem ci mówił!	Godzi się, gdy po niewoli miała być chłopu zaprzedana.	Gospodarze	Habt acht! Ruht! Habt acht! Rechtsschaut! Habt acht! Patrz znowuż przed siebie! Ruht!	I cóż ludzie mówią?	I... dłużej przetrzymają niźli człowiek niejeden... Pieska weź...	Jakoś leci! Trzeba tylko trochę miłosierdzia.	Jutro o tej samej porze?	Myślałem, że szarańcza.	Niech będzie dwanaście.	No więc jaka jesteś?	No, o naszym kochanym Leszku.	No, więc czegóż potrzeba?	O, i bardzo!	O, wiedziałam, wiedziałam i wiem jeszcze więcej.	Och! Byłem wówczas spokojny myślałem, że nią gardzę...	Pokłoń się ode mnie ojcu.	Rewirowy!	Santa Maria!	Słyszysz, a dyć mi jaśnie pani jechać każą!...	Tai, vyreli, boba!	Średnio kiedyś grałem nieźle.
A jednak mam rację Może mój system pojęć nie jest dość doskonały, aby jednoznacznie i adekwatnie to wyrazić, ale tym niemniej jest jedynym prawdziwym materializm biologiczny to jest luksus, nadbudowa. Łatwiej nam sobie wyobrazić stopniowanie wzwyż, niż w dół bo komórki też muszą być złożone. Tę ich złożoność wyrażamy w postaci chemicznych kombinacji w sposób przybliżony. Ale nawet jeśli tak nie jest, to obaj panowie nie możecie być dla mnie uosobieniem doskonałości. Nie widzę w was umysłowego rozpędu dawnych mędrców i proroków, nie czuję w was intelektualnego ryzyka. Dostrzegam tylko ostrożność asekurujących się w swych skrytkach ślimaków, które boją się, aby ich nie rozkwaszono w nielitościwej społecznej walce. Ja wiem dobrze, jak by to było przyjemnie uwierzyć tak, że nic nie ma ponad znaczki z mojego punktu widzenia. Oczywiście lepiej, aby pana uznano. Ale jak pomyślę, na jakie niebezpieczeństwa narażony jest człowiek uznany, chcący się utrzymać na tym samym standardzie, to widzę, że jednak może lepiej jest, że obaj jesteśmy na marginesie. Może nie użyjemy wszystkich życiowych frajd, ale stworzymy za to rzeczy głębsze. Ja nie umiem być złośliwym, ale umiem mówić przykre prawdy. A pan znowu, panie Bazyli: gdyby wszyscy uwierzyli w pana neo-pseudo-katolicyzm, straciłby pan sam dla siebie cały urok: bo kogóż wtedy można by nawracać? Ja wiem, że moja muzyka jest też ochroną siebie samego przed okropnością metafizyczną i tą nawet codzienną okropnością istnienia. Tylko to wiem jedno: ona wyrosła ze mnie tak, jak wyrasta skorupa razem ze ślimakiem wy raczej przypominacie mi gąsienice chruścika, które budują sobie futerały ze wszystkiego, co napotkają i to takie, których kolor przypomina ogólny ton podłoża.	Wcale się nie gniewam Widzisz, zaniepokoiliśmy się obaj z dziadkiem i zdawało nam się, że Anna przekracza swe prawa i że matka powinna wiedzieć co się dzieje. Nigdy by nam nie wybaczyła, gdyby Eliza... gdyby się stało... rozumiesz. Powiedziałem zatem dziadkowi, że już najwyższy czas, byśmy coś przedsięwzięli, i wczoraj pobiegłem do biura telegraficznego, bo doktor miał ponurą minę. Anna odebrała mi do reszty otuchę, gdy zaproponowałem wysłanie depeszy, utwierdziła mnie w tym zamiarze. Mama przyjedzie z pewnością ostatnim pociągiem, który przychodzi o drugiej. Pojadę po nią, ale musisz poskramiać radość i utrzymać Elizę w spokoju, dopóki ta błogosławiona pani nie przybędzie.	Czy lekko, to ja wiem, alem nie zwykł się uchylać od żadnego zobowiązania. Byłem może kiedyś lekkomyślny, dziś nie. Ale to nasze rodzinne sprawy. Nie ma nad czym rozpaczać, stało się!	Stefan lepiej mówi ode mnie, ale nie o to chodzi. Rzecz polega na tym, że nie można poprawnie mówić nie znając ducha języka, jego morfologii, fizjologii, mechaniki. Stanowczo radziłabym ci zacząć od początku.	Winszuję wam Kozłowski, Radzicki i Bellon ocalili honor waszej klasy. Nie same z was baby i zmokłe kury. Wprawdzie znaleźli się dotąd dopiero kandydaci na bohaterów, ale ja ufam ich honorowi, że co powiedzieli, spełnią.	A dziś raneńko, razem z ekonoma żoną i ogrodnikiem, kazała powiedzieć panience i paniczom, że wieczorem wróci i żeby nic się złego bez niej nie stało	Nie bałeś się, że pozna?	Nigdym kłamstwa się nie dopuściła i może dlatego, że byłam zbyt szczera, znajduję się teraz w tak nieszczęśliwym położeniu. Nie potrzebuję powoływać się na innego świadka, bo sam, panie, jesteś przekonany, że obstawanie przy prawdzie sprowadziło na mnie twoje okrutne prześladowanie.	Ot u was wszystko grzech! a u mnie co prawda, to prawda. Ja nigdy nie łgę. Posłuchajcież sami, czy nie prawda.	Ale się ojcze nie bójcie! Bóg i od tego obroni! jemu nie tak to źle z oczu patrzy.	Zaskakuje mnie ta szlachetność i wielkoduszność, o którą nigdy bym nie podejrzewała piratów z Tortugi, lecz nie dziwię się już więcej, jeśli stało się to za sprawą tego, który nazywa się Czarnym Korsarzem.	Nie myśl, że ci się uda wystrychnąć nas na dudków. Niedorzeczna komedia, którą odgrywasz, ten tylko będzie miała skutek, że los twój pogorszy.	Mój drogi panie, czemu pan się tak nie ubiera, jak pan Kopowski? Naturalnie, że Niteczka ceni więcej pańskie poezye, niż wszelkie na świecie ubrania, ale pan nie uwierzy, jaki to malec estetyczny i jak ona się doskonale zna nawet na takich rzeczach. Wczoraj biedactwo przyszło do mnie i pyta z taką śliczną minką, że gdyby ją pan widział, toby się pan rozpłynął: „Ciociu czemu pan Ignaś nie ma na rano białego flanelowego kostyumu? Wszystkim panom tak ładnie w tych kostyumach”. Niech pan sobie coś podobnego sprawi, ona będzie rada. Widzi pan, że i Józio Osnowski ma flanelowy kostyum wiem! prawda? Pan to dla niej zrobi	Czasem dziadek to robi, ale moje książki go nie zajmują, a nie chcę prosić bez ustanku Brooke’a.	Nie. To moich krewnych	To nie zaszkodzi	A mój Boże co za traf szczęśliwy, kochana siostro! Ten pan, co go widzisz, jest to najdzielniejszy, najuczciwszy i najbardziej rozkochany rycerz na świecie, jeśli historia życia jego nie kłamie.	Zamilknij Nie po to cię wezwałem, by wysłuchiwać twoich niedorzecznych pogróżek. Proszę mi krótko i ściśle opowiedzieć, co było przyczyną zajścia.	A gdybyś go nie chciał, czy chciał mości hrabio, nie unikniesz; to darmo... będzie nieubłaganym i okrutnym.	Inna jest wiarogodność systemu Kopernika, a inna wiarogodność twierdzenia, że wiadome uczucia są wrodzone wszystkim ludziom. Właśnie to jest najbardziej uderzające, że te uczucia nie są wrodzone wszystkim ludziom na świecie. Są tacy ludzie, którzy ich wcale nie znają.	Ani jedno, ani drugie Tenisa nauczyłam się dopiero w Słodkowcach i wówczas, gdy mi go pan proponował, nie umiałabym utrzymać rakiety.	Mój Boże! Bardzo prosto. Stosownie do odległości, w jakiej znajduje się najbliższe miasto, daje im sześć, osiem lub dwanaście godzin na złożenie okupu. Po upływie terminu daje jeszcze z łaski godzinę; a w sześćdziesiątej minucie, jeśli pieniądze nie nadeszły, wypala porwanemu w łeb albo też pakuje mu sztylet w pierś i koniec.	„To i dobrze rzeczy przybierają taki obrót, jaki przewidziałem: jestem tymczasowo kapitanem, a jeśli ten głupiec Caderousse będzie milczał, to nim zostanę naprawdę. Chyba że sąd uwolniłby Dantèsa... ale sprawiedliwość jest sprawiedliwością i mogę na nią liczyć”.	A ty, rotmistrzu, coś się nie wstydził z tylimi wąsami służyć pod Zajączkiem, znasz tylko bogatych.	A ty, czarny przyjacielu, nic nie widziałeś?	I nie chciał pozostać?	Mama jest w jadalnym pokoju z Andrzejem, proszę ojca, pewnie nie słyszeli dzwonka.	Nie, pani nie odejdziesz!	Nie, przyznaję.	Nie.	W poganach fantazja nie skruszeje	Odbiorą oni sobie tę czterdziestkę, nie bój się.	Dlaczegożeś mnie nie wezwał?...	Nie jeżeli miłość wasza zechcesz tylko dla samego dostojeństwa krwi swej o prawa swe się upominać i zamiast łez, okazać energią i wytrwanie. Ja mam lepsze przeczucia. Po tych dniach smutnych, Bóg i nam i miłości waszej nagrodzi jaśniejszemi.	Nie szukałem go wcale. Pan jednak wiesz dobrze, dlaczego usiłowałem przeszkodzić zaślubinom pańskim.	Ja jestem człowiek gruntowny, odezwał się rotmistrz, i kiedy co robię, to porządnie. Co mi znaczyły nalepione kartki... Mogło być bałamuctwo, macałem dobrze... a i brzęczało we środku.	Jeżeli je, mistrzu, będziesz pisać dla mnie, jeżeli mnie nie będziesz obrażać brutalstwami i będziesz się liczył ze mną i pisał tylko dla mnie, żebym się mogła bawić i rozrywać, dam ci powodzenie!	Czy wiesz, Jakubie... zdaje mi się, że owego dnia już cię kochałam.	Czemu się dziwisz? Służba zawsze lubi się nabijać ze swo­ich panów, ale oni na swój sposób bywają arystokratyczni i lu­bią się niekiedy pobratać ze służbą, opowiadając kawały o sa­mych sobie.	A to co Wal pogadał?	Panie, na miłość boską, toż on jeszcze żyje! Ot, tam idzie. Może i słyszy nawet. On wszystko wie, co się tu dzieje.	Dobrze więc, usiądźmy Pozwól mi oddychać powietrzem wieczoru, wsłuchiwać się w nawoływania ptasząt, podziwiać promienie księżyca odbijające się w wodzie; pozwól mi napawać się tą naturą, w której każdym szczególe widzę wypisane moje szczęście i która ukazuje mi się pierwszy raz w swoim przepychu, oświetlona miłością, upiększona przez ciebie. Ewo, ukochana moja, oto pierwsza chwila niezmąconej niczym radości, jaką los mi dał w życiu! Wątpię, aby Lucjan był kiedy tak szczęśliwy, jak ja jestem.	Będzie to nawet rzeczą wskazaną. Mam dwa od drzwi na korytarz; jeden zostanie przy mnie, drugi weźmiesz z sobą.	Możesz być pewien, Tomku, że gdzie się pokażą takie niebieskawe światełka, tam i duch jest blisko. Tylko duchy używają takich światełek.	Chcecie powiedzieć, że wtrącają was do więzienia za czyny niewinne?	Krzyżak! Na uździenicy się powiesił!	To pan Kowalski zginął?	Wasza miłość pozwoli odnieść to do marszałkowskiej kuchni.	Źle słychać, bardzo źle słychać. Znów pojawił się Klecha-Głowacz na bujowisku. Sam widziałem parokrotnie, jak wychylał spośród przewałów swój mniszy pleszplesz	Że uwolni mnie kto od tego przeklętego Bergeraka	Byliśmy gdzieindziej, tam nie było też wcale zimno	Nie pamiętam już nawet, gdziem przestał.	A zatem dziesięć minut przed zachodem słońca niech Doublon zasadzi się przy bramie Palet, niech ukryje żandarmów i rozstawi ludzi, będziemy mieli ptaszka.	Przecież to historja twojej kochanki.	No! i gadajcież! tak ślicznie zdaje się wyrozumowałem! zawołał śmiejąc się German.	A cóż w tym dziwnego, panie Spilett? Znajdujemy się w tej części Pacyfiku, którą rybacy angielscy i amerykańscy nazywają Whale Field, czyli Wielorybie Pole, i właśnie tu, pomiędzy Nową Zelandią a Ameryką Południową, spotyka się najwięcej wielorybów półkuli południowej.	I mówił, że będę zdrów. W deseczki mi nogi zabandażował. Dwa miesiące leżałem, a jak zdjął...	Uda mi się, uda... wio!	Zaraz się znajdą zawołać mi wartę.	Będziecie w domu wieczorem? bo my się z Jędrzejem wybieramy do państwa.	Mówił strażnik więzienny. Klu-Klu mają odesłać do ojca, tego jak go tam zwrócił się nagle i ostro do Maciusia.	Cóż u licha!... więc z wami doprawdy nie można ani żartować, ani dysputować poważnie? Cóż zrobisz?...	Muszę ci wszystko powiedzieć, co mam na sercu!	Wokulski zwiąże się ze szlachtą a i tam są kapitały.	A co jeszcze?	Wszystko, co jest poszczególnym kształtem życia	Mój ojciec... mój rodzony brat, najstarszy... dwaj siostrzeńcy... i mąż mojej siostry... Czy pan zrozumie kogoś, kto tyle przecierpiał?	Oto przy tym świadku panią przepraszam, jeżelim co przeciw niej zawinił.	A mnie, mój brylantowy	I mnie także	Jeden Kozak mnie nauczył	Młody człek? spytał Georges patrząc uważnie na Honorego.	A pan może swego Apolla ofiarował?	Kiedy będziesz u niego?	Chcę dojrzeć w tobie zmianę	Ja?	Później... Daj mi księgę.	„Doliny zabrzmiały trąb odgłosem”. Czy stąd zacząć?	„Nic nowego”... „masz godzinę przerwy”... albo „następne wiadomości jutro”.	A cóż?	Cóż takiego?	I bękart człowiecze nasienie... już ona ciężko przed Bogiem odpowie.	Jedną izbę?	Zjesz kawałek chleba?	A cóżby im z tego przyszło?	Ano właściwie muszę.	Ciekawe rzeczy opowiadasz. Każ przyrządzić nargile.	Działa oczywiście natychmiast?	Jakaż ty uparta!	Jest tobą zachwycony...	Kaip tai, pana Ona?	O, bardzo źle!...	Począł jej grozić?	Przenocuję u Susy Harper, dobrze, mamusiu?	Ta sama, siostro Agnieszko, ta sama. Bardzo dzielna pracownica.	Tej swojej.	Trzydzieści minęło.	Tuż za rogatkami, pół mili dalej, w Auteuil.	Zabić go, zabić go! Śmierć mu!	Śpiewa?
Owóż stało się tak, że mi matka i panna dały słowo i dziadek potwierdził; ślub jednak odłożono na czas niepewny, z czego wszystkiego, jak dotąd, ja byłem dość kontent, bo nic mi w tym tak bardzo pilnego, a przez ten czas zwłoki mam nadzieję wywindykowaniawywindykować jednak ja sobie tych słów nie brałem tak bardzo do serca, bom się zawsze sprawował dobrze, i rzeczywiście tak było, że kiedym tu ostatnią razą był, to mi Zuzia pod sekretem przyrzekła, że o wiośnie zamienimy pierścionki. Tymczasem stało się tak, że za to ja jej znowu przyrzekłem, iż za cztery dni, to jest w niedzielę, przyjadę do Źwiernika. Przyjechać nie mogłem, bom miał termin na sądach w Krakowie, i dopiero wczoraj stamtąd wróciłem, ale zaraz napisałem do niej list z piękną ekskuzą	Otóż jeszcze kongres wiedeński był pośmiertnym dziełem zniekształconej polityki wielkich panów. Od Rewolucji Francuskiej trwa aż po nasze czasy marne demokratyczne kłamstwo. Ono to było tą macicą, z której wylągł się dziki, nowotworowy, niezorganizowany kapitał. O mało nie pożarła ludzkości ta mątwa. A dziś jedyną jego ostoją jest nasz kraj, za cenę tego, że nie poszliśmy przeciw tym tam, tak zwanym katom z Północy. To też, mówią, było zasługą Kocmołuchowicza, choć był kapitanem wtedy i sam bił się z bolszewikami. nie bójcie się to środek do czegoś, czego nikt już wykoncypować nie może. Impotencja. Trzymanie się ostatnim wysiłkiem spódniczki zamierającej przeszłości, bezideowe, egoistyczne, ohydne.	Masz słuszność ty, coś ją widział w całym blasku piękności, bo urok ci oczu nie zasłaniał, jak mnie, na mnie on tylko rzucony, na mnie to nieszczęście spadło, ale, o ile sobie przypominam, wiesz ty, Sancho, tyś mi źle opisał piękność mojej damy, boś mi powiedział, że ona ma oczy jak perły, a mnie się zdaję, że perłowe oczy nie bardzo damom przypadają; ja pewien jestem, że Dulcynea ma oczy jak turkusy, albo jak szmaragdy najpiękniejszej wody i że dwie tęcze nad nimi  się wznoszą. Stosuj więc perły do zębów, a nie do oczów, boś się pewno omylił, biorąc jedne za drugie.	Pan stawia pytania tak... dziwne i zdaje się, że pan nie ufa w siłę mych uczuć... A jednak ten, którego pokocham, zdoła to ocenić.	Otóż, otóż... nie myślałem, że mój wywód, to jest... moje przedstawienie rzeczy sprowadzi tak niespodziewane opinie. LekarzNie miałem myśli obrażania stanu lekarskiego, owszem, pragnąłem go uczcić za pomocą tego, com mniemał o jego roli w społeczeństwie ludzkim. Zdaje mi się to być dziwnym, że szanowni koledzy znaleźli w tym właśnie kamień obrazy. Przecie ja nie wymagałem od lekarzy ani filantropii, broń Boże! ani tego, żeby nie byli ludźmi bogatymi. Czyż ja nie mówiłem? Mówiłem i powtarzam, że lekarz dzisiejszy jest sługą, lekarzem-sługą ludzi bogatych. Czy sam jest bogaczem, to rzecz drugorzędna. Ponieważ zaś moja myśl zrozumianą nie została, więc ją rozwijam w inny sposób. Lekarz dzisiejszy nie chce nawet zrozumieć, a raczej usiłuje nie zrozumieć tej prawdy, że sprowadzając do zera posłannictwo swoje współdziała z chytrym, jak mówi dr Płowicz, światem-przemysłowcem. Nie należy służyć „mamonie”. Mieć ją można	Pan mnie nie zna. Pan się śmieje, że ja się modlę. To jest podłe!	Jakie dwa tysiące lat temu, a może i dawniej. Trzeba wiedzieć, że początkowo byli oni bożkami. Kilku z nich przywieźli tu FenicjanieFenicjanie różne plemiona celtyckie z terenów dzisiejszej Francji osiedlały się w Anglii być może już w VI w. p.n.e., JutowieJutowie tu: Danowie, plemię z płd. Skandynawii, przodkowie dzisiejszych Duńczyków. Najeżdżali oni Brytanię od VIII w., FryzowieFryzowie jedno z plemion germańskich, które najechały Brytanię w V w. n.e. Od nich pochodzi nazwa Anglii. a każde przywoziło z sobą swoje bożki. Ale w Anglii stawały się z tych bożąt prawdziwe niebożęta. Ja osobiście skarżyć się nie mogę, bo mi wtedy było nie gorzej niż obecnie. Miska kaszy, kubek mleka i drobne figle płatane wieśniakom, jak teraz, tak i wówczas, wystarczały mi w zupełności do szczęścia. Osiedliłem się tutaj, jak widzicie, i żyłem zawsze za pan brat z ludźmi. Natomiast większa część mych druhów pragnęła nadal być bożkami, mieć ołtarze, świątynie, świątalników i ofiary...	Przypuśćmy, że tak było istotnie. Ale mieliśmy mówić wyłącznie o zachowaniu decorum. Więc cóż?... Czy nie sądzisz, że byłoby wskazane, bym się pokazała przy kolacji z tobą i z całym twoim towarzystwem?	Gdyby nie ona spałbym teraz w wieczystych lasach! Czyż mam dla niej ważyć życie za to, że mnie zrobiła rezydentem w Ekeby? Zaprawdę, nie jest to zbyt dostojne stanowisko.	Nie, jeno tego pewni, że jeśli oni nie zechcą do Szwedów, to Szwedzi nie omieszkają do nich.	I nie przeraziłeś się?	Nie nudzisz się?	To prawda, panie Rockstrong! Jesteś z natury wrogiem państwa i stale je zwalczasz. Tę zatwardziałość serca powiększa jeszcze pański wybitny talent, tak że lubujesz się w ruinach i igraszką ci jest niweczenie wszystkiego.	Kto? Ta żebraczka? Ten strach na wróble? To ma być moja bratowa? I ty, ośle, w to wierzysz? Wiedz, że od Tatarów nikt nigdy nie wraca!	Udałem się w tę podróż po wojnie, która się tam rozegrała. Chciałem odszukać grób jednego przyjaciela, tam, pod beznosą czaszką sfinksa poległego. Tymczasem te piramidy, obeliski, sfinksy, pustynia, miasta zaginione i wszystko, co się tam działo, tak mię, uważasz, wzięło, że zacząłem z książek dochodzić, co i jak. Moi przyjaciele, a osobliwie jeden, którego bardzo kochałem, zostali tam zamordowani.	Drogi panie, niech się pan nie zacieka. Posłuchaj pan tego zrównania arytmetyki politycznej. Wakuje posada poborcy w Sancerre, dawny generalny kasjer armii ma do niej prawo, ale nie ma widoków; pan masz widoki, a nie masz żadnych praw: pan otrzymasz posadę. Będziesz ją piastował przez trzy miesiące, podasz się do dymisji, a pan Gravier da panu za nią dwadzieścia tysięcy. Co więcej, otrzymasz krzyż Legii Honorowej.	Tak, tak, Danielu nie jestem z tych, co lubią żyć cudzym koszem, potrafię się usunąć.	Nie wielkić to grzech; a dziś się człek tej myśli ima i jakoś go ona krzepi.	Kiedy mówię, że oddam, to oddam.	Nie śmiałam cię fatygować, bo... to wędrowni aktorzy...	Cóż to za ludzie znajdują się na galarach?	Biedna kobieto, rzekła, co ci jest? mów! wstań, nie poddawaj się... opamiętaj. Bóg litościw!!	Niestety! pani gdy wybieramy się na wojnę, na której przeczucie mi mówi, że zostanę zabity...	Nie... tak, trochę!	Masz moją wdzięczność i przekonasz się, że jest coś warta.	Panie profesorze! przysięgam, że to ja jestem winien.	Trzeba będzie to sprawdzić, trzeba. W każdym razie sytuacja się zmieniła. Panie sierżancie, jeden z pańskich ludzi będzie towarzyszył temu panu.	O, to pańska rzecz, panie Fix, ale ja nie mogę...	Mów! czego pragniesz, domagając się w tak niezręczny sposób?	Tak, ale mój pryncypał nie jest tak luby i poprosi mnie, abym poszedł sobie bujać ludzi gdzie indziej.	Nie damy!	Jednym tchem? I bez omyłki? To tak będzie jak z nieboszczykiem Lutrem, któremu nasi księża kazali odmawiać prędko: „Od powietrza, głodu, ognia i wojny”...	To, co panu napisałem, nic więcej	Ba! Powiedział mi to samo wczoraj młody Kessler, ten, co jest u nas w przędzalni dyrektorem.	Bo nie chcę i nie będę.	W istocie, to przekracza zwykłe granice Kiedym ujrzał, że pociąg stoi na stacji, zatknęło mnie! A wszystkiemu zawinił Ski. Pan masz mocno karkołomne informacje, drogi panie! A ten Brichot, który czekał nas na stacji!	Wcale nie! Kiedy Molly Fairburn torturował mnie czasem godzinę, padałem na ławkę i zasypiałem jak kamień. Biedak! Ostatecznie nazwał mnie poetą ale przecie poetą.	O tóż to! tak miałem mówić, podchwycił Bartłomiej	A to idiota! Powiadasz, że wstrzymał? Może jeszcze i Ottmana wezwał?	Trzymajcie jak zechcecie ja tyle wiem, co mi powiedzieć kazano, i to wam mówię. Postanowił wojewoda was uwięzić	Pan wie, że żyje?	Nic, nic. Już wiem: „Znajdują się o miesiąc drogi na wschód od Białego Nilu	Nie do pani mówię.	Wielmożny panie nie pojmuję hojności pana.	Gdzież tam! Już dawniej pan Władysław miał ataki duszności, a teraz się to uwidoczniło, gdy go lekarze podczas superrewizjisuperrewizja	Sędzia, Sprawiedliwość podjął hrabia Mosca dodał zwracając się do Fabrycego	Królu mój, panie mój, w twe serce ja wierzę jak w Boga! bogdajby tylko intryganci przewrotnemi jakiemi i chytremi podszeptami mi go nie odebrali.	Czy to gniewa panią?...	Nie zazdrość, panie, Cheopsowi Inni faraonowie lepsze zostawili po sobie dzieła: jeziora, kanały, gościńce, świątynie i szkoły...	Więc dobrze, czy chce pani mieć we mnie, po cichu, człowieka zobowiązanego, który mógłby, w danym razie, zachować pana de Nucingen przy parostwie, o które się zabiega?	Po przybyciu do Paryża pozostanie nam jeszcze całe czterysta nie licząc rzędów na konie.	Ach, ci mężczyźni! Wszak można by się podzielić miejscami spokojnie i zgodnie. Wyglądasz zupełnie, jakbyś stoczył bój z wielkim mordercą, potwalem.	Ona miała wówczas wychodzić za pana Kopowskiego. Były i łzy, i rozpacz, bo jej ojciec się sprzeciwił. Ale dobrze trafiła?	O łowieniu Dobrze jest wiedzieć coś o okolicy, po której się ma wędrować.	O Boże! Boże! A depesza przyszła, że wiedeński! Małom nie umarła. O Boże, co za szczęście! Chwała Bogu! chwała Bogu!	Że człowiek w końcu odejdzie do ludzi. Nasza matka Raksha powiadała...	Nadzwyczajnie! Cudowne dziecko, samo już dłubie w nosku i samo pakuje sobie nogę do buzi! Niech zdechnę, ale to przesada	Dym!... Zobaczyliśmy dym wznoszący się między skałami, o sto kroków od nas.	Jan powrócić ci może, lecz nie jest dziś twoim.	Może bym znalazł kogo, coby pańskie pretensje nabył, ma się rozumieć, jeśli tanio i z dobrym procentem dla mnie.	Cóż to za jeden?	Mieliśmy i tak na zamek z panem de Lorche iść i po tom tu przyjechał. Trzeba nam tylko włosy utrefićutrefić	Najpewniéj: słyszałem od sąsiady, która słuchała z sieni, jak synów uczył przed śmiercią. No! a co myślicie teraz?	Tak	Tak!...	Tak.	A za co ma mnie kochać?	Przyjechałem tu, by już zostać z wami, by już zostać na zawsze...	Czy przyniesiono list do mnie?	Tak nam dopomóż Bóg!	Do czegóż więc dążycie?	Pocałuj mnie, matko	Są u mnie	Bo życie jest niewesołe, mój przyjacielu. A już chyba najsmutniejsze jest życie króla.	Ale was ręka boska piastowałapiastować (daw.) odrzekła Jagienka.	Cóż? cóż pan ujrzałeś? zawołało kilka głosów.	Cóż takiego?	Mamy wstąpić do zakrystii	Po całych dniach ona, nieboga, teraz jeno płacze i płacze...	Rzecz bardzo dziwna! Było was czterech...	A pensja, jeśli wolno zapytać?	Niech Bóg czuwa nad naszym dziełem	Owszem, masz	Szkoda czasu mitrężyć z głuptakiem; mówię ci, niech tamten przyjdzie w niedzielę.	Wołałem cię dwa razy	A o kanapie.	Ach, jakiż pan dobroczynny!...	Baśka! Baśka!	Brawo!...	Ciekawam, czego?	I osiemnaście tysięcy długu	Krewnym?	List od kobiety! papier, pieczątka zanadto ładnie pachną...	Od doktora...	Ot, babski rozum!	Ozyrys-Ramzes, ojciec waszej świątobliwości, był hojny pan i składał wielkie ofiary...	Pasipiktinimas, Šmeižtas Taigi ar reika didesnio durniaus? Argi jūs mislyjate, jog valdžia daleis savo valstijoje platinti lenkus? Tai kurs kitaip mislyja, taip kvailas, kad apie jį nė kalbėti nereikia. Bet kvaili ir litvomanai kvaili ir lietuviai jeigu jie nori ir mislyja užsilikti. Lietuvoje už poros desetkų metų neliks nei vieno lietuvio, visi pavirs į stačiatikius maskolius. Taip mums išreiškė mūsų direktorius... Dabar, gal, suprantate, dėl ko aš į ne jokią tautą neprigaliu. Ak, netiki į nieką ir lenkstudentis, bet vistiek jis kvailys, nes dirba dėl lenkų, ir būtų da kvailesnis, jeigu jisai dirbtų dykai....	Wasza mość także przed Szwedami ucieka?	WittenbergWittenberg	Z przyjacielskiej?
Widzi pani tylko przeszłość, z pewnością jest ona ponura. No cóż, wyobraź sobie, że przyszłość może być jeszcze bardziej ponura.... straszna to na pewno... a może nawet krwawa!...	Dziękuję panu za zwrócenie mojej uwagi na sprawę istotnie ciekawą Czytałem o niej, co prawda, w dziennikach, ale w owym czasie byłem zajęty kameami, które zniknęły z Muzeum Watykańskiego. Chciałem się przysłużyć papieżowi i straciłem z oczu to, co się jednocześnie działo w Anglii. Ten artykuł, powiadasz pan, zawiera fakty, znane powszechnie?	No, nie tak, żeby ojciec wyszukał. Ojciec będzie patrzył na to, żeby bogata i robotna.	Owszem, jesteś ten sam. Chciałbym wiedzieć, jak upłynie ci reszta życia. Nie psuj go wyrzeczeniem. Obecnie jesteś doskonały. Nie rób się niedoskonałym. Jesteś teraz bez błędu. Nie musisz kręcić głową, sam o tym wiesz. Nie łudź się jednak, Dorianie. Kondycja ludzkaŻycie nie da się ująć w karby woli i zamiarów. Życie jest sprawą nerwów i włókien, i powoli urabianych komórek, gdzie ukrywa się myśl, gdzie drzemie namiętność. Możesz wyobrażać sobie, że jesteś bezpieczny, i czuć się silnym. Lecz przypadkowy odcień barwy pokoju lub porannego nieba, jakiś szczególny zapach, kiedyś przez ciebie lubiany i niosący nikłe wspomnienia, wiersz zapomnianego poematu, który ongi czytałeś, urywek dawno niegranej melodii angielski poeta i dramatopisarz., ale możemy sobie to wyobrazić naszymi zmysłami. Są chwile, kiedy nagle przenika mnie zapach białego bzu, a wtedy przeżywam na nowo najdziwniejszy miesiąc mego życia. Pragnąłbym się z tobą zamienić, Dorianie. Świat przeklina nas obu, ale ciebie zawsze ubóstwiał. I zawsze będzie cię ubóstwiał. Jesteś istotą, której poszukiwał nasz wiek i jest przestraszony, że ją znalazł. Tak jestem rad, że nigdy nic nie zrobiłeś, nie wyrzeźbiłeś posągu, nie namalowałeś obrazu, nigdy nie objawiłeś się poza sobą! Twoją sztuką było życie. Cały ułożyłeś się do muzyki. Twe dni były twymi sonetami.	Nie można powiedziéć, Włochy mi się dosyć podobały, tylko i one mają swe ale. Dobrego mięsa nie znają, koźlęta jedzą, pająki morskie, zieleniny... aż strach! Warzywo, panie, ogórki na łokcie mierzyć... Tylko że znowu to nie są ogórki, tylko jakieś paskudztwo... No, i mospanie dali mi raz surowy zielony pieprz turecki w strąkach na śniadanie. Ażem się przeżegnał! Surowizny moc jedzą i dlatego tak żółto i niezdrowo wyglądają.	To, co mówisz w tym wypadku, mogłabyś powiedzieć o wszystkim. Byliśmy książętami d’Aumale, które to księstwo przeszło równie prawidłowo do domu francuskiego jak Joinville i jak Chevreuse do domu d’Albert. Nie zgłaszamy rewindykacji co do tych tytułów jak co do tytułu margrabiego de Noirmoutiers, który był nasz i który przypadł całkiem prawidłowo domowi de La Trémoille; ale z tego, że niektóre cesje są ważne, nie wynika, aby ważne były wszystkie! Na przykład syn mojej szwagierki nosi tytuł księcia d’Agrigente, który my mamy po Joannie Szalonej, jak La Trémoille tytuł księcia Tarentu. Otóż Napoleon dał ten tytuł księcia Tarentu żołnierzowi, który mógł być tęgim wiarusem, ale w danym przedmiocie cesarz rozrządził tym, co do niego należało, bardziej jeszcze niż Napoleon III, kreując księcia de Montmorency, bo Périgord miał bodaj matkę Montmorency, podczas gdy Tarent Napoleona I miał jedynie życzenie Napoleona, żeby był Tarentem. Co nie przeszkodziło, że Chaix d’Est-Ange, robiąc aluzję do twojego wuja Condé, spytał cesarskiego prokuratora, czy znalazł tytuł księcia de Montmorency w rowach Vincennes.	Juści, prawdę mówię, nie widziałam sama, to i nie przysięgnę na to, ale może być, może są takie sprawy na świecie, że człowiekowy rozum, choćby i największy, a nie wyrozumie, nie przejrzy	Ty na mnie nie rzucisz kamieniem, że ci się nie przyznałam do Wojtka i do dziecka!... Daruj mi, ja się tak wstydziłam.	Bynajmniej jest to wesele najbogatszego w całej okolicy wieśniaka i wieśniaczki, pięknej jak mało; odbędzie się we wsi, gdzie mieszka narzeczona, którą zowią piękną Kiterią. Pan młody nazywa się Gamasz, bogaty, ma lat około dwudziestu dwóch, ona zaś najwyżej osiemnaście. Słowem, pasują do siebie jak ulał, chociaż powiadają, że ród Kiterii jest daleko starszy od rodu Gamasza, ale kto by tam na to uważał, pieniądze wszystkiemu poradzą. Gamasz jest chłopak dzielny i hojny, chce mieć wesele sute i całą łąkę, na której odprawiać się będzie, postanowił pokryć szałasem, ażeby słońce nie dochodziło. Będą tam wszystkie zabawy, będą grać w balona, biegać do mety, tańczyć z kastanietami i bębnami, bo w tej wsi są doskonali tancerze. Będzie ochoty po uszy, ale najdziwniejsze rzeczy to pewno będzie wyrabiał Bazyli.	A nie: ja na ulicę wyjdę i będę krzyczał.	A ty, Stasiu?	Ale myśmy nie posyłali nic żadnej dziewczynie! Nigdy bym nie zrobił nic podobnego! To była zemsta. Koszyk posłałem portierowi, który mnie ściągnął ze stopni wagonu o żadnej dziewczynie nic nie wiem...	Ba, dobrze! Ustanie; ale co się naśmiano, to ja tego darować nie mogę.	Boże, jak ty ślicznie wyglądasz, Madziu a tu ktoś rozpuścił plotkę, żeś w kwietniu umarła!... Od kwietnia do sierpnia zrobiłaś sobie wakacje, winszuję!... Dopiero musiałaś używać?...	Chodź no teraz nie będziesz już obałamucał drużyny. Jesteś zabawnym człowiekiem, nikt ci tego nie odmawia, ale teraz przestałeś już być dowódcą i może raczysz zejść z tej beczki, żeby wziąć udział w głosowaniu!	Co chcesz powiedzieć?	Co do ryb chrząstkowatych te dzielą się tylko na trzy rzędy.	Czy się gniewam?... Nigdy nie będziemy razem! Zawsze tamten człowiek będzie z tobą! Powiedz, czy to nie jest rozpacz!	Czy to być może? Więc tej jeszcze nocy?...	Cóż pisał?	Darlington nic nie zrobi. Mój brat spłacił w końcu weksel. Poza tym Jerzy nie chce ze mną mówić... Wszystko mi jedno Dopóki się ma to, nie potrzeba przyjaciół. Zdaje mi się, że miałem ich za wielu.	Dlatego, że gdybym go uwolnił, nim się zupełnie oswoi i do nas przywiąże, to by sobie zaraz poszedł.	Dobry wieczór Gdzież to pan Kuzenda?	Gniew odrzekła Ludka i przygryzła wargi, zapalczywie spoglądając na Freda spod wielkiego kapelusza.	Hm, za to wasza wierność dorównywa naszej zdradzie, co?...	Kiedy na ganku błyśnie twoja szata, bledną gwiazdy i milkną słowiki, a w moim sercu budzi się taka cisza jak na ziemi, gdy ją powita biały świt...	Kiedy pan wcale nie jest taki starszy... A to bardzo łatwo. Mnie nigdy nikt nie uczył, a tańczę wcale nieźle od pierwszego razu...	Kup sobie żałobę ze swoich sześciu ludwików. Dla mnie kup krepę, to mi wystarczy.	Mięsiwo suszone na słońcu, suszoną rybę i mielony bób, którego spory zapas Witta wziął z sobą. Mieliśmy też koszyki pełne słodkich i miękkich owoców, spotykanych w kraju mauryjskim, które mają miękisz podobny do fig, tylko że w środku znajdują się długie i twarde pestki. Aha! Zwano je daktylami!	Można, można... A ja już myślałam, że pan nie przyjdzie... Niech pan siada: o tu... Janka nie chciała iść spać, tylko czekała na pana. Przed chwilą zasnęła.	Na nieszczęście, nie potrafię tego powiedzieć. Czy wśród znajomych i sąsiadów pańskich w Dartmoor jest jaki mężczyzna z bardzo czarną i dużą brodą?	No, pani może z tego coś mieć	O tak... Siądź tutaj ja stanę na palcach, ażeby zrobić się wyższą aniżeli twój gniew, i tym szalem, który jest poświęcony, będę odpędzać od ciebie złe duchy... A kysz!... a kysz!... Niech moje ręce zdejmą ponurość z włosów twoich... niech moje pocałunki przywrócą jasne spojrzenie oczom twym... niech bicie mego serca napełni muzyką uszy twoje, panie Egiptu... A kysz!... a kysz!... on nie wasz, ale mój... Miłość potrzebuje takiej ciszy, że wobec niej nawet gniew musi umilknąć...	Pan młody kiej ściana, a młoducha niby to sukno czerwone.	Pani także taka niepoczciwa? To źle. Najpierwszą zaletą kobiety jest łagodność i wyrozumiałość.	Pani, młody oficer odkrywa w pani przymioty; których my, dawni przyjaciele, nigdyśmy nie widzieli. Nie mogliśmy się dopatrzeć, na przykład, wyrazu tkliwej i współczującej dobroci. Ponieważ ten młodzieniec jest Niemcem, pierwszym przymiotem kobiety w jego oczach jest dobroć, natychmiast tedy widzi w pani wyraz dobroci. Gdyby był Anglikiem, ujrzałby w pani arystokratyzm i lady likelady like (ang.)	Powiadali wczoraj na sądach, że nadawać będą nowe grunta.	Przypatrz się pani! Spojrzyj jeno na jego palec serdeczny. Ta rana nigdy się nie zagoi. Wzięliśmy z tego palca krew dla spisania umowy. Jest mój. W krwi mieści się siła wielka. Jest mój. Miłość go jeno może zbawić. Jeśli u mnie zostanie, zajdzie daleko!	Przyśniło ci się kiedy to, coś chciał wiedzieć?	Tak, tak trzeba będzie na najbliższej stacji przejść do wagonu sztabowego. Czy obiad już wydany?	Tak, tak... to właśnie!	Tańcuj więc całą noc dzisiaj, upij się na frasunek, a jutro jedź i niechaj tu noga twoja więcej nie postoi w Źwierniku.	To pastor ewangelicki, człowiek znakomity z Massachussets. Jedzie za żoną, byłą ochmistrzynią, bardzo korzystnie wciągniętą w jakąś sławną sprawę.	To prawda! Ale ona nie wymuszała pieniędzy ode mnie.	Wielki jesteś, Stary Człowieku! wielki i łaskawy! Nie odchodź tylko od nas na tę gwiazdę, o której mówisz!	Zdaje mi się, że was nie bardzo rozumiem Zanim jednak przystąpimy do rozpatrzenia tej sprawy, powiedzcie, proszę, czemu nazwaliście mnie Ogólnym Dobroczyńcą?	Zośka, kto to?	Zresztą czemuż by na biegunie południowym morze nie miało być wolne od lodów, tak jak jest na północnym? Bieguny ziemi nie przypadają w tych samych punktach co bieguny zimna ani na półkuli północnej, ani na południowej; należy zatem przypuszczać, że spotkamy albo ląd, albo morze wolne od lodów; przynajmniej dopóki się nie przekonamy, że jest inaczej.	Że to niepodobna, bo pana nie ma w domu, jak sam to mógł widzieć.	A co, jeśli nie otworzę?	A czyjażby? Nie zaziębi się przecież bez niej, nie dostanie kataru.	A mleka u was dostaniemy?	A tymczasem Emilka ukończy kuracyę Litki.	Ale czy wiesz, panie profesorze że można by śmiało z głodu umrzeć w tej klatce żelaznej.	Ale nieuzasadniona Niczym nieuzasadniona.	Ależ w Swendborgu?	Biedny Weland!	Bryczka.	Będą spłacone.	Cielsko obmierzłe!	Cieszę się, że przyjechałeś, bo obawiałam się, że nie przyjmiesz zaproszenia	Daję panu dziewięćdziesiąt dwa tysiące rubli i ani grosza więcej	Dobrze, wyślę panu telegraficznie. Kiedy pan pojedzie?	I ginie, biedna!	Jaka ja dla pana Belusia?	Jakąś przynętę?	Jakże się pani miewa!	Już skończyłem Niech pan pamięta, panie podporuczniku, że z tym, co tu między nami zaszło, niezawodnie mieć będzie do czynienia oficerski sąd honorowy.	Jużci.	Lud, Przemoc, Władza	Mój drogi, nie róbże chłopów idiotami	Nic prawdziwszego, panie profesorze.	Nie dowierzam...	Nie ma takiej komedii, którą by można odegrać wobec groźnych narzędzi, jakimi posługuje się prawo.	Nie masz więc pan czego żałować!	Nie o tym mówię.	Nie szkodzi W Warszawie tak się ludzie prowadzą.	Nie wiesz, w jaki sposób opuściłem seminarjum?	Nie.	Niech wasza świątobliwość zapyta się najczcigodniejszej królowej, gdyż ona go widziała...	Pan Darski! zawołała.	Panie ministrze, ja najzupełniej jestem tego zdania...	Panna Lusia musi bardzo źle o mnie myśleć	Pilnuj swego języka, braciszku, widzisz jaki on niebezpieczny!	Posłyszałam, jak synowie moi śpiewają w lesie, i poszłam w ślad za tym, którego miłuję nad życie. Chciałabym bardzo, Żabusiu, zobaczyć tę kobietę, która karmiła cię mlekiem	Przybyłeś widzę w roboczej odzieży?	Ruszajmy więc, panie Cyrusie, prosto do zagrody! Trzeba wreszcie z nimi skończyć, bo dotychczas tylko marnowaliśmy czas!	Ta suma nie jest zapisana!	Tak nie może pozostać, nie powinien się zasłaniać obietnicą dziewcząt o miękkich sercach. Jeżeli zrobił coś złego, musi się przyznać, przeprosić i ponieść karę. Mów prędzej, Ludko, nie chcę być trzymany w niewiedzy.	Tak, ale ostrożność jest nakazana, a nadzór konieczny... Tamtędy płynie strumień złoty i rzeka srebra...	Tak, mój chłopcze, zamyka ona w zupełności Cieśninę Libijską; sondowania Smitha dowiodły, że dwa lądy były niegdyś połączone między Przylądkiem Boco a Przylądkiem Furina.	Tak.	W górę Sprężyckiego!	W tym rzecz, droga moja pani	Wczoraj rano Ale dwa razy musiałam być w banku, w magazynie, zrobić porządki u siebie. Tymczasem asystuje mi Ochocki, dopóki nie znajdę kogoś zabawniejszego. Jeżeli mi kogo odstąpisz...	We świecie jedyna...	Woda idzie zawsze do rzeki, stary szedł do swoich talarów.	Wymień mi zbrodniarza, który wycisnął łzy z twoich pięknych oczu.	Zaczekaj dwa dni. Tylko dwa dni	Zastanawia świętokradcze kojarzenie osób świętych z praktyką czarodziejską.
Zdaje mi się, panie Kwiatkowski, że jeżeli ludzie w rzeczywistych barwach świat widzą, nie przeszkadza to, aby prawdziwa poezya...	Z pewnością miała; choćby tylko, jak je nazywała, owe „rzeczy tak lekkie, że jedynie my dwie je czujemy”. W każdym razie była z nią! A La Bruyère powiada nam, że to jest wszystko: „Być obok tych, których się kocha; mówić do nich, nie mówić, to jedno”. Ma słuszność, to jedyne szczęście i, niestety, życie jest tak źle urządzone, że tego jedynego szczęścia kosztuje się bardzo rzadko. Pani de Sévigné była w sumie mniej nieszczęśliwa od innych. Spędziła znaczną część życia z tą, którą kochała.	No więc, powiedzmy: prowizja. Gdy ktoś z pani znajomych, dzięki mojej wiedzy zrobi jakiś świetny interes, będzie musiał zrewanżować się pani częścią dochodu, już za samo to, że to pani skierowała go do mnie. I jak pani woli: Może pani osobiście zawrzeć z nim taką umowę, lub też ja podam mu ten warunek.	A tak mógłbyś się niemi podzielić, liczmy: wielki podkomorzy, prezydent izb, najwyższéj izby podatkowéj, akcyzy generalnéj, fundacyi naumburgskiéj i merseburskiéj dyrektor, generalny komisarz portów morza Bałtyckiego, komendant saskich wojsk w Polsce, półkownik szwoleżerów i regimentu pieszego, fundacyi meisseńskiéj kapitularz, proboszcz Budziszyński, kawaler polskiego orderu Orła Białego i rosyjskiego ś. Andrzeja, a nawet pruskiego Orła Czarnego! Czy to wszystko? Starostw polskich nie liczę. Cha! cha! śmiał się Sułkowski.	To coś lepszego niż chleb, to ciasto delikatne. Czy pan tego nigdy nie jadł?	Poborguję, albo ja to Kuby nie znam!...	Wiesz tedy że ta walka będzie bez wytchnienia, jeżeli masz talent, najlepiej bowiem dla ciebie byłoby go nie mieć. Sumienie twoje, dziś nieskalane, ugnie się przed tymi, w których rękach ujrzysz swoje powodzenie i którzy, jednym słowem mogąc ci dać życie, nie zechcą wymówić tego słowa; bo Literat, Zazdrośćwierzaj mi, pisarz w modzie pyszniejszy jest, twardszy dla nowych przybyszów niż najbrutalniejszy księgarz. Tam, gdzie księgarz widzi tylko stratę, autor obawia się rywala: jeden wyprowadza cię w pole, drugi cię miażdży.Literat Aby dawać piękne dzieła, moje biedne dziecko, będziesz czerpał w sercu pełnymi strugami atramentu czułość, sok, energię i będziesz je przelewał w namiętności, uczucia, kadencje! Tak, będziesz pisał, miast działać, śpiewał, miast walczyć, będziesz kochał, nienawidził, żył w swoich książkach; ale kiedy zachowasz wszystkie bogactwa dla swego stylu, złoto, purpurę dla swoich postaci, kiedy będziesz deptał w łachmanach ulice Paryża, dumny, iż wydałeś na świat, rywalizując z samym Stwórcą, żywe istoty zwane Adolfem, Korynną, Klaryssą lub ManonAdolf, Korynna, Klaryssa, Manon płacz. niewiary. ObermannObermann	A to czemu, Filipie?	No to napisz.	Oho! To stanowcze. Cóżeś robiła dziś?	To nic!...	Słyszałem tylko to, co i wszyscy, że wasza dostojność, przekonawszy się w świątyni o szkodliwości Fenicjan, zobowiązałeś się wypędzić ich.	Cierpliwości trochę, mój drogi Warszawa nie jest przecie tak wielkim miastem, aby nie można było w niéj dowiedziéć się o mieszkaniu osoby, którą się spotyka. A gdy będziesz wiedział, gdzie ona mieszka, łatwo ci już przyjdzie zabrać z nią znajomość. I jam ciekawy bardzo, kto jest ta pani.	Nie znam go, panie, myślałem jednak, że powinienem ci to oznajmić.	Opowiedz mi, jak to ma być w ołtarzu, bom strasznie ciekawy. Że szafa zamykana, że małe obrazy dokoła, to wiem; ale co więcej? Co ci święci ludzie mają tam do roboty?	To dla pani martwe, tak! do mnie zaś mówią wyraźnie, ot ta cyfra, którą tutaj wyciągnąłem z ilości kwiatów, mówi mi, żebym poszukał tegoż numeru w jakiejkolwiek loterji, bo wygra z pewnością los główny. Dziękuję panu serdecznie za pożyczkę Bardzo przepraszam, ale iść już muszę; przypomniał mi się bardzo pilny interes.	Ech, ech! także to waszmość traktujesz naszego przyjaciela Cyrana? I cóż on ci wreszcie zrobił?	Jak to: „dawaj”?	Dajże waćpan spokój Przecie nie pierwsza to wojna dla pana Podbipięty, a daj Boże najlepszym rycerzom tak stawać, jak on wczoraj.	A jednak, wydaje mi się niemożliwością, gdyż jak powiedziałem, nikt bez mego zezwolenia wejść nie może.	A tak. Jest nieskończony. I w tym cała bieda. Każdy sobie z niego odmierzy parę metrów i zdaje się mu, że to już cały Bóg. Przyswoi sobie taką małą zaderkę czy drzazeczkę i zdaje mu się, że ma całego Boga. Co?	Gdzie? do karczmy! Nie spóźni się tam ojciec, jak pojedzie przed wieczorem, tymczasem zdąży przyjść z Witowa.	Co to było twoim zdaniem?	Na rejdzie przed awanportem, poza wylotem mola południowego. Sprytne juchy nie chciały zawijać nawet w obręb przedporcia, by w każdej chwili ulotnić się bez przeszkody. Ten statek znam doskonale nie od dzisiaj; gdzie mu tam na imię „Esperanza”! Taka z niego „Esperanza” akurat, jak ze mnie Achmet Bej. I pan go zna dobrze, kapitanie z czasów naszych dalekich rejsów.	Ależ panno w tym, co mówisz, nie ma zdrowego rozsądku i wyraźna sprzeczność leży. Naprzód znam dobrze Pedra Pereza i wiem, że jest bezdzietny, po wtóre, sama powiadasz, że chociaż jego córką jesteś, on często do twego ojca przychodzi. Jakże to rozumieć mamy?	Nietknięty, przywieźliśmy go w najlepszym porządku; sądzę, że jeśli o to idzie, będziesz pan zupełnie kontent. Ale biedny kapitan Leclère...	Wiész co uznaj się zwyciężonym. Nie możesz zaprzeczyć geniuszu naszym wieszczom pogrobowym, Adamowi, Zygmuntowi, Juliuszowi. Uznał ich nawet ten świat, co nam nic przyznawać nie chciał. Nie zaprzeczysz uroku i polotu pieśniarzom naszym, ani genialności mistrzom penzla i ołówka, a wszyscy oni przecie czerpali z téj skarbnicy, w któréj ty nie widzisz nic, nad próchno, brud i zgniliznę. Były więc niespożyte zasoby, niezamulone i niezatrute źródła, nieprzegniłe organa żywota.	Ależ to pan kupiłeś dom pana de Saint-Méran?	Ej jużem mówił, że to niemożliwe...	To rzeczywiście twoje nazwisko czy przybrane?	Wszystko widziałem, kapitanie Nemo, i „Nautilus” przedziwnie nam w tym dopomagał. Ach, rozumny to statek!	Do diabła, dlaczegóż nie mielibyśmy go zatrzymać na tym stanowisku? Prawda, że młody, ale to chłopak na swoim miejscu i widzę, że doświadczony z niego żeglarz.	Nie zgadliśmy, kiedy była północ. Odmierzyliśmy cień za wcześnie albo za późno.	Wołmontowicze się palą!	Skąd to Pan Bóg prowadzi?	Socha? Czy to ten protegowany pani, którego umieściłem u Bucholca.	Nie wiem sam. Ale wiesz, ja co innego chciałem powiedzieć.	Nie, u nas nie wydano jeszcze takiego prawa.	Czemu? Oto nie chciałam... nie chciałam, by został kochankiem zamężnej kobiety!	Nic nie wskóra! Wszystkie postanowiły, całą gromadą, prawo mają...	Nie klekocNie klekoc emocja, daw.: skłonność, sympatia, miłość; dziś popr. M. i B. lm: afekty..	Nie o brata tu chodzi Chodzi o Manuela.	Pan mnie nic nie miał do powiedzenia, więc musiałam ja panu...	Ani mi się śni	Przekonuję się. Teraz bierz po dwie sztuki tego szkaradzieństwa i wyrzucaj przez okno.	Horror vacuihorror vacui (łac.) w fizyce średnio­wiecznej. Warto tę siłę wskrzesić dla wytłumaczenia współ­czesnych dusz. I potęgi kobiet dzisiaj. Kobiety stawały się zawsze potężne wtedy, gdy idee się kurczyły i zasychały w doktryny. Dla czasów i ludzi żywych mają one tylko war­tość markietanek na postoju nocnym.	Nie mówiłem tego...	A co się stało, że musisz tak szybko uciekać?	Niech pan to opowiada ludziom bardzo nabożnym, trzeba bowiem ich nieustraszonej wiary, aby uwierzyć. Czy mógłby nas pan objaśnić, który z nich obu, nieboszczyk czy Hiszpan, opowiedział tę scenę?	O tym wasza książęca mość nie powinieneś myśleć.	Bardzo ładny, nie myślałam nawet, że tak w nim pięknie.	Panie, kogo ja nie znałem? Znałem i siostrę pani Broniczowej, panią Castelli. Przecie ja od dwudziestu czterech lat siedzę we Włoszech	Jesteś pani albo bardzo ambitną, albo bardzo mądrą... nie znałam pani...	Słowa twe nie starczą za dowód. Bracie Dozorco! przyłóż koniec szpady do serca zuchwałego! Każ mu dla poszukiwania światła odbyć drogę z Zachodu na Wschód, a gdybyś ujrzał najlżejszy w nim upór, przeszyj mu na wylot zdradzieckie serce!	Zostałeś więc obity, biedny chłopcze, jak ci nauczyciel zapowiedział?	Jak tylko światła zapalą; ja już idę do sali.	A widzi pan, że i tu przydam się Zasłabłby pan z głodu.	Dziękuję panu ale ja chcę czegoś od pana Lucyana.	Gdybym ci mogła wierzyć...	Gdziem jest? Gdziem jest?	Jak go nazwałeś? Czarny...?	Jak złe naprawić?	Jeżeli łaska jaśnie pana	Bo im źle na świecie.	Lal malowanych! Pani jest niewdzięczna! Sześć pensów zapłaciłem kataryniarzowi, ażeby poszedł sobie precz!	Dajże Boże, byś co wskórała.	A cóż jeszcze?	Ba! Po co?	Eh! Do diabła! cóż my tu jeść możemy? Wątróbkę żółwią, polędwicę z rekina i befsztyk z psa morskiegopies morski	Mówże ciszej, do wszystkich djabłów!	Po co? Po co? O, o, o!	Więc o co chodzi?	Cóż pani na tym zależy?	A tak, przyczyny! Właśnie o przyczyny chodzi.	Czy mogę wziąć światło, łaskawco?	Czy znów nam terror zagraża?	Jestem na czczo.	Od trzech tygodni znajduję codziennie na swoim balkonie bukiet, a w bukiecie wiersze.	Po cóż, towarzyszu, w takim razie po lince? Zeskoczę na brzeg i migiem jestem na słupie. A z linką	Wszystko jedno! Ani ojcu?	Całuję nóżki jegomości.	Goriorama gdyż zupełnie zasłaniała światło.	I będziemy jeść chleb?	I oni uwierzyli temu?	Kogo widziałem? Zyndrama z MaszkowicZyndram z Maszkowic zaraz, wkrótce. konie siodłać przyjdzie.	Och! są! są cudne!	Oswaldzie!	Otrzymałeś jakąś złą wiadomość?	Przelewamy jeno z pustego w próżne	Przynieść spisyspisa pies.!... drabinę wciągnął!	Siłasiła (daw.) odpowiedział Krzysztoporski	TrąbyTrąby	Więc cię przekonałem?	Więc?	Wszystko jedno dokąd. W stronę jakiejś granicy.	Za godzinę wyjeżdżam za granicę... Dzieci, idziemy.	Zabił kogo?	Zaczekajcie, panowie Muszę najpierw powiedzieć dwa słowa panu hrabiemu de Monte Christo.	Zamykam posiedzenie!	Znasz pani Athosa?
Nie gniewam się, mój Baptysto, to rozsądne; ale pragnąłbym jednak, by to się skończyło. Lepszego miejsca od tego, które ci zesłał łaskawy los, nie znajdziesz nigdzie. Nigdy nie biję moich ludzi, nigdy nie wymyślam, nigdy się nie złoszczę, przebaczam zawsze błąd, choć nigdy niedbalstwo lub zapomnienie. Moje rozkazy są zazwyczaj krótkie, ale jasne i wyraźne, wolę powtórzyć je dwa albo i trzy razy, aniżeli widzieć, że są źle zrozumiane. Jestem na tyle bogaty, że mogę dowiadywać się o wszystkim, co mnie interesuje; a uprzedzam, jestem ciekawy. Gdybym się więc dowiedział, że mówisz o mnie źle albo dobrze, że komentujesz moje sprawy albo zbyt w nie wnikasz, zostaniesz natychmiast odprawiony. Raz tylko pouczam moich służących; zostałeś poinformowany, możesz pan odejść.	Stój, stój, kochany przyjacielu, doza wydaje mi się za mocna, odłóżmy resztę na inny czas. I Zamory przecież w godzinę nie zdobyto. Jeślim dobrze rachował, dałeś sobie już więcej, niż tysiąc batów, dosyć na teraz, bo czego za wiele, to i... osioł nie zniesie.	Nie nie! Czuję, że to prawda!	Nie zgodzi się? Dlaczego?... Przecież sam powiedział, że to moja sprawa. Sam profesorowi tak powiedział. Dlaczegóżby się miał teraz nie godzić?	Sądzę, że była najlepszą żoną. Należała do tych kobiet, o których nawet przypuścić nie można, by zdradzały męża. Jeżeli kiedyś coś zaszło między nią a tym człowiekiem, jestem pewna, że nie był to romans.	I nie rozpuścisz pyska?	Ja waści o zdanie nie pytam, jeno rozkaz daję. Przy mnie komenda.	Mówi Ojciec Szpitalnik, że już na konia nie siędziesiędzie smutnie dodał Bernard.	Nie dałeś żadnych wyjaśnień?	Nie gram.	Nie rozumiem pana.	O nie! Ja będę pamiętała.	Wynajmij jaką kobietę, żeby go otruła. Wystarczy parę rupii i nikt nie będzie wiedział.	A cóż to? Prawdę mówię, goście... nie powiadam, że swaty.	Nie znajdzie się taki!	To wielki człowiek, nie mówmy o nim.	W każdym razie ten kapitan Nemo to mistrz w swoim rodzaju i nie będziemy żałowali, żeśmy go poznali.	Eugeniuszu czy wiesz, że cały Paryż będzie jutro u pani de Beauséant. Rochefide’owie i markiz d’Adjuda postanowili działać w tajemnicy. Król ma podpisać jutro kontrakt ślubny, a biedna twoja kuzynka nic jeszcze o tym nie wie. Będzie musiała przyjmować jutro masę osób, a markiz nie będzie na jej balu. Powszechnie o tym tylko mówią.	Mój mospanie żeby nie pokora, którą mam na spowiedzi nakazaną, żeby nie one batożki, które mi co dzień za dawne burdy grzbiet porąporą	Mości panowie, zła nasza sprawa. On naprawdę ma list do królewicza a to wszakże quasi poseł! Ciężka sprawa! Musimy się chyba potem gdzie schować albo może książę nas osłoni jeszcze gorzej. Jedyna to sposobność oswobodzenia naszej niebogi. Gdy go nie będzie na świecie, łatwiej jej odszukamy. Bóg sam widocznie chce jej i Skrzetuskiemu pomóc	Zostawiłem ową łódź w spokoju i popłynąłem w górę rzeki Gdy dotarłem do łach rzecznych koło Arahu, już tam nie było nieżywych Anglików. Potem nadpłynęło kilku nieboszczyków w czerwonych kaftanach. Nie byli to Anglicy, ale Hindusi i Purbihowie. Potem zaczęli nadpływać inni po pięciu i sześciu naraz... a w końcu, na przestrzeni między Arahem aż poza Agrę, miało się wrażenie, jakoby całe wioski znalazły się pod wodą. Wypływali jeden po drugim z małych rzeczułek, jak płyną pnie drzewne podczas deszczów. Gdy stan wody się podniósł, oni również podnieśli się całymi gromadami z wydm, na których dotąd spoczywali; gdy zaś woda poczęła opadać, fale chwytały ich za długie włosy i wlokły po polach i kniei. Posuwając się na północ, słyszałem po nocach strzelaninę, w dzień zaś chlupot ciężko obutych stóp ludzkich, przechodzących w bród przez wodę, oraz ten dziwny chrzęst, jaki czynią koła ciężkich furgonów na piaszczystym dnie rzeki. Z każdą falą nadpływał jakiś nieboszczyk. W końcu nawet i mnie począł strach oblatywać i powiedziałem sobie: „Skoro takie rzeczy dzieją się z ludźmi, jakoż zdoła się ocalić Mugger z Mugger Ghaut?”. Poza tym najeżdżały na mnie jakieś łodzie bez żagli, które wciąż gorzały i dymiły, jak dymią czasem łodzie naładowane bawełną... jednakże nie szły bynajmniej pod wodę!	Wierzę! Po takiej nocy! Ręce, chwała Bogu, masz zimne. Ach! co to była za noc! Oczywiście, że ci się chce spać. I mnie także. Ale czy nie czujesz się chora?	Dziękuję ci ale nie fa­tyguj się, jeszcze, chwała Bogu, potrafię wejść na schody o włas­nych siłach.	Na skrzypeczce grał takie to nieszczęśliwe u niego przywyknienie... nic nie robił jeno grał, ta i teraz...	Odwagi, odwagi nie zaprzątaj sobie głowy resztą i daj jeno pracować tym czterem wołom od przodkanie zaprzątaj sobie głowy resztą i daj jeno pracować tym czterem wołom od przodka przytrafić się. co złego, będę tu w pobliżu: klaśnij jeno, a już jestem przy tobie.	Tak, to prawda, i cóż z tego? Już o tym nie pamiętałem, aż mi pan musiał przypomnieć.	Jak się jest chorym, to się nic nie widzi	Wiem o tym tak, jak gdybym przy tym była Teraz, gdy patrzę na pana i słucham pana, co wyznaję, najmniejszej nie sprawia mi przyjemności, teraz rozumiem doskonale. Któż na pozór może być bardziej gładki, miękki niż pan Murdstone! Biedaczka nie znała ludzi! Słodki był jak miód, wielbił ją, szalał za nią, pieścił nawet jej chłopca, same słodkie na ustach miał obietnice, że zastąpi mu ojca, pokieruje w życiu i tak im dobrze będzie żyć razem w tym różanym gniazdku... Pfe! Gadzina!	Nie wiem co w obyczaju lecz kiedy was to szczęście spotkało, że wam dano przyrodnię cesarską	Czemuż nie powiedziałaś mi tego nigdy otwarcie?	Nie ja ich	Widzę nie gorzej od waści. Ale zburzę święte popioły dla ocalenia żywego miasta. Słyszałeś?	Wiekuistego niéma nic na ziemi Nawet arcydzieła są znikome. Nie mogą one w zupełności odpowiadać wymaganiom coraz rosnącéj, czy przerastającéj cywilizacyi.	No, widzi pan, że jesteśmy jednego zdania w tej kwestii. Proszę mi powiedzieć całkiem rzetelnie, skąd pan wyszedł wybierając się do tych swoich Budziejowic. Mówię umyślnie „swoich”, ponieważ widocznie muszą być jakieś inne Budziejowice, leżące na północ od Putimia, ale dotychczas nie ma ich na mapie.	Ależ ja się nie gniewam. Czego się boisz?	Rób, Maciusiu, co chcesz. Bo ja nic nie wiem.	Ale nie rozumiem, co jej zamiar małżeństwa może mieć do czynienia z jej tragiczną śmiercią?	Ramzes Wielki słuchał bogów, za co we wszystkich świątyniach ma chlubne napisy. Ale Menes, pierwszy faraon Egiptu, był burzycielem porządku i tylko ojcowskiej łagodności kapłanów zawdzięcza, że jego imię jest wspominane... Chociaż nie dałbym jednego utenauten a. deben	Było dosyć spokojnie. Ale kiedy wróciłem od pana Beauchamp, zastałem panią we łzach. Spytała mnie, czy nie wiem, kiedy pan wróci. Powiedziałem, że właśnie jadę po jaśnie pana z rozkazu pana Beauchamp. W pierwszym odruchu wyciągnęła rękę, jakby mnie chciała zatrzymać, ale po chwili namysłu rzekła: „Dobrze, jedź natychmiast i powiedz, żeby wracał”.	A! tak! a nie znasz pani tej pięknej panny Laury Dobek... co grała na teatrze? dodał książę... Co dla tej tobym poszedł w ogień i w wodę.	To dla pani martwe, tak! do mnie zaś mówią wyraźnie, ot ta cyfra, którą tutaj wyciągnąłem z ilości kwiatów, mówi mi, żebym poszukał tegoż numeru w jakiejkolwiek loterji, bo wygra z pewnością los główny. Dziękuję panu serdecznie za pożyczkę Bardzo przepraszam, ale iść już muszę; przypomniał mi się bardzo pilny interes.	Aj, aj! Wszystko to nader moralne. Na razie muszę się tym, jak widzę, zadowolić.	Hanuś z kim to się żeni pan Konopka?	Ale... co pan wie. Ja jestem bardzo górski, tylko dziś jestem jakiś zmęczony. Gdybym jednak tak często pochodził po górach, to... ho... ho... dziesięć razy bym pana przeskoczył.	To dopiero facecya. Takie koło! Paręset rubli warte! A mówiłem ci Juchno: w młynie, jak na forpoczcie, Dubissa zawsze nad złem przemyśliwa. Zdradny to nieprzyjaciel! No, i zrobiła psotę!	Odgaduję z jego twarzy, gdy odchodzi do domu. Jeżeli się dobrze zachowałeś, ma zadowoloną minę i prędko idzie; jeżeli go wymęczyłeś, ma surową twarz i powolny chód, jak gdyby miał ochotę wrócić i poprawić swoją pracę.	Tak jest. To mnie zaniepokoiło także. Ale ta mała kukła może jeszcze wyzdrowieć. Gdyby zaś miała umrzeć, znajdziemy i wówczas jakiś sposób.	Tak. No, a waćpan po pogrzebie dokądże masz zamiar udać się? Czy do domu?	A potrafisz odnaleźć drogę z powrotem? Bo mnie się pomieszało.	Dobrze. Ja pójdę schodami wewnętrznymi, bo sprawy wewnętrzne to mój resort. Karabiny nabite?	Mendelsohn, ty wiesz, co się dzieje z bawełną?	Wątpię, aby ktokolwiek z was czuł się tak upoważniony do wykonania dzieła.	Mam tyle tylko czasu, aby pani oznajmić, że jestem tu i będę w okolicy; będę czuwać, a co uczynić się tylko da	A to z powodu?...	Ach, więc to tak! Zaraz zrobię z tym porządek!	Biorę pana pod swoją opiekę Razem będziemy chrapali. E, to sobie zachrapiemy!	Myślę, że księciu się tego odechce, gdy lepiéj sprawę rozważy,	Przyniesę, a gdziebyś to latał taki karwas drogi, przyniesę...	Pytam ci się, dokąd poszła Nagina?	To jeden z naszych wrogów	Zaraz mogę to zrobić.	„...Grozi ruina... Wszyscy potraciliśmy głowy... W tobie ratunek... Matka”. To i wszystko, panoczku.	Kiedy wam mnie żal, panie Fok czemuż mnie siłą pod kluczem trzymacie i z mieczem nade mną stoicie jak nad złoczyńcą?	Ale mamy już gotowych trzysta pięćdziesiąt kaftaników, co znaczy siedemset rubli kapitału.	Niebawem sam spostrzeże, jaki zły handel uprawia przyjdzie do nas, rychło ujrzymy go w swoim obozie.	Pij, Nieczujo! Niech no widzę, jakiś jest; in vino veritasin vino veritas (łac.)	Co tak patrzysz?	Co takiego ci zrobił?	Co za myśl, łaskawa pani!	Gdzie on sam zechce.	Jak ja?!	Mieliśmy ją odstawić do pałacu na Placu królewskim	Niech mi pan każe zatrzymać cztery miejsca.	Oh, Herr Jesu! Okropność! Gdzie Urban?...	Prędko do nich zjedziem?	W chłopskim przebraniu, jak waszmościowie widzicie	Włosi też twoi dość ztąd pieniędzy wynieśli bo kazali sobie płacić dobrze.	Zatem co miałaś na myśli?	A Agata?	A jednak...	A tyś najkwaśniejsza ze wszystkich!	Aha!...	Cud Clerice, poświeć tutaj i zanotuj te piękne historie.	Ejże! Pan sobie kpi ze mnie! Niech pan skończy tę zabawę!	I wszystko robi z rozmysłem.	Inoino (gw.) tęsknić. za Górowem. Oj, cnie!	Jenojeno (daw.)	Myślę, że po wielu morskich wyprawach najprzyjemniejszym odpoczynkiem jest posiłek we własnym domu	Mówię, że podzielam zdanie Porthosa	Na miły Bóg! Toś i językajęzyk	Na wojnie	Najzupełniej.	Pal!	Pamiętam.	Pan Pełka?	Pewnie ze sto razy lepsze od jabłek?...	Pomogę mu, Jaguś, we wszyćkim pomogę	Tym gorzej, że pijesz.	Wyzywasz mnie?	Śliczna kobieta! podobno gust pana Marka?
Niestety! jedno tylko jest w mocy mojej: żałować panią, jeżeli dowiedziesz, że jesteś ofiarą przemocy. Jesteś chrześcijanką, jednej ze mną religji; czuję pociąg do ciebie, ja, który dotąd kochałem tylko mego dobroczyńcę; ja, który w życiu napotykałem jedynie zdrajców bezbożnych. Lecz ty pani, tak piękna, tak napozór czysta, skoro lord de Winter prześladował cię tak okrutnie, musiałaś chyba spełnić niesłychane zbrodnie!	A boją się i są u sąsiadów różnych. Tylko ja tu nocuję. Chcesz zostać ze mną?	I z waszmością, panie Lgocki.	Ale pan zrzekłeś się tych tytułów jak niegdyś panowie Montmorency i Lafayette? Drogi panie, to piękny przykład i godny naśladowania.	Mądryś, panie synie, mądryś! Jutro się wyprowadzę do Józi, kiedyście tacy, już ona da mi tyle wódki, ile tylko wypiję. Już ona wiedzieć będzie, kto ja jestem Pan jestem. Jaśnie Pietrz dziedzic jestem!.. to mnie słuchać!.. juchy... słuchać, bo wygonię na cztery wiatry!.. jak Boga tego kocham!.. Matka, daj wódki!.. Jędrek!.. ej, Jędrek!.. Jędrek, mówię ci, wara ode mnie... wara... bo...	To coś szparko mości panie oni dumni jakby ich rodziła Batorówna, z tego nic być nie może, tylko się daremnie zakrwawisz w sercu. Ot lepiejbyś sobie ubogą jaką znalazł szlachcianeczkę, a piękną, a skromną; a poczciwą, a pracowitą; pobłogosławiłbym ci z duszy.	Koledzy! Członkowie klubu „Reforma”! Niech pan zapamięta, panie Fix, że pan mój jest uczciwym człowiekiem. Jeśli się założył, ma pełne prawo starać się wygrać zakład.	Tak, ale gdyby dobrze poszukać, może by się znalazły.	Znam dobrze szkarłatne kwiecie! Zakwita we wnętrzu chat albo na placu wioskowym, gdy się ściemni. Pójdę poń zaraz!	Dobrze... ale...	A gdzież jej szukać? miasto duże, chować się jest gdzie...	Ach, dzięki ci, księże proboszczu. Nie obawiam się już teraz niczego.	Czyż na to nie będziemy mieli czasu jutro? później? Tyś powinna zasnąć, aby mieć rumieniec na jutro! Stary król będzie się trwożył bladością twoją, a młody niepokoił.	Cóż ja temu krzywkrzyw (daw.) roześmiał się wójt.	Cóż mówi o skarbach Petrkowych? odezwała się pani.	Dziękuję, wolę pająki Jak śmiesz przypominać mi ten okropny obiad, kiedy twój tak się udał pod każdym względem	Ha, ha, ha! Nie byłem jeszcze nigdy w takiej śmiesznej sytuacji To ty, Marcinie, wciągnąłeś mnie w to wszystko. Ale i moja w tym wina. Powinienem był	Kazała ci się kłaniać.	Maćku! a kińże ty choć raz kieliszek, idź do dom, bo nam się jeszcze dzieciska popalą...	Można by się uczyć greki z ust samego Homera lub Platona	Na dobrą sprawę, Sancho zdaje mi się, że ty nie jesteś rozsądniejszy ode mnie.	Nie, nie. Już późno. Ojciec będzie się gniewał.	Tak jest pragnę się nieco przybliżyć do dworu i potrzebuję na przyszłość poformować stosunki w stolicy.	Tak jest, zrzuć waćpanna z siebie kozaczka, a w wyrostka chłopskiego się przedzierzgnijprzedzierzgnąć się człowiek pochodzący z Wołoszczyzny; Wołoszczyzna	Tak pan rzekł? odezwał się Roger chłodno, łaskawszy więc jest na mnie niż zasługuję, bo ja komu raz druhem a sługą był temu do zgonu druhem a sługą być nie przestanę. Co jego spotka mnie téż. Szczęścia bez niego nie chcę. Wolę pójść żebrać z Petrkiem niż od księcia wziąć najwyższe dostojeństwa.	Tak, ale nie jedyne. Prawem przyrody zderzają się także wygasłe słońca, by z nich nowe, przyszłymi światami ciężarne mgławice wybłysły, prawem przyrody wewnętrzne ognie nowe łańcuchy górskie z głębin Ziemi wysadzają. Jeno przed każdym odrodzeniem iść musi zagłada! Jest i nam potrzeba trzęsienia Ziemi, co miasta w gruz wali i na powałpował	W ostatniej chwili Bóg uratował go, objawiając mu się w człowieku	Wiele się na to składa, że jéj na świat nie chcę wypuścić Ja sam naprzód nie jestem nią zaspokojony i marzyłem cóś więcéj, cóś straszniejszego grozą. Mój krajobraz przy kilku słowach Dantego mdłym mi się wydaje. Powtóre, cóżby powiedzieli Włosi, gdyby im obcy człowiek śmiał tknąć ich poetę? Wiész pani zapewne, że w Niemczech niewolno się Faustowi Gounoda nazywać inaczéj, jak Margaretą. Zdaje się im profanacyą, że Francuz śmiał się porwać na to, czego żaden z nich nie wyśpiéwał. Tak samo byłoby i zemną, gdyby wśród tego krajobrazu ujrzano maleńką postać wieszcza, utopioną w téj puszczy. Wreszcie, pani... jestem samouczkiem, studyowałem wszystkich mistrzów, ale nie uczyłem się u żadnego. Jakże wystąpić z pracą dyletanta tych rozmiarów i takiego zadania? Nie malowałem tegokrajobrazu dla nikogo, tylko dla siebie. Opiérałem się bardzo długo pomysłowi, który, jak zmora, piersi mi dusił, sen odganiał, ochotę do życia odbiérał... Musiałem wkońcu uledz nie pokusie, ale nasłaniu jakiegoś złego ducha, co pragnął mnie dowodem méj bezsilności upokorzyć.	Zdaje się, że hrabia jest owym podróżnym, który, gdyby nie uprzejmość pewnego młodego człowieka, miał się wgramolić na kozioł obok Pietrka.	Śmiej się, ale ja naprawdę myślę, że tak. I nie rozstanę się z tym bukiecikiem.	A ty... ty nie masz pieniędzy, czuję to po twoim humorze.	Aha! myślisz, że trzeba, aby księżna permisjępermisja (z łac.)	Ale dawniej, daleko dawniej wszakże bywałem w Głuszy, bardzo często, bardzo często... niepodobna byś podczaszyc mnie tam nie widywał... przypominam nawet sobie, że w dzieciństwie czułeś pan jakiś wstręt do mnie... mówiąc, żem podobny do jakiegoś djabła!	Ale może nie usłyszała, może do niej nie dotarło. Powinieneś powtórzyć. Przecież to musiało niezawodnie zrobić wrażenie i odnieść skutek.	Bajdy! Hale, przeciekprzeciek (gw.)	Bardzo mi przykro. Chciałam obojgu złożyć moje spóźnione życzenia. Okoliczności nie pozwoliły mi być na ślubie... Bardzo mi to było przykre...	Biédny Cezar! ależ bogiem jesteś za to!	Bo nigdy nie chodziło o wasze dziecko	Co takiego?	Co tam pani rozumie!	Czy aby prawdziwy pinczer? Mój oberlejtnant innego nie chce.	Czy dyrektor Olszewski bez powodów szykanuje tartaki pani Kunickiej.	Czyby mnie to tam jak dziecko przyjęli i ojciec i matka? A ktoby mi dobre słowo powiedział! Na niewolębym tam chyba poszła i na poniewierkę.	Czyż Porthos raniony?	Cóż w tym jest tak nieśmiertelnego?	Cóż? a cóż było z cygarami?	Dlaczego?	Dwóch tysięcy dukatów, a ja.	Dziesięć, Auroro! Primoprimo (łac.)	E... to była sobie tylko taka komedya, zagrana nieźle w chwilowem usposobieniu...	I nikt tej rozmowy nie mógł podsłuchać?	I to ostatnie słowo waćpanny?	I w szatach kapłańskich wstąpiłeś w dom zmarłego?	Ja cyganię?! A dyć wszystkie, a dyć całe Lipce wiedzą, że...	Ja... ja mam powołanie do teatru, zawołała żywo Laura.	Jakich, kapitanie?	Jakże mamy nazywać ciebie, Henryku?	Jasiu, czy nie ma tu hrabiego?	Kiedyż wrócimy?	Królewskie mieszkanie, ale dla pani niema nic zbyt wspaniałego, nic, słowo honoru daję, że jestem z pani dumna.	Któż ty jesteś?	Mam bóle, tutaj...	Mało lekarstw, ale dużo starań	Możesz odejść.	Na Mazury	Na mękę Bożą przysięgnę!	Naturalnie: chleb powinien być dla wszystkich...	Nie ciekawamnie ciekawam	Nie umrzesz, nie możesz umrzeć. Bez ciebie życie dla mnie byłoby gorsze od śmierci. Ale nie mówmy o tym. To już minęło, dzięki Bogu. Wiesz co? Zawołam Marysię. Już tak dawno ciebie nie widziała. Pozwól!	Nie znaczy to chyba, by zaczął pić?	Nie, panulku, nie alboż to jeszcze mało złego?	Niech żyje król Lulejka I!	No to przynieście z domu pieniądze i wtedy przyjdźcie, to wam pokażę. I gromadami proszę nie przychodzić. I proszę nogi wycierać, bo mi cały sklep błocicie. I drzwi zamykać.	O intrygach i tajemnicach stanu wtedy bezwątpienia czeka nas łamanie kołem; lecz, na Boga, nie zapominaj, że sam mówiłeś, iż napiszemy w sprawie czysto familijnej, po to, tylko, aby milady, od chwili przybycia do Londynu, uczynił dla nas nieszkodliwą. Ja sam napiszę do niego mniej więcej w tym sensie:...	Oho!...	Oto jeszcze tej nocy oto jeszcze tej nocy on będzie, tak jak i ja, wolny od wszelkiej zmazy grzechu... i opuściwszy to ciało, będzie, tak jak i ja, pewny wyzwolenia od Koła Zjawisk. Mam znak że moje życie potrwa już niedługo, ale jego powinienem zabezpieczyć na całe lata. Przypomnij sobie, że pozyskałem Świadomość... jakem ci to opowiadał przed trzema dniami.	Oto za kilka dni boska Ligia będzie spożywała w twoim domu ziarno Demetryziarno Demetry	Owszem, ale my możemy schwytać je i zaprzęgnąć do roboty, rozumiesz? Albo pomyśl tak: spalamy na przykład kawałek węgla. Otrzymujemy z tego trochę ciepła, ale prócz tego także popiół, gaz węglowy i sadze. W ten sposób materia nie ginie, rozumiesz?	Pewnikiem znów na ucztę.	Proszę	Przepraszam pana... nie wierzę...	Przysięga.	Rachunki, mówisz pan? Kto ich nie ma!	Siadajcie panowie	Siadajcie se pod chałupą wokół. obiadu.	Strasznie, matko moja, niewypowiedzianie!	Szatan zwierciadło mi swoje od dawna już przed oczy postawił.	Słusznie mówisz! Nie wiadomo, jaki los je czeka.	Tak! W okolicach Londynu.	Tak, ale i nam nie przybywa	Tak, to ta sama, bardzo dystyngowana kobieta, dzielna.	Tegobym ci nie odmówił, gdybyś przyszedł w innych okolicznościach. Ale powiem ci, jak jest. Patrz: nie noszę krepy na kapeluszu, ni białych tasiemek przy surducie, więc nie jestem w żałobie, a mimo tego daję ci słowo, że jestem w większej żałobie, niż gdyby mi własne dziecko umarło...	To korsarz kolombijski Jesteśmy jeszcze o sześć mil od ziemi, a wiatr słabnie.	Tra-a-a! tra-a-a!	W takim razie oddaj mi list, który pisałam do niego wczoraj z pańskiej namowy.	Warjacie! Niema czasu na żadne ceregiele! Czy nie rozumiesz naszego położenia?	Więc niech probuje,	Więc opowiem pani historię babki, ale uprzedzam, że smutna, bo babka miała wiele cierpień w życiu.	Zaniesiemy go.	Że być może pod tą czapką jest jakiś nieszczęśnik, którego błoto wchłonęło żywcem.
Mój Jezu! Sąd ci tu był we wsi ostateczny, kiej ano wzięli wszystkich i do miasta powiedli, ostatnia godzina, powiadam wam, że dziw, jako żywię jeszcze i ten dzień jasny oglądam! A to już jutro będzie całe trzy tygodnie, a mnie się widzi, jakby to wczoraj się stało. Ostał jeno w chałupie Maciek, wiecie, i dzieuszyska, które teraz gnój powiezły w pole, i ja sierota nieszczęsna!	Coraz lepiej! A ja akurat na rogu ulicy Wallace’a. Ale nie podoba mi się mój pensjonat. Smutny jest i samotny, a pokój mój wychodzi na wstrętne, czarne podwórze. Jest to najbrzydsze miejsce na świecie. A co do kotów, to oczywiście wszystkie koty Kingsportu nie mogą się tam spotykać w nocy, ale połowa przybywa na pewno. Lubię koty, drzemiące na dywanie w pobliżu ognia przed kominkiem, ale koty na podwórzu o północy to bezwarunkowo zupełnie inne stworzenia. Przez całą pierwszą noc po przybyciu płakałam, koty także. Gdybyście widziały nad ranem mój nos! Jakże wtedy pragnęłam, abym nigdy nie opuszczała domu!	A ino jensze, takie do uczenia, co się to Jędruś w klasach uczył...	Nuda... biéda... to prawda... ale dla czego krzywda?	Jakże. To przecie mój bliższy krewny, niż wuja.	Kochany, drogi, nieoceniony Halny Dziadku. To panu zawdzięczamy, pańskiej troskliwej opiece!	To obłąkana! To głos jak z tamtego świata. Lecz ta obłąkana jest do wyleczenia. Czuję, że trochę przywiązania i miłości wyleczyłoby tę biedną kobietę!	Z pana naiwny człowiek. Czy to nie wszystko jedno, jakie słowo, jaką nazwę przyczepimy do czegokolwiek? Można równie dobrze powiedzieć nie szantaż, lecz wzajemna usługa, rewanż, grzeczność za grzeczność. Ludzie nadużywają wielkich słów. To jeszcze przedwojenne przyzwyczajenie.	Powiem ci to zaraz w dwóch słowach.	Tak, pani, czyżby Bóg zsyłał ci te same sny, gdybyś mnie nie kochała? Mogliżbyśmy mieć jedne przeczucia, gdyby istnienia nasze sercem się nie łączyły? Kochasz mnie, o, królowo, i opłakiwać mnie będziesz!	Jednak na Marcelin w małym, ale za to w doborowym towarzystwie toś miał w zeszły czwartek.	Więc jeśli pan chce, to już między nami skończone	Dobrze zapomnijmy o przeszłości, niczego więcej nie żądam. Pragnę tylko, aby w przyszłości pan de Villefort okazał się nieugięty. Niech pan nie zapomina, że odpowiadamy za pana przed Jego Królewską Mością i Najjaśniejszy Pan za naszym wstawiennictwem raczył zapomnieć tak ja zapomnę na pańską prośbę. Ale pamiętaj, jeśli wpadnie ci w ręce jaki spiskowiec, że zwróconych jest na ciebie wiele bacznych oczu, należysz bowiem do rodziny, która może utrzymywać jakieś stosunki z konspiratorami.	Nic nie chcę, moja pani, bo z tobą to na jedno wychodzi...	Do królewskiej korony nie tak bardzo namawiać potrzeba Podroży się piękna wdowa, ale ręki nie odmówi.	Ja bym jednak nie zrezygnował W wolnym czasie pisałbym nadal opowiadania, ale nie narzucałbym się z nimi wydawcom. Pisałbym o ludziach i miejscowościach, znanych mi, a bohaterom swoim kazałbym mówić językiem potocznym; i pozwoliłbym słońcu wschodzić i zachodzić w zwykły sposób, nie robiąc z tego powodu wielkiego hałasu. Gdybym w ogóle miał do czynienia z ludźmi złymi, dałbym im możność poprawy, Aniu	Nie warto się gryźć	To bym raniuśko jechała do miasta po sól i przyprawy...	Niech pan Jasio choć się ogrzeje, zamróz taki!	O, musimy naprzód zjeść obiad wtrącił się Korzecki.	Wszystko tu się dzieje według woli Bożej	Nic dziwnego Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego. To, co dla patrzących jest sprzeczne, w nim samym jest najzupełniej konsekwentne.	Tak, i to najlepszym, jakiego w tej chwili niebo mogłoby pani zesłać, zaręczam.	Więcéj niż okupu ja tu osoby jego żądam, odezwał się książę. Nowe na nim winy są, powinien się stawić na sąd mój.	A ja wolałbym pomówić o tobie, lecz widzę cię oderwanego od wszystkiego: miłość ci obrzydła; przyjaźń cieniem się stała, a świat w grób się zamienił.	O nie Dla mnie król Maciuś Reformator pozostanie zawsze	Do widzenia! Stawię się w słowie.	To by dopiero była niespodzianka dla niego Chciałabym pana wtedy widzieć. Chciałabym, jak Boga kocham. Musi wrócić do domu, musi!	Nie dajcie się prosić, panie starosto ciekaw jestem okrutnie.	A za pozwoleniem, teraz my panami! Nie można pozwolić się lekceważyć!	Chodziłem za wojną. Bo gdzie się wilki gryzą, tam jest zawsze co zbierać... Wiesz ty o tym?	Jak się nazywa?	Niezła myśl niepodobna, aby jedno z nich nie zdradziło się jakim gestem lub słowem.	„Stracony czas cały ten eksperyment z prowincjonalnym klerykiem ale tak trzeba mi było pewnego człowieka!”	Nie, bo pan mnie nie oszukuje i tak jest w zwyczaju u świata, że ja powinnam pilnować honoru pańskiego nazwiska i domu. Lecz gdy ta pani owdowieje...	Mylisz się; ujechałem na nim sześć mil w półtorejgodziny niespełna, a wyglądał tak, jak gdyby tylko obiegł plac Ś-go Sulpicjusza.	Tak, zapomniany przez wszystkich, ale nie przez nas. My żłobimy groby, a polipy pieczętują w nich na całą wieczność naszych zmarłych!	Przesada, wielka przesada! Zresztą cóż oni mogą zrobić? Sprawy państwa mają zakres tak szeroki, że człowiek nie ogarnia go spojrzeniem. Przeto przebaczyć należy ministrom działającym na oślep i nie żywić ku nim nienawiści ani za dobre rzeczy, które zaprowadzić chcieli, ani za zło, jakiego są sprawcami; należy pamiętać zawsze, że działali na oślep, jak Collin-MaillardCollin-Maillard (fr.)	Zaraz, powiem wszystko. Niech pan zaczeka. Tęskniłam bardzo. Było mi źle... Tak źle. Nawet... płakałam...	I tak i nie. I interes i inne rzeczy. Widzi pan, kiedyś byłem tak głupi, że nie przyjąłem pańskiej propozycji w sprawie tej kombinacji emigracyjnej... A dzisiaj... dziś właśnie chodzi mi o pańską pomoc w tej dziedzinie.	Nie, miss Campbell miał natychmiast odjechać, ale podobno widział go Partridge.	Tyś mój! Teraz tyś już mój! Kochasz mnie?	Cóż się stało ze mną? gdziem ja był?	Nie. Tylko na parę dni przed tym właśnie wypadkiem	Ale za co?	Baśka, Staszek! Tutaj, przed oblicznością królewską zezwalam na wasze zaślubiny. A że bez półbez pół (daw.)	Ale cóżem ja temu winna i co mam robić?	I na toś go pociągnęła, ułudziła.	Mamy pełną lecznicę. Koledzy są zaorani. Nie mogę.	Poznano go przypadkiem na poczcie.	Ty w duszy Lach, nie Kozak, kiedy po kozacku nie chcesz dziewczyny zniewolić...	Może już są za murami?	A nie wie pan czasem, co takiego powiedział?	Nie rozumiem, co cię tam pociąga?	Jeżeli nie możesz zeskontować weksli po pięćdziesiąt za sto, trzeba je wymienić za gotówkę.	Ja jutro, nie dalej, wynajdę panu ustronne, pewne i wygodniejsze mieszkanie.	Jestem nim zachwycona... Nie spałam dwie noce.	Widzi pan że do wszystkiego można przywyknąć.	Tu nie ma roślin, które owocują.	Mości panowie, proszę do tańca!	Prosiłbym najpokorniej o pozwolenie napisania do mojej matki.	Już wypełzłe	Zresztą musielibyśmy założyć, że znają położenie tej wyspy	A tatuś wie, dlaczego ja tak muszę zrobić?...	Gwałtu! Co ja słyszę! Oni są ranni: Prochryst w samą głowę, a Antychryst w serce!	I mówisz z nim tak wprost?...	Tych ludzi, proszę pani można by pozwać przed sąd.	Wiecie przecie dobrze, wino młode ze wzgórz andegaweńskich?	O Justynka! Ona tak jest oryginalna...	O, w doskonałym, panowie... Zapewne znacie treść depeszy, która nadeszła?	Dobrze, dobrze, moje dziecko	Jestem Galilejczykiem, panie.	Jestem księżulkiem, który czytuje Żywoty Świętych i tłumaczy Judytę rymami.	Panie! Zatopię go	Ścigaliby pańskich ludzi, depcząc boleśnie po piętach!	A gdzież te papiery?	A ty?	Albożto Pan Bóg zakazał dawać i brać gościńce?	BezpieczeństwoSzczęście	Chi, chi, chi, chi...	Cicho, cicho.	Czujesz zapach?	Gdzie pan kapral każe orać jutro?	Jakże stoją sprawy Kazimierza?	Lucjana?...	Mam panu oddać list od hrabiego.	Musisz i będziesz.	Mój zegarek stoi.	Mówże pan, słucham.	Nieprawda!	No?...	O czym myślisz?	Pan Bergeret właśnie wychwala nam więzienia z czasów Ludwików.	Polska, Pozycja społeczna, Historia, Przemiana, Mężczyzna, Kobieta, Zazdrość	Sam słyszałeś.	Tędy, tędy! Tutaj	Vežiau,	Wracaj z Bogiem	Zostawiłabym go w spokoju i odeszłabym.	Łagodnie rozdzielić!... prawda, namiestniku?
Jutro pojedziesz własnym powozem na obiad, który daje twój dyrektor w Rocher de Cancale. Nowa sztuka nie idzie w niedzielę.	Nie. Musi być bardzo miła, z pewnością...	Prowadź, towarzyszu; nie wiesz, z kim mówisz: jestem przyjacielem towarzysza-komisarza Tempe.	Tu nie chodzi o plotki, lecz o rzeczy konkretne.	Żebyście mu tylko żadnej nie czynili przeszkody!	Jam nie rycerz błędny, nie Don-Kichot, wolę unikać niebezpieczeństw i zwyciężyć, niż wywoływać je i upaść. Nakazuje mi tak nie średniowieczna fanfaronada, ale rozum.	Dlaczego? Jest to dowód wielkiego zaufania i uznania pana charakteru, którego nie można lekceważyć. Przed rokiem nie wybrano by pana.	I nie tylko ty Nowiększy pan, nobogatszy mocarz, żeby się zamknął w murowanym pałacu nawet z żelaznymi okiennicami, nie ujdzie śmierci w swój czas. Tak i ze Staśkiem...	Chciałam pana prosić, byś poszedł prosto do hotelu i nie starał się odnaleźć dzisiaj tego człowieka. Istnieje jakiś związek pomiędzy osobami, które opuszczamy i tymi, do których następnie przychodzimy. Niechże pan nie będzie tą nicią pośredniczącą między mną a nim. Jutro możesz pan za nim biegać do woli; ale proszę mi go nigdy nie przedstawiać, bo umarłabym ze strachu. A teraz dobranoc, staraj się pan zasnąć, a ja i tak wiem, kto dziś na pewno nie zaśnie.	A dziś popr.: cytat (r.m.). z kazania kapelana) musi być ktoś, kto potrafi ściskać swe miłośnice (to był Huckluyt) w obliczu całego miasta (reminiscencja z Miltona). Mógłby się przynajmniej zdobyć na przyzwoitość i poczekać, aż się ściemni. Ale on nie czekał. Tak jest, nie przecz, nie czekałeś. O, Tulke, ty niepowściągliwy, niepanujący nad sobą bydlaku...	Co za hałas robią ludzie z powodu wieczności! Nawet w miłości jest to zagadnienie czysto fizjologiczne. Nie ma to nic wspólnego z naszą wolą. WiernośćMłodzi ludzie chcieliby być wierni, ale nie są, starzy ludzie pragnęliby być niewierni, ale nie mogą, oto wszystko, co można o tym powiedzieć.	A tu nic nie będzie!	Nie, mości panie, wyznaję	Bo to był wypadek nic nie znaczący.	Można by, bez wątpienia, panie Cyrusie, ale ujście nie zapewnia żadnej osłony i sądzę, że podczas wiatrów wschodnich „Bonawentura” mógłby bardzo ucierpieć od fal.	Bez czego? Nazwijże choć raz rzecz po imieniu! Po prostu, przez usta ci przejść to nie może, co?	Być może nie odważą się zaatakować nocą i zaczekają na nowy dzień.	Chyba nie sprawia ci to przykrości, że jestem z nim na ty?	Nie, bo ja zaraz wychodzę, opuściłam chore dziecko dla pana...	Jakoś mi się tak wyrwało, zanim nawet o tym pomyślałem, Ale wcale się nie gniewał. To morowy chłop! Jak Boga kocham, będę dziś grał jak anioł. No nie, Turkey?	Tutaj jest klucz, jaśnie panie Tutaj jest klucz. Zaraz zdejmę go z kółka. Ale jaśnie pan nie ma chyba zamiaru przenosić się tam, tu jest wygodnie?	A czemu nie wykręciliśmy zaraz do Węgier?	A mnie jeno żal, co Antek nie zdążył do żywego.	Czy nie byłbyś tak życzliwy przyjść jutro na nasz ślub? Zrobiłbyś nam wielką łaskę.	Nie wiem, ale z góry życzenia składam.	Obawiałam się, że pan nie przyjedziesz	Pewnie pani znowu kilka lat posiedzi w Warszawie jak my?... Felunia już bardzo dawno nie była na wsi.	Nie chwal no ty się tak bardzo tą lwią naturą bo i lwów bieda bija, a to o tyle mocniej, o ile więcej zapominają, że im lwami być przynależy.	O tak, księże proboszczu! ufam w miłosierdzie tego Boga, w którego całe życie wierzyłam gorąco. I jakiż-by On był ojciec ludzkości, gdyby się nie zlitował nad biedném sercem matki!?	Jesteście, jak dziecko, towarzyszu Zimny... Utrzymujecie, że byłem wplątany w tę sprawę, tylko nie macie na to ani dowodów, ani poszlak, ani jakiegokolwiek wytłumaczenia, bodaj najgłupszego wytłumaczenia, pocobym miał się wplątywać! Gdzież tu sens?... Nawet obrazić się na was nie mogę za takie brednie. Miarkując z tego, co wiem o zajściu z gazet i od was, widzę, że Kuzyk rozprawiał się z jakimiś bandytami, czy też oni z nim. A co tu ja mam do roboty? Jeżeli komu na świecie dobrze życzyłem, to już napewno Kuzykowi, od którego doznałem więcej dobrego, niż od innych. I ja miałbym na niego bandytów naprowadzać? Stuknijcie się w głowę, towarzyszu Zimny!	Panna Aneta czemś się sekretnem smaruje, to i spokojna! A tymczasem ani my, ani dobytek miejsca znaleźć przed niemi nie możem. Pocięły Marka onegdaj, a wczoraj mi źrebaka okaleczyły. Fe! Grenis spuchł, jak kaczka, mnie oczy wygryzły. Skaranie Boskie!	Luizo przeraża mnie twój rozsądek. Pomyśl, że jestem dzieckiem, że zawierzyłem się ze wszystkim twojej dobrej woli. Co do mnie, chciałbym ujarzmić świat i ludzi siłą; ale jeśli mogę szybciej dojść z twoją pomocą, szczęśliwy będę, zawdzięczając tobie całą mą dolę. Przebacz! Za wiele nadziei położyłem w tobie, abym się mógł nie lękać... Dla mnie rozłąka jest zwiastunem opuszczenia, a opuszczenie to śmierć.	Nie odmawiam bo lepszego przywódcy trudno by mi dla nich znaleźć. Trzeba tam kawalera wielkiej fantazji i rezoluta, aby ich w ryzie umiał utrzymać, gdyż inaczej zaraz i naszych zaczną palić a mordować... Choroba, SiłaTemu się jeno stanowczo przeciwię, byś jutro miał ruszać, nim ci się skóra po szwedzkich rapierachrapier	Panie jenerale pochorujemy się, widzisz jakeśmy już rozgorączkowani ciekawością. Jeśli ci miłe życie nasze choć cztery wiersze, zlituj się!! prosimy, błagamy. Jak to było?	I marszałek nic?...	Rzeczywiście, nic	Tak? W takim razie myli się pani bardzo. Ja GO już dawno widziałam.	Co pan chcesz, to im potrzebne do zamknięcia bilansu.	Idzie ale pod tym warunkiem, że cała ta sprawa jutro się załatwi.	Niech on sobie gada, co chce a ty, Albercie, żeń się. Poślubisz etykietę worka, nieprawdaż? No i świetnie, co cię to ma obchodzić? Lepiej, żeby na takiej etykiecie było mniej o jeden herb, a więcej o jedno zero. Masz w swoim herbie siedem kosów	Oślica zła, kąsa i wierzga, ale osioł calecale (daw.) przez. całą drogę podawać, to ani piśnie.	Przekonasz się o tym, zanim odejdziemy Ojciec powiada, że ma ona twarz jak siekiera	Przeżegnaj się, Femciu!... Ależ ja ani myślę iść za mąż...	Przypuszczasz więc, że mnie drugi raz tak jak z Zajączkowską oszukano?	Trochę jestem, ale to przyjemne zmęczenie. Napijesz się?	Trzeba się zdecydować na coś i to jak najprędzej.	Won! gniew, uraza. do Mazurów, to wino, więc po jednym przetańcowaniu stanąłem przed kapelą i dla ochoty zaśpiewałem starą jak świat piosneczkę:	A ja myślę, że to jednak towarzystwo twoich pięknych oczu.	A proszę, jeśli jest gorąca, ale jak na przyszłego milionera, macie diablo wygryzione filiżanki!	Co do mnie rzekł Don Kichot	Hola! A to ci się spieszy!	Niczego sobie. Wie pani, zdaje mi się, że ta dziewczyna nierada mnie tu widzi.	Niech mnie pan przestanie nazywać ciągle panną Stefcią.	No, to bardzo pięknie tylko uspokój się.	Och, te bażanty! Takie to duże, a takie krzykliwe, takie pstrokate i głupie! Zupełnie jak niektórzy Rzymianie!	Pan mnie?...	Rzucasz się z motyką na słońce! Dużo zyskasz, że sobie ściągniesz na kark księdza Maslon, Valenoda, biskupa, tego piekielnego wikariusza de Frilair i całą klikę?	Tak, lubią mnie tam; pomiędzy naszymi rodami była niegdy bliska znajomość.	To więcej nas okradaj, psia twarz!... bierz większe procenta i pomagaj tym swoim parchom.	Zapewne, proszę pana, i pojadę, dokąd mi rozkażesz; powietrze na prowincji, jak mi się zdaje, będzie dla nas zdrowsze, niż powietrze paryskie.	Znam ich zwyczaje! Ci byli tak grubi, że ślepy mógł namacać, że się obładowali. Psy też od razu kiełbasę zwęszyły.	A tak, tak to było! Wieczny smutek!	A jeśliby mu przyszła taka, żeby cię kazał powiesić?	Dalibóg! Wszyscy istniejemy, i to dopiero cud!	Dasz jej pieniądze i ani ją tkniesz palcem, słyszysz	Dałby Bóg!	Dobrze Chcę wiedzieć tylko, czy się z nią widujesz.	Hę? Jako żywo! A cóż to mi	Jest jeszcze jeden sposób, nad którym kiedyś zastanawiałem się.	Modlą się za swoję dobrodziejkę.	Mów waszmość dalej zaprawdę szczególne rzeczy mi mówisz.	Nardzewski jestem, do usług... Kogóż, jeśli łaska, mam zaszczyt... w tych ubogich... te... progach?	No! Pomyśl dobrze, skup się, Tomku. Wiatr naprawdę coś zdmuchnął!	Powiedzcie mnie...	Razem czterdzieści Ileż to będzie żołnierzy?	To on, Ben Joel!	Z wojny. Albo to mi niewola majęcy Jagienkę w domu siedzieć?	Że pani jest taką, jaką pani jest. To musi przecież zmęczyć.	A co ci przeszkadza?	A co?	A jednak gdyby po tem wszystkiem obstawał jeszcze przy swojem?	A może lepiej było wziąć połowę złota samemu i przerwać wojnę	Chicot, jeden z najlepszych robotników. Ma troje dzieci biedaczysko!	Cóż dalej?	Dobrze	Dokąd zamierzasz jechać?	Dwór miał dochody z płynących podatków, a czyliż podarunki mogły wyczerpać skarbiec mojego ojca?...	I Szwedów pod Klewanami poraził!	I gdyby posąg Amona w Tebach potwierdził tę uchwałę.	Młodą panią?	Skąd macie te monety?	Twoja biedna nauczycielka jest bardzo, bardzo chora.	Ty, Bartek, odprowadzisz gadzinęgadzina	Udzielić sądowi wyjaśnień.	W jakim dniu?...	W trzecim oddziale.	Więc, Czema, ad actaad acta (łac.)	Zielińska! twój redaktor przyszedł.	Łapiąc motyle	Że panowie chodzą nago po pokoju...
...z początku był dziwny, ale potem nadzwyczaj miły mówiła słodko, odsłaniając kołdrę i podnosząc mu gwałtem twarz za brodę. zwróciła się do męża, z tak zwanym wylaniem ale co robić? Jak wyrazić w innym skrócie rzeczy tak dziwne. Ty wy wszyscy ludzie czynu, którzy zdecydowali się skreślić się jeszcze za życia z listy żyjących, nie pojmujecie tego, że wszystko może mieć jeszcze jeden wymiar, dla was nieznany. Jeden Chwistek wyraził to kiedyś, pisząc o „wielości rzeczywistości”, ale nie dociągnął myśli swych do końca i ogół uznał je za bzdurę. Nawet Afanasol Benz, który podobno pierwszy aksjomat wyprowadził po prostu z niczego, nie uznaje tej teorii. A ja wierzę, że tam musi być coś na dnie, a reszta to wina następców, którzy nie umieli rozbabrać...	Nie to. Tylko... Wiara we własną wartość... Pojęcie wartości jest wielostronne i bardziej skomplikowane, niż się tego pragnie. Ale dajmy temu spokój. Późno już. Zabierajmy się do jedzenia. Pani cały dzień pracowała, a ja, próżniak, odbieram pani drugi kawałek nocy.	Panno Zofio! Na co tu długo owijać w bawełnę! Żałuję, że się przed nią nie mogę zaraz rzucić na kolana, ale i tak przyjmij pani to zapewnienie, że największym szczęściem byłoby dla mnie zostać na zawsze jej najposłuszniejszym sługą i niewolnikiem.	Niech mię Pan Bóg strzeże i broni od obmowy i odbierania sławy bliźniemu, żywo odparła Apolonja; ale co prawda to prawda! kochana Wandzieczka najdobrowolniej gubi się takiem postępowaniem! żonatych bałamucić! to obraza boska!	Nie żegnam się z tobą, ponieważ zobaczymy się wkrótce Zobaczymy się, i to wiele razy, jeżeli jesteś coś wart. Ale jeszcze nie dałeś się wypróbować.	To nic, zajmijmy się tem, co ważniejsze; później pomyślimy o mojej ranie, która zresztą nie wydaje mi się zbyt niebezpieczna.	Po hebrajsku? Przyjdzie panu, panie młody, jeszcze trochę poczekać, zanim mój krewniak nauczy się czytać listy po hebrajsku. Obawiam się, że to potrwa bardzo, bardzo długo...	Ach, mój Boże, co ja powiem? Poszli więc na dno, gdzie zostali przyjęci przez miłą rusałkę, ale się bardzo zmartwiła, znalazłszy skrzynię z książętami bez głów. Przejęta litością, zamarynowała ich w wodzie morskiej, spodziewając się, że odkryje związaną z nimi tajemnicę, gdyż jako kobieta była ciekawa. Wkrótce zszedł na dno nurek, a rusałka powiedziała: „Dam ci tę skrzynię pereł, jeżeli ją wyniesiesz na powierzchnię morza”, chciała bowiem przywrócić do życia tych biedaków, a nie mogła sama podnieść tak wielkiego ciężaru. Nurek wydobył skrzynię z głębin i bardzo się zawiódł, bo otworzywszy, nie znalazł pereł. Zostawił ją na wielkim, pustym polu, gdzie została znaleziona przez...	Tu. Gotowiuśka! Był u mnie Harasimowicz i przyniósł mi rozkaz od księcia, by o północku ludzie byli na koniach. Pytałem go, czy to mamy wszyscy ruszać, powiedział: nie!... Nie rozumiem, co to znaczy. Z innych oficerów jedni mają ten sam rozkaz, inni nie mają. Ale piechota cudzoziemska wszystka otrzymała.	Tym lepiej. Zatem między nami jest rzecz do omówienia i chcę to zrobić prędko, bo zależy mi na przyspieszeniu pierwszego numeru. Pozwolicie, kolego, że do was zadzwonię w najbliższych dniach. Oczywiście wolałbym mieć do czynienia z wami niż z Berskim. Cieszę się, żeśmy się spotkali.	Najdalej za kwadrans będziemy się musieli zatrzymać, panie Cyrusie.	Dziękuję Powinieneś pan był wyrządzić mi tę przysługę. Co tam u pana słychać? Kolano pewnie ma się lepiej, myślę, że wkrótce wrócisz pan do ukochanego pułku?	Wypędziłem... ale ona poszła, ani się obejrzała, poszła i ani mi słowa jednego nie powiedziała na pożegnanie, poszła do teatru, na komedjantkę, pomiędzy bandę łobuzów i ladacznic, rzuciła mnie, ojca, dla nich... A niegodziwa, niegodziwa, niegodziwa! Wypędziłem... a ona przez cały czas nie napisała do mnie nawet słowa jednego! Cztery miesiące! Dobrze, że jesteś kawalerem, dobrze, że nie masz dzieci, nie znasz więc tych cierpień, jakie sprawiają one ojcom... Cztery miesiące sam, w trwodze ciągłej o nią, otoczony upokorzeniami, a!.. a!..	Wracając do konia... pan mi pomoże! Przyszle pan takiego draba, który wskaże, gdzie to należy pójść...	A jak pan sądzi, kochany panie Nikodemie, łatwo panu pójdzie? Prędko da się rzecz załatwić?	Ale wszystko się może zrobić, tylko ty z temi rękami daj pokój, nie krzycz, idź, ochłoń, a już tam jakoś późniéj zobaczemy...	Cóż w tym dziwnego? Waszmość zapewne nie wiesz, że tonący i brzytwy się chwyta.	A o mało co nie zwierzyłaś się panu Bonacieux	Juści, ino nie wiada, co mu z tego ostanie, kiej się urząd skończy...	Tylko raz jeden. Było to wówczas, gdy ofiarował do kościoła świętego Barnaby grające dzwony. (O, teraz już nie było takiej rzeczy, której by Collinsowie, Hayowie, Fowlowie czy Fennery nie uczynili dla przyozdobienia kościoła! „Proś, a otrzymasz!”	Za księdzem do zakrystyi poszedł i podział się gdziesi.	Więc czego właściwie u kaduka pan chce ode mnie?	Dobrze! Pisz pan co jakiś czas do obu kapitanów, żeby nie pozasypiali.	Ja o tym wątpię ale dajmy temu pokój, spodziewam się, że jeżeli razem dalej pojedziemy, wyprowadzę was z błędu, w który podpadliście, prądem opinii niedowiarków pociągnięci.	Jakże, nie wiecie? drzewo go tak przygnietło, że pewnie już nic z chłopa nie będzie...	Jest pan diablo cięty a poza tym taki sam jak wszyscy inni. Bujanie w obłokach. Zobaczymy, co pan potrafi dla niego zrobić.	Trzy dni! Chybaś oszalał? Przed trzema dniami cesarz jeszcze nie wylądował.	Pragnąłbym, żebyś pani była moja Jakżeś pani prześliczna!	Tak! Zresztą powiem ci wszystko. Swoją rozmowę zakończyła słowami, które dziwnie mnie poruszyły... „Wspomnisz sobie moje słowa, Kaziu, że tak będzie, bo umierający widzą jaśniej...”	A ma pan... ile lat?	Cóż wasi na to?	Mości doktorze, gdzie uczyłeś się swojego kunsztu, jeśli łaska?	Nazywam się Wawrek Dobek Borowiecki, odezwał się nieznajomy żywo.	Pan dostałeś pomieszania zmysłów!	Prawda! Pozwolicie, gospodyni, to bym ano na górkę poszła, kości me bolą po drodze i oczy już śpik morzy.	Róża, ja się nudzę, ja się śmiertelnie nudzę zajęczała Toni.	To jest... tak jakby... Prawie mam	To zdepcz!	Uważasz pan?...	Voilà c’est le motVoilà c’est le mot  (fr.) zaśmiał się baron Weyher.	Zastawiłabym swoje rzeczy. Zresztą, pan des Grassins byłby nam...	Nie ma o tym zielonego pojęcia Zresztą ja nie potrzebowałam jej słyszeć. Wystarczyło mi widzieć ją, jak sunie ze swoją leliją. Od razu zrozumiałam, że ona nie ma talentu, kiedym zobaczyła leliję.	Patrzę, czy nie spleśniały, czy aby zda się do siewu...	Prawdą jest nauka, przerwał inny, nauka gdyby nic więcej nam nie dawała nad szeroką drogę bez celu i końca, nie jestli najlepszym ku górze gościńcem?	A więc zechce mi pan zrobić tę przyjemność, aby być obecnym na moim ślubie w Isle-Adam.	Anibym się odezwała	Na wszystkich podziałało to jak objawienie; ludzi po­rwał szał radości.	Wstydziłbyś się dla brzydkiej! Ach, majorze, żebyś ją widział!	Żarty, czy to dzisiejsza flamaflama (przestarz., z łac. flamma: płomień)	Ależ ja nic do niej nie czuję!	Pójdę sobie! Ale wpierw proszę mi zapłacić za kapy i firanki.	Nieprawda! Coś ci dolega. Czy to nieobecność Manuela pozbawiła cię apetytu? Więc ty go naprawdę kochasz, skryta dziewczyno?	Czekają na mnie w Pałacu Burgundzkim.	Nie mów, nie mów!	Nie, nie! Nie trzeba.	Nikt! nikt! nie pytaj! nie chcę uszu twoich walać opowiadaniem	Póki ja żyję, nie zrobisz tego!	Wtedy? Wtedy ON mnie uratował...	I niezawodnie załatwiłby go ten dawny Wokulski. Ten nowy zaś zapomniał nie tylko o pańskich interesach... Przede wszystkim o własnych...	Nie bądźcie dzieckiem, panie Mateuszu! Podwieziecie nas na kilometr od tego miejsca i zaczekacie.	Nie wiem, czy wasza dostojność będziesz mógł wysłuchać nas...	O, ty, panie, jesteś czymś większym... Ty jesteś wódz, który odniósł zwycięstwo... Ty jesteś porywczy jak lew, bystry jak sęp... Przed tobą miliony upadają na twarz, a państwa drżą... Alboż nie wiemy, jaką trwogę budzi w Tyrze i Niniwie twoje imię? Bogowie mogliby zazdrościć twojej potęgi...	No ale wiesz przecie ależ wiesz z czem cię posłano?	Tak, tak opowiedz nam co przez drogę. Ale coś zajmującego, jak naprzykład o téj belce przy Berezynie.	Ale charakter, panie, charakter?...	No, daj słowo, że powiesz.	A jak wygląda panna Ratkowska?	Cierpliwości, panie, na każdą rzecz przyjdzie kolej.	Więc i o tym pomyślałaś, gosposiu luba!	Wyszłam naprzeciw Jasia, tylko go patrzeć, jak nadjedzie.	Dobrze	Hm. Dotąd żyłaś w domu dziadka?	Jak często przychodził?	Jak pies, w głupim kraju, a pluskwy	Jestem więc wolny?	Kiedy?	Moja matka była Jadwiga	Oni, panoczku, na naszego króla czatowali. Siłasiła (daw.)	Szczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastjeSzczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastje (z ukr.)	Ta wasza rozpusta! Wszystko byście zrobili dla tej rozpusty! Dla tej krótkiej, potwornej chwili zabilibyście przenajświętszą czystość miłości! Ohydni rozpustnicy! Tylko Jaśniach.	Więc Judy musi oświetlać. Greto!	A co zabrałeś z sobą?	Ach, jaki piękny	Chciałeś powiedzieć:	Co wtedy?	Cud cud!	Gadajże, co masz gadać!	Ile w nim dobroci!	O! komendancie! ja wiele znieść potrafię.	Och! czyż ja mogę wyjść z domu o jedenastej wieczór?	Paskudna rzecz. Przyjeżdżaj zaraz! Ja tu głowę tracę.	Pora iść do dworu.	Przede wszystkim trzeba ukarać winnych...	Przeszkadza wamawama (gw.) zawarczał Mateusz.	Rety!...	Szyderstwa?	Tak. Sir Karol lubił mówić o rozporządzeniach, zawartych w swoim testamencie.	W salonie, na scenie jest dziwnie młodą.	Wojciecha Skowronka? Juścijuści (gw.: już ci)	Wystarczająco.
To drugie, tymczasowo, pozwoli pani, że przyszlę dziś... Mam kilka butelek wina tak doskonałego, że nie znajdziesz pani nawet u Fukiera... Jeden kieliszek do poduszki i bywaj zdrów!... Armatami nie zbudzą pani do rana...	Rzecz arcy potrzebna! nic nad stosunki w życiu, kawalerze! to daje konsyderacją, powagę, a złym razie, czego Boże uchowaj, nie raz poratuje. O stosunki proszę się nie troszczyć, porobiemy je łatwo. Przypadłeś mi do serca kochany podczaszycu, od czasu jakem miał przyjemność widzić cię gospodarującym w Głuszy; radbym ci być użytecznym, proszę mną dysponować. Podczaszyc skłonił się w milczeniu, a jenerał podał mu rękę do uścisku.	Czy ja wiem? Też mi pytanie. Tam ci dopiero świat!	Czyżby pani jeszcze raczyła pamiętać o tej drobnostce? Ja już zapomniałem.	Jakich Cóż ty mi możesz uczynić? co oni?... Zabić chyba każecie?	Owszem pani jedna poradzić by mogła...	Radzisz mi więc, żebym przyjął zaproszenie?	Kochany panie, musisz zaufać mi ślepo i zrobić to, co powiem. Oświadczysz pan Stapletonom, że mieliśmy wielką ochotę panu towarzyszyć, lecz że ważne interesy powołały nas do Londynu. Spodziewamy się wrócić niebawem. Czy pan zechce powtórzyć im to dosłownie?	Dobrodzieju, nie godzi się poczciwej pszczółki tak postponować? Pracy jest wzorem, jak nasz Marek, śpiewem Boga chwali przy każdej robocie, pałace stawia, jakichby architekt nie potrafił, biały wosk daje do ołtarza i miód na wiele chorób pomocny...	Proszę udać się do Dieppe, pod numer osiemnasty przy rue de la Barre. Mieszka tam niejaka pani Verdier. To dla tej kobiety, którą poznał dwa lata temu, Daval kradł.	Wybaczy pan, ale ja się tym nie zajmuję	Przykry! Ale to śliczne, słuchałbym wieki! Ten głos tak mi kogoś przypomina!	Och, rozdrażnić mnie przeciw tym obłudnikom nic już więcej nie może A jakkolwiek boleję nad wyrządzonymi całemu narodowi krzywdami, owo zajęcie zboża i posądzanie, że dostarczamy potajemnie broń, uważamy za uczynioną nam osobiście obrazę Teraz żaden już ich wykręt nie odwiedzie nas od podjęcia walki, wszelkie przysyłanie memoriałów z ich strony nic nie pomoże! Gdybyśmy wojny nie podjęli, zohydziliby nas jeszcze więcej przed zachodnimi państwami, a przed papieżem oczernialiby dalej, że sprzyjamy pogaństwu, nie pozwalając na rozszerzanie wiary świętej na Żmudzi	Argumentami możesz pan dowieść nawet, że czarne jest białym i odwrotnie lecz przekonać mnie pan nie zdołasz.	Widzisz pan używam stosu Bunsena a nie cewki Ruhmkorffa, bo jest ona za słaba. Stosy Bunsena nie są liczne, ale wielkie i mocne, co jest lepsze, jak uczy doświadczenie. Elektryczność wydobyta przechodzi na tył, gdzie za pomocą elektromagnesów dużego rozmiaru działa na właściwy system drążków i trybów, które nadają ruch śrubie. Jej średnica wynosi sześć metrów, a krok siedem metrów i pół; może więc robić do stu dwudziestu obrotów na sekundę.	Nie warto myśleć o niczem, co nie jest rozkoszą, pełną życia i młodości...	Ani myślę. Ale wskutek ogólnej wzrastającej gorączki życia w naszych czasach, a specjalnie po wojnie, wiek szaleństwa dla mężczyzn, dotychczasowa czterdziestka, został przesunięty na kilka lat wcześniej. To jest szaleństwo z pana wewnętrzną strukturą niedoszłego artysty wpakowywać się teraz w małżeństwo. A przy tym resztki sumienia, raczej sumieńka, które ma pan jeszcze. Zwariuje pan na pewno.	Przejeżdżał koło nas taki Węgier Zatrzymał się przed naszymi drzwiami. A miał kociołki, rondelki, garnuszki i przeróżne rzeczy, lecz matka nie miała pieniędzy, żeby móc coś kupić. Ale gdy już odjeżdżał, nasza mała Elżbietka zawołała: „Mamo, on ma skakanki z czerwonymi i niebieskimi rączkami”. A matka nagle zawołała: „Niech no się pan zatrzyma! Po czemupo czemu tu: wypłata; pieniądze otrzymywane za wykonaną pracę., boś przecie poczciwe dziewczę; mam ci ja do kupienia co prawda akurat cztery rzeczy po pensie, ale doprawdy wolę za dwa pensy skakankę kupić temu dziecku” i kupiła, i oto ona!	Ale ja nie chcę jéj nadużywać, wolę środki łagodności!	Chrząstkowski, Chrząstkowski! Aleś jeszcze nie odpisał, sądzę?	Mylisz się, mój mężu gdyż odjeżdżasz na dalekie, obce brzegi, w celu wzmocnienia, nie zaś rozluźnienia istniejących pomiędzy sobą a AlbionemAlbion (z łac. albus: biały)	Nie wstyd ci tak gadać? Taki zuch byłeś.	Nie! Nie!	Niee... Nie ma tu nigdzie okularów.	Stryj pana Józefa nie żyje	Toż posłałem po pana doktora. Na szczęście zastali pana w domu, a co byłoby, żeby nie zastali?... Miałem rannego bez pomocy zostawić?...	Zaraz będzie, panie Novotny Nie przypominam sobie pewnego słowa. Czy już mieliśmy „diabelskie machinacje?”	To jednak dziwne! Śmierć zabiera nas bez pytania. Młodzi poprzedzają nieraz starych. My, kobiety, szczęśliweśmy z tego względu, że nie podlegamy pojedynkowi; ale za to podlegamy innym chorobom, których nie znają mężczyźni. Musimy wydawać dzieci na świat i przebywać długie słabości. Co to za los dla Wiktoryny! Teraz ojciec musi ją przyznać.	Oczywiście! Każdy posiada szansę. Nie mogę panu powiedzieć jak wielkie są pańskie, gdyż chcę wygrać zakład uczciwie. A teraz: Dobranoc!	Oj! Nie tak daleko wszystko jest w rękach mojej matki.	To czemu lepiej Kozaków wszystkich wolnymi ludźmi nie ogłosić? Przeżegnaj się, stary żołnierzu, bo mówię ci, iż cię zły duch opętał.	To nie wiatr przewrócił ten słup	Wzywam Waszą Eminencję, aby tego dowiódł na godzinę bowiem przedtem pan Athos, który, jak zwierzyć się muszę Waszej Królewskiej Mości, jest człowiekiem wielce znakomitego rodu, zaszczycał nas, po skończonym obiedzie, rozmową w moim salonie, z księciem de la Trémouille, z hrabią de Chalus, którzy również z nim byli.	Ależ to nie błąd przesyłka telegraficzna kosztowała sześć franków siedemdziesiąt pięć centimów.	Mój dobry panie, odezwał się Siwiński: wprawdzie człek nie z jednego pieca chleb jadł i do wszystkiego nawykł, i niczego się nie lęka... lecz toć już ostatnia chyba bieda zmusi w takiej budzie siedzieć.	Nic nie powiedziałam. Daj spokój!	Proszę się nie krępować	Tak, wszystko musimy dziś przepłacać. Gotów jestem uwierzyć w to, że prawdziwa tragedia ubogich polega na tym, iż na nic sobie nie mogą pozwolić prócz wyrzeczenia. Piękne grzechy, podobnie jak wszystko, co piękne, są przywilejem bogatych.	To prawda. Jestem, chłopcze, jedyny Captain z całego Jevíčka. To się zgadza. Ponoć pochodzi stąd jeszcze jeden kapitan od... od... tych łódek spacerowych, ale ja myślę, że to nie jest prawdziwy Captain. To się mierzy według tonażu, wiesz?	I teraz się tam jeszcze znajdzie nie jedna, co mego bałamucić zechce... a może się już i znalazła?	Bo pan Michał rycerz, pan Michał odważny, pan Michał żołnierz...	Cóż pan rozkażesz?	Dobrze, o dziesiątej. Mieszka pan nadal w Hotelu Książęcym?	Grasz pan dalej? zapytał bankier.	Kto?... pan Kazimierz?...	Pan hrabia żartuje sobie nieprzystojnie.	Kto go wie, czy on i tu na mnie napadnie?	Jak się masz, kochany Copperfieldzie! Co porabiasz?	Jak to co robić? Pójdziemy dalej poszukiwać	Jak ty go nazwałeś.	Matko Boża!... Zochna, Zochna, za coś ty mnie kochała?!	Mister Gibbs, mamy nowego odbiorcę. Jak się nazywasz?	O! zaczyna się to wyjaśniać	Otóż to jest zwyczaj godny naśladowania pretekst. cukier rzucać do niego.	Po drugim akcie trzeba klaskać. Wyjdzie na scenę autor.	Wiecie co? Gdyby szło o moje osobiste wrażenie, to powiedziałbym, że wszyscy trzej zasługujecie na stryczek!	Ale za co?	Ależ... ależ... kierownik pociągu chce mnie rewidować.	Chętnie Gram w wista, to wchodzi w zakres angielskiego wychowania.	Co to?	Gana bus to. eiki ir daryki, ką liepiau, o žiūrėk gerai klausyk, ką pasakys ta boba, ba ji yra motina.	Jakże wdzięczną ci jestem, łaskawy panie, przemówiła gospodyni domu, że tak rychło pośpieszyć raczyłeś na wezwanie moje!	Mam nóż myśliwski	Może to jaki zagraniczny poseł?	Niemal jak ja wczoraj...	Tak jest, panie prezesie.	Tak. My tutaj byliśmy i jesteśmy na tym punkcie ułomni. Jesteśmy urodzeni z defektem polskości.	To i trzeba nam zaraz ruszyć!	To musi być bardzo nieprzyjemne sypiać w namiocie, jadać różne niesmaczne rzeczy i pić z cynowego kubka	To nowy sposób.	Trudno, trzeba te pesymizmy nazywać po imieniu Zapewne: należy bardzo respektować wiek sędziwy, ale kto chce żyć...	A czy piękna ta, której dałeś słowo?	A gdy zupełnie, da Bóg, wystygniemy, spowinąć w całun i położyć w grób	A tobie co do niego!	Ależ dajcie Albertowi przyjść do słowa, niech nam opowie, o co mu idzie	Co tam Radlicz wyprawia?	Co?	Dlaczego daleko?	Dlaczego?	Dlaczego?	Dlaczego?... Że jego chłopak miał zginąć?	Ja obejrzę most	Jakimże sposobem?	Korkowiczów?...	Kto mówi o terminie? Pomiędzy przyjaciółmi taka bagatelka, co stoi?...	Mianowicie?	Myślałam o jednej rzeczy	Naturalnie, że tyfus.	Niema żadnego ratunku?	Nieprzyjaciele twoi	Proszę więc o cierpliwość.	Pójdziesz do drugiego pokoju, a on w tej samej chwili także tam wejdzie.	Serce rzekła, przypom­niawszy sobie widocznie młodość swoją.	Skrzynia rozbita, obywatelu kapitanie!	Tak, anioła.	Wasza królewska mość, najmiłościwszy panie?	Wczoraj w nocy.	Zaraz usiędęusiędę	Zawsze byłam chuda i zawsze miałam duże oczy.	Śmierć, Śmierć bohaterska przerwała kniaziówna.
Otóż jest to szczególnie zadziwiające, że się tak powszechnie lekceważy ten fakt Oto, według mnie, istota czwartego wymiaru, natomiast wielu ludzi prawi o czwartym wymiarze, nie wiedząc, co to znaczy. A tymczasem jest to tylko odmienny sposób patrzenia na czas. Nie ma bowiem żadnej różnicy pomiędzy czasem a którymkolwiek z trzech wymiarów przestrzeni oprócz tej, że nasza świadomość dąży po linii tego właśnie czwartego wymiaru. Sporo jednak głupców błędnie sobie to pojęcie tłumaczy. Słyszeliście wszyscy, co oni wygadują o czwartym wymiarze...	Hm! Nie mogę zaprzeczyć, że i mnie się to raz przywidywało, wprawdzie dziadek, po kilka razy zapytywany przeze mnie, tylko ręką kiwał i odpowiadał: „Wiele by to dziś gadać o tym!”	Niech pan posłucha Byron przysięgał mi, że wierzy w istnienie wampirów, mówił mi wyraźnie, że je widział, opisał mi ich wygląd... i... naprawdę wszystko się zgadza: czarne włosy, wielkie oczy palące się dziwnym blaskiem, ta śmiertelna bladość; a jeszcze proszę zauważyć, że znajduje się w towarzystwie kobiety odmiennej od wszystkich; to cudzoziemka... Greczynka... z pewnością czarodziejka jak i on... błagam, niech pan tam nie idzie. Jutro pan go poszuka, jeśli się panu tak podoba, ale oświadczam, że dziś musi pan zostać przy mnie.	Zresztą, po co to panu mówię...	Doprawdy? Możesz sobie wierzyć albo nie wierzyć... Jak ci się podoba. A ja już wtedy i z oficerami, i ze studentami, gdzie się tylko dało! Jakem się tylko mogła z domu wyrwać, to wnet po górkach studenckich... Matkę już wtedy wpędzałam w grób. Ojciec się rozpił.	Już wiem... czy widzi Romek psa?... ja widzę! To Swój! O, biegnie już do nas! Kiedy jest Swój, to jest i pan Rosnowski. On nigdy nie rozstaje się ze Swoim i ciągle z nim rozmawia.	Ale gdzie tam! Ty to lepiej przyjdź do nas.	Co byście waszmościowie powiedzieli na to, gdybyśmy zamiast pod Bychów, do wojewody witebskiego spieszyć, poszli na Podlasie do owych chorągwi, które konfederację uczyniły?	Jeśli Hiszpanie nam na to pozwolą Nacierają od strony lasu, a od strony morza ostrzeliwuje nas karawela.	Naprawdę, Tomku, naprawdę? Za to przebaczam ci wszystko!	Niema o to obawy jedynym potomkiem zostanie dziecię Maryi Touchet.	No to wspaniale!	Pozostań z nami Miło mi, że cię mam tu. Będziesz nam obojgu dotrzymywał towarzystwa, dobrze się to składa i dla mnie, i dla Agnieszki, i dla nas wszystkich, być może.	To bardzo możliwe, proszę pani, jeżeli bywała pani we Flandrii.	To inna rzecz. Pani ma słuszność dlatego, że jej z tem do twarzy, a kobieta zawsze wówczas ma słuszność.	To jakiś oficer wyższej rangi, objeżdżający obóz z patrolem nocnym co panowie czynić zamyślacie?...	To wielkie pytanie! chytrze odparł Michał, duszkiem dla zagrzania się wychylając kieliszek.	To źle?	Świętą prawdę powiedział, swojego dobra patrzmy! Cichojta, hale, powiedziałeś swoje, to daj i drugiemu rzec swoje! Wydzierają się i myślą, co największe głowacze! Juści, żeby jeno w krzyku był rozum, to bele pyskacz miałby go więcej niźli sam proboszcz! Prześmiewajta się, juchy, a ja wam rzeknę, jak bywało pod te roki, kiej się to panowie buntowały; dobrze baczę, jak nas tumaniły a przysięgały, że jak Polska będzie, to i wolęwola (gw.)	To prawda chcę, aby pan wiedział i słodko mi jest zwierzyć to panu. Nie wiem nawet, czy nie mówię panu tego bardziej przez miłość samej siebie niż przez miłość do pana. Bo, ostatecznie, wyznanie to nie będzie miało następstw, pójdę drogą surowych zasad, jakie mi nakłada obowiązek.	I on poszedł na święto strzeleckie! Ucieszysz się pan, jak mu pięknie do twarzy z zieloną kokardą na czapce! Muszę panu powiedzieć, że on poszedł na czele, z nagrodą królewską, puharem srebrnym, w ręku! Wielka o to była walka, bo syn następcy tronu z roku zeszłego, t. j. syn tego, który przed rokiem najbliższy był strzału królewskiego, także chciał iść z puharem, ale Knepus odniósł zwycięztwo, jakoż jego elew utrzymał się!	Pokazuje ci, jak twój Jan będzie się zachowywał niedługo. Czy to nie wzruszające?	Cóż to za nierozważne słowa!...	Dałby mu Bóg i szczęście wojenne odziedziczyć... Wielki to dla mnie honor, że mam zaciąg czynić, i zaraz się do tego wezmę... Ludzi wojennych tu nie brak, byle było za co ich na nogi postawić. A pieniędzy siła przywiozłeś?	Jak to	Jak to, panna Dziudzia pojechała do Czerniachowa? Kiedy?	Nie idzie mi o to zupełnie.	O, panie Wokulski, to... bardzo słuszne, co pan mówi, ale i bardzo gorzkie... bardzo okrutne... Mniejsza jednak... Rozumiem, pański żal do nas, ależ... są jakieś obowiązki względem ogółu...	Pytanie pańskie ma ton ciekawości. Ale nie był to pan, jeno pewna dama. Portret jej mieści się tam, na sztaludze.	Przychodzę w rozmaitych godzinach, a oko, panie, mam na te rzeczy... no!... Pomimo to nigdy ani rąbka spódniczki, ani pantofelka, ani kawałka wstążki! A przecież nawet raz u jednego kanonika zdarzyło mi się widzieć gorset; prawda, że znalazł go na ulicy i właśnie chciał bezimiennie odesłać do redakcji. ArtystaA, panie, u oficerów, szczególniej zaś u huzarów!... (Główkę na dół, s’il vous plait...) Czyste zatrzęsienie!... U jednego, panie, spotkałem aż cztery młode damy i wszystkie rosyjski pianista i kompozytor. Odbywał słynne podróże koncertowe po Europie. mogłem dać sześć rubli, toż bym chyba nie żałował pięciu rubli dla takiego wirtuoza... Może by trochę poczernić włosy, je suppose que oui?je suppose que oui? (fr.)	Boże mój, Wasza Dostojność! Jakże rany? Księżna pani jest straszliwie niespokojna: cały jeden dzień myślała, że pan nie żyje, opuszczony na jakiej wysepce; natychmiast wyślę do jaśnie pani posłańca. Szukam pana od sześciu dni, trzy dni spędziłem w Ferrarze, goniąc po oberżach.	Mieciek, nie rozpinaj no się zupełnie, to nie jest zabawne	Ty! głodem! ho! zobaczemy! ja się głupich pogróżek nie boję, a że karać umiem toś widziała i wiesz... Furcifera! nie pomogą razy i widły, to cię żelazem gorącém na czole napiętnuję...	Czy tak?! A więc baczność, Horscrofcie! Bo jeśli usłyszę o niej jedno jeszcze takie słowo, wtłoczę ci je do gardła, choćbyś był większy niż zamek w Berwick!	Ojej! przecie pan baron gospodaruje teraz dobrami po nieboszczce, dopóki się tam coś nie zrobi. A ja już za jego rządów wyklejałem pokoje i poprawiałem okna. Znam go!... rzetelny pan i hojny...	Posłuchaj mnie chwilkę i bądź grzecznym dzieckiem Mama nie chce, żebyś poszła w tym tygodniu do teatru, bo twoje oczy nie zniosłyby jeszcze światła tej czarodziejskiej sztuki. W przyszłym tygodniu możesz pójść z Elizą i Anną i będziecie się dobrze bawić.	Nie spodziewajcie się nic dobrego, moja matko! Popełnił wielką niedorzeczność śpiewając, ale nie gniewajcie się na niego. Gdyby się bardzo w nocy skarżył, przyślijcie po mnie sąsiadkę. Do widzenia.	Jazda, panie. Sami czarni. Krzyżem świętym ich płoszą, bo kto wie, czy nie diabli?	Aha. Któż by nastawał na wolność i żywot naszego pana, jak nie czeskie psubraty. Dobrze co o nim wiemy. Widzisz synku, żeś i ty usłużył uczciwej sprawie, choć poniewolnie.	Mów, na Boga! nie trzymaj mnie w téj niepewności! Cóż się stało?	Twój chela W życiu nie widziałem nikogo, kto by był tobie podobny. Pójdę z tobą do Benares. Poza tym sądzę, że człek tak stary jak ty, mówiący szczerą prawdę ludziom przypadkowo napotkanym o zmroku, bardzo potrzebuje ucznia.	Wielka szkoda żeś ty w miejscu starego Bosego z papiérami z Polski nie przyszedł... byłbyś się może z Cosel pogodził, zobaczywszy ją w tym stroju, w jakim się przedstawiła staremu...	A owszem, mój drogi! Bądź roztropny jak Nestor, ostrożny jak Ulisses. Nie tylko pozwalam, ale również zalecam.	A tak, miałem głowę ściśniętą, jak w kleszczach, ale teraz już się wyswobadza. Czy widziałeś moje córki? One przyjdą niezadługo, przybiegną, jak tylko dowiedzą się, żem chory, one mnie tak pielęgnowały, gdyśmy mieszkali przy ulicy de la Jussienne! Boże! Chciałbym, żeby mój pokój był czysty na ich przyjęcie. Był tu jakiś młody człowiek, który wypalił mi cały zapas torfu.	Nie trzeba się było dać, Właduś! Mężczyzna nie da się! Mężczyzna zdepcze, zabije bodajby nawet tłum!...	Kilka słów zaledwie Byłem zmuszony przyjść jéj w pomoc, widząc że jest obcą i sama nie potrafi dać sobie rady. Nie zabiérałem właściwie znajomości, bo oddawszy posługę nic nie znaczącą, nie chciałem się narzucać, zwłaszcza gdym postrzegł, że jest drażliwa i nierada, aby się do niéj zbliżano.	Dwadzieścia pięć korbaczówkorbacz (daw.) krzyknęła, nie hamując swej złości, Bona.	Ja przecie sam zapłacę, jak się ożenię z Orzechowszczanką	Jakże?	Jeżeli tak pan ujmuje tę kwestię nie wątpię, że musiał pan sobie od dawna wyrobić cenny dar tolerancji, co zastanawia mnie w... wydawcy „Tygodnika Niezależnego”.	Kto wie, czy oni już tego nie spostrzegli i czy właśnie nie dlatego strzelają	Mnie nie złapią.	Można, idol mioidol mio (wł.) a my...	Nie bardzo. Zresztą	Nie czuję	Nie jestem ciekawa	Nie pytaj, duszko; kiedy słyszę czytanie, natychmiast oczy mi się kleją.	Niech się, co chce, dzieje nie sprzedam.	Prawdę mówię. Chyba nikt mi nie pozazdrości. Psie życie.	Uprowadź mnie stąd! Nie mogę znieść tego widowiska!	Widzi pan doktor, wyzdrowiałem Dzięki Bogu, wyzdrowiałem. Antoni wyleczył. A pan doktor mówił, że dla mnie nie ma nadziei. Na całe życie kaleką chciał mnie pan doktor zostawić.	Wyobrażam sobie, bo gdy oczy otwieram, słyszę, że dom już w ruchu i pokoje sprzątnięte. Lada dzień cała służba nasza zemknie.	Wziąłeś mnie pan w obronę mam nadzieję, że zrobisz mi tę przyjemność, aby zjeść ze mną obiad, zarówno jak nasz dowcipny Mistigris.	Zaczekaj pan Przerzucił się, ale nie do galanterii, tylko do Szkoły PrzygotowawczejSzkoła Przygotowawcza wyższa uczelnia, założona w Warszawie w r. 1862, z polskim językiem wykładowym. Kształcili się w niej najwybitniejsi przedstawiciele pozytywizmu polskiego (Prus, Świętochowski, Sienkiewicz, Dygasiński, Chmielowski i in.). W roku 1869 została zamieniona przez władze carskie na uniwersytet z rosyjskim językiem wykładowym., rozumie pan?... Zachciało mu się być uczonym!...	A hycel, psie krótki! Sprzedał, naszą porębę sprzedał!	A ja zaczekam na rezultat.	A może byśmy się tak udali na spoczynek?	A prawda!... wczesny być musi, rola doprawiona i idzie kiej bór.	Ar ir jų Dievas laido perkūnais?	Bolesławie Tęgi, Ziemowita synu!	Byli tacy...	Czy dostaliście co od niego?	Czy ekscelencja chce zatrzymać się dłużej, czy dalej zaraz jechać?... Jego królewska mość pilno życzy sobie widzieć waszą ekscelencję.	Dałam mu obiad, proszę pani a teraz zasnął w moim pokoju. Strasznie był zgłodniały i zziębnięty.	Do Wodoktów! do Wodoktów! W swaty do Wodoktów, z panem Kmicicem, z naszym zbawcą! Do panienki! do Wodoktów!	Dobrze, o dziesiątej. Mieszka pan nadal w Hotelu Książęcym?	Dowiecie się!	Gaduło, ty gaduło; na ciebieby febrę nasłać, tobyś pleść o cudzém zapomniał.	Gdzież tu są te słynne złote jałówki łódzkie?	I przyszedłeś pan do przekonania, że między treścią a formą jest wielki przedział?	Jakiego skandalu?	Kiedy!?	Mnie, tatku?	Na strzelenie z kuszy. Nad samą drogą.	Najadłeś się?	Najchętniej!	Pogrążon!	Ponieważ jest północ, oświadczże w rzędach swoich, że zamyślam tę sprawiedliwą i doskonałą lożę ucznia zamknąć przez trzy uderzenia wielkie i otworzyć lożę stołową.	Przyjacielu, niech ci Bóg sprzyja! Jakie nowiny powiesz mi o królowej?	Starszy bardzo miły.	W wiosce Astorga, w roku 18...	W ówczas gdy ręka obca ich zwiąże,	Wiesz przecie, ojcze, że ty znaczysz tyle, co my...	Więc może pan profesor umiałby wytłomaczyć naukowo legendę o potopie...	Wokulski gbur?... Jest on wprawdzie trochę sztywny, ale bardzo grzeczny.	Wyjechała z wizytami.	Za pozwoleniem!	Zapewne zacznie straszyć dopiero wtedy, kiedy pan odejdzie.	Zaraz zobaczysz	Zawrzyj gębę! naczynie, kubełek. i poszła do obory.
A! ten Brichot zawsze ten sam (mimo że doprawdy nie wiedział, czy Brichot był kiedy lampartem). I podkreślając te sakramentalne słowa rytualnym gestem, udał że się nie może oprzeć chęci uszczypnięcia go w nogę. ciągnął Ski, i nie zastanawiając się ile ślepota profesora daje smutnego i komicznego tym słowom, dodał: „Zawsze to spiczaste oczko w stronę kobiet.”	Czy przyszło ci to kiedyś do głowy, że moglibyśmy się wcale nie spotkać? Ja bym dłużej pozostała w tej mętnej mgle...	Cóż to za dziecko?	Cóż to, Heidi? Co mówisz? Dlaczego się nie modlisz, dziecko?	Panie kolego. Sądzę, że w tej sytuacji nie może to być argumentem, z którym należałoby się liczyć.	Nie to, żeby źle, owszem, na ogół biorąc... Ale, widzi pani, wymowa, akcent, to, czego jakiś korepetytor, jakiś belfrzyna na wsi wpoić nie jest w stanie, bo sam tego nie posiada... System, widzi pani, wymaga, to jest... akuratnej wymowy, a tego... nie ma. Wszyscy w tych stronach mówią w domu po polsku, rodzice... więc też i dzieci nie mogą mówić dobrze. A system, pojmuje pani, wymaga tej, że tak powiem	Zasługa. Sami mamy tego dokonać. Cóż byłoby to wartym, gdyby trwało tak od wieków? Nie byłoby wtedy twórczości i tragizmu. Niezbadane są wyroki Przedwiecznego. Bóg we wszechmocy swej zostawił ludziom wolność dla zdobycia zasługi. Ale każdemu udzielił tyle łaski, ile potrzeba było, aby był zbawionym. I to ci powiem, również w dyskrecji, bo ty jesteś ponad ideę wiecznej kary wyższa i chcesz doskonałości samej w sobie, a nie dla nagrody, to ci powiem, że Piekło musi być zlikwidowane. Ja przeniknąłem wszystko: będzie tylko Czyściec, i to czasowo oczywiście, a potem Niebo dla wszystkich. Ale tego, czym będzie, żaden umysł ograniczony wyobrazić sobie nie może. Zdjęcie przekleństwa duchowego ograniczenia będzie nagrodą podstawową za sam fakt istnienia normalnego tutaj. Będziemy oglądali świat i jego tajemnicę w doskonałości nieskończonej Boga jak w lustrze. I to ci powiem jeszcze, że społecznie rzecz biorąc, chrześcijaństwo w pierwszych wiekach było czymś zupełnie różnym od Kościoła z czasów renesansu, a obie te fazy różne były od stanu dzisiejszego. Chociaż między dwiema ostatnimi są właściwie tylko różnice stopnia. Ale jest coś, co je wiąże w jedno, mimo różnic	A, to ty, Lucyanie Zkądże tak późno przybywasz?	Bo mi się tak zdawało A zresztą zobaczysz, to się wyjaśni. Że było naprawdę wielkie niebezpieczeństwo, a myśmy go wyratowali.	Bywa to czasem konieczne...	Chciałbym to zobaczyć	He, he, poczciwy Cornoiller, zjawia się jak na obstalunek. Dobre to do jedzenia?	I nasz też będzie za tydzień. Papa wraca pojutrze. Zrobimy to tego samego dnia, a rano będę się chrzciła oficjalnie z papą	Jak się robi gorąco, to coraz to bardziej swędzi. Poza tym	Jak to, z nikim innym?	Jesteś troszeczkę, o ile sobie przypominam, nastrojony... Czy cię, jak tamten przewidywał, strach nie zaczyna oblatywać z czterech stron świata? Może chcesz wrócić?	Już od czterech lat Dostałem się tu w rok po śmierci mego ojca. Ileż winienem za to wdzięczności! Ileż wdzięczności winienem panu Wickfieldowi za utrzymanie i udzielanie nauki. Przechodziło to środkiśrodki	Któż pan jesteś? Stworzonyś chyba po to, by mnie dręczyć.	Nie poddawaj się temu żalowi a raczéj użyj całéj energii, jaką cię natchnąć może miłość macierzyńska, aby syna z toni ratować. Mówiłaś, że chcesz go ratować; czy myślałaś już o środku jakim?	Nie wiem, czy służba urządziła panu dobrodziejowi wszystko jak należy?	Och, pani, za wiele zaszczytu!... Bianchon jest wielkim człowiekiem, ale ja jestem zbyt mało znany!... Za dwadzieścia lat nazwisko moje będzie trudniejsze do wytłumaczenia niż nazwisko pana prokuratora, którego myśl wpisana w pani albumie zdradzi niezawodnie jakiegoś nieznanego Monteskiusza. Zresztą trzeba by mi co najmniej całej doby, aby zaimprowizować jakąś bardzo gorzką medytację; umiem malować jedynie to, co czuję...	Panie! Gdzie mój mąż? Gdzie mąż?	Smutne mam nowiny dla ciebie, zacny panie	Starczy mi tego zaszczytu, jeśli biedacy zachowają wspomnienie o mnie przez parę lat po śmierci mojej. Korzyść będzie dostateczna, jeśli przy każdej chacie zasadzę parę jabłonek, jeśli wyuczę grajka kilku starych melodii, a pastuszków na leśnej polanie pięknych śpiewek. Proszę wierzyć, pani majorowo, jestem ten sam co dawniej, szalony Gösta. Wiem teraz, że mogę zostać jedynie muzykusem, i na tym poprzestanę. Dużo rzeczy muszę naprawić, ale płacz i skrucha to sprawy nie moje! Chcę dać radość biedakom i w tym upatruję pokutę swoją!	Sądzę, że słowo to w średniowiecznej łacinie znaczyło tyle, co larwy, widma, fantasmaty, czyli twory piekła lub złej, grzesznej myśli.	To chyba stal...	To dobrze! Zsiąść mi z koni, ruszyć przez wodę ku onym beluardom, podsypać je prochem i zapalić. A cicho mi iść! Pan starosta krasnostawski pójdzie z wami.	To fakt, że jedynie walka daje życie w literaturze	To mój kłopot	To nie było głupie	To nie wiadomo; może wojny nie będzie.	To słuszne! Ja sam, co prawda, nie zawsze mogę to uczynić, gdyż jestem, jak wiadomo, ni pies, ni wydra, ale Billy powiedział prawdę. Słuchaj człowieka, kroczącego obok ciebie i pełń jego rozkazy, inaczej bowiem zatrzymasz całą baterię i dostaniesz lanie!	To znaczy zawładnąć dokumentami, stwierdzającymi, że wchodzący w grę mężczyzna był już poprzednio żonaty. Samo zawładnięcie nie zamyka jednak sprawy. Pozbawiona dokumentu ta trzecia, jeżeli tylko pamięta nazwę i adres instytucji, która dokument wystawiła, zdoła uzyskać odpis. Korzyść tedy ogranicza się do przedłużenia sprawy, gdyż musimy założyć, że owa osoba byłaby istotą naiwną, gdyby nie przeglądała kilkakrotnie świadectwa ślubu. Na brak pamięci tedy z jej strony autor liczyć nie może. Jest jednak i druga korzyść. Mianowicie, mąż mając w ręku świadectwo może natychmiast wszcząć kroki rozwodowe. W powieści dałoby się to załatwić z piorunującą szybkością. Po prostu telefonuje do swego adwokata w Nowym Jorku i wydaje polecenie. W praktyce natomiast musiałby prawdopodobnie sam pojechać do Ameryki. Lecz nie odstępujmy od powieści. Otóż nagromadzone przez pierwszą kobietę, czyli przez panią, informacje o burzliwym życiu drugiej, jak też i fakt porzucenia męża, wystarczą w zupełności do rozwodu bez żadnego odszkodowania. Więcej jeszcze. Proces z konieczności odsłoni burzliwe życie owej damy, zapewne obfitujące w takie szczegóły, na których ujawnieniu wcale jej nie zależy. Rozumie mnie pani?...	Zdaje mi się że trochę ironizujesz. Czuję to w głosie twoim. Nie obrażam się wcale, ale pożałuj samego siebie i przestań głupstwa myśleć...	...Ten człowiek nagi... ten... Nie mogę powiedzieć...	A ja nic nie rozumiem	A ja nie jestem panem Laurence, tylko Arturem. Na pierwsze imię dano mi Teodor, ale go nie lubię, bo koledzy nazywali mnie Dora; postanowiłem więc, żeby mi mówili Arturze.	A potem?...	A więc niech pan je sprzeda, bo stracisz wszystko.	Ach, ty niepoprawny trzpiocie! Zawsze jesteś ta sama.	Albo jutro lub pojutrze! i z więzienia prosto na pieniek. Kat już miecz szlifuje.	Ale ani śni mi się o tym, jak ty z twoimi zamysłami stoisz; pytam się tylko oto, co ci odpowiedziała Zuzia?	Ale ja będę dawać lekcje u panny Malinowskiej...	Ale ona chyba nie była taka podła!	Aż takie szerzyła spustoszenia!...	Chciałem powiedzieć, sięgające do samych korzeni	Chicot, jeden z najlepszych robotników. Ma troje dzieci biedaczysko!	Cud cud!	Dajcie mi jeszcze wódki. Tak! A teraz podtrzymajcie mnie chwilkę, bo jeszcze drżą mi nogi. Co pan teraz rozkaże?	Dla siebie, ojcze, nic nie chcę, dla ludzi... wiele!	Dlaczego nie?	Dlaczego?	Do kata! Czeka nas ciężka walka, trudno będzie zdobyć ten fort bez dział i drabin oblężniczych. Cała nadzieja w męstwie naszych ludzi, w przeciwnym razie Hiszpanie dadzą nam takiego łupnia, że raz na zawsze odechce nam się ich atakować.	Doczekasz ty się jeszcze większej wojny i większych zwycięstw	Ech, źle pan usposabia doktora! Trzeba było zapewnić, że jak po stole...	I twoje zamiary, konieczność, w jakiej musisz starać się o sumę...	Jakże bankrut może wyglądać inaczej!	Jeżeli pan nie ma nic przeciw szerszemu omówieniu tej sprawy mógłbym ewentualnie odwiedzić pana? Przyznam się, że mnie kwestia „Tygodnika Niezależnego” obchodzi również osobiście.	Juści, inom ja nie dosłyszał, ale mogli drudzy.	Juści, że o siewach wspominał.	Już jestem po śniadaniu.	Już można dzwonić, idę!	Krzywda, Zemsta zawołał lama nań z góry.	Kto tak wymalował?	Na nieszczęście równie go prędko piękność nuży, jak zapala.	Najf. Najf.	Należy, Albercie, zrobić, tak jak ja zrobiłem. Należy sobie powiedzieć, że pieniądze, czas i trud są niczym, gdy chodzi o reputację całej rodziny. Nie wystarczy prawdopodobieństwo, trzeba mieć całkowitą pewność, aby zgodzić się walczyć na śmierć z przyjacielem. Jeśli podniosę szpadę albo jeśli strzelę z pistoletu do człowieka, któremu przez trzy lata ściskałem dłoń, muszę przynajmniej wiedzieć, dlaczego się do tego posuwam	Nie mam i ja dobrej otuchy co do końca owej sprawy ino sobie ku rezygnacji powtarzam, że cokolwiek się stanie, za wolą Bożą lub za dopuszczeniem Bożym się stanie.	Nie tylko ja za tobą prosiłem, ale i księżna Anna.	Nie uderzy. Owszem, niech go pani pieści Niech mu pani da rękę do pocałowania.	Odkąd sam starosta upoważnił ich do tego!	Odpocznij chwilę	Pan de Carois?...	Pan się śmieje! Wy wszyscy się śmiejecie z przeszłości, zaprzedaliście duszę złotemu cielcowi. Tradycje nazywacie trupami, szlachectwo przesądem, a cnotę zabobonem śmiesznym i godnym politowania.	Poznaj, czylim miał jakowe niecnotliwe intencje...Pozycja społeczna, Szlachcic	Przekonał się, że panna Łęcka ma kochanka...	Przekrocz tę granicę fałszu.	Przewielebny Ojcze! Przenikniona gorącą i serdeczną tęsknotą ku Bogu, w związku z Panem naszym, Jezusem Chrystusem chcąc resztę życia mego spędzić na adoracji Przenajświętszego Jego Sakramentu, przy zachowaniu reguły św. Franciszka, proszę cię kornie, Ojcze Przewielebny, o łaskę i przywilej zakonnego habitu.	Przybłęda. Obcy obywatel...	Siedem razy dziewięć?	Skrzynię ze złotem?	Symulując atak i nagły zwrot. Uprzedziłem już ludzi o swoim zamiarze.	Słuchajcie Mam nowe wieści. Ale naprzód... Daj no mi, Pescary, kieliszek. Chcę wypić zdrowie starego Wosińskiego.	Tajemnica	Tak się dzieje, że ani się odzieję, ani się nadzieję, a mam tylko nadzieję, że się raz przecie gdzieś stąd podzieję, bo tu w Podborzu już nikt nie wytrzyma. A wy co robicie teraz z matką, Hanusik?	Tak, Krasowce; ziemia i wszystko co na niej rośnie, żyje, czuje, myśli...	Tak, i porozumiawszy się z tą, na którą czekał, odjechał.	Tak.	Trochę mi przykro, że mama nie przyszła na koncert. We wtorek też nie była.	Tym gorzej, bo on o was kniaziowi doniesie.	W istocie pan de Lembrat był łaskaw poświęcić nam cały dzień dzisiejszy. Liczymy, że i ty, kochany Sawiniuszu, dotrzymasz nam towarzystwa.	W każdym razie jesteś niedołęgą, bo trzeba ci było udać, iż przyjmujesz zlecenie, byłbyś już teraz w posiadaniu listu; rząd, któremu grożą, byłby ocalony, a ty...	Waćpanna taka śliczna... czego płaczesz?	Widziałam... Obóz chana jest bliziutko. Może byśmy tam pojechali...	Więc niech się cofną od spółki ja ich nie wabię...	Zapewne skłopotany podczaszyc	Zatem umowa zawarta!	Zdaje mi się, że w walce z nim nie mogłeś się uskarżać na brak powodzenia.	Znajdziemy na pewno coś innego na ząb.	Życie kobiety
A cóż tam znowu w tym tak bardzo smutnego? Jedno wiesz sam, że ja tu w Źwierniku nie posiadam jeszcze u żadnej osoby takiego zaufania, żebym mógł liczyć na pewno, że się co dowiem, a po wtóre znów ja ci powiem, że od wczoraj do dzisiaj jeszcze żadna klamka nie zaskoczyła, a com mógł uczynić wczoraj, to potrafię i dzisiaj.	Słyszeć nie chcę o twojej dymisji. I to sobie zapamiętaj, że uważałabym taką rezygnację za nielojalność w stosunku do mnie. Bo i co byś robił, czym zająłbyś się, kim byłbyś po wyjściu z ministerstwa?... Nigdy się na to nie zgodzę. Poza tym uważam twoje zamiary za przedwczesne.	Ach, mój Boże! Panie hrabio, toć trzeba sobie wzajemnie pomagać. Często takiego bandytę mocno przyciskają żandarmi albo karabinierzy, no to cóż, natyka się wtedy na łódź, w której siedzi paru takich poczciwych chłopaków jak my. No i przychodzi prosić o gościnność w naszym pływającym domu. Czyż godzi się odmówić, kiedy biedaka ścigają? Przyjmujemy go, a dla większego bezpieczeństwa umykamy na pełne morze. Wszakże to nic nas nie kosztuje, a nieraz może ocalić życie, a przynajmniej wolność bliźniemu, który przy okazji może nam odwzajemnić przysługę i wskazać nam bezpieczną przystań, gdzie możemy wyładować spokojnie towar, unikając ciekawych oczu.	A zatem szanowni panowie, w zasadzie przystępujemy do spółki proponowanej przez pana Wokulskiego. Interes wydaje się bardzo dobrym, a obecnie chodzi tylko o bliższe szczegóły i spisanie aktu. Zapraszam więc panów, chcących zostać uczestnikami, do mnie na jutro, o dziewiątej wieczór...	Dość! Nie byłem ani pod gankiem, ani pod izbą. Jeżeli więc zdawało ci się, iż widziałaś mnie, to znaczy, że twój kochanek, ten nikczemny Grek, nie tylko nie opuścił Egiptu, ale nawet śmie krążyć po moim ogrodzie...	To pewno że gdyby ta kolubryna leżała na szańcu, nie myślałbym tak wesoło o jutrze.	Wiem ci ja, choć i gniewający się, co robię; za czym trzymajcie, coście dostali, bo to wam też zapowiadam, że więcej jednego skojca nie uwidzicie.	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	To ślicznie: nie dajmy się, powiadam... Poczekaj no: jak to będzie po czesku?... Słuchaj: jeden bilardzik wódka z dodatkiem karmelu..	Zdrowie i długie lata! Garść nas wprawdzie tych, którzy przy nim stoimy, ale prawdziwych żołnierzy. Da Bóg, nie damy się tym łuszczybochenkom, co sejmikować tylko umieją i panu hetmanowi zdradę przeciw królowi zadawać. Szelmy! To my w stepie dzień i noc czołem do nieprzyjaciela stoim, a oni dzieżki pełne bigosu i jagiełjagły córka Priama, króla Troi, przepowiedziała klęskę Troi; przen. zwiastunka nieszczęścia. upadek Ilium i narodu Priama przepowiada, a ci o niczym nie myślą, jeno ciągle dochodzą, kto przeciw królowi zawinił.	A jak to było z orką po tych żniwach?	A to go każcie szukać! na miłego Boga! rzekł Sapora... Może też wam łaskę tę uczynił, że drapnął...	A zkądże pani wié, że to była pani Warska?	Co się tyczy tego młodego konia... powiem panu, że jeżeli źrebak się urodził na kucyka do gry w polo... jeżeli bez trenowania idzie za piłką... gdy taki źrebak siłą przeczucia rozumie się na grze... tedy powiadam ci, sahibie, jest rzeczą zgoła niewłaściwą marnować takie źrebię w ciężkim zaprzęgu.	Co to jest? rękopism? A jaki nabity! Ja sądziłam, że pan masz drukowaną edycję Bacona?	Co, panie dobrodzieju?! Więc waszmość chcesz się ważyć na to?	Drogi panie Pastrini! Jak pan sądzi, czy hrabia jest u siebie?	Jeśli się mylę, dowiedź mi tego lecz wiedz, że mówię to, co mi nakazuje miłość do ciebie.	Maurycy Lennox był złym typem Nie rozumiem, dlaczego wszystkim podoba się on więcej niż Parsywal!	Na co, Noelu co się stało? Powiedz prawdę, wiesz przecież, że nikt cię nie opuści.	Na mą cześć niech się nie spodziewa, że go będę cmokał po pantoflu.	Nie można, bo jakbyście wy, ojcze, wyszli, tak by mołojcy krzyknęli, że hołowu spasajetehołowu spasajete (ukr.)	Nudzi go to już a poza tym nie będzie się tu przecież pokazywał, w końcu i jego obaj Cavalcanti zrobili w konia. Przedstawili mu fałszywe listy kredytowe	Spletli ci baśń bo ja tu o żadnej takiej dziewce nie wiem.	Tak, tak, to bezpieczniejsze przynajmniej na werandzie u Płonki nie ryzykujemy nadeptać na jakiegoś trupiszona.	To tam Czengiery pociągnął, co tu koło nas wczoraj szedł...	Ty nie żartujesz o tej stancyjce? Mnie byle kącik. Ale może Ragis będzie nierad, i tobie niepotrzebny ciężar! Parę lat w spokoju, tobym się jeszcze na coś zdała, ale potem...	Niech żyje szlachetny Panigon! Do kroćset spaśnych wołów, ten zna się na kuchni! Idę stamtąd: nie szafują inaczej jak tylko miskami. Nie omieszkałem, wedle obyczaju i rytuału zakonnego, dobrze wymaścić moją sakwę brzuszną.	Wiesz o tym aż nazbyt dobrze. Dziw mi nawet czasem, że nie wystarcza ci ta świadomość i doświadczasz jeszcze piękności swej, używając jej na pętanie ludzi, którzy nawet patrzeć na nią nie są godni.	Czy czuła pani, że ktoś wyciąga szpilkę z włosów?	Ech! Doktor powiedział, że masz za wiele zdrowia!	I rozumieć nie potrzeba, jeno wiedzieć. Co robisz, gdy zamkniesz zmysły?	Jeszcze nawet nie posłał po nie.	Kiedyż to będzie?	Lecherenne, nie zadawał sobie nawet pracy ukrywania swych uczuć dla was; przyjmowaliście zakochanego w méj niebytności, codziennie, siadywał wieczory całe, widywano go...	Marynarz? Mówicie, że marynarz?	Nie chciałabym takiego zimnego i wyrachowanego życia, bez szaleństw, marzeń i miłości.	Nie czekając, co kto o nas postanowi!	Nie lubię tego	Nie tylko księdzu, innym też się nie mieści w głowie; w życiu Fernanda musi być jakaś niezwykła tajemnica, której nikt jeszcze nie zna.	Nie wyjeżdżajcie z psami na polowanie w wietrzny dzień! Ja nie mam nic przeciw temu, żeby go uwolnić.	No to daj, zamiast stękać.	O! ona mnie kochała!	Och, Paulino, byłem, jestem jeszcze bardzo nieszczęśliwy!	On zgłupiał do reszty, to potrzeba mieć pieniądze, żeby kupować! to potrzeba mieć za co, żeby kupić, co potrzeba? To Wulff pewnie co ma, kiedy stawia fabrykę, to Bernstein dużo ma, kiedy za całe sto tysięcy mebluje sobie dom?	Otóż to!	Pamiętasz żem cię chciał wrócić Aulusom? Aleś ty mi odrzekła, że cezar mógłby się o tym dowiedzieć i mścić się nad nimi. Patrzże: teraz będziesz ich mogła widywać, ilekroć zechcesz.	Panie! Takie oszczerstwo!	Patrz no! Jest to jakby obrazek przedstawiający narodziny jakiejś religii... oto pierwszy mistrz i pierwszy uczeń. Czy to buddysta?	Pewnie Krakowianka skarżyła ci się po cichu, że jej się nudzi i że rada by mieć jeszcze jedną lalkę za towarzyszkę?	Pewnie, że tak. Stąd zaraz ruszymy wedle ordynansuordynans (z łac.) miasto i twierdza w środkowo-zach. części Ukrainy, położone nad rzeką Rów, ok. 60 km na południe od Chmielnika..	Przysięgamy na Krzyż i Ewangelią dlaczegoby nie na Hostyę?Przysięgamy na Krzyż i Ewangelią [...] dlaczegoby nie na Hostyę?	Stoimy we drzwiach, nie ma tu nikogo	Tak jest, Anna, dobra i poświęcająca się córka, a taka czyż nie godna nazwy anioła?	Tak! tak! Bassa-Narok! to po naszemu wielka i czarna woda. Pan wielki wiedzieć wszystko.	To krewny hrabiego GeldriiGeldria	To nieprawda	Tylko smutno mi strasznie. I za siebie, i za Olę, i za ciebie...	Tyś człek wierny i w potrzebie frant. Pojedziesz w daleką drogę, ale nie o głodzie.	Więcej jakwięcej jak	Wytłumaczyć nie umiem, czuję i jestem tego pewien.	A jakoż mam się śmiać? Uczyniłem staremu deklarację, no i ładnie na tym wyszedłem.	A więc użyliście siły moralnej?	Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka.	Bogowie!... bogowie!... zmiłujcie się nad niewinnymi...	Bohun?	Bolesławie Pobożny Odoniczowiczu!	Było trochę prawdy. Wydostałem się jakoś. Co tu u was słychać?	Chcę, aby nas konie ponosiły.	Chory jest, biedny chłopiec.	Chorzy, kalecy, zwierzęta, nawet przestępcy znajdują przytułek i odpowiednie warunki bytu. Z jakiejże racji dusza wyjątkowo szlachetna ma być pozbawiona tych praw?...	Dajemy co dzień, z wolna, w trudzie, mało	Dawniej byłam uczennicą... nawet szczególnie wyróżnianą... ale teraz...	Dotykanie.	Droga Rottenmeier! Skoro ktoś raz ma imię Heidi i przywyknął do tego, używam tego imienia i basta!	Dziękuję ci, moje serce!	I dlatego powinniśmy być przygotowani na wszelką ewentualność	I moim Czy wasza matka płakała kiedy?	In saecula saeculorumin saecula saeculorum (łac.)	Jestem.	Jeżeli pani każe.	Która z tych pań nazywa się Klelia Conti?	Milordzie de Winter jakiej kary żądasz dla tej kobiety?	Miła moja, daję ci psa.	Moja misja zakończy się, nim się zestarzeję.	Można spytać, kiedy ślub?	No, te sztoż heto, co ciebie dziś dusiło?	Oh pan zaśpiewasz nam coś melancholicznego; ja tak lubię śpiew melancholiczny, szczególniéj w pewnych chwilach.	Ostroróg własnego cienia się boi!	Pieniądze kardynalskie	Polska dzisiejsza musi być grubo niepodobna do ideału tamtych felietonistów.	Praca	Przeklęty niech będzie ten dzień i przeklęta noc, kiedy urodził się człowiek	Przynależność państwowa?	Szczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastjeSzczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastje (z ukr.)	Ten może o sobie powiedzieć: Si fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinaeSi fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinae (łac.) rzekł ksiądz Wydżga, który lubił autorów przy każdej sposobności cytować.	Twarz każdego człowieka honoru jest jednaka.	Wiem chyba, gdzie szukać	Zadowolony?	Życie, ubranie i trzysta franków rocznie.
Nie, to tyś się zrył wtedy jak bela, ja piłem i piłem jak smok i pomimo najlepszej chęci mojej ani rusz upić się było, alem się za to rzucił w taniec z takim ferworem, żem hulał jak wściekły ze wszystkimi pannami, tylko z Zuzią ani jednego kroku. Com myślał wtedy, nie umiem na pewno powiedzieć; może gdyby była Zuzia na mnie mrugnęła i przeprosiła się ze mną, może bym jej był jeszcze do nóg upadł za to; ale, wyobraź sobie, wytrzymała tę całą manifestację ode mnie z tymże samym uśmiechem, z jakimem ją zastał na sali. Ba! Przetrzymała mnie nawet, bo przecie ja już dalej nie mogłem ani pić, ani tańcować i tak się zatrułem i osłabłem, żem ledwie mógł siedzieć na ławie, a ona tańcowała bez ustanku aż do tego momentu, w którym Stojowski począł swoje kazanie.	Aha! Ty to się nauczysz, tyś mądry!	To pojedyncza chmurka nie ma więc się czego obawiać.	Jeśli powiesz choć słowo o zimnych tuszach i szybkim marszu, kości ci połamię, Dzieciuchu! Ja mam wątrobę, uważasz? Pamiętacie, jakeśmy to uważali za niesłychaną rozkosz zrywać się w niedzielę rano, kiedy w lecie było 57 stopni i kąpać się w morzu w Pebbleridge? Brr!	Nie ulega wątpliwości że jego zeznanie było potrzebne. Wiem, że taki pogląd każe rozedrzeć szaty niejednemu z moich kolegów, ale, na mój rozum, rząd miał obowiązek pozwolić mówić pułkownikowi. Nie wychodzi się z takiego impasu zwykłym piruetem lub ryzykuje się wówczas, że się wpadnie w błoto. Co do samego pułkownika, zeznania jego wywarły na pierwszej rozprawie jak najlepsze wrażenie. Kiedy się pokazał, zgrabny, w swoim uniformie szaserów; kiedy doskonale prostym i szczerym tonem opowiadał, co widział, w co wierzył; kiedy powiedział: „Na mój żołnierski honor takie jest moje przekonanie”, wówczas, nie da się zaprzeczyć, wrażenie było głębokie.	Każdy ma głowę, trzeba tylko głową myśleć w sposób pra­widłowy, co poniektóre tutaj znakomitości mają w głębokiej po­gardzie. No, stary, można powiedzieć, że nagadaliśmy się za wszystkie czasy, ale teraz koniec, kropka! jesteśmy na weselu, a nie na konferencji, trzymaj się! aha, jeszcze jedno przy okazji. Jak się układają twoje stosunki ze starszym synem?	Jak ja się obejrzał, tak i nic nie mówił o tym spadku. Poco dogryzać biedną kobietę? A ona, duszeczka, sama zaczęła ze łzami: „Ojciec dał Ejniki, to je weź sobie, mileńki. A pieniędzy to niema. Chorowałam, wzięła apteka.” Święta kobieta! Dobyła z kufra precyozy swoje i oddawała mnie na zastaw swoje ostatki. Aż mnie coś zaczęło klukać w sercu. Ledwie ubłagałem, żeby to przyjęła odemnie na podarunek. Bo i cóż, miły brat? Albo to mi życie te 5.000 rubli, albo matczyne szafiry i perły? Żonki nie mam, a cygance dać nie pięknie. Ot, wędliny to przyjąłem, bo to zakąska rzadka. Będzie czem druhów potraktować, jak wrócę.	A oto już ledwie pół tarczy zza wzgórz wygląda Bogdaj to słodki klimat Sycylii, gdzie wieczorami lud zbiera się na rynkach, aby chóralnym śpiewem żegnać zachodzącego Feba.	Sam tak zawsze mówiłem... To geniusz uczucia w kobiecej postaci... Ani śladu egoizmu, tylko jakieś utożsamienie się czy rozpłynienie w cudzych sercach... Ona zawsze czuła za wszystko i wszystkich, prawie zapominając o sobie.	Znalazłoby się więcej takich kobiet Wszystko to było dobre ale nie dla człowieka z jego usposobieniem...	Panorama-Dramatique, a ostro, zarobisz trzydzieści su InteresDauriat jest obwieś, który sprzedaje za milion pięćkroć lub sześćkroć książek na rok, jest to niby minister literatury Chciwość jego, nieustępująca łakomstwu Barbeta, operuje masami. Dauriat ma doskonałe wzięcie, szeroką rękę, ale jest próżny; co do inteligencji, ta składa się ze wszystkiego, co słyszy naokoło siebie; sklep jego jest bardzo polecenia godną szkołą. Można tam spotkać najwybitniejszych ludzi. Tam, mój drogi, młody człowiek nauczy się więcej w godzinie, niż schnąc nad księgami przez dziesięć lat. Dyskutuje się artykuły, szkicuje pomysły, wchodzi się w stosunki ze sławnymi lub wpływowymi ludźmi, którzy mogą być użyteczni. Dziś, aby dojść do czegoś, trzeba mieć stosunki. Wszystko jest trafem, jak widzisz. Najniebezpieczniejsza rzecz to mieć rozum samemu w kącie.	No więc, powiedzmy: prowizja. Gdy ktoś z pani znajomych, dzięki mojej wiedzy zrobi jakiś świetny interes, będzie musiał zrewanżować się pani częścią dochodu, już za samo to, że to pani skierowała go do mnie. I jak pani woli: Może pani osobiście zawrzeć z nim taką umowę, lub też ja podam mu ten warunek.	Krzywda się panu dzieje?	Toteż im się zapowie, że jeśli nie posłuchają i kupią, to nie pozwolim im siać, nie pozwolim się budować, nie damy krokiem się ruszyć za pola. Zobaczycie, czy się nie ulękną! Wykurzymy ich kiej lisów z jamy.	Hura! Hura! Nadeszła piękna chwila! Zabawimy się w rozbójników na strychu. A skoro ten potwór powróci, nie odnajdzie nas.	Dobrze zrobił Ma szlachetne serce. Zrozumiał, że każdy mężczyzna winien spłacić dług wobec swej ojczyzny, jedni talenty, inni znów siłę, ci czuwają w nocy, tamci oddają krew. Gdyby z tobą został, pani, strawiłby tylko swą młodość, a na twoją boleść nie mógłby patrzeć spokojnie. Z czasem własna niemoc stałaby się dla niego nieznośna, a tak stanie się silny i wielki, walcząc z przeciwnościami, które sam zmieni w powodzenie. Proszę mu pozwolić na nowo zbudować przyszłość dla niego samego i dla ciebie, pani. Śmiem twierdzić, że jest ona teraz w dobrych rękach.	Tak, Tatarzy kochają się w takich nazwach. Gdziekolwiek przejdą, wszędzie zostawiają „Czarne wody”, „Czarne lasy”, „Czarne szlaki”.	Maksymilianie, Maksymilianie nie godzi się tak myśleć chrześcijaninowi.	Nie dziwiłbym się, gdyby symulowali.	O-o! o-o! o-o! Cóż za cud pię-kno-ści zjawił się tutaj! Aniołku, rybko, pe-reł-ko, pą-czu-siu ró-ża-ny, pozwól księciu Bulbie zostać twoim niewolnikiem, twoim bul-bul-kiem (bulbul znaczy po persku słowik). Polecimy razem w pustynię	Jak kobiety zabierają się do porządków, to chłopom trza komornego szukać choćby w karczmie, by przy pieczeniu nie zwalili na nas zakalca! Droga jak po szkle i sanna sielna, ale i taki mróz, że trudno w saniach wysiedzieć! Daj, Jaguś, Pietrkowi choćby chleba, bo przemarzł na kość w tym sołdackim szynelu. Jasio na długo do domu?	Tak mi się zdaje	Na to wygląda	Jak wilki się włóczą, że ni pomiarkować, kiedy i którędy.	Mówiłeś, że ci to nie pierwszyzna. Zaliżeś to już kiedy pierwej praktykował?	To, że ja a ty, ciotko, to dwie wcale różne rzeczy.	Dlaczego?... że ktoś, co kocha teatr, chce się dostać do niego?...	Ale się ona zawsze powodzi,	Mamy to, kapitanie. I to żywe.	To niesłuszne ponieważ więcej pan od nas umiesz.	Dla tych drugich. Dla panów, którzy jeżdżą na front wagonami pierwszej klasy. Wyobraźcie sobie tylko Stalky’ego gdzieś na południu Europy z odpowiednią ilością Sikhów i perspektywą łupu. Zastanówcie się tylko nad tym.	Zasie wam do nas! pilnujcie swojego, kiejście na to ustanowieni!	Chwałaż Bogu! A to jakbym odżył. I jakżeś to wacpani takie miraculummiraculum (łac., r.n.)	Nigdy waćpanów nie zdradzę jeżeli waszmość to miałeś na myśli.	Dziękuję wam, ojcze, za błogosławieństwo Niełatwo to ochwiaręochwiara	Nie będę przeczyć ani potwierdzać, bo jeśli mi się coś podoba, zwykle nie zdaję sobie sprawy dlaczego.	Zapomina pan o jednym, panie Janku, że bywają uczucia, które szarą jednostajność potrafią zmienić w najbarwniejszą bajkę. Które to, co pan nazywa smutkiem i beznadziejną ciszą, przemienić potrafią w pogodną radość.	O, był to człowiek młody, silny i wykształcony. Nie można mu było nic zarzucić, jeśli nie pił. Hrabina Märta była pobłażliwa, a przy tym bawiło ją, że robi na złość dziekanowi i kapelanom. Ale nakazała, by dzieciom nie mówiono o tym, czym był dawniej, gdyż syn straciłby dlań szacunek, a córka nie zniosłaby go, ponieważ była to osoba wprost święta.	Nie śmiej się, arcypasterzu. Nie zapominaj: rira bien qui rira par derrièrerira bien qui rira par derrière (fr.)	Jak to?	Kto jemu pozwolił? Toż to jest niepodobieństwo!...	Obyczajów dworskich nie znam możliwe to czy nie... nie wiem, lecz że na dworze szlązkim częstym gościem bywał	Ale to nie Halicki.	Jak to powiadają: oczy i nogi jelenia, chód wilka, chrapy łosia, a pierś niewiasty! Jest wszystko, co potrzeba. I komendę rozumie niemiecką?	Zacznijmy od dołu. Cukrownia będzie przekształcała materiały prawie tak samo, jak robią to zwierzęta i rośliny. Przez jedną bramę będziecie do niej wozić: buraki, węgiel, wapno i tak dalej. Te buraki opłuczecie wodą jak śliną, rozetrzecie je na miazgę żelaznymi zębami, wyciśniecie z nich sok... W innym aparacie, który, mówiąc nawiasowo, jak nasze płuca będzie pochłaniał mnóstwo tlenu, poddacie sok buraczany podniesionej temperaturze... Potem będziecie go łączyli z wapnem, węglem, będziecie przeciskali przez walce centryfugalne, a nareszcie odparujecie i odlejecie w formy cukier, który	Jak to? Wszak z matusią przyszłaś do Służewa i pomarli.	Tak. Choćbyś nam pan dopomógł szernów zwyciężyć, bo baśniami swymi więcej nam krzywdy zrobisz na przyszłość, niżby mogli zrobić szernowie...	Nasze okręty ze wszystkich krańców świata ściągają do ojczyzny, ażeby na pierwsze hasło przewieźć ludność i skarby gdzieś... za morze... na zachód...	Gdybyśmy na nie zasłużyli	Jak jemu było na strop leźć, kiedy był w łykach.	Jak wpadłeś na Marksa?	Jam nie wiele potrzebowała ludzi.	Nie żyje?... czyś ty powiedział, że ona nie żyje?	Nie pyskuj dodał szeptem, tak żeby Maciuś nie słyszał.	Nie. Już nie chcę muzyki. Twoja muzyka otwarłaby drzwi do tamtego pokoju. Ty tam śpisz, prawda? Bądź szlachcicem!	Tak jest.	Już w przyszłym tygodniu. Na cały rok!	Możesz mi dać bardzo wiele, mój drogi przyjacielu Twój podpis... nic więcej.	Kto tak wymalował?	Chciałbym do końca świata tak jechać!	Panno Janino, czy ja z panią kilku słów swobodnie nie zamienię dzisiaj Niech mi pani przy stole wyznaczy miejsce przy sobie, honorowe, jako gościowi!	Jakże!... Mam w książce do nabożeństwa modlitwę pisaną ręką mamy... Ależ tak... ten sam charakter...	Nie potrzebuje wydobywać tych pudełek, bo nie jestem modnym światowcem, i nie myślę nim zostać, ale czasem lubię nieszkodliwie pohulać.	Między nami mówiąc królowa Bona, niewiasta nadzwyczaj przebiegła i zacięta, gdy co raz postanowi, nie cierpi młodej synowej, którą jej gwałtem narzucono. Zatrzyma więc kochankę, aby nie dopuścić syna do żony.	Chyba nie mówisz serio?	Pan nie słyszał?	Wiem, masz słuszność. Istotnie, dopóki prawda nie zwycięży, możemy jej siłę mierzyć nienawiścią naszych wrogów.	Babunia przecież wie, że Józio pięć lat już temu ze swoim pułkiem w dalekie bardzo strony wyszedł...	Mówi, że ma dość. Będziesz już pokorny?	No, po prostu... nie będziesz chory.	Powiedzcież mi co o sobie, o rodzinie, o tej okolicy, w której mieszkacie? spytało dziewczę chcąc zmienić rozmowę...	Czy chcesz czegoś ode mnie, Piotrze?	Cóż jej jest?	Kiedy mówią o rzeczach albo ludziach interesujących!	My, pani my męczennicy najświętszych uczuć, my wiecznie zapoznani przez pełzającą po nizinach prozy i materyi ludzkość, żyjemy dla tego tylko, aby cierpiéć.	No i cóż tam? spytał ojciec	On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi rozstrzelał, prócz tych, których wstępnym bojem położył.	Bal? O tej porze roku?	Ciebieżbym miał zaprowadzić do moich starych rodziców?	Hehe, no i widzi pan, będzie pan przedstawiony ładnej kobiecie	Jakie masz plany?	Rozumiem.	Wiem. Bądź ostrożny!	A Horn cię wyzwie i zastrzeli z nowej armaty!	A gdzie gospodarz?	Byłem w Rosji.	Czterysta tysięcy.	Czyli przyjdziesz pan w sobotę?	Czysty, proszę panienki	I cóż zrobimy dalej?	Jaśnie pan żąda listu?	Kup wina!	Mój krewny, który przyjechał wujaszka uścisnąć i... przycisnąć...	Phi! Powracałem tu corocznie od roku 1746!	Pod względem porobionych kosztów.	Połykasz wiec dalej łzy, prawda? A czy chętnie przebywasz we Frankfurcie?	Wszyscy jeszcze spali!	Właśnie o tych naszych karmazynach mówię	Zabij!	Zatruć wody tego stawu, kapitanie.
Nie chcę rozstawać się z tobą obojętnie, moja droga, to byłby dla mnie zbyt ciężki wyrzut sumienia. Możesz rachować na mnie jak na siebie samą. Byłaś wielka dzisiejszego wieczora, ja poczułam, żem ciebie godna i chcę ci tego dowieść. Zawiniłam względem ciebie, nie zawsze byłam dobra; przebacz mi to, najdroższa, zapieram się wszystkiego, co mogło cię zranić, chciałabym cofnąć moje słowa. Jedna boleść połączyła dusze nasze i nie wiem, która z nas będzie bardziej nieszczęśliwa. Pan de Montriveau nie był dziś tutaj, czy ty to pojmujesz? Kto cię widział, Klaro, podczas tego balu, ten nigdy ciebie nie zapomni. Co do mnie, zrobię jeszcze ostatnie usiłowanie. Jeżeli mi się nie uda, to pójdę do klasztoru! A ty dokąd się udasz?	Janek, nie mów tak!	Nie, nie to, mniejsza tam o drobiazgi. Ale ja w ogóle nie zrozumiałem.	Juści, wójt trąba, głowy do niczego nie ma i wyprawia takie historie, że posłuchu mieć nie może w narodzie. Żeby choć Antek wrócił!...	Nie powiadaj konceptów boś nie u hetmana!	Nie rozumiem	Tak, tak, ale to nie należy do rzeczy. E! mylę się, to ją bardzo upraszcza, jeżeli bowiem obydwaj mamy z nim porachunki, dwie sprawy dadzą się załatwić za jednym zamachem. Gdzie można tego pana złapać?	Bo ja wiem? Słyszałem, że parę razy strzeliły w nocy, a na drugi dzień gadały, co im ktości zaglądał do koni. Ale kto by zaś, tego nie wiem.	Wcale tego nie czynię. On musi wierzyć, że przybycie tego chłopca tutaj... do macierzystego pułku... gdy poszukiwał swego czerwonego byka... ma cechy cudu. Zważ, panie Bennecie, wszystkie szanse przeciwko temu! Że to na całe Indie ten właśnie jeden chłopczyna... aż z tylu pułków właśnie nasz jeden maszerował, żeby się z nim spotkać!... To już wszystko z góry było przewidziane w wyrokach niebios. Tak! Powiedz mu, że to kismet. Kismet, mallum (rozumiesz)?	Oni są naprawdę bardzo pocieszni. Mnóstwo sztuk umieją, tylko teraz zmęczeni są trochę, więc ich nie chcę pokazywać. Ten z dużymi włosami wywija koziołki na huśtawkach, a tamten łysy udaje, że umie czytać, naśladując zupełnie człowieka! Aż się małpa śmieje, z którą są w wielkiej przyjaźni...	Ba toć to było przeciwko buntownikom, heretykom, zawziętym protestantom, nieposłusznym świątobliwości tego dobrego Boga na ziemi. To mu jest nie tylko dozwolone i godziwe, ale nakazane przez święte dekretalia: powinien jest wydać na miecz i ogień cesarze, króle, książęta, władce, republiki, które uchylą się na jotę od jego nakazów; obłupić ich z dóbr, wyzuć z królestw, proskrybować, obłożyć klątwą i nie tylko zgładzić ich ciała, dzieci ich i krewnych, ale także wtrącić dusze w ostatnią głąb najgorętszego kotła, jaki znajduje się w piekle.	Ja im mówię, że niemożliwe, ale Piekutowski twierdzi, że tyś pewno ukrył się, ze strachu przed policją, ale że dasz znać o sobie i przyniesiesz tę forsę do podziału. A najgorzej to boją się, byś nie spróbował sprzedać tych papierów, bo wówczas złapaliby cię odrazu.	Jakże co? Mieszka u swojej ciotecznej babki a razem chrzestnej matki, prezesowej Zasławskiej, i jak teraz, martwi się, że zapewne nie odziedziczy po niej majątku. Ładny grosz, ze trzysta tysięcy rubli!... Ale prezesowa uważa, że lepiej wesprzeć nim podrzutków aniżeli kasę w MonakoMonako	Tak, nie szło im o zabicie, uwięzić go tylko chciano.	Mów, co dzisiaj widzisz w przyszłości? sny miałem niepokojące, zdało mi się, żem leciał na orle Jowiszowym ku Wschodowi, ku Judei... dla czego? po co? nie wiem... Ale umysł mój nieustannie się zwraca... ku téj ziemi i proroctwu, które mówi, że tam się los świata rozstrzyga... Co sądzisz o tém?	Czemu nie dla człowieka także?	To chodychody (ukr.) rzekł Burłaj. Rzędzian nie dał sobie tego dwa razy powtarzać i zniknął wraz ze starym pułkownikiem za drzwiami, a gdy po chwili ukazał się znowu, radość biła mu z pucołowatego oblicza i siny żupan odymał mu się jakoś na brzuchu.	Gromadka nie wielka, sądzę ale nic jeszcze nie oznaczono. Koni może nam Larchant dostarczyć.	Nie żegnam się z tobą, tylko do widzenia, najdalej za miesiąc.	Mój młody przyjacielu zostaw mi go: klnę się Bogiem, że pije mi się w nim o wiele lepiej. Utrzymuje mi ciało w cieple i w weselu. Gdybym go zdjął, paziowie porobiliby zeń sobie podwiązki, jako mi się raz zdarzyło w KuleniuKuleń Butem św. Benedykta nazywano ogromną beczkę., a zawsze otwarty jak mieszek adwokacki. Ze wszystkich ryb, z wyjątkiem lina, radzę wam wybrać skrzydełko kuropatwy albo udko mniszeczki. Czyż to nie wesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusiąwesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusią	Czy chcesz powiedzieć, żeś do tego wcale nie przykładał ręki?	Lichoż ich wie, miały czy nie miały; może ta i była jak trzaska zbutwiała, kto by się temu przypatrował.	Nie... to była prośba... Czyż to nie wyjaśnia wszystkiego?	Widziałem ci już nieraz krew. Więzienie jest miejscem bezpiecznym... zapewne podadzą zmyślone nazwiska i pewno przez długi czas nikt ich nie odnajdzie. To byli moi nieprzyjaciele. Twój los jest, zdaje się, związany z moim. Będę miał co opowiadać Uzdrawiaczowi Pereł! A teraz zwijaj się raźnie z tą kulbaką i patelnią. Wyładujemy konie i hajże do Simli!	Argumenty, którymi przekonałem te pisma nie należą wprawdzie do najsłuszniejszych, lecz tym niemniej są najbardziej przekonywające: pieniądze.	E, zdaje mi się, że pański purytanizm wyolbrzymia sytuację Ślady, o których pan mówisz, zostawia po sobie każda płomienna młodość. Na dnie namiętności ponad rozkoszą unosi się zawsze nieco wyrzutów sumienia. Dlatego właśnie Ewangelia, to trwałe źródło pociechy dla nieszczęśliwych, dała nam, biednym kobietom, w charakterze wsparcia duchowego, cudowną przypowieść o jawnogrzesznicy i wiarołomnej żonie. I przyznam się panu, że ilekroć wspomnę szaleństwa mojej młodości, myślę sobie, czasem, że Bóg mi je wybaczy	Mnie się zdaje że bardzo ważnem zadaniem dla ludzi mieszkających na wsi, jest ożywianie tam życia towarzyskiego, które znajduje się teraz w wielkim upadku...	Jakżeż tu nie być krotochwilnymkrotochwilny (daw.) rzekłem na to	No, niech więc członek nie zabiera nam czasu	Pani nie ma...	Tędy, tędy kochany Albercie Cóż cię tu u diabła sprowadza? Zgubiłeś się jak Tomcio Paluch w lesie, czy też przychodzisz zaprosić mnie po prostu na śniadanie?	Wszystko jedno To nie jest ładne.	Tak dobrzeby było, panie krajczy, oprócz podczaszego inne świadki mieć woli króla, bo w istocie przewidzieć łatwo, iż się o roztrwonienie mienia ludzie później upomną.	Tak jam go zabiła i na moję głowę spada przekleństwo jego matki. Do téj chwili, Cypryanie, jestem jeszcze narzeczoną twoją; winnam ci spowiedź. Posłuchaj!	Byłem ta zawczoraj w kościele, w Tarnowskich Górach. Wyszli my po sumie, słyszymy, a tu tumult, za miastem strzelają, aże szyby w kościele dzwoniły. Kto? co? A no lecą ludzie i gadają, że z Polski ślachta bije się z królewskimi.	Tak, panie.	O, jeżeli tak, moje dziecko, niech ci Bóg dopomaga i błogosławi! Szukaj pracy, przyda ci się ona w przyszłości, gdy wreszcie Bóg ulituje się nade mną!	Tak.	Konie dzwonią zębami o pusty żłób, a ty się wylegujesz do wschodu!	Cicho tam, Żydu, jeszcze ci źle, że masz skórę całą i z bułką chleba do domu wracasz?	Zanocujesz tu dzisiaj i pozostaniesz u mnie, aż nadejdzie czas powrotu do Nucklao. Taki rozkaz.	Czekaj! Zaraz! Za dużo na raz pytań! Po kolei!	Jak to? Oddalić się z wyspy? Pozostawić tutaj wszelkie nadzieje ujrzenia jasnego horyzontu?	A szczęśliwy kab tylko Pan Bóg we wszystkiém tak błogosławił...	O, panie! Ci, co wyjechali, to jak słyszałam, młode małżeństwo?	Bardzo trafnie Romek zgaduje. Właśnie teraz uczę się o Australji...	I muszę się spowiadać O. Guariniemu.	Kim był na statku?	Na wiki wików.	Znają. Pana Wilczka całe miasteczko kocha, szczycą się nim	A więc skazałbym ją na wygnanie, naznaczywszy jej pensję.	Kusz-sz-sz! Czyż zgadza się z obyczajami dżungli urządzanie hałasów i tartasów po nocy i przeszkadzanie drugim w łowach... zwłaszcza gdy zwierzyna tuż-tuż nadciąga?	Tu się wyleczył.	Ty i porażka! Czy to możliwe?	Cóż książę?	Obudzę, panie generale.	Tumanie, kto mówi o lokaju? Czy ja bym pozwolił, aby mój syn był lokajem?	Dziękuję ci, Wojtku. Rzeczywiście, powinieneś wziąć do siebie mamę. Ja sobie dam radę. Będę pracować.	Mówił, ale to beznadziejnie głupie.	Pani mąż ma źle w głowie Żal mi pani bardzo, dobra z pani kobieta.	A! więc wedle słów poety powinieneś pan zazdrościć i wiatrowi co muska jéj lice, słońcu, które gra w jéj oku...	A to w tej jakiejś Warszawie...	I ten, co ścina drzewa, i ten, co czerpie wodę...	I to chińska	Jak to?	Jak to? Czyżbym odgrywała jaką rolę w pańskiej nominacji?	Jezus, co wy powiadacie!	Mieszkam w pałacu ojca, ale zajmuję całkiem oddzielny pawilon w głębi dziedzińca.	Naturalnie, bądź pan spokojny; wyprawimy mu przyzwoity pogrzeb, będzie miał najlepszy worek, jaki znajdziemy; wystarczy to panu?	Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora...	Tyle pieniędzy!	Ja tutaj w nocy już być?	A pani?	Awantura! Więc prezes zwyciężył	Chora pani?	Czyjaż ona?	Dawno tu siedzisz?	I masz pan list?	Kiedy zachorowała?	Nasza świadomość jest już kryterium. Dobro społeczne...	Balcera Szeligi jedynaczka...	Bolesławie maluśki Łysego synu!	Henryk przyjechał.	I wyleczyłeś ją?	Jaguary	Jezu! Jezu!...	Kobieta, Dziecko, Zdrowie	Matko Boska!	Myślisz teraz:	Naturalnie.	Qui sont-ils?	Quinion bądź uważniejszy z łaski swojej. Ktoś jest bardzo domyślny.	Skąd?	Ten pierścień, duszo moja, ja go posiadam. Hrabia de Wardes czwartkowy i d‘Artagnan dzisiejszy są jedną i tą samą osobą.	Truputį būk kantrus, o senis ka norint išmislys.	Wim ja?	Wywróciliście coś?	Wójt wamawama (gw.)	Z nimi! Z tymi z budów!	Zośka!...
Czy radziłabyś jakiemu panującemu, aby powierzył stanowisko, które może mieć pewnego dnia swoją wagę, młodemu człowiekowi: primo, zdolnemu do entuzjazmu; secundo, który okazał entuzjazm dla Napoleona do tego stopnia, iż pognał za nim pod Waterloo? Pomyśl, czym bylibyśmy wszyscy, gdyby Napoleon zwyciężył pod Waterloo! Nie trzeba by nam się lękać liberałów, to prawda; ale monarchowie ze starożytnych dynastii nie mogliby się utrzymać przy tronie inaczej niż żeniąc się z córkami marszałków. Tak więc dla Fabrycego kariera wojskowego to los wiewiórki w klatce: wiele ruchu, ani kroku naprzód. Będzie patrzył, jak go wyprzedza każdy wytrwały plebejusz. Pierwszą zaletą młodego człowieka dzisiaj, może przez pięćdziesiąt lat, jak długo będziemy czuli strach i jak długo religia nie odzyska władzy, to nie być entuzjastą i nie myśleć.	Ot, chciałbym, by tu przyszedł mój wspólnik Przyłożył usta do mego ucha. biorący rzeczy nie tak, jak należy, a jakiż tego rezultat? Rozumie się, zły! Kłótnie, swary, w końcu jakiś łeb zostaje rozbity. Taki gatunek ludzi najlepiej przedstawia się pod postacią trupów. Chodziły wieści, że łódź okrętu Wolverine ujrzała go klęczącego na wybrzeżu, nagiego jak go Bóg stworzył i śpiewającego jakieś psalmy; śnieg prószył wówczas. Gdy łódź się zbliżyła na długość wiosła i uniesiono jak najprędzej, noc zapadała, burza groziła, z okrętu co pięć minut strzelano na odwrót. Po trzech tygodniach ani byś odgadł, że miał taką przygodę. Nie zwracał najmniejszej uwagi na to, co ludzie gadali, zaciął usta i pozwolił im krzyczeć. Martwił się, że stracił grube pieniądze w tej katastrofie, a cóż go mogły obchodzić przezwiska dawane mu przez ludzi? Ot, taki człowiek jest mi potrzebny! Ma trochę pieniędzy, więc dopuściłem go do spółki. Grzechem byłoby odrzucać taką osobliwość, a poza tym	Wielki czas na to Morza krwi wytoczono. I myślę, że może nie warto wspominać ci o tym, co tłukło mi się po głowie ostatnimi czasy?	Panie! włosy powstają na głowie, kiedy się patrzy na to, co się tu dzieje. Nie chcę ubliżać nikomu, ale taka, na przykład, pomoc lekarska odbywa się w sposób zupełnie pocztowy. W dniu oznaczonym lekarz, „mający pod sobą” z osiem fabryk, jedzie z miejsca na miejsce... Czy to panu nie sprawia czasem przykrości?	Nie potrzebowałbym go rugować, bo w tejże samej chwili, w której bym się przekonał, że osoba, dla której ja mam szczery sentyment, poniewiera tym pięknym mojego serca owocem, duma moja i ambicja nie dałaby ani mruknąć afektowi. Zresztą, czy to tak trudno tak marny przytłumić w sercu afekt, jaki miewamy do kobiet? Miewało się już daleko wspanialsze i nieporównanie silniejsze afekta i zawiedzione zostały, i zdeptane, i umilkły, a przecie jeszcze z nimi nie dał się człowiek podeptać i nie umilkł z kretesem.	Czegóż to się nie możesz nauczyć?	Kto to może wiedzieć wygląda, że nie. Ale zawsze nazwisko obce. Nierasowi Polacy. Niech pan mi wierzy, że dużo mnie kosztowało, zanim zgodziłem się na małżeństwo syna z ich córką.	O Ferdynandzie nie było wcale mowy, ale rozmawiali ze mną o jeszcze większych cymbalstwach. Wreszcie powiedzieliśmy sobie, że to, o czym była mowa, zupełnie nam wystarcza, i rozeszliśmy się.	Be be be, bu, bu, bu bracie Janie, mój przyjacielu, mój dobry ojczulku, topię się, topię się, mój przyjacielu, topię się. Już po mnie, mój ojcze duchowny, mój przyjacielu, już po mnie. Już mi i twój kordelas nie pomoże. Och, och, jużeśmy się dostali ponad fis, poza wszelką gamę. Be be, bu, bu. Och, teraz znów jesteśmy pod gamą, niżej c. Topię się. Och, mój ojczulku, mój wujaszku, moje wszystko. Woda mi się nalała przez kołnierz do trzewików. Bu bu, bu, phu, hu, hu, hu, brr, brr, brr, topię się. Och, och! Hu, hu, hu, hu, be, be, be, bu, bu, bu, hu, huhu, och! O, patrz, stanąłem na łbie jak drzewo rosochate, nogi na górze, głowa na dole. O, dałby to Bóg, abym w tej chwili był na okręcie tych dobrych i błogosławionych ojców soboropetów, których spotkaliśmy dziś rano, tak nabożnych, tak pulchnych, tak wesołych, tak tłuściutkich i życzliwych. Hola, hola, hola, hola, och, och, ta fala diabelska (mea culpa, Deusmea culpa, Deus (łac.) spowiadam się (pierwsze słowa modlitwy, stanowiącej część łacińskiej mszy św.)., wasze święte błogosławieństwo.	Do tego zmierzam. Proszę się rozbierać po lewej stronie, gdzie pańskie leże. Piżamy nie mam na wzrost tak wyniosły, więc radzę koszulę poniechać również, a tylko w spodniach tych najspodniejszych pod puchy rozległej kołdry się wślizgnąć. Raz, dwa, bez namysłu. Zrzuciłam sukienkę i jestem gotowa. Po prawicy pana spoczywać będę.	Drogi baronie, przepraszam pana ale był u mnie właśnie jeden z moich dobrych przyjaciół, ksiądz Busoni, który tylko co przybył do Paryża, a którego widziałeś tu przed chwilą. Dawno się nie widzieliśmy i nie mogłem go tak od razu opuścić. Mam nadzieję, że ze względu na to wybaczysz mi pan, że musiałeś tak czekać.	Tojba, dzięki Bogu nie jest koniem. A co się tyczy zarobku, to mąż będzie pracował i przy bożej pomocy zdoła wykarmić żonę.	Wygnanie, Literat, Sława bohater Odysei Homera, opisującej jego długi i pełen przygód powrót spod Troi do wiernej żony Penelopy i syna.  i nie wracał do domowych pieleszy aż do nowego rozporządzenia. Ta odyseja o tyle mu będzie lżejsza niż Odyseuszowi, że żona jego nie jest Penelopą. Nie potrzebuję ci zresztą mówić, że postąpiono głupio. Ale tu nikt inaczej rzeczy nie bierze, jak po wierzchu. To dość licha i nudna książka, którą zaczęto namiętnie czytać dopiero wówczas, gdy autor został wygnany. Teraz słychać na wszystkie strony: „Scandala! Scandala!”scandala (łac.) ojciec. i nasze kobiety, upewniam cię, iż to wszystko bledsze niż rzeczywistość. Swoją drogą każdy szuka tam obecnie i powodzenie jej zapewnione.	Na przyjaźń tatarską liczyć nie można. Oni dziś z nami, jutro przeciw nam się odwrócą i do Krymu popędzą albo panom nasze głowy sprzedadzą.	My we dwoje my się przynajmniej od niej nie mamy czego obawiać, a wszystkośmy jej winni. Przyrzekła mnie bronić od przyszłej małżonki, z którą żyć nie będę zmuszony.	Prawdę mówisz, ani słowa a że ja się nie skarżę, to dlatego, że rycerzom błędnym nie wolno ani sarknąć z bólu, choćby im kiszki z brzucha wyłaziły.	Tak, pana Scrooge’a. Przechodziłem koło okna jego kantoru, a ponieważ nie było zasłonięte i wewnątrz świeciło się, przeto mimo woli go ujrzałem. Mówią, że wspólnik jego umiera, więc siedzi tam teraz samotny. A sądzę, że jest on całkiem samotny, to jest, chcę powiedzieć, że nie ma na całym świecie żadnej bliskiej, życzliwej istoty.	A cóż? może pobiorą się.	A dlaczegóż nie starasz się zaćmić Faustyny? podobać N. Panu, zwyciężyć ją? Starsza...	Jeżeli sądząc z niego, będziesz go szukała wysoko to się omylisz srodze. Człowieczek mały, biedny, ale cię kocha okrutnie.	Nie, gdybym się jej chciała nauczyć... ale...	Czyż to takie interesujące? Nie przywiązywałam wagi do tego.	Mam nadzieję że wkrótce zjawisz się tu także. Życzę ci, aby to nastąpić mogło jak najprędzej.	Nie chcesz, księżuniu? Nie? Pomyśl no... raz... dwa... Odmawiasz? Pożałujesz, bo zemszczę się srogo!	W laboratorium jest siekiera ja się będę nią posługiwał, pan weźmie drąg do zgartywaniazgartywać (daw.)	Otóż to! jaki? Masz słuszność, kotku! To właśnie, co tu robić, powiedzieć chciałem. Mają kawałek chleba suchy, albo, w wypadku najlepszym, jakiem tam masłem posmarowany. Niewielka sztuka i niewielka mądrość! To dobre dla prostaków, co tu robić, ale nie dla ludzi wyższych. Ludzie wyżsi, co tu robić, rozumieją swój czas i jego wymagania, swoją wartość i cenę, którą za siebie mogą otrzymać na rynku. Im niepodobna, co tu robić, ograniczyć się na chlebie suchym i chociażby posmarowanym masłem. Oni dążą wyżej, coraz wyżej, oni, kotku, dążą... ku pasztetowi!	Wywabić go z domu? To nie będzie łatwe do zrobienia.	Ehm... panie hrabio, zastanowiłem się i stanowczo dziękuję panu za uprzejmość. Chętnie przyjmę miejsce w pańskim powozie, miejsce w oknie pałacu Rospolich, ale rezygnuję z miejsca w oknie na placu del Popolo.	Ach, pani! mię też pali gorączka dowiedzenia się choćby, kogo maluję i dla kogo?	Odczep się pani!	Radco, zapominasz się!...	Nie potrzebuję wiedzieć, czy pan jest cierpliwy, czy nie, to mnie nie obchodzi.	Szukałem nad Dniestrem, bo tam ją ukrył, alem nie znalazł. Słyszałem jednak, że miał ją do Kijowa przeprowadzić, dokąd i sam na ślub chciał zjechać. Dajże mnie, mości hetmanie, prawo jechać do Kijowa i tam jej szukać, o nic więcej nie proszę.	Zaleskiej Nie chciałam ci mówić, bo myślałam, że byłbyś się gniewał, miałam ci później powiedzieć.	Na chowanie pójdzie, bo to z dworskiego gatunku.	Ode drogi niedaleko, ze dwa stajania, tylko przez jarugi i wyrwy, bez drogi. Chce wam się popatrzyć?	Stoicie tu i gapicie się, jak maltretują towarzysza	Jako żywo, może to być! Bóg cię pocieszy.	Tazio spóźnia się. Miał być zaraz po kolacji	Czegóż jeszcze on chce ode mnie? Czego chce od nas? Nasza sprawa jest jasna. Wezmą nas lada chwila. O ucieczce nie ma już co myśleć. Czy pan nie zauważył nikogo przed domem?	Ach panoczku, gołąbku! nie opuszczaj-że nas biednych ludzi! Toć mój stary dawno-by umarł, żeby nie ty, panoczku.	Ale tak jest, darmoby nie wierzyć.	Ktoś pana w błąd wprowadził Matka nasza miała majątek... Nie zostawiła przecie długów, owszem, gotówkę...	Nie rozumiem pana	O, to bogate danie pełne finezji!	To już chyba święty Antoni sprawił!...	To więzień z sąsiedniej celi!	Co to jest, proszę pani?...	Dziękuję panu, ja nie zażyję	Po co? Czyż mu pani nie ufasz?	Tak. Chodzi mi o przepisanie na maszynie jednej rzeczy	A po jakiemu będziesz z nim gadać, kiedy języka nie ma?	Jak to, ojczuś już wtedy był?!...	Lepiej powiedz, mój synu, że są to skutki bezbożności i zdzierstwa Fenicjan	Ty?... A niech Bóg broni!... Dość już mieć jedną córkę emancypantką. Gdybym w podobny sposób straciła drugą, cóż by nam zostało na starość?...	Borowicz za gadanie po polsku zostaje na dwie godziny w kozie...	Hypathos! czyli ci tu mięciéj i lepiéj niż na twém posłaniu, żeś zabiegł tak daleko... aby gniew Priscusa obudzić!	Przychylność tego zacnego dżentelmena podcina mnie, że pozwolę sobie użyć wyrażenia utartego pomiędzy sportowcami. Podobne dowody przychylności, podobna gościnność do głębi wzruszać muszą przywalonego niedolą, walczącego z losem człowieka.	Książęta de Lenoncourt i de Navarreins wspomnieli o panu królowi chwalili w panu jedno z owych bezwzględnych poświęceń, które wymaga świetnej nagrody, aby pana pomścić za prześladowania liberalnej prasy. Zresztą nazwisko i tytuł de Rubempré, do których masz prawo przez matkę, odzyskają dawny blask w pana osobie. Król powiedział Jego Dostojności dziś wieczór, aby mu przyniesiono dekret uprawniający imćimć rzekł, przeczytawszy pański sonet o lilii, który szczęśliwie przypomniała sobie moja kuzynka i który dała księciu. „Zwłaszcza kiedy król może zrobić ten cud, aby je zmienić w orły”	A cóż ta głupia Hedwiga porabia?	Stuki? Na co stuki?	Bardzo na serio	Która może znalazła dzieci!	W takim razie może poszlibyśmy go odwiedzić?	Bo jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów, możesz wiedzieć o wszystkim.	Ten, co targa za ogon.	Wiesz, po co do ciebie przyszedłem?	Znawcy mówią, że pierwsza miłość jest najgorsza	Ależ panie, ja ją ubóstwiam!	Co pan wyprawia	Dobrze, Ned; tak, umkniemy tej nocy jeszcze, choćbyśmy potonąć mieli.	Ja teraz iść.	Jako żywo, że zażądam, daj Boże najprędzej!	Nad sto tysięcy prócz sreber i kosztowności, których bodaj że drugie tyle.	Nigdy. Pogadacie sobie, ona wprost marzy o rozmowie z panem!	Podejrzewam Florynę, że mu go podszepnęła!	Wielki pies polecieć za bawołem.	Za wasze zdrowie	A pan?	Bigiel wspominał o siedmiuset tysiącach rubli.	Czyżby pani zamierzała pomówić z mężem?	Dajesz słowo?	Jestem w wieku szalonych nadziei, Eminencjo	Książka, Pozycja społeczna	Lekko stawiać, ostrożnie... ludzie!	Mówi prawdę...	Najchętniej.	No, sąsiedzie, bo pan Baum rozdaje karty.	O kim mówisz?	Od narzeczonej!	Oto widzisz, Fryc tu dopiero można by postawić wiatrak dla Wilhelma...	Pasztetem od Felixa?	Pro... oom! Pro... oom!	Skądże wziął?	Ti-ra-la-la-i-tu! Oto ma pieśń zwycięska! Słuchajcie!	W imię Ojca i Syna!	Więc mnie pani odmawia tych cnót?	Właśnie przy oknie?	Z wycieczką?... Czekaj no waść... noce z wieczora bywają ciemne...	Zrozumiałaś
Co za chwila! Przebiegać głębokości, do których nigdy jeszcze człowiek się nie zapuścił? Patrz pan, kapitanie, co za wspaniałe skały i niemieszkalne groty! Ostatnie to zaułki globu ziemskiego, w których życie już nie istnieje. Jaka szkoda, że z tych okolic nieznanych nie zostanie nam nic prócz wspomnienia!	To wszystko bez to, że Boga się nie boją...	Robercie, u ciebie, tak inteligentnego, dziwi mnie, iż nie rozumiesz, że nie trzeba rozbierać tego, co sprawia przyjacielowi przyjemność, ale zrobić to po prostu. Ja, gdybyś mnie prosił o cokolwiek w świecie upewniam cię, nie żądałbym od ciebie wyjaśnień. Idę dalej niż to, czego pragnę; nie zależy mi na znajomości z panią de Guermantes, ale powinienem cię był wypróbować, powiedzieć ci, że chciałbym być zaproszony na obiad z panią de Guermantes, i wiem, że byś ty tego nie zrobił.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że gdyby to nie było naruszeniem subordynacji, to bym powiedział, że się w ogóle uspokoić nie mogę, ale ponieważ muszę słuchać rozkazów, więc melduję, że już jestem spokojny.	I winą kultury. Tu są równe prawa. Ciasnota ich pojęć nie pozwala światłu rozszerzać się, a kultura jest jeszcze zbyt umiejscowiona, nie dosięga do wielu ciemnic.	Pan się nawet ze mną nie żegna? To pan mnie nawet nie przeprasza? Dobrze. Od dzisiaj się nie znamy. Dobrze. Od dzisiaj będę chodziła na spacer z Malinowskim, albo z Krzeczkowskim, albo z Blumenfeldem, albo z tymi, z którymi będzie mi się podobało. Tak, tak, zrobię to, jak ciocię kocham, żeby pan nie myślał, że idzie mi o pańskie towarzystwo...	To wszystko, co mamy do jedzenia. Jak zabierzecie, to dzieci będą głodne.	Bom już był tak blisko, że mnie pot od jego konia zalatywał. Byłbym go do kulbaki przeciął! Wuj to myśli, że ja zgoła nie mam rozumu!	Chyba tam, po drugiej stronie. Tak mi się przynajmniej wydaje. Mój stary też tu czasem spał, razem ze świniami, ale jak on chrapie, to dom się trzęsie! Zresztą ojciec już tu nie przychodzi.	Wszystko tu łotry, szelmy i arcypsy! Jak to? i ten nie chce pomóc?	Nie mogę powiedzieć nic innego... bo zawsze doznawałem tego uczucia. Ty jesteś tą, która mogłaby zaprowadzić mnie do Boga... Ale jeżeli mimo wszystko nie zdołam zajść do Niego? Ach, ty nie wiesz, jaki ja jestem, nie pojmiesz tego nigdy!	Paliliście... A to nie można... nie można...	Ale ja mówię to wszystko i ani mi na myśl nie przyjdzie, jaką to panu musi sprawiać przykrość...	Była to praca herkulesowa Musiał to być ładny widok, jak tak kręciliście się wkoło tego Putimia.	Oj ty, Flajszmanku... No, nie becz, ruszaj do domu, a swoim kolegom powiedz, żeby nie rzucali kamieni do ogrodu, bo im każę wyzbierać.	Właściwie moi panowie niechaj mnie kto objaśni, co to znaczy publiczność? kto to jest publiczność?...	Jakże taki pan mógłby przyjeżdżać do pomiernej szlachty jak my? My sobie panowie na kilkunastu włókach, a to magnat. I z jakiej racji?...	Nie bój się, ruszaj!	Dlatego, że król jegomość raz przecie znalazł sobie ludzi, co nie służą prywacieprywata tu: rzecz wspólna, publiczna, także jako wskazanie na rzeczpospolitą.. I kłamie, kto powieda, że oni sami jedni rządzą. Wszak ci w onej Morskiej Komisji zasiadają rozmaite dygnitarze: i Denhoffy, i Ossolińscy, i Guldenszterny. A wszak ci są tam i nasze rodowite gdańszczany. Czy nasz kompan, poborca Jerzy Hefel, tam nie siedzi, co? A wszystko same zacne personypersona (łac.)	Tak, aż do rozkazu. Ten sam człowiek, don José, wywiedzie i mnie. Ma on już dla nas obudwu przygotowane paszporty generałów hiszpańskich, Villacampy i Barsoncourta, na przejście do Tortozy. Zwierzyłem mu się z całej duszy swojej. Pojął mię jak brat rodzony.	Herr Meister, co to jest?	Korzę się przed waszą mądrością ale głosuję za podaniem skargi na następcę do rady najwyższej.	Wasza książęca mość jej nie zna. U niej wszystko zaraz: cnota albo niecnota, i wedle tego sądzi; a rozumu niejeden mąż mógłby jej pozazdrościć. Nim się człowiek obejrzy, ona już w sedno utrafi.	Ach, to byłoby najlepsze!...	Zastrzelisz, pludro, jednego, to cię drudzy kijami zatłuką jak psa parszywego.	Droga Ewelino! Przebacz, że skrócę tym razem powitanie moje z tobą i nie wdając się w żad­ne wstępy, zacznę rozmowę o interesie, który mi bardzo leży na sercu!	Lecz jakkolwiek szpetny czyn stał się nie z mojej i mego dworu winy, jednak czuję się w obowiązku osłabić twój żal do miasta, w którym cię tak niegodnie przyjęto. Dlatego osobiście nawiedziłem twoją sypialnię, dlatego otwieram ci mój dom o każdej porze, ile razy zechcesz mnie odwiedzić. Dlatego... proszę cię, abyś przyjął ode mnie ten mały dar...	A wy byście, baby, dzieci nie brały na wykarm, kiedy jeść co nie ma	Wilhelm nie dlatego nie buduje wiatraka, że góry są za niskie, ale dlatego, że próżniak	Jeno to, żeś młody i że na wszystko masz czas. Jedź teraz z nami; wypoczniesz a potem ruszysz, dokąd zechcesz.	Kiedy jedziesz do domu?	Nie Zostawił sekretarzyk pełen złota i banknotów nietknięty.	Nie będę cię zmuszać, mości Nedzie	A no, trzeba wznosić się i opadać, aż zrozumieją, że muszą się rozejść, bo inaczej ich porozbijamy.	Daj spokój, sama sobie z tym poradzę, bo to coś gorszego, niż myślałam. Małgorzato, opowiedz mi całą rzecz	Do bramy z nim i pod obcas, ale już!	Jeszcze ci powiem, że pieniędzy tych nie przywiozłeś dla siebie...	Przecież mam prawo do urlopu co roku.	Stała tu rzeczywiście do niedawna lecz kazałam przestawić tam, koło pianina.	Cieszę się, erpatre że wracasz zdrowym z ciężkiej podróży.	Czekaj. Już nie widać... W kole dębowym, w pianie białej... O! o! mnogo wojska, mnogo mołojców, oj, mnogo jak drzew w lesie, jak bodiakówbodiak (ukr.) symbol władzy wojskowej, drzewce, ozdobione końskim włosiem. noszą.	Jakim sposobem? co się z nią działo?	Natychmiast powiem, mogłem to dawniej mówić, ale czekałem, bo... Grzesikiewicz był jeszcze narzeczonym pani; czekałem, nim być przestanie.	Umarła przed kilku dniami daleka jego krewna, bardzo bogata, więc liczy na spadek. Wczoraj mi to mówił, ale ja słyszałem, że cały majątek zapisała na dobroczynność... Testament dziś, albo jutro będzie otwarty...	Tak, bracie Samie, już to pod względem wdzięcznych ruchów...	I co by się stało?	Wszystko. Tylko w ten sposób można chwytać z życia i z własnego mózgu najwybitniejsze, najlepsze momenty. O, widzi pani, to są moje dokumenty ludzkie. Mam ich całe stosy	Dobrze masz, zbierajże się i chodź.	Jestem spokojna, odezwała się Laura.	Poddajesz się więc, Padello?	Nowowiejski mnie mówił że po dniach i po nocach słyszy, jako Ewka i Zosia wołają na niego: „ratuj” by takiej boleści nie wytrzymał. Śmierć by ich przeżył	Tyś ślepcem, tyś ślepcem! a znać i z mego pokolenia! wrogi ci wydarli oczy, jako i mnie, teraz mogę już spokojnie odejść, gdy bogowie wezwą mnie do siebie, ty ślepiec ślepca przed świętym dębem a ogniem zastąpisz. I położył dłoń na głowie leżącego u stóp jego jeńca, rozkazując rozcinać więzy.	No tak, przecie wyspy z guano nie odkryłem	Panu do nóg paść, aby mi komendę nad tymi ludźmi powierzył!	Wcale niewesoło, moja mościa panno a prawdę mówiąc, jeszcze ani nogą nie ruszyłem w tym roku.	Kupa ziemi porytej jeno zostanie! Nie może inaczej być! Tyzenhauz, wiesz, kto tam siedzi?	Ja jejmości życzę jak najlepiej, ale jakem Nieczuja, tak nie rozumiem, w czym mam folgować.	Diabli wiedzą. Wydaje mi się sensatem i egzaltowanym romantykiem. Zresztą, on mnie nienawidzi.	Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!	Wiem, że panie zawsze umieją role, ale mężczyźni...	Mam „Schultert!”. Więc przy „Rechtsschaut!” moja prawa ręka zjeżdża po rzemieniu na dół, obejmuje szyjkę, a ja podrzucam głowę na prawo. Potem „Habt acht!”, więc prawą ręką chwytam rzemień, a głowa moja zwraca się prosto na pana.	Co mówisz?	Kto jest twą matką?	Więc co?	Żałuję, że ona miała miejsce	Ja sądzę, że on by z tatarem handlował, gdyby zarobku był pewien...	Co, tyś mu dawał? Bodaj czyś ty widział kiedy generała?	Dobrze, pójdę, jeśli waćpan wleziesz tu po mnie!	Jestem tego pewny stał na schodach tuż pod drzwiami.	On mnie kocha bardzo.	Toś mi z nieba spadł, jak mnie Bóg miły!	Ale dokąd?	Chcesz pan abym cię zadziwił?	Cóż wtedy zrobił hrabia?	Niepotrzebniem pytał Musiałeś kogoś z bliskich utracić i tam go jedziesz szukać?	„No więc dlaczego mnie pan zatrzymał?”	Wolę córce Ten stary wygląda mi na grubianina! Ja lubię delikatnych ludzi.	Bardzo mi go żal.	Pilnujcie tobołka, Jacentowa, zaraz wracam. A ty stój wedlewedle (daw.)	Dziękuję bardzo panu.	Ja chcę...	Ja miałbym z takich rzeczy żartować!... O!... d’Artagnanie!...	Leczenie chorych dobrą zawdyzawdy (gw., daw.) odparł lama	Pan Sinclair ma słuszność	Tak.	Dlaczego?	Doścignie!	Gdzież więc jesteśmy?	I spał jak dolina?	Kobieta demoniczna	Komu?	Niech przyjdzie	Otóż będziemy mieli silny wiatr.	Pieniądz, Trup rzekł Nazariusz	Pietruś!	Przeprowadzimy wam tędy kolej żelazną.	Umarła.	W Koborowie podano ci mój adres?	Więc możesz pan łagodzić je według swego upodobania?	Zegarek zatem...
Nie, to jest nowy obyczaj tych panów, aby kłaść kapelusze na ziemi Jestem taka jak pan, nie mogę się do tego przyzwyczaić. Ale wolę to, niż kiedy mój siostrzeniec Robert zostawia kapelusz w przedpokoju. Kiedy wchodzi w ten sposób, powiadam mu zawsze, że wygląda na zegarmistrza i pytam się go, czy przyszedł nastawiać zegary.	Możecie nią być serca drugiego nie mam, a to jakiém miał oddałem dawno. Żenię się tak samo jak dzielę władzę z Sułkowskim, bo to jest koniecznością położenia.	A czy wiesz waść, że to okrutnie niebezpieczna wyprawa? Tu już lud tak wzburzony, że osiedzieć się trudno. Gdyby nie bliskość koronnego wojska, czerń rzuciłaby się na nas. A cóż dopiero tam! Leziesz jakoby smokowi w gardło.	Nie będę się o to z waćpanem spierał, ale przecie powiadali, że na Radziejowskiego bardzo się zawziął.	Nie wiem i jest mi to obojętne Cała jego choroba to histeria i humory.	Nic, nic, to przejdzie Coś mi ściska czoło, to pewnie migrena. Biedna Naścia, co za przyszłość!	Bezwarunkowo. Jest to opozycja, która powstała skutkiem propagandy niejakiego Czarwaki. Ten, działając śród młodzieży, a także i ich matek, sprawił, że corocznie pewna część zarówno chłopców, jak dziewcząt, nie chce się poddać operacji odcieleśnienia i pragnie pozostać w stanie pierwotnym. Z drugiej strony różne elementy grzeszne i występne pod wpływem przewagi sił ciemnych przezwyciężają w sobie astral i tu mają wyznaczony pobyt. Staraliśmy się im urządzić życie w stosunku do ich potrzeb, ale ci zamiast pracować na miejscu	To jest gościniec?	Tak, tak, panie Cyrusie, zbłądziłem To była rzeczywiście niedobra myśl, której nic nie usprawiedliwia. Ale co panowie chcecie? Nie wiem już, dalibóg, co się ze mną dzieje. To uwięzienie w zagrodzie mnie męczy okropnie. Nigdy nie byłem tak rozdrażniony jak dziś.	Ha, to niech pani cierpi.	To się wyjaśni z czasem...	Nie ma się o co strachać Nie zdarzyło się to panu po raz pierwszy i mogli już pana rozpoznać.	A prawda! Przecież na świecie jest ciemno, a tu światła się palą... Nie zauważyłam zrazu. A tam, nad Mare Frigoris, co teraz jest?	Czemuż to tak? Jest to człowiek, któremu byś waszmość z dumą podał rękę.	A gdzie to Babinicz? Zalizali (daw.)	Czy wolno zapytać, dokąd to dążyła myśl Niebianina?	To głupio.	Czy to nie jest nadmiar bezwstydu, zalotności i zuchwalstwa, aby nam pozwolić podziwiać ten tron miłości? Nie oddać się nikomu, a pozwolić każdemu złożyć tu swój bilet wizytowy! Gdybym był wolny, chciałbym widzieć tę kobietę złamaną, płaczącą pod mymi drzwiami...	Panie margrabio więc to nie jest pańskie mieszkanie?	Czy to już jest rejentalnie spisana ustawa?	Musiałam coś robić, a przy tym ta praca daje mi tak wiele zadowolenia, że staram się o pozwolenie na otwarcie drugiej.	Może wkrótce pani go pozna. Bardzo bogaty, wykształcony i straszliwie przykry w stosunkach, ale że wielki pan, boją się go wszyscy i wywiera na całą okolicę dziwny wpływ. Chłopi nazywają go „antychrystem”. Jako gospodarz, nie jest świetny, ale majątkiem administruje znakomicie. Bardzo dobrze jesteśmy z sobą i już mi nieraz powiedział prosto w oczy: Grzesikiewicz, ty jesteś cham, ale cię kocham, i dlatego, że jesteś dopiero elementalem ludzkim, z twojej rodziny wyjdzie wielka dusza.	Dobrze więc, powtórzę tylko raz jeszcze, masz rację. To ja jestem szalony, a ty mi pokazujesz, że namiętność oślepia najbardziej przytomne umysły. Dziękuję ci za twoje beznamiętne rozumowanie. Niech więc tak będzie, postanowione, jutro zostajesz żoną pana Franza d’Epinay. Bynajmniej nie przez podpisanie intercyzy, czysto formalnego papierka, który wymyślono, by móc jakoś zakończyć komedię w teatrze, lecz z twojej własnej woli.	Dlaczego ma pani to za złe?	Odłóż, księże Hieronimie, wykonanie pięknego projektu swego aż do czasu, kiedy zabiorę cię z sobą do Holandii i wyrobię ci w Amsterdamie posadę u jakiegoś fabrykanta limoniady czy właściciela łaźni parowej. Będziesz tam w spokoju ducha mógł po całych nocach pisać swą Menippeję na jednym końcu stołu, ja zaś na drugim pisał będę paszkwile. Będzie to dzieło zbożne i kto wie, czy nie przyczynimy się do zmiany ustroju państwa. Paszkwiliści mają więcej, niż się zdaje, zasług w obalaniu rządów; przysposabiają katastrofę, której dokonywują potem ludy.	To zrobiono za moimi plecami.	Słuchajcież no podczas gdy załoga zaopatruje się w wodę, Panurg, tam pod pokładem, zaszył się jak wilk w słomę. Chcecie się uśmiać? Każcie dać ognia z tej tu bazyliki, która obrócona jest na skały. W ten sposób pozdrowimy muzy na górze Antyparnasu. Proch się w niej i tak marnuje.	A prawda na tego także spadł po bracie, który był górnikiem, majątek, i to znaczny. Ale on wszystko biednym rozdaje.	Nie! Nie znasz tego rodzaju kobiet. Ale cały Paryż pójdzie do niej i ja tam będę! Tobie jednak zawdzięczam to szczęście.	Bardzo możliwe, ale potem właściciel kantoru będzie śledzić poczciwego Caderousse’a, weźmie go za fraki i każe mu się wytłumaczyć, co za dzierżawcy płacą mu należności złotem. Nie, syneczku, wolne żarty! Dawaj mi zwyczajne pieniądze, okrągłe srebrniki z wizerunkiem jakiegokolwiek monarchy. Z pięciofrankówką w kieszeni może chodzić każdy człowiek na świecie.	Ale mi się zdaje, że czasem i straszyć mogą?	Na próżno! Jak widać, nie zna pan wysokości sumy.	Mości hrabio! należy wcale odwrotnie powiedziéć, tak jak historya kiedyś zapisze, że N. Pan był i jest wykonawcą jego fantazyi...	Gdyby mi się nie chciało płakać, śmiałabym się z téj oszalałéj awanturnicy	Oczy moje i serce. Jest ono jak dolina między górami, która nie może milczeć, kiedy słyszy krzyk, lecz odpowiada echem.	Z czego się pan śmieje?	O, towarzysz jest za ciekawy. Zresztą ja sama nie wiem. Jak każą, przyjdę	No, no, zdziraj stąd, pókiś cały! Jeszcze ty tu będziesz niedługo, tylko już nie wyjdziesz. Wszystkich bym, co tu siedzą, wypuścił, a ciebie pierwszego bym powiesił! Ech ty, jasne oczy, cały świat oszukasz! Dalej, ruszaj się!	A ja mówię, że nie. Dobrze mu z oczu patrzy.	Nie uczyłam się wcale	Był, ale już nie jest	Mówiłeś, żeś ją spotykał? Mógłbyś ją odszukać, mnie to raczej przypadek w tym posłuży.	Przyjechał pan! Cieszę się bardzo. Przywiózł pan teczkę?	Mój synu... kochane dziecko!... Kiedy cię słucham, nie mogę nie wierzyć ci i nie kochać... Ach, gdybyś ty mi jednak powiedział wszystko...	A nie zdradzisz mnie pan?	Nie był pan u pp. Flobhouse, Brougham?	Niejeden miesiąc jeszcze upłynie, moja droga; chyba żeby zachorował. Póki tylko zdoła, będzie wiernie pełnił obowiązki, a my nie będziemy go prosić, żeby skrócił swój pobyt choćby o jeden dzień, kiedy tam jest potrzebny. Chodźcie teraz wysłuchać listu.	Dziękuję, wuju prześlę wujowi pocztówkę z żółwiem, żółwie przynoszą szczęście. Pani Lalu, dla mnie setkę i, jasne, pan dyrektor Otocki za wszystko płaci.	Tak, morderstwo, nic więcej... Ale wina nam braknie, jak mi się zdaje.	Mój pan teraz nazywa się Rycerzem Lwa już zapomnieliśmy dawno o Rycerzu Posępnego Oblicza.	Zwierzęta z krwią zimną drętwieją pospolicie na zimę z łatwością.	Ślepy jest, ślepy! jako żywo!	Co ona pisze do mnie?... co ona pisze? Czytaj mi jej list.	Ze strachu gdy widzi że go wykląć możemy, bo wyklniemy jak Bóg Bogiem.	Poświęcenie ozwał się Tyzenhauz.	Chwała Bogu, żeśmy cokolwiek uradzili, bo okrutnie było mi markotnomarkotno (daw.)	Doprawdy absolutnie tego nie wiedziałem	Sądzicie że go obalić potraficie?	Co tam, Soroka?	Słuchaj, Antek, co Bronek mówił?	Za bardzo bierzecie do serca, jeszcze się wamawama (gw.)	Gdybym miał jakiś środek, żeby wpuścić mu powietrze do płuc może w ten sposób zapobiegłbym uduszeniu. Ale nie ma nic! Nic!	Wcale nie bajki. Człowiek zły będzie unikał dzieci, będzie unikał zetknięcia się z czystością i świeżością.	O, już tego nie potrafiłby!	Czy się przywiązałeś do kogokolwiek?	I od synów waszych, miłościwa pani	Ogromnie zmieniłeś się, Jacku, zupełnie niepodobny jesteś do dawnego	Nijak nie pobłądzę; znam drogę, bom już nieraz do chrzestnej matki chodził. pomyślał	Niby... jak wielkie?... Chcę o tym raz dowiedzieć się...	Sam się wynoś!	Więc dobrze. Spytamy się, zobaczymy.	Nietęgie, panie mieczniku dobrodzieju i w tych niespokojnych czasach nie może inaczej być... Siła zmartwień i zgryzot ma książę.	A ja co mam robić?	Ona mi także wierzy	Rzetelnie pracował, nie można przyganić Świadectwa od Lebrechta ma piękne.	Józiu, puść kantor Bauma, a ja potrzebuję człowieka zaufanego, wziąłbym cię, wyrobiłbyś się przy mnie.	Odmówiłaś mu, bo inaczej byłby wstąpił do mnie, wychodząc.	No, a na Polach Elizejskich mieszka pewien bardzo, bardzo bogaty jegomość.	Tak, od dzieciństwa!	Tak, byłam dość dumna z mego zwrotu o miłych sąsiadach.	Ale gdzież tam... ale gdzież tam...	W tej chwili już zapewne w rękach Manuela, któremu poleciłem go oddać.	Jestem tego pewien	A! Upadam do nóg waćpanny dobrodziejki!	Czary są, czary! nic innego.	Ponieważ konie są zwrócone w stronę Nicei...	Zośka! Więc ty chciałabyś mnie zdradzać?	Bardzo panią lubi i ceni	Mam odwiedziéć pacyentów, o kilka mil ode mnie mieszkających.	No?	Po rublu i pieniądze z góry wszystkie!	Cel! Pal!	Dwudziesty trzeci zachód słońca	Las	Nasz kolega z Rygi.	Przyjdę	Trzydzieści siedem.	Widywałam Wespazjana i Tytusa.	Wytrzymają	Wyście z Danii, ojcze?
Ja na Litwę, a zwłaszcza na ŻmudźŻmudź odrzekł Kmicic	Dziesięć? Więc trzeba go oddać do gimnazjum. Chcę, żeby mój siostrzeniec wyszedł na ludzi. Tu już chyba pan nie będzie miał nic przeciw?	Bo na to nie pozwala etykieta.	Ani na nią spojrzy, dzika bestia!	Broń Boże, za nic w świecie. Jeśli Bóg ma pomóc człowiekowi, to znajdzie radę i na torbę.	Na jaki gród?	Na minutkę.	Wiem, wiem Nie możemy na to nic poradzić teraz, mój Jimie! Ale biorę to na swą głowę, było nie było, i hańbę, i naganę, mój chłopcze. Ale przejdź tutaj, nie mogę cię opuścić. Umykaj! Jeden skok, a oddalimy się i będziemy uciekać jak antylopy.	Nauka jest fałszem, przerwał inny, wśród żywego życia, uczony jest czemś niepojętem, on nie żyje, ale uczy się życia, a gdy abecadło skończył, umiera. Umiera niepewien niczego, nieskosztowawszy uczty mu przez Boga zgotowanej, skeptykiem znużonym; wartoż się było rodzić na to?	Dawniejsza zasada: szlachectwo obowiązuje, zmieniła się dzisiaj na: miliony obowiązują.	Może ciocia spocznie tu na kanapce	Zdaje mi się że na wasz szlachetny charakter i poświęcenie dla mnie rachować mogę.	Bom już dawniej sidła zastawiał i dzisiejszej nocy tak samo się zaczaiłem; gdy wszyscy paziowie spali już po swych sypialniach (o czym się przekonałem, zachodząc do każdej i zaglądając do łóżek), przeciągnąłem cienkie nici w poprzek drzwi i uwiązałem do przeciwległych zawias. Ktokolwiek by wychodził w nocy, musiałby nić zerwać. Przed szóstą, czyli przeszło w godzinę po wyłowieniu onej utrapionej syreny, pobiegłem niby to sprawdzić, czy chłopcy wstają, w rzeczy zaś obejrzeć nici na drzwiach... ani jedna nie była zerwana. Gdy tedy li w młodych głowach podobne błazeństwo uląc się mogło, a prócz nocnej służby najmiłościwszych państwa, wszyscy paziowie okazali się niewinnymi, jakoż nie mam obstawać przy swoim?	Chwilę! Czy pan naprawdę śpieszy? Bo jeżeli... Jeżeli nie, to niech mnie pan odprowadzi na Żolibórz.	Od dawna? To mnie dziwi Nie możemy tu wskrzesić trybunału kościelnego, lecz za to będziecie mieli więcej parowców, kolej i kabel telegraficzny. To przyszłość w wielkim świecie, nieporównanie więcej warta od wszelkiej chwały kościelnej przeszłości. Zetkniecie się państwo z czymś większym od dwu wicekrólestw. Nie wyobrażałem sobie, żeby miejscowość na wybrzeżu mogła być tak odcięta od świata. Gdyby znajdowała się tysiąc mil w głębi lądu... to osobliwe! Czy wydarzyło się tu cokolwiek w ostatnim stuleciu?	I nie trzeba. Chcesz dobrej rady posłuchać, szczerej rady, to  posłuchasz i nie będziesz wdawać się z nim w gawędy. To i przestanie cię nachodzić. Nie zechcesz, to już na to nic nie poradzę.	Nie wiem... nie wiem... nie wiem... nic jeszcze nie wiem: co pocznę, dokąd pójdę... Te kilka tygodni przychodziłam do życia, do równowagi, i bałam się samej siebie zapytać jasno: co dalej?.. bo nie znalazłabym odpowiedzi ani w sobie, ani Nie wiem! Wir jakiś mnie porwał i kręci mną dotąd, i nie pozwala wydostać się na prąd, któryby mnie poniósł, chociażby na zatracenie. Wszystko mnie rwie w jakąś dal, ale dokąd? gdzie? poco? nie wiem! Wie pan, wczoraj, w kościele, wszyscy odwrócili się ode mnie z pogardą. Opowiadali sobie prawie głośno takie szczegóły o mnie, że, słuchając, umierałam ze wstydu i bólu, że byłabym spoliczkowała całą tę zgraję i uciekła, gdzie mnie poniosą oczy. O, tutaj jest piekło, piekło! Czegoś pan mi umrzeć przeszkodził?	Ach! kapitanie Bluteau, ja się tu z panem jak dziecko rozpaplałem, a pan mi nic nie mówisz o swojém życiu, które przecież ciekawém być musi. Żołnierz w wieku pana niejedno widział i niejedno-by miał do opowiedzenia.	Bo ja już jaśnie państwu dziękuję za służbę.	Ja także mam klucz, ale nie wolno mi go wypróbować. Bodaj to kolegium!	Mówię ci, głupiś! ja wiem, co mówić!	Hm, to już wolę modły!	Tegoby jeszcze brakowało. Byłoby to już szczytem bezczelności!	Nie może to być, mości pułkowniku bo ta Laszka okrutnie się stracha i raz się już nożem pchnęła. Boimy się, by jej co złego się nie stało. Lepiej niech już ataman sobie z nią radzi.	Ogrodowizny, mój przyjacielu, to jest interes! Ogrodnicy pod Warszawą płacą po kilkadziesiąt rubli dzierżawy z morgi i mimo to mają się doskonale...	A właśnie, że szczerość, bo przyjemnie mi z panem rozmawiać. Ja też, proszę pana pochodzę z inteligencji i wolę gadać z panem, niż z innym.	O, tak, panie hrabio Możemy tak powiedzieć, bo Bóg zrobił dla nas to, co robi tylko dla swych wybrańców: zesłał nam anioła.	Aż nadto jadła tutaj Cóż to, czyśmy tu przyszli, aby jeść czy aby się bić?	Bardzo się z tego cieszę	Och, pani, to są rzeczy, które bardzo trudno wiedzieć...	Przemówże pan co... Może byśmy się pogodzili?	Ba! Niełatwa odpowiedź, młody przyjacielu! Tyle już widziałem armii, przez tylemprzez tylem krajów się przewinął (daw.)	Dziad to tak dobrze zna, jakby sam przechodził.	I ja za tym jestem	Nic, proszę pana; tylko to słowo „nieograniczony”...	Oto wszystko, co mam od niego	Tuhaj-beju, uspokój się! Fala przerwała bitwę, gdy Krzeczowski złamał już dragoniędragonia	Więc koniec tym probom nieszczęsnym, co mnie zabijają, spytał jej Jan po długiej, długiej rozmowie.	Nie wiem, co się stało. Chyba człowiek nie rośnie ciągle jednakowo. Tamta para zdarła się, a jeszcze były za duże. Wtedy wcale mi noga nie rosła, a teraz przez pół roku takie mi łapy ponarastały, że sam nie wiem, skąd i jak. Wszystko mi ciasne. Wcale się gimnastykować nie mogę, bo się boję, że wszystko popęka, bo trzeszczy. Pan się gniewa, że się nie nachylam, że porządnie rąk nie wyciągam, że źle maszeruję; a nie spojrzy, jak jestem ubrany.	O, tylko już daj pokój z synem!... Gdybyś się o niego nie starał, nie byłbyś stracił.	A co kochany kapitanie?	Ach w ten sposób to rozumiesz.	Co za artystka! Ileż uniesienia w głosie!	I co, pojedziesz, Albercie?	Jak to?	Nieprawda, bo to Lange!...	One ci mówią, że materja i materji prawa są prawdą jedyną; reszta wyrostkiem, brodawką, która okazuje się i znika. Forma mutatur, materia permanet. Nie tak li?	To jest bilet? Prawdziwy?	To znaczy?	Nie przemówiłem pewnie nawet trzech słów do nikogo przez cały ten czas Któryś z tych ludzi byłby na pewno rąbnął coś, czego postanowiłem płazem nie puścić, a burdy nie chciałem. Nie! Wówczas nie. Byłem zanadto	Tak, pan! Skąd się wzięły te rewelacje?	Nie chciałem żenić się we Francji z Rohanówną, nie licząc z pół kopy innych księżniczek, które mi swatano... Czy wiesz dlaczego?	Naturalnie, że nie powinno Przecież by panienka nikomu krzywdy nie zrobiła.	Tak. Dajcie mi jeszcze dwie ładne aktorki tak suto utrzymywane jak Floryna i Koralia, a jakoś bym się wyplątał.	A bo nie?	A wiedzom, że za obsługę osobno?	A większość pańskich towarzyszy niedoli pragnie uniknąć zetknięcia się z policją.	Ależ, zmiłujcie się!...	Czego się boisz?	Cóż? pod noc mnie wygnasz!	Dobrze waćpanu dworować sobie z naszej galicyjskiej niedoli, gdy masz dom i wioskę pod bokiem.	Dokądże on tak idzie dalej?	Hę?? zająkając się odpowiedział z małym nawiasowym uśmiechem Bartłomiej, oczekujący ciągle, aby się rozmowa ku pieniądzom nachyliła	Musimy zaciągnąć nową pożyczkę. Porozumiej się z Herhorem i Mefresem, aby nam dały świątynie.	Nic więcej?	Nic. Życzę hrabiance Melanii nowego zwycięstwa i narzeczonego.	Nie trzeba. Za chwilę wrócę.	Nowa historia Ale cóż z tym panem Fajkowskim?	O patrz, ten kupi. Proszę pana, niech pan kupi kwiatek dla tej ślicznej narzeczonej. Proszę pana, ojciec chory, spadł z drabiny.	Ooo, jak się rozgadał.	Udławił się...	Więc nie pozwala?	Wyśmienicie Zatem, jeżeli Jim pozwala, otworzę tę paczkę.	A no!	Aha, jest gagatek!	Ale mnie potrzebne!	Braci Sutherland?	Chemik jakby sam Faraday...	Cicho!	Ciebie kto by oszukał!	Dlaczego?... skoro ją kochał?	Do szkoły.	Gdzie mają jechać?	Gdzieżeś, ty, człowieku, miał rozum, żeby nas w tyli świat!... O, Jezu, Jezu...	Gut morgen Herr Borowiecki!	I szampańskiego dla panów.	Ile pani ma lat?	Jakto poznałbym?	Jakto? czyżby ci poleciła zawiadomić mnie o tem?	Każde jest dla mnie łaską...	Obiedwie wypominał; wszyscy pomiarkowali, o kim gada.	Odkąd przebywa w Châtelet. Zwłaszcza od dzisiejszego ranka.	Prawda! Ha! Gdzie on jest?	Rozkazuj, panie	W Imię Ojca i Syna W Imię Ojca i Syna i... kiedy zapomniałem.	Wolność!	Z pięciu członków.	Z posażnych?	Zły?!	Żądam, abyś wyjawił swoje imię.
No, popatrz tylko, jak potężną masz nade mną władzę, już prawie wierzę w to, co mówisz, chociaż to, co mówisz, jest szaleństwem, bo ojciec przeklnie mnie, ja go znam, ma niezłomne serce, nigdy mi nie przebaczy. I posłuchaj, Maksymilianie: jeśli jakimkolwiek sposobem uda mi się opóźnić to małżeństwo, poczekasz?	Niech się jegomość nie irytuje; przy boskiej pomocy wszystko się to zrobi, jak przynależy, a chybaby już żadnej cnoty w ludziach nie było, żeby nam nie pomożono w tym razie.	Widzisz pani, jak to ja starych dobrych znajomych nie zapominam... odezwał się generał. Gdybym jej mógł być czem użytecznym?	A czy wiesz także, czy doświadczałaś kiedy, jak to bywa, gdy się na przykład do myśli pewny wyraz przyplącze albo imię, którego się pozbyć nie możesz, choćbyś po tysiąc razy spędzała je sprzed siebie	No, nie płaczże pan wyznaczę już i dzień ślubu, wyznaczę, tylko się z mamą poradzę.	Czy chcesz żebym wstała i zamknęła ci oczy? ale już się odtąd malec na żadne nie odważył pytanie.	Wszędzie Matka Marty przysłała mi skakankę. Biegam więc i skaczę, i rozglądam się, czy już roślinki zaczynają kiełkować. Nie robię szkody żadnej.	Zależy panu na tym, żeby znaleźć się w Nowym Jorku jedenastego grudnia przed dziewiątą wieczorem, to jest przed odpłynięciem statku do Liverpoolu?	Człeku a czy my to już w Polsce?	To się rozumie. Ryba ma wielką oczewiście wyższość nad wszelkiem innem stworzeniem, żyje bowiem w elemencie który jest jedynym, zasadniczym.	Nie byłaś już od tak dawna... obawiałam się, że i dzisiaj nie przyjdziesz.	Wiem dosyć, wiem wszystko, co chciałam wiedzieć. Tak, ty mi opowiadasz, że widziałeś się z adwokatami, notariuszami, bankierami: nie widziałeś się z nikim podobnym. Gdybym jutro zaszła z wizytą do pani de Fischtaminel, czy wiesz, co by mi powiedziała?	Czy aby w niej znowu nie znajdziesz twojej sławnej malarii? Tej, co to w lecie?	Miłościwa pani... ani w niebie nie rad bym co inszego czynić, ino wojować. Człek żyje siedmiogrodzkim życiem! To jedno bieda, że nie ma czasu myśleć o niczym... chyba rano i wieczór przy pacierzu.	Mieszkańcy ŻuławŻuławy urodzajne, zalewowe ziemie przy ujściu rzeki do morza. nazywają to „Rójką w Dymchurch” Czyście kiej o tym słyszeli?	To nie jest prawne rozwiązanie.	Wiem, że tak szkaradnego czynu nie dopuściła się sama	O panie! Czas zbyt krótki, a nieprzyjaciele zbyt blisko, by opowiadać szczegółowo nasze dzieje. Wiedzcież tedy tylko, że ja jestem kapitanem okrętu, który tu stoi w pobliżu na kotwicy. Załoga zbuntowała się, z wielką biedą uniknąłem śmierci, a zbrodniarze wysadzili mnie wraz z tym oto wiernym mi sternikiem i tym oto podróżnym jadącym z nami na wyspie, którą uważali za bezludną, w tym celu, byśmy wszyscy trzej marnie zginęli.	Stary sam piętrzy przeszkody. Ale coś mi mówi, że próżno się niepokoicie. Za kilka lat sam pozna, że był w błędzie. Szkoda chłopaka, bo jest w nim sporo dobrego materiału... tylko trzeba umieć wziąć się do niego.	A co to?	Ale to miało taką straszną głowę	Chcę powiedzieć, że to jest okropna niedelikatność, to wprost wyjmowanie pieniędzy z kieszeni.	Che, che, che! Rozumiem pana prezesa. Te panny Czarskie to fin-fin... W zeszłym roku...	Co się stało?	Czasem prawda staje się naszym	Jeszcze i arfę?... A jeżeli wasza czcigodna matka zechce mówić z tobą?... Chyba rzucę się w wodę!...	Kto to ten młody przyjaciel?	Papiery Dalcza to skarb!	Szukacie kogoś? A kogo szukacie? Jowan wszystkich tu zna i Jowana wszyscy znają. Czy to kupiec jest? czy żeglarz, korabnik? Grek może, Włoch może? Jeden z naszych, czy z Franków? Do urzędu chcecie może; do którego urzędnika? do kajmakana, do mudira, do muktara, do czorbaszego?	Ta, ta, ta! to wielkie armie, gotowe do wyruszenia w pole, to ich dusza, która rządzi.	To pana synowa! Proszę nas zapoznać!	Wysoki, tęgi, z sumiastym wąsem? Twarz pociągła... Małomówny... Nazywał się Antoni.	Rozumiem cię jesteś wolny, rób, co uważasz za stosowne, ale sądzę, że twoja pomoc na nic się tu zda.	Bigelsteinowi wystarczy powiedzieć tylko parę słów. Jemu albo Szepsowi. Wystarczy powiedzieć w rozmowie mimochodem: „W Baranowiczach lepiej bywało z angielską walutą”. To sami zobaczycie, że każdy z nich aż przysiądzie.	Dobrze. Ino ty idź po drugiej stronie rzeki, a dopiero jak w czeluść wlezę, możesz się przybliżyć i dawać pozór.	Inaczej po cóż by przeprowadzała się z Zielonki	Ja przyszedłem do ciebie, Gołdo bo mnie dziś bardzo ciemno przed oczami i ja chciałem popatrzeć na ciebie, żeby świat zrobił mi się jaśniejszym...	Jak to może być?...	A cóż to za ptaki? Na honor, wyglądają na gołębie!	Tak. Widzi pani ten długi rząd okien za fabryką Trawińskiego?	Ale co powie Bagheera... i ten Byk, co był za mnie okupem?... Nie chcę.	Chodzisz pani po scenie, jak gęś!	Jeszcze by też nie były, jak pan przychodzi	Patrzcie!... mówi jakoby z beczki! Hej, ty kudłaty! A czego do konwi zaglądasz? Łaciny tam na dnie nie znajdziesz.	Podziwiam tylko świat ten i nie rozumiem, jak można żyć z takim imieniem. Myślę, że śmieszne po prostu.	Prawda, dyć i w oborze rano nie były! Łapa! Burek! na tu!	Więc nie?... więc nie?	Aha! Ojciec chciał mnie do samego Wilna wieźć do szpitala. Ale doktor powiedział, że nie ma po co, bo i sam Pan Bóg tu nie pomoże.	Bo przecież Albertowi nie brakuje odwagi.	By i największa siła nie zawadzi.	Czy czasem nie dzięki swemu wspólnikowi?	Dlaczegoż nie idziesz z tém do pana sędziego pokoju, lub pisarza?	Helder nie dał zaraz odpowiedzi. Rozumiał on lepiej od swojego wspólnika straszną tyranię sumienia. Znał on trwogę, która prześladuje i nie daje spokoju, straszną obawę przed wykryciem, która nawiedza ludzi i doprowadza bardziej uczuciowych do szaleństwa, a słabych z natury do picia.	Jestem, u licha, ale czy nie mógłby pan wybrać odpowiedniejszej pory!	Nic mi nie jest żadnej też pomocy nie potrzebuję, póki tą oto ręką i tą szablą ruchać mogę; ale nasz przyjaciel, najgodniejszy w Rzeczypospolitej kawaler, w srogim strapieniu, nie wiem, czyli dycha jeszcze.	Nie wierzysz w nią?...	Nie! nie chcę panu dobrowolnie sprawiać przykrości.	Nie, matko wielebna.	Oczy pani... Ach, te oczy!...	Ty jego nie pytaj on ma język obcięty.	Więc także spadłeś?	A! cóż pan mówisz! cóż są za ciężkie jego zbrodnie.	A cóż ma być! mówiłam ja zaraz o tem staremu Bartoszowi, ale ten mnie ofuknął.	Ciemno? Słonko świeci, a tobie ciemno? Dopiero co mówiłaś przytomnie! Na imię Boskie, rzeknij choć słowo!	Cóż pan czujesz? spytała nielitościwa dziewczyna.	Cóż trzeba uczynić?	Kiedy mówią, że potęga okrutna.	Na pewno	Tak jest, szczur, sahibiesahib (ar.) podobnym szeptem odpowiedział Ram Dass.	Uważam Ale o czymże mówił przyjaciel twego ojca, że wyglądasz jak piwonia? Tu coś złego zaszło i chcę wiedzieć o wszystkim	A gdzie on?	A jakże!	A tam kto?	A żona twoja, a dziecko?	Bo co?	Bydlę, pół wariata!	Byle nas tylko oblegali bo gotowi zaniechać... Mości panowie! jakem Zagłoba, pierwszy wycieczkę poprowadzę!	Cenię, bardzo cenię, i... ubolewam. Dążyłem zawsze do porozumienia. Przedstawicielstwa Wyspy Zapomnienia w Warszawie mi trzeba. Hrabiemu właśnie tę misję wybitną i dochodową chciałem ofiarować.	Chodźmy dokończyć pańszczyznę!	Dajże spokój!	Dobrze, czekam popołudniu	I ja!	Ja?	Jest nieco wzburzona.	Kto ona dla ciebie jest ta panienka? Krewna czy dobra znajoma?...	Któż ona jest?	Mnie... w pracy...	Mówię: telegram.	Nasz znany, ceniony i zasłużony ma dzisiaj stajenny humorek.	Obyczaje spytał Abdank.	Oto od kogo list...	Panie czy pan pozwoli życzyć sobie dobrego roku?	Skąd pan wiesz, że miał tam oddać jakąś paczkę?	Słowo honoru.	Tumany!	Ty, Aramisie, masz ranę, lecz w sercu, jest ona dotkliwsza i krwawiąca, a zadała ci ją kobieta.	Widziałam...	Z czego?	Zakonzakon (daw.) odpowiedział Zbyszko.	Zawiąż mi oczy... niech no tylko pomacam palcami, a nawet i wtedy zakasuję ciebie, choć będziesz miał oczy odsłonięte!
Zresztą któż zna granice i cały ogrom wpływów i oddziaływań duszy na duszę; któż wie, kto winien? kto ma odpowiadać za nieszczęścia, jakie się stają? Wszyscy są winni i wszyscy pokrzywdzeni, ot co. No, uspokój się pani, już się stało i nic tego nie odmieni; fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł. Możesz pani myśleć o tem nieszczęściu i to myśleć głęboko, bo myślenie wypala odczuwanie... ot co!	Dziękuję, jaśnie pani, nic mi się nie chce. A boleć, to wszystko boli. Chyba, że już umrę Nijak mi się żyć nie chce.	Widzę że się spodziéwasz, w miejscu tych lalek woskowych i fałszów, czegoś żywszego i prawdziwszego. Naiwny jesteś, kochany hrabio! Z historyą dzieją się rzeczy dziwne. Każdy wiek nową tworzy ad usum delphini, dla wychowania na niéj pokoleń przyszłych. Każdy wiek zaprzysięga się, że miłuje prawdę, że tylko jéj szuka, a operacyą kończy się na tém, iż lalki woskowe się topią, wosk oczyszcza nieco, doléwa się farb nowych i lepią się... ideały nowe, do miary swych twórców przykrojone. A wszystko to pod hasłem prawdy i w jéj imię! Kilka imion, dat kilka służy za wątek, a każde pokolenie snuje na nim wzory, wedle smaku swego.	Nie może to być!! wykrzyknął. Dla króla naszego życiebym dał ani onby mógł tego zażądać, ani ona zgodzić się na to. Szalona jest, ale dumna... Wszystko na nią powiedzieć można	Gdybyś ty wiedział, jak mi się czasem chce palnąć sobie w łeb!... Nie zdziwiłbyś się, jeżeli to kiedy zrobię.	No, to róbcie, tylko pilnujcie się maszyn.	Sam tu przychodzę... Od pięciu... siedmiu... ośmiu... czterdziestu lat dręczyła mnie myśl, że stary zakon religii naszej nie dochowuje się w stanie nieskalanym, gdyż wkradły się doń sprawy czartowskie, gusła i bałwochwalstwo. Nawet dziecko na ulicy powiedziało o tym przed chwilą. Tak właśnie, powiedziało dziecko:	Miałam taki zamiar, ale wujenka zażądała stanowczo, by ślub dziś się odbył. Nie chciała słyszeć o przełożeniu terminu...	W tym nie ma nic trudnego Wejdziesz do tunelu i będziesz rękami usuwał ziemię, a potem przyklepiesz łopatą, ażeby się tunel nie zapadł. No chodź! Zamknij oczy, to nie zauważysz, że w tunelu jest ciemno. Ja tak robiłam. Przecież wszyscy byliśmy w tunelu prócz Dory, która się boi robaków.	Ja myślę że wklepałeś się w jakąś grubą awanturę... z której nie wyjdziesz cały... Chyba że cofniesz się w porę, na co zresztą masz dosyć rozumu.	Tylko ludzie... widzicie... to nie ze złego serca ale mi czasem smutno, że jak u nas, tak i tu, mają mnie trochę za waryata.	Nie dosyć dorosły na to.	A tak, ojca Pawła. Właśnie nas Tatarzyska pędziły przez miasto, kiedy na placu targowym czterech łotrów ciągnęło ojca Pawła do chana, który siedział pod kościołem Panny Maryi. Pustelnik wyglądał osobliwie. Był całkiem bielusieńki, aż bił w oczy. Broda po pas wisząca jak obłok, włosy roztrzęsione wokół głowy jak korona gwiaździsta, twarz i ręce jak śnieg jasne, wszystko białe a białe. Czy to wieczne posty i ciemnice tak go wychłodziły, czy to świętość ubrała go już w takowe anielstwo, nie wiem, ale i pogany patrzały na niego, jakby na cudowne zjawisko. Chan, jeno spojrzał na ojca Pawła, zaraz wpadł w jakoweś pomieszanie. Zaczął oczy spuszczać, kręcić się, namyślać, potem rękę wyciągnął i powiedział: „Odprowadźcie tego człowieka tam, skąd wyszedł. Nie róbcie mu nic złego. Ten człowiek już nie należy do nas, ale do Boga”. I my na własne oczy obaczyli, jak ojciec Paweł nazad wszedł do swej komórki. Tatarzy nie śmieli go dotknąć, a my płakali z radości	Zdaję mi się, że pan Mieczysław jest naprawdę przemęczony pracą. Powinna pani starać się jakoś nakłonić go do odpoczynku albo rozrywki...	Cicho, panie, cicho! Jeżeli nie powstrzymuje cię myśl o mojem niebezpieczeństwie, pomyśl o tem, na które sam się narażasz!	A, niech się z miejsca nie ruszę, jeżelim ją chciał rozgniewać, lecz, będąc serdecznym przyjacielem mego osiołka, z którym chowaliśmy się razem, chciałem go oddać w najlitościwsze ręce.	To moja wina, moja wina Żebyś wiedział, że to wszystko moja wina. Gdybym wtedy nie wpuścił tego kapitana do pana Bondego, nie byłoby tego wszystkiego...	To esencjonalna dziewczyna, tylko nie bardzo pozwala badać temperaturę swych gorejących oczu.	Gdyby wasza królewska mość zechciał to napisać.	To?	Tak, pani. W naturze każdy byt jest egoistycznym... Człowiek, rozpędzony do swego celu, tak dobrze rozbija bliźnich jak kula wyrzucona z działa... Ale gdyby kochał tych bliźnich, powstrzymałby się...	Bogać tam drogie, spędzili tyla, że nie wiada, kto to rozkupi.	Właśnie o tym chcę mówić. Ogromnie dopytywał się o ciebie, a ja będąc przekonana, że już chyba wyleczyłaś się ze swych kaprysów, radziłam mu, ażeby was jutro odwiedził.	Co tu się dzieje? Dlaczego? Kto?	La drugiej to i przy matce o to nietrudno!	Proszę księdza, Opatrzność na szczęście naniosła nieco poprawek do tego gigantycznego planu, którego zdajesz się być dość żarliwym stronnikiem.	Czemu mnie w rękę całujesz? czy to ja ksiądz?	Ja zaś myślę, żeby nie czekać, bo i co stracimy, jeśli zaraz jutro ruszym? Nie odnajdzie kniaziówny pan Skrzetuski, to może właśnie nam Bóg poszczęści	Aleście się i tak już dziś zmęczyli.	Za to i lasu od Bukowej za mało! Ale ja tej sprawy na sumienie nie wezmę! Pan każe, sługa musi! Gorzej będzie Biskupowi, na którego i tak ludzie plują.	O, tak, wszystkie angielskie ciastka są okropne. Czy pani to zauważyła?	Właściwie, to ja jestem Jerzy Michał, ale że święty Jerzy smoka tylko roztratował, a święty Michał całemu komunikowikomunik zwycięstwo., przeto jego wolę mieć za patrona.	Przepraszam, to nie brud, tylko pot koński. Moje konie są zawsze przeczyste	Nie dostaniesz ani złota, ani łask i możesz być przekonany, że nie przez czułą troskliwość szpiegowałem cię dotąd i szpiegować będę nadal. Potrzebny mi jesteś jak pion na szachownicy i co zechcę, zrobię z tobą.	Tylko ten starszy złodziej przymawiał się wyraźnie, że oni honorowi partii zawierzyli, że nigdy oni tak żadnych interesów nie robią, tylko z nami, bo oni szanują partię.	A!... oto, co się nazywa szczęśliwy traf, który ucieszy niezmiernie Jego Eminencję! Czy mu już doniosłaś?...	Niech mu tam kat świeci! Już ja się jego nie boję!	Jejmość pani Walorozo życzymy sobie mieć dziś parówki na pierwsze śniadanie. Nie zapominajcie, że gościmy księcia Bulbę na królewskim dworze.	Do Normandii, jeśli się pan zgodzi.	To taki sam łotrzyk. Pewnie jego wspólnik.	Nie, nie chcę. Jeśli mnie nie zostawisz, wstaję z łóżka. Chcesz, abym miała głowę do tego, po takim zmartwieniu!	O rany boskie! a to prawdziwy czarownik! Goły, bestia, jak jego patron Belzebub!	One mnie uprzedziły o szczęściu.	Tak, masz powiedzieć, kto jesteś, skąd pochodzisz; masz powiedzieć, że cię uwiodłem, korzystając ze zbliżenia przy konfesjonale, uprowadziłem z domu rodziców i ukryłem w tym oto mieszkanku. Powiedz, iż wydarłszy honor i popchnąwszy do zbrodni, rzuciłem cię na pastwę nędzy, powiedz, że nie wiesz, co począć.	Aha, a moja powierzchowność nie wzbudza w pani zaufania?	Czyż możesz mnie prosić, czy potrzebujesz przysięgi? Zrobię co tylko mogę, choćby życie dać przyszło!	Panowie, bez kłótni. Ja chromolę taką politykę! Człowiek ma jeszcze pod podszewką parę mizernych złociszów, a jak od nowa zacznie się macanka, wróci do domu goły!	Siądźże se na ziemi w kąciku, cobyś ludziom do tańca nie gawędził i jedz z Panem Jezusem.	Czy nie widziałaś, jak pani Latter strasznie wygląda?...	Co za pycha patrzy z pani!	Ciszej, ciszej! Na miłość boską, ciszej, nie mów pan tak głośno!	Kto wie, że nie ma króla?	Toć już zejdź i zamknij szufladę! goście idą! Burzysz moję krew, a wiesz, że ja tego znieść nie mogę!	Nie zawracaj pan głowy. Pożyczyłem od pana trzydzieści tysięcy marek na termin nieograniczony, bo muszę zacząć duży interes. Wystawię panu zobowiązanie, nawet kiedyś je spłacę, a tymczasem pieniądze już poszły w ruch.	Juści, że na przykupnym.	No dobrze, ale teraz chcę wyjść.	Potem drugiego dnia wieczór i na trzeci rano.	Więc pani nie zapomniałaś o tym, cośmy wczoraj ze sobą mówili?	Czemu nie, kochanie?	No, nie.	O, nie! dziękuję...	Ale gdzie tam.	Właśnie! Z tą nazwą już nam było wygodniej, a przecież sama mi przyszła do głowy. Czy zachowamy dla naszej pierwszej siedziby nazwę Kominów, panie Cyrusie?	Ale ja mam męża i dzieci.	Bardzo stanowczo.	Bardzo... bardzo dobry...	Mąż pani gra?	Z twarzy i z działalności bardzo dobrze. Widywałem go w Paryżu.	Czy wiesz, co mówisz i do kogo...	A pan, panie szambelanie, co tu robisz w tém sielskiém zaciszu?	Ale ja szaleję! ja kocham! zawołał Georges...	Jak często przychodził?	Tak; jest jeszcze u nas.	Czy wszyscy są już gotowi?	Jeszcze chwilkę zapomniałam dodać...	Skąd pan jest?	A pan Adam? przecieżto twój kochanek!	Ależ trzeba przejść przez pokój służącego	Chory jest, biedny chłopiec.	Ech, znowu mistyczne terminy.	Jam go zubożył.	Jeden z marynarzy znalazł je koło bandery okrętowej w ową... w ową noc...	Po coś ty Domana oczarowała?	Wasza Eminencja jest doskonale powiadomiony	A czemu on uciekł?	Dlaczego?	Grzegorz	Hersz wstał.	Hu! Hu!	Jestem również poszukiwaczem Chociaż... chociaż jedynie Allach wie, czego szukam.	Kim jesteście i skąd przybywacie?	Ne taip kunigėli! liepkite pakinkyti vieną arklį dėl manęs, aš sėsiu į vežimėlį, įsidėsiu valizą ir rasiu jai vietą ar upėje, ar girioje. O jeigu imsite deginti arba slėpti kur nors, tai liks pėdos žymės.	Powinieneś więc mieć trzos pełen forsy.	Przeczprzecz (daw.)	Quelle pitié... Tu me sembles avoir beaucoup lu, et malgré cela tu ne connais pas les choses qui sont en toi, tu ne sais pas ce que tu pourrais ressentir. A ce moment-même tu passes a cote d’un monde immense que tu ignores complétement, tu passes comme un cheval à qui on a bandé les yeux.Quelle pitié... Tu me sembles... (fr.)	Szczęśliwy! stokroć szczęśliwy! Baronowa drze starego kasztelana, a on...	Szukam.	Wierszy, stichow.	Z rozboju?	Złota głowa i złote ręce u wacpani, dobrodziki mojej. Czemżeczemże (daw.)
Moja droga byłaby wygodniejsza niż pańska Ja pójdę wzdłuż strumienia, nad którym rosną niezapominajki, a pan idź sobie zakurzoną drogą śród tej spiekoty. Ja się trzymam tego, co nam powiedział pan oberlejtnant, że w ogóle nie wolno nam zabłądzić, a jeżeli nie możemy już zabłądzać, to po co leźć pod górę. Pójdę łąkami, przypnę kwiatek do czapki i narwę bukiet niezapominajek dla pana oberlejtnanta. Zresztą przekonamy się niedługo, kto z nas miał rację, więc mam nadzieję, że się rozejdziemy jako dobrzy towarzysze. Okolica jest tu taka, że wszystkie drogi prowadzą do tego Felsztyna.	Owszem, dobrze ale jak się nikogo nie ma w Warszawie, to się tęskni za domem.	Nie lecz, albo się grubo mylę, lub też jest to zwierzę morskie.	Hrabia widocznie ma na myśli owe ramy lustrzane, jakie porównałem do tych mas One, według mniemania hrabiego, rozszerzając się, mogą nas kiedyś zdruzgotać. Obawy przedwczesne, ale słuszne, bo w kulturze wieków my będziemy się zwężać, oni rozrastać, aż nastąpi kataklizm przypominający potop. Zaleją nas te masy, jeśli nie będziemy mieli Noego, który by dość wcześnie pomyślał o arce. Ale i tu jeszcze w interesie naszym leży uświadamiać masy, szerzyć postęp, zachęcając bodaj w drobnostkach. Przez to zasłużymy na wdzięczność potomków naszych, bo lepiej być zatopionym w czystej bieżącej wodzie niż w brudnej kałuży. Postępując wedle programu hrabiego, nie zyskiwalibyśmy zwolenników, lecz wrogów, co już dla nas najmniej pożądane, nawet niebezpieczne.	Tego się nie obawiam, kapitanie; ale jest inne niebezpieczeństwo.	Alboż to koniecznie trzeba, żeby zaraz i patrzył Wiadomo, że my jesteśmy biedne wiejskie dziewczęta, w domu wychowane, że nic nie umiemy, nic nie znamy. O czém-że on będzie z nami mówił i dlaczego miał-by się nami zajmować, kiedy jemu czego innego trzeba? Ale zawsze można przyznać, że takiego dobrego i miłego człowieka, jak on, chyba niéma na świecie.	Ale nadzieja straconą nie jest Przeczucia i przepowiednie są to pokusy szatana. Bóg rzadko objawia przyszłość, a gdy to czyni, dzieje się objawienie jej przez usta poświęcone i wiary godne.	Najmocniej przepraszam, łaskawe panie ale bo widzą państwo, niepodobna mi nie zwrócić uwagi, jak bardzo literatura Cesarstwa szła prosto do faktu bez najmniejszych szczegółów, co mi się wydaje znamieniem czasów pierwotnych. Literatura tej epoki była czymś pośrednim między streszczeniem Telemaka a wnioskiem prokuratora. Miała myśli, ale nie raczyła ich wyrażać obserwowała, ale nie udzielała swych obserwacji nikomu jedyny Fouche udzielał komuś swoich obserwacji. Literatura zadowalała się wówczas, wedle wyrażenia jednego z najtępszych krytyków „Revue des deux mondes”, dosyć czystym szkicem i bardzo jasnym konturem wszystkich figur na sposób starożytnych; nie siliła się na styl! Bardzo wierzę, nie miała stylu, nie miała słów, którymi by mogła migotać; powiadała wam: Antoś kochał Kasię, Kasia nie kochała Antosia, Antoś zabił Kasię, a żandarmi ujęli Antosia, którego wpakowano do więzienia, postawiono przed sąd i posłano na gilotynę. Tęgi szkic, jasny kontur! Cóż za piękny dramat! Otóż dzisiaj barbarzyńcy lubują się w migotaniu słów...	Na nieszczęście tylko skusiłeś się beczeć, mój przyjacielu! Gdzie u diabła słyszałeś, aby mówiono o postronku wobec przyjaciół lub krewnych powieszonego? jakiej zapłaty mogłeś się spodziewać za swoją muzykę, jeżeli nie kijem po grzbiecie? Oj! oj! Sancho, i tak powinieneś Bogu dziękować, że zamiast kija, nie użyto broni!	Bez trudu sobie poradzimy Jeśli ci dwaj się nie obudzą, wypłyniemy w morze i dopłyniemy do ujścia rzeki Catatumbo.	Nam o tobie sądzić Godne też ciebie masz tu zadanie, wezwany do Cezara, by drogie światu zdrowie jego pokrzepić; godne ciebie, bo zaprawdę ciężkie... Wiesz zapewne, że Tyberyusz lekarzy nie słucha i śmieje się z całéj nauki naszéj.	Oczywiście, mój chłopcze Lepiej jednak, żeby nie było potrzeby się bronić.	Przestań czytać książkę. Przestań! W twoim wieku już się książek nie czyta.	Nic to! Jutro powrócą z chorągwiami Mirskiego i Stankiewicza... Hej! Charłamp zginął!... Nie! Wstaje, ranny... Już, już są przy bramie... Co to jest? Chyba i szkocka straż w bramie przechodzi do Węgrów, bo otwierają wrzeciądze... Kurz się kłębi z tamtej strony. Kmicica widzę! Kmicic! Kmicic z jazdą wali przez bramę!	Nie wydaje mi się Istnieje przecież krater, czyli klapa bezpieczeństwa, więc nadmiar gazów i lawy wydostanie się nim, jak niegdyś, swoją zwykłą drogą.	Więc niech ci się przypomni! Patrz, czym nie ta sama? Kocham cię jednakowo, pragnę ciebie i marzę o tobie. Patrz!...	Nie widzę, Hipie, żebyś zbyt znowu wyraźnie przypominał steranego inwalidę! Raczej wypasłeś się jeszcze bardziej. Czyż mnie wzrok nie myli? Ależ tak	Tak się cieszę, że nareszcie panią poznałam Z narzeczonym pani jesteśmy już od roku w wielkiej przyjaźni, z widzenia znamy się od dawna. Robił do mnie zawsze oko, póki mnie nie poznał	Naści dziesiątkę, udał ci się: tak kury goni z ogrodu, że ni jedna nie zostaje!... A jutro które do mężów idą?	Gniewajcie się na mnie, jeśli chcecie alem się tu wparł gwałtem. Posłuchajcie mnie, piękna Krystyno, Bóg świadek, nikt lepiej wam nie życzy.	Będzie to dobra sposobność pokazania się w pełnym rynsztunku dodał Porthos.	W co ty się wtrącasz? czy to do ciebie należy?	Bieda, Kondycja ludzka sito z dużymi otworami., a obaczycie, co nanosicie, tak jest i z biedą; już takie urządzenie boskie jest, to widzi mi się i ostanie, że jeden ma, a drugi wiater po polu łapie.	Wiem, że nic nie wiesz Dziewczęta w ogóle nic nie wiedzą. Słyszałem, jak rodzice o nim mówili. Otóż wuj twój mieszka w ogromnym, rozległym, opuszczonym domu na wsi i nikt u niego nie bywa. Taki jest niemiły, że nikogo by nie przyjął, a gdyby chciał przyjąć, to by znów nikt do niego nie pojechał. Jest w dodatku garbaty i okropny.	Nie będę tego pewien, dopóki nie zobaczę ich na ziemi A zresztą czy pan wie, panie Smith, ile tuzinów tych psotników znajduje się na górze?	O, to się wszystko odmieni.	A! proszęż, hetmana, kogo u nas się źle przyjmuje! odparł Pobożanin: chyba mu tu ptasiego mleka zabraknie.	Co się stało?	Do Prochorówki, bo tam chłopstwo się przeprawia.	Jeść mi się chce	Mniemasz, że stróże się zgodzą?	To dziwne, żeby ktoś z was nienawidził bogactw, które tak zręcznie umiecie wydzierać z rąk biedaków. Świat opiera się na biedakach, jak powiada stary Giorgio. Pani zawsze była dobra dla biedaków. Ale na bogactwie ciąży jakaś klątwa. Señora, czy mam pani powiedzieć, gdzie jest ten skarb? Tylko pani... Lśniący! Nieskazitelny!	Dowodzi to jednak że ludzie nie tylko wylądowali kiedyś na tej wysepce, ale ją przez jakiś czas zamieszkiwali. Pytanie teraz: co to byli za ludzie? Ilu ich było? Ilu ich jeszcze zostało?	Kto chce mieć tłum i chce nad nim panować, musi się pochlebiać i robić to, co ten tłum chce; dawać mu to, czego potrzebuje; musi być wprzód jego niewolnikiem, aby potem zostać panem	Więc i pytać nie wolno? Ja w tego stryja wierzyć nie chciałem, a panna Dorota nie stworzona do tego, aby gdzieś na kresach w lichym dworze z dziewczętami kądziel przędła.	Jest przyjęty do stada! Jadał wraz z nami! Sypiał z nami! Polował z nami! Ani na włos nie uchybił nigdy prawom dżungli!	To znaczy, że trzeba złożyć uroczystą przysięgę, że wszyscy będziemy sobie pomagać wzajemnie i nigdy żaden z nas nie wyda tajemnic bandy, choćby go siekano na kawałki, a każdego, kto by skrzywdził któregokolwiek z nas, zabijemy razem z całą jego rodziną.	Pustynia byłaby bardzo dobra lecz trzebaby ją znaleźć. Niema na świecie takiej pustyni, gdzieby ptak nie przeleciał ponad głową, ryba nie wyskoczyła ponad wodę, a królik nie wybiegł z kryjówki, a ja przypuszczam, że ptak, ryba, królik	Tak Tak samo jak papieże przybierali nowe imiona, wznosząc się ponad ludzi, tak i ja wzięłam nowe imię, wznosząc się ponad wszystkie kobiety.	Mówiąc po prostu, zastanowi się pani, droga pani Hanko, nad pytaniem: „Gdzie na jej miejscu ja bym schowała ten papier?...”.	Armat nie straciliście, mówisz, nic?	Jak bohater, panie. Czerwony Korsarz nie mógł przecież umrzeć inaczej.	Może nie wiesz, Rafał, że Rzepicha była Trepczanka z domu?	Nie, nie! Eto ni Srul, a win, nie przymierzając, Erec Israel kazaty win! Senderl, wyjaśnij mu dokładniej. Ma chłopską łepetynę. Jaśniej wyłóż.	Słyszeli my że Bohun w pojedynku usieczon. A nie wiecie wy, kto jego usiekł?	Będziemy tu mówili nie tak o niem, jak raczej o jego działaniu, o prawach jego bytu i stosunku do ciał innych, gdyż wewnętrzna natura i istota tego płynu są nam zupełnie nieznane.	Ja i tak nie zabijałem rozmyślnie	Augustynowicz, cicho bądź! Dlaczegóż tego nie zrobili wieczorem? Byliby nas połapali, jak ryby w matni.	Ja nie miałem kobiety w swoim życiu. Czytałem Śmierć w WenecjiŚmierć w Wenecji	Mamo, wyjadę Kochasz mnie zbyt mocno, nie pozwolisz, abym żył tu bezczynnie jak próżniak. Zresztą już podpisałem.	To jest Lidia. Lidia Markowna!	To jest, owo do stu diabłów ten czarny robak zbożny, urodzony z białego bobu, owo do stu diabłów ten, przez dziurę, jaką w nim wygryzł, owo do stu diabłów ten: który czasem lata, czasem wędruje po ziemi, owo do stu diabłów ten: wskutek czego mniemał o nim Pytagoras, znamienity miłośnik mądrości, to znaczy po grecku filozof, owo do stu diabłów ten, iż otrzymał skądinąd, za pomocą metempsychozy, duszę ludzką, owo do stu diabłów ten. Gdybyście wy byli ludźmi, owo do stu diabłów ten, wówczas, wedle mego zdania, po waszej skapiałej śmierci, dusze wasze weszłyby w ciała czerwiów, owo do stu diabłów ten: bowiem w tym życiu toczycie i zjadacie wszystko; w drugim będziecie toczyć i zjadać	Boże! Całe życie moje Tobie za ziszczenie tych życzeń niewinnych.	Nie mogę tego powiedzieć. Gdy skończyłem z matką, przyszła kolej na Sarę, wiesz, tę, co niedomaga, chorą na kręgosłup.	A! jabym za ciebie życie dała, królowo moja ale cóż ja mogę.	Worszewicz ani słuchać podobno nie chce pańskich projektów przeniesienia Cisów na inne miejsce, na przykład w Góry Świętokrzyskie?	Hh! hm! mruknął Przepiórka, to po cóż z tem do Konopnicy?	Odemnie pani hrabina w istocie anibyś mogła rad potrzebować, anibyś ich powinna słuchać; ale gdybym miał polecenie od króla J. M.	Owszem, wiem. Toniemy po szyję w specjalnych książkach... półki są nimi zapchane... dużo tam drzeworytów... To taka szkodliwa, obmierzła bestia o łotrowskim wyglądzie i gładkim pysku ozdobionym wąsami.	Straszne jest życie!	To prawda Ja też tam byłem.	Aha! Będzie załatwione, panie prezesie. Moje najniższe uszanowanie. Jeszcze raz przepraszam za niepokój.	Czyżby ktoś to panu podszepnął?	Krzychna! Powiedz to komu innemu!	Powiedz mi pan co to są za ludzie?	To jak was do pracy przyjmowali? Bez papierów?	Myślę, ojcze, że należałoby tego pana zaprosić kiedy na obiad... Chciałabym go poznać bliżej.	Na pewno będę	A co cię tak dziwi?	A która głowa mówiła tak?	Albo ja tobie!	Baczęć ja dobrze, baczę...	Ja bez fachu. Różne roboty znam...	Jakże można tak mówić, mając męża, dom i obowiązki?	Na Morzu Hebrydzkim?	O tak, wszak mówiłem panu hrabiemu...	Oto wszystko, co mam od niego	Tak człowiek wygląda wtedy jak książę Galii albo Reichstadu.	Ze względów czysto ludzkich należałoby go o tym powiadomić. Jak tylko przyjdzie, zaraz mu powiem.	Zna pani Hamleta?	Ah, tabac, tabac!	Ależ, Felu, o co ty niedługo zaczniesz posądzać pana Wokulskiego!	Błazen!	Czym mogę służyć?	Członek Brzeska płaci karę.	Gdzie pan kapral każe orać jutro?	Gościa majom!	Kmicic!	Lub tajemniczej protektorce	Narodu dużo?	Nic. Patrzę.	Och, żebyś pan wiedział!...	Precz ze szpiegiem!	Tegobym tylko chciała!	Trzeba wierzyć...	Tylko niszczyć?	Uczciwość, Pieniądz rzekła Sara	Wyłaź	Za nic w świecie!	Zapewne.
Chrystus, Zmartwychwstanie, Odrodzenie porównanie narodu polskiego do Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, jest tu niewątpliwie echem ostatnich ustępów Ksiąg Narodu Polskiego, tych mianowicie: „I umęczono Naród Polski, i złożono w grobie, a królowie wykrzyknęli: zabiliśmy i pochowaliśmy wolność.” „A wykrzyknęli głupio...” „Bo Naród Polski nie umarł; ciało jego leży w grobie, a dusza jego zstąpiła z ziemi, to jest z życia publicznego, do otchłani, to jest do życia domowego ludów cierpiących niewolę...” „A trzeciego dnia dusza wróci do ciała i Naród zmartwychwstanie, i uwolni wszystkie ludy Europy z niewoli.” „I przeszło już dni dwa; jeden dzień zaszedł z pierwszym wzięciem Warszawy, a drugi dzień zaszedł z drugiem wzięciem Warszawy, a trzeci dzień wnidzie, ale nie zajdzie”.. Wszak tak? Resztę sam sobie wytłumacz. Ty jeszcze zobaczysz to wszystko. Część tej korony dostanie się i tobie; będzie ona tak wielka, że wszystkie głowy nakryje. Ja skończę w tej, w której cierpiałem. Ja już tylko na grób pracuję: o grób was tylko proszę. Niechaj nim będzie kupa tych gruzów, ta góra. Nie potrzeba żadnych napisów. Kto popatrzy, zaraz pozna, co w niej leży: gruz olbrzymiej myśli. Z tą myślą umrę spokojny.	No, to ci rzekę, co jego miłość nigdy mnie bez datku nie minie. A chodzi co dzień do nas tu na wotywęwotywa łatwo. zmiarkujeszzmiarkować (daw.) słonina.. Łachów mam dość na swoje zapotrzebowanie, a dziewusze by się kupiło w kramach raz to, raz owo. Dy stoją Sukiennice, niczym kościół na nowo zmurowany, z woli najmiłościwszego króla.	Tak jest. On prowadzi księgi i korespondencyę w naszym Domu od niedawna, ale szczerześmy go pokochali, więc obaj ze wspólnikiem sami zaofiarowaliśmy mu kredyt; powiedzieliśmy tak: weź kilka tysięcy rubli na wydatki i urządzenie domu, a oddasz nam w ciągu trzech lat z tego, co ci wpłynie za książkę. Nie chciał. Powiedział nam, że ufa swojej narzeczonej, że jest pewny, iż ona zastosuje się do niego	O, z pewnością tak jest i taka jest właśnie natura Niteczki. Pan nie jest jeszcze w stanie ocenić, co to za natura, choć powinienby pan ocenić, przez to samo, że pana wybrała. Ale wy, mężczyźni, nie umiecie odczuć tylu odcieni! Jakby przyszło co do czego, zobaczyłby pan dopiero, jak w niej nic niema egoizmu. Niech ją Pan Bóg ochroni od wszelkich prób, ale, gdyby przyszło co do czego, zobaczyłby pan!	Niech pan Fabian do upamiętania przyjdzie!	Jestem zbyt biedny, aby pozwolić, byś się rujnowała przeze mnie znak zniewolenia i upokorzenia; podczas drugiej wojny samnickiej wojsko rzymskie, otoczone w Wąwozie Kaudyńskim (321 p.n.e.), musiało się poddać; żołnierze zostali rozbrojeni i jako pokonani zmuszeni do przejścia kolejno „pod jarzmem”, jakie nakładano wołom do orki; w tym przypadku wykonano je z włóczni..	Z Nossen już chyba nazad do domu, bo i święta zapasem, to je z dziećmi i żoną przebyć trzeba!	Hela Ty, ty... to książęco-perskie ścierwiątko substancja służąca dawniej do zwalczania owadów, zwłaszcza pcheł, uzyskiwana z wysuszonej i sproszkowanej rośliny, zwanej wcześniej złocieniem dalmatyńskim, a dziś raczej wrotyczem dalmatyńskim.....! Ten przyjemniaczkowaty wypędek śmie...! O Hela, jakże ranisz moje serce. Mam właśnie dla ciebie dwóch faszystów! Jeden jest prawdziwy włoski markiz! O, ja tego nie przetrzymam!	A co wam do tego?	Pani proszę mi nie psuć Alego ani pochwałami, ani nagrodą, błagam: nie chciałbym, aby się do tego przyzwyczajał. Ali jest moim niewolnikiem, ocaliwszy pani życie, służył mnie, a służyć mi jest jego powinnością.	Słowo się prędko rzecze, Domanie a rękom to nie tak łatwo. Twardo siedzi to gniazdo, do stołba przylepłeprzylepły	Bo niegdyś brał zanadto żywy udział w „ruchu”. Zesłali go przeto między swoje „bohatery najmłodsze”, które, jak wiadomo, w oczekiwaniu „czynu” leżą na zapiecku. Tam też odzwyczaił się od siedzenia i spoziera na świat, jakeś pan słyszał: no, nie à vol d’oiseauà vol d’oiseau (fr.)	Widzisz, Jamiszowa?... Dobre to na Krzemień... Między nami, nie znoszę afektacyi, bo to zawsze trąci prowincyą. Niech Jamiszowej Pan Bóg nie pamięta, ile mnie ona namęczyła swoją afektacyą. Kobieta powinna mieć odwagę zestarzeć się	Nie to! Jeno aby ludzi więcej zebrać. Moja chorągiew i pana Stankiewicza ku nam się przymkną. Jeżeli zaś już rozbite, co być może, to także ludzie będą pojedynczo do nas się kupili. Nie bez tego, żeby coś i szlachty nie napłynęło. Przyprowadzimy panu Sapieże większą siłę, z którą snadniej będzie mógł coś począć.	Tak, pani. Winicjusz ma dziś jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.	No to co? Mówić przecie może? Niech się językiem broni. Bo tak wygląda, jakby był dumny. Niby że nic sobie ze mnie nie robi.	Wie pani dobrze, o czym mówię. Jest pani za inteligentna na to, aby tego nie rozumieć. Te dziewczynkowate dokuczania są nie na miejscu.	W roku 1607 wzdłuż brzegów Afryki płynęły na wschód, ku Indiom, dwa statki: „Dragon” oraz „Hektor”, oba pod flagą kom­panii Indii Wschodnich. „Dragonem” dowodził kapitan William Keeling, a „Hektorem” kapitan też William, tylko Hawkins. Jak wynika z księgi okrętowej kapitana Keelinga, kapitan Hawkins był kilkakrotnie zapraszany na pokład „Dragona”. Uważajcie, mistrzowie, teraz pytanie! Czym, oczywiście poza obiadami, uczęstowywano kapitana Hawkinsa na pokładzie „Dragona”? Nie wiecie? Ty też, Ksawery, nie wiesz?	E, to i bez auta. Dać go na tabor	Muszę już iść, a państwo przyjmijcie ode mnie szczere życzenia na nowe życie, szczere.	Pięćdziesiąt tysięcy talentów mamy spłacić w ciągu dwu lat!... No, a co jeszcze?...	A na dole?	A oczywiście Co tu się wstydzić! Powinien pan śmiało ludziom w oczy patrzeć i mówić im: piszę, bo piszę!	Gram. A szczególniej lubię grać w księżycową noc na łódce. Wtedy przychodzi natchnienie. Noc, księżyc, horyzontem pachnie...	Pójść pójdę ale u pana to taka służba, że gorzej niż w kryminale: nawet szpać nie można iść, kiedy się chce...	Zrobiłbym to dawno sam, myślałem i myślę o tym często, ale się boję, bo przy jej uczuciowości, a przy tym, przy tym...	Wiem, ale w końcu pokazują się w dzień, a nie w nocy, więc czego tu się bać?	A co chciałabyś? Żeby sterczał w domu i cackał się z tobą?	Biedny, stary dziwak! Sam nie da sobie rady z tą gospodą. Martwi mnie to.	Dlaczego ciocia nie powie otwarcie, po co te półsłówka i kołowania.	Ja?... Nie, kochanie, przeciwnie. O... bardzo ci ładnie w tym futerku, ale przecież zdejmiemy je, prawda?	Niech przyjdzie, prosił go nie będę, robota jest, ale ciężka, przy obróbce drzewa pod piły...	Prawda wasza, babciu, ale widzi mi się, że wama cosik ozór skiełczał i radzi byście go też w gorzałce pomoczyć, co?	Mospanie! Waszmość nie wiesz, co mówisz! To ja sam sprzedawałem panu Nieczui te dobra i pewnie grosza nie wziąłem nad wartość.	Co, jak to? czy podobna, aby powieść zależała od dokładnego liczenia kóz przewiezionych tak dalece, iżby pominięcie jednej chociażby zatrzymało opowiadanie?	Gryź... Zocha! I dałby to kto wiarę? Już się tuli, już zwija w kłębuszek.	Nie. To ja sama wybrałam. A raczej...	Proszę. Czy to opieka nad nim, czy nademną?	To co?	Wynoś mi się z izby, ty zuchwalcu jeden! Dziewuszątko caluśkie jak w ogniu, nikogo nie poznaje, a ten będzie brewerie wyprawiał!	Ja nic o tym nie wiem mnie tam nie było.	A może wam tu jaka niewygoda, zaraz gadajcie.	Co ty gadasz? Co za pani?	Cóż tu robić?	Dobrze dam mu posadę, ale w Moskwie.	Fajno! Widzicie, ten pędrak Manders młodszy widział, jak Beetle i ja otwieramy kufer M’Turka w sypialni, zeszłego miesiąca, kiedyśmy to wzięli jego zegarek. Naturalnie, gwizdek Manders nafagasowałnafagasować (daw. pot.)	I powiem waćpanu, dlaczego... Oto, ile razy pan Babinicz o księciu Bogusławie wspomniał, to aż mu twarz bielała, a zębami tak skrzypiał jak drzwiami.	Ja ją nawet najrzałem śliczna dziewczyna niema co mówić.	Nie wiedziałem.	Niech się dadzą wypchać z całym uwielbieniem. Wolałbym skończyć cygaro.	Niestety!... drogi mój! to, o czem mówisz, jest moją historją.	No, dobrze Dziękujemy Michalesi za informacje. Zajmę się tą sprawą.	Ona to mówiła?	Ostatecznie nie wieziecie papieża, nieprawdaż? zatem, walcie.	Pomyśl, pani, jaką wyrządziłaś mi obelgę: tkwi ona tu	Prawnik odparł Rassi z flegmą (wiedział, że to jest niezawodny sposób uspokojenia księcia)	Próżno starałam się ją ułagodzić dobrodziejstwami	Radzibyśmy choć słowem pociechy służyć, ale...	Schowają. A co, mocno pijany?	To przejdzie... przejdzie... wyzdrowiejesz... będziesz moja.	Zatem doktor nie przepada tak jak pani za kwiatami?	Łąkę, nie park	Źle się u nas i z nami dzieje wasz i nasz wróg gnębi nas coraz okrutniej.	A gdzież on jest?	A pan zwiedza miasto?	A sąż dramata, spytała Laura...	Abyś ją przyjęła za pannę sklepową.	Albowiem oni... oni...	Arsène’a Lupin!	Biedny, biedny chłopiec!	Byłeś ranny?	Chciałabym grać kiedy Ofelię.	Chodźmy go zobaczyć	Chłop, Dziecko, Praca u podstaw, Społecznik	Cóż z tego, kiedy muszę siedzieć w Bukowcu.	Dlaczego tak prędko?...	I robi z rozmysłem	Jaki jest adres pański w Paryżu?	Jest w sali marszałkowskiéj.	Jestem chora...	Między nami niby?	No tak.	Od mego przyjaciela, doktora Mortimera.	Oj, dobrze, zostało nam tylko dziesięć minut.	Oni wiedzą, a ja nic!...	Ostawajcie z Bogiem, matko badanie, wypytywanie..	Panie starszy, a panu czy można ofiarować szklaneczkę alikantu i placek?	Przedewszystkiem aresztuję pana za uprowadzenie dziecka, które było w opiece Róży Montalbon.	Sura, łyżkę wzięłaś? Łyżkę!	Służę babuni!	Umiesz sobie dawać radę z ludźmi.	Wczoraj rano, pane.	Wiesz, o tym także już myślałam! Teraz Teodor odjechał i jego pokój jest próżny. Ma osobne wejście z podwórza.	Wy macie specjalną zdolność śledczą.	Z czego?	Z przyjemnością Jestem porządnie głodny.	Z przyjemnością.	Zapewne tak będzie	Zgoda, panie starosto, zgoda!	Łowco Morski! Syn nasz będzie biały!
Pan mi na nic niepotrzebny. I ja panu nie jestem potrzebna. To jest byłabym potrzebna, przydałabym się, ale ja nie myślę...	Będzie to inaczej, niech waści głowa nie boli. Za to, coś dla nas uczynił, już też ci nadto wdzięczności okazać nie możem.	O, to to! to właśnie! Co mówiłem? Mówiłem, że nic dobrego z tego nie wyniknie.	Droga pani, sądzę, że to nie będzie możliwe.	Albo to jego krew? to jego mienie, nie posoka... Nam krwi za krew trzeba...	Jezusie, Mario! Gotowy atak! Zadusi cię! Doigrałaś się biedy! Co to będzie! Niech ja się lepiej z nim rozmówię.	Nie wiem; słyszałem tylko, że jakiś cesarz chiński kazał zbudować specjalny piec  i w tym piecu odlano, jedna po drugiej, dwanaście takich waz. Dwie popękały pod wpływem ognia, dziesięć pozostałych zatopiono na głębokości trzystu sążni w morzu. Morze, które wyczuło, czego od niego wymagają, oplotło je swoimi lianami i koralami, i wprawiło w nie muszle; wszystko to cementowało się w tych niesłychanych głębinach przez dwieście lat, gdyż cesarza, który chciał dokonać tego doświadczenia, uniosła ze sobą rewolucja. Został tylko protokół, który zaświadczał o wypaleniu waz i o spuszczeniu ich na dno morza. Po dwustu latach odnaleziono ów protokół i postanowiono je wydobyć. Nurkowie w specjalnych machinach przeszukali zatokę, ale z dziesięciu waz odnaleźli tylko trzy	Ja nie chcę się niczego dorobić, tylko żyć sobie, jak wolny człowiek.	A to się wam przyda przy robocie ołtarza?	Moja matuniu, rzekł chłopak po cichu, kiedy drudzy cierpią, albom to ja co lepszego od nich, żebym się miał tak bardzo szanować i ukrywać... co tamtym to i mnie...	Łżesz! Łżesz jak pies! Panie pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie! Dla Boga, oczom jeszcze nie wierzę!	Dama, Rycerz, Pan, Sługa, Obowiązek rzecze Don Kichot w mit. rzym. bóg wojny.; kiedy zaś przywrócę ci państwo twoje, księżniczko, wolność rozporządzenia swoją osobą pozostanie przy tobie, gdyż co do mnie, dopóki wolność moja poddana będzie prawom tej... nie mogę powiedzieć nic więcej... dopóty niepodobna mi jest żenić się choćby z samym nawet feniksem.	Co on tam, chudziak, porabia, co se myśli? I ani sposobu, by z nim pomówić, ani sposobu i... nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany, a dyć by to był śmiertelny grzech, śmiertelny! ino by z nim pomówiła raz jeden, choćby przy świadkach, choćby... a to już ani dziś, ani jutro, ani nigdy! Borynowa jest na wiek wieków amen...	Tak!... światło pochodni doskonale padało na jego twarz i postać... Miał kaftan w białe i niebieskie pasy... obłąkane spojrzenie... Śmiał się dziko jak tamten nieszczęsny jego brat i mówił: „Patrz, matko, ja już umiem latać, czego nie potrafił ani Seti, ani Ramzes Wielki, ani Cheops... Patrz, jakie wyrastają mi skrzydła!...”	Pustynia! ludzi... Bąka słuchać, gdyby się głosu ludzkiego chciało, to bieda i tęsknica; w chacie się dusić, kiedy drudzy białe domy mają...	Ech, nudny pan jesteś ze swą miłością „nad życie”. Niby ja nie wiem... Chciałoby się być moim „narzeczonym” z półtora roku	Co ty tam wyplatasz, Bixiou ależ nie ma uczciwszej rzeczy pod słońcem; nie ma dziś tygodnia, aby nie częstowano publiczności ciasteczkami, żądając w zamian dukata. Ale czy kto zmusza publiczność, aby dawała pieniądze? Czy nie może się oświecić?	Ach, to się tak opowiada!	Kiedy nie mam nic do mówienia. Sam nic nie wiem. Nikt nie wie. Przed chwilą byłem u dyrektora Kolbuszewskiego. On też nic nie rozumie.	Nie mogę się widocznie pozbyć bliźniąt Gdziekolwiek się zwrócę, wszędzie stają na mej drodze.	Jedni gadają, że on nie tylko sławy zazdrościł bratu, ale dziewki, którą sam miłował. Drudzy mówią, że to nie była prosta dziewka, jeno sama Panna Maryja, która wyszła ze swego kościoła, aby grzesznika skruszyć. Ale on zamiast skruchy, wpadł w szaleństwo i zamknął sobie ostatnią bramę ratunku.	I nie mając ze sobą Boba Harveya, który by go poprowadził, wpadli na skały, tak że statek rozbił się doszczętnie.	No, to i wuja chyba wezmą za to, że wuj handluje?	To ją można przeprosić; ojoj, wielkie cuda... kiełbasy wianek posłać i kukiełkękukiełka	Tak ciekawa, że opublikowałeś oszczerstwo i narażasz się tym samym na proces, którego raczej nie wygrasz.	Ale to znaczenie?	Nie, nie...	Wątpię, czy co wieczór po dziesięć minut stawał przy furtce. Wiemy nawet, że zwykł był unikać łąki. Przeciwnie, owego wieczora czekał przy niej. Było to w wilię jego odjazdu do Londynu. MuzykaRzecz zaczyna się rozjaśniać. Mój drogi, podaj mi skrzypce. Mówmy o czym innym. Dajmy pokój tej sprawie aż do przybycia doktora Mortimera i sir Henryka Baskerville’a.	Ale na jakiż pożytek waćpan to uczyniłeś?	To jak was do pracy przyjmowali? Bez papierów?	Ledwie nie zaraz Czekają tylko na koszowegoataman koszowy wyspa na Dnieprze u ujścia rzek Bazawłuk i Czortomłyk (Czertomelik), siedziba Kozaków, w XX w. zatopiona podczas tworzenia Zalewu Kachowskiego., bo tam stoi orda. „Towarzystwo” zebrało się już na majdanie, a kurzeniowi jeszcze przed wieczorem zbiorą się na radę. Nim noc nastanie, będzie wszystko wiadomo.	Ponieważ zmuszona jestem być otwartą, nie bez przykrości powiem, że samo już stanowisko społeczne i towarzyskie jest przeszkodą	Za młodych lat był ze mnie gładysz nie lada. Żebym tylko waści opowiedział, za co palmę w GalacieGalata eunuch, nadzorca żon w haremie. w serajuseraj	Warta jej ta rada. Nie dawniej jak wczoraj mówił mi pan Billewicz, że ma zacne kwoty zakopane w sadzie w Billewiczach i że właśnie chce je tu w bezpieczne miejsce przenieść, aby je waszej książęcej wysokości na skrypt oddać.	Przeciwnie Było to takie piękne, człowieku, że... Było mi tak, jakbym latał, czy co?	Co ty mówisz? Nic nie rozumiem, co ty mówisz?	Jeździł pan?... ach, jak to dobrze! Niech nam pan opowie...	Po co? My nie idziemy do wojska. Prócz tego ja musztrę umiem doskonale, wyjąwszy, oczywiście, chwyty karabinowe. Ciekawe, co oni tam w sali robią?	One uczą się tańczyć u pierwszorzędnego artysty baletu.	Pełno ich wszędy znajdą się i w naszem mieście...	Mnie się zda, że on o tem i sam myśli	Pentuerze od tej chwili mianuję cię moim doradcą i na teraz, i wówczas gdy podobapodoba się	Jakże możemy opuścić jęczących pod uciskiem, którzy zaledwie przed kilkoma laty byli naszymi rodakami, którzy nadal nimi są? Jakże możemy być bezlitośni, ślepi i głusi na straszliwe krzywdy naszych braci? Jest na to lekarstwo.	Na jutro gotuje się nam bodaj dramatyczny turniej Samuel Zborowski zatknął na placu swoję włócznię i postawił tarczę, ofiarując się na cześć króla z równym sobie stoczyć bój.	Przyjdź do mnie! Dam ci owieczkę. A z niej potem dochowasz się bardzo dużo owiec.	Kuźnicki bór tutaj trzeba dawać pozór; niejeden się tu już z Majstrem, czyli Hetmanem spotkał.	Nie mówmy już o tym. Pan długo jeszcze zostanie w tym Paryżu?	A cóż ma być! mówiłam ja zaraz o tem staremu Bartoszowi, ale ten mnie ofuknął.	Ja jestem pod Pruszkowem	Ja?	Musiałaś tam pani widywać niektórych muszkieterów?	No, przecie niema śladu podobieństwa?	Powiem pani, i owszem	Wszak spotkała już pani pana Niepołomskiego?	Obacz, jak spoglądają na nas spode łbów.	Cud jawny już Pan Bóg raz nad nią okazał Cud jawny, mówię, że mi ją pozwolił z tych rąk sobaczychsobaczy (z ukr.) jeniec, zmuszony do zeznań. powiadały, on po Pułjanie przy KrzywonosieKrzywonos, Maksym (ukr. Krywonis, zm. 1648) żeby go diabli sprawilisprawić (daw.) a więc przy wzięciu BaruBar	Ale ma pan oczywiście jakiś urlop.	Hę? Co? Czemu na galerach?	Niech pan idzie na górę, proszę	O, tak, nawet jak bardzo żółta cytryna.	Anonim?... Skąd pan wie?	Byłem szalony, powtarzam, ale cenię panią nad wszystko.	Racz więc pan zadzwonić do jego drzwi i zapytać, czy mógłbym do niego przyjść.	A co dalej?...	A zdrajca, łotr, szubienicznik! Oczarował mnie z pewnością, psiawiara!	Beczkę węgrzyna sprowadził na saniach z Krakowa stary kutwa, słyszeliście?	Bo kto na SiczSicz Zaporoska	Chcą li czego, muszą przez Kasztelana prosić, a co zażądają, otrzymują.	I co zrobiłeś?	On jest otruty! rzekł mu na ucho...	Powiedz wyraźniej, co?...	Że umarł?...	Żołnierskiem słowem ręczę. Słuchajże kochany Żółtuchowski... co ty, co wy zrobicie człowiekowi, który ma czem ozłocić wszystkie trybunały?	Miał ten obyczaj i drzewiejdrzewiej (daw.) skłonny do gniewu. przy tym bywał okrutnie.	Bardzo tu było brudno	Boże mój, Boże! zabiłem mego dawnego pana, przyjaciela, szwagra; jestem najlepszym człowiekiem w świecie i oto już zgładziłem trzech ludzi, a w tym dwóch księży.	Czy wspomina ci coś o tym spisku?	Tak jest. Ta sama.	Więc...	Ani myślę.	Budda	Cudna...	Czekajcież... pokażę wam coś.	Dawno? Przywieraj drzwi prędko.	Gdzie wszyscy, prócz zdrajców, są!... W polu!	I w antraktachantrakt dokończył Waldemar.	Juści, jenojeno (daw., gw.) szeptał bezradnie.	Laudetur Jesus Christus.	Milczę, papo, gdyż jem i jestem wzorem kochających synów... A czy są i kartofle ze skwarkami?	Myślisz?	Najzupełniej!	Nasz gość!	Oj, ty... ty, hipokondryku...	Panowie: Athos, Porthos i Aramis.	Poczekam jeszcze... poczekam	Słucham zatem...	W górę Sprężyckiego!	Wielkie mecyje... Mojeże wojaki!	Z sumienia swego?	Zło...
Czy tak? Nie wiedziałam doprawdy i miło mi dowiedzieć się o tym. Jest w tym istotnie coś pocieszającego. Więc nie czują oni wówczas nawet, gdy cierpią? Przedziwni ludziska! Czasem kiedy myślałam o podobnych tam ludziach zdejmował mnie wielki niepokój, teraz to już będę zupełnie spokojna. Człowiek dopóki żyje, dopóty się uczy. Wyznaję, miałam niejakie w tej mierze wątpliwości, lecz te zostały teraz rozproszone najzupełniej. Co to jest pytać i dowiadywać się!	Borynowe przeciech, to nie dziwota!	A moim zdaniem, towarzysze, odpowiedzą i to piorunem. Żadna pogróżka nie podziała tak, jak strach przed zarazą. Zmiarkują, że nie mamy nic do stracenia. Przestraszą się. Nie zechcą ryzykować. A nuż uda nam się przebić aż do samego kordonu i zetknąć z ich wojskiem? Przecie tego boją się jak ognia. Nie zechcą dla kilkunastu wagonów prowiantu narażać na zarażenie się całej Francji. A drugą iskrówkę nie zawadzi wysłać do proletariatu francuskiego za kordonem: wymierający z głodu proletariat paryski zwraca się do proletariatu Francji i całego świata, żeby przycisnął rząd francuski i zmusił go do wysłania głodującym pomocy żywnościowej. Z tej strony dżuma, a z tamtej	To i ja mogłabym się z każdym zmierzyć?	To staje się coraz ciekawsze	To rzeczywiście straszne Ja na twoim miejscu chyba bym go zabiła... A czy nie próbowałaś poprosić kogoś, by się z nim rozmówił? Przecież twój brat jest oficerem. To człowiek odważny. Mógłby pójść do tego szantażysty...	Nie powinna pani o tym wiedzieć. Ma pani to, co ja opisałem pod nazwą „albuminurii psychicznej”. Każdy z nas miewał, w trakcie jakiejś niedyspozycji, porcję białka, które lekarz co żywo utrwalił przez to, że zwrócił nam na nie uwagę. Na jedną chorobę, którą lekarze leczą swymi medykamentami (twierdzą przynajmniej, że im się to zdarza czasem), wywołują sami dziesięć chorób u osób zdrowych, zaszczepiając im ten czynnik chorobotwórczy, tysiąc razy jadowitszy od wszystkich mikrobów, mianowicie myśl, że się jest chorym. Takie przeświadczenie, potężnie działające na naturę każdego z nas, jest szczególnie groźne u nerwowców. Powiedzcie im, że okno, w istocie zamknięte, otwarte jest za ich plecami, zaczną kichać; każcie im uwierzyć, że im wsypano magnezji do zupy, dostaną biegunki; powiedzcie im, że kawa była mocniejsza niż zwykle, nie zmrużą oka całą noc. Czy pani myśli, że nie wystarczyło mi zobaczyć pani oczy, usłyszeć sposób mówienia, co mówię, ujrzeć pani córkę i wnuka, który jest do pani tak podobny, aby zgadnąć, z kim mam do czynienia?	Waść, widzę, ścichapęk! Stanę ja waszmości, żeby nie mówiono, iżem się uląkł, ale choćbyś i mnie miał waszmość tak pochlastać, zawszeć winszuję, winszuję!	Toteż nie wymagam tego właściwie od pana. Czy mógłby pan poprosić o to pana de Salvieux? Potrzeba mi takiego listu, za pomocą którego mógłbym dostać się do króla, omijając wszelkie formalności związane z prośbą o audiencję i nie tracąc cennego czasu.	Komiczne! Mnie się zdaje, że to komedia, on udaje.	Odkupiłem go za dwieście tysięcy franków ale to dobra cena, skoro dziś mogę dzięki niemu oczyścić się w pani oczach.	Ano, goście Zacznie się teraz chiński taniec. Ja to znam. Nauczysz się i ty.	Nie wiem nie miała może dość sił, by znieść ten cios... Wszak były tam owe błękitne fale, o których zwykła była dawniej mawiać? Czy śniło się biedaczce, że ją w nich pogrzebią?	Z tego wnoszę, że mi się wuj nie przyzna, gdzie odemnie pójdzie z tym czerwonym gwoździkiem przy wyłogu.	Więc nie ma się co drożyć...	Próbowali ludzie godni zgodę czynić, ale to na nic! Okrutnie teraz posłańcy od króla do naszego księcia latają... Mówią, że coś się tam nowego na świecie kluje. Spodziewaliśmy się pospolitego ruszenia z królem jegomością	Każdy fakt ma swoje przyczyny pośrednie i bezpośrednie. Najbezpośredniejszą przyczyną tego, że odzywać się przestałem, było to, że postanowiłem zerwać na zawsze...	Cóż to, wujaszku! odezwał się Tobiasz	Nie szkodzi: przyzwyczai się. Kajdany możesz mu zdjąć: nie ucieknie.	Stryju kochany, wy jej nic nie pomożecie, a nam wielce moglibyście utrudnić nasze zadanie. Miejsce, gdzie prawdopodobnie znajduje się obecnie Anna, znam doskonale, zarówno jak i wiodący tam korytarz. Usuń się wraz z Maryą na stronę, a mnie pozwól ratować Annę. Opiekowałem się nią według możności, aż do dzisiejszego dnia, więc nie godzi mi się opuszczać jej w niebezpieczeństwie!	Nie, bo może stali oni zbyt wysoko, aby się ośmielono aż tam ich szukać: nie podpala się Pałacu Sprawiedliwości dla byle kogo, Eminencjo.	...uległa jedynie prośbom i namowom moim Ja to błagałem ją o tajemnicę, czego obecnie wybaczyć sobie nie mogę.	Ale gdzież tam! Nigdy to być nie może! Nigdy! Co panu w głowie?	Nie powróci; wreszcie, powiem mu, że przyprowadziłem kobietę, i że ta kobieta u niego się znajduje.	A to z jakiej racji?	Gdyby oni chcieli, żebym umarła to ja bym nie chciała. Zresztą kto chce?	Komissja? pokopała, poorała, popsuła co mogła, a nie znalazłszy nic, pojechała zkąd przybyła, mówił Aron... Najedli się, napili, nabrali co wlazło... a czego nie wzięli, zostawili jejmości... Ona tam z Będziewiczem i rotmistrzem króluje.	Nie wierzysz mi nadal, Edmundzie Czy ton mojego głosu cię nie przekonał? Widzę, że potrzebujesz dowodów. Cóż, przeczytaj tę kartkę, jeszcze nigdy nikomu jej nie pokazywałem.	Otóż, bez żartów wistocie myślę o ucieczce z Rzymu, bo skwar jest nie do zniesienia i powietrze nie do oddychania. Przybyłam tu dla jakiegoś interesu mojego pana męża. Nie mogę się doczekać ani męża, ani interesu, więc posiedzę jeszcze trochę, a potém ruszę w świat.	A więc dobrze. Obiecuję ci raz jeszcze, że wstawię się za tobą do chedywa.	A nie, z biurem już dzisiaj pożegnałem się na zawsze.	A ta, której ja doznam, nic nie znaczy? odpowiedziała cicho Laura.	Nie potrzebowałabyś pytać, gdybyś również u niego bywała.	Hm, za to wasza wierność dorównywa naszej zdradzie, co?...	Do stu tysięcy piorunów! Toż to najzuchwalszy pirat z Tortugi.	Być może forma cz. przesz. czasownika dotycząca czynności powtarzanej; dziś tylko: słyszał (wielokrotnie). niejednokrotnie z ust ludzi, których Anglicy nie uważaliby za urojeńców.	Ale tam trzeba znacznie wystąpić, nie żałować!...	Mówię: malował kamyki. Nawet się nie poruszył, kiedyśmy weszli. Tam izba cała jest pełna kamyków kształtu kulek, mało co większych od pięści i pokrytych w zupełności kleksami farb najrozmaitszych. Leżą w porządku na półkach. Oto wziąłem jeden na okaz.	Jeszcze jednego brak z moich dawnych znajomych Może zginął poczciwy jeż, co nie kole?	Ej, Boże! Żeby się pokazało, co ja myślę!	Niechże ja się raz dowiem, jakie nieszczęście?...	Niech pan wybaczy, panie Copperfieldzie lecz słaba jeszcze jestem, a to wyjaśnienie ostatniego nieporozumienia pomiędzy mną a mężem zaskoczyło mnie tak nagle.	Miałabyś pani słuszność gdyby pozostawała mu jaka droga inna nad wycofanie się, po wszystkich popełnionych niedorzecznościach; ale cóż miał począć?	Łatwo się o tym przekonać	A, tak, wiem, to pan w tej sprawie do mnie pisał, panie Massiban. Chodzi o książkę dotyczącą jakiejś iglicy, którą powinienem był odziedziczyć po przodkach, czy tak?	Ależ... ja nie rozumiem...	Więc jakże, nie uznajemy przyrodzonego biegu rzeczy?	Czy nie wiesz czasem, jak na imię owej pani Ołowskiej?	Juści... inom se myślała zawdy, wnuczków się doczekam na pociechę...	Dłutam mu pożyczył, będzie już z miesiąc, a teraz mi potrzebne i nikaj go naleźć nie mogę. Myślę, co tam w rupieciach zarzucone...	Los mój jest w rękach Jedynego. Reszta zaś ludzi... Oni nie są następcami tronu!	Jak się masz Byłem u twego ojca. Biedak nieszczególnie wygląda.	Spróbuj mu się opierać.	A... ale co mówili o tobie...	Wtedy dopiero będzie wiadomo, co się wykonało. Ale wtedy dopiero, gdy już będzie za późno. Wtedy dopiero nadejdzie żal, lamenty, awantury i inne opery.	Szczęście jeszcze że mój wóz czekał; będziemy mogli wytropić naszego młodego przyjaciela.	Ale czym? Tramwajem? Taczką czy hyclowską budą?	Owszem, przeciwnie! Zrobię wszystko, co tylko będę mógł uczynić, bo tak dobra dziewczynka, ten anioł kopalni, godną jest wszelkiego z naszej strony poświęcenia.	Kto tam wie, jak daleko? W różnych się bywa okazjach.	Pojmujesz, że gram dopóki czuję wenę; zaczynam na nowo grać o djament!...	Ty! Ty, pani, na „Błyskawicy”? Myślałem, że zostałaś na Tortudze. Powiedz mi, oszalałem?	Czy sądzisz, że ci trzej biali zostaną pożarci?	Ach, po co mówimy o tych rzeczach... Widzi pan, mój mąż wziął ode mnie zobowiązania na takie sumy, które przewyższają wartość Koborowa.	W więzieniu! I za co?	Przecie ja, proszę babci, wycinam tylko koperty, bo piszę list do tatki, ażeby już wracał	Co takiego? dziś: zabrzęczały. bransolety na jej ramieniu.	Może pan chcesz, panie profesorze, mieć coś lepszego niż wspomnienie?	Niech matka zabierze tę waryatkę; robi tylko skandale...	Tak. A ty do domu?	Ach, łaskawa pani, zacny jej ojciec, pułkownik de Balny, pewnie by umiał ocenić charakter księdza Lantaigne i pragnąłby, żeby ten ksiądz został biskupem.	Pan rzucasz podejrzenia na Wokulskiego?	Ano słuchaj: kiedy tak ją dręczył rzekła mu jednego dnia...	Kto jest ten pan?	Madzia ma posag... cztery tysiące rubli	Masz rozigrane nerwy, najdroższa. Może lepiej zmienić mieszkanie?	Tak.	I jeszcze jak!	Zaczekajcie tu na nas za pięć minut powróciny.	Czy jesteście tego pewni?	Do widzenia	Albo do moich!	Jis sakosi gaunas po dešimtį rublių kas mėnuo, o išleidimai vardan „polskos spravos” ne iš jo, tik iš lenkų kišenės. Ot, ne per seniai jam atsiuntė penkias dešimtis rublių lenkiškiems reikalams, ant rankų vieno mokytojaus, man pažįstamo, kuris taipogi neva laiko lenkišką pusę.	Czy przyniesiono moje umundurowanie?...	Dam cztery, na twoje słowo.	Pachołki kahału przeszły na żołd gestapo!	Potrzebny mi	Cóż zawiniłem dodał z westchnieniem	Jak ona nas traktuje... My chyba naprawdę jesteśmy zrujnowani...	No i cóż słychać, stary, u ciebie? Wychudłeś, pobladłeś...	Czemu przerwałaś swą opowieść?	Czy potrafisz kierować Birarą?	Dlaczego kłamiesz?	Dziękuję!	I my będziem wiedzieć Zalizali (daw.)	Leży w stajni.	Masz waść!	No juści!	O czym?	Oj Nastka, Nastka, dwadzieścia rokówroki, roków (gw.)	Służący. Murzyn.
Tom Platt ma podwójny połów. Jutro będzie ci opowiadał o starym pancerniku Ohio. Widzisz tę niebieską łódkę za nim? To mój stryj... rodzony brat mojego tatula... a jeżeli kto nie ma szczęścia na Ławicach, to będzie nim z pewnością stryj Salters. Przypatrz no się, jak słabiuchno wiosłuje. Założę się o mój part i moją płacę, że jest dziś jedynym człowiekiem, którego coś tam pokłuło... i to tęgo.	Franciszko, dla kogo to dzwonili pozgonne? Och, Boże, to pani Rousseau. Toć ja zapomniałam, że ona umarła zeszłej nocy. Och, czas już, żeby dobry Bóg powołał mnie do siebie, nie wiem sama, co się dzieje z moją głową od śmierci biednego Oktawa. Ale ja ci zabieram czas, moje dziecko.	Nie, panie, nie warto było. Gdybym się mylił w poprzedniej ocenie, to to spuszczenie sukni i zamiatanie nią błota, samo już wystarczyło, aby mnie przekonać, że to zwykła łódzka flądra. Żadna warszawska szwaczka nawet tego nie zrobi, raz, że mają ładne nogi i lubią je pokazywać, a po drugie	Musisz mieć z tym do czynienia. Zaczekaj, zaczekaj chwilę; wysłuchaj mnie. Tylko wysłuchaj, Alanie. Wszystko, czego od ciebie żądam, to abyś wykonał pewne doświadczenie naukowe. Chodzisz do szpitali i kostnic i okropności, jakie tam robisz, nie wzruszają cię. Gdybyś znalazł tego człowieka w jakimś ohydnym pokoju prosektoryjnym albo w śmierdzącym laboratorium na ołowianym stole, z którego rynienkami ścieka czerwona krew, patrzyłbyś na niego jak na doskonały przedmiot doświadczalny. Nie drgnąłby ci ani jeden włos na głowie. Nie przyszłoby ci nawet na myśl, że popełniasz coś niesłusznego. Na odwrót, mniemałbyś prawdopodobnie, że czynisz to dla ludzkości, że powiększasz zasób naszej wiedzy, że zaspokajasz ciekawość umysłów albo coś podobnego. Nie żądam od ciebie niczego więcej nad to, co niejednokrotnie już robiłeś. Zniszczenie zwłok musi być nawet mniej straszne od doświadczeń, które przywykłeś wykonywać. Wiedz o tym, iż te zwłoki to jedyny dowód przeciwko mnie. Jeśli zostaną odkryte, jestem zgubiony; a na pewno zostaną odkryte, jeśli ty mi nie pomożesz.	Boże litosierny! czyżby mu groziło, że go będą nękać z mojego powodu? Najlepszy z ludzi, człowiek, który nie ma równego w świecie! Nim by go miało spotkać najmniejsze zmartwienie, śmiem powiedzieć, nim by mu miał włosek jeden spaść z głowy, raczej oddalibyśmy wszystko, panie sędzio. Niech pan to zapisze w swoich papierach. Boże litosierny, lecę powiedzieć synkowi, co się święci. A to ładna ładność!	Ej! To tam mniejsza zresztą i o to nie chodzi; w pojedynku kto kogo rani czy zgoła zabije, za to nie odpowiada, bo przecie i swojej głowy nadstawia. Nie ma co o tym mówić; ale do rzeczy, do rzeczy. Więc jakież to masz plany względem skłonienia stolnikowej do swoich zamiarów?	A cóż to jest takiego?	Ale nicbym nie zrobił. To nad siły moje... Człowiek dla siebie samego ledwie starczy...	Istotnie W tym sęk! Ale ja tu mam łódkę, którą własnoręcznie wydłubałem. Ukryłem ją pod tą białą skałą. W ostatecznym razie możemy jej spróbować, gdy zapadnie zmierzch. Hej! cóż to takiego?	Nic mnie to nie obchodzi. Sztuka nie jest odbiciem łajdactw tej jakiejś rasy i tej jakiejś społeczności; nie jest trąbą, przez którą mogą krzyczeć rozmaite bałwany, że jest ciepło, albo mokro, że im się jeść chce, albo potańcować...	Nie, niech się księżna nie rozczula; ma tylko to, na co zasłużyła.	Spocisz się strasznie! To już raczej weź mego Jorrocka. Od niego goręcej ci nie będzie.	To kobiety pisywały za cesarza?	Więc z tego powodu dzieje się to wszystko. Pan rozumie...	A niech sobie krzyczy. Co mi to szkodzi?	A zatem to już właściwa zasadzka?	Ależ to walne chłopy z twoich synów!	Byłoby to dla mnie najlepsze!	Daj pan spokój, to nudne. W końcu, czego ona chce?	Dotąd nie miałem na to czasu ani sposobności.	I powiem waćpanu, dlaczego... Oto, ile razy pan Babinicz o księciu Bogusławie wspomniał, to aż mu twarz bielała, a zębami tak skrzypiał jak drzwiami.	Nie wiem. To nie zależy ode mnie.	Nie! To niemożliwe. Pani nie może mieć najmniejszego pojęcia o tęsknocie. Czy pani wie, że czasami sądziłem, że dostałem bzika?... Tak! Bzika!... Nie wierzy pani? To proszę spojrzeć.	Nie, to niemożliwe. Musiała wrócić z powrotem do Londynu. Dam jej znać przez jednego z moich ludzi i wrócimy twoim wozem do miasta.	Och, Oriano, to już szczyt; rzekłby kto, że ty nie wiesz, iż dziadek króla szwedzkiego orał ziemię w Pau, kiedy my od dziewięciuset  lat trzymaliśmy prym w całej Europie.	Panie Piotrze kochany, a czy pan Cezary w dobrym, daj Boże, humorze? Bo to lepiej wiedzieć.	Powiadają, że to wielki specjalista.	Sam o tym wiem. Nie myśl, że ty pierwszy zrobiłeś to odkrycie.	Szwagier może pamięta, że tam jest... to... tamto... mogiła...	To jest wszystko.	Zmień to wszystko na gotówkę. Czy to można? I jedźmy jutro, pojutrze... Dobrze?	Żaliżali, zali a. azali (daw.) damy dworu, stałe towarzystwo królowej lub księżnej. miłościwej królewny to jasyrjasyr zuchwale odburknęła Baśka.	Czy powinien wiedzieć? Pana się radzę, jako naszego najdawniejszego i najlepszego przyjaciela, który mnie zna od dziecka, a zrobię tak, jak mi pan poradzi. Nie chciałabym kłamać, co bądźby później nastąpiło, powiedziałabym, ale... boję się... On mnie nienawidził i nie miał racji, ale gdyby, gdyby wiedział teraz o wszystkiem, to... mnie ojca żal, bardzo mi żal.	Niech Bóg błogosławi!	Wiesz, że nie wychodzę Matka prawie że konająca, a prócz siostry zakonnej nie ma przy niej nikogo. Przy tym łańcuch ten przeklęty na gwałt wykończać muszę. Szwedzisko codziennie nasyła pokojowca, o pośpiech nagląc. Dziś na wieczór robota ma być gotowa. Inaczej sto dukatów przepadnie...	Wstydziłbyś się, Tomaszu Sawyer. Wiem, że teraz pójdziesz na mnie naskarżyć. I co ja teraz zrobię! Dostanę lanie, a nigdy mnie jeszcze w szkole nie bito!	Żeby tylko Staś nie zaziębił się w taki zimny dzień latając... Dziś z rana gardło go bolało. A nie widziałaś, Róziu, w czym Marynia do ogrodu poszła?	A! dla widzenia się ze mną?...	A, ta? Oho! Zara widać, jakojako (daw., gw.) kiedy, skoro. się pyta o takowątakowy (daw.)	Biedna babunia... Tak strasznie nad tym cierpi. Poszła zaraz na grób pana Januarego i leżała w kaplicy krzyżem. Nie wiedzieliśmy... nie wiedzieliśmy, gdzie jest. Taki popłoch!	Do tej chwili niczym się nie poczęstował.	Ja nie wiem, może żeby się odciąć?	Mam, niech mnie Bóg sądzi!	Musi mi pan wybaczyć śmiałość chociażby dla odwagi przyznania się, że dawno pragnęłam poznać pana.	Mój drogi przyjacielu ja się zadowolę dwustoma tysiącami renty; nie daj się prosić, no!	Nie, pani. Moje za Dąbrową, nie widać.	Niechaj się stanie wedle rozkazu króla. Czy wasza królewska mość zechce zarządzić, aby mi wydano z powrotem pieczęć, bym mógł wykonać wasze rozkazy?	Nieśmiertelność duszy!... Gdyby pod tym tytułem był jakiś nowy balet albo nowy rodzaj preferans uwierzyłbym, że pan Norski zajmuje się nieśmiertelnością duszy.	Panie Walenty, dziś piętnasty?	Widzę, że Roch nie na próżno kręci się po wsiach	Za dwa tygodnie.	Zaczynaliśmy się już niecierpliwić	Znów obelga! Czyś pijany, Bergeraku?	Śmiech mnie bierze z twojej przenikliwości Dowiedz się, iż twe zrzenice by zgasły na zawsze, gdyby tylko połowę tych kosztowności, którymi ja gardziłem jak piaskiem, oglądać im przyszło.	Że chcę prawdy i sprawiedliwości lala (gw.) ozwał się uroczyście.	A dalej?	A pies was, Żydku, znajet, szczo wy moroczyty mene gołowu. Eto doroga na Pijawki, a win wsio Ełes słual, Ełes słualA pies was, Żydku, znajet, szczo wy moroczyty mene gołowu. Eto doroga na Pijawki, a win wsio Ełes słual, Ełes słual (z gw. ukr.) przedrzeźniał ich chłop i splunąwszy odjechał.	Ach nie wszystko będzie tam miłe dla biednego chłopca, ale przyszłość jego wymaga koniecznie tej podróży.	Ach, więc romans?	Ale ja wiem, o kim myśli pan szambelan.	Chora, właśnie biegnę po lekarstwo.	Co waść gadasz? Jak Boga kocham, nic a nic nie rozumiem.	Dlaczego?	Do stu piorunów! Oto posiłki, które przychodzą w porę.	Dobrze, mamusiu.	Dziwi mię tylko, dlaczegoście przez niego nie dali nam znać, gdzie jesteście?	Frapant!	I taki rozumny, dodała młoda kobieta; jestem pewna że znajdzie radę na wszystko! Polciu! zkąd ci też on do głowy przyszedł...	I wasza dostojność wierzysz temu?	Jaka znowu?	Jedz, bracie, bo nic innego nie dostaniesz	Kocham cię!... wiesz?...	Konie moje i stajnie do rządowej dyspozycji dla naczelnego wodza!	Który?	Miałeś pojechać po pannę Jadwigę	Mów nieco jaśniej. Cały świat może opowiadać łgarstwa, prócz ciebie i mnie. Albowiem i twoje życie również zależy od mojej woli, jeśli mi przyjdzie ochota choćby palcem kiwnąć.	Nie wiem, co by tu było do mówienia...	Nie wiem, proszę pana.	Nie.	Pani jest ładna	Poczekaj	Prawo rzekł książę.	Proszę mnie wcale nie nazywać.	Przecież trwa wyzwanie?	Przypuśćmy, że nie będzie zważał na posag, dalej?	Rozumiem, panie prezesie, ani pary z gęby	Sid, przebaczam ci wszystko. (Jęk). Wszystko, co zrobiłeś mi złego. (Jęk). Gdy mnie już nie będzie...	Skąd, a stąd, draniu, że mordy nie trzymasz na kłódkę!	Słucham cię	Słyszałem o tym.	Tak, odpowiem panu listownie.	Teraz rozumiem. Chciałbyś skupić akcje.	Ts... Nie przeszły koło wielkiego buka... Słyszane rzeczy!... Patrosz...	Ty?	Uszanujmy dawne zwyczaje	Verboten.	W mojej torbie podróżnej jest jedzenie, leży na kanapie	Wody!	Z daleka w istocie, ale nie tak wielka droga jak znużenie obcy jesteśmy i nieświadomi obyczajów waszych, a Rzym nam prawie nieznany... Przychodzimy szukając tu swoich...	Zażyjcie, francuska...
A pierwszy sposób będzie, iż jakom pałac Kazanowskich zdobył... bo niech kto powie, że to nie ja!...	Nie bies, mości dobrodzieju, nie komedie! Tylko to serce niesprawiedliwie pokrwawione tak się rzuca we mnie.	No tak. Ale inne były moje dary, nie takie jak twoje. Dam i myślę: „Niech się dziwią szczeniaki”.	To ja ci najlepiej to rozpowiem bo teraz już wszystko wiemy. Mówiłam ci, zdaje mi się, że baby uciekły; posłano w pogoń za niemi, a raczej na zwiady. Król był niespokojny. Wyprawiono zręcznego człowieka, który języka napytując po drodze, dostał się do Kozienic. Tu ich uciekających dognał w gospodzie, gdzie Bondarywna już zachorowawszy w drodze, obległa niebezpiecznie. Posłano z Warszawy lekarza, ale ją znalazł bez nadziei, matka przy łóżku, jak oszalałą, i chłopa, prostego parobka, który sobie włosy z głowy darł. Pomoc lekarska już się tam na nic przydać nie mogła; drugiego dnia w obłąkaniu, ciągle o królu mówiąc i do króla się wyrywając, umarła.	Nie widzisz to, jak siedzą na niskich zydelkach i sandały szyją, a złote kółka mają nad głowami, to znaczy, że są święci. A że takie mieli imiona, to mi babka kiedyś opowiadali. A na tej znów chorągwi święta Cecylia, patronka muzykusów. A tego z nożycami i kłębkiem w ręku widzisz? Pięknie wymalowany. Zda się, że lada chwila z płótna na ziemię zejdzie. To święty Homobon, patron krawców.	Ależ usłyszałem o panu po raz pierwszy od mego przyjaciela, lorda Wilmore’a, filantropa. Wiem od niego, że znalazł pana w bardzo trudnej sytuacji, nie wiem, o co chodziło, i nie pytałem go o nic, nie jestem wścibski. Zainteresowały go pańskie nieszczęścia, a więc był pan godzien zainteresowania. Powiedział mi, że chce panu zwrócić pozycję, jaką pan stracił, że poszuka pańskiego ojca, że go odnajdzie; i zdaje się, że go znalazł, skoro pański ojciec tu jest. Wreszcie wczoraj uprzedził mnie o pańskim przyjeździe, dając mi jednocześnie pewne instrukcje co do pańskiego majątku; ot, i wszystko. Wiem, że lord to oryginał, ale jest zarazem człowiekiem, na którym można polegać, a bogatym jak kopalnia złota	A cóż ksiądz proboszcz mówi na taki brak nabożeństwa w panu Lucyanie?	A żebyś wiedziała, że mam. Moje serce znajome z żelazem. Żelazo ci się po nim ślizga jak po krysztale. Zobacz, jeśli chcesz...	Ale, wyborna była, panie, dopiero w sądzie, występując jako świadek. Postawili ją, pamiętam, na krześle. Ten, broniąc się w Southampton, uderzył ją, zranił, nic nie pomagało! Uczepiła się go, mówię panu, jak ćma i nie puściła, dopóki go nie pojmano. Uczepiła się go, wpiła się po prostu w niego, policjanci zaledwie oderwać ją zdołali. A świadczyła! Wszyscy pokładali się od śmiechu! Upewniała, że jeśli byłby nawet Samsonem, jeszcze by go pojmać zdołała. Cha, cha! Nie wątpię o tym.	Jeżeli prawda, że w Szczuczynie stoi pan Wołodyjowski to pewnie jego podjazd. Nim się zakwaterują, chcą się przekonać, czyli kraj bezpieczny, bo ze Szwedami o miedzę trudno by spokojnie usiedzieć.	Miły mój kawalerze, odezwała się tłuściuchna gosposia z uśmiechem: ale pozwól sobie powiedzieć, że ty w sukni kobiecej chodzić nie potrafisz nawet...	Może i spotkał ja. Coś mi się tak mignęło w krzakach, że ja nawet i wołał, ale potem to mi się widział jakby zając.	Na co mi lekarze?... Myślisz, że nie mam książek, że nie wystudiowałem suchot i nie badam siebie?... Nad wieczorem gorączka, nad ranem poty, brak apetytu, oddech przyśpieszony i nieregularny, puls to samo, ciągle strata na wadze...	Najgorsze w twoim ślubie będzie to, że nie będę mogła być twoją druhną	Nanon Zgaś ogień i światło i chodź tu do nas. Do kata, wystarczy przecież sali dla nas wszystkich.	Nie o chorobę tu chodzi, panie merze; ale pan równie dobrze umie leczyć kieszeń jak ciało; przyszedłem więc poradzić się pana w sprawie, jaką mam z jednym-tam z Saint-Laurent.	Nie opuszczałem Parmy; słyszałem ohydę, której usta moje nie powtórzą, ale oto jestem. Niech pani pomyśli, księżno, co pani odtrąca! Człowiek, którego pani widzi przed sobą, to nie lalka dworska, ale człowiek! dodał	Niesprawiedliwy jesteś! Nazwałem ją, jak na to zasługuje, bo takie właśnie imię powinno do niej przylgnąć!	Oriana doprawdy spadła na ostatni szczebel Nie rozumiem, że Błażej pozwala jej mówić z taką d’Orvilliers. To pewna, że mój mąż nie pozwoliłby mi na to.	Pan chodził po izbie, a panna za nim. On krzyczał, a panienka nic tu: powody postępowania.? Przemów, bo wreszcie pozwolę, a jak pozwolę, to mi opat łeb urwie!”	Powiedz mi, dziecko, szczerze Bo oni twierdzą, że ty namówiłaś Eufemię do schadzek i nakłoniłaś ją do zamiany pierścionków z Cynadrowskim.	Ród de Lembrat miał wygasnąć i cała prowincja była smutkiem przejęta z tego powodu, gdy niespodzianie, wbrew wszelkim przewidywaniom, hrabia rozgłosił z triumfem, że żona jego spodziewa się potomka. W kilka miesięcy później odbyły się chrzciny tęgiego chłopca. Otóż, czy chcesz wiedzieć, skąd się wziął ten mały zuch, któremu przeznaczone były wszystkie świetności magnackiego rodu? Z nędznej lepianki jednego z poddanych hrabiego, postrzygacza baranów, nazwiskiem Jakub Rogacz.	Tedy cię każdy między knykciamiknykcie	To nietrudno, miłościwy panie! Zwyczajnie, gdy pułk idzie, zawsze kilkunastu ludzi w tyle się wlecze, a ten się na pół stajania został. Podjechałem za nim; on myślał, że swój, nie strzegł się i nim się opamiętał, jużem go porwał, gębę mu przydusiwszy, ażeby nie krzyczał.	W razie czego przyjedziecie tu przed nimi. Mają przez kogo innego nowinę przysłać, to prześlą przez was	Wiem dobrze, co powiedziałem i nie zapominam nigdy twierdzeń moich. Powiedziałem, że garnitur składa się z sześciu guzików. Ponieważ pan teraz pytasz, ile sporządzono pierwotnie, odpowiadam: siedem. Czy to jasne?	Wiem dziaduś nieboszczyk sam na ostatnią wyprawę iść nie mógł, ale okrutnie był rad słysząc, komu książę wojewoda wileński tę chorągiew oddał, i mówił, że zna waćpana z reputacji jako sławnego żołnierza.	Zupełnie. Doktór był wczoraj i mówił, że zupełnie. A bo niedosyć miałem trzy tygodnie ustawicznej trwogi, wiszenia pomiędzy życiem a śmiercią.	A Koborowo? Ona tam pewno ma jakąś część?	A Orwidów niema i niema! I do Jazwigły nikt się nie zgłaszał. Robiliśmy rachunki. Dwakroć tysięcy leży w banku, a ileż przybędzie za dziewięć lat! I na co? Nie ma już na świecie tej sprawy i celu, o którym ojciec mówił, umierając.	A czemu on uciekł?	A cóż ona właściwie uczyniła złego?	A jaż!	A jednak tak! Ci, którzy umarli z głodu.	A siostra najstarsza, panna Wanda, której jeszcze nie znam?	A znał pan jakiegoś przemytnika? To jest, czy znał pan osobiście?	Aby nie na złe, temuto nie uwierzę.	Ale cóż ja teraz zrobię? Cóż ja teraz zrobię?	Ale o mnie, proszę, nie myśl źle	Ale u nas nikt nie marzy...	Ale w jakim celu?	Ano, spróbuję.	Ba! jestem obecnie szczęśliwy jak młodzieniec. Wziąłem istnienie na opak. Całe życie mieści się w godzinie miłości.	Broń Boże!	Broń Boże! moje dziecko; ja téż nie dla tego to mówię. Ale widzisz, ludzie gadają...	Chociaż nie wiem za co, żałuję jednak szczerze.	Czekać!	Czy coś się...?	Czy i ty widziałeś ją kiedykolwiek?	Czymś bardzo niedorzecznym i bardzo ohydnym	Dobrze	Dziękuję panu, spokojny jestem.	Dziękuję, Rymko Ragis!	Giną już!	Ja o niczem nie wiem, bo od Laskonogiego na świat nie wyjrzałem	Jak to! Nie przypominasz sobie? Traddles z Salem House.	Jaka? co za przeszkoda?	Jakiego pana Cavalcanti?	Jakto, hultaju więc i ty chciałeś napić się mojego wina?	Jedźmy, gońmy! poczęto wołać ochoczo.	Jesteś ranny?	Jeśli ci się nie naprzykrzam.	Jeżeli nie mylą mnie rachuby moje książę nasz dziś przybyć powinien.	Kto, kto jedzie?	Matka przysyła tę miseczkę powideł Zrobiła je dzisiaj.	Musi mi pan pokazać ten list. Proszę o to, bardzo proszę, bardzo...	Musisz mieć, bo inaczej nie pójdę! Rękawiczki są najważniejsze ze wszystkiego. Nie można bez nich tańczyć, a gdybyś nie tańczyła, toby mnie tak zmartwiło.	Myślicie?	Naturalnie. Dlaczegóż one mają być gorsze od nas?	Nie mój w tym rozum Pilnujemy, co nam oddano, i czynimy, jak kazano.	Nie przedrzeźniaj mnie, bom gniewny!	Nie rozeznałem dobrze, ale zdało mi się, co Jagusię Nie rozeznałem, bo zeszli mi z oczów kajś w zagaje... pewnikiem przed gorącem...	Nie, Zillo. Nadzieje nasze mogą okazać się zawodnymi i na wszelki wypadek trzeba mieć broń pod ręką.	Nie, pani. Moje za Dąbrową, nie widać.	Nie.	Nie. Mamusia nie żyje, a Krysia daje sobie radę. Wojtkowi zaś powodzi się jako tako.	Niepodobna przebyłem sześćdziesiąt mil w ciągu czterdziestu czterech godzin, a jutro w południe muszę być w Londynie.	No, proszę ze mnie nie żartować. Jeżeli nie interesuje się człowiekiem, który ją ubóstwia...	No... no... a z których stron?	O Justysię.	Pan Klejn cały dzień siedzi w sklepie, więc nie może odpowiadać za swoich sąsiadów.	Pawle!...	Po drodze, chciałem się Miłości Waszej pokłonić	Rafale, przynosisz mi zbawienie. Ta skrzynia to gotowy okup. Tatarzy wolą klejnoty niż pieniądze. Jeśli jest ich tak dużo, jak mówisz, to wystarczy choćby dla najchciwszego poganina.	Rana jest cięta To nie od korzenia ani gałęzi. To wygląda na ranę zadaną metalowym narzędziem. Dziwne!	Rzeczywiście, panie Cyrusie to są rzeczy trudne do uwierzenia! Pańskie ocalenie, skrzynia wyrzucona przez morze, przygody Topa, wreszcie ta butelka... Czy nigdy nie znajdziemy rozwiązania tych zagadek?	Tak samo jak my.	Tak. Trzeba wierzyć	To kupmy im grunt gdzie indziej	To są dwory?	Voilà une idée!Voilà une idée! (fr.)	W tyle czy na przodzie?	Wcale nie czterech. Boć o Beroesie wiedziała starsza kapłanka Izydy, dwaj kapłani, którzy mu wskazali drogę do świątyni Seta, i kapłan, który go przyjął u wrót... Czekaj no!... Ten kapłan wciąż siedział w podziemiach... A jeżeli podsłuchiwał?...	Wiecie co? Nie mówcie o tym nikomu. Kiedyś, jak będą wszyscy razem, podejdę do was i zapytam: „Joe, masz jakąś fajkę? Zapaliłbym sobie”. A ty na to, tak sobie od niechcenia, jakby nigdy nic, odpowiesz: „Tak, mam swoją starą fajkę, ale tytoń jest dość kiepski”. A ja na to: „Wszystko jedno, żeby tylko był mocny”. Wtedy wyjmiesz z kieszeni fajkę i zapalimy sobie spokojnie. Kurczę, oczy im na wierzch wyjdą!	Więc jeden z trzech w domu?	Więc twoje wczorajsze chrześcijaństwo i twoja dawniejsza filozofia pozwalają ci wierzyć w Merkurego?	Wolno wiedzieć jaki?	Zatem wedle pana doktora są to plamy jak każde inne, które tworzą się na skórze bez żadnej znanej przyczyny?	Zawrzyjciezawrzeć (daw., gw.) klął wójt, na darmo dzwoniąc.	Żyję jeszcze.
Ale nie mówiłem też waćpaństwu, jak grzecznie poczynał sobie tej nocy ksiądz Jaskólski. Usadowił się w onym narożniku, w tej srogiej wieży po prawej stronie zamku myśliwska strzelba gwintowana. strzela. Powiada tedy do Żabkowskiego: „Nie będę do Kozaków strzelał, bo zawszeć to chrześcijanie, choć Bogu dyzgustadyzgust (łac.) i jak jął dmuchać, tak ich podobno coś z pół kopykopa popsuć, tu: zabić..	Nie nic mnie to nie obchodzi. Prawdopodobnie chodzi o jakieś świństwo, a ja nie mam zamiaru...	Ma pan słuszność, kapitanie Smollet Zapewne, obowiązek to obowiązek! Ale patrzcie no, powiódł się wam plan wczoraj wieczorem! Nie przeczę, że dobry był podstęp. Ktoś z was bardzo zręcznie się posłużył końcem lewara. I nie będę obwijał w bawełnę, że niektórzy z moich ludzi byli zaniepokojeni... może nawet wszyscy... może nawet ja sam. Kto wie, czy nie dlatego właśnie przybyłem tu na układy! Ale zapamiętaj pan sobie, kapitanie, że po raz drugi już to się nie uda, do pioruna! Roześlę patrole i nikomu nie pozwolę wziąć do ust ani kropli rumu. Pewno pan sądzi, że wszyscy byliśmy podchmieleni. Ale mówię panu, że byłem trzeźwy. Byłem tylko zmęczony jak pies. Ale gdybym się obudził o sekundę wcześniej, przyłapałbym was na gorącym uczynku, o tak! Nie był on jeszcze martwy, kiedy do niego przyszedłem... nie, nie!	Ach, nie. Widzę tylko nieznaczne zmniejszenie ich kolosalnych dochodów, co zresztą mnie nie obchodzi. Ja mam obowiązek dbać tylko o własny zysk i o taniość dla nabywców; nasz zaś towar będzie tańszy.	Co za bieda, każde dworzyszcze weźmie do chwili, póki najmiłościwszy pan coś z nimi nie postanowi, a okupu nieszpetnego nie naznaczy! Ci  Inflantczycy to przewrotny i chytry naród niczym...	Gdybyś był rycerzem, tak jak nim nie jesteś, nikczemniku, dawno bym już skarcił twoją zuchwałość.	Tym lepiej będę śmielszą. Nie jestem baronowa... jestem zupełnie kim innym. Ale o to mniejsza. Chwilowo znalazłam się w trudnym położeniu... potrzebuję dwudziestu tysięcy franków... A ponieważ nie chcę w tutejszych lombardachlombard	Babinicz! Babinicz! Chwała Pannie Najświętszej! Już nam nie będą szkodzili!	Głośniej mów bo nic nie słyszę.	I ciocia nawet nie płacze?	Nie palę, kochany synu	Po co? My nie idziemy do wojska. Prócz tego ja musztrę umiem doskonale, wyjąwszy, oczywiście, chwyty karabinowe. Ciekawe, co oni tam w sali robią?	W istocie, nie wiecie nowego nic?	Więcej dzieci z mężem nie miałaś?	No więc! Elita się bawi, taka gadka pójdzie na Polskę, a jak elita się bawi, znaczy szasta forsą, a jak szasta forsą, znaczy łatwo jej forsa przychodzi i łatwo leci, a to nie może zrobić dobrego wrażenia i słusznie nie zrobi dobrego wrażenia, zwłaszcza teraz, zastanów się, stary, dwudziestopięciolecie, wybory do sejmu, trudności ekonomiczne i w ogóle cała złożona sytuacja międzynarodowa, w naszym obozie też, co ci zresztą bę­dę mówić, sam chyba wiesz.	A, teraz rozumiem! Więc to nie znaczyło... a to dopiero! Ostatecznie, mogę przez palce patrzeć na psie figle, ale nie mogę tolerować zuchwalstwa! W każdym razie to nie usprawiedliwia ich zachowania się wobec Mr. Masona. Wiersze im tym razem daruję, pamiętajcie sobie; chłosta zostaje.	Nie, nie potrzebuje już pan tłumaczyć Ja sam pojmuję, że posiadanie tego skarbu jest jakby śmiertelną chorobą dla ludzi w naszym położeniu. Ale trzeba było usunąć go z Sulaco, a pan jakby był stworzony do tego dzieła.	Nie wiem gdzie są! Wziąłem ich ja z miłosierdzia, nie ja wydawać ich będę na stracenie... Życie mi weź...	Co to, to nie! Jutro musisz stanąć do pracy. Nie możesz jednocześnie czuwać i pracować, a o swą żoneczkę nie masz co się troszczyć. Pod dobrą zostanie opieką, ja za to odpowiadam.	I nie potrzebujesz obawiać się tego. Jutro wpłynie nam pięć tysięcy rubli, za które można prowadzić dom przez pół roku... choćby przez kwartał. Za parę miesięcy...	Państwa nie ma. Wieści też ta jakiej o nich?	Chora i nie od wczorajszego dnia, ale od tego czasu, jak ojcu dać słowo musiała...	Proszę mi wierzyć: w niczym nie podważam tu pańskiej dobrej wiary. Pytam tylko: czy ksiądz jest pewien.	Daleko Gdzie to jest daleko, moja Ludwinko? Ludwika zamyśliła się czy nad sposobem wytłumaczenia, czy nad treścią wyrazu, nie wiem jakby resztę uśpienia lub resztę wrażeń z czoła odpaść jej przez to miało i rzekła nieco wyraźniejszym, ale zawsze tak stłumionym jak przy zwierzeniu tajemnicy głosem.	Na nic się nie przyda przedłużanie tej sceny. Stanowczo odmawiam jakiegokolwiek współudziału w tej sprawie. To szaleństwo, czego ty żądasz ode mnie.	Ha, na to już nie ma rady.	Ty żartujesz ale nam tu było nie do żartów.	Wiesz dobrze moje dziecko iż cię z niego nigdy nie wypędzą.	Z pewnością, że ja cię zabiję, nie twoja skamieniała bogini... Tymi rękoma uduszę cię, gdybyś została kochanką...	Za pozwoleniem! Maksyma owa nie wyszła z mojej głowy, panie Rockstrong. Wyrzekł ją człowiek wielki, znalazłem te słowa w pismach Juliusza Cezara Skaligera.	Jak to?... Czyliż wyraźnie nie zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na karb pańskiej ekscentryczności... Drogi panie, mam do pana bardzo ważny interes. Chcę niedługo wyjechać za granicę i chcę poradzić się pana: kiedy najlepiej kupić franki, teraz czy przed wyjazdem?...	Wszystko jedno... gdziekolwiek... do Częstochowy, do Piotrkowa, do Siedlec... Nie jadę na długo, na parę dni, ale... choćby przez jedną dobę nie chcę widzieć pensji i jej ludzi... Powiadam ci: gdybym została jeszcze parę godzin, zabiłabym się albo oszalałabym. A tak, wyjadę na dzień... dwa... oderwę się od tej tortury... zbiorę myśli...	Ani słowa więcej, mój panie jeśli nie chcesz, abym cię uważał za człowieka takiego, o jakim mówiłeś, to jest za tchórza, który ze swojej słabości robi sobie tarczę. Jesteś pan sam jeden, a więc będziesz miał do czynienia tylko z jednym przeciwnikiem; masz szpadę u boku, a ja mam szpadę schowaną w tej lasce; brak ci świadków, a więc wybierz sobie jednego z tych panów. A teraz, jeśli chcesz, możesz odsłonić oczy.	Nie przypadkowo dowiedziałem się o jego adresie, mieszka tu w okolicy, w domu znajdującym się przy jednym z wielkich placów.	Śmiej się, nieświadomy, śmiej się pan! Stanowczo o niczem pan nie wiesz, ani co do czasu ani co do medycyny!	Nie mogę pogodzić się z myślą że dobrowolnie zamykasz się w klasztorze... w więzieniu...	Mój drogi, mój drogi! Toś nie słyszał może i o Shaws?	Chciałem pani zaproponować to: Ja od Nowego Roku wstępuję do lwowskiego teatru, już się umówiłem, potrzebuję być na scenie jakiś czas, wprost dla jej poznania. Załatwiając to, myślałem i robiłem też miejsce dla pani, zgodzono się. Tymczasem, przez dwa miesiące będę uczył dzieci i chcę skończyć swoją sztukę. Projekt, przynajmniej co do pani, zostanie projektem; ale myślałem, że się pani zgodzi. Tam inny świat, ludzie inni, byłoby pani tam lepiej, bo ma już pani pewne doświadczenie...	Pochlebiam sobie, że taki człowiek jak ja, dodał Francuz, w kraju takim jak Polska... przydać by się mógł N. Panu.	Przypuśćmy, ale to ma tę złą stronę, że się rozgłosi, nałoży na nas obowiązek robienia tego samego dla innych.	Jakże, przecież pan mi sam mówił, że on tę sprawę wziął tak do serca Otóż według mnie, człowiek, który... Tak czy owak, co on tam może być wart; ale widzi pan, ja szukam teraz kogoś dla siebie i właśnie mam na myśli coś, co mu będzie odpowiadało. Dam mu zajęcie na mojej wyspie. Osadzę tam czterdziestu kulisówkulis choćbym ich miał ukraść. Ktoś musi przecież robić w tym interesie. O, ja chcę to postawić uczciwie: drewniana szopa, dach z falistej blachy	Serce takich ludzi jest jak agatu migdał lub ame­tystu ziarno. Dla ludzi kamień tylko polny: odrzucą precz. A ono wartość swoją wtedy dopiero ukaże, gdy	To zupełnie łatwe Jak chcesz, mogę cię nauczyć.	Mylisz się; ujechałem na nim sześć mil w półtorejgodziny niespełna, a wyglądał tak, jak gdyby tylko obiegł plac Ś-go Sulpicjusza.	Jak widzisz?	W chłopskim przebraniu, jak waszmościowie widzicie	A może złodziej jest człowiekiem cierpliwym? Wiadomo, że cierpliwością osiąga się wszystko.	Wstydź się, ciocia! Wiosna radosna nadchodzi, cała przyroda budzi się, że tak powiem, słoneczko, fiołki, a ciocia wieczne swoje z tymi procentami. To nieładnie!	Czyżby te panienki śniły? Byłbym skłonny w to uwierzyć, gdyż od dziś rana gubię się w dociekaniach i przypuszczeniach. Zresztą najlepiej będzie je zapytać.	Izba jest jasna i dobra u mnie Idźmy...	Odprowadzili mnie tu zabliowie, którzy we dnie i w nocy pilnują mego domu, i wiem, że mają rozkaz poucinać nam wkrótce głowy.	Co? Myślisz, że on tam się zda? Wyjechałbyś do Ameryki, Witoldzie?	Na to trzeba go przecież przedtem odszukać	Sama wiesz, że to nieprawda.	Aha, z sanockiej... a długo to już trwają te waścine amory?	Co to za niewolnica?	Coże się z nimi dzieje?...	Cóż go to zbóje po drodze odarli?	Mama schowała między poduszkami, a my znaleźliśmy i będziemy jedli! Dla czego ona ma tylko jeść!	Mniejsza o pieniądze. Niech dyrektorowa myśli, że jej na imieniny daję mały, przyjacielski upominek... dobrze, co?...	Niepoczciwie rzekłeś, to i musiałam. Któż me...	No, no, niech go jeno obaczę!	Powiedz to jemu	Proszę, niech mi pan odpowie jeszcze słowo. Czy pan mówił Luci?...	To i odpowiem A co miałem robić?	To wystarczy, hrabio. Kto będzie pańskim drugim świadkiem?	Wawrzuś... pocałuj w rękę księdza kanonika; ostaniesz tu, będziesz się uczył i posługował jego przewielebności.	Zatrzymanie?... A to dlaczego?	Zdumiewasz mnie, Stefanie Ja co dzień wylewam potoki łez...	Ależ pomnij, okrutny człowiecze, że i mój dom pójdzie w perzynęperzyna owoce. zbiorę z mojej abnegacjiabnegacja (z łac.)	Dobrze już, dobrze	I cóż ty tam w tym śmiechu przeczułaś, marzycielko?	Na co chorujecie?	A co kogo takie kobiety obchodzą?	A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie w wymionach!	A kiedy?	A może ów szlachcic za jego wolą ją uwiózł?	A ses premiers amourson revient toujours a ses premiers amours (franc.) dokończyła żona Zygmunta i z niedbałym śmiechem dodała:	A tak! daję pani rękę i idziemy.	Ach, prawda!	Bez co?	Co pani rozkaże?	Cóżeś słyszał?	Dlaczego odmawiasz, wuju? Dlaczego?	Do chana pójdę.	I z upoważnieniem do zabrania osiołków?	Jaki Vantoch?	Marek Bystry.	Myśliwi jesteście!	Mąż, Miłość silniejsza niż śmierć, Miłość spełniona, Śmierć, Zaświaty, Żona	O kim?	O, żyje, dziękuję.	Oj, potrzebuje!	On nas obronił Stanął z toporem we drzwiach...	Prędko za mąż pójdzie?	Spróbuj tylko, reszta przyjdzie sama!	Surgant liberi... niech wstaną wolni!	W takim razie po co w ogóle wracacie? Co was przyciąga do tej ubogiej, szarej krainy?	Zapewne wstąpi do kolegium?	Żywy obraz brutalnej i zmaterializowanej burżuazji, pracującej tylko dla otrzymania stopni. Ani jednego intelektualisty w całej szkole!
Czy podobna abyś mógł podejrzewać jakiś fałsz w wyznaniu takim jak moje, do którego nic mnie nie zmuszało! Ufaj moim słowom; dość drogo okupiłam zaufanie, o które proszę. Wierzaj mi, zaklinam, że nie dałam mego portretu; prawda, że widziałam, jak on go brał; ale nie chciałam okazać, że widzę, aby się nie narazić na usłyszenie rzeczy, których nie śmiał mi jeszcze powiedzieć.	Nie trzeba To oczywiste, że ten strumień płynie do morza. Idźmy więc, trzymając się jego brzegu, a będę bardzo zdziwiony, jeśli wkrótce nie zaprowadzi nas na wybrzeże. Dalej, w drogę!	Nie traćmy czasu Ty, Harbercie, zajmij się zbieraniem nasion, bo znasz się na nich lepiej od nas. Tymczasem ja z panem Spiletem zapolujemy na świnie i chociaż nie ma Topa, mam nadzieję, że uda nam się schwytać kilka sztuk.	Juści pewno, że tłumy tam senatorów będą wedle króla miłościwego; sławetna rada miasta, jego wielmożność pan burmistrz i kupców najprzedniejszych i mieszczanówmieszczanów na własny koszt. ołtarz fundowało. Będzie i biskupów kilku, i księży co niemiara... Ale nie troskajcie się, tatusiu, źle by było, gdybym ja swoich rodzicieli nie mógł wpuścić do kościoła! Ady pięć aniołów te moje ręce wyrzeźbiły i proroków trzech, i świętego Wojciecha. A filarków, kroksztynówkroksztyn	Kiedy ja się nie umiem bawić	Słyszałem iż ograbia się ludzi na gościńcu, nie wiedziałem, że się ich wzbogaca.	Zresztą, twoja księżna nie powraca z wód, wszak się nie mylę?	Panku mój rozmarszczże czoło, wszak ci to wesele nasze. Mnie by płakać przystało, tobie się cieszyć; aż mi wstyd, że smutną być nie mogę.	Głupstwo! Ja wdzięczności twojej nie potrzebuję, bom ja obydwiema nogami już w grobie. Jak zechcesz, to pacierz odmówisz na moim grobie, ale i to niekoniecznie, bo co tam ważą przed Bogiem chłystków pacierze?	A nie może się pani ich pozbyć?	Oto jest mowa godna króla: jakie wynagrodzenie dostałby Egipt? Bo dla państwa każdy układ jest dobry, byle coś na nim zyskało... I to właśnie dziwi mnie że Egipt zrobi zły interes: Asyria bowiem zagarnia, oprócz Fenicji, prawie całą Azję; a wam jakby z łaski zostawią: Izraelitów, Filistynów i półwysep Synaj... Rozumie się, że w takim razie przepadną należne Egiptowi daniny i faraon nigdy nie odbierze tych stu pięciu tysięcy talentów.	Bądź spokojny, mój drogi nic już nie żądam od ciebie! Nie jestem żebraczką! Wiem dobrze, co zrobię... Ty mnie nie znasz.	Czemużbo nie powiecie o cyganie, ta to jest czego posłuchać!	To prawda, ale Van Gould czuje się bezpiecznie w Maracaibo.	Dobrze spełnię to wszystko. A jakże myślisz stąd się wydostać? Boć sam jeden nie wyjdziesz, a oddział, ile wiem, musi tu jeszcze długo wartować, aż do rozkazu.	To woły artyleryjskie! No, ładnego zamieszania musiałyście narobić wy, głupie wielbłądy, kiedy przestraszyły się nawet woły artylerii ciężkiej!	Ba! Ale może one wcale by się zgodziłyby, Pencroffie, na odstąpienie kapoty. Te bestie nie są świętym MarcinemMarcin z Tours (316 lub 336–397)	Ach! kapitanie Bluteau, ja się tu z panem jak dziecko rozpaplałem, a pan mi nic nie mówisz o swojém życiu, które przecież ciekawém być musi. Żołnierz w wieku pana niejedno widział i niejedno-by miał do opowiedzenia.	Panna Rita traktuje go dość pobieżnie. Dziwię się, że on, taki skądinąd sprytny, tego nie widzi.	O! czemuż nie, nawet kolej na niego. Trzeba około stu rubli, a ja nie mam pieniędzy! Co my tu poczniemy? Chybabym gdzie pożyczyła.	Nie, dziękuję, ja wcześnie wstanę.	Czemuż to, na miłosierdzie boskie?!	Bóg to odmieni i hetmani.	Jak to z kucharzem?	Nie, nigdy!	Co znaczy, że nie było wódki?	Tak to ta ono, ale taniej nama nieporada z dzierżawy spuszczać...	Nigdy nie wpadłbym na taki pomysł!... A może oboje?...	Ależ ja tego nigdy nie powiedziałem.	Pan nie tańczy.	Czemu nie powiecie po prostu, że ksiądz proboszcz? Ady lecę w te pędy, ino ciepły czepiec zawdzieję.	Kurowski, chodź do nas, napijemy się	To fałsz! Przecież wiedziałbym o tym...	Biją się albo igrają.	Podzielisz się ze mną wiadomościami?	Jeżeli pan będzie wciąż przerywał nigdy nie dojdziemy do końca.	Z tej samej krwi i kości co my? O, chyba nie!	Bo jak Miemce kupią i zasiędą o miedzę, to będzie jak w Górkach: powietrza prosto zbraknie do dychania w Lipcach i z torbami pójdziemy albo do Hameryki.	Było ze czterdziestu. Ale za późno przyjechali. Gdyby nie moi, byliby go słudzy starostki zdławili.	Czy to ma być komplement czy impertynencja?	Pewno jej przyszedł do głowy jakiś pomysł Ona zawsze tak się zachowuje, gdy uda się jej wymyślić coś nowego...	Tomciu by się chciał pewnie zobaczyć jak najprędzej z Wiktorem?	Możesz mną rozporządzać, jak zechcesz ale powiedz mi przynajmniej, czemu skazujesz mnie na wygnanie?	Mnie się zda, że on o tem i sam myśli	Jak to, więc ciągnąłeś go sześć tysięcy mil w celu kupienia taniego statku?	Wychwala! to źle! uszy mu natrę.	Panie Aronnax trzeba się chwycić jakiego heroicznego środka albo zostaniemy zamurowani w tej wodzie tężejącej jak cement.	Słysząc pana zdaje mi się, że mam przed sobą Dantona lub Marata i że lada chwila ujrzę błyszczący nóż gilotyny. Może lepiej byłoby dla mego osobistego bezpieczeństwa, gdybym wstąpiła w ślady arystokracji francuskiej i szukała ratunku w emigracji...	Dajże mi waćpan z nimi pokój. Wszyscy aż do Littlepage już się królowi przejedli. Król czegoś nowego potrzebuje.	Że pani jest taką, jaką pani jest. To musi przecież zmęczyć.	Jeno po napiciu się taki z waści rezolut	Hm, proszę pani, z płcią idzie cały szereg różnic fizjologicznych, rozciągających się na cały jego organizm, na wszystkie jego tkanki, nawet na mózg...	Dobrześ zrobił. Zaraz pewno będzie i wieczerza. Co to takiego? Co tak zbyrkazbyrkać (gw.)	Dalej, że na synodalnym zjeździe luteranów superintendent Maartens miał pięciogodzinny wykład, w którym dowodził tożsamości Absolutu z objawionym Panem naszym. Czytałeś?	Jakto do mnie?	Tak, zażądałem książki... odchodzę na inne miejsce.	No nareszcie, nareszcie myślałem, że już zacznę poszukiwać pana przez prywatnych detektywów.	Mój Boże! Co mi do głowy może przyjść. A gdzież pan był?	A na piersiach srebrna litera S, prawda?	Czy papudze Silvera?	Randolphie! Czy czujesz wyrzuty sumienia?	Z trudem doszedłem do otrzeźwienia	Ale pan przemoczył sobie obuwie.	Trafiłbyś do niego?	Chwała Bogu, daleko jeszcze do niego	Ale skąd wzięłybyśmy tyle pieniędzy?	Mocny on jak koń.	No ja	Co masz tu po próżnicypo próżnicy	Kogo ma za sekundantów Harry Drake?	O, wiem, bo ty jesteś silny, strasznie silny.	Zobaczysz je już.	No, no, traw swoje złoto, milionerze.	Jesteś głodny? Tak?	Dobrze. Gdzie będzie pojedynek? W Nowym Yorku?	Toli są, paniczku; ledwiem co z Frankiem od wody powrócił.	A cóż pocznie?	Dajcie mi Maciusia.	Komu zechcesz, lecz oddasz połowę majątku.	Ba pomógł mi przypadek.	Ten trzeci toast chcę wypić przezdrowie dwu młodzieńców z Galicji...	Przyjacielu zaciągnęliśmy wobec pana dług wdzięczności. Żeby ocalić życie naszego dziecka naraził pan swoje własne!	A gdzie jesteśmy?	Niesłusznie pan naczelnik nas sądzi; oszczędzamy zwykle więcej niż mężczyźni.	Ojcze, dałem słowo...	Skąd pani wie?	?...	A słoninki dasz?	Dobranoc, brygadierzebrygadier jęknął kapłan zapadając gdzieś głęboko.	Jakże godność, proszę?	Jeść!	Jeźdźcy jakowiś sadzą!	Młode a głupie.	Przyszedłem prosić pana w imieniu Koralii.	Próbowałam.	Sumienie, Wychowanie szepnął.	Wyjedziesz dziś, Trot?	Wyprowadzić więźnia	Zapomnimy	Ściąć?...
Jaśnie wielmożny panie, upraszam waszą dostojność o błogosławieństwo i odprawę, wolę powrócić zaraz do mojej żony i dzieci, z którymi przynajmniej rozmawiać i kłócić się mogę, bo to straszna rzecz, ażebym towarzyszył panu i dniem, i nocą wśród tej pustyni, nie otworzywszy gęby, wolałbym, żeby mnie pogrzebano żywcem. Gdyby Bóg pozwolił zwierzętom mówić, jak to było za czasów Ezopa, rozmawiałbym z Rosynantem o wszystkim, co mi przyjdzie do głowy, i słowa nie gniłyby we mnie. Na moją duszę! to rzecz nieznośna, chodzić ciągle, szukać przygód, a znajdować tylko ludzi, którzy nas podrzucają, biją kułakami, kamieniami i na domiar wszystkiego mieć gębę zamurowaną jak niemowa.	Wierzę już, wierzę ale natychmiast proszę i mnie wierzyć, że jeżelim się znalazła w tym przykrym położeniu, żem musiała jego żądaniom odmówić, to wcale nie myślałam przez to ani waszmości przyjaźń dla nas lekce sobie ważyć, ani osobę jego kłaść niżej w zachowaniu moim od innych. I dlatego właśnie, że mi na tym zależy, aby z tej przyczyny nie było żadnej nieprzyjaźni pomiędzy nami i ażebyś waszmość nie z gniewem i bez pożegnania odjeżdżał ze Źwiernika, a na koniec w nadziei, że kiedy z uwagą się zastanowisz nad całą tą sprawą, cale mnie uniewinnisz, przyszłam tutaj, aby z waszmością pomówić słów kilka.	Dobrze więc, usiądźmy Pozwól mi oddychać powietrzem wieczoru, wsłuchiwać się w nawoływania ptasząt, podziwiać promienie księżyca odbijające się w wodzie; pozwól mi napawać się tą naturą, w której każdym szczególe widzę wypisane moje szczęście i która ukazuje mi się pierwszy raz w swoim przepychu, oświetlona miłością, upiększona przez ciebie. Ewo, ukochana moja, oto pierwsza chwila niezmąconej niczym radości, jaką los mi dał w życiu! Wątpię, aby Lucjan był kiedy tak szczęśliwy, jak ja jestem.	Hm zdaje mi się, że imię makarelimakarela	Na wszystkich bogów podziemnych, można oszaleć! Gdyby mi nakreśliła ptaka, powiedziałbym, że ptaka!	Nie podobają mi się te ciągłe spacery	Po twoich słowach krew zmroziła mi się w żyłach.	Nie poskąpił mi ich.	Proszę powiedz mi, czy ty czasem nie jesteś impetykiem łatwo wpadającym w gniew?	Nie zdaje mi się, nie widziałam znaku. Ale idź go odszukaj, miła przyjaciółko, przemów doń, zobaczysz, czy go poznasz.	Zostawił mi kilka słów na tabliczce, z których zobaczysz, że wiedząc, iż Ligia została zabrana z jego domu przez cezara na twoje i Petroniusza żądanie, spodziewał się, iż zostanie tobie odesłana, i dziś rano był w twoim domu, gdzie mu powiedziano, co się stało.	Niechże on sobie będzie, jaki chce, dość, że kniaziównę z rąk rozbójnickich wydostał A że, jak widać, na fortelach mu nie zbywa, więc pewnikiem tak z nią umknie, by od nieprzyjaciół był bezpieczny.	Na miłość boską, panie Michale, starajże się! W twoim teraz ręku los Skrzetuskiego, wolność kniaziówny, twoje własne życie i moje, bo broń Boże na ciebie przygody, ja sobie z tym zbójem nie dam rady.	Bieda z twoim złym zdrowiem! Prawda, że dwa miesiące prawie nie byłem w domu, a przez ten czas ty kilka dni chorowałaś obłożnie... Ale przecież sama nie byłaś! Miałaś przy sobie pannę Teresę, Martę, Justynkę, dzieci... a nawet pan Ignacy mógł cię muzyką swoją rozrywać... Jakaż to pustynia?	Widzę. Stary już jest, tak jak ja.	Ależ w końcu, mój panie nie może pan oczekiwać, że zachowa swoje incognito, skoro się pan tu wśliznął podstępem i podchwycił tajemnice sprawiedliwości!	A jednak to, co mówię, jest zupełnie proste. Ben Joel utrzymywał, że Manuel nie jest bratem hrabiego, pomimo że poprzednio mówił do mnie o tym wręcz przeciwnie. Ben Joel zaprzeczył istnieniu rozstrzygającego dowodu, pomimo że poprzednio upewniał mnie, że go ma w ręku. Cóż sądzić o takim postępowaniu? Znaczy ono po prostu, że brat twój oddał sumienie na usługi cudzych interesów i że poświęca Manuela dla jakichś zysków nieczystych.	Jak się pani powodzi, pani Clapart?	Pewnie że o nią O nią, na którą taki żulik, jak szanowny pan Wojdyłło...	A kto wie, czy tak nie jest, jak nam mówią. Nie­chaj mówią	Rzekłam! Mateusz się chwalił we młynie przed chłopami, że często bywał u ciebie w komorze, Antek to posłyszał i pobił go! Jak te psy o sukę, tak się o ciebie zagryzają.	Prawdą jest materja, fałszem jest duch. Ducha skomponowali sobie ludzie przez próżność, aby się wynieść czemkolwiek nad zwierzęta, od których są tylko doskonalsi nieco, w pewnych wględach organizacją. Wszystkie idees przychodzą nam od zmysłów i zewnętrznego świata; dusza nasza jest to siła organiczna, siła w pewien sposób związanej materji. Myśl jest sekrecją mózgową, płynem niepochwyconym.	Bardzo, bardzo podobna!	Być może oddział zostawił rannego Herrerę, bo rana uniemożliwiała mu dalszą wędrówkę i nie był w stanie dotrzymać im kroku. Osłabiony, zemdlał i wtedy przyssał się do niego latający wampir.	Jak to, sód?	Jakiś ty dobry, stryjciu Antoni, jaki dobry Chyba i ojciec rodzony nie może być lepszy... Czym ja sobie na to zasłużyłam?...	Mnie wykręcili nogę za pięć koron Pięć koron i trzy piwa.	Wyobraź sobie, on nie wierzy w spirytyzm!... Mówi, że to jest szarlataneria albo specjalny rodzaj obłędu...	Często ja też tak mówię: „Panie Boże, skoroś nas stworzył i w Bogdańcu osadził, to teraz pilnuj, abyśmy zaś nie sczezlisczeznąć (daw.) uważać, obserwować, opiekować się. i o niczym nie przepomniećprzepomnieć (daw.)	Ależ ja nie mam wytrwałości ani silnej woli Jip! Ty wiesz, że nie! Pocałuj Jipa i nie mówmy już o tym.	Bo jeśli parę słów, skreślonych ręką wspólnika Domu Bigiel i S-ka, może zrobić więcej wrażenia, niż najpiękniejszy sonet, to lepiej jest być chłopcem młynarskim, niż poetą.	Herhor jest moim wiernym sługą, a twoim przyjacielem. Jego to wymowa sprawiła, że jesteś następcą tronu. To ja	Nie tutaj chodźcie ze mną.	Przypomnij sobie, że tak właśnie radziłem.	Nie chcę! za nic nie chcę! Tu, gdzie mnie wszyscy znają? Nie zostanę, wolę Sybir!	Ależ naturalnie, że miło... Właśnie dziś rano otrzymałem telefonogram z ministerstwa.	Ależ przysięgam ci, że nie mam pojęcia, kto to mógł być.	Biadato już, kiedy kogo potrzeba pilnować!	Czy spostrzegłaś, droga Ewo, że pokochałem ciebie od pierwszego dnia, kiedy cię ujrzałem?	Jeszcze nie mogę, ojcze, za kwadrans przyjdę, razem z nimi...	Najlepsze wrażenie uczyni śmierć owego Kmicica Spodziewam się, że tam Kuklinowski już go ze skóry obłupił.	Następnie, mości panie za waćpanem są też drzwi, przez które oni mogą się włamać.	hen, do złocistego czaru zbiec, do łodzi ochotnej i do łodzi onej pana: ten zaś jest winobrańcą, co z diamentowym nożem winobrania oczekuje,	Ty musisz się ułożyć, bo inaczej ja wycofuję swój posag z interesu i biorę rozwód; co ja mam żyć z takim hrabią, co ja mam się martwić.	Głupiaś, nie powiadaj, na czym się nie rozumiesz...	A czy sądzisz, że zrobi to jej jakąkolwiek różnicę?	A gdzie to się zacznie od kwiatów, cukierków, pończoch czy bucików... ponosiła go już świadoma genialność, zmieszana z świetną dzikowską wódą i uratowanym od niedawna honorem samca.	A ty... czyś nie zapomniał niczego?	Ale skoro teraz morze sięga aż do Drezna...	Ale, on już zupełnie mente captusmente captus (łac.)	Ba! Ale Turkom i Tatarom także do niego niedaleko.	Będę się starał, ile wlezie	Czy to prawda, że Bucholc zostawił wielkie zapisy na cele publiczne?	Cóż się u was stało?	I ja także! i ja!	Jakże panie znajdują owe produkty?	Jeden tutaj...	Jest więc tu ktoś ukryty, któremu ta miła osóbka chce gardło poderżnąć?	Ktoś za nami jedzie!	Laudetur Jesus ChristusLaudetur Jesus Christus (łac.) zerwał się pater Joszt.	Miłościwy panie jedno słowo waszej królewskiej mości lepiej tego hultaja oczyści niż największe moje przysięgi!	Nie rozumiem.	Ojcowie inaczéj pamiętali dawniéj się różno trafiało, z laty gorsze nastało. Panów się moc namnożyła wielka i żupanów i urzędników i duchownych i księdzów tych i owych. Kmieciowi coraz ciężéj.	Oświadczył się?!	Patrz Kaziu i nie mów przykrych rzeczy.	To może jacy przejezdni?	Wicek! leć po Rosińską... Gdzie jest Zośka? Zaczynać prędzej!... a niech was psy gryzą!	Że mam gust!	Żeby mu choć głowy nie obałamucili, a serca nie zepsuli	Betty!	Chcesz, kochany dziadku, aby pan d’Epinay to przeczytał?	Co to znaczy?... Jesteście zbójcy, nasłani przez Her...	Czy on również bywał u pani?	Dawniej często obierałam kartofle	Do pewnego więc stopnia, trafowi zawdzięczamy naszą znajomość.	Dobrze! Wszak to do dworu ta jedna droga prowadzi?	Dobrze.	Dowód zaufania...	Droga...	Dziękuję panu!	Gerai! Bet kodėl jie iki šiamlaik nieko panašaus tokio nedaro, kas verstų mūsų žmones į maskolius.	Jakie roboty tam idą	Jestem administratorem, nowym administratorem...	Komu życzysz wiktorii?	Książę pan wstępuje do wojska?	Któraż to godzina?	Meches, skórka na buty!	O, a żona da panu urlop?...	Pani Stefania udaje dzisiaj złośliwą	Pani skończyła instytut w Puławach?...	Raczy przyjąć ministra wojny, Herhora.	Sam?	Stałe stanowisko, etatowa posada, to wielka rzecz.	Słucham, panno Malinko.	Tak, Kunicki.	To pani podała wodę w szklance naszej kuzynce, Karolinie Szarłatowiczównie?	To ze szczęścia.	W zasadzie my wszyscy jesteśmy po stronie ludu.	Z cegieł.	Śmiercią powinien karany być ubił niewinnego człowieka, gdzie? na zamku, a prawo gardłem za dobycie miecza przy królu karze.
Tak jest, panie, Murdelio. Herb to dawny, dawniejszy niż cała Polska. Czym tylko najpiękniejszym można ozdobić genealogię, to wszystko waszmość znajdziesz na naszym drzewie. Dziadowie nasi miewali po kilkaset wsi własnych i bywali skoligaceni z najpierwszymi domami za granicą. Synowiec mojego ojca ma jeszcze do dziś dnia wsi kilkadziesiąt. Linia atoli nasza upadła. Dziad mój był rozrzutny i wiele utracił; ojca mego wypędzono sierotą z domu. Potrzebaż było jeszcze takiego nieszczęścia, że obadwaobadwa (daw.) jednak nie idzie za tym, aby się jeszcze wyżej podnieść nie miały. I owszem, mój mąż, umierając, najwyraźniej mnie przykazał, abym obiedwieobiedwie (daw.) ale czy waszmość myślisz, że każda z mych córek nie jest gotową dzisiaj pójść do klasztoru, gdyby się drugiej świetne trafiło małżeństwo?...	Jestem artystą i koniec. Skończyły się czasy pogardzania mną bez powodu. Sztuka to nie religia. Artystą można zostać zupełnie przypadkowo można i pragmatycznie. Nic to nikomu nie ubliża. Ale z religią inna rzecz: tam nie ma żartów. Bóg ścierpieć pragmatystów nie może. Chyba że może ten twój sam jest pragmatystą. Ha, ha!	Jeśli ma to komu przynieść nieszczęście, to tylko prawdziwemu winowajcy, a winny jest Fernand, nie my. I powiedz, cóż nam się może stać? Trzeba nam tylko siedzieć cicho i nie pisnąć nikomu ani słowa o tym, co zaszło, a burza przejdzie i na nikogo grom nie spadnie.	Przecież słyszałaś tysiąc razy, jak mówiła, że pragnie oszczędzić mi kłopotów i pracy, będącej, jak sądzi, nad moje siły. Może i ma słuszność... wstaje wcześnie, kładzie się późno, dzień cały biega tu i ówdzie, pełno jej w spiżarni, w kuchni, wszędzie... Niełatwa to rzecz i wcale nie przyjemna. A ty mówisz, że to nie jest poświęcenie. Co? Może nie mam racji?	Co?.. ładne?.. aha!.. mówiłem sam, że się to pani będzie podobać, latem to tylko ptaszysków bywało za dużo, darły się całe noce, że nie można było spać, ale jak je Jędruś przestrzelał, to ich teraz mniej.	A straszne przekleństwa, którymi obrzucił mnie w liście do Warszawy, to pies? Za co? Nie wolno mi było pojechać na zaręczyny córki? A ile to ja córek posiadam?	Jakie z ciebie dziecko! rzekł, widziałeś ty kiedy, żeby człowiek bez cudzéj krzywdy miał kawałek chleba? Myślisz że na tych karetach co to się w ulicy świecą nie ma i krwi i potu cudzego? Trawa je ziemię, wół je trawę, człowiek je wołu, taki to już porządek; zresztą niech sobie rząd bierze na swoje sumienie co tam chce, ja donoszę co widzę i co mi tam do tego! Ten winien kto na złe użyje, a nie ja!	Nie. Musisz zostać tutaj i pilnować, aby nikt nie wchodził do mojej komnaty. Nikogo też nie wpuszczaj, choćby to była matka moja, a nawet cień wiecznie żyjącego ojca... Powiesz, że śpię i że nie chcę widzieć się z nikim.	Spać, to jeszcze żyć! Nie wpuszczaj nikogo, choćby to była panna Paulina de Vitschnau!	Nie Lejbku, ni, ni. Wyn czerwony Żydki, pytaje, tamoczka, jakby to powiedzieć, no tamoczka, koło pagórka Gisbon.	Czy to nie trochę za daleko?	A co? To druga złota nowina, jaką ci przynoszę. Cieszże się, majsterku. Już krew zabitego nie będzie cię po rękach piekła. Już sumnienie po nocach nie będzie cię dezolowałodezolować (daw., z łac.)	To drukowane na egzamin łacińskie zadanie Kinga. In... In Verrem: Actio prima. Co za szopa!	Nie! nie! darmo i nie probować, ani darmo prosić! Nie chcę ich łaski: obejdziemy się jeszcze bez niéj.	Mój łaskawco! Najcenniejsza marka! tu: szczątki. wazonu. Obejrzał się, że pani nie ma, i ciszej dodał, by tylko Szpanowski słyszał:	O! o! już się pali jak jasna świeca! a jak nie w porę przychodzisz! nie wyobrażasz sobie co mam na głowie, półtory kopy najtrudniejszych interesów...	To mnie właśnie przeraża, zdaje mi się, że człowiekowi niedozwolone jest tak łatwe i szybkie szczęście. Szczęście jest jak owe pałace na wyspach zaczarowanych, w których strzegą bram smoki	Nie myślałem wcale tak źle Nie wiedziałem tylko, co o tym sądzić. Skądże bierze się tutaj strzelba twojego brata? Czy już dawno tu leży?	Cottonowie są bardzo porządni i lepiej spędzają czas niż my. Robią to, co im się podoba, i mówią to, co chcą. I ja tak będę teraz robił.	Jestem goły, wujaszku! Inaczej nie lazłbym w jarzmo małżeńskie.	Nie cierpię zarozumialców!	Nie gorzej niż my Tortugę.	Nie rozumiem.	Nie!	Nie.	Pamiętam to, pamiętam, a jednak...	To niepotrzebne	Nie uczynię? Ot mi wasz zastaw! ot mi wasze grzywny! Dałem, bo moja łaska, a choćby mi wola była na gościńcu ostawić, to wam do tego nic. Ot, jak nie uczynię!	Za późno nie wypada mi już teraz cofać się.	Byleś była tylko zdrowa, to resztę możesz zdać na mnie.	„Trąbienia żadne, oprócz stołów i wjazdów przednich panów senatorów, także i na surmach grania, osobliwie w nocy, aby nie były”.	Zdzisiu ja ci przysięgam, że będziesz zdrów... Prawda, panie profesorze, że on nie ma suchot?...	Co to ty sobie myślisz?	Nie zmęczy się pani?	Jestem Kotowski, nie gorszy od Mielnickich... A w jesieni już będę lekarzem.	Najzupełniej Nikt bardziej od niego nie jest w pełnym posiadaniu swych zmysłów.	Co ci to?	Pojechał z krucjatą i nie wrócił; dawno temu. Niektórzy gadają, że Saraceny go zabiły jako męczennika, inni znowu prawią, że śpiewając umarł przy Grobie Jezusa.	Drogie dziecko. Nie potrzebuję ci mówić, że żyję tylko dla niej...	Nie martw się pan. Powoli wetrzesz się pan w miasto.	Pani sandomierska nie musi być daleko	Oblej że się zimną wodą i wróć do rozumu; do czego ci się to zdało?	Prawda że z was dziwne stworzenie: innaby tak przepadła ze skuki, a wy sobie cudem radę dajecie.	Nigdym nie skalała ust moich fałszem pytaj...	Za moim? Kiedyżeś mnie o pozwolenie pytał? A ty, Czema, co się tak wciskasz za Mikołkę?	To obyczaj domowy, do którego się trzeba zastosować.	Proszę pani Mąż pani na pewno ma tę szczepionkę tu, w swoim gabinecie. Jestem lekarką. Znam się na tym. Niech pani mi pozwoli poszukać w gabinecie swego męża.	Czy między innymi nie używała mego nazwiska?	Zapewne już nic... Mniejsza o niego Jeżeli mam powiedzieć prawdę... (przebacz mi, Kaziu!) jeżeli mam przyznać się, to ci powiem... Bałam się strasznie...	Ślicznie dobrany do koloru róż Musisz uważać, Toto, by zawsze w tym wazonie były takie właśnie róże. Jakże?... Jakże pani się czuje po powrocie z Krynicy?	Zbyteczne. Wierzę wam na słowo.	Najdostojniejszy Herhor... najdostojniejszy Mefres... Mówili, że tak trzeba, bo twój syn musi zostać pierwszym królem żydowskim...	A gdyby i tak było jak mówicie cóż za powód uciekać i kryć się, kiedy właśnie, jak sam powiadasz, Niemców odpierać trzeba?	Oto jest. A jakże będzie z zemstą? Niech się raz wypełni, bo się lękam srodze	Sanki są, ale małe, nasze pachciarskie.	Mój kochany Przecież przed chwilą hrabia powiedział nam, że największą mądrością są słowa:	A po cóż się zadawała z Frankiem!	Przypatrzcie się a dyćdyć (gw.)	Umarł tak prędko...	Umówiłem się z kimś	Ach, tak! Ano, ja również jestem człowiekiem.	Co się stało?	Przydałaby jej się woda. Nowa skóra nabiera pełnej barwy dopiero po pierwszej kąpieli. Chodźmy się wykąpać.	Wszystko stare, proszę pani dobrodziejki. Panna Cecylia w lipcu ma przejeżdżać do Jazłowca...	Pan powinieneś się wstydzić i milczeć Czy pan należysz do rodziny, abyś mówił do mnie w ten sposób? etc.	Wicek!... leć po dyrektora, niech przychodzi się ubierać do ostatniego aktu!	Tak, proboszcz nasz mieszka w N. i pojedziemy tam dziś oboje.	Jaki tam grzech! Daj jeszcze grzeszyć.	Nad samym wieczorem wykonaliśmy rekonesans zarówno od strony Kosumców jak i od Kępy Glinieckiej.	A gdzie są te wilki?	Jest pan Czechem?	Jedź jak najprędzej do Meranu i... mnie zabierz.	Jesteś w błędzie co do jego fachu.	Dobrze, dobrze, więc co?	Ja.	Panie starosto! czy pozwolisz mi odwiedzić Manuela? Bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje on pomocy i pociechy.	Zechce pani pokwitować pełnym imieniem i nazwiskiem.	Do lata trzeba wytrzymać	Do teatru, zapomniał pan czego.	Słuchaj czy chcesz, abym ci dał radę, dobrą radę przyjacielską?	Czemużby teraz właśnie miała przebaczyć?	Czy leży w świetlicy?	Jeżeli wolno...	Proszę	A czerwony piastuje białego!	A ty, Ozerze, pocałowałbyś Ruchcię?	A zatem?	Ani nienawiści!	Chrystus, Miłość odpowiedział Apostoł	Cicho no, cicho, mości Olbromski... kapitanie...	Cokolwiek.	Jemu mówili.	Każdy gotów.	Mam pretensje w pięcie!	Meteorologii?...	Oczywiście. Weź mało	Południowiec!	Toby robiły	Udawacz!	Vivat!
Wszystko można przenicować bez dowodu przy pomocy pojęcia podświadomości. Dobre jest ono między psychoanalitykami. Wykluczmy je z naszych rozmów na zawsze. Ksiądz, Żyd, Wiara, BłądzenieUkórz się przed ideą, którą przedstawiam, a nie przede mną. Czyż dowodem za mną nie jest właśnie to, że ty właśnie, mimo twoich bogactw, piękności, żydowskiej pychy i, powiedzmy otwarcie, mądrości musiałaś zwrócić się do mnie, do mego świata, po odpowiedź na najistotniejsze, bo metafizyczne udręczenie?	Więc to o to wam idzie! O tych kilka worów pieniędzy! Tacy to ludzie dziś na Mazurach, takie waszych znakomitych rodów potomstwo! Bądźcie zdrowi! Ale to wiedzcie, że żebym miał sam gardło dać w tej sprawie i żebym miał wszystkie wsie zadzierżawić naokoło Źwiernika i wartami obstawić wszystkie granice, to psu obcemu nie dam przystąpić do waszego dworu i każdego na drobne kawałki zasiekam, kto by śmiał się tylko przysuwać do Zosi, póki ona sama mi nie da odkosza!	Zmiłuj się, kapitanie zmiłuj się, nie daj poznać Athosowi, iż wiesz, że jest raniony: w rozpaczy byłby, gdyby do uszu królewskich to doszło, a ponieważ rana jest niebezpieczna, bo przez ramię do piersi dosięgła, można się obawiać...	Jakże! Kochanie jak i śmierć nikogo nie minie. Gołowąsem jeszcze byłem, a pani Wołodyjowska panną, gdym się w niej okrutnie rozkochał! Ej, miły Boże! Jakżem ja tę Baśkę kochał! Ale cóż! Powiadam jej to kiedyś, a tu jakby mi kto w pysk dał: Zasię kocie od mleka! Pokazało się, że ona już pana Wołodyjowskiego miłowała co tu gadać, miała słuszność!	Oj, nie cebuli powąchałem, ale stare czasy przypomniałem Przecież to ja jéj ojca na ręku nosiłem i ją widziałem w kołysce, i trumnę nieboszczki pani, het tam, na górę niosłem. Ja jéj nigdy nie mogę widzieć bez łez; taka to już moja natura.	O zamążpójściu teraz nie myślę ale to ci powiedzieć muszę, że mnie krzywdzisz. Krzywdzisz mnie straszliwie.	Dziewięćdziesiąt na czterdzieści... Przez ten czas Lecoeur opowiadał wszystkim dziewkom na ulicy Carreaux, że on to zrobił, a właścicielki domów publicznych składały u komisarza policji kolczyki, łańcuszki i pierścionki wdowy Houssieu, które rzeźnik rozdawał ich dziewczętom. Ten Lecoeur, jak tylu innych morderców, sam się wydał. Ale Roquincourt, wściekły, zatrzymał Skowronią Nóżkę w areszcie. Siedzi tam jeszcze. Dziewięćdziesiąt dziewięć... i sto.	Gdybyś przeszedł przez tę nędzę, jakiej ja zaznałem, nie wymawiałbyś tego słowa. Ale widzisz, dziecko, jak na dzisiejsze czasy, obciążony jestem nieszczęściem bez ratunku: jestem synem kapelusznika, który sprzedaje jeszcze kapelusze przy ulicy du Coq. Jedynie rewolucja mogłaby mnie wynieść w górę; w braku zaś przewrotów społecznych trzeba mi mieć miliony. Nie wiem, czy z tych dwu ewentualności nie jest łatwiej o rewolucję. Gdybym nosił nazwisko twego przyjaciela, byłbym na ładnej drodze. Sza, oto dyrektor. Bądź zdrów Interes, SzantażIdę do Opery, może czeka mnie jutro pojedynek: piszę i podpisuję literą F piorunujący artykuł przeciw dwom tancerkom, protegowanym dwóch generałów. Biorę się do Opery ostro.	I nasz najjaśniejszy pan tej wojny też nie wygra. Nie ma żadnego zapału dla tej wojny, bo jak mawia pan bakałarz ze Strakonic, najjaśniejszy pan nie kazał się koronować na króla czeskiego. Niech teraz obiecuje, komu chce, złote góry, nikt mu nie uwierzy. Kiedyś, stary gałganie, obiecał, że się będziesz koronował, toś powinien był dotrzymać słowa.	Tu, w sali gimnastycznej, zanim się tyle nauczymy, że będziemy mogli wyjść na ulicę.	Nikt mi nie powiedział. Ale widzisz, kto się często marszczy, temu robią się zmarszczki na czole. Kto się często krzywi, temu robią się takie kreseczki koło nosa i ust. Ty masz takie kreseczki, a za parę lat na drugiej stronie ulicy każdy pozna, żeś grymaśnicka.	To cóż! Właśnie prześliczny początek! Warszawa, Paryż, a potem te inne, mniejsze wrzody na zarażonym cielsku Europy...	Tym razem zwracam panu mężczyznę, którego panu odebrałem w Thorpehomme, baronie. Stwierdzimy bez pedantyzmu, że akt Roberta I mówi nam zamiast Orgeville o Otgervilla, dziedzina Otgera. Wszystkie te nazwy, to są imiona dawnych panów. Octeville la Venelle powstało z Avenel. Avenelowie byli rodziną znaną w średniowieczu. Bourguenolles, dokąd pani Verdurin zawiozła nas kiedyś, pisało się Bourg de môles, bo ta wieś należała w XI wieku do Baldwina de Môles, zarówno jak la Chaise-Baudoin. Ale oto jesteśmy w Doncières.	Biedna trusia... Nie bój się, dziecko, wróci tatuś i jeszcze będzie na twoim weselu tańcował.	Widzieć ją można, ale się do niej dostać, nie	Albo ja wiem co?!... Choć zaczyna mi się zdawać, że ludzki umysł, w którym możliwe są takie pojęcia, składa się nie tylko z fosforu i tłuszczu...	O Boże, jakoż ja mam pamiętać, kiedy ze mnie było niemowlę? Aniby ja wiedziała o tej mojej niewoli, żeby pani Dorota i starszy pan Schultz nie byli mi o niej gadali. Kiedym ja słuchała, to jakby gadali nie o mnie, ale o inszejinszy (daw., gw.) osoba..	Jest to... jest to... najzupełniej jasne.	Jak to? Przecież jest to właśnie to, o czym ja...	Przechodził koło studni, stanął i rzekł: „Masz szklankę, widzę, daj mi się więc napić, moje dziecko. Dla kogóż to przyszłaś po wodę?”. Odpowiedziałam, że dla pana Sesemanna. Roześmiał się w głos, polecił mi zanieść pozdrowienie i dodał na końcu: „Smacznego panu Sesemannowi!”.	Niech mnie pani przeprowadzi do pokoju obok kuchni, który jest wolny... Przecie to tylko na parę dni. Za parę dni brat mnie wezwie i wyjadę.	Jesteś pewien tego, co mówisz? Ja w to za bardzo nie wierzę.	Z tym młodym kawalerem. Ja rozumiem, moja pani kochana. To jest niemały kłopot... ja to wiem...	Zdziwiłam się trochę, bo wróciłam ze wsi dopiero od kilku dni; chcąc mieć trochę spokoju, prosiłam, aby nikomu nie mówiono, że jestem w Paryżu; toteż zastanawiałam się, jakim cudem królowa już wie o moim powrocie	Och, nie zmęczę jej, to ostrodzioba!	Ale czy nie podzieliłeś się swoimi domysłami z kimś oprócz mnie?	Kto to?	Pierworodztwo to rzecz niemała, jednakże...	Wycieruchy, obieżyświaty, brakło u Żydów palenia w piecach, to przyleciały!	I nie jest wykluczone, że plecami do sali, zasłaniając w ten sposób Monikę, chwyci jej rękę i mocno w przegubie ściśnie.	Och, na odwadze nie zbywa jej nigdy, mój drogi. A jakiż jest Ferrol? Nie znam go.	Skąd pan to?...	Ty myślisz, że ona o niczym nie wie?	Mer-amen-Ramzesie, patrz w tę iskrę i nie odrywaj od niej oczu... Nie spoglądaj ani na prawo, ani na lewo, ani na nic, cokolwiek wychylałoby się z boków...	Jak to? Więc nie chodzi o szpiegów?	To całkiem naturalne, księżno, skoro to są meble ich dziadków.	Słuchaj no babciu i nie trwoż się, bo nie ma czem. Jak cię kocham, coś bardzo ciekawego i pięknego.	Nie pora na przekpinki	Przecież jeżeli umarł, to nie mógł jęczeć...	Gamrat zrobi co mu każę Młody król właśnie te wasze drażliwe kwestye śledzi i niemi się zajmuje... on przecież was nie zdradzi.	Róbcie ze mną, panowie, co się wam podoba jestem jak zwiędła, przez słońce spieczona trawa... chciałem powiedzieć, że mnie zmogły żywioły.	Nie wiem, czy to są jakie zasady	Oh, Ferruccio, biedny mój chłopczyna! jakże się musiałeś przerazić! O Boże miłosierny! Zapal no światło, dziecko! Albo nie! Zostańmy tak jeszcze po ciemku. Jeszcze się boję.	Pomyślałem, że mogę wam się przydać i wróciłem najszybciej, jak mogłem.	Aleś figla spłatał! I po cóż się ożeniłeś? Nie jesteś bankrut ani parwenaparwena	Zacny z was człowiek, mistrzu i kocham was ile tylko wlezie. Zjedzcie no trochę tej konfitury z pigwy: zakleja bardzo wdzięcznie otwór żołądka, a to z przyczyny niejakiej własności wstrzymującej w nich zawartej i pomagającej do smacznego trawienia. Ale co ja robię? Toć ja pouczam samą naukę! Czekajcież, pociągnijcie nieco z tego Nestorowego kubka. Chcecie jeszcze łyczek białego hipokrasuhipokras	Na pewno nie był dumny!	Za księdzem do zakrystyi poszedł i podział się gdziesi.	Czy nie jest ci czasem trochę nudno? Tylko ty i Rzeka... nie masz nikogo, do kogo byś mógł słowo przemówić.	Mój preceptor nazywa się ksiądz Loreaux, obecnie wikariusz w Saint-Sulpice	Niebo tak pogodne, powietrze tak łagodne, zieloność rozwija się tak żywo, kwiaty podnoszą główki jaskrawe, jakaś radość w powietrzu.	Naćpasz się za wszystkie czasy, Caban.	Bynajmniej. Zawiadom go, że chciałbym z nim pomówić.	I cóż z tego, że było?	A jeżeli tak... Ale w takim razie niech mnie odeszlą do Dzieciątka Jezus... Tam jest moja córeczka...	Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie, czy nie wracają, dziecko mi zagłodzą.	Więc wracaj pan z Bogiem do domu, sam trafię na Piotrkowską.	I myślisz, że mi włos z głowy z ręki Jana Kazimierza spadnie?	Jestem na czczo.	Nie rozgłaszać tajemnicy, nie płoszyć złodziei i zaproponować im odkupienie obrazów, które muszą im sprawiać pewien kłopot.	I nie tylko plotek. Owa dziewczyna została publicznie zelżona przez jednego z mniej szczęśliwych... twoich współzawodników, w następstwie czego inny... adorator tej... popularnej panienki w ulicznej bijatyce uważał za stosowne stanąć w obronie jej czci. Dzięki temu twoje... zaloty i twoja osoba nabrały w okolicy rozgłosu.	Jak właściwie nazywa się pani, która właśnie weszła?	Idź pani sama do kasztelanowej, ja dziś być nie mogę, przeproś ją... jutro... Idź...	Nie ja ich będę żałował.	Nie rozumiem...	Reumatyzm już jest, co?... a sława i pieniądze jeszcze daleko!...	Czy ta pani nie podróżowała w roku zaprzeszłym, czy nie była we Francji?	Pytam ci się, dokąd poszła Nagina?	O nie! Zbierają z takich, jakie po kolei napotykają, ale miód nabiera tego lub owego smaku od tego, jakich więcej kwiatów bywa kwitnących w tej lub owej porze. Któregoż chciałbyś skosztować?	Czy mogę mieć nadzieję że twoje zamiary, ojcze, są zgodne z moją prośbą?	A cóż pan ma do zarzucenia pannie Madzie? Ślicznie dzisiaj wygląda.	Wezwij na pomoc Boga, miłość Józefa i tej opiekunki, która cię wychowała. Może i moją, jeżeli w twym sercu tę łaskę znajdę. Nakaż milczenie swemu sercu... Czas zagoi tę ranę, którą ja ci teraz zadaję... Córeczko moja, córeczko moja miła! Najdroższa! Najdroższa!...	O, i ja też do widzenia, do jutra!	A-a-a-haa... Za-a-araz...	Do djabła!...	Za co?	Dla wszystkich bez wyjątku. W tym również i dla mnie.	Woda prawdy płynie z ust waszych. Stoimy w nędznej okolicy pod Mena, gdzie kapłani rozkazali nam poprawiać kanał, jak chłopom albo Żydom...	Arnulf! daj pokój	Aż może przyszłaby miłość...	Kogo, Barskiego?	Nigdy, Pencroffie, zwłaszcza jeżeli i ty postanowisz tu pozostać.	Pietrusia! zróbno dla dziadźka herbaty...	Tylko tyle?	Z jakiej jesteście kasty? Gdzie wasz dom? Czy dalekoście chadzali?	A co ty tu robisz?	Czego ty beczysz?	Dawaj zaraz... słyszysz?	Gadajże, gadaj.	I w najcięższej chwili Bóg go zabrał...	Ile nabojów?...	Juści, tak je niby we zwyczaju, co dopiero w oktawę	Kto?	Mamy czas.	Nagi, nagi parodykite da?	Nigdy! Wolę sprzedać chłopom.	Pod Częstochowę! Pannie Najświętszej w sukurssukurs (z łac.)	Strój rzecze książę	Tak tocznotoczno (ros.)	Teraz ja powiem: dosyć
Nie żądam, ale proszę, ażalibymażalibym się nie mógł widzieć (daw.)	Jeżeli tutaj będziesz budowała na pozorach często możesz się omylić: to co się wydaje, nie jest prawie nigdy prawdą.	Jeśli prędko zamrzecie, to po waszej śmierci, ale wprzódwprzód, wprzódy (daw.) (1358–1448), córka księcia trockiego Kiejstuta i Biruty, żona księcia mazowieckiego Janusza (było to najdłużej trwające małżeństwo w dziejach dynastii). obiecała, że tam pas rycerski od księcia dostanę. Inaczej nie chciałby się ze mną Lichtenstein potykać.	No odezwał się wchodzący słuchajcie mnie pilno i uważnie. O waszą idzie skórę. Ja tam złego wam nie życzę.	Aha więc niech mi pan pozwoli wyznać, że nie jestem w stanie sobie wyobrazić, jakiego pożytku pan się spodziewa po tym babraniu się w błocie.	Czyście panowie kiedykolwiek widzieli choćby jednego z opisywanych tak szczytnie geniuszów? Nie, zapewne. Alboż go można widzieć, gdy nie istnieje w rzeczywistości.	To myślisz waszmość, że on żadną miarą nie wyżyje?	Wiem o tym , ale czy robotnicy nie ucierpieli, bo słyszałam krzyk...	O, to prawdziwie królewskie słowa Prezes ministrów prosi o poduszkę, materac i pierzynę, bo nie może spać na słomie, bo kości go bolą...	Nie byłoby tego, gdybym był sobie wcześniej pojechał, a żem nie pojechał, to przez was.	O nie, panie Copperfield za maluczki na to jestem, za maluczki, to nie dla mnie!	Toż mówię! Przez dziewczynę. Przez tę Marysię od Szkopkowej. Ja od dawna wiedziałam, że tu musi być sprawa nieczysta. Stare oczy, ale dobrze patrzą. Czy nie mówiłam jeszcze w zeszłym tygodniu: no, no, coś mi za bardzo pan Leszek do tych Radoliszek jeździ!... Może nie mówiłam?... No, niech państwo powiedzą, że nie mówiłam...	Dajże waćpan spokój Przecie nie pierwsza to wojna dla pana Podbipięty, a daj Boże najlepszym rycerzom tak stawać, jak on wczoraj.	Ja nic jeszcze nie umiem. Niech Kaczkowska śpiewa... to dla niej partya!	Jak chętnie kobiety popełniają rzeczy niebezpieczne! To jedna z właściwości, którą najbardziej u nich podziwiam. Kobieta flirtuje z każdym mężczyzną, dopóki przyglądają się inni.	Nie wiem, czy to był wtedy stary testament, bo byłem jeszcze bardzo mały	To wszystko nie ma sensu Pójdę teraz prosto do niego i zawrę z nim znajomość!	Zziębłaś, Jaguś, to się ździebko ogrzejesz...	Ale niebawem w czyn się zmieni. Więc co pani woli?	Jeżelim się ośmielił niepokoić waszą miłość to właśnie z onej smutnej przyczyny...	Nie chciałaś to, Jaguś, co?...	Więc chciejcież mi powiedzieć, czy z panią tego zamku będę mógł się widzieć?	A czemu pan nie przy pracy, nie w fabryce?	A gdzie waść się wybierasz?	Aryjczyk także tęgo się trzyma.	Bądź pewnym, że nikomu na tym nie zależy z tamtej strony...	Czy nie poszedłbyś i ty zaciągnąć ten żagiel?	Czyś ty nigdy nie nosiła kobiecego ubrania?	Do nabożeństwa książek nie pisze	Dziadek zwabił tego szczura do kuchni. Jest. Dobrze. Zamknął wszystkie drzwi i szuka. Nie ma. I tu, i tam, i tu, i tam. Nie ma i nie ma.	Już skończyła się uroczystość?...	Nie trzeba.	Nie! do obozu idę...	Nie.	No, nie wiesz? O kooperatywie.	Spodziewam się, że pani przyjemnie spędziła wieczór	Tak byłem roztrzęsiony, że nawet i tego się bałem.	Niegodna ciebie i poczciwej twej natury Otóż na twym miejscu napisałabym do tych dwóch pań. Opisałabym szczerze, otwarcie, jak to było, i prosiłabym o pozwolenie bywania w ich domu i starania się pod ich okiem o rękę Dory. Zważając na młode twe lata i pozycję, którą masz jeszcze do zdobycia w świecie, zgodziłabym się, będąc na twym miejscu, na wszelkie stawiane przez nie warunki. Prosiłabym, skoro to uznają za stosowne. Nie byłabym zbyt natarczywa ani gwałtowna, licząc zresztą na własną wierność i wytrwanie, a i na Dorę.	Ja? Wiesz, co mnie jeszcze bawi w Chryzotemis? Oto, że ona mnie zdradza z moim własnym wyzwoleńcem, lutnistą Teoklesem, i myśli, że tego nie widzę. Niegdyś kochałem ją, a teraz bawią mnie jej kłamstwa i jej głupota. Chodź ze mną do niej. Jeśli pocznie cię bałamucić i kreślić ci litery na stole palcem umoczonym w winie, wiedz o tym, że nie jestem zazdrosny.	Nie mógł odrzekł z powagą zakonnik.	O matusiu... o chrzestna matko... prędzej, prędzej, na Boga! Ady spieszcie się... wilcy jadą!	Wesprzyjcie ją choć na godzinę, my zaś będziem się w tył ku lasom salwować.	A, nareszcie! Spóźniasz się, mój drogi. A właśnie czekamy na ciebie z przedstawieniem.	Jedź ze mną! Wyrzucę cię, gdzie zechcesz. A może u mnie się zatrzymasz? Mam pół pałacu na twe rozkazy.	Mając wydać opinię o tej młodej dziewczynie, muszę na wstępie zwrócić uwagę czcigodnego pana na tę okoliczność, iż chociaż z jednej strony niedostateczny stan rozwoju, wywołany zaniedbanym wychowaniem, czyli lepiej powiedzmy, spóźnionym kształceniem i odosobnieniem, które, jakkolwiekbyśmy je sądzili, podkreśla raczej zalety dziecka, to jednak zbyt długi pobyt w Alpach, bardzo skuteczny, o ile nie przekracza pewnego określonego czasu...	No, jak w tym wypadku, to chyba sztuką w pole wywodzić, bo co do bicia...	A to na co?	Czy wiesz, pani, co to jest za pieśń?... Przecież ta głupia dziewczyna na środku Nilu śpiewa modlitwę, którą wolno odmawiać tylko w najtajemniejszym przybytku naszych świątyń...	To jest bezsprzecznie pismo doktora Jekylla Co pan sądzi?	Mówi pan że przeżywał pan najgorsze męki, widząc, jak wlewano do mojej szklanki truciznę? To skoro widział pan napój wlewany do szklanki, musiał pan także widzieć osobę, która to robiła?	Jestem absolutnie pewna. Tak pewna, że... Widzi pan ten klucz? Nawet zostawię go po pańskiej stronie.	Można, i owszem, proszę wnijść, ja waszmość zawiodę.	To, co powiedziałem.	A cóż to za szkaradny brudas! Kto cię tu śmiał wpuścić do ogrodu, obdartusie paskudny?	To chodź ze mną.	To czekajcież, ja będę Montezumą	To dobrze, a kwiaty?	To jest infuła dziada waszego, świętego Amenhotepa Najwyższa rada nakazała mi przywdziewać ją w ważnych okolicznościach.	Za bicie przede mną sprawa, ale i sprawiedliwość ja w ręce trzymam.	A dlaczego mnie aresztowano? Dlaczego wtrącono mnie do więzienia?	A jednak na wstępie zarzuciła mi pani fałsz	Bo w ustawicznej nocy brodzą, która po pół roku i więcej u nich trwa, wiadomo zaś waszmościom, że w nocy najłatwiej z diabłem o styczność.	Chociażby na koniec świata.	Co więc chcesz powiedzieć?	Czego?	Dlaczego pan mówi wymijająco?	Jestem na pańskie rozkazy	Na rycerską cześć i na klejnot?	Po co?	Więc co mi radzisz?	A dlaczegóż więc?...	A jutro pięć lekcyjlekcyj	A ty?	Ani słowa więcej, Bixiou.	Boleść zdolna jest żyć jedynie w duszach przygotowanych przez wiarę.	Do pana de Wardes?	Dziękuję	Gorzej, pani Ciężko obraziłem panią bez powodu...	Jakoś leci! Trzeba tylko trochę miłosierdzia.	Jestem Galilejczykiem, panie.	Kiedyż ja, Widziu, tak mało oświecona jestem, tak mało jeszcze wiem i umiem...	Kim jest tu u was baron Farnsberg?	Lekkomyślnie!	Mianowicie kto taki?	Nauczyciel, Nauczycielka, Kobieta, Mężczyzna, Praca, Pozycja społeczna	Odejdźcie z Bogiem.	Pieniądze jakby były w kieszeni.	Pisze zatem memoriał własnego życia?	Poczekaj no Napisz taki artykuł wstępny: Zostało naukowo dowiedzione... Napisałeś? A więc, dowiedzione, że ja, pater Joszt, jestem osioł, fujara, niezguła... Napisałeś?	Pod nią!	Podałem: Trzewik.	Powiem wszystko.	Szukajmy w tem kobiety!	Tak jest, śpij tylko.	Tam do diabła!	Ty wszędzie widzisz nadzwyczajności!	Tyle tylko, że on sam z nami popłynie.	Vivat Wiśniowiecki! Vivant regimentarze! Żyć i umierać razem chcemy!	W bitwie.	Wierzę.
Przeciwnie liczba głupców na świecie jest nieprzebrana, toteż i nieprzebrana jest chmara takich, co się lubują w niej; ale niektórzy zarzucają autorowi, że mało ma pamięci i wikła się w opowiadaniu. Nie powiada na przykład, kto skradł osła Sanchowi; wiemy tylko, że mu skradziono i potem znów Bóg wie skąd Sancho wraca do swego lubego dobytku. Inni pytają się także: co Sancho zrobił ze stu talarami, które znalazł w tłumoku Kardenia, i powiadają, że to wielki błąd w historii, iż autor tego nie objaśnił.	No dobrze, nie będę tego robił. Ludwik Speed i Teodora Dix mieszkają w Middle Grafton, a pani Małgorzata uważa, że on się już o nią stara od stu lat. Czy nie będą niedługo za starzy, żeby się pobrać, Aniu? Spodziewam się, że Gilbert o ciebie nie będzie się tak długo starał. Kiedy się pobierzecie, Aniu? Pani Linde powiada, że to rzecz pewna.	Piękna pani! Zaprawdę możesz być pewna, że nie tknę tego kwiatu. Powrócę, skąd przyjechałem, i ani król Zygmunt, ani księżniczka Roksana nie będą mi mieli za złe, żem z niczym powrócił, gdy to, com od ciebie usłyszał, im opowiem.	A ty ani wiesz o tym. I jeśli nie jesteś zdruzgotany takim ciśnieniem to tylko dlatego, że powietrze z równym ciśnieniem przenika wnętrze twego ciała. Stąd równowaga zupełna pomiędzy ciśnieniem wewnętrznym i zewnętrznym, które się zobojętniają i to ci dozwala wytrzymać je bez trudności. Lecz w wodzie rzecz całkiem inna.	Widzisz nikt mnie nie rozumie tak dobrze jak ty! Oczywiście, nie mogę się przecież uskarżać. Wszyscy mnie szanują i poważają. Ale ty rozumiesz mnie najlepiej. Inni... choćbym im najczęściej opowiadał, jaki ON jest dobry, słuchają mnie, nie myślą oczywiście, że kłamię, ale trwają jednak w przekonaniu, że ON musi być straszny!	Nie o to chodzi, ale nie jesteśmy zmuszeni robić we wszystkim tak samo. Ja mogę zrobić Gilbercie inne uprzejmości, których pani Swann nie będzie miała dla ciebie.	Pan mi to wcześniej przepowiedział i do śmierci będę panu za to wdzięczny. Czy pan rozumie, że omal nie unieszczęśliwiłem kobiety, którą kochałem! Co za straszna rzecz: mąż warjat!	No to żeby pana nie zatrzymywać, wsiądę do pańskiego powozu, a mój Tom pojedzie za nami.	Ale nie chciałabym, żeby mój pobyt w Warszawie przeciągnął się dłużej. Nie lubię miasta. Najlepiej czuję się w Koborowie. Prawda, Niku, że my będziemy mieszkali stale w Koborowie?	Ale bo widzisz... to była niewinna rzecz... ja stawałem w twojej obronie... to jakoś nie wypada...	Wyglądał jak szarańcza w konwulsjach, robiąc to nowe pas. Nie mogliśmy się z Arturem powstrzymać od śmiechu. Słyszałaś?	Ha! widzę, żem otrzymał spadek, do którego przywiązana jest jakaś zemsta Ma się rozumieć, słyszałem o owym psie od czasów niepamiętnych, jeszcze z ust moich nianiek. Dotychczas jednak nie przywiązywałem wagi do tej legendy. Teraz widzę, że śmierci mojego stryja towarzyszyły istotnie okoliczności tajemnicze. Panowie sami jeszcze nie wiecie, czy ta sprawa wchodzi w zakres działania policjantów, czy też pastorów. A w dodatku dostaję ów list zagadkowy...	Masz być Orgazem. Bronisz się zawzięcie, ale powoli wchodzisz w przeznaczenie, które przyroda nakłada na ciebie, dawszy ci twarz świętą. Rycerski jesteś i rolę weselną spełnisz do ostatka. Przez samą więc wdzięczność i przez łagodność, która we mnie mieszka, nie chcę okrucieństwa. Wyzywasz mnie wprawdzie przez upór, swawolę, lecz prawdziwe męstwo nie odpowiada na zbytki ryzyka. Regenerację Havemeyera na conde Orgaza przeprowadzę składnie, zgodliwie, pogodnie i dlatego właśnie za paktem jestem, który między nami zaskokizaskoki wrzucać kawałkami. ulubienieulubienie	A to przecie tak piknie grajom nie na trąbce i nie na skrzypeckach, ino na gębusi.	Daj mi więc zakład przebaczenia twego, rzecz jaką, należącą do ciebie, któraby mi przypominała, że to nie było snem; coś, co nosiłaś na sobie, co mógłbym nosić także, pierścień, naszyjnik lub łańcuch.	Mówiłem, że nie ma tu stałych mieszkańców, ale powiedziałem też, że zawijają tu przemytnicy.	Ale nie dziś, kochanko?...	Nie zanadto go lubię, bym nie czuł, że krzywdzę go tym obijaniem klawiszy.	Juścićjuścić niewystarczającego rozmiaru; krótki, mały. chłopię, jakom ja był wonczas, nie baczybaczyć (daw., gw.) strój (ubiór i ozdoby)., jeno za batem i konikiem się ugania. Ale ja powiem wacpaństwu tak: jutro wracam doma. Tedy opowiem wszystko panu miecznikowi...	To nasza krewna?	Nie nazywam się panienka, ale po prostu Heidi	Tak jest, niestety... dodała Laura, być bardzo może, iż postępowanie moje i lekceważenie opinii, skłoniło ją tego. Nikt mnie nie zna...	Nie ma o czym mówić	Otóż znalazłem wszystkich w tym salonie i pani Osnowska pierwsza wyprowadziła mnie z kłopotu, bo mi powiedziała, że się mną dzielą z panią Broniczową i że za jednym razem składam dwie wizyty. Zastałem tam panią Maszkową i pana Kopowskiego	Czemuś z tą radą na miejscu nie wystąpił?	Hm, ciężkie mi dajesz zadanie bo w całéj okolicy naszéj, są tylko dwa rodzaje właścicieli ziemskich: albo wielcy panowie, którzy ciągle mieszkają za granicą i w stolicy, i których nie znam, albo drobna szlachta, nie mogąca łożyć tak stosunkowo znacznych kosztów.	Jakoś dziś jesteś bardzo łagodny Nie zawsze taki byłeś, przyjacielu, mówiłeś kiedyś całkiem inaczej, tego dnia, kiedy to chciałeś zatłuc dozorcę.	Reżyserem będę wytrawnym i sprawnym. Zaraz role rozdam do bankietowej, hucznej tragifarsy. Jeszcze przed północą problemat wiary kolekcjonera nam się wyświetli. Sam będziesz musiał przypilnować sobie przez dzień jutrzejszy tego przedstawienia, które koronuje dancingu rozwój, bo mnie nie będzie. Z wielkiej oddali upajać się będę moim triumfem, pociągiem pośpiesznym, nawet samolotem czym prędzej umknę od miejsca zwycięstwa, gdzie stawi się Orgaz, by wstrząsającą odegrać komedię: fałszerstwa wiary.	O! Dzięki! Dzięki za to życzenie!	A teraz mości panowie komu w drogę temu czas; choć nie miło to zaczarowane opuścić ustronie, przecież potrzeba, żelazna woła konieczność.	To może chcesz się przejechać przedtem w stronę Rialto?	Ach tak. To mi w zupełności wystarczy. Widzi pan hrabia, ja...	Ta jejmość wdowa wygląda mi jakoś, jak gdyby miała ochotę zdmuchnąć mi sprzed nosa moje gubernatorstwo. Oho! nie zapomnę ja nigdy tego, co pewien aptekarz z Toledo mawiał zawsze: „gdzie diabeł nie może, tam babę pośle”. Znał je dobrze, toteż ich nienawidził.	Tak... nie bardzo.	A pan nic na to?	Jak to z innego świata?	Skąd wezmę? Ukradnę! Co cię to obchodzi?	Więc to?...	Nie, pani, na honor żołnierski, na wiarę moją przysięgam!	Aaa... owszem. Panie Józefie kochany! I po co panu to wszystko? Pan jest młody i daruj pan staremu, ale niedoświadczony. Pluń pan na ten cały tygodnik.	Czy książę myślał, że żartuję?...	Tak, proszę pana, tego tutaj, który oświetla nam drogę. Nie tak, Antoni?	Powiedzże mi waszmość, któż on jest z rodu i światowej niegdy pozycji?	Ale co tam czekać na rezurekcję! Nim słońce wzejdzie, rosa oczy wyje. Na co nam cudze łaski? Ja dziś wszystko sporządzę; Cygan, który tam siedzi w kącie, ma piłeczkę przy sobie, przerznie się krata i wszyscy uciekniemy.	Wojna, Oleńko. W obozie my to sobie z tęskności śpiewali.	Zgoda! gotuj się na śmierć!	No, bracie, skoro sam powiadasz, iżeś buntownik i żeś w bitce był, to my cię w areszt zajmujemy.	Doprawdy? Poczciwe matczysko!... I musi tak leżeć bez ruchu. Podczas lata mogła jeszcze wywlec się z domu, nakarmić świnię, a nawet zaprowadzić Blis na pastwisko.	Oczywiście! Każdy posiada szansę. Nie mogę panu powiedzieć jak wielkie są pańskie, gdyż chcę wygrać zakład uczciwie. A teraz: Dobranoc!	Gdyby w tej komnacie było chociaż jedno, wraz bym cię do niego zaprowadził... Tymczasem przejrzyj się w oczach moich, a poznasz, czyli ich podziw nieszczery!	Tak jest.	Kiedyś... starzy ludzie żyjący jeszcze coś o tym pamiętają... ojciec bogatego Saula, wielki kupiec Hersz, pisania tego dotknął się.	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Cudownie! A zatem... będę pani służył czterema tysiącami rubli do lipca, a choćby i do grudnia, jeżeli...	Więc chyba będziesz musiał czekać, aż się znów obaczysz ze swym tatą, ażeby mnie wynagrodzić?	Na te słowa uczułem w sobie znowu dawne siły. Porwałem się równymi nogami; przebiegliśmy szybko dziedziniec zamkowy, kilka pokojów, i stanęliśmy w głównej zamkowej sali. Leży ona dziś w gruzach od dawna. Później, przy sposobnościprzy sposobności	Istotnie, ten wyraz się narzuca	Wybieraj się w podróż dwutygodniową i chodź ze mną.	Gdzież on jest?! Przecież on w orenburskiej guberni był.	Jest tylko jeden	Wynoś się, bo służby zawołam	Jest pan diablo cięty a poza tym taki sam jak wszyscy inni. Bujanie w obłokach. Zobaczymy, co pan potrafi dla niego zrobić.	Na miłość bozką!	Ja właśnie lubię męskie gry. Nauczy mnie pan?	Myślała pani o mnie...	Czy ci mają przypominać ciotkę March?	Czy cię źle traktuje?	Czy istotnie znaleziono trupa?	Tam dalej, pod dębami leży ranny lis. Gorączkuje. Przed chwilą właśnie przechodziłem obok niego. Okropne są jego cierpienia. Gryzie śnieg i ziemię.	Za sto franków?	Co za ludzie?	Bardzo dobrze. A jak go nareszcie ujrzysz...	A widziałeś go kiedy?	O wybór tu nietrudno!	No, jakże? Gdzieżeśmy zaleźli? Toć mimomimo (daw.)	Kto ją ma kochać?	Przenosić mi natychmiast!	Pan tędy jechał jaki...	Co takiego?	Mam.	Bez żartu, masz wistocie temperament dziennikarski	Owszem, zapalę, bo jestem diablo zmęczony.	A gdzie je łowił?	Babka w ogrodzie; zaprowadź, Jasiu, pana hrabiego.	Gdzie masz swego majora, ty bydlę, gdzie masz swego majora-audytora, ty psie, abyś mu mógł wręczyć telegram urzędowy?!	Jesteśmy w takim razie braćmi. Pozdrawiam cię w imię Apollina.	Niech mu Bóg wszystko odpuści	No, widziałem u was kilka pań.	Pani zawsze jesteś pełną miłości bliźniego i politowania nad nędzą! rzekł z wielką grzecznością, pod którą wprawne ucho dosłyszałoby jednak ironję.	Zimno dzisiaj?	A jakże!	A potem zaczęłaś płakać.	Aha! jutro!	I parę wołów?	Miłość, Pozycja społeczna	Pesymizm? Pesymizm?	Tożeś motołmotoł	Z największą chęcią.	Znaszże ty, Michale, dobrze księcia wojewodę wileńskiego?	Zostaliśmy kochankami.
Ja wprawdzie powiedziałem panu Salomonowi, mruknął rotmistrz, że do domu jadę i przybyłem tylko na wesele, ale jejmość to sama urządź tak, bym został... Poproś mnie dla pomocy twemu staremu, on tu oczywiście sam wydołać wszystkiemu nie potrafi.	Nie wie pan, czy uposażenie na ślub już nadeszło?	Pamiętaj tylko, Balu, byś kiedy nie zabił chłopca. Nie jest to przecież pień, o który ostrzyć można stępione pazury. Ale rada bym posłyszeć owe zaklęcia, mimo że nie nawykłam zwracać się o pomoc do nikogo.	Pan wójt nie pomoże i moje świadectwo nie pomoże, kiedy chłopca nie ma.	Zgoda otóż słuchajcie, jaki z tej glossy wniosek można wyciągnąć: Mojżesz, sługa Boży... on jest tylko sługą, rozumiecie panowie!... Mojżesz błogosławi obydwiema rękami; podtrzymywać sobie każe dwie ręce, gdy Hebrajczycy biją nieprzyjaciół swoich: błogosławi zatem obydwiema rękami... Zresztą, co mówi Ewangelja: Imponit manus, a nie manum. Kładzie ręce, a nie rękę.	A dla wieprzów? Oddam nie drogo.	A! nie, nie, to... spazmy...	Albo to ja, albo to nie ja ale dziś... Nacoście wy mnie zrobili taką smutną, kiedy ja jestem wesoła?	I byle mu uwierzyli bo jeśli nie uwierzą, to będzie z nim źle.	Konia z wozem ukradły, no, tego jeszcze we wsi nie bywało.	Krzywonos pod KamieńcemKamieniec Podolski i już pewno poszedł, a tam, gdzie ona jest, nie ma ni Kozaków, ni Lachów, ni Tatarów	Nie powinnaś wychodzić za człowieka, którego nie kochasz	Nie wiem.	Nie wiem.	Nigdy w życiu nie widziałam czegoś podobnego. Co to mogło być?	Patrzajcie acaństwo! a toć ja nic nie jadłem! Takeście mnie nakarmili waszemi historjami, żem o głodzie zapomniał...	Syn! Nie macież po co budzić królowę.	Tedy zawróci i on, nie popsowawszy linii.	Tego nie można było zrobić kiedy indziej?	Wiecie co, Feliksiak, że ja z wami chętnie bym o tym pogadał. Tylko teraz czasu nie mam. Macie tu mój bilet wizytowy i wpadnijcie do mnie choćby jutro.	Tom Platt ma podwójny połów. Jutro będzie ci opowiadał o starym pancerniku Ohio. Widzisz tę niebieską łódkę za nim? To mój stryj... rodzony brat mojego tatula... a jeżeli kto nie ma szczęścia na Ławicach, to będzie nim z pewnością stryj Salters. Przypatrz no się, jak słabiuchno wiosłuje. Założę się o mój part i moją płacę, że jest dziś jedynym człowiekiem, którego coś tam pokłuło... i to tęgo.	Drogi panie profesorze, witam pana! Proszę usiąść tu, przy mnie! A teraz chciałabym wiedzieć, co pana do mnie sprowadza? Chyba nie usłyszę czegoś złego lub jakichś skarg, nieprawdaż?	Nie zmyślaj, Michale! Twoją się to głową stało...	Nie. Możesz się od nich zarazić. To zwyczajni chłopcy: jeden z nich ma anginę, a śpią w jednej kajucie.	Nno nie, bo do adwokatury trzeba przejść przez aplikanturę, a pozatem...	No czart cię weź wraz z diadiuszką, nie warto i mówić. A coś dobrego chciałem powiedzieć. Otóż, bracia, jak to się zdarzyło, że niedługo pobyłem w Moskwie; dano piętnaście knucików i wyprawiono precz. Wtedy ja...	Pan, zdaje się, jest obcokrajowcem? Rozumiem, że panu trudno będzie zorientować się tu w naszych interesach. Jeżeli jednak pan zamierza nabyć jakieś akcje kauczukowe, załatwimy to w sposób ostrożny i delikatny. Nie mógł pan lepiej trafić niż do mnie. Od piętnastu lat robię w kauczuku i znam wszystko na wylot.	Doskonale! Zrobię wszystko, co może komukolwiek sprawić przyjemność. Chociaż niech mnie licho porwie, jeśli domyślam się, dlaczego chcesz rano wyprawiać bankiet. Ale wiesz, że ja nie żyję dla własnej przyjemności, a tylko odgaduję życzenia swoich przyjaciół i staram się je zaspokoić, mój kochany, stary Borsuku.	Cóż to, kochany panie Bergeret słyszałem, że w pogawędkach w parku gorszy pan mego starego przyjaciela, księdza Lantaigne, cynicznie przyznając się do niemoralności politycznej i społecznej. Powiadają, że nie zna pan kresu ani miary...	Połóż się, a ja tylko skoczę do siebie po maszynkę do golenia. Przy mnie zapomnisz o zmęczeniu. Potem każemy podać lunch tu, na górę.	Bo widzi pan ja będę teraz potrzebował sekretarza. Sekretarz prezesa banku to przecież nie byle co. To musi być, znaczny, inteligentny, sprytny i w ogóle, faktycznie odpowiedzialny. Uważasz pan?	To chociaż go ona opuści, znajdą się jeszcze przyjaciele, zaręczam. Pozbądź się wszelkich obaw, gospodarzu drogi i nie ustawaj w pieczołowitości, jakiej stan jego wymaga.	No... tak... na zbójników... na niedźwiedzie... A potem zresztą wolno mu: przecież ma pozwolenie na broń... A teraz chodźmy do cukierni.	Czekam na ciebie, synku	Ha ha chyba przy pomocy egzaltowanych panien, którym też zwidzi się i wlazłszy na gruszkę...	Jak to możliwe? Z tego Bertuccia to jakiś fenomen. Na miłość boską, kochany hrabio, niech mnie pan przestanie zasypywać takimi cudami, bo ostrzegam	Kapitanie Nemo jest to broń doskonała i łatwa w użyciu. Rad bym co żywo ją wypróbować. Lecz jakże dostaniemy się na dno morza?	Na miłość Boską! co się stało?... Jezus, Marya! po co ja tu przyszedłem?!	Uciekły obie! uciekły! Wsiadły na swój wóz i przepadły!	Cała rzecz że w Synthezie rządzicie się jednym, dwoma, niewielką ilością faktów, a w analyzie wielą. Sprawa miedzy ilościami tylko; sprawa więc właściwie o to: czy z małej ilości faktów, na wielką ilość wnosić się godzi? Tu Analyza odpowiada że u niej większa ilość faktów daje lepszą rękojmię pewności.	Ale to na naszym biednym światku?	I co ty na to?	Na jednej nodze!	Wygląda to raczej na bankructwo!	Zasługiwałaby na coś więcej niż na pańską miłość. Tymczasem...	Jest najbliżej Brzewnowa. Trzysta tysięcy zapłaciłem, człowieku. Zaproponowałem go Absolutowi tam w piwnicy, ustnie i na piśmie, aby się do niego przeprowadził. Jest to całkiem ładny barokowy kościół. Prócz tego z góry oświadczyłem się z gotowością każdej potrzebnej adaptacji. I rzecz dziwna, o parę kroków od kościoła pod policyjnym numerem 457 zdarzył się onegdaj bardzo ładny przypadek ekstazy z pewnym instalatorem, ale w kościele nic cudownego, nic i nic! Jeden przypadek zdarzył się aż w WokowicachWokowice, czes. Vokovice miejscowość przyłączona do Pragi w 1922 r., dziś dzielnica Pragi.. W radiostacji petrzyńskiej wybuchła wprost epidemia religijna: wszyscy radiotelegrafiści, którzy tam pracują, rozsyłali, ot tak sobie, do całego świata ekstatyczne depesze, niby jakąś nową ewangelię. Że niby Bóg schodzi znowu na świat, aby go odkupić i tam dalej w tym guście. Pomyśl, co za kompromitacja! Postępowa prasa bije w ministerstwo poczt i telegrafów, aż paździory lecą. Krzyczy, że klerykalizm wysuwa rogi i głosi podobne dyrdymałki. Nikt dotychczas ani się domyśla, że ma to związek z Karburatorem. Wiesz, Marku coś ci powiem, ale to wielki sekret: tydzień temu przytrafiło się coś naszemu ministrowi wojny.	I łacina piękna. Zda mi się zawsze, że do Pana Boga mówić można tylko po łacinie; po włosku zaś tylko do... do...	Ach, biedaczko pewnie było ci bardzo ciężko wziąć się do pracy?	Może mylę się Ale posłuchaj, wasza dostojność...	Powiesz to, Izraelu, gdy się przekonasz Dla siebie żądam tylko jednej rzeczy: żądam Trelawney’a! Oderwę jego barani łeb od ciała tymi oto rękami, Dicku!	Do usług księży dobrodziejów. Stroje i bielizna rzeczywiście dotychczas jeszcze niewypakowane, lecz właśnie zabieraliśmy się do tego i skrzynie już pootwierane. Możemy gustować. Proszę bliżej do tych kufrów. Pietrek, podnieś wieko!	Ale niech pani się uspokoi, ona już jest stara...	Boś mi wacpani szyki popsowałapopsować (daw.) niespodzianka.. Ani ja się spodziewał takowego akompaniamentu. A skąd to wacpani znasz tę notę?	Broniłbym się przed tym bardzo ostro, Henryku	Bądź cierpliwa Poto, że przy pierwszej sposobności poznajomisz mnie z takim gościem. „Mój kuzyn, pan Junoszyc”. Oto wszystko.	Czy dlatego, że jesteś pełnoletnia chciałabyś mi się sprzeciwiać? Pomyśl, Eugenio...	Do Spychowa.	Dobrodzieja! Dobrodzieja przywieść tutaj, do stajni, do mnie?... Co wama po głowie chodzi?	Mieli podobno wszyscy pobici koszule długie ze zgrzebnego płótna aż do stóp, a pod szyją kokardy trójkolorowe jeden w drugiego. I tak przed pochowaniem leżeli w szopie pokotem. A Ksawery między nimi.	Niechajże Pan Bóg prowadzi szczęśliwie	No to niech pan czyta.	Pan żartuje.	Pisałam do niego	Prawdę rzekłeś, dostojny panie Jego świątobliwość ubiera bogów do snu.	Skąd pan wiesz o tym?	Tak, ale jeśli jego ojciec będzie miał zabezpieczony do śmierci procent, to on sam będzie mógł rozporządzać tem, co ma po matce.	Tak. Wyszedłem z domu, do którego zawitała śmierć, i pobiegłem do pana.	To prawda. Ale co ja lepszego mogłem wymyślić we dwa lub trzy tygodnie, niż w tydzień? Miałem pewne skrupuły i z którym pożycie może być trudne.	To stara prokuratorowa, niejaka pani Coquenard, mająca lat pięćdziesiąt conajmniej, a udaje jeszcze zazdrosną. Ja od razu się dziwiłem, że jakaś księżniczka mieszka przy ulicy Niedźwiedziej.	Zdaje się, że za dużo wypiłaś przy obiedzie	A potem w świat!	A rozpaczał przede mną, że dramat ten absolutnie nic niewart	A ty coś od rana czynił?	A wtedy co będzie?	Ar tu žinai, Rimai! kad nevalioje būnantiems mylėtis negalima.	Co on zrobił?	Co, nassi?	Cóż to pomyłka w numerze?	Dlaczego po cichu?	Dom, Gość	Gdzie Stefek?	Jest, jaśnie panie, w laboratorium.	Kaip sau nori!	Kto mi złoży łóżko? Kto?	Kto zrobił lemoniadę?	Masz tedy zamiar przyjąć to zaproszenie?...	Myślę, żeśmy stracili niepotrzebnie trzy ważne godziny.	Nadzieja, Polska, Naród	No i cóż?	No więc jaka jesteś?	O ile ona starczy!	Patrzę i tyle.	Posłuchaj, Alej, miałeś siostrę?	Prawda ależ moja dobra przyjaciółko, cóż mu powiem, gdy zobaczy ranę?	Ta faworytkafaworyt	Tak, kochani, mam taką nadzieję. Bądźcie zdrowi.	Tra-a-a! tra-a-a!	Więc to?...	Wstań!... Że też tobie po­zwalają w pułku nosić takie długie włosy.	Właśnie! Akurat!
Dziwna rzecz! Egipt jest własnością faraona i mimo to mogą dziać się w państwie sprawy nie znane faraonowi?... Wytłumacz mi to, wasza dostojność.	A jeno to, co swojego nie popuszczę, ale cudzego nie łakomam!	O, nie tak bardzo ale moje zdolności detektywne ograniczyłyby się do obserwacji węchowych. Pachnie tu pańską wodą kwiatową, którą rozpoznałabym wśród tysiąca innych. A te walizki to Henryka?	Powiem ci coś, synku Mam już sposób, jakby mu pomóc. Gdy rano do nich pójdziesz, to im zaniesiesz koneweczkę świeżego, dobrego mleka i upiekę im chleba wiejskiego albo bułeczek z porzeczkami, takich jak to wy lubicie. Nic nie jest takie dobre jak świeże mleko i chleb. Potem zaspokoić będą mogli swój apetyt w ogrodzie, a to, co zjedzą w domu, to już będzie takim dodatkiem.	Jak to! czyż nie mówiłem ci: ulica du Mail, hotel...	Bez wątpienia, jesteś niewierny i za to będziesz potępion. Tak mówi moja wiara... przynajmniej tak mi się zdaje. Ale ty jesteś zarazem dla mnie Przyjacielem całego świata, a ja kocham cię. Tak mówi mi serce. Z wierzeniami to tak jak z końmi. Człek mądry wie, że konie są dobre... że z każdego można wyciągnąć zysk; a co się mnie tyczy, to choć jestem prawowiernym sunitąsunici	Prawda i to... in articuloin articulo (łac.)	Um neun Uhr. Unterschrift. Wiesz, co to jest Unterschrift, ty małpo? To jest podpis.	Na Boga, Borsuku! skąd miałeś czas i skąd czerpałeś siłę, aby zrobić to wszystko. Przecież to zdumiewające!	A to, że córka ma zaręczyny to pies?	Pamiętasz pewnie, Gösto, wielkie zwierciadło w salonie. Rzecz śliczna, z jednej tafli bez skazy, na ramie ni plamy w złoceniach. Dostałam je od matki, ale on i to chce sprzedać!	Chciałem, abyś był. Nie wiem, czy mi się udało. Nie jesteś martwym przedmiotem, lecz świadomym duchem, jak i ja. Duch duchowi nigdy bezwzględnie nie podlega, lecz walkę z nim toczy...	Ej! Nie potraficie mi pomóc, księże, ale mogę wam opowiedzieć; wszakże pierwej się trochę posilicie i wypoczniecie.	Czyli liczysz na to, że przyspieszę bieg rzeczy i przypomnę o wszystkim dziadkowi?	Czyż nie wolałabyś użyć innego sposobu zemsty, któryby uczynił spotkanie niepotrzebnem?	I chce, i nie chce.	Matko Boska, święta... nie zabijajcie!	Pewno inni ludzie też ci ich nie żałowali	Po pańsku, nie po pańsku,	Eh, o tym nie wątpię znanyć nam Witold, jako rycerz nad rycerze, a król wasz Władysław nie próżno nosi nazwę Jagiełło, co z litewska znaczy: doskonały jeździec i doskonały wódz, ale gdyby oni tak ze sobą porozmawiali... Jak myślisz?	Ale ja, prawda, ja się nigdy nie dostanę na Ziemię? Co?	To ja przepraszam pana. Ludzie mają prawo dopominać się o swoje i ja jestem do tego przyzwyczajona. Ale dziś jest sobota; w sobotę ma się tyle roboty. Zresztą w tego rodzaju sprawach, pojmuje pan... Czasem, gdy przyjeżdżają żydzi, układam się sama... Ale tym razem wolałabym, żeby pan mówił z papą. Będzie nam obojgu łatwiej.	Rosa obeschnie, to można by ją już dzisiaj przetrząsnąć.	Nie pomożesz mi?...	Ach, Maciusiu, kiedy widziałam przepiękne fajerwerki i ognisty wodospad, myślałam wtedy, coby to było za szczęście, gdyby i czarne dzieci mogły patrzeć na te wasze dziwy. Mam do ciebie, Maciusiu, wielką, wielką prośbę.	Jest Adurowicz ze swoim ściahem. Obaj ci głową do strzemienia biją, synu Tuhaj-bejowy, i pod rękę twoją się oddają i wszyscy, którzy jeszcze nie nadążyli.	Na Rusi? No i czemuż dać nie chcą?	A gdyby tu jaki skład brał u pani bieliznę, czy nie opłaciłoby się zostać?	Wiem o tym... wszyscy miewamy to uczucie. Jednak sądzę, że stać nas jeszcze na najęcie zamiatacza. Sam zrobiłem ten błąd, że zacząłem zbyt wcześnie.	Nie ja bluźnię, jeno moje kiszki, na których głód gra jak na skrzypkach.	Już od czterech dni nie należę do siebie Braliśmy ślub u Wizytek, w najściślejszym incognito, o siódmej rano i... od tej chwili zaczęło się dla mnie nieprzerwane pasmo szczęścia... Mam męża, który ubóstwia mnie i którego najdumniejsza kobieta mogłaby obdarzyć uczuciem.	Czyż on nie ma przyjaciół?	U ciebie, ale nie u nas Od chwili, gdy tu wszedł, bacznie go obserwuję.	Jakże nie mam wątpić, skoro mówisz, że mnie porzucisz! Ach! Maroto, będziesz przyczyną mojej śmierci!	Powiedzcie mi, Ossipon, straszny człowieku, czy też któraś z waszych ofiar odebrała sobie kiedyś życie? A może wasze tryumfy są jeszcze niekompletne? Albowiem wielkość pieczętuje się tylko krwią. Krwią. Śmiercią. Spójrzcie na historię.	A ten, którego mają w tej chwili dusić, czy nie ma prawa korzystać z mojej łaski?	Yeah. Nie pijesz pan piwa, panie Bondy? Od wyjazdu z Surabaja męczy mnie straszne pragnienie. Posłałbym kogoś po piwo. Może tego stewarta, który przyprowadził mnie do tej kabiny.	Miejmy nadzieję, że nas śmierć nie dosięgnie i że osobiście powiesimy Van Goulda.	Nie chcesz mnie słuchać, Grandet Kupuj prędko; w dwa lata można jeszcze zarobić dwadzieścia od stu, poza bardzo przyzwoitym procentem, pięć tysięcy funtów od osiemdziesięciu tysięcy. Renta jest po osiemdziesiąt franków pięćdziesiąt centymów.	Już się do niego przypił jak końska pijawka	A co ma robić? Czekać na zaproszenie?	I ludzie niech jej się napatrzą!	Jakto! groby? zawołała przestraszona, żegnając się; groby? pod domem?	Pfe! Pfe! Wstydź się!	Przedwczoraj! Tak myślałam o moim bankierze, zapomniałam kazać mu zmienić moją rentę na trzyprocentową i w ciągu dnia trzyprocentowa spadła.	Jestem najpewniejsza, a teraz żałuję, że wybrałam cię na powiernicę...	Mnie pozwoli pani rozłożyć się obozem u jej stóp.	Bardzo być może. Czy pan uważał, że rzeczy daleko się mniej zmieniają i dłużej trwają, niż ludzie. Czasem smutno o tem myśleć.	Już się pani boi? Czy odległości, czy mego towarzystwa?	Ależ dlaczego? Przecież pani się strasznie przemęczy przez noc!	I ja napiję się herbaty	I mydłem brzydzi się, jak żyd świniną...	No i jakże się skończyło?	Pani Latter bardzo życzyła sobie tego związku i bardzo cierpiała dowiedziawszy się o zerwaniu.	Doprawdy chciałbym, chciałem już nieraz, ale ona taka nieprzystępna.	Znam pewnego redaktora, który, aby uniknąć smutnego losu, zamieszcza w swoim dzienniku same historie, w których kochankowie są spaleni, posiekani, utłuczeni w moździerzu, poćwiartowani; kobiety ugotowane, upieczone, usmażone. Znosi następnie żonie te straszne historie w nadziei, iż będzie mu wierna ze strachu; jako skromny mąż zadowala się tą deską ratunku. „Widzisz, kochanie, dokąd prowadzi najlżejszy błąd!” mówi, parafrazując Arnolfa ze Szkoły żon.	N. Panie mogę mu oszczędzić przykrego i nudnego tłómaczenia, ja z góry wiem, czego będziecie żądać odemnie, Grzybowska mię przygotowała: mam być panią kasztelanową i stanąć na równi z tamtemi.	Cóż tak późno, szanowny nasz przyjacielu?	Kto waści wzywał do mnie?	Te należą do proroka, do „szlachetnych”szlachetni	Tyle co ty!	Zdrowie! Dziękuję z serca!	Co panu jest, panie Heyst?	A może byś już przestał gadać z tym gojem?	Zabrany? Cóż oni mogli z tym biedakiem zrobić?	A jak dziedzic już sprzedał folwarekfolwarek spytała żona.	Cóż tu u was słychać w Koborowie?	Czyli że?	Opowiadają, że profesor cudu dokonał, operując Rudnickiego	Stary już jestem	Niemal jak ja wczoraj...	Panie ministrze, ja najzupełniej jestem tego zdania...	Masz pan więc dziewięćset tysięcy franków kapitału. Sposób, w jaki je pan ulokował, musi panu zapewniać czterdzieści tysięcy liwrów renty?	Ależ, panie!	Byłyż one większe od wielkiej powodzi zeszłorocznej?	Kłamie pan!	My razem.	Nad naszymi głowami szumi kniejaknieja odrzekł Mowgli.	Przecież Maciuś umarł.	Ruszaj za drzwi.	Z największą przyjemnością, panie profesorze	Zejdź, ja poprowadzę!	A dużo tego zginęło?	A jednak moja krew	A ważą?	A więc Seldon je zabrał?	Ach, daj spokój	Doskonale każdy niech swoją kochankę opisze... Fürstemberg zaczyna.	Jakto?	Jazda!	Kochanie, das ist wie: Herr Feldwebel.	Około dziewiątej godziny. Dobę szukamy pani! Gorsza, niż wiek, taka doba!	Sen	Widziałam...	Wracajno, wracaj	Wuju...	Wyłaź	Zali mniemasz, żem czci uchybił?	Znana sztuka amerykańskich spirytystów	Zurückzurück (niem.)
Muszę już iść. To wam jeszcze powiem, że nie powinniście zbytnią surowością zrażać do siebie kobiety, młoda jest, pstro ma w głowie jak każda kobieta, to trzeba z nią mądrze i sprawiedliwie postępować; trzeba jedno nie widzieć, drugiego nie dosłyszeć, a na trzecie nie zważać, by tym sposobem uchronić się przed niesnaskami, z tego wychodzą najgorsze rzeczy. Pan Bóg zawsze błogosławi zgodliwym, mówię wam, błogosławi! Ptak, KrzywdaKiż to diabeł!	Tylko ta jest między niemi różnica że po szczęściu krótkotrwałém miłości, o któréj pani nie pozwala mówić, następuje jeśli nie zawsze, to bardzo często gorzkie rozczarowanie, gdy kontemplacya sama nawet dzieł sztuki, życie w świecie ducha, nie zostawia po sobie goryczy, ani przesytu... Im więcéj się pije z tego źródła, tém pragnie się więcéj.	Mówił, że siostra jest mu wszystkim na świecie. Żyli zawsze razem, ona mu była jedynym towarzyszem. Sama myśl o utraceniu jej doprowadza go do rozpaczy. Nie spostrzegł mojej skłonności ku Beryl, a gdy ją ujrzał w moich objęciach, ogarnął go taki gniew samolubny, że stracił przytomność i nie odpowiada za swoje słowa i czyny. Przepraszał jednak i uznawał, że byłoby szaleństwem chcieć zatrzymać przy sobie kobietę tak piękną, jak jego siostra. Jeżeli ma go opuścić, to on, Stapleton, woli, żeby poślubiła sąsiada, mieszkającego tak blisko, niż kogokolwiek innego. Ale musi oswoić się z tą myślą. Gotów jest mi przyrzec jej rękę, jeżeli w zamian zobowiążę się słowem honoru, że przez trzy miesiące nie wspomnę jej o miłości, nie będę starał się widywać jej sam na sam i zadowolę się zwykłym stosunkiem towarzyskim. Obiecałem mu to solennie i rzeczy na tym stanęły.	To nie argument	To nieprawda! Turski nie żyje.	Nie wiem, Ludko, nie śmiem nawet zgadywać. Ale przypuszczam, że jest to przepowiednia czy też przestroga. Zwyczajny sen nie zostawia takiego wrażenia.	Czemu nie? To wyborna rzecz! Jest u nas we Francji prowincja nazwana Szampanią, sławna ze swoich winnic. Otóż wydaje mi się, że wasz kumys jest bardzo podobny do naszego szampańskiego wina. Tak samo się pieni, z początku trochę szczypie w język, ale potem zostawia smak słodkawy, jakby po mleku migdałowym, i „rozwesela ludzkie serca”, wedle słów Salomona. Mówiono mi nawet, że upija. Czy to prawda?	Cicho! cicho! nie mów mi tego! Tylko tę zimę przebyć; a nie postawię kuźni, to chatę podpalę i pójdziemy w świat...	Pan d’Espard, który znał tę sprawę, zaprowadził mnie do Oratorium, dokąd ta kobieta chodzi na kazanie, bo to jest protestantka. Widziałam ją, nie ma nic pociągającego i podobna jest do rzeźniczki; bardzo tłusta, straszliwie zeszpecona ospą, ręce i nogi jak u mężczyzny, zezuje, słowem potwór.	Też tak myślę W każdym razie ja jestem zadowolony i podoba mi się takie życie. Nie potrzeba mi nic lepszego. Dawniej nigdy nie mogłem najeść się do syta, a poza tym nikt nie będzie się mnie tutaj czepiał i traktował jak jakieś dziwadło.	Drogi aniele, nie będę już kazał przed nikim; czyniłem to jedynie w nadziei ujrzenia któregoś dnia ciebie.	To jest coś zupełnie innego, i w ogóle to nic nie jest!	Co do listów sprawa się nieco skomplikowała. Czy pozwoli pani filiżankę kawy?... Nie czekając na moją odpowiedź, nacisnął dzwonek.	Wierzę i bynajmniéj nie czuję się obrażonym.	Ach! Nie chciałabym jednak rozstać się ze światem, nie poznawszy rozkoszy prawdziwej miłości	Albożeś nie wykopał?	I pani nie pominęła niczego?...	Nie patrz! Nie patrz tam!	W kantorze prośby, nie mam czasu	Nie, nie, odchodzę już, uciekam; wierzę w ciebie, pani, bo pragnę mieć zasługę w poświęceniu mojem dla ciebie, choćby nawet miało być ono głupotą, żegnaj mi pani, żegnaj!	Zobaczymy Przekonacie się panowie, że czcigodny konsystorz miał rację. Po prostu sami wstrzymacie produkcję Absolutu. Ale te szkody, te szkody, jakie tymczasem powstaną! Nie myślcie sobie panowie, że kościół wprowadza Boga na świat! Kościół umiejscawia Go jedynie i reguluje. A wy, panowie bezbożnicy, rozpętacie Go niby powódź. Łódź Piotrowa wytrzyma i ten nowy potop. Niby arka Noego przepłynie przez fale Absolutu, ale wasze współczesne społeczeństwo zapłaci za to!	Och, ja tam nie będę jadła omasty, kiedy nasza panienka je suchy chleb. Nie, nie.	Wiesz, ale nie czujesz. Nie ma z kim gadać.	Kto wie, jak by dziś wypadł rezultat... Moja by to dziś była rzecz powiedzieć tak lub nie. Ale i ja jestem człowiekiem. Należy mówić do mnie jak do człowieka.	Czy, nim wstąpił do marynarki handlowej, nie służył przypadkiem w marynarce wojennej?	Wstrzymaj się do pojutrza. Chciałem cię właśnie prosić, abyś spędził u mnie parę dni. W tym to przybyłem celu, a ty wylatujesz mi do Yarmouth.	Muszę troszeczkę pomyśleć, muszę pomedytować, jak to jest. Wracając do rzeczy... Proszę powiedzieć, co pan hrabia chciał mi zakomunikować?	W Zołotonoszy? Czekajże waćpanna. Poznałem i ja w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) miasto na prawym brzegu środkowego Dniepru, położone ok. 200 km na płd. wschód od Kijowa.. Cóż robić?... kiedy nie ma gdzie indziej, to uciekajmy i tam. Ale trzeba będzie zjechać z gościńca, stepem i lasami przebierać sięprzebierać się (daw.)	Żeby nie! I na ręce wzięłam... taki leciusieńki, jak to piórko...	Nie wiem... Trzy z nich już nigdy nie wybiorą się na łowy... Atoli było ich tam więcej... znacznie więcej. Toteż przegnały mnie precz jak kozła... Umknąłem na trzech nogach... Przypatrzcie się, obywatele Wolnego Plemienia... Przyjrzyjcie się, o Wilcy!	Jakiego? Widzisz przecie miasto przed nami, to miasto nazywa się Kraków.	To jest szal Schombergowej. Zdaje się, że indyjska materia	Mógłbyś pomóc nam się wydostać z miasta tak, aby Hiszpanie nas nie zaskoczyli, i zaprowadzić w bezpieczne miejsce?	Aha, jesteście tutaj?... Urządzimy zapewne naradę familijną? No, niebezpieczeństwo już minęło, a odbudowa młyna nie potrwa długo.	Dla siebie, ojcze, nic nie chcę, dla ludzi... wiele!	Tośmy tedy wpadli nie w porę, istotnie jak Piłat w Credo, westchnął Radwan.	Ależ w tym rzecz że ja nie chciałbym tego wykonać bez waszego zdania i dobrej rady.	To pan mówi nieprawdę! Może nie tymi słowami pan mówił, ale mniej więcej oznaczały one zgodę na projekt.	Rozumiem! przekonał mnie pan, mistrzu. Moniko, nie pójdziemy żegnać i odprowadzać do drzwi twoich ro­dziców. A panu, mistrzu, składając wszystkie należne dzięki, chcielibyśmy się chociaż skromnym drobiazgiem odwdzięczyć za chwile niezapomnianych doznań sztuki kulinarnej, jakie stały się udziałem i naszym, i naszych gości dzięki pańskiemu nieporów­nywalnemu artyzmowi. Słyszeliśmy, że ceni pan sobie szlachetny trunek zwany koniakiem, będziemy więc szczęśliwi, moja żona i ja, jeżeli przyjmie pan od nas na pamiątkę tę skromną butelczynę.	Bo jeszcze nie zastygły!	Niepoczciwie rzekłeś, to i musiałam. Któż me...	Co to bydlę mówi, co?...	Barscy?... taką niegodziwość! Wstyd! I to karmazyni! Czy to prawda?	Ach, droga babuniu, to był sen!	Teraz dzień taki długi: to może o czwartej, po panu Kopowskim. Zresztą niedługo już skończę tego nieznośnego pana Kopowskiego.	A czemuż bym słowu waszemu wierzyć nie miał? Wszakże jestem sługą księcia, i na jego rozkazy gotów zawsze.	Mówiono mi, że nie dotrzymują placu	Nie sądzę, bym swoim sposobem bycia umiała dać komuś wrażenie, że jestem gotowa na każde skinienie palcem.	Przesądny idiota z ciebie. No, dobrze, nie powiem ani słowa.	To ja Można zanocować u was?	Pana Podbipięty?... Bójże się waćpan ran boskich! Przecie on czystość ślubował? A prócz tego, przy takiej między nimi proporcji chybaby ją za kołnierzem nosił! Na wąsach mogłaby mu siadać jak mucha	Dziękuję ci, więc to znaczy, że ja źle wychowuję mego syna?	A do teatru będziesz mnie brał?	Tedy jestem o ciebie spokojny. A do jakiego stronnictwa należysz w hipodromiehipodrom (z gr.)	Wróżyła mi też śmierć na morzu, daleko od ojczyzny. Wedle tej przepowiedni przyczyni się do niej kobieta, którą pokocham.	Ja wiem, to mi aż nadto wystarcza	Z pewnością. Ale uchronić się można w ten sposób tylko przed jedną trucizną, inne działają nadal.	A czy on da się o tym przekonać?	Wiesz, nieraz w nocy wstaję, aby zajrzeć do niej, bo mi się chwilami wydaje niemożebnem, aby była pod moim dachem.	A gdy tak jak Iwo teraz z Jackiem będzie kiedyś Jacek z młodszym bratem swoim w tym pokoju się bawił?...	Jutro, gdy tylko wydrążymy otwór do założenia miny	Widziałem ci ja je wszystkie, ale jak tam na którą wołali pamiętać..	No co? Pewnie nieprzyjaciel most wysadził w powietrze albo tor uszkodził.	Tak. Oto dwa brudnopisy listów, napisanych przez niego do jego wspólników. Wyjąłem je z jego portfela na kilka minut przed jego śmiercią.	A bardzo się waść kochasz?	Czy tu jest globus?	Nic, nic. Już wiem: „Znajdują się o miesiąc drogi na wschód od Białego Nilu	Łacno to dojść Gdy król nieboszczyk Krzywousty umierał, radzili mu biskupi, i wymogli na nim, aby państwo swe na równi między synów podzielił.	Kiedy on miał mówić? Pan psa pokazywał...	Pójdę w swiat po nią.	Tak, zaręczam ci, Lizo!	Z wami gorzej. Chyba Kubę po was poślę na górę.	Jak pień. Zgrabna metafora. Ciekawymciekawym	Całe miasto gada a zresztą niech obecny tu pan Szprot pana objaśni.	Dobrze. Wracasz od pani Krasławskiej?	Jakie ta Hamerowe! Dziś mi sprzedadzą, a nopóźniejnopóźniej (gw.) dodał, pokazując głową na Jaśka.	Czy naprawdę czy naprawdę kazałeś, święty mężu, pobić jeńców wbrew mojej obietnicy, że otrzymają łaskę?...	A zaś o czym?	Biedna kobieta, żal mi jej!	Dobrze. Niech walczy.	Te karebym kupił od pana...	Zwyciężymy!! a ty, mój mistrzu, nieprawdaż, wierszem łacińskim podasz potomności sprawy nasze??	A kto nabija mu pistolety?	A skądże weźmiesz tyle pistoletów, garłaczy i dubeltówek, którymi masz zamiar naładować nasz powóz?	Ach, panie de Villefort	Aha, jesteś, braciszku! Możesz usiąść!	Cel! Pal!	Chybaby sprzedać z jedno?...	Czytaj wacpani... Masz...	Dać wam jedną poduszkę?	Droga ciotko!	Ekscelencja go zna?	Hm Zwołać radę!	Miłość, Drzewo rzekł	Mądrzy!	Pani d’ Espard!	Papierosy mocne i tanie!	Pożenisz nas?	Thanks. Są tam rekiny?	Zrozumiano; gość będzie obsłużony!
Z wolna! Wiem, co chcesz mówić. Ależ bo tyś jest uczciwy człowiek i honorowy kawaler, ty masz duszę tak mocną, że nigdy byś się nie dopuścił żadnego haniebnego uczynku. Ja wierzę. Ja wierzę temu, lubo widoczna jest, że masz duszę dość słabą, kiedy i miłości nie możesz w sobie utłumić; lubo widoczna jest, że kto jednej żądzy się poddał, ten się podda i drugiej, i dziesiątej, i setnej... ale ja wierzę. Tyś jest uczciwy i honorowy kawaler, tyś jest mocny jak dąb i niewzruszony jak skała. Ty się oprzesz pokusom, ty zniesiesz wszystkie ciosy i przeciwności. Ale wiesz ty, kto i jaką jest ta druga osoba, którą stawiasz nad bezdenną przepaścią? Wiesz ty, jaką jest ta głowa, którą obałamucasz, jakie to serce, w którym niedoświadczone dotąd rozniecasz płomienie, jakie te oczy, przed którymi otwierasz światy dotąd nieznane a całkiem nowe? Któż będzie odpowiadać za tę głowę, jeżeli owariuje w gorączce, kto odpowiadać za serce, jeżeli zwiędnieje i umrze od samej tęsknoty i bólu; kto odpowiadać za oczy, jeżeli w tym świecie nowym śród mar i pokus błędną upatrzą drogę i poprowadzą na nią pijaną duszę, pokalają ją błotem i zgubią? Małżeństwo, Religia, Ksiądz, Starość, Młodość, Pożądanie, DiabełI ty powiadasz, żeś jest uczciwy człowiek i honorowy kawaler? Toż to uczciwość jest, nie wiedząc naprzód, czy ci wolno będzie twój afekt sakramentalnym uwieńczyć związkiem, czy rodzice nie będą mieli nic przeciw temu, czy inne nie staną na drodze przeszkody, od bałamuctwa poczynać, od rozbudzania afektu, od podnoszenia go do namiętności, od zwariowania już w pierwszym kroku? Nie mówię już, co poczniesz wtedy, kiedy związek nie przyjdzie do skutku, ale gdy przyjdzie, co będziecie dalej czynić, kiedyście tak poczęli? Co będzie za lat kilka, gdy braknie karmy dla tych gwałtownych płomieni, gdy się wulkany wypalą i na ich miejscu same pozostaną popioły?... I dziwnaż to ma być komu, że się dzisiejszymi czasy małżonkowie już w rok nudzą po ślubie, że już w drugim się kłócą, a w trzecim wodzą za łby po sądach i przed opinię świata wytaczają domowe niesnaski? O, nie, mój bracie, niegłupi byli dziadowie nasi, że sami upatrywali małżonki dla synów. Niegłupi, że im pierwszy raz wzajemnie sobie w oczy popatrzeć dawali dopiero przy ślubnym ołtarzu. Niegłupi, że od razu dawali się wyburzyć i krwi, i żądzom, i chuciom, a dopiero po uspokojeniu tychże dawali czas wolny i spokojny do zawiązywania się związkom duszy i serca. I zawiązywały się one pięknie i statecznie, i trwały do grobu. Niegłupi oni byli, bo budowali na przyszłość, i budowle ich były wielkie i wspaniałe, i wzniosłe, i trwały długo, i Pan Bóg im błogosławił. I kiedy w takich mieszkali budynkach, to sami byli wielcy i bezpieczni i nie mieli do nich przystępu ani nieprzyjaciele postronni, ani sto razy gorsi od tamtych nieprzyjaciele wewnątrz wylęgli, jakimi są głupie i niewczesne afekta, jakimi są żądze, pochucie i namiętności, które wysilają rozum, palą serce i niszczą ciało przed czasem. A wy się ubieracie w peruki, w trzewiki, w batystowe koszule i wiatrem podszyte kubraki i szarpie was wtedy, kto nie chce, i pali was wszelki diabeł z całego świata, i rzucają wami wszelkie wściekłe pokusy; toteż was te pokusy rozeprą i spalicie się sobą samymi na węgiel, i diabeł was weźmie z kretesem!	Mościa pani! Ja się nie mam za żadnego mędrca nadzwyczajnego, ale nigdy jeszcze nie dostrzegłem tego na sobie, iżbym rzeczy proste pojmował inaczej, jak je pojmuje świat cały. Konkurencja moja, lubo przez niezwyczajne przechodzi koleje, jest rzeczą prostą i tak, jak ja ją rozumiem, rozumieją wszyscy; ale postępowania waszmość pani ze mną i sam Salomon, gdyby wstał z grobu, wytłumaczyć by nie potrafił!	Dobra nasza! To nam się nie wymknie. Strzelby ile u was?	Nie, ja to inaczej rozumiem. Niech wyjedzie zupełnie i rozstanie się z panią.	To źle, mój chłopcze. Młody człowiek powinien mieć i utrzymywać dobre stosunki towarzyskie, zwłaszcza, gdy ma do nich prawo. Kto się potrzebuje piąć, to co innego, ale ty, jako Połaniecki, możesz wszędzie bywać. Ja ci to powiadam. Z Marynią wiecznie mam te same historye. Dwa lata temu, gdy skończyła ośmnaście lat, zawiozłem ją w zimie do Warszawy. Rozumiesz, że tego się darmo nie robi i że to wymagało pewnych ofiar z mojej strony. No i cóż? Siedziała po całych dniach u pani Emilii i czytawały książki. Dzikus mi się urodził i dzikus pozostanie: możecie sobie podać ręce.	Nie, mój synu Zbyt blisko stoisz mojej osoby, abyś się miał narażać choćby na cień niebezpieczeństwa. Wystarczy, jeśli uczynisz to raz jeden, dzisiaj. I niech to będzie uznane tylko za akt symboliczny wynikający z twojej godności.	A czy nie dowód to koncentracji ogromnej woli, aby unikać podobnych sposobności?	Nie, nie to wcale zbyteczne. To przystało nam legistom, którzy mamy paragraf de Ventre inspiciendode Ventre inspiciendo (łac.)	Nie zmienią się od tego losy narodu, więc nie lamentuj, Elizo. To zbawienna rzecz nawet, bo robiłam się zbyt dumna z mojej grzywy, i mózg skorzysta, że się pozbyłam tej miotły. Tak mi będzie przyjemnie, lekko i chłodno! Fryzjer powiedział, że wkrótce urośnie mi kędzierzawa czupryna, zupełnie jak chłopcu. Będzie mi z nią do twarzy i głowę utrzymam w porządku. Nie żałuję tego wcale, proszę cię zatem, mamo, weź pieniądze i chodźmy na kolację.	Ot, Jędruś serce, stary Odmiwąs chyba zawziął się; obliczyłem kolej mniej więcej, już onegdaj na mnie noc przypadła, a tu nie. Tak myślę: nic to, nazajutrz zawoła... nastawiam uszy wczoraj, a ten gada: Skrzetuski, Psarski, Tarło, Korsak, Mielecki, Zebrzydowski. Taj co robić, czekać trza, choć człowiek zły, jak psa zjadłszy.	Ale panie Morrel, to zobaczymy się jeszcze zapytał Penelon.	Ani mi się waż! Miej rozum... taka duża dziewczyna! Nie słyszałaś, jak kościelny swarzył?	Ale znaleziono trupa. Generał został zabity, a na całym świecie nazywa się to morderstwem.	Otóż otóż ponieważ bynajmniej mi nie dogadza włóczyć się piechotą po gościńcach ze strzelbą na ramieniu... dlatego jadę. Mianowicie w południowych okolicach lasu na Sundzie... no, czemu stoicie tu i gapicie się, głupie skrzaty... raczej pomóżcie... okryjcie mi nogi porządnie derką i zapnijcie skórzany fartuch wózka!... Otóż znalazłem tam wypróchniały buk... o, otwór nieduży i tylko z góry można się dostać do niego, ale dostatecznie wielki, by ukryć w nim strzelbę. Czy teraz już zwęszyłaś, Lizo?... Dzięki temu będę spokojnie spacerował, a jeżeli nawet spotkam kogoś po drodze, nie ośmieli się mnie podejrzewać.	A teraz mości panowie komu w drogę temu czas; choć nie miło to zaczarowane opuścić ustronie, przecież potrzeba, żelazna woła konieczność.	I cóż on nam pomoże? Nie jest z naszego rodu, nie ma nóg, a zwłaszcza posiada tak straszne oczy...	Chwilkę cierpliwości! Nie zmusisz dębu, by wyrósł w rok jeden... a przecie Stara Anglia więcej sobie lat liczy, niżby ich mieć mogło dwadzieścia pokoleń dębów. Usiądźmy znowu i podumajmy trochę. Co do mnie, to nie potrafię objąć myślą więcej jak jedno stulecie naraz.	Loboga, dyć ślepy jezdem, ale nie głuchy!	Nie bój się, pani gdybym aniołem był, nie mógłbym czyściejszego serca dla pani mieć, jak go mam jako człowiek.	Nie jedyny, ale jeden z gorętszych. Pan Zgierski.	Karolino, nie daj się! Broń się, dziewczę z buzią jak malina! Jeżeli go teraz nie oszołomisz, znowu zapanuje nad tobą.	Co ty mówisz? Ani razu nie... nigdy?... Ja... W takim razie cóżeś ty robił?	Nie, drogi, ale ty tego nie chcesz zrozumieć.	Dałbyś spokój, Penn Idź na tył okrętu i skończ partię szachów ze stryjem Saltersem. Powiedz tatkowi, że jeśli nie ma nic przeciwko temu, będę odbywał wachtę za Harvey’a... on się okrutnie zmachał!	Jakże, przecież pan mi sam mówił, że on tę sprawę wziął tak do serca Otóż według mnie, człowiek, który... Tak czy owak, co on tam może być wart; ale widzi pan, ja szukam teraz kogoś dla siebie i właśnie mam na myśli coś, co mu będzie odpowiadało. Dam mu zajęcie na mojej wyspie. Osadzę tam czterdziestu kulisówkulis choćbym ich miał ukraść. Ktoś musi przecież robić w tym interesie. O, ja chcę to postawić uczciwie: drewniana szopa, dach z falistej blachy	A... czy im więcej się płaci, tym lepszą pobiera się naukę? Nic w tym złego, że się płaci za naukę; zawszeć to zasługa, jeżeli nieukowi dopomaga się w zdobywaniu wiedzy.	Nie wiem. W każdym razie twoja mama zaraz się zorientuje, jak tylko wycieczka wróci do domu.	Nie staraj się. Cały płonę, mój aniele; czegóż żądasz jeszcze więcej?	Co do niej, przerwała gospodyni domu, jestem pewna że zgodzi się z ochotą na oddanie z domu swych dzieci; przecie stanowią one dla niej ciężar, z którym się obejść nie umie; postępek zaś ten potrafi ona pokryć jak dotąd kryła wszystkie swe postępki, pozorem biedy, niedostatku, nieszczęśliwego nałogu męża, dbałości o zbawienie dusz swych dzieci, i t. d.	Całkiem niepotrzebnie „it is silly to gild refined gold and paint a lily”. Cóż począć, kiedy na przekór Szekspirowi wolimy robić rzeczy bezużyteczne i za Wilde’m nazywać to Sztuką.	Czemu nie, kochanie?	I nie będziesz pani miała żadnej obawy, powracając?	Jakże? to pan Jacek będą ze mną robili?	Nic wam nie mówił Niemiec?	To prawda!	To niepotrzebne sądzę bowiem, że jeżeli nam zapłaci, to bardzo dobrze będziemy wynagrodzeni.	Niestety, panie! Po drodze w jednej gospodzie pchnął ktoś poczciwego starca nożem, a żonę i dziecko jego uprowadzili handlarze niewolników, ja zaś w obronie ich straciłem te oto dwa palce. Ale że między chrześcijanami nie brak, jak mówią, cudów, więc mam nadzieję, że mi odrosną.	Tak, szczęście to delikatna rzecz	Posłuchaj więc Musimy się dostać do naszej łodzi. Chodź i nie bój się.	Nie wiem, bom mu twarzy nie widziała, widziałam jenojeno (daw.)	W tej chwili jeszcze nie. Ale z zachodniej strony lada chwila...	I tatusia, i Anulkę, i babcię także, ale babcia do nas nie przyjechała.	Dobrze, opowiem od początku rzecz całą, skoro odnosi się ona do waszych włości. Gdy nasz książę wyruszył z Normandii na podbój angielskiej krainy, możni rycerze (możeście o nich słyszeli?) jęli z zapałem zaciągać się pod jego znaki, gdyż obiecywał podzielić zdobytą ziemię między tych, co wiernie służyć mu będą. Za możnymi pociągnęła i szara brać rycerska. Rodzina moja należała do uboższych w Normandii. Atoli tak się zdarzyło ,że krewniak mojego ojca, Engerrad herbu Orzeł, onże Engenulf De Aquila, poszedł za hrabią Mortain, który szedł za książęciem Wilhelmem; przetom i ja pociągnął za De Aquilą. Tak! W trzy dni nieledwie, jak pasowano mnie na rycerza, zabrałem świeżo otrzymany miecz oraz trzydziestu pachołków z domu mego rodzica	Niejednokrotnie już to obecnym tu opowiadałam	To jedyny sposób, aby uczynić z Włoch państwo silne, niezależne i szczęśliwe	Doskonale. Kłaniaj się im ode mnie... Jest!	Umyślam se... że jaka z dawności czasów królewna szyła sobie szatki przeróżne złotą nicią. Aż tu ją czarownica, abo jaka zła boginka zaklęła w skałę... Wszystko z nią razem zakrzepło, a te piękne kamyczki, to skrawki z onych królewskich sukienek.	To już koniec, Pedro... ci przeklęci Indianie, ranili mnie śmiertelnie.	Nie. Sympatia do pani.	Toż to będą mieli z takich pociechę!	Chciałbym, aby była słaba Wydaje mi się po prostu nieczuła i zimna. Zmieniła się zupełnie. Poprzedniego wieczora była wielką artystką. Dziś jest mniej niż pospolitą, mierną artystką.	A ja dodam że te eukaliptusy należą do rodziny, która ma wielu pożytecznych członków, mianowicie: gujawagujawa, guawa a. gruszla (biol.) gatunek rośliny z rodziny mirtowatych pochodzący z Indonezji; z jego wysuszonych pączków uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)., rodzący goździki; drzewo granatowe rodzące granaty; Eugenia caulifloraEugenia cauliflora, ob.: Plinia cauliflora (biol.) wiecznie zielony krzew z rodziny mirtowatych rosnący w Chile i płd. Argentynie, rodzący czerwone jagody o truskawkowym aromacie, wykorzystywane do wyrobu galaretek i likierów. dający sok do wyrobu wyśmienitych alkoholi; mirt caryophyllusmirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon korzennik lekarski, gatunek drzewa z rodziny mirtowatych występującego w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz płn. rejonach Ameryki Płd; jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego., dający pieprz angielski; mirt właściwy, którego jagody zastąpić mogą pieprz; Eucalyptus robustaEucalyptus robusta (biol.) eukaliptus Gunna (a. górski), drzewo z rodziny mirtowatych pochodzące z Tasmanii; jego słodki sok po sfermentowaniu przypomina cydr (jabłecznik, napój alkoholowy z soku jabłkowego)., którego sok drogą fermentacji przekształca się w piwo; wreszcie wszystkie te drzewa znane pod nazwą „drzew życiodajnych” czy też „drzew żelaznych” także należące do rodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunkówrodziny mirtowatych, która liczy czterdzieści sześć rodzajów i tysiąc trzysta gatunków	Jest.	Przeciwnie, dowodził bowiem, że pierwszy raz w życiu bawił się tak dobrze.	Czy pan Harrison zna się na tym?	Owszem, bardzo piękne. Komuż to baron wiezie taki prezent?	Tak jest, panie o tam, zaraz przy wejściu, po drugiej stronie wydmy, w miejscu osłoniętym od wiatru i deszczu. Resztę śladów zatarła burza.	Wy nie jesteście każdy. Wy jesteście Piotr Worotow, człowiek na świeczniku, więc i wasze zmartwienia są na świeczniku. Słyszycie mnie?	Skoro taka wola pani przeczytam, znajdzie się może coś godnego ciekawości.	Ee... co by ta rady nie było	Ale podajże adres	Pan Bogusz porwał się za głowę:	Jesteś pan teraz w porządku Za godzinę udasz się do zamku hrabiego de Colignac, aby dopełnić uwięzienia Cyrana.	Przyzwyczaiłbym się chętnie do tego słodkiego życia, gdyby ono mogło potrwać długo; lecz jam biedny student, który musi jeszcze zdobyć sobie przyszłość na świecie.	Podawać na ten sąd łatwo, ale wygrywać nierychło Mamy wdzięczność za te kompromisy. Majorze, bądźmy cierpliwi. Tymczasem, wracając do doczesności, wyjeżdżam na całą zimę. Pałac mój stoi na pańskie rozkazy. Wygodniej tam będzie jak w dotychczasowym mieszkaniu.	Gdzież wiary tej nauczyć się można? gdzie dostać tego napoju?	Panie Kunicki, właściwie co się z panem dzieje?!	Przestań kłócić się z bratem, Broniu, i idź do naszego pokoju, gdzie i ja zaraz przyjdę, aby ci lekcję zadać...	No, świetny pomysł! Jeśli tylko doprowadzisz go do skutku i będziesz rozsądny, wszystko pójdzie jak z płatka.	Tak więc dajesz nam pan po prostu wybór pomiędzy życiem a śmiercią!	A więc mam jej okazywać nieufność?	No tak, mówiłeś coś o dziwnej śmierci panny Valentine.	Tak, panie hrabio.	Jeszcze. Zaraz panu podam rękę, muszę ją wytrzeć, bo gotowałam obiad sama	A ona była moją żoną i na koronacji króla Henryka byliśmy społem.	Panie! Ty umiesz czytać w ludzkich sercach, ty dobrze czytałeś w moim! Ty sądź, ty rozstrzygaj!	Więc mnie pani odmawia tych cnót?	Dla człowieka, ażeby człowiek...	Na dwadzieścia.	Na panią właśnie czekaliśmy	No i znalazła ją, godzinę temu czy dwie. Kiedyście panowie przybyli...	Słowo ci daję Przeszło trzy tysiące.	Ależ, pani!...	Do Giana!	Dobrze, panie	Drogie dziecko! Cesarz Portugalii zaliczony być chyba musi do pierwszej partii biesiadników!	Niebezpieczny pijak... brzydki kłamca...	O co panu idzie?	Ostrożnie, podaj do tyłu... dziura w bruku. Ostrożnie.	Uważacie, co?	Czary	Dlaczego?	Dobranoc, ojcze	Jaka?	Karierowicz!	Niechże mu Pan Bóg da zdrowie!	Rzeczywiście	Sam?	Słuchamy jeszcze; przynajmniej ja czekam dalszego ciągu z upragnieniem	Wracamy.
Już to wy tam lepiéj wiecie i na co to potrzebne i jak ma być, rzekł w końcu Maciéj, ale mnie się ono zda, że takiemu wydze jak porucznik, ja chyba rady nie dam... to darmo.	Ja zawsze myślałem cyganku kochanie że ty musisz tak kiedyś skończyć; ale się nie spodziewałem, żebyś to sam sobie przyrządził, i tak pośpiesznego! No! no! to i lepiéj: kończże, kończ, nie bałamuć; ja dopiéro jak dobrze zastygniesz, dam znać do wioski, żeby darmo nie wiedziéć gdzie nie szukali.	Postanawiam spróbować, mamo, szczerze postanawiam, ale musisz mi pomagać, przypominać i powstrzymywać od uniesień. Widziałam nieraz, że ojciec z palcem na ustach wpatrywał się w ciebie z bardzo życzliwą, ale surową twarzą i zawsze zaciskałaś wówczas usta albo wychodziłaś z pokoju. Czy to było napominanie z jego strony?	Tak? Doskonale, mój Dawidku. W takim razie wypada, bym ci opowiedział coś niecoś o twym losie, przynajmniej tyle, ile potrafię. Gdy matka twoja zeszła z tego świata, a twój rodzic (prawy człowiek i chrześcijanin) zachorzał śmiertelnie, poruczył mi wówczas w opiekę pewien list, który, wedle słów nieboszczyka, stanowi twoje dziedzictwo. „Skoro umrę...” „...gdy dom będzie oddany w zarząd, a ze sprzętami postąpicie według rozporządzeń testamentu...” (wszystko to zostało wykonane, Dawidzie) „...wręcz memu chłopakowi ten list i wypraw go z nim do dworu Shaws, znajdującego się niedaleko od Crammondu. Jest to miejscowość, z której pochodzę...” „...i słusznasłuszna tak mówił twój ojciec	I w tym różnimy się, ojcze Ja wiem, że to nie jest przelotna depresja.	Tak, nie uwierzysz nigdy w świętość mojej miłości; a zresztą, będą mnie zohydzać, wiem o tym. Kobiety są zdolne pojąć, iż, z głębi naszego śmietnika, podnosimy oczy ku niebu, aby tam ubóstwiać bez podziału jakąś Marię. Mieszają do tej świętej miłości mizerne kwestie; nie rozumieją, że ludzie wysokiej inteligencji i szerokiej poezji mogą wyzwolić duszę z użycia, aby ją zachować dla jakiegoś ubóstwianego ołtarza. A jednak, Mario, kult ideału bardziej jest żarliwy u nas, niż u was: znajdujemy go w kobiecie, która nawet go u nas nie szuka.	A! cóż po tem, wszystko to zimne, nieokrzesane, naiwne aż do śmieszności, a galanterya, słodkie słowa dla nich stracone. Paryska mieszczanka więcej ma dowcipu niż te panie najświetniejszych imion.	Panu się ciągle zdaje, że jestem dzieckiem. A pan to niby taki dojrzały człowiek.	Z wielkiej nauki mówił dalej ojciec, muchy się w nosie lęgną, to raz;	Nie ręczę za to, bo w końcu jeśli podarował pani ten złoty puchar, podając się za lorda Ruthwena...	Tak, to ja. Pan mnie poznał?	Tak, ale nie na to, ażeby wołać na cały głos, że gdy nastąpisz po jego świątobliwości (oby żył wiecznie!), rozpoczniesz wielką wojnę, po której zajdą zmiany w Egipcie... Jakie zmiany?... I kto, za życia faraona, ośmieli się mówić o planach jego następcy?...	Dyć widziałem to na własne oczy! Dnia każdego, o każdej godzinie, choćby okręt chybotał się i słaniał na morskich wałach, choćby sprzed oczu znikło słońce i gwiazdy, i księżyc, ów duch, zamknięty w żelazie, zawżdy wiedział, gdzie ma iść, i niemylnie zwracał się ku południowi. Witta zwał ono „mądrym żelazem”, albowiem wskazywało mu drogę przez nieznane morza.	A cóżeśmy to okradli czy zabili kogo, że nas więzić chcecie? Pójdę do rotmistrza; za co nam taką krzywdę wyrządza?	Grefinia! Ja cham, ja? Cham jesteś jaśnie Pietrze dziedzicu, cham i parobek! A ścierwo, bo dam w pysk! Cham jesteś! Ja! cham, ja! Nie szczekoj, bo ubije jak psa marnego! To mnie chamem nazywać! Wygonię, pszoł... jak Boga tego kocham pszoł wszyscy...	Nie traćmy czasu Ty, Harbercie, zajmij się zbieraniem nasion, bo znasz się na nich lepiej od nas. Tymczasem ja z panem Spiletem zapolujemy na świnie i chociaż nie ma Topa, mam nadzieję, że uda nam się schwytać kilka sztuk.	Ach! to pan kupił Rozłogi; mówili mi faktorowie, że jakiś pan z Lubelskiego i przytem kiwali głowami na rodzaj gospodarstwa, jakie tam pan podobno zaprowadza.	Jesteś erpatrem, rób, jak chcesz... Ale ostrzegam cię, że musisz dać duży zastaw, a Fenicjanin, gdy raz stanie się twoim wierzycielem, już cię nie puści. Oni są podstępniejsi od Żydów.	Nie umiem wam powiedzieć, jak on mnie bawi, on nie pije nic prócz wody	Doskonale Przyniosę ci portugalskiego wina, panie Hands! Muszę jednak dokopać się do niego.	Ha! Do licha, to dopiero miły człowiek!	Jak łaska waszmości.	Jakim prawem wyniosłeś mnie pan na ulicę?	Niech cię to nie wstrzymuje, droga Altisidoro cały zamek w uśpieniu, tylko w oknach rycerza miga bladawe światło. I on może w tej chwili, odrzuciwszy kołdrę, marzy rycerskim sercem o czystych uczuć krainie.	No to pewna, że będzie!	To masz... Ale musisz kupić na kolację.	Zdaje mi się, że pani Frumet?	Zgodziła się, bo musiała. Zresztą nie ma co ukrywać, bo nie wstyd, żeśmy ich oboje z Czeremisem zgładzili.	Łatwo mi wynieść się bo mam lotne czółno i pięciu wioślarzy. Ale dajże mi, wasza dostojność, jakiś znak do pana mego, Dagona...	Mosze, idź ty zaraz do szamosza (posłańca synagogi) i powiedz mu, że rozkazanie moje jest, ażeby on szedł zaraz do dajonów i do kahalnych i ogłosił im, że kiedy słońce zajdzie i zmrok ziemię okryje, oni wszyscy zebrać się powinni w bet-ha-kahole na wielki sąd...	A palce ręki się ruszały?	A! a! a cóż to znowu za drogocenna perła	At, moja pani Owsicka; Lucyś chce tego, to niech już sobie tak i będzie.	Cóż mają czynić? Gdy tego potrzeba dla spraw publicznych, muszą ze sobą politykować.	I tem lepiej dla niej Ale pan gotów nas posądzić o brzydką obmowę.	Już więc nie kochasz mnie!	Kiedyż to będzie?	O! to pan! to ty!... dziękuję ci, Boże!	Odmówić to ja umiem. Bigiel ma miększe serce.	Pani się zamęcza z tymi chłopakami...	Podał mi rękę i przyjacielem mnie swoim nazwał, przyjacielem! rozumiesz, moja pani? jestem przyjacielem wielkiego kardynała!	Tak, wyczytałem to u Petroniusza.	Wsuń to pod nogi	Zwalą się jeśli cię poczują wahającym i bez siły ja! a ty!	Śpij, to przejdzie.	Wiem pan pewnie od tego starego pana!... On kilka razy obiecywał, że mnie weźmie... Czy on bardzo bogaty?... Pewnie, że bardzo... Jeździ powozem i siada w pierwszych rzędach w teatrze.	Na wieki wieków...	A właściwie dlaczego przywieziono wuja Misia tutaj, a nie do domu jego, do Hołowina?	Po co wasza świątobliwość ma pożyczać, kiedy może mieć duże skarby...	Ja, nic... Padam do nóg wielmożnego pana... My tylko za interesem do pana hrabi...	A rycerz Don Kichot co porabiał wtedy, gdy Sancho z kozami rozmawiał?	A! mój Boże! nic już nie usłyszymy.	Chwała Bogu! Pan miał cały czas tak ponurą minę, że myślałem już jaknajgorzej.	Codzień błogosławię tego, co je zasadził	Do Wilanowa.	Doprawdy, że choć mi żal odmówić, nie śmiem jednak nadużywać uprzejmości pani...	Kätchen, ja bo spać nie mogę! jabym tyle, tyle ci miała do powiedzenia, ale ty... ty...	Mam nadzieję, Dorianie, że zawsze będziesz szczęśliwy ale niezupełnie mogę ci wybaczyć, że nie powiedziałeś mi o swych zaręczynach. Henrykowi powiedziałeś.	Nic nie rozumiem.	Nie jesteś chory. Ale czasem doktorzy pomagają dzieciom i matkom, gdy matki mówią, że dzieci nie są grzeczne i gdy dzieci nie umieją być grzeczne.	No, no i obrócił niedostrzegalnie fotel, tak aby usiąść w cieniu i aby na twarz Maksymiliana padało światło.	Pamiętasz, mateńko: kiedy ostatni raz wróciłyśmy z Warszawy, tatuś oczekiwał na dworcu?	Rycerz Arnold. Dorzucę gałęzi na głowniegłownia	Stachu, a nie wybijesz, jak będzie syn?	W oddziale maszyn rolniczych pięć tysięcy zamówień. W oddziale małych motorów do napędu dwadzieścia dwa tysiące. Sto pięćdziesiąt atomowych czerpaków. Trzy atomowe prasy. Dwanaście atomowych pieców hutniczych. Siedemdziesiąt pięć atomowych stacji radiotelegraficznych. Sto dziesięć atomowych lokomotyw, wszystkie do Rosji. Założyliśmy generalne agentury w czterdziestu wielkich miastach. Amerykański Steel-Trust, berlińska AEG, włoski Fiat, Mannesman, Greuzot i szwedzkie stalownie proponują fuzję. Koncern Kruppa kupuje nasze akcje po każdej cenie.	Waszmość pan niby?	Wiedz, o Kaa, że te nikczemne orzechogryzy i liściojady porwały nam małego człowieka, o którym pewnie doszły cię wieści.	Z chustką tą byłoby ci wybornie do twarzy, Maryo! Bierz ją, bierz, bośmy teraz bogaci!	Że ja flirtuję z panem doktorem	Że policja poszukuje morderców	A będziesz mógł zapłacić panu Cavalcantiemu pół miliona, które mi dajesz w posagu?	A dlaczego ty mi dawniej tego nie powiedziałaś?	A ja muszę jechać, bo mają mi robić operację ślepej kiszki. Doktórdoktór	A pchnij no, Waluś!	A szkoda by było Chowaliśmy go od dziecka... no, i rachowali nań.	Bo ja jeden tylko wiem...	Dawaj!	Dlaczego, Praksedo, skąd i dlaczego?	Huck, mówiłeś komuś o tym?	Ja czułam pańską zwierzęcą chuć	Jako żywo!	Jedno pytanie, pani.	Nie umiem robić.	Nie wiem. Jutro pojadę.	No, wstawaj i chodź, bo potem nie będzie czasu myśleć o tobie.	O pani.	O! nie mów tak!	Ogłoszenie przeczytałem. Szukam pomieszczenia.	Otocki?	Poproś panny Anieli i powiedz guwernantce.	Posłyszy pan niejedno kazanie o Niemcach.	Rany, ale super!!	Rodzina czuwać nad nią musi	Skądże mogę wiedzieć?	W istocie.	W jadalni, razem z panią. Niech pan pozwoli, zaprowadzę.	W jakim wieku?	Wyjechałem natychmiast	Zaraz, tylko trzewiki zdejmę...	Znam ja miejsce, gdzie warty chodzą. Nie jednęjednę
To gorzej, że straciliśmy osła bo on nosił i balsam i szarpie; lecz proszę waszej dostojności nie mówić mi nigdy o tym szkaradnym napoju, na wspomnienie którego wnętrzności mnie bolą. Proszę pana również pamiętać, że trzy dni, w ciągu których miałem patrzeć się na pańskie szaleństwo, już upłynęły; mnie się zdaje, żem już wszystko widział i cuda opowiem przed panią Dulcyneą, zostawcie mi to, panie, piszcie tylko i wyprawcie mnie, bo drżę z niecierpliwości, ażeby znów powrócić i wybawić pana z tego czyśćca, w którym was zostawiam.	Ba! to nie żart! ze wszystkiego widać, że taki na przyszłym sejmie wypadnie uchwała, aby wszystka szlachta inaczej jak po francuzku mówić się nie poważyła.	Umiem cenić nawet najniklejszą oznakę łaskawości ze strony pani krewnych. A przy tym może on mnie rozumie. Bo ja znam padre Corbelana. Godność polityczna, sprawiedliwość, uczciwość polega w jego pojęciu na zwrocie dóbr zabranych Kościołowi. Nic innego nie zdołałoby skłonić go do powrotu z puszcz, gdzie nawracał zapamiętale dzikich Indian! Ta zawodna nadzieja skłoniła go do pracy na rzecz ribierzystów. Gdyby znalazł zwolenników, to dla tej sprawy sam byłby gotów wywołać pronunciamento przeciw każdemu rządowi. Co też myśli o tym don Carlos Gould? Ale któż odgadnie jego myśli za tą nieprzeniknioną angielską skrytością? Najprawdopodobniej nie obchodzi go nic poza jego kopalnią, jego imperium in imperio. Jeżeli zaś chodzi o panią Gould, to ona myśli o swych szkołach, o swych szpitalach, o matkach z drobnymi dziećmi i o wszystkich chorych starcach w trzech wioskach górniczych. Gdyby pani odwróciła teraz głowę, to na pewno zobaczyłaby pani, iż albo odbiera raport od tego zakazanego doktora w kraciastej koszuli, jakże on się nazywa? Ach, prawda, Monygham, albo wypytuje don Pépégo albo też słucha padre Romana. Wszyscy oni są dziś tutaj, zeszli się wszyscy ministrowie jej państwa. Uczuciowa z niej kobieta, a don Carlos jest może uczuciowym mężczyzną. To jedna z cech angielskiego zdrowego rozsądku, by nie myśleć za wiele i dbać tylko o to, co można praktycznie zużytkować w danej chwili. To ludzie niepodobni do nas. Nie mamy politycznego rozumu; miewamy tylko polityczne namiętności, i to niekiedy. Czym jest przekonanie? Swoistym wyrazem naszych osobistych korzyści, bądź to praktycznych, bądź też uczuciowych. PatriotaNie jest się za darmo patriotą. Na tym słowie nieźle się wychodzi. Ale ja patrzę jasno i nie mam prawa go używać, mówiąc do pani. Nie mam złudzeń patriotycznych. Mam tylko najwyższe złudzenie	Dziś mi się to wydaje gorsze jeszcze, niż wczoraj. Na nieszczęście, drzewa nie mają teraz liści i nie będę mogła znaleźć modelu.	Nigdy mnie nie opuszczały.	Tak, ale użyteczny dla całego świata Starożytni dobrze zrozumieli tę użyteczność komunikacji między Morzem Czerwonym i Śródziemnym dla swoich interesów handlowych; nie myśleli jednak kopać bezpośredniego kanału i przestawali na pośrednictwie Nilu. Jest prawdopodobne, że kanał, który łączy Nil z Morzem Czerwonym, rozpoczęty został za Sezostrysa, tak przynajmniej niesie podanie. Pewnym jest, że na lat 615 przed Chrystusem Nechao przedsięwziął roboty kanału przez równinę Egiptu naprzeciw Arabii. Kanał ten przepływało się w ciągu czterech dni, a szerokość jego była taka, iż dwie galery o trzech rzędach wioseł mogły obok siebie płynąć. Dariusz, syn Histaspa, dalej prowadził te roboty, a Ptolomeusz II prawdopodobnie je ukończył. Strabon widział, jak używano go do żeglugi, mała jednak pochyłość jego między punktem wyjścia przy Bubaście a Morzem Czerwonym sprawiała, że tylko przez kilka miesięcy w roku przydatny był do żeglugi. Kanał ten służył handlowi do wieku Antoninów, zaniedbany, zaspami piasku uszkodzony, potem oczyszczony z rozkazu kalifa Omara, ostatecznie i stanowczo zasypany został w roku 761 lub 762 przez kalifa Al-Mansora, który nie chciał dopuścić dowozu żywności dla zbuntowanego przeciw niemu Mohameda ben Abdalla. Podczas wyprawy egipskiej wasz generał Bonaparte odszukał ślady tych prac w pustyni Suezu i zaskoczony przypływem morza o mało nie zginął jak faraon pod Hadżarot, w tym samym miejscu, gdzie na trzy tysiące lat przed nim obozował Mojżesz.	Do stu piorunów! Przecież na własnej skórze, a raczej brzuchu, tego doświadczyłem. To istny cud, że nie przekręciłem się z bólu.	Bo on się we mnie kocha i sam mi powiedział, że każdego, który by się do mnie zbliżał, w sztuki posieka, a teraz wierz mi waćpan, że się tylko przez wzgląd na obecność księstwa wstrzymuje, inaczej zaraz by poszukał okazji.	Ani mi to w myśli powstało starożytną boginię Dianę naśladować i waszym miłościom w drogę wchodzić. Choćbym nawet z przyrodzenia tak wielką dzielność miała w sobie, pan mój i małżonek nigdy by na tak niebezpieczne igraszki nie zezwolił. I to mi się z trudem ledwie udało wyprosić, że tu jestem i z dala przebiegowi zabawy przyglądać się mogę.	Bo póki on nie wybierze, póty Szwedzi bardziej się na nas oglądają i muszą nas ujmować, toż samo elektor. Jeśli zaś recedere przyjdzie i przeciw Szwedom się obrócić, tedy on ma być ogniwem między mną i Janem Kazimierzem... On ma mi powrót ułatwić, czego by nie mógł uczynić, gdyby wprzód przy Szwedach się opowiedział. Że zaś na Podlasiu musi wkrótce koniecznie wybrać, niech jedzie do Prus, do Tylży, i tam czeka, co się stanie. Elektor siedzi w margrabstwie, tedy Bogusław będzie największą powagą w Prusiechw Prusiech	I tego nie mogę przyrzekać, bo nie wiem, kiedy mi wypadnie powracać, proszę atoli być pewnym, iż nigdy nie zapomnę o sercu tak prawym i tyle dla mnie przychylnym.	Ach, mówię głupstwa. Nie warto zwracać na to uwagi.	Pochlebiam sobie, że nim nie zostanie. Papa mnie mrozi	Kiedy strudzony kłopotami państwa wchodzę tu na wytchnienie, wszystko to ożywa, garnie się do mnie. Zasiadamy w koło; stare kamienie dają mi rady, rycerze gotują broń do przyszłych bitew, orzeł mierzy oczami drogę do słońca: mam przed sobą całe życie przeszłości i widzę na jej kolanach przyszłość, a dla niej zapominam o obecnej chwili, o obecnym świecie.	Nie, ja muszę z doktorem mówić osobiście i to dzisiaj koniecznie. Czy pani nie wie, gdzie bym go teraz mógł znaleźć?	Okropne życie, począł półgłosem wierzaj mi, mój drogi, na bok odłożywszy ambicyę, ani warto ono tego, co się za nie płaci. Panujemy, ale niewolnikami jesteśmy, ani dnia ani godziny nie mamy swobodnej. Wymagania, obowiązki, zwyczaje, żelazną ściskają obręczą całować, gdyśmy uderzyć powinni, a do koła fałsz, obłuda, pochlebstwo...	Dobry panie, powiadasz kłamstwo i szaleństwo: jakoż Tristan mógłby być w tej ziemi? jakoż uciekałby przed tobą? jakoż nie zatrzymałby się, zaklęty na me imię?	Ostatni warunek, jak dla mnie, nie ma znaczenia.	Mój miły panie radź coś na to, aby król jegomość tak okrutnym nie był dla biednej Dżemmy. Ona oszaleje z rozpaczy.	To nasz kochany pan! Ot, na śmierć idzie za robotnika, a z nas żaden nie chciał.	Na jutro gotuje się nam bodaj dramatyczny turniej Samuel Zborowski zatknął na placu swoję włócznię i postawił tarczę, ofiarując się na cześć króla z równym sobie stoczyć bój.	Ha! wy arcykapłani macie swoje tajemnice, których nam odsłaniać nie wolno Zrobimy więc, co każecie, wywołamy napad dwudziestego... Ale pamiętajcie, że nasza i dzieci naszych krew spadnie na wasze głowy...	Jakim cudem nie zaproponował pani, że panią kropnie? Malarze są dosyć łasi na ładne twarzyczki.	Czemu człowiek nie podoła, dokonać muszą poko­lenia. Takimi są koleje ducha, co się póty przekształcać, przetwarzać, póty przeradzać musi i nowych ciał póty szu­kać, póki w sobie się nie prześwietli i nie wzbije się aż na te najbielsze szczyty, gdzie nic z ziemi dosięgnąć go nie może.	Myślałam tak w istocie, lecz od kilku dni przekonałam się, iż byłam niesprawiedliwa względem pani, i Bogu za to dziękuję: zanadto cierpiałam, sądząc, że o mnie zapomniała. Lecz ty pani wydajesz się wolna, i gdybyś chciała uciekać, od ciebie tylko to zależy...	Jak to?... Co to?... Owszem, tym więcej cierpię, że nie tylko nie wiem, który mi umarł, ale nawet nie wiem, jak mu było na imię. Syn... syn... syn!... I my umrzemy, choć także jesteśmy synami. Nie spadliśmy jak żaby z deszczem...	Panie majorze Nie chcę wypytywać o to, czego mi pan sam nie powiedział, ale... Niech mi pan szczerze objaśni, jakie wrażenie sprawił na panu Cynadrowski?	Toż tam sama Ruś się zamknęła! To chyba nie może być!	O, zaraz: staruszku! To się nie godzi...	Ale za to ci, co teraz idą, piękni na podziw! O matusiu, matusiu... aże się serce do nich wyrywa!	Ja sam nie idę, ale za to przyślę wam zastępców. Hej! Morrel i Wake, wy dwa mikrusy przy stojakach, zaraz mi się zapisać.	Ja panu nie bronię, powoli zaczęła ironicznie Laura; lecz szanowny kawalerze, choćbym o tem nawet najmocniej przekonana była, czy pan sądzisz, że to wemnie obudzi coś więcej prócz politowania nad nim?	Jeżeli to pana nudzi mogę pana na główny gościniec wyprowadzić i powrócisz sobie tamtędy do miasteczka.	Nie widzę możliwości ucieczki; próbować wciąż czynić to, czemu Bóg nie sprzyja, byłoby buntem przeciw Niemu.	Ciekawym?... Chociaż to nie zażegna katastrofy...	Firma Thomson i French jest jedyną, która ulitowała się nade mną. Jej wysłannik, który za dziesięć minut przybędzie tu, aby zrealizować weksel na dwieście osiemdziesiąt siedem tysięcy franków, przyznał mi	Nie wydasz-li ty się za kogo bądź?	Więc dobrze. Otóż żona moja oburzała się i oburza na całą tę sprawę.	Bądź spokojnym. Wszak dałeś już dowód, że jesteś uczciwym człowiekiem. Mów śmiało, nie obawiaj się tak brzydkiego posądzenia.	Ale to jeszcze nie wszystko.	Widzicie, tatulu że pani to podobna do bąka. Żółta w czarne cętki, cienka w pasie, a gruba na końcu. Ale piękna pani!	A zatem przyznaje pani, że wyznaczyła sir Karolowi spotkanie o godzinie i na miejscu, gdzie go znaleziono trupem; przeczy pani jednak, że stawiła się na miejscu umówionym...	Nie wiesz pan? A jednak cuda opowiadają o pańskim majątku. Mówią, że masz pan ze sześćdziesiąt tysięcy rocznie...	Opuszczam je! Jako Lot z Sodomy i Gomory, uciekam z Ekeby. Nie ma tam teraz ni jednego sprawiedliwego. Radował się będę sprawiedliwym sądem bożym, gdy ziemia rozewrze paszczę swoją, a niebo ześle deszcz siarki i ognia! Bywajcie zdrowe, dziewczątka, i strzeżcie się Ekeby!	I! może taki nie zastrzeli! Kto wie! może nie! Zresztą co tu radzić? Rada nie pomoże.	My również nie wiedzieliśmy.	Nie wiedziałem o tym.	Nie, ale zwarjował	Nie, ja owszem... Ja tu nikogo nie znam... A samemu nieprzyjemnie pić... Proszę jeszcze jeden kieliszek...	Nie.	Nie.	Niech ten klasztor złoży nam jakikolwiek okup wówczas nikt nie powie, żeśmy go zdobyć nie mogli, jeno żeśmy nie chcieli.	Przepraszam! przepraszam na klęczkach chciałem znów dobre nasze czasy przypomnieć.	Rozumiem, ale zaręczam ci, że ja tylko mogę go drażnić. Wiesz wszystko, co dla niego zrobiłem; nie powinienby mieć powodów niechęci... a jednak!...	Tylko śniadanie. Czekamy jeszcze na dwie osoby i siadamy do stołu.	Zbyt nisko dziś cenią cnotę i mądrość, by nawet filozof nie był zmuszony szukać innych do życia sposobów.	Skoroś waść dobrze o Brodach wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat. Piję w twe ręce, bracie... jak ci na imię?	Tak! Gdyby to oko ludzkie do tych głębin zajrzeć mogło? Łaska chyba Boża oświecić o tym może.	Bylem gdzie grzywien dostał bom goły! Ziemi już w zastaw poszło dużo... Chyba biskupa którego naduszę... Śmiał się do Sonki.	Bo ci studenci to podobno bardzo niesforni	A czego to waść marudzisz?	A czego to?	To można listem ułagodzić.	Uzbrój się prędko wasza wysokość lub poginiemy wszyscy.	Uściskajcie się!	Wiesz, że podoba mi się ta myśl Pójdziemy incognito...	Czego chcesz odemnie, kusicielu! każesz mi grać jeszcze, wszak tak?...	Planchet idź do mojego gospodarza, pana Bonacieux i powiedz mu, aby nam przysłał pół tuzina butelek wina Beaugency, które nad wszystkie inne przekładam.	W takim razie po co w ogóle wracacie? Co was przyciąga do tej ubogiej, szarej krainy?	A co za agitację tu prowadzicie? Co wy tu macie do roboty?	A pan, panie szambelanie, co tu robisz w tém sielskiém zaciszu?	A zatrudnienie pan ma?	Chyba dworuje sobie z nas wasza królewska miłość	Czekaj pan... bardzo proszę...	Cóżto? przysięgam Bogu, zdycham już, czy co, że będziesz tu nade mną kwiczeć, stara klępo!	Oj, do diabła!... Po cóż one z nią rozmawiały o Wokulskim?... Gotowe nieszczęście...	Pan jest Anglikiem! Co też pan mówi! Naprawdę?	Tak... proszę pana... dyrektora. Chciałam prosić... możeby...	A więc przychodzi w samą porę!	Chcę panu wierzyć Co za chmara! Co za mrowisko!	Czy wie pani, co w tej chwili robi moja siostra?	Ej! dzieciaki! dzieciaki Ot! głupie! coby mieli czasu użyć, pogadać ślicznie, oboje podurnieli i licho wié jakie stroją fochy.	Idziesz tędy? Odprowadzę cię.	Kiedy?	Miesiąc.	Milord!... milord!... Wybacz panie, byłżebyś...	Niestety!	Nikodem...	Od chwili, kiedy jego królewska mość łaskawie udzielił mi tego tytułu tym oto oficjalnym aktem.	Panie prezesie, ależ...	Powiedz więc, że Miles Hendon, syn sir Ryszarda, czeka tutaj	Pozycja społeczna mówił książę. brak inicjatywy...	Prawda, przecież matka ma dom.	Pójdę, pójdę.	Ten mały nowy więzień.	Trzeci browar? Niegłupim!...	Wczoraj.	Więc ta fotografia była paszportem, talizmanem, dzięki któremu pozyskano zaufanie mego ojca.	Za gra-ni-cę!	Zgoda.
Choć on i dziadyga, ale mądry, kuty na cztery nogi, na każdą rzecz, na każde wydarzenie ma swój wybieg chłopski i sposób jaki nieomylny. Nadto powiem księciu panu, że on się nie boi. To jest bać się boi, będzie się cały trząsł, jak galareta z cielęcych nóżek, ale nigdy nie ucieknie. W tej chwili, kiedy trzeba stanąć na pewno nie zdradzi i wszystko weźmie na siebie. Sto razy go wypędzą, to on tam wlezie za drzwi i nasłuchuje, czeka. Tylko ja głos podniosę, on przy mnie. Gdyby mię napadli, będzie bronił do ostatniego. On jest pewny. Zresztą na najgorszy moment mam tu jeszcze jednego obrońcę.	Kto ci to powiedział? Mnie męczy to od dawna, ale ja nie mam twoich lat. Ja zresztą mam inne zamiłowania, których tobie brak. Lubię książki, których ty nie lubisz, lubię poezję, która cię nudzi, lubię naczynia, gemmy i mnóstwo rzeczy, na które ty nie patrzysz, mam bóle w krzyżu, których ty nie miewasz, i wreszcie znalazłem Eunice, ty zaś nic podobnego nie znalazłeś... Mnie dobrze w domu, wśród arcydzieł, z ciebie zaś nigdy nie zrobię estety. Ja wiem, że w życiu nic już więcej nie znajdę nad to, com znalazł, ty sam nie wiesz, że ciągle jeszcze spodziewasz się i szukasz. ŚmierćGdyby na ciebie śmierć przyszła, przy całej twej odwadze i wszystkich smutkach umarłbyś ze zdziwieniem, że już trzeba świat opuścić, ja zaś przyjąłbym ją jako konieczność z tym przeświadczeniem, że nie ma na całym świecie takich jagód, których bym nie spróbował. Nie śpieszę się, ale też nie będę się ociągał, postaram się tylko, by mi było do ostatka wesoło. Są na świecie weseli sceptycy. Stoicy są dla mnie głupcami, ale stoicyzm przynajmniej hartuje, twoi zaś chrześcijanie wprowadzają na świat smutek, który jest tym w życiu, czym deszcz w naturze. Czy wiesz, czegom się dowiedział? choćby była westalką.	Nie moja w tym wina! Lars nie zalicza się do ludzi, z którymi się bratam, ale przez wzgląd na ciebie byłem we Falli i zaprosiłem go.	Byłoby to bezcelowe. Zresztą jest z nim stangret. W oczekiwaniu na twój powrót nie powziąłem żadnej decyzji. Zastanawiałem się jednak nad sytuacją i doszedłem do pewnych wniosków. Jeżeli pozwolisz...	Nie patrzcie na mnie tak srogo, moi mili. Jam tu nic nie winien. Czegóż innego mogliście się spodziewać?	Przy większej harówce, na wypadek potrzeby, dociągnie i do piątaka w jednem dniu. Ten pudel, jak go za mordę trzymać, to gotówkę regularnie płaci: za monopolowe szkło od litrówki siedem groszy, za połówki cztery, od wina sześć, a od piwa, co rzadziej się przytrafi, bo pod zastaw buteleczkie wydają, dwadzieścia. We dwa, trzy obroty jak nic trzy złotówki opędzisz. Tylko u kuchty trzeba zadufanie mieć, że kubełka nie odfasujesz i takiem prawem bez mojej rekomendacji do żadnej się nie wtranżolisz. Jednakowoż o wiele już w tej kamienicy przy jednym tłomoku się zaczepisz, to takie rozliczenie masz, że inne przez zazdrość same cię zawołają, że to żadna z owem kubełkiem demonstrować siebie niechętna.	O niczym nie wiesz? A o tym, czy także nie wiesz, jako pytają na ratuszu? Nie powiadano ci jeszcze? Tam każdy złoczyńca najpierw tak mówi, jako i ty: o niczym nic wiem. Tedy go po dobremu proszą: powiadaj, nie daj się psować! A jak nie powie, tak jako ty powiedzieć mi nie chcesz, tedy dają go katu, a kat bierze go na śrubę. A wiesz, co to śruba? Jak kat pokręci, raz, drugi raz... trzeci... wyciągnie ciebie jako strunę na skrzypcach, powykręca ci stawy i członki, powywraca łopatki, wszystkie kości zaczną trzeszczeć, żebra się rozsadzać będą. I żebyś jaki twardy był, śpiewać, niebożę, będziesz!	Szlachcicem byłem i jestem, żołnierzem byłem i jeszcze być mogę, a jak długo habit noszę na sobie, to nie należy do rzeczy. Ale jakież to waszmość masz frasunki, że aż na ich pognębienie potrzebujesz księdza czy mnicha?	Na honor mój rycerski, nie mógłbym patrzeć na śmierć tej słodkiej dzieweczki. Wypełniwszy poselstwo Waszej Królewskiej Mości zawróciłem czym prędzej, by tobie, Miłościwy Panie, dać odpowiedź. NiewolaMówiłem Padelli, że Bulbo, pierworodny syn jego, życiem za życie królewny zapłaci. W odpowiedzi rzekł: „Na dworze moim mam dwudziestu synów, z których każdy tyle wart, co i Bulbo.” Po czym rozkazał nieludzkim siepaczom zabrać się do roboty.	Chciałem pani zaproponować to: Ja od Nowego Roku wstępuję do lwowskiego teatru, już się umówiłem, potrzebuję być na scenie jakiś czas, wprost dla jej poznania. Załatwiając to, myślałem i robiłem też miejsce dla pani, zgodzono się. Tymczasem, przez dwa miesiące będę uczył dzieci i chcę skończyć swoją sztukę. Projekt, przynajmniej co do pani, zostanie projektem; ale myślałem, że się pani zgodzi. Tam inny świat, ludzie inni, byłoby pani tam lepiej, bo ma już pani pewne doświadczenie...	Mój drogi, po cóż mam cię obełgiwać! Nie cierpię bezmyślnego kłamstwa, jak nie cierpię sentymentalnych roztkliwiań się nad każdą niedolą, której to tyle pomaga, że może sobie zdychać swobodnie, oblana łzami współczucia. Pomógłbym, gdybym mógł, a że nie mogę, nie pomagam. Nie mogę przecież oddać własnego surduta nawet nagiemu wtedy, kiedy sam zmarzłbym bez niego.	Co tobie się ubrdało z tym nicponiem! Nie chcę, nie pozwolę; zresztą, choćbym nawet i zgodził, on sam nigdy nie zechce opuścić konserwatorium; przysiągł mi.	Nie umiem wam powiedzieć, jak on mnie bawi, on nie pije nic prócz wody	Cichojcież chłopak już duży, nie  krzyczałby, jakby nie miał o co. Trzęsie się ano jak listeczek. Cóż ci to, synku? Powiedz, nie bój się.	Nie znoszę tych scen czułych! Wiesz chyba waćpan... Nie jestem stworzony do bukolik. Szczególnie po tym wszystkim... Oto w tej chwili najbardziej żywo uczułem nienawiść do tego wszystkiego, czymeś mię waćpan przejął swego czasu. Mam nieprzełamany wstręt do tych szlachetnych słabości, do owej dobrej niemocy, której tyle lat uczyłeś mię nie bez skutku. Zaprawdę, wstrętna to jest rzecz. Wierzaj mi, waszmość.	Nigdym nie umiał przyszłości zgadywać; dar to Boży, a mnie on nie był dany.	Otóż widzi pani, droga pani Haneczko, wasz ślub wobec Kościoła, o ile się nie mylę, jest ważny i pozostanie nim nadal. Natomiast wobec prawa nie ma żadnego znaczenia, gdyż mąż pani, jako człowiek żonaty, nie mógł ślubu otrzymać. Musi tedy dostać rozwód, a następnie powinniście wziąć ślub cywilny. Wtedy wszystko będzie w porządku.	On czeka na dole.	Jak to? Pani nie zwierzyła się siostrze?	Kiedy ja się wcale nie boję.	Do widzenia, ekscelencjo, liczę na pana, a pan może liczyć na mnie.	Żona! Ojczulku, ależ ci spieszno! Wydaje mi się przecie, że Mercedes nie jest jeszcze jego żoną!	Kiedy żyć bez niéj nie mogę!	Nie wiem, czy słyszałaś on tu był aresztowany, oskarżony o szpiegostwo.	Oho, w gębieście mocni, robotym nie widział!	Toś ty o tem nie słyszał?	Nie wiem. Obym tak nie wiedziała, co to jest ból. Może Nochema Gisia będzie wiedziała. Co to za zbiegowisko, kochanie?	Jakże to było? Zacząłeś waćpan mówić i nie skończyłeś.	To nie nasz interes, Kiciu. A prócz tego, gdybyś to zrobił, mielibyśmy w nich wrogów, a wtedy już nie można by wytrzymać Oho, już zaczynają!	Nie, nigdy tam nie byłem, ale obiecywałem sobie kiedyś tam pójść.	Tak, to moi mołojcemołojec (ukr.) powtórzył Abdank zwracając się do namiestnika.	Toteż wie pan co: rozstańmy się na dworcu w Nicei. Dobrze?	Do szpitala lub do ministerium, tam gdzie idą ludzie zrujnowani na ciele i duchu	Jak to? rzuciliśmy na ów kurnik tyle żelaza i ognia, że niejedna potężna twierdza z popiołem i dymem już by uleciała, a oni sobie wygrywają radośnie... Co to jest?...	Chwilę temu nie dałbym nawet złamanego grosza za marynarzy z tamtego statku	Dziękuję pani, nie palę.	Niech i konie dobrze wypoczną. Na świtaniu ruszym.	Otóż nie pierścień, tylko amulet boskiej Hator	Więc jedziesz? Nie zmieniłeś zamiaru?	Hm... Wolałbym, by pani przychodziła o siódmej, za to, oczywiście, już o trzeciej będzie pani wolna. Nie sprawi to pani różnicy?	Gdyby pani miała co do ukrycia, wszystko wzięłabym na siebie.	Krzysztof Czema mniema, że smoka nie ma!	A bo to cała historia... To jest dziewczynina odbita z jasyrujasyr znaleźć. my ją na rynku lwowskim.	Słyszeli my że Bohun w pojedynku usieczon. A nie wiecie wy, kto jego usiekł?	Naturalnie, żona wcale (dosł.: jak najmniej). nie uśmiecha i obojętnie spożywa obiad, dodał.	Nie, panie.	Więc... we środę... wieczorem? To bardzo dobrze. Można będzie zobaczyć się z nim i umówić. Wieczornym pociągiem kolei nadwiślańskiej.	Wychodząc, słyszałyśmy jakieś spory, ale widzę, że się skończyły zgodnie. Wolno wiedzieć, o czem była mowa?	Niech pan o tym więcej nie mówi! Cóż u licha podsunęło panu ten pomysł?	Czy on lubi step? Jak można lubić step, kiedy to taka wielka, pusta, smutna przestrzeń!	Śmiercią powinien karany być ubił niewinnego człowieka, gdzie? na zamku, a prawo gardłem za dobycie miecza przy królu karze.	Przeciw cnotliwym nie, ale przeciw Krzyżakom często, skroś tej przyczynyskroś tej przyczyny (daw.) smutek. niemieckiego śmieje i Żmujdzinom pomoc po cichu posyła.	Czasami, jaśnie panie, wyleje nad łąkę tak, że chłop by się utopił.	Cóż, jakże ci się podobała?	Prawda; zapomniałem się, przepraszam.	Spodziewam się, panie Mraczewski...	Z Bogiem! Spieszcie się!	Wiesz, co mi się zdaje, mój chłopcze? Oto my tego Kromickiego wszyscy niedość lubimy	Kto ich wie. Panuje, kto chce, a tak sprawnie, jakby żadnego nie było.	Dobrze robi!... Po co ściągać do domu takiego drania.	A niechże ci Bóg da zdrowie! O, to masz rozum! Prosta rzecz! prosta rzecz! Zabieraj go razem i byleś go żywięcymżywięcy (daw.)	No, no, coś takiego! I to ja mam być za to odpowiedzialna?	I waszmość panna figurujesz sobie, że co wskórasz?	Mówiono cioci prawdę bo już kieruję przygotowaniem planów do cukrowni...	Panowie! a o wojsku to ani słowa! zawołał Genestas	Bo bez te fetory, to mam bolenie w piersiach i cięgiem mi odmiata i jak nieraz zamroczy, to jakby me kto cepem zdzielił w łeb. Wielmożny dziedzicu nasz kochany	Aš juosius ir iškeikiau už tai, kad jie neina. Ir dabar nebus to pamokslo mūsų bažnyčioje, kuriame nebus užgauti tie bedieviai litvomanai mūsų kampo. Ir dėl to prašau dabar kunigą vikarą ir paliepiu jam nuo šios dienos visados taip vadinamus inteligentus mūsų kampo statyti visur ir visiems už paveikslą pykčiausią žmonių, kurie pykčiau velnio siekiasi žmones traukti į pragarą. Paliepiu  nesisaugoti ir vadinti juosius vardais ir pavardėmis. Tegu visi  aplinkiniai tai žino ir saugojas jų.	Ma się wiedzieć, żołądek każden ma jednaki.	Boże mój! Żeby to tak można iść bez końca, bez końca	Bogu najwyższemu chwała, że wielmożny pan nadszedł!	Ale...	Jeszcze zobaczysz takich więcej i gorszych	Za późno. O, panie! Gdyby pan wiedział, jaka ja już jestem stara!	Ale co?	Mój mąż... Jest bardzo źle z moim mężem.	Proszę pani Wystarczą mi trzy franki, niech pani zachowa resztę. Wystarczy, wystarczy.	Symbole siedmiu planet. Ten tu, w kształcie kółka, z krzyżykiem u spodu	Ja tutaj w nocy już być?	Tak poza Warszawą.	Daj Boże pojutrze...	Szczerze mówiąc, co sądzicie o tym?	W oczach człowieka, przekładającego teorię nad praktykę, pan Bertillion zajmuje niewątpliwie pierwsze miejsce.	O, jaki pan dobry!	Pan był w Żegiestowie?	Pysznie!... teatr wyprzedany, bo Gold pali cygaro.	Słyszałeś, co mówili?	A nazwisko?	Also sagen Sie der Frau, ich will die Frau sprechen, sagen Sie, dass ein Brief ist von einem Herr, draussen in Kong.	Cesarskie wojsko, austriackie. Myśmy są teraz wolne państwo.	Chcę wierzyć Przez cały tydzień zwiedzałeś galerie obrazów i TiergartenTiergarten (niem.)	Cóż myślała?	Dlaczego?	I zapomniałeś o niej...	Kogo?	Kłamstwo przerwał Petroniusz	Mam... sztukę!	Mamo!	Mianowicie?	Nieboszczyk był dziobaty!	Rezygnacya.
O, nie! Ot, dobrze by było, gdybym co miesiąc mógł zapolować na nowego, równie potężnego Shere Khana... i to własnoręcznie, bez odwoływania się do pomocy bawołów! Pragnąłbym też, by słońce świeciło w porze deszczowej, a deszcze przysłoniły słońce w czasie skwarów letnich. Cieszyłbym się też, gdybym nigdy nie wracał z próżnymi rękami, skoro mam ochotę upolować kozła; nie zadowala mnie też kozioł, gdy rad bym upolować jelenia, a nie wystarcza mi jeleń, gdy celem mych łowów jest nilghai. Ale zdaje mi się, że pomiędzy nami nie ma nikogo, kto by nie doznawał uczuć podobnych.	To nie była zniewaga, lecz tylko uchybienie. Jest w tym wielka różnica. Człowiek, który podstępem uderzy kogoś kijem z tyłu i ucieknie zaraz, nie może znieważyć, bo uderzony nie opór, lecz ucieczkę przeciwnika widzi, gdyby zaś uderzający zdradnie z mieczem w ręku popierał uczynioną obrazę, to by napadnięty i obrażony, i znieważony został. Dlatego też nie jestem obrażony i nie gniewam się na tego dobrego człowieka, żałuję tylko, że oddalając się, pozbawił mnie sposobności wywiedzenia go z błędu. Cóż by to było, gdyby Amadis lub inny rycerz tego rodzaju słyszał podobną mowę?	Kondycja ludzkaNigdy niczego nie pochwalam i nigdy niczego nie ganię. Byłoby to niedorzecznym stanowiskiem wobec życia. Nie po to jesteśmy na świecie, aby szerzyć nasze moralne przesądy. Nie zwracam uwagi na to, co robią ludzie pospolici, i nie wtrącam się do tego, co robią ludzie wytworni. Jeżeli się kimś zachwycam, jest mi najzupełniej obojętne, jaki sposób wyrazu sobie wybiera. Dorian Gray zakochał się w pięknej dziewczynie grającej Julię i chce się z nią ożenić. Dlaczego nie? Gdyby żenił się z MessalinąMessalina, Valeria (ok. 17–40)	Ty? A to kędy? Znałem twojego ojca, ale mi nigdy o tym nie wspominał... ale to już późna godzina, nie wiem, czy nie czas by już na spoczynek?	Szyderstwy! potwarzami! słowy! i wy jesteście tak słabi, że na to zważacie? że was to obchodzi? że boli? Musiałabym zwątpić o was kochany Henryku, gdybyście być mieli tak słabi. Kto chce wielką w świecie odegrać rolę, ten na sykanie widzów wcale zważać nie powinien ani się powodować oklaskami. Jedno i drugie nie wiele warto. Jeżeli cię boli posłyszane słówko, żal mi cię: nigdy nie dojdziesz do niczego. Nadto trzeba umiéć być wyższym...	Nie! nie! Jeśli się uda, mistrz będzie w duchu rad... Pójdą posły do księcia, będą układy i ujdzie nam bezkarnie. Ale w razie klęski Zakon nie ujmie się za nami i wojny księciu nie wypowie... Innego by na to trzeba mistrza... Za księciem stoi król polski, a z nim mistrz nie zadrze...	A i to także mój przyjaciel a wiersze jego cudownie się wydają, kiedy je recytuje, bo ma głos prześliczny. Troszkę za rozwlekły w sielankach, no, ale co dobrego, to choć długie, nie wadzi. Trzeba go na bok odłożyć do rezerwy. A tam obok, co to leży?	To niech się nie umizga, kiedy nie umie. W podobnych wypadkach niezręczność jest śmiertelnym grzechem. Czy nieprawda?	Dziękuję bardzo! Nie lubię takich domów. Duchy są jeszcze gorsze od nieboszczyków. Taki truposz może wprawdzie coś powiedzieć, ale przynajmniej nie plącze się koło ciebie w całunie, nie wygląda ci nagle przez ramię i nie zgrzyta zębami, jak to robią duchy. Tomek, tego bym nie wytrzymał... tego by nikt nie wytrzymał.	Nie wiem, zali się uchowają w nie... niewoli. Łoś lubi się kryć w lasach niezmiernych. Puszcza Niepołomicka to jego mieszkanie! Chy... chyba, żebym ci ze sześć przysłał, a nuż się rozmnożą.	Bynajmniéj Naród pojedynczy każdy powinien być w związku z całym światem; ale to, co od niego bierze, na własne soki i krew przerabiać musi. Zamknięty w samym sobie, oddzielony od ludzkości, niedostępny prądom ducha, zostawiony siłom własnym, nieodżywiany soki nowemi, wprędce karleje i ginie. Jesteśmy, jak to ktoś powiedział bardzo trafnie, głosami w chórze ludzkości: każdy śpiéwa partyą swoję, a ze wszystkich tych części składa się wielka pieśń dziejów.	Nie byłaś już od tak dawna... obawiałam się, że i dzisiaj nie przyjdziesz.	Uprzedzam cię, szanowny panie gospodarzu, że nie uwierzę w ani jedno twoje słowo. A teraz, skorośmy to już ustalili, mów, co ci się podoba, chętnie posłucham. „Pewnego razu był sobie...” No, dalej, niech pan mówi!	Więc dobrze O ile niejedzenie im tak służy, to nie ma się czym trapić. Przecież to inny chłopak teraz.	Szkoda, że będąc we Frankfurcie, nie spytałam Klary, czy mogę zabrać swoje łóżko. Są tam trzy miękkie poduszki, tak wysokie, że się zawsze z nich zesuwałam i trzeba było ciągle poprawiać głowę, gdyż w mieście sypia się wysoko. Czy to by ci sprawiło ulgę, babko?	Nie przeszkadzaj, zaraz się skończy.	„Tysiąc to za wiele, nie wierzę ani w jedno”.	Zemsta jest moją, mówi Pan. Nic waszmość nie wyrokuj! Spojrzyj no, co się stało... Dwanaście lat my przelewali krew w zawrociach świata. Bracia moi co do jednego prawie wwalili się w mogiły z głuchą rozpaczą. A teraz... Rakuskie mocarstwo roztrącone jak kupa zgonin. Dodał ramienia pod Jeną! pod Auerstädt dowiem się reszty. Niech żyje Cesarz!	Na Staffie? Przecież tu nawet nie ma żadnego domu do schronienia się!	Czy to znaczy, że nie masz pieniędzy?	Tak jest, służący podał jego rysopis: ma to być mężczyzna lat od pięćdziesięciu do pięćdziesięciu dwóch, brunet o czarnych oczach, z gęstymi brwiami i wąsaty. Ubrany był w granatowy surdut, w klapie miał wstążeczkę oficerskiego krzyża Legii Honorowej. Wczoraj właśnie śledzono takiego osobnika, podobnego jak kropla wody do tego rysopisu, ale straciliśmy jego ślad na rogu ulicy la Jussienne i Coq-Héron.	Dobrze, dobrze Borsuk zjawi się tu któregoś dnia. Zawsze się od czasu do czasu pojawia, wówczas cię przedstawię. To byczy chłop. Tylko że należy brać go takim, jaki jest, a także widywać go wtedy, kiedy chce się ukazać.	I czyż to nie wszystko jedno, w którym kierunku wola działa? Idzie ostatecznie o pewien stan organów, o ich funkcje, jak wy tu w Europie swoim językiem uczonym mówicie, albo, jak my byśmy powiedzieli, o wyrwanie formy z czasu i postawienie jej ponad nim.	Pan mi to wcześniej przepowiedział i do śmierci będę panu za to wdzięczny. Czy pan rozumie, że omal nie unieszczęśliwiłem kobiety, którą kochałem! Co za straszna rzecz: mąż warjat!	Łohoyski: Dajmy spokój temu wzajemnemu przeszczekiwaniu się. Słyszałem pod drzwiami pańską teorię. I muszę przyznać, że to mi trochę przemawia do przekonania. Dlatego nawet może byłem zły, że ktoś mnie ubiegł w jej sformułowaniu.	Tu stoi nasz kapitan wraz z pięćdziesięciu żołnierzami! Od pół godziny śledzą oni was. Bosman padł trupem, Will Trey dogorywa, ja jestem w niewoli, a jeśli się nie poddacie, zginiecie wszyscy marnie.	O, jakaście to nagła! Zaraz się dowiecie! Tedytedy (daw.)	Ten nie ma jak trzydzieści kilka.	Ale... ja ich nie widzę...	To znowu co innego. Łączymy się w interesie uniwersyteckim, lub obchodzącym wszystkich. Zresztą, myślę, że sprzeczności, jakie tu napotkasz, dowodzą naszej żywotności; to znak, że żyjemy, czujemy i myślimy. W tem nasza jedność, to, co nas rozdziela, łączy nas.	No widzicie go! Smyk jeden, ja mu po ludzku zwracam uwagę, a ten zaraz na mnie, jak na swojego parobka: huru buru! Jasiek, bo mi fajeczka zgasła.	To prawda; taką jest nazwa ta w języku naukowym. Po codziennemu nazywa się to litością nad ludźmi, a po chrześcijańsku miłością bliźniego. Imiona te mam w rozumie, sumieniu i sercu...	A tak! I Bóg wie, po co to uczyniłem, bo żony swojej prawie nie znam. Zaraz po ślubie spadła na mnie konieczność podróży ogromnej. Powracam z głębin Azji...	Czy ja wiem. Trudno określić. Na przykład robi wrażenie mamusinego synka, takiego grzeczniutkiego, rozumiesz, wylizanego, dobrze wychowanego i skromnego, a ma pasję używania najordynarniejszych słów i wymyślania od takich synów na przykład. Przy tym ma głos taki cichy... Nie lubię go.	Zostawże już to mnie, moja kochana wprowadzić. w Źwierniku, żeby mógł, przez nikogo niepostrzeżony, tylko przez wtajemniczyć się w to mającego ogrodnika tamtejszego sukursowanysukursowany (z łac.)	Ale czyż tu jest czego się lękać?	Nie widzę nic.	Tergo nie odwołuję!	Och, pani „hrabina” może opowiadać, co chce. Niewielu znajdzie chętnych słuchaczy. Niech jej ciocia powie, aby nie próbowała robić przy mnie swych domysłów, bo wówczas nawet jej wyimaginowany hrabski majestat nie zamknąłby mi ust.	A kto to jest ten Efros?	Choroba tam ich wie. Ja ci mówią, że się z nią kierownik ożeni.	Tak jest, ty widzisz! Na pewno! Przysięgam, że widzisz!	To nieprawda!	To szczere złoto młodszy, mniejszy..	Ale, na przykład, ja tu siedzę w waszej pracowni i z pewnością niemało was krępuję, prawda?	Aj-aj! Ja się boję.	No to możemy iść razem...	Śmiał się bardzo przyjemnie, miał gruby, złoty łańcuszek, na którym wisiało coś złotego, z wielkim, czerwonym kamieniem, a w ręku trzymał laskę z końską głową.	Nie pański interes. Dość, że masz milczeć. A po drugie, po cichu, żeby nikt nie wiedział, musisz mnie trochę poduczyć po angielsku.	Panno Stefanio, czy nie moglibyśmy znaleźć czegoś ciekawszego do rozmowy? Trestka, panna Rita i ich uczucia	Aha... Kiedyż to on był wystawiony?	Szczotkarz? Dlaczego właśnie szczotkarz, a nie krawiec?	A co ci to, cher cousin?..	Jakże to?	Widzi pan, to atawizmatawizm	Jak śmierć, jak grób	Zostańcie wszyscy na drugi rok w piątej klasie!	Żona Septimiusa Sewera, tego, wiesz, co to ma łuk w Rzymie, Syryjka. Była taka przed wiekami. Teraz stoi skromnie w ciemnym zaułku muzeum.	Proszę pani, na co im te talenta?... One, biedaczki, już i tak więcej niż inne pracują nad lekcjami...	Jesteś tam pan na dziesięć tysięcy rubli; oj, oj, gruby kapitalista!	Tak jest, miejsce bitwy. Czy chcesz może, kochany, poznać dzieje zdarzenia?	Przez ten czas pan hetman nadąży. Wreszcie, co bądź się stanie, myśmy przysięgą związani	Polujecie na prawne wykręty po księgach i dekretaljach	Dyktował ci mi ją tej nocy, której do Szczytna ruszył.  No	Pewnie, że tak. Mama wie, co ona robiła w Warszawie?	Trochę jest głuchy	Cóż znowu pani pleciesz? Dwa razy trzydzieści pięć jest siedemdziesiąt i dwa razy...	Co mnie do tego, moja droga. Znasz mnie i wiesz, że jestem dyskretny!	Panie kardynale, rozumiesz mnie; ja chcę tych listów.	Co ci jest?... głowa?	Chodź, ja cię zaprowadzę	Proszę przeczytać list teraz przy mnie. Może treść jego wymagać będzie natychmiastowej odpowiedzi.	Może dolać araku?	Niech je sprzeda za jakąkolwiek cenę.	Tak, Henryk...	Tak.	Bodajby tak zawsze było!	No, czego patrzysz?	Och, f mik pęzie kodofe, odparł Niemiec z powolnościąpowolność (daw.) Ruszsze zię zdąt, meinherr Murrmeinherr Murr (niem.) Do mój god, rzekł pokazując go hrabinie. Pietne sfiesze, gdóre szyje s pietnym Schmuke! Łatny, prawda?	A więc do zagrody!	Jakiś ty dobry. Chodź, zagram ci coś, co grywałam zawsze, myśląc o tobie.	Posłuchaj, Tereniu, tego dykcyonarzadykcyonarz (daw.)	Prowadźcie go z powrotem do domu!	Więc teraz czterdzieści osiem?	A przynajmniej miałem.	Co?	Dobra! Zdejmiemy im trzewiki	Dostanie pan dobrej kawy!	I wy ją otoczoną temi obcemi zostawicie, aby one spiskowały?	A kota! A kota!	A potem?	Dlaczego?	Dziękuję panu sędziemu	Jezus Maria!	Normalnie	Ojciec i matka waćpana?	Skoro wszyscy zarobili, któż stracił?	Wyjechał.	Ładnie siedzę! Uciekam.	Žinomas dalykas, jog kalba gali eiti tiktai apie galimus, apie išmintingus mierius.
Pierwsza nowina, że ten Azja, któren to miał rotmistrzów lipkowskich i czeremiskich nazad do służby naszej przywieść, nie nazywa się Mellechowicz, ale jest synem Tuhaj-beja!	A więc mnie kochasz! Powiedz mi: to prawda?	Jestem sam i ulituję się nad tobą. Puszczę cię wolno, ryzykując, że swoją wyrozumiałością sprowadzę na ludzi nowe nieszczęścia. Ale musisz mi powiedzieć całą prawdę.	Pensja od razu mi się nie podobała, bo Madzia na przełożoną jest za młoda. Po wtóre	Rozumiem cię doskonale. Nie potrzebujesz się usprawiedliwiać ze swojej wielkiej wrażliwości na okrucieństwo. Jestem w tym trochę do ciebie podobny.	Słuszną jest rzeczą, abyś szedł tam, gdzie cię woła obowiązek. Każę zaraz przygotować sto okrętów, które zawiozą ciebie i twoją rycerską drużynę (dam ci bowiem tysiąc najmężniejszych mych rycerzy) do twojej ojczyzny. Będziemy cię czekali niecierpliwie, ja i Roksana. Wracaj, jak zawsze	Tak jest, nie chcesz się pani dać poznać. Poznanie następuje tylko przez zbliżenie się ludzi do siebie, przez wymianę myśli, pomagającą do ocenienia wzajemnej wartości.	Zrażać się jeszcze bardziej do moralności papy?... Masz rację.	Bardzo interesująca figura, ta druga Madame kawał chłopa; żona pedeka jest zwykle mężczyzną, co ułatwia pedekowi zrobienie jej dzieci. Następnie, Madame nie mówi o zboczeniach męża, ale wciąż mówi o tem samem zboczeniu u innych, jak kobieta świadoma rzeczy i przez ten częsty narów, który sprawia, że lubimy znajdować w innych rodzinach skazy od których cierpimy w naszej, aby dowieść samym sobie, że nie ma w tem nic wyjątkowego ani hańbiącego. Mówiłem panu, że to istniało we wszystkich czasach. Jednakże nasza epoka wyróżnia się specjalnie pod tym względem. I mimo przykładów, które zapożyczyłem z XVII wieku, gdyby mój wielki praszczur Franciszek C. de La Rochefoucauld żył w naszych czasach, mógłby powiedzieć o nich z większą racją niż o swoich, no, Brichot, pomóż mi pan: „Rozpusta istniała zawsze, ale gdyby osoby które wszyscy u nas znają zrodziły się w dawnych wiekach, czy mówionoby dziś o zboczeniach Heliogabala?” Bardzo lubię to: „które wszyscy u nas znają”. Widzę, że mój roztropny krewniak znał ewidencję swoich najsławniejszych współcześników, jak ja swoich. Ale takich ludzi jest dzisiaj nietylko więcej, mają też coś odrębnego.	Chcę was prosić, dostojny panie, o pozwolenie rozmawiania do was przez chwilę; od czasu, jak mi zabroniono wolnego użytku języka, usiadło mi na samym jego końcu kilka bardzo dobrych uwag, z których jedną osobliwie koniecznie pragnę wypowiedzieć.	O, jakież to urocze! Jakbym chciał, by nasze Francuzki nazywały się, dajmy na to: panna Dobroć, panna Milczenie, panna Miłosierdzie Chrześcijańskie! Niech sam pan powie, gdyby tylko panna Danglars, zamiast nazywać się Klara Maria Eugenia, nosiła imiona Czystość Wstydliwość Niewinność, do licha, ale zrobiłoby to efekt przy zapowiedziach.	Suma nędzna, ale ja tej sumy nie mam. Chciałem pożyczyć to już po mnie. Jest źle, a tu przychodzą te bankructwa i dorzynają mnie do reszty. Co za czasy! Na całą fabrykę, na tyle maszyn, na moją osobistą uczciwość do tego, nie można pożyczyć piętnastu tysięcy rubli.	Wydaje mi się, że wprost przeciwnie, mój panie, zanim usiądziemy, powinien mi pan odpowiedzieć.	Znowu o wyraz się gniewamy, nie chodzi mi o to, tylko, że jeden człowiek może żyć sto lat rzepą pieczoną i czuć się szczęśliwym, a drugi rzepą żyćby nie mógł.	Będziesz mi pomagał, przerobić jednego starca, na młodego człowieka.	Co ja z nim zrobię?... O Katty, bądź spokojna popamięta on mnie, jest między nami sprawa, której się nie domyśla nawet... On mnie o mało nie pozbawił zaufania i łaski kardynała... O! ja się zemszczę.	Czemu dziś właśnie?	Do bramy z nim i pod obcas, ale już!	Dobranoc	Ile czasu zajmie nam jego pokonanie? Chciałbym znaleźć się w Gibraltarze, zanim tam dotrze Franciszek l’Olonnais.	Kiedy się dowiedziałeś o przebywaniu drugiego człowieka na bagnie? Dostrzegłeś mnie może owej nocy, gdy byłem tak nieostrożny i stanąłem na tle tarczy księżycowej?	Moja Karolciu, tylko nie omyl się i nie nazwij mnie panienką przy kimkolwiek.	M’Tana ma wielu synów, więc co będzie, jeśli zechce sam być królem i zostawić królestwo swoim synom, a Wa-himów podmówi, żeby cię wypędzili?	O cóż mamy się sprzeczać?	On też miał ten sen; tylko że on ciągle śpi, a pan się obudziłeś. Kto wie, który z was jest bardziej uprzywilejowany?	Panie Aronnax czy byś pan nie zgodził się wziąć w opiekę jednego z moich ludzi?	Panie Jeśli zaczniemy uciekać, na pewno ruszą za nami w pogoń. Schowajmy się tam, pośród tamtego listowia na pewno nas nie zauważą	Sensacji, temperamentu, a więc i sztuki. Z własnego życia należy jak z filozofii wyciągnąć nieubłagane konsekwencje.	Skończyło się tedy na ostrej wymianie słów. Nie chcąc pana Piotrowicza zrażać, poleciłem adwokatowi zaproponować mu zastępstwo naczelnego redaktora. Oczywiście, nie przyjął. Co ciekawsze, nie przyjął też trzymiesięcznego odszkodowania.	Spodziewam się że z Węgier gościńca przywiozę pięknego. Ludzie głoszą, że tam się drogie kamienie po gościńcach walają!!	Swawolnica! ona mnie kiedyś jeszcze na śmierć przestraszy. Życie moje i tak tylko na cienkim wisi włosku! Raz spuszcza dzikiego psa z łańcucha, coby jak nic pożarł ludzi! raz bez siodła na najognistszym koniu pędzi przez pola i łąki! Pan Bóg na nią łaskaw, bo inaczej od dawna już chyba byłaby kaleką! Gdybym miała choć czwartą część jej natury, toby mi lepiej pomogło od wszystkich mixtur i kropli!	Więc nie mogę rachować na pieniądze ze skarbu?	Wystarczyłoby, gdybym się pokazał mojej rodzicielce, a w ciągu dwóch godzin cała Warszawa wiedziałaby, że tu jestem. Oczywiście pod największym sekretem Nie znam istoty równie naiwnej, jak moja matka, i równie prostodusznej. Po prostu w głowę zachodzę, jak ona mogła zatruć życie ojcu? Że ten człowiek nie umiał sobie z nią poradzić! Szkoda, Krzysiu, że nie znałaś tych stosunków. Była to z jednej strony zawzięta wojna podjazdowa, z drugiej zaś bierna obrona. Zło, zdaje się, tkwiło w tym, że ojciec ożenił się z kobietą nie ze swej sfery.	Zaszedłem do nich wczoraj z wieczora, to me psami wyszczuli. Heretyki ścierwy, psie nasienia. Pono Lipczaki tak im dopiekali, że musiały uciekać! Ze skóry bym takich obłupiał, do żywego mięsa	Zatem nasza epoka wraca do Greków	A cóż ma być! mówiłam ja zaraz o tem staremu Bartoszowi, ale ten mnie ofuknął.	A ja cię mogę zamknąć w kryminale, heliotropie pachnący!	A ja, czekając na ciebie...	A na cóż wam złoto? Czy chcecie zeń zrobić hełmy i szyszaki?	A ręczę że go ani trochę nie kocha! tylko patrzeć jak go zacznie zdradzać.	A tyś to w żółtych butach tu przyszedł?	A zatem znasz go?	Aha!	Ale nie takie jak moje.	Ba! Twój stryj, panie Dawidzie, nie zawsze był stary a także, co może więcej cię zadziwi, nie zawsze był brzydki. Błyszczał ci on niegdyś urodą i wytwornością! Ludzie w drzwiach stawali, by nań popatrzeć, gdy przejeżdżał na rączym rumaku. Widywałem to nieraz na własne oczy, a wyznam szczerze, iżem nań pozierał nie bez zazdrości, jako że sam byłem prostym chłopczyną i synem prostego człowieka... zaś w owe lata wynikało stąd: Odi te, qui bellus es, Sabelleodi te, qui bellus es, Sabelle	Bo widzi pani...	Bądź spokojny, monsiniorze, pomogę ci z całej duszy.	Będzie z niego sprytny kuglarz, gdy ten stary zemrze! Cóż to za nowy figiel?	Całuję nóżki jegomości.	Chcesz waćpani dobrodziejka posłuchać?	Co tam, nie mówmy o tem mamo, ja mamę przepraszam.	Co to ma znaczyć?	Co ty mówisz, Albertyno?	Czemużeś nie został przy taborach?	Czy naprawdę tak wołała, padrone? Żebym ratował dzieci? Są u angielskiej señory, ich bogatej dobrodziejki. Ej, stary synu ludu! Twoja dobrodziejka...	Dziękuję ci takich mężczyzn lubię. Jesteś prawdziwy szlachcic.	Dziękuję wam, panowie Mnie to też zupełnie wystarczy.	Gdybyśmy wymyślili jakąś odmowę pogrzebuodmowa pogrzebu rzekł Hektor.	Gdzieście wynieśli bombę?...	I wykształcone, i dystyngowane także.	Ja, malarzem! Dlaczego?	Jak nie mam, to z jelit sobie nie wypruję.	Jak to?	Jakto taki?	Jakże tam z kaucją, zapłacicie?	Jest Mieszka na trzecim piętrze od frontu.	Jim	Kochasz mnie?	Myślisz tylko o nim!	Mój bracie, weź też z łaski swej i wynieś człowiekowi, co tam stoi, kieliszek wódki. Daj mu, wiesz, zresztą dwa kieliszki, a nawet trzy.	Na krew św. Bonifacego przelaną w Dochum! byłoby tak, jako mówicie!	Na moją dobroć, na moje dobre serce, to on tak gada, co!	Napisał Połaniecki dla pani jaki sonet?	Nawet tego pani Celina nie ciekawa. Wspomniałem: ramionami ruszyła, „je m’en fiche!je m’en fiche (fr.)	Nic o tym wszystkim nie wiedziałam	Nie	Nie masz jej. Zalizali (daw.)	Nie przetańczyłem z nią walca i chciałem wiedzieć jej imię; zresztą nie widzę w niej nic osobliwego.	Niech ciocia nie dziękuje. Ja mam dla siebie za dużo, a wy jesteście moje najbliższe krewne. Niech ciocia powie Natce, że jej winszuję takiego zacnego i uczciwego człowieka jak jej mąż. W dzisiejszych czasach to rzadkość.	No, co jeszcze?	No, no!	Owszem, bardzo piękne. Komuż to baron wiezie taki prezent?	Panie sędzio, my wcale nie uparte. Rozmawiałyśmy o dentyście i że w lecie razem wyjedziemy na urlop.	Pozycja społeczna mówił dalej Sancho	Siedem pik Zajączkowski, jesteś na ręku.	Słyszałem coś, piąte przez dziesiąte, że zamieszkaliście na wsi	Tak... ale moje poglądy uległy pewnej modyfikacji...	To Fenicjanie!... Oni nas tak obdzierają!...	To mnie nie dziwi.	To znaczy, żeś zakochany w niej, jak wpierw w pani Bonacieux	Tylem wziął, co i ty!	W takim razie przeprowadzą śledztwo i dowiodą niewinności Sofry. Po czym ty, panie, będziesz zawstydzony, a wszyscy nomarchowie, ich krewni i służba zostaną twoimi wrogami.	Wama cosik niezdrowo po wczorajszym?	Wie pan, że nie. To także ciężka praca...	Witam was WillkomenWillkomen (niem.) witajcie..	Wszyscy odchodzą samemu tak przy stole zostawać nie wypada...	Zbożem	Żeby go wyleczyć niezbędny jest jakiś środek antyfebryczny.	Żywcem bierz! Żywcem!	„Jakże to, proszę pana?”
Ale to nie pieniądze	Chcę, byś to przeczytał Ale proszę cię! Nie śmiej się ze mnie. Byłam kiedyś bardzo głupiutka, a... nie wiem, czy z biegiem lat udało mi się zmądrzeć.	Och, nie!... wreszcie to przejdzie...	Ale wiesz, że to nie czapka ani trzy łokcie sukna na pludrypludry (przestarz.)	Mój Brühl masz najzupełniejszą słuszność w tém co mówisz, ja całkowicie podzielam zdanie twoje. Wszystko to prawda. Lecz ty tu zostajesz w miejscu, a ja nie zabawię długo. Masz mi za złe że jadę, ale ja żołnierzem jestem. Król mi dał dowództwo, wojny się spodziewam, przekonałem pana, że jest nieuchronną, że Saxonia korzystać musi z położenia Austryi i upomniéć się o swe prawa. To powód, dla którego chcę wprawy rycerskiéj nabyć, jadę więc, jak widzisz, nie dla fantazyi.	Jak to? Nie zapalaliście?!...	Niestety! bywaliśmy obaj w jednym domu, jak ty i ja. Była tam młoda panna, jak panna Agata; on był w niej zakochany, ja posiadałem jej miłość; on rujnował się dla niej, ja cieszyłem się jej faworem. Nigdy nie miałem odwagi uczynić mu tego wyznania; ale jeżeli się kiedy spotkamy, powiem wszystko. Noszę ten straszliwy sekret na dnie serca, przygniata mnie: to ciężar, z którego trzeba mi się koniecznie uwolnić.	Masz zupełną słuszność. Trzeba koniecznie tęsknić do czegoś innego, przenosić się sercem z miejsca na miejsce, z zawodu do zawodu, odmieniać same pożądania, bo inaczej ziemia by nas obsiadła i pożarła. Widzisz, ja w tym czasie, gdy ty siałeś i żąłeś, nabrałem manii do czytania książek. Dawniej, ta żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało mi samo życie człowiecze, nasze obecne, a to, co jest w książkach, uważałem za strawę godną szczurów, robaków i łysych staruszków. A oto nagle przyszło i trzyma... Waszmość, mości cześnikowiczu, do książek nie masz gwałtownej inklinacji? Co?... powiedz szczerze...	Słyszę, słyszę! ale okrutnie czasu nie mam!	Nie bój się, pani gdybym aniołem był, nie mógłbym czyściejszego serca dla pani mieć, jak go mam jako człowiek.	Czuję że to wyznanie doprowadzi mnie do utraty jedynego skarbu, który trzyma mnie przy życiu, ale byłoby niegodne oszukiwać panią. Nazywam się Pietro Missirilli, mam dziewiętnaście lat; ojciec mój jest biednym chirurgiem w St. Angelo in Vado; ja jestem karbonariuszem. Odkryto naszą schadzkę; powleczono mnie w kajdanach z Romanii do Rzymu. Wtrącono do kaźni, gdzie lampka płonęła dniem i nocą, spędziłem tam trzynaście miesięcy. Litościwa dusza zapragnęła mnie ocalić. Przebrano mnie za kobietę. Kiedy wychodziłem z więzienia i mijałem straże przy ostatniej bramie, usłyszałem, jak jeden z żołdaków przeklina karbonariuszy; dałem mu policzek. Zaręczam pani, to nie była czcza fanfaronada, ale roztargnienie. tuż za sobą, skaczę w ogród, padam o kilka kroków od kobiety, która się przechadza.	Nie otwierać! Nie otwierać!	Niech-że się hrabia uspokoi Wprawdzie zapytywała mnie dziś właśnie, czy sztuka może wykarmić i starczyć skromnym potrzebom, ale zarazem dodała, iż uciekać się do niéj teraz jeszcze nie jest zmuszoną.	Nie posądzam cię, byś mówił to szczerze.	Nie! To tylko choroba! Otwórzcie kilty! Sahibowie mają za pewne jakieś lekarstwo!	Tak. Był to staruszek, kupiec, miałem zostać jego spadkobiercą, lecz nie podobałem mu się, gdym dorósł.	Nie, jam był w drugim namiocie, ale widziałem doskonale wszystko. W czasie obiadu muzyki nam przygrywały, a na vivat biły działa i tak na przemiany grzmot armat i trąby towarzyszyły wesołym okrzykom.	Błagam panią nie gub tego dziecka... Korespondencja z panem Kotowskim, jak pani wie, była całkiem niewinna i ogranicza się do dwu listów, a raczej... artykułów... Jeden o Komedii nieboskiej, drugi o Irydionie... Może tam są uboczne wzmianki, ale pamięta pani, jakim one tonem były pisane?... Gdyby pani wydaliła Manię, biedny chłopak odebrałby sobie życie. Taki zdolny... uczciwy... Czeka u mnie na wyrok pani...	Nie mówię, że nie był dowcipny, mówię, że nie był żywiołowy	A posyp mu soli na ogon, to się wróci!	Jim! Jesteś tu jedynym człowiekiem, którego cenię, i wiesz, że zawsze byłem dobry dla ciebie. Nie było miesiąca, żebym ci nie dał srebrnych czterech pensów. Teraz widzisz, braciszku, że kiepsko ze mną i że wszyscy mnie opuścili... Jim, nie przyniósłbyś mi, brachu, kusztyczkakusztyczek	Nazywa się Hebron i jest żoną Tutmozisa Przyznaj, Mefresie że ażeby o tym wiedzieć, nie trzeba podwójnego wzroku...	Za pieniądze pieniądze nie powinny uwolnić mnie od śmierci, gdy taki przyszedł czas. Wszystko kupować wolno prócz życia, gdy idą ginąć ci, co ich nie mają. Muszę i ja.	Zostawcież mnie przecie jak i kiedy... Poręba trząsł głową. Odłożysz ślubowiny do Józefatowej doliny, rzekł, Asindziej sam mi będziesz dziękował, że ja tak postępuję... to dla jego własnego dobra... Od tego com powiedział nie odstępuję...	Chodźmy. Ino ulicę wszerz przebiec, zaraz bagniste łąki; tam pustkowie, nikt nam nie przeszkodzi.	Gdzie tam! chatę jak chatę, polepię jakkolwiek; ale drzwi, pęknij, nie mam z czego zrobić! Deski nie upiłuję, ani kupić jéj, ani nawet ukraść.	No, to inna mój ojciec służył i w wojsku imperatorowej jejmości, ale i tu, i tam mundur tylko nosił, a nie suknie światowe, czyli cywilne.	Bo i po co, przecież nie mieli złamanego grosza.	W każdym razie nie zamieniać naszego domu na szpital dla włóczęgów.	No, nie... odesłała...	O nie! broń Boże; to ja sama przez przyjaźń dla pana postanowiłam odkryć panu prawdę.	Ale to musiało drogo kosztować!	Jakoś nie.	Owszem, rozumiem. I mnie byłoby smutno, gdyby mi kazano żyć w waszych kamiennych miastach. Tu się oddycha pełną piersią. I chatuna to kiedyś zrozumie, jak przywyknie...	Nie rozumiem ja mam w ogóle łeb tępy. Mnie wszystko trzeba powtarzać dziesięć razy.	Nie masz wątpliwości, panie łaskawy a piękną macie odzież.	Na honor! panowie oto mi zakład, co się nazywa!...	To bardzo brzydko, Sancho że tak źle mówisz o swojej żonie, bo, bądź co bądź, to przecie ona matka twoich dzieci.	Rozumiem cię! Tak piekła mnie rana zadana drągiem... i zasklepiła się dopiero wtedy, gdym ujrzał, że ich wioski zamierają pod narostem wiosennej zieleni. Tak jest! Widzę to, że twoja sprawa jest i naszą sprawą. A zatem dżungla wystąpi do boju!	A ja słyszałem, że było to pod Puckiem	Księże, rozumiem wszelkiego rodzaju złodziei, rozumiem szubrawców urzędu kanclerskiego i parlamentu, ale nie rozumiem pana. FilozofBez żadnego interesu, z czystej jeno przewrotności podtrzymujesz tezę, którą tamci stosują dla własnych korzyści. Jesteś tedy od nich gorszy, przewrotniejszy i nikczemniejszy, a pańska bezinteresowność czyni twe zachowanie po prostu ohydnym. Pogardzam tobą, księże!	Poradzę sobie, poradzę. A gdybym nie znalazł pana z Żegnańca, gdyby było prawdą, że go ubili pod Chmielnikiem? Co mam wtedy robić?	Nie możemy jednak przecież tkwić tu w nieskończoność.	Ćmiciećmić żachnął się chłopak, ale w tejże chwili zawstydził się swego zuchwalstwa i pocałował ojca Szymona w rękę. komora. i chodzi se po ogrodzie; a może ino cięgiem w izbie siedzi, zasunięty za skubelskubel (gw.)	Postaram się	Mam wielu nieżyczliwych. Głodni i bezrobotni myślą, że to moja wina; a bogaci zazdroszczą mi, że mam więcej od nich; chcą mieć jeszcze więcej, a ja im przeszkadzam.	Szczęściem król jakby przewidywał ten rozbój, co miał kosztowniejszego i co zachowanym mieć pragnął, wysłał do Tykocina, gdzie pod dobrą strażą rotmistrza Bielińskiego nikt nie tknie skarbu.	Jędrek... mojeś ty, pójdziesz ze mną do miasta jutro rano? Tyś mądry i sprawny do wszystkiego, a ja bym sobie nie dał rady.	Czekają na ciocię konie poświckie. Dziękuję z całego serca!	Wściekłeś się? tu: flegmatycznie..	Może też ludzie nasi wysłani się dowiedzą. Jeśli tylko książę pozwoli, wybiorę pewnych i wyślę choćby jutro.	No to proszę, żeby oba były gotowe, gdy powrócę.	La Boga świętego, po cóż my, paniczku, na Dersławice? Tu droga jak strzelił... Zapowiedział podstarości, jak i co mam robić...	Myślę, że przyszedłeś pan do mnie z niegodziwymi propozycjami, które wygnały stąd biedną Zofią...	Ale jakiego?...	Słyszałem i służyłem u Tuhaj-beja, który z Chmielnickim wojną na Lachów chodził, zamki burzył, dobro brał...	No, dobrze, Tadziu, powiedz teraz Panu Bogu, że żałujesz, i proś Go o przebaczenie.	Tem swobodniej tam odetchnę aby potem do Krakowa powrócić odświeżony i wypoczęty. A Wasza Król. Mość co postanowiliście?	Mówiliście przecież, że Józek idzie z tym panem, co tu mieszka.	A teraz mam prośbę: niech pan tu poczeka pół godziny. Valentine przyjdzie do salonu. Poślę po notariusza pana Deschamps, odczytamy i podpiszemy natychmiast intercyzę, wieczorem pani de Villefort zawiezie Valentine do Saint-Méran, a za tydzień i my tam pojedziemy.	Tak jest Ona wprost tyje... a niedawno wyglądała jak wygłodzony gawron.	Mnie? Bajecznie!	Co?... A!... tak	Może z wilgoci. Czy ja wiem!	Bo taki jest rozkaz!	Cóż za uciecha niewczesna?	Muszę ja pana odebrać pani Auguście i wziąć pod swoją opiekę.	Co?! Miałżebyś zgubićmiałżebyś zgubić	Zostawiam zupełną swobodę wiary i niewiary. Pan jest człowiekiem bardzo szczęśliwym.	No, no. I cóż wyście z takimi pieniędzmi robili?	A gdzie profesor Waskowski? Pojechał do Włoch?	Ruchawka przemawia wszędzie tym samym językiem	Masz pan jakie zmartwienia?	Rozwińmy więc wszystkie żagle, jakie tylko mamy, i szukajmy schronienia w Zatoce Rekinów – powiedział Cyrus Smith.	Więc po cóż mówisz głupstwa!	No prędzej, prędzej.	No?	Niechże będzie Ferrara	A on?	A ty pomagasz ludziom?	A ty... któremu z dwóch uczonych życzyłbyś ulegać?	Czego ty beczysz?	Może.	Bardzo też liche piwsko w tej Końskowoli!	A o czym?	A potem zakończy zabawę chytrym pytaniem:	Cicho!	Gotowe, proszę pana	I jaki!	Jeślibym mógł pomóc...	Masz brankę?	Byłeś u Krzysia?...	Dlaczego, panie szefie?... Dlaczego?...	Koniak?	Młynarz... wróci?	Panie pomścij nasze dziecko!	W przeciągu dwudziestu czterech godzin mogę zostać powieszony	Z panną Borzobohatą-Krasieńską.	Z twojego?	Zasnęłam?
Bydła jest dosyć, ale co koni, to chyba tylko u pana Fredra najdzie się więcej i może lepsze, ale zresztą zakład stawię, że tu nikt w górach w koniach mi nie dotrzyma. Przecież to w tym momencie stoi ich trzydzieści i siedem takich na stajni, że choćby i zaraz zaprzęgać albo kulbaczyć i ruszać.	Podoba mi się twoja wesołość. Dzierżawca w Ricciarda winien mi jest, jak sądzę, trzy czy cztery lata dzierżawy; darowuję mu połowę, a drugą połowę zaległości daję tobie, ale pod tym warunkiem: udasz się do Sacca; powiesz, że pojutrze jest święto jednej z moich patronek, i wieczorem po swoim przybyciu każesz iluminować zamek, jak można najwspanialej. Nie szczędź pieniędzy ani trudu; pomyśl, że chodzi o szczęście mego życia. Od dawna  przygotowałam tę iluminację; przeszło od trzech miesięcy gromadziłam w  piwnicach zamkowych wszystko, co może się przydać do tego wielkiego święta; dałam ogrodnikowi do przechowania wszystkie przyrządy do  wspaniałego fajerwerku: każesz go puścić na terasie wychodzącej na Pad. Mam w piwnicach osiemdziesiąt dziewięć wielkich beczek wina, każesz zrobić osiemdziesiąt dziewięć fontann winnych w moim parku. Jeśli jutro zostanie  bodaj jedna butelka nie wypita, powiem, że nie kochasz Fabrycego. Kiedy  fontanny, iluminacja i ognie sztuczne będą w pełni, wymkniesz się przezornie, możebne bowiem jest iż w Parmie cały ten obchód wyda się zuchwalstwem.	Tak, panie ministrze, ale ja jestem doktorem praw. Nie! Niech pan minister nie sądzi, że ma do czynienia z obłąkanym. Mój wygląd to skutek wielu miesięcy najcięższej nędzy. Nazywam się Franciszek Murek. Mam oto wszystkie dokumenty...	Byle była wola boska to i szczęśliwość się zdarzy. Ale co prawda, to mało mu przez tę dziewczynę głowy nie ucięli, a teraz znowu tur go starmosił.	Przywiązujesz pan zbyt wielką wagę do moich słów Oboje z bratem zmartwiliśmy się bardzo śmiercią sir Karola. Odwiedzał nas często, mówił z przejęciem o klątwie, ciążącej nad jego rodem. Nie dziw, że po jego tragicznej śmierci gotowa byłam uwierzyć w słuszność jego obaw, a widząc jego spadkobiercę, przedstawiciela tejże rodziny, uważałam sobie za obowiązek przestrzec go o możliwym niebezpieczeństwie. To był jedyny cel moich słów.	O, to się wie!	To straszne. Nie uwierzę, by to panu wystarczało.	Nie wiecie to? Dyć razem z Jaśkiem Tereski i Jarczakiem z Woli.	Nie szlachetny, ale rozsądny Skoro jesteśmy sami pod tym niebem, bez innych świadków prócz trzcin i krzaków okalających Charentę, pozwól mi, droga panno Ewo, abym zwierzył ci się z niepokoju, jaki budzi we mnie obecny kierunek życia Lucjana. Po tym, co mu powiedziałem, obawy moje wydadzą się pani z pewnością przeczuleniem przyjaźni. AmbicjaTy, panno Ewo, i twoja matka, uczyniłyście wszystko, aby go wynieść powyżej jego stanu; ale podsycając tak jego ambicję, czyście go nie pchnęły nierozważnie na drogę wielkich cierpień? W jaki sposób zdoła utrzymać się w świecie, w który ciągną go upodobania? Znam go! Należy on do natur lubiących zbiory bez pracy. Obowiązki towarzyskie pochłoną mu czas, a Czasczas jest jedynym kapitałem ludzi, którzy mają za cały majątek swą inteligencję; lubi błyszczeć, świat będzie drażnił jego pragnienia, których żadna suma nie zdoła zaspokoić, będzie wydawał pieniądze, zamiast zarabiać. Wreszcie, przyzwyczaiłyście go do wielkiego rozumienia o sobie; ale zanim świat uzna jakąkolwiek wyższość, żąda wprzódy świetnych rezultatów. Otóż Twórczość, Samotność, Pracasukcesy literackie zdobywa się jedynie w samotności i dzięki wytrwałej pracy. Co da pani de Bargeton twemu bratu w zamian za tyle dni spędzonych u jej stóp? Lucjan jest zbyt dumny, aby przyjąć jej pomoc, a my wiemy, że jest zbyt ubogi, aby nadal przebywać w otoczeniu, które jest dlań podwójnie rujnujące. Wcześniej czy później ta kobieta porzuci Lucjana, zatraciwszy w nim zamiłowanie pracy, rozwinąwszy upodobanie w zbytku, lekceważenie naszego skromnego życia, smak do rozrywek, skłonność do próżniactwa, tę rozpustę dusz poetycznych. Tak, drżę o to, aby ta wielka pani nie uczyniła sobie z Lucjana zabawki: albo kocha szczerze i doprowadzi go do zapomnienia wszystkiego, albo nie kocha i uczyni go nieszczęśliwym, on bowiem za nią szaleje.	To nie jest łgarstwo, mówiłem. Jesteśmy w takim położeniu, w jakim mogą być tylko jego najszczersi przyjaciele. Przyjechaliśmy na Ziemię w jego wozie i prosto od niego, a więc niejako w jego poselstwie. A stąd wniosek, że musieliśmy być jego przyjaciółmi. Czasem skutki wyrokują o przyczynach. Nie krzyw się, ja mówię poważnie. Być może, że sami nie wiedzieliśmy wprzód o tej przyjaźni.	Musisz waćpan jechać do Krakowa; nie może być inaczej... Zresztą powiem szczerze: rad bym w onej wyprawie po kniaziównę mieć takie pięście, jako są waścine, za plecami, ale w czym innym, toś się waść na nic nie zdał. Tam trzeba będzie symulować, a najpewniej przebrać się w świty kozackie, chłopów udawać Prócz tego waćpan i mowy ich wybornie nie umiesz. Nie, nie! Jedź waść do Krakowa, a my sami damy sobie jakoś radę.	Ja? zostać tutaj! tu! tu! Ojcze! ej, jakbo wy mnie nie znacie Zostać z tym trupem zamkniętą między czterema ścianami, żeby mnie jutro wygnał, gdy dla niego nie będę ciekawością i potrzebą? Oj nie! nie, stary: zrzucę ja te świecidełka i pójdę w świat z wami. Życie mi to dojadło, dzień do dnia tak podobny, jak dwie paciorki, godziny wloką się jak konie kulawe, człowiek czuje, że drętwieje i usypia. A jednak co powiész stary?	A ty, Krzychu, zali także nie wiesz, o jakim to hultaju była mowa?... Nie wiesz? to płać dukata!	A! a! We Włoszech, choćby z pastuszką, trzeba umieć far l’amor, inaczej tylko się na nieprzyjemności narazić można. Płochą zalotność rozumieją tu tylko zalotnice, dla których ona jest rzemiosłem... a Pepita... ho! ho! Toć przecie córka Rzymianina, mieszczanina wiecznego grodu i właściciela domku; ma pewnie odłożone posagowe scudi, które jéj na gospodarstwo towarzyszyć będą. W lada miłostki się nie wda i prędzéjby posłuchała prostego parobczaka, który się z nią ożenić może, niż panicza, o którym wié że chce tylko zabawić się i bałamucić.	Co to znaczy?	Ja się na tych rzeczach nie rozumiem i nie wdaję się w nie.	A jakże! czy-to tak Pietrusia przywitać się ze mną powinna?	Mają pistolety i szable Nie, to kiepski pomysł. Muszę porozmawiać z ich hersztem. Słuchaj no, Benie Ali!...	Oho, ja jeszcze pamiętam, a wciąż mi się plącze między niemieckie wyrazy, a pieśni w uszach grają, co je na polach a w kościołach śpiewają.	No, no, z waszymi modami! Jeszcze przyjdzie czas, że wam głów przemądrych nie stanie na ich wymyślanie...	A był to triumf dobrze zasłużony!	A na cóż ja wam potrzebny? hę? Małościeto mnie nawymawiali, że chleb jem daremnie? A daliście mi kiedy szmat, odzieży; dali nową koszulę i choćby łapcie na znużone nogi? Kiedym ja wam niepotrzebny, po cóż siedziéć miałem! Idźcie sobie braciszku z panem Bogiem i kłaniajcie się odemnie staremu Łysce...	Byłem w laboratorium jeszcze o czwartej, a od tego czasu... przeżyłem osiem dni takich... takich, jakich dotąd nie przeżyła żadna istota ludzka! Jestem diabelnie znużony, lecz na pewno nie zasnę, dopóki nie opowiem wam wszystkiego. Wtedy dopiero pójdę do łóżka. Ale nie przerywajcie!	Takie ci się ogromne oczy zrobiły, Colinie Jak tylko myślisz, to ci się robią takie ogromne oczy, jak dwa koła. O czymże tak rozmyślasz?	Przecież to próba!... ja całą postać mam już w myśli gotową.	Prawda, jak mi Bóg miły, prawda!... Wstydziłem się, mości panowie, za tę Rzeczpospolitą... Ale teraz już bym się z żadną inną nacją nie pomieniał!... Sto tysięcy szabel, jak gołębiowi z gardła!... Niech to inni pokażą!... Bóg dał opamiętanie, Bóg dał! Bóg dał!...	Bogu chwała, Bogu chwała! A jacyż to pułkownicy są z panem Wołodyjowskim?	Czy to ty, Błażeju?	Wolę szczerze mówić, bo tak myślę, że zawsze szczerość od symulowania więcej warta... Ale... ale tego nie potrafię wypowiedzieć, ile mnie waćpanna wlewałaś pociechy do serca i jaką ja wdzięczność dla niej żywiłem!	Panie! a jakże mi iść do sądu, kiej mnie Żydy zgodziły do miasta, żebym zara jechał. Niech się pan zmiłuje i opuści!	W go-go-gościnie nie-nie-nie byłem. My-my-licie się...	Ja pamiętam. Już mieszkaliśmy w Warszawie, to był dwudzies­ty trzeci.	O, wiem. Ale uczucie jest tak odmienne od wiedzy. Zdrowy rozsądek mówi mi wszystko, co możesz powiedzieć, ale niekiedy zdrowy rozsądek traci nade mną moc. Zdrowy rozsądek owłada zupełnie moją duszą. Po odejściu pani Elizy nie miałam już niemal odwagi zakończyć pakowania.	Tak. A teraz jedziemy dalej przez tę ogromną pustynię, której końca wcale nie widać. I nie wiemy, co nas tam czeka.	He, mości Rinaldo! Czy mógłbym dowiedzieć się, czemu zawdzięczam uprzejmość pańską?	Pani się pewnie czuje strasznie osamotnioną w naszych stronach?	Yung na przodzie...	Na rany Chrystusa! cicho tam... Bohun!	Dziękuję. Więcej pytań nie mam.	Nie chcę	Tak, ile mi się zdaje, posag i piękność.	Ale się idzie z konieczności i ze smutnej konieczności	Niestety, o tej dziwnej rzece nic nie wiem, mój bracie! Takie rzeczy nie każdemu dano poznać...	Jakże się nazywają wasi rodzice? spytała raz jeszcze Stasia, której litość i zajęcie wzrastały.	Jeżeli ci nie ufał, jak mógł ci powierzyć ten wyrok?	Zali stary Zych wie, że cię panna do mnie wysłała?	Więc panu udało się takie połączenie wytworzyć?	„Rozdział 10. ...Jeśli tedy kogo tobie niemiłego na zdrowiu uszkodzić zapragniesz, ulepże przódzi z wosku libo z gliny świeżej łątkołątko (daw.) koszula śmiertelna. dla człeka zmarłego... Wierę w tydzień najdalej wróg twój serdeczny ciężko zaniemoże...”	Uważa pan, jest taka awantura arabska	No i teraz pora na takie rzeczy... Kolej idzie! Trza przecie mieć rozum.	Panie baronie ja nie prosiłem pana o świadectwo przyzwoitości. Poza obrębem tego	Do licha, co ty nam tu opowiadasz?	No, świetny pomysł! Jeśli tylko doprowadzisz go do skutku i będziesz rozsądny, wszystko pójdzie jak z płatka.	Ani ja wiem, ani ty wiesz, boś mnie jeszcze nie pytał.	Ale czy pozwoli panu, by wyjechał pan z człowiekiem, którego nazywają hrabią de Monte Christo...	Chcę panu oddać, com winien Przyjaźń przyjaźnią, a interes interesem Teraz rachunki nasze załatwione aż do świętego Sylwestra. Proszę mi rozmienić sto sous.	Eliezer, przeczytaj nam co z tej książki!	Jak mogła hrabianka Ponimirska wyjść za takiego gbura i chama, za człowieka tak gminnego jak pan? Panie... panie... no jakże panu?	A co ja temu krzywkrzyw (daw.)	Czyżbyśmy z chwilą przybycia do Hongkongu, panie Fix mieli stracić pańskie towarzystwo?	Do Prus, do Hollandyi, do Francyi	Wniosek króla Maciusia Reformatora przeszedł wszystkimi głosami prócz jednego. Posiedzenie zamykam do jutra, do godziny dziesiątej.	Ząb mi wybił! Jestem pewien, że mi wybił kilka przednich zębów...	Owszem W kasie jest czterysta z czemś złotych.	Biadato już, kiedy kogo potrzeba pilnować!	Ach! dałbym sobie rękę uciąć, gdyby...	Ciebie jednego ja przestrzegł, a innego Lacha pierwszy by rozciągnął.	Dałbym sobie rękę uciąć.	Jak w maju. Teraz jesień!	Jam zdrowa, wszystkie trudy wytrzymam. Możemy jechać choćby i zaraz.	W czym mogę być państwu użyteczny?	Znasz go dobrze?	Jak nas złapie, każe nas wszystkich powiesić	I ja gotów jestem ich wysłuchać.	Bóg ześle wam dobre natchnienie, miłościwy królu	Czy ty masz jakieś stosunki w sądownictwie, w prokuraturze?	Cóż takiego, Conseil?	No i cóż potem?	Sądzę, iż Antonia całkowicie pana rozumie?	Takiś ty!	Więc pójdę teraz	Za długi, wielmożny panie.	Zupełnie sam, wielmożny panie.	Ależ Karolino...	Chodźmy!	Dlaczego?	Dziękuję panu sędziemu	Jakób Szyszko.	Jonasz...	Lekkomyślnie!	Listu zapomniałem w Olszance.	Mój ojciec będzie w sklepie.	Obłudniku!...	Precz!	Rozmyślnie	Silentiumsilentium (łac.) uderzeniem kułaka w stół zgłuszył Müller szemrania.	W Czarnorudce.	Z pewnością	Zabierałeś głos?	Śpiewa?
A ja już o świcie byłem. I jak się wam zdaje, że ot, pewnego dnia kłody ze starej poręby same wylezą na drogę i ułożą się w poprzek? A kamienie też podsypią się same?... Takich cudów jeszcze nie bywało. To był zbrodniczy zamach.	Dziwujże się tu czemu, mospaneńku, kiedy taka młodzież się rodzi! Toż to ja sam w mojej osobie, jako już powiadałem, siedziałem już z panem Żabą w jego domu przy piwku marcowym, kiedy wpadli pan Kasper Magnuski i tenże sam Jur z Borowiczek i pierwsi przywieźli nam wiadomość o wykradzeniu pani stolnikowej i osadzeniu jej na zamku Piotrowiczowym a ten tu młokosik, który pewno aż w jakie kilka dni potem dowiedział się o tej rzeczy, powiada mnie w żywe oczy, że on Jura skaptował! Tfe! A myszy, żeby do waszego domu wlazły, tobyście ich szukali! A z muchami wam wojować po ścianach! Tfu!	Pani wie. Dziś rano zbudziły mnie nieludzkie wrzaski. Idę do okna... myślałam, że się pali, a to ta banda aktorów i aktorek stała na drodze i tak krzyczała na przewodnika i Porzyckiego, żeby się zbierali. Szli na wycieczkę. Pani nie słyszała?	Dowiedz się pan że u tych nędzników śpiewać w cierpieniu, znaczy wyznać coś na torturach. Męczono tego głupca i przyznał się, że skradł bydło, za co został skazany na sześć lat do galer, prócz dwustu rózg, które mu zaraz wyliczono. Smutek zaś jego i wstyd pochodzą stąd, że go koledzy jak nędznika traktują, wyrzucając mu brak wytrwałości i dowodząc, że kryminalista ma zawsze swoją wolność na końcu języka, jeżeli tylko świadków przeciwko sobie nie ma, i szczerze mówiąc, w tym punkcie zgadzam się z nimi.	Och, pan wyolbrzymia swoje skrupuły. Nobel, który dorobił się milionów na wywoływaniu wojen i uzbrajaniu przeciwników, ustanowił nagrodę pokojową i jego pamięć otoczona jest szacunkiem. Zresztą pańska firma nikogo nie namawia do nabywania wyrobów obcych, a że je sprowadza?... Gdyby pan się tym nie zajmował, zajmowaliby się inni. Lepiej tedy, że robi to pan, który jednocześnie z całą szlachetnością i z lekceważeniem osobistego interesu będzie zajmował się propagandą wyrobów krajowych. Zresztą czy zaraz wszyscy muszą wiedzieć, że pan jest współwłaścicielem „Polimportu”?	Patrzajże to on naprawdę myślał bez pożegnania odjechać. A przecież to wojna, mosanie! Kto wie co komu jest zapisano, a i tak jeszcze chciałem ci co powiedzieć. Komendę wziął Jur z Borowiczek z Gintowtem, to dobrze, bo to ludzie jak mur, ale szlachta się trochę popiła, uważaj tam z łaski swojej... żeby się ta hołota gdzie nie pogubiła po drodze. Oj! Bo to widzę i na oszmiańską już termin przyszedł.	Nie wiedziałam, czy się uda, więc robiłam starania na własną rękę.	Nie wiem. Doniesiono mi właśnie, że Choma zjawił się między rybakami w okolicy Przesmyku: tam są ludzie ciemni, dzicy i nieokrzesani...	Imię i nazwisko. Poczekasz, zanim usłyszysz. Już się ta o nie dopytywał niejeden dygnitarz, boby se szczęście rodziny ufundował, żeby się też dowiedział. Strasznie są ciekawi, jakim się też herbem pieczętuję. Tobie nie powiem, bo jakem wspomniał o tym robaczku, co to u babuleńki, to ci tak zaraz ślipeczki błysnęły!...	Poczekawszy, panie podskarbi... jam nie prorok, ale powiem panu, że i król stary i wszyscy wy będziecie radzi, że ja ją sobie zechcę wziąć. Otóż ja zawczasu się polecam...	Ha! to niech się i stanie wedle waszej woli	A ja, anim się po tym zimnym, milczącym jegomości spodziewała! dodała Lassy z dygiem arcy komicznym... Tak się ukrywa z talentem, jak drudzy z nim chwalą.	Dobrze, ale uspokój się, mówię ci, bo się jeszcze rozchorujesz. Prawa i ustawy są inne i nie bardzo o nas dbają.	Cale nie wątpię; każdej godziny stać się to może.	I uciekł razem z tobą? Jak to się stało?	Jak najlepsze. Ach, jakie to musi być dobre i tkliwe dziecko! Niech pan stara się ją poznać.	Ale to ojcze dobrodzieju, ja już podrósłszy od żelaznej i słomianej do duchownej prawdy przyszedłem i o nią się chciałbym dopytać. Ale i ta dla mnie żelazna.	Otóż to jest! Lwem się urodzić, to nic nie kosztuje, bo to dar boski i rodzicielski; ale lwem się utrzymać ledwie dziesiąty potrafi.	A czegóż mam się lękać dopóki będę miał szczęście cieszyć się łaską Ich Królewskich Mości?	Gdyby połowa tych zarzutów była prawdziwa, chłopak powinien by leżeć w lazarecie; a tymczasem wygląda znakomicie. Prawda, ogolił się. Sam zauważyłem.	Mieszczanin oburzył się pan Tomasz.	Udałyśmy się tam dwa lata temu. Lekarze obawiali się o moje płuca i zalecili mi powietrze Neapolu. Przejeżdżałyśmy przez Bolonię, Peruzę i Rzym.	Wstydzi się matki. Co prawda, ale taka matka!...	Nie wiem... nie wiem... nie wiem... nic jeszcze nie wiem: co pocznę, dokąd pójdę... Te kilka tygodni przychodziłam do życia, do równowagi, i bałam się samej siebie zapytać jasno: co dalej?.. bo nie znalazłabym odpowiedzi ani w sobie, ani Nie wiem! Wir jakiś mnie porwał i kręci mną dotąd, i nie pozwala wydostać się na prąd, któryby mnie poniósł, chociażby na zatracenie. Wszystko mnie rwie w jakąś dal, ale dokąd? gdzie? poco? nie wiem! Wie pan, wczoraj, w kościele, wszyscy odwrócili się ode mnie z pogardą. Opowiadali sobie prawie głośno takie szczegóły o mnie, że, słuchając, umierałam ze wstydu i bólu, że byłabym spoliczkowała całą tę zgraję i uciekła, gdzie mnie poniosą oczy. O, tutaj jest piekło, piekło! Czegoś pan mi umrzeć przeszkodził?	A dostawszy się do Przylądka Dobrej Nadziei?	Dla czego pan wojewoda ma się fatygować, ja	Zwróciła pani może na to uwagę kuzynkowi?	To może i mnie kapkę koniaku. Ale dosłownie kapkę. Nie uważasz, że mój polski jest dosyć dobry?	Nie mogę wypowiedzieć zdania w tym względzie, nie wypróbowawszy okrętu Zdaje mi się, że to świetny statek; więcej nie mogę powiedzieć.	Te, co też pan mówi! Co do seksualnej... to nie. Stanowczo nie. Żadne efemerydy u pana Borowicza nie bywają. Chyba że na mieście...	I jeżeli zajdziesz z mym zleceniem do samej Umballi, to dam ci pieniądze. Chodzi tu o konia... białego ogiera, którego sprzedałem jednemu oficerowi, ostatnim razem, gdy wracałem z przesmyków górskich. Lecz wtedy... stań bliżej i podnieś ręce, jakbyś żebrał... rodowód siwego ogiera nie został jeszcze całkowicie stwierdzony i ów oficer, który jest w Umballi, prosił mnie o wyjaśnienia Więc zlecenie, które ci daję do tego oficera, brzmi jak następuje: „Rodowód siwego ogiera jest całkowicie ustalony”. Tym sposobem on pozna, że przychodzisz ode mnie. On wtedy zapyta: „jaki masz dowód?” a ty odpowiesz: „Mahbub Ali dał mi dowód”.	Tak to, tak! PolakGórą, kiej to błyskanie, lecą boskie przykazy, a nikt, żeby ksiądz, żeby najmądrzejszy, ich nie przejrzy przódzi, aż padną na naród ziarnem dojrzałym!	Zajść do kawiarni Oto do czego sprowadziła się u was zagadka życia.	Pospieszamy panu na pomoc, miły sąsiedzie! Jechaliśmy właśnie z panem Władysławem moimi granicami ha-ha-ha!...	Przecież powiedziałem, że...	Raczą panie usiąść albo może na górę...	Wypijmy na pocieszenie!	Ha! Niech tylko spróbuje zabrać! Zakopany skarb należy do tego, kto go znalazł. Nieważne, na czyim był terenie.	Literalnie nikomu Zależy nam na tym ogromnie. Nawet pańskiej przyjaciółce, pannie Dufayel.	Nie głupiaś, panienko Jednak pozwól, że ci dam jedną dobrą radę.	Nie, panie dyrektorze, ale sądziłem, że skoro Feliksiak ma takie poparcie u pana prezesa, należałoby...	Ja siebie nie nazywam dzieckiem, ale też nie uważam się za dorosłą pannę Cóż ty powiesz, Elizo?	Co znaczy, nie słyszałem? Na naszej komodzie stoi przecież twoja fotografia. Jak mogłem ciebie nie poznać!	Nudzi mnie strasznie, niemniej niż ją. Ona jest bardzo mądra, za mądra na kobietę. Brak jej tego nieokreślonego wdzięku słabości. Gliniane nogi podnoszą wartość złotego posąguGliniane nogi podnoszą wartość złotego posągu	A! cóż po tem, wszystko to zimne, nieokrzesane, naiwne aż do śmieszności, a galanterya, słodkie słowa dla nich stracone. Paryska mieszczanka więcej ma dowcipu niż te panie najświetniejszych imion.	Boże, dzięki ci! Znam głos tego psa. To Bull pana Harbisona!	I to w porach kiedy Rumiański w biurze pracuje... ciągnęła Apolonja.	Jeśli pozwoliłem, aby uwięziono Ludwika, wiedziałem, co czynię. Było to niezbędne.	Pokaż mi go. Który to? Wskaż mi go. Muszę go zobaczyć!	To niby czyj ojciec?	A cóż tam po mnie!	Kapitalny szlachcic, jak mi Bóg miły!	Opowiem po drodze, do kogo jedziemy A ma pani wizytowe bilety z obecnym nazwiskiem?	W takim razie nie powinnaś mieć żadnej obawy o mnie.	A może oddał je do domu podrzutków.	Dlatego miłościwy panie, tobie szczęścia poskąpiono ażebyś je dał drugim Człowiek nie żyje dla siebie	Eh! babo ze mną jak sobie chcesz ale od Julka mi wara, jestem ojcem i powinienem go pilnować	Ja nic nie mówiłem przecież	Ja zawsze umiem doskonale; pan mnie umyślnie „kładziesz”.	Królowe do kloaki!	Maszko mnie zatrzymał Co tu słychać?	Może być. I tego ci nie brak.	Nie bardzo. Spowoduje roztargnienie.	Nie wiem	O tym wasza książęca mość nie powinieneś myśleć.	Panienko! Panienko! Jaśnie pani szuka wszędzie panienki. Przyszedł jakiś gość, jest już w salonie.	Strasznie starzeje! rzekł, czy pan hetman tego nie widzi?	Symbole siedmiu planet. Ten tu, w kształcie kółka, z krzyżykiem u spodu	Służba nas zmusza chociaż mundurów nie nosimy, żołnierze my są...	Tak jakoś.	Tak jest... i ze znacznym.	Więc widizisz, Lolka, matrymonialna matrono, powiem ci dowcip, tylko nie wiem, czy z „Bociana”„Bocian” popularne pismo katolickie, od 1901 z podtytułem „Tygodnik religijno-społeczny, ilustrowany, dla rodzin katolickich”..	Zabawna jesteś dziewczyna! Pająk nie wyrządzi ci przecie krzywdy.	A juści, potwierdził Groszek, i chcą je uczynić głośnemi, a świetnemi, aby zatrzeć pamięć tych z Rokiczaną, których im wstyd...	A ma pan chęć?	Będzie dzisiaj u nas!	Cecylka, czekajcie, czekajcie: Le faux chignon...	Cha! cha! Poznał polskich kawalerów!	Cygan paskudny, cygan!	Czyście niedawno byli we dworze?	Dałem i zostanę	D’Artagnan przecząco potrząsnął głową i spiąwszy konia ostrogą, ruszył z kopyta.	I cóż mi z tego	Kowal poszli dopiero co!	Kuno Lichtenstein komturem ci wielkim został?	Maryla kładzie Tolę spać a ja płaczę, bo TolaTola	Mojeszanwanie	Może być!	Musi mi pan wierzyć.	Oj! oj! oj!...	Panie Horn!	Pluje krwią, pije i pisze.	Postaw go.	Przy Karmelitach bosych.	Przy jakiej sposobności?	Psiakrew!	Sam jej łeb ukręciłem	Stójcie!	Więc Judy musi oświetlać. Greto!	Zaśby pojechał gdzie dalej?
Cichojcież chłopak już duży, nie  krzyczałby, jakby nie miał o co. Trzęsie się ano jak listeczek. Cóż ci to, synku? Powiedz, nie bój się.	Nie godzi się, pani! Kochać nie grzech, i robak słońce kocha, ale ja nie mąż dla pani. Służyć pani będę i życie dam w potrzebie, ale skarbów waszych nie chcę, ani do Poświcia na łaskę nie pójdę, bo wtedyby ludzie nikczemnikiem mnie nazwali, i słusznie!... Dziwiła się pani, żem na pieniądze chciwy i szczęściem je zowię. Nie dla sławy i potęgi ich pożądam; rzuciłbym je w tę otchłań i dopiero równy pani, do nógbym wam padł, prosząc o szczęście i spokój! Inaczej nie mogę, nie chcę!... Wolę zmarnieć!...	Przeląkłem się tak aż mi serce stanęło; ścierpłem tak, jakby mnie lodem obłożył. Nie mogłem się ruszyć, bałem się oddychnąć. Czekam, czekam... zali gdzie spod ziemi jaki olbrzym nie wylezie, albo z góry smok nie wyskoczy, nic... cicho. Za jakiś czas, może długi, może krótki, ośmieliłem się kapkę, ruszam głową, nasłuchuję, patrzę, nic strasznego nie ma. Tedy myślę sobie: „Uciekaj, pókiś cały, bo jak łupnie drugi raz, to nie będzie żartów”. Chcę wyjść na świat, a tu otwór przeokrutne kamienie zawaliły.	Bo cię już otumanił, a my, ludzie świeży, to widzimy wszystko. Bo zresztą i to: gęba ogolona przy kontuszu i żupanie, co nigdy nie bywa; nosiło go gdzieś po świecie, po Francji, po Niemcach, po Włochach, na królewskich dworach się prezentował! Cóż to? Magnat on jest jaki czy książę, czy dukduk (z fr.) diabeł., mospanie, kaduk, i założę się z tobą, że go ani pacierz mówiącego obaczysz, ani kładnącego krzyż święty, ani jakąkolwiek rzecz chrześcijańską czyniącego, a gdyby przyszło się bliżej popatrzyć, to ręczę, że się tam ogon i pazury wynajdą.	To nie będziesz się pan poświęcał. Po cholerę, poświęcenie temu, co ma forsę!	A nie kaszlało?	Świece, nie panny!	Nie, ale pański synowiec ucieka w téj chwili z hrabiną Cosel z zamku, ha! ha!	Ale przyznanie się przed nią do zmiany położenia za wiele by pannę Orecką kosztowało, czy tak? A więc marnuj pani swoją własną pracę, skoro się to lepiej zgadza z twoją godnością, ale zapłacz nad sobą zawczasu, bo przepowiadam ci, że nie dojdziesz nigdy do niczego. Kto nabywa rzeczy niepotrzebne, ten potrzebne wkrótce sprzedawać zacznie.	Będzie ze dwustu. Nie wiadomo, panie, co począć, bo leżą w wąwozie, przez który droga nam wypada. Ognie palą, jeno blasku nie widać, bo w dole. Straży nijakich nie mają: można do nich podejść na strzelenie z łuku.	W takim razie będziemy mieli wyborną sposobność nauczenia się cierpliwości; postanowiłem bowiem na nich czekać, dopóki nie przybędą lub dokąd nie otrzymam pewnej wiadomości, że zaniechali przybycia.	Mówię panu, budzę się w nocy, i nie znajduję koło siebie pana doktora. Widzę małe światełko w ubikacji. Musi pan wiedzieć, że mamy dwie. Ja sobie myślę, czy mój Hans, czyli pan doktor, tak trzęsie domem? Myślę sobie, że to całkiem możliwe, bo on ma takie gwałtowne wypróżnienie. Czytam rano gazetę: trzęsienie ziemi. I co pan na to?	Podziwiaj mnie, Marku. Onegdaj rzekłem cezarowi tak: „Mój siostrzeniec Winicjusz pokochał tak pewną chuderlawą dziewczynę, która hoduje się u Aulusów, że dom jego zmienił się w łaźnię parową od westchnień. Ty (powiadam), cezarze, ani ja, którzy wiemy, co jest prawdziwa piękność, nie dalibyśmy za nią tysiąca sestercjisestercja (z łac.)	Nie znam, nie wiem i nic wiedzieć nie chcę...	To dobrze. Kto z niewolników jest jej kochankiem?	Wasza Królewska Mość niechaj nie zapomina, że czyniłem wszystko, co mogłem, aby zażegnać burzę.	Kędyż to było?	To kanalia.	Dlaczegożeś od razu do mnie nie przyszedł?	Ja się go tam nie boję.	Już nie pomnę, zabaczyłam. Znowu ty wymyśl co nieco, dlaczego ja ino mam gadać?	A co to warto?	Ekscelencjo! klasztor leży blisko śląskiej granicy, i Jan Kazimierz snadnie od niego zasiłki mieć może. Musimy go zająć, aby temu przeszkodzić... Jam pierwszy zwrócił na to uwagę i dlatego jego królewska mość mnie tę funkcję powierzył.	Jakto po raz ostatni? nie patrząc na niego.	Nie, pani ja się tak tem zajmuję, jak pan Bigiel muzyką: w wolnych chwilach i dla własnej rozrywki.	Nie miałam racji, panie Porthos, wyznaję; teraz naprawię błąd mój, zaręczam słowem honoru!	Ja mam już o nich dokładną opinię Są to łotry...	Nie pojmuję, Barrymore, jak mogłeś przemilczeć tak ważny szczegół...	Poczekaj już ja to załatwię.	Nie pędź go. Co ci szkodzi, że sobie trochę pogadamy.	No to odpędźcie ich!	On nie wygada się z niczym... jeżeli pan się tego właśnie boi, pułkowniku Creigthon.	Wielkie nieba! Cóż to znaczy?	On mówił coś tam o wytrwaniu do samej śmierci i o pokładaniu ufności w Bogu. Zdaje mi się, iż po prostu się przeraził. Ale on jest, wie pan, bardzo daleko, a Bóg, jak powiadają w tym kraju, bardzo wysoko.	Ach, tak! Takie mając kuzynki i ja bym się ożenił. Ale przystępując do interesu, czy matka zgadza się na zmazanie jej hipoteki z Pożajska?	Dlatego, że jest tu portret mój.	Słuchaj, bakałarzu w grubym jesteś błędzie, jeżeli myślisz, że nauka dobrego fechtowania się jest niepotrzebna.	Książę Witold jest już zapewne w drodze od wschodu	A czego by miał kłamać? Któż by to miał być jenszy?	Dziękuję ci bardzo, kochany Szczurku. Jakiś ty dobry, że pytasz o moje zdrowie! Ale przede wszystkim powiedz, jak ty się miewasz i nasz kochany Kret?	Miałby jakiś nowy sposób postępowania, mówiłby mi nowe rzeczy, czasami rozgniewałby mnie do łez, potem sam śmiertelnie obraziłby się na mnie, a potem	Czy pan Stefan obraził się na mnie?...	Cha!... cha!... cha!... Sargon... cha!... cha!... Sargon, powinowaty króla Assara, zrobił się nagle tak pobożnym, że na całe miesiące puszcza się w niewygodną podróż, byle uczcić boginią Astoreth w Pi-Bast... Ależ w Niniwie znalazłby większych bogów i uczeńszych kapłanów... Cha!... cha!... cha!...	Dlatego właśnie, że jest obcy, uważam za swój obowiązek czuwać nad nim	Czego ty się mnie czepiasz?	Ty masz przeszłość a ja przyszłość! Ja tracę tylko kobietę, ty tracisz nazwisko, rodzinę. Czas brzemienny jest moją zemstą: przyniesie ci brzydotę i samotną śmierć; mnie sławę!	Bogdajby nim był!! lecz niczem wybór jeszcze... niczem nawet koronacya, potrzeba się orężem dobijać panowania, a my...	Zdaje się, że tej zimy mieć będziemy znośniejszą niż zwykle operę...	Widzisz kochana mamo powitanie, kantata, przyjęcie, król był wesół i zostawił nam dotykalne dowody swojego ukontentowania, mogę się więc spodziewać jak najpomyślniejszych w Warszawie sukcesów!	Właśnie od czasu znalezienia przez was tego papieru debatujemy nad tym, na jaki krzyż?	Na co ci potrzeba aż stu rubli?	Z dziś na jutro niemożliwémby było rok, może dwa, może więcéj pracować będziemy musieli, poruszyć wszystkie sprężyny; ale zwycięztwo tak pewne, przy łasce Bożéj, jak tylko w ludzkich sprawach rachuba pewną być może.	Dżemmo moje też kochało raz, a teraz się bawi.	Rozumie się.	Słyszysz mnie, Beatko?	Za chwilę gruzy spać tu będą.	A bardzo pani niezadowolona, że przyszedłem jej dokuczać?	Ottowicz czeka na ciebie?	Wielki Boże w Niebiosach! Żydzi na Księżycu?!	Że wczas pomarła, bym se poszukał trzeciej.	Wywołują, idź-że pan!	Nareszcie sextoprimo, secundo (...) sexto (łac.) kończył Conseil ryba mórz tropikalnych posiadająca zdolność nadymania ciała, przez co przypomina kolczastą piłkę. i ryby księżycoweryby księżycowe	Sam, wszystko sam... daję pani słowo Powiedziałem sobie: ukształcę się	Wiem, wiem! Byliście u Wolskich. Panny już cię ogadały!	Panie hrabio, pod tym mundurem bije jedno z najwaleczniejszych i najszlachetniejszych serc w całej armii.	Ja także!	Dla robotnika, który żył jeno z pracy i złamał nogę, spadając z rusztowania.	A zatrudnienie pan ma?	Dopiero za trzy godziny. Tylko podczas przypływu.	Tak, dlaczego mi odmawiasz?	Bien ma chère	Będziemy mówili kolejno, jak siedzimy.	Gdyby choć zobaczyć, choć pogadać wy tam chodzicie?	Nu, dobre, daj Boże, żeby zawsze tak było	Po naszym wyjeździe, w marcu...	Ponad wszelkie? No, proszę!...	Tak, mamo...	Natychmiast, ekscelencjo, czego pan sobie życzy? Proszę rozkazywać.	Za pozwoleniem pana!	Ile tego było?	Może bym mógł w czym dopomóc?	Teraz przypominam sobie dokładnie. A więc... czy ta chwila teraz nadeszła?	Tysiąc wdzięczności. Dzięki Niebu i żona moja in statu quo.	A niby kto zamierza nam towarzyszyć?	Bez śledztwa i formalności?	Bij! Morduj!	Dość malowniczy widoczek...	Dziadku niech dokończy.	Głupstwo!	Jestem administratorem, nowym administratorem...	Kto wie...	Miłościwy książę	Nowa pani?...	Rycerz, Sława, Władza, Król, Marzenie	Stasiu!	Sumaišiau turbūt pundelius gazietųgazieta (lenk.)	Te, ryfaryfa	Wybornie! Ksiądz wniesie skargę. Jeżeli przegra w Tours, wygra w Orleanie, Jeżeli przegra w Orleanie, wygra w Paryżu	Wyjeżdżasz więc pani bez żalu? spytał.	Zapomniałem: Hamlet czy Otello.
To światły umysł i zacny człowiek Brak mu oczywiście oryginalności i smaku, ma zato straszliwą pamięć. Mówiono o „przodkach” osób, które mieliśmy dziś na obiedzie, o emigrantach, że „niczego nie zapomnieli”. Ale oni mieli przynajmniej tę wymówkę że się niczego nie nauczyli. Podczas gdy Brichot wie wszystko i ciska nam na głowę przy obiedzie całą mądrość dykcjonarzy. Sądzę, że nazwa żadnego miasta ani wioski nie ma już dla pana tajemnic.	Ale są rzeczy, których usta wypowiadać nie powinny, aby ich słowo nie ostudziło Właśnie w téj chwili, gdy pani tu jesteś, nie godzi się....	No to głupi. A jak ci się nie podoba, to mnie nie wołaj i już.	No, to nie diabłaż ty wozisz ze sobą?	Doskonale! Pani kumo, puśćcie nogę, weźcie poduszkę i przysuńcie krzesło i połóżcie poduszkę na nie... Za blisko... trochę dalej... Mój przyjacielu, podaj mi rękę... ściśnij mocno. Pani kumo, obejdźcie no łóżko i chwyćcie go pod ramię... Wyśmienicie... Mój kumie, nie zostało tam co w butelce?	Niby nie widziałaś	Nie bardziej niż babcia Canty, panie.	Nie rozumiem	Nie; pochmurna i wilgotna.	Czego waćpan żądasz, to nie obchodzi nikogo, co najwyżej samego ciebie ale ja powiem waćpanu, jak będzie. On pozostanie tu, gdzie jest.	Nieszczęśliwa jestem najnieszczęśliwsza z matek, bo nawet nie nauczyłam was modlić się... Tamten nie wierzy w nic, drwi... ty wątpisz, czy Bóg usłyszy modlitwę, a ja... nawet nie umiem cię przekonać... Zaczyna się dla mnie dzień sądu z wami i ze wszystkim...	Ee... płakać nie będzie. Szkody w świętych naczyniach nie ma, dydy a. ady (daw.)	Pan Co pan doktór sobie wyobraża, ja nie wiem. Zaprząta pan swoją osobą województwo i ministerstwo, jakby wszystkie najwyższe instancje administracyjne nie miały nic innego do roboty, jak zajmować się pańską przeszłością polityczną.	To też zmiłujcie się, nie marudźcie. Mój drogi, powiedz Kresowskiemu, żeby od razu przystąpił do rzeczy.	Nie śpiesz się! Ja dobrze wiem, co to znaczy. Komenderujesz pierwszy raz w życiu?	Czyliż on nie ma jakiegoś adwokata, zastępcy prawnego?...	Nie jadę? Przekonasz się najlepiej!	Ba, i trzechbym takich wyciągnął, odrzekł Jaśko, a nie utrzymam, to i sam za tobą wskoczę. Jak ginąć, to już lepiej odrazu, niż gnić w tej krzyżackiej jamie!	Prawdę rzekłem, tak ci to i jest dla. drugich jeszcze nie kolej, to legną potem w mrok, cierpliwie czekający świtu, kto kamieniem, wodą, ziemią, drzewem, kto jeszcze czym innym, jak tam któremu Pan naznaczył!...	A jam myślał, że panienka nic się nie zna na ogrodnictwie	Nie rozumiem cię.	Nie, proszę księdza, chciałam powiedzieć: Niebezpiecznych związków.	Och, droga takie sekrety możemy powierzyć tylko sobie wzajem: nikt w Paryżu nie uwierzyłby nam.	Tak, biedny Nie ma ani grosza.	Ledwie umiałam chodzić; moja matka, na imię jej było Vasiliki, Vasiliki znaczy królewska brała mnie za rękę i szłyśmy obie, z przysłoniętymi twarzami, włożywszy całe nasze złoto do sakiewek, prosić o jałmużnę dla więźniów. Mówiłyśmy wtedy: „Ten, co ubogim daje, Wiecznemu daje”. Gdy już napełniła się nasza sakwa, wracałyśmy do pałacu i nie mówiąc nic ojcu, odsyłałyśmy wszystkie pieniądze, które zebrałyśmy jako ubogie kobiety, mnichom, oni zaś rozdzielali je między więźniów.	Mam powiedzieć, że pojedynku nie było?	Proszę mi darować. Ja sam mówię, że poza sztuką... niema nic!... że gdyby nie teatr...	Jak się masz, kawalerze? Takeś mnie nagle opuścił, żem myślał, iż skrupuły w tobie od moich słów rebelizowały, i nie spodziewałem się widzieć cię więcej.	Nie! Wiesz, jako czci rycerskiej przestrzegam. Jeździł Sanderus ze zleceniami biskupa płockiego do Malborga, więc posłałem przez niego pismo do mistrza Ulryka, w którym wypowiedziałem mu służbę i wyłuszczyłemwyłuszczyć	Bo nie kochasz mnie, pani, wcale, bo, gdybyś mnie kochała, inaczej zapatrywałabyś się na to; bo, gdybyś mnie kochała, o! gdybyś mnie kochała!... byłby to nadmiar szczęścia, oszalałbym chyba!... Pani de Chevreuse, o której wspomniałaś przed chwilą, mniej, niż ty, pani, była okrutna. Holand ją kochał i odwzajemniała mu się miłością.	Panie Borowiecki, ja jestem taki sam człowiek, ja tak samo czuję i tak samo mam swój kawałek honoru. Ja teraz przychodzę do pana i na wszystko, na wielkiego Pana Boga zaklinam pana, pytam: czy prawdę mówi ten list? Czy to wszystko jest prawda?	A pan d’Artagnan cóż na to?	Przed osiemnastu laty Dlaczego o to pytasz? Co to ma za znaczenie?	Cóż to ma do rzeczy?	Głupi! Myśli, że go poznam na ulicy, jak mi się będzie kłaniał.	Ten pan Borowicz, proszę pani, to jakiś zakazany. Wciąż myśli i myśli, aż straszno.	A cóż to ma być Stojowski lepszego ode mnie! Pijże ze mną!	O ile wiem jest to już trzeci wypadek, żeście zmusili administrację do wydalenia was. A dlaczego obiecano wam stałą pracę w naszej firmie?	Trzeba poprosić kogo z recenzentów, ale to już osobne listy, albo ustnie prosić.	No tak... jeżeli ty chcesz z nim mówić, to co innego... W takim razie przyślę ci go tutaj.	Cóż to za nowa heca, Pepa?...	To prawda Domy płoną.	Wszystko to pokochamy, to będzie nasze, w krwawym trudzie zdobyte, bez krzywdy niczyjej. Gdzież tam! Za każdą rzeczą będą szły przyjazne spojrzenia tych, co z miłością dla ciebie będą próg nasz opuszczali. Wszystkich ludzi, których ty uzdrowisz, dobry lekarzu... Dobry lekarzu...	Niech mnie kołem łamią, jeżeli zaszkodzi! Pijcie, wasza miłość, przez obawy... Na zdrowie wam! Teraz obróćcie się na prawy bok. Oho, a tam kto znowu?	Napisz mi to, mój najdroższy, napisz	Są wszyscy i wszyscy się nudzą, oczekując na ciebie.	Waleczny rycerzu! Obietnica Malambruna spełniona, koń oczekuje, brody nam rosną. Siadaj razem z giermkiem na Chevillarda! siadaj, niezwyciężony rycerzu i ty giermku grzeczny i tkliwy! Jedźcie okryć się chwałą!	Na co? na co?	Na, tai ko da daug lankti?	Jeden mówił do drugiego: „jakiż z ciebie fakir, że boisz się czatować przez chwilę?”.	Widzicie jejmość moja, gdy kto z drogi zboczy, do której był urodzony i przeznaczony, koniec jest zawsze taki. On z ludzi a ludzie niekontenci z niego.	Cieszę się, że cię widzę, Konradku, pożegnaj ode mnie swoją śliczną żonę...	Ileż pan miał, kiedy wojna wybuchła?	Lepiej trzeba było się zastanowić nad tym, co podasz, zanim pomyślałaś o gościach	A czy ja jestem skompromitowany?	A pani skąd masz ten papier?	Jenerał prosi, by wasza miłość natychmiast do niego pojechał.	Ma iść, kto ich ta zniewoli?	Mamo zdaje się, że kot jest przy oknie.	Zamierzała pani zapytać, czy hrabia de Monte Christo przybył lub czy przybędzie?	„Gdy huczy piorun i płynie błyskawica, wypływasz w całej swej piękności i śmiejesz się z nawałnicy”.	Jasiu... jakoś mi dziwnie lekko i wesoło... tak bym coś zjadł...	Oto jestem Czytałem list; dobrześ pan zrobił, aresztując tego człowieka, teraz proszę mi udzielić wszelkich szczegółów, jakie zebrałeś pan o oskarżonym i o spisku.	Kiedy?	Nic siedzą.	Powiedz ino, kiedy potrza, a przyjdę, Józia, przyjdę...	Szkoda was, bo zginiecie Trochę cierpliwości, a stary coś wyduma...	Szlachcic, Młodość, Słowo, Honor, Gniew, KsiądzMożesz sobie mówić, co chcesz zupełnie. spokojnie	Trzy razy mogłeś ją chwycić, trzy razy umknęła ci z rąk, ciemięgo przeklęty	Wiesz, ile Łukasiak płaci mi rocznie za morgę łąki?	Za nic w świecie!	A co więcej? Co więcej? Powiadaj!	A dziadek?	Byłeś z nawrotemz nawrotem zapytał.	Chodź! Tamci z wodą już są?	Człowieka, mężczyznę.	Dobrze dam więc panom sama przykład.	Dobrze mamo, zamknę.	Dokąd?	Dziś mamy trzydziestego czerwca 1816 roku; i cóż wy mówicie? Siedzicie w więzieniu dopiero siedemnaście miesięcy.	Iterum, bracie!	Jeżeli jest w mojej mocy	Jużcijużci a. juści (gw.)	Kobieta, Mężczyzna zawołała stara lady.	Lach! Diw! Ubij!	Lekarz przerwał jej gwałtownie:	Nauka dlaczego?	Niestety! odparła.	No i mówiłeś nam o trzydziestu tysiącach liwrów, a znaleźliśmy tylko dwadzieścia dwa.	Oddania?	Oj, oj, tatusiu! Dobrze.	Ona sama!	Oto zatem moje, w poprawnej francuszczyźnie	Pan niedawno w naszych stronach?	Piękny rumak!	Psia twarz, panowie, proszę o głos	Są więc z ich strony przeszkody?	Tytuł wam przybył!	Zatem mamy więcej długów niż parę tysięcy?...	Ze strachu
Nic to innego, chłopcze, nie znaczy, tylko że prędko umrzesz. Przychodzi na człowieka przed śmiercią taki głupi żal. Mój nieboszczyk ojciec na wojnie tureckiej był. Jak chorował przed śmiercią, to ino tych Turków żałował. A to przecież była wojna	Bohaterka, zaciskając w drżącej dłoni zdobyty klucz, rozgląda się po korytarzu, a uchwyciwszy moment, gdy nikt jej nie widzi, otwiera szybko drzwi pokoju groźnej wampirzycy. Tam przeprowadza rewizję, znajduje bezcenny dokument, zaciera po sobie ślady, zamyka drzwi, a klucz odnosi na dół, prosząc o wymienienie go na właściwy. Nie zwlekając dłużej, natychmiast pakuje swoje manatki, reguluje rachunek i wyjeżdża najbliższym pociągiem.	Oto, przyjaciele, mały skrawek ziemi, na który rzuciła nas ręka Wszechmocnego. Tu mamy żyć, i może długo żyć. A może też przybędzie nam jakaś niespodziewana pomoc, gdyby jakiś statek przypadkiem... Powiadam „przypadkiem”, gdyż wyspa jest mało znacząca, nie ma nawet przystani, do której mogłaby przybić statki; obawiam się, że leży zbyt daleko od uczęszczanych szlaków, to znaczy albo zanadto na południe od szlaku, którym pływają statki odwiedzające archipelagi Pacyfiku, albo też zbytnio na północ od szlaku, którym udają się statki w drodze do Australii, okrążając przylądek Hornprzylądek Horn	Słuchajże panie Bogusławski, rzekła wesoło... trzeba, żeby się i stare baby mogły na coś przydać na świecie. Ja nie mam co robić... tak, powiem ci, że czasem aż mi się głupstwo jakieś popełnić zachciewa. Zróbcie mnie waszą teatralną patronką, będę wam pomagała, zainteresuję ludzi, zamącę światem... zahałasuję, wciągnę, i wygramy sprawę... Do takiej roboty nie ma jak stara baba... bez zajęcia i w dymissji... Zaciągniejmy artystów, wybierzmy sztukę, a choćby nam ją i przekładać przyszło samym z ks. Bohomolcem... przenicujmy ją, nauczmy się... króla zaprośmy... Jak Borowiecki mu tak, jak dziś nam, zadeklamuje... pokonamy wroga i teatrowi damy życie.	Wybaczy pani ale miałem twoje upoważnienie na lokatę i skorzystałem z niego. Tu ma pani czterdzieści tysięcy franków procentu plus sto tysięcy franków z początkowego wkładu, razem sto czterdzieści tysięcy franków. Zachowałem się przezornie i zgromadziłem twoją część przedwczoraj, czyli, jak widzisz, nie tak dawno, rzec by można, że spodziewałem się, że niebawem zostanę poproszony o zdanie rachunków. Mam więc tutaj pani pieniądze, połowa w banknotach, połowa w czekach na okaziciela. Mówię: tutaj, bo nie uważałem, aby mój dom był dla nich pewnym schronieniem, a notariusze nie są dyskretni. Zresztą nie mogłabyś pani nic kupić, bo weszłoby to do wspólnoty małżeńskiej. Przechowałem więc tę sumę w szkatułce, którą dla bezpieczeństwa osobiście zamurowałem w tej szafie. A teraz ma tu pani osiemset tysiącfrankowych banknotów. Dodaję do tego obligacje na dwadzieścia pięć tysięcy franków renty. Ponadto weksel sto dziesięć tysięcy, płatny do mojego bankiera; a że moim bankierem nie jest pan Danglars, ręczę, że go zrealizujesz.	Cicho, baby! ot, czas znalazły na swoje babskie kłótnie. A do roboty! Co stoicie tutaj? Patrzcie, gęby rozpuściły. Tfu!	Panno Lusiu! Ja pokochałem wszystko, co w ten najpiękniejszy wieczór było przy pani. Pokochałem tę poduszeczkę, na której spoczywała pani główka, tę kołderkę, która otulała panią, to łóżeczko! Wszystko!	Należysz do najstarszej szlachty w okolicy Gdyby król miał wolną rękę i mógł sprawiedliwie nagradzać urodzenie, zasiadłbyś z pewnością w Izbie parów etc. I ty, zajmując taką pozycję, chcesz dostarczyć zawiści plotek? Wspomnieć panu Valenod o anonimie, znaczy obwieścić w całym Verrières, co mówię, w Besançon, w całej okolicy, że ten łyk dopuszczony, niebacznie może, do poufałości z Rênalem zdołał go obrazić. Gdyby listy, które znalazłeś, dowodziły, że cię zdradziłam z panem Valenod, powinien byś mnie zabić, zasługiwałabym na to tysiąc razy, ale i wówczas nie powinien byś okazać gniewu. Pomyśl, że wszyscy wkoło czekają tylko sposobności, aby się pomścić za twą wyższość; pomyśl, że w 1816 przyczyniłeś się do pewnych aresztowań... Ten człowiek, który się schronił na dach...	Wszystko pani na świecie jest względnem, odpowiedział z uśmiechem; przenośnia jaką stworzyłem dla odmalowania cnoty, na pozór tylko wydawać się może bluźnierstwem, niedorzecznością; w gruncie zaś nie jest niczem podobnem. Zapewne; cnota jest zaszczytem i błogosławieństwem ludzkości; ale wspak pojęta, staje się jej plagą i niedolą. Świętość lub potworność cnoty zależy od jej gatunku...	Nie robię interesu na cenie znaczka. Ale pytam cię jeszcze raz, jakiż to z ciebie biały człowiek?	Nie teraz, dobrze? zpowrotem, wyjedziemy na szosę, tam szerzej...	Przysięgnij! złóż palce na krzyż i przed tym krzyżem przysięgnij, że grzech porzucisz, poczciwą będziesz, djabłu do siebie przystępku nie dasz.	Toteż wie pan co: rozstańmy się na dworcu w Nicei. Dobrze?	Daj pokój, na miłość Boga, daj pokój! Bo choćby ci się tu udało niepostrzeżenie przepiłować kratę, to ani kroku nie zrobisz za oknem; żołnierz zaraz wystrzeli.	Dobrze, synku! Od dziś zaczniemy składać na rower. Kiedy uskładasz połowę, tatko dołoży resztę i kupimy rower jak Tadzikowi. A tymczasem urośniesz.	I powtórzę raz jeszcze, że wspomnienie pani na zawsze z nami zostanie.	Prawdę asińdźka mówisz, że jesteś uparta. No! ale to ci przejdzie! Musiał ci jakiś drab nieszczęsny wpaść w oko i serce, i zdaje ci się, że takiego drugiego na świecie nie ma... A! zobaczysz!	Zaraz, mój piekarzu Kuzenda nie wkładał na was rąk. Przecie nie wiedział, że robi cud. Tylko zrobił ręką taki znak, a wyście potem powiedzieli, że możecie oddychać. Tak to było.	A zatem jedź pan natychmiast, a nas pozostaw na Staffie!	Ależ się na ciebie wyczekałem! krzyknął dźwięczącym głosem Suchy	Bóg i Brühl, jak to brzmi! Naprawdę pozazdrościłeś sławy Zinzendorfowi. W dziwném usposobieniu spotkałem w. ekscelencyą; między luteranizmem saskim, a katolicyzmem polskim. Widać, że te dwa wyznania zeszły się na granicy i zdublowały, a ztąd taka pobożność!	To Jędrusia, przecież wiesz, że to wszystko Jędrusia. Ojciec, jak kupił, chciał śpichrz zrobić z pałacu, a meble sprzedać, ale się z Jędrusiem jakoś porachowali, że teraz pałac i wszystko, co w nim jest, jego. Ja ci dać nie mogę z tego, nie mogę.	Ale gdyby nie on, nie dowiedzielibyśmy się, co się stało	Emigrant, Szczęście śpiąca królewna., słodko drzemiąca w swym kryształowym pałacu, wśród zaklętego lasu, którego nigdy nie dotykała jej stopa i z którego przychodziły do niej tylko wonie kwiatów i śpiewy słowików? Nieprawdaż, chére maman, że usuwałaś mię starannie od wszystkiego, co powszednie i pospolite, a przyzwyczajałaś w zamian do rzeczy pięknych, do uczuć delikatnych, do marzeń wzniosłych, nieprawdaż?	Czuję się silniejsza, gdy się bawię na dworze, a wiatr od stepu wieje	Jak można, panie Franku! Czyż pan nie widzi, że jestem panu bardzo wdzięczna, że pan mnie sobie przypomniał, nie kogoś innego. Cóż znaczy jedna nieprzespana noc!	Już tam ojciec, oczywiście, „wisi na włosku”, już tam pewnie pod ojcem „doły kopią”.	Pojutrze więc Jutro do mnie należy. Kto wie, kiedy się znów spotkamy. Pojutrze, co, dobrze? Chcę, abyś był pomiędzy mną a Różą Dartle, rozdzielał nas.	Ty go, powiedzmy, sprowadzisz tu. Facet będzie zwiedzał, oglądał, a w pewnym momencie powiesz mu z miejsca: Szanowny panie, tu, za temi oto drzwiami jest człowiek godny zaufania, człowiek, za którego osobiście ręczę. Ma on do pana interes.	Ale nie mnie.	Był szwedzki oficer, już odjechał. Ledwie tchu z konia nie wyparł!	Nie, niech mi doktór opowie, jak się stało z ojcem. Może doktór lampę rozjaśni i drzwi pozamyka, bo mi jest straszliwie zimno.	Nikomu nie powiem! Sam będę to imię miał w sobie, jak woda ma czasami w największej swej głębokości słońce ze szczytu nieba.	No, o tym pan zapomnij. Czego pan sobie życzy, panie Boczek?	To niegodziwość! Jak to! Mówi się do tych łotrów po francusku, po angielsku, po niemiecku, po łacinie, a żaden z nich nie chce odpowiedzieć.	Wnosząc z tego, co wasza książęca mość przedtem mówił, to słusznie suponuje.	Za to, że mną się nie afiszujesz.	Gadajże, co masz gadać!	I co?	Ja bym nie pomyślał o ręczniku w takiej chwili.	Już mnie nie ma	Nie mówi pan nic o Norskich?...	No, bo ja mam już wąsy, a panna Stefcia nie ma jeszcze wąsów.	O co panu chodzi? Ach, zapomniałem, że jestem panu do czegoś potrzebny. Siempresiempre (hiszp.)	O innych wojskowych ulepszeniach nie mówię, gdyż was, ludzi świętych, rzeczy te nie obchodzą...	O kantorze, panie?	Wszystko, bo Hüberman powiedział, że tutaj u was nic nie dostanie porządnego.	Wyjdźmy, już nie mogę wytrzymać	A czegożbym ja od niego w swoim własnym domu miał się lękać? Co ci się śni?	Ja się nie zapamiętywam, jeno się modlę	Kodeks tak to nazywa i odpowiednio karze, ale w języku zwyczajnym nazywa się to dobrym interesem	Ona. Sperlingowie jeździli ze mną razem przez tych parę miesięcy. On mi pomagał w interesach, a pani Lili dawała mi lekcje. Mówiłem z nią zawsze po polsku.	Tak Operowałem pana. Był pan nieludzko pokrajany.	A był to triumf dobrze zasłużony!	A to takie proste! Za pomocą tego koła woły lub konie mogłyby czerpać wodę z Nilu i wlewać ją do coraz wyżej leżących kanałów... W takim zaś wypadku pół miliona ludzi, którzy dziś pracują przy wiadrach, mogliby odpoczywać... Teraz widzisz, że mądrość więcej robi dla ludzkiego szczęścia aniżeli faraonowie.	A! no! rozśmiał się Borkowicz	Ale dzieci przecież poznają, że nowy	Czy jest w tym niedyskrecja spytać, kto będzie szczęśliwym śmiertelnikiem, któremu przypadnie koszyk pani?	Czy tu jest cukiernia?	I owszem, kładź się.	I pana milusiński, już bez jedwabnych, wijących, pukli za parę lat. złapie... choróbkę.	Jak prędko zostanie wysłana?	Jeszcześ mało w tym gniłym lochu siedział, kiedy tak mówisz	Kiedyż my się znów obaczymy?	Kimże się opowiadał?	Pojechał mój stangret. On najprędzej dojedzie.	Tak ale są to natchnieni twórcy, artyści. Dla innych, musi to być raj oddalony i rzadko zwiedzany.	Wziąłem narazie do serca pańskie mądre rady: dorabiam się.	A jak Oleś i Alfons przyjęli twój wyjazd?	A mogę to zrobić?	A o czymże oni mówili?	A za trzy niedzieleza trzy niedziele (daw., gw.)	Ależ to jest kojarzenie wspomnień... pamięć!...	Būtinai mokysiuos, mamele! Kad paskui vaikus gelėčiau mokyti! Kad ir kažin kas atsitiktų, to sumanymo tai jau nepamesiu!	Cesarz nam nasze odrębności, jakieśmy ocalili dotąd, poręczyć musi.	Chyba dlatego nazywasz ją pani bankrutującą, że powstała z mojej inicjatywy?...	Defensor patriaedefensor patriae (łac.)	Dokąd? dokąd?	E, trajlowałtrajlować	Ehej! chcieliśtachcieliśta (gw.)	Gdzież jest ten człowiek?	Hę?	Ja?...	Jak będziesz często kupował, dostaniesz cukierków... O, widzisz.	Jaka wojna?	Jest tutaj?	Neolitycznej zapewne.	Niech matka wyjdzie, to i powiem panu dlaczego.	Niech ta małpa zaprzestanie!...	Ojczulku jesteśmy gotowe wyjść za pierwszego z brzegu...	Pojedynek spytał hrabia.	Posyłałem służącego, aby mu zaniósł trochę pożywienia. Mimo wszystko ten Manuel obchodzi mnie i chciałem mu choć w ten sposób osłodzić pobyt w więzieniu	Przerwał i patrzył uważnie w oczy ministra; ten jednak wzruszył ramionami.	Sądzę dalej, że jest lekarzem prowincjonalnym i że po większej części odwiedza chorych pieszo.	Tak	To samo, tylko zamiast sarny kotlet wołowy	Wedle fekamskiegowedle [obrządku] fekamskiego rzekł mnich	Właściwie to mnie rujnują komornicy...	Zapytać mi wolno, o czym ojciec myślał?	Zdrów.
Żebym był do stajen nie poszedł, chorego konia pańskiego opatrywać konia, na którym on już nigdy siedzieć nie będzie, a codzień go sobie przyprowadzać każe... żeby nie ten koń! nie byłbym ci ja dał się wyrwać ze psy i z temi psubraty, co za tobą poszli na rozpustę!... Co tobie ojciec sprawi, łaźnię czy kaźnię ale że ja (dodał zwracając się z pięścią do jadących z tyłu), że ja tym łozami do krwi skórę wygarbuję, to tak pewna jak żem dziś żyw, i że się zowię Wojusz Sowa, i żem zawołania Półkoza, i żem ciebie na trutnia wychował...	Pan, zdaje się, zapomina, panie kolego, że to ja jestem redaktorem i ja decyduję o tym, co ma być w piśmie.	Człowiek umiera ciągle, umiera, choć nie wie. Lepiej jest umierać, wiedząc. Tworzyć samemu swój obraz taki, jaki będzie. Tworzyć to, co zostanie z nas: groźna, żelazna legenda mocy i zniszczenia.	Jak to! Nie wiąże już pani żaden obowiązek, jest pani wolna; gdybym śmiał, powiedziałbym nawet, że od ciebie zależy sprawić, by obowiązek nakazał ci uczucia twoje dla mnie.	Myślę, że tu będzie ci dobrze. To jest księżniczka Cyryna, córka księcia Mangu, a wnuczka księżnej Siurkukteni.	Jeżeli nie wszczynaliśmy akcji widomej, to dlatego, że warunki były tego rodzaju, iż uniemożliwiały wszelki społeczny czyn. Lecz w stanie potencjalnym wszystko to leżało w naszych intencjach. Sprawa autonomii bezpośrednio wiąże się z rozstrzygnięciem tej zawikłanej sprawy parobczańskiej, rolnej i w ogóle robotniczej.	Aha! Skończone! Teraz to ręczyć mogę, że testamentu nie ma.	Imć pan Nieczuja? A to chwała Bogu. Właśnie ksiądz misjonarz, dowiedziawszy się, że waszmość jesteś na zamku, żądał, aby tu zaprosić waszmości.	Jak mogłam kazać? Za jaką zbrodnię? Czyż ona nie była mą drogą towarzyszką, słodką, wierną, wdzięczną? Kłamiecie, mordercy: posłałam ją, aby szukała ziół lekarskich, i nakazałam wam, byście jej strzegli w drodze. Ale ja powiem, żeście ją zabili, i każę spalić was na wolnym ogniu.	Co to jest? do czego oni strzelają? nie słyszę ani gwizdania kul, ani też nie widzę nikogo.	Bynajmniej. Bądź cierpliwy i wysłuchaj mnie do końca. Położenie jest takie: jeśli moje małżeństwo nie dojdzie do skutku, albo nawet odwlecze się na jakie kilka miesięcy, dyabli wezmą mnie, moje stanowisko, mój kredyt, mój Krzemień, i wszystko, co mam. Powiedziałem ci, że jadę resztką pary jutro miałbym rekuzę. Teraz pomyśl: awantura była publiczna, bo przy moich dependentach. Rzecz nie utai się. Mógłbym im może sprzedaż dąbrowy wytłómaczyć pamiętaj, że to są dewotki, a prócz tego kobiety tak przestrzegające pozorów, jak drugich nie znam	Czym ja się waszej książęcej mości odpłacę? Czym ja odpłacę?...	Jak mówisz to ty, burboński kuzyn, to jest to tylko niesmaczne. Jestem nieudanym artystą, jeszcze ci dranie łyknęli choć kroplę czegoś z dawnych czasów	Cóż to za powóz mniej lub więcej urojony?	Ja już z natury jestem śmiały, a Wokulski wariat!... Dziś dopiero dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie dziesięć, ale pięćdziesiąt tysięcy... rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie chce dziś jechać, ale jeszcze mówi, że	Jest to ani mniej, ani więcej, jak: urzędnik do szczególnych poruczeń przy staroście paryskim!	Mówimy o umarłej! bo gdyby jeszcze ta ambicja żyła we mnie, to nie szłabym tą drogą z pewnością.	Szkoda, że ta młoda nauczycielka wyjeżdża od mych braterstwa. To niezwykle miła i porządna panienka. Wprost niezastąpiona towarzyszka Naty. A jaka gospodarna! Świetnie szyje i ceruje, sam widziałem!	Nie przeczę, milordzie, bo właśnie w tym czasie, gdy się zanosi na wojnę, przyznaję, że widzę w waszej miłości tylko Anglika, a więc wroga, którego wolałbym spotkać na polu bitwy, aniżeli w parku Windsorskim lub korytarzach Luwru; nie przeszkodzi mi to wszelako wykonać sumiennie zlecenia, i jeżeli zajdzie potrzeba, dać się zabić, byle je spełnić wiernie.	Acha! Niby to wytrzymam!	Ja już gotowego mam, wtrąciła Laura, niech mi pan chorąży wierzy.	Może... Ale dlaczego właściwie pan mi to wszystko przypomina?	No, to możemy sobie powinszować	Pono to niedźwiedniki szły z karczmy i pierwsze zobaczyły.	Przedtem przyglądała się nieraz siadając na uboczu, Emilce, gdy ta rozmawiała z dziećmi. Nie śmiała się zbliżać. Emilka zauważyła ją i zaczęła z nią rozmawiać, a że obie bardzo kochały dzieci, polubiły się wzajemnie. Odtąd zawsze dawała Emilce kwiaty. Oto teraz spytała, co zaszło, a gdy Emilka wszystko szczerze opowiedziała, zabrała ją... do swego domu.	Widocznie ich bóg to jakiś curatorcurator (łac.)	Właśnie ciekawi jesteśmy, w jakiej? O to nam tylko chodzi... w jakiej...	Świat jest nikczemny i zły Niech tylko nieszczęście jakie spadnie na nas, oto wnet znajdzie się przyjaciel, który pośpiesza oznajmić o tym i rozrywa serce ostrzem sztyletu, każąc tymczasem podziwiać rękojeść. I tu już jest sarkazm, pośmiewisko. Ach! ja bronić się będę. Podniosła głowę, jak prawdziwie wielka pani, a dumne jej oczy rzucały błyskawice. Ach! pan tu jesteś!	Nie powiadajcie tak, bo się rozgniewam. Rad ją widzę i tego się nie zapieram; inne też to niż dla Ryngałły ślubowanie. Spotkaliście urodziwszą?	Bezwątpienia lecz gdy plan będzie w rękach waszych, naówczas nie ma innéj alternatywy: jeden z nas paść musi. Wiecie książe, jak król jest do niego przywiązany...	Co Michałowi było w głowie, że się przed wyjazdem nie upewnił? Toż mogło się jeszcze gorzej zdarzyć: mógł kto inny przez ten czas serce dziewki pozyskać...	Istotnie, zrewidowano podróżnych zgoła bez rezultatu. Ale przypuśćmy rzecz taką. Thauret jechał tym samym wagonem co Róża Mitchel. Gdy pociąg przybył do New Hawen, mógł panu podać torebkę przez okno pańskiego przedziału, w nadziei, że rewizji podlegną tylko pasażerowie jego wozu. Po przybyciu do Stamfordu, wysiadł. Dlaczegóżby nie miał podejść pod okno pańskie i odebrać torebki?	Tak. Jak ci wiadomo. Pilatus nie chodził dawniej nigdy do młyna... ale owego wieczoru był tam... widziałeś go przecie na własne oczy. Czy sądzisz, że od tej chwili opuścił młyn? Może raz, czy dwa razy zapędził się do kuchni lub na podwórze... ale od owego dnia zamieszkał na stałe w młynie, wypędziwszy stamtąd Kizię.	Kogo oni tam znajdą, a choćby znaleźli, komu zaufają, jeżeli nie Żydom!... A Żydzi na serio myślą o tym interesie. Nie ma dnia, ażeby nie odwiedził mnie Szuman albo Szlangbaum, a każdy namawia, ażebym ja po tobie prowadził spółkę...	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Gdzie Polinezja? Nie ma jej tu.	Jeszcze nie znaleźliśmy trupa może wypłynie na wiosnę. Wisła ma wiele dołów i nieraz zdarza się, że dopiero po kilku miesiącach wyrzuca zwłoki.	Myślałam, że pan Chaumontel jest w Szwajcarii.	Myślałem dotychczas, że chociaż ty jeden jesteś człowiekiem! Pomyśl, co ty nam robisz wszystkim.	Proszę pana Czy tu zawsze bywa tak samo?	Słuchaj! Powiadam ci, coś niezwykłego. Otworzyłem gębę od ucha do ucha. Całe szczęście, że reszta towarzystwa urżnięta była w sztok i nikt nie słyszał!	Jeżeli już mówimy o historiach, Diano czy wiesz, zastanawiałam się ostatnio nad tym, czy nie mogłabym napisać jakiejś krótkiej historyjki	Nasze kwiatki nie wyrastają w noc jedną Będzie panienka musiała na nie poczekać. Tutaj wyrosną trochę wyżej, tam znów wypuszczą parę kiełków więcej, tu jednego dnia listek rozwiną, innego dnia inny. A panienka niech ich pilnuje.	Nie, Katty, mylisz się, już jej nie kocham, pragnę jedynie zemsty za pogardę, jakiej doznałem.	A więc moja droga Heleno nie ma nic łatwiejszego, jak spełnić twoje życzenie. Pojedziemy do Oban.	Ale tymczasem twój skarbnik ogranicza nasze wydatki. Owszem, chciałby nawet pozbawić nas dziewcząt służebnych, bez których przecie nie możemy umyć się ani uczesać.	Chwileczkę przychodzę tu w poważnej sprawie. Przynoszę sześć milionów jednemu z panów. Proszę pana	Co mi tam twój spólnik! Gdzie twoje wagony z końmi?	Czemuż nie miałyby być dla pana?	Czy pan zna osobiście ordynata?	Do wody! Jaka ty mądrala! Do wody byś nie poszła! O, nie!	Dobijając targu, Matifat popełnił jedyny dowcip, jaki mu się wymknął w całym żywocie pigularza: „Ostatecznie ten interes jest w zakresie mego przemysłu!”	Gdzie chcesz iść? Pójdziemy później na przechadzkę, teraz zaś jest czas jeść, skończ zupę, a następnie każę podać inne potrawy.	Mnie stąd nie wypuszczą, jestem prawie, jak w więzieniu.	Naturalnie, że tak, wiem przecie, kto Szlangbaumowi pożycza pieniędzy...	Nie gadaj. Próbowałeś kiedyś?	Nie, ale na jaką wy się zgodzicie, gdy umowa stanie	Nie.	Odbili mi więźniów! Kto tu ma prawo stawać pomiędzy mną a duchowieństwem mi podwładnem? Ani wy, książe Krakowski, ni król nawet żaden, gdyby tu jaki był, ani nikt krom Boga i rzymskiego biskupa!	Oho, wracajcie, panie ochmistrzu, już tu nic po nas.	Paweł z Przemankowa biskupem! kapituły znaczniejsza część za nim.	Szaleńcze! Niech pan nie żartuje tak głośno, Hayde mogłaby usłyszeć.	Takie też jest moje zdanie i rada	Takie wesele, tyla narodu, żem w życiu nie widziała większego.	Twoja biedna matka nie przeżyłaby tego!	Więc jakże, panie Fix, czy postanowił pan jechać z nami do Ameryki?	Zgoła się tedy nie żeń	A jak dobrani! Sześciu śniadych, z czarnymi główkami, a sześciu lnianowłosych, a białych i rumianych jak jabłuszka.	Ale gdzie ją wyrzucisz, biedna Aniu? Przecież wszędzie ją znajdą i odniosą!	Ależ on mnie wypędzi haniebnie!	Ależ panie, jeżeli wszyscy księgarze powiedzą tak jak pan, w jaki sposób wydać pierwszą książkę?	Chwazdrygiel: Myślimy i mówimy skrótami: tak jak pojęciem życia i jego pochodnych obejmujemy w skrótach ekonomicznych całe masy zjawisk fizycznych, tak samo postępujemy we wszystkich innych uogólnieniach.	Cicho!	Czyż w tych stronach tak trudno o emocje?	Do jakiego zamachu?	Dorosłość	Dużo przebywaj na powietrzu.	Ha! ha! ha!	Hale... dzieci nas wyklinać będą...	I owszem jeżeli się tylko ma chelę, który by takiemu pustelnikowi zagotował herbatę, podkładał mu zwiniętą derkę pod głowę i wyganiał stąd cielne krowy.	Moje uszanowanie, panie baronie.	Motyla?	Mówiłem o was z Mahdim i prorok chce was widzieć.	Na morskim dnie?	Najpewniej, kochana Jane masz wiele, wiele przenikliwości.	Nazywam się Heat. Komisarz Heat z Wydziału Przestępstw Specjalnych.	No tak. Na wyspach Sandwich damy miejscowe, już nieco po europejsku ogładzone, podpływały ku okrętom nago, dźwigając na głowach jedwabne suknie i parasolki. W te suknie stroiły się na pokładzie wobec oficerów okrętu, ażeby się tym oficerom podobać.	No, naturalnie, pani ma rację są rzeczy znacznie ważniejsze.	No?	O, daleko mi już lepiéj.	Pani Idalja zaznajomi panią ze wszystkiemi urokami naszej Syreny...	Pańskie nazwisko?	Pięćset... tysiąc... ile by zażądał.	Pojadę jeśli W. K. Mość rozkażesz	Pojedziemy.	Sprzedaję... i kupuję...	Turbūt, mokytis atėjai? Gerai! Zuch vaikinas, kad netingi. Eiva kartu!	Ty?	Wezwała mnie pani?	Zaraz!
Jakże u Boga Ojca, to asan książęcą łyżką książęcą zupę zawijasz, a nie wiesz tego, kto to jest taki! Toż Gintułtówna, młodego siostra, najmłodsza. Elżbieta jej. Ależ dzieucha! Że się też to pod szlachecką strzechą nie urodzi taka... Już by o nią dziesięciu czuby se powyrywało i ślepie na nic podbiło. Tu będzie wyczekiwała na swego, aż ci osmętnieje z tego, jako wierzba u drogi. Wtedy przylezie wywłoka abo i zgoła Francuz...	To się tylko tak mówi, że ja jeden spełniam obie służby, tak się mówi, ale jest inaczej. Czułem to dawno, a teraz po raz pierwszy i stanowczy uznała to Dyrekcja, pisząc: „zrobić zawiadowcę stacji, p. Orłowskiego, odpowiedzialnym na przyszłość za gorliwe i akuratne wypełnianie obowiązków służbowych przez p. o. ekspedytora tejże stacji, Orłowskiego”. To przecież wyraźnie powiedziane. Tak, dziecko, w istocie, w Bukowcu jest nas dwóch: Orłowski zawiadowca i Orłowski ekspedytor. Ja tak dawno myślałem: tak, są dwa etaty, dwa odrębne zajęcia, spełniane przez dwóch różnych ludzi. Z pewnością tak jest, pisze to sama Dyrekcja, która nie myli się chyba.	Nie, nigdy w życiu nie ugotowałam niczego, prócz ciasta miodowego, a i to było spartaczone. Płaskie w środku, a wysokie na brzegach. Znasz ten rodzaj. Ale cioteczko, jeżeli poważnie wezmę się do nauki gotowania, czy sądzisz, że ten mózg, który zdolny jest zdobyć stypendium matematyczne, nie będzie się też nadawał do nauki gotowania?	Odbiję się na Assenbergu. Nie nauczył mnie jednego pchnięcia, osioł.	Nie znasz ich, rzekł Kuźma, który się poczciwie po polsku i nieostrożnie po polsku z pełności serca wygadywał	Rewolucje mają jeno na celu zabezpieczenie dóbr uzyskanych, a nie zdobycie nowych korzyści. RewolucjaSzaleństwem narodów i pańskim zarazem, panie Rockstrong, jest budowanie górnolotnych nadziei na upadku królów. Ludy, rewoltując się od czasu do czasu, chcą obronić swe zagrożone swobody, lecz na tej drodze nie uzyskują nigdy swobód nowych. Ale płacą drogo za hasła, za słowa. Należy zwrócić uwagę na to, panie Rockstrong, że ludzie bardzo chętnie dają się zabijać za słowa zgoła sensu pozbawione. Doszedł do tego przekonania sam nawet starożytny Ajaks, któremu poeta wkłada w usta takie powiedzenie: „W młodości sądziłem, że czyn większą moc od słów posiada, teraz jednak widzę, że słowo silniejszym jest od czynu”. Tak rzekł Ajaks, syn Oiledesa, ja zaś, panie Rockstrong, napiłbym się jeszcze chętnie wina!	Daj mi spokój... rozumiesz? I nie zbliżaj się, aż cię nie zawołam.	To ci się należało	Proś o niego świętego Mikołaja; wiem od ciotki, że najlepszy to w takich terminach protektor. Bacz jeno, byś go nie obraziła, innych bałamucąc.	Jest czego, prawda? Ale wy jej jeszcze nie znacie. Gdy ją poznacie tak jak ja, zobaczycie, że to prawdziwy klejnot, że to jest wprost ucieleśniony cud!	Nie gniewam się, lecz ubolewam. Jeszcze przed dwudziestoma laty było nas w tej świątyni pięciu pracujących nad odkryciem nowych tajemnic. Dziś zostałem ja sam i, przez bogi! nie mogę znaleźć nie tylko następcy, ale nawet człowieka, który by mnie rozumiał.	Ja nie wiem, bo mnie ledwie za dwie godziny stamtąd wynieśli, ale popatrz na mój zegarek, stanął, to pewnie o tej samej godzinie.	Jak to? Przecież jest to właśnie to, o czym ja...	Zawszeć nie będzie tak butny, jak wprzódy. Przecie gdy komu krwi upuszczą, nie jest taki skory do bitwy Ja sam niejednego pluchę na tamten świat wysłałem, krwią krzyżacką zasiliwszy pola pod Grunwaldem!	Nie, jaśnie panie. Nigdy przedtem go nie widziałem. Wygląda na marynarza.	A to ciekawe!	To wszyscy Żydzi zwariują.	Mniejsza o to, skąd je czerpię. Ale to pewnato pewna (daw.)	Tego się ja nie boję wyszliśmy z tych czasów, kiedy bić było potrzeba, ja już nie dziecko.	Odgadłeś pan doskonale. Człowiek, niestety, oswaja się z wszystkiem. Wszyscy np. niemal, wobec zwłok, czują pomieszanie i grozę, podczas gdy medycy, nawykłszy do trupów, traktują je, jak rzeźnik sprzedawane przez się mięso.	W każdym razie nie zamieniać naszego domu na szpital dla włóczęgów.	Mieli słuszność czy nie mieli?	Nie miała pani tremy.	Nie mogę	Nie. Gorzej. Hm	Psyt!... Nie należy przysięgać nadaremnie.	Tak się zawsze robiło.	Nie wiem gdzie są! Wziąłem ich ja z miłosierdzia, nie ja wydawać ich będę na stracenie... Życie mi weź...	Tożem ja waści nie znał dotąd, jak mnie Bóg miły! Uszom własnym nie wierzę!	Robi się jak zwykle.	O mało co nie zapomniałem o nim... On chyba nie miał nikogo w Gloucester?	Nad śmierć cięższe jest milczenie grobowe w tych murach, Nie słyszeliście nic, mój bracie? nie macie czembyście mnie pocieszyli!	Ale kto to taki?	Powinienem był cię przestrzec To zawsze rozdrażnia ojca.	To, co powiedziałem.	Tą nonszalancją, która imponuje. Niedbałymi gesty uwagę moją do siebie przykuwał, dzieciństwo moje zupełnie zmarnował i uczynił ze mnie to, czym dzisiaj jestem.	Czy to możliwe, aby ordynat pozostawił ją „na boku”? Za ładna jest... Musi tam coś być	Powiedz pan naczelnikowi, że ja mój pułk odprowadzam do Warszawy, winienem ludzi moich oddać w całości królowi, który mi ich powierzył, noga by ich ztąd nie uszła.	Babciu zaręczam ci, że będę rozumną skończmy raz to życie niepewności.	Gdybym powiedział, jak je zdobędę, kto inny mógłby mnie podsłuchać i uprzedzić. Nie należy sprzedawać swych umiejętności za darmo.	Może to dlatego, że właśnie myślałem o panu	Patrzcie go! Pierwszy mróz i już mu Wisła stanęła! Kra to może płynie.	Proszę ojca, ten codzienny obiad w towarzystwie pani margrabiny, czy to mój obowiązek czy też specjalny fawor?	Ba! jest pokój, ale my go pierwsi naruszym. Załogi nasze przeciw Mazurom nie wystarczą.	Powiedz twojej Astoreth aby nigdy nie groziła książętom, bo i ona pójdzie do izby czeladniej.	Ona taka zawsze... Felunia!... Co to za wyjątkowa kobieta!... Prawda, panno... przepraszam, ale?	Przynieśli mu wędzonkę z kapustą i knedlami, ale zupy już nie było. Wypił herbatę i prosi o jeszcze.	Ma dziś wychodne.	Bardzo proszę Dziękuję pięknie to są bardzo interesujące autografy.	Jak długo jeszcze powietrze zbiorników pozwoli nam oddychać na statku?	Na jaki tydzień może.	Ślicznie gra na fortepianie	Ja zaś mu przebaczę przez pamięć na rudnickie terminy. Siłasiła (daw.)	Nawoływała gąsięta, bo całym stadem, z matkami na czele, ruszyły w opłotki.	Zna dobrze drogę do stawu... przecież, nalał kto bądź wody do beczki, wykręcił tylko, a ona już sama trafiła na plebanię... krzyknął głośno, bo cień jakiś zamajaczył wśród topoli...	Co ona zrobiła? Sala wali brawo jak wściekła	Jak do tego doszedłeś?	A jak nazwisko?	Benedicat te omnipotens DeusBenedicat te omnipotens Deus (łac.) błogosławił go proboszcz. Ale wnet zamiast przeżegnać, ujął go w ramiona i usiadł z nim na progu. I tak siedzieli długą chwilę	Sądzę że lepiej od razu wziąć rasowe zwierzę.	Bo ci faraonowie dla kadzielnicy zapomnieli o mieczu	Ostawić ci co z mojego pocztu?	A co waćpani zamierzasz pani podkomorzynie lwowskiej odpowiedzieć?	A oni? Po co oni?	Dużo i mało; a Majster niech z tego kleci, co zdoli.	Hej tam w gnieździe! Dokąd płynie ten statek?	Nic ciekawego.	Potrafić potrafię, ale czasu dużo zejdzie. Czasu szkoda. Świt nas przyłapie.	Śmiesz mnie, mnie śmiesz mówić! Ty wiesz, ja cię w kajdany okuję!	Spełnić każde życzenie hrabiostwa cały nasz dom uważa sobie za najświętszy obowiązek...	Ażeby pozyskać jej serce i rękę.	Chodź ino tu, Jędrek	Któż są jéj rodzice? czy żyją jeszcze?	No chodźże.	Wiem chyba, gdzie szukać	Z utęsknieniem oczekiwać, ku podwojom spoglądać, z rozradowaniem witać was będę, serca mego pani! Zezwólcie, wasza miłość, bym ku dnia dzisiejszego pamięci przyozdobił paluszek waszej ręki tym skromnym upominkiem.	Ależ niezawodnie. Czytałem w spisie gości...	Dlaczego?	Dziegciarz!...	Jakie znowu „skąd”? Ty sam. Włącz dzwonek.	Jakże! Przysłali zawiadomienie o ślubie.	Jeden z was.	Maria!	My z PołonnegoPołonne	O wiorstę stąd.	O!...	Ostrzyć noże!	Pani?	Pewno są	Podobno anonimy. Waldemar przypuszcza... Uderzyły go jej słowa.	Proszę pana! A moje premiumpremium (daw., z łac. praemium)	Płakała?	Spod pruskich panów, spod Malborga.	Tak: jako oskarżonego o zbrodnię zabójstwa i fałsz Proszę o szpadę, panie de Lembrat.	Tutaj, ojcze.	Ty zaś uciekłeś?	W tej chwili będzie. Melaanż!	W tem grunt... rozumiesz?	Wstałem, zwinąłem moją derkę i wyszedłem z pawilonu. Patrzę: jasność bije od fontanny.	Zapewne szpieg.
Ale ta jest obrzydliwa To legalne morderstwo zazwyczaj odbywa się po nocy. Po co to jeszcze robić, jeśli się tego wstydzić trzeba? Prezydent Grevy w istocie zniósł karę śmierci, nigdy bowiem do niej nie dopuszczał. Postępował bardzo mądrze. Czemuż następcy jego nie naśladowali tego przykładu? Bezpieczeństwo jednostek w nowoczesnych społeczeństwach nie spoczywa na grozie kaźni. Kara śmierci została zniesiona w kilku państwach Europy, a mimo to zbrodnie nie są tam częstsze niż w krajach, w których istnieje jeszcze to niecne prawo. Tam nawet, gdzie trwa jeszcze ten zwyczaj, słabnie on i zanika. Nie ma już ani siły, ani znaczenia. Jest niepotrzebną obrzydliwością. Przeżył swą zasadę. Idee sprawiedliwości i prawa, które niegdyś z godnością strącały głowy, są też bardzo zachwiane przez nauki płynące z wiedzy przyrodniczej. Ponieważ kara śmierci widocznie zamiera, rozum nakazuje dać jej skonać.	Nie nauczysz się praktycznego zastosowania tych nauk, ale zasad jak najbardziej; nauczyć się a umieć, są to rzeczy zupełnie różne; są mędrkowie i mędrcy	Ach, mój Boże to nie moje pieniądze. Mówiłem właśnie ojcu, że bałem się, czy mu czegoś nie brakło w czasie mojej nieobecności, a on, aby mnie uspokoić, wysypał zawartość swojej sakiewki na stół. Mój ojcze, schowaj to do mieszka, chyba że nasz sąsiad Caderousse potrzebuje pieniędzy, w takim przypadku chętnie mu pomożemy.	Przytem coś się da uratować... Jeśli Maszko znajdzie kredyt, to nas pospłaca. Może też znajdzie kupca na Krzemień. Ale! Pisze mi, żebym spytał Bukackiego, czyby nie kupił Krzemienia i żebym go do tego namawiał. On dziś wieczór jedzie do Rzymu i zaprosiłem go na śniadanie... Spytam go. On ma znaczny majątek ale ciekawym jednak, jak się to wszystko skończy.	Cicho bądź i słuchaj! Mówię, że łamałem sobie głowę i basta, a jeśli tak mówi Agrypa, to nie jest gadanie na wiatr... rozumiesz? Otóż com zamierzył, to wykonałem. Przed kilku dniami zdybałem tu niedaleko owego przekupnia, który swego czasu podarował twej córce czerwoną sukienkę.	Ale co się naużywa, tego jej nikto nie odbierze, mądra jucha...	Ja to robię, co mnie się podoba.	Wielka to pociecha dla nas obu że w naszym wieku wdzięki nasze nie narażą już nas pewno na podobny zarzut.	Jakże to było? Powiadaj waćpan, na żywy Bóg, bo we własnej skórze nie usiedzim!	Nie wstrzymywałem bom nie mógł. Straciłem wiadomość rzeczy. Nic już teraz nie wiem... Nic nie wiem! Zawiodły mię wszystkie lekarstwa, wszystkie nadzieje rozbiły się i oszukały duszę. Widziałem spodlenie wszystkich instynktów, powolne znikanie zmysłu plemiennego bytu. Poczucie hańby zżarło mię całego. Wspomnij, jak z pruskich banków brali pieniądze na ziemię, wiedząc, że ją zaprzedają na wieki. Niemiec drwił z nas czynami, instytucjami, pobudzaniem do rozpusty. Za pięćdziesiąt lat nogi by polskiej w tych Prusiech Południowych nie było: chłopów by zniemczyli szkołami, kulturę, szlachtę wysadzili z ziemi licytacjami, miasta zalali przemysłem i handlem. Młodzież złajdaczała, gałgaństwo i głupota padły na cały naród jak morowe powietrze...	O, nie, wziął, bo mu się należały... na pokrycie długów mojej rodziny.	Nie To był mój szczur...	Nie wiadomo, komu to byłoby za wysoko, gdyby...	Wiem, że mnie lubił. Właśnie dlatego było to takie ciężkie. To taki zacny człowiek! Tego rana wziął mnie pod rękę... On się też odnosił do mnie z poufałością. Brr! Kiedy sobie przypomnę, jak ten podły wyskrobek do mnie mówił... Nie mogłem znieść siebie po prostu... Pan mnie chyba rozumie... Pan Denver był dla mnie jak ojciec! Byłbym musiał mu powiedzieć. Nie mogłem pozwolić, aby to dłużej trwało, niech pan sam powie.	Gdzie tam! Nie rozumiem, skąd powstała ta bajka. Rozmawiałem z nim i jedno tylko zmiarkowałem, że sobie ze wszystkich drwi. Tak jak i wasz chan Mangu. Oj, ten człowiek to chodząca zagadka. Kto by go chciał nawrócić, musiałby chyba mieć potęgę Mojżesza.	Cóż to za obraz? cóż to za obraz?	To były pieniądze panny Sandal!	To wasza miłość. Sława Bohu!	Dagon i inni Fenicjanie Oni nawet ofiarowali się, gdy przyjdzie czas, podbuntować azjatyckie plemiona, aby nasze wojska miały pozór do przekroczenia granic. A gdy raz wyjdziemy na drogę do Niniwy, Fenicjanie i ich sprzymierzeńcy połączą się z nami... I będziesz miał armię, jakiej nie posiadał Ramzes Wielki!...	Jak na kardynała, to niezbyt zręczne sidła...	Panna łowczanka mnie rozumie i owszem, nie jestem od tego. Należy ludzi przekonać, że przecie nie gbur jakiś ze mnie i prostak ale człek, co świat zna i umie żyć.	Szlachetny mistrzu Odwaga, Niebezpieczeństwo, Śmierć bohaterskaczy nie sądzisz, że rzemiosło żołnierskie cenione jest tak wysoko z powodu niebezpieczeństw, na jakie naraża, oraz odwagi, której wymaga koniecznie i bezwzględnie?	Niech Bóg zabroni! Pan dobrodziej dostanie do ręki pięć rubli, a dwadzieścia pójdzie na dług tego nieszczęśliwego Seliga Kupferman, co już przez dwa lata grosza od pana nie widział, choć ma wyrok.	Miałam telefon od ojca. Zamach niwelistyczny nie udał się. Tempe aresztowany.	Ludzie, co bronią gruntu pod stopami, nie mają czasu myśleć, czy na tym gruncie kwitną róże, i czy ładnie wygląda. Na placówkach nie gracują ścieżek!....	Ale w takim razie to i pan musi ode mnie przyjąć prezent.	Cóż pan na to, Mr. Barnes?	E! nie! kochanku! nie! trzęsąc głową rzekł Poręba: z tego nic nie będzie! Ty mi jutro możesz dmuchnąć albo się gdzie skryć, albo jakiego figla uciąć, nie!.. Powiedziałem raz: nie ruszam ztąd, aż targu dobijemy...	Pomyśli, że panowie dobrze śpicie, dobrze się odżywiacie i dużo macie czasu, skoro go zużywacie na takie dziecinne kłótnie	Pani ja nie mogę nic zrobić, nie mam żadnego wpływu na niego, pani może...	Pewnie, ale nic dobrego z tego nie wyjdzie, obaczycie, spomnicie moje słowa.	Nie ma już potrzebnego skupienia Ale pan jakiś zmartwiony?	Baśń to zapewne musi być boć niemożliwa, aby pobożny książe poślubiwszy niewiastę, którą wszyscy opowiadali, młodą, nadobną, powolną, dobrą, miał ją sam na śmierć skazać jak ludzie zmyślają. Powiadają drudzy, że sługi ją, niechętne pani, udusiły, a między pospólstwem wielki jest żal tej pani.	No cóż ty, nic nie mówisz? Ten oficyjer to uciesznyucieszny (daw.)	I wystoję się z godzinę w dusznej sali!	To prawda, panie.	Maszko! czemu ty nie zamyślasz się nigdy o życiu przyszłem?	Nie gniewaj się, przyjacielu niech mówią, co chcą, byleś miał czyste sumienie. Jeżeli gubernator jest bogaty, powiadają, że kradł, jeżeli biedny, powiedzą, że głupiec i marnotrawca.	A gdzież tam! Na domiar nieszczęścia pod koniec sezonu przyjechał do nich jakiś facet, jak siarka chłop, i nie odstąpił na krok.	Istotnie, tylko w tak wielkie święto można wznosić zdrowie tak podłego, obrzydłego skąpca, człowieka bez serca, jakim jest Scrooge Ty wiesz, Robercie, że on jest taki właśnie. Nikt nie wie o tym lepiej od ciebie!	Bo nie było za co	Co ci to jest Tomku? spytał go łagodnie.	Nie mówże jej, że Ketlinga pogrążyła.	Mnie wy możecie i w oczy napluć. Mną możecie gardzić, możecie mnie przeklinać, byle tylko robota szła. Kiedyś zrozumiecie. To jest walka na zęby i pazury. Kto kogo wytępić zdoła: my ich czy oni nas. A najlepiej: i oni nas, i my ich. Wtedy zostaną oni sami: ci z dołu.	Chrabąszcze nie dadzą!	Figę, nie afekt!	Nie dam!	Nie lubię.	Nie. Został w Częstochowie i pojutrze wraca.	Tak? Mam o tobie tym lepsze wyobrażenie. Twoje nauki są dobre. Zawróciłeś pewnego znajomego mi człowieka z drogi niesnasek Człek ten przybył tu w szczerym zamiarze dopuszczenia się dacoity (rozboju). Taki chciał rżnąć, grabić, zabijać i uprowadzać, czego dusza zapragnie.	Żadnej nie podał racji jeno w gniewie burknął coś parę słów o kołaczach. Nie wiem, czy kto nie wyrządził jakiej krzywdy jego piekarzom.	Cofaj się bo inaczej muszę zastrzelić słonia.	Czemuś to mówił: „gorze!”, gdy o tym schwytanym człeku była mowa? zalizali (daw.)	O, mój Boże! Biedna mama! Taki cios, a potem jeszcze tyle trudów, i to w tym wieku!	A toć tam pies przy drzwiach nie siedzi, żeby gryzł	Tak, na siedem procent miesięcznie wraz z zastawem nieurodzonego jeszcze cielęcia!	Brakuje nam rzeczywiście jeszcze tylko polowego ołtarza Na poligonie wszystko już jest przygotowane. Cieśle już zrobili podium. Monstrancję pożyczą nam z Brzevnova, kielich powinienem mieć swój, ale gdzież on jest?...	Na co chorujecie?	Pewnie, że nie będzie i my cię też wynagrodzimy	Ależ tak, Oriano Przypominasz sobie ten obiad, na którym pan de Bornier siedział koło ciebie.	A jakże się twój ojciec nazywa, który ma być w niewoli tureckiej, jako tu w liście stoi?	A cóż pan chceszpan chcesz Maciuś był prawnukiem Pawła Zwycięzcy i wnukiem Juliusza Cnotliwego. Być może Maciusiowi pomyliły się imiona przodków w chwili napięcia.. Bóg nam dopomoże.	Tak	Mógł wpaść na chwilę do pokoju przez tylną werandę.	Idź i rób, co chcesz, a koniecznie go wywieź, bo zgubisz człowieka.	W takim razie, mój drogi, pakuj manatki, a ja zawołam Salvieux i każę mu napisać list, który ci otworzy wszystkie drzwi.	Mówiono o nim przez cały tydzień. Potem była koronacja królewska, kradzież brylantów panny Mars i mówiono już tylko o tym.	Tak, pani, był.	Co powiedzą twoi rodzice?	Co takiego?	Co, kamienna?	Matko a pani! i z wiatru, i z wody, i z piwa wróżą różni. Jam Burtinikas prosty, w wiedrze wody czasem co widzę.	O tym, co masz przed sobą, prawda?	Wiem, że ją unieszczęśliwię!	Myślę o tym, że straci matkę.	A, moja pani, radzę pani iść gdzie indziej, bo widzi pani, jeszcze dwóch panów tutaj czeka, a mam tylko jeden gabinet, wszystkie inne są w reparacji.	Można, i owszem, proszę wnijść, ja waszmość zawiodę.	Bo może pan jest zbyt wybredny?	Ciebieżbym miał zaprowadzić do moich starych rodziców?	Morejne! Jakie brzydkie słowa z ust twoich wychodzą! Morejne! Czy ty chcesz wszystko w Izraelu do góry nogami przewrócić?	Mówi pan o tym przejętym liście?	Ech, zawsze kpisz.	A ona też będzie musiała zanieść świecę!	A jakże.	A pan?	Ależ z pewnością u ojca	Jakże zwariowałem? Dydy a. ady (daw.)	Przypuśćmy. A jakże z powrotem?	Za czym? No... za wszystkim... za krajem...	Żaden instynkt, proszę pani. Poprostu chcieli nam obniżyć dniówkę.	A jestem.	Cóż więcéj?	Dużo też zapłacił brat pański za takie lekcje?	Hmm!	I latawce.	Jaki Murdelio?	Osaczą nas, w tył!	Susimildamas, tu man pasakyk kokiu būdu viskas tau žinoma?	Zaszła kradzież.	Zgoda.
Rzeczywiście ale skąd? Co do mnie, nie przypominam sobie, byśmy się gdzieś kiedyś już raz w życiu spotkali... Pan od dawna w naszym mieście?	Ci ludzie są moimi rodzicami, bądź łaskawą nie zapominać Jesteś u siebie, a jeśli ci robią przykrości, to nie pozwól na to. A ojciec mógłby nie przychodzić pijany i nie robić awantur, bo tutaj nie karczma!	Nie niepokój się pan Stach, to jest pan Wokulski, zapewne umorzy pański dług do października, a następnie zawrze z panem nowy układ.	Młodociany entuzjasto! Kochana kobieta! A czy ty wiesz wogóle, co to jest kobieta?... Najnędzniejsze bydlę, najgorsza samica! Najwstrętniejsza suka! Bo i suka parzy się tylko dwa razy do roku, tylko wtedy, gdy ją przyroda do tego zmusza, a kobieta to wcielenie grzechu, uosobienie rozpusty nieustającej, to przekleństwo ludzkości!...	Naturalnie pożegnałam go na zawsze. A gdy wieczorem, jak zwykle, oświadczył mi się pan Bronisław, przyjęłam go. Myślałam, że biedny chłopak oszaleje!... Zbladł, skamieniał... potem upadł mi do nóg jak długi i szlochając wyznał, że gdybym nie wyszła za niego, odebrałby sobie życie... Siedział u nas do drugiej po północy, a choć pani Arnoldowa kilka razy przypominała mu, że czas powiedzieć nam dobranoc, nie ruszył się z miejsca, do znudzenia patrząc mi w oczy. Nie miał odwagi odejść; lękał się, ażeby jaki czarnoksiężnik nie wykradł mu jego skarbu... Ach, ci mężczyźni!	A czego nie zjesz, nie wypijesz, to ci choćby tym wtłoczymy w gardło!	Bóg zapłać, mili, że nie odpędzacie od swego proga żebraka wędrownego. Ale, jeśli wola wasza, odprawcie dalej służbę, aby nie rozpowiedziała, że od was łaski takiej doświadczam. Niedobrze by to dla was być mogło. A i dla mnie...	Nie znałem, alem trochę słyszał, o czym gadali z panią. Niewielem rozumiał, bo to po francusku...	Tak, moja droga I bardzo żałowałem, żeś nie poszła ze mną. Ucieszyłabyś się, widząc, jak tam się wszystko zieleni. Ale przecież bywasz tam często, więc sama się przekonasz, jak tam pięknie. Co do mnie, przyrzekłem go odwiedzać w każdą niedzielę... Moje maleństwo! Moja droga, ukochana dziecina!	Ty może myślisz, że mój ojciec jest taki pijak, co robi awantury. W naszej sieni mieszka jeden. Brewerie wyrabia, raz nawet była policja. Jak do domu wróci, bije żonę i dzieci. Słyszy się, jak trzaśnie, a potem pisk. Potem: weźmie, rzuci na ziemię tatusiu”. Gdyby mój ojciec, nie wiem, co bym zrobił. Bo tata ma tylko słabą głowę: wypije kilka kieliszków	Ha! może pan dobrze robi. Ja bym tak samo postąpił. Przekonywam się coraz bardziej, że jesteś szpiegowany tutaj, a wśród milionów ludzi, nagromadzonych w stolicy, trudno jest wykryć tych pańskich prześladowców, czy opiekunów. Jeżeli mają złe względem pana zamiary, mogą je wykonać, zanim zdołamy temu zapobiec. Nie wiesz zapewne, doktorze Mortimer, że śledzono panów dzisiaj, gdyście wyszli z domu?	Niestety, w tej chwili nie mogę służyć, gdyż wszystkie te dokumenty znajdują się u moich dalszych krewnych na kresach. Ale wkrótce je sprowadzę.	Bo dziecko, co się sparzyło, nie dmucha na gorące.	Dobry z ciebie orator gdybyś tak zagadał do małej szlachty przed sejmikiem, toby cię na rękach obnieśli; ale że tu małej szlachty nie ma... Ej! Co tam! Ot, siadaj tu, masz szklankę, nalej sobie, pij i słuchaj. Bardzo ciekawe rzeczy opowiada Piotrowicz. No pijże! Wino doskonałe, sam je muszę pochwalić; ja piję dzisiaj jak but dziurawy, ażeby mi choć zaszumiało.	Nie zaszczyt wielki uciechą mi jest, miłościwy panie starym już, śmierci bliski, o światłości wiekuistej mi rozważać, a nie doczesnych blasków łaknąć. Ino mię to raduje, że w onym czynie waszej królewskiej miłości pełnię łaski i życzliwości dostrzegam. Przyjmuję i korne dzięki składam.	Być może; ale zapewniam pana, panie Fix, że nic o tym nie wiem. Zresztą, nie dałbym nawet pół koronykorona	Panie Piotrze kochany, a czy pan Cezary w dobrym, daj Boże, humorze? Bo to lepiej wiedzieć.	To panna Stefcia umie bardzo prosić? A jak to się bardzo prosi?	Nie dał mi ksiądz dokończyć. Oczywiście nie strzelałbym do syna mego dobroczyńcy. Tertio może mnie oddalić: Jeśli mi powie: „Jedź do Edynburga albo do Nowego Jorku”, usłucham. Wówczas będzie można ukryć stan panny de la Mole; ale nie ścierpię nigdy, aby uprzątnięto mego syna.	Ach, nie obawiaj się, ona niezwłocznie podąży za tobą Musisz tylko, drogi książę, odebrać wszystkie klejnoty, które należały ongi do twoich dostojnych rodziców, a które niecnie przywłaszczył sobie twój stryj. Tu jest kluczyk od sekretarzyka. Wszystko prawnie do ciebie należy, gołębiu mój najdroższy, bo wszakże ty jesteś właściwym królem Paflagonii, a ta, którą pojmiesz za żonę, będzie jedyną prawowitą królową.	Dziś w nocy. Zaraz pójdziemy. Mam sznurek i na wypadek i coś kolącego. Stara, chora. Nie bój się, już ja sobie sam dam radę.	Ej, nie! póki dzisiaj mistrz żywieżywie	Jeszcze nieprędko, jeszczem nie waćpana	Nie napiszę	Więc skoro nie umarło gdzież jest?... Oddaliście komuś?... Do żłobka?...	Bischoff jest zapewne wielkim uczonym, ale oprócz tego, że nadużywacie słów jego i przesadzacie ich znaczenie, nie sądzę, aby mógł być wyrocznią skazującą tysiące nieszczęśliwych istot...	Wokulski, jestem pewny, że masz bielmo, i to nie na oczach, ale na mózgu...	Sama sobie usłużę! Uważa pani, jak się zasługuję, bo mam prośbę.	Jedno komorne staje mi na zawadzie, ale zrobi się to, zrobi się i owo. Może zostanie coś po jego śmierci.	Moralnie?... Nie jestem głupcem, nieprawdaż, lecz przyznaję się, że nigdy nie mogłem zrozumieć moralności kobiet. Mogę tylko powiedzieć, że pani Pélisson uchodziła za osobę sentymentalną. Mówiono, że lubi przystojnych mężczyzn.	Czy ty w to wierzysz, Irlandczyku?	Jestem pewien, że nie.	Ale oczywiście; co dzień na nim mszę świętą odmawiam; człek się tak psowapsować (daw.)	Prawdę mówi wasza cześć... Otóż wczoraj był bunt największy, za co jego dostojność nomarcha Sofra kazał nas dziesiątkować... Co dziesiąty brał kije, a ja dostałem najwięcej, bom duży i mam do wykarmienia trzy gęby: moją, żony i córki... Zbity, wydarłem się im, ażeby upaść na mój brzuch przed tobą, panie, i opowiedzieć nasze żale. Ty nas bij, jeżeliśmy winni, ale niech pisarze wydadzą nam, co się należy, bo z głodu pomrzemy	To niech leży zimny trup na postrach. Kto urodził się Żydem, ma umierać Żydem.	Więc nie ma u was dziewuchy?	Tak, tak Wyobraź sobie, Wacku, że Marysia od dawna zwróciła na to uwagę. A ja nawet przeprowadziłem pewną próbę, która potwierdziła nasze przypuszczenia.	Ja się tam, panie, na tym nie znam, ja po swojemu tylko umiem gadać i słuchać.	Czy mogę teraz iść się bawić, ciociu?	Może pan Czertwan dziś nie wróci?	Więc pan nie życzy mi spełnienia zamiarów?	Nie wiem, panie Cyrusie.	Turcy porobili drewniane zasłony z belek na szańcach. Obmyśliłem taki sposób, jaki bywa do zapalania okrętów używany: szmaty moczą się już w smole i mam nadzieję, że jutro do południa spalę te wszystkie roboty.	Od dwudziestu lat Daval pracował przy mym boku. Ufałem mu. Oddał mi nieocenione usługi. Skoro mnie zdradził wskutek nie wiem jakich pokus, chciałem przynajmniej, z uwagi na przeszłość, zachować tę jego zdradę w ukryciu.	Ja nie mogę wyjść za mąż.	Jakież to fakty?	Jakiż to zakład wygrał radca?	Państwo się znają?	To proszę opowiedzieć o czymś innym.	Do Woli jest mila, po nocy i przez las nie traficie. Stoją tu gotowe konie ludzi, co mają po wieczerzy odjeżdżać, bierzcie je i jedźcie.	Kiedy właśnie mi zabroniła. Ona mi zabroniła. Powiada, że ojciec się rozgniewa na nią za to, że mnie zbałamuciła.	Co to takiego?	Co to?	Postaraj się być pojętniejsza	Ale mamy rzekę!	Im co? Dla nich on zawsze jest na zawołanie. Tylko dla mnie nie.	Kapitanie Paryżanin słyszał o panu. Pan jest, powiada, jedyny człowiek, który zna dobrze strefę Antyli i wybrzeża Brazylii. Czy chce pan...	Ale cierpimy rozłączone Żyjemy w dwóch wrogich społeczeństwach. Ja bywam w TulilleriachTuileries	A kiedy to trzeba załatwić?	Mało go znam. To stary człowiek.	To za otrzymaną łaskę.	To dobrze, Sancho ruszaj więc i niech cię Bóg prowadzi.	A to dobrze, w takim razie na statek, mój chłopcze.	Ale o co nas obwiniają?	Wolałabym się, kochany dziaduniu, ziemi wyrzec niż ślubować bez serca i iść za mąż z obowiązku... przerwała Laura.	Ale fakty, które zawiera ta skarga?	Nabijaj! bo ci tu na miejscu łeb roztrzaskam!	Oddaj mi łup! Mały człowiek schował się tutaj... Oddaj mi go zaraz!	Tak	Bardzo dobrze, zawołała Laura, zatem jesteście wolni i jedziecie ze mną do Warszawy!	Bom wtedy już musiała być pod szopą, drwa zbierałam.	Część ostała dla grzebania ciał, reszta jest ze mną.	Bądźże chwała Bogu najwyższemu! Dobrze jej tam w Barze?	Idź po Rocheforta niech przyjdzie tu natychmiast, jeżeli już powrócił.	Jednemu z nas już śmierć pisana!	Zrobię wszystko, co pani zechce! Wszystko! Niech pani tylko powie jedno słowo...	Ani słowa więcej, Bixiou.	Przemówię za tobą	Śmierć! zginienie! choroba! nieszczęście! Niechże choć łachman jaki na siebie zarzucę!	Alboż on o majątku myśli? Cierpi nad zerwaniem stosunków, nad niełaską i utraceniem serca dziada.	I oznajmić mu w chwili trawienia upadłość jego bankiera.	Ne znaju, pane! Odin każeOdin każe (z ukr.) Lachy; drugi każe	O dla Boga! Kasztel?	O, na pewno.	Z tym, żeby później na nią powrócić, kapitanie!	Życzę mu, żeby przegrał	„Stryj” sunie za „mamką”	A Borynowe.	Bardzo dobry człowiek	I... niecałe trzydzieści dałam, niecałe!	Kupisz?	Nauka szepce starzec	Pani Frejdce Etce	Przed Bogiem. Mistrz katedry zginął.	Szwarc!	Słusznie, trzeba wyjść.	Tajemne układy Witolda z komturami i samym Plauenem, odjazd wielkiego księcia z hufcami, oto przyczyna	We własne pomyślenie. Urodzić ją możesz wyłącznie ze strachu przed śmierci skinieniem.	Węszy on tu, para, wielgie zarobki!	Zapewne
Czy ten Chodounsky, co ma prywatny zakład wywiadowczy z takim okiem na szyldzie, które oznacza Trójcę Bożą, nie jest krewnym pańskim? Bo przed laty służyłem w wojsku z pewnym prywatnym detektywem, z niejakim Stendlerem. Ten detektyw miał taką guzowatą głowę, że nasz feldfebel mawiał do niego, że w ciągu dwunastu lat widział w wojsku dużo guzowatych głów, ale takiej to nawet w duchu sobie nie wyobrażał. „Słuchajcie, Stendler, mawiał do niego, gdyby w tym roku nie wypadały manewry, to wasza guzowata głowa nie zdałaby się na nic, ale ponieważ są manewry, więc przynajmniej artyleria będzie podług waszej głowy strzelać, gdy znajdziemy się w okolicach, w których nie będzie żadnego lepszego punktu orientacyjnego!” Nadokuczał mu ten feldfebel. Czasem podczas marszu wysyłał go o parę kroków naprzód, a potem komenderował: „Direktion, guzowata głowa!” Ten pan Stendler miał w ogóle pecha także jako detektyw prywatny. Ile razy opowiadał nam w kantynie, jakie to miewał zgryzoty! Otrzymywał na przykład takie zadania, żeby wyśledzić, czy małżonka takiego a takiego klienta, który przyleciał do nich na pół nieprzytomny, nie zwąchała się z jakim innym panem, a jeśli się zwąchała, to z kim, gdzie i kiedy. Albo odwrotnie. Taka zazdrosna niewiasta przyleciała, żeby się dowiedzieć, z którą też przyjaciółką zadaje się jej mąż, żeby mu następnie zrobić w domu jeszcze większe piekło. Był to człowiek wykształcony, mówił bardzo oględnie o naruszeniu wierności małżeńskiej i omal że nie płakał, gdy nam opowiadał, że wszyscy chcieli od niego, żeby przyłapał in flagranti ją albo jego. Drugi cieszyłby się z tego, że może przyłapywać takie pary in flagranti i dostałby na oczach odciski od patrzenia, ale ten Stendler przypłacał te przyjemności zdrowiem, jak nam o tym opowiadał. Mówił nam bardzo inteligentnie, że na te plugawe wszeteczeństwa już nawet patrzeć nie mógł. Nam nieraz ślina z gęby ciekła jak psu, gdy węszy w pobliżu gotowaną szynkę, kiedy nam opowiadał o tych najróżniejszych sytuacjach, w jakich te tropione pary przyłapywał. Gdy miewaliśmy koszarniaka, to nam o tym bardzo szczegółowo opisywał: „Tak i tak, powiada, widziałem tę a tę panią z tym a tym panem”. Nawet adresy nam podawał i był taki smutny. „Ileż to ja razy dostałem po gębie, mówił zawsze, od jednej i od drugiej strony. Ale i to mnie tak nie zasmucało, jak raczej to, że brałem łapówki. O jednej takiej łapówce nie zapomnę do samej śmierci. On nagi, ona naga. W hotelu i nie zamknęli się na klucz, idioci! Na otomanie się nie zmieścili, bo oboje byli zażywni, więc baraszkowali na dywanie jak kociaki. A dywan był już cały zdeptany, zakurzony i pełno na nim było niedopałków papierosów. Gdy wszedłem do pokoju, oboje zerwali się na równe nogi. On stał przede mną i ręką zasłaniał się jak figowym listkiem. Ona odwróciła się do mnie tyłem i widać było na jej skórze odbicie kratkowanego wzoru kobierca, a na zadku miała przylepiony niedopałek papierosa. »Przepraszam, mówię, panie Zemku, jestem prywatny detektyw Stendler od Chodounskiego i mam urzędowy obowiązek przyłapania pana in flagranti na zasadzie meldunku pańskiej małżonki. Ta oto dama, z którą utrzymuje pan zakazane stosunki, to pani Grotowa«. Jeszcze nigdy w życiu nie widziałem obywatela tak spokojnego. »Pozwoli pan, powiada, że się ubiorę« zapytał przy tym zgoła spokojnie. »Na łóżku«. Podczas gdy wdziewał gacie, przemawiał do mnie dalej: »Gdy hańby nie da się ukryć, to się mówi: rozwód. Ale tym się plamy pohańbienia nie ukryje. W ogóle rozwód to sprawa ogromnie poważna i najlepiej, gdy małżonka uzbroi się w cierpliwość i nie da powodu do zgorszenia publicznego. Zresztą rób pan, co uważasz za właściwe. Odchodzę i zostawiam pana z szanowną panią«. Pani Grotowa położyła się tymczasem do łóżka, pan Zemek podał mi rękę i wyszedł”. Już dobrze nie pamiętam, co nam dalej opowiadał o tej sprawie pan Stendler, ponieważ bardzo inteligentnie rozmawiał z tą damą w łóżku, oboje zaś zgodzili się na to, że małżeństwo nie jest od tego, żeby każdego prostą drogą prowadzić do szczęścia, i że obowiązkiem każdego jest poskramianie chuci w małżeństwie i kształcenie charakteru oraz uduchowianie ciała. „Sam już, powiada, nie wiem, jak to się stało, że powoli zacząłem się rozbierać, a gdy już byłem rozebrany i omamiony jak dziki jeleń, wszedł do pokoju mój dobry znajomy Stach, także detektyw prywatny z konkurencyjnego zakładu pana Sterna, do którego zwrócił się o pomoc pan Grot w sprawie swojej małżonki, która jakoby miała jakiś niedozwolony stosunek. »Aha, powiada tamten, pan Stendler in flagranti z panią Grotową. Winszuję!« Tylko tyle powiedział, cicho zamknął drzwi za sobą i poszedł. »Teraz już wszystko jedno nie potrzebuje pan ubierać się tak szybko. Koło mnie masz pan dość miejsca«. »A mnie, proszę pani, chodzi właśnie o miejsce« mawiał zawsze pan Stendler, gdy się zgadało o takich rzeczach	Mości balwierzu! lub ktokolwiek jesteś, czy wiesz waść, że my oba z jednego cechu; dwadzieścia lat już z górą, jak się wyzwoliłem na majstra balwierskiego i jak się znam na wszystkich naczyniach balwierskich od największego do najmniejszego. W młodości służyłem także wojskowo i wiem dobrze, co to jest hełm, co szyszak, misiurka i zbroja, znam się na wszystkich narzędziach wojennego rzemiosła, osobliwie też na wszystkich porządkach żołnierskich; owóż, nie urażając waści, twierdzę, że sztuka, którą trzyma w ręku dostojny kawaler, podobna do balwierskiej miedniczki, jak pięść do nosa, i oczywiście widzę, że jest to nagłówek od hełmu, lubo nie całkowity.	„D’Aldrigger zostawił siedemset do ośmiuset tysięcy franków” odparł Desrochowi Taillefer. „A, ba, jest tylko jedna osoba, która zna ich majątek” oświadczył Werbrust, przyjaciel nieboszczyka. „Kto taki?” „Żona jego uczuje wielką pustkę!” „D’Aldrigger tak kochał swoją żonę! Nie śmiejże się, patrzą na nas”. „Pewnie się ożeni ze starszą”. „Czy znacie sytuację Nucingena i du Tilleta?” spytał Desroches. „Sytuacja jest taka, rzekł Taillefer: Nucingen jest to człowiek zdolny pożreć majątek swego dawnego patrona... i oddać mu go...” jak to oddać?...” „Malwina d’Aldrigger ma dwadzieścia lat, mój drogi. Poczciwy d’Aldrigger ożenił się w 1800! Wyprawił nam piękne bale w Strasburgu z okazji swego małżeństwa i urodzin Malwiny. Było to w 1801, w czasie pokoju w Amiens, a dziś mamy rok 1823, ojczulku Werbrust. W owym czasie wszystko było na modę Osjana, nazwał swoją córkę Malwina. W sześć lat później, za Cesarstwa, był przez jakiś czas szał na rycerstwo, czasy arii: Jadąc do Syrii, rycerz nasz i tym podobne głupstwa. Nazwał druga córkę Izaurą, ma siedemnaście lat. Są więc dwie panny na wydaniu”.	W wielkiej tajemnicy, panie kapitanie komunikuję panu tajny telegram waszej dywizji. Dowódca waszej brygady oszalał. Został wywieziony do Wiednia, gdy rozesłał z brygady kilka tuzinów podobnych depesz na wszystkie strony. W Budapeszcie na pewno otrzyma pan nową depeszę. Oczywiście, że wszystkie jego depesze trzeba unieważnić, ale co do tego nie otrzymaliśmy jaszcze żadnej wskazówki. Mam, jak już powiedziałem, jedynie rozkaz z dywizji, żeby na telegramy nieszyfrowane nie zwracać uwagi. Muszę je doręczać, ponieważ pod tym względem nie otrzymałem od swoich władz odpowiednich rozkazów. Za pośrednictwem swoich władz informowałem się w dowództwie korpusu i za to oddany zostałem pod śledztwo... Jestem oficerem czynnej służby w korpusie inżynierii pracowałem przy budowie naszej strategicznej kolei w Galicji.	Jak to wyrosła, już się poniektóre skłębiają na główki.	Doprawdy nie wiem, co znaczy „wychowanie”, znam tylko poglądy mych rodziców i nauki kapelana zamkowego. Zdaje mi się, że ojciec mój, mimo swego chłodnego i na wskroś logicznego sposobu myślenia, mimo że na wszystko patrzy jak na kawał metalu czekającego na dłuto cyzelera, nie uświadamiając sobie tego nawet często, ma cichą cześć dla wszystkiego, co tajemnicze i wyższe i dlatego może spoglądał z pokornym zaparciem się siebie na rozkwit duszy dziecięcia.	Do stu piorunów! Rzeczywiście pogodny jesteś jak słoneczko na niebie. Na pewno twoja księżniczka cię trochę rozrusza.	To mu się odcinać, ale jeno tyle, aby was na śmierć nie zarąbał. A cynglówcynglów	Dobrze, dobrze! możesz położyć go na progu i wynosić się na cztery wiatry.	Zapominacie, przyjaciele że Ayrton w ostatnich latach swojego pobytu na wyspie nie był w pełni władz umysłowych. Ale to nieistotne. Ważne jest raczej to, czy rozważając możliwości naszego ocalenia, możemy liczyć na powrót tego szkockiego statku. Otóż lord Glenaryan obiecał Ayrtonowi, że powróci po niego, kiedy uzna, że już dostatecznie odpokutował za swe zbrodnie, a ja wierzę, że powróci.	Gwiżdżę na ryby. Chcę wrócić do domu.	Bądźcie zdrowi, moi kochani Nie gniewajcie się na mnie za moje przestrogi, ale widzicie, ja wam dla waszego dobra radzę.	Kto wie, kto wie zresztą mniejsza z tym i powiem tylko, że jak pomyślę o tamtym ładnym domku naszej Emilki, to po prostu nie wiem, co z tymi elegancjami robić. Boję się dotknąć, myśląc, że takie to delikatne jak nasza Emilka, i nikomu, za nic w świecie, nie pozwoliłbym potrącić tam żadnego przedmiotu. Bawić się jej czepeczkami jak małe dziecko. Ha, ha! Macie dziecko w postaci starego morskiego rekina.	Pokłonię się księciu Januszowi, żeby posłał po glejtglejt (daw.) naprzód Lichtenstein, a potem będę upatrywał, którzy pawie czuby na hełmach mają	Ale nie na palcach.	Najjaśniejszy Panie, czy tak nagradzasz człowieka, który przybywa z tak daleka i z takim poświęceniem, aby ci przekazać pożyteczną informację? Racz go, Najjaśniejszy Panie, przyjąć, choćby przez wzgląd na pana de Salvieux, który mi go polecił.	Gdyby to oddech tak wracał z pamięcią Otóż widzi pan, mamy tu obecnie jej krewną. Zręczna i nikt więcej od niej posiadać w krawieczyźnie nie może dobrego smaku. Księżniczka, mówię panu!	Nie jestem ministrem. To wcale nie kryminał, a zwykły areszt prewencyjny. Proszę mi powiedzieć, o czym panie rozmawiały na ulicy?	Otóż ja powiem, co pani robiłaś, a raczej, co zamierzałaś zrobić; chciałaś dokończyć dzieła fatalnego, jakie masz na myśli; pamiętaj pani jednak, że jeżeli Bóg nasz zabrania kłamstwa, zabrania surowiej daleko samobójstwa.	Gdzie? dokąd? do jakiej? ale ja o niczem nie wiem! Na rany pańskie! Ja tu przecie stróżem jestem!	Nie! stanowczo nie! Bo wtenczas nie byłoby powiedziane: „W miejscu, gdzie o samym południu słońce pada na krzyż”, a tylko „pod krzyżem” albo za krzyżem i już! To nie może być mowa o takim zwyczajnym, małym krzyżu!	Dobrze, mogę wrócić do domu, i to zaraz, jeśli sobie tego życzysz, wiesz dobrze, że nikomu, zwłaszcza tobie, nie lubię prze­szkadzać.	Dajże spokój!... Alboż ja kiedy sypiam w nocy?... Boję się, ażeby mnie śmierć nie zaskoczyła... Drzemię w dzień, bo wśród gwaru zdaje mi się, że jestem bezpieczniejszy.	Dziękuję pani za poparcie Czytałem jakąś książkę tego niby wielkiego pisarza, niby psychologa, niby moralisty, czytałem dosyć pilnie, bo zmusił mnie do tego rozgłos, jakim się on cieszy u nas, no i wydał mi się starcem lubieżnym, opowiadającym w tonie podniosłym, a z cynicznym uśmieszkiem, szkaradne historyjki.	Ja pieniądze wyrzucam? Za kogo mnie waszmość masz? To nie dość, że pospolituję się z chamami, żebym jeszcze za nich miał płacić? Za faworfawor	Wiem, że się tego nie wyrzekniesz, póki będziesz mogła występować w białej sukni, z rozpuszczonymi włosami i w klejnotach ze złotego papieru. Nie mamy lepszej aktorki od ciebie i wszystko przepadnie, gdy zejdziesz ze sceny Trzeba zrobić próbę dziś wieczorem; chodź, Amelko, odegrać scenę omdlenia, boś w niej sztywna jak pień.	A córka Lepiuka, którą tak jak gwałtem, przeciw woli ojca, cygan sobie zbałamucił? Alboto nie wstyd dla nas? Pobratał się z nami gwałtem, to my go więcéj przypuszczać do siebie nie chcemy. Pozwól kurze grzędy, ona pójdzie wszędy; daléj cyganie nam będą wszystkie dziewczęta zabierać... Toż nie cygańska ojcowizna, Stawisko...	To po mnie!	Tak!... Zdaje mi się jednak, że i pan do tego ogródka cisnąłeś parę kamyków...	Nie powiedajcie do śmiechu, bo mnie słuchać nieletko.	Aha, Aquae Sulis! Jest to miejscowość kąpielowa, z której przywożą wam obwarzanki. Niech no ten bohater opowiada swoje dzieje!	Bardzo rzadki. Są to kwiaty ginące wśród powodzi innych. Zresztą powtarzam: i takie kobiety mężczyzna zwalczy, ale inaczej.	To mięso czuć	To pójdźmy obaczyć.	W razie czego przyjedziecie tu przed nimi. Mają przez kogo innego nowinę przysłać, to prześlą przez was	Tak się dzieje, że ani się odzieję, ani się nadzieję, a mam tylko nadzieję, że się raz przecie gdzieś stąd podzieję, bo tu w Podborzu już nikt nie wytrzyma. A wy co robicie teraz z matką, Hanusik?	Nie boisz się jechać do Szczytna?	Niemniej radziłem, by posłów powiesić. Postrach i zawsze postrach, oto com od rana do wieczora powtarzał, lecz pan Sadowski pogroził dymisją i księża odeszli bezpiecznie.	Tak stary, że widzisz waćpan i to, czego nie ma.	Ale ja jestem tylko „słabym, wątłym dzieckiem” panu potrzeba innej towarzyszki... sam pan to powiedziałeś...	Dobrze. A jeńców wziąłeś, bo to teraz ważna rzecz?	Próżniacy i arystokracja! Myślę, że zdanie to jest raczej silne aniżeli słuszne.	Niech wasza wielkość wierzyć mi raczy, że żaden z błędnych rycerzy nie miał giermka większego gaduły i głupca, jak ten, który w moich pozostaje usługach.	Jeśli sądzisz, Steerforth że nie wiem, jakiej tu chcesz używać przewagi, lub że nie widziałem, jakeś podburzał przeciw mnie chłopców, mylisz się bardzo.	E! Co się odzywasz kiedy tego nie rozumiesz.	Robią w Ameryce, gdzie właśnie jest największa wolność. Tam policaja, co broni burżuazji, nie tknie świadomy towarzysz, a do tego milionera strzela... Niejeden zginął taki, co jego lokaj większą pensję bierze, niż szajblerowski dyrektor.	Nie, nie bardzo. Może mu to przejdzie...	Tak! gadanoby po całej Warszawie o tem zwycięztwie, toby mi było bardzo przyjemnie... dodał jakby sam do siebie książę.	W istocie, powiadałem sobie: „Co ja słyszę?” Musiały mnie uszy mylić.	Wie pan że pan mi się podoba.	Tak, naturalnie Z chciwości gry. Nie pieniędzy. Sama wiesz najlepiej, że pieniądze nie są mi potrzebne. Jeżeli chodzi o zaspokojenie moich wymagań życiowych, wystarczyłby mi w zupełności ten przeciętny kawałek chleba powszedniego. Nie. Pieniądze są dla mnie tylko środkiem, środkiem w gruncie rzeczy najobojętniejszym, ale niezbędnym.	A ja swojego straciłem, w same święta się gdzieś zapodział.	Cisza, schowajcie się za drzewami!	Cóż ci znowu strzeliło do głowy?	Siwuchę przekładaliśmy stale i niezmiennie, ale teraz przepij no, Nastek, do tego Czarusia...	Spać mi się chce okrutnie.	Wiem. Miałaś tam być już wczoraj.	Wrócisz zaraz do Paryża i sprowadzisz tu wszystkich moich służących. Dziś wszyscy będziecie mi potrzebni w Auteuil.	Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a zawdy czuć było gospodarza w chałupie.	Dla mnie gorzej nich! niech marnie giną.	Ojej, chcieliby oni, żeby im kto uprzątnął, a oni do gotowego.	Prędko do nich zjedziem?	Także do Bombaju.	Wyszła musiała powrócić do Luwru.	Ale bo nie wiesz jeszcze katastrofy ten szelma Cerulli, kat go wie co za jeden...	Dziękuję za przestrogę, ale właśnie dlatego przyszedłem, by nie popaść w podejrzenie. Fakty są następujące:	Niestety, nie omieszkał oślepić nas blaskiem swej latarni. Powiedziałabym, że jest raczej wysoki i ciężki...	Tak, nie szkodzi! chwała Bogu, ale może ci zaszkodzić. Ruch mierny służy zdrowiu, ale taka gwałtowna agitacja.	Aj! aj! Trzy tysiące. Dlaczego pan nie żądał sześć albo osiem?	Co ma wisieć, nie utonie.	Czyż nie jesteś pan markizem Bartolomeo Cavalcanti?	Dziadku gdzie ja słyszałem ten dźwięk?	Ja wielmożnego pana widziałem kilka razy u dziada mego, Saula Ezofowicza, którego syn, Rafał, u wielmożnego pana zboże zawsze kupuje...	Kobieta, Mężczyzna, Wojna, Mąż, Żona, Kochanek, Walka, Strach rzekła, zamykając powieki jakoś boleśnie	Nie wiem!	Nie, nie wie pan, czemu król karowy jest zwolniony	...toczy wody swoje.	?...	A poza tym mam o tobie wyrobione zdanie. Jesteś par excellencepar excellence (fr.)	Ani słóweczka; pożegnałem panią o szóstej wesołą i doskonale usposobioną.	Chyba... nieprawdopodobne. Przez trzynaście lat?...	Czego chcesz?	Czy ty wiesz o Colinie?	Gdzież on?	Głupiś! Łapie w ogon se zajrzyj! Hale, boćka schowaj: ksiądz przyjdzie z procesją i jeszcze go obaczy i pozna	Keinekeine (niem.) mówił prędko, obcierał rękawem spoconą, zatłuszczoną twarz i śledził z niepokojem Karola.	Kto woła? Co takiego?	Mężczyzna, Pies	Pani, ucieknę z przedpokoju!	Panowie! stół gotów!	Podstęp odparł kapitan	Porwą cię fale!	Rad bym szczerze, by tak było!	Rzeczywiście	Smarkacz! Szczeniak!	Są i w Łodzi ładne kobiety.	Słucham pilnie.	Zgubiłeś acan dziewczynę...	Ładny gość, co błoci podłogę i atrament wylewa.	Łohoyski: Co pan tam robi, panie Tempe, jest pan pionkiem.
A nadto muszę panią powiadomić o wszystkim, jeżeli, ma się rozumieć, nie zawiodą mnie oczekiwania. Oto najdalej za kilka godzin niewątpliwie spełni się najgorętsze pani życzenie.	Przybyszom z Zachodu na ogół się podobamy.	Mam numer tutaj obok. Wszedłem tuż za tobą i opowiedziałem się jako twój mąż. Służąca wyszła od ciebie, a ja za nią, skoro się tylko zsunęła ze schodów, nimeś drzwi zamknęła.	Oni gadają każdy swoje. Jeden o polu, drugi o chorobie, trzeci o dzieciach, czwarty o pomorze bydła. W każdej chacie wy, paniczu, zapisali się dobrodziejstwem i ojcowie wasi. A ja za wszystkich odpowiem. Żyli wy z nami, jak brat z bratem, szanowali siebie i nas, ratowaliście nas w chorobie, i w głodzie, i w pożarze radzili dobrze. My milczeli, ale pamiętali; teraz nasza kolej wam zapłacić, to my i przyszli.	Ożenił się pan dla majątku?	Skądże się wziął? Z krainy czarów?	Zdaje się, że za dużo wypiłaś przy obiedzie	Niech pan sobie wyobrazi jaka ta pani Krzeszowska, mimo swoich dziwactw, jest zacna kobieta. Spostrzegła, że mi smutno bez Heluni, i prosiła mnie raz na zawsze, ażebym brała Helunię ze sobą do niej na te parę godzin...	Tak, dziś o północy. Dlatego musimy się śpieszyć. Zegary na wieżach wydzwoniły właśnie w tej chwili trzy kwadranse na dwunastątrzy kwadranse na dwunastą (daw.)	Podoba mi się ta szczerość. Zresztą nic jeszcze straconego. Ja się wnet usunę, a moje miejsce Jur zajmie	Na szynach najbliższych drogi po prawej ręce... patrząc... o tak! Wzdłuż toru. Lecz co się tyczy Lutufa Ullaha... jest to człek słusznego wzrostu, ma nos złamany... i chodzi z chartem perskim... Ojej!	Wzywam czterech ochotników za sobą, niech się stawią i dadzą zabić razem ze mną!	Już też tak dalece się waćpan nie gryź. Nie miał on nigdy do waści żadnego rankorurankor (daw.) wstrętny, przykry, obrzydliwy., serce złote!”	Myli się mecenas Nie jestem złodziejem...	Ach, oczywiście, bardzo by mi się podobało. Dobra kawa smakuje jeszcze lepiej, gdy się pije w takim ładnym pokoju i nie samotnie. Ale ponieważ muszę gotować obiady, niezbyt często mogłabym tu siedzieć o tej porze. Dzisiaj jest prędki obiad, więc jeszcze zdążę.	Feblik?... Nie znałem tego wyrazu. Więc jeżeli miała feblik do Starskiego, to po cóż wyszła za barona?	Po prostu bałam się.	Gdzież tam! obrzydły mi, jak piekło potępionemu, ale muszę. Na to życie... Czy dawno byłeś w naszych stronach?	Ano, można i tak. Więc wszystkie sztuki, w pańskim teatrze wystawiane, będą się dziać w górach, zimą w zimie, latem w lecie, dniem we dnie, a nocą w nocy. Któż to panu takie sztuki będzie pisał?	No, to ja pani przysięgam, że tylko z nią się ożenię	Jeśli nie dogonimy go do Bourget, dostaniecie dwadzieścia franków, a jeśli i do Louvres go nie złapiemy, wtedy trzydzieści.	Pamiętasz jeszcze, jak pani Netla mówiła, że Gobo nie jest dużo wart, bo drżał troszeczkę na mrozie... Pamiętasz jeszcze, jak mi przepowiadała, że nie przeżyję z nim dużo radości?	„W noc cichą, w noc księżycową zwierciadło weź panieńskie, zwierciadło, co odbiło już nieraz kraśne lico, i zanurzywszy w kadź z wodą, obróć gładzią ku światłu. A gdy już księżyc wzejdzie i w głąb kadzi zajrzy, rzuć na zwierciadło owo wieniec ze strzępów koszuli skalanej krwią dziewki, co chorobę przebywa miesięczną. Wieniec ten, gdy się już światłem księżyca nasyci, na głowę włóż kukle...”	Aha! Zamierzacie mimo wszystko położyć ręce na naszym domu?	Chcę zobaczyć oskarżonych o napad na mój dom	Na, taip tai baisus lizdas.	Ojciec mój ciężko pracuje na moje wykształcenie.	Jak to? To waszmość o Litwinach powiadasz, że kiedy im się co odwlecze, to i uciecze?	Czy nie za dużo?	Cóż robiłeś na wsi?	Waćpan na Krzysię nie napadaj!	Albo też upadł właśnie nogami w dół, a wtedy ciężar pociągnął go na dno i tam spoczął na wieki, biedaczek...	To tylko... przyszło mi na myśl... że Janek bardzo lubi Kara...	Bo widzisz, to było tak Tu dawniej nad samą wodą stała labradorowa kolumna z naszej kopalni. Na wierzchu była urna i w niej kwiaty. Pewnie glicynie a może storczyki, a może azalie, tuberozy, portulaki, begonie, hiacynty, pelargonie, petunie, cyklameny...	Tylko taka siostra jak ty może powtarzać rzeczy, w które już nikt nie wierzy. Tyś istny potwór	O wnioskach mych nic powiedzieć nie mogę z tej prostej przyczyny, żem tego nie uczynił dotąd! Z zasady nie wnioskuję zbyt pospiesznie, bowiem detektyw, zaplątany w jakieś przypuszczenie, bezwiednie ulega pokusie pracowania nad jej udowodnieniem. Mnie idzie o prawdę, przeto unikam przypuszczeń.	Och! pani, upokarzasz mnie!...	Nie ma ich Ale jeśli pani babuni pilno, zawołam Pietrka-koźlarza. On ma dość czasu.	Ach, o wyjeździe i nie o wyjeździe... O różnych rzeczach Ty nawet nie wiesz, Madziu, jaka ty jesteś dobra, szlachetna, prosta... I powiem ci, że chyba mniej znasz świat aniżeli ja, choć dopiero zaczynam go poznawać troszeczkę, troszeczkę...	Ale on i tak przyszedł i, prawdę mówiąc, to on uratował mi życie. Jednej nocy, kiedy już miałem gardło zupełnie zatkane wsadzili mi w gardło jakąś rurę, a stary wyssał mi całą materię.	To już nie ludzkie sądy rozstrzygnęły, jeno boski. Wielki to był, prawią, rycerz ten Rotgier, który najtęższychnajtęższy (daw.)	Bo nie przyjechał. Już wam to raz mówiłem.	Nie jesteś pan księdzem? Nie jesteś pan hrabią Monte Christo?... Boże! Jesteś tym ukrytym, nieubłaganym, śmiertelnym wrogiem! Musiałem ci wyrządzić w Marsylii jakąś krzywdę! Biada mi!	Byle jakich. Przecież o wyznanie tu chodzić nie może. Potrafiliby może zakazać to i owo.	Nie jestem zazdrosny!	Nie miałem ochoty.	Nie rozumiem przyczyny tego wszystkiego	Nie róbcie szutekszutka (ros.)	Nie żyje!	Okna przysłonięte przez ogród nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Grünspan?	Panie Stefanie! sądziłam, że jesteśmy przyjaciółmi!	Przysiąż mi że zdoła nas rozłączyć tylko śmierć!...	Tego nie powiedziałam.	Wcale nie.	Zali nie pierwsza pamięć dziada?	A ja to nic?	No, panie Lubaszek, jakże będzie z tym prochem?	A to... to gospodarz czegoś krzyczą!	At, gdzie tam! Śpiewaj już wasza mość.	Bo mówiłeś waść, żeście go we dwóch usiekli.	Cha, cha, cha! Tak to, tak to kobiety!	Co ty bredzisz, żydzie?	Co?...	Czyś waść rozważył, co mówisz?	Dalipan, prawda musi to być jakiś zakochany rycerz.	Jeszcze jedno pytanie Znana ci jest historia porwania wicehrabiego Ludwika i Szymona Vidala, syna ogrodnika?	Kanak białogłowski... kamieni żadnych... kwiatki, ptaszki i aniołki... Ależ to kropla w kroplę łańcuch, jaki król wziął dla królowej!...	Mam tu dla pani obiecane książki. Jest Korynna i Delphina pani StaelKorynna i Delphina pani Stael czołowy angielski poeta i dramaturg okresu wczesnego romantyzmu. w oryginale. Czy pani jest dość silna w angielskim, aby czytać? Mówi pani dobrze...	Mąż, Żołnierz, Żona rzekł Wołodyjowski	Och, to prawda!	Ona, bogini, Kameleon...	Tak, dwa cale stali.	A dokądże pan jedzie?	A szkoła, mamo?	Aha! Dom Cudów! Czy można wejść?	Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.	Bardzo mało A ty?	Cóżeś znalazł?	Dobranoc, Maroto	Doktorze dałem słowo.	Dorżnij, bracie!	Halo! Caramba!caramba	Henryk Walezy, brat króla francuskiego. Ten ma stronników mocnych w senacie, poseł jego siła obietnic rzuca narodowi.	Może mi pani pozwoli jaką pobożną książkę...	Nicht wahrNicht wahr (niem.)	Niek śpi, wódcysko z niego wyparuje.	O wiele.	Ojcze święty polecam waszej dostojności moje najpokorniejsze służby.	Sikoręsikora	Spełnię sto i jeden.	Tak odpowiadał każdy.	Tak tak!	Tak, kocham cię.	Tak, wiem, jest straszliwa kutwa	Toć ludzie zobaczą!	Umiałeś lekcję?	Umiem.	Zenobie! Zenobie! fermez la porte, car il fait des vents.	Zgoda.	Łupy kupuję! Obierki kupuję, chleb czerstwy, spleśniały kupuję!
No! ależ teraz o niej powiadają że została wielką damą we Francyi; sam słyszałem o tem w zamku, a w przyszłe lato ma podobno na kilka miesięcy tu przyjechać. Widać, że jednak tamta wieść musiała być fałszywą, albo też może hecarz należał do jednej z familii emigranckich, które podczas rewolucyi kraj swój opuściły i teraz napowrót do dawnej doszły świetności. Doprawdy, że to bardzo być może, a w taki sposób jedno z drugiem da się doskonale pogodzić.	Ale może uda się nam dostać wóz?	Byłam pewna, że pan przegra, ale to jeszcze nie koniec!	Ja i ty, widzę jesteśmy zarówno zdradzeni przez cały świat i opuszczeni od wszystkich. Wczoraj jeszcze wieczorem byłem ich ulubieńcem, dziś się mnie zaparli i odepchnęli. Ale się pomszczę! pomszczę się krwawo!	Nie wierzył przynajmniej wtedy, gdy go poznałem Ale może od tego czasu zdobył jakiś dowód, że wdzięczność ludzka istnieje.	Tak, tak... Ale niech pan tak głośno nie mówi, jeszcze mama usłyszy.	A dziedzic ma sam więcej niż dwie wsie razem...	A i mnie też! Ale, co za wspaniała kolacja!	A może wam tu jaka niewygoda, zaraz gadajcie.	Ale co w mieście słychać? W sklepie, dopóki ty w nim jesteś, musi być dobrze.	Ale co znaczą te słowa?	Ale dokąd ją prowadzą?	Ale!	Dobrze, dobrze! pogadamy jeszcze, mamy czas...	Na nieszczęście ludzkie. Za te pieniądze, coś je przełajdaczył na świecie, można by zbudować szpital na sześćset łóżek dla rakowatych!	Nie będę powtarzać, co wszyscy mówią i wiedzą, ale jak była w domu, to przecież włóczyła się sama po lasach, sama jeździła do Kielc. To porządna panna tak powinna robić, co? Nigdzieby jej za próg nie puścili do porządnego domu. A co robiła w teatrze? Dlaczego się truła?.. przecież napół żywą przywiózł ją stary do Bukowca, leżała w szpitalu, pisały o tem gazety.	Nie odchodźcie jeszcze na którą godzinę obstalowaliście karetę?	Nie wiem, dla jakich tam przyczyn umykałeś, ale wiem, żeś umykał	No, ale w końcu sobie jakoś radziły	Owszem, ale dla miłości nie wolno być nieuczciwą	Panie Vantochu, my panu wierzymy ale...	Sam jeden.	Szelma też to była sroga, choć i ten dzik! Znałem ja się z nim! Dopadł ci mię on jednego razu na Cisowskiem, a jak mię zaorał kłem po łydach, to do samej kości mięso ozdarł, jak cygankiem, aże w kolano. Pod siebie mię przecie o mało nie wziął, ciortu brat, bom go się był bardzo przeląkł. Teraz jeszcze, jak se spomnieć, to człowiekowi seremno. A ja już bywałem pod dzikiem. Już mi ta jeden orał kożuch na plecach to prawym to lewym kielcem, i deptał po mnie raciami: z tego wiem, co taki ma w sobie za siłę! Świnia! Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia łupina a krew człowiekowi w żyłach zmarzła i w gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego to samo połechtał po szyjce...	To dotąd jest prawie niepodobném, a przynajmniéj wymaga czasu śpuśćcie się na mnie, iż uczynię co tylko w mocy człowieka. Z okna, które wychodzi na tył od baszty, spuśćcie sznurek szary; ponieważ drugi raz rozmowa może być niepodobną, szukajcie na nim kartki.	Wszystko jedno: mnie już panna Zosia może dać buzi, bo ja jestem już staruszek.	Z was obojga Nie można by wymyślić nic lepszego dla tego wychuchanego gagatka, jak przeciwstawić mu drugie dziecko, równie złe, jak on sam Żeby miał siostrę złośnicę, z którą by się mógł bić, to by zaraz był zdrów.	Żal mniej doskonały jest to obrzydzenie sobie grzechów pochodzące z obawy utraty nieba lub zasłużenia na piekło, ale już z mniejszą miłością Pana Boga.	-Tajemnica– Drzwi są po to, żeby się otwierały, a jeśli w nich nie ma zamka, to znaczy, że istnieje jakiś tajemny sposób.	A ja	A nie kaszlało?	A teraz, chłopcze postawię ci pytanie.	A zresztą co?	Ależ nie!... Oświadczyłem się pannie Ewelinie Janockiej, wnuczce prezesowej... Nie pamięta jej pan? Była u hrabiny w tym roku na święconem, nie zauważył jej pan?...	Biedna Ludka! Wpadła do domu, jak gdyby ją niedźwiedzie goniły	Będziemy, będziemy! On taki dobry!	Cha!... cha!... cha!... Sargon... cha!... cha!... Sargon, powinowaty króla Assara, zrobił się nagle tak pobożnym, że na całe miesiące puszcza się w niewygodną podróż, byle uczcić boginią Astoreth w Pi-Bast... Ależ w Niniwie znalazłby większych bogów i uczeńszych kapłanów... Cha!... cha!... cha!...	Czego nie wiem? Dalej, Szczurku! Mów prędzej! Nie oszczędzaj mnie! Czego nie wiem?	Czy potrzebujesz mojej pomocy?	Cóż za pilna sprawa? Nie możesz poczekać?	Daj Boże, by dało się utrzymać przy życiu matkę.	Dlaczego?	Dlaczegóż do Ameryki?	Do bakałarzówny zachciało mu się umizgać!... Będzie się umizgał za kratą!...	Dokąd?...	Dostajesz jakieś listy od Lejbke?	E, bo nie umiesz. Zabawa zabawie nie równa. Widzisz, jak ja cię poduczę...	Gdyby pan łaskaw był wyjaśnić...	Gdzie to będzie?	Hej! Jak to służysz, gałganie? Pić nam dawajcie!	I zabraliście te pieniądze?	Idźże do diabła ze swymi roztrząsaniami. Każdy musi odrobić to w sobie, a skoro gębę otworzył, to znaczy, że ma zdanie wyrobione.	Ja nie jestem beksą... wcale nie! Saro! Saro!	Jadą z Rzepek!	Jak to?	Jakżebym chciała pójść na dobosza, wivan, jakże się to nazywa? Albo na sanitariuszkę, żeby być razem i czuwać nad nim!	Jesteś czymś zmartwiona?	Konia odwiąż od płota! Zaprowadź go do stajni! Owsa mu daj pełny żłób! Słyszałeś?	Księżna chciała ją oddać, nie Jurand, jeno przeciw woli Jurandowej nie mogła. Chciała ją oddać jednemu rycerzowi w Krakowie, który dziewce ślubował i którego ona miłuje.	Mam pieniądze u siebie	Mamul! Ogi pats mūsų prabaščius tolydžio su ruskiais susideda, o kodėl jis nepaklysta? O gal būti, kad jau ir paklydo?	Mój kochany dla tych, co nie mają nic innego, papuga będzie bażantem.	Nie	Nie bardzo, bo się dopiero uczyłem. I mama mi przeszkadzała. Wiesz przecie, jak dorośli lubią wszystko przesadzać. Troszkę się coś zapali, to zaraz mówią: pożar.	Nie ma innej rady, jak powiedzieć?	Nie wiedziałeś o szczepieniach przeciwtyfusowych?	No więc?	No, no i obrócił niedostrzegalnie fotel, tak aby usiąść w cieniu i aby na twarz Maksymiliana padało światło.	O, wcale nie! Cieszę się, kiedy pomyślę, że mogę pomóc duszy ojca, że odpokutuję grzechy i jego, i moje. A przy tym... nigdy nie byłam taka szczęśliwa...	Oby się tacy na kamieniu rodzili	Owszem będę korzystał z waszych usług, nawet od tej chwili, zaraz...	Pan jest tu zawsze mile widziany. Nawet już wobec pana nie przestrzegamy przyjętych form. Widzi pan, mój syn jest w szlafroku. Bądź, Staszku, tak dobry i włóż marynarkę. Nie uznaję negliżu w salonie.	Pan się tem bawi?	Panie Stanisławie, trzeba być mężczyzną, nie można przecież nawet mamie mówić wszystkiego, co się myśli i czuje, nie trzeba. Ja, istotnie powinnabym się gniewać na pana...	Panie mieczniku dobrodzieju, słyszałeś już zapewne waszmość, jakie nieszczęście mnie spotyka...	Pewnie, że tak, pewnie... A i Jankiel zachodził po gęsi...	Phii! My, Troopowie, żywi czy umarli, tłukliśmy się nieraz po lądach i morzach...	Potem z wymuszonym nieco uśmiechem spojrzał na Nyanatilokę.	Prawdopodobnie.	Przykro mi to słyszeć, panie Barkis.	Puśćcie nań ładną dziewczynę.	Szantaż	Sądzisz więc pan, że mnie wiodą do zamku, aby mnie tam uwięzić?	Tak? I cóż dalej?	Ten list wcale nie zginął	To bardzo możliwe, proszę pani, jeżeli bywała pani we Flandrii.	Trochę za sentymentalna jest ta rola Maryi...	Uważasz? Nie lubię tego typu mężczyzn, zanadto podobni do kobiety, przy tym taki laluś nie umie kochać jak wy, stare pierniki sklepowe. Tacy jesteście namolni!	Vivat Carolus Gustavus rex!	W takim razie będzie mi za to chyba wdzięczny. Liczę na to, że nie okaże się sknerą wobec mnie.	W tym tygodniu pojadę do rodziców pani prosić o jej rękę.	Wojna!	Wszystko to nie przeszkody wiele chcesz pieniędzy?	Właśnie tam idę.	Z biedy to wszystko idzie i ze złych czasów	Z czego tak wnosisz, Ben Joelu?	Z plecaka.	Zachcieliście, toć próba tylko! toć żywot znoju i pokuty, a gdy przy nich zaświta nam słoneczko na chwilę, wiatr nas orzeźwi, czyż nie dosyć?	Zauważyłem to właśnie przed chwilą.	Zwołam ludzi Niechaj zejdzie się całe miasto, niech najwięksi nieprzyjaciele nasimiłość ludzkości osądzą, kto ma słuszność...	Że możesz mnie opuścić.
Podstęp, Polityka, Mądrość polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej).. Szwedów puśćmy, ale nie powiadajmy im, kto jesteśmy. Owszem, mówmy, żeśmy radziwiłlowscy ludzie, że z rozkazu hetmana wycięliśmy ten oddział i dalej będziemy wycinali wszystkie, które spotkamy, bo hetman tylko przez fortel symulował, że do Szwedów przechodzi. Będą się tam oni za łby brali i okrutnie kredyt hetmański przez to podkopiemy. Dalibóg, jeśli ta myśl nie jest warta więcej od waszego zwycięstwa, to niech mi ogon jak koniowi wyrośnie. Bo uważcie tylko, że i w Szwedów to ugodzi, i w Radziwiłła. Kiejdany od Birżów daleko, a Radziwiłł od Pontusa jeszcze dalej. Nim sobie wytłumaczą, jak i co się stało, gotowi się pobić! Powaśnimy zdrajcę z najezdnikami, mości panowie, a kto najlepiej wyjdzie na tym, jeśli nie Rzeczpospolita?	Ależ tak to jest coś niby pierwszy osamotniony egzemplarz gatunku, który jeszcze nie istnieje, a którego będzie pełno, osobnik obdarzony pewnym zmysłem, którego rodzaj ludzki w jego epoce nie posiada. Nie bardzo mogę cytować samą siebie, bo ja, przeciwnie, zawsze kochałam od początku wszystkie interesujące objawy, choćby były nie wiem jak nowe. Ale świeżo byłam z wielką księżną w Luwrze; przechodziliśmy koło Olimpii Maneta. Teraz się nikt temu nie dziwi. To wygląda na Ingresa! A przecież Bóg wie, ile ja musiałam kopij kruszyć o ten obraz, w którym, nie powiem, żebym lubiła wszystko, ale którego autor to jest jednak ktoś! Jego miejsce nie jest może całkiem w Luwrze...	Proszę, Havemeyer, nie trudź się pan zbytnio! Poleżę, odmoknę, odsapnę, odzipnę. Tyle spoczynku mojego na ziemi, ile mnie świnia, przypadkiem zesłana, gdzieś w błoto potrąci. Myślę jednak sobie, żebym wnet się porwał na równe nogi i nie czuł upadku, gdybym odpowiedź ową upragnioną mógł usłyszeć zaraz... Wszak i ja odpowiedzi panu dłużny jestem. A tak, to nic nie wiem, czego się trzymać i jak z Podrygałowem sobie postąpić...	To ci powiem: że nie warto życia wiązać z pierwszą lepszą kobietą, jak Jowiszowi dobrze życzę, nie warto! Są jednak rzeczy lepsze na świecie.	Mówi że Zwycięzca nie jest Zwycięzcą, gdyż nie powstali umarli na jego przyjęcie, jak w Piśmie było zapowiedziane, a więc my wszyscy Bracia Wyczekujący, którzyśmy wyszli z Kraju Biegunowego, jesteśmy wiarołomcami, a nawet ośmiela się Waszą Wysokość...	Hm! Nie ma co! Pięknie to z waści strony, że chcesz choćby prostym żołnierzem zostać, gdyż widać, że fantazja u ciebie okrutna i pokora niełatwo ci przychodzi. Rad byś się bić?	Opowiedz mi to ze szczegółami, Ludko. Niezupełnie jestem zadowolona, lecz nie mogę cię ganić, widząc, jak chętnie poświęciłaś próżność dla przywiązania. Ale to było niepotrzebne, moja droga, i boję się, że kiedyś pożałujesz	Zdaje mi się, że gdyby pani dotknęła człowieka ciężko poranionego, nie tylko ból by go opuścił, ale chyba zagoiłyby mu się rany.	Tak jest znałem kiedyś dziewczynkę obdarzoną prawdziwym talentem do muzyki, ale nie wiedziała o nim. Nie zgadywała, jak miłe rzeczy komponuje w samotności, i gdyby nawet ktoś jej powiedział, to by nie uwierzyła.	Słuchaj no! Ja nie myślę... nie myślę pozwalać na to, aby mi uczniowie piątej klasy odpowiadali klątwami!	Powstanie kłoda., a swoim porządkiem, jak ta oni strzelili, to już się było po co schylić. Przyszło powstanie, Polaki stały w lesie. Szedł se raz ten Kostur drogą od Cieplaków, a swoją fuzyjczynę miał pod sukmaną, i przyszedł akurat w to miejsce. Patrzy: rodzaj przekleństwa, wyzwisko.! Ano i akurat rypnął go jeden nahają za to, że upadł gębą na ziemię. Kostur wzięli na oko i plunęli. Zaraz rabuś machnął kozła pod konia, a drugi w try migaw try miga kozak. leżał nieżywy, ale i powstaniec uświerkłuświerknąć na jodle, świerku.? Ona ta nad nim stoi...	Język dramatu musi się wyrobić, mówił król, giętkim się stać, nie tracąc szlachetności i majestatu... Nie pisał nim nikt, oprócz Kochanowskiego, który uroczystą grecką naśladował tragedję... Nawet tłómaczyć jeszcześmy nie zaczęli, bo księżnej Radziwiłłowej prób dobrej woli a małego talentu, nie liczę.	Gdyby nie moja popędliwość, nie stałoby się żadne nieszczęście.	Syn, powiadacie? Więc to złotowłose dzieciątko nie zginęło u pogan? Żyje jeszcze?	Ja. Teraz ja mówię: „Dorotea, pojedź ty z Michaelem, obaczysz jeszcze starą matkę i siostrom się nie dasz odrwić”. A ona całuje mięmię (daw.) a więc, nareszcie, na koniec. pojachali. A tu w jaki miesiąc potem straszne rzeczy gadają ludzie: jako tam wpadli Tatarowie i pod Leopolem już plądrują. Tedy ja drżę o brata i także też o moją Doroteą. A tu po jakich dwóch miesiącach są! Wracają zdrowi, żona przywozi trochę geldugeld (niem.)	Tak, proszę pani. Majątek mam nie najgorszy, bez długu, i gotówczyna się znajdzie; dom murowany, obszerny, nad rzeką... Ryby, grzyby, polowanie, kąpiele... co, mościa dobrodziejko, chcesz. Tylko, pod słowem honoru, bez kobiety wytrzymać nie mogę, a osobliwie jak przyjdzie zima...	Wiedziałam, że pan powróci, czemużbym nie miała wiedzieć, że dziś pan będzie u mnie?	Otóż, bez żartów wistocie myślę o ucieczce z Rzymu, bo skwar jest nie do zniesienia i powietrze nie do oddychania. Przybyłam tu dla jakiegoś interesu mojego pana męża. Nie mogę się doczekać ani męża, ani interesu, więc posiedzę jeszcze trochę, a potém ruszę w świat.	Jeśli powiesz choć słowo o zimnych tuszach i szybkim marszu, kości ci połamię, Dzieciuchu! Ja mam wątrobę, uważasz? Pamiętacie, jakeśmy to uważali za niesłychaną rozkosz zrywać się w niedzielę rano, kiedy w lecie było 57 stopni i kąpać się w morzu w Pebbleridge? Brr!	Niestety, prawodawca nie zastosował tych możliwości dla zawodu  lekarskiego. Gdyby tak było, stenogram dzisiejszej rozprawy wystarczyłby Antoniemu  Kosibie do uzyskania doktoratu. Jakież lepsze, jakież wymowniejsze można by zebrać dowody jego wiedzy i jego umiejętności niż te, które zgromadził przewód sądowy, niż zeznania tych świadków, którzy właściwie zjawili się nie jako świadkowie, lecz jako dowody rzeczowe, jako żywe dokumenty lekarskich umiejętności oskarżonego?	Daj Boże gdyż nic mądrego stąd by nie wynikło. Bywaj zdrów, mój przyjacielu Rikocie! muszę ruszać dalej, chcę dziś jeszcze zobaczyć się z moim panem, Don Kichotem z Manchy.	A cóż jeżeli tam nic nie ma? Pozostaje coś potwornego, jakiś koszmar, obłęd. Jeżeli nie ma Chrystusa nad Rosją, to wszystko to jest jakimś szaleństwem.	A gdyby nie patrzyli?...	Cudownie deklamujesz, ale twoja gestykulacja tak podnosi wrażenie, iż ludziom zdaje się, że wymyślasz...	Hela, czyż ty nie widzisz...?	A jakiżby miał być jeżeli nie Wrocławski ów, którego Dobek cierpieć nie może ale o tém potém, patrzno, w tarczę...	Ale ekscelencja nie przyjmuje nikogo	Pozostań z nami Miło mi, że cię mam tu. Będziesz nam obojgu dotrzymywał towarzystwa, dobrze się to składa i dla mnie, i dla Agnieszki, i dla nas wszystkich, być może.	Mnie się zdaje że może pan cokolwieczek za krańcowo bierze tę sprawę. Przecież frekwencja gości stale się zwiększa.	A! Nie zapomniałeś jeszcze, żem ci ocalił życie? To dziwne, przecież minął już tydzień.	Dlatego, że to jest w gazecie, proszę pana.	Na zboczach? Tak, gdyby wasz dowódca znał się naprawdę na rzeczy, oparłby lewe skrzydło o folwark w West Inch, środkowe bataliony umieściłby w Corriemuir, a prawe tam, koło domku waszego doktora, otoczone gęstą linią tyralierów. Przy tym kawaleria musiałaby tak umiejętnie manewrować, żeby przeciąć nam pochód już z chwilą formowania kolumn na wybrzeżu. Niechże nam jednak pozwolą rozwinąć szeregi, potrafimy poradzić sobie z resztą! Najsłabszą stroną terenu jest tamten oto wąwóz: w mgnieniu oka wymiótłbym go armatami i zapełnił swoją kawalerią. Potem piechota runęłaby w zwartych szeregach, i rozniosłaby to skrzydło. Gdzieżby wtedy byli wasi ochotnicy, Jocku?	Gdybym mogła w to wierzyć, sądziłabym, że nic prostszego, jak wysłać te papiery, które pan ma przy sobie, do Brukseli.	Nie przerywaj pan! dorzucił Dołęga, oni są w istocie arystokracją całej ludzkości, całych wieków. Wasza arystokracya rodu gniła i nikczemna! Wyższość umysłu, siła ducha, powinna być znamieniem arystokracji, bez niej nie ma tylko nadużycie i przesąd. Gdzie tylko panowie stracili wyższość tę, gdzie przestali spełniać missję daną im przez opatrzność prowadzenia niższych od siebie do umysłowej, duchowej wyższości; tam, jak u nas, domy ich pustką, herby gniazdami wróbli, ród pośmiewiskiem, a groby oplwane	Ale gdzie dowód? Gdzież ja kryłem tę niewolnicę? Kto to widział?	Przecie nie z Ciechanowa, gdzie prócz szlachty jest trzystu łuczników.	Pani siostro! jeśli chcesz listy do męża posyłać, to masz okazję, bo na Ruś jadę!...	Niech się ułoży na pięćdziesiąt procent	Przecież ojca na to stać.	Gorączka sienna, nigdy nie słyszałem o tym	Nie wymyślę, dopóki będą tacy jak ty ludzie.	W najmniejszym stopniu nie zamierzam podważać twojej wiary w obyczaje małżonka	Nie o sobie myślę, ciotko	A bo to on jeden... a to jak za suką, tak chłopaki za nią ganiają.	Ma rację Nieczuja Ot! Wiesz co! Kto wie, czyje jutro; głupie to życie na świecie, niewarte nawet ani wspomnienia miłości! Albo raczej jedno jej przypomnienie więcej warte niż całe życie; ot! Opowiedz nam twoją miłość.	To co mówię. Biorę płacę za czas, to też korzystając z mego czasu, musisz pan płacić.	Połóżcie się. Trzeba by się wam napić maciórkowego naparu! Strzęśliście się wczoraj!	Ale to ci była morowa szopa!	Plamę to widzę, ale bardzo ogromna.	Może być. I tego ci nie brak.	Piękna mi przyjemność! Biedne dziecię! Zaufać psu, który ją tak czy owak zwieść musiał. Czegóż jeszcze chcieć mogła! Miała przecie jednego męża. Złapała sobie była Dawida Copperfielda uganiającego się zawsze za woskowymi lalkami. Miała nadto dziecko... o, owego piątkowego wieczoru dwoje ich tam było niebożąt, jedno wątłe co do doświadczenia, tyle co i drugie. Pamiętam!	Doskonały środek bardzo mi się spodobał; lecz, jak się do niej dostać?	Może za prędko idziemy, pani się zmęczy!...	Jakim prawem?! Przecież to oni mieli rację!	Rozkazu? Ja miałabym rozkazywać człowiekowi świętemu... nauczycielowi prawa... ażeby przyszedł i rozmawiał z kobietą?... Nigdy!	Taka to gościnność...	To dureń.	Czy to pan kazałeś mnie wezwać?	Panie to jest po prostu kawał oślej skóry.	Stefa, bądź ze mną szczera, ja cię tak kocham... bądź szczera.	Więc to ma być ten rozbitek?	A to piękna z ciebie żona! więcej obchodzi cię obcy człowiek niż rodzony mąż.	To co?	Zaczynaliśmy się już niecierpliwić	Ja ją nawet najrzałem śliczna dziewczyna niema co mówić.	Ani nawet dla was, N. Panie. Jeśli ci się podoba, rzucam służbę.	Ajuści, dzwonią. Ale gdzie?	Dobrze. Dobrze, drogie dziecko Oto twoja towarzyszka! No i cóż, czy woda całkiem świeża?	No, uczucia...	Owszem, ale przejażdżka z panią była mi bardzo miła	Bagatela! Pierwsze przejście w jednym dniu... Od Rysów przez Mięguszowieckie aż po CzubrynęCzubryna	A co tam dziś znaleźliście panie komissarzu na moje potępienie? Odkopaliście kaplicę... zbór i co?	Jakiż powód skłania was, panie, do odwiedzenia naszej pobożnej i skromnej stolicy?	Od Annasza do Kaifasza, co tu robić, a Annasz o tysiąc mil	Cóż porabiasz, Józiu? Dlaczegoś przyjechał? Do uniwersytetu? Nieprawdaż?	Owszem, zapalę, bo jestem diablo zmęczony.	Przemoc, Rodzina wykrzyknął raz do Jagustynki.	Jesteś tego pewny?	Jeżeli?...	Jużci, naszym.	Mów pan dalej!	Trzeba mi Hanki wiary i zaufania. Niech wybiera między nimi a mną.	Wieleż asan dobrodziej lat przebyłeś w tem położeniu?	Zali moda o afektach wtedy rozmawiać? Co?	...gdyż jestem zmuszony go spalić!...	A czy bywa po kilka pereł w jednej ostrydze?	A dzisiejszy?	Chcą emigrować	Dlaczego?	Ileż było w sakiewce?	Jago! będzie biéda!	Książka przerwie licencjat	Matka chora.	Miał pan przy niej minę skruszoną	Nikt.	Proboszcz ma rację	Ty?	Zapewne.	Zdecydował pan kwestię	Zybenknopfy
Są to moje kuzyny. Pani się dziwi temu, że nie chciałbym, aby wiedziano o naszej znajomości. Byłoby to dla pani poniżające, gdybym musiał tłumaczyć... Bo przecie pani nie znają! Są pewne zwyczaje, których przełamać...	Tydzień temu zachorzał. Medyk obiecuje rychłe polepszenie, ino nie chce nagle rany goić, bo kiedy się sama otwarła, to ma być bardzo zdrowo.	Jak to się robi?	Miejcież, proszę, nieco cierpliwości. Nie od razu płatnerz kolczugę wykonywawykonywa trzy wielkie ładunki zasłona.. Onże to był Jaśko, którego był De Aquila przysłał do nas z końmi, i on to sam pomagał nam w przewozie złota; okrom niego nikt nie był wtajemniczony w całą sprawę. Gdyśmy zakończyli naszą opowieść, De Aquila powiadomił nas o tym, co działo się w Anglii, albowiem byliśmy jako ludzie zbudzeni nagle ze snu po śnie całorocznym. Król Rudy już nie żył... zabito go (pewno pamiętacie?) w onym dniu, gdyśmy odbili od brzegów angielskich. Młodszy brat jego, Henryk, zagarnął władzę królewską na przekór Robertowi z Normandii. Tak samo był właśnie postąpił król Rudy względem Roberta, gdy zmarł nasz wielki król Wilem. Tedy rzeczony Robertus Normandzki, rozjuszony (jak mówił De Aquila) dwukrotną utratą królestwa, wyprawił do Anglii wielkie wojsko; wojsko to jednakże zostało pobite i odparte do okrętów stojących w Portsmouth. Maluczko brakowało, a okręt Witty mógłby się z nimi spotkać w onym porcie. Na szczęście zawinęliśmy tam nieco później.	I niewysoka. I miała u pasa różańczyk, to ja się nim preczprecz (daw., gw.)	Jak to? Paterson powiadał, żeś już waszmość czeladź wysłał, a skoro wyjechała, to musi wiedzieć, gdzie pieniądze.	Przyznaję się do winy Ciebie to właśnie szukałem, o Płaskogłowy, ale ilekroć cię spotkam, jesteś dłuższy i szerszy o całą długość mej ręki! Nikt w całej dżungli mierzyć się z tobą nie może, o mądry, stary, silny i przepiękny Kaa!	Chodzi o to, aby otruć mordercę Fabrycego.	Ile mam, to mam.	Otóż to! Jaki dowód?...	Ty, ty, nie zapieraj się Wiesz dobrze, jak my wszyscy interesujemy się nieszczęśliwą panią Bonacieux. A Katty nas nie zdradzi: prawda, moja droga?... Trzeba ci wiedzieć, dziecko kochane, że to żona tego obrzydliwego koczkodana, którego spotkałeś przed domem, idąc do mnie.	No to i Ślązcy nic nie wskórają boć książe Henryk chodził już pono raz pod Kraków i skończyło się na tem że im księża kazali się uściskać i zgodę zapić!!	I nie jedną wypominał... jaże pięściami wytrząchał... Przykarcać głośno i na drugie kamieniami frygać to każden sprawny... jeno złemu przeszkodzić nie ma komu Ale wójta to ni słowem nie tknął, a on tu zawinił najbarzej	Ależ oczywiście! Ujrzysz Napoleona, jak nie atakuje, mimo iż wszystkie reguły żądałyby tego, kiedy tajemne przeczucie odradza mu atak. Weź na przykład Austerlitz lub w roku 1806 jego instrukcje dane generałowi Lannes. Ale zobaczysz, jak jakiś generał naśladuje po szkolarsku manewr Napoleona i osiąga wręcz przeciwny rezultat. Jest tego z dziesięć przykładów w roku 1870. Ale nawet dla interpretacji tego, co może zrobić przeciwnik, to co robi jest tylko symptomem, zdolnym oznaczać wiele rozmaitych rzeczy. Każda z tych rzeczy ma równe szanse prawdy, jeżeli się ograniczyć do rozumowania i wiedzy, tak samo jak w pewnych skomplikowanych wypadkach cała wiedza lekarska świata nie wystarczy, aby rozstrzygnąć, czy niewidoczny guz jest natury włóknistej czy nie i czy należy operować. Po prostu węch, jasnowidzenie w rodzaju pani de Thèbes (rozumiesz mnie?), rozstrzygają u wielkiego wodza jak u wielkiego lekarza. I tak, mówiłem ci co może znaczyć rekonesans z początkiem bitwy. Ależ on może znaczyć dziesięć innych rzeczy! Na przykład wmówić w przeciwnika, że go chcemy atakować na jakimś punkcie, podczas gdy go chcemy atakować na innym; stworzyć zasłonę, która mu nie pozwoli dojrzeć przygotowań do rzeczywistej akcji; zmusić go do skupienia wojsk, do ustalenia ich, do unieruchomienia ich w innej okolicy niż tam, gdzie są potrzebne; zdać sobie sprawę z sił, jakimi rozporządza, zmacać go, zmusić, aby odkrył karty. Czasami nawet fakt, że się angażuje w jakąś akcję ogromne siły, nie jest dowodem, że ta właśnie akcja jest istotna; można ją bowiem wykonać na dobre, mimo że jest tylko fintą, po to aby ta finta miała więcej szans oszukania. Gdybym miał czas opowiedzieć ci z tego punktu wojny Napoleona, upewniano cię, że te proste, klasyczne ruchy które my studiujemy, a które zobaczysz w praktyce w czasie ćwiczeń otóż, w czasie wojny, kiedy się czuje poza tym wszystkim czujność, myśl i głębokie kalkulacje sztabu, człowiek jest wzruszony wobec tych obrotów jak wobec prostego światła latarni morskiej, światła przenikającego przestrzeń, aby ostrzec okręty przed niebezpieczeństwem. Źle może robię, że ci mówię o wojnie jedynie literacko. W rzeczywistości, jak właściwości gruntu, kierunek wiatru i światła wskazują, w którą stronę będzie rosło drzewo, tak samo warunki, w jakich się odbywa kampania, właściwości okolicy, gdzie się operuje, narzucają poniekąd i ograniczają plany, między którymi wódz może wybierać. Tak iż u stóp gór, w układzie dolin, na danej równinie, możesz przepowiedzieć ruchy wojsk niemal z nieuchronnością i wspaniałym pięknem lawiny.	Jak to nic?... Mamy trzydzieści tysięcy rubli, a od nich dziesięć tysięcy rubli procentu... Zacny ten Wokulski!... Nie miałem pojęcia o podobnej szlachetności... A gdybyś wiedziała, jak on mnie dziś pielęgnował...	To jest absurd. Niestety, to jest absurd. Byłem wprawdzie pijany, nie na tyle jednak, by nie pamiętać zawarcia i podpisania aktu w urzędzie stanu cywilnego. Zresztą pamiętam również dokument stwierdzający, że jesteśmy małżeństwem. Na podstawie tego dokumentu otrzymaliśmy wspólną kabinę na okręcie i później meldowaliśmy się w Hiszpanii. Właściwie te formalności załatwiała właśnie ona. Nie, co do tego nie ma co się łudzić.	Nic, nic, moje dziecko... Gdybyż to anonimy... Ale była dziś u mnie ta poczciwa Denowa z Radzińską i... Ale co ja ci mam życie zatruwać!... One mówią (słychać to podobno w całym mieście), że ty zamiast do sklepu chodzisz do Wokulskiego...	Czy to ta dziewczyna, która zeszła na złą drogę?	Stary Krabatius, człek roztropny i uczony, w nijakie uroki nie wierzy; nawet wczoraj, gdy sama królowa o tym napomknęła, ośmielił się zaprzeczyć jej słowom. Chorobę dał w siebie wmówić, poszło jak po maśle, ale teraz ciężka będzie sprawa.	Może co powiem, bo kiedy krotochwila, to niechajże będzie dobra!	Jak się nazywasz?	Jak się nazywasz?	Zdaje się że popełniłem duży błąd, ale słowo się rzekło. Zatem nie będziemy już trudzić pań, a was, panowie, poproszę na godzinę szóstą do mieszkania matki. Musimy omówić szczegóły.	Jedynie kobiety nie umiejące się ubrać boją się kolorów	Nie, nie znam. Po deszczach w Indiach wszystko jest zielone i mnie się zdaje, że tam w jedną noc wszystko wyrasta.	Nie ciekawość, mój ojcze ale uciekłszy od pijatyki, którą oto tam w gospodzie poczynają moi towarzysze podróżni, sądziłem, że nie na złe obrócę tę godzinę, odwiedziwszy i pomodliwszy się za dusze moich grzesznych współbraci.	Owszem ale nie mogłem dokończyć. Mnóstwo mamy niedorzecznych gryzmołów, ale wszystkie razem nie dają wyobrażenia o bredniach pana Gauchat, doktora teologii. Jestem tak przesycony bezlikiem ohydnych książek, który zalewa nas co dzień, że wolałem zabrać się do poniterki przy faraonie.	Tak, tak! wy pięknie mówicie! Ja znam! Ojciec święty był człowiek, że o mnie podłym pamiętał! Ja ciągle wybierał się wrócić i do kolan mu paść, ale czort przeszkadzał! Ale ja tam nie kradł i nie próżnował. Tyle wszystkiego, że hulał trochę. Ja nie zapomniał o was.	Oczywiście, jak się domyślam, przypisujesz tym pierwszym rozliczne cnoty, zwłaszcza szczególną odwagę?	On mówił, że jak o tym swojej familii i swoim kolegom opowie, oni będą bardzo śmiać się!	A na ten przykład i Jezus po weselach bywał i wino pijał... Jedzeniei mówić wszyscy zaczęli, śmiać się, trącać kieliszkami, a coraz wolniej pojadać, aby się do syta najeść; niejeden już i pasa popuszczał, przeciągał się, by więcej zmieścić...	Dlaczego chcesz się rozbierać, panie rycerzu?	Szambelan się odgraża!	Weźmiesz ją i pomścisz się Chciałeś ją mieć za żonę... Uczynisz niewolnicą lub	Źle się cioteczka czuje?	O, takie mocne słowa Pan zbyt rygorystycznie traktuje polskie słownictwo, panie kolego. Papierosika?... A cóż pana do mnie sprowadza? Bo i ja wobec tego, że jak słyszę, jest pan wolny, miałbym pewną propozycję.	Nie... Tylko spokój bezwoli, jakby po długiej go­rączce... O coś ważnego, o coś najważniejszego chciałem cię jeszcze pytać... Słuchaj, czemu... czemu tam ze mnie, z ciebie, nie zostanie nic, nic... Czemu z nas żaden?... Powiedz, kto i kiedy wypowie?...	I zgodziłaby się zająć przy mnie miejsce Żydówki?...	Tak jest, najjaśniejszy panie. Ja cudzoziemiec, przybłęda, rozmiłować się śmiałem w dzieweczce obcej mi narodowością, tradycjami	Tak się stało!	Wasza książęca mość nie przyprowadzaj mnie do desperacji!	Ależ w tem nie ma nic osobliwego Och! owszem! Może pan być pewny, że nikt w świecie nie zgadłby iż chodzi o Chercheuse d’Esprit.	Nie, nie, dziś jeszcze Gdy księżyc dojdzie pełni, ciomut-oro (księżyc) wskaże drogę... mówię ci, że wówczas pójdę i pójdę.	Czyń, jak chcesz gdyż bogowie dali ci mądrość godną członka najwyższej rady.	Kiedy psie głosy nie idą pod niebiosy.	Nie sądzę	Nie, nie! Nie szkodzi... dzisiaj nie pada.	Robotników nie trzeba budzić! Oni sami podpalili! Żyda upiekli podobno! Bunt Niech pan wyjdzie!	Jesteś Kafrem Nie znać Fedory! Osoba na wydaniu, która posiada blisko osiemdziesiąt tysięcy funtów renty i która nie chce nikogo lub której nikt nie chce! Chodząca zagadka kobieca, paryżanka na wpół Rosjanka, Rosjanka na wpół paryżanka! Kobieta, u której wychodzą wszystkie produkty romantyczne nieoglądające światła dziennego, najpiękniejsza kobieta w Paryżu, najbardziej urocza! Nie jesteś nawet Kafrem, jesteś tworem pośrednim pomiędzy Kafrem a zwierzęciem... Bądź zdrów, do jutra.	A cóż pomoże, gdy stąd pójdziesz? Kiedy ci już tak na sercu los tej pani, lepiej żebyś jej tu pilnował i pomagał. Ano dałbyś temu pokój! Ludzie z tej litości co innego zrobią i jej z tym będzie źle, i tobie gorzej być może.	Ale przecież macie znajomych?	Dobrze... Ale czy potrafisz dom prowadzić?... Dom?	Mów, dopomożesz do tego? królowa teraz dla ciebie zrobi wszystko... a ona może co zechce.	Także gadanie!...	Szybciej, prędzej, Senderl! Widzisz, Senderl, mógłbym tak pędzić i pędzić aż na kraj świata.	O, tak, tak!... Moje dziecko jest tam!	Więc mówcie, do stu diabłów, co jest nowego i co ma być na dziewiątą?	A widzisz! rzekł, a co?	Ależ ona go ujęła!	Ciężko, co?...	Do kata! Na nieszczęście za wiele akcji, mam je na sprzedaż.	I na cóż potrzebna wam była woda? Ażeby skosztować?	I... czy mam mu być oddany?	Nic	Pomów tylko z rodzicami! Pomów, zobaczysz, wszystko będzie dobrze!	Przebaczyła mu pani, że panią opuścił?	Tak nikt!	Tak sądzę, ciotko.	Tak, pani, jestem w Warszawy	Teraz... niech pan słucha....	Tym gorzej dla niego	Wy na przyrodę?	A choćby głowę położyć, też sława	A kto je zakopuje?	Aa! Rozumiem	Biała!	Czy było ich tylu?	Czysty bożek Mars in personain persona (łac.)	Dlaczego filarek?	Hoch! Hoch!	Komu? Babce?	Kto idzie ze mną?	Kto tam?	Morderstwo przerwał de Fourcy.	O kim mówisz?	O, nawet ważną rzecz chcę ci powiedzieć	Pan jesteś w życiu i w literaturze zawsze paradoksalnym.	Podeptał prawo międzynarodowe.	Sapperlot, noch einmal!Sapperlot, noch einmal! przyznaje Niemiec.	Spokoju chcę, panno Marto, spokoju...	Uciekać! Uciekać natychmiast!	Wada wzroku	Wedle królewskiego rozkazania.	Więc ja żądam żeby posłać tę sprawę do wyższego sądu.	Więc?...	Wtedy słucham i patrzę...	Z kim mam zaszczyt?	Znalazłeś?	Zostaje sumienie	Złotych?
Dlaczego tak naglęnaglić rzekł Michałowski. ociąganie się. i to jest pierwsza. Po wtóre w Bóbrce gore, i bardzo gore, bo jak tu jeszcze do zimy posiedzisz, to cię tam rozniosą do szczętu; po trzecie, że cię nie wypędzą stąd z domu, to prawda, ale lada chwila cokolwiek bądź napędzić cię może; po czwarte, czy krzywo na ciebie poglądają Litwini, o tym milczę, ale miałbym wiele powiedzieć, bo przecie jadę Litwą mil kilkanaście i nasłuchałem się niemało o Piotrowiczach i Strzegockich; a na koniec, czy co psujesz czy nie tym twoim zwlekaniem, to ci powiem, że właściwie nie psujesz, ale podajesz czas i sposobność przypadkom, które wszystko są w stanie zepsuć na tym świecie. Zresztą, jestem tego zdania, że powtórną od stolnikowej dostaniesz rekuzę i że ani dziadek, ani sąsiedzi za tobą nie staną, a choć staną, to uporu kobiety nie złamią, a w takim zaś razie ja bym chciał być przy tobie i dlatego do deklaracji cię ciągnę.	Pan Bóg pomógł, jak zawsze Słuchajże, to ci powiem. Przyjechawszy do Tarnowa, zaraz odszukałem Konopkę i Stojowskiego, od nich bowiem chciałem się najpierw dowiedzieć, azali twojej ucieczki z kałauzu nie ma jakich złych skutków, ale prócz tych, którzy tę rzecz podejmowali, nikt nawet właściwie nie wie, co to i jak to było. Dosyć, że co się tyczy tego aktu, władza tarnowska sama nie wie, co ma rozumieć i kogo o to oskarżać, i dlatego nic poczynać nie może.	Na wielki kamień Pani de La Baudraye uważała za bardzo niewłaściwe, iż, mimo że nie proszony, pozwoliłeś sobie jej towarzyszyć. Wierz mi, młodzieńcze, nudzić kobietę to bardzo lichy sposób uwodzenia. Dina wywiodła pana w pole, zabawiłeś ją; to sukces, którego żaden z was nie zdobył od lat trzynastu, a zawdzięczasz go Bianchonowi: kuzyn pański jest autorem kawału z rękopisem!... Cóż koń, wyliże się?	Tak tak, pełno tu zdrajców dokoła; lecz przysięgam na święte imię Marji Dziewicy, że nikt nie jest tak oddany Waszej Królewskiej Mości, jak ja. Zapinki te, o które dopomina się król, dałaś pani księciu de Buckingham, nieprawdaż? Były one w owej szkatułce z różanego drzewa, którą niósł w ręku? Może się mylę? może nie o to chodzi?...	Nie, ja to obserwuję, to moja specjalność, uważa pan dobrodziej?	Nie, gdzież tam! On się ukrywa przed nimi z tem chlaniem. Tylko, jak wzywają go, jak przyjdzie kto, to ja po niego lecę i sprowadzam. Nawet jak klient z obstalunkiem przyjdzie, to dla niego nieważne.	No, to choć rozwód niech weźmie, bo ten człowiek szaleje, że nazwisko dał, a żony nie ma.	Mówił, że to nie Krzyżacy.	Nie ma w tym złego, Ludko. Mam przecież bilard w domu, ale to bawi tylko wtedy, gdy się ma dobrych graczy. Ponieważ lubię grać, przychodzę czasem na partię z Nedem Moffatem lub z inną młodzieżą.	Pewien jestem że on do Upity uciekł, gdzie moich ludzi znajdzie, jeżeli ich jeszcze nie rozbito lub do Kiejdan przemocą nie ściągnięto. Z nimi na ratunek sam wyruszy, chybaby nie chcieli iść, czego się po nich nie spodziewam, bo w chorągwi laudańskich ludzi najwięcej, a ci mnie miłują.	Jak to? Po tym, czego się już nauczyłeś? Dajże spokój! Nie bądź kretynem! Przecież za tydzień zostaniesz kapralem!	Mógł pan wybrać się na zwiedzenie wyspy należy mu to przyznać Pozwolę sobie panu przypomnieć, że taka wycieczka nie byłaby bezpieczna.	Nie trapcie się, miłościwa pani, przed czasem Młodemu a dobremu wszyscy radzi. Któż by was nie miłował poznawszy? Znajdziecie i w Pradze serca wiernie oddane, a już co najjaśniejszy cesarz, to chyba na rękach was będzie nosił.	To wyborne, Najjaśniejszy Panie. Ale pozwolę sobie zauważyć, że podobny do owego rączego jelenia jest mój wysłannik, bo zrobił dwieście mil drogi dyliżansem pocztowym, i to zaledwie w trzy dni!	Nie potrzebuję, żeby mama pozwalała albo nie pozwalała. Jak zechcę, to sama będę piła.	Mieszczka jest, ale bogata, poznał ją przecie na dworze, czasu zabaw cesarskich. Nie nazbyt młoda, urodziwa, poważna, stateczna, wdowa po Rokiczanie...	Ja to sobie doskonale wyobrażam ale czy powie mi pan, dlaczego ta fabryka ustała, a zamiast pieca topiącego ziemię i metale jest teraz pusta czeluść wodą od spodu zalana?	Wszystko będzie dobrze już to morze nowego świata lepsze jest niż morza Europy; jest spokojniejsze, wichry mniej zdradzieckie. Z pewnością ten Nowy Świat okaże się najlepszy ze wszystkich możliwych światów.	Dziękuję ci, najjaśniejszy panie ale nie chcę wracać do kraju mego na czele obcych zastępów, jak zdobywca! I nie chcę walczyć mieczem o tron ojców moich! Oto odpasuję go i zostawiam. Jedyną bronią, którą zabieram ze sobą do ojczyzny, będą skrzypki moje!	Mój kochany, nie ufam kobietom, cóż chcesz, byłem już zdradzony, nie wierzę już, a nadewszystko blondynkom... Mówiłeś, że milady ma włosy jasne?	Tak, ale ja nie chcę. Więc, co mi pan miał do powiedzenia?	Na ten kaptur, który noszę ja cię tu zaraz zrobię kardynałem. To wy będziecie brać na okup duchowną osobę? Dostaniesz czerwony kapelusz z mojej ręki.	Cóż to za różnica, ile czasu upłynęło? Tylko ludzie płytcy potrzebują całych lat, aby uwolnić się od wzruszenia. Człowiek będący panem siebie pozbywa się równie łatwo przykrości, jak łatwo wynajduje sobie przyjemność. Nie chcę być na łasce mych wzruszeń. Chcę z nich korzystać, radować się nimi i panować nad nimi.	Chętnie się na to zgodzę, jeśli jednak ty przystaniesz na moje warunki.	A, to z pewnością cykl, o którym mówił nam Elstir, największy malarz współczesny	Cichocie, Kłębie. Sam Najjaśniejszy Cysarz nadał ustawę i tam stoi kiej wół, co szkoły i sądy mają być po polsku! Tak przykazał sam Cysarz, to jego słuchać będziem!	Kiedyż to możemy wypuścić źrebię ze stajni?	Ojoj... tak dawno? A może to nieprawda? Skądże wiecie?	Nie Przychodzimy dla spraw poważniejszych niż proste słowa pociechy. Wiemy wszystko, wracamy z ulicy Vendôme. Znasz moje zapatrywania, Lucjanie. W każdej innej okoliczności cieszyłbym się widząc, iż podzielasz moje przekonania polityczne; ale w sytuacji, w jakiej się postawiłeś, pisując w liberalnych dziennikach, nie mógłbyś przejść do naszych szeregów bez splamienia na zawsze swego charakteru i skalania egzystencji. Przychodzimy cię zaklinać w imię naszej przyjaźni, mimo iż się rozluźnia, abyś się nie plamił w ten sposób. Atakowałeś romantyków, prawicę i rząd; nie możesz obecnie bronić rządu, prawicy i romantyków.	No, proszę pana on przecie wiersze pisał, to jemu wszystko wolno.	Ba! jest przecie prosty sposób. Dajcie mi jego katowską mać, a już ja go nie uronięuronić (daw.)	Siennik pusty, chłopaka nie ma!	Cicho bądź, nic nie rozumiesz: ja mam podwójny system wartościowania.	Ach, tak, drogi panie Cardot; otóż, doprowadziwszy go do tych lat, nie garbatym ani kaleką, zdrowym na duchu i ciele, poświęciwszy wszystko, aby jemu dać wychowanie, byłoby bardzo ciężko nie ujrzeć go na drodze do kariery.	No i cóż, jestem z powrotem Nie ma polowania. Idę spać.	Wiem ją mąż Miklasz przecie kościół swym kosztem zbudował. Ród dobry, choć mieszczański, niewiasta z urody słynna i nikt na nią złego słowa powiedzieć nie śmie.	A nie idzie, psiachmać, nie idzie.	Słuchaj Harbercie, czy nie mamy dziś przypadkiem 15 kwietnia?	Tak, moja Ana nie zawiedzie zaufania	A cóż to za szkaradny brudas! Kto cię tu śmiał wpuścić do ogrodu, obdartusie paskudny?	Jak Bozię kocham... widziałem raz kawałek palca... wyraźnie wam powiadam: palca... Może nie wierzycie?...	Nie wiecie jak przyjął wiadomość o postanowionem małżeństwie?	Trzeba się przyzwyczaić, Stachu. A może grosza nie masz, biedaku?	Idę za służbą. Gadają, że Ślimak teraz bogacz, więc wstąpiłam, może by mnie wziął za dziewkę. Ale z dzieckiem i Ślimak nie chce mnie wziąć.	A co, cyganie braciszku, to i ją weź z sobą.	Wiem o tym, panie Fogg i z kolei ja zapytam, czy przebaczy mi pan, że udałam się z panem i, być może, opóźniając podróż przyczyniłam się do pańskiej ruiny?	Fu, jaki jestem zmachany ale zdaje się, że tak będzie ładnie. No, cóż tam? Bardzo czule cię żegnali czcigodni koledzy?	W porządku. Wprawdzie nie wierzę, by talent mógł być dziedziczny, jednakże wierzę w dziedzictwo kultury duchowej i tym mi milej, żeśmy się zetknęli.	A mnie co senator! Pan Potocki pierwszy senator i hetman koronny, a ja go mam w łykach razem z innymi i jutro, jeśli zechcę, na pal wbić każę!	Bo i prawda! Sam smyka mam pod wąsem. Aże po sercu żga, jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy... Stój, patrzaj! Odechce ci się, jak poczujesz, jak powąchasz, czym takie chętki pachną!	Trelawney! pomimo wszelkich uwag sądzę, że zdobyłeś sobie na statku dwóch uczciwych ludzi: tego człowieka i Johna Silvera.	Moja kuzynka wie, jak się ze mną obchodzić. Zawsze mi jest lepiej, ilekroć ona jest ze mną. Ostatniej nocy pomogła mi bardzo. A jeden silny chłopiec będzie pchał mój fotel na kółkach.	Kizia byłby wydrapał Pilatusowi oko, a ty gniewałabyś się na mnie z tego powodu	A podobno jeździliście po niego?	Suknię miała białą, płaszcz błękitny i koronę złotą z gwiazd. Pusto było dookoła. Ja do pawilonu wszedłem, gdzie sprzedają krachle, ciastka, lody, pre­cle	Ach, miss Campbell! Zdaje mi się, że ten krzemień sięga epoki gaelickiej. Znajdują się ślady... Doprawdy jestem zachwycony, że ujrzę miss Campbell... ślady meteorytowego żelaza... klimat ten nadzwyczaj łagodny, będzie dla niej bardzo odpowiedni.	O! już szukasz nadaremnej przyczepki, byłam świadkiem, że się oglądał, przerwała Marja.	Co ja? co ja? A jaż kiedy nim byłem?	Nic, wszystko po staremu.	Ale w jaki sposób zdołałaś pani uciec?	Mayer podobno na całe sto tysięcy rubli zaangażowany?	Mniemam, że tak.	Nieakuratność robotnic w przychodzeniu na robotę szkodzi wielce zakładowi.	A najbardziej ci pozujący na znudzonych	Kapłani najbardziej wyrafinowanego użycia znużo­nych zmysłów? Czy taka ma być definicja?	Powiedz, że mam nadzwyczajną cierpliwość	Bo o co chodzi?	Przyjechał pan! Cieszę się bardzo. Przywiózł pan teczkę?	A za co cię będą niby tego...	Chcę jej oddać ją w opiekę.	Co chciałeś powiedzieć, Nabie?	Co robisz z sobą, Ruciu?	I co wtedy, jeżeli „Faraon” zaginie?	Kto podpisał?	Nieboszczka go nauczyła.	O nic. Śpij. Już późno.	Ten mały psiak wystraszył mi dzieci! Odpędził je od miski! Ugryzł mnie w bok! Ugryzł mnie, mnie, mnie!	A Chmielnicki?	Aj, aj! Taki wielki dwór! Taki piękny dwór!	Chodźmyż stąd!	Czemu płaczesz?	I sam hetman tego Mellechowicza setnikiem uczynił!	Jaki młodzieniec?	Jaki tam grzech! Daj jeszcze grzeszyć.	Jako dopełnienie tylu uprzejmości poproszę jeszcze o zachowanie sekretu.	Ju sczezło	Kau-kau!	Ne tiki man? Gerai! Klausykis! Savai tu policijoje žiūrėjai gazietas rastas ties šioželka; paskui buvai su policija krėsti Škeredelninkučio, ieškojote valizos su turtu jo...	Popatrz, portret!	Skwapliwie obiecujecie, a gdy was wezmę za słowo?	Służę piorunem!... Jedzie ósma...	Umiejscowiona? Gdzie?	Wedle rozkazu, sir!	Wezmę!	Więc idź i zrób.	Wszak wejdziesz do mego domu...	Wziął cię za Buckinghama!	Z dwunastu!	Z wyjątkiem Gilberta i Karola Slone	Ze strachu
Wiem co to za jegomość, to wydawca jakiegoś pisemka, które gazetami albo nowinami nazywamy, niejaki Erell... Dawnośmy uważali że sobie za wiele pozwala. Na ostatek przeskrobał cóś w swoich Dresdner Merkwürdigkeiten i kazano go przeprowadzić po mieście na takim ośle, jakim on sam jest.	Biskup? kto wie? odparł Kochan. Ks. Bodzanta to nie Jangrot spokojny, temu potrzeba koniecznie z kimś koty drzeć, mało mu może będzie mniszek sądeckich, porwie się na króla.	Ksiądz proboszcz niedawno jest w tej gminie! Zarzut ten dotyka raczej nas, którzy znamy stosunki lepiej. Któż mógł jednak przypuszczać, że się to wszystko źle skończy? Wszakże młodzi muszą iść w świat? Większość spośród nas również losy w świat pognały, a jednak nieźleśmy na tym wyszli.	Kto jest ten generał, który tak psioczy na drugiego?	Mówili różnie, poco? przecież porządna panna, jeżeli się jej trafia iść zamąż za takiego człowieka, jakim jest Jędruś, toby wyszła, a ona nie chciała... tylko zaraz potem uciekła z domu. Mama wie dobrze, co wyrabiał Orłowski, że o mało nie zwarjował ze wstydu.	Przekaż interes panu Tyszce, rzekła po chwili, a sam powracaj. Dla Zosi i dla mnie nie życzę sobie dłuższego pobytu waszego. Nie umiem kłamać, mójHonory... miłymbyś był dla mnie, ale każdy dowód twego przywiązania jest odkradzionym ze skarbonki biednej Zosi... Niechcę byś ty był złodziejem dla mnie, a ja...	A przecież Danveld i de Löwe okrutnie się o niego upominali Co który gębę otworzył, to mówił, że de Bergow musi być wolny. Jako Bóg w niebie, tak niechybnie po to oni dziewkę porwali, by de Bergowa wydostać.	A więc?... Aha!... no tak... Dziwią się tedy, że syn pani... to jest	Chciałbym tylko wszystkie sposoby chwalenia Pana Boga okryć płaszczykiem miłości Przyniosę wam którego dnia kantyczek kwakrów, który dostałem od Anglika, a przekonacie się, że jest w nim prawdziwy chrystyanizm, tak samo jak w najpiękniejszych naszych psalmach.	Co Hudl?	Co robić, moiściewy?... Co robić?... Zrządzenie już takie boskie, że pomarła...	Czterdzieści Jest tam sklep tytoniowy i jednocześnie kolektura loterji Kopelowicza. Wejdziecie i zapytacie: A który pański numer?... Musicie odpowiedzieć:	E... bo mnie, proszę pani, jedna baba urzekła w Trzebicach, żebym niby do spania był taki chytry... A no i pospalimy się. Ledwie świt, jak ci mię ten Wincenty wyrżną w łeb trepem! powiadają. Ja spojrzę: śtanga wisi, gniadej nie ma. Pod progiem my spali cap, chaps. my za śtangę, a tu przerżnięta jak mydło. Powiadają, że ma taką piłeczkę cienką, ale to głupiemu powiedzieć, żeby kto żelazo piłką urżnął. Musi para mieć włos z żydowskiego trupa i tym tak rznie. Wylecielimy na świat... Przed stajnią widać było ślad do stawu. Skoczyli my do stawu. Poszedł we wodę! My na drugi brzeg ku Cieplakom ani! Dopiero oni powiadają, że może brzegiem stawu się wziął, a potem wjechał w rzekę. Polecielimy i tam, ale nie było nic, i pokój. Pan wstał, ludzie się zeszli, gwar, krzyk, ale śladu nikt wypatrzeć nie mógł. Jak słońce przygrzało, rosa zginęła, to tam już nie było o czym gadać. Sobieraj powiadali, że był gdzieś ślad na smuguna smugu i tak do wieczora. Ja pojechałem na siwym pod Wybrankową, Wincenty poszli ze Stasińskim do Dolnej, ale my z niczym wrócili na wieczór. Po kolacji siedzielimy tak wszyscy przede drzwiami. Cicho się stało, tylko żabska rechotały jak muzyka. Wtem jakoś mi się zdało, że kobyła rży... Zerwałem się, aże mię ognie przeszły. Słyszę, a tu daleko, daleko spod lasu skoczyć, runąć. jak bez próg. Przyleciała pode wrota. Mój Jezus kochany! Jak wzięła rżeć raz za razem, to jakby ten człowiek na człowieka wołał. Sam pan poleciał otworzyć jej wrota. To my tak zaczęli hurtem beczeć z radości!... Miała na szyi postronek grubaśny, a na nogach koło pęcin poprzywiązywane jakiesi gałgany, żeby, widać, śladu nie było. W lesie ją pewno przywiązał i układł się spać, a ona sobie tam już poradziła... Albo go może trzepnęła gdzie o ziemię	Gorsze to, niż sobie wyobrażasz. Po prostu rozpaczliwe. Słyszysz? On jest już wszędzie. Sądzę, że ma jakiś określony plan.	Ja? na wieki, nie	Jestem tu już czwarty raz a zawsze moje serce napełnia się zdumieniem i żalem. Kiedym był jeszcze uczniem wyższej szkoły, myślałem, że wstąpiwszy na tron wzniosę coś dostojniejszego aniżeli piramida Cheopsa. Ale dzisiaj śmiać mi się chce z mego zuchwalstwa, kiedy pomyślę, że wielki faraon przy budowie swego grobowca zapłacił tysiąc sześćset talentówtysiąc sześćset talentów	Nie sądziłam choćbyś nawet miał podejrzenia, co do pana de Nemours, abyś mi miał czynić wyrzuty, żem go nie przyjęła.	Pani markizo! Racz pani wybaczyć jeśli w tak nagły sposób zmuszony jestem panią opuścić... Panie markizie, czy nie zechciałby pan zamienić ze mną parę słów na osobności?...	Po co jej gadać takie rzeczy i straszyć bez potrzeby Dostanie gorączki. Ledwie ją i tak uratowaliśmy. Ty bo masz dziwną ochotę do drażnienia.	Tak, i powiedział mi wiele innych przykrych rzeczy. Mówię ci, Watson, choć znam ją od paru tygodni, czuję, że z żadną kobietą nie byłbym tak szczęśliwy, jak z nią; a zdaje mi się, że i ona odpłaca mi wzajemnością. W oczach kobiety trwają błyski, wymowniejsze od słów. Ale ten nieznośny brat nie pozwala nam się porozumieć. Dziś po raz pierwszy zdarzyła mi się sposobność widzieć ją sam na sam. Cieszyło ją to widocznie, choć nie chciała słuchać moich wynurzeń miłosnych. Wracała wciąż do jednego przedmiotu, ostrzegając mnie o grożącym niebezpieczeństwie i dowodząc, że póty nie będzie miała spokoju, dopóki ja tych stron nie opuszczę. Powiedziałem jej, że nie pilno mi odjeżdżać, skoro ona tu przebywa, i że jeśli dba istotnie o moje bezpieczeństwo, to opuści tę okolicę wraz ze mną, i prosiłem o jej rękę. Zanim jednak zdążyła mi odpowiedzieć, ten jej utrapiony brat wpadł między nas jak kula. Był blady z gniewu, trząsł się, a z jasnych oczu padały pioruny.	Więc co?...	Więcej niż potrzebne, to konieczne! Bez tego skąd się dowiemy, na jaką odległość można będzie wysłać jeden z tych pięknych pocisków, w które jesteśmy zaopatrzeni?	Wracam wciąż do mojej myśli, trzeba, aby Julian znikł na jakiś czas z oczu. Mimo swej łaciny, to ostatecznie chłop, często nieokrzesany i bez taktu. Raz po raz sądząc, że się okaże grzeczny, pali mi strzeliste komplementy, których uczy się na pamięć z jakiegoś romansu...	Wszystko nowe u was! oprócz potomstwa chłopa... Brühl! o nikim podobnym nie przypominam sobie. Postąp waćpan nie lękaj się. Widzisz przed sobą kapłana wiary nowéj... arcykapłana... arcykapłankę... Słyszałeś o mnie? Jestem wdową po królu Auguście Mocnym... byłam jego żoną... hrabinę Cosel widzisz przed sobą, słynną na cały świat ze szczęścia i nieszczęść swoich. U moich nóg leżeli mocarze świata, rozkazywałam milionom. August mnie kochał jedną...	Wyprawię cię do Benares, jeżeli się tam wybierasz, i powiem ci, co winni znać wszyscy „nasi”.	Źle Chciałem ja od okienka do okienka rzucić deskę, jako te mosteczki, co sobie robią mularzemularz (daw.) ani sposób.	?	A czy to prawda że wieloryb może zatopić okręt?	A jednak źle o nim mówię	A juści. Obrodziły latoś niezgorzej.	A miłość?	A ona przepłaszała nawet widmo śmierci?	A skórka musi w zębach wprost chrzęścić.	Ah, ca!...Ah, ca!... (fr.)	Albo i ona Czy kto słyszał, żeby zaś taki kawał drogi ciągnąć starego jak koń?...	Ale cóż będzie ze śniadaniem?	Ależ twoja dama czeka...	Artysta!... Przecie, że nie taka małpa, jak ci u Cabińskiego. Jak on grał, pani moja, jak grał!... klękajcie!... Gazety pisały o nim. Był w Płocku i pojechałam do niego. Bo jak grał Zbójców, teatr się aż trząsł od braw i od krzyków... Ja sobie siedziałam za kulisami i jak usłyszałam jego głos, jak go później zobaczyłam, to jak mnie zaczęło coś trząść, łamać, rzucać mną, niby w chorobie, to myślałam, że już umrę z radości... A on grał!... widzę go takim w ciągle... widzę... o!...	Bardzo źle, że teraz śmiesz. Chcesz tylko popsuć naszą przyjaźń. A ja podejrzewałem już coś dawniej...	Bo mój brat, widzicie, to tak samo. A ja się przecież wykierowałem. Żebyście widzieli, jak to panowie ze mną piją i całują się.	Boże, mój Boże! I teraz ta drożyzna! Półtora tysiąca jedna świczka!	Było to coś pomiędzy kichnięciem a kaszlem i to mi się dostało do gardła.	Bądźcie zdrowi, przyjdę do was jutro.	Choćby całe piekło sprzysięgło się, oczekiwać go będę z niezmrużonym okiem.	Cicho. Powiadam ci, że z tego nic nie będzie, ale nie miałam spokoju, póki nie spróbowałam, i umyślnie milczałam, żeby nikt się nie rozczarował.	Czegóż to wszystko dowodzi?	Czy będziemy grać dzisiaj?	Czy się to biedny chłop dociśnie między panymiędzy pany rzekł Wojciech.	Dwa lub trzy dni najwyżej, szczególnie w tej porze roku.	Dziw za dziwem! Czy pisać po hindusku?	Ho, ho, sprytni oni są tam w nuncjaturze!	I cóż w tym pan widzisz niejasnego?	I noc, dodaj.	Idę Kozaków z waszych okowów uwolnić.	Ja mam do pana zupełnie zaufanie	Ja u koleżanki nocowałam	Jak to, miłościwy panie?...	Jakie to podobne do mojej Elizy Bądź zdrowa, Małgosiu, mam nadzieję, że małe Kingsy nie będą cię dziś dręczyć. Nie smuć się o ojca, moja droga	Jakże się ona nazywa?	Jutro przeprowadzisz nas do Omdurmanu?	Już? Jak my to już blisko!...	Kochany Agrypo, nie łam sobie daremnie głowy! To był zwyczajny ludzki obowiązek sumienia!	Kochany panie, czy pańskie sierotki i wdowy mogą, jeśli łaska, zaczekać dwadzieścia cztery godziny?... Bo właśnie pan de Monte Christo, z którym zapewne minął się pan... spotkaliście się, panowie, prawda?	Mam taki zamiar	Mniejsza o to Lepiej wcześniej wiedzieć, z kim się ma do czynienia, i dlatego nie miałbym nic przeciwko temu, żeby teraz poznać barwy tego jegomościa.	Mój Boże mnie się zdaje, że jakieś tysiąc złotych...	Mówię ci, stul pysk! dla. obejrzenia prosiąt.	Nie	Nie boję się, a nie chcę.	Nie przeszkadzam panom, nie przeszkadzam. Pan Urbański się ma wprawdzie niedobrze, bo przyznam się panom, że takiej rany jeszcze nie widziałem; czym to i jak to było cięte, Bóg raczy wiedzieć.	Nie zalicza się do pańskiego garnituru?	Nie.	Niech go Krzysia kocha!	Nigdy?	No i cóż, nie zechcesz zająć się nim?	Obyczaje zapytał Dan przezornie.	Och, nie! Lubię cudowne rzeczy, ale cudownych ludzi nie znoszę.	Pan to zrobiłeś?	Pani u Joasi?... I cóż ona?...	Po cóżeś przyjechał?	Poszuka go pani za wanną.	Prawda	Proszę pani, nie mogłem. Pani mi kazała kilka rzeczy załatwić, a potem spotkałem kogoś znajomego...	Stąd wiem, że de Wardes wczoraj, będąc w towarzystwie, gdzie i ja się znajdowałem, pokazywał pierścień, który, jak mówił, otrzymał od ciebie.	Swąd?... Łaguna powiedział, że	Szakale! szakale!	Tak zawsze było	Tak, kanalio! Twoja!	Tak... ale zacznie się to dopiero wojna, zacznie!..	To był pan wielkim kapitanem, prawda?	Tylko sportsmenkę mogą nawiedzać podobne uczucia	W niej też cała nadzieja.	W obliczu śmierci?	Widział się pan z tym chamem?	Wiesz o tym dobrze	Wiesz, Jagna może by pojechać za panami i oddać im ten grosz?	Wojska Mahdiego są pod Chartumem.	Z moją córką i to bez posagu.	Zawołaj kogo z chóru, niech napisze.	Zrobiłby pan bardzo ładnie, panie Józefie, gdyby pan teraz przyszedł.
Ja się łatwo wytłumaczę: pan Adam jest to mój rodak i znajomy. Jestem nieufna i ostrożna z natury. Ale dlaczego babcia woli hrabiego niż mnie i Jasia, tego pewnie nie wytłumaczy.	O pięciu królach? O-o! W tym jest tyle samo prawdy; znacznie więcej, niżbyś przypuszczał Pójdziesz... co? Udam się stąd wprost do Doon. Tam jest bardzo zielono i łąki jak malowanie. Mam iść do Mussoorie... do starego poczciwego Musscorie, jak mawiają panowie i damy. Stąd przez Rampur do Chini. Jest to jedyna droga, jaką oni mogą iść. Nie lubię czekać na zimnie, ale musimy na nich zaczekać. Chcę iść z nimi do Simli. Trzeba ci wiedzieć, że jeden z tych Rosjan jest Francuzem, a ja doskonale władam francuszczyzną. Mam przyjaciół w Chandernagore.	Nic, nic, to ciebie nie obchodzi, to nie jest dla kobiet franc. wyrażenie gwarowe może oznaczać albo gadułę albo pederastę., że zaś w słownictwie doktora pierwsze oznaczało rasę żydowską a drugie „wyparzoną gębę”, pani Cottard wywnioskowała z tego, że p. de Charlus musi być gadatliwym izraelitą. Nie zrozumiała, czemu to ma być powód aby trzymać barona na uboczu; toteż uważała za swój obowiązek naczelniczki klanu żądać aby go nie zostawiano samego. Puściliśmy się wszyscy ku przedziałowi pana de Charlus, prowadzeni przez niespokojnego wciąż Cottarda. Z kąta gdzie czytał tom Balzaka, p. de Charlus spostrzegł to wahanie; nie podniósł oczu. Ale jak głuchoniemi poznają z niewyczuwalnego dla innych przeciągu że ktoś zbliża się do nich z tyłu, tak on odznaczał się przeczuleniem, ostrzegającem go o czyimś chłodzie wobec niego. Przeczulenie to, jak się to zdarza we wszystkich dziedzinach, zrodziło w panu de Charlus imaginacyjne cierpienia. Jak neuropaci, którzy, czując najlżejszy chłód, wnoszą stąd że musi być okno otwarte o piętro wyżej, wpadają we wściekłość i zaczynają kichać, tak p. de Charlus, jeżeli ktoś miał przy nim nieswoją minę, wnioskował, że temu komuś powtórzono jakieś jego słowa o nim. Ale nie było nawet potrzeba aby ktoś miał minę roztargnioną, ponurą lub roześmianą: sam wymyślał te miny. W zamian za to, serdeczność łatwo maskowała mu obmowę o której nie wiedział. Odgadł za pierwszym razem wahanie się Cottarda; jakoż, o ile, ku zdziwieniu wiernych którzy nie sądzili aby baron, czytający ze spuszczonemi oczami, mógł ich zauważyć, podał im rękę skoro się znaleźli w przyzwoitej odległości, wobec doktora poprzestał na lekkim ukłonie, ręką w szwedzkiej rękawiczce nie ujmując dłoni którą doktór doń wyciągał.	Och, Boże, czy cię kochałam! Ileż razy płakałam tu, o, sprzątając twój pokój, bolejąc nad twoją i moją nędzą. Byłabym się zaprzedała diabłu, aby ci oszczędzić jednego zmartwienia! Dziś, mój Rafaelu moja ta piękna głowa, moje to serce! Och, tak! Zwłaszcza twoje serce, wiekuiste bogactwo!... O czym ja mówiłam? Aha, już wiem: mamy trzy, cztery, pięć milionów, zdaje mi się. Gdybym była biedna, zależałoby mi może na tym, aby nosić twoje nazwisko, aby się zwać twoją żoną; ale w tej chwili chciałabym ci poświęcić cały świat, chciałabym być jeszcze i zawsze twoją sługą. Och, Rafaelu, ofiarując ci moje serce, osobę, majątek, nie dam ci dziś nic więcej niż w dniu, w którym raz tutaj podsunęłam pięciofrankówkę. Och, jakże wówczas radość twoja była mi bolesną!	Mój drogi chłopcze, ty naprawdę zaczynasz moralizować. Niebawem zaczniesz wędrować po kraju jak nowo nawróceni i odnowiciele wiary i ostrzegać ludzi przed grzechami, którymi już się znużyłeś. Jesteś na to zbyt czarujący. Poza tym na nic się to nie zda. Ty i ja jesteśmy, czym jesteśmy, i będziemy, czym będziemy. KsiążkaCo do zatrucia książką, jest to niemożliwe. Sztuka nie ma wpływu na czyny. Ona niweczy pragnienie czynu. Jest wspaniale bezpłodna. Książki, które nazywają niemoralnymi, są to książki ukazujące światu jego hańbę. Nic nadto. Nie mówmy jednak o literaturze. Przyjdź do mnie jutro rano. O jedenastej wyjeżdżam konno. Pojedziemy razem, a potem zabiorę cię na śniadanie z lady Branksome. To czarująca kobieta i chce się ciebie poradzić w sprawie kupna jakichś gobelinów. Spodziewam się, że przyjdziesz. Albo może chcesz, abyśmy zjedli śniadanie z naszą małą księżną? Mówiła mi, że wcale cię nie widuje. Może znudziła cię już Gladys? Domyślałem się. Jej mądry języczek działa na nerwy. W każdym razie bądź u mnie o jedenastej.	Mięso będziemy więc jedli mięso, i to jakie mięso! Prawdziwą zwierzynę! Bez chleba, niestety! Nie powiadam, by ryba była złą rzeczą, ale nie trzeba jej nadużywać i kawał świeżego mięsa upieczonego na rozżarzonych węglach nader przyjemnie urozmaici naszą codzienną strawę.	Ale jesteś rozkochany, nic w tym tak złego, mój Nafirze. Owszem, pragnę cię przywiązać do Księżyca węzłami nierozdzielnymi, żebyś nigdy nie zatęsknił do Ziemi, na której wiele złego doznałeś, lubo z tego już nic nie pamiętasz. Jeśli wszystko tak pójdzie, jak się spodziewam i życzę, to będziesz małżonkiem Lawinii. Przede wszystkim staraj się pozyskać łaski księcia wielkorządcy, któremu cię przedstawię jutro. Już jest uprzedzony o twym przybyciu i pragnie cię poznać. Od niego głównie zależy twój los na Księżycu, nie posiadając bowiem żadnych papierów, nie mógłbyś wejść w kategorię prawnych mieszkańców Księżyca bez protekcji jakiego wielkiego dygnitarza; dlatego też nie ukazywałem cię nikomu, aby się nie dowiedziano pokątną drogą, że tu ukrywam jakiego zbiega z Ciemnostanu lub ze Snogrodu, za którego by cię niezawodnie poczytano.	Hm! To mnie tym pani zaprowadzisz daleko, bo u mnie dziś serce bardzo wesołe. Więc żeby Lgocki był te piosenki śpiewał, także by się pannie Zofii podobały?	Jak to powrotu cesarza? Czyżby cesarz nie był już na tronie?	Nic, ale to nic nie rozumiemy!...	Tak, pani, ale tańczą tylko z sobą i nie spotykają młodzieży. Tymczasem dziś kiedy świat żąda od kobiety, ażeby była samodzielną, kiedy młode Angielki ślizgają się i jeżdżą konno razem z chłopcami, nasze biedaczki są tak nieśmiałe w towarzystwie panów, że... ani be, ani me... Mój mąż jest zrozpaczony i mówi, że do reszty zgłupiały...	Zawsze smakuje to, czego się nie ma. Styl masz obrazowy i malujesz wiernie twoje utrapienie. Słucham, gdyby ustęp z rozprawy cenionej doktora NifoNifo, Agostino (ok.1470–1538) córka Ferdinanda d’Aragon, księcia Montalto, renesansowa opiekunka artystów. wdziękach, kiedy w De Pulchro et de AmoreDe Pulchro et de Amore (łac.) brzuch. i to „sub pectore decenti”sub pectore decenti (łac.) dokończ awanturę. I cóż Ewarysta?	Znać nie znam, bo też już ich na świecie nie masz, przynajmniej tych, którzy się Zerwikapturem pieczętowali. Ostatni pod ZbarażemZbaraż	Panie, świeć jej! Pamiętam, pamiętam... kiedy to się w boki wzięła, a poczęła cudować, to się parobcy w siano chowali. Ale do gospodarki była sprawna! I z sosny jej się zleciało?... Widzicie ludzie!...	A bo widzicie, Duch Święty dał na to radę: ile ujmujemy dawnej mąki, tyle dosypujemy nowej. Tym sposobem nigdy jej nie zabraknie. Tak samo robimy z wonnościami świętej Magdaleny.	Czy ja dobrze słyszę? Jak to waćpanna nie dasz? Kmicicowi, Jędrusiowi, na ratunek będziesz waćpanna żałować? Wolisz, żeby go co złego spotkało?	Cóż ksiądz zrobił, kiedy już się o tym wszystkim upewnił?	I nie wie ciocia, co się z nim stało?	Nie chcesz już zatem ocalić Manuela?	No to dlaczego się uśmiechasz?	Pić tak zaraz po wstaniu, nie jest to zgodne z przepisami medycyny. Trzeba najpierw opróżnić żołądek z flegmy i wydzielin.	Proszę się nie ruszać, bo głowa rozboli i mdłości powrócą. Snu, który się zbliża, nie wolno odpędzać.	Tak... należało. Ale to było niepodobieństwem.	Znakomite istotnie Ale na zmienność zapatrywań ludzkich nie ma on tak rozpaczliwego poglądu, jak pan.	Nie wierz temu! Wilki są w tym podobne do Skrzydlatych Kołpaków, iż pojawiają się wówczas, gdy ich się nikt nie spodziewa. Czyż u was nie urządzają polowań na wilki?	Do licha! Zdaje mi się, że do tej pory nie zawiódł się pan na żadnych obietnicach pieniężnych?	Nie wiem, Ancik, nic nie wiem, to wszystko jest takie okro­pne	Nie wiem, jak to jest. Bogacze... widocznie jej nie pasowało.	To dla nastraszenia mnie? Zamykaj drzwi, łotrze, włóczący się po świecie! Myślisz, że się przerażę i spełnię, co mi każesz?	Uspokój się, kochanie Wcale nie mówiła, że masz kochanka. Niesłusznie ją posądzasz o tak niedorzeczne podejrzenia. W ogóle jak możesz używać takich przykrych słów? Po prostu twierdziła, że dwa razy widziała ciebie z jakimś panem, którego określiła jako bardzo przystojnego, gentleman-like, który absolutnie nie wyglądał na pośrednika.	A ja przychodzę, bo mi tęskno. Jak ty się czujesz? Powiedz szczerze; może chciałabyś do domu?	A juści, przeciek to ten sam, co go jej dali ociec.	Ale po kongresie i po zabezpieczeniu Orgazowej doli.	Ale sam	Bo trzeba siły niezmiernej, aby się utrzymać w warstwach tak głębokich i oprzeć się ich ciśnieniu.	Chciałbym wiedzieć, ilu jest skazanych, jak się nazywają i jaki rodzaj kary poniosą.	Czemu pani nie kończysz od razu? Miałabyś trzysta franków dożywotniego dochodu	Czy nie mógłbym zostać dziennikarzem, aby sprzedać zbiorek poezji i powieść, a później opuścić dziennik?	Eee, to tylko pani chce wracać. Moglibyśmy jeszcze popływać...	Et! Zjedz pan obiadek w towarzystwie Lili i przejdzie. Nie ma z czego robić weltschmerzuweltschmerz (z niem.)	Głowa cię nie boli?	Hej, przyjdzie sam kniaź Witold, to będzie inaczej.	I nie może pan nic więcej powiedzieć o tym szczególnym pacjencie?	Ja ci dam myśleć! Masz! „Ja myślałem”! Patrzcież, on myślał! Czemuś nie telefonował? Czemu nie zapytałeś, co masz pisać? A wy, panie Kosztial? Jak pan może zamieszczać coś podobnego? Pan także pewno myślał? Novotny!	Jak to dobrze!...	Kudy, kudy, kudy! ani jej mówić o tem co Bóg przeznaczył, to będzie.	Masz tu zatem pistola; przyda ci się.	Musieli go podebrać, nie sposób, aby tylatyla (gw.)	Nic panna nie będzie miała; gorzej byłoby nie odpowiedzieć prawdy. A pani oskarżycielka słyszy, co jest?...	Nie mogę żartować z tego, co kocham	Nie nie chcę zakłócać inkognita tego widma. Zresztą wolę myśleć, że nasz doktór żartuje.	Nie przeglądałem jego korespondencji, a nie byłbym zauważył tego listu, gdyby nadszedł z poczty wraz z innymi.	Nie wolno!	Niech ktoś cię tam zawiezie Cholera, ale zabawa!	Przeciech nie lementarzelementarz	Przypatrzmy się im bliżej	Ricardo trzepnął się po udzie.	Tak jeżeliby mnie capnęli, czekałaby Alana krótka rozprawa i długi stryczek! Ale mam w kieszeni polecenia króla francuskiego, które może też będą pewną ochroną.	To my, my sami	To mój dziadek go przysłał.	Więc jednak jest pan optymistą	Więc niech pan usiądzie.	Zgadza się	A biorą.	A budu. Ja siczowy Kozak. My sobie Chmielnickiego bat’ka hetmanem obrali, a teraz korol jemu buławę i chorągiew przysłał.	A co będzie za tymi drzwiami?	A jakoże tam? śpi?	A ty skąd wiesz, co mówiłam?	A ty, mamusiu?	Broni ognistej? w której stronie?	Będę.	Co ty mówisz, ojcze?	Czy pan miał pojedynek, że tak jesteś okryty krwią?	Cóż, panie przyrodniku a owo Morze Śródziemne?	Do krewnych swych Dobków w Konopnicy.	Gdzież te dwadzieścia franków?	Grzech pogańskich synów w pomoc wzywać!	Hej wina!	I cóż ja teraz pocznę, co?	Ja i bez chramu duchy mam wszędzie Skąd wy, żupanie?	Ja mam wielką zgryzotę. Rabin Izaak oskarżył mię przed zejdem i zejde chce mię ożenić...	Mam dopiero początek pomysłu. Powiem wam innym razem	Może ta pani będzie nierada przerwie?	No! a wasza nowina?	On przede wszystkim służy Afrodycie	Otóż jest nareszcie i zamek, z którego mam wyzwolić uwięzionych!	Pan kapitan widocznie chce nas tu pomordować	Pani żartuje! Obiecać dziewczynie małżeństwo i rzucić ją w ciąży.	Panie, jestem tu od godziny	Pytaj, panie.	Rychłego powrotu...	Siostro! ty nam odpuść nasze winy, a my za każdą kroplę twojej krwi wiadro wylejemy.	Słyszałem Moja dziś kolej.	Taka nad wami świeci, prawda?	Trzeba ją schwytać!	Trzeba posłać kogoś do księcia.	Wiem o tym	Wszystko prócz trzech czepków nocnych, które warte najmniej tyle, co trzy miasta.	Zur Besprechung morgen...	Żartujesz ze mnie
Nie, najwyraźniej nie wystarczyła On chce zetrzeć z powierzchni ziemi wszystko, co się wiąże z moją rodziną. Ale dopóki żyję, nie tracę nadziei, że uda mi się pomścić moich braci. Być może Franciszek l’Olonnais jest już niedaleko, i jeśli wytrzymamy kilka dni, zdąży nam przyjść na ratunek. A Van Gould zapłaci w końcu za swoje zdrady i zbrodnie.	A tak! Tej minuty, bo każda minuta czekania dla pani matki to sto lat boleści, każda minuta zwlekania dla naszej Marysi to może jej zguba. Nie grzechże to baraszkować w słodyczach afektu, kiedy tamta jęczy w niewoli? Abo to raz widziano, jako dla jednej uciesznej godziny przegrane były batalie, utracone miasta? Nie! Ja póty nie pozwolę sobie przypiąć małżeńskiego czepcaczepiec	Do księdza Biskupa przybyłem od mojego pana Ano nie mam szczęścia, bo mi już zwiastowali że Pasterza nie zastałem i nie powróci rychło, ja też tu pomodliwszy się tylko relikwiom świętym magdeburgskim... nazad jadę.	A!... nareszcie... teraz spokojny jesteś, że nas nikt nie usłyszy i mam nadzieję, iż wyjawisz nam swą tajemnicę.	Czasu mi nie brak, kochana Agnieszko. Kancelaryjne moje zajęcia kończą się zwykle o czwartej, a nadto ranki miewam swobodne. Tak czy owak czasu mam pod dostatkiem.	Czy nie było wówczas mowy o wypadku z „Patną”?	Już ty w tej izbie nie chciej ode mnie objaśnienia; a tam na dole sam zrozumiesz. Może być, kupię trochę galanteryj paryskich, a może być, kilkanaście statków kupieckich. Ja po francusku ani w ząb i po niemiecku też, więc trzeba mi człowieka takiego jak ty...	Nie mam. Powiedziałem już panu, że pożyczyłem je sobie.	No... Ja wiem. Jakby tata żył, to bym kurierków nie sprzedawał. A co robić, jak nas jest czworo, a mali drą się i chcą jeść? Matce dwa złote dawałem, a sobie tylko bułkę i wodę sodową. Bo w gardle sucho od krzyku.	Widzisz, Rafale jednak są ludzie, którzy nie boją się między Tatarami jeździć i targu z nimi dobijać. I jeszcze dobrze na tym wychodzą.	Człowiek, który nie miał nigdy wobec pana, kapitanie Nemo, żadnych zobowiązań, a więc nie można go oskarżać o zdradę.	Dzięki Bogu nie, ale mój swojakswojak	Dziękuję pani, nie dzisiaj	Dziękuję uprzejmie szanownemu panu, ale nie spieszy mi się.	Gdy Koruta nie zwracał uwagi na krzyki, dama zaczęła targać go za ramię, pies pomagał jej zębami.	Gdzieżby był, jak nie na hulance w mieście? Kto tam zważa na szczura w żabim bajorze? Idź stąd. To nie nasz człowiek.	Jeśli się boicie ryzyka, to ja wam dam radę, a raczej powiem, że istotnie to jest ryzyko. A jeżeli o tym interesie wie cała bawełna łódzka? Jeżeli ja ich w Hamburgu zastanę wszystkich? A jeżeli przez wielkie i gwałtowne zapotrzebowanie bawełna pójdzie w górę za bardzo. A w Łodzi nie będziemy mieli komu jej sprzedać, to co?	Lepiej byłbym zrobił, żebym nie przychodził na świat Bądź zdrów, Kolb, nie mam ci za złe myśli, którą podzielam. Powiesz Dawidowi, że moim ostatnim westchnieniem był żal, że go nie mogę uściskać.	Nie ma to na to?	Nie mogę. Obiecałem pojechać do matki, na południe.	Nie potrzebowałabyś pytać, gdybyś również u niego bywała.	Nie wiem. My nie jesteśmy poinformowani, i, co prawda, nie jesteśmy nawet ciekawi wiedzieć, kto poleca i kto na te przyrządy daje pieniądze. Wiemy dokładnie, kto to robi. Policja bije dosłownie wszystkich.	Nie, Leonie, ja chcę wiedzieć koniecznie: inaczej nie będę miała chwili spokoju.	Nie, proszę pani.	Nie.	Niech pani dom ten uważa za własny, a mnie za... za szczerą przyjaciółkę. Zresztą pani wie, że nie ma w kraju dwóch rodzin, które by nie były spowinowacone ze sobą. My wszyscy jesteśmy krewni...	Od wakacyj nie uczymy się niczego	Otocki mu pewno dał dobrą naukę? Nie jest przyzwyczajony do podobnych wybryków.	Powrócę z pewnością wrócę, bracie Janie, mój ojcze duchowny, i to rychło. Jeno wydajcie rozkaz, aby te utrapione Kiełbaski nie drapały się na okręty. Podczas gdy wy będziecie walczyć, ja będę Boga prosił o wasze zwycięstwo, na wzór walecznego hetmana Mojżesza, wodza ludu Izraela.	Przyjdź do mnie, obejrzyj, co jest, sam zrób kilka doświadczeń, a przekonasz się. Innego sposobu nie widzę	Tak. Ale to znaczy chcieć zapomnieć. Co prawda w takich wypadkach chcieć nigdy nie oznacza móc...	Więc dlaczego chorzy na dwuosobowość w tej drugiej osobie nie poznają samych siebie?	Z bankierami nigdy nie żartuję	Jeszcze... jeszcze... Ile wacpani lat miałaś, jak cię z domu wzięły pogany?	A czy macie statek gotowy do wypłynięcia?	Cha, cha, cha to już niebawem będzie miała wnuczęta.	Czekaj no... dobra nasza! Abom to na darmo na dzwoniącej kukle terminował? Niosę im napitek, żrą się tam oba z kupcem w alkierzu, aż tu słychać. Sprzątnę mu klucze, ani się opatrzy. Siedź spokojnie, zaraz wracam.	Czy to te ważne rzeczy, któreś mi miała powiedzieć?	Jest już w Zbarażu i zdrowy. Przyszedł z Zaćwilichowskim od księcia Koreckiego.	Najzupełniej serio! Najzupełniej! Ani pensa mniej. Nadmienię jeszcze, że płacę stary dług. Więc mogę się spodziewać?	Niech no jegomość da pokój... bo się zatchnę! Jużci, że ona żyje... Da Bóg, razem po nią ruszymy... Jegomość... no, jegomość!	Powiedziałem już, Pencroffie, że zdajemy się całkowicie na pana	Tak więc dla uratowania ludzkości od całkowitej zagłady i aby uchronić ludzi od pogrążenia się na zawsze w odmęty niewoli, strachu, kłamstw i nienawiści, musimy zburzyć to wszystko, co w pogardzie dla człowieczeństwa i wśród złudnych urojeń zbudowaliśmy własnymi rękoma kosztem największych ludzkich nieszczęść i cierpień. Z pewnością zamęt wyniknie z tego niemały i ciężkie dnie nadejdą, tym niemniej, aby uratować się przed złem jeszcze większym, musimy szaleństwo naszej wiary nazwać szaleństwem, a jej fałsz fałszem. Trzeba się będzie, mój synu, nauczyć żyć bez Boga i bez Szatana.	Tedy i Żyda Mordacha widzieć musiałeś, a może już i wiesz, po co tu przyjechał?	To proszę mi szczerze powiedziéć czy mama potrzebuje teraz pieniędzy?	Za przyczyną WitoldowąWitold Kiejstutowicz, zwany Wielkim w dawnej polszczyźnie wyraz ”książę” miał rodzaj nijaki. u Krzyżaków i co roku wyprawy na Litwę pod Wilno czynili. Szedł z nimi różny naród: Niemcy, Francuzy, Angielczykowie do łuków najprzedniejsinajprzedniejszy (daw.) mieszkaniec Burgundii, regionu w centralnej Francji.. Lasy przesiekli, zamki po drodze stawiali i w końcu okrutnie Litwę ogniem i mieczem pognębili, tak że cały naród, który tę ziemię zamieszkuje, chciał już ją porzucić i szukać innej, choćby na kraju świata, choćby między dziećmi Belialadzieci Beliala bożek pogański wspominany w Starym Testamencie., byle od Niemców daleko.	A cóż ci z tego przyjdzie? zapytał hetman.	A jakże! był on dla mnie po swojemu życzliwy.	Aha, więc tak! Zostaniemy na tym „dniu wspominkowym”, a po południu wyjedziemy.	Ba!	Byłyśmy na nieszporach w kościele świętego Karola Boromeusza	Chcecie powiedzieć, że wtrącają was do więzienia za czyny niewinne?	Co? Co mówicie?	Czuję że pora mi wrócić do słonecznego ojca.	Czyli Kimball?	Cóż ci to?	Daj mi pokój z tymi swymi rozumowaniami! Drażni mnie to.	Dziewczynko.	Dziękuję.	Ej, dzieci! Podrosły... świat! Jako też... dzieci?... Jako też to ze świergoleniem na kolana z żelaza rozzute leźć będą, a wieszać się po ramionach, a włóczyć z kąta w kąt koncerz, co krwi tyle wylał...	Gdzie?	Idzie pan z nami do pani d’Orsonval?	JW. pani, wiater po uszach dźga, więcej nic.	Ja... praw...	Jakże się cieszę!	Jesteś pan godny swego nazwiska He, he! Lubię ludzi pańskiego kroju...	Kiedy tak, trzeba jechać ze skargą do komisarza	Kiej dziedzicowy syn! Jak się to wybrał! Dobrze baczębaczyć (daw., gw.) tu: gonić, biec. za krowimi ogonami.	Krzywdę? Jakąż krzywdę?	Miałam rano list i umyślnie go wzięłam, by panu pokazać.	Miłaż to opieka!	Monsieur le Curé!	Można sprobowaćsprobować zgodzili się ministrowie.	Musiałem dobrego konia wziąć na tak wielką wyprawę.	Mój ojciec?	Nic tak nagłego tak, wolna wola moja.	Niebo tak pogodne, powietrze tak łagodne, zieloność rozwija się tak żywo, kwiaty podnoszą główki jaskrawe, jakaś radość w powietrzu.	Niech będzie. Ale pokażecie mi drogę do kraju srebra?	Niech ci Bóg zapłaci! pozdrów mi wszystkich i uściskaj ode mnie!	O, bardzo mi przykro. Namówiłam pana na ten bal, kochany profesorze. Jaka ze mnie egoistka...	Odbudowałeś się? Masz warsztat?	Oni wszyscy się boją	Patrz, Marcinek! zając, trop zajęczy...	Pozwól...	Rozumie się, iż chciał ci sprawić tę niespodziankę.	Stadion	Stawię się za sześć miesięcy.	Tak	Także.	To ci, co my ich szukamy	To zrobiono za moimi plecami.	Trza go wziąć do meldunku	Tutaj spoczywa Valentine, wyjechać stąd, to jak stracić ją po raz drugi.	Więc cóż jest? Mów bez ogródki.	Więc to nieprawda?	Wołałaś to, Jaguś? naprawdę?!...	Z kim tu wchodzisz, starosto przemyski?	Zaraz, moi panowie. Muszę zrobić jakąś reformę: niech jutro każdy uczeń dostanie w szkole funtfunt	Zarzut krótkiej pamięci? dlaczego?	Znalazłby się dom pokrewny, a choćby i obcy, w którymbyś żyć mogła...
Ale tak, mój panie Czy to pan za nic poczytujesz słoneczne porażenia, żółtą febrę, gorączki, zapalenia i tym podobne niebezpieczeństwa? Serce się kraje na samą myśl, jak tam ten biedak cierpieć musi!	Albo i lepiej! zawołał Kochan, śmiejąc się. Dobrze! Byleście chcieli...	Bardzo ładna albo raczej bardzo piękna Ale ja nie mogę się poznać na tej jej urodzie. Nie jestem jej godzien!	Chodziłem za wojną. Bo gdzie się wilki gryzą, tam jest zawsze co zbierać... Wiesz ty o tym?	Co za nadzwyczajne szczęście Wydaje mi się, że to sen Cudowny sen!	Czy naprawdę tak myślisz? Błagam cię, nie mów jej nic o tym. O Boże! Może jej już nie ma! Wy nie wiecie, co to jest za męka, to ciągłe czekanie na samobójstwo.	Dobrze, matko, pójdę! Ej, ja i bez Janka zaniosę, ale co za to będzie?...	Nie. Podsłuchałem tą umowę... W świątyniach, jak w pałacach waszej świątobliwości, mury są podziurawione kanałami, za pośrednictwem których nawet ze szczytu pylonów można słyszeć: co mówi się w podziemiach...	O, raju! Tolim niegodzien takiej łaski... Za co mnie, królu, darzycie, kiedy, się wam sprzeciwiam i od swego nie ustępuję?	Pani odpowiedzi nic nie mówią. Żebym raz posłyszał „tak” lub „nie”, tobym się więcej nie odezwał.	Praca, Maszyna fabryce, w której pan jesteś jednym z miliona kółek! Przyjęliśmy pana nie na to, żebyś tutaj produkował się ze swoją filantropią, a tylko, abyś robił. Pan wprowadzasz zamęt tutaj, gdzie wszystko polega na najdoskonalszym funkcjonowaniu, na prawidłościprawidłość	Swena? Gdyby się to któremu z waszmościów zdarzyło, miałby przez całe życie co opowiadać, jeszcze by sąsiadów spraszał, by im przy winie jedno w kółko powtarzać, ale ja o to nie dbam, bo gdybym chciał wyliczać, mógłbym takimi Swenami drogę do samego Sandomierza wymościć. Może bym nie mógł? Powiedzcie, którzy mnie znacie.	Zmora cię dusi. To nic. Przeżegnaj się.	Zobaczymy... zobaczymy... Łajdactwa, co za łajdactwa? chcę zarobić, chcę mieć pieniądze, więc niech się głupi strzegą. Amiś! chodź synku! Podły ten Szczygielski, taka pyszna poręba.	Pewno, że nie musi im być wesoło. Osnowski miał słuszność, pisząc, że w tem wszystkiem jest jeszcze i dla Broniczowej ogromny zawód, i że ona napróżno chce samą siebie oszukać. A co do panny Castelli, wiesz, co mi powiedział Świrski? Nie powtórzę ci jego dosadnych słów, ale powiedział, że teraz może ją wziąć chyba albo głupiec, albo człowiek bez moralnej wartości. One same to rozumieją i pewno, że im nie wesoło. Być może, że i sumienie się odzywa, ale patrz jednak, ile w tym liście wykrętów. Nie pokazuj go Ignasiowi.	A to, panie Cyrusie do czego będzie służyło?	Ale skoro już się nie mamy zobaczyć, cóż znaczy jedna chwila więcej albo mniej? Gdyby się pan zakochał we mnie, to byłoby nieszczęście.	Ale widzisz, Dagonie, mnie się zdaje, że te majątki przynoszą daleko więcej aniżeli dziesięć talentów rocznie...	Ależ, Mały Bracie Powiadam ci, że ten krwiopijca nic tu nie jest winien. Całą biedę ściągają na siebie tylko ludzie!	Allach akbar! to powiedz mi wyraźnie, że jestem niewolnikiem.	Bywam nim niekiedy, wielmożny panie.	Cierpliwości. Wszystko w swoim czasie, ale jest to coś naprawdę wspaniałego.	I wy się pytacie skąd wezmę pieniędzy na wojsko?... A konfiskaty? a wszystkie dobra radziwiłłowskie, które tym samym przejdą na własność wojska?	Myli się pan Ewaryst bardzo boleśnie odczuwa to, że ludzie wciąż się odeń odsuwają.	Na przedzie tylko niosą pochodnie. Wy na wszelki wypadek bądźcie koło świątyni Libityny, jak tylko się ściemni, chociaż wynosimy zwykle trupy dopiero przed samą północą.	Nie koniecznie na maskaradę. Harun al Raszyd nie dla zabawy przebierał się za nędzarza.	Nie ma, jak widzę, rady Raz człeku śmierć przeznaczona, a lepsza na polu chwały niż na łożu. Bóg cię prowadź! Bóg cię prowadź, Janie! Jeżeli nie zobaczymy się na tym świecie, to na tamtym, a ja ci serca pewnie dochowam.	Niech panienka nie będzie ordynarna. Konserwy fasowalicie już? Od nas poszli po konserwy, ale nie przynieśli nic. Magazyn był zamknięty.	Niech się pani okryje moim płaszczem. Mam płaszcz na ramionach.	O Jezu! czy to pan Michał nic dziś nie zmęczony, że aż tu jeszcze dokazywać przyszedł?	O niczym nic nie wiem. Nic mnie nie obchodzi. Skąd przypuszczenie? Pan mi obojętny, więc nie badałam...	On powiedział, że myśli o tym, żeby kupić sobie piękną kamienicę, co jemu dwa tysiące rubli dochodu dawać będzie!	Pan książę Medina słusznie powiedział iż grzech i występek nie omijają na tym świecie nawet najwyżej postawionych. Głęboko się jednak myli, namawiając nas, abyśmy odwagę mówienia prawdy zastąpili tchórzliwym milczeniem. Cóż doradzacie nam, dostojni panowie? Szlachcic, Prawda, DumaCzyżbyście mieli tak mało zaufania do prawdy, iż fałszywie pojętą sławę waszego stanu wyżej nad nią stawiacie?	Po co będę brał.	Przecie pan ma trzydzieści kilka lat, a nic pan życia nie użył. Nic przez te przesądy, przez tę głupią moralność, której każdy ma pełną gębę dla innych. A won z taką moralnością!	Puść me, bo się ozgniewam!	Szkoła, Polityka, Polak, Rosjanin, Urzędnik rzekł znienacka Jaczmieniew dwu czyta, a pozostali nic nie umieją. Źle mówię zresztą, bo dosyć znaczna ilość czyta po polsku, a w stosunku do czytających ruskie to ilość wprost kolosalna. I mnie to nawet nie dziwi. Pan, jako Polak i katolik, prowadzisz polską propagandę.	Słowo „kocham” nie byłoby tu trafne. Przyzwyczaiłem się doń jak alkoholik do napojów wyskokowych. Jest to swego rodzaju nałóg. I nie wiem, czy się go kiedy pozbędę.	Tak jest, mów wszystko potwierdził Mszczuj.	Tak, aż do rozkazu. Ten sam człowiek, don José, wywiedzie i mnie. Ma on już dla nas obudwu przygotowane paszporty generałów hiszpańskich, Villacampy i Barsoncourta, na przejście do Tortozy. Zwierzyłem mu się z całej duszy swojej. Pojął mię jak brat rodzony.	Ty także należysz do tych, którzy udają! Co za choroba w tem społeczeństwie! Pozujesz i cała rzecz!	Widzi mi się: śmierć to pewna, bo przecie całe pułki janczarskie ich strzegą! Ha! Popróbujmy!	A jednak stanęliście przeciw nam z Krzyżaki!	Ach, głupia jesteś!	Ach, tak! Jest pan wzorowym narzeczonym! Nie przeszkadzam.	Ani pod gardłem! zawołał Starosta.	Bo te miejskie mężczyzny, to ino tak na urwisa, aby ino zawrócić głowy, a tak do ożenku, to ich nima.	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Chcę cię dzisiaj widzieć.	Chyba można cię pocałować?	Chyba nie każdy	Cie wy, cie wy...Cie wy?	Czasami.	Cóż żal nada, żal mi was wszystkich a pójdę dla tego.	Dziedziczy po matce.	Dziękuję!	Euuuuu uuup!	I pan dziś tam pojedziesz?	I tobie nawzajem, licha gro.	Jak możesz tak mówić? Przyznaję, że wyżej stawiam piękność niż dobroć. Ale skądinąd nikt nie przyzna z równą gotowością, jak ja, że lepiej być dobrym niż brzydkim.	Jak on wygląda?...	Jak to, wiedziałeś o tym Olivierze?...	Jedzcie i pijcie, czcigodni panowie Czasy są dobre! Najdostojniejszy następca, oby żył wiecznie, jedzie do Pi-BastuPi-Bast wam, ojcom i dobrodziejom moim, oddam dziś po drachmie. Tylko dziś, ażeby zrobić początek.	Kaip nori mislyk, kaip pabėgt. Jeigu tu nenori, aš pats žutbūt leisiuosi į kelionę.	Kto nie chodzi? Pan?	Kto to jest? Ja znam tego człowieka. Ja go na pewno kiedyś widziałem.	Kuzyna...	Maracaibo stawi nam zaciekły opór.	Może, odparł cicho zawstydzony Honory.	Neduok Dieve, kokia gėda Stasiukui! Jau tu, Stasiuk, rytoj tik neateik tokiomis ausimis.	Nie my tracimy; przed chwilą był Bauer i mówił, że jakieś kilkanaście tysięcy.	Nie, powiadali ino ludzie, że tną ten przykupny las, przy Wilczych Dołach.	No...	Och, tuż koło tego, którym zarządzał, pod nosem swego dawnego pana, to bardzo niedelikatnie	Od tej chwili możesz waść uważać go za nieistniejącego.	Pamięta pan, jakeśmy kiedyś tę piosenkę razem śpiewali?...	Pan miał rację, bo to faktycznie była partnerka nie dla mnie. Pan miał rację, że pan mi położył rękę na ramieniu.	Pewnie chodziło mu o opinię ludzką?	Ponopono (daw., gw.) wóz pleciony z wikniny. napitków.	Poszedłbyś?	Prawda, jako Bóg na niebie.	Proszę cię...	Przyjacielowi? O mój Boże, dreszcz mnie przebiega, gdy tak mówisz. Przyjacielowi? Kim jest ten przyjaciel?	Przyszły nabywca w Warszawie mieszka?	Słuchaj waćpan! A żebyśmy tak popróbowali onych kretów w norach wydusić?	Słucham panią	Tak i podzielił zapatrywanie moje, że Thauret oszukuje. Widziałem zresztą także, iż czasem przegrywa, krzywdzę go tedy może.	Tak jest... Cóż słychać, Wilhelmie?	To bardzo stara metoda mój drogi Olku! to w starożytności wodzowie szli na czele hufców i ginęli. Dzisiaj z dalekiego i bezpiecznego miejsca wysyłają przez adiutantów rozkazy.	To chyba jaki alchemik pieniędzy mu narobi, bo ich w tym kraju skądinąd nie dostać.	To prawda. Można podziwiać i z tego ruchomego pomostu.	To wolno.	Toteż uznaliśmy że to jest czysto nerwowe.	Tyle lat pod jednym dachem i dopiero teraz wiem, coś ty wart.	U siebie w łóżku; niech pan będzie spokojny.	Więc może dziś pałek nie stawiać?	Więc mówicie, że Dżjafirka nigdy nie będzie szczęśliwa?	Wy byście mnie odbili. Tam musieli być jacyś nasi ludzie, o których raczyliście mi nie powiedzieć.	Znam. Przyjeżdżał kiedyś w odwiedziny do sir Karola. Jest to mąż bogobojny, wielkich zasług i wielkiej bezinteresowności. Pamiętam, że nie chciał przyjąć żadnego zasiłku od sir Karola, pomimo iż ten błagał go o to.	Złoty krzyż...
O panie! Gdybyś pan miał te majątki, zrobiłbyś z nich jaką Szwabię lub drugą Brazylię, gdzie byłby stek włóczęgów z całego świata. Miliony przegrałbyś pan w bakaratabakarat dawne drewniane narzędzie rolnicze do orki: rodzaj rozdwojonego rylca. ma zastosowanie? Włościanie tu są ludźmi stosunkowo ucywilizowanymi, w przyszłości analfabetów wśród nich nie będzie, bo staraniem ordynata dzieci mają się gdzie uczyć. On młodzież włościańską i ze swej służby wysyła do niższych szkół agronomicznych w kraju, sam przyjmuje na praktykę inteligentnych, młodych rolników i urabia ich na swoją modłę. Mając mnóstwo wyręczycieli, zarządza osobiście majątkami, wnikając wszędzie, nie uchyla się przy tym od szranków szeroko społecznych; on jest inicjatorem nowego towarzystwa rolniczego, a w bliskiej przyszłości zostanie prezesem, bo już dziś ma głosy za sobą. I to nie są zasługi obywatelskie? To jeszcze mało? A przecież ordynat ma zaledwie trzydzieści dwa lata, to zupełnie młody człowiek. Który w jego wieku zdołał już tyle zrobić, niech mi pan powie? Który z was pieniądze zatrzymuje w kraju zamiast wzbogacać nimi zagranicę?	A jak ona mnie obełguje, żeby pani wiedziała! W Lublinie to przychodził do nas jakiś pan Kulasiewicz; nazywałam go „Kulasem”, bo mi nawet cukierków nie przynosił. Wytłukła mnie za to i powiedziała, że to mój tatko... Ha! ha! ha! znam ja takich tatków... Tam był Kulas, w Łodzi Kamiński, a teraz mam ich dwóch... Chowa się z nimi... Ona myśli, że ja jej zazdroszczę; miałabym też kogo! Takich gołych fatygantów, to nie brak nigdy...	Zdaje mi się, że nie zdołam się go pozbyć Czy powiesz to Maryli i pani Linde, Aniu?	Masz pan słuszność!... Podaj mi szparagi... Ostatecznie bowiem, wolność rodzi anarchię, anarchia wiedzie do despotyzmu, a despotyzm sprowadza do wolności. Miliony istot zginęły, nie mogąc zapewnić zwycięstwa żadnemu z tych systemów. Czyż to nie jest błędne koło, w którym świat będzie się zawsze kręcił? Kiedy człowiek myśli, że go ulepszył, po prostu tylko poprzestawiał rzeczy.	Wiem Ale z rzemiosła?... Nic?... To gorzej. No, to się jakoś zrobi. Wszystko wam jedno zatem, do której dzielnicy was przypisać?	Mam mówić krótko i węzłowato?... To mi się podoba... To jest w stylu pani...	Nigdy waćpanów nie zdradzę jeżeli waszmość to miałeś na myśli.	Daj spokój To może dobre, ale dla pensjonarek... Ja zresztą nie mam z czego zwierzać się nawet przed tobą. Jakim ja znużony!...	Ach, ty małpo jedna, czy myślisz, że będę się z tobą bawił? Więc przyjmujesz telefonogram czy nie? Masz ołówek i papier? Co? Jeszcze mam czekać, aż sobie poszukasz? I to się nazywa żołnierz. Więc słuchasz wreszcie czy nie słuchasz? Że już się przygotowujesz? No to i tak jeszcze dobrze. Tylko nie wdziewaj paradnego munduru. A teraz słuchaj uchem, a nie brzuchem. 11 kompania marszowa. Powtórz.	A to jezuitka! ja wiem, że jej ołtarz pachnie, ale to nie ze mną będzie miała taką paradę. Niech sobie szuka innych frajerów, ja tam do żeniaczki nieskory...	Proszę cię, zastosuję się do twojej woli. Chociaż jeszcze raz podkreślam, że robię to wbrew memu przekonaniu.	Za pomocą przyrządu Rouquayrol-Denayrouze wynalezionego przez dwóch pańskich rodaków, który udoskonaliłem do swego użytku; pozwoli on panu bez najmniejszej obrazy organów przebywać w nowych warunkach fizjologicznych. Przyrząd ten składa się ze zbiornika z grubej blachy, który napełniam powietrzem pod ciśnieniem pięćdziesięciu atmosfer. Zbiornik zawiesza się z tyłu na szelkach jak tornister żołnierski. Górna część jego tworzy pudełko, skąd powietrze utrzymywane przez odpowiedni przyrząd miechowy nie może uchodzić inaczej jak tylko pod normalnym ciśnieniem. W przyrządzie Rouquayrola takim, jak go powszechnie używają, wychodzące z pudełka dwie kauczukowe rurki łączą się z wypukłą pokrywą, zatykającą usta i nos; jedna z nich wprowadza powietrze do oddychania, drugą uchodzi zużyte	Zważywszy że, w zasadzie, wedle Benthama, pieniądz jest towarem, i że to, co przedstawia pieniądz, staje się również towarem Zważywszy, iż stwierdzone jest, że podlegając zwykłym fluktuacjom oddziałującym na obroty handlowe, towar-weksel, noszący taki a taki podpis, znajduje się obficie lub skąpo na rynku, że jest drogi lub spada do zera, trybunał orzeka... (co ja za głupstwa mówię, przepraszam) jestem zdania, że może pan wykupić swego brata po dwadzieścia pięć od stu.	Nic, powtarzam, co sobie myślałem. Myślałem też, że w razie czego masz prawo upomnieć się o jakąś rentę dla Marysi. Nie sądzę, by Wilczur się odnalazł. Byłoby o tym w gazetach. Musi tam jednak ktoś zarządzać jego majątkiem, a Marysia ma do tego majątku prawo.	Naprzód stary od rozbójników je ratował, potem w drodze widać mniszkę namówił sobie. Na zamku gdy ona wrzekomo chorowała a książę na łowach był, podkradał się do niej. No	Czy jesteś teraz przekonany? Uwierz mi, wiem, co mówię: od pierwszego ataku tej choroby nieustannie o niej rozmyślam. Spodziewałem się jej, bo to dziedziczna choroba; mój ojciec umarł przy trzecim napadzie, dziadek mój także. Lekarz, który mi ten płyn przygotował, sam sławny Cabanis, przepowiedział mi ten sam koniec.	Dzień dobry, mój towarzyszu Wiesz pan, że z łaski tej mgły przeklętej, za późno przybędziemy do Albany, abyśmy mogli pojechać pierwszym pociągiem! To zmieni mój program.	Na wyspach Iles des Pins misjonarze wywołali gwałtowny protest, żądając, ażeby dziewczęta przywdziały opaski. Polinezyjki, które usiłowano jako tako przyodziać, rozbierały się dla najbłahszych powodów. Uczucia wstydliwości nie zna wcale całe królestwo zwierzęce i ani jedno ze społeczeństw pierwotnych ludzkich.	Już rozumiem: skończy się na sukcesie literackim	Nie rozumiem Nie, nie rozumiem. Nie rozumiem pańskiego pytania. Mnie się wydaje, że pan posiada wyjątkowo dobrą pamięć. Pan zna wszystkie numery pańskich klientów na pamięć.	I mieszka pan jeszcze na wsi?	Cóż wam szkodzi że asyryjski rozbójnik ściśnie fenickiego złodzieja? Na tym zyskają nasi i wasi kupcy. A jeżeli zechcecie posiadać Fenicjan, pozwólcie, ażeby osiedlali się na waszych brzegach. Jestem pewny, że najbogatsi z nich i najzręczniejsi uciekną spod władzy Asyryjczyków.	A skądże to Bóg prowadzi?	Czy to Knut?	I to wszystko dla białego ogiera!	Koborowo to piękny grosz.	No, to w drogę.	Dobrze, ależ pomyśl wacpanna, ja mam się prosić mojego rywalizatorarywalizator odmawiać, szczególnie odrzucać propozycję małżeństwa.?	Przypatrz się robakom ziemnym. Nie ma stworzeń bardziej upośledzonych; a jednak one więcej robią dla cywilizacji aniżeli  zdobywcy świata: w ciszy i poniżeniu wytwarzają grunta urodzajne. Sława żadna, zyski żadne, użyteczność	Albo ja wiedział?... ja sam nie wiedział i czego ja chcę, i jakiej ja chcę... a teraz jak znalazł, to i dowiedział się...	Ale czemu nie poprosić o to pułkownika językiem sahibów?	I cóż to ma do rzeczy?	Nie przerywaj! Wiem doskonale, że on ci się podoba.	Ojciec chwalił go nieraz, że zmyślny nad wiek ano, prawdziwie mówisz, wierzyć się nie chce. Ileż on ma lat, ten kunsztmistrz?	Ten kraj północny roi się od koniarzy jak stary chałat od wszy. Tam kupczą: Sikandar-chan, Nur Ali beg, Farrukh-szach... wszystko naczelnicy Kafilów	No, dobrze już, dobrze, jeśli nie tej, to innej. Zatem, nie masz urazy do chłopca?	A mnie to już biorą do wojska	Cieszy mnie ta nadzieja, że się nie zmieni, bo taka wesoła i miła!	Bo też nie mogłem zasnąć i głowa mnie bolała. Powiedz mi jeszcze raz, jak się nazywasz.	Wysłuchasz mnie do końca, milordzie. Uwiodłeś młodą dziewczynę, znieważyłeś ją, splamiłeś; napraw swą winę, wypuść ją na wolność, nic więcej nie będę wymagał.	Jak się czujesz, mój Barrois?	Cóż to znów za głupstwa gadasz, chłopcze?	Dawajcie mi suknie, niech się prędko ubiorę, a ty idź, powiedz tej karczmareczce, żeby tu przyszła.	Pozwól mi pani wyszukać sobie umeblowany, przyzwoity apartamencik; w ten sposób życie będzie cię kosztowało taniej niż w hotelu, a będziesz u siebie. Jeżeli mnie pani zechce posłuchać, przeniesiesz się jeszcze dziś.	At, przywidzioło ci sę Cos se zbiero na dmę	Byłem i na strychu dziury pozasłaniać.	Cóżeś pan postanowił?	Pan z Balic przysłał konnego.	Jak panu wiadomo szaleje wojna. Pieniądze pożyczyłem panu feldkuratowi przed wojną i gdyby nie wojna, nie domagałbym się tak bardzo ich zwrotu. Ale mam pewne doświadczenia.	Do usług szanownego pana dyrektora.	Kazałem dawać obiad wcześniej, żeby zdążyć na pociąg Jeszcze raz zbadam panią dokładnie, ale jednocześnie mogę słuchać...	Przypuśćmy że bomba rozszarpała kogoś na kawałki. Przy którym z nich mieści pani swoją adorację?	„Rozumiem nie byłby od tego, abym oszczędził lokajowi fatygi zabijania mnie... Niech mnie zabije, doskonale, daję mu tę satysfakcję... Ale, do kroćset, ja kocham życie... mam obowiązki względem mego syna”.	Nie, po stokroć nie! Po tysiąckroć nie! Oprócz nas na Wyspie Lincolna nie ma innych ludzi! Cóż u diabła! Wyspa nie jest przecież tak wielka i gdyby była zamieszkana, musielibyśmy już zobaczyć któregoś z mieszkańców!	O mój panie dobry, o mój janiele przenajświętszy...	Och, ja wcale nie dbam o ten tytuł Mianowali mnie baronem i zrobili kawalerem Legii Honorowej za parę przysług, ale...	Nie wiem, dla jakich tam przyczyn umykałeś, ale wiem, żeś umykał	I za odpowiednie dla ciebie?... Czy tak?... Odpowiednie dla pana Czyńskiego pod względem towarzyskim, intelektualnym, socjalnym?	Dobrze, a teraz pędź szybko do łóżka, jak grzeczny chłopiec.	Nie chcesz już zatem ocalić Manuela?	Tyś człek wierny i w potrzebie frant. Pojedziesz w daleką drogę, ale nie o głodzie.	Czy nie mówiła dlaczego?	Człowiek niezawsze rozum ma Nie pytaj.	Może	Może duch tego chłopa?...	Nie całkiem cię rozumiem.	Nie wiem	Siostro moja oni mnogości Bogów nie mają, wierzą w jednego Boga Bogów, stwórcę świata.	Urazę! urazę! nie chęć zemsty wstręt.	Żeby aby od murów nie nakazano odwrotu!	Niech i tak będzie. A co z tym zrobimy? Zakopiemy z powrotem?	Baptysto każ tu przynieść innego sterletę i lampredę, wiesz, te, które przyjechały w innych beczkach i które jeszcze żyją.	Co komu przyjdzie z takowego gadania? Wlazłeś w błoto, boś chciał...	A więc oknem!	Ale biskup Iwo i krakowianie, a książę Henryk Jam oto właśnie we Wrocławiu był	Ani słowa, skoro nasz statek oddycha jak wieloryb.	Czego wy ode mnie chcecie...	Dziękuję! Co za wygodnisie z was!	Hale, każda liszkaliszka (daw., gw.) i beknął po swojemu piskliwie a zawodzący.	Niech mu Bóg wszystko odpuści	Pańska uprzejmość jest tylko werbalna. Niestety...	Słabo o wiele mniej niż bym chciała. Dawid uczył mnie...	Tyś tu panem i ojcem?	A Kuklinowski?	A dlaczego kupił mój serwis i srebra?	A gdyby zerwał z Fenicjanami?...	A pani Agnieszka?	A teraz leży?	Ach, gałgan! Wszystko przewidział	Ależ tak!	Alkohol	Czego płakałaś?	Daj spokój... Biedna kobieta.	Dyćdyć (gw.) upominał nasłuchujący dziad.	François, każ dawać herbatę!	Geradajosie, wierny mój druhu!	Kawaler.	Napisz półtora roku.	O, rzeczywiście?	Ty jesteś moją jedyną sławą.
Boję się, żebyś pan z tem życiem tam nie spotkał się tak jak ten oficer kozacki, co to przeszłego roku był w Głuszy, ze szparagami	Nie wiem, co mi jest winna kapituła, ale wiem, że proboszcz doi ze mnie co rok sto franków, bez czego bym się chętnie obeszła. Bądź co bądź, ci Cambremer mają nazwisko bardzo osobliwe. Kończy się w samą porę, ale kończy się bardzo licho	Bardzo ładnie to powiedziałaś, Saro Tak postępuje prawdziwa księżniczka, gdy ją lud oklaskuje. Lawinio, ten głos, który wydajesz w tej chwili, mocno przypomina chrząkanie. Jeżeli jesteś zazdrosna względem koleżanki, powinnaś wyrażać swe uczucia w nieco przyzwoitszy sposób. A teraz pobawcie się same, bo ja wychodzę.	Dziecko, Obraz świata mruknął ponuro. jakże człowiek wyżyje? Depce to każdy, kto ma nogi, bije każdy, kto ma ręce, klnie na nie każdy, kto rusza żuchwami. Ja mam zostawić po sobie bachora, drugą taką skopaną, poparzoną psinę, jaką byłem sam! Po co? Mało to tego mrowia ludzkiego? Zobacz Londyn, Chicago... Przecie człowiek fiu!... i dopiero, powiada, wszystko się odbywa według prawa. Socjologia, powiada, tak, socjologia owak... Takie prawo... Dam ja ci, sobaczy synu, prawo...	Ja istotnie chciałem powiedzieć... Chciałem to pani już dawno powiedzieć, że ja... to jest, że gdybym mógł pani powiedzieć... Ale gdzież to! Takich oczu, jak pani, jeszcze żadna kobieta na ziemi, jak świat światem, nie miała i nie będzie miała! Przysięgam! Pani ma tak cudne włosy, tak cudne włosy, że to jest po prostu... skandal! Ale pani ma, oprócz tego, usteczka. Jednym słowem... Co ja zresztą mogę o tym powiedzieć? Pani wie, pani to sama wie doskonale, lepiej ode mnie. Ale cóż z tego?	Jak to, czy podobna?... Pokój, który zajmujesz obok mojego sypialnego, jest tak obszerny, że mogłyby w nim mieszkać ze cztery osoby, a nie dopiero młode małżeństwo. Ja przecież nie mogę zostawać na noc sama, bez żywej duszy obok... Jeszcze by mnie zamordowali...	A u mnie w domu, w mojej wsi, to nie robi się na święta kutii, tylko kluski z makiem i z miodem i racuszki na oleju.	Jak to? On nie wiedział, gdzie mnie szukać? Przecież byłam tak blisko!	Otóż rzeczywiście mam żal do profesora i żal do pani. Mam żal do was obojga. Przyjechaliście tu państwo, tutaj, gdzie jedynym lekarzem jestem ja. Oczywiście nie chcę się równać z profesorem. On jest wielkim uczonym, ja skromnym lekarzem wiejskim. Nawet nie chcę się równać z panią, która praktykując w stołecznych zakładach leczniczych, miała na pewno możność poznania najnowszych metod i środków lekarskich. Ale czułem się głęboko dotknięty tym, żeście państwo okazali dla mnie lekceważenie. Mogliście mnie lekceważyć, ale zdobyć się na tyle uprzejmości, by tego nie okazać!	A gdzieżeście się tak ukrywali?	Wstyd mi za panią i proszę stanowczo, by tymi głupstwami nie zajmowała się pani w biurze. Jeżeli zaś pani ma za dużą pensję, to może warto ją zmniejszyć.	Nigdy już twojego ojca chrzestnego nie zaproszę! Mnie się wydało, jak gdyby zły duch był u nas w stancyi! złóż ręce i zmów modlitwę wieczorną! Jeszcze cię innej nauczę, którą pamiętam z dawnego kancyonału!	A niech to diabli! Nie ma tu nawet żadnego muru, na który można by się wspiąć i przeskoczyć na drugą stronę	Jak? Czy ten dokument jest autentyczny czy nie, jeśli nie zdoła go pan odczytać, na nic się panu nie przyda, gdyż Ludwik Szesnasty zniszczył książkę, która zawierała wyjaśnienie.	Dlatego zapewne, że jakieś wstrząśnienie ziemi zrobiło w boku góry ten otwór, którym „Nautilus” tutaj się dostał. Tym otworem wody Atlantyku dostały się do wnętrza góry. Walka dwu żywiołów, wody i ognia, musiała być straszna i skończyła się triumfem Neptuna. Od tego czasu wiele zapewne wieków upłynęło; wulkan zaś zatopiony jest teraz spokojną grotą.	Braknie albo nie braknie ale jakżeż tu nie żartować, kiedy z tym Węgrzynkiem już sobie rady dać nie można. Dalej i po gazetach zaczną pisać o tym, jaki to srogi bałamut.	Alem ja jeszcze nie miał czasu rozpatrzyć się w Warszawie i pomyśleć o wyborze!	Każę nie wypuszczać statków, znajdujących się obecnie w portach Jego Królewskiej Mości i bez szczególnego pozwolenia żaden z nich nie poważy się podnieść kotwicy.	O dla Boga! Czego to jegomość tak krzyczy? Zaś tam jaki duch! Żyw jestem i zdrowy.	Ale mnie pani tyranizuje. Bałem się tu jechać przez cały tydzień.	Dobrze, za kilka tygodni mogę być z powrotem, zrobić majątek ciężko, ale rozdać go najłatwiej. Oddam ziemię najuboższym z ubogich, tym co ją od wieków uprawiali, wieśniakom. Jestem ci wdzięczen za podanie tej myśli i cieszę się nią.	Tak Jest szpiegiem na żołdzie obcego rządu. Nie moglibyśmy nigdy mu zaufać.	Baczę dobrze, Kuba... przeciem i dachów nie dojrzał... a tyla powozów... okna do samej ziemi... juści... całe ściany widzi mi się ze szyb... i takie cięgiem dzwonienie...	Ciężko będzie. Stary pan twardy na wszelakie trudy i o kilka dni mnie wyprzedził. Przy tym pojedzie przez Prusy, by sobie drogę skrócić, ja zaś puszczami muszę. Pan ma listy od Lichtensteina, które po drodze może pokazywać, ja zaś musiałbym pokazywać chyba ot co!	Uspokój się! Tyle rzeczy przychodzi człowiekowi do głowy! Czy widziałaś się dziś z Synnöwe?	Ach Naszego Dymitra zwierzchnik! Co za radość widzieć pana u siebie, panie pułkowniku. Wiemy, że jest pan dla Dymitra nie tylko dowódcą, ale i przyjacielem. Wiemy, ile panu zawdzięcza.	Do licha. Wyznajesz pani zatem, żeś zupełnie wykolejona i że sama nie wiesz dobrze, co cię czeka!	Was się później przywoła albo sami z własnej woli zgłoście się do pielęgnowania. No chodźże!	Petroniusz chrześcijaninem!... Petroniusz nieprzyjacielem życia i rozkoszy! Nie bądźcie głupcami i nie chciejcie, abym w to wierzył, gdyż gotówem w nic nie uwierzyć.	Bojam się...	Lękasz się być w zimie bez pieców!	Modlitewnik Marii Antoniny? Ależ królowa przekazała go swej pokojowej, z tajemnym poleceniem oddania go hrabiemu Fersen. Z nabożeństwem przechowywany w rodzinie hrabiego, znajduje się od pięciu lat w pewnej gablotce.	Tak.	Żeby tak pobić ludzi, no!	A zechce pan dać mi dowód, że tak jest naprawdę?	Pożyczę panu trzy tysiące franków. Ale pan powie, dlaczego to już panu nie są pieniądze potrzebne?	To wbrew wszelkim zwyczajom. A po co ja mam pójść do niego?	Nie będę wstrzymywała w sobie, co mi tam Maciej!	Nie wiem sam. Ale wiesz, ja co innego chciałem powiedzieć.	Niech i tak będzie Mam dwadzieścia tysięcy funtów szterlingów umieszczonych u braci Baring, chętnie je postawię.	Co to znaczy?	No, to mnie dają jednorazowo pięćdziesiąt tysięcy franków	Panie Torrance muszę to mieć przepisane na czysto jeszcze przed nocą, a kiedy skończysz, racz wdziać kapelusz i bądź gotów pójść z tym panem i ze mną, gdyż być może, będziemy cię potrzebowali jako świadka.	Och Trzeba mieć nadzieję, że nim będziemy mogli odpłynąć, to jest nim upłyną trzy miesiące, Dantès będzie już wolny.	Mężusiu! Henieczku! Kto to ten pan Głogowski?	To tam moja babka, wariatka.	A dlaczegóż to byłem nieobecny? I dlaczego pani byłaś samotna?	A może zdziebko gorącego mleka, to uwarzę	Co tam chłopaki robią?	Cóż ja? Któż to meme (gw.) jąkał zmieszany.	Ja nie studiuję ani w Genewie, ani w Lozannie...	Kochasz mnie jeszcze?	Matka to anioł!	My wszelako jesteśmy u Mazurów, nie u Polaków?	Na imię? Nie wiem. Skądże mógłbym?... Nie znam wcale.	Nie!	Nie, proszę pani.	Niema co opowiadać. Zostałem za panią.	Panienka nie pozwala rwać kwiatów	Pieniądz siedzi w skrzyni i jeść nie woła.	Piękniejszych ciał nawet i Miedzianobrody nie posiada	To ja.	To trzeba chyba SkałłonaSkałłon, właśc. Gieorgij Antonowicz Skałon (ros. Георгий Антонович Скалон, 1847–1914)	Wykopaliście ta już, co?	Pani dobrodziejko!... Czy sądzi pani, że Wokulski jest godnym człowiekiem?...	Daleko. Ze wsi bierze jakąś topolę czy stokroćstokroć	Otóż podejmiemy naszą przerwaną rozmowę i pan mi powie, dokąd pan doszedł w swych poszukiwaniach... W ciągu dwóch dni wolności musiał je pan posunąć daleko naprzód?	Będziemy tam sam na sam z końmi, z psami do polowania i łódką, jeśli zechcemy wypłynąć na ryby.	Czasem wezmą sztuk dziesięć, dwanaście, ile jest, i popędzą	Et, głupstwo, taj koniec gorzej, że nas w takie zaświatyzaświaty gorszy. od innych?	Gdy cię zawołam, panie Frejer.	Jucha, musiała kogo oszwabić, kiedy taka ucieszna dzisiaj.	Jutrzejszy dzień rozstrzygnie Zwycięztwo pewne... Ono podźwignie wojsko i sił mu doda...	Mamy przecież trochę pieniędzy, które nam wczoraj przysłał wujaszek. Możemy więc pojechać do Francji na żaglówce, tam kupimy baryłkę albo worek czegokolwiek i wrócimy.	Myśl moją słyszałeś.	Trzeba było zaproponować zrewidowanie obecnych, jak wtedy, w pociągu.	W połowie należą do nich.	A Pola?	A kto o tem mówił?	A teraz, zapnij mi ją	A was kruki zdziobią.	Aha! Więc już niejeden mieszkał?	Ba! Przecie waćpana rozstrzelać chciałem!	Będę ci winien.	Dlaczego?	Gdzie Czarny Pies?	Harda twa mowa.	Hmm	Julian Sorel.	Koniak? Whisky?	Pani taka zmieniona... ja podam szklankę wody...	Posłuchaj dalej, zostawił mi list.	Powiedziałem, żebyście odeszli, w przeciwnym razie was zabijemy i zjemy.	Przez Uriaha?	Służę panu.	Tracili przez wojnę i na wojnie	Widywałam Wespazjana i Tytusa.	Wszystkobym śmiała, kochając	Wątpię; ten głos pozostanie mi na zawsze w pamięci. Cóż mi radzisz zrobić?	Zawrzyjciezawrzeć (daw., gw.) klął wójt, na darmo dzwoniąc.
Poczekaj, szwabski stróżu!... dowiesz się, co za jedni...	Może i za surowo z nim postępują królowie?	Ha, może i macie słuszność, lecz dowodów żadnych, karać nie wolno! Zechciejcie, proszę waszmości uprzejmie, powiedzieć, przechodząc, któremu w antykamerze, by zawiadomił jego wielmożność pana Kmitę, że go pilno oczekuję. A nie trapcie się zbytnio... młodzi są, jak dotąd nikomu się tak dalece krzywda nie stała, tedy srogość wielką na zewnątrz okazować, a w sobie ino śmiechem to wszystko zbywać należy.	Panna Zofia! Mówże prędko, jak się ma panna Zofia? Kiedyś tam była? Kto cię tu przysłał? Co mówi matka?...	A znaczniejszą jeszcze wy, miłościwy królu mieć będziecie, bo ich pozyskacie łatwo. Cofać się za późno! Ja tak, jak wy, więcej czuję wstrętu niż powołania do tego zdobywania Węgier, lecz wrócić zawsze czas będzie. Teraz wyprawa postanowiona, pierwsze kroki uczynione... jesteśmy już na tej ziemi. Ludzieby tłumaczyli obawą powrót do Polski.	Pani, ja nie mówiłem o stu milionach. Pokusa byłaby może ponad siły nas obojga. Jedynie sądzę, że uczciwa kobieta może sobie pozwolić, bez złej intencji, na małe niewinne kokieterie, które stanowią cząstkę obowiązków towarzyskich i które...	Fakt ten nie jest odosobniony. Wierzcie, panowie, mojemu długoletniemu doświadczeniu sądowemu. Młodzi urwisze na przedmieściach więcej wiedzą o tym od nas. Zbrodnia w domu królowej Małgorzaty jest zbrodnią znanego rodzaju, mogę powiedzieć: zbrodnią typu klasycznego. Zaraz wietrzyłem rozpustę starczą i wiedziałem bardzo dobrze, że Roquincourt, któremu powierzono śledztwo, idzie mylnym śladem. Kazał naturalnie aresztować wszystkich włóczęgów i żebraków błąkających się w obrębie kilku mil. Wszyscy wzbudzali w nim podejrzenia; do reszty stropiło go to, że jeden z nich, Sieurin, przezwany Skowronią Nóżką, stary recydywista, przyznał się do zbrodni.	Tak nie może pozostać, nie powinien się zasłaniać obietnicą dziewcząt o miękkich sercach. Jeżeli zrobił coś złego, musi się przyznać, przeprosić i ponieść karę. Mów prędzej, Ludko, nie chcę być trzymany w niewiedzy.	Byłbym zbyt szczęśliwy gdyby pani zechciała władać moim państwem, tak jak władasz moim sercem. Na początek opowiem pani mój dzień. Czuję, że brak mi doświadczenia, aby panować. Hrabia upokarza mnie żarcikami, żartuje nawet na radzie ministrów; rozpowiada rzeczy, którym pani zechce przeczyć: mówi, że jestem dzieckiem, które wodzi na pasku. Będąc monarchą, jest się mimo to człowiekiem; takie rzeczy nie są miłe. Aby odjąć prawdopodobieństwo odezwaniom pana Mosca, skłoniono mnie do powołania na ministra tego niebezpiecznego łajdaka Rassiego: dziś jeszcze generał Fabio Conti tak wierzy w jego wpływy, iż nie śmie wyznać, że to on albo Pani Raversi kazali mu otruć twego bratanka. Mam ochotę oddać po prostu generała Fabia Conti pod sąd; sędziowie wyświetlą, czy jest winny usiłowania otrucia.	Do czego mu się to zdało?	Dziwna rzecz ptaki kładą się spać... A przecież to dopiero południe...	To i czegoż odprawiać się?	Serce dziewki szesnastoletniej (bo naszej Baśce idzie dopiero na siedemnasty) tajemnicą jest dla wszystkich, a głównie dla niej samej. Czy w tym sercu mieszka Juraś, na to bym nie przysięgła, ale że nie ma tam Dziana, ręczę. Co do mnie, z duszy całej pragnę, abym jako druhna swej krewniaczki młodego Zawiślaka przed ołtarz powiodła...	Nie, nie zwykłem tego robić nie lubię się rozpytywać i śledzić. Stawia się pytanie i ma się wrażenie, jakby się rzuciło kamień; siedzi się spokojnie na pagórku, kamień stacza się, porywa inne za sobą i trafia wreszcie jakiegoś niewinnego człowieka, o którym wcale nie myślano i któremu zamąca się spokój... Nie, dla mnie jest regułą, by wcale nie zbliżać się do zawiłych afer...	Na „zdaje się” nie mogę się opierać Proszę o stwierdzenie z całą pewnością albo o podanie nazw przedmiotów, które zginęły.	Co pan mówi? No i co? Jakie wyniki? Sprawa jest na dobrej drodze?	Pójdziemy w ogień za wami, najmiłościwszy panie!	Rozum mu się pomieszał!	Wydał mi się bardzo zmieniony	Za darmo?	Dobrze. Ale każże sobie cokolwiek przynieść. Co każesz?	Nie mogę panu tego wytłumaczyć ale na miłość Boską, zastosuj się pan do mojej rady. Wyjedź pan stąd i nigdy tu nie wracaj.	Wiemy o tym, książę Nie trap się tym, to wina nie twoja, lecz choroby.	Jan Jakub jest dla mnie głupcem, kiedy sili się wyrokować o wielkim świecie; nie rozumiał go i mierzył go duszą lokaja i parweniusza.	O Boże! czyż ta zawieja nigdy się nie skończy?	Tylko co? jak ci mama powiedziała?	Wicek!... leć po dyrektora, niech przychodzi się ubierać do ostatniego aktu!	Z rozpaczy żeń się pan	Ładny żołnierz, nie ma co mówić!	Jeśli natomiast zachowamy się jak przystało prawdziwym rezydentom nie będzie ci już wolno nigdy zawierać paktu stanowiącego o Ekeby i nie dostaniesz też w tym roku zapłaty ani od nas, ani od majorowej.	Jak to nie dostaniemy! to tylko mała zwłoka, ręczę ci, że pojutrze rozpoczniemy już mularkę.	I tak są to już tylko zgliszcza Zakonu	Jak to: nie?... Przecież widzę...	To nie jest pytanie To podpowiadanie! A zresztą naciągane, bo gdyby temu... znachorowi o to chodziło, zwróciłby walizkę, którą ukradł.	Czy nie wiesz, gdzie to upadło?	Dlaczego pan o to pyta?	E, no to jakimże sposobem mam być wolny?	Jeślić tchórz nie oblatuje, to i będzie!	Wiara? Czyż to możebne, aby mogła oderwać duszę zupełnie i na zawsze od nas samych?	Nie, panie. Chyba że Devil Bay, ale to nie dla pana.	Bardzo to dobrze. To chwalę.	Otóż to! W drogę, mój chłopcze!	To cios śmiertelny dla mojej rybackiej i marynarskiej ambicji!	No tak, ale on mieszka tam z jedną panienką.	Bardzoże pan Czarniecki przeciw mnie choleryzował?	Kto wszystkim nieszczęściom Rzeczypospolitej winien? Jużci nie my, bracia szlachta, którzy ją piersiami naszymi zasłaniamy.	Nie ma tu nigdzie żadnego rannego. Proszę szukać.	Niech no który strzeli, a wszystkie wsie tu zlecą.	Panie pan mnie przeraża!	Panna także ramion nie odmówi.	Ten patyk z suchej miotły już nie zipie!	Więc czego właściwie u kaduka pan chce ode mnie?	Że i w niebie lepiej by jej być nie mogło. Dla jej gładkości wszystkie corda cor, cordis (łac.)	A ja wiedziałem, że pan jesteś mądry człowiek.	A pan?	A! przez usta pana mówi pobłażliwość tych, którzy w pokoju z sumieniem swojém żyją, podczas gdy ja, jestem surowy, jak człowiek mający wiele, wiele plam do zatarcia we własném życiu.	Ale z reumatyzmami, migrenami i newralgjami	Aleś wybrał sobie fabrykę, że powinszować.	Ależ przecie ja już bilet kupiłem do Warszawy.	Będziem jechać, póki nie przejedziem	Czegóż was tu taka kupa?	Czy cię okpił?	Ja! Ja też od niedawna wiem o tym	Kto mię wołał? zapytał hajduk	Nie, nic.	Od ciotki Miriam.	Posłuchaj mnie królu.	Tak, pisze.	Tak, wiedziałam.	Tak.	Tu... Marychna...	Umiem grać na kobzie jak sam Macrimmon!	Volenti non fit iniuria Ale któż królewiczowi list odda?	A pani Gummidge?	A sam! Jędrek mi jeno koguta żywego przyniósł... a sam, Józia...	A zbroja?	Ach! rozumiem, zamiarem twoim jest pomścić nas więcej niż raz jeden.	Artysta, Praca mówił Daniel łagodnie. rzekł d’Arthez, obejmując Lucjana spojrzeniem	Biedne dziecię!	Bierz kiesę!	Bądź zdrów. Dziękuję ci. Ty jesteś...	Do kroćset! a jeżeli on pana zabije?	Dziękuję	Haftki srebrne przyszywam do hazuki waszej królewskiej miłości.	I moja z innymi!	Jakże pani chcesz, aby w niej mieć wiarę po takiem postępowaniu? zawołał Pobożanin.	Moje dzieci harują u obcych. Pracują jako służące. Służącymi są moje dzieci.	No cóż, spróbuję pana zadowolić, Pencroffie	No?	Oskomaoskoma (przestarz.) zawołał Adam.	Ot, dla fantazji.	Posterunkowy, gdzie posterunkowy? Tutaj jakaś staruszka zasłabła, leży w przejściu i zagradza drogę.	Pożyczone mi przez pana de Tréville, dla przejażdżki do Saint-Germain.	Proszę! Proszę mówić! Zaraz!	Przede wszystkim	Romans?	Serdecznie dziękuję wujence	Skądże takie przypuszczenie?	W obliczu śmierci?	Wiem, czarne
Broń Boże! Nie od jego żony, tylko od jego kochanki... Jestem jej adwokatem. Występuję w procesie o pół miliona. Ona jest multimilionerką, ale bardzo skąpa. Za najmniejszy grosz da się powiesić. Dla mnie jednak nie znają słowa „drogo”. Dla mnie gotowi są poświęcić wszystko! Znaczy się, jedziemy do Białej Cerkwi?	Jeżeli będą cię ścigały zajadle i na oślep, wpatrując się tylko w twe plecy, wszystkie te, które nie wymrą tu w górze, będą się przeprawiać albo tu, albo nieco poniżej, bo Małe Plemię spadnie na nich całą chmarą. Otóż Wajnganga jest rzeką zachłanną... a żaden Kaa nie przyjdzie im z pomocą... więc wszystkie dhole, jakie przy życiu zostaną, będą musiały podążyć aż do brodów koło leż seeoneeńskich. Tam zaś powinna czatować twoja szajka i złapać ich za gardło.	Ani mi się śniło. Jeszcze czego! Zdarza mi się świetna okazja zwrócenia na siebie uwagi wyższych czynników miarodajnych, okazja wybicia się, pokazania co potrafię i mam lecieć z wywieszonym językiem do tych panów. Nie, moja droga. Po mnie się to nie pokaże.	Babu bywają wielce dziwni Czy wiecie, czego się doprawdy zachciewa Hurree Babu? Chciałby zostać członkiem Królewskiego Towarzystwa za zbieranie notatek etnologicznych. Mówię panu, opowiedziałem mu o lamie wszystko, com wiedział od Mahbuba i chłopaka. Hurree Babu jedzie do Benares... zdaje mi się, że na własny koszt.	Nie, teraz jestem pański człowiek. Miałeś pan Seftona w podejrzeniu i tak zręcznie zagrałeś, żem się wygadał. Do widzenia.	Wiem, ale w końcu pokazują się w dzień, a nie w nocy, więc czego tu się bać?	Jeszcze nie wiemy, łaskawa pani, a jedziemy, bo w domu nie ma co robić.	Rozumiem że, mówiąc słownikiem mistrza Rabelego, chce pan rzec, że jestem sorbonistą, sorbonitrąbą i sorbonosłem. Jednakże, tak samo jak inni tu obecni, lubię aby mi książka dawała wrażenie szczerości i życia, nie jestem z gatunku tych klerków...	Chociaż nie wiem za co, żałuję jednak szczerze.	Nie prawdaż Aster? tybyś był ciekaw... wiedzieć com to za śliczny wiersz odkrył pod moją poduszką... Szkoda że anonym, nagrodziłbym autora...	Niech się pani nie boi!... Mecenas ma niewinną manię wróżenia z rąk	Ach, przyjaciół. To zamało. Sam pan wie, że nawet widzieć nikogo z nas nie chciała, póki pan od niej tego nie zażądał. Właściwie, jedynym bliskim dla niej człowiekiem jest pan. Ciągle mówi tylko o panu, czeka na każde pańskie przyjście. Tem żyje.	Dla mnie, Dorianie, nie zmienisz się Pozostaniemy zawsze przyjaciółmi.	Jaśnie pan wie przecież, że co do kancelarji sądowej wpadnie, to i przepadnie. Gdybyż to były pieniądze fałszywe, byłaby jeszcze nadzieja, lecz skoro są dobre...	Nagadaliście się do syta?	Wydaje mi się, że wiatr zdmuchnął... wiatr zdmuchnął...	Właśnie o to chodzi, że okazja nie jest najbłahsza. Sądzę, że zgiełk rozmów przeszkodził kuzynce słyszeć, że nie chodzi to o światowe grzeczności, ale o przestrzeganie rytuału właściwego prawdziwemu nabożeństwu.	Niech go nie znam, tego Mellechowicza! A ty co?	Sądzisz, ojcze, że mam gorączkę? Nie, ojcze, nie mam gorączki, jestem zdrowy.	Jużci, mogło się tak przygodzić ale ty bacz, abyś czego nie zełgał, gdyż źle byś na tym wyszedł!	Patrz widzisz, że pamiętałam o wszystkim? W tym na pewno nie będzie ci zimno.	Zdawała mi się pani tak piękna, że oniemiałem z podziwu!	Z panem to ciężko łopatą trzeba kłaść do głowy, a ja do takiej fizycznej pracy mam za słabe zdrowie. Krótko mówiąc: weźmiesz pan setkę?	A! mój Boże! ciągle się śmiejąc i bijąc w ręce, odezwała się Babetta, ja guwernantką! ja guwernantką!... a! to trzeba umierać ze śmiechu...	Proszę pani, zrobię wszystko, co zależy ode mnie, aby to skończyć Czy pani nie zna przyczyny, która spowodowała separację między panią a panem d’Espard	Modlę się za ciebie, mężu.	Nic nie zapomnieliście?	Widzisz! Patrz! I tu jeszcze się najdzie.	O nie, drogi Roy! Tak samo, za pierwszem spotkaniem, powiedział mi głos wewnętrzny: Oto pan twój!	Święta Magdalena nie wszystko wylała na nogi Zbawiciela. W amforze alabastrowej, na samym dnie, zostało jeszcze trochę olejku. Chrześcijanie azjatyccy przechowali go i oto my dzisiaj posiadamy tę świętość. Nie uwierzycie, moja pani, jaka to cudowna maść na rozmaite choroby, na rany czy inne bóle.	Ale i do wycieczki Musimy mieć pilne oko i muszkietników gotowych.	Ażeby ztamtąd wrócili ze sprzymierzeńcami? zaśmiała się Agnieszka.	Co?	Czekaj, paluszków jednej ręki nie wystarczy. Musisz jeszcze jeden z tamtej drugiej dodać.	Dziecko z ciebie! Zdarzyło ci się jakie nieszczęście?	Grosman się podobno spalił.	Nie jestem dla ciebie, drogie dziecko, panią. Chcę być twoją matką.	Nie mówiłem o sobie.	Nie, dziękuję, oszczędziłem sobie dosyć w czasie podróży, mam całą trzymiesięczną gażę.	Pan Baum wstał o dziewiątej, telefonował o konie do domu i jak przyszły, zaraz pojechał.	Poczekaj, a pójdziemy wszyscy razem do Shamlegh!	Czyli że sytuacja ta sama jak przy pannie Klarze!	Dobrze ci tak mówić, ale co powie na to nasz radża?	Tee, inteligencja w kuble moczona. Porozmawiać po ludzku z człowiekiem nawet nie może. Tfu!	Uważacie zatem, że lepiej mieć trochę obowiązków i żyć nieco dla innych, czy tak?	A może to mamusia przyjechała w nocy i tatuś dlatego nie śpi?	Ale kiedy mnie ojciec nie poznaje!	Co to robisz?	Nie będzie wieczną?	Nie czas już pytać i odpowiadać.	Nie! Bo gdzieżby znikła?	Pan teraz pomyślał pewno, że mówię o sznurku w domu powieszonego?...	Pani! jeżeli ramię i waleczność rycerska mogą ulżyć twojej niedoli, oddaję się na twoje usługi. Jestem Don Kichot z Manchy, którego obowiązkiem jest bronić i wspierać nieszczęśliwych.	To znaczy, że dobrze!	Z pewnością, bo każde nadużycie, każdy wybryk, każdy niepotrzebny czyn mści się później najsrożej na nas samych.	Ja wiem, ale ja strasznie wściekły byłem. Wlazłem po tego szczeniaka w ogień i nie znalazłem go. Wstyd mi było.	Jakże się to stało? Niech mi pan opowie, bo pasjami lubię takie historie. To wygląda jak w romansie.	Przyjacielu Sancho, przygodę mamy za pasem.	Dlaczegóż to kolega miał mi współczuć?...	Tak, panie, święta prawda.	Tak, łaskawa pani.	To prawda on bardzo nierozsądnie zrobił.	To z wami robił ceremonie, boście mu obcy, ale ja krewny.	Wreszcie, to mi jest już wszystko	A cóżem ja temu winien!	A potem, panie Smith?	A skądże to weźmie nasienia?	Hotel „Polonia”. Numer 136. Czy mogę panią czekać u siebie?	I to pomaga?	Ja jestem księżyc! a ja jestem lew!	Ja wyjeżdżam: ciotka mi ciężko zachorowała, muszę jechać.	Jak ja sobą gardzę! Jakam ja wstrętna, podła, marna ciebie kochać!	Jakżeż to?	Jeśli jem twój chleb jakże mogę kiedy zapomnieć o tobie?	No, tak odpowiedział ponuro.	Od samego początku.	To sprawozdanie sądowe, przeznaczone dla stóp jego świątobliwości.	Wasza wielmożność jesteś jednakże małżonką znakomitego gubernatora i na dowód tego raczcie przeczytać list, który wam przywożę z podarunkami.	A gdzie wasz Nagan?	A król młody? król?	Bogaty.	Doprawdy?	I małą siostrzenicę moją będę mogła mieć przy sobie?	I rzeczywiście je otrzymam?	I z Baumem, znasz Maksa?	Jednak może?...	Kto cię stworzył!	Margrabina d’Aiglemont.	Miałaś przecie jutro świtaniem przyjechać?	Najmiłościwszy ojcze! cesarz straszny i silny jest!	Niech mu uszy obetnie, jeszcze będę rada.	Powinna chwytać	Przestań ojciec jęczeć	Sygnał!	Trzeciego, wieczorem.	W bocznych skrzydłach archaniołowie Michał i Gabriel, a gdyby można, i małych aniołków kilka.	Wenus...	Więc mnie żałujesz, poczciwa dziewczyno?	Z Zillą?	Żałowałabym szczęśliwych ludzi, którzy na nim żyli
Nikt nic nie wie, ale ja wiem wszystko. Albom to raz podsłuchiwała pode drzwiami, kiedy, bywało, po całych godzinach rozmawia z panią stolnikową w osobnym pokoju? Nikt nic nie wie, ale ja wiem; to jest przebrany kochanek pani stolnikowej, pan wielki, aż gdzieś het z Litwy czy stamtąd, skąd jest stary jegomość. On się starał dawnymi czasy o panią stolnikową, kiedy jeszcze była panną, i już miało przyjść do tego, ale nadeszła wojna, on poszedł do żołnierzy, potem pojechał z wojną w dalekie kraje, a kiedy wrócił, to już zastał panią stolnikową zamężną. Przymusili ją pójść za stolnika; tak mnie to stary furman powiadał, który tu z państwem przyjechał aż z tamtych krajów. Otóż Murdelio, kiedy z wojny powrócił i zastał panią już zamężną, to bardzo desperował i pani także dnie i noce płakała, bo i ona była jego wolała niż tamtego. Ale cóż, kiedy już ręce były stułą związane? Przecie Murdelio, kochając panią, chciał koniecznie co na to poradzić i może byłby co poradził, gdyby był z Bogiem zaczął; ale on diabłu duszę zapisał i z jego namowy męża pani zabił. Potem chciał się z panią żenić, ale już pani nie chciała. Otóż on za swój grzech teraz pokutuje, a jak go odpokutuje, to się z panią ożeni. I pani jakoś teraz już nie bardzo ma ochotę iść za niego; podobno go się boi, ale przecie pani go kocha jeszcze. Pani by wszystko dla niego zrobiła, tylko iść nie chce za niego, a on nieraz tak prosi, tak ją po rękach całuje, klęka przed nią, dalibóg, panie, on klęka przed nią, sama to przez dziurkę od klucza widziałam. Ale na co jej tego? Kiedy on już diabłu duszę zapisał, a kiedy by pani poszła za niego, to i jej dusza pewno by przepadła... i ona pewno nie pójdzie za niego; ale żeby jej tylko słówko powiedział, to Zosię zaraz by panu dała.	A włosy niemalowane, nie? Prawda, że nie? Bo nie znoszę malowanych włosów! Niektóre przyjeżdżają z malowanymi włosami. Jest to rude jak ił, jak muł w stawie, albo ordynarnie jaskrawe. Pani ma jasne włosy, ale melodyjnie jasne. Pani lubi rozmawiać?	O! co do tego, nie chcę się zobowiązywać, zależeć to będzie od uczuć, jakie potrafisz wzbudzić.	Alboż nie? Niechby sobie człowiek myślał, że inna wiara jest kiepska, ale nie powinien myśleć, że ten, co ją ma, to koniecznie wredny, niegodziwy i drański człowiek. Tak jest w polityce i we wszystkim.	Niech mnie morze pochłonie, że nie rozpoznałem głosu, który przynosi nam te wspaniałe wieści.	O tym co to wiersze pisze! wiem! wiem! taki to i biskup mosanie! at! biskupi jak należy w poezję się nie wdają, zwłaszcza światową... Mów lepiej o sobie, czyś się dobrze bawił, czyś się wyskakał?	Jesteś przeczulona. Przecie doskonale wiem, że w tym nie ma żadnej twojej winy. Dajmy temu spokój. Będę musiał złożyć wizytę stryjence i będę ci wdzięczny, gdybyś mnie usprawiedliwiła, że nie zrobię tego dzisiaj.	I nie tylko pojadając i popijając poprawiliśmy pogodę, ale także wielce ulżyliśmy statkowi, nie tylko w ten sposób, w jaki ulżyło się koszykowi Ezopa, to jest opróżniając go z wiktuałów, ale także wyzwalając się z trzeźwości. Bowiem jako ciało umarłe bardziej jest ciężkie niż żywe, tak i człowiek na czczo bardziej jest przyziemny i ciężki, niż kiedy popił i pojadł. I nie powiadają byle czego ci, którzy podczas długiej drogi rankiem piją i śniadają, a potem mówią: „Uff! konikom lżej będzie ciągnąć”.	O! ze Światopełkiem nie łatwo będzie! On ci to wszystkiego sprawcą. Czuje się winnym i dla tego przed sąd stanąć nie raźno mu.	Pozbądź się swych obaw. Nikt nie usłyszy tego, co się tu powie. Mów zatem. Co masz mi do wyjawienia?	Rozumie się, gdyż nie mam środków na odbycie tej drogi powozem.	Widzisz, panie Kmicic, siła razy chodziłem na niedźwiedzia z oszczepem, nie dlatego, żem musiał, ale z ochoty. Lubię, gdy mi jakowe niebezpieczeństwo grozi, bo mi się życie mniej kuczykuczy	A więc gdy Noel wspomniał o „kawale”, wpadłem na genialny pomysł. Jego imię i nazwisko brzmi Jakub Jonson. Żałował, że nie dostał indyka. Ja mu poślę indyka.	Zadowoleni! A więc to znaczy, że was podburzali? To znaczy, że byli podżegacze, buntowszczyki? Tym gorzej dla nich!	Oczywiście! Można mieć tę kabinę za dwadzieścia franków. Może ją pan wynająć, jeśli to panu robi przyjemność. I wiem pozytywnie, że prosił o audiencję u króla, który mu dał do zrozumienia, że nie życzy sobie znajomości z monarchą z operetki.	A niech ta będzie, jak chce, alem rada, że w klasztorze nie nocujemy. PocałunekUmarłabym chyba ze strachu, gdyby mi się taki piekielny wielkolud pokazał.	Ja na to nic nie pomogę, bo nic a nic nie rozumiem...	Oni nie mogą: oni by chcieli, lecz siły nie mają i tak przetrwają, dopóki za nich nie pokonają nicości w sobie setki tysiące zrzeszonych milionów, które wierzgają, wyją i plują, a walki wyniku doczekać nie zechcą i nie zdołają.	Ja się nie mylę.	Aa! to oni przybyli na swoich pirogach?	Nie ma ojca! Ja nie chcę wracać!	Szczęściem i tak dla Waćpana że sprawa o ranę Rybińskiego w nic poszła, bo pachła nie lada czem pod sądem marszałkowskim.	To nie wszystko Wczoraj bowiem od szanownej małżonki pańskiej otrzymałem ten oto list...	Zdaje mi się, że ty coś wiesz o tym wszystkim. Ale ci powiem: w kraju naszym najwyższy naczelnik nosi tytuł Słońce albo Metafizyka, gdyż na zasadach metafizyki kieruje naszym życiem. Pomagają mu trzej ministrowie: Miłość, Mądrość, Potęga	A jednak nie tańczysz.	Nie.	Nie.	To nonsens. Marnowanie czasu i możliwości.	To oszczerstwo! Bezcześcisz pamięć mego ojca!	Wasze to psy? zagadnął jadącego, który go nizkim uczcił pokłonem.	Bardzo ładny, nie myślałam nawet, że tak w nim pięknie.	Tego ja nie wiem, najlepiej byłoby przeczekać. Może po kilku dniach, nie mając już nic do rabowania, Tatarzy odejdą?	Czy to Krzywonos z całą potęgą?	Żyje! Pod każdym względem wspaniała kobieta! Szkoda, że wilgotny tamtejszy klimat nie służy jej. Sparaliżowana prawie!	Co Michcik? Byłeś pan kiedy w teatrze, widziałeś pan głównego tenora i statystów? Otóż cała szkoła są to statyści, a ci dwaj	Co stoicie? Ruszaj się, ty diable Zaporkę odstawić!	Jak to pocieszająca rzecz dla ludzkości, przerwał Baron, nieprawdaż Tomku.	Na tym wehikule zamierzam przebyć czas. Rozumiecie? Nigdy w życiu nie mówiłem bardziej poważnie.	A czy to sprawiłoby ci przykrość, Jörgenie?	To niech jegomość kogo innego wyszlewyszle (daw. dial.)	Włóż komplet od nr 714 do 722 po tuzinie. Tylko prędko. Ozdoby nr 865, jak do kompletu czwartego. Prędzej! Dopełnij lalkami nr 75 i na wierzch kilka piłek, żeby się nie potłukły. I odesłać do mister Tafta dla Dżona Tulfona.	Moje miłe stworzonko, zgadła pani, ale nie trzeba o tym mówić.	Wszystko się tak sprawdza, że ślepy chybaby wątpił!	I cieszy cię to?	I dwu jego synów, którzy na Niemcach się hodują!	Co chcesz za lufę?	Nad nieszczęśliwym losem najukochańszego naszego monarchy boleję! tak jest! Urodzony do szczęścia, z bożém obliczem, z herkulesową siłą, z sercem wspaniałém, z męztwem niezłomném, stworzony aby świat ci u stóp leżąc służył... nie masz nic.	Ktoś pana do mnie skierował?	Umarł, powiadasz?... Wieczny mu odpoczynek!... Umarł... A nie zostałaż ci jaka po nim pamiątka?	A czego ty chcesz? Czego byś ty pragnęła? Ja zrobię wszystko, co mi każesz zrobić.	Catch as catch can, „Chwytaj jak się da”, zapasy amerykańskie o mistrzostwo światowe.	Dziękuję ci pięknie, dziecko, sam pójdę. Pan twój zna mnie dobrze.	Bo skąpo płynie na inne... niższe.	Książę w matni może się zgodzić go oddać.	Jużci we trzech, czy tam wielu łatwiej się obronimy.	Odważne chłopaki! Napadać takiego siłacza!... Przypuszczam, że musiała tam pęknąć niejedna kość.	A drugi raz ożenił się z Łaszczówną...	Udław się, Syngalezie!..	Z zadowoleniem, duszyczka! Hu, krzepki mróz! Sława Bogu, że dojeżdżamy. Ciotuszka nakazywała, żebym do niej zajechał.	Podziwiam panią! Więc mogę mówić zwięźle, tak jak gdybym stawiał ultimatum?...	Dziwak z tego profesora ale bardzo go lubię.	Panie Andrzeju, czy pan zna młodszego Iwickiego?	Czy ciocia była dziś w kościele?	Czy pan Braulard jest u siebie?	Masz Olek, masz Wikta, napijcie się po kropelce, sieroty.	Ma pani kostyum?	W czymże ja mogę pomóc ludowi?	Tak, słyszałam o takiej, która tam ponopono (gw.)	Tak.	Cóż chcesz z nim zrobić?	I cóż mówią?	Cóż więc robiłeś u pana d’Artagnan, sąsiada twojego, z którym w ciągu dnia miałeś długą naradę?	Jakże! Bóg wie o wszystkim	Przepraszam cię, Mela, zrobiłem ci przykrość?	Czyś już zupełnie oszalała?	Jest.	Już długo?	Tam.	Z listem od hrabiego?	W każdym razie ten, kto świsnął spod numeru drugiego wódkę, zgarnął i pieniądze. Teraz możemy zapomnieć o skarbie.	Bez nacisku?	Dobre... oj, dobre... powtórzył dziecinny chór.	Grać będziesz?	Idź do wszystkich Arystofanesów!	Niechże Janowa idzie sobie	No, no, dalej.	Toby sobie znaleźli gdzie indziej	Wieleż liczysz lat?	Zasadnicza idea ta sama	Amen! amen!	Gdzież jestem?	Generał zawsze weźmie	Jakim sposobem?	Mówmy, chociażby o... wieczorze...	Systematyczny system	Terefere mosanie	Toście wy pewnie mąż Sołoduchy?	Trzy doby jazdy...	Widziałem.	Zapewne obaj synowie wrócili uzdrowieni?
Nie tylko, że nie zapłacił lecz zbił mnie jeszcze potem na kwaśne jabłko, żartował sobie z pana, a ja musiałem dotąd w szpitalu leżeć, tak mocno byłem pobity; prawdę mówiąc, to wszystko wam winienem, panie rycerzu, bo gdybyście przejechali las, nie wtrącając nosa do cudzej sprawy, mój pan, dałby mi był jakie dwadzieścia kijów i należność zapłacił pewno, lecz rozgniewany na was, pomścił się za to na mojej skórze.	Och, ja się nie trapię! Śmierć nie przeraża mnie zupełnie... Widziałam dziś rano pogrzeb i doprawdy ten zmarły wydał mi się godnym zazdrości! Czym się to dziejeczym się to dzieje	Cyt, cyt, kuzynie, nie tak głośno, nie budźmy nikogo. Oto oszczędności biednej dziewczyny, której nie trzeba niczego. Karolu, przyjmij je. Dziś rano nie wiedziałam, co to są pieniądze; ty mnie tego nauczyłeś; to tylko środek, nic więcej. Kuzyn to prawie brat; możesz pożyczyć od swojej siostry.	Dla tegom go nad skarbem moim wszystkim postawił Starej wiary to mąż, prawości starej. Mów mu, niech nikomu nie zdaje po mnie mienia, krom królewnej Anny... Ona sióstr nie ukrzywdzi, a ja chcę, aby pokrzywdzoną nie została. Biedna Anna...	To do tego, że jeśliś wołem, to się naprzód o ojca swego dopytuj, nie o wuja, bo Europę byk porwał, ale brat jej, który wypadł wujem jej potomstwu, był dlatego człowiekiem. Rozumiesz?	Nie, powiedział to wprost mamie. Nie pamiętasz?	Przecież przez nią przeskoczą. To nie jaguary czy kuguary, żeby przestraszyć się kilku pochodni.	Bronię to Kozłowej?... powiadam ino, jak się mi widzi. Musi kobieta szukać jakiego zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić.	To nie jest potrzebne możemy zrobić większy interes, jeżeli pan zechce. Jak pan widzi, mam pieniądze, i to nawet nie w banku.	W mieście, to tam pannów nigdy nie zbraknie	Doskonale i możecie być pewni, że jesteście dla mnie nieznajomym, którego widzę raz pierwszy, ale to nie przeszkadza dwóm Włochom, spotykającym się w kraju obcym, mówić z sobą.	Bynajmniej! Ale prawdę powiedziawszy, nie przywiązuję zbytniej wagi do formy rządu. Zmiany rządu prawie nie zmieniają położenia rządzonych. Nie jesteśmy zależni od konstytucji i ustaw, lecz od instynktów i obyczajów. Na nic się nie przyda zmieniać nazwę konieczności powszechnych, toteż tylko głupcy lub pożerani ambicją próbują dokonywać przewrotów.	Nie chwaląc się, nie znajdziesz wasza książęca mość łatwo takowej imprezy, na którą bym się nie ważył, a masz najlepszy dowód na sobie.	Tak, to, jak pan nazywa, jest istotnie bardzo kochane, ale bo czy nie piękne?	Ale ja nie mam sklepu	Szkoda, żeś mi waćpan wprzód tego nie mówił. Jeden mam język w gębie i raz danego rozkazu nie cofam.	Być może W każdym razie, gdy nadeszły złe czasy, Weland nie kradł ani nie żebrał, tylko pracował... a ja miałem szczęście wyświadczyć mu pewną przysługę.	Może trędowatym? Boję się, że z twoją dialektyką możesz się łatwo nawrócić na totemizm nawet, a poza totemizmem nie ma już nic	Zostawże już to mnie, moja kochana wprowadzić. w Źwierniku, żeby mógł, przez nikogo niepostrzeżony, tylko przez wtajemniczyć się w to mającego ogrodnika tamtejszego sukursowanysukursowany (z łac.)	Nie jadę na wakacje. Mam tu pewne interesy.	Bo my dobrze ich znamy, choć się i do nas umizgają... To migdałymigdały	Rzeczywiście „Pierwszy z nich jest tak ułożony zemścić się na królu...” Cóż to ma znaczyć?	Nie	Nie, milczałem.	Co jednak nie przeszkadzało umizgać się...	Ja tylko mówię, że te cechy są ich zaletą, nie wadą.	Doprawdy nie zasłużyłem. Pani wychodzi?	Niezłe jest rozumowanie pańskie, Mr. Randolph. Nie wykluczam wcale, że przyjaciel, mimo wykształcenia i uczciwości swej, opanowany szałem zbieracza klejnotów, oraz znając zbrodnie, związane często z chęcią posiadania ich, mógłby się dać pociągnąć do kradzieży, a nawet morderstwa. O tak, żyjemy w dziwnym świecie.	Dziękuję, ale nie mogę. Jestem dziś na śniadaniu u księcia Roztockiego.	I truka dagsze? Giety? szepy to było sanim umre!	Jakże to? U księcia Bogusława?	Zaraz mogę to zrobić.	Prawdaż to, że młodszy wasz królewicz do Czech się wybiera przeciw Albrechtowi?	Tak jest masz hrabia słuszność. Słowo zagadki leży po za tym światem, jest w ręku śmierci. Nam pozostaje w naszych pragnieniach absolutnéj wiedzy rezygnacya dzieci, które się napiérały gwiazdki z nieba.	A ty go nie znasz lepiej.	Znam, bardzo zdolny i pracowity. Mieszka w wagonie, w domu jest gościem; nie bywa nigdzie, robi miliony! Zresztą gentelman sztywny, małomówny, zimny. Wracajmy. Jaki tu chłód od wody!	Spójrz w górę, królu Zygmuncie oto są kolumny zamku mego... Spójrz na ten miękki, srebrzysty kobierzec, co posadzkę moją okrywa; czyż piękniejszy przywieźli ci kupcy ze wschodu? A wiosną na inny go zamienię, szmaragdów koloru, w coraz to inne kwiaty haftowany, brylantami rosy się mieniący, kobierzec, co pachnie i żyje... Spórz na te sosny ciche	Nie wtrącaj się do mnie. Kończ, coś miał do powiedzenia.	Nie pędź go. Co ci szkodzi, że sobie trochę pogadamy.	A może to twoi rodacy, którym depczemy po piętach?	Bom-bram na maszt! Fala w górę! Żwawo chłopcy! Ruszać się!	Co ci to?	Jak to?	Zdaje mi się że pan gubernator dwie szkaradne rzeczy napisał. Raz udając, jakoby zyskał wielkorządztwo za trzy tysiące sześćset plag, co jest fałszem oczywistym, gdyż książę poprzednio mu je ofiarował. Po wtóre, widoczną jest tu chęć do zdzierstwa swoich poddanych.	Niewiele. Spotkałem barona Anfredi ostatniej zimy w Monte Carlo. Dowiedziawszy się przypadkiem, że jestem właścicielem zamku Iglica, a pragnąc spędzić lato we Francji, zaproponował mi najem.	Huck, w ciemności i ja bym poszedł za nim! Pomyśl tylko: on może stwierdzić, że z zemsty nici, i od razu pójdzie zabrać pieniądze, co wtedy?	Co się z nim stało? Czy uciekł?	A co się stało z ludźmi, którzy się żywili plonem zielonych zbóż?	A jakże! Nazywa się Jim Horscroft i jest moim najlepszym przyjacielem.	Pan zapewne chciał się widzieć z Wentzlem?	Cała Łódź jest u nas dzisiaj! Prawda, że się dobrze bawią?	Jeszcze by tego potrzeba, żebyśmy się jednego dnia pożenili.	Myślę że zasadniczo mógłbym zgodzić się.	Nudziłem się. Słuchałem, jak deszcz pada.	A gdybym i ja toż czuł co ty, Cezarze?	Et, bzik. Czy ty na stałe do nas?	Tak myślę, lecz zarazem sądzę, panie sędzio śledczy, że nasze wysiłki powinny przede wszystkim skupić się tutaj. Proszę przeczytać papier, który właśnie znalazłem w kieszeni płaszcza.	Uwierzy, bo mam dowody w rękach.	No, patrz co wyrabiają ci Żydzi, te... te gałgany!... Nachodzą dom... przestraszają mi córkę...	Proszę objąć mię za szyję	Trwać, wyznawać prawdę głośno i za nią umierać a umierając, przebaczyć nieprzyjaciołom, jak przebaczył Syn Boży.	Czy mogę mówić z panem prezesem Jaskólskim?	Przesadza pani!	Co też pan mówi? Przyjdzie tu, niby tak, spacerkiem?	A, pan jedzie do Presles!	Ach, wy, młode diabły! Z tego mogłoby również wyniknąć, że cała historia z lichwą jest również	Dobrze. Pójdę. Zaraz pójdę. Chciałem tylko...	Dziewucha, bez uroku, jak dąb...	Dzwoniła jeszcze hrabianka Czarska, ale powiedziałem, że pan prezes zajęty.	Może nakłoni.	Słuchaj, mała jakby cię dławiła kość	Tak więc trucizny Borgiów, Medyceuszy i Ruggierich, Rénégo, a później też prawdopodobnie barona von Trenk, których tak nadużywa współczesny dramat i powieść...	Widzę.	Życie, mimo wszystko, jest przedziwnie piękne.	A gdzie są te klucze?	A macie jaką swoją fotografję z tą brodą?	A skórka musi w zębach wprost chrzęścić.	Ak, galima pabėgt.	Biadaż! Są rzeczy, których niepodobna puścić płazem.	Biedny, biedny chłopiec!	Cała szlachta wystąpi...	Ciszej! Tak i cóż?	Czego?	Cóż ci powiem, Murdelio, mnich, kwestarz.	Donkin, twój ster!	Gdzie mama?	Każę ci dać herbaty.	Kochany hrabio, ludzie są wszędzie tacy sami; gdy w jakimkolwiek kraju pozna pan dokładnie jednostkę, będzie pan miał wyobrażenie o całym rodzaju.	Kolacja?	Książę Gilbert de Guermantes.	Obrączka ślubna	Och!...	Ot, siedź pan, kiedy ci dobrze.	Patrokles zajął im tyły!...	Przecież fortepiany są u nas...	Skąd masz te pieniądze?	Tak...	W imię Ojca i Syna!...	W jakiej odległości od morza zostawiliście tego żółwia?	Z radością...
Zobaczy ojciec! Ale nim to nastąpi, czy zrujnowałby cię tysiąc talarów?... Tysiącem talarów mógłbyś wstrzymać pościg... Więc dobrze, jeśli nie masz zaufania do Dawida, pożycz mnie, ja ci oddam, ubezpieczysz je na moim posagu, na mojej pracy...	Dać spokój! Teraz, kiedy odchodzę stąd na zawsze! Dać spokój i już nigdy nie mieć okazji? Mówię ci jeszcze raz: gwiżdżę na jej pieniądze. Możesz je sobie wziąć. Ale jej mąż potraktował mnie jak ostatniego psa. Był sędzią pokoju i to on ciągle pakował mnie za kraty za włóczęgostwo. Ale to jeszcze nie wszystko! Kazał mnie wychłostać!! Wychłostać przed więzieniem jak Murzyna!... Publicznie, na oczach całego miasta!... Wychłostać!	Mój Konopka! Jeżelim takiego tonu przybrał do mojej mowy, że ci się widział obrażającym, to przebacz, bo, jak mi Bóg miły, obrażać nie chciałem, w dowód czego powtórzę ci radę moją tymi słowy: porzuć tę konkurencję, bo to panna nie jest dla ciebie.	No to śmieszna, kochany Marcinie, jesteś jak dziecko, któremu się szybki z okna albo gwiazdki z nieba zapragnie. Czy nie wiesz, co to „nie można”? Polak, Miłość, RozumOwe szaleństwa za kobietami, owe wzdychające miłości zostaw już Francuzom i Włochom. To ich rzemiosło. Polakom, których umysł z natury stateczny i których serce do wyższych daleko rzeczy niż marna kobieta wzniesione, taka rozrywka nie przystoi, ale może być, bardzo wierzę, ale na to jest rada. Wytchnij trochę, popracuj, zabaw się książkami, wzmocnij i otrzeźwij umysł jaką poważną nauką, a kiedy cię to trochę umęczy i znów wyjedziesz pomiędzy ludzi, to ci się znowu inna podoba panna.	Bo konia, nimem go odnalazł, wilcy w lesie na polance zarżnęli, a zasię skrzynie ostały, które ja do drogi przywlokłem, aby czekać na zmiłowanie i pomoc dobrych ludzi. To rzekłszy i chcąc zarazem dać dowód, że prawdę mówi, wskazał na dwie łubowełubowy (daw.) kierować, prowadzić. Czech.	Bo widzisz Halski to jest właściwie rozpustnik.	Już ja ją przezpiecznie odeślę albo i sama odwiozę prędzej zaś sama odwiozę, bo raz w życiu chciałabym widzieć całe owo straszne pogranicze, o którym się tyle od małości nasłuchałam. Na wiosnę, gdy się szlaki zaczernią od czambułów, mąż mi nie pozwoli, ale teraz, jeśli Ewka tu zostanie, będę miała dobry pozór. Za jakie dwie niedziele zacznę się napierać, a za trzy pewnikiem pozwoleństwo otrzymam.	Nie! powracać już nie czas. Można było odepchnąć ofiarowaną koronę, ale dziś zagrabioną musimy dla czci waszej odzyskać. Jestem przekonany z tego com słyszał i widział że to co w przekonaniu królowej tobie panie przeszkodzić miało, pomoże właśnie i przyjaciół ci zjedna.	Rozumujesz jak głupiec, mój przyjacielu a Danglars, ten spryciarz, ten frant, ten filut zaraz ci dowiedzie, że pleciesz bzdury. Przekonaj go, Danglars, nie rozczaruj mnie; powiedz mu, że Dantès niekoniecznie musi zginąć, a zresztą szkoda by go było, gdyby umarł, to miły chłopak, ja go lubię. Za twoje zdrowie, Dantès.	Ma i nie ma. Teraz dopiero dowiedzieliśmy się, że mu po matce zostało kilkanaście tysięcy rubli, ale on z procentu utrzymuje ojca w domu dla obłąkanych i kapitał uważa za nienaruszalny. Że z niego nic nie weźmie, to pewna, bo, nim zaczął u nas urzędować, znosił taką biedę, że wprost głód marł, a nie ruszył ani grosza. To taki charakter. I zrozumie szanowny pan, dlaczego go tak cenimy. On, zdaje się, coś teraz pisze i liczy, że z tego opędzi koszta urządzenia. Może być. Teraz jego nazwisko dużo znaczy.	No, dobrze! Nie przypominam sobie, czy mówiłem już wam, że przez pewien czas zajmowałem się geometrią czterowymiarową. Niektóre z moich wyników są zadziwiające. Weźmy na przykład portret tego samego człowieka w ósmym roku życia, w piętnastym, w siedemnastym, w trzydziestym trzecim i tak dalej. Wszystko to są jakby przekroje, jakby trójwymiarowe wyobrażenia istoty czterowymiarowej, która jest tworem stałym i niezmiennym. CzasUczeni wiedzą dobrze, że czas jest tylko rodzajem przestrzeni. Oto znany powszechnie wykres	A to wójtowa zległazlec (gw.)	A! ty trzpiocie najdroższy...	Ale hienę sadza się do klatki	Ależ ty nie umrzesz przecie!	Co do mnie, mości rycerzu dzień dzisiejszy uważam dla siebie za bardzo szczęśliwy, gdyż miałem zaszczyt poznać w nim waszą dostojność. Przyniósł on mi i inne korzyści, które wielką dla mnie mają cenę, dowiedziałem się cudownych rzeczy o jaskini Montesinos, o metamorfozie Guadiany i córek Ruidery, które przyniosą niemałą ozdobę mojemu Owidiuszowi hiszpańskiemu.	Co prawda, to prawda! Mam pięć morgów, jakby mi trzy dołożył, miałbym osiem i już by człowieka nie tak w szkodę ciągnęło.	Cóż się stało z Danglarsem, głównym winowajcą, bo to on do tego podżegał?	Dowiesz się o niej kiedyś, Aramisie; na teraz chcę naśladować powściągliwość w mowie siostrzenicy doktora.	E! panie wydajesz mi się większym, niż ja, szpakiem, bo wyglądasz, jakbyś zapomniał, że mamy z sobą na pieńku.	Jak to?	Jeszcze mi tu wyć zaczniesz, no mówię ci, że nie mogę. Dziś nie mogę. Gdybym nawet chciał.	Jeśli waść się domyślasz, to powiedz prędzej, bo mnie ogień pali!	Mówiła mi baronowa Lamoni, że Irenka jest zawsze w Darnówce... dziwiłem się...	Nie słyszałem o tem Wydaje się delikatną i słabowitą w istocie, a ma przed sobą jeszcze kilkanaście dni tych festynów, któremi dobrze się umęczyć musi. Na turnieje choć z galeryi będzie patrzeć zmuszoną, a potem rozdawać nagrody. Wieczorem od tańca się nie uwolni.	O ty, bezbożniku!... psiawiaro!... odszczepieńcze od kościoła boskiego!... Adyżeś ty naprawdę sumienie stracił, iże się wylegujesz, kiedy twoja rodzona czeka chrześcijańskiego pogrzebu... Upamiętajcie się, Ślimaku...	O! to zupełnie co innego; nigdy, przenigdy.	Okpił, okpił! Sprzedałem za czterdzieści tysięcy, zarobiłem na tym trzydzieści osiem i pół, ale mnie okpił! Nie daruję mu tego do śmierci!	Pierwszy zaszyty jest w Biblii, którą wczorajszy dyliżans uwiózł bardzo daleko.	Po tamtego. Panna nie wie...	Przypatrzcie się, wasza wielmożność, jaki to psi syn mądry... powiadomiony, co się w obozie dzieje, jakby zjadł z nami beczkę soli.	Wszystkiemu pan jest winien. Tyle dzisiaj miałam przykrości...	Zdaje się, że ludzie majętni, z obyczaju i wychowania to widać... a z charakteru znać szlachtę, bo fantazji wiele.	A co?	A dwugłowca mają?	A jak wyglądał?	A syn pani?	A toż czemu? owszem, śliczna-by z nich dwojga była para.	A zatem, skoro straciliśmy okazję, ruszajmy dalej	A, bez cały.	Ależ dlaczego?	Ar žinai ką, Onele, man iš galvos neišeina tas Paliulio apie Ameriką pasakojimas. Pašėlusiai ir sukrovė pinigų, du tūkstančius! Ketverius metus pabuvo ir dabar sau ponas!	Bułanka się zastoi	Bynajmniej. Zawiadom go, że chciałbym z nim pomówić.	Cała nasza wytworność ginie wobec szczerości, jaką te masy posiadają, a my nie. U nich przynajmniej w sprawach erotycznych nie ma kłamstwa, wykrętów, słodkich minek i wywracania oczu.	Całą furę dolarów. Może piętnaście tysięcy... może i więcej. Ma wyzłacane brzegi i czego tylko dusza zapragnie...	Ciekawe rzeczy mówisz, don Miguelu Nie sądziłem, że pan de Castro ośmieli się powrócić. I cóż ci opowiadał? Chciał oczywiście uchodzić w twoich oczach za ofiarę nikczemnej niesprawiedliwości?	Co takiego, ojcze?	Co za chorobliwe skrupuły! Brzozowski sprowadzając się tutaj wiedział, że zaszkodzi naszemu ojcu... A jednak sprowadził się i... nie mamy do niego pretensji...	Co?... Kto?... Księżniczka?...	Czy w okolicy Radoliszek praktykuje wielu znachorów?	Cóż wczoraj?	Cóż zrobił z majątkiem? liczyli go lekko na dwieście tysięcy.	Cóż?... kiedyż?...	Do czego potrzebne?	Do diabła! Wątpił pan o tym?	Do jutra... po panu Kopowskim. A nie zapomni pan o Pajęczynie?...	Dopiero by na wsi wydziwiali	Gdyby mu można zaufać...	Gdzież się podział?	Głupiś! Nie będziemy, wołając, recytować całej litanii!	Hm	I ludzie niech jej się napatrzą!	I wojska waszej królewskiej mości pierwsze zaczęły z pola bitwy uciekać.	In saecula saeculorum, amenIn saecula saeculorum, amen (łac.) zagrzmieli jednym głosem wędrowni klerycy, którzy odpowiadając tak zawsze opatowi, nie bardzo baczyli, czy odpowiadają do sensu.	Jacy oni twoi? Pluń na marę! poganie! ne chresty! Matka twoja była chrześcianka, a ojciec obwiesił się nie chcąc ci być ojcem: czémże oni twojemi być mają?	Jak mi Bóg miły gonimy coś w piętkę! Cóż wy myślicie sobie, dobrzy ludzie?	Kobieta zapytałem Wirskiego.	Kobieta, Słowo odpowiedział Zagłoba	Kocham cię	Kopniesz pan psa swojego!... Mnie tak z roli wypada... przeczytaj pan!	Kto mię wołał? zapytał hajduk	Mamy żywność i gorzałkę ze sobą	Miałeś prawo, panie	Mieniasz? Na cóż? A cóż z tej dziczy i nędzy wynieść można? Złota ni srebra, ni żadnego kruszcu nie mają... jak zwierzęta po lasach żyją... Miast u nich nie ma ani wsi nawet... a ludzie...	Naturalnie! Stoję u pala i słyszałem wszystko, coście gadali. Nie bójcie się, nie przyjdę do was!	Nie ma więc nic takiego, czego byś nie znała!	Nie spodziewaliśmy się i tego.	Nie tak powiedziałam, moja droga. Powtarzaj moje słowa dokładnie. Powiedziałam, że rada bym była, gdybym mogła uwierzyć, że zdołałabym je złamać. Chciałabym wiedzieć, że posiadam siłę po temu.	Nie, m’sieurm’sieur (fr. monsieur)	Niestety, odebrałaś mi możność takiego uprzedzenia Wczoraj mało pięćdziesiąt razy telefonowałem. Nie raczyłaś nawet podnieść słuchawki. Kilka razy pukałem do drzwi. Nie raczyłaś odpowiedzieć. Cóż więc miałem zrobić?	O!	O! Daleko stąd, w Gdańsku.	Ot, moja myśl! Naprzód wiwendy tyle zgromadzić, jakobyśmy mieli oblężenie wytrzymać, potem obóz warowny założymy, a wówczas niech przychodzi Radziwiłł ze Szwedami czy z diabłami. Szelmą jestem, jeżeli tu drugiego Zbaraża nie uczynię!	Po prostu	Poddać się, uratować życie!	Poniute! turbūt tos poezijos ir fantazijos mes turėjome pervirš... Ir labai gal būti, jog mylėtojai ir gerbikai tokių niekų su apgaunančiais poezijos dūmais ir išlėkė, kaip dūmai, į padangę...	Silny charakter!	Tak, twarz jakby z miedzi pobielanej.	Tak, zrobił sobie bilans. Mądry chłop, zrobi miliony.	Tak.	Takby powinno być!	Tanio sprzedom... na moje sumienie, tanio!...w sam raz do tyjatru.	W ogóle do nas, do Czech Skoro Płazy są już pod Dreznem...	Widzisz jakem cię nastraszyła	Z Bogiem!	Za trzecią salą w korytarzu. Po co pani ten widok?	Zbyt młody pan jesteś na tak ciężką stratę. Współczuję panu, współczuję. Oby ci czas boleść ukoił.	Zobaczymy dziś popr.: tłumaczyć. spokojniejsi.	Zobaczymy, zobaczymy
Bo i szczera nieboga. Poniektóra i matki tak nie miłuje, jako ona ojca miłowała. I do tego nieprzezpiecznonieprzezpieczno (daw.) jeszcze śniegiem nie zasypało Zychowej mogiły, już Cztan i Wilk na zgorzelicki dwór nastąpili. Szczęściem dowiedzieli się moi ludzie przedtem, więcem z parobkami w pomoc skoczył, i Bóg dał, żeśmy ich godniegodnie (daw.) zameczek, niewielka twierdza. prawy uczynił. Następowalinastępować (daw.)	Piłeś już dosyć, opoju jeden Jeśli jeszcze pociągniesz, będziesz tu chyba nocował, bo nie utrzymasz się na nogach.	Krótko mówiąc, myśleli, że palnąłem sobie w łeb? Że straciłem wszystko i w uproszczony sposób przeniosłem się na tamten świat? Nie, moja droga, wprawdzie zrobiłbym w ten sposób wielką przysługę niektórym ludziom, ale jestem już taki nieużyty, że wolałem zostać na tym padole płaczu.	Na Kuklinowskim ran nie masz, jeno bok ma spieczony i osmalone wąsy. Musiał zmarznąć albo zatchnął się, bo własną czapkę dotychczas w zębach trzyma.	Słuchajże, frater. Nie wiem, gdzie u was moda przyjmować, ale jeśli tu, na tym miejscu, to radzęć, jak tu przyjdzie brat Jerzy, odejść lepiej, ot, do tej izby przy furcie, bo my tu o nader światowych rzeczach będziemy rozmawiali.	Ale też lepszego człowieka nie naleźć na świecie.	Słowo Słowo to jest zawsze coś mniej lub coś więcej. Słów wielkich nie lubię. Zawsze mnie zmora dziwna prześladuje, że wyrzuciwszy z siebie powiedzenie znaczne i ważkie, już potem nie można odnaleźć w życiu właściwego miejsca, z którego poród tych słów się wywodził.	Przecież nie mogę! Przecież muszę się patrzeć, jak się z mydła bańki robią na miednicy!	Jasne, jeśli tylko się nie boisz.	Bardzo, bardzo szczęśliwie! Ale, kto wie, z czasem znudziłaby może kochanego mego chłopca dziecinna żona. Z każdym rokiem mniej odpowiednią byłaby mu towarzyszką. Coraz byś więcej czuł, czego ci braknie w domu. Bo widzisz, ja bym pewnie się już nie zmieniła. Toteż lepiej jest tak, jak się stało.	Ty już przychodzisz do zdrowia, mój przyjacielu! Jeżeli kto, to ty porządnie oberwałeś; łeb twardy jak żelazo! No, George, jak ci się powodzi! Ładną masz cerę, nie ma co mówić. Ho, ho! wątroba nie w porządku. Czy zażywałeś lekarstwo? Ludzie, czy on zażywał to lekarstwo?	Na cóż ci to? nie wierzysz mi?	Ech, drwisz pan ze mnie zachowujesz się jak dobra czy raczej samolubna matka, która koi miodowymi słowami cierpienie dziecka, bo męczą ją jego płacze. Nie, przyjacielu, niepotrzebnie mówiłem ci, abyś się zastanowił. Nie, nie obawiaj się niczego	Trestka zapewne? O, dziękuję! Znarowiłby mi konia. Zresztą... nie chciałam. A Wiluś uparł się. Nauczyłam go tylko, jak ma postępować z Buckinghamem.	No to na próżno robią panikę. A jak ci się zdaje, gdzie pojedziemy?	Otóż! już rozpłomieniony! rozśmiała się kasztelanowa, powstrzymajże się w zapędzie, bo się oszukasz straszliwie i śmiesznie... żal mi, że ci nie mogę powiedzieć jak?	Kochany panie Copperfieldzie pragnęłabym, aby mąż mój zrozumiał swe zadanie. Wydaje mi się rzeczą wielkiej wagi, by od pierwszej chwili pojął wymagania nowego położenia. Znając mnie od tak dawna, wiesz, kochany panie Copperfieldzie, że nie mam tak zapalczywego, jak mąż mój, temperamentu. Usposobienie moje jest, że tak rzec mogę, na wskroś praktyczne. Wiem, jak daleką przed sobą mamy drogę, wiem, że nas czekają przeróżne trudy i niewygody. Na oczywistość tę nie zamykam dobrowolnie oczu, lecz znając zarazem mego męża, wiem, jak rozległymi rozporządza środkami, i dlatego właśnie chcę, aby zdawał sobie jasno sprawę z obecnego swego zadania.	To dobrze. Nic nad to łatwiejszego. Tylko, że nie zobaczymy tam poławiaczy pereł. Doroczna eksploatacja jeszcze się nie rozpoczęła. Mniejsza o to. Każę płynąć do zatoki Manaar, dziś w nocy tam staniemy.	Młodzieńcze, zrujnujesz się na konsekwencję!	Nie! Wybaczaj waszmość, wolę u Michała się uczyć!	To ja się ośmieliłem, proszę pana Nie mogłem się powstrzymać, słysząc pierwszy raz w życiu czeską mowę.	Zupełna racja! Jestem pewny, że nie dałoby to żadnego wyniku.	Mówię ci, że położyłam się, ale zasnąć nie mogłam.	O kogo ja się staram? O pewną panienkę na Rusi.	O, Mateo, straszniejszych od tych, jakie widziałem, już chyba nie ujrzę.	Przecież i ten jej narzeczony mógł się dorobić. Mój ojciec jak się żenił, nie miał ani talara, a teraz przecież jest bogaty.	Który w dodatku sam garnie się do mnie Bystry człowiek! on to pojmuje, że więcej zrobi i lepszą zyska reputację pomagając dźwigać się dawnemu rodowi, aniżeli gdyby sam wyrywał się naprzód. Bardzo rozumny człowiek Choć chwilowo zdobył sobie księcia i całą arystokrację, mnie jednak okazuje najwięcej przywiązania. I nie będzie tego żałował, gdy odzyskam stanowisko...	Gdyby pan prokurator nie oświadczył się tak otwarcie przeciw niemoralności historyjek, w których pogwałcona jest konstytucja małżeńska, opowiedziałbym państwu zemstę pewnego męża	A prawda! widzę na powierzchni wód jakieś długie czarniawe ciało.	Cicho pan. Włóczęgom, psom i ludziom od Szai wołał któryś, zwracając się do wysokiego chudego blondyna, melancholijnie siedzącego na środku pokoju, który błądził dużymi, jakby pożyczonymi oczami, po ścianach pokrytych oleodrukami.	Mogłoby się okazać na przykład, że jest zboczeńcem.	Niewczesne żarty Nie chciałbym o nich pamiętać, gdy z tego domu wyjdę. Odmowy pańskiej też pamiętał nie będę, ani w jej racje nie chcę wchodzić.	Że nie mam nic do powiedzenia człowiekowi, niedotrzymującemu danego słowa.	A mnie to na co?	Cóż, kochany panie Fernandzie to małżeństwo chyba nie wszystkim pójdzie w smak.	Doktor Mortimer wyjaśnił to w ten sposób, że sir Karol szedł potem na palcach.	Słowo latarnika toć to wino grawskie, lekkie i wesołe. Na Boga, dobra pani, nauczcie mnie sposobu, w jaki je sporządzacie.	To zły znak Co masz na sumieniu, Tomku?	Właśnie ten, widział go pan u mnie wtedy, kiedy miałem zaszczyt gościć panów na śniadaniu. To rzeczywiście dzielny człowiek; był trochę żołnierzem, trochę przemytnikiem	A czy byłeś już w służbie przy jakim dworze i czy ci się poszczęściło?	Martwi mnie, że muszę już odejść Obiecałam księżnej, że przejadę się z nią. Do widzenia, panie Gray. Do widzenia, Henryku. Czy jesteś gdzieś zaproszony? Ja również. Może spotkamy się u lady Thornbury.	Gdzie? jak? co?... Nic nie słychać!...	A teraz, pani, staraj się pogodzić z Bogiem, ludzie już cię osądzili.	I ja nie!	Nie byłem, jaśnie panie!	Nie jedyny, ale jeden z gorętszych. Pan Zgierski.	Hm! a kiedyż to spodziewasz się?...	Ej! pane poruczniku żeby my chcieli do Chmiela, tak by my nie byli z tej strony Dniepru.	Obecnie czeka pan na kogoś, który jest w sklepie z kapeluszami. A więc... kobieta.	A tenże blady pan taki strojny. Nie wiesz, kto jest?	My się tak bawimy	Już niech pan będzie spokojny, wszystko będzie dobrze.	Aż ci wyschnie, zwietrzeje i ulęgnie się do ołtarza!	Brzydzisz się mną?	Do licha eksploatacja prawdziwego kauczuku niedługo przestanie się opłacać.	I cóż się okazuje?	Jednak może się zdarzyć, że ich pochwycą.	A, ba! Żeby to który z naszych, tobym sobie dała z nimi radę, ale to jakiś starszy, nieznajomy... Chce nam cały dom przetrząsać, niby wedle naszej przezpiecznościprzezpieczność (daw.)	Czy to ten czeladnik zawdy tak z wacpaństwem siedzi w kupie?	Z tej strony jesteśmy już zapewnieni Jeżeli zapinki wysłane miały być do Francji, później, niż pan, tam przybędą.	Jest! Jest! Słuchajcie. „Osoby dotknięte obłędem podlegają urojeniom i melancholii, wzrok suchy, niepewny, zachowanie niespokojne, ponure”... Czy nie tak jest?	Bo miałem wiele do czynienia, rzekł Poręba.	Było ci to potrzebne!	Czy to prawda, że pani Korkowiczowa każe wbrew przyzwoitości i zwyczajowi podawać pani półmisek po swoim mężu?...	To ona!	To wasze ostatnie słowo?	To poproś swego ojca, żeby ci dał...	Rób ze mną co zechcesz.	A jak nas Niemiec zobaczy?	Kupiłem ją właśnie... przeciwko policji Czy wszystko w porządku w Hind (Indiach)?	Proszę bardzo!	Tak sądzisz?	Tak.	Zaraz będzie. Skończyłam Stary Zamek, prześliczna rzecz Po kolacji zrobimy lekcje?	A cóż mi pan przynosisz? może pan czego żąda? potrzeba mu czego? grozi jakie niebezpieczeństwo?	A wróciła! A wiecie, panie, kto mi ją powrócił?	A ja rusznicę	A skądże ja przybywam, jeśli łaska?	Co mówisz?	Jest chory?	Więc takie alegorye!	Za poległych...	Zrobiłabym nawet więcej, gdybyś mi pozwolił.	A którenktóren	Dziękuję ci.	Gdzie oni są?	Hę?	Jestem redaktor Valenta.	Kuklinowski zabit!	Ma rację!	Mości rycerzu czy jesteś zakochany?	Muszę.	My?	Oto rozumem i mową.	Pytam, czy siła gości u księstwa?	Robią!	Służę panu.	Trzeba tu będzie którego zwabić i związać; będziem mieć i zakładnika, i przewodnika.	Z tobą i z Dorą?!	ŻydWojna rzekł Jan
Jakże nie mam być smutny kiedy mnie to Rabe kością w gardle już stoi.	Król! Sądziłem, że jest filozofem na tyle, aby rozumieć, że w polityce nie ma morderstw. W polityce, wiesz to równie dobrze jak ja, nie ma ludzi, tylko idee, nie ma uczuć, a tylko interesy. W polityce nie mówi się, że zabito człowieka, ale że usunięto przeszkodę. Mam ci powiedzieć, jak było? Posłuchaj: Myśleliśmy, że można liczyć na generała Quesnela, bo polecono go nam z Elby. Jeden z naszych idzie do niego i zaprasza na spotkanie do klubu, gdzie spotka przyjaciół. Przychodzi, odkrywamy mu cały plan, ucieczkę z Elby, zamierzone lądowanie. A potem, kiedy wszystkiego wysłuchał, wszystko zrozumiał i kiedy nic już nie mieliśmy przed nim do ukrycia, on oświadcza, że jest rojalistą. Wszyscyśmy spojrzeli po sobie; żądamy, aby przysiągł, przysięga, ale tak niechętnie, że doprawdy była to obraza boska, a nie przysięga; i mimo to puszczamy generała bez przeszkód, wyszedł wolny. A że nie wrócił do domu, cóż chcesz? Wyszedł od nas i pewnie pomylił drogę, nic więcej. Gdzie tu morderstwo! Doprawdy, zaskakujesz mnie: ty, zastępca prokuratora królewskiego, opierasz oskarżenie na tak marnych dowodach! A czy ja kiedykolwiek odważyłem się powiedzieć ci, kiedy pełnisz obowiązki wiernego rojalisty i ścinasz głowę któremuś z naszych: „mój synu, popełniłeś morderstwo”? O nie! Powiedziałbym: „bardzo dobrze, wygrałeś pan bitwę, jutro rewanż”.	Nie obwieszano jeszcze wówczas medalami każdego, kto przypadkiem posłyszał huk działa. Nie! Uczestniczyłem w dziewiętnastu gorących bitwach, w czterdziestu sześciu potyczkach konnych, a drobnych utarczek było bez liku. Odniosłem dziewięć ran; mam medal, cztery odznaki i jeden order, bo moi kapitanowie, którzy obecnie są jenerałami, pamiętali o mnie, gdy Kaiser-i-Hind (cesarzowa Indii) dożyła pięćdziesięciolecia panowania, a cały kraj się radował. Powiedzieli: „Dać mu order Berittish IndiaBerittish India	U...ać się na pieniądze Do kroćset czartów, ubawiłem się za więcej niż za pięćdziesiąt tysięcy franków. A teraz jazda! Wietrzyk dmucha jak zamówiony. Słuchaj no, bracie Janie. Nigdy człowiek nie uczynił mi czego dobrego, żebym się mu nie odpłacił lub przynajmniej nie zachował o tym pamięci. ZemstaNie jestem niewdzięcznikiem, nie byłem i nie będę. Ale znowuż nigdy mi nikt nie dopiekł, aby nie pożałował tego albo na tym świecie, albo na tamtym. Bowiem bajbardzo też ze mnie nie jest.	Ja tam nie wiem, z jakiego rodu jestem i do czego należę ale to wiem, że z Bazylego garnka nigdy bym nie miał takich szumowin, jakie mam z Gamaszowego.	To na nic się nie przyda, z bydlęciem nie można spraw ludzkich załatwiać.	Ach, pani majorowo! Nie śmiałem w to wierzyć, ale gdyby się zdecydowała, byłbym szczęśliwy. Trzeba stąd pięć mil jechać do lekarza. Ona jest tak zręczna i dobra, że nie zabrakłoby jej zajęcia przy opatrywaniu ran i leczeniu gorączki. Pewny jestem, że wszyscy znaleźliby drogę do pani w robotniczym domku. Dużo jest niedoli u biedaków, której ulżyć można dobrym słowem i życzliwą poradą.	Co się stało, to się stało Jedno jest pewne, że: ludzie, którzy nie tylko trafili do podziemiów, ale nawet chodzili po nich jak po własnym domu, że ludzie ci żyć nie mogą...	Nas to nie interesuje Plany mamy inne. Skończona rozmowa. Idź pan z Bogiem. Nasz zakład nie dla szewskich uciech.	Bo to urodzona artystka. Ja przecie także patrzę na naturę i odczuwam ją, ale ona pokazuje mi takie rzeczy, których sam nie umiałbym dostrzedz. Przed paru dniami wybraliśmy się wszyscy do lasu, gdzie pokazywała mi naprzykład paprocie w słońcu. To takie ładne! Nauczyła mnie także, że pnie sosen mają, zwłaszcza w wieczornem oświetleniu, ton fioletowy. Ona otwiera mi oczy na kolory, których przedtem nie widziałem, i jak jakaś wróżka, chodząc po lesie, pokazuje mi nowe światy.	Takie jest zresztą moje zapatrywanie się na rzeczy od chwili, kiedym przed ołtarzem ślubowała: „Ja, Emma, biorę sobie ciebie, Wilkinsa”. Nie dawniej, jak wczoraj wieczorem, odczytywałam słowa małżeńskiej przysięgi i przyszłam do wniosku, że nie opuszczę nigdy mego męża. Tak, chociażby zapatrywanie się moje na słowa przysięgi było błędne, powtarzam, nie opuszczę go nigdy.	Aby im krew puścić prościuteńko pomiędzy ich dwa kciuki, za pomocą pewnych lancetów z najlepszej stali. Czyniąc im tę przysługę, zaszczepilibyśmy im dziatki wielce chrześcijańskie i ta rasa poprawiłaby się w naszym kraju, gdzie dotąd nie najlepiej się dzieje.	Ci panowie z Rosji będą mieli prawo pluć nam w twarz, jak ja panu pluję, jeżeli my nie zmyjemy tej hańby.	Ej, woda ciepła, nie kapryście!	Idąc za radą naszych mistrzów Lewatywiarzy, w epoce, w której ma zwyczaj tu przybywać, umieściliśmy w młynach mnóstwo kur i kogutów. Za pierwszym razem, kiedy je połknął, o mało że nie umarł. Bowiem śpiewały mu we wnętrznościach i fruwały po żołądku, z czego popadł w lipothymię, ucisk serca i konwulsje gwałtowne i niebezpieczne, jak gdyby jakiś wąż wlazł mu przez usta do żołądka.	Ja jestem trochę niespokojny, czy się jemu co złego nie stało.	Nie mylisz się Jegomość, Bóg dobry obiecuje pocieszyć nas potomstwem.	Nie wiem	Nie wiem Nie wiem.	Nie, tylko jeden Bóg ma prawo, bo on wie, co wycierpiałam. On jeden zna wszystkie łzy moje, wszystkie cierpienia. O Boże, Boże, Boże!..	O człowieku najbardziej egoistyczny ze wszystkich zwierząt, najbardziej egocentryczny ze wszystkich stworzeń. Zawsze zdaje ci się, że Ziemia kręci się tylko wokół ciebie, że słońce świeci wyłącznie dla ciebie, że śmierć zbiera żniwo tylko dla ciebie. Mrówko, co złorzeczysz Bogu z wierzchołka trawy! Czy ci, co stracili życie, nic nie stracili? Pani de Saint-Méran, pan de Saint-Méran, pan Noirtier...	Pan jest doktór i ja nie jestem chory.	Połowa z was nie zostanie.	Ty tego nie uczynisz.	Wspominać nie warto! Gorszą się tym, że pan Kazimierz trochę gra...	Z kim? Ja nie lubię w klasy...	Czy pani wie, że ja już tu byłem? Przysłałem potem te chryzantemy. Po wczorajszym liście pani powiedziałem sobie: to po prostu anioł i trzeba nie mieć ani serca, ani piątej klepki, żeby dłużej zwlekać.	I tak teraz tego głupkowatego zdania przeczytać nie potrafię A zresztą, my tak czy siak z końcem kursu wychodzimy, więc nam to wszystko jedno.	A samych środków, wnętrz między oprawami, już nie?	Czemu? Jako żołnierzowi, który w jeździe całe życie służył, mówić mi tego nie wypada, ale owóż temu, że wszędy piechota a armaty grunt, dopieroż one pochody a obroty wojenne, a marsze, a kontrmarsze. Siłasiła (daw.)	Kiedy bo widzisz, nie mam książek Te, które miałam, pozostały tam, w Indiach.	Nie jeden... straszne plotą dziwy! Jeżeli choć przez pół prawda co mówią, warto by Neron wygnał Nazarejczyków lub wymordować ich kazał, bo za nich Bogowie na całym Rzymie mścić się mogą...	O, to jest niesłychanie zmysłowa dziewczyna. Przywiązałam się do niej, gdyż wiem, że nie ma żadnej moralności. Uważam za wysoce nieetyczne posiadanie moralności. Jeżeli etyka, niech pan przyjmie moją terminologię, jest moralnością przystosowaną do aparatu naszej indywidualnej psychiki, to moralność w ogólnie przyjętym znaczeniu, narzucona danemu indywiduum, będzie w jego pryzmacie nieetyczna, gdyż nie może być szczera, a wypływa z pobudek strachu przed wyłamaniem się z szablonowych reguł.	Pójdę i ja za nimi. Jestem stara, ale jeszcze nie straciłam zębów.	To nie aligator Tylko krokodyl.	No, jest taki. Ja niby to bełkocę ułamkami wszystkich języków, ale na grandę rozmówić się nie umiem po prawdzie żadnym. A tymczasem interesa wymagają szczegółów. Czasem to nawet warszawskiego kłapania, do licha, zapominam. Teraz ciebie zrobię swoją prawą ręką. Bo, rozumiesz, będziesz moją żoną.	Może jednak zaszło coś, co było zdumiewające i piękne, i wspaniałe Mam to samo uczucie co ty, Krecie: jestem śmiertelnie zmęczony, ale to nie jest zmęczenie fizyczne. Na szczęście płyniemy z prądem, który niesie nas do domu. Jak to przyjemnie czuć znowu słońce przenikające aż do kości i słyszeć jak wiatr gra na trzcinach.	Jakże? Ma to przysłać?	Co by miała iść! Zielona to jeszcze była rzepa, gdym ją widział, a potem choć i doszła, mogła się dotąd w stanie niewinności uchować. Po takim panu Longinie nijako jej było lada chłystka brać... Z drugiej też strony, w tych wojennych czasach mało kto o żeniaczce myśli.	Ktoby się tam tego lękał, albo na to uważał to są brawady bezsilne!	Ach, droga babuniu, to był sen!	Cha, cha, cha! Toż na rekuzę do mnie przychodzisz po radę!	Gdzie? Spytajta się Kruczka i drugich piesków. Wynieśliśmy na noc do stodółki. Psy, że to czujne psie pary, a wrota były dziurawe, wyciągnęły i bal se sprawiły moją krwawicą, że chodziły obżarte kiej te dziedzice.	I to wy, mnie?...	No, świetnie! Jeszcze raz bardzo panu dziękuję i... może poszlibyśmy gdzieś razem na kolację?	Proszę mi tylko jedno jeszcze powiedzieć... tylko jedno, błagam! Czy to odkrył Tomek Sawyer?	Nic drugiego, jeno się zmówili! zdołać. sese (gw.) tylko. wyrozumieć Jagusi, dlaczego się tak była wystroiłabyła wystroiła błyszczeć niebieską barwą. jej ślepie roziskrzone? czemu jej tak latały czerwone wargi, a biło od niej taką radością? Obiegał ją wilczymi, głodnymi ślepiami, gdy wypinając się naprzód wzdętymi piersiami, podawała króbkękróbka	To wielkie nietoperze o podłużnych i smukłych pyskach, mają wielkie uszy, miękką sierść, czerwono-czarną na grzbiecie i żółto-czarną na brzuchu, a ich skrzydła mają rozpiętość piętnastu cali.	A gdyby tak właśnie teraz wyobrazić sobie naszych praojców w hełmach i pancerzach, jak stoją w szeregu przed tą bramą, mając przeciwko sobie zastęp awanturników, którzy dopiero co wylądowali w przystani! Naturalnie, złodzieje. No, i spekulanci. Każda z ich wypraw była spekulacją statecznych i czcigodnych osób w Anglii. Tak wygląda historia, jak zawsze zwykł powiadać ten kiep Mitchell.	Ach od was chętnie bym się uczył grać. Od dawna tego już pragnę.	Ale żal mi tylko, żem go znalazł dziwnie jakoś zmienionym. Blady jest strasznie i bardzo, bardzo źle wygląda. Dał mi do zrozumienia, że się w nim rozwija choroba sercowa. A zła to zaprawdę choroba. Szkoda go!...	Kamienie dobrze idą, zarobię dosyć. Wygram choćby jedną główną, ożenię się z Orłowską, zsumujmy razem. Piękna cyfra. Hipciu, postaw na niej. Tak, ona może wygrać.	Na maszynie, zapewne.	Nic, ojczusiu, nic!... Tylko chciałam powiedzieć, że jeśli to dla was... konieczne, to ja powrócę, ale...	Tak samo jak ja Są teraz gęściejsze, a ja tłuściejsza. I pewnie mi dużo urosły.	To są skarby bogów, które można by naruszyć tylko w chwili największej potrzeby państwa	W Krakowie powiadali, że i na Królestwo może przyjść wojna.	Zaraz to obaczymy	Zrobię to z przyjemnością!	A czy pan by się tego spietrał?	A jajeczko było smaczne?	A król?	A tak. Była o tym mowa, kiedyśmy wyjeżdżali z Paryża A gdzie chcą go wysłać?	A złodzieje podrzucili zatrutą kiełbasę	Boża wola, nic więcej!	Czego on stoi?	Czemuż ci, babko, opada głowa? Powinna leżeć wysoko. Czegoś brak w tym łóżku!	Czy Wielka Brytania?	Czymkolwiek jestem, twoja piękność przewyższa moje dostojeństwo Powiedz czy prawda, że wy... jadacie wieprzowinę?...	Dlatego, że w nich jesteśmy.	Dziewięć i sześć miesięcy.	Ej, żeby ja go w ręce dostał, zapłaciłby mu ja za naszego sokoła. Ze skóry ja by jego obdarł!	Grała pani w końcu tak dobrze jak panna Mars	Gódźta się, póki czas! Każdy będzie miał swój kawałek ziemi, a tak co wam z tego, że wasze bydlę po cudzym harcuje?... Lepszy swój zagon...	Imię	Ino się człowiek spaprze...	Jaką?	Jestem człowiekiem, który wynosi śmiecie z mieszkania pana ministra.	Nadprzyrodzona	Niech żyje cesarz!	Niegdyś cię obchodziły.	Nigdy, monsiniorze; czekałem przede drzwiami.	O jerum!	Osa a.	Panie jenerale! jedyne moje dziecko.	Panie młodziku, czy pan wie, że ja wkrótce zostanę dziadkiem?	Piłem	Szpetny szaleńcze, któryż diabeł nauczył cię mego imienia?	Także Sapio powiadał?	Towary piśmienne, gazety. Moja żona...	Tylko co? jak ci mama powiedziała?	Waść oszalałeś!	Wciąż ma nadzieję.	Wie pani, sprzedałam i te kapy szydełkowe, i dwa kaftaniki. Pieniądze będą w sobotę, po wypłacie.	Wiem, rozumiem... Przepraszam pana i jego przepraszam Jest mi przykro, tak bardzo przykro! Postaram się naprawić mój błąd. Proszę mi wybaczyć! Jestem zmartwiony. Z duszy i serca żałuję. Bardzo żałuję.	Więc cóż powiedziałaś?!	Właśnie. Omyliłem się co do ciebie fatalnie.	Z kogo?	Z piętnaście	Znam jego maniactwo
Bardzo dobrze. Zatem postaramy się zrobić, co tylko jest w naszej mocy. Pragnąłbym bardzo, żebyście mi już więcej nie dokuczali.	A co my biedne dzieci zawiniły? Przecie Basia mnie tak samo nad swój żywot miłuje, jako i ja Basię. I na nas się mścicie? Śmiertelny grzech!	Tyś to głupi, bo się nie znasz Tobie dobrze, kiedy ci przy krupniku jest słono? a panu dobrze, jak przy innym jedzeniu jest mu w gębie paskudnie. Kużdy na tym świecie ma swój smak: wół lubi trawę, a świnia pokrzywy.	Ani mi się waż!... Po moim trupie...	Bo i prawda! Sam smyka mam pod wąsem. Aże po sercu żga, jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy... Stój, patrzaj! Odechce ci się, jak poczujesz, jak powąchasz, czym takie chętki pachną!	Gad jakowyś duży alboli robak wszedł mi do rękawa i bezprzestannie łazi po ramieniu. Tak mię dręczy, że dłużej zdzierżyć nie mogę; muszę zdjąć jakę i spędzić ono plugastwo.	Ja o żadnym strasznym sekrecie wiedzieć nie chcę! Po co ty masz mi o nim mówić? Ja nie ciekawy!	Karolek ma sześć lat; jest to wiek, w którym zaczyna się wychowanie męskie.	Miłościwy panie... ja wcale temu co mówicie nie przeciwię się	No! Przecie myślałem także, iż wiedział książę wojewoda, kogo z poufną misją wysłać. Skorzystam i ja z ciebie, bo ci dam kilka listów do różnych znacznych osób i do samego króla szwedzkiego. Ale cóżeś to tak zbrojny jak do bitwy?	Przyzwoicie? Niech wam będzie przyzwoicie. A więc słuchajcie. Idąc do Bidefordu, spotkaliśmy tę ozdobę szóstej klasy wałęsającą się po gościńcu z dziwnym jakimś blaskiem w oku. Wówczas nie wiedzieliśmy jeszcze, dlaczego tak bardzo zależy mu na tym, aby nas zatrzymać, ale pięć minut przed czwartą, kiedyśmy siedzieli w mleczarni Yeo, ujrzeliśmy Tulkego w biały dzień, w czapce licealnej, całującego i pieszczącego na ulicy kobietę. Czy to dla was będzie dość przyzwoite?	Słuchaj, Beniaminie Możliwe, że ten oto młodzieniec udaje się w tym samym kierunku, co my. Jeszcze gotów, uchowaj Bóg, nas wyprzedzić. Gotów wystrychnąć nas na dudków.	Tak, ale pan Klejn ma z nimi jakieś konszachty, namówił ich, ażeby znowu sprowadzili się do kamienicy, bywa u nich, przyjmuje ich u siebie.	W imię Ojca i Syna! Wściekła się czy co?	W większej części Indii ofiary takie już się nie odbywają, ale my nie mamy najmniejszego wpływu na te dzikie kraje, zwłaszcza na tereny Bundelkundu. Cała północna strona gór Windhja jest areną ciągłych morderstw i grabieży.	Zapomniałeś więc, panie, o starcu, z którym wędrowałem z Neapolis do Rzymu i w którego obronie straciłem te oto dwa palce, których strata nie pozwala mi utrzymać pióra w dłoni. Rozbójnicy, którzy porwali jego żonę i dzieci, pchnęli go nożem. Zostawiłem go konającego w gospodzie pod Minturnae i opłakiwałem go długo. Niestety! Przekonałem się, że żyje dotąd i należy do gminy chrześcijańskiej w Rzymie.	A! to wy!... dumałem właśnie nad znikomością dóbr tego świata, a koń mój angielski, oddalający się i niknący w obłoku pyłu, był mi żywym obrazem nietrwałości rzeczy ziemskich. Życie samo da się streścić w tych trzech słowach: Erat, est, fuit.	A jego do ciebie, jak słyszałem. Serca są jak konie; zbiegają się i rozbiegają na przekór wędzidłom i ostrodze. Krzyknij na Gula Sher-Khana, żeby silniej zawarł przegrodę tego gniadego ogiera. Nie potrzeba nam końskich brykań na każdym postoju, a tego myszatego i karego należy trochę zamknąć... A teraz posłuchaj. Czy dla pocieszenia swego serca musisz koniecznie zobaczyć się z tym lamą?	A żeście się to ważyli z tym wystąpić przy naczelniku, no, no!	A, to co innego! Kochany wicehrabio, pomówmy rozsądnie.	Czy słońce pokaże się przez te mgły?	Czy zawsze był taki, oczywiście, dokładnie nie mogę wiedzieć Mam lat dwadzieścia sześć, on zaś pewnie przeszło siedemdziesiąt, nie znałam go więc za młodu, nie spodziewaj się wiele. Gdybym miała nadzieję, że nie rozniesie się to po całym Prättigau, mogłabym ci niejedno powiedzieć. Matka moja pochodziła z Domleschgu, a on także.	Człowiekiem, który zabija tych, co mu wchodzą w drogę	Cóż się stało, że panią tu spotykam? Czyżbyś pani porzuciła pana Aracan? Takie ma nazwisko, jeśli się nie mylę, pani dyrektor?	Dziecko moje biedne popełniłaś błąd, czy lekkomyślność, wychodząc za tego człowieka, nie o to chodzi. Stało się. Ale są granice przyzwoitości. Wiesz sama, jaką jestem przeciwniczką rozwodów, tu jednak innego wyjścia nie widzę. Ten człowiek nigdy nie cieszył się moją sympatią. Tolerowałam go przez wzgląd na ciebie. Dziś uważam go za zwykłego, daruj, szubrawca. Musisz z nim się rozmówić.	I co dalej?	Jak się zowie ta miejscowość?	Jeśli tak, to dodam jeszcze od siebie życzenia szczęścia.	Któż? ozwał się głos znowu.	Moje złoto, księżna Helenka sama sobie winna. Miała metodą wypróbowaną i pewną i zachciało jej się czego innego. Nie przełamuje się bezkarnie raz ustalonego porządku.	Mój chłopcze, za młody jesteś na takie szpetne rzemiosło: wierzaj mi, nie rób tego więcej!	Nic jeszcze nie jest ale dobrze będzie.	Nic nie mówiłeś Teraz kiedy odkryłeś jeszcze jeden przedmiot domowego użytku, zniszczony i porzucony, przypuszczam, że nic ci do szczęścia nie brakuje. Odtańcz lepiej od razu swój taniec wokoło tej słomianki, a potem będziemy mogli wyruszyć w dalszą drogę, nie marnując czasu na śmietnikach. Czyż możemy zjeść słomiankę albo się pod nią przespać? Albo usiąść na słomiance jak na sankach i dojechać do domu, ty, ty irytujący gryzoniu!	Nie koniecznie na maskaradę. Harun al Raszyd nie dla zabawy przebierał się za nędzarza.	Szczurku! Stój! Wracaj! Jesteś mi potrzebny! Wracaj natychmiast!	Szkoda Kuby, sam ksiądz, jak mi opowiadał o jego śmierci, to aż płakał z żalu.	Sława Bohu! O! o! Już koń jeden zanurzył się.	Tak człowiek wygląda wtedy jak książę Galii albo Reichstadu.	Tak, o tak, zapewne, Trotwood Copperfield	Tak.	Uzbrój się także w swój rękopis i wyglądaj przyzwoicie, nie tyle dla Floryny, ile dla księgarza.	W moim domu nie chcę się unosić i prawom gościnności ubliżyć, ale niech pan wie, że w każdem innem miejscu byłbym mu dał natychmiast naukę jak się język trzyma za zębami.	W takim razie wszystko już dobrze! Zamknijmy się w chacie razem z psami. Tylko trzeba się spieszyć.	Znam, panie, i szczerze pragnęłabym, ażeby się spełniły. Dlatego... niech pan przyjmie ode mnie radę...	A gdybyśmy umarli natychmiast?	A jednak...	Abo to nie mogą, mało to im naród składa podatków, a przeciechprzeciech (gw.) nikt. im na ręce nie patrzy ktoś. zakrzyczał:	Ale bez twej pomocy zrobią to Żydzi chederowiŻydzi chederowi	Beaujolais? Pontet Canet? Mouton Rothschild?	Będziesz tu jeszcze ze swym ChyrowemChyrów	Cichocie, kobiety, by was nie skarali za ubliżenie urzędowi!	Czemu téż to ona zamąż nie idzie? Taka piękna i bogata, a już lat siedm podobno, jak owdowiała.	Czy mogę wziąć światło, łaskawco?	Czym był? Zobacz...	Cóż pan nazywasz dowodem silnym?	Dla przyczyny niezmiernie prostej, tej, że jesteś córką swojego ojca.	Dobranoc, ojcze Stanisławie, dobranoc proboszczuniu!	Dobre Skądże jednak przyszło radcy do głowy, że Wokulski zbankrutował?	Doprawdy?	Dzień dobry, matko! czy mnie poznajecie?	Hale, sam to pewnie postawisz!	I ty jeszcze o nim myślisz?... W szóstej klasie!...	Ja siebie winnym nie sądzę! Nikt złego nie chce. Zamyślałem jak najlepiej dla powszechności naszej uczynić i panu Korczyńskiemu wszystko pomścić. A że przez złego człowieka oszukany zostałem, czy dlatego już na wąskie paski mam być pokrajany!	Ja? Ale gdzież tam	Jakto! wyjeżdżasz stąd niebawem?	Jakże nie!	Kto taki?	Mianowicie?...	Można do obu, można do jednej.	My, miłościwy panie my, przy Bogu i ołtarzu stojemy.	Na cnotę dziewiczą ikry wielorybiej! Czyż nie macie na to żadnego środka w waszej sztuce?	Na pirogach.	Nie chcę niczego.	Nie przesadzaj Po prostu zrozumiałem, że zarówno nicość wieczna, jak i moje suchoty nie są pewnikami...! Można o nich rozprawiać...	Nie próbowałem nawet	Nie utrzymuję, ażeby go powiesić, ani nawet zbroi mojej powiedzieliby jeszcze: za dobrą służbę zła płaca.	Nie zauważyłam tego, Karolino.	Niech umrę, jeżeli widziałam coś dziwniejszego na świecie! Ten fortepian zawrócił jej w głowie. Nigdy by nie poszła, gdyby była przy zdrowych zmysłach!	Niemożliwe Mógłbym przyjąć aż za dziesięć dni... wówczas, bardzo chętnie...	No i weź już lepiej	No, to pan jej nie pozna. Cień został! Pomimo pozwolenia ojca, matka słyszeć nawet nie chce o jej naukach. Skonfiskowała jej pieniądze, rządzi sama folwarkiem, jej każe pracować w śpiżarni i oborze. Nie mogąc sama poradzić, Hanka wezwała mnie na ratunek.	Nocy nie ma jednej, żeby bałuchbałuch	O, toś ty już pradziadunio A za cóż mąż Franusi stracił miejsce? czy pije może, albo niepoczciwie służy?	Panu pryska na plecy.	Pojedziesz natychmiast. Ja ci powierzę list, którego nie dasz sobie odebrać w żaden sposób i oddasz go do rąk własnych.	Poniute! turbūt tos poezijos ir fantazijos mes turėjome pervirš... Ir labai gal būti, jog mylėtojai ir gerbikai tokių niekų su apgaunančiais poezijos dūmais ir išlėkė, kaip dūmai, į padangę...	Rodzina	Rozłam w PZLA!	Straszne nieszczęście!	To nic trudnego, moglibyśmy utworzyć „towarzystwo historyczne”	To ulubieniec mój	Ucho!...	Usiądź tu przy mnie	W takich razach ja tatkę mogę wyręczać	Wyjść za mąż? Nie, nie! Małżeństwo to handel, do którego nie jestem stworzona.	Wysoka i gęsta, nabierą se siana, no!	Właśnie, właśnie, filozofie!	Z największą przyjemnością!	Zapominasz, że nie wiedział, kiedy wrócisz, i czy...	Zobaczymy, zobaczymy
Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że za pięć, a najdalej za dziesięć minut będę kompletnie pijany i będę leżał w swoim wagonie, więc proszę pana, żeby pan mnie przynajmniej przez trzy godziny nie wołał i nie udzielał mi żadnego rozkazu, dopóki się nie wyśpię. Wszystko w porządku, ale mnie przyłapał pan podporucznik Dub, powiedziałem mu, że to woda, więc musiałem przed nim tę całą butelkę koniaku wypić, żeby go przekonać, że to woda. Wszystko jest więc w porządku, niczego nie zdradziłem, jak mi to pan oberlejtnant nakazał, i byłem bardzo ostrożny, ale teraz czuję już, że mi nogi drętwieć zaczynają. Oczywiście, posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że jestem do picia przyzwyczajony, bo z panem feldkuratem Katzem...	Juściż to nie jest niebo	Niesłusznie. Jeszcze raz przytoczyć muszę kaznodzieję: „Kto wiedzę mnoży, przyczynia boleści”. Patrzę na was, ludzkości kwiat i światłość Ziemi, i widzę was dumnych, ale smutnych, wplątanych w kołowrót świeckich wypadków, wysilających ducha na tak zwany pożytek tłumu przepaścią od was oddzielonego. Moja to wina, że tę przepaść widzicie i czujecie, moja wina, że myśl wasza znużona przelatuje nad pustką ostateczną, nie mogąc znaleźć odpocznienia, jak orzeł na szerokich skrzydłach nad wodami oceanu zbłąkany...	Jak zawsze. Pokwękuje, postękuje. Wie pan, panie Binder, to jest bardzo porządny człowiek.	Któż to poluje na białych ludzi?	A potem jesteś bałwanem! bałwanem, godnym szubienicy! Ale może się jeszcze nic złego nie stało. Może ten wyrostek nie miał nic złego na myśli. Nakryj tymczasem do stołu. Stój! A jak się to stało, że kołdra ułożona była w ten sposób, jakby chłopiec leżał jeszcze w łóżku	Janka jest ładną dziewczynką Nigdy nie polowała na nikogo.	Wżdy wiecie dobrze, że to nie wolno.	Jak się jest chorym, to się nic nie widzi	Uważaj, barania głowo, że ci w tej chwili uratowałem życie. Jak tylko przyjdzie ten twój major Wenzl, to mi za to chyłkiem wynieś butelkę wina. Mówię bez żartów. Ja ci naprawdę uratowałem życie. Jak mój oberlejtnant się schla, to nie ma z nim gadania. Tylko ja umiem się z nim obchodzić i nikt inny.	Jak to z czego? Przecież to zupełnie wyraźne. Miałem z nią zjeść kolację we dwójkę. Tymczasem przylazł ten wymokły bęcwał i nie odważyła się go wyprosić. Dlaczego? Bo się go boi. Albo boi się go stracić. Takie międzynarodowe, zblazowane typki to różne rzeczy umieją, panie drogi.	Na tak kruchej, jak jest życie	Mniejsza z tym dość, że mi dostarczył do przepisywania prawne akta i wyroki. Poszło to jakoś. Zacząłem robić wyciągi, pisać sprawozdania, streszczać i tym podobnie. Pracowity jestem, jak wiesz, i nauczyłem się dokładnie wszystkich tych manipulacji. Przyszło mi na myśl samemu zostać aplikantem. Yawler polecił mnie tu i ówdzie, między innymi panu Waterbrook. Posypały się zarobki. Miałem przy tym szczęście poznać pewnego publicystę zajmującego się wydaniem nowej encyklopedii znalazła się i tu dla mnie robota. Wiesz kompilacja, do wynalazków i kompozycji nie mam sprytu! Wątpię, czy pod słońcem jest drugi równie mało jak ja w tym względzie uzdolniony.	Nie sądzę gdyż powinni przypuszczać, że nasze poszukiwania skierują się właśnie w tym kierunku. Zagroda jest dla nich miejscem zaopatrzenia, a nie stałym obozowiskiem.	To mi mężczyzna! Co za wąsy! Co do nóg zaś, to nikt nie może z nim rywalizować. Próbował obejść się beze mnie... Gdy służył w gwardii... wiesz?	Nie; nie chciałbym, ale swoją drogą, jakie to naprzykład szczęście, że nie jesteś za mała i że nie potrzebujesz nosić korków, bo gdybyś je nosiła, miałabyś ustawiczne zapalenie sumienia, że oszukujesz ludzi.	Ale sam Michał powiadał, że żołnierz znamienity, wojennymi akcjami już wsławiony. Fortunę grzeczną ma, a koligacje wszystkie pani podkomorzyna mi wyłuszczyła. Widzi waćpan, to było tak: jego pradziad, urodzony z kniaziówny Sieniutówny, primo voto był żonaty...	Rozumie się, od kobiety list... Czort z tymi babami!... nie wejdzie do pokoju, a poznasz, że jest... Nosem poznasz. Raz mnie jeden batiuszkabatiuszka (ros.)	Tak myślisz? Jakkolwiek był to krok nierozsądny, ale okazał tyle odwagi, tyle zimnej krwi w chwili grożącego mu niebezpieczeństwa.	A jak sam latasz, to ci ciepło. Bierz kapotę i ruszaj	Jak to wasze rozumiesz? ja chcę włożyć w worki po tuzinie kamieni i dopiero będziemy się nimi  bili.	Taziu, Taziu! Odbierasz mi jedyną wiarę. W ciebie tylko wierzę i to chcesz mi zabrać. Razem zginiemy pięknie. Beze mnie zamrzesz w najgłupszy sposób między tymi babami; ja wiem wszystko: Zosia i tamta, anioł z prawa i demon z lewa. Jedna warta drugiej. A potwory, puste doły, które zasypujemy diabli wiedzą po co, rzucając w nie, co mamy tylko najwartościowszego.	Ależ to przemiłe dziecko, prosto z powijaków. Doprawdy, i tym razem będzie jak zawsze, tryumf bez walki.	Kto to może być? Czy mój czarny przyjaciel poza świetnym słuchem nie ma przypadkiem kociego wzroku?	Pewnie jej żal było rubla i wróciła do karczmy... A to co?...	To obyczaj domowy, do którego się trzeba zastosować.	Przecież, o ile wiem, pani jest lekarką. Oprócz pani jest tam jeszcze sam profesor Wilczur. Po cóż jeszcze mój mąż?	Dokończę dzieło rozpoczęte ale uprzedzić cię mogę, że usiłowania będą bezskuteczne.	Pewnie, że nie jestem niedowiarkiem.	Spodziewam się, Naściu że nadal nie będziesz przyjmować tego młodzieńca, którego oczy rozżarzały się jak węgle, gdy się twój peniuar cokolwiek rozchylał. On nie zaniedbałby oświadczyć się tobie, przez co mógłby cię narazić, a ja byłbym zmuszony go zabić.	I on nas zatopi Czyż on nie jest w miarę okoliczności wszystkim, czym trzeba, kiedy chce zagarnąć bogatą zdobycz?	Skoro tak, muszę dać znać pewnej osobie, z którą mam załatwić drobną sprawę osobistą. Pragnę ukończyć ją, póki jeszcze mam swobodną głowę... Wyspowiadał się, przyjął sakramenty. Przychodzę wieczorem, gorączki ani śladu. Wczoraj miał się znacznie lepiej, dziś jest na nogach. Wiele razy w ciągu mej praktyki widywałem taki skutek świętych sakramentów.	Właśnie myślę o tem jak raz na zawsze łzy jej otrzeć.	A na co przysięgniesz?	Gdzieżby, jak nie u towarzysza Kuzyka.	Mówi pani o tych tak zwanych uwiedzionych przeze mnie bubkach. O tych efebach, którzy zastępują mi całe moje zawiedzione życie? Tak Mgła potęgi lubieżnej przesłoniła mu twarz To mój jedyny tryumf, kiedy ja, wstrętny kaleka, bez cienia prawdziwego pożądania, plugawię jakieś czyste, piękne...	A czemużbyśmy się nie dowiedzieli o niego ot, on by tam mógł kiedy nam co oznajmić o podczaszycu, a tak nigdy nic o nim wiedzieć nie będziemy. On by może popilnował z daleka i w złym razie poratował.	Jak nie miał mówić, kiedy on wie, że ja jemu druh... Ja szukał z nim razem i osobno, tak musiał wiedzieć, czego mnie szukać.	Znam ich zwyczaje! Ci byli tak grubi, że ślepy mógł namacać, że się obładowali. Psy też od razu kiełbasę zwęszyły.	W gruncie rzeczy ten dzieciak nie jest wojskowy; teraz, kiedy nas pobito i zdradzono, czeka nas brzydka wojna. Po co miałby brać po łbie gratis pro Deo?	Ja szukam spokoju i jeśli zaraz nie pójdę się przebrać, nie zaznam go dzisiejszego wieczora.	Nie da się; za mocna.	On delikatnością się nie odznacza	Z punktu widzenia teorii poznania mało, zaledwie zarys cienia. Ci wszyscy ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, jak mało istnieją...	Podejrzewałem, że idzie tu wyłącznie o alibi. Aby być pewnym stanąłem w tym samym hotelu i poprosiłem o pokój w pobliżu przyjaciela mego, Mitchela. Dano mi sąsiedni, otwarłem drzwi, wszedłem i zastałem pokój pusty. Ptaszek uleciał.	A oni wszyscy uwiązani do kołowrotu żywotów Uwiązani w tym życiu i przyszłym. Żadnemu z nich nie pokazano Drogi!	Nieprawda! Zakochaj się, a obaczysz, że znajdziesz w tem coś nowego.	Ten stary marynarz, ale jeżeli się boisz...	Teraz proszę być cicho i nie kręcić się po izbie.	Ale są ludzie, którzy cierpieli dużo bardziej niż pan.	Cz-czułem narośl... cz-czułem Wiedziałem, że tak będzie. Będę miał garb, a potem umrę!	Czy naprawdę czy naprawdę kazałeś, święty mężu, pobić jeńców wbrew mojej obietnicy, że otrzymają łaskę?...	Spróbować nie zawadzi	Naszemu młodemu bohaterowi było za duszno! o mało co nie zasłabł.	Widzimy już że was, mości Grzegorzu, odgadnąć trudno. Pragniecie nowości i one wam smakują.	A co mnie tam do tego, co ona pisze do ciebie! No, rzecz skończona. Zosia będzie twoją.	I słuchaj jeszcze... mówiłam ci, czy nie?... Filomena uciekła!	Wasza Ekscelencja powinien był pamiętać, że on kiedyś będzie panował, i przydać mu jakiegoś inteligentnego człowieka.	Rotgier był też nie ułomekułomek (daw.) mruknął Zbyszko.	A ty, przerwał ojciec, ruszaj w las ze strzelbą i do dworu za chlebem co się nam tam należy. Kwitek znajdziesz zatknięty za obrazkiem.	Więc jak będzie?	Hoym! dosyć tych obelg, idź... jedź... rób co chcesz... zostaw mnie w pokoju. Sama się obronić potrafię... Dość tego, powiadam ci, dosyć mi tego.	Ha! przyzwyczaiłeś się rozkazywać zwierzętom, i z ludu twego takie pokorne, płaszczące się bydlęta chcesz uczynić!	Jesteś dzielny pies i możemy się razem bawić.	Uspokójże się królowo moja Byłaś bardzo, bardzo znużoną podróżą. Cóż dziwnego! Sen przyszedł nagle.	Boję się tego człowieka	Wczoraj wieczór u prefekta. Cały Paryż już o tym plotkował, rozumie pan	A kto mi otworzy?	Co nas miało zdradzić? Ciekaw jestem	Do Gdańska czy do Krakowa?	Do czysta wylizane!	Nu, co pan o tem sądzi?	Gdzie zaś! Będziemy dawać pozór: ino smyrnie nogą, ty poskoczysz do drzwi. Toś ty jego pacholik?	Pietrku, muszę ci coś powiedzieć!	A zaraz.	Czy mam powiedzieć, jakiego pragnę podziękowania?	Czy ona była ładna?	Dobry wieczór panu Gość w dom, Bóg w dom.	Lada jakilada jaki	Tego łotra! Otrzymałem właśnie list...	Wiele trzeba tej szwaczce?	Wiesz, Krzysia ze szczętem pogrążyła Ketlinga!	A kogo tam widzisz obok siebie?	Ależ tak!	Cha! cha! cha!	Chcesz pan zostać sam z panem de Villefort?	Czemu?	Dobrze.	Grisza!	Miałbym robotę inną, pomagałbym Robespierrom ścinać łby Żyrondzie i Dantonom, a Barrasom ścinać Robespierrów, żeby pozostałych kazać zatłuc kijami i wyrzucić psom.	Pani zanadto głos natęża przy lekcjach	Powiedz nam, gdzie teraz jesteśmy i jaka ziemia leży za tą rzeką?	Użyjemy szabli.	W porządku	W rzeczy samej nic prostszego i łatwiejszego.	Wasza? Niechże i tak będzie!	Wypraszam sobie wszelkie uwagi, panie jednoroczny! Zrozumiano?	Zgoda, wasza dostojność!... Zgoda, wasza miłość!...	Znamy budowę sklepienia niebieskiego i ruchy gwiazd...	Życie krótkie, życie płodne, prześladowania i walki.
Zrobisz, ja wiem, że zrobisz, bo we wszystkim twoja własna korzyść będzie. Powiem ci tedy krótko a węzłowato, bo na co tu długich tergiwersacyjtergiwersacja (z łac.) drugi mnie chwyta za rękę, mówiąc: „Panie! Gdzie siostra?” ówdzie dziatek drobniutkich gromadka chwyta mnie za nogi płacząc i jęcząc pokarmu! po prawej ciągną niedobitki jakiejś gromady orężnej, odarci i ranni, z opuszczonymi szablami, z poobwiązywanymi głowami, i mówią chórem: „Poraniłeś nas, dobij nas!” inny raz, że mnie już pogrzebanego wyrzuciła ze swoich wnętrzności i że się moim trupem karmią drapieżne ptastwo i dzikie zwierzęta, włócząc kości moje przez wszystkie one pola, na których z szablą stawałem bić się dla zemsty prywatnej lub krotochwili. Biedny jestem, nędzny, umęczony. Inni ludzie, kiedy już przestępują próg męskiego wieku, zbierają pierwsze kłosy dawno poczynionych zasiewów, znajdują szczęście i pociechę w kochającej żonie, w dorastających dzieciach, a sowitą nagrodę za trudy i dolegliwości żywota dają im pięknej ich wiosennej młodości wspomnienia. U mnie pierwszymi kłosami żniwa są noce bezsenne i strasznymi zaludnione marami; żoną moją urągania i szyderstwa otaczających mnie ludzi; a na wspomnienia młodości sam sobie ręką muszę zakrywać oczy. I próżno dzisiaj zamknąłem się żywcem w murowanym grobowcu; próżno otoczyłem się ludźmi, których dusza spokojna i czysta jak kropla krynicznej wody i serce jak łza wypłakana przed Bogiem; próżno z nimi się wiążę rozmowami moimi, sprawami i życiem, próżno na modlitwach i służbach kościelnych długie trawię godziny; próżno się spowiadam, ciało i krew Pańską przyjmuję, nabożeństwa urządzam, sypię pieniądze na domy boże i litościwe uczynki ale czuję to w głębi serca, że mi Bóg nie odpuścił i na tej drodze nigdy mi nie odpuści. Jest coś, co mnie wiąże z całym dawnym żywotem moim, z całą przeszłością moją, i to tylko jedno zbawić mnie może!...	Miałbym ją, gdyby to zależało od króla... Nieszczęściem król, mówił Bogusławski, otoczony jest ludźmi, którzy wszystko swoje przed nim śmiesznością okrywają, którzy koszulę szlą prać do Paryża, a jakżeby na scenie własnej prania swych obyczajów dopuścić mogli?... Zda im się, że ten język, którym się modlą, którym poeci śpiewali natchnieni, który służy na wyrażenie wszelkich uczuć... nie zdoła powtórzyć co Corneille, Racine, Moliére, Sheridan i angielski Shakespeare z ludzkiego serca dla umysłu ludzkiego wydobyli...	Dlaczegoby nie? choćby i sto królestw posiadał, niech się go inni boją, ale nie my! Godnie mówicie! Skrzyknąć by jeno z dziesięć tysięcy kopijnikówkopijnicy to i świat przejdziem.	O tak, uratujemy go! To ciężka rana, a kto wie nawet, czy kula nie przeszyła płuc, ale przebicie tego narządu nie jest śmiertelne.	Albo to młody pan Korczyński nożem po ciele ci pojedzie? Przed nim i upokorzyć się nie wstyd, bo on biedzie w oczy nie pluje, ludziom życzliwy jest i ludzkiej przyjaźni też szukający...	Pawle, gdybyś słyszał własny głos, gdybyś widział swoją twarz, swoje oczy!... Nie, Pawle. Nie mogę ciebie zrozumieć. Nie mogę zrozumieć, dlaczego chcesz ponownie zatapiać się w ten szlam. Tak trzeźwo umiesz patrzeć na życie, a nie chcesz spojrzeć w oczy samemu sobie. Jesteś zmęczony, Pawle, jesteś strasznie zmęczony. Chcesz dać się zaszczuć im wszystkim, chcesz zniszczyć się do ostatniego włókna. Nie, Pawle. Nie wolno ci zrobić tego. Spójrz śmiało na siebie i powiedz szczerze, czy tak wygląda zwycięzca, czy z takimi nerwami człowiek rozsądny ma prawo rzucać się do walki, do walki, którą przecie zawsze będziesz mógł rozpocząć na nowo, gdy wrócą ci siły, chociażby tylko fizyczne. Pawle, przecie jesteś teraz tylko cieniem samego siebie. A kiedyś, kiedyś znowu wrócisz, jeżeli... jeżeli w dalszym ciągu w tym będziesz widział swoje szczęście, swoje straszne szczęście... Nie, Pawle. Nie proszę cię o łaskę dla siebie, nie roszczę sobie prawa do przekonywania cię. Chcę tylko, byś uznał rzeczywistość. Sam mówisz, że jeszcze nie wszystko stracone, że da się z katastrofy wycofać znaczne kapitały. Odpocznij. Tymczasem ustanie kryzys, poprawią się koniunktury... Odpocznij.	Już wiem! Otóż i zakocham się, nawet prędko, może za tydzień lub za dwa. Ma tu przyjechać praktykant, mówił Waldy. On ma takich kilku w Głębowiczach, z dobrych rodzin. I ten, co tu przyjedzie, jest podobno z dobrej rodziny, taki, co mu nic nie płacą i on nie płaci. Będzie mieszkał w pawilonie, ale jadał z nami. Chciał tu się dostać hrabia S., lecz podobno okropny laluś, więc Waldy odmówił.	Będzie tego... nie wiem dokładnie, ale coś około stu hektarów kuzyn to obliczy. Później można wydzielić.	I tobie także! A dlaczegóż to dziś nie śpiewałeś? Przecie jesteś najlepszy; ludzie o tym wiedzą od gór karakorumskich do ałtajskich.	No, to dobrze, że wiesz, bo może zrobisz co takiego, abyś i sama prędko na cholerę wyglądać nie zaczęła...	Zechce pan mnie w tej chwili nie mieszać. Ja mówię o tych innych. Taka Sznapsia, ja ręczę, ona jeszcze coś dla pana czuje, a pan tymczasem nie jest wolny.	Ej, nie myślałem! Wiem ja, że kogo obleci, to jegomości nie obleci, jeno tak się pytam, bo jak rodzicielom odwiozę to, com zebrał, chciałbym też z jegomością pójść. Może też Bóg mi dopomoże z mojej krzywdy się Bohunowi wypłacić, bo kiedy zdradą nie przystoi, to gdzież ja jego znajdę, jeśli nie w polu. On się nie będzie chował...	Przecież wiesz, że nie potrafię z ciebie nic zrobić, o ile nie będziesz pod moim bezpośrednim kierownictwem. Mogę tobą kierować, o ile będziesz sam, ale nie czuję się na siłach być wychowawcą jednocześnie twoim i mamusi. Niestety, żyjemy nazbyt krótko...	A prawda! Przecież na świecie jest ciemno, a tu światła się palą... Nie zauważyłam zrazu. A tam, nad Mare Frigoris, co teraz jest?	Doprawdy? Skoro więc inni również podzielają wasz sposób zapatrywania, że zaś tak jest, wiem z pewnością, dlaczegóż byśmy nie mieli zorganizować tu żądnych pomszczenia się pułków i pomaszerować na Londyn; na ową urągającą waszym tradycjom stolicę?!	Nie da się on tknąć nikomu, tylko jednego Witka słucha.	Prawda, prawda jest. Ale mi przysiąż, że nie zdradzisz.	Przecież pan nic złego o nim nie powiedział.	Wy?... Towarzyszko Kamo, wy będziecie nam pomagali, będziemy układali rzecz razem, ale w ostatniej decydującej chwili was tam nie będzie.	Ależ tam na pewno nie ma czterech A poza tym to... to wszystko, co mi zostało...	Tak sądzisz? Gibraltar to nie to samo, co Maracaibo, i natarcie piratów zostanie odparte przez potężne hiszpańskie siły. Niech Franciszek l’Olonnais przybędzie, czekamy niecierpliwie, dostanie za swoje.	Zobaczysz. Jak sobie to jeszcze lepiej wyobrażę, to ci powiem. Teraz ten słoń tak ryczy, że nie można się nawet rozmówić...	A widzisz, nie mówiłem ci?... Zawdy na moim stanie!	Chodźmy na oranżerie, pod jabłonie, tam nigdy nie ma nikogo!	Czy nie uważasz, że ona odnosi się czasem do ciebie w sposób niewłaściwy?	Ho, ho! Teraz już wiem, dlaczego Shere Khan domagał się, bym spojrzał mu w oczy. Nie przyszło mu nic z tego, bo nie potrafił znieść mojego spojrzenia... a ja bynajmniej nie upadłem mu do nóg. Zresztą nie jestem Człowiekiem; zaliczam się przeto do Wolnego Plemienia.	I cóż, panie prefekcie, nie da się zaprzeczyć, że panna Klaudyna Deniseau przepowiedziała ten rychły upadek gabinetu.	Ja nie kradłem Pan ponabijał mi guzy na całym ciele. Proszę mi oddać mój przedmiot czarodziejski, a pójdę sobie precz.	Lecz pan prokurator widzi w tym grzech i winę, że Antoni Kosiba, nie posiadając dyplomu, ośmielał się ratować bliźnich. Czy jeżeliby skoczył do wody dla ratowania tonących, musiałby również posiadać świadectwo ukończenia szkoły pływackiej?...	Milordzie!... zapominasz, iż nigdy nie powiedziałam, że cię kocham!...	Moja pani nie pozwalała mi dotąd brać do pyszczka takich brudnych rzeczy	Nie musieliby siedzieć cicho. Samuel, jeźli życie uniesie, będzie czekał pogodnej chwili i zawichrzy nam znowu.	Nie, nie umiem.	Nie, urocza córeczka ma obiad u przyjaciółki	Panowie przecie nie potrzebują opieki babci. Mogą sami jechać	W kilku słowach taki. Najpierw pan nie jest wcale Izydorem Beautreletem i tak samo nie chodzi wcale o Arsène’a Lupin. Jest pan i zostanie ulicznikiem z Etretat, który włócząc się, wypatrzył ludzi wychodzących z podziemi. Przypuszcza pan, że istnieją schody, które przecinają urwisko wybrzeża z góry na dół, czy tak?	Bo gdyby M’Kunje i M’Pua zostawić, wówczas obaj namawiać by Wa-himów, żeby Wa-himowie zabić Kalego po powrocie, ale jeśli oni iść z nami, Kali na nich patrzeć i pilnować.	Cieszy mnie to, dalibóg; lubię jak się szlachcicom dobierają do skóry. Gdyby wam było trzeba bodaj dwudziestu tysięcy franków, pożyczyłbym wam; ale Franciszek, konduktor Touchardów, powiadał mi, że pana Margueron zaproszono na dziś do hrabiego na obiad do Presles.	Daleko to jeszcze do stolicy?	Jam zawsze, co najmniej marzyła dla was o kanclerstwie ale widzę...	Kto by pojechał?	Mówiliśmy już z nim wiele na ten temat i kto wie...	O! mogłażem ją zapomnieć to był jakby program twego życia, ale spodziewam się fałszywy, i ty dziś sama odstąpisz od niego.	Późno już, ale sen mnie odbiega... I pomyśleć, że oni, jeśli żyją, to błądzą tam gdzieś przy księżycu, wśród tych suchych wrzosów... sami... takie dzieci! Pamiętasz, Glen, anielską twarz tej małej?	Ja chciałbym tylko, by zjawił się sieciarz Ola albo inny umiejący czytać i by nam odczytał list Klary Gulli!	Głupia, nieznośna dziewczyno! Któż po to teraz pójdzie? Przecież te rzeczy leżą o pół godziny drogi! Pietrek, pobiegnij prędko i przynieś, cóż stoisz zagapiony i jakby w ziemię wrosły?	I wówczas zobaczymy, kto wysunie się naprzód, choćby przy możliwych wyborach do rady miejskiejprzy możliwych wyborach do rady miejskiej	Ile masz płacić?	Niby to za świadka? ni, jeno dopraszam się...	Niewinna istota! a kto tę truciznę gotował?	O przeklęta nocy! krzyczał Majster osłupiały ze złości, pieniąc się prawie i stał niewiedząc co robić podedrzwiami, a okno zamknęło się, sąsiedzi poszli spać	To małe nic jest dla mnie wszystkim.	To może pan skosztuje?	W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę o zamiar otrucia mnie samego winem, przysłanem z Villeroi, wraz z listem fałszywym, jakoby pochodziło od moich przyjaciół, a winem tem otruł się człowiek, nazwiskiem Brisemont.	Wiecie co, doktorze, bądźcie tak dobrzy i sami mu zanieście. Zobaczycie, czy w samej rzeczy tak przeziąbł...	A Jagna siedzi jak ten mruk.	A gdyby wam dano trzydzieści talarów?	A jaką drogą?	A po czym ty poznajesz?	A tak, chodzi o Krzemień.	A ty po coś tu przyszedł?	Byli tam również i żywi ludzie o wiele ciekawsi.	Cniło mi się samemu, tom do dzieuch wyszedł i do ciebie, Jaguś, pierwszej wstąpiłem...	Czego?... doprawdy ciekawym.	Cóż chcesz, ojcze, abym zrobiła?	Daj mi swoję bekieszę Sieniński.	Dla Szwedów zacny, bo im wrota na rozcież otworzył.	Dzisiaj zatrzymuje mnie sprawa nader ważna.	Gdyby służył Turkom, nazywałby Rzym gniazdem zabobonów!	Ja chcę grzeszyć.	Jak pył wciska się do skrzyni, tak niegodziwe wieści wpadają do najspokojniejszych domów Któż ci mówił o Fenicjance?	Jeśli pani będzie żyć tak, jak żyjesz, za trzy lata staniesz się wstrętna	Leźć po węgłach na dach, dachem się przedostać.	Myślałam, że we czwartek pan u nas będzie, bo mam pewną prośbę.	Najuważniej	No dobrze.	No, więc widzisz	O jaką prawdę?	Oo, do licha! Uderzenia do głowy rano!	Pan, Sługa	Panie! panie!... hola! panie! papier jakiś wyleciał z pańskiego kapelusza!	Pewno ropucha. Ropuchy kiedy rozgniewają się na ludzi, tak samo mleko krowom odbierają.	Polska, Polak	Proszę, przyjacielu Po tym od razu staniesz na nogi.	Radbym więc miéć o tém...	Sama słodycz.	Spotkajmy się lepiej w operze. Czuję się, Henryku, zbyt zmęczony, abym mógł jeść. Jaki numer ma loża twojej siostry?	Staram się znaleźć trzeźwy, życiowy ideał: ideał społeczny.	Służę panu.	Tak jest.	Tak, ojcze.	Tak, tak. U Dancygerowej duża beczka.	Takie już nasze szczęście	Więc odgadłem?	Więc odwołam się do pomocy ciotki i u niej zaciągnę pożyczkę...	Z tém pan przybyłeś?	Zabiję go!	Zasadniczy	Zostaliśmy kochankami.	Źle spałam! a! jak mnie głowa boli! dla czegoś tak rano wstał? chodziłeś gdzie?
Nic tak nie napędza odwagi jak takie dobre racje Zwłaszcza że w międzyczasie niebo się rozjaśniło i wiatr opadł; ale wody przybywało nam ciągle, po trochę, po dwa cale na godzinę. Zdaje się wam, że dwa cale na godzinę to mało, ale przez dwanaście godzin robi się cali dwadzieścia cztery, a dwadzieścia cztery to dobry łokieć. Wcześniej było trzy stopy, teraz mieliśmy pięć. A gdy statek ma pięć stóp wody w brzuchu, to już jakby chorował na wodną puchlinę. „No, dosyć dosyć tego. Pan Morrel nie będzie miał nam nic do zarzucenia: uczyniliśmy, co można, aby ocalić statek; teraz trzeba ratować ludzi. Do szalupy, no już, dzieci, nie marudzić!”.	W sprawie, która obecnie panią zajmuje, sam oso­biście kompetentnym sędzią nie jestem i powtórzę tu tyl­ko słowa, które zlecono mi przed panią powtórzyć. Uczy­nię zaś to z zupełną otwartością dlatego, ażeby oszczędzić pani nowych zawodów i rozczarowań, i dlatego także, iż materialnie i moralnie nic szkodliwszym nie jest dla czło­wieka, jak nieznanie własnych zasobów, z którymi przy­chodzi do wrót społecznego życia, jak częste mylenie się na samym sobie. Z roboty, którą pani wykonałaś, widocz­nie się okazuje, że uczyłaś się pani rysunku i posiadasz istotne zdolności, ale... uczyłaś się go pani za mało, za po­bieżnie, za powierzchownie, przez co zdolności jej niedo­statecznie wyćwiczone, w wymagania sztuki niewtajem­niczone, należytego stopnia rozwoju i siły nie dosięgają. Sztuka wszelka posiada dwie strony: jedną, która wypły­wa z samej natury poświęcającego się jej człowieka, z przyrodzonego mu talentu, i drugą, z którą nikt już nie rodzi się, którą nabyć można tylko pracą, nauką. Z talen­tu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność. Umiejętność tech­niczna nieożywiona talentem prawdziwego dzieła sztuki stworzyć nie może i posługuje co najwięcej rzemieślni­czym robotom. Ale nawzajem talent, choćby najwyższy, pozbawiony umiejętności technicznej, jest siłą pierwotną, ślepą, nierozwiniętą i zarazem nieokiełznaną, zdolną co najwięcej tworzyć rzeczy kalekie, chaotyczne i niekom­pletne. Pani posiadasz do rysunku talent, talent dość na­wet wysoki, skoro odgadnąć go można w robocie pani pomimo więcej niż wadliwej techniki jej wykonania. Ale...	A! do kroć diabłów patrzaj! toś mi pan dopiero odkrył tajemnicę! daj go katu! Czyż przyczyna mojego bólu tak trudna jest do odgadnięcia? czyż potrzeba było tak wymownie przekonywać mnie, że czuję ból w tych miejscach, na które spadł kij!? Gdyby mnie zabolała kostka u nogi, a pan odgadł przyczynę, byłbyś jasnowidzącym, ale dalibóg, nie było wielką sztuką, ani dowcipem powiedzieć mi, że czuję tam ból, gdzie mnie zbito! Ech! doprawdy, jak uważam, mój paneczku, cudzych nieszczęść nie czujemy; widzę ja co dzień jaśniej, czego się kiedyś mam spodziewać po swojej wiernej służbie u pana; dziś pozwoliłeś mnie omłócić drągiem, jutro, albo kiedy tam innym razem, ech! co ja mówię, stoma innymi razami, gotowyś pan dopuścić na mojej osobie podrzucania, jakie już kiedyś wycierpiałem; wreszcie dzisiaj nadłożyłem grzbietem, jutro mogę nadłożyć bokiem, pojutrze dwoma bokami, pozajutrze mogę postradać oczy, a jeszcze kiedy pożegnać się na całe życie z głową! Ech! do stu par diabłów, daleko lepiej uczynię (ale jestem zanadto głupi i nigdy w życiu nic dobrego nie uczynię), jednak powtarzam, że daleko lepiej uczynię, jak powrócę do mojej żony i dzieci, jak moim małym rozumem zacznę znów gospodarzyć w moim niewielkim dobytku, którym mnie Bóg obdarzył, zamiast tracić czas na włóczeniu się z panem po polach, lasach, górach, zaczarowanych zamkach, a to najczęściej chłodno, głodno i z suchym jak pieprz gardłem! Śliczny mi wypoczynek, śliczny posiłek, nie ma co mówić! Na przykład, kiedy człowiek, nagrzechotawszy się przez cały dzień kościskami na kłapouchu, rad by się przecie zdrzemnąć, pan jego mówi: bracie koniuszy, chcesz spać? naści tobie sześć stóp ziemi na posłanie, a jeżeli ci mało, to naści drugie sześć, weź sobie kamień pod głowę, a przykryj się wiatrem! Ach! bodaj najjaśniejsze pioruny zatrzasły tego, co pierwszemu zajechało w łeb błędne rycerstwo! a przynajmniej pierwszego, co był tyle głupi, że został giermkiem u takiego półgłówka! Rozumie się, proszę pana, że mówię tu o rycerzach błędnych dawniejszych czasów, bo co się tycze dzisiejszych, wolę nic nie mówić... mam dla nich szacunek, ponieważ pan liczysz się do nich i ponieważ widzę, że ich we wszystkim przewyższasz.	To sprawa osobista, prywatna. Nie mogę powiedzieć.	Niechaj ci to już on sam opowie, albo Stefan... bo ja nie mogę... Jest to okropna historja... ach, ach, ach! co się to czasem dzieje na świecie... co się dzieje! Dwóm braciom młodszym dobrze podobno...	A jakże!... Boże mój, Boże! pani aptekarzowo dobrodziejko, ta pani Warska, to anioł! Przywitała się ze mną, jak ze swoją równą, prosiła siedzieć i rozmawiała i obdarowała mnie tak, że przez trzy miesiące przynajmniéj, będę miała wszystkiego po uszy. I pan konsyliarz przywitał się ze mną, a potém nic nie mówił, tylko przewracał karty jakiéjś książki i spoglądał czasem na panią Warską. A potém wzięli się pod rączki i poszli w aleję, a ja poszłam do garderoby z Marylką i tylko zdaleka słyszałam, jak pan konsyliarz coś pani Warskiéj opowiadał. A co, pani aptekarzowo dobrodziejko, czy nie sprawdził się mój sen?	Jesteś dziś struta i cierpka dlatego, że nie możesz opływać w zbytkach, biedaczko! Poczekaj, jak zrobię majątek, to będziesz miała powozy, lody, trzewiki na wysokich obcasach, bukiety i rudych kawalerów do tańca.	Nie przyjdzie ci to tak łatwo, carissime, albowiem przepisy, którym musisz niewolniczo ulegać, powiadają, że pasażer, który nie zdążył kupić biletu, może to uskutecznić w wagonie z pewną nieznaczną dopłatą. Ja właśnie jestem takim pasażerem.	To zły casus. Nie chciałbym się spuszczaćspuścić się (z czegoś) (daw.)	E, nic na to wszystko nie poradzisz!	Czy ja, mój jegomość, wiem? Widzi mi się, że konie biorą, a komu, to nie moja głowa.	Byleśmy się tylko teraz z nim nie minęli, bo nowa byłaby mitręga.	Nalej wódzi, pocałuj w oczki i powiedz: „Mój Jańciu, Joasia się wcale na Jańcia nie gniewa”	A! ma foi! to pan podczaszyc Ordyński. ani się nam wykręcisz! to darmo! Wiem, bo byłem w Głuszy z królem jegomością, żeś tęgi do hulanki, stworzony do naszego towarzystwa	Czekaj na wszelki wypadek przychodzi mi jedna myśl do głowy. Do tej pory nikt, tu jednak nie był, a niepodobna, żeby to biedactwo niepodobna, żeby to biedactwo pozostało samo po jego śmierci. Powiedz czy twoja znajoma Wizbergowa pobożna kobieta?	Myślisz, że to, co nazywasz przesądami, to garderoba, którą w każdej chwili zmienić można? To wgryzło się w krew i dlatego taka ciężka z nim walka, a ciężka i dlatego, że jeszcze nie zupełnie jestem przekonany o bezużyteczności tych przesądów, a czasami myślę... ale mniejsza z tym.	Nie da się jeszcze powiedzieć bo na razie nad horyzontem widać tylko maszty i żagle, ale ani kawałka kadłuba!	Nie wiecie o sobie samych nic. Ja przynajmniej wiem, kto jestem w mojej epoce. Może właśnie i jedno, i drugie Mówił zupełnie nie na serio, nie wiedząc sam, jak bliskim był prawdy niedalekiej przyszłości.	Cóż to być może? Proszę, niech pan Marcin mówi śmiało, co tylko będzie w mojej mocy, ani chwili się nie powstrzymam, aby mu dopomóc.	Och! Osobiście! Ja zaś upewnić mogę pana, że jest w tym coś. Nie! Nie ma nadziei, życzenie pańskie nie może być spełnione, co zaś do mnie, mam... mam ważny, niecierpiący zwłoki interes...	Nie przezywałbyś mnie negrem, gdybym nie był na pół żywy, ty żebraku irlandzki!	Ja nie wiem ale król z łatwością się potrafi dowiedzieć o tem.	Dyrektor Wilhelm Dalcz nie żyje!	Nie wiem, dlaczego.	Nie jeszcze nie, zaczekaj trochę Wasza Miłość. Nie bądź, najjaśniejszy panie, tak nagły w swoich przedsięwzięciach. Wiesz, co powiadał Oktawian Augustus? Festina lente. Należy ci wprzódy podbić Azję Mniejszą, Karię, Lucję, Pamfile, Cylicję, Lidię, Frygię, Myzję, Betum, Charację, Satalię, Samagarię, Kastamenę, Lugę, Sawastę, aż do Eufratu.	Czemuż nie kazałeś przenieść się do Paryża? Tutaj okrutnie ci nudno być musi.	Nie wiem ja myślę czasem o szczęściu takim, którego by żadne najprzeciwniejsze wiatry rozwiać nie mogły, i innego	Daj Boże, by się nie zaczęli rozjeżdżać bo jeszcze potrzebni, a już myślą, że wszystkiego dokonali.	Jeżeli prawdą jest nawet, co mówią pogłoski, że król jest szalony, to jest to szaleństwo, które by się zdało niejednemu z ludzi, jakich znam, i pragnę tylko, aby ten rodzaj szaleństwa rozpowszechnił się jak najbardziej.	Proszę pana. Powiedziałam, że nie znam pańskich możliwości. Jednak sądzę, że wiek tu nie odgrywa roli. Zacząć trzeba od uznania swoich braków... Napije się pan herbaty?	Grimauda we własnej jego osobie, rozumiesz! i dziesięcioma częściami Grimauda, który nie wart oberżniętego dukata, odegrywam djament. Powiedz teraz, że upór nie jest cnotą.	Są. A ja przez ten czas nikogo nie pocałowałem... Nie spojrzałem nawet na kobietę!	Jak pan to rozumie?	Wierzyłeś zatem w to, coś pisał?	Co ty, durny, gadasz? Że na co się nie zgodzę?	Dziękuję... Wyratowałem ją z rzeki. U was wody nie ma?	Jak pan widzisz, nie ma tego dużo.	A ta wielka pani, co ją to Boscamp wywiózł z Konstantynopola, cóż miała więcej nad cudowne czarne oczy? Jak Boga kocham, to najlepsze szlachectwo. Rączka i nóżka stanie za wychowanie, uśmiech za dowcip, a stanik za rozum...	I na pewno statek, który wiózł tę skrzynię i jej właściciela, nie należał do piratów malajskich.	Mnie zdaje się jednak, że to są problemy dla specjalistów chorób umysłowych.	Oczywiście. Chyba że pan byłby tak łaskaw zaszczycić swoją obecnością małe przyjęcie, jakie urządzam u siebie na wsi jutro wieczorem?... Nie lubię niczego odkładać na później. Dlatego byłbym panu obowiązany za tę uprzejmość.	Dać bal, na przykład; wiesz przecie, Najjaśniejszy Panie, jak królowa lubi taniec; zaręczam ci, iż uraza jej nie wytrzyma tej próby.	Muszę się przebrać do obiadu.	Za co? Takie to piękne, dobre, inteligentne!	No to go zastaw; pożyczą ci na niego, tysiąc talarów conajmniej. Z taką sumą dasz sobie radę w obecnej potrzebie; a później kiedy pierwsze pieniądze przyjdą, wykupisz z zastawu i wróci on do ciebie czysty, obmyty z plam przeszłych, ponieważ przejdzie przez ręce lichwiarzy.	Pani daruje, ale nie wierzę. Jestem pewny, że pani Tunia czytała	Bo idą znaki, jeden na drugim, a ostatni znak to pewno jest rydel. Tedy myślę, że zakopał.	Ja przyszedłem do ciebie, Gołdo bo mnie dziś bardzo ciemno przed oczami i ja chciałem popatrzeć na ciebie, żeby świat zrobił mi się jaśniejszym...	Właśnie, że go nie znoszę.	Dobrze. Pan wie, że podanie paszportów do wizy jest zbyteczne, ponieważ wcale tego nie wymagamy?	Co to znaczy?!	Nikt pana nie ściga i nie ma nikogo na gościńcu przed panem. Wie pan, jacy urzędnicy policji austriackiej są formaliści: jeżeli pana ujrzą jadącego w galopie groblą nad Padem, przytrzymają pana, może pan być pewny.	To już pewno jedziecie?	Pleciesz, mój drogi mało to naszych sąsiadów siedziało w domu do ostatniej chwili i przypłaciło życiem tę odwagę?	Adolfie, spóźnisz się i cała sprawa przepadnie, sam mówiłeś.	Czego się napijecie, chłopcy?	Pan, zdaje się, obeznany z redakcją dziennika?	Spodziewam się.	Panie rektorze! niech pan rektor tego nie robi!	Widzisz ojcze, westchnąłeś, żal ci go, a poratować nie chcesz?	O jasny panie, Don Kichocie! jakże się jego książęca mość ucieszy, że jaśnie pan wraca do zamku! Bo jest jeszcze i księżna pani z nim razem.	E!... gdyby był na nogach, dopędziłby nas już dotąd Wszystko mi się zdaje, że ten pijak trzeźwym już był przy pojedynku.	Tak... Zamknąć się we dworze, zatarasować gumno	Otóż, proszę pana, byłem wychowany w Rzymie, przez pewnego biednego księdza, który zniknął nagle. Dowiedziałem się potem, że był trzymany w zamku If i dlatego chciałbym się dowiedzieć o szczegółach jego śmierci.	Czy w księdze znajdują się jeszcze inne szczegóły?	Słuchaj! czy sądzisz, że koń tak dalece ci się przyda, co brzęczące luidory w ręku! bierz sto pistolów, bracie, bierz.	Trzeba kupić trumnę... Dać znać do parafii...	Czyż jest możebnym do osiągnięcia ten stan bezczucia zupełnego?	Do czego ci potrzebny?	Naturalnie... najkrótszą drogą... Czy dotrę na śniadanie?	Wykraść stolnikową i zabrać do siebie.	Za zdrowie króla jegomości!	Dziwny kaprys tracić czterdzieści rubli za nic!	Och, tak odda jej pan taką usługę, jak gdybyś był jej ojcem...	Niech pan uważa, panie Cyrusie! Jeśli tam jest jeszcze któryś z tych nicponi...	Tak jest. Między Górą a Ostrówkiem.	Ciebie mieć pragnę i pieniądze twoje!	Kto wasan jesteś? Mam rozkaz ludzi użyć, więc używam.	A tak; tysiąc razy tak.	Panienko! ona ma tu!	Tak, wielebny ojcze.	A dla mnie? mój drogi! Ojciec tu był przed chwilą?	Czy jest ten młody pan?	A potem co uczynić i dokąd iść?	Dom E, trzecie piętro, pięćdziesiąty szósty numer, mieszka tam Ernest Ramisz, majster z piątej sali tkackiej	Kim jesteś?	Mójże ty hajduczku najmilszy!	Piękna zawsze, prawda?...	Stosunku, jaki mnie łączy?... Z kim?...	Szampan! śliczny mi szampan, mruknął wojewoda.	Chodzi zapewne o tego nieszczęśnika, który zostawia żonę, dziecko i teściową bez chleba	By ci ten zły ozór skołczał	Czekaj no...	Skąd wiesz o tym, miłościwy książę?	A ten?	Bandoleciki mieć gotowe. Ruszaj!	Dwóch przeciw jednemu!	Numerek pięć i pół	Wiater? Wiater młode drzewo przygnie, a stare złamie.	Widzisz pan: hrabia...
Otóż patrzałem, czy nikt nie stoi po przeciwnej stronie ulicy; ale nie było nikogo. Mam do czynienia z przebiegłym lisem, a choć dotychczas nie mogę zmiarkować, czy ów nieznajomy pragnie zguby sir Henryka, czy też chce go przed niebezpieczeństwem uchronić, czuję, że trzeba się z nim liczyć. Po wyjściu sir Baskerville’a wybiegłem co tchu, aby zobaczyć jego cień. Ale ten człowiek wsiadł do dorożki, sądząc, że w ten sposób nie zwróci na siebie uwagi.	Jesteś dziecko więc nie rozumiesz, że w życiu kobiety mogą być rzeczy ważniejsze aniżeli jakieś tam uniesienia sercowe. Przekonasz się, kiedy zaczniesz myśleć o cudzych interesach i znajdziesz się w konieczności ratowania kogoś...	Ale już ty mnie nigdy w tym nie przekonasz, żeby mnie się co przesłyszało. Ja mam uszy i oczy na swoim miejscu, a edukowałem je w polu, na wojnie, gdzie każde niedosłyszenie grozi śmiercią, a przesłyszenie wiecznym wstydem u całej chorągwi, a czasami i gardłem. No, ale prowadźże twoją sprawę dalej, urwałeś w samym środku. Chcesz wykradać stolnikową, wyspowiadałeś się przede mną jakby przed księdzem, obiecujesz mi wyrobić możność ożenienia się z Zofią, powiadasz, że nawzajem czegoś zażądasz ode mnie? Czegóż ty żądasz ode mnie?	Wiesz asińdźka jakoś ta śmierć tego Dobka przyszła bardzo w porę dla jejmości... ot! gotowi ludzie gadać! Przyznam się, że ja będę musiał jakiś czas tu przestać bywać... póki się to nie zatrze...	Co? Jak to do domu? Chcesz uciekać? O, gdyby to wiedział pan Sesemann! Uciekać z jego domu? Biada ci, jeśli się dowie! Czegóż ci tu brak? Wszyscy cię traktują znacznie lepiej, niż na to zasługujesz! Czyż nie masz tu, czego dusza zapragnie? W całym życiu nie żywiłaś się tak, nie mieszkałaś i nie miałaś takiej obsługi! Prawda, że nie?	Przepraszam panią za swą nieuwagę. Dobrze, iż nas nikt nie widział. Powiedziano by, że powozić nie umiem, a tu tylko winien koń źle ujeżdżony i nasza rozmowa. Kto myśli o drodze, gdy się jego los rozstrzyga! Otóż i gotowe znowu. Czy pani nie skaleczyła się, broń Boże?	Yeah, te wielkie myszy, co potrafią budować tamy na rzece. One tam, w tej Devil Bay, miały mnóstwo tych tam i tamek, takich pięknych równych dams, tak że wyglądało to niczym jakieś miasto. Miały zamiar postawić tamę przez całą Devil Bay. Tak właśnie... „Już potrafią odwalać kamienie za pomocą lewarka Albertowi...”, to był jeden tapa-boy, „...zmiażdżyło przy tym dwa palce... Dwudziestego pierwszego: Dajak zeżarł Alberta! Ale było mu po nim niedobrze. Piętnaście kropli opium. Obiecał, że już więcej tego nie zrobi. Padało cały dzień... Trzydziestego czerwca: Lizards budowały dalej tamę. Toby nie chce pracować”. Panie, to był dopiero spryciarz A spryciarze nigdy nie chcą nic robić. On zaś ciągle coś majstrował, ten Toby. Szkoda gadać, wśród jaszczurów też są duże różnice... „Trzeciego lipca: Sergeant dostał nóż”. To był duży, silny jaszczur, ten Sergeant. I bardzo zdolny, proszę pana... „Siódmego lipca: Sergeant zabił tym nożem jedną cuttle-fish”. To taka ryba, która ma w sobie to brązowe gówno.	Krótką bo asindziej masz pamięć, odparł wojewoda; ale to nie dziw przy tylu interesach i tak czynnem życiu. Należy mi się pięć tysięcy dukatów z procentami...	-Artysta– Ach, jak to dobrze! Przekona się pan, co to za wielki artysta. Szczególniej znakomicie gra Romea, chociaż... już nie jest pierwszej młodości... Ciocia i ja znamy go osobiście jeszcze z Paryża... Bardzo miły człowiek, ale nade wszystko genialny tragik... W jego grze najprawdziwszy realizm kojarzy się z najpoetyczniejszym idealizmemidealizm	Zatem skóra jego byłaby jako owo ziele, nazwane włosem Wenery, które nigdy nie zmoczy się ani nie zwilgnie, jeno zawsze jest suche, nawet gdyby je trzymać nie wiem jak długo pod wodą: i dlatego nazywa się Adiantos.	Ze mną, widzisz, niełatwa była sprawa Mówiłem ci już, jak dalece Zofia jest użyteczna w rodzinie. Nie mogą się tam bez niej obejść: nie przypuszczali, aby kiedykolwiek miała wyjść za mąż, i nazywali ją nawet zawsze „starą panną”. Toteż, gdy z największą ostrożnością wspomniałem o zamiarach moich pani Crewler...	Tak, dla mnie to puszcza, w której samotny ginę. Jak pani uważa, czy mój pomysł przywrócenia go do dawnej świetności nie jest śmieszny?	W kwietniu? Zimnica się wam wraca, ja temu nie winien.	Wasza Wielebność Widzę za to, że wino stoi nietknięte, a musi ono być dobre, sądząc po kolorze. Czy mógłbym skosztować?	Biedna kobieta! ale pewno nie czuje swego nieszczęścia!	Nie widać, żeby ktoś się wspinał.	Niech pan nie próbuje do tego się mieszać	Ale jestem tu posłem między wami i noszę w sobie majestat całego Zakonu, który jest Chrystusowym Zakonem. Kto więc mnie jako posła ukrzywdził, ukrzywdził Zakon, a kto obraził Zakon jeśli zaś prawo wasze ją daruje, niech się dowiedzą o tym wszyscy panowie chrześcijańscy.	Otóż to!... Nie tylko takiej, ale wprost tej samej... Jej samej, pani Heleny Stawskiej, trzeba nam za żonę.	To czemu się ze smutków nie otrząchniesz? Czego ci trzeba?	Ale gdy z lewej nie ma nic...	Dla wszystkich tak, ale nie dla pana, drogi Albercie	Niedobrze nauczyłeś się tego, com ci wyłożył, chelo Uderzenie było jeno cieniem przeciw cieniowi. Zło zaś samo w sobie!... nogi mi bardzo osłabły w ciągu tych dni ostatnich!... spotkało się ze złem we mnie... z gniewem, zażartością i żądzą złego odwetu. To wszystko działało mi na krew, wywołało zaburzenie w żołądku i ogłuszyło moje uszy.	Otóż ja ci mówię, że się łudzisz okropnie! Jam zajrzał w duszę ich, głupca udając podszedłem ich skrytości. Wśród szelestu jedwabiów w salonach, wśród koronkowych balów śledziłem ich zamysły. Ludzie ci nie cofną się przed niczym. Czy wiesz? Ci ludzie mogą to sprawić, że ci oto twoi chłopi podejdą w nocy pod dom, wywleką cię z łóżka i łeb ci utną toporem!... Ich polityka tak daleko sięga...	Czyli mam cię nie krępować sobą.	Gdyby mi kazano określić charakter jego świątobliwości Ramzesa XIII, zaiste! nie potrafiłbym tego uczynić...	I nie umierają od tego?	Nie widzieliśmy go od wczoraj	Zgoda, kapitanie Nemo, ale przecież widzieć wtedy dopiero można, kiedy światło rozprasza otaczające ciemności; pytam się więc, jakim sposobem pośród ciemności wód...	Jak to miło z pani strony, że już dziś przybyła pani o siódmej.	Nauczyłem ja się wielu rzeczy, zanim się niejedna dziewczyna urodziła. Służyłem w marynarce, gdzie mnie nauczono, po co człowiek ma oczy w głowie. Patrz swego nosa, Lena!	Jak pani chce. Zrujnuje pani do reszty to, co się może... i tak już wali.	Nie dostałem rozkazu. Siostra zachorowała na bardzo ciężką anginę. Byłem u niej całą noc.	To ja wiem, ale jak przyjdą prawdziwi socjaliści, z prawdziwej partii? Co?	A to ciekawe! Chcesz zanieść skórę do Kaniwary, dostać za nią nagrodę, a nawet mnie dać rupię? Nic z tego, mój staruszku! Skóra jest moja... Precz z ogniem... idź sobie!	Pójdziemy czuwać nad nim, a w razie czego rzucimy mu linę ratowniczą. Nie widziałaś nigdy, jak on zarabia na kawałek chleba	A! wszystko było prześlicznie! udało się wybornie z przymusem niejakim odezwała się gospodyni	Ach chce pani dowiedzieć się, kiedy przyjeżdżają państwo Solscy?... Ależ proszę, niech pani idzie...	Ale to i tak dużo.	Jest na bryczce. Może mi i z jedną kurzynę sprzedacie.	No, to na mnie czas.	Żeby się dać złapać? Ani myślę. O, jak ja daleko mogę dostać ręką między deskami!	Bądź zdrów, Władku, a pisz tam, kotku, do Ignasia, aby uczył się tęgo walić młotem w kowadło. Wszelka praca pana Boga chwali, co tu robić!	W przyszłym znajdą zapewne, co im się należy lecz czymże się obecnie, w doczesnym życiu odznaczają?	Jakże się cieszę!	O! d’Artagnanie, d’Artagnanie! zabijasz mnie!...	Och! Drogi panie niech się pan strzeże kobiet z prowincji!	Ojczyzna znać inaczej myśli, gdy mnie pominięto; i teraz szablę mi z ręki wytrącają.	On mnie przedewszystkiem bawi	I chwała go otacza, i w niej jako w słońcu chodzi Tymczasem cóż mnie spotyka? O! dobrze mówisz: niech Bóg sądzi intencje i niech da choć grobowiec spokojny tym, którzy za życia cierpią nad miarę...	Stryjna, co to jest stryjna, panie nauczycielu?	A co się stało z Gilbertem?	Co się stało, Moko? Czyżby cię gonił jaguar?	Któż to jest Ingrid?	Twoja panna Magdalena jest gorsza od Howardówny! To dziewczyna podstępna... propagatorka, która naszym panienkom kazała uczyć lokajczyka i obszywać bębny z ulicy.	Więc wyraziłby się o panu w ten sposób	Zostałem mianowany podprokuratorem mając lat dwadzieścia dwa Wtedy moje długie, jasne kędziory i twarz rumiana bez zarostu nadawały mi wygląd młodzieńczy, co mnie niepomiernie martwiło. Żeby wzbudzić szacunek, musiałem przybierać minę poważną, okazywać pewną surowość. Urząd swój sprawowałem z gorliwością, która została wynagrodzona. Mając lat trzydzieści trzy zostałem prokuratorem generalnym w Puy.	Ja nic przecie	Co to?	Tak, Mahdi jest dopiero pod Chartumem	Tak jest, proszę waszej królewskiej mości, Orland szalony.	To będziesz świnia.	Toś waćpan utrafił. Siostrą afektem jestem dla pani stolnikowej, będę i waćpanową.	Tyś to też mój skarb jedyny.	...niech więc panowie zaokrąglą tę liczbę do dwudziestu lat i wszystko będzie w porządku	Jakież ona na panu zrobiła wrażenie?	Mój Nieczuja wszystko już gotowe, jeno na ciebie czekamy.	A dyć, jaśnie panie, przecie jedziemy z Bukowca.	A jak nas urzekną?	Ehe, będzie wesoło u pani Wizbergowej. Będziesz tam dzisiaj?	Jeżeli najwyższa rada kapłanów tyryjskich rozkaże mi, co pocznę?...	Ludzie jak ludzie, zawsze coś mówią.	Możliwe. Więc cóż z tego?	Przez dwa ostatnie lata czytywałam tylko dramaty i marzyłam o scenie	Półtora roku temu podczas demonstracyj pierwszomajowych została aresztowana. Skazali ją na sześć lat więzienia.	Stoi jak oniemiała...	Tam, za tymi topolami.	Wierność mówił Krasołucki dalej.	A pani ma zmartwienie jakie?	A, ma pan coś przeciw niemu?	Broń palną mamy od Zwycięzcy	Czy dostanę od pani taniec?	Czy naprawdę jesteś mężatką, Edie?	Czy łączą cię z tą okolicą miasta jakie wspomnienia?	Czyżby ktoś nas śledził?	Do rąk własnych?	Frazesy	Jezus mój kochany, Jezus, Jezus!	Jucha, chłopak!...	Kali pójdzie z nami	Minęła ósma.	Między rogi! O dwa dukaty! O trzy! Dawajcie pistolety!	Niewątpliwie najszczęśliwszą Tak przynajmniej sądzę. Mogężmogęż	Pani lubi wieś?	Praca, Władza, Kłótnia, Odwaga, Głupota	Przeciw całemu światu trzymam za Angielkami, Henryku	Przedni pomysł!	Sami jesteście?	Widziałeś pan zamek odrzykoński?	Zobaczymy.
Jeżeli u nas zasiekają, jak ty mówisz, na śmierć, to za zmoskwicenie się, za zaprzedanie się Moskwie, za służbę Moskwie przeciw Polsce. Jest to krwawa i podła metoda naszych wrogów, którą stosujemy z musu.	Czemu nie? To wyborna rzecz! Jest u nas we Francji prowincja nazwana Szampanią, sławna ze swoich winnic. Otóż wydaje mi się, że wasz kumys jest bardzo podobny do naszego szampańskiego wina. Tak samo się pieni, z początku trochę szczypie w język, ale potem zostawia smak słodkawy, jakby po mleku migdałowym, i „rozwesela ludzkie serca”, wedle słów Salomona. Mówiono mi nawet, że upija. Czy to prawda?	Ale nie odzywa się do mnie, gdy jestem.	To oni kupcy, że dowiadują się o masło i kurczęta?	Wiesz, teraz sobie przypomniałam. Zdjął dzwonek z budzika, takiego dużego, kuchennego budzika i uwiązał u części, która się odkręca przy dzwonieniu, sznurek. Drugi jego koniec przymocował do kurka gazowego. Obstawił budzik tomami Encyklopedii Brockhausa, nastawił na dzwonienie, wziął trzy tabletki weronalu i położył się spać. A budzik już sam otworzył kurek od gazu.	Twoja luba we własnej osobie; rozpowiada to całemu światu równie wesoło, jak my opowiadamy tobie jej własną historię. Twierdzi, że jeszcze ją kochasz, że wystajesz na czatach pod bramą, słowem... co ci się podoba; niech ci wystarczy wiedzieć, że mówi o tym publicznie.	W sądzie moim o pani, jaki tu przed trzema godzinami wyraziłem, omyliłem się bardzo i proszę o przebaczenie Chciałem to pani zaraz powiedzieć, skoro tylko panią ujrzałem wchodzącą, aleś mi pani przeszkodziła i powiodła myśl moją na inne tory. Proszę o przebaczenie i zapomnienie.	A ja wątpię Detektyw w swoich wywodach zwykł opierać się na faktach, nie zaś na legendach ludowych. To sprawa trudna i zawiła. Nie spodziewam się jej rozwikłać.	Nasi krewni, nazywający się grobowcami i kąsawcami; ale oni nie grzebią umarłych tak jak my, tylko ich pożerają, i to nie prędzej, aż ciało zacznie się rozkładać. Jeżeli rozkład nie dość prędko następuje, grobowce wydają z siebie ciecz brunatną i cuchnącą, prawdziwy napój śmierci, pod wpływem którego ciało prędzej gnije.	Co za pogarda! Ach, ty, chamski goju, wyprztyku, niedorosły do kostek ideom, którym służysz! Ty, który bez twego księżostwa byłbyś pastuchem świń; ty, który dla kariery wyrzekłeś się równych sobie kobiet, jakichś parszywych, zidiociałych aryjskich pastuszek, aby być wielkim władcą w wymierającej pustyni katolickich omamień...	Ależ to z cioci swatka!	Będę... Jeśli mnie zechcą trzymać	I to drugie bezpieczniejsze od tamtego, bo poza miastem i dobrze ukryte w chaszczach.	No cóż. Jeśli nie przystoi, to może mi pani zrobić przysługę i...	Skąd pan to wiedzieć możesz?	To dziwna, bo jej przecież nie zrobiłam nic złego.	Właśnie na dole, w sieni. Ino ja letka jak wiórek, tom duchem śmigała na górę, a stryjek wloką się pomaluśku. Poczekacie jeszcze ze trzy pacierze, zanim do drzwi zapukają.	Nie o to mi chodzi, Bucholc jest już ausgespiltausgespilt (sein)  (niem.) pociągnął ręką po gardle	Uchowaj Boże, chłopcze nie potrzebuję niczego; Bogu dzięki rzemieślnicza profesja potrafi wyżywić człowieka. Schowaj sobie pieniądze, tego nigdy nie można mieć za wiele. A swoją drogą bardzo ci dziękuję za propozycję, i czuję się tak zobowiązany, jakbym z niej skorzystał.	Ba! Ja rozumiem, że co innego... i rozumiem, gdybyście tak czarownie dmuchać umieli, to bylibyście pewno dobrze dmuchali w Wiedniu, kiedy was bisurmaństwo przygniotło, a zresztą i dzisiaj jechalibyście dalej i dmuchali przed siebie, a ani myśleli o jakim napadzie na was albo o jakiej awanturze.	Jedźmy, ojcze Wiszu jam gotów. Spocznijcie u mnie, dalej ja ruszę z wami.	To jest mieszkanie świętej pamięci ojca pana dyrektora?	Cygańską biniochębiniocha guzdrała, człowiek nieudolny. niezdarny. Sama do niej pójdę i przyszykuję w czubatej pannie do was ochotę. Bez ślubu, za durnoza durno (z ukr.)	Mospanie Nieczujo! Waćpan się zapominasz! Ja się zwykłem krwawo mścić każdej krzywdy.	Co ty bredzisz?... Przestań mi natychmiast!... Ty byś w tej chwili i wróżką być mogła Tylko naokoło takich wieszczeń musiałyby się chyba odbywać dzikie poszczęki mieczów i tarcz.	Boisz się wspomnienia kulis?	Musimy się schronić w Granitowym Pałacu, dopóki jeszcze czas i bandyci nas nie dostrzegli.	Nie znęcają się nad nią?	Nudziłżebyś się?	O! jakże ci pilno! Kochasz ją! przyznaj się?	Spóźnia się. Ha, każdy ma swoją Małgorzatkę	Trafia się ono i tam i chyba prędzéj jak na dworze...	Trudno. Więc Karolka zgadza się?	Gdzie tam! Przecież to są przedmioty martwe. On powiada, że jest ich strażnikiem.	Bóg jeden! Ilu wiernych poszło do raju?	Panno Lusiu! Ja pokochałem wszystko, co w ten najpiękniejszy wieczór było przy pani. Pokochałem tę poduszeczkę, na której spoczywała pani główka, tę kołderkę, która otulała panią, to łóżeczko! Wszystko!	Ty bardzo prędko zbierzesz całą skrzynię zausznic i bransolet Ach zbierz prędko wielki majątek i uciekajmy do naszej ziemi, bo tu nam zawsze bieda. Bieda, kiedy jest źle, a jeszcze większa bieda, kiedy jest dobrze.	Matko Nie jadł dziś śniadania, ale bardzo dużo się nabiegał od rana, bo załatwiał interesy. Jak wrócił, wypił tylko szklankę lemoniady.	Co znów za kondycje?	Na ulicę Chaussée-d’Antin, do barona Danglarsa.	„Co takiego? co się stało?”	A w garnku do czego będzie podobny?	Nie puszczę ptaszka! Chyba za opłatą!	Nie, mój drogi. Poproszę cię o nią dopiero w chwili działania. Sprawa wyjątkowa. Przechodząc obok Bradleya, zechciej wstąpić do sklepu i każ mi przynieść paczkę najmocniejszego tytoniu. Jeżeli możesz, byłbym ci bardzo obowiązany, gdybyś tu nie wracał przed wieczorem, a wtedy zestawimy nasze wrażenia i poglądy.	No tak. Przecież dałeś mu do zrozumienia, że potrzebujesz pieniędzy?	Ależ ja nie mam wytrwałości ani silnej woli Jip! Ty wiesz, że nie! Pocałuj Jipa i nie mówmy już o tym.	Ty chytra istoto! Mówmy o tym, który jest zupełnie dorosły!	Ale... jeżeli ja wypędzę ją z domu na cztery wiatry?...	Nie! Bardzo dziękuję, ale nic nie chcę. Zrobię, co będę mógł dla syna pani, bo jest moim kolegą i poczciwym chłopcem, ale nic nie przyjmę. Dziękuję!	Nie ma już Dynuśki, zabiłeś ją, mój drogi Zapraszam cię na premierę hrabiny de La Baudraye.	Jest on podrobiony.	Tak bardzo nie jest śmieszną nędza i poniewierka talentu.	Zostanę. Tak, zostanę w Warszawie przez zimę. Zresztą... na wsi.	A co?	A gdzież równouprawnienie? ja dźwigać mam wszystko, a panie idą sobie swobodnie. Wszak panie obie ciągle głosicie równość płci...	A kiedy pan nie słucha. Jakże tu mówić?	A ten intendent w czyjej jest służbie?	Czyżby pan zamierzał może przyjąć na służbę Karen Peersen?	Ja, malarzem! Dlaczego?	Jak widzisz.	Na pewno znajdziemy jakiegoś kajmana.	Na! Ten apšvietesni žmonės.	Pojadę teraz z waćpanem choćby na koniec świata!	Pozwolisz prezesie, że mogę przyjmować kogo zechcę	Mam nadzieję, że zobaczę cię jeszcze żywego	Mówiłem kilku osobom, bo przecież tak było...	Nie asińdźkaasińdźka (daw.)	Strzał padł ztamtąd Tak! ztamtąd, wierzaj pan słuchowi starego wojaka.	Tak, panie	W każdym razie nie kobiety.	Aniu bez serca!	Assez! assez! Je ne veux pas écouter cela!... Znowu interesa i pieniądze! Ach, nie zasnę dziś...	Boże nas chowaj od takich uczciwych! przyniósł zwątpienie i pokusę.	Czem?	Czyś oszalał?!	Dlaczego?	Dobranoc ci!	Ha... redaktor wyjechał...	Idziemy	Mam migrenę.	Mamże suponować że wasza dostojność także o księciu Michale zamyślał?	Najf!	Nasze własne wino?...	Nie twierdzę wcale, że chcę dla niego coś zrobić.	Nie, proszę pani.	O nie, tylko tej samej rasy i kare. Czwórek nie rozrywam. Będzie i Apollo.	O?... Uwodziła swoich pacjentów?	Ot, pohetmanił nam pierwszy raz! w ogień.	Pasakojimas, Prisiminimai, Praeitis sušuko Jurgis.	Pochlebco	Posłusznie melduję	Pozwól mi, ojcze, milczeć!	Ratunku! Ratunku!...	Skąd?	Sąd	Tylko bez wykrętów, M’Turkey!	Tylko czem?	W piżamie?	Wygrasz.	Zwariowałeś?...
Biedny Uttersonie wiem, że masz kłopoty z takim klientem jak ja. Jeszcze więcej może kłopotał się mną ten mój były przyjaciel Lanyon, ten zatwardziały pedant, oburzający się na moje naukowe kacerstwa, jak je nazywał. O, wiem dobrze, że to zacny człowiek, nie patrz na mnie tak gniewliwym wzrokiem, bardzo to zacny człowiek, chętnie bym się z nim częściej widywał, ale mimo to uważam go za zatwardziałego pedanta, ograniczonego, zawziętego pedanta. Z żadnym człowiekiem nie przeżyłem takiego rozczarowania jak z Lanyonem...	Otóż to, otóż to! Nuż ruszył tylko dlatego, by języka gdzie zasięgnąć, i potem wróci do Zbaraża, bo to przecie wiedział, że mamy iść razem, i mógł się nas teraz spodziewać, jako w najlepszy czas. Ciężka to jest deliberacja.	Nie, to nie Vigneau Ale uważaj pan, jak dobrobyt pana odbija się na wszystkiém, nawet na tym wozie. Nie jest-że to oznaką inteligencyi przemysłowéj, dość rzadkiéj po wsiach?	Tojba, dzięki Bogu nie jest koniem. A co się tyczy zarobku, to mąż będzie pracował i przy bożej pomocy zdoła wykarmić żonę.	Tem się to właśnie różnią od nas	Spróbuję, rzekł Wawrek skromnie (było to już po odjeździe chorążyca), a jeśli pani pozwolisz, to na próbę w sukni niewieściej przyjdę.. tu... jeśli nikogo nie będzie.	Słuchaj, pani Bonacieux, słuchaj, ja stanowczo odmawiam: przerażają mnie intrygi. Ja widziałem Bastylję. Brrrrr! straszna ta Bastylja! Dość o niej pomyśleć, a dostaję gęsiej skórki. Torturą mi grożono. Czy ty wiesz, co to są tortury? Kliny drewniane, które ci między nogi wbijają, dopóki nie potrzaskają kości! Nie, nie pojadę stanowczo. A czemuż do licha, sama tam nie pojedziesz? bo, doprawdy, zdaje mi się, że myliłem się co do twojej płci! ty jesteś mężczyzną; to najzapamiętalszym!	Nie, to jest w ogóle straszna rzecz. Pomyśl tylko, że możesz wykorzystać atomową energię całkowicie, bez reszty!	Jak to: po co? Zwąchali, że pani Doroty już nie ma, że jej wychowanka mogłaby między nami poznać prawdę, więc nasyłają swoje szpiegi, gotowi nam ją jeszcze wykraść.	Idziemy odszukać twój dom, mój stary Zbieraj się i chodź, bo to niełatwa sprawa. Przyda nam się twój nos.	Baczym to, baczym	Dajcie spokój! co moje, to i wasze!	Jak to?	Któż to taki?	To królewskie lasy.	Z serc baletniczek, z mózgu wziętych lekarzy, leczących po kilkaset pacjentów na dzień, z policzka szulerów, z języka dentystów, z sumienia przedajnych sędziów, z łez bigota, z żołądka kaczki i z uczuciowości kury. Naturalnie, że wszystko to należycie wymoczone w spirytusie, dystylujemy i filtrujemy.	Niby to wywodzą się z Ekwadoru; statek wabi się z hiszpańska „Esperanza”, ale licho ich wie, co to za jedni. Zanadto mi się kręcą w pobliżu naszej flotylli wojennej i zbyt natrętnie ciągną za język naszych chłopców. Trzeba te sprawę spenetrować aż do samego dna.	I czy się nie bardzo zdziwisz, gdy powiem, że mi się wówczas już zdawało, że wszelkie raz powzięte przywiązania, wbrew wszystkiemu, do grobowej przechowasz deski? Czy się myliłem, Agnieszko?	Kardynał Borborigano! Na klucze papieża! Jeśli mi nie przyznacie, iż już samo to imię jest wspaniałą kreacją, jeżeli nie widzicie w tych słowach: suknia zaszeleściła wśród ciszy całej poezji roli Schedoniego wymyślonej przez panią Radcliffe w Konfesjonale czarnych pokutników, jesteście niegodni czytać romanse...	Nie zmalał ale szlachcic to nie studnia, wiadro się w nim nie pomieści.	To nie ma nic do rzeczy. Zdyscyplinowanie nie może odbywać się mechanicznie, tu nie ma znaczenia kalendarz.	Zdaje mi się, że podróżują już dość długo, aby zwiedzić cały świat trudno mi uwierzyć, że od tygodnia dopiero są po ślubie. Wszystko się zmieniło. Panny Lawendy i pani Allan nie ma. Jak ponuro wygląda plebania z pozamykanymi okiennicami. Przechodziłam tam wczoraj wieczór i doznałam wrażenia, jakby tam wszystko wymarło.	I tak dostała bardzo dobre miejsce towarzyszki u jakiejś starszej damy i rzuciła je. Potem dostała się tu do nas na trzyletnią naukę. Po dwóch już latach nic jej nie brakuje. Prawda, Minnie?	Ma się rozumieć, że nie wypada, choć pragnąłbym nieskończenie widzieć Porthosa na moim koniu; miałbym przynajmniej wyobrażenie, jak sam wyglądałem, przybywając do Paryża... Nie zatrzymujemy cię, Mousquetonie, ruszaj dalej spełnić rozkaz twego pana. A czy jest on u siebie?	Dla mnie to prawda.	Ale z kim? Cóż ty sobie myślisz, że on takich dziewcząt, jak ty, mało miał? Ot, pobawi się, pobawi się i rzuci. Dlatego dobrze robisz, że do niczego takiego nie dopuszczasz. Ożeniłby się! Wielka dla niego partiapartia	Pani tak niezwykle omszoną butelkę musiałem spostrzec od razu... Pani pojmuje... Lecz w tej chwili przekonywam się, że takiego wina nie mogła wybrać kobieta...	To jest całkiem dobry pomysł Pomaszerujemy w rytm muzyki indiańskich grajków. No dalej, moi dzielni żołnierze, ognia! A ja będę narzucał tempo marszu.	Tobie dam pierwszy znak życia, gdy już będę się czuł bezpiecznym, że malarya mnie nie dosięgnie.	A jednak to, co mówię, jest zupełnie proste. Ben Joel utrzymywał, że Manuel nie jest bratem hrabiego, pomimo że poprzednio mówił do mnie o tym wręcz przeciwnie. Ben Joel zaprzeczył istnieniu rozstrzygającego dowodu, pomimo że poprzednio upewniał mnie, że go ma w ręku. Cóż sądzić o takim postępowaniu? Znaczy ono po prostu, że brat twój oddał sumienie na usługi cudzych interesów i że poświęca Manuela dla jakichś zysków nieczystych.	To ten pan był niegrzeczny	Zróbcie ino zapis, a i co najpierwsze się wama nie sprzeciwią...	I ja tego bał się, ale ni. Nawet o Kubie dowiedziała się i nie zaszkodziło. Widno polubiła dziewczynę.	Doskonale i wyznaję, że charakter tego człowieka, spokojna odwaga, jaką okazał, wstępując na pokład, czułe słowa i przyjacielskie odnoszenie się do starego marynarza niezmiernie pochwyciły mnie za serce.	Pani się dziwi, że ja byłem na prawie?	Niedługo tu już pobędę, dobrodzieju. Wyjeżdżam z tego kraju, gdzie mi żyć nie dają spokojnie. Nie mogę już oddychać dłużej powietrzem onego zepsutego miasta i za miesiąc osiedlam się w Holandii. Trudno wytrzymać tu: naprzód Dubois, potem zaś Fleury... oo... jestem człowiekiem zbyt cnotliwym, bym mógł zostać dalej Francuzem. Rządy nasze opierają się o złe zasady, a kierownikami polityki są głupcy i łajdaki. Nie mogę tego znieść, nie mogę!	Zrobię wszystko. Jednakże może się zdarzyć, że ta dziewczyna umarła, lub, że niepodobna jej odnaleźć. Co wówczas mam zrobić z pieniędzmi?	Ach, czy mógłbym wiedzieć, gdzie się podziewa?	Godzi się pana spytać?	Bo ciebie ratować chcę, Hanusz.	Znienawidziłbym cię? Nie! Po cóż wypowiadasz przypuszczenie najmniej prawdopodobne ukryłem przerażenie wywołane nieprzewidzianymi skutkami mojej idiotycznej dyplomacji. Czy rozumiesz mnie, moja droga dziewczynko?	Doprawdy? Obywatelem... Próżniakiem i pasożytem będziesz w Poznaniu jak i w twoich obrzydliwych Prusach. Będziesz szerzył zły przykład i psuł młokosów swym zbytkiem i bezładem. Oto co jest! Ale poczekaj, ja ci nie dam dokazywać. Będziesz trzymał polską służbę i administrację... ani nogi szwabskiej, rozumiesz!	Ale Dorota łatwowierną nie jest	Stop! Nie dojeżdżać do samego brzegu! Tak. A teraz próbujcie, towarzyszu, zarzucić linkę. Tylko zróbcie mocną pętlę, żebyście mogli po linie przejść z pokładu prosto na słup. Będziecie musieli przeciąć druty z lewej strony i z prawej i połączyć nasze z drutami prostopadłymi do brzegu.	Zwłaszcza gdy jako doświadczony żeglarz wiedział bardzo dobrze, czym grozi podobne pływanie po falach odmętu?	Nieprawda! Pan Nikodem nie jest chamem. Dość miałam dowodów jego subtelności. Jeżeli zaś jest brusquebrusque (fr.) prostota, zwł. nadmierna. natury...	Pani go nie znała? Jest dosyć przyjemny, oryginalny jest, ma coś z  epoki (byłaby w wielkim kłopocie, gdyby jej przyszło powiedzieć z której) odparła pani Verdurin z zadowolonym uśmiechem amatorki, sędziego i gospodyni domu.	Czy nie zbyt odległy termin?	Na „Bonawenturze”! Już go nie ma.	Nie tego sobie nie mogę przypomnieć.	Nie. Powinnam sama odpokutować. Dodałeś mi otuchy. Dziękuję ci.	O! i bardzo; straciliśmy pięciu ludzi, roszelczycy ośmiu czy dziesięciu.	Skądże może wiedzieć. Tam nazwiska nikomu nie są potrzebne.	Więc pani nie do niego przyszłaś?	A no, nie gadajcie, jeno lećcie.	Eee... kiedy mi nie wierzycie.	Karma dla ptaków?! A nie mogę chociaż zostać marynarzem?	Materyalista in extremis dowodzący, że człowiek pochodzi od kwasu węglowego, tlenu, wodoru i kilku kwasów ziemnych.	Niech nie odchodzi. Każ mu być tu, proszę!	Tak, tak, panie bracie Tak, panie bracie; i ja byłem lwem kiedyś, i ot! głupstwo, włoska mysz mnie ugryzła i na nic zeszedłem.	Jej jedyną odpowiedzią jest milczenie.	Na, cit, motin, Dabar galėsi susiraminti. Onutei laikas pradėti pratintis prie darbo, tai ji tolydžio bus dabar po tavo akių. Tik ar tu žinai, vienas dalykas pradeda man rūpėti, tvirtas, stiprus..	Tak, tak! Gdzież jest panna Marysia?	Bez ludzkiej ambicji i głupoty ty byłbyś zerem.	Cie! Jankiel też na Miemców, no!	O! Są powody, są, panie skarbnikowiczu i zapewne dość ważne, kiedy mnie aż przymusiły do zrobienia przykrości temu, którego, zaprawdę mówię, niemało sobie poważam i szacuję.	Oczywiście... pamiętam nawet każde słowo, które powiedziałeś wtedy.	Tak, w Cisach.	Tak...	„Tak, tak	...chce powracać z tej wsi znów na niziny.	A umiesz tańczyć?	Aha! A więc masz szlacheckie pochodzenie! Chciałbym chociaż wiedzieć, dlaczego słudzy pana Ventimiglii próbują mnie zamordować.	Aż pięć? Poczekaj: francuski, niemiecki, angielski...	Byłaś na poczcie? Ach, Boże, powiedziałaś Miętlewiczowi o tapetach...	Bóg łaskaw! zło mija! Bóg łaskaw!	Cóż zamierzasz czynić?	Do domu, moja mała Fanny?	Ej! Majstrze Bartłomieju psia głowa	Gdzie on siedzi?	Ho! Ho! Pamiętam dobrze stare czasy.	Jak pan sobie życzy, panie dyrektorze.	Jego szwagier.	Jesteście naszym nieprzyjacielem?	Mateusz ma kiepełe: mądrą radę daje.	Muszę iść prędzej, dobranoc Jagusi!	Na wybrzeże portowe?	Ni.	Niech będzie.	Panie ozdobny pożycz pan bez gwarancji bankowej pięć „zet” na hipotekę Polskiego Monopolu Spirytusowego. Pewność i zaufanie.	Partagezpartagez	Pojechał na wieś do... do znajomego.	Prawda! I wysadzi ich na ląd?	Prędko do nich zjedziem?	Pst!	Płakała?	Spowiedź, Społecznik, Śmierć bohaterska	Trzysta pistolów.	Więc może pan profesor umiałby wytłomaczyć naukowo legendę o potopie...	Więc warunki? mów! jakie są warunki?
Powiedziałem ci już Sancho, nie turbuj się nic, bądź spokojny. Jak nie będzie wysp, to mamy królestwo Dinamarku i Sebradisy, które ci lepiej jeszcze przypadną, bo nie potrzeba do nich po morzu się dostawać. Ale na to wszystko przyjdzie czas. Na teraz sięgnij no do sakwy, czy nie masz tam co zjeść, bo potem ruszymy szukać zamku jakiego, gdzie byśmy się na tę noc schronili i kordiał mój przysposobili; jak mi Bóg miły, ucho piecze mnie piekielne.	Pan Zagłoba powiada, że żadna panna nie spojrzy na Ketlinga, żeby się zaraz w nim nie rozkochała.	Nie, nie!... Żyć, to właśnie działać, to rozlewać po świecie talent, energię, uczucie... pomagać w czasie teraźniejszym pokoleniom przyszłym.	Widzi wuj słyszałem, że starej partii już nie ma. Czy to prawda?	Solistka! twoja żona, Konrad, interesuje się tylko sobą, a mnie to nie intere­suje.	Gdy ja prosiłam, by pan się ogolił, nic to nie pomagało. Widocznie inna miała lepsze argumenty.	Coś mu nie bystro z oczów patrzy, podobno nie wiele z niego będzie korzyści!	Moje panie! sądzę że panna Wanda mimo całej niekonsekwencji swego postępowania, nie zdolna jest uczynić nic, coby jej rzeczywistą przynosiło ujmę. Przecież jest panną dobrego urodzenia, i należy do wyższego towarzystwa; a nie pojmuję jak osoba naszej sfery może dopuścić się czegoś, coby nie było zgodnem z jej położeniem w świecie.	Dzielnieś się spisała chociaż gdyby nie wypadek mecenasa...	To by nie było może pożądane, Francja musiałaby zdobyć zbyt wiele kraju	Powiedz mi otwarcie, pani czy nie jesteś przysłana od Altisidory. Jeżeli tak jest, nie trać czasu na próżno. Piękność Dulcynei z Toboso czyni mnie głuchym na wszelkie próby miłości. Jednym słowem, szanowna damo, jeżeli nie jesteś posłanniczką miłości, to zapal świecę i zechciej opowiedzieć mi, w czym ci dopomóc mogę. Znajdziemy może jaki środek.	Dobrze, i spałam mocno, póki mnie nie rozbudził Saba. Ale czemu ty nie śpisz?	Doprawdy, nie wiem Wiem, że mi przyrzekł, ale nie umiem odpowiedzieć, z jakich powodów. Mówił ze swoją zwykłą niedbałością, którą, gdyby był czymś innym niż podrzędnym marynarzem, nazwałbym pozą lub udawaniem.	Król stary, to nie król ją bałamuci ale te panicze ze dworu, co chodzą jak lalki i baby postrojone; na to i pięści dosyć, kija nadto. Jakbym w skroń pocałował, ani ziewnie.	Ach, ty głupiutka dziewczyno!... Ona mnie wodą częstuje w chwili, kiedy odbieram wiadomość, że Solski porzucił Helenę... Nędznik!... Chociaż dlaczego on ma być lepszym od mojej własnej córki?... To potwór, to... Wychowałam, nie... wypieściłam ją na moją niedolę, okradłam się dla niej z majątku, a ona rzuca pod nogi człowiekowi, którym pogardzam i nienawidzę, jak nikogo na świecie... Czego się ty na mnie patrzysz?...	Ojcze, ja nie zniosę dłużej tego tonu i języka, którego ojciec używa zarówno w stosunku do krnąbrnych kucharek, jak i do mnie. Jestem sama w znaczeniu metafizycznym... odczuwam wszystko jako majak. Ja przecież czytałam wiele, ze mną nie można tak.	No, jakimże! Tym o Turskim. To jest śmieszne. Turski nie żyje.	I dobrze by myślał Jeżeli zadał mi kto ciosy, to bynajmniej nie płeć piękna, ale... czy ja wiem co?... może fatalność.	Oczywiście! umówiliśmy się w „Znachorze” na Boduena, ale pani nie przyszła.	Nie miała pani listu od Kazimierza?	Nie chce mi się! Możecie sobie iść obaj, jeśli wam się podoba	A co mam robić? Nie posyłać prezentu?	Też coś! Czy sądzi pan, że gdyby jacht lorda Glenarvana przybił do wyspy Tabor wówczas, gdy Ayrton jeszcze się na niej znajdował, to on odmówiłby jej opuszczenia?	Czyż nic, najjaśniejszy panie nie zdoła zmienić twego postanowienia?	Nie mieszkał tutaj, siedzi gdzieś w Litwie, przyjechał tylko do ojca,	Ja chcę to wiedzieć	Ja? To moja rzecz. Mam ja na każdego człowieka swój sposób.	Czy to już dawno?	Skrzetuski! a czemu ty z nami nie pijesz? I wyciągnął doń przyjaźnie rękę.	Do tego domu nie wolno wchodzić	Ba, ba! szerszeń jest, nie ma co gadać!	On? Co znowu? Ciekawa banda w czasie podróży do Chin miałem bunt, prawdziwy bunt panie Baker. I ludzi miałem nie takich, jak ci. Wiedziałem, do czego zmierzają; chcieli napocząć ładunek i dostać się do likierów. Po prostu... Ganialiśmy ich przez dwa dni, a kiedy już mieli dosyć, spokornieli jak baranki. Dobra załoga. I odbyłem przejażdżkę aż miło.	Jeszcze panom mało? Sądziłem, że po trzech latach już wreszcie zdołaliście nasycić ciekawość waszych czytelników. Zanudzicie ich moją osobą i moimi przeżyciami.	Przeczytał, to juści, że pewne! Chwała ci, Panie, powrócą chudziaki, powrócą gospodarze!	Cóż to, u diabła, za gwara? Przez Boga, z ciebie musi być jakiś heretyk.	Z czasów ostatniej wyprawy! Nie mogłem w niej udziału brać, bo mi pan Sobieski inną funkcją powierzył, choć później tęskno mu beze mnie było... A waszmości klejnot Miesiąc Zatajony? Proszę!... Skądże on jest, ten Mellechowicz?	Ależ usieką bez pochyby! Słyszałeś waść, co pan starosta mówił, że to śmierć oczywista?	A to dobrze, w takim razie na statek, mój chłopcze.	Rozumie się, że jestem dojrzały.	Ale ja muszę się bić z tym panem!	Ja byłbym mu się od razu dobrał do skóry, gdyby on był moim synem!	Tak, łaskawy panie, i to na sumę dość znaczną.	Witam pana. Jakże zdrowie? Spodziewam się, że kwesta wczorajsza udała się pomyślnie? Nieprawdaż? Pański sposób myślenia jest wysoce szlachetny, zaszczyt panu przynosi. Życzę panu wesołych świąt.	A ja list odniosę na pocztę.	Tak Ale i ludzi coraz to więcej przybywa na świecie!	A ja ciekawam tego Buczynka bardzo dobrze.	A ja u jej ojca, wielkiego przemysłowca, pana Karola Wanerta...	Jest to rzecz bardzo specjalnaspecjalna zauważył Krzysztof.	A któż to taki rujnuje ci kasę? Mów jaśniej, proszę.	Czyliżbym potrafił? Pokażę mu tylko, że na tym świecie wielkiej radości towarzyszą wielkie strapienia.	Wynika z tego rzecz następująca: ponieważ daję ci czwartą część zysku, powinnaś mi zwracać czwartą część tego, co tracę; a jedna czwarta z siedmiuset tysięcy to sto siedemdziesiąt pięć tysięcy...	Co to jest żal mniej doskonały?	Hale, bałabym się ta...	Lekarz witam serdecznie, pozdrawiam.... zanim odjadę, raz jeszcze przychodzę do kolegi. Posłuchaliście, jak widzę, dobrej rady, kataplazmy się grzeją, benissimobenissimo (wł.) prawił dalej	Tak. Diabeł mógł się na niej rozgościć...	Tej, którą sobie za cel postawimpostawim (daw.)	A co się dzieje z Mikołajową Śliwiną?	Dlaczego chcesz się zgubić?	I u mnie odmiana, i tu, widzę, na stole jest trochę odmiana; zaraz wam będę służył.	Niby, myśli pan, do wdowy? Ba, prawdę rzekłszy...	Towarzyszyli Torbjörnowi, bo po raz pierwszy od czasu wyzdrowienia był w kościele.	Oczywiście. Przecie pan profesor prowadzi lecznicę imienia profesora Wilczura.	Prawda. No jedźcie z Bogiem! A dajcież no gęby chłopaki. Panie Maks, panie Baum, a tośmy cię dobrodzieju mój kochany, polubili wszyscy, jak swojego.	Tak. Edmund opowiedział mi wszystko aż do chwili, gdy został aresztowany w jakiejś oberży pod Marsylią.	I wróci pan bez kajdan?	Znasz przecie wieszczby? Cóż ci twój demon powiada?	I pójdzie pan?	Słucham, miłościwy panie.	Kto mieszka w tym domu?	A bo co?	Co pani mówi?...	Człowiek jest człowiekiem, chociaż i czarny.	Pewnie Lichtenstein! nikt inny, jeno Lichtenstein	Tak jest, cnycny (przestarz.) odpowiedział Glaukus. i życie.	A, tak?	Aramisie, czy byłbyś list oddał?...	Bardzo tu ładnie i miło.	Co tam?	Co?	Dlaczego?	Jam jest.	Miałam wtedy pięć lat	Parę miesięcy temu stanął w zajeździe Asarhadona niejaki Phut, z miasta Harranu...	Podobno tak	Tak	Tak.	Trzy pięćdziesiąt, proszę pani.	A czemuś tarł powieki?	Była jakasić ciotka...	Czasami.	Dobry wieczór	Henryk?	I o cóż mnie podejrzewasz?	Najf	Podła gadzina.	Szczęśliwej podróży!	Słyszysz, cezarze!	Wspaniale!	Wstyd	Zważcie
I wiesz, musiałam przyjść, nie zasnęłabym, gdybym dziś jeszcze nie przytuliła się do ciebie, nie powiedziała ci, jak mi dobrze i spokojnie, gdy jesteś przy mnie, gdy mam tę pewność, że żadna inna nie kradnie mi ciebie. Powiedz, zdradzałeś mnie?	Nie będą wiedzieć.	O! Niceś waszmość nie mówiłNiceś waszmość nie mówił	Nie mogę i nie chcę. Ja z pierwszym lepszym prowadzić rozmowy nie mam ochoty. Informacyjnym nie myślę być źródłem dla lada przechodnia.	Jakto, nie wiész? czyście nigdy ze sobą o tém nie mówili? Już téż, kiedy ją kochasz, to, zwyczajnie jak między młodymi, musieliście o tém mówić ze sobą.	I to nie odpowiedź	Nie, upokarzać się przed rabinem i grzechów swych wyznawać w pokorze przed ludem całym on nie będzie.	Proszę cię, nie mów w domu o moim dzisiejszym stroju. Nie zrozumieją żartu i mama się zmartwi.	Nie doszliście kto to był?	Ach, Julio, nie zrozumiałabyś mnie	Nie „eee”, tylko tak! Jaśniepaństwo zabierają Anię, to i mnie naturalnie.	E! tej nocy nie nadejdą. Nim chłop do nich zdąży, to i dzień będzie!	Wszystko to bardzo piękne! ale chłopcy zaczynają wysmykać się trochę z rąk. Obawiam się, że z tego wynikną później nieprzyjemności. Dobrze byś zrobił Crandall, gdybyś poszedł spać jak najwcześniej. Sypialnia będzie na ciebie czekać. Nie wiem, jakie zawrotne wyżyny osiągniesz w swej karierze, ale pewien jestem, że nigdy nie spotkasz się z tak absolutnym uwielbieniem jak dziś!	Przeciwnie, wcale się nie znamy.	No, to wszystko jedno. Łatwo odszukać właściciela, czy kelnera, czy innego djabła. Nie myślę chować się.	Są ludzie szczęśliwi, ale ja nie.	Panie Copperfull mam przecie macierzyńskie serce. Najusilniej przepraszam pana, jeśli mu coś o tym wspomniałam, nie lubię się narzucać ze swą radą i doświadczeniem. Lecz jako młodemu człowiekowi ośmielę się raz jeszcze zalecić, abyś nie upadał na duchu. Może byś pan zajął się kręglami. Zdrowa to gra i dobrze by panu zrobiła, rozerwałaby myśl pańską.	Pan jej nie lubi? A jednak to stały mieszkaniec tych murów.	Prędko! Prędko! Byłam taka niespokojna... Co tam robiłeś?... Ale nie jesteś sam?...	Nie! Jestem widocznie zbyt ograniczona, by przeniknąć motywy innych ludzi.	Nigdy nie myślałabym tego o niej	Obudzić pana hrabiego! O, nigdy bym się na to nie odważył. Jeśli waćpanna chce, niech zaczeka.	Nie! Ten drąg. Potem pochwycić linę, którą pan mi pokazał tam w tyle...	Założę się, panie że zapomniał. Czy widzisz jego zmieszanie? Pytaj go o to, ile ich było od tego czasu, a nie ręczę, czy i na to potrafi odpowiedzieć. Z Winicjuszów dobrzy żołnierze, ale lepsze jeszcze koguty. Trzeba im stada. Ukarz go za to, panie, i nie zaproś go na ucztę, jaką nam Tygellinus obiecuje wyprawić na twoją cześć na stawie Agryppy.	Istotnie, piękna damo nie sądzę, żeby Akteon bardziej się zadziwił, zoczywszy znienacka Dianę w kąpieli, ode mnie, kiedym piękność pani obaczył. Pochwalam bardzo tę rozrywkę tak niewinną a przyjemną, i tysiąc dzięków pani składać śmiem za jej łaskawe zaproszenie. Jeśli pani uczynisz mi zaszczyt, uważając mnie za zdolnego do wyświadczenia jej jakiej przysługi, rozkaż tylko, a zaręczam pani, iż prędko i dokładnie wykonam jej zlecenie, bo moim powołaniem jest karcić niewdzięczność, robić dobrze wszystkim, zwłaszcza też osobom pani płci, stanu i zasługi. Nie lękam się nawet powiedzieć, że gdyby te siatki, co tak małą przestrzeń zajmują, okrywały całej ziemi powierzchnię, prędzej bym przedarł się do nowych jakich światów, niż śmiał zerwać ten sprzęt rozrywki pani. Nie będziesz wątpić, pani, o tym, co mówiłem, skoro się dowiesz, że mówi do ciebie Don Kichot z Manchy, jeśli ta nazwa doszła do wiadomości pani.	Jock!? To ty, Jocku? Nie spodziewałem się, co prawda, ciebie tu zobaczyć! A jednak mogłem się tego domyślić, ujrzawszy nierozłącznego Jima	Tu nie ma żadnej kryjówki Znam tę kaplicę.	Poczciwy kasztelanic ale na cudzych krajach nic a nic się nie rozumie.	O, towarzysz jest za ciekawy. Zresztą ja sama nie wiem. Jak każą, przyjdę	Za co? Przecie on nigdy do niczego nie należał.	Musiałbym się z tem odnieść albo do królowej lub do biskupa bo ja tu nie mam ani znaczenia, ni głosu...	Nie uważałem, bom sobie już w duszy układał, jak by najłatwiej od ojca konsens uzyskać.	Bóg dał, Bóg wziął, niech imię Jego będzie pochwalone! Ale ciężko się z tym pogodzić, bardzo ciężko! Jeszcze w sobotę Joe strzelił mi petardą pod samym nosem, za co tak oberwał, że aż się przewrócił. Nawet nie przeczuwałam wtedy, że tak szybko... Och, gdyby czas mógł się cofnąć, przycisnęłabym go do serca i wycałowała.	A więc. Opuściłeś mnie pan w Madison Square Parku. Siadłam na ławce, by obserwować Wilsona. Po dwu godzinach wyszedł z hotelu jakiś pan, a Wilson powlókł się za nim, ale tak niedołężnie, że ślepy spostrzegłby, iż śledzi tego Mitchela. Widzisz pan wykryłam nazwisko, bez dowiedzenia się od pana. Była to dla mnie drobnostka. Chcąc mu się dobrze przyjrzeć, wsiadłam w tramwaj i przybywszy przed nim na trzecią avenue, pobiegłam szybko do poczekalni kolei nadziemnej. Rzeczywiście, niedługo nadszedł Mitchel i udał się na koniec peronu, a Wilson stanął pośrodku, udając swobodnego, co mu się, oczywiście, nie udało. Gdy pociąg nadszedł, wsiadłam, przeszłam wagon i usiadłam naprzeciwko Mitchela. Zaręczam, że znam teraz jego fizjonomję.	Bogać ta młoda, ale niczego jeszcze, a jakże, tyla że ino łysawa zdziebko, koślawa i świdrem patrzała, ale na gębie gładka, kiej bochen, którego myszy bez parę niedziel obgryzały, galantagalanty (gw.) a to jajecznicę z kiełbasą, a to gorzałka z tłustością, a to inne smaki były, a tak się znarowiła do mnie, że dzień w dzień pod pierzynę była puszczać gotowa... ażem w nocy się wyniósł we świat...	Tak, tak To zupełnie to samo, co w Anglii. Po Karolu I Cromwell, po Cromwellu Karol II, może po Jakubie II będzie jakiś zięć, krewniak, książę Orański; stathouder, który sam mianuje się królem; a wtedy nowe ustępstwa dla ludu, konstytucja, a z nią i wolność!... Ty to zobaczysz, młodzieńcze Jesteś w takim wieku, że sam to wszystko zobaczysz.	Bo pan Kolski powiada, że niedowład ręki profesora nie jest nieprzezwyciężoną przeszkodą. Że przy pomocy asystentów profesor mógłby dokonać operacji jedną ręką...	Któż pan jesteś? Stworzonyś chyba po to, by mnie dręczyć.	Tak, to już dom nasz.	Weźcie. Że biednym pomagacie darmo, to słusznie, ale od nas możecie wziąć.	Gdybym była tak młoda, jak ty, zdecydowałabym się na przechadzkę po parku	Jakaż to noc ciemna i zawieja coraz większa Ej, panie Janie! cośmy za chwile dziś przeżyli... myślałem, że sąd ostateczny blisko. Czerń prawie nam nóż na gardle trzymała. Bryszowskiemu ręce ustawały. Jużeśmy się żegnać zaczynali.	Biedny mój ojcze, jak żeś ty to zrobił?	A! to go uwolnić muszą!	Jakże to?	Żeby się dać złapać? Ani myślę. O, jak ja daleko mogę dostać ręką między deskami!	Jeśli rzecz źle się obróci zabiorą mi wszystko. Niech pan ukryje ten skarbczyk w jakiej dziupli; będzie to może kiedyś moja jedyna ucieczka.	O, panie, panie!... Tylko jeżeli ofiarujesz mi się na męża, to lepiej zostań furmanem	Ten pan nazywa się Wawrek Dobek Borowiecki... szlachta to majętna na Polesiu...	A cóż by, nic! W kościele bym to samo usłyszał.	A cóż książę na to?	Dlaczego to?	Jakże? To już pan Marcin odjeżdża?	To co, Zocha?	Mimowolnie? A więc „Abraham Lincoln” ścigał mnie mimowolnie po wszystkich morzach? Czyż mimowolnie wsiedliście na pokład tej fregaty? A kule wasze, czy także mimowolnie odskakiwały od mego okrętu, a jegomość pan Ned Land mimowolnie uderzył w niego swoim oszczepem?	Mówię, wasza wysokość, że dotąd słyszałem, jakoby zwyczajem po domach książęcych było umywać ręce po obiedzie, teraz widzę, że tu inny panuje obyczaj, który zresztą nadzwyczaj mi się podobał.	Jak chcesz, to ją weź... Weź ją, weź, kiedy chcesz... Ślimak teraz bogacz i tyś bogacz...	Ojciec wiele zepsuł przez swoje samobójstwo Ratunek jeszcze był możliwy. Doniosłem mianowicie ojcu, że bank skłania się do poglądu, że będzie mógł pod pewnymi warunkami prolongowaćprolongować	Bo gadał, że świecki człek potrafi tak samo tajemnice boskie wyrozumieć jako i osoba duchowna.	Tak wszyscy byli z wyjątkiem jednego.	Tak, panie kapitanie.	Aha! A więc masz szlacheckie pochodzenie! Chciałbym chociaż wiedzieć, dlaczego słudzy pana Ventimiglii próbują mnie zamordować.	Poszłabym za nim w cały świat za to jedno słowo! W cały świat!	Drogi kolego, zjawiasz się w momencie zaciętej walki, trzeba się szybko decydować. Literat, PolitykaLiteratura w ogóle rozpada się na rozmaite strefy, ale nasi wielcy ludzie dzielą się na dwa obozy. Rojaliści są romantykami, liberały klasykami. Rozbieżność pojęć literackich łączy się z rozbieżnością przekonań politycznych, skąd wojna na wszelki rodzaj broni, potoki atramentu, docinki wyostrzone jak stal, potwarze, jadowite epitety między sławami w zalążku a sławami na schyłku. Dziwnym zbiegiem, romantyczni rojaliści żądają wolności literackiej i uprzątnięcia praw określających przyjęte formy w naszej literaturze, gdy liberali chcą utrzymać trzy jednościtrzy jedności forma wierszowa, w której szósta sylaba wersu i szósta sylaba po średniówce stanowią ostatnie sylaby akcentowane półwersów; dodatkowym wymogiem w pisaniu aleksandrynem bywa zgodność z formą heksametru jambicznego. Aleksandrynem pisze się utwory o charakterze heroicznym, np. tragedie czy epopeje. i tematy klasyczne. Opinie literackie są tedy w każdym z obozów w niezgodzie z opiniami politycznymi. Jeśli zostaniesz eklektykiemeklektyk	Ależ żonusia zostanie, ja muszę iść sam, bo przypominam sobie, że jednemu z kompozytorów obiecałem, że przyjdę do Semadeniego w tej porze. Addio, ma bella, addio Signora!	Jak to! więc i wy pracujecie, wy, najnędzniejsze, najwięcej upośledzone od natury stworzenia, wy, kaleki, ślepce i bez nóg?...	Tak, od Wielkiej Nocy, tak!	Ale mają przyjść?	Ale u pani bajecznie!	Panie! Co za szczęście! Nasza pani wróciła!	Tak, pojedynek, właśnie	Więc tam, blisko szosy, stoi nieprzyjaciel?...	Gdyby tak wedle znaków sądzić, rzekł, śnieg za pasem powinien być.	Gdzież się podział ów pies? Jego obecność świadczy, że musi tu być niedaleko człowiek.	I ledwie się rusza. Pewnie! Ślepy chyba czy co?	Czego tedy życzysz, panie kawalerze, a raczej, piękny kuzynie?	Ktoś, jak słyszałam, wyjechał.	Opowiedziałam ci wszystko; pamięć masz doskonałą, powtórz, coś usłyszał; papier możesz zgubić.	Co mam odpowiedzieć mojemu królowi? Jeżeli połowa złota za mało, możemy dać więcej. Proszę o odpowiedź.	Bo jest pan cudownie młody, a młodość jest jedyną rzeczą godną posiadania.	A czy kamerdyner pana Solskiego już jest?	Czy mogę wiedzieć, co ją panu poddało?	Do stu biskajskich piorunów! Ten straszliwy drapieżnik?	Litka ma dwanaście lat...	Proszę pani, idą!... Idą!...	A kiedy pojedziemy w piątą podróż?	A pani Emilia?	Czy grasz?	Czyście go widzieli, wędrowni ludzie? Czyście go widzieli?	Huck, mówiłeś komuś o tym?	Klęska, Hańba, Honor rzekł	Mam w bezpiecznem miejscu U pewnego komunisty.	No, wiesz!...	O paszport!	Owszem, myślę.	Pola wszystkie oglądaj, dokoła... Patrzysz?	Poseł inflantski.	Skąd?	Zdrowie twoje, braciszku.	Ślub, Kłótnia, Handel powiedział Lulejka.
Łódź to jest bardzo plotkarskie miasto. Oni się zaraz potrzebują interesować wszystkim. Co to komu do tego, co drugi robi! Grosmana denuncjowali, ale jemu nic nie zrobią, bo on jest czysty jak ja.	Zobaczymy, czy to nie jest podstęp wojenny!... A jakże nasi?	Tak człowiekowi smutno bełcze się w życiu bez przydziału, bez racji. Dobre były czasy, gdy jeszcze nerwy miałem mocne. Czułem się wtedy pożytecznym i potrzebnym, a teraz... Ot, i wy towarzyszu Dyl, patrzycie na mnie z politowaniem... Głupie życie. Jednak po takiej pogawędce z wami, to tak, jak po orzeźwiającej kąpieli. Człowiek widzi, że jest jeszcze prawdziwe życie, energja i radość walki o wielką przyszłość... Dziękuję wam. Dziękuję i za to.	Jaśnie wielmożny panie, upraszam waszą dostojność o błogosławieństwo i odprawę, wolę powrócić zaraz do mojej żony i dzieci, z którymi przynajmniej rozmawiać i kłócić się mogę, bo to straszna rzecz, ażebym towarzyszył panu i dniem, i nocą wśród tej pustyni, nie otworzywszy gęby, wolałbym, żeby mnie pogrzebano żywcem. Gdyby Bóg pozwolił zwierzętom mówić, jak to było za czasów Ezopa, rozmawiałbym z Rosynantem o wszystkim, co mi przyjdzie do głowy, i słowa nie gniłyby we mnie. Na moją duszę! to rzecz nieznośna, chodzić ciągle, szukać przygód, a znajdować tylko ludzi, którzy nas podrzucają, biją kułakami, kamieniami i na domiar wszystkiego mieć gębę zamurowaną jak niemowa.	Nie dziwię się wcale, bo jest też za czym.	To nie szkodzi, chodź pan. Czasami zdaje się, że jeszcze czas, a tymczasem później trzeba przepraszać towarzystwo. Co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj.	Kiedy taka wola wasza to powiem wam, że najbardziej mi to w głowie dokucza, iż na żaden żywy sposób przekonać siebie nie mogę, ażeby wszyscy ichmościowie, błędni rycerze, o których waszmość dopiero co mówiłeś, kiedy bądź po świecie, jako żywi ludzie z kości i ciała chodzili, i, Bogiem a prawdą, przyznam się, że poczytuję ich historie za czcze baśnie, na uciechę jeno wymyślone przez próżniaków, co nic lepszego do roboty nie mieli.	Żeby tak kot płakał, jak ja szczęśliwy jestem... Przyjechałem tu po kawałeczek szczęścia, ale nie wiem, czy mi go dadzą... Cóż robić? Naukę i jej stosowanie poczytuję za rzecz wszechświatową, przed którą muszą ustępować wszystkie względy osobiste i zakątkowe. To jest potęga numer pierwszy...	Nie robiłem za darmo! Jak mnie ze wsi wypędzą, to przyjdę do ciebie na komorne	Tyle nazwisk się słyszy... Elisabeth Normami?... W jakim wieku jest ta dama?...	Kiedyście ciekawi, to wam powiem, żem jest z Prus Książęcych i do elektora należę... Ale z sarmackiej krwi pochodząc, do życzliwości się ku ojczyźnie poczuwam i wstyd mi za zatwardziałość tego narodu.	Tak mu się na wiarę zdać ja nie chcę. Wezmie mnie, potrzyma, potem rzuci.	Bo on sławny ataman. Nam mówili, że na kogo on krzyknie, żeby za nim szedł, to jakby mu talarów w mieszek nasypał. Dlatego my poszli. No, Bóg nie poszczęścił!	Nic dalej! Dalej pojedziem przed siebie tam, gdzie mi się spodoba. OdwagaDziękuj wasza książęca mość Bogu, żeś żyw dotąd, bo żeby nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć wiader wody rano na łeb wychlustać, to byś już był na tamtym świecie, aliasalias (łac.)	Nie chcieli mojego szczęścia, niech i mnie nie mają Ale nie wiész gdzie się ona podziała?..	Och, jeżeli pan chce dojść do celu niech się pan nie zwraca do niego, ale do jego żony; kocha się w niej jak wariat, nikt o tym lepiej nie wie ode mnie, do jakiego stopnia; a żona nie może go znosić.	Od czasu przygody z wiatrakami nie widziałem nigdy swego giermka w podobnym przerażeniu i gdybym wierzył w złe przeczucia, sam trwożyć bym się powinien.	Nie wiem, panie, czy znajdziesz, czego szukasz. My dopytywaliśmy się o dziewicę imieniem Ligia, nikt jednak nie dał nam odpowiedzi, ale być może, iż nie ufają nam.	Rozumu nie tyle, prędzej pięści Znam dobrze moją płeć i nieraz miałam okazję litować się nad naiwnością męską.	Tam, gdzie nie potrzeba będzie spotykać się z panem Ursiclosem. Należy zatem miejsce naszego przyszłego pobytu zachować w najściślejszej tajemnicy.	Że Turski jest osioł.	Tak tak będzie najlepiej. Gdybyś pan sam kupił ten budynek, znalazłbyś się w fałszywej pozycji nawet wobec państwa Łęckich. Zazwyczaj nie lubimy tych, którzy coś po nas dziedziczą, to jedno. A po wtóre jak śmie robić nam łaskę, a jeżeli za tanio, to	A cóż wam jest?	Co jest panu Balowi?	Zaczekaj. Dziś jest wtorek. Powiedzmy, jutro. Jutro gra Julię.	Grosz się sypie, nie damy się prześcignąć Koronie!	Proszę jechać i nie wtrącać się w nieswoje rzeczy.	Za późno przyszło ostrzeżenie. Zło stało się już. Nie mogłeś pan telegrafować?	Nie jestem ani księciem, ani złodziejem, ani biskupem, ani komediantem Jestem biedakiem opadłym z sił, który przybył tu z Paryża piechotą. Nazywam się Lucjan de Rubempré, a jestem synem pana Chardona, poprzednika pana Postela, aptekarza z Houmeau. Siostra moja wyszła za Dawida Sécharda, drukarza z placu du Mûrier w Angoulême.	Marnie skończysz, Ceśka. Wyślą cię towarniakiem razem z twoimi Lewinami prosto do dołu. Nie uciekniesz spod łopaty, sikso... Wczoraj mówił mi w zaufaniu kolejarz z towarowego, że przetoczyli tamtędy transport z Reichu, cztery tysiące Żydów, i powieźli w stronę Białej Podlaskiej. A wszystkie wagony, jeden w jeden, wysypane niegaszonym wapnem.	Jak się robi gorąco, to coraz to bardziej swędzi. Poza tym	Proszę bardzo Ostrzegam tylko, że beczka prochu jest gotowa. Wysadzę dom w powietrze razem z więźniami.	Ano, widzi pan, nie mam kwalifikacji na rzezimieszka, a pozatem była jeszcze torebka, której nie mogłem przecież wcisnąć w mydło.	Mam ci coś do powiedzenia, Doady Myślałam o tym wiele, wiele razy. Czy się domyślasz?	Czy nikt z was nie ostał?	I Urbana nie ma.	Oskar Husson! Dalibóg, gdyby nie głos, nigdy bym pana nie poznał.	Zgoda ale potrzeba, żebym ja go sobie wybrała sama. Chcę go mieć bogatym, młodym, przystojnym, i za mieszczanina nie pójdę, rycerz być musi!..	Turcy porobili drewniane zasłony z belek na szańcach. Obmyśliłem taki sposób, jaki bywa do zapalania okrętów używany: szmaty moczą się już w smole i mam nadzieję, że jutro do południa spalę te wszystkie roboty.	Jak ci się zdaje? A żeby sprzedać ten kawał ziemi osobny w stronie Saudwilów?	Wyobraź sobie, że się Orszańscy rozwodzą.	Cóż, wszyscy zapewniają, że to sposób, aby potroić ten kapitał w ciągu jednego roku. Pan Danglars to dobry ojciec, umie liczyć.	No, puszczajcie mnie, Wojciechu, bo i wam się oberwie!	Mam jedną myśl, ale nie wiem, czy z niej co będzie. Przyszła mi do głowy, gdy jechałem pociągiem z Dover.	Są stare i nowe. Krzyżak zawsze Krzyżakiem. Chociaż wie, żeś mocniejszy i że z tobą źle zadrzeć, będzie ci na twoje dybałdybać (daw.)	Cztery lata Toć można już coś pamiętać. A waszmość, pani Krystyno, nic nie pomniszpomnieć (daw.)	Jezus, tego jeszcze w Lipcach nie bywało	Wygląda to na scenie, jak zmokła kwoka, głos będzie tu podnosić.	Gubernator Murcji, don Fernando, to twój krewny?	Jak to? Skądże masz tę nowinę?	Nim opowiesz chcę wiedzieć skutek. Da się malować?	Sprawdzimy to	To Jan z Aragonii na pewno już przyjedzie.	Tyś to też mój skarb jedyny.	W godzinę chrztu? Cóż to? Chciał cię zostawić poganinem?	Bogaty nieskończenie, profesorze, i mógłbym bez uszczerbku zapłacić dwanaście miliardów długów ciążących na Francji.	U Butrymów ja już był bo tam najbliżej. Oni mnie do waszej miłości przysłali.	A! Mówiłeś z nią, powtórzże mi... co ci powiedziała?	Czy pan uważa, że będzie z nich dobrana para?	Jakby mnie pan skrzywdził.	„Och, co do faktów, skończyłem z nimi raz na zawsze”	Zasnął nagle, proszę pani Chciałam mu przeszkodzić, zanieść do pokoju. Ale już spał, a jego ręce... jego ręce były zimne.	Co masz mi jeszcze do powiedzenia?	Czego żądasz, Nerwa?	Czy do kogo pisany?	Na pohybel tobi!	Smutek naczynie podróżne. miodu na poty	Wyjechali do Kordowy.	Boska prawda płynie z ust twoich, panie Istotnie lud wygląda, jakby był zmęczony, co jednak pochodzi ze strasznych upałów...	Otóż, jedną z najważniejszych przyczyn, dodatkową racją dla której pragnąłbym poznać pomienioną damę, wiesz wciąż którą...	Wiesz, Krzysia ze szczętem pogrążyła Ketlinga!	Co będzie z młynami, jeżeli przegrasz?	Cóż nowego? Dlaczego jesteś tutaj?	O! moje już straciły swoją delikatność...	Powodów może być wiele.	Tak!	Tak! Tak! Toż gotów jestem oddać głowę, żem dziś w południe widział równiankirównianka	Zawsze, moja droga Heleno.	A no, jaśnie pan kazali czekać...	Bandl?	Czerwonego Korsarza.	Cóżem zamilczała?	Dokąd idziesz?	Erotyzm	Hej, prawda, nowa bieda! Toć przecie ona w Spychowie.	I cóż zrobimy dalej?	Ja daję sto tysięcy	Jakto? Miałaś jechać w tym tygodniu?	Jan Mincel i Stanisław Wokulski...	Johann Schultz.	Kto by temu uwierzył? I czymże jesteś? Generałem? Pułkownikiem?	Lub?	Maciuś musi być chory.	Mirski, Stankiewicz, Oskierko!	Powiedz jeszcze.	Prowadź!	Przywilejach kto mówił o przywilejach?	W imieniu gubernatora, otwierać!	Załagodzę ją; cóż?... zgoda?... Porthosie drogi?	Żegnam pana.
Stanę, lecz ponad to, co da pani Krzeszowska, postąpię najwyżej parę tysięcy. Wybacz pan, panie Wokulski, ale sam z sobą licytować się nie będę.	Bóg tedy dał korzyść między rozbójnikami. Jeno tym się trapiłem, żem nie wiedział, co się z jegomością dzieje, i tym, że Bohun pannę zagarnął. Aż tu dają znać, że on w CzerkasachCzerkasy zaufanie, zażyłość. przyszedł. Dowiedziałem się też od niego, że Rozłogi spalone, że kniaziów dwóch zabił, a inni zasłyszawszy o tym chcieli naprzód do naszego księcia iść, ale że nie mogli, więc do wojska litewskiego uciekli. Ale najgorzej, jak tego grubego szlachcica wspomniał, to tak zębami, mówię jegomości, zgrzytał, jakby kto orzechy gryzł.	Daruje pan, ale pański sposób oceniania szczęścia przypomina mi taką anegdotę o Żydzie, który odradzał synowi małżeństwo z dziewczyną bez posagu. Syn tłumaczył: będę miał szczęście! no dobrze, a jak ty będziesz szczęśliwy, to co ty z tego będziesz miał?...	Nie dobrze, że go łudzisz, ale zdaje mi się, że rozumiem, skąd to wypływa. Z niechęci i urazy dla kogoś innego	Co ty się tak dopytujesz o to, Lucysiu?	Masz tobie! Na wylot cię swoim nosem przedziobie! Bacz, panie Michale, gdy się będziecie bili, abyś największego nosa w Rzeczypospolitej nie obciął, bo osobny kopiec trzeba by dla niego sypać. Szczęśliwy wojewoda wileński! Inni muszą podjazdy pod nieprzyjaciela posyłać, a jemu ten towarzysz z daleka go zawietrzy. Ale za co cię wyzwał?	Proszę pani, to... to ja zrzekam się mojej pensji...	Widzi pan, że tak, skoro jest antydreyfusistą Co nie przeszkadza, iż bardzo mi jest przykro, żem zawiódł tego człowieka... co ja mówię! Tego księcia, nie podziwiając jego rzekomego Mignarda czy już sam nie wiem czego.	Co, wyszedł się przejść? Na czczo? Na ten psi czas? To niemożliwe! Proszę was, weźcie i wy po jednej. Angeliko, jedną parkę, co?	Czemuż nie, jeśli interesuje cię to teraz, gdy ci już na nic nie mogę się przydać.	Już to mówię waszmościom magnat, polityk, wojewoda kijowski. nie nieprzyjaciół, bo kto by się tam chamstwa bał	Ehe, a Odmiwąs co na to?	Ja nie oddawałem, bo mnie nie bardzo stać na takie fanaberie w dzisiejszych czasach, ale mój brat, ten oddawał. No i użył na tej zabawce... A do której klasy?	Niestety, chciałabym, skoro ci to może zrobić przyjemność ale nie mogę wstać.	Zmiłuj się, co mówisz?... Ona cię jeszcze bardziej powinna kochać i będzie kochać...	Jak to, to już się i zdeklarował?!	A niech to licho! Mówię panu, że gródź się wygięła. Podnosiłem lampę wzdłuż kątownika na międzypokładzie, gdy płat rdzy, wielki jak moja dłoń, odpadł sam z siebie od arkusza. Ten płat poruszył się i odskoczył jak coś żywego, w chwili gdy na niego patrzyłem.	A potem co się stało?	Co to za figura ten Waskowski?	Komu by od takich hałasów nie dzwoniło. Ale dziś będziem mieli spoczynek. Pospali się tam na dobre. Można by ich zejść jak niedźwiedzia w barłogu; nie wiem, czyby ich nawet rusznice przebudziły.	A to wiem, wiem; moja córka Kunegunda, jak tu u mnie była na Wielkanoc, to mi o panience naopowiadała fura rzeczy. Umie też panienka maszerować?	Tak, za miesiąc, tego samego dnia, o tej samej godzinie. A to święta data: nie wiem, czy o tym pomyślałeś, że mamy dziś piątego września. Dziesięć lat temu uratowałem twojego ojca, który też chciał umrzeć.	Przecież to ci powinno być najlepszym dowodem, że kiedy spotkałam człowieka, który... zrobił silniejsze na mnie wrażenie, zażądałam sama rozwodu od ciebie... nie chcąc w sposób mnie niegodny i uwłaczający tobie...	Chodźmy nie tędy łąką, bo już mgła się ściele i wilgoć...	Yeah, często. W Bangkoku też i w Manili. Młodzieńcy wiem o pewnym statku. Bardzo zgrabnym i za niewielkie pieniądze. Stoi w Rotterdamie. Pojedźcie go obejrzeć. Przecież Rotterdam to tu zaraz Teraz statki są strasznie tanie, chłopcy. Jak stare żelastwo. A ten ma tylko sześć lat i silnik Diesla. Chcecie go zobaczyć?	A byłeś, Bartku, byłeś, a to cię te ścierwy dworskie o to zdechłe jagniątko...	Ależ to byłoby dzieciństwo!... Czterdziestoletni chłop nie może postępować jak uczeń...	Co wam do tego! Jedźcie.	Dalej! Dalej! Co czynisz? Co zamierzasz?	Jak to? Nie wyprzęga pan?	Jakżebym chciał, aby się obraził! Jakże pewną ręką wpakowałbym mu teraz szpadę gdzieś pod żebro! Przedtem byłem chłystkiem wyzyskującym nikczemnie odrobinę odwagi. Po tym liście jestem mu równy.	Tak jest znam ja go z dawna, bośmy razem w szkołach byli i pensapensum (łac.)	To jest złodziej, to jest największy łódzki złodziej! Mnie przez niego szlak trafi... on mnie zabija!	Zdaje się, że tej zimy mieć będziemy znośniejszą niż zwykle operę...	A czy bijesz się?	A stary powinien by dostać za to V. C.Victoria Cross wszystko jakby nigdy nic.	A to z jakiej przyczyny?	Co słychać Mordechaju-Mendlu?	Czego się napijesz, babuniu?	Czy ty w to wierzysz, Irlandczyku?	Do licha! To bardzo zagmatwane!	Dziękuję waszej książęcej mości, to tylko chciałem wiedzieć!	Jakże wielka to głupota!	Jezus, co wy powiadacie!	Mada, bo zejdę i pójdę prosto powiedzieć fatrowi, co ty wygadujesz.	Może w lesie a wy wiecie, że w lesie gotowi się zapomnieć i do nocy.	O, proszę tę to z ananasem.	Oddawałaś mu się?	Panie idą do Kaźmierówki ja także.	Powtórnie? Ależ po co?!	Rety! Pewno jegomość ostatnią parę puścił! Rety, com ja uczynił!... lepiej mi było milczeć. O dla Boga! jegomość najdroższy, niech no jegomość przemówi... Dla Boga! słusznie ksiądz zakazywał... jegomość! hej, jegomość!...	I owszem... Tak... Tak... ale musimy trochę zboczyć z drogi.	Jak to? Czyżby pan o tym nie wiedział? Pan Danglars nie uprzedził hrabiego?	Dlatego, że nie chce. Na tym padole żyje byle jak, bo pragnie odbyć pokutę. Jest pokutnikiem. Gdyby chciał, byłby bogaty jak Krezus. Tysiąc Rotszyldów miałby w jednym palcu. Wie bowiem, jak dojść do bogactwa. Nie ma dla niego tajemnic. Zna nawet miejsce, gdzie jest ukryty skarb.	Bagatela. Cudna kobieta! Tej nawet Ocieska nie potrafi zbrzydzić. Czy portret obstalował Goldmark?	O, już tego nie potrafiłby!	Przysięgam ci że nie ma w tym nic takiego.	Ratlery są większe i mniejsze Wiem o dwóch małych i o trzech większych. Wszystkich pięcioro można sobie położyć na kolanach. Mogę je panu polecić jak najgoręcej.	Tak jest. Bohunowi nic on nie zawinił.	Wiesz pan pewnie, że kiedy wyszedł ode mnie z przesłuchania, został zaprowadzony do więzienia obok sądu.	Nie, nie, nie chcę... Zostaw mnie, zostaw...	A chociażby zaprosić oficjalnie na obejrzenie Medany.	A tego już dosyć!	Będzie jednym durnym mniej na świecie, na białym.	Czemużeś mi waszmość pierwej tego nie powiedział czekałeś, żebym zgadł?	Cóż u diabła! bierzesz mnie za jakąś swatkę, za starą ciotkę od kojarzenia par?	Dobrze!	Mój ty zuchu, chcesz, abym ci łeb roztrzaskał?... Hola! Lubin! podaj pistolety.	Nie lubię tego	O, mój ojcze! Teraz rozumiem, czemu cię zamordowali!	O, nie! Nigdy!	Pan już jest?	Stefan ma rację...	Tak jest, tak jest.	Więc nie pozwala?	Bardzo biedny i bardzo obarczony rodziną, umierają wprost z głodu.	Czy każe mi pan zejść z trotuaru?	Czy pozwolisz, że usiądę?	Dosyć, bo jest niepodobny do naszych i bardzo uczony.	Dziecko, Zabawa	Ile jest kontynentów?	Ile jest w tym woreczku?	Istotnie, źle zrobiłam, babciu. Jutro zwrócę mu słowo.	Kokios gi mokslinyčios buvo Lietuvoje? Kokį universitetą uždėjo lenkai Vilniuje?	Królu miłościwy! Czyż zapomniałeś, że dziś wieczór, skoro pierwsza zabłyśnie gwiazda, zasiądą ludzie do wieczerzy wigilijnej?	My, notatkę?	Mój Boże! jak ci mężczyźni zapominają prędko!	Och! Boże!	Od jednej szklanej huty?	Opinia publiczna	Po wtóre że gdybyśmy przez jakowy casuscasus (łac.)	Pochlebiam sobie, że w tym miejscu jest teraz daszek...	Rembowska.	Reńskiego w srebrze	Szkoda. W każdym razie obiad zjemy chyba razem? O której mam wrócić?	Ty	Walansieny, alansony, briuże, imitacje, blondy­ny, iluzje...	Więc bierze... Jakże on stoi?	Zabierze pan swoje konie i ekwipażeekwipaż (daw.)	Zdrada! Zdrada! rozsiekać!
Nie, długo zanim przyszło mi na myśl wybrać się do tej części świata. Byłem jeszcze młodym chłopcem.	Oddaj mi jajo, ostatnie jajo, a zaręczam ci, Riki, że wyniosę się z ogrodu i nie wrócę nigdy!	Pachołcy miejscy trzymają się za ręce i sznurem, żeby naród nie zastępował drogi.	Panno Magdaleno, przysięgam, że nie chcę pani krępować... Niech pani choćby jutro idzie za mąż, a nic złego sobie nie zrobię... Tylko wyniosę się stąd do Warszawy... Niech pani wyjdzie za szlachcica czy za mieszczanina, byle pani poszła z miłości, nie dla interesu... Niech ten człowiek będzie bogaty czy ubogi, z edukacją czy bez edukacji, byle to był człowiek młody, dzielny, który sam się wyrobił, a nie siedział u nikogo na łaskawym chlebie, bo to... fe... fe!... Ja panią bardzo... bardzo przepraszam za moją śmiałość Ale ja się pani nie narzucam... Wiem, że nie jestem godzien... Pani dla mnie jest jak święta i dlatego nie mogłem przenieść, nie mogłem wytrzymać, ażeby pani sprzedawała się takiemu dziadowi i jeszcze za pieniądze jego siostry!...	Przecież od dwudziestu czterech godzin już jej nie ma cała Warszawa się tem zajmuje. Piękna Ukrainka znikła razem z matką i jakimś, mówią, dawnym swym kochankiem, chłopem czy Kozakiem. Natura ciągnie wilka do lasu, a Kozaka w step. Szkoda tylko, że nie wcześniej się namyśliła.	Tak właśnie. Można kochać niezmiennie i wiernie przez całe życie, ale wtedy tylko, gdy miłość ta jest podsycana, wtedy gdy żyje w nas. Żyje. To znaczy nie jest jakąś mumią czy relikwią, lecz częścią naszej żywej duszy, gdy wraz z nią przechodzi wszystkie nasze przemiany. W przeciwnym razie stopniowo mumifikuje się, wznosimy dla niej gdzieś, w którejś z kapliczek serca smutny ołtarz, gdzie kult jej oddajemy w momentach wspomnień. Jej miejsce zaś zajmuje nowe życie, jeżeli jesteśmy tak szczęśliwi, że uda się nam je spotkać.	Blisko tego. Trzeba wam wiedzieć, że u niego wszystko być musi na komendę. Miał dwóch synów i powiedział sobie: jeden mój wnuk będzie Litwinem, drugi Wielkopolaninem i nuż zaczynać od chrztu. Paf! Nazwali pierwszego Wojciechem na chwałę bożą. Wojtaszek nie może im tego dotąd darować. Jak przyszła kolej na mnie, ojciec już nie żył. Chciał dziadunio, bym się wabił OlgierdOlgierd (ok. 1296–1377) pracować jako ekonom, nadzorca prac rolnych w majątku ziemskim. gdzieś w Mozyrzu.	Mnie się nigdy nic nie przywiduje	Niech się panna Zofia już spuści na mnie ja wyrozumiałem rzecz jak należy i miarkuję sobie, co mi potrzeba, a kiedy bym i dziś się przekonał, że oni sami nic nie zrobią, to już ja wiem, gdzie czego szukać. Niech panna Zofia będzie spokojna; pani matkę uważam za moją własną.	Już nie będę... bo rozgniewasz się znowu...	Nie. To była prawda. Są ludzie, którzy scalają się na jeden raz i wy chyba jesteście właśnie taka. Mówiliście mi to nieraz, ale ja nie wierzę w gadanie. Wierzę w to, co jest. Teraz dopiero wiem. Jesteście zatracona dziewczyna. Chcecie pięknie zginąć. Nie potraficie żyć do ostatniej chwili. Za wcześnie umieracie, towarzyszko. Na tym bazarze chodziliście jakby po polach elizejskich już na tamtym świecie. Nie potraficie do ostatka żyć intensywnie i trzymać w pogotowiu wszystkie władze duszy. Prawdziwy bojownik żyje jednakowo przytomnie aż do ostatniej sekundy, kiedy go rozerwie bomba. A jak go schwycą za ręce i prowadzą... Cóż wy, Kamo, czynilibyście, gdyby was tak dopadli szpicle na tym kiermaszu? Powiedzcie?	Panienko! nie trwoż się... w tem cudu nie ma... ale jest tajemnica... ja ci jej wyjawić nie mogę, posłyszysz ją kiedyś z ust ojca... Lecz nie zdradź mnie... chodźmy... chodźmy...	Wtedy... zawieź go do królowej. Księżna Kinga ulituje się nad sierotą. W każdym razie, czy będzie przy wuju, czy przy królu, ty go, mój Rafale, nie odstępuj aż do naszego powrotu. Przed Bogiem odpowiesz za to dziecko. A gdybyśmy nie wróciły, nie odstępuj go aż do śmierci.	Czy zgodziłbym się!	He, he, czułby się pan świetnie między tymi wytwornisiami. Akademia Francuska ma słabość do libertynów.	Matko Święta! wyprostuj-że się, Jimmy.	Słuchacz zgodzi się na wszystko.	Ale co znowu... co znowu... Ja się wcale nie wykręcam... ale dziś jest już przecież i tak za późno.	Ale ja nie mówię o dużej, proszę pani, ja mówię o smarkatej, która jest na pensji w Jouy. Widzi mi się, żem ją już widziała dziś rano.	Mój przyjacielu, pytasz nas o radę, ale najpierw trzeba, żebyś ty sam siebie się poradził. Żaliżali a. zali (daw.)	Takich wzruszeń doznaje się tylko w małżeństwie.	Usiądźcie, wielebny kanoniku. Mówił mi ksiądz jałmużnikjałmużnik spotkać się z kimś, przyjechać w tym samym czasie.; długoście tam byli?	Prawda? Pojmujesz to... Więc... ale ona... Karen Peersen... jak mówię, może otrzymać służbę... dobrą służbę... i musi już jutro się zdecydować... dlatego sprawa jest bardzo pilna...	A ty nie możesz być pierwszym uczniem?	Niceście nie rozmawiali?Niceście nie rozmawiali?	Nie mogłam	Nie podziwno starom i schorzało; ślepia me bielą zachodzą.	Nie wymówiłeśwymówić (daw.)	Nie, pani.	Obiecuję ci Przecież pamiętasz, że nigdy nie dręczę cię pytaniami w sprawach, o których nie chcesz czy nie możesz mówić.	A kiedy ja nie Demostenes.	Co nie wy?	Juści trudno, żebyście co z onego czasu zapamiętali ani was może na świecie jeszcze nie było.	Nie wiem jeszcze, jaką drogę wybrał nieprzyjaciel, ale myślę, że idzie w kierunku wysadzonych w powietrze dwóch fortec. Jeżeli będzie szedł prędko, może dojść do stolicy w pięć dni, jeżeli powoli, będziemy go mieli za dni dziesięć.	Pani starościno! Niezasłużonniezasłużon szczęśliwy (daw. krótka forma przym.). bierze. Nie wiem, za co Pan Bóg mię faworyzuje, wżdywżdy (daw.) zbójca, bandyta.. Nec Hercules contra pluresNec Hercules contra plures (łac., przysł.) przez, poprzez, na wskroś., żem już za nieboszczyka był mianza nieboszczyka był mian	Jezu miłosierny! Wszystko inaczej. Jedni powymierali! Drudzy powyrastali, niczego nie można poznać!	Teraz pracuję w szpitalu to jest o wiele przyjemniejsze niż biuro, czy laboratorjum. Właśnie jeden medyk zaprotegował mnie na kursy i później na praktykę. Dziś już jest lekarzem. Może pan słyszał: Doktór Lipczyński?...	Jezus Maria! Ach, ty wole, ty zwierzę nieokrzesane, tak długo będziesz ze mną igrał, że po wojnie będziesz sto lat dosługiwał.	Ja? uchowaj Boże!... pijany jestem, jak bela, nic więcej, a niema człowieka pod słońcem, któryby na to usilniej pracował. Jak Bóg żywy! gospodarzu mój! wypiłem na siebie samego sto pięćdziesiąt butelek chyba.	Do diabła, przerażasz mnie pan. Do jakiej stacji najbliżej?	Mówił, żeś pozbawił chleba kilkadziesiąt rodzin po twych dobrach. Biedacy, siedzą na bruku!	Wychodź, opuść mnie natychmiast. Och! Czemuż ksiądz Chélan zabronił mi pisać do ciebie! Byłabym zapobiegła tej ohydzie Żałuję mej zbrodni; niebo raczyło mnie oświecić Wyjdź,  wyjdź stąd!	Broń Boże nagłych odwilży, dżdżów i roztopów, to Bóg wie, kiedy wróci	Znam to. Bohater sezonu. W zimie był takim pan Kazimierz, a przed kilkunastu laty nawet... ja	Tak, nicponiu, wyznaj to głośno bo ja to głównie padłem ofiarą twojej nieuczciwości.	A i tobie by coś należało!	Bo mi ojciec mówił, że pani rada pracuje, a ja mam tyle wolnego czasu do ofiarowania	Boże drogi! A cóż ja pani złego zrobiłam?	Broń Boże! Wystarczy, jeśli łaskawa pani usiądzie tam w głębi, poza obrębem naszego koła... No cóż? Czy teraz jesteś zadowolony?	Do czego przylega twoja cela?	Ej! gdybyście mi to do waszej chaty zanieść pozwolili, lżéjby wam było...	Może to on!	Mój ojciec! daw. miara długości wynosząca w różnych okresach i różnych krajach od 176 do 2,15 m., i zsiadł na ziemię.	Mów arcyfioł	Mówię co czuję, rzekł.	Mówiłem już, Eminencjo, racz pytać, gotowi jesteśmy odpowiadać.	Mówże prędko, proszę ciebie, już będę milczał jak kamień.	No, dobrze, dobrze co z demonstracją?	Pójdźże wasza wielmożność gdzie na stronę, to ci go pokażę!	Szczęście to żywo odpowiedział ks. Samuel	To prawda opowiem panu koniec kiedy indziej.	To widać Zaglądałeś w kieliszek, stary!	Tym większego pomiarkowania waszmości potrzeba, ile że z takim rycerzem będziesz miał sprawę.	Wielga rzec!... A cóż mi za to będzie, że on zmarzł!...	Więc ja ci zwracam twojego męża!	Właśnie, że tak. Sam tyfus, idiota.	Za energię?... To każdy wie!	Zaspałem, psiachmać Już biały dzień, a wy śpita. Kuba niech brony szykuje, siać pojedziem	A bo ino tego by wartał taki człowiek, bo ino głupie szukają sprawiedliwości we świecie. Kużden ma prawo dochodzić swojej krzywdy.	A skąd cię diabli niosą?	A więc brat pani jest...	Ale w ręku... ten oddarty aksamit, którego brak tutaj! wskazała z przerażeniem...	Bardzo kopno na prostakina prostaki (gwar.)	Cóż tam u was słychać? kartofle kopiecie?	Do Iłży	Do domu.	Dzisiaj?	Gotowe?	I pan ją zarekomendujesz?	Jakiej?...	Jonasz...	Juści... wszystko mam, Hanuś, wszystko...	Kto ci o tem powiedział?	Ktokolwiek jesteście, rycerze, ratujcie obywatela, którego wbrew prawu, urodzeniu, urzędowi chcą aresztować i więzić. Ratujcie, mości panowie bracia, wolność szlachecką!	Molinari?... Ach, tak, widziałem go w Paryżu.	Na grób twojego ojca! Kim jesteś?	No i cóż?...	No jakże? Zadowolony pan?	No, prawda, jacy obrzydliwi? Jak zbóje!	Policja jest na tropie tego nieznajomego, który wyznaczył spotkanie.	Potępiła pani uśmiechem moją zabawę.	Słuchamy, słuchamy.	Tak jest.	Tak.	Telegram?... do Madzi?...	Ułożyłem w głowie poezję dla pana pod tytułem „Do zacnego i szlachetnego redaktora”. Czy mógłbym ją napisać?	Więc jakoż myślicie?	Wątpię, czy ma taką córeczkę jak ty, lepiej mu będzie pod kluczem, niż na swobodzie.	Zajrzyj za ten róg, jak daleko możesz. Widzisz coś? Tam, na tej wielkiej skale	Śliczny jest i bardzom panu wdzięczna
A babo przeklęta! mnie to łeb zawrócili, mnie z domu wyciągnęli tłuc się po świecie, obiecując mi gruszki na wierzbie; to twój pan tak umie wodzić kat wie gdzie, szukać czego nie zgubił, a przyrzeka złote góry i łudzi, że mi daruje jakąś wyspę, co się jeszcze na świat nie urodziła.	Właśnie że nie z miasta. Najdawniejsza rzecz, jaką se przypominam, to wielkie, ciemniusieńkie lasy, a między tymi lasami góra, a na tej górze jakiś dom z wieżami, gdzie ja biegał w cieniuchnych, wyszywanych przyodziewkach. Kręciło się tam dużo ludzi, ale najbardziej pamiętam prześliczną niewiastę w miękkich sukniach i z perłami na głowie. Ta mnie brała na kolana, do niej mówiłem „matusiu”. I miłowałem ją tak okrutnie...	Powinno cię to obchodzić! Jeśli nie ma się zaufania do człowieka, to najlepiej od razu uciec. Robi tak wiele koni i rozumiem doskonale ich postępek. Powtarzam tedy, że nie było w tym winy Dicka. Człowiek leżał na ziemi, więc dałem susa, by go nie stratować, on zaś dał pchnięcie od spodu. Zapamiętałem to sobie i gdy mi teraz zdarzy się przejść przez obalonego człowieka, stratuję go kopytami na miazgę.	Nie, nie wiedziałem na pewno Prawda, Kłamstwo, CzynTen cały wypadek był czymś w rodzaju owej podłej blagi, którą tamci obmyślili. Ni to kłamstwo, ni to prawda. Coś pośredniego. Człowiek wie, co jest kłamstwem. Ale w tej sprawie granica między dobrem a złem cieńsza była od włosa.	O złyż z ciebie gospodarz! widać żeś zrzucił skórę romów i rozum ich! Żeby téż tyle tu siedząc, kozy nie dostać nawet! A włóczy się to tego tyle po polu bezpańskich! mogła się która przybłąkać... Ha! ha! ha! a bałbyś się żeby nie poznali, to ją zaraz było przehandlować na targu... Zły z ciebie gospodarz!	Zastrzegając się przede wszystkim co do prawdziwej interpretacji, jednocześnie przenośnej i dosłownej owego ustępu Księgi Jozuego, który pan wymienił i na którym przed panem rozbiło się niebacznie tylu niedowiarków, odpowiem śmiało: tak, mam dwa zupełnie różne sądy o tym cudzie. Jako fizyk wierzę zgodnie z zasadami fizyki, to znaczy na podstawie obserwacji, że ziemia kręci się dokoła słońca, nieruchomego. Jako teolog wierzę, że Jozue słońce zatrzymał. Jest w tym sprzeczność. Ale sprzeczność ta nie jest nie do usunięcia. Zaraz to panu wykażę. Idea, którą sobie o słońcu tworzymy, jest czysto ludzka i nie może obowiązywać Boga. Dla człowieka ziemia kręci się dokoła słońca. Zgadzam się na to i przyznaję słuszność Kopernikowi. Ale nie posunę się do tego, by zmuszać Boga, aby tak jak ja był uczniem Kopernika, nie będę dochodził, czy dla Boga ziemia kręci się, czy też nie kręci dokoła słońca. Prawdę powiedziawszy, nie potrzebowałem tekstu Księgi Jozuego, by wiedzieć, że astronomia ludzka nie jest astronomią Boga. Teorie i obliczanie czasu, liczb, przestrzeni nie dotyczą nieskończoności; jest myślą niedorzeczną chcieć Ducha Świętego zawikłać w sprzecznościach matematycznych i fizycznych.	No właśnie. Sama pani przyznaje, że są ładne. Ale jak już rozmawiamy, to chciałbym powiedzieć, że Tojba mi się podoba. Sądzę, że i ja się jej podobam. Słowem, gotów jestem poślubić ją i to bez żadnego posagu.	Więc opowiem z początku. Rok już blisko, jak konkuruję o rękę panny Zuzanny i pomimo wszelkiej usilności mojej długo tak było, że sam nie wiedziałem, jak właściwie sprawa moja stoi. Panna Zuzanna jest kapryśna i co dzień co innego mi powiadała; matce zaś roją się jakieś familijne splendory po głowie i nie decydując nic sama, odwoływała się do swej córki. Znudzony tą niepewnością, jakoś koło Nowego Roku zrobiłem deklarację, ale że się dnia tego, na nieszczęście, nawinął Murdelio...	Oczów sobie człek nie da wydrzeć za żadną zapłatę! cóż mam mówić! na Mythrę około 100,000 złotych., byłoby jeszcze po czém płakać.	A jednak przed chwilą miałeś minę, jakbyś chciał się jej oświadczyć.	Owszem, chcesz Zapomniałeś już, że ledwo udało nam się spłacić rzeźnika w Puddleby? I niby jak zamierzasz zdobyć nową łódź dla marynarza, jeśli nie będziesz miał na nią pieniędzy?	Kto mówi o cackaniu? Nie może mi przecież zabronić wyjazdu na zaręczyny.	Rozpieszczony i zuchwały Dla niekarnych nie ma miejsca na świecie.	Eh, toćem nie ułomek! Ale tak się mnie czepiły na wszystkie strony jak pijawki, a gadają tak, że nic zrozumieć nie można.	A co dziwnego mój ojcze że pobałamucił takie, które tylko wyglądały, żeby kto na nie palcem kiwnął.	Bo gdybyś nie oddał, to bym ja ciebie im oddał.	Siądźże se na ziemi w kąciku, cobyś ludziom do tańca nie gawędził i jedz z Panem Jezusem.	To ja, panie łaskawy. Ci biedni chłopcy obrali mnie kapitanem po pańskiej dezercji Jesteśmy gotowi się poddać, o ile dojdziemy do ugody, i nie wahamy się co do tego. Przede wszystkim, proszę pana, kapitanie Smollet, dać mi słowo, że wypuścicie mnie cało i zdrowo z tej oto warowni i dacie mi chwilkę czasu do zejścia z pola strzału, zanim wypali pierwszy muszkiet.	Dziękuję pani za drugiego harbuza. Ten był cięższy do zgryzienia niż pierwszy. Za parę dni odjeżdżam do Berlina i długo mnie już pani nie zobaczy. Za powrotemza powrotem (daw.) konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: jak nie kochałem. w życiu, ani kochać będę kiedykolwiek. Rywalek pani nie ma i mieć nie będzie.	Bo to dworskie grunta, a pan zna przysłowie: Na dworskim polu dużo stert, na chłopskim dużo ludzi.	Chyba pójdę! Niech zaraza porwie wszystkie sny, wszystkich Billewiczów, całą Litwę wraz z trybunałami i Janem Kazimierzem w dodatku. Nie wskóram inaczej... Widzę, że nie wskóram! Dość tego! Co? Wielka rzecz! wielka sprawa! I ja, kiep, ważyłem się dotąd na dwie strony! Bałem się snów, Billewiczów, procesów, chasychasa	Nie, proszę pana, popłynę wpław. Czółno nie przejdzie tam, gdzie się prześlizgnie człowiek.	Ano, niechże ci będzie. Byleś się tylko nie łudził. Powiedzże mi jednak, moje złoto, w czym ja ci tu mogę być pomocnym? Nie żądasz chyba, abym ja poszedł do twojej pani i namawiał ją, aby zamiast francuskim zdrożnościom hołdować, raczej tak, jak Pan Bóg przykazał i matki nasze robiły...	Najpotężniejszy z potężnych tego państwa pozdrawia cię, Miłościwa Pani, pozdrawia cię jako osobę sobie równą urodzeniem i stanowiskiem. Dostojna Pani, oto jestem gotów oddać dłoń moją i miecz mój za słuszność twej sprawy. Pochowałem już trzy żony, ostatnią złożyłem przed rokiem w grobowcach mego zamczyska. Serce moje tęskni za nową towarzyszką życia. OświadczynyPrzyrzeknij, że zostaniesz moją żoną, ja zaś jako podarunek ślubny ofiaruję ci łeb króla Padelli, nos i oczy syna jego Bulby, a w dodatku prawą rękę i uszy zdradzieckiego władcy Paflagonii, którego kraj podbiję i przyłączę do twego, to jest do naszego państwa. O, szepnij „tak”, bo straszne będą następstwa twej odmowy. Będę palił, pustoszył, rabował, zadawał najsroższe tortury, cały kraj pogrążę w ogniu i krwi i zadrży Krymtataria pod pięścią Brodacza Pancernego! O królowo! Widzę, że czułe słowa moje zdołały obudzić w sercu twym przychylność. Widzę w oczach twych promyk nadziei, który radością przepełnia serce moje.	No, nie jest tak znowu świetne stanowisko starej panny, którą zostałabym za rok lub dwa... Dotychczas ślepo słuchałam mamy i co z tego?... Skończyłam dwadzieścia pięć lat...	Po prostu pozwala się kobiecie żyć o chudej pensyjce, wówczas świat odwraca się od niej plecami; nie ma już ani strojów, ani uważania, dwóch rzeczy, które wedle mnie stanowią całą kobietę	Tak jest i zaprowadzić na odwach lub wprost do ekscelencji...	Ha, mężu nie ma w świecie drugiej podobnej przygody; nie ma kobiety zdolnej do podobnej rzeczy. Nikt tego nie mógł wymyślić przypadkiem, nikt nie byłby czegoś podobnego wyroił, ta myśl nigdy nie postała w innej głowie niż mojej. Królewicowa opowiedziała mi przed chwilą całą przygodę, dowiedziała się o niej od widama de Chartres, który ją wie od pana de Nemours.	A więc napad może być urządzony na drodze. I byle tylko napadający znaleźli się w dostatecznej liczbie...	Ależ, Halszko, jesteś przeczulona! Lepiej nie myśleć o tak błahym zdarzeniu.	Hale, bogać ta, kiejkiej (gw.) szybko. sprzykrzyła mi się taka nauka, że przycapiłem ścierwę w jakimś kącie i tak mu pysk wyrychtowałem, jażejaże (gw.) mnie. potem nie bijałbijał (gw.)	Jak to?	Jak to?	Jakże to tak można było zrobić?	Kogo? Jak to śmierci? Co jegomość mówi?	Maria nie może zabronić, bym ją kochał Uczynię z niej swoją Beatrycze.	Podobno jest dosyć pierzasty i leci tylko na krowienty... stary cymbał!	Tak było? No, bo też, możesz mi wierzyć, nie było czasu do stracenia. Ale dość jużeśmy się nagadali; połóż się spać, chłopcze, a ja będę czuwał.	A jakże; nie pomógłbym? Naczynie jakie dobre masz?	A skąd to kawaler?	A teraz pisanie to znalazł młody Meir?	A zapewne, przypominam sobie. Otóż narzeczony podziękował mi (a jaki to porządny, zacny, stateczny chłopiec!) i najął domek, cacko wprost. Pokupował sprzęty, klatka, mówię, czyściutka, bielutka klateczka. Trzebaż żeby choroba Barkisa zły wzięła obrót! Pobraliby się bylipobraliby się byli	A, panie Fröhlich nie żartujcie sobie z biédaka... dla mnie wy prędzéj będziecie Ekscelencyą niż ja dla was.	Ale czemuż mamy iść na wschód?	Czy nie wspominała o nas?... Niech pani powie szczerze...	Czyż wy to mnie przypominać potrzebujecie mnie, który dla was mam miłość, przyjaźń, szacunek i wdzięczność.	Dalibóg, że ja nie wiem	Dlatego nim nie jesteś, że ja jestem tobą.	Ja uważam, że autorowie zrobili postępy. Wodewil zmienił się dziś w urocze komedie, pełne dowcipu i wymagające dużo talentu; toteż bawię się na nich przednio.	Mogęż ja, czego nie potrafił Bóg? któż uleczy tego, który zdrowym być nie chce?	Na pohybel!	Nie czyń tego, gdyż pójść musisz.	Nie, przyjacielska herbata, pogawędka i kilka niespodzianek...	O!... Boże, mój Boże!... zrozumiejże pan nakoniec, iż, błagając cię o ukaranie tego człowieka, nie pragnę zemsty, mnie przynależnej, lecz oswobodzenia narodu, jęczącego pod jego przemocą!...	Po coś to zrobił?	We Francji sukces zabija Jesteśmy zbyt zazdrośni jedni o drugich, aby nie chcieć zapomnieć i nie przyczyniać się do zapomnienia triumfów drugiego.	Wsadziłem palec, nic nie czuję, potem całą rękę i tyż nie ma.	Właśnie, właśnie. Miłość! Mało też zrobiliście nadymani przez waszą „miłość”. Ja chciałem udowodnić lekarzom, co powinni czynić pod naciskiem nie miłości bynajmniej, lecz wskazań zimnego rozumu.	Hm, chyba tak. I dlatego dziadek ustanowił się moim lekarzem, a ponieważ wie wszystko, ufam mu jak nikomu.	A propos! jakże tam jest z tym twoim procesem, panie Benedykcie, który ci ta szlachta... jakże się nazywa?... wytoczyła?	Ale przedmiot jest trochę za mytologiczny, i gdyby uchowaj Boże, Jéj Królewiczowska Mość nadeszła...	Jeszcze?...	Już zgoda będzie między nami, nieprawda?	Powiedzże mi teraz, dlaczego Kolbuszewski jest w rozpaczy?	Ręczę ci... ręczę, że Madzia jest taką.	Uczynim tak, miłościwa pani, tym bardziej żem i teraz umyślnie tu przyjechał, aby waszą miłość o dobre słowo za nim prosić.	A Ben Joel?	A boś jegomość, dobrodzieju mój kochany, gadał rzetelne głupstwa. Jasiek, a ty smyku jeden, daj no ogieńka, bo mi fajeczka zgasła.	A jajeczko było smaczne?	A potem?	Aż do Benares.	Bo panna Stefania wśród tych kwiatów przypomina bardziej niż kiedykolwiek łąkę.	Chcę sobie kupić paryskie rękawiczki, kilka flakonów perfum...	Chybaby sprzedać z jedno?...	Cicho bądź!...	Czegóż wy chcecie ode mnie?	Czekaj waść, już są.	Czy mamie tatko mówił o tym?	Danuśka!	Dlaczego?	I ty możesz się nauczyć, tylko musisz popracować. I błędnie piszesz.	Idziesz do Paryża?	Jakimże sposobem lek ojca mógłby otruć panią de Saint-Méran?	Kogóż mianowicie? No, odpowiadaj otwarcie.	Kłamie pan!	Mam napady jakiegoś smutku, myślę ciągle o śmierci, mam pociąg do samobójstwa.	Młodość, dobrodzieju, nierozwaga!	O, pani...	Ogon ptasi!	Opowiadaj się znad granicy; a kim?	Oto twoje dzieło, Henryku	Pozwólcie mi państwo najpierw zobaczyć pieski! Muńku, pokaż mi szczenięta!	Pół flaszki?	Schodzimy, Carmaux	Słyszysz, mamo?	Tchórz! Chciałby się bić, a trzęsie portkami ze strachu!	Ten człowiek mnie nastraszył	Ty? Myślałem, że wasze stosunki są zerwane.	W jakim sposobie?	Zmiłuj się, czyżbym śmiał! Pięciuset mężów w białych spódnicach do samej ziemi, w płaszczach tajemniczego kształtu, a szkarłatnego koloru, w turbanach de velours bleu!
Mylisz się waść Nie we krwi ja smakuję ani też na reputację zarabiam, ale nie godzi mi się porzucać towarzyszówtowarzyszów bez wyjątku. ma stawać. W tym honor kawalerski, a to jest święta rzecz. Co zaś do wojny, potrwa ona niezawodnie, gdyż zbyt się już rozwielmożyło tałałajstwo; wszelako, skoro Krzywonosowi idzie na pomoc Chmielnicki, to będzie przerwa. Albo jutro Krzywonos pole nam da, albo nie. Jeśli da, to z pomocą bożą słuszne otrzyma ćwiczenie, a potem musimy iść do spokojniejszego kraju, by też tchu trochę piersiami złapać. Wszak to już dwa miesiące przeszło, jak nie śpimy, nie jemy, jeno się bijem i bijem dzień i noc, dachu nad głową nie mając, na wszystkie nawałności elementówelementów dziś popr. forma D. lm: żołnierzy. nowych pozbiera, szlachta się z całej Rzeczypospolitej do niego zbiegnie	O jajach ptasich, o gniazdach to on wie wszystko Wie, gdzie mieszkają lisy, wydry, borsuki. Trzyma to jednak w tajemnicy, żeby inni chłopcy nie wynaleźli jam i nie wypłoszyli ich. Wie wszystko o wszystkim, co żyje i rośnie na stepie.	A zatem uważaj, żeby ta rzecz w końcu nie zabiła ciebie samego! To ś-ś-śmierć! Pamiętaj, że to ś-śśmierć! Ta rzecz sama wystarczy, by poginęli od niej wszyscy mieszkańcy mojego mias-s-sta! Niedługo będziesz się nią cieszył, leś-ś-śny człowieku, albo i ten, kto weźmie ją od ciebie! Dla niej będą się ludzie zabijali, zabijali, zabijali! Moja siła już zwiotczała i zeschła, ale ten ankus s-s-spełni za mnie s-sswą powinność! To ś-ś-śmierć! To ś-ś-śmierć! To ś-śśmierć!	No, to milcz... ja się ich wszystkich nie boję: mnie tak zgnieść jak Hoyma i innych nie można. Jam twardy.... Zobaczymy...	Duszko ojciec twój miał słuszność i zgadzam się z nim najzupełniej. Nie zdarzyło mi się spotkać człowieka, który by w jego wieku mógł pochwalić się takimi jak on łydkami i najdrobniejsze druki czytać bez okularów. Lecz co do powyższej maksymy, rozciągając takową do naszego małżeństwa, przyśpieszył je, narażając mnie na koszta, których dotąd pokryć nie zdołałem.	To znaczy, nie zauważyłeś pan nikogo.	Słuchaj, Bronek! jak nie zamkniesz gęby, to sobie pójdę, ale pamiętaj, że z przyjaźni naszej kwita!...	Trzy na dziesięć! ależ niech się pan strzeże: możesz pan być mniej szczęśliwy niż owi historycy, którzy mogą liczyć na przyszłą ratyfikację swoich sądów; gdybyś zechciał, baronie, pokazać potomności obraz, który nam tu malujesz, potomność mogłaby to uznać za kiepski żarcik. Ona sądzi jedynie z dokumentów i chciałaby się zapoznać z pańskiem dossier. Otóż, skoro żaden dokument nie potwierdza tego rodzaju zbiorowych przejawów, a jedyni ich świadkowie zbyt wiele mają powodów do tego aby je zostawić w cieniu, bardzo by się oburzono w klanie pięknych dusz, uchodziłbyś pan wręcz za potwarcę lub za warjata. O ile za życia uzyskałeś pan na konkursie elegancji maksimum głosów i rząd dusz na tej ziemi, o tyle za grobem mógłbyś być zbalotowany. Gra nie warta świeczki, jak mówi, Boże mi odpuść, nasz Bossuet.	Wszystko to można by zrobić, nawet należałoby zrobić, gdyby nie jedna rzecz: pan Paweł najkategoryczniej zabronił nie tylko wpuszczania Ottmana na teren fabryki, lecz nawet komunikowania się z nim w jakiejkolwiek sprawie.	No-o! Dobrze, że ci to przyszło na myśl. Gdyby był bardzo przebiegły, przeżyłby może dzień... ale nie przeżyłby nocy... Żadną miarą.	A Jaskólski to trochę był nie w swoim sosie, zauważyłaś?	Co to, u licha, jest?	Jak się panu podoba. Co się tyczy mieszkania, nie będę mógł ofiarować panu nic lepszego nad mały, skromny pokoiczek, który jednak posiada główny warunek, wymagany przez pana, znajduje się bowiem tuż nad mieszkaniem pana de Bergerac. Będziesz pan mógł od siebie słyszeć go wygłaszającego swe wiersze, gdyż lubi to czynić, organ zaś głosu ma potężny. Czy się to panu podoba?	Albo pobawić się moim rzekomym cierpieniem jak kot poranioną myszą?... Nie, pani, ja nie potrzebuję pocieszycielek, ponieważ wcale nie cierpię, a już najmniej z winy dam...	A cóż? Inna rzecz, gdyby to był chłopak, co by się mógł z tobą ożenić Wówczas gadaliby, że narzeczony...	Doprawdy nie wiem, co panu mam powiedzieć, bo na mnie żadne cyfry nie robią wrażenia	Na honor! sądzę, że ta hultajka dostaje warjacji. No, no, uspokój się zacna purytanko, w przeciwnym razie w lochu cię zamknę. Prawdopodobnie wino szampańskie poszło ci do głowy?... Uspokój się, to przejdzie bez śladu i szkodliwych następstw.	To nie jest warunek dla nikogo innego, tylko dla pana.	Tak, panie nadinspektorze. Ale byłoby to jeszcze trudniejsze do zrozumienia, gdyby Michaelis nie przebywał w willi położonej niedaleko stacji.	Jak powiem, to się zdziwicie.	Skoro się książę nasz i Chmielnicki wreszcie spotkali to już o żadnych układach ani gadać. Albo starosta dodał zacierając ręce.	Mówiłam wam mówiłam tyle razy, abyście się nie odzywali do mnie z taką mową; jeżeli ozwiecie się z tym raz jeszcze, pokażę wam, że źleście się, zaiste, wybrali z takim bezeceństwem. Uchodźcie stąd, a oddajcie mi wprzódy różaniec, mąż bowiem może się mnie o niego spytać.	Zęby! nie dość, nie dość! zakrzyczała księżna śmiejąc niby, ale z gniewu gorączką.	A na kogoż nie gadają!	A widzisz!... Nie stawiałem sobie nigdy za punkt honoru zbliżanie się do wielu kobiet, ale chyba jestem dobrym psychologiem.	Cóż to, siostrzeńcze? co cię tu prowadzi, zapytał prawie jednocześnie Suchy.	A w którymże to miejscu?	Brawo! To wysoka szkoła.	To prawda	...Jest to lufa starej fuzji odcięta i umieszczona na zawiasach tak, że można ją dowolnie przechylać...	Rozkaz hetmański, aby komendy ściągać może przyjść lada dzień i trzeba będzie ruszać nie mieszkając, a tu Baśka leży i czas zły.	Uspokój się Jeżeli kto ma umrzeć od tej trucizny, to tylko ja sama.	Znałem i biłem się z nim, ale gdzie by teraz był, tego nie wiem.	A uważajcie! Jakby Majstra, albo mnie aresztowali, z jakiegokolwiek powodu, to i wasz koniec!	Jak to?	A nie wiesz, skąd on jest?	O to mi właśnie chodziło	Czemu mi nic nie powiedziałaś?	Cóż ci o to? Wygnałem ich.	Jo go ta nie więze...	Nie wiem...	Jesteś pan cudzoziemcem i jak sam mówisz, podobno spędziłeś znaczną część życia w krajach Wschodu; nie wiesz przeto, że sprawiedliwość, wykonywana w tych krajach błyskawicznie, u nas działa ostrożnie i powoli.	I nic mi o tym nie powiedziałaś!	Trzeba się wpierw dowiedzieć, w którym jest klasztorze.	Czego się tu wstydzić? Ja w twoim wieku zjadłem raz różę zmiętoszoną w ręku mej ubóstwionej, tyś wypił.	Napij się.	Nie tego żąda od ciebie, mości rycerzu, pani moja.	To nieprawda, panie.	No właśnie, mój drogi Benedetto, wiesz, jakie jest to marzenie: były piekarz jest człowiekiem bogatym, ma rentę.	Dobrze, dobrze, opowiesz, co tam było w Paryżu... Ale musimy iść prędzej. Deszcz pokrapuje. Śpieszmy się!	A myślom i uczuciom płynącym z miłości, ojcze, czyż także nie zagraża wtargnięcie rzeczy obcych jej naturze? Jakąż mogę mieć pewność, iż powodowanypowodowany	Prawda! prawda! Ot, jak mnie Bóg miły! niejeden mógłby się z waścią na rozum pomieniać.	Więc co będzie z nami?	Czy żałuję?... Na chromego małżonka Wenerymałżonek Wenery (mit. gr.) w staroż. Atenach rada starszych, tu: grupa osób o dużych wpływach..	Przestań krakać. Ubieraj się. Zaraz, papo!	Boli cię co?	Ten Brooke jest ubogi, ale może ma bogatych krewnych?	Myślę! Narobiliśmy głupstw razem już temu więcej niż dwa lata... Tak, opuściłem pana Crottat i przeniosłem się do Hannequina właśnie z przyczyny tej afery...	Wiesz, Adam, ile my się znamy?	Pan masz świetne zadatki na bakałarza!	Lecz, jak słusznie powiedział ten, który tam śpi ty masz naprawdę złote serce... A on jest mi w duchu prawdziwie „wnuczkiem”.	Na mnie?...	Znów polityczna nikczemna intryga, tym razem już Niemcy wchodzą na widownię.	Mówisz zatem, że pozostaniemy w Omdurmanie?	Czy ładna jest moja prefektowa?	Wszystkiemu pan jest winien. Tyle dzisiaj miałam przykrości...	Myślę, że już koniec... trzoda zjedzie w głąb. Jesteście wszyscy nikczemni tchórze!	Dziękuję waszmościom za życzliwe rady!	Dałem ci do wyboru Amerykę i Tyburn wybierz Tyburn, milady: wierz mi, postronek pewniejszy od noża.	Tak jest, spojrzeniom?	Chcę, żeby poszedł za dziewięćdziesiąt tysięcy, i potrzebuję kogoś, kto by licytował do tej sumy.	Noszę pantofle, nawet w dniu dzisiejszym mokre i podarte, ale męża... niestety...	Ja i szczęście dać umiem. O! Jeszcze jakie szczęście!	Jeszcześ mało w tym gniłym lochu siedział, kiedy tak mówisz	Phi, modna od czasu, jak ją książę Kocio uczynił popularną, cała Warszawa lata do cyrku.	Byłabym poszła do Camusa...	Alkohol, Pijaństwo spytał Niemiec, bardzo wściekły, lecz nieruchomy, w świetle padającym od szafki z busolą, jak niezgrabny wizerunek człowieka ulepiony z bryły tłuszczu.	Przycisnął usta do jej dłoni...	Ach! Panie!	Tak, Dawidku, jedno i drugie	Kiedy?	Cóż ty jemu możesz zarzucić?	Chyba franków!	Gdzieżeś był dzisiaj?	Kto?	Dobek uciekł! krzyknął Georges.	Dobre takie ciche życie, dobre!	Gałęź w parku.	I afrykańskie lwy, kamracie.	I śliczne włosy.	Mateczka ma długi?	No... i pomówiliście?	Proszę zawiadomić go o moim przybyciu	Przecież ci powiedziałem	Spokojnie. Chwila cierpliwości	Szlachcic, Żyd rzekł Lisiecki. dodał	Z przeciwnej.	Zapewne kobietę taką możnaby napotkać.	Zapewne. Mam dużo zajęcia.	Zbójców, trucicieli, katów!
Co za arcydzieło Pelleas zwarjowana jestem na tym punkcie; poczem, zbliżając się do mnie z gestami dzikiej kobiety odprawiającej zaloty, wspomagając się palcami aby brać urojone nuty, zaczęła nucić coś, co, jak sądzę, było dla niej pożegnaniem Pelleasa, i ciągnęła z gwałtowną natarczywością, tak jakby rzeczą szczególnej wagi było to, aby mi pani de Cambremer przypomniała w tej chwili tę scenę, lub raczej aby mi dowiodła, że ją sobie przypomina. dodała; bo w Parsivalu największym pięknościom towarzyszy jakaś otęcz fraz melodyjnych, tem samem skoro melodyjnych	Mam panienko! Oho! moja pani córka jest teraz pani! Wzieny ją te warsiawskie państwo, co to do Zwolenia przyjeżdżają co lato, do siebie. Dzieci nie mają, i jak zobaczyły moją Anusię, tak się im spodobała, że nie mogłam się oprzeć i dać ją dałam, bo jakże... miałam dziecku los zagrodzić?.. Teraz je we klasach i na takich wielgich, jak dobrodziej, księgach se czyta, a uczona taka, że po zagranicznemu już gada.	Diabli was tu wezmą co do nogi, jak nas zgubicie. Przyśle partia bojowców, co żadnemu nie darują, żebyście na koniec świata pojechali, żebyście się pod ziemię zagrzebali!	Nie musi panienka chodzić po korytarzach i nasłuchiwać. Pan Craven to by się tak strasznie gniewał, że Bóg wie, co by zrobił.	W surowości może nam wyrównywają ale nigdy w użyteczności i sławie, bo dla nich dosyć modlić się spokojnie i cicho do Boga, dla dobra innych ludzi, a my rycerze i wojownicy urzeczywistniamy to, o co oni się tylko modlą, zapewniając ludziom pomyślność i sprawiedliwość dzielnością ramienia naszego i ostrzem oręża. Ale za to narażeni jesteśmy na wszystkie niewygody i utrapienia; latem ciągle na piekącym słońcu, a zimą na trzaskających mrozach. Mamy więc prawo nazywać się zesłańcami bożymi na tej ziemi i wykonawcami sprawiedliwości. Wojna i trudy żołnierskie ciągną za sobą tysiące innych mozołów, dlatego też, kto ten stan sobie obierze, wielkie ma zasługi, jeżeli cały się poświęca dla dobra bliźniego. Z tym wszystkim niechże mnie Bóg broni, abym miał twierdzić, że stan rycerza błędnego jest równie święty i bezpieczny, jak stan duchowny; ale to rzecz niezawodna i z doświadczenia dobrze mi znana, że przecierpieć w nim wszelakich udręczeń, głodu, pragnienia, bólu i niewczasu trzeba daleko więcej, słowem, że to stan daleko nędzniejszy, niż o tym przekonać się można z nieszczęść rozmaitych rycerzy, które historia opisuje. Byli wprawdzie między nimi i tacy, co dzielnością oręża korony sobie zdobyli, ale wierzajcie mi, dobrze oni to krwią i trudami przypłacili; a gdyby nie mieli przy sobie mędrców i czarnoksiężników do pomocy, to bądźcie pewni, że niewiele by wskórali.	I nam zaprzęgać! I nam zaprzęgać! Kąkolnicki zaś, kręcąc się tędy owędy, mówił sobie pod nosem: „Tu nie ma co robić, trzeba stolnikową ratować!”	Od dawna jestem na to przygotowany. Szczerość nie grzech. Ja nie mam, szczęściem, twojej natury, co nigdy nie okaże, co myśli.	Co to znaczy, że siedzisz tutaj, a młyn się jeszcze obraca? Czy nie słyszysz, że grzmi?!	Co tu marudzić i zwlekać; przyślim się dowiedzieć, czy trzymacie z nami?...	Pan baron miał ważne sprawy, zajęty był aż do tej pory. Jeszcze kilka osób czeka na niego. Zrobię, co w mojej mocy, aby pan baron przyjął pana, kazałem już dwa razy telefonować do sekretarza.	Co, co, co? To prawda?	Co? Ty stąd odjeżdżasz?	Tak, panie ministrze, ale ja jestem doktorem praw. Nie! Niech pan minister nie sądzi, że ma do czynienia z obłąkanym. Mój wygląd to skutek wielu miesięcy najcięższej nędzy. Nazywam się Franciszek Murek. Mam oto wszystkie dokumenty...	Wszystko jedno, Mania mi nie ucieknie, a ja skorzystam z czasu, ażeby po trochu wyrobić sobie, mościa dobrodziejko, interes. Ani twoje grymasy, ani mędrkowania, ani zagadywania nie pomogą, bo prędzej czy później ja sprawę wyłuszczę bez ogródek, nóżki na stół, mościa dobrodziejko, a pani	Doskonały środek bardzo mi się spodobał; lecz, jak się do niej dostać?	Ha, cóż robić, wielmożny panie trzeba sobie radzić jak można. Pociesza mnie to, że mój już więcéj cierpiéć nie będzie, a on się tak biedak nacierpiał. Ale niech-że panowie wejdą z łaski swojéj! Kubuś! podaj krzesła panom. No, rusz-że się. Choćbyś tu stał sto lat, to ojca nie wskrzesisz. A teraz potrzeba ci będzie za dwóch pracować.	Ano, bo strasznie dużo rzeczy pan profesor ze sobą przywiózł. To na letniaki tyle się nie wozi.	Cóż im tam?	Idź idź precz, nie dbam o to: pozwól mi się modlić spokojnie.	Jakżeście się do Retry dostali?	Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina, żeby ją wydano Winicjuszowi.	Mówiłeś mi pan o niebezpieczeństwach, z jakimi według opinii historyków starożytnych połączona jest żegluga na Morzu Czerwonym?	Nie zalicza się do pańskiego garnituru?	No, to naprawdę cud, zrobić ze starego domu zupełnie nowy Bo dom był naprawdę stary, a do tego bardzo ponury. Matka przysłała mnie tutaj parę lat temu, abym go obejrzał, gdy pan de Saint-Méran wystawił go na sprzedaż.	Reno, czy ci się nie wydaje, że tu jest za porządnie i za łatwo, na stary, zapuszczony loch	Tak niewątpliwie stało się to niedawno.	Więc pan nie wie na pewno mówił brutalnie i zupełnie nieszczerze Genezyp, ściskając w kieszeni pożyczony od Kniazia Bazylego rewolwer. Jedyną pewnością była ta martwa, zimna, metalowa rzecz. wszelkie półcienie równe są ciemności. Ja chcę być zupełnie oświecony, albo od razu w „łeb sobie zapalę” i koniec	Znam ja się na tych pokusach. Posada! Znam i te posady.	Nie godzi się, nie wolno odmówić, miłościwy panie. Nie chwalący się to już będzie czterdzieste czwarte.	Panicza znosi się w krześle za każdym razem, gdy wychodzi A on gniewa się na służącego Jana, że go nie wiezie dosyć uważnie. Taki się niby robi bezsilny, o ile tylko może, a głowy nigdy nie podnosi, dopiero jak już sami zupełnie jesteśmy. A piszczy, a narzeka, gdy go w tym fotelu sadowią! I panicz, i panna Mary tak się bawią; a jak on narzeka i skarży się, to panienka mówi: „Biedny Colin! Czy cię tak bardzo boli? Mój Boże! Takiś strasznie słaby? Biedny Colin!”, tylko w tym bieda, że się czasem ledwo wstrzymać mogę, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Jak już potem bezpieczni jesteśmy w ogrodzie, to się aż duszę ze śmiechu. Nieraz muszą głowy chować w poduszki panicza, żeby ich ogrodnicy nie usłyszeli, jeżeli przypadkiem są w ogrodzie.	A tak, bardzo dobrze pamiętam Zacny ten mąż, jeśli się nie mylę, był pańskim wspólnikiem.	A ty mi dla ducha pozostawiłaś tylko pielęgniarkę. Jesteś miłosierna tylko dla mego ciała.	Czego się tak trzęsiesz? Boisz się?	Dużo się boję.	Dziękuję A teraz państwo pozwolą, muszę się pożegnać.	Ja bym czego nie wiedział. Oni na różnych ulicach mieszkają. Ale to nic. Nogi mam dobre: dwa lata byłem gazeciarzem. Pewnie chcesz ich wezwać?	Ja go nie spostponuję i w zemście, da Bóg, nie przesadzę!	Ja pamiętam inne czasy, ludzi innych, Zakon pierwszy, taki, jaki on tu z Palestyny przywędrował... toć najlepiej powiedzieć wam mogę... do zguby go wloką! Boga nie ma już u nas; Zakonu mało; rycerstwo rozbójnicze; rozpusta! pycha! Im dalej, tym gorzej.	Muszę pójść do domu i wziąć parę rzeczy z laboratorium.	Myślałem, że sobie siedzisz gdzieś pod Lyonem w rozkosznej dolinie Rodanu!	Mój kochany, naprawdę, masz za dużą wyobraźnię... nie będziesz mnie długo kochał... Człowiek tak rozpoetyzowany nie będzie umiał gasnąć w tak monotonnej miłości jak nasza... O Boże! Wołają mnie, słyszysz?	Nie mamy się czego lękać Hassego niełatwo kto zastąpi, choćby i Porpora. Faustyny	Nie, nie Niech się bawi. To mnie odrywa od smutnych myśli.	No, Wojciechu, nie zacinajcie zębów po swojemu. Padnijmy na kolana proch ucałować przed stopami króla miłościwego i niechże będzie pierwsza zapowiedź na przyszłą niedzielę.	Oh! non, maman!Oh! non, maman! (fr.) zaśmiała się figlarnie hrabianka.	Tak, przyjemność. Dała mi niezbity dowód, że pan jest o mnie zazdrosny.	To nic, prawda... ale misjonarz tam być może.	Zapewne byleby nie rzucano kamieni z procy, jak podczas owej z dwoma wojskami potyczki, w której tak straszliwie opatrzono panu szczęki i stłuczono, Bogu dzięki, słoik z poświęconym napojem, od którego zaledwie mi wnętrzności nie pękły.	Zbaw nas, zbaw nas, panie!	A drudzy?	A ja, jak prawdziwa kobieta, karmię cię zazdrością. Chodźże odpowiedziała podobnieżpodobnież (przestarz.)	Ale szalone i nie jeden zapragnąłby z nich korzystać,	Ale tylko albo przyszłej pani Mielnickiej, albo przyszłej teściowej pana Solskiego.	Athos	Chyba pani raczy przyznać, że moja stajnia nie jest byle jaka.	Czy pani bardzo cierpi, panno Lusiu?	Czyż życie moje ma jakąkolwiek dla pani wartość, że żądasz tego ode mnie?	Doprawdy więcej odemnie. Ja poznałam państwa Osnowskich dopiero w Rzymie.	Dziwna rzecz! Przecież panna Billewiczówna dorównywa tamtej urodą, ale taka w niej powaga i nieprzystępność, jakby w jakowej ksieniksieni w starożytnym Rzymie dziewicza kapłanka strzegąca świętego ognia w świątyni Westy, otoczona wielkim szacunkiem i nietykalna., drugie	Jak to nie ma?	Jak to? Król umarł?	Jak wiecie, moje dziewczynki kochana Sara ukończyła dzisiaj lat jedenaście.	Jakato z ciebie będzie gospodyni!	Kto zresztą nam dał przykład, jeśli nie Wielkopolska?	Kto?	Kubuś! Kubuś!	Mamul! Ogi pats mūsų prabaščius tolydžio su ruskiais susideda, o kodėl jis nepaklysta? O gal būti, kad jau ir paklydo?	Moja droga, pan de Rastignac jest młodym człowiekiem, który z pewnością nie zuboży swej kochanki.	Morderstwo	Może siostruni nasmarować bułeczkę?	Młodość to jest przede wszystkim potrzeba poszukiwania, nie sądzi pan?	Niby to łatwo wyłuszczyć wszystko!...	Nie móc ofiarować geniuszowi Zła głowy w zamian za tę głowę! Oddałbym moją własną!	Nie!	Nie, ale myślałem, że te organa nie funkcjonują u ciebie.	Och!	Odmówimy ci błogosławieństwa!	Potrzeba mu było tego! Mówiłam mu: to nie żadna racja, dlatego że miałeś wojskowego w rodzinie	Przecie pan ma trzydzieści kilka lat, a nic pan życia nie użył. Nic przez te przesądy, przez tę głupią moralność, której każdy ma pełną gębę dla innych. A won z taką moralnością!	Psy mięsa pilnują! Warują, a w końcu ty, chłopie, dopłać, bo nie dopilnowali.	Pół rumbu z kursu	Sargon?... Sargon!... acha! cha!... Czymże on jest?...	Sześć milionów franków.	Słowa te nic już dla mnie nie znaczą.	Tajemnica, Dobro, Współczucie mówił książę	Tak jest, tymczasem dwanaście	Tak, ojcze	Tak.	Temu winna panna Howard.	To fakt, że niepodobna zostać tak z mieczem, wiekuiście wiszącym nad głową i trzeba koniecznie, w jakikolwiek bądź sposób, wyjść z tego położenia.	To może już będziemy mieli dosyć	To prawda Zostaje więc panu jedna tylko nadzieja?	Trzyma nas w rękach.	Twoje stronnictwo powiedziałoby, że je kompromitujesz Felicjanie, kropnij ty broszurę. Dauriat wyda, zachowamy tajemnicę.	W chińskiej przystani, raz zaczął majster żagielny.	W takim razie, gdzie jest? Skoro wiesz, czemu nic nie mówisz?	Winszuję, ale nie zazdroszczę. Nie lubię z zasady trudnych rzeczy.	Za które i dziś wdzięczen jestem ale nie wiem jak mam okazać wdzięczność moją.	Zostań...	Ładnie wyglądasz!
Otóż, proszę pana, przyszedł do mnie, jest temu ze dwa miesiące, jeden z Saint-Laurent i powiada; Czemu-by nie, toć moje rzemiosło. Zaraz wam potrzeba? „Nie z wiosną; na marzec. Dobrze. Daléj więc, targujemy się, przepijamy na zgodę i staje między nami, że on mi zapłaci za jęczmień po takiéj cenie, po jakiéj płacono na ostatnim targu w Grenobli, a ja mu w marcu dostawię. Ale cóż się dzieje? Jęczmień idzie w górę, coraz więcéj, coraz więcéj, mnie tu potrzeba pieniędzy, więc sprzedaję go, niewiele co myśląc. Rzecz prosta, wszak prawda, panie merze?	Chciałabym po śniadaniu przespacerować się na cmentarz św. Jana Nie uważam co prawda, aby Stary Cmentarz był właściwym miejscem, gdzie się odzyskuje humor, ale zdaje mi się, że tylko tam znaleźć można drzewa, a drzewa muszę mieć. Usiądę na jakiejś starej mogile i przymknę oczy, wyobrażając sobie, że jestem w lasach Avonlea.	Co mam rzec? Śmierć bohaterska, RycerzChociaż rycerze błagali i zaklinali króla, aby zważał na swą świętą osobę, on nie pytał na przestrogi, ino się rwał do boju niczym w tany. Gdzie największa ciżba, gdzie ino buńczukbuńczuk dowódca janczarów, tj. piechoty tureckiej (dziś tur. tytuł grzecznościowy: pan) powiewał (po naszemu pułkownika), tam pan miłościwy sadził z koniem, drogę sobie trupami ścieląc. Turkowie pomiarkowali, co się święci, więc też który ino hełm o białych piórach zoczył i konia cisawego, gdy nie zdolił w bok umknąć, rzucał się twarzą do ziemi. A król Władysław, jakby się śmierci w służbę zaprzedał, krwawe żniwo czynił, sam jedną strzałą nie draśnięty. Żadne ufceufiec piechota turecka., tych należało pobić i rozproszyć. Król wydał rozkaz rotom, by szły za nim, ale Huniad wojewoda za ręce go chytał, siłę nieprzyjaciela przed oczy mu stawiał, śmierć niezawodną przepowiadając. Zasię mu król odrzekł: „Wolejwolej (daw.) generał w wojsku tur. (dziś tytuł grzecznościowy: pan). azjatyckiego, który tam się był skrył, usiekł i parł koniem w nieprzeliczoną gąszcz pohańców, pewny, że wojsko tuż za nim. Tymczasem janczarowie ochłonęli co nieco, a widząc, jak się król niebacznie zapędził, obskoczyli go dokoła, konia pod nim ubili, po czym rzuciwszy się nań jak wilcywilcy	W naturze, wszystko jest ciągłem stopniowaniem nieskończonem, nigdzie dobitnych granic i żelaznych słupów. W ogólności nie na skrajach podziałów które się z sobą łączą, ale w środku ich prawdzi się klassyfikacja.	A o czymże z tym rozmawiać! Przecie to nawet w Warszawie nie było; mówiliśmy o klasztorze. Zna Dąbską: były razem w Galicji. Jeśli już koniecznie mamy się pobrać, niech ojciec namówi Szpanowskiego, żeby z nią do Warszawy przyjechał. Poproszę Dąbską, żeby ją po ludzku ubrała. Żeby ją kto ze znajomych zobaczył w tej sukni! No!...	Tak, pojadę z tobą Zrobiłeś dla tutejszych zwierząt bardzo wiele dobrego... a małpy mówią, że tylko ja jeden się nadaję. Ale musisz mi obiecać, że jeśli Kraina Białych Ludzi nie przypadnie mi do gustu, odeślesz mnie z powrotem.	Tak, tak, ale to nie należy do rzeczy. E! mylę się, to ją bardzo upraszcza, jeżeli bowiem obydwaj mamy z nim porachunki, dwie sprawy dadzą się załatwić za jednym zamachem. Gdzie można tego pana złapać?	Panie hrabio, nie do mnie należy sądzić postępowanie pańskie, jesteś panem swej żony; lecz mogę rachować na pańską uczciwość i proszę, żebyś mi przyrzekł jedno tylko, że powiesz hrabinie, iż ojciec jej nie przeżyje dnia dzisiejszego i przeklął już ją za to, że nie przyszła czuwać u jego wezgłowia!	U mnie, nie bój się, nie ukradną Ja, bracie, sam boję się, żeby czego nie ukraść.	Masz to, czego mnie właśnie brak... Wiesz, używałem tego środka, coś mi zalecił i nic... już mi nic nie pomoże. Czuję, że nie przeżyję tej zimy z pewnością, bo jak mnie nie boli żołądek, to bok, to serce, to włazi mi ten straszny ból w kark lub łamie mi po prostu krzyż, jakby drągiem żelaznym.	Teraz ja znowu powiem: abo to prawda? Nie mogłaś wacpanna patrzeć za tym weselem, kiedy już było na trzeciej ulicy.	No tak. Matka jego miała zwyczaj wstawać podczas zebrań religijnych i oświadczać, że wszystkie jej dzieci są niedorajdami, prosząc, aby się za nie modlono. Naturalnie doprowadzało ich to do wściekłości.	A ty byś się nie bał?	Nie!... Ona!.. Ona myśli, że ja nie ją, ale tamtą miłuję!	Ja nie wolę, pani. Petroniusz namówił cezara, by mnie odebrał Pomponii, ale jam tu po niewoli, o pani!...	O to nie ma obawy! Takie jak ja są właśnie potrzebne i poszukiwane.	Żaden ptak, żaden ptak, będziesz duży, to się do­wiesz, w szkołach cię nauczą o tym, teraz dość, ja śpię	Gdyby to oddech tak wracał z pamięcią Otóż widzi pan, mamy tu obecnie jej krewną. Zręczna i nikt więcej od niej posiadać w krawieczyźnie nie może dobrego smaku. Księżniczka, mówię panu!	Ja nie żartuję Powtarzam panu: pańskie zdrowie ucierpiałoby mocno od pobytu tutaj; upał, światło, dym, towarzystwo, wszystko to szkodzi panu bardzo.	Nie robię panu wyrzutów, panie Stefanie, przeciwnie, jestem bardzo, bardzo wdzięczna. Pana to przecie nic nie obchodzi... Doprawdy, dwie noce w wagonie...	Nie, jeno tego pewni, że jeśli oni nie zechcą do Szwedów, to Szwedzi nie omieszkają do nich.	Ale przyjaźń nie powinna mieć tak cudownych ramion, ani być tak piękną.	Ja ci ją znajdę i rzeczy się ułożą	Niechże ci Bóg nagrodzi, kochany Marcinie Znam się na ludziach i wiem, czego w kim szukać.	To być nie może... Pan zawsze żartuje...	Ale co się stało?	Nie ustąpi, bo konie nie uciągną...	Ależ oczywiście, generale Ha zainteresował się.	Moje dziecko, jestem cierpiący i nie mogę zostać.	Nie mogę, dla tatula Dajcie kieliszek.	Nie mówił.	Nie przesadzaj, miła moja Wyobraź sobie, zadzwonił Siergiej Fiodorowicz.	Nie przypominam sobie.	Nie wierzę w te brednie.	Nie zatrzymuję, przepraszam bardzo	Oj! nie gadajcie tak...	Pokażże mi niebo! zawołała ze śmiechem dziewczyna... Wszystko na świecie fatalizmem jest, nieuniknionem przeznaczeniem. Mnie tam ciągnie siła jakaś niezwalczona.	Właśnie! Wciąż wyrzucać pieniądze! Czy wy myślicie, że tu w tym domu przelewają się tysiące?	Z czego śmiejesz się, Sancho?	Zobaczycie, jak się wam polepszy! Lecę, a wrócę jak najrychlej. Spokój i ciepłe okłady! Tymczasem zaś przyjdą moi koledzy posługować waszej miłości, grzać i odmieniać kataplazmy.	Nie widzę w tych wszystkich szmermelach, które nam puszczasz, nic, co by miało związek z początkami fortuny Rastignaka. Bierzesz nas za Matifatów pomnożonych przez sześć butelek szampana	Jacenty nieboszczyk, jako był chłop uczciwy i sprawiedliwy przez całe życie, tak wam jeszcze nawet swoją śmiercią dopomógł. Boga by w sercu nie mieli sławetni rajcowierajca	Jak to, Ned, więc myślisz na serio o opanowaniu tego statku?	Mówiłeś mi pan o niebezpieczeństwach, z jakimi według opinii historyków starożytnych połączona jest żegluga na Morzu Czerwonym?	Nie, niedużo. Ona musiała stanąć do roboty, bo przyszła bieda.	Nieduży statek z załogą angielską, z kapitanem, zupełnie mi oddanym, oczekuje na ciebie przy ujściu rzeki Charente, obok warowni La Pointe; rozwinie on żagle jutro przede dniem.	Panie nam zdezertowały Nachylił mu się do ucha. dodał	Patrzcie no, a tam się świeci i ludzie jakieś są	Ten dziwak prawi nam tu sny jakieś za naukę podaje... zaprawdę niesłychane rzeczy... Niezrozumiemy się z nim nigdy!	Moje zdanie jest takie: zebrać wszystkie siły co do nogi w hufiec, przejść Wisłę i forsownym marszem dążyć przez Śląsk Cieszyński do Saksonii. Złączyć się z Cesarzem i czynić, co rozkaże. Oto wszystko...	Chciałbym sam móc polegać na sobie Chodźmy, panie Gray, mój powóz czeka, odwiozę pana do domu. Do widzenia, Bazyli. Popołudnie dzisiejsze było bardzo ciekawe.	Dasz mi czterech ludzi zaniosą mnie do ambulansu: mam strzaskaną nogę.	Pozostaje mi więc tylko zapytać czemu zawdzięczam przyjemność oglądania pana o tak wczesnej porze?	A i owszem, będzie mi przyjemniej. Jakże interesa.	Ale dziewczyna... dziewczyna! Gdzież jest?	Ale gdzież szukać takiej dziewczyny, o jakiej pan mówisz?	Ani ja	Cóż to pomyłka w numerze?	Dość tego na Boga! spiskował przeciw czci mojej z panią de Chevreuse, panią de Longueville i Kondeuszami!	Handel, Interes, Żyd wybudujecie na swoich gruntach chałupę i wynajmiecie ją mojemu szwagrowi.	Ja obcy?...	Tak jest! to najlepsza rada!	To patrz!	A kiedyż koncert?	Co dalej? Czego wy chcecie?	Dobrze a co mu grozi?	Idę w takie miejsce, gdzie trza wyglądać po ludzku.	No i cóż?	Panie Eugeniuszu wynikła u nas gwałtowna scena między panem i panią z powodu pieniędzy, których biedna moja pani żądała dla swego ojca. Pani zemdlała, sprowadzono doktora, trzeba było krew jej puszczać, a ona ciągle krzyczała: „Ojciec mój umiera, chcę go zobaczyć!” Serce pękało słuchając tych krzyków.	Pływam po nim od dzieciństwa.	Słowem wszystko, zawsze i niezmiennie	Tak właśnie. Czy pan go znasz?	W tejże chwili aresztować i wysłać z miasta przed sąd wojenny. Piszę do samego cesarza. Czy urzędnik ma prawo mieć spokój rodzinny? Czy wolno kapitanowi burzyć rodzinę i kąsać uczniów?	Wiecie co, mamo Vauquer? żebyście dali tak ze dwie butelki szampana	Wziął tylko piętnaście ad stapiętnaście ad sta rzekł Blondet	Właśnie powinieneś pracować... Przyszłam tu w tym celu, aby ci dopomóc.	Centrala!	Ciekawam.	Cynadrowski?... Cynadrowski?... Cynadrowski?... Aha!... aha!...	Cóż w tym śmiesznego?	Dobra nowina.	Dobryście, tatulu, dobry.	Gdzie jest mój Leon? Ludzie, mój Leon? Szukajcie mojego Leona, on przecież musi gdzieś tutaj być.	Mecenasie, jesteś idealnym człowiekiem! najszlachetniejszym, jakiego znam!	Moryc, masz tutaj wiadomość dla siebie	Niby, myśli pan, do wdowy? Ba, prawdę rzekłszy...	Niebezpieczeństwo	Nieszczęsna! Nieszczęsna!	Nudny pan jest!	O!...	Pan dziedzic? Jaki pan dziedzic?	Sił twoich szkoda.	Sowińska!	Tak	Tak jest. Z tobą w Kraju Biegunowym.	Wciąż zatem zaprzecza?	Widział pan?	Właśnie z tobą. Gdzież ona znajdzie lepsze towarzystwo i przyjaciółkę?	Zaraz powiem do zrozumienia: Skoro one pohańceone pohańce	Zdrada, Miłość rzekła, miażdżąc kupca gestem królowej.
Zaprawdę w całej naszej peregrynacji nigdzie nic podobnego widzieć się nam nie trafiło. Na wsi, pośród naszej ubogiej Polski, tyle nagromadzić skarbów, tak urządzić życie, to rzecz niepojęta, to zasługa nawet, a przykład dla drugich wielkiej wagi.	Jeśli tedy nie wróci, jak to jest prawdopodobne, do domu, jest ktoś, kto ją tu prędzej niż inni odnaleźć zdoła. Proszę cię, nie oburzaj się pan na to, co powiem, pomyślawszy, jaki cel mamy przed sobą... Pamiętasz Martę?	Taki tęgi pan!... Nie byłem ci ja już pod Bolesławcem ułomek, a on i jednego pacierza ze mną się nie zabawił i w niewolę mię wziął. Ale taka to była niewola, żebym jej był i za wolę nie pomieniał... Dobry, zacny pan! Dajże mu Boże światłość wiekuistą. Hej, żal, żal! ale największy panienki, niebogi.	Cóż chcesz, jak mu ruina zajrzała w oczy, to dał spokój etyce, zostawił ją na później. Bez etyki żyć można, a bez pieniędzy nie	Gdyby podróż nie po myśli się składać miała pan Boner ma moc jej przeszkodzić.	Pani, zdaje się, jest bardzo na mnie zagniewana. Żywi pani do mnie urazę o to, że namówiłem profesora do wyjazdu.	Z upiorem, z macochą, wiem doskonale, bo się z tem nie tai, że mnie ma ztąd wypędzić i zabrać nawet sprzęty... Com miała droższego dla siebie, to wcześnie pochowane... czekam rozkazu, ustąpię. Nie zniżę się do łez i walki, ojca mi żal, oszczędzę go...	Niech się pani na mnie nie gniewa! Ja już naprawdę nie mogę...	Widziałyście, jak się to pawi! A to przejdzie i ani już spojrzy na kogo.	Oto takie: W roku 1861 na północo-wschodzie Teneryfy, pod tą samą prawie szerokością, pod którą się obecnie znajdujemy, osada awiza „Alekton” spostrzegła płynącą olbrzymią kałamarnicę. Dowódca statku, Bouguer, przybliżywszy się do potwora, natarł nań oszczepem i strzałami, co nie na wiele się zdało, bo kule i oszczepy przechodziły przez to miękkie jak galareta ciało. Po wielu daremnych usiłowaniach udało się w końcu załodze zarzucić na niego pętlicę, która, zsunąwszy się do płetwy ogonowej, zatrzymała się przy niej. Spróbowano wtedy wciągnąć potwora na pokład, lecz ciężar jego był tak wielki, że pod ciśnieniem powroza oderwał się od ogona i pozbawiony tej ozdoby znikł pod wodą.	Musi jeden człowiek pójść i to działo prochami rozsadzić. A może to uczynić, póki takie mgły panują. Najlepiej, żeby poszedł w przebraniu. Tu kolety podobne do szwedzkich są. Jak nie będzie można inaczej, to się pomiędzy Szwedów wśliźnie, jeśli zaś z tej strony szańca, z której pysk owej kolubryny wygląda, nie ma ludzi, to jeszcze lepiej.	Szczęść wam Boże, drogie moje dzieci Otoście wreszcie złączeni uczuciem i szczęśliwi na całe życie. Teraz sami przyznacie zapewne, że odrobina niedoli, którą wam w darze ofiarowałam, wyszła wam obojgu na dobre. Gdyby Lulejka nie zaznał był trochę biedy, byłby zapewne do dziś dnia nie umiał pisać ani czytać. Byłby zgnuśniał do reszty w próżniaczym życiu, jakie wiódł na królewskim dworze, i nie byłby nigdy dobrym, rozumnym królem. I ty, Różyczko, byłabyś uwierzyła pochlebstwom dworaków i nie umiałabyś ocenić uczucia Lulejki, jak nie oceniła go Angelika, której się wydawało, że Lulejka jest niegodzien jej ręki.	Niech pan daruje, że mówię o tych błahostkach bo zgaduję, jak mało pan do nich przykłada wagi. Mieszczańskie dusze zwracają na to uwagę, ale inni, artyści, ludzie którzy-są naprawdę z „cechu” kpią sobie z tego. A od pierwszych słów, jakieśmy zamienili, zrozumiałem, że pan jest z tych...	Boże ci błogosław, panie Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna dzierlatka całe stadko... nie bój się. Uf!	Co się miałem bać! Już mię teraz nie zabijesz. Bo i za co?	Cóż ja ci na to, niebożę, poradzę?	Gdzie jest? Nie trzymają oni jej pewnie na pograniczu, ze strachu, bym jej nie odbił, jeno gdzieś ją na dalekie mierzejemierzeja	Jak to?! Czyżby pan miał przypadkiem pogardzić młodym prosięciem?	Kościół...! Ach, gdyby to był przynajmniej statek Komisji Rybołówczej, a nie taki stary drewniany gruchot! Gdybyśmy mieli choć jaki taki porządek i przyzwoite odzienie, i chłopaków, co by tej pani usłużyli. Ona będzie musiała włazić jak kura po tamtej drabinie, a my... my powinniśmy obsadzić ludźmi reje!	Nie przy niej pisane! Za to co inszego potrafi najlepiej	O nie... za późno, choćby sam pan chciał. Mamy już parowiec.	Pan dawno zna barona? Przejdźmy się trochę ku altance...	Tak bym wolała zostać w domu! Tak mi się nie chce jechać!...	Wiem tylko, że jest ich czworo: Kasia, starsza od ciebie, bliźnięta Fred i Franek, prawie w twoim wieku, i mała Gracja, podobno dziesięcioletnia. Artur poznał ich za granicą i polubił tych chłopców, ale Kasią musi się nie bardzo zachwycać, bo zauważyłam, że zaciska wargi, mówiąc o niej.	Wierzę pani, że wolałabyś dodać jeszcze siedemset rubli, byle cię nie obdarowano tym stosem rupieci, który nas do rozpaczy doprowadza	Zmilkły wyczerpane wspominkami. Kłębowa zapatrzyła się wskroś sadu na daleką topolową drogę, wiodącą do miasta, i popłakiwała z cicha nos cięgiem ucierając...	Że i znamienitszy być nie może. Widzisz, eksperiencję ma niezmierną, bo od czternastego roku życia przeciw Angielczykom rokoszanom służył, przy prawdziwej wierze stając. Szlachcic też to jest wysokiego rodu, co i po jego obyczajności snadnie poznać możesz.	I cóż z tego! Powtórz raz jeszcze, błagam, powtórz, może uda mi się uwierzyć. Powtórz raz setny, że odrzucasz moją miłość, którą matka twoja widziała dobrym okiem; spraw, abym przekonał się, że igrasz z moim szczęściem, że nie obchodzi cię ani moje życie, ani śmierć. Ach, Boże mój, Boże wielki! Marzyć dziesięć lat, że będę mężem twoim, Mercedes, i stracić całą tę nadzieję, która była jedynym celem mojego życia.	Ja nawet idę, bo się żenię... To jest: żenię się, jeśli mnie zechcą.	Nie Pan nie potrafi być groźnym.	Pan pytasz?... pan naigrawasz się z mojej rozpaczy!	Wśród ludzi kompletu w dancingu zduszonych wietrzę jakąś zbrodnię. Dotąd jednak nie wiem, czy nieodzowną czy też wymuszoną. Dla reklamy może... Czy słuch mnie nie myli? Odgłos lekkich chodów... Kobieta się zbliża. Zaczynam mój pacierz za powodzenie naszych postanowień. Bywaj kardynale i zmień wyraz oczu zbyt dotąd wymowny.	A jak się tobie powodziło?	Ależ, proszę pani, to dziś ostatni piątek	Bo ja sobie dawno powiedziałam, że jeśli przyjdzie taka chwila, jak dziś, to potem pojedziemy razem do Litki.	Bo mi przed bitwą tego czynić nie wypadało. Żołnierzem i szlachcicem jestem, przeto o honor dbać muszę...	Cha! cha!... Chłop, widzę niegłupi, kiedy ojcu mówi to samo, co ja z rana i wieczorem powtarzam.	Cóż to jest?	Dlaczego mówisz pan, że miałoby tu chodzić o zemstę?	Dlaczego nie? Może być i tak!	I nie obraziła mnie pani.	Ja! Ja ani chowam, ani tu co znaczę. Wiem, co będzie, ale zmienić nie mogę i tyle pociechy, że pewny jestem, iż nie dożyję owoców tego systemu.	Kocham cię... Na śmierć, do zatracenia duszy! Umieram z żalu za tobą... księżniczko!	Na waszym cmentarzu pochowany?	Nic mi nie jest, zwyczajne omdlenie z nadmiaru takich silnych wrażeń, za silnych	Nie pojedziemy!	Nie tyle ma Horn dzielności, ile zwykłego, bezmyślnego zawadiactwa	No! dosyć lamentu! przerwał Suchy, całe życie przecie lamentować nie można	No! to przyślę wam koszulę.	O czym myślę? myślę o wilkołaku... o owych czasach... i zaczynam powoli w nie wierzyć, choć wcale nie jestem zabobonnym... wcale nie...	O! Nie opuszczę was już ani krokiem, a ciebie, daj Boże, aż do śmierci.	Och, wiem! Nagły łeb, jakby się wyśnił albo jak czasem z ciemnego pokoju... wiesz waćpan, coś takiego wyłazi...	Oj!... Śniło mi się, że nam paszy całkiem zabrakło i wszystek dobytek wyzdychał...	Pan Wokulski sam wprowadza Żydów do handlu	Pannnie Poiret, jakże tam pańskie zdrowieczkorama? Zdaje się że panie mają jakieś zmartwienie.	Piękną z niej czynicie ofiarę ale przy zdolnościach waszych, moglibyście łatwo wyżej się wzbić, a około młodzieży zastąpiłby was choćby i mniej zdolny nauczyciel...	Powiadasz Płoszka bele co, jakbyś się napił...	Powędrujemy, jeśli nam każą; widzisz zresztą, że nie sami płyniemy.	Społecznik, Więzień przerwał znów inny	Słowem, pospolitość uważa pan za stan ujemny?	Słuchajcie zatem, panie i panowie! Tę małpę nieporównaną, ten skarb i ten cud, pokażę wam najzupełniej darmo, złamanego grosza od nikogo nie biorąc, tak samo jak pokazywałem ją wczoraj i jak jutro pokazywać będę.	To niebezpieczne	To podobno ładny chłopiec?	Ty jesteś dobry chłopak. I sam nie wiesz, że dokazałeś cudu, boś dokazał, że jeszcze czegoś chcę... Tak, ogromniebym chciał do Warszawy	Wcale tak nie myślałem, a chociażbym myślał, wystarczyłoby mi spojrzeć w tę kulę...	Więc to?...	Zatem nie wierzy pani nie tylko Biblii, ale nawet Kardecowi?...	A z kim jest w zgodzie?	Ale z jedną jedyną kobietą?	Antoni Kosiba, znachor, co tu mieszka.	Asza aaa.	Bo wierzę, znając Juliusza, że jeśli jej sprzyja, Epicharis lepszą i zacniejszą być musi niż Cesenja i Leufelja....	Co wy robicie?	Cóż tam jest takiego?	Dla dwóch powodów.	Dlaczego? Po co?	Ha, ha, ha!	Ha, ha, ha, ja też miałem żonę	Hm... więc cóż powiedziała?	I co może być za przyjemność... Brudno tam, obmierźle, zakopcone. Umyślnie przecież chodziłam.	Ja twierdzę że przede wszystkim należy je obserwować nieustannie.	Jeden towarzysz mi wystarczy.	Kobieta mówiła zdyszana.	Moich koni czy aspiracji pani?	Niech mnie piorun trzaśnie! Czarny Korsarz!	Nima już Jagny, nima! O biedny ja sierota, biedny!	Nowożeniec	O młodych mówił.	Phi... czy ja wiem	Po cóż ten pośpiech, wujenko?...	Prawda!	Pójdziesz ze mną w ogród zamkowy.	Strzeliłeś?	Słuchajmy, co powie!...	Tak, dostojny panie. Jestem Humphrey, Humphrey Marlow.	Tak, tak zamelduj!...	Waszej Dostojności? Zaiste, dziwnie brzmi ten tytułWaszej Dostojności? (...) Zaiste, dziwnie brzmi ten tytuł	Złośliwy jesteś, Mietku	Śmierć rzekł Kandyd	Żołnierz, Honor, Władza zawołałem.
Powiem panu, panie kapral że jestem starym żołnierzem, służyłem jak wszyscy już przed wojną i wiem, że wyzwiska nie zawsze się opłacają. Kiedym służył przed laty w wojsku, to był u nas taki jakiś kapral Schreiter. Służył w wojsku dobrowolnie, wysługiwał się za łyżkę strawy. Już dawno mógł był pójść do domu jako kapral, ale był, jak się mówi, w ciemię bity. Otóż ten człowiek jeździł po nas, żołnierzach, ile tylko wlazło, przylepiał się do nas jak gówno do koszuli, a to mu się nie podobało, a to znowu tamto było przeciwko vorschriftom, szykanował nas, jak tylko mógł, i mawiał: „Wy nie żołnierze, ale stróże nocne”. Mnie się to przestało podobać i pewnego dnia poszedłem do raportu. „Czego ci tam?”	Ależ moja Helciu, to jest po prostu wstrętne. Nie mów mi o taniości, bo cóż tam ta złotówka znaczyć może. Widzę ze smutkiem, moja droga, że nabrałaś jakichś gminnych upodobań. Co się z tobą stało? Twoja suknia razi staroświecczyzną i tak jest wytarta na rękawach, że aż wstyd. Trzebaż ją było kazać przerobić! Żadna szanująca się kobieta nie nosi już wąskich sukien; w żurnalach bardzo suto upinają się tiuniki. Czy nie kupiłaś sobie nowego kapelusza?	Nie, babciu! Pokochałem was wszystkich, ale mi tu nikt nie sprzyja, dokuczacie mi na każdym kroku, nie znajduję nic oprócz lekceważenia i pogardy. Może to i zasłużone, ale jam był całe życie pieszczony, chwalony, ubóstwiany prawie. Przeskok trudny i ciężki do zniesienia. Mam najlepsze chęci, ale brak mi zachęty i wiary od was. Inny, babciu, cofnąłby się niezawodnie i uciekł; ja stoję i znoszę, tylko czasem złość mnie ogarnia, jak dziś, gdy nawet nie mogłem uprosić tańca od żadnej z panienek. Poszedłem grać. Co miałem robić! Dawniej na balach byłem pierwszy, dziś jestem ostatni. I tak zawsze teraz.	Panie Atanazy, pan wie, że jestem bardzo wyrozumiała, gdyż sama przeszłam rzeczy straszliwe. (Co to było, nikt nie wiedział i nikt się nigdy nie dowiedział). Wiem, że świadome przeciwdziałanie fatalistycznym wypadkom gorsze jest od biernego poddania się przeznaczeniu.	Ach, ty głupcze On i tak nic nie widzi. A gdy będziemy w sytuacji jednoznacznej, nie należy nigdy, ale pamiętaj nigdy, ruszać się gwałtownie: to zwraca bardziej uwagę. Należy wolno, miękko zmienić pozycję. Niby przypadkowo.	Niech jeno wieczór się uczyni, inny to zaraz człowiek i z wielkiego hetmana w hulakę się przemienia.	Sądzę, że w istocie tak będzie najlepiej Nie dlatego, bym chciał koniecznie dowiedzieć się o jakichś sekretach; ale będzie dobrze, jeżeli możesz mi pomóc w podziale spadku zgodnie z życzeniem zmarłego.	Mój młody przyjacielu zostaw mi go: klnę się Bogiem, że pije mi się w nim o wiele lepiej. Utrzymuje mi ciało w cieple i w weselu. Gdybym go zdjął, paziowie porobiliby zeń sobie podwiązki, jako mi się raz zdarzyło w KuleniuKuleń Butem św. Benedykta nazywano ogromną beczkę., a zawsze otwarty jak mieszek adwokacki. Ze wszystkich ryb, z wyjątkiem lina, radzę wam wybrać skrzydełko kuropatwy albo udko mniszeczki. Czyż to nie wesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusiąwesoła śmierć, kiedy się umiera ze sztywną kusią	Mój panie: ja się z panem ideowo zgadzam, ale pańska metodologia jest mi obca również stawianiem znaczków, tylko na pięcioliniach. I dopiero według tego jakieś kretyny dmące w rury mosiężne i piłujące baranie kiszki końskimi ogonami...	Wróć pan do obozu, dowiesz się tam o wszystkiem.	I właśnie to mi się trafiło	Jesteś ze mną na rybackim bacie... Nazywam się Manuel, a należę do załogi szonera We’re Herewe’re here (ang.)	Właśnie właśnie! Niania powiedziała, ze nigdy się nie stłuce, bo ciało ma wypchane trlocinami, a głowę blasaną!	Na pewno. Oczywiście z niejakim utrudnieniem. Ale nie jest to niemożliwością.	No, to mój drogi, posłuchaj, co wymyśliłem: każę udekorować wóz, przebierzemy się za neapolitańskich żeńców i będziemy wyglądali iście tak, jak na wspaniałym obrazie Lepolda Roberta. A jeżeli dla większego podobieństwa hrabina G*** zechciałaby przebrać się za wieśniaczkę Puzzole lub Sorento, maskarada będzie kompletna, bo hrabina jest przecież tak piękna, że niejeden ją weźmie za oryginał Madonny z Dzieciątkiem.	To wielka prawda i przysięgam waszej wielmożności, że co się tyczy czarodziejstwa, jestem równie jak wy niewinnym.	Za mało się kocha Kibalczyca, panowie stanowczo za mało się kocha Kibalczyca. On sam nie wie, ona nie wie, nasza kochana Katarzyna jaki jest piękny. Żebyście wiedzieli jak ja was kocham	No to wynoś się, kto cię tu trzyma?	Nic w Anglii nie chcę zmieniać oprócz pogody W zupełności wystarcza mi rozmyślanie filozoficzne. Ponieważ wszakże wiek dziewiętnasty zbankrutował przez nadmiar współczucia, więc radziłbym, aby przywołać na pomoc Naukę. NaukaZaletą uczuć jest to, że wiodą nas na bezdroża, zaletą Nauki, że wcale nie jest uczuciowa.	Wobec tego odwołuję się do Sary. Przyznaję, żem cię nie rozpieszczała ale wiesz przecie, że tatuś był zadowolony z twych postępów w nauce. Poza tym... poza tym... ja zawsze cię bardzo lubiłam.	Zastanówmy się: Buckingham nie żyje, lub ranny śmiertelnie; rozmowa twoja z kardynałem podsłuchana przez czterech muszkieterów; lord de Winter zawiadomiony o twojem przybyciu do Portsmouth; d‘Artagnana i Athosa zamknąć w Bastylji; Aramis kochankiem pani de Chevreuse; Porthos głupiec; pani Bonacieux odnaleziona; przysłać ci powóz jaknajspieszniej; mojego lokaja zostawić do twego rozporządzenia; zrobić z ciebie ofiarę kardynała, aby przełożona nie powzięła jakich podejrzeń; Armentières nad rzeką Lys. Czy wszystko?	Łaj mnie więc pozwalam i nawet proszę. Ale cóż ja temu winien jestem, że panna Justyna bardzo mi się podoba?	I ma pan smutne myśli. Wie pan, co?... Zjemy razem kolację. To będzie cudowne. Tylko niech pan nie liczy na żadne frykasy. Bułki, masło i herbata z mlekiem. To, niestety, wszystko.	Wiem o innych objawach, ale nad nimi nie mam władzy. Ja czynię tylko to	Sprzedał i na przykupnym, ale sprzedał i na Wilczych Dołach i ma ciąć...	Tak jest. Wielmożny pan nie tylko nie udał się osobiście do Krakowa...	Oj!... Śniło mi się, że nam paszy całkiem zabrakło i wszystek dobytek wyzdychał...	Jak się Maciusiowi wszystko udaje	Zuchwale se poczynasz, Grzela! Już niejednego ozór dalej powiódł, niźli mu się chciało.	Jutro rano i dni następnych będą dostarczane świeże zapasy. Starosta raczył łaskawie zezwolić na to.	Powiedz mi tylko, gdzie się obrócisz, ażebym mógł cię znaleźć.	Ma baba recht! Ja myślę, że człowiek z człowiekiem zawsze pogodzić się może. Co, Majster? A ileż dalibyście?	Zróbmy więc próbę, Pencroffie Myślę jednak, że do tego doświadczenia powinniśmy do niej użyć nie zwykłego prochu, którego zapasy wolałbym oszczędzać, ale piroksyliny, której nam nigdy nie zabraknie.	Nic nie szkodzi. Oni z pewnością lada chwila przyślą do nas poselstwo z prośbą, żebyśmy w szkole o niczym nie wspominali Diabelnie im musi na tym zależeć. Biedna szósta! Biedna stara szósta!	I dwie klasy dadzą ci się we znaki, szczególniej w początkach. My coś wiemy o tym, prawda, mamo?	Oho! To w tę stronę wiatr dmucha? tu: zaraz, od razu. też szybkim ruchem położył dłoń na pistoletach.	On za młody na to wszystko	Panie kochany Ja nikogo nie oskarżam, ja po prostu to mówię i mogę to samo powtórzyć w obecności hrabiego.	Ale czemu ty wracasz?	Rzecz szczególna, że to, co uczeni z obozu panny Ady uważają za niedorzeczność w Genesis, mnie najbardziej zadziwia.	Jak to? Ty z nim? A gdzież to było?	Nikt nie ma prawa żądać ode mnie rachunków oprócz jednego księcia, chociaż nie rozumiem, dlaczego by człowiek, który goły wychodzi z urzędu, miał być podejrzany o łupiestwo.	Dobrze, dobrze, mości kapitanie waszmość chcesz mi podać rękę do zgody, ot wszystko! Ale macie tu doskonałą siedzibę. A otóż i Jim! Dzień dobry, Jimie! Moje uszanowanie, panie doktorze! No, no! jesteście tu wszyscy, że tak powiem, jakby w szczęśliwym gronie rodzinnym!	Niech mi jaśnie pani wybaczy, ale taki mamy rozkaz. Pani godność?	Są to, o ile wiem, uczciwi ludzie	Zostało na hali u starego Dziadka! Przecież słyszycie, co mówię!	Już ja, keine gadanie, wiem, że nie inną, jeno tą.	Jak pan widzisz, nie ma tego dużo.	Nie, bat’ku, my nie spali. Z chlewa on nie wyszedł naszą stroną.	Będziesz płacić, będziesz... Po wtóre, ponieważ będziesz sama jedna nauczycielką, więc weź sobie na początek tylko pięć lub sześć panienek z miasta...	Któż to taki?	Nie.	To różne andenkienyandenkien (z niem. Andenken)	„Bodajem tylkobodajem tylko pomyślał hrabia, nie przeczuwając, że w głowie ciotki owo szczęście miało już określony wiek, postać, imię i nazwisko, co wszystko razem składało nadobną Emilię Koop, jedyną córkę majora”.	Albo jutro lub pojutrze! i z więzienia prosto na pieniek. Kat już miecz szlifuje.	Nie puszczę tego płazem	Nie zapomnę nigdy tego dnia	Noga żywa z tego pościgu nie wyjdzie!	Ja nie będę otwierał tych drzwi, ani tam nie pójdę.	Tak jest ale dzieli nas od niego odległość co najmniej tysiąca dwustu mil.	Cóż za okropność! Nie sprawiłoby panu żadnej przykrości zabijać swoich przyjaciół dla prostej hipotezy?	I ja nie mam A czy ty myślisz że Kamionker ich nienawidzi?	Gdzie miałem być? W pracy, u dyrektora Czabana. Zresztą gotów jestem pójść z wami do tej kawiarni. Przecież jeżeli tam chodziłem, to mnie poznają.	Niestety, cóż ja mogę? To, czego pani ode mnie żąda jest występkiem, jestem przede wszystkim sędzią, a potem dopiero człowiekiem.	Czy aby będzie prawo po naszej stronie?	Ja? A któż to księdzu powiedział?	Byłaby szkoda, to jest przydatny człowiek...	Panie Davy kochany paniczu! Co za miłe spotkanie!	I wierz mi, że tak będzie najlepiej.	Za późno, panno Celino! Jużeśmy nawet po spowiedzi i spadła pani trzy razy z ambonyspadła pani trzy razy z ambony	Ja, proszę mamy, zaraz przyszłam, jak tylko zawołała mnie pani...	Jakże jesteś nieroztropna! Można by sądzić, że spragniona jesteś jej odwiedzin.	Co tam, moja droga?	Pani ma bliższą rodzinę?	Wymieniłeś zatem przed więźniem moje nazwisko?	Tak, ten, naczelniku.	A ja skąd mogę o tem wiedzieć?	A więc dobrze.	Ja osłodziłam tę wodę.	O cóż idzie? rzekł du Tillet	Powiedz i tak, ojczulku	Tak.	Więc może być dramat...	Więc robi pan zawód swoim wspólnikom...	Z listem od hrabiego?	A pisarz ze swoją fluksją?	Daleko też stąd do Rozłogów, bo my tam właśnie idziemy?	Dobrze, proszę pani.	Jakto?	Marsz!	Mniejsza o Zatybrze	Mój	Och! Tu czy gdzie indziej...	Ognista krew, coś atawistycznego, fantazya i t. d.	Pójdę	Ta dawno z domu uciekła...	W jaki sposób?	Wprzódy bywało i więcéj jak garniec dadzą...	Z dwudziestoma.	„Uczucie”?!
PrzyjaźńPowiedziałem, że iść nie chcę, ale nie powiedziałem, że nie idę. Kiedy mnie raz Bóg pokarał ich kompanią, to już do śmierci muszę w niej wytrwać. Jeżeli nam będzie ciasno, szabla Zagłoby przyda się jeszcze, nie wiem tylko, na co by się przydała śmierć nas czterech, i ufam, że wasza książęca mość zechce ją od nas odwrócić, nie dając pozwolenia na szalone przedsięwzięcie.	Zapewne. Ale mężczyznom więcej trzebaby płacić. A my dostajemy po sto czterdzieści złotych miesięcznie. Niech pan nie myśli, że pracuję tak sama. Jest nas przeszło dwadzieścia kobiet. Przeważnie młode panienki. Są dwie studentki medycyny i te przynajmniej niejako są w swoim fachu, ale inne nic z tem wspólnego nie mają. Jedna naprzykład studjuje inżynierję lądową, druga jest w Konserwatorjum, a ja mam koleżankę, rzeźbiarkę, z którą kiedyś uczyłyśmy się w Szkole Sztuk Pięknych. Cóż począć. Trzeba. Spoczątku brzydziłam się okropnie i wstydziłam się, ale do wszystkiego widocznie można się przyzwyczaić. Może i nie zdecydowałabym się na te hormony, ale Marjetka zakrzyczała mnie, że żadna praca nie przynosi ujmy i że trzeba gwizdać na przesądy.	Tak jest, on! Ignacy, ten diabeł wcielony, który, zakochawszy się w niej za młodu i dostawszy rekuzę, poprzysiągł mnie zemstę wieczystą i teraz ją wykonywa! Spodziewałem się tego, ale nie mogłem temu zapobiec. Trudnoż, miałem nadworną utrzymywać milicję, aby dom pilnować od niego; trudno uciekać było przed nim za granicę, kiedy by to się na nic nie zdało; trudno rozprawiać mi się z nim dzisiaj na rękę, kiedym już stary i zakrzepły.	Jakby i tych Biskupów, klechów i mnichów, dodał wskazując na Ojca Maura, przetrzebili trochę, a mniéj się ich zostało, nie szkodziłoby to kmieciom nic.	Marzyłem o tym dniu, bo przecież teraz już żyć będziemy tylko ze sobą, nie będą nas krępowali ani ludzie, ani kraj obcy, ani to hotelowe życie, którego nie cierpię, nie będą pomiędzy nami stawały arcydzieła i kłótnie o nie; tak nie cierpię tego hotelowego kraju, tego życia w oczach wszystkich, podzielonego na etapy, wyznaczone przez Cooks limited, gdzie wszystko ma cenę zgóry oznaczoną, gdzie wszystko jest posegregowane i opisane i oznaczone numerami przez Baedekera, gdzie człowiek nigdy nie może się czuć sam zupełnie i sobą. Obcy świat, a mnie tego brakowało, o, tych lasów i tej ziemi!.. ja stąd i z tego!..	Ach, poczciwy Pencroff! To się ucieszy! No, ale chyba nie wypali wszystkiego, dla nas też coś zostawi.	Mości książę, przyszedłem błagać najpokorniej, by mnie ekspedycja na SiczSicz Zaporoska boi się tylko Bychowiec, czy wasza książęca mość krzyw za to nie będziesz.	Dobrze, dobrze. Nie mam możności o tym zapomnieć, nie mam nawet środka. Ale gdyby mi danym było przeżyć na tym świecie pięćdziesiąt lat jeszcze, ujrzałbym wszystko to, o czym dziś mówiłem, jako fakty zrealizowane. Medycyna będzie wykreślała drogi życia masom ludzkim, podniesie je i świat odrodzi.	Ja pytałem się, ale on nie rozumiał nawet, czego ja od niego chcę!	Jeśli tak, to niech sobie żyją. Nie domyślą się nigdy, jaką im oddałeś w tej chwili usługę. Zresztą, gdybym ich skazał, musiałbym wziąć na ich miejsce innych.	Ja nie twierdzę, że ci się nie uda. Tylko ponieważ stawiasz sobie cel poważny, więc ostrzegam, że z góry musisz sobie powiedzieć: albo się uda, albo się nie uda i	Nie potrzeba dziękować, bo co wam dziś, to mnie jutro, i pewnie nie opuścicie mnie też w potrzebie. Tak jestem rad, że was wolnych widzę, jakobym najwalniejszą wiktorię odniósł. Pokazuje się, że nie zestarzała się jeszcze zbyt ani głowa, ani ręka.	Czy to przypadkiem nie Sar Peladan?	Mam ja swoje drogi! mam ludzi Dowiemy się później, gdzie to Podole, do którego Dosię zawieźli. Lękam się bardzo, aby ono dalej Niepołomic nie było.	Nie potrzebuje wydobywać tych pudełek, bo nie jestem modnym światowcem, i nie myślę nim zostać, ale czasem lubię nieszkodliwie pohulać.	Pokaż no; nie bój się, nie wezmę ci, ino coś zobaczę. Widzisz, z tego końca jest gruby i zakrzywiony, a ja mam w kieszeni taki sprawny, ostry nożyk, co wszystko zdoli. Wyrzezam końską główkę, dopiero będziesz miał źróbkaźróbek (gw.)	Jak to, więc nawet nie robili prób?	Nie mogę tego zataić miłości waszej. Tembardziej, iż idzie o dziedzica korony, gdyby Bóg nas nim pobłogosławił żyje... Ślub z nią był prawny... Gdybyż miłość wasza ani dnia z nią nie żył... dałby się związek unieważnić... Lat piętnaście nie protestowaliście.	Czasem. Ale zresztą to się zmienia w naturę.	Kupicie na wiosnę młode, mnie potrzeba podpasionych. Chcecie, to możecie brać na borgborg (daw.)	Zaśby nie!...	Ha, więc się zawrócimy, mości Land; a jeśli po Zatoce Perskiej „Nautilus” zechce zwiedzić morze Czerwone, cieśnina Babel-Mandeb nie omieszka otworzyć nam do niego drogi.	Dobrze powiedziane! A zresztą miejmy nadzieję, że ta wyspa, jeśli to jest wyspa, nie leży poza szlakami, którymi pływają statki. Inaczej to byłby prawdziwy pech.	Znów się mylisz. I jak naiwnie! Rzeki istotnie bywają groźne i wiele mogą wyrządzić spustoszeń, jednak nie dzięki swym źródłom, lecz dlatego, że ich wody zasilane są przez deszcze oraz topniejące w górach śniegi.	Doprawdy, ale nie godzien jestem tego zaszczytu	Widzisz to przecie, skoro dałem ci rozkaz osiodłać mego konia. Czy nie zrobiono tego jeszcze?	Kto miałby nas podsłuchiwać? Na jakiej zasadzie opierasz to podejrzenie?	O, nie, nie można!...	Jutro ma przyjść do Mincla z odzieniem i bielizną Nie do fortecy A–u..., A–u... tylko do Ham–ham czy Cham... bo nawet nie wiem...	Przekroczyły zakazaną granicę, nie zdając sobie z tego sprawy no i zginęły od żądeł Małego Plemienia. Oddalmy się stąd, zanim się te juchy obudzą.	Doskonale. Niech pan nawet nie myśli o szczęściu z lekceważeniem. Z nim żartować nie można.	Hm! Boże mój! Ja tu ani koni nie mam takich ze sobą, ani powozu, ani Węgrzynka... A! No! Jakoś to będzie; niech jegomość będzie spokojny.	Nie należą do mnie	Przetrzymamy, co nie mielibyśmy przetrzymać?	Mogęż ci ją dać, gdy sama jéj nie mam?	Nikt się za mną nie ujmie Nikt...	Ach, to nie jest wcale takie skomplikowane Zazwyczaj osobą najbardziej poinformowaną o poczynaniach kobiety jest jej kochanek.	To prawdziwy wojownik, Diego.	Co powiesz na to, moja droga wszak majątek, w którym mieszka rodzina pana de Rastignac, leży niedaleko od Verteuil nad Charente. Dziad stryjeczny pana de Rastignac znał osobiście mego dziada.	Dobrze. Nie wiem tylko, gdzie ich szukać, a panu Micawberowi, zanim odpłynie, grozi areszt.	Ale bardzo sceniczna twarz!... ma głos ogromnie ładny ale dziwny...	Panno Kazimiero, litości! Niech pani ma wzgląd na mnie! On jest dziś chory, rozdrażniony, proszę mu darować!	Oj!... Śniło mi się, że nam paszy całkiem zabrakło i wszystek dobytek wyzdychał...	Bah!... gdybym tego nie robił, zapomniałbym, gdzie co leży... stawy zaśniedziałyby w członkach... Zresztą	Alem ja i do złego przywykła	Co to za niewolnica?	Jak to? Coś waszmość myślał?...	Wody mi dajcie, straśnie mi się pić chce	Ja i bez chramu duchy mam wszędzie Skąd wy, żupanie?	Myślałam, mówiła Wanda, że nie będzie źle z mej strony, jeśli przyjdę tutaj aby pożegnać pana słowem gorącego życzenia, aby uścisnąć ci rękę raz jeszcze, i powiedzieć: bądź szczęśliwy!	Niewątpliwie... Ale czy mogę narażać życie pięćdziesięciu, żeby uratować trzech?	To pani Owsicka jest twoją ciotką, Marylko?	W rzeczy samej, bardzo rozsądnie to powiedziałeś, Athosie	Wiem, wiem, atavis edite regibusatavis edite regibus (łac.) przerwał Paliwoda, ale jeden błysk królewskiej źrenicy nakazał mu milczenie i zmusił do pochylenia czoła w głębokim uszanowaniu.	Niech wejdzie! Oto oto pani Sanseverina, która zamierza natychmiast opuścić Parmę, aby się osiedlić w Neapolu, i w dodatku gada mi grubiaństwa.	Ja?... Kogo?...	Do sierót pójdziesz, a tam spać nauczą ciebie jak należy!	My się tak bawimy	Jak gdyby to był twój kraj! Albo jak gdyby prowadzono śledztwo tutaj, w kraju Stuartów!	Dziękuję ci, mój drogi, widzę, że mogę ci powierzyć mój plan, pomożesz mi go urzeczywistnić.	Dziś było mi tęskno za ludźmi.	Chcę z panem pomówić rzeczowo. Jakie ma pan zamiary w stosunku do Niny?	Bo, bo, spuściwszy oczy dodała Laura, bom sobie dała słowo, że... będę wierną temu, którego wybrało serce.	Czy sądzi pani, że każda przełożona pensji może ponosić ofiary, że ma środki?...	Cóż ona tam robiła?	Nieprawda, że ona jest śliczna i dobra, jak anioł?	Wszystko? Co pan opowiada? Wszystko? Wie wszystko? To niemożliwe! Wszystko?	Sumka niczego sobie, Sebastianie. Carrai! Gubernator chce zobaczyć trupa.	Sprawiedliwie gadają stryj Mikołaj, że Daniel cienki w pasie jak kazalnica u Panny Maryi... hi! hi! hi!	Cały dzień ją tak cierpicie przy sobie, miłościwy panie?	Dzień dobry, professorze, rzekł Baron do niego.	Jakżem szczęśliwy, że widzę panią zdrową!	Lubczyku mi daj, matuniu!	Ależ mam!	No jestem praktykantem kantorowym, pan dyrektor przecież wie najlepiej	Widzisz, moje dziecko Owsicka była dziś u mnie i mówiła...	A za mną król polski, któremu więcej ziem i narodów podlega.	Niech je sprzeda za jakąkolwiek cenę.	Większe niżeliś zasłużyła Cóż możesz miéć przeciw temu najmilszemu, najrozumniejszemu z ludzi?	Mąż zatruwał jej godziny pracy, mąż odpędzał sen z jej powiek, mąż skalał nazwisko zbrodnią, mąż wyssał jej majątek, pomimo że był nieobecny...	O byle co zaraz płacze!	...Który zabija lwy...	One są jak Bernard.	Po błazeństwo.	Tak jest w istocie.	Bardzo dziękuję; właśnie wracam znad morza.	Przepraszam bardzo...	Tak, chcę	A teraz?	Ar kliūtis atsirado? Kas kliudo, ar tėvai, kaip man, ar gal Vincų Vincas?	Hm.	Jakto? Trójka?	Krewny.	Li.	Odpowiedź twojego ojca.	Polityka, Filozof, Naród, Wojna, Walka	Viva Costaguana!	W miasteczku... wyszeptała.	Wobec obu.	Z daleka jesteś?
Mój Boże na świecie wszystko jest możliwe... Ale z Solskim trudna sprawa...	Zdaje się że popełniłem duży błąd, ale słowo się rzekło. Zatem nie będziemy już trudzić pań, a was, panowie, poproszę na godzinę szóstą do mieszkania matki. Musimy omówić szczegóły.	Ja też, choć buławy nie rzuciłem, nie chciałem w zdradzie rąk maczać. Com wycierpiał, miłościwy panie, Bóg jeden wie! Patriota, KobietaWiłem się z boleści, jakby mnie żywym ogniem palono, bo i dziewka moja, chociaż już po owym rapcierapt (z łac. raptus) tu: ugoda, zgoda. między nami stanął, teraz mnie zdrajcą okrzyknęła, jako plugawym gadem pogardziła... A jam przysiągł, jam przysiągł nie opuszczać Radziwiłła... O! ona, miłościwy panie, choć niewiasta, rozumem męża zawstydzi, a w wierności dla waszej królewskiej mości nikomu nie da się wyprzedzić!	A te wielkie, niebieskie oczy, które się opuszczają tak wolno w chwili, gdy tuż, tuż, miały się zdradzić Na honor, bardzo sprytnie!	A to ci śpioch dopiero! Ludzie od niepamięci świata już pośniadali, a ten chrapi i chrapi... Nie głodnyś?	Ani ja panu nie towarzysz, ani ja jakich partyjnych znam. Dużo tu bywało wieców, ale się już dawno, Bogu dziękować, skończyły. Tu w fabryce nikogo pan nie znajdziesz	Aniu Po tym wszystkim nie czuję się zdolny do modlitwy. Trwa to już od tygodnia. Ja... ja się nie modliłem ani wczoraj, ani przedwczoraj wieczorem!	Ba, a jak cię nazwę inaczej, to nam wszystkim Hex skórę wyłoi! ozwał się przysadkowaty towarzysz, ten sam, po którego karku Fryc zsunął się na ziemię.	Co?... Oto, przedewszystkiem cofnąłbym wszystkie płatne artykuły z pism. Przeciwnie, sam na lewo i na prawo opowiadałbym, że z Medaną koniec. Plajta!	Dwóch nas czuwa bacznie nie dozwolimy odejść duszy z ciała bez pojednania z Bogiem; opatrzymy naszego miłościwego pana świętościami na ostatnią drogę. Możesz wasza miłość być spokojna. A że się chory łudzi, to ino lżej dla niego i dla nas. Łacniej zdolimy otuchę okazować.	E, mój Vodiczko, przecież nawet tyle nie piłeś, żeby gadać takie rzeczy. Ja wypiłem o dwie ćwiartki więcej niż ty. Pomyśl tylko dobrze, że nie możemy przecie wywołać jakiego skandalu. Ja za to odpowiadam. Przecie tu chodzi o kobietę.	I pan także! Uważałem pana za malarza, nigdy za poetę.	Ja mam się gniewać na pana, monsiniorze! Wolno ci było, eminencjo, kazać mnie uwięzić, wolno ci teraz brać mię na tortury, powiesić, jesteś panem życia i śmierci, a mnie nie godzi się słówka nawet wypuścić z ust. I ja mam się na pana gniewać? żartujesz chyba, eminencjo?...	Mam trzy rozmaite: jeden z nazwiskiem i tytułami Waszej Ekscelencji; drugi jedynie z nazwiskiem, a trzeci na fałszywe nazwisko Józefa Bossi; każdy paszport podwójny, wedle tego, czy Wasza Ekscelencja zechce przybyć z Florencji, czy z Modeny. Chodzi jedynie o podjęcie małej przechadzki za miasto. Pan hrabia radziłby jaśnie panu zamieszkać w gospodzie „Del Pelegrino”, której gospodarz jest jego przyjacielem.	Most! No cóż, przecież pan Smith jest inżynierem z zawodu. Kiedy zechcemy mostu, to nam zbuduje most! A jeśli chodzi o to, żeby przeprawić was na drugi brzeg Rzeki Dziękczynienia, i to bez zamoczenia choćby jednej nitki, to biorę to na siebie. Mamy jeszcze żywności na jeden dzień, więcej nam niczego nie trzeba, a zresztą, może dziś nie zabraknie nam zwierzyny tak jak wczoraj. W drogę!	Mężczyzna, Praca, Starość, Szlachcic rodzaj gry w karty na trzy osoby..	Na co ty sobie pozwalasz! Jak rozmawiasz ze mną i co to znaczy?	Na lekcji?... Ba, może u panny Ady?...	Nie unośmy się jeno zważmy jego ruchy i słowa. Dostrzegłem w nich głębokie tajemnice i zgoła mnie nie dziwi, iż Turcy czczą takich szaleńców jako Muftich i Proroków. Czyście uważali, jak on (zanim otworzył usta, aby przemówić) potrząsnął i kiwnął głową? Z nauki starożytnych filozofów, z ceremonii magów i z obserwacji uczonych w prawie, możecie osądzić, iż ten ruch spowodowany był nawiedzeniem i tchnieniem ducha fatydycznego, który, nagle wchodząc w wątłą i małą substancję (jako wiecie, iż w małej głowie nie może się znajdować wielka mózgownica), wstrząsnął ją w ten sposób, jak, wedle zeznań lekarzy, przydarza się i w innych członkach ciała ludzkiego, a mianowicie częścią dla wagi i gwałtownego impetu dźwiganego ciężaru, częścią dla wątłości sił i organu dźwigającego.	Niechże i tak będzie, kiedy wasza wola i daj Boże szczęścia tylko, żeby wygrać jak najprędzej tę wyspę, co mnie już tyle kosztuje, choćby potem i skonać zaraz z radości.	No, prawda nieprawda, to wszystko jedno; to był sen, a mogłem ja czego nie dosłyszeć albo potem przekręcić.	Och! Z tymi włosami! Stoją mi one na zawadzie od samej kolebki. Żona mego wuja cierpieć ich nie mogła, działały jej na nerwy. O mało co nie stanęły też pomiędzy mną a Zofią.	Phi! ja także jestem Królewiak.	Po dwadzieścia groszy na tydzień wygrywałem. Po dwadzieścia groszy, słowo honoru panu daję!	Straszyli was tylko Żołnierz nie powinien się bać nigdy i niczego. Gdyby w zapale walki wpadł nawet do latryny, to się tylko obliże i dalej pędzi do gefechtu. A co do gazów trujących, to każdy łatwo przyzwyczaja się do nich w koszarach, gdy dają groch z kaszą i świeży komiśniak. Ale teraz wynaleźli Rosjanie podobno jakiś specjalny sposób na podoficerów...	Tak. Wielki ruch wirowy myśli Bożej wspina się wciąż na coraz to wyższe kondygnacje.	Tobie dam pierwszy znak życia, gdy już będę się czuł bezpiecznym, że malarya mnie nie dosięgnie.	Tu usiadł. A tam na sali grano właśnie kwartet jakiś jemu na rozmarzenie, więc mu się głowa tak oto w tył pochyliła w zasłuchaniu, otwierały się oczy. Tak. A z salonu wymknęła się tymczasem piękna pani i przysiadła się do niego marząca.	W domu Chciałaś pewnie powiedzieć, że będziemy w jakimś okropnym pensjonacie, w jakiejś jeszcze okropniejszej sypialni, której okna wychodzić będą na brudne podwórze.	W tym dla mnie nagroda. Wejdźże, wejdź! I dobrze ci się powodzi? Stań no, niechże ci się przypatrzę! No, no! To już nie dziecko, lecz mężczyzna, dojrzały w mądrości, biegły w sztuce lekarskiej. Dobrzem uczynił... dobrzem uczynił w ową noc czarną, kiedy cię oddałem ludziom zbrojnym. Czy pamiętasz pierwsze nasze spotkanie pod Zam-Zammach?	Yeah, tamę. Taką dam. Budowały więc tę nową tamę na północno-zachodnim końcu Devil Bay. Człowieku, to było fantastyczne dzieło. Gotowy breakwater.	Z największą przyjemnością. Potrzebujesz pan pomocy... przepraszam za to wyrażenie... gdyż zajmuje pana pewien przypadek, gdzie czas jest drogocenny, a pan zmarnowałeś już około sześciu tygodni, mówię o zmarnowaniu, gdyż brak panu wszelkich potrzebnych danych.	A Venus przecież go kochać nie może? Milczenie było odpowiedzią: długo król czekał.	A jak wyglądał ten twój żak?	A mąż?	Ach, dałby Pan Bóg żebym cię raz niemym przed śmiercią zobaczył.	Ależ przysięgam ci, że nie mam pojęcia, kto to mógł być.	Ano, zegar był stary, bardzo stary.	Ba, niebezpieczne! Prosta przechadzka po ławicy ostrygowej!	Bardzo dobrze; ta szczerość będzie ci policzona. Opowiedz teraz tym panom z tą samą otwartością, z jaką czyniłeś wyznanie przede mną: co cię skłoniło do przedstawienia tego Manuela za młodego Ludwika de Lembrat?	Cicho!	Cierpliwością.	Co też pan mówi!	Cześć Perkunowi!	Czy chodzi o zagadnienie psychicznej natury?	Czy jeszcze co nowego?	Czy pan Piotrowski ma jeszcze miejsce w powozie?	Dać go Komturowi któremu, aby trochę więcej miał swobody	Dlaczego przedostatni?	Dlaczego tatuś nie pozwolił mi pocałować cioci?...	Frejdo! czy ty słyszała o tym, co u nas działo się w miasteczku?	Gadasz głupstwa	Gdzie Artur?	I... niech psy biorą takie interesy a nie ludzie.	Jeden z żołnierzy z gwardii przybocznej gubernatora Właścicielem tego beretu był Juan Barrero.	Jezus, Maria! wojsko!	Jeżeli młody pan chce dowiedzieć się o celach polityki wiecznie żyjącego Ramzes XII, niech zgłosi się do naszej najwyższej rady, a otrzyma objaśnienia.	Kochamy przemytników. Może nam pan śmiało o nich opowiadać.	Któż to? pokrzywdzony może? potrzebujący sprawiedliwości?	List	Miałeś zatem ogromne szczęście. Gdyby ta wydzielina choćby zrosiła twój ubiór, to byś kontynuował dalszą podróż nagusieńki jak Adam w raju.	Mojaż ty królowo! Do nóg ci padnę!	Nic mi nie potrzeba	Nie teraz. Towarzyszko: towarzysz Bazakbal, trzecia kancelaria, ósmy stół. Państwo się znają	Nie, jeszcze rano wyszła z domu.	Niechaj pokój Chrystusówpokój Chrystusów (daw. forma D.) ozwał się Chilo	Niechże Zosia jedzie sama z służebną, a ja siądę do twego wózka; będziemy z sobą rozmawiać przez drogę.	No prędzej, prędzej.	No, niech się pani nie boi! Rozstajemy się z panią my, to znaczy sekretariat, a pani dostaje awans i hm... perspektywy!...	O! nie, mam się zupełnie dobrze Dziękuję panu, bardzo dziękuję!	Oj, zdrów panicz, zdrów!	Oni? Tacy oni krewni jak ja z waćpanem gdyż co pan Zagłoba mówił o wspólności klejnotu, to i to nieprawda, bo ja wiem dobrze, że jego klejnot woła się Wczele.	Pewno, pewno, zbytnio se nie pozwalaj ze mną.	Po co?	Potrzebuję zaraz pieniędzy! Będziesz je pani miała... za godzinę!	Pozatem wątpię, by dyrekcja zechciała powierzyć mi agenturę.	Prawda, późno ale mnie wstrzymano interesem niemiłym a ważnym.	Prawda, że jest w tem różnica gruba	Sądzę, że polubimy Kingsport Opowiadano mi, że jest to piękne, stare miasteczko i posiada najpiękniejszy naturalny parknaturalny park (ang. nature park)	Słuchaj, moje dziecko, nie zarzekam się, że mogę tu wrócić. Zachowaj mi moją celę przez pół roku. Jeżeli nie będzie mnie tu do piętnastego listopada, odziedziczysz po mnie ten zapieczętowany rękopis to kopia mego wielkiego dzieła o Woli; złożysz je w Bibliotece Królewskiej. Z resztą rzeczy, które tu zostawiam, zrobisz, co zechcesz.	Tak się nazywa najstarszy z parobków, co dozór ma nad żniwem, orką, siejbą; nieco karbowykarbowy (daw.) grzecznościowo, uprzejmie. się go zowie gospodarz. Pan miecznik, zawdyzawdy (daw.)	Tak, chłopcze. A te obok, to z twego pokoju.	Tak, to ryby! Wyglądamy, jakbyśmy stali przed akwarium!	Tak. Uprzedzono mnie, że będziesz pan u mnie dziś o godzinie siódmej.	Tam... strach!... Ocalejesz!... Waldy... Ile kwiatów... To ja winna!... Nie odchodź!...	Tedy szczęśliwej drogi. Ho, ho, jak on leci! Jak o rodzonym ojcu jeżeli to w ten sposób myśli pamiętać o mnie... Tam do kata! Uczyniłem przecież ślub, aby nigdy nie szkodzić kobietom...	To co?	To niesprawiedliwe. Jakże ojciec za syna może odpowiadać? Syn łobuz, ale ojciec porządny człowiek i nic nie zawinił.	To okropne.	To potwarz! to potwarz! Przysięgłabym, iż Franciszek jest niewinnym.	To ty pewnie sowsiemsowsiem (ros.) rzekł miękko.	Trzydzieści siedem.	Usiądź, Krzysztofie... Właściwie mam z tym duży kłopot. Nie wiem, jak mam cię nazywać. Muszę chyba skobiecić twoje imię... Krystyna, prawda?	Wedle rozkazu, panie inspektorze.	Wyglądamy tak niewinnie jak stary radca z sędziwą ochmistrzynią dworu	Zaszczyt niemały domowi naszemu wyświadcza, bowiem...	Zdaje mi się	Zimne kartofle mama mi dała.	Znów Pryhorki!	Zobaczymy.
Nie, powieść Ale płacę gotówką. Zobowiążesz się dostarczać mi dwa takie rocznie przez sześć lat. Jeżeli pierwszy wyczerpie się w pół roku, zapłacę następne po sześćset. Tak więc, przy dwóch powieściach na rok, będziesz miał sto franków miesięcznie, zapewnione życie, będziesz szczęśliwy. Mam autorów, którym płacę tylko po trzysta. Daję dwieście franków za tłumaczenie z angielskiego. Dawniej była to cena wręcz niesłychana.	Co mi Pan Jezus przeznaczył, to będzie, ale za tę pociechę niech wam Bóg, miłościwa pani, nagrodzi.	Ot, tak! ni ztąd, ni z owąd może od téj gwiazdki, co nad naszym domem świeci, może od téj jodły, co nad nami szumi. Alboż to on piérwszy raz przyszedł mi do głowy?	Powiadają że i pan Sapieha lubi w dobrej kompanii pociągnąć. Nie dziw! każdy zacny człowiek to lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere myśli dla ojczyzny żywią, boją się wina, żeby się z praktyk nie wygadać. Radziwiłł brzezinowy sok pija, a po śmierci będzie smołę pijał. Tak mi Pan Bóg dopomóż! Zgaduję to snadnie, że się z panem Sapiehą pokochamy, bośmy do siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego albo jak para butów. I przy tym on jeden regimentarz, ja drugi, ale już tak tu wszystkie sprawy urządzę, żeby jak on przyjedzie, wszystko było gotowe. AmbicjaSiła rzeczy na mojej głowie, ale cóż robić! Nie ma kto w ojczyźnie myśleć, to ty myśl, stary Zagłobo, póki ci pary w nozdrzach. Najgorsza sprawa, że kancelarii nie mam.	Wiem, że nie pożałuję teraz jeszcze jedno: ani słówka nikomu, bo na to miejsce amatorów ze sto będzie, rozumiesz pan.	Myślę, że pan generał podolski nie opatrzył go należycie, a mieszczanie, ubezpieczeni położeniem, nie uczynili też tego, co powinni. Ketling mówił, że przyszły tam regimenty księdza biskupa Trzebickiego, bardzo moderowne. Dla Boga! Oparliśmy się pod Zbarażem tylko za lichym wałem równie wielkiej przemocy, powinniśmy się oprzeć i teraz, boć to orłowe gniazdo ten Kamieniec...	To dla mnie zupełnie obojętne, drogi panie. Dla takich szczegółów niepotrzebnie przerywał mi pan spektakl. We Francji ludzie biją się na szpady lub pistolety, w koloniach na karabiny, w Arabii na sztylety. Niech pan powie swojemu klientowi, że choć to ja zostałem znieważony, wytrwam do końca w roli dziwaka i zostawiam mu wybór broni. Przyjmę bez dyskusji i oporów wszelkie warunki. Dobrześ pan zrozumiał? Wszelkie. Zgodzę się nawet na ciągnięcie losów, choć uważam to za największą głupotę. Ale ja to co innego, jestem pewien zwycięstwa.	Już od kopania panienka z młyna mu pokazują, bo mój czasu nie ma.	Miłościwy panie, skoro on takiej imprezy się podjął, to nie ma tych mąk, których by nie był godzien, bo wyrzutek to z piekła rodem.	Mylisz się, niewierny! Tymi samymi wewnętrznymi rurami idzie w lecie woda zimna obiegająca każdy pokój. Woda ochładza ściany, wskutek czego jest w takim domku podczas największego upału jak w bakińskiej naszej piwnicy, tylko bez jej zgnilizny i odoru. Tąż wodą zmywa się stale szklane podłogi, ściany i sufity, szerząc chłód i czystość. Nawet nie wymaga ci to żadnej pracy specjalnej, gdyż rury odprowadzające zużytą wodę i wszelką nieczystość uchodzą do szklanych kloak, wkopanych opodal w ziemię.	Na rozboja rozbój! To ludzi będziesz strzelał jak ptaki? Ha!	Od czego też rosną takie wielkie brodziska? Nie sądzi pan, panie Rejzek, że i na to może mieć wpływ ten Absolut? Wiesz pan, boję się, że i ja tak obrosnę. Pomyśl pan: po sam pas!	Co?! To, że to nie ja wiązałem ten węzeł!	Ni! To ta nic nie płaci. Choćbyś sto razy prawdę powiedział, to telo bedzie, co i przez niej. Wezmo cie na spytki, na męki.	A cóż tam? Szaraczki się zgadzają?	A jakież to towary?	A! więc to kardynał oznajmił ci, Najjaśniejszy Panie, o tej uroczystości?	Ale co to za mikstura, gdzież ona?	Bo może będę miał książkę, jak to się robi.	Bynajmniej nie byłby zachwycony! Ho, ho!	Bądź spokojnym, wasza świątobliwość. W razie potrzeby nie tylko skarbiec, ale nawet Labirynt zniknie bez śladu, razem ze swymi dozorcami.	Co?... nie znasz go?	I zapewne ciebie kocha! któżby zaś ciebie nie kochał! ciebie poczciwcze, w którego oczach każdy człowiek jest dobrym, bo ty sam dobry jesteś	Istotnie, rzecz nie cierpi zwłoki	Ja wiem: bo pan jest dobry... Na czym to ja stanęłam?	Jakże... złodziej to jestem, parchu jeden, czy co?...	Każdego dnia na mnie śmierć czekała i żyję. Łatwo teraz o śmierć w mieście Łodzi, a żyję. I dziś będę żył. Też komedie...	Kto to niby jest?	Nie bój się pan, damy sobie radę.	Nie mamy powodu się spieszyć, Leno Nie powiodło się nam. Przypuszczam, że wiesz, a przynajmniej domyślasz się, w jakim celu tam poszliśmy?	Nie.	Nigdy nie jesteśmy słabi, gdy Bóg jest z nami Zresztą jeśli nie masz przywiązania, które by ci wypełniło życie, czy nie masz obowiązków?	O! nie	Och były piękne egzystencje, które kończyły się w ten sposób... Na przykład, wie pan... ten żeglarz, którego popioły przywiózł Dumont d’Urville, La Pérouse... To piękny charakter ten La Pérouse, interesuje mnie bardzo	Pan go przecież równie dobrze zna, jak ja, panie dokto­rze, może nawet lepiej. Dla młodego chłopca matka nie jest naj­ważniejsza.	Panie baronie pan mnie znieważa; wobec tego, że mnie pan kilkakrotnie przewyższa wiekiem, jestem bezbronny, gra jest nierówna. Z drugiej strony, nie mogę pana przekonać; przysiągłem panu, żem nic nie mówił.	Przybyłam właśnie, żeby mu to powiedzieć... Pan Doński przegraną w karty płaci zaraz i nazywa to długiem honorowym, ale gdy trzeba oddać pieniądze pożyczone od ubogiego człowieka, honor jego jest nieobecny!	Spodziewam się żeś tego nie zrobił.	Szczęście weszło do naszego domu A fular kupić trzeba, bo inaczej nie uwierzą we wsi, że zarobiliśmy takie wielkie pieniądze.	Tam! Słyszysz teraz?	To ja	To ja, mości dobrodzieju dziś popr. forma: wstając. z podłogi	To niech pan u mnie zostanie! Z troską czy z weselem zawszem panu rad. Ot, posłanie gotowe. Połóż się pan, wypocznij! Smutek minie, panie. Będzie jeszcze dobrze, boś sprawiedliwy.	Ty nie żartujesz o tej stancyjce? Mnie byle kącik. Ale może Ragis będzie nierad, i tobie niepotrzebny ciężar! Parę lat w spokoju, tobym się jeszcze na coś zdała, ale potem...	Wołaj go. Cóżeś tak rano przybieżał? Nie zwykłeś pojawiać się równo ze słońcem.	Żałuję, żem to wszystko pani powtórzył...	A czy każdy musi mieć tę chorobę?	Ale jak przyjdziemy?	Ale pan tutaj u nas zostanie? W naszej okolicy?	Bo się tu was spodziewał i pytał o was młody pan, Zbyszko.	Bo też tak jest. Watson otrzymuje rozkazy.	C przeciw B	Czy wiesz pan coś o dziecku, dziewczynce?	Człowiek, chlupoczący worek, napchany flakami, miękki, wilgotny. Dużo dziur, z których się leje, kapie, które śmierdzą, wyłożonych śluzami, flegmami, galaretowymi masami.	Dam ja mu tańce!	Dlaczego słońca?	Dlaczego?	Dobry wieczór, wuju	Dyplomację	Dziwnym wypadkiem zakręciło mu się w głowie z czytania czy z myślenia; i szuka jakiejś prawdy absolutnej, którą bardzo wątpię, żeby mógł znaleźć kiedy, niedoszalawszy wprzód zupełnie.	Gdyby pan łaskaw był wyjaśnić...	Głupstwo Musisz chorować w takim zaduchu  siedząc.	I... i... cknićcknić	Inaczej jest w Hind (na niżu indyjskim) Ich bogi mają wiele ramion i są złośliwe. Zostaw je w spokoju.	Ja?	Jakto i ja?	Juści, wyschła prawie, jakby szczotkę kosił.	Kto ci gadał?	Możemy zapłacić po złotówce kary.	Myślę sobie o snach, które bywają takie rzeczywiste dziś raczej: opryskliwie..	Naprowadzi on nam tu diabłów, naprowadzi... Żeby go pioruny zatrzasły!...	Nieszczęście, jak widzisz, panie!	Ochorowiczu!... Ależ znam! Jakże! Moja siostra kiedyś bardzo cierpiała na oczy i obeszłam z nią wszystkich okulistów. Ochorowicz, a jakże, znakomitość! Taki z bródką, niewysoki?	Ogień, Pożar	Oto skutki obcowania z bezbożnikiem... O Męko Chrystusowa!...	Pani tam sobie radę da, prawda? Jeszcze powozem będzie pani zajeżdżać do mnie, co?	Pani wie dobrze.	Papuasi?	Państwo, Pozycja społeczna, Szlachcic, Żołnierz, Władza	Pogańska córka, cieciorkacieciorka	Proszę cię, Athosie, zejdź na dół, on cię najmniej z nas wszystkich podejrzewa i zobacz, czy stoi jeszcze przed drzwiami.	Przepraszam panią. Myślałem...	Przynajmniej spodziewam się tego.	Sie sind aber sehr... sehr... miły, mein Herr...	Sprawedływe każete, pane Ne cii teper lude, szczo buwałySprawedływe każete, pane. Ne cii teper lude, szczo buwały (z ukr.)	Tak. Z fabryki Scherr i Genwajn... Niegdyś kolega szkolny stryja Wilhelma. Zastrzelił się. Czytała pewno pani w dziennikach.	Trudna rada.	Trzeba uciekać	Udał się panu jakiś interes?	Uważam, że sprawa ta jest w związku z pewnymi innymi zagadnieniami, które pana właśnie mocno interesują.	W sifcug, bracie.	Widziałem głowę	Widzę go... Jest odziany w płachtę żebraka...	Więc i pan profesor przeciw mnie?...	Więc o kobietę chyba	Więc?	Wystarczy	Wzięty.	Zasadniczy	Zazwyczaj ludzie są tak uprzejmi, że nazywają mnie panem Léger
Król! Sądziłem, że jest filozofem na tyle, aby rozumieć, że w polityce nie ma morderstw. W polityce, wiesz to równie dobrze jak ja, nie ma ludzi, tylko idee, nie ma uczuć, a tylko interesy. W polityce nie mówi się, że zabito człowieka, ale że usunięto przeszkodę. Mam ci powiedzieć, jak było? Posłuchaj: Myśleliśmy, że można liczyć na generała Quesnela, bo polecono go nam z Elby. Jeden z naszych idzie do niego i zaprasza na spotkanie do klubu, gdzie spotka przyjaciół. Przychodzi, odkrywamy mu cały plan, ucieczkę z Elby, zamierzone lądowanie. A potem, kiedy wszystkiego wysłuchał, wszystko zrozumiał i kiedy nic już nie mieliśmy przed nim do ukrycia, on oświadcza, że jest rojalistą. Wszyscyśmy spojrzeli po sobie; żądamy, aby przysiągł, przysięga, ale tak niechętnie, że doprawdy była to obraza boska, a nie przysięga; i mimo to puszczamy generała bez przeszkód, wyszedł wolny. A że nie wrócił do domu, cóż chcesz? Wyszedł od nas i pewnie pomylił drogę, nic więcej. Gdzie tu morderstwo! Doprawdy, zaskakujesz mnie: ty, zastępca prokuratora królewskiego, opierasz oskarżenie na tak marnych dowodach! A czy ja kiedykolwiek odważyłem się powiedzieć ci, kiedy pełnisz obowiązki wiernego rojalisty i ścinasz głowę któremuś z naszych: „mój synu, popełniłeś morderstwo”? O nie! Powiedziałbym: „bardzo dobrze, wygrałeś pan bitwę, jutro rewanż”.	Spójrz na mego oprawcę On to doprowadził mnie do tego opłakanego stanu, szczebel po szczeblu spychał z drabiny honoru, spokoju, szczęścia.	Nie bójże się, bo nie ma czego. Łazi sobie dziadostwo po odpustach, to i do Krakowa zaszedł. Ani mu w głowie było, że cię tu napotka.	Gdyby jednak?... On tyle ma z panią wspólnych tajemnic, tak mi się przynajmniej zdaje, chciałbym i ja mieć z panią jedną małą tajemnicę. Przy tym przez zazdrość gotów mnie znienawidzić. A chyba pani nie zależy na tym, by między stryjecznymi braćmi doszło do nieprzyjaznych uczuć?	Bo widzi pani gdyby to chodziło o mnie, mogłaby pani być pewna, że ugrzęznę gdzieś po drodze z racji odkrycia jakiejś wyjątkowo tentującej knajpy. Natomiast on nie hołduje Bachusowi. A trzeba pani wiedzieć, że oprócz Bachusa tylko Wenus rządzi światem. No, dodajmy jeszcze do tego Merkurego. Więc niechże pani sama osądzi, któremu z nich dwojga, Merkuremu czy Wenerze, mamy zawdzięczać płochą eskapadkę naszego przyjaciela.	Widzi pan, i ja nad formą dziedziczenia łamałem sobie po nocach głowę. Przyszedłem do przeświadczenia, że ta forma dziedziczenia osiedleńców wytworzy się sama w miarę rozwoju sprawy.	Zatem... Chodzi o pewne przedsiębiorstwo. Zapewne domyśla się pan, że nie ja je zakładam. Podkreślam, że nie mam z tem absolutnie, ale to absolutnie nic wspólnego. Są kapitaliści... Przeważnie zagraniczni... Tu reprezentuje ich znany panu Leon Stawski.	Poczekam do licytacji, poczekam. Ale powiedz, co cię to kosztuje, bo w Łodzi mówią, że z tysiąc rubli miesięcznie.	A ja nie jestem panem Laurence, tylko Arturem. Na pierwsze imię dano mi Teodor, ale go nie lubię, bo koledzy nazywali mnie Dora; postanowiłem więc, żeby mi mówili Arturze.	Ja niczoho ne znaju, pane. Kołyb ja szczo, abo szczo, abo bude szczo, to nechaj mini ja nic nie wiem, panie. Gdybym ja coś, albo co, albo cokolwiek, to niech mnie, ot co.!	Na zawsze. Dziś jesteś mi druhem; jutro cieniem tylko będziesz dla mnie, a nawet przestaniesz istnieć zupełnie. Świat to grób, nic więcej.	Nie jestem w stanie ci tego wyjaśnić, Bazyli, ale nie mogę ci już nigdy pozować. W portrecie jest coś fatalistycznego. Ma on swe własne życie. Przyjdę do ciebie na herbatę. Będzie nam tak samo przyjemnie.	Dosyć dobrze, do usług waszmości	Nauczycielką dzieci w rodzinie, którą pan Copperfield odwiedzał czasem. Zauważył mnie i był zawsze bardzo dla mnie dobry... oświadczył się... przyjęłam oświadczyny i takeśmy się pobralitakeśmy się pobrali kończyła, ze zwykłą sobie prostotą, matka moja.	Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje, to się bujnie rodzi	Nie potrzeba nikogo wy umiecie prząść, a ja za to czytać potrafię.	Phi, jakieś pięć do sześciu tysięcy, nie licząc tego, co jest winien panu i żonie.	Panie profesorze chciej mnie posłuchać z uwagą. Historia ta z pewnego względu zajmie pana, gdyż będzie odpowiedzią na kwestie, których zapewne nie mogłeś pan rozwiązać.	Jakież to było zabawne, zwłaszcza kiedyśmy się wybierały na lwy, na walkę z Apollionem i z wilkołakami, które znajdowały się w dolinie	Co znowu, ryczałtowo! Jak ci wiadomo, pierś wedle miary krawca, nie Fidyasza; a w dalszym ciągu śmiech mnie bierze, ale serce mi nie pęka, miałoby też o co pękać!	Jutro rano, skoro świt, Senderl, wymknę się po cichu z domu. Będę na ciebie czekał koło starego wiatraka. Nie zapomnij, Senderl, jutro o świcie. Pamiętaj!	Ale zkądże u diaska wiedziéć już możecie, że ja nie mam koni?	To znaczy że panowie jesteście skazani z wyższej woli na kurację somnopatyczną; to wszystko...	Hej! sąsiedzie! odezwał się głos chropawy kaszlem przerywany z jednego okna bardzo proszę. Brzydkie życie prowadzisz, nocami włóczysz się po mieście, i sam nie spiąc, nam jeszcze spoczynek przerywasz.	Nie mogłam inaczej postąpić, Janino Czułam się tak, jakbym się obojętnie przyglądała morderstwu. Musiałam pobiec za nim.	Na to, aż królowa obdarzy spadkobiercą koronę francuską.	Nie zdarzyło się.	Nuda... biéda... to prawda... ale dla czego krzywda?	Wrócili. I nie wiedzą co się z tobą stało. Posądzają cię, żeś odebrał temu gościowi walizkę i zwiał.	A tak. Powiedziałaś to takim tonem, jakbyś uważała, że nie potrafię.	Cicho babo! nie narzekajże choć na dzieci, bo ci je Pan Bóg pozabiera!	Nie, nie, i koszulka ładna, jak się patrzy, śmiało może pani go przyjąć.	Niech da głowę! Więcej już słyszeć nie chcę i nie potrzebuję... Na tym dosyć...	A co to za verba veritatisverba veritatis (łac.) pytał pan Michał.	A to czemu jegomość jedzie?	A, Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami	Aha!... Ja moim wspólnikom bez kłopotu, nawet dla siebie, płaciłem piętnaście.	Chciał się z tobą pogodzić.	Co to jest?	Czy to waćpanna?	E! pochlebca! muszę ci za to greckim wierszem zapłacić.	Jak to! Ależ to za darmo, to darowane! Powiedziano mi trzy razy tyle.	Pan wie dobrze. Przynajmniej domyślać się pan powinien.	Tylko przeliczyła się pani z nadziejami.	Zbliż się i powiadaj,	Zgoda Niech ekscelencja raczy pytać, a ja będę odpowiadał.	Życzeniem mojém jest oszczędzając o ile możność królewicza czułość naradzić się z N. królewiczową.	Choroba jest dość ważna, ale środki zaradcze nie będą spóźnione. Mam nadzieję, że niebezpieczeństwo nie zagrozi choréj.	Ona nie powinna wiedzieć o niczem póty, póki dziecko nie przyjdzie na świat.	Żenić się z cyganką, z sierotą, z ubogą, a jeszcze i poddanką waszego pana, ani myśléć Choińskiemu a chłopcu jakby kto co zadał!!	Cóż mogło ci zaszkodzić? Bo na pewno zaszkodziło...	Ledwie starczyło mi przytomności w upieczonym mózgu, aby zmienić kierunek łodzi Ale żeby znaleźć ratunek, pomoc, białego człowieka	Tatarzy uciekli! Już ich nie ma! Nigdzie nie ma! W Polsce też ich nie ma! Bóg zwyciężył!	Fatalne ale mogłoby być jeszcze gorzej.	Tak, panie, najpiękniejszy w całej oberży; pokój, który miałbym sposobność dziesięć razy wynająć.	A waszego mięsa i głodny pies nie tknie.	Ale musi nam pani pomódz!	Nie pamięta panienka Sachara?	Nie rozumiem	Nie, nie napisałem mu. Proszę przeczytać list, jeżeli pan wątpi.	Noga z was nie ujdzie.	Pożyczką albo żyrem na wekslach.	No, prędzej	Wybacz, panie, że ci przypomnę dom w Amerioli. Wobec tego okropnego pożaru łatwo zapomnieć o rzeczy tak drobnej.	Czy istotnie tak okrutny wyrok mógłby być wykonany, panie?	Jam panu zadała ból. Gotowa jestem znosić pana zemstę.	Tak, potwierdziła wzorowa małżonka tem bardziej z wizytą, bez mego Felunia.	Urbanku, a Woroba co też porabia, czy zdrów jest?	A co ty jadł?	A onego niedźwiadka kiedyżeś waćpan zdobył?	A węże?...	Ależ o tej, którą Dantès oddał w Portoferraio.	Ano?	Bodajbyś diabła zjadł z takim argumentem!	Będę.	Chyba płacz?	Czego ma być strach? Przecie we dworze ładnie!	Dobrodziej w domu?	Dwoma szeregami!	Dziękuję! O, dziękuję panu!	I Ducha Świę...	I gdzie Carolus poszedł?	Jak dym za ogniem	Jezus Maria, Józefie święty!	Kto taki?	Lucjana?...	Moje kochane dziecko!...	Myśli pan o Kariatydach?	Mów pani, mów królowo słodycz głosu twego łagodzi gorycz twych słów. O świętokradztwie mówisz! ależ świętokradztwem jest rozłąka dwojga serc, które Bóg jedno dla drugiego stworzył.	O kas tau yra?	O, proszę pana!	Och!...	Od jutra będę gotów!	Pij gorzałkę, pij, chłopaku, ulży ci	Prawą, lewą?	Ręczę panu. Jest bardzo sprytny, bezgranicznie nachalny i w świecie handlowo-przemysłowym otrzaskany.	Sama?	W imię Ojca i Syna, i Ducha! Zygfryd? Krzyżak?	Znasz ją i pomaga ci lepiej, niżby zdołał ktoś inny	„Mis Nied ki” Mis pytał z iście francuskim językoznawstwem.
Wio, czarna kobyło! To moja pierwsza jazda z pocztą. Tomasz musiał dzisiaj okopywać buraki, więc poprosił mnie, żebym pojechała. Więc usiadłam, przekąsiłam coś niecoś na stojąco i ruszyłam w drogę. Podoba mi się to. Trochę to co prawda nudne. Przez część drogi siedzę i myślę, a przez resztę siedzę tylko. Wio, czarna kobyło! Muszę wcześnie wrócić do domu. Tomasz czuje się okropnie samotny, gdy mnie nie ma. Wie pani, jesteśmy dopiero niedawno po ślubie.	Do tej też chwili ja i pan Peggotty musimy ciągle czuwać razem nad transportem bagaży Emmo, duszko przyjaciel nasz pan Tomasz Traddles prosi mnie, bym mu dozwolił zaordynować ingrediencjeingrediencje (z łac.) mocny trunek; niegdyś: przyrządzana na ziołach nalewka uważana za lek wzmacniający serce., co wraz z rostbefem pozostanie nieoddzielnym od wspomnień starej, którą porzucić mamy, ojczyzny, słowem, domyślasz się, duszko, że mowa o ponczu. W poprzednim biegu życia nigdy nie pozwoliłbym sobie korzystać z uprzejmej propozycji naszego przyjaciela i nadużywać pobłażliwości tu obecnych panny Trotwood i panny Wickfield, lecz... dziś...	Och, ale nie trzeba też przesadzać, bo wtedy, aby uniknąć błędu, popadlibyśmy w jakiś obłęd. Nie, trzeba tylko ustalić prosty plan postępowania. A człowiekowi tak inteligentnemu jak pan będzie się tym łatwiej do niego zastosować, że jest on zgodny z pańskim interesem. Musi mieć pan jakieś dowody i nawiązać przyjaźń z ludźmi godnymi szacunku, aby przeważyło to nad tym, co w pańskiej przeszłości jest niezbyt jasne.	Niech cię Bóg błogosławi, Emiljo moja! Ale radbym mówić dalej. Obrałem cię za żonę moją i świadczę się niebem, że nie zostaniesz oszukaną w najmniejszym drobiazgu. Ale... i to jest ciężką próbą, jaką miłość twoja przetrwać ma... będę zmuszony, chwilowo, zataić przed tobą pewne rzeczy. Czy sądzisz, że kochasz mnie dostatecznie, by mieć przekonanie, iż w danym razie jedynie z miłości ku tobie nie mówię ci wszystkiego?	Przyjacielem, nie przyjaciółką? To chyba dlatego, że ma wąsy! Przyjacielem jestem ci ja, przyjacielem Skrzetuski i Ketling. Tobie nie przyjaciela potrzeba, ale przyjaciółki. Powiedz to sobie jasno i klimkiem w oczy nie rzucaj. Strzeż się, Michale, przyjaciela płci białogłowskiej, chociażby miał wąsiki, bo albo ty jego zdradzisz, albo on ciebie zdradzi. Diabeł nie śpi i rad między takimi przyjaciółmi siada, a egzemplum Adam i Ewa, którzy jak się zaczęli przyjaźnić, tak aż Adamowi kością w gardle owa amicycjaamicycja (z łac.)	Ja widzę tylko, że... miły chłopak... a gdyby czasem przyszedł na gawędkę do starej baby, calebym się nie gniewała.	Słowo daję, Senderl, że zachowujesz się jak dzieciak. Bawisz się i dokazujesz, jakbyś był małym urwisem. Nie ma w tym sensu. Do czego to prowadzi? Nie zapominaj, że jesteś, dzięki Bogu, człowiekiem żonatym. Nie mówię już o tym, żeś Żyd. Dlaczego więc zajmujesz się takimi głupstwami? Po co sobie tym głowę zawracasz? Co za różnica, czy na komendę: „W tył zwrot”, odwrócisz się lewą czy prawą nogą? Zresztą mniejsza o to. Czy może to w ogóle mieć jakieś znaczenie?	Służącego! Mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż oni	A mnie się zdaje... że nie mogła już wyjść... musiała się tam błąkać na wieki... tak jak tamta w lasku proboszczowskim, którą widział twój ojciec... Peer widział ją także...	Dla siebie najgorsza O swoją przyszłość cale nie dba. Za królewnę życie gotowa dać, ale się rwie nie do swoich rzeczy, nawet pani nasza pohamować jej nie może.	Niech to diabli wezmą! Człowiek nigdy nie może być dość ostrożny. Ładnie byśmy się wpakowali, nie ma co mówić!	O gospodarza niech jegomość będzie spokojny, on nic nie wie, jak się to stało, bo on przecie podczas tego wszystkiego leżał pod żłobem i dopiero się zjawił, kiedy już było po wszystkiemu. A tu proszę jegomości jest listek od panny Zofii	Nie dam im tymczasem znaku życia toż to będzie niespodzianka!	Tak, tak, to bezpieczniejsze przynajmniej na werandzie u Płonki nie ryzykujemy nadeptać na jakiegoś trupiszona.	Nie, lecz mogę postawić go na stawkę.	Owszem Byłabym cię na pewno nie cierpiała, gdybym cię była poznała przed gilem i Dickiem.	Nieźle pomyślane Gdyby tak każdy więzień chciał odbywać takie stumilowe spacerki ze swoimi stróżami, a stróże zgadzaliby się na to, więzień miałby doskonałą sposobność, aby wziąć nogi za pas. A podczas takiej podróży na pewno nadarzyłaby się niejedna okazja do ucieczki.	Nie usłyszą, odszepnął pan Spirydjon; a czyliż podobna nie wspominać przeszłości... gdy ona zostawiła tak miłe wspomnienia...	Na św. Jerzegośw. Jerzy odpowiedział de Lorche. (ok. 1362–1434), syn wlk. księcia Olgierda, wielki książę litewski, król Polski od małżeństwa z Jadwigą (1386). Dwukrotnie ochrzczony (przez matkę Juliannę w obrządku wschodnim i przez biskupów polskich przed ślubem w obrządku łacińskim), osobiście dowodził w bitwie pod Grunwaldem. i spotkać się z mistrzem w samym Płocku albo gdzie na granicy. Krzyżacy wielce tego pragną, albowiem chcą wymiarkowaćwymiarkować (daw.) historyczna nazwa tzw. Dolnej Litwy, nizinna kraina geograficzna i region administracyjny. wypowie. Ha! chytrzy oni są jako węże, ale przecie w tym Witoldzie mistrza znaleźli. Zakon się go też boi, ponieważ nigdy nie wiadomo, co on zamyśla i co uczyni: „Oddał nam Żmujdź rada sprawująca władzę w zakonie. mówią drewniane ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski, przen. sam turniej. u niego potykać, a prócz tego słyszałem, że i niewiasty tamtejsze anielskiej czasem bywają urody.	Nie chcę korzyści, których byś nie przeżyła!	Nie chcę twojego pensa	Nie powinieneś stroić żartów ze swego nauczyciela!	Pani nie miała wiadomości od pani Chwastowskiej?	Ty, żebyś go i z krzyżem spotkał, tobyś nie ścierpiał.	Do szkół z dostojnym rodzicem waszej książęcej mości chodziłem, a jako rycerska w nim była od dzieciństwa inklinacja, przeto mnie do poufałości przypuszczał, bo i ja wolałem dzidkę od łaciny.	Ach, miły Boże! Gadam tu na wiatr, a pewnie nie będę miała za chwilę żadnego zajęcia. Sprzedaje wszystko, co posiadamy.	I po trzykroć masz słuszność, albowiem oczy, które cię widziały, powinny raz na zawsze oschnąć z łez. Panie, broń mnie od moich nieprzyjaciół.	Czego najbardziej nie cierpisz?	Dziecko, Grzeczność Mówiąc to Marysia popchnęła małą do kolan królewny.	Otóż, mój kochany na tym koniu przybyłem do Paryża.	Nie mówmy już o tym, proszę pani. Dość mam familijnego szczęścia po całych dniach...	Och, Robercie, okrutny jesteś, że traktujesz to ironicznie skoro wiesz, że to niemożliwe i że tam będę tak cierpiał!	Czemu? Przecież to nic takiego!	Mogą jednak przyjść lada chwila, bo powiedziałeś im przecie, iż czekam na nich?	Oczywiście. Zna ją każdy, kto udaje się do Francji morzem z Palermo, Neapolu czy Rzymu, ponieważ statek przepływa tuż obok.	Pewnie, że kto drugi musi się zabrać do tego.	Żebyś Ojcze wiedział, jak mnie żal was wszystkich ale któż tu nas rozsądzi przy kim prawda i czyj żal lepszy?	Ach, proszę, przestań. Przecież to misteria dla całego Krakowa	Chociażby ci „bracia słabsi” odgrywali w życiu doczesnym role uprzywilejowanych, chociażby na ich drodze zakwitały same róże, tęczowały same jutrznie i blaski?	I dlatego waćpani dobrodziejka wyprawiłaś ich do sani?...	Płyniemy do brzegu, kapitanie?	To chyba widmo parowca	To prawda, ale jeśli niema innej rady...	Czy to prawda, że u was w krzakach nad stawem co noc słychać muzykę?	Ale co to tam widać?	Alem oddał co do jednego.	Jak to dobrze. Spotkałem panią znowu w tym borku.	Panie to jest po prostu kawał oślej skóry.	Hrabina właśnie ubierała się, gdy syn kazał ją uprzedzić, iż wkrótce będzie miała radość przyjąć pańską wizytę. Za dziesięć minut będzie w salonie.	E, daję głowę, że jest on zanadto głodny i zmęczony. Góry ochładzają frantów. Hej, moja... jesteś mądrą i sprytną kobietką!... W chwili obecnej pewno już wszystkie wioski wiedzą, co stało się z sahibami... hę?	Dobrze, pójdę i dam znać, co się tu wyprawia. Niech porządek zrobią.	My się jeszcze zobaczym, panie gospodarzu, i pogadamy.	A co ci się podoba?	A co się stało?	Co się stało?	Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!	Parę dni temu! mój Boże! ja tak kocham i poważam tę zacną osobę...	Stalky dużo stracił Ciekawa rzecz, jak się z tego teraz King wykręci.	A żebyś waszmość wiedział, że szydząc sobie lekce, prawdy samej dotykasz. Tyłem się odwrócić i swoje robić	Bez wątpienia Myśleliśmy, że w ten sposób cel prędzej będzie osiągnięty.	Byłbyś asan istotnie zmartwiony? tak nazywano zwolenników pozbawionego korony Jakuba II oraz jego syna..	Koniec będzie!	Możemy w każdym razie zabawić się w przemytników	Stanie się zadość rozkazowi najjaśniejszej pani. Ale hrabina zechce może spocząć. Dostrzegam ślady zmęczenia.	Wybornie. Przynieś nam alicante i biszkopty.	Ja? mniej więcej tyleż samo.	Niech mi pan wyrzuci tego pijaka za drzwi!	Agnieszka! Kochana moja Agnieszka! Co za miłe, w tej zwłaszcza chwili, spotkanie!	Co tam masz?	Co teraz?	Dyć i o tym rad bym z tobą pomówił. Wyjdź, Jagno, wieczorkiem za smętarz. Powiem ci cosik, przyjdź!	Ja muszę o jedenastej być w biurze ale jeśli pan radca pozwoli, wpadnę tu koło pierwszej, dla przejrzenia i podpisania warunków.	Ja!	Może jeszcze kogo znajdę.	Niech pan mówi: kto strzelił pierwszy?	Więc idź i zrób.	Z Dąbrowej, panie, z kartą.	Zatem wasza sprawa źle stoi!	A może filiżankę kawy, przyjacielu?	A może nasi towarzysze znajdą gdzieś schronienie lepsze od naszego.	A teraz proszę mówić, słucham.	A-be!	Antysemityzm	Cóż ty?	Dlaczego właśnie o sir Henryka?...	Dziedzicem	Interesowny młodzieńcze!...	Jestem bardzo panu wdzięczny czytałem dziś ten artykuł... I numer w ogóle! Świetnie.	Mamo	Mędrkować, widzę, poczynasz...	O twoje szczęście.	Odszedłbym stąd...	Owszem...	Pan musi być, swoją drogą, bardzo zarozumiały.	Suche liście pod nogami.	Za wcześnie pan zaczyna tytułować pannę Rudecką	Zali Oleńka mu wiary dochowa?	Zamordowała swego narzeczonego, proboszcza, podawszy mu zatrute ciasto.	Zapewne u siebie zjemy?	Zatłuc zbója!
Jeszczek za wcześnie; dobrze, by na połednie zdążyli gospodarze, bo chłopaki to może i do wieczora nie ściągną...	Pana zrewidowano pierwszego, ja zaś śledziłem, gdyś pan opuszczał dworzec. Wracać najbliższym pociągiem nowojorskim i szukać w wagonie zestawionym na tor boczny, gdzie go czyszczono, to rzecz bardzo trudna. A choćby i tak, nie dopiąłbyś pan celu swego, bowiem kazałem zabrać wszystkie mydła i dać świeże.	Dlatego że się nie zna na malarstwie? Ale to dobra kobieta, nieprawdaż?	Jest to przestroga z serca, moja Lassy, mówiła Laura. Ja mam niegodziwy charakter, podejrzliwam i porywcza... Bruliony listów, które zostawiasz na stoliku i robisz z nich papilloty... jakby do kochanej mojej macochy pisane... mogłyby mnie do ciebie zniechęcić i zrazić. Dla czego ich nie palisz?	O, pan jest bardzo uprzejmy, ale sympatja to jeszcze nie tytuł	Tylko trzy dni? Ależ ja na wieki nie chcę się z nim rozłączyć, z moim małym Setim... I nie do więzienia, ale do grobu pójdę za nim, a pan mój razem każe nas pochować...	A i jakże, proszę łaski pani, u mnie propinacjapropinacja (z łac.) poborca podatkowy; por. akcyza. jeździ, a wiadomo, co to akcyźny, jak gospodarza w domu nie masz. Raz człowieka nie masz, drugi raz, to on tam natychmiast zada corny kawy z czytrynązada corny kawy z czytryną (gwar.)	Nieprzyjemna! Pan, co wierzy, że po nim płaczę, może myśleć, że to było radosne wrażenie. Czy nie lepiej o kim innym lub o czym innym mówić niż o nim? Nie cierpię śledztwa, a pan ma do tego wielki gust. Proszę pana, ostatni bukiecik.	Nic pilnego, panie oberlejtnant. Jak mieliśmy odjeżdżać z 9 kompanią marszową, to przez całe cztery dni wodzili nas za nos. Z 8 było to samo. Tylko z 10 było lepiej: byliśmy felddienstfleck, w południe dostaliśmy rozkaz, a wieczorem już byliśmy w drodze, ale za to wozili nas potem po całych Węgrzech i nie wiedzieli, jaką dziurę i w której części frontu nami załatać.	Wiekuistego niéma nic na ziemi Nawet arcydzieła są znikome. Nie mogą one w zupełności odpowiadać wymaganiom coraz rosnącéj, czy przerastającéj cywilizacyi.	A właśnie, że nie znasz; to drugi ciemny szynk.	Mistrzu! Jeśli naprawdę uczynić to zdołasz, to nie ma rzeczy, której bym ci odmówił! Weźmiesz w nagrodę tyle srebra i złota, ile zażądasz, a nadto obdarzę cię moją przyjaźnią i łaską królewską!	No, więc cóż pan może zrobić? Nie napisze pan przecie skargi do sądu ani do ministerstwa, że wydalono pana nieprawnie. Zarząd bowiem miasta ma niezaprzeczone prawo redukowania pracowników, o ile uzna to za potrzebne.	Coś prawdy! sama prawda. Czy ty myślisz, że ja nie odczułem impertynenckiej grzeczności, z jaką dała mi odczuć idealny dystans, jaki tworzy między nami urodzenie? że nie patrzałem z politowaniem na jej kocią przymilność mającą wyraźnie jakiś cel. Za rok nie napisałaby ani słówka, aby mi oddać najlżejszą przysługę, a dziś wieczór przekarmiła mnie uśmiechami, myśląc, że ja mogę wpłynąć na wuja mego Popinot, od którego zależy wygrana jej procesu...	Tam do diabła! Cóż to będzie z tego? Zofia mnie widzieć nie będzie, Lgocki jej nagada, żem ją porzucił, żem się przeniewierzył, ona mu gotowa uwierzyć... Panie! Ratujże mnie, sługę Twojego.	Panie sędzio, my wcale nie uparte. Rozmawiałyśmy o dentyście i że w lecie razem wyjedziemy na urlop.	A nie.	Nie	Wytłumacz się pan jaśniej Nie rozumiem pana... zbyt dobrze...	Świt już niezadługo, ale nikt nie wie, co mu dzień przyniesie	Ani słowa, doktorze, błagam pana, ani jednego gestu... Zaszła fatalna pomyłka i dlatego musimy działać po cichu i nie ściągać niczyjej uwagi. Wróci pan, jestem pewien, przed końcem przedstawienia.	Różnie o tem możnaby sądzić. Głodem nie przymieram, ale...	Tak pan sądzi?... A jeżeli za tydzień... dziesięć dni mnie już nie będzie?... Cóż ona zrobi między obcymi, gorzej niż sama, bo z trupem?...	Przecie ja, mój radco, nie zarzucam rządowi złych intencji i daleki jestem w ogóle od myślenia o tym. Nie należy jednak, zdaje mi się, pałać pożądaniem tłumienia oświaty, che-che...	Brandeburczycy, jak wiecie, odgrażają się nań. Nie śpią Zaręby i Nałęcze. Spiskują już lat tyle.	Tej sztuczki nauczyli mnie mieszkańcy Karaibów, którzy wykorzystują ten sposób w walce z nieprzyjacielem, jeśli Arawakowie zaatakują, sami się przekonacie, że to zadziała. No już, bierzmy się do roboty! Trzeba zebrać chrust i potem w spokoju możemy na nich czekać.	Ach! Więc to Dick! Jeśli to Dick, to już mogę być o ciebie spokojny. Silny on i sprężysty jak te małe koniki stepowe.	Ale cnotliwa jako mniszka, to jej muszę przyznać. A co do kolek, mniemam, że by ją prędzej od pana zamojskiej opieki sparły.	A jeśli ktoś się nie modli?	Czemuś nie powiedział, byłaby ci kazała tam zanieść kanapkę.	Nie lubię tego	Nie ma ani jednej zapałki?	O Catonie surowy a twojaż willa w Baii? a twojeż chłopcy, dziewczęta i sadzawki ryb pełne i naczynia murrhińskie? myślisz że o nich nie wiemy? W Rzymie tylko grasz filozofa a w Baii jesteś rozpustnikiem, jak my biedacy.	O, mój Boże przypomniałeś mi pan mój przestrach, czy on mnie aby nie poznał!	Więc nie jego widziałeś spuszczającego się oknem z kościoła?	Bardzo słusznie. Ale muszę z przykrością pożegnać panów. Idziemy dziś na bal, a kobiety potrzebują, wiadomo, sporo czasu, by się przysposobić do tego.	Cała moja nadzieja w panu. W aptece radoliskiej nie ma szczepionki pasteurowskiej, a boję się zwlekać z odwiezieniem do miasta.	Co koń to koń!	Jak to szynkwas?!	Och, dziękuję panu, że pan się tam znalazł na wstępie. Myślałam, że się rozpłaczę z żalu, żem obca, i z wzruszenia na ten widok! Oh, jakżem szczęśliwa i wdzięczna panu!	Gitla, ta dziesiątka na nic, dawać inną!	I jakże się to skończyło?	Jeśli tak, to dodam jeszcze od siebie życzenia szczęścia.	Otóż to przypominasz Ezawa z biblii, który wyrzeka się pierworodztwa.	Sto dollarów, że prawą nogę w pierw postawi na okręcie.	Tak, Zwycięzco. Ihezal służy ci, jak ci służę i ja, jak wszyscy na Księżycu służyć powinni...	To przez nią!	Zaczekam tutaj Mam jeszcze długą noc przed sobą, to rozejrzę się należycie.	Co za lód w tych sercach!... co za chłód!... co za upodlenie!... jeżeli nawet taki człowiek jak ty jeszcze nie ufa. Więc przypomnij sobie, coś już zrobił w tak krótkim czasie: tyle umiesz, że mógłbyś dzisiaj zdawać egzamin...	Muszę panu wierzyć ale przyzna pan, że jako wydawca...	Ale jeśli ci stryju potrzeba czego mów, mybyśmy się postarali.	Baśka, dosyć! Ledwie już dyszysz!	No dobrze, otwórz drzwi.	Tak by było najrozsądniej... Ale ty wobec rozwagi zawsze byłeś w opozycji.	Tak, ale daj mi przykład z pani de Sévigné.	Brat mój mi mówił, że pan się zajmujesz sztuką	Czy wie, gdzie się znajduję?	Tego, mój panie, zanadto	Białe dragony za nimi!	Bo on chce kupić	Bo widzisz... jakby tu powiedzieć...	Boże! A kiedyż większy powód do tego będzie?	Co za „pod jakim”?...	Dziesięć kłosów. A wie pan, ile ziarnek jest w kłosie?	Hola! Mahbubie Ali! Cóż tu porabiasz? Sprzedajesz szkapy... hę?	I ja niemniej	Jestem Galilejczykiem, panie.	Koń uważny, mądry... Reszta zależy od jeźdźca.	Kto drugi?	Mylisz się pan. Przybywam, aby się dowiedzieć, czy chcesz się stąd wydostać?	Niedobry! Ciągle się gniewasz.	Od żadnego z nas niegorszy!	Za jakie dwa, trzy miesiące.	A dlaczego jedziemy do Brucku?	A jak krwotok?!	Aha!	Aś!	Bo Rzeczpospolita była w potrzebie, a w onych zawieruchach i substancjasubstancja (z łac.)	Co? rzekł niewyraźnie zapytany.	Daj Boże szczęście! odparł Borkowicz	Drugi numer koncertu, proszę panów do salonu!	Gdzie Edie?	Jakim sposobem?	Józek będzie prędzej.	Kochasz Julję i cierpisz dla niej.	Masz... czy masz jakie obowiązki względem Joanny?...	No i cóż?	Odkazujżeodkazywać (z ros.)	Ooooo... Niesiona w dowolnym kierunku?!	Otóż właśnie!	Patrzę i tyle.	Podróż	Przyobiecał?	Sama mi go dała.	Słucham więc?	Słusznie! Słusznie!	Wężam jadowitego dostał!	Znowu silny wyraz.	Zostałam odprawiona!	„Ruszajmy. Weź go do łodzi”.
Co tobie do tego, co ja z tym pocznę! Kiedy pieniądze mam, to mi kupić wolno, co chcę! A jak mi z tym nie pójdzie w ład, to sprzedam Kombornię i wszystkie tamte ziemie, a całe góry tutaj zakupię, to może wtedy pójdzie w ład! A choćby i nie poszło, to sobie lada komu w oczy ćwikać nie dam, żem więcej wziął, jak co jest warte!	Daj Bóg abyśmy mu cokolwiek pomogli A nas szczupła gromadka!	Prozaicznie. Dawałem lekcye u jednego właściciela domu. Było tam dwoje dzieci: małoletni syn i dorosła córka; syna uczyłem, a córkę kochałem. Otóż pewnego wieczoru łzy mi stanęły w oczach i powiedziałem jej to, ona zmieszała się trochę, a potem się roześmiała. Nie uwierzysz Szwarc, co to był za brzydki śmiech! bo widziała, ile to mnie kosztuje, a sama mnie ciągnęła poprzednio. Nakoniec poszła do mamy na skargę.	Ja zdaje mi się bądź co bądź na Königstein się dostanę nie mogę wstrzymać ust patrząc na to potworne życie, na ten despotyzm lokajów. Mówię co myślę, a to jest, jak wiecie, doskonały środek dostania się tam, gdzie się już nie mówi, chyba do czterech zimnych ścian więzienia.	Kto tam dziś na takie rzeczy zwraca uwagę!... Dziś dla nas powinno być maksymą to samo co za Rzeczypospolitej: równość szlachecka. Szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie. Posłuchaj, co mówi Trepka. Nieprawdaż, kuzynie?	Tak, masz powiedzieć, kto jesteś, skąd pochodzisz; masz powiedzieć, że cię uwiodłem, korzystając ze zbliżenia przy konfesjonale, uprowadziłem z domu rodziców i ukryłem w tym oto mieszkanku. Powiedz, iż wydarłszy honor i popchnąwszy do zbrodni, rzuciłem cię na pastwę nędzy, powiedz, że nie wiesz, co począć.	A ja myślę, że to jednak towarzystwo twoich pięknych oczu.	A skąd wiadomo dokładnie, że pradziad chciał w tych lasach stawiać ochrony i szpitale dla dzieci?	A ty nie przeszkadzaj, moja Kociu. Ja przecież byłam uczennicą panny Magdaleny, więc przyjemnie jej będzie dowiedzieć się, że jestem najzdolniejsza z całej pensji...	A więc zejdźmy ku niemu, a jakkolwiek zwierz to potężny, jestem pewny, że kula mego sztucera powali go od razu.	Ach tak! Choma... Więc co?	Ach, gdyby tak było... gdyby on chciał się leczyć i zaczął tak myśleć jak pan profesor, wie pan co?... Wyszłabym za pana!	Aż do ostatniej chwili, Marylo. Ten list jest od jej adwokata. Zapisała mi w testamencie tysiąc dolarów.	Bardzo źle, że teraz śmiesz. Chcesz tylko popsuć naszą przyjaźń. A ja podejrzewałem już coś dawniej...	Co to jest sumienie? Muszę to wiedzieć.	Czyż tylko jedna kobieta jest na świecie? Po co te nieskończone zgryzoty w życiu, które jest tak krótkie.	Dlaczegóż by nie?... Baron będzie dla mnie, a baronowa dla mojej żony. W duszy jestem demokratą, ale co pocznę, kiedy wobec głupich ludzi salon lepiej wygląda z baronami i hrabiami aniżeli bez nich. Wiele robi się dla stosunków, panie Rzecki.	Ech, Bóg świadkiem że od czasu, jakeś przystał do tych rycerzy, to gadasz takim mądrym językiem, że kto cię tam zrozumie.	I tęskniliście, co?	Ja też co innego przywiozłem, bo bakalijki zacne. Będzie pannie Basi słodko, a onemu biedakowi tam gorzko.	Jest nadzieja, że dzisiejsza miłość jego będzie ostatnią	Już wiem wszystko. To takie dziwne. Bo to ona właściwie wie wszystko. Mówiła, że cię widziała. Zaraz będzie tu. Miała przyjść między pierwszym a drugim aktem. Tylko jedną chwilkę, bo przez cały drugi akt musimy przerobić jeszcze rolę. Boję się, boję się	Kazał zabrać depesze piśmienne lub ustne, wracać pocztą jak najśpieszniej, a skoro się dowie, czego dokazałaś, osądzi, co masz dalej robić.	Musawasa jest w Glaukus i zbiera wielką armię, która nas pomści.	Nie! Ten drąg. Potem pochwycić linę, którą pan mi pokazał tam w tyle...	Nie... Temu drugiemu... Peppinowi, zwanemu Rocca Priori. To panów pozbawi atrakcji ścięcia, ale pozostaje wam jeszcze mazzolata; to bardzo ciekawa tortura, jeśli widzi się ją po raz pierwszy, a nawet i drugi; gdy ścięcie, które zresztą musieliście panowie już widzieć, jest sprawą prostą i nieskomplikowaną, nie można się tu spodziewać żadnych niespodzianek. Mandaia nigdy nie chybi, nie zadrży, uderza pewnie i nie próbuje zadać ciosu po trzydzieści razy jak ów żołnierz, który ucinał głowę hrabiemu de Chalais; a może zresztą Richelieu specjalnie mu polecił tego delikwenta? O, moi panowie! Proszę mi nawet nie mówić o torturach stosowanych przez Europejczyków, oni się na tym zupełnie nie znają: okrucieństwo leży u nich w powijakach, a raczej zgrzybiało na starość.	O noć to nie, rzekł Maciéj, ale ta Moskiewszczyzna to się ona przybiera na różne figle, a szpiegi tak udają dobrych Polaków, że licho ich tam pozna!	Rozumiem, kazał mi zabić księcia, ale nie powiedział którego	Sądzę że mieszkańcy Szwajcarii muszą także dotykać ziemi, jeśli chcą iść. Inaczej mieliby skrzydła, nie zaś nogi.	Tak Desroches tarzał się jak my na barłogach jobizmu. Zgnębiony noszeniem za ciasnych ubrań i za krótkich rękawów, połknął z rozpaczy prawo i kupił sobie nagi tytuł. Jako adwokat bez grosza, bez klienteli, bez innych przyjaciół prócz nas, musiał opłacać procenta kancelarii i kaucji.	Tysiąc, co najmniej, a może być dwa!	Widzisz więc, matko, że beze mnie byłby sam.	Że pan Debray mówił panu...	A Chtawjan?	A któż by inny? Klejn, Lisiecki czy Zięba?... Ci nie znaleźliby kredytu, a znalazłszy, może by go zmarnowali.	A nie widziałaś nigdy, jak ktoś przychodzi w nocy do twego pokoju?	A panią Osnowską?	A!	A, pan poeta! Nie chcę już pańskiej powieści Wierszoroby kiepsko się sprawiają, kiedy się wezmą do prozy. W prozie nie ma kwiatków, trzeba koniecznie coś powiedzieć.	At! Pana nie ma...	Była tu w Warszawie, wszyscyśmy ją admirowali w „Polyeukcie,” mówił książę zapinając mankietki... Warszawie całej głowę zawróciła	Chodźmy zatem.	Chryste Panie! A to czegóż tu siedzieć, uciekajmy, panie, zaraz tej nocy.	Czemu nie pójdziesz sam drogą zbawienia, by w ten sposób towarzyszyć chłopcu?	Czy chcesz śniadać w jadalni, czy u siebie w pokoju?	Czy czujesz się zupełnie dobrze, Ruby?	Czy pan Fogg dobrze się czuje?	Cóż?	Dali wam jeść?	Do Azji?!	Dobranoc! Dobranoc! Spokojnej nocy! dobranoc! dobranoc!	Dobrze tedy. Spotkamy się w południe w hallu i zaprowadzę pana do mieszkania tej damy. Teraz atoli, przepraszam bardzo, ale muszę się ubrać.	Dobrze, dobrze	Dobrze, dobrze...	Eh!...	Hach!	Ho-ho! Fiakry śpiewające!	Hę?	I... głupstwo!	Im radzi, ale mnie nieradzi, bo inaczej byłby pan marszałek swoich z odpowiedzią przysłał.	Ja? przecież ja jeszcze czterdziestu lat nie mam i nie zmizerował mnie wiek, tylko praca. Ale gdybym kiedy pobyła u jakiego uczciwego proboszcza, choć...	Jak widzicie, panie i panowie to zwierzę żyje w wodzie, dlatego jest wyposażone w skrzela i płuca, żeby mogło oddychać, gdy wychodzi na brzeg. Na tylnych nogach ma po pięć palców, a na przednich po cztery, którymi potrafi chwytać różne przedmioty. Na!	Jakto? prezes	Jednakże taki nagły wyjazd w dniu czy też na kilka dni przed balem, na który były już rozesłane zaproszenia...	Jestem aryjczyk, a ty jesteś semita, w tym leży wytłumaczenie.	Jeżeli nie było, teraz już jest, bo taka moja królewska wola.	Kilka lat temu, razem z Małgosią. Dlaczego?	Którenżektóren	Któż jest w twoim typie?	Mało... Ja dwanaście.	Miłował, a Perkunowi ją oddali!	Mój drogi ojcze, żenię się z Laurą.	Na tai taip	Najtańszy dziesięć centów.	Nie trzeba reszty, panienko Niech panienka sobie zatrzyma.	Niewinność niewinnością, a jednak jest to przykre... To: Caroline, Caroline...	No... no!... Tylko Pana Jezusa tu nie mieszaj	O czemś się dowiedziałam, za cobym była starostę Piasoczyńskiego pocałowała nawet, gdyby nie czuć było od niego tabaki.	Panie Stefanie ale ja, rozumie pan, ja chcę pana widzieć. I jeżeli pan zaraz przyjedzie, będę panu wdzięczna.	Panie ładny Zjazd stąd, bo zęby będą w robocie.	Pieniądz, Interes, Miłosierdzie	Podróż i pomagaj Bóg!	Powiadano tak	Prędzej czy później woli się człowiek wyrzec przyjemności, której zażywa jakoby na szczycie dachu, z obawą skręcenia karku przy każdym poruszeniu.	Prędzej, szybciej, Senderl!	Szedłeś tamtym krajem, więc go znasz. Jakież tam są w pobliżu zamki i gdzie jak mniemasz, mogli się schronić Zygfryd i Arnold?	Tak, ale znowu przebranego...	Tego nikt nie wie, Andy.	Teks!... Posłuszajtie Domaszko, skolko wam letposłuszajtie Domaszko, skolko wam let (ros.)	Teraz już nie w Rzeczypospolitej, bo tamte strony odpadły. Mój rodzic wedle Smoleńska ma majętność.	To dobrze... Opowiadaj teraz, Penelonie	To pan musi wylać swego gajowego. On nie godzien mieszkać razem z przyzwoitym lisem w jednym i tym samym hrabstwie. I w dodatku lisica w tej porze roku!	To się szabla zsunęła, a to się nie trafia?	Ufasz w to, żem ja cię wyniańczył, twoje psoty pokrywał	Umiałeś lekcję?	Uwaga, zaczynamy! Milion okrągły!	Więc mam ci dać rewers na trzydzieści talentów?	Zaczekam dwa, trzy kwadranse i oko, mój chłopcze	Załóżmy się?	Żegnam panią.
Żadnego, chyba ten, żeś mi złamała życie i zniweczyła przyszłość. Czytałaś nieraz książkę Benjamina Constant i studiowałaś nawet ostatni artykuł, jaki o niej napisano; ale czytałaś jedynie oczami kobiety. Mimo że posiadasz wspaniałą inteligencję, która zapewniłaby los poecie, nie odważyłaś się wznieść do męskiego punktu widzenia. Ta książka, moja droga, ma dwie płcie. Pamiętasz?... Ustaliliśmy swego czasu, że istnieją książki męskie i żeńskie, książki-brunetki i blondynki... W Adolfie kobiety widzą jedynie Eleonorę, młodzi ludzie widzą Adolfa, mężczyźni dojrzali Adolfa i Eleonorę, myśliciele widzą życie społeczne! Uwolniłaś się od trudu wchodzenia w duszę Adolfa, jak ów krytyk zresztą, który widział tylko Eleonorę. Co zabija tego chłopca, moja droga, to to, że zmarnował dla kobiety swą przyszłość; że nie będzie niczym, mogąc wprzódy być wszystkim, ani ambasadorem, ani ministrem, ani szambelanem, ani poetą, ani człowiekiem bogatym. Oddał sześć lat energii, porę, w której mężczyzna może poddać się próbom jakiegokolwiek terminu, dla spódnicy, którą uprzedził tylko na drodze niewdzięczności, kobieta bowiem, która mogła rzucić pierwszego kochanka, musiała prędzej czy później puścić kantem drugiego. Wreszcie Adolf to niemiecki blondas, który nie czuje siły do oszukania Eleonory. Istnieją Adolfowie, którzy oszczędzają swojej Eleonorze upokarzających sprzeczek, skarg; powiadają sobie: „Nie będę mówił o tym, com utracił! Egoizmowi, któremu się poddałem, nie będę wciąż pokazywał uciętej pięści”, jak czyni Ramorny w Ładnej dziewczynie z Perth; ale tych, moja droga, tych się rzuca... Adolf jest chłopcem z dobrego domu, młodym arystokratą, który chce wrócić na drogę zaszczytów i odzyskać swoje wiano społeczne, swą naruszoną reputację. Ty grasz w tej chwili obie osobistości naraz. Odczuwasz ból, jaki sprawia stracona pozycja, i czujesz się w prawie opuścić biednego kochanka, który na swoje nieszczęście uważał cię za kobietę wyższą, zdolną zrozumieć, że o ile u mężczyzny serce winno być stałe, zmysły mogą sobie pozwalać na kaprysy.	Przede wszystkim chciałbym powiedzieć, co następuje: marna to pociecha jeśli stwierdzimy, że jakiś akt gwałtu nie jest wcale dziełem anarchizmu tylko czegoś zupełnie innego, mianowicie pewnej kategorii tolerowanego łotrostwa. Zdaje mi się, że bywa tak znacznie częściej, niż przypuszczamy. Dalej widzimy, że istnienie ludzi pozostających na żołdzie obcych mocarstw niszczy w pewnej mierze sprawność naszego nadzoru. Szpieg tego rodzaju może sobie pozwolić na większą zuchwałość niż najzuchwalsi ze spiskowców. Jego fach nie podlega żadnym ograniczeniom. Szpieg ma zbyt mało wiary, aby być zdolnym do zupełnej negacji i zbyt mało poczucia prawa, aby popełniać bezprawie. Po trzecie, istnienie tych szpiegów wśród grup rewolucyjnych wyklucza wszelką pewność. Niedawno odebrał pan uspokajający raport od komisarza Heata. Ów raport nie był wcale bezpodstawny	Nie ma po co odkładać. Jutro już zaczną kamienie zwozić na fundamenty, więc i kopanie jutro zaczniemy.	A nadto a nadto pyszny djament, który świeci u naszego druha. Co u djabła! nazbyt jest dobrym kolegą, aby braci swoich opuścił w potrzebie, kiedy sam nosi na palcu środkowym okup królewski.	Co tam polityka!... już miałem czas i okazję rozczarować się do niej... Jest coś ważniejszego od polityki...	Założyć się o wszystko co kto chce, to jest we Francji sposób nie założenia się o nic.	Jak Boga kocham, nie mogę! W głowie mi się trochę kręci. Mój drogi, jeżeli Świrko może spać, to już mnie choć na zawrót głowy pozwól.	Och jak to trąci kramikiem pytać każdego o adresy! Chcesz nosić modne buciki, dobre dla młodego? Ładny będzie z ciebie chłoptaś! Zachowaj swoje buty z cholewami, odpowiednie dla obywatela na stanowisku, który ma żonę, dzieci i kochankę.	Tak Przyjechali tu dla interesów, a ja z tego skorzystałam... Jednakże miałam na celu nie tylko odwiedzenie was i zadośćuczynienie żądaniom przyjaźni. Nie lubię, Trot (może to uprzedzenie z mej strony), ale nie lubię puszczać ojca samego z nim.	Wie pani dobrze, o czym mówię. Jest pani za inteligentna na to, aby tego nie rozumieć. Te dziewczynkowate dokuczania są nie na miejscu.	Na miły Bóg! Jak się mają Skrzetuscy? To i jegoście w domu zastali?	To co ty rozumiesz i nie rozumiesz tak, on uratował mię od dwóch rzeczy ostatecznych: od śmierci przedwczesnej i ciemnoty grubej...	Dżek, coś ci powiem. Czarli rozpuszcza plotki, że jesteś dumny, że wcale nie można z tobą teraz mówić. Namawiał HarryHarry (daw.) mówi. Ja dopiero na niego: „Skąd wiesz, że dumny, kto ci to powiedział?” to jedna paczka.	Pan słuchaj, a nie myśl, to do ciebie nie należy. Ja panu powiedziałem raz na zawsze, żeby mi rano do mieszkania dawać znać codziennie, czy było lub nie było, to nie pańska rzecz, pańska rzecz jest mi donosić, ja za to panu płacę. Na ciastko i gazetę jeszcze byś pan zdążył.	A co byś mi zaproponował, gdybyś sądził, że jestem skłonna przyjąć twoją propozycję? No, proszę, odpowiedz. Nie dość powiedzieć: źle robisz. Trzeba dać radę.	Co ty mu wtykasz? Pieniądze? Papierowe? I do tego młynarki? Wczoraj szły jeszcze papierowe dolary, ale dzisiaj od samego rana już tylko twarde.	Jak wszystkie to nie ja. Coś ty, Wasyl, do niego upatrzył? A choćby mi się podobał, to dla ciebie przecież rzecz obojętna.	Ku niemu szliśmy prosto. Ukląkłem mimowolnie przy jego kolanach; z uprzejmym wyrazem położył mi rękę na ramieniu i, pamiętam jak dzisiaj, w te mówił słowa:	To mi do tego, że na cześć rycerską mógłbym tylko rycerzom przysięgać.	Ba! rozumiémy się, obojeśmy pobożnie kłamali! Nagadaliśmy sobie siła że niechcemy dzieci, bośmy się ich niespodziewali, a serca sobie rozraniać nie chcieli; ale uboje zarówno ich żądaliśmy. O! złota moja Handziu jakim ja szczęśliwy, jak panu Bogu memu dzięki składam.	Gdzie tam, panie! Śpią jak zabici.	Na miły Bóg! Toś i językajęzyk	Na rany Boga was zakli...	Tak. I co z tego?	Widzisz, to tajemnica. Ciocia Cin ma takie zboczenie, że miała psy. I tym psom kupowała obroże. Ma tych obroży bardzo dużo. Jak sobie pozwolisz nakładać obrożę, to ona się zgodzi, żebyś podchodził do telefonu. Spróbuj nauczyć się chodzić; potem zobaczymy.	Odważę się wyrabiać Karburatory masowo Karburatory dla pociągów i okrętów, Karburatory do centralnego ogrzewania, Karburatory dla gospodarstw i urzędów, dla fabryk i szkół. Za lat dziesięć będzie się paliło tylko w Karburatorach. Proponuję ci trzy procent z zysku brutto. Za pierwszy rok otrzymasz pewno tylko parę milionów. Tymczasem możesz się wyprowadzić, żebym mógł posłać tu swoich ludzi. Jutro rano przywiozę tu pana biskupa. Zejdź mu z drogi, kolego. W ogóle dobrze zrobisz, jeśli znikniesz. Jesteś troszkę przykry. Nie chciałbym popsuć swoich stosunków z Absolutem zaraz na początku.	Dosyć! Już wiem wszystko! Nie macie prawa mnie wypędzać! Nie macie prawa mnie żałować!	Ale no! Jak honor kocham! Ja ci to mówię...	Biblja każe nam wierzyć w duchy; cień Samuela ukazał się Saulowi, i jest to jeden z artykułów wiary, przykro byłoby mi, gdybyś go podawał w  wątpliwość, Porthosie.	Nie rozumiem pana nie rozumiem i zaczynam naprawdę obawiać się, że coś się w naszej przyjaźni psuje. Z pańskiego tonu wolno mi wnioskować, że wiadomość o naszym małżeństwie z Ewarystem oburzyła, czy zagniewała pana. I naprawdę chciałabym to wyjaśnić. Jeżeli pan, panie Stefanie, wydaje się potępiać nasze małżeństwo, nie wiem z jakiego stanowiska pan to robi, czy, jako mój przyjaciel, niechętnie usposobiony dla Ewarysta, czy odwrotnie, jako jego przyjaciel niezadowolony z dokonanego przezeń wyboru?	Nie może być, bo choćby nas zrazu nie dostali, to kraj przed nami zaleją, a potem jakże się wydostaniem?	Nie wątpię, Tomku, że takich jak ty, znalazłoby się więcej. Ale nic z tego. Pomyśleliśmy o tym i nikt już nie zbłądzi w pieczarach.	Guzik ma, nie miliony. Miliony i Koborowo są własnością Niny.	Już wy to oboje widać macie, że ludzie do was lgną, ale Wołodyjowskiemu naprawdę wdzięczność winnaś, bo jakom rzekł, takeśmy we dwóch spłatali Bohuna jak szczupaka.	Kiedy nikogo nie mam, to i sama: cóż robić?	Kiej przykazujecie, to i pary nie puszczę.	Nie martw się o moje towarzystwo, zostawię ci miejsce maszynisty.	Nie żegnam się z tobą, tylko do widzenia, najdalej za miesiąc.	O, wierz mi, powinieneś był dawno wstąpić do baletu w Krakowie... Nie byłbyś się tułał po gościńcach...	To jest syn owego patrona, który już lat parę służy u cesarskich, a którego wszędy ojciec bierze ze sobą, gdzie darmo pić dają.	To nie rów, panno Lusiu, to okop.	A dlaczego nie mógłby naprawdę być moim narzeczonym!	A ja bym bardzo chciał ten... ten... parlament zobaczyć.	Anglicy uważają to prawie za obrazę...	Bystryś, mości książę. Dowiedz się zatem, że przez mistyfikację moc można zdziałać, spętać, oczarować.	Cyt! tylko mnie słuchaj, a głowy nie masz czego łamać.	Czy pan ich nie doznał?	Dlaczego mi o tym nigdy nie mówiłaś?	Dlaczego nie oryginałem?	I pani nie pominęła niczego?...	Jak wilki się włóczą, że ni pomiarkować, kiedy i którędy.	Jest moją, ale myślę, że wkrótce będzie naszą.	Jestem pani Verdurin. Wasza Królewska Mość mnie nie poznaje.	Nie można... nie można...	Nie odprowadzi mnie pan do samego mieszkania?	Nie pytamy, czy kochasz tkliwie króla Bułgarówkról Bułgarów	Nie utrzymuję, ażeby go powiesić, ani nawet zbroi mojej powiedzieliby jeszcze: za dobrą służbę zła płaca.	Nie wiem.	Nie zniosę tego! Nie zniosę!	Nie, sam nie pójdę.	Niech pan będzie łaskaw przypomnieć jej, że obiecała zatrzymać się u nas	O ile pan znowu z relsów nie zejdzie...	Oszczędź mi przykrości powtarzania szczegółów, które jeśli zauważyłam to ze wstydem i które aż nadto przekonały mnie o mej słabości.	Ot, czego nam trzeba, majorze! akurat czego trzeba! Z tysiącem podobnych zuchów moglibyśmy stawić dzielny opór najlepszym żołnierzom Boney’a!	Pragnąłbym pragnąłbym bardzo... ale teraz pewnie już za późno!	Prawda, nie pomyślałem o tym. Weźmiesz mnie ze sobą?	Skopał mi chłopaka, kumo, ale po prawdzie wałach był przedni.	To już ostatni worek!	To moja ostateczna odpowiedź, mamo	Usiądź, stryjciu Upał dziś straszny, pewno ci zaszkodził.	Więc nie zostawi mi pani nawet cienia nadziei?	A jak waszmościowie myślicie, prawdęli ten jeniec powiadał czy też zgoła łgał?	A ty... gdzie mu ten raz oddałeś?	A wiadoma rzecz, że hrabia.	Bo ich może jedyną wadą bywa zbyteczna słabość	Caluteńką.	Chodźmy go zobaczyć	Czego chcesz? puść mnie! byłbym zdolny zabić cię w tej chwili!	Czy pan Braulard jest u siebie?	Delfina kocha przynajmniej swego ojca	Dwie tablice... dwie katedry... Aha, najważniejsza rzecz: rysunki i okazy do metody poglądowej...	I cham zupełny, chociaż zewnętrznie ogładzony wykształceniem	Jagusina zapaska!	Jego syna? Aha! Syna Dawida Copperfielda.	Mówmy o czém inném! Fürstemberg wstał.	No, dobrze, Tadziu, powiedz teraz Panu Bogu, że żałujesz, i proś Go o przebaczenie.	O tak	Polaczek w ogóle	Poszedłbym natychmiast ostrzec swego dobroczyńcę	Przede wszystkim trzeba ukarać winnych...	Puścisz mnie, Adziuś?...	Słyszę	Twardy jesteś	Uwaga tutaj jest jeszcze jeden mały chłopczyk! Sprowadźcie go tutaj.	W takich warunkach odrzucam.	Wiadomo sami podmówili siępodmówić	Wieeem, wieeeem.	Więc mówcie ile chcecie? Zapłacę...	Zaraz idę.	Żeby go wyleczyć niezbędny jest jakiś środek antyfebryczny.
Nie wiem... nie wiem... nie wiem... nic jeszcze nie wiem: co pocznę, dokąd pójdę... Te kilka tygodni przychodziłam do życia, do równowagi, i bałam się samej siebie zapytać jasno: co dalej?.. bo nie znalazłabym odpowiedzi ani w sobie, ani Nie wiem! Wir jakiś mnie porwał i kręci mną dotąd, i nie pozwala wydostać się na prąd, któryby mnie poniósł, chociażby na zatracenie. Wszystko mnie rwie w jakąś dal, ale dokąd? gdzie? poco? nie wiem! Wie pan, wczoraj, w kościele, wszyscy odwrócili się ode mnie z pogardą. Opowiadali sobie prawie głośno takie szczegóły o mnie, że, słuchając, umierałam ze wstydu i bólu, że byłabym spoliczkowała całą tę zgraję i uciekła, gdzie mnie poniosą oczy. O, tutaj jest piekło, piekło! Czegoś pan mi umrzeć przeszkodził?	Błagam cię, Alanie. Pomyśl o moim położeniu. Zanim przyszedłeś, omdlewałem z trwogi. Może sam pewnego dnia zaznasz trwogi. Nie! Nie myśl o tym. Spójrz na to wyłącznie ze stanowiska naukowego. Wszak nie pytasz, skąd pochodzą trupy, które bierzesz do doświadczeń. Nie pytaj i teraz. Powiedziałem ci już za wiele. Proszę cię jednak, zrób to dla mnie. Byliśmy kiedyś przyjaciółmi, Alanie.	Kiedy tak, to słuchajcie i piszcie. Przyjechałem do onej gospody wieczorem, położyłem się spać w osobnej izbie na drugiej stronie, w nocy zostałem obudzony przez hałas wszczęty w izbie szynkowej; nieubrany i z gołymi rękami wybiegłem do sieni, a widząc, że mój Węgrzynek wali krzesłem z góry w kupę bijących i tarzających się po ziemi całkiem mi nieznanych subiektów, pragnąc także miłego pokoju na noc, przyszedłem jemu w pomoc i powyrzucałem tych ludzi za okno. Więcej nic nie wiem i nic nie powiem; teraz mnie sądźcie z praw czy z komentarzów, to mi jest jedno, ale krzywda albo krew moja na czyją głowę upadnie, temu, zaprawdę powiadam wam, srodze ciężko będzie ją nosić!	Dlaczego pan to powiedział? Pan był dla mnie taki strasznie dobry. Nawet się pan nie roześmiał, kiedy ta pomyłka, rozumie pan, wystrychnęła mnie na dudka. To nie znaczy, abym myślał choć przez chwilę, że na to zasłużyłem	Więc dobrze, przychodził w Combray, a w Paryżu ma co innego do roboty i ja także. Ale upewniam cię, że ani trochę nie wyglądamy na ludzi pokłóconych. Staliśmy chwilę razem, bo Swann nie mógł się doczekać swojej paczki. Pytał o ciebie, mówił, że się bawisz z jego córką	Moja droga pani, kto pieniędzy nie szanuje, tego i pieniądze szanować nie będą. Ja mam, bo ich nie wyrzucam na próżno.	Ha! chcą mnie od szturmu zachować, bo wiedzą, że stary pierwszy ruszy, niech jeno trąby zagrzmią. Dobry pan, pamiętny, nie chciałbym go zmartwić, ale czy wytrzymam, nie wiem, bo jak mnie ochota zeprze, tedy o niczym nie pamiętam i prosto w dym walę... Taka już natura!... Dobry pan!... Wojna, Piekło, RajSłyszycie, już i trąbki przez munsztuk grajątrąbki przez munsztuk grają kiełzno, element uprzęży, zakładany na pysk koński i służący do kierowania szczególnie nieposłusznym wierzchowcem., by każdy na stanowisko ruszał. No! jutro! jutro... Będzie miał i święty Piotr robotę; już książki przygotowywać musi... W piekle także dla Szwedów kotły ze świeżą smołą na kąpiel nastawili... Uf! uf! jutro!...	Nie mów głupstw, kochanie. Przyzwyczaiłem się do niektórych rzeczy zagranicznych...	Bo ojciec nie miał pałacu, ani matka nie wnosiła trzydziestu tysięcy posagu.	Wiemy przecie, że niewolnictwo jest formą życia, do której wracać nie należy. Pan wiesz to samo i tak samo jak ja. I każdy człowiek...	A, to masz listy i do pana marszałka koronnego? Ej, odgaduję, o co chodzi... Niegdyś pan marszałek myślał swatać synalka z córką Janusza... Czyby teraz hetman nie chciał delikatnie odnowić rokowań?...	Chcecie. Ale mniejsza o to. Macie słuszność, że czas wszystko pokaże. Na razie nie ma o czym mówić. Teraz nam i wam chodzi tylko o jedno: o zniszczenie tego, co jest, o zgnębienie rozpanoszonego środka, o przewrót. Idziemy razem... Gruzy zostaną tam, gdzie przejdziemy, zgliszcza i krew.	Jak to, proszę pana pan mi przecież nie powie, że pan zaczyna się nudzić?	Odonicz gorszy od niego Krew w nim ta ojcowska, co to się niegdyś naprzeciw własnego rodzica podniosła. Laskonogi mu nie sprosta, bo łagodny jest i dobry... a Odonicz plugawy i zdradliwy...	Papo sobie mieszkał w gabinecie, w kancelarii, na toku! A zresztą papo to nie mama.	Jak mamuńcia przywiozła mnie w królewską służbę do Krakowa, tak zabrała razem z sobą małą dziewczynę Nastkę, żeby jakiego mądrego medyka zaradzić się, bo u jej co wiosna febra była i choć zgubili, to znów wracała się.	Dla duszy, nie dla żołądka, mamo. Najmarniejszy, byle dla duszy.	Nie pierwszyzna mu przecież!	Obelgi mnie nie przekonają. Przyznaję, że są zapewne kobiety złe, tak samo jak są i źli mężczyźni...	Pan prezes zawsze się ze mną droczy! Ja wcale bojaźliwa nie jestem.	Pani Wąsowska nie pozwala, bo pan wywróci!	Nie kłopotałbym się o to Znam dobrze statek, na którym tu przypływają.	To nie strach ale jednak, psiakrew, co za emocje! Każdym razem, kiedy go mam przyłapać, coś mnie ściska w środku. Może odrobinę rumu?	Ja się domyślam, że pewny kuzynek, młody chłopak, który tu był niedawno w odwiedzinach, nie jest temu obcy, cicho dodała gospodyni.	Tak, moim zdaniem kryjówka Lupina nie stanowi całego problemu. Daleko do tego. Ale zresztą zobaczymy.	Życie nie jest romansem	I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już za nią cni... Jeszcze ździebko, na frasunek! Wiecie, pójdziem wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej na wąglikach wyczekuje.	Ja nie wiem nic o tym!	Wiem... Toteż nie dziwiłbym się ani temu, gdybym kiedy narobił hałasu, ani temu, gdybym skończył wszelkie rachunki ze światem...	Oby tylko ta doza nie była zbyt wielka	Sid, bądź łaskawy nie wtykać nosa w cudze sprawy. Co to za heca tam na dole?	Dziękuję. Idzie jakoś. Widzi pan, nie trzeba nigdy za wiele wymagać, zwłaszcza że i małe wymagania rzadko w zupełności się spełniają. W domu mi dobrze. Pracuję.	Tak, miemcom. Zamknął ich do takiej dziury, gdzie jeno nietopyrz wytrwa. Niby to z tej racji, że lepsze izby zajęte. Lamentują też, psiawiary, oj, lamentują, aż się na całą okoliczność rozlega...	Kto by to rzekł że ten rycerski człek, pan Grygier, do krawieckiego cechu należy! Taka hetmańska dusza, a owo igłą zabawiać się musi i nożycami! Panie Grygier, a na chocimskiej ile Turków zabiliście?	Zatem zadajesz sobie pytanie, czy nie jest twoim obowiązkiem zostać po stronie Ganimarda, sprawiedliwości, społeczeństwa, moralności, zamiast iść na stronę Lupina, hańby, infamiiinfamia (daw., z łac.)	Moja! Linetko, nie mów mi dziś „pan”.	Walka powiada nam oficer broń palna, podobna do pistoletu, ładowana od przodu, z zamkiem skałkowym, pistolet podróżny., chybił. Roch go za łeb, bo mu kapelusz spadł. Już miecz wznosił, już Szwedzi mdleli z przerażenia, bo nie czas było iść na ratunek, gdy Bogusław jakoby spod ziemi wyrósł i w samo ucho Kowalskiemu wystrzelił, że mu głowę wraz z hełmem rozniosło.	Winienem to przypadkowi, a raczej mojemu wzorowi, który sam znalazł tę pozę.	Czary, Zabobony bez. długich wstępów, ino co się tyczy grzechu, powiem ci, że dwie są magie: czarna, czyli związek ducha człowieczego z duchem złym, pakta zawarte z piekłem, mocą których całe plemię diabelskie staje na służbę człowiekowi	A czegóż to imć pan Rzędzian żałuje?	Musiałem wam to powiedzieć A szczerze powiem, bez komplementów, wówczas, gdy będziemy w męskim towarzystwie. Przyjdziecie?	O! To ty?	A oni czego ode mnie chcieli?	Jest jedna, jaką rozpacz uczyniła przystępną każdej istocie, mającej odwagę jej użyć... Zamorzę się głodem.	Rzeczywiście coś jest. Wygląda jak szczątki rozbitego statku zagrzebane do połowy w piasku.	Skrobie się w ten sposób po karku... Potem wyrzuca Jeden palec na stół i z lekka fuczy przez nos... Potem odzywa się:	Jeżeli, Eminencjo, raczysz mnie oświecić, jakie zbrodnie mi zarzucają, powiem następnie, czego dokonałem.	A to ziąb, jakby już na mróz szło	Mówiłeś to tak, Michał?...	Oczywiście. A teraz powiedz pan co to ma wspólnego z Adrjanem Fisherem?	Naprawdę tu się inaczej oddycha!	Wszystko to być może ale trzeba już temu jakiś koniec położyć.	A jakby on się ożenił z Marynią, czyby nas przestał kochać?	Cóż się wam stało?	Zrobi się.	A co się stało z Gilbertem?	Co się dzieje, czy wasz pryncypał częsta miewa takie ataki?	Jak też pan myśli, ilu ludzi jest na pokładzie „Nautilusa”?	Połyka dym albo go wypuszcza ustami. Ludzie zawsze tak się zabawiają	Och! tak tak, to wielki i delikatny człowiek...	Duszyczko droga, na świecie więcej jest niesprawiedliwości niż  sprawiedliwości. A tutaj, prawdę mówiąc, na karę zasłużyłem. Ukradłem.	No, a co będzie jeżeli Wyspa Lincolna jest tylko o jakieś dwieście czy trzysta mil od Nowej Zelandii lub od Chile?	Ależ uważaj, kim on jest?... Kupiec... kupiec!...	Przeciwnie Malambrun, chociaż czarownik, przez dyplomację jest dobrym chrześcijaninem.	Tak Co znaczy państwo pokrajane na kawały	Na co ci potrzeba aż stu rubli?	Będziesz dziś, Zdzisławie, na raucie u Oktawji?	I cóż ja mogę przedstawiać groźnego dla sądu?	Ja ja ma-Majster B-bar	Szczerze ci powiem, interpretacje są różne i nieciekawe. Ten Cerulli ucieczką swoją całkiem sprawę popsuł, ludzie androny plotą.	Uff już jesteśmy za Paryżem!	Co pani wie?...	Czy bywam kiedy dobra?	Dajże Boże i swoją tak poforytować	I cóż, mój drogi co tobie?	Odpowiadaj, wrażywraży prymitywna broń palna, używana przez Kozaków w XVI i XVII w.; zapytać z samopału (żart.)	Śmierć! Pod ściankę!	Aleś ty słaba.	Ależ panno Rosiczko, jak można...	Ależ, pani!...	Bardzo pan nabroił?	Dziękuję ci, hetmanie zaporoski	E...	Gniewam? Niedobry?	Jakże matura? Pomyślnie!	Kapitanie, posłuchaj!	Niech jeno dadzą, a obaczycie!	Nikt. Byliśmy sami.	O, pani...	Otrułam!	Pan?...	Pani wprost wraca z Paryża?	Pewnie, pewnie	Począł jej grozić?	Przebógprzebóg (przestarz.) zawołał. dziś popr. Ms. lm: skarbach.”.	Rozumiem.	Ryx, poczciwy Ryx.	Wreszcie pan dostrzegł.	Wszakże jutro niedziela?	Żałujesz go?
Ale dobrze, dobrze, wierzę, że ucieczka udać się może; jednakże zmiłuj się, nie czyń tego, przynajmniej póty, póki ja z wiadomościami nie wrócę. Kto wie, może to tylko postrach na ciebie i na szlachtę waszą, może to wszystko nic nie jest i lada dzień oni sami cię puszczą. Bo za to ci ręczę, że pewno zaraz na drugi dzień po twoim uwięzieniu wiadomość o tym posłano do Wiednia, a lubo tutaj robią teraz śledztwa z tobą i protokoły piszą, to jednak to wszystko nic nie znaczy i aż dopiero dyspozycja stamtąd los twój rozstrzygnie.	Lorenzo, świat jest gnojowiskiem, pojmujesz to? Nie, ty nic jeszcze nie przeżyłeś, nic nie wiesz. Gdziekolwiek się obrócisz, zobaczysz zbrodnię, zdradę, co krok nikczemne jady karłów. Dręczyłem się niedawno, że popełniłem podłość. Boże wielki, jakiż głupiec był ze mnie! Człowiek, który uważał się za mego przyjaciela i w którym ja również przyjaciela widziałem, siedzi teraz w lochach Świętej Inkwizycji. Dzięki mnie, rozumiesz? I nie żałuję, Bóg mi świadkiem, że postąpiłem słusznie. Czym są więzy przyjaźni i wszystkie uczucia wobec mojej służby? Słuchaj, Lorenzo, powiedziałem, że jesteś mi miły. Powiedziałem tak?	Dziękuję ci! Jak miło musi być mieć pieniądze na drobne wydatki! Będzie to dla mnie wielka uczta, bo w tym tygodniu nawet nie skosztowałam cytrynki. Przykro mi było przyjmować, nie mogąc się odwdzięczyć, a doprawdy, że już mi tęskno.	Na poczekaniu go rozgrzeszę! Zaliście nie słyszeli, żem to już obiecał?	Możemy je łowić z okrętu, dopóki nie rozpocznie się patroszenie... potem to wyrzucanie łbów i wnętrzności płoszy nam ryby. W każdym razie połów z okrętu bywa uważany za niezbyt korzystny, chyba że się ktoś na nim zna tak jak tata. Zdaje się, że dzisiaj nocą opuścimy nasze łowisko. Ale prawda, że od takiego łowienia bardziej plecy bolą, niż tam na łódce?	Waćpan nie spodziewałeś się, abyśmy nie uwierzyli jego wieściom?	Nie mogę przestać myśleć o biednej Ruby! Jeżeli to prawda, że ona musi umrzeć, to gotowam uwierzyć we wszelką smutną wieść.	Brawo! i trzeba mieć zapaloną romantyczną głowę, aby wierzyć w to, co nie istnieje. Adam do Ewy także wzdychał platonicznie, dopóki mu z żebra nie wylazła; później podobno zmienił zdanie.	Zatem, jeżeli niczego nie ukradziono i jeżeli mi niczego nie brakuje, to przynajmniej musiano coś wynieść.	A ot, masz szanowny pan takiego Połanieckiego: ten na Domu komisowo-handlowym zrobił wcale duży majątek i co ma, to w gotowiźnie, tak, że jutro mógłby wszystko na stół położyć. Sam on szanownemu panu nie zaprzeczy, że rady moje często były mu przydatne, ale jednak co zrobił, to zrobił przez handel	Nie zalicza się do pańskiego garnituru?	A skądżeś ojciec buńczuka wziął? Myśleliśmy z daleka, że to hetman.	Nie!	Głupia jesteś sroka i tyle. Ty myślisz, że świat to akuratnie tyli, co Klimontów z Koprzywnicą. Wleziesz za góreczkę, schowasz się i	A jednak to cały mój urzędowy arsenał.	Cóż to znaczy, Nanon	Cóż ważyć będziemy my? Światopełk na siebie weźmie wszystko. Nie uda mu się, my cali zostaniemy...	Fiu-fiu! Fiu-fiu! Światła w domu żadną miarą znosić nie mogę; zanadto się boję pożarów. Dobranoc ci, Dawidku, mój chwacie!	Ojciec był leśniczym, w dobrach księżnej Dubancew. W Puszczy Odrynieckiej. Ach, jak tam było pięknie! Ojciec tam umarł. Byłam wtedy małą dziewczynką... Zostałyśmy z mamą same. Biedna mamusia musiała bardzo ciężko pracować. Zarabiała szyciem, lekcjami muzyki. Najpierw mieszkałyśmy w Brasławiu, później w Święcianach, a pod koniec tutaj, w Radoliszkach. Tu mamusia umarła i ja zostałam samiutka jedna na świecie. Zaopiekował się mną poprzedni ksiądz proboszcz, a gdy wyjeżdżał na inną parafię, opiekę przekazał pani Szkopkowej. Nie brak dobrych ludzi na świecie. Ale zawsze ciężko jest nie mieć nikogo naprawdę bliskiego.	Niewiele się da powiedzieć, chociaż wiele się przecierpiało. Wyszła za mnie wbrew woli ojca, który się jej wyrzekł. Błagała o przebaczenie przed urodzeniem Agnieszki. Twardy to był człowiek, matka umarła od dawna, odepchnął korzącą się córkę. Zranił ją śmiertelnie.	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, czy nie życzyłby pan sobie żebym się postarał o jakiego pieska?	Ćśś, nie mów pan nic, panie Teofilu, nam słu­chać nawet takich rzeczy nie wolno.	A cóż to za lek taki?	Pojmuję tę rozpacz, Najjaśniejszy Panie, wielkie to nieszczęście, lecz o ile mi się zdaje, pozostało jeszcze sporo jastrzębi i kobusów.	Mecenasie Muszę panu zakomunikować, że to jest... że ona jest... jego córką.	Co mi to szkodzi, tego towaru nigdy nie braknie. Co więcej?	Pani Stawska już nie jest u Milerowej... trochę chora... Mówi coś o wyjeździe z Warszawy... Może byś tam wstąpił?...	„Nie umiem żyć z ludźmi i oto strasznie jestem ukarany”	Na serio? Ale ja wcale nie twierdzę, by twoja przyjaźń z miss Normann była czymś aż tak bardzo serio.	Hm! Jakież to przekonania i odezwy?	Katarsot? katarlos? (zkąd? kto to?)	Jeżeli nawet na wymyśle, nie widzę bynajmniej jego absurdalności.	Dobrze, zaraz idę. Panie sekretarzu, proszę zapisać jeszcze: ostre pogotowie straży ogniowej, bo mogą być pożary. Dyżury lekarskie w aptekach. Od rana czyściciel miasta ma wyłapać wszystkie bezdomne psy i koty. I nie wolno sprzedawać wódki aż do odwołania.	Więcej nie pragnę wiedzieć obym tylko mógł ujrzeć odczarowaną Dulcyneę, a pewnym będę zwycięstwa nad wszelkimi przygodami w życiu.	Z czymże się porwiemy? z czym?... W ich ręku zamki, fortece, armaty, prochy, muszkiety, a nam ptaszniczkiptaszniczka	Co pan chcesz, to im potrzebne do zamknięcia bilansu.	Panie Kossowski, to straszne przecież.	Za dwa miesiące od daty dzisiejszej zwrócę, lecz, jak mówiłem, mam teraz wypłaty za te kamienie chłopom, którzy mi je dostawiają, i całą gotówkę już wydałem. Za dwa miesiące będę mógł wziąć zaliczkę, to zwrócę. Trzydzieści pięć róż Policzył raz jeszcze i postawił tę cyfrę obok poprzedniej. szeptał, zapisując mankiet. zapytał, pokazując kolejno brudny mankiet Orłowskiemu i Jance.	Wolałbym pójść z panem. Tak, czuję, że muszę być z panem. Niech mi pan pozwoli. I przyrzeknie mi pan mówić do mnie przez cały czas? Nikt nie mówi tak cudownie, jak pan.	No patrzcie, to tak jak on.	Juści... inom se myślała zawdy, wnuczków się doczekam na pociechę...	Nic, ot, tak sam do siebie coś mówiłem. A kocha się ciągle w tej swojej Katalonce?	Tak, droga pani, ale inne wejście bardziej mi się spodobało: przez kraty widać Lasek Buloński	Ach tak? I cóż, czy nasz ekscentryk popisał się czymś nowym?	Próżno bym się na moje prawa szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości, a mnie wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu siedzieć; wolę nawet tam niż tu!	Wystaw sobie droga babciu, poszłyśmy z Marją w dąbrowę, tuż za topolową ulicą, i nabiegawszy się za kwiatkami, usiadłyśmy pod dębami spocząć. Gadamy, gadamy aż w tem hałas, szelest, tentent	Mendelsohn, ty wiesz, co się dzieje z bawełną?	To poważna sprawa Ta pucolana, te sproszkowane pumeksy, słowem cała ta mineralna kurzawa wskazuje, jak wielkie zaburzenia zachodzą w dolnych warstwach wulkanu.	Choćby co miesiąc. Co pan chce to miłość wieku pary i elektryczności.	Dobrze, ale ja wiem tylko tyle, że trzeba podać chleb i parę drobiazgów. Spytaj lepiej mamy o pozwolenie, zanim coś zamówisz	Zupełnie niepotrzebnie. Ogłoś po wioskach, by żywiły sahibów i pozwoliły im spokojnie iść dalej. Musimy ich po cichu wydalić z naszych dolin. Co innego kraść, co innego zabijać. Babu zrozumie, o co idzie, i nie będzie żadnych pokątnych donosów. Chybajchybaj (gw.)	Kochany mój, daj, niech cię uściskam! Rozwiązałeś mi problem, bardzo trudny problem. Teraz powtarzam za tobą: „A co powie ona?”. Mam na myśli moją połowicę. Też mi zmartwienie. Pozostała wszak jeszcze jedna sprawa. Skąd wziąć pieniądze na podróż?	Jak król jest usposobiony dla Sułkowskiego?	Cóż chcesz, żebym jeszcze uczyniła?	A i jeszcze zapomniałam najważniejszej rzeczy: muszę wziąć pozwolenie od dyrekcji.	Hale, kiedym dobrze widziała za oknem, łeb kiej ceber i ślepie czerwone!	Koronka na puf albo na papiliona? Oto są barby które panie wolą?	Ale kto?	Jużci tak, jaśnie panie.	A po co? Karolku, oni chcą błazna na sędziego... Mianuję cię moim sędzią!	Ach, tak! Tak, IsaIsa	Tak, kamracie.	Jeżeli będzie w ogóle fikcją!	Utonęło mi paru dzielnych ludzi wolałbym ciwolałbym ci	No więc weź piernik na drogę.	Panowie, jestem na wasze rozkazy Spełnię co rozkażecie.	Do garnituru pani? Czy może zginęła jedna? Ileż ich było?	Daj mi rękę.	Wiesz Wiesz, Sara powiła ci syna...	Rozumiem, panie prezesie, ani pary z gęby	Teraz chodźmy do Cointetów, oczekują cię.	Będzie dzisiaj.	Tylko tyle?	Tylko?...	A toż co? wróciłeś? spytała podkomorzyna	Aha, przyjaciele, co zdradzają	Anieli niebiescy, ratujcie mnie!	I mnie?	Nieodzownie, jesteś waćpan moim stryjecznym bratem...	No dosyć.	Opowiedziałbym, co mówił ten ktoś.	Oszaleję dopiero gdy przegram no	Wrócić wrócę lasami. Ino ten Żydak... Oczy ma pogan psie, paskudne	Chodź. Józiek, pójdziemy.	Czegóż chciał pan więcej?	Cóż mam czynić?	Dobrze.	Doprawdy?	Doprawdy?	I cóż panna Solska?...	I owszem.	Jaką Irenę?	Milczysz?...	Potrzeba!	Przynieś je tutaj	Starość odpowiedziała babka.	Syn kasztelana gdańskiego; ród możny i wielce szanowany w województwie pomorskim.	Szkot, Szkot, kot, kot!	Teatr	Zabobony, Śmiech przez tych potępieńców. one potępieńce błazen dzwonkami nad głową pobrzękiwał... upiory zatracone!
A cóż ja na to radzić mogę Król nasz w Wilnie, to nie ten co był w Krakowie. Tu się on musi na wsze strony oglądać, bo zewsząd na niego patrzą. Dobre jest miłowanie, ale całego życia oddać mu nie można.	Słuchaj no pan; to, czego żądasz, jest niemożliwe; niech pan więcej nie prosi, bo nie zdarzyło się jeszcze, aby komendant przychodził odwiedzić więźnia na jego żądanie. Ale jak będziesz pan zachowywał się spokojnie, pozwolą panu wyjść na spacer, i być może kiedyś spotkasz pan podczas spaceru komendanta. Wtedy go zaczepisz, jeśli zechce ci odpowiedzieć	Tak!... a pięć tysięcy niech bierze, bo to się przyda dzieciom...	Gdybyż to tak rzeczywiście było! Gdybyż to można do czegoś należeć, jak fala należy do morza! Gdybyż można uwierzyć, że jest jakiś olbrzymi lud, który czuje wraz ze mną...	Jeśli on się rozmyśli, to ja się powieszę. Tak to łatwo was zapomnieć! Będziesz go miała, kiedy zechcesz. Cóż mam odpisać?	Ja rok czekam a po roku oświadczam się powtórnie. Wzięła mnie! niema co gadać! Uważałeś pan, jak jej ślicznie z tymi krótkimi włosami. Powinna zawsze tak chodzić. Rok czekam i milczę, ale potem będę uważał, że mam rozwiązane ręce. Niepodobna też, żeby i w niej przez rok coś się nie zmieniło, zwłaszcza, jeśli tamten nie da znaku życia... Wszystko to jest ogromnie dziwne! Myślisz pan, że ja nie robię wszystkiego, co w mojej mocy, żeby w nim rozdmuchać jakąś iskrę dla niej? Dalibóg, że człowiek nigdy chyba więcej nie robił przeciw własnemu sercu. Pani Bigielowa robi także, co może. Ale trudno! Nikt znowu nie ma prawa powiedzieć mu wyraźnie: żeń się, skoro on jej nie kocha. I to jest jeszcze dziwniejsze, że on i o tamtej, zdaje się, nie myśli. Jedna panna Ratkowska więcej jest warta, niż cały zagajnik takich „Topolek”	Z prawdziwym panem wiadomo od razu, czego się człowiek ma trzymać, ale to była trudna sprawa. Kapitan nic a nic mnie nie obchodził, nie przymierzając jak i pan w tej chwili, panie Schomberg. Może pan teraz zaraz zapalić cygaro albo w łeb sobie palnąć	A, to panu winszuję, to anioł, to cztery razy anioł nie kobieta!	Nie, nie możemy powinniśmy napisać do panny Sandal, że „dowiedzieliśmy się, że pani jest bardzo biedna, przeto prosimy panią, ażeby pożyczyła nam swoje rzeczy, w które się przebierzemy za Cyganów, ażeby przyjść pani z pomocą materialną”. Owszem, możesz, Doro, napisać taki list.	A to skąd?	A! a! a cóż to znowu za drogocenna perła	Ale co to za mikstura, gdzież ona?	Skoro to urodziny Eugenii, zróbcie generalną loteryjkę, dzieci też zagrają.	To co?	Dawidzie jesteś człowiekiem małej pomysłowości i małej wiary. Ale niech no ja tylko wyostrzę sobie dowcip, zobaczysz, że o ile nie potrafię wyprosić, pożyczyć lub chociażby ukraść łodzi, to ją sam zrobię!	Jak śmiesz to mówić, kiedy ma oczy, i w dodatku bardzo ładne!	Niech nie będzie, to lepiej jak grzyby z koszyka... Dobra noc, dobra noc.	Niechże waćpannę las ogarnie!... To widzę z jednym Ketlingiem tylko nie umiałaś sobie dać rady...	To prawda!... Że też mi wcześniej nie przyszła podobna myśl... A propos zarobku, czy nie wskazałbyś mi pan sposobu szybkiego zbogacenia się? Potrzebuję na gwałt stu tysięcy rubli w ciągu roku...	Spotkał narzeczoną August, nasz pan, na pół drogi i tu się sobie pokłonili, ująwszy za ręce. Dopieroż mowy się rozpoczęły i nie wiem kiedy temu koniec będzie, bo z obu stron oratorów dosyć, a kto się do mowy przygotował, ten jej nie podaruje!	A to chybcikiem przylecę, obaczę ino, czy gospodarz nie przyszli...	A to jak?	Co to ma do tego? Nie z takich więzów wyrywali przodkowie nasi, dawni ritterowie i gaugrafyritterowie i gaugrafy (z niem.)	Co więcej, to muszą być ludzie jak tylko może być anty (antydreyfusiści, oczywiście) i militaryści	Doprawdy? A, to mnie nie dziwi!	Zabłąkałem się dacie mi spocząć u siebie. Ludzie się zagnali za jeleniem, który oszczep niósł w sobie. Jakiś zwierz, w którym Licholicho błędnymi drogami.... drugi dzień włóczymy się po lesie...	O! o! proszę bardzo nie lękać się o nią!	Aha, i idź do kredensu, nalej mi szklankę wódki i przynieś. To dobrze mi zrobi.	Ja się zmieniłem? Nie, nauczyłem się tylko być sam.	Na miłość Boską! Nie! Dlaczego? Po co? Powiadam panu, że to szaleństwo. Za nic nie pozwolę panu pójść do miasta.	Panno Franciszko, bawiłbym się z wami w cobyście kazali, ale ja do króla muszę, nie bawić się, ale służyć.	Posłuchajcie więc. Ponieważ główny wizerunek w ołtarzu przedstawia śmierć, wniebowzięcie i ukoronowanie Matki Boskiej, przeto mistrz na swoją cześć przysiągł, że poświęcenie ołtarza i pierwsze nabożeństwo odbędzie się 15 sierpnia, czyli w święto Wniebowzięcia. Już się ino złoci, poleruje, szafa gotowa; za jaki tydzień zaczniemy w kościele figury ustawiać i boczne obrazy na śrubach mocować.	Widzicie... A i cóż to rodzice nie mogli odesłać kuniamy, nie żeby zaś piechotą rypać tyli świat? Przecie od nas do Pyrzogłowów będzie pewnie osiem mil z ogunem. Cóż ta za rodzic, i taki musi być bez honoru, żeby zaś...	Bo pan nie rozumie, co myślę.	Dziesięć tysięcy rubli, jak Bo...	Mój łaskawco! Najcenniejsza marka! tu: szczątki. wazonu. Obejrzał się, że pani nie ma, i ciszej dodał, by tylko Szpanowski słyszał:	Nigdy żaden dar publicznie wyrządzonej krzywdy nie opłaci. W. miłość, co gorzej, zdradziliście się.	No, dalej nie myślę porzucić cię tutaj... Oprzyj się na mnie i wracajmy do obozu.	Wie pan co, panie Szwejk, my jednak zrobimy próbę z tymi lekarzami sądowymi. Złożymy ładną komisyjkę, przekażemy pana do aresztu śledczego, a tymczasem pan sobie dobrze odpocznie. Na razie jedno pytanie: podług protokołu miał pan się wyrażać i rozgłaszać, że teraz niedługo wybuchnie wojna.	Wójt dobrze wie, powinien był w urzędzie przełożyć, jak jest w Lipcach	Gotów zażądać od chłopców słowa honoru! Co za głupiec ze mnie! Nigdy więcej nie zapomnę, że nauczyciel nie jest człowiekiem. Zapamiętajcie sobie moje słowa Będą z tego grube nieprzyjemności.	Odpocznij, bo potrzebujesz tego, i pamiętaj, że tu w Paryżu nie byłbyś w stanie mi dopomóc, w Marsylii zaś możesz mi oddać usługi najwyższej wagi.	Dziwię się, żeś się zakochał we mnie	Głupi byłem. Głupi byłem... Cóż?... Za swoją głupotę każdy musi płacić. Dałem się panu nabrać, a teraz wyrzuca mnie pan na bruk...	I cóż się stało, gdyś pani przybyła do furtki?	Jest rotmistrz i siedmiu rajtarów.	Może będziemy zmuszeni schronić się do Granitowego Pałacu?	Muszą się tam dobrze bawić?	Naturalnie: gdyby ktoś wątpił, że pańskie małżeństwo jest ważne, a syn pański jest pańskim legalnym dzieckiem...	Prawda, tym bardziej że gapiłeś się i ty.	Nie dziw się waszmość moim słowom ale po tym, com widział, takiego do pospolitego ruszenia nabrałem wstrętu, że wolę sam iść niżeli z tłumem ludzi wojny nie znających.	Tydzień jak mu ostatni rok czeladnictwa wyszedł i porzucił szatrę, nie kiwnąwszy mi nawet głową za mandru i toń (chléb i sól), za przytułek i naukę.	A czemu ty, Jochelu, iść mi nie pozwalasz?	Dość. Nic tym nie wygracie. Mali chłopcy (niższe liceum nie lubiło tego sposobu przemawiania) napiszą mi podczas świąt po trzysta wierszy na głowę. Resztę im daruję. Uczniowie wyższego liceum napiszą mi podczas świąt po tysiąc wierszy na głowę, które mi doręczą wieczorem w dniu powrotu do zakładu. Prócz tego...	Nie, ja nie myślałem Ja muszę składać, co mi panowie poślą.	Boże broń... Wprawdzie nie lubię, by ktoś wsadzał nos w moje sprawy, ale...	I niedźwiedzia sam jeden podeprze. Widzieliście, jak go ciął? Cały łeb z jedną łapą odwalił.	Już są.	Miarkujesz ty, Maciek, jak onyony (gw.)	Mówią, że wszyscy co lepsi żołnierze nie chcą z nimi przeciw panu własnemu służyć?	Nie doścignie!	Nie inaczej, panie hrabio. Chciałem ten błąd ukryć przed wszystkimi.	Nie uwierzę, by Jacek dawał ci powody do zazdrości!	Nie! nie! świeże powietrze, ruch! Dziękuję mamie.	Nie. On ją tylko połowicznością swej natury i lepszą cząstką swego ja wprowadza bezwiednie w świat smutku, rozmarzenia, potrzeby ofiary.	Noc bardzo widna	Proszę, proszę bardzo	Przyrzekałeś zwycięstwa, nie klęski.	Wcale nie był dzisiaj, był przygotowany salon i nie przyjechał.	Większa szkoda, żeś tego nie powiedział wcześniej, gdyż mógł mnie kto inny zawieźć.	Zrobię co mi każecie!	A gdzie, u kogo mieszkasz?	A jakże, pacholik mój przyniósł ją za mną. Wawrzuś!...	A jeśli tymczasem szkocki jacht przypłynie?	A węże?...	Ach, Jadziu, Jadziu!	Ależ oczywiście, oczywiście.	Bez wątpienia Ale przezorność każe...	Co tam?	Dziwny cel... W chwili nieszczęścia kraju...	Dzięki Bogu.	Glauben Sie mir, ich habe bisher wenig von meinem Leben gehabt. Ich wundere mich über diese Frage.	Ha, jeżeli tak więc powiem jego świątobliwości jeszcze jedną rzecz...	Kiedy ja mam w domu gospodarstwo	My tam byli pięć dni temu, a potem w Browarkach słyszeli, że tam łycari prijszłyłycari prijszły (z ukr.)	Myśl twoja zachwyca mnie. Bądź pewny, że zachowam ją w pamięci. Na nieszczęście...	Na wiki wikiwNa wiki wikiw (ukr.)	Oba są w tej samej cenie.	Odmówimy ci błogosławieństwa!	Pięć lub sześć mil.	Prawda	Strasznie gorąco, prawda, Tomku?	Uroda	Więc podzieliwszy między trzy osoby wypadnie po dwadzieścia rubli... Gra niewarta świeczki!... No, proboszczu, siadajmy do warsztatu...	Wyjeżdżam, dyrektorowo.	Z zacnego domu, respektowarespektowa zaręczona. z Litwinem Podbipiętą, któregoście waćpanowie znali...	Zabić go, zabić!... Do rzeki z nim!	Zdobyty.	Zwycięscy.	Żeby też choć drogi, któremi człowiek chadzać ma, wyraźniej były narysowanemi!
Tylko bez krzyku, tylko bez hałasu Trochę cierpliwości. Czekaliście tak długo, to możecie jeszcze trochę poczekać. Dzięki Bogu, słomiane wdowieństwo już wam nie grozi. A dalej, jakby to powiedzieć, stara prawda. Kobieta mimo wszystko pozostaje kobietą. A zdawało się, że mądra. Rozważmy rzecz z innej strony. Po co ten gwałt? Po co się gniewać? On odszedł, ale dlaczego odszedł? Musi przecież być przyczyna. Każdy postępek ma swoje znaczenie. Mieści się w ramach jakiejś reguły, jakiejś normy. Czy mnie rozumiecie? A jeśli już jest tak, to znaczy, że jest tak. A skoro nie jest inaczej, to rodzi się pytanie: po co ten krzyk? A wytłumaczenie jest tylko jedno. Bardzo was przy tym przepraszam. Tak, jak własną matkę przeprosiłbym. Kobieta, za przeproszeniem, zawsze pozostaje kobietą.	To sobie wzajem darujmy, bo i ja nie dałabym pół denara za twój rozum, choć do szkoły chodzisz, a ja niczego nie uczona. Pomnijcież na moje słowa. Jak już będziemy w sadzie, to ino Przemkowi szepnijcie, co i jak, a strzeżcie się Kostki, żeby nie posłyszała, bo ta niczego nie utai. Co wie, to wyśpiewa i zepsuje nam całą zabawę.	Panie majorze Nie chcę wypytywać o to, czego mi pan sam nie powiedział, ale... Niech mi pan szczerze objaśni, jakie wrażenie sprawił na panu Cynadrowski?	To nie oaza to błąkający się w pustyni duch jakiegoś kraju, którego już nie ma na świecie... Ale tamto dodał wskazując ręką w stronę południa.	Ja nie koloryzuję, bo powtarzam to, com od niego słyszał, a on przecie póki żyje, nie zełgał, bo zresztą i na to za głupi.	Nowina dobra dla mnie, nie dla nich, bo oni pewnie nie przyjmą jej z wdzięcznością, zwłaszcza że się nie spodziewali tego, co im groziło. Nie pójdę, wasza książęca mość, bo to tak by wyglądało, jakbym się im chciał zaraz z moją instancjąinstancja (z łac.)	Matka jej była z naszych, Nasza gmina nie opuści żadnego ze swoich. Ja stary także dostanę swój kawałek chleba, i z nią się nim podzielę, jeśli nie znajdzie miejsca przy boga­tszym stole. Alboż to dziecko chrześcianina nie powinno być w domu chrześcian?	To pewna lecz niech wasza wielmożność raczy mi wybaczyć wątpliwość jedną, która powstała w moim umyśle przy czytaniu historii czynów waszych, to jest dziwnym mi się zdaje, że nieporównana Dulcynea z Toboso, przy całej piękności i rozumie, nie może jednakże równać się urodzeniem z Orianą, Madassiną, Ginewrą i tysiącem innych tego rodzaju, o których historia wspomina.	Cóż za absurdum! Jest to dama do towarzystwa, cerberCerber (mit. gr.)	Projekt ten istniał, ale nie miano odwagi, bano się odmowy, zresztą do domu państwa wstęp tak trudny, jakby na dwór królewski.	Bo choćbyś mi nawet u nóg skamlał, to nie wyjdę.	Nie, księciu Emilianowi z Roccanery, panu Ventimiglii.	Pan Babinicz z Witebskiego... Waćpaństwo o nim nie słyszeli?	Jak to... więc nie jesteście jeszcze zaręczeni z Solskim?...	Niestety. To wprost niemożliwe. Rzecz wymagałaby dłuższego omówienia, a ja w ciągu trzech najbliższych dni dosłownie nie rozporządzam ani odrobiną wolnego czasu.	Słuchaj wiem, czuję, żeś ty tu nie przybył przez litość dla mnie, przez ciekawość dla siebie, ale z rozkazu.	Chodźmy do domu Jest mi zimno. Zimno mi. Tego nam tylko brakowało. Wiesz, to koniec. Więc one już tu są. Psiakrew, ale zimno! Chciałbym już do domu.	Zabrać mi zaraz te szklanki, do ciężkiej cholery! I więcej nigdy nie podawać. A panowie możecie żryć w domu. Zrozumiano?	Do licha, odbyło się to bardzo prosto. Gdy mówiłem o przeszłości pańskiego ojca, wspomniałem również, że nie wiadomo, jak się dorobił takiej fortuny. Osoba, z którą rozmawiałem, zapytała mnie, gdzie wobec tego pański ojciec zbił ten majątek. Odpowiedziałem: „w Grecji” i powiedziano mi: „więc niech pan napisze do Janiny”.	Wiem o tym, ale nie mogę pozbyć się tego uczucia. Ach, oto księżna. Wygląda pani jak ArtemidaArtemida (mit. gr.)	Racja, królu mój, racja! Teraz berło Anglii jest znowu we właściwym ręku, a kto by się poważył zaprzeczyć temu, lepiej dla niego, aby się nigdy nie urodził. Pędź, lordzie St. John! Leć jak na skrzydłach!	Jedźmy tedy ku Warszawie, byle spiesznie Posłuchajcie, waćpanowie... Prawda, że nasze imiona groźne są nieprzyjacielowi, ale przecie we trzech niewiele wskóramy, więc ja bym radził tak: skrzyknijmy szlachty na ochotnika, ile się da, żeby tak choć z chorągiewkę panu przyprowadzić! Łatwo ich do tego namówimy, bo i tak muszą ruszyć, gdy przyjdą wici na pospolite ruszenie, więc im to wszystko jedno	Rozkazywać panu? Kto pan jest?	Mój drogi. Jesteś prawie tak nudny jak twoja ciotka. Więc czy nie możesz wyobrazić sobie, że ten twój Łaskot, czy jak się on tam nazywa, z kolei powierzył sprawę jakiemuś innemu Drapaczowi?	Tak będzie jak sobie życzysz najmilszy mój Feluniu! Wiesz przecie, że we wszystkiem stosuję się do twojej woli! zresztą i sama nie mam sympatji do osoby, która pozbyła się skromności, będącej...	Niech mnie diabli porwą jeżeli nasza klasztorna winnica nie byłaby do szczętu spasiona i złupiona, gdybym był jeno beczał Contra hostium insidiascontra hostium insidias (łac.)	Lećmy na miłość boską w te pędy, bo mi się zda, że już wszyscy goście zauważyli, że nas na sali nie ma.	Gdybyś pani w serce moje zajrzeć była w stanie wyczytałabyś w niem tyle ciekawości, iż litość byś dla mnie uczuła, a miłości tyle, iż zaspokoiłabyś natychmiast moją ciekawość. Nie powinniśmy się obawiać tych, którzy nas kochają.	Ród jej zowie się ara, że zaś jest piękna, po italsku bella, zatem ją wołam Arabella.	Albo ja wam mówię, że lepsze? Milszej dziewki ku ludziom niże Jagienka chyba nie znaleźć.	Niedługo już, Clarke, tej okropnej zabawy! Lada dzień Żorż zawinie ze swą „Hero’’ do Libawy i porwie cię po woli czy nie po woli do ojca. I słusznie: ja gotowam nawet dopomódz mu ze swej strony.	Wiesz, co ci powiem Mendel? Sama nie wiem, jak mi ta noc minęła.	Pleciuch to jestem, któremu pilno z nowinkami po kumach?...	Więcej to Waszej Królewskiej Mości dotyczy, aniżeli mnie Ja uznałbym czyn za karygodny.	Ano, to będę wolna!	Jakiż to warunek?	Naścinaści (daw.) rzekł Kropidło przyrząd pomagający w chodzeniu po drzewach. się urwie, to bartnik kark skręci. Mają żądła te malborskie trutnie, które Dobrzyń obsiadły, i niebezpiecznie leźć na ich barć.	To chyba widmo parowca	To już przechodzi zakres tego, co zrobić mogę życzę tylko z całego serca, żebyś jak najprędzej powrócił do tego świata, którego serca tak sobie umiesz podbijać.	Kłania ci się stary Pławicki. Ten nie kocha nikogo, prócz siebie.	Nie, towarzyszu Stalin, późno zwykle się kładę.	Zapewne. Ja tylko zastanawiam się, czy nie słusznie by było naprzód wesprzeć Zwycięzcę, a potem dopiero stawiać mu żądania...	Kochana pani Pawłowa, alboto my wiemy czego to on się tak opóźnił? Może...	A, to dobrze!	Ale skąd wiesz, że wstał, aby rozmyślać? Mogło go zbudzić coś innego	No, to tak samo w Ewanelię nożyce wbić...	Z waszą łaskawą pomocą Wszystkie kraje chrześcijańskie czują, że nam posiłkować powinny, tak, jak niegdyś szły na krucjaty do Ziemi Świętej. I tu sprawa Krzyża naszą sprawą.	Ale czy ona zechce?	Kilkoro tego ledwie jest, bom się z Krakowa pokryjomu wymykał.	Ja by go nie męczyłem, chowałem by go sobie.	Prawda Ciągle nam przez drogę powtarzali, że tylko dlatego śpieszą, aby zdążyć na elekcję.	Zepsute młode świńtuchy! Co za fatalny przykład dla niewinnych chłopców o czystych duszach i wzniosłym sposobie myślenia, jak ty i ja!	Dziękuję panu za komplement	Na pamięć pełnego chwały ojca twojego i na ciebie, Najjaśniejszy Panie, który jesteś tym, którego kochani i czczę nad wszystko na świecie, przysięgam!	Przecie ja, proszę babci, wycinam tylko koperty, bo piszę list do tatki, ażeby już wracał	Wszystko? Co pan opowiada? Wszystko? Wie wszystko? To niemożliwe! Wszystko?	Ma się rozumieć, że i ja także	I tak często?	Tak powiedziałam! O Boże! Dalej, Tomku!	Tak!	Tak, panie kapitanie.	Tak, tak, w uczciwym domu	Przez ten czas pan hetman nadąży. Wreszcie, co bądź się stanie, myśmy przysięgą związani	A tatuś wie, dlaczego ja tak muszę zrobić?...	A! tak! istotnie oszaleć przyjdzie, lecz z królem niema wojny...	Toteż ja ciebie chcę tego nauczyć, moja duszo	Ależ, panie dyrektorze... Ja doprawdy... Może panna Jarszówna... Poplamiłbym panu cały wóz.	Gorzej będzie, gdy zima nadejdzie; już i teraz noce bywają nieznośne	Omyliłeś się tu o trzy centy. No, a czy ci kasa się zgadza?	A więc macie i czółno?	Hrabia Monte Christo? A jakiż on może mieć związek z pytaniem, które mi zadałeś?	A zowie się Sakowicz?	Bardzo piękne.	Był pan przy agonii, prawda?	Cholera! Czego ten drań jeszcze chce?!	Ja? Ile dziadek zechce. A pan?	Nic, Arnoldzie z Trevilu!	No, panie Eugeniuszu, wiedziałeś pan, gdzie raki zimują	Precz mi stąd, urwipołcie przejęte! Wracajcie pod wiechępod wiechę	Trzymam się.	A bękart?	A, ty spałeś, filucie?	Baum? Jaki, czego profesor? Też coś. Dyrektor świeżego powietrza!	Czyż chciałaś słuchać?	Hę?	Jutro.	Lecz czy będziemy mogli płynąć?	Mateusz mi pomoże, przyobiecał!	Nieszczęście!	O, i oszukiwanie wspólników!	Owszem, panie dyrektorze, czy mam poprosić?	Rekiny?	Was ist das, meine Herren?	Widzisz piramidy?	Wieczne odpoczywanie racz im dać, Panie	Właśnie w tej izbie.	Z przyjemnością	Zaspokoimy głód piraniami.	Zgoda, kapitanie.	„Hromada wełykij czołowik!” powiada przysłowie...
Och! Pan jesteś mężem stanu Równie zręcznym, jak trudnym jest pomścić kobietę, nie broniąc jej.	Nie masz czego jest to nowy, wielki ciężar na słabe moje ramiona.	Gdzie przebywa?	Po tych ludziach wszystkiego spodziewać się można. Muszę cię jednak objaśnić, kochany starosto, że między tym Ben Joelem i Cyranem istniała zadawniona uraza. Cygan zapragnął pewnie wyrównać teraz rachunki, a godnej jego siostrzyczce bardzo jest na rękę zrzucić odpowiedzialność  za to na mnie. Zresztą, czy ta wiadomość potwierdza się? Czy Cyrano został naprawdę zamordowany?	Pochlebca! Nieprawdaż, że ten sposób podróżowania jest zachwycający?  Bieg konia, powietrze, słońce: wszystko to rozwesela duszę i napełnia ją niezmierną słodyczą. Chciałoby się tak jechać bez końca.	Słyszałam to od pana Zgierskiego On przecież jest prawą ręką Solskiego.	Widzi pani tylko przeszłość, z pewnością jest ona ponura. No cóż, wyobraź sobie, że przyszłość może być jeszcze bardziej ponura.... straszna to na pewno... a może nawet krwawa!...	Ja pamiętam inne czasy, ludzi innych, Zakon pierwszy, taki, jaki on tu z Palestyny przywędrował... toć najlepiej powiedzieć wam mogę... do zguby go wloką! Boga nie ma już u nas; Zakonu mało; rycerstwo rozbójnicze; rozpusta! pycha! Im dalej, tym gorzej.	O, znowu jakieś wymijające odpowiedzi! Do diabła, zapytajcie mojego lokaja, a raczej człowieka, który od jutra już nim nie będzie. Wszyscy w tym domu tak mówili.	Prawda... śruciny siedzą pod skórą kiej mak... z daleka do cię wygarnął? Ho, ho! Kulas widzi mi się na nic już... kosteczki chroboczą ano... Czemuś to zaraz mnie nie wołał?	Przecież mówię panu, że przysięgam i że ust nie otworzę w tej mierze aż do śmierci pańskiej, daj Boże, ażebym to rychło mógł zrobić.	To tak teraz śpiewasz! Składałaś w sądzie przysięgę, popełniłaś więc krzywoprzysięstwo, powiadając, że prosię warte jest tylko osiem pensów. Wracajże zaraz ze mną przed pana sędziego i wytłumacz się ze swej zbrodni!	Ja ci dam myśleć! Masz! „Ja myślałem”! Patrzcież, on myślał! Czemuś nie telefonował? Czemu nie zapytałeś, co masz pisać? A wy, panie Kosztial? Jak pan może zamieszczać coś podobnego? Pan także pewno myślał? Novotny!	Dość droga, ale za to ma się pewność, że nie ma w Warszawie lepszej kosmetyczki. A czy nie próbowałaś mu wykraść tych listów?	Nie, Antosiu, ty nie jesteś zły; ale dobra wróżka musi cię wziąć pod opiekę.	Słusznie użyliście słowa „nieporozumienie”, miłościwy małżonku lecz istnieje ono li między wami a mną, co zaraz wyjaśnię. Czynsze dzierżawne, za życia ojca waszej królewskiej mości ustanowione, a sądzę, że nie zaręczylibyście mi słowem, czy jeszcze nie za dziada waszego, króla Jagiełły, są śmiesznie niskie. Nakazałam memu pełnomocnikowi Grzymale przed trzema laty, by je podniósł, a w tym roku otrzymał takież samo polecenie i rozkaz, by wolę moją ściśle wypełnił.	Nie chcę. Muszę jeszcze mówić z tobą. Taki ból straszny... tu w piersi...	Oj, Boże, trudno to tak nazwać. Jestem ogólnie osłabiona i to wszystko. Nie mam apetytu i wydaje mi się, jakby mój żołądek z czymś walczył.	A bo co! Nie podoba się może?	A to nie wiesz o listach?	A więc to panna Wandzia przyniosła wodę z sokiem z kuchni do pokoju?	Chciałem zobaczyć się z tobą i powiedzieć, że między moim chłopstwem krążą jakieś nieprzystojne gadaniny o zniżeniu podatków czy o czymś takim... Pragnę, ażeby dowiedzieli się chłopi, że ja im podatków nie zmniejszę. Jeżeli zaś który, mimo ostrzeżeń, uprze się w swej głupocie i będzie rozprawiał o podatkach, dostanie kije...	Do łodzi!	Głos słychać, osoby nie widać. Cicho.	Ja bym nie ufał maszynom u nas wyrabianym.	Jak to nie może być?	Kiedyż pan wraca do Berlina?	Kochana Mela, ja wiem, dlaczegoś nie mogła spać Potrzebowałaś trochę myśleć o nim, ja to rozumiem.	Nie chcę ja też marnować porządnego spirytusu Okazał ci się on dziś w nocy dobrym przyjacielem... inaczej, wedle mego mniemania, tkwiłbyś jeszcze dotychczas na onej skale. Co więcej, jako człek tak przenikliwy, pewno zauważyłeś, że Alan Breck szedł dziś krokiem raźniejszym niż zwykle.	Nie gorzej niż było w drodze człek się przynajmniej wyspał na własnych śmieciach.	Nie myśl o Grzesikiewiczu, to cham, prosty cham. Dobrze, że się tak stało, bo teraz czuję, że nie byłabyś za nim szczęśliwą. Prawda, co to za rodzina	Nie wpuścicie? Ino rygiel odsunąć... co wam szkodzi?	No więc dobrze Żyjmy jak dobrzy przyjaciele. Zejdźmy wszyscy do sali na obiad; po obiedzie zagramy w loteryjkę po dwa su. Bawmy się. Co, żonusiu?	Pani! Nazywa mnie pani! Egoista! Widzi moją rozpacz i udaje, że nie rozumie!	Pójdę po niego, zwlekać nie można!	Temu mi się wierzyć nie chce...	Wiecie warunki rękę wam dam, więcej nic. Żadnej mocy nademną. Po ślubie natychmiast wyjeżdżamy za młodym królem do Wilna.	Wiele dni upłynie zanim czerwone kabaty pomyślą o przeszukiwaniu Corrynakiegh; toteż musimy teraz posłać wieść do Jakuba, on zaś musi dostać dla nas pieniędzy.	Tak! Ale skąd masz takie dokładne informacje?	Dobry wieczór Z tej okazji daj pan większe piwo, panie Malinowski.	Ejże, panie, panie!	Kiedy prawda, moje dziecko, a co prawda, to prawda! Zaraz na nią zawołałam: Patrz! patrz! podnosi rękę	Nauczyłem się kochać je i ją kochałem, i ona je kochała Raz, dwa razy na rok czasem, to idę poprawiać trochę przy nich, poobcinać suszki, obkopać korzenie... Dziko teraz rosną, ale były w bogatą ziemię sadzone, więc dużo z nich żyje.	Tak. Czy masz jakiego przyjaciela, u którego zegar się spóźnia?...	Także robota! co tu ma błazen przed oblicznością Pańską?	W Wersalu byłem dwa razy tym właśnie tramwajem, który wydał mi się bardzo dogodny. Idzie wprawdzie wolno, pewnie dwa razy wolniej niż wagon kolejowy, ale za to daje możność obserwowania okolicy i Sekwany.	A czy Henryk mówił panu, że jak najprędzej chciałabym się z panem widzieć?	A moje obecne życie?...	Aha	Bobry.	Byłem w gospodarstwie. Robiłem przegląd.	Bóg trójcę lubi!	Chce mnie pani przezwyciężyć w dość tani sposób...	Chodźmy, dam panu smoczej kawy.	Co go może najgorszego spotkać, to waćpanów kompania!	Co?	Cóż to za jedni?	Dzieciaku! Byłżebyś zazdrosny o Cygana?	Długom jechał siłasiła (daw.)	Ha ha ha auf Ehreauf Ehre (niem.)	He!	Hę?...	I ręce, i włócznie, i krowy?	I zostawisz mnie pan potem samą?	Jak Boga kocham, Prout pofagasował staremu! To już dwulicowość z jego strony. Wcale to niepięknie wciągać starego w wewnętrzne spory klasowe.	Jak to po prostu „huuu”?	Jurek, zaśpiewaj nam co	Józef Domaszko.	Kawałeczek chleba, jeśli kurczęta w tych przeklętych grotach mają ceny z księżyca.	Każ sobie dać płaszcz!	Kiedy będziesz żonaty, zrobimy próbę na twojej żonie. Uczynimy to, dla miłości Bożej, skoro nam dajesz takie zbawienne przepisy.	Kto jesteś?	Macie to klucz od komory?	Na własne oczy.	Niech ci Bóg zapłaci! pozdrów mi wszystkich i uściskaj ode mnie!	No, było podziękować	O znam!... Zupełnie taka sama była u pani tam w pokoiku...	Obu Dziękuję pani, napiłbym się chętnie jeszcze.	Ostro się trzyma	Pociejów milionerski	Połóż na umowie z panem wczorajszą datę, aby Lousteau już był związany tymi warunkami.	Proszę o głos	Smarkacz, smarkacz! Nibyś ty dorosły! A pamiętasz, jakeś zmykałjakeś zmykał	Słucham cię. Robisz przez cały dzień minę tak śmiesznie tragiczną, że aż mi wstyd za ciebie.	Słusznie, mości Don Kichocie dam ci to zadośćuczynienie jak najchętniej. Dziwna to wszelako rzecz widzieć jednocześnie dwóch Don Kichotów i dwóch Sanchów tego samego nazwiska i z tego samego niby kraju, a tak różniących się twarzą, uczynkami i obejściem. Wątpię prawie o tym, com widział, i zdaje mi się, że to sen być musiał.	Tak czyje imię pohańbić!... Jeden Bogusław to potrafi!	Tak, lecz posuwając się w głąb nieco, spostrzeżesz pan to osobliwsze zjawisko. Przypominam sobie, żem widział Zatokę Tor zupełnie czerwoną jak krwawe jezioro.	Tak, pamiętamy	Tak, tak, pan to już bardzo dobrze rozumiesz.	Trzeba mu podsunąć taką kochankę, ażeby o tym wiedziała	Tylko dorośnij.	W takim razie trzeba płacić siedemset rubli...	Wacek! Wacek!	Wiersz?	Witam pana jakże zdrowie?	Więc cóż w redakcji?	Więc wszystko mów!	Właśnie chcę panią pożegnać.	Z panem Bohuszem?	Zostaw pani majątek, a ocalisz życie.
Nie o to nam też idzie, jaką ideę marzyciel wydłubie ze swego mózgu, pasującą do życia jak pięść do nosa, lecz o mądre urządzenie istotnego życia na zasadach najmądrzejszego współżycia.Ojczyzna, Państwo, Patriota, Polak	A potem?... Zdaje mi się, że dalszy ciąg jest nie mniej jasny: „Zabranie pakunku zakończone... towarzysze odjechali z nim i będą czekali na instrukcje do ósmej rano. Wszystko w porządku”. Więc cóż ci się tu zdaje niejasne? Wyraz „pakunek”? Ba! Trudno było pisać „pan Beautrelet ojciec”. Więc cóż? Sposób w jaki dokonano tej operacji? Cud, dzięki któremu twój ojciec został porwany z arsenału mimo swych dwudziestu gwardzistów? Ba, to było dziecinnie proste. I koniec końców pakunek został wysłany. Co ty na to, mały?	Całkiem po prostu nie ma ciebie, to mogą zabrać twoją fortunę, bo kto wie, jakie tam prawa. Ale ja cię tak nie zostawię; kiedy cię głos serca woła za Zosią, to jedź już z Panem Bogiem za nią, ale ja zaraz jutro pojadę do Bóbrki. Tego tak nie można zostawić, bo kiedy nieszczęście zechce, to wszystko możesz utracić, a tak, na razie przynajmniej, choć gotowiznę ci uratuję i przecie coś zrobię około twojej sprawy, a kiedy nie, to choć się dowiem o wszystkim.	Pan jest idealistą. Myśmy myśleli, że z pana człowiek praktyczny. Pan skazuje się na śmierć dlatego, że boi się pan, że się zarazi kilku Amerykanów. Nie bierze pan pod uwagę, że jednocześnie uratuje pan paruset innych godnych Amerykanów z kapitałami, uwięzionych tu, w Paryżu, których gotowi jesteśmy zabrać z sobą do Ameryki na naszym okręcie. Zresztą, jeżeli z pana już taki humanitarysta, to dlaczego pan nie pożałuje tych trzech tysięcy Żydów, którzy, jeżeli nie wyjadą, to też zarażą się i wymrą.	A to Walentyn! I jego dziki brat, Orson; idą tu obaj! A ten, jakże się on nazywa... no ten, którego położono śpiącego u bram Damaszku? Czy go nie widzisz? O, koniuszy sułtana, postawiony przez wróżkę na głowie nogami do góry... Ha... ha... wciąż stoi na głowie! Dobrze mu tak! Bardzo mnie to cieszy! Jakim prawem chciał się żenić z córką sułtana?	Jeżeli smutna, to po co? Wcale mi nie zależy na teatrze, byle pan... byleś ty był ze mną.	Gdym po bitwie i naszej wiktorii widział w Tuhajowej kwaterze w łyczkach mego pana i dobrodzieja J. W.J. W. Mikołaj Potocki, zwany Niedźwiedzia Łapa, herbu Pilawa (ok. 1593–1651), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny w latach 1646–1651)., zaraz on mnie niewdzięcznikiem i Judaszem mianować raczył. A ja mu na to: „J. W. wojewodo! nie jestem ja niewdzięcznikiem, bo gdy już w twoich zamkach i dobrach zasiędęzasiędę przyrzecz mi jeno, że się nie będziesz napijał i dlatego ich szczędzi dziś popr. forma M. lm: Tatarzy. już w ordynku. Gdzie tedy życzysz jechać?	Jeśli tylko Hiszpanie nam na to pozwolą. Widziałem, że na ląd zszedł czterdziestoosobowy oddział.	Juści trudno, żebyście co z onego czasu zapamiętali ani was może na świecie jeszcze nie było.	Za siedmiu górami, za siedmiu rzekami i morzami jest zamek ponury, otoczony murem wysokim. W ciemnym pokoju na złotej tacy leży głowa, która wydaje rozkazy; nie ma ani rąk, ani nóg, ani serca, ani oczów. Bo dawno, dawno zbuntowany czarodziej odciął głowę od tułowia, ale ona żyje.	Co powiesz na to, moja droga wszak majątek, w którym mieszka rodzina pana de Rastignac, leży niedaleko od Verteuil nad Charente. Dziad stryjeczny pana de Rastignac znał osobiście mego dziada.	Przyszłej nocy. Zdaje się, że na statku nikt już nas nie pilnuje. Jakieś odrętwienie ogarnęło wszystkich. Czy pan będzie gotów?	Tylko uważaj pan, jak ten półgłówek zainteresował ludzi. Pachciarz z Zasławka mówił Szlangbaumowi, że furman nieboszczki prezesowej widział niedawno Wokulskiego w lesie zasławskim. Opisywał nawet, jak był ubrany i na jakim koniu jechał...	Wszystko rozumiem, co mówisz, a jednak nad niczym nie chce mi się zastanawiać. Obawiam się, że zdołasz znudzić mnie prędko ględzeniem o twej niby-to-byczości. Byk jest albo go nie ma. To się widzi od pierwszej chwili. Byk jest gwałt, ryk, wesele, zwycięstwo, krew, śmierć. To się czuje od pierwszego wejrzenia.	Głupstwo! Nie rozumiem tych półśrodków! I na co tutaj kobieta? jakaś komediantka? co ona potrafi? Lepiej by było rozbić ten dom jego w Warszawie na piargi i wziąć, co trzeba, przemocą.	Cóż zrobił z majątkiem? liczyli go lekko na dwieście tysięcy.	Kot wykrzyknęła radośnie i zaczęła skakać wokoło, zaglądając raz po raz, by przyglądać się śmiesznym ruchom ośmiu kociąt, które bezustannie przewalały się w koszu, właziły na siebie i znowu spadały.	Przecież na takie figury dzielą się nasze pola, a jeometrowiejeometrowie (daw.)	My żartujemy, a świat ginie! Ale pod Zamość musicie waszmościowie naprawdę jechać. Mam wiadomości z kozackiego obozu, iż gdy tylko wybór królewicza Kazimierza będzie promulgowanypromulgowany (z łac.) członek pocztu, sługa., ilu będzie do ekspedycji potrzebował. Zresztą prześlę mu przez was permisję i dam list, bo mi jego szczęście wielce na sercu leży.	Ach, Boże! Czyż okoliczności zewnętrzne nie przeważają zazwyczaj wszystko to, co my sami możemy!	Jak Boga kocham, doświadczam emocji słuchając!... Nigdym nie myślał, że tak można zabawić się przy podobnej rozmowie... Zaraz wrócę...	Nie słuchajcie, moje dziateczki. Jegomość żartuje! Chodźcie-że do nas! A jakież to ziółko u ciebie w ręku, Haneczko? Może naco sposobne?	No, jak chce, to i żeń się. Cóż to za porządek, żeby chłop bez baby był.	Idźcie wprzód na górę, zapukajcie do pana i przekonajcie się, czy jest u siebie.	Starszy pan! O mój Boże, przylatujemy, a tu pan nieżywy, a panienka na ziemi...	Bynajmniej Czy to nie Dan O’Connell powiedział, że jeśli człowiek urodzi się w stajni, to jeszcze nie staje się przez to koniem? Aż do szpiku kości jestem wyspiarką.	Tego to już za wiele!	Zapytuję się, czy należy nazywać Maciusia królem, jeśli pozbawiony został korony przez swoich poddanych, a państwo utracił w ostatniej wojnie? Lord Pux nazywa Maciusia królem i zdaje się go traktować na równi z nami. Więc proszę postanowić, czy słuszne jest, abyśmy z Maciusiem naradzali się co do dalszych losów Maciusia. Maciuś jest naszym jeńcem. Maciuś utracił królestwo, które...	Dobrze wobec tego pędźmy ku niej. Zwą ją Ben Alder; jest to dzika, opustoszała góra, pełna wzniesień i wądołów, a jeżeli uda się nam do niej dotrzeć przed świtem, może zdołamy się jeszcze ocalić.	A ino! ale pierwszy z mych oficerów zginął... asan sam najlepiej wiesz, jakim sposobem. Nikt z nas pozostałych przy życiu nie jest obeznany z tutejszym wybrzeżem, a jest ono bardzo niebezpieczne dla okrętów.	Wiecie, gdzie uciekł, panie Fok, i nie mówicie tego zaraz, a my czas tracimy! Gdzież on uciekł? On nie mógł daleko uciec; w którą stronę on uciekł?	A przepraszam ale słowo kapłańskie jest jak zefirzefir	Już i rządca robi plotki. Kostyński jeszcze żyje, za mieszkanie zapłacił, dla dzieci sprowadził opiekunkę. Ja w tym nie figurujęfigurować (daw.)	Ach! nie opuszczę cię już... Nie wiem, skąd mi się bierze tyle odwagi!	Bo oni nigdy niczem innem być nie mogą i nie będą Ciebie zdzieciniałego starca uwodzą, mnie nie potrafią.	A wie pani, że on najwyraźniej w świecie sunie do pani w koperczaki? To są konkury według wszelkich reguł wiejskich tradycji.	Czy Fabianu język tak świerzbi, że przyszedł tu nie w czas o takich rzeczach gadać?	Czy pamiętasz, panie hrabio, coś mi przyrzekł? Upewniłeś mnie, że ta scena nie będzie miała dalszych następstw i że odesławszy Manuela do więzienia... wypuścisz go stamtąd natychmiast.	Cóż to za ląd?	Cóż zdaje mi się, że piratów nie ma w zagrodzie.	Dziękuję, ja idę spać Ani się pokazuję, nim ty jej nie przygotujesz. Ślicznych bym rzeczy się nasłuchał z pierwszego impetu!	Hm! rzekł, juściżby to dobrze było zarobić tak wiele złota	Nie ma dziadka.	Nie, toby było nieporęcznie zdejmować tutaj tę suknię. Rozbiorę się u siebie za chwilę.	Tego nie uważałam nigdy.	Więc już pan nie żałuje, że został pan w Warszawie?	Ślicznie wyglądasz, cóż to za suknia!...	A te dwie maluśkie to takie przylipne.	Gotów jestem to uczynić lecz chciałbym być jeszcze pewnym jednej rzeczy?	Jak one wyglądają?	Kolego widzę, że mi nie wierzysz. Przecie czeka nas obu jednaki los.	No to możemy iść razem...	Owszem, jak najchętniej. Proszę mi tylko powiedzieć, dlaczego zarazem Kalibany z wami walczą?	Takaś to ty, jagódko, taka! stał. z przywartymiprzywarty (daw., gw.)	To ładnie, włożyłaś niebieskie oczy koloru swojego paska.	W to nam graj!	Co?!... Ach, prawda, że baronowa tu mieszka... Chciała nawet kupić ten dom...	Mistrz Henryk von Plauen wiem, że obmyśla środki ku temu, ma nawet zamiar rozpocząć wojnę z Polską	O wstawienie się za mną. Od miesiąca już jestem bez posady, a żona, dzieci...	Tędy aż do katedry dojść można. Jest tu długi korytarz, który się kończy ganeczkiem niedaleko wielkiego ołtarza. Z onego ganeczku królestwokrólestwo	Zaiste los tego indywiduum mało mnie obchodzi. Ale przeciwny jestem karze śmierci.	Obecnie muszę zaraz iść i co trzeba... i co się da, pozałatwiać.	A czort ją wie!	Ale pocóżby mnie wzywał osobiście, gdyby szło tylko o napis, który lada dworzanin mógł zamówić u mnie?	Bo lubi, żeby ją podziwiali	Co będziesz robiła przez wakacje?	E, nic. A co ty tutaj porabiałeś?	Ho! ho! wróci ona, bo się jéj jeszcze boją.	Lepiej się trochę jedzie niż przed piętnastu laty ojcze Léger, co?	Panie doktorze!	Powiedzmy ściśle, tym szacownym czystym odbiciem. Ale czy makulatura, w której księżna zapomniała rękawiczek w gaiku, należy do czwartego tomu? Do diaska! jedźmy dalej.	Przypominam sobie	Tak trudno jest wiedzieć o kimś wszystko	Wasza córka jest w mocy braci, a pod opieką Szomberga i Markwarta	A do kogo chcesz pisać?	A ja w tej chwili myślałem, że grozi mi jakaś nowa choroba... Chcesz cygaro?	A, pan Porriquet?	Ach, tak, książę de Luksemburg w Montmorency odprowadzający pana Coidet w stronę Paryża...	Ależ Henryku!...	Bardzo możliwe, bardzo możliwe! I ja domyślałem się w tym jakiejś intrygi.	Boże drogi	Coś uczyniła wczoraj?	Czy wiesz, że musieliśmy zamknąć ulicę Mixa?	Czym posłużyłeś się do tych prób?	Dam ci spróbować, mój przyjacielu, i wtedy zobaczymy, czy będziesz się krzywił.	Dzisiaj rano.	I ja poznam go natychmiast	I zabija bażanta w powietrzu	Juljo!	Messuo!... Ach, Messuo!...	Muszę.	O, ar negąsdino Onutę?	Podoba się panu ten dom, prawda?	Podstęp	Pojedziemy do dalekiego kraju do Ameryki pojedziemy. Tam będę ci mówił z pamięci wszystkie stichy.	Ponopono (daw., gw.) wóz pleciony z wikniny. napitków.	Waść przecie znajdziesz jaki fortel?	Wszakżeś chlubnie zdał egzaminy. Wolnyś!	Wszyscy po trochu, a Kessler, Bucholc, Müller najwięcej.	Znajdziemy go, znajdziemy
To jest właśnie ta opowiastka, panie Bondy. Zaczęło się od tego, że łowiłem perły na Tana Masa... Albo gdzieś tam. Yeah, to była jakaś inna wyspa, ale to jest na razie mój secret, młodzieńcze. Ludzie to straszni złodzieje i człowiek musi uważać na to, co mówi. I kiedy ci dwaj przeklęci Singhales odcinali pod wodą shells z perłami...	Bo leżę jak kłoda albo jestem zabity na duszy, i wszystko mi jest jedno. Jest „taka” myśl, ale cóż z tego, że jest? Po cóż ona i na co komu się przyda? Niech przepada wraz ze mną!	Ależ proszę pana cóż znowu!... Tym bardziej że ze stanowczą propozycją przyjdzie do panów adwokat baronowej. Zresztą nie o mnie chodzi... To, co mam, zupełnie mi wystarcza... Ale znam pewną ubogą rodzinę, której na moją rekomendację panowie zechcecie coś...	Przyjeżdżałem, bo przyjeżdżała matka, a matka po śmierci ciotki Heleny przyjeżdżała dlatego, że wuj nie płacił procentów. To wszystko nie ma się nic do rzeczy. Suma tkwi na hipotece od dwudziestu jeden lat. Z procentami zaległymi wynosi około dwudziestu czterech tysięcy rubli. Dla okrągłości niech będzie dwadzieścia równo	Daj Boże! I teraz wierzę, że mama nazad do nas powróci, kiedy waszmość przyjechał. Ale chodźmy do dziadka, on się bardzo ucieszy pana Marcina przybyciem.	Ależ Pencroffie to nie nasza wina, że zwierzę uciekło. Mówię ci przecież, że przewróciliśmy je na grzbiet!	To ja wiem że do śmiechu o towarzysza nie trudno, ale kiedy płakać przychodzi, to już zawsze człowiek sam tylko musi.	Jestem Anna Stokowska Dowiedziałam się, że tu są dzieci pana Jana: Anielka i Józio. To moi siostrzeńcy.	Pan Zagłoba niepotrzebnie wprawdzie oskarżał swój język o lenistwo, bo od świtu mełł nim bez przestanku, ale spać chciało mu się istotnie. Jakoż gdy siedli znowu na koń, począł zaraz drzemać i żydy wozićżydy wozić wysokie siodło., a na koniec usnął na dobre. Uśpił go trud i szum traw rozchylanych piersiami końskimi. Helena zaś oddała się myślom, które w jej głowie wichrzyły się jak stado ptactwa. Dotychczas wypadki tak szybko następowały po sobie, że dziewczyna nie umiała zdać sobie sprawy ze wszystkiego, co ją spotkało. Napad, straszne sceny mordu, strach, niespodziany ratunek i ucieczka dokąd? Do Zołotonoszy	Czy komuś nie zależało na tym, abyś nie został kapitanem „Faraona”? Czy komuś nie zależało, abyś nie poślubił Mercedes? Odpowiedz najpierw na pierwsze pytanie, bo porządek jest kluczem do rozwiązania wszelkich kwestii. Czy komuś mogło zależeć, abyś nie został kapitanem „Faraona”?	Jeśli tak, to niech sobie żyją. Nie domyślą się nigdy, jaką im oddałeś w tej chwili usługę. Zresztą, gdybym ich skazał, musiałbym wziąć na ich miejsce innych.	Przyznaję, że nie. Co tu jest strasznego?	Ależ pani! Raz pani wzięła Laforgues’a i czytała mi jedną „complainte”. Pani lepiej deklamowała ode mnie. Zresztą w pani jest pyszny materiał na aktorkę...	Co to za modlitwa?	Cóż to za potwory!	Uważano za Propedeutykę do wszelkiej umiejętności methafizycznej. Logikę zwano także filozofią formalną. W rozpoznaniu władz człowieka, zgadzano się na wiedzę (conscientia), zmysłowość i umysł.	Doprawdy? Kogóż to pan uważa za mych poddanych?	Skoro zastępuje ojca, to tem samem odpowiada za wszystko.	Wcale nie. Jest to po prostu srebrzysta masa łuski płotkowej zebrana z wody i przechowana w amoniaku. Nie ma ona żadnej wartości.	Nie przypuszczam, żeby aż do tego doszło. Zresztą gotowa jestem złożyć wieniec za 25 franków na pańskiej świeżej mogile i iść za karawanem w czarnej sukni. Mam wcale ładną czarną suknię.	Tak jest, mój przyjacielu a działanie nitrogliceryny będzie tym potężniejsze, że granit jest nadzwyczaj twardy i będzie stawiał większy opór sile wybuchu.	Ja dopiero z Karlsbadu Panie! ile przystojnych kobietek! Dziś jadę do Buczynka... Widziałem już Połanieckiego i wiem, że córka zdrowa; ale on się jakoś ściągnął.	Wiem. Mówił mi. Mówił mi również, że perspektywa pozostania tutaj tak pana przeraziła, że aż się pan bronił rękami i nogami.	A jakże. Ale on nie łgał i nie oddawał mnie na powrót w niewolę.	Gdzie? dokąd? do jakiej? ale ja o niczem nie wiem! Na rany pańskie! Ja tu przecie stróżem jestem!	Jak zwykle!... Gniewoszówna nie pójdzie dziś na spacer, tylko z mamą porachuje bieliznę i robi rejestr, który da do podpisania ojcu, gdy ją odwiedzi. Wieczny nieład!...	Nie wiem czy zbłądziłeś, sądząc przychylnie postępek tak niezwyczajny jak mój; ale nie wiem, czy ja się nie omyliłam, wierząc, że mi oddasz sprawiedliwość?	Nie wyrzucaj mi mojego przyjazdu, ojcze, bo jeśli tu jestem, to dla ciebie i być może zdołam cię ocalić.	To mnie najmniej obchodzi, co oni sobie pomyśleli	A cóż nam to szkodzi?...	Czy mama Sib zgadza się także?	Jak pojąć? przerwał Suchy głupiec! łapie cień znikomy! drugi oddaje serce rozpuście i roskoszom! serce jego siedzi w pokłonach ów zaś nakoniec chwyta złoto, garnie go, porywa, zbiera, i na cóż? żeby nań popatrzał, przeliczył i schował	Lewo na burtę! Statek nieprzyjacielski w polu widzenia! Przygotować się!	Lubię słyszeć podobne rzeczy z takich ust, jak twoje, bo jeśli kto, to ty miałeś naprzód sposobność porównywać, a powtóre jesteś raczej pesymistą.	Panie hrabio, ja pana dobrze rozumiem, oho! To niby względem ojca Léger?	Rozbałamuca pan ludzi, nic więcej Nikt nie pójdzie za pana przykładem.	Tak sądzę Skoro jednak rzeczywiście wszyscy tak ubóstwiacie panią de Ferrol, muszę znowu wyjść za mąż, aby stać się modną.	Z widłami do gnoju, chamy! Lepiej wam to przystoi niż szabla.	On zatracił własną ojczyznę i nie znalazł drugiej. Ale rozwinęła się w nim ogromna nienawiść ku zdobywcom. Słuchaj no. Ostatniej nocy zwierzał mi się, że... itd.	A teraz ja, Duża Stopa, skręcam tu w bok. Teraz chowam się za skałę i waruję tu cicho, nie ośmielając się nawet ruszyć nogą. Ogłaszaj swoją drogę, Mały Bracie.	A to w takim razie jak ja zostanę królem przez te wasze cuda, to moja JachnaJachna	Ach, więc jedziesz na spotkanie eskorty? Będę o piątej rano na balkonie, by zobaczyć, jak będziecie przejeżdżali. Tymczasem do widzenia!	I to Jungingen, Jungingen	Kali włazić na drzewo.	Masz specyalny talent w kierunku fikania... mógłbyś iść śmiało do cyrku i na trapez!...	Nie To kłamstwo. Kocham cię tak samo jak dawniej.	Nie, jest w swej kajucie.	Niewinna to omyłka i nic ona tak wymownemu kawalerowi nie ujmie...	Ona jest przecież zamknięta w więzieniu w Mantes.	Papciu! Wujaszku, wpadłyśmy na wyborny, doskonały pomysł!	To nie wieloryb Wieloryby i ja jesteśmy starzy znajomi i poznałbym zaraz ich ruchy.	To wracaj zkąd przybyłeś	Wiem, że ma sukienki różnych kolorów... czy więc ma i czarną?	Za dwoje czy za jedno?	Nie mam ani o czem, ani jak A co gorzéj, straciłem ochotę do życia, do wszystkiego. Cóż mi tam? Dla mnie niema szczęścia...	Ale ją pan kocha?	Cóż się kulą robi? Będę wojowała.	I co my teraz z panem zrobimy?	Mój Nieczujo! Zniknąłeś gdzieś jak kamfora; czy nie myślisz się nawet pożegnać?	Mój kochany my tu mamy swoich dostawców. Dobrze byśmy wyszli, gdyby nam przyszło kupować każdą kwartę kaszy od chłopów!...	Zabrałbym pana z sobą, rozumie się	Żebyś sprowadził do swojej stolicy 50 dzieci czarnych, żeby tak jak ja mogły się uczyć, a potem wróciły do Afryki i nauczyły wszystkiego wszystkie czarne dzieci.	Z mojego kapelusza nic się nie leje! Bo kapelusz nie śnieg! Z gorąca się nie topi!	Bo jesteś przecie wielki ryfa z małego miasteczka, gruboskórne drągalisko w cienkich kortach, szuja rodzima...	Był w PrzyłucePrzyłuka (dziś ukr.: Pryłuki)	Dziękuję bardzo.	Jak się nazywasz?	Klausti vėlyk tu manęs, kur aš nebuvau! Tankiausiai aš valkiojuosi prie Nemuno, ba tai mano gimtinė, ir Pilėnuose daug kartų buvau... Kiek aš čia suvinčevojau ir prisidainavau!	Nie ma. Już obluzowanobluzowan (daw.)	Nie rozumiem, co cię tam pociąga?	No i czego ci jeszcze brakuje? Twoje marzenie się ziściło.	No, i co z tego?	Spójrzcie tylko, jaka ona piękna!	Widzisz tę niezmierność i te miliony świateł bożych?	A Ejniki?	A!	Agnieszka! Nakryj no w ogródku	Być może. Zresztą wszystko mi jedno.	Czego chcemy? Chcemy oznajmić ci wolę Jego Wysokości. Czy widzisz ten firman?	Czy ja wiem, mój jegomość. Poszli daleko, jeszcze zeszłego roku, a wrócili latem.	Dorianie! Dorianie! Nie mów tak. Nigdy nie miałem równego tobie przyjaciela i mieć nie będę. Nie możesz być zazdrosny o rzeczy martwe, nieprawdaż? Jesteś piękniejszy nade wszystko!	Gotowa!	Jak on ślicznie mówi: mamusiu!	Jeżeli nie udaje.	Kocham cię i żyć bez ciebie nie mogę. O, ja nieszczęśliwy!	Mamy do czynienia z dowódcą zaprawionym w boju. Jak mało kto zna on wojenne rzemiosło.	Moiściewy, chleb daje rogi, a głód nogi, powiedają.	Nie miałem ochoty.	Nie u wszystkich, niestety, mieszkańców tego domu...	Nie wiem!	Niech będą przeklęte!	No, a jakie książki chcesz kupić?	Odejdźcie sobie Nie dla was są te moje sprawy.	Tak, niiii...gdy o tym nieee myyyy...ślałem	Widzieliście, państwo, coś podobnego?... Jaki elegant!...	Widzę go	Wprędce staniemy u celu,	Z jakiej operetki?	Znam go lepiéj od was	Żeby ich mór pobił!
Sam widzisz że rzucam na papier czyny bohaterskich zbawców Austrii, ale nic mi się kupy nie trzyma i wszystko z przeproszeniem do dupy. Mamy do czynienia z samymi iksami i niewiadomymi, które dopiero przyszłość wyjaśni. Prócz dawnych moich zdolności odkrył we mnie kapitan Sagner niezwykły talent matematyczny. Muszę kontrolować rachunki batalionu i doszedłem do wniosku, że nasz batalion jest zgoła bierny i że czeka tylko na jakąś okazję, żeby zrobić jakie takie wyrównanie ze swoimi rosyjskimi wierzycielami, ponieważ po porażce i po zwycięstwie kradnie się najwięcej. Zresztą to wszystko jedno. Nawet gdybyśmy zostali pobici na głowę, to i tak mielibyśmy dość dokumentów o naszym zwycięstwie, ponieważ jako historyka batalionu darzą mnie na tyle zaufaniem, iż wolno mi pisać: „I znowuż zwróciliśmy się ku nieprzyjacielowi, który już mniemał, że zwycięstwo jest po jego stronie. Wypad naszych żołnierzy i atak na bagnety był dziełem okamgnienia. Nieprzyjaciel, zrozpaczony poniesioną klęską, ucieka, rzuca się we własne okopy, a my kłujemy go bez litości, tak że w nieporządku opuszcza swoje rowy strzeleckie, pozostawiając w naszych rękach rannych i jeńców. Jest to jeden z najsławniejszych momentów”. Kto takie chwile przeżyje, ten natychmiast pisze do domu kartę i wysyła ją pocztą polową: „Dostali po dupie, kochana żono! Jestem zdrów. Odstawiłaś już naszego smyka? Tylko go nie przyuczaj, żeby cudzych ludzi nazywał tatą, ponieważ byłoby to dla mnie bardzo niemiłe”. Cenzura przekreśli następnie zdanie: „Dostali po dupie”	Ja? Ot, pieniądze kosztowały mnie oko, to dosyć! Nie cierpię ich za to.	Pod kondemnatą? Uchowaj Boże! Dopiero miano wypisać dekret na mnie, ale uciekłem przecie.	Dla mnie rozstrzygnięte. Ale nawet przypuszczając, że, jak ty, Bohdanie, mniemasz, zaszkodziłaby głowie, jest jeszcze wzgląd, który czyni ją dla mnie konieczną.	Mój synu, ruszaj no, pozdrów ode mnie tę księżniczkę i oświadcz, że Rycerz Lwa całuje ręce jej wielkości i poświęć ramię swoje na jej usługi, tylko pomnij, kochany Sancho, abyś, mówiąc do tak dostojnych uszu, nie mieszał ustawicznie do słów swoich niezliczonej liczby ordynarnych przysłów, które co chwila sypiesz jak z worka.	Bądź pan spokojny żona moja ubóstwia mnie, jeszcze czas.	Nigdy nie polowała na chłopców ale chętnie by wyszła za mąż, jak każda inna. Cóż by ją inaczej ciągnęło na Zachód, w opuszczone miejsce, którego jedyną zaletą jest, że jest pełne mężczyzn, a mało ma kobiet? Nie przekonasz mnie!	Pan ze mnie żartuje.	„W trzydziestym trzecim roku panowania jego świątobliwości Mer-amen-Ramzesa Nil opóźnił się z wylewem. Chłopi, przypisując to nieszczęście czarnoksięstwu cudzoziemców zamieszkałych w prowincji Hak, zaczęli burzyć domy niewiernych Żydów, Hetytów i Fenicjan, przy czym kilka osób zabito. Z rozkazu jego dostojności nomarchy winnych stawiono przed sąd, dwudziestu pięciu chłopów, dwóch mularzy i pięciu szewców skazano do kopalń, a jednego rybaka uduszono...”	Zrozum, że muszę wpierw zyskać pewność, czy mnie nie uczyniła mordercą!	Powiedzże mu, aby miał nóż w pogotowiu; ty stań po lewej, nie spuszczajcie oka ze mnie.	Zbyt wiele by mnie ta próba kosztowała. Nie mam na nią sił.	Słuchaj, Jagna, nie mówię ja o Cztanie i Wilku, bo to grube chłopiska i nie dla ciebie. Tyś teraz dwórka!... Ale wedle tegowedle tego tu: myśleć.?	To stary zasłania, nie ona Ona wygląda przez szpary między firanką a oknem. Zresztą, proszę pana: jeżeli pannie Leokadii wolno drzeć się na całe podwórko, to znowu Maleski i Patkiewicz mają prawo chodzić po swoim pokoju, jak im się podoba.	Fe, to do pana nie podobne! Przypuśćmy tedy, że pan już posiada skarby Krezusa, coby pan zrobił z tym ciężarem?	Nie śmiałam cię fatygować, bo... to wędrowni aktorzy...	Pod Vlaszimiem, posłusznie melduję, panie feldkurat był dziekan, który miał tylko posługaczkę, od czasu gdy mu stara gospodyni uciekła z jakimś młodym chłopcem i pieniędzmi. Ten dziekan na stare lata zabrał się do studiowania pism świętego Augustyna, o którym się mówi, że należy do ojców Kościoła, i wyczytał tam, że kto wierzy w antypody, winien być przeklęty. Więc przywołał posługaczkę do siebie i powiada:	Tyle czasu pana nie widziałam Spoczątku dochodziły choć wieści o panu. Tak się cieszyłam, że dobrze o panu mówią, że stał się pan wybitną osobistością w partji. Bałam się, by nie spotkało pana co przykrego, ale ja wiedziałam, że taki człowiek, jak pan, musi wkońcu wejść w życie i zająć swoje właściwe miejsce. Odkąd niema Marjetki, już i wiadomości o panu ustały.	Jest pan zupełnie pewny, że to był kiedyś człowiek?	Nie mogłam odmówić panu Brochwiczowi. Zresztą bal to jak bitwa: zdobywa ten, kto pierwszy przychodzi.	Wy wiecie, Szwejku, co to jest pucybut. Więc przypatrzcie się dobrze temu nowemu i powiedzcie mi, co on zacz. Zawieście słuchawkę.	Nie, na szczęście nie. Umarłabym ze strachu, przecie wiesz, jak bardzo trupów się boję. Zabrali do prosektorium. Co za kompromitacja! Co za skandal! Nigdy mu tego nie daruję. Żeby człowiek w jego wieku mógł popełnić podobny nietakt i popełnić samobójstwo, i to w taki wstrętny sposób!...	Jako wy wszyscy zdrów jak ryba i dosyć wesoły był... Ino mi nie chciał mówić kto on... a zlitowalibyście się nademną, gdybyście mi jego nazwisko dali...	Wy?... wy!... Cha! cha! cha!... Wy wciąż myślicie, że ten młodzik nawet nie przeczuwa naszego traktatu... A ja... a ja... cha!... cha!... cha!... ja pozwolę się obedrzeć ze skóry i wbić na pal, że on już wszystko wie.	Bo Zakon to taki rycerz!	Ha, to świnie zdrożeją, bo jaki taki chciał będzie wsadzać do karmika.	Jak to po co?!	Starościcu kochany przykrą mam misją, ale cóżeś powiedział, to obelga!	Szkoda, że nie możemy zobaczyć na własne oczy, czy są jakie działa w tamtej stronie, na wprost Targówka. Ale nie ma już czasu. Spieszmy się!	Słuchaj, Zachar! to my już minęli KudakKudak (nazwa z tur.) pyta pan Skrzetuski.	To nie jest prawne rozwiązanie.	To prawda! To prawda! Słowo w słowo prawda! Wierzyli oni w Boga, ale silniej jeszcze w diabła, czary i gusła! Wszystko zboże szło na wódkę i końca nie było niedoli. W większej części brudnych chat panowała stale nędza, ciągła troska czyniła kobiety kłótliwymi, a złe stosunki domowe popychały mężczyzn do pijaństwa. Nie umieli uprawiać pola ni hodować bydła. Bali się szlachcica, a drwili z proboszcza. Cóż miałem robić, skoro nie rozumieli, co do nich mówię z kazalnicy, i nie wierzyli naukom moim. Przy tym nie miałem się kogo poradzić ani nikt mi nie dodał otuchy.	To są, mości panie, polskie drogi. Ale jakoś i takimi zajedzie, skoro się uprzeć. Co mówię? Wjedzie tam, gdzie, zdawałoby się, tylko czarownica na łopacie doleci...	Czy to ty prezydowałeś na tej naradzie?	Cóż to zowiesz dobremi warunkami??	No, to mi żegnaj!	Sprać jedną i drugą, to by wnet przestały plotkować.	To moja broń!	To teatr. Jutro grają.	Zośka już do nas nie przychodzi. Mama się na nią pogniewała... Maryśka, bo wybijesz szyby!	Hej my tu jechali nie śpiąc, nie jedząc, koniom nie popasając, po to, by na pale w obozie Jaremy poszli?	Ba! Ale jak się dostać do takiego pokoju?!	Wesoły, nie wesoły, pies z nim tańcował! Ale widzisz, on mi nawala w parafię.	Wiem o tym; sądzę jednak, że nie sędziego tu spotykam, lecz przyjaciela?	A może o zebranie! Naczelnik się wygrażał, a strażniki już się tu i owdzie przewiadywały, kto Lipce buntuje	Dziękuję pani, istotnie lepiej się teraz czuję... i... i lepiej mi się powodzi A przybywam tu do pani z wielką prośbą...	Zróbmy więc próbę, Pencroffie Myślę jednak, że do tego doświadczenia powinniśmy do niej użyć nie zwykłego prochu, którego zapasy wolałbym oszczędzać, ale piroksyliny, której nam nigdy nie zabraknie.	Nie, nie! niech się dola spełni, nie ucieknę ja od niéj.	Jeżeli są winni, Najjaśniejszy Panie, oddani będą w ręce Waszej Królewskiej Mości i postąpisz z nimi, jak uznasz za właściwe. Czy Wasza Królewska Mość ma jeszcze co mi rozkazać? Słucham i spełnić jestem gotów.	Mój panie! odparł dumnie siedzący na Muni młodzieniec, jużciż go nie ukradłem!	Nie wyjdzie już stąd, ukochany mój.	Od tego są łodzie chyba że się mylę.	On napisał książkę, za którą mu jakiś uniwersytet w Niemczech dał złoty medal.	Przed wieczorem! Dziękuję waszej książęcej mości za Prudy...	Przy ładnej dziewczynie może łatwo znaleźć się kilku zawalidrogów z giętkim żelazem w silnej łapie.	Tu się powiesił, na tym haku... Okropne...	Nie można, panie, nie można. Właśnie w najciekawszym miejscu jestem, a pan jest jedyny, z którym da się o tym mówić.	Tak sądzisz? Jesteś bardzo mądra!... A więc uważaj. Prościutko stąd aż do galeryjki idzie steert... tak nazywamy tę wielką belkę a na końcu steertu znajduje się kierownica; skośne sztaby, złączone z obiema krzyżowymi belkami, wiążą wszystko. Jeżeli teraz obrócimy na dole kierownicę i przesuniemy naprzód, steert wykonuje taki sam ruch, a wskutek tego i kaptur się obraca. Zrozumiałaś?	Dagon mieszka w Pi-Bast, ale całe dnie wraz z innymi kupcami fenickimi przepędza w świątyni Astarty na pokucie i modłach...	I on często wyjeżdża do Auteuil?	Ja zasię co mam czynić?	Jak chcesz	Moody Spurgeon jest bardzo poważnym młodzieńcem Zajęty jest ważniejszymi sprawami, niż uszy. Jak wiesz, ma zostać duchownym.	Może w takim podnieceniu powstają i szybsze odruchy... Czy ja zresztą wiem?	Nie chodzi o żadne osobiste uprzedzenia do wicehrabiego, tyle tylko mogę panu powiedzieć	Nie przypominam sobie	Nie radzę zbyt długo!	No, nie zamawiaj, nie zamawiaj, panie bracie tylko pij.	O Beetle, Beetle, Beetle, mój złoty Beetle! I że ci sił starczyło!	Tak. Pomogą panu w pańskiej karierze. Jeszcze mogę powiedzieć panu dwie rzeczy: będzie pan żył bardzo długo i szczęśliwie, lecz nigdy nie będzie pan miał dzieci. Oto wszystko.	Wasza książęca mość obmyśliłeś wszystko jak należy, zaś tam pilniej trzeba w sprawy wejrzeć, a zatem Bogu waszą książęcą mość polecam.	Wybornie Dziękuję panu.	?...	A kiedy?	A pan także z wojny?	A potem?	A! teraz zrozumiałem!	Alejchem szolem!	Berajterowie, trębacze i szlachta polska na pięknych koniach...	Biedne dziecko pan jest jeszcze strasznie młody.	Czy jaśnie pan każe podać obiad?	Czy tak?	Do jakiej wygranej?	Dobry wieczór! Z dyrektora rzadki gość!	Głupia.	Hej, przyjacielu!	I możesz pan powrócić... tak samo?...	I tym ojcem jest...	Jaki ona tam instrument będzie miała?	Jaką niewygodę?	No, niby tak.	O jutrzejszych łowach należy mówić jutro Na odśpiewanie pieśni żałobnej będzie czas, gdy umrę. Szczęśliwych łowów, Kaa!	Pan Endelman jest?	Potrzebny mi jest rubel.	Radźmy nad tym	Tak! Panienka przede wszystkim!	Tak, i nawet obok największych bezwstydników	Wy, monsiniorze?	Wątpię	Zapewne tańczyć będę w tych przedpotopowych sukniach, które butwieją w szafie...
Sztucer... to mogłoby być ciekawe. Ale gdzież on jest?... niech go obejrzy moje oko na tym padole! Co do mnie, to czytam sobie na przemiany... Raz odczytuję jakiś rozdziałek z Miasta mistycznego Marii Agreda a Jesu, to znowu dla odmiany jakieś kazańko księdza Łuskiny... Oto i wszystko.	Przeciwnie. To bardzo inteligentny człowiek... On jest nawet artystą, tylko nie wiodło się mu... Powiedział, że tańczę jak Melpomena.	Ale mimo to muszę pani tę suknię zwrócić, jako zupełnie dla mnie nieużyteczną! Szkoda wielka, że pani nie zastosowała się do mego listu, w którym cofałam obstalunek, zrobiony o dzień wcześniej... oszczędziłoby to nam obydwóm przykrości.	To przepadniemy. Ale może nie wiedzą o dziurze, to się uda. Zrzuć płachtę, bo się nogi plączą... rety... ino prędko... w pół schodów dziura, pamiętaj cegieł sie chytać... potem skoczyć... trawa gęsta, nie będzie słychać.	Nie, nie, to na nic! Musisz się tak uczyć, żebyś umiał raz na zawsze.	Ja bo waszmości nie koncept z głowy powiadam, tylko rzecz dokumentną; przecie to już jest udeterminowaneudeterminowane (łac.)	„Nie wrócę już do was...” „...nie warto. Nic nie warto. Ludzie to bydlęta złe i okrutne, znajdujące rozkosz w dręczeniu i pastwieniu się. Kolega, którego szanowałem, uderzył mnie dziś w twarz. Widziałem, jak bito bezbronnych ludzi i jak niszczono stragany nędzarzy-przekupniów. Nie wiem, co jest w was samych i czy nasi chłopcy...”	Wszyscy trzej na wojnie dali gardła, dlatego też to i Baśkę zowiemy wdową.	Zbójcy przy takiej sile to furda czambuły także furda, bo jeśli nadciągną potężne, to będzie o nich głośno, a jeśli mniejsze, to wygnieciesz.	Nijak! żeby ja krzyża nie widział, to myślałbym, że to nasz rycerz, a w naszego przecie bym nie godził.	A ja, skoro pierwszy raz w życiu podjęłam się roli swatki chcę także, żeby się to na coś zdało. Trzeba tylko pomyśleć, co teraz wypada zrobić.	Jeżeli przeze mnie spłynie na ciebie łaska tego dzielnego i światłego sahiba-pułkownika i będziesz zaszczycony dostojeństwami, to jak odwdzięczysz się Mahbubowi Alemu, gdy dorośniesz?	Ależ panie, to są młyny!	Niezmierny to grosz	No tak, ale pan dał na to pieniądze.	To lepsze aniżeli sztylet Co?...	To ty szedłeś za nim?	To ty, Miętlewicz?...	Wróci chłop, Panu Bogu podziękujecie. Gdzie to Jagusia?	A bo to nie grzech! Parobki pod wąsem, Szymek ma już dobrze na trzydzieści i żenić mu się nie da, z domu nie popuści i o bele co piekłuje.	Ach! Skąd to można wiedzieć? U ludzi mego typu bywa często dość obłudy i dość sprytu, by oszukiwać i na tym terenie.	To nadzwyczajne, że właśnie wy o tym nie słyszeliście Właśnie wy	Nie znam jego ojca, a nigdy nie znałam pańskiej biednej matki. Przypominasz sobie, to niedługo po twoim wielkim zmartwieniu poznaliśmy się.	Zeznajesz to w obliczu sprawiedliwości. Pan d’Artagnan zawiązał z tobą przymierze, na mocy którego zmusił do ucieczki służbę policyjną, która przyaresztowała twoją żonę i ukrył ją przed wszelkiem poszukiwaniem.	Scholastyczna umiejętność opierała się cała na synthetycznej metodzie. Czem ona była w głębi? Oto sądem syllogistycznym z małej liczby prawd ogólnych o szczegółach, właśnie jak pan professor powiadał. Cała rzecz więc na tem, że na małej liczbie danych, opierała się cała pewność. Z tej szczupłej garstki pewników, siliły się umysły na subtelne wywody często nadaremne, a zawsze fałszywe. Budowano genetycznie światy na wzór Timaea platonowego, wyrywając kawałki Platonowi, które on (nieprzemawiając) zapożyczył sobie także cichaczem od Pythagoresa, Demokryta, Protagora i wielu innych. Kruche to były budowy zaiste! Opierając się na posadach nie licznych prawd, nie mogły idąc w górę się rozszerzyć, gdy w dole tak wązko miały założone fundamenta. Umiejętność cała na wnioskowaniu leżąc; gdy szczupła ilość danych do wnioskowania nie dostarczała materjału;	Hm! Boże mój! Ja tu ani koni nie mam takich ze sobą, ani powozu, ani Węgrzynka... A! No! Jakoś to będzie; niech jegomość będzie spokojny.	Och. nie wiedziałem, że tak znacie nasz dziki język! dla tego też zapewne i nasz tłómacz, który w wojnie oczy postradał, i te oto młokosy dodał wskazując na Siewrosa i Jaśka mowy swej wśród was nie zapomnieli. Jednak chociaż wy władacie naszą dziką mową, wasi towarzysze, a mnie mili goście, zapewne jej nierozumieją i dla tego niechaj ów młody ślepiec powtarza nasze wyrazy. Ale skoro przynosicie nam pokój a zgodę, bywajcie nam mili w naszym biednym grodzisku, jakoby w swoich komnatach, a zasiądźcie z nami do uczty i czarny chleb, co nasza ziemia wydaje i mięsiwo zwierza naszych lasów i miód od naszych pszczół raczcie spożywać.	Istotnie że nie jest bardzo dobrze. Nie jest tak źle, jak sam sobie wystawiałeś, ale i nie jest tak dobrze, jak ja się spodziewałem.	No, a jak powiem jej imię i nazwisko, to co będzie?	Toteż im się zapowie, że jeśli nie posłuchają i kupią, to nie pozwolim im siać, nie pozwolim się budować, nie damy krokiem się ruszyć za pola. Zobaczycie, czy się nie ulękną! Wykurzymy ich kiej lisów z jamy.	Cieszy mnie, że pan zaczyna trafniej widzieć rzeczy. To postęp. Ale otóż i obora. Ma pan przed sobą opasy na targi do stolicy. Jest ich dwieście sztuk.	Wciąż sprawiacie takie wrażenie, jak byście chcieli przy­byszowi stamtąd, z Zachodu, dać do zrozumienia, że w porównaniu z wami jest mało doświadczonym, głupiutkim dzieckiem. Czy nie tak?	Po co, po co to zrobiłeś? Teraz już nigdy cię nie zapomnę... Będę stokroć nieszczęśliwsza niż dotychczas... Boże, Boże!... Ja nie potrafię już teraz żyć tym strasznym życiem... Nie potrafię żyć bez pana...	Ze słyszenia. Czy nie zdarzyło się panu nigdy słyszeć o sobie wiadomości, powtarzanych przez ludzi, których pan w życiu nie widział?	Rozumiem i przepraszam. Jeżeli tak pana nazwałam, stało się to mimowoli. Od wielu już miesięcy tak pana nazywałam w myśli. Przyzwyczaiłam się...	Dziś tak będzie, ale później się zmieni. Przyjdzie tu pewien jegomość i zabierze Lulę, a ja zostanę sama.	„Połóż mirrę na głowę twoją, ustrój się w cienkie płótna i namaść się boskimi darami Ubierz się pięknie, jak możesz, i nie pozwalaj upadać sercu twemu. Żyj dla rozkoszy, dopóki jesteś na ziemi, i nie zasmucaj serca, zanim przyjdzie dla ciebie dzień żalów.”	Nie godzi się, pani! Kochać nie grzech, i robak słońce kocha, ale ja nie mąż dla pani. Służyć pani będę i życie dam w potrzebie, ale skarbów waszych nie chcę, ani do Poświcia na łaskę nie pójdę, bo wtedyby ludzie nikczemnikiem mnie nazwali, i słusznie!... Dziwiła się pani, żem na pieniądze chciwy i szczęściem je zowię. Nie dla sławy i potęgi ich pożądam; rzuciłbym je w tę otchłań i dopiero równy pani, do nógbym wam padł, prosząc o szczęście i spokój! Inaczej nie mogę, nie chcę!... Wolę zmarnieć!...	Słucham Pozwoli tylko mama że zadzwonię na Paulinę, aby ją wysłać...	Nikt jej w Głębowiczach nie widział, ja również, ale służba zapewne wie coś o projektach matrymonialnych względem ordynata i odgaduje, że pani jest ową wybraną, ponieważ panią widzi po raz pierwszy i...	Bądź mężna, pomyśl, że za kwadrans będziesz wolna, pomyśl, że wszystko to dla niego robisz.	Jeźli wy pieszo i my także dawnośmy po ziemi nie stąpali; pójdziemy chętnie, przypatrując się krajowi nowemu.	Moja dała wam dowody trwałości zaczęła się w dzieciństwie, a nie skończyła, gdy jéj odebrałaś nadzieję; odpychana wracała, wzgardzona trwa.	Nie domyślam się doktorze.	Czy pan też jest tego zdania, panie Cyrusie?	Nie mam wątpliwości, że nie ujdzie z życiem, jednak...	Byłem dla niej okrutny. Nie zapominaj o tym.	Cóż profesor mówi o tym, na cośmy patrzyli?	Ideałem nie, ale dzielnym człowiekiem.	Jutro przeszyję cię kulką na wylot!	Owszem, kocham cię, Józku. Jestem twoją żoną i nigdy kochać cię nie przestanę.	Stuki? Na co stuki?	Słyszałem Moja dziś kolej.	O nie! Ja będę pamiętała.	Wolałbym bronić się o głodzie niż ujść z kraju. Ja znam się z głodem, więc wiem, co mówię!	Znalazłam dziecko w East Orange. Na szczegóły czas później, bowiem znowu je stamtąd zabrano. Mitchel przyjechał wczoraj i zabrał dziewczynkę do Remsenów.	Znany nam jest powód jej ucieczki Sądziłem, że tobie także jest znany.	A! Jeśli pani życzysz sobie tego, lepiej już, że zbędziesz przedmiot ten mnie niż komu innemu. Otrzymasz pani przynajmniej całą jego wartość.	Mówili mi, że po wsiach chodzi i wszystkich się wypytuje o jakiegoś Kubę...	Niemądry pan jest.	Oddałam się w służbę pani Ramszycowej, mam pół dnia zajęte.	Wściekłeś się? tu: flegmatycznie..	Panie Atanazy, niech mi pan wierzy, że bardzo przykro mi jest, że z mojej przyczyny...	Jest więc sprawiedliwość boska!	Strzeż się światowości w stylu teologicznym. Święty Augustyn o tem mówi: Severus sit clericorum sermo.	Ja ją kupiłem.	O, bardzo proszę oddać mi ją zaraz.	Całe gadanie w jedną definicję owinąć można: tumortumor (daw.)	Chudziaki, biedota, kaj im tam karczmy będą w głowie!	Co tam widzisz?	I ja	Nienawiść? Kto tu mówi o nienawiści?	No, czego chcesz? Widzę, że znów zaczynasz jakieś komedie	No, teraz jesteś dostatecznie zła, więc możemy rozmawiać.	Owszem, był.	Posłałeś pan po niego?	Połknęłabym chętnie, żeby z nią skończyć	Zanim skorzystamy z zaproszenia Waszej Dostojności musimy wypełnić zlecenie naszego Pana i Króla.	Zapomniał pan, o dziwo, o pięknych kobietach	A ci muzycy?	A co, jakem zgadł!	A zatęskniłem.	Asybe! Asybe! Dajge!	Chwytam wiorstywiorsta odrzekł Waldemar.	Co do słowa.	Dobek Borowiecki...	Graliście w domino?	Jaguś, jutro u nas obieranie, przyjdziesz?	Ksiądz	Markiza.	Możesz odejść!	Muszę... wrócę za dwa tygodnie. Otóż przedtem chciałbym uregulować nasz...	O... nowa ofiara!...	Spasajtes! spasajtes! Lachy! Starszyzna ucieka!	Stanko.	Słychać o jakichś w Litwie zaburzeniach.	Słyszę! I cóż z tego?	Wyście zaś, chłopcy, z jakich okolic?	Zatem, przyjacielu zawsze koło kuchni!	Zurück! HaltZurück! Halt (niem.)
A! To wiemy bośmy już ich praktykowali od rana; ale to już mniejsza o to, za kilka lat będą one insze w całym tym kraju.	To zarób sobie pani. Wszystkie dają sobie jakoś radę... Lubię naiwne, ale na scenie... Komedyantka! Idź pani do Topolskiego, to da forszus.	Bardzo to chwalebna z jego strony odwaga!	Czy wiele zrobiliśmy! Życie w to kładziemy. Pracujemy dzień i noc.	Dyć to parobek dobrodziejów przyorywał	I to w lasach na wyspie Crespo	Schowaj to na cukierki.	Tak, to mogły być Włochy Podróżowała pani po Włoszech?	To idźmy do Chmiela, tam zażyjemy krwi i zdobyczy.	To ku BarowiBar mruknął Zagłoba.	Na rozboja rozbój! To ludzi będziesz strzelał jak ptaki? Ha!	A dajcież pokój! wielmożny panie na diabła zda się taki dowód, jak nie będzie lepszego, to pewno sprawę przegramy; boć co prawda, to prawda, że co miedniczka, to nie hełm, a co kulbaka, to nie rząd; choćby tam gadać nie wiem jak, oczy wszystko widzą.	Ale ile czasu dajesz mi na to, aby spodobać się pani Pélisson ostatecznie?	Tak, jestem istotnie detektywem! Ale pracując w instytucie prywatnym mogę wykryć przestępcę bez budzenia rozgłosu. Sądzę, że to właśnie było powodem, iż miała pani wątpliwości co do oddania mi swej sprawy.	Badam okoliczności, towarzyszące śmierci sir Karola Baskerville’a Mój przyjaciel, doktor Watson, uwiadomił mnie o treści swojej rozmowy z panią, wiem także to, coś pani zamilczała...	Wybornie. Zatem nie będę dotykał kwestii pana Kazimierza, chociaż... jakkolwiek jest to młodzieniec zdolny i sympatyczny, niemniej może bardzo wpłynąć na przyszłe stanowisko pani.	Naturalnie, tego się można było spodziewać. Tylko tego. A ja panu powiadam, że tego nie ścierpię. Tu jest młodzież, tu jest gimnazjum, ja jego każę w kajdany zakuć, ja go nihilizmu nauczę. Ja się pytam, gdzie tu są żandarmi? Czy my mamy jeszcze jaki rząd? Potem dziwią się, że jest Karakozow. On się też Moleschottów naczytał... w gazetach było. Oficer zamiast ikony w rogu trzymał dzieła Moleschotta, a przed nimi lampkę palił. No tak i co wyszło? Potem pułkownika przed frontem w ucho ukąsił... Jeżeli tego Moroszkina na Sybir nie wyślą, to ja wyjeżdżam. Ja mam też żonę. Co to dla niego znaczy! Dzisiaj swoją żonę nahajką, a jutro moją. A później powie: klimat taki, upały!	A tego to ja już nie wiem, czy on z Żegnańca, czy z Różańca. Wiem jeno, że bił się okrutnie i wyszedł żyw i cały. Potem ludzie gadali, że z królem Bolesławem pojechał na Morawy.	Tak jest. Ponieważ jednak sam zostałem o to posądzony, nie mógłbym dać dostatecznie ważkiego zeznania. Oto com uczynił dalej w tej sprawie. Szło głównie o uniemożliwienie sprzedaży rubinu, co nie było rzeczą trudną, gdyż znają go handlarze całego świata. Zawiadomiłem ich a jednocześnie i mego podejrzanego. Życzeniem mojem było także przesunąć wyjawienie aż do dzisiejszego wieczoru, kiedy wygrać miałem zakład. Zauważyłem dawniej już, że mój ptaszek radby zaślubić bogatą Amerykankę, gdyż wypytywał zręcznie o majątek mojej młodej szwagierki. Dałem odpowiedź tego rodzaju, że mogłem iść o zakład, iż będzie się starał pozyskać ją sobie. Potem uczyniłem coś może niewłaściwego, ale czując się panem sytuacji, chciałem kierować wydarzeniami. Założyłem się z Dorą, że do dziś nie przyrzeknie nikomu ręki swojej, podkreślając, że jeśli wygra zakład, dopomoże mi znacznie do wygrania mego.	Chyba zapomniałeś, Carmaux, że gubernator Maracaibo to szczwany lis i że nie odpuści, byleby tylko dostać mnie w swoje ręce. Wiesz, że między nami toczy się wojna na śmierć i życie.	On? Oczywiście, miał coś więcej nadto! Dawniej posiadał jedno z najpiękniejszych gospodarstw chłopskich w Domleschgu. Był starszy od swego brata, człowieka spokojnego i porządnego. Nic jednak nie robił, bawił się w pana, podróżował po całym kraju i przestawał z nieznanymi ludźmi. Toteż niedługo przegrał w karty i przepił gospodarstwo. Po opuszczeniu domu jego rodzice zmarli ze zgryzoty, jedno po drugim, a brat, doprowadzony do kija żebraczego, ruszył gdzieś w świat. Dziadek, pozbywszy się wszystkiego prócz złej opinii, znikł także. Nie wiedziano zrazu, co się z nim stało, potem doszły wieści, że służy w wojsku w Neapolu, następnie zaś minęło kilkanaście lat bez żadnej wiadomości o nim. Po tym czasie zjawił się nagle z powrotem w Domleschgu z podrośniętym chłopcem i chciał go umieścić w domu któregoś z krewnych. Ale wszyscy pozamykali przed nim drzwi, nie chcąc go znać. Wówczas poprzysiągł rozgoryczony, że już nigdy nie przybędzie do Domleschgu, zamieszkał w osiedlu i żył tu z chłopakiem. Swoją żonę poznał podobno w Bünden, skąd pochodziła, ale utracił ją rychło. Musiał mieć jeszcze trochę pieniędzy, gdyż syna, Tobiasza, wykształcił na cieślę. Był to porządny chłopiec i lubiano go w całym osiedlu. Staremu natomiast nie ufano, powiadając, że uciekł z wojska przed karą, z powodu zabójstwa popełnionego, oczywiście, nie na wojnie, ale rozumiesz, tak w bójce. Myśmy jednak przyznali się do pokrewieństwa z nim, bo babka mojej matki i jego babka były rodzonymi siostrami. Nazwaliśmy go Dziadkiem, ponieważ zaś przez ojca jesteśmy spokrewnieni z całym osiedlem, więc wszyscy zwali go Dziadkiem, a odkąd osiadł na hali, zwie się „Halny Dziadek”.	Jakichże to niedorzeczności nie opowiada się o szczęśliwych małżeństwach! Miłość, Szczęście, MężczyznaMężczyzna może być szczęśliwy z każdą kobietą, dopóki jej nie kocha.	To ja postaram się panu przynieść. I świecę. Jeśli papo pozwoli. Proszę się nic nie bać, mój drogi panie, my pana na pewno nie damy	Nie o to chodzi Saba i sztucer nie będą wam z pewnością potrzebne. Ty bądź tak dobry i chroń ją tylko od zmęczenia, a zarazem uważaj, by się nie przeziębiła. Prosiłem konsula, aby w razie gdyby się czuła niezdrowa, wezwał zaraz z Kairu doktora. Chamisa będziemy tu przysyłali po wiadomości jak najczęściej. Mudir będzie was także odwiedzał. Spodziewam się przy tym, że nasza nieobecność nie potrwa nigdy długo.	Dystyngowana?... Powiedz pan: bogini!... Kiedy rozmawiam z nią, zdaje mi się, że potrafiłaby mi zapełnić całe życie. Przy niej jednej czuję spokój i zapominam o trapiącej mnie tęsknocie. Ale cóż!... Ja nie umiałbym siedzieć z nią cały dzień w salonie ani ona ze mną w laboratorium...	Ja mam posiedzenie o szóstej ale jestem pewien, że do ósmej, najdalej do dziesiątej załatwię się z tym... No i wówczas... Chyba nie będzie za późno?	Nie chciałam też wcale tego balu wydawać, gdy ona tu siedzi uwięziona Trzymano ją dotąd w Karlstadzie, ale ma się niedługo odbyć rozprawa, więc ją tu dzisiaj przywieźli. Nie mogliśmy jej umieszczać przecież w zwykłej celi więziennej i dlatego zamknął ją mąż w tkalni, w oficynie. Byłabym jej oddała najlepszy pokój, ale goście zajęli cały dom. Pani hrabina nie zna jej, ale dla nas wszystkich była jakby matką i królową. Cóż sobie teraz myśli o naszych tańcach, będąc sama w takiej niedoli? Na szczęście mało kto wie, że tu jest.	Patrzcie, jak się o niego boi. Narzeczona!	Świat jest nikczemny i zły Niech tylko nieszczęście jakie spadnie na nas, oto wnet znajdzie się przyjaciel, który pośpiesza oznajmić o tym i rozrywa serce ostrzem sztyletu, każąc tymczasem podziwiać rękojeść. I tu już jest sarkazm, pośmiewisko. Ach! ja bronić się będę. Podniosła głowę, jak prawdziwie wielka pani, a dumne jej oczy rzucały błyskawice. Ach! pan tu jesteś!	Pożądanie traktować łagodniej. mężowi ni niewieście, ale nie folgujcie i sobie. Danvelda dosięgła ręka Boża, bo nie tylko chciał pomścić krzywdy Zakonu, ale i własnym chuciomchuć (daw.)	śpiewać będziesz musiała, śpiewem jak fala wzburzonym, póki wszystkie nie uciszą się morza, aby twojej nadsłuchiwały tęsknicy,	Uroda mówił książę, bawiąc się jej włosami. sztuczny, dodatkowy. włosy. Któraż z nich jest jak ty?... Gdybyś była Egipcjanką, wszystkie świątynie ubiegałyby się, aby posiadać cię za przodownicę swych chórów. Co mówię, gdybyś teraz ukazała się w Memfisie w przejrzystej sukni, kapłani pogodziliby się z tobą, byleś chciała przyjmować udział w procesjach.	Ach, ty zabawna!... Ja pierwsza kocham cię tak, że za tobą skoczyłabym w ogień... Czy ty nie rozumiesz, że jesteś dobra jak anioł, mądra, zdolna, a nade wszystko... taka dobra, taka dobra... Przecież kto by nie kochał takiej jak ty, nie miałby rozumu ani serca... Najmilsza, złota, jedyna.	Nie, Zillo! Oddać ci go, znaczyłoby nie tylko wyrzec się lękliwie raz powziętego postanowienia, ale nadto skazać siebie na śmierć powolną, a więc boleśniejszą. Do widzenia, Zillo. Odchodzę z ufnością w Bogu.	Chudopachołcy, ale szlachta.	Dobrze! Ale taki napój pewno dużo kosztuje?	Przecie król wszystkim panem jest tak rycerstwu jak kmieciowi.	I pan sądzisz, że się nie dowiemy o nim?	Właśnie panna hrabianka wczoraj dała słowo, że będziemy dziś spłaceni wszyscy, i co do grosza...	A z tej racji, że chciałabym go zobaczyć. Przypatrzyłabym się, czy też taki sam...	Dlaczego muszę? Dlaczego muszę? Ale właśnie przybyliśmy w rozmowie naszej, droga mamo, do punktu, na którym umieszczę moją propozycję... nonnon (fr.)	Myślałem, że przynajmniej Radziwiłłowie staną wszyscy po mojej stronie, tymczasem, patrz, co mi pisze książę krajczy z Nieświeża.	Aa, wiem. Kupiłem scyzoryk i ty powiedziałeś, że nie jest stalowy, tylko żelazny.	Nie, bynajmniej! Ja tylko uważam, że pan Ogiński ma rację. Trzeba znać języki obce dla literatury i dla zagranicy, a mówić po polsku.	Ech, synu nie znasz mnie. Czy myślisz, że przyjąłbym sekretarza, nimbym się przekonał, czy ma zasady dość pewne, aby mnie nie okraść? Jestem rad z ciebie. Posiadasz wszystkie skrupuły człowieka, który myśli o samobójstwie w dwudziestu latach. Chciałeś zapytać...	Ja też nie mogę tego słuchać. Boże, ludzie gadają, że takiego drania jeszcze nie widzieli, i że dawno już powinien wisieć.	Dziś rano wyjechaliśmy do Lwowa, bo już tam powietrze ustąpiło, a jechało nas trzech: ja, pan Grygier Niewczas i ten złotniczekzłotniczek (daw.)	Jaki początek, taki bywa koniec. Człowiek pokazuje swoją wartość w każdym swoim czynie i z jednego można wróżyć o innych. Pani w pierwszym dniu swojej służby okazałaś się niesłużbistą, niedbałą; dałaś dowód lekceważenia mnie samego i spraw mających pani być powierzonymi.	Miło mi pana poznać. Słyszałem o panu nieraz. Pozwoli mi pan, panie Holmes, zbadać swoją czaszkę. Od pierwszego rzutu oka spostrzegłem, że jest niezwykła: zdradza zdolności, rzekłbym nawet	Nie ma po co odkładać. Jutro już zaczną kamienie zwozić na fundamenty, więc i kopanie jutro zaczniemy.	Nie. Jutro. Powiemy, że idziemy do kina.	Pochlebstwa nie oddziaływują na mnie. Sytuacja pańska jest w tej chwili bardzo niewyraźna i dobrzeby było powiedzieć mi, co umożliwiło panu rozpoznanie zamordowanej.	Tak! czuwać! nieustannie nasłuchiwać, dzień i noc się obawiać, nie mieć jednej niezamąconej godziny westchnął Leszek... dodał z gorzką wymówką.	Więc pan nic nie powie? Bo zaraz wstaną.	A teraz obliczmy, co mamy razem:	Ach, cóż mnie obchodzi lecznica! Zaraz rozmówię się z Rancewiczem i będzie pan wolny.	Cicho pan. Włóczęgom, psom i ludziom od Szai wołał któryś, zwracając się do wysokiego chudego blondyna, melancholijnie siedzącego na środku pokoju, który błądził dużymi, jakby pożyczonymi oczami, po ścianach pokrytych oleodrukami.	Co u kaduka!	Jest się zmuszonym.	Niech się więc stanie według twego żądania	Piszą, że na tej Żółtej Rzece pracuje dwa miliony Płazów.	Znajduje się pan wśród przyjaciół...	Nie... nie w ten sposób... Bardzo mi na tym zależy, żeby mieć w tobie przyjaciela, ale nie kocham cię, Gilbercie.	Nie, nie Sama pójdę. Strasznie mi się śpieszy.	Pan jest nagły posłuchaj pan... nie może zapłacić pieniędzmi; otóż, jako człowiek mający głowę na karku, zrealizuj pan swoją należność w faworach... ministerialnych lub królewskich...	Antek, musisz być jeszcze cierpliwy. Ja mam myśl. Już ty bądź spokojny. Tylko do wiosny... Chcesz jechać do Ameryki?	Ja tego nie powiadam już całkiem na pewno, jeno tak suponujęsuponować (z łac.)	Nie wiem cobym dała, rzekła Sabina, żeby mnie kto raz od niej uwolnił!	No tak. Ja czasem żartuję z niej. On kilka razy wziął jej stronę nawet dość szorstko, niedelikatnie.	Ależ pan nic nie jadł!	Gdzie pan kapral każe orać jutro?	Jesteś, Valentine, moją ukochaną córką. Ja jeden mogę cię ocalić i ocalę.	Może pan pomoże mi przenieść naszego pana do gabinetu?	Nie.	No cóż ci tam piszą? spytał ojciec.	Oj, oj! Nie potrafi!	Ze mną? Ja pociągnę za dworem	A więc oblubieńcem pani musi być Bismarck	Bądź więc nad trzema czwartą!	Chodźmy coprędzej, błagam pana.	Czego? zapytał Jaksa.	Dla czego kochanie moje?	I mój ojciec jest duchowny	Jest gospodarz?	Jestem, panie	List można zawsze podrobić.	Mam: pod mostem, nad rzeką.	Najwyżej miesiąc.	Od borów coś huczy, pewnikiem przyjdzie odelga	Oho...	Przecież same padają: a Cosel? Cosel w Stolpen.	Przy księżnej...	Słucham cioci	Słusznie, trzeba wyjść.	Tak, tak, wojna z Zakonem nieunikniona. Nawet ta święta pani a zmarła małżonka nasza, królowa Jadwiga, ten przelew krwi przebaczy.	Tak, tak.	Uspokoił mnie pan	W tamtym zimnym salonie?	Wrodzony instynkt psa...	Wsypać chcę jednego.
Ba! To nie nowina! Dlatego też ja najpierwej jemu rzecz zakomunikowałem! Zrazu nie chciał i ociągał się, powiadając: „A co mnie do tego, że kto babę wykradł Mazurom! To niech się Mazury pilnują! A zresztą wartoż to wojować o starą babę, jeszcze do tego z diabłem? Bo to przecie stolnikowa, kiedy szła za mąż, to ja jeszcze szabli udźwignąć nie mogłem, i teraz się będę bił o nią, żeby mnie wzięli na języki i gadali, co im się podoba! Nie chcę, dajcie mnie pokój! Mnie Piotrowicz nic nie zawinił”. powiedziałem Wstyd mi będzie powiedzieć, ale trudnoż zmilczeć, że Jur siedzi za piecem”.	Nie zważaj na to, co on bajdurzy! To dom rządowy i nie ma tam żadnego bałwochwalstwa, tylko sahib (Europejczyk) z siwą brodą. Chodź ze mną, to ci pokażę.	Maciek? Ach, byle nie Maciek! Znam ja go. Nieraz tu chadzał do mojej Fruzi, kiedy my tam siedzieli na beischlagu. Ten głuptasek wszystko waszmości popsowa.	Quelle idée lugubre! Mojém zdaniem, jest to zapewne rzecz możebna, ale zdarzająca się niezmiernie rzadko. Trzeba na to odrębnych cech charakteru i wyjątkowych okoliczności... W każdym razie, mnie to niebezpieczeństwo nie grozi; nie prawdaż, pani?	Tego nikt nie wie. Pewno się tak zgadali wszyscy, wszyscy, z papieżem i z Żydami. To byli ci... ci... Kalburaci! Już ja bym im w oczy powiedział co i jak! Czy kto potrzebował jakiego nowego Pana Boga? Nam tu na wsi dobrze i z tym dawnym. Starczyło nam akurat. I dobry był, taki poczciwy i porządny. I nikomu się nie pokazywał i mieliśmy przynajmniej spokój.	MelancholiaCo kogo to obchodzi, choćbym nawet kark skręcił. Jestem sam. Tak, ma pani rację, jestem niczym i dlatego właśnie mogę sobie pozwolić na eksperyment, na który jakiś ktoś pozwolić by sobie nie mógł. A jednak mimo wszystko boję się, boję się samego siebie. Nie wiedziałem dotąd, kim jestem. Coś się odsłoniło, ale jeszcze nie wiem wszystkiego. Ach, nie o to chodzi, a może o coś, co jest z tym związane: metafizyczny sens życia bez religii.	Mieszkać tam nie będziemy, ale to nie racja dać się zamkowi rozpadać w ruiny. Słono mnie ta burza będzie kosztowała...	Nie, nie. Nic podobnego. Nic nam nie potrzeba. Ale w każdym razie dziękuję panu. Jeśli pozwoliłem sobie pana zatrzymać, to nie ze względu na jakieś braki, moje czy też mojej towarzyszki. Osoba, z której powodu postanowiłem uciec się do pańskiej pomocy, to Schombergowa.	Najjaśniejszy Panie, muszę to powiedzieć, że nie odkryto jeszcze kopalni złota w ich górach, jakkolwiek cud ten należałby im się od Stwórcy, w nagrodę za mężne popieranie sprawy ojca Waszej Królewskiej Mości.	Przeciech że tak, bez to i swatów posłałem, ale bójcie się Boga, sześć morgów to karwas pola, całe gospodarstwo. Co by dzieci powiedziały!	Ale nie mam na to ochoty.	A ty, Antek, czytać nie umiesz, to źle. W cukierni jeszcze jako tako. Pisma rozeznasz po okładce, ale w restauracji trzeba rachunki pisać, a to, a owo.	Żyć po co. No, i cóż z tego będzie, tak czy owak, tu czy tam, zestarzejesz się, zniszczy cię to życie. I co?...	Bo nigdy nie chodzę na szopki teatralne, przecież o tym wiesz, to dobre dla was!	Pan jest zanadto... W dzisiejszych czasach nie można być tak przesadnie uczciwym. Niech pan mnie źle nie zrozumie. Cenię uczciwość, ale tylu jest ludzi, którzy czyhają na cudzy grosz.	Tego już nie rozumiem!... Świątynie mają zaledwie kilkuset żołnierzy, kapłani zdradzają, faraon odcina nas od Tebów i podburza lud, a dostojny Herhor mówi o tym, jakby nas zapraszał na ucztę... Albo brońmy się, jeżeli jeszcze można, albo...	What? Że niby ship-wrecking? A, to nie. Co ty sobie myślisz! Jeśli dasz mi dobry statek, nic mu się nie może stać. Możesz spytać w Amsterdamie o moje references. Idź i zapytaj.	Fałsz, FormaWy wszyscy, starsi, robicie na mnie wrażenie swego rodzaju balastu, jaki my, młodzi, wciąż jeszcze przez grzeczność dźwigamy na karku. O ileż życie byłoby prostsze i łatwiejsze, gdybyśmy sami nim kierowali bez kurtuazyjnych ustępstw na rzecz waszych nieszczerych zasad i naiwnych przesądów, już nie mówiąc o waszej osobliwej moralności. Obrzydzacie nam świat. Gdybym uwierzyła, że na starość człowiek musi koniecznie stać się fałszywą świnią i naiwnym kieszonkowcem, co w waszym języku znaczy nabrać doświadczenia, wolałabym już dziś palnąć sobie w łeb.	I pan także nie odpowiada na moją prośbę! Bądź więc przeklęty jak i inni durnie, co mi nie chcieli wierzyć! Nie chcecie mojego złota, dobrze, zachowam je dla siebie; nie chcecie mi dać wolności, Bóg mi ją ześle. Idźcie sobie, nie mam już nic do powiedzenia.	Głupiaś, przysięgam Bogu... to nie mnie boli, słyszysz, to nie mnie, tylko jego...	Czy nie jest to zagadnienie zbyt poważne, abyśmy się tutaj nim zajmowali?	Tak ale on polował na tygrysy. Skórę jednego z upolowanych przez niego tygrysów Sara ma w swoim pokoju i ogromnie jest do niej przywiązana. Często kładzie się na niej, głaszcze łeb tygrysa i rozmawia z nim jak z kotem.	Żałujecie to?	Kiedy przed laty wędrowałem po świecie spotkałem w Bremie pewnego rozpustnego marynarza, który mówił, że grog musi być taki mocny, aby ten, kto by po jego wypiciu wpadł do morza, mógł przepłynąć cały kanał La Manche. Po słabym grogu utopi się jak szczenię.	Czemu? Chodził sobie luzem, zanim dostał się pod opiekę sahiba-pułkownika. Kiedy dorośnie do wielkiej gry, będzie musiał chadzać luzem... luzem... i z niebezpieczeństwem nad głową. A wtedy, jeżeli splunie, kichnie lub usiądzie inaczej niż ludzie, których podpatruje, ci mogą go zabić. Po cóż mu więc teraz czynić wstręty? Pamiętaj, jak mawiają Persowie: szakal, co przemieszkuje w rozłogach Mazanderanu, da się schwytać jeno ogarom z Mazanderanu.	A kim jest ten Stefan? To twój mąż?	Dziękuję ci za to z całego serca!	Po mobilizacji, kiedy nas zaprowadzili do koszar	Pan prezes za często mi przypomina, abym o tym chociaż na chwilę zapomnieć mógł.	Aha, a Błażej gadali, że mi się śniło. To pewnikiem owi kupcowiekupcowie	Bardzo to ładnie, że modliliście się za nią	Nic o sobie nie wiem. Zaniedbałem cały mój autoreferat. Gdybym był kochany, mógłbym się dowiedzieć coś niecoś nowego o samym sobie. Miłosne reakcje na wylew uczucia zbadałbym chętnie. Przykro mi się żenić, chociażby bez ślubu, z osobą krytycznie nadzwyczaj ujemnie do mnie uprzedzoną. Ponadto zmuszasz mnie, ukochana, bym dotychczasowym twoim wywodom przeciwstawił moją, czysto erotyczną, prostacką koncepcję: najbardziej podnieca kobieta wówczas, gdy tak zwaną duszę, zresztą czcigodną, przemienia w ciała, w piersi, w łydek powab.	Ale też lepszego człowieka nie naleźć na świecie.	Która tu jest zdrowa! Podaj mi pan rękę i idźmy do salonu.	Wiadoma rzecz, nie weźmie, a jeśli weźmie, to już grubo weźmie.	On, zdaje się, pracuje w departamencie mobilizacyjnym?... Tak... Bardzo dzielny, podobno, człowiek. Siedzi sam. Może byśmy go zaprosili? Czy jest pan z nim dostatecznie dobrze?... Będzie nam weselej. Chętnie bym go poznał.	Patrzcie, ludzie... nie łaje ani na Pawła nie dzwoni, żeby mnie obił. Strasznie dobry; trza mu napalić godnie, coby miał ciepło jak w uchu.	Że lakudra i włók ten, to i cała wieś wie o tym... cały świat!... cały!...	Nie. Mówili, co Kozłom sielnie się dostało.	Wyznaję, żem się nie spodziewała tyle chłodnego rozsądku, tyle troski o przyszłość Pokojówka moja, prawie tak rozsądna jak ty, wzięła paszport na swoje nazwisko. Przyjechałam tu pocztą jako pani Michelet.	Błażeju, nie rób pana Prudhomme, moje kochanie, wiesz dobrze, że nikt tak nie ceni dowcipu jak ty.	Wiem, że pan jest powstaniec.	Nie czuję bólu, ale nie czuję i ręki	Dzielny z ciebie młodzieniec ofiarujesz mi usługi swoje, przyjmuję; idź za nami o dwadzieścia kroków aż do Luwru; gdyby nas kto śledził, zabij go!	No, śpiesz się, cobyśmy nie czekali długo.	Przede wszystkim na wiadomości z Brukseli. Jestem przekonany, że wkrótce zdołamy się dowiedzieć czegoś interesującego, czegoś, czym będziemy mogli skutecznie miss Normann zaszachować.	Starając się o dzieło kompletne nie mogłem dostać obu tomów jednego wydania. Ten tom drugi jest starszéj pierwotnéj edycyi: editio princepseditio princeps (łac.)	Z tym zielonym tłumem jest tak samo, jak z szarym: dopóki nie znamy żadnej z pojedyńczych jego twarzy, wydaje się on nam nieznanym i zarazem tak znanym i ciągle widywanym, że aż stał się nudnym. Lecz im więcej rozpoznajemy w nim postaci pojedyńczych, tem więcej spostrzegamy, że całość składa się ze szczegółów bardzo zajmujących i że monotonję płaszczyzny sprawiały tylko wady naszego własnego wzroku.	Nie, Marto, nie posiadałam żadnej. Umiałam tylko tańczyć, gości bawić i ubierać się ładnie.	Chciał zapisać co prędzej tę myśl, która się wysunęła, jako odkrycie, ze wszystkiego, z całego ogromu życia. Widzi pani	Co takiego? ani myślałem...	Nie kłam powracasz innym. Dałeś się ująć ludziom, którzy są wrogami moimi.	Nie, wasza książęca mość! Puściłem ich wolno.	No tak, ostatecznie, ale pora nieodpowiednia	Zgoda; wolno Tomkowi także się zabić i, co gorsze, wyrzucać pieniądze oknem.	A jeśli nie powróci?	Bo co?	Czyż nie mówiłeś, żem nieprzyjemna?	Ewa (ma szklany wzrok i patrzy daleko).	Jakaś kara spada na Lipce.	Jednemu z nas już śmierć pisana!	Królowi? twoje ożenienie? nie rozumiem, mów jasno.	Nawet nie liczyłyście?	Nie szukam tutaj nikogo, tylko własnych wspomnień...	O bitwie jakiej nie słychać?	Towarzyszu, czyś ty nie miał trochę pietra przy tym pierwszym spotkaniu?	Jak możesz nawet zastanawiać się nad tym! Gdybyś nawet chciała spełnić prośbę tego szpiega, nie mogłabyś tego przeprowadzić, a sama wplątałabyś się w porządną kabałę.	Czego sobie życzysz, mój drogi? Tylko prędko. Streszczaj się jak możesz.	Dzikus z niej jeszcze wielki, proszę waszej miłości; ino gdy się mojej spódnicy chwyci, taka ją dzielność ogarnia.	Ani jednego.	Ja!	Poświęcenie ozwał się Tyzenhauz.	Przyślę jeszcze dzisiaj lekarstwo. Chodźmy!	Wolałabym, żebyś się trzymał odeń z daleka.	Łowco Morski! Syn nasz będzie biały!	Śpiew szedł z góry, jakby z drzew albo jeszcze z dalsza nawet	A w tym środeczku	Chciałbym często tak czekać. Zastałem tu panią i rozmawialiśmy.	Czy muzy?	Gorzej, stryju, znacznie gorzej: on jest żonaty!	Jak po szkle, tak wyszlifowana.	Jakiż?	Kapitan!	Kochany przyjacielu!	Książka przerwie licencjat	Nazwisko?	O niej wypowiedziałem moje zdanie w Rzymie i, o ile pamiętam, rozpuściłem język, jak bicz.	Oczywiście.	Pannę Wandę Rodowską z panem Augustem Przybyckim	Patrzcie, patrzcie, jakie nóżki!	Podobnie jak w Marszu pogrzebowym, i ta Karolina słuchała pod drzwiami.	Płakała!	Schnell, Hundschnell, Hund (niem.)	Silniej niż kiedykolwiek!	Tak.	Tak... oto jest!	W tym cała przyjemność	Widzisz, Lolka, pieszczoto. Nabuchodonozora, tęsknoto hipopotama, wizjo paleontologa	Wolności nam zapalił świt... Poetów dawnych wcielił sen... O wodzu sen i o sławie...	Wstawajcie i chodźmy ztąd; jesteście wolni.
Nich pan posłucha, señor ja się nawet nie sprzeciwiałem. Kiedy usłyszałem, o co chodzi, zrozumiałem, jaka to niebezpieczna sprawa, i od razu zdecydowałem. Ważna była każda chwila. Najpierw musiałem czekać na pana. Potem, gdyśmy przybyli do „Italia Una”, stary Giorgio krzyknął na mnie, żebym pojechał po angielskiego doktora. Później, jak pan wie, chciała widzieć się ze mną ta biedna, konająca kobieta. Nie chciałem do niej pójść, señor. Czułem, że to przeklęte srebro ciąży mi już na grzbiecie i obawiałem się, iż czując się bliska śmierci, zażąda ode mnie, abym pojechał po księdza. Ale ojciec Corbelan jest daleko, bo schronił się wśród zbójców Hernandeza, a ludność, która by go rozszarpała na ćwierci, jest bardzo wzburzona przeciwko księżom. Żaden opasły padre nie zgodziłby się wytknąć dzisiaj nosa ze swej kryjówki, by zbawić chrześcijańską duszę, chyba że wziąłbym go pod swoją opiekę. Oto czego chciała. Udawałem, iż nie wierzę w jej konanie. Wyrzuty sumieniaSeñor, odmówiłem sprowadzenia księdza do umierającej kobiety...	Nie gniewaj się, mój kochany ale już nigdy wobec ciebie nie chciałabym odgrywać roli swatki... Idzie mi o co innego. Wiele osób z naszej rodziny są pewne, że ożenisz się z Heleną, choć po mieście krążą w tej chwili inne pogłoski...	Wyście ludzie tu święci i świętością zajęci a ja wśród was czuję się obcym i ledwie nie wstydam oziębłości mojej.	Troszkę lepiej, niż myślisz, Sancho i sam najlepiej przekonasz się o tym, gdy zawieziesz ode mnie list, cały wierszem napisany, do pani Dulcynei z Tobozo. Dowiedz się, Sancho, że wszyscy błędni rycerze dawnych czasów byli poetami i muzykami, gdyż te dwie piękne sztuki są jakby głównymi przymiotami błędnego rycerza. Wprawdzie w poezji dawnych rycerzy było więcej życia niż sensu, a reguł wcale nie było.	Tu nie można myśleć. Trzeba wiedzieć. Trzeba czuć potrzebę wejścia do partji. Trzeba rozumieć, że walka ze zgniłą burżuazją, z wyzyskiem kapitalistycznym, z gnębicielami proletarjatu może być przeprowadzona tylko przez komunistyczną partję. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że jest głupotą nie stanąć do szeregu, skoro się ma świadomość swego klasowego interesu, skoro jasne jest, że jednocząc się w zwartą całość, zyskuje się siłę i moc, a bez partji zostaje się tylko wiórem, którym wiatr pomiata. Trzeba pojmować swój obowiązek wobec wielkich i biernych mas, trzymanych w nędzy i ciemnocie, obowiązek wyrwania ich z wiekowej niewoli. Trzeba te masy ukochać i pragnąć zdobyć dla nich prawa ludzkie, zrabowane przez spasioną burżuazję, przez gangrenę warstw posiadających. Zdobyć te prawa nawet wbrew woli tych mas, żyjących pod nieustannym terrorem, w strachu i upodleniu. Trzeba czuć w piersiach żar tej wielkiej idei i wolę ratowania siebie i swoich braci, budowania dla siebie i przyszłych pokoleń nowego sprawiedliwego ustroju.	Ja tego nie mówię tylko boję się...	Przecie tyle lat mieszkałam w Warszawie, więc wszystko obijało mi się o uszy. Niby to przesiadywałam ciągle w domu, ale świat mnie zajmował. Taki to był ze mnie lekkoduch! Zresztą i twój dzisiejszy pan Stach znał panią Osnowską...	Ale mi daruj, przebacz moją podejrzliwość, ale już dłużej nie mogę wytrzymać. Ja potrzebuję sił, a to mnie zamęcza, nie daje spać, nie pozwala myśleć o niczem... tylko mi przebacz, moja droga, moja najdroższa!	Nie potraficie przecież odjąć i jemu i nam tej myśli, że wy go nie koroną żywych, ale umarłych uwieńczyliście, jakby był sam na śmierć przeznaczonym!	Dlaczego? Dlatego, że jestem niewygodny, że moje wielkopańskie maniery rażą tego parweniuszaparweniusz dziecko urodzone poza związkiem małżeńskim. maglarki, dlatego, że ja tu powinienem być panem, nie ten łajdacki przybłęda, dlatego, że znieść nie może, iż ja, prawy dziedzic Koborowa, ja, potomek rodu, w naszym odwiecznym gnieździe rodowym muszę być panem!	O co?... Ano, cesarz ubliżył najjaśniejszej królowej ElżbiecieElżbieta Łokietkówna (1305–1380) ostatni król Polski z dynastii Piastów. wprawdzie wojny nie lubi i nie szuka, ale w tym razie połączył się z siostrzanem i posiłki ruskie, litewskie i tatarskie sprowadzić przyobiecał. Pojechali też posłowie od Ludwika na Pomorze, do BogusławaBogusław V Wielki (ok. 1318–1374) temu łowy a wojna, to jednotemu łowy a wojna, to jedno	O!... przeszkody mnie nie przerażają; boję się jedynie niepodobieństwa.	Losy Francji w chrześcijaństwie nie są jeszcze skończone. Przeczuwam, że wkrótce Bóg znowu posłuży się tym narodem, który był ze wszystkich najwierniejszy i zarazem najniewierniejszy.	Rzeczywiście, ta zatoka to istna otchłań Ale biorąc pod uwagę wulkaniczne pochodzenie wyspy, nic dziwnego, że dno morskie ma tu takie głębie.	Ale co ty powiadałeś co ty masz do powiadania! Ty nawet gęby nie powinieneś otworzyć, aby mówić o Jurze. Byłeś ty takim towarzyszem albeńskim, którego cała Alba nosiła na rękach; byłeś nie sługą, ale przyjacielem księcia pana; byłeś w jakich kilkuset potrzebach, a zawsze w największym ogniu; służyłeś pięć lat krwawym trudem, brałeś niedźwiedzie oszczepem, szukałeś niebezpieczeństw na własną rękę po Węgrzech, po Multanach, po Turecczyźnie, odprawiłeś z jakie dwadzieścia zajazdów, ze sto pojedynków? He?... Otóż kiedy to wszystko odprawisz, to wtedy będziesz mówił o Jurze jak o twym równym.	A żyj se Jędruś, ino kiej chorujesz na pana, to ja twoim doktorem nie bede, i za lekarstwa płacił nie bede. Głód daje nogi, a chleb rogi, mój synku, jak Boga tego kocham! mój panie dziedzicu, mój jaśnie Jędrusiu! ho! ho!	Ale nie spiesz się tak pan, nie spiesz Doprawdy, chyba muszę zmienić panu herb. Dam panu orła z rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach ofiarę, która na próżno usiłuje uciec.	Cudu, czy nie cudu wszystko mi jedno, a idzie mi o to, żeby każdy swego nosa pilnował i baczył, co ma gadać albo pisać o drugich, żeby nie bajał trzy po trzy, nic do rzeczy, co mu ślina do gęby przyniesie.	Widzisz? Masz, powąchaj. Nie ma zapachu, prawda? Teraz weź kroplę na palec i poliż językiem. Tylko ostrożnie. No co? Ani zapachu, ani smaku. Myślisz, że co to jest?	Juźciż żadna kobiéta dobrowolnie brzydką się nie czyni.	Myślę że prędzej bym się od was nauczył, jakże cieszę się, że usłyszę wasz śpiew.	Byłem tego pewny To gadzina! Uśmieje się pan prezes, ale ona twierdzi, że pan w maju zabił i obrabował jakiegoś Żyda. Nawet wymieniła hotel, w którym pan pokazywał jej owe zrabowane pieniądze!	Co gadacie! Byłoby to żywe w tylachnej skrzyni! Zadusiłoby się.	Wiesz co, Michał moje szmaty gotowe. Zacznę ja o tym belkowaniu myśleć. Niech wiedzą, że pierwsi zaczepiamy.	Owa! nie próchnieją w was jeszcze gnaty i do starości wam daleko. Nie smućcie się!	Tak, kochanie. Dziękuję ci za to, co napisałeś o mnie. Jest to tym ładniej z twojej strony, że Floryna miała przyjść tutaj.	Idźże pan do bani z takim mężem stary piernik, gruchot, co ani be, ani me! A mnie ona kocha, rozumiesz pan, zakochała się w trymigaw trymiga (pot.)	Byczy facet nazywa się Dyzma, pierwszorzędnie objechał...	Dwóch tysięcy dukatów, a ja.	Ino klacz poniesie, bo ogier, widzi mi się, ma konopie w ogonie!	W każdym razie położenie twego męża bynajmniej nie jest groźne, dzięki temu oto aparacikowi, który tu zainstalowałem. Czy rozumiesz?... Twój mąż teraz ma świadka swojej rozmowy z miss Normann.	Wiémy o tém, iż czas niejaki takie było mniemanie a jednak wizerunki najstarsze, niewątpliwie z III-go lub IV-go wieku pochodzące, przedstawiają go nam już idealnym, jakim pozostał do dziś dnia. Któż nie zna tego cudnego profilu, dobytego z katakumb?	Heleno, raczej zniosę twoje wyrzuty, jeśli chcesz mi je czynić, niżbym miała patrzeć na to, że idziesz za człowiekiem, od którego świat ucieka ze zgrozą.	Nie przerywaj pan! dorzucił Dołęga, oni są w istocie arystokracją całej ludzkości, całych wieków. Wasza arystokracya rodu gniła i nikczemna! Wyższość umysłu, siła ducha, powinna być znamieniem arystokracji, bez niej nie ma tylko nadużycie i przesąd. Gdzie tylko panowie stracili wyższość tę, gdzie przestali spełniać missję daną im przez opatrzność prowadzenia niższych od siebie do umysłowej, duchowej wyższości; tam, jak u nas, domy ich pustką, herby gniazdami wróbli, ród pośmiewiskiem, a groby oplwane	I będziesz się bałamucił na nowo... dodał hetman; c’est très fàcheux.	Zawsze kochanku obałamuca cię ta fikcja duszy, której się pozbyć niemasz siły! Cacko z dziurką dla dzieci! Gdziesz u diabła ta dusza? Bawią was jak niemowlęta, którym czego dziś dać niechcą odkładają na jutro	Lepiej, lepiej, chwała Bogu chciał już z nami tu jechać.	To ci go odeślą Dałem polecenie, by wszystko, co przyjdzie, tu odsyłano.	Trzeba wziąć ziarenko bobu, rozłupać je, naciąć brodawkę do krwi, potem posmarować obie połówki bobu krwią i jedną zakopać o północy na rozstajach dróg, wtedy gdy nie ma księżyca, a drugą połówkę spalić. Połówka nasmarowana krwią ciągnie i ciągnie, żeby przyciągnąć do siebie drugą połówkę i w końcu brodawka odpada.	Nie szkodzi, nie szkodzi Chodź spróbuj. Co w tym zresztą trudnego? Niedźwiedź umie tańczyć, a cóż dopiero człowiek. Dalej, żwawo! Ale będziemy mieli co opowiadać!	Wiem, że pan zna tego młokosa Mówiono mi, że gadał z panem w hotelu Malabar ostatniej nocy.	By w ten sposób wrazić im do głowy Prawo Ludzkie. Ludzie nie mają ani kłów, ani pazurów, więc wymyślają takie oto dziwa, i jeszcze gorsze.	Jeżeli siedzenie na trawie i chłód mają nam dopomóc, to chodźmy	Pisał do mnie znowu, po raz drugi, mój przyjaciel o Niepołomskim.	Czy to w tem szczęście? Bedzie pracował, to będzie miał kawałek chleba. Byle dach, byle strawa, a koń dobry ot i po wszystkiem.	Broń Boże! bo po pierwsze jest to anachronizmem, a powtóre samobójstwem...	Bądźcie spokojni nie ucierpi na tem niczyj honor, ani cześć.	Znienawidziłbyś mię, gdybym tu została na noc.	Że człowiek w końcu odejdzie do ludzi. Nasza matka Raksha powiadała...	A co cię to obchodzi?	A w czym ci to przeszkadza?	Ale, ale... Nasi hrabiowie tworzą spółkę, tylko nieco zmniejszają udziały i żądają bardzo szczegółowej kontroli interesu.	Ani my uciechy, ani tamci pożytku z przybyłych nie będą mieli.	Chyba nie może być	Co to jest, takie ładne w tonie, co my jemy?	Czy książę myślał, że żartuję?...	Jak macie zapis, to wamawama (gw.) mruknęła gniewnie Magda, siedząca cały czas cicho z dzieckiem u piersi.	Nie możemy biec jesteśmy strasznie zmęczeni! Och Tom, przez litość, przestań krzyczeć!	Nie tylko wzmiankowałem oskarżałem.	Nie znam go.	No to ci pomogę. Mówiłeś przed chwilą o Polach Elizejskich, zacny mój opiekunie.	Och! Boże! Boże! jakież domysły okropne, jakaż spokojność kamienna... Nie, nie, Cyprian skłamać musiał chyba.	Przyjacielu Sancho polecam ci mego dobrego konia, miej o nim takie jak o mnie samym staranie.	To im de Bergowa oddacie.	Tędy, tędy. Równaj krok, nie wyprzedzaj!	Tam właśnie, do zamku, stryj co dzień chodził na spacer i całe godziny przesiadywaliśmy z nim na dużym kamieniu...	Po cóż by szedł do królewskiego ogrodu?	Przeciwnie: ten pan Johnson jest właścicielem kopalni węgla, bardzo ruchliwy, w wieku pana.	Pysznie!... Teraz zostaje profesorowi tylko pokazać nam duszę w kamieniu i barometrycznej próżni...	A bo jej pozwalają przewodzić.	A jak ci na imię?	A nic, wszystko poszło feinfein (niem.) na wysoki połysk, doskonale.	Aż tyle! Jasiu, weź szalik, bo chłodno!	Co pani?	Do diaska!... Cóż takiego?	Dokonywałem tych badań i mogę zaręczyć za ich nieomylność.	Jeżeli Rokiczanę ztąd weźmiecie do Polski dla króla	Myśli pan o Kariatydach?	Niech pani... niech pani...	No pewno.	Owszem! Piętnaście tysięcy franków, rozumiesz pan?	Stara tam prosi panią do siebie.	Ta święta! Janka! jego narzeczona, jego ideał, jest... Jezus! Jezus! Jezus!... ratuj, bo zwarjuję...	A więc panna! a nazwisko?	A!... przypominam sobie, hrabina de Winter...	A, tak, pomiędzy ludźmi uczciwymi	Dajcie spokój!...	Dziadaki, psiekrwie. Paśniki są nasze, w tabeli stoi kiej wół, a one cięgiem wyganiają i pedają, copedają, co	Jedzenie	Kłamstwo!	Myśleliśmy, żeś zupełnie wyleczony.	Nawet sentencję o ustach i pucharze?	No... kogoś... jakąś damę.	O dėl ko pats pagrįžai iš tos savo Amerikos?	Pewnie, pewnie...	Skąd mogę wiedzieć	Teoria dancingu. Yetmeyera triumf.	Za mną!	Zapewne, zapewne	Zbytek łaski
Mamo po pierwsze mów po angielsku czy po francusku. Po drugie jestem bez grosza i nie mam możliwegomożliwy (pot.)	Kpisz pan czy o drogę pytasz!	Ojej zanim dadzą nam coś zjeść, panie oberlejtnant, to musiałbym panu opowiedzieć całe dzieje narodu czeskiego. A ja znam tylko krótką opowieść o pewnej pani pocztmistrzowej z Sedlczanska, która po śmierci swego męża odziedziczyła po nim urząd. Przypomniało mi się o niej natychmiast, jak tylko zaczęło się u nas mówić o pocztach polowych, chociaż nie ma to nic wspólnego z pocztami polowymi...	Jest to istotnie kwiat cudowny, ale mnie on tak nie zadziwia jak panią. Od czasu gdy jako przyrodnik zacząłem ściślej badać naturę, widzę cuda na każdym kroku i drobne źdźbło trawy, które depczemy nogą nie zwracając na nie uwagi, jest dla mnie cudem nie mniej godnym podziwu jak ten kwiat wspaniały; a im więcej tajemnic natury poznaję, tym bardziej staję się pokornym i zaledwie śmiem oczy podnieść ku gwiazdom i powtarzać z poetą:	Spodziewam się, że w domu nie brak ci szpady, mój panie A na wszelki przypadek, ja mam ich dwie i, jeżeli zechcesz, użyczę ci jednej.	Tylko niech mnie pan nie całuje już nigdy	A hetman diabłu! Masz teraz!... Głupiś jest, Rochu, wiedz o tym raz na zawsze i w dysputy się nie wdawaj, a mnie się trzymaj za połę, to jeszcze na człowieka wyjdziesz, bo to wiedz, że już niejednego promocja przeze mnie spotkała.	Uskarża! Nie znasz pan naszego kochanego Maldona, jeśli możesz przypuszczać coś podobnego. Uskarża się! Wcale nie, mój panie! Mógłbyś wbić go na pal i nie słyszeć z ust jego najlżejszej skargi.	Dziwnie jest na świecie jedni są za mało grzeczni, a drudzy znów zanadto grzeczni, jak to wszystko razem pogodzić?	Jak to kocha? Przecie już ślub.	Już mi i tchu nie staje jechałem dzień i noc, strudziłem się okrutnie. Nadjedzie pan Czarniecki, to wszystko ab ovoab ovo (łac.: od jajka)	Może tak i bywa gdzie indziej... za co inszego... ale Antka nie tknęli	Na prześpiegiprześpiegi (gw.) mnie. ni parzy, ni ziębi, ale są, które widują co dnia, jak się schodzi w boruw boru (gw.)	Nie o suknie tu idzie; cały mój majątek, dość znaczny, jest na twe rozporządzenie	Niech ci będzie, ja już należę do wapniaków i nazywam to staromodnie intuicją. Domyśliłaś się bezbłędnie. Grasz pa­nią Makbet. Dzisiaj wieczorem uzgodniłem to a Erykiem. Jest zadowolony. A ty, cieszysz się?	Niech i tak będzie! juściżem ja w życiu mojém nikomu nie odmówił gościny.	Przepraszam panią, ale ja tych przepisów nie stworzyłam. A jeżeli one stosują się tylko do kobiet, to zapewne z tej racji, że tylko kobiety zostają matkami.	Rozumujesz jak głupiec, mój przyjacielu a Danglars, ten spryciarz, ten frant, ten filut zaraz ci dowiedzie, że pleciesz bzdury. Przekonaj go, Danglars, nie rozczaruj mnie; powiedz mu, że Dantès niekoniecznie musi zginąć, a zresztą szkoda by go było, gdyby umarł, to miły chłopak, ja go lubię. Za twoje zdrowie, Dantès.	Tak, tak, córuchno. Nie mógłbym wytrwać w takiej niepewności. Nie sądzę, abyś mi chciała sprawić przykrość.	Toż on teraz nie tylko majętności, nie tylko srebra i klejnoty, ale ponoś i skuwki na rzędzikachskuwki na rzędzikach rzekł pan Wołodyjowski.	Wielkie to szczęście! bo inaczej na oczy bym waćpana widzieć nie mogła.	Wychowałem ze trzydziestu takich dyrektorów jak pan Dlatego powiem ci, że ani chemia nie nauczyła cię trzeźwo myśleć, ani dyrektorstwo	Ćśś Nie mówmy już o tym... a zwłaszcza przy panu Andrei Cavalcantim.	A! a! rzekł O. Maur z przekąsem i głową trzęsąc a Opat coście go przy mszy widzieli, zda się zdala człek miły i gładki, tymczasem zblizka żelazny, kamienny dla nas. Przypóźniłem mu się wczoraj do klauzury, dziś mi drewka do kuchni nosić kazano.	Doskonały nie jest, wady posiada jak każdy człowiek, ale nie jest zarozumiały...	Jeżeli nie czujesz, ile jest prawdziwej miłości w moim sposobie myślenia, nigdy nie będziesz mnie godny.	Oni nie wyjeżdżają, przeciwnie, dopiero niedawno wrócili. To są ci, którzy budowali domy dla dzieci. Już zbudowali te domy i teraz nie mają roboty, więc robią awantury.	Połóż się, dobry mój ojcze Goriot Ja do nich zaraz napiszę. Czekam tylko Bianchona; pójdę do nich sam, jeżeli tu nie przyjdą.	Bez wątpienia, jesteś niewierny i za to będziesz potępion. Tak mówi moja wiara... przynajmniej tak mi się zdaje. Ale ty jesteś zarazem dla mnie Przyjacielem całego świata, a ja kocham cię. Tak mówi mi serce. Z wierzeniami to tak jak z końmi. Człek mądry wie, że konie są dobre... że z każdego można wyciągnąć zysk; a co się mnie tyczy, to choć jestem prawowiernym sunitąsunici	Jeszcze ten nie urodził się, kto by potrafił mnie zbałamucić! Do sąsiada po rozum nie pójdę i nawet u Anzelma jego nie poproszę, choć Anzelmowi jeszcze ta mądrość z głowy nie wywietrzała, co jej kiedyś od wielkich panów nabrał...	A Zośka Grzegorzowa na ten przykład, śmigła, piękna i wiano niezgorsze.	A czemu nie każdego z ulicy? Z kim mam przyjemność?	Bynajmniej. Jest to tylko recepta dla mnie, względnie dla indywiduum bliźniaczo do mnie podobnego, a znajdującego się w takich warunkach, w jakich właśnie ja się znajduję. Recepta i jadłospis niezalecanych potraw. To ostatnie może mieć zresztą szersze zastosowanie... Poza tym, moja droga, każda rzecz zaczyna się od sumy wiary, jaką w nią wkładamy. A ja wierzę w swoją nieteoretyczną teorię!	Co to święta?! Najświętsza prawda a co tobie tam politechnika? Śmiech powiedzieć! Mam syna na jakiegoś geometrę wychować...	Głupstwa pleciesz, mój drogi! Sam cię przecież wsadziłem do pieca.	Jak się nazywasz?	Jakkolwiek bądź jest, jeżeliby moja chęć dobra odrzuconą nie była, to ja bym chętnie sam pojechał.	Jakże stryj mógł sobie pozwolić na taką nieostrożność?! Przecież oni w rozmowie z nią mogą wymienić, na pewno wymienią nieraz nazwisko stryja. Wówczas ona od razu się połapie, że to nieprzypadkowo pan, którego poznała, nosi to samo nazwisko, co moje panieńskie.	Jan powrócić ci może, lecz nie jest dziś twoim.	Która tu jest zdrowa! Podaj mi pan rękę i idźmy do salonu.	Nie ma i nie może mieć żadnego!	Nie powinien odpłynąć!...	Nie wiem o tym i wiedzieć nie chcę; nie liczę dni i godzin.	Niech i tak będzie. Ciągnąłeś dalej swoje łajdactwa, kradłeś, aż wreszcie zamordowałeś.	Niech pan nie szydzi. Ten człowiek, choć martwy, sprawia panu sporo kłopotu.	O! Tak sądzisz, pani!	O!... gdzie jest trybunał, co wydał wyrok nikczemny, gdzie człowiek, który go wykonał?... nie znajdziecie jednego ani drugiego!	Oto mi porządek, tak się należy, brawo, dobrzy ludzie Chodź pan	Owszem tylko nie przypuszczałam, aby tu było jej tyle.	Sprawiła pani sobie już nowe futro? Widzę pudło od Porajskiego.	Tak że to ono z wieku bywało!	Tak, byłam.	Tak, d‘Artagnan.	Tak, ojcze. Pamięta o mnie i przysłał mi pozdrowienia.	W takim razie mam u pana sześćdziesiąt rubli za stajnię, której pan Krzeszowski nie opłacił.	A może by Le Capucin? To zabawne. Pamiętacie Kamila w postaci capuchon, a Cecylkę jako la barbe?	A ty... bardzo mnie zdradzałeś?	A w końcu?	A, a tańczyłeś z Marko?	Ach, wczoraj...	Aha!	Ależ weź wszystko. Wachlarz jest także w stoliku.	Ba! a my tymczasem w Birżach staniemy.	Cha, cha!	Chwacki to jakiś pachołek, ale i ona siarczysta Jurandowa krew!	Co ty wygadujesz!	E! Biskup ci ją skradł z klasztoru, godziło by się odebrać mu ją gwałtem nazad i mniszkom dać!	Gdzie my jesteśmy?	Jakże to być może? Skądże się to wzięło?! Kiedyż to Szwecja taką potęgą była? Zalizali (daw.)	Kiedy w oknach stoi, że darmo.	Myślę, że najgenialniejsza kobieta Sancerre jest po prostu najgadatliwszą	Nawrócenie uzurpatora?	Niby dlaczego nieszczęśliwie?...	Nikogo?	No, zeźlił się, bo mu konie ukradli	Nogę?...	O co panom idzie?	Och! Boże!	Och, ty dzieciaku!	Owszem. Nawet uważałem to za mój obowiązek...	Pan hrabia żartuje sobie nieprzystojnie.	Pani wszystko notuje?	Panicz harcuje, ale panienka bardzo chora...	Powiedz: stało.	Przecież choć w tej chwili żałoby, odezwał się chorążyc, wolno mi przynieść ci pociechę, otuchę i pomoc...	Przede wszystkim	Sąsiadka nasza, pani Laura Kościeniecka, ze swym narzeczonym. Patrzże!	Sędziemu, pani, sędziemu!	Też wiem.	Tomku!	Wojna powiedział szczerze.	Wszak mam przyjemność mówić z panem Sherlockiem Holmesem?	Z nowego nasienia była rozsada, dobrodziej przywieźli z Warszawy.Kobieta, Małżeństwo, Mężczyzna	Z waszego zbliżenia twój koncept wytrysnął?	Zastanów się, co by jutro powiedział nasz pan, faraon?... A jaka radość zapanowałaby między wrogami Egiptu, ze wschodu i zachodu, gdyby usłyszeli, że następca tronu, prawie pod królewskim pałacem, napada w nocy swój lud?...	Zbrodnia...	Zgoda.	Zielona zazdrość wyziera ci przez oczy.	Żadnej	„Przyjdź królestwo Twoje”.
Ja się państwu na nic nie przydam pójdę do mojej córki.	Juścijuści (gw.) bardziej. zafrasuje! Jakże, chłop ma niespełna czterdzieści roków, a do cna już posiwiał i zgarbaciał, żywą krwią pluje i kulasamikulas (gw.) na cmentarz.. Ale po co ci gadać, masz swój rozum, to się jego posłuchaj.	Nakłuwa się skórę do krwi, a potem się wciera różnobarwne soki roślinne. Allo był malowany na niebiesko, czerwono i zielono od stóp do głów i powiadał, że to należy do powinności ich religii. O tej swojej religii często nam opowiadał (Pertinax bardzo się interesował takimi sprawami), a gdyśmy się dobrze z nim pokumali, opowiadał nam i o tym, co działo się w Brytanii poza murem. A działo się podówczas bardzo wiele poza naszymi plecami. Świadczę się światłością słoneczną że niewiele było takich zdarzeń, o których by ci mali ludzie natychmiast nie byli powiadomieni. Allo opowiedział mi o tym, jak to Maximus przeprawił się do Galii, ogłosiwszy się w Brytanii cesarzem, i jakie wojska, i jakie zastępy wychodźców z nim podążyły. Do nas na Wał te wiadomości dotarły dopiero po upływie dni piętnastu. Potem on nam opowiadał, jakie wojska brał z sobą co miesiąca Maximus, by pomagały mu w zdobywaniu Galii... a przekonywałem się, że podane przez niego liczby zawsze były ścisłe. Opowiem wam jeszcze jedną rzecz dziwną...	Do stu piorunów! Nie mogę się połapać: czy to się dzieje naprawdę, czy może wciąż śnię. Przed chwilą byliśmy uwięzieni w ładowni statku i o świcie słońca mieliśmy już wisieć, a tymczasem jesteśmy wolni. Kto by pomyślał! Doprawdy trudno w to uwierzyć. Co zatem się takiego stało, kapitanie? Kto pomógł uciec temu staremu ludożercy?	Gardło moje i zdrowie całego wojska zaporoskiego w tym, aby się na nas hetman wielkihetman wielki hetman wielki koronny, Mikołaj Potocki, i hetman polny koronny, Marcin Kalinowski., twój straszny kniaź, któren sam za całe wojsko stanie, a Zasławscy, a KoniecpolscyZasławscy, Koniecpolscy toć nie mogę teraz dozwolić, byś ją rozbudził. Gdy i czerń, i Kozacy grodowi, i wszyscy uciśnieni w wierze i wolności tak się po mojej opowiedzą stronie, jako wojsko zaporoskie i miłościwy chan krymski, tuszę, że nieprzyjaciołom sprostam, bo i moja siła znaczną będzie, ale najwięcej ufam Bogu, któren widział krzywdy, a patrzył na niewinność moją.	Złą obraliście sobie drogę do wytrzeźwienia się z tej namiętności, którą nie wiem jak obudzić w was mogłam Sądziłam, że z gorączki leczyć się należy nie winem, co ją powiększa, ale wodą, co ją gasi, więc z szałów podobnych nie rozrywkami ale chłodną rozwagą. Wyście tak dawniej zdrowo sądzili o tem społeczeństwie zepsutem, a dziś jużeście się w nie wcielili! Czemu w nauce i myśleniu nie szukacie otrzeźwienia?	Ha, siedzę na warcie, upatruję i czekam Gdybym nie znał Chwaliboga od dziecka, posądziłbym go, że mu się to wszystko śniło albo przysłyszało. Ale chłopak roztropny, nie gadałby na wiatr, jeszcze i przed miłościwą panią. Za łaską waszej królewskiej miłości idę na czaty, bo już zmierzch zapada.	Jeszczech ociec mówili, co na tym skończyć się musi.	Siadło mu coś na nos i uparł się grać w moich sztukach. Co więcej, namawia kolegów swych, aby czynili toż samo.	Nie mam nic wspólnego ze sprawami nadprzyrodzonymi Nikt mnie nie posłał. Po prostu znalazłem się na pańskiej drodze.	Ach! To okropne! Miejże przynajmniej wzgląd na dzieci moje... na ojca zgrzybiałego, któren już się tyle nacierpiał z twojej przyczyny...	Głupstwo! Nie mówmy o tym. Chcę się czego napić. Niech pan każe podać koniaku.	Musi skończyć z tą sytuacją, która prowadzi do... Nie chce mi się wierzyć w to, co pan mówi o tym dziecku	Nie mogłam więc wam służyć wczorajszego wieczoru, bo mnie szpiegowano... Jestem dotąd pod wrażeniem gniewu Pobożanina, który gdy zechce, jutro mnie odprawić może, wmówiwszy hetmanowi, że się tu na nic nie zdałam.	A niech sobie płynie! Jestem nieszczęśliwa... więc niech nikt do mnie się nie wtrąca!	Zaraz zlezę! Tylko żem się o gałąź zahaczył, proszę pana. Na lewo, chciał pan wiedzieć?...	Nie powiadajcie po próżnicy! Ino ten stary, co się ruchać nie może, łyżki sam do gęby nie doniesie i na przypiecku se dochodzi... Widziałam, kiejście worek żyta nieśli.	Ale jacyż to ludzie zgadzają się na przybywanie w ściśle oznaczonych terminach? Wyobrażam sobie, że najlepiej nawet usposobionych musiałyby one zrażać do odwiedzania Krasowiec.	Jak to? Nie chcesz nic za swą pracę? Od kiedyż to stałeś się tak wspaniałomyślny?	Morzem mlecznym nazywa się rozległa przestrzeń białych bałwanów, często widywanych przy brzegach Amboise i w tych stronach.	Ciociu! Ciociu, chodź tu bliżej, niech położę głowę na twym ramieniu. Tak mi smutno, tak gorzko. O, wiem ja, wiem, że nie jestem tym, czym być powinnam.	Nic nie rzekę Chcecie więc abym niewiastę słabą obwiniał, którą strach uczynił na pół szaloną?? Cóż z tego że mi ona sama zaszła drogę za bramą miasta, ludzie to moi widzieli	Tyle, ile się panu, kochany panie, podoba.	Umarła przed kilku dniami daleka jego krewna, bardzo bogata, więc liczy na spadek. Wczoraj mi to mówił, ale ja słyszałem, że cały majątek zapisała na dobroczynność... Testament dziś, albo jutro będzie otwarty...	Pan Bóg dał latoś urodzaj na kartofle, co? brali sumiennie i z szacunkiem w szczypty, nie śmiejąc przy nim zażywać.	Pewnie, nawet jemu czas roje wykurzać! Grenis! zaprzęgaj siwą! No, ale jak mnie panna Aneta zwiedzie, że to nie ostatni, to daję żołnierskie słowo, że pozatykam w ulach okienka, niech zdychają.	Pani de Bois-Tracy zapytywała mnie przez swoją przyjaciółkę, mieszkającą na prowincji, czy wypadkiem nie mógłbym jej przysłać osoby, godnej zaufania, do usług jej osobistych. Otóż, kochany przyjacielu, jeżeli możesz zaręczyć, że ta oto panienka...	Z którego to szczęśliwego korzystając momentu, nie mogę nie wyrazić mojego ukontentowania, którego doznam, drużbując niebawem tak wdzięcznie dobranej parze, jaką waszmość panna uformujesz z swoim narzeczonym, a moim przyjacielem, panem Konopką.	Niech mi pan wybaczy. Bóg musiał pana zesłać w odpowiedzi na moją modlitwę. Ale przez te trzy dni odchodziłem prawie od zmysłów ze zmartwiania i teraz nagle przyszło mi na myśl: a jeśli to diabeł go posłał?	Wie pan, drogi Cyrusie że pańskie wczorajsze wyjaśnienia co do tej butelki zupełnie mnie nie przekonały. Jak można przypuszczać, że ten nieszczęśnik mógł napisać dokument i wrzucić butelkę do morza, a nie zachować o tym najmniejszego wspomnienia?	Ale nigdzie w tym stopniu co u nas. Gdzie indziej taki jak ja uczciwy dorobkiewicz miałby wrogów, ale miałby też uznanie, które wynagradza krzywdy... A tu...	Pozwoli pan, że nie zsiadając, odjadę do domu Czeka na mnie żona.	Zapewne tonem osoby chorej na nerwy. Za to nie możesz mieć do niej żalu.	Co? To ty o tym nie wiesz?!	Niewinna to omyłka i nic ona tak wymownemu kawalerowi nie ujmie...	Bo Dyzia by tego nie chciała, ani ja też nie.	A cóż ty myślisz! Chcę stanąć przy tobie, chcę cię zasłonić i walić na prawo i lewo... Co tylko każesz... A ty z pompą: sekret!	Co takiego? Nie jadę!	Niech pan idzie; ale byłoby jeszcze lepiej, gdyby pan nie poszedł wcale.	Święty Apostołświęty Apostoł (...) niechaj będą jak gdyby nie mieli żony powiedział Hipotades ponoć, podobno. to przedstawił, kiedy powiedział: ci którzy są zaślubieni, niechaj będą jakby nie byli zaślubieni; ci którzy mają żonę, niechaj będą, jak gdyby nie mieli żony.	Bo nie wiem, czy dobrze zrobiłem, żem nie kupił za sto dwadzieścia rubli onej łąki?	Dzień dobry panu. Martwi mnie to, że panu nie lepiej. Może posłać po lekarza?	Bo słyszałem że mój teść ma zamiar ulokować te pieniądze w koncesji na kolej, o której pan przed chwilą mówiłeś.	Niechże Bóg to waszmości stokrotnie nagrodzi! Kiedy pan przyjechałeś, to ja wierzę, że i mama powróci.	Dlaczego? Jest to dowód wielkiego zaufania i uznania pana charakteru, którego nie można lekceważyć. Przed rokiem nie wybrano by pana.	Ale to przecież chyba nie zmienia postaci rzeczy?	Dokąd chcesz abym poszła? bez przyjaciół, bez pieniędzy, w obcym kraju, bo nigdy w tej stronie Francji nie byłam?	Jakże to było? Gadajże, nie stój!	Nie wiem, proszę wielmożnego pana. Tak idę...	No, więc dajmy na to „zbrodnicza tępota”, albo „perwersyjna złośliwość”.	Pi... czasem to nie jest takie... straszne.	To pana Rzewuskiego nie ma w Mohilowie?	Ale mam prawa prosić o uwolnienie ze służby, a powody jego królewskiej mości przedstawić. Chcę być żołnierzem, nie katem!...	Do diabła! Nie znam tu nikogo.	Gdzieś na ostatecznych, wschodnich krańcach Polinezji, na odosobnionej, od świata i towarzyszek odciętej wyspie Oceanu Spokojnego, w samym sercu pustkowia wodnego, na wysokości środka Republiki Chilijskiej.	Orsula, chodźcie z dzieckiem, nie marudź!	Pilno waszmości na tamten świat?	Z krzyżem na płaszczach?	Żebyś ty wiedział, jaka ja byłam nieszczęśliwa przez te kilka dni...	Spokojnie, panie Wysocki, proszę, może pan usiądzie. Porozmawiajmy jako ludzie dobrze wychowani po dżentelmeńsku. Tu znowu zapisał pan oryginalną wodę Emską. Robotnik wypił jej dwadzieścia butelek, to znaczy dziesięć rubli. Czy uważa pan, że mu pomogła ta woda?	A jak to przyjął William Obadiah?	Właśnie. Ale to właśnie budzi we mnie nadzieję.	Jak to? Więc to o nowej nauczycielce Jadzi mówisz?	Bardzo, bardzo mi żal.	Cóż to robicie tu, Jaruho!	Jacy? Bóg, KobietaJakież ona czci bóstwo? Powinien bym wiedzieć lepiej od ciebie.	Lada chwila, panie dyrektorze.	Mniejsza o to.	No to można ich wypuścić.	On sam nam to powie	Przebacz mi!	Tak, ale to wielka arystokratka, przesiąknięta naszymi poglądami.	To fałsz!	To przedgrywka do sprzedaży konia	Tyla było oszukaństwa, że można by zaskarżyć uchwałę.	Właśnie! moją żonę po rakach wysypuje.	Za godzinę... w katedrze!	A siłasiła (daw.) spytał człowiek w kożuchu.	Ale jaką sprawę?	Bardzo...	Czekaj waść!	Dobrze. Bądźcie cierpliwi.	Drugie jest do kniaziówny Heleny.	Ha! Cóż ten przezacny młodzian porabia?	Idziemy.	Lecz ludzie?	Milczałbyś!	Mości panowie, proszę o głos!	Można przeczytać?	My ci pomożem!	Nareszcie widać coś przecie!	Nigdy	No tak, ale z Ostii do Rzymu jest tylko siedem mil	Przyszedłem do ciebie w sprawie Ewy.	Słyszałem	Tak, Hudl.	Tu jestem, mamusiu!	Wraże plemię człowiecze zgnij w gwałtach i rozbojach zatoń w myśli własnych i zbrodni własnych powodzi.	Wszystko...	Wy, monsiniorze?
Cha... cha... cha... no to wiernością jej zachwycać się trudno. Psiakość! Kobietom nigdy wierzyć nie można! Ależ odkrycie! Powinniście to jak najprędzej opublikować.	E! nie bałamuciłbyś próżno, mój mężu, gadam jak Bóg dał i dobrze mi z tym. Ale chcę mówić, jeżeli tak koniecznie masz być wielkorządcą, to dobrze byłoby, żebyś wziął z sobą syna naszego, Sanchka, bo by się zawczasu włożył do tych rządów, to najlepiej, jak się dzieci od rodziców rzemiosła wyuczą.	Iść na łąkę to rzecz nie tak prosta Jest to rzecz bardzo trudna i niebezpieczna. Nie pytaj, dlaczego. Nauczysz się tego jeszcze później. Chwilowo zastosuj się tylko dokładnie do tego, co ci powiem. Dobrze?	Dzień dobry! Ładny kawałek fabryki nam przybędzie! A jak się to prędko robi, to aż przyjemność patrzeć. Ja jestem chory, mnie doktór powiedział: Panie Halpern, pan się lecz, pan nic nie rób. To ja się leczę, ja nic nie robię, tylko sobie chodzę po Łodzi i patrzę jak ona mi rośnie, to jest najlepsze lekarstwo na moją chorobę.	Nie ma, jak widzę, rady Raz człeku śmierć przeznaczona, a lepsza na polu chwały niż na łożu. Bóg cię prowadź! Bóg cię prowadź, Janie! Jeżeli nie zobaczymy się na tym świecie, to na tamtym, a ja ci serca pewnie dochowam.	Niech zdycha. Kiedy pić nie może, to niech zdycha... Ty myślisz, Janek... Co będziesz tu z tą hołotą robił?... Ty nie znasz Pajęczyny i Komety: sitwa im się rozlazła... Cholery, psiekrwie... Oni wiedzą... Chodź na zakąskę... Ty także, psiacie... Ooo!	Cicho, małe nic-dobrego, bo i ja to zrobię i nie wstanę pierwej, póki nie przyznasz, że to twój wpływ.	Aha! Utrzymywałem, żeśmy od dawna z Zofią zaręczeni i za zgodą rodziców moglibyśmy się pobrać, choć na posrebrzane tylko dopiero stać mnie gospodarstwo Starałem się przekonać wielebnego Horacjusza, najzacniejszego, upewniam cię, duchownego, któremu należy się niewątpliwie biskupstwo, że jeśli mi się udaje zarobić jakie trzysta funtów na rok i tak dalej, i tak dalej, to nie ma racji odkładać ślubu. Moglibyśmy się wreszcie z Zofią, tym najlepszym pod słońcem dziewczęciem, pobrać, czemu nic nie powinno stawać na przeszkodzie, chyba że Zofia tak jest niezbędnie w domu rodzicom i rodzeństwu potrzebna. Rozumiesz, Copperfieldzie?	Istniała i istnieje. Być może zresztą, że jej nie posiadasz, gdyż ten zbój jest zarazem szczwanym lisem, który nie pozbywa się łatwo tak drogocennego dowodu. Ale w takim razie tę książkę ja będę posiadał.	By mróz nie zwarzył, to owocu będzie galanto.	Tak, tak! Znajdzie się i to	Ślicznie! Nie spodziewałam się od pana takiej odpowiedzi... Powiem to babci i poproszę, ażeby żadnemu z panów nie pozwoliła jeść rydzów, a przynajmniej nie te, które ja zbieram.	Franciszek?.. to nie podobna! Cóż to on zrobił takiego?	I ten wszechwiedzący nie mówił ci, że to ja...?	A i głowę to on ma nie swoją, a podarowaną Dali mu ją w Tiumieniu jako jałmużnę, kiedy z partią przechodził.	Nie zastanawiałem się nad tym	Nie mogliście mi wstrętniejszego wybrać błota do zanurzenia się w niem, nad tę niemczyzny kałużę Na samą myśl dusza się wzdraga...	Nie, nie, mówcie śmiele, to ino pierwsza chwila.	Milczysz? Ciężko ci? Czemuż sobie na to nie radzisz?	Chodzi mi o wszystko. Chodzi o to, żebyś mnie dobrze traktował. U Berła, nie przymierzając, miałam mosiężne klamki przy drzwiach. A u niego, co mam?	Owszem, załączyli czek na dziesięć dolarów, a wydawca pisze, że byłby rad, gdybym mu nadsyłała więcej swoich prac. Poczciwy! Dostanie ich dość! Był to stary szkic, który znalazłam w swoim kufrze. Przepisałam go i posłałam. Ale nigdy właściwie nie myślałam, że mógłby być przyjęty, gdyż nie miał zupełnie akcji	Zośka, a czy tobie nie przychodziło na myśl, że to jest moje dziecko? Moje?	Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że będę się starał, chociaż miałem jakiś obrzydliwy sen, gdy się nad ranem trochę zdrzemnąłem. Śniło mi się o nieckach, które miały dziurę, tak że przez całą noc ciekła woda na korytarz tego domu, w którym mieszkałem. Woda przeciekła na sufit mieszkania gospodarza, który natychmiast kazał mi się wyprowadzić. Taka rzecz, panie oberlejtnant, zdarzyła się w rzeczywistości. Było to w Karlinie za wiaduktem...	Pan nie interesował się spirytyzmem?	Jak to?...	Przysiągłby ktoś, że to sklep z pachnidłami Widziano cię w powozie wybitym jedwabiami, zaprzężonym w rumaki godne dandysa, z kochanką iście książęcą, Koralią.	Sądzisz, Emanuelu, że naprawdę mam iść na to spotkanie?	To mogą mu zabrać gospodarkę?	A ja się rozprawię z tym olbrzymem, który właśnie doprawia pieczeń ziołami	Ja nie brałam	Ja nie śpię, dzieci	Ja pana... nie kocham... nie kochałam nigdy... Nie! Nie!	Nazywam się Kunegunda	Tobie... tobie nie wolno tam wchodzić	W Calatayud przełożyli nas na ten wóz z materacami. Pamiętacie? Jeszczeście, panie podporuczniku, gadali ze mną, jakeśmy jechali przez Ateca, przez Alhama, przez Sisamon, przez Medinaceli. W Medinaceli rozdzieliły się drogi. Prawa poszła na jakąś Siguenzę, a lewa wprost na południe do Guadalaxara. Z Guadalaxara jedziemy już całe popołudnie i całą noc do Alcala...	A może panna Magdalena tamtego miejsca nie zechce przyjąć?... W takim razie nie potrzebowałaby jechać	Prawdę mówię, niech się mama spyta Andrzeja, niech się mama spyta, kogo chce. Na stacji wiedzą najlepiej, zresztą, cała okolica wie dobrze.	Życzęż ja szczęścia panu Konopce, ale mu go nie zazdroszczę.	A któż to mnie prosił, żeby mu s-s-sprowadzić człowieka?	Ale dziś nie pomoże.	O rety, panowie! O rety! Cóż to za słowa!	Pani dawniej zna pana Zgierskiego: czy to jest dobry człowiek?	Wydaje mi się, że państwo bardzo dobrze znali mojego ojca.	To była moja koleżanka... przyszła w interesie. Zawiadomiła mnie, że Lwów potrzebuje tego rodzaju aktora jak ja i że gotowi są dać mi doskonałe warunki...	Cnotą mnie nazwano Wiara, Miłość i Nadzieja to siostry moje młodsze. Kto ze mną, ten z nimi.	Pozwólcie do mnie, moi dzielni przyjaciele Najpierw zajmijmy się oddziałem, który chce nas zaatakować od tyłu. Potem zajmiemy się tymi, którzy nadchodzą od strony jeziora.	Bardzo ci wdzięczny jestem No, do widzenia zatem, do jutra... A nie zapomnij o obiedzie...	Magdalenki mnie nie wezmą. Trzeba zapłacić dług i mieć poręczenie...	Przynajmniej z góry zapowiada, czego się mamy od niej spodziewać.	Wyjdź pan! wyjdź pan, bo za nic nie ręczę!	No, mnie pan może się przyznać. Pan pisał?	Aha. Rozumiem. Chce pan stylizować. Można, można... Nie wiem, czy pan widział, przed kilku tygodniami właśnie tak jedną współczesną rzecz wystawiłem... A więc tak zwana ReliefbühneReliefbühne (niem.)	Po cóż bym rzucał, panie życia i śmierci? Gdybym trafił żonę, sobie zrobiłbym niepokój na cały tydzień, a gdyby żołnierza, dostałbym pięścią w brzuch, ażby mi język wylazł. Przeciem ja tylko chłop, a on wojownik wiecznie żyjącego pana naszego.	Za grubo, dyć ino na pół, przeciek u młynarza co drobniejsze ziemniaki całe sadzą. Rocho powiedział, że takie są dwa razy plenniejsze.	Bo nic.	...że jest pan obojętny na formę rządu.	I owszem! Ale i mnie może zbraknąć cierpliwości słuchania impertynencji!	Więc da mi pan swój warszawski telefon i zaraz po przyjeździe zadzwonię, by panu wszystko potrzebne wysłali.	Był raz człowiek, co kłamał, gdy szło o wielkość połowu Kłamał dzień w dzień. Podawał o pięć, dziesięć, dwadzieścia pięć ryb więcej, niż było naprawdę.	Co?!	Niech ino mu rozum przyjdzie, popróbuję wypytać...	Panienka od jak dawna tu jest?	Pójdziemy teraz, wiciądzu, na nowy bój, na żywot nowy. Nowe w puszczy na wysokościach wyrąbiem toporem polany. Nowe osiedla założym. Nowe gniazda dla ludu gminnego. Nowe zamki strzeliste wzniesiemy ponad cyplami stromych skał.	Skąd pan mnie zna?	A więc, panowie proponuję jeszcze następujące sesje: jedną w sprawie handlu zbożem, drugą w sprawie handlu okowitą...	Mało jest powiedzieć cierpliwym, trzeba być zrezygnowanym.	Panią hrabinę głowa boli.	Przynajmniej wasi zmarli bezpieczni tam są od rekinów.	Puszczaj mię... pan!	Puścił pan węgiel?	Winszuję, jest czego!	A grody? zamki?	A jednak, gdybyśmy mieli tu Barriosa z dwoma tysiącami nowoczesnych karabinów, można by było coś zrobić.	A jeżeli, jak dziś, trafi na trzy razy większą siłę?...	A ty czy rozumiesz, Grimaudzie?...	A wyzwolenie?	A! niechby była tęga! mówił książe. Gdy błota staną, rzeki staną, stawy zmarzną jedź wówczas gdzie oczy poniosą! Nieprawda, Holsza?	Ach, Petroniuszu! Łatwiej na świecie o filozofię niż o dobrą radę.	Ba, śpi, jakby był królem całego świata	Był i pojechał? Dokąd?	Będę ci winien.	Ciągle jesteś chora?	Czy duży był?	Cóż ona zrobiła?...	Dobrze, najdroższy	Gdzie?	Ja zupełnie wystarczę jako opieka.	Ja, Żyd, jestem podżegaczem wojennym.	Któż ją wyzyskuje?	Lecz dokądże mam posyłać listy?	Mój ty kochany chłopcze!	Mój wyjazd?	Młody wygląda dużo lepiej.	O tak, wielmożny panie! Załatwię wszystko jak najlepiej!	Psycholog!	Skądże! Zapłacę im na miejscu. Dałem narazie pieniądze tylko na paszporty, wizy i na bilety okrętowe.	Są nietylko piękne, lecz wprost cudowne! Nauka i przemysł dokonały w tym dziale cudu prawdziwego...	Tak, znam troszkę	U tego zdrajcy! u tego heretyka!	Zostałem wzięty pod Chmielnikiem w samą białą niedzielę
Mniejsza o to	Moim zdaniem jest to chwila, w której możemy odzyskać łaskę młodego faraona. W gniewie zapalczywy, umie on jednak być wdzięcznym... Doświadczyłem tego...	To jednocześnie i prezent ślubny dla nas.	To słowo twoje ostatnie, lordzie?	Wszelako jakżeś ty to wszystko mógł widzieć?	Hm... To dobrze. Nie wspominaj nikomu o istnieniu tej koperty. To jest konieczne. A teraz postaraj się, by mi nikt nie przeszkadzał. Muszę to przestudiować.	I wtedy powinna pani nie mówić nic. Prawda jest czasami zbrodnią, bo tak samo zabija. A jeśli ojciec nie obchodzi panią nic, to trzeba powiedzieć, zabije go to odrazu i będzie pani miała później spokój i rozwiązane ręce.	Lubystka. Ale na twoją biedę nic i lubystka nie poradzi. Jeśliby kniaziówna innego nie kochała, to tylko dać jej się napić, ale jeśli kocha, to wiesz, co się stanie?	Rozważałem właśnie projekt, który mi poddałeś, Marcinie. Na razie nie uznałem go za praktyczny; ale po namyśle doszedłem do przekonania, że można by jednak zaproponować temu człowiekowi partię kart. To wcalewcale (daw.) który sam przez się jest brutalny, mój Marcinie; tak, brutalny.	A dla czegoż to tak?	Aha, z sanockiej... a długo to już trwają te waścine amory?	Co to jest? dokąd, u djabła, tak lecisz?...	Cóż na to powie biskup krakowski?	Gdybym choć ja, za pozwoleniem miłości waszej, widzieć to wszystko mogła, potrafiłabym opisać najlepiej Niech mi tylko miłość wasza pozwoli.	Przypominam sobie że we śnie ostrzegał mnie mój, oby dusza jego była w raju, dziadek: „Wstań i uciekaj, gdzie cię tylko oczy poniosą”. Oby jego zasługi wsparły nas teraz u Boga. To był przecież pełną gębą Żyd, nie jakiś tam Żyd w cudzysłowie. UcieczkaBabcia, świeć Panie nad jej duszą, zwykle opowiadała...	To może być, ale nic o tym nie napisano	Co mówisz? Na miłość boską, prawda! To Agrypa! Ale zupełnie podobny do trolla!	Takiej, jak my, nie mają, ale mają swoje złodziejskie sposoby. A na to co poradzi największa siła?	Nie umiem na to odpowiedzieć, mój przyjacielu.	No, jeżeli tak, to srebro jest tym pewniejsze. Niechaj je państwo sprowadzą, señora! Trzeba je sprowadzić i wysłać na północ, żeby powróciło pod postacią kredytu.	To Głębowicze tak na mnie wpłynęły. Szczęśliwy Waldy!...	Ja, tatusiu, nie ze spowiedzi, tylko że wszyscy... Coraz nam gorzej, coraz gorzej... Mama jakaś rozdrażniona, rozstrojona, niespokojna... A tatko jak gdyby nigdy nic, jakby wszystko szło jak najlepiej na świecie... Ludzie widzą... roznoszą plotki po świecie. A zresztą jest to niewątpliwie prawo Boże...	Ale. Jak wyspowiadasz się a od księdza komunię przenajświętszą przyjmiesz i sama pocieszysz się i ludziom wszystkim pokażesz, że nieprzyjaciołką boską nie jesteś. Niechaj zobaczą, że, do Pana Boga, krzyżem leżąc, modlisz się i że tobie ksiądz komunii przenajświętszéj nie odmówił. Kiedy to zobaczą, poznają, że ty nie taka, jak oni wymyślili i że śmiertelnego grzechu, ani żadnego ważnego przestępstwa na tobie przed Panem Bogiem niéma. Pan Bóg Najwyższy sam tobie dobre świadectwo wyda...	Nie mogą przyjść gorsze! Jako żywo, nie mogą!... To niepodobieństwo!...	Nie, to się nie opłaci	A! na Boga nie umierajże mi pan Z nadziei niema zwyczaju umierać, a ja chcę byś żył dla mnie! do jutra, do jutra!	E! odezwał się śmiejąc poufale Holsza, juści dla szczeniąt mamki u Aarona kupować nie będziemy, choć on i takie niewolnice ma co za mamki służyć mogą!	Jak sądzisz: czy świadomość, że jesteś tutaj, wpłynie na jego plany?	Mogę was zapewnić, iż wszystkie te warunki przyjęte zostaną My tu nie o nich mówić mamy, ale się zgodzić na wybór potrzebujemy.	Nie dam! na drodze zabit, a droga niczyja.	O Stasiu! ty do takich słabych i tchórzliwych istot nie należysz! zawołała Wanda obejmując szyję przyjaciołki.	Tak. Mikoła powiada, że się jak nic przewróci. I mówił jeszcze, że jego syn, Gryszka, widział wczoraj cztery łosie przy brodzie humińskim. Szły jeden za drugim.	Mimo wszystko zajmujemy pozycję nie do zdobycia. Nieprzyjaciel nie będzie mógł znaleźć otworu kanału odpływowego, zamaskowanego teraz trzciną i trawą, a tym samym nie uda mu się wtargnąć do Granitowego Pałacu.	Dzisiejszej nocy, jak wiesz, czcigodny ojciec znowu, na szczęście na krótko, utracił przytomność.	Gdyby ci badający wiedzieli choć cośkolwiek, nie wypytywaliby tak gorliwie A teraz, o czem pragną oni tak się dowiedzieć? Czy niema czasami księcia de Buckingham w Paryżu i czy widział się, lub ma się widzieć z królową?	Nie, przeszedł już do moich; choć nie powiem, że z łatwością, bobym skłamał.	Teraz gdy usłyszałeś już moje wyznanie, nie potrzebujesz już obawiać się, abym ci się wymknęła. A więc, kończmy wieczerzę i pijmy za naszą miłość. Sądzę, że uciecha nasza nic na tym nie straci.	Bo i prawda! Sam smyka mam pod wąsem. Aże po sercu żga, jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy... Stój, patrzaj! Odechce ci się, jak poczujesz, jak powąchasz, czym takie chętki pachną!	No tak. Na wyspach Sandwich damy miejscowe, już nieco po europejsku ogładzone, podpływały ku okrętom nago, dźwigając na głowach jedwabne suknie i parasolki. W te suknie stroiły się na pokładzie wobec oficerów okrętu, ażeby się tym oficerom podobać.	Ależ Lars się nie zgodzi!	Być może Lecz nie jestem obowiązany zdawać nikomu sprawy z mych czynności, bo sam nie staram się zbadać, co inni robią po nocy.	Chybaby mieszkał między nimi, inaczej zaraz za jego oczyma zaczną zbytkować. Nie może być, tylko i tym zaraz oficyjera dodadzą.	Ech!... urodziłeś się na adwokata	Ja mam piętnaście rubli, mogę dołożyć mój pierścień brylantowy, zastawisz go u ciotki, da ci więcej niż mnie	Jakto? nie pan d’Artagnan?	Każdy służy ojczyźnie, jak rozumie; niechże Bóg sądzi intencje, a co się tyczy księcia Jeremiego, ten ojczyźnie zdrowiem i majętnością służy.	Myszkom się chce panować, my wolimy tego, co jest... My już go znamy, a tamci jeszcze się nie napiwszy, głodniejsi będą... Nie dopuścimy...	Nas już tam nie będzie.	Niczym! Chce mi się tu czytać. Może się pan o mnie nie kłopotać. Zostanę, póki mi się podoba.	Nie przerywaj dziadkowi.	Nie wyobrażałem sobie, by jeden człowiek mógł drugiemu sprawić tyle krzywdy, taką podłością zapłacić za najpiękniejsze, za najgłębsze uczucia.	Nie zapominaj o szacunku, jaki jesteś winien pani de La Baudraye Nie chcę już wiedzieć, co znaczy słowo wysztafirowała...	Pan nie chce śniadać?	Powiem, jaśnie panie, tylko on nie zrozumie	Sądzi pan, że jeszcze przyjdzie do siebie?	Tak, ale mnie zawsze przy każdej trzęsie febra, bo zawsze widzę w ostatniej chwili, że napisałem świństwo, łajdactwo, tandetę.	Wcale nie! Przypuśćmy, że byłeś pan istotnie jej mężem, a chcąc wejść w związek z Miss Remsen, zapłaciłbyś pan każdą kwotę za dokument, stwierdzający nielegalność małżeństwa pierwszego.	Więc wszystko znikło, a ona nie znikła!...	Złoto, nie dziewka!	Ładny. A zdawało mi się, że nie trafili.	A co? Czy się pali? Jestem!	A my jutro przewieziemy ojca	A szkoda go, stary! Oj! szkoda nam!	Ależ bynajmniej...	Anula?	Babciu Babcia tyle zawsze miała zmartwienia ze mną.	Bóg świadkiem naszej niewinności.	Będę bardzo szczęśliwy jeżeli pani pozwoli, żebym złożył jej swoje uszanowanie przed balem księżnej de Carigliano.	Chciałbym z nią być w raju.	Co pani?	Co tam robicie?	Czego?	Czyżby?	Dla mnie istnieją choćby w anglezowaniuanglezowanie (z fr. anglais: angielski)	Dla mnie, czy chłopak, czy dziewczyna	Dobrze, bardzo dobrze! Odświeżył, widzę, dyrektor chóry: jakaś śliczna jasnowłosa, aż ciągnie oczy...	Gdyby panna de Faventines sama...	I wszystko robi z rozmysłem.	Jaki Murdelio?	Mamże zaraz iść?	Morgen!	Módlmyż się za jej duszę Anioł Pański.	Mów śmiele, wierzym ci! Cóż owa kolubryna?...	Mówcie!..	Naprzód odpowiem ci jako statysta: imię Tuhaj-bejowicza mogłoby wprawdzie certum quantumcertum quantum (łac.)	Powiedz pan, że jeśli pozwoli, jeszcze tego wieczora złożę jej moje uszanowanie.	Pozwolisz, że odejdę...	Przecież Sabina...	Przychodzę w ważnej sprawie i... drażliwej	Rzeczywiście jest bardzo ładna	Samaś rzekła	Sprzedasz? sprzedasz?...	Teraz bez obaw możesz podejść bliżej, biały bracie. Jesteś sam?	Trzecią w sprawie kredytu dla rolników Czwartą...	U kogo pani byłaś?	Widzę, widzę! A cóż dziewczynina przystojna, niczego!	Wszyscy są tego zdania!	Właściwie: po kim?...	Zali oni naprawdę są krewni?	Znam je...
Tak. Wyobraź sobie, że to biedactwo nie było nigdy w życiu za granicą, a Włochy wydawały jej się zawsze zaczarowanym krajem, o którego widzeniu ani marzyła. To wielka radość dla niej	Głupstwo Fenicjanie!... Fenicjanin, Filistyn, Saszu, Libijczyk, nawet Etiopa, to jakby członkowie naszej rodziny. Kiedy nie płacą danin, gniewamy się na nich, gdy zapłacą, zapominamy...	Szpiegowie pójdą twoim śladem Chodzi o to, aby móc uprzedzić Brygidę, nie chodząc do niej.	Może być ale ja dobrze nie rozumiem. O moim bracie na przykład mówią wszyscy, że jest przystojny; ja jednak nic mu nie wybaczam. A... zakochać się... w tak ładnym mężczyźnie jak on nie potrafiłabym. Mężczyzna powinien być energiczny, odważny... oto jego piękność.	Nie chcę, żeby usłyszał! Potem będzie jeszcze gorzej się martwił, jeśli mi się znów pogorszy... a mnie gorzej będzie już dziś w nocy. Będę miał napad z gorączką! Zdaje mi się, że już się zaczyna. Nie chcę, żebyście pisali do tatusia, nie chcę, nie chcę! Pan mnie irytuje, choć wie, że mi to szkodzi! Już mi się zaczyna robić gorąco. Nie cierpię, żeby o mnie mówili i żeby o mnie pisali, tak samo jak znieść nie mogę, by na mnie patrzano!	Znowu kłamiesz... A ten płaszcz... powiedz, że to nie jest płaszcz mego syna... Mój niewolnik znalazł go na tym samym drzewie...	Widziałyście, jak się to pawi! A to przejdzie i ani już spojrzy na kogo.	Utrzymywałem przed tobą tajemnicę tak długo bo chciałem cię wypróbować, a poza tym chciałem ci sprawić niespodziankę. Gdybyśmy byli umknęli przed moim napadem katalepsji, byłbym cię zawiózł na Monte Christo, dziś to ty mnie tam zawieziesz. No i jakże to, Edmundzie, nie dziękujesz mi?	I nasz najjaśniejszy pan tej wojny też nie wygra. Nie ma żadnego zapału dla tej wojny, bo jak mawia pan bakałarz ze Strakonic, najjaśniejszy pan nie kazał się koronować na króla czeskiego. Niech teraz obiecuje, komu chce, złote góry, nikt mu nie uwierzy. Kiedyś, stary gałganie, obiecał, że się będziesz koronował, toś powinien był dotrzymać słowa.	A czy wy wiecie, że to się równa morderstwu?	Jest to Makololo dziki należący do plemion północnych, które plądrują nadbrzeża rzek uchodzących do Zambezi. Makololowie nie tylko są naszymi wrogami, ale rabusiami groźnymi dla wszystkich zapuszczających się w środek Afryki. Człowiek ten nas szpiegował i bardzo żałuję, żem go nie zdołał pojmać albo zabić.	O nie, proszę cię, hrabio! Proszę, śmiej się. Bądź szczęśliwy. Pokaż mi przez twoją obojętność, że życie tylko temu jest niemiłe, kto cierpi. Ale ty jesteś litościwy, dobry i wielki, przyjacielu, i tylko dlatego, że chcesz mi dodać siły, udajesz to szczęście przede mną.	Ale klnę, jak cię kocham, moje złoto, że w duszy klnę! Otóż i wtedy... w gabinecie niewielki nóż chirurgiczny. , scyzorykiem puściłem krew; robiliśmy sztuczne oddychanie z jakimś smarkaczem z uniwersytetu, który się nawinął. Długo to trwało...	Jeśli Dicka odeślesz stąd, to noga moja nie postanie już nigdy w tym pokoju!	Łże? To kopnij poniżej grzbietu...	Powiedzą, że podrobiona. My, Zillo, słabe kobiety, nie posiadamy dość siły, aby walczyć z władzą, która uparła się, cokolwiek będzie, postawić na swoim. Tu potrzebna ręka mężczyzny.	Nie, panie hrabio, w tej sprawie ja jestem ofiarą. To ja przegrałem proces, a pozwały mnie przypadek, upór i głupota.	Nie cierpię podsłuchiwania i podpatrywania.	Nie miał cię kto bawić w chorobie?	Nie.	Bądźmy szczerzy... Ja nie wierzę w platoniczne kombinacje, pan daruje, wielce szanowny panie Nikodemie, ale nie wierzę. Toteż sądzę, że i pan, jako człowiek, hm... realny... Mówmy po prostu. Czy Żorż zainteresował pana materialnie w całej sprawie?	Bo żadnej musztry już nie ma. Korpus kadetów się wściekł zaśmierdział	Dobrze powiedziane. Niżej, na miły Bóg, niżej. Niczego się już nie obawiam, bowiem	A możeby to i na chléb i na kuźnię starczyło	W takim razie ja za nic nie ręczę.	Musiała do dóbr swoich wyjechać, bo mi nie odpowiada.	Owszem, niech ofiaruje Bogowie nie obrażają się za dary...	Temu nie neguję. Nieraz się już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i PompejuszaGnejusz Pompejusz Magnus (106–48 p.n.e.) sługa w obozie wojskowym, pomocnik żołnierza. zabił, toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu ojcu mojemu toż samo się przygodziło... Jeno, pytam się ciebie, co dalej?	Nie, pani. Kupiłem sobie ten dom po to, by czasem tu zaglądać; mieszkam na Polach Elizejskich pod nr 30. Widzę, że przyszłaś pani zupełnie do siebie i chcesz odjechać. Właśnie kazałem, by zaprzężono te same konie do mego powozu. Ali zaś, ten brzydki człowiek będzie miał zaszczyt odwieźć was do domu. Stangret tymczasem zostanie, aby naprawić kocz. Gdy tylko skończą tę małą, ale konieczną naprawę, odeślę powóz moimi końmi do pani Danglars.	Oj, ty prostaku, co tu jest do rozumienia? To przecież łaźnia. Do takiej łaźni ani rusz bez biletu. Powiedz mu, że nasi przyjaciele zapłacili już za bilety.	Nie chcesz chodzić do szkoły, prawda?	Ślubowałeś, boś głupi, ale takie to tam i śluby.	Niech cię nie wstrzymuje tak mała przeszkoda, braciszku będę tłumaczył wiernie według myśli i ducha wszystkie stanze twej improwizacji.	Dziwne to wszystko!	Bij ją, Pauluk! bij i duchu słuchaj! Za wszystko bij! i za rozpustę, i za złość, i za hultajstwo, bij! Nie żałuj, a bij! Łaskawość nie pomogła, i modlitwa święta nie pomogła, i gonienie do roboty nie pomogło; może jeszcze bicie pomoże. Może będzie bać się, może na nią groźby potrzeba, może, groźbę przed sobą widząc, upamięta się! Już widać innej rady dla niej niema! bij!	Nazywasz panami artyleryjskie woły? Musiał ci strach pomieszać rozum, mój drogi. Ja, posłyszawszy, że wielbłądy się spłoszyły, wydaliłem się po prostu za obóz, by mieć spokój. A skądże wy jesteście, chłopcy?	Uczucie wielkie nie przypuszcza jej	A od kogo to zależy?	Jejmość pani, jak widzę, tak przestraszoną jesteś nieszczęśliwym losem pani stolnikowej, że już dziś w każdym kawalerze widzisz Piotrowicza, a w każdych konkurach gwałty tylko i nieszczęścia. A tymczasem w całym świecie co roku mnóstwo ludzi się żeni, a o gwałcie jakim lub wykradzeniu ledwie raz da się słyszeć przez całe życie.	Dawno nie odwiedzałem stryja i mam do niego interes. Czy chciałabyś, abym zerwał stosunki z moim stryjem?	Nie wiedziałem doprawdy, że panią może coś jeszcze obrażać a więc on miał nieszczęście ją obrazić i umrze?	Tato zadowolony... dlatego nam się udało Tata chowa moje zapasowe ubranie, bo mówi, że jestem niedbały.	Ale my nie wiemy nic, nic	Wypada. Nic już tu ważnego nie ma, a wnioski przyjmą bez dyskusji.	Kończę, panie Siuzę Porobiłem wielkie odkrycia w chemii, stworzyłem nową naukę, wynalazłem nieznane materiały przemysłowe, o których ledwie śmiano marzyć przede mną. Ale... brakuje mi jeszcze kilku niezmiernie ważnych faktów, a już nie mam pieniędzy. Cztery fortuny utopiłem w moich badaniach, zużyłem kilkunastu ludzi; dziś zaś potrzebuję nowej fortuny i nowych ludzi...	Nie naszym, lecz Ligii jesteś sługą lecz zali cię dopuszczą do drzwi cezara? I w jaki sposób potrafisz czuwać nad nią?	Tak, od niejakiego czasu, rumieniąc się odpowiedział młody chłopiec	Tak, ja!	I ja tak myślałem. Tymczasem nasz plenipotent zna niejakiego Zgierskiego, któremu pani Latter płaci sześćset rubli procentu.	Co się dzieje?	Serdecznie pragnę, abym się omylił	Niech jeno ociec ozdrowieją, zarno upomnę się o korale, pięć sznurków ostało długich kiej bicze i jak groch największy!	Ale ja przepraszam bardzo waszmości dobrodzieja	Jesteś chory na litość, jak mówi o tobie Bernard.	Już jak innym razem przyjedziemy. Bo teraz gardło zagrzejesz.	Tak, ale da mi pan dwadzieścia pięć ludwików komisowego i zapłaci mu pan jeden tom z góry	A dowiedział się pan, kto w ministerstwie będzie ten „gips” załatwiał?	Niechże go kule biją! Na Boga! Mości panowie! Patrzcie!	Jaguś, i tobie trza się spieszyć, druhen ino patrzyć	Jeżeli tak go ciągnie do Wilna widocznie tam podczas swojej kuracji poznał jakąś dziewczynkę.	Może Bruno zgrał się znowu w karty, albo M-me Marie spotkało cokolwiek złego?	Cóż pani chcesz? westchnęła Eliza, my tak jesteśmy nieszczęśliwe!!	Dowiedzieć się kim jesteś, caballero.	Esther ale jako sędzia, jako jeden ze starszyzny narodu naszego. Prawdę mi mów.	...którą ja mu przesłałam	Tak, panie.	Chcę zadać kilka pytań. Czy gotów pan odpowiedzieć?	Ile chcę? Po co panu te dzieci?	Sama mi go dała.	Czy pan rozmyślnie używa czasu przeszłego?	Dziś wieczorem u mnie w domu	Jakże mogę być chory, jeżeli widzę już wybawienie?	Wrócę do Skrzetuskich. Basałykibasałyk (daw.)	Rany Chrystusowe! dlaczego ma być?...	Widzisz pan zniszczyłem go.	Jw. pani sądzi? wytrzeszczając oczy, rzekł p. Łada.	Ba! Sposób jest	I w Warszawie później, miłościwy panie, byłem też w zamku z dzisiejszym panem kasztelanem kijowskim.	Tancerki? Śliczne ślepki ma ona, mój panie!	Dla niego wszystko dobre...	Hayde! Jesteś młoda i piękna. Zapomnij nawet o moim imieniu i bądź szczęśliwa.	Może dać ci cytryny?	Murdelio? A cóż on może?	No, sam widzisz w twoim dzienniku znieważono kogoś z mojej rodziny, żądam więc odwołania.	Który poświęciłem dla ciebie baronowę...	Gdzież ona teraz?	Jesteś wstrętny samolub!	Mieliście państwo dziecię...	Nigdy, panie	Frasunek w kielichu utopisz...	Innego?	Jezus Maria!...	Księżna Parmy?	Kto was prześladuje!	Najzupełniejszą	Pod 19°37’35,337”	Pracowaliśmy razem w Saint-Mandrier pod Tulonem. Zna ojciec Saint-Mandrier?	Re-zerwa.	W podróż!...	Zupełna cisza.
Nie, nasz król. Król francuski, Ludwik. Kilka dni temu odbieram list podpisany Guillaume Ruysbrouck, Cordelier. Otóż w liście misjonarz wita mnie jako ziomka, bo to człowiek z naszej ziemi, z naszych flandryjskich stron, przesyła mi wszelkie błogosławieństwa i donosi, że przybył tu z drugim zakonnikiem, żeby szerzyć wiarę świętą. Skarży się, że mają tłumacza, pijaka i gbura, co więcej szkodzi, niż pomaga. Słyszał, że mój Filip zna języki i pyta, czy nie chciałbym, aby „szerzył chwałę Bożą”.	Kocham cię, Zosik, kocham cię i tak mi strasznie smutno...	Tak, panie! Będąc mieszkańcem tego przybytku sprawiedliwości, śmiało każdemu patrzałem w oczy i urwałbym głowę temu, kto by się ośmielił obrazić mnie. A teraz!...	Wiadomo panu, że nie miałem zamiaru brać udziału w maskaradzie. Leżąc chory w Filadelfji, prosiłeś mnie pan listownie, bym wziął pański kostjum i zrazu chciałem tak uczynić. Ale przed samem udaniem się na zabawę, przyszedł do mnie właściciel wypożyczalni, ostrzegając, że był u niego detektyw i zażądał pokazania listu pańskiego. Stąd nabrałem przekonania, że Barnes będzie na zabawie.	Owszem, ale pani nie zadaje się z takimi, z którymi ja się stykam. Zresztą choćby nawet tak było, to najwyżej dowiedziałaby się pani, że przezywają mnie wśród nich Trzewikiem.	Jestem setnie zmęczony. Należy mi się dzisiaj dobrze zasłużony spoczynek.	Poświęć się dla mnie!	Przecież obiecał mi, że nikogo nie ugryzie Nie lubi cyrku. A ja nie mam pieniędzy, żeby odesłać go do Afryki, skąd pochodzi. Zajmuje się sobą i ma bardzo dobre maniery. Nie marudź.	Stało się więc tedy tak że gdy ów wyrobnik zaproszony miał siadać do stołu ze szlachcicem, jakbym patrzył na nich w tej chwili, miły Boże! a to już tyle czasu przeszło od owej godziny...	Widzisz przecież, że stoję Jak cię tylko dostrzegłem, zaraz kazałem stanąć. Skąd się tu wziąłeś?	Pani hrabino jéj postępowanie budzi we mnie litość, wierz jéj lub nie, ja więcéj nad nią dać nie mogę. Na Boga, zważ pani na co się narażasz. Nie śmiałbym słowa jednego wyrzec przeciw królowi. Król jest jak najlepszym, najszlachetniejszym, ale w sobie musi bronić godności królewskiéj, za którą przed monarchami i ludami odpowiada. Tam gdzie idzie o sprawy stanu, niéma środków jakichby nie wolno było użyć. Niech pani przypomni los ludzi wielu, wielu. Niebezpiecznie jest sprzeciwiać się królowi, gdy nim owładnie namiętność.	A ginekolog mówił mi właśnie wczoraj, że nie ma najmniejszej nadziei na pomyślny poród.	A więc to wy podłożyliście mi pod głowę mantel? Serdecznie wam dziękuję.	Ale nie przeczysz? Oho! To już wiem! Jeno się nie wzdragaj! Jam pierwsza powiedziała Michałowi, że go kocham	Bo w Dąbrowej być niemogę, a jutro, lub dziś jeszcze może odjeżdżam.	Chciałabym wiedzieć, jak długo już tu jesteśmy? Może lepiej wróćmy, Tomku?	Cieszę się, że panią spotykam w tym domu... Od pół roku życzyłem państwu Korkowiczom towarzystwa pani i... z przyjemnością widzę, że projekt mój należy do tych, które się udały. Dawno pani miała wiadomości od panny Heleny?...	Comstock Bell zawahał się.	Czyby to było przyzwoite, żeby jego bratanek nie mógł się napić szklanki wody z cukrem? Zresztą, ojciec nie będzie widział.	Czynię, co potrzeba dla uciechy własnej. W pieszczotach się dowiem, czym poza Orgazem, czy Havemeyerem, mógłbyś być więcej.	Daj pani spokój, w odwiedziny! Jestem w Bukowcu, bo uciekam w świat. Rzuciłem do djabła swoich Syngalezów.	Dla mnie nie masz zbawienia!	Dlaczego ja nie mam rozumu i dlaczego ty, Rabsun, nie mówisz do mnie	Droga żono dziś święto Bożego Narodzenia! Zastanów się!	I ja tak samo zrobiłem	Jeżeli tak, tedy będę słuchał, chociażby do wieczora.	Klucz weźmij, na mnie mrugnij...	Nie rozumiem pana zbyt dobrze Proszę nam to jaśniej wytłumaczyć, bo nie umiem nawet panu powiedzieć, jak to, co pan mówisz, pobudziło moją ciekawość.	Odchodzisz, jakbyś się gniewał...	Ot, zaraz i krzywdzi; nic wielkiego nie stało się. Naposiedliścienaposiąść się na kogoś (daw.)	Owszem. Mnie jest coś niecoś do tego. Potrzebuję tej maszyny.	Pan się nudzi, panie Copperfield?	Pierwszy raz dzieciaka mi dali.	Posłusznie melduję, że mi po pana feldkurata kazali przyjść.	Skądże mam wiedzieć? przemknęło mu się przez głowę.	Słuchajże! w tym miejscu, na którym jest teraz twoje kolano, zakopałem to, co mego ojca zawiodło w jasyr, co Mordacha wydało na moją zemstę, co już przedtem i mnogiej krwi, i mnogiego nieszczęścia było przyczyną. Tego Persa, co to przyniósł był aż z indyjskiej ziemi, struł jeden Ormianin, tego Ormianina udusili trzej Greczyni w Białogrodzie, tych Greczynów utopić kazał basza jędropolski, tego baszę zabił ataman Łoboda, Łobodę rozsiekali mołojcy, aż się to dostało memu ojcu, a ojciec usycha teraz w pogańskich łykach... Kiedybyś chciał wziąć, com zakopał, to i ciebie spotka nieszczęście i zguba!	To nie jest rzeczywisty świat To jest wielka scena życia. Scena, którą kosztem krwi i niezliczonych wysiłków utrzymują narody, a potem kiedy tam wszystko błyszczy, pachnie, mieni się i skrzy od barw i przepychu, biedny KalibanKaliban	To nie szkodzi, chodź pan. Czasami zdaje się, że jeszcze czas, a tymczasem później trzeba przepraszać towarzystwo. Co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj.	Tym dla mnie ciekawsza, że pani mówi przyjemna	Zbliżamy się do rzeczy, prawda?	A też dobrze byłoby i w Nowej Marchii zabiec drogę Krzyżakom. Więc niechaj pan z Maszkowic przejdzie Wisłę	A więc go niewypędzisz pani?	A wy nie siądziecie?	Ach, więc to Jerycho? Sławne w Biblii z trąb Jozuego! Sławne w Ewangelii z uzdrowienia ślepego!	Aktorzy są zresztą wyborni	Ale mogłabyś wyjechać... masz gdzie wyjechać A ja czy mogę i... dokąd bym pojechała?...	Ale po pańskiej śmierci testament zostanie zakwestionowany.	Białe dragony za nimi!	Cicho, Rochu! żeby cię Bóg przez jego ręce za chełpliwość nie pokarał.	Cierpienie w każdym sercu jest cierpieniem	Co warte jest Froidfond?	Co za brutalność!	Coooo?	Czy twoja mądra wrona nie wyjaśniła ci tego?	Cóż to za niezenośne miasto!... Jacy poziomi ludzie!...	Dlaczego uciekałeś, mój przyjacielu?	Do czego służy ta brudna belka?	Doktor jest?	Gadaj, co chcesz, już ja tam wolę nie mieć słoności w gębie, a dychać naszą aurą, co jest mocna i słodka jakoby GoldwasserGoldwasser (niem.: złota woda) miasto w płn.-zach. Holandii na zach. od Amsterdamu, ośrodek handlu cebulkami tulipanów., a ja powiedam: pierwsze miasto w świecie	Gdzie?	I ja jestem tego samego zdania, proszę pani.	I owszem jak jegomość rozkaże.	Ja także pewna jestem	Ja twierdzę że przede wszystkim należy je obserwować nieustannie.	Jaki stąd wniosek?	Jako jedyny brat odziedziczyłem puściznępuścizna	Kondycja ludzka, Zazdrość	Lepiej teraz póki nieżywe, jak potem.	Magdalena...	Na śmierć i życie	Nam czas ruszać.	Nawet nie widząc wcale.	Nie dojrzę... aha... korona złota.	Nie wiem, papo	Niestety! ponieważ jestem najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi!	Niewiele okrętów zobaczysz jutro, Danny!	Niezawodnie, panie marszałku. Ale oto i Braniszcze. Wszystkie powozy już przed kościołem. Słowo daję! Jan już piechotą idzie naprzeciw.	Nikt nie zna jego myśli	No to czemu mówisz, że ganiają?	No więc, zaczekamy na was	Och, ale przecież nie wiadomo, czy to była zbrodnia	Olivierze!	Oni mogli ukryć tę przeklętą rzecz Chodź, Pew, weź z sobą Jerzego i nie drzyj gęby!	Organizował, jeździł jako emisariusz...	Pan hrabia z Lermy!	Przyszliśmy spytać, czy nie będziemy potrzebni na jutro?	Późno dziś rozmowę wszak możem odłożyć do jutra.	Skarz nas Bóg Wędrujemy oddzielnie, każdy swoją drogą. Pora chyba już iść.	Szczenię Ludzkie... Władco Dżungli... synu Rakshy... mój Bracie i towarzyszu legowiska... wiedz, że chociaż... na wiosnę... trochę ci czasem skrewię... to jednak... twój ślad jest moim śladem... twój barłóg moim barłogiem... twój łów moim łowem... a twoja walka moją walką na śmierć i życie. Mówię to w imieniu moim i trzech moich braci. Ale co ty zamierzasz powiedzieć dżungli?	Słucham.	To my nie pojedziemy.	To niemożliwe Żadna z tutejszych kobiet nie ma sukni w cenie stu dolarów. Przecież my...	Trup!	Uchowaj Bóg? Skąd ja do klezmerów?	Van Gould żywi nieprzejednaną nienawiść do Czarnego Korsarza, ale to go wkrótce zgubi.	W tym my jest wielka siła Ja im wykładam trygonometrię. M’Turk ma może jakieś wyobrażenie o tym przedmiocie, ale dla Beetle’a sinus i cosinus to śmierć	Wierzę mu!	Właśnie tego, kamracie. A co z dwoma rannymi, których z tobą zostawiliśmy?	Z tego wszystkiego widzę tylko, że pan kapitan ocalił ci życie.	Łżesz! Łżesz jak pies! Panie pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie! Dla Boga, oczom jeszcze nie wierzę!
I po co waść pojedziesz? Przecie go rannego nie dobijesz. A z szablą to tak bywa: kto nie puści ducha od razu, ten najczęściej się wyliże. Szabla to nie kula.	Wstydu! Wstydu! Szlachta oszmiańska nikomu wstydu nie zrobi, ale też i tego nie zmaże, który kto sobie sam zrobił. Ojciec, Córka, Kobieta, Dziecko, Hańba, Opieka, MężczyznaBo powiedzże sam, czy można było większego wstydu, większej hańby dożyć na starość, jak ja jej dożyłem?... O! Zanadto ja ojcem dobrym byłem dla niej! Zanadto!... Trzeba mi było po staremu: żywisz w sercu afekt przeciwny woli rodzicielskiej, żyć przestajesz dla świata. Klasztor był jedynym lekarstwem! Byłbym nie miał córki, to prawda, ale byłbym umarł spokojny i czysty stanął przed Bogiem. Dzisiaj, któż wie, jak to było i jak jest w rzeczy? Dzisiaj, co gadają po całej Litwie, a co już nie gadali za pierwszą razą! I czy wini kto stolnikową?... Dzieckiem była dzieckiem, kobietą; ona nie winna, ale on winien, on, ojciec! I cała hańba i wstyd, i paskudztwo to na mnie. A ja mam dziewięćdziesiąt trzy lat i hańby nie znałem przez całe życie!... Aż dopiero u grobu... Więc cóż mi z tego, że oni tu przyjadą? Ja wiem, cały powiat się zwali i pojadą, i rozniosą zamek ten lichy na proch, i żaden opór nic nie pomoże, bo diabeł odstąpi, gdzie kuso; ale cóż mnie już z tego?... Po kogo oni pojadą do zamku? Kogo mi stamtąd przywiozą?	O, nigdy bym nie przypuszczał Koszatki to niemili sąsiedzi, zwłaszcza dla nas, bo przecież nie jadamy ich, tak jak Rzymianie, smażonych w miodzie.	Hm, to wygląda na dobry sposób. Ale Bob Tanner tak nie robił.	Nie kupcy, ino wielkie państwo, co jeżdżą z szałasem i z kucharzem, a on im w polu jeść gotuje.	Nie wiecie tam, ojcze, zapytał młody podróżny, co słychać o pani Petrkowéj?	Cicho! cicho! cicho!... nie trzeba nic, to tylko chwilowo zrobiło mi się niedobrze, rozepnij mi kołnierzyk. Dobrze, o lżej mi trochę. Dobrze.	Książki o tym pisać nie będę ani oracji nie powiem, ale com już powiedział, tego nie cofnę.	Chcesz?... Więc idźmy... Ale, na bogi, Herhorze, o tym, co zobaczysz, nie wspominaj nawet przed własnym sercem...	Daruje mi pan zapytanie: dlaczego aktorów i teatru pan tak nie lubi?	Gotów jestem uwierzyć panu Wierzę! Idźmyż naprzód, nie ma przeszkód dla nas. Skruszmy tę ławicę, wysadźmy ją w powietrze! A jeśli się będzie opierać, to przyczepmy „Nautilusowi” skrzydła, niech przeleci nad nią!	Nie rzuciłem go wcale, tylko tobie oddałem.	Nie znam go.	Z próżnymi rękoma lepiej wcale nie chodź do niego Weź przynajmniej ze sobą pięć pustych pudełek.	Przebacz, panie rycerzu lecz Altisidora dotąd była w najlepszym zdrowiu. Nie pragnęła niczego na świecie, dopóki nie przybyliście do tego zamku. Niech Bóg potępi całe błędne rycerstwo, jeżeli wszyscy są równie niewdzięczni, jak ten, którego widzę przed sobą! Na miłość Boga, oddal się stąd rycerzu Don Kichocie! Ta biedna dziewczyna nie wróci do zmysłów, póki tu znajdować się będziesz.	Nieszczęsny! Nie mów tak do mnie. Jeżeli uwierzę, że Bóg obdarza nas wolną wolą, co ocali mnie od rozpaczy?	Jako, lennicy? nie lennem nam prawem ziemię dają ale dziedzicznem... Mistrz nasz Herman jest książęciem Cesarstwa i my nikomu lenna ani pokłonu nie winniśmy krom Cesarza!!	Masz szczęście, zawołał Rupert do niego, Pan Gimmel jużby cię ztąd daleko wyprawił, gdyby nie twoje szerokie bóty, jużbyś nie żył. Trzymaj się środka koła, bo my tu tylko pewni!	Na wieczerzę... a cóż by innego? Czy ci jeszcze kiszki marsza nie grają? Kupę rzeczy jeszcze musisz się u nas nauczyć.	To możliwe W gabinecie mojego ojca jest gdzieś drzewo genealogiczne, które to nam może objaśnić. Napisałem do niego kiedyś uwagi, które mocno by zbudowały panów Hozier i Jaucourt. Teraz już się nad tym nie zastanawiam; ale wyznam panu, bo to należy do zakresu moich obowiązków jako przewodnika, że za obecnego ludowego rządu zaczynają znowu interesować się bardzo tymi rzeczami.	Niech pan, panie Peggotty wysyłając do nas wiadomy list, poprosi, aby wspomniano w nim i o tym, że pan Steerforth niezrównanie dobry jest dla mnie. Nie wiem, co bym tu począł bez niego.	No, mój drogi, nie myśl o tym. Ale wiesz co? Ten pan praktykant mógłby naprawdę mieszkać w Głębowiczach i byłby spokój. Jak myślisz?	Otóż nieprawda, on udawał, że ją kocha, kłamał, że ubóstwia... Ale przy najpierwszej sposobności dowiódł, że nawet nie traktował jej jak równego sobie człowieka, ale jak niewolnicę, której za chwilę słabości można założyć powróz na szyję, wyciągnąć na rynek, okryć sromotą... O, wy panowie świata, obłudnicy!... Dopóki was zaślepia zwierzęcy instynkt, włóczycie się u nóg, gotowiście spełnić podłość, kłamiecie: ty najdroższa... ty ubóstwiana... za ciebie oddałbym życie... Kiedy zaś biedna ofiara uwierzy waszym krzywoprzysięstwom, zaczynacie się nudzić, a jeżeli i w niej odezwie się ludzka, ułomna natura, depczecie ją nogami... Ach, jakie to oburzające, jakie to nikczemne... Czy mi pan co nareszcie odpowiesz?...	Przebierzesz się za zamożnego wieśniaka, wyśliźniesz się z Parmy, jak zdołasz, najmiesz wózek i ruszysz jak najprędzej do Bolonii. Wejdziesz pieszo florencką bramą i oddasz panu Fabrycemu w gospodzie „Pelegrino” paczkę, którą wręczy ci Chekina. Fabrycy kryje się tam pod mianem Józefa Bossi; nie zdradź go, nie daj poznać, że go znasz; wrogowie może poślą szpiegów za tobą. Fabrycy odeśle cię tu w kilka godzin albo w kilka dni; wracając zwłaszcza trzeba podwoić ostrożność, aby go nie zdradzić.	Ja odpowiadam w jego imieniu, gdyż on chwilowo nie może cię przyjąć.	O! tak, tego znam, nie osobiście, lecz ze słyszenia, i nieraz mówiono o nim królowej, jako o dzielnym i zacnym szlachcicu.	Pan doktor jednak stwierdza, że stanowią one odrębny rodzaj. Czy nic stąd pan nie wnioskuje o ich pochodzeniu?	A! przebaczy mi pani, żem się niepotrzebnie wygadał, gdyż widzę, że wiadomość o tem, do niej nie doszła. Wolałbym był milczeć.	Ona może panu powiedzieć, że pana ojciec nie miał nic wspólnego z klęską i śmiercią jej ojca albo przeciwnie... jeżeli przypadkiem pana ojciec...	Prześmiewacie!... Opowiadają, że chłopu ze słupskiej parafii, co ich pono wyszczuł psami, to Cyganicha jeno mignęła jakimś lusterkiem przed ślepiami, a zaraz całkiem zaniewidział.	Jestże to prawdą, możeż to być, ażeby Sułkowski miał jakieś myśli i plany na przyszłość?	Jeżeli ten drab ma taki sposób ładowania, to statek niezbyt jest bezpieczny Skoro już im się belki porozłaziły w okręcie i targan powypadał ze szczelin, to powinni co rychlej wziąć się do pomp.	Albo przypatrz ty się jak ony kupą wszystko robią? Przecie i nasi ludzie, bywa, że wyjdą gromadą; ale każdy krząta się sam za siebie, ino częściej odpoczywa albo jeszcze innym przeszkadza. Te zaś psiekrwie tak jakosik zwijają się, jakby jeden nagieniał drugiego. Nie spróżnujesz, choćby cię kładło na ziemię, bo ci jeden tka w garść robotę, a już drugi na nią czeka i pili, żebyś kończył. Ino przypatrz się im i sam powiedz.	Coś mu tam podobno braknie kilkadziesiąt garncy wódki, która się podobno uschła, a że strasznie ma wielki punkt honoru, doprawdy boję się, żeby sobie czego złego nie zrobił.	Prawda, ale trzeba na to poradzić. Powiem dobrej pani Łucyi, a ona z pewnością znajdzie jaki zbawczy środek.	Ależ to potwór!...	Ależ to są ludzie niewinni!...	Jakże to nierozsądne z jej strony! Powinna ją pani odprawić.	To jest jej nazwisko po nazwisku nazywał ją mój mąż, gdyż Peggotty nosi moje imię.	Wobec byle jakich przeciwników, tak. Ale jeśli nieprzyjaciel jest sprytny, fakty bywają takie, jakie on wybierze. Te wspaniałe poszlaki, na których pan opiera swoje śledztwo, mógł swobodnie ułożyć po swojej myśli. I o ile chodzi o takiego człowieka jak Lupin, widzi pan, dokąd to może doprowadzić, do jakich błędów i głupstw! Sam Herlock Sholmes wpadł w pułapkę.	Spodziewałem się czegoś lepszego Nie zajmować się Fabrycym, to znaczy poróżnić się z księżną.	Z pańskiej kieszeni wychodzi pół cala papieru. Przyglądałem mu się, podczas gdyś pan mówił, a byłbym lichym rzeczoznawcą, gdybym z zewnętrznego wyglądu nie potrafił określić daty rękopisu. Czytałeś pan zapewne moją monografię w tym przedmiocie. Otóż w tym wypadku sądzę, że manuskrypt datuje się z roku 1730-go.	Grajmy Poznałam z głosu, że mąż jest poirytowany, może nie byłby rad, widząc że mówimy o jego sprawach.	Istotnie strata pieniężna to dla pana niewielki kłopot: przy takiej fortunie i przy tak filozoficznym sposobie myślenia, jak pański.	Panami wyspy! Panami wyspy!... Czy wie pan, panie Cyrusie, jaką to ja kulą nabiłem moją strzelbę?	Wiem, że wy z Bigielem robicie i takie interesa. Kupcie odemnie tę dąbrowę. Oszczędzi mi to szukania kupca, a wy możecie wyjść z zyskiem.	Aha! Umarł! Proszę, młody człowiek... ba! Młody, tak się to zdaje, przecie musiał mieć lat siedmdziesiątsiedmdziesiąt (daw.)	A kto wie! może to i twój ojciec chrzestny sam był owym Nökken? toż mówiono o jej ojcu; Krystyan przeciwnie upatrywał w tem jedynie serdeczny udział w jego własnym losie, jakoż chętnie przy każdych nowych odwiedzinach podejmował przerwany wątek opowiadania. Tak więc powoli dowiedziała się o podróży do Thorseng, o spotkaniu nocnem w Glörup, o chrzestnym wiszącym na gałęzi, a Naomi dziwnie jakoś uśmiechała się i delikatną swą rączką zakryła ładną twarzyczkę.	A potem co?	Co do czego?	Co pan tak cienko kicha, panie aptekarzu?	Co ty bredzisz o Kastyliach? Gadaj o rzeczy!	Co za wino?	Co?	Co? Pan ruszy w pojedynkę w pogoń za Indianami?	No, pytaj, kocie. Byle o co mądrego.	Prawda! Czekaj, niech pomyślę. Ha! A numer pokoju w gospodzie, co?	Proszę mi powiedzieć co pan czytałeś, w jakim kierunku?	Tamby mi przystało być, jeżeli królowa zemrzeć ma. Rozporządza jeszcze znacznemi skarby, które z sobą z Węgier przywiozła. Dla kościoła i dla nas cośby się z nich dało pozyskać.	I ja tobie Jam ci dłużnik jeszcze. Sto cekinów ja tobie winienem, chłopcze!	I nieco budulcu na chałupy!	Oho! Cóż za kolebkakolebka na pasach wrzasnęła piskliwie Jagna, zapominając o obecności królewny. Ewa szturchnęła ją w bok.	A z Zosią? Bo jak mnie Bóg miły, lubomlubom (...) obiecał (daw.)	Bo mi się już znudziło tak łazić.	Kobieta przede wszystkim jest i musi być matką. Jeżeli chce być czymś innym: mędrcem, za którym szeleści jedwabny ogon, reformatorem z obnażonymi ramionami, aniołem, który uszczęśliwia całą ludzkość, klejnotem domagającym się złotej oprawy, wówczas	Wiem, żeś najuczciwszy z ludzi, jakich znam.	Zdaje się dała nam po szylingu i życzyła powodzenia.	Ale, jemu tam akurat dziewucha w głowie. Przyszedł z krową i chce ją sprzedać Grzybowi za trzydzieści pięć rubli papierkami i srebrnego rubla za postronek. Śliczności krowa, mówię ci.	Chyba tak ale może lepiej zawołam Emanuela?	Czego się śmiejesz?	Dajcie i mnie. Ino czarnej jak smoła i dużo araku.	Ja, ja. Licho ich przyniosło z Ollendrii	Lubię być policjantem... ale jestem zbójem.	Módl się, rudziaczku.	Wawrzuś... straż miejska pod murami... prosto ku nam...	Zobaczymy, czy załatwiona! ja go zmuszę siłą...	A ci, wedlewedle (daw.) zapytał de Lorche.	A więc	Ależ tak, zwykłą kokotę. Kiedyś, przy okazji, powiem ci więcej... Znam parę szczegółów, które zainteresują cię ze względów rodzinnych.	Czy wziął ze sobą Baptystę?	Dobry wieczór kumie	Gdzież on?	I kazali panowie fiakrowi wyjechać z miasta przez bramę del Popolo, objechać z zewnątrz mury i wjechać przez bramę San Giovanni?	Idą!	Jakto? po tygodniu?	Kto mówi?...	Mieszkam w niej.	Mniejsza z tym, od kogo!	O AteneAtene (łac. forma W. lp.) zawołał Petroniusz	O, najzupełniej!	Owszem, lady Narborough.	Plersch leży bez zmysłów.	Ptaszki w swoich gniazdkach żyją w zgodzie	Tak jest, tak jest.	Tak.	Toż rozumiem.	Trzeba powoli ściągnąć pułki z nadmorskich miast	Trzymamy mężczyzn przez ich przyjemności dyplomaci biorą ich jedynie miłością własną; dyplomaci widzą ich w pompie, my w negliżu; jesteśmy tedy mocniejsze.	Śmierć! Wielki Boże!	Šventa tiesa šventa tiesa!
Ty przypadkiem a inni na prostej drodze. Więc widzisz, jakokolwiek bądź to się stało, winna ona czy niewinna, nie wstyd to i hańba wieczysta? Ja przed tą hańbą porzuciłem najukochańszą mi Litwę i uciekłem na Wołyń, i diabeł mnie tam wynalazł, i wygnał mnie stamtąd; z Wołynia uciekłem na Mazury, a w Mazurach nie tylko mnie stara hańba znalazła, ale jeszcze nową przyprowadziła ze sobą i tak zamiast jednej aż przez dwie takie jędze wiedziony, powróciłem do ojczyzny mojej, do Litwy, która już zapomniała była o hańbie mojej, a pamiętała tylko starego Wita, który z chwałą reprezentował ją po cudzych wojnach, który przez lat tyle cześnikował swojemu powiatowi, który sto spraw osądził, sto procesów wydarł sądom, stu nieprzyjaciół, zwaśnionych na wieki, pogodził ze sobą!... I myślałem, że jeżeli mi kiedy Bóg da wrócić na Litwę, to mnie szlachta powita jak ojca, jako towarzysza swych ojców i dziadów, i myślałem, że moje dobre imię, na które przez lat kilkadziesiąt krwawym trudem pracowałem, będzie już dzisiaj wyższe nad niepoczciwe języki i złośliwe rozumy i że choć teraz przed grobem zabłyśnie w należącej się jemu chwale. Myślałem, że choć jak ona lampa, która przez cały ciąg swego żywota, to tak, to owak świeciła, jednak przed zgaśnieniem jasnymi na wszystkie ściany zabłysła promieńmi... myślałem, że i ja tak zabłysnę... I prawda, wielu tu znalazłem przyjaciół, wiele czci, wiele poszanowania, wiele gotowości do pomożenia mi w tym nieszczęściu	Tak myślisz? wiecznie to samo. Nikt nie uwierzy w to, czego sam nie doświadczył. Nie zaszkodziły! Pewno, nie zjadły mnie one, ale... ukąsiły. Czy ty myślisz, że to miło być wziętą za cholerę? Nie byłam ja wtedy tak stara... dwanaście lat temu miałam lat trzydzieści sześć...	Widzę, kuzynko, że przyjazdem swoim sprawiam ci zawsze kłopot, i to mnie martwi... Będę w tym wypadku, o! tylko w tym wypadku, lepszy od ciebie, bo zupełnie otwarty, i poproszę, abyś mnie szczerzej uważała za krewnego swego, przed którym nie czuje się potrzeby ani ukrywać czegokolwiek, ani czegokolwiek się wstydzić... Dobrze, kuzyneczko? Proszę powiedzieć, że tak nadal będzie. Dobrze?...	Nie wierzę w to. On się kręci koło miejsca, gdzie leżą pieniądze. Znam zwyczaje duchów, ty zresztą też je znasz...	Niech pani będzie pewna iż ja wiem, gdzie jest granica zmarnowania się, i na niej, jak juhas na krawędzi skały, zatrzymam się w tempie! Pani nas, młodych, jeszcze nie zna. My umiemy się bawić, ale... w miarę. Te bohemie rozwichrzone to mity... klechdy... bajdy...	Ta kobieta jest szpiegiem. Przyjechała do Warszawy i oświadczyła memu mężowi, że narobi mu moc przykrości, jeżeli nie dostarczy jej do skopiowania bardzo ważnych i tajnych dokumentów państwowych. Oczywiście mój mąż kategorycznie odmówił i zapowiedział, że złoży na nią doniesienie. Ja uprosiłam go, by mi to powierzył, gdyż przy sposobności pragnęłam zobaczyć pana pułkownika, a już wiedziałam z góry, że mogę liczyć na pańską dyskrecję, za którą jestem ogromnie wdzięczna.	Ale ja Go nie widzę Muszę modlić się wobec kogoś, kogo widzę, ale nie chcę tego robić w obecności Maryli albo pani Linde.	A mnie się zdaje, że jesteś tak zmęczona dlatego, iż nie mogłaś się zdecydować, które rzeczy pierw zapakować i gdzie co położyć	Cóżto jest? Biédny! ja? ale ja nie czuję się nim wcale.	Ej! Nie bardzoś ty taki pokorny, jak się wydajesz; nie masz jeszcze ani tygodnia, jak za nic, ale to, jak mnie Bóg miły, za nic posiekałeś pana Urbańskiego na kwaśne jabłko.	O! pan się chyba o siebie obawiać nie powinien	I to nie pociecha, bo jeśli zginęła, to pohańbiona...	Jest chory. Lecz dopóki nie skończymy z Libijczykami, wasza dostojność nie powinieneś o tym myśleć...	Proszę pani, ja gdybym nawet chciał, nikogo nie lubić nie potrafię.	A pewnie; bo budżet swój urządzać praktycznie lub niepraktycznie, oględnie lub nieoględnie, to, kotku, proceder... Różni różnie go wykonywują. Zależy to od temperamentu i okoliczności. Ale gruntem rzeczy jest przedmiot procederu. Zaś przedmiotem procederu, prowadzonego przez ojca twego niepraktycznie, przez ciebie praktycznie, jest, jakby to powiedzieć... Co tu robić... jakby to powiedzieć... jest...	Nie, ja owszem... Ja tu nikogo nie znam... A samemu nieprzyjemnie pić... Proszę jeszcze jeden kieliszek...	Tego nie rób, bo i w krótkim wierszu nie wytrzymasz, żeby nie zełgać.	Tego nie wiem. Kobiety powiedziały, że idą spod Lublina.	Jak to? Więc nie chodzi o szpiegów?	Jezus, Maria! Gdzie ja mam głowę! Kazia! Skoczno i każ przygotować śniadanie... Zaczekaj... I podać tę, wiesz, porcelanę w centki... Czekajże... Nie potrafisz, ja sama zarządzę. Zabaw tu tymczasem panią.	Ba, ale jakże mnie listów nie odwieźć?	Chcesz się okopać? To zbyt czasochłonne, mój kataloński przyjacielu.	To dobrze Krzysztof i tak nie bardzo mnie lubi. Wie to pani lepiej ode mnie. Prawda?	Nie pójdę do tej nory. To wstyd ostatni dla kobiety wchodzić na schody takiego hotelu.	Nie mógłbym powtórzyć jego sygnałów.	Nie podpiszesz...	Tapicerka? A jakże. Niczego sobie kawałek chleba. A wy, Baum, nie możecie znaleźć żadnej roboty?	Ale książę poczuwa się do tej powinności, jako że chce ostać i on sam, i przyszły ród jego, wiernym korony polskiej lennikiem.	Co to za moda! Czy wam za to płaci się, żebyście tu żarli?! Woźny! Gdzie jest woźny?	O! panie, skoro ja mówię, to niech mi pan wierzy; ja się znam na ludziach!... ho! ho!	Nie śmiem o tym marzyć.	Krzyczże sobie, kiedy ci się to podoba	Więc on nie wie?	Kto by ich tam rachował, chrry! Ale gdyby każdy z tych, co tam byli, tak samo sobie poczynał, jak ja, do jednej łapy bylibyśmy to pogaństwo wysiekli! Chrry!	Ty, Luciu?	Ja?... byłżebym tyle szczęśliwym, iżbym mógł stać się jej przydatnym w czemkolwiek! Mów! mów! proszę!...	Jest ich kilkaset koni dobrych, a wczoraj nadesłano im regiment piechoty i okopali się.	Cóż za świadkowie? Nie widzę...	Niewątpliwie. By rozciąć te wątpliwości, powiem ci wprost, że z tego kompasu może korzystać tylko człowiek w stanie somnambulicznymstan somnambuliczny	Panie Stanisławie, czy ja na pana mogłabym się gniewać?	Wiesz teraz, co robi twój ojciec?	Oczywiście. Taki sam jak ty szyjesz.	A czego to, chłopcze?	Pan się ze mnie śmieje	Spodziewałam się więcej po talentach stryja.	Wolałbym, żebyś się ze mną osobno przywitała	Zobaczymy się przecież kiedyś?	A czy się zgodzą?	Czy się zbytnio beze mnie kochacie?	Jak wszyscy się spotykają Ot, ojczulku Reybert, oto dependent rejenta, któremu pan z pewnością zawdzięcza posadę intendenta domu Sérisy...	Jezus Maryja! Co ja tu znalazłam!	O! mój Boże!... trzeba więc, abym w twoje ręce powierzyła moje życie, cześć i dobre imię!...	O! niezawodnie że podobny bardzo do Frate.	Skąd ci to przyszło, u pioruna?	To ani chybi, na ciężką zimę znak.	To on	W jaki sposób przedostaliście się panowie na terytorium koncesji?	Zdaje mi się, iż przypisuje go powodom politycznym.	Ach, mój Boże, byłem mu winien 140 franków i mając wszystkiego 200 franków, które ci zostawiłem, oddałeś 140?	Cuda prawdziwe się dzieją... Skądże Chmielnickiemu takie serce dla Skrzetuskiego?	A juści, niepoznałem! Toć już dwa roki minęło na gody, jak oni mnie przyprowadzili.	Ach, więc dlatego ta wstrętna kobieta kopnęła biedne dziecko. I ona ma być panią Elżbiety! O, Boże!	W tym rzecz, czy ją odnajdzie. A ludzi ze sobą wziął jakowych?	Ojciec, Córka rzekłem, tłumacząc tym moje przybycie.	Ładny gość, co błoci podłogę i atrament wylewa.	A my ci za kamień chlebem...	Pomsta i kara boska. Nadużywać do rzeczy świeckich tych tak świętych kart!	Dobrze ci mówić; sto mil przeszło.	Dobrze, miłościwy panie! potwierdził Holsza.	Możesz na mnie liczyć.	Na drodze leżą.	Niechże pan wejdzie na podwórze, potem na schody na prawo, drugie piętro, Nr. 5.	Przez żołądek robaków, jak Szekspir mówi.	Słyszymy o obywatelach galicyjskich, gotowych złożyć nowe pułki...	Zaszyj mi pidżamę.	A wy podpisalibyśta?	Ależ pani gra wprost znakomicie!	Brat jestem.	Chwazdrygiel: Manowce witalistycznej metafizyki...	Czekam rozkazu	Dzwon!	Francuski pudel!	Jestem król Maciuś.	Miłuję cię tak...	Mówmy rozsądnie.	O czem?	O, zapomnę, hrabio, zapomnę.	Ojciec trochę niezdrów...	Ot, jau ir matytis Vincų Vinco jtekmėįtekmė užpakalyje jų atsiliepė  netikėtai vyriškas balsas Škeredelnikučio, neseniai sugrįžusio iš  universiteto ant vakacijų.	Pewnie dobrzy znajomi?...	Pijmy	Primo: w marcu Azorek zdechł!	Przypominasz sobie ciotkę moją, Peggotty?	Puść go, głuptasa.	Tak, śnieg, deszcz, wichura i zimno! Tak	Ten djament?	Zapisz wasza wielmożność: Mikołaj Ostroróg	Zazdrość mówi przez pana.	Zechciej pan tedy obejrzeć!	Żyje żyje... Widzę go...
Ej! Siła by o tym gadać i snadź lepiej by to na inną porę odłożyć, na ten raz wszakże muszę choć to waszmości powiedzieć, że się nie nazywam „Niecuja”, tylko „Nieczuja”, i nie lubię tego, kiedy kto moje nazwisko przekręca.	Tak, tak, panie bracie no, ale jak to! Góra z górą się nie zejdzie, a tu, gdzie Widawa, a gdzie Oszmiana, i tam bywszy razem, nie znając się, tu dopiero się poznajemy.	Hm, jak ci to powiedzieć, kotku? Antropomorfy nie umieją urządzać się po ludzku... co tu robić?... nie umieją...	Nie ja waszmościom dawałem buławy, więc ich nie będę odbierał.	Przepraszam ale ponieważ pan Noirtier chce się widzieć ze mną, to przede wszystkim ja powinienem do niego pójść. Zresztą będę szczęśliwy, mogąc mu złożyć uszanowanie, bo dotąd nie miałem tego zaszczytu.	Tym burżuja nie zniszczysz. Znać, że bibuły nie czytasz.	Tym razem trochę się zagalopowali! Powiedziałbym nawet, że się bardzo zagalopowali i może gdzie co pili, choć nie czuć od nich trunkiem. A jednak	Zdaje się, że istotnie sprawa stoi zasadniczo Razem nie możemy pozostać w organizacji.	Że nie znajdziemy skarbów żadnych. Tak! Takie rzeczy trafiają się w powieściach, wątpię jednak, czy w życiu również.	Jam zły, choć się śmieję Pilno bo ci było owoc niedojrzały na ostre zęby dawać! Co ty teraz sam poczniesz na tym pustym zamku, jak ci się jej piosenka nie odezwie, jej śmieszek cię nie rozweseli. Nuż jeszcze z dala jęk przyleci.	Mości panowie! Wola jest moja, abyśmy, nim na Krzywonosa ruszymy, zażyli choć krótkiego spoczynku, któren by siły nasze mógł restaurować. Oto już trzeci miesiąc idzie, jak nie zsiadamy prawie z koni. Od trudów, niewywczasów i zmienności aury już ciało odpada nam od kości. Koni nie mamy, piechoty nasze boso chodzą. Pójdziem tedy pod ZbarażZbaraż	Jeszcze nie, panie	Jeżeli Cointetowie wiedzą o tym, może nie odnowią najmu, będą się go obawiali Cérizet to człowiek niebezpieczny.	W to nie wierzę. Człowiek na takim stanowisku, bogaty jak nababnabab	Nie mów o nim nic złego! Nigdy Francja nie stała tak wysoko w szacunku ludów, co przez trzynaście lat jego panowania. Wówczas wszystko, co się działo, było wielkie.	Boska sprawiedliwość! Niech ksiądz przestanie. Sam ksiądz najlepiej wie, że gdyby istniała boska sprawiedliwość, nie chodziłoby bezkarnie po świecie tylu łotrów.	Jutro przybędą świeże pułki, a pojutrze zgromadzę rozbitych... Powtarzam ci, nie zaprzątaj się marnościami... Chwila pieszczot więcej warta niż rok władzy...	Moja pani nie pozwalała mi dotąd brać do pyszczka takich brudnych rzeczy	Nie mam, pani.	Nie rozumiem	Nie! Z jakiegoż to powodu miałbym jej dopomagać? Czyż winienem jej wdzięczność? Wszystko, co dla mnie uczyniła, obróciło się na moją zgubę.	Nie. Rzucili się z własnego popędu.	Sir Karol uchodził za bogacza, ale i my nie mieliśmy pojęcia, że jest tak dalece bogaty. Cały majątek z nieruchomościami wynosi przeszło milion funtów.	Widzi pan, że mam rację nie stawiając fotografii na pokaz. Śmiałby się pan i ze mnie.	Po takim początku nie pytam już o dalsze, wszystko będzie doskonałe Biegnij, zanieś im to Dziennik trochę spóźniony, ale to nasz najlepszy numer	Cesarzowa! Cesarzowa uwięziona i nikt nie stanął w jej obronie! Gdzież byli Czechy? Gdzie się podzieli brat jej i synowiec? Czy i oni uwięzieni?	I ja się cieszę cieszę się z całego serca i dlatego to, wiedząc, że ci równie jak mnie miłe było to niespodziane spotkanie na Ely Place, dałem ci ten adres, zamiast adresu kancelarii.	Zaczekaj... z jednym oczyszczonym butem nie pójdę przecież!...	Pewien kapłan przebrał mnie i dał mi nowe imię. Jeden kapłan natomiast był bardzo głupi. Ubranie jest bardzo ciężkie, lecz jestem sahibem, a w sercu mi też ciężko... Wysyłają mnie do szkoły i biją mnie. Nie podoba mi się tutejsze powietrze i woda. Przybądź więc, Mahbubie Ali, i pomóż mi albo przyślij mi trochę grosza, bo nie stać mnie na to, by zapłacić skrybentowi, który to pisze.	Czego ja chcę? czego chcę? Otom ci umyślnie przyjechał powiedzieć bezwstydnico jakaś, że jak tu ten łotr więcéj do ciebie jeździć będzie, a ty go przyjmować; to jak mi Bóg miły!!..	Muszę tu jeszcze zostać dwa albo trzy dni. To początek naszej rozłąki i powinniśmy już powoli się do tego przyzwyczajać. Potrzebuję kilku listów polecających i paru informacji o Afryce. Spotkamy się w Marsylii.	Ale powiedz nam, panie hrabio czy nie wiesz, co się dzieje z Cyranem?	Wiem napewno, że Porthos jest na dobrej drodze... a co się tyczy Aramisa, o niego byłem spokojny zawsze: lecz ty, kochany Athosie, rozdałeś z taką hojnością złoto Anglika, które było twoją prawą własnością, a sam co poczniesz obecnie?	Ja to malowałam.	Tak dobra że nikną przy niej Laraville de Tormes i wszystkie tego rodzaju książki, już napisane lub pisać się mające. Tyle tylko mogę panu powiedzieć o niej że znajdują się tam prawdy znane, przyjemne i zabawne, a tak dziwne, że niepodobna wymyślić bajek, które by im zrównały.	Na Boga, ale jakże się to stać mogło? mów?	No, tak wszyscy wiedzą, że on siedzi na środku dworskich pól jak dziura w moście. Diabła wart cały ten interes.	Dlatego że kocham Manuela i że on teraz dla mnie stracony!	Hej! pamiętam zapomnieć. Jakem, bywało, to gdzie usłyszał, to aże mi śluzyśluzy a. ślozy (daw.)	Cha, cha, cha! Szlachcic, Głupiec, BogactwoTo Jędruś starościc. Otóż ci powiem, że ten Jędruś stara się o drugą córkę pani stolnikowej; panna piękna i młoda, ale nadto delikatna i szczupła.	Dla niego to smutne, ale dla niéj	No tak, to już na dziś dosyć pisania	Trzeba się zastosować do przepisów na pokładzie przyjętych, a zdaje mi się, że nasz żołądek idzie wcześniej niż zegar tutejszy.	...gruby leksykon grecki, którym rzucił w niego pewien jegomość w czarnym ubraniu Sir Jak-Mu-Tam natychmiast doszedł do siebie, wyrzucił tyrana przez okno i powrócił do damy z triumfem, lecz i z guzem na czole. Zastawszy drzwi zamknięte, podarł firanki na pasy, zrobił z nich drabinę, zszedł do połowy, ale drabina pękła i padł głową w rów głęboki na sześćdziesiąt stóp. Ponieważ pływał jak kaczka, okrążył zamek, aż dotarł do furtki, strzeżonej przez dwóch wielkich drabów. Uderzył ich głowami o siebie, aż pękły jak orzechy, potem niewielkim wysiłkiem swych olbrzymich sił wyłamał drzwi, wszedł na kilka kamiennych schodów pokrytych gęstym kurzem, ropuchami dużymi jak pięść i pajęczyną, która przyprawiła by pannę March o konwulsyjny strach. Na szczycie schodów uderzył go widok, który mu zatamował oddech i ściął krew.	Ach, to jedźmy	Co tam, paniczu?	Jak to, moje siwosze?	No, to powróż mi!	Otóż to właśnie!	Powiedziałeś pan, że Porthos jest ranny?	Sądzi pan, że coś podejrzewa?	Tak, wierzę, że ma dużo odwagi jest mi wierny...	Z tego wynika, że pan niedługo zabawi w Warszawie?	Mocny ale i kamienie się walą... Jak postoi, mocniejszy będzie, bo mu ludzkie czaszki za podwaliny staną...	No, i teraz zyskujesz pan sobie sławę na polu nauki	Czego, panie prezesie?	I gadałeś z nim?	Jakżebym chciał, aby się obraził! Jakże pewną ręką wpakowałbym mu teraz szpadę gdzieś pod żebro! Przedtem byłem chłystkiem wyzyskującym nikczemnie odrobinę odwagi. Po tym liście jestem mu równy.	O mój Boże! Toć ulokowałem u nich dwieście tysięcy franków!	Rachunki nieustannie prowadzą się we wszystkich nomesach i świątyniach Ogólne sumy znajdują się w pałacu jego świątobliwości...	Więc jesteś rozdrażniona albo chora... Ale cóżeśmy temu winni?	A co, strach cię obleciał?	A gdzie indziej?	A ludzi widzisz?	Aha!... skinęła głową z powagą.	Ależ jakiego?...	Ba! W całej Grecji...	Bez głupstw, proszę pani	Bezrobocie znowu?	Bieda	Była zupełnie zdrowa?	Chcę, żebyście poszli ze mną do domu waszego pana.	Czyżby istotnie ten oczajdusza zdołał cię nawrócić i wtajemniczyć? Pan naprawdę chory!	Cóż robić, niech już tak zostanie. A więc do zobaczenia o dziewiątej.	Do tego tygodnika?	Dosyć, milordzie... przysiągłem i dotrzymam.	D’Arthez ma słuszność	Inaczej, ojcze, niż ty widzę Królestwo Boże.	Jagody leśne, Boga mi, jagody!	Jest milionerem... pięćset tysięcy liwrów renty.	Mistrz Ulryk rozłożył się z główną swoją chorągwią, a tuż są maszyny piekielne, które z wielkich gardzieli wypluwają kule żelazne.	Może, cicho odpowiedziała Julja	Mój Boże! gdy komu ściele się szczęście, on dziwaczy.	Najchętniej	No mów	Och! poznaję.	Pan skarbnikowicz jesteś bardzo grzecznym więcej nawet, jak by tego pomiędzy nami jako powinowatymi potrzeba.	Phi!... Rozłożysta kobieta	Prawisz nonsensy, Steerforcie! Co morskie sprawy mieć mogą do kościelnych praw?	Proszę pana profesora! Pacjent jest w stajni	Pójdź...	Słowo, Książka rzekł Don Kichot	Tak proszę pana	Tak! A ty Synnöwe Solbakken?	Tak, pani.	Teraz.	Trza temu zapobiec!	Z czegóż się utrzymuje?	Zgoda.	Zuch PlutoPluto a. Pluton (mit. rzym.)
Niedługo po osiemnastym brumaire wiadomo państwu, że wybuchło powstanie w Bretanii i Wandei. Pierwszy konsul, żądny uspokojenia Francji, nawiązał rokowania z wodzami powstańców i podjął energiczne kroki wojskowe; ale kombinując plany wojenne ze sztuczkami swej włoskiej dyplomacji, wprawił równocześnie w ruch machiaweliczne sprężyny policji, wówczas powierzonej Fouchému. Wypadki okazały, iż ostrożności te, mające na celu stłumienie wojny rozpalonej na zachodzie, nie były wcale przesadzone. W owym to czasie młody człowiek spokrewniony z rodziną Maillé przybył z ramienia Szuanów z Bretanii do Saumur, aby stworzyć styczność między pewnymi osobistościami z miasta i okolicy a wodzami rojalistycznego powstania. Uprzedzona o tej podróży policja wysłała agentów z poleceniem chwycenia młodego emisariusza, skoro zjawi się w Saumur. W istocie przytrzymano posła w dniu, w którym wylądował; przybył na statku w przebraniu flisaka. Ale jako obrotny człowiek obliczył wszystkie szanse przedsięwzięcia; paszport, papiery miał w takim porządku, iż ludzie wysłani, aby go pochwycić, zaczęli się lękać, iż padli ofiarą pomyłki. Kawaler de Beauvoir, przypominam sobie teraz jego nazwisko, dobrze przemyślał rolę; powołał się na swą rodzinę, przytoczył fałszywe miejsce zamieszkania i wytrzymał tak śmiało śledztwo, iż wypuszczono by go pewnie, gdyby nie ślepa wiara, jaką szpiegi miały w swoje instrukcje, nieszczęściem zbyt dokładne. W tej wątpliwości siepacze woleli raczej dopuścić się samowoli, niż dać się wymknąć człowiekowi, do którego ujęcia minister przywiązywał tak wielką wagę. W owych czasach wolności organa władzy narodowej bardzo mało troszczyły się o to, co dziś nazywamy legalnością. Uwięziono tedy kawalera tymczasowo, aż wyższe władze postanowią bliżej o jego losie. Decyzja nadeszła niebawem. Policja nakazała strzec bardzo pilnie więźnia mimo jego zaprzeczeń. Kawalera de Beauvoir przeniesiono w myśl nowych rozkazów do zamku Escarpe: nazwa dostatecznie maluje jego położenie. Forteca ta, usadowiona na bardzo wysokiej skale, zamiast fos ma przepaści: ze wszystkich stron prowadzą do niej strome i niebezpieczne urwiska. Jak we wszystkich dawnych zamkach brama posiada most zwodzony i obwarowana jest szerokim rowem. Komendant więzienia, rad, iż ma za jeńca dystyngowanego człowieka o nader dwornych manierach, który wysławia się wykwintnie i zdradza wyższy polor przywitał kawalera jako dobrodziejstwo Opatrzności; zaproponował mu, aby pozostał w niewoli na słowo i aby wspólnie dopomagał mu walczyć przeciw nudom. Jeniec przyjął skwapliwie propozycję. Beauvoir był to prawy szlachcic, ale na nieszczęście był także bardzo ładnym chłopcem. Miał miłą fizjonomię, oko śmiałe, wymowę pełną wdzięku oraz zadziwiającą siłę. Zręczny, dobrze zbudowany, zamiłowany w niebezpieczeństwie, byłby doskonałym wodzem partyzantki, potrzeba właśnie takich! Komendant dał więźniowi najwygodniejszy apartament, ofiarował mu swój stół i zrazu nie mógł się odchwalić Wandejczyka. Komendant był to Korsykanin i człowiek żonaty; żona jego, ładna i ponętna, zdawała mu się może skarbem nieco trudnym do upilnowania; słowem, był zazdrosny: rzecz naturalna u Korsykanina i u wiarusa niezbyt zalecającego się powierzchownością. Beauvoir spodobał się damie, ona jemu przypadła do smaku; może pokochali się! W więzieniu miłość idzie tak szybko! Czy popełnili jaką nieostrożność? Czy ich wzajemne uczucie przekroczyło granice owej zdawkowej galanterii, która jest niemal obowiązkiem wobec kobiet? Beauvoir nigdy nie wytłumaczył się wyraźnie co do tego dość ciemnego punktu swej historii; tyle jest pewne, iż komendant uznał za właściwe zastosować wobec jeńca nadzwyczajne obostrzenia. Wtrącony do turmy Beauvoir zapoznał się z czarnym chlebem skrapianym czystą wodą oraz z kajdanami, w myśl wiekuistego programu rozrywek dla więźniów. Cela, położona pod platformą, miała sklepienie z twardego kamienia, mury rozpaczliwej grubości, wieża sterczała nad przepaścią. Skoro biedny Beauvoir poznał niemożliwość ucieczki, popadł w ten stan odrętwienia, który jest zarazem rozpaczą i pociechą więźniów. Skracał czas owymi błahostkami, które wyrastają na ważne sprawy, liczył godziny i dnie, odbył naukę smutnej profesji więźnia, zatopił się w samym sobie i ocenił wartość powietrza i słońca; następnie, po dwóch tygodniach, popadł w straszliwą chorobę, w gorączkę wolności. Choroba ta popycha więźniów do owych wspaniałych przedsięwzięć, których zadziwiające wyniki zdają się nam niepojęte, mimo że prawdziwe, i które mój przyjaciel doktor przypisałby bez wątpienia nieznanym siłom stanowiącym rozpacz fizjologii, tajemnicom woli ludzkiej, których głębia przeraża wiedzę Beauvoir popadł w czarną melancholię, jedna tylko śmierć mogła mu wrócić wolność. Jednego ranka klucznik, mający za zadanie nosić pożywienie więźniom, miast oddalić się, postawiwszy przed jeńcem kęs lichej strawy, stał z założonymi rękami i spoglądał nań szczególnie. Zazwyczaj rozmowa ograniczała się do niewielu słów i nigdy dozorca jej nie wszczynał. Toteż niemałe było zdumienie kawalera, skoro człowiek ten rzekł co następuje: „Musi pan mieć w tym swoje przyczyny, każąc się zawsze nazywać panem Lebrun albo obywatelem Lebrun. To mnie nie obchodzi, nie moją rzeczą sprawdzać pańskie nazwisko. Czy się pan zowiesz Piotr czy Paweł, to mi obojętne. Niech każdy pilnuje swego nosa. Mimo to wiem że pan jesteś Karol Feliks Teodor kawaler de Beauvoir i krewniak księżnej de Maillé... Hę?”, dodał po chwili z wyrazem tryumfu, spoglądając na jeńca. W tym beznadziejnym położeniu Beauvoir nie uważał, aby pozycję jego mogło pogorszyć wyznanie prawdziwego nazwiska. „No więc cóż? A gdybym i był kawalerem de Beauvoir, cóż by ci z tego przyszło?”. „O, bardzo dużo Niech pan posłucha. Dostałem pieniądze, aby panu ułatwić ucieczkę; ale baczność! Gdyby powzięto najlżejsze podejrzenie, rozstrzelano by mnie aż ha! Przyrzekłem tedy, że umoczę palce w tej sprawie akurat tyle, aby uczciwie zarobić parę groszy. Ot, masz pan, oto klucz Tym może pan przepiłować kratę. Ba! To nie będzie zbyt wygodnie”, dodał, ukazując ciasny otwór przepuszczający nieco światła. Framuga tego okienka znajdowała się nad gzymsem, który wieńczył na zewnątrz basztę, między owymi wielkimi wystającymi kamieniami, na których wspierają się zęby blanków. „Ale trzeba piłować żelazo dość blisko, aby pan się mógł przecisnąć”. „Och, bądź spokojny, przecisnę się”, rzekł więzień. „A dość daleko, aby pan miał do czego przywiązać sznur”, odparł klucznik. „Gdzież jest?”, spytał Beauvoir. „Tu Skręcono go z bielizny, aby można było mniemać, że to pan sam go sporządził; jest dostatecznie długi. Kiedy pan będzie przy ostatnim węźle, puść się swobodnie na dół; reszta, to już pańska rzecz. Prawdopodobnie znajdziesz gdzieś w pobliżu powóz i konie, i przyjaciół czekających na pana. Ale ja nie wiem o tym nic! Nie potrzebuję pana uprzedzać, że jest straż u stóp turmy. Musi pan wybrać noc porządnie ciemną i upatrzyć moment, kiedy żołnierz na posterunku uśnie. Naraża się pan może na kulkę, ale...”. „Dobrze już, dobrze! Nie będę gnił tutaj”, wykrzyknął kawaler. „Phi! Mogłoby być i tak”, odparł dozorca głupkowato. Beauvoir wziął to ot, za bezmyślne porzekadło, właściwe tego rodzaju ludziom. Nadzieja, że niebawem może być wolny, natchnęła go taką radością, iż nie w głowie mu było rozważać gadaninę tego człowieka, ledwie że cośkolwiek oskrobanego prostaka. Natychmiast zabrał się do roboty i w ciągu dnia zdołał przepiłować kraty. W obawie odwiedzin komendanta ukrył swą pracę, zatykając szczeliny ośrodkiem chleba zarobionego z rdzą, aby mu nadać kolor żelaza. Ukrył też sznur i zaczął wypatrywać sprzyjającej nocy z ową skupioną niecierpliwością i głębokim wzruszeniem, które dają tyle dramatyczności życiu więźniów. Wreszcie w mglistą jesienną noc przepiłował kratę do reszty, przywiązał mocno sznur, przykucnął zewnątrz na kamieniu, czepiając się ręką ułamków żelaza. Następnie doczekał najciemniejszego momentu nocy i godziny, o której straż zwykle zasypia. Zazwyczaj bywa to nad ranem. Znał czas trwania warty, porę rontów, wszystkie te rzeczy, którymi zajmują się więźniowie, nawet mimowiednie. Czekał chwili, gdy żołnierz będzie w drugiej połowie swojej warty i gdy schowa się w budkę z przyczyny mgły. Pewien, iż skupił wszystkie pomyślne szanse ucieczki, zaczął wówczas spuszczać się węzeł po węźle, zawieszony między niebem a ziemią, trzymając sznur z siłą olbrzyma. Wszystko szło dobrze. Przy przedostatnim węźle, w chwili gdy miał się puścić na ziemię, spróbował przez ostrożność zmacać ją nogami i nie znalazł gruntu. Sytuacja była dosyć kłopotliwa dla człowieka całego w pocie, zmęczonego, wzruszonego, w położeniu, w którym szło o śmierć i życie. Miał się rzucić. Błaha przyczyna wstrzymała go; kapelusz spadł mu z głowy; szczęściem nastawił ucho na odgłos i nie usłyszał nic! Więzień powziął mgliste podejrzenia; pytał sam siebie, czy komendant nie zastawił mu pułapki; ale w jakim celu? Miotany tymi wątpliwościami, myślał już prawie, aby odłożyć sprawę na inną noc. Na razie postanowił czekać pierwszego brzasku, która to pora mogła być wcale niezgorsza dla ucieczki. Olbrzymia siła pozwoliła mu wspiąć się z powrotem na basztę, ale był już ledwie żywy w chwili, gdy przycupnął znowu na blanku, pełzając jak kot wzdłuż rynny. Niebawem w mdłym świetle poranka spostrzegł, potrząsając sznurem, niedużą przestrzeń, ot, jakich sto stóp między ostatnim węzłem a ostrymi skałami przepaści. „Dziękuję, komendancie”, rzekł z zimną krwią, która go cechowała. Następnie, podumawszy trochę nad tą pomysłową zemstą, uznał za właściwe wrócić do kaźni. Ułożył odzież widocznie na łóżku, zostawił sznur zewnątrz, aby można było myśleć, iż spadł w przepaść; usadowił się spokojnie za drzwiami i czekał przybycia zdradzieckiego dozorcy, trzymając w ręku odpiłowaną sztabę żelazną. Dozorca, który nie omieszkał przybyć wcześniej niż zwykle, aby zgarnąć dziedzictwo po zmarłym, otworzył drzwi pogwizdując; ale kiedy się znalazł w przyzwoitej odległości, Beauvoir wymierzył mu w głowę tak wściekły cios, że zdrajca padł jak kłoda, nie wydawszy krzyku: sztaba strzaskała mu czaszkę. Kawaler rozebrał śpiesznie trupa, wziął suknie dozorcy, przybrał jego chód i wzięcie, i dzięki rannej godzinie i uśpionej czujności straży, umknął.	Daję na to słowo honoru.	Otóż to, otóż to ja mówiłem, to wszystko Czernyszewski. Kobietę odstąpić można przyjacielowi jak rzecz. W Grecji były wypadki, ale to w innym okresie, a Plato tylko radził. Zresztą heteryhetera (gr. ἑταίρα: towarzyszka) przesąd. Żona czy to także tylko klimat? Czy wolno w naszym klimacie burzyć rodzinę...	A jeżeli taki chory to szkoda, że pani nie towarzyszy mu za granicę...	A więc, dalipan, flaga kłamie! Zresztą, i to prawda! toć widziałem, jak panna wysiadała z pojazdu! Ja się nazywam Piotr Wik, a okręt mój stoi w nowym porcie. Możesz mi się pani powierzyć bez obawy!	Ach, to wybornie!	Ależ to farsa, to niemożliwe!	Cóż to za Róża Mitchel, jeśli łaska? Może córka zamordowanej?	I kucharka miałaby wolną niedzielę. Ale ostatecznie Adolf ma słuszność. Zawsze to jest oszczędność zjeść obiad u siebie.	Nu, to i ja	O czym to myśmy mówili? Zaraz, zaraz. Aha.	Odpiszą mi gront, to się kłopotał będę.	To, z czem przyszedłem, mogę tylko wam, milordzie, powiedzieć.	Imć Rzędzian wart w gębę. Co mnie tam po onej pannie! Niech inne pszczoły z tego kwiatu miód biorą, a jest ich tam niemało.	Zwłoka podwoiłaby tylko smutek rozstania A co do przygotowań, to myślę, że Maksymilian pomyślał już o wszystkim, tak jak mu zalecałem.	Ale czy to nie za dużo?	Cóż to ma znaczyć? Nie rozumiem cię.	Ma Franciszek szczęście, że ja mam dzisiaj dobry humor, bo inaczej, to ja bym Franciszkowi zbił ładny kawałek pyska. Rozumie Franciszek? Zdjąć kalosze!	Nie, nie. Nic podobnego. Nic nam nie potrzeba. Ale w każdym razie dziękuję panu. Jeśli pozwoliłem sobie pana zatrzymać, to nie ze względu na jakieś braki, moje czy też mojej towarzyszki. Osoba, z której powodu postanowiłem uciec się do pańskiej pomocy, to Schombergowa.	Milcz książęca kurwenalio nonsens.) taki elementaler zrobiłbym z twego mleka i popijał go słynnym piwem Kapenów. A pani trafiła na swój numer. Ten Zypcio da pani prażonego bobu. Tym bardziej, że tu jest dla niego kąsek zagadywał, zobaczywszy u Genezypa odruch dość wiele stosunkowo mówiący. Ni mniej ni więcej schwycił Zypcio ciężką butelkę komunistycznego burgunda i zakręcił nią w powietrzu, oblewając sobie kark i perłową suknię księżnej. wiesz, że ci dobrze życzę. Czyż nie trafiłem?	Wszystko się zgadza! Tak było, jak tu siedzę! Nie mógłbyś tego lepiej widzieć, nawet gdybyś sam tutaj był! A co potem? Było coś dalej, Tomku?	Co nie mam znać? Przecie widujemy się co dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo ja siedzę u niej, albo oboje u Wysockich.	Mnie nie stać na taki cenny...	Pytajcie się w Zamościu. Pan Weyher musi wiedzieć, bo on z nim koresponduje i jeńców mu pan Skrzetuski odsyła. Niech was Bóg błogosławi!	Błogosławione twoje słodkie serce! To nie ja się zdecydowałam. Ojciec się uparł, żebym jechała, nie wiem dlaczego. Śmiesznym się przecież wydaje, że ja mam studiować, aby uzyskać bakalaureat sztuk, prawda? Nie żebym tego nie potrafiła, przeciwnie. Głowę mam niezłą.	Jeślić cię tam jawnie przyjacielem Lachów nie nazywają, to nic nie będzie.	Na chwilę, na pół godzinki czy ty mnie już nie kochasz?	Mógłbym jeszcze sprzedać ten bukiet, żeby mi go tylko pani dała.	Potem będziemy już razem; boi się tego moje złote dziecko, co?	Trzeba panu wiedzieć, że wszystko jest na sprzedaż, jeżeli ktoś umie wyznaczyć cenę.	A jakże, znaleźliśmy jednego. Najechaliśmy na niego, gdy płynął zaplątany w kupę drewna, które przedtem pewnie było galardą. Głowę ma trochę poharataną.	Być może, panie. Jestem właścicielem tego domu.	Na suchej wierzbie powiesim!	O rety!... Szydłowiecki... stań na wierzchuna wierzchu	Panowie dopiero kwadrans po dziesiątej, a zważcie, że jeszcze na kogoś czekamy.	Przebacz mi, pani, że naraziłam ją na zawód...	Daj waszmość pokój! Drugi raz nie dam się złapać!	Bo nikt nie ma prawa jej brać, nawet ksiądz przeor!	Moi panowie, czy nie uważacie rozdźwięku, jaki co najmniej od stu lat panuje między religią i wiedzą?	Nie muszą mieć, bo nie widziałem nikogo.	A umarłych nie było	Co?	Co? Czyżby korsarze budowali kościoły? Czy naprawdę oni je budują?	Coś ty taki milczący, Stachu?	Czyś co widziała?	Dziękuję, stary, nie mam czasu.	Et co ty tam poradzisz? Idź do domu spać.	Gdyby żył, wieść by była. Grób tylko milczy! Ty, dziecko kochane, z czystym sumieniem ofiarę spełnij. Ojciec ci pierwszy!	Jużem się wyrwał! ale o tem potem. Co u was za zamęt! Co się dzieje!	Kama, co ty wyrabiasz? Cioci powiem, no i pan Horn będzie wiedział, że bawisz się w psiarczyka!	Nie puszczę.	Nie, nie ma. Będzie dopiero.	Orsula, nie wzdragaj się, kiedy miłościwy pan rozkazuje. Dy się drzesz przy robocie po całych dniach.	Przez cały kurs pokazywali, co umieją ale teraz przebrała się miarka.	Skądże, proszę szanownej pani... Nie śmiałem narzucać się...	Tak. Ale ja nie wiem, kto pan jesteś.	Toś się do nas źle wybrał, przyjacielu wojny pod czas nie mamy, Bogu dzięki; niewiasty nasze po waszych trudno aby się wam podobały!	Wyraźnie zdałeś dowództwo w ręce moje i Patroklesa Gdy zaś nadjechał święty Mentezufis, musieliśmy mu ustąpić, gdyż jest wyższy od nas...	Z cebulek wyrastają żonkile, narcyzy, pierwiosnki. Teraz one w ziemi pracują: wypuszczają blado-zielone kiełeczki, bo już wiosna nadchodzi.	A widzisz? Trzeba ci było rodzica słuchać! Teraz płaczesz...	Ależ jakiego oszustwa?	Ałła!	Bierz licho twojego pana Boga	Być może.	Czy ufasz mi pani?	Cóż myślisz czynić, mości rycerzu?	Dobkowa nieśmiała pytać więcej.	Dobrze, Galeotto...	Eugenia! Panna Danglars!	I cóż ten doktór?	Jabym miał pisać do Pławickiego i przepraszać? Za nic w świecie! Przecie on mnie zresztą przeklął.	Już przeszło sześć godzin, jak z domu wyjechałem.	Już... Teraz pan zabierze głos?...	Kobieta, Walka, Żołnierz rzekł	Kto przegra, ten wiadro piwa zapłaci; ja alibo wy.	Mela! córuchno!	Moglibyśmy pokazać jakiegokolwiek węża w tej oto flaszy po nalewce wiśniowej	Może i chce Czy ja wiem...	Myślałyśmy, że jesteś zbyt lękliwa	Nareszcie wstałem, droga Angeliko, a wyzdrowienie swe zawdzięczam kurczakowi i galaretce, które łaskawie mi przysłałaś wczoraj.	Od księcia.	Owszem, proszę pani.	Pamiętam	Pamiętam, mów dalej.	Panna Lusia...	Panna jest.	Pijaństwo	Proszę pana o uszanowanie mojej tajemnicy.	Przekonam cię, że można.	Przynieść spisy!	Słuchajcie kamraty! Aleście się zeszłej nocy nieźle zabawili naszym kosztem!	Tak	Tak, już trzeba wracać. Zresztą... Długo pan tam zabawi?	Tak.	Ten człowiek jest nieuprzejmy względem obcych, niepowściągliwy w gębie i niemiłosierny. Niechże jego postępowanie będzie ci przestrogą, mój uczniu!	Teraz płacę ale musisz mi zaraz napisać nowy list.	Więc i oni cię pokochają.	Znasz ją?	Łódź!	Żem oszalał.
Mówi pani tak jakby pani znała co najmniej tysiąc lat historii wprzód. To, co pani twierdzi, jest niesprawdzalne na małych odcinkach chyba durnie. A u nas jest to tylko babranie się megalomanów w tak zwanych „częściowych koncepcjach”, o częściowych, małostkowych rozwiązaniach: tam rozmówka czysto osobista z obliczeniem na najpodlejsze strony ducha danego osobnika, tam kolacyjka, po której, przy likierach i kokainie, wydusza się z jakichś cuchnących płazów ich wstrętne, śmierdzące również tajemnice, tam odpowiednia łapówka, dana alfonsowi społecznemu, bez czci i wiary. I to wszystko bez żadnej idei, tylko aby opóźnić trochę bieg wspaniałej maszyny na jej nieistotnym, najmniej ludzkim skrawku, jakim jest nasz nieszczęsny kraj...	Mój Boże! Gdzież to dawnymi czasy!... Gdzież to dawnymi czasy, gdzie to słyszano, żeby dla lichego zajazdu takie robić hałasy, takie robić konspiracje, żeby o tym, nim się jeszcze rzecz zrobi, już po całym kraju słyszano? Gdzie kto to widział, żeby dla lichego zajazdu aż sejmik zrywano?... Ale co mi tam na tym! Ja już swoje wygrałem.	To szkoda.	Ależ nie wiem. Skądże ja mogę to odgadnąć? Za głupia jestem, sto razy mi to powiedziałeś.	Przeczuwam straszną tajemnicę w tem wszystkiem... Athosie! ta kobieta jest szpiegiem kardynała, to pewne!...	W takim razie zaczynamy... Ręka pańska przedstawia dość rzadki typ mieszany: jest to ręka artysty i myśliciela.	Przykład nader trafny, mój Jerzy. Chrystus, wyzwalający nieszczęśliwego opętańca w ten dziwny sposób, dokonał dzieła świadczącego o Jego wysokiej sile magicznej; było to potężne przerwanie prądu magnetycznego, zakażonego przez złą wolę. Znamienną przy tym jest rzeczą, że czarne siły, które opanowały ciało nieszczęśliwego, musiały przejść w inny, lubo niższy organizm. Wyparty z człowieka wir astralny wszedł w zwierzęta, które z kolei opętane przez demony, rzuciły się w morze i potonęły.	Ach, czy pan tego nie pojmuje? Trzech ludzi w pół godziny sprawdzi, iż nigdzie na tej wysepce nie naruszono ani skrawka ziemi. Czy panu się zdaje, że taki skarb można zakopać, nie pozostawiając śladów, señor doctor? Nie zyskałby pan nawet pół dnia i aniby się pan obejrzał, już by Sotillo poderżnął panu gardło. Izabela! Co za niedorzeczność! Co za nędzny pomysł! Ach, wy panowie inteligenci, wszyscy jesteście jednacy! Wszyscy zdolni tylko do oszukiwania prostych ludzi, których narażacie na śmiertelne niebezpieczeństwa dla rzeczy, których sami nie jesteście pewni. Jeżeli się uda, to wy z tego czerpiecie korzyści. Jeżeli nie, to mniejsza o to. Prosty człowiek jest tylko psem. Ach, Madre de DiosMadre de Dios (hiszp.) I potrząsnął pięściami nad głową.	To obojętne, byle nie tracić czasu.	Ach to znaczy, że list mówi prawdę od początku do końca?	A jo ci, Józk, mówię: waruj się Kurra, bo to ćwardy hłop i Hedyć nie odda.	Janseniusz, biskup Yprejski, napisał książkę, któréj poglądy ogłoszono za sprzeciwiające się zasadom stolicy apostolskiéj. Późniéj zdjęto z nich zarzut herezyi; niektórzy autorowie zaprzeczali nawet ich istnieniu. Małoważne te sprzeczki wytworzyły w kościele gallikańskim dwa stronnictwa: jansenistów i jezuitów. Z obu stron znaleźli się wielcy ludzie, i walka toczyła się uparcie. Janseniści oskarżali jezuitów o rozluźnienie moralności a sami przejęli się wygórowaną czystością pojęć i obyczajów; byli-to więc, że tak powiem, purytanie katoliccy, jeżeli te dwa wyrazy w parze ze sobą iść mogą. Podczas rewolucyi francuzkiéj w skutek nic nie znaczącej schizmy, jaką spowodował konkordat, utworzyło się znów stowarzyszenie katolików, nie uznających biskupów, których władza rewolucyjna na mocy układów z papieżem mianowała. Ta garstka wiernych, znana pod nazwą małego kościoła, przyjęła na wzór jansenistów surowy, regularny sposób życia, zdający się być koniecznym warunkiem istnienia dla wszystkich sekt potępionych i prześladowanych. Kilka rodzin jansenistycznych należało także do małego kościoła, a między niemi i rodzice mojéj ukochanéj. Ostrość tych dwóch purytanizmów nadaje wyznawcom swym coś imponującego w charakterze i postawie, bo właściwością zasad bezwzględnych jest powiększać najzwyczajniejsze czyny odnosząc każdy do życia przyszłego: ztąd téż pochodzi ta niezrównana pogoda i czystość serca, poszanowanie siebie i drugich, ztąd nadzwyczajna draźliwość w odczuciu tego, co słuszne a co niesłuszne; ztąd wielkie miłosierdzie, ścisła ale i nieubłagana sprawiedliwość, wreszcie odraza do grzechów a zwłaszcza kłamstw, które je wszystkie w sobie mieści. Nie pamiętam rozkoszniejszych chwil nad te, jakie spędziłem u starego mego przyjaciela, gdym pierwszy raz zobaczył to dziewczę urocze, nieśmiałe, wdrożone do wszelkiego rodzaju posłuszeństwa, jaśniejące wszystkiemi cnotami téj sekty, a jednak nie wynoszące się ponad innych, nie chlubiące się tém bynajmniéj. Kibić jej wiotka i ślicznie utoczona poruszała się z wdziękiem, którego nawet wpojona w nią sztywność zatrzeć nie mogła; owal jéj twarzy i rysy miały delikatność właściwą kobietom pochodzącym ze starożytnych szlacheckich rodzin; spojrzenie jéj było zarazem słodkie i dumne, czoło spokojne, a główkę jéj zdobiły bujne, z prostotą zaczesane włosy. Jedném słowem, kapitanie, była ona w moich oczach typem doskonałości, jaki zwykle widzimy w ukochanéj kobiecie, boć, aby ją ukochać, potrzeba koniecznie znaléźć w niéj tę piękność wymarzoną, zgodną z naszemi osobistemi w tym względzie pojęciami. Gdym do niéj mówił, odpowiadała mi naturalnie, bez pośpiechu, ani fałszywego wstydu, nie domyślając się, jaką rozkosz sprawiały mi dźwięki jéj melodyjnego głosu i powierzchowne jéj powaby. Wszystkie te ziemskie anioły posiadają jednakowe uroki, po których ich serce poznaje: tęż samę słodycz w mowie, tęż samę tkliwość w spojrzeniu, tęż samę białość cery i coś ujmującego w ruchach. Zalety te zlewają się harmonijnie ze sobą i czarują każdego, choć nikt określić-by nie mógł, na czém właściwie czar ten polega. Wyższa dusza objawia się we wszystkiém. Pokochałem szalenie! Miłość ta zaspokoiła wszystkie miotające mną żądze: ambicyi, majątku, uczuć! Piękna, szlachetnego rodu, bogata i dobrze wychowana panienka ta posiadała wszystkie warunki, jakich świat wymaga od kobiet stojących na wysokiém stanowisku, do którego dążyłem. Obdarzona bystrym i starannie ukształconym umysłem, wyrażała się z tą dowcipną łatwością tak rzadką, a tak zarazem pospolitą we Francyi, gdzie u wielu kobiet najpiękniejsze słowa są puste, podczas gdy każda jéj uwaga była trafną i głęboką. Wreszcie wzbudzała ona wysoki szacunek, wypływający z poczucia osobistéj godności, co według mnie jest największą zaletą kobiety, którą mężczyzna za małżonkę sobie obrać pragnie. Ale daję pokój dalszemu opisowi; nigdy dość dokładnie ukochanéj kobiety odmalować nie można; pomiędzy nią a nami istnieją tajemnice wymykające się zimnemu rozbiorowi. Wkrótce zwierzyłem się z moich uczuć staremu przyjacielowi, który mnie do domu rodziców jéj wprowadził i poparł swoją powagą. Przyjęto mnie zrazu z zimną grzecznością, właściwą ludziom wyjątkowym, którzy nie zrywają nigdy raz zawiązanych przyjaznych stosunków; ale późniéj dokazałem tego, że mnie poufaléj traktowano. Zapewne ten objaw szacunku zawdzięczałem memu postępowaniu z niemi. Pomimo gwałtownéj miłości, nie zrobiłem nic, coby mnie mogło we własnych oczach poniżyć: nie nadskakiwałem, nie schlebiałem tym, od których los mój zależał; pokazywałem się takim, jakim byłem, a przedewszystkiém człowiekiem. Gdy już mnie dobrze poznali, stary mój przyjaciel, pragnąc równie jak ja, aby mój smutny celibat raz przecie się zakończył, objawił im moje zamiary, które przyjęto łaskawie, ale z tą oględnością, jakiéj ludzie światowi rzadko się pozbywają. Przyjaciel zaś mój, w chęci zapewnienia mi dobréj partyi, które-to określenie czyni z uroczystego aktu małżeństwa jakieś przedsiębierstwo handlowe, gdzie obie strony wzajemnie się oszukać starają, przemilczał o tém, co błędem méj młodości nazywał. Według niego wiadomość o istnieniu mego dziecka obudziłaby przeszkody moralne, wobec których względy majątkowe byłyby niczém, i które sprowadziłyby zerwanie. Miał słuszność	Ciekawa rzecz? Sułkowski katolik w protestanckiéj Saxonii nie może być prezydentem rady, chybaby się nawrócił na lutra, a gdyby to uczynił, królby mu w oczy napluł i dał kolanem... nie mówiąc już o królowéj.	Nie mamy żadnego, nie gniewaj się i pamiętaj, nie mów mu tego! Chciałam ci tylko pokazać, że zależy mi na tym, jak postępujesz, i powiedziałam to w zaufaniu!	To dobrze w takim razie dostanie pan ładunki tego samego numeru, co rewolwer.	Tak się pan do mnie odnosi jakbym nie mówiła tego jedynie przez życzliwość dla pana.	To nie bzdurstwa! Kiedy ja i Staś przyjechaliśmy czasem do miasta, babunia nas utulała, głaskała i zawsze cokolwiek dla chorego ojca przez nas posłała...	Dobrze; idź na hecę, mówię ci, idź na hecę, to cię zabawi.	Wy, ludzie zdrowi, nie macie pojęcia, co to jest śmierć. Wam przedstawia się ona jak liryczny poemat, nie zaś jako ciemność, w której gnije i cuchnie trup opuszczony. Wy nie zadajecie sobie pytania, jakie sny mogą rodzić się w mózgu, w którym z wolna sączy się krew rozłożona... Jakich wrażeń doznaje resztka człowieka, gdy na jej twarz zamiast powietrza i słonecznych promieni spada piasek i robactwo...	Ależ tak, od bardzo długiego czasu, który mi się wydawał bardzo krótki; długi chyba dlatego, że opóźnił chwilę ujrzenia pani.	Nie trzeba... nie trzeba... Już mi lepiej... Ot! i wszystko, co miałem ci powiedzieć... Prócz tego oczy miej otwarte, uszy otwarte... Bacz i na to, co Potocczyzna pocznie. Oni kupą chodzą, a Wazom wierni... i potężni... KoniecpolskiKoniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) dokładnie.?	Thrasyllu co ci się zda? Wszak bóstwa lubią ofiary krwawe? wszak bogów zagniewanych niemi tylko przebłagać można? Gdy człowiek co ma najdroższego im poświęci, możeż to nie być im miłém?	Tak i ja myślę, że tu się najprędzej wojna rozpocznie!	Odejdź już, nie dogaduj. Nie podoba ci się, to nie patrz.	Wyznaję, żem się nie spodziewała tyle chłodnego rozsądku, tyle troski o przyszłość Pokojówka moja, prawie tak rozsądna jak ty, wzięła paszport na swoje nazwisko. Przyjechałam tu pocztą jako pani Michelet.	Co tam panie jenerale! panie jenerale! (kłuło go że mu nie mówił: prewoschodytelstwo) ja dla was nic nie zrobię, nie trzeba było syna puszczać na takie szelmostwa, trzeba jego było lepiéj uczyć, ot co, poszoł won!	Od sufitu co chwilę spuszczają się niby dwie nogi pajęcze, straszliwe... Grube jak palmy, kosmate, zakończone hakami... Czuję, że nad moją głową unosi się potwornej wielkości pająk i osnuwa mnie siecią z lin okrętowych...	Dziwiłem się istotnie, że państwo obrali tę okolicę, w której pobyt musi być smutny, zwłaszcza dla pani.	I nie miałbyś do mnie obrzydzenia!	Alboż przeczę? Znajduję tylko, że się zanadto okrywa tajemnicą. Artysta, nie artysta... kto... zkąd?	No, niby tak.	Tak właśnie, pani... i opowiedzieć, co zaszło. Poza tym, nie posiadam dalszych wiadomości. Pozostaję dotąd bez miejsca i poszukuję obowiązku.	Wielkie nieszczęście. Niech mnie pan nie zatrzymuje, bo chodzi tu o rzecz dużo cenniejszą niż moje życie. Proszę o nic nie pytać, błagam tylko pana o konia!	Och! Ja myślałam sobie, że państwo będą chcieli uczcić przyjazd pana Lucjana. Niech pani będzie spokojna, będziecie mieli doskonałe śniadanko i obiad też jak się patrzy.	Ona nie jest oblubienicą Lulejki, ona jest oblubienicą Bulby! Ona będzie moją żoną, musi być moją żoną. Ona albo żadna!	Co ojciec mój mówił pani o mnie?	Tak. W tym samym domu. Franciszkańska.	Zdaje mi się, że obsługa tego statku niewielu potrzebuje ludzi.	Co? Jak? Jego grobowcem?... Więc pan sądzi, że ta niedocieczona kryjówka...	Tak; przed kilku laty szczenięciem wywiózł go z Zawrocia i podobno lubi go aż do śmieszności, graniczącej z bzikiem...	Ano dobrze, poprośmy więc przemytników i bandytów o gościnę. Ale jesteś pewny, że nas dobrze przyjmą?	Nie moja w tym wina! Lars nie zalicza się do ludzi, z którymi się bratam, ale przez wzgląd na ciebie byłem we Falli i zaprosiłem go.	Wola ludu zgromadzonego na sąd na fejtoce jest świętą	Dobrze. Ty masz jeden sklep i nie możesz upilnować, a ja mam pięćdziesiąt sklepów do pilnowania.	E! ja w nocy, upracowawszy się, śpię jak kamień; a matka mi mawiała, że anieli pilnują, kiedy człek z krzyżem świętym spać się kładzie.	Ale nie znasz pani osoby, która czyha na twoje życie?	Także ty wypłacasz mi się za przyjaźń, którą dla ciebie miałem?	O ileż tedy jeszcze mniej da się powiedzieć o wielkiej tajemnicy najwyższej niepodzielności! Czy pouczyć można głuchego, czym jest muzyka?	Nie odpowiadasz na moje pytania, Luciu.	Nie miał żeś co pić, co jeść? nie byłoż dostatku w domu? nie było ci służyć komu? Dlaczegoś umarł? czemu żeś nas osierocił?	Jak go nie mam znać, kiedym całą wojnę teraźniejszą pod jego komendą odbywał.	Więc co?... Na całą wieczność, aż do końca świata przetrwa ten twój system?...	A zresztą czy nic poza tym słychać nie było?	Ach! Cicho! De Lapp, mówię, czy de Lissac, jeśli ten szatan nie ma jeszcze innego nazwiska On, on	I ja nie wiem! odparł podróżny Wszak pewnie od Świętego Wincentego jesteście, ojcze?	Już nie chce. Mówiła mi...	Miasto nie będzie rabowane, mieszkańcom życie i mienie zapewnione. Każden, kto nie zechce zostać, ma prawo wyjść i udać się, gdzie mu się będzie podobało.	Billewiczówny w zamku nie było	Jo go ta nie więze...	Miałem na poprzedniej wystawie w M.	Nie, Władek!...	Niesłychane! Andrzej cierpi i cierpi nie z powodu strat materjalnych... aha, możeś ty chory?	Pono na jesień wójt obiecują sprawić chrzciny!	Tamę, nie?	Od dnia dzisiejszego miłościwa cesarzowa, przed którą stoisz, twoją jest panią. Masz słuchać jej mowy, masz pełnić jej rozkazy, masz ją miłować nad żywot własny.	Jakim językiem mam się do niego zwracać?	Mówi o tym, jakby już było po wszystkim.	Ani trochę więcej, niż powinienem, pani.	Będziesz musiała przyjść, jeśli ja zechcę!	Co też tu u waszeci precjozów!	I o tym, jak te zwierzęta opanowały Ropuszy Dwór?	Zara też głowy potracili Już potem każden ich wybijał jak mdłe robactwo.	Zobaczymy się jeszcze przed moim odjazdem, panie hrabio?	Albo złagodnieje, licho raczy wiedzieć. W każdym razie dosyć mam targów nieznośnych o moją skórę. Ten sprośny flirt zbirów muszę raz przerwać.	I przyznał się?	No proszę. Kotojad się znalazł!	Skończyłeś już?	Są tu, moja matko	Według mego rachunku mamy płacić siedem szylingów, sześć szóstek! Ale lepiej, żeby pan sam policzył.	A, zły patrjota	Bij! zabij!	Czemże miałbym nieszczęście niezadowolić Waszej Królewskiej Mości?	Dobranoc, mój chłopaku.	Głupstwa wam czytał i same cygaństwa!	I toby bodaj było najlepiej! mruknął Dobek.	Ile pan ma z tej strony zębów?	Jakto! czego?	Język mu skręciło i powiedział: „Od pól fieprza, głowa, ogon i nogi”...	Kiedyżeś przyjechał?	Musimy jednak zachowywać pozory.	Najlepszym z przyjaciół i najniebezpieczniejszym z wrogów.	Niechże będzie Ferrara	O, doprawdy...	Pewnie, pewnie Oczywiście.	Poszedłbyś?	Prawo, Pożar	Przyjdę	Przyszedłem spłacić swój dług.	Trzy tysiące pan da?	Właśnie chcę panią pożegnać.
Pięknie to waszmość mówisz, panie bracie, ale nie dadzą mnie rady te słowa. Widziało się już bowiem i piękne rączki, i zgrabne nóżki, i oczek strzelistych niemało; ale zaprawdę powiadam tobie, że mąż, który się urodził w tych strasznych czasach i ma serce czujące i duszę, temu nie będą w głowie marne domowego szczęścia rozrywki ani go zwabią pięknych dziewcząt oczęta, ni kochającej żony co dzień jednakowe umizgi, ani wrzaskliwych dziatek pieszczoty... Ale co mi tam na tym!	Kunie, juści że żadna pociecha, a wydatki tylko; ale żeby to kunie ino, a toć ten zapowietrzony kucharz tyla masła, jajków i śmietany bez tydzień bierze, co dawniej i bez miesiąc nie wyszło, a jeszcze się za gotowy grosz sprzedało.	Kiedy już mowa o pieniądzach, to rad bym wiedzieć Nilsie, czy przypominasz sobie ten skrypt na 17 000 talarów, który mi wystawił dawny właściciel duwneńskiej huty? Pewnie pamiętasz, że się gdzieś zapodział i nie mogłem zeń skorzystać w czasie, kiedy źle było ze mną bardzo. Mimo to napisałem do dłużnika, zgłosiłem swą pretensję, dostałem jednak odpowiedź, że leży na śmiertelnej pościeli. Po śmierci jego nie znaleziono żadnego zapisku w księgach handlowych i odpowiedziano mi ze strony egzekutorów testamentu, iż nie można mi wypłacić tej należytości, gdyż nie mogę wykazać się skryptem dłużnym. Szukałem go wszędzie i obaj synowie szukali, wszystko jednak skończyło się na niczym.	Czy będziesz myślał o mnie jako o bardzo niedorzecznej, gdy ci coś powiem? Słyszałam wprawdzie, że pan Wickfield jest niezdrów, ale chce mi się, i to koniecznie, widzieć Agnieszkę.	Tego nikt nie przewidzi. Ojciec ma takie dni, co starczą za miesiące, w rękach mu się pali robota; zasię przychodzą tygodnie, gdzie go niechęć ogarnia, zda mu się, że nic nie zdoli, wtedy chce wszystko rzucić i uciekać na koniec świata. Trza wtedy pilno nań zważać i kogoś mądrego upraszać, coby mu te smutki pędził z głowy, a otuchą krzepił. Jego wielmożność pan Kallimach i jego wielebność ksiądz Heydek najlepiej to umieją. Wiesz co, uciekajmy; już późno, dostalibyśmy oba po uszach, gdyby nas ojciec zastał.	Zaraz się wezmę do roboty, zaraz... jeno mocy nieco nabierę... chorzałam i całkiem się wyzbyłam z sił... ale niechaj ino wydycham... to zaraz...	Żadne tam półki! Na statkach zawsze tak jest To twoja koja. Właź na nią i śpij.	Stróże przekupieni być mogli Nie jest to bezprzykładnem, i godziło by się ich poddać probierczej kaźni.	A do tamtéj, do tamtéj, to ci się nie tęskniło??	Nie chcę. Ni ja jej, ni ona mnie! Choćby się też dusza we mnie podarła, nie będę jej o nic prosił. Chciałbym jeno być jak najdalej, ażeby o wszystkim zapomnieć, póki mi się rozum nie pomiesza. Tu nie ma nic do roboty, a bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo zmartwienie człowieka trawi jako choroba. Niech wasza książęca mość przypomni sobie, jak jej wczoraj jeszcze było ciężko, póki nowiny dobre nie przyszły... Tak mnie jest dziś i tak będzie. Co mam robić? Za głowę się ułapić, by jej gorzkie myśli nie rozerwały, i siedzieć? Co tu wysiedzę? Bóg wie, co to za czasy, Bóg wie, co to za jakaś wojna, której zrozumieć ani umysłem objąć nie mogę... od czego jeszcze ciężej. Ot, jak mi Bóg miły, jeśli wasza książęca mość mnie jako nie użyjesz, tedy chyba ucieknę, watahę zbiorę i będę bił...	Cóż, wszyscy zapewniają, że to sposób, aby potroić ten kapitał w ciągu jednego roku. Pan Danglars to dobry ojciec, umie liczyć.	Jak to co? Pan dobra sprzedaje Niemcowi, a on zapowiedział, że mnie wygna zaraz z pachtu, a za rok z karczmy...	Mocny Boże! Krzysia panią swej woli, bo mój mąż, jako opiekun, tak jej powiedział: „Byle człek był godny i krwi zacnej, możesz i na substancjęsubstancja (z łac., daw.) i wiedziałby, czego się spodziewać.	Jak to czyżby Goriot dał przetopić swój serwis pozłacany?	Tak, i to wobec świadków.	A czemu to nie miał przyjść z dobrego serca, co?	Czy to jest takie ważne?	Dziecię drogie, cóż to czy co? bo prosta ciekawość nigdy tak namiętną nie bywa.	Sam o tym wiem. Nie myśl, że ty pierwszy zrobiłeś to odkrycie.	A co to, Nigrze? Kazano wam pilnować więzienia?	A... a czy za to można kupić skrzypce?	Ale przed kim się ty chcesz skarżyć?	Nie może to być!	Tu wypadkiem trafiłem na wnijście, i spuściłem się za wami w ciemne otchłanie.	Wiem, a naturalnie, że wiem! Męka, nędza, utrapienie, śmierć, zgryzota! Jakże to może być, abym ja, matka, o takiej rzeczy... z pułkiem w dalekie strony wyszedł!... pięć lat temu! Wiem! Jezus Marya! Wiem, wiem, wiem, wiem!...	Zwariowałeś pan, panie Boczek? Osiemset złotych, któż to panu da?	Nie złe, Broniu, ale nieuczone, niezgrabne, naśladowane, nie wyczute, sztuczne. Zbiór frazesów sztubackich. Ale w tym jest dusza twoja, która roi, poszukuje, która wiele będzie cierpiała... Nie, Broniu młodzieniec, powiesz mu: „stań”; gromy nie umilkną, gdy im powiesz: „milczcie”. To tylko tak jest w wierszykach, ładnych wierszykach, ale nie w życiu.	Nic, co by groziło już teraz Proszę się nie niepokoić. Naprawdę, niech pani się nie niepokoi.	Za mało się kocha Kibalczyca, panowie stanowczo za mało się kocha Kibalczyca. On sam nie wie, ona nie wie, nasza kochana Katarzyna jaki jest piękny. Żebyście wiedzieli jak ja was kocham	Ale nie rozumiem, co jej zamiar małżeństwa może mieć do czynienia z jej tragiczną śmiercią?	Jeff Thatcher! Phy! Po dwóch pociągnięciach leżałby już na ziemi. Damy mu kiedyś spróbować, będzie niezły ubaw!	Owszem, słucham... Może pańskie impertynencje będą ciekawsze niżeli ta chłodna grzeczność, którą od dawna umiem na pamięć. Naturalnie, taki człowiek jak pan gardzi takimi kobietami jak ja... No, śmiało...	Ojcze, wiesz dobrze, że generał nie utopił się z rozpaczy i że w styczniu nikt nie kąpie się przecież w Sekwanie. Nie, nie, nie łudź się, ta śmierć jest słusznie kwalifikowana jako morderstwo.	Ale chyba nie zamierza go pana zamordować	Dobrze! poznamy ich! Wolę otwartego nieprzyjaciela niż fałszywego sprzymierzeńca... Sami się poddali, a teraz broń podnoszą... Dobrze! doznają naszej broni!	Mój drogi, daruj ale widzę jednak, że jesteś chyba gotów popełnić jakieś głupstwo.	Szybko, za mną, dobijmy do brzegu i rozpalmy na plaży ognisko, żeby po nas przypłynęli.	Ja ci pomogę. Polegają na tym, aby mieć cześć dla wszystkiego, co francuskie, niemieckie, słowem obce, byle nie dla tego, co nasze, polskie. Nieprawdaż?	Nie mówmy o mnie Zjemy obiad sam na sam, a później będziemy słuchali rozkosznej muzyki. Jakże mnie pan znajdujesz?	A może się Odmiwąs ulituje...	Ale ja cię bardzo proszę!	Ja wolę już... uciec, ukryć się, bo ja wiem!...	Jak wam się spodoba	Jakże się mają wnuczki pani dziedziczki? No, tak, pani dziedziczki.	Koniom się dać trzeba wysapać	Niegodziwcze! Urocza! Urocza! W dniu, w którym wydała ci się urocza, powinieneś był uciekać.	Sto śtyrdzieściśtyrdzieści (gw.) ozwał się Długi Dżek.	Tak, już przybyła na hale.	W takim razie zostanę tu na zawsze.	Za mało pan zna jeszcze kobiety, by móc o tym sądzić	Czasy takie, że lepiej, coby mór przyszedł.	A co, wachmistrzu? żyje czy nie żyje?	A! przypominam sobie: otóż wyruszam do Anglji po raz drugi i idę prosto do Buckinghama.	Dlaczegożeś mnie nie wezwał?...	Nie, panie.	No, no... Ja mając takie stanowisko u Solskich nie myślałabym o niczym podobnym...	Co takiego?	Co?	Dawno już takiej muzyki nie słyszałam	Dobrze, jaśnie panie.	Dużo będą ci płacili?	Gdy co?	Kiedy ci okazałem brak zaufania?	Mańka jest twoją siostrą?	Nic nie gadam, ino słucham.	Nie wierzy pan?	Ona sama przynajmniej nie powiedziała!	Panie Borowiecki, ja chciałem z panem pomówić.	A twoje sumienie?	Ach, tym lepiej, Lawinio, strzeżmy tej tajemnicy razem, korzystajmy z niej razem, racz powiedzieć jedno słowo, a zezwolę być ministrem, rzeczywistym tajnym radcą zdrowia, dwumilionowym panem i wielkim mistrzem wstęg i orderu wszystkich wężów brylantowych i szmaragdowych jaszczurek.	Ano, nikogo.	Bardzo współczuję stryjaszkowi	Bardzom ciekaw	Bierz kiesę!	Czekaj pan, ja pójdę do Zabielskiego i będę go nabierał...	Czy chcesz inną?	Czyś ty zwariował? Daj no mi rękę.	Dla tego pana?	Do Kowalewa przejdziesz?	Gdzież więc?	Hej, Zabacuł! Zabacuł! może byś przyjść tu racułracuł (gw.)	Księdza proboszcza! księdza proboszcza!	Lubisz jazdę konną?	Masz legitymację?	Milcz!	Może téż we wsi choć prząść mię kto weźmie	Musiałem	Natka?...	Niech Bóg pomnoży twoje zwycięstwa, mężny rycerzu!	Ojciec już zdrowy?	Pies	Przeszło godzinę, ojcze.	Rosół z kury!	Tak	Tak.	Tak...	Toś ty synek Wojciechów?	Za kogo?	Zobaczysz!... Błękitne niebo Italii, CorsoCorso deklamował Brochwicz.	Żartuję.
Cóż ty sobie myślisz, Athosie, ja nie potrzebuję nawet czwartej części tej sumy, a sprzedawszy siodło, będę już ją posiadał. A przytem, zdaje się, nie pamiętasz, że i ja mam pierścionek kosztowny.	Wielki Boże! Nie umiesz czytać? Naprawdę nie umiesz? Czyż to możliwe? A czegóż cię uczono ?	Cóż? Zatem przystępuj do likwidacji. Z mojej strony nie spotkają cię żadne przeszkody. Nie narażaj tej szlachetnej, wyrozumiałej i zakochanej kobiety na zbyt długie oczekiwanie.	Tak, pani, tak, zawołała Michasia, której rozżalenie wzrastało przy opowiadaniu swej biedy; zawsze jesteśmy sami i głodni i opuszczeni i niczego się nie uczymy! Mnie ojciec nauczył czytać parę lat temu, a ja uczę tego samego starszego brata; ale on nie chce się uczyć, bo mówi, że głód mu ciągle dokucza!	O, to wcale nie było skomplikowane.	To nie mój system.	Nie patrzysz, Kaziu?	Z czego się śmiejecie?! Co jest w mojej propozycji niemożliwego? Czyż nie mamy kilofów i motyk? Czy pan Cyrus nie potrafiłby zrobić prochu, żeby wysadzić skały? Prawda, panie Cyrusie, że sporządzi pan proch, jeśli będzie nam potrzebny?	Ale po co iść: na zgubę, na pohybel! Porzuć chatę, chodź do mnie, nikt cię u nas nie zobaczy; ludzie się przedziwują i przegadają, a potém do chaty powrócisz.	O, boję się powiedzieć ci tego! Nigdy mnie już nie będziesz kochała, Aniu... Nie mogłem się dzisiaj modlić. Nie mogłem powiedzieć Panu Bogu, co uczyniłem. Wstydziłem się, że On będzie to wiedział.	Mogę wam na to odpowiedzieć dokładnie co do dnia we trzech. z De Aquilą przez włości Pevenseyu (podobno wam wspominałem, że był on panem na Pevenseyu i miał orła w herbie?), gdyśmy więc jechali, zdążając do przystani, gdzie stał okręt z Bordeaux, przywożący mu corocznie wina francuskie, jakowyś prosty chłop zabiegł nam drogę wołając, iż widział wielkiego kozła, który niósł na grzbiecie ciało króla naszego, i że ten koziełkozieł rzecze De Aquila	A więc panu powtórzę, że my nie możemy się bawić w filantropię.	Dziewięćdziesiąt na czterdzieści... Przez ten czas Lecoeur opowiadał wszystkim dziewkom na ulicy Carreaux, że on to zrobił, a właścicielki domów publicznych składały u komisarza policji kolczyki, łańcuszki i pierścionki wdowy Houssieu, które rzeźnik rozdawał ich dziewczętom. Ten Lecoeur, jak tylu innych morderców, sam się wydał. Ale Roquincourt, wściekły, zatrzymał Skowronią Nóżkę w areszcie. Siedzi tam jeszcze. Dziewięćdziesiąt dziewięć... i sto.	I od tamtej pory mieszkańcy Puszczy siedzą w Ropuszym Dworze i gospodarują tam, jak im się żywnie podoba Pół dnia wylegują się w łóżkach, śniadanie jadają o rozmaitych porach, a dom jest w takim stanie (jak mi mówiono), że wprost patrzeć na niego nie można. Zjadają twoje zapasy, spijają twoje wina, dostarczasz im tematu do głupich żartów, śpiewają ordynarne piosenki o... o więzieniach, urzędach, policji. Ohydne piosenki, całkiem niedowcipne, z osobistymi aluzjami. I rozpowiadają dostawcom i wszystkim innym, że się wprowadzili na dobre.	Nie, droga bądź pewna, nie mylę się. Będzie ci trzeba cierpieć wiele, długo może, a mnie zawsze; ale wyleczymy się oboje: ty z pomocą czasu, ja, Boga.	Biedny Athos nic on wiedzieć nie będzie, co to wszystko znaczy. Zasnął może, czekając na mnie, lub może powrócił do siebie i dowiedział się, że kobieta znajduje się w jego mieszkaniu. Kobieta u Athosa! No, przecież była tam jakaś u Aramisa. Wszystko to jest niesłychanie dziwne, i mocno jestem ciekawy, jak się to skończy.	Nie dowiedzą się; a jakby i tak było, niech się sobie dzieje co chce. A to przyjdzie mi dla téj miłości zeschnąć i umrzeć, bo już dłużéj nie wytrzymam!	Tańcuj więc całą noc dzisiaj, upij się na frasunek, a jutro jedź i niechaj tu noga twoja więcej nie postoi w Źwierniku.	To niedobrze dla niego. Powinna byś mu to odradzić, Lindo. Mnie nie posłucha.	Wszystkiemu winna była ta przeklęta baba! Wszystkiemu. Na co się matki mieszają w małżeństwa swych córek? Nie ich to rzecz. Zbytek macierzyńskiej tkliwości! Szukają w tym, o ile się zdaje, zadosyćuczynieniazadosyćuczynienie	Jak to? I nie wiesz, gdzie jest?	Czy tak znowu po parysku, tego twierdzić nie mogę. Mówię z zupełną swobodą.	Do Żyda?... On i tak potrafi zarobić... No, jeżeli dwadzieścia pięć ławek, to po... po pięć rubli... Taniej nie wezmę...	Nie. Myślałem teraz o czym innym.	Aha! Zapomniałem, że czekasz na swego lubego Adama	Nie. Nie mam ani gotowanego, ani pieczonego.	Tak, to moje nazwisko. Niech mi będzie wolno usprawiedliwić się przed panem... Otóż czy bym nie mógł prosić pana...	A to cała historia! Przyjechaliśmy tu dziś z Suzinem o jedynastej... Od pierwszej do trzeciej byliśmy z nim u Wokulskiego, a po trzeciej wpadłem na chwilę do matki i na chwilę do pani Stawskiej... Pyszna kobieta, co?...	Przysięga, Przywódca, Obyczaje umowa podpisywana podczas sejmu koronacyjnego przez każdego króla wybranego poprzez wolną elekcję, począwszy od 1573 r. Pacta conventa wraz z tzw. artykułami henrykowskimi uzależniały ściśle władzę królewską od woli szlachty, zapewniając jej wszystkie dotychczasowe przywileje; zobowiązując monarchę do regularnego zwoływania sejmów, ustanawiając u boku króla radę szesnastu senatorów-rezydentów, z którymi król miał uzgadniać wszelkie decyzje polityczne; uniemożliwiając przekształcenie monarchii elekcyjnej w dziedziczną, a wreszcie zezwalając na wypowiedzenie królowi posłuszeństwa poprzez wywołanie rokoszu, gdyby król naruszał przywileje szlacheckie. Przy okazji dokument zapewniał również wolność wyznania. musiałby poprzysiąc jak i każden inny, a wódz to ma być wielki, akcjami wojennymi wsławiony.	Paniczu! A gdyby panicz pojechał ze mną na parę tygodni w odwiedziny do mego brata, do Yarmouth? To by dopiero był bal!	A jakże! Przecież za Polską i Węgrami ciągnie się ogromne cesarstwo niemieckie, dalej Francja, Włochy, a z boku Hiszpania. Jest w czym wybierać! Przecież Tatarzy od razu wszystkiego nie podbiją.	Nie, poleca tylko moim względom pana de Villefort i prosi, abym mu wyjednał audiencję u Waszej Królewskiej Mości.	Żywczak jutro do dnia do Dukli i Starego Sąndcza jedzie za kupią, a bodaj i na Węgry. Możnaby uprosić, aby cię na wóz wsadził i dowiózł choćby tam dokąd, sam jedzie... Z Sąndcza do Krakowa...	Wszystko na jednym spoczywa poziomie, a twórcza zabawa wymaga wywyższeń postawy własnej, nadmiernych, sztucznych, powiem, że wariackich. Chodzenie na szczudłach, pewne, zawadiackie, jest umiejętnością ściśle podstawową maskarady twórczej. Kto się raz potknie i zejdzie na ziemię, ten dostaje czkawki, albowiem niestrawną po wszystkie czasy jest względności nuda.	No właśnie, bo ja tam byłam i to cię zaślepiało, kochany.	Słyszałem i ja o tym kwiecie Pręciki jego są złote, płatki mają barwę i przejrzystość ametystu, a liście mienią się wszystkimi barwami tęczy. Kwiat ten ma nadto moc czarodziejską i ten, który go posiada, rozumie mowę kwiatów, drzew i ptaków: może jednym jego dotknięciem przywracać zdrowie chorym, czynić urodziwymi szpetnych i młodymi starców. Zaiste piękny to czyn obmyślił Gotfryd ku czci naszej księżniczki!	Kucyk jest już ułożony... sprawny... okiełznany i nauczony chodu, sahibie. Odtąd już z każdym dniem będzie tracił swe zalety, jeżeli nie pozwoli mu się brykać. Rzuć mu cugle na kark i niech sobie pohasa On się nam przyda.	Ja jegomości dam biedrzeńca do oka. Wnet przejdzie!...	Pewno, że jest i mieszkanie. Ładne mieszkanie, cztery pokoje, kuchnia i opał darmowy, i światło.	Małem to zwiecie? wykrzyknął z oburzeniem Suchywilk. Któż wie, jaki wpływ ta niewiasta wywierać może na niego. Ludzie nad płeć rozumną ją głoszą.	To jeszcze kwestia do dyskusji	Ach! Kasia... to kobieta...	Człowieka na księżycu, co?	Taki człowiek przy piecach martenowskich, przy walcach, przy drucie zarabia dziennie parę rubli. I jakże to żyje, co robi z tymi pieniędzmi?	Jakuba z Wąwozów...? Czy myślisz, że on gromadzi swych ludzi?	Balet wpływ wywiera: pojednania próby ojcu się zachciewa? Niechaj i tak będzie. Pamiętać proszę przy wykonaniu, że reprezentuję cnotę w mej osobie, konkurent... rozpustę.	Na Głubiem, u błotka, gdzie olchy rosną na prawym brzegu ogień się pali...	Ale cóż nam z tego!	Ja, Żyd, jestem pasibrzuchem bez żadnej godności.	Jego ekselencja prosi pana Schinnera, aby zechciał przyjść do pałacu Prosi także, aby pan Schinner uczynił mu tę przyjemność i przyjął zaproszenie na obiad, zarówno jak i pan Mistigris.	Frau Olowski ist ja... Sind Sie vielleicht ein sogenannter Kalwicki? Frau Olowski ist aber schön...	Nieboszczka go nauczyła.	No tak, ostatecznie, ale pora nieodpowiednia	Twój powrót tutaj pobudził naszą miłość własną, wzięliśmy na ambit, zebraliśmy składkę i gotujemy dla ciebie wspaniały bankiet. Dyrektor kolegium i profesorowie będą również; jak się rzeczy zapowiadają, będziemy mieli z pewnością i władze.	A to dlaczego?	Co to jest?	Gdzie to będzie?	Zdaje mi się... zdaje mi się, że on jest bardzo piękny!	Lubię Liban. Narty. Góry wysokie. I ojczaszkowie w górach, mnisi, którzy robią dobre wina, likiery. Chciałbyś pojechać do Libanu?	Macie interes do mego szwagra?	No, gadajże pan, do cholery!	Pójdziemy do tych pań	Gdyby jednak pan Gaczycki ożenił się z kochaną Wandziulką, czego jej życzę szczerze, bo kocham ją z całego serca, zaczęła pani Apolonja, byłaby z nich bardzo dobrana para	Bo mam czyste sumienie	Przeraził mnie ten wypadek... Pani pewnie widywała rannych: czy człowiek z przestrzeloną piersią może żyć?...	I cóż! jak ci się wydaje?	Jak ona się nazywa?	Trzeba pędzić, by zawadził nas jednym tylko skrzydłem.	W takim razie ośmielę się proponować... Przeciwnicy stają o dwadzieścia pięć kroków, idą naprzód po pięć kroków...	Czyś pan był kiedy w domu gry?	Hanusz A was jak?	Mogę, jak mecenas dasz	Panie Wysocki, może mnie doktor zastąpi!	Cóż mu jest zatém?	Wpływ, potęga dziennika są dopiero w zaraniu dziennikarstwo przechodzi okres dziecięctwa, rośnie. Wszystko za dziesięć lat podda się królestwu prasy. Myśl rozświeci wszystko, myśl...	Ciska i on pioruny?	Hallo! A co wy tu robicie?	Mam przynajmniej taką nadzieję.	Muszę się porozumieć z Macklinem.	Sama wiesz.	Środki znalazły się dwukrotnie. Przepił.	A jakże, synek	A ten drugi?	Co takiego?	Co tobie, kuzynko?	Dajże spokój. Idalka śpi. Pożegnam ją od ciebie.	Dziecię! Biedne dziecię! Czy ty w ogóle coś umiesz?...	Flet Moko	I tę czarną koszulę?	Kwiat z rąk pani posiada dla mnie cenę samej GolkondyGolkonda	No i?	Pan Kmicic.	Przychodzę z pełnomocnikiem właściciela.	Przyjdę.	Pułkowniku! te słowa...	Siądźcie dziewczynki obok mnie! Chodźcie sikorki!	Szwedzi?	Wiosła zginęły.	Więc i cóż?...	Zbyszku?
A o! Idę, idę pod górę, oglądam się w tę i ową stronę, rzucam okiem w lewo... ażem przystanął... Szczelina szeroka, a ja o niej nie wiem? Czy się w nocy skała rozpękła, czy głaz jaki, co tę skałę zasłaniał, stoczył się w dolinę? Nie może to być, żebym ja taką jamę prześlepił. Trzeba zajrzeć. Włażę ci powoluśku, bo się boję, coby mnie jaka żmija nie ujadła, alibo niedźwiadek... włażę, krzesam ognia, zaświeciłem trzaseczkę i rozglądam się po wszystkich kątach. Wcale to obszerna pieczara; i górą, i na boku przestronna, od sklepienia zwieszają się skrzepnięte sople, ano dobrze. Na środku kamień czworogranny, taki na przykład, jakby mnie do pasa; na nim drugi, płaściutki, a dosyć szeroki; nie co inszego, prawiutenieczko stół. Hoho... ktoś tu mieszkał... ale kto i kiedy? Chyba dawno. Parę brył z grubsza ociosanych leży pod ścianą; siadywali na nich ludzie, tak się zda. Przy drugiej ścianie wysoka kupa jakiejsi butwielizny, czy zeschłego błota; nic się nie da rozeznać, ino dużo tego. Może to były mchy i liście, może człek jakiś sypiał na tym?... Dobrze, com se przysposobił smolnych trzasek, bo mi pierwsze łuczywo zgasło. Idę dalej, macam ścianę, jakieś wgłębienie, na podobieństwo półki, albo skrzynki; przyświecam... Pietrek zaraz powie, że nieprawda... HistoriaMłotek z kamienia urobiony cale jak należy, wedle młotka siekiera.	Nie wiesz, czy mówiła co dzieciom o matce?...	Żeby się nauczyć musztry. Nigdyście niczego podobnego nie widzieli. Jak ja każę im się rozejść za nic na świecie. To wszystko jest mi podejrzane. Skoro jesteście korpusem kadetów, bądźcie korpusem kadetów i nie kryjcie się za zamkniętymi drzwiami.	Tak jest, mój przyjacielu jeśli bowiem powrócisz szybko z miejsca, do którego wysłać cię zamierzam, moja pokuta skończy się, a rozpocznie sława. Lecz na cóż mam cię trzymać w nieświadomości, dowiedz się zatem, wierny giermku, że sławny Amadis z Galii był najdoskonalszym błędnym rycerzem w świecie i że ani Bellianis, ani żaden inny, nie mogą iść z nim w porównanie; żaden z nich niegodzien był zostać jego giermkiem. Dowiedz się teraz, że malarz, chcąc dość sławy w swej sztuce, stara się naśladować najlepsze oryginały i bierze za wzór dzieła najlepszych mistrzów; to samo powinno być prawidłem dla wszystkich sztuk i umiejętności, tak więc, kto chce naśladować Ulissesa, powinien mieć reputację cierpliwego i rozumnego, jakim go Homer przedstawił. Wirgiliusz w osobie Eneasza daje cudowny przykład pobożności i przywiązania synowskiego, a jednocześnie roztropności dzielnego wodza, bo każdy tworzy swego bohatera nie takim, jakim jest, lecz jakim być powinien; dlatego też Amadis, będąc gwiazdą i słońcem walecznych i zakochanych rycerzy, powinien być naśladowany przez nas, którzy walczymy pod sztandarami miłości i błędnego rycerstwa. Tak więc rycerz błędny powinien naśladować jak najlepsze jego czyny, a czyż jest czyn większy nad ten, że Amadis, dając dowód mądrości i męstwa, stałości i miłości, oddalił się na ubogą skałę i tam czynił pokutę pod imieniem Chmurnego Pięknisia, a ponieważ nierównie łatwiej mi jest naśladować go w pokucie niż w walce z olbrzymami, w rozcinaniu wężów, zabijaniu gryfów, rozbijaniu armii całych, rozpraszaniu flot i w zwyciężaniu czarnoksiężników, i gdy zresztą to dzikie miejsce dogodnie odpowiada memu zamiarowi, nie chcę tracić tak pięknej sposobności.	Król, Sługa dziś popr. forma N. lm: z hetmanami. w naradzie, to z daleka powiewały białe pióra na jego hełmie, pół głowy ponad tamtymi. Śniadego był ciała i czarnych włosów, twarzy pociągłej, Wzroka oczy... niczemu nie przyrównane dziś popr.: przelatywał.. A w insze razy znowu, gdy te gwiazdy łaskawie ku tobie zwrócił, to jakby głos jakiś wołał wielki: na kolana! Ilem ja razy chciał przypaść do nóg umiłowanego króla i stopy jego całować... inom nie śmiał. Przed namiotem jak pies leżeć i snu pańskiego strzec, to był zaszczyt najpiękniejszy i niejeden mi tego szczęścia zazdrościł.	Panie komendancie! pan mi nic o sobie nie powiedziałeś, a ja-bym tak chciała jakie wydarzenie z wojny usłyszéć. Lubię, gdy pan mówisz o Napoleonie, ale to takie smutne. Gdyby pan był tak dobry...	Już on ci powie, co robić!... Nic sama nie rób i nie miarkuj, boś głupia, a ino jak będzie potrza, to beknij, ojcowe nogi obłap i proś... a słuchaj dobrze, co ojciec powiedzą i co Antek przódzi mówił będzie...	Ja nie jestem zwolennikiem skandalów, owszem, jestem ich zajadłym wrogiem byłem i jestem wrogiem zdecydowanym, powiadam, o tym radca wiesz najlepiej, ale...	Nie wiem, jak się to pisze... Widzi pan, chciałabym jeszcze kiedykolwiek być w Warszawie.	I niech to wszyscy diabli wezmą, ona wiecznie się modli! Nigdy w życiu nie widziałem takiej kobiety! Musiałem uciekać, Tomku, musiałem! A poza tym niedługo rozpoczyna się szkoła i musiałbym tam chodzić, a to byłoby już ponad moje siły! Wiesz, bycie bogatym to wcale nie jest takie przyjemne, jak się ludziom wydaje. To same kłopoty i zmartwienia	Albo posyłam krasnoludków. Mówię: „Idźcie, służki moje, pomóżcie”. Nie zawsze się udawało.	Ależ ja go nie chcę nigdy już widzieć.	Cóż się to dzieje tej młodej królowej, że takiej opieki potrzebuje Widzisz ją przecie, zdrowa, wesoła, krzywda się jej żadna nie dzieje!	To nie nasza wina że te przeklęte wyspy założone przez starego Nicka, zaciemniały horyzont.	A jakoż? Ten włóczek Kulis go zabił, własną ręką. Piękny widok, nie ma co gadać, pieszy z konnym, człek bezbronny z uzbrojonym Tatarem	A... czy dużo trzeba będzie... wyłożyć gotówki?	Jaki z ciebie dzieciak!... Nie można o nic mieć żalu do ciebie.	Nie całkiem.	Nie chcę.	Nie szukałem...	Nie wiem.	Nie. Przyjechałam z pewną parą Anglików. Państwo Dwarf...	Szkoda, że ci ludzie i im podobni nie mogą się wyzwolić z Koła Wszechrzeczy!	Tak, z Janiny. Doprawdy, wyglądasz jakbyś naprawdę nie wiedział, co mnie tu sprowadza?	Trzydzieści papierków, powiadają, że niedopasiona, bo ino w gnatach gruba, a nie w słoninie.	Ty jesteś dobry chłopak. I sam nie wiesz, że dokazałeś cudu, boś dokazał, że jeszcze czegoś chcę... Tak, ogromniebym chciał do Warszawy	Widzisz, nie od razu mnie poznałaś... Musiałem się zmienić!...	Widzę, że mam syna bystrzejszego, niż myślałam. Nie warto zadawać ci zagadek, bo w lot znajdujesz rozwiązanie.	Zapewne, lecz są objawy głębsze i bardziej zagadkowe. Czy widziałaś kiedy fenomen materializacji?	A gdzież to odbędzie się obiad? Na Polach Elizejskich?	Przemiły? Zdaje się, że to był taki rzezimieszek na bezpłatnym oddziale.	Syn! syn! mój! Panie ratuj mi syna! wzięli mi jedynaka, róbcie zemną co chcecie, wyślijcie mnie na Sybir, do kopalni, zetnijcie mi głowę ale syna uwolnijcie!	Zobaczysz że to jest zręczna kokietka, która na Stefana zagięła parol!...	A Turku jakiś, a Tatarzynie, a naści! A naści! Exorciso teExorciso te! (łac.) posłuszeństwo, rygor.? To niewiasty będziesz podglądał? A naści, a naści!	A to gdzie i po co?	A wie pan, co mnie tu na wstępie najbardziej zastanowiło?	Ale to bogaci ludzie podobno?	Aleć to dziwna dziewka z tej Marysi... Tyle czasówtyle czasów	Co się stało temu chłopcu, na Boga?	Głupi byłem. Głupi byłem... Cóż?... Za swoją głupotę każdy musi płacić. Dałem się panu nabrać, a teraz wyrzuca mnie pan na bruk...	I jak umierał?	Jednego brak w tym programie...	Katarsot? katarlos? (zkąd? kto to?)	Mówiłem to od samego początku! Czyż do złego, dzikiego i strasznego dziadka wracałoby dziecko, któremu dawano jedzenie, doskonały napitek i otaczano dobrobytem?	Nic nadto, w samo prawie	Obawiam się jednak że może być to moje przywidzenie. A sprawdzić rzecz można tylko otwierając paczkę wbrew życzeniu zmarłej.	Przyjaźń ta szczera, a tak przez będącego obecnie Wielkiego mistrza Zygfryda von Feuchtwangen, jako i wszystkich marszałków zakonu z Dietrichem vou Altenburg na czele, jest najgorętszem na przyszłość życzeniem	Skąd o tym wiesz?	Tak, panie; mam wrogów, przed którymi powinieneś mnie bronić, bo zrobiłam ich sobie, służąc Waszej Eminencji.	Ten dołek jest tak duży, jak twoja głowa! dziś: wiórek. świeżo wybitego masła, a z boku pacnęła grudkę kwaśnej marmeladymarmelada	To mi dopiero szkaradne morze!	To, co mówisz, jest dla mnie zbyt górne Jestem jeszcze dotąd wstrząśnięty do głębi. Cieszę się, żem okaleczył tego łotra.	Wiec to rycerz nieznajomy z nieba dla ciebie spadły?	Zawstydzasz mnie To ty jesteś najlepsza... Dlatego zaprosiłam cię tutaj i chcę cię prosić, ażebyś ostrożnie zaczęła namawiać Helę do wyjazdu za granicę.	A Agata?	A jakiego koloru mają być róże?	A skoro ukończyła robotę, cóż uczyniła z moim listem?	A z czego tu śmiać się?	Ależ skąd, Pencroffie! Świece!	Byłem.	Bądź spokojny, kochany przyjacielu, znajdą się same, kiedy wyznaczymy odpowiednią sumę.	Co mi tam bogactwo!	Czegóż bym miał się przestraszyć?	Cóż ty, mamo... Ty i tak zawsze jesteś w swoim pokoju. Pisywałbym zresztą listy do ciebie i przysłałbym ci skórę upolowanego tygrysa...	Dlaczego czyjeś uznanie wogóle ma być ważne?	Do wyrabiania potrzebnych nam naczyń	Doskonaleście postąpiłdoskonaleście postąpił pochwalił Nils.	Drogo bierzesz, nimfo Kalypso!	Dziwne doprawdy, bo byłem pewny, że nocy dzisiejszej miłosne zdarzenie omówić należy.	Ee... miałyśmy się czego kwapić... kanonik jakiś aboliaboli (daw.)	Elżbieto! Milczże!	I budzisz się?	I tam już ostaniem?...	Jednak wstręt ci pozostał, przynajmniej tak kiedyś twierdziłaś.	Jezus Maria!	Już do ciebie doszło?	Już wynieśli znajomą pani...	Mieliście też od niego jakie wieści?	Myślisz pan?	Najzupełniej.	Niech ci pan da!	Otóż stwierdziłem, że pęknięcia powiększają się pod wpływem ciśnienia wewnętrznego, bazaltowa ściana powoli pęka i po pewnym czasie przedrą się przez nią wody morza wypełniające pieczarę.	Pewnie, że nikogo	Postaramy się tego uniknąć. Ma pani przecie wśród tych obcych koleżankę! Pani Tunia nam dopomoże. Państwo przyjadą do Warszawy i udamy się pod skrzydła pani Marty.	Posłusznie melduję, że słyszałem, że mam stulić pysk.	Potem zmuszę pana sądownie do podania miejsca pobytu małej i wydania jej!	Rad się o Wielkopolskę wypytywał, ciągnął dalej przybyły	Sam z siebie, tatusiu.	Tak jest! Tak jest!	Tak, ojcze. Postaraj się zasnąć. O świcie będziemy w Avila.	Ten stary marynarz, ale jeżeli się boisz...	Trzy	Wśród tej wrzawy wojennej wy, kochany poeto, musicie się tu nader czuć obarczonym... Cześć Muz potrzebuje spokoju...	Zamężna?	Zrzućmy maski i przestańmy bawić się w hipokryzję. Jesteśmy dwoma przeciwnikami, którzy wiedzą doskonale, co o sobie myśleć. Działamy wobec siebie jako nieprzyjaciele i konsekwentnie powinniśmy jako nieprzyjaciele prowadzić ze sobą układy.	Zważyć nam pierwej koniunktury wypada	Święty Jakub ma być zburzony?	Święty ten był przez czas niejaki jednym z najstraszliwszych wrogów kościoła, a następnie jednym z najgorliwszych obrońców; błędny rycerz z powołania, a w wierze niezachwiany aż do śmierci, niestrudzony robotnik w winnicy Pańskiej, który naukę swoją w niebie zaczerpnął, a którą Pan nieba sam mu wykładał. Dzieci, zakryjcie już posągi	Że pani zrobisz w niej furorę, za tobym ręczył.	„Błyskawica” uciekająca przed huraganem? Nigdy!
Niech pan zostanie. Koralia wróci sama, chce nawet odprawić Camusota, jeżeli pana mierzi ale, drogie dziecię jej serca, nadto jesteś aniołem, aby chcieć jej ruiny. Powiedziała mi sama, gotowa jest rzucić wszystko, opuścić ten raik, aby żyć z tobą na poddaszu. Och! Małoż to zazdrośnicy, zawistni nakładli jej do głowy, że pan nie masz złamanego szeląga, że mieszkasz w Dzielnicy Łacińskiej! Poszłabym za wami, widzisz, prowadziłabym wam gospodarstwo. Ale pocieszyłam to biedne dziecko. Nieprawdaż, mój złoty panie, że pan ma za dużo rozumu, aby się pchać w podobne głupstwa? Och, zobaczy pan, że tamten gruby ma tylko trupa, a pan jesteś ukochany, najmilszy, bóstwo, któremu się oddaje duszę. Gdybyś wiedział, jak Koralia jest urocza, kiedy przerabia ze mną rolę! Rozkoszne dziecko, delicje! Warta była, aby Bóg jej zesłał takiego anioła, brzydziło ją już życie. Była taka nieszczęśliwa przy matce, która ją biła, sprzedała ją! Tak, panie, matka, własną córkę! Gdybym miała córkę, obsługiwałabym ją jak moją małą Koralię, z której zrobiłam niby swoje dziecko. To pierwszy raz, że się jej coś wiedzie, pierwszy raz miała porządne oklaski. Zdaje się, że z okazji tego, co pan napisał, przygotowano tęgą klakę na drugie przedstawienie. Kiedy pan spał, Braulard przyszedł tu uradzać z Koralią.	Sam nie wiedział, czyli ma wierzyć, czy nie wierzyć, ale Ulryk jeszcze większym gniewem zapłonął i wymógł na bracie, aby urzędnika zakonnego ze Zbyszkiem do Szczytna posłał, co też się stało. Przyjechawszy do Szczytna, starego komtura już nie zastali, bo na wojnę z  Witoldem ku wschodnim zamkom wyruszył, jeno podwójciego, któremu urzędnik kazał wszystkie sklepysklep (daw.) zjazd. był wyjechał... Oni się tam często zjeżdżają i skargi na Krzyżaków do papieża ślą, bo i księżom chudziętom pod nimi ciężko...	Prawda, Rochu, ale niech no dwóch się zgodnie zmówi w przyjacielstwo, to ten trzeci może niezgorzej oberwać po łbie	Bo ci tak potrzeba było dziedzictwa, jak turczynka puszczać na paszę. Dobrze to jest nie wypuszczać z rąk ojcowizny, ale zaprawdę powiadam tobie, że nie ten jest pierwszy u Pana Boga, który ziemskie dziedzictwo po swoich ojcach wszelkimi siłami dzierży, ale ten, który łaski bożej nie wypuszcza ze swego posiadania i przechowuje ją dla swoich dzieci i wnuków. Kto o posiadaniu ziem wielu myśli i na to je nabywa, aby ziemskiego blasku dodał imieniowi swojemu, ten choćby posiadł tyle wsi, ile ich oko zajrzy z najwyższej góry, za nic ważony będzie, jeżeli innej nie położy zasługi, albowiem nie po imionach waszych was wołać będą na sądzie, ale po uczynkach, które was odznaczą od innych. Na jednym zagonie i w dreliszku nieboże, a z łaską bożą i wiarą, a z pokorą i cierpliwością na losy doczesne, kto tak wytrwa i z takim świadectwem stanie w owym dniu strasznym przed Panem Bogiem, tego jedno westchnienie więcej zaważy wtedy niżeli wszystkie skarbce bogaczów i ich najęte modlitwy. I zaprawdę powiadam tobie: Kiedy tam twoje oko popatrzy, to ujrzy, że z tych, którzy deptać będą po złotogłowiu i złocie, większa część będzie w drelichach, a wiele lam i jedwabiów pokaże się pokalanych w błocie. I skazani będą do ogniów i błota, iżby ogień wyżarł plamy z ich szat, a błoto pozostało się w błocie.	Ach! mój Boże doprawdy, wujaszku, wyście tacy uczeni, że w potrzebie moglibyście z ambony prawić, a mimo to tak się łatwo dajecie powodować urojeniom, że wam się zdaje, jakobyście jeszcze młodzi byli, choć już dobrze starzy jesteście. Po co to także nazywać się rycerzem, kiedy wy nie jesteście wcale rycerzem ani Alcantary, ani Calatrava? Prawda, że każdy szlachcic zostać nim może, ale nie taki, co grosza nie ma przy duszy.	Ale co czynić, aby się im wymknąć?	Mój kochany, tobie to trudno zrozumieć, ale do ważnych, bardzo ważnych spraw czasem małe rzeczy są potrzebne i mała usługa a dobrze się płaci...	Tylko jej nie zmusisz! Być może, uniosłem się, no, może w rozdrażnieniu sprawiłem jej przykrość, ale czy powinna była zaraz, natychmiast uciekać z domu, powinna była, pomimo wszystkiego, co zaszło pomiędzy nami, porzucać mnie, ojca, dom? I poco? aby wstąpić do teatru!.. słyszysz, córka porządnego domu, moja córka, do teatru, do teatru!	W tej chwili skoczę po niego Siedzi przy łóżku mojej siostry Jadwigi. Biedaczka ma atak kamieni żółciowych. O widzi  mama, jak to dobrze, że pani jest także lekarką. Zaraz panią poprosimy i zrobią tu nam całe konsylium. Niechże mama da pani wódki. Zaraz idę po doktora.	Ej, bo mnie się zdaje, że my się skądciś znamy. A czy my się to nie na weselu w chutorzechutor a. futor	Panna Celina jest ślicznym, uroczym stworzeniem i, jak wszystkie Polki, kryje niespodziankę w sobie. Z pozoru trzpiot i swawolnica, myślałby kto, bańka mydlana lub wesoły śpiewający ptaszek. No i złapałem się na pozór jak fryc. W polce mówię jej żartem: „Jak można się gniewać na Jasia? Taki ładny, wesoły chłopiec, trzeba go kochać”. Oburzyła się okropnie: „Pan myśli, że go trzeba kochać tylko, że ładny i wesoły? Jego trzeba kochać, choćby był straszydło, bo on dobry, zacny, prawy i wierny! Pan mnie ma za lalkę!”. Zuch dziewczyna! I ją za to samo ubóstwiać trzeba. Żebym miał wolne serce, tobym zazdrościł Janowi takiej kochanki.	A tego to ja już nie wiem, czy on z Żegnańca, czy z Różańca. Wiem jeno, że bił się okrutnie i wyszedł żyw i cały. Potem ludzie gadali, że z królem Bolesławem pojechał na Morawy.	Ależ to niemożliwe! To chyba sen, mój Boże! Jakiś zły sen! To okropne słyszeć coś podobnego od takiego człowieka jak pan! Ale na litość, błagam, doktorze, powiedz mi, że możesz być w błędzie!	Bardzo słusznie! Bo kto na kogo kwiatami rzuca, ten tego nie tylko zna, ale pewno i lubi!	Hej, wy tam! Chodźcie no tu, nie zwlekając i pokażcie, co umiecie!	Któremu też król herb nadał, a w nim trzy kozie głowy w srebrnym polu na pamiątkę owych rycerzy, gdyż takie same głowy były na ich tarczach wyobrażone. Ten herb wraz z tym tu oto mieczem przodek mój Stowejko Podbipięta przekazał potomkom swoim z zaleceniem, by starali się splendor rodu i miecza podtrzymać.	Prędzej. Bo się spóźnisz.	Udam się na drugie, powracając z pierwszego jedno jest na siódmą, drugie na ósmą; będzie czas na wszystko.	Ja zdaje mi się bądź co bądź na Königstein się dostanę nie mogę wstrzymać ust patrząc na to potworne życie, na ten despotyzm lokajów. Mówię co myślę, a to jest, jak wiecie, doskonały środek dostania się tam, gdzie się już nie mówi, chyba do czterech zimnych ścian więzienia.	A pan tu jeszcze, inżynierze?	A pozwólcie mi wprzód myśli zebrać drżę jeszcze cała, w głowie mi się przewraca... Wiecie jak mnie ta jejmość namówiła na dzisiejszą przejażdżkę i zabawę wieczorną i jakem się ja jej dziecinnie pociągnąć dała.	A w końcu pani Liberté, Fraternité, Egalité, plunąłbym w oczy, bo jest nonsensem i śmierdzi, a poszedłbym pomagać Wielkiemu oczyszczać świat z hołoty.	A! udajesz ty mnie tu niewinnego! Nie nadmiesz (wyrażenie właściwe) nie! postoj! Ja cię nauczę złodzieju jakiś, rakalio! Ja cię nauczę!	Ach, była tam taka awantura, strzelanina. No, i mnie uważali za jednego z inspiratorów.	Bardzo jasno! Mogę tylko odpowiedzieć, iż nie wiedziałem, że pan jesteś lekarzem i wprowadziłem pana tu, by mu zadać pytanie.	Czemuż by nie, panie Aronnax?	Czy ten list zawiera coś ważnego?	Dobro rzekła z jękiem Ludka, lecz przestała płakać, bo słowa przyjaciela ukoiły ją mimo zwątpienia i obawy.	Doprawdy nie jesteście ludźmi skończonymi, lecz chyba dziećmi, kiedy wam jedna kobieta takiego strachu napędza. O cóż wam chodzi przedewszystkiem? Wpakują nas do więzienia? Przecież wyciągną nas i stamtąd; dowodem pani Bonacieux, którą jednak potrafiono uwolnić. Głowy nam utną? Toż codzień na fortyfikacjach narażamy się z wesołą myślą na gorsze rzeczy, ponieważ kula może nam nogę strzaskać, a przekonany jestem, że chirurg, odejmując nogę, więcej nam sprawia bólu, niż kat, ucinając głowę. Oczekujcie zatem cierpliwie. Za dwie, za cztery, za sześć godzin Planchet będzie tutaj: obiecał, a ja wielką pokładam ufność w obietnicy Plancheta, wydaje mi się on bowiem uczciwym i walecznym chłopakiem.	E! i tego nie potrzeba, proszę waszej książęcej mości samo wspomnienie okrucieństw tygrysa tego zdoła mnie wyleczyć, a z pozwoleniem waszej wysokości, odejdę teraz, ażeby nie patrzyć więcej na jego obmierzłą i szczapowatą twarz.	He, jakżebym u diabła spać miał kiedy wszyscy diabli z piekła przyszli po mnie tej nocy.	Hetmanowa jéj nie ustąpi, ale to żywe srebro... jak ją widzisz drobną, słabiuchną napozór... to kozak prawdziwy...	Jeszcze słowo przez całą drogę aż do domu, do którego cię zaprowadzę, ani słowa nie waż się mówić	Jeśli pozwolisz, oddam ci swój kordelas, a sam zatrzymam navaję, umiem się nią posługiwać.	Mości panie!	Myślę, że nie, bo strasznie zawzięty do onej łaciny.	Nic, nic, moje dziecko... Gdybyż to anonimy... Ale była dziś u mnie ta poczciwa Denowa z Radzińską i... Ale co ja ci mam życie zatruwać!... One mówią (słychać to podobno w całym mieście), że ty zamiast do sklepu chodzisz do Wokulskiego...	Niech wam Bóg to nagrodzi! modlić się za was będziemy!!	Nieoceniony z ciebie człowiek, panie O’Reilly, lecz tego nie dosyć; zapinki nie mogą być powierzone nikomu, trzeba, aby zostały zrobione w tym pałacu.	O tak. Jestem ładna, ślicznie zbudowana, miła, inteligentna. No, niech pan zaprzeczy!	Pan wielki zabić Gebhra, zabić lwa i bawołu! yah! pan wielki zabić jeszcze dużo lwów! yah! Mnóstwo mięsa! mnóstwo mięsa! yah! yah!...	Pięćdziesiąt rubli i to natychmiast, bo będziesz sam kończył sztukę, albo oddawał pieniądze publiczności	Przepraszam cię, zapytałem się prawie bezwiednie. Pieniądz, Wolność, Niewola, BiedaNie dziw się temu, że jestem pochłonięty tą swoją fabryką. Chciałbym ją widzieć jak najprędzej w ruchu.	Przyjdź pan jutro do nas, to się rozmówimy.	To nieprawda Przekona się pani kiedyś, że to nieprawda.	Wie pan profesor że Zdzisław dzisiejszej nocy pierwszy raz spał w łóżku?... Ubrany, ale leżał...	Za chwilę gruzy spać tu będą.	Zupełnie zaschło mi w gardle. W ostatnich godzinach nie chciało nam się nawet szeptać do siebie. Pragnienie dusi. Mogliśmy zemrzeć pod tym pomostem, zanim by pan nas znalazł.	„Wszystko samo się niszczy, samo się piele”	A co chcesz spróbować?	A czego?	A każ cię to tak poranili?	A kiedy to pewnie prawda...	A przy pańskiem zamiłowaniu do oszczędności zbije pan wkrótce grube pieniądze. Mądrze pan robi. Tylko jedno...	Ależ moja sfera, parantelaparantela (z łac.) czy to nic nie znaczy, nie wystarcza?	Ależ, droga panno Łucjo...	Boli pana serce?	Bynajmniej. A do czego służą tamte aparaty?	Byłem idiotą!	Chciałbym tylko zapytać cię co było przyczyną twego długoletniego milczenia?	Chodźmyż stąd!	Co, Czerwoni Żydzi przybyli do nas?	Czy myślisz, że takie wielkie uczucie trwać może całe życie?	Często i przyjaźnie o panu wspomina	Cóż to za znajomość?	Do boleścim nawykł, jaśnie wielmożny wojewodo, jeno hańby znieść nie mogę.	Dokąd?	Dwadzieścia trzy tysiące franków	Grajek pewnikiem je znosi?	Ha, cóż robić! Każ przenieść moje rzeczy, kochanku.	Ho, ho, ho, pierniczki, pierniczki, proces był bardzo dobry, bardzo smakowity i korzenny. To jacyś dobrzy ludzie.	Ja je poniosę chętnie	Ja jestem za menuetem. A większość głosów?	Moja żona chce mieć powóz.	Naszego nie będą.	Nic nie szkodzi, przecie to półtorej mili drogi.	Nic więcej nie mówiła?	Nie blasfemujblasfemować	Nie lubię przyrzeczeń.	Nie rozumiem. Więc pan Szczerkowski wrócił sam?	Nie wylazę! Siadajcie, macie siadać, a nie, to sama pojadę!	Niech pan posłucha, ekscelencjo Jestem panu mocno oddany, i nie wątpi pan o tym, prawda?	O patrz, ten kupi. Proszę pana, niech pan kupi kwiatek dla tej ślicznej narzeczonej. Proszę pana, ojciec chory, spadł z drabiny.	O, Boże mój! za co ja te wszystkie męczarnie znoszę? Co ja mamie złego zrobiłam? Czy to moja wina, że Władek i Józio tak o nas zapomnieli, jakby nas wcale na świecie nie było?...	Od kogo?	Oho!...	Powinnaś to wiedzieć.	Przed pierwszą, jaśnie pani.	Szukam was, by podziękować. Uratowaliście mi życie!	Taigi matai, leisi dabar ją prie darbo baisu	Taki grubas. Niby jest kapitanem żeglugi morskiej, ten Vantoch. Ludzie mówili, że łowił gdzieś perły.	Tam!	Ten Gątowski, to też podobno jakiś powinowaty wuja?	To geniusz!	Tylko, że ja pewnie nie podejmę tego, co on mi rzuci!	Więc wy myślicie, że byłoby lepiej odesłać ich z powrotem do pracowni?	Wszakże wiesz, że i ja ciebie jedną kochałem	Wyprawiłem te szanowne zwaliska, z którymi, jak pani widziała, jechałem.	Z powodu nadciśnienia?	Zjem je.
Niech mnie diabli wezmą, jeśli wiem, o co panu chodzi	Stara i oklepana brednia! panie Hrabio. Do zrobienia pieniędzy potrzeba najprzód głowy; kto nie ma głowy, choćby go rodził Montmorensy nic nie będzie znaczył na świecie, a z głową, z duchem, z wyższością umysłową, pierwszy chłop lepszy od ciebie mości Hrabio.	Nie martwmy się o nic Wszystko się ułoży jak najlepiej, tylko pamiętać trzeba o tym, że na sądzie nigdy nie należy mówić prawdy. Kto się da nabrać i przyzna się, to stracony. Z takiego głupca nigdy nic nie będzie. Jakem razu pewnego pracował w Morawskiej Ostrawie, to zdarzyła się tam taka rzecz: jakiś górnik sprał inżyniera w cztery oczy, tak że nikt tego nie widział. Adwokat, który tego górnika bronił, doradzał mu bezustannie, żeby się wszystkiego wypierał, to mu się nic stać nie może, a znowuż prezes sądu w kółko swoje o tym, że przyznanie się jest okolicznością łagodzącą. Ale górnik nic, tylko w kółko powtarzał swoje, że się nie ma do czego przyznawać, więc został uniewinniony, ponieważ wykazał swoje alibi. Tego samego dnia był w Brnie.	A któż ją tam położył, panie mój?	Panie hrabio teść pański kona w tej chwili w nędznej dziurze i nie ma szeląga jednego na drzewo. Pragnie widzieć się z córką, bo ostatnia jego godzina się zbliża...	Tak, panie kapitanie Tak samo, jak zabili Zielonego Korsarza.	A, pani moja, ale musi mi pani opowiedzieć bo ja byłem kiedyś we Włoszech całe sześć lat i nie mogę zapomnieć i ciągnie mnie coś do nich, że tylko myślę, aby przed śmiercią tam być. Rzym pani zna?	Ja! jak zawsze; idę by iść, bez danego celu, znajduję ich tysiące po drodze. Życie to pielgrzymka: głupi kto ślimakiem chce zostać i zaskorupi się w sobie. Życie to ruch co raz nowszy. Idź mój Tomko, nie znajdziesz prawdy całej nigdzie, ale skorupki rozbitej, bo z nieba spadając na ziemię w kawałki się boskie naczynie rozpadło. Te bryzgi swiecące rozsypane są po naszej drodze.	Zastanówmy się: Buckingham nie żyje, lub ranny śmiertelnie; rozmowa twoja z kardynałem podsłuchana przez czterech muszkieterów; lord de Winter zawiadomiony o twojem przybyciu do Portsmouth; d‘Artagnana i Athosa zamknąć w Bastylji; Aramis kochankiem pani de Chevreuse; Porthos głupiec; pani Bonacieux odnaleziona; przysłać ci powóz jaknajspieszniej; mojego lokaja zostawić do twego rozporządzenia; zrobić z ciebie ofiarę kardynała, aby przełożona nie powzięła jakich podejrzeń; Armentières nad rzeką Lys. Czy wszystko?	Czy nie można dodać przypisku do testamentu?	Dobrze; mamy jeszcze czas dokończyć pieczyste i wypić za zdrowie twoje, d‘Artagnanie.	Jesteś pan teraz w porządku Za godzinę udasz się do zamku hrabiego de Colignac, aby dopełnić uwięzienia Cyrana.	Nie do tego nie dojdzie. Winniście tylko wysadzić mnie na ląd, tak jakeśmyjakeśmy się ugodzili	Nie każden umie trajkotać tak cięgiem jak ty. Doiła to już krowę?	No, to trzeba jeszcze było zatrzymać hrabiego jako włóczęgę, pod pretekstem, że jest zanadto bogaty.	No, więc wszystko przepadło! Trzebaż samemu co myśleć o sobie. Cóż powiadasz na to? Uciec, a przynajmniej próbować uciec	Pokaż mi pan list dodał wąchając papier.	Szukajmy więc, czego nam trzeba, ale już w stronie morza. Tu, na pochyłościach gór, nie tak prędko co znajdziemy, jak w stronie lesistej.	Tak właśnie zamierzałem zrobić, razem wychodzimy. Czy wciąż pan chce, bym przysłał tu jego ojca?	Tak, to narwaniec i ma pasję do sądów apodyktycznych. Przyznam, że dziwiłem się temu, że pan jemu powierzył prowadzenie swego pisma.	Pan Bóg taki rząd postanowił na świecie, żeby nie było równości. Dlatego jest niebo wyżej, ziemia niżej jeden ojciec, drugi syn jeden pan, drugi chłop.	Tak, Maksymilianie wybrałeś sobie nie najlepszą kochankę. Biedaku, na jakie życie cię narażam, a ty przecież tak zasługujesz na szczęście! Uwierz, gorzko to sobie wyrzucam.	Pojedzie pan z nami! Naturalnie, że pan pojedzie! Klima i Nuna jadą z ciocią Żarską do Krynicy, a pan pojedzie z nami. To będzie wesoło.	A nieszczęście, jakie na ciebie spadło, zmieniło moją miłość w uwielbienie.	A skąd ty wiesz, że dany facet jest z partyjnym interesem?	A to dziwny człowiek! chyba z natchnienia naprędce sen jaki ułożę.	A wy powinniście wiedzieć że jeźli myślicie mnie oszukać, zawieść, siłą przemódz, zawiedziecie się na tem. Mam obrońcę w królu, w królowej, ale i w sobie samej, tak.	Bądź pan cicho, widzisz przecież, że nie chce, abyś wiedział, że to od niego.	Chodź no tu!	Czy wolno odgadnąć powód?...	Dziękuję bardzo, gdyż gwarantuje mi to wolność, a powodowany wdzięcznością za owo niearesztowanie, przyrzekam panu pomoc w wyśledzeniu zbrodniarza.	I ty także?...	Ja też nie myślę gwałtów robić, jeno tak sobie mówię: będzie chciała do nas przystać, ano to chwała Bogu	Jeślić nie dosyć, powiedz im jeszcze, że ich za psubratów, nie za prawychprawy (daw.)	Króla mi i pana mojego żal boć w nim wielki mąż był i monarcha wielki.	Mordcheles, słyszysz mnie? Szukam Jureczka Mordchelesa, mojego przyjaciela z lat dziecinnych. Podać dalej! Czy nikt nie wie, gdzie się zapodział Mordcheles? Ten z Twardej?	Młodość chyba wcale nie znaczy to samo, co wiara. Wiara może być naiwna, jak moja kiedyś w wyidealizowaną miłość, albo...	Naprzeciw cmentarza! a z wami kto? ojciec?	Nie myślę marnować drogiego czasu na prowadzenie z tobą dyskusji o moralności. Ile pożyczyłeś Corkranowi?	O nie! Południe! Przecież tam jest południe	Pucybut naszego kapitana opowiadał, że słyszał, iż jak tylko obsadzimy granice Galicji, to już dalej nie pójdziemy. Rosjanie zaczną wtedy układać się o pokój.	Sznapsia od trzech lat jest na lwowskiej scenie.	Tak, Jakubie... muszę pomówić z kimś... z jakimś mężczyzną... więc do kogoż innego pójść?	Wstydź się, tchórzu! Gdzie? Kto idzie?	Zewsząd więc jeszcze otacza nas niebezpieczeństwo! O! ten biedny młodzian nasz, po co jemu i nam było leźć w to gniazdo osie!!	Że jest licha, nędzna, że jej nie ma wcale? Mówże pan!	A jeśli pana będę bardzo prosiła?	A ot!	A ten co znowu?	A więc, będziemy mieli burzę, może nawałnicę przed końcem dnia.	A, nie patrzyłam!	A, poznałeś panią Warską? I jakże ją znajdujesz?	Ach, tu działały wpływy zewnętrzne.	Ale ja pojadę	Ale mamy doskonałe konie i wrota gdy będziemy potrzebowali potrafimy sobie otworzyć.	Ale my we dwóch karku nie możemy skręcić	Ale przecież jest chyba zaręczony z Eugenią?	Ani kosteczki zeń nie zostanie	Bo ja bym kupił futbalfutbal (daw., z ang. football)	Chciałeś się zabić u mnie	Ciekawa kompozycja Ma pani talent w ręku.	Czyż ksiądz nie czytał swojej umowy?	Dites-le a qui vous voudrez, ale nie mnie, j’en sais quelque chose.	Dlaczego się pani śmieje?	Dobrze, dobrze. Dajcie skrzynkę!	Dziękuję łaskawemu panu	Ee... żebyć to ino ręka... żeby noga...	Eminencjo! jeździłem...	Hic abdera!Hic abdera! odpowiedział Petroniusz.	Jakiego?	Jakże państwu dziś idzie?	Jakże to? ten zdobył królewską chorągiew?	My jedni będziemy wiedzieli, czyja zasługa, i w swoim czasie nie omieszkamy jej promulgowaćpromulgować  (z łac. promulgo, promulgare: wyjawiam, obwieszczam) zakrzyknął Zagłoba.	Nie dzieciuch, to płakał nie będzie. O pochowku pilniej pomyśleć.	Nie przerywaj, Luciu!... Umrę i nikt mnie nie będzie żałował... Nikt... Owszem, każdy ucieszy się... Ale co tobie, Madziu?... Jesteś jakaś rozgorączkowana...	Nie rozpaczaj, rzekł starzec Teraz	Nie, nie! dopiero przyjechałem... A zresztą... ja nie mogę grać tak hazardownie.	Politycznie.	Prawda ale wystarczyłoby napisać: natychmiastowy przyjazd konieczny.	Przecież ja tylko pytałam	Przynajmniejbym pragnienie jakiéjś zemsty nasycił	Skądże mam wiedzieć? Nie mam najmniejszego pojęcia o tych rzeczach.	Tak zawsze było	Tak, ale co to chciałem powiedzieć, Marylo, zmęczyło mnie to już, dość już mam grzeczności.	Tak, prawa i ustawy pisali mężczyźni.	To jednak dziwne, co też ten Goriot robi?	To jest nieco głupawe.	To się powieszę.	Tutaj zginie Samson i wszyscy jego poplecznicy!	Tylko ten starszy złodziej przymawiał się wyraźnie, że oni honorowi partii zawierzyli, że nigdy oni tak żadnych interesów nie robią, tylko z nami, bo oni szanują partię.	Widziałam. W ich pokoju było tylko jedno łóżko...	Widzicie, że umiem tę piosenkę	Wiem już!	Wojna!	Wstydać się nie trzeba, ino kłamać nie wolno.	Wszystko uczynię. Czego ci potrzeba?	Wygnaliście nas, to gdziebym zaś śmiała przyjść.	Zabawia drugich i najbardziej pyskuje, a Jambroży także.	Zaszliśmy w ustronie po wtajemniczenie i po rozrachunek.	Śmierć Ben Joela nie uwydatnia bynajmniej winy hrabiego. Zobaczę się z panem de Lembrat.
Daruj Caderousse’owi, bo to dobry sąsiad a i nie o wiele się pomylił.	Ale też poco grał; idjotyczne, to człowiek najmniej stworzony do tego! Sprytniejsi dają się oskubać, a on był przeznaczony na to aby go każdy wykierował.	Gdybyż tylko jemu jednemu nie trzeba by się dziwić; ale co osobliwsze, to że dawała je równocześnie panu d’Estouteville. Opowiem ci całą tę historię.	Mój syn musi sobie przypomnieć, że nie jego to rola terać się w zgniłych barłogach, ukrywać w sianie pan książę!	Każde, najmniejsze nawet stworzenie w dżungli może zostać zabite. Dlatego musi się bronić chłopak i dlatego uczę go wszystkiego, a karzę, oczywiście bardzo delikatnie, gdy na to zasłuży.	Słuchaj no, Wacek, jak się nazywa ten twój facet, co to tak Terkowskiego objechał?	Ale jak to możliwe, że rybacy wchodzący do dolnej groty nie wiedzą, że jest przebita u góry i łączy się z drugą, z której wychodzą schody przecinające Iglicę? Przecież prawda leży przed pierwszym przybyszem jak na dłoni.	A więc, panie de Rastignac, postępuj pan ze światem tak, jak na to zasługuje. Chcesz pan dorobić się przyszłości rzekła, wyciągając szyję i rzucając na studenta wejrzenie królowej	Oho! nieśmiał nikt! zawołał Dobek, szedłem w imieniu pańskiém, z rozkazem waszym, pod chorągwią waszą! A podszedłem go tak jak on drugich podchodził. nie miał czasu drgnąć złoczyńca! Niedomyślał się zbój co go czeka! Nasadziłem zawczasu moich ludzi, wywabiłem bezbronnego, związaliśmy jego, Starostę Rogera i syna. Wszyscy u mnie! Zamknąłem ich na zamku pod dobrą strażą, a sam tu zbiegłem.	Strasznie się boję pająków... chyba wiesz o tym	I sądzisz, że można uciec od tego, co się już poznało?	Nie jeno sprawa jest ryzykowna, a zatem winienem być na wszystko przygotowany. Teraz zaś, skoro już rozumiemy się wzajemnie, możesz mi aśćaść (daw.)	Oj, oj, niech Józef mnie nie nudzi. Przecież ja nie mogę się na tym znać. Poradzi się Józef tej pani w sklepie.	Grocholski był z tobą, a jednak pierwszy się stawił na alarm.	Nie mam zamiaru bawić się z Cottonami	Więc nie obawiasz się śmierci?	Bzdurzysz i udajesz dzieciątko, Doro Przypomnij sobie, wczoraj musiałem wyjść o naznaczonej godzinie i nie mogłem skończyć obiadu, a onegdaj byłem niezdrów, gdyż zjadłem niedogotowane potrawy. Dziś, jak mi się wydaje, wcale nie dostanę obiadu, a śniadania doczekać się było nie podobnanie podobna (daw.)	Ale twój gospodarz dobrze się z tobą obchodzi widocznie	Dość widzieć ten drobiazg, jak się czepia starego swego wuja! Lgnie do niego po prostu co dzień bardziej, co dzień więcej się przywiązuje. No! Nie ma co mówić, musi nastąpić pewne oderwanie, po co zwlekać.	Ja jadę a ty, kolego, rób, co ci się podoba.	No tak, jest pan troszkę zbyt tłusty na to Człowieka chudego zmienia to nie tak bardzo.	A więc musiała pani zauważyć dwa okna wybite żółtym adamaszkiem, a jedno białym z czerwonym krzyżem? To właśnie okna hrabiego.	Ale czy ty zgadujesz, hrabio skąd się wzięła ta nagła czułość arcybiskupa do Fabrycego?	Marek! a to dopiero miła niespodzianka!	Musi to być ciekawa karta z naszych starych dziejów. Był tu zamek zapewne, to ruiny?	To niezawodnie zabłąkana łódź	Wszystko zapłacone? To może pochodzić tylko z Sancerre.	Ach, więc dlatego! Nie przyszło mi to wcale do głowy.	Czyż to nie dość?	Cóż na to powiesz?	Doprawdy?... A na czyjąż korzyść MacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanuMacMahon z Ducrotem układali w styczniu zamach stanu tu: ideologia i ruch polityczny popierający ród Bonaparte w dążeniach do władzy. to potęga!...	Nie po-je-dziesz!... Pozwólcie mi przynajmniej umrzeć, jak mi się podoba. Nie chcę pożegnań... łez... awantur...	Niechże pan będzie łaskaw prosi panią Latter, ażeby była zupełnie spokojna. Wszystko jest dobrze i będzie dobrze... Niech się nie śpieszy z powrotem i odpocznie na wsi.	Daruj waszmość. Wyszło mi z głowy, że człek obcy nie może wiedzieć rzeczy, o jakiej wie tutaj cała okolica. To nie moja rodzona córka, jeno sierotka przygarnięta od maleńkości, ale ja ją tak zawdy nazowamnazować (daw.) dziś popr. B. lp: synową..	Teraz dobrze trafiłeś masz słuszność, zmieniam swój zamiar, nie mogę i nie powinienem dobywać oręża przeciw nikomu, co nie był pasowany na rycerza. To twoja rzecz, Sancho, tyś powinien pomścić zniewagę wyrządzoną twemu wierzchowcowi, a ja tu z boku stać będę, żeby ci animuszu dodawać i radami wspierać.	Tak jest, wujaszku będę się starał.	Ależ zmiłuj się przecież, czy ja tobie bronię Moleschotta czytać?	Ach, wy kundle!... To wy mnie uważacie za złodzieja?... I za to, że wam darmo pracuję?...	Cóż to jest Mzimu?	Jest to Davy.	Wiem to jaki? Przyszedł i zaraz z progu pyta: kajkaj (gw.) zaraz. w te pędyw te pędy (gw.)	„Tak, to ja”.	Wyprztyk: Czekaj pan, prawa fizyczne ważne są i ścisłe z dużym przybliżeniem w sferach zjawisk innych rzędów wielkości niż nasza, tak w kierunku małości, jak wielkości: w astronomii i w chemii istnieją też faktycznie takie kompleksy istot bardzo małych jak systemy gwiezdne to jest pewne.	Zobaczysz pan; kosztuje mnie całe sto sześćdziesiąt tysięcy rubli, ale wszystko nowe. Ja nie kupuję starych gratów, jak Endelmanowie, mnie stać na nowe.	Podobnymi faktami przekonam pana, że jest inaczej, że geniusze nie są wytworem swoich ras, a czymś zupełnie innym, ale pierwej opowiem starą legendę o genezie geniuszów: Kiedyś, dawno, było źle pomiędzy ludźmi, źle pomiędzy zwierzętami, źle wśród całej przyrody, źle wśród jaskiń, źle wśród puszcz, źle w głębiach wód i źle w nieskończonościach. Panował zły bóg Chaos i jego dzieci: Zazdrość, Nienawiść, Przemoc, Głód i Mord. Wszyscy walczyli przeciw wszystkim, więc jękami i płaczem rozbrzmiewały długo przestrzenie, aż zbudziły z zadumy Indrę spoczywającego w głębiach wszechświata. Słuchał długo, spojrzał na ziemię i patrzył, aż serce wezbrało mu współczuciem i zdrój boskich łez, jak deszcz pereł, popłynął w przestrzenie i kilka z nich rozpryśniętych padło na ziemię; z nich powstali i powstają geniusze prowadzący zbłąkaną, biedną ludzkość do światła, na powrót w łono Indry. Zrodzeni z litości boskiej, są litością, światłem, miłością i zbawieniem dla ludzkości.	Wiosna Myślałem właśnie o tym, żem nigdy jej nie widział. Rzadko kiedy wychodziłem, a gdy wychodziłem, tom nie patrzał. Nie zastanawiałem się nigdy.	Po co mam sobie w łeb walić? Bo mam już dosyć. Nie chcę trzeci raz patrzeć, nie chcę patrzeć, słyszeć, czuć, nie chcę, nie chcę!	Widzisz, Nikodem, ty pewno nie wiesz, że ja bardzo za tobą tęskniłam, bo wiesz, że nawet kochanka nie mam, wciąż czekam na ciebie. Szukałam cię, ciągle myślałam, że jednak wrócisz, że nie zapomniałeś.	Znasz pan, nie, znałeś pan, jak jeszcze była panną. No?...	Odprowadzę panią! bo od roznaturzenia i zachwytów na łonie wilgotnej przyrody do kataru i przeziębienia niedaleko.	Portu nie potrzebuje, panie profesorze ale potrzebuje elektryczności, która mu nadaje ruch; potrzebuje sodu i węgli kamiennych. A tutaj właśnie są pod wodą całe lasy, zamulone niegdyś w czasach geologicznych; skamieniałe, stanowią węgiel, którego mam tu nieprzebraną kopalnię.	Zawołaj go, ale bądź ostrożny. Jeśli cię zauważą, nasze życie nie będzie warte złamanego szeląga.	Mój Nieczujo! Rób, jak możesz. Niech cię Bóg prowadzi, mój synu!	Tam? Dużo, bardzo dużo: świat nowy! rozumiesz? Chodzi tam o jakieś kąpiele... Ale co mi! Widzisz	Co mi tam! On pan w Szwecji, a Zamoyski Sobiepan w Zamościu. Eques polonus sumEques polonus sum (łac.)	Mości hrabio! należy wcale odwrotnie powiedziéć, tak jak historya kiedyś zapisze, że N. Pan był i jest wykonawcą jego fantazyi...	Niech stracę ustąpię ci co najtłustszych i najbardziej dostałych.	O, nie, Maryś, nie! Szukał mnie póty, aż znalazł. Po cóż by mnie wtedy chciał porywać?	A za co siedzicie? Za co waszych powiesili?	Nie omieszka odpowiedzieć „tak”, bracie Samie.	Wzywam cię, ażebyś natychmiast szedł za mną, jeżeli nie chcesz, abym cię zmusił	Ani z panem tańczyć nie będę, ani z żadnym kawalerem z Ekeby	Nie ma mowy o żadnej przyjaźni.	Piąte z podwórza na prawo	Wezwij go; powiem mu, co widziałem, co zauważyłem i dokonamy sekcji.	Kolego Jacku, czy przeczytaliście wreszcie mój artykuł?	Niech ta małpa zaprzestanie!...	A, z tym, tak... tak...	Aleś go dobrze ustrzeliła!	Chcesz, abych ci kości połomiłpołomić zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.	Janczi! Weź pałasz i stawaj za mną.	Tak... przyjechał proboszcz.	A mogę!	A mury wysokie?	Ależ, panie sędzio wierzaj mi, iż więcej, niż ktokolwiek, znam i oceniam zasługi niezrównane eminencji, przez którego mamy zaszczyt być rządzeni.	Czego sobie życzę? Czcigodnej, straszliwej i eleganckiej czaszki umarlaka. Bitte schönbitte schön (niem.)	Dlaczego?	Dlaczegóż podsunął mu tę myśl ambitną?	Dwa złote, ciociu	Dziękuję kapitanie	Jakto?...	Jednak sam teraz wygłaszasz teorię.	Kiedy?	Lat?	Luigi Vampa przeszukał go osobiście.	Matko najświętsza!	Możliwe kobiety korsykańskie śpiewają entuzjastyczne pieśni o bandytach.	Myślałam, że chodzi o pieniądze	Naturalnie, jakżebym inaczej żyć mogła?	Natychmiast daj mi go!	O której odchodzi statek?	O wiele.	Obyczaje, Wesele	Pochlebiam sobie, że jednak można wytrzymać?	Pokotem, hmm... Ładne	Praca, Bieda, Bogactwo rzekł z uśmiechem Leon Giraud	Tertio tertio (łac.)	U babci Boguckiej.	Wszystko	Z komendy miasta rozkaz mamy.
Couture, zasłużyłeś na wieniec! Idę dalej, panowie. Jeżeli jest błąd w obecnej teorii, czyja wina? Prawa! Prawa wziętego jako całość, prawodawstwa! Owych powiatowych wielkich ludzi, których prowincja nam nasyła, nadzianych pojęciami moralnymi, pojęciami nieodzownymi w życiu, o ile ktoś nie chce mieć do czynienia z sądem, ale głupimi z chwilą, gdy bronią człowiekowi wznieść się na wyżyny, na których musi się znajdować prawodawca. Przez to, że prawa bronią namiętnościom takiego lub innego rynku (gra, loteria, prostytucja, wszystko, co chcecie), nie wytępią nigdy namiętności. Zabić namiętności znaczyłoby zabić społeczeństwo, które, o ile ich nie rodzi, to w każdym razie je rozwija. Skoro wy tamujecie waszymi zakazami pasję gry, która drzemie we wszystkich sercach, u młodej dziewczyny, u prowincjała, jak u dyplomaty, bo wszyscy pragną majątku gratis, gra przejawia się natychmiast w innej sferze. Kasujecie niedorzecznie loterię, kucharki i tak okradają swoich państwa, niosą swój łup do kasy oszczędności, a stawka ich wynosi dwieście pięćdziesiąt franków zamiast dwóch franków, ponieważ akcje przemysłowe, udziały, stają się loterią, grą bez zielonego stolika, ale z niewidzialnymi grabkami i oszukańczą szansą. Domy gry zamknięto, loteria już nie istnieje. Francja jest o wiele moralniejsza, krzyczą głupcy, tak jakby skasowali poniterów! Gra idzie dalej! Tylko że zysk nie przypada już państwu, które podatek płacony z przyjemnością zastąpiło podatkiem uciążliwym, nie zmniejszając samobójstw, bo nie gracz ginie, ale jego ofiara! Nie mówię już o kapitałach cudzoziemskich straconych dla Francji, ani o loterii frankfurckiej, za której kolportaż Konwent uchwalił karę śmierci, a trudnili się nim prokuratorzy-syndycy! Oto owoc cielęcej filantropii naszych prawodawców. Popieranie kas oszczędności to ciężkie głupstwo polityczne. Przypuśćcie jakikolwiek alarm, a rząd stworzył ogonek pieniężny, jak za rewolucji stworzono ogonek chlebowy. Ile kas, tyle rozruchów. Jeżeli gdzieś na ulicy trzech uliczników wywiesi jedną chorągiew, mamy rewolucję. Ale to niebezpieczeństwo, mimo iż wielkie, wydaje mi się mniejsze jeszcze niż to, które płynie z demoralizacji ludu. Kasa oszczędności to zaszczepienie przywar rodzących się z interesu ludziom, których ani wychowanie, ani rozum nie powstrzymują w ich skrycie zbrodniczych kombinacjach. I oto skutki filantropii. Wielki polityk powinien być abstrakcyjnym zbrodniarzem, inaczej narody źle są prowadzone. Polityk uczciwy człowiek, to maszyna parowa, która by czuła, albo pilot który by gruchał miłośnie, trzymając ster: statek zatonie. Prezydent ministrów, który zgarnie sto milionów, czyniąc Francję wielką i szczęśliwą, czy nie jest lepszy od ministra pochowanego kosztem państwa, który zrujnował swój kraj? Między Richelieu, Mazarinem, Potemkinem, z których każdy miał w danej epoce trzysta milionów majątku, a cnotliwym Robertem Lindet, który nie umiał wyzyskać ani asygnat, ani dóbr narodowych, lub cnotliwymi niedołęgami, którzy zgubili Ludwika XVI, czybyście się wahali? Jedź dalej, Bixiou.	Tak, bo widzi pani, jeszcze jeden mężczyzna starał się o mnie. Wio, czarna kobyło! Byłam wdową, a ludzie zrezygnowali już i nie spodziewali się, że wyjdę znowu za mąż. Ale gdy córka moja wyjechała do szkoły na Zachód, poczułam się rzeczywiście bardzo samotna i wcale byłam nie od tego, żeby znowu wyjść za mąż. W tym czasie Tomasz zaczął do mnie przychodzić, tak samo jak i ten drugi, który nazywał się William Obadiah Seaman. Długo się nie mogłam zdecydować, którego wziąć, a oni ciągle chodzili i chodzili, a ja się ciągle trapiłam. Widzi pani, W. O. był bogaty, miał ładny dom i trzymał fason. Był na pewno lepszą partią. Wio, czarna kobyło!	Krytyka artystyczna i polemika są czymś zupełnie zbytecznym, ponieważ chodzi tam tylko o to, czy dane coś podoba się czy nie. Co tu o tym w ogóle można powiedzieć. Te rubryki w ogóle powinny być skreślone. Nie wiem, czemu pan tego broni, nie będąc nawet artystą. Sport odrodzi ludzkość, która potrzebuje antydotu na złe uboczne skutki kultury. W sporcie jest przyszłość rasy ludzkiej...	Sztuka dla sztuki!... Nie mów tak, to nieprawda... taka nie ma racyi bytu na scenie. To jakbyś chciał sztukę sprowadzić do nędznej zabawki dla kilku niedołęgów, którymby taki sos mdły smakował; to jakbyś nie brał do tej sztuki impulsów z życia, chciał się z niego wyodrębnić, wyszedł z siebie	Dobra Ten młody człowiek, ledwie że starszy od ciebie, jest w „Debatach”. To jeden z książąt krytyki: boją się go. Dauriat przyjdzie słodki jak cukierek i będziemy mogli wytoczyć naszą sprawę temu paszy rysowników i drukarzy. Inaczej ani o jedenastej nie doczekalibyśmy się kolei. Coraz tu rojniej.	Mieliż by się ulęknąć i nie przybyć? Możeli to być? Ani ci nawet, co zwoływali? A ci pierwsi być powinni!	Kogo widzę! Wszakżeż to poseł mego kuzyna, króla paflagońskiego, a wąsaty ten rycerz, jeśli mnie oczy nie mylą, to kapitan Zerwiłebski! Bliżej, bliżej, przyjacielu... Cóż słychać w Paflagonii, dzielny mój Zerwiłebski? Przestań już trąbić, heroldzie, bo jeśli tak dmiesz w róg swój, odkąd opuściłeś dwór paflagoński, musiało ci już dobrze zaschnąć w gardle. Mówcie, czego byście się napili: miodu czy wina?	Nie tak to trudno Cóż panu powiem? Nazywam się Alonzo Lopez, rodem z Alkowendys, wracam z Basa z jedenastu księżmi tymi właśnie, co to uciekli. Wyprowadzaliśmy ciało szlachcica jednego, co niedawno zmarł w Basa, i chciał, żeby go pochowano w Segowii, w miejscu jego urodzenia.	To ci dopiero komiczna historia! Siedzę sobie najspokojniej w świecie w pracowni, pisząc mały poemacik o chorążym z brzuchem z galarety, aż tu naraz wpada Stalky. Ja mówię „hallo”, a ten mnie sklął jak mularz i zaczyna beczeć jak wariat. Głowę położył na stole i wyje. Może by zobaczyć, co mu jest?	A zresztą, na powinszowania zawcześnie. Jeżeli w szpitalu, podczas chwilowej przytomności Kuzyka, była jego żona, lub ktoś z partji, może się to źle skończyć.	Na co? Niebawem to waszmość obaczysz.	Juści prawo prawem Ba! chciałem potem pozywać wszystkich, którzy byli w Szczytnie, ale powiadali ludzie, że Jurand narznął ich tam jak wołów, i nie wiedziałem, który żyw, a który zabit... Bo, tak mi dopomóż Bóg i Święty Krzyż, jako ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!	A przecie powinieneś Wiadomo to wszystkim że masz kiedyś zastąpić Biskupa Iwona na tej stolicy. Patrzajże czy on zaniedbuje sprawy świeckie? Wcześnie się do nich gotować potrzeba.	Mnie chciał porwać za żonę sąsiad nasz... broniąc się zabiłam go. Nie chcę, aby się jego krwi mścili... przyszłam tu...	Panie hrabio to co mówię, nie jest przeznaczone dla pana, ale dla pańskiego przyjaciela, który zna Rzym doskonale i wie, że z takimi rzeczami nie ma bynajmniej żartów.	Przybędzie tu w cztery lub pięć dni po odbiorze pieniędzy, a że pieniądze tyleż czasu idą, wszystko zatem wyniesie dni dziesięć; przypuśćmy jeszcze wiatr przeciwny, wypadki nieprzewidziane, dolegliwości kobiece, a przeciągnąć się to może do dni dwunastu.	Kupiec miał przy sobie duże pieniądze, myśmy to zawczasu wiedzieli. Uradziliśmy za te pieniądze rok przeżyć we trzech spokojnie, bośmy się już zanadto zmordowali.	Prędzej na miłość Boską, bo go może nie przyjmę!	Co mi ta zrobią! Gadaniem nic nie wskórają, bo zawdy im powiem, co wiem. A do rozboju przecie się nie wezmą.	Czymże się to szczęście wyraża?	Jakiżeście to zgiełk robili na moją cześć?	Tak Być może. Ale czy nie uważasz, że wypada też, tańcząc z żoną, przynajmniej udawać, że nie jest to dla ciebie torturą.	Prawdopodobnie, bo zjeżdżamy na jeszcze gorszą, boczną drogę. To przypomina nasze puszcze przed dwudziestu laty. Pierwszym twoim czynem powinny być szosy...	Kiedy masz tak dobre usposobienie, rób jak chcesz, ja się oddalam	Nie ma potrzeby na teraz Czy nie dosyć kłopotu przepłynąć Morze HirkańskieMorze Hirkańskie	Zaleskiej Nie chciałam ci mówić, bo myślałam, że byłbyś się gniewał, miałam ci później powiedzieć.	Cóż téż to nasz pan wygaduje! Słyszał to kto! Każe się pastwić nad biednemi ludźmi a oni go słuchają.	Stara szkoła! Stara szkoła! My się na tym rozumiemy! Ale gdzie oni się tego nauczyli?	Ojoj, okrutnie! Jużem się dławiła jako ten wisielec. Żeby kreza nie była prysłabyła prysła	Prawda, mój stryju. Nie chciałam dłużej znieść próżniaczego życia w domu i wzięłam się do pracy.	Wszyscy, którzy oprą się tej próbie, to ludzie naprawdę tędzy	A jeżeli padnie koń albo krowa, to kto się zajmuje ich pogrzebem?	Ach, to pan dobrodziej?... Co to, czy już i pan potrzebuje pieniędzy?...	Tak, to ja ja, zesłany przez Boga, abym czuwał nad panią.	Martwi mnie, że muszę już odejść Obiecałam księżnej, że przejadę się z nią. Do widzenia, panie Gray. Do widzenia, Henryku. Czy jesteś gdzieś zaproszony? Ja również. Może spotkamy się u lady Thornbury.	A po co płacić? Małoż to dla mnie delicjidelicje (daw., z łac.)	Szesnaście lub siedemnaście, jak mi się zdaje	Och! Nie wiedziałam, kogo gromię, lecz nikt nie ma prawa tratować mojej murawy i nikt nie może stanowić w tym względzie wyjątku.	Dziwnie pan smutny jesteś i zdawać się może, że już o wszystkim dobrym zwątpiłeś	Piłem trochę... trochę za wiele Ale co to, pani w futrze? Pani wychodzi?	Zawiodła cię tym razem pamięć. Według mego obliczenia pan de Bergerac powinien w tej chwili dojeżdżać do Colignac lub nawet już się tam znajdować.	Kogo szukacie, dobrodzieju A nie można by czym wam usłużyć?	Nie!... ależ nigdy w świecie!...	Niechże pan nie pali papierosów przy bólu głowy. Może by pan wody sodowej wypił? rzekła życzliwie (...) podając mu flakon z wodą kolońską	Nikogo nie zabierałem.	Przebacz mi, nie mogę!	Tem bardziej umiem to cenić	To przyrząd nurków	To tylko jedynie	Wcale nie.	Zdaje mi się...	A więc, Arturze, nie usłuchałeś mnie	Ach, w takim razie, panie Gray, pan nigdy nie kochał naprawdę	Bieliński jest w Tykocinie na zamku?	Bijże zdrajców! Bij psubratów! Ej, Kmicic! Kmicic! Wszystko od niego zależy. Śmiałyż to żołnierz?	Czy pewny jesteś, że żona w rozmowie z tobą nie wymieniła żadnego nazwiska?	Mnie nie tego potrzeba.	Mnie nie...	Owszem, panie gubernatorze, ten na uczciwego człowieka wygląda	Zdaje mi się, że dla chłopa dzień dzisiejszy jest najlepszym, a powróz koło szyi najmiększym, jaki spotkał w życiu Myślę też, że Eunana od tej pory będzie bardzo troskliwie pilnował następcy tronu.	Nie ma sprawiedliwości Skąd panu przyszło, że jest sprawiedliwość?...	Pamiętam i żałuję, że ta niedziela nie jest jutro, we czwartek.	Wszystko ja!	Stwierdzili, że z nich zadrwiono, że rozkaz był fałszywy i że nie pozostało im nic innego, jak wrócić do Ambrumésy.	Ale ja go kochałam	Korzystamy z pewnych wskazówek. Lecz gdyby nam bodaj w tej chwili zginęła która, pomarlibyśmy tu z głodu...	Prawda; jestem więc co do tego spokojny. Pozostaje mi jeszcze dać szanownemu księdzu ostatnie zalecenie.	Przeciwnie, bardzo, bardzo chcę. Proszę cię, pokaż!	Tak jest, szczur, sahibiesahib (ar.) podobnym szeptem odpowiedział Ram Dass.	Ano, bo i prawda; próżnować grzech wielki.	Co za człowiek! Nieprawdaż?	Dlaczego? Po co?	Jak tylko można najwięcej.	Jak z których	Tak, znam go.	Hmm, drogi panie Morrel przykro mi, że narobiłem tyle zamieszania u państwa.	Jego ekscelencja? Kto?	Naprzód więc!	O mnie?	Żałuję teraz, że czytałem moją elukubracjęelukubracja	Żałuję że mam tylko jedno łóżko.	A czy bywa po kilka pereł w jednej ostrydze?	A cóż powiem?	Ależ takie komplikacje podrożą produkcję	Będzie on jeszcze płakał.	Czego on chciał od ciebie?	Faciamus experimentum in anima viliFaciamus experimentum in anima vili (łac.) wtrącił Lucjan.	Gratias tibi, domine!gratias tibi, domine (łac.)	I piesek też?	Ile też, mniej więcej?...	Jaguar.	Kali! widziałeś?	Morderstwo przerwał de Fourcy.	No więc widzisz!	Opuszczasz ją pan?	Rozkaz, wasza królewska mość	Toć ludzie!	Ty.	W porządku. Więc kiedy?	Zatrzymaj pan powóz.
Nie wiem sama. Po prostu to nie było ważne. Więc on się koło mnie położył i leżał. Zresztą, nie chciałam, może, może, żebyś ty się zajmował brudną robotą. Wstydziłam się. A jego nie. Po prostu on był jak przyrząd. I nic sobie wtedy z niego nie robiłam, ale byłam zadowolona. I on to zrobił bez prezerwatywy, zresztą mam już miesiączkę. Z początku nie mógł tam trafić, bo ja nic nie robiłam, aby mu ułatwić. Leżałam. I to wcale nie bolało. Pieczenie gorącej oliwy, ale nie bardzo. I krew. To wszystko.	Proces przeciwko tobie jest wytoczony po wszelkiej formie. Obwiniają cię o zamięszanie publicznego spokoju, o zabicie, a właściwie o śmiertelne ranienie człowieka. Kara śmierci za to na żaden sposób przysądzoną być nie może ani nawet w pierwszej instancji, ale oprócz tego ta sprawa całkiem inny obrót weźmie. Posyłano bowiem wiadomość o niej sztafetami do Wiednia zaraz za pojmaniem twojego sługi, a stamtąd przyszedł taki rozkaz: żeby ciebie zaraz aresztowano, aby surowo postępowano z tobą, aby badano i sądzono podług praw i po formie, a kiedy wyrok przedłożony zostanie do najwyższego potwierdzenia, to cesarzowa-królowa nie odmówi swej łaski. Jest tedy tak, że pewnie i niezawodnie nic ci nie będzie, ale zostaniesz przeniesiony do kryminalnego więzienia i posiedzisz wraz z sługą twoim najmniej rok albo półtora.	Śmieję się, bo przyszło mi na myśl, że gdyby ktoś nie życzył sobie mojej obecności w mieście, rozumie mnie pan, señor doctor, gdyby ktoś wydał mnie Pedritowi, to nawet z nim potrafiłbym się zaprzyjaźnić. To prawda. Co pan o tym myśli?	Cóż to za chichoty waćpanny wyprawiacie? Jej miłość posługi wyczekuje, a wy tu się będziecie gziły! No dalej, porozpinać tłumoki, dobyć z tobołów, co trzeba, łóżko posłać pięknie, od czego jesteście? Niech gospodarz wskaże najlepsze izby.	Albo ja wiem? Dotąd mi idzie jak z kamienia to arjaństwo.	Ależ proszę cię, proszę, moja droga! Będę bardzo rada patrzyć, jak się to będzie odbywać!	Cóż to się dzieje?	Ja złodziej, ja!.. Żeby mi to powiedział kto obcy, to zabiłbym jak psa...	Jeśli nie masz czasu dla mnie teraz, to znajdziesz go więcej jutro pod kluczem przy ulicy Stromej. Hm... No, jakże? Będziesz ze mną teraz rozmawiał czy też wolisz rozmyślać za kratami?	Przez to też opóźniają się działania	Bo my idziemy ...boi się...	Niewielki. W każdym razie zabawne to dla mnie, z Ziemi przybyłego, gdy pan tak mówisz, którego ojcowie również z Ziemi tutaj przybyli.	Tfu, coś mnie za grzdykęgrzdyka mówił Zagłoba. żeby was pioruny wystrzelały! Oj, ciężko żyć na świecie! Panie Longinie, czy to już koniecznie waćpan wyjdziesz?... Nie ma już rady! Niechże cię anieli ustrzegą... Żeby to zaraza to chamstwo wydusiła!	Słuchajże, rycerzu. Rozkazy do marszu wyda szef sztabu, a ja się zdrzemnę jeszcze do świtu. Pojmujesz, co mówię? Zdrzemnę się do świtu. Jak tylko zacznie szarzeć, obudzisz mię. Obudzisz?	Nie wstydaj się waszeć. Ja tu jako do szpitala. Chory medyków się nie wstyda, a ja dzisia medyk, co przynosi waszeci cudowną dryjakiew na rany. Dawaj wasze rękę. Cóż, bardzo boli?	Gdzieby... Nowy Rok to?	Nie mogłam odmówić panu Brochwiczowi. Zresztą bal to jak bitwa: zdobywa ten, kto pierwszy przychodzi.	To coś nizkiego pochodzenia być musi	To każdy wie!	Ach! Strona moralna! Dobrze tobie mówić, gdy ciebie nic nie czeka. Zresztą po co próżno słowa tracić? Zgodziłeś się już i sprawa załatwiona.	Królu mój, panie mój, w twe serce ja wierzę jak w Boga! bogdajby tylko intryganci przewrotnemi jakiemi i chytremi podszeptami mi go nie odebrali.	Słuchaj no!... Wiesz, co ci się chcę spytać?	Nienawidzę go. Zresztą... co to ciebie obchodzi!	Ze schodów. Leżał pan, to podniosłem, żeby kto nie rozdeptał.	Więc wasza dostojność trudziłeś się wieczorem?... Nigdy nie śmiałabym przypuścić, że nasz władca znajduje się o kilka kroków ode mnie pod gołym niebem.	Wielki projekt, który nie urzeczywistni się nigdy, to aby mieć materiał na kilka numerów naprzód Oto dziesiąta i nie ma ani wiersza. Aby świetnie skończyć numer, podbechtałem Felicjana Vernou i Natana: machną ze dwadzieścia dowcipów na posłów, na kanclerza Crusoekanclerz Crusoe	No, czy pan lubi napoje wyskokowe, czy pan upija się?	Co? hę? i ciebie, szelmo, w ciemię nie bito. Rychło patrzeć, jak namiestnikiem cię uczynię, niech się jeno vacansvacans (łac.)	Niech mi się pan zaraz, natychmiast stąd wynosi!	A jednak proszę cię, Nino, byś pohamowała swoją akcję. Wilczur doskonale się orientuje, komu może zależeć na psuciu jego opinii. W jego zachowaniu się w stosunku do mnie w ostatnich dniach dostrzegam coraz więcej rezerwy i chłodu. Gdy zostanie wyprowadzony z równowagi, może mi bardzo zaszkodzić.	Chcesz mnie widzę przekupić! no! no! gadaj.	Do trumny! do umarłego, przerwał starzec... A co mnie do żywych choćby oni dziećmi byli mojemi? Albo ja wiem co się ze świata zrobiło teraz?.. Ja umarły!... jam skazany, jam bannita i infamis... któremu katby głowę ściął... Po co ścinać? sama lada chwila spadnie... jak owoc dojrzały... Co mi powiesz Salomonie?	Choroba jest dość ważna, ale środki zaradcze nie będą spóźnione. Mam nadzieję, że niebezpieczeństwo nie zagrozi choréj.	Do wypróbowania twojej stałości Chcę żebyś ją poznał, zbliżył się do niej, żebyś wytrzymał zimny, nieporuszony, stały najstraszniejszą może z prób, na które cię narażam.	Istotnie, dobry młyn Zobacz tylko co ci przysyła!	Ja bym nie dał ani piastra za naszą skórę Jeden z tych dwóch przeszedł mi tuż pod nosem, prawie na mnie nadepnął.	Ano! ano! niech jeno nie zechcą, niech jeno spróbują! jak ich jest czterystu czy tam ilu, tak ich każę czterystu powiesić!... Drzew nie zabraknie!... Niech mi się popróbują buntować...	Panie Świerkoski, chodź pan! Poco się pan irytujesz? szkoda zdrowia, taka bagatela zresztą...	Ach tak!	Biedny szaleńcze ośmielasz się ręczyć za drugiego, gdy najmędrsi nawet, według Boga, wahają się ręczyć za siebie samych!... on staje po stronie mocniejszego i szczęśliwszego, aby zgnębić słabą i nieszczęśliwą!	Byleś się wywczasował dobrze!	I takiéj sobie gościńca swego oddajcie choćby Kachnie ja pewnie nie pozazdroszczę.	Ja chciałabym być... Ja nie wiem...	Ja ją kupiłem.	Tak. Dlatego też mam najlepsze nadzieje	Tak...	Tak... oto jest!	Znam czy nie znam a tym mi tym w oczy nie parz. A takie ojcowiteojcowite Ja, głupi, siedzę, a ona sobie z łapaczem łapacz (gw.)	Nie powinien się ruszać Ta pozycja jest najbardziej korzystna, żeby ropa swobodnie odpływała z ran na piersi i na plecach, a poza tym konieczny jest absolutny spokój.	Ale za kogo właściwie pan mnie ma?	Więc niechże pan zaniesie do Św. KrzyżaŚw. Krzyż msza śpiewana, odprawiana specjalnie na czyjąś intencję., na intencję, ażeby Bóg go upamiętał... Nie Niech będzie jedna wotywa za niego, a dwie za duszę mojej nieszczęśliwej dzieweczki.	Ale jesteś jeszcze chory i wstrząśnięty tym, co zaszło. Nie możesz chodzić.	Dobrze, ale cóż z tego wyniknie?	Będzie tu tego więcej	Czy te drzewa, co już tyle przeżyły i tyle czasu tu stoją	Jakto! Książę Gilbert ma te gusty?	Prawda, prawda! a wy, panie marszałku, w pierwszym rzędzie!	Szlachcic, Sługa zawołał, wskazując na Rzędziana.	Tędy teraz na lewo pójdziemy.	Władco! Szczęśliwy jestem, jeżeli sprawiłem ci, wielki panie, radość, lecz nie wiem...	Żartuj zdrów... mnie droga inna na myśli ku mogiłkom, a ty mnie wyprawiasz w świat jak lekkiego panicza.	Boże mój!	Czego chce Pawłowa?	Cóżeście ugadali?	Diabeł	Dlaczego?	Głupim! Głupim!	Hrabia Zinzendorf...	I wy też weseli.	I za „mlicysko? ”	Ju kraujas at įgaivina dešimtoje pakaleinioje	Juści jednego macie! księcia Henryka?	Mogą przyjść inne jaguary	Moje	Mówiłam ci już wtedy wtedy wtedy	Nie jestem zgniewany.	Nie siedemnaście, lady Henrykowo?	Niewiele	Nowe znajomości, lub coś podobnego, przynoszą zwykle rozrywkę...	O prawdziwą walkę.	Od Żyda.	Odziedziczył	On był złym typem musiał być ukarany.	Opętan! opętan!	Owszem, słyszę	Postąpił sobie jak świnia Po artykule, jaki napisał o Cesarzu, przesłałem mu bilet z „p.p. c.”.	Pójdę tam. Nigdy nie widziałem waszej fabryki.	Serdeczne, serdeczne dzięki.	Spróbuj, zbóju jeden, spróbuj, psie!...	Szatanie, Mów! czego ty chcesz odemnie! Okup ci dam jakiego żądasz.. Zejdź mi z oczów!	Szlachcic, Zabawa, Historia, Chłop	Twój list!	Tym lepiej	Umarł	Usnął niedawno	Wiesz o tym	Zaraz Grzegorz zobaczy sam! Zaraz zobaczy!	Łucjo	Żadnej poszlaki? Widział kto?	Żyje, biedactwo, żyje! taki, jak wydawany przez pawie: wysoki, przenikliwy. naczelnikowa.
Stryju kochany, wy jej nic nie pomożecie, a nam wielce moglibyście utrudnić nasze zadanie. Miejsce, gdzie prawdopodobnie znajduje się obecnie Anna, znam doskonale, zarówno jak i wiodący tam korytarz. Usuń się wraz z Maryą na stronę, a mnie pozwól ratować Annę. Opiekowałem się nią według możności, aż do dzisiejszego dnia, więc nie godzi mi się opuszczać jej w niebezpieczeństwie!	Pamiętajże trzymać się mnie niedaleko, a przy pierwszym szturmie nie wyrywaj się bardzo naprzód, bo pocztowympocztowy	Ach, prawda, w głowie mi się troi, wiedziałem dawniej i nigdy o tym nie pomyślałem. Mój Boże, twoi przyjaciele muszą się niecierpliwić, mówmy szybko, patrzą na nas. Albo odłóżmy na inny raz, to nie ma żadnego znaczenia.	Nic, lepsza wyjść i z tą czernią się rozprawić, niż opasanym tu się męczyć i dusić, wystawionym na szyderstwo. Mężom po męzku stanąć przystało, a choćby i ginąć.	Słuchaj, ja chcę tylko zwąchać, co się święci, a jak już będę wiedział, to się usunę.	To na wiele wam się nie zda. Myślicie, że uciekniecie przed waszymi problemami, wyjeżdżając w podróż takie czasy. Mimicrymimicry (ang.) rzekł tajemniczo i nie żegnając się, odszedł od nich, wymachując rękami.	Ale, gdyby zdarzyło się, iż byłbym chory i niezdolny do powinności małżeńskiej, wówczas żona moja, zniecierpliwiona moją niemocą, może by się oddała innemu i nie tylko nie ratowała mnie w potrzebie, ale wręcz drwiła sobie z mojej niedoli i (co gorsza jest) kradła mój dobytek, jako nieraz widziałem przykłady. To byłaby ładna historia! I jeśli potem będę musiał uganiać po polach w jednej koszuli, kto mi co na to pomoże?	A ty darmozjadzie, trutniu jeden, gdzie się włóczysz do tej pory?	Ba, i nauczyć się mógł dużo, zawołał zdala opasły Niemiec szydersko, chcąc widocznie przybysza podrażnić.	Dlaczego?... Niech pan się nade mną ulituje!...	Pani będziesz się w ogrodzie uczyła... po angielsku?	Poczekałem na twojego amanta. Wróciłem się z drogi. Poczekałem tutaj w bibliotece na twojego faworyta.	Rozchodzi się tylko o pieniądze. Nie ma pieniędzy.	Tak jest pan, pan, przyznaj się przynajmniej szczerze, będziemy wiedziały czego się trzymać	Wolałabym żebyś wracał do domu, odezwała się matka. Teraz czas taki niespokojny, możesz gdzie w podejrzanem miejscu nocować, zabiorą cię z innymi...	Wstawać, ubierać się.	Wykręciły się w tańcu, Czyś długo czekał podedrzwiami?	Śmieję się z twojego uporu.	A czyż burżuje nie okradają nas? Ty sam to ciągle powtarzasz. Ukradłem dziś Maigratowi akurat tylko ten bochenek chleba, który mnie się należał.	Cie... komu sygnaturka sprawia, że bije się pięścią pokutnie, a drugiemu zaś flaszkowy pobrzęk to czyni, że w podle za kieliszkiem maca...	Dajże pokój, Anno złota, po co wypierasz się rzeczy, o których wiem już przynajmniej od trzech lat! Nie widzę w tym nic złego, wprost przeciwnie. Na przykład tamtego wieczoru, kiedy ona nalegała, żebyście nazajutrz poszły razem do pani Verdurin, pewnie przypominasz sobie, o czym mówię...	Prawda, że to ja byłam jej i jestem jako matka i z mojej też ręki Jurand dostał żonę. Prawda! A jakby raz ślub był złościć się., ale przecie i on księciu jako panu swojemu powinien. Wreszcie można by mu zrazu nie mówić, dopiero gdyby dziewczynę chciał innemu dać albo mniszką uczynić... Jeśli zaś śluby jakowe uczynił	Spytaj się pan czego nie będzie, na to łatwiej odpowiem. Pan po raz pierwszy na przyjęciu bratowej?	Tom ja czynił ale plugastwo powraca, a i z naszemi ludźmi nie łatwo, bo go bronią i kryją. Dobrze im z tą swawolą.	A jakże! Ale cóż będzie, jeżeli w ten sposób obrazimy bóstwa sahibów? Nie lubię w ten sposób rzucać pisanego słowa. Zasię te ich bożki mosiężne, to już całkiem dla mnie niezrozumiałe. To nie powinno stawać się łupem prostych górali.	A pod względem materialnym? Przepraszam panią, że o to się pytam.	A ty przysięgniesz, że nie zbliżysz się do żadnej kobiety, ale do żadnej	Miły mój kawalerze, odezwała się tłuściuchna gosposia z uśmiechem: ale pozwól sobie powiedzieć, że ty w sukni kobiecej chodzić nie potrafisz nawet...	Mówił mi ojciec, że panią widział jadącą za pogrzebem. Jakże się pani podobał?	Wy, Józefie, myślicie, że dla mnie podpisywać nowina?... Aj! ile razy ja się na dzień podpisuję...	Wypłacił się nam za nasze dobre serce!	Osioł jesteś! Jeżeli Halski nie stara się wszelkiemi siłami mnie pozyskać, to jedynie dlatego, że chce mnie mieć na ołtarzu...	Wszystko to do czasu! Cesarz ma dobre serce i dlatego przez palce na takie rzeczy patrzy, ale wreszcie i jemu cierpliwości zbraknie.	Nikt w to nie wątpi. To też możesz być zupełnie pewną, że nie będę ci się narzucał.	Czy mogę zatelefonować do pana oberlejtnanta, że wszystko w porządku?	Jakże, przecież pan mi sam mówił, że on tę sprawę wziął tak do serca Otóż według mnie, człowiek, który... Tak czy owak, co on tam może być wart; ale widzi pan, ja szukam teraz kogoś dla siebie i właśnie mam na myśli coś, co mu będzie odpowiadało. Dam mu zajęcie na mojej wyspie. Osadzę tam czterdziestu kulisówkulis choćbym ich miał ukraść. Ktoś musi przecież robić w tym interesie. O, ja chcę to postawić uczciwie: drewniana szopa, dach z falistej blachy	Bliski jestem celu, bardzo bliski Robię już dwadzieścia kilometrów w minut pięćdziesiąt, i jeśli tak dalej będę postępował, to wiosenny pierwszy rekord mój z pewnością, bo dotychczas jeszcze nikt tak szybko nie jeździł.	Drobnostka, kochany panie. Proszę tylko teraz koniecznie wywieźć córkę na parę tygodni stąd na wieś, i to możliwie daleko	Jak to? Jeżeli do tego stopnia nie cierpi małżeństwa, dlaczego sama wyszła za mąż?	Jakżeby to on mógł Kozaków aż tu przyprowadzić?	Masz ich, masz, panie Porthosie przyjdź jutro do nas. Jesteś synem mojej ciotki, a zatem bratem ciotecznym; przybywasz z Noyou w Pikardji, masz kilka spraw w Paryżu, a nie znasz żadnego adwokata. Będziesz pamiętał?	Nie wzywali... a juści, nie wzywali, ale myśleliśwa, że samo przejdzie, a potem tośwa widzieli, że już i wielmożny dochtór nie poradzi	Oczywiście pamięta pan ten wieczór, dwa lata temu, mniej więcej o tej samej porze, kiedy to pan, przechodząc mimo naszego schroniska, rzucił przypadkowo okiem w jedno z okien?	Wiem, ale wtedy, kiedy pana jeszcze nie znałam, myślałam o panu tylko jak o człowieku, który mi zabrał najbliższą istotę. Literat, Wiedza, SztukaPan jest pisarzem, pan na pewno potrafi zrozumieć, co mogła wów­czas przeżywać taka naiwna i głupiutka dziewczyna.	Więc daj mi, panie, żołnierzy, by mnie strzegli	Jeżeli to ty jesteś Nathoo, którego mi porwały tygrysy to on jest twoim młodszym braciszkiem. Dajże mu więc błogosławieństwo jako brat starszy.	A kiedy obiecał wrócić?	A pan jesteś żonaty?	A to z tego, że sprowadza go pani do swego mieszkania. I zostaje pani z nim we dwójkę, z obcym drabem, który może być najgorszym bandytą!	A zkądże pani wié, że to była pani Warska?	Byćże to może!	Było to między pierwszym i drugim pianiem kurów w noc pierwszego  maja.	Bóg wam zapłać za serce i za pomoc... spieszno muszę uchodzić... wróg tuż... Noc mię przed nim skryje.	Czemuż to, na wszystkie cuda! Cóż nam z tego przyjdzie?	Durny paź? Ja wam pokażę durnego pazia! Jeszcze mnie dotąd nie znali!	Ej, chłopcze! co też gadasz? Małoż to prochu co dzień w nie tkają, a nie pęka?	I też Captain. Dziękuję ci, chłopcze. Popłynę do niego, do tego Bondego. Yeah, Gustl Bondy, I know. Taki Żydek z niego był. A teraz to jest Captain G. H. Bondy. Yeah, yeah, jak ten czas leci	Jak to?	Jeśli o to chodzi, to bardzo proszę.	Mógłby mnie uleczyć z podagry!	Mówił ci, że tu będzie?	Nic więcej nie robiliście Clewerowi? Turkey, wyjmij im kneble, żeby mogli odpowiedzieć.	Nic, Arnoldzie z Trevilu!	Niech pan ją tylko dostarczy, panie Pencroffie	O, nie! To by była oratio recta, a moim zdaniem znacznie lepsza jest oratio obliqua. A przy tym	Och, nie!... wreszcie to przejdzie...	Panie bracie, a do cesarza niemieckiego nie pisaliście?	Rozumiem. Ale wrócisz?	Szkoda, że w tej piwnicy zasypani nie konaliśmy z głodu bo w paczuszce, którą trzyma Ali tak dzielnie, są... zapasy.	Tak, ale ta boleść go uczłowieczy.	To dziw tylko, że jeszcze żyje.	To my akuratnie takiej nie potrzebujemy!	Wezmą, ale jeszcze nie zaraz. Teraz wybierają innych kupców: mydlarzy, powroźników	A chodź no sam! Nie będziesz z chaszczów gardła darł. Bliżej! bliżej!	A któż by czytał takie bajdy!	A w Jarzębowie.	A! teraz zrozumiałem!	Albo co?	Co mu odpowiedziałaś?	Doprawdy?	Dzisiaj rano.	Gdzie?	Gdzież w krzyżowych wojnach, w wojnach jakichkolwiek, które zrodziły ślachtę, jest spełnienie owej missji	Kochany wujaszek!...	Mój drogi	Nie. Tylko o prawdę.	Oczywiście nazwisko, na imię jej Klara.	Pamiętaj, że gdy obaj odjedziemy z Faszody, dzieci, choćby ich nie zabiła febra, umrą tu z głodu.	Prawie.	Proszę... Proszę...	Pójdę po niego, zwlekać nie można!	Rzeczywiście, a tego pretekstu dostarczyła nam sama miss Campbell.	Spełnię sto i jeden.	Sprytny chłopak, mosanie tego	Słuchaj, oddaj mi pięć groszy.	Tak jest Wąwóz ten ma milę długości i wychodzi znowu na szosę, prawie naprzeciw Pi-Bailos.	Toś ty, Chaimku, bardzo niemądry!	W którym pułku służył pan de Reybert?	Widzę coś nowego...	Wiwat Kozioł nadleśny!
Chcesz wasza książęca mość, to się z nią ożenię. Nie będzie zawadzać. Plaska nas zlutuje na poczekaniu.	Wytrzymywali strasznie długo. Byli to grenadierzy austriaccy z korpusu Starowitza, olbrzymi, dorodni mężczyźni, podobni wzrostem do pańskiego przyjaciela. Ale skoro się miasto poddało, nie zostało więcej nad czterystu i każdy z nas mógłby trzech ich unieść naraz, istne szkielety! Litość brała patrzeć. Ach!!! Czy zechcesz mnie pan przedstawić pani i tej młodej damie?	Nieuprzejmie nas witasz, mości hetmanie zaporoski, nas, wysłańców królewskich.	Wuj stary wojskowy i możesz takie rzeczy mówić! Gdyby ich rozbito, to by wedle nas wracali kupami...	Dziękuję wam, panowie że z takim pietyzmem wspomnieliście kapitana van Tocha, mojego osobistego przyjaciela. Proszę pana dyrektora Volavkę, żeby zapoznał nas z wynikami ekonomicznymi, na jakie może liczyć KEP w tym roku. Liczby nie są jeszcze ostateczne, ale proszę, byście nie oczekiwali, że mogą się do końca roku zasadniczo zmienić. Zatem oddaję panu głos.	Tylko nie mój!... Ja szanownej pani oddam akt, na mocy którego inwentarz pensji należy do mnie, a pani postąpi...	Bóg pozwolił nam łaskawie umknąć się z ich pazurów i, co do mnie, nie mam zamiaru w nie powracać. Jeszcze się czuję całkiem roztrzęsiony i rozklekotany od strachu, jakiego zażyłem. I bardzo byłem tym zmierżony dla trzech przyczyn: po pierwsze, ponieważ byłem zmierżony; po drugie, ponieważ byłem zmierżony; po trzecie, ponieważ byłem zmierżony. Słuchaj mnie twoim lewym uchem, bracie Janie, moje lewe kusiątko; ilekroć i ile razy tylko zapragniesz udać się do wszystkich diabłów, przed trybunał Minosa, Eaka, Radamanta i Disa, jestem gotów dotrzymywać ci nierozłącznie towarzystwa, razem z tobą przebyć Acheront, Styks, Kocyt, wypić pełen kubek z rzeki Lety, zapłacić za nas obu Charonowi przewoźne. Ale żeby wracać tu, do tego potrzasku, to, jeżeli w istocie masz ochotę wracać, szukaj sobie innej kompanii niż moja, bowiem ja nie idę: niechaj to słowo będzie ci jako mur ze spiżu. Jeśli gwałtem i przemocą mnie nie zaprowadzą, nie zbliżę się tam, dopóki będę żył. Żali Ulisses wrócił po swój miecz do jaskini Cyklopa? Dalibóg, nie: ja w tej Kaźni nic nie zostawiłem i po nic wracać nie myślę.	Ale, jaśnie panie, jeżeli lord-kanclerz zapyta o powody jakie skłonić mogły Waszą miłość do tak niezwykłych środków, cóż ja jemu odpowiem?	Bo, na koniec Pozycja społeczna, Kobieta, Mężczyzna, Obyczajew sądach o ludziach trzeba przecież mieć wzgląd na ich przyzwyczajenia i na ten punkt, z którego zapatrują się oni na życie i jego sprawy. Jeżeliby, na przykład, kolory biały i czarny posiadały władzę myślenia i czucia, to pierwszy przyzwyczaiwszy się do wyższości, jaką mu nieustannie nad drugim przy­znają ludzie, mógłby wybornie wyobrazić sobie, że kolor czarny na to tylko stworzonym został, aby sprawiać wszelkiego rodzaju przyjemności, rozrywki i zabawy bia­łemu. Najważniejszą rzeczą w stosunkach ludzkich, moja droga, są różnice, jakie pomiędzy nimi zachodzą, pomiędzy zaś panem Edwardem a mną zachodziły różnice ol­brzymie...	Gdy uwolnicie aresztowanych, do Yetmeyera poślę reportera, aby coś napisał, bo ja wciąż dotąd nic nie rozumiem. Przy tej sposobności może nam się uda choć raz drapieżnika autentycznego zafundować sobie na współpracownika.	Mój panie na honor, czuję się zakłopotany tym, co mówisz; nigdy jeszcze nie słyszałem, aby ktoś mówił tak jak pan.	Tak... a raczej nie... Ja widziałam człowieka średniego wzrostu i szczupłego.	To fałsz!... Jakiś zręczny hultaj oszukał cię, Hiramie, pozorami prawdy i ty mu uwierzyłeś. Gdyby istniał taki traktat, układano by go w największej tajemnicy. A w takim razie, jeden z czterech kapłanów, których wymieniłeś, byłby zdrajcą nie tylko króla, lecz nawet swoich współspiskowców...	Ani dwakroć, ani trzykroć ani dziesięćkroć! Powtarzam nie i nigdy! W tym domu praojce żyły i umierały, tum się urodził ja i moje dzieci, tu chcę żyć i umierać! Ani nawet nie gadajcie o tym do mnie, bo mię aże mglimgli	Tylko przez idiotyzm starego Prouta nie jesteśmy od dawna prefektami! Sami o tym wiecie! Nie macie ani odrobiny taktu.	Nie, Huck, Tomek na pewno wróci. Można na nim polegać, jak na sobie samym. On nie zdezerteruje. Wie, że to byłaby straszna hańba dla pirata. Jest za dumny na to, żeby zdradzić. Widocznie miał jakiś interes, tylko nie wiem jaki.	Nic nie wiem. Co ja mam wiedzieć? W Tykocinie go nie ma, mogę ci za to zaręczyć, bo gdyby tam raz zajrzał, to by się panowania nad całą Rzecząpospolitą wyrzekł. Warszawa już w rękach szwedzkich, jak to wam pisałem, ale tam też jego królewskiej mości nie znajdziesz. Musi być pod Krakowem albo w samym Krakowie, jeśli się dotąd do Prus Królewskich nie wybrał. W Warszawie dowiesz się o wszystkim. Wedle mojego zdania musi Karol GustawKarol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660) wówczas właśnie miasta pruskie, Niemcy i protestanci, nie chcą o Szwedach słyszeć i do oporu się gotują. Oni chcą wytrwać, oni Rzeczpospolitą ratować i Jana Kazimierza utrzymać! Zaczynając tę robotę, myśleliśmy, że będzie inaczej, że właśnie przede wszystkim oni pomogą nam i Szwedom do pokrajania tego bochenka, który waszą Rzecząpospolitą nazywacie. A tu ani rusz! Całe szczęście, że książę elektor ma tam na nich oko. Ofiarował już im pomoc przeciw Szwedom, ale Gdańszczanie mu nie ufają i mówią, że sami mają dość sił...	A nie wierzę...	A! dla mnie biednego nie dosyć!	Czy nigdy więcej nie mam cię ujrzeć?	Czy widzi ją pani jak dusi tego pana Adolfa, ściska go, chce zamknąć całe swoje życie w pocałunku!... Adolf robi na mnie wrażenie młodego człowieka doskonale zbudowanego, ale o skąpej inteligencji, takiego właśnie, jak trzeba dla Włoszki. Rinaldo unosi się nad intrygą, której nie znamy, ale która musi być zagmatwana jak melodramat pana Pixérécourt. Możemy sobie zresztą wyobrazić, że Rinaldo przesuwa się w głębi sceny niby figura z dramatów Wiktora Hugo.	Dobek! chlapiesz od rana, a na próbie nic cię nie słyszę, suflujesz pod psem!...	Dziękuję pani! nie czas gościć. Pogorzelisko trzeba uprzątnąć, za drzewem się obejrzeć, na jezioro wieczorem pojechać. Chrzestny niech idzie do proboszcza o pogrzeb się umówić i wypocząć nieco. Mnie się nie chce ani wczasu, ani jadła! I cioci warto odetchnąć...	Gdyby mi się udało wywabić ich w pole, zrobiłbym z nimi wszystko, co tylko bym chciał. Inaczej może zaczną śpiewać, gdy przyjdą mundury.	Głupstwa pleciesz. Panna Klara nie chodzi nigdy po ulicach, nie może nawet chodzić, wynoś się więc, zanim cię wyrzucę!	Jakże żałuję pani i zazdroszczę!... Ach, gdybym mogła zaczynać po raz drugi, to może nie byłabym w teatrze; nie wypiłabym tylu goryczy i tylu zawodów! Kochasz pani teatr?...	Lusia nie zna swojej ciotki Była małą dziewczynką, gdy jeździła do Jarzębowa.	Między nami mówiąc królowa Bona, niewiasta nadzwyczaj przebiegła i zacięta, gdy co raz postanowi, nie cierpi młodej synowej, którą jej gwałtem narzucono. Zatrzyma więc kochankę, aby nie dopuścić syna do żony.	Myślałem o tym, z drugiej strony jednak, ponieważ takie sekowanie pochodzi tylko z bezmyślności...	Nie, nie	Nie.	No to może nie dla siebie dziewuchy szukasz?	No, dobrze. Jeszcze nie należy do najgorszych... Teraz jest rzeczywiście późno, ale jutro, jak Bóg da, wrócisz do domu.	O nie	O, Gilbercie, nie ty! fragment zdania Et tu, Brute, contra me! (I ty, Brutusie, przeciwko mnie!), które miał wypowiedzieć Juliusz Cezar (100–44 p.n.e.), zaatakowany w Senacie rzymskim przez zamachowców. Marcus Junius Brutus młodszy (85–42 p.n.e.) był rzymskim politykiem, cieszył się zaufaniem Cezara, ale przystąpił do spisku, który został zawiązany, aby powstrzymać Cezara przed sięgnięciem po władzę absolutną.	O, może ksiądz być spokojny, nie zamierzamy wkraczać w kwestie związane z sumieniem księdza.	O, panie! Biały człowiek zjada biały człowiek, jak dziki!	Tak czy owak, postanowił z sobą skończyć. Bo któż miałby go zabić?... Bandyci?... Musiałoby być co najmniej trzech albo czterech, by po cichu dać mu radę. To przecież był człowiek wyjątkowej siły fizycznej. A strzały?... No, niewykluczone, ale strzelanina zawsze kogoś zwabi i z uprzątnięciem trupa trzeba bardzo się pośpieszyć. Na palcie zaś i na marynarce nie ma najmniejszego śladu krwi. Pozostaje jeszcze wciągnięcie w pułapkę i zabójstwo w zamkniętym lokalu. Zabójstwo zatem z premedytacją. Otóż komu mogło na tym zależeć, kto na tym zyskiwał?... Nikt. Profesor nie zostawił testamentu. Z samego prawa wszystko, co miał, przechodziłoby na córkę i żonę. Pan prezes jednak zapewnia, że wdowa jest najbardziej bezinteresowną kobietą na świecie. Pozostaje jeszcze jej amant, któremu, sądząc z jego powierzchowności, nie musiało powodzić się najlepiej. Ale i to jest więcej niż wątpliwe. Gdyby chciał zdobyć pieniądze, potrafiłby namówić profesorową do zabrania gotówki, futer i biżuterii. Stanowiło to przecie kwotę nie do pogardzenia, jakieś, pobieżnie licząc, siedemdziesiąt tysięcy. A kochającą kobietę spryciarz do wszystkiego zdoła namówić.	Tak to, tak! PolakGórą, kiej to błyskanie, lecą boskie przykazy, a nikt, żeby ksiądz, żeby najmądrzejszy, ich nie przejrzy przódzi, aż padną na naród ziarnem dojrzałym!	Tak, ojcze! Czyż nie jestem w wieku odpowiednim do pracy?	Ty mnie bardzo nie lubisz, Mela?	Widzisz, jak się dziwią To ja tobie przypomnę, co mnie w CzehrynieCzehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) ale mnie powiedzieli, co ty jemu uczynił po naszym pierwszym spotkaniu, że ty jego za łeb i za hajdaweryhajdawery pies.	Wiem o tym, że jesteście dobroczynnymi, należy­cie do wszystkich składek i filantropijnych projektów, i zakładów, ale czyż tu o jałmużnę tylko idzie, o filantro­pię? Jesteście ludźmi zamożnymi, pod pewnym wzglę­dem wpływowymi, powinniście brać inicjatywę we wszystkim, co ma na celu poprawienie złych zwyczajów, prostowanie błędów społecznych!	Więc powiem ci, że myślę niezwłocznie pojechać do Yarmouth, do mojej starej, kochanej piastunki. Wiem, że jej w niczym nie pomogę, nie zdam się na nic, lecz tak jest przywiązana do mnie, że sam mój widok będzie jej pociechą, doda sił i odwagi. Niewielka to będzie z mej strony ofiara dla tak starej, wiernej przyjaciółki. Co byś zrobił na mym miejscu?	Więc znowu jakieś nieporozumienie, które nie potrwa, flegmatycznie odrzekł hetman, ziewając, dłużej niż do wieczoru! O cożeście się, a raczej o kogoście się poróżnili? szczerze mi wyznaj!	Wołałam stróżów, ale żaden się nie odezwał. Śpią próżniaki.	Zaczekajcie zbadam ja zaraz przyczynę kłótni. Wiedzcie bowiem, że jestem waszym gubernatorem.	Zaprawdę nie widziałem!... Zresztą nikt mi nie kazał czuwać nad księciem.	A ogół jest szczęśliwym?...	A tyś, chłopie, zdychał wedle zagona, jako ta krowa i kóń...	Ale też poco grał; idjotyczne, to człowiek najmniej stworzony do tego! Sprytniejsi dają się oskubać, a on był przeznaczony na to aby go każdy wykierował.	Bo się o niego boję.	Będą mieli pięciuset, wartych pięciuset tysięcy	Chyba waść żartujesz? Co tam? co słychać? Broniże się jeszcze Jasna Góra?	Co doktor mówi? ależ to niemożliwe! Wszystko ustalone. Kaplica zamówiona, zaproszenia rozesłane, bilety kupione!	Co mam przyrzec?	Co to jest? co to się stało?	Czy ma pan wolny czas o piątej?	Czy pozwalasz, Jadziu, palić?	Dlaczego?	Do tych drzwi walmy!	Dobrze!	Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne?	Hej tam, w łodzi! Kto płynie?	I dać pałę też nieprzyjemnie. Nauczyciel woli piątki stawiać.	Ile ich było?	Jak to się Wołmontowicze świecą z daleka!	Janusz, Janusz	Jego własne gardło w tym	Kto ci gadał?	Może pan liczyć.	Mężczyzna, Młodość, Starość zaczął po cichu.	Na pewno zatruł! Bandyta! Po mordzie widać!	Niby...	O winie, które najlepiej lubisz.	Około dziewiątej godziny. Dobę szukamy pani! Gorsza, niż wiek, taka doba!	Pan mój, książę na Birżach i Dubinkach, koniuszy Wielkiego Księstwa i wódz naczelny wojsk jego książęcej wysokości elektora przysyła mnie z pokłonem i zapytaniem o zdrowie waszej dostojności.	Pewien jestem, że się coś stało. Gdzie mama?	Poczekam, aż mi ją rodzice dadzą.	Prawda jest! A siła tych panów?	Przeczytaj to, mój chłopcze Zobaczysz, jakie cacko-drukarnię ci oddaję.	Skąd pan wie, że im dobrze?	Skądże ci to do głowy przyszło?	Tak ale kontrast bywa czasem potrzebny. Pieprz jest gorzki, przecież jako przyprawa doskonały.	Tak, a panienka?	Tak, tak. Dziękuję ci.	Tak, tak... Ale... gdybym, ale... potrzebował jeszcze jakiej kwoty, to mam się do kogo udać u ciebie?	To dziwne, że taka rzecz może sprawić ból a jednak sprawia. Zdaje mi się, że jestem takim samym głupcem jak ci wszyscy, którzy znają tę historię zwrócił się do Leny z sarkastyczną uprzejmością.	To ty go osłabiasz! Daj mi święty spokój!	To zupełnie słuszne	W dalekie strony!... wyszedł... Jezus Ma...	Więc się z nią żeń	Wraca król?	Wszyscy z Granlien byli dziś w kościele z wyjątkiem Ingrid.	Wszystkie wracają, wójt o tym czytał!	Wszystko jedno. I tak już niedługo. Muszę mówić, dopóki... Hela!	Zaczekaj Przed chwilą powiedziałem ci, że powinieneś żądać wyjaśnień od hrabiego de Monte Christo, tak?	Zaprawdę jest to lew! Ale jak on podobny do sfinksa...	Znów metafizyka!	Ślicznie!.. poszalejemy!..
Lecz jeśli zechcesz mnie posłuchać, zaraz zaspokoję twoją ciekawość. Historia nie jest zbyt długa. Ty może osobiście znałeś Wanniusza, króla Swebów, który, wypędzony z kraju, długi czas przesiadywał tu w Rzymie, a nawet wsławił się szczęśliwą grą w kości i dobrym powożeniem. Cezar Drusus wprowadził go znów na tron. Wanniusz, który był w istocie rzeczy tęgim człowiekiem, rządził z początku dobrze i prowadził szczęśliwe wojny, później jednak począł nadto łupić ze skóry nie tylko sąsiadów, ale i własnych Swebów. Wówczas Wangio i Sido, dwaj jego siostrzeńcy, a synowie Wibiliusza, króla Hermandurów, postanowili zmusić go, by znów pojechał do Rzymu... próbować szczęścia w kości.	Papo, szkoda podłogi, a zresztą do czego podobne rzucać kości na ziemię, tutaj nie karczma przecież.	A to za co, mój panie?... za to, żeś słuchał rozkazu przełożonych i wypełnił go ze sprytem i odwagą, na jaką możeby się nie zdobył nikt inny na twojem miejscu? zasłużyć miałeś na moją niełaskę, gdy jesteś pochwały jedynie godzien!... Ja tylko nieposłusznych karzę, a nie takich, jak pan, co słuchają... zanadto nawet słuchają... A na dowód, wspomnij datę dnia, w którym wzywałem ciebie, i poszukaj w pamięci, co nastąpiło zaraz wieczorem...	Ja mam do pana prośbę. Czy pan mi powie prawdę?... Pan był trochę na medycynie i pan dużo czytał... Niech pan powie, czy Janinka będzie żyła?... Pan przecież wie, co ja myślę... Moja matka umarła na suchoty, Janek także, ja także kaszlę i pewnie będę miała, a może już mam. A przecież to jest bardzo dziedziczna choroba, i zaraźliwa prawda?	A dla czegoż to? Przecież do klas nie chodzisz i na takie żółte ściany od urodzenia swego, tak jak ja, nie patrzałaś! To i czemu nie jesteś szczęśliwą?	Zobaczymy. Poświeć ino; nie można tak schodzić lekkomyślnie; a nuż to studnia z wodą? Kto go wie, na co takiej dziury potrzebował.	Tak, po buddyzmie możesz jeszcze przejść na magię. W tym celu możemy pojechać na Nową Gwineę lub do Australii, tam najlepiej rozwinięty jest ten światopogląd	Chamis wiezie kilkaset ładunków do tej strzelby białego chłopca, z której nie umiemy strzelać. Proch zawsze jest jednaki i przyda się do naszej.	Nie zważaj na niego, Dorianie Rozumiem, co myślisz, i wierzę w tę dziewczynę. Czarujący musi być ten, kogo kochasz, a dziewczyna mogąca działać tak, jak opowiadasz, musi być piękna i szlachetna. Uduchowić swych bliźnich to warte trudu. Jeśli ta dziewczyna podoła tchnąć dusze w tych, co żyli bez duszy, jeśli budzi zmysł piękna w tych, których życie było brudne i szkaradne, jeśli wyrywa ich z egoizmu i wzrusza do łez nad cierpieniem, co nie jest ich cierpieniem, to godna jest twego ubóstwienia, godna jest ubóstwienia całego świata. Małżeństwo to jest w zupełnym porządku. Z początku tak nie myślałem, ale teraz przyznaję. Bogowie stworzyli Sybillę Vane dla ciebie. Bez niej byłbyś niedoskonały.	To już nie moja sprawa To sprawa firmy Thomson i French, w której imieniu działam. Może jest ona zainteresowana upadkiem konkurencyjnej firmy... Wiem jedno: jestem gotów wypłacić panu tę sumę, jeżeli dokonasz pan przeniesienia praw. Ale poproszę jeszcze pana o komisowe.	Ale kiedy się pan nie uczy, to proszę mnie bawić!	Posłuchajcie Jeśli za parę dni spotkacie jakiś statek rybacki lub inny, który by płynął w tę stronę, polećcie mnie załodze; zapłacę im dwadzieścia pięć piastrów za odwiezienie mnie do Livorno. Jeżeli nie spotkacie nikogo, wrócicie sami.	Do czego zmierzasz? Cóż to ma znaczyć, bo ja cię nie rozumiem.	O! Doprawdy, panie Copperfield! Jesteś pan zbyt dla mnie łaskaw! Nie chciałbym nadużywać dobroci pańskiej, narzucając mu towarzystwo mojej maluczkiej osoby.	Słuchaj! Powiadam ci, coś niezwykłego. Otworzyłem gębę od ucha do ucha. Całe szczęście, że reszta towarzystwa urżnięta była w sztok i nikt nie słyszał!	Umyślnie? Na rany boskie, to nie może być!...	Troszeczkę. Tyle co i we dnie. I spotkała znowu wilka, co biegł przez to pole, w inną stronę, od dawna już. Więc wrona woła: Wilku, mój wilku, zatrzymaj się i powiedz, jak to daleko do końca? A wilk stanął i zdziwił się: Jak daleko? Ja nie wiem, czy jest jaki koniec. Ja biegnę, biegnę, biegnę... Więc wrona leciała znowu, leciała...	Może który z nich jest pretendentem do twojéj ręki, Magdziu? naprzykład ten, który gra na gitarze i śpiewa?	Pyszny pan jesteś A pan wiesz, co mówi hrabia Liciński, ten niby-Anglik, ten: „tek”słowo ”tek” pisane jest rozstrzelonym drukiem?... On mówi: „Wokulski jest to skończony dżentelmen, strzela jak NemrodNemrod	Ministerium ma wiadomość o wszystkich młodzieńcach i pannach w kraju: zna doskonale ton i barwę ich dusz. Osobna statystyka prowadzi się w tym kierunku. Owóż ludzie są dwoiści: jedni raczej wolą tożsamość tonu i barwy, inni przeciwnie i w danym razie sprowadza ich na jedno miejsce: jest to piękny ogród zwany Radżiwa gody ślubne	Ona? Przecież ona nie ma pojęcia o biciu! Najwyżej postuka naparstkiem po głowie. Kto by się tym przejmował! Ciotka tylko dużo gada, ale gadanie nie boli, chyba że zacznie lamentować. Słuchaj, Jim, dam ci moją szklaną kulkę, wiesz, tę białą.	Ta druga zdechła A to jest ten słynny Andryjasz, panie i panowie, rzadki i jadowity jaszczur z wysp australijskich. W swej ojczyźnie osiąga rozmiary człowieka i chodzi na dwóch nogach. Na!	A! długa Motruno! ale i życie długie, a przeżyć je trzeba! Ale kto ci tu wody nosić pomoże, drew przysposobi, i choć słowo do ciebie przemówi?	Dziś, słowo daję, nie mogę!	Fiu-fiu! Fiu-fiu! Światła w domu żadną miarą znosić nie mogę; zanadto się boję pożarów. Dobranoc ci, Dawidku, mój chwacie!	Nie jest panom ta para potrzebna?..	Nie mam, Najjaśniejszy Panie, ale oczekuję go lada moment. Wyszedłem rano; być może w czasie mojej nieobecności coś przyszło.	Nie tu! Dom był zawarty! Szukajcie w stajniach i oborach.	Niech pan się zlituje nad nami. My niewinne.	Przy Gruboszewskim ekonomie... Niech będzie przy ekonomie. Widzi pani, jaki jestem zgodny: do rany mię przyłożyć.	Przypatrz się robakom ziemnym. Nie ma stworzeń bardziej upośledzonych; a jednak one więcej robią dla cywilizacji aniżeli  zdobywcy świata: w ciszy i poniżeniu wytwarzają grunta urodzajne. Sława żadna, zyski żadne, użyteczność	Tak. Nic im nie dałem, a mimo to odpłynęli.	Wiem... jego żona pilnuje chorą Anielcię bardzo ordynaryjna kobieta, którą gdyby nie opór pani baronowej...	Wiesz pan, kto jest mordercą?	Zanotuj to, drogi Spilett, gdyż wydaje się udowodnione, że obecność eukaliptusów wystarcza do zneutralizowania wpływu miazmatów febry bagiennejfebra a. gorączka bagienna (daw.)	Ależ ja nie mówię o adoracji. Chodzi po prostu o związanie wspomnień o jakimś bliskim zmarłym z określonym miejscem.	Dlatego, żeby zły Mzimu nie zabić dobrego Mzimu.	Do licha! Idę posłusznie.	I nie doszliście także odległości gwiazd stałych naprzykład od ziemi	Ja całkiem nie znam pana Lgockiego i nic o nim nie słyszałem.	Jej książęca mość weszła już na salę?	Jezu, że to są na świecie takie sprawy, jaże skóra cierpnie!...	Nie trzeba. Za dokonane piękne czyny przepraszać nie trzeba.	O, wierzę, że i mój dziad waćpana nie znał!	To prawda ale skąd na to wziąć pieniędzy?	Prawda, moja Elżuniu, tak będzie. Złe się sprawdziło, to i dobre się sprawdzi. Tylko nie wolno nam zgubić drogi. Żeby tak dostać się między narody chrześcijańskie! Ale wydaje mi się, że coś tam się czerni daleko... Chyba mury...	Ależ panie, chciéj mi powiedziéć nazwisko téj pani, bo wnet rozpocznie się akt ostatni.	Co tu doktor Pomper pomoże?	Cudownie deklamujesz, ale twoja gestykulacja tak podnosi wrażenie, iż ludziom zdaje się, że wymyślasz...	Gdybyż tak było... Zamiast bać się śmierci szukalibyśmy jej...	Niestety Zastępca prokuratora królewskiego wzywany jest zawsze wtedy, gdy zło już się stało.	W istocie będziesz pięknie wyglądał, lecz radzę ci golić się niekiedy, gdyż z taką gęstą i brudną brodą każdy cię o milę rozpozna, dlatego powtarzam, przyjacielu Sancho, potrzeba, byś się golił przynajmniej co drugi dzień.	A gdzie się podziali pozostali żołnierze?	Biedny męczennik oni go tam uśmiercą.	Ciotusiu! Zrobimy tak!	Hej! a wy już jakby z tamtego świata gadacie. Cóż to jest?	Każę waszej książęcej mości związać w tył ręce, tak będzie wygodniej.	Kocha, czy tak?	Mr. Barnes jest niezmiernie miły i uprzejmy. Oto popatrz, jaki mi złożył podarek!	No i cóż, mój drogi, co powiadasz?	O, ona chce. Często mi mówiła, że chętnie by widziała, aby się Jan ożenił, zanim przyjdzie jej ostatnia godzina. Robi zawsze napomknienia	O, śmierć jest w moim domu!	Połóż się spać, Jojne	Spróbuj się trochę zdrzemnąć, mamusiu, a nim się spostrzeżesz, znajdziemy się już w Chicago.	Tak	Wolę panią uprzedzić moje dzieci, jak ich nazywam dodała pani Verdurin, z miną dumnego przerażenia.	A dokąd oni jadą?	A kto da świadectwo, że to prawda, póki klasztor oblężony?	Albo łapiących za ogon miljon	Ależ twój dziad, a mój ojciec, mieszkający z bogami, Amenhotep, był arcykapłanem i posiadał rozległą władzę w kraju.	Amra, syn Warory z Suratu, lecz w stolicy maharadży nadano mi inny... tytuł!	Ano, chodźże!	Byłabym dla ciebie przeszkodą?	Chciałbym jednak wiedzieć, gdzie przebywa	Cierpieniem zmożony i upokorzony ogromną przegraną.	Czemu?	Czy byłeś może w pobliżu grobu Hossego Williamsa?	Imię	Ja? ja będę najłatwiejszym!	Jacek z kancelarii!	Jutro rano. Ale przenocuję w hotelu.	Już cię teraz dokończę, tyś mój, mój... mój...	Lepiej ty powiedz!	Ma suchoty! dodał ktoś trzeci.	Mam obowiązki ale gdzie ty iść zamierzasz?	Mości księżulku, a lubisz ty kije?	Niech jeno da zakładników.	No, ale czego to ma dowodzić?	Odmawiasz?	Oj oj oj!	Ona mnie łagodzi w inny sposób, uspokaja	Ona także mi wierzy Kiedy ja też pana zobaczę?	Podrwili boćwinkowieboćwinkowie zawołał Zagłoba.	Poświęcenie, Przyjaźń, Kłamstwo dlaczego. skłamałeś?	Proszę za mną	Przysłał rachunek?	Pójdziemy, gdzie chcesz mam parę godzin czasu.	To idziemy.	To straszne być ubogą!	Weź stajennego.
O! Konopka już dawno zrezygnował!... Ale słuchajże dalej. Więc ów Holmfels, człek światowy i grzeczny, a tobie bardzo życzliwy, pogadawszy ze mną jaką godzinę, także mnie doradził, żebym sam szedł do prefekta. Więc poszedłem. Prefekt przyjął mnie uprzejmie, prosił siedzieć, nagadał mi dużo ładnych rzeczy, ale co się tyczy ciebie, powiedział mi te słowa: „Kiedy pan Nieczuja zemknął, to dobrze dla niego, ale na żaden sposób nie może być koniec na tym, bo my go musimy poszukać sądownie, a kiedy go dostaniemy, to proces pójdzie swoją drogą. Miło by mnie było, gdybym mógł panu o tej sprawie inną dać wiadomość, ale na nieszczęście, nic ja tu sam nie decyduję, tylko litera prawa”. Kiedym to powiedział Holmfelsowi, rzekł tenże: „Wszystko to być może, jednak ja nie radzę powracać. Co się zaś tyczy łaski, to fałsz jest, co mówi prefekt. Prawda, że cesarzowa-królowa nie może przebaczyć, nie wiedząc, co ma przebaczyć; ale może wydać rozkaz do urzędu, ażeby rzecz ta była puszczoną w zapomnienie. Tu już coś przyszło z Wiednia względem tej sprawy; dzisiaj mi o tym powiadano, ale nie mogłem się jeszcze dowiedzieć, co właściwie. Słuchaj, waszmość: jedź teraz do Bóbrki i opatrz tam gospodarstwo pana Marcina; ja tu tymczasem się dowiem o wszystkich szczegółach tego procesu, a kiedy wrócisz, podamy prośbę do tronu, a ja wskażę drogę do skutecznych instancyj. A choćby ci przyszło i samemu pojechać do Wiednia, to i to niewielka już rzecz. Już my to jakoś zrobimy”. i oto go masz.	W to się nie wdaję, bo to dopiero zobaczymy, jeśli coś można zobaczyć... bez oczu. Tymczasem są to po prostu niedołęgi. Ursus zadusił Krotona, bo ma członki ze spiżu, ale to są mazgaje, przyszłość zaś nie może do mazgajów należeć.	Gdybym ja sam wiedział w kim? Ale ja nie wiem nawet dobrze, jak jej imię: Ligia czy Kallina? Nazywają ją w domu Ligią, gdyż pochodzi z narodu Ligów, a ma swoje barbarzyńskie imię: Kallina. Dziwny to dom tych Plaucjuszów. Rojno w nim, a cicho jak w gajach w Subiacum. Przez kilkanaście dni nie wiedziałem, że mieszka w nim bóstwo. Aż raz o świcie zobaczyłem ją myjącą się w ogrodowej fontannie. I przysięgam ci na tę pianę, z której powstała Afrodyta, że promienie zorzy przechodziły na wylot przez jej ciało. TęsknotaMyślałem, że gdy słońce zejdzie, ona rozpłynie mi się w świetle, jak rozpływa się jutrzenka. Od tej pory widziałem ją dwukrotnie i od tej pory również nie wiem, co spokój, nie wiem, co inne pragnienia, nie chcę wiedzieć, co może mi dać miasto, nie chcę kobiet, nie chcę złota, nie chcę korynckiej miedzi ani bursztynu, ani perłowca, ani wina, ani uczt, tylko chcę Ligii. Mówię ci szczerze, Petroniuszu, że tęsknię za nią, jak tęsknił ten Sen, wyobrażony na mozaice w twoim tepidariumtepidarium (łac.)	To się przyznam to się przyznam, ale przynajmniej nikt się nie będzie wyśmiewał ze mnie.	Księże proboszczu, to zdaje mi się wcale niezłe, jeżeli raczysz czytać głośno, sądzę, że wszyscy posłuchają radzi.	Tak bardzo nam przykro, że właśnie Alberta, a nie kogoś z nas, spotkała ta nieprzyjemność. Właściwie to była moja kolej i ja powinnam była zejść do tunelu, ale ja się boję robaków, więc mnie zwolnili. Szukaliśmy skarbu.	To Chmielnickiego gwiazda! Cud! Cud! Znak widomy!	Chodźmy, chodźmy. Patrzcie jak to już miesiąc wysoko. Pogoda na jutro, wyiskrzyło się, a widno jak w dzień. Ketling o afektach gotów wam całą noc prawić, ale pamiętajcie, kozy, że on zdrożony.	Mój Boże, ministrowie, mój drogi panie!... Nikt wówczas nie chciał przyjmować ministrów. Choć byłam jeszcze bardzo mała, przypominam sobie, jak król prosił mojego dziadka, aby zaprosił pana Decaze na redutę, gdzie ojciec miał tańczyć z księżną de Berry. „Zrobisz mi przyjemność, Florymondzie”, mówił król. Dziadek, który był trochę głuchy, usłyszawszy „de Castries”, uważał prośbę za zupełnie naturalną. Kiedy zrozumiał, że chodzi o pana Decaze, miał chwilę buntu, ale skłonił się i napisał tegoż samego wieczora do pana Decaze, błagając, aby mu uczynił tę łaskę i zaszczyt i przyszedł do niego na bal w przyszłym tygodniu. Bo ludzie byli grzeczni, drogi panie, w owym czasie; a pani domu nie poprzestałaby na tym, aby przesłać komu bilet wizytowy, dopisując ręcznie: „filiżanka herbaty” albo „herbata tańcująca”, albo „herbata z muzyką”. Ale, o ile znano grzeczność, znano i impertynencję. Pan Decaze przyjął zaproszenie, ale w wilię zawiadomiono wszystkich, że dziadek, czując się cierpiący, odwołał redutę. Był posłuszny królowi, ale nie oglądał u siebie na balu pana Decaze... Tak, proszę pana, przypominam sobie bardzo dobrze pana Mole; był to człowiek wielkiego dowcipu (dał tego dowód, przyjmując pana de Vigny w Akademii), ale był bardzo uroczysty; widzę go jeszcze, jak schodzi na obiad u siebie w domu z cylindrem w ręce.	To, co pan słyszy. Rozwodzi się i wychodzi za mnie.	Wówczas powinienem był dostać krzyż! trzeba było kuć żelazo, póki było gorące i póki nasz łaskawy władca pragnie tej śmierci. Byłem wówczas niezdara; jakoż, uzbrojony tymi doświadczeniem, ośmielę się radzić Waszej Ekscelencji, aby mnie nie naśladował dzisiaj. (Porównanie to wydało się hrabiemu wysoce niesmaczne; musiał się powstrzymać, aby nie kopnąć Rassiego. )	O! biada nieszczęsnej mej głowie!... żona moja widocznie przeskrobała straszliwie; myślą, że jestem jej wspólnikiem i razem z nią karać mnie będą: wygada się, przyzna, że zwierzyła mi się ze wszystkiego; kobieta to zawsze kiepska głowa! Do pierwszego lepszego lochu!... tak! noc tylko mignie, a jutro pod koło lub na szubienicę! O! Boże mój, Boże! ulituj się nade mną!...	Jesteś pewien że wolno tak po prostu zaproponować tej kobiecie trzydzieści tysięcy franków na komitet wyborczy jej męża? Jest aż tak podła? Jeżeli się nie mylisz, to trzy tysiące powinny w zupełności wystarczyć.	Nie wiem ani też nie chcę wiedzieć! Ma się rozumieć, że jestem wam wdzięczny za ocalenie i inne wyświadczone mi przysługi, ale chciałbym, żebyście zrozumieli, że im prędzej odwieziecie mnie do Nowego Jorku, tym większa czeka was nagroda.	Gdybym wiedział, że wasza świątobliwość taką zrobisz mu ofiarę, podałbym wam maczugę, a nie kadzielnicę. Ten krokodyl to najnieznośniejsze bydlę w całej świątyni... Raz porwał dziecko...	Ba, King nie znosi Towarzystwa Historii Naturalnej, dlatego że jego prezesem jest mały Hartopp. Wszystko, co się robi w budzie, powinno być ku większej chwale Kinga Ale swoją drogą, skończonym osłem trzeba być, żeby myśleć, że my w naszym wieku zaczniemy wypychać ptaki jak jakie mikrusy.	To rozumiem Więc, on mieszka u ojca, przy Alei Kosynierów 6. Ten duży, czerwony dom. Wie pan?... Drugie piętro. Tylko niech pan nie szuka na drzwiach nazwiska Stawski. Jego ojciec nazywa się jeszcze poprostu Zalcman. Za dwa dni Stawski przyjedzie i wówczas niech pan doń wstąpi. No, a teraz nie ośmielę się pana dłużej zatrzymywać, bo i mnie obiad stygnie.	Jeśli atoli powiadasz, że zawsze niemal jawi się coś nieoczekiwanego, przyznajesz sam możliwość czegoś, przed czem nie może się uchronić nie przewidzić tego.	Słuchaj, Elizo nie mogę zdobyć się nawet na to, aby nazywać cię Lizką spytał z bezradnym uśmieszkiem najwyższej rozpaczy, patrząc w prześwietlone wieczornym seledynem wrześniowe niebo. Już chłód wiał od dalekich łąk, na które kopiec imienia pewnego prawie zapomnianego narodowego bohatera kładł szmaragdowo-błękitne cienie. Tu ziemia dyszała jeszcze żarem dnia. Straszliwa tęsknota przytłoczyła ich oboje. Jakże piekielnie zazdrościli rojowi zapóźnionych (czemu? we wrześniu?) komarów, wirującemu w tanecznych podskokach na tle gorącego wnętrza żółkniejących „krzów” rokity. Zazdrościli całemu rojowi, a nie pojedynczym komarom żyć w wielości, nie być sobą, oto do czego doszło. W wieczornym powiewie długoiglaste sosny syczały cicho. Zamknąć wieczność w takiej chwili i już nie istnieć.	Pięknie dzisiaj wyglądała. Gdybym miała żyć długo, chcia­łabym się zestarzeć, jak ona. Ale wolałabym nie. Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita. Nie uważasz?	Cóż, jeśli nadal jest na wyspie, to niemożliwe, żebyśmy go nie znaleźli.	Dobra moja pani czy nie mogłabyś mi powiedzieć, co się stało z jednym z moich przyjaciół, którego zmuszeni byliśmy zostawić tutaj przed dwunastoma dniami?	Tak, to nasza młoda internistka	Naprawdę?! To był Sulisław z Żegnańca? Między rycerstwem jest kilku Sulisławów...	To musiały być ładne mundury?...	To samo napiszesz do niego, a my już w tym, żeby przyjechał na wskazane miejsce. Podetrzemy pod niego gdzieś ta na Cejlon, zatrzymamy się w jakim Bombaju...	Wiem żeście w prawie biegli i niedarmo lat parę strawiliście w Bononji ale ja moje prawo mam zapisane, tu, w piersi, nie znam innego nad nie. Obrażony, skrzywdzony, nie wyjdę ztąd inaczej, jak pomszczonym.	Gadaj, co się stało?...	Słuchaj, Antoni, a przysięgniesz mi, że chłopiec nie umrze?	Tak, panią Bonacieux, o której schronieniu kardynał nie mógł się dowiedzieć.	Za granicę?... Ależ ja na to czekam przeszło miesiąc.	Ale gdzie go ubezpieczyć? Tu go trzymać nie możem, bo tu, u licha, wojna domowa wybuchnąć gotowa	To może być godne Homera	Zanim opuścimy na dobre las, mam nadzieję, że nie pogardzicie filiżanką mleka.	Wtedy Polacy wyślą niezawodnie od siebie posłów do księży owa partia w klasztorze, która dawno się chce poddać, pod wpływem przerażenia ponowi swe usilności, i kto wie, czy nie zmuszą przeora i opornych do otworzenia bram.	Muszę zobaczyć, co się tam dzieje!	Nazywa się Wawel.	Uspokoiłam się weselsza jestem.	My byśmy tego nie umieli zrobić, Ada?...	Więc dobrze, zgadzam się	Ja doprawdy nie wiem	Ja wraz z trójką mych synów zabawiliśmy się w żeńców!	Wierzę ci, Karl, bo komuż ja będę wierzyć, jeśli nie tobie!	Zdaje mi się żem tego głodysza van Tinena dziś tu widział	Ależ Schultz przekonaniem nie może sprzyjać naszej sprawie.	No, już my nie będziemy ruszały, my wysłuchamy cierpliwiej, nawet z prawdziwym współczuciem.	Co ty za czort?	Czemu się pan mną interesuje? Jaką wartość przedstawia dla pana moja powolność?... Czemu dajesz mi wszystko? Jakie pan ma w tym wyrachowanie?	Ale jeszcze diabelnie wcześnie mam projekt. Pojedziemy do „Mascotty”. No?	Dla siebie nie masz żadnej prośby?	Otóż siostra kocha ją tak bardzo, że przyrzekła złożyć jej w darze dziesięć tysięcy pod pewnym warunkiem.	Nie każdy jest świnia, choć bywa bez chleba.	Jakie siły stawia pan w tej walce naprzeciw siebie? Z jednej strony społeczeństwo całe, zorganizowane doskonale, zadowolone z tego, co jest, i gotowe przeto bronić istniejącego stanu wszelkimi siłami, a z drugiej?	Prawda, późno ale mnie wstrzymano interesem niemiłym a ważnym.	Takiej jak moja Helenka...	Jak uważasz, tak zrób, twoja w tym głowa.	Bardzo mi na tym zależy.	Ależ... bo cię aresztowano, bo zostałeś wtrącony do więzienia.	Tak, będę pracowała. Wstąpię do teatru!...	No, no! A za cóż wy do tej Ameryki pojedziecie? Macie gdzie pieniądze schowane?	Warna, Warna! do Warny z kupcami pojechał.	Zaprzęgą nas do pługów i każą nam uprawiać krainę wygnania!	Bo jestem „na dzielnicy”.	Ludzie, trzymajcie mnie Ogniem, żelazem wypalić czarną zarazę! Raz na zawsze!	Ust. Raz jeszcze ust mi daj!	A czy dobre?	Bardzo piękne.	Czy mam spróbować?	Po prostu, zła jestem.	No, już dosyć Niech każdy siądzie na swoje miejsce.	Dobrze panie prezesie.	I ja tobie. Już pójdę.	Panie doktorze pańskie kwalifikacje na stanowisko naczelnika wydziału prawnego są doskonałe. Z kilkuset kandydatów wybrałem pana.	Pozostała minuta i w minutę później stał już wyprostowany przed królem.	Cóż zatem chcesz zrobić z tym listem? zapytał Porthos.	Kontraktujesz pan pszenicę na pniu? spytał ktoś z sąsiadów.	Już minęli zakręt...	Tak!	Trzy razy mogłeś ją chwycić, trzy razy umknęła ci z rąk, ciemięgo przeklęty	Wasza królewska mości, musimy tak zrobić	Czego on chce właściwie od ciebie?	Jakie pan daje warunki?	Jakoś leci! Trzeba tylko trochę miłosierdzia.	A niech no pan przeczyta.	Ewa idzie... z tobą?	Kobieta demoniczna	Możnaże tam wysiedzieć?	Musisz, powinieneś.	Od ciotki Miriam.	Okrutnie i pałace umocnione, prawie w fortece pozmieniane	Albo miejsce, albo	Czemu?	Ksiądz	Mam jechać?	Ojciec spytała Eliza drżącym nieco głosem.	Osiemnaście.	Proszę...	Skąd?...	Spójrz, Jurku, spójrz!	Z głębi kramikakramika
Powiedziałem tobie jeszcze u siebie w domu że konkur taki, jaki ty rozpocząłeś i teraz kontynuujesz, należy uważać za małe nieszczęście. Teraz, oglądnąwszy tych ludzi z bliska, a nadto nasłuchawszy się na noclegu dosyć powieści o pani Strzegockiej, nie tylko nie zmieniam mojej dawniejszej opinii, ale może bym jeszcze do niej co dodać potrafił. Wprawdzie ja sąd mój o niej wydaję tylko ze słów kilkunastu z nią wymienionych, ale żebym jeszcze i tysiąc najsłodszych o niej usłyszał, to gorycz pierwszych zawsze podobno czuć będę. Zosi twojej nie znam; na oko zdaje się to być ciche i potulne dziecko i pewno tak jest w istocie, chociaż to po niedobrych rodzicach zwykle niedobre bywają dzieci. Ale, bądź jak bądź, rzeczy tej tak na wieki zostawić nie można; dałeś dowody dostateczne, żeś im jest przyjacielem i że gotów jesteś życie położyć dla Zosi; ozdrowiałeś zupełnie; cóż myślisz dalej?	Hm! to nas i tyle nie będzie. Jak waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?	Niech mię Bóg strzeże i zachowa abym miała obmawiać kogo i odbierać sławę bliźniemu! ale widziałam, widziałam na własne oczy, jak Wanda szła od strony parowu z panem Gaczyckim po jednej stronie, a panem Przybyckim po drugiej taka poczciwa, taka dobra panienka, i takich rodziców córka, a tak się gubi! Mój Boże! co to za świat teraz!	Dla Boga! Co słyszę! Patrzcie się! Mnie to czasem po głowie chodziło, ale powiedzieli mi, że ten się zwie Mellechowicz, więc myślę sobie: no, to nie tamten, a że Azja, to u nich imię powszechne. Tyle lat go nie widziałem, nie dziw, żem nie był pewien! Nasz był dość szpetny i przysadzisty, a ów jest chłop gładyszgładysz (przestarz.)	To mnie wcale nie wzrusza, księże! Pisma owe nic widać niewarte, a samo wyrażenie jest haniebne. Niepowodzenie przypisać musimy jeno chwiejności przywódcy, który zapłacił za to głową. Ale sprawa nasza nie przestała być przez to słuszną i sprawiedliwą. Ludzie uczciwi pozostają takimiż, choćby ulegli przemocy łotrów!	Ślicznie mówisz, jak mi Bóg miły, ale powiedzże już raz, jakie to lekarstwo?	Nigdy nie będziemy mieli tak miłego pastora, jak pan Allan Przypuszczam, że tej zimy będziemy mieli tylko zastępców, a połowa niedziel minie w ogóle bez kazań. A ciebie i Gilberta nie będzie... bardzo będzie smutno.	To pewne. Ale pójdę już do mojego obserwatorium, bo inaczej Francuz załatwi wszystko, a ja nie zdążę dowiedzieć się, jaka to suma.	Jest moją, ale myślę, że wkrótce będzie naszą.	Nie widzisz to halabardników, jak porządek czynią? O, jaka szeroka droga zostawiona środkiem na przejazd!	O kurczę, rzeczywiście! A myśmy się tu pocili jak dwa barany! Niech to diabli! Nie ma co, musimy tu przyjść w nocy. Taki kawał drogi. Będziesz mógł wyjść z domu?	A będzie i dziesiąta, ale teraz siódma.	Co innego małżeństwa polityczne, a co innego małżeństwa dla pieniędzy z człowiekiem, którego się nie kocha To gwałt zadany najświętszym uczuciom.	Jeśli się nie mylę byliśmy razem w Salem House. Poczciwy to był chłopak.	Mylisz się, ponieważ nawet najśmielszą myślą nie potrafisz ogarnąć Królestwa Bożego. Nie widzisz go i nie rozumiesz. Zastanawiałeś się kiedy, czy twoja żarliwość jest wyrazem woli boskiej, czy też przeciw niej się obraca? Zwycięstwo prawdy przyśpiesza czy przeciw zasadom prawdy się buntuje? Nasza to, chrześcijańska żarliwość czy też obca nam z ducha, heretycka i wroga? Z żarliwością, mój synu, dzieje się tak, jak z każdą ludzką rzeczą, iż nie istniejąc sama w sobie, w oderwaniu od skłóconych spraw świata, może swoją gwałtowną siłę obrócić zarówno ku dobremu, jak i ku złemu, raz prawdzie służąc, a kiedy indziej przeciw niej kierując swoje działanie. Jesteś chrześcijaninem?	Razem to niedość, żeby się czuć bardzo, bardzo nieszczęśliwą.	A więc ten Anglik to może jakiś człowiek wdzięczny waszemu ojcu za jakieś dobrodziejstwo, o jakim ojciec sam dawno zapomniał, i oddał państwu przysługę pod taką przykrywką?	A za to, że cię zbili...	Duszek!.. To miniatura ducha...	I znowu... oczywiście, Canniff, Toncey i Barnes. Już pani gotowa? Canniff, Chicago. Proszę doczepić mój prywatny wagon „Konstancja” z Santa Fe w przyszły wtorek po południu do specjalnego pociągu nowojorskiego, a w Buffalo podać go N.Y.C. celem odstawienia do Albany. To dla Tonceya.	No, kończ-że już to czesanie, Marylko	Skąd wezmę? Ukradnę! Co cię to obchodzi?	Tak będzie! W sednoś waćpan ugodził!	To i dobrze.	To może jacy przejezdni?	Waćpan do mnie w jakim charakterze to mówisz?	Zdaje mi się jednak że niekoniecznie trzeba być starym wilkiem morskim, jak pan twierdzisz, aby znać dobrze swoje rzemiosło. Oto na przykład nasz drogi Edmund, bierze się za dowodzenie tak, jakby nie potrzebował niczyjej pomocy.	„Tkaj nam natychmiast lekkie suknie do tańca. Nie możemy się ruszać w tych sztywnych spódnicach i giniemy z gorąca. Ale musisz zwilżyć nić śliną pajęczą, bo inaczej się urwie, i tkając, wrobić w materię kwiaty, które rosły w ogniu, śpiesz się, gdyż inaczej zginiesz”.	Połowiczność tu niemożliwa! System hrabiego Barskiego doprowadziłby sam przez się do unicestwienia wystaw. Bez wytworów i udziału tych mas nasze wystawy przypominałyby karnawał, na który zjechalibyśmy się z końmi i inwentarzem dla własnego użytku. Zabaw byłoby bez liku, ale nic nadto. A nagrody? Zapewne, sypałyby się. Gdybym wystawił swoje stare palto i zdeptane kalosze, dostałbym złoty medal na pewno.	A znowu dziś, inom wybiegł z rana przed wrota, patrzę ku Modlącej Królewnie, moi ludzie... a to co nowego? Ktoś stoi na szczycie. Z takiej dalekości nie mogłem nic rozeznać, więc biegnę w te pędy ku skałom, bo odkądeście mi powiedzieli o tych wielkich rzeczach, wciąż ino się trapię i wszystkim się niepokoję. Łaska boska, że mam oczy bystre, poznałem rycerza ze Żlebu, zanim on mię dojrzał. Rękoma się od jasności zasłonił i rozpatrował się pilno a długo na wsze strony. Tedy pomyślałem, że was muszę prosić, abyście mnie ze sobą brali, ilekroć idziecie do jaskini.	Miałabyś pani słuszność gdyby pozostawała mu jaka droga inna nad wycofanie się, po wszystkich popełnionych niedorzecznościach; ale cóż miał począć?	Rozumiem sprawa jest zbyt wielkiéj wagi, abyśmy nie mieli dla niéj narazić się choćby na potwarze. Idzie o odzyskanie dusz, o utrzymanie się na stanowisku w tém dawném ognisku ohydnéj herezyi Lutra. Mamy narzędzia, puścić je z rąk dla skrupułów byłoby grzechem; raczéj jedną zgubić duszę, niż poświęcić ich tysiące...	Nie ma pan za co dziękować. Myślę przede wszystkim o interesach przedsiębiorstwa. I właśnie dlatego uważałbym, że zasługuje pan na inne, lepsze i lepiej płatne stanowisko.	Jego przewielebność ksiądz biskup Tomicki, jego przewielebność ksiądz biskup Krzycki, jego wielmożność pan hetman Tarnowski, pragną się pokłonić najmiłościwszemu panu.	I cóż tam słychać na szerokim świecie?	O Boże! Tak, na tym się skończyło.	Oj, prawda, prawda! Człek by się bił dzień i noc.	Przychodzimy zaś w sprawie pogłosek, które jakoby szanowny pan rozpowszechnia o szanownym panu Norskim, a które uwłaczają jego honorowi.	Zatem żeni się pan, panie Ochocki?...	Och, ja nie o tym myślałem Naturalnie, że jestem szlachcicem; ale Ricardo przywiązuje zbyt wiele wagi do społecznego stanowiska. Mam co innego na myśli; więc na przykład	Do rodziny Mac Donald Daje jej trzysta franków rocznie dochodu, ale sądzę, że nie ustąpiliby Staffy za żadne pieniądze.	I ja tak sobie myślę: czemu by nie w Warszawie?	Jest on podrobiony.	Myśmy dopiero u początku naszej przyjaźni, Dorianie Do widzenia. Spodziewam się zobaczyć cię przed wpół do dziesiątej. Nie zapominaj, że śpiewa Patti.	Na miłość Bożą widzicie że ja nic złego nie myślę.	Na ten najczulszy nerw w kobiecie: nerw ciekawości.	Nie rozumiem, dlaczego tak wnosisz mogłabym i ciebie i innego nie kochać. Szanuję cię, jestem dla ciebie siostrą, ale miłości ku tobie nie mam.	Odpłacim się jeszcze w sposobną porę!	Oni się już i tak śmieją	Raczą panie usiąść albo może na górę...	Szczególna ochota! zamiast do magazynów i Hersego, jechać do kapłanów!	Tak absolutnie wszystko, mówiłem o tym panu notariuszowi, jak tu szliśmy.	Tak mi się zdaje, kapitanie.	Wiesz przecie, Andrzeju że u nas w całym domu nic podobnego nie ma; nasza mama, choć jej minęło lat pięćdziesiąt, trzyma się prosto i nie używa nigdy ani fotela, ani podnóżka.	Więc ożeń się z nią!	A bo naprawdę zdzierał!	A po co?	A rzeczywiście, masz przecież dobrą pamięć.	A waćpan co uczynisz?	Aha! Arletka	Ani trochę	Bess!	Chwalcie łąki umajone.	Ciastka cukiernicze.	Co? coś zabawnego?	Coś ty oszalał?	Czego waćpanowie tak pokrzykujecie?	Czy sir Karol otrzymywał poprzednie listy, pisane takim charakterem?	Dlaczegóż już pozbawiłem, wszakże Piotrowicz może ją opowiedzieć z początku.	Dobrze.	Dziękuję panu. Do widzenia.	Ej, nie łżyj człowieku, ej, nie łżyj! Daleko sięga nasza partia i długo ona pamięta!	Gdzie?	Głupiaś!... głupiaś!... głupiaś!...	Ha, nie mogłeś ich utrzymać, bo poczuły stajnię... Ładny woźnica!	Jakże działa ten mieczyk, jeżeli wolno zapytać?	Któż ma mówić o tym Stefanowi?	Macie jakiś ładunek?	Nie przystoi ci?	Nie, mój ShyloczkuShylock rzekł po cichu Lousteau do Lucjana.	Nie, nie śpię. Zwycięzca...	Nie. Zostaniesz. Póki ja zechcę!	Niech sobie myśli zdrów! My, sikhowie loodhiańscy nie zaprzątamy sobie głowy mądrościami. My walczymy!	Noga moja więcej tam nie postoi	O tak	Pani tak dobrze włada francuskim?...	Podług rozkazu: kazałem ich powiesić.	Postępki wszelkiego rodzaju?	Poszukajże tej szklanki, moje dziecko! Może tutaj gdzie ta szklanka stoi! Trzeba panów przekonać o twej niewinności...	Posłusznie melduję, panie feldkurat że już go raz wyrzuciłem.	Pozwolił?	Profesora Wilczura.	Rekuzę? Któż śmie dawać rekuzę, kiedy ja już dawno przyrzekłem?	Tak. Wszystkie.	Ten szlachetny podprokurator spalił ów list?	Wiemy już o tym w Kiejdanach!	Wiesz przecież, że nigdy nie są zamykane. Odejdź!	Zalizali (daw.) pytała spuszczając oczy Jagienka.	Zgadnij!...	Zniżyć żagiel, chłopcze! Zniżyć!
Ależ zmiłuj się! Czyż to jest godny rozumnego człowieka argument? Czy godzi się tam sądzić z samego podobieństwa, gdzie są pewne datadata (łac.) dziś popr. forma M.lm: fakty.?... jednak. zdawało mi się, że Michałowskiemu tak od razu nie podobał się dom ten, że nawet byłby wolał, aby mnie jeszcze raz odmówiono i abym przecierpiał takie nieszczęście, niż abym się wiecznym węzłem wiązał z taką familią. Ja zaś, lubolubo (daw.) stały, niezmienny. przywiązaniem przylgnąłem do Zosi, że gdyby i dziesięcioro tyle złego było mi się zjawiło w tym związku, ile go było w istocie, to byłbym się już z drogi mojej nie cofnął. Cofać się nie kazał mi i Michałowski, o to tylko chodziło pomiędzy nami, że on chciał, abym deklarację uczynił zaraz, ja zaś, wlazłszy już raz na drogę kunktatorską, a do tego nie będąc pewnym w rzeczyw rzeczy (daw.) całkiem, zupełnie. jeszcze nie miałem ochoty do tego. Spieraliśmy się tedy o to długo i szeroko, ale na koniec, chcąc nie chcąc, ja ustąpić musiałem i przyzwoliłem na zrobienie oświadczenia najdalej do dni kilku, a już z chęcią na ofiarowanie się Krzysztofa, iż on będzie mi w tym pośredniczył.	Znam cały Paryż Zatem dla braku dziesięciu czy dwunastu tysięcy miałeś się zabić. Jesteś dziecko, nie znasz ani ludzi, ani świata. LosLos człowieka wart jest tyle, na ile go sam szacuje; ty cenisz swą przyszłość na dwanaście tysięcy, otóż ja z miejsca kupuję cię za wyższą cenę. Co do uwięzienia szwagra, to błahostka. Jeśli ten zacny pan Séchard zrobił odkrycie, będzie bogaty. Ludzie bogaci nie siedzą nigdy w więzieniu za długi. Nie wydajesz mi się zbyt mocny w historii. HistoriaSą dwie historie: jedna urzędowa, kłamliwa, ta, której uczą, historia ad usum delphiniad usum delphini (łac.)	Nie powinna pani o tym wiedzieć. Ma pani to, co ja opisałem pod nazwą „albuminurii psychicznej”. Każdy z nas miewał, w trakcie jakiejś niedyspozycji, porcję białka, które lekarz co żywo utrwalił przez to, że zwrócił nam na nie uwagę. Na jedną chorobę, którą lekarze leczą swymi medykamentami (twierdzą przynajmniej, że im się to zdarza czasem), wywołują sami dziesięć chorób u osób zdrowych, zaszczepiając im ten czynnik chorobotwórczy, tysiąc razy jadowitszy od wszystkich mikrobów, mianowicie myśl, że się jest chorym. Takie przeświadczenie, potężnie działające na naturę każdego z nas, jest szczególnie groźne u nerwowców. Powiedzcie im, że okno, w istocie zamknięte, otwarte jest za ich plecami, zaczną kichać; każcie im uwierzyć, że im wsypano magnezji do zupy, dostaną biegunki; powiedzcie im, że kawa była mocniejsza niż zwykle, nie zmrużą oka całą noc. Czy pani myśli, że nie wystarczyło mi zobaczyć pani oczy, usłyszeć sposób mówienia, co mówię, ujrzeć pani córkę i wnuka, który jest do pani tak podobny, aby zgadnąć, z kim mam do czynienia?	Właśnie, że wszyscy, wszyscy patrzą na tę potęgę, a nikt nie stanie przeciw nim widomie Ten Ladislaus koronował się, papież na to zezwolił, Jan luxemburczyk słabo się opierał, bo i to niedołęga, a mógł był ten szmat ziemi co Ladislaus zabrał, do Czech przyłączyć. W cesarstwie nie wiedzieć do kogo się udawać, gdy tron rozdwojony między Fryderyka austryackiego i Ludwika bawarskiego: jedność niemiecka się chwieje, a jedność polska pod Ladislausem wzrasta. Nam więc, nam trzeba stanąć teraz na czele tej jedności germańskich ludów! nasza potęga powinna im zastąpić cesarską i stać sie silną całemu światu. My, jako zakon pochodzący od najpierwszych wojowników chrześcijańskiego świata, powinniśmy światu całemu przewodzić, nam powinny trony wszystkie hołdować! Tymczasem nędzne polskie książątko koronę sobie kładzie na głowę, a Zakon na czele ma taką głowę, która nic nie rozumie tego, jest tylko wielkim lejkiem, przez który wlewa się napój do beczki!	Cóż, jeśli nadal jest na wyspie, to niemożliwe, żebyśmy go nie znaleźli.	O! kwiecie błędnego rycerstwa, o jasny blasku oręża, chlubo i zaszczycie całego narodu hiszpańskiego! do Boga Wszechmogącego modły moje zanoszę, by ci, co się w jaki  bądź sposób opierać będą szlachetnemu zamysłowi twemu, aby trzecią odbyć wyprawę, nigdy nie mogli trafić do wyjścia w ciasnym labiryncie zamiarów swoich, żeby nigdy nie doczekali spełnienia najmniejszego ze swoich życzeń. Nie potrzebujesz już waśćka, jejmość gospodyni, odmawiać litanii do świętej Apolonii, niebo samo chce, aby dostojny Don Kichot nie zaprzestawał powołania rycerskiego. Przeciwko własnemu wykroczyłbym sumieniu, gdybym go sam nie zachęcał do okazania dzielności jego ramienia i męstwa niezrównanego, których nie może chować w domu, bo czekają na nie nieszczęśliwi, którym winien nieść pomoc, wyglądają ich wdowy i sieroty, kobiety i dziewice, których honoru nie może na szwank i niebezpieczeństwo wystawiać, opóźniając przybycie swoje, on, co jest przedmurzem i twierdzą ich cnoty, nie może znieważać praw tego dostojnego zakonu, przeznaczonego od Boga na ocalenie rodu ludzkiego. Śmiało! wielki Don Kichocie, naprzód! Śmiało! dziś lepiej niż jutro. Jeżeli ci brak czego do wykonania swych zamysłów, ja ci się chętnie ofiaruję ze wszystkim , co tylko w sile mojej i z całego serca gotów jestem własną osobę poświęcić i nie tylko za honor poczytałbym sobie być koniuszym u waszej dostojności, ale przyjąłbym jeszcze te obowiązki, jako najzaszczytniejsze i najpiękniejsze w świecie.	Cyt, cyt, kuzynie, nie tak głośno, nie budźmy nikogo. Oto oszczędności biednej dziewczyny, której nie trzeba niczego. Karolu, przyjmij je. Dziś rano nie wiedziałam, co to są pieniądze; ty mnie tego nauczyłeś; to tylko środek, nic więcej. Kuzyn to prawie brat; możesz pożyczyć od swojej siostry.	Jeżeli nie więcej Chcemy, ażeby przekonały się, że życie nasze nie jest łatwe. Toteż zostają tylko te, które naprawdę mają powołanie.	Ja tu jestem i przyrzekam ci, że cię nikt nie wypędzi; rozumiesz? Zostaniesz nadal i ty, i twoi przyjaciele. Już się wcale nie gniewam.	Tak, ale on został księdzem, kiedy już był w liceum. Widzieliśmy go, jak jechał na egzamin. To nie szkodzi! Ale proszę tylko pomyśleć, co by się stało, gdyby taki rektor został naraz księdzem.	Nie bój się, nie odjedzie cie.	No, nie są jeszcze po słowie, ale z pewnością nie ona będzie winna, jeżeli to nie nastąpi prędko.	A bo to nie Dominikowe nasienie!	Powrócę niezawodnie! Powrócę niedługo po to, by rozesłać skórę Shere Khana na Skale Rady. Nie zapominajcież tedy o mnie i powiedzcie wszystkim w całej dżungli, by również o mnie nie zapominali.	Widno, że może być, kiedy jest. Dziewczyna się przysięga, jako nie zmyśla. Człowiek urodzony między zwierzętymiędzy zwierzęty	Świat chrześcijański nawet się nie domyśla, co mu zagraża. Nasi królowie mówią: „To prostacy, rabusie, długo się nie ostoją” A my tu przyjeżdżamy i znajdujemy mądrych rządców, ludy posłuszne, księgi rachunkowe, ład, cesarstwo co się zowie! I jak się tu nie przerażać?	A cóż nam przeszkadza puścić się w drogę, czyż piętnastu mil nie da się przebyć nocą? Droga jest prosta, równina przed nami, nie ma więc obawy zabłąkania się.	Pani Heleno, ja nie mówię dlatego, że pani płacze. Już mi to może jest nawet obojętne...	Co takiego? Pójdź waszmość ku mnie, na słowo. Raczcie, panowie, nie zatrzymywać się król jegomość czeka; my się tam stawimy za chwilę.	Meciu! zaklinam cię, uspokój się Ty nie chcesz pojąć, że wszystkie majętności, cały ogół przechodzi epokę krytyczną, która dla nas specjalnie skończy się za dni kilka. Gdy ureguluję serwituty, natychmiast wezmę dziesięć tysięcy rubli i włożę w melioracją dóbr. Urodzaje wówczas poprawią się, długi spłacimy, a tymczasem sprzedamy drugą część lasu i wyjedziemy za granicę. Tam odżyjesz, będziesz znowu bawić się i błyszczeć jak niegdyś...	Była chwila zaburzenia, bolało ich to, że więcéj moim miejskim niż im ufano; rzucili się na miasto, aleśmy ich z Macronem ułagodzili i przywiedli do porządku. Poprzedzam Regulusa, który niesie od Senatu, z patrycyuszami, rycerstwem i ludem, powinszowania i dzięki.	Nie mógł drzwi otworzyć...	Nie pójdę z woma	Nie pomógłbym, ale zawdy chłopaka śmierć czekała.	Pierwszy toast wznoszę za zdrowie najjaśniejszego króla szwedzkiego, który pomoc przeciw nieprzyjaciołom nam daje i władnąc tymczasem tą krainą, nie wprzód ją zda, aż spokój zaprowadzi. Wstańcie, mości panowie, bo to zdrowie pije się stojący.	Nie ma czego jest to prawdopodobnie przedostatni dokument, jaki podpisałem.	Naturalnie że zostawię pani sumkę do połowy lipca Za to w lipcu stanowczo mieć ją muszę, gdyż inaczej grozi mi nieprzyjemność, na którą pani, o ile ją znam, nigdy by nie zezwoliła.	Czy pani myśli, że to będzie dla mnie kara?	King rządził się przez cały tydzień jak szara gęś, a teraz szuka zaczepki. Wiecie równie dobrze jak i ja, że gdyby nie bezustanne kazania Kinga, Beetle’owi kule ani nawet przez myśl by nie przeszły.	Że się spotkamy?	Mała niedyspozycja... Choroba morska zatrzymała mnie w kajucie. Zatoka Bengalska nie służy mi tak jak Ocean Indyjski. A jakże się miewa pan Fogg?	Za chłopa to zjecie, ale i za dziecko nie zrobicie...	O świcie upolował dzika, a napił się także. Wszakże ten żarłok nie może się powstrzymać nawet wówczas, gdy idzie o zemstę.	Ludzie co z Krakowa jadą, inaczéj mówią Wróżą że tam lada dzień coś wybuchnie. Sposobią się wojska choć niema nieprzyjaciela, ludzi ściągają i płacą. Księżna Agnieszka pokoju mężowi nie daje, aby sam jeden królował koniecznie.	Nie, mój kochany, to są fakta	Nie wiem tylko, czy będzie mógł przybyć, Henryku. Ojciec chce go zabrać do Monte Carlo.	No dobrze jak mus, to mus. Sześćdziesiąt gwinei i kwita. Masz waszmość na to mą prawicę.	A no zobaczym, da się to widzieć, rzekł naczelnik.	Wspominał, mówił, wiele przecierpiał, i teraz jeszcze nie stał się zupełnie taki jak wszyscy...	Hę! ona się gryzie? powiedz lepiej, że zagryzie młodą tę owieczkę, gdy ją tylko szponami swemi dosiądz potrafi. Oh! dostać się w ręce Bonie...	I to ostatnie słowo waćpanny?	O, to kutwa!	To długa historya, moja matko	Święty!... zaiste święty to mąż!...	Gdzież to kolega zostałeś tak poraniony?	Tak, bo skoro tylko stąd wyjdę, opowiem wszystko, opowiem, jakiego gwałtu użyłeś nade mną, jak mnie więziłeś. Ogłoszę o tym pałacu, przeznaczonym dla rozpusty; wysokie zajmujesz stanowisko, milordzie, lecz drżyj! Ponad tobą jest król, ponad królem jest Bóg!	Ale co się z nimi stało?	Nie, pani. Mój wspólnik wzywa mnie.	Nic tu nie masz do myślenia. Myślę ja, a ty masz robić, co ci każę.	Tak, ale ostrożność jest nakazana, a nadzór konieczny... Tamtędy płynie strumień złoty i rzeka srebra...	I cóż się z nimi stało?	Pragnąłbym przespać się, panie kapitanie.	Spodziewam się!	Znali się wcześniej?	A jakże się dowiemy, jeżeli ekscelencji powiodą się zabiegi?	Na pokładzie „Królewny Hanki” w awanporcieawanport	Bo mówi pan takie bzdury! Przecie pan jest rozsądny człowiek a plecie niedorzeczności. Niechże się pan sam zastanowi!	A gdyby pana przyłapano na tym?	To lepsze niż doły!	To prawda	Zrobiłem to bez przymusu.	A więc, panie Cyrusie zabierzemy się za przerabianie rudy żelaznej?	Ach, to wszystko. Mój mocny Boże!	Tylko w takim razie?... Ha, cóż robić, dziękuję i za to...	Drodzy moi, to słowo w słowo, jak ja. Przeczuciem tylko zachowałem uprząż. Hola, Bazin! połóż tu mój rząd nowy z siodłem, razem z siodłami panów.	Dobrze, dobrze a ja taniej pokażę dla dobrej kompanii, na małym przestając, byle koszta opędzić. No, idę teraz po wózek i zaraz wracam.	Zatem nieodwołalnie postanowiłem ożenić Stacha w tym jeszcze roku, nawet przed świętym Janem.	Ale prawda, jaka Lineta interesująca panna?	Chcieli wziąć fortepian od nas, ale wasz lepszy.	Nieszczęście! Tak! Tak! Deyma i Ubysz! Jak dziś pamiętam! A szło także o białogłowę.	Byłbyś asan istotnie zmartwiony? tak nazywano zwolenników pozbawionego korony Jakuba II oraz jego syna..	Dla kogóż?	Tak.	Tak?!...	Józka, zawołaj Kubę, niech założy kobyłę do wozu i wywiezie ich, gdzie chcą!	Idź! dam jej co chce, zabieraj ją i wywieź precz... jak najdalej, za granicę, za świat...	Ależ ja znam Tatry jak własną kieszeń.	Od czasu, jak mnie Tatarzy pana Kmicicowi pod Warszawą w niewolę wzięli	Ojciec mój był królem Paflagonii, a ja jestem jego jedynym synem!	Mózg mi pęka	Kiedy? jak?	Czyż wątpicie? moje słowo waży, jak cesarskie...	Pani sama... Gdzież ojciec?...	Bóg waści natchnął tą myślą!	Trzy dni	Kobiety zawsze są krańcowe!...	Ano, jestem	Kto mu pieniędzy da pojedzie razem z księciem, odbierze swoje i dostanie nagrodę, nagrodę dobrą!	Ojcze mój	Boże najwyższy! jakaż jej szkoda! jaka jej szkoda!	Dobrześ powiedziała	Grzech, Konflikt, Zemsta, Ojciec, Syn	Hrabiemu zawadza	Latawce?	Oj, nudzisz mamo!	Owszem	Sługa, Obyczaje	Z pewnością	Z powietrza!	Zostaje panu zdobyć ostatni stopień niech pan przestudiuje kodeks grzeczności, a będzie pan skończonym gentlemanem.
Pierwszy raz słyszę To znaczy, że jeżeli wam wypłacę trzy tysiące, to wam zaszkodzę, a nie pomogę, co?	To téż zobaczysz pan dobry okaz człowieka Znasz pan historyą nieszczęsnéj kampanii rosyjskiéj, nie potrzebuję więc o niéj wspominać. Mój Gondrin jest jednym z pontonierów Berezyny; pracował przy budowie mostu, po którym armia przeszła, i dla przymocowania palów wszedł w wodę do połowyciała. Generał Eblé, dowodzący pontonierami, znalazł wśród nich zaledwie czterdziestu dwóch dość kosmatych, jak mówi Gondrin, na to, by się takiéj roboty podjęli. A jeszcze generał dla zachęcenia ich sam wszedł w wodę, pocieszał, obiecywał każdemu tysiąc franków pensyi i krzyż legii honorowéj. Pierwszemu, który wszedł w Berezynę, kra ogromna urwała nogę. Ale ocenisz pan lepiéj trudności przedsięwzięcia po jego skutkach. Z czterdziestu dwóch pontonierów został tylko Gondrin. Trzydziestu dziewięciu zginęło w przeprawie przez Berezynę, dwóch zmarło nędznie w polskich szpitalach. Ten biedak dopiéro w 1814 r. powrócił z Wilna po restauracji Burbonów. Generał Eblé, o którym Gondrin bez łez w oczach mówić nie może, już nie żył. Ogłuchły, zniedołężniały pontonier nie umiejący ani czytać, ani pisać, nie mógł więc nigdzie znaléźć opiekuna ni obrońcy. Dowlokłszy się o żebraninie do Paryża, probował czynić jakieś starania w ministerstwie wojny nie o tysiąc franków pensyi, nie o krzyż legii honorowéj, ale o skromną emeryturkę, do któréj dwadzieścia dwa lat służby i nie wiem już ile odbytych kampanij dawały mu prawo, ale nie zwrócono mu nawet ani zaległych żołdów, ani kosztów podróży, nie mówiąc już nic o pensyi. Po roku bezowocnych próśb, zabiegów, po daremném wyciąganiu rąk do tych wszystkich, których niegdyś uratował, Gondrin wrócił tu znękany, ale zrezygnowany. Teraz zapomniany ten bohater kopie rowy po dziesięć soldów od sążnia. Przyzwyczajony do pracy w bagnach ma niejako monopol na zajęcie, o któreby się żaden robotnik nie pokusił. Szlamując trzęsawiska, kopiąc rowy po łąkach, zarobić może dziennie około trzech franków. Głuchota nadaje mu pozór smutny; milczący jest z natury, ale dusza w nim mówi. Jesteśmy dobremi przyjaciołmi i w dnie bitwy pod Austerlitz, imienin cesarza i klęski pod Waterloo Gondrin obiaduje u mnie i wtedy na deser ofiarowuję mu Napoleona w złocie, by sobie mógł za to wina na jakiś czas kupić! Zresztą cała gmina podziela szacunek, jaki mam dla niego i żywionoby go tu chętnie zadarmo. Jeżeli pracuje, to przez dumę. Gdzie tylko wejdzie, doznaje najlepszego przyjęcia; zapraszają go na obiad. Gdyby te dwudziestofrankówki, jakie mu daję, nie były opatrzone portretem cesarza, nigdy-by ich nie wziął. Niesprawiedliwość, jakiéj doznał, głęboko go zasmuciła; ale więcéj żałuje krzyża legii honorowéj niż pensyi. Jedna rzecz go pociesza. Gdy po wybudowaniu mostu generał Eblé przedstawił cesarzowi dzielnych pontonierów, Napoleon ucałował biednego Gondrina, który, gdyby nie ten uścisk, byłby już może umarł; a tak żyje jego wspomnieniem i nadzieją powrotu Napoleona; w żaden sposób w śmierć jego uwierzyć nie chce, a przekonany, że to Anglicy go więżą, zabiłby, jestem pewien, pod lada pozorem, najlepszego z aldermanów podróżującego dla przyjemności.	Jeżeli umie zachowywać się jak należy, to nic nie szkodzi. Nie mogę znieść kobiet koło siebie. Słabo mi się robi. To prawdziwe przekleństwo!	Miałam na myśli, że talent pisarski to wielka odpowiedzialność A mam nadzieję, że Ania rozumie to. Córka moja pisywała nowelki, zanim opuściła kraj. Teraz jednak zwróciła się do wyższych spraw. Mawiała zawsze, że zasadą jej jest: „Nie pisz nigdy ani wiersza, któregobyś nie chciała przeczytać na swoim nagrobku”. Dobrze zrobisz, Aniu, jeżeli się będziesz także trzymała tej zasady, o ile pragniesz się poświęcić literaturze. Chociaż oczywiście Elżbieta śmiała się zawsze, mówiąc to. Śmiała się zawsze tak wiele, że nie rozumiem, jak się mogła zdecydować, aby zostać misjonarką. Jestem szczęśliwa, że się tak stało... Modliłam się, aby się na to zdobyła... ale... pragnęłam, aby tego nie uczyniła...	Z prawdziwym panem wiadomo od razu, czego się człowiek ma trzymać, ale to była trudna sprawa. Kapitan nic a nic mnie nie obchodził, nie przymierzając jak i pan w tej chwili, panie Schomberg. Może pan teraz zaraz zapalić cygaro albo w łeb sobie palnąć	To przecież nie da mi zmrużyć oka.	Najlepszym dowodem prawdy słów twoich jest to, że tu jesteś i że przede mną stoisz. I wiesz, co ci powiem: położenie wasze jest straszne, droga w którąkolwiek stronę równie straszna, kto wie jednak, czy taki chłopak jak ty nie wyratuje z tej toni i siebie, i tamtego dziecka...	Ossoria to paniczyk, którego przez protekcję wpakowano do biura. Nic nie chciał robić, wreszcie prawie nie przychodził, tylko po pensję. Rudnicki dał mu dymisję, ten mu odpowiedział obelgą na żonę i teraz go może zabił dla dokończenia honorowego rachunku!	To drugie, tymczasowo, pozwoli pani, że przyszlę dziś... Mam kilka butelek wina tak doskonałego, że nie znajdziesz pani nawet u Fukiera... Jeden kieliszek do poduszki i bywaj zdrów!... Armatami nie zbudzą pani do rana...	Chwileczkę zaraz wam służę. Pawełku! wyglądasz imponująco. Wiesz, że to obrzydliwie z twojej strony przez tyle lat nie pokazać się nam... Już służę, tylko muszę jeszcze zatelefonować do krawcowej, bo mi tej nieszczęsnej żałoby na czas nie skończy. Wiesz, mamo, zdecydowałam się na koronki. Przepraszam was...	Prawda to mój Sancho wielką masz słuszność, aleć wszyscy, mój przyjacielu, nie możemy być mnichami, nie jedną drogą Pan Bóg wybranych prowadzi do nieba. Rycerskość jest także pewnym rodzajem religii i niemało jest w niebie rycerzy.	Mości panie Zagłoba, doszło już do mnie, żeś waćpan, chociażeś nie poseł, chciał mnie niewinnego z sejmu rugować, ale ja to waćpanu po chrześcijańsku przebaczam i promocją, jeśli kiedy będzie trzeba, służyć nie omieszkam.	A to dlaczego?	Czy to wy jesteście ta a ta z dziennika?	Jakże to?	Posłać się zaraz dowiedzieć tam, a człowieka takiego franta, żeby niby sprzyjając Dobkowi, ostrzegł go, aby sobie co najrychlej uciekał. Jeśli go tam nie ma, to wiedzą o nim i znać mu dadzą.	Z księciem Bordeaux to sprawa zupełnie inna...	Zresztą trzeba przyznać, że strawa jest tam doskonała Nie znam domu, gdzie jadłoby się lepiej.	To waćpan zakochał się w kniaziównie?	Tak zarzucił mi, że jestem nikczemny, bom go nazwał żebrakiem. I ja także powstrzymałbym się, gdybym nie był zirytowany, ale teraz gotów jestem wszelkie następstwa tego, com powiedział, przyjąć.	Ale ja się nie godzę. Ani twoje siostry.	La ojca to ino ten mądry, co chocia z półwłóczek ma abo i ogonów krowich z mendel.	Wszyscyć oni są wielce świątobliwi i... wielce łakomi Obszedłem wszystkie słupy i wydeptałem wszystkie świątynie, aż sobie poodparzałem stopy... a dziecko nie wydobrzało ani troszeczkę. A matka też choruje... Cichoj, cichojże, maluśki... Zmieniliśmy mu imię, gdy go napadła febra. Ubieraliśmy go w szatki dziewczęce. Niczegośmy nie omieszkali, chyba... mówiłem to jego matce, gdy mnie wyprawiała do Benares... chyba i ona powinna była jechać ze mną... mówiłem, że Sakhi Sarwar Sułtan najwięcej nam pomoże. Znamy jego łaskawość, natomiast te dolskie bóstwa są nam obce.	Co Mszczuj tu myśli poczynać, nie wiecie?	I mam wrażenie, że nigdy nie będą	Jestem u siebie. Proszę... Daruje pan, że nie mogę go przyjąć w gabinecie, mam tam kilka osób, a nie chciałem narażać pana na zbyt długie oczekiwanie. Pomówimy tutaj.	Szkodniki paskudne! To ani z oczów spuścić, zaraz w cudze jak te świnie! Wiśta kasztan! uniósłszy. ubieruubieru (gw.)	To chyba na cosik upatrzonego polował?	Wypowiedziałem tylko kilka słów w języku kaczym To Dab-Dab, jedno z moich zwierzątek.	Pierwszy to Sintram, a drugim winowajcą jesteś ty sama, kumo. Zbyt surowe masz poglądy. Wiem, że niejeden chciał z tobą pomówić w obronie męża twego.	Dwa funty na tydzień to o wiele za dużo Biedny gentleman i tak prawie cudem uratował się z rozbicia, a my chcemy jeszcze korzystać z jego nieszczęścia i każemy płacić za trochę pożywienia nieprawdopodobne sumy!	Jam też nie z soli wyrósł ani z roliJam też nie z soli wyrósł ani z roli ozwał się Czarniecki	Ach, i to nawet wiesz.	Czy pan się przypadkiem nie myli, panie prezesie?	Mama się nie sprzeciwi.	Nam nie sił brak, jeno ducha. Niecnotą ginie ojczyzna. Daj Bóg, abyśmy się tu czego lepszego doczekali	One są bilaur, kryształowe, i nigdy się nie porysują. Niech ci one dopomogą zajść do twej rzeki, gdyż są twoją własnością.	Po prostu to są cząstki ciała, w dodatku chore.	Takich rzeczy się nie zapomina	Sama nie wiem, ale dosyć wydać będzie trzeba, bo wszystkiego potrochu należałoby kupić.	Tak dużo, że nie zapamiętam, z ilu rzek piłem wodę, przez wielewiele	Prawda, że mój ojciec był żyrondystą, ale mój ojciec nie głosował za śmiercią króla, był skazany na wygnanie za tego samego terroru, kiedy i państwo byli wygnani z kraju, i niewiele brakowało, aby głowa jego spadła na tym samym szafocie, na którym postradał życie ojciec pani.	A nie widziałaś, żeby tak dużo przegrywał, wygrywał?	Ewarysta nigdy fałszu nie używa. Albo bez słowa, albo cała w słowie.	Nie	Nie, profesorze Ja chcę jechać z panem. Jechać i zostać tam z panem.	Wolałabym nie mieć serca, bo tak boli	Mateczka jest jakby niezadowolona Na próżno matuchna ukrywa się, bo ja widzę. Czy zrobiłam co złego?... Niech matuchna powie, bo inaczej zepsuje mi całą podróż... Moja złota... najdroższa...	Ale co musimy zrobić?	Tak więc bardzo nie lubię hrabiego i na pewno zginie z mojej ręki.	Nie może inaczej być, tylko cię wyprawim do matki!	Czy tak? Przeciwnie, mój strzelcze, strzał się liczy. Przegrałem funta, ale trzymam dalej: dwa funty lub kwita.	No, nie lamentujcie tak bardzo, mój Szwejku Ja wydam rozporządzenie, żebyście znowu byli przydzieleni do mnie.	Wszystko, co mówi wasza wielmożność, jest prawdą, lecz poszło całkiem inaczej, niż myślicie.	Dotarł do Delhi i opowiada, że tam wszyscy ludzie chodzą na głowach	Gorzej niźli temu psu na łańcuchu, że i w piekle musi być lepiej.	Jestem tak pewny, jak tego, że widzę cię, dostojny panie.	Zawracamy, Carmaux. Żołnierze są jeszcze daleko, cofniemy się i znajdziemy inną drogę, która pozwoli nam wydostać się z miasta.	Co tam, mama przyśle lekarstwo!	Na cztery godziny, podczas których zaopatrzy się w węgiel.	Po co?	Że już i barzejbarzej (gw.)	A nim się sejm zbierze nim się on zbierze i nim się wygardłują, upłyną miesiące.	Boję się...	Cieszy mnie, cieszy, drogie dziecko, ze względu na ciebie!	Kiedy pierwszy raz obudziłam się tutaj, a spałam chyba długo... długo...	Słowo stało się ciałem!... Przecie ten chłopak wygląda, jakby odziedziczył skórę po swoim dziadku... Chodź	A mnie nienawidzi!	CierpienieWiedziałem, jak cierpienia wszystkie korzenie wy­plenić można...	Mości panowie! Jenerał Wittenberg prosi nas dziś na ucztę do swego obozu, abyśmy przy kielichach sojusz braterski z mężnym narodem zawarli.	W brzuchu dziś u mnie, bracie, Iwan Obżartuch i Maria Głodomorówna; a gdzież ten bogaty chłop mieszka?	I wiem z kim, i wiem z kim!...	Kto je wydobędzie stamtąd!	Kto napadł Sargona?	Oto więc przyczyna oziębłości twoich listów!	Przypominasz sobie moją admirację dla niego.	Więc niech i tak będzie!	Więc pan wyjeżdża?	A mój Boże! Toż dopiero będzie nam uciecha!	A ty cnotliwy jesteś, wszak tak, Planchecie?	Ach, dzielne, kochane promyki słońca!	Chcemy pomarańcze!	Gdzie twoje konie i sakwy?	Hu, huu!	Ile wynoszą?	Iš ko gi jūs matote, kad lietuvių darbuose ir žodžiuose slepiasi  pavojus? Dėl ko mes negalime lygiai lenkų žodžiuose ir darbuose matyti dėl savęs pavojų ar mes dėl tokios nuotarties jau ir pamatą turime, ko jūs ikšiol apie lietuvius negalite pasakyti?	Jaki gwardian?	Jakie pięć lat temu	No, znów tak bardzo...	Ot! ja! ja! paniczu!	Ot, śnieg! Śnieg! Śnieg!	Prawo rzekł książę.	Przed chwilą wyjechał.	Przysłonię okno! mówię zawsze, żeby zamykano okiennice.	Stracisz równowagę i spadniemy w przepaść oboje.	Straszne niedobrane związki małżeńskie ograbiają naszą sferę z...	Tautiškumas, Įtaka Poniute! jūs mane čionai vežėte labiausiai, kad aš savo įtekmę padaryčiau tai, kad pons Vincentas mestų platinęs lietuvystę tarpu jaunų lietuvių, kad išnyktų nesutaika pavojinga dėl mūsų šalies... Šiandien nuo mano akių nuslinko vaikius ir aš pažiūrau... Pražiūrau tautiškai... Kas mano galvoje pirma kaip brėkštantys spinduliai vaidintiniai švytavo, dabar aiškiai viskas sužibo. Aš esu lietuvaitė, šito žodžio užteks dėl jūsų, kad žinotumėte, ko nuo manęs toliau reikalauti. O kad būtų suvis aišku, pridėsiu, jog kožną, kuris priešingas lietuvystei, aš nuo dabar laikysiu už priešingą ir man. Nes persekiotojas mano tėvynės ir mano brolių negali būti mano draugu.	Tom?	Twardy jesteś	Znalazłeś?
O! ze Światopełkiem nie łatwo będzie! On ci to wszystkiego sprawcą. Czuje się winnym i dla tego przed sąd stanąć nie raźno mu.	Popatrz na mnie, Maksymilianie popatrz na mnie: nie mam łez w oczach, nie chwyta mnie rozgorączkowanie, serce nie bije mi żałobnie... A przecież widzę, jak cierpisz, ty, którego kocham tak, jak kochałbym syna; czy nie przekonuje cię to, że cierpienie jest jak życie: na jego końcu czeka zawsze coś nieznanego. Otóż jeśli cię błagam, jeśli nakazuję ci, abyś żył, to w przekonaniu, że pewnego dnia mi za to podziękujesz.	Ale mówisz: trwały, więc nie zaprzeczasz, że przeszło im to?	No cóż, dobrze. Wyrzucajcie mnie panowie na bruk. Słusznie. Kiedyś to my byliśmy wam, warszawiakom, potrzebni, jak rzucaliśmy tysiącami, a teraz jeść nie mamy co, to won! Na śmiecie. Tak i powinno być. A za pańską trzymiesięczną pensję pokornie dziękuję. Żebrakiem żaden Kowalnicki nie był i ja nie będę.	Nie, drogi Wilusiu to by mogło w zbyt przykry i bolesny sposób dotknąć naszych szanownych mistrzów. Nie będziesz przecie odrzynał, Wiluś.	To waść nie znasz regularnych żołnierzy. Tu ci nikt bez rozkazu gęby nie otworzy. Szkoda gadać!	Która stanowić będzie orszak towarzyszący mu do stolicy. W istocie, mój Gerardzie, wielki z ciebie dzieciak. Myślisz, że masz doskonałe informacje, kiedy trzy dni po wylądowaniu telegraf ci donosi: „uzurpator wylądował w Cannes z kilku ludźmi i wysłano za nim pogoń”. Ale gdzie jest? Co robi? O tym nie wiecie zgoła nic. To tylko wiecie, że go ścigają, i to prawda, ścigać go tak będą bez jednego wystrzału aż do samego Paryża.	Od dawna? To mnie dziwi Nie możemy tu wskrzesić trybunału kościelnego, lecz za to będziecie mieli więcej parowców, kolej i kabel telegraficzny. To przyszłość w wielkim świecie, nieporównanie więcej warta od wszelkiej chwały kościelnej przeszłości. Zetkniecie się państwo z czymś większym od dwu wicekrólestw. Nie wyobrażałem sobie, żeby miejscowość na wybrzeżu mogła być tak odcięta od świata. Gdyby znajdowała się tysiąc mil w głębi lądu... to osobliwe! Czy wydarzyło się tu cokolwiek w ostatnim stuleciu?	Pomińmy to. Tyś zresztą nie należał do pokolenia.	Na świętego Goderana nie godzę się na ten wykład; to istny styl Merlina proroka: możecie podsuwać tu alegorii i znaczeń, ile wam się spodoba i mordować się nad tym z całym światem, ile zechcecie. Co do mnie, uważam iż nie ma w tym innego ukrytego sensu, jeno opis gry w piłkę w wielce zagmatwanych słowach. Owi niewolący ludzi to naczelnicy partii, którzy są zazwyczaj przyjaciółmi. A skoro dwie partie się rozegra, wychodzi z gry ten, który ją prowadził, a drugi wchodzi na jego miejsce. Rozsądza rzuty starszy, który orzeka, czy piłka przeszła nad czy pod linką. Owe wody to jest pot. Struny rakiet uczynione są z kiszek baranich albo koźlich. Machina okrągła to piłka albo pelota. Po grze wypoczywa się przy jasnym ogniu i zmienia koszulę. I biesiaduje się wesoło, ale weselej ci, którzy wygrali partię. I hulaj dusza!	Wzgardziłaby chyba taka, coby się na tobie nie znała, a téj i żałować nie powinieneś.	I tu masz prawdę poniekąd, a może i całkowicie, ale jeszcze zawsze mnie nie rozumiesz. Za tym, że ktoś wie, że jego uczynki ledwie po połowie się zdadzą na co, wcale nie idzie, aby już nic zgoła nie robić. Mój Boże! Przecież krom lat przeżytych w służbach Leszczyńskich, służyłem jeszcze lat kilka królowi chrześcijańskiemukról chrześcijański zawołał dziadek i wysunąwszy się znowu na przód krzesła, kazał sobie podać lampeczkę miodu, a kiedy mu ją podałem, wypił ją jednym oddechem i dziwnie mi się już zmienionym być zdawał. Twarz jego się zarumieniła, wzrok rozgorzał i zgoła krew się w nim tak ruszać poczęła, jak gdyby z trunkiem mocnym nowa dusza się w niego wlała. I tak było w istocie; dziewięćdziesięcioletnie to ciało tak już zdrewniało, krew stara tak przystygnięta była w tych wyschłych żyłach, a dusza ta tak się w głąb gdzieś zanurzyła i zbezwładniała, że tylko płomień mocnego trunku wlany w ciało i wspomnienia młodości, poruszone w duszy, wywoływały życie w tym starcu i rozdmuchiwały w nim ową iskrę, która niegdyś może gorzała jak słońce, ale dzisiaj już gasła i popielała.	Ale ja się nikogo nie boję!	Tażeż ja niczym dziecko przy matce stał sobie podle samego Strasza i coraz to do niego ręce składał, żeby mnie puścił co niebądź przespać się. Niech no on powie, czy mnie przy nim nie było.	Ojojojoj a tośmy wpadli z deszczu pod rynnę. Uciekajmy. To musi być, niech mnie piorun trzaśnie, Lewiatan, opisany przez szlachetnego proroka Mojżesza, w żywocie świętego człowieka Hioba. Połknie nas wszystkich, wraz ludzi i okręty, jak pigułki. W jego wielkiej piekielnej paszczy zajmiemy nie więcej miejsca niżeli maleńka pigułka muszkatu w paszczy osła. Widzicie go oto? Uciekajmy, spieszmy ku lądowi. Myślę, że to jest właśnie ów potwór morski, przeznaczony niegdyś do pożarcia Andromedy. Zgubieniśmyzgubieniśmy	Ach, prawda! że syn pani jest jeszcze małoletni... To nie Kotowski, który umie dotrzymać słowa danego kobiecie...	Filozofii nauczyć się nie można; filozofia to połączenie wszystkich nauk, uzyskanych i stosowanych przez geniusza; filozofia to jaśniejący obłok, na którym Chrystus postawił stopę, by wstąpić do nieba.	Tak więc nie tylko nie będzie się sprzeciwiać mojej podróży, ale pochwali ją z całego serca, bo w ten sposób będę mógł spełnić jej zalecenie, które powtarza mi co dzień.	Chyba zapomniałeś, Carmaux, że gubernator Maracaibo to szczwany lis i że nie odpuści, byleby tylko dostać mnie w swoje ręce. Wiesz, że między nami toczy się wojna na śmierć i życie.	Nic się nie pytacie?	Tam nie ma bogów. Zbadałem ich naturę. Ja wybieram się po raz piąty do Prayag (Allahabad)... szukając drogi oświecenia. Jakiejże ty jesteś wiary?	Moim zdaniem, zarówno panie, jak i pan pułkownik mylicie się, i to grubo. O ile obserwowałem działalność prezesa Dyzmy oraz o ile go znam osobiście, ten człowiek nie jest zdolny do kierowania się względami na osobiste sprawy.	Jakto? nie przeklinasz swojéj doli?	Nie chcę!	Nie o Helę tu idzie.	O! nie	W każdym razie nie panu	Bogactwo piłka odlana z kauczuku, nie nadmuchiwana; takie piłki chłopcy robili kiedyś z rozpuszczonych na wolnym ogniu starych kaloszy., album z markamimarka (tu daw.) najprawdopodobniej: soczewka, czyli krążek szkła o odpowiednim kształcie, który ogniskuje promienie słoneczne tak, że stają się bardzo gorące i mogą rozżarzyć łatwopalny materiał. i magnes.	My, zakonnicy, nie podnosim oczu na niewiasty. Było w leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek niemało, ale która była między nimi Jurandówna, nikt z nas nie wiedział.	A dusza Marii Ludowiki nie ukazała się wam przypadkiem?	Nic nie widzę.	Tak, źle!... Dekoltować się do pasa jest dobrze, brać lekcje śpiewu od jakiegoś Włocha, który nie czyści paznokci...	Że jest dobra i niepospolita, to niema wątpliwości. Pamięta pani, jakem mówił, że one czynią mi wrażenie cudzoziemek, ale to nieprawda! Pani Osnowska	Gdzie masz oczy? To statek baltimorski, zawdy wystraszony i rozdygotany Zaraz mu napędzimy takiego pietra, że drżeć na nim będą nawet belki i tarcice. Zdaje mi się, że jego szyper po raz pierwszy w ogóle odważył się na takie spotkanie z naszą flotyllą.	Z tym młodym kawalerem. Ja rozumiem, moja pani kochana. To jest niemały kłopot... ja to wiem...	Pan nie zmniejsza produkcji?	To dlatego chcesz kupić mego anglika sądzisz, że lepiej będzie znosił mrozy.	Ja nie rozumiem tej sprawy? Przeciwnie, rozumiem doskonale. Ja...	Nic nie zawiniła ale umrzeć musi. Była sam na sam z szernem samowtórsamowtór (daw.)	Na to ratunek gotowy Możemy się cofnąć w ubiegłe wieki i powrócić do arcydzieł.	Pan wybaczy ale właśnie dopiero od pana Krzepickiego dowiedziałam się, że pan jest tak wybitnym politykiem. Przyznaję się ze wstydem, że my, kobiety, w sprawach politycznych jesteśmy ignorantkami.	I to jest właśnie klęskowy wpływ tego, co ludzie nazywają pesymizmem A rozsiewają nam się jego ziarna z dwóch stron: ze Wschodu (poznała pani brata Leny	Miejcie ją w zapasie starałem się i staram być miłym dla wszystkich, dobrym, uprzejmym; potrzeba się pokazać że strasznym być mogę.	To nic, to nic... Umrzemy sobie, dziecineczko, razem... Razem oboje... Alboż to źle? Mój rycerz	Szacunek tego diamentu trudny jest i snadno może być omylny bo to surowy kamień jest i w takim stanie, w jakim go ziemia wydała. Tedy do szlifierzy posyłać by go trzeba, do Amsterdamu albo do Wenecji, a rzecz to niepodobna jest pomiarkować dzisiaj, co z niego odpadnie i jaka mu wielkość i waga zostanie. A druga rzecz ważna jest, że na taki klejnot kupiec jest bardzo rzadki i niełacno się zdarzy, tedy kto by diament na handel kupił, a czekać na kupca musiał, procent od wielkich pieniędzy tracić będzie i co wiedzieć, czy za swoje mu stanie. Owoż według naszego wynalazku, 4000 czerwonych złotych taksy na ten diament kładziemy.	Ale to bogaci ludzie podobno?	Niestety! Ale to już czas przeszły dokonany. Od dziś zaczynam pracować. Jutro przecie obejmuję Strugę.	A może a może to apetyt nienaturalny!	A... jeżeli waszmość jedziesz i zechcesz po drodze wstąpić do Źwiernika, to i owszem, prosimy, abyś nam stamtąd napisał.	To sobie powiedz.	Oo, patrzcie, jak go broni. To jedna paczka!	A nużbym ich pozwał? Nużby się chcieli ze mną potykać?	A więc zaprzęgnijcie do swego wózka konika, którego chcecie mi sprzedać, dopędzicie z nami Pietrka, zjemy śniadanie w spokoju i będę mógł osądzić, co koń wart. Zmieścimy się we trzech na twojej biedce.	Albo udawali, że wierzą	Boże, Boże, i cóż się ze mną stanie?	Moglibyśmy czytać mądre księgi, zbierać pożyteczne wiadomości, a następnie pouczać się wzajemnie.	Sądzę, że byłbym dobrym dowódcą.	Znajdzie się a może nawet tędy będzie wracał.	Plugawie! prosząc o życie... ciało powleczono do Gemonii, aby bogów przebłagać. Senat wierny, chciał ci okazać, jak się brzydził niewdzięcznikiem.	Bójcie się Boga, dyć przyjdźcież wieczorem, a znajdzie się jeszcze w chałupie jaki korczykkorczyk	Tak. Ale ja powierzyłem sprzedaż naszego placu temu grubemu Łaskotowi.	Będę się starał biec co sił!	Czy tam na dole jest ci beze mnie bardzo teraz smutno, samotnie?	Mamo, co ja będę robił?	Tak jest, panno w samej rzeczy pan Sancho został gubernatorem przez wzgląd na zasługi przesławnego rycerza Don Kichota.	Ale cóż pocznę z temi natrętami?	Nic. Leżę i palę papierosy.	Działa dla okrętów królewskich... czasem i dla innych. Przeważnie kolubrynykolubryna armatka mniejszego kalibru.. Gdy robota była ukończona, nadjeżdżali królewscy oficerowie i zabierali nam woły od pługa, by nimi pociągnąć działa na wybrzeże. Patrzcie! Oto jeden z najprzedniejszych i najwytrawniejszych mistrzów sztuki żeglarskiej!	Co ona zrobiła? Sala wali brawo jak wściekła	Pono na jesień wójt obiecują sprawić chrzciny!	Powiedz mi jeszcze, czy Danglars znał Fernanda?	Trafiłeś nareszcie na sposobność, okazję.	A co wyście z sobą zrobili?	A co?	Pan będzie w naszej firmie?	Panie Waldemarze, pan nas dziś wyrzuci, zanim dojedziemy do Głębowicz	Pocałować? Po co?	Swoim niewolno, dworowi, tak	Tylko, psiakrew, ten Blumkiewicz!	Zapewne dlatego, ażeby je z zyskiem sprzedać W Anglii za podobne rzeczy dobrze płacą.	A o czym pani mówi?	Być kanonikiem!	Będziesz miał zresztą do pomocy Ben Joela i jego szajkę.	Dobrze, panie doktorze pojmuję...	Dokąd idziesz, Gustawie?	Dokąd?	E, późna godzina, rzadko kto przechodzi. Zresztą zawżdyzawżdy (daw.)	Eugenia! Panna Danglars!	Gdzie?	Jako Litwie z koroną.	Jeden z moich przyjaciół.	Konflikt, Lekarz, Niemiec, Polak rzekł administrator	Kto mi poda rękę?	Prawda! Prawda!...	Skąd wracasz?	Starozakonni sami do nas przychodzą...	Stroiki inżynierowej musiały ulec smutnym wypadkom	Sława mu!	Wszakto babciu droga, syn tego starego Darskiego z Jarowiny, o którym tyś mi sama rozpowiadała.	Ziemniaków w polu dużo?
Jakże! stary Zawiłowski z córką, milionową jedynaczką! pyszna figura! Koło panny kręciło się tam we Florencyi i w Rzymie z pół tuzina porujnowanych książąt włoskich, a stary gadał, że córki za obcego nie da i kiedyś dowodził tego tak: „Niech sobie gadają co chcą! ja się dosyć najeździł po świecie i ilu to Niemców, Włochów, Francuzów, czyściło mi buty, a ja butów nikomu nie czyścił, i nie będę!”	Nie, nie zachowamy tę deskę ratunku na czarną godzinę.	Nie, panie. Widzi pan, chcąc go uchronić od złudzeń i rozczarowań, muszę wyznać prawdę: kochałam, a może... i dotychczas kocham kogoś innego. Sądzę, że takie uczucia zjawiają się raz w życiu i nie powtarzają się nigdy. Ale to moja całkiem osobista sprawa, z którą nie zetknie się pan wcale w naszem pożyciu małżeńskiem. Człowieka tego niema i już przez to, już chociażby przez to, ma pan pewność, że harmonja naszego, tak zwanego ogniska domowego nie zostanie zakłócona.	Nie pójdę.	Życie ma coś zawsze dla ciebie, Dorianie. Nie ma na świecie nic, czego nie zdołałbyś dokazać przy swej nadzwyczajnej urodzie.	Trudno zaprzeczać oczywistości. Zapłaciłem już dwadzieścia tysięcy dolarów i zapłacę resztę. Ale w lutym nie mogę uruchomić takiej kwoty, jakiej oni żądają. Mam wprawdzie w Liverpoolu... Zresztą nie lubię być gołosłownym. Zechciej to przejrzeć.	Murza sam pewnie nie wie. Wyszło rozkazanie od padyszacha, by w obozie nie było niewiast. Sprzedawali wszyscy na bazarze, to i murza przedał.	Wedle rozkazu, tylko ja już odpowiedzialna nie będę, jeśli się panom nie dogodzi!	Ba, to i na bitwę może do obozu nie zdążymy.	Czyż ty nie wiesz jak było, toć nie z tchórzostwa pierzchnęli my	I tam dalej tylko że wszystkie, oprócz afrykańskiej, nad którą niech afrykanie łamią sobie głowy, mają jedne źródło, bez którego żadnej z nich niema. Trzeba coś kochać, poczuwać się względem czegoś do obowiązku i wiedzieć, że nie świat jest naszym sługą i podnóżkiem, ale my jesteśmy sługami cierpień ludzkich i idej boskich.. Trzeba umieć kochać i służyć, chociażby służba była ciężką. To jest warunkiem wszelkiej cnoty i bez tego niema żadnej. Kto chce być dobrym synem, ojcem, obywatelem i t. d., musi zacząć od stania się dobrym człowiekiem. Inaczej nic z tego nie będzie...	Przecie na dziesięć mil wkoło ani jednej czarownicy nie uświadczy Ostatnią wójt na Zaborówku tak rok pławić dawał, a potem ją gdziesi kajsi starościńscy do grodu na sąd powieźli. Od tego czasu nie słychać nic.	Nie; tylko kamizelki. Bo pod brzydkim tatuażem, nic wcale istnieć nie może.	Niestety, o tej dziwnej rzece nic nie wiem, mój bracie! Takie rzeczy nie każdemu dano poznać...	Życzę ci powodzenia, ale mnie to już nie obchodzi Mnie zależy tylko na jednym: na uniknięciu publicznego skandalu. Stryj powierzył mi przeprowadzenie dochodzeń i obliczenie kwoty nadużyć, którą trzeba będzie wymienić w skardze do prokuratora...	Dalej: „okazują niechęć do ludzi, widzą w nich wrogów, unikają towarzystwa, szukają samotności, nie lubią pozostawać w miejscu”...	Wychowaniem Rzadko posuwają je daléj nad znajomość powierzchowną, encyklopedyczną rzeczy powszednich. Główną wagę w wychowaniu ma ogłada. Prawda że w salonie nic im zarzucić nie można, że ludzie są nadzwyczaj mili, ale rozpieszczeni, egoiści i płosi. Nie idzie im o to, aby coś umiéć, lecz aby wszystko jako tako rozumiéć, chwycić coś z każdéj rzeczy i błyszczéć. Wyjątek stanowi ten hr. August.	Wnuczko kochana, sama nie wiesz co pleciesz! zawołał wojewoda, jakto może być żeby kobieta młoda za mąż iść nie chciała. Musi.	Teraz proszę być cicho i nie kręcić się po izbie.	Naturalnie że udało się nam zgromadzić i uszykować żołnierzy. Ale o użyciu ich przeciw świątyniom nawet mowy być nie może... Szczególniej teraz, gdy kapłani zajęli się opatrywaniem rannych. Teraz żołnierz na widok ogolonego łba i panterczej skóry gotów padać na ziemią i dużo czasu upłynie, zanim który odważyłby się przekroczyć świętą bramę...	Natenczas weźmiemy gdzieindziej, a waćpan mi dzieciństwem tem głowy nie kłopocz	Nie powiem.	Więc mi nie ufasz?	Widzicie więc, panowie że Karburatory pracują tak, jak wam to zapowiedziałem. Proszę, aby panowie nie stawiali mi dalszych pytań.	O, szlachetny panie, nie dotykajcie mnie! Niech was Bóg wynagrodzi za wasze miłosierdzie, ale doznaję straszliwych bólów, gdy się mnie dotyka. Ten oto brat może waszej miłości powiedzieć jak okropne znoszę cierpienia, gdy przyjdzie na mnie taki atak. Jednego pensa, szlachetny panie, jednego pensa na chleb	Djableś bo ciekawy daj mi pokój, ty tego nie zrozumiesz.	Owszem. Widziałam ją. Zwróciłam na nią szczególną uwagę, gdyż była to jedyna istota, która wyglądała tak samo samotna i bez przyjaciół, jak ja się czułam. Ja miałam przynajmniej ciebie, ona zaś nikogo.	Nie, opowiedz mi pan o nich.	Tak, i to jeszcze w okolicach Paryża, gdzie są bardzo wczesne. W Normandii na przykład, u jego ojca który ma wspaniałe jabłonie nad samym morzem, niby na parawanie japońskim, robią się naprawdę różowe aż po 20 maja.	Znam ja się na tych pokusach. Posada! Znam i te posady.	Proszę zauważyć że nachylenie całego masywu Góry Franklina sprzyja wylewaniu się mas wulkanicznych w kierunku dolin, które teraz badamy. Po to, żeby zmienić kierunek tego przepływu, jakieś trzęsienie ziemi musiałoby przesunąć środek ciężkości góry.	Rozumiem że, mówiąc słownikiem mistrza Rabelego, chce pan rzec, że jestem sorbonistą, sorbonitrąbą i sorbonosłem. Jednakże, tak samo jak inni tu obecni, lubię aby mi książka dawała wrażenie szczerości i życia, nie jestem z gatunku tych klerków...	Gdybyście zechcieli, to może udałoby się zająć miejsce lekarza przy kopalni „Sykstus”	Zali ja mogę odgadnąć, co mnie tam czeka, gdzie jadę jakie sprawy i jakie przygody?... Wrócę kiedyś, jeśli będę mógł; zostanę tam na zawsze, jeśli będę musiał.	Więc może to było rozmarzenie, do którego usposabia nasz kościołek? Dusze piękne wszędzie umieją marzyć...	Zacznijcież swoje! „Chodziła czapla po czerwonej desce...” Ale ma pewno takie miejsca, gdzie się urządza, zagospodarowywazagospodarowywa wbrew woli. i kraj cały, gdzie się konsumuje, wytwarza potrzeby liczne i wyższe gałęzie zatrudnień, gdzie krąży, dzieli się, rozpada, gromadzi	Bardzo dobrze, zaczynamy mówić otwarcie, podoba mi się to.	Czy wiesz, co to za roślina?	Podpisać ugodę Przecież teść pański donosi w liście, że ja dam cenę możliwie najlepszą i że zasługuję na ufność.	Proszę cię, odejdź... Kiedyś chora, to idź do domu.	Cóż to za ładnego ma pan konia! rzekł obchodząc go Georges.	Domyślam się, że księżniczka dała mu bukiet i otworzyła furtkę po niejakim czasie	Pięćdziesiąt tysięcy franków! To przecież musiał być tak duży jak orzech?	Ach, jak to dobrze, jak to dobrze Więc zatańczy pan ze mną?	Jesteś wasza dostojność cudzoziemcem i poganinem więc tak mówisz. My zaś, Egipcjanie, rozumiemy, że gdy lud i żołnierze przestaną szanować skarabeusza, synowie ich przestaną się bać ureusa. Z lekceważenia bogów urodzi się bunt przeciw faraonowi...	Cóż chcecie wobec ducha, jaki tam panuje, to dość zrozumiałe.	Już teraz wiem, co ci oko zaprószyło wtenczas... kiedyś to stał przy oknie... pamiętasz?	Razem ze mną. Ja bym tam pani opowiedział...	Czy mogę cię prosić, księże proboszczu, abyś mi towarzyszył na cmentarz? Chciałbym go, że tak powiem, pożegnać.	Jak ja stąd wyjdę ojciec znowu grać zacznie...	Czego się uczy?	Musimy się poznajomić.	Też przypuszczenie! Zdawało się panu.	Grace! grace! panowie Prawda że ja jestem najwinniejszą, bom przyniosła niezgody nasienie. Lecz... basta! Przynoszę téż z sobą cały worek wyśmienitych plotek. Miałam listy z różnych stron świata.	Albo ja wiem. Jechałem sese (gw.)	Trzeba! trzeba! Od czasu, jak kolej zaprowadzili, wszystkim się przewróciło w głowach z tą Warszawą. Suknie, panie, z Warszawy, cukry z Warszawy, medycy z Warszawy, a ty, biedaku miejscowy, idź w kąt!...	Zajedzie pan daleko, bo gospodyni pańskiego zamku zaopatrzyła pana jak na zamorską podróż: biszkopty, czekolada...	Mówisz chłodno, ale złość cię dusi, więc przesadzasz.	Ty co?	Ładnie mię wykierowałeś, opiekunie... A czy aby naprawdę trafisz do łóżka?	Rekuzę? Któż śmie dawać rekuzę, kiedy ja już dawno przyrzekłem?	Był pan Mirski ale go szlag po drodze trafił, a jest pan Oskierko, pan Kowalski, dwóch panów Skrzetuskich...	Więc ty wychodzisz?	Co za hotel?	Pójdź obok, do tamtego pokoju... Tam jest okno weneckie...	Co wasza miłość teraz rozkaże?	Tylko do widzenia, panie Wokulski, wszak prawda?... Dużo będziemy mieli interesów ze sobą.	Więc co chcecie robić?	Zupełnie co innego...	Przyniesiono mi dziś wieści, a z nimi i tę, że mistrz wysłał już przednie straże, a i sam dotąd zapewne już ze wzmożonymi przez obce rycerstwo zastępami ku Polsce wyruszył.	Mam nadzieję, panie kapelanie, że suma...	Zaraz, powiem wszystko. Niech pan zaczeka. Tęskniłam bardzo. Było mi źle... Tak źle. Nawet... płakałam...	Czy go pan zna?	Więc co pan teraz radzisz?	A cóż będzie?	Ciekawy kanał! I cóż dalej?...	Fenomenologizmfenomenologizm w terminologii filozofii fenomenologicznej o metodzie, analizie: umożliwiający, zwykle poprzez redukcję, uchwycenie istoty zjawiska (eidos). psychologią jest ta pierwsza książka i nic więcej, używając fenomenologicznej terminologii.	Język mu skręciło i powiedział: „Od pól fieprza, głowa, ogon i nogi”...	Tak gorsze są niż my.	Tak, proszę mamusi!	Miło mi, proszę pana. Jestem Andy Scheuchzer.	A, tośmy sprowadzili winko andegaweńskie, zostaliśmy już smakoszami?...	Bo muszę panu wyznać straszną tajemnicę Usiądźmy.	Przecież wszędzie łazisz, widziałem cię tu i ówdzie	A macie jaki kawałek gruntu?	Dzień dobry, dziadku!	Głupi jesteś!	Główną przyczyną była Lucia i zabiegi Prątnickiego?	Kiedy Wasza Królewska Mość przyjąć go raczy?	Komu życie ciężkie, ziemia będzie lekka.	Nadużycie?	Pijany?	Postępki wszelkiego rodzaju?	Przeciwnie.	Sami jesteście?	Tek!...	Tomek CantyCanty (ang.)	W Châtelet.	W tamtym pokoju...	Zbyszko!...
Zaczął śmiać się i krzyczeć z uciechy, gdyż był już na koniec wyzwolony i mógł odejść, gdzie mu się podobało. Atoli miał on naturę na wskroś rzetelną. Jak dotąd zarabiał sumiennie na życie, tak też postanowił spłacić przed odejściem wszystkie swoje długi. „Muszę przecie dać jakiś dar temu cnemu młodzikowi taki dar, co wyjdzie na dobre i jemu, i jego ojczyźnie i rozsławi jego imię po świecie szerokim. Rozdmuchaj no mi ogień, Starodawno Istoto, a ja przyniosę żelaza na tę ostatnią mą robotę!” No i wykuł miecz o ciemnoszarym brzeszczocie, a falistym obrzeżu. Ja dąłem w miechy, a on kuł i kuł zawzięcie. Na Jesion, Głóg i Dąb! Wierzajcie mi, iż pokazał Weland, że nie darmo był kowalem bogów! Dwukrotnie hartował ów miecz w bieżącej wodzie; za trzecim razem zahartował go w wieczornej rosie, potem położył go w świetle księżyca, wyszeptał nad nim runyruny odezwał się do mnie, obcierając czoło	Ha, tem lepiej Więc w Klubie Urzędniczym mówiono wtedy tylko to, co panu powtórzyłem. Z tego niewiele da się wywnioskować. Osobiście wątpię, by Gąsowski zostawił Niewiarowiczowi polecenie usunięcia pana. To już była jego własna, że tak powiem, gorliwość. Nie mnie jednego zresztą zaskoczyła pańska dymisja. Przecie Niewiarowicz zawsze i głośno zachwycał się panem. I taka zmiana frontu. ...Stąd wnioskuję, że zarzuty musiały być poważne. Jeżeli chodzi o to, co mówią w mieście, a co od czasu do czasu obija mi się o uszy, to jedni twierdzą, że pan kiedyś był zamięszany w jakąś aferę komunistyczną, inni, że na uniwersytecie był pan szefem bojówki faszystowskiej...	Nie odgaduję znaczenia waszej mowy, a lękam się pytać. Pisał mi przed miesiącem pan oboźny Karwicki, że najdroższy brat mój zaniemógł na bezsenność i brak smaku do jadła. Ufam, że ta lekka chorość ustąpiła bez śladu.	Tak jest, mojéj zaraz to pani wytłumaczę. Hrabia Filip widział mnie owego wieczoru na Monte Pincio, rozmawiającego z panią... dał mi do niéj polecenie, a ja go nie spełniłem, przez... nie wiem dlaczego, bo nie przez złą wolę.	I tyś przyszedł na nasze podwórko... juści... galantyś, widzę... Bóg ci zapłać... zaraz cię Mateusz do ostrego kantu wyrychtuje... na przyciesie zdatnyś... sucho miał będziesz, nie bój się...	Mój drogi, czy możesz mi sporządzić napój lekko zaprawny opium, który by mnie utrzymywał w nieustannej senności, ale tak, aby stały użytek tego środka nie wyrządził mi szkody?	Niech pan zostanie. Koralia wróci sama, chce nawet odprawić Camusota, jeżeli pana mierzi ale, drogie dziecię jej serca, nadto jesteś aniołem, aby chcieć jej ruiny. Powiedziała mi sama, gotowa jest rzucić wszystko, opuścić ten raik, aby żyć z tobą na poddaszu. Och! Małoż to zazdrośnicy, zawistni nakładli jej do głowy, że pan nie masz złamanego szeląga, że mieszkasz w Dzielnicy Łacińskiej! Poszłabym za wami, widzisz, prowadziłabym wam gospodarstwo. Ale pocieszyłam to biedne dziecko. Nieprawdaż, mój złoty panie, że pan ma za dużo rozumu, aby się pchać w podobne głupstwa? Och, zobaczy pan, że tamten gruby ma tylko trupa, a pan jesteś ukochany, najmilszy, bóstwo, któremu się oddaje duszę. Gdybyś wiedział, jak Koralia jest urocza, kiedy przerabia ze mną rolę! Rozkoszne dziecko, delicje! Warta była, aby Bóg jej zesłał takiego anioła, brzydziło ją już życie. Była taka nieszczęśliwa przy matce, która ją biła, sprzedała ją! Tak, panie, matka, własną córkę! Gdybym miała córkę, obsługiwałabym ją jak moją małą Koralię, z której zrobiłam niby swoje dziecko. To pierwszy raz, że się jej coś wiedzie, pierwszy raz miała porządne oklaski. Zdaje się, że z okazji tego, co pan napisał, przygotowano tęgą klakę na drugie przedstawienie. Kiedy pan spał, Braulard przyszedł tu uradzać z Koralią.	Tak. Są tacy, są! Jest takich pełno, ale ja do nich nie należę.	Waćpan już w to godzisz, żeby mnie Michał na drugą ekspedycję nie zabrał. Wiem doskonale!	Co mi pani za melodramat opowiada? To się już ciągnie od pół roku. Znajduję, że był wielki czas skończyć tamto. Nie znam nic bardziej poniżającego człowieka, jak miłość dłuższa nad pół roku, a ten romans trwa pięć lat. Wielkie nieba, nie karzcie mnie za moje grzechy niczym podobnym!	Dlaczego? Jest to dowód wielkiego zaufania i uznania pana charakteru, którego nie można lekceważyć. Przed rokiem nie wybrano by pana.	Nigdy nie mówiono ze mną o interesach dopiero gdy ojciec pański przyjechał do M., jako delegowany Domu Handlowego, ojciec mój powiedział mi, jakie nam grozi nieszczęście, ale szczegółów nie dał żadnych. Myślałam, że to dopiero za jaki rok nastąpi...	Ani trochę! Nie masz pojęcia, co za smutek! Najpierw zaraz po twym odjeździe, może zaledwo wyjechałaś za bramę, zachorował dziadzio. Miał jakiś straszny atak nerwowy. Waldy go na rękach przyniósł do sypialni. Mama się przestraszyła, dostała spazmów i także zachorowała. Waldy chodził ponury, zły, bałam się do niego przemówić. Przez cały czas choroby dziadzia prawie go nie odstępował. Odwiedzał i mamę, ale rzadko. Raz przemówili się z mamą dość ostro. Słyszałam, jak mama mówiła: „To dzieciństwo, niewarte pamięci”, a Waldy, bardzo widać oburzony, odrzekł: „Trzeba nie mieć sumienia, żeby tak sądzić jak ciocia”. Ja wiem, o co się sprzeczali, bo ja wiele rzeczy odgadłam i usłyszałam. Wiem, co spowodowało chorobę dziadzia, ale nic nie mówię, bo ciągle i ty przede mną milczysz. Potem, kiedy już dziadzio wyzdrowiał, ciągle był smutny. Waldy przyjeżdżał rzadko i zawsze zły. Tylko przez telefon dowiadywał się o zdrowie dziadzia. Pewnego dnia przyjechał po obiedzie, kiedy wszyscy spali. Zobaczywszy sanki, obszukałam cały pałac, nie znajdując go nigdzie. Zastałam go niechcący... w twoim pokoju. Siedział na kanapce pod oknem i trzymał w ręku... zgadnij, co?...	Szwejku, bydlę jedno, Himmellaudon, stulcie pysk! Albo jesteście taki wyrafinowany nikczemnik, albo też jesteście taki bałwan i idiota, który nic nie rozumie. Ciągle przytaczacie przykłady, ale ostrzegam was, że ze mną żartów nie ma! Skąd wzięliście tego psa? Kto wam go dał? Czy wiecie, że to pies naszego pułkownika, który odebrał mi go, gdyśmy się z nim przypadkowo spotkali? Czy rozumiecie, że to okropny wstyd dla mnie? Gadajcie prawdę: ukradliście go czy nie?	A jak się ten interes nie uda	Ale! Nie wiem, czy ci ojciec wspominał, że Azja tu jest.	Chodzisz do szkoły?	Chrzczą ci oni ich mieczem i krwią, nie wodą zbawienia. Czytaj jeno tę kartę, a wrazwraz syn starosty. piekielnym przeciw wierze i miłości chrześcijańskiej służysz.	Czy ma to jakiś sens, prosić was, żebyście usiadły? Oczywiście nie ma tu dla was nic zajmującego. Wszyscy wyszli.	Czy nie o Kmicicu?	Do Zgliszcz?	Do północy, u Maruszewicza?...	Do szkoły.	Ich pan, Sargon, zaleca się do kapłanki, do świętej Kamy, a oni go pilnują... Oby ich trąd stoczył, świńskich synów...	Ja nic nie chcę oprócz serca!	Jednym z ważniejszych błędów tej historii jest to, że autor ni stąd, ni zowąd przyczepił tam powieść o ciekawym natrętniku, nie jest ona zła, ani źle napisana, ale nie ma nic wspólnego z dziejami dostojnego Don Kichota.	Mateczko, mateczko! my nie lękamy się widma niedostatku. To była tylko chwilowa słabość, chwilowy przystęp żalu, bo ponieść tyle trudów i stracić owoc w jednym dniu to trochę boli... Nie gniewaj się na nas, mateczko!	Moja kwatera na zamku już gotowa, ale tak się nie chce wracać!... Baśka, chyba że już tu ostanę?...	Moje dziecko... ależ to nie zależy odemnie! I popłakały się obie.	Muszę ci wierzyć nie mogę nie wierzyć! Ułatwia to zresztą przedsięwzięcie. Wyznaję, żem zrozumiał cię z początku inaczej.	Mówiłam panu, że nie grywam w tenisa, i jeszcze raz to powtarzam.	Nie wiem myślałem po prostu, że tam, gdzie był początek, tam musi być i koniec... Lecz to już przeszło i niepotrzebnie pan boisz się, jestem oszołomiony i sam nie wiem, co myślę i mówię.	Nie! Pani już nic i nigdy nie sprzedadzą w moim sklepie.	Nie.	Odsyłałem ci wszystkie listy do mieszkania...	Ojcze, liczysz na powrót uzurpatora?	Pamiętasz pani, jak zakończyła się ta okropna noc, kiedy o mało nie umarłaś w swoim łożu, w tym czerwonym pokoju, a ja czekałem, dysząc tak strasznie jak ty, na chwilę rozwiązania. Dziecko urodziło się; gdy mi je podano, było nieruchome, nie oddychało, nie płakało, myśleliśmy, że nie żyje.	RycerzWojna dzielny, odważny. są! Nieraz pochyli się rycerz, kopię przed się wyciągnie i sam jeden, jeszcze przed bitwą, w całe wojsko bije jako jastrząb w stado.	To dobrze, chodźmy do nich, zrobimy im niespodziankę.	Ty w ogóle nie zajmujesz się niczym poważnym.	W co takiego nie chciał wierzyć? Nie rozumiem.	Waćpanna raczej zapomnisz o mnie przy owym kraśnym watażcewatażka ukr. i ros. instrument ludowy, o trzech strunach i trójkątnym pudle rezonansowym. przygrywać będzie.	Wiem lepiej od ciebie. Tylko tak dla przykładu powiedziałem. Dorośli nie znają się na markachmarka (tu daw.)	Więc nie masz już nic, Heleno ani kraju, ani rodziny?...	Więc wyjedź. Niech ci się nie zdaje, że cię zatrzymuję. Doskonale możesz to zrobić po kolacji.	Ze wszystkich durniów, jakich zdarzyło mi się oglądać, nie licząc ciebie, Saltersie, ten człowiek i jego załoga są chyba najdurniejsi! Właśnie miałem mu powiedzieć parę słów prawdy o tym, co sądzę o takich, którzy niby zgubione dziecko tułają się i błądzą po morzu, a ty musiałeś zaraz wtrącić trzy grosze o tej swojej głupiej paszy dla bydła!	Że też właśnie dziś musiała wypaść ta ich uczta Są dni, kiedy nie wiem, co robić z czasem, a dziś, kiedy chciałabym spotkać się z bratem Benedyktem...	A i gnój już by rozrzucać!	A może nam się uda	A tak, a tak	A ty? spytała Lassy.	A z nią jak i z dziećmi?	Aha! o to ci chodziło!	Albowiem oni... oni...	Bo co, tatusiu?	Błogosławię was, dzieci moje, i życzę, abyście tyle doznali pociechy w życiu, ile ja smutku i utrapienia.	Chodźmy i my posłuchać!	Ciekaw jestem, czy będę wracał z pierścionkiem czy harbuzem?	Dobrze, mów dalej.	Dziękuję, panie.	Gdy tylko zdobędziesz się na odwagę wyjawienia prawdy Rolandowi, jak ja postanowiłam wyznać ją swemu ojcu.	Gorze!	Gotowiście na śmierć?	Hm. Niektóre z wynurzeń pańskich przyjaciół to bzdury równie niezrozumiałe jak chińszczyzna. Cóż to za świstki z literami P. P. w nagłówku, ze skrzyżowanymi młotkiem, piórem i pochodnią? Cóż to znaczy, P. P.?	I pan jest punktualny punktualność, wbrew opinii pani Barbary, uważam wciąż za cnotę.	I tu więc niepewność? i tu prawda nieodkryta jeszcze? spytał Tomek.	Jaką nowinę?	Jakże ci się zdaje?	Jest rudy Ma jasnoczerwone włosy, a na ramieniu wytatuowaną kotwicę. Jest silny i czuły. To najlepszy żeglarz na południowym Atlantyku. Jego łódź nazywała się „Zuchwała Zuzanna”. To kuter otaklowanyotaklowany typ ożaglowania żaglowej jednostki pływającej, która ma jeden maszt (grotmaszt), a jego podstawowe ożaglowanie to grot (żagiel główny) oraz podnoszony na sztagu (tj. linie przymocowanej na stałe) fok (żagiel pomocniczy)..	Jeszcze ci czas ganiać za parobkami i wystawać na przełazach, starszym przódzi pora, starszym! cicho no, Józia. Kobieta ”upadła”, Poród, Ciąża, ObyczajeWiecie, a to w nocy Magda od organistów zległazlec (gw.)	Już gotów?	Kiedy go się spodziewacie?	Kim pan jest, mój panie?	Kogo?	Któż wydaje rozkazy?	Maciusiu, co też ty pleciesz! Przecież to największe szczęście żyć, pracować i walczyć, żeby lepiej było na świecie.	Mało pan wiesz	Moją wolą jest pochować mojego brata w morzu, tak jak Zielonego Korsarza. Bardziej się nam przydasz na pokładzie „Błyskawicy” niż tutaj.	Możesz mi dać bardzo wiele, mój drogi przyjacielu Twój podpis... nic więcej.	Na paradę	Nieszczęście?	O! sroga biedzisko.	O, pan tutaj, panie ambasadorze?	O, panie Bertuccio, jak filozoficznie! Widzę, że popróbowałeś w życiu wszystkiego.	Owszem, wyraźnie powiedziała. Wszystko już zaplanowane. Wracamy przez Tanę, przez morze.	Pan Miętlewicz	Przecież rozumiemy to oboje, panno Łucjo.	Przede wszystkim, łaskawy panie winienem pochwalić waszą wspaniałomyślność.	Przyjdę w niedzielę, panie potrzebują odpoczynku... mógłbym przeszkadzać...	Rocho są w kościele?	Spróbuj ano, tknij choćby, a obaczysz!	Tak	Tak Miałam objawienie. Przeczucie sprawdziło się. Wiesz, że tam były psy w świątyni. To wzruszające nawet z naszym systemem	To i ja mogłabym się z każdym zmierzyć?	W samej Warszawie jest ich tysiące	Wysoka, dobrze zbudowana. Brak jej zęba bocznego z lewej strony?	Za późno!	Zmarnowali mi bydlę!...	Znaczy się, że twój mąż powinien ci być wdzięczny...	„Dlaczego się tak ubrałaś?”